A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

Va(a)st

Patr. Ndl. vorm van HN Vedastus. 1212

Margerite feme Vaast, Atrecht (NCJ); 1497 wy

VedastClay,Vn.(CAL).

 

FD
Va(e)

V. WAD (Wa).

 

EV
Va(e)ren(t), van der

van de Varent, van der Vaere, Vervaeren, de Tervarent: PlN (ter) Varent: plaats waar varens groeien. 136 e. Arnout de Varen, Wijnveld (GN); 1320 Arnout van der Varent (DF XVI); 1334 Lamberti de Vaerent, Diest (CLAES 1983); 1396 Willem van der Varent, Denderhoutem (DE B.).

 

FD
Vaal, de

zie Val, Vael.

 

FD
Vaals, van

PlN(NL).

 

FD
Vaan

Vaandel. 1. Fonction ou Profess. ,,Drapeau ». N. de porte-drapeau ou de fabricant de drapeaux. N° 131. — 2. Proven. Vaandel, Vaan (L.D.). Noms désignant des maisons pourvues de girouettes (Windvaan). Synon. : Vendel- -s, -en, Vande-, V(and)er- -Vandel, -Vanner, -Vaene.

 

EV
Vaan, de

Wsch. adaptatie van Devanne(s).

 

FD
Vaandrager

Vaandeldrager. 1608 Cornelis Frans

Vaandrager, Barendrecht (PDB).

 

FD
Vaarnewijck

zie Vaernewijck.

 

FD
Vaart, van der

van de Vaert, van de Vaerd, Vervaart,

Vervaert: Var. < Van der Vaerent. 1340 libri Bilie

dicte van der Vaert = 1357 Cybilia vander Vaernt,

Tn. (ROEL. 1951).

 

FD
Vaarten

zie Vaerten.

 

FD
Vaarts

Wsch. hypercorrect voor Vaas.

 

FD
Vaas{s)en

zie Vaes.

 

FD
Vaassen

cf. Vaes, Vaes(s)en.

 

JG
Vaast

Vast, Waast. 1212 «Margerite feme Vaast», 1220 «Vedastus» NécrArras, 1296-1302 «Vaas li Foulons» ImpôtArtois; nom de baptême popularisé par saint Vaast, lat. Vedas­tus, évêque d’Arras, cf. aussi Waast (Ht).

 

JG
vaat

ou vat, ,,Tonneau ». V(and)er-vaet. N. de tonnelier. N° 131.

 

EV
Vaate, van der

van de Va(a)te, bij de Va(a)te, van der

Vaet, Vervaat, Verva(e)t: PlN Vate: drinkplaats

voor dieren, openbare waterput. 1169 Thomas de

Vate, Z (GN).

 

FD
Vacaet

zie Volckaert(s).

 

FD
Vacant

 (NF gaumais). Surnom: moy. fr. vacant ‘oisif; inutile, oiseux’ FEW 14, 95a.

 

JG
Vacant

zie Focant.

 

FD
Vacavant

NF attesté dans la Somme depuis 1635 (GeneaNet); comme NF picard, on peut songer à un composé avec pic. vaque ‘vache’ ou bien à une déformation du NF Vacant (qui précède), remotivé avec l’adv. avant.

 

JG
Vaccin

 (NF de la région de Chimay). Fr. (savant, 1606) vaccin ‘myrtille’, du lat. vacclnium (cf. A. Goosse, Mélanges de grammaire et de lexi­cologie françaises, 1991, 423), serait étonnant comme surnom, sauf p.-ê. comme nom d’en­fant trouvé.

 

JG
Vaccin

Vachin, afl. van Fr. Vache: koe, rund.

 

FD
Vachaudez

Wachaudez, -é. D’anc. fr. (Hai-naut) vaisseaux d’eets, moy. pic. vassiau d’es ‘rucher’, vachaudé ‘ruche; essaim’ FEW 25, 12a et BTD 20, 249-250 (cf. surtout É. Legros, Sur les types de ruches, 1969, 100-1), surnom d’apiculteur [JMP et MH].

 

JG
Vachaudez

Wachaudez, -é: Pic. vassiau d’es: bijenkorf. BerBN van de imker (J.G.).

 

FD
Vache

1265 «Henris Vake» CensNamur, cf. aussi 1267 «Pieres Tite Vake [petite vache]» CensHerchies ; surnom : fr. vache, cf. Lavache, Levaque.

 

JG
Vacher

-ier, -eer, Vaccher, Wachez, Va(c)quier, Vackier,

Vaquer, -ez, Levacher, Desvachez, Desvages: BerN

Fr. vacher, Pic. vacquier: koewachter. ±1300

Jehans li Vakiers, Artesië (BOUGARD); 1306

Guerin le Vachier, Senlis (MORLET).

 

FD
Vacher

Profess. ,,Gardien de vaches ». Synon. : Vacquier (Dial. picard). Diminutif : Vacheron. N° 131, 164.

 

EV
Vacher

Vaché, Vackier, Vacquier (forme pic.). 1222 « Herbers Vacarius » NécrArras, 1275-76 «Jakemes li Vakiers» RegTournai, 1295-1302 «Jehans li Vakiers» ImpôtArtois, 1298 «Jehan le Vakier le foulon» 31ChirTournai, 1365 «Jehan le Vakier carton» TailleMons, 1593 «Denis le Vachy» = 1596 «Denis le Vacher» BourgDinant, 1633 «Jan Vaché» émigré en Suède, 1787 «Laurent Vachey» BourgLiège;

nom de métier: fr. vacher, w. nam. vatchî, pic.

vacquier FEW 14, 99b.

» Dérivé en -eolu: 1444 «Pirar Renchonnet

dis le Vacheroul», «Johan le Vacheroul» Terre-

Jauche; comp. Boveroux, Bouveroul.

» Forme fém. :   1280-81   «Anniès  li Vake-

resse»   RegTournai,   1387-1410   «Clément

Vacheresse» ÉchHuy; 1386 «Piètre le Vakière»

Ladeuze.

 

JG
Vacherie

Vachiery, zie Lavachery.

 

FD
Vachet

1295-1302 «Pieret Vaket», «Grandins Vaket» ImpôtArtois; dimin. en -et du thème de Vach(er) ou bien var. de Vacher, -é.

 

JG
Vachet

-é: Dim. van Vache: koe of spelling voor

Vacher. ±1300 Pieret Vaket, Artesië (BOUGARD).

 

FD
Vacht, de

BerBN van de vachtkoper of vachtploter.

Zie De Vachter. 1382 Jan de Vacht, Wingene

(DEBR. 1970).

 

FD
Vachter

V. Wacht.

 

EV
Vachter, (de)

BerN van de vachtkoper of-ploter, die

de wol van de schapenvacht afsteekt. 1398 Jan de

Vachtere, Deerlijk (DEBR. 1970).

 

FD
Vack, van

zie van Vaek. Vackier, zie Vacher.

 

FD
Vacogne

Wacogne: i. Dial. vorm van de streeknaam Gascogne (DNF). – 2. PlN Vacognes (Calvados). – 3. Wsch. een PlN in het Boonse (PdC). 1587 Antoine le Charpentier, écuyer, seigneur de

Wacogne, Bonen; 1668 Pierre Vuacogne, sergeant, Bonen (DFXVI).

 

FD
Vacquerie

1302 «Jakemon de le Vakerie» LoiTournai; forme pic. de fr. vacherie, comp. Lavacherie.

 

JG
Vacquerie

zie Lavachery.

 

FD
Vacquier

cf. Vacher.

 

JG
Vacquier

V. Vacher.

 

EV
Vacquier

zie Vacher.

 

FD
Vadder(e), de

Mnl. vadder: doopvader, geestelijke vader. Vgl. Vedder, D. Gevatter, Pâte, Fr. Parrain. 1356 Heine Vadders beemt, Schaarbeek (PEENE 1949); 1542 Peter de Vadder, Lv. (AP).

 

FD
Vadeblé

Probabl. surnom ironique de mauvais meunier, littér. rgâte-bléi, cf. Watteblé (Dau-zat 281 cite aussi les NF Gâteblé, Gâtefarine).

 

JG
Vadeblê

zie Wastable.

 

FD
Vader

Relation famil. ,,(La maison du) père (opposée à celle du fils) ». N° 128.

 

EV
Vader(s)

de Va(e)re, de Vaert, Devard: BN voor de vader, om hem te onderscheiden van de gelijknamige zoon. 1189 Iso Vader (GN); 1366 Robini Vaders, Ktr.; 1398 Symoen de Vader, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD
Vaeck

Mnl. vaec: vaak, slaperigheid. Vgl. D. Schlaf. 1540 Nik. Vaeck, G; 1579 Michiel Vaeck, Retie-Aw. (AP). – 2. Pic. vaque, Lat. vacca: koe. BN. 1294 Henri le Vaek, Kales; 1328 Andrieu de Vaac, Pitgam; 1388 Pieterkin de Vaec (DF XV); 1417 Byatris Svaecx, Jan de Vaec, Gb. (SCHR.). Zie Levacq.

 

FD
Vaegenhende

zie van Geninden.

 

FD
Vaek, van

van Va(e)ck: PlN Vake: vlechtwerk aïs afdamming in een beek. 1568 Wouteren van Vaken = 1575 Wouter van Vaecken, Schelle (MAR.).

 

FD
Vael

Proven. Vaal (Loc. holl., Fleuve). Synon.-: Van der- -Vael, -Valle.

 

EV
Vael

Vaele(n), de Vaal, Falewee: BN: vaal(bleek), blond. Vgl. De Caluwe = de Caluwé. 1326 Pieter deValewe,Ip.(BEELE).

 

FD
Vael, van der

Vael(e), zie van der Vale.

 

FD
Vaelen

zie Vallin, Vael.

 

FD
Vaeljant

Ktr. (DEBR. 1958); 1336 Colars li Vaillans, Bergen (PIERARD).

 

FD
Vaer(e)man(s)

Vaer-, Vaer(n)e-wyck. V. Varent. N° 243.

 

EV
Vaer(n)ewyck

V. Varen.

 

EV
Vaerd, van de

zie van der Vaart.

 

FD
Vaere, de

zie Vader(s).

 

FD
Vaereman(s)

zie Vaerman(s).

 

FD
Vaerenberg(h)(e), (van)

zie van Varenberg.

 

FD
Vaerendonck

zie Varendonck.

 

FD
Vaerman

Vaereman, Vaeremans. Nom de pro­fession: moy. néerl. vaerman ‘marin, matelot’.

 

JG
Vaerman(s)

Vaereman(s), Vareman(s), Varremans, Faerman: i. Mnl. vaerman: varensgezel, matroos, voetknecht. – 2. Afl. van Van der Vaeren(t). 1396 Pieter vander Varent vel Vareman, Denderhoutem (DE B.); 1448 Godevaert Vairmans; 1449 Lysbet Varemans, Diest (VdP); 1575 Jan Vaermans, Huldenberg-Aw. (AP).

 

FD
Vaernewijck, (van)

(van) Vaernewyck, Vaarnewijck, -wyck, (van) Vaerenwijck, -wyck, van Vaerenewijck, -wyck, (van) Varenwijck, -wyck, (van) Va(e)rewijck, -wy(c)k, Vaerwyck, Varnewyck: PlN in Bavikhove (DF XIV), Zevergem en Cent (GYSS. 1954). 1102 Arnoldus de Varneweke, Cent (GN); 1196 Symon

de Franuwic, Cent; 1214 Iwanus de Varnewijc, Boudelo (FLW); 1263 Symon de Varnweke, Cent (CACa); 1269 Symon van Vaernewijc, Temse (FLW).

 

FD
Vaert, van de

zie van der Vaart.

 

FD
Vaerten

Vaarten: Afl. van (Van der) Vaert (MNT 445). 1708 Henricus Varten, Rilensis (MUL VII).

 

FD
Vaerwyck

zie (van) Vaernewijck.

 

FD
Vaes

Vaas, etc., au génitif: Vaesen, Vaassen, Vaessen, Vassen. 1567 «Pierson Vaes», 1612 «Pierre Vaes» TerriersNamur; aphérèse de Ser-vaes = Servais (évêque de Tongres et Maas­tricht).

 

JG
Vaes

Vaas, Vaes(s)en(s), Vase(n), Vaas(s)en, Vahsen, Vas(s), Vasse(n), Voos, Voose(n), Voes(en), Vossen, Voest, Vo(e)z, Vohs(en), Vose, Vause, Vos(h)en: Patr. < Lat. HN Servatius. Sint-Servaas was bisschop van Tongeren-Maastricht en is de patroonheilige van Maastricht. Vandaar de grote verering en bekendheid in Limburg en Rijnland. 1339 Vas de Bruchem = Faes van Bruecheem, Anderlecht (PEENE); 1375 Jan Vaes, Ip. (BEELE); 1500 Vaes de Smet = Servaes de Smet, Tn. (HEND.); 1503 Vaes vanden Bogaerde (vader van) 1546 Bertelmeus Vaess (vader van) 1569 Servaes vanden Boogaert Berthelmeeuss, Papenbroek (F. C.); 1540 Servaas Vasen, Mtr. (AP). Voes(en) is Z.-Limburgs ( V. LOON1982,38). 1280 van senter Vose, L (OGO); 1496 Servatius appellatus Voes Lantsmans, Tg. (TYTGAT). – Lit.: F. CLAES, De famille en de familienaam Vaes. Oost-Brabant 26 (1989), 70-72.

 

FD
Vaes

Vaes(s)en(s), Vaeye(ns). V. WAD (Waz).

 

EV
Vaesken

Veuskens: Patr. Dim. van Vaes = Servaes. 1558 Chaerles Vaesque, 1712 Jaecques Vaesken, St.-Win. (VERGR. 1968); 1550 Dionijs Vueskens, Zolder(VANB.).

 

FD
Vaet, van der

zie van der Vaate.

 

FD
Vaeye(ns)

Vaij, Vaye(ns), Vuye, Vuije, Vye: Wellicht var. van Waeye. 1400 Jan Vaye; 1400 Willelmi Vayere, Tv. (BERDEN); 176 e. Gaspar Vaije; 1634 Clara Vaij, Malderen; 1705 Guilielmus Vuije (med. J. Caluwaerts, Herent).

 

FD
Vaeyendries

PlN Voyendries bij Tnh. (A). 1340 Joh. de Voyendriesch, Tnh. (VERB.); 1368 Foyendries, Tnh.; 1415 die van Foyendries, Retie (VERB. II); 1725 Petrus Vaijendries, Kasterlee (AP).

 

FD
Vaflard

cf. Wafflard.

 

JG
Vaflard

zie Wafelaerts.

 

FD
Vag(ue)ner

zie Wagner.

 

FD
Vaganée

Peut-être nom d’origine: Vaganay (Rhône).

 

JG
Vaganée

PlN Vaganay of Vaganet (Rhône) (DNF). Bonaventure Vaganey, 1730 geboren in St-Didier, vestigde zich in Mechelen (PDB).

 

FD
Vagen(h)ende

zie van Geninden.

 

FD
Vagenhende

Proven. 1. Vagen he’mde, ..Terrain fertile proche (de l’agglomération) ». — 2. V. Van den Hende.

 

EV
Vagman

zie Wageman(s).

 

FD
Vagner

Vaguener, Francisation de Wagner.

 

JG
Vagnier

Probabl. var. de Vannier.

 

JG
Vagnier

Var. van Wagnier. – 2. Zie Vanier.

 

FD
Vagt

V. Wacht.

 

EV
Vaguet

1556 «Colchon Vaghet» BourgNamur; surnom: sans doute dérivé en -et de moy. fr. vague ‘vagabond, errant; imprécis; langou­reux’ FEW 14, 127b-128a, où est attesté moy. fr. vagueté ‘désir amoureux, convoitise’.

 

JG
Vaguet

Patr. Dim. van Germ. VN Wago. 1556 Colchon Vaguet, Namen (J.G.).

 

FD
Vahamme

zie van Ham(me).

 

FD
Vahe(e)

zie van Heede.

 

FD
Vahsen

zie Vaes.

 

FD
Vaij,

Vaye(ns), zie Waeye(ns).

 

FD
Vail

Vaille. Surnom: anc. fr. vaille, forme ver­bale comprise dans diverses expressions en

anc. fr. comme vaille que vaille ‘à tout hasard’, si vault si vaille ‘en désordre, sans précaution’ FEW 14, 131a ou encore (Troyes) chose qui vaille ‘vaurien’, rien qui vaille ‘homme mépri­sable’ id. 134b; cf. aussi Delvaille.

 

JG
Vaillant

1274 « feme Vaillant » NécrArras, 1272 «lohannes li Valians de Rosires S. Nicholai» PolyptVillers, 1279-80 «Jehans Valians» Reg-Tournai, 1356-58 «Piètres Vaillans» PolyptAth, 1472 «Le Vallant» DénVirton; surnom: anc. fr. vaillant ‘de grand mérite; courageux’ FEW 14, 13la, éventuellement au sens physique du terme ‘robuste, vigoureux’ ; cf. aussi Levaillant.

 

JG
Vaillant

Car. mor. ,,H. courageux ». N° 282.

 

EV
Vaillant(s)

Vailland, Levaillant: Ofr. vaillant: dapper, voornaam, trots. 1373 Mote Vaellans, Ip. (BEELE); 1419 Aernoudt Vailgant = Harnout

 

FD
Vaillemans

Var. van Vellemans, met gemouilleerde 1?

 

FD
Vaillier

Var. van Fr. Valier, Fr. dial. vorm van Lat. HNValerius.

 

FD
Vain

Vainsel. V. WID (Win).

 

EV
Vain(e)

zie Levain.

 

FD
Vainqueur

Reïnterpretatie van Fincoeur.

 

FD
Vainqueur

Surnom: fr. vainqueur; ou bien par réinterprétation du NF Faincœur, Fincœur [FD]?

 

JG
Vainquier

cf. Vinckier.

 

JG
Vainquier

zie Vinckier.

 

FD
Vainsel

zie Vincel.

 

FD
Vairet

Veyret, Waayeret: Ofr. vairet: gevlekt, gestippeld. BN. 1410 Jean Vairet, Laon (MORLET).

 

FD
Vairon

Vairont. 1279-80 «Gilles Vairons» RegTournai, 1290-91 «Mahiu Vairon», 1295 «Jakemart Vairon» ComptesMons, 1294 «Vai­rons li venerres de le forest [veneur de la Marlagne]» CensNamur, 1302 «Agniès Vair-ron» LoiTournai, 1314 «Jakemart Vairon» ComptesMons, 1317 «Arnuldus dictus Vairons de Jehaing» AnthrLiège, 1392 «Johan Vairons» GuillLiège, 1479-80 «le bastar Vayron» TerreJauche; surnom: anc. fr. vairon, dérivé de voir ‘bigarré, tacheté’ ou, en parlant d’un œil, ‘de deux couleurs différentes’ FEW 14, 183b. Ce nom semble avoir été utilisé aussi en fonction de prénom (cf. les mentions de 1294 et 1317).

 

JG
Vairon(t)

Ofr. vairon: gevlekt, gestippeld, in twee kleuren. BN. 1290 Mashiu Vairon, Bergen (PIERARD); 1365 Mikiel Vairon, Dk. (TdT); 1378 Ernut Vairon, Luik (SIX IV).

 

FD
Vais(s)ière

Vaissier, Vaisiere, Vayssier, Veyssière(s), Vessière, Vessie(re), Vessie: Afl. van dial. Fr. vaisse: notenboom. PlN: plaats waar notenbomen groeien (DNF).

 

FD
Vaisberg

V. Weisberg.

 

EV
Vaise

Ne peut être le fr. dial. vaisse ‘noisette’, inconnu en Wallonie; p.-ê. graphie de va ‘val’, cf. 1393 «Bodechon délie vaiz [= de la Vaux] le mairie de Roanne» La Gleize; ou bien aphé­rèse de Gervaise.

 

JG
Vaise

Patr. Verkort < Gervaise, oude vorm van Gervais (zie i.v.).

 

FD
Vaisière

Vaisiere, Vaissière, Vessière, -icre, Veyssière, -ières, -ieres. Nom d’origine (fré­quent en France): Vaissière (= lieu planté de noisetiers).

 

JG
vaisse

vaissière, ,,Noisette, Cou-draie ». Proven. L.D. Variantes :

Vaisse,   Vess-   -ie,   -ière,   Vetsy,

Feyss-, Vois- -ier. N° 224.

 

EV
Vaisset

Veysset: Dim. van vaisse: notenboom. Vgl. Vaissière.

 

FD
vak

,,Section   (de   village) » (En toponymie). Proven. Verva(e)cke.

 

EV
Vakaet

zie Volckaert.

 

FD
Vakante

zie Focant.

 

FD
val

„Vallée ».    Forme    ancienne : Vau.  Proven. De(l)e-, Du- -val,

Del- -vau(l)x, veaux. N° 232.

 

EV
Val

Valle. 1336-40 «demisielle Sainte Valle» ComptesMons, 1598 «Anthoine Valle» Dén-Wavre, 1608 «Pier Val» BourgLiège; nom topographique: fr. val ‘vallée’ ; cf. aussi Laval, Levai, Duval, etc.

 

JG
Val

Vaux, Veau(x), Leva(l), Levaz, Levae, Levau(x), Leveau(x), Levay, Levo, Levo(o)z, Lévo(z), Deleva(l), Delval(le), Delvael, Delva(e), Delvas, Dalva, Delvaen, Delvau(lx), Delva(u)x, Delveau(x), Dellevaux, Delvo(o), -ou(x), Deval(le), de Vaal, Devau(lx), Devaud, Devault, Dev(e)au(x), Desv(e)aux, Devo, Deve(e)uw, Duva(l), Duvael, Duvalle, Duvau(lt), Duvaux, Duveau: Verspreide PlN Val, Vaulx, Le Val: dal. 1280 Biernars dele Vael, Ktr.; 1299 Rogeri de le Val, Mkr.; 1300 Willelmus de Vaus (DEBR. 1980); 1268 Henekinus de Valle; 1306 Mikieus dou Val; 1398 Marie de le Val, Ip. (BEELE); 1378 heredes de Vaus, Moen; 1398 Maykin van Vauls, Zwg. (DEBR. 1970); 1289 Guissino de Dale = 1296 Cuisse du Val, Kales (GYSS. 1963); Jacques de la Vaux dit del Voz, Luik (BODY); 1654 Hendrik Delvou, Bilzen (SCHOE.); 1633 Bartholomeus Delvae; 1686 Petronilla Lava, Lo (CRAEYE); 1711 Jean de Lava fs. Jean Délavai, Lendelede (COUSS.); i6-i8e e. Delvaul(x) = Delvau(x) = Delva ( VS1975,185-9); 1630 Jan Delvael = 1650 Jan Delva, Moorsele (KWII). Zie ook Laval.

 

FD
Val(c)ken-    

-eire,  -eere, -aers, -e(e)rs, -iers. Profess.   Valkenaar,

,,Fauconnier ». N° 200. V. valk.

 

EV
Val, van (der)

zie van der Vale.

 

FD
Valaert

zie Wallaert.

 

FD
Valaeys

-ais, zie Willaeys.

 

FD
Valair

Prénom Valère ?

 

JG
Valair

zieValère.

 

FD
Valais

Nom d’origine: Valais (Suisse).

 

JG
Valange

 (région de Namur et Ciney). NF attesté à Temploux dès 1751, en provenance de l’Aube (GeneaNet), dont l’origine est incer-

taine, à rapprocher p.-ê. de lorr., flandr. va-lance, vallance ‘richesse, fortune; redevance’ FEW 14, 132a. Cf. aussi Volange, Volangé.

 

JG
Valange

Proven. Valence (Villes fr. et esp.). V. Valens.

 

EV
Valange(r)

-gé, zie Volongé.

 

FD
Valanson

cf. Valençon.

 

JG
Valanson

zie Valençon.

 

FD
Valantin

cf. Valentin.

 

JG
Valantin

zie Valentijn(s).

 

FD
Valarcher

NF du Cantal, région de Riom, de­puis 1674 (GeneaNet), sans doute d’origine toponymique.

 

JG
Valard

Vallart. Une forme francisée du NF Wallaert, dérivé de Van de Walle [FD], paraît peu probable; plutôt nom issu d’un anthrop. germ. en -ard.

 

JG
Valard

zie Wallaert.

 

FD
Valat

Valaeys. V. WAHL.

 

EV
Valck

Valk, Valcke, Valcq. 1253 «Willaumes Valke» ChartesFlandre, 1276 «Willaumes le Valke, le poissonnier», 1288 «Jeh. Valke, fil-lastre Willaume Valke» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. Falco ou surnom de fauconnier: moy. néerl. valc, valke ‘faucon’.

 

JG
Valck(e)

Valckx, Valcks, Valkx, de Valk(e), de Valck,

Valcq, (de) Valque, Falck, Falcq, Falek, Falque(s).

BerBN van de valkenaar; zie Valkenaar. 1371 Gillis

Valke; 1394 van Heinric Valken, Ktr. (DEBR.

1970). – 2. Patr. Germ. VN Falco ‘valk’. 1401 Falko

Scheibe, Kassel (BRECH.).

 

FD
Valckaert

zie Volckaert(s).

 

FD
Valcke

1. V. FALC. — 2. V. valk.

 

EV
Valckenaere

-aers, -eer, -ier(s), zie Valkenaar.

 

FD
Valckenaers

Valckeneers, Valckenier(s), etc., cf. Valkeneers.

 

JG
Valckenborgh, 

Valckenborg(h)s.

Proven. Valkenburg. (Loc. holl.).

 

EV
Valckenborgh, (van)

zie van Valkenburg.

 

FD
Valckiers

zie Walker.

 

FD
Valdenaire

Francisation de Waldner avec voyelle d’appui.

 

JG
Valdenaire,

zie Waldner.

 

FD
Valder

zie Walder.

 

FD
Vale

zie Laval.

 

FD
Vale, van der

van der Vael, van (der) Val(le), van de Valle, Vervaele, Vael(e), Vervalle, van Valen: PlN Ter

Vaal, Val, Fr. Val: vallei, dal. Vgl. Val. Van Val(le) en

Van de Valle kunnen var. zijn van Van (de) Wal(le).

1382 de bostaerd van der Vale; 1398 Neesquin van

der Vale; 1369 Macs van der Vael, Wev. (DEBR.

1970).

 

FD
Valecamps

zie Wallecam.

 

FD
Valée

cf. Vallée.

 

JG
Valée

zieVallé(e).

 

FD
Valekenaers

zie Valkenaer.

 

FD
Valemberg

Var. du NF (van) Valenberg, d’un NL de Gueldre [FD].

 

JG
Valembert.

V. WAHL.

 

EV
Valembois

 (NF hennuyer). Nom d’origine: Valembois (= val en bois) (Meuse).

 

JG
Valembois

PlN Val-en-bois: dal in het bos (Meuse,

J.G.).

 

FD
Valen, van

zie van der Vale.

 

FD
Valenberg, van

Valenberghs, Valemberg: PlN Valenberg(G). Valence, Vallance: i. PlN Fr. naam van de Sp. stad

Valencia. Evtl. Fr. PlN Valence (in 6 dep.). –

2. Evtl. Metr. Lat. HN Valentia. 1275 Valence

d’Outre Eawe, Wodecq (VR 8gr°). Valencia: PlN De Sp. stad Valencia.

 

FD
Valençon

Valenson, Valanson. Dérivé du nom de baptême Valens, tiré de Valentius (saint assez obscur).

 

JG
Valençon

Valenson, Valanson: Patr. Afl. van HN

Valentius.

 

FD
Valençon.

V. WAHL. Valenduc.  Proven.  Valduc  (Dép. Hamme-Mille).

 

EV
Valencyn(s)

-ijns: PlN Valencijn, Fr. Valenciennes

(Nord). -1300 Henrici de Valencenis, Ktr. (DEBR.

1980); 1326 Jacob van Valenchienes, Ip. (BEELE).

 

FD
Valenduc

Nom d’origine: probabl. Val-Duc, à Hamme-Mille (BrW).

 

JG
Valenduc

PlN Val-Duc in Hamme-Mille (WB).

 

FD
Valenne

Nom d’origine: Valenne, à Feschaux (Nr)?

 

JG
Valenne

PlN in Feschaux (N)?

 

FD
Valenpint

cf. Valepin.

 

JG
Valenpint

zie Phalempin.

 

FD
Valens

zie Vallin.

 

FD
Valens.

Proven. Valence (Loc. fr. et esp.). Synon. : Vallenge. — 2. V. Valentin.

 

EV
Valenson

cf. Valençon.

 

JG
Valenson

zie Valençon.

 

FD
Valent(e)

Valenti, Valiante, Valiente, Valinte: Occ. valent, It. valente: moedig, sterk, flink. BN. Vgl. Vaillant.

 

 

FD
Valentatem

-aten. Surnom délocutif: du lat. voluntateml

 

JG
Valent–eyn,

-in, -yn. N. de baptême d’orig.   latins.   Valen-   -s,   -tinus.

Synon.-:    Vallentine,    Vallantin. N° 106.

 

EV
Valentijn(s)

-t(e)yn(s), -tin(e), -tini, -tiny, -tino, -tim, Valantin, Falentin, Fallent(h)eyn, -thein: Patr. Lat.

HN Valentinus. Metr. Valentine. 1301 Clare

Valentin, Bg. (VERKEST); 1375 Valentijn de Zwerdscauwere, Ip. (BEELE); 1576 Hans Valentijns, Koersel-Aw. (AP). Is Falentin een PlN? 1543 Bertholomé de Falentin, Namen (RBN). Misschien reïnterpretatie van Phalempin.

 

FD
Valentin

Valentyn, Valantin. 1521 «Jacquet Valentin», 1524 «Valentin Lucas» Bourg-Namur, 1578 «Valentin Courtejoie» Cart-Couvin, 1598 «Valentyn Blondeau du Miroir» DénWavre, 1626 «Nicolas Valentin» Oignies, 1629 «Jan valentin» émigré en Suède, 1655 «Jean Valentin » Arbrefontaine, 1752 «Jacque Valintin» La Gleize; prénom Valentin, nom d’un martyr du 3e s. • Génitif lat. : Valentiny.

 

JG
Valentour

1666 «Guillaume Vanlentour», 1703 «Jacques Valentour» BourgNamur, 1819 «Julien Valentour» Naninne (FyS); la première mention du NF à Namur de 1666 semble indiquer une francisation d’un NF flam. en Van- (non identifié).

 

JG
Valepin

Valepyn, Valepijn, Vallepin, Vallen-pint. Nom d’origine: forme néerl. dialectale de Phalempin (Nord)?.

 

JG
Valepin

-yn, -ijn, zie Phalempin.

 

FD
Valère

-e(y)re, -air, Valerius, -i(o), Walerius, Valério, Valero, Valéry, Valleri, Vallery, Vallier(i): Patr. Lat. HN Valerius.

 

FD
Valère

Valeyre. Prénom Valère, du lat. Valerius (nom d’un saint du 3e s.).

 

JG
Valériane

-iane, Valériane: Patr. Lat. HN Valerianus.

 

FD
Valet

-ez, Vallet, -ez, -ey, -es, Vaulet, Varlet, -ez, -ey, -é, Warlet, -ez, Leva(r)let. Ofr. va(r)let: jongen, knaap, edelknaap, page, schildknaap, leerjongen. Vgl. De Cnaep. 1281 Hannekinus Vallet; 1379 Floreins Vaerleet; 1388 Jehan de Varlet, Ip. (BEELE). – 2. Zie ook Vaulet.

 

FD
Valet

Vallet, Valez, Valiez. 1267 «Jean Vallet» CensHerchies, 1283 «Henri Vallet» Dettes-Ypres; nom de métier: anc. fr. varlet, fr. valet ‘jeune homme; page, écuyer’, cf. 1330 «Hanot vallet le Bailliu» ComptesMons ; cf. aussi Varlet, Valot et Valtin, Valton. m. Noms composés: 1326 «Johans dist li Beaus Vales », « Johans dis Beaus Vales » Cart-ValBenoît; 1365 «Jehan Fran Vallet vies-warier» TailleMons; 1354 «Renars dis Petis Vales» CartValDieu.

 

JG
Val–et(te),

-ez. V. WAHL.

 

EV
Valet.  

Profess.   ..Domestique ».   Sy­non. : Vall-, Varl- -ay, -et, -ey, -ez. Vaulet. N° 137.

 

EV
Valette

cf. Vallette.

 

JG
Valette

Vallette, Varlette. Fem. van Valet. 1425 damoiselle Jehanne Valette, Nijvel (CCHt). -2. PlN Valette: klein dal, in Florennes (N).

 

FD
Valeyre

zie Valère.

 

FD
Valgaeren

Valgaer(t)s: PlN O.-Mnl. valgader: valhek; vgl. Valveken. Verspreide Limburgse PlN (ZLP). 1364 Valgaders velt, St.-Tr. (CSX); 1427 Arnoldus de Valgaet, Averbode; 1433 Messinus Valgader, Leod. (MULI); 1450 Aernoud vanden Valgate, Strijp (PARM.); 1483 Bartholomeus van den Valgaet=van den Valgaert, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD
Valgaeren

Valgaerts. V. WALD et FALC. valk,  ,,Faucon.   1.   Profess.  N.  de fauconnier. — 2. V. FALC.

 

EV
Vali

Zie Valy.

 

FD
Valiante

Valiente, zie Valent(e).

 

FD
Valides

1. V. FALC. — 2. V. Walker.

 

EV
Valière

Forme populaire du prénom Valérie, issue normalement de sainte Valeria (Dauzat 584).

 

JG
Valière

Vallière: Metr. Valière < HN Valeria (DAUZAT).

 

FD
Valin

Vallin. 1189-96 «s[ignum] Valini de Bomala» CartStHubert, 1213 «Valino» Cart­ValDieu, 1284 «Will. Valin» DettesYpres, 1286 «li cortius Valin» CartBinche; hypocor. de l’anthrop. germ. Falho ou Valbert [FD].

 

JG
Valin

Zie Vallin.

 

FD
Valinte

zie Valent(e).

 

FD
Valis(e)

zie Falise.

 

FD
Valissant

Peut-être anc. fr. valissant, vaillissant, part, présent de valoir, au sens de ‘valant, ayant la valeur de’ ou surnom de qqn de vif, de vigoureux, etc. FEW 14, 132a.

 

JG
Valk

cf. Valck.

 

JG
Valk, van der

PlN Valk in Kapelle-op-den-Bos (VB), Eigenbrakel (WB), Varendonk (A), Belsele (OV). De Valk in Ede (G).

 

FD
Valk,(de)

Zie Valcke.

 

FD
Valkaert

zie Volckaert(s).

 

FD
Valke,(de)

Zie Valcke.

 

FD
Valkenaar

-aars, -aert, -eere, -e(e)rs, -eire, Valekenaers, (de) Valckenier, Val(c)kenier(s), -aers, Valckeneers, -eire, Falgoneer, (de) Val(c)kenaere, de Val(c)keneer, de Valkener, de Valekenaers, Walke-naere, Valquenart, Wal(c)kenier, Velkeneers, -er, -iers, de Walkeneer, Delvakeneer, Wolkena(e)r, -er: BerN van de valkenaar, de beambte belast met de zorg over de voor de jacht afgerichte valken. Fr. Fauconnier. 1334 Johannis Velkenere = 1340 J. dictus Valkenere, Tn. (C.BAERT); 1398 Loys le Fauconnier = 1394 Lodewijc den Valkeneere = 1399 L. de Valckenare, Desselgem (DEBR. 1970); 1478 Jan Velckeniere, Zoutleeuw (HB 851).

 

FD
Valkenberg

Valkemberg, etc. Nom d’origine: soit Valkenberg, à Nederbrakel ou Poperinghe (FlOr), soit Fauquembergues, néerl. Valken­berg (PdC).

Valkenborg, Valkenborgh, etc. Nom d’origine: Valkenborgh, fr. Fauquemont (Limbourg hol­landais).

 

JG
Valkenberg

Valkemberg, Valquelberg. PlN Valkenberg in Nederbrakel (OV), Poperinge (WV). – 2. PlN Fauquembergues, Ndl. Valkenberg (PdC). 1065 Walonis de Falcanberga; 1221 Marie de Falcoberga, PdC; 1375 den grave van Valken-berghe (DFIV); ±1570 Denys Valckenberghe, Hondschote (CDT 393). – 3. Verwarring met Valkenburg.

 

FD
Valkenburg, (van)

 (van) Val(c)kenborgh, Valkenborg(h)(s). PlN Valkenburg (NL). 1325 Henrico de Valkenboerg; 1346 Reneri Valkenborch = 1383 van Reyners werdinne van Valkenborghs, Tn. (C.BAERT). – 2. PlN (ZH). 1449 Oefke Maerten Valkenburchs soen, Hoorn (NHC).

 

FD
Valkeneers

Valkeners, Valckenaers, Valckenier, Valkeniers, etc. Nom de profession (au génitif): moy. néerl. valkenaer, -are ‘faucon­nier’ ; cf. aussi Valck(e), Valquenart.

 

JG
Valkie(r)s

Zie Walker.

 

FD
Valkx

Zie Valck(e).

 

FD
Valla(e)y(s)

zie Willaeys.

 

FD
Vallaeys

V. WAHL. Vallantin. V. Valentin. Vall- -et, -ez. V. Valet. Vall- -1er, -on,  -ot, -oir,  -ois.   V. WAHL.

 

EV
Vallance

zie Valence.

 

FD
Vallart

Zie Wallaert.

 

FD
Vallas

-at: Afl. van Val: dal.

 

FD
Valle

cf. Val.

 

JG
Vallé

Vallè, Valle, Val(l)ee, Wallée: Grafie voor Vallée of Valet.

 

FD
Vallé(e)

Valée,Val(l)ee, Valiez, Vallaey(e), Lavallé(e), -ee, Lavalée, -ee, Lavalley(e), Lavalaye, Delavallée, de la Vallée, de Laveleye, Delaveleye, Delevallé(e), -ez, Delvallée, -ee, -ez, -et, -ey, Devallé(e), Devalet, Deval(l)ez: Verspreide PlN (la) Vallée: dal, vallei. 1280 Lambiers dele Vallée; 1369 Gillis vander Valeye, Ktr. (DEBR. 1980); 1316 Jehan Delevalée, Dk. (TdT); 1378 Jan van der Valeije, Ip. (BEELE).

 

FD
Valle, van (de(r))

zie van der Vale.

 

FD
vallée

Proven.  L.D. N°  232.   V. val.   Synon. :   (De  la)-   -Vallée,

-Valley, -Veleye.

 

EV
Vallée

Vallée, Valée, Valee. 1265 «monsainor Godefroit Valee» CartValBenoît, 1267 «Gérard de la Valée» CensHerchies, 1663 «Jean Valée» BourgNamur; nom topographique: fr. vallée.

 

JG
Vallenduc

cf. Valenduc.

 

JG
Vallenpint

Vallepin, zie Phalempin.

 

FD
Vallepin

Vallenpint, cf. Valepin.

 

JG
Valler(s)

zie Walheer.

 

FD
Valleri

Vallery, zie Valère.

 

FD
Vallery

Nom de baptême Valéry, génitif lat. de Valerius, plutôt que nom d’origine: Vallery (Haute-Savoie, Yonne).

 

JG
Vallet

-ez, -ey, -es, zie Valet, Vallé(e).

 

FD
Vallette

Valette. 1425 «damoiselle Jehanne Va­lette» Nivelles, 1772 «Denis Vallette» Bourg­Namur; nom topographique: vallette, petite vallée, ou bien fém. de Valet.

 

JG
Vallette

zie Valette.

 

FD
Valli

zieValy.

 

FD
Vallier(i)

zie Valère.

 

FD
Vallière

zie Valière.

 

FD
Vallin

cf. Valin.

 

JG
Vallin

Vallyn,Valin,Valens,Vaelen:Patr.OudeVN< Germ. VN Falho of Valbert (Fm.). Valin von Mulhusen (SOCIN). 1214 Valino meo dapifero, LU (CVD); 1399 van Valin Crayen, Ktr. (DEBR. 1970); 1423 Valin Nauwinc, Ktr. (DEBR. 1958); 1340 Jaque Valin d’Hargicourt (MORLET); 1427 Floreinse vanden Buere fa. Valins, Ktr. (RAK).

 

FD
Vallois

Valois. 1569 «Martin Valois» Bourg­Namur, 1603 «Pierre Valois (orig. d’Abbe-ville)» BourgLiège, 1690 «Jean Valoy», 1695 «Marguerite Valloy» BourgNamur; nom d’ori­gine: Valois, ancien pays de France (Aisne et Oise) ou Vallois (Meurthe-et-Moselle). Cf. aussi Wallois, dont ce pourrait être une variante [JL].

 

JG
Vallon

Vallons. 1400 «Colar Le Valon» Fali-solle; nom topographique: fr. vallon; secondairement, var. du NF Wallon, Walon.

 

JG
Vallon(s)

zie Wallon.

 

FD
Vallot

Vallott, Valot. Anc. fr. valot, syn. de fr. valet.

 

JG
Vally

zie Valy.

 

FD
Valmond

PlN Valmont (Seine-Mar., Moselle).

 

FD
Valoir

Pour E. Renard (BTD 26, 266), p.-ê. forme réduite de Lavaleur, sobriquet de soldat. Le NF étant liégeois, à comprendre plutôt, comme Valeur (NF importé à Charleroi?), comme une forme régressive (w. liég. peûre, fr. poire) de fr. valeur ‘bravoure, vaillance’, cf. 1541 «Melscotte Valleur» Grandglise, 1616 «Valleur Georquin» Dinant.

 

JG
Valois

Vallois: PlN Valois, naam van een streek in Frankrijk (Aisne, Oise). Of Vallois (Meurthe-et-Mos.). 1337 Jehane de Valoys, mère a no très chier signeur Guillaumes, conte de Haynnau (CCHt); 1382 van Janne van Valoys, Machelen (DEBR. 1970); 1485 Cornelise Valoys, Mb. (A.BAERT).

 

FD
Valot

Vallot, Varlot, Varloteau(x), Walo(t): 1. Patr.

Dim. van Germ. VN Walo. Zie Wallon i. – 2. Ofr.

valot, var. van Valet (zie i.v.). 1448 Jehan Valot,

Comp. (MORLET).

 

FD
Valque

Zie Valck(e).

 

FD
Valquelberg

zie Valkenberg.

 

FD
Valquenart

Forme francisée du NF flam. Val-ckenaer(e).

 

JG
Valquenart

zie Valkenaar.

 

FD
Vals

zie Wals(ch).

 

FD
Valschaerts

1. Car. mor. Vahaard, ..Hypocrite ».  N°   279.  —  2.  V. WALD. Synon. : Walescard. Valter(s)-, -in. V. WALD.

 

EV
Valschaerts

BN voor een valsaard. 1336 van

Andries Valschards hoore, Cent (RSGI). – 2. Zie

Walschaert(s). Valter(s), zie Wouters.

 

FD
Valtin

Patr. < Valentin. Vgl. Velten(s).

 

FD
Valtin

Waltin. 1595 «Noël Valtin» Fronville, 1693 «Sébastien Valtin» BourgNamur, 18e s. «Valtin» Cerfontaine; forme abrégée de Valentin, cf. aussi Faltin.

 

JG
Valton

Wallon. 1302 «Hanekins vede fius Valeton» LoiTournai; anc. fr. valeton ‘jeune garçon, serviteur, valet’, dont la prononciation wallonne en usage à Maubeuge était Wallon (selon le témoignage de Hécart 485-6) [MH].

 

JG
Valton

Walton: Ofr. val(e)ton, dim. van Valet (zie

i.v.). 1393 dele mort dun val ton appelle Moenkin

qui se noya en la Lijs, Wervik; 1382 Fierin Veltoen,

Dentergem (DEBR. 1970).

 

FD
Valvason

V. WAHL.

 

EV
valveken

,,Vanne qui (se relève et) s’abaisse ».

 

EV
Valvekens

PlN (Val)veken: sluitboom, valhek. 1340

Arnoldus de Valvekene, Tnh. (VERS.); 1377 Jan

van den Valvekene, Aw. (VLOEB.); 1385 Janne

Valveken, Tn. (C. BAERT); 1629 Phlips aent

Valveecken, Reet (MAR.). Vgl. Van der Veken.

 

FD
Valvekens

Proven.    ,,Barrière    ou Vanne qui (se soulève et) s’abais­se ». L.D. V. Veken.

 

EV
Valy

Vally, Val(l)i: PlN Valy (Meuse).

 

FD
Valynseele

zie van Leynseele. Valy(s),zieFalise.

 

FD
Vamaymbeck

Wellicht (FV) < Van Heymbeeck.

 

FD
Vambalberghe

zie van Baelenberghe.

 

FD
Vambenette

Verhaspeling (NF) < Van Beneden.

 

FD
Vamberchies

cf. Wamberchies.

 

JG
Vamberchies

zie Wamberchies.

 

FD
Vambeveren

zie van Beveren.

 

FD
Vamboucq

Vambou(r)g, zie van (den) Boeke.

 

FD
Vamboucq

Vamboug, Vambourg. Formes francisées de Van (den) Boek [FD]?

 

JG
Vambre

zie van Bree.

 

FD
Vambrouck

Vambroug, zie van (den) Broeke.

 

FD
Vamdervenet

zie van den Ven.

 

FD
Vamecq

Forme francisée de Van (den) Hecke [FD].

 

JG
Vamecq

zie van (den) Hecke. Vamelle, zie van Melle. Vammale, zie van de Maele.

 

FD
Vamos

Wsch. < Van Os.

 

FD
Vamour

zie van derMoer(e).

 

FD
Vamparys

zie van Parys. Vampe(e), ziePede.

 

FD
Vampoperinghe

zie van Popering(h)e.

 

FD
Vampou(i)lle

zie van Poelje.

 

FD
Vampuymbrock

zie (van) Puyenbroeck.

 

FD
Vamtourout

zie van Torhout.

 

FD
Vamwambeke

zie van Wambeek. Van, de: De Van/Devan wsch. adaptatie van Devannes.

 

FD
Van

La préposition néerl. van ‘de’ introduit un nombre considérable de noms de famille flamands (près de 18000), essentiellement -mais non exclusivement (cf. Van Genechten) -des noms de lieux et des noms dits de rési­dence ou topographiques avec l’article de(n), der. On ne trouvera ci-dessous que les plus importants ou les plus productifs, ceux aussi qui sont plus spécifiques à la Wallonie. Pour les très nombreux autres, on renvoie le lecteur au dictionnaire de Fr. Debrabandere, auquel on emprunte l’essentiel des données parti­culières ci-dessous. Par souci d’uniformisation – alors que l’usage reste hésitant – Van est toujours doté d’une majuscule. – Sur les NF flamands en Wallonie, cf. M. Poulain et M. Foulon, L’immigration flamande en Wallonie: évaluation à l’aide d’un indicateur anthropo-nymique, dans Revue belge d’histoire con­temporaine 12, 1981, 205-244.

 

JG
Van-

-Nerus. Latinis. de VAN Neer. V. ce N.

 

EV
Van  de  Lanoote

-otte,  -annootte, Vandelanoitte, -annoitte, Vande Lanotte, etc. Probabl. flamandisation du NF picard Delanotte (comm. A. Lanotte), var. du NF Delannoi(t), Delaunay, de aunoit ‘lieu planté d’aulnes’, cf. Lannoy (Nord, Oise).

 

JG
van  der–Jeugd 

ou  Jeught,  -Kam,-Kar, -Keerssen, -Kelen, -Kerken,-Kinderen,     -Kluysen,     -Koille,-Kold,   -Kun,   -Kuylen,   -Leenen. Proven. V. Jeuk, Kam, Kar, Kaars,Keel, Kerk, Kinderen, Kluis, Kuil,Koud, Kin, Kuil, Leen.

 

EV
Van Aalst

cf. Van Aelst.

 

JG
Van Aarden

cf. Van Aerde(n).

 

JG
Van Aarschot

cf. Van Aerschot.

 

JG
Van Achter

Vanachter, van Hachter, etc. Nom topograph. : néerl. van achter ‘de der­rière’, d’après le lieu d’habitation, y compris derrière un ruisseau, cf. 1262 «Henricus de Rétro» Vilvorde [FD]; comp. Ladrière.

 

JG
Van Acker

Vanacker, Vanackere, Vanackère, etc. Nom topograph. : moy. néerl. akker ‘champ’, fréquent en toponymie : ten Akker, etc.

 

JG
Van Aeken

cf. Van Aken.

 

JG
Van Aelst

Van Aalst, Van Haelst, etc. Nom d’origine: Aalst, Alost (FlOr).

 

JG
Van Aerde

Van Aerden, Van Aarden, etc. Nom d’origine: Aarden, fr. Ardres (PdC), aussi Ten Aerden, seigneurie à Bavikhove (FlOcc) [FD]. Cf. aussi Van der Aerden.

 

JG
Van Aerschot

Van Aarschot, etc. Nom d’ori­gine : Aarschot (BrFl).

 

JG
VAN Aerssen

Ou Aerssen. N. de filiat. ,,(Fils) de  Aerssen »  c.à.d.   ,,Fils  de Art, fils ». N° 102. V. VAN Simpsen.

 

EV

VAN Aert

 

N. de filiation, ,,(Fils) d’Aer(nou)t ». EV
Van Aeverbeke

cf. Van Haverbeke.

 

JG
Van Aken

Vanaken, Van Aeken, Van Haken,

etc. Nom d’origine: Aachen, néerl. Aken, fr. Aix-la-Chapelle (All.).

 

JG
Van Antwerpen

Vanantwerpen, etc. Nom d’origine: Antwerpen, fr. Anvers.

 

JG
van- Antwerpen

Proven. Loc.

 

EV
Van As

cf. Van Assche.

 

JG
Van Asbroeck

-oek, Van Asbroucq, etc. Nom d’origine : Assebroek (FlOcc), Asbroek (Lb) et toponyme très répandu (= marais où poussent des frênes) [FD].

 

JG
Van Assche

Vanassche, Van Asch, Van As, Van Asschen, etc. Nom d’origine: As, «Asch» (Lb), Asse, «Assche» (BrFl), Assche(n), ten Assch(en) (= aux frênes), seigneurie à Deerlijk, Aalbeke, Zwevegem, etc. [FD].

 

JG
Van Audenhove

Vanaudenhove, -en. Van Oudenhove, etc. Nom d’origine: Oudenhove (= vieille ferme), fief à Menin (1439) et Pas-sendale(1384) [FD].

 

JG
Van Avermaet

Van Havermaet, etc. Nom d’origine: Havermaat, à Zèle (FlOr).

 

JG
Van Baal

Van Baale, Van Bael, etc. Nom d’origine: soit Baal (Brabant flam., Gueldre), soit Baarlo (Limbourg holl.) ou Baarle ((Noord-Brabant, Limbourg, prov. Anvers) prononcés tous deux bual avec a long [FD].

 

JG
Van Baelen

Vanbaelen, Van Balen, etc. Nom d’origine: Balen (Anv), Baelen (Lg).

 

JG
Van Becelaere

cf. Van Beselaere.

 

JG
Van Belle

Vanbelle, Van Bellen, etc. Nom d’origine: Belle, forme néerl. de Bailleul (Flandre française), mais aussi Denderbelle, 1176 «Belle», ou Schellebelle, 1169 «Belle» (FlOr) [FD].

 

JG
Van Bellegem

Van Belleghem, Vanbelleghem, -ghen, etc. Nom d’origine: Bellegem, près de Courtrai (FlOcc).

 

JG
Van Bellinghen

Vanbellinghen, Van Bellingen, Vanbellingen, etc. Nom d’origine: Bellingen (BrFl).

 

JG
Van Beneden

Vanbeneden, Van Beneen, etc. Nom topogr., d’après le lieu d’habitation situé en bas, néerl. beneden, dans la vallée, etc.

 

JG
Van Beselaere

Van Becelaere. Nom d’origine: Beselare (FlOcc).

 

JG
Van Bever

Vanbever, Van Bevere, Van Beve-ren. Nom d’origine: Bever = Biévène (Ht), Strombeek-Bever (BrFl), Bevere (FlOr), Be-veren-Leie, Beveren-Waas, etc.

 

JG
Van Binst

Nom d’origine: Binst, forme moy. néerl. de Binche (Ht); cf. aussi Binst.

 

JG
Van Bockstal

Van Bokstal, Van Boxtael, etc. Nom d’origine très fréquent: Bokstalle à Ma-chelen (FlOr), te Boxtale à Balegem (FlOr), etc. [FD].

 

JG
Van Boesschoten

Nom d’origine: Boeschote, à Daknam (FlOr), cf. aussi Busschots.

 

JG
Van Bogaert

Van Bogaerden, cf. Van den Bogaard, etc.

 

JG
Van Bokstal

cf. Van Bockstal.

 

JG
Van Borm

Van Burm. Nom d’origine : Bornem (Anv), dont la prononc. dialectale est burrem [FD] ; cf. aussi Borms.

 

JG
Van Boxtael

cf. Van Bockstal.

 

JG
Van Braband

-andt, -ant, Vanbrabant. Nom d’origine: du Brabant, ancien duché qui com­prenait en grande partie aussi la prov. d’Anvers et le Noord-Brabant hollandais actuel.

 

JG
Van Braeken

cf. Van der Braeken.

 

JG
Van Brinken

cf. Van den Brink.

 

JG
Van Brussel

Vanbrusselen, Van Brusselt, Van Bruyssel, etc. Nom d’origine: Brussel, Bru­xelles.

 

JG
Van Buckenhout

Van Bugenhout, Van Bug-genhout, Vanbuggenhout, etc. Nom d’origine: Buggenhout, 1125 «Buckenholt» (FlOr).

 

JG
Van Burm

cf. Van Bonn.

 

JG
Van Calster

Nom d’origine: Kalster (BrFl), mais aussi var. de Van Calsteren ou de Van Caster [FD].

 

JG
Van Calsteren

Nom d’origine: Kalsteren (Anv, BrFl); cf. aussi Van Calster (ci-dessus).

 

JG
Van Camp

Vancamp, cf. Van de Kamp.

 

JG
Van Campenhout

Van Campenhoudt, Van Kampenhout, etc. Nom d’origine: Kampen-hout (BrFl).

 

JG
van- Can

Proven, 1. Dép. Aubel. — 2. Canne (Loc).

 

EV
van- Caneghem

Proven. Kanegem (Loc.).

 

EV
Van Caster

Vancaster, Van Kaster, etc. Nom d’origine: Kaster, près de Courtrai (FlOcc), Kaaster, fr. Caestre (arr. de Dunkerque), etc. [FD]. Cf. aussi Van Calster.

 

JG
Van Caubergh

cf. Van Cauwenbergh(e).

 

JG
Van Cauter

-eren, Van Coûter, -eren, Van Kauter, etc. NL très fréquent: Kouter (= fr. couture, w. coûteure) < lat. cultura.

 

JG
Van Cauwenbergh

-erghe, -erge, Van Cou-wenbergh, -erghe, Van Kouwenberg, -ergh, Van Caubergh, etc. 1281 «Daniele de Cou-denberghe» Courtrai; nom d’origine: Kouden-bergh (= froid mont), topon. très fréquent, ainsi à Bruxelles, Ninove, Nukerke, Pervijze, Zar-ren, etc. [FD].

 

JG
Van Clé

cf. Van de Clee.

 

JG
Van Cleemput

-utte, Van Clempute. Van Kleemput, etc. Nom d’origine: Cleemput, à Adegem (Anv), Lokeren et Elverzele (FlOr) [FD].

 

JG
Van Coetsem

cf. Van Cutsem.

 

JG
Van Coillie

Vancoillie, Van Coille, Van Coul-lie, etc. 1266 «Jehans de Quoille» = 1275 «Jehan de Coille» DettesYpres; nom d’ori­gine: Coillie, 1187 «Colia» (dérivé de collis ‘colline’), seigneurie à Oostnieuwkerke (FlOcc) [FD].

 

JG
Van Compernolle

cf. Van Coppenolle (ci-des­sous).

 

JG
Van Coppenolle

Vancoppenolle, Van Copper-nolle, Van Compernolle, Vancompernolle. Nom d’origine: Koppenol (= dépression, vallée avec des crêtes arrondies), topon. très fréquent en pays flamand [FD]. Cf. aussi Capenol.

 

JG
Van Coullie

cf. Van Coillie.

 

JG
Van Couter(en)

cf. Van Cauter(en).

 

JG
Van Craen

Nom d’origine: Kraan (Limbourg holl.) ou De Kraan (Noord-Brabant) [FD].

 

JG
Van Craenenbroeck

Van Cranenbroek, etc. Nom d’origine: Kranenbroek (= marais où séjournent des grues), topon. très fréquent, à Lembeek, Ninove, etc. [FD].

 

JG
Van Cutsem

Vancutsem, Van Cutsen, Van Coetsem. Nom d’origine: Kutsem, à St-Pieters-Leeuw (Brabant).

 

JG
Van Daal

Van Daele, Vandael, -aele, Vandal, Vandaul, -aule, Van den Daele, Vandendael, -aele, Van den Dale, Vandendaul, etc. Nom topogr. : moy. néerl. dael, dale ‘val, vallée’, ten Daele (très fréquent en topony­mie).

 

JG
Van Damme

 [nom très fréquent], Van Dam, Vandamme, Vandam, etc. Nom d’origine: Dam, ten Damme, très fréquent en toponymie, e.a. Damme près de Bruges.

 

JG
Van de Beurie

cf. Vandebuerie.

 

JG
Van de Broeck

Vandebroeck, -oek, -ouck, -oucq, etc., cf. Van den Broeck.

 

JG
Van de Capelle

Van de Cappelle, cf. Van der Cappel.

 

JG
Van de Casteele

Vandecasteele, Van den Casteele, Van de Castel, -elle. Van de Kas-teele, etc. Nom d’origine : Kasteel, ten Kastele (= château), etc., fréquent en toponymie flamande; cf. aussi Castel, -eel.

 

JG
Van de Cavey

-eye, -eije, -aye, Vandecaveye, etc. 1398 «Gillis de le Kavee», «Jehan de le Cavee» Dottignies; nom d’origine: l.d. de forme pic. (La) Cavée, néerl. Caveye (= che­min creux, encaissé) < lat. excavata (via) , par ex. Caveie à Onnaing (dépatr. Nord), Caveye à Menin (FlOcc) [FD].

 

JG
Van de Clee

Vandeclee, -ée, Van Clé. Nom d’origine: Klee, à Kuttekoven (Lb).

 

JG
Van de Kamp

Van den Camp, Van Camp, Vancamp, etc. Nom topogr.: Kamp < lat. campus ‘champ, pays, etc.’, très fréquent en toponymie.

 

JG
Van de Kasteele

cf. Van de Casteele.

 

JG
Van de Kerckhove

Vandekerckhove, Vande-kerkhove, Van den Kerkhof, Van Kerck­hove, Vankerckhove, Van Kerkhove, Van Kerckhoven, Van Kerkhoven, Vanker-koven, etc. Nom topograph. : moy. néerl. kerkhof ‘cimetière, aître’, ten Kerkhove, fré­quent en toponymie. Comp. Delaitre, Delattre.

 

JG
Van de Laar

-aer, cf. Van Laar, Van Laer.

 

JG
Van de Maele

Vandemaele, Van der Malle, Van der Maelen, etc. Nom d’origine: Mâle (= dépression, fond), e.a. quartier de Bruges, ou Maele, à Deerlijk, Tielt, etc. [FD].

 

JG
Van de Moortele

Vandemoortele, Van de Mor­tel, -ele. Van de Moorter, etc. Nom d’origine: Mo(o)rtel, Mo(o)rter (= sol marécageux), topon. fréquent surtout en Flandre occ. [FD].

 

JG
Van de Nitte

Vandenitte. Le NF étant localisé dans le Hainaut et en Brabant wallon, probabl. forme altérée d’un NF flam., p.-ê. Van den Heede [FD].

 

JG
Van de Perre

Vandeperre, Van der Perre, Vanderper, -erre, -erren, Van de Peer, etc. Nom d’origine: Perre, Parre (= terrain enclos), De Perre, topon. très fréquent, e.a. à Denter-gem, à Ruiselede, Rijkevorsel, etc. [FD].

 

JG
Van de Pitte

cf. Van de Put(te).

 

JG
Van de Poel

-oele, Vandepoel, -oele, Van den Poel, -oele, Van der Poel, -oele. Nom topo­graphique: moy. néerl. poel ‘étang, mare’, Poel, ten Poêle, ter Poêle (fréquent en topon.).

 

JG
Van de Put

Vandeput, Van de Putte, Vandeputte, Van den Put, Van den Putte, Van de Pitte (forme ouest-flam.), etc. Nom topographique: moy. néerl. put, putte ‘puits, fosse’, de Put, ten Putte (fréquent en topon.). Cf. aussi Van Put(te).

 

JG
Van de Raspaille

Vanderaspaille, Vandres-paille, Van der Aspaille, Vanderaspoilden, etc. 1418 «Ghyselin van Respailgen» Cour­trai; topon. fr. raspaille, rapaille ‘taillis’; cf. aussi Verspaille.

 

JG
Van de Roost

Vanderoost, Vanderroost, Van der Oost; formes w. altérées: Van de Ros, Van de Rosé, Vanderose, Vanderosse (cf. aussi Van Ros, Van Rosse). Nom d’origine: Roost, Roest (= endroit où poussent des roseaux), très fréquent en toponymie, par ex. Roost (BrFl), Roest = Rosoux (Lg), etc. [FD].

 

JG
Van de Roy

Vanderoy, cf. Van Roey.

 

JG
Van de Sande

Vandesande, cf. Van de Zande.

 

JG
Van de Scure

Vandescure, Vandescuren, cf.

Van der Schueren.

 

JG
Van de Steene

Vandesteene, etc., cf. Van der Steen.

 

JG
Van de Stock

cf. Van der Stock.

 

JG
Van de Vandel

-elle, Vandevandel, cf. Van de Vonder.

 

JG
Van de Velde

 (NF très répandu), Van De Velde, Vande Velde, Vandevelde, Vandeveld, Van-dervelde, Vandervelden, etc. Cf. 1218 «Sy-moenus de Velda» DettesYpres; nom topogr. : Veld, néerl. veld ‘champ’, très fréquent en toponymie.

 

JG
Van de Ven

Vande Ven, Vandeven, -enne, Van den Ven, Van der Ven, Van der Venne, Vandevin, -inné, etc. Nom d’origine: ten Venne, ter Venne, ter Vin(ne), topon. très ré­pandu (= tourbière).

 

JG
Van de Ville

Vandeville (NF hennuyer), Van de Vyle, etc. 1402 « Willemme van den Ville» Tirlemont; traduction néerl., sous une forme hybride, du NF De(la)ville [FD].

 

JG
Van de Vonder

Van de Vandel, -elle, Vande­vandel, etc. Nom d’origine: Vonder (= petit pont branlant, passerelle), par ex. Ter Vonde-len, à Velzeke, Denderhoutem et Evergem [FD].

 

JG
Van de Voorde

Vande Voorde, Vandevoorde, Vandevoort, Van der Voorde, Van Vooren, Van Voren, etc. Toponyme fréquent: ten Voorde, ter Voort, ainsi que Voorde, à Alost (FlOr), voorde ‘gué, passage à gué’ [FD]. Cf. aussi Vandevoir.

 

JG
Van de Vyver

Vandevyver, Van de Vyvere, Vandevyvere, Vandevyvre, Vandeviver, -ère.

etc. Cf. 1233 «Ghilleberti de Vivario» Courtrai; nom topogr.: néerl. vijver ‘étang, mare’, très fréquent en toponymie.

 

JG
Van de Walle

Vande Walle, Vandewalle, Vanderwal, Vanderwalle, -wald, -whale. Van der Wallen, etc. Nom d’origine: ten Walle (= motte, butte artificielle), e.a. à Gand et Courtrai [FD].

 

JG
Van de Wattyne

-ijne, Vandewattyne, Vande-wattine, etc. 1221 «Philippus del Wastine» Courtrai, 1281 «Johannes de Wastina» DettesYpres, 1398 «Joes van der Wastine» = «Joes de le Wastine» Geluwe; nom d’origine: anc. fr. watine, guastine ‘endroit désert, non bâti’ FEW 14, 209a, fréquent dans la topo­nymie de Flandre, du nord de la France et de l’ouest du Hainaut, etc. [FD].

 

JG
Van de Wege

Van de Weghe, Vandeweghe, Van der Weghen, Van der Weegen, Vander-wegen, etc. Nom topogr.: ten Wege, néerl. weg ‘chemin’, fort répandu en toponymie.

 

JG
Van de Weyer

Vandeweyer, cf. Van de Wyer.

 

JG
Van de Wiele

Vande Wiele, Vandewiele, Van de Wielle, Van de Wille, etc. Nom topogr. : wiel ‘bassin, mare, étang’, te Wiele, fréquent en toponymie, e.a. à Pittem (FlOcc) [FD].

 

JG
Van de Woestyne

-ijne, etc. Nom d’origine: néerl. woestijn ‘endroit désert’, e.a. Woesten (FlOcc), Woestijne, à Aalter, Evergem, Varse-nare, etc. [FD].

 

JG
Van de Wyer

Van de Wijer, Van de Weyer, Vandeweyer, etc. Nom d’origine: Wijer (= néerl. vijver ‘étang, mare’), e.a. Wijer (Lb), et à Henri-Chapelle (Lg) et Hoeselt (Lb) [FD]. Cf. également la mention ancienne, avec traduction, «van de Wyer, dit de Vivier» NPLiège(Body 61-62).

 

JG
Van de Wyngaerde

cf. Van de Wyngaert, -aerde.

 

JG
Van de Zande

Vandezande, Van de Sande, Vandesande, etc. Nom d’origine: Zande (FlOcc), également à Woumen (FlOcc), à Des-telbergen (FlOr) ou un autre topon. en -zand [FD]; comp. Sablon.

 

JG
van de~Laar

-Lanotte,   -Leemput, -Leene. Proven. V. Laar, Aunoie, Leemput, Leen. van-Delft. Proven. Loc. holl.

 

EV
van de~Par    

ou     -Perre,     -Pitte, -Plas(sche), -Putte, -Poêle of -Pol.   

Proven.   V.    Parre,    Fit   et   Put,   Plas, Put, Poel.

 

EV
van de~Rost

V. Roost.

 

EV
van de–Beek,

-Berg(en), -Borght. Proven. V. Beek, Berg, Burg.

-Botermet. Proven. Boter-merkt, ,,Marché au beurre ». (Dép. Meer).  -Broe(c)k ,-Brouck. Proven. V. Broek.

 

EV
van de-Loise.

Proven. Luis, Différ. L.D.

 

EV
Van den Abeele

Vandenabeele, Van den Abbeele, Van den Abeelen, etc. Moy. néerl. abeel < anc. fr. aubel, albel ‘peuplier blanc’, ten Abe(e)le (fréquent en toponymie) [FD].

 

JG
Van den Berg

Vandenberg, Van den Bergh, Van den Berge, Vandenbergh, Van den Berghe, Vandenberghe, Vandenberghen, Vandemberg,Van de Berg, Van de Bergh, etc. Nom topographique: moy. néerl. bergh ‘mont’, ten Berghe (très fréquent en topo­nymie).

 

JG
Van den Boeke

Van den Boecke, Van der Boeck. Nom d’origine: ten Boeke, fréquent en toponymie, néerl. beuk ‘hêtre’. Cf. aussi Vam-boucq.

 

JG
Van den Bogaert

Van den Bogaard, -aerde, Vandenbogaerde, Van Bogaert, Van Bo-gaerden, etc. Moy. néerl. bogaert, boomgaerd ‘verger, jardin’, ten Boomgaarde, Bogaard

(très fréquent en toponymie); parfois, traduction de Dujardin, Dugardin. – Bibliogr. : H. Buitenhuis, Familienamen afgeleid van het woord boomgaard, dans Naamkunde 13, 242-4.

 

JG
Van den Borne

Van den Boore, Van den Borre, Vandenborre. etc. Nom d’origine: Born (Limbourg holl.), Booren, nom de cours d’eau à Dunkerque (Flandre fr.), mais aussi Ter Borrent, nom d’un fief à Gullegem, ou p.-ê. *Ten Borne qui a dû exister à Wervik, etc. [FD].

 

JG
Van den Bosch

Vandenbosch, Van den Bos-sche, Vanden Bossche, Vandenbossche, Van den Bussche, Vanden Bussche, Vanden-bussche, etc. Nom topographique: moy. néerl. busch, bossche ‘bois’, (den) Bos(ch), ten Bos­sche (extrêmement fréquent en toponymie).

 

JG
Van den Braak

, cf. Van der Braeken.

 

JG
Van den Brande

-andt, Vandenbrande, Van den Branden, etc. Nom d’origine: Ten Brande (= endroit où il y a eu un feu, où on prend du combustible), assez fréquent comme NL, cf. 1375 «van Boudiné van den Brande» Courtrai [FD].

 

JG
Van den Brink

Van Brincken. Topon. néerl. or. Brink (= gazon, espace ouvert dans un enclos, place de village), cf. 1266 «Gerlach van den Brinck» Deventer [FD]; cf. aussi Brinck.

 

JG
Van den Broeck

Vandenbroeck, Vanden Broeck, Vandenbrouck, -oucke Van de Broeck, Vandebroeck, -oecke, Vandebroek, Vandebrouck, -oucq, etc. Nom topographi­que: moy. néerl. broek (= marais), extrême­ment fréquent en toponymie.

Van den Broele, cf. le suivant.

 

JG
Van den Brûle

Van den Brulle, Van den Bruele, Van den Broele, etc. Nom d’origine : topon. moy. néerl. Bruul, syn. : Broel, Briel, Brogel, fr. Breuil, Bruille (= terrain maréca­geux, généralement boisé), fréquent en topo­nymie, notamment à Denderbelle, Malines, Lovenjoel, etc. [FD].

 

JG
Van den Buerie

cf. Vandebuerie.

 

JG
Van den Bulck

Van den Bulcke, Vanden-bulcke, Vandembulcke, etc. Nom d’origine: topon. moy. néerl. blok, bile, hulc ‘pré clos, enclos’, e.a. «theerscip vandenbulke» (1502), seigneurie à Rekkem [FD].

 

JG
Van den Bussche

Vandenbussche, etc, cf. Van den Bosch, Bossche.

 

JG
Van den Camp

cf. Van de Kamp.

 

JG
Van den Cantoore

Traduction flam. du NF fr. Decatoire [FD].

 

JG
Van den Casteele

cf. Van de Casteele.

 

JG
Van den Daele

Van den Dale, Vandendaul, cf. Van Daal, van Daele.

 

JG
Van den Dijk

cf. Van Dyck.

 

JG
Van den Doorne

cf. Van Doorne.

 

JG
Van den Dorpe

Vandendorp(e), Van den Deurpen, cf. Van Dorp(e).

 

JG
Van den Dries

Vandendries, Vandendriessche. Van den Driessche, Vandendriexhe, Vandendris, Vandendrisse, Van Dries, Van Driessche, Vandriessche, etc. Cf. 1754 «Gis-lain Vandrise» Archennes; nom topographi­que: moy. néerl. driessch(e) ‘friche, «trieu»’, Dries, ten Driessche (très fréquent en topo­nymie). Cf. Debrab. 446-7 (avec longue dis­cussion sur les sens précis du terme, de même origine que w. triftie), trieu).

 

JG
Van den Dycke

Van den Dijk, Vandendyck, -yk, cf. Van Dyck.

 

JG
Van den Esse

Van den Esch, cf. Van der Esse(n).

 

JG
Van den Eynde

Vanden Eynde, Van den Eijnde, Van den Hende, Vandenhende, Van Eynde, Vaneynde, etc. Nom d’origine: ten E(i)nde, ten Inde, du néerl. einde ’bout, extrémité’, s’appliquant à des habitations à l’écart. Cf. aussi Van Nin.

 

JG
Van den Hamme

cf. Van Hamme.

 

JG
Van den Haute

Vandenhaute, etc., cf. Van (den) Hout(te).

 

JG
Van den Heede

Vandenheede, Van den Hede, Van Hee, Vanhee, -ée, Van Heede, etc. Nom topographique: moy. néerl. heede, néerl. heide ‘bruyère’, ten Heede (fréquent en topon.). Cf. aussi Van der Heyde(n).

 

JG
Van den Hende

Vandenhende, cf. Van den Eynde.

 

JG
Van den Heuvel

Vandenheuvel, Van den Neuvel, etc. Nom topographique: moy. néerl. heuvel ‘colline, tertre’, ten Heuvel (fréquent en topon.). Cf. aussi Van Huffel.

 

JG
Van den Hoe(c)k

cf. Van Hoeck.

 

JG
Van den Hoof

cf. Van Hove.

 

JG
Van den Hout

Van den Haute, cf. Van Hout(te).

 

JG
Van den Hove

cf. Van Hove.

 

JG
Van den Huile

cf. Van Huile.

 

JG
Van den Kerkhof

cf. Van de Kerckhove.

 

JG
Van den Neuvel

cf. Van den Heuvel.

 

JG
Van den Plas

Vandenplas, -plassche, Van der Plas, etc. Nom d’origine: Plas, Ten Plassche (= étang, mare), e.a. à Courtrai, Zwevegem, Wevelgem [FD].

 

JG
Van den Poel

cf. Van de Poel.

 

JG
Van den Put

cf. Van de Put.

 

JG
Van den Steen

Vandensteen, etc., cf. Van der Steen.

Van den Ven, cf. Van de Ven.

 

JG
Van den Wyngaert

-aerde, -aerden, Vandenwyngaert, Vandenwyngaerden, Van de Wyngaerde, etc. Nom topographique: moy. néerl. wijngaert, -aerd ‘vigne, vignoble’ (fréquent en topon.); parfois, traduction de Delvigne, cf. ± 1600 «Andréas Del vigne» = 1646 «A. van de Wyngaerde» Tielt [FD].

 

JG
van den-Ab(b)e(e)le(n),

-Acke- r(e), -Akker, -Ameele. Pro­ven. V. Abeel, Akker, Akker, Ameel. -Avond. Proven. Avend-(oren). (Dép. Tirlemont). -Arend. Proven. N. proba­ble d’enseigne : ,,De l’aigle ».

-Bak, -Balck, -Bauw, -Beck, -Beginne, -Bemd(en) ou -Bempt, -Berg(h)e(n), -Berkhof. Proven. V. Bak, Balk, Bouw, Beek, Begin, Bemd, Berg, Berk. van den~Beyllaert, -Biggelaar, -Bil-cke, -Boeynants, Bo(o)gard(e), -Bon, -Boom, -Borg, -Borne, -Bor-ren, -Bo(s)ch(e), -Brambussche, -Brande(n) ou -Brandt, -Breede, -Brempt, -Briele, -Brincken, -Broeck(e) ou -Brouck(e), -Broe-le ou Bruele, -Brugge(n), -Bru-aene, -Bul, -Bulcke, -Bunder, -Burre, -Bussche, -Buys, -Camp, -Corput, -Cruyce ou -Cruys(se), -Dael(e), -Damme. Proven. V. Biggelaar, Bulk, Bunder, Boom-gaard, Bon, Boom, Burg, Born, Bor, Bosch, Braam, Brand, Breed, Breem, Brem(t), Breuil ou Briel, Brink, Broek, Bral, Brug, Bruaan, Bult, Bonder, Buur, Bosch, Buis, Kamp, Goorput, Kruis, Daal, Dam.

 

EV
van Dender

Proven. 1. Dender-(-monde ou -ivindeke) (Loc.). — 2. Dendre, (Riv.).

 

EV
van den-Doorent

ou Doorne, Dor-pel ou Durpel, -Drie(e)s(sch)e, -Dungen, -Dyck, -E(e)de, -Eeck-houte, -Eerenberg, -Es(ch), -Els-ou -Elshout, Eyck, -Eynde, -Fon-tyne, Ghoer, -Gucht. Proven. V. Doorn, Dorp, Dorpel, Dries, Dong, Dijk, Eed, Eikhout, Erenberg, Es, Els(hout), Eik, Einde, Fontein, Goor, Gehucht.

 

EV
van den-Haut(ten),

-Hauwe, -Hec-ke, -Heede, -Hende, Herrewe-ghe(n), -Heulle, -Heuvel, -Hi(e)-lakker, -Hirtz, -Hoek, -Hof(f), -Hole, -Holt, -Hoof ou Hove(n), -Hoofdne, -Hou(d)ten, -Houwe, Hurck, -Inden, -Ede. Proven. V. Hout, Houw (Plus. L.D.), De Hek ,(Dép. Wommerson), Heide ou Eed, Einde, Heir, Heule (Loc., L.D.), Heuvel, Hielakken, Hert, Hoek, Hof, Hol, Hout, Hof. Hoofd, Hout, Hork (Dép. Litte-St-Hubert), Einde, Ede.

van den~Ker(c)khove(n), -Meer-sch(e), -Meersschaut, -Moortel, -Mosselaer, -Nest(e), -Neucker, -Nieuwenborg, -Nieuwenhuyse, -Noortgate, -Oever, -Perre, -Plas, -Poel, -Put(te), -R(e)ydt, -Rhyn, -Sande, -Savel, -Schilde, -Schrieck, -Seylberg, Sigtenhorst, -Steen(e), -Stock, -Storme, -Sype, -Tempel, -Tillaart, -T(h)or(r)en, -Veegate, -Ven, -Vinne, -Veghe, -Wiele, -Wouwere, -Wyngaerden. Proven. V. Kerkhof, Meers, Meershout, Mortel, Mos(laar), Nest, Nekker, Burg, Huis, Gat, Oever, Parre, Plas, Poel, Put, Riet, Rijn, Zand, Zavel, Schilde, Schriek, Zeilberg, Zieken, Steen, Stok, Storm (endroit éprouvé), Zyp (rigole), Tempel (ruines de temple), Aard, Toren, Gat, Ven ou Vin, Weg, Wiel, Wijngaard.

 

 

EV
Van der-

Ver- -vloet, -vloesem. Vlug.   Car.   mor. ou   phys.   Vlug,

,,Rapide » (d’esprit ou de corps). Vlammens. 1. Proven. Vlijmen (Loc.holl.). — 2. Vlug mens, ,,H. rapide ». V. Vlug.

 

EV
VAN der Aa.

V. aa.

 

EV
Van der Aerden

Van der Aarden, etc. Nom topogr. : néerl. aard ‘champ, terre cultivable’, fré­quent comme toponyme; cf. aussi Van Aerden.

 

JG
Van der Auderaa

Van der Ouderaa, Van der Auwera, Vander Auwera, Vanderauwera,

etc. 1392 «Jan vanderOuder A» Anvers, 1417 «Kateline vander Oudera» Lierre; nom d’ori­gine : Ouder Aa, nom de cours d’eau dans la région de Fûmes [FD].

 

JG
Van der Avoort

-oirt, -ort, -ero, Vanderavero, Vanderaveroet, Vanderavrot, etc. Nom d’ori­gine : Ter Avoort (= gué, passage dans un ruis­seau), topon. assez fréquent, e.a. à Dworp, Retie, Neerheylissem. – Bibliogr. : L. Van der Avort, Betekenis van de FN… van der Avoort, V1S127, 1991,39-43.

 

JG
Van der Beke

Vanderbeke, Vanderbeck, Vanderbecken, Vanderbeeken, Van der Beken, Vanderbeken, Vanderbecq, -eque, -èque, etc. Nom d’origine: néerl. beek ‘ruis­seau’, ter Beke (fréquent en toponymie). Cf. aussi Verbeeck.

 

JG
Van der Biest

Vanderbist, Vanderbiste, Van-derbise, etc. Nom d’origine: Ter Biest (= en­droit où il y a des joncs), topon. fort répandu; cf. aussi Verbi(e)st.

 

JG
Van der Boek

cf. Van den Boe(c)k.

 

JG
Van der Borg

Van der Borght, Vanderborght, Van der Borcht, Vanderborck, Van der Burg, Van der Burcht, etc. Nom d’origine: ter Borch(t), ter Burch(t), néerl. burcht, burg ‘château-fort’, fréquent en topo­nymie ; aussi nom de commune : Burcht (Anv), Borch à Kortemark (FlOcc) [FD].

 

JG
Van der Braeken

Van Braeken, Van den Braak. Nom d’origine: Braak, topon. fréquent, moy. néerl. brake, hraec ‘friche, jachère’ [FD].

 

JG
Van der Brugge

Vanderbrugge, Van der Bruggen, Vanderbruggen, Van der Brug-ghen, etc. Nom topogr. : néerl. brug ‘pont’, ter Brugghe, très fréquent en toponymie.

 

JG
Van der Burg

Van der Burcht, etc., cf. Van der Borg(ht).

 

JG
Van der Cam

Vandercam, Vandercamme, Van der Kam, Vanderkam, Vandercammen, etc. Surnom de brasseur, moy. néerl. kam, comme ‘brasserie’; cf. aussi Vercammen.

 

JG
Van der Cappel

Vandercappel, -elle, -ellen, Van de Capelle, Van de Cappelle, etc. Nom d’origine: ter Kapel(le), néerl. kapel ‘chapelle’, fréquent en toponymie.

 

JG
Van der Donck

Vanderdonck, Van der Donckt, Vanderdonckt, etc. 1616 «Andrieu

Vanderdonck» BourgDinant; nom d’origine: moy. néerl. donk ‘hauteur sablonneuse en terrain marécageux’, fréquent en toponymie [FD] ; cf. aussi Verdonck(t).

 

JG
Van der Elst

Vander Elst, Vanderelst, -est, Van der Helst, etc. Nom d’origine: néerl. els ‘aune’, ter Elst (= aunaie, aunoie), fréquent en toponymie ; cf. aussi Ver(h)elst.

 

JG
Van der Esse

Vanderesse, Van der Essen, Van den Esse, Van den Esch, Van Esche, etc. Nom d’origine: ten Es, ten Essche, néerl. es ‘frêne’, topon. fréquent. Aussi NL Essen (Anv), Essene (BrFl), etc. [FD].

 

JG
Van der Eyken

Van der Eyeken, Van der Eijck, Van Eyck, Van Eycke, Van Eyeken, etc. Nom d’origine : ter Eeke, ter Eik, ten Eeke (= au chêne), extrêmement commun en topo­nymie, cf. Vereecke, Vereycken.

 

JG
Van der Gucht

Vandergucht, cf. Van Gehuch-ten.

 

JG
Van der Hage

-agen, Van der Haegen, Van-derhaegen, -aeghe, -aeghen, etc. Nom d’origine: Haag, Hage, ter Hagen (= haie, bois enclos, taillis, etc.), fréquent en toponymie, cf. Verhaege(n). Comp. Delhaye.

 

JG
Van der Hani

cf. Van Ham(me).

 

JG
Van der Heide(n)

cf. Van der Heyde(n).

 

JG
Van der Helst

cf. Van der Elst.

 

JG
Van der Hoeve

Van der Hoeven, Vanderhoeven, Vanderhoven, van der Houven, etc. Nom d’origine: ter Hoeve(n), ter Hoef, néerl. hoeve ‘ferme, métairie’, commun en topony­mie; cf. aussi Verhoeven. En toponymie, ne peut être dissocié de néerl. hof, cf. Van Hove, etc. [FD].

 

JG
Van der Hulst

Vanderhulst, Van der Hust, etc. Nom d’origine: ter Hulst (= endroit où

poussent des houx, houssaie); cf. aussi Van Hulst, Verhulst et Vanderus(se), Vandereus(e).

 

JG
Van der Kam

cf. Van der Cam.

 

JG
Van der Kel

Vanderkel, Van der Kelen, Vanderkelen, Van der Keelen, etc. Nom d’origine: Keel, Kel (= conduit, canal, chenal; passage étroit entre deux fossés, etc.), parti­culièrement het hof ter Kelen (1387) à Gaas-beek (BrFl), mais aussi plusieurs topon. Kelen, Keel, etc. [FD].

 

JG
Van der Kluysen

Van der Kluyzen, Van der Cloosen, Van der Clause, Vanderclause, -en, etc. Moy. néerl. cluse ‘ermitage, petite maison’, assez commun comme toponyme, e.a. (ter) Kluizen à St-Gillis-Waas (FlOr) [FD].

 

JG
Van der Lin

Vanderlin, Vanderlinck. Formes w. altérées du NF suivant [FD].

 

JG
Van der Linden

Vander Linden, Vanderlinden, Van der Lynden, etc. Nom d’origine: Ter Linde (= au Tilleul), topon. extrêmement fréquent.

 

JG
Van der Malle

Van der Maelen, cf. Van de Maele.

 

JG
Van der Meer

Vandermeer, Van der Meir, Van der Meeren, Vandermeeren, etc. Nom d’origine : Meer, Mère (= grand étang), topo­nyme fréquent, e.a. (Erpe-)Mere (FlOr) [FD] ; cf. aussi Vermeir, Vermeer.

 

JG
Van der Meersch

Vandermeers, Vander-meersch, Vandermeerschen, Vandermersch, Van der Messe, Vandermesse, Vandermest, etc. Nom d’origine: ter Meersch, de Meersch (= pré d’alluvion, le long de ruisseau), topon. très commun [FD]; cf. aussi Vermeersch et Vandermies, Vandermiège.

 

JG
Van der Messe

Vandermesse, Vandermest, cf. le précédent.

 

JG
Van der Meulen

Vandermeulen, Van der Mol, Van der Moolen, Van der Molen, Van-dermolen, Van der Meule, Vandermeule, etc. Nom d’origine: ter Molen, ter Meulen (= au moulin), topon. extrêmement répandu; cf. aussi Vermeulen.

 

JG
Van der Mol

Van  der Moolen, cf. Van der

Meulen.

 

JG
Van der Mosen

Van der Moosen, Vandermouse,  -mousen, Vandermeuse, etc. Nom d’ori­gine: Mose (= boue, vase, fange), e.a. Hof ter Mosen, à Anderlecht [FD].

 

JG
Van der Noot

Vandernoot, Van der Not, etc. Nom d’origine: ter Noot, par ex. à Borre (Flandre fr.), également NF brabançon, cf. 1344 «Henricus van der Noet» Bruxelles, etc. [FD].

 

JG
Van der Oost

cf. Van de Roost.

 

JG
Van der Ouderaa

cf. Van der Auderaa.

 

JG
Van der Perre

Vanderper, -erren, cf. Van de Perre.

 

JG
Van der Planke

Vanderplanck, Vanderplancke, Van der Plancken, Van der Planque, etc. Nom d’origine: plank ‘planche, pas­serelle, pont de bois’, e.a. ter Planken à Lampernisse (FlOcc); comp. Delplanque.

 

JG
Van der Plas

cf. Van den Plas.

 

JG
Van der Poel

cf. Van de Poel.

 

JG
Van der Rue

Traduction du NF fr. Delrue, cf. aussi Verrue [FD].

 

JG
Van der Schueren

Vanderschueren, Vanderschuren, Van de Scure, Vandescure, Vandescuren, etc. 1326 «Boidin van der Scuere» Ypres; nom d’origine: ter Scu(e)re, Schuur (= grange), fréquent en toponymie [FD]; comp. Del(a)grange.

 

JG
Van der Smissen

Vandersmissen, Van der Smessen. Nom d’origine, mais aussi surnom de forgeron: topon. fréquent: Smisse, Smesse (= forge), cf. 1396 «Mergriete vander Smissen» Moerbeke, 1398 «Nijs van der Smesse dit Tanghen» Geluwe [FD]; cf. aussi Versmissen.

 

JG
Van der Stichel

Vanderstichele, Van der Stichelen, Vanderstichelen, Van der Stiggel, etc. Nom d’origine: Stegel, var.: Stichel (= perron, élévation ; petit mur bas, quai, barrière, etc.), topon. fréquent en Flandre occ., Flandre or. et Brabant, également nom d’enseigne à Courtrai [FD].

 

JG
Van der Stock

Vanderstock, -ockt, Van de Stock, Vanderstocken, Vanderstokken, etc. Nom d’origine: néerl. stok (= souche, tronc d’arbre), ter Stockt, à Wolvertem, Lo, Tielt, Pittem, etc. [FD].

 

JG
Van der Straeten

Vanderstraeten, Van der Straaten, Van der Straten, etc. Nom topogr. : néerl. straat ‘(grand) route’, ter Strate(n), fré­quent en toponymie; comp. Delestrée.

 

JG
Van der Thommen

cf. Van Tomme.

 

JG
Van der Val

Van der Vale, Vanderval, -allé, etc. Nom topogr.: Val, ter Vaal < fr. val ‘vallée’; comp. Duval.

 

JG
Van der Veken

Vanderveken, Vanderveck, Van der Veiken, etc. Nom d’origine: moy. néerl. veken ‘barrière à claire-voie’, fréquent en toponymie ; cf. aussi Vervecken.

 

JG
Van der Ven(ne)

cf. Van de Ven.

 

JG
Van der Voorde

cf. Van de Voorde.

 

JG
Van der Wee

Vanderwee, Van der Weide, Van der Weyden. Vander Weyden, Vanderweyden, Vanderweyen, etc. Nom topogr. : ter Wee(de), Weide, néerl. wei, weide ‘prairie, pré’, surtout ‘pré commun’, fort répandu en to­ponymie.

 

JG
Van der Weegen

Vanderwegen, cf. Van de Weghe.

 

JG
van der~Ens

-Esch   ou   -Essen   ou  -Est, -Eyden, Eycken. V. Hens(t),

Es(t), Heide, Eik.

 

EV
van der~Ouderaa

ou -Ouwera. Proven. Oude Aa, ,,(De la région) de la Vieille Aa » (Riv.).

 

EV
van der-Aa

-Auwera, -Avoirt. Proven.   ,,De l’Aa »   (Riv.).   ,,De  la

Vieille Aa », ,,Du gué de l’Aa ».

 

EV
van der-Bauw(h)ede,    

-B(e)e(c)-  k(en), -Beken, -Bemden,   -Beu-  ren, -Biest, -Block, -Bly, -Borcht ou -Borck ou   -Burght,   -Bracht,   

-Brigghe ou -Brugghe, -Cam-  (men),  -Cappelle(n),    -Casseyn,   -Cauter, -Clause, -Cleyn, -Clooster, -Cruycen ou  Cruys(se), -Deelen, -Does,  -Donck(t),  -Dussen,  -Eb,   -Eecken,   -Eeckt,   -Eerde. Proven. V. Bouwheide, Beek, Bemd, Buur, Biest, Blok, Blij, Burcht, Bracht, Brug, Kam, Kapel, Brug, Kassei, Kouter, Kouter, Kluis, Klei, Klooster, Kruis, Dal, Doos, Donk, Dietsch, Eik(t), Aarde.

 

EV
van de–Reet

Proven. V. Riet.                ,

 

EV
van der-Elst.

Proven. V. Elst.

 

EV
van der–Geeten,  

-Geyten. Proven. ,,(De    la    région)    des    Gettes ». (Riv.).

 

EV
van der-Gheynst,   

-Ghinst,    -Gho-  te(n), -Graaf,   -Gracht,   -Grient,  -Gucht ou -Gugten, -Haaghen ou -Haegh(en),   -Haert,      -Hallen,  -Hasselt, -Hasten, -Have, -Hecht,   –Heeren, -Heggen, -Heide ou Hey- de(n),   -Helst,   -Henst,   -Herten,  -Hoeft,       -Hoeven,       -Hofstadt,   –Horst.   Proven.   V.   Ginst,   Goot,

Graaf,   Gracht,   Grient,   Gehucht, Haag, Aard ou Haard, Haï, Hazel, Haast,   Hâve,   Haag,   Heide, Elst, Henst ou Einde, Aard, Hoeve, Hofstad, Horst.

 

EV
van der–Houdelingen

-Hoydonch,  -Hulst, Hust. V. Houdeling, Hooidonk, Hulst.

 

EV
van de–Ridt,

-Rieck ou -Ryck, -Rei-viere. V. Riet, Riek ou Rijk, Rivier.

 

EV
van der-Linden,

-Loo, -Loock, -Loo-ven,    -Luppen,    -Lyn,    -Maelen,-Maesen,      -Maeten,      -Marliere,-Marck(en),  -Maren ou -Meeren ou   -Meiren   ou   -Mer,   -M(e)r-sch(en),   -Menschbrugge,   -Mer-cken,  -Meulen, -Meuse,  -Meuter,-Mey,   -Mielen,   -Mies,   -Minnen,-Moere, -Moesen, -Molen. Proven.V.  Lind,  Loo,  Look,  Ven,  Loop,Lijn,  Maal,  Maas,  Maat,  Marlier,Markt,   Meer,   Meers,   Meensbrug,Mark, Molen, Mos, Mouter, Made Miel,  Meers,  Meen,  Moer,  Moes, Molen.

 

EV
van der–M(u)st(en),     

-Mot  ou -Mot(t)e(n),   -Mynsbrugge,-Winksele, Niepen, Noot. Proven.V. Mos, Mot, Meensbrug, Neppen, (Dép. Winksele), Nood.

 

EV
van der-Monde.

Proven. Ter Mond,,,A l’embouchure ».

 

EV
van de-Roel,

-Roos(t) et -Rosé et -Rostyne, -Rote. Proven. V. Roos-loo, Roos(t), Rostijne, Rode.

 

EV
van de-Roy.

Proven. V. Rode.

 

EV
van der-Paelt

-Pas, -Pelen, -Perren,-Peypen, -Plaetsen, -Plancke, -Plas-sche(n), -Pleyn, -Poelen ou -Pol,-Poo(r)ten,   -Put   ou   -Putte(n),-Pypen. Proven. V. Paal, Pas, Peel,Parre,   Pijp,   Plaats,   Plank,   Plas,Plein, Poel, Poort, Put, Pijp.

 

EV
van derr—Ecken.

Proven. V. Eik.

