A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

‘t Geyn, van

zie van Geen.

 

FD

‘t Groenewolt, van

zie van het Groenewoud.

 

FD

‘T Hart

Car. mor., ,,Le cœur ».

 

EV

 ‘t Hart

Zie de Harde. – 2. Huisnaam Het Hart (Brouwer 193).

 

FD

‘t Hof(f), van

zie van (den) Hove(n).

 

FD

‘t Hooft, van

Kan een huisnaam Het Hoofd (zie Hooft 2.) zijn, maar is wsch. een reïnterpretatie van Van ‘t Hof (zie Van (den) Hove(n)).

 

FD

‘t Jolie

Verkeerde grafie voor ‘t Jolie.

 

FD

‘T Jolijn

/ Tjolyn, ‘t Jolijn.T’Jollyn, -ijn, ‘T Jollyn.t’Jollyn, ‘t Jolyn, Tjol{l)eyn, t’Joleyn, ‘t Jolleyn, T’Jol(l)eyn, T Jolein: Afl. van Mnl. sollen, tsollen (zie Solle). BN voor een sul, sukkel. 1313 Adelise Daniels Sollins, WV (RYCKEBOER).

 

FD

‘t Klooster, van

zie van (der) Klooster.

 

FD

‘t Loo, van

zie van der Loo.

 

FD

‘t Net, van

Wsch. een reïnterpretatie, wellicht van de Fr. FN Fontenette.

 

FD

‘t Riet, van

zie van (der) Riet. Trieu, zie Dutrieu(e).

 

FD

‘t Veer, van

zie van de Veere.

 

FD

‘t Wallant

PlN ‘t Wallant in Adegem, Eeklo (OV), Aarsele, Merkem, Oostkerke, Ruiselede (WV) (DF XVI).

 

FD

‘t Weste(i)nde, van

zie (van) Westende.

 

FD

‘t Zand, van

zie van Zand.

 

FD

T(h)il(le)mont

,,Colline du tilleul ». Tilly. 1. Proven. Loc. — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Ta(c)quet

Tackey, Taclet, Tachet, Taché: Dim. van Ofr.

tache, Pic. taque: merk(teken), vlek. 1199 Henrici

Taket; 1223 Johannis Aletache = 1226 Jehans

Aletake; 1238 Henri Aletake = 1242 Henricus ad

Labem (= vlek), Dk. (SMTI); 1475 Amant Tacquet,

Desselgem(CASAERT).

 

FD

Ta(c)quet

Tackey, Taclet, Tachet, Taché: Dim. van Ofr. tache, Pic. taque: merk(teken), vlek. 1199 Henrici Taket; 1223 Johannis Aletache = 1226 Jehans Aletake; 1238 Henri Aletake = 1242 Henricus ad Labem (= vlek), Dk. (SMTI); 1475 Amant Tacquet, Desselgem(CASAERT).

 

FD

Ta(e)rwe

Tarwé, Terwe, Tourwe, Tourwé: Tarwe, BN voor een bakker of molenaar. 1270 Willelmus Tarwine, Ktr. (DEBR. 1980); 1328 Jan Tarwe, Ip. (BEELE 1959); 1392 van Jan den Taerwe, Ktr. (SR f°3V°).

 

FD

Ta(e)rwe

Tarwé, Terwe, Tourwe, Tourwé: Tarwe, BN voor een bakker of molenaar. 1270 Willelmus Tarwine, Ktr. (DEBR. 1980); 1328 Jan Tarwe, Ip. (BEELE 1959); 1392 van Jan den Taerwe, Ktr. (SR f°3V°).

 

FD

Taaks

Zie Taak.

 

FD

Taal

T(h)aels, Ta(e)len: BerBN van de taalman (zie i.v.). 1429 Willem Tael = 1437 na Willem Talen, Kh. (DEKEYSER126); 1544)0051 Taels, Maris-Aw. (AP).

 

FD

Taalman

cf. Tael(e)man.

 

JG

Taalman

Taelman(s),Taeleman(s),Thaelemans,Taleman(s),Taelleman,Taliman,Talman(t): BerN van de taelman, taleman: redenaar, pleit-bezorger, advocaat. 1280 Carsteloet Taleman, Ip. (BEELE); 1407 Laureins Taelman, Aw. (ANP).

 

FD

Taaye, de

zie de Taeye.

 

FD

Tabak

Tabac(s), zie Tobback(x).

 

FD

Tabakman

Afl. van de vorige FN. Of jongere BerN van een tabakhandelaar?

 

FD

Tabakman

Profess.   Cultivateur   ou    Tabruyn.    Carac.     mor.     Tapruin, marchand de tabac. (Suffixe -man.„ Voyou de cabaret ».

 

EV

Tabar

Tabard, Tabart. 1289 «Lambers Tabars» CensNamur, 13° s. «Liebers Tabars» DocLens, 1302 «Saintine Tabart» LoiTournai, 1370 «Henris Tabars» CartValDieu, 1335 «Libotes condist Tabars» Fexhe, 1608-9 «Taba» Comp-tesNivelles; pour Dauzat 560, surnom d’après anc. fr. tabar(t) ‘manteau long, de grosse étoffe’ FEW 21, 519b et Baldinger, Etym. 1848, éventuellement nom d’enseigne, cf. 1279-80 «Pieres Au blanc Tabart» RegTournai; cf. aussi Tabarin, -y.

 

JG

Tabareux

Peut-être forme altérée, avec influ­ence régressive du r, de w. tabureû ‘tambour’, cf. 1358 «les enfans le Tabureur» Vinalmont. Cf. aussi Tabresse.

 

JG

Tabareux

zie Taboureux.

 

FD

Tabarin

Tabary. Peut-être dérivé du NF Tabar (Dauzat 560), comp. montais tabarot ‘femme d’un esprit peu subtil’; ou bien, en postulant un NF de création récente, de moy. fr. tabarln ‘farceur qui fait des représentations sur les places publiques; bouffon’, d’après le nom du célèbre charlatan Tabarin (1584-1626) FEW 13/1, 7b.

 

JG

Tabarin

Wellicht var. van Tabourin.

 

FD

Tabart

Tabar(d),Tabbert: Fr. tabard, Mnl. tabbaert: tabbaard, lang overkleed, mantel. Naar het uithangbord of de ambtskleding. 1286 Jehans Tabars, Dk. (SMTII); 1328 domum Mabelie dicte Tabbaerts, Hulst (DEBR. 1999); 1390 Henric in den Tabbart, Lv.; 1335 Libotes condist Tabars, Luik (RENARD 249).

 

FD

Tabary

Proven. Le T initial a souvent été substitué au D’ indiquant        la provenance. Nos 79, 209. D’Habaru (Dép. Assenois).

 

EV

Tabary

Tabery, -rij, Tabury: Ofr. taborie, taberie: lawaai. BN voor een lawaaimaker. 1349 Nicaise Tabarie, Dk. (TdT); 1570 Jacques Tabory, Prémesques-Aw. (AP).

 

FD

Tabet

Proven. D’Habay (Loc.)  ou

d’Abée (Loc et L.D.). V. Tabary.

Nos 79, 209.

 

EV

Tabo(u)let

cf. Tabouret.

 

JG

Tabo(u)rdon

Afl. van Mfr. tabour, Fr. tambour: trommel. Wellicht door associatie met Bourdon.

 

FD

Taboils

Proven. D’à Boëlhe (Loc).

 

EV

Tabourdon

Tabordon. Peut-être dérivé de l’anc. fr. labour, forme médiévale de fr. tam­bour, mais le d étonne.

 

JG

Taboureau

Taboureaux, cf. Tabureau, Tabu-riaux.

 

JG

Taboureau(x)

Tabureau, -iaux: Ofr. taborel (dim. van tabor): trommelaar. 1279 Jehans Tabureaus; 1315 Wannesos as

 

FD

Tabouret

Taburet. 1366 «Taburet» Namur; dérivé en -et de l’anc. fr. labour, w. liég. tabeùr ‘tambour’, probabl. altéré (par échange des consonnes liquides r > l) en Taboulet, cf. 1503 «Jeanne Tabolet» Purnode, 1554 «Jehan Taboullet» BourgNamur, 1593 «NoëlTabolet», 1637 «seigneur Jean Tabollet» BourgDinant, 1637 «domini Joannis Taboulet» Nandrin.

 

JG

Tabouret

Taburet.Taboulet: Dim. van Ofr. tabor: tamboer, trommel. BerBN van de trommelaar of trommelmaker. 1404 Gilet Tabouret, Offémont (MORLET).

 

FD

Taboureux

Tabareux: Pic. voor Ofr. taboreor: trommelaar, trommelmaker. 1358 le Tabureur, Vinalmont(J.G.).

 

FD

Tabourin

zie Tambour.

 

FD

Tabresse

Peut-être forme contractée de *Tabu-resse, forme fém. de Tab(o)ureux, cf. Taba­reux.

 

JG

Tabresse

Tab(o)uresse, vrl. van Tab(o)reux (J.G.). Trommelaarster.

 

FD

Tabruyn

Peut-être forme flamandisée de Tabou-rin[FD]?

 

JG

Tabruyn

-uijn, zie Tambrun.

 

FD

Tabur-

-iaux, -y. V. Tambour.

 

EV

Tabur-

zie Tabour-.

 

FD

Tabureau

Taburiaux, Taboureau, -eaux. 1279-80 «Jehans Tabureaus» RegTournai, 1315-16 «Wannesos as Taburiaus» ComptesMons, 1337 «Hanet le tabureal» Liège; dimin. en -eau de w. liég. labeur ‘tambour’ FEW 19, 174a ou reformation sur w. taburi ‘tambourier’.

 

JG

Taburiaus

Dk.; 1337 Hanet le Tabureal,Luik(J.G.).

 

FD

Tabury

1472 «Gielet le Taburier» Villers-FÉvê-que (d’où la «malle… Taboury»), 1609 «Henry le Tabury» = 1632 «Henry le tam-bury» Wandre = «Henry le tambourier de Wandre» Ayeneux (DW 16, 115) ; nom de pro­fession: w. taburî ‘tambourier, joueur de tambour’ (JH, NF wallons), cf. 1683 «Hillair tambour d’Argentaux ou aultrement dit le tambourier» Hervé; pour L. Remacle (DW 16, 113-8), taburî pourrait représenter aussi rtam-bourim.

 

JG

Tabury

BerN W. taburi, Fr. tambourier: trommelaar. – 2. Zie Tabary.

 

FD

Tabutaut

-eau (NF rare en Wallonie, sans doute non indigène). Probabl. surnom formé sur moy. fr. tabuster ‘battre, frapper; chicaner, quereller; faire du bruit’ FEW 13/1, 8b.

 

JG

Tabutaut

-eau: Dim. van Ofr. tambut: lawaai, ruzie.

BN. Vgl. Ofr. tambor = tabor.

 

FD

Tabutaut

Proven.   D’à   Bu(s)teau (Dép. Ghlin). V. Tabary. N0 » 79209.

 

EV

Tac

zie Tak.

 

FD

Tac(c)a

zie Tackaert.

 

FD

Tac(k)oen

Taconné, zie Taccon.

 

FD

Tac(k)oen

Taconné, zie Taccon.

 

FD

Tacchini

It. Patr. Afl. van Germ. dag-naam. Vgl. Taccon.

 

FD

Taccon

Tac(c)oen,Tac(k)oen,Taconné: Patr. Rom.

verbogen vorm van Germ. VN Tacco, bakervorm

van dag-naam: Dago, Dac(c)o, Tacco (MORLETI).

1319 Tacon(s) de Stenkierke, ‘s-Gravenbrakel

(CSWI); 1441 Ghioet Takoen, Komen-Bg.

(PARM.). – 2. Achteraf gereïnterpreteerd aïs Ofr.

tacon: stuk, lap aan kledingstuk of schoen.

BerBN van de schoenlapper, Ofr. taconnier. Tachel(et): Dim. op -elet (dubbel suffix) van Ofr.

tasche: tas, beurs uit Germ. taske (D. Tasche, Ndl.

tas). Vandaar LU W. xh in: 1326 Johan dit

Taxhelot, Malmedy (AVB).

 

FD

Tacen-

Tacquen-   -ier,   -ière,   -y.Proven. Dép. Hacquegnies, Leernes,etc. V. Tanière.

 

EV

Tache

1210 «Nicole Tache» NécrArras, 1223 «Johans A le Tache» ChirTournai, 1288 «Jehan Tache, le tourbier» DettesYpres, 1613 «Médart del Tache» BourgNamur; à rapprocher de la forme pic. *Take, cf. 1226 «Jehans A le Take», 1240-41 «Henrici Ad Labem» = 1242-43 «Henrico Ad le Take» CharitéTournai, 1257 «Évrart a le Take» ChartesHainaut, 1279-81 «Jehans A le Take», 1302 «Grardins A le Take» ComptesMons, surnom qui doit s’interpréter comme rà la tachen (marque distinctive), par. ex. à la tache de rousseur, à la cicatrice, etc.,

anc. fr. tache (cf. lat. labes ‘tache, souillure, cicatrice’ dans la mention tournaisienne de 1240-41). L’anc. fr. laisse, rouchi tache ‘poche’ FEW 17, 321 (cf. aussi Tahay, Tahet) serait secondaire.

 

JG

Tachel(et)

Dim. op -elet (dubbel suffix) van Ofr. tasche: tas, beurs uit Germ. taske (D. Tasche, Ndl. tas). Vandaar LU W. xh in: 1326 Johan dit Taxhelot, Malmedy (AVB).

 

FD

Tachen-

Tacquen- -ier, ière, -y. (Taxonaria, Bas-Latin). Teniers. -Taisnieres-sur-Hon (Loc. Région Bavai, Fr.).

 

EV

Tachen(i)on

Var. van Tassignon, Tassenon.

 

FD

Tachenion

Tachenon. Var. de Tassignon [FD] ?

 

JG

Tacheny

(NF de la région de Beaumont et Sivry-Rance). Sans doute var. de Tasseny, Tasnier [Tacheny à Ransart (EDTW 115) semble une erreur].

 

JG

Tacheny

zie Tasseny.

 

FD

Tachet

-é, zie Tacquet.

 

FD

Tachon

Volgens DAUZAT dial. var. van Taisson: das. M.i. misschien wel verfranste var. van Taccon.

 

FD

Tack

Tacq,  Tacx, Taecke, Tach-,Tac(k)-  -oen,  (S)tacquet, Tack–aert, -els. V. TAD (Tak).

 

EV

Tack

Tacq, Tak, Taecke, Taeke. 1283 «Denis Tac», 1287«Watier Tac, le clerc» DettesYpres, 1398 «Clemme Tac» Aalbeke (Courtrai), etc.; surnom d’après moy. néerl. tak ‘objet pointu, etc.’ ; ou bien aphérèse de NF comme Boitac ou Woitac [FD].

 

JG

Tack(e)

Tackx, Tacq, zie Tak.

 

FD

Tackaert

Tacquaert, Tac(c)a: Pic. Tacquard, afl. van Pic. taque, Ofr. tache: merk(teken), vlek. BN. Vgl. Tacquet. 1358 Grat Takart, Dk. (TdT); 1458 Pauli Tackaerts, Lo (CRAEYE)).

 

FD

Tackaert

Tacquaert. Forme flamandisée de Jacquard, cf. 1426 «Leurent Tackart» Taille-Soignies, nom dérivé de pic. taque ‘tache’ [FD].

 

JG

Tacke(n)

Takken,Taeckens,Tae(c)ke: 1. Patr. Uit bakervormen van Germ. dag-naam; vgl. Dacboldus, Takebreht, Tagafrid, Tagalind/Tacalind, Dacco, Tacco (MORLET I). – z.Evtl.uit Tak.

 

FD

Tackels

Taekels: Dim. van Tak of Tacken? 1380 Gheerkin Tackelijn, Ip. (BEELE).

 

FD

Tackey

zie Tacquet.

 

FD

Tacnière

Tacniere, cf. Tacquenière.

 

JG

Taconné

Cf. 1203 « Hue & Liejars Tacon» Nécr-Arras, 1360-61 «Colars Tacons» = 1364 «Co-lars Tackons» PolyptAth; probabl. dimin. en -et de moy. fr. façon ‘talon du soulier’, ainsi moy. fr. tacquonet, (Tournai) taconnet ‘petite pièce de raccommodage’ FEW 17, 300b, com­me surnom de cordonnier, de savetier.

 

JG

Tacquenier

1289 «le maison Takenier» Cens-Namur, 1597-98 «Jan Tacquenier» Comptes-Nivelles, 1623 «maistre Gérard Tacquenier» DénChimay, 1676 «Guillaume Tacquenier» RuageAth; nom de métier: anc. fr. taconier ‘savetier, rapicceur’ FEW 17, 301b, avec finale -on-ier, -onier, affaiblie en -enier. m Forme fém. : Tacquenière, -iere, Tacnière, -iere.

 

JG

Tacquenier

-i(e)re, -ière,Tacnière, -iere: Ofr. taconier:

schoenlapper, versteller van kleren. En fem. op –

ière. Vgl. Taccon 2.1559 Gillis Tackenier, Bs. (HB

244); 1631 Joannes Tacquenier, Bergen (MUL V).

 

FD

Tacquet

cf. Taquet.

 

JG

Tacquin

cf. Taquin.

 

JG

Tacquin

zie Taquin. Tacx, zie Tak.

 

FD

Tacx

zie Tak.

 

FD

TAD

..Action ». V. THEUD, (THID, THOED, THUYD) et THOR. Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême.

N° I. Cas sujet : Tad (Dad, Taed) et Cas régime normal : Tad- -en, -on.

A.  Formes Tad, Dad.

I.  N. simples ; Taton, Tacts, Taton.

II.  N. simples avec suffixe : T.-ino : Tarin.

III.  N. composés.

‘s T.-hari : Stadier, Taterman.

B.  Formes Ta(d), Tah, Tal, Tar, Tay.

I.  N. simples.

Daele,  Stamanne,  Tael(e)-,  Daele-,  Taye-  -man(s),  Daels. Ta(e)lens. Tah-, Tal-, Dali- -on(s).

II.  N. simples avec suffixes. T.-etto, -ez : Taill- -et, -ez.

III.  N. composés.

T.-bard: Talabard, (S)talpaert. T.-bod: Talbot.

T.-hard : Stall-, Ta- -yaert, Taillard. T.-hari: Dah-, Tah- -i(e)r, -y, -et. T.-maru : Talmar.

C.  Formes Tak ou Tag. N. simples.

Tack, Tacq, (S)tage, Dax, Tac-, Tag- -o(e)n.

359

 

II.  N. simples avec suffixes. T.-ino : Taquin.

(‘s)T.-etto : (S)taquet, Taxhet. T.-ling : Dagelinckx.

III.  N. composés.

T.-hard : Dackaert(s), Sta(c)qu- -ard, -art. T.-hari : Daguerre, Stagier.

D. Formes Taz (Dast, Dats).

I.  N. simples.

Daes, Taes, Stas, Thays(e), Stas(s)en(s).

II.  N. simples avec suffixes.

(‘s)-T.-ino : (S)tass(a)in, Tass- -ignon, -non. \’s)T.-atto, -etto : Tazat, (S)tasset. T.-ekin : Tasquin.

III.  N. composés. T.-hard: (S)tassa(e)rt. T.-hari : Tassier(s). T.-hrod : (-roi) : Tasseroul.

T.-wald : Tass-, Taz- -iau(x), -iat, -ay. T.-wulf : Tassoul.

N° II. Cas régime inversé.

A.  Forme Tand, Dand.

I.  N. simple: Tant.

II.  ‘N. simples avec suffixes. Dand-, Dant- -in, Dandino.

III.  N. composés. T.-hari: Tandy. T.-hlod: Dandelot. T.-wald: Tandel.

B.  Formes Tan, Dan.

I.  N. simples.

Dan, Tan- -sens, -son. Daens, Daenen(e), Dan(n)on.

II.  N. simples avec suffixes. T.-ino : Dannin.

T.-iz : Dann-,  Dhan-  -is. T.-ing : Daeninck.

III.  N. composés. T.-hari : Danhier.

T.-wald : Dan(n)- -(e)au(x), -aut, -iau(x), -iou, -e(e)l(s).

C. Formes Tanc, Danc.

I.  N. simples. Tang(h)e, Tagnon.

II.  N, composés.

T.-hard : Tancard, Danckaert.

T.-hari: Dankers. T.-rad : Tancré, latinisé Tancredi. T.-wad (-wan) : Danckoine . T.-wald-: Dankelman. T.-Wid: Danguy.

D. Formes Tanz, Danz.

I.  N. simples. Danz(e), Den(t)z.

II.  N. simpels avec suffixes. T.-etto : Dansette.

T.-az : Danzas.

III.  N. composés. T.-hard: Dansaret. T.-hari : Danser. N°» 79, 232. — 2. V. TAD (Ta).

 

EV

Tad(d)ei

Taddeo, Taddio, Tadej, Tadin(i), -ino: It. Patr.

Lat.HNThaddeus.

 

FD

Tae(l)l-

-ens, -(e)mans. 1. V. Dal.

 

EV

Taecke

Taeke, cf. Tack.

 

JG

Taecke(ns)

Taeke, zie Tacke(n).

 

FD

Taekels

zie Tackels.

 

FD

Taeldeman

Taildeman, Tailleman. Probabl., avec évolution du / mouillé en -Ide, var. de Tael(e)man, etc. (ci-après) plutôt que moy. néerl. tailleman ‘fonctionnaire chargé de la taille ou impôt’ [FD].

 

JG

Taeldeman

zie Tailleman.

 

FD

Taeleman(s)

zie Taalman.

 

FD

Taelen

zie Taal.

 

FD

Taelen, (van (der))

Dertaelen: PlN? BerBN voor een advocaat? Naar Taelman? Of BN voor iemand die ‘wel ter talen’ is, een welbespraakte: 1390 Henric ter Taie, Lv. (DE MAN 1981,147); 1444 Pieter vander Taie, Wetteren (PARM.); 1486 van Henricke vander Talen, Bs. (OSTYN).

 

FD

Taellenaere, de

zie (de) Tollenaere.

 

FD

Taelman

Taalman, Taeleman, Taelleman, au génitif: Taelmans, Taelemans. 1276 «Wil-laumes Taleman», 1277 «Anies Taleman», 1285 «Kersteloes Taleman», 1484 «Cristelos Taeleman» Ypres, 1573 «Claire Tallemans»

BourgLiège; nom de profession: moy. néerl. tael(e)man ‘avocat, orateur, interprète’. Cf. aussi Talman(t).

 

JG

Taelman(s)

Taelleman, zie Taalman.

 

FD

Taelmeester

Hypercorrect voor Mnl. tolmeester: inner van de toi, tollenaar. Vgl. De Taellenaere.

 

FD

Taelmeester

NF synonyme de Taelman.

 

JG

Taels

zie Taal.

 

FD

Taems

Taens, zie (de) Tand(t).

 

FD

Taeremol

cf. Termolle.

 

JG

Taeremol

Proven. V. Terre.

 

EV

Taeremol

zie Termolen.

 

FD

Taerwe

V. Tarwe.

 

EV

Taes

Tais: i. Patr. Korte vorm van Eustaes, HN Eustachius. 1347 Jan Taes; 1397 Peter Tays = Peter Taes, Tn. (C. BAERT). – 2. Zie Taets.

 

FD

Taeter

Taëter, Tater, Thaeter. Formes régionales dialectales du nom ail. Diether, Dieter (M. Gottschald, Deustche Namen-kunde); NF romanisé, avec remotivation, en Teatre, Théâtre, cf. ces noms.

 

JG

Taeter

Taëter: Patr. Thâter, Dâther: Diet(h)er (GOTTSCHALD). Vgl. Théâtre.

 

FD

Taets

Surnom: moy. néerl. taets(e) ‘clou à grosse tête, crampon, etc.’ [FD].

 

JG

Taets

Taes, Thaets: BN naar de taats: kram, haak, spijker met brede kop. BerBN. 1268 Piterkinus Taits; 1326 Jan Taets, Ip. (BEELE); 1398 Griele Taets = Grielkin Taes, Meulebeke (DEBR. 1970); 1349 Janne Teetseken van taetsen, van naghelen op raethuus, Lv. (DE MAN 1959,712).

 

FD

Taevernier, de

zie (de) Tavernier.

 

FD

Taey-

-aert, -mans. 1. Car. phys. ou mor. Taai, ,,Tenace, dur ». Synon.: De Taeye. — 2. V. TAD (Ta). —  3. V. Taille.

 

EV

Taey(e), (de)

de Taaye, de Ta(e)ije, (de) Taye, Tay, Thaey, de Thaey(e), de Thaeij(e), de Tey(e), de Thay(e), de Theye, de Theije, Thuy.Thuij: BN voor iemand die taai, geduldig, volhardend is. 1268 Hankinus Taie; 1304 van Ghiisbrechte Taien, Mech. (HB 658); 1375 Clais de Taye, Ip. (BEELE); i6e e. Amant de Teye, Waas (VAN G. III, 01).

 

FD

Taeyaert

au génitif: Taeyaerts, Tuyaerts. Dérivé de néerl. taai ‘souple, patient’, cf. De Taeye [FD].

 

JG

Taeyaerts

Tayaerts, -art, Tuyaerts, Tuijaerts: Afl. van bnw. taai. BN voor een taaie, iemand met geduld en uithoudingsvermogen. Vgl. De Taey(e), Taeymans = Tuymans. 1329 Willem Tayaert, Aksel (GYSS. 1999); 1400 Janne Tayaerd, Bg. (SIOEN).

 

FD

Taeyman(s)

Ta(e)ijmans,Taymans,Taijmans, Thayman,Tayemans,Theymajis,Teijmant, T(h)uymans: Afl. van taai. Zie De Taeye, Taeyaert(s). ± 1400 Willem Taye dit Taymans, Bs.; 1390 J. Taymans, Overijse (Midd. 1964,1-17; 1966, 96-99).

 

FD

Taeymans

Tuymans. Surnom néerl. (au géni­tif) : dérivé en -man de taai avec le même sens que le précédent ‘souple, robuste, résistant’, cf. aussi De Taeye [FD].

 

JG

Taf(f )in

Taffijn, -yn, -ein: Patr. Wellicht vleivorm van

een Germ. VN aïs Dagfridus, Dagafrit, Tagafrid

(MORLETI). 1372 Taffin Harelle, Beaumerie;

Taffin le Guinois, Brimeux (CMM); 1437 Jehan

Taffin, Dk.(TTT).

 

FD

Taf(f)oreau

Dim. van Ofr. tafur: boef, schurk, vagebond, verrader. 1280 Willaumes Tafurneaus, Dk. (RL).

 

FD

Taffarel

NF importé en Belgique, soit du Frioul, soit du Cantal ou de l’Aveyron.

 

JG

Taffarel

Var. van Tafforeau? De Felice verklaart Taffarello evenwel als verkoper van vaatwerk.

 

FD

Taffe

Proven. 1. ,,D’Ave »  (Ave-et-Auffe, Loc.). — 2. Dave (Loc).

V. Tabary. NOB 79, 209

 

EV

Taffe(t)

Tafte: Wellicht zoals Taffin dim. van een

Germ. bakernaam.

FD

Taffeiren

Taffeirne, zie Taverne.

 

FD

Taffin

Taffyn (NF de la région de Courtrai et Tournai). 1437 «Jehan Taffm» Tournai, 1457 «Claude Taffm», 1714 «Nicolas Taffm» BourgNamur; probabl. dérivé hypocor. d’un nom germ. du type Dagfridus, Tagafrid (Morlet, NP Gaule I, 63), cf. 1372 «Taffm Harelle» (Beaumerie), «Taffm le Guinois» (Brimeux) CartMontreuil [FD].

 

JG

Tafforeau

Taforeau; Thafournel. 1280-81 «Wil-laumes Tafurneaus» RegTournai; dérivé en (-in)-eau de l’anc. fr. tafur (peu représenté dans le domaine d’oïl) ‘sarrasin; truand, coquin’.

 

JG

Tafniez

cf. Tavernier.

 

JG

Tafniez

zie Tavernier.

 

FD

Tafte

zie Taffet.

 

FD

Tag(h)on

Tegon: Var. van Taccon? Of hypercorect

voor Tahon? Tagliaferri, -fer(r)o: Vgl. Fr. Taillefer, D. Eisenhauer, Haueisen. Naam van een ridder, die op het

harnas loshouwt, of van een ijzersmid. Tagliapietre: It. BerN van de steenhouwer.

 

FD

Tagnon

Nom d’origine: Tagnon (Ardennes).

 

JG

Tagnon

Tognon: 1. PlN Tagnon (Ard.). – 2. Patr. Korte vorm van Antonion, vleivorm van VN Antonius. 1664 Antonius Taignon, Bastenaken (MULVI).

 

FD

Tahan

PlN Tahans in Gedinne (N). 1449 Jehan de

Tahan, Namen (J.G.).

 

FD

Tahan

Surnom: w. nam. tayan. (Bouillon)ta-cm ‘taon’ FEW 13/1, 3b, cf. Tahon (ci-dessous), mais aussi nom d’origine: Tahans, à Gedinne (Nr), cf. 1449 «Jehan de Tahan» AidesNamur.

 

JG

Tahay

LU W. tahê: hinkelblokje (J.G.). Maar: 1336

Jehans Tahiaus, Bergen (PIERARD).

 

FD

Tahay

Tahet, Taxhet, Taxquet. Surnom: w. liég. tahê, (Esneux) tahèt ‘palet pour jouer à la marelle’FEW 13/1, 138b, ou bien dérivés (non attestés sous une forme masc.) en -ê, -et, de w. liég. tahe ‘poche d’un vêtement’ FEW 17,321b, cf. 1326 «Johan dit Taxhelot» CartValBenoît, 1660 «Gielet le Toxhelet» Olne (cf. BTD 26, 250). Comp. également Tache et Taquet.

 

JG

Tahay

V. Tasiaux.

 

EV

Tahet

Zie Taxquet.

 

FD

Tahir

Proven.   Tabler   (Dép.   Evelette).

 

EV

Tahir

Tahyr, w. nam. Tayîr, Thaïr (graphie maladroite). 1565 «Gérard de Tahy», 1570 «Pieron de Tahier», 1604 «Gérard Tahier», 1662 «Françoise Tahir» BourgNamur; nom d’origine: Tahier, à Évelette (Nr). – À distin­guer de: 1371 «Gérard li Taxhier, mercier» AnthrLiège, nom de métier dérivé de w. liég. tahe ‘poche’ (BTD 26, 250), cf. Tahay, Tahet (ci-dessus).

 

JG

Tahir

Tahyr. Fr. FN Tahier. Ofr. taier: modderpoel.

PlN Tahier in Evelette (N). 1576 Lambert de

Tahier; 1565 Gérard de Tahy, Namen (RBN). –

2. Of var. van Taillier? – 3. Afl. van LU W. tahe:

zak, tas. BerN. 1371 Gérard li Taxhier, mercier,

Luik(J.G.).

 

FD

Tahon

en o.m. Jan Tanghe, Roes. (VS1979,185-6).

 

FD

Tahon

Taont, Thaon. 1272 «Beatrici Dodden-ges filie le Tahon», 1272 «relicta le Thahon» PolyptVillers, 1279-80 «Jakemes Tahons li portere au carbon» RegTournai, 1472 «Jehan Tahon», «Jacquemin Thahon» Montquintin; surnom: fr. taon (insecte), w. ta(h)on, layon, tayan, etc. FEW 13/1, 3b; ALW 8, 302-3 (cf. É. Legros, BTD 27, 141); cf. aussi Tahan. Pour une approche globale des dérivés de l’étymon *tab-/tabanus, cf. DicPatRom 1997, 264-8.

 

JG

Tahon

zie Taon.

 

FD

Taice

Probabl. var. francisée de Thays, hypocor. néerl. de Mathias.

 

JG

Taice

Taich. 1. Proven. ,,D’Aische » (Loc.).   Synon. :   Daiche.   —   2. ,,D’Haise »    (Dép.    Mortier).    V. Tabary.  (Nos 79, 209).

 

EV

Taice

zie Tijs.

 

FD

Taich

zie Teich.

 

FD

Taicon

Var. van Taccon?

 

FD

Taière

zie Taillier.

 

FD

Tail(le)fer

Talifré: Zinwoord taille (le) fer: die ijzer

snijdt. Naam voor ridders die het harnas van de

tegenstrever doorkliefden. Vgl. Eisenhower. Via de ridderliteratuur (LANGLOIS 629; LIND. 1951, 508) werd de naam ook aïs VN gebruikelijk. De vorm Talifré heeft gedemouilleerde 1 en metathesis (fer/fre); vgl. Talifert. 1284 Danielis Taillefîer, Ktr.; 1335 waren Boidins Taillefier, Heestert; 1418 Taillefer Lodijc, Ktr. (DEBR. 1980, 1971,1958).

 

FD

Taildeman

1. Profess. V. Taille. — 2.   Proven.   ,,D’Aillemont »   (Dép.

Wodecq).   V.   Tabary.   Nos   79, 209).

 

EV

Taildeman

cf. Taeldeman.

 

JG

Taildeman

Tailemonde, zie Tailleman.

 

FD

Taildon

NF rare à Mons, dont l’origine est incertaine (p.-ê. d’origine étrangère).

 

JG

Tailfer

1. Proven. Dép. Lustin. — 2.   Profess.   ,,Ferronier ».   (Comp. : Taillaferro, N. italien).

 

EV

Tailfer

Taillefer. 1295-1302 «Gilles Taillefer» ImpôtArtois, 1302 «Jehanès Taillefier» Loi-Tournai, 1444 «Taillefer de Fleurus» Fleurus, 1472 «Jehan genre Tailfer» DénVirton, 1497 «Collart Taillefer», 1508 «Godefroy Tal-lefer», 1602-3 «Michiel Tailfer» Terriers-Namur; surnom guerrier: anc. fr. (qui) taille fer ‘qui tranche le fer’ ou nom d’origine: Tail­fer, à Lustin (Nr), de même origine. – Comp. également 1288 «Michel Taillevent, le clerc» DettesYpres.

 

JG

Taill-

-et, -ez. 1. Proven. Tayait (Dép. Castillon) ou ,,D’Allier » (Dép. Maulde. N08 79, 209). — 2. V. Taille. — 3. V. TAD (Ta).

 

EV

Taillaire

zie Taillier.

 

FD

Tailland

BN Ofr. taillant: levendig, vurig. 1222

Henris Taillans, Atrecht (NCJ).

 

FD

Taillandier

Tal(l)andier: BerN voor de vervaardiger

van allerlei snijdend gereedschap (voor

timmerman, wagenmaker), later (Mfr.) ook

kleermaker (DNF).

 

FD

Taillandier

Tallandier. Nom de métier: anc. fr. taillandier ‘fabricant d’outils tranchants pour les charpentiers, les charrons’, w. liég. tèyandî, etc. FEW 13/1, 42a, aussi tailleur d’habits (dans le Sud de la France).

 

JG

Taillard

1.   Proven.   Tayard   (Dép. (Dép. Castillon). — 2. V. Taille.

—  3. V. TAD (Ta).

 

EV

Taillard

-aert, -iard, -au: Afl. van Fr. tailler: snijden,

houwen. BerN van de kleermaker (tailleur,

snijder) of de steenhouwer. 1460 Perine Talgaers,

St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Taillard

Tailliard, Tayart. 1595 «Jean Tail-hart» Bouffioulx, 1611 «Jean Taillart» Dén-Florenville, 1624 «Vauthi le Thailar», 1660-61 «Simon Tayart» émigrés en Suède; surnom guerrier: porteur d’épée, celui qui «taille» (comp. anc. fr. taillarde ‘épée pour frapper de taille’ FEW 13/1,42a); pourrait être également un surnom péjoratif (mauvais tailleur) ou erotique, cf. w. liég. tâyàr ‘vulve de vieille femme’ (dér. de tâye ‘aïeul’) DL 629a.

 

JG

taille

Impôt prélevé sur les rotu­riers.   Profess.   N.   de   collecteur d’impôt . Variantes : Taill-, Tay(e)–ard, -a(e)rt, -et, -ez, Taljaard, Taillaire, Tallier et Teiler (V. Tellier). Taildeman, Tailleter, Taillieu. Taillaire (N. donné autre­fois au collecteur de la taille).

 

EV

Taille

Surnom à partir d’un des nombreux sens du mot taille (stature, tranche de pain, impôt direct sur les personnes, etc.) FEW 13/1, 39-

55; ou bien nom d’origine: (La) Taille, topon. forestier fréquent en Wallonie, cf. Détaille et Taye (p.-ê. d’autre origine).

 

JG

Taillebuis

Un composé fr. rtaille buisn serait surprenant; plutôt graphie défectueuse de Taillebois, surnom de bûcheron, de «tailleur au bois ».

 

JG

Taillebuis

Zinwoord taille bois: houthakker.

 

FD

Taillefer

cf. Tailfer.

 

JG

Tailleman

cf. Taeldeman.

 

JG

Tailleman

Ta(e)ldeman, Taildeman, Tailemonde: BerN van de ambtenaar belast met de taille, d.i. het omslaan van de lasten, belastingambtenaar. Vgl. Tindemans (DEBR. 1985,67)? Wsch. veeleer Taalman.

 

FD

Taillepied

Nom d’origine : Taille Pied, à Erpion (Ht).

 

JG

Taillepied

PlN Taille Pied in Erpion (H).

 

FD

Tailler

-iez, -ir, zie Taillier.

 

FD

Tailler

Taillier, Thaillier, Tallier, Talier, Ta-liere, Talière, Taillière. 1201 «Ernols Tail-liere», etc. NécrArras, s.d. «Gerardi dicti le Tailhier» ObitHuy, 1277 «Pieres li Tailliers» DettesYpres, 1279-80 «Colars de Sotenghien li talliere de dras», 1280-81 «Jehans de Cambrai li tallieres de dras» RegTournai, 1752 «Marie Catherine Tailler» AnthrSt-Hubert; semble représenter l’anc. fr. (1260) taillere ‘celui qui taille des habits’, cas sujet de fr. tailleur FEW 13/1, 43b, cf. Tailleur (ci-dessous). – Également forme fém. : 1272 «Ka-terine le thailleresse», «Beatrix li Thalresse» PolyptVillers.

 

JG

Taillet

cf. Taillez.

 

JG

Tailleu(r)

Taillieu,Tallieu,Tail(i)eu,Tal(l)eu(x),Talewee, Letailleur, Letallieur: i. BerN van de kleermaker, Fr. tailleur. 1314 Alêne Sceppers fille Wautier le Tailleur, Ip. (BEELE); 1298 Jacobi le Tailleur, Bg. (VERKEST); ± 1500 Jan Taelewee, Pop. (V. HILLE 1969, IX). – 2. BerN van de steenhouwer. 1333 Renier le Tailleur pour taillier piere; 1337 Symon le Tailleur de piere; 1337 Mahuiet le Tailleur pour … tallier, Bergen (PIERARD).

 

FD

Tailleur

Taillieu, -eu, Tallieu, -eux. 1269 «Ghiselins le Tailleur», 1276 «Michel le Tail­leur» DettesYpres, 1286 «l’estre Obert le Talleur» CartBinche, 14e s. «Thumas le Tail­leur» DocLens, 1319 «le femme Ansiel le Tailleur», 1336 «Mahiu le Tailleur» Comptes-Mons, 1382 «Jehan Dalloir le tailheur» Guill-Liège, 1540 «Renchon le tailleur» Forge-Mirwart; nom de métier: fr. tailleur, w. tayeû, tèyeû, qui est généralement un tailleur de draps (un tailleur d’habits est le plus souvent un parmentier, cf. ce nom), mais ce pourrait être aussi un tailleur de pierre (cf. 1337 «Symon le Tailleur de piere» ComptesMons), un sculpteur (cf. 1365 «Sandrart Mannet tailleur d’images» TailleMons), un bûcheron (cf. 1365 «Jehan le Boullenghier tailleur au bos» TailleMons) ou même le répartiteur de la taille (sens attesté au 13e s. en Artois, cf. R. Berger, Littérature et société arrageoises, 1981, 176 et 291).

 

JG

Taillez

Tailliez, Talliez, Taillet. Probabl. var. de Tailler.

 

JG

Tailliard

cf. Taillard.

 

JG

Taillie(r)

-iez, -ière, Ta(i)lly, Thaillier, Talier, -ière, Tallir, Thaïr, Tailler, -ez, -et, Thayer,Ta(i)llaire, Taière, Taière, Tajer: Ofr. taillere, var. (cas-sujet, d.i. onderwerpsvorm) van tailleur. BerN van de kleermaker of steenhouwer (VW1984,49). Zie Tailleur. 1201 Ernols Tailliere; 1227 Ricouars li Taillieres, Atrecht (NCJ); 1298 Joh. Taillier, Kales (GYSS. 1963); ±1300 Jehans li Talleres, surres (= naaier, kleermaker), PdC (BOUGARD).

 

FD

Taillier

Taillière, cf. Tailler.

 

JG

Taillieu

cf. Tailleur.

 

JG

Taillieu

Profess. 1. ..Collecteur de la taille ». V. Taille. — 2. «Tail­leur (de pierres ou d’habits, suivant les dialectes). N° 152.

 

EV

Tailly

Nom d’origine: Taillis (fréquent en Wallonie) ou var. de Taillier [FD].

 

JG

Tailly

PlN Taillis; zie Tallis. – 2. Zie Taillier.

 

FD

Taine

Taisne, de Taisne: Ardense PlN Taine, die beantwoordt aan W. Thier < Lat. terminus: grens, heuvel, hoogte. Vgl. Determe. – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de famille Taine. RIO XXI (1969), 215-6.

 

FD

Taine

Taisne. 1751 «Jean-François Taisne» BourgNamur; le -s- n’étant pas étymologique, NF ardennais d’origine: léne (w. liég. tiêr, w. nam. tiène) ‘côte, tertre’. – Bibliogr. : J. Her-billon, Le NF Taine, RIO 21, 1969, 215-6.

 

JG

Tainmont

Probabl. aphérèse de Quert(a)inmont.

 

JG

Tainmont

Proven. Thinmont (Dép. Leval-Chaudeville).

 

EV

Tainmont

Verkort < PlN Quertainmont.

 

FD

Tainsy

cf. Tinsy, Tincy.

 

JG

Tainsy

Zie Tency.

 

FD

Tainte(g)nier

Teintenier,Tentenier,-iez, Tintigner, Tintinier, Tintinger, Tintillier: BerN Pic. taintenier, Fr. teinturier: (laken)verver. 1298 Simon le Taintelier, Kales (GYSS. 1963);+1300 Wautier de Poperinghes li tainteniers, Ip. (KCTD1981,171); 146 e. Phlippon le Taintenier… pour les taintures, Rijsel (DUPAS 82).

 

FD

Taintenier

-egnier, Teintenier, Tentenier, -iez, Tintinier, – Taintenier, igner. 1280-81 «Jakemes le Tain­tenier de Sollemmes», «Escaudains li Tain-teniers» RegTournai, 1284 «Jehan le Tain­tenier», 1285 «Belie li Tainteniere» Dettes-Ypres, 1286 «Francon le Taintenier» Cart-Binche, 1287 «Jeh. li Rous, le taintenier de dras» DettesYpres, 1289 «Girars le Tinteniers» CensNamur, 1303-7 «Raul le Tintenier» Po-lyptSalzinnes, 1365 «Jehan le Taintenier arba-lestrier» TailleMons, 1417 «Jehans le Tinte­nier», 1676 «Guillaume Tintenier» RuageAth; nom de métier: t(e)intenier ‘celui qui teint les tissus’. Cf. aussi Tintilaire.

 

JG

Tairaix

Tairez, cf. Théret.

 

JG

Tairaix

Tairez, zie Thiré.

 

FD

Tais

zie Taes.

 

FD

Taisne

zie Taine.

 

FD

Taisnier

Proven. L.D. ..Tanière ». Synon. : Tassenier, Ténier. N° 18.

 

EV

Taisse

zie Tijs.

 

FD

Taitauche

NF rare en Wallonie (à Antoing) et dans le départ, voisin du Nord; probabl. dérivé en -asse, pic. -auche (comp. les NF Courtauche et Goutauche) du v. téter (le sein), cf. par ex. fr. tettard, w. nam. tètau ‘celui qui tette beaucoup, qui tette volontiers’ FEW 17, 337a, ainsi que (moy.) fr. tétasse f. ‘femme qui a de grosses mamelles pendantes et flasques’ id. 335b.

 

JG

Tajch(man)

zie Teich.

 

FD

Tajer

zie Taillier.

 

FD

Tak

Taks, Takx, Tack(e), Tac(q), Ta(c)x, Taaks: Tak: rijs, spruit, tak, voorwerp met scherpe punt. BN. Vgl. Fr. FN Branche, Pic. Branque, D. Zweig. 1304 Canin Tac, Ip. (BEELE); 1397 van Joes Tacke; 1398 Gillis Tac, Tane Tacx, Wg. (DEBR. 1970); 1399 Lauwers Tac de scrinewerkere, Bg. (SIOEN).

 

FD

Tak, van den/r

DF XV, 683 noemt een stuk land Den Tak in Deerlijk.

 

FD

Takken

zie Tacke(n).

 

FD

Tal-

-abard, -bot, -ens, -in, -mar, -on. V. TAD (Ta).

 

EV

Talandier

zie Taillandier.

 

FD

Talboom

Tolboom: Naam uit het houthakkers- en houthandelaarsbedrijf, die ongetwijfeld op het tellen van de gevelde bomen slaat. Vgl. Mnl. talhout: hout dat bij een bepaalde hoeveelheid (getal) wordt verkocht; talsteen: elke 20006 gebakken steen (Rupelmonde, zie GN). De FN beantwoordt aan D. FN Zahlbaum, die GOTTSCHALD ten onrechte aïs Sahlbaum verklaart. 1163 Walteri Talbome; 1231 Egidius Talboum; 136 e. Wouter Talboem, Cent (GN).

 

FD

Talbot

1459-60 «Jehennin Talebot» Laon, 1530 «Lambert le Tallebot» Embourg, 1675 «Ma-thy Talbot» Wandre, etc.; NF anglais, proba­blement introduit en France par des émigrés aux 14e-15e s., et qui s’est répandu dans l’est de la Wallonie avec une valeur péjorative: diable, brigand, voleur, malpropre, etc. -Bibliogr.: J. Herbillon, Le NF Ta/bot et la tradition wallonne, VW 58, 1984, 45-47.

 

JG

Talbot

Talbut: Volgens FELLER 259 uit W. talebô: taille-bois. BerN van een houthakker. Maar REANEY vermeldt aïs oude vormen: 1121 Talebotus; 1146 Talebod; 1185 Talebot; slechts éénmaal in 1202 William Taillebot. Voor Tallboy(s) geeft hij wel taille-vormen: 1086 Ralph Tailgebosc, Taillebosc. Daarom veeleer Patr. MORLET verklaart Talebot aïs dim. van VN Talebert, Germ. VN Talabert. Vgl. Dalbertus, Tolbert (MORLET I). ne e. Hugo Taleboth (ASB 45i); H59 Jehennin Talebot, Laon (MORLET). De FN kan net zo goed op een bodo- of baltha-naam teruggaan: Talebod (REANEY), Dalbaldus (MORLET I). 1268 Grieta Talebot; 1305 Andrieu Talebout, Ip. (BEELE); 1584 Simon Talbout, Middelburg (AB). – Lit.: J. HERBILLON, le nom de famille Talbot… VW 58 (1984), 45-47.

 

FD

Taldeman

zie Tailleman.

 

FD

Taleman(s)

zie Taalman.

 

FD

Talen

zie Taal.

 

FD

Taleu(x)

Talewee, zie Tailleur.

 

FD

Talfumier

 (NF de Colfontaine et Mons). NF à interpréter sans doute comme un surnom phrastique (ré-, é-)tale fumier (avec aphérèse du (r)é- initial) ou taie fumier composé avec le v. taler ‘broyer’ Gdf 7, 633 [MH].

 

JG

Talier

-ière, zie Taillier.

 

FD

Talier

zie Thaler.

 

FD

Taliere

cf. Tailler.

 

JG

Talifré

Comme pour Talifert (Dauzat 562), altération de Taillefer?

 

JG

Talifré

Zie Taillefer.

 

FD

Taliman

zie Taalman.

 

FD

Talin(g)

Wsch. Patr. Vleivorm van b.v. Talbot. 1432 Aellert Talinc, A’dam (NHC).

 

FD

Talion

Tallonneau, cf. Talon.

 

JG

Taljaard

V. Taillard.

 

EV

Tallaire

Zie Taillie(r).

 

FD

Tallandier

cf. Taillandier.

 

JG

Tallandier

zie Taillandier.

 

FD

Tallemet

Dim. van Ofr. talemelier, talmetier: bakker. BerN. 1303 Gillise Tallemotte (sic?), Bg. (VERKEST).

 

FD

Tallemet

Proven. ,,D’Aimez ». (Dép. Corroy-le-Château. V. Tabary. (N08 79, 209).

 

EV

Tallet

Surnom: anc. fr. tallet ‘tailloir’?

 

JG

Talleu(x)

-ieu, zie Tailleur.

 

FD

Talleux

cf. Tailleur.

 

JG

Tallier

1. Proven. Tobier (Loc.). — 2. V. TAD (Ta). — 2. V. taille.

 

EV

Tallier

Talier, cf. Tailler.

 

JG

Tallieu

cf. Tailleur.

 

JG

Talliez

cf. Taillet, -ez.

 

JG

Tallis

Talis, Tally, Tailly: PlN Taillis: kreupelhout, bosje, struikgewas. Taillis in Dion-le-Mont (B), Lavacherie (LX), Moha (LU), Vielsalm (LX). Le Tailly in Lillers (PdC), Tailly bij Vouziers (Ard.). ± 1300 Jakemes du Taillis = du Taillic, PdC (BOUGARD).

 

FD

Tallo(e)n

-onneau, zie Talon.

 

FD

Tally

zie Tallis, Taillier.

 

FD

Talma

Proven. D’Halma (Loc.). V. Tabary. (Noa 79, 209).

 

EV

Talma

Talmat, Talmas, Talmasse. 1295-1302 «Gilles de Talemas» ImpôtArtois; nom d’ori­gine: Talmas (Somme).

 

JG

Talma(s)

Talmat, Talmasse : PlNTalmas (Somme).

±1300 Gilles de Talemas, PdC (BOUGARD).

 

FD

Talman

Talmant. 1540 «Plo Tallemant» Havin-nes; forme francisée de Taelman?

 

JG

Talman(t)

zie Taalman.

 

FD

Talon

Talion. 1266 «Jehan Talion» Chartes-Hainaut, 1286 «Marsiles Talons» CartLes-sines, 13e s. «Gillebiers Talons» CariVal-Benoît, 1617 «Andrieu Talon, d’Opaigne» BourgDinant; cas régime de Talo, hypocor. d’un anthrop. germ., cf. Tal(a)bert (Dauzat 562). – Dérivé: Tallonneau.

 

JG

Talon

Tallon(neau),Tal(l)oen: Patr. Rom. vleivorm

van een Germ. VN, zoals Talbod of Talbert. Of

voorwerpsvorm (cas-régime) van korte VN Talo.

1194 Gilebier Talun, Luik (AVB); 136 e. Gerars

Talon, Laon (MORLET).

 

FD

Talpaert

Hypercorrecte vorm voor Stalpaert, omdat de s als een genitief-s werd opgevat. 1532 Lauwereyns Stalpaert (vader van) Pieterkin Talpaert fs. Lauwereyns; 1565 Jheroen Stalpaert fs. Laureins (vader van) Jaecques Talpaert, Oud. (V. BUTS. 1972).

 

FD

Talpaert

V. TAD (Ta).

 

EV

Talpaert

Var. de Stalpaert [FD].

 

JG

Talpe

Tolpe: Wvl. talpe: spitsmuis. Eigenlijk hetzelfde woord aïs Fr. taupe: mol. Vandaar Mnl. talpe: graafwerktuig. BN. Vgl. De Mol, Taupe. 1247 Henrici Talpe, Merchtem (PEENE1949); 1421 Wouter Talpe, Bs.-Bg. (PARM.).

 

FD

Tamagna

V. Termonia.

 

EV

Tamar

zie Thomaere.

 

FD

Tamas

zie Thomas.

 

FD

Tamasi

Tamassy, zie Thomassetti(e).

 

FD

Tambeur

Sans doute var. de Tombeur.

 

JG

Tambeur

V. Tombeur et Tambour.

 

EV

Tambeur

zie Tombeur.

 

FD

Tamboise   

1.   Proven.    D’Amboise

(Loc. fr.). V. Tabary. (N° 79, 209). — 2. Tamboi (Ancien fr.), ,,Vacarme ». N. d’H. bruyant.

 

EV

Tamboise

Forme fém. de l’anc. fr. tambeis, tam-bois ‘tapage, vacarme, bruit’ FEW 19, 177a, ou déverbal du verbe corresp., cf. le v. (Mouz.) tambouchie ‘frapper à grands coups, surtout avec un bâton’ ibid., surnom d’homme bruy­ant (Dauzat 562), p.-ê. de celui qui se livre au charivari.

 

JG

Tamboise

Tombois, -oy.Tombuyses: Ofr. tambois: lawaai, muziekinstrument, trommel. BN voor lawaaimaker of trommelaar. Vgl. Tambuyser.

 

FD

Tamborini

zie Tamburino.

 

FD

Tambour

1. Profess. Tambour, Tabur- -iaux, -y. Tambeur. Tabou­ret (N° 3), Tapin. — 2. Proven. Tambour, Tamburin (L.D.).

 

EV

Tambour

Tamboer(s),Tembour,Tamboryn,-ijn,Tamburin, Tabourin: Fr. tambour: trommel, (ook) lawaai. BN voor een trommelaar of lawaaimaker. 1453 Jan Tamburet, Marquillies (PARM.); 1490 Jehan Tamburin, Dk. (TTT); 1531 Joannes filius Gandert de Tamboer, Lv. (MULIV).

 

FD

Tambour

Tembour. 1751 «Joseph Tambour» Filot, 1764 «la veuve Pierre Tambour» (DW 16, 115) ; surnom de joueur de tambour, cf. aussi Tabareux, Tabureau, Tabury, etc., plutôt que nom d’origine : Tambour, à Cambron-St-Vincent (Ht). – Cf. aussi 1499 «aux hoirs le Tambureur» TerrierNaast.

 

JG

Tambrun

Tabruyn, -uijn: Hypercorrect voor Tambourin. Tabruyn is de Vl. adaptatie van de var. Tabourin.

 

FD

Tamburino

-(r)in(i), -ello, Tamborrino, Tamborini: It.

BerN van de trommelaar.

 

FD

Tambuyser

1. Altér. de Tamboisier. ,,Homme bruyant » (V. Tamboise). — 2. Proven. Estainpuis (Loc.), avec suff. flam. d’orig. Nos 211, 212.

 

EV

Tambuyser

-buijser, -buyzer,Tembuyse(r), -buyzer,

Tombuyses.Tambryser: Mnl. tambuser, afl. van

tambuse: trommel, .tamboer. Trommelaar. 1426

Lijsbet Tambuysers, Aw. (HB 99); 1443 Costen de

Tambuyser, Aw. (VLOEB.).

 

FD

Tambuyser

Tambuyzer, Tembuyser, Tembuy-zer. Nom de profession : moy. néerl. tambuser ‘celui qui joue du tambour’.

 

JG

Tamenne

cf. Tamin(n)e.

 

JG

Tami

Profess. Fabric. ou marchand de tamis. N° 131.

 

EV

Tami(g)n-

-eau, -iau(x), Tam–enne, -i(n)ne(s). Proven. Tami­nes (Loc.) avec et sans suff. d’orig. N° 211.

 

EV

Tamignaux

Tamignau, Tamigneau, Tami-gneaux, Tamigniau, Tamigniaux, Taminiau, Taminiaux, w. (Centre) Tamigna, Tamineau, Ta mina il. etc. 1597-98 «Hercules Tamineau» ComptesNivelles, 1598 «Gilles Tameneau» DénWavre, 1685 «Philippe Tamineau» Seneffe, 1704 «Jean Tamineau» BourgLiège, 1708 «Jérôme Tamigneau» Florennes, etc.; ne repré­sente pas un dimin. du NL Tamines ni de w. liég. tamène ‘étamine’ mais un dérivé en -ellu de w. liég. et nam. tamon ‘timon’. – Bibliogr.: J. Herbillon, Les NF Sanspoux, (…) Tami-niaux, Tonglet, DW 7, 1979, 23-30.

lamine.

 

JG

Tamine(s)

Taminne,Tamenne: PlNTamines (N).-

2. Ofr. estamine, LU W. tamène: zeef. BerBN. Vgl.

Taminiau(x).

 

FD

Tamines

Taminne, Tamenne. 1075 «Bernardus de Tamin» ChapFosses, 1289 «Cole de Tamines» CensNamur, 1385 «Je-hans de Taminez» Châtelet; nom d’origine: Tamines, w. tumène (Nr).

 

JG

Taminiau(x)

-(e)au(x), Tamign(e)au(x), -iau(x): Dim. van Ofr. estamine, Fr. étamine: stamijn, zeef(doek). BerBN van de zevenmaker of zever. 1598 Gilles Tameneau, Waver (HERB. 1979); 1647 Joannes Taminiau, Rognée (MUL V).

 

FD

Tamise(t)

Tamisé: Dim. van Fr. tamis: zeef. BerBN van de zevenmaker. Vgl. Taminiaux. 1221 Tamisier, Atrecht (NCJ); 1384 Perre Tamison, Laon(MORLET).

 

FD

Tamiset

Tamisé. Surnom: moy. fr. (Tournai) tamiset, m. ‘petit tamis’ Gdf 7, 636 [MH]. Comp. 1221 «Tamisier» NécrArras, 1280-81 «Thumas Tamisoire» RegTournai, 1552 «Je­han du Frasne dit Tamisseur» Ladeuze, nom de métier. – Quant au NF *Tamison, cf. 14e s. «Aiilys Tamisons» DocLens, 1593 «Philippe Tamison» BourgDinant, 1602-3 «Nicolas Ta-mison» TerriersNamur, 1606 «Pierre Tami-zon» BourgLiège, il pourrait être d’autre origine: Tamison, a tam’jon, àBeauraing(Nr).

 

JG

Tammaecker, de

Verkeerde lezing (Nord, FV) van de Cammaecker. Zie de Kammaker. De naam komt al in de 146 e. in F V voor, b. v. 1390 Jan de Cammakere, St.-Win. (VERGRIETE1968,46).

 

FD

Tampere

-ère, Tempère (NF de Flandre occ.). Peut-être d’anc. fr. (Fribourg) tempère, f. ‘sai­son; quart d’un appointement payé tous les trois mois’ FEW 13, 190a [MH], mais cette forme ne semble attestée qu’en domaine franco-provençal ; ou bien forme néerl. de tempre adv. ‘tôt, de bonne heure’, pic. tempre, w. timpe FEW13, 189a.

 

JG

Tampere

zie Tempère.

 

FD

Tamsin

-syn, -sijn, Tansens : i. Adaptatie van E. T(h)omlinson: zoon van Thom(e)lin, dim. van VN Thomas. 1694-1764 Thomas Tamlusen, (zoon van) Wilhelm Tamlusen, Castleton (Derbyshire) = 1717-1764 Tam(m)elton = Tam(p)son = Tamsin = Tanson (med. J. Calle, Brugge). Tamsin wordt nu Tanssen uitgesproken. – 2. Zie Thomsin.

 

FD

Tamsin

Tamsyn. Probabl. var. de Thomsin, dérivé de Thomas [FD].

 

JG

Tan

Var. van Tant, met t-apocope?

 

FD

Tan-

-sens, -son. V. TAD (Tan).

 

EV

Tan(n)enbaum

Tenenbaum: D.-joodse FN: dennenboom.

 

FD

Tan(n)ier

BerN. Onderwerpsvorm (cas-sujet) naast Fr. tanneur: leerlooier. 1256 Willerme li Taneres, Laon (MORLET); 1380 Werion li Tanieires, Jauchelette (J.G.). – 2. Zie Tasnier.

 

FD

Tanas

N. de bapt. d’orig. hellén. V. Athanase. N° 107.

 

EV

Tanas(e)

Patr. Korte vorm van Gr. HN Athanasius.

 

FD

Tanase

Forme aphérésée de Athanase (prénom d’origine grecque).

 

JG

Tancer

zie Tänzer.

 

FD

Tanchon

NF rare à Tournai, attesté à Parenty (PdC) dès 1595 (GeneaNet); p.-ê. d’origine toponymique, cf. estanchon, dimin. de estan-che ‘barrage’. Cf. aussi Tanson, probabl. distinct.

 

JG

Tanchon

Var. van Tanson. Zie Thompson 2.

 

FD

Tancman

Grafie van D. Tanzmann: danser.

 

FD

Tancre

Var. de Tancré (ci-dessous) ou de Tangre.

 

JG

Tancré

1. Proven. Dép. Olne. — 2. V. TAD (Tank).

 

EV

Tancré

-e, Tancrez, Tanckeré. Nom issu de l’anthrop. germ. thanka-reda [FD], popularisé par le Tancrède de la «Jérusalem délivrée» et le Tangre du poème «Godefroid de Bouillon» (cf. J. Feller, BTD 4, 251). – E. Renard (BTD 26, 265) avait contesté l’explication par Tancrède et proposé le top. tancré d’Olne [JL, NFw2], mais le NF est nettement tournai-sien.

 

JG

Tancredi

Tand- -el, -y. V. TAD (Tank, Tand).

 

EV

Tand(t), (de)

(de) Tant, de Tande, den Tand(t), den Tant, Dantand, Than(d)t, T(h)ans, T(h)aens, Taems, Stans: BN naar de vooruitspringende of opvallende tand(en). 1176 Betto filius Bernardi Tand; 1238 Imma filia Berta Tants, Desselgem (GN); 1326 Willem Tant, Ip. (BEELE); 1356 die Wouter Tans waren, Bs. (PEENE)); 1399 Clais metten tanden = Clais Tand, Ktr. (ARA, SR f°54V°).

 

FD

Tandel

Nom d’origine: Tandel (G.-D. Lux.).

 

JG

Tandre

zie Letenre.

 

FD

Taneré

Tancre(z), Tan(c)keré, Tanc(k)ere, Tankrey, Tancredi: Patr. Rom. vormen van Germ. VN thank-rêd ‘gedachte, dank – raad’: T(h)ancradus (Dip., GN), Tancredus (MORLETI). 1337 Jakemon Tencredui, Dk. (TdT); 1565 Roelant Tancreet; 1576 Denis Tankeret, Niepkerke FV-Aw. (AP).

 

FD

Taneré

Tanret, Tanrez, Tenret: BerN Dim. Taneret < Ofr. tanner, var. (cas-sujet) van tanneur: leerlooier. Zie ook Tannier.

 

FD

Tang(e)

Tanghe(s), Tangue, Thang(h)e, de Tangh, Détang. BerBN van een vakman die een tang gebruikt, smid, timmerman. 1360 Zoetin Tanghen huus, Ktr.; 1398 Nijs van der Smesse dit Tanghe, Geluwe (DEBR. 1970); 1424 Rugger Tanghe… temmerman, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. In de i8e e. werd de uitheemse naam Tahon (Wvl. uitspr. taong) aïs Tange begrepen en gereïnterpreteerd: 1/28 CarneYms Taon (vaàer van) 1745 Corn. Tanghe (vader van) 1774 R.V.

 

FD

Tang(h)e

1. Proven. Dép. Grim-berge et Stavele. — 2. Profess. Tan g, „ Tenaille ». N. de celui qui en fabriquait, en vendait ou s’en servait. NOB 131, 189. — 3. V. TAD (Tank).

 

EV

Tanger

Tangre, zie Letangre.

 

FD

Tanghe

Tange, Tanghes, Tangue. 1398 «Nijs van der Smesse dit Tanghe» Geluwe (Cour-trai); moy. néerl. tang ‘pinces, mouchettes’, surnom de forgeron [FD].

 

JG

Tangle

Var. (avec échange des liquides r > l ) du suivant?

 

JG

Tangle

Wellicht var. van Tangre, met r/1-wisseling.

 

FD

Tangre

Surnom: âne. pic. tangre ‘désireux, impatient’ FEW 17, 306b, cf. aussi Tancre et Letangre.

 

JG

Tanguy

Bretonse FN Tangui Vurige hond > vurige strijder'(LEMENN).

 

FD

Tanguy

NF importé de Bretagne, issu d’un an­cien prénom breton signifiant ‘ardent comme un chien au combat’ (Deshayes 51).

 

JG

Tanier

cf. Tannier.

 

JG

Tanier

zie Tannier.

 

FD

tanière

Proprement : ,,Terrier du blaireau ». Proven. : Tasnire (Tas-senier, Dép. Rebecq et Haute-Croix).

 

EV

Tanis

Var. van Danis?

 

FD

Tanke

Patr. Korte Germ. thank-naam: Dancho, Thancho (MORLET) of verkorting van Dankraad, Dankaard. 1303 van Jan Dankarde f. Tanx, Lissewege (VERKEST); 1305 Jehan Tanc, 1308 Janet Tancke, Ip. (BEELE).

 

FD

Tankeré

Tankrey, zie Taneré.

 

FD

Tanner

1. Profess. ,,Tanneur ». Sy-non. flam. : Duyvettere. — 2. V. Tanière.

 

EV

Tanner

Deze FN kan de onderwerpsvorm (cas-sujet) zijn van Fr. Tanneur, maar ook Mnl. taenre, met zelfde bet.: (leer)looier. Tannere (TENGVIK). BerN. 1180 Erenbold Tanra, Bg. (LEYS1959′); 1268 Piterkinus Tanre, Ip. (BEELE).

 

FD

Tanneur

1286 « Will. de le Rue, li tanneres» Det-tesYpres, 1327 «Braibant le Taneur» Comptes-Mons, 1444 «Wauthier le Tanneur» TerreJauche, 1449 «Guys le Taneur» AidesNamur, 1693 «Jean Taneur» BourgLiège; nom de métier: fr. tanneur.

 

JG

Tanneur

Letenneur: BerN Ofr. taneur, Fr. tanneur: leerlooier. 1223 Gontero le Taneur, Dk. (SMTI); 1249 Bertin le Taneur, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Tannier

Tanier. 1380 «Werion li Tanieires de Jacelette» RentierRamée, 1649 «Mathieu Ta­nier» BourgNamur; nom de métier: anc. w. tannier ‘tanneur’ ; cf. aussi Tanniere (ci-des­sous).

 

JG

Tannière

Tanniere. Cas sujet ou fém. de Tan-(n)ier (ci-dessus, cf. la mention de 1380) plutôt que nom d’origine : fr. tanière, cf. aussi Tesnière.

 

JG

Tanret

-ez, zie Taneré.

 

FD

Tanrez

Proven. 1. D’Hanret (Loc.). V. Tabary. Nos 79, 209. — 2. Tenre (Dial., ,,Dendre »), avec suff. -et, d’orig. N° 211.

 

EV

Tans

1776 «Guilleaume Tans (orig. de Monte-naken)» BourgLiège; cf. Tha(e)ns.

 

JG

Tans

Zie (de) Tand(t).

 

FD

Tansens

zie Thomsin, Tamsin.

 

FD

Tanson

Un dérivé en -eçon de Constant (Carnoy 92) est peu probable; p.-ê. à rapprocher de: 1643 «Jacques de Tanison» BourgNamur. Cf. aussi Tanchon.

 

JG

Tanson

zie Thompson.

 

FD

Tant

1. Tand, ,,Dent ». Car. phys. N° 261. — 2. V. TAD (Tand).

 

EV

Tant

Surnom: moy. néerl. tant ‘dent, encoche, etc.’.c/DeTandt.

 

JG

Tant, (de(n))

zie (de) Tand(t).

 

FD

Tantin

V. TAD (Tand).

 

EV

Tanton

Nom d’origine: Tanton, à Froidfontaine (Nr).

 

JG

Tanton

Taunton: PlN Tanton in Vonêche (N). -2. Zie Tantôt.

 

FD

Tantôt

1.  Proven. D’Hampteau. V. Tabary. N08  79,  209. — 2.  Car.

mor. N. de temporisateur. -— 3. V. TAD (Tand).

 

EV

Tantôt

-ost, -ôt, -on: Patr. Afl. van Germ. VN Tando (MORLET I), Tanto. Tanton kan ook de voorwerpsvorm zijn van Tanto.

 

FD

Tantôt

Tantôt, Tantost. Soit délocutif : fr. tantôt, soit surnom à valeur obscure: dérivé de tant avec le sens de ‘un peu’ (Dauzat 563)?

 

JG

Tänzer

Tenzer, Tenter, Tanzer, Tancer: D. FNTànzer: danser.

 

FD

Taon(t)

Tahon, Thaon: Fr. taon: horzel, daasvlieg, paardenvlieg. BN voor een vervelende, lastige kerel. Op het wapen van Tahon (146 e. Blangies, Wihéries) staan drie horzels (VS 1978,384). 1245 lulain le Tahon, Dk. (TTD); 146 e. Tahon, Rijsel (DUPAS 103). Zie ook Tange 2.

 

FD

Taont

cf. Tahon.

 

JG

Taormina

PlN in Sicilië.

 

FD

Tapai

Tapay: LU W. afl. van tape: klap (J.G.)?

 

FD

Tapay

Tapai. Dérivé w. liég. en de tape avec le sens de ‘petite gifle’ ?

 

JG

Tapernoux

NF attesté en Ardèche depuis 1639 (GeneaNet), d’origine obscure.

 

JG

Tapernoux

V. Taverne. Tapie. Proven. ,,D’Abée » (Loc). V. Tabary. Nos  79,  209.

 

EV

Taphet

NF poitevin, bien attesté dans la Cha­rente au 17e s., importé au 19e s. à Mouscron, d’origine incertaine mais sans doute distinct du nom de métier contenu dans la mention liégeoise 1458 «Johan de Frangné le tap-pehier» GuillLiège.

 

JG

Tapijt

1398 «Griele Tapijt» Lauwe; var. néerl. du suivant.

 

JG

Tapis

1275-76 «Jakemes As Tapis» RegTour-nai; surnom de marchand ou de fabricant de tapis. Cf. aussi 1302 «Mahius li Tapiscieres dou Celier» LoiTournai, 1527 «Estienne Brincquebenghe tapisseur» DénLens.

 

JG

Tapis

Tapie: Fr. tapis, Mnl. en Ndl. tapijt:

vloerkleed, tapijtwerk, behangsel. BerBN van de tapijtwever. 1335 Raoul le tapissier, Laon (MORLET); 1369 Daneel Tapijts huus, Ktr. (DEBR. 1970); 1390 Giel. de Tapytwevere (DE MAN1949,622).

 

FD

Tapproge

Ndd. Zoals Ndd. Clopprogge BerN van de

roggedorser.isss Clawes Tapperogge, Moitin (NN).

 

FD

Tapproge  

Profess.   Tapper   Rogge, ,,Roger le débitant de boisson ».

 

EV

Taquet

1. Proven. ,,D’Achet » (Dép. Hamois). V. Tabary. N08 79, 209.

—   2.   Profess.   Taquet   (Dialecte pic.), ,,Ouvrier à la tâche ».

 

EV

Taquet

Tacquet. 1279-80 «Anniès li femme Taket» RegTournai, 1295-1302 «Jehans Ta-kés» ImpôtArtois, 1316 «Taket de Popioele» TestTournai, 1335 «Taket» ComptesMons; paraît être un prénom, p.-ê. dérivé en -et (avec aphérèse) de la forme pic. de Eustache; ou bien surnom: taket, taquet ‘objet pointu; barbiche’ (cf. P. Ruelle, Mém. et Public, de la Société des sciences, arts et lettres du Hainaut, 72, 1958,65).

 

JG

Taquet

Zie Tacquet.

 

FD

Taquin

1. Car. mor. ,,Homme taquin ». — 2. V. TAD (Tak).

 

EV

Taquin

Tacquin. 1724 «Jean-Joseph Tacquin» BourgNamur; surnom: moy. fr. taquin ‘homme violent; avare’ FEW 17, 298-9 [JMP].

 

JG

Taquin

Tacquin: Patr. Vleivorm van Germ. dag-naam; vgl. Tacken.

 

FD

Tarabout

1. Proven. ,,D’Arbo » (Dép. Monstreux). V. Tabary.

—  2. Car. mor. Tarabat (Ane. fr.), ,,Vacarme ».  N.   d’H.   bruyant.  — 3. V. DARIDO.

 

EV

Tarallo

BN It. naam van een gebak.

 

FD

Tarbe(s)

PlN Tarbes (Htes-Pyr.).

 

FD

Tarchamp

Tarchamps. 1659 «Tarchamps (NP)» DénSalm; nom d’origine: Tarchamps, com­mune du Lac de la Haute-Sûre (G.-D. Lux.).

 

JG

Tarchamp(s)

PlN Tarchamps (GH).

 

FD

Tarcile

Proven.    ,,D’Arcy »    (Dép. Forville). V. Tabary. NOB 79, 209.

 

EV

Tarde

1. Proven. Loc. fr. — 2. V. DARIDO.

 

EV

Tardier,

Tardy, Tardieu (forme picarde). 1210 «Bernart Tardis» NécrArras, 1275 «Jehans li Tardius» Flobecq, 1280 «Ernoul Tardier» St-Quentin, 1286 «Henris li Tardius», «Maroie li Tardie» CartMons, 1294 «Daniel le Tardiu» Tournai, 1579 «Jaspar Tardy» BourgNamur; surnom: moy. pic. tardieu ‘tardif, attardé’ FEW 13/1, 118a; Flutre, Moyen picard 349 (au Moyen Âge, nom propre donné au limaçon, notamment dans Renart le Nouvel du Lillois Jacquemart Giélée, éd. par H. Rousel, 1961, 333b) [MH].

 

JG

Tardieu

Car. mor., ,,H. lent ».

 

EV

Tardif

Comme le précédent, surnom: anc. fr. tardif ‘lent, paresseux’ FEW 13/1, 118a.

 

JG

Tardif

Tardivaud, Tardieu, Tardie(r), Tardy: Ofr. tardif: laat, traag. BN. 1270 Renier Tardiu; 1280 Ernoul Tardier, St-Q. (MORLET); 1275 Jehans li Tardius, Vloesberg(VRs7v°).

 

FD

Taremol

zie Termolen.

 

FD

Targ

1. Proven. ,,D’Arc » (Loc.). V. Tabary.  Nos   79,   209.   —   2.  V. DARIDO.

 

EV

Targe

-ez: grafie voor Target, dim. BerN voor de schilddrager of schildenmaker. Vgl. De Beukelaar. 1539 G. Targie, Valencijn-Aw.; 1552 Joachim Terzie, Condé-Aw. (AP).

 

FD

Targe

Probabl. surnom: anc. fr. large ‘bouclier’ FEW 17, 315a.

 

JG

Targe

Tersi, Tersy, Targé, Targez: Ofr. targe, waaruit Mnl. targ(i)e, tarse, tergie: schild.

 

FD

Targé

Targez. Surnom: sans doute part, passé de anc. fr. targer, w. târdjî, taurdji ‘tarder, traîner, s’attarder’ FEW 13/1, 116b-117a, cf. Letargez.

 

JG

Targnion

1454 «Mathir Jamair de Tairgnon», 1506 «Ponchin de Targnon» CoutStavelot, 1544 «Michiel de Targnon» DénStavelotMy; nom d’origine: Targnon, w. târgnon, à Stou-mont, Francorchamps, Lorcé, Fraipont (Lg).

 

JG

Targnion

PlN Targnon in Stoumont, Francorchamps, Lorcé, Fraipont (LU). 1506 Ponchin de Targnon, Stavelot (J.G.).

 

FD

Tarin

Ofr. tarin: gouden munt. BerBN van een wisselaar. 1328 Jehan Tarin, St-Q. (MORLET).

 

FD

Tarin

Pour Dauzat 563, surnom de changeur: anc. fr. tarin ‘sorte de monnaie d’or, lingot’, mais le NF étant surtout hennuyer, le nom de l’oiseau est aussi possible (cf. ALW 8, 136-7).

 

JG

Tariton

Tart. V. DARIDO.

 

EV

Tarlet

1771 «Marie-Agnès Tarlet» Bourg­Namur; de la même famille que le suivant?

 

JG

Tarlier

Surnom d’artisan: celui qui manie la tarière, anc. fr. tarelle FEW 13/1, 113a; cf. aussi Terelle.

 

JG

Tarlier

Tarlet: Afl. van Ofr. tarele, Fr. tarière: avegaar (boor). BerBN.

 

FD

Tarnaud

Var. van Fr. FN Ternault < Ofr. ternal: wijnmaat. BerBN.

 

FD

Tarras

zie Terras(se).

 

FD

Tarry

Wellicht var. van Terry.

 

FD

Tart

1. Proven. ,,De Harre » (Loc.),

V. Tabary. N08 79, 209. — 2. V.

DARIDO.

 

EV

Tart

cf. Tarte.

 

JG

Tart

zie Tarte.

 

FD

Tart(e)

BN voor een taartenbakker. ±1300 Andriex Tarte, PdC (BOUGARD); 1340 Henrici Tarte, Meensel (C. BAERT).

 

FD

Tartar(e)

Tartari, -ro, -relli: Volksnaam van de Tartaar. Of BN naar de donkere huidskleur. 1558 Willem Tartare, St.-Win. (VERGR. 1968); 1563 Hans Tartara alias Vlaminc, Ip.-Aw. (AP).

 

FD

Tartarin

1240-41 «Tartarus» CharitéTournai, 1289 «Henris Tartarins» Fleurus, 1364 «Je­hans Tartarins» PolyptAth, 1427 «Thibbaut Tartarin» Ladeuze, 1541 «la vesve Tartarin» Cambron-St-Vincent; ethnique: Tartrare, de Tartarie, avec le sens de ‘brun de peau’. -Bibliogr. : J. Herbillon, Tartarin, NF dans l’onomastique w., RIO 9, 1957, 305-6; cf. également M. Arnould, NP en Hainaut, 59.

 

JG

Tartarin

Ofr. volksnaam van de Tartaar. 1277 Jean Tartarin, Laon (MORLET); 1288 Tartarin de Runescure = 1332 Tartarus de Renescure (DF XIII, 465); 1289 Henris Tartarins, Fleurus. – Lit.: J. HERBILLON, Tartarin, nom de famille. RIO 1957, 305-306.

 

FD

Tartavel

Ofr. tartevele: ratel, klepper waarmee een melaatse zijn komst meldde. BN.

 

FD

Tartavel

Surnom: anc. fr. tartavele ‘crécelle; cliquette de lépreux’ FEW 13/1, 108b.

 

JG

Tarte

Tart, Tate. 1289 «Maguins Tarte», 1294 «Jehans Tarte» CensNamur, 1295-1302 «Ro-bers Tarte» ImpôtArtois, 1317 «Gouces Chalde Tarte et Adignans filz Chalde Tarte de Ruth» CartStHubert, 1444 «Jehan Tate» Seules, 1689 «Jehenne le Tatte», «Gille le Tatte» Dén-Lierneux, 1696 «les orphelins Henry Tarte» Libin; surnom: fr. tarte, w. liég. tàte ‘tarte, tartine beurrée’ FEW 13/2, 112a, comp. aussi 1388 «Massonet Mangnoit Tarte [w. liég. magneû d’tâtes]» GuillLiège. Cf. aussi Tatay.

 

JG

Tartière

Tartiere. 1352 «Jehane le Tartiere», etc., NécrArras; nom de métier: anc. fr. tanière, f. ‘qui fait des tartes, marchande de tartes’ Gdf 7, 652, FEW 13/2, 112b.

 

JG

Tartière

Tartiere: BerN van de taartenbakker. 1352 Jehane le Tanière, Atrecht (NCJ).

 

FD

Tartwijk, van

PlN in Schijndel en Sint-Oedenrode (NB): 1341 Tartwyck (med. W. Veekens, Boxtel); 1404 Michiel van Tardwijk, St.-Oedenrode (PDB); 156 e. Huybert Lambertszoon van Tardwijc, St.-Oedenrode (med. F.K.M. Mars, Den Bosch).

 

FD

tarwe

,,Froment ». Profess. Produc­teur ou vendeur de froment. N08

131, 165. — Taerwe, Terwecoren, ,,Blé de froment ».

 

EV

Tarwé

Tarwe. 1328 «Jan Tarwe» Ypres; néerl. tarwe ‘froment’, surnom de boulanger ou de meunier [FD].

 

JG

Tarwé

zie Taerwe.

 

FD

Tas

Tasch, Tassche. 1399 «Clais Tassche» Bruges ; surnom de fabricant de sacs, néerl. tas [FD].

 

JG

Tas

Tasch,Tass(e), Tassche, Tesch(e),Thas. BerBN van een tassenmaker. 1399 Clais Tassche; 1396 Pieters Tasschemakers huus, Bg. (SIOEN); 1430 Henric Tessche, Her. (DERCON). – 2. Tas is evtl. ook een adaptatie van een It. FN, b.v. Tasso. 1549 Cam. Tas, Mantua-Aw. (AP).

 

FD

Tas-

Tass-. Thème hypocor. tiré de Istace, Stasse, formes w. de Eustache. m Dérivés: Tassart. 1338 «la femme Tassait le toillier» ComptesMons, 1356-58 «Maroie veve Tassart Boudin» PolyptAth, 1422 «Gil-liart Tassart» ComptesMons, 1514 «Jehan Tassart» Ladeuze. – Tasset. – Tasia, Tasiat, Tasiaux, Tassiaux, Taziaux. 1520 «Denis Tazial» = 1533 «Denis Taziat» Presles, 1524 «JohanTassea» Malmedy, 1558 «Jehenne Ta-zeau», 1602-3 «Robert Tazeau» Terriers-Namur, 1585 «Feuillen Tazeau» RPSpontin, 1629 «Jean Tasseau», 1698 «Jean Tasiaux» BourgNamur; cf. aussi Thésias, Thézia. –Tassin, Tassain. 1302 «Tassins li Babineres» LoiTournai, 1323-24 «Tassins li Hoirs» ComptesMons, 1489 «Tassin le Marischal» JusticeBastogne, 1618 «Tassin Toron» Bourg­Namur, 1748 «les enfants Tassin» Nandrin. –Tassinon. – Tassignon, cf. aussi Tastenhoye. –Tassou, Tassoul. 1784 «Jean-Baptiste Tas-soûl» BourgNamur. – Tasseroul. – Tassot. -Taskin, Tasquin. – Peut-être aussi Tassogne.

 

JG

Tas(s)ch(e)

Proven.   Dép.   Ardoye et Roulers.

 

EV

Taschereau

Dim. van Ofr. taschier: aannemer die een aanbesteed werk uitvoert, Mnl. tas(ch)werk.

 

FD

Tasia(ux)

zie Tasseel.

 

FD

Tasiaux  

1.    Proven.    Tahiaux   ou Tasiaux   (Dép.   Hastière-Lavaux).

Dérivé du latin Taxas, ,,If ». — 2. V.   TAD   (Taz).   Synon. :   Tahay, Tazat .

 

EV

Taskin

Tasquin, Tosquin(et): Patr. Dim. van Istas, de HN Eustachius.

 

FD

Tasnier

sans doute aussi Tasseny, Tacheny. 1701 «Jean-François Tassenier», 1706 «An­toine Tasnier» BourgNamur, 1764 «Jacques-Joseph Tasenier (orig. de Namur)» Bourg-Liège; probabl. dérivé en -ier de w. nam. tasson ‘blaireau’, non attesté comme tel par la lexicographie gall-romane FEW 13/1, 145b, surnom de chasseur de blaireaux?

 

JG

Tasnier

Tan(n)ier, Tanniere, -ièr(r)e, Thénières, Teniers, Theuniers: PlN Ofr. tanier, ta(i)snière, tesnière, tanière, tesnier: dassenhol. PlN in Hove (H), Galmaarden, Heikruis (VB).i46o Jehan Taisnière; 1490 Thumas Tainière, Aat; 1527 Joh. Taisnier de Aeth (MULIII). De schilder David Teniers de oude (1582- Aw. 1649) is de kleinzoon van Joachim Taynière en de achterkleinzoon van Thomas Taynière uit Aat. – Lit.: M. DE PAUW, David Teniers le Jeune, ses ancêtres, ses armoiries et sa noblesse. Bull. Comm. roy. d’Hist. 68 (1909), 23. -J. DE WERT, Origine wallonne des peintres Teniers. Bull. Comm. roy. d’Hist. 80 (1911), 287-319. -F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Teniers. VS 31 (i995), 259-260.

 

FD

Tasnier

V.  Tanière.

 

EV

Tasnon

zie Tassignon.

 

FD

Tasquin

Tass- -aert, -(a)in, -enon, -roui, -et, -ignon, -oui. V. TAD

(Taz).

 

EV

Tass-

cf. Tas-.

 

JG

Tassa(e)rt

Tassard: Mnl. tassaert: gierigaard, potter. 1376 Hannin Tassaerd, Ip. (BEELE). -2. Patr. Afl. van HN Eustachius. 1380 a Tassard le Foulon pour iiii poises et i quart de froumage, Ktr. (RAK); ±1300 Tassars de Kierestede, Tassart Blanchart, PdC (BOUGARD); 1404 Tassart Witasse, Laon (MORLET).

 

FD

Tassain

zie Tassin.

 

FD

Tasschaert

Afl. van Mnl. tassche: tas, zak. BerN. 1165 Balduini Taschart, WV (LEYS1952).

 

FD

Tassche

Tass(e), zie Tas.

 

FD

Tasseel

Tassel, Tastiel, Tass(i)aux, Tasia(ux), Thasiaux, Tasiat, Taziaux, Tausia, Thésia(s), Thesias, Thézia, Thezia: Patr. Rom. dim. van HN Eustachius. 1256 Pieres Tassiaus, Atrecht (NCJ); 1583 Pieter Tasseel f. Eustaes, FV (VERGR. 1972); 1504 Henri Eustache de Corioule = Henri Taseau de Corioule; 1644 Robert Tesiaux = Tesseau (Midd. 1972,208-210).

 

FD

Tassel, van

PlN Tessel/Texel (NH). Van Tassel stamt af van 1624 Cornélius Jansen van Texel (med. R. Van Tassel, Berchem).

 

FD

Tassen-

Tasten- -(h)oy(e). Proven. D’Assenois (Loc.) ou D’Astenoit (Ane. N. d’Esneux) ou d’Astenet (Dép. Lontzen). V. Tabary. N08 79, 209.

 

EV

Tassenon

-oy, -oe(y), zie Tassignon.

 

FD

Tassenoy

Var, avec assimilation de st > ss, de Tastenoy, Tastenhoye.

 

JG

Tassens

-ent, zie Tassin.

 

FD

Tasseny

cf. Tasnier.

 

JG

Tasseny

Tacheny: Var. van Tasnier. 1701 J. F. Tassenier, Namen (J.G.).

 

FD

Tasseroul

Patr. Afl. van VN Eustache.

 

FD

Tasset

Tasté, Taste, Tessé: Pair. Vleivorm op-et van

Istace, HN Eustachius.

 

FD

Tassi(g)non

Tas(se)non,Tastnon,Tassenoe,-o(e)y: (NDLR:) dimin. de Tassin.

 

FD

Tassiaux

zie Tasseel.

 

FD

Tassier

1373 «Maistre Giles li Tassire» Guill-Liège, 1780 «la veuve Nicolas Tassier» Char-leroi; probabl. nom de métier: moy. fr. (Lille, 1543) tassier ‘fabricant de bourses’ FEW 17, 322a [JMP].

 

JG

Tassier(s)

1. Profess. Tasschier (Ane. fr.), ..Ouvrier à la tâche » ou Tassier, ,,Fabric. de tasses ». •— 2. V. TAD (Taz).

 

EV

Tassier(s)

BerN van de maker van of de handelaar in

beurzen, tassen.

 

FD

Tassigny

1204 «Anselmus de Tassigny» Cart-Orval, 1472 «Henry de Taissigny» Montquin-tin; nom d’origine: Tassigny, arr. de Sedan (Ardennes).

 

JG

Tassigny:

PlN Tassigny (Ard.).i2O4 Anselmus de

Tassigny, Orval (CAO); 1557 Georgius Tassigny,

Luxemburgensis nobilis (MUL IV).

 

FD

Tassin

-ain, -ijns, -yns, -ens, -ent, Tess(e)in, -ens: Patr.

Vleivorm van VN Istace, HN Eustachius. ± 1300

Tassins dou Hamiel; Tassin Feré, PdC

(BOUGARD); 1564 Andr. Tassijn, Dk.; 1582 P. Dk.-Aw. (AP); 1535 Walterus Tessens de

Meerhout(MULIV).

 

FD

Tassini

-one, -oni: It. Patr., afl. van Tasso < (wellicht)

Germ. naam.

 

FD

Tasson

Tasso(t),Tassou(l): Patr. Rom. vleivormen op

-on, -ot en -oui van Istace, HN Eustachius. 1192

Johannis Tasson, Kamerijk (CDH); 1543 Claeis Tasson, Roes. (AERBEYDT 96).

 

FD

Tasson

Tesson. 1444 «Batier le Tesson», «Gérard le Tasson» AidesNamur, 1621 «Gri-goire le Tesson» Louveigné AnthrLiège, 1728 «Nicolas Tasson» BourgNamur, 1761 «Marie-Madeleine-Anne Tesson (orig. de Rouen)» BourgLiège, 1773 «Andreae Tasson» La Gleize ; surnom : w. nam. tasson, w. liég. tesson ‘blaireau’, mais également, au fïg., ‘lourdaud, ‘femme malpropre, mégère’ (à Jamioulx) FEW 13/1, 145a.

 

JG

Taste

Tasté. NF qui pourrait être d’origine fran­çaise (plutôt toponymique) ou que l’on pour­rait rattacher à anc. fr. tast ‘tact, toucher’ (nombreux sens dérivés) FEW 13/1, 140b, cf. 1362-63 «Gilliars de Froimont c’on dist le Tast» PolyptAth.

 

JG

Tasté

Taste, zie Tasset.

 

FD

Tastenboys

Forme altérée du suivant, avec remotivation sur bois.

 

JG

Tastenoe

-(h)oy(e): Patr. Rom. vieivorm van VN

Istace, Eustache, HN Eustachius. Vgl. Tassin. 1491

Wilhamme Cailli dit Stassenoy, Tubize (med. R.

Tastenhoye); 1624 Rogerius Tassalon, Bs.; 1629

Petrus Tasseloon, Halle; 1669 Jac. Ferd. Tassinon,

Lv. (MUL V-VI); 1617 Paulus Tisinoy, Ternat; 1624

Stephanus Tasteno, Dworp; 1719 Phil. Tastino,

Hoeilaart = Tastenhoye (VS1985,304); 1776 H. J.

Tassignon, Petit-Enghien; 1773 Lud. Jos.

Stassignon, Zinnik (MUL VIII). – Lit.: R.

TASTENHOYE, Généalogie Tastenhoye, Tastenoye,

Tastenoy, Tastino, Brussel, 1990.

 

FD

Tastenoy

-oye, Tastenhoy,   -hoye, Tastenoe,

etc. À rapprocher de Tassignon, dont il serait un avatar [FD].

 

JG

Tastenoy(e)

-hoy(e), -oe,Tastnon, zie Tassignon.

 

FD

Tastiel

zie Tasseel.

 

FD

Taszman

BerN van de tassenmaker, beurzenmaker.

Vgl. Tasschemakere, Ip. (BEELE).

 

FD

Tat-

-erman, -on. V. TAD (Tad).

 

EV

Tatar

Tatard, Tatas. 1280 «Johannes Tatars» PolyptLiège, 1289 «Warniers li Tatars et Co­lins li Empereres» CensNamur, 1292 «Jehans Tatars» CartValBenoît, 1303-7 «Tatars d’Otep-pe» PolyptSalzinnes, 1364 «Maron veuve de Gerar Tatar li hulheur» GuillLiège; ethnique: Tatar, altéré en Tartare, cf. aussi Tartarin.

 

JG

Tatar(d)

Tatas: Volksnaam van de Tartaar. 1280 Joh.Tatars,Luik(J.G.).

 

FD

Tatay

Dimin. en -ellu > w. liég. de Tarte, Tate.

 

JG

Tate

cf. Tarte.

 

JG

Tatenhove, van

PlN, vgl.Tatendorf, Tatenhorst (NS), Tatenberg (Hb.), Tatenhausen (NRW),

Tautenhofen (BW).

 

FD

Tater

cf. Taeter?

 

JG

Tater(man)

Wellicht D. FN Tatter: Tatar, d.i. Tartaar, ook zigeuner.

 

FD

Taton

NF attesté dans les Ardennes dès le 17e s., apparu vers 1720 à Havelange et Couvin (GeneaNet), cf. aussi 1780 «Jacque Taton» Charleroi; nom issu au cas régime de l’an-throp. germ. Dado, avec mutation consonan-tique (Dauzat 564, Morlet 919).

Tau. Cf. 1255 «Giles Tau de Neele» NécrArras; NF d’origine incertaine qui, à Liège, pourrait être d’origine ail. (var. de Dau) ou fr. (d’un NL à déterminer).

 

JG

Taton

Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VNnDado, Tato (MORLETI).

 

FD

Tattegrain

Profess. ,,Expert en grains ». Compar. : Tastevin.

 

EV

Taub

Taubmann: D. BN van een dove. Taubenblat(t): D-joodse FN.

 

FD

Tauber(t)

Teub(n)er: Mhd. über: doffer. BerN van de

duivenhandelaar. Vgl. Duyver.

 

FD

Tauburiaux

V.  Tambour.

 

EV

Taufstein

Taustein: D. Taufstein: doopvont.

 

FD

Taulet

cf. Thaulez.

 

JG

Taulet

Zie Tolet.

 

FD

Taulez

Proven. ,,D’Aulet » (Dép. Gomzé). V .Tabary. Nos 79, 209.

 

EV

Taunton

zie Tanton.

 

FD

Taupe

Taupin(art): Fr. taupe: mol. BN, wellicht voor een blinde, of naar de grijze kleur. Vgl. Talpe, de Mol. 1306 Jehan Taupin, Senlis (MORLET).

 

FD

Taupin

1. Proven. D’Aubin (Dép. Neuf château lez Visé). V. Tabary. N08 79, 209. — 2. Car. mor. ,,Homme qui opère dans l’ombre (comme la taupe) ». •— 3. Profess. ,,Sappeur ». Nos 288, 290.

 

EV

Taupin

Dimin. de taupe, p.-ê. avec le sens de ‘aveugle comme une taupe, ignorant’ (Dauzat 564); ou bien déverbal de fr. taupiner ‘manier brusquement et sans soin’, w. tôpiner ‘gour-mer, rosser, battre’ FEW 13/1, 65a. – Dimin. péjoratif: Taupinart.

 

JG

Taureau

 (NF rare en Belgique). Sans doute var. de Thoreau.

 

JG

Taurel

-eau, zie Torel.

 

FD

Taurin

Lat. HN Taurinus (MORLET II)? Wsch. veeleer var. van Thurin, Thourin.

 

FD

Taurin

Prénom, du lat. Taurinus, nom de deux saints dont l’un fut évêque d’Évreux (Morlet 919); ou bien surnom: moy. fr. taurin (adj. de couleur) ‘relatif au taureau’, pic. (St-Pol) tau­rin ‘jeune taureau’ FEW 13/1, 13Ib. Cf. Dic-PatRom 1997, 272-8 (avec carte).

 

JG

Taurissen

zie Toris.

 

FD

Taus(s)ig

Tausic: Wsch. Slav. FN. Misschien afl. van PlN Taus in Bohemen (DN).

 

FD

Tausia

Var. de Tasia?

 

JG

Tausia

zie Tasseel.

 

FD

Taustein

zie Taufstein.

 

FD

Tautaint

Proven. 1. Houtaing (Loc.). — 2. Hautain (Loc.). (Loc.). V. Tabary. Nos 79, 209-

 

EV

Tauwenberg

Verspreide D. PlN Taubenberg. 1368 Godfrid Dubenbergh, Greifswald (BRECH.).

 

FD

Tavano

-ani: It. BN Tafani < tafano: horzel.

 

FD

Tavel

Taveau, -iau(x): i. Ofr. tavel: lint, passementwerk, galon. BerBN of BN. 1475 Ancelot Tavaulx, Senlis (MORLET). – 2. PlN Tavel (Gard) of Tavaux (Aisne). 136 e. Henris de Taviaus, Laon (MORLET).

 

FD

Tavel

Taviaux. 1280-81 «Adans Taveaus li mierchiers» RegTournai, 1641 «Jean Tavau» BourgNamur; surnom métonymique de mer­cier (cf. la mention toumaisienne de 1280-81) d’après l’anc. fr. tavel ‘ruban, galon, carré d’étoffe’ ; cf. aussi Tavlet.

 

JG

Tavenaux

cf. Tavernel.

 

JG

Tavenier

-iers, cf. Tavernier.

 

JG

taverne

 (Anc. fr.). ,,Cabaret ». 1. Profess. N. de tenancier. N° 200. Tave(i)rne, Tavernier(s). — 2. Proven. Dép. Ampsin et autres L.D. Tapernoux. Taverne (L.D.), avec suff. -au(x), d’orig. N° 211.

 

EV

Taverne

Taveirne, Taffeirne, -eiren, Tavergne, Tavernel, Tavenaux,Taverna, -nini: BerBN van de tavernier, de waard die een taveerne heeft. 1349 Magne Deletavierne, Dk. (TdT); 1472 Andrieu Taverne, Dk.(TTT).

 

FD

Taverne

Taveirne, Tavergne. 1295-1302 «Je­hans de le Taverne», etc., ImpôtArtois, 14e s. «Elis feume Taverne atot ses dois fis» Dén-Hesbaye, 1449 «Massart dele Taverne» Aides-Namur, 1581 «Johan Taverne orfèvre» Bourg-Liège, 1623 «Elias Taverne» DénChimay; fr. taverne ‘auberge’, nom de résidence.

 

JG

Tavernel

Tavenaux. Dérivé en -el/-eau de fr. taverne (cf. ci-dessus), cf. aussi 1554 «Jehan Tavernelle» BourgNamur, 1552 «Servais Ta-vernalle» SubsidesNamur (dérivés fém. en -elle}.

 

JG

Tavernier

Taverniers, Tavenier, Taveniers, Tafniez (forme contractée). 1257 «Morin le Tavernires» DettesYpres, 1294 «Colins le Ta-vreniers» = 13e s. «Colins li Taverniers» CensNamur, 1365 «le femme Wille dou Parch des taverniers» TailleMons ; nom de profes­sion: fr. et moy. néerl. tavernier ‘aubergiste, cabaretier’.

 

JG

Tavernier, de

(de) Taevernier, de Ta(e)venier, Tave(r)nier(s), Tafniez: BerN van de tavernier: herbergier, kastelein, waard. 1285 Gherart de Tavernier, Cent (CG); 1394 Janekin fille Danele Staverniers, Ip. (BEELE); 1398 Jan Tavernier, Wingene (DEBR. 1970).

 

FD

Taviaux

cf. Tavel.

 

JG

Tavier

PlN Tavier (LU). 1291 Pierre de Taviers, Luik (AVB). – 2. PlN Taviers (N). 1557 Jehan de Taviers, Namen (RBN).

 

FD

Tavier

pron. w. et fr. Tavyër. 1607 «Jean Tavier» BourgNamur; nom d’origine: Tavier-lez-Nandrin, w. tavyêr (Lg) [non point Taviers-sur-Mehaigne (Nr), w. tavyè].

 

JG

Taviet

1605 «Michel Tavelet», 1767 «Marie-Françoise Taviet» BourgNamur; forme con­tractée de tavelet, dérivé en -et de l’anc. fr. tavel, cf. Tavel, ou bien surnom à partir de la famille de tavelé ‘tacheté’ FEW 13/1, 10 [JMP].

 

JG

Taviet

1673 «Mathieu Taviet» BourgNamur; nom d’origine: Taviet, près d’Achêne (arr. Dinant) ou Taviers-sur-Mehaigne, w. tavyè (arr. Namur).

 

JG

Taviet

PlN in Achêne (N).

 

FD

Tavlet

Dim. van Tavel 1.1605 Michel Tavelet, Namen (J. G.).

 

FD

Tawe

Proven. Tawe (Dép. Liège).

 

EV

Tawe

Surnom: w. liég. tawe ‘tuffeau’ 13/2, Ib, aussi comme nom d’origine: cf. xo lès tawes, è fond dès tawes, l.-d. de Liège DL 629a [JL, NFw].

 

JG

Tawry

Peut-être nom de profession: w. liég. *tawerf [non attesté] ‘celui qui extrait du tuf­feau’ ?

 

JG

Tax

Zie Tak.

 

FD

Taxhet

1. Proven. D’Achet (Loc.). V. Tabary. N08 79, 209. — 2. V. TAD (Tak).

 

EV

Taxhet

Taxquet, cf. Tahet, Tahay?

 

JG

Taxquet

Ta(x)het: W. var. van Fr. FN Tasquet, dim. van tasque, tasche: beurs, tas. BerBN. Vgl. Tachelet, Beurskens. 1442 Martinus Tasket, Attrebat.dioc-(MULI).

 

FD

Tay

Taya(e)r(t), Taymans. V. Taeyaert et Taillard.

 

EV

Tay-

zie Taey-.

 

FD

Tayart

cf. Taillard.

 

JG

Taye

Pour E. Renard (BTD 26, 254), de w. liég. tàye ‘aïeul, bisaïeul’ ; sinon var. de Taille.

 

JG

Tayenne

1602-3 «Michiel Tayene», «Philipppe Tayenne» TerriersNamur, 1610 «Baulduin Tayenne» BourgNamur; nom d’origine: Tayenne, bois à Beausaint (Lx) et chapelle à Biesme (Nr).

 

JG

Tayenne

PlN Tayenne in Beausaint (LX) en Biesme (N) (J.G.). 1410 Jacquemart Tayenne, Buvrinnes; 1494 Gilles Tayenne, Binche (Par. 1998,322-346).

 

FD

Taylor

Tayler: E. BerN van de kleermaker < Ofr. tailleor, Fr. tailleur, E. tailor. 1180 Walter Taylur (REANEY).

 

FD

Taymans

Tayemans, cf. Taeymans.

 

JG

Tayzen

Forme francisée de Theyzen?

 

JG

Tayzen

zie Tijs.

 

FD

Taz-

-at, -iau(x). V. Tasiaux.

 

EV

Tazelaar

BerN van de (wol)kaarder, afl. van Oe. tzsel, E. teasel. 1230 Geoffrey Taseler, Essex; 1301 Matilda la Taselere, Essex (REANEY). -2. Volgens MEERTENS1944,24 is Tazelaar een bekende Zeeuwse FN < ‘t Hazelaar: hazelaar-

bosje. In 1736 werd de naam in Oosterland Thaselaar gespeld. 1652 Pieter Aertsz Taselaer, Colijnsplaat(PDB).

 

FD

Taziaux

cf. Tasia(ux).

 

JG

Taziaux

Zie Tasseel.

 

FD

Tchérépachin

-ine. NF d’origine russe, importé dans la région de Hotton et Ciney au début du 20e s.

 

JG

Te Boekhorst

zie Boekhorst.

 

FD

Te Brake

Ter Braak(e): PlN Braak: braakland. 1546 Hermannus Terbrake, Frisius, Grunyngensis (MULIV).

 

FD

Te Dunne

Wsch. Ten Dune, ten Duine: op het Duin.

 

FD

Te Dunne

Wsch. Ten Dune, ten Duine: op het Duin.

 

FD

Te Ka(a)th

zie Ten Cate.

 

FD

Te Kolsté

zie Kolsteeg.

 

FD

Te Rijdt

zie van (de) Riet.

 

FD

Tea(t)s

Tagn-, Tag-, Tah- -on. V. TAD (Tad, Tan, Tac, Ta).

 

 

EV

Teat(r)e

zie Theat(r)e.

 

FD

Téatin

Teatin: Patr. Var. van Fr. FN Théaudin, vleivorm van Théaud, Germ. VN theud-wald.

 

FD

Teatre

Téate, cf. aussi Théat(r)e.

 

JG

Tebaldi

Patr. It. vorm van de Germ. VN Dieboud, Dibboud.

 

FD

Teblick

Téblick, zie Brink.

 

FD

Tech-

-e(u)r, -y. V. Tisserand.

 

EV

Techel

Téchel. Nom d’origine, cf. le NF Van Techel attesté au 18e s. à Anvers (GeneaNet).

 

JG

Techel

Téchel: Patr.? Dim. op -ilo van Germ. dag-naam (Dacco, Dacho, Techo): Dacilus, Dahilo (MORLETI).

 

FD

Techem, van

zie van Ti(e)ghem.

 

FD

Techer

Técher. Var. du suivant ou de Teicher(t).

 

JG

Têcheur

Tècheur, Técheur, Techeur, Thécheur, Thé-, The-, Teheux, Thehu, Técher, Techer: BerN W. techeu(r), teheux: wever. 1465 Jehan le Texheur, Luik (Midd. 1988,116); 1536 Louis le Texheur, Stavelot (ASM II). Zie ook Tesseur.

 

FD

Têcheur

Techeur, Tècheur, w. nam. Tècheû, Técheur, Thecheur. Nom de profession: w. nam. tècheû ’tisserand’, cf. Letecheur.

 

JG

Techy

Téchy, Tèchy. Nom de profession: w. ard. tèchî ’tisserand’ FEW 13/1, 291a, cf. Tes-sier.

 

JG

Téchy

Techy, Tichy: BerN W. téchi: wever. Vgl. Tussier. Zie ook Tency.

 

FD

Teck

Theck, Theek. Hypocor. de l’anthrop. germ. Dacco, Tacco [FD] ?

 

JG

Teck

Theck,Thee(c)k: Patr. Bakernaam, vgl. Dacco, Tacco, Teccho (MORLETI). Kan een verscherpte vorm zijn naast Ndd. Deck voor Diederik. Of Pries Theeck < Thedeke, dim. van een diet-naam, zoals Diederik. 1292 Thedeke Stolter, Hb. (NN).

 

FD

Teckmans

Tecqmenne: Tuckman, afl. van Tuck (zie i.v.). 1275 le tere Tukemant, au courtil Tukeman, le masure Tukeman, Gossars li Tuquemans, Vloesberg (VR 49,59,61); 1394 Grielkin Tucmans ende Heinkin Tucman, Ktr. (DEBR. 1970); 1399 Jan Tucman; 1455 Mechiel Tucman, Passchier Tucman, Jan Tucman; 1540 Jehan Ticquemancre, Martin Tucquemancq, Adrien Tucquemancq = 1560 Adrien Tucquemancqre, Twee-Akren (med. E. Verroken, Cent); 1528 Baudo Tecquemenne, Namen(RBN).

 

FD

Teckmans

Tecqmenne: Tuckman, afl. van Tuck (zie i.v.). 1275 le tere Tukemant, au courtil Tukeman, le masure Tukeman, Gossars li Tuquemans, Vloesberg (VR 49,59,61); 1394 Grielkin Tucmans ende Heinkin Tucman, Ktr. (DEBR. 1970); 1399 Jan Tucman; 1455 Mechiel Tucman, Passchier Tucman, Jan Tucman; 1540 Jehan Ticquemancre, Martin Tucquemancq, Adrien Tucquemancq = 1560 Adrien Tucquemancqre, Twee-Akren (med. E. Verroken, Cent); 1528 Baudo Tecquemenne, Namen(RBN).

 

FD

Teclandt, van

zie van Steenland.

 

FD

Tecqmenne

1524 «Jehan de Tencquemenne», 1528 «Baudo Tecquemenne», 1534 «David Tenckemen», 1561 «Hubert Tencquemenne» BourgNamur, 1612 «Jean Tecqmene» Terriers­Namur, 1645 «Hubert Tecqmenne», «Loys Tecquemen», 1672 «Henri Tecqmen», «Guil­laume Tecquemene», 1694 «Anne Tekmen» BourgNamur; pour J. Lindemans (De fami-lienamen op -mon, dans Naamkunde 40, 1964, 32), p.-ê. adaptation de l’ail. Teichmann (-inspecteur des digues, des viviers), cf. Teicher, ou du néerl. Dijkman(s) [FD].

 

JG

Tecquenne

V. THEUD (Theuk).

 

EV

Tedaidi

Patr. It. vorm van de Germ. VN theud-wald.

 

FD

Tedde

Patr. Bakervorm van een Germ. theud-naam. Tedo (MORLETI).

 

FD

Tedesco

Orig. ,,Tudesque, Alle­mand » (Italianisation). N° 216.

 

EV

Tedesco

Tedeschi,Todesco,-isco,-eschi: It. volksnaam van de Duitser.

 

FD

Teege

Ndd. FN Teege = Tegede: tiend. BerBN van de tiendinner. Vgl. Tindemans.

 

FD

Teegelers

zie (de) Tegelaere.

 

FD

Teekamp

Grafie voor Ndd. FN Te Kamp. PlN Kamp: afgesloten veld.

 

FD

Teekens

Misschien dim. van tee: teen. Vgl. De Teen. Of = Teeukens; zie Theeuwkens (vgl. Thees = Theeus).

 

FD

Teelant, van

zie (van) Steenland.

 

FD

Teelen

zie Telen.

 

FD

Teemsche, van

zie van Temsche.

 

FD

Teen, de

BN naar een opvallende teen. Vgl. 1422 Corte Teenkin, Ktr. (RAK, SR f° 55). D. Zeh. 1322 Gôtz der Zeh, Bamberg (DN). 1539 Corn. Teen, Sittard-Aw. (AP).

 

FD

Teerlinck

Teerlynck, cf. Teirlinck.

 

JG

Teerling

1. ,,Dé ».N. de joueur. Va­riantes: Teer-, Teir-, Teyr-, Teur-, Tuer- -ling(s), -linck, -lynck. N° 201.

 

EV

Teerlingh

Teerlink(s), -lijnck, Te(e)rlinck, Te(e)rlynck, Terlin, Terlingen, Terlinck, Teirlinck(x),-leng, Teirlynck,-lijnck, Ternynck, Theerlynck, Theirlynck: BN voor de dobbelaar, die met teerlingen of dobbelstenen speelt. Of BerBN van de dobbelsteenmaker. 1174 Hugonis Terninc, Cent (GN); 1281 Catharina Terning, Ip. (BEELE); 1563 Jan Teerlinck, Bg.-Aw. (AP).

 

FD

Teeseling, van

PlN Teeselink in Neede (Geld.). 1580-1610 Hendrik van Teeseling, Scherpenzeel (Famille Van Teeseling Magazine nr. 3, dec. 1989).

 

FD

Teetaert

Flamandisation de Te(s)tart?

 

JG

Teetaert

zie Testaert.

 

FD

Teeten

Theet(t)en, T(h)eite, Tête, Teiten: Verkorte vorm van Schouteten. 1597 Anthoine Scoeteeten = 1639 Anthoine Theeten, Waasten-Steenwerk; 1639 Gillis Theeten, Steenwerk FV (DUV.).

 

FD

Teetz(mann)

Patr. Dim. en afl. op -mann van Germ. theud-naam, zoals Dietrich. Vgl. Dietz, Tietz.

 

FD

Teeuw(s)

Teeuwen(s), Teeuwissen, zie Theeuwissen.

 

FD

Tefnin

Forme réduite de Thévenin, hypocor. de Etienne.

 

JG

Tefnin

Patr. Spelling voor Thévenin. Zie Thévenard.

 

FD

tegel

. ,,Tuile, Carreau (de ciment) ». Profess. Tegels, Tegelbeckers, Tiggelers. ,,Fabric. de tuiles ou de carreaux » (dalles).

 

EV

Tegelaere, (de)

Tegeler, -aers, -aars, Teegelers, Teigeler: BerN van de tegelbakker, steen- of pannenbakker. 1281 CristinaTeglare; 1269 Cristins li Tegelmakere = 1392 Cristiaen de Teghelare,Ip. (BEELE).

 

FD

Tegelbeckers

Tichelbacker: BerN van de tegelbakker, de steen- of pannenbakker. 1362 Braem de Teghelmakere, Ip. (BEELE).

 

FD

Tegelbeekers

Nom de métier (au génitif): moy. néerl. legelbecker ‘briquetier’.

 

JG

Tegels

BerBN van de tegelbakker. 1336 Thid. Thegel, Lübeck (NN).

 

FD

Tegenbos(ch)

Naar de woonplaats tegenover een bos. Vgl. D. Gegenwasser. 1705 Petrus Tegenbosch, Strijpen (MUL VII).

 

FD

Tegethoff

Ndd. Tegethoff: tiendhof, hof waar tienden geïnd worden.

 

FD

Teghem

Proven. Tiegem (Loc.).

 

EV

Teghem, (van)

zie van Tieghem.

 

FD

Tegon

zie Tag(h)on.

 

FD

Tegtmeyer

Westfaalse FN Teg(e)tmeyer, Techtmeyer, zoals Tegtmann een inner van tienden.

 

FD

Teheu

V. Tisserand.

 

EV

Teheux

1568 «Piron le Texheur» CoutStavelot; nom de profession : w. liég. tèheû ’tisserand’, cf. Techeur, Letecheur.

 

JG

Teheux

zie Techeur.

 

FD

Teich

Taich, Tajch, Teicher(t), Teucher, Teichman(n), Tajchman, Teichner: BerBN (of woonplaats Teich) en BerN van de dijker, dijkmeester, dijkgraaf. bosje. In 1736 werd de naam in Oosterland Thaselaar gespeld. 1652 Pieter Aertsz Taselaer, Colijnsplaat(PDB).

 

FD

Teicher

Teichert. Nom de métier: cf. ail. Teich­mann ‘inspecteur des digues, des viviers’; comp. Tecqumenne (ci-dessus).

 

JG

Teigeler

zie (de) Tegelaere.

 

FD

Teighem, van

zie van Ti(e)ghem.

 

FD

Teigne

zie lignée.

 

FD

Teijmant

zie Taeyman(s).

 

FD

Teil

zie Duteil(le).

 

FD

Teill(i)er

-iez, zie Tellier.

 

FD

Teill(i)er

Teilliez, cf. Tellier.

 

JG

Teiller

V. Taille et Tellier.

 

EV

Teilleux

zie Tilleul.

 

FD

Teintenier

cf. Taintenier.

 

JG

Teintenier,

zie Taintegnier.

 

FD

Teinturier

cf. Tinturier.

 

JG

Teinturier,

Tinturier: BerN van de (laken)verver. Vgl. Taintegnier. 1200 Ogive Tinteriere; 1201 Jach. li Tinteriers, Atrecht (NCJ); 1318 Sandrars le Tainturier, St-Q. (MORLET).

 

FD

Teir-

-ling, -linck, -lynck, 1. V. Teer­ling. — 2. Proven. Dép. Eeklo et Meire. „Agglomération ou pâté de maisons ». — 3. V. THEUD (Theu).

 

EV

Teirbrood(t)

Ter(re)brood: Zinwoord teerbrood: die brood teert, nuttigt, gebruikt. BN voor een broodeter. Vgl. Broothaerts. 1219 Gileberto Terebror (LEYS 1952,66); 1361 Terebroods speye, Bg.; Michiel Terebroot (DF XV, 766).

 

FD

Teirlinck

Teirlynck, Teerlinck, Teerlynck, Terlinck, etc. Surnom de joueur: néerl. teer-ling ‘dé à jouer; jeu de hasard’.

 

JG

Teirlinck(x)

-leng, -lynck, zie Teerlingh.

 

FD

Teise

Teiss, zie Tijs.

 

FD

Teise

Teisse, w. (Bastogne) Tîse. Var. de Thijs, Theys.

 

JG

Teite(n)

zie Teeten.

 

FD

Teitelbaum

zie Tortelboom.

 

FD

Teixeira

Galicische BerN van de wever.

 

FD

Teket

NF d’origine incertaine, p.-ê. étranger.

 

JG

Tel

cf. Telle.

 

JG

Tel

zie Duteil(le), Telen.

 

FD

Telder, de

Telders, Teller: BerN van de teller, beambte die de waren natelt op de markt. 1382 Jan de Telre, Izg.; 1394 Betkin Stellers, Ruiselede (DEBR. 1970).

 

FD

Telders

Proven D’Elderen (Loc. fl. et N. fl. d’Odeur, Loc. wall. située à la front, linguist.). V. Tabary. N08 79, 209.

 

EV

Teldonck

Proven. Tildonk (Loc.).

 

EV

Teleman

Telemans. Var. de Tielemans.

 

JG

Teleman(s)

Telerman,Thelman: Var. van Tielemans, afl. van Germ. VN Theudilo. Zie ook Telen.

 

FD

Telen

Teelen, Tele{n)s, The(e)len, Thélen, Thel(e), Tel(le), Tellin, Telling(s), Thellin: Patr. Mnl. Telin is een var. van Tielin, vleivorm van Theudilo; zie Thiel(e). 1281 H. Telin, Cent (HAES.); 1551 Gielis Telens, Elsloo NL-Aw. (AP); 1577 Adam Telen, Bilzen (SCHOE. 171). Noord-Limburgs Theelen staat tgo. Thielen elders (V.LOON 1982,38).

 

FD

Telg(mann)

Ndd. PlN Telge: grond beplant met jonge scheuten of boompjes (BRECH.).

Telke(n)s, zie Tilkens.

 

FD

Telle

et Toilon,  Toile, ,,Toile » et ,,Petite toile ». N. de tisserand.

 

EV

Telle

Tel, Tell (NF de l’ouest du Hainaut). Peut-être, du moins pour la forme clairement fém., d’anc. fr. telle, f. ‘sorte de vase très évasé’ Gdf 7, 663 [MH]. Cf. aussi Portetelle.

 

JG

Telle

zie Duteil(le), Telen.

 

FD

Telleir

Ovl. EN. Wsch. weergave van W. uitspr. van Teller.

 

FD

Telleneer

Mnl. tellenaer: teller. Zie de Telder. BerN. 1449 Jan den Tellenere, Molenbeek (A. BAERT).

 

FD

Telleneer

Proven. Tielen (Loc.), avec suff. -eer, d’orig. N° 212.

 

EV

Teller

Nom de profession: néerl. teller ‘comp­teur, recenseur’, ou bien surnom: ail. Teller ‘assiette’.

 

JG

Teller

Zie Telder. – 2. D. EN. 1565 Baltazar Teller, Keulen-Aw. (AP).

 

FD

Tellier

-iez, -iet, Telier, Letel(l)ier, Leteiller, Lettelier, Latelier, Thel(l)ier, Thel(l)iez; Thélie, Thély, Teill(i)er, -iez, Theiler, Theillier, Tillie(r), Tielie, Thilliez, Thilie.  Ofr. telier: lakenwever. BerN. 1279 Baude le Telier, Bergen (PIERARD); 1300 Ernoul le Telier de toiles, St-Q. (MORLET). – 2. Var. van Dutellier, maar zonder aanloop (zie i.v.). Sommige vormen kunnen ook dim. zijn van Ofr. til: linde (MONJOUR62).

 

FD

Tellier

Telier, Telliet, Telliez, Teillie, Teiller, Thellier, Thelliez, Thelie, etc. 1267 «Michel le Teliers» CensHerchies, 1302 «Mallet le Telier», «Gontelet Teliers», «Piérès li Tuil-liers li téliers» LoiTournai, 1365 «Pier. le Tellier tellier» TailleMons, 1472 «Pierart Ro-bette tellier de thoilles» Ladeuze, 1616 «Guillame Tellier» PrincipChimay; nom de métier: anc. fr. tellier ’tisserand de toile, toilier’, cf. Tillier et Letellier.

•  Forme fém.:  1267 «Maroie li Teleresse» CensHerchies,  1365  «Jehane le Tilleresse» TailleMons.

•  Dimin. :   1289 «Jehans Tilleriaus» Cens-Namur, 1382 «Watelet le Telleria» Jodoigne (DBR15, 177).

 

JG

Tellin

1622 «Marie de Tellin» BourgNamur;

nom d’origine: Tellin (Lx).

 

JG

Tellin

-ing(s), zie Telen.

 

FD

Telling

Tellings. Dérivé en -ing de Thyl, nom

issu de l’anthrop. germ. theud-ilo [FD].

 

JG

Tellingen, van

Volgens DF XV, 735 var. van PlN Tardinghen (PdC). 1340 Jehan de Telinghehem, Bonen. Wsch. ook Ndd. of Gelderse PlN: 1564 Willem Tellingher, Wezel-Aw. (AP).

 

FD

Telmon

zie Tillemont.

 

FD

Telmotte

Var. de Termote.

 

JG

Tem(pt)s

1. Profess. Tems, ,,Tamis ». N. de fabric. ou de vendeur. N° 131. Synon. roman : Tami. — 2. Proven. Temsche (,,Tamise », Loc.). Ou : Tems (Dép. Varsenare).

 

EV

Teman(s)

Témans, zieTiedeman.

 

FD

Tembour

cf. Tambour.

 

JG

Tembour

zie Tambour.

 

FD

Tembremande

zie Timmerman.

 

FD

Tembuyse(r)

-zer, zie Tambuyser.

 

FD

Tembuyser

cf. Tambuyser.

 

JG

Temerson

V. THEUD (Theu).

 

EV

Temlin

zie Themelin.

 

FD

Temmerier

Vermoedelijk een reïnterpretatie van Tremerie.

 

FD

Temmerman

Témmerman,   Temmermans.

Nom de métier: moy. néerl. timmerman, tem-

merman ‘charpentier’.

 

JG

Temmerman(s)

-mann, zie de Timmerman.

 

FD

Temmerman(s)

Profess. 1. V. Timmerman. — 2. Temmerman, ,,Aide du dompteur ».

 

EV

tempel

,,Temple ». Proven. Tempel (L.D.). Tempels. — 2. Profess. : Tempels, ,,Attaché au temple ». Tempeldiener, ,,Officiant ou servi­teur du temple ».

 

EV

Tempel(s)

Temple: BN voor iemand die in enig dienstverband stond met de tempelorde, de ridderorde van de tempeliers. Vgl. Tempelaars, Templeman. Of korte vorm voor Van den Tempel.

 

FD

Tempel, van (den/r)

PlN De Tempel in Beveren, Borre (FV), Otegem, Winnezele (FV), Wissant (PdC) (DF XV) en leper. 1268 c. Salkinum de Templo; 1326 Pieters wijf van derTimple; 1375 Heinin van der Timple/Temple, Ip. (BEELE).

 

FD

Tempelaars

Tempelaere, Tempelers, Templer: BN voor een tempelier of tempelridder. Fr. Templier, E. Templar, Templer. 1280 Griela Timplars; 1280 c. Johannem Timplare, Ip. (BEELE); 1408 Clays Templaers huus, Ktr. (DEBR. 1958). In Nuenen (NB) was al voor 1421 Johannes Tempelers eigenaar van een stuk grond den Tempel (med. J. B. Glasbergen).

 

FD

Tempelhof

PlN Tempelhof, meestal een hoeve van de tempeliers, in Brugge, Borre (FV), Gistel, Komen, Koolkerke, Ruiselede, Slijpe, Westvleteren(DFXV).

 

FD

Tempels

Néerl. (au génitif) tempel ‘temple’ ; cf.

aussi Temple.

 

JG

Temper(e)

Tempère, Tempère, Tampere, Tampère, Tampére: Wellicht Ofr. tempre: tijdig, vroeg, vlug. Vgl. Temprement in PdC in 1820 (BERGER

133).

 

FD

Tempère

cf. Tampere.

 

JG

Tempère

Proven. Tempré (Dép. Bastogne).

 

EV

Temperman

Car. mor. Temperend man, ,,Homme qui calme, adoucit ».

 

EV

Temperman

Nom de métier: var. de Timperman, Timmerman, Temmerman.

 

JG

Temperman

zie Timmerman.

 

FD

Temperville

Fr. FN Dembreville. PlN Embreville (Somme). 1634 Temperville, Krombeke (PDB).

 

FD

Temperville

Nom d’origine: p.-ê. Embreville (Somme)?

 

JG

Tempier

 

Ofr. tempier: storm, lawaai, tumult,verwarring, twist. BN.

 

FD

Tempier

zie Tempelaars.

 

FD

Temple

1271 «Uzile du Temple» NécrArras, 1282 «Olivier dou Temple» DettesYpres, 1295-1302 «Sohier du Temple» ImpôtArtois; fr. Temple, monastère de Templiers, pour une

maison voisine du monastère ; cf. aussi Dutemple et Tempels.

 

JG

Temple

zie Tempels.

 

FD

Templeman

-ment. BN voor iemand die in dienstverband stond met de tempeliers. 1240 Reginald Templeman (REANEY). – 2. Var. van Timperman.

 

FD

Templeton

E. PlN (Berkshire, Devonshire).

Templin: Dim. van temple: tempel? BN voor een tempelier?

 

FD

Temporal

Anc. fr. temporal ‘époque’ mais aussi

‘gros temps »?

 

JG

Temsche, van

van Teemsche, van The(e)msche, van Theemshe, van Theemst: PlN Temse (OV). 1270 Ringot van Temske, Cent (CG); 1281 Rodulfus de Thamisia, Temse (HAES.); 1358 Jacop van Temseke, Bg.(CLMÏÏ).

 

FD

Temst, (den)

(den) Tempst, Tempts, den Trempst: Mnl. tems: zeef, teems. BerBN van de zevenmaker.

 

FD

ten

contraction de Te den, ,,AU ». ter, contraction de Te der, ,,A la ». Indication de provenance.

 

EV

Ten Berge

PlN, zie Van den Berg. 1564 Anne de Tamberghe, Bergen (CCHt).

 

FD

Ten Bloemendal

zie Bloemendaal.

 

FD

Ten Bosch

zie (van den) Bos(ch).

 

FD

Ten Brink

zie Brink.

 

FD

Ten Broek

PlN Broek. Zie Van den Broek(e). 1542 Richard Tenbroeck, Arnhem-Aw. (AP).

 

FD

Ten Catejen Kate

Te Ka(a)th: PlN Kat: kade, aarden wal; Kate: kleine boerenwoning, hut, huisje. Vgl. 1381 Colaert vander Cate (OS 50). – Lit.: J. LINDEMANS, Kat, kade. KCTD 6 (1932), 71-84. -C.L. TEN CATE, Defamilienaam Ten Cate in verband met Kate, Kote, Kotte e.d. ah oeroude benamingen voor een huis. Driemaand. Bladen 31 (1979), nr. i. – H. BUITENHUIS, Nfe. 11 (1979), 336-7.

 

FD

Ten Eede

zie van (den) Heede.

 

FD

Ten Grootenhuyse(n)

-huyzen: PlN of woonplaats: Groot Huis. Zie ook Groothuis.

 

FD

Ten Haaf

Tenhaeff,Ten Haaft.Ten Have.Verhaaf:

Ndd. en Nederrijnse var. van Tenhoff, Ten Hove.

1563 Arent Jan ten Hâve, Drente (MNT 257).

 

FD

Ten Haken

zie Ter Haak.

 

FD

Ten Harkel

PlN Harkel: hark? Of hypercorrect voor

PlN Arkel? Vgl. Van Arckels.

 

FD

Ten Hartog

zie (de) Hertog,

 

FD

Ten Have

zie Ten Haaf.

 

FD

Ten Hove

zie van (den) Hove(n).

 

FD

Ten Kate

zie Ten Cate.

 

FD

Ten Klooster

zie van (der) Klooster.

 

FD

Ten Velde(n)

zie van de(n) Velde.

 

FD

Ten Wolde

Oostndl. of Ndd. PlN Wold: woud.

 

FD

Tena(e)rt(s)

1. Proven. Tienaar, ,,De Tirlemont » (Loc). N° 212. Ten–brinck, -ede, -have, -kate (kade), -voorde, -vooren, -eul. ,,Au- (ou : A la)- -centre (V. Brink), -bruyère (Heide. Nombr. L.D. Eede et Heede), -port, -quai (Kade), -gué, -sillon, -hibou (Tenuyl, Dép. Ne-vele).

 

 

EV

Tenaerts

Forme flamandisée d’un dérivé en -a/­de Etienne.

 

JG

Tenaerts

Thenaer(t)s,Theenaert,Thenaer(t)s, Thénaers, Tena, Thienaert, Tina(rd): Pair. Afl. van Etienne, Fr. vorm van HN Stephanus. Vgl. Stevenaert, Stienaers i. Fr. Thenard. 1671 Peeter Thenarts; 1681 Willem Thenaerdts, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Tenan(t)

Tennant,Tinant. Fr. BerN, syn. met tenancier: pachter. – 2. Evtl. Patr. Germ. VN theud-nanth: Deotnand (MORLETI).

 

FD

Tenbicq

Forme francisée de Ten Brink, néerl topon. brink ‘place du village, etc.’ [FD].

 

JG

Tenbicq

zie Brink.

 

FD

Tencer

zie Tänzer.

 

FD

Tency

cf. Tinsy, Tincy.

 

JG

Tency

Tensy, Tensi, Tincy, T(h)insy, Tinsi, Tinchi, Tainsy: Var. van Techy/Tichy met epenthetische n.

 

FD

Tende(r)loo, van

PlN Tenderlo in Balen (A). 1540 Claerkin van Tonderloo, Bg. (PARM.); 1558 Christianus filius Arnoldi de Tendeloe, Her. (MULIV); 1649 Guilielmus van Tendeloo, Lier (MULV).

 

FD

Tender, de

Afl. van Mnl. ww. tennen, tenen: tergen, kwellen. Vgl. D. Zanner.

 

FD

Tendyck

zie (van) Dijk.

 

FD

Tenenbaum

zie Tan(n)enbaum.

 

FD

Teney

Teneye. NF de la région des Fourons (éga­lement dans le Limbourg hollandais), d’origim obscure.

 

JG

Tengels

Profess. Tengel, ,,Latte ». Fabric. de lattes. Synon. : Latteur.

 

EV

Tengler

Obd. var. van Dengler. BerN: die zeisen wet door te kloppen, hameren. 1300 dictus Tengeler, Feuerbach (BRECH.).

 

FD

Tengnagel

Car. phys. ou mor. Tang-nagel, ,,Griffe forment pincettes ou tenailles ». N° 131. — 2. Tengel-nagel, ,,Clou à lattes », N. de mar­chand ou de fabric. de clous ». N° 131.

 

EV

Tenhagen

PlN Ten Hagen: haag, heg. Vgl. Van der

Hage(n). 1564 D. Tenhagen, Duisburg-Aw. (AP).

 

FD

Tenheede

zie van (den) Heede.

 

FD

Teniers

V. taniere.

 

EV

Teniers

Zie Tasnier.

 

FD

Tenil

zie de Nul.

 

FD

Tennant

zie Tenant.

 

FD

Tennstedt

PlN Denstedt in Thuringen. 1391

Hermann Tenstede, Mûhlhausen (BRECH.).

 

FD

Teno(e)ver

zie van den Oever.

 

FD

Tenret

1616 «Estievene Tenret», «la vefvt André Tenret» PrincipChimay; surnom: anc fr. tenrel ‘un peu tendre’, cf. w. tinre, pic. tenrt FEW13/l,206b.

 

JG

Tenret

Dim. van W. tinre, Fr. tendre: teer. Vgl. Fr. Tendret. – 2. Zie Taneré.

 

FD

Tenret

V. Tanret.

 

EV

Tensen

1. V. TAD (Tan). — 2. Proven. D’Anzin. V. Tabary. N°B 79, 209.

 

EV

Tensen

Patr. < Germ. VN, dim. Tenzo. 1600 Cornelis

Tensen, Wervershoof NH (PDB).

 

FD

Tensi

Proven. D’Hernies (Loc). V. Tabary. Nos 79, 209.

 

EV

Tensi

Tensy, zie Tency.

 

FD

Tensy

Tensi, Tency, cf. Tinsy, Tincy.

 

JG

Tente(n), van

Tenten, Vertente(n): PlN Mnl. tente:

tent. Naar de tent waaronder de meiers en schepenen zitting hadden bij hun driejaarlijkse openbare rechtszittingen, waarbij ze van dorp

tôt dorp trokken. Vandaar de bet. rechtsgebied,

gehucht (LIND. 1952). 1584 Joos Vertenten, Aw.

(AB); s.d. Marijn van Tenten; Lieven Vertenten,

Waas (VAN G.). 1584 Thomas Tenten,

Engelschman, Aw. (AB) is wellicht een adaptatie

van een E. FN.

 

FD

Tentelen, van

PlN Tenderlo (zie i.v.), lokale uitspr. Tentel(o)e (med. P. Vos, Mol). 1817 Jan Baptist van Tentelo (vader van) Frans van Tentelen, Vorst (PDB).

 

FD

Tentenier

-iez, zie Taintegnier.

 

FD

Tentenier

Tenteniez, cf. Taintenier.

 

JG

Tenvoorde(n)

Tenvooren, zie van de(r) Voorde.

 

FD

Tenzer

zie Tänzer.

 

FD

Tep(p)e

Patr. Bakervorm van Germ. VN Dieboud of

Diebrecht. Zie Tibbe.

 

FD

Teperman

zie (de) Timmerman.

 

FD

Tepper(s)

Teper, Tepfer. BerN van de tapper, biertapper; ook iemand die in net klein verkoopt. 1340 lohannis dicti Teppere, Wommersom (C. BAERT); 1472 Jacob Teppers, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. BerN van de pottenbakker. Ontrond < Ndd. Tôpper, D. Tôpfer. 1505 Tepper = Toper, Zevenburgen (BRECH.).

 

FD

Ter-

-bout, -huile, -laeken, -linden, -veen, -winghe. Proven. ,,AU- (A la-)-bois, -colline (hil), -flaque d’eau, -tilleul ». V. ten.

 

EV

Ter Beek

Terbekke, zie (van der) Beke.

 

FD

Ter Braak(e)

zie Te Brake.

 

FD

Ter Bruggen

PlN Ter Bruge(n). Zie Van der Brugghen. 1757 Lud. Terbruggen, Bs. (MUL VIII). Ter Burg: PlN Ter Burg, b.v. in Veurne. Vgl. Van der Borght.

 

FD

Ter Elst

zie (van der) Elst.

 

FD

Ter Haak

Ten Haken: PlN Haak: haakvormig perceel.

Vgl.Van Haack.

 

FD

Ter Haar

PlN: zandige heuvelrug, vooral in G, OIJ en Westfalen.

 

FD

Ter Heide

zie (van der) Heide(n).

 

FD

Ter Horst

zie (van der) Horst.

 

FD

Ter(c)ken

Afl. van volksnaam Turk? 1680 Terken =

Turken,Weert(PDB). Tercla(e)vers, Tercalavres: PlN: plaats waar klaver

groeit? 1838 Barthélémy ter Calaveren (vader van)

Joanna Terclavers, Bierbeek (PDB). Terdeckt: PlN Terdek in Overijse (VB). 1630

Gertrudis van Terdeckt, Overijse (PDB). Terdeur, zie Dutordoir.

 

FD

Terache

V. Terrasse.

 

EV

Térache

Terache, Terasse, Térasse, Terrache. Terrace, Terras, Terrasse, etc. 1526 «Emoul Terraisse» DénLens, 1555 «Melchior Terras» Spontin, 1555 «Jehan Terrasse», 1585 «Guil­laume Terraisse» Ladeuze, 1623 «Arnould Terasse» DénChimay, 1655 «Charles Terasse» BourgNamur, 1676 «François Terrache» RuageAth, cf. également 1208 «Climence Terastre» NécrArras; nom de la région: Thiérache (région au sud de Chimay et départ, de l’Aisne); cf. aussi Therasse, etc.

 

JG

Teralin

cf. Themelin.

 

JG

Terasse

-ache, Térasse, -ache, zie Terras(se).

 

FD

Terbaey

Terbaeij, Terbée: Wsch. < Derbaix/D’Erbée.

 

FD

Terbrood

zie Teirbroodt.

 

FD

Terby

zie Tourbier.

 

FD

Terca(e)fs

Metathesis van Limburgse FN Treka(e)fs. Zinwoord trek af, syn. met Mnl. aftrecker: afzetter, rover, die iets afhandig maakt. 1357 Gerardus Trecaef, Berlingen; 1404 Gérard Trackaef, Boeshoven (AKB); 1387 Godefridus Trekaefs…per Margaretam dictam Trekafs ejus matrem, Kuringen (GRAUWELS 1978); 1650 Tercafs, Borgloon (PDB); 1765 Joannes Tercafs, Hasselbroek (MUL VIII).

 

FD

Tercelin

Ofr. tiercelin: raaf. Vgl. Tiercelet: valk. 1421

Willem Tierchelet, Ktr. (DEBR. 1958); 1727 Phil. J.

Tercelin, Bergen (MUL VII).

 

FD

Tercelin

Soit nom de métier, cf. anc. fr. tercelier ‘fabricant de tiercelin (tissu de trois espèces de fil)’ FEW 13/1, 268b, soit surnom: anc. fr. tiercelin, nom propre du corbeau.

 

JG

Terck, de

zie Dutrecq.

 

FD

Terdeckt

Proven. Terdek (Dép. Overysche).

 

EV

Terdeur

Peut-être dérivé d’agent de l’anc. fr. terdre ‘essuyer, nettoyer’ FEW 13/1, 237a. -Forme fém. : Terdeuse.

 

JG

Terelle

Peut-être surnom: anc. fr. terelle, pic. (Mons, Borinage) terelle, rouchi téréle ‘ta­rière’ FEW 13/1, 112b; cf. aussi Tarlet.

 

JG

Terelle

Pic. terelle: avegaar, boor. BerBN (J.G.).

 

FD

Teret

cf. Theret.

 

JG

Teret

zie Thiré.

 

FD

Tereur

cf. Terreur.

 

JG

Tereur

zie Tireur.

 

FD

Terf

Ter(f )ve: i. Mnl. terf: turf. BerBN? – 2. Ofr. terve: spleet? 1450 Jean Terfe, Mellemont WB (AAV);

1584 Luys Terf, Aw. (AB).

 

FD

Terf

Terfve, Terve. Surnom: moy. fr. (B. Palis-sy) terve ‘mince, menu, grêle’, forme attestée dans plusieurs parlers du Nord-Ouest de la France FEW 13/1, 229b (v° tenuis).

 

JG

Terfve

Proven. ,,De Hervé » (Loc.). N° 63. V. Tabary. N08 79, 209.

 

EV

Terhart

Ter Heerdt: PlN Ter Hard: bos, beboste hoogte. Ndd. ook Terhardt, Uterhardt.

 

FD

Terheggen

zie van der Heggen.

 

FD

Terhell

zie van (der) Helle.

 

FD

Terheyden, van

zie (van der) Heiden.

 

FD

Terhoeven

zie van der Hoeve(n).

 

FD

Terhout

zie van Torhout.

 

FD

Terin

zie Terrijn.

 

FD

Térin

Proven. ,,De Hérinnes » (Loc.). V. Tabary. Noa 79, 209.

 

EV

Térisse

Terrisse. 1295-1302 «Colars Terris», «Jakemes li Teris» ImpôtArtois; probabl. cas sujet de Th(i)eri, avec -s prononcé, cf. 1215 «Téris Brillebouc», 1263 «Téris li Truie» ChirTournai, plutôt que w. lèris ‘, fr. régional terril (avec / non prononcé), dérivé en -iciu de terre. Cf. Therry, Thery.

 

JG

Térisse

zie Terrisse.

 

FD

Terken

Proven. ,,D’Erquenne » (Loc.). V. Tabary. N08 79, 209.

 

EV

Terlaan

zie van der Laan.

 

FD

Terlaeken

PlN Ter Lake(n): poel, plas. Zie Van (de)

Laak. 1769 J.Fr. Terlaecken, Tn.-Aw. (AP).

 

FD

Terlet

Patr. Dim. (-let) van VN Thierry, Therry. 1475

Jehan Thirelet, Senlis (MORLET).

 

FD

Terlet

Peut-être dimin. de Th(i)erry, cf. 1475 «Jehan Thirelet» Senlis.

 

JG

Terlier

Terly. Nom de profession: forme con­tractée de terrelier ‘terrassier ou défricheur’ (Dauzat 566); ou bien var. de Tarlier.

 

JG

Terlier

Terly: Fr. BerN terrelier: grondwerker, rooier

(DAUZAT).

 

FD

Terlin

-lijn, -lyn: Patr. Dim. van VN Thierry. Vgl. Terlet.

 

FD

Terlin

Terlyn. Autre dimin. de Thierry?

 

JG

Terlinchamp

-amps, -ant. NF apparemment de Suisse romande, tiré sans doute d’un topo-nyme de cette région.

 

JG

Terlinchamps

Proven. ,,Propriété du sieur Harilo » (Comp. Herlin- -val, -vaux, L.D.). V. Tabary. N08 79, 209.

 

EV

Terlinck

cf. Teerlinck.

 

JG

Terlinck

V. Teerling.

 

EV

Terlinden

Nom d’origine: topon. très fréquent en pays flamand (= aux tilleuls).

 

JG

Terlinden, (van)

PlN Ter Linde. Zie Van der Linden. Terlinden in Gulpen en Margraten (NL). 1640 Cornélius Terlinden, Aalst (MUL V).

 

FD

Terlingen,

Terlinck, zie Teerlingh.

 

FD

Terloo

PlN. Zie Van der Loo. 1547 Wijnant Terlo,

Deventer-Aw. (AP).

 

FD

Terly

zie Terlier.

 

FD

Terlyn

zie Terlin.

 

FD

Term, van

PlN Termes (LX).

 

FD

Termeer

zie van (der) Meer.

 

FD

Termine

zie Dermine.

 

FD

Termolen

Termeulen, Termol(le), Thermol(le), Ta(e)remol, Toiremol: PlN Ter Molen. Vgl. Van der Molen. 1337-93 Johannis ter Molen=J. van der Molen, Deventer (DRAAIJER); ±1570 Nicolas Turmolle, Jumet (CDT 391).

 

FD

Termolle

Proven. 1. Terramale (Dép. Torhout). — 2. Terre am-mollie. Synon. Terre-, Taere-, Toire- -mol(l)e.

 

EV

Termolle

Termol, Termolen, Thermol, -olle, Taeremol, etc. Nom d’origine: ter Molen (= au moulin), e.a. Termole, à d’Anseghem (FlOcc).

 

JG

Termon(t)

Wsch. PlN Termonde (Dendermonde). Zie Van der Monde, Van Dermonde. 1675 J.Fr. Thermonteus, Mech. (MUL VI).

 

FD

Termonia

1. PlN Termogne in Celles (LU). 1268 Bastienz de Termongne, LU (AVB); +1370 Henricum de Termonia, Luik (SLLIV); ± 1400 Ailid de Termogne dite Termonia, Luik (BODY). – 2. Lat. vorm voor Dortmund (NRW): 1153 Tremonia (TW). 1498 Albertus Stoltenberch de Tremonia, Coloniensis (MUL III).

 

FD

Termonia

1613 «Jaspar Termonia» GuillLiège, 1753 «Dionisio Termoniat» AnthrStHubert; forme latinisée du NL Termogne, à Celles-lez-Waremme (Lg), cf. 1419 «Henris Fastrey de Termogne» CoutStavelot, 1571 «Johan fils de Raeskin de Termoingne» GuillLiège.

 

JG

Termonia

ou Tamagna. Proven. Ter-mogne (Dép. Celles-lez-Waremme)

 

EV

Termote

Nom d’origine : ter Mote (fréquent en pays flamand), d’après fr. motte ‘élévation fortifiée; château sur une hauteur’.

 

JG

Termote

zie van der Moten.

 

FD

Terness

Ternest: D. Ternes < VN Maternus

(DUDEN)? Of PlN Ter Nesse: landtong? Of uit

Dernest < Delneste? 1753 Pieter Ternest, Tielt

(KWII).

 

FD

Ternet

-ez, -er, Trenet: PlN Dim. van terne: hoogte,

heuvel (DNF). 1697 Trenet, Landaville (PDB).

 

FD

Ternet

Ternez. NF du nord de la France, qui ne peut guère être un dérivé de fr. régional (du Nord) terne ‘colline’; NF d’origine incertaine.

 

JG

Terneu(s)

Proven. Terneuzen (Loc. holl.).

 

EV

Terneu(s)

zie Ternois. Terneusen: Evtl. PlN Terneuzen (Z), maar misschien

wel reïnterpretade van Terneus.

 

FD

Terneus

-eu, Ternus. NF de la région gantoise qui peut être une adpatation soit du NL Ternois, région de Thérouanne (PdC), cf. 1670 «Barabra terneus» Gand, soit du nom Tour­nois, cf. 1719-42 « Catharine Terneus = Tour­nois» Audenarde et Gand [FD].

 

JG

Terneven

Proven. ,,A côté (de l’ag­glomération) .

 

EV

Terneven

Ternéven: Naar de woonplaats: daarneven. Vgl. Ndd. Ternedde, Terboven, Teroverst.

 

FD

Terneyen

zie Ternois.

 

FD

Ternier

Terny. 1647 «Pierre Tergnier» Bourg-Namur; nom d’origine: Tergnier (Aisne), Terny-Sorny (Aisne), etc.

 

JG

Ternier

Terny: i. PlN Tergnier (Aisne). 1384 Warnet

de Terniers, Laon (MORLET). – 2. Verdoft (our/er)

< Tournier.

 

FD

Ternisien

Ternizien: Inwoner van Ternois, de streek

van Terwaan. 1243 Fana li Ternisiene, Atrecht

(NCJ); 156 e. Drouet le Ternisien, Coudun (MORLET).

 

FD

Ternois

-oy, -oey, -eyen, -oot, Terneu(s), Ternus: PlN

Ternois, de streek van Terwaan (Thérouanne, PdC). 1205 Willaumes Ternois, Atrecht (NCJ); 1669 Judocus Ternoys, 1670 Barbara Terneus, 1673 J. Fr. Ternay, 1675 Gerardus Ternaise, 1679 Jacobus Terneus (kinderen van) Paulus Terneus, Cent (TROCH). Tern(e)us is ook de Vl. adaptatie van Tournois: 1719-42 Catharine Terneus = Tournois, Oud.-Gent (PBG).

 

FD

Ternoot

zie van der Noor, Ternois.

 

FD

Ternus

cf. Terneus.

 

JG

Ternus

zie Ternois.