 

EV
van der–Reet

ou -Reydt ou -Riet ou -Ryt, -Rest, -Rivier(en), -Roef, -Roost, -Sanden, -Sarren, -Sas, -Schelden, -Scheuren- ou -Schue-ren, -Schrieck, -Seelen, -Seypen, -Slag(h)molen, -Sl(e)yen, -Sloot, -Sluys, -Smissen, -Snick, -Speeten, -Spek, -Spie(e)gel, -Stadt, -Stalle, -Stappen, -Stede, -Steene, -St(e)i-chel(e)n, -Stempel, -Stock(en), Stra(e)ten, -Stricht, -Stukken, -Struyft, -Sypen ou -Sypt, -Taelen, -Ton, -Trappen, -Vaeren, -Vaet, -Valle, -Ve(e)k(en) ou Ve(i)-ken, -Vee, -Veen, -Ve(e)ren, -Velde(n), -Vellen, -Velpen, -Vennet, -Vinnen, -Vleet ou Vliet, -Vlie, -Vloet ou -Vloodt, -Von-del(en), -Vo(o)rd ou -Voort, -Vorst, -Wael, -Waerden ou -Weerden, -Waeren, -Waeter, -Wauwen, -Wee(den), -Wegen, -Werff, -Westen, -Wey(d)en ou -Weide, -Wielen, -Wilt, -Wolf, -Yken. Proven. V. Riet, Rest, Rivier, Rolman, Roos I, Zand, Zarren, Sas, Schelde, Schoor et Schuur, Stekel, Schrik, Zijl, Zijp, Slagmolen, Slede, Sloot, Sluis, Smis, Snik, Speet, Spek, Spiegel, Stad, Stal, Stekel, Stempel, Stok, Straat, Strik, Stok, Struif, Zijp, Dal, Ton (Mécoupure : van Derton), Trap, Varen, Vat, Val et Vaal, Veek, Vee, Veen, Verre, Veld, Val et Veil, Velp, Ven(net), Vin, Vliet, Vlies, Vloet, Vondel, Voord, Vorst, Wal, Waard, Waar, Water, Wouw, Weide, Weg, Werf, West, Weide, Wiel, Wild, Wolf, Eik.

 

EV
VAN der–Vecken,

-Vekken, -Ve(i)ken. — 2. Profess.

 

EV
Van der–Veil,

Velle, Velleman(s).

 

EV
van de–Ryse

-Ryst. Proven. Rijs, ,,Osier », Rijst, ,,Oseraie ». (L.D.).

 

EV
van der-Zande,

-Z(e)ypen, -Zwalen. Proven. V. Zand, Zijp, Zwaai. –Zwalmen. Proven. „ (Ré­gion) de la Zwalm » (Affluent de l’Escaut).

 

EV
van de–Sande, 

-Schilde,  -Sc(h)ure, -Sly(c)ke, -Sompele, -Spiegle. V.

Zand,  Schild,   Schuur,  Slijk,  Peel, Spiegel.

 

EV
Van Dessel

Nom d’origine: Dessel (Anv).

 

JG
van Dessel.

Proven. Desschel (Loc).

 

EV
van de-Steen(e),   

-Straete,    -Sype. V. Steen, Straat, Zijp.

 

EV
Van Deur

Van Deuren, Vandeuren, Van Deurne, Van Dooren, Vandooren, Van Dueren, Van Duren, etc. Nom d’origine: Deurne, 1196 «Dorne» (Anv), 13e s. «Durne» (TMoord-Bra-bant). Cf. aussi Verdoodt, Verdoorent.

 

JG
van de–Vandel

-Vannet, -Veegaete, -Veid(e), -Ven(ne), -Verme, -Ville, -Vin, -Vliet, -Vloet, -Von­del ou -Vonder, -Voorde(n), -Vorst ou -Vos, -Voir ou -Vuer, -Vyvere, -Wael(le), -Walle, -Waerhede, -Watering, -Wattyne, -Wauwer, -Wee ou -Weide, -Weerd(t), -Weghe, -Werve, -Weyer, -Wyngaert, -Wiel (le), -Win(c)kel, -Woestyne, -Woude, -Wouwer, -Wyhaeghe, -Wyk, -Wynckele, -Wyngaerde(n) ou -Wyngaert, -Zande, -Zyp. V. Vaandel ou Vondel, Vaan ou Veen, Gat, Veld, Ven, Worm, Wiel, Vin, Vliet, Vioet, Vondel, Voord, Vorst, Voer, Vijver, Waal, Wal, Waar, Watering, Wattijne, Wouwer, Weide, Waard, Weg, Werf, Wijer, Wijngaard, Wiel, Winkel, Woes-tijn, Woud, Wouwe, Haag, Wijk, Winkel, Wijngaard, Zand, Zijp.

 

EV
Van Diest

Vandiest, Van Dist. Nom d’origine : Diest (BrFl).

 

JG
Van Dijck

Van Dijk, cf. Van Dyck.

 

JG
Van Dijstadt

cf. Van Dystadt.

 

JG
Van Dingenen

Vandingenen, Van Digenen. Toponyme campinois: Dungenen, Dingenen,

dérivé de Donk (= élévation en terrain maréca­geux) [FD].

 

JG
Van Dionant

Vandionant. 1369 «Wouter van Dynant» Malines, 1637 «Mathijs van Dio­nant» Tirlemont; nom d’origine: Dinant, 1015 «Dionant» (Nr).

 

JG
Van Dooren

Vandooren, cf. Van Deur(en), Van Deurne.

 

JG
Van Doormael

cf. Van Dormael.

 

JG
Van Doorn

Van Doorne, Vandoorne, Van den Doorne, Van Dorn, Van Dor, Vandor, etc. Nom d’origine: (ten) Doorn, toponyme très répandu (= épine, aubépine, roncier); parfois aussi var. de Van Deur(en), Van Dooren [FD].

 

JG
Van Doornick

-ik. 1326 «Jan van Dorneke» Ypres; nom d’origine: Doornick, forme néerl. de Tournai, mais aussi Doornik en Gueldre [FD].

 

JG
Van Dor

Vandor, cf. Van Doorne.

 

JG
Van Dormael

Vandormael, Van Dormaal, Van Doormael, etc. Nom d’origine : Dormaal (BrFl, Noord-Brabant).

 

JG
Van Dorme

cf. Van Durm(e).

 

JG
Van Dorp

Van Dorpe, Vandorpe, Van den Dorpe, Vandendorpe, etc. Toponyme très répandu Dorp, ten Dorpe (= champ, domaine foncier, place publique de village). – Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Van Dorpe, dans De Leiegouw24, 1982, 112.

 

JG
Van Dort

Vandort. Nom d’origine: Dort = Dordrecht (P.-B.).

 

JG
Van Dries

Van Driessche, Vandriessche, cf. Van den Dries(sche).

 

JG
Van Drom

Van Dromme, Van Droemme, Vandrom, Vandromme, Vandrôme (forme francisée), etc. Forme contractée de *Van Daeromme, NL, cf. 1536 «thoof daer omme» à Bekkerzeel (BrFl) [FD].

 

JG
Van Droogenbroeck

Vandroogenbroeck, Van Drooghenbroek, Van Droogbroek, etc. Nom d’origine: Drogenbroek, à Woluwé (Bruxel­les), Droogbroek, à Hoeselt (Lb).

 

JG
Van Dueren

cf. Van Deur(en), Van Deurne.

 

JG
Van Duren

cf. Van Deur(en), Van Deurne.

 

JG
Van Durm

Van Durme, Vandurme, Van Durmen, Van Deurme, Van Dorme, etc. Nom d’origine: la Durme (rivière de FlOr); parfois aussi, var. de Van Deur(en), Van Deurne [FD].

Vandy, Vendy (NF namurois et hennuyer). Peut-être d’un nom germ. en -hari, wand-hari (comp. Ganda < germ. wand-hard), mais l’on attendrait Wandy, -ier.

 

JG
Van Dyck

Vandyck, Van Dycke, Vandycke, Van Dijck, Vandijck, Van den Dycke, Van den Dijk, Vandendyck, -ijck, -yk, etc. Nom d’origine : Dijk, ten Dijke (= digue), extrême­ment répandu.

 

JG
Van Dystadt

Vandystadt, Van Dijstadt, etc. Nom d’origine: Dikstad, -stede (= digue), à Nukerke (FlOr) [FD].

 

JG
Van Ecq

Vanecq, cf. Van Hecke.

 

JG
Van Edom

Van Egdom. Probabl. nom d’ori­gine bas-ail, en -um, néerl. -heem, p.-ê. Eidum (Schleswig-Holstein) [FD]. Cf. aussi Van Eldom.

 

JG
Van Eeckhout

Van Eeckhoutte, Van Eekhout, -oudt, Van Eeckhaudt, etc. Nom d’origine: Eekhout, ten Eechoute, Eikenhout (= bois de chênes, chênaie), topon. très répandu.

 

JG
Van Ees

cf. Van Hees.

 

JG
Van Effe

Vaneffe, Van Effen, cf. Van Heffen.

 

JG
Van Eggermont

Van Heggermont. Nom d’origine: probabl. Aigremont, à Ennevelin près de Lille.

 

JG
Van Elder

Van Elderen, Vanelderen, van Elders. Nom d’origine: Elderen, soitGenoels-Elderen soit ‘s-Heren-Eldercn (Lb).

 

JG
Van Eldom

1797 «Jeanne Catherine Van Eldom (…) native d’Isque», mère naturelle de 1821 «Jean Baptiste Van Eldom» Rhode-Ste-Aga-the (comm. P. Tichon); sans doute var. de Van E(g)dom.

 

JG
Van Elslande

Vaneslande, Vanelslandre, etc. Cf. 1267 «Michaelis de Elstlande» = 1287 «Michiel del Elstlande» Courtrai/Ypres; nom d’origine: Els(t)lan, notamment à Wervicq et Desselgem (FlOcc) [FD].

 

JG
Van Emelryck

cf. Van Hemelryck.

 

JG
Van Engeland

-andt, Van  Inghelandt. Nom d’origine: d’Angleterre, néerl. Engeland, cf. 1246 «domini Johannis de Anglia» Courtrai, mais aussi nom d’une seigneurie à Niepkerke ou Strazele (Flandre fr.) [FD].

 

JG
Van Epperzeel

cf. Van Ypersele.

 

JG
VAN Ermen

Ou Ermen. N. de filiat. ,,(Fils) d’Armin ». N° 102.

 

EV
Van Erom

Van Erum, cf. Van Nerem, Van Nerum.

 

JG
Van Esche

cf. Van der Esse(n).

 

JG
Van Espen

Vanespen, Van Nespen, Vannespenne (forme francisée). Nom d’origine: Espen (= aux trembles); ou bien var. de Van Hespen ou de Van Nispen [FD].

Vanesse (NF wallon), Van Esse. 1565 «Marie Vanesse», 1602-3 «la censé de Henry Vanesse» TerriersNamur; p.-ê. forme francisée de Van (den) Esse, Van der Essen [FD].

 

JG
Van Eyck

Van Eycke, Van Eycken, etc., cf. Van der Ey(c)ken.

 

JG
Van Eynde

Vaneynde, cf. Van den Eynde.

 

JG
VAN Frank

Ou Frank. N.  de filiation. ,,(Fils) de Franck ». N° 102. — 2. Proven. Vrank (Loc. holl.). van–Fransum. Proven. Loc. holl.

 

EV
Van Geel

Vangeel, Van Geele, Van Gheel, etc. Nom d’origine: Geel (Anv).

 

JG
Van Gehuchten

Van Gehugden, Van Gucht, Van der Gucht, Vandergucht, etc. Nom d’origine: néerl. gehucht ‘hameau’, ten Ge-huchte, topon. extrêmement fréquent.

 

JG
Van Gelder

Vangelder, Van Gelderen, etc. Nom d’origine : Gelder, moy. néerl. Gelre, anc. nom de la Gueldre, mais aussi Geldern (Nordrhein-Westfalen) [FD].

 

JG
Van Geluwe

Van Gheluwe, Vangheluwe, etc. Nom d’origine : Geluwe (FIOcc).

 

JG
Van Genechten

Vangenechten, Van Genegten, Van Geneugden. Moy. néerl. genachte, genechte ‘audience, séance de tribunal’, sur­nom de qqn concerné par la justice [FD].

 

JG
Van Gestel

Vangestel, Van Gestelen. Nom d’origine: Gestel (Anv, Noord-Brabant), etc.

 

JG
Van Gheluwe

cf. Van Geluwe.

 

JG
VAN Gij-

V. VAN Gy-. van-Gils. Proven. Gilze (Loc. holl.).

 

EV
Van Gijsegem

cf. Van Gysegem.

 

JG
Van Gijsel

cf. Van Gysel.

 

JG
Van Ginderachter

NF flam., corresp. de La-derrière, Ladrière, comme nom de résidence.

 

JG
Van Glande

Vanolande (NF hennuyer). Soit (originaire) de Hollande, soit nom d’origine: Olland (Noord-Brabant).

 

JG
Van Goedsenhoven

cf. Van Goetsenhoven.

 

JG
Van Goethem

Vangoethem, Van Gouthem, etc. Nom d’origine: Gottem (FlOr), Gotem (Lb) ou Goetem, à St-Gillis-Waas (FlOr) [FD].

 

JG
Van Goetsenhoven

Van Goedsenhoven, Van Goidsenhoven, Vangoidsenhoven, Vangoit-senhoven, etc. Nom d’origine: Goetsenhoven, fr. Gossoncourt (BrFl).

 

JG
Van Gompel

Van Gompen. Nom d’origine: Gompel, à Mol (Anv).

 

JG
Van Goor

Vangor, Van Gor. Topon. très fré­quent: Goor (= terrain marécageux).

 

JG
Van Gorp

Vangorp, Van Gurp. Nom d’ori­gine: Gorp, à Hilvarenbeek (Anv) [FD].

 

JG
Van Gouthem

cf. Van Goethem.

 

JG
Van Gucht

cf. Van Gehuchten.

 

JG
Van Gurp

cf. Van Gorp.

 

JG
Van Gysegem

Van Gyseghem, Vangyseghem, Van Gijsegem. Nom d’origine: Gijsegem (FlOr).

 

JG
Van Gysel

Vangysel, Van Gijsel, Van Gyzel. Nom d’origine : Gijsel (Noord-Brabant).

 

JG
Van Haalen

Van Haelen, Vanhaelen, Van Halen, etc. Nom d’origine: Halen ou Hout-halen (Lb) [FD].

 

JG
Van Hachter

cf. Van Achter.

 

JG
Van Haelen

cf. Van Haalen.

 

JG
Van Haeren

Vanhaeren, Van Haren. Nom d’enseigne: Ten (H)aerne = In de Arend (À l’Aigle), à Bruges, ou bien nom d’origine: Haren (Brabant flam., Noord-Brabant), etc. [FD].

 

JG
Van Haeverbeke

cf. Van Haverbeke.

 

JG
Van Haï

Vannai, Vanhalle. 1518 «Jehan Van Halle» Namur; nom d’origine: Halle (Anv, BrFl), Haï (Noord-Brabant), Halle (Gueldre).

 

JG
Van Haken

cf. Van Aken.

 

JG
Van Halen

cf. Van Haalen.

 

JG
Van Hamme

Vanhamme, Van Ham, Vanham, Van der Ham, etc. Nom d’origine: Ham, près d’Arschot ou Diest (BrFl), à Bas-Warneton (Ht), Gand (FlOr), etc., ou Hamme (Brabant flam. [en tout cas pour la famille Van Hamme brabançonne], Flandre or.). Parfois, var. (sans l’article) de Van den Hamme, avec la même

signification ‘langue de terre faisant saillie en terrain inondé’ [FD],

 

JG
Van Haren

cf. Van Haeren.

 

JG
Van Hasse

Van Hassche, Vanhassel, Vanhasselt. Nom d’origine: Hasselt (Lb), aussi Op-hasselt, Neerhasselt (FlOr), ter Hasselt (= endroit où poussent les noisetiers), toponyme très répandu [FD].

 

JG
van- Hauwaert

Proven. Houwaart (Loc).

 

EV
Van Haverbeke

Vanhaverbeke, Van Haverbeek, Van Haeverbeke, Van Aeverbeke, etc. Nom d’origine : Haverbeek (= ruisseau le long duquel pousse l’avoine), e.a. à Saint-André près de Bruges (FlOcc).

 

JG
Van Havermaet

cf. Van Avermaet.

 

JG
Van Hay

Van Haye, Vanhay, -aye (formes francisées). 1429 «Jannes van Haye» Diest; nom d’origine, sous une forme hybride: fr. haie, au sens de ‘bois’ < germ. haag [FD]; cf. Delhaye, etc.

 

JG
Van Heck

Van Hecke, Vanhecke, van Hecken, Van Ecq, Vanecq (forme francisée), etc. Nom d’origine : ten Hekke à Hesuden, Welden (FlOr), Dentergem, Aarsele (FlOcc), etc.

 

JG
Van Hee

Vanhee, -ée, Van Heede, cf. Van den Heede.

 

JG
Van Hees

Vanhees, Van Heesch, Van Hese, Van Ees. Nom d’origine: Hees (Limbourg, Noord-Brabant, Drente, etc.) ou Hees, ter Hese (= jeune hêtraie) à Rijkevorsel, Ole, Herselt, Turnhout, etc. (Anv) [FD].

 

JG
Van Heffen

Van Effen, Van Effe, Vaneffe (forme francisée). Nom d’origine: Heffen (Anv) ou Effen (Noord-Brabant) [FD].

 

JG
Van Heggermont

cf. Van Eggermont.

 

JG
Van Hellemont

Vanhellemont, Van Helmond, Vanhelmont, etc. Nom d’origine: Helmond (Noord-Brabant).

 

JG
Van Hemel

Nom flam. signifiant ‘du ciel’, p.-ê. nom d’enfant trouvé.

 

JG
Van Hemelryck

Vanhemelryck, Vanhemel-rijck. Van Emelryck, etc. Souvent nom d’en­seigne, cf. 1340 «Willelmus dictus van Himelrike» Diest, devenu NL (= royaume des cieux), relativement fréquent; peut s’expliquer parfois par une réinterprétation d’un autre nom [FD].

 

JG
Van Herck

Vanherck, Vanhercke, van Herk, etc. Nom d’origine: St-Lambrechts-Herk et Herk-de-Stad (Lb), baignés par la rivière Herk, affluent du Démer [FD].

 

JG
VAN Hertsen

Ou Hertsen. N. de filiation. ,,(Fils) de Hardin ». V. (VAN) Simpsen. N° 102.

 

EV
Van Hese

cf. Van Hees.

 

JG
Van Heule

Van Huele. Nom d’origine: Heule (FlOcc); cf. aussi Vanuel.

 

JG
Van Heulst

cf. Van Hulst.

 

JG
Van Himpe

cf. Van Impe.

 

JG
Van Hoeck

Van Hoecke, Vanhoeck, Van-hoecke, Van Hoeke, Vanhoucke, Van den Hoeck, -oek, -oeke, Van Houche, Van-houche (avec finale altérée, francisée?), etc. Nom d’origine: Hoek, à Gand (FlOr), Hoek (Zélande), Hoeke (FlOcc), ou un des nom­breux topon. en -hoek [FD].

 

JG
Van Hoegaerden

-aarden, Vanhoegaerden, Vanhougardine, Vanhougadine (forme ro-manisée, comp. Hélecine pour Heylissem), etc. Nom d’origine: Hoegaarden, fr. Hougarde, w. ougâr (BrFl).

 

JG
Van Hoey

-en, Van Hoeij, Van Hoe, Van Hoye, Vanhoye, etc. 1340 « Johannis de Hoyo» Opheylissem, 1371 «Robine van Hoey» Over-winden; nom d’origine: néerl. Hoei, Huy (Lg). Pourrait être également une var. de Van Ooye(n) [FD].

 

JG
Van Holder

Vanholder. Moy. néerl. holender ‘sureau’, cf. aussi Holender.

 

JG
Van Hoof

Vanhoof, cf. Van Hove.

 

JG
Van Hoorde

Vanhoorde, Van Hoorden. Topon. fréquent Hoorde, du moy. néerl. horde ‘cloison d’osier tressé’ ; pourrait aussi être var. de Van Noorden, Van Oorden [FD].

 

JG
Van Hoorn

Van Hoorne, Van Hooren, Van Horen, Vanhoren, -ooren. Nom d’origine ou nom d’enseigne: Hoorn (= coin, bout), fré­quent en toponymie (aussi nom de commune, P.-B.) [FD].

 

JG
Van Hoove

cf. Van Hove.

 

JG
Van Horen

Vanhoren, Vanhooren, cf. Van Hoorn(e).

 

JG
Van Houche

Vanhouche, cf. Van Hoeck(e).

 

JG
Van Hout

Vanhout, Van Houtte, Vanhoutte, Van den Hout, Van den Houte, Van den Haute, Vandenhaute, etc. Nom topographi­que: moy. néerl. haut ‘bois’, Hout, ten Houte, etc. (très fréquent en toponymie).

 

JG
Van Hove

Vanhove, Vanhoven, Van Hoove, Van Hoof, Vanhoof, Vanauve, Van den Hove, Vandenhove, Vandenhoven, Van den Hoof, etc. Moy. néerl. hove ‘court’ (fréquent en toponymie), également Hove (Anv), Hoves (Ht), etc.; comp. Delcourt.

 

JG
Van Hoye

Vanhoye. Var. soit de Van Hoey, soit de Van Ooye(n) [FD].

 

JG
Van Huele

cf. Van Heule.

 

JG
Van Huffel

Vanhuffel, Vanhufel, Van Huffelen, Van Nuffel, -en, Vannuffel, Van Uffel, -en, etc. Nom d’origine: Huffel, à Loen-hout, Turnhout (Anv), etc., Steenhuffel (BrFl) et de nombreux l.d. (= colline, coteau) [FD]. -Bibliogr. : J. Lindemans, Van Nuffel, dans Eigen Schoon en de Brabander 34, 1951, 242-4.

 

JG
Van Huile

Vanhulle, Van Hul, Van den Huile, etc. Nom d’origine : de/ten Huile (néerl. heuvel ‘colline, coteau’), toponyme très fréquent.

 

JG
Van Huis

Van Huise, Van Huys, Van Huyze, etc. Nom d’origine : ten Huize (= à la maison), mais aussi nom de commune Huise (FlOr) [FD]; cf. aussi Vanus(e).

 

JG
van –Hulst

Proven. Loc.

 

EV
Van Huys

Van Huyze, cf. van Huis(e).

 

JG
Van Impe

Vanimpe, Van Imp, Van Himpe. Nom d’origine : Impe, près d’Alost (FlOr).

 

JG
Van In

Vanin. Probabl. var. du NF Van (den) Eynde(n) [FD].

 

JG
Van Inghelandt

cf. Van Engeland(t).

 

JG
Van Kampenhout

cf. Van Campenhout.

 

JG
Van Kaster

cf. Van Caster.

 

JG
Van Kauter

cf. Van Cauter(en).

 

JG
Van Keer

Vankeer, Van Kier, etc. Topon. très répandu: Keer (= tournant d’un chemin), sou­vent nom de hameau [FD].

 

JG
Van Keirsbilck

Vankersbilck. Nom d’origine: Kersbilk, à Koolskamp, Lissewege, Roulers, etc. ; cf. Keersebilck, Keirsebilck.

 

JG
Van Kelf

Van Keleffe, Van Quelef, Vanquelef, -eff, -efs. Nom d’origine: Kelfs, à Herent (BrFl) [FD].

 

JG
Van Kerckhove

Van Kerkhove, cf. Van de Kerckhove.

 

JG
Van Kier

cf. Van Keer.

 

JG
Van Kleemput

cf. Van Cleemput.

 

JG
Van Kouwenberg(h)

etc., cf. Van Cauwen-bergh.

 

JG
Van Laar

Van Laer, Vanlaer, Van Laere, Vanlaere, Van de Laar, Van de Laere, etc. Nom d’origine: Laar (= clairière; terrain ma­récageux boisé), très fréquent en toponymie.

 

JG
Van Laethem

Vanlaethem, Van Latem, Valaetem, etc. Nom d’origine: Latem, à Bier-beek (BrFl), Sint-Martens-Latem près de Gand ou Sint-Maria-Latem près d’Audenarde (FlOr).

 

JG
Van Lancker

-ère, Vanlancker, etc. Forme contractée du NF Van Lang(en)acker, nom d’origine: Langakker, à Audenarde (FlOr) [FD].

 

JG
Van Langenhove

Van Langenhoven, etc. Nom d’origine: Langenhove, à Opwijk (BrFl), Langhof, topon. très fréquent (= grande ferme, grande court).

 

JG
Van Latem

cf. Van Laethem.

 

JG
Van Lerberghe

Vanlerberghe, Van Lersberghe, Van Lerenberghe, etc. Nom d’origine: Laarberg, à Courtrai et Marke (FlOcc) [FD].

 

JG
Van Liefde

Du néerl. liefde ‘amour’, p.-ê. nom d’enfant trouvé (Carnoy 290).

 

JG
Van Liefferinge

-en,  Vanliefferinge.  Nom d’origine: Lieferinge, près de Ninove (FlOr).

 

JG
Van Lierde

Vanlierde, Van Lirde. Nom d’origine: Sint-Martens-Lierde, près de Gand, ou Sint-Maria-Lierde, près d’Audenarde (FlOr).

 

JG
Van Lippevelde

Nom d’origine: Lippeveld, hameau de Elverzele et de Hamme, près de Termonde (FlOr).

 

JG
Van Loe

cf. Van Loo.

 

JG
Van Loey

cf. Van Looy.

 

JG
Van Loo

Vanloo, Van Loe, etc. Nom d’origine: Lo, près de Dixmude (FlOr), mais aussi Korbeek-Lo, Kessel-Lo (BrFl), etc., du moy. néerl. lo, loo ‘clairière dans un bois’, très fréquent en

toponymie [FD]. Cf. aussi Van Looy, Van Loey.

 

JG
Van Loock

Van Loocke, Van Look, Vanlook,netc.  Nom d’origine:  moy.  néerl.  loke, look ‘terrain enclos, clôturé’, fréquent en toponymie.

 

JG
Van Loon

Nom d’origine: Loon, Borgloon, fr. Looz (Lb).

 

JG
Van Looy

Van Looij, Van Loey, etc. Soit var. de Van Loo, soit nom d’origine: Lauw, fr. Lowaige, près de Tongres [FD].

 

JG
Van Malder

Vanmalder, Van Malderen, Van Maelder, etc. Nom d’origine: Malderen, 1125 «Maire» (BrFl).

 

JG
Van Mansart

Vanmansart, Van   Mansaert. Nom d’origine: Mansart, dépend, de Maulde (Ht), aussi Trieu Mansart, à Haulchin (Ht). Cf. aussi Mansart.

 

JG
Van Marsenille

 (NF hesbignon). Nom d’ori­gine: Maasniel, dépend, de Heers et Gelinden (Lb), 1258 «Massenila», 1511-32 «Maersniel» (JH, BTD 45, 59).

 

JG
Van Mechelen

Vanmechelen, Van Megchelen. Nom d’origine: Mechelen, Malines (Anv).

 

JG
Van Meenen

Vanmeenen, Van Meenin. Nom d’origine: Menen, Menin (FIOcc). – Bibliogr. : F. Debrabandere, Van Me(e)nen, dans De Leie-gouw23, 1981,453-5.

 

JG
Van Meensel

Vanmeensel, Van Mensel, etc. Nom d’origine: Meensel (BrFI).

 

JG
Van Meerbeeck

Van Meerbeek, Vanmeer-beek, -beck, Van Meerbeke, etc. Nom d’ori­gine: Meerbeek (BrFI), Meerbeke (FlOr) ou Meerbeek, dépend, de Assent (BrFI).

 

JG
Van Mensel

cf. Van Meensel.

 

JG
Van Messel

Van Missiel. Nom d’origine: Messel (Ail., Hessen).

 

JG
Van Michel  

 (NF liégeois). Probabl. var. du précédent ou bien (fils) de Michel. m Van Michel dit Valet. Nom double avec dit, cf. BTD 32, 200.

 

JG
Van Mieghem

Van Miegem, Van Mighem, etc. Nom d’origine: Mighem, à Claimarais (PdC), Michem, à Dudzele et Oostkerke (FIOcc), Miegem, à Bornem (Anv), etc.

 

JG
Van Mol

Vanmol, Van Molle. Nom d’origine: Mol (Anv).

 

JG
VAN Molder

N. de filiation. « (Fils) du nommé Meunier ».

 

EV
Van Mullem

Vanmullem, Van Mullen, etc. Nom d’origine: Mullem, près d’Audenarde (FlOr), également nom de plusieurs hameaux en Flandre.

 

JG
Van Namen

Van Naemen. 1382 «Gheenkin van Namen» Lendelede; nom d’origine: de Namur, néerl. Namen.

 

JG
Van Nebenne

Vannebenne, Vannébenne (for­me francisée). Mis pour *Van Eben, nom d’ori­gine : Ében-Emael (Lg).

 

JG
Van Nerem

Van Ncrom, Vannerom, Van Erom, Vanerom, Van Nerum, Vannerum.Van Kruni. Vanerum, Vanérum, etc. Nom d’ori­gine: Nerem, à Wolvertem (BrFI) et à Borg-loon/Looz (Lb).

 

JG
Van Nés

Van Nesse. Topon. fréquent: Nesse, Nés (= langue de terre), e.a. à Deume-Borger-hout (Anv) [FD].

 

JG
Van Nespen

Vannespenne, cf. Van Espen.

 

JG
Van Neste

Vanneste, Vannest, etc. Toponyme: Nest (= nid, repaire), fréquent en toponymie, notamment dans la région de Courtrai [FD].

 

JG
Van Nieuwenborgh

Van Nieuwenburg, -burgh, etc. Nom d’origine: Nieuw(e)burg, topon. fré­quent (comp. Deneu(f)bourg), à Assenede, Oostkamp, Berchem, Dendermonde, etc.

 

JG
Van Nieuwenhove

Vannieuwenhove, Van Nieuwenhoven, etc. Nom d’origine: Nieu­wenhove, -en (= nouvelle ferme), fréquent en topon., e.a. nom d’une commune près de Ninove (FlOr).

 

JG
Van Nieuwenhuis

Van Nieuwenhuyse, -en, Vannieuwenhuyse, Van Nieuwenhuyze, -en, Vannincuse (forme francisée), etc. Nom d’origine: Nieuwenhuusen, -huis (= nouvelle demeure), nom de plusieurs dépendances; comp. Neuvecourt.

 

JG
Van Nin

Var. de Van (den) Eynden [FD].

 

JG
Van Nuffel

-en, cf. Van Huffel.

 

JG
Van Oerle

cf. Van Orle.

 

JG
Van Ongevalle

-al, Vanonguevalle, etc. Néerl. ongeval ‘accident’, surnom de malheureux, de misérable, ou bien nom d’enfant trouvé (Car-noy 290).

 

JG
Van Oost

Vanoost, Van Oosten. Néerl. oost ‘est, orient’, d’après le lieu d’habitation, ou bien nom d’origine: Oost (Noord-Brabant, Noord-Holland).

 

JG
Van Ooteghem

Van Ootegem, Vanooteghem, Van Otegem. Nom d’origine: Otegem, aupa-rav. Ootegem (FlOcc).

 

JG
Van Ooyen

Van Ooijen, Van Ooy, Van Oye, etc. Nom d’origine : ter Ooie, du moy. néerl. ooie, o(o)ye ‘prairie près d’un cours d’eau’, toponyme très fréquent. Cf. aussi Van Hoey, Van Hoye.

 

JG
Van Opstal

Vanopstal, Van Opstaele. Nom d’origine : néerl. opstal (= pré commun), fré­quent en toponymie, e.a. ten Opstalle, ten Up-stalle, fief à Courtrai et plusieurs Id. [FD].

 

JG
Van Orle

Van Oerle, Van Orlé, Vanorlé, etc. Nom d’origine : Oerle, forme néerl. de Oreye (Lg) [FD].

 

JG
Van Otegem

cf. Van Ooteghem.

 

JG
Van Ottevare

Moy. néerl. odevaere, néerl. ooie-vaar ‘cigogne’, p.-ê. nom d’enfant trouvé (Camoy 290).

 

JG
Van Oudenaerde

Nom d’origine: Oudenaarde, Audenaarde; cf. aussi Vanhaudenard(e).

 

JG
Van Oudenhove

cf. Van Audenhove.

 

JG
Van Overbeke

Vanoverbeke, Van Overbeek, etc. Nom d’origine: Overbeek, -beke (= au-delà du ruisseau), fréquent en toponymie.

 

JG
Van Overschelde

Vanoverschelde, Vanoverskelds. Nom d’origine: Overschelde (= au-delà de l’Escaut), cf. 1281 «Balduinus films Michaelis de ultra Scaldam», e.a. nom d’un quartier de Gand [FD].

 

JG
Van Overstraete

-en, etc. Nom d’origine: Overstrate (= du côté opposé de la rue), la famille brabançonne de ce nom étant origi­naire de Hof ter Overstraeten à Lennick-St-Martin (BrFl) [FD].

 

JG
Van Oye

cf. Van Ooyen.

 

JG
Van Parys

Van Parijs, Vanparys, -ijs, Van Parrisse, etc. 1368 «Sare van Parijs» Cour­trai; (originaire) de Paris, néerl. Parijs.

 

JG
Van Pe

Van Pee, Van Pée, Vanpé, -ée, etc. Nom d’origine: Pede, par ex. Sint-Oertrudis-Pede et Sint-Anna-Pede, à Schepdaal (BrFl), ou bien Neerpede (BrFl). Cf. aussi Pée.

 

JG
VAN Peetersen

Ou Peetersen. N. de filiation. ,,(Fils) de Peetersen », c. ad. ,,Fils de Pierre, fils ». V. Van Simpsen. van–Pelt(s). Proven. (Neer- ou Over-)Pelt (Loc.). Peel, ,,Marais ». N° 231.

 

EV
Van Peteghem

Van Petegem, Vanpeteghem. Nom d’origine: Petegem, près de Deinze et près d’Audenarde (FlOr).

 

JG
Van Poecke

Van Poeke, Van Poucke, Vanpoucke, Van Poucque. Nom d’origine: Poeke (FlOr).

 

JG
Van Praet

Vanpraet, Van Prat. NL fréquent: Praat, à Oedelem, etc. (FlOcc), du moy. néerl. praet < lat. pratum [FD].

 

JG
Van Put

Van Putte. Nom d’origine: Putte (Anv, Noord-Brabant); cf. aussi Van de Put(te).

 

JG
Van Puyvelde

Van Puijvelde. Nom d’origine: Puivelde, 1295 «Puvelde», à Belsele (FlOr) [FD].

 

JG
Van Raemdonck

Van Ramdonck, -onk. Nom d’origine: Ramsdonck, NL fréquent (à Bru­xelles, Lokeren, etc.).

 

JG
Van Raes

Vanraes, Verraes, -aest. Nom d’ori­gine: d’un topon. flam. mas ‘chenal, crique’, notamment De Raas à Moorslede. — Bibliogr. : Fr. Debrabandere, Van Raes tôt Verraes(t), dans De Leiegouw 1981, 459-461.

 

JG
Van Ree

Van Rey, Van Reye, Vanreye. Nom d’origine: Ree (Drente, P.-B.).

 

JG
Van Reeth

Van Reet. Nom d’origine: Reet (Anv).

 

JG
Van Renterghem

-gem, Vanrenterghem. Nom d’origine : Rentergem, à Landegem (FlOr).

 

JG
Van Riet

Vanriet, Van Rijt, Van Ryt, etc. Nom d’origine : Riet, Rit, Rijt, Reet, hydrony-me fréquent en Campine (= petit cours d’eau, chenal derrière les digues) [FD].

 

JG
Van Rijt

cf. Van Riet.

 

JG
Van Rode

cf. Van Roey.

 

JG
Van Roey

Vanroey, Van Rode, Van Rhode, Van Roe, Van Rooy, -en, Van Roy, Van Roye, Vanroy, -oye, Van de Roy, Vanderoy,

etc. Toponyme Rode, te Rode (terme de défrichement = bois défriché), extrêmement fré­quent comme l.d., aussi en composition [FD].

 

JG
Van Rome

Van Romme, Vanrome. Nom d’ori­gine: soit de Rome (Italie), éventuellement surnom de pèlerin, soit Rome, l.d. à Outrijve (FlOcc), etc. [FD].

 

JG
Van Rompaey

-aeye, Vanrompay, Van Rompuy, etc. Du NL (te) Rompade, Rompaey, littér. ruim pad ‘large sentier’ [FD].

 

JG
Van Roos

Van Roose. Nom d’origine assez répandu: Roos (= roseau), à Bellingen (BrFl), Kuurne (FlOcc), Tamise (FlOr), etc. [FD].

 

JG
Van Roosbroeck

-oek, Van Roosenbroeck. Nom d’origine : Roosbroek (= marais aux ro­seaux), à Mont-St-Amand (FlOr).

 

JG
Van Rooy

cf. Van Roey.

 

JG
Van Ros

Van Rosse, Vanrosse (cf. aussi Van-derose, -sse), etc. Formes w. altérées de Van der Roost ou Van Roos [FD].

 

JG
Van Rossem

Van Rossen, Van Rossom, -online, Vanrossomme, Van Rossum, Van Russum, etc. Nom d’origine, qui peut être Rossem, à Wolvertem (BrFl), Rossem, à Noor-derwijk (Anv), Rossum (Gueldre, Overrijssel, R-B.) ou Rossomme, à Plancenoit (BrW). Cf. aussi Rossomme.

 

JG
Van Roy

Van Roye, cf. Van Roey.

 

JG
Van Ryt

cf. Van Riet.

 

JG
Van Sebroeck

cf. Van Zeebroeck.

 

JG
VAN Serveyt Ou Serveyt. N.    de   filiation. (Zoon) van Ser Veyd, ,,(Fils) du sieur Guy ». N° 102. EV
Van Severen

cf. Van Zeveren.

 

JG
Van Simaey

Van Simaeys, Vansimaeys, Van Simaes, etc. 1374 «Pieter van Simay» = 1375 «Pieter van Semay», 1387 «Claeis de Sy-maey» Ypres; nom d’origine: *Simaey, forme néerl. de Chimay [FD], cf. aussi Simaey(s).

 

JG
Van Simpsen

Vansimpsen, Van Siempsen, van Simsen. Nom d’origine: p.-ê. Zemst, 1181 «Semse»(BrFl)[FD].

 

JG
Van Sinaey

Van Sinay, -aij, Vansina. Nom d’origine: Sinaai (FlOr), dont la prononc. dialectale est Sna [FD].

 

JG
Van Singel

-ghel, Van Synghel, Van Zingel; Vansaingele, Vansaingèle, Vansaingle (for­mes francisées). Nom d’origine: Singel (= mur d’enceinte, chemin de ronde), fréquent en toponymie [FD].

 

JG
Van Snick

Vansnick, Van Snickt, Van Snik. 1291 «Thibaut de Senike», 1408 «Heine van Snic» «Gossin de Senic» Ninove; nom d’ori­gine: Zinnik, Soignies (Ht).

 

JG
VAN Soens

Ou Soens. N. d’Exploitation. Van de zoons, „Affaire exploitée par les enfants » (Par apposition à celle du père). Synon. : Desen­fants. N° 128. van-Soest. Proven. Loc. holl.

 

EV
Van Steen

Vansteen, Van Steene, cf. Van der Steen.

 

JG
Van Steenkiste

Vansteenkiste, Van Steenkist. 1354 «Jhan van der Steenkist, schepenen» Courtrai; nom d’origine: ter Steenkiste (= cer­cueil de pierre), fief à Courtrai (1502) [FD].

 

JG
VAN Stevens

Ou Stevens. N. de filiation. ,,(Fils) d’Etienne ». Le N. pourrait être aussi un N. abrégé de proven. VAN Stevensweerd (Loc. holl.) ou VAN Sint StevensWoluwe. N° 102.

 

EV
Van Sweevelt

Vansweevelt, Van Swevelt, Vanswevelt. Nom d’origine: 1445 «Swevelt» à Tessenderlo (Lb) [FD].

 

JG
Van Synghel

cf. Van Sing(h)el.

 

JG
Van Thielen

Van Tielen. Nom d’origine: Tie-len (Anv).

 

JG
Van Thomme

cf. Van Tomme.

 

JG
Van Tieghem

Vantieghem, Vantighem, Vantyghem. Nom d’origine: Tiegem, près de Courtrai (FlOcc).

 

JG
Van Tielen

cf. Van Thielen.

 

JG
Van Tomme

Vantomme, Van Thomme, Van der Thommen. Cf. 1319 « Bartholomeo dicto Meus van der Tommen» = 1326 «Bartholo-meum dictum van der Tomben» Poppel-Ra-vels (Anv); NL fréquent: Tomme, équivalent du NL fr. Les Tombes, s’appliquant à des tumulus, à des tertres, par ex. Ter Tomme à Tielt (FlOr). – Bibliogr. : R. Van Passen, Toponymie en familiekunde : Wal beteekenen de FN « Verîommen » en «Van der Tommen », dans De Schakel2, 1947, 11-14; H. etR.-M. Vantomme, « Vantomme», un patronyme issu d’un rite fu­néraire ancien, Antwerpen-Cannes, 1993.

 

JG
Van Tornhout

Vantournhoudt, cf. Vanthour-nout.

 

JG
Van Trimpont

Vantrimpont, -ondt, Van Trienpont. 1374 «Joes van Trimpont» Gram-mont; nom d’origine: Trimpont à Everbeck (FlOr) et à Papignies (Ht); cf. aussi Trimpont.

 

JG
Van Uffel

Van Uffelen, cf. Van Huffel.

 

JG
Van Uxem

Vanuxem, -eem (NF de la région de Comines). Nom d’origine: Uxem (Nord, arr. Dunkerque).

 

JG
Van Vaerenbergh

Van Vaerenberg, Vanvarembergh, Van Varenbergh, etc. Nom d’ori­gine: Varenberg (= mont aux fougères), topo-nyme extrêmement fréquent, surtout en Bra-bant flam.

 

JG
Van Vantroyes

Van Troye, Van Troy, Vantroyen, Van Troyen. Nom d’origine: Troyes (en Champagne), cf. 1398 «Roeger van Trois» = «Rogelet de Troyes» Harelbeke [FD]. Cf. aussi Detroye.

Turnhout, cf. Vanthournout.

 

JG
Van Vlaender

Van Vlaenderen, Van Vlaanderen. Nom d’origine : de Flandre, à l’origine la zone côtière; à noter que l’ancien comté de Flandre comprenait les deux provinces de Flandre actuelles, ainsi que la Flandre fran­çaise et la Flandre zélandaise.

 

JG
Van Vlasselaer

Vanvlasselaer, Van Vlasselae-re. Nom d’origine: Vlasselaer, à Nieuwrode et Wezemaal (BrFl).

 

JG
Van Vooren

Van Voren, cf. Van de Voorde.

 

JG
Van Waerbeke

Van Waerebeek, Van Warbek, Vanwarbeck, -beek, etc. Nom d’ori-

gine : Waarbeke (FlOr) ou Waarbeek, à Asse (BrFl).

 

JG
Van Waes

Van Waas. Nom d’origine: du pays de Waas, à l’ouest d’Anvers.

 

JG
Van Waeyenberg

Van Waeyenberge, Van Waeyenberghe, Van Wayenberge, etc. 1573 «Jan Wayemberch» Enghien; nom d’origine: cf. ±1435 «waaienbergkapel» à Courtrai [FD], mais aussi plusieurs Waaienberg dans la région d’Enghien [BR].

 

JG
Van Wallendael

-al, Van Walendael, -al. Nom d’origine: Walledal, à Herent (BrFl) [FD].

 

JG
Van Wambeke

-ecke, Van Waenbeke, etc. Nom d’origine fréquent: Wambeek (BrFl), Wambeke (FlOr), Wambeke à Dottignies et Wervicq (Ht), Wambecque (PdC), etc. [FD].

 

JG
Van Wesemael

Van Wezemael, Van Weesemael, etc. Nom d’origine: Wezemaal, près d’Aarschot (BrFl).

 

JG
Van Wynendael

-daele, Vanwynendaele, Van Wijnendael, -daele. Nom d’origine: Wijnen-dale, seigneurie à Torhout (FlOcc).

 

JG
Van Wynsberghe

Vanwynsberghe, Van Wijnsberge, -berghe, etc. Nom d’origine: Wijnsberg (1572), nom d’une hauteur entre Ingooigem, Vichte et Waregem [FD].

 

JG
van Ypersele de Strihou

Vanyperzeele, Van Epperzeel, etc. Nom d’origine : Niepenzele, à Diegem (BrFl) [FD]; cf. aussi Hypersiel.

 

JG
Van Zandvliet

Nom d’origine: Zandvliet, au nord d’Anvers. Cf. Vansamillette, Vasamuliet, etc.

 

JG
Van Zeebroeck

-oek, Vanzeebroeck, Vanzee-brouck, Van Sebroeck, etc. Nom d’origine: Zeebroeck (à analyser comme zege-broek, et non composé de zee- ‘mer’), à Ypres, Lange-mark, Pittem (FlOcc), Lebbeke (FlOr) [FD].

 

JG
Van Zeveren

Vanzeveren, Van Severen, Vanseveren. Nom d’origine: Zeveren, près de Deinze (FlOr).

 

JG
Van Zingel

cf. Van Sing(h)el.

 

JG
VAN) Sull

(N. de filiation. ,,(Fils)

de nigaud ».

EV
van~Aarden

V. Aard.

 

EV
van~Alderwe(i)rel(d)t

V. Alde-wereld.

 

EV
van~Deun

-Deuren. Proven. Deurne (Loc).

 

EV
van~Dri(es)s(ch)e

Proven. V. Dries.

 

EV
van~Ede

Proven. 1. Dép. Wetteren. —  2. Nombr. L.D. Eede (Flandre) -Eeckenrode. Proven. Eikenrode, ,,Essart des chênes ».

 

EV
van~Eys

Proven. IJssche (L’Isque, Riv.).

 

EV
van~Herz(e)le

Proven. Herzele (Loc).

 

EV
van~Krie(c)kinge(n)

Proven. Kringen (Dép. Gits).

 

EV
van~Loo

Proven. ,,Bois » (Loc. et L.D.).

 

EV
van~Maldeg(h)em

Proven. Malde-gem (Loc.).

 

EV
van~Ryn

Proven. Rijn ,,(De la ré­gion) du Rhin ».

 

EV
van~Rysselberg(h)e

Rozelberg, ,,Colline des roseaux ».

 

EV
van~’t Hoff

Proven. Van het hof, ,,De la ferme ». Synon. : Del(e)-court. N° 245.

 

EV
van-Achte

Proven.  Haecht  (Loc.).

 

EV
van-Achter

Proven. ,,De derrière du bout   (de   l’agglomération) ».   N° 228.

 

EV
van-Ackel

Proven. Achel (Loc.).

 

EV
van-Acker(e)

V. Akker.

 

EV
van-Acol-

-eyen. V. Accolay.

 

EV
van-Adorp

Proven. Sur l’Aa (Riv.).

 

EV
van-Aelbroeck

V. Aal.

 

EV
van-Aelst

Proven. Alost (Loc.).

 

EV
van-Aenroyde. 

V.  Van Audenrode (pour Aën, ,,Ouden » Dial.).

 

EV
van–Aer(d)schot 

Proven. Aarschot, (Loc).

 

EV
van-Aerde

V. Aarde.

 

EV
van-Aertenrijk

Proven. 1. Aartrijke (Loc.). — 2. Hertenrijk, ,,Domaine des cerfs »  (Anciens élevages).

 

EV
van-Agi

Proven. Haecht (Loc).

 

EV
van-Agtmaal

Proven. Altérât, pro­bable de Halmael (Loc.).

 

EV
Vanaise

 (NF hennuyer). Pour A. Carnoy 149, il s’agirait du germ. haisi ‘fourré’ qui a donné l’anc. fr. haise ‘barrière, clôture faite de bran­ches entrelacées’ FEW 16, 12la, et donc tra­duction néerl. (sans l’article) de Delhaise; p.-ê. simple var. de Vanesse [FD].

 

JG
Vanaise

Spelling (H) voor Vanesse, van Esse.

 

FD
van-Aise

Proven. 1. Hees (Loc.). — 2. Aische (Loc).

 

EV
Vanaividrant

NF hennuyer d’origine obscure.

 

JG
van-Aken

Proven. 1. ,,Aix » (Ville allem.).    —    2.    (Monten-)aken

(Loc.). Ou : Autre local, en -aken.. N° 70.

 

EV
van-Allemeersch

V. Aal.

 

EV
van-Alphen

Proven. Loc. holl.

 

EV
van-Alstein

V. Aal.

 

EV
van-Altena

Proven. Dép. Contich et Merkerke.

 

EV
van-Anderlecht

Proven. Loc.

 

EV
van-Anderoy

V. Rode.

 

EV
Vanandruel

Pour Debrab., ce serait une forme largement altérée (en Wallonie?) du NF flam. van Alderwereld, van Anderwelt, etc.

 

JG
Vananove

zie van (den) Oudenhove(n).

 

FD
van-Arckels

Proven. Arkel (Dép. Duffel).

 

EV
Vanard

-art, Vannard. NF de la vallée mosane, attesté une lre fois à Goesnes en 1701 (Genea-Net) et qui pourrait être d’origine française (Meurthe-et-M, Isère, etc.); malgré le suffixe péjoratif -ard, il semble difficile d’en faire un dérivé de fr. vannier, comme surnom de mau­vais vannier. On pourrait songer par ailleurs à une forme romanisée du NF flam. Van Aer-de(n).

 

JG
van-Arenbreg

Proven. Dép. Hever-Jee.

 

EV
van-As(ch)

Proven. As, (Loc.).

 

EV
van-Asbroe(c)k

Proven. 1. Asse-brouck, (L.D.). — 2. Hazebrouck (Loc fr.).

 

EV
van-Assel(t)

Assels. Proven. V. Hazel. Synon. : Van der Hasselt.

 

EV
van-Asselbergh

Dép. Arendonck.

 

EV
van-Assen

Proven. (Caggevin-) Assent (Loc.).

 

EV
van–Assené

Proven. Asse,  (Loc).

 

EV
van-Asten

Proven. Astene (Loc).

 

EV
van-Aster

Proven. Heestert (Loc.).

 

EV
van-Au(s)s(e)loos

V. Aus(se)loos.

 

EV
van–Aubel

Proven. Loc.

 

EV
van-Auden

-aerde, -haege, -hove, -rode, -strade. Proven. ,,De l’an­cien (ne)- -terre, -bois, -ferme, -es-sart (Synon. : Van Aenroyde), -rue.

 

EV
van-Autenboer

Proven. Ottenbourg (Loc).

 

EV
van—Autgaerden

Proven. Augarde, réuni à Zertrud-Lumay.

 

EV
Vanauve

cf. Van Hove.

 

JG
Vanauve

zie van (den) Hove. Vanbenbussche, zie van den Bosch.

 

FD
van-Avermaet(e)

Proven. Avermaet (Dép. Zèle).

 

EV
van–Avondt

Proven. Avons(broeck) (Dép. Hérinnes). Synon. : Van den Avond.

 

EV
van–Baalen

Proven. Balen (Loc).

 

EV
van—Baar

V. Baer.

 

EV
van–Bael

Loc.

 

EV
van–Baer. 

Proven.   Bar(-le-Duc), (Loc.).

 

EV
van-Baerlem

Proven. Baerle (Loc.).

 

EV
van–Bakel

Proven. Dép. Zeelhem.

 

EV
van–Bal

-berge, -laar. Proven. Dép. Kagevinne.

 

EV
van–Balen

Proven. Loc.

 

EV
van-Bamis

Proven. Bamus (Dép. Clermont-Verviers).

 

EV
van–Basselaere

-Bastelaer(e). Pro­ven. Loo-Qiristy et Seveneeken.

 

EV
van-Battel

Proven. Dép. Malines.

 

EV
van–Batten

Proven. Dép. Vucht.

 

EV
van-Bavel

Proven. Dép. Rycke-vorsel.

 

EV
van-Beck

-hoven, -bergen. Proven. ,,Domaines-, Collines- -de la rivi­ère ».

 

EV
van-Beek

Proven. Beek. (Loc. et L.D.).

 

EV
van-Beers

Proven. Beersse (Loc.).

 

EV
van-Beersel

Proven. Loc.

 

EV
van-Beesen

V. van Biesen.

 

EV
van—Beethoven

Proven. ,,Ferme du Sieur Betho ». Synon. : Bethonville, Bettincourt (Loc.).

 

EV
van–Begin(ne)

-Béguin. Proven. 1. Begin, ,,Du début, de l’entrée (de (Loc.) l’agglomération) ». Comp. : Van den Eynde, Van Boven, Van Beneden. N° 228. — 2. Begynen (Dép. Vieux-Turnhout).

 

EV
van-Beirs

V. Beers.

 

EV
van-Beisem

Proven. Beyssem (Dép. Veltem).

 

EV
van—Bekbergen

V. Beckbergen.

 

EV
van-Belaingh

V. De Bella(i)ng.

 

EV
van–Belle

Proven. N. flam. de Bail-leul (Loc. fr.).

 

EV
van–Belleghem(e)

Proven. Belle-gem (Loc.).

 

EV
van-Belling(h)en

Proven. Bellin-gen (Loc).

 

EV
van-Bemst

Proven. Synon. : Bamps.

 

EV
van-Bemten

V. Bemd.

 

EV
van–Beneden

Proven. ,,D’en-bas ». (Dép. Bavegem et L.D.). N° 232.

 

EV
Vanbercie

-cy, -gie, -sie, -sy, -zy, zie Wamberchies.

 

FD
Vanbercie

Vanbercy, Van Bercy, Vanbersie, -sy, Vanbergie, etc. Var. de Wamberchies, Wambersie, -sy [FD] plutôt que: originaire de Bercy (près de Paris) ; cf. Bercy.

 

JG
van-Bercie

Proven. Van Berzée (Loc.). Synon. : Wamberchies.

 

EV
van-Berg

Proven. Loc. et L.D. Berg.

 

EV
van–Bergen

Proven. Loc., ,,Mons », et L.D.

 

EV
van-Berkel

Proven. Loc. holl. Synon.: VAN Berckel. N° 241.

 

EV
van-Berwaer

Proven. Bierwaert (Loc).

 

EV
van-Beselaere

V. VAN Basselaere.

 

EV
van-Besien

1. Proven. Besiën, «Gro­seilles ». L.D. N° 244. — 2. Pro-fess. N. d’horticulteur.

 

EV
van-Best(en)

V. Bies.

 

EV
van-Bets

Proven. (Geet- ou Waas-) Bets (Loc).

 

EV
van-Beuren

V. VAN Buren.

 

EV
van-Bever

-Beveren. Proven. Bever, ,,Castor » (N. de rivières peuplées autrefois de castors). (Loc., Riv. et L.D.).

 

EV
van-Beylen

Proven. Bylen (Dép. Olen).

 

EV
van-Biema

Proven. Bierman (Dép. Ballegem).

 

EV
van-Bienen

Proven. Bienen (Dép. Achel).

 

EV
Vanbienne

Nom d’origine: Bienne-lez-Happart (arr. Thuin).

 

JG
van-Bierbeek

Proven. Loc. .Ruis­seau bouillonnant ». Synon. : Bie-buyck. N° 230.

 

EV
van-Biervliet

Proven. Loc. holl.

 

EV
van—Biesbraeck

Proven. ,,Marais aux joncs ».

 

EV
van–Biesen

Proven. Biesen (Dép. Arendonck).

 

EV
van-Billoen

Proven. Bouillon (Loc).

 

EV
van-Bilsen

Proven. Bilzen (Loc.).

 

EV
van-Binnebeek

Proven. N. de riv. Comp. : Binnen- -molen, -molders.

 

EV
van-Binst

Proven. Bunxt (Dép. Hasselt).

 

EV
van-Bladel

Proven. Dép. Moll.

 

EV
van-Blaeren

Proven. Blaren(donck) (Dép. Varendonck).

 

EV
van-Blankenstein

Proven. ,,Château du sieur Blank ».

 

EV
van-Bleyeneberghe

Proven. Dép. Louvain.

 

EV
van–Bloeme

Proven. ,,Les fleurs » (L.D.). Synon. : VAN Blommen.

 

EV
van–Bockryck

Proven. Dép. Hasselt.

 

EV
van–Bockstalle

-Bocxstalle. V. Beuk. Proven. Bokstale (Dép. Houtem-St-Liévin).

 

EV
van-Bodinckhuysen

Proven. ,,Des maisons des gens du sieur Bodon ».

 

EV
van-Boe(c)kel

Proven. Dép. Olen.

 

EV
van-Boeckhout

Proven. Bouckhout (Loc. et L.D.). V. Beuk.

 

EV
van-Boelaere

V. Boula(e)rt.

 

EV
van-Bogaert

Proven. Bogaerde(n) (Loc. etL.D.).

 

EV
van–Boget

Proven. Bocht (Dép. Heyndonck et Linkebeek).

 

EV
van-Bokstael

V. Beuk.

 

EV
van-Bolberghe

Proven. Bollenberg (Dép. Lubbeek).

 

EV
van-Bolle

Proven. Bolle(beek), plus. L.D.

 

EV
van–Boom

V. Boom.

 

EV
van–Boquestale

V. Beuk.

 

EV
van—Borm

V. Borms.

 

EV
van—Bossuyt

Proven. Loc.

 

EV
van–Boterdael

V. Boterdael.

 

EV
van–Bouchaute

Proven. Loc.

 

EV
van-Bouwelen

Proven. Bouwel (Loc.).

 

EV
van-Boven

Proven. ,,Du haut (de l’agglomér.) ». Comp. : VAN Beneden. N 228, 232.

 

EV
van-Boxel

Proven. Boxtel (Loc. holl.).

 

EV
van-Boxelaere

Dép. Lokeren.

 

EV
van—Boxem

Proven. Bokegem (Dép. Horebeke-Ste-Marie).

 

EV
van-Boxmeer

Proven. Loc. holl.

 

EV
van-Brabandt

V. Brabant.

 

EV
van-Brackel

V. Braeckeleer.

 

EV
van–Braeken

Proven. Dép. Wuest-wezel.

 

EV
van–Bragt

V. Bracht.

 

EV
van-Brande

-Brandt. V. Brand.

 

EV
van-Branteghem

V. Brantegem.

 

EV
van–Bree

Proven. Loc.

 

EV
van-Brempt

V. Breem.

 

EV
van–Bressem

Proven.      Breissem (Dép. Kumtich).

 

EV
van-Breuse

-Breuze. Proven. Breuss (Dép. Kain et Mourcourt). Varian­te : Wambreus.

 

EV
van-Breuseghem

Proven. Brussegem (Loc.).

 

EV
van-Brienen

Proven. Brienne (Loc. fr.), altéré en Brienen.

 

EV
van-Bristom

Proven. Brustem (Loc.)

 

EV
van-Broeck

V. Broek.

 

EV
van-Broekhoven

-Broekhuyzen. Pro­ven. Morkhoven et Norderwijk.

 

EV
van-Bruane

Proven. Browaan (Dép. Eyne).

 

EV
van–Brugge(n)

V. Brug.

 

EV
van-Brunschot

Proven. ,,Enclos du sieur Bruno ».

 

EV
van-Brusselt

-Brussel. Proven. Bru­xelles (Loc.).

 

EV
van–Brusthem

Proven. Loc.

 

EV
van-Bruynsbroeck

Proven. Bruins-broek (Dép. Gammerages).

 

EV
van-Bruyssel

Proven. Bruinzele (Loc. holl.).

 

EV
van–Buerie

Proven. Boerderij, ,,De la ferme ».

 

EV
van-Buggenhoudt

V. Buggenhout.

 

EV
van-Bulck

V. Bulckaert.

 

EV
van-Bunder(en)

V. Bunder.

 

EV
van–Bunderie

1. Profess. Binderij, ,,Atelier de reliure ». N. de relieur. — 2. Proven. Banderhei(de), ,,Bruyère d’un endroit appelé Bonniers ».

 

EV
van-Bunnen

Proven. 1. Bunne (Dép. Vries, Loc. holl.). — 2. V. Bunnens.

 

EV
van–Buren

Proven. ..Voisins, voisi­nage ».

 

EV
van-Bust-

But- -sel(e). Proven. Butsel (Dép. Boutersem).

 

EV
van-Buylaere

V. Boelaere.

 

EV
van-Buynderen

V. Bunder.

 

EV
van-Buyten

Proven. Dép. Westkerke et Zande. V. Buiten.

 

EV
van-Bylert

V. Boelaere.

 

EV
van-Bysterveld

V. Bies.

 

EV
van-Cadsand

Proven. Dép. Rum-beke.

 

EV
van-Caelenber(g)he

Proven. ,,Mont dénudé ». (Dép. Sarlardinge).

 

EV
van-Caeneghem

Proven. Kanegem (Loc.)._

 

EV
van–Caetsbeek

Proven. Katsbeek ,,Ruisseau aux digues ». (L.D. Kat, Kattebeek, Dép. Kersbeek, Kat-zand. Même racine: Kat, ,,Digue »).

 

EV
van—Caillie

Coillie. Proven. Dép. Oostnieuwkerke, ,,Terre graveleuse ». N° 240.

 

EV
van-Caimere

Proven. Keimeer. ,,Lac aux cailloux ».

 

EV
van–Cakenberghe

Proven. Dép. St-Gillis-Termonde.

 

EV
van–Cal(l)enbergh

Proven. V. VAN Calenberghe.

 

EV
van–Calck(en)

Proven. Kalk, ,,Chaux ». Endroit où il existe des fours à chaux ou des dépôts calcareux. Kalken (Loc. et L.D.).

 

EV
van–Caldenhoven

Proven. ,,Ferme froide ».

 

EV
van–Caleye

Proven. Kaalhei(de) ,,Bruyère dénudé ». (L.D.).

 

EV
van–Calsteren

Proven. Kalster (Dép. Kersbeek-Miskom).

 

EV
van–Cam

-Camp, -Can, -Capelle. Proven. V. Kam, Kamp, Kan, Kapel.

 

EV
van—Camelbeke

Proven. Cammel (Dép. Rycke-Vorsel).

 

EV
van-Camp

-Campen. Proven. Kam-pen (Dép. Borsbeek lez Alost). V. Kamp.

 

EV
van–Campenhoudt

Proven. Loc.

 

EV
van–Campo

ou A Campo. Proven. Latinis. de VAN Camp.

 

EV
van-Cangh

Proven. Cange(velde). (Dép. Zèle).

 

EV
van-Canneyt

Proven. Kanne-Heide.

 

EV
van-Cant

Proven. Kant, ,,Côté ». ,,A l’écart (de l’agglémoration) » (Dép. Lontzen).

 

EV
van–Cantfort

Proven. Kantvoord, ,,Du gué écarté ».

 

EV
van–Capelle

Proven. ,,De Chapelle » (L.D.).

 

EV
van-Caseyn

Cas(s)eye(n), -Catsey. Proven. Kalsijde ou Kassei, ,,Chaussée ». N° 229.

 

EV
van–Caspel

Proven. Kaspel (Dép. Beverlo).

 

EV
van-Cassel

Proven. Loc. fr. et autres.

 

EV
van–Casteel(e),

-Cauter. Proven. V. Kasteel. Kouter.

 

EV
van—Caster(en)

Proven. Kaster (Loc. et L.D.). Synon. : Casterrnans.

 

EV
van—Cattendyck

Proven. Dép. An­vers.

 

EV
van–Cauter(en)

Proven. V. Kouter.

 

EV
van–Cauwenberg(he),    

-Cau(we)- laert. Proven. ,,Colline-, Lande–des choucas » ou ,,Colline-, Lande–froides ». Confusion entre Kouw et Koud.

 

EV
van–Cavay.

Proven. C(h)avée (Mot roman), ,,Chemin montant et encaissé ».

 

EV
van–Celst

Proven. Zels(a)te (Loc.) ou L.D. Zelst, ,,Agglomération ».

 

EV
van—Ceulen

Proven. Keulen, ,,Cologne (Ville allem.). — 2. L.D.

 

EV
Vanckan

zie van de Kan.

 

FD
Vanclair(e)

-clercq, -clère, zie Vauclair.

 

FD
van-Clapdurp

Proven. Klapdorp (Dép. Anvers).

 

EV
van-Cleef(f),

-Cleve, -Clèves. Loc. all. (Anc. duché).

 

EV
van–Cleem-

-poel, -Cleem- -putte. Proven. 1. Dép. Sempst. — 2. Dép. Adegem. V. Leem. N° 240.

 

EV
van-Clere

Proven. L.D. Cleer-(-beek), ,.Rivière claire ».

 

EV
van-Cleuvenberger

Proven. 1. Cleyenberge. (Dép. Tollembeek). — 2. Kleinenberg (Nombr. L.D.).

 

EV
van-Cleynbreugel

Proven. Klein-Brogel (Loc.).

 

EV
van-Clooster

Proven. ,,Du couvent » L.D. N° 227.

 

EV
van-Cluysen

Proven. ,,De l’ermi­tage ». Kluizen (Loc.).

 

EV
van-Co(e)yghem

Proven. Koigem (Loc.). « 

 

EV
van–Coevoorden

Proven. Koevoet, ,,Gué des vaches » (L.D. Uccle, etc.).

 

EV
van-Coillie

V. Van Caillie.

 

EV
van—Coneghem

V. Caeneghem.

 

EV
van–Coppen-

Compern- -allé, -olle. Proven. Koppenhol(veld). (Dép. Renaix).

 

EV
van-Corenland

Proven. ,,Champs de blé ».

 

EV
van-Cortenbergh(en)

Loc. et L.D.

 

EV
van–Cotte

-Craen, Cruyce ou -Cruys(s)e, -Gaer, -Geerde. Pro­ven. V. Kouter, Kraan, Kruis, Jaer, Gaard.

 

EV
van-Cotthem

Proven. Kottem (Dép. Boorsheim).

 

EV
van-Cottom

Proven. 1. Kot ,,Hutte ». — 2. V. le précéd.

 

EV
van–Couteren

V. Kouter.

 

EV
van–Craen

Proven. Kraan, ,,Cor-beau », L.D. V. Kraan.

 

EV
van-Craenen

Proven. Crainhem (Loc).

 

EV
van-Craenenbroeck

Proven. ,,Marais des corbeaux ». (Dép. Attenrode et Lembecq). V. Kraan. Synon.: VAN Kraenenbroeck.

 

EV
van–Craesbeeck

Proven. Dép. Thielt N.D.

 

EV
van-Crayenest

Proven. ,,Du nid des corbeilles ». Dép. Zarren. V, Kraai.

 

EV
van–Creewel

Proven. Creyel, Dép. Bocholt.

 

EV
van-Creveld

-Crefeld. Proven. Ville allem.

 

EV
van–Criekinge

1. Proven. Cringen, Dép. Gits. — 2. Proven. Krekel, ,,Cigale ». — 3. Proven. Kriek, ,,Guigne ».

 

EV
van–Crombrugghe(n)

Proven. ,,Du pont courbe ». Krommebrug (Dép. Wulveringe). I

 

EV
van–Cromphout

Proven. Het krom-hout, ,,Le bois sinueux ».

 

EV
van-Cruchten

Proven. Loc. Gd Duché de Lux.

 

EV
van-Crunkelsven

Proven. ,,De la fagne sinueuse ».

 

EV
van-Crutsen

Proven. Kreutzen, ,,Croisées » (L.D.).

 

EV
van–Cutsem

Proven. Dép. Leeuw-St-Pierre.

 

EV
van–Cuyck

Proven. 1. Kuik, (Loc. holl.). — 2. Kuyken, Dép. Drogenbos.

 

EV
van-Cuyl

Proven. Dép. Belcele, ,,De la fosse ».

 

EV
Vanda

Zie van Dee.

 

FD
van–Da(e)le(n)

V. Daal.

 

EV
van-Daelem

Proven. Loc.

 

EV
Vandal(e)

zie van Daal.

 

FD
van–Dam(me)

Proven. Loc. et L.D. ,,Digue »._

 

EV
Vandandaele

zie van Daal.

 

FD
van–Dantzig

Proven. Ville allem.

 

EV
van–daudenard

Proven. Van d(e) ouden aard, ,,De l’ancien espace libre » : (Et non : ,,De l’ancienne terre » (aarde),

 

EV
Vandaul

Vandaule, cf. Van Daal, Van Daele.

 

JG
Vande

In 1789 vondelingnaam in Leuven (DE MAN

1956). Van dem – : In namen aïs Vandemberg,

Vandembulcke is de n (dentale nasaal) door ass.

met b, p of w een m (bilabiale nasaal) geworden.

Zie stamwoord: Berg, Bulcke.

 

FD
Vandebuerie

Vandeburie, Van den Buerie, Van de Beurie, etc. 1316 « Jakemon de la Bui-rie» TestTournai, 1540 «Pieter vanden Buerie» Courtrai, 1593 «Jean del Buerie» Golzinne; moy. fr. (Reims) buerle, pic. (Mons), rouchi burie ‘buanderie, lavoir’ FEW 1, 604a.

 

JG
van-Del

Proven. Délie (Dép. Winxele), « Vallée ».

 

 
van-Delm

Proven.   1. Dalhem. — 2.   Van   de  Helm.   ,,Du  casque »

,,Enseigne d’établissement ». N° 248.

 

EV
Vandeloise

-ois, Vandelloise. NF spécifique de la région entre Namur et Gembloux (Bothey, Balâtre, Aische, etc.), où il apparaît à partir de 1701 (GeneaNet); probabl. adaptation fr. d’un NF flam. du type Van Waas, Van Waes, avec remotivation sur Oise (départ, fr.).

 

JG
Vandember

Probabl. var. de Vandemberg, cf. Van den Berg(h).

 

JG
Vanden

Forme amputée d’un des nombreux NF flam. qui suivent; comp. Vander.

 

JG
Vanden

Verkorting van FN met Van den-aanloop?

Vondelingnaam?

 

FD
Vandenameel

-eele. NF flam., par traduction du NF Duhamel dans la région de Mouscron, cf. 1396 «Lotaerds wive vanden Hamielle» = 1398 «Lotart du Hamiel» Herseaux [FD].

 

JG
Vandenavenne

NF flamand (région de Pete-gem) d’origine incertaine, p.-ê. adaptation d’un nom roman avec anc. fr. aveine, avoine, par ex. Alavoine.

 

JG
Vandenemen

zie van den Emen.

 

FD
Vandenouc

zie van den Hoeke.

 

FD
Vander

Forme amputée d’un des nombreux NF flam. qui suivent; comp. Vanden.

 

JG
Vander

van Der Wellicht W. afkorting van een Vl. FN met Van der-aanloop.

 

FD
Vander Stappen

Vanderstappen. Nom d’ori­gine: moy. néerl. stap(pe), step ‘passage, perron, passerelle, etc.’, e.a. Stap, Stappe, à Waregem, Wakken, Gand, Herentals, Tongerlo [FD] ; cf. aussi Verstappen.

 

JG
Vander Vorst

Vandervorst, -ost, Vandevorst, Van der Vurst, etc. Nom d’origine: moy. néerl. vorst < lat. forestum ‘forêt, bois’, e.a. Vorst = Forest (Bruxelles), Vorst, près de Diest (Anv), etc.

 

JG
Vander Weyden

cf. Van der Wee.

 

JG
Vanderclause

-en, Van der Cloosen, cf. Van der Kluysen.

 

JG
Vandereus

-euse. Forme francisée de Van der Hulst.

 

JG
Vandereus(e)

zie van der Hulst.

 

FD
Vanderheyde

Van der Heyden, Vanderhey-den, Van der Heide, -en, Vanderheiden, etc. Nom d’origine: ter Heide(n) (= bruyère, ter­rain sablonneux inculte, etc.), fort répandu en toponymie, cf. Verheyde(n). Cf. aussi Van den Heede.

 

JG
Vanderheyden A Hauzeur

Nom composé avec la prépos. latine a (fr. de) permettant de distin­guer les différents rameaux d’une vieille famille patricienne liégeoise, cf. J. Herbillon, VW48, 1974,224-5.

 

JG
Vandéric

zie van der Eyken.

 

FD
Vanderlée

zie van der Lee.

 

FD
van-Derlick

. Proven. Deerlijk (Loc.)

 

EV
Vandermarliere

-lère. Nom d’origine: anc. fr. tnarlière ‘marnière’, fréquent dans la topo­nymie du Hainaut et de Flandre occ. [FD].

 

JG
Vandermeuse

cf. Van der Mo(o)sen.

 

JG
Vandermiège

cf. le suivant.

 

JG
Vandermiège

zie van der Meersch.

 

FD
Vandermies

-iers, -iessen, -iès(e), Vander­miège. Formes altérées, francisées de Van der Meersch.

 

JG
Vanderoux

cf. Van Roux.

 

JG
Vanderoux

Vanderoel, van der Roi: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Wandrolf: Wandrulfus (MORLET I).

 

FD
Vandersborst

Verhaspeling (sx H) van Van den Bosch (vgl. Vandesbosch) of Van der Borcht.

 

FD
Vandersman

zie van der Sman.

 

FD
Vandersteen

Vandersteene, Vandersteenen, Van de Steene, Vandesteene, Van den Steen, Vandensteen, Van Steen, Vansteen, Van

Steene, etc. Nom d’origine: néerl. steen ‘pierre’, Steen, ten Stene, e.a. à Alost, Den-derhoutem, Vilvorde, etc. ; comp. Del(a)pierre.

 

JG
Vanderus

Vanderuse, -usse, Vanderust (NF wallons). Formes francisées de Van der Hulst.

 

JG
Vanderus(s)e

Vanderust(e), zie van der Hulst.

 

FD
Vandervelde

Vandervelden, cf. Van de Velde.

 

JG
Vanderwal

Vanderwalle, -wald, -whale, cf. Van de Walle.

 

JG
Vandesbosch:

Vervorming (LU) van Van den Bosch.

 

FD
Vandesbroeck

W. spelling voor Van den Broek.

 

FD
Vandesmal

Vandesmael(e), van de(r) Smal, Vandresmal, Wandesmal: Rom. weergave van Van de Maele. De spelling des is de Rom. weergave van de uitspr. de (Vgl. Vandesbroeck). Of reïnterpretatie van Vandersman, Wandersmann?

 

FD
Vandesmanne

Wsch. door associatie met -man- namen < Vandesmal. Beide namen komen in H voor. Of = Vandersman. Vandesquille: Adaptatie (H) van Van de Skilde, Van

der Schelde.

 

FD
Vandeur

1578 «Adrien Vandheur», 1779 «Gas-par Vandeur» BourgNamur; var. du suivant?

 

JG
van-Deurp

V. Van Dorp

 

EV
Vandeveugle

zie Vindevog(h)el.

 

FD
Vandeville

zie Vendeville, van de Ville.

 

FD
Vandevin

Vandevinne, cf. Van de Ven.

 

JG
Vandeviver(e)

cf. Van de Vyver.

 

JG
Vandevog(h)el

zie Vindevog(h)el.

 

FD
Vandevoir

Wandevoir. Formes francisées de Van de Voorde, etc.

 

JG
Vandevorst

cf. Vander Vorst.

 

JG
van-Dieghem

-Diepenbeek. Proven. Loc.

 

EV
van-Dieren.  

Proven.   Dieren   (Dép. Rheden, Gueldre).

 

EV
van-Dievoet.

Proven. ,,Gué public ». Synon. : Ditvoorts.

 

EV
van-Dingenen

Proven.   V.   Dong, Donk.

 

EV
van-Dinter

Proven.   Dinther   (Loc. holl.).

 

EV
van-Dionant

Proven. Dinant (Loc.) Forme influencée par le N. latin.

 

EV
van-Do(o)ren

-Do(o)rn(e). Pro­ven. Doorn (Loc. holl. et L.D.). V. Doom.

 

EV
van–Do(o)rs(s)elaer(e)

-Doosselaere. Proven. Doorselaar (Dép. Eksaarde).

 

EV
van-Doeren

Proven. V. Doorn.

 

EV
van-Doesburg

Proven.     Duisburg (Loc).

 

EV
Vandôme

cf. Vendôme.

 

JG
Vandôme

zie van Domme.

 

FD
van–Dommelen

Proven. Dép. Waas-munster.

 

EV
van-Donck

Proven. Loc. et L.D.

 

EV
van-Dongen

Proven.  Loc. holl.

 

EV
van—Doornick

Proven. ,,Tournai » (Loc).

 

EV
van–Dormael.

Proven. Dormaal (Loc.).

 

EV
van–Dorpe

Proven. Nombr. L.D. Dorp, „Village ». Synon. : Van den Dorpe, Van Deurp.

 

EV
van—Dorsser

Proven. Dorsel (Dép. Nijlen).

 

EV
Vandrebeck

zie (van der) Beke.

 

FD
van-Dreche

Proven. Dreesch, ,Ja-chère » (L.D.) ou Drek, ,,Boue » (L.D.).

 

EV
Vandrèche

zie Vandresse.

 

FD
Vandrefosse

Van der Fosse, vertaling van Delfosse.

 

FD
Vandremersch

zie van der Meersch.

 

FD
Vandrepol

zie van den Pol.

 

FD
van–Drepol

Proven. De Rietpoel, ,,La mare aux joncs ».

 

EV
Vandrepot(t)e

zie van den Putte.

 

FD
Vandrepotte

Forme altérée de Van de Putte [FD].

 

JG
Vandresmal

zie Vandesmal.

 

FD
Vandrespaille

zie van de Raspaille.

 

FD
Vandresse

Forme contractée de Van der Esse ou bien, éventuellement, var. de Vandrisse < Van den Driesse [FD].

 

JG
Vandresse

Proven. Loc. fr. van–Driel.  Proven.  Van de Rietloo. ,,Du bois aux joncs ». V. Loo.

 

EV
Vandresse

Vandrèche: Samengetrokken < Vander Esse. 1686 Paulus Fr. Vandereche, Breda (MUL vn).

 

FD
van–Dresse

Proven. Van der Esse. V. Es.

 

EV
Vandrestin

W. spelling voor Van der Steen. Vandrestranten: Vervorming (FV) < Van der Straeten.

 

FD
Vandrevelle

zie van den Velde.

 

FD
Vandries

Vandris(s)e, zie van den Driesse.

 

FD
van-Drooghenbroe(c)k

Proven. ,,Du marais asséché » (Dép. Hoes-selt).

 

EV
Vandroth

zie van de Rote.

 

FD
Vandrouf

Samengetrokken < Van der Hoef. Vanduille, zie van de Wiele.

 

FD
van–Dueren

-Duuren. Proven. 1. Deurne (Loc.). — 2. Dueren (Loc. allem.).

 

EV
Vanduille

 (NF hennuyer), Van Duille. 1693 «Marie-Anne Vandhuile» BourgNamur; p.-ê. nom d’origine: Vendhuile (Aisne); ou bien var. de Van de Wiele [FD].

 

JG
van—Duinen

-Dun. Proven. V. Duin.

 

EV
van-Duisen

Proven. Van de Huizen, ,,Des maisons » (L.D.).

 

EV
van—Durme

Proven. Durmen (Plus. L.D. Flandre).

 

EV
van-Duyfhuis

-Duyfhuys. Proven. ou Profess. ,,Du colombier ».

 

EV
van—Duyn(en)

Proven. V. Duin.

 

EV
van—Duynslaeger

Proven. Van Duinslare, ,,De la lande des dunes ».

 

EV
Vandwalle

zie van de Wal.

 

FD
Vandy

Vendy: W. of Pic. var. van Vandier, var. van Gandier, Rom. vorm van Germ. VN Gandhari (DNF).

 

FD
van-Dy(c)k(e)

Proven. V. Dijk.

 

EV
van-Dystadt

Proven. Van de Stad, ,,De la ville ».

 

EV
Vane

zie van Ee.

 

FD
Vanebempt

zie van den Beemd.

 

FD
Vaneberck

-berg(h) zie van den Berg.

 

FD
Vaneberg

Vanebergh, Vaneberq. Formes francisées de Van den Berg(h).

Vanebosse. 1686 «Jean Vanneboche» Bourg­Namur; forme francisée de Van den Bosch.

 

JG
van–Eberg

Proven. Van Edeberg (L.D.). (Plus. L.D. Ede).

 

EV
Vanebosse

zie van den Bosch.

 

FD
Vanebrouck

zie van den Broeke.

 

FD
van-Echelpoel

-Eccelpoel. Proven. Echelpoel (Dép. Bouwel).

 

EV
van-Eech-

-Eeck- -haute, -houdt, -hout(te). Proven. ,,Du bois des chênes ». (Nombr. L.D.). V. Eik.

 

EV
van–Eeck(e)

Proven. Eeke (Loc.).

 

EV
van—Eeckert

Proven. 1. Etkaarde, ,,Terrain des chênes ». — 2. Ekeren (Loc).

 

EV
van-Eeckhoven

Proven. Eekhove (Dép. Gavere). V. Eik.

 

EV
van-Eeden

Proven. V. Van Ede.

 

EV
van-Eembeeck

Proven. Embeke (Dép. Viane).

 

EV
van-Eemeren.

Proven. Emer (Loc. holl.).

 

EV
van—Eerdewegh

Proven. Aardeweg, „Chemin de terre » (Dép. Heffen et Webbekom).

 

EV
van—Eerenbrugh

Proven. Eertbrugge (Dép. Cherscamp et Waregem). — 2. Aardbrugge (Dép. Wijnegem). —  3. Heirbrug (Dép. Lokeren).

 

EV
van-Eesbee(c)ke

-Eesbeke.   Proven.Eesbeek (Dép. Nieuwenhove).

 

EV
van-Eessel

Proven. Eisel (Dép. Mes-pealre).

 

EV
van-Eessen

Proven. Eesen  (Loc.).

 

EV
van-Eetvelde

Proven. Dép. Oetin-gen et Tollembeek.

 

EV
van—Egeren

Proven. Ekeren (Loc.).

 

EV
van-Eghem

Proven. Eegem (Loc.).

 

EV
Vanêgue

Wanegue, Wannègue: Adaptatie (NF) van

Van Hege (zie van Eeghem), maar ook Van Hecke

is niet uit te sluiten; vgl. Wanecque.

 

FD
Vanèk

Vanëk, zie van (den) Hecke.

 

FD
Vanekan

zie van de Kan.

 

FD
van–Elder(e)

Proven. (Genoels- et ‘s Heren-)-Elderen (Loc.). — 2. Elderen (N. flam. de Odeur, Loc.). Synon. : Odeurs.

 

EV
van-Elegem

Proven. Dép. Hombeek.

 

EV
van-Elewyck

Proven. ,,Du quartier des aulnes » (L.D.).

 

EV
van-Elluwe.

Proven.   Dép.   Dikkelvenne.

 

EV
van-Elsen

-Elsken, -Elslande, -Elst, -Elstraete. Proven. V. Els.

 

EV
van–Elven

Proven. Elleve ou Elluwe (Dép. Dikkelvenne).

 

EV
van–Em(b)den

Proven. Emden (Ville allem.).

 

EV
van-Emelen

Proven. 1. Emmelem (Emblehen, Loc.). — 2. Hemelen, ,,Paradis » (L.D.).

 

EV
van—Emmen

Proven. Loc. holl. (VAN)Emmerik.  N.  de  filiat. ,,(Fils) d’Amery ». N° 102.

 

EV
van–Ende

-Endt. Proven. Van Einde, ,,Du bout  (de l’agglomération) ».

 

EV
Vanendore

zie van (den) Doorne.

 

FD
van-Engeland

Proven. 1. « D’Angle­terre ». — 2. Dép. Uccle. — 3. Loc. holl.

 

EV
van–Engelen

Proven. Loc. holl.

 

EV
van-Engelghem

-Engelgom. Proven. 1.   Engelgum   (Loc.  hol.).   —   2. Domaine du sieur Engil ».

 

EV
van-Enis

Proven. Henis (Loc.). –Erk. Proven. Herk  (Loc. et L. D.).

 

EV
Vanequaire

Rom. spelling (H) voor Van de Keer of evtl. Vanacker.

 

FD

van–Ermen(h)e(n),      

 

-Ermingen.Proven. Eernegem  (Loc.).

 

EV
van-Erp(e)

-Erpe. Proven. Erpe et Erps (Loc).

 

EV
van-Erven

Proven. ..Hoiries ». N. de propriétés.

 

EV
van–Es(ch)

-Ess(ch)e. Proven. V. Es.

 

EV
van–Esbeen

V. Van Espen.

 

EV
van–Esbroeck

Proven. 1. V. Es. — 2.    Eysbroek    (Dép.   St-Pierre-Capelle).

 

EV
Vaneschepdael

zie van Schepdael.

 

FD
Vanescot(t)e

zie van Isschot.

 

FD
Vanescote

Vanescotte (NF hennuyer), Vaniscotte. Probabl. forme francisée de Van Isschot, nom d’origine: Isschot, à Itegem et Kasterlee (Anv).

 

JG
Vanèse

zie van den Esse.

 

FD
Vaneslande

cf. Van Elslande.

 

JG
van-Espen

Proven. (Neer- et Over-) -Espen (Loc.). Synon. : Van Es­been.

 

EV
van–Est

Proven. V. Es.

 

EV
van-Eukem

Proven. 1. Heuken (Dép. Rhode-St-Genèse). — 2. Eegem (Loc.).

 

EV
van-Even

Proven. Dép. Uitkerke.

 

EV
van-Everbroeck

Proven. 1. ..Marais d’Evere » (Loc.). — 2. ..Marais du sieur Ebur ».

 

EV
van-Everdingen

Proven. Dép. Eer­negem.

 

EV
van–Ex(e)

Proven. Hex (Loc.).

 

EV
van-Exaerde

Proven. Eksaarde (Loc.).

 

EV
van-Exter

Proven. Ekster, ,,Pie ». Plus. L.D.

 

EV
van-Exterghem

Proven. Heestergem (Dép. Opwijk).

 

EV
van-Eyck

-Ey(c)k(en). V. Eik.

 

EV
van-Eykern

Proven. Ekeren (Loc.).

 

EV
van-Eynde

V. Einde.

 

EV
van-Eyndhoven

Proven. Eindhoven (Loc. holl.).

 

EV
van-Eynsbergen

Proven. ,,De la colline de l’extrémité (de l’agglo­mération) ». Comp. Eynsdaele (Dép. Renaix).

 

EV
van-Eyseren

Proven. Dép. Buns-beek.

 

EV
van-Fleteren

Proven. Flieteren (Dép. Tollembeek).

 

EV
van-Fra(e)c(k)en

-Fra(e)chem. Proven.  Vrekkem   (Dép.  Ursel et autres). V. : Van Vrechem.

 

EV
van-Ga(a)len

-Gael. Proven. L.D. (Pays-Bas). Ane. famille holl. Van Gallen (1600).

 

EV
van-Galder

Proven. Dép. Nieuw-Ginneken. (Pays-Bas).

 

EV
van-Ganghel

Proven. Gangel(berg) (Dép. Berlaar).

 

EV
van-Gansbeke

Proven. Dép. Etik-hove).

 

EV
van-Gasse

Proven. Gassel (Dép. Beers, Pays-Bas).

 

EV
van-Gastel

Proven. Gestel (Loc.).

 

EV
van-Gaubergen

Proven. V. Kouw.

 

EV
van—Gaver

Proven. Gavere (Loc.).

 

EV
Van–Geebergen

Proven. 1. Geenbergen, ,,Des collines de là-bas » (L.D.). — 2. Keyberg, ,,Colline aux cailloux » (Nombr. L.D.). — 3. Keerbergen (Loc.). –Geel, -G(h)ele. Proven. Geel (Loc).

 

EV
van–Geem

Proven. Geem(eveld). (Dép. Aartrijke).

 

EV
van–Geersdaele

Proven. Kersdaal, ,,Vallée du taillis ». (L.D.).

 

EV
van–Geert

-Geirt. Proven. ,,De la Geert » (Geertbeek, à Asse).

 

EV
van-Geertruyden

Proven. 1. Geer-truïdenberg (Loc. holl.). — 2. Geertruidendriesch (Dép. Lubbeek).

 

EV
van-Geertsom

Proven. Kerszoom, ,,Orée du (bois de) taillis ».

 

EV
van–Geet

-Geit. Proven. ,,De la (ré­gion de la) Cette » (Riv.).

 

EV
van-Geffen

Proven. Loc. holl.

 

EV
van-Gehuchten

Proven. ,,Du ha­meau » (L.D.).

 

EV
van–Gelderen

-G(h)elde(e). Pro­ven. ,,De Gueldre » (Prov. et anc. duché holl.). Synon. : De Gueldre. N° 233.

 

EV
van-Gellicum

Proven. Gellikum (Loc. holl.).

 

EV
Vangen

zie van Geen.

 

FD
van-Genachte

ou -Genechten. Proven. Geen hacht, ,,Des bosquets de la bas ». V. haag. N° 241. V. Van Geneygen..

 

EV
van-Gend

-G(h)ent. Proven. Gent (,,Gand ») (Loc.).

 

EV
van-Genechten

V. Van Geneygen.

 

EV
van–Genesen

Proevn. Gênées (Dép. Leut).

 

EV
van–Geneygen

-Genneken, -Ge­nechten. Proven. 1. Geneyken (Dép. Lummen). — 2. Ginneken (Loc. holl.).

 

EV
van-Genk

Proven. Loc.

 

EV
Vangermee

Vangermeersch, zie Wangermez, van

Germeersch.

 

FD
Vangermée

Vangermez, Vangermeersch, cf. Wangermez.

 

JG
van–Germeers(ch)

Proven. Ger-meers (Dép. Olmen).

 

EV
van-Gestel

Proven. Loc. belge et holl.

 

EV
van–Gevel

-Ghinste, -Goot, -Graaf, -Gucht, -Kamp, -Keere, -Kerchove ou -Kerkhove(n). V. Gevel, Ginst, Goot, Graaf, Ge-hucht, Kamp, Keet, Kerkhof.

 

EV
van-Geyt

V. VAN Geet.

 

EV
van-Gheem

-Ghelder, -Ghele. V. Van-Geem, -Gelder, -Geel.

 

EV
van-Gheluwe 

Proven.   Geluwe. (Loc.).

 

EV
van-Ghent

V. VAN Gend.

 

EV
van-Gierdegom

Proven. Geerdegem (Dép. Malines).

 

EV
van-Giesel

Proven. Gijzele ou Gij-zenzele (Loc.). Synon. : VAN Gysel.

 

EV
van-Gigch

Proven. 1. Kis   (Dép. Fouron-St-Martin). — 2. Gies(beek). (Riv. holl.).

 

EV
van-Ginder

Proven. ,,De là-bas ». Van Ginder- -achter, -deuren, huysen, -tael(en). ,,De là-bas au bout, des épines (doorn)-, des mai­sons-, de la vallée- -de là-bas ».

 

EV
van-Glabeek

-Glabeke. Proven. Glabbeek (Loc.).

 

EV
van-Go(e)d(t)senhoven

Proven. Goetsenhoven (Loc.). Synon. : VAN–Goetsenhove(n), -Goidsenhoven, -Goetsenhoven.

 

EV
van-Gobbelschroy

Proven. Dép. Kortrijk-Dutsel.

 

EV
van-Gogh

Proven. Goch (Ville allem.).

 

EV
van-Gompel

Proven. Dép. Moll.

 

EV
van-Gool

Proven. Kool (Dép. Bam-brugge).

 

EV
van—Goorlaecken

Proven. Goorla-ken, ,,Flaques boueuses ».

 

EV
van-Gorkum

Proven. Loc. holl. Gorinchem.

 

EV
van–Gorp

Proven. Gorp (Dép. Donk).

 

EV
van-Gossum

Proven. Gorsem (Ane., Gorssum) (Loc).

 

EV
van-Goubergen

Proven. V. Kouw.

 

EV
van-Gouthem

Proven. Gotem (Loc.) ou Gottem (Loc.) ou Goetem (Dép. Hérinne-lez-Enghien).

 

EV
van-Gram-

-Grem- -berg(h)e(n). Proven. Grembergen (Loc.).

 

EV
van-Grambeeck

Proven. ,,Ruisseau aux fanges » (Comp. Crambais, Dép. Nivelles) ou ,,Ruisseau fu­rieux ».

 

EV
van–Grevelynghe

Proven. Grave-Unes (Loc. fr.).

 

EV
van-Grieken

Proven. Kriek (Dép. Elverdingen) ou Krikke (Dép. Brielen).

 

EV
van-Griethuysen

Proven. ,,Des mai­sons (du marchand) de levure ». Gruuthuze (Dép. Oostkamp).

 

EV
van–Grimberg(h)en

Proven. Grimbergen (Loc.).

 

EV
van-Grinderbeek

Proven. ,,De la rivière au gravier ».

 

EV
van-Gro(e)ningen

Proven. Dép. Courtrai et autres.

 

EV
van—Groen

-Groens. Proven. ,,De l’herbage » (L.D.). Synon. : VAN Grun(e).

 

EV
van–Groenendael

Proven. ,,De la vallée verte ». (Nombr. L.D.).

 

EV
van-Grootenbruele

Proven. ,,Du grand pré humide ». (Nombr. L.D. Bruul).

 

EV
van-Grootloon

Proven. ,,Grand-Looz » (Loc.).

 

EV
van-Grootven

Proven. Groot ven ,,Grand marécage ». Ou bien : Ge-rooide ven, ,.Marécage essarté ».

 

EV
van-Grun(e)

V. VAN Groen.

 

EV
van–Grunderbee(c)k

V. VAN Grin­derbeek.

 

EV
van-Gucht(e)

Proven. Dép. Strij-pen.

 

EV
Vanguers

FN in LU. Wsch. verhaspeling van

Wageners.

 

FD
Vanguestaine

-enne. NF liégeois qui ne paraît pas être originellement un nom composé avec Van-; p.-ê. avatar du NF Haug(l)ustaine < Ha(e)gelsteen [FD].

 

JG
Vanguestaine

-enne: Als van-naam verhaspelde (LU)

FN Haug(l)ustaine (LU) = Hagelsteen.

 

FD
van-Guick

Proven. Kuik (Loc. holl.).