 

FD

Terny

cf. Temier.

 

JG

Terny

zie Ternier.

 

FD

Ternynck

zie Teerlingh.

 

FD

Terpool, van

zie van den Poêle.

 

FD

Terpoorten

-ter, zie van der Poorten.

 

FD

Terpstra

Friese afl. van PlN Terp: kleine hoogte in laag land, vluchtheuvel.

 

FD

Terrace

Terrache, cf. Térache, Térasse, etc.

 

JG

Terrade

NF occitan corresp. à fr. terrasse (Dau­zat 566)?

 

JG

Terrain

zie Terrijn.

 

FD

Terrard

-ade: Var. van Fr. Thierrard, afl. van VN Thierry.

 

FD

Terras

-asse, cf. Térache, Térasse, etc.

 

JG

Terras(se)

Terrace, -acné, Térasse, -ache, Terasse, -ache, Thérace(s), Therace(s), Thérache, Thérasse, Thé-, The-, Tirache, Tiérache, Tierache, Tijeras, Tarras, Traas(t), Traest, Traës, Tras: De FN Traas(t) was in de 176 e. nog Terraes. Hij verhuisde omstreeks 1650 van Izegem naar Zuid-Beveland (med. J. Traas, Ndl). i. Fr. terrasse: terras, aarden wal. BerBN van de grondwerker. Vgl. Terrassier. 1386 Jean Terrace (MARCHAI). – 2. PlN Thiérache: 1143 Teraciam, 1172 Therasia, streek in NF (TW). 1280 Jehans de Tiérasse, Dk. (GERMAIN 1993, 79); 1394 Mahieu li Morz nez de Teraesse, Meulebeke (DEBR. 2000); 1393 Boydin Tiérasse, Ronse (DE B.); 1445-6 Anna van Teraisse = van Terraessen, Ip. (PARM.); 1456 Jean Thieraisse = 1470 Jehan Terasse, Bergen (CSWIII).

 

FD

terrasse

,,Terrain naturellement ex­haussé et uni ». Variantes : Terache, Thérasse. (Il peut s’être produit une confusion entre ce nom com­mun à valeur toponymique et le nom propre Thiérache qui désigne la région du sud-ouest de Chimay et dont le sens paraît être le même). Variante : Tiérache.

 

EV

Terrassier

BerN van de grondwerker.

 

FD

Terrasson

Dim. van Terrasse i.

 

FD

Terrebrood

zie Teirbrood(t).

 

FD

Terren

Terrens. Var. de Terryn, Terrijn.

 

JG

Terren(s)

Terres, zie Terrijn.

 

FD

Terret

Proven. ,,D’Herrée » (Dép. Tavier-lez-Nandrin). V. Tabary. Nos 79, 209.

 

EV

Terreur

Car. mor. ,,Homme terrible »

 

EV

Terreur

Tereur. Peut-être fr. terreur, surnom de motivation obscure. Ou bien nom de métier: anc. fr. terreur ‘terrassier’ (hapax, 1525 Nevers) FEW 13/1, 247b. Comp. aussi Thereur et Ti­reur, -eux.

 

JG

Terreur

zie Tireur.

 

FD

Terrie

zie Thierry, Terrier.

 

FD

Terrien

cf. Terrijn.

 

JG

Terrien

zie Terrijn.

 

FD

Terrier

1. Proven. Terrier (L.D.). (Comp. : Tanière, La Louvière). — 2. ,,Tenancier d’une terre ». (An­cien).

 

EV

Terrier

Nom de dignité ou de métier: anc. fr. terrier ‘seigneur terrien, justicier’ ou ‘tenan­cier’FEW 13,251b.

 

JG

Terrier

Terrie, Terry,Ther(r)y,Théry,Terriere, -ière: Ofr. terrier: heer, landheer, grondbezitter. 1511 Jacop Terrier, Ktr. (KW); 1756 Hilaire Terriere; 1782 M.F. Terrier f. Hilaire, Izg. (COUSS.); i8e e. Terrier, -iez, Terry, Therrier, Thery, Mkr. (Midd. 1954,192).

 

FD

Terrijn

-yn,-in, -ain, -ien,Terren(s), Terres, Tiérin, Terin,

Thér(a)in, The(e)rens: Patr. Afl. Van Germ. VN

Diederik, met verscherping d/t, of van Fr. Thierry,

de Rom. vorm ervan. 1326 Willem Therijn, Ip. (BEELE); 1398 Terin Brickelle, Wervik; 1371 jeghen Jhanne Terrine = 1392 Johannis Terrijns; 1396 Symoen Theerijne; 1399 Willay Terin, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Terrin

cf. Terrijn.

 

JG

Terrin

zie Terrijn.

 

FD

Terrisse

cf. Térisse.

 

JG

Terrisse

Térisse: PlN Afl. op -iciu van terre: land, grond.

 

FD

Terroir

Car. mor. ,,Homme qui sent le terroir ».

 

EV

Terroir

Fr. terroir, surnom de motivation obscure; comp. Terreur.

 

JG

Terroir

Fr. terroir: streek?

 

FD

Terron

zie Thiron.

 

FD

Terry

zie Thierry, Terrier.

 

FD

Terryn

Terrijn, Terrien, Terrin. Hypocor. de l’anthrop. germ. Diederik avec assourdisse­ment du d- initial [FD] ; cf. aussi Terren(s).

 

JG

Terryn

V. Térin.

 

EV

Tersago

PlN Trezzano (< Tricianum) = 1060

Terciago = 1168 Tersago/Terzago (ten noorden

van Milaan). 1500-1561 Gabriel Tersago, Italië-Aw.

(vader van) 1529-1586 Juliane Tritsago, « 1532

Hannibal Tritsago, « 1536 Angela Tritsago. – Lit.:

Jb. voorHeemk. van Klein-Brabant 1985-86.

 

FD

Terschuren

zie van der Schure(n).

 

FD

Terseleer

Afl. van Mnl. tersel: mannetjesvalk. Vgl.

Valkenaar, Tercelin.

 

FD

Tersi

Tersy, zie Targe.

 

FD

Tersin

The(e)rssen, Theirssen, Thersen: Patr. Vleivorm

op -sin van Diederik. De vormen op -sen kunnen

ook < -zoon worden verklaard (vgl. Tierssoone).

 

FD

Tersmeden

PlN Ter Smede: aan de Smisse. 1585

Clawes thor Smede, Flensburg (NN).

 

FD

Terste(e)gen

Ter stegen: aan/in de steeg. Vgl.

Indesteeg, vander Stegen.

 

FD

Tersy

zie Tersi.

 

FD

Tert(h)olen

PlN Tholen (Z).

 

FD

Terteaux

Nom d’origine: Terteaux (Oise); ou bien var. de Tirtiaux.

 

JG

Terteaux

PlN (Oise).

 

FD

Tertolen

Tertholen. Nom d’origine: terTholen (Zélande).

 

JG

Tertoog

Vervorming van Tertooy of Tetteroo?

 

FD

Tertooy

zie Tourtois.

 

FD

Tertrap

zie van Trappe(n).

 

FD

Teruel

Peut-être w. liég. tèroûle ‘charbon très friable et de mauvaise qualité’ FEW 13/1,254a [JMP].

 

JG

Teruel

Wellicht oude spelling voor Tervel =

Terville?

 

FD

Terve

cf. Terf(ve).

 

JG

Terve

zie Terf.

 

FD

Terveen

zie van (der) Veen.

 

FD

Tervill

Therville: PlN (Moselle).

 

FD

Terville

Therville. Nom d’origine: Terville (Moselle) ou comme Deterville, originaire d’Éterville (Calvados).

 

JG

Tervoort

Tervoert, Tervooren: PlN Tervoort (Nieuw-

Ginniken, NB). Zie ook Van der Voorde. 1539

Hendrik Terwoort, Vreden-Aw. (AP).

 

FD

Terwa(n)gne

Proven. Terwagne (Loc.).

 

EV

Terwagne

de Terwa(n)gne, Terwaigne, Terwoigne: PlN Terwagne (LU). 1429 Lambert de Terwangne, Luik (ISP).

 

FD

Terwagne

Terwaigne, Terwoigne. s.d. «Nicolai de Tervangne», «Wilhelmi de Terwaigne» ObitHuy, 1436 «Lambiert de Terwaingne» GuillLiège; nom d’origine: Terwagne (Lg)et à Furnaux (Nr), cf. aussi de Terwangne.

 

JG

Terwe

zie Taerwe.

 

FD

Terwecoren

Mnl. tarwencorn: tarwekorrel. BerBN. Vgl. D. Weizenkorn. 1327 der Terwekorn, Greifswald (BRECH.). 1591 Barbel Terrewecooren, Borchtlombeek (LIEVENS).

 

FD

Terwecoren

V. Tarwe.

 

EV

Terweduwe(n)

zie Derweduwen.

 

FD

Terwinghe

Terwingen,vanTerwyngen(e), van

Terwijngen: PlN Terwinge in Holsbeek (VB).

 

FD

Terwoigne

zie Terwagne.

 

FD

Tesain

cf. Thesain.

 

JG

Tesain

zie Thesin.

 

FD

Tesch(e)

zie Tas.

 

FD

Tescher

Tesser: D. BerN Tâscher: tassenmaker. 1293 Joh. der Tescher, Basel (BRECH.); 1561 Hendrik Tesser, Venlo-Aw. (AP).

 

FD

Teschke

Dim. van Tesch, Tasche: tas.

 

FD

Teschner

Tesner: BerN: tassenmaker. Ook Tàschner.

 

FD

Tesia

zie Tasseel.

 

FD

Tesijn

zie Toussaint.

 

FD

Tesler

D. BerN Teschler, Taschler: tassenmaker.

 

FD

Tesmoingt

Ofr. tesmoin: getuige. FN Témoin.

 

FD

Tesmoingt

Surnom : fr. témoin, cf. aussi anc. fr. tesmoins ‘testicules’ FEW 13/1, 285a.

 

JG

Tesner

zie Teschner.

 

FD

Tesniêres

zie Tannièr(r)e.

 

FD

Tess-

-s, -ens. V. TAD (Taz) et THEUD (Theuz).

 

EV

Tesse

 (NF du Tournaisis et du départ, du Nord). 1780 «Alexandre Tesse» BourgNamur; un hypocor. de Istasse (= Eustache) est peu pro­bable, pas plus que le cas-sujet issu de lat taxa ‘blaireau’ comme le propose Morlet 922; NF d’origine incertaine.

 

JG

Tesse

Thesse: Korte vorm van HN Istace, Eustachius. Vgl. Tassens/Tessens.

 

FD

Tessé

zie Tasset.

 

FD

Tessein

zie Tassin.

 

FD

Tessely

NF d’origine italienne: 1721 «Pieter Tesselli fs. Anthone, ghebortigh van Raven-na», nom d’un militaire de Ravenne qui vint s’établir à Deinze vers 1707, avec les troupes impériales [FD].

 

JG

Tessely

Tissaly: Stamvader is Pieter Thessaly/Tesselli, afkomstig van Ravenna, die omstreeks 1707 met de keizerlijke troepen naar ons land kwam. 1721 Pieter Tesselli fs. Anthone, ghebortigh van Ravenna (± 1679-1732) (Jb. Kunst-en Oudh. Kr, Deinze, 1990,193-219; VS1983,175). De FN is wellicht een verhaspeling van de It. FN Tasselli, dim. van Tasso < Lat. taxus (boom), of van Toselli, dim. van Lat. tonsus: geschoren (DS).

 

FD

Tessenaere

BerN van de tassenmaker. Vgl. Tesner.

 

FD

Tessens

zie Tassin.

 

FD

Tesser

zie Tescher.

 

FD

Tesseur

1289 «Maguins li femme Servais li Teisseur», «Gofaille le Tesseur» CensNamur, 1406 «Gerars de Tamines li tesseurs de toilez» GuillLiège, 1449 «Pirechon le teisseur» AidesNamur; nom de profession: w. tècheû ’tisserand’ ; cf. aussi Techeur, Teheux.

 

JG

Tesseur

Tisseur: BerN Tesseur, Fr. tisseur < Lat. textor: wever. 1348 Johan le Tessoir, Luik (SLLIV); 1399 Johan li Tesseures, Luik (AVB). Zie ook Têcheur.

 

FD

Tesseur

V. Tisserand.

 

EV

Tessier

1289 «Pierres li Tessieres» CensNamur, 1337 «Renechons li tessieres», 1419 «Balde-win Tessi» Liège, 1472 «Hanry le Teschier» DénLaroche, 1488 «H. Quiné le Teschier dit Bonne Compaingnie» JusticeBastogne, 1544 «Mathie le Tessier» DénStavelotMy, 1780 «Jacques Tessier» Charleroi, cf. aussi 1495

«Maroie le Tesseresse» Huy (DBR 15, 177); nom de profession: anc. fr. (jsq au 18e s.) lissier ’tisserand’ FEW 13/1, 291b; cf. aussi Techy, Texhy.

• Dimin. : 1337 «le maison Tessereal» Liège (DBR 15, 177).

 

JG

Tessier

zie Tissier.

 

FD

Tessin

zie Tassin.

 

FD

Tesson

cf. Tasson.

 

JG

Tesson

Tasson: i. W. tasson, tesson: das (dier), lomperd. 1444 Batier le Tesson; Gérard le Tasson, Namen (J.G.). – 2. Zie Tasson.

 

FD

Test-

Têt- -ar(t), -aert. 1. Car. phys. ,,Homme à grosse tête », — 2. V. THEUD (Tbeuz).

 

EV

Testaert

1. Orig. Dietsaard, ,,Terre thioise ». — 2. V. THEUD (Theuz).

 

EV

Testaert

Testar(d), -ar(d), -a(s), Tistaert, Têtard, Theetaert, Te(e)taert, Tet(t)art, Tietaert, -art, Tita(rt): i. BN voor een koppigaard. Ofr. testart: koppig. 1298 Jehan Testard, Kales (GYSS. 1963); 1246 Raous Testart; 1365 Pierre Tetart (MORLET); 1398 Jehan de le Motte dit Tiestart, Mkr. (DEBR. 1970). – 2. Ook aïs VN: 1352 Testard van der Wostine (DEBR. 1970).

 

FD

Testart

Testard, -aert. 1218 «Testait» Nécr-Arras, 1266 «Henris Testars» ChartesHainaut, 1272 «Marie relicte Willelmi Testart» Polypt-Villers, 1289 «Colins Testars» CensNamur, 1295-1302 «Jehans Testars» ImpôtArtois, 1302 «Tiestart Deskief» LoiTournai, 1356-58 «Andrius Tiestars», 1362-63 «Adde veve Gillion Tiestart» PolyptAth; surnom: anc. fr. testart, -ard ‘têtu, entêté’, moy. fr. testart ‘qui a une grosse tête’ FEW 13/1, 277b; cf. DicPatRom II.l, 248-251. – Forme fém. : 1279-81 «Maroie Tiestarde» ComptesMons.

 

JG

Testelin

Testolin, Tetelain, Tettelin: Dim. van Ofr. teste, Fr. tête: hoofd. BN. Vgl. Hooft. 1591 Philippe Tetelein, Wormhout; 1773 P. F. Testelin, St.-Win. (VERGR. 1968); 1620 Jacques Testelains, Halle-Aw. (AP). Zie ook Tassignon.

 

FD

Testelin

Tettelin, Tetclain. Dérivé de l’anc. fr. testel ‘tesson’ FEW 13/1, 287 ou bien double dérivé en -el-in de teste, tête, cf. DicPatRom 11.1,247-8.

 

JG

Testelmans

Testerman: Afl. van Van Testelt. 1629 Petrus Testelmans, Leodius (MUL V).

Testelt, van: PlN Testelt (VB). 1309 Henrici de Testelt, Mech. (OATII); 1421 Pieter van Testelt, Bg. (PARM.).

 

FD

Testeltnans

Sans doute ethnique: dérivé en -mon de Testelt (BrFl).

 

JG

Testerman

zie Testelmans.

 

FD

Teston

Dim. van Ofr. teste: hoofd.

 

FD

Testu

Têtu, Letestu: BN Ofr. testu, Fr. têtu: met groot

hoofd, koppig. 1263 Giles li Têtus, Luik (AVB).

 

FD

Testu

Têtu. 1230 «Testu Tumas li maçons» necrArras; surnom: anc. fr. testu ‘qui a une grosse tête’, ‘obstiné, opiniâtre’, fr. têtu FEW 13/1, 278a.

Tête. 1349 «Pierot a le Teste» NecrArras; sur­nom d’homme à forte tête ou dont la tête est particulière, par ex. 1252 «Willaume Grosse teste, teinterier» DettesYpres, 1532 «Jehan Ronde Teste » BourgNamur. – Cf. aussi 1279-81 «Jakemars Teste d’Anal», «Colins Teste Danal» ComptesMons; 1544 «Teste de mort» DénStavelotMy. – Pour une vue globale des dérivés de lat. testa, cf. DicPatRom II.l, 235-280.

 

JG

Teta(e)rt

Têtard, zier Testaert.

 

FD

Tête

Fr. BN Tête: hoofd. Vgl. Hooft. 1263 Giles Têtes = Giles li Têtus, Luik (AVB). Zie Testu. – 2. Zie Teeten.

 

FD

Teteghem, van

PlN Tetegem (FV). 1125 Reinlofus de

Tetighem; 1338 ser lans van Tetinghem (DF XV);

1303 Venant van Tetenghem, Bg. (VERKEST).

 

FD

Tetelain

Tettelin, cf. Testelin.

 

JG

Tetelain

zie Testelin.

 

FD

Tetering, van

PlN Teteringen (NB). 1340 Hermanni vander Tateringhe, Breda (OAT III).

 

FD

Tetsch

D. vleivorm van Dietrich.

 

FD

Tettart

zie Testaert.

 

FD

Tettelin

zie Testelin.

 

FD

Tettero(o)

(van) Tetterode, Tétrode, Tettenroo: PlN

Tetterode, oude naam van Overveen (NH). 1330

Willaem van Tétrode, Haarlem (NHC).

 

FD

Têtu

zie testu.

 

FD

Tetz(sch)ner

Afl. van PlN Tetschen. 1352 Peter

Tetzner, Chemnitz (BRECH.).

 

FD

Teub(n)er

zie Tauber(t).

 

FD

Teucher

zie Teich.

 

FD

Teuchie(s)

 

Teuchy: BerN W. var. van Tessier, Têcheur:

wever. 1757 Petrus Têcheur (vader van) 1795

Joannes Teuchy, Borgloon (PDB).

 

FD

Teuchy

1. Proven. ,,De Heuzy » (Loc.). V. Tabary. N09 79, 209 — 2. V. Tisserand. — 3. V. THEUD (Theuk).

 

EV

Teucq

NF de Seneffe et Manage, déjà attesté à Seneffe en 1813 en alternance avec la var. Theuque (GeneaNet); NF d’origine incertaine, mais sans doute pas var. de Turc, Turk comme le propose Debrab. 1395.

 

JG

Teucq

zie Turk.

 

FD

Teug(h)els

BerBN van de teugelmaker of voor de voerman. 1727 Simon Teugels, Waas (VAN G.).

 

FD

Teug(h)els

Tengel. ,,Bride ». 1. Pro­fess. N. de bourrelier. N° 131, 201. — 2. Car. mor. ,,Homme qui tient les rênes, qui commande ». — 3. V. THEUD (Theuk).

 

EV

Teugels

Teughels. Surnom (au génitif): néerl. teugel ‘bride’.

 

JG

Teule

zie Toelen(s).

 

FD

Teulings

-ingkx, -inghx: Patr. Afl. van Germ. VN. Zie Tollens (met gepalataliseerde vocaal). 1763 Peter Teulinckx, At.-Aw. (AP).

 

FD

Teun-

-inck, -kens. V. THEUD (Theun).

 

EV

Teunen

Teunens. Génitif de Teun-, hypoc. néerl. de Antoon, fr. Antoine.

 

JG

Teunen(s)

zie Thoonen.

 

FD

Teunesen

zie Toen.

 

FD

Teuninck

Theuninck, -ijnck,-ynck,Theninck,Tunyck: Patr. Afl. van HN Antonius. 1265 Arnoldus dictus Tuninc, St.-P.-Leeuw; 1356 Moen Tunincs lant = Moen Tuens, Es. (PEENE1949); 1562 van Jannen Thuenincx, Tn. (HB 776).

 

FD

Teunis

Teunissen, cf. Theunis(sen).

 

JG

Teunis(se)

-issen(s), zie Toen.

 

FD

Teunkens

T(h)eun(c)kens, Thùngen, Thungen,

Thünchen: Patr. Dim. van Teun = Toon, verkort <

Antonis/Anteunis, HN Antonius. Teuns,-zie Toen.

Teurcq, zie Turk.

 

FD

Teurelincx

zie Tuerlings.

 

FD

Teurenhout, van

zie van Turnhout.

 

FD

Teurfs

zie Turf(s).

 

FD

Teurlings

-inc(k)x, zie Tuerlings.

 

FD

Teurrekens

zie Torrekens.

 

FD

Teusch(l)er

Mhd. tiuschaere: ruiler, handelaar, bedrieger. D. Tauscher. Vgl. Mnl. tuusscher. 1487 Andres Teuscher, Jena (BRECH.).

 

FD

Teuw-

-en, -issen, Tey- -al, -els. V. THEUD (Theu).

 

EV

Teuwen

Teuwens; Teuwis, Teuwissen. Hypoc.

néerl. de Mattheeuw, fr. Mathieu.

 

JG

Teuwen(s)

-is, -isse(n), zie Theeuwissen.

 

FD

Teuwkens

zie Theeuwkens.

 

FD

Teval

Zie Stival.

 

FD

Tevel

Tevelle,  Thevelle,  Thévelle,  Thevel.

Peut-être dérivé en -elfle), avec aphérèse, de E(s)tève, forme régionale de E(s)tienne [FD], comp. Thev(en)-.

 

JG

Tevel(s)

Tevelle, Thevel(le), Thévelle: 1. Patr. Dim. van Etève, Estève, Fr. dial. vorm van Etienne. Vgl. Thevelin. – 2. DF XV vermoedt een PlN: 1580 de Tevele, Bg.; 1650 den baron van Tevele.

 

FD

Teven

-esz, -is(sen), zie Theeuwissen.

 

FD

Tevenie

zie Stevenye. Te Vogt, zie de Voogd.

 

FD

Tevissen

Tévissen, Tewissen, cf. Thewis(sen).

 

JG

Tewissen

Tews, zie Theeuwissen.

 

FD

Texerand

Textor. V. Tisserand.

 

EV

Texhon

Var. de Tixhon.

 

JG

Texhon

zie Letihon.

 

FD

Texhy

Texier. 1472 «Henry le texhié», «Jac-quemin le Texhir» DénLaroche, 1511 «Johans le Terrier» CoutStavelot, 1524 «Henry le Texhy», 1544 «Jullin le Texhier» DénStave­lotMy ; var. w. de Tessier.

 

JG

Texier

Texhy, zie Tissier.

 

FD

Texmunt

Dominicus Texmunt werd op 18 nov. 1854

in Aw. te vondeling gelegd (R.V.).

 

FD

Texmunt

Nom donné à un enfant trouvé à Anvers en 1854 [FD].

 

JG

Textor(is)

Dextor: BerN Lat. textor: wever. 1322

Colons Textor; 1362 Giles Textor, Luik (AVB).

 

FD

Tey(e), de

zie de Taey(e).

 

FD

Teyck

zie Tyck.

 

FD

Teygeman

Adaptatie van D. Teichmann (LIND.

1964,32)? De Oostendse familie stamt van « 1786

Joannes Teygeman, Gouda (PDB).

 

FD

Teykaerts

zie Tyckaert.

 

FD

Teylaert

Theylaert, Theijlaert: i. Afl. van Ofr. teil, til:

linde. PlN: plaats waar een linde groeit

(DAUZAT). Fr. Teillard, Occ. Teilhard. – 2. Fr.

Taillard (zie i.v.). 141/WouterTeylaerdt, Jacop

 

FD

Teyllaerdt

Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Teys(en)

Teyssen(s), zie Tijs.

 

FD

Teyssandier

Teyssié, Teyssier (NF français importés). Var. mérid. de Tessier (= tisserand).

 

JG

Teyssandier

zie Tissandier.

 

FD

Teyssêdre

-edre: BerN Var. van Teyssaire: wever. Teyssier, -ié, zie Tissier.

 

FD

Tfelt

‘t Felt, T’Felt: Naar de woonplaats op of bij het veld.ZieVandeVelde.

 

FD

T’felt

Proven. Te velde, ,,Au champ ».

 

EV

Th-

zie ook T-.

 

FD

Thabert

i. Patr. Germ. VN Tagabert, Tagebertus

(MORLETI)? – 2. Uitspr. Tabbert; zie Tabart?

 

FD

Thaels

1. V. dal. — 2. V. TAD (Ta).

 

EV

Thaels

Taels. Probabl. apocope de Taelman (= avocat) [FD].

 

JG

Thaeter

cf. Taeter.

 

JG

Thafournel

cf. Taf(f)oreau.

 

JG

Thafournel

zie Tafforeau.

 

FD

Thaillier

cf. Taillier.

 

JG

Thaïr

cf. Tahir.

 

JG

Thaïr

zie Taillier, Tahir. Thairet, zie Thiré.

 

FD

Thairet

cf. Théret.

 

JG

Thaise

zie Tijs.

 

FD

Thal(er)

T(h)aller: D. FN, afl. van PlN T(h)al: dal.

 

FD

Thaler

Proven.  Terre désignée par le   nom   de   la  redevance   (Epoq.        autr.).   Comp. :   Patard,   Schilling,

Squelin, etc. V. Schelling.

 

EV

Thamers

zie (de) Hamers.

 

FD

Thannen

.NF all. de la région d’Eupen, dont l’origine toponymique est induite par le NF von der Thannen.

 

JG

Thans

Thaens. Probabl., avec -s du génitif, moy. néerl. tant ‘dent’ [FD] ; cf. aussi Tan(d)t, Tans, Taens.

 

JG

Thans

V. TAD  (Tan).                         

 

EV

Thaon

1. V. TAD (Ta). — 2. Car. mor. Taon. N. d’insecte, H. énervant. Nos 288, 295.

 

EV

Thaon

cf. Tahon.

 

JG

Thas

N.   de   bapt.   d’orig.   hellén. Anastasse. N° 107.

 

EV

Thau

Proven.  ,,De  Haut ».  Nombr.

L.D. V. Tabary. Nos 79, 209.

 

EV

Thaulez

Taulezf, Taulet. NF borain, attesté à Wasmes depuis 1681 (GeneaNet), dont l’origine est obscure [on ne peut en faire une var. du NF Tolet, Tollet].

 

JG

Thaulez

zie Tolet.

 

FD

Thauvin

Peut-être, comme le suivant et comme Thobois, surnom de celui qui enlève le vin, composé phrastique avec le verbe tant ou toit [MH],

 

JG

Thauvoy(e)

Zinwoord Taut/Tolt voie: die de weg afsluit, straatrover, straatschender. Taut < ww. toldre, tolir (J.G.). – 2. PlN Tonvoie in Olne (LU). 1694 Thonvoy, Mésières; i8e e. Thauvoye= Tonvoye, Wasmes (PDB).

 

 

FD

Thauvoye

Thauvoy (NF du Borinage). Sans doute d’après des noms picards de moulin du type louvoie, Tout(e)voie (Oise), à compren­dre comme tant ou toit voie ‘celui qui barre la route, qui fait obstacle’, faut ou toit étant la 3e pers. du v. tolir < lat. tôlière, cf. (Wace) tolir la veie ‘barrer le chemin à qqn’ FEW 13/2, 19a; ce type toponymique était bien connu aussi en Wallonie, notamment w. à toûvôye, 1341 « à Tovoie » à Montegnée, avec ce même sens (J. Herbillon, cité par P. Ruelle,

Des NF de Quaregnon’, cf. aussi BTD 42, 266) [MH],

 

JG

Thavoye

Proven. De Havay (Loc.).  Ou :   De  Havaie (Dép. Wegnez).

Anciennes formes. V. Tabary. N08

79, 209-

 

EV

Thayer

zie Taillier.

 

FD

Thayman

V. Taeymans.

 

EV

Thays

Thayse. Peut-être dérivé de Mathias (Vincent 44), cf. Theys.

 

JG

Thays(e)

zie Tijs.

 

FD

Thays(s)

V. THEUD (Theuz).         

 

EV

The(e)len

1. V. Thielen. — 2. V.THEUD (Theu).

 

EV

Theat(r)e

Théat(r)e, Teat(r)e: Reïnterpretatie van D. FN T(h)aeter = Dather, Deter, Diet(h)er. Patr.

 

FD

Theate

Théate, Théâte, Théâtre, Théâtre, Théâtre, Teatre, Téate, etc. 1628 «Wathy Teatre», 1630 «Hubert Le Théâtre (de Liège)», 1640 «Thierri Le Théâtre» émigrés en Suède: vu la localisation des variantes du nom dans la prov. de Liège (où l’on rencontre les NF Taeter, Thaeter), forme romani sée (avec réin­terprétation) de T(h)aeter, plutôt que surnom d’homme de théâtre (le nom paraît du reste inconnu en France).

 

JG

Théâtre

Profess. Acteur, propriétaire ou employé d’un théâtre.

 

EV

Thébau(l)t

-aud, -a(ux), zie Dibbaut.

 

FD

Thebaut

Thébaut, Thébault. 1472 «Thebault d’Orsinfay» DénChiny; var. de Thibau(l)t.

 

JG

Thébé

Thebe. Var. de Thibé?

 

JG

Thebe(n)

Zie Tibbe.

 

FD

Theben

1. Proven. D’Eben (Loc.) Synon. :   Deben.   V.   Tabary.   N0879, 209. — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Theberath

Théberath: PlN in Heinsberg (NRW).

 

FD

Thecheur

Thécheur, Thècheur, cf. Techeur.

 

JG

Theck

Thee(c)k, zie Teck.

 

FD

Theck

Theek. cf. Teck.

 

JG

Theeboom

Ndd. PlN: Boom op de Tie: verzamelplaats van de dorpsgemeenschap. Boom waaronder het dorp samenkomt. Vgl. Boereboom. 1640 Tieboom, Ginneken (PDB).

 

FD

Theems(ch)e, van

van Theemst, zie van Temsche.

 

FD

Theenaert

zie Tenaerts.

 

FD

Theerens

zie Terrijn.

 

FD

Theerssen

zie Tersin.

 

FD

Thees

zie Theeuwissen.

 

FD

Theeten.

V. THEUD.

 

EV

Theeuwissen

Te(e)uwisse(n), Theewissen, Thewis(sen), Thé-, Tewissen, Thewijs, Thewys, Thé-, Thewes, Theiwis, Thyvis, Thieuwis, Thi(e)wissen, Thywissen, Tivisse, T(h)euwis(sen), The(u) ws, Tews, The(y)us, Tevesz, Theves, Thèves, Thues, Thuwis, T(h)uys, Thuijs, Thevis(sen), Thé-, Teeuw, T(h)eeu(w)s, Thees, Theeuwes, T(h)eeuwen(s), Theewen, T(h)euwen(s), Teven: Patr. Korte vormen en afl. van de naam van de evangelist Mattheus. 1400 Joh. Teeuwssoen, Ravels (VERB.II); 1542 Jan Theeus, Lier (AP); 1645 Geertruijt Theuen, Bilzen (SCHOE.); 1660 Petrus Thevissen alias Tewis, Dilsen (VS1980,458; 1981,81).

 

FD

Theeuwkens

T(h)euwkens: Patr. Dim. van VN Mattheus. 1422 Theeukin van der Hoeyen; 1422 Theeukin van den Velde, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Thehu

zie Têcheur.

 

FD

Theihsen

zie Tijs.

 

FD

Theil(li)er

Zie Tellier.

 

FD

Theillet

Zie Tillet.

 

FD

Theirssen

zie Tersin.

 

FD

Theis

Theiss, Theisse. Var. de Thijs, Theys.

 

JG

Theis-

zie Tijs, Tijs-.

 

FD

Theis(en)   

Theisman(n).         V.THEUD (Theuz).

 

EV

Theisen

Theissen,   Theizen.   Aphérèse   du prénom Matheis < Mathias. m Composé avec -mon: Theisman,  Theis-mann.

 

JG

Theiwis

zie Theeuwissen.

 

FD

Theizen

zie Tijs.

 

FD

Thel-  

-en,  -ie,  -ismaer,  -usson.  V.THEUD (Theu, Theuz).

 

EV

Thelen

Theelen, Thélen, Thélenne. Hypocor. de l’anthrop. germ. Theodilo, Thilo, cf. Thiel(e), etc. [FD].

 

JG

Thélie

Peut-être aphérèse d’un prénom féminin?

 

JG

Thélie

zieTellier.

 

FD

Thelinge

PlN, wellicht Teijlingen in Voorhout (ZH). Vgl. ook van Tellingen. 1631 van Teylingen, Bergen-op-Zoom; 1720 Willempje Cnelis van Telinge(n), Waddinxveen (PDB).

 

FD

Thelis(sen)

zie Dielis(sen).

 

FD

Thelisma(e)r

Gasconse FN Thélismard (PDB)

 

FD

Thellier

Thelliez, Theliez, cf. Tellier.

 

JG

Thellin

Peut-être var. liégeoise de Thélen plutôt que nom d’origine: Tellin (Lx).

 

JG

Thellin

zie Telen.

 

FD

Thelman

zie Teleman(s).

 

FD

Theloy

-oh, zie Tilloy.

 

FD

Thély

zie Tellier.

 

FD

Them(e)lin

Thémelin, Temlin: Patr. Dim. van

Thiem(e).

 

FD

Themans

1. V. Taeymans.  — 2. V.THEUD  (Theu).

 

EV

Themans

Themans. Dérivé de l’anthrop. germ. Tiedeman [FD].

 

JG

Themelin

Thémelin, Themlin, Temlin. Dérivé en -el-in de Thème, Thémar, tiré de l’anthrop. germ. theod-mar.

 

JG

Themon(t)

Thémon(t): Patr. Germ. VN theud-mund

‘diet-bescherming’: Theotmund, Teutmundus

(MORLETI).

 

FD

Themont

Thémont, Thémon. 1769 «Antoine Themon» BourgNamur; nom issu de l’an­throp. germ. theod-mund > Teutmundus [FD].

 

JG

Thénaers

Thenaers, Thenaerts. Forme néerl. de Thenard, hypocor. de E(s)tienne; cf. aussi Tenaerts.

 

JG

Thenen

zie Thoonen.

 

FD

Thenen.

1.  Proven.  Tienen,  ,,Tirle-mont »   (Loc.).  Synon. :  Tenaerts.— 2. V. THEUD (Theun).

 

EV

Thénevin

Patr. Metathesis van Thévenin.

 

FD

Thenier

Theny,Thény: Ofr. tanier, Mfr. tesnier,

tainier: dassenhol. Zie Tasnier.

 

FD

Thénières

Thenieres. Var. graphique de Tes-nière.

 

JG

Thénières

zie Tasnier.

 

FD

Theninck

zie Teuninck.

 

FD

Thenis

Thénis, zie Toen.

 

FD

Thenis

Thénis. 1569 «Massin Thenis» Liège: var. de Theunis.

 

JG

Thény

Theny, Thénier. NF de la région de Neufchâteau et Libramont, qui pourrait être d’origine lorraine ou champenoise (Genea-Net), et que Morlet 924 explique comme un

dérivé de (Es)tene, forme anc. d’Estienne, ce qui reste hypothétique.

 

JG

Theobald

Théobald: Patr. Archaïsche vorm van de

Germ. VN Dieboud. Zie Dibbaut.

 

FD

Théobald

Theobald. 1692 «Theobal Lambay» NPLouette; forme germ. issue directement de theod-bald- > fr. Thibaud.

 

JG

Théocliste

Sans doute nom d’enfant trouvé.

 

JG

Théodor

N. de bapt. d’orig. hellén.N° 107.

 

EV

Théodor(e)

Theodor(e), Theodoro(u), -ory: Patr. Gr.

HN Theodorus ‘geschenk van God’.

 

FD

Théodore

Théodore, Theodor, Théodor. 1586 «Théodore Descaillon» BourgNamur; ancien prénom, forme savante du grec Theodoros (= don de Dieu), popularisé chez les premiers chrétiens par le culte de deux saints de ce nom (Dauzat 568). • Génitif latin : Théodory, Theodory.

 

JG

Théonville,

Theonville: PlN Thionville, Fr. naam van

Diedenhofen (Lotharingen, Moselle).

 

FD

Théoux

Var. deThioux?

 

JG

Théoux

zie Thioux.

 

FD

Ther(r)y

V. THEUD (Theu).

 

EV

Thérace(s)

-ache, -asse, Therage, zie Terras(se).

 

FD

Therain

-ens, zie Terrijn.

 

FD

Thérain

cf. Thérin.

 

JG

Théral

Theral. NF liégeois, d’origine française (GeneaNet), d’explication incertaine.

 

JG

Therasse

Thérasse, Thérace, Therace, Théraces, Theraces, Thérache, Therage. 1500 «Pasque Theraisse» Ladeuze, 1747 «Gilain Therasse» BourgNamur; nom de région: Thiérache (France); cf. aussi Térache, Térasse, Tiérache, Tirache. – Bibliogr. : J. Germain, Noms d’entre Ardenne et Meuse:… Therasse, dans De la Meuse à l’Ardenne 17, 1993, 75-82.

 

JG

Thérasse

V. Terrasse.

 

EV

There(u)r

Thére(u)r, zie Tireur.

 

FD

There(u)r

V. Terreur.

 

EV

Thérenin

Lees- of schrijffout voor Thévenin.

 

FD

Thérenin

Peut-être dérivé en -in du NF Thérin (cf. ci-dessous).

 

JG

Therer

Thérer, -ère, Thérère. Forme germ. de Thierry, hypocor. de Theoderic.

 

JG

Thérèse

Metr.? Deze naam kwam al vrij vroeg in

Spanje voor, maar werd aïs VN populair na de

heiligverklaring van Theresa van Avila (1515-82)

(V.D.SCHAAR). Of Patr.? domino Thirisio,

perpetuo vicario ecclesiae de Blagny (CAO).

 

FD

Théret

Théré, There, zie Thiré.

 

FD

Théret

Theret, Teret, Thairet, Tairaix, Tairez. Un nom de hameau ou de domaine signifiant ‘petite terre’ (Creuse, etc.) (Dauzat 568) paraît peu probable en Wallonie; plutôt à rattachera la famille de Thi(er)ry, où est attesté le dérivé Thiriet.

 

JG

Thereur

Théreur. Var. de Terreur; cf. aussi Therer.

 

JG

Thérie(z)

zie Thiriet.

 

FD

Thérin

Thérin, Thérain, Thérain. Var. de Terrin, néerl. Terryn; cf. aussi Thérenin.

 

JG

Thermol

Thermolle, cf. Termolle.

 

JG

Theron

Théron, Therond. Var. de Thiron?

 

JG

Théron

Theron(d), zie Thiron.

 

FD

Thérouse

NF de la région de Flémalle, probabl. d’origine picarde (PdC) mais d’explication incertaine (var, du NF normand Théroude?).

 

JG

Therry

Thery, Théry. 1228 «Théris de le Hamede» ChirTournai, 1251 «Therris de Thions» ChartesHainaut, 1279-80 «Théris de Falempin» RegTournai, 1324 «Théris de Wallecourt» CartStHubert, 1472 «Thery le

Cordier», «Jehan Thery» DénChiny; var. de Thier(r)y < Terricus, forme latine tardive de Theodericus [FD]. Cf. aussi Terisse.

 

JG

Thers(s)en

zie Tersin.

 

FD

Therville

cf. Terville.

 

JG

Thery

Théry, zie Thierry, Terrier.

 

FD

Thésia(s)

Thesias, zie Tasseel.

 

FD

Thésias

Thesias, Thésia, Thézia. NF du Condroz liégeois (Ocquier, Tohogne, etc.), très nettement var. de Tasiaux, Tasia. – Bibliogr. : G.J. Ninane, Curiosités historiques d’onomas­tique familiale, à propos de deux familles rurales du Condroz: Thésia et Ninane, IdG n° 160, 1972,205-210.

 

JG

Thesin

Thésin, Tesain. 1179 «Alard de Tizin», 1247 «Thierry de Thezin» Flobecq; nom d’origine: Thesin, à Flobecq (Ht). – Bibliogr.: L. Jous, Matériaux pour une généalogie Thesin, IdG 25-29, 1970-74. – Cf. également 1289 «Colais Thesins» CensNamur, «le vingne Tesin» à Namur, probabl. d’autre origine.

 

JG

Thesin

Thésin, Tesain: PlN Thesin in Vloesberg (H).

1179 Alard de Tizin; 1247 Thierry de Thezin; 1275

Colars de Thesin…à le voie de Thésin, Vloesberg

(Midd. 1970-74). Maar: 1340 Willelmi Tesijn, Tn.

(C.BAERT).

 

FD

Thésin

Proven.   ,,D’Haisin »   (Dép.Jandrain). V. Tabary. N09 79, 209.

 

EV

THEUD

,,Peuple,  Nation ».  Racine germanique  ayant servi  à former des N. de baptême. Prototypes : Thiéry, Di(d)erik, Didier (Dicter), Thibaud,

Dietbaut. Comme pour toutes les racines germaniques se terminant par d, cette lettre est souvent tombée ou s’est muée en c(k) ou (t)z. La diph­tongue s’est écrite e(u), oe, i(e), y. La même racine, au cas régime THEU-DON a servi également à former des N. de baptême, soit dans la forme non contractée, soit dans les formes contractées Th(eud)on, ou D(\à)on et Tke(àè)n et Thi(àé)n.

N° I. Cas sujet et cas régime normal.

A. Formes Theud, Thed, Thied, ou Did, Do(e)d, Duyd.

I.  N. simples.

Tiete, Todd, Tide-, Dode- -man. Stout (‘s Teud).

Deut(s)ch, Doetsch, Steuts, Di(e)ts, Ti(e)ts, Tuts, Duits, Stouten.

Diet-, Tyt-, Did(d)-, Theet-, Tuyt- -en(s). Dodon(é), Didon,

Tistedon, Did (d) en.

II.  N. simples avec suffixes.

(‘s)T.- -ekm, -ik : Steutgens, Doetjens, Tietgen, Diltjens, Dudicq. T.- -elin, -elez : Totelin, Didelez.

III.  N. composés.

T.-bald: Diede-, Dit- -bold.

T.-hari : Didier, Dieter, Steuder.

T.-helm : Diethelm.

T. -rie: Died-, Diet-, Did(d)- -(e)rick, -(e)rich, -rix.

T.-wad (-wand) : Dud-, Did- -ouet, Toitgans.

365

T.-wald (-ettoj : Do(u)d- -(e)let, -elé, Touten, Toeten- -el. T.-ward (-tno) ; Dugard- -in, -yn.

B. Formes The(u), Thy, Thu, Tho (Suppression du d final ou rempla­cement par -h, -l, -r, -w, -y).

I.  N. simples.

Thiel(e), Thyll, Tille, T(h)ill, DU, Tulle, Th(i)e-, T(h)il-, Stil(le)-, Toile- Do- -mans. Stuels, Steels, Steyls, Stiels. Thil(le)-, Diele-, Thiele- -man(s), Thilmany (D’après le géni­tif latin), Stil(le)-, Steyle- -mans.

Tire, Steurs, Stiers, Stoers, Stuets, Te(e)uws, Ste(u)ve. Thuy-, Deu-, Te(y)-, The- -mans.

Teuw-, The(e)l-, T(h)iel-, Stiel-, Steyl-, T(h)ier-, Dier-, Thool-, Thœl-, Stoel-, Stuel- -en(s), Douven.

Tih-, T(h)ir(i)-, Thierr-,  Thér-,  Thur-  -on.  Thiroe,  Thirio-n(et), Douillens.

II.  N. simples avec suffixes.

T.- -tno : Thévin, Stev- -in, Deulin, Deur-, Tour- -(e)in, -ain. T.-  -atto,   -etto,   -itto,  -otto : Dur-,  Tur(r)-  -at, Thill-, T(i)er-,

Thiri-, Toll-, Dur-, Théven- -et, Douette, Stouet, TU-, T(h)ir-,

Thuri- -ot, Thouvenot. T.- -ek(in), -ik : Til-, Dulle-, Tul- -kens, Dulckens, Til(le)- -kin,

-quin, Dielt-, Stult- -jens, Thilgès. T.- -ez,  -h : Tiel-, Thier-, T(h)iri-, Tùrr- -es, -ez. Diel-, Dir-,

Dur- -is(ch). (‘s)T.- -ing, -l’ing :   Dier-,   Du(e)r-,   Deur-,   Duur-,   Stev-   -ing,

-inck,   -in(ck)x,   Teur-,   Tuer-,   Teyr-,   Ster-,   Steve-   -ling(s),

-linck(x).

III.  N. composés.

T.-and  (-ank) :  Thioul-,  Thial-  -ants,  T(h)ir-, Dur-.,  T(o)ur-,

T(h)ir-, Tyr- -and, -an(t), -ang. T.-bald : Du- -bal,  -bay,  Steur-, Stu(e)r(e)-  -baut,  -belle,   (Ces

N.  ont représenté aussi :  ‘s Theu-ric-bald), Debbau(d)t, Die-,

Dib- -bold, -boit, Thy-, T(h)i(b)-, Thié- -bout, -bau(l)d, -beau,

-bau(t), -bo, Toubeaux. T.-bard : Deupor, Dubar(t), T(h)i-, Thy-, Toe- -baert(s), -bert,

Thibert,   latinisé  Tiberius.   Toupy,   Tub-   -ier,   -ez,   Stobbaert,

Stuypers. T.-b(ald) ou -b(ard) ou ‘s T.-b :

N. abrégés sans suffixes : Dub, Stupp, Stubbe, Stop, Stebe, Stibbe. Tips, The-, To-, Tu(y)-, Stuy- -ben(s), -benz, -pens, Thi-, Tou- -bon.

N. abrégés avec suffixes :   Sturbot,   Toupet,   Durbecq,   Turpin,

Tubax, Toe-, Tob- -bach, -ba(c)k, Tulpin(c)k. T.-bard (bran)-: Dubron. T.-franc : Du- -franc, -fraing, Diffrand. T.-hard:   Doeh-,   Deuv-,   Duvy-,   Duw-,   Thuy-,   DU1-,   Dull-

-a(e)rt(s), -aar, -ard,  (E)stièvenart, Stev-, Stey- -a(e)rt, Thé- tard, T(h)ir(r)- -(i)ar(d). T.-kari: Thél-,  T(h)u(i)l(l)-, Thil(l)-, Toll-, Thér-  -ier,  -iez,

-y, -ie, Telle, Till- -ier, -1ère, Doyers, Sto(e)rer, Tutel- -aire,

-eers, Steveniers. T.-tnod (-moz) : Thimus. l.-hlod: Turlot. T.-rie: Du-, Thé-, Ther-, T(h)i(é)-, Thi(e)r- -ry, Die-, Di(r)-

-rix, -rick(x), -rik, ryck(x), -ri(c), Dierck- -x, -sens, Derckx.

Du-, Tu- -ru.

T.-maru : Tim- -mers, -mery. T.-tnod (-mund) : Timont, Thim(und)us. T.-wal: Titeca, Tyteca, Tytgat. T.-wald : Thuil(l)-, Thir-, Tir-, Dur(r)- -(e)aux, -iau(x), -ieu(x),

-iou(x), Dur(r)- -ay, -el, Duw-, Duv- -ey, Tevels, Theval(s),

Diwald,

T.-ward : Duwaert, Stoeffaert, Duvard, Stuyvaert(s). T.-wid (-wiz) : T(h)e(e)u-, The(eu)-, The-, Thi- -wys, -wissen.

C. Formes Theuc, Thiec.

I.  N. simples.

Steck(e), Stoeckx, Duyck, (S)tuyck, Ty(c)k, Tiques, Teck, Dick(s), Dyck, Doogh(e), Doc(k)x, Docq, Toch, Tock, Tocq, Stocq, Stock(e), Stocks. Tecqmenne, Dick-, Dyck-, Stock-, Stuy(c)k- -man(s). Dulck-, Deg-, Dek-, T(h)ie(k)-, Tietg-, Dick-, Tich-, Tixh- -on, St(e)g-, Steig-, Steuk-, Steck-, Stu(e)ck–en(s).

II.  N. simples avec suffixes.

T. -atto, -etto, -otto : Titg-, Tydtg- -a(d)t, Titeca, Tiqu-, Deuqu-,

Dugu-, Doget, Touqu- -et, Dogot. (‘s)T.-ez, -iz : Dochez, Douquée. (‘s)T.-el(in), -il : Stocklin, Dighille.

III.  N. composés.

(‘s)T.-hard :  Duck-,   Ty(c)k-  -aerts,  -art,   Stock-,   Stocqu-   -ard,

-a(e)rt(s). (‘s)T.-hari :   Tygier,   Tig-,   Dick-,   Diek-   -i(e)r,   -er(s),   Dock-,

Stock-, Docqu- -i(e)r, -er(s), Tokkie, Dochy, Touchy, Stech-,

Steig-, Steuck- -ers. T.-hloct : Duc-, Doc- -lot. (‘s)T.-wald : Stik-, Stich-, Te(u)g- -el(s), Tiscal. Invers. : Stoclet.

D. Formes Deux, Dies, Doz, Duyz.

I.  N. simples.

Deutsch, Duitz, De(i)tz, Tesse,x Theis, T(h)is, Ti(e)tz(e), Dietz, Dhuis, Dhuys, Ti(e)st, Theyus. This-, Theis-, Thuys- -man(s), Thyszen, Th(e)ys-, Tess-, Tos-, Duys-, Deus- -(s)ens. Tiss-, Thiss-, Tyss-, Douss-, Tisted- -on.

II.  N. simples avec su]’-fixes.

T.-ino : Doss-, Doz-, Dus(s)- -(e)in. T.- -etto, -otto : Thiercet, Tissot.

367

T.- -ekin, -ik : Theys-, T(h)is- -ken, Tos- -kin, -quin, Ducyck. T.-elin : T(i)erc-, Dure- -elin. T.-ing : Duyzings. III. N. composés.

T.-an(d) : Tis(s)- -aen, -aun.

T.-bald : Dis-, Dus- -peaux.

T.-bard : Th(u)ys-, T(h)ys(se)- -baert.

T.-hard : Test-, Tist- -a(e)r(t), Toss-, Thouz- -ard, -art.

T.-hari : Ditzier, Tislair, Dus(s)er.

T.-hrod : Désirotte.

T.-mart : Thelisma(e)r.

T.-rad (-rand) : Désirant.

(‘s)T.-wald : Dulceau, Steiss-, Stoess- -el.

N° II. Cas régime inversé.

A.  Formes Dend, Dond. N. simple : Dondeyne.

N. composé : T.-hrod : Tondreau.

B.  Formes Theun, Thon, Thuyn ou Theum.

I.  N. simples.

Stine, Thon(n)e, Thoune, Theunus, Tonneman, Doensen, Tho-nus, Timmans, Steens, Steyns, Stiens, Thuns, Thoens, Dons, Thuyns, Th(e)un-, Then-, Steyn-, Doen- -en. Den-, Thon-, Don- -on, Dom-, Dohm-, Doum-, Doom- -e(n), -s.

II.  N-. simples avec suffixes.

T.- -atto, -etto : Don(n)-, Thon(n)- -at, -et.

T.- -ekin : Theunckens, Tyncke, Domken, Timkens.

T.- -ez, -ïz : Don(n)-, Thon(n)- -ez, -é, -ise. Theun-, Thun- -i(e)s,

-issen. Dommisse. T.-ing : Theuninck.

III.  N. composés. T.-bard : Dombrecht.

T.-bard : Then-, T(h)on(n)- -aer, -ard, -art.                 x

T.-hari : Don(n)- -ers, -y. Douny.

T.-wald: T(h)on(n)-, Don- -ald, -ay, -eau(x), Douniaux.

T.-tvard ; T(h)on(n)oir.

(‘s)T.-wid (-wik) : Ste(e)n-, Stin- -uit, -uyck.

C.  Formes Teunc, Donc.

I.  N. simple avec suffixe. T.-etto : Tounquet.

II.  N. comopsés.

T.-hari : Donck- -ers, -1er.

T.-wald : Tonglet (Invers. : Tongald »).

T.-wulj : Tongol.

 

EV

Theuerkauff

D. BN Teuerkauf: duurkoop. 1366 Herr Durekauff, Arnsburg (BRECH.).

 

FD

Theulen

zie Toelen(s).

 

FD

Theun-

-i(e)s, -issen(s). N. de bapt.        (Theun). 1. V. Antoine. — 2. V. THEUD

 

EV

Theunen

au génitif: Theunens.Génitif faible de Theun- < Antonius.

 

JG

Theuniers

zie Tasnier.

 

FD

Theuninck

Theunynck. Dérivé en -inc(k) de Theun-, thème de Antonius.

 

JG

Theunis

Thunis, au génitif: Theunissen, Thon-nissen, Thonissen, Thunissen, Thunnissen, Thiinissen. 1276 «Gherars fiusThonis», 1277 «Teunis Zedeman» DettesYpres, 1444 «Gheert Thonis», 1479-80 «Thunis van der Putte» TerreJauche; aphérèse de Antheunis, forme flam. de Antonius, fr. Antoine.

 

JG

Theuns(sens)

zie Toen.

 

FD

Theus

Patr. Korte vorm van Matheus. Zie Theeuwissen. – 2. Zie Toen.

 

FD

Theuvenet

zie Thévenard.

 

FD

Theuw-

zie Theeuw-.

 

FD

Theuwis

Theuwissen, cf. Thewis(sen), etc.

 

JG

Thev- 

-es,  -enet, -enin, The-  -wis-  (sen), -wys. V. THEUD (Theu).

 

EV

Thève

Theve(s), Thèves: Patr. i. Var. van Etève < Ofr.

Estève, Rom. var. van E(s)tienne. – 2. Evtl. <

Mathieu (vgl. Mathevet).

 

FD

Thevelin

-lein, Thyvelin, -len, Tyvelein: Patr. Rom. dim. van HN Stefanus, Ofr. Estève. Var. van Thévenin. Vgl. Stevenin = Stevelinck. 1389 Jean Tevelin, Rijsel; 1454 Jehan Tevelin, Komen (RHK); 1479 Jan Thevelin, Ktr.-Gent (PBG).

 

FD

Thevelin

Thevelein. Nom attesté anciennement à Ypres, cf. 1389 «Jean Tevelin» Lille, 1454 «Jehan Tevelin», 1466 «Grégoire Thevelin» Comines ; var. de Thevenin, avec échange des consonnes liquides n > l [FD]. – Bibliogr.: P. Bonaert, Notes généalogiques sur les Thevelin à Ypres, IdG 33, 1978, 270-282, 368-373.

 

JG

Thevelle

Thévelle, Thevel, cf. Tevel(le).

 

JG

Theven-

Thème anthropon. issu de Est(i)evene, Etienne, ou de sa forme régionale (de l’Est) E(s)tève.

• Dérivés: Thevenard. -Theveneau, Théve-neau. – Thevenet. Thevenier, Thévenier, Theveny. – Thevenin, Thevenin. 1472 «The­venin Monniet» DénVirton, cf. aussi Theve-l(e)in. – Thevenot, Thévenot.

 

JG

Thévenard

Theveneau, Thévenet, Theuvenet, Thévenin, Thénevin, Tef nin, Thévenon, Thévenot, Thévenoud, The-, Thouvenin, -ot: Patr. Afl. van HN Stefanus. Vgl. Stevenin, Thevelin, Stevenot. 1313 Tevenin de Senliz; Tevenot le Moine, Parijs (MICH. 1951); 1199 Berte feme Estevenon, Atrecht (NCJ).

 

FD

Thévenier

Thevenier, zie Steveniers.

 

FD

Thévenier.  

1.    Proven.   D’Evegnée (Loc). V. Tabary. Nos 79, 209- —

2. V. THEUD (Theun). Theyns. V. THEUD (Theun).

 

EV

Theves

Thèves. Forme germ. du même thème que les suivants.

 

JG

Thèves

Thèves. Var. van T(h)ewis. Zie Theeuwissen. – 2. Zie Thève.

 

FD

Thevis(sen)

zie Theeuwissen.

 

FD

Thewes

Thewis(sen), Thew(y)s, zie Theeuwissen.

 

FD

Thewis

Théwis, Thewys, Théwys, Theuwis, Thyvis, au génitif: Thevissen, Thewissen,

Théwissen, Theuwîssen, Theewissen, Thi-wissen, Thiewissen, Thywissen, Tevissen, Tévissen, Tewissen. Dérivé flam. de Matheus, du nom de l’évangéliste (souvent confondu avec Mathias).

 

JG

Theybaert

-bers, zie Tybaert.

 

FD

Theymans

zie Taeyman(s).

 

FD

Theys

Theys-, zie Tijs, Tijs-.

 

FD

Theys

Theyse, Theysse, Theyus. Aphérèse de Matheis, Mathias, cf. aussi Theis(s)en. « Dimin. en -ken : Theysgens, Theyskens.

 

JG

Theysbaert

V. THEUD (Theuz). Theys(kens), Theyus. 1. V. Mathijs.

— 2. V. THEUD (Theuz).

 

EV

Theyus

cf. Theys [FD].

 

JG

Theyus

zie Theeuwissen.

 

FD

Thézia

Thézia, cf. Thesia(s).

 

JG

Thézia

Thezia, zie Tasseel.

 

FD

Thi-

bau(d), -baut, -b(e)au(x), -bert, -bon. V. THEUD (Theu).

 

EV

Thialants

V. Thioulants.

 

EV

Thian-  

-che,   -ge.   Proven.   Tihange (Loc.).

 

EV

Thiange

Thianche, Thyange, cf. Tihange.

 

JG

Thiange

Thianche, zie Tihange.

 

FD

Thib(e)aumont

Thiebeaumont, Thybeaumont: PlN Thibaumont in Thynes (N) of Tibaumont in Cornesse (LU).

 

FD

Thibau(d)

-au(l)t, -(e)aux, -eau(t), zie Dibbaut.

 

FD

Thibaudeau

Thibod(e)aux, Tibodo: Patr. Dim. van Thibaud. 1234 Tibaudins Tutelli, Atrecht (NCJ).

 

FD

Thibaut

w. nam. Tîhau, Thibau, Thibault, Thibaux, Thibeau, Thibeaux, Thibo, Thy-baut, Thybeau, etc. 1272 «Domina Marga-retha relicta Thibaut» PolyptVillers, 1280 «Rennekins filz Thibo» PolyptLiège, 1427 «ThibbautTartarin» Ladeuze, 1472 «Thibault le Bastart» DénLaroche, 1499 «Andrien Thibault» BourgNamur, 1550 «Jehan Thibault cabarteur» Ladeuze, 1673 «Marie Thibaux» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. theud-bald, cf. aussi Thiébaut, Tibau(x), etc.

 

JG

Thibé

Thibe, cf. Thibert.

 

JG

Thibeaumont

Thiebeaumont, Thibaumont, Thybeaumont. Nom d’origine: Thibaumont, à Thynes (Nr) ou Tibaumont, à Cornesse (Lg).

 

JG

Thiberge

Tyberg,Tybjerg: Metr. Germ. VN theud-berg ‘diet, volk-bescherming’: Teudeberga, Titberga, Teoberga (MORLETI). 1118 Thitberga de Ansoldengem; Thietberga de Ansoudenghem, Cent (GN); 1200 Tiberghe Catimau, Atrecht (NCJ); 1275 Jehenne Tibierghe, Dk. (RL).

 

FD

Thiberghien

Thiberghuin, Thyberghien, Thybergin, cf. Tiberghien.

 

JG

Thibergijn

-ghuin, -ghien,Thieberg(h)ien,Tibergijn, -gyn, -ghi(e)n, -ghein, Tiebergijn, -gyn, -g(h)ien, Thybergin, -ghien, Thijbergin, -ghien, Tybergin, -ghien, -ghein, Tijberghien, -ghein: Metr. Vleivorm van Thiberge, romaniserend als -ghien (-gem) opgevat. Zie ook Petitberghien. 136 e. VN Tibreghien, NF (DUPAS 32). 1545 Gillis Thyberghien, Terkonje-Bg. (PARM.); 1548 Pieter Tiberghien; 1602 Jan Tibergein, Ktr. (KW).

 

FD

Thibermont

cf. Tibermont.

 

JG

Thibermont

Thibesard. Variantes : T(h)i(m)bermont, T(h)ibessart. Proven. ,,Colline-, Essart- -du sieur Théobert ». Une confusion peut s’être produite entre Thibert et Thibaud, bê correspondant à beau dans le dialecte. Le premier nom, de provenance, serait alors Thibaumont (Dép. Thyne). Le second a officiellement la forme dialectale (Thibessart, Dép. Mellier).

 

EV

Thibert

Thibé, -e, Tiber, Tibert. Nom issu de l’anthrop. germ. theud-behrt.

 

JG

Thibert

zie Tybaert.

 

FD

Thibes(s)art

Thibessard: PlN Thibes(s)art in Mellier (LX).

 

FD

Thibessart

Thibesart, Thibessard, Tibesar, Tibesart. 1575 «Lambinet de Thibesart» FrancsLux; nom d’origine: Thibessart, à Mel-lier (Lx).

 

JG

Thibo

cf. Thibaut.

 

JG

Thibod(e)aux

zie Thibaudeau.

 

FD

Thibodeaux

Thibodaux. Dimin. de Thibaut, cf. aussi le NF fr. Thibaudeau.

 

JG

Thibonne

Forme fém. de Thibon, hypocor. de Thibert?

 

JG

Thibonne

Metr. Afl. van Thibert of Thibaud.

 

FD

Thibos

Thibou(t), -ouw, zie Dibbaut.

 

FD

Thibou

Thibout, Thiebout, etc. 1283 «Jehan Tiboud» DettesYpres, 1289 «Thiebout Mauju-mac et ses compagnons de la compagnie de Richarde» DettesYpres; var. régionale flam. de Thi(e)baut, etc.

 

JG

Thie

Proven. Thy (Loc. et L.D.).

 

EV

Thiébau

Thiébaut, Thiébaut, Thiébault, Thiebauld, Thiébaux, Thiébeau, etc. 1275-76 «Thiébaus li faus» RegTournai, 1279-81 «Thiébaut Brisions» ComptesMons, 1286 «Thiébaut Lardart» CartBinche, 1333 «Thiebauz filz Machet» CartStHubert, 1356-58 «Jehans Thiébaus» PolyptAth, 1366 «Collez Thiebaulz» CartOrval, 1426 «Pier. Thiebault» TailleSoignies, 1551 «Jacques Thiebaulx» BourgNamur, 1611 «Thiebault mal retour» DénFlorenville; var. de Thibaut, etc. < an-throp. germ. theud-bald.

 

JG

Thiebaud

-au(ld), -au(l)t, -eau, -(e)aux, -out, -oux, zie Dibbaut.

 

FD

Thié-baud

-baut. V. THEUD (Theu).

 

EV

Thiebeaumont

zie Thib(e)aumont.

 

FD

Thieberg(h)ien

zie Thibergijn.

 

FD

Thiéchart

Thie- (NF de Rebecq et Tubize). Probabl. dérivé péjoratif en -ard du v. anc. fr. tiescher ‘parler allemand’ [MH], (GuillDole) ‘baragouiner le français en l’entremêlant de patois germanique’, cf. aussi w. liég. tîh’ner parler flamand’ FEW 17, 394a.

 

JG

Thief(f )ry

Thiéf (f )ry, Thieffy, Tiéfry, Tiefry, Tieufri, Dethieffris: i. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN theud-frith ‘diet-vrede’: Theodefredus, Thiodfred, Tefridus, Tyefridus (MORLET I). 1560 François Thiefriese, Dk.-Aw.; 1580 Charles Tyfrie, Lannoy-Aw. (AP). – 2. PlN? 1327 Watiers de Tiefferies d’Anstaing (AUBRY).

 

FD

Thiefels

Var. van Dievels. Zie Den Dievel.

 

FD

Thieffry

Thiéffry, Thiéfry, Tiefry, Tiéfry, w. Tîfreû. Var. régionale de Thieffroy < anthrop. germ. theud-frid.

 

JG

Thiel

1. V. Tielt. — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Thiel

Thil, Thill, w. (Bastogne) Tîl, Thiele, -é, Thille, au génitif: Thiels, Thils; Thielen, ïhillen, Thylen, Tielen, Tilen; Thielens, Thillens, Thylens, Tielens. s.d. «Gerardi Thiele» ObitHuy, 1308 «Theoderici dicte Tile» St-Trond, 1485 «Hennquin Tille» Justi-ceBastogne, 1689 «Anthoine Tille» DénLier-neux, 1756 «Pierre Thielen» BourgLiège; hypocor. de Diederik [FD] ou nom issu de l’anthrop. germ. Thielo < theud-ilo; cf. aussi Thelen.

 

JG

Thiel(e)

Thiélé, T(h)iels, Thil(s), Tils, T(h)ill(e), T(h)ielen(s), T{h)ilen, Thylen(s), Tylens, T(h)illen(s), Tielenius: Patr. Korte vorm/vleivorm van Diederik (met verscherping d/t en r/Z-wisseling, vgl. Tierens, Tielemans) of uit dim. op -ilo (-el) van welke Germ. diet-naam ook (Tijl). 1308 Theoderici dicte Tile, St.-Tr. (GHYSEN); 1340 Theodericum dictum Tiele Lombart, Breda (OAT III); 1398 Bernart Tielin, Lendelede (DEBR. 1970); 1399 Tielkens geheyten Tilen Henrics = Heyn Tilen, Den Bosch (HB 446); 1410 Jan Tielens, Aw. (ANP); 1420 Gerardus Tillens, Kh. (DEKEYSER); 1497 Tielen Picken = 1503 Dierick Picken, Zolder (VANB.).

 

FD

Thieleman

Tieleman, Tielman, au génitif: Thielemans, Thielmanns, Tielemans, Tiel-inaiis. Tielmance (forme francisée). 1266 «monsignor Thielleman de Hetenges», 1275 «Thielemins de Lamotte sire a Willemet», 1284 «Thielemant de Avioth» CartOrval, 1440 «Tielman Waldoreal» GuillLiège, 1444 «le grant Thielemance» AidesNamur, 1519 «Tielman de Wert», 1540 «Philippe Thiel-man», 1785 «Gille Thielmans» BourgNamur; dérivé en -man du prénom flamand Thiel (cf. Thiel Uylenspiegel) [FD].

 

JG

Thielen

Thielens, cf. Thiel(e).

 

JG

Thielen(s)

Thilemans. 1. Proven. Tielen (Loc.). — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Thielland

Thieland,Thieulent, -land, T(h)io(u)lants, Tialan(d)s, Toelants, Thoilants, Stoilants, Sioulants: Patr. Rom. vormen van de Germ. VN theud-land ‘diet-land’: Teutlandus, Tietlandus, Tyelant (MORLET I). Of Metr. Germ. VN theud-lind ‘diet-linde’: Theodlind, Tietlint (MORLET I). 1205 Tiulens Pesiere, Atrecht (NCJ); 1275 Thiélens Gargate, Elzele (VR Ssr0).

 

FD

Thielt

Proven. Tielt (Loc.).

 

EV

Thieltgen

cf. Thiltgen.

 

JG

Thieltgen

-ges, zieTilkens.

 

FD

Thieltgen

Thiltgen ; Thieltges, Thiltges, Thilt-gès. Dimin. germ., surtout lux., en -gen de Thil.

 

JG

Thiemant

V. THEUD  (Theu).

 

EV

Thieme

Thiem, Thième, Thiémé. Hypocor. d’un nom germ. comme Tiedeman ou Dietmar (Bahlow 504).

 

JG

Thiempon(d)t

zie Tienpont.

 

FD

Thienaert

zie Tenaerts.

 

FD

Thiene

V. Thines et Tienne.

 

EV

Thienpon(d)t

Proven. Terre dési­gnée par la redevance convenue. ,,Dix Livres ». V. Thaler, Schelling.

 

EV

Thienpont

Tienpont, Thienpondt, Thienpond, Thiempont, Thiempond, Thimpont. Malgré l’avis d’É. Legros (BTD 27, 128), surnom néerl. tien pond signifiant ‘dix livres’, ainsi 1307 «Pieres Dislivres» = «Pieres Tienpont» Ypres [FD]. Comp. le NF Dryepondt.

 

JG

Thier(r)ens

V. THEUD (Theu).

 

EV

Thier(r)on

zie Thiron.

 

FD

Thier(r)y

Thièrie, Thieri(e), Thiéry, Tierrie, Tieri, Thiri, Thiry, T(h)iry, Tiri, T(h)irry, Tyri, Tyry, Ther(r)y, Terry, Terrie: Patr. Fr. vormen van de Germ. VN Diederik. 1238 Heinricus et Terriens, Ktr. (DEBR. 1980); 1275 Dierekin le Mognier = Thiri le Mognier, Melden (VR 32V°); 1280 Tiricus Vlaming; 1378 Diederic van Avennes = 1374 Thery van Navennes = Thiry = Thieri = 1391 Therry Davennez, Ip. (BEELE).

 

FD

Thier(r)y

Thieuwis, Thill, Thil-gès, -mant, Thily, Thiltges. V. THEUD (Theu).

 

EV

Thieren

Thierens. Hypocor. néerl. de Thiery < Theoderic.

 

JG

Thierfeldt

-felder: Obd. PlNThierfelden.

 

FD

Thiérion

-iot, zie Thirion(s), -iot.

 

FD

Thiernagand

-ant: PlN Thier-Nagand in Battice en Julémont (LU). 1331 Johan de Tiernagan (J. G.).

 

FD

Thiernagant

Thiernagand. 1331 «Johan de Tiernagan» = 1350 «Johan de Ternagan»Cart-ValDieu, 1731 «Isaac-Joseph fils de Pierre Thiernagant (orig. de Visé)» BourgLiège; nom d’origine: Thier-Nagand, w. tchêr-nagâ, à Battice et Julémont (Lg).

 

JG

Thiernesse

1. Orig. ..Montagnard » (Dialecte). — 2. Proven. L.D.

 

EV

Thiernesse

Tiernes(se): PlN in Angleur (LU). 1350 Hanes de Tierneche, LU (AVB).

 

FD

Thiernesse

Tiernesse. 1350 «Hanes de Tier-neche» CartValBenoît, 1496 «Jehan de Tier-neche» CoutStavelot, 1792 «Henry-Michel Thiernesse (orig. de Forêt-lez-Chaudf.)» Bourg-Liège; nom d’origine: Thiernesse, à Angleur (Lg). Cf. aussi Tiernes.

 

JG

Thierron

V. THEUD (Theu).

 

EV

Thiers

 (NF majoritairement flam.). 1295 «Thiers li Foulons» ComptesMons, 1410 «Coppins Thiers» Ypres; utilisé en fonction de prénom (mention de 1295), probabl. cas sujet de Thiery. Mais d’autres origines sont possibles, ainsi plusieurs noms de localité Thiers en France (Nord, Oise, etc.). Quant à la famille ouest-flam. Thiers, elle proviendrait de «Guillebert le Tiers» (Harelbeke, 1560) [FD].

 

JG

Thiers

Tiers: De Wvl. famille Thiers stamt van: 1560 Guillebert le Tiers, Har. (med. F. Thiers, Tielt). Zie Letier. – 2. Zie Tierens.

 

FD

Thiery

Thiery, Thiéri, Thierie, Thierry. Pré­nom tiré de l’anthrop. germ. Theoderic < theud-rîc, cf. Thiry (beaucoup plus fréquent en Wallonie) et ses multiples dérivés. « Dérivés: Thieron, Thierron, Thiérion. 1295 «Thierons dou Bos le Duc» Coniptes-Mons, 1359-60 «Thierons Robues» PolyptAth, 1580 «Jean Thieron» BourgNamur; comp. Thirion.

 

JG

Thies

Thiese, -en, cf. This.

 

JG

Thies

Zie Tijs. – 2. Patr. < theud-so, Germ. VN Tiozo, Teozo (MORLET I). 136 e. Robert Tize (GN); 1398 Gillis Ties, Deerlijk (DEBR. 1970).

 

FD

Thies-

zie Tijs.

 

FD

Thiesing

zie Thijssing.

 

FD

Thiessard

-art. Thiéchard, Thie-: Patr. Afl. van Germ. VN Thiezo, Theudizo. 1295 Martinus dictus Thiessart, St-Q. (MORLET).

 

FD

Thiets

Zie Diet.

 

FD

Thieu

zie Dethieuw.

 

FD

Thieul(l)et

Wsch. var. van Tillet, Teillet.

 

FD

Thieulain

Proven. Loc. Thioulants.     Proven.      Theudlands, ,,Du pays thiois ». N° 224.

 

EV

Thieuland

-lent, zie Thielland.

 

FD

Thieuleux

Lethielleux f. Il paraît tout naturel de voir dans ces deux NF le nom du tilleul FEW 13/1,328b, si répandu dans la toponymie et dans l’anthroponymie wallonnes, cf. Tilleul, -euil et var., Thioux, Detilleul, Du-, etc. [JL, NFw],

 

JG

Thieuleux

zie Tilleul.

 

FD

Thieulin

Nom d’origine : Thieulain (Ht).

 

JG

Thieulin

PlN (Eure-et-Loir) of Thieulain (H). 1454 Daniel Tieulaine, Komen (RHK); 1548 Jacques Thijeulaine, Menen (KWII).

 

FD

Thieullet

 (NF de la région de Charleroi). Pro­babl. nom d’origine: plusieurs Thieulloy (Somme et Oise), dérivé collectif en -etum de lat. tegula ‘tuile’ (Morlet 926), ou simple var. dénasalisée du précédent.

 

JG

Thieuw, (de)

zie Dethieuw.

 

FD

Thieuwis

Thiewissen, zie Theeuwissen.

 

FD

Thieux

Forme pic. de tilleul, cf. Duthieuw, etc. (Dendoncker 132).

 

JG

Thiewissen

cf. Thewissen.

 

JG

Thijs

Thys, Thyse, au génitif: Thijsen, Thysen, Thijssen, Thyssen, -ens. Aphérèse de Matthijs, cf. aussi This, Thies.

 

JG

Thijssing

Thiesing, Tissing, -inck, Tussing: Patr. Afl. van Germ. VN Tiezo, -so-afl. van diet-naam.

 

FD

Thil

Thill, Thille. Généralement var. de Thiel. -Avec la préposition, aussi nom d’origine : ainsi Thil, à Sart-Dame-Avelines (BrW) ou anc. fr. til ’tilleul’, cf. 1267 «Colars dou Thil» CensHerchies, 1272 «Domina Agnes de Thil Nil», «lohannes Cornutus filius Gerardi de Thil» PolyptVillers; la Thil est aussi la forme romane de l’hydronyme Dyle.

 

JG

Thil

Zie Thiel(e).

 

FD

Thil-

Zie ook Tik

 

FD

Thil(l)ion

Zie Tillon.

 

FD

Thil(l)y

Til(l)y, Tillij, Tilli(e), Thilie, Tielie, Thillies: PlN Tilly (WB, PdC, Eure, Seine-et-Oise, Meuse, Calvados). – 2. Dial. var. van Tillier.

 

FD

Thilgen

-ges, zie Tilkens.

 

FD

Thilie

zieThilly,Tellier.

 

FD

Thilique

NF gerrn. importé de Moselle (Ang-viller, depuis 1720).

 

JG

Thilique

zie Tilkens.

 

FD

Thillaye

zie Tilloy.

 

FD

Thillen

Tilen, Thillens, cf. Thiele, Thielen.

 

JG

Thillet

cf. Tilliet.

 

JG

Thillies

zieThilly.

 

FD

Thilliez

Zie Tellier.

 

FD

Thillion

Nom d’origine: topon. dérivé de l’anc. fr. /// ’tilleul’ ? Pourrait être aussi une var. de Thirion, avec échange des consonnes liquides r > l.

 

JG

Thillmann(s)

-many, zie Thileman(s).

 

FD

Thillo, van

van Tillo: PlN ‘t Hillo (1502 opt Hilloe) in Wuustwezel (A). Begin 1600 kwam Jan, zoon van Adriaen Steven Dierck Scheyven uit Tilburg (NB) naar Wuustwezel. Naar zijn woonplaats op het gehucht ‘t Hillo werd hij Opt Hillo genoemd. i6e e.-i64i Jan Adriaenssen opt Hillo, Wuustwezel (grootvader van) 1672-1736 Cornelis Willemsen vant Hillo, Kalmthout (vader van) 1713-97 A.C. vant Hillo, Kalmthout (grootvader van) « 1780 Adrianus van Thillo, « 1790 Wilhelmus van Thillo. – Lit.: E. VAN DEN BOSSCHE, Scheyven – Van Thillo…, 1963,8-9.

 

FD

Thillois

1482 «Chennekin Thilloy», 1488 «Geray Thillo ou Thylloy»; dérivé de Thi(e)l avec le suffixe w. -ôye (cf. J. Haust, BTD 13, 186).

 

JG

Thillot

cf. Tilliot.

 

JG

Thillot

Tilot,Till(i)ot. Patr. Dim. van Til, Tijl; zie Thiel(e). – 2. Dim. van Ofr. til: linde.

 

FD

Thilloy

-ois, zie Tilloy.

 

FD

Thilly

1. Proven. Loc. — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Thilly

cf. Tilly.

 

JG

Thilman

Thilmann, Thilmanne, Thilmans, Thilmant. 1263 «Thillemani de Skines» CartOrval, 1446 «Thilman Waldoréal avant-parlier» Clermont-lez-Walcourt, 1460 «Thil­man Dheur» CoutStavelot, 1481 «Thilman le Gardeur dit d’Emmoville» JusticeBastogne ; var. de Tielman. « Génitif latin : Thilmany, Thillmany.

 

JG

Thilmont 

1. Proven. Thieulemont (Dép. Oreye). — 2. V. THEUD

(Theu).

 

EV

Thilmont

cf. Tilmont.

 

JG

Thils

cf. Thiels.

 

JG

Thiltgen

-ges, zieTilkens.

 

FD

Thimister

Nom d’origine: Thimister (Lg).

 

JG

Thimister

PlN (LU). 1276 Jacobus de Tinwinster, Hervé (CVD).

 

FD

Thimister

Proven. Loc.

 

EV

Thimm(esch)

Thimus: Patr. Bakervorm van Germ. diet-naam waarvan het tweede lid met een m begint, b.v. Tiedeman, Dietmar (Diemer). ne e. Thiadmarus… barbarice Tymme vocabatur (STARK). 1378 Tymme Syde, Kiel (NN); 1470 Tymen Jacopszoen, Oude Niedorp (NHC).

 

FD

Thimothée

N. de bapt. d’orig. hellé­nique. N° 107.

 

EV

Thimothée

Timothée. 1602-3 «Timothée de Ronvaux» TerriersNamur; prénom d’origine grecque (= qui honore Dieu), du nom de plu­sieurs saints, dont le compagnon de saint Paul, évêque d’Éphèse.

 

JG

Thimpont

cf. Thienpont.

 

JG

Thimpont

zie Tienpont.

 

FD

Thimus

1. V. THEUD (Theu). — 2.   Proven.   Thimis(ter).   Comp. :

Pépin (ster).

 

EV

Thimus

Thinus. 1566 «Anne Thinuse» Bourg-Namur; à rapprocher du NF Thieme [FD].

 

JG

Thin(n)es

Thinnès, zie Dethinne.

 

FD

Thines   

Proven.  Thisnes    (Loc.). Synon. : Thiene.

 

EV

Thines

Thisnes. Nom d’origine: Thisnes en Hesbaye (Lg), cf. Dethine, -inné.

 

JG

Thinnès

-es. Peut-être var. du précédent, avec prononciation du -s final.

 

JG

Thinsy

cf. Tinsy.

 

JG

Thint

Leesfout (NF) voor Tkint.

 

FD

Thio(t)

Thyo, Tio: Patr. Dim. van Thion of Thioux.

 

FD

Thiolon

PlN in Mainvault (H).

 

FD

Thion

1. Proven. d’Hyon (Loc.) ou Dion (Loc.). Nos 79, 209. — 2.

V. THEUD (Theu).

 

EV

Thion

Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Theudo: Thiedo. – 2. Var. van Tihon.

 

FD

Thion

Thyehon, cf. Tihon.

 

JG

Thiou

Thioux, Thyoux. 1537 «Robert du Thil-lou» BourgNamur, 1616 «Jean du Thilloux» = 1620 «Jean Thilloux» BourgDinant; nom d’origine: w. tiyou ’tilleul’ FEW 13/1, 328b, avec h graphique, cf. aussi Tilleul, Tilloux et Dethiou(x).

 

JG

Thiou(x)

Thyoux, Tyou, Théoux: i. Patr. Rom. vorm van Germ. VN theud-wulf ‘diet-wolf : Theudulf, Tiulfus (Fm.). 1365 Sohier Tioul, Bergen (DE COCK). – 2. W. tiyou: linde. 1537 Robert du ThiIlou,Namen(J.G.).

 

FD

Thioux  

Proven.   1.   ..Petit   tilleul » (L.D.). N° 242. — 2. Tiou (Dép.

My). Suffixe latin -allas. N° 204. Synon. : Deti(ll)- -oux.

 

EV

Thir-

-an(t), -iar(t), -iaux, -iet, -iez. V. THEUD (Theu).

 

EV

Thir-

ion, -ion(n)et, -ot, -on, -oux. Thir(r)-   -iar,   -y.   V.   THEUD (Theu).

 

 

EV

Thir-

zie ook Tir-.

 

FD

Thiran

Thirand, Thirant, cf. Thiry.

 

JG

Thirault

zie Thiriaux.

 

FD

Thiré

-ez, -et, Tiré, -e(z), Thyré, Théré, -et, Theré, There, Tiérez, Tairez, -aix: i. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN theud-rêd: ‘volk-raad’: Theodradus, Tedradus, Didrad, Tierradus (MORLETI). -2. Dim. van Thi(er)ry. 1637 Ambrosius Tiré, Schelle(MAR.).

 

FD

Thireur

cf. Tireur.

 

JG

Thiriar(d)

Thiriet, cf. Thiry.

 

JG

Thiriart

Thiria(r), T(h)ir(r)iard, Thirard, Tyriard, Thuriart, Tira(rd): Patr. Afl. van Thiry. izgz Thiris con dist Thirars, Luik; 1326 Franke Thiriars, Malmedy; 1410 Lamber Thiriair, Jemeppe (AVB).

 

FD

Thiriaux

Thirault, Tiriau, Thuriaux: Patr. Dim. van VN Thiry. 1210 Martin Tirel, Atrecht (NCJ); ± 1300 Jehans Tireaus, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Thiriet

Thérie(z): Patr. Dim. van Thiry. 1378 Johan Thirieez de Fetines (AVB).

 

FD

Thirifay

Thirifays, w. nam. Tîrifayi, Thirifayt, Thirifahy, Thirifahys, Thiryfays, Thiryfayt, Tirifahy, Tirifays, Tirifhay, etc. 1277 «Ra-dulphus dictus de Therifaï curatus seu vicarius perpetuus de Jamongnes » = 1295 «Radulphus dictus de Thierifait» CartOrval, 1585 «Jean Tirifayl», 1602-3 «Materne de Thieryfay», «Jean Thierifail» TerriersNamur, 1656 «Ro­bert de Thiry Fayl», 1664 «Charles de Thiry Fayl», 1696 «Jean-Lambert Thiry Fay», 1745 «Marie-Joseph Thirifait» BourgNamur; nom d’origine: Thirifays (= hêtraie de Thi(e)ry), à Chênée, Chiny, Sorée, etc.

 

JG

Thirifay(s) 

Proven.   ..Hêtraie   du sieur Thiry ». (Dép. Chênée, Sorée, etc.).

 

EV

Thirifays

-fay(t), -fahy(s), Thiryfais, -fayt, Tirifays, -fahy, -fhay: PlN Thirifays in Chênée (LU), Chiny (LX), Sorée (N): beukenbos van Thiry. 1277 Radulphus dictus de Therifai = 1295 Randulphus deThierifait…deJamoignes (CAO); 1585 Jean Tirifayl,Namen(RBN).

 

FD

Thirimont

Nom d’origine: Thirimont (Ht) et à Waimes (Lg).

 

JG

Thirimont

PlN (H) en in Waimes (LU).

 

FD

Thirion

Thirionnet, Thirioul, cf. Thiry.

 

JG

Thirion(s)

Thirion(n)et, T(h)irrion, Thiryon, Tirion(s), Tirion(et), Thyrion(et), Tyrions, Thiérion, Thurion, Tur(r)ion, Turillon: Patr. Rom. vleivormen van Thiry. 1268 Walteri Tirion, Ip. (BEELE); 1308 le fil Thierit Thiérion de Suxey (CAO); 1391 Theoderico dicto Tyrion = 1394 Theodrici Tyrions, Tg. (TYTGAT); 146 e. Thiri dit Thirion d’Ayneffe, Luik (BODY); 1374 Thierri de Vulaines = Tyrioen de volane, Bs.(BLOV).

 

FD

Thiriot

Thiériot, T(h)irot, Thuriot: Patr. Dim. van Thiry. 1260 Theodorico Tirot, Luik (AVB).

 

FD

Thirleroux

cf. Tirleroux.

 

JG

Thirleroux

zie Tirleroux.

 

FD

Thirmarche

cf. Tirmarche.

 

JG

Thiron

Tiron, Thsron, TheriWd),^' »° »1Vî!~’£?.~ »j-

13*6 e. Bauduin Thyron, Laon; 1426 Emery Theron, Chauny (MORLET); 1374 Theodorus Tyrrons,Tg.(IOT).

 

FD

Thiry

 [5e NF le plus fréquent en prov. de Luxem­bourg], Thirry, w. nam. Tïri, Tiri, Tiry, Tirry. 1456 «Tyri d’Ocquir», 1471 «Tyry le Charlier», 1496 «Tyri Bûche» CoutStavelot, 1603 «Hubert Thiry» = 1593 «Hubert Thiery» BourgDinant, 1641 «Tyry le herdy de Noy-seur» Fronville; forme w. du prénom Thierry < anthrop. germ. theud-rîc, Theodoric. » Dérivés: Thiran, Thirand, Thirant, Theran, cf. aussi Tirant. – Thiria, Thiriar, Thiriard, Thiriart, Thiriaux, Tirard, Tirriard, Tiriard. 1241 «Thirias», «Thiriat de Chisny» CartOrval, 1289 «Thiriart» Cens-Namur, 1294 «Tiriars de Strue» Haltinne, 1355 «Estievenars Thirart», «Jehane li Thi-raude» (féminisation) Ladeuze, 1362-63 «Ti­rions Soudans» PolyptAth, 1420 «Baudewin Thiriar de Marsines» GuillLiège, 1449 «Ti-rion le Charlier» AidesNamur, 1552 «Denys Tyriau de Gerpinne» SubsidesNamur, 1624 «Jean Thiria» BourgLiège, 1673 «Bertrand Grognet dit Thiriar», 1680 «Lambert Thiriar dit Grognet» Montegnée. – Thiriet, Thiret, Thirez, -é. 1347 «Johan Thiriet» GuillLiège. – Thirion, w. nam. Tirion, Thirrion, Thi-ryon, Thyrion, Tirion, Tirions, Thiron, Tiron. 1280 «Thyrion de Fimale» Polypt-Liège, 1289 «Thirions de Berlancomine» CensNamur, 1293 «Thyerion nostre anneit fllh» CartOrval, 1444 «Thiry Bornant et Thi­rion Bonnant» AidesNamur, 1474 «Genneau et Thiron de Motegnee Parva» Montegnée, 1496 «Thirion Thiery» BourgNamur, 1524 «Ystache Johan Thirion», «Tyrion» Dén-StavelotMy, 1556 «Jacques Tirion» Bourg­Namur, 1561 «Pierrot Thirion» Bihain, 1595 «Jean Thirion» BourgDinant, 1754 «Joseph Thiron» Couvin. – Thirionet, Thirionnet, w. nam. Tirionèt, Thyrionet. 1553 «Jehan Thirionet», 1649 «Guillaume Thirionet», 1681 «Catherine Tirionèt» BourgNamur. –Thiriot, Thirot, Tirot. 1781 «Jean-Baptiste Tirot» BourgNamur. – Thiroux, Thirou, Tirou, Tiroul [aussi nom d’origine: Tiroul, à Cortil-Wodon]. 1280 «Johannes fïlius Tirule» PolyptLiège, 1454 «Thirioule de Lorchée» Lorcé, 1474 «Theodoricus dictus Thirioul de Heymomont» PrincipLiège, 1506 «Johan Thirioul» CoutStavelot, 1544 «Wilheame Tyroulh» DénStavelotMy, 1602-3 «Jean Tiroul » TerriersNamur. – Cf. aussi Tirlo ?

 

JG

Thiry

Thir(r)y, zie Thiefry.

 

FD

Thiryn.

Zie Tierens.

 

FD

This

w. nam. Tîs ‘, Thise, Thisse, Thies, Thicss, Thiese, au génitif néerl.: Thissen, Thiesen, Tiessen, double génitif: Thisens, etc. 14e s. «Mathieu dit Thies d’Anthine», «Mathieu dit This de Brialmont» (A. Body), 1381 «Renardo filio Renardi This de molin» CartValDieu, 1482 «Thisse de Wesse» = «Thys de Weez» JusticeBastogne, 1525 «Clément Thys» Bourg­Namur, 1528 «This le Cherpentier» DénVirton, 1550 «Thys Dama» CoutStavelot, 1567 «Amand This» BourgNamur, 1570 «Johan fils de Gérard Thies de Hamont» BourgLiège, 1602-3 «This Moureau» TerriersNamur, 1669 «T.F. Thys» CartCiney, 1753 «Philippe Joseph Thise» AnthrStHubert, 1756 «Guillaume Thysse (orig. de Warnant)» BourgLiège; forme romane de Thijs, Thys, issu par aphérèse de Matthijs, Mathis = Mathias; cf. aussi Thisquen, Thisquenne. – Pour This, Thys, secondairement, nom d’origine: Thys en Hesbaye (cf. BTD 26, 417), cf. 1280 «Arnuldus dictus de Tis», «Werons de This» PolyptLiège, 1361 «Lowi

signeur de This », 1399 « Gerart de Tis de Vorouz mayeur» CartVal Benoît, 1507 «Brunon de Thys» GuillLiège; cf. aussi Dethis, Dethise.

 

JG

This-

zie Tijs-.

 

FD

This(s)en

Thisquen, Thiwissen. V. THEUD (Theuz).

 

EV

This(se) 

1. Proven.  Thys (Loc. et L.D.). — 2. V. THEUD (Theuz).

 

EV

Thislaire

cf. Tislair(e).

 

JG

Thislaire

zie Tischler.

 

FD

Thisnes,

zie Dethin(n)e.

 

FD

Thisquen

 [= -in], Thisquenne (NF de l’est de la prov. de Liège). 1444 «Thisekin de Briaul-mont» = 1454 «Thiskyn de Brialmont» Cout­Stavelot, 1567 «Mathys dit Thyskin» Liège; dimin. en -kin de This(e).

 

JG

Thissen

cf. This(e).

 

JG

Thiteca

cf. Titeca.

 

JG

Thiteux

cf. Titeux.

 

JG

Thivart

Peut-être dérivé en -ard de E(s)tève, forme régionale de Etienne, cf. le thème an-thropon. Thev(en-); cf. aussi T(h)yvaert [FD]. Comp. également 1787 «Lambert Thivaud» BourgNamur.

 

JG

Thivart

T(h)yvaert, Tijvaert: Patr. i. Afl. van Etève, Estève < Etienne; vgl. Fr. Thevard; of van Mathieu, vgl. Mathivat. – 2. Germ. VN theud-frith Volk-vrede’: 995 Thietfridus, Mater (GN). 1788 Petrus Tyvaert, Izg. (MARICHAL).

 

FD

Thiwissen

cf. Thewissen.

 

JG

Thiwissen

zie Theeuwissen.

 

FD

Thoa

cf. Thoua.

 

JG

Thoa

zie Doudard.

 

FD

Thobois

 (NF montais). Peut-être surnom phras-tique à comprendre comme faut ou toit bois ‘celui qui enlève le bois’, de lat. tôlière FEW 13/2,18-19; comp. Thauvoye et Thauvin [MH].

 

JG

Thoelen

Thoen. V. THEUD (Theu,Theun).

 

EV

Thoelen

Toele, Toelen, Thullen, au génitif: Thoelens, Toelens. Aphérèse (au génitif) de Bertoele, hypocor. du prénom fém. Berthe, cf. 1405 «Tôle van den Rodekene» = «Berthoele van den Roedekene» Tirlemont (Anthropony-mica [V, 20) [FD] ou d’un autre nom fém. comme Matoele, etc.

 

JG

Thoen

Thoene, Toen. Aphérèse de Antoon, -oen, forme flam. du prénom Antonius.

 

JG

Thoen

Toen. Zie Toen. – 2. Lees ‘t Hoen. Zie Hoen. 1310 Lammeracht Toen = Lambrecht Hoen, Aardenburg (HAES. 1954″).

 

FD

Thoene(s)

Thoëne, zie Toen.

 

FD

Thoeye

zie Toye.

 

FD

Thoilants

zie Thielland.

 

FD

Thoirain

NF champenois de la Marne (région de Dizy et Hautvillers), implanté dans la ré­gion de Charleroi (GeneaNet), dont l’explica­tion est obscure (aucun toponyme de ce type n’est attesté).

 

JG

Thola

Thollas. Autres NF originaires de la Marne (GeneaNet), sans aucune explication proposée par Morlet.

 

JG

Tholbecq

cf. Tolbecq.

 

JG

Tholen, van

Tolen: PlN Tholen (Z).

 

FD

Tholenaar

Tolenaers: i. Afkomstig van het eiland Tholen (Z). – 2. Var. van Tollenaar.

 

FD

Tholet

Thollet, Thôlet. Aphérèse de Bertholet; cf. aussi Tollet.

 

JG

Tholl

NF de la région d’Arlon, d’origine luxem­bourgeoise.

 

JG

Thollembeek   

Proven.    Tollembeek (Loc). Tho(l)et. 1. Proven. D’Oleye (Loc.). Nos 79,  209. — 2.  V. THEUD (Theu).

 

EV

Tholomé

Tholome,Tholomier: Patr. < Bartholomé, Fr. voor HN Bartholomeus.

 

FD

Tholomé

Tholome. Aphérèse de Bartholomé (= Barthélémy).

 

JG

Thom

Thoms, Thomm(en), Tom(men), Toemen, Tomme(s), Tomes: Patr. Verkort < VN Thomas.

 

FD

Thom(m)-

-an, -en, -isse. V. Tombe.

 

EV

Thomaere

Thomart, Tamar: Var. van de Germ. VN Omaar, met t-prothesis. Vgl. 1378 Jacop van Sintomaers = 1379 van Coppine van sente Thomaers, Ip. 1375 up Alard Thomaren = Alaerd Thomaer, Ip. (BEELE).

 

FD

Thoman(ne)

Tornan(n): Patr. Thoman(n) is een Obd. vorm voor Thomas. 1383 Cuntzli Thoman, Urach (DN).

 

FD

Thomanne

1571 «Christian Thoman (orig. d’Augsbourg)» BourgLiège; var. romaniséede Thomann, forme ail. de Thomas.

 

JG

Thomas

Thomaes(e), Thoma, Thomâ, Thomma, Toma(s), Toemaes, Thoumas, Tourna, de Thomaz, Thumas, Tuma, Tamas, Thomas(s)en, Tomassen, Thomahsen, Thommes, -es, Thom(m)is, Tommis, Thommessen, Thommehsen, Thommisse(n), T(h)ommissen: Patr. De apostelnaam Thomas komt al in de 12e e. voor (GN). De vorm Thomaes, met gerekte a, wijst op Fr. klemtoon. 1228 Thomas quondam famulus castellane de Curtraco, Ktr. (DEBR. 1980); 1230 Thomas decanus = 1231 Thumas, le doien de saint Brisse, Dk. (SMTI); 1374 der Thomaes van Lo = 1375 der Thumas van Loo, Ip. (BEELE); 1373 Thomaes Thomaes sone, Breda (HB123).

 

FD

Thomas

Thonia,  -az,   l’humas.  Thoumas,

« Illumina, etc. 1295 «ThumasAwiaus», 1318 «Thumas Tonon» ComptesMons, 1364 «Thu­mas le Sure» PolyptAth, 1502 «Jehan Thu-ma» AidesHainaut; forme savante (avec main­tien du a) du nom de baptême Thomas, d’après le nom de l’apôtre mais popularisé aussi par saint Thomas d’Aquin. Cf. les très nombreux dérivés avec aphérèse sous Mass-. – Thomaes (forme néerl.).

•  Forme anc. populaire du nom, avec diphton­gaison normale de la voyelle (cf. Dauzat 569): Thomé, Thômé, Thome, Thomez. s.d. «Tho-me Obelet» ObitHuy, 1240-41 «domini Tome de Maria» CharitéTournai, 1250 «Mater Thome deAtrio» Kemexhe, 1272 «Thome de Gestial», «lohannes filius Thome Magni», «Maria uxor Thome» PolyptVillers, 1474 «Hubertus filius Tome» PrincipLiège. – Thomée, -ee. Simples var. de Thomé ou formes fém. matronymiques.

*  Dérivés romans:  Thomart.   1795 «Pierre Thomar» BourgNamur. – Thomasset, Tho-massey.    Thomassette, -ettie. Thomassin, -int,   Thomassen,   Thomsin,   Thompsin,

Thoumsin, Thoumsaint,   Toumsin, Toum-psin.   1279-80  «Thumassins  li Mireliers» RegTournai,  1284 «Thomassin» CartOrval, 1289 «Thomassins Heduos», «Thumassins li Bers» CensNamur, «li femme Thomasin de Gemblous» Gembloux,  1303-7 «Thomassin Magete» PolyptSalzinnes, 1330 «Thomasins fils adit Thomas de Hemericurt» AnthrLiège, 14es. «Thumassin  le Camus le porteur» CensHuy,   1524 «Thoma Tomsin»  =  1544 «Thoma Thomsyn»  DénStavelotMy,   1736 «Marie-Elisabeth Thomassin»  BourgLiège, cf. aussi 1676 «la veuve Jacques Thomasen-ne» RuageAth.  – Thomasson,  Thomson, Thompson, w. Tôt/m son, Toumson, Timson, Tumson,   Tumpson.   14e s.   «Thomas  dit Thomson de Juslenville» BodyNPLiège, 1544 «Tomeçon», «Thoma Thomeson» DénStave­lotMy,  1678 «Anne Timson» BourgNamur, 1783 «Jacques Tompson»,  1790 «N. Tom-son» BourgLiège. – Thumsonnet, Timsonet, Timsonnet, w.  nam.  Tim sonèt,  Tinsonnet, Tumsonet,   -onnet.   1667 «Jean Timsonet» BourgNamur,   1686  «Martin  Tumsonnet» Purnode, 1698 «Adrianne Tumsonnet», 1700 «Simon Tumsonet» BourgNamur.

« Dérivés germ. : Thomis, Thomisse, Thom-mis, au génitif: Thomissen, Thommissen, Thommesscn. Thommen. – Thommes, Thommès. – Thomus.

 

JG

Thomasczik

Tomaszczyk, -szek, -szewska, -szewski. Thomassett(e), Tomasetti, Tomasset(t)i, Tommasetti, Tomas(s)etti, -o, Tomas(s)ini, Tomasino, Tommasone, -i,  Tomas(s)i, Tamasi, Tamassy: Patr. [ vleivormen van Thomas. 1376 Thomasi de Florenchen, Ktr. (WYFFELS 1960); 1556 Andréa dy Tomaso, Lucca-Aw. (AP).

 

FD

Thomassin(t)

Thomas(s)on, Tomasson, Thomasset: Pair. Fr. vleivormen van HN Thomas. 1289 Thomassins Heduos, Namen (J.G.).

 

FD

Thomé(e)

Thome(e), Thômé, Thomez, Tome, Tome, Tome: Patr. Thomé is de oude Fr. volkse vorm van de HN Thomas. 146 e. Agnès Thomé, Luik (BODY).

 

FD

Thomir

Thoumire, -mère, Thomeer: VN Thomyris van de beroemde koningin van de Scythen (DNF)?

 

FD

Thomis

-isse(n), zie Thomas.

 

FD

Thômke

Thompkin: Patr. Dim. van VN Thomas.

 

FD

Thomm(en)

zie Thom.

 

FD

Thomman

V. Thommen. Thomas.   N. de bapt. d’orig. bi­blique. Variantes : Thom- -a, -aes, -e,   -ée,   Thoumas.   Avec   indice de    filiation :    Thou(u)massen, Tho(u)m(p)- -sin, -son. N° 106.

 

EV

Thommehsen

Thomma, zie Thomas.

 

FD

Thommes(sen)

Thommis(sen), zie Thomas.

 

FD

Thompkin

zie Thômke.

 

FD

Thompson

Tompson, T(h)omson, Toumson, Thomsen, Tanson,Tanchon,Tum(p)son,Tumson(n)et:i.E. Patr. Thom(p)son: zoon van Thomas. 1552 Thomas Thomson (Engelsman); 1554 Thomas Thomsson, Lingfield-Aw. (AP). – 2. T(h)omson < Thomesson, Thomeçpn, afl. op -eçon van Thomas. Voor Tanson, vgl. Tansens. 146 e. Thomas dit Thomson de Justlenville, Luik (BODY); 1672 Thomas Tomson, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Thoms

zie Thom.

 

FD

Thomsin

Thomsen, Tomsin, Thoumsin, Toum(p)sin, Tomsen,Tamsin,Tamsijn,Tamsyn, Tansens: Patr. Vleivorm op -sin, verdoft tôt -sen, van Thomas. Ook wel < Thomassin. De a in Tamsin door voortonige versterking; de n in Tansens door ass. (vgl. Lansens < Lamsens). 1312 Willem Tansin, Anzegem (CG); 1490 Lysbette Tamssen, Bg. (PARM.); 1524 Thoma Tomsin, Stavelot (J.G.). Zie ook Tamsin.

 

FD

Thon

1. Proven. Loc. — 2. V. THEUD  (Theun).                         

 

EV

Thon

1289 «Raoul de Thon» CensNamur, 1602-3 «Martin Thon» TerriersNamur; nom d’ori­gine : Thon(-Samson) (Nr), cf. aussi Deton.

 

JG

Thon(e)

Thône, Thôni, zie Toen.

 

FD

Thon(n)-

Ton(n)-. Thème anthropon. (avec aphérèse) de Antoine, Antone. Dans des cas à déterminer, on ne peut exclure, pour les dérivés en -et et -on principalement, des réductions par aphérèse à partir d’autres prénoms, comme Mathieu, cf. Mathonnet, ou bien Wathieu, cf. 5.8.1681 «Collard Watho-net», 9.3.1688 «Wathieu Wathonet», 27.3. 1711 «Wathieu Watonnet d’Oupeye», 26.6. 1670 «Wathieu Wathonnon» [not. liég., JL]. a Simple: Thone, Thône, Thonne, Tonne, w. Tône: 1524 «Mathie Tone» DénStavelotMy, 1592 «Barbe fille de feu Jean Thonne» Bourg-Liège, 1750 «Joseph Tonne» BourgNamur. * Dérivés: Thonar, Thonard, Thonart, Thonnar, Thonnard, Thonnart, Thonnaux, Tonnar, Tonnard, Tonnaer (forme néerl.). 1258 «Tenait» CartValDieu, 1321 «Antoine dit Thonar» = 1345 «Antonio dicto Tonard» = 1349 «Anthonne dit Thonnar» AnthrLiège, 1368 «Thonart délie Rosé clerc» GuillLiège, 1380 «Thonnar petit Wilhemme», 1381 «Tonnar de Houllezee» CartValBenoît, 1400 «Thonar le rosseal d’Alleur» GuillLiège, 1507 «Jehan Tonna», 1545 «Anthoine To-nart» BourgNamur, 1587 «Philippe Thonar», 1635 «Barbe Tonnart» BourgLiège. – Thonet, Thonnet, Thoné, Tonet, Tonnet, Tonné. 1302 «Anthonium dictum Thonet», 1317 «Anthonius dictus Thonette, filius quondam Tonardi», 1325 «Thoneto, filio quondam Thonardi», 1349 «Anthonne dit Thonnet», 1365 «Thonet fil Thonar le mayeur» AnthrLiège, 1444 «Thonette le vigneron» AidesNamur, 1456 «Thonet Malchair», 1515 «Thonnet Malechair huilheur» GuillLiège, 1527 «Jehenne Tonnet», 1553 «Philippe Thonnet» BourgNamur, 1692 «Noël de Jace dit Thonet» Montegnée, 1701 «Benoit Ton-net» BourgNamur, 1788 «Toussaint Thonet» Lierneux. Tonneus [aphérèse de Antho-neus?]; cf. aussi 1472 «le gendre Jehan Tonneul» DénChiny. – Thonin, Tonin. 1289

«Pierars Thonins», 1294 «Pirars Tonins de Visin» CensNamur, 1444 «Thonin» Aides-Namur, 1517 « la veuve Jehan Thonyn » Bourg-Namur, 1602-3 «Pierlo Tonnin» Terriers-Namur. – [Dérivé en -Ain:] 1400 «Tonkin le bolengier» Hervé, 1472 «Jehan Tonkin» Dén-Vielsalm. – Thonon, Thonnon, Tonon, Ton-non. 1318 «Thumas Tonon» ComptesMons, 1334 «Thonon Pisseit» GuillLiège, 1346 «Thonons fis jadit Thonart d’Ablen escuier», 1410 «Thonon ly Marleaus» CartValBenoît, 1454 «Jehan Thonon de Jevoulmont» Cout-Stavelot, 1486 «Johan Thonon le vingneron» GuillLiège, 1565 «Anthoine Thonon» Bourg-Namur, 1574 «Johan Thonnon brasseur» GuillLiège, 1585 «Franchoy Tonnon», 1694 « Érasme Thonon » BourgNamur. – Tonnon dit Marcotty. 1779 «Arnold Marcotty dit Thon-non» Montegnée. – Thonus, w. (Bastogne) To­nus’, Thonusse, Tonus, Tonnus. 1763 «Bar­thélémy-Joseph Thonus (orig. de Barvaux-sur-Ourthe) » BourgLiège.

• Formes germ. : Thonner. – Thones, Thon-nés.

 

 

JG

Thon–ar(d)

-e, -et, -on, -us. V. THEUD (Theun).                             

 

EV

Thonet

T(h)onnet, Thoné, Tonné: Patr. Dim. van VN Antonius. 1365 Thonet fil Thonar le mayeur, LU (AVB); 1400 Jean Thonet; 1414 Thonar fils de Jean Thonet, Awans (ISP); 1578 Anton. Thonet, Luik-Aw. (AP).

 

FD

Thonger

1. Proven. Tongres (Loc.).  — 2. V. THEUD (Tbeun).           

 

EV

Thonissen

Thônissen, zie Toen.

 

FD

Thonn-

-ard, -art, -on. V. THEUD (Tbeun).                                         

 

EV

Thonne,

Tonne: i. PlN Thonne (Meuse). 1230 Willelmus de Thone (CAO). – 2. Zie Toen.

 

FD

Thônnes(sen)

-issen, -iszen, zie Toen.

 

FD

Thonnissen

Thonnissen, cf. Theunissen.

 

JG

Thoof(d)t

zie Hooft.

 

FD

Thooft

‘t hoofd. ,,La tête ». 1. Car.phys. H. ayant une tête de forme ou de dimension particulières. —2. Situât, soc. ,,Le chef ».

 

EV

Thooft

T’Hooft, etc. Surnom néerl. : het hoofd ‘la tête’.

 

JG

Thoolen

V. THEUD (Theu).

 

EV

Thoolen

zie Toelen(s).

 

FD

Thoon

zie Toen.

 

FD

Thoonen

Toonen, T(h)eunen(s), Thenen: Patr. < HN Antonius. 1317 Rogiers Tonnin = 1318 Rogier Tonin, Ktr. (DEBR. 1971); 1398 Woutre Toenin,

Wervik (DEBR. 1970); 1620 Cornelis Teunen =

Cornelis Anthoniszoon de Bruyn, Etten-Hoeven

(MNT 231).

 

FD

Thoor

Aphérèse néerl. de Victor ou Hector [FD]?

 

JG

Thoor

Thore, Torre: Patr. Korte vorm van de VN

Victor of Hector. 1390 Tor le Bets = 1390 Toor le

Bets = 1394 Hector le Bets = 1398 Thor de Bets;

1380 van Hectorre Vondelinghe = 1383 Thor

Vondelinc, Ip. (BEELE); 1585 Filips Thoir, Aw.

(AP). Zie ook Torrens.

 

FD

Thoor, de

Detho(o)r: Wellicht vertaald < Fr. Letort,

Letord. Ofr. tors: mismaakt. BN. 1326 Willem de

Tor; 1392 Denijs le Thoor, Ip. (BEELE).

 

FD

Thoorens

Thor-   -eau,   -elle,   -ez,-one. V. THOR.

 

EV

Thooris

-es, zie Toris. Thore, zie Thoor. Thoré, Thore, zie Touret.

 

FD

THOR

Anc. racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. N. du dieu de tonnerre. Camp. : Thunder (angl.), Donner (allem.), Donder (flam.).

I.  N, simples.

Tho(o)r, Torre, Dor, Dorleman, Dorman(s), (,,Le nommé Thor »), Steurs, Stoers. Cas régime : Thoorens, Thorn(e), Thoron(e), Dorn, Thurn.

II.  N. simples avec suffixes. T.- -etto : Dor- -at, -ée.

T.- -az, -ez: Tourasse, T(h)or(r)- -es, -ez. T.-ino : Torryn. T.-ekin : Torrekens . T.-ing : Deurinck. T.-esson : Tor- -sin, -chin.

III.  N. composés. T.-and : Tourant.

T.-bard : Torbeyns, Thorpe, Torombert.

T.-hari : Dory.

T.-leud : Tor- -let, -ley, Dorlet.

T.-mond : Dormont.

T.-sad (-san) : Torissen.

T.-wald :   Thor-   -eau,   -elle,  Tor(r)-   -el,  -eele.  Dor-   -ia,   -iau(x), -ignaux. T.-wil : Torgil.

 

EV

Thoreau

Thora, -el(le), zieTorel.

 

FD

Thoreau

Thorel (forme non vocalisée), Tho-relle (forme fém.). 1279-81 «Alars Toriauls» ComptesMons, 1280 « Magina uxor Thoreal », les enfans saingnor «Gilon Toréai» Polypt-Liège, 1286 «Berte li Toreaus» CartBinche, 1302 «Rogiaus Toriaus de Watrelos», «Jake-mes Torieaus» LoiTournai, 1556 «Jacquemin Thoureau» BourgNamur, 1608 «Piere Thau-reau» = 1622 «Pierre Torreaux» BourgDinant, 1616 «Jacques Thoureau» PrincipChimay; comme les NF Taureau (rare), Taurel, du NP Taurellus attesté à date ancienne en latin, cf. DicPatRom 1997, 280-1, avec h graphique.

 

JG

Thores

-is, zie Toris.

 

FD

Thorez

Thoret. Aphérèse de Mathoré (Dauzat 570) plutôt que dérivé en -et (avec aphérèse également) de Victor (Carnoy 84)? Cf. aussi Torez, -et.

 

JG

Thorisaen

zie Torresan.

 

FD

Thormann

D. FN Tormann: deurwachter.

 

FD

Thorn(e)

PlN Ndd. Thorn, D. Turm: toren. Thorn in

Kreuzweiler (RP), Torn (NL).

 

FD

Thorn(e).  

Proven.    ,,Epine »    (N. allem. ou lux.). V. Doom.

 

EV

Thornton

E. PlN (Buckinghamshire).

 

FD

Thoron

1763 «Nicolas Thoron» BourgNamur; dérivé en -on de Victor (Carnoy 28) ou var. de Thuron.

 

JG

Thoron

zie Thuron.

 

FD

Thorp(e)

E. FN Thorp(e): dorp. Verspreide PlN. Vgl.

Van Dorpe.

 

FD

Thorpe  

1.    Proven.    Tourpes    ou ,,D’Orp » (Loc.) ou ,,D’Hourpes ».

V. Tabary. N«s 79, 209. — 2. V. THOR.

 

EV

Thorré(e)

-e(e), -ez, zie Touret.

 

FD

Thorrout

Thouroude, Touroute (forme fran­cisée). 1280 «Kerstiens de Thourout» = 1282

«Kerstiens de Thorout» = 1284 «Crestiens de Thouroud» = 1286 «Criestiens de Thoroud» DettesYpres; nom d’origine: Torhout, anc. Thourout (FlOcc).

 

JG

Thorrout

zie van Torhout.

 

FD

Thory

Tor(r)y, Thury: Patr. Deense VN < Oudnoors/Ouddeens Thorir. Tory door Anglo-Normandische uitspr. in Engeland. 1218 Hugo filius Thory, Lincoln (REANEY).

 

FD

Thoset

cf. Thozet.

 

JG

Thoset

Thozet, Touzet, Touzé, Tousez, Tousset: Ofr. toset: kaalgeschoren. BN voor een gewezen monnik? Vgl. D. Beschorner. 1291 Tasse Touzete, Atrecht(NCJ).

 

FD

Thossin

cf. Thoussaint.

 

JG

Thoua

Proven. ,,D’Oha » (Loc.). Nos 79, 209. V. Tabary. Thouaret.   Proven.   Douairet,   ,,Petit douaire » (L.D.).

 

EV

Thoua

Toua, Thoa. 1513 «la veuve Jehan Thouas» BourgNamur; nom issu de Panthrop. germ. theod-hard?

 

JG

Thoua

zie Doudard.

 

FD

Thouet(te)

zie Douet.

 

FD

Thouhsaint

zie Toussaint.

 

FD

Thoul

cf. Toul.

 

JG

Thoul

Proven. Toul(Loc. fr.).

 

EV

Thoul(en)

zie Toelen(s).

 

FD

Thoulen

Var. de Thoelen.

 

JG

Thoum-

-as, -(p)sin. V. Thomas.

 

EV

Thoumain    

Proven.      D’Humain. (Loc.). Nos 79, 209. V. Tabary.

 

EV

Thoumas

cf. Thomas.

 

JG

Thoumas

zie Thomas.

 

FD

Thoumieux

Patr. Korte vorm van Occ. Bartoumieu : Bartholomeus.

 

FD

Thoumire

-mère, zie Thomir.

 

FD

Thoumsin

Thoumsaint, cf. Thomas.

 

JG

Thoune

cf. Toune.

 

JG

Thourhout, van

zie van Torhout.

 

FD

Thourin

zie Turin.

 

FD

Thouroude

Touroute, cf. Thorrout.

 

JG

Thouroude

Troude. Patr. Germ. VN Thorwald. Vgl. E. FN Thorold, Thourault, Torode. 1066 Turold, Lincoln; 1121 Toroldus, Norfolk (REANEY). – 2. Zie Van Torhout.

 

FD

Thoussaint

Thossin. 1524 «Thossen» Dén-StavelotMy, 1537 «Henin Thoussaint», 1615 «Gérard Thoussaint» BourgNamur, 1616 «Thoussains Pauporte [-é]» PrincipChimay, 1624 «Thossent Corby» BourgNamur, 1639 «l’orpheline Jean Thossaint» La Gleize, 1752 «Jean-JosephThosin» BourgNamur;var. avec h graphique de Toussaint.

 

JG

Thouvenin

-ot, zie Thévenard.

 

FD

Thoux

NF apparemment originaire du Doubs ou de la Côte-d’Or (GeneaNet), d’origine topony-mique (plusieurs NF de Toux, de Thoux).

 

JG

Thoux 

Proven.   De   Houx   (Loc.).

Nos 79, 209. V. Tabary.

 

EV

Thouyaret

NF probabl. importé de France, à rapprocher sans doute de l’hydronyme Thotia-ret, rivière des Deux-Sèvres (Astor 874).

 

JG

Thouzard

Surnom: probabl. anc. fr. tousard ‘jeune homme’ FEW 13/2, 32b [JMP].

 

JG

Thozée

Proven. Dép. Mettet.

 

EV

Thozet

Thoset. Avec h graphique, surnom: anc. fr. touzet ‘jeune homme qui a les cheveux courts, tondu’ FEW 13/2, 32b, cf. le précédent. Ou bien aphérèse de Balthoset, hypocor. de Balthasar [JL, NFw].

 

JG

Thozet

zie Thoset.

 

FD

Threinen

NF germ. : aphérèse (au génitif) de Kathr(e)in = Catherine (J. Hess).

 

JG

Threinen

Treinen, Treigner: Metr. Korte vormen van Katreinen, HN Catharina. Treigner is een W. adaptatie. 1786 Jean Nicolas Treinen, St-Léger; 1791 Nicolas Treinier; 1797 J.B. Traigner; 1821 Willibrod Treignier = 1826 W. Treinne = W. Trenne, St-Léger (MATHIEU 60).

 

FD

Threis

NF germ. : var. de Dreiss < Andréas.

 

JG

Threis

Treis: Patr. LU W. adaptatie van D. Dreiss, korte vorm van de VN Andréas.

 

FD

Thub(e)auville

PlN Thibouville (Eure).

 

FD

Thubeauville

Thubauville. Nom d’origine: Thibouville (Eure)?

 

JG

Thuben

Zie Toben.

 

FD

Thubet

Thubé, zie Tobias.

 

FD

Thuer

Thuer: D. Tür: deur. PlN.

 

FD

Thues

zie Theeuwissen.

 

FD

Thuet

-ez, zie Douet.

 

FD

Thuet

Thuez. NF d’origine française (Somme, Hte-Marne, Oise, etc.) attesté sous la forme Thuez à Couvin dès 1726 (GeneaNet), d’ori­gine incertaine.

 

JG

Thuil(l)-

-eaux, -ie(r), -iez.   1. V.

Tuillier. — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Thuillier

Thuilliez, Thuillez, Thuilier, Thn-lier, Thulliez, Tulliez. 1279-80 «Pieres li Tuilliers» RegTournai, 1297 «Jehan fïlh Ysaac le Tuilier», 1327-28 «Colars li Tui­liers» ComptesMons, 1760 «Jean-Paul Thuillier» BourgLiège, 1780 «Nicolas Tulier» Charleroi; nom de métier: fr. tuilier (= cou­vreur en tuiles), avec h purement graphique.

 

JG

Thuillies

Thuyl(l)ie: i. PlN Thuillies (H). – 2. Zie

Tuilier.

 

FD

Thuillies

Thuylie, Thuyllie. Nom d’origine: Thuillies (Ht).

 

JG

Thuin

Nom d’origine: Thuin (Ht).

 

JG

Thuin

zie De Thuin.

 

FD

Thulie(r)

zie Tuilier.

 

FD

Thull

Thulle(n), zie Toelen(s).

 

FD

Thull

Thulle, Thiille. NF gémi, obscur.

 

JG

Thull, van

van T(h)ol. PlN Thull (NL). – 2. DF noemt een PlN Thol in Broekerke (FV) en een FN Van Tholle in 1580.

 

FD

Thullen

cf. Thoelen.

 

JG

Thullier

-iez, zie Tuilier.

 

FD

Thumas

zie Thomas.

 

FD

Thumelaire 

Proven.   „ (Colline   ou pierre)   tumulaire ».   ,,Pierre   tombale » (L.D.). V. Tombe.

 

EV

Thumelaire

Thumélaire, Thumeleer, Thumi-laire, Thumilair, Thumulaire. Francisation du néerl. tuimeleer ‘danseur, acrobate’ (cf. BTD27, 191).

 

JG

Thumilair(e)

Thummler, Thumulaire, zie Tummeleer.

 

FD

Thumsonnet

cf. Thomas.

 

JG

Thun(g)

zie Toen.

 

FD

Thun(n)-

-is(sen). Thun- -s, -us. N. de  bapt.   1.   (An)tfhe)unis(sen).

,,(Fils   d’)    Antoine.   —   2.   V. THEUD (Theun).

 

EV

Thun(n)issen

Thunis, Thun(u)s, zieToen.

 

FD

Thünchen

Thüngen, zie Teunkens.

 

FD

Thunias

Thumma, cf. Thomas.

 

JG

Thunis

Thunissen, cf. Theunis(sen).

 

JG

Thunus

Thunûs. Aphérèse de Antonius ou de Anth(e)unis?

 

JG

Thur-

-iaux. 1. Proven. Thure (Riv.), avec suff. -iaux, d’orig. N° 211. — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Thuret

Turet: Patr. Dim. van VN Arthur. Of=Thiré.

 

FD

Thuriart

Thuriaux; Thurion; Thuriot. Var. de Thyriart, -iaux, -ion, -iot plutôt que dérivés de Arthur ou de Mathurin comme les suivants.

 

JG

Thuriart

zie Thiriar(t).

 

FD

Thuriaux

Patr. Thureau, -iau kan theoretisch wel een korte vorm zijn van Arthureau, dim. van Arthur (DNF), maar is m.i. veeleer een var. van Thiriaux (vgl. Thuriart).

 

FD

Thurin

Thuron; Thurotte. Dérivés du prénom Arthur rendu célèbre par les romans de che­valerie.

 

JG

Thuring

D. volksnaam van de Thuringer, ook VN. 1240 Duringus filius Dietmari de Steyr, Enns (DN).

 

FD

Thurion

-iot, zie Thirion, -iot.

 

FD

Thurion

V. THEUD (Theu).

 

EV

Thurm

Thurmes. Peut-être nom d’origine: ail. T(h)urm ‘tour, donjon, clocher’ ?

 

JG

Thurman

zie Turman.

 

FD

Thurn

V. THOR.

 

EV

Thuron

Thoron, T(h)ouron: Patr. Korte vorm van Arthuron, vleivorm van Arthur. 1624 Jan Touron = 1629 Jan Toron = 1635 Johan Turon, Sedan (J.G.). Of = Thiron.

 

FD

Thuron

Thurotte, cf. sous Thurin.

 

JG

Thurpin

cf. Turpin.

 

JG

Thurpin

zie Turpin. Thiirwâchter: D. BerN: deurwachter.

 

FD

Thury

zie Thory.

 

FD

Thuvis  

Thuymans,    Thuyns.    V. THEUD (Theu et Theun).

 

EV

Thuwis

zie Theeuwissen.

 

FD

Thuy

Thuij, zie (de) Taey(e).

 

FD

Thuyl(l)ie

zie Tuilier, Thuillies.

 

FD

Thuylie

Thuyllie, cf. Thuillies.

 

JG

Thuys

zie Tuys, Toen.

 

FD

Thuysbaert

cf. Thysebaert.

 

JG

Thuysbaert

Zie Tijsbaert.

 

FD

Thuyst, van

zie van Toest.

 

FD

Thy-

cf. aussi Thi-.

 

JG

Thyange

zie Tihange.

 

FD

Thybaut

-beau, zie Dibbaut.

 

FD

Thybeaumont

zie Thibeaumont.

 

FD

Thyes  

V.    THEUD    (Theuz)    et Mathieu.

 

EV

Thygersen

Patr. Zoon vanTijger: Germ. VN theudger ‘diet-speer’: Titgerus, Tigerius (MORLET î).

 

FD

Thylen

Thylens, cf. Thiel(en).

 

JG

Thylys

zie Dielis(sen).

 

FD

Thyo

zie Thio(t).

 

FD

Thyoux

cf. Thioux.

 

JG

Thyoux

zie Thiou(x).

 

FD

Thyré

zie Thiré.

 

FD

Thyrion

Thyrionet, cf. Thiry.

 

JG

Thyrion

V. THEUD (Theu).

 

EV

Thyrion(et)

zie Thirion(s).

 

FD

Thys

Thyse, -en, Thyssen, -ens, cf. Thijs.

 

JG

Thys-  

-ebaert,   -mans,   -sen(s).   V. THEUD (Theuz).

 

EV

Thys-

Thijs-, zie Tijs, Tijs-.

 

FD

Thys(e)

1. Proven. Thys (Loc.). — 2. N. de bapt. V. THEUD (Theuz)

et Mathieu.

 

EV

Thysebaert

Thuysbaert, etc. Surnom signifiant ‘barbe qui s’effiloche’ d’après moy. néerl. tesen, theesen ‘s’effilocher’, cf. aussi de Thy­sebaert.

 

JG

Thysman

Thysmans. Dérivé en -mon de Thys (de Matthijs ).

 

JG

Thyvaert

Tyvaert. 1788 «Petrus Tyvaert» Ize-gem; forme néerl. de Thivart ou bien hypocor. néerl. de Thieffry [FD]

 

JG

Thyvelin

-len, zie Thevelin.

 

FD

Thyvis

Thywissen, cf. Thewis(sen).

 

JG

Thyvis

Thywissen, zie Theeuwissen.

 

FD

Ti–(b)bau(t)   

-bo.   V.   THEUD (Theu).

 

EV

Ti(e)berg(h)i(e)n

Proven.  Thiberghien (Loc. fr.).

 

EV

Tiago

zie Santiago.

 

FD

Tialan(d)s

zie Thielland.

 

FD

Tialans

Tialands. Nom issu de l’anthrop. germ. theud-land, latinisé en Tietlandus, etc. [FD].

 

JG

Tiange

V. Tihange.

 

EV

Tiange

zie Tihange.

 

FD

Tibackx

-a(c)x, zie Tobback(x).

 

FD

Tibackx

Tibacx, Tibax, Tiebax. Var. de Tobback, etc. [FD].

 

JG

Tibalt

Tiboldi, Tibollo: Patr. Germ. VN theud-balth. Zie Dibbaut.

 

FD

Tibassart

Proven. V. Thibessart.

 

EV

Tibau

Tibaux, Tibeau, Tibbaut, Tibo, Tibô. 1280 «Tiboz et li hois de Liers» PolyptLiège,

1285 «Salem. Brun fils Tibaut» DettesYpres, 1363-64 «Tibaus li Boulengiers» PolyptAth, 1386 «Mahiu Tibaut» Ladeuze, 1508 «Jehan Tibault» BourgNamur, 1513 «Tibau» Cout-Stavelot, 1781 «François Tibo» BourgNamur; var. de Thibau(l)t, nom issu de l’anthrop. germ. theud-bald.

 

JG

Tibau(t)

-aux, -eau, Tibbaut, zie Dibbaut.

 

FD

Tibbe

Thibe, Thibé, Thebe(n), Thében, Thébé. Patr. Bakervormen van Germ. VN Dieboud of Diebert. Vgl. Ndd. FN Tebbe(n) en Friese VN Tibbe: Tebbe < Diebrecht. 1428 Tideke Tebbing, FL (NN). Vgl. Teppe. 1399 Vranke Tibe (Ktr., DEBR. 2000′); 1483 Laureijs Tijbe, Lv. (BO). De vormen op -é zijn wsch. secundair, maar kunnen evtl. var. of dim. van Thibert zijn. – 2. Ene Vincent Tibbe (« 1817 Nieuwmunster) was de zoon van Vincent Stubbe (PDB).

 

FD

Tiber

cf. Thibert.

 

JG

Tiberghien

Tiberghein, Tiberghin, Tibergyn, Tieberghien, Thiberghien, Thiberghuin, Thyberghien, Thybergin, etc. 1195 «Tiebier-ghe» NécrArras, 1275-76 «Jehenne Tibierghe» RegTournai, 1295-1302 «Jehans Tibierge» ImpôtArtois; cas régime en -ain de l’anthrop. germ. fém. theud-berga (Vincent 74).

 

JG

Tibergijn

-gyn, -ghi(e)n, -ghein, zie Thibergijn.

 

FD

Tiberi(us)

Tiberio: Lat. VN, afl. van de riviernaam Tiber. Tiberius kwam aïs VN in de Renaissance in gebruik, o.m. bij de Friese adel aïs verlatijnsing van Tiepke (V. D. SCHAAR). De familie stamt uit de streek van Tilburg (NB). 1319 domini Tyberii, Poppel (OAT in); 1602 Jan Tyberius, Berendrecht

(MNT74).

 

FD

Tiberius

N. de bapt. d’orig. romaine.

 

EV

Tibermans

Var. de Timmermans [FD] ?

 

JG

Tibermans

zie (de) Timmerman.

 

FD

Tibermont

Thibermont, Tibiémont, Tibiemont,

Tubiermont, Timbermont, Timbremont: PlN

Tibermont, W. Tibiémont in Modave en Clavier (LU) (J.G.). 1569 Lambertus Tybiemon Tybrimontanus (MULIV).

 

FD

Tibermont

Thibermont, Tibiémont, Tibie-mont. 1684 «Marie Tibermont» BourgNa­mur; nom d’origine: Tibermont, w. tïbièmont, à Modave et Clavier (Lg).

 

JG

Tibermont

V. Thibermont.

 

EV

Tibert

cf. Thibert.

 

JG

Tibert(i)

Zie Tybaert.

 

FD

Tibesar

Tibesart, cf. Thibessart.

 

JG

Tibesar(t)

Tibésar: PlN Thibessart in Mellier (LX).

 

FD

Tibo

Tibô, cf. Tibau(x), etc.

 

JG

Tibo(s)

Tibou(t): Zie Dibbaut. Maar Tibos zou wel een PlN kunnen zijn: 1677 Petrus Tibosch; 1668 Judocus Thijbosck, Den Bosch (MUL VI).

 

FD

Tibodo

zie Thibaudeau.

 

FD

Tiboldo

Tibollo, zie Tibalt.

 

FD

Tibor

NF hongrois, attribué particulièrement à des familles juives de Hongrie, implanté no­tamment au Grand-Duché.

 

JG

Tichel, van

van Tichelen, van Ti(g)chelt, van Tiggel(en), van Tiggelt, Vertichelen, Vertechel, Vertyghelt: PlN: steenbakkerij, afl. van tichel, tegel: baksteen, tegel, dakpan. Tiggelt/Tichelt (NB); Tegelen: 1294 Tigelen (NL). 1234 G. de Tiegelt; 1340 Henricus de Tieghelt, Tnh. (VERS.); ±1266 Gherart van Tichhelt, Zundert (CG); 1303 Janne van Tichelt, Bg. (VERKEST); 1381 Bette van Tichghelt, Ossenisse (DEBR. 1999).

 

FD

Tichelaer

-er, Tiggelaar, -er(s), Tigglers: BerN van de tegelbakker, steenbakker. 1288 dur den spei ser Willems Tichlers, Cent (CG); 1354 Janne den Tiechlere, Oud. (WALRAET).

 

FD

Tichelbäcker

zie Tegelbeckers.

 

FD

Tichelbaut

zie Stichelbaut.

 

FD

Tichelmans

BerN van de tegelbakker. Zie Tichelaer. – 2. Afl. van Van Tichel.

 

FD

Tichon

cf. Tihon.

 

JG

Tichon 

Tideman,    Tiebout.    V. THEUD (Theuc et Theu).

 

EV

Tichon,

zie Letihon.

 

FD

Tichou(x)

Afl. van petit (‘ti): klein (DAUZAT)?

 

FD

Tichoux

Pour Dauzat 570, hypocor. de fr. petit. Ou bien dérivé en -oui, -aux d’un prénom (non précisé par Jodogne 4), p.-ê. Tis?

 

JG

Tichy

zie Téchy.

 

FD

Ticket

cf. Tiquet.

 

JG

Ticket

zie Tiquet.

 

FD

Ticx

zie Dierks.

 

FD

Tidgat

zieTijtgat.

 

FD

Tidrick

Var. de Diederik.

 

JG

Tidrick

zie Diederickx.

 

FD

Tieba(ck)x

zie Tobback(x).

 

FD

Tiebaut,

zie Dibbaut.

 

FD

Tiebax

cf. Tibac(k)x.

 

JG

Tiebergijn

-gyn, -g(h)ien, zie Thibergijn.

 

FD

Tiebout

-os, -orts, zie Dibbaut.

 

FD

Tiechem, van

zie van Tieghem.

 

FD

Tiedeman

Thiedemann, Tieman(s), Thiemann, Titnman, Tyman, Teman, T(h)emans, T(h)émans, Tittman(n): Patr. Germ. VN theud-man Volk-man’: Teutmannus, Tietmannus (MORLETI). 1333 Tideman die Zael, A’dam; 1370 op Jacop Hanne Tymans soens camer, Haarlem (NHC).

 

FD

Tiedrez

NF importé de la région de Tourcoing (GeneaNet), qu’on peut difficilement rattacher à bourg. (Igé, Maçonnais) tièdre ‘teindre’ FEW 13/l,344a.

 

JG

Tiefenbrunner

PlN Tiefenbrunn (BEI, S, NS).

 

FD

Tiefry

Tiéfry, cf. Thieffry.

 

JG

Tiéfry

Tiefry, zie Thieffry.

 

FD

Tiege

Tiège. 1449 «Colart du Tiege» Aides-Namur, 1521 «la veuve Henrion du Tiege» BourgNamur; nom d’origine: tiège, w. tîdje ‘chemin de crête’, l.d. fréquent en Condroz, cf. aussi Detiège.

 

JG

Tiège

Tiege, zie De Tiège.

 

FD

Tieghem; (van)

(van) Tighem, van Tyg(h)em, van Tijghem, van Thieghem, van Thyghem, van T(i)echem, van Te(i)ghem: PlN Tiegem (WV). 1263 Job. de Tiedenghem; 1340 Janne van Tydenghem, Cent (DF XV); 1398 Olivier van Tiedeghem, Moen (DEBR. 1970).

 

FD

Tieke

Patr. < Thideke, dim. van een diet-naam, b.v. Diederik.

 

FD

Tiel-

-eman(s), -en(s), -(e)s. 1. V. THEUD   (Theu).   —   2.   Proven. Tiel en   (Loc.),  avec et sans  suff. d’orig.

 

EV

Tiel, van

van Thiel, van Til. PlN Tiel (G). 1188 Amandi de Tyela, Nederrijn; 1188 Raterus laie, de Thiel, Xanten (LNT); 1414 Lowyc van Tille, Ht. (A.GHIJSEN); 1562 Peter van Thiel, Tiel-Aw. (AP). – 2.P1N Til in Celles (N) of Sart-Dame-Aveline (WB): 1197 Til (TW). – 3. Evtl. var. van Van Ti(e)lt.

 

FD

Tieland

zie Thielland.

 

FD

Tielcke, van

zie van Tilcke.

 

FD

Tieleman

-ans, Tielman, -ans, cf. Thieleman(s).

 

JG

Tieleman(s)

Thieleman(s), T(h)ielman(s), Thielmann(s), Tielmann, -mance, Tiereman, Thileman(s), T(h)illeman(s), Tillema, Thillmann(s), -many, Tillman(n)s, -mann, Thilmann(e), -mans, -mant, -many, -manij, -mont, Tillemant, -ment, -mont, Tilman(s), -mann, -man(n)e, -mant, -mon(t),

Tylleman, Tylmans: Patr. Afl. van Germ. VN Diederik (r/Z-wisseling) of van Tiel/Tijl (zie Thiele). 1280 Tilmans van Rimst, Riemst (OGO); 1340 Tilmanni dicti Gauweloes = 1340 Theoderici quondam dicti Gauloes, Tn. (ROEL. 1951); 1350 Willelmus Tielmans, Kh. (DEKEYSER); 1406 Tyerman (Shonts f. Jans) = 1423 (Willem de Hont f.) Thielmans; 1428 Mijnkin Thiermans, Ktr. (DEBR. 1958); 1561 Hendrik Thielemanssone, Keulen-Aw. (AP).

 

FD

Tielen

Tielens, cf. Thielen(s).

 

JG

Tielen(s)

Tielenius, zie Thiel(e).

 

FD

Tielen, van

van Thielen: PlN Tielen (A). 1340 Nicholaus de Tila, Tnh. (VERB.); 1356 Ruelen van Thiele, Bs.(PEENE 1949).

 

FD

Tielie

zie Tellier, Thilly.

 

FD

Tielliu

zie Tilleul.

 

FD

Tielraden, van

PlN Tielrode (OV)? Maar radenamen zijn Limburgs! 1351 Matheus van Tielroden, Cent (GSB); 1477 Boudin van Thielrode, Tielrode-Gent (PBG); 1789 Arnoldus van Tielraden = van Tillerade; ‘s-Hertogenbosch (PDB).

 

FD

Tiels

zieThiel(e).

 

FD

Tielt, van

(van) Thielt, van T(h)ilt. PlN Tielt (WV). 1119 Roberti de Tileto; 1163 Fulchardi de Thelt= 1200 Folcardi de Thield (DF XV; DEBR. 1980); 1326 Pieter van Tielt, Ip. (BEELE); 1382 Gillis van Tielt, Har. (DEBR. 1970). – 2. PlN (Onze-Lieve-Vrouw-)Tielt (VB). 1380 erve Jans was van Tielt, Diest (CLAES1986); ± 1600 Aert van Tilt, Kwerps (VS1987,185-200).

 

FD

Tieman(s)

zie Tiedeman.

 

FD

Tien(e)

Thiene: i. Patr. Fr. Tienne < Etienne. – 2. PlN Tienne: heuvel. Zie Détienne.

 

FD

Tiene

1680 «Elisabeth Tienne» BourgNamur; nom d’origine: w. nam. tiène ‘colline’, cf. aussi Tierne, Det(h)ienne, Dutienne.

 

JG

Tienemans

Var. van Tinnemans = Tindemans.

 

FD

Tienen, van

van Thienen: PlN Tienen (VB, FV). 1368 Henricx cateile van Tienen, Ktr. (DEBR. 1972); 1408 Jan van Thyenen, Aw. (ANP).

 

FD

Tienne 

Proven.   Tienne   ou   Terne (Dialecte), ,,Colline ». (De) Tien­ne, De Tiene.

 

EV

Tiennebrunne

-une. Peut-être NF français, mais sans doute pas détoponymique.

 

JG

Tienpont

cf. Thienpont.

 

JG

Tienpont

-ponte, Thienpond, -pon(d)t, -poent, Thiempon(d)t, Thimpont: Gewicht- of muntnaam: tien pond. 1307 Pieres Dislivres = Pieres Tienpont; 1375 Daneel Tienpond, Ip. (BEELE); 1339 Jacop Tienponde, Cent (RSGI).

 

FD

Tienrien 

Proven.   Tenrien,   ,,De  la Tenre ou Dendre ».  (Riv.).

 

EV

Tiepermann

zie (de) Timmerman.

 

FD

Tier, de

zie Dethier(s).

 

FD

Tiérache

Proven. V. Terrasse.

 

EV

Tiérache

Tierache, Tiraehe. 13° s. «Huars de Tierasse» DocLens, 1280-81 «Jehans de Tiérasse» RegTournai, 1395 «Jehans Tie-raisse » Ladeuze ; Thiérache, nom de région du nord de la France, au sud de l’Entre-Sambre-et-Meuse, ainsi 1280-81 «Helos de le Capiele en Tiérasse [= La Capelle-en-Thiérache]» RegTournai ; cf. aussi Therasse, etc.

Tierce. Ce NF de la région montoise (fréquent en France surtout en Normandie et dans les Charentes) est à rapprocher des NF fr. Tiers, Thiers et Tiercin, etc. ; la signification en est soit ‘troisième enfant’, soit ‘celui qui jouit du tiers d’une propriété’ ou ‘qui doit la redevance du tiers de la récolte’ (Dauzat 570). Peut-être également: enfant né à la troisième heure, c.-à-d. à neuf heures du matin. m Dérivé: Tiercet. Sinon d’anc. fr. tierce! ‘troisième labour’ Gdf 7, 711 [MH].

 

JG

Tiérache

Tierache. Zie Terras(se) 2. – 2. PlN Thiérache in Momignies (H).

 

FD

Tierce(t)

Dim. van Ofr. tierce: derde. Derde kind? Maatnaam?

 

FD

Tier–cet

-ens, -ez, -es, Tieskens, Tiest, Tiet- -e, -gen, Tietze.   V.

THEUD   (Theu,   Theuz,    Theud, Theuz).

 

EV

Tierelieren

Tier(e)liers, zie Tureluren.

 

FD

Tiereliers

-ieren. Forme flain. de l’anc. fr. T(e)urelure, cf. ce nom. – Bibliogr. : F. Debra-bandere, De FN Tierelieren, VISt 3, 1967, 14-6.

 

JG

Tierelinckx

Tierlinck. Var. de Tuerlings.

 

JG

Tierelinckx

zie Tuerlings.

 

FD

Tiereman

zie Tieleman(s).

 

FD

Tierens

Thieren(s), Thiryn, Thier(s), Tiers: Patr. Vleivorm, resp. korte vorm van de Germ. VN Dierik, met d/t-verscherping. 1281 Tirs Hornekin = 1268 Thirinum Hornekin; 1281 Tirs Wittewille;

1280 Tierinus Brouderlam; 1326 Thierin Battart;

1374 Jan Thierin, Ip. (BEELE); 1376 Thierin van

Navennes = 1378 Diederic van Avennes, Ip.

(BEELE); 1379 Egidius Tierin, Ktr. (DEBR. 1970);

1449 Jan Tiers, Mb. (A. BAERT). Tierentijn, -tyn, -teyn,Thierentyn,Tirtaine: Ofr.

tiretaine: dure stof. BN of BerBN. Laatmnl.

tiereteyn: kledingstuk van linnen en wol, linnen

stof (KILIAAN). Vgl. 1324 Jehan le Tiretenier,

Bouvignies (CSWII); 1273 Colins li Frais des

tiretaines, Dk. (EST). 1337-93 Bêle Terenteys,

Deventer (DRAAIJER); 1396 Steven Tierteins

erve, Denderhoutem (DE B.); 1545 Nicolaus Tirentinus, Kaprijke (MULIV).

 

FD

Tierez

zie Thiré.

 

FD

Tieri

zie Thierry.

 

FD

Tierin

zie Terrijn.

 

FD

Tierliers

zie Tureluren.

 

FD

Tierlinck

zie Tuerlings.

 

FD

Tiernes

w. (Bastogne) Tchèrnès’, Tièrnès’. La prononciation du NF à Bastogne invite à y voir une var. de Tiernesse, Thiernesse, plutôt qu’une forme anc. de w. nam. tiène (cf. aussi Tiene, Det(h)ienne, Dutienne), que postule­raient des mentions comme 1265 «Damizous dou Tierne» CensNamur, 1474 «Petrus des Tiernes » PrincipLiège.

 

JG

Tiernes(se)

zie Thiernesse.

 

FD

Tiernesse

cf. Thiernesse.

 

JG

Tierney

Ierse EN O Tierney < O Tighearnaigh: little

lord (MacLysaght).

 

FD

Tierrie

zie Thierry.

 

FD

Tiers

zie Thiers.

 

FD

Tiers(s)oone

Tiersen: Patr. Zoon van Tier <

Die(de)rik.

 

FD

Tiessen

cf. This, Thiesen.

 

JG

Tiessen

Tiest, zie Tijs.

 

FD

Tiesters

Thiesters: Wellicht < Ofr. tistre < Lat. textor:

wever.

 

FD

Tietaert

-ard, zie Testart.

 

FD

Tiete(ns)

Tyt(t)ens: Patr. Vleivorm van Germ. theud-

naam. Var. van Dietens. 1521 Johannis Tyetin, Dk.

(MUL m).

 

FD

Tieter

zie Dieter(mann).

 

FD

Tieterickx

zie Diedericx.

 

FD

Tietz(e)

zie Dietz.

 

FD

Tieufri

zie Thieffry.

 

FD

Tievers

zie Tyffers.

 

FD

Tige

zie De Tiège.

 

FD

Tigel

Surnom: anc. fr. tijuel, tige(u)l, -eaux ‘jambe des braies’ FEW 13/1, 324b.

 

JG

Tiger

Tygier: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Tijger. Zie Thygersen.

 

FD

Tiggel(en), van

zie van Tichel.

 

FD

Tiggelaar

-lers, zie Tichelaer.

 

FD

Tiggelers

V. Tegel.

 

EV

Tiggelkamp

PlN: veld waar tegelaarde gegraven werd of waar tegels te drogen gezet werden. Vgl. Tichelveld in Rijsen (OIJ); Tegelstuk in WV (DF).

 

FD

Tiggelovend

Tegeloven: oven waarin aarden tegels,

bakstenen gebakken worden. PlN (DF XV) of

BerBN.

 

FD

Tigges

Tigge kan een bakervorm zijn van de Germ. VN Dietger. Vgl. Thygersen.

 

FD

Tigglers

zie Tichelaer.

 

FD

Tighem, (van)

zie van Ti(e)ghem.

 

FD

Tignée

-ee, -er, Teigne: PlN Tignée (LU).

 

FD

Tignée

Proven. Loc.

 

EV

Tignée

Tignee. Nom d’origine: (Évegnée-) Tignée (Lg).

 

JG

Tignol

Ofr. tignolle: hoofdzeer (J.G.).

 

FD

Tignol

Peut-être surnom: moy. fr. tignolle ‘teigne’ (maladie) FEW 13/1, 34 Ib. – Comp. 1275-76 «Grardins d’Arras H tigneus», «Me-haus li Tigneuse» RegTournai.

 

JG

Tignol

Proven. 1. ,,Petite Tignée ». V. Tignée. Suffixe -ollus. N° 240.

— 2. V. Dugniole. Nos 79, 209

 

EV

Tigny

Nom d’origine: Tigny-Noyelle (PdC) ou (Parcy-et-)Tigny (Aisne).

 

JG

Tihange

Proven.    Loc.   Variantes : T(h)iange.

 

EV

Tihange

Tiange, Thiange, Thianche, Thyange: PlN Tihange (LU). 1338 Jehan de Tihanges, Hoei (SLL III).   ‘

 

FD

Tihange

w. nam. Tiyandje, Tiange, Thiange, Thianche, Thyange. 1670 «Guillaume Tihan-che»Purnode, 1711 «Michel Thiange» Spon-tin, 1780 «Pierre Tihanche» Sovet; nom d’ori­gine : Tihange (Lg).