 

EV
van-Guldenbergh

Proven. Guldenberg (Dép. Wevelgem).

 

EV
van-Gullick

Proven. Gulke, ,,Goé ». Synon. : Gullikers.

 

EV
van-Gunderbeek

V. VAN Grinder­beek.

 

EV
van-Gutte

Proven. Dép. Renaix.

 

EV
van-Gyes

Proven. Kys (Dép. Fou-ron-le-Comte).

 

EV
van-Gyseg(h)em

Proven. Gijzegem (Loc).

 

EV
van-Gysel

-Gyzel. V. VAN Giesel.

 

EV
van-Ha(e)cht

Proven. Haacht (Loc.). Synon. : VAN- -Achte, -Agt, -Haeght.

 

EV
van-Haaren

Proven. Haren (Loc. et L.D.).   Synon. :   VAN- -Haeren,

-Haren.

 

EV
van-Habost

Proven. Halbosa (Dép. Waret-l’Evêque).

 

EV
van-Haecke

Proven. Haak (Dép. Sichem-lez-Diest).

 

EV
van-Haeften

Proven. Haajten (Loc. holl.).

 

EV
van-Haegenborgh

Proven. ,,Château des bosquets » ou ,,Château du sieur Hacon ».

 

EV
van-Haekendover

Proven. Hakendover (Loc.).

 

EV
van-Haelemeersch

Aalmeer, ,,Marécage aux anguilles ».

 

EV
van-Haelen

Proven. Halen (Loc.).

 

EV
van-Haelew(e)yck

Proven. Halewijk (Dép. Wachter).

 

EV
van—Haelewyn

Proven. Halewijn (Dép. Tronchiennes).

 

EV
van-Haelst

Proven. Aalst (,,Alost ») (Loc.).

 

EV
van-Haeltert

Proven. Haaltert (Loc).

 

EV
van-Haeren

V. VAN Haaren.

 

EV
van-Haesebroucke

Proven. Haze-brouck (Loc. fr.).

 

EV
van-Haesendonck

Proven. Hazen-donk (Dép. Koningshooikt).

 

EV
van-Hagendoren

Proven. Dép. Kin-rooi et Ophoven.

 

EV
van-Hakendover

Proven. Loc.

 

EV
van-Hal

Proven. Loc.

 

EV
van—Halen

Proven. Loc.

 

EV
van-Halewyn

Proven. Dép. Tron­chiennes.

 

EV
van–Hall(e)

Proven. Halle (,,Hal ») (Loc).

 

EV
van-Halmé

Proven. 1. Halmaal (Loc). — 2. Al Mez (N. roman), ,,A la maison ».

 

EV
van-Halsberghe

Proven. Halsberg (Dép. Anderlecht).

 

EV
van–Halteren

Proven. Haaltert (Anc. Haletra). — 2. Helchteren

(Anc. Halechtera).

 

EV
van–Ham(me)

Proven.    Hamme (Plus. Loc.) et Ham (L.D.).

 

EV
van–Hammée

V. VAN Halmé.

 

EV
van–Hamont

Proven. Loc.

 

EV
van-Handenhove

Proven. 1. Van Aan den Hove, ,,De près de la ferme ». — 2. Van Audenhove. ,,D’Oudenhove » (Loc.).

 

EV
van—Hanswyck

Proven. Dép. Malines.

 

EV
van–Haren

Proven. Loc. et L.D.

 

EV
van–Hasbroeck

Proven. Hazebrouck (Loc. fr.).

 

EV
van-Hassel

-Hasselt. Proven. Hazel, ,,Coudrier »; Hazell, ,,Coudraie ». Hassel (L.D.); Hasselt (Loc).

 

EV
van–Hau(te)ghem

Proven. Oude-gem (Loc.). Synon. : VAN Aughem.

 

EV
Vanhaudenard

-arde, -aerde. Nom d’origine : Audenarde, néerl. Oudenaarde.

 

JG
van–Haudenard

Proven. Oudenaarde (,,Audenaerde ») (Loc.).

 

EV
van–Haute

Proven. Du L.D. Haut ,,Bois ».

 

EV
Vanhauv(e)

zie van (den) Hove(n).

 

FD
van-Hauwermeiren

Proven. Over-mere (Loc.).

 

EV
van-Haver

V. VAN Havre.

 

EV
van-Haverbeke

Proven. Everbeek (Loc).

 

EV
van-Havermaet

Proven. Avermaat (Dép. Zèle).

 

EV
van-Havre

Proven. Dép. Boekhout. Synon. : VAN Haver.

 

EV
van–Heck(e)

Proven. Hecke (Dép. Wijnegem).

 

EV
van-Heddeghem

Proven. Edegem (Loc).

 

EV
van-Heden

Proven. Ede (Dép. Wetteren). Eede (Nombr. L.D.) ou Heed (Dép. Aspert et Diegem). Synon. : VAN Hee, VAN Hedent.

 

EV
van-Heelen

Proven. 1. Eelen (Loc). — 2. Heelen-Bosch (Loc).

 

EV
van-Heemstee

Proven. Heemstede (Loc. holl.).

 

EV
van-Heenen

Proven.    Eine    (Loc. Ane., Heina).

 

EV
van-Heer

-Heers. Proven. Heers (Loc. Anc., Haire).

 

EV
van-Heerswynghels

Proven. Heirs-winkel, ,,Côté de la chaussée ». Plutôt que Hertenwinkel, ,,Coin des cerfs ».

 

EV
van–Hees

Proven. Loc.

 

EV
van-Heffen

Proven. Loc.

 

EV
van-Heg(h)e

-Heg(g), -Heghen. Proven. Heg(ge), ,,Haie » (L.D.).

 

EV
van-Hekken

Proven. Hekken, „Bar­rières » (L.D.).

 

EV
van–Hel((le)mont

Proven, Helmond (Loc. holl.).

 

EV
van-Helden

Proven. Loc. holl.

 

EV
van-Helput

Proven. Dép. Boucle-St-Denis.

 

EV
van-Helshoecht

Proven. Elshoek (Dép. Tielt).

 

EV
van-Helsland

Proven. (Dép. Ar-doye).

 

EV
van-Hemeldonck

Proven. Dép. Gierle.

 

EV
van-Hemele(n)

Proven. ,,Paradis ». Plus. L.D. Synon. : Van Immelen.

 

EV
van-Hemelryck

Proven. Nombr. L. D. en Flandre. Altér. du toponyme Emmerik, ,,Terre situé dans l’anse de la rivière ». Synon.: Himmerech.

 

EV
van-Henden

V. VAN Eynde.

 

EV
van-Henis

Proven. Loc.

 

EV
van-Henten

V. VAN Eynde.

 

EV
van-Hentenryck

Altér. de VAN Hertenryck. V. ce N.

 

EV
van-Her

V. VAN Heer.

 

EV
van-Herberghen

Proven. 1. Herts-berge (Dép. Oostkamp). — 2. Heirberg, ,,Colline de la chaussée ». (L.D.).

 

EV
van—Herbruggen

Proven. Heirbrug, ,,Pont de la chaussée ». (Dép. Loke-ren).

 

EV
van-Herck(e)

Proven. Herk (Loc et L.D.).

 

EV
van-Herenthals

Proven. Herentals (Loc).

 

EV
van-Herf

Proven. Hervé (Loc.).

 

EV
van–Herle

Proven. Dép.  Poederlee.

 

EV
van–Herpe

Proven. Erpe (Loc).

 

EV
van-Hert

Proven. Dép. Grimbergen et autres.

 

EV
van–Herteryck

Proven. 1. Herten-rijk, ,,Domaine, enclos des cerfs ». Variante : VAN Hentenryck. — 2. Aartrijk (Loc.).

 

EV
van–Hertsfeld

Proven. Hertvelde (Dép. Herfelingen).

 

EV
van–Hese

Proven. Loc. et L.D.

 

EV
van–Hessen

Proven. Hessen (,,Hesse », anc. duché allem.).

 

EV
van–Hest(e)

Proven. Heist (Loc.).

 

EV
van–Heuken

Proven. Dép. Rode-St-Genèse.

 

EV
van–Heule

Proven, Dép. Kuurne.

 

EV
van–Heurck

Proven. 1. Horck (Dép. Lille-St-Hubert). — 2. Herk (Loc. et L.D.).

 

EV
van–Heusden

Proven. Loc.

 

EV
van–Heuven

Proven. Dép. Zon-hoven.

 

EV
van–Heuver

Proven. 1. Hever (Loc.). — 2. Synon. du suivant.

 

EV
van–Heuverswyn

-Heuverzwyn. Pro­ven. Everzwijn (L.D.), ,,SangIier ».

 

EV
van-Heuzen

Proven. Heusden (Loc.).

 

EV
van—Hevel

Proven. Heuvel (Loc. holl.).

 

EV
van-Heverbeke

Proven. Everbeek (Loc.).

 

EV
van–Heylen

Proven. Heelen-Bosch (Loc. : Ane., Heylen).

 

EV
van-Heymbee(c)k

Proven. Heem-beek (Loc. Ane., Heimbeche).

 

EV
van–Heyst(e)

Proven. Heist (Loc.).

 

EV
van–Hilleghem

Proven. Hillegem (Loc).

 

EV
van–Himbeek

Proven. (Dép. Hérinnes-lez-Enghien).

 

EV
van–Himst

Proven. Impe (Loc.. Anc. Himpe).

 

EV
van–Hinderdael

Proven. Ginderdaal, ,,La vallée éloignée ». Synon. : VAN Gindertaelen. N° 228.

 

EV
van-Hissenhoven

Proven. «Do­maine du sieur Husson ». N° 245.

 

EV
van–Hoboken

Proven. Loc.

 

EV
van–Hoebroeck

Proven. Hoysbroek (Dép. Wavre-Se-Catherine).

 

EV
van–Hoeck(e)

Proven. Hoek, ,,Coin ». (L.D.). N° 228.

 

EV
van–Hoedenaeghe

Proven. Oudenaken (Loc.).

 

EV
van-Hoef

Proven. Hoef, ,,Ferme ». (Nombr. L.D.).

 

EV
van–Hoegaerden

Proven. Hoegaarden (Loc.).

 

EV
van-Hoeter

Proven. (Neer- et Op- Oeteren (Loc.).

 

EV
van–Hoey

Proven. Huy (Loc.).

 

EV
van–Hoeydonck

Proven. Dép. Halle-en-Campine, Zandhoven etc.

 

EV
van–Hoeylandt

Proven. Hoolands (Dép. Nukerke).

 

EV
van–Hoeymissen

Proven. Hooimezen, ,,Près aux foins ». Synon. : Hoo(y)misserL

 

EV
van–Hoff

Proven. Hof (Dép. Kessel-lez-Lierre et autres L.D.) V. Hof et Hove.

 

EV
van–Hofstadt

Proven. Hofstade (Loc).

 

EV
van-Holder

-Holderbeke. Proven. ,,De la région de la Holder » (Ruis­seau). Holderbeke (Dép. Lierde-St-Martin).

 

EV
van–Hole(n)

Proven.  1. Hol,  ,,Ter-rier », L.D. — 2. Olen (Loc).

 

EV
van-Hollebeke

Proven. Loc.

 

EV
van–Hollenberghe

Proven. 1. Hollenberg, ,,Colline creusée ». — 2. Holenberg, ,,Colline aux terriers ».

 

EV
van–Holmen

Proven. 1. Olmen (Loc.). — 2. Olm, ,,Orme » (Dép. Letterhoutem et autres L.D.). N° 242.

 

EV
van–Hols-

-Beck,  -Bee(c)k,  -Beke. Proven. Holsbeek (Loc.).

 

EV
van–Holsaet(s)

Proven.      Holset (Loc. holl.).

 

EV
van-Holsraete

Proven. Holstraat (Dép. Tielrode).

 

EV
van–Hommert

Proven. Hommert (Loc. holl.).

 

EV
van-Homwegen

Proven. Omwegen, ,,Détours, chemins détournés » (L.D.).

 

EV
van–Honakker

Proven. 1. ,,Terre lamentable, inculte » (L.D.). Synon. Hoonacker.

 

EV
van–Hondschoten

1. Proven. Hond-schoote (Loc. fr.). — 2. Hogen akker, ,,Champ élevé ».

 

EV
van–Honsebrouck

Proven. Hoensbroek (Loc. holl. Ane. seigneure-rie).

 

EV
van-Honsem

Proven. Dép. Wïlle-bringen.

 

EV
van–Hoobrouck

Proven. 1. Hoogbroek (Dép. Wieke-Vorst). — 2. Hooibroek, ,,Marais aux foins ».

 

EV
van–Hooff

Proven. Hoof (Dép. Balen, Moresnet, Teuven).

 

EV
van-Hoofsatdt

Proven. Hofstade (Loc).

 

EV
van–Hoogenbemt

Proven. Hooibeemd, ,,Pré à foin » (Plutôt que : Hogebeemd, ,,Pré élevé »).

 

EV
van–Hoogten

Proven. Hoogten (Dép. Noorderwijk).

 

EV
van–Hooimissen

V. VAN Hoey-missen.

 

EV
van—Hool

Proven. Hool (Dép. Bam-brugge).

 

EV
van–Hoolandt

Proven. 1. Hoogland, ,,Terre élevée ». — 2. Hoolands (Dép. Nukerke).

 

EV
van–Hoorde(n)

Proven. Oord. V. VAN Oordt.

 

EV
van–Hoorebee(c)k

-Hoorebeke. Proven. Horebeke (Loc).

 

EV
van-Hooren

-Hoorn(e). Proven. Hoorn (Loc. holl.). — 2. Hoor-n(e). Plus. L.D. (Flandre).

 

EV
van–Hoorick

Proven. Horing (Dép. Zellik).

 

EV
van–Horn

V. VAN Hooren.

 

EV
van-Houche

-Houcke. Proven. 1. Hoek, ,,Coin ». — 2. Hoeke (Loc belge. Ane., Houcke). — 3. Hoek (Loc. holl.).

 

EV
van–Houdenhove(n)

Proven. Ou-denbove (Loc.).

 

EV
van-Houdt

Proven. Haut, ,,Bois » (L.D.). Loc. holl. Synon. : VAN–Haute, -Hout(t)e(n).

 

EV
Vanhougardine

Vanhougadine, cf. Van Hoe­gaerden.

 

JG
van-Houplinus

Proven. Houplines (Dép. Warneton). Synon. : VAN Hopplynus.

 

EV
van-Hout(t)eghem

Proven. Ouwe-gem (Loc. Ane., Oudengem).

 

EV
van-Houter

Proven. Outaar, ,,Autel, chapelle » (L.D.). Outer (Loc.).

 

EV
van-Houtryve

Proven. Outrijve (,,Autrive », Loc.).

 

EV
van–Houtvin

Proven. Houtvenne (Loc).

 

EV
van–Houtvinck

Proven. Houtwing, ,,Herbage du bois ».

 

EV
van-Houwe

Proven. Houw(e) (Dép. Massemen-Westrem et Scheldewindeke.

 

EV
van–Houwenhoven

Proven. Oudenhove (Loc.).

 

EV
van-Houweninge

Proven. Honmge (Dép. Oolen).

 

EV
van-Hove

-Hoven. Proven. 1. Hove (Loc.). — 2. Hof, Hove, „Ferme, courtil ». L.D.

 

EV
van-Hoydonck

Proven. Hooidonk (Dép. Retie).

 

EV
van-Hoye

Proven. 1. Hoei (,,Huy », Loc.). — 2. Hooy (Dép. Beernem).

 

EV
van-Hoyweghem

Proven. 1. Ooigem (Loc). — 2. Hooïweg (Dép. Booischot et Itegem).

 

EV
van-Huelle

Proven. Hul, ..Colline ». (Dép. Kaprijke, Zegelsem, Zonnegem).

 

EV
van-Huffel(en)

Proven. Huffel (Dép. Loenhout). Heuvel, ,,Colline ».

 

EV
Vanhulst

Van Heulst. Nom d’origine: Hulst, toponyme très fréquent, à Alsemberg, Korte-mark, etc. ; cf. aussi Van der Hulst.

 

JG
van–Humbee(c)k

Proven. Humbeek (Loc.).

 

EV
van-Huyck

Proven. 1. Heuken (Dép. Rhode-St-Genèse). — 2. V. VAN Hoeck(e).

 

EV
van–Huylenbroeck

Proven. Uilenbroek (Dép. Vlierzele).

 

EV
van–Huyneg(h)em

Proven. Ooigem (Loc).

 

EV
van-Huysse

Proven. Huise (Loc.).

 

EV
van–Hyfte

Proven. Hyfte (Dép. Loo-Christi).

 

EV

Vanicate

Vannicatte: Weergave van dial. uitspr. van

Van Eeckhoutte.

 

FD

Vaniékaut

zie van Eekhou(d)t.

 

FD

Vanier

cf. Vannier.

 

JG

Vanier

-iez, Vannier, -i(ez), Vany(e), Vagnier, Levannier:

BerN Ofr. vanier: mandenvlechter. 1310 Jehan le

Vanier, St-Q. (MORLET); 1415 Grard le Vannier,

Dk. (TTT).

 

FD

van–Ierland

Proven. ,,D’Irlande ».

 

EV

van–Iersel

Proven. Herzele (Loc.).

 

EV

van–Immelen

V. VAN Hemele(n).

 

EV

van-Immerseel

Proven. Dép. Wom-melgem, etc.).

 

EV

van—Impe

Proven. Loc.

 

EV

van—Imschoot

. Proven. Idenschot ou Isschot (Dép. Itegem).

 

EV

van-Ingelgem

Proven. Ingooigem (Loc).

 

EV

van-Ingh

Proven. Inghe, Ane. N. d’Enghien (Loc.).

 

EV

van–Innis

Proven. Hinnis(daal) (Dép. Vechmaal).

 

EV

van–Isacker

Proven. 1. Hiesakker (Dép. Overpelt). — 2. IJssch-Akker, ,,Champ de l’Isque » (Ruis­seau) ou ,,Champ de.l’Is » (Id.).

 

EV

Vaniscotte

Van Isschot, cf. Vanescotte.

 

JG

Vaniscotte

zie van Isschot.

 

FD

van—Itterbeek

Proven. Loc. (VAN) Jan. N. de filiation. ,,(Fils)

de Jean ». N° 102.

 

EV

van-Jeun

Proven.     Joen     (Dép. Nokere).

 

EV

van-Kaekenberg

Proven. Dép. St-Gilles-lez-Termonde.

 

EV

van-Kaeldenberg

Proven. Dép. Boucle-St-Denis.

 

EV

van–Kal(c)ken)

Proven. Kalken (Loc.). Kalk, ,,Terrain crayeux ». N° 240.

 

EV

van–Kalmthout

Proven.  Loc.

 

EV

van-Kan

Proven. Kanne (,,Canne », Loc).

 

EV

van-Kaudenberg

Proven. 1. Kou-denberg, ,,Colline froide ». — 2. Kouwenberg, ,,Colline des chou­cas ». Kauwenberg (Dép. Laken, Schilde, etc.).

 

EV

van-Keer

Proven. ,,Tourne-bride » ou ,,Tournante ». (Nombr. L.D., Loc. holl.).

 

EV

van–Keerberg(h)en

Proven. Loc.

 

EV

van–Keirsblick

Proven. Kersbeek (Loc).

 

EV

van-Kekem

-Kelecom, -Kelegom, -Kelekom. Proven. Kelegem (Dép. Schepdaal).

 

EV

van—Kemmel

Proven. Loc.

 

EV

van–Kemseke

Proven. Kemzeke (Loc).

 

EV

van-Kenhoven

Proven. Genhoven (Dép. Wuustwezel).

 

EV

van—Kenipen

Proven. ,,Campine » (Région). N° 225.

 

EV

van–Kercken,

-Kerke. Proven. 1. Kerken (Dép. Scheldewindeke). — 2. Kerk, ,,Eglise » (L.D.). N° 227.

 

EV

van-Kerkvoorde

Proven. ,,Gué de l’Eglise ‘(L.D.).

 

EV

van-Kerm

Proven. Kermt (Loc.).

 

EV

van–Kerrebroeck

Proven. Dép. Nevele.

 

EV

van–Kessel

Proven. Loc.

 

EV

van-Kets

Proven. Geets, ,Jette » (Riv.).

 

EV

van-Keybus

Proven. V. Kei.

 

EV

van–Keymeulen

-Keymolen. Pro­ven. Dép. Kaster et Kruishoutem.

 

EV

van-Kiel

Proven. Dép. Anvers.

 

EV

van-Kieven

Prov. Keyven. (Dép. Wuustwezel.

 

EV

van–Kilsdonck

Proven. ,,Donjon du sieur Gil ». N° 246.

 

EV

van-Koekenbeek

Proven. (Dép. Saintes).

 

EV

van-Kol

Proven. Kool (Dép. Bam-brugge).

 

EV

van-Koninckxloo

Proven. Konings-loo (Dép. Vilvorde).

 

EV

van–Koppelen

Proven. Kopelen (Dép. Waregem).

 

EV

van-Kuykhof

Proven. ,,Domaine du sieur Godo » (Guigoven, Loc).

 

EV

van–Labeke

Proven.    1.    Lebbeke (Loc.). — 2. V. VAN Laerbeke.

 

EV

van-Laeken

Proven. Ane. loc., ratta­chée à Bruxelles.

 

EV

van-Laenen

Proven. 1. Laarne (Loc.). — Laan (,,Lasne », Riv.).

 

EV

van-Laer

-Laere(n). Proven. Laar (Loc. et L.D. ,,Lande »). Synon. : VAN Leer.

 

EV

van-Laerbeke

Proven. ,,La Lare » (Riv.). Dép. Lierde- Lierde-St-Martin et autres L.D.

 

EV

van–Laet

Proven. Laet(hof) (Dép. Perk).

 

EV

van-Lamswerde

Proven. Lamswaarde (Loc. holl.).

 

EV

van-Lancker

Proven.  Langre  (Loc. fr.)

 

EV

van—Landeghem

Proven. Landegem (Loc).

 

EV

van-Landen

Proven. Loc.

 

EV

van-Landewyck

Proven. 1. Landenwijk, ,,Hameau dse cultures ». — 2. Langewijk (Dép. Klerkem).

 

EV

van-Landschoot

Proven. Landschot ou Laanschot, ,,Enclos du pays ou de la Lasne » (Riv.).

 

EV

van-Landuyt

Proven. Landuit ,,Terres étendues ou extérieures ». (Nombr. L.D. Eeke, Wingene, etc.).

 

EV

van-Lang(h)endonck(t)

Proven. Langendonk (Dép. Knesselare). N° 246.

 

EV

van–Lange

Proven. Lang(e). (Nombr. L.D. ,,Terrains s’éten­dant en longueur ».

 

EV

van-Langena(c)ker

Proven. Lange akker, ,,Longue terre » (Dép. Wel-len). Synon.: (VAN) Langena(e)-ken.

 

EV

van–Langenhove(n)

Proven. 1. Lan­ge hof, ,,Ferme s’étendant en lon­gueur ». N° 246. — 2. Lankhof (Dép. Zillebeke).

 

EV

van-Larebeke

V. VAN Laerbeke.

 

EV

van-Larebkee

V. VAN Laerbeke.

 

EV

van–Lat(h)em

Proven. Latem (Loc.)

 

EV

Vanlaton

Probabl. var. du NF flam. Van Lat(h)em

 

JG

van-Le(e)rberg(h)en

Proven. 1. Ledeberg (Loc. et L.D.). — 2. ,,Colline de la Laar » (Riv.).

 

EV

Vanlebroeck

W. (LU) adaptatie van Van de Broeck.

 

FD

van-Leda

-Lede. Proven. Letha, Ane. N. de Lede (Loc.).

 

EV

van–Leemput(ten)

Proven. ,,Argilière » (Nombr. L.D.). Synon. : VAN Cleemputte. N° 240.

 

EV

van-Leer

V. VAN Laer.

 

EV

van-Leeuw

Proven. Leeuw (en topo­nymie), ,,Colline ». Leeuw-(St-Pierre) et (Zout-(Leeuw) ,,(Léau ») (Loc).

 

EV

van-Leeuwen

Proven. Loc. holl.

 

EV

van-Leliendael

Proven. ,,Vallée des lis » (L.D.).

 

EV

van-Lemberge(n)

-Lens, -Leuven, -Leynsele, -Liedekerke, -Liefferin-gen, -Lier, -Lierbergen, -Lierde. Proven. Lemberge, Lens, Leuven (,,Louvain ») Leizele, Liedekerke, Lieferinge, Lier (,,Lierre »), Lede­berg, Lierde (Loc.).

 

EV

van—Lennep

Proven. Loc. pruss.

 

EV

van-Lent

-Lierop. Proven. Lent, Lierop (Loc. holl.).

 

EV

van-Lint

-Linthout. Proven. Lint (Loc. ,,Tilleul »), Linthout (Dép. Schaerbeek, ,,Bois de tilleuls »).

 

EV

van-Lishout

Proven. ,,Bois aux iris ». Lieshout (Loc holl.). N° 243.

 

EV

van–Lo(o)veren

Proven. ,,Ombrages » (L.D.).

 

EV

van-Lockeren

Proven. Lokeren (Loc).

 

EV

van-Loke

Proven. Look, ,,Enclos » et ,,Trou ». L.D.

 

EV

van-Lombee(c)k

Proven. Lombeek (Loc).

 

EV

van—Lommeren

Proven. ,,Ombrages » (L.D.).

 

EV

van-Londen

Proven. 1. ,,Londres » (Loc. angl.). — 2. London (Dép. Ploegsteert).

 

EV

van-Londersele

Proven. Londerzeel (Loc).

 

EV

van-Loo

-Look. Ptoven. V. Loo, Lok.

 

EV

van-Loon

Proven. Loon, (Loc., ,,Looz », et L.D.).

 

EV

van-Looverbosch

Proven. 1. ,,Bois ombragé ». — 2. ,,Bois du sieur Louvier ». — 3. ,,Bois au han­gar ».

 

EV

van-Looy

V. VAN Looy.

 

EV

van-Loqueren

Proven. Lokeren (Loc.).

 

EV

van-Luchene

Proven. Leuken (Dép. Weert).

 

EV

van–Luck

Proven. Luik, ,,Liège » (Dial.). — 2. Leug (Dép. Aartselaar).

 

EV

van-Lui

Proven. 1. Lille (Loc. fr.). Synon. : DE- -Lille, -Lul(le). — 2. Lille (Loc. belges). — 3. Lula (Loc. holl.).

 

EV

van–Luyten

Proven. 1. Leute (Dép. Noordschote). — 2. Leut (Loc.).

 

EV

van–Lysebet(h)

-Lysebetten(s). Proven. Usbecq (,,L’Is, Riv. », Dép. Hoves-lez-Enghien). (Le N. ne pa­raît pas être un matronyme. ,,Fils d’Elisabeth »).

 

EV

van-Maanen

Proven. Maanen (Loc. holl.).

 

EV

van-Mackel

-Maekel. Proven. Ma-chelen (Loc.).

 

EV

van-Maele

-Meersche, -Mensch-brugge, Merck, Merghel, -Mert, -Meulebroeck(e), -Meutter, -Moe-re, -Moortel(le). Proven. V. Maal, Meers, Menesbrug, Mergel, Markt, Molenbroek, Mot, Muiter, Moer, Moortsele.

 

EV

van-Maele

Proven. Mâle (Dép. Ste-Croix-lez-Bruges).

 

EV

van-Maerken

Proven. Marken (Loc. holl.).

 

EV

van–Mal

Proven. Mal (,,Malle », Loc).

 

EV

van–Malcot(te)

Proven. Malecotte (Dép. Adegem).

 

EV

van-Malder(en)

Proven. Malderen (Loc).

 

EV

van-Malderg(h)em

Proven. Maldergem (Dép. Boucle-St-Denis).

 

EV

van-Mallaert

Proven. Mallaert ou Maillard, Autres N. de Meldert (Brabant).

 

EV

van-Malte

V. VAN Mâle.

 

EV

van-Mansart

Proven. Mansart (Dép. Maulde).

 

EV

van-Mar(c)ke

Proven. Marke (Loc.)

 

EV

van-Marsenille. 

Proven.   1.   Maas- ni(e)l (Dép. Gelinden et Heers). — 2. Maasniel (Loc. holl.).

 

 

EV

van–Massenhove(n)

Proven. Mas-senhoven (Loc.).

 

EV

van–Mechelen

Proven. Mechelen (,,MaIines » et autres loc. appelées Mechelen).

 

EV

van-Meenen

Proven. Meenen (,,Me-nin », Loc.).

 

EV

van-Meensel

Proven. Loc.

 

EV

van—Meer

Proven. Loc. et L.D.

 

EV

van-Meerbee(c)k

-Meerbeke. Pro­ven. Meerbeek et Meerbeke (Loc.).

 

EV

van-Meerhaeghe

Proven. Meerhaag (Dép. Ooike).

 

EV

van—Meeuwen

Proven. Loc.

 

EV

van—Megroot

Proven. Meyerode (Loc.). (Altér. de Mey- en Meg-).

 

EV

van–Meir(e)

Proven. Meer, ,,Marécage ». (Loc. et L.D.).

 

EV

van-Melckebeke

Proven. Merkelbeek (Loc. holl.).

 

EV

van-Melderen

Proven. Malderen (Loc).

 

EV

van–Meldert

Proven. Loc.

 

EV

van–Mêle

Proven. Melle (Loc).

 

EV

van-Mens

Proven. Mainz, (,,Mayence », Loc. allem.).

 

EV

van-Mensel

Prov.  Meensel  (Loc.).

 

EV

van-Menter

Proven. Minder(hout) (Loc).

 

EV

van-Mespelgem

Proven.

 

EV

van–Meulecom

Proven. ,,Agglomération du moulin » (L.D.).

 

EV

van-Meulenbeke

Proven. Meulebeke (Loc).

 

EV

van-Meurs

Proven. Moere (Loc. Ane. : Moeres).

 

EV

van-Meuter

Proven. Mater (Loc).

 

EV

van-Mieghem

Proven. Meigem (Loc. et Dép. Alsemberg).

 

EV

van–Mierenhoucht

Proven. Mieren-boek, ,,Coin des fourmis » (L.D.).

 

EV

van-Mierlo

Proven. Mierlo (Loc. holl.).

 

EV

van–Migro

Proven. 1. Mingeloo (Dép. Neerpelt). — 2. V. VAN Megroot.

 

EV

van-Moere

Proven. Loc.

 

EV

van-Moergastel

Proven. Moergestel (Loc. holl.).

 

EV

van–Moffaert

Proven. Ane. seigneurerie. Synon. : De Moffart.

 

EV

van-Mol

Proven. Mol (Loc.).

 

EV

van–Mol(le)cot

Proven. Mollekot (Dép. Watervliet).

 

EV

van-Molhem

Proven. Mollem (Loc.)

 

EV

van-Molle

V. VAN Mol.

 

EV

van–Mollem

Proven. Loc.

 

EV

van-Montagu

Proven. Montaigu (Loc.) ou Mont-Aigu (Dép. La Hulpe et Lasnes).

 

EV

van-Montfort

Proven. 1. Montfort (Loc. holl.). — 2. Dép. Ans, Esneux, Theux).

 

EV

van—Mook

Proven. Loc. holl.

 

EV

van-Moorleghem

Proven. Mooregem (Loc.).

 

EV

van-Moorsel

Proven. Loc. belge et holl.

 

EV

van–Moortel

Proven. Moortel, ,,Terre molle » (L.D.).

 

EV

van–Mossevelde

Proven. «Campagne aux mousses ». (L.D.).

 

EV

van–Mossuenck

-Mossuinck. Pro­ven. Mossewing, ,,Pré aux mousses » (L.D.).

 

EV

van-Mulder

Proven. Mulder, Muylder, Molder (Anc. ,,Meunier »). «Originaire du hameau du meu­nier, c. ad. du moulin ».

 

EV

van-Mulken

Proven. Dép. Tongres. ,,Petit moulin ».

 

EV

van—Munnekrede

Proven. Monikefede (Dép. Damme).

 

EV

van-Muylders

V. VAN Mulder(s).

 

EV

van-Muylem

Proven. Mullem (Loc.) «Hameau du moulin ».

 

EV

van—Muysen.

Proven. Muizen (Loc.). •«Quartier, hameau des souris ».

 

EV

van-Muysewin(c)kel

Proven. 1. Muizenwinkel. — 2. Mossewinkel, « Hameau des mousses ».

 

EV

van-Namen

Proven.  « Namur ». (Loc.).

 

EV

Vannart

Peut-être dérivé en -art du thème de Van(nier).

 

JG

Vanné

Vanne, zie van (den) Heede.

 

FD

Vannebenne

zie van Nebenne.

 

FD

van-Nechel

Proven. Vann Ekel, «Des glands », Eekel (Dép. Wezemaal). Après la préposition VAN, des N. commençant par une voyelle ont souvent été écrits avec l’initiale N.

 

EV

van-Neck(e)

Proven. Necke (Dép. Zomergem).

 

EV

Vannecoppenolle

zie (van) Coppenolle.

 

FD

van-Nedervelden

Proven. Nederveld (Dép. Parike).

 

EV

van-Neer

Proven. Loc. holl. Vanneriau. Proven, Vanneriaux (Dép.

Anderlues).

 

EV

Vannelle

Vanella, zie van (der) Helle.

 

FD

Vannemberg(h)

-berck, zie van den Berg.

 

FD

van-Nerom

-Nerum.      Proven. Nerom (Dép. Wolvertem).

 

EV

Vannérust

Forme latinisée du lux. dialectal vàner, ail. Wagner ‘charron’.

 

JG

Vannes

1546 «Johannes le Vanne» GuillLiège, 1652 «Christophe Vannes» BourgNamur; p.-ê. mis pour Vannet, dimin. en -et du thème de Van(nier); cf. aussi Vannesse.

 

JG

van–Nes(se)

Proven. Vann Es(se), «De Frêne » (L.D.). V. VAN Nechel. — 2. Nés (Loc. holl.).

 

EV

Vannesse

 (NF wallon). Forme francisée du NF flam. Van Nes(se) ou Van Es(se)? Ou bien, comme NF wallon, pourrait être un dérivé du thème de Vannier, cf. 1482 «J. le filz La Van-neresse» JusticeBastogne.

 

JG

van-Neste

Proven. Nest, «Nid » (L. D.). Synon. : Delneste (Même famille).

 

EV

van-Netelbosch

Proven. «Bois des orties ». (L.D.).

 

EV

van-Nevel

Proven. Nevele (Loc.).

 

EV

van-Neyghem

-Neyghen. Proven. Neigem (Loc.).

 

EV

Vannier

Vanier. 1275-76 «Colars li Vaniieres frères Brifaut» RegTournai, 1289 «Gerars li Vaniers» CensNamur, 1296-1302 «Jehans li Vaniers» ImpôtArtois, 1549 «Jehan Le Van­nier» BourgNamur, 1573 «Anthoine le Van­nier» CoutStavelot, 1626 «Cille Le Vanier» BourgNamur; nom de métier: fr. vannier, cf. Vany(e). – Formes fém. : 1302 «Jehanete le Vanière» LoiTournai; 1482 «J. le filz La Van-neresse» JusticeBastogne. Cf. aussi 1490 «J. Le Vanneur» JusticeBastogne, 1496 «Thiry le Vanneur» BourgNamur.

 

JG

van-Nieuwenborg

-Nieuwenhove(n), -Nieuwenhuys(s)e(n), -Nieuwenhuiz(en). Proven. «Du nouveau château, de la nouvelle ferme, des nouvelles maisons » (L. D.).

 

EV

van-Nieuwlandt

Proven. Nieutvland (Loc. holl.).

 

EV

van-Nimmen

Proven. Loc. holl.

 

EV

Vannin

 (NF hennuyer). Var. de Van Nin (ci-dessous) ou bien, comme NF wallon, var. du NF Vennin.

 

JG

Vannineuse

cf. Van Nieuwenhuyse.

 

JG

van-Nispen

Proven. Loc. holl. (VAN) Nitsen. N.   de   filiation. «(Fils) du nommé Nitsen », c. à d. «Fils du nommé Nido, fils ». Voir VAN Simpsen.

 

EV

van–No(e)yen

Proven. Vann Oyen, (Dép. Peer). V. VAN Nechel.

 

EV

van-No(o)ten

Proven. Noode ou Nude (.Vallon étroit », Ane.)- — 2. Noten, ,,Noix », ,,Noyers » (L. D.).

 

EV

van—Noorbeek

Proven. Loc. holl.

 

EV

van–Noord

Proven. 1. «Du Nord ». — 2. Van Oord. V. VAN Oordt.

 

EV

van—Noorenweghe

Proven. 1. Noordenberg, ,,Colline du Nord » (L. D.)- — 2. Van Horenberg, ,,De la colline boueuse ».

 

EV

van-Noppen

Proven. Vann Oppen (Dép. Rummen). V. VAN Nechel.

 

EV

Vannoye

zie van Ooyen.

 

FD

van–Nueten

Proven. 1. VAN No(o)ten. — 2. Nteth (Loc. holl.).

 

EV

van–Nuffel(en)

Proven. Vann Huffel(en) (heuvelen), ,,Des collines ». V. VAN Nechel.

 

EV

Vannuscorps

Vanuscorps (NF hennuyer). Surnom phrastique (de misérable): fr. (qui) va nu corps, comp. fr. va-nu-pieds FEW 14, 117b.

 

JG

Vannuscorps

zie Vanuscorps.

 

FD

Vannuse

cf. Vanuse.

 

JG

Vannuse

zie van Huise.

 

FD

van–Nuvel

Proven. Dép. Meldert-lez-Alost,

 

EV

van–Nyvel

Proven. Nijvel ^.Nivel­les », Loc.).

 

EV

van—Nyverseel

Proven. Nijverzele (Dép. Opwijk).

 

EV

Vano(o)f

zie van (den) Hoeven.

 

FD

van–Obberg(h)en

Proven. Op berg, ,,Sur la colline » (Dép. Wemmel).

 

EV

van–Ockerhout

Proven. Hokkelhout, ,,Bois de la colline » (L.D.) ou ,,Bois du sieur Oger ».

 

EV

van-Oekel

Proven. Hokkel, ,,Colline ». (Uccle, Ukkel. Même sens).

 

EV

van–Oers

Proven. (H)o(e)r, ,,Fange ». Oeren (Loc.). Oerenbroek (L.D.).

 

EV

van–Oeteren

Proven. (Neer- et Op-) -Oeteren (Loc.).

 

EV

van-Oevelen

Proven. Oevel (Loc.).

 

EV

van–Oeyen

Proven. Oyen (Dép. Peer).

 

EV

van–Offel(en)

Proven. 1. V. VAN Oevelen. — 2. Heuvelen, ,,Collines (L.D.).

 

EV

van–Oirschot

Proven. Loc. holl.

 

EV

van-Oldbeeek

Proven. ,,Ancienne rivière » (L.D.).

 

EV

van-Olden

Proven. 1. Ouden, ,,Ancien ». (Sous-entendu : Burg, Hove, Molen, etc. ,,Château, Ferme, Moulin » etc.). — 2. Olde ou Ouwen, Ane. N. de Grobbendonck.

 

EV

van-Omberg

Proven. Oombergen (Loc.).

 

EV

van–Ommeren

Proven. Loc. holl.

 

EV

van–Ommesal(e)ghe

Proven. Om-slag, „ (Terre) enveloppée, encla­vée ». V. VAN Honacker.

 

EV

van-Oncem

Proven. Honssem (Dép. Willebringen). Synon. : VAN O(u)nsem.

 

EV

van–Onckelen

Proven. Ongel(berg) (Dép. Balen-lez-Geel).

 

EV

van–Onderbergen

Proven. ,,Au pied de la colline ». (L.D.).

 

EV

van–Ongeval(le)

Proven. ,,(Du lieu où s’est produit un) accident ».

 

EV

van–Onsem

V. VAN Oncem.

 

EV

van-Oorbeek

Proven. Loc.

 

EV

van-Oordt

Proven. Oord, ,,Coin, bord, lisière ». Synon. ; VAN Hoorde(n).

 

EV

van-Oorteghem

Proven. Oordegem (Loc).

 

EV

van–Oost

Proven. ,,De l’Est ». (Sous-entendu : Akker, Kamp, etc. ,,Champ, Campagne, etc.). VAN Oosten, ,,De l’Est ». VAN Oostenryck, ,,D’Autriche ». VAN Ooster-wyck, ,,Du hameau de l’Est ». (Osterwijk, Dép. Tongerloo-lez-Geel). VAN Oosterzee, littérale­ment ,,De la mer de l’Est’. VAN Oostveldt. ,,De la campagne de l’Est » (Nombr. L.D. en Flandre).

 

EV

van-Ooteghem

Proven. Ootegem (Loc.).

 

EV

van–Op(p)hem

Proven. Opphem (,,Ophain », Loc.). Oppem ou Ophem (Dép. Wezembeek).

 

EV

van–Opbergh

Proven. ,,De sur la colline ». Opberg (Dép. Wemmel).

 

EV

van-Opbroeck

Proven. ,,Au marais » (L.D.).

 

EV

van–Opdenbosch

Proven. ,,Au bois » (Dép. Grote-Brogel).

 

EV

van–Opdorp

Proven. Loc.

 

EV

van-Ophaeren

Proven. Opharn, ,,Opham » (Loc.).

 

EV

van–Ophalvens

Proven.    Ophalven (Dép. Ternat).

 

EV

van-Oppen(s)

Proven. Oppen (Dép. Rummen).

 

EV

van–Opstal

Proven. Hauteur déboi­sée qui servait au pâturage et aux assemblées publiques. Nombr. L.D.

 

EV

van–Orbeek

Proven. Oorbeek (Loc.)

 

EV

van-Ormelingen

Proven. Ormelingen (,,Nomerange ») (Dép. Thys).

 

EV

van-Orshoven

Proven. Oordshoven, ,,Fermes de l’extrémité (du dis­trict) ».

 

EV

van–Ortroy

Proven. Oordrode, ,,Es-sart de l’extrémité ».

 

EV

van–Os

Proven. Ossche (Dép. Nevele).

 

EV

van-Osmael

Proven. Orsmaal (Loc.)

 

EV

van-Ossel

Proven. Ossel (Dép. Brussegem).

 

EV

van-Osselaer

Proven. Okselare (Dép. Zichem).

 

EV

van-Osta

Proven. Oost Aa, ,,Région de lAa (Riv.) orientale ». Comp. : VAN der- -Aa, -Auwera, ,,DE-L’Aa, -La Vieille Aa »).

 

EV

van-Otter

Proven. Dép. Halle-en-Campine).

 

EV

Vanouche

zie van den Hoeke.

 

FD

van–Oudenhove(n)

Proven. Ouden-hove (Loc.).

 

EV

van-Ounsem

V. VAN Oncem.

 

EV

van–Outryve(n)

Proven. Outrijve (Loc.).

 

EV

van–Ouwen

Proven. Ane. N. de Grobbendonk.

 

EV

van-Ouwenhuysen

Proven. Oude huizen, „Vieilles maisons » (L.D.).

 

EV

van-Ouytsel

Proven. Widzele, ,,Eta-blissement du sieur Guy ».

 

EV

van-Over-

 

-schelde. ,,Outre Escaut ». Over-straete(n).,.Outre rue ou chaussée ». Overstraat (Dép. Waarschoot).

 

EV

van-Overbeke

Proven. ,,Outre rivi­ère » (Dép. Asper, Wetteren, etc.).

 

EV

van-Overberg(h)e

,,Outre colline » (Dép. Overboelaere).

 

EV

Vanoverberghe

Vanoverberg. Nom d’origine: Overberg(h) (= au-delà du mont), toponyme fréquent.

 

JG

van-Overbroe(c)k

,,Outre marécage » (Dép. Gelinden, Wellen, etc.).

 

EV

van-Overeem

,,Outre la Heem » (Riv.), Overheembeek (Dép. Bruxelles).

 

EV

van-Overmeere

ou -Overmeire. ,,Outre mare ». Overmere (Loc.).

 

EV

van-Overslyn

„ Outre la pente » ou bien ,,Au-delà de Sleyne » (Ane. N. de Sleidinge, Loc.).

 

EV

van-Overstyn

,,Outre le château ». Oversteen (Dép. Meerhout).

 

EV

van-Overveld

,,Outre la campagne » (Dép. Wezemaal et Loc. holl.). V. OVER- et D’OU­TRE.

 

EV

van–Oycke

Proven. Ooike (Loc.).

 

EV

van–Pachtenbeke

-Pachterbeke. Pro­ven.   Bachtebeek,   ,,Rivière  écartée de l’agglomération » (Dialecte Flan­dre Occ.) (L.D.).

 

EV

van–Paddenburgh

Proven. ,,Château du sieur Badon » (plutôt que «Châ­teau des crapauds »).

 

EV

van–Paemel

Proven. Pamel (Loc.).

 

EV

van-Paepeghem

Proven. (Vierzele-) Papegem (Loc.).

 

EV

van-Paesschen

1. Proven. Paezens (Loc. holl.). Ou bien : Passchen-(dale), „ Vallée de la Passche » (Ruisseau). — 2. Le N. pourrait être aussi une évocation de l’époque de la naissance de la personne : ,,De Pâques ». N° 300.

 

EV

van-Panhuys

Proven. Pannenhuys (Nombr. L.D. Jette, Laeken, Hoegaarde, etc.).

 

EV

van-Parys

Proven. Parijs (Ville fr. et L.D.).

 

EV

van-Passel

Proven. Basel ou Bazel (Loc).

 

EV

van–Pe(e)

Proven. Pede (Ruisseau des environs de Bruxelles. Plus. L. D.

 

EV

van-Peborgh

Proven. ,,Château de la Pede (Riv.) ». Ou ,,Château du sieur Betho ».

 

EV

van-Peperstraete

Proven.  Dép. Scheldewindeke et Wetteren.

 

EV

van–Perck

Proven. Perk. (Loc.).

 

EV

van–Peteghem

Proven. Petegem (Loc).

 

EV

van–Pevena(e)ge

Proven. Pevenage (Dép. Everbecq).

 

EV

van–Poelgeest

Proven. ..Hauteur sa­blonneuse (près) de la mare ». (L. D.).

 

EV

van-Poelvoorde

,,Gué de la mare » (Dép. Ruisselede)).

 

EV

van–Poeyer.

Proven. 1. Poeder(lee) (Loc.). — 2. Poder, ,,Mare ».

 

EV

van—Poppel

Proven. Loc.

 

EV

van–Pottelsberghe

Proven. Pottel-berg (Dép. Courtrai) ..Colline de la poterie ».

 

EV

van–Poucke

Proven. Poeke (,,Pou-cques », Loc.).

 

EV

van–Praag

Proven. 1. ,,Prague » (Ville tchèque). — 2. Praag (Dép. Vaalbeek).

 

EV

van–Pradelles

Proven. Flamandis. du N. fr. De Pradelles, ,,De pré ».

 

EV

van–Prate

Proven. Praat, ,,Pré ». Prate (Dép. Jodoigne).

 

EV

van–Put(te)

Proven. ,,Puits, car­rière ». Putte (Loc. et L.D.).

 

EV

van-Puymbroe(c)k

-Puynbro(e)k. Proven. 1. Puinbroek, ..Marais des décombres ». — 2. Put(de)nbroek, ..Marais des grenouilles). •-Puyvelde. Proven. Puidveld, ..Champ aux grenouilles (Dép. Belsele).

 

EV

van–Pyperzeel

Proven. Pyperzeel (Dép. Oudenhove-Ste-Marie).

«QuaUlie. V. VAN Caillie.

 

EV

Vanquelef

Vanqueleff, Vanquelefs (NF hen­nuyer), cf. Van Kelf.

 

JG

van-Quelenborgh

Proven. Kivelburg, ..Château de la source ».

 

EV

van–Quickelberghe

Proven. Kwikkelberg (Dép. Binkom).

 

EV

van-Quickenborne

Proven. Kwieke bron, ..Source vive ».

 

EV

Vanquin

Var. lorraine de *Wankin, -quin, Wenkin?

 

JG

van–Raemdonck

Proven. Raamsdonk (Loc. holl.), Ramsdonck (Loc. belge).

 

EV

van–Raepenbusch

Proven. Rapenbosch, ,,Bois des navets » ou ,,Bois du sieur Hraban » ou « Bois ou l’on ramasse (le bois) ».

 

EV

van-Raffelghem

Proven. ..Etablissement du sieur Raffaud ».

 

EV

van–Rampeblerg

Proven. 1. ,,Colline du sieur Rambaud ». — 2. Rampeberg, ..Colline du désastre ».

 

EV

van-Ransbeeck

Proven. Ransbeek, ,,Ruisseau aux aulx » (Dép. St-Ante-lincks, Tronchiennes, etc.).

 

EV

van—Ranst

Proven. Loc.

 

EV

van-Rasbourgh

Proven. 1., ..Château du sieur Rado ». — 2. Rensburg (Loc. allem.).

 

EV

van-Rechem

Proven. Rekkem (Loc. Ane., Rechem).

 

EV

van-Reck

1. Reck (Dép. Bilzen). — 2. Recke (Dép. Everbecq et Zar-lardinge).

 

EV

van-Ree

Proven. 1. Rede (Dép. Wetteren). — 2. Rhee (Loc. holl.).

 

EV

van-Reepinghen

Proven. Reping (Dép. Vollezele).                   ,

 

EV

van–Rees

Proven. 1. Rees (Dép. Kasterlee). — 2. Rheze (Loc holl.)

 

EV

van–Reet(h)

Proven. Reet (Loc.). (Loc.). Riet, ..Roseau ».

 

EV

van-Regemorter

-Remoortel, -Re-moortere. Proven. Regenmortel (Dép. Mazenzele). Regen- -moortel, ,,Terre meuble de l’eau de pluie ». Ou bien : ..Bourbier du sieur Ragon ».

 

EV

van-Rengen

Proven. Dép. Vertrijck.

 

EV

van-Rensberghen

Proven. Rensberg (Dép. Vollezele).

 

EV

van-Renterghem

Proven. ..Etablissement du sieur Randier ».

 

EV

van-Rethy

Proven. Retie (Loc.).

 

EV

van-Reusel

V. VAN Reysel.

 

EV

van-Reybroeck

Proven. Reibroek (Dép. Eine, Hansbeek, etc.).

 

EV

van-Reymenant

Proven. Rijmenam (Loc).

 

EV

van–Reysel

Proven.  1. Rjjssel (,,Lille »,  Loc. fr.).  —  2. Reysel (Dép. Paal).

 

EV

van–Reysen

Proven.   Rijssen   (Loc. holl.).

 

EV

van-Rickstal

Proven. 1. Rixtel (Loc. holl.). — 2. Ries data, ,,Vallée (du domaine) du sieur Rie ». — 3. Reeksdaal, ,,Val de la rangée d’ar­bres ».

 

EV

van–Rie.

Proven. Riet, ,,Osiers, Joncs » (L.D.).

 

EV

van-Riel

Proven. Loc. holl.

 

EV

van–Riet

Proven. 1. Reet (Loc. Anc., Rieth). — 2. Riet, ,,Osiers, Joncs » (L.D.).

 

EV

van-Rillaer

Proven. Rillaar (Loc.).

 

EV

van–Ringh

Proven. Rincé (Dép. Leeuw-St-Pierre).

 

EV

van-Rinsveld

Proven. 1. Rijnsveld ,,Campagne du Rhin ». — 2. Ri(cke)nsveld, ,,Campagne du sieur Rie,,. — 3. Risseveld (Dép. Sta-den).

 

EV

van-Risseghem

Proven. 1. Ricksegem, ..Etablissement du sieur Rie ».

— 2. Rikegem (Dép. Munkzwalm). -Rode. Proven. ,,Essart ». Loc. et

L.D.

 

EV

van-Ro(o)sendael

Proven. Rozen-daal, „ Vallée des roseaux » (Loc. holl. et nombr. L.D. en Belgique).

 

EV

van-Ro(o)y(e)n

Proven. Rode(n), « Essart(s) ». (L.D.).

 

EV

van–Roba(e)ys

Proven. 1. Roubaix (Loc. fr.). Synon. : Roba(e)y(s). —  2. Roba (Ruisseau à Malmédy). V. VAN Rompa(ey).

 

EV

van–Roechoudt

Proven. Roekhout, ,,Bois des freux ».

 

EV

van–Roelen

Proven. Dép. Zutendale.

 

EV

van-Roessel

Proven. Roosle, „ (Oseraie ».

 

EV

van-Roey

Proven. Rode, ,,Essart ». Rode (Loc.), Ro(o)y (L.D.).

 

EV

van-Rokegem

Proven. ,,Etablisse-ment du sieur Hroc ».                  

 

EV

van-Romburg

Proven. „Château du sieur Hro(do)n ».

 

EV

van-Rompa

-Rompa(e)y, -Rom-phey. Proven. Rombais, ,,De la région de la Roba ou Romme (Ruisseau).

 

EV

van-Ronsele

Proven. Loc.

 

EV

van-Roosbrœck

Proven. 1. Ruis-broeck. (Loc.). — 2. Roosbroek, ,,Marais aux joncs ».

 

EV

van—Roose.

Proven. ,,Les roseaux » Dép. Eecloo.            ,

 

EV

van-Roosmalen.

Proven. Loc. holl.

 

EV

van-Roost

Proven. (Roos, ,,Ro-seaux », Roost, ,.Ensemble de Ro­seaux » (Nombr. L.D.).

 

EV

van-Rooten

Proven. Dép. Neerpelt.

 

EV

van–Ros

Proven. Roos, ,,Roseaux » (Nombr. L.D.).

 

EV

van-Rossem

-Rossom, -Rossum. Proven. Rossum (Loc. holl. et Dép. Noorderwijk).

 

EV

van-Rotthem

Proven. Rotem (Loc.).

 

EV

Vanroux

Vanderoux. Probabl. (originaire) de/ du Roux (plusieurs NL en Wallonie).

 

JG

van-Rulo

Proven. Roloux (Loc.).

 

EV

van-Rumst

Proven. Rumst (Loc.).

 

EV

van-Runx

Proven. Dép. Hasselt.

 

EV

van-Russelt

Proven. Dép. Wellen.

 

EV

van-Rutten

Proven. Loc. (,,Rus-son »).

 

EV

van-Ruymbeke

Proven. Ronnebeke (Rivière à Renaix).

 

EV

van-Ruyskensvelde      

-Ruys(se)- vel(d)t. Proven. Rooskens-, Roos–veld, ,,Campagne des petits ro­seaux, -des roseaux ». Rooseveld (Dép. Passchendale).

 

EV

van–Ruyteghem

Proven. ,,Etablissement du sieur Hrode ».

 

EV

van-Ryckevorsel

Proven. Rijkevorsel (Loc.).

 

EV

van-Rykel

Proven. Rijkel (Loc).

 

EV

van-Rymenant

Proven. Rijmenam (Loc.).

 

EV

van-Rysseghem

Proven. Ressegem (Loc.).

 

EV

van–Ryswyck

Proven. Rjjswijk (Loc. holl.).

 

EV

van-Saelen

V. VAN Zaelen.

 

EV

van–Saene

Proven. Zanne, ,,De la région de la Zanne (Ruisseau à Uccle) ».

 

EV

van–Saet

Proven. ,,Graines » (Dépôt de graines, L.D.).

 

EV

Vansaingele

Vansaingèle, Vansaingle, cf. Van Sing(h)el.

 

JG

Vansamiliette

Vansamillette, Vansamilliette, Van Samuliet, Vansamulie, Vansamitulle, etc. NF résultant de divers avatars orthogra­phiques du NF flam. Van Zandvliet dans la région de la Basse-Sambre; cf. Vasamuliet.

 

JG

van-Samillette

Proven. ,,Petite Samme » (Affluent de la Senne).

 

EV

van-San

V. Van Saene.

 

EV

van–Sand(e)

-Sand(t), -Santen. Proven. Zande (Loc. et L.D.). Zand (Loc. holl. et L.D.).

 

EV

van—Santfoort

Proven. Zandvoorde (Loc.). Zandvoort (Loc. holl.).

 

EV

van-Schaardenburgh

Proven. ‘s Hardenburg, ,,Château du sieur Hard ». — 2. Scharsterbrug (Loc holl.).

 

EV

van-Schaftingen

Proven. Schavinghen (Dép. Merkem).

 

EV

van–Schalck

Proven. Schalk, ,,Serf » (Hameau des cerfs). Schalkhoven, ,,Ferme des cerfs ». Schalkom, ,,Ha-bitation des serfs »). Schalken (Dép. Keerbergen).

 

EV

van-Schelle

Proven. Loc.

 

EV

van–Schendel

V. VAN Schyndel.

 

EV

van–Schepdael

Proven. Schepdaal (Loc).

 

EV

van–Schevensteen

Proven. Seven-steen (Dép. Reningelst).

 

EV

van–Schoelandt

Proven. Schouland, ,,Champ du paysage » (Comp. : Beauregard, ,,Belle vue »).

 

EV

van–Schoenbeek

-Schoonbeek. Pro­ven. Dép. Bilzen et Rummen. — 2. Schoonebeek (Loc. holl.).

 

EV

van-Schoenwinckel

Proven. Dép. Herck-la-Ville. Synon. : VAN Schoonwinckel, ,,Du beau coin ».

 

EV

van–Schoor(e)

Proven. Schore (Loc. belge et holl.). Schoor (Nombr. L.D.).

 

EV

van–Schoubroeck

Proven. 1. Schaubroek (Dép. Zomergem). — 2. Schobbroek (L.D.).

 

EV

van–Schuerbeek

Proven.   Schubbeek (Dép. Lubbeek).

 

EV

van-Schuylenbergh

Proven. ‘s Uilenberg (Dép. Herenthout et Rode-St-Genèse).

 

EV

van-Schuytbroeck

Proven. 1. Schuit-broek, ,,Du marais des canots ». — 2. Scheutbroek, ,,Du marais des cabanes ».                    ,

 

EV

van–Schyndel

Proven. 1. Schijndel (Loc. holl.). — 2. Schendel (Riv., Schendelbeke, Loc.).

 

EV

van-Seg(h)broeck

Proven. (Dép. Turnhout). — 2. Zegbroek (Dép. Vorselaar).

 

EV

van–Seters

Proven. Settert, ,,Zétrud » (Loc).

 

EV

van-Sevenbergen

Proven. 1. Zeven-bergen (Loc. holl.). — 2. Zeven-berg (Dép. Raast).

 

EV

van–Sevendonck

Proven. Sever-donck (Dép. Turnhout).

 

EV

van–Sever(en)

Proven. Zeveren (Loc).

 

EV

van-Seymortier

Proven. ‘s Heimor-tier, ,,De la mare de la bruyère » (L.D.).

 

EV

van-Sichelen

Proven. 1. Sikkelen, ,,Faucilles » (N. de terre ou de pré). — 2. Ziekel(ied)en, „Léproserie » (L.D., en Flandre).

 

EV

van–Sichen

-Sighen. Proven. Zichen (Loc).

 

EV

van-Sichern

-Sighem. Proven. Zichem (Loc.).

 

EV

Vansilliette

Vansiliette (NF namurois). Autres avatars de Van Zandvliet, cf. Vasamuliet.

 

JG

van–Simaey(s)

Proven.   1.   Chimay (Loc.). — 2. Sinaai (Loc.). (VAN) Simpsen.   N.   de   filiation. ,,Fils de Simsen », c. à d. ,,Fils de Simon fils ». Comp. VAN Aerssen, VAN    Hertsen,    VAN    Nitsen, VAN Peetersen. N° 102. van–Sina(y). Proven. Sinaai (Loc.).

 

EV

Vansina

cf. Van Sinaey (ci-dessous).

 

JG

van–Sint(e)jan

Proven. Sint Jan. 1. ,,Saint-Jean », Paroisse. — 2. Dép. Merkem.

 

EV

van-Sittard

Proven. Loc. holl.

 

EV

van–Slambroeck

Proven. ‘/ Lam-broek (Dép. Massemen-Westrem).

 

EV

van-Slooten

Proven. 1. Sloten (Loc. holl.). — 2. ..Rigoles ». (L.D.).

 

EV

van-Sluys

Proven. Sluis (Loc. holl. et L.D.).

 

EV

van-Snick

Proven. Snik, ,,Sanglot » (N. de terre inculte). Snikberg (Dép. Itterbeek).

 

EV

van–Snoeckvelde

Proven. Snoekveld. 1. ,,Champ situé à Snoeken (Dép. Kanegem). — 2. ,,Champ des goujons ».

 

EV

van–Solinge(n)

Proven. Loc. allem.

 

EV

van–Someren

Proven. Loc. holl.

 

EV

van–Sonsbeek

Proven. 1. Zonnebeke (Loc.). — 2. Zonbeek, synon. de Senne (Riv.).

 

EV

van–Soye

Proven. Loc.

 

EV

van–Speybroeck

-Speybrouck. Pro­ven. ,,Marais de Speyen (Dép. St-André-lez-Bruges) « .

 

EV

van-Spil(le)bee(ck)

Proven. Spille-beek (Dép. Esschen-Frontière).

 

EV

van–Sprang(h)

Proven. Sprang (Loc. holl.).

 

EV

van–Stacegem

Proven. Stasegem (Dép. Harelbeke).

 

EV

van-Stalle(n)

Proven. Stal (en topon., ,,Ferme »). Stalle (Dép. Uccle).

 

EV

van–Stappen

Proven. Stappen (Stabula.    Littéral. :    ,,Ecurie ».    Sens dérivé) : ,,Relais, auberges ».

 

EV

van–Ste(y)voort

Proven. Stevoort (Loc.).

 

EV

van–Steeger.   

Proven.    Stekker     (Dép. Reninge).    

 

van–Steeland

Steelant. Proven. Steenland (Dép. Kalloo et Steenkerke-lez-Furnes).

 

EV

van–Steen(e)

Proven. ,,De l’endroit pierreux » ou ,,Du château ». (V. Steen),  Steene (Loc.). Steen (L.D.).

 

EV

van-Steenacker

Proven. ,,Du champ pierreux ».

 

EV

van–Steenbeek

Proven. ,,De la rivi­ère pierreuse » (Nomb. L.D.).

 

EV

van-Steenbergen

Proven. ,,De la colline pierreuse ». Loc. holl. L.D.

 

EV

van-Steenbrugghe

Proven. ,,Du pont de pierre » (Nombr. L.D.).        

 

EV

van-Steenhuyse

Proven. Steenhuize (Loc.). ,,Maison de pierre ».

 

EV

van—Steenkiste

Proven. Steenkies, ,,Silex, gravier ». N. de carrière.

 

EV

van–Steenoven

Proven. Steenoven, ,,Four à briques » (Nombr. L.D.).

 

EV

van-Steensel

Proven. Loc. holl.

 

EV

van–Steenweghen

Proven. ,,Routes empierrées » (Nombr. L.D. Steen-weg).

 

EV

van-Steenwinckel

Proven. ,,Coin ou hameau des pierres ».

 

EV

van-Steerteghem

Proven. ,,Hameau éloigné » (Steen, ,,Queue »). — 2. V. le suivant.

 

EV

van-Steerthem

Proven. Strijten (Loc.).

 

EV

van–Stein

Proven. ,,Château » (Forme allem.). Dép. Moresnet.

 

EV

Vanstenagen

zie Vaster(s)haeghe.

 

FD

Vanstenhaek

zie Pasternak.

 

FD

van-Stichelen

-Stickel. Proven. Dép. Denderhoutem. ,,Chardons ».

 

EV

van-Stiphout

Proven. Loc. holl.

 

EV

van-Stippen

Proven. ,,De la région des (deux) Stippen : Stipdonk et Stipbout (Loc holl.) ».

 

EV

van-Stockeren

Proven.     Stokertj, ..Distillerie »   (Dép.   Koekelare   et Zwevezele).

 

EV

van-Stockhausen

Proven.  ..Maisons près de la futaie » (Même sens que Stokkem).

 

EV

van-Stockstraeten

Proven. Stokstraat (Dép. Elversele, Schorisse et Zèle), ,,Chemin de la futaie ».

 

EV

van–Straaten

Proven. ,,Rue(s), route(s) ». Nombr. L.D.

 

EV

van-Stracel

Proven. ,,Etablissement sur la chaussée ».

 

EV

Vanstraelen

Van Straalen, etc. Nom d’origine: Stralen, à Tumhout (Anv) ou Straelen (Nord-rhein-Westfalen) [FD].

 

JG

van–Straelen

Proven. ,,Petite chaus­sée (du latin, stradella). Straelen (Loc. allem., frontière holl.). Sy-non. : De Streel. V. Streel.

 

EV

van-Stratum

Proven. Stratum (La­tin), ..Etendue de terre ». (L.D.).

 

EV

van-Strien

Proven. Strijen (Loc. holl.).

 

EV

van–Strydonck

Proven. ‘s Trud donk, ..Donjon du sieur Trudon ».

 

EV

van–Strythem

Proven. Stijtem (Loc.)

 

EV

van-Stuyn

Proven. 1. Stem. V. VAN Steyn. — 2. Thuin (Loc.).

 

EV

van-Styvendael

Proven. Stuifdaal, ,,Vallée poussiéreuse sablonneuse » (L.D.).

 

EV

van–Styvendael

Proven. Stuifdaal, ,,Vallée poussiéreuse ».

 

EV

van–Styvoort

Proven. Stevoor (Loc.)

 

EV

van—Styvoort

Proven. Stevoort (Loc.).

 

EV

van–Sulper

V. VAN Zurpele.

 

EV

van–Swae

Proven. Sua- (-meer, -woud) (Loc. holl.).

 

EV

van-Sweevelt

Proven. Zweejveld, ,,Campagne des Souabes » (Région des Flandres : Zwevezele, Zweve-gem, Zwijnaarde, etc.).

 

EV

van-Swieten

Proven. Zwitten (Dép. Bellem).

 

EV

van-Syng(h)el

Proven. 1. Singel, ,,Boulevard, Avenue circulaire ». — 2. Moulin de Singel (Dop. Leizele)

 

EV

van–‘t Hooft

Proven. ,,Du haut (de l’agglomération) ». L.D.

 

EV

van-T(h)emsche

Proven. Temsche ,,Tamise » (Loc.).

 

EV

van–Taelen

-Tal. Proven. Dalen, Dal. ..Vallées, Vallée ». (L.D.).

 

EV

van-Tassel

Proven. Van de assel (Hazel), ,,Du coudrier » (L.D.).

 

EV

Vanterpool

zie van den Pol.

 

FD

van-Thiel

Proven. Tiel (Loc. holl.)

 

EV

van-Thielen

Proven. Tielen (Loc.).

 

EV

van-Thienen

Proven. Tienen (,,Tirlemont », Loc).

 

EV

van-Thilborgh

Proven. Tilburg (Loc. holl.).

 

EV

van-Thillo

Proven. Tielloo, ,,Bois de Tiel (Loc. holl.) ».

 

EV

van-Tholl

Proven. (He)t Hol, ,,La tannière » (Dép. Kemzeke).

 

EV

van–Thorre

Proven. Van Dorre (Dorrebeek, Rivière à Michelbeke).

 

EV

Vanthournout

Vanthournhout, Van Tornhout, Vantournhoudt, Van Turnhout, etc. Nom d’origine: Turnhout (Anv), bien que les formes en T(h)o(u)rn- puissent renvoyer au NL Torhout (FlOcc) [FD].

 

JG

van-Thournout

-Thourout, -Thuy-ne(n). Proven. Turnhout, Torhout, Thuin (Loc.).

 

EV

van-Tichelen

V. Stekel.

 

EV

van-Tieghem

-Tielen. Proven. Tie-gem, Tielen (Loc.).

 

EV

Vantighem

cf. Van Tieghem.

 

JG

van-Til

-Tilborg(t), -Tilburg. Pro­ven. Tiel, Tilburg (Loc. holl.).

 

EV

van-Tillo

V. VAN Thillo.

 

EV

van-Tilt

Proven. Tielt (Loc.).

 

EV

van–Tomme

Proven. ,,Du tumulus » (L.D.).

 

EV

Vanton

Forme altérée du précédent [FD] ou bien, comme NF wallon, var. de Wanton (non attesté).

 

JG

van–Ton

Proven. Tonne(Keizers) (Dép. Bellegem).

 

EV

van-Tonderen

Proven. 1. Donderen, (Loc. hol.).

 

EV

van—Tongelen

Proven. Dongelen, ..Petit donjon » (Dimin. de donk). Dungel (Dép. Halle-Boienhoven).

 

EV

van-Toortelboom

Proven. Tortelboom, ,,Arbre des tourtereaux » (L. D.).

 

EV

van-Torre

V. VAN Thorre.

 

EV

Vantours

Nom d’origine: Tours (Indre-et-Loire).

 

JG

van–Traa

Proven. Van der Aa, ,,(De la région’ de l’Aa (Riv.) ». Synon. :

 

EV

van-Trappen

Proven. Dép. Hoei-laart.

 

EV

van-Treel

V. Van Straelen.

 

EV

Vantrepot(t)e

zie van den Putte.

 

FD

van-Tricht

-Tright. Proven. 1. Tricht (Loc. holi.). (Tricht, Trajec-tum, Passage de cours d’eau ». — 2. Maes(tricht) (Loc. holl.).

 

EV

van-Tricht

-Tright. Proven. 1. Tricht (Loc. holl.). (Tricht, Trajectum, Passage de cours d’eau ». — 2. Maes(tricht) (Loc. holl.).

 

EV

van-Trier

Proven. ,,Trêves » (Loc. allem.).

 

EV

van–Trimpont

Proven. Dép. Ever becq et Papignies.

 

EV

van–Tro(o)y(en)

Proven. 1. Van de Rode(n), ,,Des essarts ». — 2. V. le suiv.

 

EV

van-Trogh

Proven. Droog, ,,Endroit sec » (Comp. Droogenbosch, Droge-ham, Drogendijk).

 

EV

van–Truyen

Proven. (Sint-) Truyen, (St-Trond », Loc.).

 

EV

van–Turenhou(d)t

Proven. Tttm-hout (Loc.).

 

EV

van–Tuy(c)kom

-Tuycom. Proven. 1. Tiegem (Loc.). — 2. Van uit de Kom, ,,De l’agglomération ».

 

EV

van–Tuyl

Proven. Tuil (Loc. holl.).

 

EV

van-Tuyn

Proven. ,,Thuin »  (Loc.).

 

EV

Vantyghem

cf. Van Tieghem.

 

JG

Vanu(y)t

zie van Nul.

 

FD

van–Ubbel

Proven. Heupelen (Dép. Aubel).

 

EV

Vanuel

 (NF hennuyer). Probabl. var. de Van Heule.

 

JG

van–Uffle(en)

Proven. 1, (Steen-)Huffel (Loc.). — 2. Heuvel, ,,Colline » (L.D.).

 

EV

Vanus

Vanuse, Vannuse (NF hennuyers). For­mes francisées du NF Van Huis(e) [FD]

 

JG

Vanus(e)

zie van Huis(e).

 

FD

Vanuscorps

cf. Vannuscorps.

 

JG

Vanuscorps

Vannuscorps: Zinwoord va nu corps: naaktloper(J.G.).

 

FD

van-Utterbeek

Proven. Itterbeek (Loc.).

 

EV

van–Uxem

Proven. (El)ixem ou (Hem)iksem (Loc.).

 

EV

van–Uymeersch

Proven. Weymeer-schen (Dép. Zulte).

 

EV

van–Uytfranck

Proven. Uitvang, ,,Terrain amélioré, défriché » (L. D.).

 

EV

van–Uytrecht

Proven. Utrecht (Loc.)

 

EV

van-Uytven

Proven. Uitven, ,,Fagne, marécage éloignés ». (Comp. Uit-huizen, Uitwijk ).

 

EV

van–Va(e)renberg(h)

Proven. ,,Col- line aux fougères »  (L.D.).

 

EV

van-Vaeck

Proven. Vak, ,,Section de village » (L.D.). Synon. : Ver-vaecke.

 

EV

Vanval

 (NF plutôt liég.). Cf. 1538 «Adam Van Val Quebuer» BourgNamur; probabl; forme francisée du NF Van der Vale, Van Vale [FD].

 

JG

van–Valkenborgh

Proven. Valken-burg (,,Fauquemont », Loc. holl.).

 

EV

van-Varseveld

Proven. Varsseveld (Loc. holl.), ,,Champ du frêne ».

 

EV

van-Veen

Proven. Loc. holl.

 

EV

van-Veer

Proven. Veere (Loc. holl.)

 

EV

van–Velsem

Proven. V. le suivant.

 

EV

van–Velsen

Proven. Loc. holl.

 

EV

van–Velthem

Proven. Veltem (Loc.)

 

EV

Vanvenbussche

zie van den Bosch.

 

FD

van–Venckenray

-Vinckenroy(e). Proven. 1. Vinckenrode, ,,Essart des pinsons ». — 2. Altér. de Van Kin-rooi (Loc.). — 3. Funckenrode, ,,Essart du sieur Fonc ». N° 238.

 

EV

van-Vlaenderen

Proven. ,,De Flan­dre » (Ane. comté). N° 225.

 

EV

van–Vlasselaer(e)

Proven. ,,Lande au lin » (Dép. Nieuwrode).

 

EV

van-Vlemen

Proven. Vlaam, ,,Terre marécageuse » (L.D.).

 

EV

van–Vlierberghe.

Proven. ,,Colline des sureaux ».

 

EV

van–Vliet.

Proven. ,,Du ruisseau » (L.D.).

 

EV

van–Vloten

Proven. 1. Vlotte (Dép. Kaprijke). — 2. Vloot, ,,Ecuelle » (Forme de terrain). (L.D.) N° 239.

 

EV

van-Voeren

Proven. ,,Fouron » (Loc.).

 

EV

van–Volden

Proven. Volthe (Loc. holl.).

 

EV

van–Volsem

-Volsom, -Volxem. Proven. Volsem (Dép. Leeuw-St-Pierre).

 

EV

van–Vooren

V. VAN Voeren.

 

EV

van–Voorst

Proven. Loc. holl.

 

EV

van–Vossole

Proven. Voshol, ,,Ta-nière de renard » (L.D.). (Comp., en Hollande, Vosktiil, Loc., ,,Trou de renard »).

 

EV

van-Vracem

Proven. Vrasene (Loc., ,,Frêne »).

 

EV

van-Vreckem

-Vreckom. Proven. Vrechem (Dép. Ursel) et Vreckom (Dép. Denderwindeke). (Racine Vrek, ,,Avare ». N. de terrain pau­vre. N° 237.

 

EV

van–Vucht

Proven. Loc.

 

EV

van–Vynckt

Proven. Vinkt (Loc. holl.). (Dép. Oostakker). (Prononc. dia-lect). — 2. Wolfput (Dép. Meer-beke). — 3. Wulleput (Dép. Eesen).

 

EV

Vanwarbeck

Vanwarbeek, cf. Van Waerbeke.

 

JG

Vanwelde

Vanwelde, Van Welle, -en. Nom d’origine : généralement Welden (FlOr), Weel-de (Anv) ou un des autres toponymes Welden (Zevergem, Alost, etc.) [FD]. Cf. aussi Dewelde, Dewel(le). – Bibliogr. : A. Vanwelde, Histoire du patronyme Welde(n), Bruxelles, 1982-84.

 

JG

van–Wo(o)nsel

Proven. Wanzele (Loc.). (Prononc. dialect.).

 

EV

van–Wolvelaer

Proven.  ,,Landu du loup » (L.D.). N° 238.

 

EV

van–Wonterghem

Proven. Wonter-gem (Loc).

 

EV

van–Wouwe

Proven. Wouw (Loc. holl.).

 

EV

van-Wyck

Proven. 1. Wijk, ,,Fau-bourg, hameau éloigné (de l’agglomération) ». — 2. Loc. holl. et L. D.). N° 228.

 

EV

van-Wymeersch

Proven. Weymeerschen (Dép. Zulte). ,,Etang des prés ».

 

EV

van-Wymelbeke

Proven. Wemmelbeek, ,,Ruisseau de Wemmel (Loc.) ».

 

EV

van–Wynendaele

Proven. ,,Vallée des vignes » (Dép. Torhout).

 

EV

van–Wyngaerden

Proven. ,,Vignobles ». Wijngaarden (Loc. holl.).

 

EV

van–Wynsbergh(e)

Proven. Wijnberg, ,,Colline des vignobles ».

 

EV

Vany(e)

zie Vanier, van Hie.

 

FD

Vanye

Vany. 1602-3 «Henry le Vanyr» Ter-riersNamur; le NF étant wallon, probabl. forme w. de Vannier.

 

JG

van–Yper

Proven. leper (Loc., ,,Ypres »).

 

EV

van-Ypersele

Proven. 1. Ieperzele, „Etablissements sur l’Yperlé ». — 2. Pyperzeele (Dép. Oudenhove-Ste-Marie). (Chute du P, initiale de deux syllabes consécutives. Phénom. fréquent).

 

EV

van–Ysendy(c)ke

Proven. IJzendijk (Loc. holl.).

 

EV

van–Zaelen

Proven. Zaal, ,,Habitation spacieuse ». N. de lieu fréquent. Salles, Zèle (Loc. Même sens). Comp. : Oldenzaal (Loc. holl.). Synon. : VAN Sae/en.

 

EV

van—Zandycke.

Proven. Zaandijk (Loc. holl.).

 

EV

van-Zanten

Proven. Loc. holl.

 

EV

van–Zeebroeck

Proven. Dép. Lebbeke. V. Zegge.

 

EV

van-Zeeland

Proven. ,,Zélande », (Prov. holl.). N° 223.

 

EV

van-Zegenbroeck

Proven. Zeggebroek, ,,Marais des laiches (Espèce de joncs) ». V. Zegge.

 

EV

van–Zele(n)

Proven. Zèle (Loc.).

 

EV

van–Zelle

Proven. Dép. Herenthout.

 

EV

van–Zeune

1. Proven. V. VAN Zuen. — 2. Désignation d’exploita­tion commerciale. V. (VAN) Soens.

 

EV

van-Zevenbergen

Proven. 1. Zevenberg (Dép. Ranst.) — 2. Zeven­bergen (Loc. holl.).

 

EV

van-Zeveren

Proven. Loc.

 

EV

Van-Zieleghem

Proven. Zedelghem (Loc).

 

EV

van-Zieune

V. Van Zuen.

 

EV

Vanzo

Wellicht W. uitspr. van Van Zon.

 

FD

van-Zoom

 Proven. Zoom (Riv. holl., à Bergen-op-Zoom).

 

EV

van–Zuen

Proven. Zuun (Dép. Leeuw-St-Pierre). Synon. : VAN Z(i)eune.

 

EV

van-Zurpele

Proven. Zurpeel,, .pa­rais acide ». (L.D.). Comp. : Zoersel (Loc.) et Zuurbemde (Dép. Glabbeek).

 

EV

van-Zuylen

Proven. Zuilen (Loc. holl.).

 

EV

van–Zype

Proven. 1. Zijpe (Loc. holl.). — 2. Zijp (Dép. Wemmel). Vard(a). V. WARD.

 

EV

Vapelle

NF attesté à Lonzée et Gembloux dès 1756 (GeneaNet); il semble difficile de le rattacher à anc. fr. vape ‘affaibli (d’une personne)’ dont les dérivés wallons ont plutôt w- à l’initiale FEW 14, 168a; plutôt adaptation romane (courante au 18e s.) du NF flam. Van Peel? Cf. aussi 1282 «Robert Vapain» Dettes-Ypres.

 

JG

Vapelle

Wsch. verwaalsing van Van Peel.

 

FD

Vaquer

-ez, zie Vacher.

 

FD

Vaquette

BN Dim. van Pic. vaque: koe.

 

FD

Vaquette

Surnom: pic., norm. vaquette ‘petite vache’ FEW 14, 99a; comp. également 1267 « Pieres Tite Vake [= petite vache] » CensHer-chies.

 

JG

Vaquier

zie Vacher, Walker.

 

FD

Vaquin

Hypocor. de pic. va(c)quier ‘vacher’ (Dauzat 586)? Seul semble attesté anc., moy. fr. vaichin, vachin ‘cuir de vache’ FEW 14, 98b, d’où un surnom possible de corroyeur.

 

JG

Var(h)eust

zie Verheust.

 

FD

Varache

PlN: moeras (DNF). – 2. Var. van Ferage?

 

FD

Varache

Varasse, cf. Varrasse.

 

JG

Varacter

zie Verachter(t).

 

FD

Varas(se)

zie Ferage.

 

FD

Vardenbussche

zie van den Bos(ch).

 

FD

Varé

zie Warez.

 

FD

Vare(n)wijck, (van)

zie (van) Vaernewijck.

 

FD

Vare, de

zie Vader(s).

 

FD

Varebeke, (de)

Var. van Van Waerbeke/Van Waerebeek. s.d. Pieter van Vaerenbeke, Waas (VANG.V).

 

FD

Varelle

Forme contractée de Van der Helle [FD], c/Verhelle?

 

JG

Varelle

zie van der Helle.

 

FD

Vareman(s)

zie Vaerman(s).

 

FD

Varemans

1. Proven. ,,L’H. de Varen ». (V. ce N.). — 2. Profess. Vaarman, ,,Conducteur de véhi­cule ». Synon. : Vaerman.

 

EV

varen

ou veren. – ,,Fougère ».

 

EV

Varen, van der

zie van der Vaeren(t).

 

FD

Varenberge, van

van Varenberg(h), van Vaerenberg(h)(e), van Vaerebergh, Vaerenberg(h), van Va(e)remberg, van Varembergh, Varenberg(hs), Wahrenberg: Verspreide PlN: berg met varens. 1236 Helle de Varnberge, Cent (GN, CG); 1406 Jacobz van Varemberge, Erps (PEENE).

 

FD

Varendonck

Proven. Loc. V. Varen.

 

EV

Varendonck

Vaerendonck, Voorendonck: PlN Varendonk (A) en in Melsele, Temse, Wondelgem (OV), Duffel, Tnh. (A). 1226 Michaelis de Varrendonc, Cent (GN); 1340 Walterus Varendonc, Didericus Varendoncs, Tnh. (VERB.); 1395 Peter van Varendonc, Lier (FRANS).

 

FD

Varenne

Varennes. Nom d’origine: Varenne(s) (= friche, mais aussi garenne), nom de très nombreuses localités de France.

 

JG

Varenne(s)

zie Devarenne.

 

FD

varent

,,Ensemble de fougères ». Proven. Van der Vaeren, Vare­mans, De Ter Vaerent. Nombr. L. D. Varent. En composé : Varen, suivi de -beek, -berg, -bosch, -dijk, -donk, -dries, -kouter, -straat, -winkel, „ Ruisseau-, colline-, bois-, digue-, donjon-, jachère-, culture, chemin-, coin- -des fougères ». Fer(n)- -bach, -becq, synon. De Varenbeke. Fer(n) -bus, -boch, synon. de Varenbosch. Fern(a)gut, Varengoed, ,,Propriété des fougè­res ». VAN de Waerhede (Varenheide), ,,De la bruyère aux fougères ».

 

EV

Varent, van der

zie van der Vaeren(t).

 

FD

Varet

1. Proven. Waret (Loc.). — 2. V. WARD.

 

EV

Varet

Varé. 1599 «Claude Varet» BourgNamur; nom d’origine: sans doute var. de Warez (Waret-la Chaussée, Waret-l’Evêque) [JL, NFw].

 

JG

Varet

zie Warez.

 

FD

Vareust

Proven. Varenhust, ,,Ensem-ble de maisons près des fougères » (Hust, Collectif de huis, ,,Mai-son »). V. varen.

 

EV

Varewyck

Proven. Varenwijk, ,,Hameau des fougères ». V. Varen.

 

EV

Vareze(e)le

zie van Zelen.

 

FD

Variabel

Door agglutinering van het vz. < Van Reabel. Zie Reabel.

 

FD

Varin

1417 «Gosset Varin» PolyptAth; var. de Warin.

 

JG

Varin

zie Warin.

 

FD

Varkas

zie Verrecas.

 

FD

Varl-

-ay, -et, -ey, -ez. 1. Profess. Valet (Dialecte), ,Jeune garçon ». Synon. : Valet, Valez, Vaulez. Diminutif : Varloteau.

 

EV

Varlet

-ez, -ey, zie Valet.

 

FD

Varlet

Variez. 1279-80 «Variés Roche» Reg-Tournai, 1289 «Jehans c’on dist varies de Merdop», «Jehans Varies» CensNamur, 1472 «Jehan Varlet» DénChiny, 1485 «Varley», 1486 «J. Varié» JusticeBastogne, 1518 «Ka­therine Varlet » BourgNamur ; surnom ou nom de métier: anc. fr. varlet ‘garçon, enfant mâle; page, écuyer; etc.’, w. vaurlèt ‘valet’, éga­lement terme d’affection pour un enfant FEW 14, 198a, cf. Valet, Vallet, Levallet, Blanvalet, etc. – Cf. également 1289 «Jehans li Grands Varies» CensNamur, 1524 «Querin le Bon varies», «le Vieux varie» DénStavelotMy. « Forme fém. : Varlette.

 

JG

Varlot

Synon. de valet; cf. aussi Valot.

Dimin.: Varloteau, Varloteaux. Surnom: w. (Nivelles, Centre) varlotia ‘jeune valet (de ferme)’, montais varlotiau ‘domestique à tout faire’FEW 14, 199b.

 

JG

Varlotfeau(x))

zie Valût.

 

FD

Varnewyck

zie (van) Vaernewijck.

 

FD

Varnhagen

Proven. Varenhaag, ,,Bois aux fougères ». V. varen.

 

EV

Varnhagen

zie Vornhagen.

 

FD

Varnier

zie Warnier.

 

FD

Varoquier

cf. Waroquier.

 

JG

Varoquier

zie Waroquier(s).

 

FD

Varossieau

Proven. ,,De Fauroeulx » (Loc.) (Dialecte montois).

 

EV

Varoux

zie Waroux.

 

FD

Varras

zie van Raes, Ferage.

 

FD

Varrasse

Varasse, Varache. Nom d’origine (de l’Ouest de la France): Varache (= marécage) (Dauzat 586)? Une var. de Ferage [FD] paraît en tout cas impossible.

 

JG

Varrasse

zie Ferage.

 

FD

Varrault

zie Garaud.

 

FD

Varremans

zie Vaermans.

 

FD

Varrès

V. WARD (Wari).

 

EV

Varreust

zie Verheust.

 

FD

Varrewaere, (de)

zie de Verver.

 

FD

Varsebrouck

PlN Verse Broek? Of reïnterpretatie

van Vorsenbroek: broek met kikvorsen. Vgl. 1328

Vorsbrouc, Sperleke (DF XVI).

 

FD

Varsseveld, van

PlN in Wisch (G). 1152 Godescalcus

de Versnevelde, G (LNT).

 

FD

Varvenne

Proven. Varenveen, ,,Fagne, marécage des fougères ». V. Varen.

 

EV

Varvenne

Varvennes. Forme contractée de Van derVen[FD]?

Vas. 1296-1302 «Vas Cokiaus» ImpôtArtois; var. de Vaast < Vedastus (Bougard-Gysseling 277) ou bien de Vaes [FD]. – Cf. aussi 1272 « Sibilia de Vas» PolyptVillers, 1289 «Hues de Vas», 1345 «Johans de Vas li sellir» Guill-Liège, probabl. formes anc. de Deval, Devaux.

 

JG

Varvenne(s)

zie van den Ven.

 

FD

Varver, de

de Varwaere, zie de Verver.

 

FD

Vas

zieVaes.

 

FD

Vas(t)meer

Patr. Friese FN Vas(t)mer, Vasmar. Germ. VN Fastmar (DN).

 

FD

Vasamuliet

Vasamuliette, Vasamillet, Vasamiliette, Vashamillette, Vassamillet, etc. (NF de la vallée de la Sambre). Divers avatars du NF flam. Van Zandvliet dans la Basse-Sambre, par un jeu en cascade de graphies défectu­euses: 1752 «Henri-Joseph Vansanvliet» > «Vansan(t)fluten, Vasanflute, Vasanvliet» Moustier-sur-Sambre > 1803-13 «Va(n)sanliet, Vansaliette, Vasamuliet» etc. – Bibliogr.: J. Germain, Le NF Vasamuliet ou les avatars d’un NF flamand en Wallonie, DW 13, 1985, 127-134. Cf. aussi Vansamiliette et Vansil-liette.

 

JG

Vasamuliet(te)

Vasamil(l)(i)et(te), zie van Zandvliet.

 

FD

Vasaune

-onne, Vasanne. 1809 «Jean Jérôme Vasaune ou Vanzonne» Marensart, 1840 «Antoine Vasanne» Genval (FyS); adaptation d’un NF flam., sans doute Van Zon, Van Son.

 

JG

Vasaune

Vasanne, zie Vasonne.

 

FD

Vasbinder

-ère, zie Fassbender.

 

FD

Vasbinder

Vasbindère, Vassbinder. Nom de profession: ail. Fassbinder ‘tonnellier’, cf. Fas(s)bender.

 

JG

Vasco

Vasko, Vasquez, Vasques, Vazquez, Fasko:

Vasco, volksnaam van de Bask.

 

FD

Vase

Adaptation fr. du NF Vaes?

 

JG

Vase(n)

Zie Vaes.

 

FD

Vasel

NF apparu à Montgauthier et Laloux (arr. Dinant) en 1712, sans doute en provenance de la Moselle germanique (GeneaNet); d’étymo-logie incertaine.

 

JG

Vaseur

cf. Vasseur.

 

JG

Vashamillette

zie van Zandvliet.

 

FD

Vasina

zie van Sina.

 

FD

Vasko

zie Vasco. Vaslet,zieWaslet.

 

FD

Vaslin

1257 «Simon Vasselin» DettesYpres; forme abrégée de Vasselin, dimin. de vassal.

 

JG

Vaslin

zie Wasselin.

 

FD

Vasmeer

zie Vastmeer.

 

FD

Vasonne

-aune, -anne: PlN? 1276 Jehan de Vasone,

Dk.(J.G.).

 

FD

Vasquez

-es, zie Vasco.

 

FD

Vass

zie Fass, Vaes.

 

FD

Vassal

Vassalle, Vassaux: Ofr. vassal: vazal, leenman.

Vgl. Leemans. ± 1300 Grars Vassaus, Artesië

(BOUGARD); 1426 Jehan le Vassault, Lessen

(CCHt); 1550 Toussaint Vassal, Atrecht-Aw. (AP).

 

FD

Vassamil(l)(i)et

Vassanillet, zie van Zandvliet.

 

FD

Vassard

-art: Patr. Ail. van HN Servatius. Zie Vaes.

1429 Hennen Vassaert, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Vassart

Vassard. 1402 «feu Maghin Vassar» GuillLiège; dérivé péjoratif en -ard de vassal (Dauzat 587) ou de (Ser)vais [FD].

 

JG

Vass–art

-e, -eur. Situation soc. (Régime féodal). Vassort, ,,Vassal » (Avec suffixe -art, péjoratif). Vasse, même sens (Normand.) (Va)vasseur, „Vassal de vassal ».

 

EV

Vassaux

1215-19 «Hugues Vassal ou Vassalz» ÉchHuy, 1286 «Pieres li Vassaus» CartMons, 1296-1302 «Grars Vassaus» ImpôtArtois, 1330 «le femme Vassaut» ComptesMons, 1363-64 «Colars li Vassauls» PolyptAth, 1426 «Jehan le Vassault» TailleSoignies, cf., au fém., 1365 «Maroie Vassaude» TailleMons ; nom de dignité ou surnom: forme vocalisée de l’anc. fr. vassal ‘jeune homme noble; vaillant, courageux’ FEW 14, I96b-197a, cf. aussi, sans vocalisation, s.d. «Pétri Vassal» ObitHuy, 1444 «Jehan le Vassal » AidesNamur.

 

JG

Vassbinder

zie Fassbender.

 

FD

Vasse(n)

zie Vaes.

 

FD

Vasselet

-ai, zie Waslet.

 

FD

Vassen

cf. Vaes, Vaessen.

 

JG

Vassenove, van

zie van Wassenhove(n).

 

FD

Vasseur

-eux, Levasseur, Vavasseur: Ofr. vavasseur:

bouder van een achterleen, vazal. Vgl. Vassal.

1239 Jehans Vavassor, Atrecht (NCJ); 1298

Vauseur; Jehan le Vauseur, Kales (GYSS. 1963);

1424 Jan le Vasseur, Amiens (PARM.).

 

FD

Vasseur

Vaseur, Vasseux. 1357 «Hanot le Vas-seur» NécrArras, 1501 «Jehan Vasseur cordu-wanier» = 1538 «Jehan le Vasseulx corduwa-nier» Ladeuze, 1699 «Antoine Vasseur» BourgNamur; anc. fr. vasseor ‘vassal’ du lat. vavassor; cf. aussi Vassaux, Vavasseur et Levasseur.

Dimin. : 1479 «Ernult le vassereal de Ho-daige» Liège (DBR 7, 168).

 

JG

Vassor(t)

zie Waulsort.

 

FD

Vast

cf. Vaast.

 

JG

Vast

zie Vaast.

 

FD

Vastavel

zie van Stavele.

 

FD

Vastbinder(s)

zie Fassbender.

 

FD

Vaste(e)ls

N. de bapt. Synon. : Wasteels, Watteau, Vatel. V. WAD.

 

EV

Vasteels

Vastel, zie Wasteel(s).

 

FD

Vastemans

Car. mor. 1. „Jeûneur ». — 2. ,,H. ferme ».

 

EV

Vastemans

zie Vastman(s).

 

FD

Vasten-ackel

-aecken, -aekel. Pro­ven. Wasten ou Wastïne (,,Terre inculte »), suivi du suffixe latin •acus, devenu -aken (puis -akel) en flamand. ,,Habitation sur une terre inculte ». V. Fastenackel.

 

EV

Vastenae(c)ken

-aekel(s), zie Pasternak.

 

FD

Vastenavond

Vastenavondt, Vastenavont. Sur­nom: néerl. vastenavond ‘mardi gras, carna­val’.