 

JG

Tihon

Thion, Tixhon, Tichon, w. nam. Tîchon, Thychon, sans doute aussi Tison, Tisson,

-ons. 1289 «Henaus li Tiessons», 1294 «Hen-ris le Tison» CensNamur, 1303-7 «Wotte li Tiessons» PolyptSalzinnes, 1444 «un Ties-son», 1449 «Pierart le Tiexhon» AidesNamur, 1472 «Pieret Tixon» DénLaroche, 1474 «Egi-dius dictus Gilhe le Tixchon» Spa, 1502 «Jehan Thion» BourgNamur, 1524 «Loren le Tixhon», «Michiel le Tyxhon», 1544 «Berthelmeis Tixhon» DénStavelotMy, 1573 «Gilchon le Tychon» La Gleize, 1583 «feu Fredericque le Tiexhon» Montegnée, 1602-3 «Jacques Thichon», 1612 «Jean Tichon» TerriersNamur, 1708 «Jean le Tihon de Roanne» La Gleize; ethnique: w. liég. tîhon, anc. fr. tels, tison ‘thiois, allemand ou flamand’; cf. aussi Le-tiexhe, Leti(x)hon. J. Lechanteur estime toute­fois, à propos des NF Tison, Tisson(s), que ces graphies ne sont pas habituelles pour noter un h secondaire et qu’il vaudrait mieux penser à un prénom ancien (dérivé de This), cf. 26.11. 1562 «Thisson de Beaurewart», 27.11. 1625 «les biens Tisson Closet à Thimister» Hervé [JL, NFw]. Dimin. en -eau: 1544 «Johanle Tixhnea » DénStavelotMy.

 

JG

Tihon

V. THEUD (Theu).

 

EV

Tihon

zie Letihon.

 

FD

Tij-

cf. Ty-.

 

JG

Tijck

Tyc, Tyck(ens), Teyck, Tique: Patr. < diet-naam (b.v. Diederik); vgl. Friese VN Tike. Zie ook Tieke. 1490 op Willeme Tijcke, Kh. (DEKEYSER); 1582 Hans Tyck, Emelgem-Aw. (AP).

 

FD

Tijeras

zie Terrasse.

 

FD

Tijn, den

den Tyn,Thijn: Wsch. Vl. adaptatie van Dentinne of Dethinne.

 

FD

Tijpels

zie Diebels.

 

FD

Tijs

Tys(t), Tijs(t), Tis(se), This(e), Tize, Thies(s), Thies(s)e, Thisse, Tiest, Theys(e), Theiss(e), Theis, Therjs, Teys, Teise, Teiss, T(h)uys, Thuijs, Tijssen(s), Tyssen(s),Thijs(en){s),Thys(en(s),Thijssen(s), Thyssen(s), Tysen, Thyshen, Tissen(s), Thissen(s), Thisens, Thies(en), T(h)iessen, Theis(s)en, Thei(s)zen, Theihsen, Teysen, Teyssen(s), Teijs(s)en, Theyssens, Theijssens, Taice, laisse, Thaise, Thays(e), Tayzen: Patr. Korte vormen en afl. (Thijssen: Tijs’ zoon) van de VN Mathijs, Matthias. 1360 Mathijs van der Beke = 1378 Mathias de Beka, Ktr. (DEBR. 1970); 1386 Tise vanden Borne = 1340 Matys van den Borne, Tn. (C. BAERT); 146 e. Mathieu dit Thies d’Anthine; Mathieu dit This de Brialmont, Luik (BODY); 1446 Thijs Bonarts = 1448 Mathys Bonarts, Tg. (TYTGAT); 1449 Janne Tuys = Jan Thuys, Mb. (A.BAERT); 1463 Thijs van Beemde = 1507 Mathijs van Beemde, Aarts. (MAR.); 1570 Mathieu dit Thies d’Anthine, Luik (J. G.).

 

FD

Tijsbaert

{de)T(h)ysebaert,Tysbaert,Thijs(e)baert, Thijsebaerdt, Thisbaert, Theysbaert, Thuysbaert: Zinwoord: tesen, teisen: plukken, rafelen + baard. BN voor iemand die aan zijn baard plukt. 1313 Toisbaert, Teysbaert; 1435 Theeusbaert, Baudelo; 1510 Willem Thuysbaert, Stekene (VS 1976,42-50,69-72); 1466 Pieter Teysebaert, Assenede (GYSS. 1999).

 

FD

Tijskens

cf. Tyskens.

 

JG

Tijskens

Thijskens, T(h)yskens, Theyskens, Theiskes, Thisquen(ne), Theisgen, Theysgens: Patr. Mnl. T(h)ijsekin, dim. van VN Mathijs, Mathias. Zie Tijs. 1252 Henrici Tieskin, Har. (DEBR. 1980); 1567 Mathys dit Thyskin, Luik (BODY); 1655 Jean Thieskin, Bastenaken (ICC II); 1673 Henricus Thisquen, Limburg; 1683 Laurentius Tisquin, Aat (MULVI).

 

FD

Tijsman(s)

Thijsman(s), T(h)ysman(s), Theysmans, Theisman(n): Patr. Afl. van VN Tijs. 1411 Heinric Thijsman, Aw. (ANP); 1554 Peter Thijsman, Luik-Aw. (AP).

 

FD

Tijtgat

etc., cf. Tytgat.

 

JG

Tijtgat

-gadt, Tytga(d)t, -gath, Tijdgat, Tydga(d)t, Tydtgat, Tidgat, Tyteca, Titeca(t), Thiteca, Titeka:

1. Patr. Germ. VN theud-gauta’volk-Goot’: Teutgaud, Thietgaud, Theudigotho (Fm.), Teutgaudus (MORLETI). 1398 Willem Titgaets = Willaume Titgats, Kuurne; 1382 Jan Tijtgats; 1398 WouterTijgods, St.-B.-Vijve (DEBR. 1970). –

2. Een BN met de bet. ‘tijd Gods’, d.i. verkwist de tijd van God niet (ROEL. 1951) berust wsch. op reïnterpretatie: 1154 Raduardus Titgots = Raduardus Tempus Dei, Aw. (OSM). – 3. Vgl. ook: 1374 Jhan Tijtgast, Ktr. (DEBR. 2002); 1383 in den hoest van der vlastienden ende tijtgharstienden, Hulst (RAK, Rek.OLV 14 v°).

 

FD

Til–(l)en

-(le)kens, -kin, -mant, -mans. V. THEUD (Theu).

 

EV

Til(l)ouche

Tunesische FN (PDB)? Var. van de Fr. FN Tillous: knoestig (DNF)? Of van Tilloux?

 

FD

Til, van

PlN. Oude naamvorm van Thys (LU): 1124 Til (TW). – 2. Zie Van Tiel.

 

FD

Tilbur–ck  

-gh.   Proven.   Tilburg (Loc. holl.).

 

EV

Tilburg(h), van

(van) Tilburgh(s), (van) Tilborg(h), van Tilborg(h)t, van Thilborgh, van Tilbourg, Tilborghs, -burgs, -burck, Tulburch: PlN Tilburg (NB). 1340 Gerardus de Tilborch, Tnh. (VERB.); 1405 Gheert van Tilborch, Aw. (VLOEB.); 1502 Jan Tilleborch = 1523 Tilleburch, Ktr. (DF XV).

 

FD

Tilcke, van

van Tielcke: PlN Tilques (PdC). 1194 Walterus de Tilleke; 1297 Jhan van Tilliken = Jan van Tilleke, Bg. (DF XV); 1629 Charles van Tilcke, FV(VERGR.l972).

 

FD

Tileman(s)

zie Tieleman(s).

 

FD

Tilemart

Grafie voor Delmar? Of var. van Timar met epenthetische 1?

 

FD

Tilen

cf. Thillen.

 

JG

Tilen,

zie Thiel(e).

 

FD

Tiles

Tilis(en), zie Dielis(sen).

 

FD

Tilgenkamp

Métathèse de *Tegelenkamp, cf. Tiggelkamp [FD].

 

JG

Tilgenkamp  

Proven.    Telgenkamp, « Champ des jeunes plants ».

 

EV

Tilgenkamp

Wellicht metathesis van Tegelenkamp; vgl. Tiggelkamp.

 

FD

Tilkens

Forme flam. du suivant, dimin. en -ken(s) de Thiel < theud-ilo,

 

JG

Tilkens

Telke(n)s, Tilk(in), Tilquin(t), Thilique, Thilgen, -ges, Tillges, Thieltgen, -ges, Thiltgen, -ges, -gès, Tiltgesi. Patr. Dim. van Til, Tijl (zie Thiele) < Theudilo, dim. van Diederik. 1277 Gerardus filius Thilekini, Baarle; 1278 Diederic van Barle = Thilekini de Barle (V.LOON); 146 e. Thierry dit Tilkin d’Oborne, Luik (BODY); 1399 Tielkens geheyten Tilen Henrics, Den Bosch (HB 446); 1408 Wouter Tielkins, Ninove (VANGASSEN). –2. Sommige vormen kunnen var. zijn van Dieltjens.

 

FD

Tilkin

Tilquin, w. nam. Tîlquin. 14e s. «Thierry dit Tilkin d’Oborne» BodyNPLiège, 1472 «Tilquin» DénLaroche, 1482 «J. Tilquin» Jus-ticeBastogne, 1544 «Tylkin», «Remacle Tyl-kin», 1545 «Remacle Tilkin de Helrimont», 1587 «Remacle Tilquin dit le Gaye» La Gleize, 1703 «Martin Tilquin» BourgNamur, 1719 «Toussain Tilquin, mayeur de Pesche», 1752 «Nicolas Tilkin marchand» Couvin; dérivé roman en -kin du prénom Thil, Thiel.

 

JG

Till

Tille, Tille. Var. de Thiel plutôt qu’âne, fr. ri! ’tilleul'(topon. fréquent).

 

JG

Till

zieThiel(e).

 

FD

Tillaart, van den

PlN Tillaard in Veghel (NB).

 

FD

Tillack

Sorbische afl. van VN Thilo < Diederik (Duden). – 2. PlN Tillac (Gers, Charente).

 

FD

Tillard

-aerts, -iard. Afl. van Ofr. til: linde. Plaats waar een linde groeit (DAUZAT). Vgl. Teylaert. –2. Var. van Taillard is niet uit te sluiten.

 

FD

Tillard

cf. Tilliard.

 

JG

Tille

zie Thiel(e).

 

FD

Tille

zie Tillet.

 

FD

Tillekaerts

Verhaspeling van Delagarde? 1627 Dillegaerts, Sint-Pieters-Rode; 1648 Tilcaert, 1650 Tilca, 1678 Tilkaes, Sint-Joris-Winge; 1658 Tilca, Lubbeek(PDB).

 

FD

Tillema

-man(s), -mant, -ment, -mont, zie Tieleman(s).

 

FD

Tilleman

Tillement, Tillemans, cf. Tilman.

 

JG

Tillemont

Thilmont, Tilmon, Tilmont. 1514 «la veuve Jehan de Tillemont» BourgNamur,

1605 «Jean de Tillemont, mercier» = «Jan Billet dit Tillemon» BourgDinant; nom d’ori­gine: forme anc. de Tirlemont (cf. BTD 49, 70).

 

JG

Tillemont

Tilmon(t), Thilmont, Telmon. PlN Tillemont (PdC). – 2. Var. van Tirlemont, Rom. vorm van Tienen (VB): 1217 Tillemunt (TW). 1514 Jehan de Tillemont, Namen (J. G.). – 3. Evtl. reïnterpretatie van Tilleman.

 

FD

Tillen(s)

Zie Thiel(e).

 

FD

Tillerot

NF champenois ou bourguignon, attesté au 17e s. dans l’Aube et dans la Saône-et-Loire (GeneaNet), p.-ê. dérivé du NF Tillier, Tellier (anc. fr. tillier, nom de métier).

 

JG

Tillerot

Tilleroux: Afl. van Tillier/Tellier (J.G.)?

 

FD

Tillet

-é, -ez, -ey, -iet, Thillet, Theillet: Dim. van Ofr. til, teil: linde. PlN Tillet (LX, Oise), Tille (Oise), Teillet (Tarn, Allier).

 

FD

Tilleul

-eux, -euil, -ieu(l), -ieut, -ieux, -oux, Tielliu, Teilleux, Thieuleux, Lethielleux, Dutilleul, -eux, -(i)eu(t), -ieux, -oeil, -ieul, -oeu(i)l, Duthilleul, Detilleul, -eux, -ieu(x), -oux, Dettilleux, Ditil(l)ieu, -yeu, Dittel(l)ieu: Verspreide PlN Tilleul: linde. 1264 Giles del Tilhu, LU (AVB); 1335 Fourssy de Tieulu, Atrecht (NCJ); 1371 Jehane de Tilleul, Dk. (TdT); 1389 Lambert de Tilhu, Lantin (ISP); 1627 Anthone Thilieu, Rollegem; 1673 Anthone Tilleu, Aalbeke (KWII); 1711J. B. du Tillieu, Lendelede; 1772 M.C. Dutillieux, Heule; 1724 Pierre Tillieu fs. Pierre Thillieau, Geluwe (COUSS.).

 

FD

tilleul

N. d’arbre. Carartér. d’une propriété. tilleux (Dialecte). Variantes : De-, Du-, TILL- -eul, -(i)eux, -oui, -oux. Tilleur (Loc.). Ensemble de tilleuls : Till- -et, -ier, -ière (Tilletum, Latin, ,,Bois de Tilleuls ». Tillier Loc.).

 

EV

Tilleul

Tilleuil, Tilleux, Tillieux, Tillieu, Tillieut, Tilloux. 1265 «Pierart dou Tillouel» CensNamur, 1267 «Julos [= Gillot] du Til­leul» CensHerchies, 1444 «Jehan Tilloeul» AidesNamur, 1544 « Mathie le Tilhoul » Dén-StavelotMy, 1702 «Pierre Tillieux» Lobbes, 1729 «Marie-Anne Tillieu» BourgNamur; nom d’origine (fréquent en Wallonie): fr. tilleul, w. tiyou, cf. aussi Thiou(x), Detilleul, Dutilleul.

 

JG

Tilley

zie Tilloy, Tillet.

 

FD

Tillges

zie Tilkens.

 

FD

Tilli(e)

Zie Thilly.

 

FD

Tilliard

Tillard. 1540 «Johan Tillar de sar» CoutStavelot; dérivé en -ard de Thi(e)l?

 

JG

Tilliard

Zie Tillard.

 

FD

Tillie

Var. de Tilly?

 

JG

Tillie(r)

Zie Tellier.

 

FD

Tillier

Tillière, Tilliere. 1265 «Ernous de Tilliers», 1289 «Nicholes de Tillires» Cens­Namur, 1303-7 «Lyebers de Tillires» Polypt-Salzinnes, 1474 «Renardus de Tiller» Prin-cipLiège, 1697 «Philibert Tilliers» Bourg­Namur; nom d’origine: Tillier, w. tyêr’, 1140 «Tilieres», 1147 «Tyllires», etc. (Nr), aussi à Beclers (Ht). – Également var. de Tellier, cf. 1279-81 «Noulés li Tiliers» ComptesMons, 1282 «Jehans li Pau, li tiliers» DettesYpres, 1365 «Jehan Boske tilliers» TailleMons.

 

JG

Tillière

cf. Tillier.

 

JG

Tillière

-iere: i. Fem. van Tellier. – 2. Afl. van til: linde. Plaats waar linden groeien. PlN Tillières (Maine-et-Loire, Eure).

 

FD

Tilliet

Thillet, Tilley. Nom d’origine: Tillet (Lx), etc.

 

JG

Tilliet

zie Tillet.

 

FD

Tillieu(l)

-ieut, -ieux, zie Tilleul.

 

FD

Tilliot

Thillot. 1695 «Jenin Tillot» Bourg­Namur; anc. fr. tillot ’tilleul’ (arbre caracté­ristique). Cf. aussi Tilot.

 

JG

Tilliot

Zie Thillot.

 

FD

Tillitse

Deense PlN Tillitse bij Nakskov.

 

FD

Tillman(s)

-mann(s), zie Tieleman(s).

 

FD

Tillo, van

zie van Thillo.

 

FD

Tillon

Thil(l)ion: Dim. van Ofr. til: linde. PlN.

 

FD

Tillot

Zie Thillot.

 

FD

Tilloux

cf. Tilleul, -eux.

 

JG

Tilloux

zie Tilleul.

 

FD

Tilloy

Thilloy, -ois, -aye,Tilley, Theloy, -ohi. PlN Ofr. tilloi(t): plaats waar linden groeien. 1212 Bernart Tilletum; 1203 Alens Tilloi; 1297 Emme de Tilloi; 1284 Willaume de Tilloi; 1288 Willaumes Tilloi; 1287 Willaume de Tilloy, Atrecht (NCJ). – 2. Soms Patr. Afl. van Til, Tijl, Tiel, zie Thiel(e). 1333 Henricus Tieloy = 1340 Henrico Tyloy, Tn. (C.BAERT); 1396 Pieter Tylloey, St.-L.-Houtem (DE B.).

 

FD

Tilly

Tilli, Thilly. 1645 «Jean de Tilly» Bourg­Namur; nom d’origine: Tilly (BrW).

 

JG

Tilly

Zie Thilly.

 

FD

Tilman

Tilmans, Tilmanne, Tilmant, w. nam. Tilman, Tille-mari, Tillement, Tillmann, gé­nitif néerl.: Tillmanns, Tillemans. 1274 «Tillemannus Dume» CartValDieu, 1362 «Tilleman Larmoyer», 1481 «Tilman Waldo-real» GuillLiège, 1510 «Tilman d’Heure» CartCiney, 1514 « frère Tilmain», 1572 «Mar­tin Tilman» BourgLiège, 1574 «Michau Til­man», 1578 «Jean Tilleman» BourgNamur,

1635 «Nicollas Tilman» = «Nicolas Tielman» émigré en Suède ; var. de Tiel(e)man.

 

JG

Tilman(s)

-mann, -man(n)e, -mant, -mon(t), zie Tieleman(s).

 

FD

Tilmon(t)

zie Tillemont.

 

FD

Tilmont

cf. Tillemont.

 

JG

Tilot

1727 «Jean-Joseph Tilot» BourgNamur; var. de Tilliot?

 

JG

Tilot

zie Thillot.

 

FD

Tilquin

cf. Tilkin.

 

JG

Tilquin(t)

zie Tilkens.

 

FD

Tils

Zie Thiel(e).

 

FD

Tilschner

Var. van Thielsch(n)er, een Silezische afl. van Thiel, dim. van Dietrich (DN).

 

FD

Tilsley

Var. van E. FN Tildesley. PlN Tyldesley in Lancashire. 1212 Hugo de Tildesle (REANEY).

 

FD

Tilt, van

zie van Tielt.

 

FD

Tilte

Peut-être forme romanisée du NF flam. Van Tilt, faisant référence au NL Tielt.

 

JG

Tiltges

zie Tilkens.

 

FD

Tiltman

Var. van Tilman; zie Tielemans.

 

FD

Tily

Zie Thilly.

 

FD

Timar

zie Diemer.

 

FD

Timbal

1. Proven. V. Tomballe. — 2. Profess. ou fonction. N. de timballier.

 

EV

Timbal

zie Tomballe.

 

FD

Timber-

-man, -mont. 1. V. Tim-merman. — 2. V. Thibermont.

 

EV

Timberman

zie de Timmerman, Teperman.

 

FD

Timbermont

Timbremont, zie Tibermont.

 

FD

Timbermont

Timbremont. Nom d’origine: p.-ê. Tibermont, avec nasalisation.

 

JG

Timbreur

Afl. van Ofr. timbrer: trommelen. Trommelaar.

 

FD

Timbreur

Surnom de joueur de timbre (sorte de tambour) FEW 13/2, 453ab (où n’est attesté qu’âne, fr. tymberesse).

 

JG

Time

zie Thieme.

 

FD

Timer-

zie Timmer-.

 

FD

Tim–ken

-mans. V. THEUD (Theun).

 

EV

Timm(e)

zie Thieme.

 

FD

Timman

zie Tiedeman.

 

FD

Timmer(s)

Timers, Timper, Tummer(s), Tommers: Mnl. timmer: (houten) gebouw, D. Zimmer. BerBN van de timmerman. 1398 Jehan le Timmere, Ip. (BEELE1959); 1483 Janne Tijmmer… timmerde, Lv. (DE MAN1959); 1528 Peters de Temmer, Bs. (OSTYN); 1603 Thomas Timmers, NL (KSG); 1628 Pieter Jansz. Timmerman = Timmer, Wormerveer (MEERTENS 1941,76).

 

FD

Timmerhans

Verhaspeling van Timmermans.

 

FD

timmerman

Profess. ..Charpentier ». Variantes : Timmer-, Timber-, Temmer-, Timper- -man(s). (Et les mêmes N. sans -j final, précé­dés de l’article défini flamand De). Synon. : Timm-, Tum- -ers. Tum-mery. Timmerij (Dialecte), «Ate­lier de charpentier ». N. de char­pentier.

 

EV

Timmerman

Timmermann, au génitif: Timmermans, Timmerhans, etc. Nom de pro­fession: moy. néerl. timmerman ‘charpentier’; cf. aussi Timperman.

 

JG

Timmerman, (de)

de Temmerman, Timmerman(n)(s), Timermans, Timberman, Temmerman(s), -mann, Timperman,Temperman,Tembremande, Templeman, Tepermann, Tiepermann, Tibermans: BerN van de timmerman. 1230 Everardi Temberman, Cent (GN); 1392 Godeverte ten Temmerman van dat hi de valbrugghe ter Doernicpoerte vermaecte = Goderverte den Temmerman van… de cappe vander Steenpoerte… te vermakene, Ktr.; 1398 Galle Temmermans, Aalbeke (DEBR. 1958,1970); 1639 Franchois Tempreman, Kemmel (DUV.).

 

FD

Timmers

Tummers. Surnom de charpentier: moy. néerl. timmer ‘maison en bois’ [FD].

 

JG

Timms

zie Thieme.

 

FD

Timothée

cf. Thimotée.

 

JG

Timothée

Thimothée: Patr. Gr. HN Timotheus ‘eer God’.

 

FD

Timp(en)

Mnl. timpe: puntig uiteinde, punt, tip, timp. BN, wellicht naar de kleding. 1364 Thile Timpe, Goslar (NN).

 

FD

Timper-

zie Timmer-.

 

FD

Timperman

Var. de Timmerman [FD] et non ‘tambourineur, joueur de tambour’ (Carnoy 226).

 

JG

Timson

Timson(n)et, Tinsonnet: Patr. Var. van Tumson < VN Thomas/Thumas. 1678 Anne Timson, 1667 Jean Timsonet, Namen (J.G.).

 

FD

Timson

Timsonet, -onnet, cf. Thomas.

 

JG

Timsonnet

V. THEUD (Theu).

 

EV

Tin-

-el, -gry. V. THEUD (Theun, Theunc).

 

EV

Tina(rd)

zieTenaerts.

 

FD

Tinant

1. Proven. Dînant (Loc.). Nos 79, 209. — 2. V. THEUD (Theun).

 

EV

Tinant

Probabl. surnom : soit w. ard. tinant ‘tique (insecte)’, aussi ‘femme grosse et puante’ Remacle, GlossLaGleize 152, soit w. malm. tinant ‘avare’ FEW 13/1, 212b; cf. aussi le NF Tenant.

 

JG

Tinant

zie Tenant.

 

FD

Tinbergen

Te Idenbergen. PlN Idenberg in Asse (VB). 1270 Idenberge, 1445 Tyenberge, 1514 te Tienbergen; 1536 IJdenberge alias Thienberge,

Asse (LIND. 1952). Zie ook Van Himbergen i.

 

FD

Tinchart

Tinchon. Dérivés en -art et en -on de l’anc. fr. tenc(i)er ‘lancer des injures, gronder, quereller’ FEW 13/1, 228a (cf. É. Legros, BTD 30, 339).

 

JG

Tinck

1296-1302 «Jehan Tinke» ImpôtArtois; p.-ê. surnom: moy. fr. (Flandre) tenke, moy. néerl. tinke ‘tanche’ FEW 13/1, 337b? Pro­babl. distinct car en fonction de prénom: 1275-76 «Tinke H Babinere» RegTournai.

 

JG

Tinck(e)

Tyncke: PlN Tinques (PdC). 1725-1795

Philippes Tincques, Lens-Fouquières (vader van)

1760-1841 P. J. Tinck = Tincques, Fouquières-Sint-

Niklaas (vader van) 1789-1848 Const. Tinck, Sint-

Niklaas-Gent (med. W. Taeymans).

 

FD

Tincy

cf. Tinsy.

 

JG

Tincy

Tinchi, zie Tency.

 

FD

Tindemans

Nom de fonction (au génitif) : moy. néerl. tiende ‘récolteur de la dîme’.

 

JG

Tindemans

Tinnemans, Tienemans: Mnl. tinde =

tiende. BerN van de tiendenaar of tiendheffer.

1440 Heinric den Tiendenaere, Ktr. (DEBR. 1958);

1500 Jan van Raitshoven tyndeman = Jan

Tyndman, Tn. (HEND.).

 

FD

Tinel

Ofr. tinel: stok, knots (aïs wapen), knuppel.

BerBN. ne e. Warengerii Tinel (ASB); 146 e.

Auberti Tinel, Vloesberg (CAE).

 

FD

Tinel

Probabl. surnom de porteur: moy. fr. tinel ‘barre de bois pour porter des tonneaux ; mas­sue, etc.’ FEW 13/1, 335b, comp. pic. tiné ‘gros bâton’.

 

JG

Tines

Var. de Thines.

 

JG

Tines

zie Dethinne.

 

FD

Tinet

Tiné, Tinè, Tine: Pair. Verkort < Martinet.

 

FD

Tinkl

Tinkel, verscherpt < D. Dinkel: spelt. BerBN. 1370 Burkart der Dinkel, Villingen (DN).

 

FD

Tinlot

Nom d’origine: (Soheit-)Tinlot (Lg).

 

JG

Tinlot

PlN in Soheit(LU). Tinnemans, zie Tindemans.

 

FD

Tinlot

Proven. Dép. Scheit.

 

EV

Tinneveld

1612 Teenenvelt, 1624 Theenvelt: veld

met tenen, wilgentwijgen, Wilrijk (VAN

PASSEN).

 

FD

Tino(t)

Patr. Korte vorm van Martinet.

 

FD

Tinsonnet

V. THEUD (Theun).

 

EV

Tinsonnet

zie Timson.

 

FD

Tinsy

Proven. D’Hensies (Loc.). Synon. : Tensi. N08 79, 209- V. Tabary.

 

EV

Tinsy

Thinsy, Tincy, Tainsy, Tensy, -i, Tency (NF hennuyers). Ne semblent pas être des var. de Techy; p.-ê. dérivés en -ier, w. -i, de l’anc. fr. tenc(i)er ‘faire querelle, se disputer avec’ ?

 

JG

Tinsy

Tinsi, zie Tency.

 

FD

Tinteler

Nom de profession: all. Tinteler ‘fabri­cant d’encre’,  cf. Tintilaire.

 

JG

Tinteler

Tintilaire: Var. van D. Tintler, Tint(e)ner; zie

Tintner. Tintilaire geeft de verwaalste uitspr.

weer. 1584 Hans Tenteleer, Aw. (AB); 1620

Nicolaus Tinteleer, Maizières; 1631 Arnoldus

Tinteler, Nij vel (MUL V).

 

FD

Tinter

Tintel: D. BerN voor de vervaardiger van inkt,

D. Tinte. Tintel door r//-wisseling.

 

FD

Tintigner

cf. Tainte(g)nier.

 

JG

Tintigner

Tintinier, Tintinger, Tintillier, zie Tainte(g)nier.

 

FD

Tintilaire

Peut-être *tintelier, altération de t(e)intenier, cf. 1269 «Hues de Rininghes, li tanteliers», 1276 «Jeh. le Taintelier» Dettes-Ypres, 1401 «Lambiert Tintelet jadis vai-rainscohir» GuillLiège, 1602-3 «Pierre Tin-teller» TerriersNamur. Cf. Tinteler.

 

JG

Tintilaire

zie Tinteler.

 

FD

Tintin

 (NF majoritairement liégeois). Hypocor. de Martin fou d’Augustin, etc.), avec redou­blement affectif.

 

JG

Tintinger

Ethnique germ. : de Tintange, ail. Tin-tingen (village germ. de la prov. de Lux.) plutôt qu’habitant de Tintigny (BTD 27, 130).

 

JG

Tintinger

Inwoner van Tintingen, Fr. Tintange

(LX). – 2. Grafie voor Tintigner.

 

FD

Tintinier

cf. Tainte(g)nier.

 

JG

Tintinier

Proven. Taintignies (Loc.)

 

EV

Tintner

BerN van de vervaardiger van inkt, D.

Tinte. 1361 Ula Tyntner, Praag (DN).

 

FD

Tinton

NF sans doute français (Loiret, Vienne?), probabl. avec valeur affective comme le NF Tintin.

 

JG

Tintore

Tintoré. Peut-être latinisation du fr. teinturier, comp. Le Tintoret (peintre vénitien).

 

JG

Tinturier

Teinturier. 1540 «Martin, filz le Tinturir» CartCiney; nom de métier: fr. tein­turier, comp. 1269 «Arnoul Cousin, teinctei-rer», 1286 «Jeh. li Caretiers, le teincturiers» DettesYpres.

 

JG

Tinturier

zie Teinturier.

 

FD

Tinuitte

NF attesté à Ramousies et Eppe-Sauvage (Nord) depuis 1635 (GeneaNet), dont l’origine reste obscure.

 

JG

Tinz

1. Proven. Deinze (Loc). N° 79. _ 2. V. THEUD (Theunz).

 

EV

Tio

zie Thiot.

 

FD

Tiolants

zie Thielland.

 

FD

Tiole

zie Solle.

 

FD

Tion

zie Soen(s).

 

FD

T’Ionck

Tioncke, zieTjonck.

 

FD

Tioulants

zie Thielland.

 

FD

Tipold

zie Diebold.

 

FD

Tippel

Tippél, zie Diebels. Tippin, zieDieben. Tips: i. Mnl. tip: spitse punt, uiteinde. BN voor

iemand met een puntmuts of spits gezicht? 1405

Jan Tip, Aw. (VLOEB.). – 2. Patr.? Bakervorm van Germ. VN Dieboud, Tiebaert. 1395 Jan Tips soen, Aw. (ANP).

 

FD

Tips

Soit surnom: moy. néerl. spit ‘pointe’, soit hypocor. néerl. de Tibert, Tibaert?

 

JG

Tips

Tiqu- -e, -et. V. THEUD (Theu, Theuz).

 

EV

Tique

Surnom: fr. tique (insecte) ou bien aphérèse d’un nom comme Wartique.

 

JG

Tique

zie Tijck.

 

FD

Tiquet

Ticket, Tycket, Teket: Fr. tiquet: deurklink (DNF). Vgl. Klinck(e). ±300 Agnès Tikete, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Tiquet

Ticket. Surnom: moy. fr. tiquet, w. tikèt ‘tique du chien’ FEW 17, 329a, éventuel­lement avec un autre sens comme ‘mouche­ture, petite marque’ (É. Legros, BTD 26, 417; 27, 143).

 

JG

Tir(i)on

cf. Thiry.

 

JG

Tir(r)y

zie Thierry.

 

FD

Tirache

zie Terras(se).

 

FD

Tiran(t)

Tyran(t), Thiran(t), -and, Thyrant: Ofr. tiran(t): tiran, beul; (ook) koppig. ± 1300 Pieres Tirans, Artesië (BOUGARD); 1512 Joh. Tirant, Walhain (MUL III).

Tira(rd),zieThiriar(t).

 

FD

Tirant

Tyrant. 1280 «Johannes Tirans» Polypt-Liège, 1296-1302 «Pieres Tirans» Impôt-Artois; surnom: anc. fr. tirant ‘rétif, opiniâtre, entêté’ ou anc. fr. tiran(t), tyrant ‘scélérat, homme cruel, bourreau’ FEW 13/2, 463a; cf. aussi Thiran(t).

 

JG

Tir–e

-ez, -iard, -ion(s), -lo, -oe, -on, -ou, -ry. V. THEUD (Theu).

 

EV

Tiré

Tirez, zie Thiré.

 

FD

Tiré

Tirez. Soit surnom: anc. fr. tiret ‘sorte d’étoffe précieuse’ ou ‘lacet de soie pour fer­mer les lettres’ (Dauzat 571), cf. aussi 1302 « Jehans li Tiretiers» LoiTournai, 1286 « Yde li Tirète» CartMons, soit var. de Thiré < anthrop. germ. theud-rîd [FD].

 

JG

Tirelir(en)

zie Tureluren.

 

FD

Tireur

-eux, Thireur, Ter(r)eur, Thereur, Théreur, Thérer, Therer(e): BerN Ofr. tireur: werkman die de draden op het weefgetouw plaatst of trekt (trekwerk) (J.G.). Het Mfr. woord tireur: schutter is jong (pas ise-eeuws). 1710 Joa. Guil. Terreur, Hervé (MUL VII).

 

FD

Tireur

Thireur, Tireux. Peut-être nom de mé­tier: anc. fr. tireur, ouvrier chargé de retirer ou de placer le fil d’un métier à tisser; cf. aussi Terreur, etc.

 

JG

Tiri

Tir(i)ard, Tir(i)on, Tirot, Tirou, etc., cf. Thiry.

 

JG

Tiri

zie Thierry.

 

FD

Tiriard

zie Thiriar(t).

 

FD

Tiriau

zie Thiriaux.

 

FD

Tirifahy

Tirifays, Tirifhay, cf. Thirifays.

 

JG

Tirifay(s)

V. Thirifays.

 

EV

Tirifays,

-fahy, -fhay, zie Thirifays.

 

FD

Tirion(s)

-ionet, zie Thirion(s).

 

FD

Tirlemont

Tirmont: PlN Fr. voor Tienen (VB).

 

FD

Tirleroux

Profess. .Joueur de turlurette »   (Guitare). V. Turlot.         .

 

EV

Tirleroux

Thirleroux. NF de Wagnelée où il est largement attesté depuis 1734 (GeneaNet); probabl., avec dissimilation consonantique, var. d’une forme ancienne du NL Tiroul, 1236 «Thilerules», 1561 «Tilleroul», etc. (BTD 49, 74-75), dépend, de Cortil-Wodon (Nr), cf. aussi aussi Tirou(l) [MH].

 

JG

Tirleroux

Var. van Tilleroux, met diss. of epenthetische r.

 

FD

Tirlo

Peut-être dérivé en -(e)lot de Thiry, comp. Pirlot, Pierlot.

 

JG

Tirlo

Tirloit, Tirlon: Patr. Afl. van Thiry.

 

FD

Tirlocq

 (NF du Borinage). ±1600 «Angel Tir-locq dit l’anglais» (orig. de Meerbeeck, Louvain) Quiévrain, hameau de Montreuil (comm. P. de Bolle); sobriquet signifiant ‘tire-loquet’, d’après anc. fr. loc ‘loquet’ [JH], -Comp. les autres composés avec le verbe tirer, 1289 «Thieris Tirebolle» CensNamur, 1338 «Piron Tirebourse» Liège, et p.-ê. le suivant.

 

JG

Tirlocq

Zinwoord tire loquet: die aan de klink trekt (J.G.).

 

FD

Tirmarche

Thirmarche. NF attesté dans la Somme et le Pas-de-Calais aux 17e et 18e s. (GeneaNet); p.-ê. surnom délocutif de mili­taire?

 

JG

Tirol

Zie Tiroul. – 2. Evtl. streeknaam Tirol.

 

FD

Tiron

-ot, zie Thiron, -iot.

 

FD

Tirot

cf. Thiry.

 

JG

Tirou(l)

Tirol, Thirou(x), Tyrou(x). Patr. Rom. vorm van Germ. VN Dierolf: tiur-wulf’dierbaar-wolf: Dirolfus (MORLETI). 1388 Andreu Tiroul, Semur (MARCHAL); 1424 Jehan Tiroul dit Brassot, H (CCHt). – 2. Evtl. W. vleivorm op -oui van Thiry. 1384 Thiry Thiroule, Vottem (SLLIV); 1452 Renero Thiroulx, Vottem (ISP).

 

FD

Tiroul

Tirou, etc., var. de Thirou(x), cf. Thiry. Ou bien à rapprocher du NL Tiroul à Cortil-Wodon (Nr), comp. Tirleroux.

 

JG

Tirriard

-ion, zie Thiriart, -ions.

 

FD

Tirselle

 (NF rare en Hainaut). Peut-être surnom composé rtire-selle-i.

 

JG

Tirselle

Spelling voor Tercel, Ofr. tiercel. Zie Tirtia(t).

 

FD

Tirsia

Durbuy (MUL VIII); 1742 François Tirtiau; 1767 J.A.Tirtia,Namen(J.G.).

 

FD

Tirtaine

zie Tierentijn.

 

FD

Tirtey

Peut-être NF all., d’origine toponytnique (existe le NF Von Tirtey).

 

JG

Tirtia(t)

-iaux: N W. vorm van Ofr. tiercel: valk; wijnmaat. Fr. FN Terceau. 1747 J.A.L.

FD

Tirtiaux

prononcé Tirtiau, pfs Tirsiau, Tirtia, Tirtiat, prononc. généralement Tir’sia. 1742 «François Tirtiau» BourgNamur, 1767 «Jean-Antoine Tirtia (orig. d’Havelange)» Bourg-Liège. Un double dérivé en -et-eau de Thiry paraît douteux, la prononciation traditionnelle étant souvent Tir’sia, -iau; p.-ê. formes w. d’anc. fr. tierce! ‘faucon’ ou bien d’anc. fr. t(i)erceau ‘droit seigneurial sur le vin’, anc. w. tircheal ‘tiers d’arpent’ FEW 13/1, 268b [JMP].

 

JG

Tirtioux

Profess.  Terceau,  ,,Perception, au profit du seigneur, d’une

partie du contenu des caves de ses  sujets. N. de percepteur.

 

EV

Tiry

cf. Thiry.

 

JG

Tis

Peut être d’origines multiples: ainsi 1° var. de Tist(e), 2° hypocor. de Mathieu (cf. BTD 27, 139), 3° var. de Tixhon, cf. 1280 «Mathil-dis de Ore le Tisse» [Heur-le-Tiesche] PolyptLiège, etc.

 

JG

Tis

Zie Tijs. – 2. W. vorm van Tiste; zie Letiste.

 

FD

Tis(s)eghem

PlN Diesegem in Mortsel (A): 868 Thisingheim (TW).

 

FD

Tisaun

Proven. 1 Dison (Loc.). – 2. Tixhon (Dép. Outrelouxhe).

 

EV

Tiscal

NF plutôt bruxellois, d’origine obscure.

 

JG

Tiscal

Proven.   ,,D’Escaille »   (L.D., N.    d’ardoisières).    Synon. :    Discaille. V.  Scaille. V. Tabary. N09  79, 209.

 

EV

Tischler

Surnom de menuisier: cf. ail. Tischer ‘qui fait des tables’ [FD].

 

JG

Tischler

Tisler, Tysler, Tislair(e), Thislaire, Titsela(e)r: D. BerN Tischler en adaptaties: meubelmaker, timmerman.

 

FD

Tiseghem

zie Tisseghem.

 

FD

Tiskin

1504 «Johan et Tiskin fis Johan Mathie de Bourgumont» La Gleize, 1524 «la femme Tyskin», 1544 «Johan Tiskin», «Ursette re-licte Tiskin » Malmedy ; dimin. en -Itin de This < Mathias ou de Mathieu (É. Legros, BTD 27, 139).

 

JG

Tislair

Tislaire, Thislaire. 1736 «Claude Tisselair», 1742 «Paul Tislair» BourgNamur, 1752 «Léonard Tisselair» AnthrStHubert, 1771 «Guilleaume Tisler» BourgNamur; forme francisée de Titselaer, du moy. néerl. titselen, tisselen ‘quereller, taquiner’ [FD].

 

JG

Tislair(e)

Tisler, zie Tischler.

 

FD

Tislaire  

,,D’Hislaire ».   N.   de  filiation. ,,(Fis)   d’Hislaire ».

 

EV

Tisman

1. Proven. Dép. Aubel. —  2.  V.  THEUD  (Theuz).                    

 

EV

Tison  

Proven.   Dison    (Loc.).   V.  Tabary. Nos 79, 209.

 

EV

Tison

Tisson, cf. Ti(x)hon.

 

JG

Tison(t)

zie Tissson(s).

 

FD

Tissaen

Tyssaen: It. FN Tizzano, Tiziano < Lat. Titianus, afl. van Titus, Titius.

 

FD

Tissaly

zie Tessely.

 

FD

Tissandier

Teyssandier: BerN van de wever. 1549 Remont Tinsendier, Gascogne-Aw. (AP).

 

FD

Tisse

Tissen(s), zie Tijs.

 

FD

Tisseghem

Proven. D’Izegem (Loc.)   V. Tabary. Nos 79, 209.

 

EV

Tisserand

-ant, -andot, -on: BerNFr. tisserand: wever. ± 1300 Jehans li Tisserans, Artesië (BOUGAKD); 1310 Mathis de Wevere = le Tisserant, Cent (DECONINCK).

 

FD

tisserand  

Profess.  Variantes : Tissandrier,  Tisseyre,  Tess-,  Tech-,

Texh-    -eur,    -eux,    Leteheu(x),  Texerand.    (Le)Tell(i)er,    Till- -ier, -ière. Textor.  (Latinisation), Teuchy.

 

EV

Tisserand

Tisserant. 1296-1302 «Jehans li Tis-serans» ImpôtArtois, 1365 «Mahiu le Tisse­rant des tisserands», «Jourbise Tisserand des tisserands» TailleMons, 1426 «Phelliprart le Tisserant» TailleSoignies, 1472 «Jehan Tisse-ran» Montquintin; nom de métier: fr. tisse­rand. Cf. également les NF suivants.

 

JG

Tisseur

Nom de métier: fr. tisseur, w. tècheû ’tisserand’.

 

JG

Tisseur

zie Tesseur.

 

FD

Tisseyre

Zoals Teyssaire, -eire: wever. BerN.

 

FD

Tissier

1265 «Godefroid li Tissieres» Cens-Namur, 1636 «Jan Tissy» émigré en Suède; nom de métier: anc. fr. lissier ’tisserand’.

 

JG

Tissier

-iere, Autissier, Tixier, Tessier, Teyssier, -ié, Texier, Texhy, Letexier: BerN Fr. tissier: wever. 1265 Godefroid li Tissières, Namen (J.G.); 1428 frater Bartholomeus Texerii (CCHt).

 

FD

Tissing

-inck, zie Thijssing.

 

FD

Tisson(s)

Tison(t), Tyson. Volksnaam, var. van Tichon, Letihon, Ofr. tison; Diets(er). 1294 Henri le Tison, Namen (J.G.); 1321 Hanekin frère le Tisson, Luik (SLLIII); 1349 Jehan Tison, Dk. (TdT). – 2. Patr. < Tiesson, Fr. verbogen vorm van Germ. VN Tedso, Tezo, -so-afl. van theud-naam. 1206 Tiesso Clericus, 1290 Tiesson l’Amparlier, Atrecht (NCJ) – 3. Patr. Afl. van VN Matis, Mathijs.

 

FD

Tissot

Nom de métier: anc. fr. tissot ’tisserand’.

 

JG

Tissot

Patr. Dim. van VN Matis. – 2. BerN Ofr. tissot: wever (J. G.).

 

FD

Tissot

V. THEUD (Theuz).                 

 

EV

Tist

1. N. de bapt. Jean-Baptist. N° 106. — 2. Proven. Diest.  (Loc.).

 

EV

Tist

Tiste. Nom de métier: anc. fr. tistre ’tisserand’, cf. Letist(e).

 

JG

Tist(e)

Zie Letiste. – 2. Var. van Tis/Tijs.

 

FD

Tistaert  

1.   Proven.   Diest   (Loc.),  Diester,  ,,Diestois ». N°°  79,  209,

272. — 2. V. THEUD  (Theuz).       

 

EV

Tistaert

Var. de Testaert, Testard.

 

JG

Tistaert

zie Testaert.

 

FD

Tistedon

V. THEUD (Theuz).              

 

EV

Tisthoud

-hou(d)t: Deze FN komt vooral in H voor. Wsch. een reïnterpretatie van Testaert/Tistaert.

 

FD

Tisthoud

Tisthoudt. NF attesté à Bruxelles en 1677 (GeneaNet), d’origine incertaine (sans doute flamande), cf. Tiste et Tiston.

 

JG

Tiston

Probabl. dérivé ou cas-régime de Tist(e), cf. ci-dessus.

 

JG

Tita(rt)

zie Testaert.

 

FD

Titart

 (NF du Tournaisis). Peut-être var. de Te(s)tart, cf. Tistaert [FD], ou bien dérivé en -art, avec aphérèse, de la famille anthrop. de Petit.

 

JG

Tite-

-ca,-ka. 1. V. Tydgat. — 2. V. THEUD (Theuk).                               

 

EV

Titeca

Thiteca, Titecat, Titeka, Tyteca. Var. de Tytgat.

 

JG

Titeca(t)

Titeka, zie Tijtgat.

 

FD

Titel(l)ion

Titeljon, Titiljon, Titteljon, Tittillion: Wsch. var. van Pétillon met t-anticipatie (vgl. Bob/Poppe < Robert, Mil den Toeter < Mil de Schoeter, popot < kapot, zie ROEL. 1959).

 

FD

Titel(mans)

Tittel: Patr. Var. van Dietel (en afl. op -man), dim. van een diet-naam (Diederik). 1519 Andr. Tittel, Leipzig; 1648 Joh. Dittelman, Ulm (BRECH.); 1518 Fr. Titelmannus, Ht.; 1520 Henricus de Hasselt alias Titelmans (MULIII). Vgl. Titerickx = Diedericx.

 

FD

Titelbach

cf. Tittelbach.

 

JG

Titelion

Titeljon, Titellion, Titiljon, Titteljon, Tittillion. Probabl. var. de Pétillon, avec anti­cipation de t [FD].

 

JG

Titeric(k)x

zie Diedericx.

 

FD

Titeux

Profess.  ,,Teinturier ».   (Dialecte).

 

EV

Titeux

Thiteux. 1683 «Jean Titeu» Houdré-mont, 1753 «Catharina Titeux» AnthrSt­Hubert; hypocor. de Viteux, forme wallonne de Victor, comp. l’hypocor. Totor (E. Renard, BTD 26, 265); cf. aussi le NF Saintvit(e)ux.

 

JG

Titeux

Thiteux. Verkort < Petiteux, dim. van Petit: klein (DAUZAT). – 2. Patr. Var. van Viteux, dial. vorm van VN Victor, met t-anticipatie (RENARD 265). 1683 Jean Titeu, Houdrémont (J. G.).

 

FD

Titon

BN < Petiton, dim. van Petit (DAUZAT).

 

FD

Titran

-ent: BerN Var. van Tisserand: wever < ww. tistre (DNF).

 

FD

Tits

-itz,   Tix(hon).   V.   THEUD  (Theuz, Theuc).                                 

 

EV

Tits

Var. de Diets.

 

JG

Tits

zie Dietz.

 

FD

Titsela(e)r

zie Tischler.

 

FD

Titseler

Var. germ. de Tislair(e)?

 

JG

Tittel

NF ail. ou alsacien, p.-ê. du thème anthrop. Tit-, Dit- issu de Dietrich.

 

JG

Tittel

zie Titelmans.

 

FD

Tittelaar

zie Tuytelaars.

 

FD

Tittelbach

Titelbach. NF plutôt allemand ou néerlandais, sans doute d’un NL en -bach, cf. 1647 «Philippus Titelbach» Wiurdrichem (Noord-Brabant), 1808 «Jacobus Titelbach» Bausendorf (Rhénanie) (FyS).

 

JG

Tittelboom, (van)

Zie Tortelboom.

 

FD

Titteljon

Tittillion, zie Titellion.

 

FD

Tittes

zie Dietz.

 

FD

Tittman(n)

zie Tiedeman.

 

FD

Titulaer

zie Tuytelaars.

 

FD

Titz(e)

zie Dietz.

 

FD

Tivisse

Forme francisée de Thyvis, var. de The-wis, Theuwis.

 

JG

Tivisse

zie Theeuwissen.

 

FD

Tixhon

cf. Tihon.

 

JG

Tixhon

zie Letihon.

 

FD

Tixier

zie Tissier.

 

FD

Tize

zie Tijs.

 

FD

T’Jaeckx

‘t Jaeckx, ‘t Jaeckx, T’Jaekens: Patr. Gen. van Jaak, HN Jacobus, via Fr. Jacques. 1575 aen Siaecken de Smet, Kontich (SELS).

 

FD

T’Jampens

Tjampens, ‘t Jampens: Patr. Mvl. Sampin, vleivorm van Sam(p)son. 1303 van Heine Jampine, Bg. (VERKEST); 1312 Arnout Tscampijn, Oud. (CG); 1409 Pieter Tsamppin = 1416 Pietere Champin; 1417 Sampin Boene, Ktr. (DEBR. 1958; V49v°).

 

FD

T’Jan

T’Jean, Tjean. Forme dial. ail. du pré­nom J(e)an, ainsi Tschan, Schan(g) [FD].

 

JG

T’Jan

Zie Tjean.

 

FD

Tjandra

zie Sandrat.

 

FD

T’Janipens

Tjampens. Var. de Sampin, hypo­cor. de Sampson [FD].

 

JG

Tjantelé

Tjantele, zie Chantel.

 

FD

T’Jau

Wsch. verkeerde grafie voor T’Jan.

 

FD

Tjean

T’Jean, T’Jan, Tschan: Patr. Dial. var. van Fr. Jean, wellicht via de Rijnlands-Limburgse uitspr. Schang. Tschan is Obd.

 

FD

T’Joen

T’Joens, etc. Var. de Choen, qui pourrait venir de Chon, aphérèse de Miction [FD].

 

JG

Tjoen(s)

zie Soen(s).

 

FD

T’Joen(s)   

Proven.    Tjoens(hoek).  (Dép. Nokere).

 

EV

Tjolle

zieSolle.

 

FD

T’Jolle

Tjolle, etc. Var. du NF Solle; surnom d’après le moy. néerl. sollen, tsollen ‘jouer à la crosse’, mais aussi ‘berner qqn’ [FD].

 

JG

Tjon

zie Soen(s).

 

FD

Tjonck

T’Joncke, t’Joncke, ‘T Joncke, ‘t Joncké, T’Jonck, ‘t Jonck(e), t’Jonck, Tjong, T’Ionck, Tioncke, Sioncke: ‘t Jonck, zoals De Jong(he), ter onderscheiding van gelijknamige vader en zoon. 1426 Jacob Tjong, Ip. (PSM); 1548 Boudewyn ‘t Jonc, St.-Andries(SCHOUT.I).

 

FD

Tjong

zie Soen(s), Tjonck.

 

FD

Tkin(d)t

T’Kin(d)t, ‘T -, ‘t -, t’ -, zie Kints.

 

FD

T’Kin(d)t  

Relation   de  famille,   ‘t   Kind,    ,,L’enfant »    (Probablement successeur du père dans les affaires).

 

EV

T’Kindt

T’Kint, etc. Surnom: néerl. het kind  ‘l’enfant’.

 

JG

Tob(ben)

zie Toben.

 

FD

Tobac

Tobback, Toeback, Toubac, Touback, Toebat, au génitif: Tobbackx, Tubbax, Tubax, etc. Probabl. surnom: moy. néerl. tuc-bake ‘abatteur de porcs’ [FD]; secondaire­ment, le moy. fr. a connu aussi tobac ‘tabac’ (BTD 28, 332), cf. 1642 «Michel Tobak» émigré en Suède. — Bibliogr. : F. Debraban-dere, De FN Tobback, VISt 26, 1990, 455-6.

 

JG

Tobb-

-ach, -a(c)k.   Profess. Tabak,  ,,Tabac ». N. de marchand. N° 131.     

 

EV

Tobback(x)

Tub(b)ax, Tibac(k)x, Tibax, Tieba(ck)x, Tubbeckx, Tobbach, Toeba(c)k, Tobac, Toubac(k), Toubast, Toubhans, Toebat, Toebaert, Tabak, Tabac(s): i. Mnl. tuc-bake, met ass. cb/bb. Sommige lezingen Tue- gaan wellicht op Tue- terug. Zinwoord: Mnl. tucken: trekken, stoten, slaan + bake: varken. BerN van een (varkens)slager of varkensfokker (vgl. D. Viehzucht, Schweine-zucht). 1280 Egidium Tuckeram (slager), Ip. (BEELE); ±1300 Arn. Tucscaep, Cent (GN); D. Zuckescaf, Keulen (BRECH.). 1311 Reynere Tucbake, Mech. (JOOSEN); 1375 Claus Tucbaecs bemde; 1390 Wouter Tuebake = 1402 Wouter Tubbaec (vader van) 1422 Henricus Tucbake; 1475 Gieleis Tucbaers; 1474 Henry Tubbake = Tubbacq; 1569 Jan Tobback, Heist-op-den-Berg (VS1987,173; ROEL. 1951); 1389 Lysbet Tuebaex, Diest (VdP). Zie ook Tubeke. – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Tobback. VS 1990,455-6. – 2. Jongere naamvormen kunnen wellicht worden verklaard door associatie met Fr. tabac; ze kunnen zelfs BerBN zijn van een tabakhandelaar. Vgl. Tabakman. CARNOY1953, 182 meent zelfs dat de middeleeuwse apotheker een aromaat ‘tobbak’ gebruikte voor het maken van een prikkelende drank. 1769 M.C. Toubat, Wev. (COUSS.).

 

FD

Tobé(e)

zie Tobia(s).

 

FD

Tobel, de

de Tober, Thobel: Wellicht D. FN. PlN Tobel: ravijn, afgrond. 1430 Hainr. am Tobel, Bregenz (BRECH.). ookTobler.

 

FD

Toben

Thoben, Tobes, Tob(ben), Tobin(g), Tube(n)s, Thuben, Tubben, Tuybens, Tuijbens, Tuypens, Tuijpens, Stuypens: Patr. Tobin, vleivorm van de bijbelse VN Tobias. 1296 Jehan Tobin, Reningelst (DF XV); 1294 Jan f. Thubins, Sluis (CG); 136 e. Tobbin; Voubert Tobin, Cent (GN); 1328 heer Brixis Tubins was, Ktr. (DEBR. 1971); 1396 Mahieu Toybins, Adaem Toypins, Steenhuize (DE B.); 1857 Livinus Tuypens (vader van) Catharina Stuypens, Zandbergen (PDB).

 

FD

Tobia(s)

T(h)obie, Toby, Tobiesen, Tobé(e), Tubé(e), Tube(e), Tubbe, Tubez, Thubet, Thubé: Patr. Tobias is de Gr.-Lat. vorm van de bijbelse VN Tobia. Hebr. Tobiah ‘mij n god is j ahweh’. ± 1300 VN Tobias, FV-WV (DUPAS 31); 1356 Peter Tobbies dochter, St.-P.-Leeuw (PEENE1949); 1370 Gerardum Tobbias, St.-Tr. (GHYSEN); 1375 Tobbie van Ruisslede, Ip. (BEELE); 1542 Jan Tobias, Praag-Aw. Dim. op -et (-é, -ez): 1195 Heluis li Tubee; 1234 Tumas te Tubes au Foukier; 1288 Tubee feme Jakemon Poucin, Atrecht (NCJ); 1379 Mahieu Thubet, Dk. (TdT).

 

FD

Tobias

forme savante: Tobie, Toby. 1744 « Marie-Waudru Tobie» BourgNamur; prénom biblique, d’après le personnage de la Bible célèbre pour avoir guéri son père de la cécité.

 

JG

Tobler

Afl. van PlN Tobel: ravijn, diep bebost dal.

 

FD

Toch

Tock. Hypocor. de l’anthrop. germ. Dod(o)ger [FD], sinon var. du suivant.

 

JG

Toch

Tock: Wellicht Patr. Bakernaam van een Germ. VN Dod-ger? 1398 Daneel Tochs, Années Tochs, Lauwe (DEBR. 1970).

 

FD

Toche

Touche. 1265 «Ide dele Toke» Cens-Namur, 1555 «Maroye Toche» BourgNamur; nom d’origine: anc. fr. toche, tousche ‘bou­quet de bois, FEW 13/2, 439b, sans doute identique à fr. topon. touche ‘réserve de bois entre des défrichements’ (Dauzat-Rostaing, Dict. NL France, 680). Cf. aussi Latouche.

 

JG

Tocquin

cf. Tosquin.

 

JG

Todd(e)

Todt(s), Tudts, Tutt, Tuts, Tuit, Tooth, Toth, Tôth, Tôth. Patr. Germ. VN (bakernaam) Dodo, Dodto, Toto, Tuto (MORLET I). Ndd.-Fries is de VN Thode een var. van Thede, Thade, een theud-naam (Diet-) (DN). – 2. Tod(d) is ook een E. FN. Me. tod(de): vos. BN. 1168 Arding Tod, Norfolk (REANEY); 1690 David Tod, Schotland-Bg. (PARM.).

Todesco, -isco, -eschi, zie Tedesco.

 

FD

Todt(s)

Zie Todd(e).

 

FD

Todtenhaupt

D. Totenhaupt: doodskop. BN voor iemand die er aïs magere Hein uitziet.

 

FD

Toeba(c)k

zie Tobback(x).

 

FD

Toebaert

cf. Tubaert.

 

JG

Toebaert

Tuba(ert): i. Var. van Tabart (onvaste voortonige vocaal). – 2. Var. van Toeback (zie Tobbackx), via de var. Toebat, die een analogische -aert-uitgang kan krijgen. – 3. Patr. Germ. VN Dotbert (MORLET I).

 

FD

Toebat

cf. Tobac, Tobback.

 

JG

Toebat

zie Tobback(x).

 

FD

Toebinte

Toebente: Ongetwijfeld een reïnterpretatie, misschien wel van Toebat. De naam Toebint komt vanaf 1669 in Cent voor (PDB). 1725 P. J. Toebent, Hingene (MUL VII); i8e e. Niclaes Toebindt, Waas (VAN G.).

 

FD

Toebosch  

Proven.    De    Hoobosch (Dép.  Everbecq).

 

EV

Toebosch

Wellicht adaptatie van Ndd. FN Tobusch, d.i. to Busch: te(n) Bos. Of een inheemse PlN Toe Bos? 1695 het Toebosken, Lede (TL).

 

FD

Toef(f )aert

zie Toffart.

 

FD

Toeffaert

1. Car. mor. De Hovaar-d(ige), ,,L’orgueilleux ». — 2. Pro­sujets. N. de percepteur. Toevaart,   —(L.D.).,,Canal secondaire »

 

EV

Toegaert

-ers, zie Togaert.

 

FD

Toegaert

Togaert, au génitif: Toegers. Var. flam. de Tougard.

 

JG

Toelants

zie Thielland.

 

FD

Toele

Toelen, cf. Thoelen.

 

JG

Toelen

Toëlen,Toëll, Toul, Tool, Tolen, Thoolen, Thoul(en), Tull(e), Thull(e), Thulle, Thoelen, Thole(n), T(h)ullen, Teule, Theulen : Metr.Korte vorm van Bertoele of Matoele, W. vleivormen van Berta/Mathilde. 1332 Berte de Sallaken = 1337 Berthole de Zallaken; 1405 Tôle van den Rodekene = 1405 Berthoele van den Roedekene, Tn.; 1447 Toelken van Korterscham = 1449 Mathoelen van Corterschem = 1455 Thoule van Cortershem, Ht. (ROEL. 1951); 1378 Pieter Toel, Ktr. (DEBR. 1970); 1385 Katherina Tulen, Tg. (TYTGAT); 1449 Anna Tuelen, Diest (VdP).

 

FD

Toelen

Toen, Toetenel. V. THEUD (Theu, Theun, Theud).

 

EV

Toeloose

zie Toulouse.

 

FD

Toemaes

zie Thomas.

 

FD

Toemen

zie Thom.

 

FD

Toen

Thoen, Thoon, Thoene, Thoëne, Thoun(e),

Thône, Thôni, Thun(g), Tung, Tonn(e)us, T(h)onus, Tho(e)nes, T(h)eunis, Theunisz, Tonnes, Thônnes, Thenis, Thénis, Thun(s), Tuns, Theune, -en(s), T(h)euns, Tuijn(s), Thuijn(s), T(h)uyns, T(h)uyn, T(h)uys, Theus, Thunis, Thunus, Thùniis, Thon-(n)issen, T(h)eunisse, T(h)eunissen(s), Teunesen, Theunssens, Thônnessen, -iszen, Thôn(n)issen, Tunnesen,Thun(n)issen,Thùnissen: Patr. Korte vormen (Toon/Teun, Teunis) en samenstellingen (Teunissen < Teuniszoon) van HN Antonius, -is. 1268 Hannekinus Tonis, Ip. (BEELE); 1307 Gérard Tons fils Pieron Ton = 1309 domum Gerardi Toens = 1315 Gérard Thoen; 1308 Jehan Toes, Ktr. (DEBR. 1971); 1335 Macs Thonissoens goed, Breda (OATIII); 1356 Rugger Thoen = 1366 Rogeri Toens, Ktr. (DEBR. 1970); 1376 Thuenis van Belle = 1396 Antonis van Belle, Ip. (BEELE); 1398 Anthonis Bette = Thonis Bette = Thuenis Bette, Wg. (DEBR. 1970); 1485 Peeter Tuyns, Mb. (A. BAERT); 1618 Jan Toenis = Jan Tonnyssen = Jan Toens, Grote-Brogel (NOUWEN).

 

FD

Toen

zie Thoen.

 

FD

Toenbrekers

Zoals D. Zaunbrecher, Limburgse BN voor de inbreker, die de tuin ‘afsluiting, omheining’ breekt.

 

FD

Toennaer

zie Tonnard.

 

FD

Toer, van

Var. van Van Toer (zie van Toren) of Van Tours.

 

FD

Toerne

zie Tourne!.

 

FD

Toest, van

van Thoest, van Thuyst: Var. van PlN (ter) Doest in Lissewege (WV)? 1756 van Tuyst, Reet (PDB).

 

FD

Toetenel

cf. Toutenel.

 

JG

Toetenel,

zie Toutenel.

 

FD

Toffanin

Patr. It. var. van Toffanini, dim. van Tof(f)ano < Cristofano < Christophorus.

 

FD

Toffart

Tofa(s), Toef(f)aert: Afl. van Fr. touffe: pluk (haar), toefje. BN.

 

FD

Toffeleit

Wsch. adaptatie van It. Toffoletti, dim. van Toffoli.

 

FD

Toffoli

-o, -etti: It. Patr. < Cristofolo. HN Christophorus.

 

FD

Togaert

Toegaert, -ers: Metr. Germ. VN, wellicht Dotgerdis (MORLETI). Fr. FN Tougard.

 

FD

Togni

-azzo, -etti, -etto, -occhi, -ol(l)i, -olo, -olini, -on(i): It. Patr. < Antoni(o) en afl.

 

FD

Tognon

zie Tagnon, Togni.

 

FD

Tohogne

1459 «Jehans de Tohongne» CoutSta-velot, 1753 «Guilleaume Tohogne» Bourg-Namur; nom d’origine: Tohogne (Lx).

 

JG

Tohogne

PlN (LX). 1459 Jehans de Tohongne, Stavelot(J.G.).

 

FD

Toia

Touya. Var. van Fr. FN To(u)ya (Béarn, Pyreneeën): steekbrem, gaspeldoorn (DNF). – 2. Dial. vorm van Toiard, afl. van Ofr. toie < Lat. theca: schede, foedraal. BerN van de schede-maker. 1329 Robert Toiard, Chauny (MORLET). –

3. W. var. van Touillard; zie Touil.

 

FD

Toile

Toile, zie Toi.

 

FD

Toilier

Toilliez. 1208 «Haimeran Toilier» Nécr-Arras, 1226 «Willaumes li Toiliers», 1240-41 «Pierre le Toielier» CharitéTournai, 1279-80 «Jakemes li Toiliers» RegTournai, 1296-1302 «Robers li Toiliers» ImpôtArtois; 1303-7 «Ernaut le Toilier» PolyptSalzinnes, 1414 «Bauduin Toillier» Ypres; nom de métier: anc. fr. toilier.

 

JG

Toilier

Toilliez: BerN Toilier, Ofr. telier: lakenwever. 1202 Robers Toiliers; 1255 Waukeri le Toilier, Atrecht (NCJ); 1286 Brisse li Toiliers, Dk. (TdT).

 

FD

Toillon

Dim. van toile: laken. BerBN van de lakenwever of lakenhandelaar.

 

FD

Toillon

V. Tisserand.

 

EV

Toineau

Dérivé en -eau, avec aphérèse, de Antoine.

 

JG

Toinon

zie Tonon.

 

FD

Toint

NF d’origine française (Ille-et-V., Deux-Sèvres, Vosges), attesté à Bruxelles en 1797 sous la forme De Toint (GeneaNet).

 

JG

Toint

Proven. Thuin (Loc.).

 

EV

Toint

zie Toen.

 

FD

Toiremol

Forme francisée de Termolen [FD] ?

 

JG

Toiremol

V. Termolle.

 

EV

Toiremol

zie Termolen.

 

FD

Toirkens

zie Torrekens.

 

FD

Toison

Fr. toison: vacht. BerBN van de vachtkoper of-ploter. Vgl. De Vacht.

 

FD

Toisoul

w. nam. Twèsoul, Toisoulle. 1602-3 «Piere de Toisoule» TerriersNamur, 1624 «François de Toissoul», 1657 «Martin Toi­soul» BourgNamur; nom d’origine: Toisoul, à Saint-Gérard (Nr).

 

JG

Toisoul(le)

PlN Toisoul in St-Gérard (N). 1524 Jehan de Thoisoulle, Namen (RBN).

 

FD

Toitgans

BN Gans met een tuit (Mnl. toot, toit). Naar de gelijkenis van de mond met een ganzenbek of fig. voor iemand die snatert aïs een gans. Vgl. D. Snatergans. 1734 Gummarus Tuijtgans, Lier (MTJL VIII).

 

FD

Toitgans

V. THEUD (Theud).

 

EV

Tokkie  

1.    Proven.    ,,D’Ocquier ». (Dialecte). Nos 79, 209. — 2. V. THEUD  (Theuc).

 

EV

tol 

,,Douane ».  Profess.  Tollenaar,,,Douanier ». Toile- -naere, -naers,Tullene(e)rs, Toll(i)er(s), Tollemans.

 

EV

Tol

Toile, Toilé: i. BerBN van de tollenaar. 1683 Ida Thol, Lo (CRAEYE). – 2. Of Metr. Zie Toelen(s).

 

FD

Tol(l)et

V. Toulet.

 

EV

Tol, van

van Thol, zie van Thull.

 

FD

Tolbecq

Tholbecq, cf. Tollebeek.

 

JG

Tolbecq

Tolle(m)bee(c)k.   Proven.Tollembeek (Loc.).

 

EV

Tolbecq

zie Tollebee(c)k.

 

FD

Tolboom

Tollenboom. Var. van Talboom. – 2. Evtl. PlN Tolboom: slagboom waar toi geheven wordt. 1614 an den Tolleboom, Ruiselede (DF XV).

 

FD

Toledano

Afkomstig van Toledo (Sp.).

 

FD

Toledo,(van)

Sp.PlN.

 

FD

Tolemans

Tollemans. Nom de profession: receveur du tonlieu; comp. Tollenaere, etc.

Tolet, cf. Tollet.

 

JG

Tolemans

zie Tollemans.

 

FD

Tolen

zie Toelen(s), van Tholen.

 

FD

Tolenaers

zie (de) Tollenaere, Tholenaar.

 

FD

Tolet

Tollet, -ey, Thol(l)et, Thôlet, Taulet, Thaulez, Toul(l)et: Patr. Korte vorm van Bertolet of Matholet, -oulet (RENARD 238). 1340 Mahius Toulés (MORLET); 1404 Pieter Tollets kinde, Bg. (SIOEN); 1479 Gerar Tollet, Luik (IOT); 1549 Pieter Toulet, Armentiers-Bg. (PARM.).

 

FD

Tolhoek

Veldnaam (Z).

 

FD

Tolhuyzen, van

van Tolhuysen: PlN Tolhuis in Baal, Betekom (VB), Schelle, Tongerlo (A), Nijmegen (G)? Ondanks 1397 Symoen uten Tolhuyse, Aw. (CLEMEUR) veeleer PlN Toloysen, verdwenen nederzetting in de Grote Waard, Biesbosch (ZH) (PDB). 1386 Beatrijs van Tolhoysen/Tholoysen, Mech. (HB 682); 1420 Peter van Toloysen, Duffel (VERBIEST); 1463 Aert van Tolloysen, Breda (HB) 135); 1506 Walterus Tolhuysen, Duffel (MULIII); 1599 Symon van Tolhuyse, Duffel (GPM).

 

FD

Tôlier

Tôlier, Tolner: Ndd. BerN: tollenaar.

 

FD

Tölier

Tölier. Var. du précédent, bas-all. Tölier [FD].

 

JG

Tollebee(c)k

-beck, -beke, Thollebeek, -beke, Tollenbeeck, Tollembeck, Thollembeeck, -beck, Tolbecq, Tholbecq: PlN Tollembeek (VB). 146 e. Arnulphus de Tholenbeke, Eine (CLAEYS).

 

FD

Tollebeek

Tollebeeck, Tollebeck, Tolbecq, Thol­becq (forme fr.). 1465-66 «Gérait Tholem-beque» TailleHoves, 19e s. «Tolbecq» Cerfon-taine; forme contractée de Tolle(m)beek (BrFl).

 

JG

Tollemans

Tolemans, Tolman: BerN: inner van de toi, D. Zollman. Vgl. De Tollenaere.

Tollembeck, zie Tollebeeck.

 

FD

Toll–emans 

-enaers,   -(i)ers.   V.tol.

 

EV

Tollenaere

Tollenaers, Tolleneer, Tollenaire (forme francisée). 1282 «Liedelin le Tolnare», 1289 «Lambiers li Tolnare» DettesYpres, 1638 «Guillaume Tollenaire» BourgNamur; nom de profession: moy. néerl. tollenaer, -ère ‘receveur du tonlieu’. Comp. Tol(l)emans.

 

JG

Tollenaere, (de)

de Tollena(a)r, -eire,Tollenaar(s), -aer(s), -eer, -aire, Tolenaers, Tullene(e)rs, de Taellenaere: BerN van de tollenaar: belastinginner, ontvanger. 1269 Stasin die Tolnare, Bg. (CG); 1274 Joh. Toulenare, Ktr. (SMT II); -1300 Rogeri Tolnare; 1338 up Lamsin den Tolnere; 1332 scepene van Curtricke Roeger Tolnere, Ktr. (DEBR. 1980,1971).

 

FD

Tollenbeeck

zie Toillebeeck.

 

FD

Tollenboom

zie Tolboom.

 

FD

Tollens

Tullen: Patr. Misschien < bakervorm van de Germ. VN Folkert blijkens de Friese VN Toile (V.D.SCHAAR). Of vleivorm bij Bertold; vgl. Nollens < Arnold. 1227 Joh. filius Tollins; 1227 Petrus filius Tollins, Z; 1221 Walterus Tollin, Cent (GN); 1285 Tollins lant, Oostburg (DF XV); 1310 Tollins land Heilen zons, Klemskerke (LEYS); 1367 van Lammin Tolline, leper (BEELE).

 

FD

Tollet

-ey, zieTolet.

 

FD

Tollet

Tolet. 1295-1302 «Mahius Tôles» Impôt-Artois, 1452 «Gerar Tollet», 1504 «la veuve de Willemme Tollet», 1592 «Jehenne fille de feu Piron Tollet», 1596 «Bernardin Tollet» BourgLiège ; aphérèse de dérivés en -olet, ainsi Bertholet, Matholet, etc. Cf. aussi Thol(l)et.

 

JG

Tolliers

Var. van Toilier. 1286 Nicholon au Toilier = 1284 N. au Tôlier, Atrecht (NCJ).

 

FD

Tollot

NF apparemment d’origine champenoise (Hte-Marne) et p.-ê. var. du NF Tollet (qui précède), soit au nom de l’alternance phoné­tique -et/-ot, soit d’un autre dérivé par aphé­rèse en -olot.

 

JG

Tolman

zie Tollemans.

 

FD

Tolner

zie Tôlier.

 

FD

Tolomei

-meo: Patr. Gr. VN Ptolemaeus < Gr. p(t)olemos ‘oorlog’ of HN Bartholomeus. 1150 Tolomeus, St.-Tr. (ONB).

 

FD

Tolpe

zie Talpe.

 

FD

Tom

zie Thom.

 

FD

Tom-

 (thème de Thomas), cf. Thomas.

 

JG

Tom- 

-el(ein),  Tom-  -man,  -mea.V. Tombe.

 

EV

Tom-

-sen, -sin, -son. V. Thomas.

 

EV

Toma-

zie Thoma-.

 

FD

Tombal

Tomballe, Tombelle. 1683 «Pierre Tombel», 1696 «Pierre Tombelle», 1733 «Antoine Tombal» BourgNamur; nom d’ori­gine : Tomballe, Tombelle (= dimin. en -ella de tombe), noms de plusieurs hameaux et l.d. en Hesbaye.