 

JG

Vastenavond(t)

,,Veille de carême, carnaval ». N. de circonst. N° 301. V. Carême et Carnewal. Synon. : Vasteravendts.

 

EV

Vastenavont

Vastenavond(t): BN voor een vastenavondvierder. Vgl. Carême, D. Fastnacht, 1235 Paschavens veld, Grotenberge (med. L. Van Durme). 1280 Grieta Vastenavent, Ip. (BEELE); 1398 Jan Vastenavent, Geluwe (DEBR. 1970).

 

FD

Vastenhaeck

zie Pasternak.

 

FD

Vastenouw

1. Profess. Vast en nauw steek, «Artisan travaillant à la machine pour points serrés (Textile). 2. Profess. Vastehouwer, ,,Abatteur fixe, à demeure ». Comp. Vastesaegher, Vastemans, Vastenackel. —   3.   Car.  mor.  Vast en  nauw, ,,(Qui tient) ferme et (y regarde) de près ». N. d’H. tenace et regar­dant.

 

EV

Vaster(s)haeghe

Vastersaegher, Vastersavendts, Vastesagher, Vastesaeg(h)er, Waestersaghen, -em, Wastersaeghen, Wasterzak: PlN Vastershage, wellicht in Gb. 1294 Mychiel van der Vestrishaghen, Gb. (CG); 1518 Adrianus Vastersayen (lees: -sagen?), Gb. (MULIII); 1707 Bonifacius Vastersavens, Gb. (Nk. 1988,68); 1794 P. Fr. Vastersaeghen, Bierghes (CALUWAERTS).

 

FD

Vaster, de

Reïnterpretatie van VN Vaster = Vastraad? Of var. van De Vester?

 

FD

Vasters

zie Vastrade.

 

FD

Vasters.

V. Vastemans.

 

EV

Vastersaegher

Profess. Vastezager, ,,Scieur fixe ». V. Vastenouw.

 

EV

Vastersavendt

V. Vastenavond(t).

 

EV

Vastesaeger

Vastersacgher, etc. Nom de profession: moy. néerl. vastesaeger ‘scieur de long’.

 

JG

Vastiau

cf. Wastiau(x).

 

JG

Vastiau

zie Wasteel(s).

 

FD

Vastman(s)

Vastemans: Patr. Afl. van een Germ. VN als Vastraad.

 

FD

Vastrade

1. V. WAD. — 2. Proven. Vestraet (Dép. Tubize).

 

EV

Vastrade

Vastrat, Vestraet(e), Vestraets, Fes(s)traets, Fest(e)raerts, Festrate, de Faestraets, de Foestraets, Wa(e)straete, Wastrat, Westra(de), Westraete, Westaedt, Faster, Vasters, Vester(s), Festers, Foester(s), Wasters: Patr. Germ. VN fast-rêd Vast­raad’: Fastarat, Fastrad(us), Vastrad(us) (Fm., GN). 1216 Fastredus de Linea, Dk. (SMTI); 1300 Arnulphus filius lohannis dicti Vastraet de Aldenardo, Ktr. (DEBR. 1980); 1398 Vasterkin van Aspere, Wg.; 1399 Vastraerd Scaert, Ktr. (DEBR. 1970); 1400 Henric Vester = Henrici Vesters, Diest (C. BAERT); 1417 Beelkin Vastraets, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Vastrade

Vastrat. Avec sonorisation de la consonne initiale, nom issu de l’anthrop. germ. fast-rad > Fastrez.

 

JG

Vate, van de/bij de

zie van der Vaate.

 

FD

Vatier

zie Wautier.

 

FD

Vatlet

1544 «Vatelet Frera», «Giele Vatelet» DénStavelotMy, 1552 «Jehan Vatelet de Hal-ma» Halma; forme abrégée de Vatelet, var. de Wathelet.

 

JG

Vatlet

V. WAD.

 

EV

Vatlet

zie Wautelet.

 

FD

Vatrin

cf. Watrin, Woitrin.

 

JG

Vatrin

zie Vauterin.

 

FD

Vatriquant

cf. Watriquant.

 

JG

Vatriquant

Proven. ..Campagne du sieur Waudry » (Comp. : Wattripont, Loc. ,,Pont du sieur Wau­dry »). Synon. : Watrigant.

 

EV

Vatriquant

zie Watriquant.

 

FD

Vatteroth

PlN Vatterode (SA, TH).

 

FD

Vaubant

PlN Vauban (Saône-et-Loire).

 

FD

Vaubert

Wellicht spelling voor Fobert.

 

FD

Vaucamps

-campt, -can(t), Vaudchamp, Waucampt: PlN Vauchamps (Marne).

 

FD

Vaucamps

Vaucant, Vaucan. Nom d’origine: p.-ê. Quevaucamps, pic. (à) g’vaucamp (Ht) ou bien d’un topon. fr. comme Vauchamps (Marne).

 

JG

Vaucelle

Vauchel, zie Duvauchel.

 

FD

Vaucelle

Vauchel. 1286 «Robins de le Vaucèle» CartBinche, 1555 «Denys Vaulsel» Bourg­Namur; nom d’origine: Vaucelles (Nr), vau-celle, vauchelle, topon. fréquent en Wallonie (= petite vallée) du lat. vallicella’, cf. aussi Delvosal, Delvossale.

 

JG

Vauclair

Vanclair(e), Vanclercq, Vanclère : PlN Vauclerc (Marne, Aisne) < vallis clara: helder dal.

 

FD

Vaudchamp

zie Vaucamps.

 

FD

Vaudelet

zie Wautelet.

 

FD

Vaudevoorde

Leesfout voor Vandevoorde.

 

FD

Vaudreville

PlN (Manche).

 

FD

Vaudru

Prénom fém. Waudru, d’après le nom de la sainte vénérée à Mons.

 

JG

Vaudry

cf. Waudry.

 

JG

Vaudry

zie Waudry.

 

FD

Vaudwalle

zie van de(r/n) Wal.

 

FD

Vaughan

BN Wels fychan: klein, om de zoon van de

vader te onderscheiden.

 

FD

Vaulet

V. Valet.

 

EV

Vaulet

Val(l)et, Val(l)ez, Valley: i. Dim. van Ofr. val: dal. PlN: klein dal. – 2. Zie Valet. Vaultier, zie Wautier.

 

FD

Vaulet

Var. deVa(r)let?

 

JG

Vaulx

Proven. Loc.

 

EV

Vaume

NF apparu à Thimister et Hervé depuis 1723, sans doute en provenance de la Nor­mandie et de Pllle-et-Vilaine (GeneaNet), probabl. d’origine toponymique (le NF de Vaume y est attesté).

 

JG

Vauneuville

zie van Neuville.

 

FD

Vauquelin

Patr. Dim. van Vauquier, Wauquier.

 

FD

Vauquier

Var. de Wauquier.

 

JG

Vauquier

zie Walker. Vause, zie Vaes.

 

FD

Vaus(s)ort

zie Waulsort. Vantard: Patr. Rom. vorm van Germ. VN wald-hard ‘heerser-sterk’: Walthart (MORLETI).

 

FD

Vause

1559 «Phoulin Vausse», 1689 «Henri Vaus» BourgNamur; var. de Vaes < Servaes? Ou bien forme fém. de Vaux, Val, cf. 14e s. « Johan Mongeoy lu portir délie Vauze Nostre dame» CensHuy.

 

JG

Vausort

Vaussort. Nom d’origine: Waulsort (Nr);c/ Wau(l)sort.

 

JG

Vaut(h)ier

zie Wautier.

 

FD

Vautard

Nom issu de l’anthrop. germ. wald-hardfFD]?

 

JG

Vaute

1269 «Wautiers Vaute», 1276 «Vaute feme Hanin», etc. NécrArras; probabl. anc. prénom, de la famille de Wauthier. – W. vote ‘omelette (au lard), crêpe’ FEW 14, 62Ib comme surnom est peu probable.

 

JG

Vaute

Patr./Metr. < Wouter/Vautier. 1269 Wautiers Vaute; 1296 Vaute feme Hanin, Atrecht (NCJ).

 

FD

Vauterin

cf. Vautrin.

 

JG

Vauterin

Vautr(a)in, Vatrin: Patr. Vleivorm van Wautier, Germ. VN Wouter. Vgl. Wautrin. 1384 Demongin Vautherin (MARCHAI); 1579 Claude Vaultreyn, Lotharingen-Aw. (AP).

 

FD

Vauthier

V. WALD.

 

EV

Vauthier

Vautier. 1501 «Rolland Vautier» = «Rollant Wautir» Marchienne-au-Pont, 1575 «Gérard Vauthier» DénFlorenville, 1586 «Piere Vauty», 1605 «Walrand Vauty» Cer-fontaine; var. de Waut(h)ier ; cf. aussi Vaut(e)-rin, Vautron.

 

JG

Vautmans

zie Woutermans.

 

FD

Vautravers

Nom d’origine: Vautravers, littér. ‘val travers’, fréquent en topon. fr. (Dauzat 588).

 

JG

Vautravers

PlN Val travers: dwars dal (DAUZAT).

 

FD

Vautrin

Vauterin.     Dérivé     en     -in de Vauthier, cf. aussi Wautrin. • Vautron. Dérivé en -on de Vauthier.

 

JG

Vautron

-ot: Patr. Afl. van VN Wautier/Vautier,

Wouter.

 

FD

Vaux

Nom topographique: w. vau, va ‘val’, et nom de localité: Vaulx, Vaux, e.a. près de Tournai et de Chimay.

 

JG

Vaux

Proven. ,,Vallée » (Loc. et D.).

 

EV

Vaux

zie Leveau(x), Val.

 

FD

Vavache

Door reduplicatie < Vache (J.G.)?

 

FD

Vavache

Soit surnom: fr. vache, avec redu­plication affective de la première syllabe, soit var. (avec remotivation) du NF Vavasseur.

 

JG

Vavasseur

1239 «Jehans Vavassor» NécrArras, 1289 «le maison ki fut le Vavassour» Cens-Namur; nom de dignité: anc. fr. vavassor ‘homme pourvu d’un arrière-fief, vassal’.

 

JG

Vavasseur

zie Vasseur.

 

FD

Vavedin

1783 «Anne Ravedin [= Vavedin]» Hognoul, cf. BTD 30, 316; NF d’origine obscure.

 

JG

Vaxelaire

Fr. adaptatie van D. Wechsler.

 

FD

Vaxelaire

Proven. 1. V au celle s (Loc.), avec suffixe thiois -être, d’origine. — 2. Vaulx-larre, ..Lande de la vallée ».

 

EV

Vaxelaire

Waxclaire. Nom de profession : for­me francisée de l’ail. Wechsler ‘changeur, banquier’ (BTD 30, 343).

 

JG

Vaxman

zie Wachsmann.

 

FD

Vaye

Vayens. Var. de Waeyens.

 

JG

Vayssier

zie Vaissière.

 

FD

Vazquez

zie Vasco.

 

FD

Véandre

Veandre. NF tournaisien, qui n’est attesté à Hollain que depuis 1859 (GeneaNet); p.-ê. nom d’enfant trouvé.

 

JG

Veau

1289 «Colins do Vial» Namur CensNamur, 1544 «Collin Aux veaux» DénStavelotMy, 1559 «Magnen Viaux» NPLouette, cf. aussi 1330 «Jean Blanc Veel» Picardie; surnom: fr. veau, w. nam. via, pic. viau, cf. aussi Leveau.

 

JG

Veau(x)

zie Leveau(x).

 

FD

Veber

zie Weber(s).

 

FD

Vec(kh)oven, van

zie Veekhoven.

 

FD

Vec(que)ray

Proven. (E)vêqueroy, ..Essart de l’évêque » (Comp. : Ves-court, Vecmont, Vesqueville). N° 238.

 

EV

Vecchi

-io(ne), -iarino, -lato: It. BN Vecchio: oud.

 

FD

Vèche

Vêche: Vèche/vaiche, dial. var. van Fr. vache: koe (FEW XIV, 97). BN. Vgl. Pollevaiche.

 

FD

Vêche

Vèche (NF du Tournaisis et de Renaix). 1287 «Willaume Vèche» DettesYpres; NF largement attesté dans la région de Saint-Omer (GeneaNet), qui peut s’expliquer par anc. pic. veche ‘vesce’ FEW 14, 413a, surnom de culti­vateur de ce fourrage.

 

JG

Vechoven

Proven.    1.    Veekhove, „Ferme de la barrière, de la vanne ».

— 2. Uikhoven (Loc.). (Uechoven, lu Vechoven. N° 67).

 

EV

Vechoven, van

zie Veekhoven.

 

FD

Vechten

BN voor een vechter? 1273 Henricus dictus Veght, Lv. (DE MAN1981); 1305 Joh. dichtus Vecht,Lv.(ICKX).

 

FD

Vechter

Vegter: i. BN voor een vechtersbaas. 1406 Jans de Vechtere, St.-Gillis (PEENE). – 2. Patr. HN Victor (VMW). 1375 Vechter Heynensoen; 1381 Pouwels Vechtersz. ende Vechter Vechtersz., sijn broeder, A’dam (OA).

 

FD

Vécile

Fonction. Véxille (Ane. fr., ..Etendard »). N. de porte-drapeau.

—  2. V. Visele. Veckman(s). V. Veken.

 

EV

Vecke-

zie Veke-.

 

FD

Veckman(s)

zie Vekeman(s).

 

FD

Vecoven

Vécoven. Var. de Veekhoven, van Ve(e)ckhoven, du NL Vedikhoven, à Donnaal (BrFl) [FD].

 

JG

Vecqueray

-aij, Vecray, Vicqueray, Viggria, Wégria: W.

BN vècrê: kleine bisschop. 1492 Joh. Viquerai de

Belamonte, Cameracen. dyoc. (MULIII); 1593 Collett le Vecquerea, La Gleize (J.G.).

 

FD

Vecqueray

Vecray, Vicqueray, -ery. 1593 «Collett le Vecquerea» La Gleize; surnom: w. liég. *vèk’rê ‘petit évêque’ (à ajouter au FEW 3, 23Ib). – Bibliogr.: J. Herbillon, DBR 7, 1949, 168; M. Lang, La famille Vecqueray ou Le Vecqueray au Duché de Limbourg (Frag­ment généalogique), FStMy 16, 1952, 65-91.

 

JG

Vedder

Ndd. Vedder, Fedder, D. Vetter: oom (vaders broer), mannelijke verwante, neef. Vgl. De Vadder. 1549 Ant. Vedder, Keulen-Aw. (AP).

 

FD

Vedeleer, de

Videler, Fiddel(a)ers, Fyddelaers, Fideler, Fiedelers, Fi(e)dler(s), Feidler: BerN van de vedelaar, vedelspeler, vioolspeler. 1298 Wautier le Videlare, Kales (GYSS. 1963); 1360 Griele Tsfedeleirs, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Ved-er

-oir, -y. V. WAD.

 

EV

Veder(e)

Ve(e)ders: i. BerBN van de verenkoopman, pluimenhandelaar of maker van veren. Vgl. Vedermans, D. Feder. 1300 God. dictus Vedere, Mainz (BRECH.). – 2. Var. van Vedder?

 

FD

Vederman(s)

Veerman(s), Veremans, (de) Veirman: BerN van de verenkoopman of de maker van veren voor pijlen. 1325 Amelricus Vederman, Woluwe; 1356 in de Vederstrate… Jan Vedermans, Bs. (PEENE 1949); 1347 Gheerem Vederman, Cent (RSGIII); 1400 Marie Vedermakers = M. Vedermans, Tv. (BERDEN).

 

FD

Vedrin

1294 «Lambers de Vedring», «Mahiaus de Vedring» CensNamur, 1444 «Ponche de Vedrin» AidesNamur, 1534 «Jehan Vedrin» BourgNamur; nom d’origine: Vedrin (Nr).

 

JG

Vedrin

PlN Vedrin (N). 1294 Lambers de Vedring, 1534 Jehan Vedrin, Namen (J.G.).

 

FD

Védrin

Proven. Loc. Synon. : Vé-drines, Vétrain.

 

EV

Vedts

zie Vits.

 

FD

Vee(c)kmans

H. chargé du soin des vannes.

 

EV

Vee, van der

zie van der Wee.

 

FD

Veeck

Korte vorm van Van der Veken.

 

FD

Veeck

Vee(c)kman(s). V. Veken.

 

EV

Veeckemans

zie Vekemans.

 

FD

Veecken, van der

zie van der Veken.

 

FD

Veeckhoven, van

zie Veekhoven.

 

FD

Veeckman(s)

Veekmans, etc., cf. Vekeman(s).

 

JG

Veeckman(s)

zie Vekemans.

 

FD

Veeders

zie Veder(e).

 

FD

Veef

Misschien dial. vorm voor weduwe. 1501 Gillis de Weeuwe, Olsene (KWII); 1794 Martinus Veef, Bg. (PARM.). Vgl. 1719 Paulus Veefkind, Leiden. Vgl. D. FN Witwensohn.

 

FD

Veegaete, van de(n)

Veevaete, van den We(e)gaete: PlN Veegat: pad, opening waardoor het vee gedreven wordt. s.d. Cornelis Veewatere, Zwijndrecht (VAN G. VI).

 

FD

Veeghde, van der

zie van de Wege(n).

 

FD

Veeke-

zie Veke-.

 

FD

Veekhoven

van Ve(e)ckhoven, Vecoven, van Vechoven: PlN Vedikhoven in Dormaal (VB). 1300 Henric van Veecoven, Gingelom (DESPY); 1367 Egidius de Vedencoven = Egidii de Veecoven, Borgloon (HERB. 1947); 1400 Gielis van Vedichoven, Neerhespen (C.BAERT).

 

FD

Veekman(s)

zie Vekemans.

 

FD

Veelaert

zie Velaerts.

 

FD

Veelders

zie de Vijlder.

 

FD

Veelen, van

PlN Veele (Vlagtwedde, GR).

 

FD

Veelhaver

Vielhaber: Ndl./Ndd. en hypercorrecte D. BN: veel haver. BN voor een rijke haverkoopman. 1344 Kopeke Velehaver, Liineberg (NN).

 

FD

Veelmann

BerN van de Veelhauer: vijlenmaker.

 

FD

Veeman

zie Veenman(s).

 

FD

Veen

Nom d’origine: moy. néerl. veen ‘tourbière’ ; cf. Van Veen.

 

JG

Veen

Veenhof. V. Ven.

 

EV

Veen, (de)

de Veene, Veens: Verkort < Van (der) Veen. Vgl.DeVen.

 

FD

Veen, van (der)

van der Veene, Terveen, van Veenen: PlN Veen: veengrond, turfgrond (NB, U, GR, OIJ). 1300 Ermgardis vanden Vene, Tv. (BERDEN); 1391 Bartholomeeus vanden Veen, Hoorn (NHC); +1400 bij meesteren Michielen van der Veene, VB (PEENE); 1403 Foke van Veen, Aw. (ANP).

 

FD

Veenendaal, van

PlN Veenendaal (U).

 

FD

Veenhof

PlN (DR) en in Wijchen (G).

 

FD

Veenis

Wsch. var. van Venicx.

 

FD

Veenman(s)

Vee(ne)man: Afl. van Van Veen.

 

FD

Veenstra

Friese afl. van PlN Veen.

Veer, de: Adaptatie van Devert; zie Levert.

 

FD

Veer, van

(van) Veeren, van Verre(n): PlN Veer of Veere (Z). Of < Van de Veere. 1174 Isaac de Vera, Oostburg (GN); 1299 Joh. de Vere, Bg. (VERKEST).

 

FD

Veerd, van der

Verveert: PlN De Veert in Tielt. 1382 Danele van der Veert, Tielt (DF XVI); 1380 Ysabele van der Vert, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD

Veerdeg(h)em, (van)

zie (van) Verdeg(h)em.

 

FD

Veerdonk, van de

PlN Veerdonk. Of vervorming van Verdonk?

 

FD

Veere, (van de)

van de Vere, (van de) Veire, van der Veer(en), van der Ver(r)en, van de Verre, van ‘T Veer, van der Vieren, Verveer: PlN Veer: veer, overzetplaats over een water. Vgl. Van Veer. 1353 Jan, Mertens sone van den Veere, Berlare (AZT); 1424 Pietere van der Vere, Ktr. (SR p.2g); 1506 Cornelijs van den Veere, Temse (DE MAN).

 

FD

Veereman

zie Veerman.

 

FD

Veeren, (van)

zie van Veer.

 

FD

Veerhoek

PlN: plaats, hoek aan een veer (Z).

 

FD

Veering

zie Vering.

 

FD

Veerjee

zie Verrier.

 

FD

Veerman, (de)

Veereman, Veermans, Vereman(s), Verreman, (de) Veirman, Veireman: i. BerN van de veerman, pachter van een veer(pont). 1454 Willem Veerman, Ht. (A. GHIJSEN). – 2. Zie Vederman(s).

 

FD

Veermeer

zie van der Meer.

 

FD

Veers, van

PlN Veers (Kessel, NL).

 

FD

Veerstaen

zie van der Staey.

 

FD

Veesaert

Afl. van Mnl. vesen: fluisteren, Zndl. vezelen. 1393 Hughe Vesaert; 1402 Boudin Veesaerd, Z (JAM.); 1534 Ant. Veezaert, Sinaai-Aw. (AP).

 

FD

Veeschkens

zie Viskens.

 

FD

Veestraete(n)

PlN Veestraat: straat waarlangs vee gedreven wordt. 1337 lacobo de Vestrathen = 1348 Jacopo van der Veestraten, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Veeuw, de

zie Val.

 

FD

Veevaert

FN in NF. Wsch. < Van Veevaete.

 

FD

Veevaete

zie van den Veegate.

 

FD

Veeweyde

van de Veeweij: PlN Veeweide: gemene weide, wei waarop ieders vee mocht grazen (vooral VB, L). 1294 Lambrechs hus van der Veweden, Mtr. (KPM); 1356 Alijt van Veweyden; Heinrec van Veweiden, Bs. (PEENE 1949).

 

FD

Vega

Veiga: Sp. PlN: weide.

 

FD

Vegh(e, van der)

zie van de Wege(n).

 

FD

Veghel, van

van Veggel, van Vegchel, Vegel: PlN Veghel (NB).

 

FD

Végny

Vegny, zie Vigny.

 

FD

Végny

Vegny. Var. de Vigny?

 

JG

Vegter

zie Vechter.

 

FD

Vehende

Proven. 1. Ven-ende. ,,Au bout du marécage ». — 2. Van den Einde, V. Einde.

 

EV

Vehent

Proven. Francisât, de Vèhin (Liège) ,,Voisin ». Design, d’un habitant du hameau voisin. Véhin. (Dép. Esneux).

 

EV

Veiders

Var. de Weydcrs.

 

JG

Veiders

zie Weider(er).

 

FD

Veiellesse

Car. phys. ,,Homme vieux ». N° 263. Diminutif : Veillet (Savoie).

 

EV

Veiga

zie Vega.

 

FD

Veijgen

zie Vijgen.

 

FD

Veijkemans

zie Vekemans.

 

FD

Veiken, van der

zie van der Veken.

 

FD

Veil

BerN van de veilmeester, die veilt, verkoopt. 1356 Heinrec Veile, Asse (PEENE 1949).

 

FD

veil

Proven. ,,Lierre ». N° 243. Va­riante : velle (V. Velle).

 

EV

Veilder, de

zie de Vijlder, Veyler.

 

FD

Veilen, van der

van de Velle: Door ld/ll-nss. < Van der Velde. 1307 Heinric van der Veilen, Merchtem (PEENE1949).

 

FD

Veilla(i)rd

zie Vieillard.

 

FD

Veillard

Veilliard. 1406 «Henry dit Veilhar» Liège; surnom: fr. vieillart, -ard ‘homme d’un âge avancé’ FEW 14, 361a, cf. Vieillard, plutôt que dérivé péjoratif de veiller, c.-à-d. ‘qui veille, veilleur (de nuit)’ (Dauzat 589).

 

JG

Veillasse

Reïnterpretatie van Villers??

 

FD

Veillefon

cf. Viellefon(t).

 

JG

Veillefon

zie Vieillefont.

 

FD

Veiller

-ez, -et, -eys, Deveillée, Duveill(i)er, -iez, -ié, -ée, -ez, Duvellié, -ie(r), -iez: Var. van Villier, Duvillier, mede door associatie met Fr. veiller (zie Vilers). Vgl. Merveille = Mervill(i)e, Corneille = Cornille. 1429 Jehenne Duveiller, Dk.(TTT).

 

FD

Veilleroy

Cf. 1444 «le bouvier de Veleroy» AidesNamur; p.-ê. d’après une forme ancien­ne du NL Villeroy (plusieurs en France), par ex. 1207 «Velleroie» (TW 1012).

 

JG

Veilleroy

zie Villeroy.

 

FD

Veillesse

cf. Villiesse.

 

JG

Veillet

-ez. Dini. van vieil, Fr. vieux: oud. 1260 Henris Veilhet, Luik (J.G.). – 2. Zie Veiller.

 

FD

Veillet

Veillez. ± 1260 «Henris Veilhet», 1280 «Henri Velhet» PolyptLiège, 1707 «Jaspar Veillet (orig. de Savoie)» BourgLiège; sur­nom: moy. fr. viellet, veillet ‘vieux, vieillot’ FEW 14, 361b [JH].

 

JG

Vein-

zie Wein-.

 

FD

Veir(e)rnan

zie Veerman.

 

FD

Veirdeg(h)em, van

zie van Verdeghem.

 

FD

Veire, (van de)

zie van de Veere.

 

FD

Veirendeels

zie Vierdeels.

 

FD

Veirière

zie Verrier.

 

FD

Veis

zie Feys.

 

FD

Veisenberger

zie Weiszenberg.

 

FD

Veismans

Afl. van Mnl. vels: rots of van Van Velsen.

 

FD

Veismans

Afl. van Mnl. vels: rots of van Van Velsen.

 

FD

Veit(h)(en)

Zie Vijt.

 

FD

Veithen

Viethen, Vitten. Dérivé du prénom Veit, Vitus (cf. Saint-Vith) [FD].

 

JG

Vekeman

Vekemans, Veekmans, Veeckman, Veeckmans, Veekmans, etc. Dérivé en -man de Van der Veken, cf. le suivant.

 

JG

Vekeman(s)

Veckeman(s), Vee(c)kman(s), Veckman(s), Vee(c)kemans, Veyckemans, Veij(c)kemans: Afl. van Van der Veken. 1368 Claes van der Veke = Claes Vekemans, Tnh. (V.GORP 1951); 1396 Gheraert Vekeman, Neigem (DE B.).

 

FD

veken

,,Barrière » et ,,Vanne ». 1. Proven. Caractér. d’une propriété.

 

EV

Veken, van de(r)

van der Vekens, van der Veiken, van der Veek, van der Vee(c)ken, van der Veck(en), van der Weken, van der Weck(ene/ené), van der Wieken, Verveeken, Verveecke, Vervekken, Verveck(k)en: PlN Veken: hek, (slag)boom, weideafsluiting (MVN1937,36). 1270 Balduini de Vekene, Aw. (CLEMEUR); 1340 Jan vanden Vekene, Tnh. (VERB.); 1396 Claus van den Vekene, Voorde (DE B.); 1434 Jan Vervecken, Lier

(FRANS).

 

FD

Vekener

Veckeneer: BerN van de man die de afsluitboom opent en sluit. Vgl. Van der Veken. 1303 Lamsoeten den Veckenare, Dudzele

(VERKEST).

 

FD

Vekens

Moy. néerl. veken ‘barrière, clôture’, appellatif fréquent en toponymie.

 

JG

Vekens

Veekens, Veckens: i. PlN Veken. Zie Van der

Veken. 1367 Walteri Vekens; 1384 Wouteren

Veeken, Diest (C. BAERT). – 2. Mnl. vedekin, dim.

van vede: pénis. Vgl. Merlevede. BN. 1299 Jacobi

Vedekins, Bg. (VERKEST); 1317 Vedeken et

Walterus Michaelis, Duffel (OARI).

 

FD

Vel, van de

zie van den Velde.

 

FD

Vêla

Vella, Vêlez: Sp. FN: waker, wachter (DS).

 

FD

Velaer(t)s

1. V. FILU, WIL. — 2. Proven. Vellaere (Dép. Lovendegem).

 

EV

Velaer(t)s

Veelaert. BerN. Afl. van ww. vedelen: op

de vedel, viool spelen. Vgl. de Velaer. – 2. Afl. van

veilen: te koop aanbieden, veilen. BerN van de

veilingmeester, vendumeester. 1367 Willelmus

Veylart, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Velaer, de

de Veleer, de Vêler: BerN van de vedelaar,

die de vedel bespeelt, muzikant. Vgl. De Vedeleer.

1421 Jan de Vedelaere, Ktr. (DEBR. 1958); 1536 Jan

de Velare, Har. (KWII); 1538 Corn, de Velaer,

Beveren-Aw. (AP).

 

FD

Velaers

Velaerts, Velaerts. Nom de profession: néerl. vedelaar ‘joueur de violon, musicien’ ou dérivé en -a(e)rt de veilen ‘mettre en vente, aux enchères’ [FD]. Cf. aussi Vella, -ar.

 

JG

Velasco

Velasquez, Velazquez: Sp. FN van Baskische oorsprong. Dim. op -sko van bêla: kraai (DS). 1546 Andrieu Velasques, Valladolid-Bg. (PARM.).

 

FD

Velcenaher, van

zie van Welsenes.

 

FD

veld

,,Champs, Campagne ».

 

EV

Velde, van de(n)

van de(r) Velde(n), (van de) Veld,

Veldt, van der Veilen, van de Vel(l)e, Vandrevelle,

Wandervelle.Ten Velde(n), van Tvelt, van ‘t Velt, van

‘t Veld(t), van Twel: Verspreide PlN Veld: veld,

onbebouwd land. 1218 Symoenus de Velda, Ip.;

1230 Willelmo de Velde, St.-Win. (DF XVI); 1220

Fromout van den Velde, Wingene (DEBR. 1980);

1443 Oemin vanden Velde de stede te Velde daer

hy wuendt, Tielt (DF).

 

FD

veldeken

,,Petit champ ». 1. Proven. VAN de(r) Veide(n), Velde-kens. Veldenaer, ,,De Velden » (Dép. Aubel, Staden etc.). N° 234. — 2. Profess. ,,Travailleur des champs.

 

EV

Veldekens

Dim., vleivorm van Van den Velde. 1399

Gille Veldekin, Ktr.; 1398 Hannekin Veldekin,

Pittem (DEBR. 1970).

 

FD

Veldeman

etc. 1636 «Jac Veltman» émigré en Suède ; dérivé en -man de Van de Velde.

 

JG

Veldeman(s)

zie Veltman(s).

 

FD

Velde–man(s)

Velt- -man(s). N° 162. — 3. Sobriquet. Veldhaen, ,,Coq des champs ». Don Juan de village.

 

EV

Velden

Veldens. Peut-être var. de Velten(s), hypocor. néerl. de Valentin [FD].

 

JG

Velden(s)

zie Velten(s).

 

FD

Velder, de

Velders, Veller(e): Wsch. var. van De Vilder,

o.i.v. vel: huid. Vgl. D. Feller. 1288 Simon die

Veldere, Bg. (CG); 1281 Joh. Veldre; 1378 Fierin de

Veldre, Ip.(BEELE).

 

FD

Veldhoen

Veldhaens: Mnl. velthoen: patrijs, fazant. BN of BerBN. Vgl. Ndd. Veldhoen, D. Fasan,

Urhahn. 1398 Pieter Veltoen, Jan Velthoen,

Dentergem (DEBR. 1970); 1550 Gheert

Velthaenen, Zoutleeuw (HB 857).

 

FD

Veldhove(n), van

van Velthoven, van Vilthoven: PlN

Veldhoven (NB). 1292 Godevert van Velthoven,

Oevel (CG); 1308 Godefridus de Velthoven,

Westerlo(OATII).

 

FD

Veldhuis

Velthuys(e), Velthuijs, Velthuis: PlN

Veldhuis (NH). Of Ndd. PlN Feldhaus (NS). 1648

Jan Velthuys, Munster-Aw. (AP).

 

FD

Veldhuyzen, van

Veldhuizen: PlN Veldhuizen (DR,

G, U). 1577 Engelbert van Velthuysen, FL-Aw.

(AP).

 

FD

Veldkamp

Veltkamp: PlN in Enschede (OIJ). Veldman(s), zie Veltmans.

 

FD

Veldt

zie van den Velde.

 

FD

Vêle, van de

Wsch. verhaspeling (NF) van Van de Velde. Of evtl. Vandeville.

 

FD

Veleer, de

de Vêler, zie de Velaer.

 

FD

Velein

zie Vilain.

 

FD

Vêlez

zie Vêla.

 

FD

Velg(h)e

V. WAHL.

 

EV

Velg(h)e

Velghes, Vervelghe: Mnl. velge: velg, duig.

BerBN van de velghouwer, wielenmaker of

kuiper. 1386 Lambert Velghe, Ip. (BEELE). Vgl.

1568 Vincent Velghemaker, FV (DGW).

 

FD

Velghe

Velge, Velghes. 1396 «Lambert Velghe» Ypres, 1773 «Martin Velge (orig. d’Aude-narde)», 1791 « Colette-Pétronelle Velghe (orig. de Gand)» BourgLiège; moy. néerl. velge ‘jante’, surnom de charron. Cf. aussi Velque.

 

JG

Vélinaire

Ve-. Sans doute adaptation romane, à date récente, du NF Wel(l)ner, cf. 1281 «Ar-noldum dictum Welnere» Saint-Trond [FD].

 

JG

Vélinaire

Verfransing van D. Wellner?

 

FD

Veling(s)

Patr. Afl. van Germ. VN Vélo < fïlu ‘veel’.

1385 Arnoldus Velinx; 1441 Johannem Velingh;

Lamberto Veling, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Velings

Profess. 1. Veiling, ,,Vente publique ». N. du préposé à cette vente. — 2. Veiling, ,,Chanfrein ». N. de celui qui fait des chanfreins (Architect. ou armure).

 

EV

Vêlions

Wsch. var. van Vallons.

 

FD

Velisch

Welis(ch), Wells: Slavische FN, afl. van

Velislav. Vgl. Tsjechisch Velisek.

 

FD

Velk, van

PlN Veldeke (L). 1513 Katherijn van

Veldick = 1531 Cathlijn van Vellick, Zolder

(VANB.).

 

FD

Velkeneers

-ner, -niers, zie Valkenaar.

 

FD

Velkeneers

Velkeniers. Nom de profession: moy. néerl. valkenare ‘fauconnier’, cf. aussi Valcke-niers.

 

JG

Vella

zie Vêla. Vellande, zie Wieland.

 

FD

Vellande

 (NF namurois). Peut-être forme francisée de Wielant, -and. Ou bien à rap­procher de Winandy, w. (Bastogne) Vèlan’dîl

 

JG

Vellar

NF sans doute importé du sud de la France (GeneaNet), où il paraît d’origine topo-nymique (NF de Vellar). Cf. aussi, sans doute d’autre origine, 1604 «Bastien Velart», 1612 «Lambert Velart» TerriersNamur.

 

JG

Velle

1. Profess. Vel, ,,Peau ». N. de march. de peaux ». •— 2. Proven. Velle (dép. Tamise). — 3. V. WAHL. — 4. V. Veil.

 

EV

Velle

1268 «Theodericus Velle», 1276 «Mahieu Velle», 1287 «Anes, veve Criestien Velle» DettesYpres, 1335 «demisielle Sainte Le Velle» ComptesMons; surnom de pelletier: moy. néerl. velle, néerl. vel ‘peau’ [FD].

 

JG

Velle

Veilen: Mnl. vel(le): vel, huid, bont,

perkament. BerBN van de bontwerker. Vgl.

Vellemans. 1268 Theodericus Velle; 1326 Jacob

Velle, Ip. (BEELE).

 

FD

Vellekoop

BerBN van de veilen-, huidenkoper. 1680

Adriaen Cornelisz Vellekoop = Vellecoper,

Wateringen (PDB).

 

FD

Velleman(s)

BerN van de huidenkoper, bontwerker of vellennaaier. Vgl. 1368 Diederic de Vellemakere, Ktr. (DEBR. 2002); 1393 Marie Coppins dit Svellenaijers, Rekkem (DEBR. 2000). – 2. Var. van Wellemans = Wallemans. 1602 Jan Welleman = 1606 Jan Vellemans, Aarts. (MAR. II). – 3. Door ass. là/Il < Veldeman. 1618 Francisa Vellemans = 1619 Francisco vanden Velden, Edegem(SELS).

 

FD

Vellens

V. WAHL.

 

EV

Veller(e)

zie de Velder.

 

FD

Vellut

cf. Velu.

 

JG

Vellut

V. Velu.

 

EV

Vellut

zie Velu.

 

FD

Velp

Proven. N. de Riv. VAN der Velpen.

 

EV

Velpen, van der

PlN Velpen in Halen (L). 1154

Arnold! quoque de Vellepe = 1192 Arnoldus de

Velpe; 1379 opt Velperen velt… jonckeren Gheerts

van Velpen, Diest (CLAES1983).

 

FD

Velpmans

Afl. van Van Velpen. 1604 Arndt vander

Velpen = 1608 Aerdt Velpmans, Webbekom

(CLAES 1983).

 

FD

Velque

Rom. (H) uitspr. van Wvl. EN Velghe.

 

FD

Velque

Var. de Velg(h)e.

 

JG

Velscher

zie Welsch.

 

FD

Velsen, van

van Velzen: PlN Velsen (NH). 1156

Wilhelmi de Velsen, Utrecht (LNT).

 

FD

Velt

Veltjens, Veltmans. V. Veld et WALD.

 

EV

Velt, van ‘t

zie van den Velde.

 

FD

Veltemans

zie Veltmans.

 

FD

Velten(s)

Felten(ne), Feltes(se), Feltus, Velden(s): Patr.

Vleivorm en dim. van HN Valentijn. 1571 Joannes

Veltens,Lv.(HENNO).

 

FD

Veltenaar

Var. van Velkeneer, Valkenaer? Wellicht veeleer adaptatie van D. EN Veltner < Veldner ‘op de velden’.

 

FD

Velter

1282 «Jehan le Veltere» DettesYpres; nom de métier: moy. néerl. vilter, velter ‘ouvrier qui travaille le feutre’.

 

JG

Velter

V. WALD.

 

EV

Velter(e), de

Velter, de Welter, (de) Vilter, Vilters:  BerN van de viltwerker, bewerker van vilt en vilten voorwerpen. 1279 Colard die Veltere, Bg. (CG); 1280 Joh. Veltre; 1326 Pieter de Veltere, Ip. (BEELE); 1313 Jan die Viltere, Aw. (V.GORP 1949); 1379 Heinric Vilter, Diest (HB 368). – 2. Een familie Velter is afkomstig van « 1746 Rutgert opt Velt, Leveroij NL(PDB).

 

FD

Veltgens

zie Veltjen(s).

 

FD

Velthem, van

van Velt(h)om. PlN Veltem (VB). 1350

Aerde van Velthem, Kh. (DEKEYSER); 1535 Jan

van Velthem, Lv.-Aw. (AP). – z. PlN Veltum (NL).

 

FD

Velthof

Verspreide D. PlN Feldhof (NRW, NS). De oudste Oostendse voorvader, Jos. Ign. Velthof, werd in Westfalen geboren in 1790 (PDB).

 

FD

Velthoven, van

zie van Veldhoven.

 

FD

Velthuis

-huys(e), zie Veldhuis.

 

FD

Veltjen(s)

Veltgens, Veltyen, Feltgen, Feltges, Feidges: Patr. Dim. van Velten = Valentijn. – i. = Veldekens, dim. van Mnl. velt.

 

FD

Veltkamp

zie Veldkamp.

 

FD

Veltman(s)

Veld(e)man(s), Veltemans: Afl. van Van de

Velde. 1427 Henric Veltmans, Ht. (A.GHIJSEN);

1449 Jan Veldemans, Mb. (A. B AERT).

 

FD

Veltom, van

zie van Velthem.

 

FD

Veltyen

zie Veltjens.

 

FD

Velu

Car. phys. ,,H. poilu ». N° 165.

 

EV

Velu

Velu, Velus, Vel(l)ut: BN Ofr. velu: harig, ruig,

behaard. « 1300 Warins li Velus, Artesië (BOUGARD); 1415 Lotart le Velut, Dk. (TTT).

 

FD

Velu

Velu, Velus, Velut, Vellut. 1279-81 «Jake-mes li Velus» ComptesMons, 1286 «Thumas Velue» CartLessines, 1296-1302 «Warins li Velus» ImpôtArtois, 1337 «Beghe le Velut» ComptesMons, 1365 «Jehan le Beghe le velut chavetier» TailleMons, 1415 «Lotart le Velut» Tournai, 1521 «Jehan Sauvaige dit Velly» Ladeuze, 1616 «Jean Le Velu» Princip-Chimay; surnom physique: fr. velu ‘couvert de poils’ FEW 14, 458b. – Comp. 1234 «Mar-gheritte Coulle Velue» ChirTournai.

 

JG

Velz

Probabl. nom d’origine: Fels ‘falaise’, w. falîje, cf. Hochfelz = Houffalize; cf. aussi Feltz.

 

JG

Velz

zie Fels.

 

FD

Velzeboer

Wellicht adaptatie van PlN Phalsbourg

(Moselle).

 

FD

Velzen, van

zie van Velsen.

 

FD

Vemer

1. Proven. Weem (Dép. Hooilaart) avec suffixe -er, d’orig.

—  2. V. WID. Synon. : Widmer.

 

EV

ven

 (Dialecte). ,,Marécage, fagne ». Proven. Van de Ven(ne), Venne-man, Vens, Van Veen. Veni -us, (V. Veny).

 

EV

Ven, de

de Vinne: Mnl. ven(ne), vin(ne), vemme,

vimme: vin (van vis), schub, stekel. BN. 1382 Heinric de Ven; 1397 van Arnoud den Ven; 1398 Alaert de Vem = de Ven, Wielsbeke (DEBR. 1970); 1548 Heyman Vinne, Geervliet; 1563 Jacob de Vin, Zierikzee-Aw. (AP).

 

FD

Ven, van de(n/r)

van de(n/r) Venne, van der Venden, van de(r) Vennet,Ven,Vamdervenet,van de Vannet, van de Vennes, van de Vin(ne), van der Vinne(n), van den Vinne, Verven(ne),Varvenne(s), Verveynne: Verspreide PlN Ten/r Ven(ne), Vin(ne): veen(land), land waar turf gestoken wordt, waterig stuk land. 1385-1411 Gheerolf van der Venne = van der Vennet, Oud. (CASTELAIN 2002); 1397 van Callen van den Venne, Ktr; 1398 Roeger van der Venne, Bavikhove (DEBR. 1970); 1321 Helyas de Venne…de curte sua in Venne, Bekkevoort; 1399 te Vinne…Arnt van den Vynne = 1447 Arnt vanden Venne, Diest (CLAES 1983). -Lit.: W. VAN OSTA, Veen, Ven en Peel. Nk. 29 (1997), 31-61.

 

FD

Venant

1260 «Agnes Venant» NécrArras, 1265 «Henrion Venans» CensNamur, 1283 «Ve-nans de Warneston» DettesYpres, 1356-58 «Jehans Venans» PolyptAth, 1598 «Venant à la Barbe» DénWavre; ancien prénom, du nom de saint Venant [= Venance, lat. Venantius] (cf. 1275 «Marions de Saint-Venant» [près de Béthune] ChirTournai), part, présent de venir, signifiant ‘accueilli’ en anc. fr. (Dauzat 589). Cf. aussi Venu.

 

JG

Venant

Patr. Lat. HN Venantius (MORLETI). 1378 Venant de Timmerman; 1374 Clais Venant, Ip. (BEELE); 1296 lehan Venant, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Venault

zie Venelle.

 

FD

Venbussche, van

zie van den Bosch.

 

FD

Vencelj

zie Wenzel.

 

FD

Vencencius

Vencentius, Vensensius. Formes altérées du nom lat. Vincentius > fr. Vincent.

 

JG

Vencentius

-cius, zie Vincentius.

 

FD

Vencislau

zie Wenceslaw.

 

FD

Venckeleer

zie Venkeler.

 

FD

Vencken

zie Vink.

 

FD

Venckenray, van

zie van Vinckenroy(e).

 

FD

Vend-

-el(s), -elen. 1. V. Vaandel. —  2. V. WAD.

 

EV

Vendamme

zie van (den) Dam(me).

 

FD

Vendelbos

Adaptatie van Deense EN Vendelbo (PDB).

 

FD

Vend–elen

-els. Vaandel- -en, -s, „Drapeaux, Girouettes ». 1. Profess. Fabricant de drapeaux. — 2. Pro­ven. Maison ornée de girouettes. N° 248.

 

EV

Vendelmans

Afl. van Venlo (NL) (LIND. 1964)?

 

FD

Vendels

Zie Windels. – z. Vondelingnaam: 17 dec. 1789 Begga Vendels, Bs. (DE MAN1956,43).

 

FD

Venden, van der

zie van den Ven.

 

FD

Vender, de;

Venders, zie Vinders.

 

FD

Venderick

Vend(e)ri(ck)x, Vendrig, Vinderick. Patr. Var. van Winderickx/Wenderickx (zie Winric) en vgl. Windelinckx. – 2. Volgens BACH 1,284 is Vendrik een Ndl./Ndd. vorm van D. Fahn(d)rich: vaandrig.

 

FD

Venderick

Venderickx, Vendrix, Vendrickx. Surnom de porte-étendard: moy. néerl. ven-deric ‘drapeau, enseigne’; ou bien var. de Winderickx, Wenderickx [FD].

 

JG

Venderotte

zie van de Rote.

 

FD

Vendeville

Devendeville, Vandeville: PlN Vendeville (Nord). 1393 Sare de Vendville, Rijsel (SPL); 1650 Jean de Venduville, Leuze (IAY VI).

 

FD

Vendewinkele

zie van de Winkel.

 

FD

Venditti

Patr. Z.-It. vorm van Benedetti < HN Benedictus.

 

FD

Vendôme

Vandôme. NF que l’on rencontre en Belgique seulement depuis le 18e s., à Blicquy (Ht) et à Spa (Lg) (GeneaNet); il peut s’agir bien sûr d’une var. du NF de la noblesse fran­çaise de Vendôme, de Bourbon de Vendôme, par perte de la particule, mais on trouve aussi que ce NF Vendôme alterne avec Vandame dans un crayon généalogique (à Blicquy), ce qui conduirait à une réinterprétation d’un NF flam. très courant. Cf. aussi le NF Lavend-homme.

 

JG

Vendredi

Vendredy. De fr. vendredi, surnom d’enfant trouvé ou de qqn qui fait maigre le vendredi; cf. aussi Verdy et comp. le NF flam. Vrijdag(hs).

 

JG

Vendredi

Vendredy: Fr. pendant van Vrijdag. 1795 Augustinus Vandredy, Beauvechain (CALUWAERTS).

 

FD

Vendri(ck)x

Vendrig, zie Venderick.

 

FD

Vendry

1. Proven. Vendrée (Dép. Angleur). — 2. V. WAD (Wand).

 

EV

Vendry

Patr. Rom. vomi van de Germ. VN Vendrik.

Zie Venderick.

 

FD

Vendsyssel

Proven. Van Sijsele (Dép.). — 2. Van de Zijzele, ,,De l’établissement sur le côté ».

 

EV

Vendt, de

zie de Vent.

 

FD

Vendy

cf. Vandy.

 

JG

Vendy

zie Vandy.

 

FD

Venecani

zie Veneziano.

 

FD

Venelle

Venault: Ofr. venel: koopwaar, winkel.

BerBN voor een koopman, winkelier. 1456 Robert

Vennel, Oc. (MORLET).

 

FD

Venesoen

Patr. Venezoon, zoon van Vene, bakervorm van Germ. frith-naam, zoals Vredenand. Vgl. Venicx. Vgl. D. Vendensohn. 1366 Contzeman Vendenson, Rheingau (BRECH.); 1599 Bartolomeus Venesoens, Mech.; 1644)005 Venesoen, Baasrode-Aw. (AP).

 

FD

Venet

BerN van de koopman < Ofr. veneter:

verkopen. 1406 Simonne! Venet, Laon

(MORLET).

 

FD

Venet

van der Vennet, Venier (Ven, Dép. Maeseyck, etc.). Venken, ,,Petite fagne ».

 

EV

Venet

Venier. 1. V. WAD (Wan). 2. V. Ven.

 

EV

Venezia(no)

-iani, Venets(i)anos, Venecani: Herkomstnaam: Venetiaan.

 

FD

Venhuis

Venhaus: Twentse FN. PlN Veenhuis (G). 1449 Evert Venhuiss, Ruinen (HEKKET).

 

FD

Venicx

Veni(n)x, Veninga, Vennix, Vennincx, Vennik, Vennin, Vennen(s): Patr. Afl. van Vene, bakervorm van Germ. frith-naam; vgl. Venesoen. Zie ook Fenix.

 

FD

Venier

Veny, Vény. 1334 «Oudart le Vennier» Saint-Quentin; var. de Vannier.

 

JG

Venier, (de)

Veniere, Veny, Vény, Devenye, -yi: BerN Ofr. vanier, Fr. vannier: mandenrnaker. 1334 Oudart le Vennier, St-Q. (MORLET); 1398 Jan Venier, Heule (DEBR. 1970).

 

FD

Venin

Oc. (MORLET); 1280 Colart Venins, Bergen

(PIERARD). – 2. Zie Venicx. Vennicx, -ik, -ix, zie Venicx.

 

FD

Venkeler

Venckeleer, Venqueleir, -lier: Wsch. var. van Winkeleer.

 

FD

Venken

zie Vink.

 

FD

Venkenroy, van

zie van Vinckenroye.

 

FD

Venmans,

zie Venneman.

 

FD

Vennaert

Afl. van Van de Venne. 1398 Jan Vennaert,

Meulebeke (DEBR. 1970).

 

FD

Venne, van de(n/r)

zie van den Ven.

 

FD

Vennekamp

PlN Venekamp in Roden (DR).

 

FD

Vennekens

Dimin. du NL Venne (= terre humide, fagne) ou bien hypocor. de Van de(n) Venne.

 

JG

Vennekens

Vleivorm (dim.) van Van de Venne. Ook PlN Venneken (DF). 1369 Vennekens wijf, Her. (DERCON); 1735 Elisabeth Vennekens, Geel (AP).

 

FD

Venneman

Dérivé en -man de Van de(n) Venne; cf. aussi Vervenne.

 

JG

Venneman(s)

Venman(s): Afl. van Van den Venne.

1357 Aliten Venmans, Her. (DERCON); 1392 Jan

Venneman, Aw. (ANP). Vennen(s), zie Venicx.

 

FD

Vennet, van de(r)

van de Vennes, zie van den Ven.

 

FD

Vennicx

-ik, -ix, zie Venicx.

 

FD

Vennin

1279-81 «Colart Venins», 1288-89 «Jehans Venins», 1327 «Henin Venin» Comp-tesMons; surnom: fr. venin ‘poison’, p.-ê. avec un sens dérivé comme anc. liég. venien ‘pus’ ou w. nam. venin ‘personne haineuse’ FEW 14, 235ab. Cf. aussi Fenijn et Vannin.

 

JG

Vennin

Fr. venin: gif, venijn. BN. 1216 Hubertus Venin, Oc. (MORLET); 1280 Colart Venins, Bergen (PIERARD). – 2. Zie Venicx.

 

FD

Venpeteghem

zie van Peteg(h)em.

 

FD

Venqueleir

-lier, zie Venkeler.

 

FD

Venquier

cf. Vinckier, Vinquier.

 

JG

Venquier

Proven. Vinquière (Dép. St-Sauveur).

 

EV

Venquier

zie Vinckier.

 

FD

Venrooy, van

(van) Venrooij: PlN Venray (NL). 1442 Leonardus de Venrode alias de Colonia = 1457 Leonardus van Venrode, Walem (MULI; OARII).

 

FD

Vens

Peut-être var. de Fens < prénom Vincent [FD].

 

JG

Vens

zie Fens.

 

FD

Vensensius

zie Vincentius.

 

FD

Venster, van de

Reïnterpretatie van Van Deventer? Maar vgl. 1374 Amelric van der Viervensteren = A. van der Voervensteren (BLO VI).

 

FD

Venstermans

Afl. van Venster.

 

FD

Venstock,

zie Weinstock.

 

FD

Vent

1. Car. mor. ,,Gaillard ». — 2. WAD (Wand). — 3. Proven. Dép. Bassevelde.

 

EV

Vent, (de)

de Vendt, de Vindt: Ndl. vent < Mnl. vennoot, veynoot: deelgenoot in een handelszaak, ambtgenoot, deelgenoot,

kameraad, handwerksgezel, vent, man, kerel.1303 van Noyt den Vent, Meetkerke (VERKEST);1313 Boit die Vent, Vlissegem (RYCKEBOER).

 

FD

Ventât

Probabl. w. vinta, anc. fr. ventail ‘vantail (d’une vanne, d’un moulin)’, surnom de meu­nier ou nom de résidence.

 

JG

Ventât

W. vinta, Ofr. ventail. BerBN van molenaar (J.G.)?

 

FD

Venten

zie Winten.

 

FD

Venter

Nom de profession: néerl. venter ‘colporteur, camelot, marchand ambulant’.

 

JG

Venter, (de)

BerN van de venter, die vent, te koop aanbiedt. – 2. Lees Deventer = van Deventer. 1337- 93 Johan dictus Deventer=J. van Deventer, Deventer (DRAAIJER).

 

FD

Ventevogel

zie Vindevog(h)el.

 

FD

Ventôse

Ventôse. Surnom (d’enfant trouvé?) d’après le nom de mois républicain.

 

JG

Ventôse

Ventôse: Wsch. vondelingnaam: gevonden

in de maand Ventôse van de republikeinse

kalender.

 

FD

Ventre

1255 «Waghe Ventre» NécrArras, 1258 «Jehans Ventre d’argent», 1276 «Lambiert Ventre d’argent», 1282 «Lambert Ventre» DettesYpres; surnom d’homme ventru.

 

JG

Ventre

BN naar de dikke buik. Vgl. Buick. 1255

Waghe Ventre, Atrecht (NCJ).

 

FD

Ventura

-ro(ni), -rato, -relli, -relia, -ri(ni), -roso, -ruzzo:

It. FN, verkort uit Bonaventura: goed geluk. Vgl.

Bonneure. 1559 Hippolyte Ventura, Lucca-Aw. (AP).

 

FD

Venu

BN (bien)venu: welkom? Of voor een nieuwkomer: 1540 Jacquet Venu de Liège, Merbes-Ste-Marie (J.G.).

 

FD

Venu

Probabl. surnom augurai (d’enfant trouvé?): fr. (bien)venu; cf. aussi Venant. – À noter aussi: 1540 «Jacquet Venu de Liège [= originaire de Liège?]» Merbes-Ste-Marie.

 

JG

Venus

Le NF étant essentiellement anversois, probabl. graphie du NL néerl. Veenhuus, Veenhuis [FD] avec remotivation sur le nom de la déesse.

 

JG

Venus

Vondelingnaam. Op 26 mei 1652 werd in Antwerpen Jan Venus in de Venusstraat gevonden (med. Mw. A. Lambrechts, Schoten).

 

FD

Venuto

Venuti: It. FN < Benvenuto: welkom.

 

FD

Veny

Proven. Venii, génitif de Venius, latinisation de Van Veen (Loc. holl.).

 

EV

Veny

Vény, cf. Venier.

 

JG

Veny

zie Venier.

 

FD

Vêque

Vèque, Véque. 1267 «Mathieu le Veske» CensHerchies; surnom (d’après le nom de dignité): fr. évêque. Cf. aussi Lévecque et Vecqueray.  Ver. 1204 «Heluin le Ver», 1231 «Jehans au Ver», 1260 «Izabiaus li Vere» NécrArras, 1285 «Nicoles li Ver» DettesYpres; surnom à portée morale ou physique : anc., moy. fr. ver ‘sanglier, porc mâle’ FEW 14, 304a ou bien fr. vert ‘vigoureux’, cf. Levert. – Secondai­rement, nom d’origine: Ver, à Custinne (Nr).

 

JG

Vêque

zie Leveque.

 

FD

Ver

Korte vorm van Levert.

 

FD

Ver-

Dans les NF flam., Ver- peut représenter une forme contractée de van der suivie généralement d’un appellatif toponymique: Verelst, Verhaegen, Verschuere(n), etc. Ce peut être aussi une forme ancienne de vrouw signifiant ‘dame’ et introduisant des matrony­mes (prénoms féminins), ainsi Verbeelen, Vercleeren, etc.

 

JG

VER- -Aart

-Aert. V. ver II. ,,Epouse Aer(nou)t ou Aert(us) ».

 

EV

Ver- -Ack

-Aghen. V. ver- I. Haai, Hagen, ,,Du bosquet, Des bosquets » (Terhagen, Loc.).

 

EV

VER- -Anne

,,Dame Anne ». (Comp. : SER- -hueghs, -vranckx, ,,Sieur- -Hugue, -Francq » Voir SER-).

 

EV

VER- -Anneman

,,Le mari de la dame Anne ».

 

EV

VER- -Baere

-Baert. V. ver- I. ,,Epouse de Bard ».

 

EV

ver- -bauwhede

-bee(c)ke(n), -bee-men. V. ver- I. ,,De la bruyère défrichée, De la rivière, Des prés ».

 

EV

ver- -beet

-beke, -besselt, altéré en

Verbecelte, -bessem, -beuken. V. ver I. ,,De la crevasse (de ter­rain) » (Bijt), ,,De la rivière », ,,De la saline du marécage » (Peeselt ou Pedezouf), ,,Des arbustes à balais », ,,des hêtres ».

 

EV

ver- -biese

-biest. V. ver I. ,,Des joncs, de la jonquière ». Synon. ; V(and)er- -beyst, -bist.

 

EV

ver- -bo(e)ckhaven

-boeckhoven. V. ver- I. ,,De la ferme du hêtre ».

 

EV

ver- -boogen

-boomen, -boonen. V. ver- I. ,,Des hêtres » (Boken, anc. forme de beuken), ,,Des arbres », ,,Des (plantations de) fèves ».

 

EV

ver- -brae(c)ken

-brug(gh)e(n), -bueken. V. ver- I. ,,Des jachères », ,,Du pont » ou ,,Des ponts », ,,Des hêtres ».

 

EV

ver- -bunt

-burg, -bustel. V. ver- I. ,,Du bonnier » (Bunder, N. de terre), ,,Du château fort », ,,Du bos­quet aux osiers » (Biestel ou Bistlo) Synon. : Verbestel.

 

EV

ver- -caeren

-cammen. V. Ver- -kaar, -kammen.

 

EV

ver- -camer

-campt, -cautère, -clytte, -«mille, -cout(t)ere, -cruysse(n). V. ver- I. ,,De la cambre ou de la combe », ,,Du camp », ,,De la culture ». (V. Kou-ter), ,,De la terre argileuse » (Kleit, (Dép. Maldegem), ,,De la terre gra­veleuse (Dép. Oostnieuwkerke. V. Van Caillie), ,,De la culture », ,,De la croix » ou ,,De la croisée des chemins ».

 

EV

ver- -druye

V. ver- I. Druy(meer), Dép. Hérinnes-lez-Enghien et Herf-felingen), ,,Lac de Droede » (Fée de la mythologie germanique).

 

 

ver- -ellen

elst. V. ver- I. ,,Des aulnes, de l’aunaie ».

 

EV

ver- -hulsel

-hulst. V. ver- I. ,,Du bois au houx » (Hulste-lo) et ,,Du houx ». Van Ter Hulst (Dép. Wes-pelaar).

 

EV

ver- I.

Proven. Contraction de Van-der-, ,,De la », et très souvent de Van Ter-. Vanderlinde peut repré­senter, par exemple, Van ter Linde, ,,Du Tilleul ». Dans les noms romans empruntés aux toponymes flamands, la forme Ter est conser­vée : De Tervaerent, tandis que, dans les patronymes flamands le T est presque toujours devenu D, sous l’influence des nombreux noms commençant par Van der-. Van der Vaerent

 

EV

ver- II.

Plusieurs noms de famille sont des matronymes commençant par VER, abréviation de Vrouwe, ,,Epouse de » ou ,,Dame X ». VER-

 

EV

ver III.

Les noms commençant par Ver, qui ne rentrent pas dans les deux catégories précédentes sont mentionnés sous la forme Ver- (au lieu de ver- et VER-). Parmi eux, il y a des patronymes romans, tels que Verviers au Verlaine; il y a également des noms de famille flamands tels que Vereman, ,,H. originaire de Veer (Plus. L. D.) » et Verheven, ,,Elevé ». Pro-ven. Certains patronymes flamands commençant par Ver- représentent des toponymes précédés de l’adjectif Ver, ,,Eloigné, écarté » (Verheyde, Dép. Rhode-St-Genèse). Comp. : Ver(re)- -boekt, -beke, -winkel, ,,Hêtraie-, rivière-, coin- -écartés ».

 

EV

ver- kaar

et -kaeren, -kammen. V. ver- I. ,,De la haie-, Des haies–en branchages » (Synon. :

 

EV

ver- -laer

-lare. V. ver- I. ,,De la lande » (Laar).

 

EV

ver- -lant

-lende. V. ver- I. ,,De la campagne ».

 

EV

VER- -maere

-mariën. V. ver- II. ,,Epouse de Maru, de Mariën ». V. MARU.

 

EV

ver- -mandel(e)

-mandere. V. ver-I. ,,De la Mandel, de la Mander » (Riv.).

 

EV

ver- -moes(en)

-moosen. V. ver- I. ,,De l’endroit moussu » (Mos).

 

EV

Ver- -reet

-reth, -reydt. V. ver- I. ,De la crevasse (du terrain) » (Reet), ,,Du jonc, de la jonquière » (Riet).

 

EV

Vera(a)

zie van der Aa.

 

FD

Veraart

Veraert. Metr. Ver Aert: vrouw Aardje? 1449 weduwe Cornelijs Veraerts, Mb. (A.BAERT); 1460 Alexandre Verart, Tg.-Luik (TYTGAT). – 2. Van der Aart. 1448 Jan van der Aerdt, Diest (VdP).

 

FD

Veracht(en)

Veragten, Vrachten: Metr. Ver A(e)chte:vrouw Agatha. Zie Aegten. 1279 Woubret f.

 

FD

Verachter(t)

Veraghtert, Veracthert, Varacteri. PlN Achtert: stuk land achter een ander perceel of andere plaats (GN); 1142 bij Maarke-Kerkem (OV). 1443 Adryaens moelen vander Achtert, Aw. (VLOEB.); 1546 Kerst. Verachtert, Hoboken (AP). – 2. Zie ook Van Achter.

 

FD

Verachtert

Verachter, Veraghtert. Nom topo­graphique : néerl. achter (= de derrière) ; comp. Ladrière.

 

JG

Verack(e)

Verac(k)x, zie Verhack.

 

FD

Veraghaen(n)e

zie Verraghen(n)e.

 

FD

Veraghe(n)

-em, Verague, zie van der Hagen.

 

FD

Veraghen

Veraghaen(n)e; cf. Verhaege(n).

 

JG

Veragheten

Bg. (CG); 1385 Veragaten Paenhuys,

Tg. (TYTGAT); 1568 Jan Verachten, Mol (MNT

271). Vgl. Vernaechten.

 

FD

Veraghtert,

zie Verachter(t).

 

FD

Veragten

zie Verachten.

 

FD

Veraleweck

Zie (van) Halewijck. – 2. Metr. Ver

Heilwigen (LIND. 1955)?

 

FD

Veralleman

zie Veranneman.

 

FD

Veramme

zie Verhamme.

 

FD

ver–Amme

ou Ver- -Amme. V. ver- I ou ver- IV. (H)amme. ,,Du méandre ou ,,Hamme à l’écart ».

 

EV

Veranneman

Verhanneman.Verranneman, Ver(h)alleman, Ver(h)olleman, Ver(h)enneman, Verrenneman: Metr. Ver Anne(n) man: man van vrouw Anna, evtl. Johanna. Vgl. Anneman. 1436 Gillis Veranneman, Ip. (SOETE); 1554 Cornelie Verannemans, Bg.-Aw. (AP); 1603 Adolf Verenneman, Bg.-Oud. (PO 2,35).

 

FD

Veranneman

Verranneman, etc. 1280 «Rei-naert Veranneman» ChartesFlandre; à com­prendre comme : ver Anne + -man, c.-à-d. mari de dame Anne (Vincent 20).

 

JG

Verant,

zie Ferdinand.

 

FD

Verardi

-do: It. Patr. Berardi, -do. Germ. VN berhard.

 

FD

Verassel(t)

zie van der Hasselt.

 

FD

Verast

Nom d’origine: néerl. ast ‘touraille’ [FD].

 

JG

Verast

zie van (den) Ast(e).

 

FD

Veraver

zie Verhavert.

 

FD

Veraverbeke

zie van Haverbeke.

 

FD

verayt

V. Vereydt.

 

EV

Verayt

Var. dial. brabançonne de Vereyt < Van de Rijt, Van de Riet [FD].

 

JG

Verayt

zie van der Riet.

 

FD

Verbaal

Zie van Baal.

 

FD

VERbaandert

V. ver- I. ,,Epouse du banneret ».

 

EV

Verbaandert

Verbaendert, Verba(a)nderd: PlN Baandert(NL).

 

FD

Verbaant

Var. van Verbaandert; evtl. van Verbandt.

 

FD

Verbaas

Ndl. adaptatie van E. Forbes. PlN (Aberdeenshire).

 

FD

Verbaene(n)

zie van der Baan.

 

FD

Verbaere

Verbaert, zie van den Baere.

 

FD

Verbaere

Verbaert. Forme néerl. de Delbaere, Delabarre [FD].

 

JG

Verbaet

Verbaeten. Metr. Ver Bâte: vrouw Beatrix. Zie Baete. – 2. Zie van (der) Baeten.

 

FD

Verbaeys

zie van Robaeys.

 

FD

Verbakel

zie van Bakel.

 

FD

Verbal

Forme francisée de Verbaal < Van Baal [FD].

 

JG

Verbal

zie van Baal.

 

FD

verban(c)k

V. ver- I. Van Terbank (Dép. Heverlé et Louvain).

 

EV

Verbanck

zie van der Banck.

 

FD

verband

V. ver- I. Van Ter Band (Loc. holl.).

 

EV

Verbanderd

zie Verbaandert.

 

FD

Verbandt

zie van der Banck.

 

FD

Verbanis

 (NF de la région de Wavre). Cf. le top. verbanis, à Nethen (BTD 13, 137), mais sans tradition ancienne et donc probablement du NP lui-même.

 

JG

Verbanis

Verhaspeling van Verba(e)ys.

 

FD

Verbart

zie van den Baere.

 

FD

Verbauw(e(n))

-em, zie van den Bauw.

 

FD

Verbauw(h)ede

zie van der Bauwede.

 

FD

Verbays

Verbayst, Verbaeys. Forme contractée de Van Robaeys, littér. : de Roubaix, néerl. Robaais.

 

JG

Verbays(t)

zie van Robaeys.

 

FD

verbe(y)len

V. ver- I. ,,Du terrain en forme de hache » (Bijl). ver-bestel. V. verbustel.

 

EV

Verbecelte

zie Verbesselen.

 

FD

Verbeck(e(n))

-beckt, -becq(ue), zie van der Beke.

 

FD

Verbecq

Verbecque, cf. le suivant, ainsi que Delbecq, Delebecque.

 

JG

Verbee(c)k(e(n))

zie van der Beke.

 

FD

Verbee(r)st

Verbeyst, Verbeijst, van Beest, van der Beerst: PlN (ter) Beerst (WV). 12e e. Arnulf van der Berst; 1302 te Colins vander Berst, Bg.; 1330 Willems gelde vander Beerst, IJzendijke (DFI); 1397 Rike van Berst = 1398 Riquewin van der Berst… Ost van Best, Ing. (DEBR. 1970); 1786 Joannes Verbeirst=J. Verbeist, Ardooie; 1786 Albertus Verbeirst = Verbeist, Koolskamp (DEWULF1977).

 

FD

Verbeeck

Verbeek, Verbeke, Verbeck, Verbeken, Verbecq, Verbecque, -èque (formes pic.), etc. Contraction de Van der Beke (= du ruisseau); comp. Del(e)becque.

 

JG

Verbeeld

-eelt, zie Verbilt.

 

FD

Verbeelen

Verbelen, Verb(e)ylen, Verb(e)ijlen. Metr. Ver Bêle: vrouw Bêle. Zie Bele(n). 136 e. Balduinus filius Bêle = Boidin ver Belen sone = Balduinus ver Mabezuen, Cent (LIND.); 1372 van Verbeelen vander Scaghe, Ktr. (DEBR. 1970); 1372 van ver Beelen Daneels wijf was vanden Dale = 1373 van Beelen vander Donct Daneels wijf vanden Dale, Ktr. (V 22, sor°). – 2. Theoretisch mogelijk < Van der Beelen.

 

FD

Verbeelen

Verbelen. 1699 «Lambert Verbee-len » BourgNamur ; matronyme flam. : ver ‘dame’ + Beele, hypocor. de Ysabele [FD].

 

JG

Verbeemen

zie van Beemen.

 

FD

Verbeeren

Verbeiren(s), Verberne, Verbieren: PlN Beringen in Haacht of Pepingen (VB). 1374 H. van Beringen; 1508 Matheus van Berim = 1597 Anna Berincks, At.; 1649 Peeter van Beren = van Beerem, Kh.; 1688 Gilliam van Berum, Baal; van Berum = van Beren = Verberen = Verbeiren (VS 1984,400,500).

 

FD

Verbeeren

Verbeiren. Nom d’origine: Berin-gen, à Haacht ou Pepingen (BrFl), par ex. 1688 «van Berum» = Verbe(i)ren [FD].

 

JG

Verbeet

zie van der Beeten.

 

FD

Verbeiren(s)

zie Verbeeren.

 

FD

Verbeke(n)

zie (van der) Beke.

 

FD

Verbelen

zie Verbeelen.

 

FD

Verbelien

Metr. Ver Belie: vrouw Mabelie of Sibelie. Zie Belien.

 

FD

Verbennen

cf. Verbinnen.

 

JG

Verbennen

zie Verbinnen.

 

FD

Verbèque

zie van der Beke.

 

FD

Verber(c)k

zie van de(n/r) Ber(c)k.

 

FD

Verber(c)kmoes

zie Berckmoes.

 

FD

Verber(c)kt

zie van der Berckt.

 

FD

Verbercht

zie Verbert(en), van der Berckt.

 

FD

Verberdt

Verberg(h)t, zie Verbert(en), van der Berckt.

 

FD

Verberne

zie Verbeeren.

 

FD

Verbert(en)

Verbercht, Verberg(h)t, Verberdt. Metr. Ver Ber(ch)te: vrouw Berta, Berte. Germ. VN. Zie Berte. 1301 Joh. voren Berchten; 1336 Henricus voren Berthen, Lv. (LIND.); 1372 Joh. voren Berten, Vissenaken (HM); 1606 Maycken Verbert = Verbeert, Edegem (SELS). – 2. Soms < Verberckt.

 

FD

Verbesse(m)

Metr. Ver Besse(n). Germ. VN Beza (MAR. 1986,76), afl. van berht-naam. 1278 Franco dictus voren Besken, Lv. (HB 584). – 2. PlN Bessemt in Grimbergen, Hombeek, Tervuren (VB): plaats waar bezemrijs, brem groeit (ESBr. 1993,131-6).

 

FD

Verbesselen

Verbesselt, Verbecelte, Verbestel, Verb(e)ustel, Verbutsel: Metr. Bessele, dim. Van Betsa, afl. van berht-naam (LIND.). 1140 Beszela, Welden; 1207 Bessela (GN). 1272 Reynerus filius Bessele, Tv.; 1313 Reynerus filius Reyneri Verbesselen, Lv.; 1307 Hendrik voren Besselen, Lv. (LIND.); 1308 Jacomini filius Reneri Verenbesselen, Tv. (BERDEN). – Lit.: F. MESKBNSfDefamlmaam Verbesselt.ESBr. 1993, 131-6.

 

FD

Verbesselen

Verbesselt, Verbecelte, Verbestel, Verb(e)ustel, Verbutsel: Metr. Bessele, dim. van Vertessen: Metr. Ver Tesse: vrouw Eustachia. Vgl. Tesse, Tessens. 1727 Jacobus Vertessen, Olmen (MULVII).

 

FD

Verbesselt

Verbecelte. Matronyme flam. : ver ‘dame’ + prénom, fém. Bessele, cf. 1207 «Bessela» Gand [FD].

 

JG

Verbeten

zie van der Beeten.

 

FD

Verbeu(c)ken

Verbeukel, zie van der Beuken.

 

FD

Verbeure(n)

zie van der Beuren.

 

FD

Verbeurg(h)t

Verbeurt, zie van der Borgt.

 

FD

Verbeustel

zie Verbustel.

 

FD

Verbeylen

zie Verbeelen.

 

FD

Verbeyst

Verbeijst. Zie Verbeerst. – 2. Maar aangezien Verbeyst hoofdzakelijk in VB voorkomt, ligt een verklaring uit Verbi(e)st (met diftongering i/ij, ei) meer voor de hand. 1567 Willem Verbeyst, Mech. (AP).

 

FD

Verbi(e)se(n)

zie van der Biesen.

 

FD

Verbi(e)st

zie van der Biest.

 

FD

Verbielen

Verbillen: Metr. Ver Biele, Bille: vrouw Mabelie of Sibelie. Zie Belie(n). 1533 Aert Verbillen, Geertruyt Verbillen, Zolder (VANB.).

 

FD

Verbiemen

zie van Beemen.

 

FD

Verbieren

zie Verbeeren.

 

FD

Verbiest

cf. Verbist.

 

JG

Verbijlen

zie Verbeelen.

 

FD

Verbilt

Verbeelt, Verbeeld: Van der Bilt. PlN De Bilt (U), Bilt (NL), Het Bildt (FL). Bilt: nieuw aangewassen land (MOERMAN).

 

FD

verbinnen

V. ver- I, ,,De l’intérieur de l’agglomération ».

 

EV

Verbinnen

Verbennen. Nom topographique: néerl. binnen ‘à l’intérieur’.

 

JG

Verbinnen

Verbennen: Van D(a)erbinnen. Vgl. Verboven. 1584 Hans Verbinnen, Aw. (AB).

Verblijdt, Verblydt: Wsch. een reïnterpretatie, b.v. van Verbreyt (r//-wisseling).

 

FD

Verbist

Verbiest, etc. Nom d’origine: (origi­naire de) Ter Biest, NL très répandu en pays flam. (= lieu avec des joncs).

 

JG

Ver–blydt

Ver- ou ver- -blydt. 1. Car. mor. Verblijd, ,,H. réjoui ». — 2. V. ver- I. Van Terblijt (Loc. holl.).

 

EV

Verbocht

Voorbogt. PlN Bocht in Hombeek (A), Zemst (VB) (Top. XI, 2), Meerhout (A) en Lommel (L): afgeheinde plaats in de open lucht, schuthok (voor vee) (HELSEN1978; Nk. 1990,119). 1428 Peter van der Bocht, 1443 Peeteren van der Bochten; 1463 Margriete van der Bocht, Hoogstraten (HOS). – 2. Door ass. < Verborgt; zie (van der) Borgt.

 

FD

Verbockhaven

zie van Bockhaeven.

 

FD

Verboe(c)khoven

zie van Bokhoven.

 

FD

Verboekend

Verbo(e)ket: Wsch. uit Verboekt. PlN Boekt, Bokt in Peer, Zolder (L), Boeket bij Nederweert (NL): plaats waar beuken groeien.

 

FD

Verbogen

Verboogen: Var. van Verboven, door v/g-wisseling.

 

FD

Verbois

Proven. Vert Bois (Dép. Housse).

 

EV

Verbois

Verdbois. 1275-76 «Gillos dou Ver Bos» RegTournai, 15e s. «Nicolas Tollet de Verbois» AnthrLiège; Vert Bois, fréquent en Wallonie, surtout comme nom de maison ou d’enseigne e.a. à Liège, cf. 1416 «Maison du Vert Bois», 15e s. «Maison, brassinne ensei­gnée du Verd Bois en Puits-en-Sock» (E. Renard, BTD 26, 277).

 

JG

Verbois

Verdbois: Verspreide W. PlN en huisnaam Vert-Bois: Groen Bos. 1275 Gillos dou Ver Bos, Dk. (RL); 1416 maison du Vert Bois; Nicolas Tollet de Verbois, Luik (RENARD).

 

FD

Verboket

Soit surnom: w. vert bokèt ‘vert morceau’, soit francisation du NF flam. Verboekt < Van der Boekt, d’après le NL Boekt (= hêtraie) en Limbourg [FD].

 

JG

Verboket

zie Verboekent.

 

FD

Verbomme

zie van den Boom.

 

FD

Verbon(d)

zie van Bont.

 

FD

Verboogen

Var. de Verboven (ci-dessous), avec alternance v/g [FD].

 

JG

Verboogen

zie Verbogen.

 

FD

Verboom(en)

Verboonen: Van der Boom(en). PlN Boom, Bomen. Zie Van den Boom.

 

FD

Verborg(h)(t)

zie van der Borgt.

 

FD

Verborgstadt

-stads: PlN, b.v. Borgstede bij Hamburg of Borgstedtbij Kiel (SH).

 

FD

Verborne

zie van de(n) Born(e).

 

FD

Verbouw(e)

-wen(s), zie van den Bauw.

 

FD

verbouwe

V. ver- I. Van Ter Bau-wen (Dép. Waregem).

 

EV

Verboven

Nom topographique: néerl. boven ‘en haut’, comp. Derboven, du flam. daarboven ‘là-dessus’; cf. aussi Verboogen.

 

JG

verboven

V. ver- I. Van Terboven, ,,De là-haut ».

 

EV

Verboven

zie Derboven.

 

FD

Verbra(e)(c)kel

zie van Brakel.

 

FD

Verbraak

Verbraek(k)en, Verbraeck(en), Verbra(c)ken, zie van der Braeken.

 

FD

Verbraeken

Verbraecken, Verbracken. Forme contractée de Van der Braeken (= de la jachère) [FD].

 

JG

Verbraemt

zie van der Braemt.

 

FD

Verbreu(c)k

cf. Verbroek.

 

JG

Verbreu(c)k(en)

zie van den Broeke.

 

FD

Verbreugghe

Verbreugh, zie van der Brugghen.

 

FD

Verbreuk

Verbreuck. NF tournaisien sans doute d’origine toponymique, d’après le lieu-dit Verd Breuc à Amougies [MH]).

 

JG

Verbreyt

Forme ouest-flam. altérée de Marbaix (FD, BTD 67, 1995, 102).

 

JG

Verbreyt

Metr. 1308 Henricus Verenbreid = H. Verbreide, Heverlee (HM). – 2. Wvl. verhaspeling van Marbaix (zie Demarbaix). 1640 Marbaix, 1648 Marbey, 1654 Verbrey, 1667-70 Verbreyt, Tielt; Ludovicus Marbey fs. Martinus trouwt in Tielt in 1654 als Verbey; zijn kinderen worden gedoopt aïs resp. Marbey, Verbey, Verbreyt; ze trouwen aïs Verbreyt (VS1979,77); 1681 Henrick Verbreijt, Tielt (KWII).

 

FD

Verbrigg(h)e

zie van der Brugghen.

 

FD

Verbroucht

Wsch. grafie (NF) voor Verbrouck.

 

FD

Verbrouck

Verbroekken, zie van den Broeke.

 

FD

Verbrugg(h)e(n)

zie van der Brugghen.

 

FD

Verbrugge

Verbruggen, Verbrugghe, Ver-brugghen, etc. Nom d’origine: Ter Brug-ghe(n), NL très répandu en pays flam. (= habi­tant près du pont).

 

JG

Verbu(e)(c)ken

zie van der Beuken.

 

FD

Verbuere

zie van (der) Beuren.

 

FD

Verbunt

zie van Bont.

 

FD

Verburg(h)t

zie van der Borgt.

 

FD

Verbust

Verbuyst: Van (der) Burst, Verb(e)urst. Zie Van Burst. 1630 van der Beurst, 1650 Verbust, 1655 Verburst, Mech. (MERTENS); 1658 Jan Verbeurst, Waas (VAN G. VIII); 1605 Laureyns Verbust, Schelderode-Gent (PBG).

 

FD

Verbustel

Verbeustel. Zie Verbesselen. – 2. Uit Verbiestel < PlN Biestlo (ESBr. 1993,131-6)??

 

FD

Verbutsel

Wsch. var. van Verbustel. Evtl. = Van Butsel.

 

FD

Verbuyt

-uijt: Wsch. var. van Verbreyt.

 

FD

VERbuyt

V. ver- II. ,,Epouse de Bodon ».

 

EV

Verbys(t)

zie van der Biest.

 

FD

Vercaemer

Vercaemert, Vercamer. Nom topo­graphique: moy. néerl. caemer ‘chambre’, équiv. du NF Delchambre.

 

JG

Vercaemer(e)

-mert, zie van der Kamer.

 

FD

Vercaempt

Vercamp(t),Verkampt,Verkant,Vercant, Caempt, Verca(e)mpst,Vercampts,Vercaemst, Verkaemst, Vercamst, Kamst: PlN Caempt: plaats waar kemp, hennep groeit (Mnl. canep, caemp). PlN Ter Caent (1439) in Menen (DF VI). Ass. mpt/nt is normaal (vgl. kantoor < Mnl. comptoor). Wellicht teelde de maker van hennepen touw zelf ook hennep: 1397 Janne van der Caent van smoute, corden = 1400 Janne van der Caent reepmakere; 1382 Heynric van der Caent; 1417 Willem van der Kaent = Willem van der Caent, Ktr.; 1398 Joeris van den Caenst, Deerlijk (DEBR. 1970,1958); 1588 Willem van der Campt; 1565 Roelant Vercaempt, 1640 Jan Vercaemt, Ktr. (KW); 1631 Jan vander Caemst, Deerlijk = 1639 Jan vander Caempt = 1643 Jan vander Campt = 1644 Jan Vercaempt, Vichte (vader van) 1675 Anthonius Vercaem(p)t (vader van) 1711 Adrianus Vercaemt, Vichte = 11763 A. Vercoomst, Wg. (vader van) 1737 J. B. Vercaemt = 1770 Vercampt = fiSis Verkaemst, Vichte (vader van) 1791 Judocus Vercampt = 1818 Josse Vercaempst (med. J. Vercaemst, Wev.).

 

FD

Vercaeren

zie van der Kar.

 

FD

Vercae-ren

,,Des sommets », Vercammen).

 

EV

Vercagne

Vercai(n)gne, Vercaignie,Vercaeygne: PlN La Cagne in Esquerdes (PdC) (DF VI), ter Caignen in Watermaal (Bs.) (MVN1941,20). 1511 Maerten van Caignen, Ktr. (KW); 1553 Antheunis van der Quaigne; Kuurne (KW II).

 

FD

Vercagne

Vercaigne, Vercaignie, etc. 1511 « Maerten van Caignen » Courtrai ; nom d’ori­gine: La Cagne, à Esquerdes (PdC), Ter Caignen, à Watermaal (Bruxelles) [FD].

 

JG

Vercalsteren

zie van Calsteren.

 

FD

Vercam(me(n))

zie van der Kam.

 

FD

Vercamer(e)

-mert, -mbre, Vercammer, zie van der Kamer.

 

FD

Vercammen

etc. Cf. 1754 «Jacques Verkam» Archennes; surnom de brasseur: moy. néerl. kam, comme ‘brasserie’, cf. Van der Cam(men).

 

JG

Vercamp(t)

-cam(p)st, -campts, -cant, zie Vercaempt.

 

FD

Vercarre

zie van de(r) Kar.

 

FD

Vercautere(n)

zie van de Cauter.

 

FD

Vercauteren

Vercouter, Vercoutere, etc. Nom d’origine très fréquent: Ter Coutere, flam. kouter équivalent du fr. (topon.) couture, lat. culturel.

 

JG

Vercayie

zie van Caill(i)e.

 

FD

Verchain

zie Deverchin.

 

FD

Verchel(de)

zie van der Schelde(n).

 

FD

Vercheval

1359 «Martin de Vert Cheval» An­thrLiège, 1655 «Jean le verdcheval» La Gleize, 1707 «Barthélémy Verdcheval», 1714 «Sé­bastien Vercheval» BourgNamur, 1801 «Fran­çois Verdcheval» La Gleize; probabl. nom d’enseigne liégeoise, cf. 1585 «L’Escu de Home, joind. vers S. Lambert au Vercheval», 1652 «habitation (…) portante l’enseigne du Verd Cheval» (E. Renard, BTD 26, 275; É. Legros, BTD 27, 129), cf. DicPatRom 1997, 18.

 

JG

Vercheval

BN naar het uithangbord: groen paard. 1359 Martin de Vert Cheval, Luik (AVB); 1480 Martin fils de feu Piètre de Verdcheval…la maison et brassine dite de Verdcheval à Saint-Séverin, Luik (ISC); 1585 au Verdcheval, Luik (RENARD 275).

 

FD

Verchruijsse

zie van der Cruyssen.

 

FD

Vercken(s)

zie Verken(s).

 

FD

Verckist

zie Verkest.

 

FD

Vercknoske

zie van de Cnocke.

 

FD

Verckoren

zie Verkooren.

 

FD

Verclaire(n)

zie Vercleren.

 

FD

Vercleeren

cf. Verkleeren.

 

JG

Verclemmen

Metr. Ver Clemme: vrouw Clementia. Zie Clemmen(s) 2.1501 Jan Verclemen, Tessenderlo; 1523 Jacob Verclemen kynder, Claeus Verclemen, Meerhout (MNT 271).

 

FD

Vercleren

Verkleeren,Verclairen: Metr. Ver Clere: vrouw Clara. 1292 Wolfaert Daen ver Claren zone,

Hulst (DEBR. 1962); 1337 Jacop Verclaren, Cent

(RSGI).

 

FD

Vercleven

zie van Kleef. Vercley(e)n, zie van der Cleyen.

 

FD

Verclyt(t)e

zie van den Clyte.

 

FD

Vercnocke

zie van de Cnocke.

 

FD

Vercoelen

zie van der Kuylen.

 

FD

Vercoille

Vercoullie, -ouillie. Forme contractée de Van Coillie.

 

JG

Vercoille

zie van Coillie.

 

FD

Vercooren

zie Verkooren.

 

FD

Vercors

Vercour, Verdcourt, Ve(r)tcourt. Huisnaam Le Verd Coeur: het Groene Hart in Luik (RENARD 274). – 2. PlN Vercourt (Somme). – 3. PlN Verte-Cour in Glons (LU) (J.G.).

 

FD

Vercou(i)llie

zie van Coillie.

 

FD

Vercou(s)tre

Vercout(t)er(e(n)), zie van de Cauter.

 

FD

Vercoulen

zie van der Kuylen.

 

FD

Vercouter

-ère, cf. Vercauteren.

 

JG

Vercoven

zie Werkhoven.

 

FD

Vercoville

Verkeerde lezing van Vercouille (vroeger was u = v).

 

FD

Vercoyen

zie Verkooyen.

 

FD

Vercraeye

PlN of huisnaam De Kraai(e). Zie Kraai 2.

1382 Piètre van der Craie, Deinze (DEBR. 1970).

 

FD

Vercrus(s)e

Vercruyce, Vercruys(s)e(n), Vercrysse, zie

van der Cruyssen.

 

FD

Vercruysse

Verkruysse, Vercruyssen, etc. Nom d’origine (fréquent en pays flam.): Ter Cruse, Cruyse (= à la croix).

 

JG

Verda

Difficilement forme w. de verdard (non attesté FEW 14, 608-9), surtout que le NF ne paraît pas liégeois.

 

JG

Verda(e)t

Hypercorrect voor Verdoot?

 

FD

Verdaasdonk

zie van Daasdonk.

 

FD

Verdavaine

Profess. Verte avoine, N. de marchand d’avoine.

 

EV

Verdavaine

Verdavoine. Surnom de cultiva­teur: anc. fr. verde avoine ‘verte avoine’.

 

JG

Verdavoine

-aine: Fr. verte avoine: groene haver. BN

ofBerBN.

 

FD

Verday

 (NF ardennais), Verdeau (à Tournai). Surnom (dû à la couleur des yeux?): dérivé en -eau de vert, cf. par ex. w. (Charleroi) vèrdia ‘accenteur mouchet (oiseau)’ FEW 14, 512b, à rapprocher de l’anc. fr. verdel ‘perroquet’ (à cause de ses plumes vertes), comp. 1288 «Vre-diaus li papegais», «Vrediel le perroquet» Lille, cf. H. Roussel, éd. du Renart le Nouvel du Lillois Jacquemart Giélée, 1961, 334b [MH].

 

JG

Verday

zie Verdel.

 

FD

Verdbois

cf. Verbois.

 

JG

Verdbois

V. Verbois.

 

EV

Verdbois

zie Verbois.

 

FD

Verdcourt

zie Vercors.

 

FD

Verde

Sans doute anc. fr. (Tournai, 1321) verde, f. ‘marchande de légumes verts’ Gdf 8, 185. –Cf. aussi 1553 «H. Leclercq dit Verde tieste» Mons(BTD 16,250).

 

JG

Verde

Verriez. 1324 «Jacquemon Verdet» NécrArras; dérivé en -et de vert; comp. Verday, -eau (ci-dessus).

 

JG

Verdé

Verde(z), Verdee, Verdée: 1. Dim. van Ofr.

verde: groen. 1324 Jaquemon Verdet, Atrecht

(NCJ). – 2. Patr. Dim. van Germ. frith-naam. 1293

Hubert Vredet, Atrecht (NCJ).

 

FD

Verdebout

Patr. Germ. VN frith-balth ‘vredemoedig’: Fridubold. 12e e. Frethebaldus; 1200 Willelmi cognomento Verdeboldi de Arcele (GN); 1303 van Salemoone Verdebouds scult, Bg.

(VERKEST); 1397 Olivier Verdeboud, Ip. (BEELE).

– 2. PlN Vert Debout in Velaines (H) (J.G.)?

 

FD

Verdebout

Soit nom d’origine: Vert Debout à Velaines (Ht), soit de l’anthrop. germ. frithu-bald, latinisé en Verdeboldus, cf. 1397 «Oli­vier Verdebout» Ypres [FD].

 

JG

VERdebout

V. ver- II. «Epouse de Thibaud ».

 

EV

Verdeg(h)em, (van)

van Verdeghen, (van) Veerdeg(h)em, van Veirdeg(h)em: PlN Verdegem in Beveren-Roes. (DF XVI). Veerdegem in Machelen-Deinze (OV) (TW). 1274 Egidii de Verdenghem, Wg. (DEBR. 1980).

 

FD

Verdel

Verdeau, Verday: BN Ofr. verdel: papegaai.

1278 Jehan Verdiel=Jehans Verdiaus, H (CSWI).

 

FD

Verdel(len)

Van der Dellen. PlN Délie: dal. 1345 Aert

van der Dellen, Genk (VDZ).

 

FD

Verdenet

Peut-être nom d’origine, par ex. Verdonnet (Côte d’Or); sinon, var. de Verdelet (avec échange des liquides / < n), dérivé de vert?

 

JG

Verdenet

PlN Verdonnet (Côte-d’Or). –

2. Verdonnet, dim. van Verdon i.

 

FD

Verdenne

Verdinne. Nom d’origine: Verdenne, à Marenne ou Waha (Lx).

 

JG

Verdenne

Verdinne: PlN Verdenne in Marenne of

Waha(LX).

 

FD

Verdesseldonck

zie van Desteldonck.

 

FD

Verdeur

-eure. Nom de profession: moy. pic. (1445) verdeur ‘garde-forestier’ FEW 14, 5 lOb, cf. Verdier (ci-dessous). – Ou bien forme contractée de «van der Deuren» comme nom d’enfant trouvé, cf. 1753 «Jacobus van der Deuren ante portam inventitiorum » Louvain [FD]. Cf. aussi Verdure.

 

JG

Verdeur(e)

V. ver- I. Altér. de Ver-deuren, synon. de Verdoorne, ,,De l’épinaie ». Synon. : Verd(e)ure.

 

EV

Verdeur(e)

Verduere: i. Vondelingnaam: 1753 Jacobus van der Deuren ante portam inventitiomm; 1757 Catharina Verdeuren ante portam templi jesuitarum, Lv. (VS1976,264). –2. Vervorming: 1672 Jacobus Verdière, Bg. (vader van) 1674 Jacoba Verdeere, Bg. = 1711 Jacoba Verdeuren, Schriek = 1774 Jacoba van Doren, Schriek (VVF-Krant 1994,12). – 3. Zie Verdure.

 

FD

Verdevoye

Verspreide PlN Verde voie, verte voie: groene weg. Vgl. Van Groenwege. 1305 Baldevinus le Vrient de Viridi Via, Beuvrequen; 1492 Mahieu Verdevoie = 1501 M. de le Verdevoie, St.-Omaars (DF XVI); 1468 Jan Gande dit de la Verdevoye…van Chiloye-en-Ternoiz (PARM.); 1589 P. Verdevoy, Ariën-Aw. (AP).

 

FD

Verdeye(n)

Verdijen: Adaptatie van Verdée (zie Verdé). 1753 Judocus Farday = 1784 J. Fardeijs = 1794 J. Verdez, Zuurbemde (vader van) 1783 Anna Maria Fardeijs = 1785 A. M. Verdé = 1787 A.M. Verdij = 1790 A. M. Verde = 1792 A. M. Verdée = 1794 A.M. Verdeij, Zuurbemde (med. A. Declerck, Brussel).

 

FD

Verdeyen

Adaptation flam. du NF Verdée, cf. Verde, Verde [FD]?

 

JG

verdeyen

V. ver- I. Intervers. : Ver(h)eyden, ,,De la bruyère ».

 

EV

Verdez

zie Verdé.

 

FD

Verdick(t)

-icq, zie Verdijck.

 

FD

Verdickt

Verdicq, Verdique (formes fran­cisées), etc. Var. de Verdijck, forme contractée de Van Dijk [FD].

 

JG

Verdier

1645 «Jeanne Verdier» BourgNamur; nom de profession: anc. fr. verdier ‘garde-forestier; jardinier’ FEW 14, 510b; cf. aussi Verdeur et Verdy.

 

JG

Verdier

Verdy, Duverdier: BerN Ofr. verdier: boswachter. Wsch. niet te scheiden van Verdière. In elk geval is Duverdier op te vatten aïs de la Verdière 2.1221 Viridarius; 1235 Jehanés Verderus; 1241 Rogiers Verdarii, Atrecht (NCJ); 1708 Jacques Verdier, de weduwe Verdy (ongetwijfeld afstammeling van 1544 Verdière, Menen, zie i.v.), Menen(COUSS.).

 

FD

Verdière

Verdier(r)e, Verdriêre, -iere. Ofr. verdière: groengors (vogel). BN. – 2. PlN Verdière: bosgebied onder toezicht van een boswachter. 1208 Basin Verdière; 1244 pro Huberto Verdière; 1253 Felipes des Verdieres, Atrecht (NCJ); 1298 Juliane Verdière, Bg. (VERKEST);+1300 Ansel Verdière, Yolens de le Verdière, Artesië (BOUGARD); 1349 Jakemes dele Vredière, 1400 Tassart dele Vredière, Dk. (TdT); 1544 Jan Verdière, Menen (KWII).

 

FD

Verdière

Verdiere. 1208 «Basin Verdiere» NécrArras, 1279-80 «Gilles Verdière» Reg-Tournai, 1561 « Melchior Verdiere » Antoing ; forme fém. du précédent ou bien anc. fr. verdiere, verderie « étendue de bois soumise à la juridiction d’un verdier’ (Bougard-Gysse-

ling 278), cf. 1296-1302 «li veve Ansel Verdiere», «Yolens de le Verdiere» Impôt-Artois. — On peut songer aussi à l’anc. fr. ver-dière ‘bruant, sorte d’oiseau’ (Gdf 8, 186; ALW8, 140-1 )[MH].

 

JG

Verdievel

zie van Dievel.

 

FD

Verdij(c)k

Verdy(c)k, Verdikt, Verdick(t), Verdique, Verdicq, Verduyckt, Verduijckt: Van der Dijkt. Collectieve PlN Dijkt: plaats met dijken. 1281 Joh. de Dict, Temse; 1321 Adaem van der Dicht (HAES.); 1267 Egidius de Dict, Waasmunster; 1315 Jan van der Dicht, Rupelmonde; 1325 Adam van der Dict, Tielrode (FLW); 1484 Jan van der Dict, Cent (V. D. HAL.); 1508 Dierick Verdict, Temse (DE MAN); 1584 Goris Verduyckt, Aw. (AB); 1701 Jan Sacharias Verdyck, Diest (CLAES1983).

 

FD

Verdijen

zie Verdeyen.

 

FD

Verdijn

zie Verdin.

 

FD

Verdikkelen

zie van Dickelen.

 

FD

Verdikt

zie Verdij(c)kt.

 

FD

Verdin

-ing(h), -ijn, -yn: i. Zie Duverdyn. – 2. Var. van Ferdin. 1485 J. Verdin, Bastenaken (J.G.).

 

FD

Verdin

Proven. 1. Vedrin (Inter­vers.). — 2. Verdenne (Dép. Marenne, anc. Verdine).

 

EV

Verdin

Verdyn. 1485 «J. Verdin dudit Faen» JusticeBastogne, 1787 «P. J. Verdin» Bourg-Liège, 1795 «Jérôme Verdin» BourgNamur; nom d’origine: Verdun (Meuse), avec confu­sion -un/-in. Comp. w. liég. vèrdin ‘canne à épée, esp. de rapière’, d’après l’anc. liég. vèrdin, anc. fr. verdun, esp. d’épée fabriquée à Verdun DL 688, FEW 14, 280.

 

JG

Verdinne

zie Verdenne.

 

FD

Verdique

zie Verdijck.

 

FD

Verdo(e)nck

-donk, -donckt, -donc(q), zie van Donck.

 

FD

VER–doene

V. ver- II. ,,Epouse de Do(do)n ».

 

EV

Verdon

Verdoene, Verdron: i. Dim. van Ofr. verde: groen. BN/ – 2. PlN Verdon (Marne).

 

FD

Verdon(k)schot

Uit Van der Don(ck)schot, FN in

NB. PlN Donschot bij Deurne (NB) (med. W. Veekens, Boxtel). 1389 Heyne van der Donschout, VB (BOLSEE); 1661 Mattheus vander Donckschot, Becanus(MULVI).

 

FD

ver–donc(k)

ou don(c)k. V. ver-

1,  ,,Du donjon ». V. Donk.

Ver- ou ver- -droncken. 1. Verdronken, ,,Noyé ». N. des enfants d’un noyé. — 2. V. ver- I. Tronken, ,,Souches d’arbres ». Synon. : Du Tronquoy.

 

EV

Verdonck

-onckt, Verdonk; Verdoncq, -onc (formes romanisées), etc. Nom topogra­phique: moy. néerl. donk ‘hauteur sablonneuse en terrain marécageux’, cf. Van der Donck.

 

JG

VER–doo(d)t

ou ver- -doo(d)t. 1. V. ver-II. ,,Epouse de Dod(on). — 2. Proven. Dood(hoek), ,,Coin de la mort », (Dép. Bassevelde).

 

EV

Verdood

Verdoodt, Verdoot. 1688 «Jan Verdoot» Opwijk; forme évoluée de Verdoort < Verdoorent < Van Dooren. Bibliogr. : F. Debrabandere, Van Dooren en Verdoorent, VIS124, 1988,48-9.

 

JG

Verdood(t)

-oor(e)nt, -oot, zie van der Doorent.

 

FD

Verdoolaeg(h)e

zie (van) Doolaeghe.

 

FD

Verdoren

zie van den Doorne.

 

FD

Verdoucq

zie (van) Donck.

 

FD

Verdoy

Metr. Ver Doye: vrouw Dooie, Dode < Germ. VN Doda (MORLETI). Vgl. Doyen.

 

FD

Verdren

Proven. 1. V. Vedrin. — 2. Verderen (hoek), ,,(Coin) plus éloigné ».

 

EV

Verdren(g)

Verdrengh(t), zie van de Drinck.

 

FD

Verdriêre

zie Verdière.

 

FD

Verdron

zie Verdon.

 

FD

Verdroncken

Wsch. reïnterpretatie van Verdonck. 1795 Cornélius Verdroncken, Ukkel-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Verdru

Verdruye, Verdruije: PlN Verde Rue: groene straat, in Acquin, Caffiers (PdC), Haveskerke, Komen, Oud-Berkijn (Nord) (DF), Waziers: 1421 au lieu con dist a le Verderue (CCHt V,397). 1505 Verderue, H (CSWIII); 1517 Jeronimus de la Verde Ruwe, clericus, Cameracen. dyoc.; 1520 Carolus de la Verderuwe, Bs. (MULIII); 1544 Pierchon Verderue, Armentiers-Bg. (PARM.); 1580 Jeronimus de la Verderue, Ktr. (KW).

 

FD

Verduere

zie Verdeure.

 

FD

Verdult

BN Verdoold of uit Verdwaald. 1583 Verdoelt, Tilburg; 1620 Verdollt, Drunen; 1631 Verdult, Bergen-op-Zoom (PDB).

 

FD

Verdun

1295-1300 «Jehan de Verdun» Comp-tesMons; nom d’origine: Verdun (Meuse); cf. aussi Verdin.

 

JG

Verdun

zie Verduyn.

 

FD

Verdure

1470 «George Verdure» Lille; p.-ê. fr. verdure, w. liég. verdeur, anc. fr. verdor ‘ver­dure, légumes frais’; cf. aussi Laverdure et Verdeur.

 

JG

Verdure

Laverdure, Laverdeur(e), Verdeur(e), Verduere: i. PlN Verdure: groen, gebladerte, loof. 1470 George Verdure, Rijsel (SPL); 1578 Jacques de la Verdure, Gent-Aw. (AP); 1584 Jeroen Verduere, Aw. (AB); 1631 Guillame Verdure, Ktr. (KW); 1684 Jean Laverdeur, Lierneux (HERB.). -2. De vormen op -eur kunnen BerN zijn. Ofr. verdeur: boswachter. 1385 Guillaume le Verdeur (MARCHAL).

 

FD

Ver–dure.

ou ver- -dure. 1. Profess. Pro­ducteur ou marchand de verdure. — 2.  V. Verdeur(e).

 

EV

Verdurm(e(n))

zie van Durm(e).

 

FD

verdurme

V. ver- I. ,,De la Durme » (Riv.).

 

EV

verdussen

V. ver- I. Van Terdutsen (Dép. Everbecq), ,,Du (domaine)

thiois ».

 

EV

Verdussen

zie van der Dussen.

 

FD

Verduyckt

zie Verdijck.

 

FD

verduyn

V. ver- I. ,,De la dune ».

 

EV

Verduyn

Verduijn, Verdun. Uit Verduynt, van der Duint, van der Duunt. PlN Ter Duunt: groep duinen, zandheuvels, in Zwevezele (DF III). 1343 Ruggre van der Duunt, Ktr. (DEBR. 1971); 1413 Lauwers van der Duunt fs. Jan; 1419 Jan Lauwers van der Duunct, Zwevezele; 1728 Anna Verdun (meter van) J. B. Verdunkt, Th.; 1776 Ignaes Verduyn, Gits (MARICHAL). – 2. PlN Verduin: 1314 in campo dicto Verdun; 1356 op den Verduen; 1406 op den Verduyn, Asse. Volgens LINDEMANS (KCTD1930,41) migratie van Fr. PlN Verdun. 1356 Gherems van Verduen (PEENE 1949); 1339 Reinier van Verdun, Bg. (TAM.). -3. BN? 1239 Giles li Verduns de Borghiele (SMTI). – Lit.: F. DEBRABANDERE -G. VERDUYN, De familienaam Verduyn. LG1991,89-93.

 

FD

Verduystert

Car. mor. ,,L’éclipse, l’assombri ».

 

EV

Verduystert

Wsch. reïnterpretatie van Verduyst < Van der Duist. PlN Ter Duust in 1460 in St.-Martens-Leerne (OV) en Vosselare (OV) (med. Gyss.). 1393 van Grielen van der Duust; 1382 Jan van der Duust, Machelen (DEBR. 1970); 1584 Peter Verduest, Aw. (AB).

 

FD

Verdwaaid

BN? Vondelingnaam? 1760 Jan Maertens Verdwaaid, Limmen (PDB).

 

FD

Verdy

1561 «Collard de Verdy» DénFloren-ville, 1752 «Jean-Baptiste Verdy» Bourg­Namur ; forme w. de Verdier. Secondairement, surnom: w. verdi ‘vendredi’, cf. Vendredi.

 

JG

Verdy

zie Verdier.

 

FD

ver–dyck

-eckt, -ee(c)ke(n). V. ver ï. ,,De la digue », ,,De la chê­naie », ,,Des chênes ».

 

EV

verdyen

V. Verdeyen.

 

EV

Vere, van de

zie van de Veere.

 

FD

Verecht

Vereckt, zie van der Eeckt.

 

FD

Vered

zie van der Riet, van Reeth.

 

FD

Vereecke

-ecke, Ver Eecke, Verheecke; Veree-cken, Verecken, Vereycken, etc. Nom d’ori­gine (fréquent en pays flam.) Ter Eeke (= au chêne), cf. Van der Eecke(n).

 

JG

Vereeke(n)

Vereecke(n), Vereecque, Vereque, Verecke, -en(s), Verhee(c)ke(n): i. Samentrekking van Van der Ee(c)ke(n). Zie Van der Eyken. – 2. Evtl. korte vorm van Van der Vereeke. Zie Van der Vreken.

 

FD

Vereeno(o)(ghe)

zie van Eenoo.

 

FD

VEReenogghe

V. ver- II. ,,Epouse du borgne ».

 

EV

Vereerde

zie van der Aerden.

 

FD

vereerstraeten

V. ver- I. Heirstraat, ,,De la voie principale ».

 

EV

Vereerstraeten

zie van Herstraeten.

 

FD

Vereertbrugg(h)en

zie van Ertbruggen.

 

FD

vereertbrugghen

V. ver- I. Aarden-brug, ,,Du pont de terre ». (Dép. Winnegem).

 

EV

Vereggen

Veregeen, zie van der Heggen.

 

FD

Verein

zie Ferin.

 

FD

Verekt

zie van der Eeckt.

 

FD

Verel(e)st

zie van der Elst.

 

FD

Verelle(n)

zie van der Helle.

 

FD

Verelst

Ver Elst, Verhelst, etc. Nom d’origine (fréquent en pays flam.): Ter Elst (= aunaie, aunoit), cf. Van der Elst.

 

JG

Verelzen

zie van den Elzen.

 

FD

Vereman

Proven. Veer (L.D.), avec suffixe -man, d’orig.

 

EV

Vereman(s)

zie (de) Veerman.

 

FD

Veremme

Verheem: i. Metr. Ver Emme, Ver Imme: vrouw Emma. – 2. Zie Verhamme.

 

FD

Veren, van der

zie van de Veere.

 

FD

Verenghen

zie van Rengen.

 

FD

Verenne

-es, Vérenne. 1591 «Jean de Verenne» Namur, 1597 «Thomas de Verenne» Bourg-Dinant, 1602-3 «Laurent de Verenne» Ter-riersNamur, 1639 «Jacques Verenne», 1687 «Jeanne Verene» BourgNamur; probabl. nom d’origine: Vérenne(s) (du lat. *vitrina ‘ver­rerie’) e.a. à Serinchamps, Dion et Pesche (Nr); ou bien var. de Wérenne.

 

JG

Verenne

Vérenne, Verennes: 1. Zie van Renne. –2. PlN Verenne in Serinchamps, Dion en Pesche (N) < Lat. vitrina: glasblazerij. 1591 Jean de Verenne, Namen (J.G.).

 

FD

Verenneman

zie Veranneman.

 

FD

Verept

Verrept: PlN Ter Ept: plaats waar eppe groeit. In Waarloos (A) (ROEL. 1942). 1368 die

Eept, Wechelderzande; 1368 vander Eept, Weelde (VERB. II); 1557 Costen Verept, Reet (SELS); 1594 Peeter Ver(r)ept, Aarts. (MAR.).

 

FD

Vereque

zie Vereeke(n).

 

FD

Vererf(v)en

Vererfve, zie van der Erven.

 

FD

Vererre

zie van der Heeren.

 

FD

verertbruggen

V. Vereertbrugghen.

 

EV

Verertbruggen

zie van Ertbruggen.

 

FD

Vereruysse

zie van der Cruysse(n).

 

FD

Veres(se)

zie van den Esse.

 

FD

Verest

zie van der Est, van der Elst.

 

FD

ver-est

-eycken, -eyt. V. ver- I. ,,De la frênaie », ,,Des chênes », ,,Des osiers’ (Verriet).

 

EV

Veret

zie van der Riet, van Reeth.

 

FD

Vereuille

Adaptatie van Verhulle?

 

FD

Vereuille

NF du départ, du Nord, mais origi­naire de Bourgogne (Côte-d’Or) d’après les

atttestations des 17e et 18e s. (GeneaNet); sans doute d’origine toponymique.

 

JG

Verey(c)k(en)

Vereyckem, zie van der Eyken.

 

FD

Vereycken

etc., cf. Vereecke.

 

JG

Vereyckmans

Afl. van Vereyck(en).

 

FD

Vereyd(h)en

Vereyen, zie van der Heiden.

 

FD

Vereyt

Verreydt, Verrydt, Verryt, etc. Forme contractée de Van de Rijt, Van de Riet, appel-latif riet, rijt, reet ‘petit cours d’eau, chenal’ [FD] ; cf. aussi Verayt.

 

JG

Vereyt

zie van der Riet.

 

FD

Verfaill(i)e

Verfa(e)llie, zie van der Faille.

 

FD

Verfaillie

Verfaille, etc. 1615 «Jan Verfaillie» Passendale; équivalent flam. du NF délia Faille, Delafaille, etc., d’après le topon. Faille, Falie, très répandu en Flandre occ. (= terre en forme de manteau, de cape) [FD].

 

JG

ver-faillie

-feuille. V. ver- I. ,,De la fente, de la crevasse ». N. roman (De la Faille) ou italien (Délia faglia). Autres formes flam. : V(and)er- -Failgen, -Faille.

 

EV

Verflieren

PlN Flieren (G). Maar 1799 Willem Verflieren in Woensel is de zoon van Joannes van Flierde (PDB), wsch. var. van Van Vlierden.

 

FD

Verftraete

zie van de(r) Strate(n).

 

FD

Verg(h)eylen

V. ver- I. ,,Des col­lines ». (Hil).

 

EV

Verg(h)eynst

zie van der Ginste.

 

FD

Verga(e)len

Vergalle(n): PlN (ter) Galen in Vorst (A) (HERMANS). 1360 Jannis vander Galen; 1380 Vrancke vander Gaele, Diest (CLAES 1986); 1444 Segero vander Galen, St.-Tr. (GHYSEN); 156 e. Jan vander Galen, Vorst (HERMANS); 1465 Wouter Vergalen, Her. (DERCON).

 

FD

vergaelen

V. ver- I. ,,De la clai­rière » (Fig. : Goal, ,,Clairure d’un tissu ». Synon. : Vergalle.

 

EV

Vergaerde

Vergaert: PlN Gaerde: tuin, hof. 1340 Gheraerd van der Gaerde, Bg. (JAM.).

 

FD

ver-gaert

-gauts, -gauw(en), -geer. V. ver- I. ,,Du jardin » (Gaard), ,,Du fossé » (Goot. V. Vergote), ,,De la région » (Gouw), ,,Du Geer » (Riv.).

 

EV

Vergauts

zie Vergouts.

 

FD

Vergauwe

Vergauwen. Soit nom topogra­phique: moy. néerl. gouw, gauw ‘région, étendue’ (Carnoy 152), ou nom d’origine: Ter Gouwen, à Tamise et Haasdonk [FD].

 

JG

Vergauwe((n)s)

zie Vergouwen.

 

FD

Vergeele

zie Vergeyle(n).

 

FD

Vergeer

zie van de Geer.

 

FD

Vergeerbergen

Metr. Ver, Vrouw Geerberge. Germ. VN Gerberga (MORLETI).

 

FD

ver-gels

-geyle(n). V. ver- I. ,,De la terre trop grasse », (Geil), V. Vergeule.

 

EV

Verger

-ez, -es, -es, zie Duverger.

 

FD

Verger

Vergez. 1575 «Poncelet Vergier» Dén-Florenville; sans doute nom de fonction: anc. fr. vergier, moy. fr. verger ‘celui qui porte une verge devant le magistrat’, anc. champ. vergierel ‘huissier à la verge’ FEW 14, 501a; ou bien de fr. verger, cf. Duverger.

 

JG

Vergetin

Dubbel dim. (-et-in) van Fr. verge: roede (o.m. landmaat).

 

FD

Vergetin

Surnom: dérivé en -in de vergeter ‘pousser (en parlant de sarments), fouetter, etc.’ FEW 14, 493a, à rapprocher d’anc. fr. vergeton ‘petite verge, rejeton, rameau’.

 

JG

Vergeyle(n)

Vergeele, Vergh(e)ylen, Verg(h)eijlen. Metr. Ver Geile: vrouw Geile. Germ. VN Geila (Fm.). Germ. gaila ‘vrolijk’ > Ndl. geil. 136 e. Geile Lambins, Evergem; 1174 Alard fîlius Geilen (GN); 1252-84 Petrus voren Gheyle fîlius quondam Gheile, Lv.; 1415 Jan Vergeylen, Tn. (HM). – 2. Zie Vander Gheylen.

 

FD

Vergeynst

V. ver- I. ,,Du genêt », (Ginst).

 

EV

Verghetem

zie van der Geten.

 

FD

Verghote

zie van der Goten.

 

FD

Vergieu

Surnom délocutif d’après un juron du type rvertudieu-i, rverge Dieun sous une forme abrégée? Cf. aussi Verjus.

 

JG

Vergieu

zie Verjus.

 

FD

Vergine

Vergi(e)n: Metr. Lat. HN Virgin(i)a. 1190 uxor eius Virgina, Oudenburg (LEYS1959); 1398 Vergine Geins, Bavikhove; 1398 Verghine van Hulsvelde, Meulebeke (DEBR. 1970).

 

FD

Verginst,

zie van der Ginste.

 

FD

Vergis(s)on

PlN Vergisson (Saône-et-Loire). -2. Zie Fernagut.

 

FD

Verglorie

zie Glorie.

 

FD

Vergne

Proven. 1. „Aulne ». N. d’ar­bre, caractér. d’une propriété. — 2. Ruisseau à Wiers.

 

EV

Vergne(s)

Vergnaus, Vergn(i)on, -iolle, Verne, Vernet, -ez, -el, -eau, -aut, -aus, Vernhet: Ofr. ver(g)ne: els (boom) en afl. Verspreide PlN. Vgl. Vernay. 1564 Jacques de Verne, Dk.-Aw. (AP).

 

FD

Vergniolle

Vergnon, -ion. Noms d’origine: topon. dérivés de fr. dial. verne, w. viène ‘aulne’? Cf. aussi Vernay, Vernel, Vernet.

 

JG

Vergo(o)te

Vergotte, zie van der Goten.

 

FD

Vergoltz

Vergôls, zie Vergult.

 

FD

Vergoos(s)en

Metr. Ver Goosse: vrouw Gose. Germ. VN Godeza, vrl. afl. van God-naam. Vgl. Goossens, Vergouts.

 

FD

Vergote

V. ver- I. ,,Du fossé » (Goot). Synon. : Ver- -gauts, -goûts.

 

EV

Vergote

Verghote. Nom d’origine: Ter Gote, topon. très répandu (e.a. seigneurie à Courtrai) signifiant ‘conduit, rigole’ [FD]; cf. Van der Goten.

 

JG

Vergouts

Vergauts, Verguts: Metr. i. Ver: vrouw + Germ. VN Godeza, afl. van God-naam, zoals Godevaart. 1035 signum Godece, Cent (GN); 1356 Vergoetsen dochter = Marie Godeverts, Bs. (PEENE). – 2. Germ. VN Golda. Vgl. Vergult, Verguldezoone.

 

FD

Vergouwen

Vergauwe((n)s): i. PlN Ter Gouwen in Haasdonk en Temse: 1375 ter Gouwen (GYSS. 1956,93). 1281 Daniel de Gouwe; Egidius de Gouwe, Temse (HAES.); 1295 van der Gouwen, Haasdonk (FLW); 1340 Clemme van der Gauwen, Beveren-Waas (DECONINCK); 1390 Jan vander Gouden, Aw. (ANP). Zie ook van der Gouw.

 

FD

Vergracht

Vergrackt, zie van der Gracht.

 

FD

ver–gracht

-gucht,  -gult,  -guyse, -haaren ou haeren et -haert,

 -ha(e)g(h)e(n), -ha(e)s(t), -ha-leweck, -hamme, -hasselt, -hau-waert, -haven, -haverbeke, -havert, -hé, -heecke(n), -hegge(n), -he(i)rstraeten, -helle(n), -hel-pen, -helst, -heug(h)e(n), -heust. V. ver- I. ,,Du talus », ,,Du ha­meau » (Gehucht), ,,des ravins » (Guïl, ,,ravin, avec le t final, indice du collectif), ,,Des terres arides » (Haar et Haart, avec le même in­dice), ,,Des bosquets », ,,,Du frêne, de la frênaie » (As, Ast), ,,Du hameau de Hal(le) », (Hallewijk), ,,Du méandre » (Ham), ,,Du ruis-saeu de Ever » (Everbeek ou Ever-becq, Loc.), ,,De la bruyère » (Hei), ,,Des chênes » (Eiken), ,,Des haies » (Heg), ,,Des voies principales » (Heirstraat), ,,Des collines » (Hil), ,,De la Helpe » (Riv.), ,,De l’au-naie » (Elst), ,,Des hauteurs » (Hogen : Comp. : Verhoogen), ,,Des buissons » (Heest).

 

EV

Vergriete(n)

Vergriette, zie Grieten(s).

 

FD

Vergroesen

zie van Groesen.

 

FD

Vergucht

etc. Forme contractée de Van der Gehucht, Van der Gucht, équivalent du NF fr. Duhameau, Duhamel.

 

JG

Vergucht(e(n))

Vergught, zie van Gehuchten.

 

FD

Verguet(en)

Wellicht verhaspeld < Verguchte(n).

 

FD

Verguldezoone

zie Goudesone.

 

FD

Vergult

Verguldt, Vergoltz, Vergôls. Metr. Ver Gult: vrouw Golda, Germ. VN. Vgl. Vergouts, Verguldezoone. 1576 Adriana Vergults, Boechout (SELS). – 2. Metr. Ver Godild. Germ. VN gud-hild ‘god-strijd’. 1236 Godildis de Ansbeka; 136 e. Godild, Cent (GN); 1400 Luuc Vergodelden = 1451 Luycs beemt vander Goelden, Brecht (MNT 276).

 

FD

Verguts

zie Vergouts.

 

FD

Verguyse

Wsch. spelling voor Verjuys; zie Verju(s). 1584 Gijsbrecht Verguys; Niclaes Verjuys, Peter Verjuys, Aw. (AB). De naam werd in 1700 in Asse-nede geherinterpreteerd aïs Voorhuyse (PDB).

 

FD

Verhaaf

zie Ten Haaf, van der Hâve.

 

FD

Verhaag(en)

zie van der Hage(n).

 

FD

Verhaar

-aaren, Verhaeren. Nom topogra­phique: moy. néerl. hare ‘plateau sec, sablon­neux’.

 

JG

Verhaar(en)

Verharen, Verhaere(n), Verharne: Van der Haar(en). Vrij verspreide PlN Haar, Hare(n): zandige heuvelrug (TW). Vgl. Van Haeren. 1433 Arnoud vander Hare, filius Diedericx vander prochie vander Hare bi Utrecht (PARM.); 1535 Hans Verhaer, Wijk bij Duurstede-Aw. (AP); 1570 Daniel Verhaer, Lv. (HENNO).

 

FD

Verhacghe

zie van der Hage(n).

 

FD

Verhack

Verack(e), Verac(k)x, Verrax: PlN Ter Haecs,

Aex: bijlvormig stuk grond, b.v. in leper. 1326 Cateline van der Haex, Ip. (BEELE); 1543 Kaerle vander Aecx, Roes. (AERBEYDT); 1557 Verhaecx, 1563 Verhaick, Mech. (MERTENS).

 

FD

Verhaeg(h)(e(n))

-ghem, -gué, zie van der Hagen.

 

FD

Verhaege

Verhaeghe, -haegue, Verraeghe, -aghe; Verhaegen, Verhagen, Veraghen, Veraghaenne, Verraghen, Verraghenne etc. Forme contractée de Van der Haegen, d’après l’appellatif très fréquent: Ter Haghe (= à la haie).

 

JG

Verhaeren,

cf. Verhaar, -aaren.

 

JG

Verhaert

Verha(a)rd, Verra(e)rt, Verraedft): Uit Verhaar (met paragogische t) of hypercorrect voor Veraert, Van Aert (zie van der Aerden). 1540 Hansken Verhart, Goor; 1543 Peter Verhaert, Deurne (AP).

 

FD

Verhaert

Verhaer. Peut-être fausse régression

de Veraert, moy. néerl. aert ’embarcadère, quai’ [FD].

 

JG

Verhaest

zie van Raes.

 

FD

Verhaeven

zie van der Hâve.

 

FD

Verhaever(t)

zie Verhavert.

 

FD

Verhaeverbeke

zie (van) Haverbeke.

 

FD

Verhag(h)e(n)

Verhague, zie van der Hage(n).

 

FD

Verhalle(n)

zie van der Hallen.

 

FD

Verhalleman

zie Veranneman.

 

FD

Verham(me)

Veramme, Veremme, Voorhamme, Verheem: Van der Hamme, naast Van (den) Hamme. 1319 ter Hamme, Menen (DE V). 1398 Jan van der Hamme, Wev. (DEBR. 1970); 1724 Pierre Veramme, Heule (COUSS.).

 

FD

Verhamme

Nom d’origine: Ter Hamme, topon. très répandu en Flandre, e.a. à Menin.

 

JG

Verhanneman

zie Veranneman.

 

FD

Verhard

zie Verhaert.

 

FD

Verharen

Verharne, zie Verhaaren.

 

FD

Verhas(t)

zie van Raes.

 

FD

Verhassel(t)

zie van der Hasselt.

 

FD

Verhasselt

Verhassel. Nom d’origine: TerHas-selt (moy. néerl. hasselt ‘coudraie’), plusieurs NL dont Hasselt (Lb).

 

JG

Verhauven

Verhauwen, zie van (den) Hauwe.

 

FD

Verhauwa(e)rt

zie van Hauwaert.

 

FD

Verhaven

zie van der Hâve.

 

FD

Verhaverbeke

zie (van) Haverbeke.

 

FD

Verhavert

Verhaever(t), Ver(r)aver, Verhovert: 1. PlN Havert: plaats waar haver groeit, haverveld. Vgl. Van Haver(e). 1369 Theodericus de Havert, Mtr. (SKM); 1370 Heine van der Havere, Temse (DE MAN). – 2. Zie Van der Avoort.

 

FD

Verhaygen

zie van der Hagen.

 

FD

Verhé

Verhée, Verhee. Graphie hypercorrecte pour Veree < Van der Ee (Ee = eau, nom de ruisseau) [FD].

 

JG

Verhe(e)

Verhé. Hypercorrecte spelling voor Veree < Vander Ee. PlN Ee: water. 1287 Riquard van der E, Sijsele (CG); 1398 Martin de le Ee, Ip. (BEELE); 1433 A. van der Ee, Den Haag (CCHt); 1680 Cornelis Verhee, Cornelis Veree, Koudekerke (VERGR. 1972). – 2. Var. voor Van Hee.

 

FD

Verheck(en)

zie van der Eyken.

 

FD

Verhee(c)ke(n)

zie Vereeke(n).

 

FD

Verheecke

cf. Vereecke.

 

JG

Verheedt

Van der Heet. PlN Heet, var. van Heide. Zie Van der Heiden.

 

FD

Verheerstraeten

zie (van) Herstraeten.

 

FD

Verhees(en)

Verheezen, zie van Hees.

 

FD

Verheest

zie van der Eest.

 

FD

Verhegg(h)e(n)

Verheghe, zie van der Heggen.

 

FD

Verhegge

Verheggen, etc. Forme contractée de Van der Hegge(n), équivalent du NF Del(a)-haye.

 

JG

Verheide(n)

zie van der Heiden.

 

FD

Verheijke

zie van der Eyken.

 

FD

Verheirbrugge

zie van Herbruggen.

 

FD

Verheire

Zie Van der Heeren. – 2. Adaptatie van Rom. Ferraire, Ferrere: smid. 1689 Judocus Ferrere, Knesselare; 1690 Petronilla Ferrere = 1716 Ferraire = 1738 Verheire; 1719 Joannes Ferrere = Verheire (vader van) 1720 Joannes Verheire, Knesselare (med. R. Debbaut, Cent).

 

FD

Verheirstraeten

zie (van) Herstraeten.

 

FD

Verhelesonne

zie Heylesonne.

 

FD

Verhelle

Verhellen. Nom d’origine ou de rési­dence: Ter Helle (nom d’une maison à Courtrai notamment), signifiant originelle­ment ‘pente, inclinaison’, réinterprété comme ‘enfer’ [FD].

 

JG

Verhelle(n)

zie van der Helle.

 

FD

Verhelpen

zie van der Helpen.

 

FD

Verhelst

cf. Verelst.

 

JG

Verhelst

zie (van der) Elst.

 

FD

Verhemeldonck

zie van Hemeldonck.

 

FD

Verhenne

zie van Renne.

 

FD

Verhenneman

zie Veranneman.

 

FD

Verher(t)straeten

zie (van) Herstraeten.

 

FD

Verherbrugg(h)en

zie van Herbrugge(n).

 

FD

Verhertbrugge(n)

zie van Ertbruggen.

 

FD

Verherve

zie van der Erven.

 

FD

Verhesen

zie van Hees.

 

FD

Verhespen

zie van Hespen.

 

FD

Verhess(ch)en

zie van den Esse.

 

FD

Verhest

zie van der Est, van der Eest.

 

FD

Verhestraeten

zie (van) Herstraeten.

 

FD

Verhetsel

Metr. Ver Hetsele: vrouw Hezela, Germ. VN (MORLETI).

 

FD

Verheu

zie Verrue.

 

FD

Verheu(g)en

Verheug(h)e: Var. van Verhoogen? Ook Ndd. FN. De voorouders zijn tôt ça. 1730 in Rotselaar aan te treffen (med. J. van Geyt, Rijswijk).

 

FD

Verheugd

zie van der Hoeght.

 

FD

Verheul(e)

zie van der Heule.

 

FD

verheulpen

V. Verhulpen.

 

EV

Verheulpen

zie van der Hulpen.

 

FD

Verheust

Var(h)eust,Varreust, van Reust: Verheus, Verreus, Verrues < van Rues. PlN (les) Rues: straten. Zie Delarue. 1398 Henry des Reus, Dottenijs; 1394 Pieterkin ende Hannekin van Rues = 1398 Pierart des Rues, Herzeeuw; 1385 Boidin de Rues = 1398 Boudin van Rues, Rollegem (DEBR. 1970); 1622 Joannes Verheust; 1689 Oliverius Verheust = Rusman, Tielt (VS1979, 27). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Van Delrue tôt Verrue en Verheust. LG1984,385-6.

 

FD

Verheve

Var. de Van Eve, c.-à-d. matronyme ver ‘dame’ + prénom fém. Eve [FD].

 

JG

Verheve(n)

Metr. Ver Eve: vrouw Eva. 1300 obitum Eve Lupi, Ktr. (DEBR. 1970); 1298 Stas vrou Hieven, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Verheven

1. Car. mor. H. noble, supérieur. — 2.Proven. „(Endroit) élevé ».

 

EV

VERhevick

 (Pour Verheuick). V. ver- II. ,,Epouse de Hugues ». V. Verhuyck.

 

EV

Verhevick

zie Heuvinck.

 

FD

ver–hey(d)e(n)

-heydt. V. ver- I. ,,De la bruyère ».

 

EV

Verheyde

Verheyden ; Verheye, Verheyen, etc. Forme contractée de Van der Heyde(n), etc., néerl. heide ‘bruyère’.

 

JG

Verheyde(n)

Verhey(e(n)), zie van der Heiden.

 

FD

Verheydt

Verheijdt, Verheyt: Hypercorrect voor Verreydt of var. van Verheyde.

 

FD

VERheylesonne

V. ver II. ,,Fils de l’épouse Halin ».

 

EV

Verheylesoon

-zoon, -sonne, -senne, Verheylson(n)e, zie Heylesonne.

 

FD

Verheyleweg(h)en

Verheylenweghe, Verheijleweghem: Metr. Vrouw Heilwig. Germ. VN hail-wîg ‘heel-strijd’: 1155 Helewigis; 1228 Heylewig, Cent (GN). 1320 Everardus voren Heylewighen, Lv. (HM); 1331 Diederic veren Heilwighen = 1335 wilen Diederijcs ver Heilwighen, Aw. (CLEMEUR).

 

FD

ver–heyleweg(h)en

-hezen et -hiest, -hille, -himst et -humst, -hoeft et -hoeven, -hoest, -hoeyen et -hoye, -hofstadt, -holen, -hoo-gen, -hoop, -houstraeten. V. ver- I. ,,Des voies principales » (Heirwegen), ,,Des buissons » (Hezen, pluriel; Heest, collectif), ,,De la colline », ,,Des (prés aux) guimauves » (Heemst), ,,De la ferme » (Hoeve) ou ,,De la maréchalerie » (Hoejsmederij), ,,De la houssaie » (Hulst), ,,Des foins » et ,,Du foin » (Hooi-en), ,,De la rési­dence » (Hoptad), ,,Des trous » ,,Des hauteurs », ,,Du tas », ,,De la chaussée » (Hoogstraat).

 

EV

Verheyst

zie van de(r) Rijst.

 

FD

Verheyt

zie Verheydt.

 

FD

Verhezen

zie van Hees.

 

FD

Verhiepe

zie Veriepe.

 

FD

Verhiest

zie van der Rijst.

 

FD

Verhijen,

zie van der Heiden.

 

FD

Verhille

zie van Hille.

 

FD

Verhimst

zie van Heemst.

 

FD

Verhocht

Verhoeft, zie van der Hoeght.

 

FD

Verhoe(l)st

zie van de Roost.

 

FD

Verhoef(f)

zie van der Hoeven.

 

FD

Verhoeke

zie van (den) Hoeke.

 

FD

Verhoene

zie Veroone.

 

FD

Verhoestra(e)te

Verhoegstraete, van der Ougstraete, Verhou(g)straete(n), Verhousstraete, Verhoufstraten, Ver(r)ougstraete, Veroudstraete, (van) Roestra(e)te(n), Roelstraete: PlN Houtstraat (VS 1994,396). Zie Haustraete. 1440 wedewe Jans vander Houfstrate, Ktr. (BAELDE); 1538 Jan Verhoustraten, Testelt; 1576 Jan Verhoustraten, Mech.-Aw. (AP); 1695 Carel Verhoestraete, Pittem; 1/57 Franciscus Verhougstraete, Aarsele; 1723 César Verhoustraete, Tielt; 1723 Jan Veroestraete, Tielt. Van de Ooigemse Verougstrate = Veroe(g)strate = van Houstraete = van O(o)straete stammen in de i8e e. af: van Roe(l)straete, Roelstrate (med. J. Roelstraete, Ktr.).

 

FD

Verhoestraete

Verougstraete, etc. Nom d’ori­gine: Ter Houstrate (16e s.), nom d’un fief à Ooigem [FD].

 

JG

Verhoeve

Verhoeven, Verhoven, Veroven. Nom d’origine: moy. néerl. hoeve ‘censé, ferme, métairie’ (= de la censé).

 

JG

Verhoeve(n)

zie van der Hoeven.

 

FD

Verhoeye(n)

zie van Ooyen.

 

FD

Verhofstad(t)

-ste(de), zie van der Hofstadt, -stede.

 

FD

Verhofstadt

etc. 1500 «Jan vander Hofstadt», 1567 «Sebastiaan van der Hoffstadt» Enghien; nom d’origine ou de domaine : Hofstad, topon. très fréquent en Flandre, notamment à Castre et Gooik [BR].

 

JG

Verhoft

Verhogt, zie van der Hoeght.

 

FD

Verhoie

zie van Ooyen.

 

FD

Verhoijsen

zie Verhuizen.

 

FD

Verhoken

zie Verroken.

 

FD

Verholen

Verholle, zie van der Halle(n).

 

FD

Verholleman

zie Veranneman.

 

FD

Verhonhoove

zie van Oudenhoven.

 

FD

Verhonig

Ook Veronig, uit Oostenrijkse FN Fronig, Frônig (PDB). Wellicht var. van Fro(h)ning, afl. van frôn: wat tôt de heer behoort, of var. van Frômig, Fromig, afl. van Germ.^rem-naam.

 

FD

Verhons

zie Véron.

 

FD

Verhoofstad

zie van der Hofstadt.

 

FD

Verhoog(en)

Verhooghe, zie van den Hoogen.

 

FD

Verhoonhove

zie van Oudenhoven.

 

FD

Verhoosel(e)

zie van Hoorsele.

 

FD

Verhoost(e)

zie van de Roost.

 

FD

Verhopen

zie van der Hoop.

 

FD

Verhost

Zie Van de Roost. – 2. Uit Verhorst, door ass. rs/s. 1536 Dirk Verhorst, Goch (Kleef ); 1580 Peter Verhost, Mech.-Aw. (AP).

 

FD

Verhote

zie van der Goten.

 

FD

Verhou(g)straete(n)

Verhoufstrate, zie Verhoestraete.

 

FD

Verhoven

zie van der Hoeven.

 

FD

Verhovert

zie Verhavert.

 

FD

Verhoye(n)

zie van Ooyen.

 

FD

Verhu(l)st

zie van der Hulst.

 

FD

Verhue

zie Verrue.

 

FD

Verhuizen

Verhoijsen: Wellicht reïnterpretatie van Vreysen.

 

FD

Verhulle

zie van den Huile.

 

FD

verhulpen

V. ver- I. Van Ter Hulpen, ,,De La Hulpe » (Loc.) ou Van der Hulp, ,,De la Hulpe » (Riv.). Synon. : Verheulpen.

 

EV

Verhulpen

zie van der Hulpen.

 

FD

Verhulsdonk

PlN Hulsdonk (NB).

 

FD

Verhulsel

zie van Hulsel.

 

FD

Verhulsen

Wsch. var. van Verhulsel, evtl. van Van Hulsen.

 

FD

Verhulst

Verhust Nom d’origine très fréquent en pays flam. : Ter Hulst (= au houx).

 

JG

Verhums

zie van Heemst.

 

FD

Verhumst

V. Verhimst.

 

EV

VERhuyck

V. ver- II. ,,Epouse de Hugue ». V. Verhevick.

 

EV

Verhuyck

Verhuy(gh)t, zie van der Hoeght.

 

FD

ver-huyck

-jans, ,,Epouse- -Hugue, -Jean ».

 

EV

Verhuygen

zie Verheugen.

 

FD

Verhyser

zie Veryser.

 

FD

Verians

Vérians, cf. Verjans.

 

JG

Verians

zie Verjans.

 

FD

Veriepe

Verhiepe, Veryepe, Verjepe: PlN lepe: iep, olm (boom). 1328 Michiel van der Hipe, Vn. (DF VI); 1393 Cateline dele Yepe, Kuurne (DEBR. 2000); 1733 J.F. Verhiepe, St.-Win.; 1763 B.L. Verjepe = Veryepe, FV (VERGR. 1968,1972).

 

FD

Verier

Veriez, zie Verrier.

 

FD

Vérin

zie Ferin.

 

FD

Vering

Veering: Patr. Afl. van Veere, Vere < Germ. VN Vredenand, Ferdinand (V. D. SCHAAR). Vgl. Fero = Frido(STARK).

 

FD

Veris

Véris, Vérius: Patr. Korte vorm van Lat. FIN Severius. 1551 Jan Veris, Gulik-Aw. (AP).

 

FD

veriter

V. ver- I. ,,De la région de l’Itter (à Opitter, Limbourg, où à Itterbeek, Brabant).

 

EV

Veriter

Vériter, Vérité: W. (Gaume) adaptatie van D. Wirether = Weihretter, Weihreuter, Weihrauter < Weinraute/Weihraute: ruta graveolens, wijnruit (kruidnaam). 1477 Thoman Wyrether, Fùssen (BKECH.); 1678 Cath. Weyritter; 1689 Georgius Veyriter murarius tyrolensis = 1694 Georgi Vegritter, Messancy (Midd. 1993,121-4).

 

FD

Veriter

Vériter, w. (Bastogne) Vèritèr ‘, Vérité. Adaptation (gaumaisc) du NF all. Weyritter, Vrijritter (= chevalier libre) (P. Mathieu, BTD 61, 1988, 62), plutôt que du NF ail. Wirether = Weihretter, -euter, -auter, dérivé de Weinraute, Weihraute ‘rue fétide’ (plante) [FD].

 

JG

Vérius

zie Veris, Verjus.

 

FD

VERjans

V. ver- II. ,,Epouse de Jean ».

 

EV

Verjans

Verians, Verians, Veryans, Voorjans: Metr. Ver Jan(n)e: vrouw Johanna. 1474 Geridt Verjannen, Tg. (TYTGAT); 176-186 e. Veriannen = Verjennen = Verjans = Verjansen, Hoeselt (MNT 271); 1627 Andr. Varians, Aw. (AP).

 

FD

Verjans

Verians, Vérians, Veryans. Matro­nyme (avec le -s du génitif) ver ‘dame’ + pré­nom fém. J(e)anne.

 

JG

Verjauw

Adaptatie van Fargeau/Forgeau, zie Forgeot. G.M. Forgiau is vader van kinderen die in het doopregister ingeschreven werden aïs 1735 Fourgouw, Fourgiois, Fargauw, Versiau, Vergau, 1737 Fariauw, 1739 Verjou, 1747 Veriauw, Wezemaal(PDB).

 

FD

Verjepe

zie Veriepe.

 

FD

Verju(s)

Vérius, Vergieu: Ofr. ver(t)jus: sap van onrijpe druiven, in de keuken gebruikt aïs azijn en voor het aanmaken van sausen. Vgl. E. verjuice en Wvl. verjuus. BerBN. 1362 Heinricx Veriuus wijf, Cent (GSB); 1460 Jean Verjus, Luik; 1480 Jean Verjus, Aw. (ASG 23,24); 1497 Anthonius Pétri de Becka alias Verjuys, Aw. (MULIII). Zie ook Verguyse.

 

FD

Verjus

1360 «Henri Verjus», 1471 «Henry Ver-gut» AnthrLiège; pour E. Renard, serait ver

Diu, littér. «(image de) Dieu (peinte) en vert» (BTD 26, 272); pour Debrab., plutôt anc. fr. ver(t)jus ‘suc acide extrait de raisin recueilli vert’, w. liég. vèrdjus DFL 477, ouest-flam. ver/mis; ou bien forme de juron, cf. Vergieu. -Bibliogr. : F. Debrabandere, Een krabbe verjuus, dans De Leiegouw 24, 1987, 375-7.

 

JG

Verkaar

zie van de(r) Kar.

 

FD

Verkade

PlN Kade, hypercorrect voor kaai: lage dijk, overdam, aanlegplaats voor schepen. Vgl. Van der Kaa(ij). PlN Kade (NB), De Kade (G).

 

FD

Verkaemer

zie van der Kamer.

 

FD

Verkaemst

zie Vercaempt.

 

FD

Verkaeren

zie van de(r) Kar.

 

FD

Verkain

zie Werkin.

 

FD

Verkainder(e)

zie de Kinderen.

 

FD

Verkamer

zie van der Kamer.

 

FD

Verkammen

zie van der Kam.

 

FD

Verkampt

Verkant, zie Vercaempt.

 

FD

Verkarre

zie van der Kar.

 

FD

Verkauter

zie van de Cauter.

 

FD

Verkeersbilck

zie (van) Keersbilck.

 

FD

Verkeert

zie van de Keer.

 

FD

Verkein

zie Werkin, Verken(s).

 

FD

Verkem

zie van der Kam.

 

FD

Verkempinck

-ynck, zie (van) Kempen.

 

FD

Verken

-enne, au génitif: Verkens. Surnom: moy. néerl. verken ‘pourceau’.

 

JG

Verken(ne)

Car. phys. ou mor. Verken, ,,Cochon ». — 2. WARD (Wark).

 

EV

Verken(s)

Vercken(s),Verkenne: BN naar de fysieke of psychische eigenschappen van een varken; of BerBN voor een varkenshoeder of-fokker. Vgl. Porchel. 1208 Robertus Verkin, Cent (GN); 1280 Wouterus Verkin, Ip. (BEELE). Afstammelingen van 1686 Hendrick Verkin (Hervé) heten Verkein, Verquen, Verken, Verkenne (PDB).

 

FD

Verkennis

zie Kenens.

 

FD

Verker(c)ke

Verkerk(en), zie van der Kerken.

 

FD

verkest

V. ver- I. ,,De la colline sablonneuse ». (Geest. V. ce N.). (Tergeest, Dép. Deerlijk).

 

EV

Verkest(e)

Ver(c)kist: Van der Kerst > Verkerst > Verkest (ass. rs/s). PlN Kerst: plaats waar kers (b.v. waterkers) groeit. 1398 Stevin van der Kerst, Ing. (DEBR. 1970); 1556 Jooris van den Kerrest, Meulebeke (KWII); 1506 Jan van der Kerst; 1562 Jacop van der Kest; 1648 Nicolaijs Verkest, Ktr. (KW).

 

FD

Verket

zie Firket.

 

FD

Verkeyn

zie Werkin.

 

FD

Verkimpe(n)

-inck, zie van der Kempen.

 

FD

Verkind(dt)

zie Werkin.

 

FD

Verkinder(e)

-deren, -dre, -d(er)t, zie de Kinderen.

 

FD

Verkindere

V. ver- I. ,,(La pro­priété) des enfants ».

 

EV

Verkissen

Van der Kissen, Van der Kessen < Van der Kersen. PlN Ter Kersene in Aarsele, Dentergem en Markegem. Vandaar de Kissenstraat in Dentergem; Kersenstraat in Tielt: 1635 Kessenstraet. 1238 Eustachius de Kersna; 1352 Gossuin van der Kerssen (DF VII); 1382 Roeland van der Kerssene, Dentergem (DEBR. 1970).

 

FD

Verkist

Zie Verkest.

 

FD

Verkleeren

Vercleeren. Matronyme: ver ‘dame’ + Cleeren, forme flam. du prénom Claire.

 

JG

Verkleeren

zie Vercleren.

 

FD

Verkleij(e)

zie van der Cleyen.

 

FD

Verknocke

zie van de Cnocke.

 

FD

Verkoe(i)yen

zie Verkooyen.

 

FD

Verkoelen

zie van der Kuylen.

 

FD

Verkolje

zie van Coillie.

 

FD

Verkooren

Vercooren, Verckoren: i. Metr. Ver Coren: vrouw Cornelia. 1487 Jan Verncorens, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. Van der Coren. PlN Ter Kore/Keure: gebied waarbinnen eenkeure rechtsgeldig is. 1375 Lauwereins huys vander Coere,Aw.(VLOEB.).

 

FD

Verkooyen

Verkooij(en), Verkoyen, Verkoijen, Verkoe(i)yen,Vercoyen, Koyen, Koijen: PlNKooi(e): kooi, schaapskooi, eendenkooi. 1396 Heinric van der Coeyen, Herdersem (DE B.); 1553 Godefroijt van der Koije, Ktr. (KW); 1563 Ger. Verkoyen, Eindhoven-Aw. (AP).

 

FD

Verkooyen

Verkoyen, Koyen, etc. Nom d’ori­gine: Kooi(e), néerl. kooi ‘bergerie, volière, etc.’ [FD].

 

JG

Verkoucke

Wsch. verschrijving van Verknocke.

 

FD

Verkouille

zie van Coillie.

 

FD

Verkoulen

zie van der Kuylen.

 

FD

Verkouter

zie van de Cauter.

 

FD

verkoyen

V. ver- I. Van Ter Kooyen (Loc. Holl.), ,,Du lieu nommé : A l’étable ».

 

EV

Verkoyen

zie Verkooyen.

 

FD

Verkroost

Var. van Vertroost? Of < PlN De Troost in Zeist(U)?

 

FD

Verkrusse

Verkruysse(n), zie van der Cruyssen.

 

FD

Verkuijl(en)

zie van der Kuylen.

 

FD

Verkuil

zie van der Kuylen.

 

FD

Verkuringen

zie van Kuringen.

 

FD

Verkyndere(n)

Verkyndt, zie de Kinderen.

 

FD

Verl

PlN Verl (NRW). 1816 Verl, Oedelem (PDB).

 

FD

Verla(e)

zie Ferla.

 

FD

Verlaak

zie van de Laak.

 

FD

Verlaan

zie van der Laan.

 

FD

Verlaar

zie Verlaere.

 

FD

Verlack(t)

Verlaecke(n), Verlaeckt, Verlaek(en), zie van de Laak.

 

FD

verlae(c)k(t)

V. ver- I. ,,De la flaque d’eau » (Laak).

 

EV

Verlaenen

Metr. Ver Lane: vrouw Juliane. Zie Laenen. 1330 Willem veren Lanen, Meldert (HM); 1359 Wilhelmus dictus Verlanen, St.-Tr. (GHYSEN); 1359 Heinric diemen heet voren Laenen = 1362 Heinric Lanen, Lubbeek (MNT 276). – 2. Zie Van der Laan.

 

FD

verlaenen

V. ver- I. Van Ter Lanen (Dép. Overijsche), ,,A la Lasne » (Riv.).

 

EV

Verlaere

Verlaers, Verlaar: Metr. Ver Lare: vrouw Hilaria. Lat. HN Hilaria, Ilaria. 1303 Heinric voren Larien, Diest (F. CLAES, Oost-Bmbant 34 (i997)) 116-117); 1331 Arnoud voren Larien, Diest (OATIII); 1374 Geertrude verren Larien, Neerlinter(HM).

 

FD

Verlaet

Verlat. Van der Lat. PlN Lat, misschien te vergelijken met IJslands ledja: slijk, Ohd. letto: leem. 1396 den hère vander Lat, Lier (FRANS); 1723 Antonius van der Laet, Mierop (MUL VII). –2. Uit Verla(e)ckt. Zie Van (de) Laak.

 

FD

ver–laet(en)

ou Ver- -laet(en). 1. V. ver- I. ,,(De la ferme) du serf » (Laethof,

Dép.  Lovenjoel).  —  2.  Verlaten, ,,Enfant abandonné ».

 

EV

Verlaeten

zie van Latem.

 

FD

Verlaine

Proven. Loc.

 

EV

Verlaine

Verlein(e), Verlenne, Verleyn: PlN (LU) en in Tohogne en Tournay (LX). 1312 Johanne dicto Verlennes, LU (AVB); 1334 Colars de Verlenes, Wanze (SLLIII). De dichter P. Verlaine (1844-1896) stamt uit Tohogne (KCTD1952,409).

 

FD

Verlaine

w. Vèrlin.ne. 1363 «Johans dit Hane-poie de Verlaine» GuillLiège, 1668-69 «Noe Verlen» émigré en Suède, 1736 «Jean-Nicolas Verlaine» BourgNamur; nom d’origine: Ver­laine (trois en Wallonie, et donc sans doute plusieurs familles Verlaine). – La famille du poète Verlaine venait de Verlaine, hameau de Tohogne (cf. É. Legros, BTD 26, 409-410).

 

JG

Verlande

Verlant: Wsch. hypercorrecte

remterpretatie van Verlende, resp. Verlent. 1620 Verlande, Duinkerke (PDB).

 

FD

Verlat

zie Verlaet.

 

FD

Verlaten

NF d’enfant trouvé?

 

JG

Verlaten

Verlathem, zie van Latem.

 

FD

Verlay

Van der Laey. PlN De Laaie: waterloop, in leper en Kaaskerke. 1292 Machiel vander Laye; 1314 Simon van der Laye, Bg. (DF IX); 1555 Daniel Verlaye, Vilvoorde-Aw. (AP).

 

FD

Verlé

Verlee, Verlée, Verley, Verlet, Verlez. 1355 «Jean de Verlée», 1630 «Marguerite Verlée» BourgNamur; probabl. nom d’ori­gine: Verlée, près d’Havelange (Nr) ou Verlé, à Brecht (Anv); ou bien forme contractée de Van der Lee, d’après le moy. néerl. lee ‘petit canal’ [FD].

 

JG

Verlecke

Huisnaam in Brugge: 1351 huus dat men heet ter Lecke. 1298 Henrici domini de Lecka; 1302 van Jans goede van der Lecke, Bg. (DF IX). -2. Riviernaam de Lek in Nederland, waarnaar de heerlijkheid De Lek bij Lekkerkerk (ZH) vernoemd is. 1278 Heinrike van der Lecke, Dordrecht (CG); 1355 Janne van Pollanen hère vander Lecke ende van Breda (HB120); 1416 Henricke vander Leck, Lier (FRANS).

 

FD

Verleden(s)

zie van der Lee.

 

FD

Verlee

Proven. Loc.

 

EV

Verlee

Verlé(e). Zie Van der Lee. – 2. PlN Verlée (N). 1355 Jean de Verlée = 1364 Jean de Verlée, écuyer (a fait transport d’un fief sis) à Verlée (ISC).

 

FD

Verleene

zie van de Leene.

 

FD

Verleg(h)

PlNLeg(NB).

 

FD

Verlein(e)

Verlenne, zie Verlaine.

 

FD

Verlende

Van der Lende. PlN ter Lende = ter Linde. Zie Van der Linde(n). 1326 Jan van der Linde = 1336 Jehan de le Lende, Ip. (BEELE); 1398 Rasse van der Lende, Deinze (DEBR. 1970).

 

FD

Verlent

Metr. Ver Lente: vrouw lolente. 1267 lacop ver Lenten soene, Velzeke (CG); 1576 Peter Verlent, Oudenaken-Aw. (AP).

 

FD

Verlet

-ez, -es, Verley: i. Verelet, dim. van Ofr. verel: grendel. BerBN. 1752 Judocus Verley, St.-Win. (VERGR. 1968). – 2. Zie ook Verlee, Van der Letten.

 

FD

Verleure

Metr. Ver Leure, Lore: vrouw Laura. Vgl. Verloren. 1302 Colart Lore, St-Q. (MORLET); 1633 Maria Verleure, Lo (CRAEYE). – 2. Zie ook Verlee, Van der Letten.

 

FD

Verleuw(e)

zie van der Leeuw.

 

FD

Verley

Var. van Verleye(n). – 2. Zie Verlet, -ez.

 

FD

Verleye

Verleyen. Ter Leye, nom d’origine assez fréquent dans la région de la Lys; cf. aussi Van der Leyen.

 

JG

verleye(n)

V. ver- I. ,,De la Lys ».

 

EV

Verleye(n)

zie van der Leye(n).

 

FD

Verleyn

Zie Verlaine. – 2. Var. van Verleyen.

 

FD

Verleysen

-eyzen, zie Leysen.

 

FD

VERleysen

V. ver- II. ,,Fils de l’épouse Liét- -aud, -ard, etc. ».

 

EV

Verlie

Zie Verly(e).

 

FD

Verliefde(n)

Hoofdzakelijk Ovl. FN. Daarom in de

eerste plaats reïnterpretatie van Van Lierde (zoals

Van Liefde). – 2. Evtl. Metr. 1333 Jan voren

Lieveyden = 1391 Jan veren Lyveyden, Lv. (HM). Verlies, zie Leysens.

 

FD

Verlijen

Verlye(n), zie van der Leyen.

 

FD

Verlijsen

zie Leysens.

 

FD

Verlinde

Verlinden. Nom d’origine très fréquent: Ter Linde (= au tilleul); cf. Van der Linden.

 

JG

Verlinde(n)

V. ver- I. ,,Du tilleul, des tilleuls’.

 

EV

Verlinde(n)

zie van der Linde(n).

 

FD

Verlodt

zie Verlot.

 

FD

verloes

V. ver- I. ,,Des bosquets » (Lo).

 

EV

Verloes

Verloey, zie van der Loo.

 

FD

Verloi(n)gne

Verlonje: PlN Luingne (H), wordt in het

Kortrijkse loendzje uitgesproken. Hier de

waterloop La Luigne (vgl. Doutrelui(n)gne). 1230

Peronam de Loinge, Dottenijs (DEBR. 1980); 1398

Jaquemin van der Loinge, Har. = 1407

Jaquemaerd van der Loengen, Ktr. (DEBR. 1970,

1958).

 

FD

verloingne

V. ver- I. Van Ter!oi­gne, ,,De près de l’Oigne ». (Ruis­seau).

 

EV

Verlomme

Van der Lomme. PlN Lomme (Nord).

1771 Franciscus Verlomme, St.-Win. (VERGR.

1968).

 

FD

Verloo

zie van der Loo.

 

FD

Verloo(y)

zie van der Loo.

 

FD

Verloock

zie van Look.

 

FD

Verloof

zie van der Loove(n).

 

FD

Verloop

BerN Mnl. voorlope(r): voorbode,

voorman, leider. 1251 Bernardus Vorlop, Hb.

(BRECH.); 1250 Wouter Voerloop, Lv. (ICKX); 1270

Walteri Vorloep, Erps (PEENE1949); 1561 Hans

Verloop, Tongerlo (AP).

 

FD

Verloot

Verlot. Matronyme: ver ‘dame’ + pré­nom fém. Lotte [FD].

 

JG

Verloot

zie Verlot.

 

FD

ver–loove

-looy. V. ver- I. ,,Du feuillage » (Loof), ,,Du bosquet » (Lo).

 

EV

Verloove(n)

zie van der Looven.

 

FD

Verloren

Metr. Ver Lore: vrouw Laura. 1321 Petro

Verlorenman = 1340 Pétri Vorenlorenman, Tn.

(C.BAERT); 1483 Gielise Verloren, Kh.

(DEKEYSER).

 

FD

Verlot

Verlodt, Verloot. Metr. Vrouw Lot, korte

vorm van vleivorm op -lot(e). Zie Lotens. 1448

Marie Verlots, Pamele (PARM.). – 2. Dial. uitspr.

van Verla(e)t.

 

FD

Verloy

zie van der Loo.

 

FD

Verlrugghe

zie van der Brugg(h)e(n).

 

FD

VERluyten

V. ver- II. ,,Epouse de Leudon ». V. LEUD.

 

EV

Verluyten

zie Luyten(s).

 

FD

Verly

1721 «Barbe Verly» BourgNamur; nom d’origine: Verly, à Robelmont (Lx) ou Verly (Aisne).

 

JG

Verly

Proven. Verlee (Loc.).

 

EV

Verly(e)

Verlie: PlN Verly (Aisne) en in Robelmont

(LX). 1721 Barbe Verly, Namen (J.G.); 1768 M.A.

Verlie, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Verlyck

PlN De Lijk in Averbode en St.-Pieters-Rode

(VB), Lijke in Vurste (OV) (NR).

 

FD

Verlynde

zie van der Linde(n).

 

FD

Verma

Door d-syncope < Vermade, Van der Made; zie van der Maeten.

 

FD

Vermaanen

zie van Manen.

 

FD

Vermaas(en)

zie van der Maesen.

 

FD

Vermaat

Vermaete, zie van der Maeten.

 

FD

Vermachelen

Metr. Ver Machele/Mechele: vrouw Machtildis, Mathilde. Vgl. Machtelinck(x), Mechele. 1637 Clara Vermachelen, Cent (AP). –2. Evtl. = Van Machelen.

 

FD

Vermael(e(n))

zie van de Maele.

 

FD

Vermaele

Vermaelen, Vermalen. Forme con­tractée de Van der Maele(n), moy. néerl. (to-pon.) maal, mâle ‘dépression, fond, vallée’.

 

JG

vermaelen

V. ver- I. ,,Du mallum » (Lieu des réunions publiques. Maal, toponyme fréquent).

 

EV

Vermaer(c)ke(n)

zie van der Mark.

 

FD

Vermaere(n)

zie Vermarien, van (der) Maren.

 

FD

Vermaes(en)

zie van der Maesen.

 

FD

Vermaillen

Wsch. var. van Vernaillen; rn wordt makkelijk rm (Vgl. Van Doorme < Van Doorne).

 

FD

Vermaire

zie van (der) Meer.

 

FD

Vermal(en)

zie van de Maele.

 

FD

Vermand

zie Vromand.

 

FD

Vermandel

Vermandele, Vermander, Ver-mandere. Nom d’origine: (riverain) de la Mandel, affluent de la Lys qui passe à Roulers et Izegem, mais aussi Ter Mandel, nom d’une seigneurie [FD].

 

JG

Vermandel(e)

-der(e), zie van der Mander.

 

FD

Vermanden

zie van de Mande, van der Mander.

 

FD

Vermang

Vermant, zie Vromant.

 

FD

Vermarcke

zie van der Mark.

 

FD

Vermarien

Vermarien, Vermaere(n): Metr. Ver Marie: vrouw Maria. 1372 Sigerus veren Marien, Lv.; 1384 Goeden Vermarien, Wijgmaal (HM); 1447 Dignen Vermarien = 1449 Digne Vermaren, Aarts. (MAR.); 1588 Joris Vermaren, Mech.-Aw. (AP). Zie ook Marien, Maris.

 

FD

Vermase

Vermasse, Vermassen. Forme con­tractée de Van der Maas, équivalent de De-meuse.

 

JG

Vermasen

Vermassse(n), zie van der Maesen.

 

FD

Vermast

zie van der Mast.

 

FD

VER–mast

ou ver- -mast, -massen. 1. V. ver- II. ,,Epouse de Mast, de Mas-son ». V. MAD (Maz). — 2. ,,Du mât, des mâts » (Limite de propri-priété).

 

EV

Vermaurke

zie van der Mark.

 

FD

Vermaut

V. ver- I. Van der Mou-t(erij), ,,De la malterie ». Synon. : Vermout.

 

EV

Vermaut

Vermaux, Vermout. Adaptation flam. de Fremault, dérivé roman de l’anthrop. germ. Frumold, Fromolt < frum(a)-wald, latinisé en Fromaldus [FD] ; cf. aussi Fremeau, -ault.

 

JG

Vermaut

Vermout, Vermaux, Vermauwt, Vermaute, Vermoet: Patr. < Fremault, Fermaut, Rom. vorm van Germ. VN Vromoud. Zie Fremault. 1686 Maria Vermault, Lo (CRAEYE).

 

FD

Verme(r)sch

Vermes(en), Vermesse, zie van der Meersch.

 

FD

Vermèch

zie van der Meersch.

 

FD

Vermeegen

zie van Megen.

 

FD

Vermeer

Vermeere(n), zie van der Meer.

 

FD

ver–meer(en)

ou -me(i)re, -meersch ou -meirsch, -meesch, -meulen ou -m(e)ylen (N° 67) ou -mo(e)Ien. V. ver- I. ,,Du lac, des lacs » (Meer), ,,Du marais » (Meers, Dialecte), ,,Du pré hu­mide » (Mees, Dialecte).

 

EV

Vermeerbergen

zie (van) Meerbergen.

 

FD

Vermeerch

Vermeers(ch)(en), Vermees(ch), Vermeesen, zie van der Meersch.

 

FD

Vermeersch

Vermeesch, Vermersch, Ver-meirsch, etc. Nom d’origine très fréquent: Ter Meersch; cf. aussi Van der Meersch.

 

JG

Vermeil(en)

Vermeille, zie van der Meylen.

 

FD

Vermeir

Vermeire, Vermeiren, Vermeer, Ver-mer, Vermeeren, Vermeren, etc. Forme contractée de Van der Meer, appellatif moy. néerl. meire, meere ‘grand étang’.

 

JG

Vermeir(en)

Vermeir(r)e, zie van der Meer.

 

FD

Vermeirs(ch)

Vermeirsche, Vermei(r)ssen, zie van der Meersch.

 

FD

Vermelen

zie van der Molen.

 

FD

Vermer(c)kt

Vermerght, zie van de Merckt.

 

FD

Vermer(en)

Vermerre(n), zie van der Meer.

 

FD

Vermet(ten)

Zie Matte. – 2. Evtl. < Van der Met(t)en, naar PlN Met(te), wellicht meet: weiland, hooiland. 1404 Goisin van der Meten, Ronse (LENOIR); 1752 Nikolaas vander Metten, Bever(CORNELIS).

 

FD

Vermeulecom

zie van Meulecom.

 

FD

Vermeulen

[12e NF le plus fréquent en Belgi­que]. Nom d’origine extrêmement répandu: Ter Molen (= au moulin); cf. aussi Van der Meulen.

 

JG

Vermeulen

-eul(l)e, -euleu, -eulin, zie van der Molen.

 

FD

Vermey(d)en

zie van der Meyden.

 

FD

Vermeylen

Vermylen, etc. Forme contractée de Van der Mijlen, moy. néerl. mile, mijl ‘lieue, banlieue’ [FD].

 

JG

Vermeylen

zie van der Meylen.

 

FD

Vermeys

zie van der Meersch.

 

FD

Vermier(d)t

zie van Miert.

 

FD

Vermiesch

zie van der Meersch.

 

FD

Vermin

1. Proven. Vermine ou Fer-mine (Dép. Izier). V. Verminnen.

 

EV

Vermin(nen)

Metr. Ver Minne: vrouw Minne. Zie Minne 2.

 

FD

Verminck(sel)

Vermynck: Dial. ontrond < Vermunck; zie Vermunicht. Vermincksel is volksetymologisch (Mnl. minke = mincsel: verminking).

 

FD

verminnen

V. ver- I. ,,Des biens banaux » (Van der Meenen). Ver­min, ,,Du bien banal ».

 

EV

Vermis(sen)

zie van der Meersch.

 

FD

Vermo(e)len

zie van der Molen.

 

FD

vermo(o)te

V. ver- I. ,,Des prés humides » (Mot, Dialecte).

 

EV

Vermo(r)gen

Wsch. reïnterpretatie van Vermorcken < Vermarcke.

 

FD

Vermoens

zie Fermont.

 

FD

Vermoere

Vermoeren. Forme contractée de Van der Moere, du NL Ter Moere, très fréquent en toponymie flamande, appellatif topon. moere ‘fagne, tourbière, marais’ [FD].

 

JG

Vermoere(n)

zie van der Moere.

 

FD

Vermoes

Vermoesen, Vermosen. Forme lim-bourgeoise de Vermase, Vermasse(n) [FD] ; cf. Van der Mosen.

 

JG

Vermoes(en)

Vermoezen, zie van der Mosen.

 

FD

Vermoet

zie Vermaut.

 

FD

Vermon(d)

-n(d)t, -nden, zie Fermont, van der Monde.

 

FD

vermonden

V. ver- I. ,,Des embou­chures ».

 

EV

Vermont

-on (NF de la région de Comines). Probabl. var. de Fermont, Fermon, avec sono­risation de l’initiale ou influence des NF flam. en Ver-.

 

JG

Vermoortel(e)

zie van den Moortel.

 

FD

Vermoote

zie Vermote.

 

FD

vermorcken

V. ver- I. M.or(in)gen, ,,Des marécages ».

 

EV

Vermorcken

zie van der Mark.

 

FD

Vermosen

zie van der Mosen.

 

FD

Vermost

zie van der Most(en).

 

FD

Vermote

Nom d’origine fort répandu en pays flamand: de Mote (= la motte), d’après l’anc. fr. motte ‘château sur une motte, butte féo­dale’.

 

JG

Vermote

Vermoote, Vermotfte): i. Zie Van der Mot(en). – 2. Metr. Ver Mote: vrouw Maria. 1375 Marie Godscalx = Moote Godscalx, Ip. (BEELE); 1374 Danel Vermote = 1376 Danin Vermote, Oekene (SOETE). Een Wvl. He-eeuws Vermote kan ni. niet uit Van der Mote worden verklaard.

 

FD

vermout

V. Vermaut.

 

EV

Vermout

zie Vermaut.

 

FD

Vermue

Zuid-Bevelandse EN < Van der Mude. Ingw. mude, mui(de) < Germ. munthja: monding > meers in deltagebied. B.v. de Muide in Cent. 1239 Selvert van der Muden, Cent (GYSS. 1954).

 

FD

Vermuelen

Vermullen, zie van der Molen.

 

FD

Vermunicht

PlN Ter Munich: bij de monniken. 1386 Johannis vander Moninch, Tg. (TYTGAT); 1394 Henric vander Moyncken, Lv. (HB); 1480 Christiaen vande Mueneghen of Mueneke, Watou-Bg. (PBG).

 

FD

vermunt

V. ver- I. 1. ,,Du quartier de l’hôtel des monnaies ». — 2. Van der Munt, ,,De la colline » (Munie, Loc. flam. Du latin : Monte).

 

EV

Vermunt

Van der Munt. De Munt is de plaats waar gemunt wordt, waar de munt geslagen wordt. 1399 Denys van der Munte, 1399 Jan van der Munte, Bg. (SIOEN); 1452 Amele vander Munte, Kleef-Bg. (PARM.).; 1560 Anthonis Cornelisz van der Munten (vader van) Cornelis Anthonisz Vermunt, Etten NB (PDB).

 

FD

Vermussche

Vermuse: Wsch. reïnterpretatie (o.i.v. EN Mussche) van Vermeersche, Vermesse.

 

FD

vermuyten

V. ver- I. 1. Van Ter-muyde (Holl.). — 2. Van der mijten, ,,Des meules ».

 

EV

Vermuyten

Vermuijten: PlN Muite: kooi, vogelkooi, hol, gevangenis, kerker. 1368 up Jhanne van der Mute, Ktr. (DEBR. 2002); 1586 Elisabeth Vermuyten, Reet (MAR.).

 

FD

Vermyle(n)

Vermijl(e{n)), zie van der Meylen.

 

FD

Vermynck

zie Verminck.

 

FD

Verna

Misschien W. uitspr. van Verneau.

 

FD

Vernacht

Gereïnterpreteerde vorm van Vernackt.

1501 Gillis van der Nacht, Oostrozebeke; 1506

Gillis van der Nacht; 1536 Jan van der Nacht,

Petegem(KWII).

 

FD

Vernack(t)

zie van der Naet.

 

FD

Vernae(ck)t

-aert(s), zie van der Naet.

 

FD

Vernaechten

Metr. Veren Aechten, verbogen vorm

van Ver Aechte: vrouw Agatha. Zie Aegten. 1392

Pauwels Vernaechten, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Vernaelde

Vernail(len), Vernalde: Metr. Veren Alden,

verbogen vorm van Ver Aide, vrouw Aida, Germ.

VN. Of < Vernalen: veren Adelen. 1487 Symoen

Vernaelde, Bredenaarde (PARM.).

 

FD

Vernaeve

Metr. Veren Ave: vrouw Ava, Germ. VN.

1239 Ava uxor scalteti; 1248 Monkin filius Aven

(GN); 1296 Heins huus ver Naven; 1300 Reniers

ver Aven, Her. (DERCON); 1393 Heinrijckx erve

Vernaven, Walem (OARII). Zie ook Aafjes.

 

FD

Vernaeve

Proven. Venenhove „Ferme écartée ». (Comp. ; Ver-boeckhaeve, synon. de Verboeck-hove).

 

EV

Vernagut

zie Fernagut.

 

FD

Vernal(en)

Metr. Veren Adelen: vrouw Adela. Germ.

VN. 1260 Joh. domine Adèle, Veltem (HM); 1322

Arnoldus dictus Veren Adellen, Erps (PEENE

1949); 1396 Gillis Vernadelen, Denderhoutem

(DE B.).

 

FD

Vernamelen

Metr. Ver (vrouw) Amele, korte vorm

van Germ. VN Amelberge.

 

FD

Vernant

NF originaire de l’Aube (Champagne) où il est attesté massivement aux 16e et 17e s. (GeneaNet); probabl. d’un NL de la famille topon. de verne ‘aulne’, ainsi Vernand (Loire, Hte-Savoie), cf. aussi Vernin.

 

JG

Vernant

zie Ferdinand.

 

FD

Vernasse(n)

Metr. Veren Asse(n): vrouw Asse, Germ.

VN Adza, dim. van athal-naam. 1471 Arnold

Vernasse,Tn.(HM).

 

FD

Vernasselen

Metr. Veren Assele(n): vrouw Assele.

Vgl. Asselman. 1359 Gérard Vernasselen, Tn.

(HM); 1424 Henrici quondam Vernasselen,

Walem (OAR II).

 

FD

Vernassière

-iere. NF importé dans la région de Binche, sans doute en provenance de l’Allier ou de la Loire (GeneaNet); nom d’origine to-ponymique.

 

JG

Vernay

1780 «Françoise Vernay» Charleroi; nom d’origine: Vernay (Rhône), Le Vernay (fréquent en France), dérivé de fr. dial verne ‘aulne’.

 

JG

Vernay

Duvernay, -oy, Devernay, de Verneij, de Verney: Verspreide Fr. PlN (le) Vernay (Rhône, Saône-et-Loire), Verney (Normandie): plaats waar elzen groeien. 1432 Gerardus de Vernay, Torn. dioc. (MULI); 156 e. Egidij de Verney, Tg. (TYTGAT).

 

FD

verne

,,Aulne ». N. d’arbre. Carac-tér. d’une propriété. Vergne et Verne, deux ruisseaux, ,,Ruisseaux des aulnes ». Ver(g)ne. Diminu­tifs : Vern- -et, -in. Collectifs : Vern- -aillien, -al, -el, -iere (Ver-gnies, Loc., Vernei, Dép. Lamalle). Composé : Vernory (Vernaie au ruisseau).

vernieuwe. V. ver- I. Van der nieuwe (stede, straat, steeg, etc.), ,,De la nouvelle- (-place, -rue, -ruelle, etc.) ».

 

EV

Verne

Vernet, -ez, -el, -eau, -aut, -aus, zie Vergne(s).

 

FD

Verneert

Verne(i)rt, zie van der Naet.

 

FD

Vernel

Nom d’origine: autre dérivé en -el/-eau du même verne, cf. par ex. Verneau (Indre).

 

JG

Vernelen

Metr. Ver Nele: vrouw Cornelia of

Petronilla.

 

FD

Vernemmen

zie Vernimmen.

 

FD

Vernest

zie van Nest(e).

 

FD

Vernet

-ez, -het, zie Vergnes.

 

FD

Vernet

Vernez. 14e s. «Godefreins fiez Gode-froi de Vernei» DénHesbaye; nom d’origine: Vernet (Haute-Garonne, Allier, etc.); cf. aussi Vergniolle, Vergn(i)on.

 

JG

Verneuil

1771 «Louis Verneuil» Haybes; nom d’origine: Verneuil, topon. très fréquent en France (Meuse, Aisne, Oise, etc.).

 

JG

Verneuil

PlN Verneuil (Aisne, Marne, Oise,

Meuse…). 1177 Matei de Vernolio, Laon (SMTI).

 

FD

Verniemmen

zie Vernimmen.

 

FD

Vernier

Verniers. 1396 «Jehan le Vernier» ComptesMons; nom de profession: anc. fr. vernier ‘celui qui cultive ou vend des fruits du printemps’ ; pourrait être aussi une var. de Wernier, Warnier?

 

JG

Vernier(e)

Vernie(rs). Pair. Norm. var. van Wernier(s). Zie Werner. – 2. BerN. Ofr. vernier: verkoper van lentevruchten. 1396 Jehan le Vernier, Bergen (DE B.); 1492 Joos Vernier, Cent (BOONE); 1556 Joos Verniers, Bossuit-Pamele (V.BUTS.).

 

FD

Verniest(e)

Wsch. < Verriest, met n-epenthesis.

 

FD

Vernieuwe

Metr. Vernieven, Veren leven, verbogen vorm van Ver levé: vrouw Eva. 1335 Jhans Vernieven huus, Ktr. (DEBR. 1971); 1398 Boudin Vernieven sone, Geluwe (DEBR. 1970).

 

FD

Vernijns

Vernyns: Limburgse FN, daarom wsch. < Severijns, met epenthetische n (zie Ferin).

 

FD

Vernimme

Vernimmen, Vernemmen. Matro­nyme: ver(en) ‘dame’ + prénom fém. Imme = Emma [FD].

 

JG

Vernimme(n)

Vernemmen,Verniemmen: Metr. Veren Immen, verbogen vorm van Ver Imme: vrouw Emma. Zie Imme. 1267 Henricus veren Immen, Lubbeek; 1279 Godefridus filius domine Emme = God. filius domine Imme, Lv. (HM); 1280 Soy Vern Ymme sone, Wondelgem (CG); 1309 Lisbeden veren Emmen dochter, L (OGO); 1350 Wouter Vernimmen, Zèle (LENAERTS).

 

FD

Vernin

Afl. van Verne? Of Fr. venin: gif. BN. Vgl. dial. fernijn < venijn. 1216 Hubertus Venin, Oc. (MORLET).

 

FD

Vernin

NF rare en Wallonie, sans doute d’ori­gine française (Vienne, Oise, etc.); probabl. d’un NL de la famille topon. de verne ‘aulne’, ainsi Vernin (Allier, comm. de Laprugne), cf. aussi Vernant.

 

JG

Vernis

Vervorming van Vernest of Verniest? Of PlN Verny (Moselle)? 1695 Anth. de Vernies, Thuin; 1685 N. Vernij, Aat; 1707 J.FJ. de Verni, Bergen (MULVII).

 

FD

Verno

Var. van Vernooy of Vernou.

 

FD

Vernooy

Vernooi(j), Verno: Metr. Veren Ode: vrouw Ode. Germ. VN Auda, Oda. 1300 Willelmi Vernoeden, Tv. (BERDEN); 1350 Wilhelmus dictus veren Oeden, Tv.; 1369 Henric Vernoeden, St.-P.-Rode (HM); 1371 Godefridus Vorennoyen = 1396 Goerde Vernoyen, Neerwinden (C.BAERT); 1631 Henricus Vernood, Schelle (MAR.).

 

FD

Vernou

PlN Vernou (o.m. Seine-et-Marne), Vernoux (o.m. Ain).

 

FD

Vero

Véro (NF du Hainaut et de la région de Stavelot). Peut-être surnom délocutif: lat. vero, dans une antienne, un psaume. – Ou bien latinisation d’un lieu d’origine: (a) Vero, de Ver (Custinne), comp. 17e s. «Veris» (anthrop. latinisé), sur le même topon. (J. Herbillon, BTD50, 117)[JL, NFw].

 

JG

Véro

Vero: Var. van Wérot. Zie Wérotte.

 

FD

Vero(o)st

zie van de Roost.

 

FD

Verocq

Francisation du NF Verroken [FD] ?

 

JG

Verocq

W. uitspr. van Verroken (of Veracq)?

 

FD

Veroeven

zie van der Hoeven.

 

FD

Veroeveren

zie van Oeveren.

 

FD

veroft

V. Verhoeft.

 

EV

Veroft

zie van der Hoeght.

 

FD

Verolle

zie van der Halle(n).

 

FD

Verolleman

Peut-être avatar du NF Veranneman [FD]?

 

JG

Verolleman

zie Veranneman.

 

FD

Veron

Véron, Verons. 14e s. «Jehan Veron» DénHesbaye, 1444 «Fierait Veron» Aides-Namur, 1561 «Veronne Nockart, manouvrier» Braine-le-Château, 1583 «Jermin Verond» BourgNamur, 1616 «Jean Bertrand dit Ve­ronne» PrincipChimay, 1682 « Marie Veronne » Namur [les formes en -onne ne sont pas nécessairement des fém., mais le -n final était prononcé et non nasalisé] ; nom de baptême, d’après saint Véron < sanctus Veronus (forme de ±1013), néerl. sint Vroen, confesseur du 9e s., qui passe pour un descendant de Charlemagne, et qui est honoré dans le diocèse de Cambrai et particulièrement à Lembeek au sud de Haï (BrFl) (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 57).

Dimin. en -et: Veronnez, Véronnez.

 

JG

Ver–on

-oone. 1. Proven. Véronne (Ville irai.). — 2. Matronyme. Vérone, synon. de Véronique, N. de baptême (Veron ikon, ,,Vraie image »).

 

EV

Véron

Veron(s), Verron(s), Verrions, Vroon, Veronnez, Verroens, Voorons: Patr. HN Veronus, patroonheilige van Lembeek bij Halle (VB). Lokale vorm is Vroen < Fr. Véron. 1381 Vroens, Halle (LIND. 1947′); 1561 Veronne Nockaert, Halle (ARNOULD1986).

 

FD

Veroone

Verhoene, Vro(o)nen, Verrone, Verroonen, Vroon: Metr. Zoon van Ver One: vrouw One, fem. van Ono, Germ. VN (GN). Vroonen < Veronen. 1379 Jacob Verhonensone, Ip. (BEELE); 1549 Jan Veroen,Bg.(SCHOUT.II).

 

FD

Verotte

Vérotte. Var. de Wérotte.

 

JG

Vérotte

zie Wérotte.

 

FD

Verou(g)straete

zie Verhoestraete.

 

FD

Verougstraete

cf. Verhoestraete.

 

JG

ver–ougstraete

-paele, -peut, -plaetse, -plancke, -poorten. V. ver I. ,,De la grand’route » (Hoogstraat), ,,Du poteau-limite » (Paal), ,,Du puits » (Put), ,,De la place » (Plaats) ,,Du pont de bois » (Plané), ,,Des portes ».

 

EV

Verove(n)

zie van der Hoeve(n).

 

FD

Veroven

cf. Verho(e)ven.

 

JG

Veroyen

Verro(e)ye, Vroy{e): i: Metr. Ver Ode: vrouw Auda, Oda. Zie Oyen i, Vernooy. 1315 Veroden Cansgoets, Lubbeek; 1380 Gilis Veroden, Bunsbeek (HM). – 2. Van der Oyen; zie van Ooyen.

 

FD

Verpa(a)len

Verpaele(n), Verpael(s)t, zie van der Paal.

 

FD

Verpeet

Verpeten, zie van der Peet.

 

FD

Verpeut(en)

Uit Van der Put/Peut (zie van den Putte) of var. van Verpoot(en).

 

FD

Verpeylen

zie (van) Peel.

 

FD

Verplaeste

Verplae(s)tre: Verhaspeling (FV) van Verplaetse, met metathesis ts/st.

 

FD

Verplaetse(n)

zie van der Plaetse(n).

 

FD

Verplan(c)ke(n)

zie van der Planken.

 

FD

Verplancke

Verplancken, Verplanken, etc. Nom d’origine ou de proximité signifiant ‘petit pont en bois’, ainsi la Planque (1260), sei­gneurie à Dottignies, Ter Plancke (1515) à Luigne, de Plancque (16e s.) à Bellegem [FD]; cf. aussi Van der Plancken et comp. Delplanque.

 

JG

Verpoelt

Verpoylt, Verpuylt: Verpoelkt < Verpoelk < Van der Poelk. PlN Poelk in Meerbeke (OV) en Pamel (VB) (TW). 1300 Heinricus de Poelke; 1400 Jan van Poelcke = op Janne van Poelkt, Tv. (BERDEN); 1582 Joost Verpuylt, Erps-Aw. (AP).

 

FD

Verpoest

zie van der Poest.

 

FD

Verpoort

-e(n), -er, Verpoot(en), Verpoten, zie van der Poorten.

 

FD

Verpoort

Verpoorte, Verpoorten,Verpoorter, etc. Nom d’origine: Ter Poorte (= à la porte), très fréquent en pays flamand; cf. aussi Van der Poorten.

 

JG

Verpoucke

zie van Poeke.

 

FD

Verpraet

zie van Praet.

 

FD

Verpuylt

Verpoylt, zie Verpoelt.

 

FD

Verqu(a)in

zie Werkin.

 

FD

Verqualie

zie van Caillie.

 

FD

Verquer(r)e

Verqueren, Verqueire, Verquiere, zie van de Keer.

 

FD

Verquère

Verquere, Verquerre. Adaptation du NF flam. Verqueren, Verqueire < Van de Keer [FD].

 

JG

Verraed(t)

-aert, zie Verhaert.

 

FD

Verraeghe

-aghc; Verraghen, Verraghen(n)e, cf. Verhaege(n).

 

JG

VERR–aert

-anneman. V. VER-aert, VERanneman.

 

EV

Verraes

-aest, cf. Van Raes.

 

JG

VERraes

V. ver- II. ,,Epouse de Rasson ». V. RAD (Raz).

 

EV

Verraes(t)

zie van Raes.

 

FD

Verraghen

-ghen(n)e, Veraghaen(n)e, zie van der Hagen.

 

FD

Verr–aghen

-aleweck. V. ver- I. ,,Des bosquets » (Hagen), ,,Du fau­bourg de Hal(le) » (Hallewijk).

 

EV

Verralewyck

-week, zie van Halewijck.

 

FD

Verranneman

cf. Veranneman.

 

JG

Verranneman

zie Veranneman.

 

FD

Verrart

zie Verhaert.

 

FD

Verras

-az, zie van Raes.

 

FD

verrassel

V. verhasselt.

 

EV

Verrassel

zie van der Hasselt.

 

FD

Verraver

zie Verhavert.

 

FD

Verrax

zie Verhack.

 

FD

Verre(n), van

zie van Veer.

 

FD

Verre, van

zie van Veer.

 

FD

Verre, van de

zie van de Veere.

 

FD

Verrebroeck

Proven. Loc. ,,Marais écarté. Synon. : Werbroeck.

 

EV

Verrecas

Varkas: De oudste met naam bekende voorvader van de Brugse famille Verrecas is Martinus, in Hongarije geboren en in Brugge in 1752 aïs Forgatz opgeschreven; hij overlijdt in Bg. in 1761 als Vercas. Zijn kinderen zijn « 1754 Jacobus Vaerekaes; « 1756 Carolus Verrecas; « 1760 Petranille Farregas. Vanaf 1786 Pieter Jacobus Verrecas dragen allé Brugse afstammelingen de naamvorm Verrecas (med. L. Verrecas, Assebroek). Adaptatie van de Hongaarse FN Farkas (zie i.v.).

 

FD

verr–eck

-(e)y(c)ke(n). V. ver- I. ,,Du chêne, des chênes » (Eik-en),

 

EV

Verreck(en)

zie van der Eyken.

 

FD

Verreck(t)

-ec(h)t, zie van der Eeckt.

 

FD

Verrees

zie van Hees.

 

FD

Verreest

zie van der Eest.

 

FD

Verreet

zie van de Riet, van Reeth.

 

FD

Verreij(c)ke(n)

zie van der Eyken.

 

FD

Verrek(t)

zie van der Eyken, van der Eeckt.

 

FD

Verrellen

zie van der Helle.

 

FD

Verrelst

zie (van der) Elst.

 

FD

Verreman

Afl. van Mnl. varre, verre: (jonge) stier. BerN van stierenfokker? Of var. van Vereman(s)? 1714 Ignatius Verreman, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Verren, van der

zie van der Veere.

 

FD

Verrengen

zie van Rengen.

 

FD

Verrenneman

zie Veranneman.

 

FD

Verrept

zie Verept.

 

FD

Verresen

zie van Hees.

 

FD

Verret(h)

zie van de Riet, van Reeth.

 

FD

Verreu

cf. Verrue.

 

JG

Verreu

zie Verrue.

 

FD

Verreux

Peut-être nom de profession: anc. fr. verrieur ‘verrier, vitrier’ ?

 

JG

Verreux

Proven. La Verreuse (Dép. Séloignes).

 

EV

Verrewaere, (de)

zie de Verver.

 

FD

Verrewegen, van

Reïnterpretatie van Van Herrewegen.

 

FD

Verrey(d)t

zie van de Riet.

 

FD

Verrey(de)

Verreyen, zie van der Heiden.

 

FD

Verreydt

Verrydt, Verryt, cf. Vereyt.

 

JG

Verreys(t)

zie van der Ryst.

 

FD

Verrezen

zie van Hees.

 

FD

Verri(er)

Verïer, Ver(r)iez, Vériez, Veyrier, Leverrier, Veerjee, Verrière, Veirière, Véry(ère), Verry(ère): BerN Fr. verrier: glasmaker, glazenier. ±1300 Jehans li Voirriers, Artesië (BOUGARD); 1383 Jean Verrier (MARCHAL).

 

FD

Verriel(l)e

zie van Hille.

 

FD

Verrier

Verriez. 1302 «Robins li Verriers» Loi-Tournai, 1320 «Willaume le Verrier», 1334 «Ghillebert le Voirrier» NécrArras, 1527 «Matho le Verrier» BourgNamur; nom de pro­fession: fr. verrier ‘vitrier’.

 

JG

Verri–er

-ère. Profess. Ouvrier de verrerie.

 

EV

Verrière

Verrière. 1302 «Maroie li Verrière» LoiTournai; fém. du précédent plutôt que nom d’origine: Verrières (Ardennes).

 

JG

Verriest

Nom d’origine : moy. néerl. rijst ‘oseraie’, appellatif topon.; cf. aussi Van de(r) Rijst.

 

JG

verriest

V. ver- I. ,,De l’oseraie » (Rijs, „osier ». Collectif : Rij(s)t.

 

EV

Verriest

zie van de(r) Rijst.

 

FD

Verriet

zie van der Riet.

 

FD

Verrijs(s)en

zie van den Ryse.

 

FD

Verroens

zie Véron.

 

FD

Verroest

zie van de Roost.

 

FD

Verroeurlst

zie van der Hulst.

 

FD

Verroeye

zie Veroyen.

 

FD

Verroken

Forme contractée de Van der Roken, trad. flam. du nom pic. de le Roke, cf. 1221 «Nicholon de le Roke» ChirTournai, 1392 «Jehane vander Roke» Tournai, etc. [FD].

 

JG

verroken

V. Verhooghen.

 

EV

Verroken

Verhoken. Verroken < Van der Roken. PlN Pic. Roke, Fr. roche: rots, steenberg, rotsachtige plaats. Vander Roke ook aïs vertaling van Dele Roke (vgl. Delaroche). PlN 1275 Roke in Vloesberg, 1316 Stienroke, 1360 Roke in Ronse (DECONINCK). 1221 Nicholon de le Roke, Dk. (SMTI); 1275 Colart de le Roke… es masures de le Roke, tenant au bos de le Roke, Vloesberg (VR 41); 1392 Jehane vander Roke, Dk. (SR Ktr. f° 6,8, iov°); 1396 Jacop van der Roeke, Berchem-Oud. 1262 (ARA); 1400 Jan van der Roke, Rijsel (JAM.). –2. Evtl. < Van (den) Roken, Van den Rodeken. PlN Rodeken, dim. van Rode, o.m. in Dentergem (DF XIII), Bekkevoort (CLAES1983), Roken in Nieuwerkerken-Aalst (med. Gyss.). 1398 Rasse van den Rodekine, Tielt (DEBR. 1970); 1302 Dyeric van den Roedekene; 1506 Jan vanden Roeken = 1507 Jan van Roeken, Diest (CLAES 1983); 1433 Merten van Rokenne; 1439 Lijsken vanden Rokene, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Verron(s)

zie Véron.

 

FD

Verronckel

zie van Runckelen.

 

FD

Verrone

Verroonen, zie Veroone.