 

JG

Tomballe

Tombal(e),Timbal: PlN Tomballein Geten (WB). 1418 Joh. de Tombal, Tg. (TYTGAT).

 

FD

tombe 

,,Ancienne  sépulture,  tumulus ». Tom  (Dialecte flam.), ,,Tu-mulus ».     Proven.     Variantes     et synon. :Tomb- -allé, -elle, Destom–bes, Thumelaire, Tomel, ,,(Tom balle »), ,,Petit Tumulus ». N. thiois:Thommen ,Van Tomme, Tomme-lein, ..Petite Tumulus ». Tomman,,,L’H. originaire du L.D. Tomme.,,Tumulus ».   (L.D.),  Tomballe ou Tombelle   (Dép.   Jauche),   ,,Petit Tumulus »;    Aux   Tombes    (Dép.Overijsche);   Thommen,  Loc.  anc.Tumbas).

 

EV

Tombelle

Verspreide PlN Tombel(le): grafmonument, grafheuvel, heuveltje, dim. van Ofr. tombe < Lat. tumba. 1383 Coppin van der Tombeelen, Outrijve; 1304 Walon des Tonbeles, Parenty (DF XV); 1355 Jehan Tombiel, Dk. (TdT).

 

FD

Tomberg

PlN Tomberg in Zegelsem (OV), Desselgem (WV) (DF XV) en Wormersdorf (NRW).

 

FD

Tombeur

1717 «Éverard Tombeur (orig. de Hozémont)» BourgLiège; var. du suivant, cf. 1384 «Ystasse Franshome de Tombeur» Guill-Liège, 1444 «Lize de Tombeur» TerreJauche; sinon d’anc. fr. tombeor ‘sauteur, acrobate’ FEW 13/2, 403a, surnom d’acrobate ou de danseur (É. Legros, BTD 27, 137).

 

JG

Tombeur

-eux, Tambeur. Ofr. tombeor, tombeur: acrobaat, kunstenmaker. BerN. 1675 Dionisius Tombeur, Bilzen (SCHOE.). – 2. PlN. Zie De Tombeur.

 

FD

Tomb–eur

-eux. Profess.  Ouvrier chargé de la démolition des vieilles constructions.

 

EV

Tombois

-oy. Verspreide W. PlN. 1286 Bauduins dou Tomboit, Binche (J.G.). – 2. Zie Tamboise.

 

FD

Tombois

Tomboy, Tombeux (forme liég.), sans doute aussi Tombeur. 1286 «Bauduins dou Tomboit» CartBinche, 1289 «Lambillons de Tomboit» CensNamur, 1491-92 «Pirar de Tomboy» TerreJauche, 1541 «Godeffroy du Tomboy» CourVedrin, 1816 «Anne Marie Tombeux» La Gleize; nom d’origine: nom­breux topon. Tomboy, w. liég. tombeû, col­lectif de lat. tumba ‘tumulus’.

 

JG

Tombu

Tombns. Nom d’origine: e.a. Tombu, à Ciplet (Lg), équivalent de Tombeux avec fi­nale hutoise -û.

 

JG

Tombu(s)

PlN Tombu in Ciplet (LU) (J. G.). -2. Ofr. tambut: lawaai, (wsch. ook) trommel; vgl. Mnl. tambuse: trommel. Vgl. Tambuyse, Tamboise, Tambour.

 

FD

Tombuyses

zie Tambuyser, Tamboise.

 

FD

Tome

-è, -e, zie Thomé(e).

 

FD

Tomelin

zie Tommelin.

 

FD

Tomes

zie Thom.

 

FD

Tomlin(son)

zie Tommelin.

 

FD

Tomma-

zie Thoma-.

 

FD

Tomme

Nom d’origine: néerl tomme ‘tombe, tertre’, cf. aussi Van Tomme, Vertomme. Comp. également le précédent.

 

JG

Tomme

zie Thom.

 

FD

Tomme(n)

Tommes, zie Thom.

 

FD

Tomme, (van)

van Thomme, van der T(h)ommen, Vertomme(n): PlN Tomme: graf, (graf)heuvel (De Schakel 1947,11-14). 1319 Bartholomeo dicto Meus van der Tommen = 1326 Bartholomeum dictum van der Tomben, Poppel-Ravels (OATIII); 1397 Oede vander Thommen, Aw. (ANP); 1398 Roeger van den Thomme, Wervik (DEBR. 1970); 1426 Woutre van den Thomme, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Tommelin

-ein, -eyn, -eijn, Tomelin, Tomlin(son): Patr. Fr. Thomelin, dim. van HN Thomas. 1380 Thomelinus Herys; 1327 Robert Thomelyn, Cambridge (REANEY); 1384 Thomelin le Harpeur (MARCHAL); 1753 Joos Tommelein, Lichtervelde(DEWULF 1977).

 

FD

Tommelin

Tommelein, Tommeleyn, etc. Hypocor. néerl. en -el-in de Thomas.

 

JG

Tommers

zie Timmers.

 

FD

Tommis(sen)

zie Thomas.

 

FD

Toms

zie Thom.

 

FD

Tomsen

zie Thomsin, Thompson.

 

FD

Tomsin

-en, Tomson, cf. Thomas.

 

JG

Tomsin

zie Thomsin.

 

FD

Tomson

zie Thompson.

 

FD

Ton

V. Tonneau(x).

 

EV

Ton

zie Toen.

 

FD

Ton-

cf. Thon- (thème de Antoine).

 

JG

Ton(n)elle

PlN Thonnelle bij Montmédy (Meuse). 1251 Colars de Thonelle; 1269 Gérardos de Tonelle (CAO). – 2. Zie Tonneau(x).

 

FD

Ton(n)us

cf. Thon(n)-.

 

JG

Ton, van (der)

van Derton: Van Derton komt hoofdzakelijk in H en Bs. voor. Van Ton in WB, VB en Bs. Wsch. < Van (der) Tomme. fi686 Arnold van der Ton, Aw. (PDB); 1732 Carolus vander Ton, Aw.(MULVII).

 

FD

Tona

zie Tonnard.

 

FD

Tond-

-eur(s), -reau, -riau. Profess. ,,Tondeur » (de drap ou d’animaux).

 

EV

Tonda(t)

FN van It. herkomst (med. Gyss.). Misschien < Tondo < Rotondo, -a: rond.

 

FD

Tondat

NF d’origine italienne (valdôtaine ou piémontaise), déjà attesté au 17e s. en Isère (GeneaNet).

 

JG

Tondel- 

-eir,  -eir.   Profess.   Ouvrier qui utilise la tondelle provient de la tonte du drap).

(Bourre qui

EV

Tondel(l)ier

BerN Tonnelier (zie i.v.) met d-epenthesis. Tondel(l)ier is fréquent in PdC 1820 (BERGER).

 

FD

Tondelaer

-eir, -eïr: Afl. van tondel. BerN voor de maker of verkoper van tondels, vuurmaker, vuurman. Vgl. D. Zundler, Zündler.

 

FD

Tondelaer

Tondeleir. Nom de profession : mar­chand ou fabricant de mèches, néerl. tondel, ou surnom d’allume-feu [FD].

 

JG

Tondelier

Tondellier. Nom de métier: pic. tond’li, tondelier ‘tonnellier’ FEW 13/2,416b; cf. Tonnelier.

 

JG

Tonder(en), van

PlN Tonder in Denemarken.

 

FD

Tondereau

Tondreau(x), -iau(x): Dim. van fonder, de onderwerpsvorm van Fr. tondeur: scheerder, lakenscheerder, ook schapenscheerder. BerN. 1265 Lambins li Tondereaus, Namen (J.G.); 1496 Jehan Tondreau pour pelletrie de gris menus vaires et autres pelletries, Bergen (CSWIII).

 

FD

Tondeur

1214 «Alelmes Tonderes» NécrArras, 1282 «Denis le Tondeur» DettesYpres, 1289 «Jehans li fis le Tondeur» CensNamur, 1302 «Lambekin le Tondeur» LoiTournai, 1365 «Coppin le Tondeur des arbalestriers» Taille-Mons, 1380 «Johans li fis Ernaut le Tondeur» RentierRamée, 1569 «Jacob fils d’Eurlich le Tondeur de Lymbourgh» BourgLiège; nom de métier: tondeur. – Forme fém. : 1364 «Jehane li Tonderesse» PolyptAth, 1454 «Maigne li Tonderesse femme de Piérart le Tondeur» La-deuze.

 

JG

Tondeur(s)

Tonder: Fr. tondeur. BerN van de (laken)scheerder, wolscheerder. 1214 Alelmes Tonderes, Atrecht (NCJ); 1306 Jakeme le Tondeur, Ip. (BEELE); 1390 Jehan li Tondeur, Dk. (TdT).

 

FD

Tondoir

1. Profess. N. de tondeur. —  2.  Proven.  Tondoir  (L.D.). Tonelle. Proven. ,,Tonnelle (de ver­dure) ». Caractér. d’une propriété.

 

EV

Tondreau

Tondreaux, Tondereau, Tondriau, Tondriaux. 1265 «Lambins li Tondereaus» CensNamur, 1479 «Thumas Tondreau», 1529 «Jehan Tondreau» Ladeuze; dimin. en -eau du précédent (DBR 15, 177).

 

JG

Tondu

Tondus. 1240 «Lambins de Ambresin ke on apele li tondus» AnthrLiège, 1265 «Lambert li Tondu» CensNamur, 1692 «Joseph Tondu» BourgNamur; surnom: fr. tondu ‘tonsuré’.

 

JG

Tondu(s)

BN voor iemand met gladgeschoren schedel, of voor een ex-geestelijke, die de kruinschering (tonsuur) heeft gehad. Vgl. D. Beschorner. 1265 Lambert li Tondu, Namen (J.G.).

 

FD

Tonel(le)

zie Tonneaux, Tonnelle.

 

FD

Tonelle

cf. Tonnelle.

 

JG

Tonet

N. de bapt. 1. V. Antoine. — 2. V. THEUD (Theun).

 

EV

Tonet

Tonnet, Thon(n)et, Thoné: Patr. Dim. van HN Antonius. 1314 Anthonius dictus Tonette filius quondam Tonardi; 1325 Thoneto filio quondam Thonardi, Luik (RENARD 235); 1317 Antoine dit Thonette; Anthoine dit Tonet d’Aleur, Luik (BODY).

 

FD

Tonet,

cf. Thon-.

 

JG

Tong

Proven. ,,Languette (de ter­rain) ». Vertongen, ,,De la lan­guette ».

 

EV

Tong

zie Toen.

 

FD

Tongel(e), van

van Tongelen: i. Tongel, lokale uitspr. van PlN Tongerlo (zie i. v.). 1479 Wouter van Tongerle, Berlaar (OARII). – 2. Var. van Van Tongeren, met r//-wisseling. 1730 Franciscus van Tongeren = van Tongel, Oelegem (VS1991,247).

 

FD

Tongeren, van

Tongern: PlN Tongeren (L, G, OIJ). 1280 Gilis van Tungren, L (OGO); 1394 Henrics van Tongeren, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Tongerlo, van

van Tongerloo(y): PlN Tongerlo (A, L, NL). 1356 Willems van Tongerloe, Lv. (ICKX); 1542 Cornelis Tongerlo, Aw. (AP).

 

FD

Tongermans

Afl. op -man van Vertongen. Van de tien kinderen van Joannes Vertonghen (fi688 Steenhuffel) werden er zeven opgeschreven aïs Tongermans en drie aïs Vertonghen; Petrus Vertonghen (11670) en Joanna Tongermans (ti64s) waren de kinderen van Judocus Vertongen (fi663 Steenhuffel) (med. H. Vertonghen, Merchtem).

 

FD

Tonglet

,,Tongrois ». N09 79, 211.

 

EV

Tonglet

1590 «Mathis Tonglet», 1602-3 «Ma­thieu Tonglé», «Bertholomé Tonglet» Terriers-Namur, 1704 «Marguerite Tonquelet» Bourg­Namur; probabl. avatar de Gontelet, dérivé en -elet du thème de Gont(hier), avec métathèse gont- > long-. — Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Sanspoux, (…) Tonglet, DW 7, 1979, 23-30.

 

JG

Tonglet

Patr. Metathesis van Gontelet, dim. van Gonthier. 12e e. Henri Tonglet, Thon; 1328 Gonthier Gonthelet, Bovenistier (HERE. 1979).

 

FD

tongre

 (Loc., Hainaut) et tongres (Loc., Limbourg). Proven. Thongré, Van Tongelen,

 

EV

Tongre

Tongres. 1267 «Huars de Tongre» CensHerchies, 1302 «Jehans de Tongre» Loi­Tournai; nom d’origine: soit Tongre-Notre-Dame ou Tongre-St-Martin (arr. Ath, Ht) soit Tongres (Lb), cf. aussi Detongre.

 

JG

Tongre(s)

zie Detongre(s).

 

FD

Toni

Toninato,Tonini,Toniolo,Toniotti, -iutti:Patr. It. korte vorm van Antoni en afl.

 

FD

Tonin:

Patr. Vleivorm van HN Antonius; zie Thoonen.

 

FD

Tonka

NF attesté à Fouron-St-Pierre depuis 1870 (GeneaNet), p.-ê. en provenance de Hon­grie ou de Bohême (FyS) ; sinon, ce serait un dérivé en -ec-ard du thème T(h)on- de Antoine.

 

JG

Tonn–aer

-ard, -e. V. TAD (Tan).

 

EV

Tonnar(d)

Thonar(d), -art,Thonnar(d),-art,Tonnaer, Toennaer, Tona: Patr. Afl. van HN Antonius. 1312 Tonnars de Berloir, Tonars de Hemmericourt, Luik (SLLIII); 1345 Antonius Colen dictus li grans Tonars; 1348 Anthonne dit Tonar, Luik (KCTD 1952,15); 1376 Willem Thoenaerd, Ip. (BEELE); 14e e. Antoine dit Thonar li Blavier, Luik (BODY); 1414 Thonar fils de Jean Thonet, Awans (ISP).

 

FD

Tonnar(d)

Tonne, Tonnet, etc., cf. Thon(n)-.

 

JG

Tonne

zie Thonne.

 

FD

Tonné

zie Thonet.

 

FD

Tonneau

Tonneaux, Tonniau. 1286 «Nicholes Tonieaus» CartLessines, «Rogiers Toneaus» CartMons, 1296-1302 «feme Pieron Tonnel», «Jehans Tonniaus» ImpôtArtois, 1712 «Gille Toneau», 1732 «Antoine Tonneau» Bourg­Namur; probabl. fr. tonneau avec sens méta­phorique ou comme nom d’enseigne (cf. 1708 «Au Tonneau d’Or» à Liège, BTD 26, 283), mais ce pourrait être aussi un dérivé du thème Thon- de Antoine.

 

JG

Tonneau(x)

1. Profess. N. de fabric. de tonneaux. Synon. : Tonnelier. Synon. wallon : Cuvelier. Synon. flam. : Van Derton, Tonnemans. —  2. Car. phys. ,,(H. gros comme un) tonneau ».

 

EV

Tonneau(x)

-iau, Thonnaux, Ton(n)el(le), Tonneel: i. Fr. tonneau, Ofr. tonnel: vat, ton. BerBN van de kuiper, of BN. 1275 Stévenes Tonniaus, manoir Marien le Tonniele, Baff (VR i83v°); ± 1300 Jehans Tonniaus, Artesië (BOUGARD). – 2. Zie Antonneau.

 

FD

Tonneel

Forme néerl. de Tonnel, var. non voca-lisée de Tonneau.

 

JG

Tonnel(l)ier

BerN van de kuiper. 1383 Thomas le

Tonnelier, convoie des vins (MARCHAL).

 

FD

Tonnelier

Tonnellier. 1286 «Tiebaus li Tone-liers» CartBinche, 1657 «Marie Tonnely» BourgNamur, 1780 «la veuve Pierre Tonne­lier» Charleroi; nom de métier: fr. tonnelier, w. tonelî. Cf. aussi Tondelier, -ellier.

 

JG

Tonnelle

Tonelle. 1296-1302 «Yzabiaus Ton­nelle» ImpôtArtois; féminisation de Tonnel, -eau (Bougard-Gysseling 275). – Secondaire­ment, nom d’origine: Thonnelle, c. de Mont-médy (Meuse), cf. 1269 «Gérardos de Tonelle» CartOrval.

 

JG

Tonnemans

BerN van de kuiper. 1417 Tonnemans,

Gb. (SCHR.).

 

FD

Tonnerre

BN Fr. tonnerre: donder. Vgl. De Donder.

 

FD

Tonnes

zie Toen.

 

FD

Tonnet

etc., cf. Thon(n)-.

 

JG

Tonnet

zie Thonet.

 

FD

Tonn–et

-oir, -on. V. THEUD (Theun),

 

EV

Tonneus

zie Toen. Tonniau, zie Tonneaux.

 

FD

Tonniau

cf. Tonneau.

 

JG

Tonnoey(e)r

Tonnoir: BerN Tonnoier, door ass.

(nl/nri) < Ofr. tonloier: tollenaar. Vgl. Tollenaar.

Vgl. tonniu = tonliu, tonlieu: toi (MANTOU

LVIII.Sz). 1207 Amolris Tonloier; 1234 Hues

Tonloiiers, Atrecht (NCJ); 1460 Jean Tonnuyer,

Bergen (CSWIII).

 

FD

Tonnoir

1706 «Jean Tonnoire et sa femme Jeanne Pierre dit Monin» NPLouette; probabl. surnom: w. tonwâre, tonwêre ‘tonnerre’. Cf. aussi 1541 «Richot Tonner» Quevaucamps.

 

JG

Tonnon

etc., cf. Thon(n)-.

 

JG

Tonnus

zie Toen.

 

FD

Tonon

T(h)on(n)on,Tunon,Toinon: Patr. Vleivorm

van HN Antonius. 146 e. Antoine dit Thonon de

Gemeppe; Antoine dit Tonnon de Haneffe, Luik

(BODY); 1346 Thonons fis jaditThonart d’Ablen,

LU(AVB).

 

FD

Tonsenst

Probabl. forme altérée ou cacogra-phique de Toussaint.

 

JG

Tonsenst

zie Toussaint.

 

FD

Tonteling

Andere vorm voor PlN Tontel, Fr.

Tontelange (LX).

 

FD

Tontor

NF liégeois d’origine incertaine; p.-ê. latinisation du NF Tondeur [mais l’on atten­drait plutôt Tonsor], ou bien var. de Totor, hy-pocor. de Victor.

 

JG

Tonus

zie Toen.

 

FD

Ton–us

-y. V. Antoine.

 

EV

Tool

zie Toelen(s).

 

FD

Toonen

zie Thoonen.

 

FD

Toor(en), van (den)

zie van Toren.

 

FD

Toorens

zie Torrens.

 

FD

Toorman

zie Torremans.

 

FD

Toorn, van (der)

zie van Toren.

 

FD

Toorré

zie Touret.

 

FD

Toortelboom

zie Tortelboom.

 

FD

Tooten

zie Tote.

 

FD

Tooth

zie Todd(e).

 

FD

Top

Topp, Tops: Mnl. top, Mnd. topp: kruin van het

hoofd, hoofdhaar, haarvlecht, lok, kuif, staart. D.

Zopf. BN naar de haardracht. 1269 Alardus Top,

Hb. (NN); 1347 Wouter Top, Meldert (C. BAERT);

1391 Alaert Top, Aw. (ANP).

 

FD

Top

Tops. Surnom: moy. néerl. top ‘sommet du crâne, touffe de cheveux, etc.’, comp. fr. toupe.

 

JG

Topa(rt)

Afl. van Ofr. top < Ondl. top: lok,

haarvlecht. Vgl. Top. BN naar de haardracht.

 

FD

Topart

1449 «Jehan Topar» AidesNamur; dérivé en -art de fr. toupe.

 

JG

Topbag

NietTobback, maar migrantennaam (PDB).

 

FD

Topelen

Ndd. FN Tope(h)len, d.i. te Peel, in de Peel,

in het moeras, het ven. 1535 Joh. to Pedelen (NN).

 

FD

Topet

Toppet(s), Toupet: Fr. toupet, dim. van top (zie

i.v.). BN naar de haartooi. 1197 Ernol Topet; 1200

Ghile Topes, Atrecht (NCJ); 1273 Jehans au

Toupet, Dk. (FST); 1330 Symonis Toupets, Hulst

(DEBR. 1999); 1322 Jehan Plane Touppet, St-Q.

(MORLET); 1431 Nicolles au Touppet, Dk. (TTT).

 

FD

Topet

Toppet, Toupet, au génitif néerl. : Toppets. 1197 «Ernol Topet», 1200 «Ghile Topes» NécrArras, 1280-81 «Jehans Au Tou­pet» RegTournai, 1444 «Gérard Toupet» = 1449 «Gerart Topet» AidesNamur, 1449 «Jehan au Toupet» AidesNamur, 1481 «J. Toppet son sorrouge», 1485 «Colin Toppet» = 1492 «Collin Toupet» JusticeBastogne, 1509 «Gérard Toppet» BourgNamur, 16e s. «de Toupet» = «Toupette» Mellier (note A. La-notte); surnom: anc. fr. topet, fr. toupet ‘touffe de cheveux, sommet du crâne’ ; cf. aussi Top(s) et Topart.

 

JG

Topff

D. Topf: pot. BerBN van de pottenbakker. Zie

Topper.

 

FD

Topiol

Profess. „ (Cultivateur de) toupioles ».

 

EV

Tôpke

Ndd. dim. van Top. 1320 Jakob Toppeke,

Stade (NN).

 

FD

Töpper

Topper, Töpfer, Tüpper: Ndd. en D. BerN van de pottenbakker, D. Töpfer.

 

FD

Toppet(s)

V. Toupet.

 

EV

Toppet(s)

zie Topet.

 

FD

Tops

cf. Top.

 

JG

Tops

Proven. Top, ,,Sommet, crête ».

 

EV

Tops

zie Top.

 

FD

Tor-

-el, -ez. V. 1. Car. phys. Taurel et Taurey, ,,Taureau ». Synon. : Le Torey. Dimin. : Torl- -et, -ey. N° 288, 291. — 2. V. THOR. — 3. V. Tour.

 

EV

Tor(r)ez

zie Touret.

 

FD

Tor, van

zie van Toren.

 

FD

Torbeyns

Par mécoupure de Saint-Orbain [FD], comp. Turban, -ang.

 

JG

Torbeyns

Torben, zie Turban(g).

 

FD

Tor-beyns

V. THOR.

 

EV

Torche

1518 «Jehan de la Torche» Bourg­Namur; fr. torche, surnom d’éclaireur public?

 

JG

Torchet

Dérivé du précédent, p.-ê. surnom de fabricant de torches [FD]; ou bien var. de Trochet avec métathèse (MH).

 

JG

Torchet

Torché, Torche: Dim. van Ofr. torche: toorts. BerBN van de toortsenmaker.

 

FD

Tor–chin

-sin. 1. Profess. N. de l’ouvrier qui s’occupe du torsinage dans les verreries. — 2. V. THOR.

 

EV

Torchon

Dim. van torche: toorts. Vgl. Torchet.

 

FD

Torck

Torcq(ue). Profess. 1. Por­teur de torche (A l’époque où les rues n’étaient pas éclairées). — 2. Fabric. de torches (Sens techniques nombreux). — 3. Proven. jyOrcq (Loc). Nos 79, 209. V. Tabary.

 

EV

Torck

Torcq, Torcque. Probabl. var. de Turc.

 

JG

Torck, (de)

Torcq(ue), zie Turk.

 

FD

Tordeur

Tordeurs, Tordeux. 1267 «Warniers li Torderes» CensHerchies, 1284 «Gérars li Torderes» BourgAth, 1330-34 «Willaume le Tordeur» ComptesMons, 1442 «Thumas li Tordeur fils de Baudart li Tordeur» Ladeuze; nom de métier: anc. fr., anc. w. tordeur ‘meunier d’un moulin à huile’ FEW 13/2, 85a.

 

JG

Tordeur(s)

-eus, -eux, -oir, -oor, zie Dutordoir.

 

FD

Tordeur(s)

Profess. 1. Tordeur de laine, chanvre, etc. N° 157. — 2. Fabric. d’huile (Ane. fr.). Synon. : (Des)tordeur.

 

EV

Tordoir

1. Profess. Exploitant d’un tordoir (V. Tordeur). N° 157. — 2. Proven. Tordoir (L.D.).

 

EV

Tordoir

Tordoire, Tordoor (forme néerl.). 1426 «Colart dou Tordoir», «Jehan dou Tor­doir» TailleSoignies, 1753 «Louis Tordoir» BourgNamur; nom d’origine: (Le) Tordoir (= pressoir à huile), fréquent comme NL en Hainaut, cf. 1427 «Leurens ly Keulx demorant au tordoir» Ladeuze.

 

JG

Torel

Toreel, Thorel(le), Torreele, -elle, Taurel, Taureau, Thoreau, Thora. Ofr. torel, Fr. taureau: stier. Vgl. Stier. BN. – 2. Ofr. torel, Fr. tourelle: torentje, Mnl. toreel, torele. Vgl. Tornel, Latour. ize e. terra Reinfridi Torelles, Avelgem (GN); 1236 Robert Torel; 1247 Petrus Toriaus, Oc. (MORLET); 1348 Johan Toréas de Lonchins (AVB); 1388 Guillaume Toreel, Belle (GN).

 

FD

Toremans

zie Torremans.

 

FD

Torembert

1. V. THOR. — 2. Pro­ven. Thorembais (Loc.).

 

EV

Toren, van

van (der)Toorn, van (der) Torre, van Thor(re), van T(h)oor, van Tour, vanden Torren, van den Tho(o)ren, van (den) Tooren: Verspreide PlN. Mnl. tor(e)n, toorn, torre(n), to(o)r: toren. 1313 Jehan van den Torre, Nieuwpoort (DF); 1337 Willems van den Torre huus; 1412 Janne den Kueninc pachtere int goedt ten Torre, Ktr. (DEBR. 1971,1958); 1594 Hans van Toor, Mtr.-Aw. (AP).

 

FD

Torenburg, van

van Thorenburg, Thorenburge: PlN Torenburg, naam van een kasteel bij Alkmaar (NH), in de 156 e. in het bezit van de familie Van Torenburg (PDB). 1765 B. van Thorenborgh, Bergen-op-Zoom-Aw. (AP).

 

FD

Torens

zie Torrens.

 

FD

Toret

Torez. 1703 «Hugues Torez», 1792 «Marie-Françoise Toret» BourgNamur; p.-ê. surnom: dial. fr. étoré ‘bien pourvu, garni’ FEW 4, 722a, cf. Letorey [JH] ; ou bien var. de Thorez, -et, beaucoup plus fréquent.

 

JG

Toret(te)

-ez, zie Touret.

 

FD

Torette

Torrette. 1240 «Johans Torete», 1244 «Jehans Torete» ChirTournai, 1259 «Gosses Tourete» ChartesHainaut, 1319 «Jehans Tou-rette» Tournai; forme fém. du précédent? Ou bien nom d’origine: fr. lourette, cf. 1261 «Gau-chiers de Thorete» ChartesHainaut, 1286 «Bas-tiiens de le Tourete» CartBinche, cf. aussi Touret.

 

JG

Torez

cf. Toret.

 

JG

Torf(s)

zieTurf(s).

 

FD

Torfs

Nom d’origine: turf, torf ‘tourbe’, fré­quent en topon. flam.; cf. Turf(s).

 

JG

Torfs

V. turf.

 

EV

Torgu

V. THOR.

 

EV

Torhoudt

Proven. Torhout (Loc.).

 

EV

Torhout, van

van Thour(h)out, van Tourout(e), (van) Torhoudt, van Torhondt, Terhout, Vamtourout, van Touroux.Thorrout, Thouroude: PlN Torhout (WV). 1207 Henricus de Torhaut, Har. (DEBR. 1980); 1392 Janne van Toroud, Ktr.; 1398 Gosin van Thorout, Wervik (DEBR. 1970). Zie ook Van Turnhout 2.

 

FD

Torinière

Probabl. nom d’origine: étable ou pâture à taureaux, équivalent de bouvière pour les bœufs? Comp. 1234 «Maroie li Torine» NécrArras.

 

JG

Toris

Tho(o)ris, -es, Torris, -es, Torissen, Taurissen: Pair. Korte vorm van Hectoris of Victoris < Lat. Hectorius, Victorius (MORLET II), naast Hector, Victor. 1364 Thoeris Drubbel = 1368 Victor Drubbel = 1375 Toris, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Torisaen

Thorisoen. V. THOR.

 

EV

Torisaen

zie Torresan.

 

FD

Torjemane

Grafie voor Tordj(e)man(n), verfranst Tourgeman, Torgemane, Arabische naam turjumân: tolk(HERZ).

 

FD

torjen

,,Tour ». Proven. Van den T(h)or(r)en. (V. aussi : Doorn, ,,Epine ».

 

EV

Torkens

zie Torrekens.

 

FD

Torl-

-et, -ey. V. Torel.

 

EV

Torlet

Torlin. 1735 «Gabriel Torlet» Bourg­Namur; p.-ê. doubles dérivés du thème de Thorwald, Turold (Vincent 74).

 

JG

Tormans

Torremans. Dérivé en -mon de Van den Torre (= de la Tour).

 

JG

Tormans

zie Torremans.

 

FD

Tornaco, de

zie Detournay.

 

FD

Tornay

cf. Tournay.

 

JG

Tornay

Proven. Tournai (Ville), Tournay (Village).

 

EV

Tornay

zie Tournay.

 

FD

Tornel

Tournel(le): Mnl. torneel, Ofr. tornele: torentje, borstwering. PlN La Tournelle in Montdidier (Somme). 1279 Hiersens Tourniaus, Bergen (PIERARD); 1378 Michiel Toerneel; 1393 Jooskin Torneel, Ip. (BEELE).

 

FD

Tornet

-é(e), zie Tourner.

 

FD

Torney

zie Tournay, Tournet.

 

FD

Tornhaut, van

-(h)out, zie van Turnhout.

 

FD

Tornibus

Proven. Tournibo(i)s. (Dép. Ghoy).

 

EV

Torque

zie Turk.

 

FD

Torr-

-eele, -ekens, -yn. V. THOR.

 

EV

Torre

zie Thoor.

 

FD

Torre

zie Touret.

 

FD

Torre, de la,

zie Délateur.

 

FD

Torre, van der

zie van Toren.

 

FD

Torreborre

Nom d’origine : Torreborre, dépend, de Sint-Pieters-Kapelle (FlOcc).

 

JG

Torreborre

PlN in St.-Pieters-Kapelle (bij Edingen). 1725 Torreborn = Torrebort, Bg. (PDB). Uit E. FN Thorburn, Thurban?

 

FD

Torreele

-elle, zie Torel.

 

FD

Torrekens

1398 «Torrekin de Bake» Denter-gem; nom d’origine: dimin. flam. (au génitif) de Tor, aphérèse de Victor ou Hector [FD].

 

JG

Torrekens

Teurrekens, Turrekens, Torkens: Pair. Dim. van VN Hector of Victor. 1398 Torrekin de Bake = 1398 Torin le Baque, Dentergem (DEBR. 1970); 1407 Ector de Carpentier = 1414 Torrin de Caerpentier, Ktr. (DEBR. 1957); 1392 Torkin le Muelnare; 1390 Tor le Bets = 1394 Hector le Bets; 1389 Victoor Dininc = 1393 Torin, Ip. (BEELE); 1544 Wouter Torrekens, Oirschot (AP).

 

FD

Torremans

Tormans, T(h)oremans, Toorman. Patr. Afl. van VN Hector of Victor. Zie Torrekens. –2. Afl. van Van den Torre. 1582 Lambrecht Toremans, Mech. (AP).

Tor(r)ens, T(h)oorens: Patr. Vleivorm van de VN Victor of Hector. Zie Thoor, Torrekens. 1395 Torin de Witte = 1398 Victor de Witte, Ip. (BEELE); 1382 Hector de Coc = 1398 Torin, Ing. (DEBR. 1970); 1558 GhoutierThoorens, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Torres

zie Toris.

 

FD

Torresan

T(h)orisaen: It. FN Torresan(o), afl. van It. torre: toren.

 

FD

Torrette

cf. Torette.

 

JG

Torris

zie Toris.

 

FD

Torry

zie Thory.

 

FD

Torsin

 (NF de la région de Léau et Landen). Peut-être surnom: soit anc. fr. torsin, torchin ‘torche, flambeau’, soit moy. fr. torsin ‘marc de bière, drèche’ Gdf 7, 764 [MH].

 

JG

Torsin

V. Torchin.

 

EV

Torsin

zie Toussaint.

 

FD

Torsy

PlN Torcy (PdC, Saône-et-Loire, Seine-et-Marne, Aisne, Côte-d’Or, Aube, Seine-Mar.).

 

FD

Tortelboom

(van) Toortelboom, van Turtelboom, Tuttelboom, Turkelboom, (van) Tittelboom, Teitelbaum: PlN Tortelboom in Aspelare (OV). 1299 Mayhu van Tortelbome, Aspelare (CG); 1362 van Nise van Turtelboeme, Cent (GSB); 1396 Jan Pieters van Tortelbome, Aspelare (DE B.).

 

FD

Torton

Ofr. torton: molensteen. BerBN voor een molenaar of een molensteenslijper. 1215 Maroie Tortone, Atrecht (NCJ).

 

FD

Torton

Proven. 1. Tortone (Loc. ital.). — 2. Terrain tortonien.

 

EV

Tory

zie Thory.

 

FD

Tos(s)ar(t)

1. Proven. D’Haut-Saris (Dép. Theux et Pepinster). Nos 79, 209. — 2. V. TAD (Taz).

 

EV

Toscan(o)

Tuscano: Afkomstig van Toscane. 1396 Jan Toskaens, Ressegem (DE B.).

 

FD

Tosquin

 (NF namurois), sans doute aussi Toc-quin. Dimin. du prénom Tossint, Toussaint, comp. 1700 «Tossainct Goffard dit Tosquet, inhabitant du bancq de Hervé» Hervé [JL, NFw] ; il ne semble pas que le NF Tocquin (NF d’Ermeton-sur-Biert, depouis le 17e s.) aie qqch à voir avec le NF breton Le Tocquin (Deshayes 457). — Dimin. : Tosquinet.

 

JG

Tosquin(et)

zie Taskin.

 

FD

Tosquinet

Tossens. N. de bapt. 1. Toussaint (avec et sans diminutif). — 2. V. TAD (Taz).

 

EV

Tossaint

cf. Toussaint.

 

JG

Tossaint

zie Toussaint.

 

FD

Tossart

cf. Toussait.

 

JG

Tossart

zie Toussaert.

 

FD

Tossein

-eyn, -eijn, -ens, -in(g)s, -engs, zie Toussaint.

 

FD

Tossens

cf. Toussaint.

 

JG

Tossing

Tossings. Var. germ. en -ing de Tous­saint.

 

JG

Tostain

Totin,Toutain, -in,Tutin: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN thor-stain ‘Thor-steen’: 1095 Thurstanus, Suffblk; 1180-1200 Turstanus, Tostenus Bodin, Lincoln, 146 e. Tustanus Cocus = Tostin Coc, Northumberland (REANEY); 1197 Torestaine et Aient; 1240 Toustains; 1246 Toustana feme Tostain, Atrecht (NCJ). E. FN Thurstan(s), Tustin(g), Tutin(g).

 

FD

Tostain

Toutain, -in. 1240 «Toustains» Nécr­Arras, 1246 «Toustana feme Tostain» Nécr­Arras; dérivé roman de l’anthrop. germ. thor-stain? Pour Dauzat 573, ce pourrait être aussi un surnom d’après anc. fr. tostein ‘rapide, qui arrive tôt’ FEW 13/2, 118b, cf. 1548 «Collart Le Totin» BourgNamur [le NF Totin est ce­pendant d’origine tchèque].

 

JG

Totaert

Tot(t)a: Afl. van Tote (zie i.v.). Vgl. FN Totar(t), Tottard in Bethune en St.-Omaars in 1820 (BERGER).

 

FD

Tote

Totte, Tooten: i. Mnl. en Wvl. tote: tuit (van een kan), spits uitsteeksel, tuitkan, punt, spits vrouwenhoofddeksel. Ook vulgair voor: mond, muil. Vgl. Beck. 1268 Lam Tote, Ip. (BEELE); 1350 Nicholaus Tote, Aw. (OSM). – 2. Patr. is m.i. niet uit te sluiten; zie Todd(e).

 

FD

Tote

Totté. Var. van Tote, met secundair accent. -2. Dim. van Ofr. tost, Fr. tôt: vroeg(tijdig). BN. 1379 Jehan Tostet, Chauny (MORLET). – 3. Patr. Dim. van Germ. VN Dodo, Toto (MORLET I). Zie Todd(e). 1296 Jakemes Totet, Atrecht (NCJ).

 

FD

Toté

Totté. Comp. 1296 «Jakemes Totet» NécrArras, mais aussi 1379 «Jehan Tostet» Chauny ; probabl. dérivé en -et/-é de l’anthrop. germ. Dodo [FD], comp. Toton et Totelin (qui suivent); un dérivé d’anc. fr. tost ‘tôt’ semble plus aléatoire.

 

JG

Totelet

Totelin: Patr.Dim. van Germ. VN Toto, zoals Tote. 1268 Grietam Totekin, Ip. (BEELE).

 

FD

Totelin

NF apparu à Hervé en 1689 puis à Petit-Rechain (GeneaNet); double dérivé en -el-in du thème anthrop. Tôt-, cf. Toté, Toton, etc.

 

JG

Totelin

V. TAD.

 

EV

Totereau

Fr. tourtereau, dim. van Lat. turtur: tortelduif. 1280 Maroie Tourterell, St-Q. (MORLET).

 

FD

Toth

1280 «Johan Toté», 1281 «Jeh. Toté» DettesYpres ; comme le NF Todd, de l’anthrop. germ. Dodo [FD].

 

JG

Toth

Tôth, zie Todd(e).

 

FD

Toti(s)

Toty: Onduidelijk.+1300 Hèle Totis, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Totin

Zie Tostain. Maar volgens J.G. en J.-M. Pierret eenTsjechischeFN.

 

FD

Toton

Cas régime de l’anthrop. germ. Dodo [FD]?

 

JG

Toton

Totot: Patr. Verbogen vorm en dim. van Germ. VN Dodo.

 

FD

Totta

zie Totaert.

 

FD

Totte

zie Tote.

 

FD

Totté

cf. Toté.

 

JG

Totté

zie Tote.

 

FD

Toty

zie Totis.

 

FD

Toua

cf. Thoua.

 

JG

Toua

Proven. D’Oha (Loc.). N08 79, 209. — Synon. : Dohat.

 

EV

Toua(t)

zie Doudard.

 

FD

Toubac

Touback, cf. Tobac, Tobback.

 

JG

Toubac(k)

Toubast, zie Tobbackx.

 

FD

Toubeau

Toubeaux. 1499 «Collart Toubiau» TerrierNaast, 1540 «la vesve Simon Toubeau» Boussoit; fr. tout beau, surnom ou délocutif (expression familière); comp. le suivant.

 

JG

Toubeau(x)

BN Tout beau: heel mooi (DNF, J.G.). Vgl. 1267 Jakemes Trop Biaus; 1212 Joh. Trop Bel, Atrecht (NCJ). Ik vermoed evenwel reïnterpretatie van Thibeau(x); bevorderd door klinkerronding voor de b. 1714 Petrus Franc. Toutbau, 1721 Michael Toutbaut, Frameries (MULVII).

 

FD

Tou–beau(x)

-bon. 1. Car. phys. et mor. ,,Tout beau, tout bon ». — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Toubhans

zie Tobback(x).

 

FD

Toubia

FN uit Syrie en Libanon (PDB). Vermoedelijk bijbelse VN Tobia(s).

 

FD

Toubon

1611 «Jehan Toubon», 1656 «Catha-rine vefve de feu Henry Toubon» Arbrefon-taine; fr. tout bon, surnom ou p.-ê. délocutif (expression familière); comp. le précédent.

 

JG

Toubon

BN Tout bon: heel goed (DNF, J.G.). Maar misschien wel reïnterpretatie van Thibon < Thibert of Thibaud; vgl. Toubeau. 1611 Jehan Toubon, Arbrefontaine (J.G.).

 

FD

Touchait

V. Tos(s)ar(t).

 

EV

Touchant

-ard: Teg. dw. en afl. van Ofr. tochier, Fr. toucher: raken, stoten. BN voor een agressieveling (DNF).

 

FD

Touchard

-aud. Cf. 1448 «Jehan Toucquart» Ladeuze ; dérivé en -ard de toucher au sens de ‘heurter’, donc ‘qui heurte tout’ FEW 13/2, 3a-sv., surnom péjoratif d’homme violent, agressif;

ou bien surnom de toucheur de bœufs (Morlet 932), comp. 1277 «Gherard Toukebœuf, mar­chand» DettesYpres. Cf. aussi Toussard.

 

JG

Touche

cf. Toche.

 

JG

Touche

zie Latouche.

 

FD

Touchenne

NF wallon, apparu à Rahier et Mabompré au 18e s. (GeneaNet), d’origine obs­cure.

 

JG

Toucheque

-èque, w. (Bastogne) Touchèke. NF massivement attesté à Bastogne depuis 1714 (GeneaNet), probabl. adaptation fr. du NF tchèque Tusek, hypocor. d’un nom slave en -tuch/Tuch-/Duch- [FD].

 

JG

Touchèque

Afkomstig uit Praag (PDB). Tsjechische FN Tusek, vleivorm van een naam aïs Dobrotuch, Milotuch, Tuchomir, Tuchorad, waarin tuch Voelen, vermoeden’. Aangezien de Tsjechische stemhebbende d bij ontlening in niet-Slav. talen vaak stemloos wordt, kan de naam ook op Dusek teruggaan, vleivorm van Duchoslav, Duchomir, Duchorad enz. (med. R. Srâmek, Brno).

 

FD

Touchèque

Car. phys. ou mor., ,,Tout sec ». Comp. : Tou- -beau, -bon.

 

EV

Toucourt

Peut-être surnom: fr. tout court »?

 

JG

Toudy

Peut-être surnom délocutif: w. toudi ‘toujours’ FEW 3, 72a, comp. Toujour(s).

 

JG

Toudy

W. toudi: altijd (J.G.). Vgl. Toujours.

 

FD

Touette

NF français (Eure, Loiret), d’origine incertaine.

 

JG

Touette

zie Douet.

 

FD

Toufsaint

Var. de Toussaint (par confusion de/ et de s).

 

JG

Toufsaint

zie Toussaint.

 

FD

Tougard

Ancien matronyme: nom issu de l’anthrop. germ. fém. thor-gard (Dauzat 573).

 

JG

Tougard

zie Togaert.

 

FD

Touil

Touillard, Touijar, Touill(e)aux, Touillet: BNOfr. tooil: bloedig handgemeen, bloedbad, beroering, oproer, twist: tooillier: bevuilen, mengen, schudden, verstoren, in de war sturen.

 

FD

Touillaux

 (NF plutôt gaumais). Dérivé de Pane, fr. touiller ‘remuer, mélanger; salir, souiller’ (Dauzat 573 ; Morlet 932), cf. fr. mod. touillant ‘individu querelleur’, touillaud ‘homme gras et dodu; gai, gaillard’, etc., ainsi que gaum. toûyâ ‘farfouilleur’ FEW 13/2, 394a.

Touillet. NF plutôt français, rattaché aussi à l’anc. fr. touiller (comme le précédent), cf. moy. fr. touillé ‘sale, mouillé’ FEW 13/2, 393a.

 

JG

Toujour

Toujours. Fr. toujours, surnom, p.-ê. délocutif; comp. Toudy.

 

JG

Toujour(s)

Fr. toujours: altijd. BN naar een vaak in de mond genomen zegswijze.

 

FD

Toujours

Car. mor. N. de promet­teur de beaux jours.

 

EV

Toul

Thoul. Aphérèse de noms comme Ma-thoul, Wautoul, etc., postulés par les dérivés (ci-dessous), plutôt que nom d’origine: Toul (France).

m Dérivés : Toulet, Toullet. 1267 « Pieres Tou-lés» CensHerchies; à rapprocher de Tollet (aphérèse de Bertholet, etc.). – Forme fém.: 1275-76 «Marion Toulette» RegTournai. –Toulot; Toulotte. Toutefois, à date ancienne, ces noms sont attestés plutôt en France, et non en région wallonne.

 

JG

Toul

zie Toelen(s).

 

FD

Toul(l)et

zieTolet.

 

FD

Toulemonde

Toutlemonde, Toulmond(e), -mand: BN Tout le monde: de hèle wereld, iedereen. BN naar een zegswijze. Vgl. Alderwereld. 1356 Pierot Toullemont, Atrecht (NCJ); 146 e. Jehanne Tout le Monde, Parijs (GIRY).

 

FD

Toulet

1. Profess. Toulet, ,,Tuilette ». N. de tuilier. — 2. Proven. D’Oulet (Dép. Engis). N09 79, 209-

 

EV

Toulis

Toully, Touly. NF d’origine incertaine, qu’on hésite à rattacher au thème T(h)oul qui précède.

 

JG

Toulmain

zie Tournemine.

 

FD

Toulmand

cf. Toulmond(e).

 

JG

Toulmond

Toulmonde, Toulemonde, Toul­mand (avec finale altérée). ±1600 «Marie Jaminet dit Toutlemonde» Hervé (BAV 21,

39), 1630 «Jacquemin Tollemonde» Hervé (Schnackers 11); sobriquet à valeur incertaine, p.-ê. délocutif d’après une locution familière (Dauzat 573)? Comp. Alde(r)wereld. – À noter le blason du NF Tolmonde, dans l’inventaire des registres des messieurs de Neufforge: 21.10.1747 «au premier feuillet du premier il y a en printe le monde avec une couronne au dessus, et au dessous est escrit : Tout le monde est mon vray possesseur» (not. J.J. Thonet, Hervé) [JL, NFw].

 

JG

Toulmond(e)

-mand, zie Toulemonde.

 

FD

Toulon

PlN (Var).

 

FD

Toulot

-otte, cf. Toul.

 

JG

Toulot(te)

Dim. van Toul. Vgl. Toulet.

 

FD

Toulouse

-ouze, Tourlous(s)e, Tourlos, Toeloose: PlN Toulouse (Hte-Gar.). 1264 Michaelis de Tholosa (SMTII); 1281 Jan van Tholousen, Dordrecht (CG); 1302 Hugues de Toulouze, Dk. (J.G.); 1357 Daneel van Torloyse (CCHt).

 

FD

Toulouse

-ouze, Tourlouse, -ousse. 1302 «Hu­gues de Toulouze pèletiers » LoiToumai ; nom d’origine : Toulouse (Hte-Garonne).

 

JG

Toum(p)sin

zie Thomsin.

 

FD

Touma

zie Thomas.

 

FD

Toumpsin

V. Thomas.

 

EV

Toumsin

Toumpsin, Toumson, cf. Thomas.

 

JG

Toumson

zie Thompson.

 

FD

Toune

Tounes, Thoune. 1750 «Jean-Joseph Toune» BourgNamur; dérivé d’une forme dia­lectale de Antoine. – Cf. également 1656 «An-thoine Tonno [= Tounon] » émigré en Suède.

 

JG

Toun–e

-quet. N. de bapt. 1. V. Antoine. — 2. V. THEUD (Theun).

 

EV

Toune(s),

zie Toen.

 

FD

Tounquet

1685 «Gille Tounquet» Bourg­Namur; dérivé du précédent, comp. Tonkin.

 

JG

Tounquet

Patr. Dim. van VN Antonius.

 

FD

Toupet

1. Proven. To(u)pet (Dia­lecte), ,,Sommet, faîte ». Synon. : Toppet(s), To(u)pette. — 2. Car. phys. H. ayant un toupet de che­veux. — 3. Car. mot. H. présomp­tueux.

 

EV

Toupet

cf. Topet.

 

JG

Toupet

zie Topet.

 

FD

Toupy

 (NF très fréquent à Verviers). Nom d’ori­gine: forme romane du NL Tolbiac, ail. Zùlpich [lieu où Clovis vainquit les Alamans en 496 ou 506], en Prusse rhénane (É. Legros, BTD21, 184).

 

JG

Toupy

1. Profess. N. de fabric. de toupies (Jeu ou instrument). — 2. Car. mor. Toupie, ,,H. sans vo­lonté » (Qu’on fait tourner comme on veut).

 

EV

Toupy

Toupier: FN vooral in Verviers (LU). Toupy is de Rom. vorm van de PlN Zulpich (NRW): 726 Tulpiaco (TW). Toupier is hypercorrect.

 

FD

Touquet

Dutouquet. Nom d’origine: Touquet, topon. à Warneton et Blandain (Ht), Le Tou­quet (PdC), forme pic. corresp. soit à anc. fr. toche, tousche ‘petit bois’, cf. Toche, soit à anc. fr. touchet ‘petit coin’, cf. Detochet [JH].

 

JG

Touquet

Pic. vorm van Ofr. tochet: hoek, uiteinde. PlNLeTouquet(PdC).

 

FD

Touquet

Proven. «Bosquet » (Dia­lecte picard) (L.D.).

 

EV

tour I.

 (Partie de bâtiment). Proven. (De) Latour, Deltour (La Tour, Loc. et L.D.). Touret(te), ..Petite tour ». Tourndle (Ane. fr.) et To(u)r- -el(le), -let, -ley, «Tou-relle ». Tour- -ain, -ant, ,,Manoir pourvu de tours ». Tourasse, ,,Mé-chante tour ».

 

EV

tour II.

 (Instrument de travail). Profess. To(u)r- -et, -ez, ,,Petit tour ».. Tourn- -eur, -ier, -y. ,,Ou-vrier tourneur ». Tourn- -et, -ez, -(e)y, -ier, -âge, -oir. N. d’exploi­tants d’ateliers de travail au tour.

 

EV

Tour, van

zie van Toren.

 

FD

Touraille

-ailles, Toureille. Pour Dauzat 573, surnom de brasseur d’après l’anc. fr. touraille ‘étuve dans laquelle on fait sécher le grain’ FEW 13/2, 108a.

 

JG

Touraille(s)

Toureille: PlN Tourailles (Loir-et-Cher, Orne, Meuse).

 

FD

Tourain(e)

Tourenne: PlN Touraine, de streek van Tours (Indre-et-Loire).

 

FD

Touraine

Nom d’origine: Touraine, nom de la province française.

 

JG

Tourault

-ay, -aou: Uit Ofr. torel: torentje. PlN (Seine-et-Oise). Zie ook Torel 2.

 

FD

Tourbach

 (NF à Lierneux et Vielsalm). NF détoponymique, tiré d’un NL ail. en -bach [à situer].

 

JG

Tourbier

1276-77 «Piéron le Tourbier» Charité -Tournai, 1279-80 «Jehan Tourbiers» Reg­Tournai, 1296-1302 «[Robier]s Tourbiers» ImpôtArtois, 1307 «Garons li Tourbiers» NécrArras; nom de métier: anc. fr. tourbier ‘qui extrait ou vend de la tourbe’, cf. 1284 «Crestiene, veve Michiel le Rous le torbier» DettesYpres.

 

JG

Tourbier

Turbier, Turby, Terby: BerN van de turfsteker.+1300 Robiers Tourbiers, Artesië (BOUGARD); 1382 Colin le Tourbier, Montreuil (DMM); 1423 Loys Tourbier, Dk. (TTT).

 

FD

Tourdon

NF plutôt français, à rapprocher sans doute de fr. mod. tourdon ‘grive’ [le mot n’est toutefois attesté que depuis 1876] FEW 13/2, 428a.

 

JG

Touré,

zie Touret.

 

FD

Toureille

cf. Touraille.

 

JG

Toureille

zie Touraille(s).

 

FD

Touremine

zie Tournemine.

 

FD

Tourenne

zie Touraine.

 

FD

Touret

Tourret, Tour(r)é, Thouret, Toret(te), Tor(r)ez, Torré, Torre, Trierez, -et, -ey, Thoré, Thore, Thorré(e), -ee, Thorrez, Toorré. Dim. van Fr. tour: toren. 1349 Juliane Tourette, Dk. (TdT). – 2. Patr. Vleivorm van VN Victor. 1561 Walran Toret, Dowaai-Aw. (AP); 1587 Pierre Torret, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Touret

Tourret. Nom d’origine : dérivé en -et de fr. tour.

 

JG

Touri

zie Toury.

 

FD

Touriaen

Touriany, Turian, Turien: Patr. It. Toriani< Vittoriani. Lat. HN Victorianus. 1662 Jan Toriaens, Lier (AP).

 

FD

Tourigny

PlN Torigni (Manche).

 

FD

Tourlamain

Tourlemain, zie Tournemine.

 

FD

Tourlamain

Tourlemain. 1287 «Angnes, veve Jehan Tourlemin», 1367 «Pieter Tourlemin» Ypres ; surnom phrastique : qui tourne la mine, cf. aussi Tournemenne, -mine.

 

JG

Tourlière

Forme fém. de Tourlier, qui serait une forme contractée de taurelier ‘éleveur de tau­reaux’ (Dauzat 574).

 

JG

Tourlos

-lous(s)e, zie Toulouse.

 

FD

Tourlouse

Tourlousse, cf. Toulouse.

 

JG

Tourment

1334 «Jakemart Tourmente» ComptesMons, 1500 «Bertran Tourmen», 1506 «Collin Torment», 1513 «Mato Tour­men» BourgNamur; anc. fr. forment ‘instrument de torture’, fr. tourment ‘supplice’, mais aussi ‘grande peine morale, grand souci’ FEW 13/2, 44b, surnom abstrait (Vincent, BTD 27, 76) ou de celui qui exécutait les tortures (Dauzat 574).

 

JG

Tourment

Ofr. tourment, Mnl. torment: foltering, folterwerktuig. BerBN van de folteraar? 1278 Johannem Torment = 1294 lehan Tourment, Kales (GYSS. 1963); 1334 Jakemart Tourmente, Bergen (PIERARD).

 

 

FD

Tournad(r)e

Occ. tournade, Fr. tournée: terugkeer, tocht (DNF).

 

FD

Tournade

Tournadre. NF occitans, équivalents soit du fr. tournée, soit du fr. tourneur (Dauzat 574)?

 

JG

Tournai

Tournay, -aye, Tornay. 1265 «Weris de Tornay» CensNamur, 1279-81 «Pieres de Tbrnai» ComptesMons, 1286 «Lambers de Tornai» CartBinche, 1289 «Weris de Tornai» CensNamur, 1302 «Watelet de Tournay» Loi-Tournai; nom d’origine: Tournai (Ht) ou, très secondairement, Tournay (Lx).

 

JG

Tournant

Fréquente PlN in Wallonie (J.G.).

 

FD

Tournant

Nom d’origine: Tournant, fréquent comme l.d. en Wallonie.

 

JG

Tournay

-ai, -aye, Tornay, Torney: 1. Zie Detournay. –2. Evtl. LU W. voor Tourneau of grafie voor Tournet.

 

FD

Tourn–ay

-é, -ées. Proven. Tournai (Ville) ou Tournay (Village).

 

EV

Tourné

Tourne, zie Tournet.

 

FD

Tourné

Tourne. 1295-1302 «Tournés» Impôt-Artois; part, passé de l’anc. fr. tourner ‘re­tourner, revenir’ (Bougard-Gysseling 276)?

 

JG

Tourne(t)

-ez, -é(e), Toerne, Tornet, -ey, -é(e), -e(e), -éee: i. Dim. van Ofr. tor(n), Lat. tornum: draaibank, draaischijf van pottenbakker, instrument van de metaal- of houtdraaier. BerBN. 1340 J. dictus Tournet, St-Q. (MORLET); +1300 Tournés, Artesië (BOUGARD). – 2. Grafie voor Tournay. 1723-46 Henri Tournay = H. Torné, St.-GillisBs. (7Si993,U9).

 

FD

Tourneboeuf

BN voor een koewachter. Zinwoord met Fr. dial. tourner (les vaches): uit de stal leiden, naar de wei terugbrengen (FEW).

 

FD

Tournebœuf

Probabl. surnom de toucheur de bestiaux (Dauzat 574), comp. 1277 «Gherard Toukebœuf, marchand» DettesYpres.

 

JG

Tournecourt

Tournicourt. Nom d’origine: p.-ê. Thoricourt, 1225 «Thorincort» (Ht) [FD].

 

JG

Tournecourt

zie Tournicourt.

 

FD

Tournel

Tournelle. Nom d’origine: anc. fr. tornele ‘tourelle, parapet’ [FD] ?

 

JG

Tournel(le)

zieTornel.

 

FD

Tournemenne

Car. phys. Tourne­main. N. d’H. adroit.

 

EV

Tournemenne

Tournemine. 1197 «Tornemi-num de Leskin» Looz, 1403 «Jehan Tourne-mine» Lille, 1421 «Jaque Tournemine» Tournai; surnom: qui tourne la mine; comp. Tourlamain.

 

JG

Tournemine

-menne, -maine, -mire, Tournémy, Tourlamain, Tourlemain, Toulmain, Touremine, Turm(a)ine, -men, -min: BN Tournemine: qui tourne la mine. Mine kan een term zijn uit het

dobbelspel, wellicht de beker voor de dobbelstenen. Vgl. Hocedez. Ofwel Ofr. mine: korenmaat. BN voor de korenmeter. 1197 Torneminum de Leskin, Borgloon (J.G.); 1287 Angnes veve Jehan Tourlemin, Ip. (ARY); 1403 Jehan Tournemine, Rijsel (SPL); 1421 Jaque Tournemine, Dk. (TTT).

 

FD

Tournemire

PlN Tournemire (Aveyron, Cantal). –2. Zie Tournemine.

 

FD

Tournet

Tournez. 1340 J. dictas «Tourne!» St-Quentin, 1295-1302 «Tournés» ImpôtArtois; probabl. surnom de tourneur, de potier. Le NF étant plutôt répandu dans les Flandres, une var. de Tournai n’est pas impossible.

 

JG

Tourneur

-eux, Letourneur: BerN van de houtdraaier. 1400 Jan Tourneur, Tv. (BERDEN); 1332 Braibant le Tourneur pour aissielles (wielassen) = 1337 B. le Tourneur pour perches pour hourder; 1335 Pierart le Tourneur pour…encaver en bos = 1337 Pirart le Tourneur pour escuyelles (schotels door hem gedraaid), Bergen (PIERARD).

 

FD

Tourneur

-eux; Tournier 1302 «Willemès li Toumeres» LoiTournai, 1335 «Pierart le Tour­neur» ComptesMons, 1365 «Adan le Tourneur manouvrier» TailleMons, 1426 «Druet le Tourneur» TailleSoignies, 1472 «le fïlz Jehan le Tournier» DénLaroche, 1524 «Lambert le tourneur» CoutStavelot, 1631 «Antoni Tour­neur (de Sedan)» émigré en Suède, 1729 «Phi­lippe Tourneur», 1732 «Jean Tournier» Bourg­Namur; noms de métier: fr. tourneur ‘celui qui fait des ouvrages au tour’ FEW 13/2, 56a, mais aussi pic. tourneux, w. liég. toûrneû ‘flâneur, lambin’ id. 56b.

 

JG

Tournez

cf. Tournet.

 

JG

Tournhout, van

zie van Turnhout.

 

FD

Tournicourt

Tournecourt: PlN Thoricourt (H): 1225 Thorincort (TW). 1215 P. de Thorincord, Chièvres (CAE); 1275 Jehennés de Torincourt, Dk. (RL); 1773 P-J- Tournicourt, Moorslede (DEWULF 1980).

 

FD

Tournier

cf. Tourneur, -eux.

 

JG

Tournier

Tourny, Tournis, Ternier, Terny: BerN Var. van Tourneur: houtdraaier. 1324 Jehan Tournier, Si-Ci (MORLET).

 

FD

Tourniquet

Anc. fr. tourniquet ‘cotte d’armes’, anc. liég. tourniquet ‘pilori’, etc., surnom de sens divers FEW 13/2, 57b.

 

JG

Tournoi(s)

Tournoy(s), -oij: Tournois was de naam van een munt, een penning die in Tours geslagen werd. Vgl. Parisis. 1396 Daniel Tournoise = Daniel..Tornois, Rollegem (DEBR. 1970); 1540 Jan Tornoys, Oud.-Aw. (AP).

 

FD

Tournois

Tournoy. Ancien ethnique: originaire de Tours, ou bien surnom de banquier, d’après le nom de monnaie (denier) tournois, frappé à Tours.

 

JG

Tournout, van

zie van Turnhout.

 

FD

Tourny

Tournis. Peut-être d’anc. liég. tourny, nom donné au tonlieu (impôt), cf. Paweilhar Giffou, 1 (note A. Baguette).

 

JG

Tourny

zie Tournier.

 

FD

Touron

1515 «Jehan Touron», 1618 «Tassin Toron» BourgNamur, 1624 «Jan Touron (de Pouru-Remy/Sedan)» = 1629 «Jan Torron» = 1635 «Johan Turon» émigré en Suède; un surnom : fr. tout rond, serait surprenant.

 

JG

Touron

zieThuron.

 

FD

Tourout(e), van

van Touroux, zie van Torhout.

 

FD

Touroute

cf. Thouroude.

 

JG

Tourpe

Nom d’origine: Tourpes (Ht), cf. De-tourpe.

 

JG

Tourpe

zie Detourpe.

 

FD

Tourré

-et, zie Touret.

 

FD

Tourret

cf. Touret.

 

JG

Tours, van

PlN Tours (Indre-et-Loire).

 

FD

Tourte

Ofr. torte, Fr. tourte: rond gebak, taart. BerBN. 1242 Jehans Tourta, Atrecht (NCJ).

 

FD

Tourteau

1273-80 «Jehan Tourtiel» Frieden-Tournai, 1296-1302 «Jehans Tourtiaus» Impôt-Artois, 1297-99 «Williaume Tourtial» Comp­tesMons, 1494 «Herrion Torteaulx» Boninne, 1650 «Gabriel Torteau» BourgNamur; anc. fr. to(u)rtel ‘tourteau, sorte de gâteau’, surnom de boulanger ou de pâtissier, cf. avec la forme liég. torté: 1550 «le putit Johan del Rive nome le Tortez» NPGleize, 4.5.1729 «la veuve Her-mant le boulanger dit vulg. tortay d’au moulin soub Fleron» (not. N. Crahay, Lg) [JL, NFw].

 

JG

Tourteau

Dim. van Tourte? BerBN. 1297 Williaume Tourtial, Bergen (PIERARD); 136 e. Simons Tourtiaus, Laon (MORLET).

 

FD

Tourteau

Profess. N. de marchand de gâteaux (Ane. fr.).

 

EV

Tourtier

BerN van de taartenbakker.

 

FD

Tourtier

Nom de métier : qui fait des tourtes ou

gâteaux; comp. le précédent.

 

JG

Tourtois

Paraît représenter un nom de gâteau non attesté (Dauzat, 574-5), cf. les précédents.

 

JG

Tourtois

Tertooy: Afl. van Tourte. Vgl. Tourteau. 1378 Agneeten Tortois, Dend. (OSD).

 

FD

Tourwe

Tourwé, zie Taerwe.

 

FD

Tourwé

Tourwe.   Var.   du  NF  flam.  Tarwe, Tanvé, surnom de boulanger ou de meunier d’après le néerl. tarwe ‘froment’ [FD].

 

JG

Toury

Nom d’origine:  Toury (Eure-et-Loir, Nièvre, etc.).

 

JG

Toury

Touri. PlN Toury (Eure-et-Loir, Saône-et-Loire, Nièvre). – 2. Var. van Thory.

 

FD

Tousenst

zie Toussaint.

 

FD

Tousez,

zie Thoset.

 

FD

Toussa(e)rt

Tossart, Tousaert, Toussaere: Afl. van Fr. tousser: hoesten? Of var. van Touchard? 1695 Jacobus Toussaert, Steenvoorde (VERGR. 1968).

 

FD

Toussaint

N. de circonstance, devenu N. de bapt. Variantes : Toussain, Tossing(s), Tossens. Synon. flam.: Heylig- -en, -ers. Latinisation : Sanctorum. Comp. en Esp. : San-tos, même sens.

 

EV

Toussaint

Thoussaint, Thouhsaint,Toufsaint,Toussin, -yn, -ein, -eyn, -ieng, Tossaint, Tossein, -eyn, -eijn, -ens, -yn, -ijn, -in(g)s, -engs, Tesijn, Torsin, Tursijn, Turcijn, Tussijn, Tousenst, Tonsenst: Fr. Toussaint: Allerheiligen, vroeger ook VN (Bk. 1968,176). Vgl. D. Allerheiligen, Seelentag. 1379 Jehan Toussaint, St-Q. (MORLET); 1380 Martino Tossano = 1381 Toussain, Ktr. (DEBR. 1970); 1555 Lauwereis Tossen, Wechelderzande (AP); 1623 Michiel Alleheyligen, Z (VS1965,224).

 

FD

Toussaint

Tossaint. 1405 «Jehan Toussains» Presles, 1422 «Toussains Prévost» Comptes-Mons, 1424-25 «Toussains Bodry» Beauwelz, 1429 «Johan Tossain», 1444 «Johan Tossen le vyes» GuillLiège, 1444 «Jehan Toussain mer-chier», 1449 «Toussains Belote» AidesNamur, 1499 «Lambert Toussain», 1510 «Gerart Toussain», 1532 «HeninTossin» BourgNamur, 1540 «Toussain Buisson» Ellezelles, 1544 «Colla Tossainct» DénStavelotMy, 1561 «Tous-sainct le Joyeux» DénFlorenville, 1602-3 «Tos­saint Colsineau» TerriersNamur, 1603 «Johan Tossent dit le Bourgeux» La Gleize, 1611 «Collin Tossanus [latinisation]» DénFlo­renville, 1656 «Jean Thiry Toussainct» Dén-Malempré; prénom Toussaint, d’après le nom de la fête chrétienne (comp. Noël, Pâques, Pentecôte, etc.); éventuellement nom d’enfant né ou baptisé le jour de la Toussaint.

 

JG

Toussart

Tossart. 1762 «Jacque Toussard» Sart-en-Fagne; surnom: w., pic. (La Louvière, Lille) toussard ‘celui qui tousse souvent et beaucoup’ FEW 13/2, 442b, plutôt que var. de Touchard.

 

JG

Tousset

NF attesté à Charneux depuis 1698 (GeneaNet); p.-è. var. de Tochet, qui fut l’en­seigne d’une maison à Malmedy à l’angle du Marché, d’où les NF malmédiens de de Tochet t/Detochet (cf. crayon de M. Lang, dans L. Henry, Noms et prénoms, 1974, 32).

 

JG

Tousset

zie Thoset.

 

FD

Tout

Proven. De Houx (Loc.). N08 79, 209.

 

EV

Toutain

-in, zie Tostain.

 

FD

Toutenel

Toetenel, Tutenel, Toutenelle. Dimin. de Tout(a)in (ci-dessous)?

 

JG

Toutenel

Toetenel, Tutenel: Toutinel, dim. van Toutin. 1720 Hubert Toetenel, Assent (F. C.); 1795 Fr. Toetenel, Balen-Aw. (AP).

 

FD

Toutenel

Variante : Tutenel. Pro­ven. De Houtinel, ..Petit-Houtain ».

 

EV

Toutenhoofd

BN naar het uithangbord, vgl. Houthoofd(t). 1665 Anth. Willemsz. Thoutenhooft, Westkapelle Z (med. J.B. Glasbergen).

 

FD

Toutin

Toutain, cf. Tostain.

 

JG

Toutlemonde

zie Toulemonde.

 

FD

Touw

BerBN van de touwslager. 1400 Jo Touwe, Tv. (BERDEN).

 

FD

Touwaide

Nom d’origine: Touwaide, w. toû-wêde, NL à Xhendelesse (Lg).

 

JG

Touwaide

PlN Touwaide in Xhendelesse (LU). 1399 preit de Toewede; 1544 Johan de Tooweade, Thimister(KCTD 1993,108).

 

FD

Touwaide

Proven. Dép. Xhendelesse.

 

EV

Touya

zie Toia.

 

FD

Touzeau

Proven. De Houzeau. V. Houx. N03 79, 209.

 

EV

Touzet

1449 «Jehan le Touzet» AidesNamur, comp. aussi 1291 « Tasse Touzete»NécrArras; surnom: anc. fr. touset ‘jeune homme tondu ou qui porte les cheveux courts’ FEW 13/2, 30a, cf. Thoset.

 

JG

Touzet

-é, zie Thoset.

 

FD

Toy(e)

Thoyé, Thoeye: Ofr. toie < Lat. theca: schede, foedraal, étui. BerBN van de sche(d)emaker. Zie Toia 2.1306 Griele Tois, Ip. (BEELE); 1627 Franchois Toye, Heestert (KWII).

 

FD

Toye

Peut-être anc. fr. taie ‘étui, fourreau’, surnom de fabricant [FD].

 

JG

Toye

Proven. D’Oye (Chappelle-à-Oye, Loc.). NOB 79, 209.

 

EV

Tra(i)gnée

-ee: Wellicht PlN Trahegnies (H). 1286

Gilles de Trahegnies, Binche (J.G.).

 

FD

Traas(t)

zie Terrasse.

 

FD

Traban(dt)

D. BerN Trabant, oorspr. Draban, Mhd. drabant: soldaat te voet, infanterist. 1357 Herbort Draban, Oppenheim; 1522 Nik. Trabant, Baden (BRECH.).

 

FD

Traber(t)

D. BN Traber: draver, loper. Trabert door verwaalste uitspr.

 

FD

Trabert

Traber. Probabl. nom issu d’un an­throp. germ. en -behrt > Trasebertus, etc. (Morlet, NP Gaule I, 74).

 

JG

Trabert

V. DARIDO.

 

EV

Traccoen

Trackoen, zie Tranchon.

 

FD

Tracet

Tracé, Trachet, -é, -e(z), -ait: Dim. van Ofr. trace: pad, wegel, spoor. PlN. Vgl. Mvl. TN Padelin (DEBR. 1970). ±1300 Bertous Tracés, Artesië (BOUGARD); 1394 Nicaise Trachet, Chauny (MORLET); 1710 Martin Trachet/Trachez, Menen (COUSS.).

 

FD

Tracet

Tracé, Trachet, Trachait, Traché, Trachez. 1279 «li feme le fil Tracet» Comptes-Mons, 1280 «Fastreis Traces de Naweroules» PolyptLiège, 1295-1302 «Bertous Tracés» ImpôtArtois, 1394 «Nicaise Trachet» Chauny; probabl. dimin. en -et de fr. trace, cf. norm.-pic. trache ‘sentier’.

 

JG

Trachet

Proven. De Racket. N. de terre rèche (Dimin. de tache, rêche, ,,rude, âpre », wallon). Comp. : Tréger, Ra(c)hière.

 

EV

Tracht(e)

D.PlN.

 

FD

Trachte

Proven. Tracht (Dép. Hees-tert), Trechtenberg, ..Colline de Tracht ».

 

EV

Tracts

Uit Tsraets, gen. van de Raet. 1347 Jan

Traetse, Tn. (C.BAERT); 1434 Henric Traetszen,

Tn. (HB 759). – Lit.: F. CLAES, Defamilienaam

Tracts. Nk. 33 (2001), 231-232.

 

FD

Traelen, van

zie (van) Straelen.

 

FD

Traen

Tran, au génitif: Traens. Moy. néerl. traen ‘larme, goutte; huile de poisson’ : surnom d’après l’état d’âme de qqn ou bien surnom de vendeur d’huile de poisson [FD].

 

JG

Traen(s)

Tran: BN naar iemands tranerige gemoeds-

gesteldheid. Vgl. D. Trân. 1398 Goesin Traen, Wg.

(DEBR. 1970).

 

FD

Traes(t)

zie Terras.

 

FD

Traey

Onduidelijk. 1303 van Margrieten Hughe

Trays, IJzendijke (VERKEST); 1548)003 Tray, Ktr.

(OLV).

 

FD

Träger

Treger: D. BerN Trâger: drager.

 

FD

Tragnée

Tragnee, Traignée, Traignee (NF hennuyer). Nom d’origine, p.-ê. (Levai-) Trahegnies, w. tragnére, 868 (copie 15e s.) «Traignies» (Ht), cf. 1286 «Gilles de Trahe­gnies», «Jakèmes de Trahegnies» CartBinche.

 

JG

Tragnée

V. Trognée.

 

EV

Trags

zie Traks.

 

FD

Trahé

Afl. van Ofr. traire < Lat. trahere: trekken (vêle bet.). 1306 Guiart Trahet, Senlis (MORLET).

 

FD

Trahin

1552 « Magdeleine Trahen» Subsides-Namur, 1554 «Henry de Trahen» Bourg­Namur; nom d’origine, sans doute Trehet, w. Trèyè, anc. «Trehain, Trehen» (BTD 49, 1975, 81); sinon, p.-ê. surnom: w. nam. trayin ‘bruit, vacarme; (vie de) débauche’.

 

JG

Trahin

PlN Trehet in Warisoulx (N): Tréhain. 1554

Henri de Trahen, Namen (J.G.).

 

FD

Traina(r)

Afl. van ww. traîner: slepen. Dus: sleper.