 

FD

Verrooten

Verrot(t)e: Van der Rooten. PlN Rote: vlasroot, plaats of waterloop waar vlas geroot wordt. PlN in Weelde (A) (HELSEN1944). 1443 Matheeus vander Rooten, Aw. (VLOEB.).

 

FD

Verrosste

zie van de Roost.

 

FD

Verrot(t)e

zie Verrooten.

 

FD

Verrou

zie Voroux.

 

FD

Verrougstraete

zie Verhoestraete.

 

FD

Verroust

zie van de Roost.

 

FD

Verroye

zie Veroyen.

 

FD

Verrue

Car. phys. N. d’H. ayant une verrue.

 

EV

Verrue

Verhue, Verheu, Verreu: Van der Rue. PlN (la) Rue: straat; zie Delarue. 1370 Hannin vander Rue =Jhan vanden Dale dit dele Rue, Lauwe; 1398 Colart van der Rue, Spiere (DEBR. 2002,1970); 1544 Gheeraert van de Rue; 1556 Jan van de Ruwe, Spiere (KWII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Van Delrue tot Verrue en Verheust. LG1984,385-6.

 

FD

Verrue

Verreu. Forme contractée de Van der Rue, d’après les nombreux l.d. la rue, équi­valent du NF Delrue [FD].

 

JG

Verry(c)ken

-yck, -yke, zie van der Eyken.

 

FD

Verry(c)kt

zie van der Eeckt.

 

FD

Verry(d)t

zie van der Riet.

 

FD

Verry(ère)

zie Verrier.

 

FD

Verryden

zie van der Heiden.

 

FD

Verryser

zie Veryser.

 

FD

Versa(e)vel(e)

zie van de Savel.

 

FD

Versadet

NF d’Entre-Sambre-et-Meuse, apparu à Barbençon en 1860, en provenance de Paris (GeneaNet); probabl. surnom: moy. fr. ver-saudé ‘abattu, morne’ FEW 14, 309b.

 

JG

Versaen

Metr. Vrouw Suzanna, vgl. Sanna. 1338 Heylwigi Vorensannen; 1375 domicella Zane = 1370 joffre Zaenen, Tn. (C. BAERT); 1345 Walterus voren Zannen, VB; 1351 Godefridus veren Zannen, Winksele (HM). – 2. In Merchtem in 1730 variant van Van Saen (PDB).

 

FD

versaen

ver- I. ,,(Des champs pro­ducteurs) de semences » (Zaden), Peut être aussi le N. de producteur.

 

EV

Versaille(s)

Versaeil(l)ie: PlN Versailles (Seine-et-Oise).

 

FD

Versailles

Versaille. Nom d’origine: Versailles (Yvelines, France).

 

JG

Versantvoort

zie van Zandyoort.

 

FD

Versaud

PlN Verseau (Saône-et-Loire).

 

FD

Versauw

1. Proven. établissement de Vericius ». Forme, dans la région de Courtrai, d’un synon. de Versez (anc. N. de Vierset, Loc.) et de Virizien (Loc. fr.). — 2. N. de circonst. H. né sous le signe du ver-seau. N° 302.

 

EV

Versauw

zie Versou.

 

FD

ver–savel

-schaeren, -schaeve, -schaffel, -schelde(n), -scheure ou -sc(h)o(o)re(n) ou -schue-re(n), -schooris, -schraegen. V. ver- I. ,,De la sablonnière » (Za-vel), ,,Du rivage » (Schaar, topon.), ,,Du terrain défriché » (Schaaf, ,,Rabot ». Au figuré, instrument d’essartage), ,,Du bosquet de l’es-sart » (Schaffelo), ,,De l’Escaut » (Schelde), ,,De l’alluvion, des alu-vions » (Scheur ou Schenr, dont Schuur, ,,Grange », est généralement une altération), ,,De l’élevage des bêtes à corne » (Schorisse, Loc., en fr., Escornaix; comp. : Cornesse, Loc., même sens), ,,Des terres ava­res, incultes » (Schraag).

 

EV

Versbraegen

Wsch. leesfout voor Verschraegen.

 

FD

Verschae(gen)

zie van der Schaeghe.

 

FD

Verschaeken

Reïnterpretatie van Verschagen?

 

FD

Verschaere(n)

zie van der Schaar.

 

FD

Verschaeren

Forme contractée de Van der Schaar, appellatif topon. schaar ‘rive, digue’ [FD].

 

JG

Verschaete

Hypercorrect voor Verschoote. 1686 Chrystynken Verschuete; 1721 Guillaume Verschaete; 1724 Mathis Verschate, Lendelede (COUSS).

 

FD

Verschaetse

Verschatse,-tze.Verschetse,-tze: Van der Schaetse. Wellicht huisnaam Ter Schaetse: stelt, kruk. Vgl. Schaetsaert. Vgl. Delecosse, Dezecache. 1627 Abraham Verscache = 1630 A. Verschatse; 1636 Joos Verschaetse, Markegem (KWII).

 

FD

Verschaeve

 (NF de Flandre occ.). Forme con­tractée de Van der Schaeghe, Van der Schaeve,

etc., d’un NL ter Schage, fréquent en topon. flamande. – Bibliogr. : O. Leys, De FN Ver-schaeve, dans Naamkunde 1957, 168.

 

JG

Verschaeve(r)

zie van der Schaeghe.

 

FD

Verschaffel(t)

PlN 1427 ter Scaffelt, Aaigem (OV). 1375 Jan van der Scaffelt, Cent (GYSS. 1954); 1373 Jan van der Schaffelt, Cent (BSE).

 

FD

Verschage

zie van der Schaeghe.

 

FD

Verschakelen

Var. van Verschaeken?

 

FD

Verscharen

zie van der Schaar.

 

FD

Verschatse

-tze, zie Verschaetse.

 

FD

Verschave(r)

zie van der Schaeghe.

 

FD

Verschelde

Verschelden. Nom d’origine: van der Schelde (= de l’Escaut); cf. aussi Van der Schelden.

 

JG

Verschelde(n)

Verschelle, Verschelve, zie van der Schelden.

 

FD

Verschemoet

Vesschemoet, Vesgemoet: Verse moed, BN voor iemand die met frisse moed aan het werk gaat. D. Frisch(er)muth. 1374 Lonis Versmoet, Gb. (SCHR.); 176 e. Vesgemoet, Maldegem(PDB).

 

FD

Verschetse

-tze, zie Verschaetse.

 

FD

Verscheure(n)

zie van der Schuren.

 

FD

Verscheyden

Vers(c)heijden: Uit Verschelden, met gepalataliseerde 1 (vgl. Wvl. suifer < sulfer).

 

FD

Verschilde

zie van der Schelden.

 

FD

Verschingel

zie van Singhel.

 

FD

Verschoor(e)

Verschooren, Verschore(n), Verschorre(n), Verscoore, van de(n) Schoor, van Schoore(n), van Schoren: PlN Schoor, Schor(r)e: aangeslibd land dat rijp is om ingedijkt te worden, moeras (TW). Zie ook Van Schoor. 1281 Jacobus Dellescore, Woitinus Dellescore, Avelgem (HAES.); 1324 Jehan van der Score = van Score, WV (DF XIV); 1392 Art vanden Score, Aw. (ANP).

 

FD

Verschoore

Verschoren, etc. Nom d’origine: Ter Schoren, d’après l’appellatif topon. schorre ‘terrain alluvial’ [FD]; cf. aussi Van Schoor.

 

JG

Verschooris

zie van Schorisse.

 

FD

Verschoot(en)

Verschote, zie van de Schoot.

 

FD

Verschraeven

-schragen, -schraeg(h)e(n), zie van der Schraege.

 

FD

Verschroeven

Br. uitspr. van Verschraeven.

 

FD

Verschu(e)re(n)

Verschuur(e(n)), Verscuren, zie van der Schuren.

 

FD

Verschuere

Verschueren, Verschuren, etc. Nom d’origine: Ter Schuere (= de la grange); cf. aussi Van der Schu(e)ren.

 

JG

Verscoore

zie Verschoor(e).

 

FD

Versé

Verset, Versez. 1745 «Bernard Verset» BourgNamur; p.-ê. nom d’origine: Vierset (Lg), 1091 «Versaih», 1178 «Versez», mais le NF est surtout hennuyer.

 

JG

Vers–é

-e, -ez. Proven. Versez, anc. N. de Vierset (Loc.).

 

EV

Versel(l)e

zie van Zele(n).

 

FD

Verselder

Ovl. FN. Adaptatie van Versaille (zie DEBR. 1985)? Of reïnterpretatie van Verschelde? 1629 Joanne Verselder, Edegem (SELS).

 

FD

Versele

Verselle. 1576 «Verselle Greniers», 1585 «Verselle Grenier» BourgNamur; il s’agit apparemment d’un ancien prénom, à rapprocher p.-ê. de Urselle bien attesté comme prénom féminin dans les notaires liégeois ( 1642, 1705), sans doute dimin. de Ursule [JL, NFw] ; cf. aussi Verzele.

 

JG

Verseput

PlN: zoetwaterput, gemeenteput. 1616

Pieter Cornelisse Verseput, Noordgouwe (PDB).

 

FD

Verset

-ez, -e(e), -ée(s), -eer, Verzee: Var. van Vierset.

 

FD

Versfeld

Versfelt: PlN. Wellicht Varsseveld (G): 1200

Versevelde. Ndl. FN (van) Vars(s)eveld.

 

FD

Versheijden

zie Verscheyden.

 

FD

Versheure

Vershuere, zie van der Schuren.

 

FD

versichel

V. ver- I. ,,De la faucille ». (Sikkel). N. de terre en forme de faucille (Comp. : Charrue, Ploeg-steert, ,,Queue de charrue », top.).

 

EV

Versichel(e(n))

Versickel, zie van der Sickel.

 

FD

Versieck

zie Versyck.

 

FD

Versieren

Verzieren: PlN La Vaissière (Cantal,

Lozère): plaats waar notenbomen groeien? 1636

Vesier = 1639 van Visière = 1641 Verziere = 1644

vande Vesiere = 1647 vanden Visière = 1650

Versiere, Bg. (PDB).

 

FD

Versieux

Verzieux. 1602-3 «l’héritage Gilson le Verseur» TerriersNamur; p.-ê. nom de pro­fession en -eur: celui qui se charge de (anc. fr.) versier ‘ensemencer (une terre) en verseret’ c.-à-d. à la saison du premier labour des terres.

 

JG

Versieux

zie Verzieux. Versigg(h)el, zie van der Sickel.

 

FD

Versijp(t)

Versyp(t), zie van de Zype.

 

FD

Versin

Proven. 1. Versinnes (Dép. Beauraing). — 2. Vézin (Loc).

 

EV

Versin

Verzin. Surnom: w., pic. (Mons) vèrzin ‘lubie, idée folle, caprice subit’ DL 689, Sigart 368, w. (La Louvière) ‘vigueur, mordant’ FEW 17,426a ; ou bien nom d’origine : Verchin, 1120 «Vercin» (PdC) ou Verchain, 1074 «Vuercin» (Nord).

 

JG

Versin

Verzin: PlN Verchin (PdC) of Verchain (Nord)?

 

FD

Vers–in

on. 1. Proven. Versainnes (Dtp. Beauraing). Synon. : Verzin. — 2. V. WARD (Warz).

 

EV

Versle(e)gers

Van der Sleehegge. PlN Sleehaag (med. J. Segers). Zie Sleeuwaeghen.

 

FD

Versleijen

zie van der Sleyen.

 

FD

Verslijcke(n)

zie van der Slijcken.

 

FD

Verslijpe,

Verslyp(p)e: Van der Slijpe. PlN Slijpe (WV). 1133 Waltero de Slipen; 1303 Clais van Slipen; 1538 Inghele van der Slype; 1614 Louis Verslype (DF XIV); 1686 Maria Cornelia

Verslijpes, Lo (CRAEYE).

 

FD

Verslot

zie van der Sloot.

 

FD

Versluis

Versluys(en), zie van der Sluis.

 

FD

Versluys

Versluis, etc. Nom d’origine: appellatif topon. sluis ‘écluse’, e.a. Sluis en Flandre zélandaise; cf. aussi Van der Sluis.

 

JG

ver–sluys(en)

-snick, -snoyen, -specht, -speelt, -speeten, -spreet, -spreeuwen, -stappen, -steegh ou -stegen, -sterren, -steylen, -stiche-l(en), -stocken, -straelen, -strae-ten, -streken, -strepen. V. ver- I. ,,De l’écluse, des écluses » (Sluis), ,,(Du terrain dit) du sanglot » (C’est-à-dire, inculte à faire pleu­rer) (Snik), ,,Des bois élagués » (Snoei), ,,Du pic » ou ,,Du pivert » (L.D.) (Specht), ,,(Du champ) d’épeautre » (Spelt), ,,Du dépis » (N. de terrain inculte) (Spijt), ,,(Du coin) des jeunes pousses » (Spruithoek, Dép. Moorsel) ou ,,(Du coin) des brins » (Spriet et Spriethoek, (L.D.), ,,Du coin des étourneaux » (Spreeuwenhoek, Dép. Muizen), ,,(Du domaine appelé) Les Pas », (Comp. : en France, plus, domaines appelés Le Pas), ,,De la ruelle, des ruelles » (Steeg), ,,Du lieu appelé les étoiles » (Sterre, Dép. Aalter, Zandvliet, etc.), ,,(De la colline) escarpée » (Stijl), ,,Des chardons » (Stekel) ,,Des bâtons » (Stok, Plus. L.D.), ,,De la petite chaussée » (Du latin, Stradella); Synon. : De Streel, Dép. Fexhe-le-Haut-Clocher), ,,Des rues » (Stra-ten), ,,De la région » (Streek), ,,Des bandes de terrains » (Streep).

ver- -srricht, -stringe, -stuyft. V. ver- I. ,,(De l’endroit) des lacets, des collets » (Strik, ,,Collet » pour la chasse), ,,Des (buissons) enchevê­trés » (Streng, ,,Echevaux »), ,,De l’endroit poussiéreux » (Stuif, ,,Sable mouvant »).

 

EV

Versmee

Vander Smede = Van der Smisse?

 

FD

Versmersch

Var. van Vermersch met -s-anticipatie.

 

FD

Versmersse(n)

Versmisse(n), zie van der Smissen.

 

FD

Versmissen

Versmessen. Nom d’origine: moy. néerl. smisse ‘forge’, équivalent du NF Del-forge; cf. aussi Van der Smissen.

 

JG

Versnaeyen

Versno(e)yen: Wsch. PlN Sinaai (OV).

 

FD

Versnel

Metr. Ver Snel, fem. van Germ. VN Snello.

1276 Jaobo Snelle, Ip. (BEELE).

 

FD

Versnick

Versnich, zie van Snickt.

 

FD

Versno(e)yen

zie Versnaeyen.

 

FD

Versompel

zie van Sompel.

 

FD

Verson

V. WARD (Warz).

 

EV

Verson

Versonne, Versonnen. Matronyme: ver ‘dame’ + prénom fém. Sonne < germ. Sunna [FD].

 

JG

Versonnen

Verson(ne): Metr. Germ. VN Sunna ‘zon’,

vgl. Sunnihilt, Suna (MORLETI). 1321 Versonne;

1364 a Sonne; 1372 de domo Verensonnen, Tn.

(C.BAERT); 1465 Merten Versonnen, Her.

(DERCON).

 

FD

Versou

Versauw: PlN Zuwe, Zauw, Sauwe. Mnl.

souw: sloot, gracht, greppel, goot. 146 e. Kathline

vander Souen, Bs. (OSTYN).

 

FD

Verspaandon(c)k

Verspaendonck, zie Spaandonck.

 

FD

Verspagen

Gedemouilleerd < Verspagnen? 1478

Phelips vander Spaengien, Breda (HB136).

 

FD

Verspaille

Forme contractée de Van de Raspaille [FD].

 

JG

Verspaille

zie van de Raspaille.

 

FD

Verspauwen

zie Verspouwen.

 

FD

Verspecht

Van der Spekt: plaats waar speken, spijken, stokken staan. Zie Van der Spek. PlN Spekt (NB); Ter Specht in Opwijk. 1240 mansionem Walteri de Spect; 1515 Jan van der Specht…opt Spechtveld, Opwijk (LIND. ES 1913, 101-3); 1339 Wilhelmus dictus de Speect, Lv. (PEENE1949); 1340 Willem van der Spict, Bevekom; 1379 Wouter van der Spicht, Meldert (C. BAERT); 1584 Aelbrecht Verspect, Aw. (AB).

 

FD

Verspeek

zie van der Spek.

 

FD

Verspeel(t)

Verspelt, Versp(r)ille: PlN Speelt: plaats waar witte haagdoorn, spildoorn groeit. PlN in Mollem (VB), Zingem (OV), Spelt bij Merchtem (VB) (TW). Zie ook Van der Spiet. 1207 Waltero de Spelt, Har. (DEBR. 1980); 1227 Boidin de Speld, Zingem (GN); 1236 Arnoldus de Speelt (AZT); 1356 Jans sone van der Spelt, Bs. (PEENE 1949); 1587 Jan Versprille, Assenede (VS1995,420).

 

FD

Verspeepen

Verhaspeling (NE) van Verspeeten.

 

FD

Verspeet(en)

zie van der Speeten.

 

FD

Verspeurt

zie van der Spurt.

 

FD

Verspeyen

Verspuy: Van der Speyen. PlN Spei, Mnl. spoye, speye: spui, schutsluis. 1290 Willem van der Spoye, Damme (CG); 1298 Bartholomeo de Spoya, Bg. (VERKEST); 1305 Pieter van der Speye, Bg.(V.D.AUW).

 

FD

Verspieren

zie van der Spieren.

 

FD

Verspille

zie Verspeelt.

 

FD

Versporten

zie van der Spurt.

 

FD

Verspouwen

Verspauwen: PlN Ter Spauw in Overijse (VB). 1378 Bernardus de ter Spout…ter Spout, Overijse (BLO VII); 1410 Daniel Verspauen, Dend. (LIND. 1946′).

 

FD

Verspreet

Verspreyt: PlN Ter Spreet in At. en Strombeek (VB). 1352 Waltherus dictus vander Spreet, Strombeek (OSTYN); 1368-75 Johan dele Spreedt de se boys dedens le Spreedt; Ysabeaul del Spreed, At. (CHA 67,76); 1584 Jacques Verspreet, Aw. (AB).

 

FD

Verspreeuwen

Wellicht huisnaam: Ter Spreeuwen. 1424 Alyt Sprewen; 1434 Peteren vander Spreewt, Ht.(A.GHIJSEN).

 

FD

Versprille

zie Verspeelt.

 

FD

Verspurten

zie van der Spurt.

 

FD

Verspuy

zie Verspeyen.

 

FD

Versquel

zie van der Schelden.

 

FD

Verst(r)uyft

Verstuft, Verstuyf, Verstuyven, zie van der Stuyft.

 

FD

Versta(e)vel

zie van Stavele.

 

FD

Verstaen

Veerstaen. Forme contractée de Van Staden, avec syncope du -rf-, nom d’origine: Ter Stade(n) (= plage, rivage) [FD].

 

JG

Verstaen

zie van der Staey.

 

FD

Verstaete(n)

Reïnterpretatie van Verstraete(n), ook door reductie van de cluster rstr tôt rst.

 

FD

Verstappe

Verstappen. Nom d’origine: Ten Stappe, e.a. nom d’une seigneurie à Waregem,

d’après le moy. néerl. stap(pe) ‘pas, passerelle, etc.’ [FD]; cf. aussi Van der Stappen.

 

JG

Verstappe(n)

zie van (der) Stappen.

 

FD

Versteden

zie van der Stede.

 

FD

Versteegen

Versteeg(h), zie van der Stegen.

 

FD

Versteele

-eels, zie Steylen, van der Steylen.

 

FD

Versteeven

Versteg(h)en, zie van der Stegen.

 

FD

Versteirt

Ongetwijfeld een reïnterpretatie (< Versterre, Verstelt??).

 

FD

Verstel(d)t

Verstelle, zie Stel.

 

FD

Verster(ren)

Versterre, zie Sterre.

 

FD

Versteven

zie van der Stegen.

 

FD

Versteyhe

Van der Steie. PlN Stei? 1300 Ihans kinderen land van den Steye, Snellegem (DF XV); 1547 Hendrik Versteyen, Heist A (AP).

 

FD

Versteylen

zie Steylen, van der Steylen.

 

FD

Versteynen,

zie Verstijnen.

 

FD

Verstichel(e(n))

Verstiggel(en), zie van der Stiggel.

 

FD

Verstijn(en)

Verstyn(en), Versteynen: Metr. Ver

Stijne: vrouw Stijne, Christina. Zie Stijnen 2.

 

FD

Versto(c)ken

Verstockt, zie van der Stock.

 

FD

Verstra(a)ten

Verstraete(n), zie van der Straten.

 

FD

Verstrael

Verstraelen. Nom d’origine: Straelen (Rhénanie-Westphalie) ou Stralen, à Turnhout (Anv); cf. aussi Van Stra(e)len.

 

JG

Verstrael(en)

zie van Straelen.

 

FD

Verstraet(s)

Reïnterpretatie van Vestraet(s).

 

FD

Verstraete

Verstraeten, etc. Nom d’origine très fréquent : Ter Straten (= à la rue) ; cf. aussi Van der Straeten.

 

JG

Verstravel

zie van Stavele.

 

FD

Verstre(e)ken

zie van der Streek.

 

FD

Verstre(e)pen

PlN Mnl. stripe, strepe: streep, strook

land. 1423 Michiel vander Strepen, Lier (FRANS);

1422 Walterus vander Strepen, Itegem; 1460 Jan

vander Strepen, Geel-Mech. (GPM); 1592 Jan

Verstrypen = 1603 Jan Verstrepen, Edegem (SELS).

 

FD

Verstrepen

Verstreepen. Nom d’origine: moy. néerl. stripe, strepe ‘bande de terre’, fréquent en toponymie.

 

JG

Verstreren

Verhaspeling (FV) (< Verstrepen, Verstreken?).

 

FD

Verstreyden

Hypercorrect voor Verstreyen? PlN

Streie < Ofr. estrée: straatweg. 1663 Cornélius

Verstrijden, Poppel (MUL VI).

 

FD

Verstricht

zie van der Streek.

 

FD

Verstring(h)e

-yng(h)e, zie van der Stringhe.

 

FD

Verswalm

zie van der Zwalmen.

 

FD

Versweyveld

-velt, -ver, Verswijfel, Verswijvel(en), -velt, -ver, zie Verzwyvel(en).

 

FD

Verswyvel

Verswijvel, Versweyveld, etc. Nom d’origine: Swijverle, Zwijvel (Anv)?

 

JG

verswyver

V. ver- I. ,,Du pays de Zweve- -gem, -zèle, etc. » (Loc.). Région occupée autrefois par les Suèves et dont l’habitant a été en­suite appelé Swaej (Ane. orthogra­phe : Swyve- -gem, etc.).

 

EV

Versyck

Versijck, Versieck, Verzyck: BN. Van Mnl. ww.

versiken: zuchten, verzuchten, diep of moeilijk ademhalen. 1539 Mathys Verzyc, Roes. (AERBEYDT).

 

FD

Vertaevel

zie van Stavele.

 

FD

Vertbrugghe

zie van der Brugghen.

 

FD

Vertcour

Verdcourt, Vetcour. Nom d’origine : Verte-Cour, al vête cou, à Glons (Lg) ou Ver-court (Somme).

 

JG

Vertcourt

zie Vercors.

 

FD

Verte

-ez, Verthé, -ez, etc. 1447 «Jooris Verteit» Lille; probabl. surnom: anc., moy. fr. verte, vertet ‘vérité’ FEW 14, 287b.

 

JG

Verte

Verte, Verthé(e), Verthe(z): Ofr. verte, Fr. vérité: waarheid, zekerheid, gewaarborgd redit. Vgl. D. Wahrheit. 1447 Jooris Verteit, Rijsel (PARM.); 1641 Michiel verte; 1669 Jan Vertee, Bavikhove (RWII).

 

FD

ver–te

-té, -thée. Proven. 1. N. flam. : Verte, „ (Endroit) éloignée ». — 2. N. roman ,,Verte (vallée) » et „Verte Haye » (Dép. Nivelles, etc.).

 

EV

Vertechel

zie van Tichel.   .

 

FD

Verteneuil

-oeiln -oeuille, -ueil, -elle: PlN Vertigneul in Romeries (Nord) (TW). 1610 Louis d’Vertegnoel = Louis Vertegnoel, Beloeil; 1639 Ch. de Verteneul, 1643 Barbe Verteneuil, Dk. (med. mw. A. Laureys).

 

FD

Verteneuil

Proven.. Verneuil (Loc. fr.).

 

EV

Verteneuil

Vertenoeil, -oeuil, -oeuille, Ver-tenueil. 1528 «Bertrand de Vertegnoeul», 1591 «Jean de Vertegneux» Ladeuze, 1610 «Louis d’Vertegnoel» = «Louis Vertegnoel» Belœil, 1643 «Barbe Verteneuil» Tournai; nom d’origine: Vertigneul, 1182 «de Verti-niolo», à Romeries (Nord).

 

JG

Vertente(n)

zie van Tenten.

 

FD

ver–tenten

-tommen. V. ver- I. ,,Des (endroits où l’on fixe les) ten­tes », ,,De l’emplacement des tumu-li » (V. Van Tomme).

 

EV

Vertessen

Metr. Ver Tesse: vrouw Eustachia. Vgl. Tesse, Tessens. 1727 Jacobus Vertessen, Olmen (MULVII).

 

FD

Verteurve

Naar de woonplaats aan een turfven of voor de veenboer of turfhandelaar? Vgl.Turf(s).

 

FD

Verteurve

Naar de woonplaats aan een turfven of voor de veenboer of turfhandelaar? Vgl.Turf(s).

 

FD

Verthé(e)

-e(z), zie Verte.

 

FD

Verthongen

zie Vertonghen.

 

FD

Verthriest

zieTriest.

 

FD

Vertichelen

zie van Tichel.

 

FD

Vertomme(n)

zie van Tomme.

 

FD

Vertommen

Nom d’origine: appellatif topon. tomme ‘tombe, tumulus’, e.a. Ter Tomme, à Tielt, etc.; cf. aussi Van T(h)omme, Van der T(h)ommen.

 

JG

Verton

1200 «Bonvalet de Verton», 1253 «dame Mariez dite de Verton» CartOrval, 1364 «Johan de Verton li machon» Guill-Liège, 1611 «Hubert Verton» DénFlorenville; nom d’origine: Virton, 1225 «Vertun» (Lx).

 

JG

ver–ton

-tongen. V. ver- I. ,,Du tonneau » (Enseigne de maison. Peut être aussi N. de tonnelier), ,,De la langue(tte) (de terrain) ».

 

EV

Verton(s)

Vertoont: PlN Verton = Virton (LX). 1200 Bonvalet de Verton, LX (CAO).

 

FD

Vertong(h)en

Verthongen, Vertogen: PlN Tonge: landtong. Vertogen (H) door Ovl. uitspr. met g. 1303 Jhanne van der Tonghen, Bg. (VEKKEST).

 

FD

Vertongen

Vertonghen. Nom d’origine: appel­latif topon. tonge ‘langue de terre’, fréquent en toponymie flamande [FD].

 

JG

Vertraete(n)

Verstraete(n), met tot rtr gereduceerd rstr.

 

FD

Vertriest

Nom d’origine: Ter Triest, nom d’un fief à Rekkem et Wielsbeke, appellatif topon. triest‘terrain inculte, trieu’ [FD] ; cf. aussi Van der Triest, Van Triest.

 

JG

Vertriest

zie Triest.

 

FD

VER–triest

-truyen. ,,Epouse de Trist(an), de Trudon ». V. ver- II.

 

EV

Vertruyen

Vertruijen: Metr. Ver Trui: vrouw Geertrui. Zie Truy(e). 1321 Woltero Trudens = 1346 Walterus Vorentrudens = 1371 Wouter Verentruydens, Goetsenhoven (C.BAERT); 1404 Henric Vertruden, Aw. (ANP).

 

FD

Vertryce

zie Trice.

 

FD

Vertyghelt

zie van Tichel.

 

FD

ver–ulpen

-hulpen. V. ver- I. ,,De la Hulpe » (Van Ter Hulpe, Loc).

 

EV

Verulpen(s)

zie van der Hulpen.

 

FD

Verulste

zie van der Hulst.

 

FD

Veruynck

zie van der Vinck.

 

FD

verva(e)ck(e)

V. ver- I et Vak.

 

EV

Vervaart

zie van der Vaart.

 

FD

Vervaek(e)

Verva(e)ck(e), Vervaekt, Vervackt, Vervaque, Vervalcke, Vervarcke: 1. Van der Vake. PlN Vake. Zie Van Vaek. 1544 Antheunis van der Vake, Ktr. (KW); 1556 Alaerdin vaer Vaecke, Bellegem; 1557 Gillis var Vaeke, Luingne (Wez.); 1593 Jooris van der Vacque, Aalbeke (KW II). – 2. Adaptatie van PlN Fervaques. Zie Farvaque. 1291 Biertous des Farvakes, Flines; 1620 Loys de Verfacques; 1612 Cornelis Verfaques, Ktr. (KW); 1711 Jacques Fervaque = 1724 J. Vervacque, Heule (COUSS.).

 

FD

Vervaeke

Vervaecke, Vervacke, Vervaeck, Vervaque, etc. Nom d’origine: appellatif moy. néerl. vake ‘barrage en clayonnage dans une rivière’ ; cf. aussi Van der Vake. – Éventuel­lement, le NF Vervaque pourrait être une var. graphique de Farvaque [FD].

 

JG

Vervaele

zie van der Vale.

 

FD

ver–vaene

,,Du drapeau » (Enseigne de maison) ou ,,De la girouette ».

 

EV

Vervaene(n)

Vervoenen: PlN De Vane in Oedelem en Wingene. 1303 Hanne uten Vane; 1424 Gilles vander Vane, Moerkerke (DF XVI).

 

FD

Vervaeren

Nom d’origine: topon. (Ter) Varent (= lieu où poussent les fougères), du moy.

Vervaeren  I 101S

néerl. vaere ‘fougère’ ; cf. aussi Van der Vae-ren(t).

 

JG

Vervaeren

zie van der Vaeren(t).

 

FD

ver–vaeren

V. ver- I. (Caractér. d’une habitation), ,,Des fougères » (V. Varen).

 

EV

Vervaert

zie van der Vaart.

 

FD

Vervaet

Nom d’origine: moy. néerl. vaete ‘abreuvoir’.

 

JG

vervaet

V. ver- I, ,,Du tonneau » (Vat). V. Verton.

 

EV

Vervaet

zie van der Vaate.

 

FD

Vervalcke

zie Vervaek(e).

 

FD

ver—valcke

ou VER- -valcke. 1. ,,Du fau­con » (Enseigne de maison. Peut être aussi le N. d’un fauconnier). V. ver- I. — 2. ,,Epouse de Fal-con ». V. ver- II.

 

EV

Vervalle

zie van der Vale.

 

FD

Vervaque

zie Vervaeke.

 

FD

Vervarcke

zie Ververken, Vervaeke.

 

FD

Vervat

zie van der Vaate.

 

FD

Vervecken

Vervekken, etc. Nom d’origine: moy. néerl. veken ‘barrière à claire-voie’; cf. aussi Van der Veken, Vekeman(s).

 

JG

ver–vecken

ou -vekken, -venne. V. ver- I. ,,De la barrière » ou ,,De la vanne » (V. Veken), ,,De la fagne » (V. Ven).

 

EV

Verveeken

Verveck(k)en, Vervekken, Verveecke, zie van der Veken.

 

FD

Verveer

zie van de Veere.

 

FD

Verveert

zie van der Veerd.

 

FD

Vervelghe

zie Velghe.

 

FD

Vervenne

Nom d’origine: Den Ven (nom de plusieurs fiefs), du moy. néerl. ven ‘terre hu­mide, fagne’ [FD] ; cf. aussi Van den Ven.

 

JG

Vervenne

zie van den Ven.

 

FD

Verver(c)ken

Vervarcke: Wsch. reïnterpretatie van Verveeken, met r-epenthesis. 1645 Andries vander Verken, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Verver, de

de Varver, Verver(s), Pervers, Ferfers, de Verwerre, (de) Verrewaere, de Verweraere, de Var(re)waere, -are, Varrewaere: BerN van de verver, lakenverver. 1270-91 Laurens de Varwere, Cent (CG); 1296 Rogerus Varuuere, Ktr. (DEBR. 1980); 1546 Andries Ververe, Poeke (PARM.). -Lit.: W. BEELE, Defamilienaam De Verrewaere. KFV-Med. 1985,29-30.

 

FD

Vervest

zie van der Ves.

 

FD

Vervey

zie van der Wee.

 

FD

Verveynne

zie van den Ven.

 

FD

Vervier

Verviers, Vervy. 1289 «Jackemins de Vervier», 14e s. «Henri de Verviers dit de Ver­vy» BodyNPLiège, 1317 «Johans de Verviers» CartValBenoît, 1363 «Gerars de Vervir li drappir» GuillLiège, 1568 «Marie de Vervy» BourgNamur, 1573 «Pierre Dhoneux dit de Verviers» BourgLiège, 1620 «Guillaume Ver­vier», 1626 «Laurens Vervir» émigrés en Suède; nom d’origine: Verviers, w. vèrvî(Lg).

 

JG

Vervier(s)

Vervy: PlN Verviers (LU), LU W. vervî. 1289 Jackemins de Vervier (AVB); ±1400 Henri de Verviers dit de Vervy, Luik (BODY).

 

FD

Verviers

Proven. Loc.

 

EV

Vervink

Vervinck(t), Vervinct, zie van der Vinck.

 

FD

Vervisch

Vervicsh, zie van der Ves.

 

FD

ver–visch

-vliedt, -vloes(s)em, -vloet, -vondel, -voort, -vroegen. V. ver- I. ,,Du poisson » (Enseigne de maison, Peut être aussi N. de pêcheur », ,,(Du hameau) de Vloer-s(eg)em » (Dép. Smeerhebbe), ,,Du torrent » (Vloed), (Vloet, Dép. Renaix), ,,Du ponceau, de la passe­relle » (Vondel), ,,Du gué » (Voor-de), ,,De la région des primeurs » (Vroege groenten).

 

EV

Vervlaest

zie van der Flaas.

 

FD

Vervliet

Nom d’origine: Ter Vliet, très répandu comme nom de cours d’eau; cf. Van der Vliet.

 

JG

Vervliet

zie van der Vliet.

 

FD

Vervlimmeren

zie van Vlimmeren.

 

FD

Vervloes(s)em

Vervloes(s)en,Vervlossen: PlN Vloersem. 1458 Jhoannes de Floersem (MULII); 1468 Jan van Floershem, Mech.; 1475 Wouter van Floersem, Rijmenam-Mech. (GPM); 1495 Joh. de Floorsem; 1498 Rumoldus Florsom, Mech. (MUL III); 1550 Joannes van Floersen, Lv. (MUL IV); 1623 van Vloesen; 1630 Vervloessom, Mech. (MERTENS).

 

FD

Vervloet

Nom d’origine: Ter Vloet, NL à Ardooie et Wingene, d’après le moy. néerl. vloet ‘flot, ruisseau’ [FD]; cf. aussi Van der Vloet.

 

JG

Vervloet

Vervloed(t), zie van der Vloet.

 

FD

Vervoe

zie Vervoux.

 

FD

Vervoenen

zie Vervaenen.

 

FD

Vervoert

zie van der Voorde.

 

FD

Vervoir

PlN Vervoz in Clavier (LU): 1104 Vervoi. 1280 Baduin de Vervoi, Luik (J.G.). – 2. Zie Van der Voorde.

 

FD

Vervoir

s.d. «Stephani de Vervoilh» ObitHuy, 1280 «Baduin de Vervoi» PolyptLiège, 1472 «Jehan Vervoy», «Gérait de Vervoy» Dén-Laroche, 1551-66 «Jacques de Vervoz» Éch-Huy; nom d’origine: Vervoz, ±1104 «Ver­voi», à Clavier (Lg).

 

JG

Vervoitte

zie van der Voorde.

 

FD

Vervonck

zie Vonk.

 

FD

Vervondel

zie van den Vonder.

 

FD

Vervoode

Vervoor(d)t, Vervoot, Vervort, Vervotte, zie van der Voorde.

 

FD

Vervoort

Nom d’origine : appellatif moy. néerl. voorde ‘gué’ ; cf. aussi Van der Voordc.

 

JG

Vervoot

Vervotte, -oitte (formes francisées). Sans doute adaptations graphiques de Vervoort [FD].

 

JG

Vervou(x)

Vervoe, zie Vivroux.

 

FD

Vervoux

Vervou. Probabl. w. vivrou, -où, vè-vrou, fr. verveux ALW 8, 408b; FEW 14, 321a, surnom de pêcheur; cf. aussi Vivroux.

 

JG

Vervrangen

Wellicht Ovl. hypercorrect < Vervragen < Vragen < Verhagen (met hypercorrect voorgevoegd Ver-). Vgl. Vervroegen. 1736 J.B. Vervrangen, Niel-Aw. (AP); 1751 P. J. Vervrangen, Puurs (MUL VIII).

 

FD

Vervremd

PlN Vremde (A).

 

FD

Vervroegen

Br. uitspr. van Vervragen; zie

Vervrangen.

 

FD

Vervu(e)ren

zie van der Veur.

 

FD

Vervu(r)st

zie van der Vorst.

 

FD

vervueren

V. veR- I. 1. ,,De Tervueren » (Loc. — 2. ,,De la Vuer » (Riv. à Tervueren).

 

EV

Vervullens

Uit Verwulgen?

 

FD

ver–vust

V. ver- I. ,,De la terre sauvage » (Woest).

 

EV

Vervuurt

zie van der Voorde.

 

FD

Vervy

cf. Vervier(s).

 

JG

Vervy

zie Vervier(s).

 

FD

ver–vynck

ou VER- -vynck. 1. V. ver- I. ,,(Du bois-, de l’essart etc.- -du pinson » (Vïnken- -bas, -rode, etc.). — 2. V. ver- II. ,,Epouse de Func ».

 

EV

Vervynck(t)

zie van der Vinck, van Vynckt.

 

FD

Verwaaijen

zie Verwayen.

 

FD

Verwaard

zie van der Waerden.

 

FD

Verwacht

W. hypercorrecte spelling voor Vervackt.

 

FD

ver–wacht

-waest, -wayen et -wee, -weire, -werft, -west, -weyen, -wil-ghen, -wilst, -wilt, -wimp, -win-nen, -worst. V. ver- I. ,,Du quar­tier du corps de garde », ,,De la terre inculte » (Waast), ,,Des prai­ries » (Wei-en), ,,De la Waere » (Rivière), ,,Du chantier » (Werft, Dép. Heist – op – den – Berg), ,,De l’Ouest », ,,Des prés » (Weiden), ,,Des saules » (Wïlgen), ,,Du do­maine sauvage » (Wilsele, Loc.). ,,Du côté sauvage » (Wilde, L.D.), ,,De la Wimpe » (Ruisseau) », ,,Des alluvions » (Win), ,,Du bois réservé au souverain » (Vorst).

 

EV

Verwae(r)de

Verwaeren, zie van der Waerden.

 

FD

Verwaest

zie van Waas.

 

FD

Verwaetermeulen

zie van Watermeulen.

 

FD

Verwarde

zie van der Waerden.

 

FD

Verwayen

Verwa(a)ijen: Van der Wa(e)yen. PlN

Ter Waai(e): poel, plas; 1329 Grielen van der

Waye, Ip. (BEELE); 1584 Cornelis Verwaeyen,

Aw. (AB).

 

FD

Verwee

Verwée. Nom d’origine très répandu: Ter Weede, du néerl. weide ‘pré’ ; cf. aussi Van der Wee.

 

JG

Verwee(n)

Verwé(e), zie van der Wee.

 

FD

Verweijmeren

zie Verwijmeren.

 

FD

Verweirde(r)

Verweire, zie van der Waerden.

 

FD

Verweraere, de

de Verwerre, zie de Verver.

 

FD

Verwerft

zie van der Werve.

 

FD

Verwest

zie van der Ves.

 

FD

Verwey(en)

zie van der Wee.

 

FD

Verwicht(e)

PlN Vichte (WV), in de streek nog Ter

Vichten genoemd. 1140 Gozuini de Vehta; 1302

Boudin van der Vichten; Philippe van der Vichte,

Bg. (DF XVI); 1377 Istaes van der Vichte, Ktr.

(DEBR. 1970).

 

FD

Verwick, van

zie van Werveke.

 

FD

Verwielen

zie van den Wiele.

 

FD

Verwijmeren

Verweijmeren: Metr. Ver Wijmere. Germ. VN wîg-mêr ‘strijd-beroemd’: Vuimara, Wimara (MORLETI). Of PlN? Maar de vander-vorm kan een regressievorm zijn: 1502 Jan Heinsz van der Wij meren; -1597 Maarten Jansz van der Wijmaren (vader van) Hendrik Verwijmer, Zundert (PDB).

 

FD

Verwijst

zie van der Wijst.

 

FD

Verwildert

zie van der Wildert.

 

FD

Verwilg(h)en

Verwilligen, zie van der Wilgen.

 

FD

Verwilghen

Verwilgen, Verwilligen, Verwul-ghen. Nom d’origine: Ter Wilgen, Ten Wil-ghen, fréquent comme topon., du moy. néerl. wilg ‘saule’ [FD].

 

JG

Verwilst

zie Verwulst.

 

FD

Verwilt

zie van der Wilt.

 

FD

Verwimp

Verwimpt. Nom d’origine, d’après le nom de rivière Wimp(e), au sud de la Cam-pine.

 

JG

Verwimp(t)

Van der Wimp. Riviernaam de Wimp in

de Zuiderkempen. 1422 Jan Verwympe, Geel

(GF); 1421 Ghys ver Wympe, Her. (DERCON); 1539

Jan Verwimpt, Geel-Aw. (AP).

 

FD

Verwinnen

Metr. Ver Winne. Germ. VN Wina <

Germ. wini ‘vriend’.

 

FD

Verwoer(d)t

PlN Woerd (G): kunstmatige heuvel

in zee- en rivierkleigebied (PNB). – 2. Soms

wellicht = Vervoort.

 

FD

Verwoest

Verworst, zie van der Vorst.

 

FD

Verwouwen

Metr. Ver Wouwe: Vrouw Wouburg:

Walburgis. – 2. Uit Van der Wouden.

 

FD

Verwulgen

-gem, zie van der Wilgen.

 

FD

Verwulst

Verwilst: Hypercorrect voor Verhulst (VS

1998,66).

 

FD

Verwylen

zie van den Wiele.

 

FD

Véry

zie Verrier.

 

FD

Veryans

cf. Verjans.

 

JG

Veryans

zie Verjans.

 

FD

Veryepe

zie Veriepe.

 

FD

Véryère

zie Verrier.

 

FD

Veryke(n)

zie van der Eyken.

 

FD

Veryser

Verijser, Verryser, Verhyser: Van der Yser. Waternaam IJzer. 1339 Gillis vander Ysere, Bg.; 1372 Janne van der Ysere (DF XVIII); 1596 Jan Veryser, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Verze(e)le

Verzel(en), zie van Zelen.

 

FD

Verzee

Veeleer adaptatie van Verset dan uit Van der Zee.

 

FD

Verzele

-éle, -el, Verzeele. Forme contractée de Van Zèle < NL Zèle (FlOr). Sans doute distinct de Verselle.

 

JG

Verzieren

zie Versieren.

 

FD

Verzieux

cf. Versieux.

 

JG

Verzieux

Versieux: BN Verts yeux: groene ogen. Vgl. Groenoghe (TAV. 126), D. Grunauge

 

FD

Verzijl

zie van der Zijl.

 

FD

Verzin

cf. Versin.

 

JG

Verzin

Zie Versin.

 

FD

verzwalm

V. ver- I. ,,De la Zwalm » (Riv. holl.).

 

EV

Verzwalm

zie van der Zwalmen.

 

FD

Verzwymelen

Uit Verzwyvelen? 1684 joannes Verswijmer, Rijmenam (MUL VII).

 

FD

Verzwyvel(en)

Verzwijvelen, -vel(t), Verswijvel(en), -velt, Verswyvel(en), -velt, Verzwyver, Verswijver, Verswyver, Versweyver, Versweyveld, -velt, Versweijveld, Verzwijfelt, Verswijfel, Verswyfel: PlN Swijverle, uitspr. Zwijvel (wsch. A). 1272 Gerardus de Suiverla, A (OSM); 1393 Gielijs van Swiverle, Aw. (ANP); 1426 Gielijs van Zwyverle, Aw. (HB 98); 1436 Wouters van Swyverle erve, St.-Kat.-Waver (OARII); 1680 Andries van Swyver, Rupelmonde; 1735 Huibrecht van Swyvel, Heelwijk; 1756 Ger. Verswijvele, Merksem; 1782 Joh. Verswyver, Zoerle-Aw. (AP).

 

FD

Verzyck

zie Versyck.

 

FD

Verzyp(en, van)

zie van de Zype.

 

FD

Ves(ch)kens

zie Viskens.

 

FD

Ves(se), van der

Zie Van der Ves. – 2. Uit Van der Ve(r)st, ontrond < Van der Vorst, verward met Van der Voort. 16..-1747 Fr. van der Voeden = van der Voerdt (vader van) « 1710 Jean van der Voerdt (vader van) 1763 J. F. van der Vorst, Hoegaarden (vader van) « 1806 Julien van der Vesse = 1835 J. van der Vest, Zittert-Lummen (vader van) « 1837 Hyppolite van der Vesse, ibid. (Br.Folkl. 1985, 140-168).

 

FD

Ves(se)leer, de

zie de Veseleer.

 

FD

Ves, van der

van der Vesse, Vervest, Verwest, Vervisch, Vervicsh, Wervisch: Van der Vest. PlN Vest(e): versterking, bolwerk, kasteel, burg. 1321 Lambrecht van der Veste; 1362 Jhan van der Veste, Ip. (BEELE); 1338 Willemme vander Vesten, Cent (RSGI); 1602 Christiaen van der Vist, Menen (KW II); 1639 Christiaen Vervist, Dadizele; 1669 Joseph Vervisch, Dadizele (COUSS.).

 

FD

Vesalius

Humanistische latinisering van Van Wesel, b.v. Andréas Vesalius (1514-64) (ESBr. 1962, 285-295).

 

FD

Veseleer, de

de Veseler, de Ves(se)leer: i. Mnl. veselaer: oorblazer, fluisteraar, pruttelaar. – 2. D. Weseler, afl. van de PlN Wesel (Nederrijn, NRW), Ndl. Wezel. 1584 Peter Veeselaer, Aw. (AB). 1626 Joris Veseler = George Weselaer, Aw.-Leiden (PDB).

 

FD

Veskens

Veschkens, Viskens, Vitskens. Sur­nom: dimin. en -ken de vis ‘poisson’.

 

JG

Vesmissen

zie van der Smissen.

 

FD

Vess-

-ie, -ière. V. Vaisse. Vaissier.

 

EV

Vesschemoet

Vesgemoet, zie Verschemoet.

 

FD

Vessem, van

van Fessem: PlN Vessem (NB) (Nfe. 1969, 99-104). 1484 Adam van Verssen = 1487 Adam de Verssem, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Vessie

Vessie. 1265 «Watier li Vessers» = «Wa-tiers li Vesseres» CensNamur; p.-ê. surnom scatologique : fr. vessier, qui vesse, mais le mot est trop récent (16e s.) pour la double mention namuroise de 1265. – Ne semble pas devoir être rapproché du NF Vaissier (Massif central).

 

JG

Vessière

Vessie, zie Vaissière.

 

FD

Vessière

Vessiere, cf. Vaissière.

 

JG

Vestens

Hypocor. néerl. de Vastraad (var. de Festjens), fr. Fastré [FD].

 

JG

Vestens

zie Festjens.

 

FD

Vester(s)

zie Vastrade, de Vester.

 

FD

Vester, de

de Vestel(e), Vester(s), Festers: BerN van de houtvester. 1439 Quinten Vesters, Ht. (A.GHIJSEN); 1448 Aleyt Svesters, Diest (VdP).

 

FD

Vesterlin

zie Westerling.

 

FD

Vestibule

Surnom d’enfant trouvé le 23 germi­nal an XIII dans le vestibule de l’ancienne ab­baye de Messines, près de Ypres (Dauzat 593); cf. aussi Devestibule.

 

JG

Vestibule

zie De Vestibule.

 

FD

Vestier

Wsch. var. van Vessie.

 

FD

Vestjens

zie Festjens.

 

FD

Vestman

Mnl. vestman, wsch. syn. met vestmeester: stedelijk ambtenaar belast met het toezicht op de muren en vestingwerken van de stad. Of afl. van Van der Vest (zie van der Ves). 1555 Cornelis Vestmans, Bs. (AP).

 

FD

Veston

Un surnom (de motivation obscure): fr. veston, serait étonnant, le mot ne datant que de 1769.

 

JG

Vestraet

Vestraete. Soit var. de Verstraet(e), soit var. de Vastrade (= Fastré).

 

JG

Vestraet(e)

Vestraets: i. Zie Vastrade. – 2. Evtl. = Verstraete.

 

FD

Vesval

zie Westphal.

 

FD

Vêt, (de)

de Veth, de Vette, Vette(n): BN voor een vêt persoon. 1399 Diederc de Vette, Bs. (OSTYN); 1405 Jacop de Vette, Lummen (C.BAERT).

 

FD

Vetcour

cf. Vertcour.

 

JG

Vetcourt

zie Vercors.

 

FD

Vétillard

Ve-. Surnom: fr. (dep. 1640) vétillard ‘chicanier, vétilleux’ FEW 14, 570b.

 

JG

Vétillard

Ve-: BN Fr. vétillard: haarklover, zeurpiet (J.G.).

 

FD

Vetman

BerN van de vetweider of de handelaar in vetwaren (LIND. 1964). 1430 Jan Vetmans, Her. (DERCON).

 

FD

Vetrain

NF brabançon attesté à Ways en 1826 et Baisy-Thy en 1829 (GeneaNet); nom d’origine incertaine, une déformation du nom Vedrin étant peu probable.

 

JG

Vétrain

Proven. Vedrin (Loc.).

 

EV

Vêts

cf. Vits.

 

JG

Vêts

zie Vits.

 

FD

Vetsuypens

Vetsuypers.Vetsuipers, Fetsuypens: Afl. van Mnl. vêt supe: vette soep, brij. 1378 Lambertus Vetsop, Mtr. (SKM); 1408 Gille Vetsupins, Ninove (VANGASSEN); 1496 Petrus Vessupens de Neyghem prope Ninevis (MULIII).

 

FD

Vetsy

V. Vaisse, Vaissier.

 

EV

Vette(n)

zie de Vet.

 

FD

Vetten

Surnom: génitif de vêt ‘gras’ [FD].

 

JG

Vettenburg

Vettenberg: PlN in Strijtem: 1685 op den Vettenberch (med. L. Van Durme). Vettebocht inAalst(OV).

 

FD

Vetter, (de)

de Vettere, (de) Vetters, de Vettère: BerN van de huidenvetter, leerlooier. 1300 op Jueten Tvetters weghe = 1333 lueten Vetters, Her. (DERCON); 1326 Jan de Vettre, Ip. (BEELE).

 

FD

Vetteren, van

, zie van Wetteren.

 

FD

Vetterlein

-ling: D. BN Vetterle, Vätterlin, dim. van Vetter: neef, broer van vader, verwant.

 

FD

Vettiger

Car. phys. ,,Le plus gras » (de deux frères ou de deux homo­nymes) .

 

EV

Vêtu

Vêtu, zie Victor.

 

FD

Vêtu

Vêtu. Surnom: fr. vêtu ou anc. fr. vestu ‘vêtement’, cf. également 1469 «Tost vestu» Mons(BTD 16,250).

 

JG

Veug(he)le, de

zie de Vogel(e).

 

FD

Veugel(a)ers

zie de Vogelaar.

 

FD

Veugelen

V. Vogel. Veulemans. 1. Proven. Veulen (,,Fo-logne », Loc.), avec suffixe -mans, d’origine.   —  2.   Profess.   Veulen, ,,Poulain ». N. d’éleveur. Veuve. Matronyme.  N.  de situation civile.

 

EV

Veugelen

Veuchelen, zie Vogelin.

 

FD

Veugen

Veuggens, zie Vuegen.

 

FD

Veugle, van de

zie Vindevoghel.

 

FD

Veuldre, de

zie de Voldere.

 

FD

Veulemans

Afl. van Mnl. vole: veulen. BerN van de paardenfokker of-koopman. Vgl. D. Fohlenmeier; Schaepman, Ganseman. 1357 Jhans Volemans huus, Ktr. (DEBR. 1970); 1493 Gielis Voelemans, Halmaal; 1514 Conrard Veulemans, St.-Tr. (med. P. Veulemans).

 

FD

Veulemans

Dérivé en -man du moy. néerl. vole ‘poulain’, probabl. surnom de marchand de chevaux [FD].

 

JG

Veur, van der

van de Vuer, Vervu(e)ren, van der Vore, van de Voor, van de Voir. Waternaam de Voer, zijrivier van de Dijle die Tervuren bespoelt. Ook Mnl. vore, vuere: voor, greppel. Vervueren = Van der Vueren = (ook) Van Tervuren. PlN Tervuren (VB): aan de Voer: 1224 Vuram (TW). 1266 Walterus de Fura, Kraainem; ±1400 Herman van der Vueren, Woluwe; 1356 Godeverde van der Voeren, Bs. (PEENE); 1361 lanne van der Vuyren, Mech. (HB 677); 1470 Wouter van der Voeren = 1471 Wouter van der Vuere, Aarts. (MAR.). – 2. De var. met o kunnen wellicht ook < Van de(r) Voorde worden verklaard.

 

FD

Veuren, van

PlN Veurne (WV). 1280 Michaelis de Furnis, Ktr. (DEBR. 1980); 1326 Jan van Vuernen, 1376 Jan van Veurne, Ip. (BEELE).

 

FD

Veurnaert

Afl. van Van Veurne; zie Van Veuren. 1363 Jhan Poel die men seit Veurnaert, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Veurst, van der

zie van der Vorst.

 

FD

Veuskens

zie Vaesken.

 

FD

Veusser, de

zie de Vuster.

 

FD

Veuster, de

Pater Damiaan (Jozef de Veuster 1840-1889) stamt van Van der Vorst af: 1681 Jan van der Vorst, Werchter (vader van) « 1721 Egidius de Voster, Werchter (vader van) « 1776 Hendrik van der Vorst vulgo de Veuster, Werchter (vader van) « 1801 J. F. de Veuster, Tremelo (vader van pater Damiaan) (VS1967,114; Nk. 1994,127-9).

 

FD

Veuve

Fr. veuve: weduwe. Vgl. Derweduwen.

1267

 

FD

Vevere, van de

van der Vevren, zie van de Vij vere.

 

FD

Vexler, (de)

zie Wechseler.

 

FD

Vey(d)er

zie Weider(er).

 

FD

Vey, (de)

de Veij: Vei: welig, dartel, zinnelijk (DE BO). BN. 1329 Pieter den Veyen; 1376 Kerstiaen de Veije,Ip.(BEELE).

 

FD

Veyck, de

de Veycx, zie De Vicq.

 

FD

Veyckemans

zie Vekemans.

 

FD

Veydt, de

zie de Vijt.

 

FD

Veyfeyken

zie Vijfeyken.

 

FD

Veylbrief

Vertaling van Limelette ‘vijltje’ + brief. Stamvader is Nicolas Limelette uit het Luikse, overleden in Leiden in 1656 (PDB).

 

FD

Veyler

de Veylder, de Veijlder, de Veilder. Afl. van ww. veilen: veilen, te koop aanbieden. BerN van de veiler, veilingmeester. 1308 Johannis dicti Veylers, Lv. (ICKX). – 2. Br. var. van De Vijlder.

 

FD

Veyret

zie Vairet.

 

FD

Veyrier

zie Verrier.

 

FD

Veys

1302 «Marges de Seclin l’amie Veys» LoiTournai ; aphérèse de la forme flam. du pré­nom Servais ou Gervais [FD].

 

JG

Veys

Veyt.  N. de baptême. ,,Guy ». V. WID (Wiz, Wid).

 

EV

Veys

zie Feys.

 

FD

Veysset

zie Vaisset.

 

FD

Veyssière

Veyssières, Veyssieres, cf. Vaissière.

 

JG

Veyssière(s)

zie Vaissière.

 

FD

Veyt

zie Vijt.

 

FD

Veyver, de/van den

zie van de Vijvere.

 

FD

Vezant

Proven. Vézon  (Loc.). (Fausse régression).

 

EV

Vézant

Occ. BN: vrolijk, blij (DNF).

 

FD

Vezoul

zieVissoul.

 

FD

Via(e)ne

Proven. Viane (Loc.).

 

EV

Viaene

Viane. Nom d’origine: Viane (FlOr), mais pourrait être aussi un nom fém., cf. 1238 «Sare Viana», 1250 «Mahaus Viane» Nécr-Arras. Dans les mentions 1213 «domino Sifrido

1016 I Vervaet

 

JG

Viaene, (de)

zie Viane.

 

FD

Vial

zie Vital.

 

FD

Vial(l)et

Patr. Dim. van Vial = Vital. – 2. Dim. van Viale.

 

FD

Viala

PlN (Aveyron, Lozère). Zie Viale.

 

FD

Viale

Vialen, Vialle: Fr. dial. vorm voor Viala, var. van ville: landelijk domein, dorp (DNF).

 

FD

Viallard

PlN (Massif Central), var. van Villard, afl. van ville, viale: dorp (DNF).

 

FD

Viance

Proven.   Vilhance   ou   Villance (Loc.).

 

EV

Viance

zie Villance.

 

FD

Vianden

PlN (GH).

 

FD

Viandier

BerN Ofr. viandier: die met voedsel verzorgt.

 

FD

Viandier

Profess.    ..Marchand    de viande ».

 

EV

Viane

(de) Viaene, (van) Vya(e)ne, Vianne, Devian(n)e, van de(r) Viaene, van (de) Viane. PlN Viane (OV). 1275 Godefrois de Viane, Elzele (VR 8sv°); 1295 Gérard van Viane, Belsele (FLW); 1382 Hannekin van Viane, Heule (DEBR. 1970). – 2. PlN Vianen (ZH, NB). 1375 Ghisebrecht hère van Vyanen ende van den Ghoye (BLO VI). – 3. PlN Vianden (GH): 1136 Vianne (TW). 1291 Godefroit, conte de Viane (CDN); 1374 C. de Viane = Claes van Vyanden (BLO VI). – 4. De FN werd ook verward met Vienne. 1592 Guillaume Vijane, Desselgem (vader van) 1598 Philippe Vijane = 1599 Philippe Vijenne (en van) 1600-38 Pierre Vienne = Vijaene; 1611 Jacobus Vij âne=Jacques Vienne, Desselgem (Jà Gaverstreke 1988,501-3).

 

FD

Viard

Viart, zie Wiard.

 

FD

Viatour

Proven. (Dialecte). Villers-aux-Tours (Loc.).

 

EV

Viatour

Viautour, Viatour: W. vorm van PlN Villers-

aux-Tours (BODY). 1602 Henri de Vealtor, Namen

(J.G.).

 

FD

Viau(d)

Patr. i. Zie Guiau(x). – 2. Var. van Vial. 1349

Jehan Viaux, Chauny (MORLET).

 

FD

Vibien

, Vic(c)- -a(t), -art, -o. V. WAD (Wi, Wik).

 

EV

Vicaire

Sobriquet. ,,Vicaire ». N° 144.

 

EV

Vicaire

Vicari(o), Vicary: Ofr. vicaire, It. vicario < Lat.

vicarius: vicaris, plaatsvervanger (m.n. van een

geestelijk waardigheidsbekleder of een

gerechtelijk ambtenaar). 1290 Pieres Vicarius;

1297 Bertaus Vicaires, Atrecht (NCJ).

 

FD

Vicart

zie Wyckaert.

 

FD

Vicat

Vicca: De Hagelandse Vicca’s stammen van de

Sp. veldheer Dionisius Vicca 1572 (Br. Folkl.

1923-24,74). 1650 Thomas Vicca, Tn. (HEND.).

 

FD

Vicente

Vicentini, Vicenzi(no), Vicenzot(to), -zutto: It. vorm en afl. van HN Vincentius.

 

FD

Viceroy

Wsch. reïnterpretatie (onderkoning). Misschien < PlN Vicherey (Vosges).

 

FD

Vicher

W. spelling voor Visscher of Fischer.

 

FD

Vichery

zie Vicquery. Vich(h)i, Vici: PlN Vichy (Allier)?

 

FD

Vichoff (e)

W. adaptatie van D. Bischof: bisschop.

 

FD

Vickermann

Patr. Afl. van Vicker = Victor. 1498 Hans

Vicker = Hans Victor, Jena (BRECH.).

 

FD

Vickers

zie Wyckers.

 

FD

Vickevorst

zie Viekevorst.

 

FD

Vico

PlN Vico (Italie, Corsica) < lat. vicus: wijk,

straat.

 

FD

Vicqueray

Proven.   ,,Vacherie »   (L. D.). Comp. : La Vacherie (Loc.), Vaqueresse   (Dép.   Herchies).  N° 236.

 

EV

Vicqueray

zie Vecqueray.

 

FD

Vicquery

Vichery: Viquerie, Vicharie: kapelanie. Afl.

van Lat. vicarius, Fr. vicaire (DNF). ± 1300 Jehans

Vecheri, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Victoir(e)

1. Metr. Victoria. 1523 Victoire de Vaulx,

Namen (J.G.). – 2. Vondelingnaam 1789 Victoire,

na de overwinning in de Brabantse

Omwenteling. In 1825 trouwde Eugeen Victoire,

27 jaar, uit Sint-Pieters-Rode, Vondeling van

Loven’ in Bekkevoort. De familie heet nu Victoir

(CLAES 1993,150).

 

FD

Victor

N. de baptême d’origine ro­maine. ,,Vainqueur ». Variantes : Victoor, -toir. Ce N. a souvent, par erreur, servi de traduction au nom de baptême d’origine germanique Segher, le mot Zeger (flam.) ou Siéger (allem.), signifiant aussi ..vainqueur ». V. SAD (Sak). Vid- -a, -a(e)l, -eau. N. de baptême. 1. Vitalis, N. latin. — 2. V. WID. Wid- -ez, -ick, -requin, Vidts, Vidus. V. WID.

 

EV

Victor

Viktor, Victoor, -oir, Wictor, Wiktor, Vitour, -ou(x), Viteux, Vitu, Vêtu, Vêtu: Patr. Lat. HN Victor. 1326 Victor Svos wijf; 1326 Jan Victor; 1385 Jaquemes Victors = Jaqe Victoir, Ip. (BEELE); 1343 Jakemon Vitus, Dk. (TdT); 1423 Jans Victoor,

St.-Andries; 1428 Fierabras Vitour, Pop.-Bg. (PARM.).

 

FD

Victorieux:

Fr. victorieux: zegepralend,

overwinnaar. BN? Of reïnterpretatie van Victor?

 

FD

Vidal(e)

-ael, -a(lis), Videau, zie Vital.

 

FD

Videcoq

Ofr. videcoc: korhaan. BN.

 

FD

Videgain

Leesfout of var. voor Baskische FN

Bidegain: hoge weg (DNF)? Of reïnterpretatie

van Videgrain? Videl: Var. van Fidèle?

 

FD

Videlaine

Zinwoord Vide laine: die de wol verkwist.

1329 Jacote Videlaine, Atrecht (NCJ).

 

FD

Videler

zie de Vedeleer.

 

FD

Videz

-ex, zie Guidet.

 

FD

Vidgrain

Fr. BN Vide grain: die het graan

opgebruikt, verkwist. Vgl. Gâteblé.

 

FD

Vidick

Patr. Ndd. FN Widdicke, dim. van Germ. VN

Wido. 1488 Widdeke Detleves, Brunswijk (DN).

 

FD

Vidouse

PlN Vidouze (Htes-Pyr.).

 

FD

Vidrequin

Wsch. door metathesis < Vidgrain.

 

FD

Vidrik

Vidrich: Patr. Germ. VN wid-rîk ‘boommachtig’. 979 Widericus, Cent; 136 e, Wederic, Cent (GN). 1398 Viederic le Pijnre, Ip. (BEELE).

 

FD

Vidts.de

zie Vits(e).

 

FD

Viefhaus

Vifhaus: Ndd. PlN Fûnfhaus: vijfhuizen.

1612 Wessel Vifhuess, Munster (BRECH.).

 

FD

Viegen

zie Vijgen. Viehard, zie Vieillard.

 

FD

Vieil(le)voye

Viel(le)voye, Vielvoije, Viellevove,

Vilvoye: PlN Vieille-Voye: oude weg, in Mortier,

Beyne-Heusay (LU), Villance (LX). Vieira, Vieijra, Vieyra: PlN bij Braga (Portugal).

 

FD

Vieillard

Viellard, Veilla(i)rd, Viehard: Fr. vieillard:

oude man. BN. 1280 Jehans Viellars, Bergen

(PIERARD); 1315 Gilles Viellars, Dk. (TdT); 1385

Jean le Vieillart (MARCFIAL).

 

FD

Vieille

zie Viël.

 

FD

Vieillefont

Veillefon, Viel(le)font: PlN Vieillefont:

oude bron. B.v. Viellefond (Allier).

 

FD

Vieillefont

Vielfont, Viellefont, Veillefon. Nom

d’origine: «vieille font[aine]», e.a. Viellefond (Allier).

 

JG

Vieilletoile

 (NF liégeois). Peut-être fr. vieille toile ou vieille étoile, surnom de motivation obscure.

 

JG

Vieillevoye

Vieilvoye, Viellevoye, Vielvoye, Vilvoye. 1771 «Gaspar-Pierre Viellevoye (orig. de Fouron-le-Comte)» BourgLiège; nom d’ori­gine: Vieille Voie, w. vîye vôye, fréquent en toponymie (e.a. à Beyne-Heusay, Mortier, Villance, etc.).

 

JG

Viekevorst

Vi(c)kevorst: PlN Wiekevorst (A). 1561 Jac.

Vickevoorts, Den Bosch; 1570 Hendrik van

Vickefort, St.-Michiels-Gestel-Aw. (AP).

 

FD

Viel

Vielz, Vielle, Vieille. 1267 «Mahius li Vielles» CensHerchies, 1444 «Tinlemande le Vielle» AidesNamur, 1481 «J. Hardi le vielz» JusticeBastogne, 1730 «Gille Viel» Bourg-Namur; surnom: anc. fr. vielz, fr. vieil, vieille ‘vieux, vieille’, comp. Vie(i)llard et Vieux (en composition). Pour une approche globale des dérivés de l’étymon vetulus, cf. DicPatRom 1997,315-343 (avec cartes).

 

JG

Viël

Viel(e), Vie(i)lle, Vielz: BN Ofr. vieil, viel: oud.

1309 Alixandre li Vielg, Senlis; 1394 Thierry

Vielle, St-Q. (MORLET).

 

FD

Viel(le)font

zie Vieillefont.

 

FD

Viel(le)voye

Viellevove, zie Vieillevoye.

 

FD

Vielder, de

zie de Vilder(e).

 

FD

Vielemeier

D. BerN van een boer die veel maait:

Vielmâder. Van Mhd. maejen: maaien. 1480 Joh.

Vilmeyde, Freiburg; 1520 Joh. Vielmeyer,

Riedlingen (BRECH.).

 

FD

Vielhaber

zie Veelhaver.

 

FD

Vielhomme

16e s. «Jean le Charlier dict le vieil homme» Châtelet; surnom: fr. vieil homme’, cf. Vie(i)llard.

 

JG

Vielhomme

Fr. BN Vieil homme: oude man.

 

FD

Vielle

Profess. Vielle, Instrument de musique. N. de joueur ou de fabri­cant.

 

EV

Vielle, van den

zie van de Ville.

 

FD

Viellefont

Vielvoye. V. Vieux.

 

EV

Viellers

zie Vilers.

 

FD

Vielmans

zie Wielemans.

 

FD

Vien

Patr. Korte vorm van HN Vivien, Vivianus.

 

FD

Vienerius

Patr. HN Venerius van Milaan. 1645 Vinerius Pasmans, Ravels (PDB).

 

FD

Vienne

1498 «Jehan de le Vienne», 1527 «Li-biert del Vienne» BourgNamur; nom d’ori­gine: w. viène, «verne» ‘aulne’, e.a. Vienne à Évregnies (Ht), qui est toutefois peu fréquent en toponymie wallonne d’après les observa­tions de R. Toussaint (BTD 53, pp. 52-54) [JL, NFw2], Cf. aussi Verne.

 

JG

Vienne

Devienne, Wienne: i. PlN Vienne in

Evregnies (H). W. viène; Fr. verne: els. Ook Vienne (Isère, Marne…). 1498 Jehan de le Vienne, Namen (J.G.); 1638 Claude Vienne, Killem FV (VERGR. 1972). – 2. Vienne is Fr. voor Wenen. 1383 Jean de Vienne (MARCHAL). – 3. Oude Rom. vorm voor Vianden (GH): 1096 Vienna, 1193 Vienne (TW). 1188 Walterus de Vienna, LX (CAO); 1376 Simonis…comitis Viene; 1378 Claux de Vyenne (= Vianden) (BLO VII). Zie Viane 3. – 4. Zie Viane 4.

 

FD

Vienne

Fem. bij Vion. Viot,zieWiot.

 

FD

Vienne

Proven. 1. Vien (Dép. An-thisnes). — 2. Vienne (Fr.). — 3. Vienne (Autr.).

 

EV

Vienneau

Nom d’origine : dérivé topon. en -eau du précédent, par ex. vièrnê, rverneaui à Xhendremael (BTD 53, 52-53).

 

JG

Viennet

Viennot, Viénot: Patr. Dim. van HN Vivien. 1385 Jean Viennot, Viennot le Maréchal (MARCHAL).

 

FD

Vier

 (NF attesté à Vielslam). Si la prononciation le permet, on peut envisager une aphérèse d’Olivier, explication proposée pour Vierin [JL, NFw2],

 

JG

Vierbergen

PlN (SH).

 

FD

Vierdeel(s)

Vierendeel(s), Vierendels, Virendeels, Veirendeels: BN naar de naam van de maat, een vierde deel van…, b.v. 1/4 van een pond. De BN herinnert wellicht aan de leenroerige verplichting een vierde aïs cijns te leveren. Vgl. Vierlinck, Viertel. 1326 Clais Vierendeel, Ip. (BEELE); 1417 Hannekin Vierendeel, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Vierdeels,

Vierendeel, Vierendeels. Nom de mesure signifiant 1/4, comp. all. Viertel [FD],

 

JG

Vieren

zie Vierin.

 

FD

Vieren, van der

zie (van de) Veere.

 

FD

Vierende(e)ls

zie Vierdeel(s).

 

FD

Vierendeels

Proven. ,,Le quart ». N. de terre désignés par la part échue en partage au propriétaire du moment ou par la redevance (du quart) due au propriétaire. Viérin. Proven. Fiérain  (Dép. Lambermont et Wegnez).

 

EV

Vierge

Reïnterpretatie van Vierset.

 

FD

Viergever

± 1665 Daniel Viergever (kleinzoon van) 1590 Daniel Vlam, Charlois (R’dam)-Ouwekerk (PDB).

 

FD

Vierin

Vierin, Vi(e)ren, Fierin, Fiér(a)in, Fi(e)rens: Patr. Vleivorm van VN Olivier. 1402 Fierin…f. Oluviers = 1417 Oluvier Vlieghen f. Oluviers, Ktr. (DEBR. 1958); 1326 Fierin Beikeman; 1326 Adelisse Vierins, Ip. (BEELE); 1397 Jan Fierins, Ktr. (DEBR. 1970). De Wvl. famille Vierin stamt evenwel van Jean-Grat Vierin, die in 1811 uit Valgrisanche (Aostavallei) naar Kortrijk komt (med. C. Vierin)

 

FD

Vierin

Vierin. 1266 «Vierin Baldes», 1282 «Vierins, ki fu valles de la ville», 1288 «Jehan Vierin » DettesYpres ; probabl. dérivé en -in de Olivier (avec aphérèse), cf. Fierens[FD].

 

JG

Vierkötter

PlN Vierkotten in Rösrath (NRW). 1539 Willem Viercotten, Vierkotten-Aw. (AP).

 

FD

Vierlinck

Vierling: Een vierling was een vierde deel van een bepaalde maat, gewicht of munt. Vgl. Vierdeel(s). Ook D. Vierling. 1178 Henricus Virlinc, Keulen (BRECH.); 1409 up Mergrietten Vierlincx, Ktr. (DEBR. 1958); 1539 Jan Vierlinck, Lv. (AP).

 

FD

Vierman, de

Vuurman: Bern van de vuurmeester, brandmeester. 1360 Will. le Vierman, Niepkerke (RPN); 1394 Heinric den Stupere die vierman plach te zine = 1392 Heinric den Stupere van dat hi heift bi nachte inde stede van Curtricke omme gheghaen den lieden vermanende dat sij waer namen te haren viere ende kerslichte, Ktr. (SR 21 v; DEBR. 1958); 1542 Jan Vierman, Aw. (AP).

 

FD

Vierneuve

Peut-être topon. dérivé de vièrnê ‘aulne’, par ex. vièrnoù, à Piéton (Ht)?

 

JG

Vierneuve

Vervorming van Villeneuve?

 

FD

Viers-

-é, -et. Proven. Vierset (Loc.).

 

EV

Vierset

Viersé(e): PlN Vierset (LU). Zie ook Verset. 1689 François Vierset, Sorée (ISP).

 

FD

Vierset

Viersé, Viersée. 1562 «Jehan de Vier-set», 1697 «Jean Vierset» BourgNamur; nom d’origine: Vierset-Barse (arr. Huy).

 

JG

Vierst(r)aete

PlN Vierstrate: viersprong, kruispunt van vier wegen. 1382 Pieterkin Vierstrate, Beveren-Leie (DEBR. 1970)

 

FD

Vierstraete

Nom topographique: moy. néerl. vierstraete ‘carrefour, quatre-bras’.

 

JG

Vierstraete

Proven. ..Quatre  rues » (Dép. Kampenhout,   Denderwindeke).

 

EV

Viertel

Virtel: D. Viertel: een vierde (1/4), een kwart. Naam van de maat. Vgl. Vierdeels.

 

FD

Vierveyzer

Wellicht verhaspeling van D. FN Feuereisen: vuurijzer. BerBN van een smid.

 

FD

Vies

PlN Vies (G, U), E. flask: waterplas. Vgl. Vlaes.-z. Zie De Vlas.

 

FD

Vies, de

zie de Vys.

 

FD

Vieser

zieWieser.

 

FD

Vieslet

1457 «Collart Viesselet» Châtelet; pro­babl. nom d’origine, du type rverseletn. Ou bien forme w. (non attestée comme telle, sur­tout avec diphtongaison) de anc. moy. fr. ver-selet ‘courte pièce de vers; verset biblique’ FEW 14, 316a. On ne peut exlure non plus -en postulant une assimilation consonantique -une forme évoluée de: 1282 «Watiers Vies-blé», 1284 «Crestine, veve Wautier Viesblet» DettesYpres, cf. Vieubled.

Viette. ± 1646 «Antoine Viette» Saint-Léger (FyS), 1655 «Jean de Viette» Arbrefontaine, 1659 «la vefve Jean de Viette» DénSalm, 1687 «Philipote Viette» Saint-Léger; les men­tions anciennes d’Arbrefontaine et de Vielsalm font pencher pour un toponyme, en l’occur­rence vraisemblablement le top. de Bra (arr. Verviers), Villettes, w. èsès viyètes (EDTW 5), comp. Villette, Vilette, de même formation, mais sur la forme fr. et probabl. à partir d’autres toponymes [JL, NFw]. -Aujourd’hui, ce NF est uniquement flamand, et il se pourrait qu’il n’ait rien de commun avec les mentions anciennes figurant dans l’article; dans ça cas, une forme régionale wallonne de Guiette, qui a été employée aussi en Wallonie comme prénom masculin (Dauzat 594), reste possible.

 

JG

Vieslet

Spelling voor Ofr. vielet, dim. van vie(i)l, met hypercorrecte s. Ofr. vies: oud. 1344 Jakemon Viellet,Atrecht(NCJ).

 

FD

Vieth(en)

zieVijt.

 

FD

Viëtor

Latinisering van Kuiper, D. Bottcher.

 

FD

Viëtor

V. Viatour.

 

EV

Viette

zie Guidet.

 

FD

Vietz

zie Vits.

 

FD

Vieubled

Fr. vieux blé: oud koren. BerBN van de korenkoopman, graanhandelaar. Vgl. 1368 Outkoerne; 1681 Joannes Ouderogge, Ktr.; i6e e. Oudegherst, Bg.; 1368 Jakemaert Vieuxbleit = 1398 Jaquemart Viesblet, Herseaux (DEBR. 1970).

 

FD

Vieujean

Vieujant, Vieuxjean: Vieux Jean: oudejan. Vgl. Oudejans.

 

FD

Vieusart

1472 «Henry Viesar» DénVielsalm, 1596 «Nicolas de Vieusart» BourgNamur; nom d’origine: Vieux-Sart, e.a. à Corroy-le-Grand (BrW) et à Sautin (Ht).

 

JG

Vieusart

Duvieusart, Devieusart: PlN Vieux-Sart: oude Rode, in Corroy-le-Grand (WB) en Sautin (H). 1596 Nicolas de Vieusart, Namen (RBN).

 

FD

Vieutem(p)s

Vieuxtemps: Fr. vieux temps: oude tijd. BN naar een vaak gebruikte zegswijze.

 

FD

Vieuvalet

Fr. vieux valet: oude dienaar, knecht.

 

FD

vieux

,,Agé » ou ..ancien ». 1. Car. phys. Vieujant. Vieux gent, ..Homme   âgé »   ou   Vieux   Jean, .Jean le vieux ». N° 236. — 2. Car. mor. Vieutemps. ,,H. aux mœurs anciennes ».  —   3.   Proven.   (Du) Vieusart,    ,,De    l’ancien    essart » (Dép. Corroy, Sivry, etc.). Synon. : Visart (Dialecte), Viellefont, „An­cienne fontaine »,  Vielvoye,  An­cienne route » (Dép Mortier).

 

EV

Vieux

Cf. aussi Viel, Vielz, etc. Cet adj. entre en composition dans plusieurs NF : 1° avec un substantif: Vieubled. 1282 «Wa­tiers Viesblé», 1284 «Crestine, veve Wautier Viesblet» DettesYpres, 1368 «Jakemaert Vieuxbleit» Herseaux ; fr. vieux blé. surnom de cultivateur ou de commerçant en grains. –Vieutemps, Vieuxtemps, Vieutems. Fr. vieux temps, p.-ê. surnom délocutif (expression fa­milière); pour E. Renard (BTD 26, 254), surnom de celui qui est fidèle aux usages péri­més, qui est vieux jeu. — Vieuvalet. Surnom: fr. vieux valet, p.-ê. délocutif d’après une formule affective (pa ex. w. vî valet). 2° avec un prénom: Vieujean, Vieuxjean, Vieujant. 1748 «Jean Vieux Jean» Nandrin; antonyme de Jeunejean.

 

JG

Vieville

Viéville. 1265 «Jehans de Viesvile», 1289 «Quarremaius de Vieviele» CensNamur,

1365 «Colart de Viesville tisserant» Taille-Mons; nom d’origine assez fréquent, e.a. Vies-ville, w. vîvèle (Ht), cf. aussi Viville.

 

JG

Vieville

Vivil(l)e, Lavie(u)ville: PlN Viesville (H), Vieuville (LU) en in Havelange (N), Vieville (Hte-Marne, Meurthe-et-Moselle, Meuse). 1252 Jehennin de Viesvile, St-Q. (MORLET); 1352 magistri de Veteri Villa officialis curiae Leodiensis (SLLIV); 1387 Jehan de la Viesville (MARCHAL).

 

FD

Vieweger

D. FN Viehweg, W-Viehwàger, Fiebiger: die aan een veeweg woont. Vgl. Veestraete.

 

FD

Vieyra

zie Vieira.

 

FD

Viezzer

zie Wieser.

 

FD

Vifhaus

zie Viefhaus.

 

FD

Vifqu(a)in

V. WEFA.

 

EV

Vifqu(a)in

Vivequ(a)in, Fefkenne, Fevequenne: Metr. Dim. (Mnl. -kin) van een Germ. wîf-naam: 1123 Wivekin de Silbeke, Cent (GN); Wivechin (Dip.); 1625 François Vifquin, Dk. (Midd. 1985,

85-95).

 

FD

Vifqui

Vifquain, Vivequain, Vivequin. 1358-59 «Hanekins fiuls Jehan Vivekin», 1360-61 «Grars Vivekins» PolyptAth, 1465-66 «Jehan Vivekin» TailleHoves; hypocor. en -kin d’un anthrop. germ. en -wîf [FD] ou de Olive, -ier.

 

JG

Vig

1. Profess. Vig, ,,Porcelet ». N. d’éleveur. — 2. V. WID (Wik). Vigand. V. WID (Wik).

 

EV

Vig(en)

Vigh, zie Vijgen.

 

FD

Vig(i)er

Vigi, zie Viguier.

 

FD

Vigand

-ant, zie Wigand.

 

FD

Vigand

Vigant. Nom issu de l’anthrop. germ. Wigand, Weigand.

 

JG

Vigelle

NF attesté au début du 17e s. aussi bien en Lorraine que dans l’Aisne et le Nord (Ge-neaNet); nom d’origine incertaine, sans doute toponymique.

 

JG

Vigenon

NF qui apparaît au 18e s. à Châtelet et Farciennes, sans indication de provenance (GeneaNet), cf. aussi 1687 «Anne-Marie Vi-chenon» BourgNamur; nom d’origine incer­taine, p.-ê. simple déformation de Vignon.

 

JG

Vigenon

zie Vignon.

 

FD

Viggria

Naams- W. vorm van Vicqueray?

 

FD

Vigier

1. Viguier. Fonction féodale. — 2. V. WID (Wik).

 

EV

Vigier

1152 «Vigerus de Maves» CartStHubert; apparemment ancien prénom d’origine germ., comp. Wiggerus (cf. Swiggers), ou bien à rapprocher de fr. viguier, cf. v° Vicaire.

 

JG

Vigil

zie Virgilio.

 

FD

Vigin

1424-25 «Vigiens» DénHainaut; probabl. surnom: w. (Charleroi, Nivelles), pic. vijin ‘voisin’FEW 14, 414b.

 

JG

Vigin

zie Voisin.

 

FD

Vign(i)oble

Fr. vignoble: wijngaard. PlN of BerBN.

1550 Guillaume de Vignoble, Noyon-Aw. (AP);

1621 Nicolaes Winobels (VS1989,620).

 

FD

Vignacourt

1715 «Henri de Vignacourt» Bourg­Namur; nom d’origine: Vignacourt (Somme).

 

JG

Vignacourt

Wignacourt: PlN (Somme). 1432 Petrus

de Wignacourt, Attreb. dioc.; 1646 Carolus de

Vignacourt, Lv.(MULI.V).

 

FD

Vignard

Vigna(s): Afl. van Fr. vigner: wijn bouwen.

BerN van de wijnboer, wijngaardenier.

 

FD

Vignau(x)

-ault, -eaux: Ofr. vignel, dim. van vigne:

wijngaard.

 

FD

Vignaux

Vigneaux. 1556 «Jehan Vignault» BourgNamur; anc. fr. vignal, vignau (fréquent en toponymie fr., cf. J. Herb., Top. hesb., BTD 50, 122), signifiant ‘vignoble’ et p.-ê. par exten­sion ‘propriétaire du vignoble’ (Dauzat 595).

 

JG

Vigne

1371 «maistre Johans Vignes» CartVal-Benoît; nom d’origine: fr. vigne (très fréquent en toponymie wallonne), cf. aussi Delvigne, Devigne.

 

JG

vigne

N. de plante. Proven. ou profess. Variantes : Vigne, Del-, De la- -vigne, -vignette. Vi(g)nette. Diminutifs :   Vign-    -eaux,    -eul, -ol(e), -ix, -y, Vinols. Collectif : Vign- -oble, -iable. Profess. : (De) Vigneron. N. d’exploitant. Vigoureux. Car. phys. H. physique­ment fort.

 

EV

Vigne

zie Delavigne.

 

FD

Vigne

zie Vignet.

 

FD

Vigneron

Vignero(nt), Devigneron: Fr. vigneron:

wijngaardenier, wijnboer. BerN. 1302 Wesselin le

Vingneron, Fragnée (SLL III); 1577 Gillis Vigneron, Bergen-Aw. (AP).

 

FD

Vigneron

Vigneront. 14e s. «Sendrars li Vin-gnerons» CensHuy, 1444 «Pierechon le Vi­gneron», «Petit le Vigneron» AidesNamur, 1596 «Henry le Vigneron» BourgNamur = 1612 «Henry Vigneron» TerriersNamur, 1610 «Noël Vingneron» BourgDinant, 1636 «Gilles Vigneron» BourgNamur, 1709 «Fransois Vi­gnerons» Auvelais; nom de métier: fr. vigne­ron FEW 14, 472b.

 

JG

Vignery

1836 «Théophile Vignery» Auvelais, 1849 «François Vignery» Pont-de-Loup, etc. (FyS); nom de résidence, d’anc. fr. vignerie f. ‘vignoble’ Gdf 8, 235 [MH].

 

JG

Vignery

Afl. van vigne: wijngaard.

 

FD

Vignet

-ez, -é: i. Dim. van vigne: wijngaard. BerBN

van de wijngaardenier. 1384 Jehan Vignet, Laon

(MORLET). – 2. Evtl. spelling voor Vignier.

 

FD

Vignette

1593 «Oudon fille de Voes de la Vi­gnette» BourgLiège; nom d’origine: fr. vignette (fréquent en toponymie wallonne).

 

JG

Vignette

Lavignette, Del(a)vignette: Fr. PlN

Vignette: moerasspirea (kruid); of dim. van

vigne: wijngaard. ±1500 Servais dit Voes délie

Vignette…en lieu dit del Vignette, Luik (Midd.

1985,329-342); 1600 Hubert délie Vignette, Luik

(RENARD 278).

 

FD

Vigneul

Nom d’origine: anc. fr. vigneul ‘vigno­ble’, e.a. Vigneul-sous-Montmédy (Meuse), cf. 1575 «Guioth de Grand-Vigneulz» FrancsLux.

 

JG

Vigneul

Ofr. vigneul: wijngaard. PlN (Meuse).

 

FD

Vignier

-(i)ez: BerN van de wijngaardenier,

wijnbouwer. Vgl. Vinier. 1404 G. Vigner = 1409 G.

Vignier, Rij sel (CCHt).

 

FD

Vignier

Vigniez, Vignez. Nom de métier: anc. fr. vignier ‘gardien des vignes’ FEW 14, 472b.

 

JG

Vignis(se)

Vignix, Vinnis: PlN Vivegnis in Luik, oorspr. Vignis < vinietum: wijngaard.

 

FD

Vignisse

Vignis. Nom d’origine : Vivegnis, anc. « Vignis», quartier de Liège, ou bien w. topon. vignis’ ‘vignoble’, assez fréquent en Wallonie (cf. É. Legros, BTD 40, 99).

 

JG

Vignoble

Vignioble. 1572 «Guillaume de Vino-ble (orig. de Noyon)» BourgLiège; nom topo­graphique : fr. vignoble.

 

JG

Vignol

Vignole, Vignolle, Vignolles. Nom d’origine: anc. fr. vignole ‘petite vigne’, e.a. Vignol (Nièvre), Vignoles (Côte-d’Or), etc.

 

JG

Vignol(e)

-olle(s),Vignoul:Ofr. vignole: kleine wijngaard. PlN Vignol (Nièvre), Vignoles (Côte-d’Or), Vignolle (Gironde), Vignolles (Aisne, Charente). 1684 Wolfangus Eug. Vingniolle, Bergen (MUL VII).

 

FD

Vignon

1260-61 «Maroiie li Vignons» Chartes-Hainaut, 1275-76 «Willaumes li Vignons» RegTournai, 1294 «Jehan li Vignons» Cens-Namur, 1360-62 «Bauduins li Vignons» PolyptAth, 1740 «Claude Vignon dit la vigne» Thuin (IdG 48, 115); nom de métier: anc. fr. (Hainaut, Flandre) vignon ‘vigneron’ FEW 14, 473a. cf. aussi 1296-1302 «li Vignons li feme Colart» ImpôtArtois, 1378 «Willekin d’Upey le vingnon » CartValBenoît.

 

JG

Vignon

Devignon, Vigenon: i. BerN Ofr. vignon, Fr.

vigneron: wijngaardenier. 1275 Baudes li Vignons…à le Vigne, Vloesberg (VR 54V°); 1311

Gerar kon dist Vingnons, Publémont (AVB); 1326

Simon li Vignon, Atrecht (NCJ). – 2. Metr.

Vleivorm van meisjesnaam, misschien Lavinia. ±1300 Vignons li feme Colart, Artesië

(BOUGARD). – 3. PlN in Sclessin (LU): 1276 curtis

leVingnon(AVB).

 

FD

Vignoul

Nom d’origine: e.a. Vignoul, à Blaimont (Nr) et Vignoulle, à Comblain-au-Pont (Lg).

 

JG

Vigny

Nom d’origine : Vigny (plusieurs en France, e.a. en Seine-et-Oise). Cf. aussi Végny et Wigny.

 

JG

Vigny

Végny, Vegny: PlN Vigny (Seine-et-Oise,

Moselle enz.) en in Flamierge (LX).

 

FD

Vigo(t)

PlN Vigot in La Manche (DAUZAT).

 

FD

Vigoureux

Forme régionale fr. (Ouest) du précédent.

 

JG

Vigoureux

-oux, -ous, -el, Vigreux, Rigoureux, Le

Vigoureux: BN Fr. vigoureux: krachtig, sterk.

1378 Gillon Vigreus, Dk. (TdT); 1397 Jehans

Vigreus (CCHt); 1427 Jehan Vigoureux, Comp. (MORLET); 1679 Michiel Figureu, Herzele FN (VERGR. i97z).

 

FD

Vigoureux

Vigreux. 1316 «(Colart la) Vighe-reus de Ponenghes», «Vigreus le Cordier» TestTournai, 1365 «maistre Jakemart le Vi­greus des merchiers» TailleMons, 1368 «dam-me Maron li Vigrois» CartValBenoît, 1488 «Jehan le Vigreu» AnthrLiège; fr. vigoureux, w. liég. vigreûs ‘vigoureux; vif, alerte’ FEW 14, 446b, surnom physique (attesté aussi en fonction de prénom à Tournai).

 

JG

Vigreux

cf. Vigoureux.

 

JG

Vigues

Zie Vijgen.

 

FD

Viguie(r)

Vigi(er), Viger, Wigy: i. BerN Ofr. viguier < Lat. vicarius: plaatsvervanger. Vgl. Vicaire. 1448 Jehan le Viguier, Comp. (MORLET). – 2. Evtl. Rom. vorm van Germ. VN wîg-hari ‘strijd-leger’: Wigharius, Wigerus (MORLET I).

 

FD

Vijfeyken

V(e)ijfeijken, V(e)yfeyken, van de Vijfeijke: PlN Vijf Eiken. 1404 Jan Vijfeycsken, Helmond; 1450 Janne Vijfeycken, den Bosch (HB); 1496 Willem Vijffeycken, Zolder (VANB.); 1553 Jan van Vyffeycken, Gemert-Aw. (AP).

 

FD

Vijgen

Vygen,Vijg,Vijghen,Vygri(en),Vi(e)gen, Veijgen, Fijg(en), Vig(h), Feig, Feijgen, Fige(n), Fiege(n), Fig(ue), Vigues: i. BerBN van de vijgenhandelaar. Vgl. Fr. Figue, D. Feig(e). –2. Metr. Feige(n) < HN Sophia: Fye – Fîje – Fîge (1360 Fye = 1682 Feyg) (BRECH.). De Limburgse FN Vijgen moet dan uit Duits taalgebied komen.

 

FD

Vijlder(e), de

de Vylder(e), Vijlders, Vylders, de Veijlder, (de) Veyl(d)er, de Veilder, Veelders: i. BerN van de vijler, die vijlt. 1281 Henrico Vilre, Ip. (BEELE); 1556 Jan de Vijldere, Stekene (Aw.). -2. Var. van De Vilder.

 

FD

Vijle

Vyle, Vijls, Vyls: BerBN van de vijlenmaker of vijler.

 

FD

Vijt

Vyt, Vijdt, Vydt, Veyt, Veijt, Vit(t), Vitten, Vieth(en), Veit(h)(en), Fi(e)ten, Fijten: i. Patr. Lat. HN Vitus. 1395 Joris Vij t, Bg. (SIOEN); 1394 Jan Vijt, Aw. (ANP); 1576 Ger. Fyten, Sûchteln-Aw. (AP). – 2. Patr. In het Waasland is Vijt de verkorting van Davyd, FN Davids. 1388 Margriet Vijt, 1409 Mathias Vijd, 1468 Lijsbet Vijdts (stammen van) Niclaus Davijdts, Bazel (A.MARIS, VS 1974,1979-82); 1506 Jan Vijt, Temse (DE MAN).

 

FD

Vijt, de

de Vyt, Devyt, de Vydt, de Vijdt, Devidt, de Veyt, de Veydt: Patr. Zie Vij t. Het Iw. is j onger en te verklaren door reïnterpretatie.

 

FD

vijver

..Vivier ».  Proven.  Van  de Vyvere, Vyverman.  ,,Du vivier ». Synon. : Weyers. V. Vivario. Van ‘    de W(e)yer.

 

EV

Vijver(e), van de

van de(n) Vyver, van de Vyv(e)re, van de Viver(e), van d(e) Vivre, van de Vevere, van der Vevren, vanden Veyver, Devijver, Devyver, Deveyver, Deveijver: Verspreide PlN Vijver. 1233 Ghilleberti de Vivario, Ktr. (DEBR. 1980); 1370 over Beke tusschen Beatrisen vanden Vivre, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Vijverberg

PlN in Doetinchem (G).

 

FD

Vijverman

Vyverman, au génitif: Vijvermans, Vyvermans. Dérivé avec le suffixe -man de Van de Vijver (= Duvivier).

 

JG

Vijverman(s)

Vyverman(s): Afl. van Van de Vijver. 1414 Arend vanden Vivere dit Viverman; 1418 Jhan van den Vivere = 1418 Jan Viverman = 1419 Jan van den Vivere…Viverman vorseit, Ktr. (DEBR. 1957).

 

FD

Vikevorst

zie Viekevorst.

 

FD

Viktor

zie Victor.

 

FD

Vil(h)elm

zie Willem.

 

FD

Vil(l)ain

Situation sociale. ..Paysan, roturier ».  Vilain XIIII.  Addition autorisée par Louis XIIII. Vild- -er, -aer. Profess. Vilder, ,,Equarisseur ».

 

EV

Vil(l)anoy

Wellicht hypercorrect voor Villano.

 

FD

Vil, de

zie Deville.

 

FD

Vila

Zie Devillar(d).

 

FD

Vilaeys

zie Willaeys.

 

FD

Vilain

Vill(a)in, Willain, Wyl(a)in, Levillain, Vil(l)ein, Vil(e)ijn, Vileyn, Velein, Vilyn, Wylein. BN Ofr. vilain, Mnl. vilein: dorpeling, boer, ongemanierd mens, schurk. 1230 Waltero le Vilain (SMTI); 1307 Jehan Vilain, 1388 Jehan le Vilein, Ip. (BEELE); 1368 Jhan Villein = 1382 van Janne Vylains, Machelen (DEBR. 1970). – 2. Patr. Sorns Willin = Guillin, vleivorm van Willaume (DUPAS 164). -3. Een enkele keer blijkt Vilain ook wel een reïnterpretatie te zijn van V(e)lein, U(h)lein (zie Ulens)(VSi969,*8o).

Vilain Xllll: Jongste tak van het ridderlijke huis Vilain de Gand, gesproten uit Filips Vilain de Gand (ti46o). Het getal 14 (XIIII geschreven en quatorze uitgesproken) vindt zijn oorsprong in de wapenspreuk: Verdien in Hoop, waarbij verdien (lees: veertien) weergegeven wordt met XIIII en de hoop met een kroon van hop (VS1966,169).

 

FD

Vilain

Villain, Villein, Vilein, Vileyn, Villin 1231 «Pieres Vilanus» NécrArras, 1256 «Ja-kemes li Vilains» ChartesHainaut, 1275-76 «Vilains de Graumont H machekcliers» RegTournai, 1280 «Renerus dictus li Vilains» PolyptLiège, 1280-81 «Nicholes Vilains au Pôle» RegTournai = 1284 «Nicholes Vilains au Poe» 31ChirTournai, 1297 «Jehan dit Villain dou Markiet» ComptesMons, 1302 «le famé Jakemon le Vilain», «Margritain le Vi­lain» LoiTournai, 1312 «Jehan Vilain de Laire = Vilain de Laire» ComptesMons, 1314 «He-nin Vilain», 1327 «Jehan Villain le boulegier» ComptesMons, 1360 «Wautier fil Villain de Hus» Brabant, 1365 «Gillot Villain des mer-chiers» TailleMons, 1444 «Johans le Villain» TerreJauche, 1540 «Roque Villain» Orsinval (près de Valenciennes) ; surnom : anc. fr. vilain au sens ancien de ‘paysan, homme de basse condition’ FEW 14, 453a-sv., mais Vilain était aussi assez fréquent comme prénom, p.-ê. par humilité (Vincent 80), cf. 1296 «Vilain», 1305-6 «le femme Vilain dou Markiet» ComptesMons.

 

JG

Vilain XIII

Nom, attesté au 15e s., d’une bran­che cadette d’une famille noble de chevaliers de Gand héréditaires du nom de Vilain; le nombre 14 (écrit XIIII et prononcé à la française) est dû à une confusion avec le mot verdien de la devise « Verdien in hoop », qui a été compris veertein ‘quatorze’. — Bibliogr. : J. De Smet, Note sur l’origine, nom et devise de la famille Vilain Xlll, dans Bull. Acad. Rov. Betg., 1848 (cf. aussi VISt 1966, 169).

 

JG

Vilaine

Vilenne. 1233 «Vilania feme le Vilain», 1269 «Maroie Vilaine» NécrArras, 1280-81 «Anniès Vilainne, de Saint Piat» RegTournai, 1286 «Agniès li Vilaine» CartBinche; matro­nyme: fém. du précédent. – Également nom d’origine: Velaine ou Vilaine, nom de rivière de France, cf. 1260 «messires Jakes de Vilain-nés» CartOrval.

 

JG

Vilaine

Vilenne. Fem. bij Vilain. 1199 Aie Vilaine;

–  1233 Vilania feme le Vilain, Atrecht (NCJ). – 2. PlN Vilaine (Deux-Sèvres), Villaine (Yonne), Villaines (Seine-et-Oise, Côte-d’Or), Villennes (Seine-et-Oise). 1260 Jakes de Vilainnes, Orval (CAO).

 

FD

Vilanoy

Villanoy (région de Ciney). NF qui ap­paraît à Hamois et Custinne à partir de 1747 (GeneaNet), et qui semble inconnu en France; pourrait être d’origine espagnole?

 

JG

Vilanoy

zie Villanoy.

 

FD

Vilar

zie Devillar(d).

 

FD

Vilardebo

PlN. Vgl. Villardebelle (Aude).

 

FD

Vilcocq

.zieWilcox.

 

FD

Vilcot

Var. de Wilcot.

 

JG

Vilcot

Zie Wilcot.

 

FD

Vildaer

Wsch. < Villar(d).

 

FD

Vildemeers, van

zie (van) Wildeme(e)rsch.

 

FD

Vilder(e), de

de Vielder, de Viller, (de) Wilder: 1. BerN van de vilder, viller, die dieren vilt. 1295 Johannis le Vilre, Kales (GYSS. 1963); 1456 Geryt Villers, Ht. (A.GHIJSEN); 1560 Willem de Vilder, Lommel-Aw. (AP). – 2. Var. van De Vijlder.

 

FD

Vildrequin

Verzwaarde vorm van Vilquin/Wilquin.

 

FD

Vile

cf. Villers.

 

JG

Vile

zie Vilers.

 

FD

Vileays

zie Willaeys.

 

FD

Vilein

-eyn, zie Vilain.

 

FD

Vilène

Proven.  Vilaine  (Riv.  fr.). Synon. : Filaine.

 

EV

Vilenkin

zieWillekens.

 

FD

Vilenne

cf. Vilaine.

 

JG

Vilenne

zie Vilaine.

 

FD

Vilers

Vilet, cf. Villers, Ville.

 

JG

Vilers, (van)

Villers, Vil(l)eirs, Viellers, Villier, Villié, Vil(l)ez, Vil(l)é, Ville(e), Vilet, Devillers, -ères, -et, -ez, -é, -1er, Devilers, -ez, -é, de Viller, Dewillez, Duvil(l)er(s), Duvillier(s), Devellers, Devellé: Verspreide PlN Villers, Villiers < Rom. villare: hoeve, hofstede. 1190 Nicolai de Villari, Luik (SLL); ±1300 Wautiers de Vilers, Artesië (BOUGARD); 1340 Henricus de Villeer; 1405 Willem van Vileer, Hoegaarden (C.BAERT); 1385 Liberti de Villari = 1460 Lambiert de Viller-Levesque, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Vilet

-ez, -é, zie Villet.

 

FD

Vilette

cf. Villette.

 

JG

Vilette

Zie Villette.

 

FD

Vilfroy

Forme romane de l’anthrop. germ. Wil-fried, comp. Godefroy = Godfried.

 

JG

Vilfroy

Patr. Rom. vorm van Germ. VN Wilfried; zie Wilfart.

 

FD

Vilion

Viljoen, zie Willion.

 

FD

Vilken

zie Willekens.

 

FD

villa

ou Ville. ,,Domaine rural ». Diminutifs : Vill- -ar, -ers, -ier, -été. Proven. Variantes : De Ville, De Villers. Vil(l)- -ard, -ars, -ers, -ez, -ier, -ette.

 

EV

Villa

zie Devillar(d).

 

FD

Villaeys

zie Willaeys.

 

FD

Villain

zie Vilain.

 

FD

Villance

Proven. Loc.

 

EV

Villance

Viance. 1200 «Everardus de Vilance» CartOrval, 1549 «Mathis de Villanche» Bourg-Namur; nom d’origine: Villance, w. v(i)yance (Lac).

 

JG

Villance

Viance: PlN (LX). W. v(i)yance. 1181 Petrus de Vilantia; 1200 Everardus de Vilance, LX (CAO).

 

FD

Villani

Villano: BN It. Villano: dorpeling, boer, lomperd. Vgl. Vilain.

 

FD

Villar(d):

Zie Devillar(d). – 2. Var. van Willard.

 

FD

Villard

Villar. 1302 «Villars li drapiers clers» LoiTournai, 1575 «Jean Villart» DénFloren-ville; var. de Willard, Wiard, etc., plutôt que nom d’origine: Villard, topon. fréquent en France.

 

JG

Villaret

-in, -on: Afl. van Villar (DAUZAT). PlN Villaret (Aude, B.-Alpes, Isère, Lozère, Savoie).

 

FD

Villarreal

PlN (Spanje).

 

FD

Villatte

zie Williatte.

 

FD

Villaume

Villaumé. Variantes lorraines de Willaume, Willaumet.

 

JG

Villaume

zie Williaume.

 

FD

Villaumé

zie Willemet.

 

FD

Villay(e)s

zie Willaeys.

 

FD

Ville

cf. Villers.

 

JG

Ville

Fr. ville, topon. fréquent, cf. Deville; secondairement, var. de Wille, thème dérivé de Wilhelm/Willaume.

 

JG

Ville

zie Villet.

 

FD

Ville, van de

van de Vyle, van de Vielle. Adaptatie van Fr. Delaville. 1402 Willemme van den Ville, Tn. (C. BAERT); 1536 Claes vander Vijlen, Aw. (HB 107). – 2. Reïnterpretatie van Vendeville.

 

FD

Villebasse

PlN Ville basse: benedenstad. 1668 Saint Josse au Val en la Ville Basse, Montreuil-sur-Mer PdC(DFXIII).

 

FD

Villebrandt

zie Willebrant.

 

FD

Villedieu

Nom d’origine: Villedieu, topon. fréquent en France.

 

JG

Villedieu

PlN. Verspreid in Z.-Frankrijk.

 

FD

Villée

Villee. Var. de Villers?

 

JG

Villegas

-gau, zie De Villegas.

 

FD

Villein

zie Vilain.

 

FD

Villeirs

zie Vilers.

 

FD

Villem

Villemin. 1691 «Henry Villemme» NPLouette; var. de Willem, Willemin.

 

JG

Villem

zie Willem.

 

FD

Villemeeuws

Wvl. adaptatie van PlN Willemeau (H). Zie ook Wildemauwe.

 

FD

Villemin

zie Willemijns.

 

FD

Villen

Zie Willens.

 

FD

Villeneuve

Nom d’origine: Villeneuve, topon. fréquent en France (plusieurs noms de com­munes).

 

JG

Villeneuve

Uiterst verspreide PlN: nieuw dorp, nieuw gehucht, nieuw landgoed, domein.

 

FD

Villequey

zie Willequet.

 

FD

Viller, de

zie de Vildere, Vilers.

 

FD

Villerelle

PlN Vellereille (H) (J.G.)?

 

FD

Villerelle.

Villeret,Nom d’origine: probabl. Vellereille-les-Brayeux ou Vellereille-le-Sec (Ht).

 

JG

Villeret

Vilret: PlN Villeret (Aisne, Aube) en in Saint-Martin (N).

 

FD

Villeroi

Veilleroy, Willeroy: PlN Villeroy (Somme, Seine-et-Marne, Meuse, Yonne).

 

FD

Villers

-ez, -e(e), zie (van) Vilers.

 

FD

Villers

Vilers, Villet, Vilet, Ville, Vile, Villez, Vilez, etc. Nom d’origine: Villers, w. vile (23 noms de localités en Wallonie), cf. aussi Devil-lers.

 

JG

Villerval

Var. van Villeval. – 2. PlN Villerwald (Moselle).

 

FD

Villesuzanne

Z.-Fr. PlN Villa susana: hooggelegen domein (DAUZAT).

 

FD

Villet

Vilet, Vil(l)ez, Vil(l)é, Ville(e). Zie Willet. -2. Zie Vilers.

 

FD

Villette

Vilette, Villiette. Zie Willet. – 2. PlN Villette (Ain, Calvados…). Hier gaat het om Villette in Meurthe-et-Moselle: 1175 Anselmus de Villette, Villancy (CAO). – 3. PlN Villette in Marchienne-au-Pont, Marcinelle, Mont-sur-Marchienne, Solre-Saint-Géry (H), Sclayn (N). 1279 Maroie Vilete; 1309 Jehan Vilete, Bergen (J.G.).

 

FD

Villette

Vilette. 1175 «Anselmus de Villette» CartOrval, 1279 «Maroie Vilete», 1309 «Je-hans Vilette» ComptesMons, 1365 «Gérait Villete fournier», «Jak Villete des peskeurs» TailleMons; nom d’origine: Villette, e.a. à Marcinelle, Sclayn, etc.

 

JG

Villeval

1546 «Jado de Villeval», 1623 «Fran­çois de Vilevaux», 1701 «Nicolas Villeval» BourgNamur, 1771 «George Villeval» Haybes; nom d’origine: Villeval, e.a. à Maizeret (Nr).

 

JG

Villeval

PlN in Maizeret (N). 1546 Jado de Villeval, Namen(J.G.).

 

FD

Villier

-ié, zie Vilers.

 

FD

Villier

Villié. Var. de Villers; cf. Villiers, nom de nombreuses communes en France, notamment dans le Nord.

 

JG

Villière

-iere (NF de Froidchapelle et Beau-mont). 1280-81 «Anniès le Villière» Reg­Tournai; p.-ê. forme fém. de moy. fr. villier, willier ‘celui qui fait des vrilles’ Gdf 8, 243, FEW 14, 554a [MH].

 

JG

Villiesse

Veillesse. Surnom abstrait: fr. vieil­lesse ‘âge avancé’ FEW 14, 361b.

 

JG

Villiette

zie Villette.

 

FD

Villion

zie Willion.

 

FD

Villmer

Vilmart, zie Wilmart.

 

FD

Vilmain

zie Willemijns.

 

FD

Vilment

zie Willemans.

 

FD

Vilmon

zie Gillemon.

 

FD

Vilmus

cf. Wilmus.

 

JG

Vilmus

zie Willem.

 

FD

Vilour

NF de la région liégeoise, attesté la lre fois à Villers-Saint-Siméon (GeneaNet); p.-ê. surnom issu d’un jeu de mot (w. v! lourd) sur le nom de localité Villers?

 

JG

Vilquin

cf. Wilquin.

 

JG

Vilquin

zie Willekens.

 

FD

Vilret

1740 «Marie Vilret» Bourg-Namur; nom d’origine: Villeret, à Saint-Mar­tin (Nr).

 

JG

Vilret

cf. Villeret.

 

JG

Vilret

zie Villeret.

 

FD

Vilrokx

Willockx, met epenthetische r.

 

FD

Vilsmeier

Var. van Vielemeier?

 

FD

Vilt, van der

zie van der Wilt.

 

FD

Vilter(s)

zie de Velter.

 

FD

Vilthoven, van

zie van Veldhoven.

 

FD

Vilvorder

Proven. Vilvorde (Loc.), avec suffixe d’origine.

 

EV

Vilvorder

Vilvorder. Gentilé: habitant de Vil-vorde.

 

JG

Vilvorder

Vilvôrder: Afl. van PlN Vilvoorde (VB). Vgl. D. Villforth. De FN Villevort, Filfort kwam al ça. 1350 in Breslau voor (DN). 1565 Cornellis Vilfiierder; Peter Vylfuerder, Eupen (386150).

 

FD

Vilvoye

zie Vieillevoye.

 

FD

Vilvoye,

cf. Vieillevoye.

 

JG

Vilyn

zie Vilain.

 

FD

Vilz

PlN Wiltz (GH).

 

FD

Vilz.

Sans doute nom d’origine: Wiltz (G.-D. Lux.).

 

JG

Vimeux

Ook Devimeux (DNF) uit Vimeu in Picardie, een gouw tussen Somme, Bresle en de zee: 881 in pago UUitmau (TW).

 

FD

Vimeux.

Nom d’origine : du Vimeu, sous-région de Picardie.

 

JG

Vin

Fr. vin: wijn. BerBN van wijnhandelaar. 1280 Wilhos ki crie le vin, Dk. (J. G.). – 2. Var. van De Ven. – 3. Ofr. vain: zwak. Vgl. Levain.

 

FD

Vin

Proven. ,,Marais ». Synon. : V(and)ervin(ne).

 

EV

Vin(c)kier

Vin(c)quier, Vyn(c)kier, Wijnckier, Vainquier, Venquier, Winckier, Vincqueer, Vainqueur: Verkorting en adaptatie van Delvinquière. 1532 Jan de Vinckiere; 1762 Judocus Vinckier, Ktr. (KW); 1630 Jan Vainquiere, Wielsbeke; 1692 Joos Vinckier, 1724 Joos Vincquier, Meulebeke (KW II). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Van Delvinquière tôt Vin(c)kier.LG 1991,343-4.

 

FD

Vin.

Fr. vin, mais le sens ‘fabricant de vin’ n’est pas assuré. Pour les motivations possibles, cf. 1279-80 «Watiers de Ghant li crieres de vin», 1280-81 «Wilhos ki crie le vin» RegTournai; 1283 «Jeh. le Deskierkeur de vin» Dettes-Ypres; 1302 «Robin dou Vin Pendut» Loi-Tournai, 1365 «Alart Vin pendut sellier» TailleMons; 1285 «Jeh. li Moer, traieres de vin» DettesYpres.

 

JG

Vina(i)mont

zie De Vinalmont.

 

FD

Vinage

zie Duvinage.

 

FD

Vinage.

Ane. fr. vinage ‘droit sur le vin’; comp. Duvinage.

 

JG

Vinalmont,

Vinamont, Vinaimont. s.d. «Egidii de Vinalmont» ObitHuy, 1392 «Gieles de Vinalmont» CartValBenoît, 1749 «Henri Vi­namont dit Namont» Montegnée; nom d’ori­gine: Vinalmont, w. vénâmont (an’. Huy).

 

JG

Vinandre

Vinandré, Winandré: W. hypercorrect voor Vinant.

 

FD

Vinandré

Vinandre, cf. Winandré.

 

JG

Vinandy

cf. Winandy.

 

JG

Vinandy

zie Winandy.

 

FD

Vinant

zie Wijnands.

 

FD

Vinas

1. Profess. Vinasse, ,,Mauvais vin ». N. de marchand. — 2. V. WID (Win).

 

EV

Vinay

1. Proven. Loc. fr. — 2. V. WID (Win).

 

EV

Vinberg

zie Winberg.

 

FD

Vinca(e)rt

WAD (Wank).

 

EV

Vinca(e)rt

zie Winckert.

 

FD

Vincart

Vinquart. 1465-66 «Jehan Vinckart» TailleHoves; nom issu de l’anthrop. germ. wîg-hard (cf. Wijkaert) avec nasalisation [FD].

 

JG

Vince

Vinche: Patr. Korte vorm van Vincent. Fainse van Ardoye (GAILLIARD); 1424 Willekin Veinze, Ktr.(PB3r°).

 

FD

Vincel

V(a)insel: Patr. Dim. van VN Vincent.

 

FD

Vincendet

Vincenot: Patr. Dim. van VN Vincent.

 

FD

Vincent

N. de baptême d’orig. ro­maine. Forme latine : Vicentius.

Vin- -che, -ck(e), -cker. 1. V. Vink. — 2. V. WID (Wink).

 

EV

Vincent

Vincente, Vincenti(e), Vingtcent, Vinchent, Vinchant, Vincentz, Vincenzi, Vinzent, Winzenz: Patr. Lat. HN Vincentius. 1410 Gheeraerd Vincant; 1423 Kallekin Vincent, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Vincent

Vinchent. Vinchant (formes picardes). 1230 «Nicholon Vinchans» NécrArras, 1265 «Jehans Vincien» CensNamur, 1286 «Vin­chans Corgnieus» CartBinche, 1316 «Gillion Vinçant = Gillion Vinchant» TestTournai, 1424-25 «Bauduin Vinçant» DénHainaut, 1499 «Jehan Vinchien» TerrierNaast, 1524 «Johan Vincen», «le petit Vincent» DénStavelotMy, 1533 «Vinchent de la Motte» BourgNamur, 1626 «Jean Vincent (de Fanzel/Durbuy)» émigré en Suède; prénom Vincent, popularisé par plusieurs saints et martyrs, saint Vincent étant honoré particulièrement à Soignies; cf. aussi Vingtcent.

» Dérivés du thème anthropon. Vinç-: Vinci-cot. — Vincinaux, -eau. Vinçon, Vinson. -Vinçotte. 1659 «Laurent Vincott», «Léonard Vincotte» DénSalm.

 

JG

Vincentelli

-tini, -zotto: Patr. It. dim. van HN Vincentius.

 

FD

Vincentius

Vencentius, -cius, Vensensius: Patr. Lat. HN Vincentius.

 

FD

Vinche

Hypocor. de Vincent?

 

JG

Vinchon

zie Vinçon.

 

FD

Vincicot

Vincinaux, -eau, cf. Vincent.

 

JG

Vincineau

-aux, Vincicot: Patr. Dim. van VN Vincent. Vgl. Vinçonneau (DNF).

 

FD

Vinck

Vincke, Vincq, Vink, Vynck, Vyncke, au génitif: Vinckx, Vincx, Vinx ; génitif en -en : Vincken, Vinken, double génitif: Vinckens. 1296-1302 «Henris le Vinc» ImpôtArtois, 1365 «Jehan Vinke corduanier» TailleMons, 1569 «Jan Vinck de Maestricht» BourgLiège, 1582 «Laurent Vinx», 1676 «Jean-Baptiste Vincx» BourgNamur; surnom (éventuelle­ment d’oiseleur): moy. néerl. vinc, vinke ‘pin­son’, cf. aussi De Vinck.

 

JG

Vinck(e)

Vincke(n), zie Vink.

 

FD

Vinck, van

van Vynck: PlN Vink (NL). Zie ook Van (der)Vinck.

 

FD

Vinck, van (der)

van Vynck, van der Vincq, van der Vincken, van der Vinckt, Vervink, Vervijnck(t), Veruynck, Vervinck(t), Vervinct, Vervynck(t): PlN Vink(e): lichte turf, afl. < veen. Vinkt: plaats waar turf gestoken wordt. Vgl. Van Vinck, Van Vynckt. In Veruynck is de oude u = v. 1208 Thoma de Vinc, St.-Omaars; 1245 Willaume de Vinck, FV; 1292 lan van Vinc, Oudenburg; 1320 Jehan Tervinc, Waalskappel; 1520 Kerstiaen vander Vinck, Ip. (DF XVI); 1285 Henr. Vervinc, Lv. (AAV). DEVOS 2001,20 wijst er wel op dat veel families met die naam in de buurt van Vinkt (OV) wonen.

 

FD

Vinckboons

Vinckbooms: Wellicht < Vinckbeens: BN voor iemand met dunne benen; vgl. 1348 Voghelbeen, Ktr. (DEBR. 1970). D. Finkbohner, in Wurtemberg var. van D. Finkbein(er). 1389 op Aliten Vincboens erve, VB (BOLSEE); 1544 Gielis Vinckboom, Wersbeek (F. C.); 1415 an Winckeboems acker, 1415 bij Willems Winkebeens, 1415 Winkebeens buuelc, 1474 Wijnkeboens buelc (DF XVII).

 

FD

Vinckenbosch

V. Vink.

 

EV

Vinckenbosch(e)

PlN in Heverlee (VB): 1394 Vinkenbosch. 1278 Jo. Faber de Venkenbosch, Lv.; 1331 Joh. dictus Mathys de Vinckenbosch, Lv. (OATIII); 1364 Gort van Vinckenbosch, Lv. (IVL). – 2. Ook PlN Vinkenbos in Aardenburg (Z), Torhout (WV) (DF XVI). In Aarschot: 1368-75 Herman de Vinkenbosch, At. (CHA 59).

 

FD

Vinckenroy(e), van

-roije, van Vinckenray, van Venkenroy, van Venckenray, (van) Vinkenroye, (van) Vinckeroy(e), van Vinkenroije, van Vinkeroy, Vinke(n)roye, Vinckeroy(e): PlN Vinkenrode: rooiing in veengebied. Vgl. Venray. PlN Vinkenrode in Kortessem (L) of Finkenrath in Herzogenrath bij Aken. 1287 lants lighen vore Venkenrode ende woren Arnouts van Venkenrode, Oudenbiezen (OGO); 1405 Ernuld de Vinchenrode, Bombaye (AVB); 1472 Andréas fïlius Symonis de Vinkenroede de Weert (MUL II); 1536 Jan van Vinckenroede = 1544 Jan van Vinckenroy, Zolder (VANB.).

 

FD

Vinckevleugel

BN: vinkenvlerk, -vleugel. Vgl. Vindevoghel en D. Finkenflügel.

 

FD

Vinckier

Vinquier, Vincquier, Vainquier, Venquier, pron. (Thieulain) Vinquiêre. 1537-40 «Sandrekin Vencquiers» DénFrasnes; for­me abrégée (sans la préposition contractée) du NF Delvinquière (nom d’origine), corresp. au l.d. La Vinquiêre, pic. èl vétchîre (= endroit où poussent les pervenches, pic. vinqué), dési­gnant une ferme à la limite des communes de Frasnes, Anvaing et Saint-Sauveur (arr. Ath). — Bibliogr. : F. Debrabandere, Van Delvinquière tôt Vin(c)kier, dans De Leiegouw 33, 1991, 343-4.

 

JG

Vinckx

zie Vink.

 

FD

Vinclair

Profess. N. de marchand de vin, qui allonge d’eau le vin vendu.

 

EV

Vinclair(e)

W. adaptatie van Winkeleer of Winkler.

 

FD

Vinclaire

Vinclair. Var. de Winquelaire.

 

JG

Vincon

Vinchon, Vinson, Vintioen, Fincioen, Winson, Vincon, Wincon: Patr. Rom. vleivorm van VN Vincent.

 

FD

Vincon

Wincon: i. Grafie voor Vinçon. – 2. PlN Vincon in Sovet (N).

 

FD

Vinçon

Vinçotte, cf. Vincent.

 

JG

Vincotte

Dim. van VN Vincent. 1659 Laurent Vincott, Vielsalm (J.G.).

 

FD

Vincourt

zie Delvincourt.

 

FD

Vincq-

Zie Vinck-.

 

FD

Vincter

Wsch. W. spelling voor Winter.

 

FD

Vincx

Vincze, zie Vink.

 

FD

Vind-

-al, -elinckx. V. WID (Wind).

 

EV

Vindal

prononc. Vin-dal avec voyelle nasalisée. Var. francisée de Windal, Windael < néerl. wijnendael.

 

JG

Vindal

zie van Wynendaele.

 

FD

Vindelinckx

Probabl. sunom flamand d’enfant trouvé.

 

JG

Vindelinckx

zie Vondeling, Windelinckx.

 

FD

Vindels

zie Windels.

 

FD

Vinderick

zie Winrix, Venderick.

 

FD

Vinders

1308 «Mabelie Vinders» Ypres; nom de profession: moy. néerl. vinder ‘contrôleur, essayeur’.

 

JG

Vinders

de Vender, Venders: BerN van de vinder: ambtenaar belast met het opsporen van overtredingen van keuren, van vervalsing van producten; keurmeester, (scheids)rechter, bemiddelaar. 1280 Egidius Vindere; 1308 Mabelie Vinders, Ip. (BEELE); 1380 Willem de Vindere, Ip. (SOETE).

 

FD

Vindeurstin

Verhaspeling van Van der Steen.

 

FD

Vindevog(h)el

Proven. Caractér. d’une habitation. ,,Girouette (Windvaan) en forme d’oiseau » (Vogel). Synon. : V(and)ervaene. N° 248.

 

EV

Vindevog(h)el

Ventevogel, Vinte(r)vogel, Vandevog(h)el, Vandeveugle: BN. Mnl. vinne: vlerk, vleugel + vogel. Dus: vogel met vleugels, vlugge vogel, vluggerd, die er vaak op uit vliegt. Vandaar Kortrijks vindeveugel: iemand die je nooit thuis vindt. 1387 Jan Vindevoghel, Oud. (CASTELAIN 2002); 1396 Jan Vindevoghel,

Maarke (DE B.); 1462 Pieter Vinvueghele, Oud.

(PARM.). Vgl. toch D. Fundevogel.

 

FD

Vindevogel

Vindevoghel, Vintevogel. Probabl. ouest-flam. (Courtrai) vindevogel, surnom de qqn qu’on ne trouve jamais, qui est rapide comme un oiseau, de moy. néerl. vinne ‘aile’ et vogel ‘oiseau’ [FD]; probabl. considéré à tort comme nom d’enfant trouvé.

 

JG

Vindsberg

PlN Windsberg (RP).

 

FD

Vindt, de

zie (de) Vent.

 

FD

Vinel

1. Profess. Vendeur de vinelle (,,Petit vin »). — 2. V. WID (Win).

 

EV

Vinel

Dérivé anthroponymique en -el de vin (non attesté FEW 14, 479-480), surnom de vigneron? Cf. aussi les formes diminutives 1512 «Jehan Vinelet» BourgNamur, 1542 «Lambert le Vinelet demeurant à Noville les Bois» CourVedrin.

 

JG

Vinel

Vinet(te),Viney,Vinez,Woinet,Woignez:Dim.

van vin: wijn. BerBN voor wijnboer of

-handelaar. 1404 Jehan Vinet, Laon (MORLET).

 

FD

Vinet

Surnom de marchand de vin : anc. fr. vinet ‘mauvais vin, petit vin’ FEW 14, 479b (où figure aussi moy. fr. vinetier ‘ivrogne’). Comp. également 1617 «Claude Vinot» BourgDinant.

 

JG

Vinette

Surnom: dérivé de vin ou bien anc. fr. vinette ‘oseille; fruit de l’épine-vinette’, etc., tous deux FEW 14, 479b.

 

JG

Vinette

V. Vigne.

 

EV

Vinger

Vingre: BN naar het lichaamsdeel vinger.

1356 Jan Vinghere, Lv. (ICKX).

 

FD

Vingerhoed(t)

-hoeds, -hoet(s), -hoest, -oedt, -oets,

Vingher(h)oets: BerBN van de vingerhoedmaker.

1347 Art Vingerhoet, Tn. (C.BAERT); 1392 Janne

Vingerhoet, Tn. (HB 786).

 

FD

Vingerhoet(s)

Profess. ,,Dé à cou­dre ». N. de tailleur.

 

EV

Vingre

Peut-être adaptation wallonne de néerl. vinger ‘doigt’; comp. 1279-80 «Jehans Vin-grelins» RegTournai, nom adapté du moy. néerl. vingerlijn, -lin ‘bague’ mais aussi ‘me­notte’ [FD].

 

JG

Vingt deux

Fr. vingt deux: tweeëntwintig. BN voor iemand die tot een groep, raad van 22 leden behoort. Vgl. D. Zwanzig. 1406 Albr. Eynundczwenczig, Jena (DN).

 

FD

Vingta

Probabl. mis pour w. vinta ‘ventail’.

 

JG

Vingtcent

Aucun composé numéral de ce type n’est attesté par la lexicographie FEW 14, 444b; probabl. var. remotivée sur vingt du nom Vincent (comp. w. Vincin = Vincent).

 

JG

Vingtcent

zie Vincent.

 

FD

Vingtdeux

Vingt deux. Dans la principauté de Liège, le nom fait probabl. référence au célèbre Tribunal des Vingt-deux, chargé de réprimer les actes d’autorité, contraires à la loi (sur ce Tribunal, v. entre autres, Th. Gobert, Liège à travers les âges), cf. 21.7.1547 «Renkin Hossa dit de vingtedeux», 24.9.1653 «Raes de Horion dit Dielket, huissier des srs vingtedeux de la cité et pays de Liège» (not. liég.) [JL, NFw]; ce NF n’est plus attesté qu’à Bruxelles et par deux porteurs. — Sur d’autres sens du numéral vingt-deux, cf. FEW 14, 443.

 

JG

Vinier

BerN van de wijnhandelaar, wijntapper. 1250

pro Henri Vinario; 1261 Gilebert le Vinier, Atrecht

(NCJ); ±1300 Petrus Vinier, Ktr. (DEBR. 1980);

1347 ne puist boire…a le maison de vinier (GOD.).

 

FD

Vink

1. ,,Pinson ». Car. mor. N. d’H. gai. Variantes : Vinck, Vynck. — 2. V. WID (Wink). — 3. Proven. Vinck, Vinckenbosch. ,,Pinson, Bois des Pinsons » (L.D.).

 

EV

Vink

Vinke(n), Vinck(e), Vincken(s), Vincké, Vynck(e),

Vijncke, de Vinck(e), de Vynck, (de) Vijnck, (de)

Vincq, Vinc(k)x, Vincze, Vinks, Vin(k)x, Ven(c)ken.

BN naar de vogelnaam, de vink. Naar het karakter: wakker aïs een vink. Of voor de vogelvanger. Vgl. Pinçon. – 2. Mnl. vinke: klok die het aanmaken en doven van het vuur regelde. BerBN voor de klokluider. Vgl. Ratel, Storme. 1180 Dodin Vinc, Bg. (LEYS1959′); 1268 Joh. Vinc;1376 Nisin de Vinc, Ip. (BEELE); 1366 domumRogeri Vinke, Ktr.; 1382 Willem Vinke, Har.; 1398Stassin de Vinke, Kuurne (DEBR. 1970); 1394Wilhelmi dicti Venken, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Vinkenroye, (van)

(van) Vinkeroy, zie van Vinckenroye.

 

FD

Vinkier

zie Vinckier.

 

FD

Vinkin

cf. Winkin.

 

JG

Vinkin

zie Winkin.

 

FD

Vinne, de

zie de Ven.

 

FD

Vinne, van de(n/r)

zie van den Ven.

 

FD

Vinnebaux

Patr. Rom. vorm van Germ. VN win-

balth ‘vriend-moedig’: Winibald (MORLET I).

 

FD

Vinnis

zie Vignis(se).

 

FD

Vinoelst

V. WID (Win).

 

EV

Vinois

Vinoy. 13e s. «Jehans le Vignois» Laon, 1493 «Pierre Vinois» Chauny [FD]; p.-è. to-pon. collectif en -oit dérivé de vin ou de vigne’!

 

JG

Vinois

Vinoy: Ofr. vignois, afl. van vigne: wijngaard.

FN van de wijngaardenier. 136 e. Jehans le Vignois, Laon; 1493 Pierre Vinois, Chauny (MORLET).

 

FD

Vinols

1. V. Vigne. — 2. V. WID (Win).

 

EV

Vinot

Voinot: Patr. Dim. van Germ. VN Wino.

 

FD

Vinoulst

zie Finoulst.

 

FD

Vinquart

zie Winckert.

 

FD

Vinquier

cf. Vinckier.

 

JG

Vinquier

zie Vinckier.

 

FD

Vinsel

zie Vincel.

 

FD

Vinson

zie Vinçon.

 

FD

Vinsous

 (NF à Seloignes et Momignies). Fr. vingt sous, surnom péjoratif ou nom de maison (comme le suggère E. Renard, BTD 26, 283).

 

JG

Vinsous

BN Vingt sous: twintig schellingen. Vgl. 1317 Jaqueme Vintlivres, Voormezele (BEELE).

 

FD

Vinster, de

zie (de) Venster.

 

FD

Vinstock

-stocq, zie Weinstock.

 

FD

Vinstock

V. Wynstock.

 

EV

Vinstocq

Vinstock. Forme francisée de l’ail. Weinstok ‘(cep de) vigne’.

 

JG

Vinte(r)vogel

zie Vindevoghel.

 

FD

Vintens

zie Winten.

 

FD

Vinter

zie (de) Winter.

 

FD

Vintioen

zie Vinçon.

 

FD

Vintock

Var. van Wintacq of Vinstock?

 

FD

Vints

In de parochieregisters van Beverlo (L) komt Vints aïs jongere var. voor van Vintens (zie i. v.), Ventens (med. J. Caerte, Beverlo).

 

FD

Vinx

cf. Vinck.

 

JG

Vinx

zie Vink.

 

FD

Vinzent

zie Vincent.

 

FD

Vioen

zie Wion.

 

FD

Viol(l)et

BN naar de naam van de bloem, het viooltje; of kleurnaam of violetkleurige stof. 1353 Robert Violet, Atrecht (NCJ); 1406 Bertelmeeus Vyolets lant, St.-P.-Leeuw (PEENE).

 

FD

Viola

It. viola: (alt)viool. Vgl. Viole. 1558 Raphaël Viola, Cremona-Aw. (AP).

 

FD

Viole

Violle, Violon: BN van de vioolspeler; vgl. de

Vedeleer. 1267 Sarain a la Viole, Herchies (J.G.);

1398 Jan Vyolen, Ktr.; 1398 Jan Viole, Heule

(DEBR. 1970).

 

FD

Viole

Violle. 1267 «Sarain a la Viole» Cens-Herchies; surnom de joueur de viole (cf. Vio­lon) plutôt qu’âne, fr. viole ‘violette’ proposé par Dauzat 597.

 

JG

Violet

1353 «Robert Violet» NécrArras; surnom soit de celui qui s’habillait de violet, d’après anc. fr. violet ‘étoffe violette’, soit de qqn dont la peau est rendue violette par le froid ou la stagnation de sang FEW 14, 485a (cf. Dauzat 597).

 

JG

Violet(te)

1. N. de guerre (donné autrefois aux soldats qui n’avaient pas de patronyme). N° 298. — 2. Car. phys. H. à figuré violette. Nc

256.

 

EV

Violette

1264 «lor sorors Violète de Seroville» CartOrval, 1302 «Henriet Violète» Loi-Tournai, 1521 «Forchy Violette» Bourg-Namur; prénom fém. Violette, mais aussi fr. violette, surnom militaire, de domestique, etc.

 

JG

Violette

Fem. bij Violet. – 2. De bloemnaam is sinds de ME in de verkleiningsvorm aïs VN in gebruik. Metr. 1264 Violète de Seroville, LX (CAO); 1302 Henri Violète, Dk. (J.G.).

 

FD

Violon

BN voor vioolspeler (J.G.).

 

FD

Violon

Instrument de musique. N.de fabricant ou de musicien. N

131, 197.

 

EV

Violon

Surnom de joueur de violon, cf. 1656 «Jean Orban (…) joueur de violon» Arbre-fontaine; comp. Viole.

 

JG

Vion

1515 «Jacquemine! de Vion» Bourg-Namur, 1720 «Catharina Vion» Namur, 1731 «Franciscus Vion» Enghien (FyS); p.-ê. var. de Wion, Wyon, fr. Guion. Ou bien, le NF étant majoritairement tournaisien, nom d’origine, par ex. Noyelle-Vion, «Noiele le Wion» (PdC, arr. Arras) [MH].

 

JG

Vion

V. WID (Wi). Vire. Proven. 1. N. de ruisseau.

 

EV

Vion

zie Wion.

 

FD

Vionne

Fém. du précédent?

 

JG

Viot

1295-1302 «Jehans Vios» ImpôtArtois; var. de Wiot, Wuiot, fr. Guiot.

 

JG

Virant

zie Ferdinand.

 

FD

Viré

PlN (Saône-et-Loire, Sarthe).

 

FD

Virelle

PlN Virelles (H). 1368 Alard de Virelle,

Chimay(CCHt).

 

FD

Virely

Ofr. vireli, Fr. virelai: danslied. BN. Viren.zieVierin.

 

FD

Virely

Surnom de danseur: anc., moy. fr. vireli ‘virelai, air de danse; jeu accompagné de danse; sorte de jeu de badinage’ FEW 14, 396a.

 

JG

Virendeels

zie Vierdeels.

 

FD

Virenque

PlN La Virenque (Gard) (DNF).

 

FD

Virga(ux)

zie Virgo.

 

FD

Virgile

zie Viselé.

 

FD

Virgili(o)

Virgil(s): Pair. Lat. VN Virgilius. 1780 Isballe Vigile, Bs.-Gent (PBG).

 

FD

Virgin

Patr. Lat. VN Virginius.

 

FD

Virgo

Virga(ux): BN voor een kerkzanger < Lat.

Virgo ‘H. Maagd’ (DNF).

 

FD

Virgo

Virgaux. 1753 « Marie-Angélique Virgo» BourgNamur; NF délocutif, surnom de chan­tre, d’après le terme Virgo (s’agissant de la Vierge Marie) fréquent dans les psaumes et les offices, ainsi le Virgo Maria (cf. Dauzat 597).

 

JG

Virgule

Ofr. virgule: kleinespruit. BN (J.G.)?

 

FD

Virgule

Surnom (affectif?): moy. fr. virgule ‘petite pousse; petite verge, baguette’? Peut-être aussi nom d’enfant trouvé, de sexe mâle.

 

JG

Viriet

Viriez. 1780 «Henri Viriet» Charleroi; dérivé en -elet de l’anc. fr. virer ‘tourner’, p.-ê. comme surnom de danseur.

 

JG

Viriot

Difficilement dérivé en -iot de l’anc. fr. virer ‘tourner’; var. de Wiriot, à rattacher à Wiry/Wéry? Cf. 1270 «Brises Viriet» Dettes-Ypres; 1505 «Johan Virion» CoutStavelot.

 

JG

Virlee

-ée, -et, -ez, zie van der Lee.

 

FD

Virlée

Virlee. Peut-être var. de Verlée.

 

JG

Virlet

Proven. 1. Virelles (Loc.). — 2, Diminutif de Vir (Ruisseau).

 

EV

Virnich

PlN in Zùlpich (NRW).

 

FD

Viroul

-oux, Voirol: i. Ofr. virol, Fr. virole: beslagring. BerBN. Vgl. Slooven, Sloof. – 2. PlN Virroux in Haut-le-Wastia (N). 1602 Gilles de Virou, Namen (J.G.).

 

FD

Viroul

Peut-être d’anc. fr. virol, w. liég. viroûle, w. nivellois viroûle ‘virole (d’un outil, d’une faux)’ FEW 14, 516b, par ex. comme surnom de faucheur.

 

JG

Viroux

,,De la Vire »  (Suffixe -ou, propr.  à cette région). — 2. Vir (Dép. Barbençon).

 

EV

Viroux

w. Virou. 1598 «Jeanne Viroux» Sovet, 1602-3 «Gilles de Virou» TerriersNamur, 1668 «Pierre Viroux» Purnode, 1681 «Andri-anne de Viroux», 1707 «François Viroux» BourgNamur, 1762 «Jacques Viroux» Bourg-Liège, 1786 «François Viroux dit sans souci» arbalétrier de Ciney; nom d’origine: Viroux, hameau de Haut-le-Wastia (Nr).

 

JG

Virtel

zie Viertel.

 

FD

Virth

zie de Weerdt.

 

FD

Vis

,,Poisson ».    Forme   ancienne : Visch.  1. Profess. ou passe-temps. Devis, Viskens, „Petits poissons ». De Vis(s)cher(e), Vissers, ,,(Le) pêcheur ». — 2.  Proven. Vispoel, ,,Mare aux poissons ».

 

EV

Vis-

Thème anthropon. issu du germ. Giso (Vin­cent 74).

a Dérivés: Visart, Visart de Bocarmé. 1472 «Piron Viesar» DénVielsalm. – Visette. – Vi-selé. Cf. aussi Vieslet, Visé(e), -et.

 

JG

Vis, (de)

 (de) Visch, de Vys(t), de Vies: BerBN voor de visser of vishandelaar. 1306 Lisebette Vischs; 1326 Andries de Visch, Ip. (BEELE); 1382 Joris de Visch, Izg. (DEBR. 1970).

 

FD

Visa(e)rt

Afl. van Ofr. vies: oud? 1398 Jan Viesart, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Visage

Fr. visage: gezicht. BN naar het lichaamsdeel. 1305 Gilles Visage, Dk. (TdT).

 

FD

Visage

Surnom: fr. visage, cf. 1365 «Sos visages des boullenghiers» TailleMons.

 

JG

Visart

1. V. Vieux. — 2. V. WAD (Wiz).

 

EV

Visbeek

PlN Visbeek, b.v. in Tnh. 1281 Gossuinus de Vissebeke, Desselgem (HAES.); 1641 Mathijs Visbeke.Lier(AP).

 

FD

Viscardi

-dy: Patr. It. var. van Guiscardi. Germ. VN wîs-hard ‘wijs-sterk’.

 

FD

Viscardy

Génitif latin du corresp. du NF Giscard?

 

JG

Viscardy

Profess. Fiscardi (Latinisa­tion fantaisiste de Fiscar. V. Fiskaer.

 

EV

Visch, (de)

zie (de) Vis.

 

FD

Vischschoonmaker

BerN: schoonmaker van vis, die vis klaarmaakt voor de verkoop.

 

FD

Visconti

Bisconti, Biscompte: It. visconte: burggraaf.

 

FD

Visé

-e, Viset, Visez, Visée, -ee, Vizé, -et. 1567 «la fille Wathier de Vizé», 1574 «la fille de Gielet de Vizeit dit Prosset», 1583 «Daniel de Vizé, prêtre» BourgLiège; nom d’origine: Visé (Lg).

 

JG

Visé(e)

Proven. Visé (Loc.).

 

EV

Visel

Vizel. Mnl. visel(e): vijzel, mortier om iets in fijn te stampen. BerBN van apotheker of kruidenier. – 2. Mnl. visel(e): vijzel, dommekracht. BerBN. 1406 Kateline Visels, Asse (PEENE).

 

FD

Visele

1. Proven.  Winksele (Loc.). — 2. V. Vécile.

 

EV

Viselé

Virgile: Ofr. viselet: soort ezel, schraag (1502 quevaletz nommés viseletz pour porter mortier, GOD.). BerBN. 1730 P. J. Viselé (grootvader van) 1801 Maria Virgile, Bs. (VS1965,192); i8e e. J. F. Vigile, Bs. (Midd. 1981,147).

 

FD

Visentin(i)

Visintin(i), Vizintin: It. Patr. Var. van Vicentini.

 

FD

Viset

Visez, Vise(e), Visée, Vizet, Vizée: PlN Visé, Ndl. Wezet (LU). 1249 Henricus de Viseto; 1258 Wilheame de Viseit, Dalhem (CVD).

 

FD

Viset(te)

-ez, -e(e), -ée, Vizet, Vizée: Patr. Dim. van Germ. wîs-naam; vgl. Guisez.

 

FD

Visette

Viselé, cf. Vis-.

 

JG

Viseur

1.  Profess.  ou passe-temps. ..Chasseur ». — 2. V. WID (Wiz).

 

EV

Viseur

Viseux, Wiseur, Wyseur, -eure. 1219 «Visosus», 1250 «Pieros Viseus» NécrArras, 1291 «Jehan le Viseus» DettesYpres, 1345 « Willaumes li Vizeux» NécrArras, 1365 «Co-lart le Viseur tellier» TailleMons, 1526 «Eloy le Viseur», «Polet le Viseur» DénLens. Plu­sieurs solutions peuvent être proposées, sans que l’on puisse affirmer que tous ces NF aient la même origine: 1° en admettant que -eur est une fausse régression picarde pour -eus (cf. les formes anciennes), d’anc. pic. wiseus, -eux, corresp. à anc. fr. oiseus, oisons ‘qui a du loisir’ [non péjoratif], ‘paresseux, lâche’ Gdf 5, 588 ; FEW 7, 443a [MH]; à noter aussi le sens secondaire ‘celui qui n’exerce pas de métier’ dans le syntagme maire des oyseux ou maieur des huisseux, un des sept métiers à Noyon (Gdf 5, 589), sens que l’on rencontre à Tournai aussi, cf. P. Rolland (Les origines de Tournai, 1931, 223): «les plus riches [des marchands] se mêlent à la vie des nobiles, des «hauts-hommes», pour former la classe des «huiseux»« [MH]. – 2° nom de profession: anc. fr. viseor ‘éclaireur; examinateur’ FEW 14, 521a. – 3° comme les formes de l’anc. fr. ont plutôt la diphtongue ei, oi, p.-ê. d’anc. fr. veisos ‘prudent, habile, avisé’ (±1150), voisos, voisous (±1190-1300), voiseus (±1200-±1300), viseus (13e—14e s.), wiseus ‘qui a en­vie de’ (AdHale), viseus de ‘habile à’ (pic. et norm., ±1280-14e s.) FEW 14, 562a [JL, NFw]. – 4° moy. pic. (Amiens) vieseur ‘fri­pier’FEW 14, 364a.

 

JG

Viseux

-eur, Wiseur, Wyseur(e): BN Ofr. viseus: listig, sluw. De vormen op -eur zijn Pic. hypercorrecties (Pic. -eur=-eu). 1219 Visosus; 1236 Robers Visosi; 1250 Pieros Viseus; 1299 Margherite Vizeuse; 1345 Willaumes li Vizeux, Atrecht (NCJ); 1275 Maroie li Uiseuse, Dk. (RL); 1365 Colart le Viseur, Bergen (DE COCK); 1393 Gilles li Viseux, Ennevelin (SPL); 1639 Pieter Wiseux, Waasten (DUV.).

 

FD

Visière

Mnl. visière: vizier, helmklep. BN of BerBN. 2. Mnl. visere, visière, yiseer(r)e: verzinner. 1354 Gillijs de Viziere; 1508 over Jan Vizieren, Ternse (DE MAN); 1356 Willem de Neve die men heet de Visere = de Visière, St.-Martens-Lennik; 1406 Jan de Visierre, Bodegem (PEENE).

 

FD

Visière

Probabl. adaptation wallonne du NF ail. Wis(s)eler, Wechsler, dont la signification est ‘changeur, banquier’ [FD]. Cf. Vaxelaire.

 

JG

Visière

Zie Wisseler.

 

FD

Visin

1289 «Lambers do Visin de Bovech», 1294 «Simons de Visin», «Pirars Tonins de

Visin» CensNamur, 1296-1302 «Visin» ImpôtArtois, 1359 «Bidal fil le Hannier de Visin», «Johanne de Visin» CartOrval; sur­nom: anc. fr. et w. visin ‘voisin’ ou bien nom d’origine [à préciser].

 

JG

Visin

zie Voisin.

 

FD

Visintin(i)

zie Visentin(i).

 

FD

Viskens

cf. Veskens, Veschkens.

 

JG

Viskens

Vitskens, Veskens, Ve(e)schkens: i. Dim. van Vis. BN. 1281J. Viskins, Cent (HAES.); 1564 P. Vidtskens, Gb.-Aw. (AP); 1649 Nik. Veersken, Kassel-Aw. (AP). – 2. Zie Wysen.

 

FD

Visker

zie de Visschere.

 

FD

Visman(s)

W. grafie voor Wysman(s).

 

FD

Visoul

Vissoul. 1426 «Huart Visoul» Taille-Soignies; probabl. nom d’origine: Vissoul (Lg).

 

JG

Visoul

Zie Vissoul.

 

FD

Vispoel

PlN Vispoel in Herselt (A).

 

FD

Visschedijk

PlN Vers(ch)e Dijk: nieuwe dijk. 1239 in omnibus aquis inter Versken Diec et Reinghers diec, Lo (CAL 57). 1303 Diederic van den Varschendike, Nieuwpoort (DF XVI).

 

FD

Visschel, van

PlN Fischeln in Krefeld (NRW): 1167 Wischele (TW). 1298 Wilike te Vissele, Moers (VMW); 1430 Theodricus de Wysschel, Coloniensis diocesis = 1445 Theodericus Wischel (MULI); 1685 Joa. Ger. van Visschel, Geldriensis (MULVII).

 

FD

Visscher(e), de

Vischer, Visker, de Visser, Visser(s), Vissere, Visscher(s), Fissers: BerN van de visser. 1326 Coppin de Visschere, Ip. (BEELE); 1371 Jacob de Visschere…int Visscherstraetkin over Leye; 1380 up Lauwers den Visschere censier van der visscherie; 1396 Lodewijc den Visschere vander hueringhe vander visscherien vanden vesten = 1397 boeten vander visschemaerct van Lodewijc den Visschere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Visse

Mnl. visse: bunzing. BN naar de sluwheid. 1163 Henricus Fisse; 1211 Henricus filius Vissen, Cent (GN); 1299 Egidii Visse, Bg. (VERKEST).

 

FD

Visse

Surnom: moy. néerl. visse ‘putois’ [FD].

 

JG

Vissena(e)ken(s)

Vissenackens: PlN Vissenaken (VB). 1333 Joh. de Vesnake; 1370 Dedric van Vesnake, Tn. (C. BAERT); 1451 Heyn van Vissenaken, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Vissenaeken

Vissenaekens. 1272 «Walterus de Vissenake» PolyptVillers; nom d’origine: Vis-senaken (BrW).

 

JG

Vissenaeken(s)

Proven.   Vissenaken

(Loc.).

 

EV

Vissenberg(h)

PlN Fischenberg in Wies (BW) of Vissenbjerg (Denemarken)? 1603 Cornelis Adriaensz Vissenberg, Sprundel (PDB).

 

FD

Visser

Vissers. Nom de métier: moy. néerl. visscher, visser ‘pêcheur’.

 

JG

Vissoul

Proven. Loc. Viteux. Proven. St-Vith (Loc.), avec suffixe régional d’origine. Synon. : Saint-Viteux.

 

EV

Vissoul

Visoul, Vezoul: PlN Vissoul (LU). 1509 Henri Vizoul dit Bouseau, Aat (ICC II).

 

FD

Viste

Henegouwse metathesis van Vitse.

 

FD

Viste

Peut-être métathèse du NF flam. Vits, Vidts.

 

JG

Visterin

Wellicht adaptatie van de Zweedse FN Westerin, afl. van westen. Evtl. Fins Vesterinen (med. M. Blomqvuist, Helsinki).

 

FD

Visticot

NF picard attesté à Oisy-le-Verger (PdC) depuis 1675 (GeneaNet), dont l’origine est obscure (jeu de mots?).

 

JG

Vit

Zie Vijt.

 

FD

Vit-

-s, -ty. V. WID (Wid). Vivane. N. de baptême. Vivien (Vivianus).

 

EV

Vital

Vitali(s), Vitale, Vita(ux), Vidal(e), Vidalis, Vidael, Videau, Vida, Vidal(e), Viau(d): Patr. Lat. HN Vitalis. 1559 Fransoys Vytael, Aw.-Bg. (SCHOUT.I); 1570 Ant. Vital, Bs.-Aw. (AP).

 

FD

Vitasse

zie Eustache.

 

FD

Vitaux

zie Vital.

 

FD

Viteux

Vitou, -oux, Vitu. 1286 «Thumas Vi-tous» CartLessines, 1296-1302 «Jehans Vitus» ImpôtArtois, 14e s. «Viteur» (de Hem-ricourt), «Victeurs» BodyNPLiège, 1731 «Jean-François Vitou» BourgNamur; probabl. formes dialectales de Victor, comp. Sint-Vitû, hameau d’Abée (Lg); cf. aussi Titeux (hypocor.).

 

JG

Viteux

zie Victor.

 

FD

Vitgh, de

zie Vits(e).

 

FD

Vitins

Patr. Vleivorm van Germ. VN Wido, Vito

(Fin.). 1398 Vitin van Beversluus, Zulte (DEBR.

1970); 1394 Guillame Vitin, Ip. (BEELE).

 

FD

Vitlox

Verhaspeling van Willockx?

 

FD

Vito

Viti(ello), Vittone: It. Patr. < Lat. HN Vitus of

Germ. VN Wido.

 

FD

Vitot

1775 «Jean Vittoz» BourgNamur; var. du précédent.

 

JG

Vitot

Vittot, oz: Patr. Var. van Vitou of dim. van

Germ. VN Wido.

 

FD

Vitou(x)

Vitour: i. Patr. Rom. vorm van Germ. VN

wid-wulf’boom-wolf: Widulfus, Witolf (MORLETI). 1405 Thumas Vitoul, H (CCHt); 1426 Ysabiel Vitoulle, Dk. (TTT). – z. Zie Victor.

 

FD

Vitoux

Vitou, cf. Viteux.

 

JG

Vitrand

-ant, zie Wittrant.

 

FD

Vitrant

Var. de Wittrant < anthrop. germ. Witram [FD].

 

JG

Vitrier

-iez, Vitry: BerN Fr. vitrier: glazenmaker.

1379 Johanni Vitrario, Ktr. (OLV Rek. 3iv°).

 

FD

Vitrier

Vitriez. Nom de métier: fr. vitrier.

 

JG

Vitry

1.  Proven.   Witry  (Loc.)  ou Vitry  (Loc.  fr.). — 2. V. WID

(Wid).

 

EV

Vitry

1780 «Claude-Andrien de Vitry» Bourg-Liège; nom d’origine: Witry (Lx), ou un des nombreux Vitry de France.

 

JG

Vitry

Zie Vitrier. – 2. PlN Witry (LX).

 

FD

Vits

Vidts, Ve(d)ts, Vietz: i. Patr. Gen. van Germ. VN,

evtl. Wido. – 2. Evtl. = Vitse.

 

FD

Vits

Vidts, Vêts. Surnom: moy. néerl. vitsche, vilse ‘vesce’ ; cf. aussi Vêts.

 

JG

Vits(e)

de Vits, de Vidts, de Vitgh: Mnl. vitse: peulvrucht, wikke; ook kleurnaam: bleekpaars. 136 e. ke nus soit si hardis ke il ne tainge de vitchebloeme (DE POERCKIII; Sk. 1965,239-241). 12e e. Walterus Vitce, Wijlegem (GN); 1280 Willelmus Vitsse, Ip. (BEELE); 1328 Johannis Vitsen, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Vitskens

cf. Veskens.

 

JG

Vitskens

zie Viskens.

 

FD

Vitt(en)

zieVijt.

 

FD

Vitting

zie Wytinck.

 

FD

Vittone

zie Vito.

 

FD

Vittor(i)

Vittorio, ino, -ini, -elli: Patr. Vittore is de It.

vorm van de Lat. HN Victor.

 

FD

Vittot

-oz, zie Vitot. Vitu, zie Victor.

 

FD

Vitu

cf. Viteux.

 

JG

Vitulano

Vitul(l)o, Vitulli: Patr. It. afl. van Vito.

 

FD

Vivane

Lat. HN Vivianus? Vgl. Viviani.

 

FD

Vivane

Probabl. dérivé w. en -âne de lat. Vivia-nus, fr. Vivien; comp. 1621 «Rachelle Vi-vienne (de Givonne)» émigrée en Suède.

 

JG

Vivario

1251 «magister Guillelmus de Vivario» CartStHubert, 1272 «Willelmus de Vivario» PolyptVillers, 1474 «Thomas de Vivario» PrincipLiège, 1696 «Andrien Vivario» Bourg-

Namur, 1711 «Pierre-Gilles de Vivario» Fraiture; latinisation du NF Duvivier ou Van de Wijer.

 

JG

Vivario

Latinisering van Van de Vijver/Wijer,

Duvivier. 1280 Carstinus de Vivario, Ip. (BEELE).

 

FD

Vivario

Proven. Du Vivier ou Van de Weyer (Latinisation). (Vivario,

ancien N. de Wijer, Loc.).

 

EV

Vive(ey)

zie Fiévet.

 

FD

Vivegnis

Proven. Loc.

 

EV

Vivegnis

Vivignis, Wiwenis: PlN Vivegnies (LU) of

Vivegnis in Luik. 1372 Jean de Vivegnis, Luik (SLL

III); 1381 à Vivegnis…Isabelle fille de feu Clairin

de Vivegnis (ISP).

 

FD

Vivegnis

Vivignis. 1344 «Sandrekins de Vive-gnis» CartValBenoît, 1369 «Colars de Vive­gnis li spornier», 1449 «Anthone de Viven-gnis», 1513 «Lambert de Vivengnis dit de cheval» GuillLiège, 1605 «Jean Vivignis» BourgNamur; nom d’origine: Vivegnis, nom de commune (Lg) ou quartier de Liège; cf. aussi Vignis(se).

 

JG

Vivenoy

NF brabançon attesté à Rixensart depuis 1775 (GeneaNet), d’origine incertaine; un dérivé du prénom Vivien à l’aide du suffixe -oy < néerl. -ooi semble peu probable.

 

JG

Vivenoy

Proven. ,,De Vive » (Loc.). Synon. : Vives.

 

EV

Vivequ(a)in

zie Vifquain.

 

FD

Vivequain

Vivequin, cf. Vifquin.

 

JG

Viver(e), van de

zie van de Vijver(e).

 

FD

Vivet

1. V. Fief. — 2. V. WEFA.

 

EV

Vivet

-ez, -ey, -es, -ex, zie Fiévet.

 

FD

Vivet

Vivez. Peut-être dimin. anthrop. en -et (non attesté FEW 14, 583-4) de vif ‘alerte »? Cf. 1265 «Mesire Frankes dou Vivet» Cens-Namur, apparemment nom d’origine.

 

JG

Vivian(i)

Vivien: Lat. HN Vivianus. 1323 Jakemon

Viviiens, Dk. (TdT); 1340 Hughe Vivien, Saaftinge

(DEBR. 1999).

 

FD

Vivier

Proven. ,,Etang, vivier ». Sy­non.: Vivy (Loc.), Vivario. V. ce N.

 

EV

Vivier

Viviers, Viviez. 1265 « Philipperaus li Viviers» CensNamur, 1605 «Henri Vivier» BourgNamur, 1616 «Anthoinc Vivier junior, boulengier» BourgDinant, 1640 «Pierre Vi­vier» Ladeuze; nom topographique: fr. vivier FEW 14, 574a, cf. aussi Duvivier, Vivario.

 

JG

Vivier(s)

-iez, Duvivier, -iez, Duvuvier, Devivier(s),

Levivier: PlN Vivier < Lat. vivarium: vijver. 1298

Johanni le Vivier, Bg. (VERKEST); 1307 Williames

du Vivier, Ktr. (DEBR. 1971); 1382 Piètre van den

Vivere = 1388 Piètre dou Vivier, Ruiselede (DEBR.

1970,2000).

 

FD

Vivignis

zie Vivegnis.

 

FD

Vivil(le)

zie Vieville.

 

FD

Viville

Vivile. 1289 «Merlins de Viville» CensNamur; nom d’origine: Viville, à Bon-nert (Lx) ou Viesville, w. vivèle (Ht), cf. Vie-ville.

 

JG

Vivre, van den

zie van de Vijver(e).

 

FD

Vivroux

Soit nom d’origine (dimin. en -eolu de vivier), cf. 1272 «Clarifie de Viveruel» Po-lyptVillers, soit surnom (de pêcheur): w. vivrou, -où ‘verveux (filet de pêche) FEW 14, 32la. Cf. aussi Vervou(x).

 

JG

Vivroux

Vervou(x), Vervoe: W. vivrou, Fr. verveux: visnet. BerBN (J.G.).

 

FD

Vivys

Vivijs: i. Zie Filsfils. – 2. BRECH. beschouwt Vivis aïs korte vorm van VN Vivianus. 1170 Albero Vivis, Keulen. Vivys zou ni. ook uit Vivijns kunnen worden verklaard, gen. van Vivijn, Vivinus, dim. van Vivianus. 1202 S. Vivini, Har. (DEBR. 1980); 1393 Vivin Cuckut, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Vizel

zie Visel.

 

FD

Vizer

zie Wiser.

 

FD

Vizet

Vizée, zie Viset.

 

FD

Vizintin

zie Visentin(i).

 

FD

Vizy

NF probabl. d’origine fr., de la Corrèze ou du Cantal (GeneaNet).

 

JG

Vizzini

Siciliaanse PlN.

 

FD

Vla(e)m- 

-inck, -ynck.  1.   Proven. Vlaming. Nombr. L.D. ,,Marécage »

(Dép.   Bruges,   Hazebroek,   etc.). Synon. :   Vlem-   -inc(k)x,   -incq. —   2.   Origine :   Vlaming,   „Fla­mand ».

 

EV

Vlaanderen, (van)

van Vla(e)nderen, van Vlaender: Afkomstig van Vlaanderen, oorspronkelijk de kuststreek; het latere graafschap Vlaanderen omvatte de huidige gebieden, FV, OV, WV en Zeeuws-Vlaanderen. 1280 Catharina de Flandria; 1376 Jacop van Vlaendre, Ip. (BEELE); 1426 Jaquemaerde van Vlaendren, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Vlaar

BerN Mnl. vlader, vlaer: vilder.

 

FD

Vlaardingen, van

PlN (ZH).

 

FD

Vlaayen

Vlaeyen(s), Vla(e)ijen, Vlayen, de Vlaeyen, de Vlaeijen: BerBN van een vlaaienbakker. 1340 Ton. Vlade, Diest (F.C.); 1340 Henrici dicti Vlade, VB (BAERT); 1398 Catheline Vlade, Bavikhove (DEBR. 1970); 1431 Reyner Vlaye, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Vlaeminck

-ynck, Vlaminck, -ynk; au génitif: Vleminckx, Vléminckx, Vlemincx, etc. 1269 «Wautier Vlaminc», 1276 «Hughe Vlaminc» DettesYpres, 1444 «Johans Vleminxs» Terre-Jauche; ethnique: moy. néerl. vlaminc, vie-mine ‘flamand’, cf. De Vlaeminck, etc.

 

JG

Vlaeminck, de

-ynck, -ijnck, zie (de) Vlaminck.

 

FD

Vlaendermans

Volksnaam van de Vlaming, uit het graafschap Vlaanderen. 1403 Jan Vlaenderman, Bs. (HB 251).

 

FD

Vlaes

PlN Vlaas: plas, poel. Vlaas (NB, NL). (Opte) Vlaes(sche) in Tnh., Hallaar, Zoerle-Parwijs en Wechelderzande (A) (PAK). – 2. Zie De Vlas.

 

FD

Vlaeyen(s)

zie Vlaayen.

 

FD

Vlaeymans

BerN van de vlaaienbakker. Vgl. Vlaayen. 1342 Henrico Vlademan, Tn. (C. BAERT).

 

FD

Vlaisloir

zie (van) Vlasselaer.

 

FD

Vlak

PlN Vlak: vlakte, watervlak, ondiepte met vlakke bodem. Het Vlak is een ven bij Overloon (NB) en een polder bij Petten (NH) (MOERMAN). -2.ZieVleck.

 

FD

Vlam, de

(de) Flem, Vlems: BN voor iemand met vlammend, hartstochtelijk karakter? BRECH. verklaart Flamm aïs BN voor een beweeglijk mens. Vgl. Flam(me).

 

FD

Vlamertinghe, van

van Vlamertinghem: PlN Vlamertinge (WV). 1265 Gilberto de Flamertinghe, Har. (DEBR. 1980); 1326 Gherard van Vlamertinghe, Ip. (BEELE).

 

FD

Vlaminck, (de)

(de) Vlaeminck, -ynck, -ijnck, (de) Vlamynck, -ijnck, -inckx, -incq, -ing, -aincq, -encq, de Vlamminck, -enck, Vlamings, -in(k)x, Vlaeminckx, -ing, Vlaemminck, Vlaninck, (de) Vleminck(x), de Vlemminck, Vleymynckx, Vlemincq, -incke, -inkx, -incks, -in(c)x, Vlem(m)ings, Vlemmi(n)x, Flaminck, -ing, Fleming(s), Flemming(s), Vlymyngs, -ings, -inck, -inc(k)x, Vlijminck(x), Vley minck(x), VIeyninckx, Wlaeminck, Wlamynck, Wlomainck: Volksnaam Vlaming, oorspronkelijk de bewoner van het kustland, het originele Vlaanderen: overstroomd gebied. Dit verklaart het fréquente voorkomen van de FN De Vlaminck in het latere Vlaanderen. (GYSS. in Enc. Vl.Bewegingi.975,1906-7). 1268 Hannekinus Vlaming; 1276 ab Thoma Vlaminc; 1395 Jehan Vlemiicx = Jehan Vlamijncs, Ip. (BEELE); 1373 Jhan de Vlaminc, Bellegem (DEBR. 1970); 1385 Wilhelmi Flamingi dicti Vleminch; Johannis Flamingi = 1418 Johanne Vleminc, Tg. (TYTGAT); 1422-50 Johan van Vlanderen=Johan Vleminc, Zonhoven (MNT 326).

Vlanderen, van, zie (van) Vlaanderen.

 

FD

Vlas   

Proven.    ,,Lin ».    Composés : Vlasschaert, ,,Terre à lin », Vlasse laer, ,,Lande du lin » (Dép. Nieuwerode et Wezemaal), Vlas(sen)- ro(o)t, ,,Essart du lin »  (Vlasroot, dép. St-Paul). Vlayen.  Profess. Vlaaî,  ,,Tarte ».  N. de pâtisserie. N° 147. — 2. Proven. Vloai   (Au figuré),   ,,Plaine ».  N° 239.

 

EV

Vlas, de

Vlaes: BerBN van de vlasser. 1406 Jan Vlas, Bs. (PEENE); 1608 Alexander Vlas, Bs.-Aw. (AP).

 

FD

Vlassak(s)

Vlasâk, Tsjechische BN voor iemand met dik of lang haar (DS).

 

FD

Vlasschaert

Nom d’origine: composé vlas-gaard ‘jardin, enclos au lin’, avec évolution phonétique sg > sk/sch [FD].

 

JG

Vlasschaert

Spelling (sg = sch) voor Vlasgaard: vlasakker (MVN1967,75-81). 1280-90 vlasgart, Oudenbiezen (VMW). – 2. Hypercorrect voor Mnl. vlassaert, afl. van vlassen: vlas bewerken. BerN van de vlasser. 1406 Aliten Vlassaert, Schaarbeek; Jan de Vlessere, Bs. (PEENE).

 

FD

Vlasse(n)root

Vlassenrood(t), -roode, van Vlassenrode: PlN Vlasrote: plaats waar vlas geroot wordt. Vlasroot in St.-Pauwels (OV). 1281 Th. de Vlasrote, Kemzeke (HAES.).

 

FD

Vlasselaer, (van)

van Vlasselaere, van Vlaslaer, Vlasselaer(t)s, Flasselaer(t)s, Vla(i)sloir: PlN Vlasselaar in Nieuwrode en Wezemaal (VB). 1332 Magtilde de Vlasselaer = 1370 Machouden van Vlaslaer, Tn. (C. BAERT); 1551 Joannes van Vlaesselaer; 1552 Henricus Vlasselaere, Lv. (MUL IV); 1560 Joannes Vlasselaers, Lv. (HENNO).

 

FD

Vlasseman

BerN van de vlasser, vlasboer of vlashandelaar. Ndd. Flassmann, Obd. Flachsmann.

 

FD

Vlassenbroeck, (van)

Vlassenbroek, -brouck, Vlassembrouck, -broe(c)k: PlN Vlassenbroek in Baasrode (OV). 1374 Jan Vlassenbroec, Gb. (SCHR.).

 

FD

Vlassendraet

Reïnterpretatie van Vlassenroot.

 

FD

Vlasveld

PlN Vlasveld: vlasakker, vlasgaard. PlN in Waregem (WV). Vgl. D. Flachsland.

Vlayen, zie Vlaayen.

 

FD

Vle(u)rick

Nom  de bapt.  Fulc-ric.

 

EV

Vleck

Vlecken, Vlek, Vlekke(n), Vlak: BN Mnl. vlecke: vlek, smet, gebrek, mankement. 1202 Hugo scultetus cognomine Flécha = 1223 Hugo Fleka = Hugonis Fleckin = Hugo Vlecke, Basel (SOCIN); 1230 Hermano Vlecke, Hochstaden (CVD); 1575 Peter Vleck, Hegelsom; 1578 Hendrik Vlecken, Geilenkirchen-Aw. (AP).

 

FD

Vleck(en)

Proven.   Vlak,   ,,Plaine » (Vlekkem, Loc.).

 

EV

Vleege

zie Vliege.

 

FD

Vleemeren, van

zie van Vlimmeren.

 

FD

Vleeracker

V. Vlier.

 

EV

Vleeracker

Vlieracker, Fleeracker(s), Fleerakkers, Fleracker(s), Fleurackers, Flelackers: PlN Vlerken in Zomeren bij Helmond (NB) < Vladeracken. 1281, 1283 Arnoldus de Vledra(c)ken, Helmond; 1311 Jan van Vlederacke, Sint-Oedenrode (ONB); 1330 Deenken van Vladeracken; 1368 Gerardus de Vlederacken, Den Bosch (HB 444,470); 1378 Rogerus de Vlederacken, Oss (BLO VII); 1402 Jan van Vlederackere, Aw. (ANP); 1439 Henricus Vlederacker, Bs. (Midd. 1958,556); 1457 Gherardus de Vladeracke, Leod. dioc.; 1488 Gerardus van Floracken, Leodien.; 1508 Joh. Vleerackere, Lv. (MUL ni). -Lit.: F. DEBRABANDERE, De familienaam Fkeracker(s). VS1999,523-524.

 

FD

Vleerbos

PlN in Boombergum (Friesland).

 

FD

Vleeschauwer, de

(de) Vleeschouwer(s), (de) Vleeschhouwer(s), de Vlees(ch)hauwer, de Vleeschouder, de VIeshouwer, -houder(e), VIeeschowers, de Vlees(ch)houver, de VIeeschauver, de Vleeshouwer, (de) Vleesscha(u)wer, de Vleesschouwer, de Vleschauwer, de Vles(s)chouwer, de VIeschoudere, de Vleeswouer, Vleeshouwer(s), de Vlesaver, Devlésa(e)ver, de Vlischouwer, de Flesschouwer: BerN van de vleeshouwer: slager. 1277 Soi Vlesouere; 1281 Boidinus Vleschauwere, Ip. (BEELE); ± 1330 Andrée Vleeschauwers, Hulst (DEBR. 1999); 1370 Boudin de Vleeschauwere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Vleeschdrager

BerN van de slagersknecht?

 

FD

Vleeschouwer

Vleeshouwer, Vleeschouwers, etc. Nom de métier: moy. néerl. vleeschhou-wer ‘boucher’ ; cf. De Vleeschouwer.

 

JG

Vleet, van der

zie van (der) Vliet.

 

FD

Vleg(h)els

BerBN voor de vlegelmaker of de dorser. 1214 Renerus miles dictus Vlegel, Weerst (CVD); 1381 Pieter Vleghel, Ossenisse (DEBR. 1999); 1389 Willem metten Vlegelen, Rozieren (BOLSEE).

 

FD

Vlegelaer, de

BerN van de dorser, die met de dorsvlegel werkt. 1515 Johannis Vleghelaers, Vissenaken(MULIII).

 

FD

Vlegels

Vleghels. 1213 «Renerus miles dictus Vlegel»CartValDieu, 1281 «Nicolon Vleghel» Dettes Ypres; surnom de métier (au génitif): néerl. vlegel ‘fléau’.

 

JG

Vleirick

zie Vlerick.

 

FD

Vlek

Vlekke(n), zie Vleck.

 

FD

Vlem(en), van

zie van Vlijmen.

 

FD

Vleminc(k)x

etc., cf. Vlaeminck.

 

JG

Vlemin–ck(x)

-cq,  c(x). V. Vlae-minck.

 

EV

Vleminck(x), (de)

Vlemings, -ynckx, -incq, -incke, -inkx, -incks, -in(c)x, zie (de) Vlaminck.

 

FD

Vlemmeren, van

zie van Vlimmeren.

 

FD

Vlemmings

-i(n)x, zie (de) Vlaminck.

 

FD

Vlems

zie de Vlam.

 

FD

Vlerick

-icq, Vie-, Flederyck, -i(c)k, Fleric(k), Vleirick, Vleurick, Fleurick, Fleurix, Fleureck, Vleurinck, Vreurick: Patr. Germ. VN Vlederik < Flitherik. H. Fledericus is de patroon van Vlierzele (LIND.). Evtl. door diss. < Vrederik, Germ. VN frith-rîk Vrede-rijk’: 12e e. Frethericus (GN). 1375 Vlederic van Risele; 1326 Vlederijc van Alemaigne; 1386 Flederiic de Linde; 1280 Aelidis Vlederix, Ip. (BEELE); 1359 Gillis Vlederic, Ktr. (DEBR. 1970); 1498 Willeme Vlerincx, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Vlerick

Vlericq, etc. Cf. 1375 «Vlederic van Risele» Ypres; de l’anthrop. germ. Flitherik > Fledericus.

 

JG

Vlerken, van

van Vlercken, zie Vleeracker.

 

FD

Vles

V. Vlas.

 

EV

Vles(s)chouwer, de

de Vleschoudere, de VIeshouwer, -houder(e), zie de Vleeschauwer.

 

FD

Vlesaver, de

zie de Vleeschauwer.

 

FD

Vleugel, van der

FN in LU. PlN. Vgl. Vlogelberg in Mielen (ZLP). D. PlN Flûgel: smal stuk land dat zich tôt buiten het akkerblok uitstrekt (BRECH.). Flûgel in Burscheid (NRW). 1376 Wilhemmes de Vlogel,Dalhem(CVD).

 

FD

Vleugels

Surnom (au génitif) : moy. néerl. vleugel ‘aile’.

 

JG

Vleugels

Vleugel(en), Vleugers: BN voor iernand die a.h.w. vleugels heeft. 1340 Henricus Vlo(e)ghel, Tnh. (VERS.); 1398 Jan Vloghel, Aw. (ANP); 1440 Lodin de Vlueghele, Ktr. (BAELDE); 1442 Reyner Vluygels = Vloegels, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Vleugermans

Afl. van Vleugels.

 

FD

Vleugh, de

zie Vlug.

 

FD

Vleuri(n)ck

zie Vlerick, Vreurick.

 

FD

Vleuten, van

van Vloten: PlN Vleuten (U): 1224 Floten (TW). 1433 Willem van Vlueten; 1456 Jan van Vleuten, Utrecht (PARM.); 1559 Jacob van Vloten, Bs. (Midd. 1958,556).

 

FD

Vleuten, van der

PlN de Vleut in Best (NB). Rutger Oem van Bokhoven uit Den Bosch werd in 1447 beleend met De Vleut; zo kreeg hij de naam Oem van der Vleuten (med. C. van der Vleuten, Warmenhuizen).

 

FD

Vleymen, van

zie van Vlijmen.

 

FD

Vleyminck(x)

Vleyninckx, zie (de) Vlaminck.

 

FD

Vleysman

BerN van de slager. Vgl. D. Fleischmann.

 

FD

Vlieberg(h)

van Vlieberg(h)e, van Vlierberge(n), -bergh(en), (van) Vlierberghe, (van) Flieberge, Flieberg(h), van Vliembergen: PlN Vlieberg in Kortrijk: 1425 up den Vlieberch (DEBR. 1960). 1393 Jaqueme Vlieberch, Ip. (BEELE); 1870-1900 van Vliembergen = van Vlierbergen, Grauw (PDB).

 

FD

Vliebergh

V. Vlier.

 

EV

Vliedt, van (de)

zie van der Vliet.

 

FD

Vlieg(h)e(n)

1.   Proven.   Vliegen- (-dorp, -einde, -stal). (L.D.). — 2. V. WAD (Wa). vlier.    ,,Sureau ».    Proven.    Vliers. Composée : Vlieberg, ,,Colline aux sureaux », Vleer-, Fier-  -acker(s), ,,Champ  aux  sureaux ».  Van  der

 

Vliege(n)

(de) Vlieghe, Vleege, Fliegen. BN naarhet insect, de vlieg, voor een lastig of onrustig mens. Vgl. D. Fliege, Vlige. – ï. Van ww. vliegen: zich snel bewegen. BN voor een vliegensvlugge bode (DE MAN1959). – 3. Van vliegen: met jachtvogels

jagen. Vgl. De Vlieger. 1155 Gelnotus Flige, Cent (GN); 1281 Arnoldo Vliege, Ktr. (DEBR. 1980); 1326 Jan Vliege, Ip. (BEELE). Zie ook Bk. 1962,134-6, 189.

 

FD

Vlieger(e), de

(de) Vliegher(e), Vlieger: BerN van de vlieger, vogeljager, die met jachtvogels of op vogels jaagt. Vgl. Valkenaar, Vogelaar (Bk. 1962, 134-6,189). 1162 Hugo Fligre, Cent (GN); 1273 Wouters Vlieghers dochter, Bg. (CG); 1398 Gheeraerd de Vlieghere, Bavikhove (DEBR. 1970).

 

FD

Vlieghe

Vliegen. 1781 «J.M. Vliegen prêtre» Hanzinne; NF flam. reposant sur le moy. néerl. vliege ‘insecte, être nuisible’, mais qui pourrait être, comme nom d’agent de vliegen ‘voler’, un surnom de messager rapide ou de chasseur avec oiseaux de chasse [FD].

 

JG

Vlielander

PlN Vlieland (ZH, EL).

 

FD

Vliembergen, van

zie Vliebergh.

 

FD

Vlieracker

zie Vleeracker.

 

FD

Vlierberge(n), van

-bergh(e(n)), zie Vliebergh.

 

FD

Vlierden, van

PlN Vlierden (NB). 1419 Daniel de Vlierden; 1436 Henricus van Vlierde, Bs. (Midd. 1958,556); 1584 Balthazar van Vlierden, Aw. (AB).

 

FD

Vliermael

Nom d’origine : Vliermaal (Lb).

 

JG

Vliermael

PlN Vliermaal (L). ±1300 Wouters van Vlidermoel, L (OGO); 1389 Gheert van Vliedermale, Diest (HB 333).

 

FD

Vliers

zie Felier(s).

 

FD

Vliert, van de

zie van der Vliet.

 

FD

Vlies

,,Du sureau » (Dialecte) (Ou bien : ,,De la toison »).

 

EV

Vlies, (de)

Leuvense FN van Ndl. afkomst (med. P. Kempeneers, Tn.). Wellicht verkort < Van der Vlies.

 

FD

Vlies, van der

PlN Vlies, Vies, E. flask: waterplas. 1752-82 Otte van der Vlies, Schiedam-Gent (PBG).

 

FD

vliet

,,Fossé,    ruisseau ».    Proven. Synon. :   Van-der-  -Vliet,   -Vleet.

 

EV

Vliet, van (de(r))

van (de) Vliedt, van de Vliert, van der Vleet, Vervliet: PlN (ter) Vliet, verspreide waternaam. 1248 Agathe de Vlieta, Schoondijke (GN); 1252 Herwidis de Vlite, Har. (DEBR. 1980); 1292 Steven vanden Vlieta, Mech. (CG).

 

FD

Vlietinck

PlN Vlieting(e), b.v. in Dudzele en Oostakker (DF XVI). 1281 Wutre f. Boudini de Vlietinghe, Dudzele (HAES.); 1591 Dierick van Vlietinghe, Rijsel; 1615 Gillis Vlietynck, St.-Andries (SCHOUT. I).

 

FD

Vlieting  

 (Vlijtingen,   Loc.).   N°230.

 

EV

Vlietjens

Dim. van Van der Vliet.

 

FD

Vliex(s)

Gen. van Vliege. 1403 tusschen Oluvier Vlieghs, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Vlijmen, van

van Vlymen, van Vleijmen, van Vleymen, van Vlem(en): PlN Vlijmen (NB). 1419 lan van Vlimen = 1420 Jan van Vlymen, A’dam (NHC).

 

FD

Vlimant

Proven.   Wïllemont   (Dép. Tintigny).

 

EV

Vlimmen

Vlummens, Flumen(s): Wellicht verkort < Van Vlijmen. 1771 Catharina Vlimmens = 1814 C. Vlummens, At. (VS1984,398); 1796 Vlumens, Betekom (PDB).

 

FD

Vlimmeren, van

van Vlemmeren, van Vleemeren, Vervlimmeren: PlN Vlimmeren (A). i34oArnoldus de Vlimmerle, Tnh. (VERB.); 1522 Joannes de Vlimmeren (MUL m).

 

FD

Vlischouwer, de

zie de Vleeschauwer.

 

FD

Vlissing(h)en, van

PlN Vlissingen (Z).

 

FD

Vlist, van der

PlN Vliest, Vlest: plaats met vlies, een op ondiep water drij vende plantenlaag (MOERMAN). O.-Mnl. vlies: wortelvast gewas. 146 e. Jan vander Vleest, Bs. (OSTYN).

 

FD

Vlodrop, van

van Vlodorp, van Vlorop, van Flodorp, van Flo(o)rop, Flodrops: PlN Vlodrop (NL). 1354 Romboude van Vloedorp; 1369 Goirt van Vlodorp, St.-Tr. (GHYSEN); 1374 Joh. de Vlodorp, Tg. (IOT); 1440 Jan van Vlodrop, Kuik (ICC III).

 

FD

Vloeberg

Vloeberg(h)(s), -berg(h)en, Vloeijberghs, Vloerbergh(en), Flouberg: PlN Vloedberg o.m. in Oostmalle en Turnhout (A). 1368 Vloetberchs, Tnh. (VERB. II); 1410 Jan Vloetberch…van Zanthoven, Aw. (ANP); 1428 aen den Vloetberch; 1429 Wouter Vloetberch = Wouter van den Vloetberch, Oostmalle; 1428 opten Vloetbergh… aen erfve Jan Claes Vloetberghs, Tnh.; 1443 Jan Vloetberch, Aw. – Lit. T. VLOEBERGH, Defamilie Vloeberg i4e-2oe eeuw, Antwerpen, 1998.

 

FD

Vloeberg

Vloebergh(s).    Proven. Vloesberg, ,,Flobecq » (Loc.).

 

EV

Vloebergh

Vloeberghs, etc. Nom d’origine: Vloedberg, à Geel et Wijnegem (Anv).

 

JG

vloed

,,Torrent »  (Figuré). Proven.

 

EV

Vloeijberghs

zie Vloeberg.

 

FD

Vloemans

Vluymans, Vluijmans: Afl. van Van der Vloet (LIND. 1964). 1619 Nicolaus Vloemans, Deurne; 1637 Mathias Vlomans, Gemert (MUL V).

 

FD

Vloerbergh(en)

zie Vloeberg.

 

FD

Vloet, de

de Vloed(t), Vlot: Verkort < Van der Vloet.

 

FD

Vloet, van de(r/n)

van de(r) Vloed(t), van der Vloot, Vervloe(d)t, Vervloed: PlN Vloet: vloed, beek, waterloop, b.v. in Wingene (WV). 1370 Philips vander Vloet, Wingene (DF XVI); 1398 Daneel van der Vloet, Heule (DEBR. 1970).

 

FD

Vlogaert

Afl. van Mnl. vlogen: vliegen. BN voor een vluggerd. Vgl. D. Flûgge. 1268 Willelmus Vloghere, Ip. (BEELE); 1359 Wilheames Vloghe, ‘s-Gravenvoeren (CVD).

 

FD

Vlok

Flock: Mnl. vloc(ke): vlok, wolafval, ruwe stof. BerBN. Vgl. 1349 van veren Oeden der Vlocmaecster, Den Bosch (HB 471).

 

FD

Vlokhoeven, van

PlN Vlokhoven (Eindhoven NB).

 

FD

Vloo, de

BN naar de naam van het insect, de vlo. Vgl. Vliege, Miere. 1174 Walterus Flo, Cent (GN); 1326 Jan de Vlo, Ip. (BEELE).

 

FD

Vloors

zie Flore.

 

FD

Vloot, van der

zie van der Vloet.

 

FD

Vlorop, van

zie van Vlodrop.

 

FD

Vlot

zie de Vloet.

 

FD

Vloten, van

zie van Vleuten.

 

FD

Vlug

de Vlugt, de Vleugh, Vluggen: BN voor een vluggerd. 1393 Peter Vlugghe, Aw. (ANP); 1396 Jan Vlugghe, Ruisbroek (DE B.); 1402 Matte Svluchghen, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Vluggen

Surnom (au génitif): moy. néerl. vlug ‘agile, éveillé, prompt’.

 

JG

Vlugt, van der

PlN De Vlugt = Vleugt in Schaffen, Vleugt in Zichem, de Vlucht in St.-Stevens-Woluwe, Budingen (VB), Roes. (WV) (NR).

 

FD

Vlummens

zie Vlimmen.

 

FD

Vluymans

zie Vloemans.

 

FD

Vlymings

-yngs, -inck, -inc(k)x, zie (de) Vlaminck.

 

FD

Vnagool

zie van Gool.

 

FD

Vo

Vô. Probabl. autre graphie de Vau(x).

 

JG

Vo

: Fonetische spelling voor Vaux, Veaux.

 

FD

Vobelet

Var. sonorisée de Fobelet, cf. Fobelets?

 

JG

Vobelet

zie Fobelets.

 

FD

Vocaet

zie Volckaert(s).

 

FD

Vocht, (de)

Vochten, zie de Voogd.

 

FD

Vock

zie Focke.

 

FD

Vockaert

zie Volckaert(s).

 

FD

Vodder(e), de

Door ld/ll-ass. < de Volder(e).

 

FD

Vodderie

zie Waudry.

 

FD

Vodequen

Proven. Wodecq (Loc.), avec suffixe région, -eu, d’origine. N° 211.

 

EV

Vodermans

Hypercorrect voor Voermans.

 

FD

Vodon

1289 «Bernars de Vodoing», «Henris de Vodong» CensNamur, 1444 «Jehan de Vo­don» AidesNamur, 1646 «Gilles Vodon» BourgNamur; nom d’origine: (Cortil-)Wodon (Nr), cf. Wodon.

 

JG

Voé

cf. Voué.

 

JG

Voé

zie Voué.

 

FD

Voecht, de

zie de Voogd.

 

FD

Voedts

zie Voet(s).

 

FD

Voeg(h)t, de

zie de Voogd.

 

FD

Voegelaer, de

zie de Vogelaar.

 

FD

Voegeli

zie Vogeli(n).

 

FD

Voeî(s)

Voeten. 1. Car. phys. ,,Pied(s) ». N. d’H. aux pieds anor­maux. N° 26l. — 2. Dialecte : Voet. pour Voort ou Voorde, ,,Gué ». — Synon. : Devoet.

 

EV

Vôel

Proven. Vaucelles (Loc. Dia­lecte).

 

EV

Voell

Völl. NF all. dérivé du prénom Volker [FD]?

 

JG

Voell

Zie Völl.

 

FD

Voer

Proven. Voer, N. de plus, ruis­seaux. Van de Vuer, V(and)er-vueren (Tervueren, Loc.; Voere, ,,Fouron », ruisseau à Fouron). N° 230.

 

EV

Voerdemanns

zie Voordemans.

 

FD

Voerman(s)

Vormanns: i. BerN van de voerman. 1370 van Janne Voermans, Tn. (C.BAERT); 1564 Wouter Voermans, Tn.-Aw. (AP). – 2. In Nederland ook wel adaptatie van E. Foreman.

 

FD

Voermantrouw

Forme flam. de Fourmantreau

[FD].

 

JG

Voermantrouw

Reïnterpretatie van Fourmentreau.

 

FD

Voeroeven

zie Voorhof.

 

FD

Voes(en)

zie Vaes.

 

FD

Voesters

Vorsters. 1512 «frère Thomas Voes-ters» GuillLiège; nom de profession (au géni­tif): néerl. vorster ‘garde-forestier’.

 

JG

Voesters

zie Vorsters.

 

FD

Voesterzoons

-sons: Mnl. voesterzone: pleegzoon. BN. 1379 Lijsb. Voesterkints, At. (C. BAERT).

 

FD

Voet

Voe(d)ts, Voët, Voeten: BN voor iemand met grote voeten. 1163 Arnout Vot (LEYS1952); 1398 Jan Voet, Meulebeke (DEBR. 1970); 1412 van Beatrijssen Voets, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Voet

Voët, Voets. 1271 «Watiers Voet», 1283 «Gilles Voet» DettesYpres, 1296-1302 «Gille Voet» ImpôtArtois; surnom: moy. néerl. voel ‘pied’ (aussi mesure).

 

JG

Voet, de

Wsch. W. adaptatie van Dievoet.

 

FD

Voets

Voedts. Zie Voet. – 2. Zie Voorts.

 

FD

Voetweg

Verspreide PlN.

 

FD

Voez

zie Vaes, Voué.

 

FD

Vog(h)el, van de

zie Vindevog(h)el.

 

FD

Vogedes

zie de Voogd.

 

FD

vogel

,,Oiseau ». Car. mor. Oiseau, symbole de la légèreté. Synon. : Devog(h)el. — 2. Profess. ou passe-temps. Oiseau, pour : Oisel-leur. Variantes : Vogels, Veugelen. Synon. : Vogel- -aert(s), -e(e)r, Vogl- -aire, -er, ,,Oiseleur ». N° 200.

 

EV

Vogel

Vogels. 1309 «Johannes Vogel «CartVal-Dieu, 1571 «Bernard Vogels» BourgLiège; surnom: moy. néerl. vogel ‘oiseau’. – Cf. aussi 1289 «Will. Voghelin», 1290 «Simon Voghe-lin» DettesYpres.