 

FD

Traîneau

Traisnel. 1365 «Leurench Trayniaul taneur» TailleMons; fr. traîneau, anc. fr. trais-nel, surnom de conducteur ou de fabricant de traîneaux (Dauzat 575). Secondairement, nom d’origine, ainsi Traignaux à Villers-Deux-Églises (Nr).

 

JG

Traisnel

Traîneau, Traneeuw: Ofr. trainel, Fr.

traineau: siée. BerBN. 1365 Leurench Trayniaul,

Bergen (J.G.).

 

FD

Trajber

Zie Treiber.

 

FD

Trajman

Ontrond < D. Treumann: trouwe man. Trajn: Metr. Grafie voor Trein, korte vorrn van Katrein: Catharina. Zie Threinen.

 

FD

Traks

Proven. Tracht (Dép. Hees-tert).

 

EV

Traks

Trags: Wsch. gen. van D. Track, Drack, Drache:

draak. BN, huisnaam. Vgl. Draeck(x).

 

FD

Tralbaut

Patr. Germ. VN op -boud?

 

FD

Tralbaut

Probabl. d’un anthrop. germ. en -bald.

 

JG

Tram

Patr. i. Korte vorm van Tristram, var. van

Tristan (zie i.v.). 1418 Tryestram Mahieu; 1431

Tram van Outrive, Ktr.; 1395 Woutre Trams wijf,

Zwevezele; 1398 Tram Wine, Gullegem (DEBR.

1958,1970). – 2. Korte vorm van Germ. VN

Bertram. 1571 Tram Vincke = 1572 Bertram

Vincke, Ing. (med. R. De Clercq, Cent).

 

FD

Tramasure

Detramasure, Tramaseur, Tramacere: PlN

Tramasure in Opzullik (H): voorbij het huis. 1287

Biertrans de Tramasure, Opzullik (CACa).

 

FD

Tramasure

Proven. ,,Trois masures ». Comp. : Dreihütte, Driehuysen, ,,Trois huttes, trois maisons ».

 

EV

Tramasure

Tramaseur. 1417 «Jehans de Tra-masure» PolyptAth; nom d’origine: Trama­sure, à Silly (Ht).

Trampont, cf. Trimpont.

 

JG

Tramcourt

Trancourt: PlN Tramecourt (PdC). 1432

Joh. Tramecourt (MULI); 1455 Anthonium de Tramecourt, Pop. (SBP).

 

 

FD

Trameri

zie Tremmerie.

 

FD

Tramet

BN Dim. van PlN Tramerie. 1465 Jean delà

Tramerie dit Tramet, Atrecht (VS 1992,392).

 

FD

Trampont

zie Trimpon(d)t.

 

FD

Tran

cf. Traen.

 

JG

Tran

Proven. V. Tremble.

 

EV

Tran

zieTraen(s).

 

FD

Tran(n)oy

Tranoit, zie De Trannoy.

 

FD

Tran(te)saux

zie Trentesaux.

 

FD

Tranain

NF de Mouscron, en provenance de Écurie (PdC), d’origine incertaine.

 

JG

Trancart

Tranchard, Trensaert: Afl. van Pic. tranquer,

Fr. trancher: snijden. BerN.

 

FD

Trancez

zie Tranchet.

 

FD

Tranchant

Fonction féodale, ,,Ecuyer tranchant » (Qui découpait la viande). Variantes : Tranchent, Trenchant.

 

EV

Tranchant

Trenchant, Letranchant: Afl. van ww. trancher: snijden. BerN De Snijder. 1271 Johans li Trenchans, Luik (AVB); 1335 Colay le Trenchan,

Luik(SLLIII).

 

 

FD

Tranchant

Trenchant. Ellipse d’fécuyer) tranchant (qui découpait la viande) (Dauzat 575). Cf. aussi 1227 «Huon le Trencant» Chir-Tournai, 1266 «Helaine Trencant» Chartes-Hainaut, ainsi que: 1272 «Willelmus Tran-chet» PolyptVillers.

 

JG

Tranchard

zie Trancart.

 

FD

Tranchet

-ez, Trancez, Transe, -ez, Trangez: Dim. van

tranche: snee, moot, plak. BerBN. Vgl. Trancart,

Tranchant. 1272 Willelmus Tranchet, Villers-la-

 

FD

Trancheur

Afl. van trancher: snijden. BerN. Vgl. Trancart.

 

FD

Trancheur

Nom de métier: anc. fr. trancheor ‘celui qui tranche, qui coupe; mineur, sapeur’ ou bien ‘celui qui découpe les viandes’ Gdf 8, 11 [MH] ; comp. le précédent.

 

JG

Tranchon

Transon, Trenson, Trinson, Trancoen, Traccoen, Trackoen: i. Ofr. tranchon, trançon, Pic. trancon: snee, moot, stuk > Mnl. trensoen, trenchoen: stuk, splinter. BN of BerBN. Vgl. Tranchet. 1728 J. B. Tracoen, Herzele FV (VERGR. 1972). – 2. Evtl. PlN Trenchon in Esplechin (H). -3. Sommige vormen kunnen op Tronçon teruggaan.

 

FD

Trancourt

Nom d’origine: Tramecourt (PdC).

 

JG

Trancourt

zie Tramcourt.

 

FD

Traneeuw

zie Traisnel.

 

FD

Trangez

zie Trancez.

 

FD

Trannoy

Tranoit, Tranoy. 1602-3 «Baulduin de Tranoy» TerriersNamur; nom d’origine: Tran(n)oy à Quaregnon (Ht), Trenoy à Saint-Denis (Nr), etc. ; cf. aussi de Trannoy.

 

JG

Tranoy

V. Tremble.

 

EV

Tranquilli(n)

BN: rustig.

 

FD

Transe

-ez, zie Tranchet.

 

FD

Transon

Trenson. Surnom: anc. fr. tronçon ‘morceau, tranche’, ‘un peu, un brin’ FEW 13/2, 338b.

 

JG

Transon

zie Tranchon.

 

FD

Trantes

Fr. trente: dertig? Vgl. D. Dreisziger.

 

FD

Trap

1. Proven. Trap, ,,Escalier ». Caractér. d’une habitation. Synon. : Van der Trappen. N° 248. — 2. V. Trappeniers.

 

EV

Trap(p)eniers

Mnl. drapeniere, trapeniere: lakenwever. Vgl. Drappier. 1380 Guillaume van der Haghe den drapenier, Cent (V.LAN); 1632 Henricus Trappenier, Wambeek (MUL V).

 

FD

Trap, (de)

Trapp(s), Trappen(s), Straps: BN voor iemand die trapt, stampt? Vgl. Trappers. 1390 Nicholaum Traps; 1445 van Peteren Trappe = 1446 van P. Trappen; 1499 Steven Trap, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Trapenard

Afl. van Fr. trape: val, valstrik. BerN voor de maker ervan, iemand die valstrikken legt. 1783 Guillaume Trapenat (vader van) Antoine Trapenard, Cantal (PDB).

 

FD

Trapmann

Trepman: Afl. van Trap.

 

FD

Trappe, van

van (der) Trappen, Tertrap, Wantrappe: PlN: plaats met trappen. 1289 Renerus de Trappis, Mtr. (CVD); 1316 Ghilijs vanden Trappen, Diest (CLAES 1983); 1404 Ermgart vander Trappen, Helmond (HB 429); 1584 Michiel van Trap, Aw. (AB).

 

FD

Trappeniers

Nom de métier (au génitif) : moy. néerl. drapenier, trapenier ’tisserand de draps’ [FD].

 

JG

Trappeniers

Proven. ,,De la Trappe » (Abbaye). Trappe, Dép. Achel, Grammont.

 

EV

Trappens

zie Turpin, Trap.

 

FD

Trappers

BN voor een trapper, die trapt, stampt. 1429 Heinrick Trappaerts, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Tras

zie Terras(se).

 

FD

Trasenster

Nom d’origine: Trasenster, à Frai-pont (Lg).

 

JG

Trasenster

PlN in Fraipont (LU).

 

FD

Trasenster

Proven. Dép. Fraipont.

 

EV

Trassart

Trassard, Trassaert, Tratsaert (forme flam.). NF essentiellement flam., pro-babl. dérivé en -art de l’anc. fr. trader, pic. trach(i)er ‘effacer, rayer; aller sur la trace de; fouiller, etc.’ [FD].

 

JG

Tratsaert

Trassaert, -ard, -art, Trasschaert, Stratsaert: Afl. van Mnl. traetsen: dansen (vgl. Dansaert) of Ofr. tracier, Pic. tracher, Fr. tracer: dwalen, dolen,

trekken, reizen. 1281 Petrus Trachars; 1328

Hannin Trachard, Ip. (BEELE); 1298 Pieter

Trachard, Kales (GYSS. 1963); 1394 Andréas

Traetsaerts, Tg. (TYTGAT); 1501 Jan Traessaert,

Bissegem; 1593 Lauwers Traetsaert, Beveren-Leie

(KWÏÏ).

 

FD

Trau

zie Truy(e).

 

FD

Traub(e)

D. Traube: druif. Vaak huisnaam. 1335 Joh. zem Truben, Kleinbasel (BRECH.).

 

FD

Traufetter

D. FN Trautvetter: lieve neef. BN. 1490 Jodocus Trutvetter, Eisenach (BRECH).

 

FD

Traufler

Trauffler (NF lux). Peut-être forme lux. du mot w. liég. (ard.) troujleû(r), celui qui extrait la tourbe.

 

JG

Traus

Traut. 1. Proven. Trooz (Dép. Forêt-lez-Chaudfontaine). — 2. V. TRUD (Truz, Trud).

 

EV

Trausch

Trauscht (NF lux.). Probabl. var. régionale d’ail. Trost, souabe Traust, surnom de qqn qui console [FD]. Comp. Troost.

 

JG

Trausch(t)

zie Trost.

 

FD

Trautes

NF d’origine obscure, p.-ê. alsacien.

 

JG

Trauttmansdorff

PlN Trautmannsdorf in Stiermarken.

 

FD

Trautzsch

Patr. O.-D.-Slav. vorm van een Germ. thrûth-naam, D. Traut- (NAUMANN).

 

FD

Trauwaen

1. V. TRUD. — 2. V. Trojan.

 

EV

Trauwaen

zie Trouwaen.

 

FD

Trauwaert

Trouwaert. Adaptation flam. dans la région d’Audenarde et Renaix du NF Dr(o)uart [FD].

 

JG

Trauwaert

zie Trouwaert.

 

FD

Trauwkens

zie Troykens.

 

FD

Travailleur

Car. mor. ,,H. actif ».

 

EV

Travers

Ofr. travers: oversteekplaats, doorgang, recht van overpad. PlN of BerBN voor de inner van het doorgangsgeld. Vgl. Traversier. 1404 Jaquemart de Travers; 1438 Pierre Travers, Laon

(MORLET).

 

FD

Travers

s.d. «domini Johannis de Traviers» ObitHuy, 1290 «Conrad Travers» Dettes-Ypres; probabl. anc. fr. travers ‘droit de pas­sage’, cf. le suivant et Travet.

 

JG

Traversier

-in: Ofr. traversier: inner van het doorgangsgeld. Vgl. Travers.

 

FD

Traversier

Surnom: anc. fr. au traversier ‘de travers’, moy. fr. traversier ‘contraire, hostile’ FEW 13/2, 221a (avec d’autres sens techni­ques).

 

JG

Travet

Anc. fr. travet ‘petite poutre’, surnom de charpentier (Dauzat 576) ou moy. pic. travez, «travers» ‘droit de passage’, cf. Travers.

 

JG

Traweels

Mnl. truweel, trouweel: troffel. BerBN van de metselaar. Vgl. Fr. FN Truel(le). 1633 Trouweel, Colijnsplaat (PDB).

 

FD

Traxler

zie Drechsel.

 

FD

Tré

Tre, zie Detré.

 

FD

Tré

Trée. Peut-être nom d’origine : Maastricht, w. arch. tré (Limbourg holl.).

 

JG

tre-

Forme dialectale de Outre (Latin, Trans-). Proven. Tré- -cat, -ger, -basse, -hourd, -is, -miseaux, -pagne, -pan, -teks, -tenre, -vis, «Outre- -Castre (Château-fort »), -Gers (Rivière), -basse (,,Fourré »), -Our (Rivière), -Yssche (Rivière), -Musseau («Endroit moussu »), -Banne («Terrain banal »), -Bande (Rivière; comp. : Dautrebande), -Tixhe («Pays thiois ») ou -Tige (Derrière le Tige, Dép. Basse-Bodeur),- -Tenre, («Dendre »), -Vesse (Rivière). (Trétenre, Dép. Isières, Tresfontaine, ,,Au-delà de la fontaine », altéré en Troisfontaine). V. d’Outre.

 

EV

Tre(d)e

Proven. ,,Marche d’escalier ». Caractérist. d’une habitation.

 

EV

Tréau

Treau, zie Dutriau(x).

 

FD

Treber(t)

Tréberft): Afl. van PlN Treben (SL, TH).

 

FD

Trebitsch

Slav. PlN Trebitz (BB, SA), Trebiz

(Tsjechië), Trebitsch.

 

FD

Trécat

Trecat, p.-ê. aussi Trelcat. Var. de Tricart, Tricat.

 

JG

Trécat

zie Tricart.

 

FD

Trech, de

Var. van De Troch?

 

FD

Treckels

zie Trekels.

 

FD

Trecker

zie Trekker.

 

FD

Tredé

Trede(z), Trédez: Wellicht var. van de Fr. FN

Tridet: kleine lijster (DNF).

 

FD

Tredez

Trédez, Tredé. NF bien attesté au 17e s. dans le départ, du Nord (GeneaNet), d’origine incertaine (nom composé avec trois »!).

 

JG

Trée

Tree, zie Detré.

 

FD

Tree(c)k, van

PlN Den Treek (Leusden, U).

 

FD

Treeftman

BerN van de treeftmaker, de smid die de

ijzeren drievoet voor de haard of de keuken

smeedde (LIND. 1964).

 

FD

Treel, van

zie van Driel.

 

FD

Treels

Adaptatie van Treilles.

 

FD

Trefaut

Sans doute var. de Triffaux, etc.

 

JG

Trefaut

zie Truffaut.

 

FD

Treffer

Treffers. Probabl. NF ail., d’origine obscure.

 

JG

Treffer(s)

D. BN voor een vaardig vakman, die de spijker op de kop treft, die trefzeker is. Vgl. D. Treffeisen.

 

FD

Trefois

Tréfois, cf. Triffoy.

 

JG

Tréfois

Proven. Tré- ou Triff- -ois (Plus L.D.), ,,Fouillis, fourré ».

 

EV

Tréfois

Trefois, Treffot, Triffois, Dut(ri)foy, Trif(f)oy: PlN Triffois/Trifoy in Roy (LX), Trifois in Marchin (LU), Triffoid/Trifois in Vierset (LU),

Tréfois (Marne). 1717 Hub. Tréfoy, Ramillies-Aw.

(AP).

 

FD

Treger

zie Träger.

 

FD

Tréguier

.   Peut-être   NF   importé   de   Breta-

gne: Tréguier, chef-lieu de canton des Côtes-d’Annor [MH].

 

JG

Tréguier

Treguïer, Tregier: PlN Tréguier (Côtes-du-Nord).

 

FD

Trehou

Trehout, Tré-, Tréhoux, -ourd. 1275-76 «Jehans de Trehout li mierchier», 1279-80 «Pieres de Trehout», 1280-81 «Simons de Trehout li moulekiniers» RegToumai, 1284 «feme Jeh. de Trehourt», 1319 «Colard de Trehout» NécrArras; nom d’origine: Trehout à Vitry-en-Artois (PdC).

 

JG

Tréhout

-hou(x),-hourd,Trehout, -hourd,Thréhout,

Trihou, Trijho, Tryho(u), Trioux: PlN Tréhout in

Vitry-en-Artois (PdC). 1284 Jehan de Trehourt;

1319 Colard de Tréhout, Atrecht (NCJ); 1280 Henri

de Tréhout (DF XV); 1579 Greg. Trehou, Antoing-

Aw. (AP).

 

FD

Trei(s)

Treye: Wellicht Ofr. treie: lijster. BN. 1390

Dankard Trey; 1398 Wouter Trey, Bettekin Treys,

Zwevezele (DEBR. 1970). Treisignies, zie De Trazegnies.

 

FD

Treiber

Trajber: D. BerN van de veedrijver, varkenshoeder.

 

FD

Treibich

Ook Treibic(k), Trebic, var. van Trebitsch.

 

FD

Treier

Var. van D. Dreier, Drayer, Dreher. BerN van

de houtdraaier. Treigner, zie Threinen.

 

FD

Treigner

cf. Treinen.

 

JG

Treille(s)

Ofr. treille: traliewerk, latwerk,

omheining. PlN Treille (Bouches-du-Rhône),

Treilles (Aude, Loiret). Vgl. Detrille.

 

FD

Treinen

Treigner (forme altérée). Cf. an X «Treigner Henry» Saint-Léger; aphérèse de la forme ail. du prénom Catherine (P. Mathieu, BTD 61,59-60).

 

JG

Treinen

zie Threinen.

 

FD

Treis

zie Threis.

 

FD

Treisignies

cf. Tresignie(s).

 

JG

Treitels

Particularité d’une famille. Drietals, ,,Trio » (de fils). Synon. : Triaen (Driën) et Dedry.

 

EV

Treize

 (NF liégeois). Pour Dauzat 578, surnom de percepteur d’un impôt (13e partie de la chose imposée), cf. Troisier; pourrait être aussi le surnom d’un des membres du conseil de justice appelé les tre(i)zes (à Metz notamment) FEW 13/2, 234b. E. Renard (BTD 26, 283) évoque aussi la possibilité d’un nom d’en­seigne, cf. 1789 «Au Treize États de l’Amé­rique», ce qui impliquerait un NF tardif.

 

JG

Treize

Treizons, Troison, Troisi(er), Troïzi: Fr. treize,

dial. treize en afl.: dertien. Vgl. D. Dreizehn(er).

Lid van een groep of gild van 13. Treizel, zie Tréselle.

 

FD

Trekels

Triekels, Treckels, Trickels: Mnl. trekel: pin

van eg of sleep. BerBN voor de maker van trekels.

1356 Aert Trekel, Bs. (PEENE1949); 1426

Heinricus Trekels de Welins (MULI).

 

FD

Trekels

Triekels, Trickels. 1356 «AertTrekel» Bruxelles; moy. néerl. trekel ‘cheville de herse’, surnom métonymique de fabricant de herses [FD].

 

JG

Trekker

Trecker: Mnl. trecker: die (een wapen) trekt,

baggerman, dief, die de wol over de kaarde trekt,

wolkammer. 1397 Boudein le Treckere, Ip. (BEELE).

 

FD

Trélachaud

Tré- (NF montois). Peut-être dérivé péjoratif en -ard/-aud du verbe w. (Namur, Charleroi) trèlacî, moy. fr. entrelacftiJierfEW 5, 179a, surnom de tresseur (de mannes en osier par ex.) ou à portée métaphorique.

 

JG

Trelcat

cf. Trécat?

 

JG

Trem(m)erie

Tremmery, Trémérie, -ic,  Detrem(m)erie,

Trameri: PlN Trémery (Moselle), Tramery

(Marne), La Tramerie in Busnes en Robecq (PdC), Tremmerie in Mkr. 1224 Balduinus de Trameries, Mkr. (DEBR. 1980); 1249 Rogerius de Trammeries; 1490 Jan de la Tramerie, Mkr. (DF XV); 1673 Joos Tremmerij, Ktr. (KW). Zie ook Tramet.

 

FD

Tréma

ult.Trémeau: Wellicht < Ofr? tremeler: frauderen, knoeien, bedriegen. BN. 136 e. Ancel Tremaus, Laon (MORLET).

 

FD

Trémault

Tremault. Pourrait se rattacher à l’anc. fr. tremeler, w. trèmèler ‘tricher, trom­per’ FEW 6/2, 162b, comme surnom de tricheur (Dauzat 577).

 

JG

tremble

N. d’arbre. Dialecte : Tran ou Treyane. Collectif : Tremblate. Dialecte : Tranoy. Proven. Varian­tes : Tran-, Trembl-, Trén-, Tren–aye, -et, -oy(e). Du Tran(n)–ois, -oit.

 

EV

Tremblez

Tremblé, Tremblay; Trembloy, w. nam. Tremblwè. 1176 « Franco de Trembloit», 1267 «Lambins de Trembloit» CartOrval, 1611 «Simon de Tremblois» DénFlorenville; nom d’origine : Trembloit, équivalent de fr. tremblote.

 

JG

Trembloy

Tremblay, -é, -ez,Trombloy: Verspreide Fr. PlN Tremblay en Tremblois < Lat. tremuletum: plaats waar ratelpopulieren, espen groeien. 1388 Pierre du Trambloy; 1383 Guy du Trembloy = du Tremblay (MARCHAL). Trembloit bij Orval (LX): 1267 Lambins de Trembloit, Orval (CAO).

 

FD

Tremea

It. FN (PDB)? Of Naams voor Trémeau, zie

Trémault.

 

FD

Tremerie

Trémerie, Trémérie, Tremmerie, Tremmery. 1224 «Balduinus de Trameries» Mouscron; nom d’un fief, d’une seigneurie à Mouscron; cf. aussi Detremmerie.

 

JG

Trémer–ie

-y. Profess. Tramerie, ,,Atelier de tissage ».

 

EV

Trémiseau

Tré-, Trémiseaut, -eaux. Probabl. dérivé (non attesté par la lexicographie) de moy. fr. tremir ‘trembler’ FEW 13/2, 238a.

 

JG

Tremiseau(t)

-eaux,Trémiseau(t), -eaux: Wsch.

vervorming van Trensaux, Trentesaux.

 

FD

Tremont

Trémont (NF fréquent au G.D. Lux.). Nom d’origine: p.-ë. Traimont, à Witry (Lx) ou Trémont (Meuse).

 

JG

Trémont

Tremont: PlN Trémont (Maine-et-Loire, Orne, Meuse) en in Noyales (Aisne). 1349 Maroie Tremont, Dk. (TdT).

 

FD

Tremouroux

Trémouroux, w. nam. Trimourou. 1289 «Clemenche de Tremonrous [= -ou-rous?]», 1294 «Jehans Mallars de Tremourues» CensNamur, 1449 «Gilot de Tremouroux» Fra-nière, 1795 «Pierre Tremouroux» Bourg-Namur; nom d’origine : Tremouroux, à Franière (Nr).

 

JG

Trémouroux

Proven. Dép. Franière. ,,(Ou)tre marais ». (Dialecte).

 

EV

Trémouroux

Tremouroux: PlN Tremouroux in Franière (N). 1449 Gilot de Tremouroux, Franière (J.G.).

 

FD

Trempent

Proven. Trimpont (Dép. Everbecq et Papignies).

 

EV

Trempon(t)

zie van Trimpon(d)t.

 

FD

Trempont

Trempon, cf. Trimpont.

 

JG

Trempst, den

zie (den) Temst.

 

FD

Trenchant

cf. Tranchant.

 

JG

Trenchant

V. Tranchant.

 

EV

Trenchant

zie Tranchant.

 

FD

Trenchon

Proven. Dép. Esplechin.

 

EV

Trenet

Patr. Wellicht dim. van Germ. tragin-naam, zoals Traginardus (MORLET I). 1327 Jehan Trenet, Chauny (MORLET). – 2. Metathesis van Ternet.-

 

FD

Tren–et

-oye. V. Tremble.

 

EV

Trenkel

D. Tränkle, dim. van Trank. BN voor een drinkebroer.

 

FD

Trenker

Car. mor. (Dialecte). ,,Trin-queur, buveur ».

 

EV

Trenoye

Detrenoye: PlN Trenoy in Itter (WB), St-Denis (N). 1440 Jan Trenoit, Ktr. (BAELDE); 1572 Lucas de Tresnoit, Pamele (V.BUTS.). Zie ook De Trannoy.

 

FD

Trenoye

Nom d’origine: Trenoy, à Ittre (BrW).

 

JG

Trensaert

zie Trancart.

 

FD

Trenson

cf. Transon.

 

JG

Trenson

zie Tranchon.

 

FD

Trent(e)ler

Trinteler: BN D. Trendler, Ndl. drentelaar: treuzelaar.

 

FD

Trentecuisse

 (NF attesté à Sovet-Ciney, mais aussi en Meurthe-et-M.). 1748 «Gille Trente cuisse» Nandrin; p.-ê. de fr. trente cuisses (sans -s dans le NF), surnom obscène ou railleur, mais les mentions anciennes lorraines de ce NF à Metz plaident pour une autre explication: 1269 «la maison Girardin Trai-cuisse» = 1281 «la femme Gerardin Trai-coixe» BannrollenMetz, à savoir un composé rtrois cuissesn ou bien même rtire cuissen, cf. DictPatRom II.2. (article à paraître). – Comp., cependant avec le nombre trente (comme nombre magique?), 1341 «la femme Trente ans» Mons (BTD 16, 250), 1502 «Jehan de Haspre dit Trente et ung [nom d’un jeu de cartes?]» AidesHainaut.

 

JG

Trentecuisse

BN Trente cuisses: 30 billen?

 

FD

Trenteler

Trinteler. Surnom: cf. néerl. drente-laar ‘flâneur, traînard’ ou bien var. de Tinteler, avec r épenthétique [FD].

 

JG

Trentels

Wellicht D. FN Trendel, Tri(e)ndel: drentelaar, treuzelaar (GOTTSCHALD). Of Mnl., Ndd. trendel: schijf, pannenkoek, eierkoek.

 

FD

Trentesaux

-seau(x), -saus,Tran(te)saux: Trente sous: dertig schellingen. Vgl. Fr. Trentelivres, D. Dreifiigmark. 1443 Lotart Trentesolz, Dk. (TTT); 1556 Thomas Trentesolz, Ktr. (KW).

 

FD

Trentesaux

Trenteseau, Trentcseaux (NF tour-naisien). Probabl. surnom: w., pic. trinte sôs ‘trente sols’ (Legros, BTD 27, 134).

 

JG

Trenteseaux

Proven. N. de terre, identifiée par la redevance du te­nancier. Trente seaux (par an).

 

EV

Trentin

Afl. van Fr. trente: dertig. Vgl. Trantes. 1408 1408 Fierin Trentin, Ninove (VANGASSEN).

 

FD

Trépagne

Tre-. NF attesté au 17e s. dans les Yvelines et dans la Somme (GeneaNet), cf. ensuite 1733 «Pierre Trépagne», 1768 «Jean-Joseph Trepaigne» BourgNamur; nom d’ori­gine : la Trépagne, NL non habité à Gratibus (Somme).

 

JG

Trépagne

Trepagne, Trépant, Trepant: BN voor een lawaai- of ruziemaker < Ofr. trepignier: lawaai maken; trepaignon: gekrakeel, lawaai.

 

FD

Trépant

Tre-. NF attesté dans le Nord (Trépan, 1680) et la Somme (Trépant, 1731) (Genea­Net) ; surnom métonymique (par ex. de méde­cin chirurgien), du moy. fr. (d’origine proven­çale, dp. 1490) trespan, trépan ‘instrument chirurgical en forme de tarière, avec lequel on perce les os’, mais aussi ‘vilbrequin’, outil de tailleur de pierre, de serrurier, etc. FEW 13,

246b-247a, avec -t final analogique; ou bien part, présent de l’anc. fr. treper ‘frapper du pied en signe de joie ou d’impatience, sauter, danser’ , mais aussi ‘fouler aux pieds’ [e.a. à Perwez] (BrW), ‘trépigner, marcher lourde­ment, etc.’FEW 17, 364b.

 

JG

Trepman

zie Trapmann.

 

FD

Trescher

zie Drescher.

 

FD

Tresegnie

Treseignies, Treseni, Trésignie, Tresignie, Trésignies, Tresinie, Treisignies, Trézegnies, Trezegnies, Trezenies, Tresnie, etc. 1286 «Symons de Trasegnies» Cart-Binche, 1502 «Maroie de Trasegnies», 1703 «Nicolas Tresegnies», 1727 « Gaspart Traisse-gnie» BourgNamur; nom d’origine: Traze-gnies (Ht).

 

JG

Trésegnie

Treseignies, zie De Trazegnies.

 

FD

Treselle

Tréselle. 1256 «feme Jehan Trezella», 1268 «Jehans Trezele», 1285 «Jakes de Trezele» NécrArras, 1295-1302 «Wibers de Trezele» ImpôtArtois; soit surnom: anc. fr. tresel ‘subdivision d’une once’, ‘sorte de ton­neau’ [FD], soit nom d’origine, ainsi Trézelles (Allier).

 

JG

Tréselle

Tréselle, Treizel: 1. Ofr. tresel: onderdeel van een ons; soort ton. BerBN. 1256 feme Jehan Trezella; 1268 Jehans Trezele; 1344 Margot Trezelle, Atrecht (NCJ); 1606 Carolus Trezel, Cysoing (CAC). – 2. PlN Trézelles (Allier). 1285 Jakes de Trezele, Atrecht (NCJ); 1298 Johanne de Trezele, Bg. (VERKEST).

 

FD

Tréseni

Trésignie(s),Trésini(e),Tresnie,Tresonie, zie De Trazegnies.

 

FD

Trésignies

Proven. Trazegnies (Loc). Variantes: Trézenies.

 

EV

Tresnie

cf. Trésignie(s), etc.

 

JG

Trespeuch

Trespure: PlN in Saint-Chamant (Corrèze): drie heuveltjes (DAUZAT), drie putten (DNF).

 

FD

Trespure

NF d’origine incertaine, p.-ê. à lire très pure, comme nom d’enfant trouvé? Pour le composé, comp. 1449 «Jehan le Tresdoulx» AidesNamur.

 

JG

Tresseniers

zie De Trazegnies.

 

FD

Tresy

PlN Treuzy (Seine-et-Marne)? Of < Trésini?

 

FD

Treude

zie Trude.

 

FD

Treuen

zie Truye.

 

FD

Treunen

zie Troonen.

 

FD

Treus, van

zie Detroye.

 

FD

Treut(t)ens

V. TRUD.

 

EV

Treut(t)ens

zie Truttens.

 

FD

Treutenaere

FN in FV. Afl. van Wvl. treutelen: treuzelen, traag werken. BN.

 

FD

Treutens

Treuttens, cf. Truttens.

 

JG

Trêve

Proven. 1. Trêves (Loc. allem.). — 2. De Rêves (Loc). Nos 79, 209.

 

EV

Trêve

Trêve, etc. Nom d’origine: Trêves (Rhénanie-Palatinat).

 

JG

Treve(s)

Trêve, Trêve, Trêve, Trives, Tri(e)f, de Trif(t), de Trèfle. PlN Trêve < Lat. trivium: driesprong. Vgl. Dutrève (DNF). – 2. PlN Trêves, Fr. naam van Trier (RP). De Trèfle is hypercorrect.

 

FD

Trevels

zie Tribel(s).

 

FD

Tréville

Treville: PlN (Aude).

 

FD

Trevis

Trévis. NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse, attesté à Philippeville depuis 1788 (Genea­Net), sans doute en provenance de France (Ar-dèche, Hte-Loire, etc.).

 

JG

Trévis

Proven. 1. V. tre-. — 2. Tré-vise (Loc. ital.).

 

EV

Trexler

zie Drechsel.

 

FD

Trey, de

zie Detrey.

 

FD

Treye

zie Trei(s).

 

FD

Treze(g)nies

zie De Trazegnies.

 

FD

Trézegnies

Treze(g)nies, cf. Trésignie(s), etc.

 

JG

Trézenies

V. Trésignies.

 

EV

Trézeux

NF attesté dans l’Aisne et les Ardennes au 18e s. (GeneaNet), à rapprocher probabl. de anc., moy. fr. tresel ‘fraction de l’once’, etc. ou de fr. (rég.) tresel, -eau ‘tas de 13 gerbes’, etc. (ou sens voisin) FEW 13/2, 235a.

 

JG

Trgo

zie Trigaut.

 

FD

tri

trixhe, trieu. ,,Terrain en friche » (Flam. : Driesch). Diminu­tifs : Tri- -quet, -cot, Trichaux, Trillet, Trigault et avec second diminutif : Trigalet. Proven. Vari­antes : De- -try ,-trixhe, Du-trieu(x). -Tri(c)quet, Tricot(é), Triau, Trig- -o, -aux, -au(l)t, -alet, -alez. Composés Tri- -court,

-coutre,    ,,Ferme-,    Culture-    -du

Tri ».

EV

Triaen

V. Treitels.

 

EV

Triaen

zie Truwant.

 

FD

Triaille

NF hennuyer d’origine obscure, à rapprocher du suivant?

 

JG

Trial

Triau. NF attesté à Mourcourt dès 1657 (GeneaNet), sans doute d’origine toponymi-que, cf. par ex. Triaut, à Arc-Ainières (Ht) [en France, les NL Trial sont plutôt du sud-est (Gard, Hérault)]; Morlct 938 propose ‘tas de gerbes’ comme explication de ces NF.

 

JG

Trial

Triau: Stel schoven (DNF)? PlN Triaut in Arc-Ainières (H).

 

FD

Triangle

Fr. triangle, avec nombreux sens dérivés FEW 13/2,250.

 

JG

Triangle

Triangel: Fr. triangle: driehoek. PlN (Seine-et-Marne), in Killem (FV) en Mkr. (H) (DF XV).

 

FD

Triau

cf. Trial.

 

JG

Triau

zie Trial.

 

FD

Tribak

D.PlNTribach?

 

FD

Tribeche

En supposant une finale originelle -é(e), p.-ê. nom d’origine: Tripsée, à Meux (Nr), cf. 1289 « Williames de Goey c’on dist de Tribecees», «Godefrois de Tribechees» CensNamur.

 

JG

Tribeche

FN uit de Maghreb (PDB).

 

FD

Tribel

au génitif: Tribels, Triebels. 1296-1302 «Robin Tribel/Trible» ImpôtArtois, 1398 « Calle Tribels » Egem (Tielt) ; surnom qui peut être d’origine fr. : anc. fr. trible ‘fourche à trois dents’ ou moy. néerl. tribbelen ‘trottiner’ ou tribbel ‘sonnerie de trois cloches en accord’ [FD].

 

JG

Tribel

ou Beautrix, ,,Beau tri ».

 

EV

Tribel

V. tri.

 

EV

Tribel(s)

Triebels, Trevels: Ofr. trible, treble: (muziek) in drie stemmen > Wvl. trebbel, tribbel: gelui van drie klokken. 1796 Robin Tribel, Robin Trible, Kales (GYSS. 1963); 1398 Calle Tribels, Egem; 1382 Heinric Tribele, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD

Tribolet

cf. Triboulet.

 

JG

Tribolet

Proven.   Tribouillet   (Dép. Liège).

 

EV

Tribou

Tribout, Triboux. 1279-80 «Theris Tribous» RegTournai, 1286 « Jehan Triboul» = «Jehans Tribous» CartBinche, 1296-1302 «Je-hans Tribous» ImpôtArtois, 1326 «Triboul», 1327 «Juliette fille le dit Triboul», 1327-28 «Tribouls» ComptesMons; surnom: anc. fr. tribal, moy. fr. tribou ‘trouble, agitation’, déverbal de l’anc. fr. tribouler ‘troubler’, au fig. ‘tourmenter’ FEW 13/2, 252b (cf. Dauzat 577). – Cf. aussi 1597-98 «Adrien de Prisée tribouleur des cloches» ComptesNivelles, (cf. Tribel), ainsi que 1289 «Maguins Triboudaine» CensNamur.

Dérivés: Triboulois, Tribouilloy. – Tri-bouillier. Cf. moy. fr. triboullier, syn. de triboleor, m. ‘celui tient de mauvaises assem­blées’ Gdf 8, 70. – Cf. aussi 1267 «Tribullart» CensHerchies, 1444 «Leuren le bouvier Tri-boulart» AidesNamur. – 1289 «Jehans Tribou-liaus» CensNamur.

 

JG

Tribouillier

Tribouilloy, Triboulois. Afl. van Ofr. triboler: kwellen, pijnigen. BN voor een twistzoeker. Vgl. Tribout. 1246 Perron Treboullart, Comp. (MORLET). – 2. Ook klokkenspeler.

 

FD

Triboulet

Tribolet. 1272 «lohannes Triboleth» PolyptVillers, 1289 «Jehans Triboles» = «Jehans Triboules» CensNamur, cf. aussi 1280 «Maria Tribolette» PolyptLiège; Triboulet était le nom du bouffon royal de Louis XII, cf. FEW 13/2, 25Ib, d’où moy. fr. triboulel ‘fou, bouffon’.

 

JG

Tribout

-ou(x), -oul(t), Trybou, Tribot, Trybus, Tribo(u)let. Ofr. tribol: pijniging, kwelling, tegenspoed. Vgl. Tribouillier. 1350 Johannis Tribolet, Heks (SIX IV); 146 e. Jaquet, St-Thibaut (MORLET); 1385 Christiani Aleydis Tribulets, Tg. (TYTGAT); 1394 Mehault Triboulle, Dk. (TdT). –2. Pair. Germ. boud-naam. Vgl. 959 Trudboldus, Cent (LIND.); Trisboldus (MORLET). 1327 quant Tribouls et se femme furent mort, Bergen (PIERARD); 1341 Willaume Triboul, Bergen (CCHt); 1368-75 Johan Tribout, At. (CHA 60).

 

FD

Tricart

Tricat, Trécat, Trecat, Trichard: Ofr. trichard, tricat, Pic. tricard: Fr. tricheur, Ndl. bedrieger, valsspeler. 130 e. Huars Tricart, Laon (MORLET); ± 1300 Jehans Tricard, Artesie (BOUGARD); 1358 Jehans Trichars, Bergen (CSWII); 1392 Ysabel Trikart,Dk.(TdT).

 

FD

Tricart

Tricat. 1272 «Alardi Tricart» Polypt­Villers, 1280-81 « Theris Tricars» RegTournai, 1286 «Gilles Trikars» CartBinche, 1289 «Ri-nechons Tricars» CensNamur, 1365 «Piere Trichait tellier», «Jehan Trichart le vielle tel-lier» TailleMons, 1369 «Jehans Trikars», 1514 «Pierars Trikart» Ladeuze; surnom: forme pic. de trichard, dérivé péjoratif du v. tricher ‘tromper, ruser’, cf. anc. fr. tricat (adj.) ‘trompeur, fourbe’.

 

JG

Trice

Vertryce: Metr. Korte vorm van VN Béatrice. Ver Tryce: vrouw Trice. ± 1300 Trisse Wagelins; Trice Mouse, Artesie (BOUGARD); 1298 Boid vrou Trisen, Kales (GYSS. 1963); 1336 Petrus dictus voren Trisen, Lv. (HM).

 

FD

Trich(t)veldt, van

PlN. B.v. Trichterfeldt in Veldwezelt(L)(ZLP).

 

FD

Trichan

Surnom : fr. trichant, comp. le précé­dent.

 

JG

Trichard

zie Tricart.

 

FD

Trichet

zie Triquet.

 

FD

Trichot

Nom d’origine: Trichot, e.a. à Ransart (Ht), dérivé de w. topon. tri(che). Comp.: s.d, «Walteri Trichet» ObitHuy, 1303-7 «Alissan-dre Trichet» PolyptSalzinnes.

 

JG

Trichot

zie Tricot.

 

FD

Tricht, van

van Trigt. PlN. Korte en oude vorm van Maastricht (NL).+1300 Johan van Trigt van den Meie es loet der heren van Senter Vose van Trigt (OGO); 1356 Willems van Tricht, Bs. (PEENE 1949); 1379 Kerstiaen van Triecht, Diest (HB 368). – 2. PlN Tricht (G) of Utrecht (U).

 

FD

Trické

Tricke, zie Triquet.

 

FD

Trickels

cf. Trekels.

 

JG

Trickels

V. Triekels.

 

EV

Trickels

zie Trekels.

 

FD

Tricknot

cf. Tricnot.

 

JG

Tricmont

cf. Tricnon(t).

 

JG

Tricn-

Triquen-. Thème anthropon. tiré de l’anc. fr. trique ‘bâton’ ou bien d’un hypocor. de Henry ou de Thierry, cf. Tricot, Tri(c)quet. » Tricnaux, -iaux, Tricqueneaux, -aux, Tri-queneaux. Dimin. en -en-eau. – Tricnon, -ont, Triquenon, Tricmont. Dimin. en -en-on. Tricnot, Tricknot. Dimin. en -en-ot, cf. aussi w. liég. trik’noter ‘trottiner’.

 

JG

Tricn(i)aux

Tricnon(t), Tric(k)not, zie Triqueneaux.

 

FD

Trico(t)

Tricot(t)et, Tricoté, Trichot: Ofr. tricot: stok, dim. van trique < estrique < Mnl. striker: strijkstok. BerBN van de strijker, koren- of lakenmeter. Vgl. Triquet. ±1300 Trikot, Croisilles (BOUGARD); 1315 Pieres Trichos, Dk. (TdT); 1333 Jakemart Trikotin, Bergen (PIERARD); 1335 Jehans Triquoz (MORLET).

 

FD

Tricot

Trico; Tricout, Tricoux. 1229-30 «Tricos del Postic» ChirTournai, 1264 «JehansTricos» NécrArras, 1286 «Tiens Tricos», «Andrius et Tricos», «H feme Ansel Tricoul» CartMons, 1597-98 «Guillaume Trico/Triquo», 1608-9 «Englebert Trico» ComptesNivelles, 1780 «Jean Tricot» Charleroi; peut-être simple dimin. en -ot de l’anc. fr. trique ‘bâton’ FEW 17, 258, mais sa fonction de premier nom (en 1229-30) et l’existence de plusieurs dérivés peuvent inviter à y voir un nom personnel, p.-ê. un hypocor. de Henry (comp. Dricot) ou de Thierry. – Peut-être forme fém. : Tricolle. Comp. 1286 «li feme Ansel Tricoul» Cart­Mons.

w. Dérivés:   Tricoté, -et, Tricottet. – 1333 «Jakemart Trikotin» ComptesMons.

 

JG

Tricot

Tricourt,   Tricquet,   Tricus­pidal. V. tri.

 

EV

Tricourt

NF du Borinage, cf. 1696 «Marie-Thérèse Tricourt» Strépy-Bracquegnies, 1732 «Catherine Tricourt» Wasmes (FyS); probabl. NF lorrain d’origine toponymique, ainsi Létri-court, cant. de Nomeny (Meurthe-et-M.) ou Le Tricourt, hameau de Pulligny (Meurthe-et-M.).

 

JG

Tricout

-oux, -our(t): Afl. van trique; zie Triquet, Tricot?

 

FD

Tricout

Tricoux, cf. Trico(t)?

 

JG

Tricqueneaux

cf. Tricnaux.

 

JG

Tricqueneaux

zie Triqueneaux.

 

FD

Tricquet

cf. Triquet.

 

JG

Tricquet

zie Triquet.

 

FD

Tricuspidal

,,Hôpital   du Trixhe ».

 

EV

Trido

Tridot. NF attesté à Tihange en 1741, p.-ê. en provenance du Jura et du Sud de la France (GeneaNet); sans doute surnom, d’après dauph., aveyr. trido ‘grive draine’ FEW 13/2, 303b.

 

JG

Tridy

Peut-être, avec graphie archaïsante en -y, de fr. tridi, 3e jour de la décade du calendrier républicain, donné à un enfant trouvé ce jour [MH].

 

JG

Triebels

Zie Tribel(s). – 2. D. FN Triebel, ontrond < Trübel: Traubel: druifje. Huisnaam.

 

FD

Trief

zie Trêves.

 

FD

Triekels

Car. mor.  Treekhals (Dia- » lecte), ,,H. rusé, farceur ». Suffixe

-hais. N° 280. Trienekens. Matronyme. ,,Fils de la

petite Catherine ».

 

EV

Triekels

cf. Trekels.

 

JG

Triekels

zie Trekels.

 

FD

Triel, van

zie van Driel.

 

FD

Trielles

Wsch. var. van Treilles.

 

FD

Triempont, (van)

-Trien-, zie van Trimpondt.

 

FD

Trienekens

Metr. Dim. van Triene < Catharina.

 

FD

Triepels

Zie Tripels.

 

FD

Trier, (van)

Thrier. PlN Trier (RP). 1373 Casin van Trieren, Ip. (BEELE). – 2. PlN in Poppel (A). 1340 Henricus de Trire, Tnh. (VERB.); 1411 Lambrecht van Trière, Aw. (ANP).

 

FD

Trierweiler

PlN (RP).

 

FD

Tries

 (NF assez rare de la vallée mosane). Peut-être forme de w. topon. tri(eu), cf. 13e s. «Gi-les des Triés» DocLens, 1286 «au tries Tieri» CartLessines. Cf. aussi Trieu (ci-dessous).

 

JG

Tries

Proven. Dép. Attre.

 

EV

Tries(t)

Trist(e), van (der) Triest, Vert(h)riest, DeTriest: Fréquente PlN (ter) Triest, Driest: onbebouwd land. 1267 Gilles del Triest (DEBR. 1980); 1278 Barnard van der Triest, Cent (CG); 1377 Jhan van der Triest; 1439 van zinen goede ter Triest in Rechem; 1382 Willemme van der Triest, Wielsbeke (DEBR. 1970); 1387 Jan van der Triest…

van zinen goede ter Triest, Ktr. (LIND. 1940).

 

FD

Triest   

Proven.  Dép. Assenede, Moorsel, etc. Trieu. V. Tri.

 

EV

Triest

Trist. 1267 «Gilles del Triest» Chartes-Flandre, 1608-9 «Trist» ComptesNivelles; nom d’origine: Triest, dépend, ou fief à Rek-kem, Assenede, etc.

 

JG

Trieu

Triêu. Nom d’origine: fr. régional trieu, w. tri, tri, etc. ‘terre en friche’, appellatif topon. fréquent en Wallonie, cf. Dutrieu et Tries.

 

JG

Trif(f)aux

Triffau(l)t, zie Truffaut.

 

FD

Trif(f)–aux

-et. Proven. Treu- -fau

ou   -fay,   ,,Trois  hêtres ».   Synon. :

Truffaux.

 

EV

Trif(f)oy

V. Tréfois. Triffin.  Proven.  Treu faing,  ,,Trois

fagnes ».

 

EV

Trif(t), (de)

zie Trêves.

 

FD

Triffaux

Triffaut, Trifaux, Triffoux, cf. Truf-faut.

 

JG

Triffet

Dim. van Triffaut. Trif(f)in,zieTruffïn.

 

FD

Triffet

Var. de Triffin (avec dénasalisation) ou de Triffoy.

 

JG

Triffin

Trifm, cf. Truffin.

 

JG

Triffois

-oy, zie Tréfois.

 

FD

Triffoux

cf. Triffaux, Truffaut.

 

JG

Triffoux

zie Truffaut.

 

FD

Triffoy

w. nam. Trifwè, Trifoy, Triffois, Trcfois, Tréfois. 1602-3 «l’héritage Simon de Tréfoy» TerriersNamur, 1602-3 « Bartholomé Trifoy» TerriersNamur = 1607 «Bartholomé de Triffoy» BourgNamur, 1791 «Henry Joseph Trifoy (orig. de Serinchamps)» BourgLiège; nom d’origine: Triffoy, Trifoy, w. trifwè, e.a. à Marchin, Vierset-Barse (Lg) et à Roy (Lx).

 

JG

Trig-

-alet, -alez, -au(l)t, -aux, -o,Trillet. V. tri.

 

EV

Trigalet

Trigalez, Trigallez. 1286 «Jehans Trigalés» CartLessines, cf. aussi 1315 «Caterine Trigale» NécrArras; surnom à portée morale, cf. anc. fr. Irigaler ‘mener une vie de débauche’, anc. pic. trigale ‘objet de moqueries’, moy. fr. trigal ‘ébats amoureux’ FEW 17, 474b.

 

JG

Trigant

Aphérèse de Wattrigant ?

 

JG

Trigaut

-aux, Tr(i)go, Trigal(l)et, -ez. Ofr. trigaud:  onvrije. – 2. Mfr. trigaud < Mhd. triegolf: bedrieger > Ofr. trigaler: losbandig leven. 1229 Wautiers Trigaus; 1315 Caterine Trigale, Atrecht

(NCJ); 1292 Estievenes Trigaut, Dk. (TdT). De vormen op -et, -ez zijn dim.

 

FD

Trigaut

Trigaux. 1229 «Wautiers Trigaus» NécrArras, 1299 «Jakemon Trigaut», 1319 «Jakemes Trigaus» ChirToumai, 1496 «Jehan Trigault» AidesHainaut, 1638 «Jacques Tri-gau» BourgNamur; surnom: moy. fr. trigaud ‘qui n’est pas franc, intrigant’, ‘homme qui cause du trouble’ FEW 17, 362a.

 

JG

Trignon

Diffiiclement d’anc. occ. trignon ‘caril­lon’ FEW 13/2, 285b; plutôt var. de Trinon.

 

JG

Trignon

zie Trinon.

 

FD

Trigt, van

zie van Tricht.

 

FD

Trihou

zie Tréhout.

 

FD

Trillet

Dim. van Fr. trille, treille: tralie. Zie Treille(s).

 

FD

Trillet

NF de la région de Verviers, attesté à Olne depuis 1701 (GeneaNet); p.-ê. dérivé de w. liég. iriyî ‘tresser la paille; entrelacer (branches)’ FEW 13/2, 266a comme surnom d’ouvrier, plutôt que dérivé de trille, var. rég. de fr. treille de la vigne (Morlet 938).

 

JG

Trilling

Trillen(s): Wellicht D. Drilling: drieling; een derde? 1135 Heinr. Drilinc, Keulen (BRECH.). Maar de uitgang -en(s), -ing doet aan een Patr. denken. Vgl. 146 e. Heyne Trilleke, Hb. (NN).

 

FD

Trimborn

PlN in de Eifel.

 

FD

Trimbos

Wsch. reïnterpretatie van Trybus, Tribout,

met epenthetische nasaal.

 

FD

Trimmel

Trimpel: Ontrond < D. Trilmmle, dim. van

Mhd. trum: korte houtklomp. BN voor een

lomperd (BRECH.).

 

FD

Trimpe

Met epenthetische nasaal < Mnl. trippe:

muil met houten zool. Vgl. Muyle. BerBN. 1276

Joh. Trimpe = 1278 Tripe, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Trimpeneers

zie Trompenaars.

 

FD

Trimpon(d)t, (van)

(van) Trienpont, (van) Triempont, van Trimponte, (van) Trempent, Trempon, Trampont: PlN 1228 Thiripont, Everbeek (OV); 1275 Terinpont, 1364 Tripont, 1373 Trimpont,

Papignies (H). Let op de epenthetische nasaal.

1275 H oir Jehan de Terinpont, Papignies; 1275 Gillot de Terinpont, Elzele; 1366 Agnes de Tyripont, Everbeek (LvA 1994,203-8); 1374 Joes van Trimpont, Gb. (SCHR.).

 

FD

Trimpont

Triempont, Trien-, Trempont, -on, Trampont. 1356-58 «Colars de Trimpont», «Jehans de Trimpont d’Évrebeque, demorant à Ath» PolyptAth; nom d’origine: Trimpont, à Éverbecq et Papignies; cf. aussi Van Trimpont.

 

JG

Trina(ux)

Metr. Korte vorm van Catherinaux, dim. van VN Catherine. – 2. PlN Trinal in Beffe (LX). 1487 Jehan de Tryna, Fronville (J.G.).

 

FD

Trinaux

Peut-être nom d’origine: Trinal, w. Trînâ, à Beffe (Lx), cf. 1487 «Jehan de Tryna», 1595 «Jehan de Trinart», 1600 «Marie Trina» Fronville; ou bien aphérèse de *Catherinau(x), attesté dans l’ouest de la France.

 

JG

Trinca

-co, zie Trinquart.

 

FD

Trinder

E. FN < Oe. trendan: rollen, wentelen. BerN van een vlechter? 1275 Hugo le Trinder, Norfolk (REANEY).

 

FD

Trine

-es: Metr. Korte vorm van Catherine. 1481 Thiri le Bollengier et Trine sa femme, Bastenaken(J.G.).

 

FD

Trine

Trines. 1481 «Thiri le Bollengier et Trine sa femme» JusticeBastogne, 1639 «Trine fille Mathieu Pacqueau» La Gleize; aphérèse de Catherine, cf. aussi Trinon.

 

JG

Trine(s)

1.   Proven.   De   Rhisnes (Loc.).  Nos  79,   209.   —   2.  V. TRUD (Tron).

 

EV

Trinel(l),

Trinez, -es: Metr. Verkort < Catharinel, -et, dim. van VN Catharina.

 

FD

Triniane

NF gaumais, d’origine luxembour­geoise (où il alterne avec Tringean et Trinjean).

 

JG

Trinidad

Trinité: PlN, eiland in de Antillen. Trinité is de Fr. vertaling. Maar Trinité kan al een oude BN zijn: drievuldigheid. Ook naam van een klooster en broederschap in Atrecht: 1291 Amions Trenité, Atrecht (NCJ).

 

FD

Trink

D. BN voor een drinker.

 

FD

Trinko

zie Trinquart.

 

FD

Trinon

Aphérèse de Catherinon, cf. Trine.

 

JG

Trinon

Trignon: Metr. Vleivorm van VN Catherine.

 

FD

Trinon

V. TRUD (Tron).

 

EV

Trinquart

Pour Dauzat 578, surnom de joueur d’après l’ancien jeu de trinc; plutôt dérivé péjoratif en -art de moy. fr., pic. trinquer ‘boire’, surnom d’ivrogne ou de joyeux buveur.

 

JG

Trinquart

Trinca, Trinquet, Trinco, Trinko: Var. van resp. Tricart, Triquet, Trico(t), met n-epenthesis.

Trinquet kan evtl. PlN Trinquet in Rumes (H)

zijn.

 

FD

Trinquet

Nom d’origine: Trinquet, à Rumes (Ht); éventuellement aussi, pic. trinquet ‘tranchet, outil de cordonnier’ (Hécart 467) [MH], comme surnom métonymique d’ouvrier du cuir.

 

JG

Trinson

Zie Tranchon.

 

FD

Trinteler

cf. Trenteler.

 

JG

Trinteler

zie Trenteler.

 

FD

Trinval

Nom d’origine: Trinval, à Erneuville (Lx).

 

JG

Trinval

PlN in Erneuville (LX).

 

FD

Trio

Try(h)o, Trijho: Patr. Samentrekking van Thiriot;

vgl. Trion.

 

FD

Trioen

Contraction de T(h)irion, cf. 1302 «Tri­ons Baulins» LoiTournai, avec flamandisation -ion > -ioen [FD].

 

JG

Triolet

Anc. fr. triolet ‘sorte de danse’ FEW 13/2, 295a, surnom de baladin ou de danseur.

 

JG

Triolet

Naam van een dans; BN voor een danser.

1360 Goesin Trioel, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Triomphe

De fr. triomphe, soit comme surnom abstrait (de motivation à déterminer), soit comme surnom de joueur de cartes, bien attes­té en Wallonie FEW 13/2, 310b.

 

JG

Trion

Trioen, Tryhoen: Patr. samentrekking van

Tirion. 1374 Claus Trioens, Gb. (SCHR.); 1639 Jan

Trioen, Wulvergem (DUV.).

 

FD

Trion(e)

Proven. Drion (Dép. Sart-St-Laurent). N08 79, 209.

 

EV

Trioux

Var. régionale de Trieu, fr. tri(eu)!

 

JG

Trioux

Var. van Trieu of Trihou?

 

FD

Tripa

zie Trippaerts.

 

FD

Tripagne

cf. Trépagne.

 

JG

Tripels

Triepels: BN voor iemand die trippelt. 1409

Gillis Tripelare, Bg. (SIOEN); 1703 Nijs Tripels,

Bilzen(SCHOE.). Tripet: i. Dim. van Ofr. tripe: ingewand, darmen van

geslachte dieren, pens. BerBN voor een

trijpverkoper. – 2. Dim. van Ofr. tripe: trijp,

fluweelachtig weefsel. BerBN. 1254 Jacobus

Tripet, Laon (MORLET); 1206 Gile Tripete,

Atrecht (NCJ). – 3. PlN Tripet in Hem (Nord). –

4. Patr.? 1205 Pasque et Tripete, Atrecht (NCJ).

Vgl. D. Tripp < Trudbert (BRECH.).

 

FD

Tripet

1254 «Jacobus Tripet» Laon, 1289 «Rasins Tripes» CensNamur, 1363 «Jehans Tripes», 1363-64 «Simon Tripet», 1417 «Pierart Tripet» PolyptAth; probabl. dérivé en -et de l’anc. fr. friper ‘frapper avec les pieds, sauter, danser’ FEW 17, 364-7. À noter cepen­dant anc., moy. fr. tripel, trippet, m., sorte de gobelet Gdf 8, 77 [MH]. – Au fém.: 1206 «Gile Tripete» NécrArras, 1280-81 «Jehans Tripette» RegTournai.

« Probabl. doubles dérivés en -el-et, -el-of. Triplet; Triplot,

 

JG

Triplet

Triplot: Dim. van Tripe; zie Tripet.

 

FD

Tripn(e)aux

Samentrekking van Triponeau, var. van Fr. FN Triponel, dim. van Tripon: trippelaar, trappelaar, springer, danser (DNF).

 

FD

Tripnaux

Tripneaux. Peut-être forme contrac­tée de *tripeneau ou *triponneau, apparem­ment non attestés FEW 17, 364-7, du même thème que les précédents. Comp. aussi Trique-naux, -eaux, etc., dont ce pourrait être des variantes.

 

JG

Trippaer(t)s

Trippa(s), Tripa: Afl. van Ofr. triper: stampen, springen, dansen. 1261 Johannis filii Tripardi, Luik (AVB); 1356 van Jan Trippaerts wegen=Jan Tripparts weghen, Bs. (PEENE1949);

1375 Godin Trippar, Luik (SLLIV).

 

FD

Trippaers

Trippaerts. Forme néerl. (au génitif) de *Tripart, cf. 1250 «Tripars» Nivelles, 1261 «Johannis fïlii Tripardi» CartValBenoît, 1354 «Tripart» CartStHubert, 1597-98 «Piere Trip(p)art» ComptesNivelles, surnom dérivé en -art de l’anc. fr. triper ‘frapper avec les pieds, sauter, danser’ ; cf. Tripet, etc.

 

JG

Trippaerts 

1.   Car.   phys.   Tripper, ,,H. qui trottine ». — 2. V. TRUD

(Tru).

 

EV

Trippelsdorf

PlN in Sechtem (NRW).

 

FD

Trippier

BerN Fr. Tripier: trijpverkoper. 1253

Jakemes li Tripiers; 1345 Colin le Trippier,

Atrecht (NCJ).

 

FD

Trips

PlN in Geilenkirchen (NRW). 1664 Adamus

Christophorus de Trips, ex Neerlinter; Joannes

de Trips; 1672 Adolphus de Trips, Gulik (MUL

VI).

 

FD

Triquen(e)aux

Tricqueneaux, Tricn(i)aux, Triquenon, Tricnon(t), Tric(k)not: Dim. (op -inel/-ineau, -inon, -inot) van Trique. Zie Triquet, Tricot.

 

FD

Triquenaux

-eaux, Triquenon, cf. Tricn-, Triquen-.

 

JG

Triquet

1. V. tri. — 2. V. TRUD.

 

EV

Triquet

Tricquet, Trické, Tricke, Trichet: Dim. van Mfr. trique < estrique < Mnl. streke, strijc: het strijken, strijkstok. BerBN van de strijker, laken-of korenmeter. 1276 Maroie a le Trikete, Atrecht (NCJ); 1295 Robertus Triket, St-Q. (MORLET); 1366 Trikés = 1367). Triket, Quévy (CSWII).

 

FD

Triquet

Tricquet. 1524«Tricques», 1544 «Colla Tricket» DénStavelotMy; probabl. dérivé masc. de fr. trique ‘bâton’ FEW 17, 257b; comp. 1276 «Maroie a le Trikete» NécrArras.

 

JG

Triquoit

Metathesis van volksnaam Turquois: Turks(J.G.).

 

FD

Triquoit

Probabl. ethnique: âne. fr. turquois ‘(de) turc’, avec métathèse comme dans w. tric-wès(s)es, anc. fr. turcoises ‘tenailles’, comp. aussi 1606 «la fille de Johan Tricquoise dit délie Barbe Dor» BourgLiège; ou bien pic. tricots ‘crochet, agrafe’ (Hécart 465), surnom métonymique d’ouvrier [MH].

 

JG

Trisinie

zie De Trazegnies.

 

FD

Trisman

Trïtsman(s): Metr. Afl. van VN Béatrice, verkort Trisse/ Tritse. 1387 Willem Tritsman, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Trisman

Tritsman, au génitif: Tritsmans. 1387 «Willem Tritsman» Tirlemont; probabl. aphérèse de Beatris, -ice, avec le suffixe -man [FD].

 

JG

Trist

cf. Triest.

 

JG

Trist(e)

Zie Tries(t).

 

FD

Tristan(t)

Tristram, Tristrant, Trystram: Patr.VN Tristan uit de Brits-Keltische romans, bekend uit ‘Tristan en Isolde’. De var. Tristram was heel verspreid en is te verklaren door perseveratie van de anlaut-tr (zie ook Tram). 1280 Tristram Doudin; 1395 Trystram Hakelin; 1307 Gilles Tristram, Ip. (BEELE); 1398 Triestan Mahu, Marke; 1398 Tristan Joye, Moorsele (DEBR. 1979).

 

FD

Tristant

1241-42 «domini Pétri Tristan» = 1242-43 «domini Pétri Tristandi» Charité-Tournai, 1287 «Tristan Doudin» DettesYpres, 1289 «Jakemins Tristans» CensNamur, 1352 «Robert Tristran» NécrArras, 1474 «Tristand de Lambiermont» PrincipLiège, 1540 «Tris-trant Chaumart» Havinnes; nom de personne d’origine galloise, mis à la mode par les ro­mans bretons (e.a. Tristan de Béroul).

 

JG

Triste

Surnom: fr. triste; ou bien var. remotivée de Trist, Triest.

 

JG

Tritschier

Passe-temps habituel. Tritsen, ,Jouer au trio » (Jeu de dés).

N. de joueur.

 

EV

Tritsman(s)

cf. Trisman.

 

JG

Tritsman(s)

zie Trisman.

 

FD

Tritz

Patr. D. vleivorm van thrûth-naam.

 

FD

Trives,

zie Trêves.

 

FD

Trivier

Nom d’origine: w. triviè ‘travers’, cor-resp. w. des nombreux Travers(e).

 

JG

Triv–ier 

-ière.   Proven.   Trivières (Loc).

 

EV

Trivière

Triviere, Trivières. 1256 «Godefrial de Triviere» ChartesHainaut, 1286 «Jehans de Trivière» CartBinche, 1770 «Jean-Baptiste

Trivière» BourgNamur; nom d’origine: Tri­vières (Ht).

 

JG

Trivière(s)

Triviere(s), Trivièr, Trivier: PlN Trivières (H). 1256 Godefrial de Triviere, H (J.G.); 1688 Nicolaus Trivier, Maubeuge (MUL VII).

 

FD

Tro(o)st

BN voor iemand die troost, aanmoedigt, hoop geeft, moed schenkt, steunt, helpt. Vgl. 1281 Lambertus Toverlat, Cent (HAES.). 1334 Willem Troest, Hulst (DEBR. 1999); 1398 Katheline Troost, Menen (DEBR. 1970). Vgl. Troosters.

 

FD

Troch

Trogh. 1367 «Jan Troch» = «Jan den Trogh» Renaix; moy. néerl. troch ‘pétrin, huche’, surnom de boulanger [FD].

 

JG

Troch, de

Trochs, Trock, Trocq, zie (de) Trog(h).

 

FD

trochée

et trochet (Forme picar­de :     Troquet.    Flam. ;     Trosch~).

Trochée,    ,,Tiges    qui    repoussent d’une souche d’arbre coupé ». Trochet, ,,Fleurs ou fruits qui croissent par bouquets ». Dialectes : Troque, Troque- -ay, -et (Rencontre : Troc. ,,Echange de marchandises »). Pro-ven. Troch, Trogh; Trochet, Troc–(c)quay, -ka(y), -quet, Troger, Trocki, Troclet (Le Troque, Dép. Seraing); Trocquay (Dép. Horion-Hozémont). Composé : Troc- -mée, -mez, ,,Manoir des trochets ».

 

EV

Trochon

Afl. van Ofr. troche: hoorn van een hert. Vgl. Troclet. 1515 Pierechon Trochet, Namen (J.G.).

 

FD

Trochon

Pour Dauzat 578, surnom ironique, synon. de cornard, d’après anc. fr. troche ‘corne de cerf.

 

JG

Troclet

Probabl. surnom: w. (Vielsalm) trok’lèt ‘trochet (de noisettes, etc.) ou bien forme con­tractée de Troquelet, dimin. de Troquet, cf. ce nom.

 

JG

Troclet

Trocquenet: Dim. van Ofr. troche, Pic. troque: hoorn van een hert. Huisnaam. 1262 Petrus dictus Troques, Oc. (MORLET). Zie ook Troquette.

 

FD

Trocmé

Trocmée, -ee (Hainaut, Picardie). Surnom phrastique de marchand: (qui) troque mers (avec prononc. -e), anc. fr. merz, mers < lat. merx ‘marchandise’ FEW 6/2, 40b.

 

JG

Trocmé(e)

-ee, -ez: Zinwoord: Fr. troquer < Mlat. trocare: (ver)ruilen, verhandelen + me, mers < Lat. merx: koopwaar. BerN: ruilhandelaar, koopman (DNF). ± 1300 Gosses Trote mer (lees Trocme?), Artesië (BOUGARD); 1518 Peter Trocquemij, Péronnes-Mech. (GPM).

 

FD

Trocquenet

Var. de Troclet?

 

JG

Trodet

Patr. Dim. van Trodoux.

 

FD

Trodoux

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Trudolfus (MORLET I), veeleer dan BN Trop Doux (DAUZAT).

 

FD

Trodoux

Surnom: fr. trop doux, comp. Trespure, «Tresdoulx»; ou bien, avec remotivation, nom issu de l’anthrop. germ. trud-wulf > Tru-dolfus [FD].

 

JG

Troe

1. V. Trooz. — 2. V. TRUD (Tru).

 

EV

Troessaert

cf. Troussait, etc.

 

JG

Troessaert

zie Troussart.

 

FD

Troester

cf. Trooster(s).

 

JG

Troester

zie Trooster(s).

 

FD

Troestier

V. Troost.

 

EV

Troetsel, de

Duister. Metathesis van De Troester (trooster)?

 

FD

Troeye(n), van

zie Detroy(e).

 

FD

Troeye, de

(de) Troy(e), de Troij(e). Zie Detroy(e). –2. Mnl. troye: trui, wambuis. BN of BerBN. Vgl. de Troeyer. 1396 Marten de Troey, Okegem (DE B.).

 

FD

Troeyer, de

zie de Troyer.

 

FD

Troffaes

Désignation honorifique. Trofees, ..Trophées ». N. de champion ».

 

EV

Troffaes

Uit Troffaer(t)s. Afl. van Ofr. trufer:

bedriegen. BN Trufard. Mnl. trufelaer: bedrieger.

1754 Cornélius Troffaer, Blankenberge (VS1981,

594)

 

FD

Trog

trog. BerN voor de maker van

troggen; vgl. Troch (NAUMANN).

 

FD

Trog(h), (de)

de Troch, de Trock, Troch(s), Trocq: Mnl.

troch: trog, houten bak voor water, voeder.

BerBN voor de bakker? Of voor de

paardenknecht? Of voor de maker van troggen?

1367 Jan Troch = den Troch, Ronse

(DECONINCK); 1549 Peryne Troch, Ip. (SCHOUT.

I)-Trogh, van: PlN Trocht in Ronse (OV)? 1469 Cornelij

dicti de Trock, Bs. (OSTYN).

 

FD

Troger

1. V. Trochée. — 2. N. de filiation. ,,(Fils) de Roger ». N08 79, 102. Ou bien : V. TRUD (Truk).

 

EV

Troger

Tröger: i. Afl. van D. PlN Trogen (Saksen,

Voigtland) (BRECH.). – 2. M.i. veeleer afl. van

Mhd. troc, D.

 

FD

Trogh

cf. Troch.

 

JG

Trognée

1420 «Godistar de Trongneies» GuillLiège; nom d’origine: Trognée (Lg).

 

JG

Trognée

Proven. Loc. Synon. : Tragn-, Troign- -ée.

 

EV

Trognon

cf. Tronion.

 

JG

Trognon

Tron(n)ion: Fr. trognon: stronk. BN voor iemand met gedrongen gestalte. Vgl. Stubbe.

 

FD

Troian

-ani, -ano, Trojan(owski): Patr. Slav. VN < HN Trojanus, afl. van PlN Troje. 1639 Joh. Trojan, Pommeren (BRECH.).

 

FD

Trois, van

zie Detroy(e).

 

FD

Troisfontaine

Troisfontaines. 1209 «frater Ro-bertus Triumfontium», 1230 «Jacobus dictas abbas Triumfontium», 1237 «domini Pontii de Tribusfontibus», 1315 «freires Arnoulz dis abbés de Troisfontaines» CartOrval, 1630-70 «Denis le fils Jean Rossea dict de trois fon­taines» Cerexhe-Heuseux (Schnackers 13); nom d’origine: Trois-Fontaines (Sart-lez-Spa, Trem-bleur, etc.), également en France (à Givet, etc.), ou bien nom d’enseigne (comm. J. Lechanteur).

 

JG

Troisfontaine(s)

PlN Trois-Fontaines (Moselle, Marne, Hte-Marne) en in Sart, Trembleur (LU), Weris (LX), Baincthun, Capécure, Pernes (PdC).

 

FD

Troisfontaines

Proven. Tresjontaine (Dép. Erneuville). V. tre-.

 

EV

Troisi(er)

-on, zie Treize.

 

FD

Troisième

BN: de derde (geboren).

 

FD

Troisième

-ieme. Probabl. surnom de troisième enfant ou bien d’enfant trouvé? Cf. aussi Thiers et Tierce.

 

JG

Troisier

Pour Dauzat 578, dérivé de treize, forme régionale de treize, qui a pu désigner le percepteur d’un impôt, comp. Treize.

 

JG

Troislouche(s)

Reïnterpretatie van Troue louche: die een gat maakt in de grote scheplepel, die schept met een lepel met een gat. BN voor een frauduleuze handelaar. 1227 Tassart Traueloce; 1223 Eliosa Traue louce; 1262 Louce trauwe, Atrecht (NCJ); ± 1300 Jakemes Trauelouche,Artesië (BOUGARD).

 

FD

Troispont

Troisponts. 1656 «feu Jean de Troispont» DénMalempré; nom d’origine: Trois-Ponts, e.a. à Fosse-lez-Stavelot (Lg) et Amberloup (Lx).

 

JG

Troispont(s)

PlN Trois-Ponts in Amberloup (LX),

Fosse en Wanne(LU).

 

FD

Troïzi

zie Treize.

 

FD

Trojan

Car. mor. Trojaan, ,,Troyen ». N. d’H. naïf (comme les Troyens, victimes de la rase des Grecs).

 

EV

Trojan(owski)

zie Troian.

 

FD

Troka

Trokart. Soit nom d’origine: Troka, à Landenne (Nr), soit dérivé en -art du verbe troquer.

 

JG

Troka(y)

V. trochée, trochet.

 

EV

Trokay

Troket, cf. Troquay, Troquet.

 

JG

Trokay

Troquay. PlN Le Trokay in Chokier (LU), Trocquay in Horion (LU). – 2. Spellingvar. van

Troquet/Troket.

 

 

FD

Troket

zie Troquet(te).

 

FD

Trolin

1. N. de filiation, ,,(Fils) de Rolin ». (Anc. N. de baptême). Nos 102. — 2. Car. mor. Drôlm, ,,Petit drôle ».

 

EV

Trolin

Trollin. NF bien attesté dans le Nord, surtout à Bruay-sur-Escaut, depuis 1650 (Ge-neaNet); sans doute surnom, issu de la famille polysémique du v. iroller ‘aller dé-ci dé-là, vagabonder, etc.’ FEW 13/2, 174a (avec for­mes w. et pic.), cf. aussi (Sologne) trôliner ‘tourner autour, courtiser’ id., 175a.

 

JG

Trollé

Trolle, Trol(l)in: Afl. van trole: pers, staak

(DNF). Of bij ww. troller: rondlopen? 1311 Marie

Trolee (MORLET).

 

FD

Trollé

Trolle. Probabl. du part, passé du v. troller (cf. ci-dessus) ou bien forme dénasa­lisée du précédent.

 

JG

Trom

Tromm(e), Trum(m), Trump(f): BN voor een

trommelaar. 1407 Hentze Trumme, Kassel (DN).

 

FD

Trom

Tromme. Surnom: moy. néerl. trom-me(l) ‘tambour’.

 

JG

Tromblois

Var. de Tremblois?

 

JG

Trombloy

zie Trembloy.

 

FD

Tromme

Fonction. Trom, ,.Tam­bour ». N. de crieur public ou de joueur de tambour.