 

JG

Vogel(e), de

de Voghel(e), Devogle, Vogel(s), de Veug(e)le, de Veughele, Fog(h)el, Vogl, Fogiel. BN naar de eigenschap van een vogel: vlug, beweeglijk. – 2. BerBN van de vogelaar. J. Vogel = Joh. Voghelere (BACH 1,247). 1130 Folperti Vogal, Oudenburg (LEYS 1959′); 1304 Daniel Voghel = le Veughel, Ip. (BEELE); 1348 Calle Svoghels, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Vogelaar

(de) Vogelaer(e), de Voghelaere, de Voegelaer, de Vogelas, (de) Vogeleer, Vogelaer(t)s, Vogeleere, (de) Voglaire, Voglar, (de) Vogeler, Vogler, Veugel(a)ers, Fugler: FN van de vogelaar: vogelvanger, vogeljager, vogelhandelaar. Vgl. Fr. Loiseleur. 1272 soror Arnulphi Voghelar, Oud. (CG); 1326 Danin de Voghelare, Ip. (BEELE).

 

FD

Vogeleer

Nom de métier: moy. néerl. vogelaer ‘oiseleur’.

 

JG

Vogeley

D. FN Vogelei. BN (DN).  

 

FD

Vögeli(n)

Vogli, Voegeli: BN Obd. dim. van Vogel. Vgl. Vogelin.

 

FD

Vogelin

Veugelen, Veuchelen, Vuchelen, Feuggelen: Mnl. veugelin, dim. van vogel/veugel. 1130 Vogalin, Oudenburg (LEYS 1959′); 1268 Willelmus Vogelin; 1304 Paskin Voghelin = Veughelin, Ip. (BEELE); 1627 Peeter Vuechelen, Diest(CLAESi98s).

 

FD

Vogelsang

Proven. ,,Chant des oiseaux » (L.D.).

 

EV

Vogelsang, (van)

Vogelzang(s), de Vogelsanck: Verspreide PlN Vogelzang: vogelweide, braakliggend terrein. Huisnaam in Mtr.: 1309 de domo… dicta Vogelsanc (CVD); in Ktr.: 1402 over Leye… te Vueghelinzanghe (Wez. i sor°). 1268 Lamkinus Vogelsanc, Ip. (BEELE); 1584 Jacques Vogelsanck, Aw. (AB).

 

FD

Vogelweith

Voglevaie: PlN Vogelweide: akkerland ongeschikt voor akkerbouw. 1236 Joh. de Voglewede, Nieuwkerke; 1351 Jaquème de le Voghelweede, Ip. (DF XVI).

 

FD

Voget

V. Vogt.

 

EV

Voget

zie de Voogd.

 

FD

Voght, (de)

zie de Voogd.

 

FD

Vogl-

zie Vogel-.

 

FD

Vögle

is Z.-D. dim. van Vogel.

 

FD

Vogler

Voglaire (forme romanisée). Ail. Vogler ‘oiseleur’, cf. le précédent.

 

JG

Voglet

Misschien een aïs Fr. gereïnterpreteerde FN van een Elzassische immigrant die Vôglé, Voeglé heette.

 

FD

Voglet

NF de la région de Poitiers (Vienne) où il est attesté depuis 1639 (GeneaNet); la var.

«Roguelet dit Voglet» en 1658 invite à y voir un surnom, dont le sens nous échappe.

 

JG

Voglet

Proven. Folquelet, ,,Petit rocher » (Diminutif de Folx ou Faulx, N. de localités).

 

EV

Voglevaie

zie Vogelweith.

 

FD

Vogli

zie Vogeli(n).

 

FD

Vogrig

zie Volckerick.

 

FD

Vogt

Fonction publique. ,,Bailli » (Forme allem.). N° 141. Variantes: Voigt, Voget.

 

EV

Vogt, de

Vogt(s), Vogten, zie de Voogd.

 

FD

Vogts

cf. Voigt.

 

JG

Vohs(en)

zie Vaes.

 

FD

Vohy

NF attesté dès 1601 à Anthée et Falaën (GeneaNet), cf. aussi 1568 «Michiel le Vo-hier» BourgNamur; sans doute nom de pro­fession ou de charge, sans doute anc. fr. voier, voyer ‘officier chargé de la basse et moyenne justice’ FEW 14, 406b, ‘seigneur qui a la justice sur les chemins’, ‘arpenteur, géomètre’ id. 407a (cf. Morlet 971 v° Voyer) ; toutefois, la présence d’un h dans des formes namuroises étonne, sauf s’il marque un hiatus.

 

JG

voie

,,Chemin, route ». Proven. Del–voie, -voye. (El voye, L.D.). N° 229.

 

EV

Voie

zie Voué.

 

FD

Voigt

Vogts. Nom de profession: ail. Vogt ‘bailli, prévôt’.

 

JG

Voigt, (de)

zie de Voogd.

 

FD

Voilliot

zieWilliot.

 

FD

Voinot

Dérivé en -ot de Voine, forme lorraine issue de l’anthrop. germ. Wano (Dauzat 625).

 

JG

Voinot

zieVinot.

 

FD

Voir, van de

zie van der Veur.

 

FD

Voirai

NF d’origine étrangère, mais non pas nécessairement française [la résistante Fer­nande Voirai, décapitée par les Allemands en 1944, était née en 1920 à Champigneulles-lez-Nancy].

 

JG

Voirol

. NF attesté à Genappe en 1754, en provenance du Doubs ou du Jura suisse (Ge­neaNet); pour Morlet 970, nom issu d’un an-throp. germ. Warulf.

 

JG

Voirol

Proven. Virelles (Loc.) ou Viroin (Ruisseau à Virelles), dont l’ancien nom était Viruelle.

 

EV

Voirol

zie Viroul.

 

FD

Voirts

zie Voorts.

 

FD

Voiry

1289 «Colins le Voiriers» CensNamur, 1296-1302 «Jehans li Voirriers» ImpôtArtois, 1339 «Jehans li voirirs», 1346 «Baduins li voirires» = 1364 «Baduwin li voirier» Guill-Liège; nom de profession: anc. fr. voirier, anc. w. voirir ‘verrier’.

 

JG

Voiry

BerN Ofr. voirier: glazenmaker. 1289 Colins le Voiriers, Namen (J.G.).

 

FD

Voisier

V. Vaisse, Vaissière.

 

EV

Voisier

Wellicht var. van Fr. FN Visier: verkoper van oudekleren(DNF).

 

FD

Voisin

1. N. de relation sociale. — 2. Proven. ,,(Bourg) voisin ».

 

EV

Voisin

Duvoisin, Devoisin, Visin, Vigin, Levoisin: Fr. voisin: buur. ±1300 Visin, Artesië (BOUGARD); 1404 Jehan Voisin, Laon (MORLET).

 

FD

Voisin,

w. nam. Vwèsin. 1288 «Pale Voisin, marchand», 1289 «Will. Pale voisin» Dettes-Ypres; surnom: fr. voisin; cf. aussi Vigin, Visin, Bonvoisin, Malvoisin.

 

JG

Voiton

zie Guit(t)on.

 

FD

Voitout

Probabl. surnom phrastique: (qui) voit tout, s’agissant de qqn de curieux.

 

JG

Voitout

Reïnterpretatie (voit tout) van Vitou.

 

FD

Voiturier

1295-1302 «Simons li Voituriers» ImpôtArtois; nom de métier: fr. voiturier FEW 14,213.

 

JG

Voiturier

BerN van de voerman. ±1300 Simons li Voituriers, Artesië (BOUGARD); 1348 Nicaise li Voiturier, Dk.(TdT).

 

FD

Voituron

-ont, Woituron. 1294 «Alardins li Voiturons» CensNamur, 1524 «Notion le Voiturons» DénStavelotMy; nom de métier: moy. fr. (wall., champ.) voituron, w. liég. vwèturon ‘voiturier’ FEW 14, 213b.

 

JG

Voituron

Profess. ,,Voiturier ».

 

EV

Voituron(t)

Woituron: i. BerN Ofr. voituron: voerman. 1294 Alars li Voiturons, Namen; 1524 Notton le Voiturons, Stavelot (J.G.). – 2. Een

reïnterpretatie van Wotron lijkt me niet uitgesloten.

 

FD

Vok

zie Focke.

 

FD

Voka(e)r

zie Volckaert(s).

 

FD

Vol-

-bracht, -brecht. (Synon. : Foul-bert), Volch- -er (Synon. : Fou-quier), -iet, Volck, Volckaert(s) (Synon. : Foucart), Volckerick. V. FULC.

 

EV

Vol-

-man, -mer. V. FULC.

 

EV

Vol(l)mering

Patr. Afl. van Vollmer. Vollon(t),zieVolan(t).

 

FD

Vol(le)bout

Volpout, Follebout, -bpudt, Follebouckt: Patr. Germ. VN fulk-balth ‘volk-moedig*: Folcbald, Vulpold, Fol(c)baldus (Fm., Dip.). 136 e. Volpous, Cent (GN); 1268 Theodericus Volpoud, Ip. (BEELE); 1398 Années Volpouts, Aarsele (DEBR. 1970).

 

FD

Vol(t)z

Patr. Afl. van Volk-naam. 1226 Wernherus Voltzo (BRECH.).

 

FD

Volan

Voland, Volant. 1329 «Fierons, dis Volans» échevin d’Oupeye; surnom: anc. fr. volant ‘volage, léger’ FEW 14, 599b; cf. aussi Volon(t). – Bibliogr.: J. Herbillon, Les NF Volanft) et Volon(t), VW 57, 1983, 170. – Un surnom de personne rapide à la course, à partir du nom propre d’un chien de la littérature médiévale, n’est pas tout à fait exclu, cf. 1288 «Volant le lévrier» Lille (H. Roussel, éd. du

Renart le Nouvel de Jacquemart Giélée, 1961, 334) [MH].

 

JG

Volan(t)

Vol(l)and, Vollan(t), Volon(d), -ont, Vollon(t): BN Ofr. volant: licht, luchtig, wispelturig, lichtzinnig. 1329 Fierons dis Volans, Oupeye. Vgl. Folland. – Lit.: J. HERBILLON, Les noms de famille Volan(t) et Volon(t). VW1983,170.

 

FD

Volange

-ange. NF attesté en Gironde en 1651 (GeneaNet), dont l’origine nous échappe; p.-ê., en Wallonie, à rapprocher du NF Valange connu dans la même région (Namur-Ciney).

 

JG

Volange

zie Volongé.

 

FD

Volant

1. V. Volon. — 2. V. FULC.

 

EV

Volberg

PlN Volberg in Rosrath (NRW). Of var. van Vollebergh.

 

FD

Volborth

Verhaspeling van Volbert, Volbrecht.

 

FD

Volbou

Vollebout. Nom issu de l’anthrop. germ. fulka-bald > Folbaldus [FD].

 

JG

Volbout

zie Vollebout.

 

FD

Volbrecht

-bracht, -bragt, Vollebregt, Vollbracht: Patr. Germ. VN Volkbrecht: fulk-berht Volk-schitterend’. 1010 Folbertus, Cent; 12e e. Volbertus, Avelgem; 136 e. Folpertus de Mère, Cent (GN); 1355 lohannis Volbrechs = Joh. Volbrechts, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Volcan

Reïnterpretatie (metl-epenthesis) van Focan(t). 1631 Joannes Vacant; 1632 Joannes Vacquant, Virton; 1634 Gerardus Vacan, Hannuit (MULV).

 

FD

Volcan

Soit surnom d’une personne de tempé­rament, cf. fr. (dep. 16e s.) volcan ‘de nature impétueuse’ FEW 14, 639a, soit surnom de forgeron, comp. le NF flam. Vulcanius, nom d’un humaniste brugeois, dénommé Bonaven-tura de Smet [FD].

 

JG

Volcem, van

zie van Volsem.

 

FD

Volcher

1795 «Jean-François Volcher» Bourg­Namur; nom issu de l’anthrop. germ. fulk(a)-hari > Volker.

 

JG

Volcher

Völcker, zie Volker.

 

FD

Volchiet

PlN Wollscheid (RP)? 1790 Volchiet, Lokeren (PDB).

 

FD

Volck

Volcke, Volk. 1276 «Lammekin Volke» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. Fulco, Folco [FD].

 

JG

Volckaert

Volkaert, Volckaerts, Volkaerts. etc. 1288 «Jeh. Volcart», 1289 «Jehans Vol-kart» DettesYpres; NF flam. dérivé de l’an­throp. germ. fulk(a)-hard, latinisé en Fulcardus [FD].

 

JG

Volckaert(s)

-aers,Volkaert(s),-erts,Volkhardt, Volcaer(t)s, Volekaert, Val(c)kaert, Walcart, Vockaert, Vocaet, Vacaet, Vakaet, Foeckert, Fockaert, Focquaert, Foccaert, Foc(c)art, Voka(e)r, Foucar, -art(e), -aer{t), Fourcart, Fouqua(e)rt, Fouq(u)aet, Foucq(u)aert, Fouchard: Patr. Germ. VN fulk-hard Volk-sterk’: Folkhard (Fm.). 1206 S. Folkardi de Thield; -1300 Simonis Volcard, Ktr. (DEBR. 1980); 1232 Foucarda feme Foukart; 1242 Foucars Foucardi; 1211 Focardus; 1228 Fouchardus li Joglere, Atrecht (NCJ); 1379 Johannis Fockaerts = 1394 van Jan Fockarde, Ktr.; 1398 Ghisel Volkars = Volkaert, Desselgem (DEBR. 1970); 1641 Joh. Vacaerts, Lv. (MUL V). Zie ook Van Kaer(t).

 

FD

Volcke

Volck, Volk(e), Folk, Folcke, Folcque, Volchen: Patr. Germ. VN Fulco, Folko ‘volk’. 126 e. Folco de Beka, Avelgem (GN); 1268 Jacobus Folke, Ip. (BEELE); 1349 Hannin Volken huus, Ktr. (DEBR. 1971); 1399 Willem Volke, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Volckerick

-ryck, -rijck, -rich, Volckrick, -ryck, Volkerick, -rijk, Volckerick, Vogrig: Patr. Germ. VN fulk-rîk Volk-rijk’: Fulcricus (MORLETI). 1281 Clais Volkeric, Hillegem (HAES.); 1403 Ghijs Volkerijc, Aw.(ANP).

 

FD

Volckerinckhove, van

PlN Volkerinkhove (FV). 1350 Jan van Volkerychove, FV (JAM.).

 

FD

Volcksom, van

zie van Volsem.

 

FD

Volclair

Avatar de Voglaire (avec /- épenthé-tique) < Vogeleer ou de Volcher?

 

JG

Volclair

W. (H) verhaspeling van Vogeleer.

 

FD

Volden, van

De Brugse familie Van Volden kwam begin i6e e. uit Duisburg. Er was een adellijke familie Von Wolden in Holstein (PDB). 1565 Reynier van Volden, Hoeke; 1640 Gheeraert van Volden, Cent (SCHOUT. I).

 

FD

Volder(e), de

de Voldre, (de) Volders, Folders, Vollers, de Vulder(e), de Veuldre, Vullers, Vulners: BerN van de volder, voiler, lakenbereider, die wollen stoffen volt. 1279 Bouden f. Robrechts die Vulre, Bg. (CG); 1341 Aechte Sfolres, Saaftinge (DEBR. 1999); 1391 Gillis den Voire, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Volders

Nom de métier (au génitif): moy. néerl. volder ‘foulon’.

 

JG

Volders

Profess. Volder, ,,Foulon ». Synon. : De Volder(e). N° 157.

 

EV

Volekaert

zie Volckaert(s).

 

FD

Voleppe

Adaptatie van It. Volpe: vos?

 

FD

Voleppe

NF attesté à Tilly et à Sart-Dames-Avelines dès 1801 (GeneaNet), dont l’origine est obscure.

 

JG

Voleur

Surnom: probabl. moy. fr. voleur ‘chas­seur au vol (avec faucons)’ FEW 14, 606a (sens attesté en Artois, d’après Dauzat 625).

JG

Volf,(de)

zie(de)Wolf.

 

FD

Volk(e)

zie Volcke.

 

FD

Volkaer

V. FULC.

 

EV

Volkaert(s)

-erts, zie Volckaert(s).

 

FD

Vol–kaert(s)

Volkman, Volle-maere, Voll(e)man, Voll- -en, -es. V. FULC.

 

EV

Völkel

Volkel: Patr. Dim. van Germ. fulk-naam, zoals Volker, Volkaert.

 

FD

Volkenborn

PlN: bron van Fulco.

 

FD

Volker(s)

Volcher, Folkers, Folger, Völ(c)ker, Fulker(son), Fucker, Fucker, Fokker: Patr. Germ. VN fulk-hari ‘volk-leger’: Fulcarius, Folchar, Folcker (Fm., MORLET I). 1085 Fulcro; 1280 van Volkre uten Hove; 1214 van Folcren den Bue, Cent (GN).

 

FD

Volkerick

-rijk, zie Volckerick.

 

FD

Volkhardt

zie Volckaerts.

 

FD

Volkmar

Folkmar.Volkmer, Volkhemer,Volmar(t), Vollemaere, Vol(l)mer, Fol(l)mer: Patr. Germ. VN fulk-mêr ‘volk-beroemd’: Fol(g)marus, Folmerus (MORLET I), Fol(c)marus (Dip.). 1383 Willem Volmare, Ip. (BEELE); 1392 Jan Volmers zuster, Hoorn(NHC).

 

FD

Völl

Voll, Voell: Patr. Korte vorm van Volker, Volbrecht, Volkmar of Volbout.

 

FD

Vollaert

Mnl. vollaert: fïjn wittebrood bij feestelijke gelegenheden. BerBN (Bk. 1962,23-25). – 2. Afl. van Mnl. volen: stoeien, m.n. met meisjes. 1396 Peter Volaert, Aw. (ANP); 1399 Arnoud Volart, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Vollan(t)

-and, zie Volan(t).

 

FD

Vollbracht

zie Volbrecht.

 

FD

Vollebergh

PlN Voerleberg in Veulen (NL): 1531 Voerloeberch (PDB).

 

FD

Vollebregt

zie Volbrecht.

 

FD

Vollegraaf

Vollgraf: Patr. Reïnterpretatie van Germ.

VN Volkrave: fulk-hrabn Volk-raaf: Folcramnus

(MORLETI). 1280 Boidinum Volcraven, Ip.

(BEELE); 1633 Petrus Volkgrave, Lo (CRAEYE).

Vgl. Walrave = Walgrave.

 

FD

Vollekindt

Patr. Reïnterpretatie van Mnl. VN

Volkin, vleivorm van een Germ. fulk-naam. 1377

Jan Volkin; 1393 Willame Voolkin; 1396 Pierre

Voelkin, Ip. (BEELE). Vgl. Daenekin(d)t <

Danekin.

 

FD

Vollemaere

< Volkmar. Vol(le)man: Afl. van Mnl. vole: veulen. Vgl. D. Vole: levendig mens (BRECH.). Of paardenfokker. Of afl. van ww. volen: stoeien (zie Vollaert 2.). 1335 Jhan Volemans huus, Ktr. (DEBR. 1971); 1550 Jan Voelmans, Bs. (AP). Zie ook Veulemans.

 

FD

Vollen(s)

zie Follens. Vollers,zie(de)Volder(e).

 

FD

Vollgraf

zie Vollegraaf.

 

FD

Vollmächer

Grafie voor Wollmacher. BerN van de

wolmaker, wolbereider. Vol(l)mer, zie Volkmar.

 

FD

Vollmerhausen

PlN Vollmarshausen (HS). 1362

Albert Folmorshusin, Kassel (BRECH.).

 

FD

Vollont

V. Volon.

 

EV

Vollrath

Patr. Germ. VN fulk-rêd ‘volk-raad’:

Folcratus, Folradus (MORLET I). 1293 Henricus

Volradi, Hb. (BRECH.).

 

FD

Vollville

(région de Burg-Reuland et Charneux). Nom d’origine -en ville, p.-ê. allemand ou luxembourgeois [non situé].

 

JG

Volman

zie Volleman.

 

FD

Volmar(t)

-mer, zie Volkmar.

 

FD

Volmart

1029 «Volmaro» CartOrval, 1283 «Pieres Volmare» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. fulk(a)-mar.

 

JG

Volny

Proven. Volnay (Loc. fr.).

 

EV

Volon

Situation sociale. ,,Serf volon­taire ». Variantes : Vol(l)- -ant, -ont. N° 136.

 

EV

Volon

Volont, Vollon, Vollont. Var. de Volan(t) avec altération de la voyelle nasale -an > -on.

 

JG

Volon(d)

-ont, zie Volan(t).

 

FD

Volongé

Volange, Valange(r),-gé: Misschien Vologne < Pologne, Fr. naam voor PlN Veulen (L). 1623 Joannes Erardus Follonius, Leodiensis (MULV).

 

FD

Volpe

Volpin(i): It. BN Volpe < Lat. vulpes: vos.

 

FD

Volpout

zie Vollebout.

 

FD

Volquemann(e)

Walqueman(n)e: Patr. Volkman, afl.

van Germ. Volk-naam. 1418 Nikol. Volkmann,

Anklam (BRECH.).

 

FD

Vols

Var. voor Wols = Wolfs of < Voix, gen. van

Volcke. Var. van Vools?

 

FD

Volsegem, van

Wsch. vervorming van Van

Volsem/Volxem.

 

FD

Volsem, (van)

van Volcem, van Volsen, van Volsom, van Volsum, van Volxem, van Volcksom: PlN Volsem (VB). 1356 Heinrec van Volcshem = Heinrec van Volxhem, Anderlecht (PEENE1949); 1396 Joes van Volxhem, Nederboelare (DE B.).

 

FD

Volt

Patr. Germ. VN Wolt, korte vorm van een wald-naam, zoals Wouter.

 

FD

Volter(s)

Voltaire: Patr. Grafie van de Germ. VN Wolter. Voltaire geeft de Fr. uitspraak weer.

 

FD

Volters

V. WALD (Wald).

 

EV

Volvert

Car. mor. Volvaard(ig), „ Complaisant ».

 

EV

Volvert

w. (Bastogne) Volvèrt’. Francisation du NF all. Wolvert, -wert(z), etc.

 

JG

Volvert

zie Wollwert.

 

FD

Volxem, van

zie van Volsem.

 

FD

Vomberg

Nom d’origine: all. vom Berg (= du mont).

 

JG

Vomberg(e)

zie van den Berg.

 

FD

Von Bülow

PlN Bülow (MV), uitspr. ‘bulo. 1350 Andr. Bulowe, Greifswald (BRECH.).

 

FD

Von Montigny

Nom d’origine: probabl. Monti-gny, forme romane (sortie de l’usage) de Mon-tenaeken (Lb).

 

JG

Von Montingny

PlN Montigny, oude Rom. vorm van Montenaken (L). Zie Montignie(s) 2.

 

FD

Von Wowern

FN in Duitsland, Denemarken en Zweden. Verduitsing van Van de Wouwer. 1574-1612 Jan van den Wouwer alias von Wowern, alias Woverius, Hb.-Sleeswijk(med. A. Van Den Wouwer).

 

FD

Von(n)êche

Proven. Vonèche (Loc.)

 

EV

Von-,

zie ook bij het stamwoord.

 

FD

Vonarb

PlN Arpe (NRW).

 

FD

Vonarx

von Arx: Zwitserse FN. PlN Arx bij Basel. 1516 Benedikt von Arx, Basel (BRECH.).

 

FD

Vonberg

zie (van) Berg.

 

FD

Vonck

au génitif: Vonckx, Voncken. 1792 «Jean Voncken (orig. de Maastricht)» Bourg-Liège; surnom: moy. néerl. vonc, vonke ‘étin­celle’ ; comp. le NF all. Funk(e).

 

JG

Voncke(n)

Vonck(x), zie Vonk.

 

FD

Voncken

V. FUNC.

 

EV

Vonckers

Afl. van ww. vonken: vonken schieten, in vonken doen uiteenspatten. BN voor een smid. 1449 Gheret Vonkarts, Zolder (VANB.).

 

FD

Vonde, van de

zie van de Vonder.

 

FD

Vondeberg

PlN 1368 ten Vonderberghe, Wechelderzande (A). 1368 vanden Vonderberghe, ibid. (VERS. II). – 2. Var. van Vandeberg, van den Berg.

 

FD

Vondegracht

zie van der Gracht.

 

FD

Vondel

Proven. ,,Ponceau, passe­relle ». V(and)ervondel(en), Vandevonder.

 

EV

Vondel, (de/van de(n/r))

van der Vondelen, zie van de(n/r) Vonder.

 

FD

Vondeling

Vonde(r)lynck, Vondelinckx, Vundelinckx, Vindelinckx: BN voor een vondeling. 1280 Jacobus Vondellinc; 1304 Gherard Trouveit = 1306 Gherart Vondelinc, Ip. (CLM); 1584 Balthazar Vundelincks, Aw; (AB); 1751 Anthonius Vindelinckx ante portam inventorum, Lv. (VS 1976,263); 1785 Pierre Vindelinckx, Dilbeek (vader van) 1810 Catharina Vundelinckx, Anderlecht (PDB).

 

FD

Vondelman

Afl. van Van den Vondel. 1340 de Vondelmans hoeve.Tn. (C.BAERT); 1446 Vranck Vondermans, Diest (VdP).

 

FD

Vondenbusch

PlN Vonderbos: bos met toegang over een vlonder. 1390 Laureins vanden Vonderbossche; 1394 Jan vanden Vonderbossche, Aw.(ANP).

 

FD

Vondenhof(f)

zie van (den) Hove(n).

 

FD

Vonder, van de(n/r)

van de(n/r) Vondel, van Vondel, van de Vondel(e), van der Vondelen, van der Vonden.van de Vonde, van deVandel(le),de Vondel, Vervondel, van Vonderen, (van) Vondel: PlN Vonder: los bruggetje, vlonder. 1280 Egbertus de Vendre; 1360 Boudin van der Vonderen, Evergem (GYSS. 1971); 1298 Franco de Vondra, St.-Kw.-Lennik; 1356 Wouters van den Vondere, Gooik (PEENE 1949); 1474 Maertin vanden Vondele, Bs. (PARM.).

 

FD

Vonderhecken

zie van der Eyken.

 

FD

Vonderlynck

zie Vondeling.

 

FD

Vondervoort, van de

PlN: voorde met een vlonder.

 

FD

Vonêche

-èche, -eche, Vonnéche, -èche, -eche. 1782 «Jean-François Vonêche» Wellin; nom d’origine: Vonêche (Nr), et non point var. de Van (den) Esse [FD].

 

JG

Vonêche

Vonnêche, Von(n)èche, Von(n)eche: PlN

Vonêche (N).

 

FD

Vonhoegen

zie von Högen.

 

FD

Vonhoff

zie van (den) Hove(n).

 

FD

Vonier

BN Var. van Vognier: lui (DAUZAT).

 

FD

Vonk

Vonke(n), Vonck(x), Voncke(n), Vounck(x), Vunck(x), Fonck(e), Fonk(e), Funk, Funke(n), Funck(en), Vervonck: Mnl. vonc, vonke, D. Funke: vonk. BerBN voor een smid, naar de vonken bij het smeden: 1270 Heinricus Faber qui dicebatur Vunko, Stralsund (BACH 1,281). 1393 Meulin Fonc, Ip. (BEELE); 1545 Ben. Fonck, Stettin-Aw.; 1555 Jan Foncke, Ravenroy-Aw. (AP).

 

FD

Vonkenberg

zie Fauquembergue.

 

FD

Vonnêche

-èche, -eche, zie Vonêche.

 

FD

Vons

V. FUNC.

 

EV

Vonstein,

Vontsteen: Verspreide D. PlN Stein; vgl. Van de Steene.

 

FD

Voodt, van der

zie van der Voorde.

 

FD

Voogd

Fonction. ,,Tuteur » (d’une personne phys. ou morale incapa­ble). Synon. : Voogt, De- -voogd, -vocht. V. Vogt. — 2. ,,Bailli ». N° 141.

 

EV

Voogd

Voogt. Surnom de fonction: moy. néerl. voocht, voght ‘tuteur, protecteur, comman­dant’ [JH].

 

JG

Voogd, (de)

(de) Voog(h)t, (de) Voogdt, de Voogh(dt), de Voeg(h)t, de Voecht, (de) Vocht, (de) Vo(i)gt, (de) Voght, Te Vogt, Voegt, Voget, Vogts, Vogten, Vochten, Vogedes, de Vucht, Vuch(t), Vught, Vugt(s): BN van de voogd: beschermer, patroon, voogd; bevelhebber, aanvoerder. 1208 Soikins et Godefridi Vohts, Cent (GYSS. 1999′); 1269 Jan de Voghet, Uitkerke (CG); 1383 Pieter de Voocht, Ip. (BEELE); 1398 Pieter de Voecht, Lauwe; 1398 Jan de Vocht, Wingene (DEBR. 1970); 1485 Gertruyden den Vucht, Bs. (HB190).

 

FD

Vooijs

zie Voois.

 

FD

Voois

Vooijs: Var. van Voos? Uit Lavoix?

 

FD

Vool(s)

Foole, Fools: Mnl. vole, vool: veulen. BerBN voor een paardenkoopman of BN voor een levendige kerel. 1183 Arnoldus Vole, Keulen (HAGSTR.); 1382 Wouterkin tVole, Dentergem; 1398 Henry tFol = Henry tVoel, Vichte (DEBR. 19/0).

 

FD

Vools

V. FULC.

 

EV

voor

,,De devant » ou ,,Devant le-« . Parfois ,,Principal ». Proven. Voor-straet, ,,Rue principale ». Voor-sluys, ,,Ecluse principale ». Voor-winden, ,,Devant (la localité de) Winden.

 

EV

Voor(t), de

zie Divoire.

 

FD

Voor, de

zie Devoor(t).

 

FD

Voor, van de

zie van der Veur.

 

FD

Voorbogt

zie Verbocht.

 

FD

Voorbraak

Voorbraeck: PlN Braakland aan een voorde. 1401 Arnout vander Voertbrake, Aw. (ANP); 1539 Marijnus van Voerbraken, Bergen NB-Aw.(AP).

 

FD

Voorbruggen

zie van der Brugghen.

 

FD

Voorcruyce

zie van der Cruyssen.

 

FD

voorde

ou Voort. Proven. ,,Gué ». Dialecte : Voet. Variantes : Van Voort (Voort, Loc. et L.D.), Van de(r)-, Ver- -voort, -vo(o)rd, Voet, Voortman, ,,Du gué »; Voet, De Voet, ,,(Du) gué », Voeten, ,,Gués ».

 

EV

Voorde(n), van

van Vo(o)ren: PlN Voorde (OV). Of= van de(r) Voorde.

 

FD

Voorde, van de(r)

van de(r) Voor(d)en, van de Vorden, van de(r) Vorde, van de Wo(o)rde, van de(r) Vo(o)r(d)t, van den Voort, van der Voodt, Wandervorde, Wandevoir, van Vo(o)ren, Vervoor(d)t, Vervoert, Vervort, Vervuurt, Vervoir, Vervoode, Vervoot, Vervo(i)tte, Tenvoorde(n), Tenvooren, Tervoort, Tervoert, Tervooren: Verspreide PlN Voorde, Voort: doorwaadbare plaats. O.m. Voorde (OV), Tervoort (NB). ± 1240 Aua de Vorde, Petegem-Deinze (SCHMID); 1368 Heinric van der Voirt opt goet ter Voirt, Tnh. (LIND. 1955); 1382 France vanden Vorde, Gullegem; 1424 Denijs vanden Voorde, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1574 Adriaen Vervoort, Boechout(SELS).

 

FD

Voordecker(s)

Profess. Vorstdekker, ,,Spécialiste du placement des tuiles faitières (Vorstpan) ».

 

EV

Voordekkers

Voordecker(s): PlN Voordakker. 1445 Voortacker, Wetteren (F.C.); 1463 de Voordacker, Ruddervoorde; 1448 Cent f. Lievins van Voordhackers (DF XVI) = 1449 Cent Voordhackers, Meetkerke (PARM.); 156 e. Jan van Voertdecker, Vorst A (HERMANS); 1460 erven Arnouts Voirtackers, Diest (KCG1992,338); 1490 Andries Voorthackere; 1559 Guillame Voordeckers, Oudenburg (PARM.).

 

FD

Voordemans

Voerdemans, Voortman(s): Afl. van Van de Voorde. 1424 Heinen Jan Voertmans knape, Ht.(A.GHIJSEN).

 

FD

Vooren, van

zie Voorn.

 

FD

Vooren, van (de(r))

zie van de(r) Voorde.

 

FD

Voorend

Misschien PlN Vooreinde. Z.-Ovl. vooreinde, veureinde: wendakker (med. dr. L. Van Durme).

 

FD

Voorendonck

zie Varendonck.

 

FD

Voorhaen

Hypercorrect voor Vuurhaan (vgl. Voor-pijl). 1375 Heneke Vûrhane, Hildesheim (NN).

 

FD

Voorhamme

zie Verhamme.

 

FD

Voorhelst

zie van der Elst.

 

FD

Voorhof

Voorhoof(t), Voorhoeve, Voeroeven, Vorhoff : i. PlN Voorhof: voorplein, voortuin, voorportaal. Voorhof in Cent en Voorhoeve in Koudekerke (Z) (GN). – 2. De Ndl. familie Voorhoeve heette oorspr. Van der Hoeven/Verhoeven (MEERTENS 1941); de kinderen van 1665 Jacobus van der Hoeven heetten Verhoeve(n), Voorhoeve(n) (Sibbe 1,120).

 

FD

Voorhuizen, van

zie Voorthuijzen.

 

FD

Voorjans

zie Verjans.

 

FD

Voorkens

Uit Voordekens, dim. van Van de Voorde. 1396 Jan van den Voerde die men zeit Voerdekin, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Voormeulen

zie van der Molen.

 

FD

Voorn

van Vo(o)rn: i. PlN Voorne (ZH). – 2. Zie ook Van Voorden, Van der Voorde.

Voorneman: Afl. van Van Voorn.

 

FD

Voorons

zie Véron.

 

FD

Voorpe, van de

FN in NF. Wsch. verhaspeling van

Van de Voorde.

 

FD

Voorpijl(s)

Voorpyl(s): Hypercorrect voor Vuurpijl.

BerBN van de schutter. Vgl. D. FN Feuerpfeil, Ndd. Fûrpiel.

 

FD

Voorsel

PlN Vorsel (NB). Vgl. Vorsselmans.

 

FD

Voorsluijs

zie van der Sluis.

 

FD

Voorsmit

Hypercorrect voor Vuursmid, D.

Feuerschmied. BerN van de smid die met vuur

smeedt, in tegenstelling tôt de koudsmid. 1463

Vinzenz Furschmid, Erding (BRECH.).

 

FD

Voorspoels

Proven. Voortspoel, ,,Mare de Voort » (Loc.).

 

EV

Voorspoels

Voorspools: PlN Voorspoel in Borsbeek,

Waarloos (A) (ROEL. 1942) en Londerzeel (VB).

Vors(ch)poel: kikkerpoel. 1374 Jan van Vorspoele

=Jan van Voirspoile, Bs. (BLO VI); 1392 Willem

van Vorspoel, Aw. (ANP); 1416 loh. de Vorspoel;

1496 Janne van Vorspoel, Londerzeel (ESBr. 1933,

34o-i).

 

FD

Voorst, van (de)

PlN Voorst (G, OIJ, NL). – 2. Zie Van der Vorst.

 

FD

Voort, van de(r/n)

zie van de(r) Voorde.

 

FD

Voorter

Die aan een voort of voorde woont. Vgl. D. Furter. 1311 Cuonrat der Vurter, Andelfingen (BRECH.).

 

FD

Voorthuijzen

van Voorhuizen, van Voorhuyzen: PlN

Voorthuizen (G).

 

FD

Voortman(s)

zie Voordemans.

 

FD

Voorts

Voirts, Voe(d)ts, Foerts, Foets: Korte vorm in

gen. van Van (de) Voorde. Foets < Voorts, Vo(e)rts,

Geel = 1720 Voets, Vo(e)rts, Meerhout = 1750

Voorts, Vo(e)rts, Fo(e)rts, Voets, Mol (med. G.

Vandergraesen).

 

FD

Voorwynckels

Reïnterpretatie van Ndd. Vohwinkel:

vossenhoek? Mhd. vohe: vossin. Vgl. Vosswinkel

(DN).

 

FD

Voorzaat

Mnl. voorsaet: voorganger in een ambt, in een redit, in een eigendom.

 

FD

Voorzanger

Vorzanger: BN van de voorzanger. 1666

Abraham Eliasz Voorzanger, A’dam (PDB).

 

FD

Voos

Voose(n), zie Vaes.

 

FD

Voos

w. nam. Vos’, Voose, Woos, au génitif: Voosen. Formes limbourgeoises de Vaas < Servaas, Servais.

 

JG

Voosen

V. Vos.

 

EV

Voost, van der

zie van der Vorst.

 

FD

Vor(h)agen

Spelling voor Verhagen of uit Vornhagen.

 

FD

Vorage

zie Ferage.

 

FD

Voragen

zie Vorhagen

 

FD

Vorbeck

PlN Vorbeck (MV).

 

FD

Vorbrugghen

zie van der Brugghen.

 

FD

Vorde, van de(r)

van der Vordt, zie van der Voorde.

 

FD

Vore, van der

zie van der Veur.

 

FD

Vorel

Proven. Vooreel (Dép. Ra-vels).

 

EV

Voren, van

zie Voorn.

 

FD

Voreux

Vorreux. Peut-être surnom d’impé­tueux: dérivé en -eu de w. vorer ‘se précipiter, se lancer sur qqn’ FEW 17, 434b. Ou bien de moy. fr. voreur ‘celui qui dévore’ FEW 14, 632a, sans doute à l’origine du nom de la mine dans Germinal de Zola.

 

JG

Voreux

zie Voroux.

 

FD

Vorhoff

zie Voorhof.

 

FD

Vorlat

Vondelingnaam van Silvester Vorlat, op 24 november 1831 in Aw. gevonden (R.V.).

 

FD

Vormann(s)

zie Voerman(s).

 

FD

Vormers

Vormezele. Proven. Vorme-zèle (Loc.).

 

EV

Vormers

zie van der Meersch.

 

FD

Vormezeele

PlN Voormezele (WV). 961 Bodium de Formesela; 1180 Waltero de Vormesellis; 1328 Jan van Vormezele, Ip. (DF XVI; BEELE).

 

FD

Vormhoudt, van

zie van Wormhou(d)t.

 

FD

Vornhagen

Varnhagen: Vornhagen < Vor dem Hagen: voor de haag. PlN Vornhagen (HS, NS).

 

FD

Vôrôs

Voros: Hong, vôrôs: rood. BN voor roodharige.

 

FD

Voroux

1280 «Masse de Vorou» PolyptLiège, 1399 «Daneal de Vorouz» CartValBenoît, 1460 «Jehan de Voroux» GuillLiège, 1553 «Barbe Voroux» BourgNamur; nom d’ori­gine: Voroux-Goreux ou Voroux-lez-Liers (Lg).

 

JG

Voroux

Verrou, Vor(r)eux, Devreux, Vreux, Devrux, Vreuls, -Iz: PlN Voroux (LU). 1306 Mottars de Vorues, Luik (SLLIII); 1354 Humblet de Vorous, Luik(ISP).

 

FD

Vors(s)elmans

Vosselman(s): Afl. van Van Vossel 3. 1397 Thijs Vorselman, Aw. (ANP); 1405 Hubrecht Vorselman, Aw. (VLOEB.).

 

FD

Vorselaars

Afl. van PlN Vorsel. Zie Vorselmans. –2. PlN Vorselaar (A). 1317 Gerardus de Vorsslaer, Aw.(OATII).

 

FD

Vorselen, (van)

zie van Vosselen.

 

FD

vorst

,,Bois réservé au souverain (et, plus tard au seigneur). Proven. Vorst, Van de- -Vorst, -Vos, Ver–worst, -vust, Vorstermans, ,,Du bois réservé » ou ,,De Vorst » (Loc,) — 2. Profess. ,,Garde forestier ». Vorster(mans), Vo(r)ste(r)s.

 

EV

Vorst, van de(r)

van der V(e)urst, van der Vo(o)st, van der Vust, van de Vos, van (de) Voorst, Vervu(r)st, Verworst, Verwoest, (de) Vorst, Vost: PlN Vorst < Lat. forestum: bos, woud. Vorst (NL, A, Bs.), Vurste (OV). 1210 Gualterus prior de Forest (PEENE); 1281 Arn. de Vorst, Erwetegem (HAES.); 1390 Wouter van der Vorst, Kh. (DEKEYSER); 1391 France vander Vorst, Aw. (ANP); 1399 Nys van Vorst, Ktr. (SR 32r°); 1598 Lucas Vervorst, Aarts. (MAR.).

 

FD

Vorstenbosch, (van de)

PlN (NB). 1672 Arnoldus Vorstenbos, Schijndel (MUL VI).

 

FD

Vorster(s)

de Voster, Voster(s), Vostes, Voesters: BerN van de vorster, boswachter. D. Forster. Zie ook De Vuster. ± 1240 Dudewara uxor Vorsters, Eke (SCHMID); 1299 Renerum dictum Vosters, Orsmaal (MNT); 1326 Gillis de Voestere, Ip. (BEELE).

 

FD

Vorsterman(s)

BerN van de vorster, boswachter. ± 1380 lan Voestermans, Diest (F. C.).

 

FD

Vorsters

cf. Voesters.

 

JG

Vort, van der

zie van der Voorde.

 

FD

Vorzanger

zie Voorzanger.

 

FD

Vorzigtig

BN voor een voorzichtige.

 

FD

Vos

,,Renard ». 1. Car. mor. ,,H. rusé ». Vos(ch), Voss, Devos, Vos-sen, Voosen. Latinisation: Vossius. Composé : Vossaert, ,,De la nature du renard ». — 2. Proven. Vossen (Vossen- -hoek, -kot, ,,Coin-, trou–du renard », Vossem, Loc.), Vos­saert, ,,Terre du renard », Vosswin-ckel, ,,Coin du renard », Vossels (Vossel, dép. Binkom, -Moerbeke, Loc.), Vossenaer (Vorselare, Loc.).

 

EV

Vos

Wos. 1272 «Arnoldus Vos» PolyptVillers, 1288 «Jeh. li Vos, pissoniers» DettesYpres, 1356-58 «Estiévenars li Vos» PolyptAth; sur­nom: moy. néerl. vos, vosse ‘renard’ ; cf. aussi Voss(e) et Vossen.

 

JG

Vos, (de)

Voss, (de) Vosse, Vosch, Vossius: BN naar de naam van het dier, de vos. BN voor een sluwerd of een roodharige. Of huisnaam. Voss is Ndd. Vos­sius is een latinisering. 1222 Danielem Vulpem, Heule; 1261 Waltero dicto Vos, Har. (DEBR. 1980); 1348 Jhan de Vos (DEBR. 1971); 1382 Jan die men séide de Rode Vos, Geluwe (DEBR. 1970).

 

FD

Vos, van de

zie van der Vorst.

 

FD

Vosdellen

PlN Vosdeel (NB).

 

FD

Vose

Var. de Vause ou de Voose.

 

JG

Vose

Vos(h)en, zie Vaes.

 

FD

Voskamp

PlN in Maaseik (L) (NR).

 

FD

Vosken(s)

Vosquenne, Fosges. BN, dim. van Vos. 1218 Walterus Voskin, Boudelo (GYSS. 1999′); 1378 Jacobi Voskins, Ktr. (DEBR. 1970); 1326 Masin Voskin, Ip. (BEELE). – 2. Patr. Dim. van VN Vos. Vgl. Vossaert. 1280 Voskinus Appelcuts; 1306 Voskin le Teghelare, Ip. (BEELE).

 

FD

Vosquenne

Francisation de moy. néerl. vosken ‘petit renard’ (cf. 1378 «Jacobi Voskins» Courtrai), cf. 1284 «Vousekins dou Markiet fius Jehan le Rous » DettesYpres.

 

JG

Voss

Vosse. 1580 «Adolphe Voss» BourgLiège; var. bas-ail, de Vos.

 

JG

Vossa(e)rt

Patr. Germ. VN vos-hard. Vgl. Vossen, Vosken(s). 1292 Jan Vossard, Kloosterzande (CG); 1317 Ihan Vossart Vossarts zone; 1314 Vossart miins hère Dankarts zone; 1344 Dankaert Vossaerts zone; 1315 Vossard Vossards zone = 1320 Jhan Vossard Vossards zone; 1388 Vossaert Faytop; 1380 Vossaerd Clais sone = 1399 Vossardus f. Nicholay, Hulst Z (DEBR. 1969); 1538 Daniel Vossaert, Hulst-Aw. (AP).

 

FD

Vossaert

Vossart. 1616 «Noël Vossart» Princip-Chimay; nom issu de l’anthrop. germ. vos-hard [FD].

 

JG

Vossel, van

Vossels. PlN Vossel in Binkom (VB), Denderhoutem, Moerbeke (OV), Herselt, Poederlee (A), Schaffen (VB). Zie ook Van Vossole. – 2. PlN Vosselt in Ht. 1459 Willem van Vosselt = 1473 W. van Vossel, Ht. (A.GHIJSEN). – 3. PlN Vorsel (met ass. rs/ss) (NB) of in Kasterlee of Rijkevorsel (A). Vgl. Vorsselmans. 1293 Gocelinus de Vorssele; 1340 Dyonisius de Vorsela = D. de Vorsele, Tnh. (VERB.). – 4. Var. van Van Vosselen of Van Vossole.

 

FD

Vossele(n), van

(van) Vorselen, Forschelen: 1. PlN Vosselen (NB). 1423 Wouter van Vosseloe = 1431 W. van Vossele, Ht. (A. GHIJSEN). – 2. Var. van Van Vossel.

 

FD

Vosselman(s)

Afl. van Van Vossel(en). 1450 Jan Vosselman, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. Zie Vorsselmans.

 

FD

Vossem

van Vossen. PlN Vossem (VB). ±1390 Vranc van Vossheem, Lv. (BO); 1435 Andréas de Voshem, Lv. (OARII). – 2. Zie Vossen.

 

FD

Vossen

Var. de Voosen ou génitif de Vos (pré­nom).

 

JG

Vossen

Voss(e), Fossen, Fussen, Vossem, Vôssing: i. Patr. VN Vos, Fos (MEERTENS1941). 1280 Joh. Vossin; 1373 Marie Vossins, Ip. (BEELE). Vgl. Vossaert. – 2. Limburgse vorm van Vaessen (CROIT 1977). – 3. Voor Vossen(s) = van Vossem, zie J. VOSSEN, VS1984,221-7.

 

FD

Vossenaar

PlN (Nieuw-)Vossemeer (NB). 1653 Vosmeijr, Roosendaal; 1679 Vosmaer, Breda; 1733 Vosmaar > 1785 Vossenaar, ‘s-Hertogenbosch (PDB).

 

FD

Vossenberg, van de

PlN Vossenberg in O.-L.-V.-Waver (A), Sint-Amandsberg (OV) en verspreid (WV). 1234 Giselbertum de Vossenberghe, Cent (CG).

 

FD

Vosshage

PlN Vosshagen (NRW).

 

FD

Vôssing

zie Vossen.

 

FD

Vossius

zie (de) Vos.

 

FD

Vossole, van

van Vossel: i. PlN Voshole of Vossel in Schaffen (VB). 1297 Clarissie de beghine van Voshole…te Voshole, St.-P.-Leeuw (CG); 1315 Iden van Voshole; 1438 Willem van Voshole, Diest (CLAES1983); 1332 Johanne Voshol, Zoutleeuw (C.BAERT). – 2. PlN Voshole/Vossole in Oostburg (Z), Marquise (PdC), Denderhoutem, Ophasselt (OV). 1371 Gherarde van Voshole, Cent; 1430 Vranke van Voshole, Bg. (DF XVI); 1396 Gheraert van Vossole, Burst (DE B.).

 

FD

Vosswinkel

PlN Ndd. Vosswinkel: vossenhoek (NRW). 1424 Henr. Voswynkel, Geseke (NN); 1483 Marye van Voswynckele, Bs.-Bg. (PARJVL).

 

FD

Vost-

-e(s), -er(s). V. Vorst.

 

EV

Vost, (van der)

zie van der Vorst.

 

FD

Voste

 (région de Bruges et Nieuport). Probabl.

aussi par réduction, en Flandre occ., du NF Vandervorst, comp. le suivant.

 

JG

Vosté

zie Fosté.

 

FD

Voster, (de)

Voste(r)s, zie Vorster(s).

 

FD

Vostes

(NF brabançon, région de Orp). D’après la mention «Vostes = Vandervorst» de Racour en 1715 (GeneaNet), simplification en Hesbaye liég. du NF Vandervorst.

 

JG

Vostier

 (NF de la région de Charleroi). Probabl. var. de Postier: comp. le NF flam. Voster.

 

JG

Vostier

zie Postier.

 

FD

Vot-

-ion, -quenne, -ron. V. WAD (Wad).

 

EV

Votion

Sans doute var. de Wauthion.

 

JG

Votion

Var. van Fossion of Wathiong.

 

FD

Votquenne

Voutquenne (dimin. en -ken, cf. Vincent 76). 16e s. «Fierait Wotte-quin» = «Outrequin» Châtelet; cf. Outrequin. – Wotron. 1498 «Willemme Wotron», 1500 «Ena Wotron», 1521 «Katerine Wotron» BourgNamur.

 

JG

Votquenne

Voutquenne, cf. Wotquenne, Wout-quenne.

 

JG

Votquenne

zie Voutquenne.

 

FD

Votron

1444 «Colart Voutron» AidesNamur, 1500 «Gislain Votryon», 1523 «Michiel Vo­tron», 1534 «Gilles Vottron» BourgNamur, 1545 «Maroye Votron» CourVedrin; var. de Wotron.

 

JG

Votron

zie Wotron.

 

FD

Vou-

-é, -ez. Profess. Voué, ..Officier de justice (Moyen-Age) ».

 

EV

Vouche

 (NF hennuyer). Peut-être, avec assour­dissement de la consonne finale, moy. fr., norm. vouge ‘hallebarde, serpe, faucille, etc.’ FEW 14, 434b et Gdf 8, 307, comp. les NF Courbet [MH].

 

JG

Vouche

zie Devoge.

 

FD

Vouché

1. Profess. Vacher. — 2. V. FULC.

 

EV

Voude, van de

zie van de Woude.

 

FD

Voué

Voue(z), Vouwé, Vouw(e), Voé, Voez, Voie, Voy(e), Woué, Wouez: BerN Ofr. voé < Lat. vocatus: beschermer, voogd, pleiter, advocaat, procureur. 1300 Emmelos Voé, Atrecht (NCJ).

 

FD

Voué

Voue, Vouez, Voé. 1241 « Robin le voe de Chisni», 1258 «Gérars li voeis» = «Gérart le voet» CartOrval, 1280 «Hennés li voweiz» PolyptLiège, 1300 «Emmelos Voe» Nécr-Arras, 1317 «Aubertin li Voues» CartSt-Hubert, 1359 «Gérard Voweit de Petit Golep» CartValDieu, 1542 «Gérart Vouwé de Cre-hen» BourgNamur, 1659 «Georis le Voué» DénSalm, 1710 «Jean-François Voué» Dur-nal, 1735 «Martin Vowé» Purnode; nom de profession: anc. w. voet, anc. fr. voué < lat. vocatus ‘avoué, avocat’ FEW 14, 588a; cf. aussi Woué, Wouez.

 

JG

Vouill-

-aume, -emin. V. WIL.

 

EV

Vouill-

zie Will-.

 

FD

Vouillemin

Forme régionale (lorraine) de Guillemin.

 

JG

Vouloir

Fr. vouloir, surnom de motivation obscure (p.-è. simple nom d’enfant trouvé) ; ou bien par réinterprétation d’anc. fr. valoir m. ‘volière’ Gdf 8, 296.

 

JG

Vouloir

Wellicht reïnterpretatie van Willart, Woillard.

 

FD

Vounck(x)

zie Vonk.

 

FD

Vous(s)ure

Ofr. volsure: boog van een gewelf. PlN? 1509 Thomas Vosture, Luik (J.G.).

 

FD

Voussure

Vousure. 1509 «Thomas Vosture» GuillLiège; fr. voussure, anc. fr. volsure, s’agissant probabl. d’une maison voûtée?

 

JG

Voussure

Voûte. 1. Profess. N. d’ar­chitectes. — 2. Proven. Habitation ayant une voussure spéciale.

 

EV

Voustad

zie Woestad.

 

FD

Vouters

zie Wouters.

 

FD

Voutquenne

Wo(u)tquenne, Votquenne: Patr. W. adaptatie van Wout(er)kin. 1385 Voultrequin = Oultrequin, valet de pied (MARCHAI).

 

FD

Vouts

zie Wouts.

 

FD

Vouwé

Vouw(e), Voy(e), zie Voué.

 

FD

Vovard

NF du Borinage, en provenance de la Sarthe où il est attesté depuis 1610 (Genea­Net); nom d’origine incertaine.

 

JG

Voyageant

Fr. voyageant: reiziger.

 

FD

Voyageant

Surnom: fr. voyageant ‘voyageur’ FEW 14, 382a.

 

JG

Voyard

Var. van Viard of Willard.

 

FD

Voyeux

1752 «Jean-Charles Voyeux» Bourg­Namur; nom de profession: anc. fr. voleur

‘voyer, officier préposé à la police des chemins’Gdf 8, 282.

 

JG

Voyeux

BerN Ofr. voieur: wegenwachter (J.G.).

 

FD

Voz

Var. de Voos.

 

JG

Voz

zie Vaes.

 

FD

Vracem, van

van Fra(e)c(h)em, van Frachen, van Fraeghem, van Fraecken, van Fraes(s)em, (van) Fraussen,van Fraucem,van Fraus(s)em,van Franssem: PlN Frassem in Bonnert (LX): 1262 de Wolgrenges et Frassenem, LX (CCL 442). Of Fransum (GR). 1396 Peter van Vrasen, Aw. (ANP); 1530 Lijsbet van Frasen, Zoutleeuw (HB 856); 1584 Jan van Vrasen, Aw. (AB); 1559 Kerst. van Frasen, Steenokkerzeel-Aw. (AP); 1770 van

Frasom, 1786 Frasum,i794 van Frachem, 1795 van Frausum, Mech. (MERTENS).

 

FD

Vrachten,

zie Verachten.

 

FD

Vraeghe

Samentrekking van Ver(h)aeghe; zie Van der Hage(n). – 2. BN Mnl. wrage: wreedaard. 1393 Laureins Wraghe, Aw. (ANP); 1451 Henrick Wraghe, Lier (FRANS); 1492 Gielis Wrage, Kontich (SELS); 1496 Egidii Wraghe, Aw. (MUL III).

 

FD

Vraet, de

BN voor een (veel)vraat, vreter. 1282 Symoen Gerarts Vraets sone, ZH (CG); 1398 Olivier de Vraet, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD

Vrai

zie van der Hallen.

 

FD

Vraie

cf. Vray.

 

JG

Vraie

Vrais, zie de Fraey(e).

 

FD

Vrambou(d)t

Vrammout, Frammout, Framhout: Patr. Niet Vramboud: Framboldus (MORLETI), maar veeleer de Germ. VN Vromoud: frum-wald ‘moedig-heerser’, gereïnterpreteerd aïs Vromboud; vgl. Sint-Romboud (Mech.) < Romoud. 1115 Fromoldus de Avalgehem (GN); 1268 Johannem Vromoud; 1276 Laminus Vromoud; 136 e. Coppinus Vramoud, Ip. (BEELE); 1279 Willelmum dictum Vrommout = 1292 Willelmus filius Vromboudi, Oud-Gastel (MNT123); 1584 Michiel Vrombout; 1651 Varel Vromout, Moen (KWII). Zie ook Vrombaut. -Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Vrambout. Westhoek Gen.Jb. II, 141-2.

 

FD

Vrammont

zie Vromant.

 

FD

Vran(c)ken(ne)

Vranck(x),Vran(c)x, Vranchx,Vrans, zie Frank.

 

FD

Vranc(k)-

-aert, -en, -x. V. FRANC.

 

EV

Vrancaert

Vranckaert(s), Vrankaert, zie Frankaert(s).

 

FD

Vranck

etc., au génitif: Vranckx, Vrancx, Vranx; Vrancken, Vranken, Vrankenne (forme fran­cisée), etc. 1288 «Michiel Vranke» Dettes-Ypres; nom flam. issu de l’anthrop. germ. Franco. Cf. aussi Vren(c)ken.

 

JG

Vrand

Forme contractée de Ferrand?

 

JG

Vrand

zie Ferdinand.

 

FD

Vraux

Nom d’origine: Vraux, à Quartes (Ht).

 

JG

Vraux

PlN (Marne) en in Quartes (H). –2. Samentrekking van de FN Verreau: grendel, slot.BerBN(DNF).

 

FD

Vray

Car. mor. Vrai, „ Sincère ». Synon. : Levray.

 

EV

Vray

Vraie. 1275-76 «Jehans li Vrais li mache-keliers» RegTournai, 1279-81 «Jehans li Vrais» ComptesMons, 1780 «Philippe Vrai» Charleroi; surnom moral: fr. vrai(e) ‘véri-dique, sincère’. – Comp. 1349 «Jehan le Vrai Dieu», 1357 «Jehan Vraydieu» AnthrLiège, 14e s. «Renwar ly Vraidieu» CensHuy; 1544 «Johan le Vraye corps» DénStavelotMy.

 

JG

Vray

zie Levray.

 

FD

Vray, (de)

de Vraij, zie de Fraey(e).

 

FD

Vrayenne

Peut-être adaptation graphique fr. du NF flam. Vryen, génitif en -en de vrij ‘libre’ (Carnoy277)?

 

JG

Vrban

Var. graphique maladroite de Urban.

 

JG

Vrban

zie Urban.

 

FD

vre-

Paragramme de Ver- (qui est, dans ce cas la contraction de Van-der-. Vre- -uls, -ugde, -ven, -ys, ,,Du houx » (Hulst), ,,de la Hau­teur » (Hoogte), ,,De la Fagne » (Ven), ,,Du hallier » (Heis).

 

EV

vre- -beeren

-beiren. V. ver- I, ,,Des terrains dénudés ».

 

EV

Vre(e), de

Vreede, zie de Wreede.

 

FD

Vre, van

van Vré: PlN Vrede: omheining, omheinde plaats. 1669 Joos van Vrede, Aalst (GAUBL. 1971).

Vrebos(ch), Vrébos, Vrbos: Verspreide PlN Vrebos, Vrijbos: ingesloten, gereserveerd bos. 1398 Griele Vribusch, Markegem; 1382 Heine van den Vribussche, Aarsele (DEBR. 1970); 1356 Claes Vredebosch, Tv. (PEENE1949).

 

FD

Vrebos

Vrébos, Vrebosch. Nom d’origine: Vrebos, à Everberg et Leefdaal (BrFl).

 

JG

Vrebos(ch)

Proven. Vrebos (Dép. Everbecq et Leefdaal).

 

EV

Vreck-

zie Vrek-.

 

FD

Vred(e), de

zie de Wreede.

 

FD

vrede

 (Souvent contracté en Vree), ,,Paix, Calme ». 1. Proven. Vrede-stein, Vreedenburg, ,,Château-, Forteresse- -de la paix » (Dans ces noms, Vrede peut représenter aussi le nom du propriétaire du château, Fridon). — 2. Car. mor. Vreede, ,,Paix ». N. d’H. pacifique. Synon. : Vrelust, ,,Goût de la paix, de la tranquillité ».

 

EV

Vrede(n)bregt

Patr. Germ. VN frith-berht ‘vrede-schitterend’: Frithubert, Fredebertus (MORLET I). 12e e. Ferthebertus, Cent (GN).

 

FD

Vredeman

Patr. Germ. VN frith-man Vrede-man’. D. Friedemann. 1305 Nikol. filius Fridemanni, Mainz (BRECH.); 1401 Jan Vreedsman (lees: Vreedeman?), Aw. (ANP).

Vreden: 1. Verbogen vorm van De Wreede. – 2. Patr. Vleivorm van frith-naam, zoals Vredebregt.

 

FD

Vreeburg

zie Vreedenburgh.

 

FD

Vreede, van de

van de Vrey(d)e, van de Vreije: PlN (oostelijk) Mnl. vrede, vreide: omheining, afgesloten gebied (vgl. D. Friedhof, Umfriedung). Evtl. huisnaam De Vrede. 1409 Willem van Vreeden,Aw.(ANP).

 

FD

Vreedenburgh

Vreeburg: 1. Metr. Germ. VN frith-burg Vrede-burg’: Fredeburgis, Fredburga (MORLET I). 1340 Henricus Vredeborgh, Tn. (C.BAERT); 1387 Art veren Vredeborgen, Tn. (HM). – 2. Evtl. PlN Vredenburg (G).

 

FD

Vreeke(n)

zie van der Eyken.

 

FD

Vreeker, de

zie de Vrekere.

 

FD

Vreeling

zie Freling.

 

FD

Vrees, (de)

de Vreese, -eeze, -eesse, -eece, -eest, zie (de)Vries(e).

 

FD

Vreeswijk,

-wyck: PlN Vreeswijk (U).

 

FD

Vreeven,

zie Vreven.

 

FD

Vreijdenberger

Vrijdenberger, Vrydenberger: Adaptatie van D. Freienberger, afl. van PlN Freienberg (Stiermarken).

 

FD

Vrekem, van

zie van Vrekkem.

 

FD

Vreken, van de(r)

van den Vreken, van der Vrecken, Vereeke(n), Verhee(c)ke(n), Vereecque, Vereque: PlN ter Vereeke: steeneik, b.v. 1571 de Veerheecke, de Veereecke in Eksaarde (GYSS. 1963′); Vereeck(e) in Bellem (OV) (MT 11,2). 1346 Jhan van der Verheeke, Ktr. (DEBR. 1971); 1362 Lodins van der Verheeke huus; 1421 van der Veereeke jeghen Vereeken vorseit, Ktr. (DEBR. 1970); 1535 Ambrosius vander Vrecken, Aw.(AP).

 

FD

Vreker(e), de

de Vreeker, de Vreeker: Mnl. wreker: wreker. BN voor een wraakzuchtige. 1549 Jan de Vrekere, Oostende; 1584 Piètre de Wrekere, St.-Michiels(SCHOUT.l).

 

FD

Vrekkem, van

van Vrek(h)em, van Vre(c)kom, van Vreck(h)em, van Vrecken: PlN Vrekkem in Denderwindeke en Ursel (OV). 1374 Heynric van Vrechem, Gb. (SCHR.); 1396 Godevert van Vrechem, Denderwindeke (DE B.); 1548-81 P. van Vreckem = van Vreckom, Bs. (ICC m).

 

FD

Vremdt

BN voor een vreemde, een immigrant. Vgl. D. Fremder, Fr. Létrange. 1378 Johannen tsFremden, Dend. (OSD); 1426 D. de Vremde, Gent(OLV).

 

FD

Vren(c)ken

zie Frank.

 

FD

Vrenken

Vrencken. Var. dialectale brabançonne de Vranken < Franco.

 

JG

Vreugd, de

de Vreught, (van de) Vreugde: In 1686 werd in Brussel een vondeling De Vreught genoemd, omdat hij ‘in de deur van den Genughelijcken Boer op de Walsche Plaetse’ gevonden was.

 

FD

Vreugde

1. V. vre-. — 2. Car. mor. ,Joie ». N. d’H. joyeux.

 

EV

Vreuls

NF importé dans la région de Visé du Limbourg hollandais (région de Heerlen), où il alterne avec des formes Freuls et Vruls en 1590, Vriihls et Frôls en!747 (GeneaNet).

 

JG

Vreurick

V. FROD.

 

EV

Vreurick

Vleuri(n)ck, Fleurix. Patr. Germ. VN frawrîk ‘heer-heerser’: 965 Froricus (GN). 1281 Vroric, Desselgem (HAES.). – 2. Zie Vlerick.

 

FD

Vreux

 (NF hennuyer). NF attesté à Jurbise et Huissignies (Hainaut) depuis 1662, probabl. en provenance de Maastricht (GeneaNet); de ce fait, il pourrait s’agir d’une franicastion du NF précédent. Cf. aussi Devreux.

 

JG

Vreux

Vreuls, Vreulz: Samentrekking van Vorreux. Zie Voroux.

 

FD

Vreven

Proven. 1. V. vre-. — 2. V(and)erheuven (Dép. Zonhoven).

 

EV

Vreven

Vreven, Vrévin, Vreeven: Metr. Germ. VN Vredewivis: frith-wîb Vrede-vrouw’. 1340 Arnout Vredeven, Geetbets (F.C.); 1375 erve Vreedwiven Zeelmekers, Schulen (MOORS); 139/Librecht Vreve, Zelk (F. C.); 1414 Vreve Weers, Ht. (GESSLER); 1437 Lijsbeth Vreven, Zolder (VANB.); 1487 Jan Vreven, Ht. (A.GHIJSEN); 1530 Vreefkens Geldekens, Zoutleeuw (HB 856). -F. CLAES, Defamilienaam Vreven. Oost-Brabant 1991, 80-81.

 

FD

Vreven,

Vréven (NF limbourgeois). Anthrop. fém. germ. Vredewivis, cf. 1375 «erve Vreed-wiven Zeelmekers» Schulen, 1414 «Vreve Weers» Hasselt [FD].

 

JG

Vrey(d)e, van de

zie van de Vreede.

 

FD

Vreycken

zie van der Eyken.

 

FD

Vreye(n)

Samentrekking van Verheide(n), Verheye(n). – 2. Zie (de) Vrij.

 

FD

Vreye, de

Zie (de) Vrij. – 2. Var. van De Vray.

 

FD

Vreyken

zie van der Eyken.

 

FD

Vreys

1. V. vre-. — 2. V. FRID (Priz).

 

EV

Vreys

Vr(e)ijs, Freys, Freise(n), Freis(es), Frys,  Vreys(s)en, Vrys(en), Vrijs(s)en, Freys(s)en, Fr(e)ijsen: i. Patr. Korte vormen van Laureis (Laurens), Lavreysen. 1449 Janne Freys, Mb. (A. BAERT); 1450 Laurencius fs. Lamberti Wreynsen de Hulsberch, Deurne NB (MNT 456); 1662 Laurens Erlingen = 1623 Vreys Erlingen, Grote-Brogel (NOUWEN). – 2. Sommige vormen gaan misschien terug op Friesen of Frissen.

 

FD

Vriamont

(NF de Hesbaye liégeoise). Nom d’origine, sans doute forme dissimilée de Via-mont, w. à vyâmont, à Amay (EDTW 29).

 

JG

Vriamont

Proven. Brîamont (Dép. Chênée et Tilff).

 

EV

Vriamont

Var. van Wia(u)mont met epenthetische r? Of van Brialmont?

 

FD

Vridaghs

zie Vrijdagh.

 

FD

Vridaud

Patr. Rom. vorm van Germ. VN frith-wald ‘vrede-heerser’: Fredaldus (MORLETI).

 

FD

Vrieleman

Patr. Afl. van Fridelo, dim. van Germ. frith-naam. Vgl. D. Friele.

 

FD

Vrielinck

-ling,-lynck,-lijnck, Vryelinck, Vrijelinck, Frylinck, Frijlink: i. Mnl. vrilinc: vrijer, iemand die dingt naar de hand van een vrouw. Vgl. 1394 Guillame le Vryere, Zillebeke (BEELE). – 2. BN voor een vrij man, vrijgeboren of vrijgemaakt, een poorter. 1367 Jehan Vrilinc, Ip. (BEELE); 1422 Rugger Vryelinc, Ktr. (DEBR. 1958). – 3. Patr. Afl. van Vriele, dim. van frith-naam. Vgl. Vrieleman. D. Frieling. 1303 Sifridus et Frilingus, HS (BRECH.).

 

FD

Vrien(t)s

1, V. FRID (Frind et Frin). — 2. Car. mor. V ri end, ,,Ami ». N. d’H. amical, sympathi­que. N° 129.

 

EV

Vriend(t), de

de Vrient, de Vrin(t), (de) Vrindt, Vrient(s), Vriendt(s), Vriends, Vriens, Vryens, Vrijens, Vrin(t)s: i. BN voor een vriend: partijgenoot, bondgenoot, minnaar, beminde, verwant. 1175 Hugo Vrind, Cent (GN); 1269 Hugonis dicti

Vrients (DEBR. 1980); 1280 Petrus Vrient, Ip. (BEELE); 1389 Maertin de Vriend; 1398 Wouters Vriends huus, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Ook wel cens uit Godefrind: 1228 Godefridus de Ophere = 1234 Godefrindus, dictus Frindus de Ophere = 1253 Vrient van Hère (voorvader van) 1331 Amicus gheheeten Vrient van Ophere (TH.GOOS, Oud Hoger-Op april 1961,26).

 

FD

Vriens

Vryens, Vrijens: i. Metr. Gen. van Vrien < Veriden: vrouw Ida. Vgl. Ide. 1342 Henricus Veryden = 1361 Henrici Vreyden = 1340 Henrici Verennyden, Tn. (C. BAERT). – 2. Zie De Vriend(t). – 3. Zie Vrins.

 

FD

Vries(e), (de)

(de) Vrieze, de Vriesse, Vris, Devrisse, Défrise, Defrize, de Vreese, de Vreeze, de Vreesse, de Vreece, de Vreest, (de) Vrees, Frees(e), Frese: Volksnaam van de Fries, inwoner van Friesland. De klankwettige Ndl. vorm is inderdaad Vries(land). 1278 Jan die Vriese, Dordrecht (CG); 1300 Willelmus dictus Friso (DEBR. 1980); 1313 Pieter Vrese, WV (RYCKEBOER); 1318 naest Jhans Vriesen, Hulst (DEBR. 1999); 1382 Jan de Vriese, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: H. BUITENHUIS, De familienaam De Vries. MVN1965,163-173.

 

FD

Vriesacker

PlN Wsch. < D. FN Friesacher < PlN Friesach (Stiermarken, Karintië, Krain) of Friesack (BB). 1622 Kaspar Friesacher, Bamberg (BRECH.).

 

FD

Vrieseman

BN voor de Vriese, de Fries.

 

FD

Vriesere, de

Wsch. reïnterpretatie van De Vriese.

 

FD

Vrij, (de)

 (de) Vry, de Vrye, de Vrije, de Vreye, Vreye(n). BN voor wie edel van geboorte is, een aanzienlijke; vrijgeboren, vrijgemaakt, poorter.

1399 Michiels Vryen lande, Bg. (SIOEN); 1346 Joh. Liber = 1337 Johanne Vrie; 1321 Arnoldi Vrie = 1340 Arnoldi dicti Vrien = 1383 Arde den Vrien, Tn. (C.BAERT). – 2. De Wvl. FN Devry/Devreye wordt in Oostduinkerke Devree uitgesproken. Het is een samentrekking van Fr. Duverd(e)ret, Duverdrey. PlN Verdret: kleine boomgaard of Verderie: bos (DAUZAT). 1713 Cornelii Duijfeijdrie = 1715 C. Duvrye = 1779 Caroli de Vrey = de Vrij, Slijpe (VS1991,378).

 

FD

Vrijdag(h)

cf. Vrydag(h).

 

JG

Vrijdag(h)

-dag(h)s, Vry-, Vridaghs: De naam van de

weekdag, vrijdag. BN. D. FN Freitag. 1375 A. Vrydach, Keulen (BLO VI); 1386 Dyane Vridaechs, Mech. HB 682); 1406 Lijsbeth Svrindages, Bs. (PEENE).

 

FD

Vrijdenberger

zie Vreijdenberger.

 

FD

Vrijders

Vryders: Afl. van ww. vriën, vrij(d)en:

bevrijden, vrijmaken, vrijlaten. Of vrijer,

minnaar. 1399 Wouter de Vryere, Bg. (SIOEN);

1487 Hubrecht Vryers, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Vrijghem

Vryghem, Frighem: PlN Vrijegem in

Blaringem (FV) (DF XVI).

 

FD

Vrijhoeven

Vryhoeven: PlN Vrijhoeven (ZH) of

Vrijhoeve (NB). 1731 Jac. Vrijhoeff, U-Aw. (AP).

 

FD

Vrijmoed

Patr. Germ. VN frith-môd ‘vrede-

(ge)moed’: Fretmodus (MORLETI). Achteraf

gereïnterpreteerd aïs BN voor een vrijmoedig

man: edel, welwillend. D. Freimuth. 1342

Henneke Vriemot, Stralsund (NN).

 

FD

Vrim, de

Verhaspeling van De Vrin (zie de Vriendt).

 

FD

Vrinck

Wrincq. Var. de Vranck?

 

JG

Vrinck

zie Frank.

 

FD

Vrindt

Vrindts, Vrins, Vriens, etc. 1632 «Jean Vrints» BourgLiège; surnom: moy. néerl. vrient ‘ami, associé, amant, etc.’.

 

JG

Vrindt, (de)

de Vrin(t), Vrind(t)s, Vrin(t)s, zie de Vriend(t).

 

FD

Vrins

Vriens, Vrijens, Vryens, Vrins(s)en, Vrinzen: i. Patr. Korte vorm van Lat. HN Severinus. Vgl. Ferin, D. Frings. 1679 Jan Vrijns, Bilzen (SCHOE.). – 2. Zie ook De Vriend(t).

 

FD

Vris

zie (de) Vries(e).

 

FD

Vrithof

Vrithoff(e): Adaptatie van D. Friedhoff (zie i.v.) of de bekende Maastrichtse PlN het Vrijthof, etymologisch hetzelfde, nl. omheind hof.

 

FD

Vrithof

Vrithoff, Vrithoffe. Adaptation du NF ail. Friedhoff ou bien du NL de Maastricht, het Vrijthof, de même origine [FD].

 

JG

Vrithoff

Proven. 1. Vrijthof, ,,Place d’armes ». — 2. ,,Domaine du sieur Fridon ».

 

EV

Vro(o)-

-man(s), -mant. Vroom man, ,,H. pieux ». Synon. : Vroo-me(n), Vromm- -an, -en.

 

EV

Vroede, de

de Vroe, de Vroed(t), de Vroeij, de Vroey(e), de Vroije, (de) Vroy(e), de Froy(e), de Vroo, Devrou(t), -oux, -ouw: BN voor wie vroed was: verstandig, wijs, geleerd; rechtschapen, flink; opgewekt, zuinig. Vgl. Fr. Lesage. Devrou(x) is een W. spelling. 1216 filii Walteri Vroden, Zomergem (GYSS. 1999′); 1281 Boidino Vroede (DEBR. 1980); 1267 Lamberti Sapientis = 1276 Lamberto Vrode; 1280 Lambinus Sapiens = Lambinus Vroude; 1384 Kerstoffels de Vroede = 1390 Christoffel li Sage, Ip. (BEELE); 1561 Jan de Vroye=Jan der Froye, Ht. (GESSLER). Zie ook Froyen.

 

FD

Vroeg(h), de

Vroege. Bnw. vroeg. BN voor wie vroeg opstaat, gwl. vroeg is. Vgl. D. Friih. – 2. Vroege kan evtl. de Br. uitspr. weergeven van Vraeghe.

 

FD

Vroegrijk

Reïnterpretatie van Germ. VN Vrorik (zie Vreurick).

 

FD

Vroelant

zie Vroland.

 

FD

Vroely(c)k

zie Vrolijk(s).

 

FD

Vroeman(s)

zie Vromant.

 

FD

Vroemen

Vroenen, zie Vroome.

 

FD

Vroenhoven,van

van Vroonhoven,Vroenhoeve, Vroonhove: PlN Vroonhof: herenhof. Vroenhoven (L) en in Kortenaken (VB). 1346 Elizab. de Vroenhoven = 1361 Lisbet van den Vroenhove, At. (C.BAERT); 1385 Arnoldus vanden Vroenhove, Tg. (TYTGAT); 1367 Michiel vanden Vroenhove, Ktr.(V75v).

 

FD

Vroey, de

zie de Vroede.

 

FD

Vroland

Vro(e)lant,Vroylandt,Vroilant, de Vroylande: PlN Mnl. vroonland: land van de heer (MOERMAN); land dat aan niemand leenroerig is, in voile eigendom (MW). PlN Vroland (vooral Nord, PdC). 1369 Ancel de Vroylant; 1394 Gilles de Vrolande, NF (DF XVI); 1534 Joannes Vroylant; 1537 Robertus de Vroyelant, St.-Omaars (MUL IV).

 

FD

Vroli-

-ix, -iks, -yks. 1. Car. mor. Vrolijk, .Joyeux ». — 2. V. FROD (Fro).

 

EV

Vrolijk(s)

-kx, Vrolix(s), Vrolyks, -kx, Vroely(c)k: BN naar het vrolijke karakter. D. Frôhlich. Vrolich, Vroleke (NN). 1351 Willem Vroylijc, Cent (GSB); 1418 Raes Svroyliken = Raes Vroyliken, Oud. (WALRAET); 1584 Jacques Vrolyck, Béthune-Aw. (AP).

 

FD

Vroman

Vromanne, Vromand, Vromant, Vromman, Vromans, etc. Var. flam. de Vro-mont < anthrop. germ. frôd(a)-mund [FD] et non surnom néerl. signifiant ‘joyeux’ (Carnoy).

 

JG

Vromant

Vromand(t), Vroman(s), Vromanne, Vromen, Vroeman(s), Vroumans, Vroomans, Vrommant, Vromman(d), Fraumont, Fromond, -ont, Vrammont, Vermand, Vermant,Vermang: Patr. Germ. VN frôd-mund ‘wijs-bescherming’: Frotmund, Fro(d)mundus (Fm., MORLETI). Vormen met -man door reïnterpretatie. 1348 Jehans Vroemont, Ktr. (DEBR. 1971); 1378 Lambertus Vromont, Ktr. (DEBR. 1970); 1633 Petrus Vrooman, Lo (CRAEYE); ±1640 Paulus Vermant, Hoboken (Midd. 1993,92-100).

 

FD

Vrombaut

Vrombout: Patr. < Vromoud; zie Vramboudt. 1281 Arnout Vroembout, Kaprijke (CG); 1293 Johannis Vroemout=Johanni dicto Vroembout, VB (PEENE1949).

 

FD

Vrome, de

zie de Vroom.

 

FD

Vromen

Zie Vroom(e). – 2. Franse grafie voor Vroman.

 

FD

Vromet

Metathesis van Vermet.

 

FD

Vromman(t)

-an(d), zie Vromant.

 

FD

Vromoud

-out. 1282 «Jakemon Vromoud», 1285 «Vromous de Houtkerke», 1286 «Ali-aume Vromout» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. fruman-wald > Fromoldus, Fromout [FD], cf. aussi Vroomen (ci-dessous).

 

JG

Vronen

zie Veroone, Vroome.

 

FD

Vroninks

zie Vroome.

 

FD

Vroo, de

zie de Vroede.

 

FD

Vroode, van de

Slechts viermaal (H). Ongetwijfeld door metathesis < Van de Voorde.

 

FD

Vroom(e)

Vroomen, Vromen, Vro(o)nen, Vroon, Froonen, Vroemen, Vroenen, Fro(o)ninckx, Froomieckx, Vroninks: Patr. < Germ. frum-naam, zoals Vromond of Vromoud. 1398 Hannekin Vromin; 1397 van Mergrieten Vrominckx; 1398 Heinry Vronin; Jan Vronin, Tielt (DEBR. 1970);

1398 Mechtelt Vromincs, Zoutleeuw (HB 876).

 

FD

Vroom, de

de Vroome(n), de Vrome, Froom(e). BN voor een vrome: flink, krachtig, moedig, rechtschapen. 1527 Huygen Rombouts geheeten de Vrome, Bs. (OSTYN). – 2. Reïnterpretatie van Patr. Vroom. 1551 Willem Henrick Vroomenz. = Willem Hendrik Cornelisz. Vroom = Henrick Cornelis Henrik Domaesz. de Vrome, Oud-Gastel (MNT450).

 

FD

Vroomans

zie Vromant.

 

FD

Vroomen

Vromen, Vroonen, Vronen. Hypocor. en -in/-en de l’anthrop. germ. Vromond ou Vromout [FD].

 

JG

Vroomhout

Patr. Germ. VN Vromoud. Zie Vramboudt. 1268 Joh. Vromoud, Ip. (BEELE).

 

FD

Vroon,

zie Véron, Veroone, Vroome.

 

FD

Vroonen

1. Situation sociale. Vroon (Ane.), propriétaire terrien » (Mot qui subsiste dans certains composés tels que Vroon- -geld, -goed, ..Redevance terrienne », ,,Terre seigneuriale »). — 2. N. de baptême-: Fro(do)n. V. FROD (Fron). V. les N. de lieux : Vroo­nen- -rode (Traduit Fonroy), -bas, ,,Essart-, bois- -du sieur Frodon »; Vroenhoven, ,.Domaine du sieur Frodon », dont Froncourt et Fron-ville sont synonymes.

 

EV

Vroonen

zie Veroone, Vroome.

 

FD

Vroonhove(n, van)

zie van Vroenhoven.

 

FD

Vrou(w), de

Mnl. vrou(we): dame, aanzienlijke vrouw. Vgl. De Man. 1679 Suzanna de Vroue, Lo (CRAEYE). – 2. Devrouw kan een adaptatie zijn van Devroux.

 

FD

Vroumans

zie Vromant.

 

FD

Vrouwenraets

PlN Frauenrath (NRW).

 

FD

Vroy(e)

zie Veroyen.

 

FD

Vroy(e), (de)

zie de Vroede.

 

FD

Vroylandt

zie Vroland.

 

FD

Vrugterman

Pendant van D. FN Furchtmann < Mnd. vruchtman: bevrachter (GOTTSCHALD).

 

FD

Vry

1. Car. mor. Vrij, ,,Libre ». Synon. : Vry- -(en)s, Vryman. — 2. V. FRID (Fri). — 3. Proven. Vry (Dép. Termonde).

 

EV

Vry-

-man, -s. V. Vry et FRID (Fri).

 

EV

Vryburg

Ndl. naam van PlN Freiburg (BW, CH).

1570 Theodericus Vrijburch, Lv. (HENNO).

 

FD

Vrydag

Vrydaghs, Vrydags, Vrijdag(h), Vrij-daghs, etc. Néerl. vrijdag ‘vendredi’, parfois surnom d’enfant trouvé; comp. le NF Vendredi.

 

JG

Vrydag(h)s

Proven. Vrijthage, ,,Bois enclos » (Dép. Opwijk). Vry- -dal, -enberg. 1. ..Vallée-, Col­line- -libre ». — 2.  ..Vallée-, Col­line- -du sieur Fridon ». Vryders.  1.  Car, mor.  Vrijer,  ,,H. galant,  amoureux ».  Ou bien :  Bevrijder,   ..Libérateur ».   —   2.   V.

FRID (Frid). Vryghem.   Proven.   Vrechem   (Dép. Ursel) ou Vrekhem (Dép. Dikkelvenne). Vrykorte. Proven. Froidcourt (Dép. Eghezée et Stoumont). N. flamandisé.

 

EV

Vryelinck

zie Vrielinck.

 

FD

Vryenbergh

D. Freienberg? Zie Vreijdenberger.

Wsch. veeleer = Vryburg. 1566 Guilhelmus

Vrijenborch, Lv. (HENNO). Vryens, zie Vriens.

 

FD

Vrykorte

Met r-epenthesis < Vrijkotte, PlN in Losser

(OIJ)(HEKKET).

 

FD

Vryman

Vrijman: i. BN van een vrijman, een

vrijgemaakte lijfeigene. 1325 Petro Vriman, Tn.

(C. BAERT); 1409 Jan Vrymans kinde, Bg.

(SIOEN). – 2. Patr. Germ. VN frith-man. Zie

Vredeman.

 

FD

Vrys(en)

Vrijs((s)en), zie Vreys.

 

FD

Vuattier,

zie Wautier.

 

FD

Vuchelen

zie Vogelin.

 

FD

Vuchelen, (van)

PlN Ucchelen (G).

 

FD

Vucht, (de)

Vuch, zie (de) Voogd.

 

FD

Vucht, van (de)

van Vug(h)t: PlN Vucht (L, NB). 1414

Jan van Vucht, Ht. (A. GHIJSEN). Vudart, zieWidard.

 

FD

Vuegen

Veugen, Veuggens, Vuyge, Fo(o)gen, Foges,

Foguenne: BN Mnd. voge: geschikt, handig. BN

voor een geschikt mens. 1270 Hence Voghe = H.

Aptus, Stralsund; 1381 Thomas de Voghe,

Munster (NN); 1577 Hubericht Fueghen = 1578

Houbericht Vuegen, Bilzen (SCHOE.). In

Oostfalen ook Feuge, Fôge.

 

FD

Vuegh-  

-en,   -s.   1.   Proven.   Vucht (Loc.). — 2. V. WAD (Wak).

 

EV

Vueghs

Var. van Vugts of gen. van Vuegen.

 

FD

Vuer, van de

zie van der Veur.

 

FD

Vuerinckx

1. Proven. Vuur, ,,Feu ». N. d’endroit essarté par le feu. —

2. V. WARI. Synon. : Wurinckx.

 

EV

Vuerinckx

-ings: Patr. < Vering of Vieren, met

ronding o.i.v. de v. 1694 Furinx = 1702 Firens,

Sint-Pieters-Rode (PDB).

 

FD

Vuerstaek

zie Vuurstaek.

 

FD

Vues

1.  Proven.  Veurs   (Dialecte), ,,Fouron » (Loc.). — 2. V. WAD

(Waz).

 

EV

Vug(h)t, van

zie van de Vucht.

 

FD

Vught

Vugt(s), zie (de) Voogd.

 

FD

Vugs

V. Vuegh- -en, -s. Vuillaume. V. wil.

 

EV

Vuibert

Vuybert. Forme régionale (lorraine?) de Guibert.

 

JG

Vuibert

zie Wibert. Vuidar, zie Widard.

 

FD

Vuidar

Var. lorraine de Widart.

 

JG

Vuijk

zieWicke.

 

FD

Vuillard

zieWillaert(s).

 

FD

Vuillaume

zie Williaume.

 

FD

Vuille

zie Will(e).

 

FD

Vuillemin

-nin, zie Willemijns.

 

FD

Vuillermet

zie Willemet.

 

FD

Vuillot

-od, zie Williot.

 

FD

Vuilsteke

zie Vuylsteek.

 

FD

Vuits

zie Wouts.

 

FD

Vulcanius

Humanistennaam van de Brugse humanist Bonaventura de Smet, naar Vulcanus, Romeinse god (smid) van de onderwereld (1503-1571). 1575 Fransois de Smit gheseit Vulcanius, Aw.(SCHOUT.I).

 

FD

Vulder(e), de

zie de Volder(e).

 

FD

Vulfs

zie (de) Wolf.

 

FD

Vullers

1. Profess. V. Volder et Viller. Variante : Vulners. N° 157. —

2. Proven. Villers (Loc.).

 

EV

Vullers

zie de Volder(e).

 

FD

Vulling(s)

Patr. Afl. van Germ. volk-naam, zoals Volbrecht of Volmar. 1487 Janne Vullinck, Lv. (HB 600). – 2. Zie Willens. In Vullinck kan de i ni. gerond zijn o.i.v. de v/w.

 

FD

Vullo

zie Williot.

 

FD

Vulners

zie de Voldere.

 

FD

Vulst

Proven.  Wiltz (Rivière lux.) ou Wilst, ,,Désert » (Dialecte).

 

EV

Vulsteke

V. Vuylsteke.

 

EV

Vulsteke(r)

zie Vuylsteek.

 

FD

Vunck(x)

zie Vonk.

 

FD

Vunckx

V. FUNC. Vuy(e). V. WID (Wi).

 

EV

Vundelinckx

zie Vondeling.

 

FD

Vur(c)ke

D. PlN Furke (DN).

 

FD

Vurst, van der

zie van der Vorst.

 

FD

Vus(s)er, de

zie de Vuster.

 

FD

Vust, van der

zie van der Vorst.

 

FD

Vuster, de

de Vus(s)er, de Veusser, de Vuysdere, de Vuys(s)ere. BerN De Veurster, Vorster, Vurster: bosopzichter, boswachter. D. Fôrster. 1394 Jaex le Veurstre, Ip. (BEELE); 1364 Jame den Veurstre, Gent(GSB).

 

FD

Vuurboom

BN naar de vuurboom: pook, vuurhaak. Vgl. D. Feuerbaum. Zie ook Vuurstaek.

 

FD

Vuure(n), van

PlN Vuren (Betuwe G).

 

FD

Vuurman

zie de Vierman.

 

FD

Vuurstaek

Vuerstaek: BerBN van de stoker of de smid, naar de vuurstok of vuurstang waarmee het vuur opgepookt wordt. 1484 Kersten Furstake, Ilsenburg (NN).

 

FD

Vuybert

zie Wibert.

 

FD

Vuyck, de

Verschrijving (NF) van De Vynck.

 

FD

Vuye

Vuije, zie Vaeye(ns).

 

FD

Vuyge

V. WID (Wtk).

 

EV

Vuyge

zie Vuegen.

 

FD

Vuylsteek

Vuilsteke, Vuylsteke(r),Vuylstecke, Vuijlsteke,Vulsteke(r),Wulste(c)ke,Wuylsteke, Vuyrsteker, Wylsteker: BN voor iemand die langzaam (Mnl. vuul, D. faul), niet vlug naar het mes grijpt om te steken; evtl. ironisch voor iemand die juist wel met messen steekt. Vgl. Seldenslach en D. Faulstich, Seltenstich,

Vielstich. 1263 Th. Vuilstig, Keulen (HAGSTR, 1949); 1280 Egidius Wuilsteke, Ip. (BEELE); 1300 Stephani Vulsteke, Ktr.; 1395 Jehan Vuulsteke, Wervik (DEBR. 1980,1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Vuylsteke. LG 1988,265-8. Een andere verklaring bij W. BEELE, NL1987,195-8. Tegengesproken door F. DEBRABANDERE, Nfe. 1988,161-3.

 

FD

Vuylsteke

-eker, Vuilsteke, etc. Surnom de qqn qui prend lentement (moy. néerl. vuul) le couteau pour découper, éventuellement avec le sens contraire (par ironie). – Bibliogr. : W. Beele, De FN Vuylsteke, dans Naamkunde 19,

1987,   195-8; F. Debrabandere, De FN Vuyl­steke, dans De Leiegouw 30, 1988, 265-8, et Nogmaals   Vuylsteke,  dans  Naamkunde 20,

1988,  161-3.

 

JG

Vuylsteke

Vuylsteker. Proven. Vuilsteeg, ..Ruelle sale ».

 

EV

Vuyrsteker

zie Vuylsteek.

 

FD

Vuys(s)ere, de

de Vuysdere, zie de Vuster.

 

FD

Vuyst, (de)

de Vuijst, de Vuiyst, de Vuys, Devuezst, (de) Wuyst: BN voor iemand die vaak vuisten maakte, balde of die vaak op de vuist ging. Of naar de huisnaam. 1272 Walteri Vuest; jeghen Janne Vuyste, Aw. (CLEMEUR); i454Theeus Vuyst, Aarts. (MAR.); 1454 Piètre Vust, Komen (RHK). In Asper was De Vuyst een var. van Indevuyst (VS1983,112), naar de huisnaam.

 

FD

Vuyts

zie Wyts, Wouts.

 

FD

Vy(d)t

Vyg(h)en. V. WID (Wid et Wik).

 

EV

Vya(e)ne, (van)

zie Viane.

 

FD

Vyandts

Vijandts: Mnl. viant: vijand, duivel (vgl. de Dievel). BN. 1446 L. Fyand, Kassel (BRECH.).

 

FD

Vydt,(de)

zie(de)Vijt.

 

FD

Vye

zie Vaeye(ns).

 

FD

Vyers

zie Wiers.

 

FD

Vyle, van

van Vijle. PlN Vijlen (NL). Of W. Vyle(-et-Tharoul) (LU). 1449 Jacops van Vijle, Mb. (A.BAERT). – 2. Evtl. = Van de Ville.

 

FD

Vyle, van de

zie van de Ville.

 

FD

Vyn(c)kier

zie Vinckier.

 

FD

Vyn(c)kt, van

van Vijnckt, van Vyncht, van der Vinckt, Vervinct, Vervynckt, Vervi(j)nckt: PlN Vinkt (OV): plaats waar lichte turf gestoken wordt. Zie ook

Van (der) Vinck. 1228 Verduara de Vinct (DEBR. 1980); 1379 Heinricke van Vinckt, Bg. (DF XVI).

 

FD

Vynck

Vyncke, cf. Vinck.

 

JG

Vynck(e), (de)

Zie Vink.

 

FD

Vynck, van

zie van Vinck.

 

FD

Vyncke

1. V. Vink. — 2. V. WID (Wïnk).

 

EV

Vynckier

1. Proven. Vinquière (Dép. St-Sauveur).    —    2.    V.    WID

(Wink).

 

EV

Vys, de

de Vyst, de Vies: i. Mnl. vijs(e): schroef, windas, dommekracht? BerBN. 1356 Lijsbetten Svijs erve, Bs. (PEENE1949). – 2. Zie (de) Vis. Vys/Vies kan ni. de Br. of W. uitspr. zijn van Vis.

 

FD

Vyve(n), van

van Vijve: PlN St.-Baafs-Vij ve en St.-Eloois-Vij ve (WV) heetten oorspronkelijk Vijve: 1119 Fivia. 1122 Goszuinus de Vive (DEBR. 1980′); 1236 Auxilia de Vyva; 1234 Ava de villa Viva (GN); 1248 Walterus de Vive (DEBR. 1980).

 

FD

Vyvens

Patr. Mnl. VN Vivin, vleivorm van Vivianus of van Germ. wîf-naam; vgl. Wivin, Vivino (Fm.). 1393 Vivin Cuckut, Ktr.; 1382 Vivin de Drussate, Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Vyverman

Vyvermans, cf. Vijverman(s).

 

JG

Vyverman(s)

Proven.    Vijverman, ,,(H.) du vivier ».

 

EV

Vyvey

Vyveij, zie Fiévet.

 

FD

Translate »
Share This
error: Alert: Content is protected !!