 

EV

Trommelen

Oorspr. Schotse FN. ±1580 Paulus Trommel, Edinburgh (vader van) 1624 Paulus Drommel, Sprang-Capelle (vader van) ±1655 Paulus Trommel (vader van) 1693 Pieter Trommel, Oosterhout (vader van) 1735 Petrus Trommelen, Oosterhout (PDB).

 

FD

Trommelmans

BerN: trommelaar.

 

FD

Trommer

Trummer: BerN van de trommelaar. 1373 Dietel Trummer, Buch (BRECH.).

 

FD

Tromont

Nom issu de l’anthrop. germ. trud-mund > Trudmundus, Thrudmunt.

 

JG

Tromont

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN thrûth-mund ‘macht-bescherming’: Trudmundus, Thrudmunt (MORLETI).

 

FD

Tromont

Proven. ,,De Romont » (Dép. Terwagne, Modave, etc.).

 

EV

Tromp

BN voor de tromper, trompetter, bazuinblazer. Evtl. trommelaar; vgl. Trump, Trompenaars. 1450 Truyden mitten Trompen, Den Bosch (HB 521).

 

FD

Trompenaars

-aers, -e(e)rs, Trumpeneers, -er, Trumpener, Trimpeneers: BerN i. Mnl. trompenaer, trumpenaer: trompetter, bazuinblazer. 1356 Kateline Peters Trompeneren wijf, Bs. (PEENE 1949); 1370 Wilhelmum Trumpenere, St.-Tr. (CSTII); 1480 Henrick Trumpenere = Heinrick de Trompenere, Vorselaar (MNT 381); 1730 J. G. Trimpeneers, St.-Tr. (MUL VII). – 2. Afl. van Mhd. trumpen: trommelen > trommelaar. 1421 Detmar Trumpener, Munster (NN). Zie ook Trompler.

 

FD

Trompenaars

Trumpeneers. Surnom de musi­cien: moy. néerl. trompenaer, trumpenaer ‘qui joue de la trompette’ [FD].

 

JG

Trompertz

Tromper: trompetter. 1295 Simoni Trompere, Kales (GYSS. 1963). – 2. Ndd. Trumper, Trùmper: trommelaar. 1377 Peter Trumper, Dantsig (NN).

 

FD

Trompet(te)

Trompet(t)er, Trumpaitist: BerBN en BerN van de trompetter. 1438 Jan Baron trumpette op St Peters torre, Lv. (DE MAN1959); 1449 Gielijs den Trompet, Mb. (A. BAERT); 1491 Rolant Trompet, Ht. (A.GHIJSEN); 1523 Trompetken… en de Gielen, deser stadt pijpers…met spelen ende pijpen gedient hebben, Den Bosch (HB 458).

 

FD

Trompette

Fonction. 1. N. de jou­eur de trompette. N° 197. — 2. Proven. Dép. Racourt.

 

EV

Trompette

Trompet. 1502 « Bauldechon Trom­pette» Ladeuze, 1626 «Gile Tronpet» émigré en Suède, 1777 «Antoine Trompette» Bourg-Namur; surnom de joueur de trompe(tte).

 

JG

Trompler

Trumpeler: D. Trumpler, Trûmpler: trommelaar. 1318 Cuonrat Trumpeler, Zurich (DN). Zie ook Trompenaars.

 

FD

Tron

1. Proven. (St-)Trond (Loc.). — 2. V. TRUD (Tron). — 3. V. Tronc.

 

EV

Tron

1309-10 «Tron le Juyze» [nom de femme] ComptesMons; sans doute aphérèse de *Ca-theron, hypocor. de Catherine, cf. Trine, Trinon ; mais, ailleurs, ce pourrait être le prénom Trond (Trudo) [JL, NFw], cf. aussi Tronçon.

 

JG

Tron

Zie Dutron. – 2. Verkort < Catheron, vleivorm van Catherine. 1309 Tron le Juyze, Bergen (J.G.).

 

FD

Tron(c)quo(y)

Tronkoe, zie Dutronquoy.

 

FD

Tron(n)ion

zie Trognon.

 

FD

tronc

Tronquy, ..Ensemble de troncs (d’arbres) ». Proven. nombr. L.D. (Dép. Longlier, Ways, etc.). Variantes : Tron-, Tronqu- -oy, -o(i), Du Tronquoy. N° 243.

 

EV

Tronche

Tronchet: Ofr. tronche en dim. tronchet: boomstronk, boomstomp. BN naar de gedrongen gestalte. Vgl. Trognon, Strobbe.

 

FD

Tronchet

Sans doute d’anc. fr. tronchet ‘petit tronc d’arbre, petite bûche, tronçon’ mais aussi ‘petit coffre; billot’ et même ‘rouleau de bou­langer’Gdf 8, 86 [MHj.

 

JG

Tronckay

cf. Troncquay; Tronckoe, cf. Tronc-quoy.

 

JG

Tronckay

zie Tronquay.

 

FD

Tronckoe

Tronco, zie Dutronquoy.

 

FD

Tronçon

Tronçon, Tronson. 1524 «Collet Tronchon», 1544 «Bastien Tronçon», «Co­lette Tronçon» DénStavelotMy, 1561 «Jaspar Tronchon» Fosse-lez-Stavelot (cf. BTD 25, I97n); un dérivé de troncftie) (Dauzat 579) paraît peu probable; plutôt dimin. en -eçon du prénom Trond (Trudo), cf. Tron (ci-dessus) [JL, NFw].

 

JG

Tronçon

Tronçon, Tronson: Ofr. tronçon: (langwerpig) stuk hout > Mnl. tronsoen: stuk bout. BN. Zie ook Tranchon.

 

FD

Troncquay

Tronckay, Tronquay. Var. du suivant, avec le suffixe liég. -ê.

 

JG

Troncquoy

Tronquoy, formes picardes et/ou flamandes: Troncquo, Tronco, Tronquo,

Tronckoe, Tronkoe. 1286 «Tronkoit» Cart-Lessines, 1535 «Symon de Troncquoy», 1579 «Pierette du Troncquoit» BourgNamur; nom d’origine: Tronquoy, notamment à Longlier

(Lx) et Wierde (Nr), topon. collectif en -oit, lat. -etum.

 

JG

Tronion

1. Proven. De Rognon (Dép. Rebecq). NOB 79, 209. — 2. Car. phys. ..Petite trogne ».

 

EV

Tronion

Tronnion. Var. du NF fr. Trognon (Morlet 939), surnom d’un homme de petite taille d’après moy. fr. troignon ‘ce qui reste de la tige quand on a coupé les feuilles’, attesté aussi comme appellation de tendresse à l’égard d’un enfant ou (en pic.) au sens de ‘enfant insupportable’, etc. FEW 13/2, 335b.

 

JG

Tronquay

cf. Troncquay.

 

JG

Tronquay

Troncquay, -quaij, Tronckay: PlN Tronquay: plaats waar boomstronken staan, zoals Tronquoy. PlN Tronquay (Eure, Calvados).

 

FD

Tronquoy

Tronquo, cf. Troncquoy.

 

JG

Tronson

cf. Tronçon.

 

JG

Troois, van

zie Detroy(e).

 

FD

Troonbeeckx

PlN Trombeek in of bij Lv.: 1278 Troembeke; 1464 aen Troenbeke bij Roelove vander Varent, Lv. (HB 585,613); 1410 Janne van Trombeke, Lv. (BO); 1530 Nicolaus de Troonbeeck de Rillaer (MUL IV). Vgl. Trombach (BW).

 

FD

Troonbeeckx

Probabl. nom d’origine en -beek, dans la région de Louvain [FD].

 

JG

Troonen

Treunen: Patr.? Afl. van Tron 2.?

 

FD

Troop

Proven. 1. Trop (Dép. Pepin-gen). — 2. V. Trooz.

 

EV

Trooquette

zie Troquet(te).

 

FD

Troos, van

zie Detroye.

 

FD

Trooskens

1. V. Troost. — 2 .V. TRUD (Troz). — 3. V. Trosch.

 

EV

Trooskens

Dim. van Troost.

 

FD

Troost

1. Car. mor. „Consolation ». N. de consolateur. Synon. : Troos-ter. Ns 280. — 2. Proven. De Roost (En toponymie), ,,Ensemble de roseaux ». V. Roos II (Troost L.D.). Composé : Troostwyk, De rooswijk, ,,Le quartier des roseaux ».

 

EV

Troost

Trost. 1271 «Lamb. Trost» = 1284 «Lambert Troest» DettesYpres; ail. Trost, moy. néerl. troest, néerl. troost ‘encoura­gement, stimulation; espoir; courage’, surnom de qqn qui soutient, protège [FD] ; cf. Trausch. – Secondairement, nom d’origine: Troost, à Caeskerke et Everberg.

 

JG

Troost, van

Reïnterpretatie van Van Troos. – 2. Zie Van (den) Troost.

 

FD

Troost, van (den)

Vertroost: PlN De Troost in Kaaskerke, Oekene, Westkerke (WV) (DE XV), Everberg (VB) en Schaarbeek (Bs.).

 

FD

Troostenbergh(e), van

de Troostenbergh, de Troostembergh: PlN in Halen (L) en Herent (VB) (NR). 1400 Jan Troostenberghe, Tv. (BERDEN).

 

FD

Trooster

Troester, au génitif: Troosters. Surnom : qui console ; cf. le précédent.

 

JG

Trooster(s)

den Trooster, Trôster, Troester: BN voor een trooster, die troost en moed geeft. Vgl. Troost. 1680 Mathijs Trousters, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Trooyen, van

zie Detroy(e).

 

FD

Trooz

Proven. Dép. Forêt-lez-Chaudfontaine. Synon. : Traus, Traut, Troe, Troop, Detrooz.

 

EV

Trop

Tropman, Troppmann: Ndd. Tropp = D. Tropf: simpele kerel, onnozele bloed. BN.

 

FD

Tropchaud

Sans doute surnom: fr. trop chaud, comp. – également avec trop – 1229 « Vincans Trop beaus» NécrArras, ainsi que 1602-3 «Mathieu Tropdesoigne» [w. tro d’ sogne ‘trop de soin’] TerriersNamur. – À moins qu’il ne s’agisse d’une réinterprétation de Trouchau.

 

JG

Tropchaud

zie Trouch(e)au.

 

FD

Tropea

zie Troupeau.

 

FD

Troquay

Trokay. 1455 «Ernut de Voteme dit de Trokeal huilheur», «… de Trokeaulz» Guill-Liège, 1777 «Charles François Trocquay» BourgLiège;1 surnom: w. liég. trokê ‘trochet, grappillon (de groseilles, de cerises), groupe (de personnes, de choses)’ DL 679a, FEW 13/2, I56b,cf Troclet ; ou bien, pour E. Renard ( BTD 26, 265), nom d’origine, dér. de ira ‘trou’, ainsi Trokay, w. è trôkê, aux Awirs, à Hody et à Chokier (Lg). – La prononciation du NF devrait obliger à écarter une des deux propositions : soit trokê [avec o ouvert bref] ‘trochet’, soit trôkê [avec ô fermé long], Id. notamment de Chokier (EDTW 15 à trôkê) [JL, NFw2].

 

JG

Troquay

zie Trokay.

 

FD

Troquet

Troket, Troxquet. 1544 «Johan Troc-quet» DénStavelotMy, 1625 «Hubert Trocket» émigré en Suède; surnom: w. liég. trokèt ‘petit groupe isolé; laps de temps’ FEW 13/2, 156b. Cf. aussi Troclet.

 

JG

Troquet

V. trochée, trochet.

 

EV

Troquet(te)

Trooquette, Trouquette,Troket,Troxquet: Dim. van Pic. troque: hoorn van een hert. Huisnaam. 1375 Colin Trouquet, St-Amand (MORLET). Zie Troclet.

 

FD

Troquette

Trocquette. 1700 «Noëlle le Troc-quette» Louveigné; surnom: w. liég. trokète.

trok’lète ‘trochet (de noisettes, etc.)’ FEW 13/2, 156b, ou bien ‘enfants jumeaux’ ibid. (sens préféré par E. Renard, BTD 26, 250).

 

JG

Trosch

Proven. ,,Grappe » (de fleurs ou de fruits). Proven. Caractér. d’une habitation. Synon. : Trochet. V. trochée, trochet. Diminutif: Trooskens.

 

EV

Trösch

zie Drescher.

 

FD

Trosien

± 1650 Anna Trosien, geboren in Trosienen (Friedland- Oost-Pruisen) (PDB).

 

FD

Trossa(e)rt

-ard.Trosschaert, zie Troussart.

 

FD

Trossard

Trossart, Trossaert, cf. Troussait.

 

JG

Trossel

zie Troussel.

 

FD

Trost

cf. Troost.

 

JG

Trost

Trausch(t): D. BN voor een trooster. Vgl. Troost. Traust is Schwâbisch; de sch geeft de Obd. uitspr. weer van st als sjt.

 

FD

Tröster

zie Trooster(s).

 

FD

Trostman(n)

Afl. van Trost.

 

FD

Trot(t)in

Trottein, -eyn: Patr. Afl. van Germ. thrûth- naam, zoals Trudo, Trudgaudus, Thrudboldus (GN), Trotfredus, Trotrandus enz. (MORLET I). 1230 Hermannus Trotinus, Robermont (AVB); 1341 Jehan Trotin, 1354 Piéron Trotin, Dk. (TdT).

 

FD

Trotin

Trottin. 1395-96 «Jakemars Trotins» ComptesMons, 1426 «maistre Sohier Trostin» TailleSoignies, 1561 «Anthoine le Trothin» DénFlorenville, cf. aussi 1267 «Sare la Trotine» CensHerchies; dérivé en -in de l’anc. fr. troter ‘trotter’, attesté au en 1488 avec le sens de ‘petit valet’ FEW 17, 372b, donc surnom donné aux courriers, valets, garçons d’écurie, etc. Cf. aussi 1544 «Giele Trottet» DénStavelotMy.

 

JG

Trotin

zie Trottin.

 

FD

Trotoir

Afl. van Ofr. troter, Fr. trotter: lopen. BerN van een loper, bode.

 

FD

Trotoir

De fr. trottoir (nom d’enfant trouvé?) ou d’anc. fr. trotoi ‘trot (de cheval)’ FEW 17, 373a, p.-ê. par réinterprétation de Trotart (cf. 1289 «Weris Trotars» CensNamur), dérivé péjoratif (grivois) de l’anc. fr. troter ‘trotter’.

 

JG

Trotta

W. vorm voor Trottard; syn. met Trotteur. 1289 Weris Trotars, Narnen (J.G.).

 

FD

Trotteur

1290-91 «Le Troteres» Comptes­Mons, cf. aussi au fém., 1279-81 «Oede li Tro-teresse», 1290-91 «Le Troteresse» Comptes­Mons; de moy. fr troteur ‘vagabond, rôdeur’ FEW 17, 373a, cf. le suivant.

 

JG

Trotteur

Trotti(er): Afl. van Ofr. troter, Fr. trotter: lopen. BerN: loper, bode. 136 e. Jehans Trotiers, Laon (MORLET); 1330 Pieter Trotier, Gij velde (RYCKEBOER).

 

FD

Trottier

1575 «Anthoine le Trotier hault sergeant» DénFlorenville; surnom de coursier, de messager, cf. âne. fr. (garçon) trotter ‘gar­çon d’écurie’ FEW 17, 372b-373a.

 

JG

Trottier

Car. mor. (Esprit) trottier, ,,vagabond ». (Vieux).

 

EV

Trottin

cf. Trotin.

 

JG

Troubat

Occ. voor trouvé: vondeling (DNF).

 

FD

Troublein

-eyn, -eijn, Turblin: Fr. Trublin (BERGER III), dim. van Fr. trouble < Lat. turbulus: troebel. EN. Vgl. Fr. FN Troublé. 1309 Jakemars Trubelins, Bergen (PIERARD); 1723 A. Troubleyn, Waas (VAN G.). Vgl. 1398 Gillis Trubbele, Moen (DEBR. 1970).

 

FD

Trouch(e)au

Tropchaud: i. Dim. van Ofr. croche, zoals Troquette? – 2. Hypercorrect voor Trousseau; zie Troussel.

 

FD

Trouchau

Troucheau. Forme pic. en -au de Troussait ; cf. aussi Tropchaud.

 

JG

Troude

zie Thouroude.

 

FD

Trouet

Dim. van Fr. trou, trau: opening. PlN? 1332 Jehan Trauwés, 1389 Maigne Trauwés, Dk. (TdT). – 2. Misschien var. van Drouet.

 

FD

Trouet

NF de la région liégeoise, attesté surtout en Seine-et-Marne depuis 1550 (GeneaNet); p.-ê. à rapprocher des NF fr. Trouard et Trouin que Morlet 980 rattache à un NP germ. Trud-, Trudo, à moins qu’il ne s’agisse d’un dimin. de trou, cf. pic. trouet, -é ‘petit trou, œillet’ FEW 13/2, 230a.

 

JG

Trouet

Proven. 1. ,,Petit trou » (Nombr. L.D. Trou). — 2. De Rouwet, ,,Du petit row (Dialecte). V. Row. Nos 79, 209.

 

EV

Trouill(i)ez

1. Proven. Trouille (Riv.), avec suff. -et, d’orig. N° 211. — 2. Car. mor. Peureux ou menteur suivant les régions.

 

EV

Trouillard

1270 «Isabiaus li fille Trouellart» = «Isabiaus fille Troullart» ChartesHainaut, 1283 «Stasins Truillars» DettesYpres; pour Dauzat 579, surnom péjoratif de menteur, de trompeur, dérivé de l’anc. fr. troille ‘trom­perie’ Gdf 8, 82, cf. le suivant. – On tend à écarter le mot trouille ‘colique’ qui n’est attesté qu’au 15e s. FEW 15/2, 74b (plus tôt dans les dialectes, au sens de ‘presser les vendanges’ FEW 13/2, 39b-40a), ainsi que le sens ‘peureux, poltron’ qui ne date que du 19e s. FEW13/2, 40b.

 

JG

Trouillard

Afl. van Ofr. troille: bedrog, list. BN voor een bedrieger. 1280 Michael Truliart, Ip. (BEELE); 1359 Arnoldo Troulhart, Luik (SLLIV).

 

FD

Trouillet

-ez, Trouilhet, Trouilliez, -ier. 1290 «Jehan Truillier» DettesYpres, 1365 «Celait Troullet des corduaniers» TailleMons, 1676 «Pierre Trouille» RuageAth, 1780 «Joseph Trouliet» Charleroi; également surnom de menteur, trompeur, dérivé de l’anc. fr. troille ‘tromperie’ Gdf 8, 82, cf. aussi Truillet, etc.

 

JG

Trouillet

Truillet, Trouill(i)ez, -ier, Trouilhet: Dim. van Ofr. troille: bedrog. BN voor een bedrieger. Vgl. Trouillard. 1279 Jehans Troulles = 1314 Jehans Truilles, Bergen (PIERARD); 1320 Willaume Trouillet, St-Q.(MORLET).

 

FD

Troukens

zie Troykens.

 

FD

Trou–kens

-man. 1. Car. mor. ,,Le petit homme-, l’homme- -fidèle ». — 2. V. TRUD (Tru).

 

EV

Trouman

zie Truyman.

 

FD

Troupeau

Fr. troupeau, probabl. surnom de berger.

 

JG

Troupeau

Tropea, Trupia, Troupée, -ee: Ofr. tropel, Fr. troupeau: kudde. BerBN van de herder, koewachter. 1400 Pierre Truppel, Senlis

(MORLET).

 

FD

Troupin

1. Fonction. ,,Petit trou­pier ». N° 143. — 2. Profess. Mem­bre d’une troupe (d’artistes, par ex.).

 

EV

Troupin

Surnom, par métathèse de Turpin, déjà attestée par la lexicographie avec sens péjoratif, cf. w. liég. on vi troupin ‘une vieille alerte et encombrante, agaçante par son bavar­dage, ses allées et venues’ DL (cf. E. Renard, BTD 26, 266; Vincent 80); cf. aussi tmupi-nète.

 

JG

Troupin

zie Turpin.

 

FD

Trouquette

zie Troquette.

 

FD

Troussart

1. Proven. De Roussart (Dép. Waterloo). Nos 79, 209. — 2. V. TRUD (Truz).

 

EV

Troussart

-ard, Troessaert, Trossa(e)rt, -ard, Trosschaert, Trussart, -ard,  Truchart. Afl. van Ofr. trousser, tresser: laden, pakken. BerN voor een lader, pakker, sjouwer. Vgl. Trousse. 1584 Michiel Trousaert, Aw. (AB); 1650 lan Trossaert, Tn.(REND.). – 2. Uit Trochard < troche: hoorn van een hert (DAUZAT, MORLET). Vgl. Troquette. 1448 Jehan Trochard, Comp. (MORLET). – 3. Sommige vormen kunnen var. zijn van

Trassaert.

 

FD

Troussart

Troussard, Trossard, Trossart, Trossaert. 1767 «Charles Troussart» Bourg-Namur; surnom: dérivé du l’anc. fr. trosser, trousser ‘charger, empaqueter’ FEW 13/2, 91-92, mais aussi ’emporter, enlever, s’emparer de’, surnom péjoratif de voleur, ou du montais trousser ‘battre, frapper; se battre’; cf. aussi Trouch(e)au, Tropchaud et Trussart. Un dérivé en -ard de Trousse (ci-dessous) n’est pas à exclure non plus.

 

JG

Trousse

1. Profess. Fabricant ou mar­chand de trousses. N° 131. — 2. V. TRUD (Truz).

 

EV

Trousse

1737 «Pieter Trousse» Bergues, 1770 «Jean-Jacques Trosse» BourgNamur; pro­babl. anc. fr. trosse ‘paquet, malle, trousse, etc.’, surnom de portefaix? * Dérivés : Troussart, -ard (cf. ci-dessus). –Trousset. 1286 «Jehans Trouses» CartMons, 1594 «Pierre Troussé maistre de ville» Olloy, 1705 «Michel Trousset» Petigny, 1721 «Mi­chel Trousset» BourgNamur. – Trousson.

 

JG

Trousse

Ofr. trosse, Fr. trousse: pak, tas, bundel.

BerBN. 1737 Pieter Trousse, St.-Win. (VERGR.

1968).

 

FD

Trouss–eau

-el, -iaux. 1. Profess. (Fournisseur de) trousseaux. N° 131. — 2. V. TRUD (Truz).

 

EV

Troussel

Cf. 1209 «Maroie Torsel» NécrArras? Probabl. anc. fr. trossel ‘trousseau’ FEW 13/2, 93a, surnom de fabricant de trousseaux.

 

JG

Troussel

Trossel, Trousselot, Trousset, Trousson: Ofr.

trossel, torsel: stuk stof, pak, bundel, bos. Hieruit

Fr. trousseau en Fr. FN Trousseau. Ook Trousset

en Trousson zijn dim. van Ofr. torse, trosse: pak,

bundel. BerBN: pakker, lader. 1209 Maroie

Torsel, Atrecht (NCJ).

 

FD

Trousson   

1.    Proven.     Trussogne     Troye.   Proven.   1.  De  Roy   (Loc.). (Dép. Celles-lez-Dinant). — 2. V.— Nos 79, 209. — 2. Troyes (Loc. TRUD (Truz).fr.). — 3. V. TRUD (Tru).

 

EV

Trouvain

Fr. FN Trouvin; vondeling (DNF).

 

FD

Trouvé

1207 «Johan Trové» NécrArras, 1275-76 «Trouvés li Ribaus» RegTournai, 1282 «Jakemon Trouvés» = 1288 «Jakemes Trou-veis», 1304 «Gherart Trouveit» = 1306 «Ghe-rart Vondelinc» Ypres, 1362-63 «Estiévenars li trouvés» PolyptAth, 1629 «Martin Trovet» émigré en Suède, 1785 «Joanne Trouvé» BourgNamur, cf. aussi 1276 «Aliène Trouvée, veve de Willaume Trouviet» DettesYpres, 1280-81 «Marion li Trouvée femme Colin de Saint Piat» RegTournai; très probabl. nom d’enfant trouvé, cf. également 1246 «pro J. Berart Inventa» NécrArras. – À noter le nom d’un personnage de l’oeuvre d’Arthur Masson, Le Grand Gusse, qui a été abandonné par ses parents et qui a été enregistré comme «Au­guste Trouvé» sur le registre de l’état civil. « Trouvé dit Somme. Certainement, surnom d’enfant trouvé en train de dormir.

 

JG

Trouvé

Gevonden, vondeling. 1207 Johan Trové; 1249 Agnes Trovee; 1246 pro J. Berart Invente, Atrecht (NCJ); 1304 Gherart Trouveit = 1306 Gherart Vondelinc, Ip. (BEELE).

 

FD

Trouveroy

NF attesté à Givry (Ht) en 1883 seulement (GeneaNet), sans doute d’origine française, cf. 1820 «Eugène Trouveroy» Paris, et qui serait une altération de : de Rouveroy > Drouveroy > Trouveroy (comm. J. Trouveroy), mais le NF n’est pas attesté dans les répertoires du Nord et du Pas-de-Calais.

 

JG

Trouveroy

Proven.  De    Rouveroy Troykens. Trudo. V. TRUD (Truc).

(Loc.). NOB 79, 209.

 

EV

Trouveroy

Samengetrokken < De Rouvroy.

 

FD

Trouvilliers

Peut-être surnom ethnique: habi­tant de Trouville (Calvados), mais le NF n’est attesté à date récente (1876) qu’à Annequin (PdC).

 

JG

Trouvilliers

Samengetrokken < De Rouvillers. PlN (Oise).

 

FD

Trouw

zie Truy(e).

 

FD

Trouwaen

Trauwaen: i. Samentrekking van de PlN

Thérouanne (PdC), Ndl. Terwaan. 1582 cappittel

ter Rouwanen, leper; 1641 François Terouane,

Haafskerke; 1747 hofsteden van de abdie van

Trauwaenen (DF); 1705 Charles Trauwaen, Huise

(PO 2,64). – 2. Zie Truwant.

 

FD

Trouwaert

cf. Trauwaert.

 

JG

Trouwaert

Trauwaert: Adaptatie van Drouart; zie Druard, Truyaert. 1396 Pieter Trauwaert, Zarlardinge (DE B.); 1529 Colaert Truwaert = 1532 Colaert Trauwaert, Ip. (PSM).

 

FD

Trouwen

zie Truye.

 

FD

Trouwers

zie de Troyer.

 

FD

Trouwkens

zie Troykens.

 

FD

Troxquet

cf. Trocquet.

 

JG

Troxquet

zie Troquet(te).

 

FD

Troy(e(n)), van

zie Detroye.

 

FD

Troy(e)

zie Truye.

 

FD

Troy(e), de

zie de Troeye.

 

FD

Troye

1265 «Franke H Troie» CensNamur, 16e s. «Johan délie Trouille» Chàtelet; surnom: w. trôye ‘truie’, cf. Letroye, plutôt que anc. fr. traie ‘machine de guerre lançant des pierres’ [JH] ou nom d’origine : Troyes (Champagne).

 

JG

Troyer, de

de Troijer, de Troeyer, de Truyer, Truyers,

Truijers, Trouwers. Afl. van Mnl. troye: trui,

wambuis. BerN van de truienwever of-verkoper.

1396 Wouter de Troeyere, Haaltert (DE B.). Vgl. 1348 Albert Troyenstickere, Stralsund (NN). – 2. De gen.-vormen kunnen Patr. zijn: Germ. VN thrûth-hari ‘macht-leger’: Trudharius (MORLET I).

 

FD

Troykens

Troyekens, Troyckens, Trou(w)kens,

Trauwkens,Truckens: Metr. Dim. van VN Geertrui.

Vgl. Truye. 1735 Helena Troukens, Joes Trakens,

Grote-Brogel (NOUWEN1958).

 

FD

Troys, van

zie Detroye.

 

FD

Tru(w)ant

Triaen, Trauwaen, Trouwae. Mnl. tru(w)ant, triwant, trouwant, trauwant: bedelaar, vagebond, landloper. BN. 1262 Goswino Truwant, Lv. (DE MAN 1981); 1356 Jan Truwant, St.-Kw.-Lennik (PEENE1949); 1379 Jan Truwant, Ktr. (DEBR. 2002). – 2. Evtl. PlN Truant in Arc-Ainières (H). 1372 Henri de Truant, Dk. (TdT).

 

FD

Truant

Truwant. 1279-80 «Jehan de Truant» RegTournai, 1302 «Ydain femme Baudet le Truant» LoiTournai, 1309-10 «Jehans li Tru-ans» ComptesMons, cf. aussi 1244 «Mahaus Truanda» NécrArras; surnom: anc. fr. truant, moy. fr. truand ‘mendiant, misérable’ FEW 13/2, 33la.

 

JG

Truant

zie Truwant.

 

FD

Trubert

Patr. Germ. VN thrûth-berht ‘macht-schitterend’: Thrudbertus, Trubertus (MORLET I). 1272 Radulphus Trubiers, Villers-la-Ville (J.G.).

 

FD

Trubert

Troubert. 1272 «Radulphus Trubiers» PolyptVillers, 1503 «Jehanne Trubert» La-deuze; nom issu de l’anthrop. germ. trud-behrt > Trubertus, etc. (Morlet, NP Gaule I, 75), comp. également: 1309-10 «Jakemars Tru-belins» ComptesMons. – Du nom lui-même est issu moy. fr. trubert ‘homme débauché’ FEW 13/2, 324b, qui serait un surnom possible (à date plus récente).

 

JG

Truc

Truck. Var. de Turc, par métathèse, cf. 1338 «Bertrant Truck» = «Bertrand Turck», 1345-46 «monsigneur Bertran Turck» Comp­tesMons.

 

JG

Truc

zie Detru.

 

FD

Truchart

cf. Trussart.

 

JG

Truchart

zie Troussart.

 

FD

Truchet

NF plutôt français (var. Trouchet), d’origine toponymique; les NL Truchet et Le Truchet sont très fréquents en toponymie française.

 

JG

Truchet

Var. van Trochet (zie Trochon) of Trousset.

 

FD

Truck, (de)

Metathesis voor De Turck. 1338

Bertrant Truck = Bertrand Turck, Bergen (J. G.). –

2. Var. van Detru.

 

FD

Truckens

zie Tïoykens.

 

FD

TRUD

,,Fidèle ». Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême. Variations de la voyelle : u, eu ou uy, ou, conformes à la phonétique des mots signifiant ,,Fidèle » dans les langues germaniques modernes : True (Angl.), Treu (Allem.), Trouw (Flam.). Mutations de la consonne finale: N° 126. Prototypes : Trudon (ou Trond), Gertrude (Wari-trud).

N8 I. Cas sujet.

A.  Forme Trud.

I. -N. simples : Traut, Truyts, Druyts. IL N. composés.

T.-wald: Trud- -aud, -el.

B.  Forme Tru.

I.  N. simples.

1.  Troe, Troye, (s)Truy, Trulle-, Truy- -mans, (s)Tru(e)-, Trou–mans, -manne.

2.  Truy-,   (s)Tru(e)l-,   (s)Truyv-,   (s)Trauw-,   (s)Trav-   -en(s). Dru-, Drou(ill)-, Troy- -on.

II.  N. simples avec suffixes.

T.- -elto, -otto, -ez,  -ekin : Dro)u-, Trouill- -et, -ot, -ez, Trou-, Troy- -kens.

III.  N. composés.

T.-ad- (-and) : Trojan, Triaen, Trowaen. T.-badu (-band) : Stroo-, Stroey- -bant.

T.-bald: Tripp-, Trib-, Drubb-, Drupp-  -el(s).   (s)Tr(e)ubelle. Diminutif : Triboîet. Apocope (Ns 71) : (s)Trubbe, (s)Trobbe. T.-bard : Tripp(a)er(t)s. T.-hard : Drouart, Truyaerts, Druaert. T.-hari : Trouw-, Trav- (Pour : Trau-. V. N° 67) -ers. T.-mod (-mund) : Drumond. T.-wad (-waz) : Troffaes. T.-wald : (s)Trowel, Druel, Drouault.

C.  Forme Truk. I. N. simples. Troch,   Trogh,   Droog-,   Droch-,   Dric-   -man(s).   Drugmand.

(s)Truyck(en). IL N. simples avec suffixes.

T.- -etto, -otto : Tri(c)qu-, Troqu- -et, Tricot. III. N. composés.

T.-hari : Troger.

T.-wald : Tr(i)ekels, Trigault. Diminutif : Trigalet.

 

EV

Trude

Treude: Metr. Korte vorm van Germ. VN Gertrude. Vgl. Truye.

 

FD

Truf(f)in

Trif(f)in: Afl. van Ofr. trufe: bedrog. BN voor een bedrieger. Vgl. Truffaut. 1390 Michiel Truffin, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Truffaut

-aux, Tr(u)yffaut, Triffau, Truffaux, Triffoux, Trefaut: Ofr. trufos: bedrieger. BN. 1753 Christiaen Trouffauwt; 1768 Jacobus Truffaut, Ktr. (KW).

 

FD

Truffaut

Truffaux, Trifaux, Trittaux, Trif-faut, Tryffaut, Truyffaut. 1768 «Jacobus Truffaut» Courtrai; surnom de trompeur: déri­vé en -ard (w., pic. -aud) d’anc. fr. trufer ‘se moquer de, plaisanter, railler’ FEW 13/2, 385a. – Forme fém. : 1228 «Beatris Trufarde» NécrArras.

 

JG

Trufin

Truffln, Trifïn, Triffin. 1390 «Michiel Truffm» Bergues; autre dérivé en -in (non attesté comme tel) de l’anc. fr. trufer ‘se mo­quer’FEW 13/2, 385ab.

 

JG

Trufley

Truffley. NF normand (Eure), d’origine obscure.

 

JG

Truggelaar

Mnl. troggelaer, trugler: bedelaar.

 

FD

Truijen

cf. Truyen.

 

JG

Truillet

1310 «Jehans Truilles» ComptesMons, 1455 «Thonar Truilhet», «Jacquemotte Trul-het» Liège (BTD 27, 132), cf. également 1317 «Isabial Trullete» AnthrLiège; p.-ê. surnom de pêcheur: w. liég. trûlè, trûlète ‘épuisette’ DL 680b, FEW 13/2, 342b. – Éventuellement, var. de Trouillet, Trouilliez, etc.

 

JG

Truillet

zie Trouillet.

 

FD

Truiyen

zie Truye.

 

FD

Trul(l)emans

Afl. van trulle: mannelijk lid, pénis. Fig. dwaas, treuzelaar. Vgl. kul, kloot. 1398 Jan de Trulle, Tielt (DEBR. 1970); 1545 Coppeken Trullemans = C. Trilleman, Bs. (MCB 65).

 

FD

Trullemans

Surnom dérivé en -man de truite, signifiant ‘qui raconte des bêtises, sot, etc.’, cf. p.-ê. 1295 «Jehans de Trulle» ComptesMons; ou bien nom de métier: qui manie la truelle, la louche [FD].

 

JG

Trum

NF de la région d’Aubange et Martelange (également NF grand-ducal), probabl. d’ori­gine toponymique [à préciser, dans la région de région de Trêves], cf. 1268 «Rogier de Trum prévost de l’église de Mouson» Cart-Orval.

 

JG

Trum(m)

Trump(f), zieTrom.

 

FD

Truman

zie Truyman.

 

FD

Trumeau

Ofr. trumeau: kuit. BN (DNF).

 

FD

Trumeau

Surnom: anc. fr. trumeau, -el ‘gras de la jambe’ FEW 17, 402a, le dérivé trumellet étant attesté en moy. fr. comme terme d’amitié <W.,402b.

 

JG

Trummer

zie Trommer.

 

FD

Trumpaitist

Surnom moy. néerl. corresp. à fr. trompettiste, qui joue de la trompette.

 

JG

Trumpaitist

zie Trompet(te).

 

FD

Trumpeler

zie Trompler.

 

FD

Trumpeneers

cf. Trompenaars.

 

JG

Trumpeneers

-ner, Trümpener, zie Trompenaars.

 

FD

Trunk

D. BN voor een drinkebroer.

 

FD

Trupia

zie Troupeau.

 

FD

Trupin

zie Turpin.

 

FD

Trussart

Truchart. 1702 «Léonard Trusart», 1718 « Nicolas Trussart » BourgNamur ; proba­bl. var. de Troussart.

 

JG

Trussart

zie Troussart.

 

FD

Truttens

Treutens, Treuttens. Hypocor. néerl. (au génitif) de l’anthrop. germ. trud-bert > Trutto [FD].

 

JG

Truttens

Treuttens: Patr. < Germ. thrûth-naam, zoals Trutbert, Trutmund, Trutmar. 1383 ic bat den tollenare van Antwerpen ende meester Pieter Trutten, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Truwant

cf. Truant.

 

JG

Truy

NF de la région de Charleroi mais attesté à Roubaix et dans l’Aisne depuis 1585, ainsi qu’à Leiden (P.-B.) sous la forme du Truy (GeneaNet) ; probabl. d’origine toponymique.

 

JG

Truy(e)

Truije, Troy(e), Trau, Truyen(s), Truijen(s), Truiyen, Treuen, Troyen, Truyts, Trouw(en): 1. Metr. Korte vorm van Germ. VN Geertrui(de); zie Van Geertruyde(n). Evtl. Patr. < Germ. VN Trudo. Truyts < Geertruids. Truye, Troye < Trude. Trau is een Br. grafïe voor de dial. uitspr. (vgl. Trauwkens). 1280 Trudam Sterke, Ip. (BEELE); 1328 Truden Loijers, Ktr. (DEBR. 1971); 1394 Ghertruut Skemels, Pittem; 1398 Lamsin Truden sone, Emelgem (DEBR. 1970); 1420 Maraut Truens, Pamele (V.BUTS.); 1448 Henric Truydens,

Diest (VdP). – 2. Truyen < van Truyen. 1682 Piter Wilms Truijen = 1688 Pieter Wilms van Truijen, Etten-Leur (PDB).

 

FD

Truyaert

Adaptatie van Druard. 1630 Joannes Druaert = Truaert (stamvader van) Truyaert, Tielt (VS1979,75).

 

FD

Truye

au génitif: Truyen, Truijen, Truyens.

1582 «Jacques Truyens de Tillemont» Bourg-Liège; aphérèse néerl. du prénom fém. Geer-truude ; cf. aussi Truyts.

 

JG

Truyen, van

Verkort uit van Sint-Truien. PlN Sint-Truiden (L). 1688 Willem van Truijen = 1720 Willem van Sint Truijen, Etten-Leur (PDB).

 

FD

Truyer, de

Truyers, zie de Troyer.

 

FD

Truyers

Génitif de *Truyer, cf. De Troyer.

 

JG

Truyffaut

zie Truffaut.

 

FD

Truyman

Dérivé avec le suffixe -man de Truy(e).

 

JG

Truyman

Truman, Troumann. Metr. Afl. vanTrui (Geertrui). Zie Truye. 1328 Jacop Trudeman, Ip. (BEELE); 1508 Gillijs Truyman, Temse (DE MAN). – 2. Patr. Germ. VN thrûth-man ‘macht-man’: Drudman (MORLETI).

 

FD

Truyts

1541 «Jan Truyt», 1542 «Aart Truyts» Berlaar/Anvers, 1542 «Raymond Truyte» Anvers; au génitif, aphérèse du prénom fém. Geertruude, cf. Truy(e), ou bien surnom de pêcheur: moy. néerl. truut, truyt ‘truite’ [FD].

 

JG

Truyts

Mnl. trute, truyt(e), Fr. truite: forel. BN of BerBN. 1541 Jan Truyt, Berlaar; 1542 Raymond Truyte, Gascogne; 1542 Aart Truyts, Berlaar-Aw. (AP). – 2. Mnl. truut=druut; zie Druits. – 3. Zie Truye.

 

FD

Truyzelaere

Geronde vorm van treizelaar, Mnl. dreselaer, Ndd. Dreisler, D. Drechsler. BerN van de houtdraaier. Vgl. Dresseleer(s). 1902 Treijselaar, Breda (PDB).

 

FD

Trybou

Trybus, zie Tribout.

 

FD

Tryffaut

Truyffaut, cf. Truffaut.

 

JG

Tryffaut

zie Truffaut.

 

FD

Tryho

Trijho, zie Triho.

 

FD

Tryho(u)

zie Tréhout.

 

FD

Tryhoen

zie Trion.

 

FD

Tryo

zie Trio.

 

FD

Tryp, van

van Trijp: PlN Trijp in St.-Goriks-Oudenhove (VB) (NR).

 

FD

Trypsteen

zie Strijpsteen.

 

FD

Tryssesoone

Trijssesoone: Metr. Zoon van Trysse, korte vorm van Beatrijsse, Beatrix. Zie Trice. 1404-07 Trijskin en de Beelkin Snellaerts = van Betrijssen, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Trystram

zie Tristram.

 

FD

Tsas

zie Sas.

 

FD

T’Sas

 ‘t Sas. 1580 «Gielis Tsas» Liège; ethnique: moy. néerl. Sasse, néerl. Sas, Saxon.

 

JG

Tschan

zieTjean.

 

FD

T’Scharner

Wellicht D. FN Scharner: eigenaar van een (Mhd.) scharne: vleesbank, slager. Of evtl. D. Tscherner < PlN Tscherna bij Briinn.

 

FD

Tschodts

zie de Schodt.

 

FD

t’Ser

Le flam. t’Ser qui introduit quelques NF composés avec un prénom (cf. ci-dessous) est une marque du génitif résultant de l’abré­viation de des Heeren, littér. ‘du sieur’. Comp. les NF en Sir(e).

 

JG

‘tSer-

T’Ser-, zie Ser-.

 

FD

t’Serclaes

T’Serclaes. Génitif flam.: t’ser + Claes, fr. Nicolas.

 

JG

t’Serstevens

T’Serstevens, etc. Génitif flam.: t ser + Steven, fr. Etienne.

 

JG

T’Sestig(h)

zie Sestig(h).

 

FD

T’Seyen

zie Syen.

 

FD

T’Siobbel

Tsiobbel, T’Siobel, Tsobbel, T’Sobbel, Sob(b)el: BN < Wvl. ww. tjobbelen, s(ch)obbekn: struikelen. Mnl. sobbelen: waggelen, wankelen, struikelen < schobbelen, frequentatief van schobben: schuren, wrijven. -1300 Margareta Scobbelin, Aalbeke (DEBR. 1980); 1368 Gillis Tsobbele, Ktr.; 1369 Bernaert Stobbele = 1382 Bernaerd Tsiobbel; 1394 Heinkin Chobbele, Lauwe (DEBR. 1970); 1367 van Jhan Tsobbelen, 1228 Ktr. (DEBR. 1958); 1462 Jozine Sobbels, Cent (PARM.). Vgl. De Stobbeleer.

 

FD

T’Siolle

zie Solle.

 

FD

Tsjoen

zie Soen(s).

 

FD

T’Sjoen

Tsjoen, etc. Génitif de Choen, qui se­rait une forme flamandisée de Chon, hypocor. de Michon [FD].

 

JG

T’Syen

zie Syen.

 

FD

Tu(c)k

Tuk(k), Tûck, Tuuk, Tucker, Tukker: 1. BN Mnl. tuuc: lichtekooi; knecht. 1208 Michaelis Tue, Gent (GN); 1399 Jehan de Tu(u)c; 138/jeghenJoos den Tue, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Mnl. tue: stoot, trek, ruk, D. Zuck; Mnl. tucken, D. zucken. Ndd. EN Tuck(er) beantwoordt aan D. Zuck(er). BN voor iemand die makkelijk het zwaard of het mes trekt, vechtersbaas. 1248 Conrad Tuckeswert, Hb. (NN).

 

FD

Tuaux

Peut-être forme vocalisée (au plur.) de l’anc. fr. tuel ‘tuya, tige’ (Dauzat 580), cf. aussi Tuyau. Comp. Buyse.

 

JG

Tuaux

Tuyau: Ofr. tuel (dim. van Onl. thuta: buis, hoorn, tuithoorn): buis, hoorn. Vgl. Buyse.

 

FD

Tub(b)ax

zie Tobbackx.

 

FD

Tuba(ert)

zie Toebaert.

 

FD

Tubaert

Toebaert. Probabl. nom issu d’un anthrop. germ. en -behrt, ainsi Dotbert [FD].

 

JG

Tubax

1. V. Ubaghs. N08 79, 209. —  2. V. THEUD (Theu). Tubens. V. THEUD (Theu).

 

EV

Tubbax

Tubax, cf. Tobac, Tobback.

 

JG

Tubbe

Tube(e), zie Tobias.

 

FD

Tubben

Tube(n)s, zie Toben.

 

FD

Tube

Tubez. 1526 «Jehan le Tubet» DénLens; surnom : cf. anc. fr. coulon tube ‘pigeon pattu’ (pour une personne, seulement hapax du 13cs.)FEW 17, 382b.

m Forme fém. : Tubée, Tubee. 1195 «Heluis li Tubee», 1218 «Tubata» NécrArras.

 

JG

Tubeke

Tubeeckx, Tubbeckx, Tubex: PlN Tubeke (Fr. Tubize, WB). Meestal evenwel reïnterpretatie van Tobback(x).

 

FD

Tubergen, van

PlN Tubbergen (OIJ).

 

FD

Tubez

zie Tobias.

 

FD

Tu–bez

-bier. 1. Profess. ,,Fabricant de tubes ». — 2. Proven. Du biez, Du bief (L.D.). N° 230. — 3. V. THEUD (Theu).

 

EV

Tubia

zie Toubeau(x).

 

FD

Tubier

Patr. Var. (met î’/w-ronding voor b) van Pic. Tibiert = Tibert, zie Tybaert.

 

FD

Tubier

Var. diphtonguée de Tiber(t), Thibert (comp. le suivant) ou d’un autre nom germ. en -behrt?

 

JG

Tubiermont

Nom d’origine: probabl. d’un topon. composé avec Tibert-, l’aire de distri­bution du NF dans la région de Charleroi ne coïncidant pas avec Tibiémont, w. tîbièmont, à Modave (Lg).

 

JG

Tubiermont

zie Tibermont.

 

FD

Tuboville

PlN Thibouville (Eure).

 

FD

Tuch

Tuchman(n): D. Ber(B)N van de lakenwever, lakenhandelaar of lakenmeter.

 

FD

Tuchsznajder

D. Tuchschneider: lakensnijder.

 

FD

Tudts

zie Todd(e).

 

FD

Tuel, van

Var. van Van Tuyl of Van Thull.

 

FD

Tuerenhout, van

zie van Turnhout.

 

FD

Tuerlinckx

Turclinckx, etc. Hypocor. au génitif d’un hypocor. en -lin de Arthur ou éventuel­lement de Hector ou Victor [FD].

 

JG

Tuer–linckx

-lings. 1. V. THEUD (Theu). — 2. V. Teerling.

 

EV

Tuerlings

-linck(x), -linx, Turelinc(k)x, Turlin(c)kx, Teurelincx, Tuerelinck(x), Thuerelinckx, Teurlings, -inc(k)x, Tierlinck, Tierelinckx: Patr. Var. – met epenthetische r – van de Ndl. EN Tulling, afl. van Germ. bakernaam; vgl. Tollens. De var. met -ie-zijn ontrond; vgl. Tureluren/Tierelieren. 1368-75 Guillame Tulinc(s), At.; 1709 Tuerlinx, Mech. (MERTENS). – Lit.: F. HOLEMANS, De familienaam Tuerlinckx. VS 1993,83-84.

 

FD

Tueux

Fr. tueur, w. tuweû ‘tueur, abatteur’, pro­babl. surnom d’abatteur (de bétail).

 

JG

Tueux

Pic. voor Tueur: doder, slachter (J.G.).

 

FD

Tuffreau

Metathesis van Truffaud.

 

FD

Tugendhaft

D. BN: deugdzaam.

 

FD

Tuijn(s)

Tuyn(s), zieToen.

 

FD

Tuil, van

zie van Tuyl.

 

FD

Tuilier

-iez, -y, zie Tuilier.

 

FD

Tuilier

Profess. ,,Fabricant de tuiles ». Variantes : Thuil(l)- -ie(r), -iez, -eaux. N° 77.

 

EV

Tuilier

Tuilier, -iez, -y, Thullier, -iez, Thulie(r), Thuilier, Thuillier, -(i)ez, -les, Thuyl(l)ie, Lethuillier: BerN Fr. tuilier: tegelbakker, steenbakker; ook tegeldekker, stratenmaker. 1326 Gillot le Tuilier pour le cauchaige de le rue; 1332 Jehan le Tuillier pour tuille, pour quairiaus, Gillot le Tuillier pour tuille; 1330 Jehan le Tuillier pour 200 de tuille, Bergen (PIERARD); 1396 Olivier de Tuilier, Lessen (DE B.).

 

FD

Tuin, van der

van Tuinen, zie van Tuyne.

 

FD

Tuinman

BerN voor de maker of vlechter van omheiningen, afsluitingen (tuinen). Mnl. tuun, D. Zaun: omtuining, heining. – 2. Afl. van Van Tuyne.

 

FD

Tuinstra

Friese afl. van PlN Tuin.

 

FD

Tuit

Zie Todde.

 

FD

Tuiten(s)

zie Tuytten(s).

 

FD

Tuk

Tukk(er), zie Tuck.

 

FD

Tulburch

zie van Tilburgh.

 

FD

Tulder, van

van Tulden: PlN Tuldel in Hilvarenbeek (NB). 1340 Luetgart de Tuldert, Tnh. (VERB.); ise e. Jan van Tuldel, Hilvarenbeek (Par. 1985,156); 1486 Arnoldus de Beka (Hilvarenbeek) alias Thuldel; 1490 Joh. de Tulden (MULIII); 1555 Aleyt van Tulden, Den Bosch (HB 461).

 

FD

Tuleau

NF rare (à Binche), plus fréquent en Loire-Atlantique (GeneaNet); probabl. var. (euphémistique?) du NF fr. Tuleu (attesté aussi en Loire-Atl.), littér. rtue-loup-i, cf. 1267 «Je-hans Tueleu» CensHerchies, 1279-81 «Simon Tueleus» ComptesMons ; comp. Tuvache ci-dessous.

 

JG

Tuleau

Wellicht < Tuleu, Tuloup, d.i. tue loup: wolvendoder.

 

FD

Tulfer

E. FN Telfer, Tolver, Tulliver, adaptatie van Fr. Taillefer (zie i.v.) (REANEY).

 

FD

Tulip

Tulipp(e), Tulype: Reïnterpretatie? De tulp (Fr. tulipe) werd ni. pas in de i6e e. uit Turkije ingevoerd.

 

FD

Tulipe

N. de guerre (donné autre­fois aux soldats qui n’avaient pas de patronyme). Comp. : Larose, Lafleur, Jasmin. Nos 15, 298.

 

EV

Tulippe

Tulip,  -ype. Surnom (souvent de militaire, d’aventurier) d’après le nom de la fleur (importée de Turquie au 16e s.).

 

JG

Tulkens

1385 «Jehennen Tuilken Lijseken» CartValDieu; dimin. en -ken (au génitif) de Tulle, Toele.

 

JG

Tulkens

Tulleken(s), Thulke: Metr.Dim. vanTule = Toele. Zie Toelen(s). 1308 Henrici dicti Tolleken, Mech.(OATn).

 

FD

Tul–kens

-pinck. V. THEUD (Theu).

 

EV

Tull(e)

zie Toelen(s).

 

FD

Tulle

Sans doute nom d’origine, cf. 1538 «Jehan de Tulle» BourgNamur, qui pourrait être Tulle, préfecture de la Corrèze [MH].

 

JG

Tull–e

-iez. Profess. 1. Fabricant de tulle (tissu). — 2. Tuilier. N° 177.

—  3. V. THEUD (Theu).

 

EV

Tullemans

Tulmans: Afl. van Tulle, zie Toelen(s).

 

FD

Tullen

zie Toelen(s), Tollens.

 

FD

Tullene(e)rs

zie (de) Tollenaere.

 

FD

Tulliez

cf. Thuillier.

 

JG

Tulmans

zie Tullemans.

 

FD

Tulpin

Var. de Turpin par échange des liquides r > l. Cf. aussi 1314 «Tupin», 1314-15 «la Garitte Tupin» ComptesMons.

 

JG

Tulpin(ck)

Tuplin: Patr. Tulpin < Turpin, Turpijn (LIND. 1941). HN Turpinus (MORLETII). 1350 Tulpin de Boley, LU (AVB); 1378 up Tulpins vanden Perboeme, Ktr. (DEBR. 2002); 1385 Theodrici Tulpens, Tg. (TYTGAT); 1389 Jan Tulpyn; 1428 Merten Tulpyns = 1435 Marten Talpyns, Diest (VdP); 1396 Wouter Tulpiin, Ronse (DE B.).

 

FD

Tulype

zie Tulip.

 

FD

Tumelaire

Tumilaire. 1514 «Jacques Tume-laire» Ladeuze, comp. aussi, avec métathèse, 1692 «Jean Tullemaire» BourgNamur; sur­nom: moy. néerl. tumelaer ‘acrobate’ (Vincent 104), ou moy. fr. (1545) tumelaire ‘touche mettant en mouvement les marteaux qui frappent sur la clochette’, surnom de carillon-neur?

 

JG

Tumelaire

V. Tombe.

 

EV

Tumerelle

Profess.  Tumer- -elle ou -tau, ,,Tombereau » (Dialecte).   N.

de conducteur de tombereaux.

 

EV

Tumerelle

Surnom: anc. fr. tumerel ‘trébuchet, ressort; tombereau’ FEW 17, 385b (avec sens dérivés du type ‘femme épaisse et lourde’).

 

JG

Tumerelle

Thumerelle: Ofr. tumerel: valstrik; (ook) blijde, ballista, katapult. BerBN. 1490 Willem Thymerel, Meregem FV-Bg. (PARM.); 1644 P. Tumerel, Cotte (?)-Aw. (AP).

 

FD

Tummeleer

Tumeleer, -aire, Tumilaire, Thumeleer, -aire, Thumélaire, Thumilair(e), Thumulaire, T(h)ummler. BerN van de tuimelaar, de acrobaat die buitelingen maakt. 1310 Dankart Tumelare, Aardenburg (HAES. 1954″). – 2. Mnl. tumelaer: oorlogswerktuig, slingerwerktuig. BerBN van de bediener van de katapult.

 

FD

Tummer(s)

zie Timmers.

 

FD

Tummers

cf. Timmers.

 

JG

Tummers

V. Timmerman.

 

EV

Tumpson

Tumson(net), zie Thompson.

 

FD

Tumson

Tumpson, Tumsonet, Tumsonnet, cf. Thoma, Thumas.

 

JG

Tumson

V. Thomas. Turb- -é, -et. 1. V. THEUD (Theu).

—  2. Proven. D’Orbais (Loc). Noa 79, 209.

 

EV

Tung

Zie Toen.

 

FD

Tunk

Tunc, Tuncki, Tuncky: Mhd. tune: onderaards vertrek (met mest bedekt) aïs winterwoning, aïs werkplaats van een wever of voor het bewaren van de veldvruchten. BerBN. 1452 Gebhard Leb gen. Tuncki, Rottweil (BRECH.).

 

FD

Tunnesen

zie Toen.

 

FD

Tunon

zie Tonon.

 

FD

Tuns

zie Toen.

 

FD

Tuntel(d)er

Afkomstig van PlN Tuntel (NS).

 

FD

Tunyck

zie Teuninck.

 

FD

Tuot

Peut-être à rapprocher de Tueux?

 

JG

Tup(f)man

BerN van de pottenbakker. Vgl. Topper, Tôpfer.

 

FD

Tuplin

zie Tulpinck.

 

FD

Tuppenney

Var. van E. Turnpenn(e)y: die zijn penning een paar keer omkeert voor hij hem uitgeeft. BN voor een zuinig, krenterig mens. 1227 Ralf Turnepeny, Buckingham (REANEY).

 

FD

Tupper,

zie Topper.

 

FD

Turban(g),

Torbeyns, -eijns, Torben: Patr. Var. van Urban/Orban (zie i. v.), waarvan de t wellicht te verklaren is uit (Sankt, Saint-) Sint-Urban. Torbeyn < Saint-Orbain. D. ook Turban = Durban. Vgl. D. Turbanstag = Urbanstag. 1603 Torben = Urban, Angermde (DN); 1650 Peeter Torbeyns, Tn. (HEND.); 1676 weduwe Dionijs Turbaens = 1686 D. Torbeyns, Bekkevoort (F.C., Oost-Brabant 1994,40-41).

 

FD

Turbang

Turban. Nom d’origine: par mécou-pure, Sankt-Urban [FD].

 

JG

Turbé

 (NF de la région d’Ypres), Turbet (NF verviétois). Probabl. forme w. et pic. de Turbert, anthrop. germ. en -behrt [FD]. Vu la répartition, il n’est guère envisageable d’y voir un surnom basé sur le mot ardennais turbé m. ‘houe’, également blason populaire des habitants de Cornimont (Bièvre), cf. A. Dop-pagne, DBR5, 125 [MH].

 

JG

Turbet

Turbé: Pair. Turbert (PdC 1820, zie BERGER), Germ. berht-naam. Of dim. van Turbaud: 1366 Mahieu Turbaut, St-Q. (MORLET).

 

FD

Turbier

zie Tourbier.

 

FD

Turblin

zie Troublein.

 

FD

Turby

Zie Tourbier. – 2. PlN. 1462 Jehan de Turby, Dk. (TTT).

 

FD

Turc

Turck, Turcq. 1338 «Bertrand Turck», 1345-46 «monsigneur Bertran Turck» Comp-tesMons, 1365 «Anthonne Turk» TailleMons, 1795 «Jean-Baptiste Turcque» BourgNamur; ethnique: de Turquie, qui, comme surnom, se serait appliqué à des croisés (Dauzat 580); cf. aussi Truc, Truck.

« Dérivés: Turquet. 1286 «Jehans Turkes» CartMons,  1297 «Jehan Turket» Comptes-Mons, 1299 «Bartolomeus Turkes» NécrArras. Turquin.

 

JG

Turc

zie Turk.

 

FD

Turc(h)i

zieTurki.

 

FD

Turchet

Métathèse de Truchet?

 

JG

Turchet

zie Turquet.

 

FD

Turcijn

zie Toussaint.

 

FD

Turck

Car. phys. H. à l’aspect orien­tal. Comp. : Jupsin, ,,Egyptien ». N° 215.

 

EV

Turck, (de)

(de) Turcq, Turckx, zie Turk.

 

FD

Turcksin

Nom d’enfant trouvé, en l’occurrence Henricus Teurfsin trouvé le 8 avril 1729 sur le «Teurfsin in de Pastoirstraetjen», le long de la Senne à Bruxelles (VISt 1999, 474) (Debrab2 1230).

 

JG

Turcksin

Vondelingnaam. De stamvader was Henricus Teurfsin, op 8 april 1729 gevonden op het Teurfsin in dePastoirstmetjen; dat was een plaats waar turf gestoken werd aan de linkeroever van de Zenne in Brussel, nu de Zwarte-Lievevrouwestraat (VS1999,474).

 

FD

Turcolin

NF frioulan.

 

JG

Turcry

Turkery. Nom d’origine: Turquerie, topon. assez fréquent.

 

JG

Turcry

zie Turkery.

 

FD

Turek

zie Turk.

 

FD

Turelinc(k)x

zie Tuerlings.

 

FD

Turelinckx

cf. Tuerlinckx.

 

JG

Tureluren

cf. Turlure.

 

JG

Tureluren

Turlur(e), Tierelieren, Tirelir(en), Tiereliers,

Tierliers: Turelure < Ofr. turelure, een klanknabootsend woord: deuntje, liedje, fabeltje, beuzelpraatje; ook doedelzak, > bedrogen echtgenoot (VS 1967,14-16). 1290 Robert Turelure, St-Q. (MORLET); 1397 van Heinric Teureleuren; 1396 van Jan Tuereleuren, Ktr. (DEBR. 1970); 1412 Mathijs Tuerluere, Ktr.; 1724 Tierelieren, Meldert (Spycker 1966,123-146).

 

FD

Turenhou(d)t, van

zie van Turnhout.

 

FD

Turet

Sans doute dérivé par aphérèse de *Arthuret, dimin. de Arthur; comp. 1286 «Jehans Turiaus» CartMons. — Moins pro­bable, d’anc. fr. turet ‘colline, éminence’ (non représenté en Wallonie) Gdf 8, 107 [MH].

 

JG

Turet

zie Thuret.

 

FD

turf

,,Tourbe ». Profess. ou Proven. N. d’exploitant d’une tourbière ou d’H. originaire d’un lieu ainsi dé­nommé. Synon. : Torfs. Avec un N. comm. à valeur toponymique. Torf- -broek (Dép. Berg), -moor (Dép. Eupen), -veld (Dép. Turn-hout). Moerentorf, ,,Tourbe des Moëres », latinisé : Moretus.

 

EV

Turf

Moy. néerl. turf tourbe’, surnom d’ouvrier tourbier [FD].

 

JG

Turf(s)

Torf(s), Teurfs: BerBN voor een turfsteker, veenboer, turfhandelaar. 136 e. Willelmus Torf, Mendonk (GN); 1340 Wouter Torf, Lv. (ICKX); 1534 Lisken Torfs, Berlaar (AP); 1663 Jan Teurf, Gottem(KWII).

 

FD

Turfkruyer

-kruijer, -kruiyer, Turfreyer: BerN van de turfkruier, die turf met de kruiwagen vervoert.

 

FD

Turian

Turien, zie Touriaen.

 

FD

Turillon

cf. Turrion.

 

JG

Turin

1245 «ad Turrin» NécrArras, 1627 «Nicolas Turin» émigré en Suède; aphérèse de Mathurin plutôt qu’originaire de Turin (Dauzat 581); ou bien hypocor. de Turold, héros de la Chanson de Roland (Vincent 74).

 

JG

Turin

Turrin, Turyn, Th(o)urin: 1. Patr. Korte vorm van Arthurin, Mathurin of zelfs Victorin. – 2. Evtl. PlN Turijn (It. Torino, Fr. Turin).

 

FD

Turin(e)

Proven. 1. Turinne (Loc.). —  2. Turin (Ville irai.). N° 221.

 

EV

Turine

Forme fém. du précédent ou nom d’origine: Tourinnes, anc. «Tori(n)nes, Turi-nes», cf. s.d. «Johannis de Turines junioris» ObitHuy, 14e s. «messire Henry de Turine» CensHuy.

 

JG

Turine

PlN Tourinne(s) (LU, WB). 146 e. Henry de Turine,Hoei(J.G.).

 

FD

Turion

Turillon, zie Thirion.

 

FD

Turk

Turc(k), Turek, de(n) Turck, (de) Turcq, (den) Turckx, (de) Torck, Torcq(ue), Torque, Teurcq, Teucq, Leturc(q), Leturque: De volksnaam van de Turken, evtl. aïs huisnaam EN geworden. D. Tûrke. 1298 Stas Turc, Kales (GYSS. 1963); 1311 Rys Tore, Assenede (DEBR. 1999); 1397 Franse den Tuerc, Ktr.; 1398 Aernoud de Turc, Rollegem (DEBR. 1970).

 

FD

Turkelboom

Altération   de   Tortelboom, V. Turtelboom.

 

EV

Turkelboom

zie Tortelboom.

 

FD

Turkery

cf. Turcry.

 

JG

Turkery

Turkry, Turcry: PlN Turquerie, zoals in Kales in 1774 (DF XV).

 

FD

Turki

Turc(h)i: Latinisering van de volksnaam Turk. 1264 Willaumes Turchi, Atrecht (NCJ).

 

FD

Turlin(c)kx

zie Tuerlings.

 

FD

Turlot

1. Profess. Joueur de turlure (Ane.),  ,,Cornemuse ». N° 97. V. Tirleroux.    —    2.    V.    THEUD (Theu).

 

EV

Turlot

-loot, -lotte, Turlutte: Vleivorm van de Brits-Keltische VN Arthur. 1418 Macs Tuereloet = Maes Tuerloet, Ktr. (DEBR. 1958); 1501 Roelant Tuerloot, Izg. (KWII).

 

FD

Turlot

-oot, Turlotte. 1750 «Jean-François Turlot» Vitrival, 1765 «Albert Turlot» Bourg­Namur; probabl. dérivé en -elot, avec aphérèse, du prénom Arthur. – Sont attestés toutefois des termes comme pic. (Créq) turlot ‘tige creuse’ FEW 17, 407a, fr. turlotte ‘ligne’ FEW 22/2, 149b, qui pourraient convenir comme surnoms.

 

JG

Turlur(e)

zie Tureluren.

 

FD

Turlure

Tureluren, probabl. aussi Turlutte [sinon var. de Turlotte]. 1280-81 «Robins Turelure» RegTournai, 1290 «Robert Ture-lure» St-Quentin; surnom de musicien, de trouvère: anc. fr. turelure ‘onomatopée, ritour­nelle, refrain de chanson’ ou ‘cornemuse’ FEW 5, 464a, cf. Robin turelure ‘mari dont on se joue’. Comp. également Tierelieren, ainsi que: 1280 «Badechons li fis Libier Tirelire» PauvresLiège.

 

JG

Turlutte

zie Turlot.

 

FD

Turman

Thurman: Turreman, afl. van Mnl. turre, torre: toren. Zie Torremans, Van Torre. 1362 Lievine Turreman, Cent (GSB); 1482 Luuc Thuurman, Ninove-Bg. (PARM.); 1492 Anthuenis Turreman, Cent (BOONE); 1512 Christiaen Thurman, Ardooie (med. L. Van Acker); 1635 Robert Tourneman, Tielt (R.O.); 1709 Elesabet Dhurman, Oostakker (GYSS. 1971); 1776 Pieter Turman, Tielt (KWII). Allé Belgische Thurmans zijn afstammelingen van 1655 Georgius Torman (vader van) 1710 Joannes Fredericus Torman, Meulebeke (med. Jan Thurman, Brasschaat).

 

FD

Tur–man

-mes. Profess. Turme, „troupeau » (Ane. fr.). Turman, ,,Gardien de troupeaux » (Dialecte picard).

 

EV

Turmine

-aine, -en, -in, zie Tournemine.

 

FD

Turnbull

E. zinwoord Turn bull: stierencastreerder? Maar vgl. Tourneboeuf. 1314 Willelmus dictus Turnebule (REANEY).

 

FD

Turne(e)r

Profess. Turner, ,,Gymnaste ».

 

EV

Turner

Turneer: BerN van de houtdraaier. Zie Tourneur. 1180 Warner le Turnur, Londen; 1191 Ralph Tornator = le Turnur, Leicester (REANEY).

 

FD

Turnhout, van

van Ture(n)hou(d)t, van Thur(e)nhout, van Tuerenhout, van T(h)eurenhout, van Tornhaut, van Torn(h)out, van Thornhout, van Tourn(h)out, -houdt, van Thournhout, -houd, -ou(d)t, van Thourenhout. PlN Turnhout (A). 1340 Lisbetten huus van Turenout, Aw. (OARI); 1340 Petrus de Turnout, Tnh. (VERB.); 1399 Art van Thuernout, Aw. (ANP); 1557 van Tuerennout; 1639 van Turenhout, Mech. (MERTENS); 1619 Simon van Tournhout, Berchem (AP). – 2. De vormen met T(h)o(u)rn- gaan meestal op Torhout (WV) terug, vanwege de hoge frequentie van deze FN in WV. Ook DF verklaart Van Thournout uit Torhout, al vinden we op 12 kolommen geen enkel vb. van Tornhout aïs PlN. Hij vermeldt wel Tornault op een kaart uit 1538.1492 Anthonius de Dornen de Tornout, Cameracen. dyoc.; 1503 Petrus Marcus de Tournoult, clericus, Cameracen. dyoc. (MUL III); 1569 Paesschier van Thoornout, Lichtervelde (DF XV). – Lit.: A.MARYNISSEN, Turnhout, Torhout en aanverwantefamilienamen. Liber Amicorum R. Van Passen, 1993,183-193.

 

FD

Turpin

-ijn, -yn, -ain, -ein, Thurpin, Tr(o)upin, Trappens: Patr. Lat. HN Turpinus, die aïs VN bekend raakte door het Chanson de Roland (LANGLOIS). Zie ook Tulpin(ck). 1340 J. Turpin d’Etréaupont (MORLET); 1448 Willeme Turpin, Dk. (TTT).

 

FD

Turpin

Turpain, -yn, -ijn, Thurpin. 1236 «Robers del Turpin», 1258 «Jehan au Tur­pin», 1262 «Tiebaus Turpinus», 1272 «Wil-laumes des Turpins » NécrArras, 1278 « Henris Turpins» AnthrLiège, 1280-81 «Turpins de Lille» RegTournai, 1348 «Jo. Turpin de Na-mur» FiefsLiège, 1426 «Jehan Turpin» Taille-Soignies, 1519 «Anthoine Turpin» Bourg­Namur; ancien nom de baptême, dérivé du lat. Turpinus, mis à la mode par la Chanson de Roland où il dénommait l’archevêque de Reims, un des douze pairs de Charlemagne. Cf. aussi Troupin.

 

JG

Turquet

Turchet: Dim. van Turc: Turk. 12751’estre le Tukète; Emme li Turkète, Baffe (VR i84r°); 1299 Bartolomeus Turkés, Atrecht (NCJ); 1298 Jehan Turket, Bergen (PIERARD).

 

FD

Turr-

-et, -il. V. THEUD (Theu).

 

EV

Turrekens

zie Torrekens.

 

FD

Turrin

zie Turin.

 

FD

Turrion

Turillon. Peut-être dimin. en -illon de Arthur (avec aphérèse) ou bien var. de Thirion [JL, NFw].

 

JG

Turrion

zie Thirion.

 

FD

Tursijn

zie Toussaint.

 

FD

Turtelboom

Proven. Tortelboom (Dép. Aspelare). Synon. : Turkel­boom.

 

EV

Turtelboom, van

zie Tortelboom.

 

FD

Turu

1. Proven. Du ru, ,,Du ruis-…seau ». Nos 230, 74, 209- — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Turyn

zie Turin.

 

FD

Tuscano

zie Toscane.

 

FD

Tûske

Tuske: Patr. Wsch. geronde vorm van Tyske, dim. van Tijs.

 

FD

Tusschans

Zinwoord tuusch-gans: ganzenverkoper. Vgl. Mnl. rostuuscher, gansmenger, gansecoeper. 1508 Joh. Tusgans, Cent (MUL 111,363); ± 1570 Pierre Tuscamps, Oud. (CDT 391). – Lit.: F.

DEBRABANDERE, Defamilienaam Tusschans. Nk.

2OOO, 219-22O.

 

FD

Tussenbroek, van

PlN Tüschenbroich in Wegberg en Grevenbroich (NRW): 1183 Tuskenbruc (TW). 1661 Artus van Tusschenbroeck, Beert-Aw. (AP).

 

FD

Tusset

NF d’origine incertaine, p.-ê. var. de Tousset.

 

JG

Tusset

Wellicht var. van Tousset.

 

FD

Tussijn

zie Toussaint.

 

FD

Tussing

Wsch. var. van Tossing < Toussaint. -2. Evtl. = Thijssing.

 

FD

Tutelaars

-aers, -eers, -aire, zie Tuytelaars.

 

FD

Tutel–aire

-eers. 1. Car. phys. Tui-teleer, ,,H. chancelant ». — 2. Car. mor. Tutélahe, ,,Gardien, protec­teur des faibles » (Francisation d’une des formes, flamandisation de l’au­tre. Nos 55, 47.

 

EV

Tutélaire

Tutelaire. 1522 «Piero Tutelaire», 1523 «Willamme Tutelaire», 1553 «Anne Le Tutelaire», 1557 «Floris Le Tutullaire», 1558 «Jehan Le Tutellaire» BourgNamur; francisa­tion du suivant.

 

JG

Tuteleers

Tuyteleers. Surnom: moy. néerl. tuyteleer ‘flatteur, trompeur’, cf. le précédent.

 

JG

Tutelin

Dérivé en -in de l’anc. fr. tuteler, w. tût’ler ‘jouer du cor, corner’ FEW 13/2, 444b, surnom de musicien, ou de w. tût’ler ‘boire à grands traits’ id. 445a, surnom de grand bu­veur, d’ivrogne.

 

JG

Tutenel

cf. Toutenel.

 

JG

Tutenel

Tuts, Tuytens, Tuy- -aerts, -bens, -pens. V. THEUD (Theud, Theu).

 

EV

Tutenel

zie Toutenel.

 

FD

Tutiaux

Nom d’origine: Tutiau, à Havinnes (Ht).

 

JG

Tutin

Zie Tostain.

 

FD

Tuts

NF de la région de Landen et Neerhey-lissem, sans doute issu de l’anthrop. germ. Dodo, Tuto, etc. [FD].

 

JG

Tutt

Tuts, zie Todd(e).

 

FD

Tutte, van de

Verhaspeling (NF) van Van de Putte.

 

FD

Tuttelboom

zie Tortelboom.

 

FD

Tuttens

zie Tuyttens.

 

FD

Tuttman

Patr. Afl. van Tut; zie Todde.

 

FD

Tuuk

zieTuck.

 

FD

Tuvache

. 1296-1302 «Godars Tue vake» Impôt-Artois; surnom phrastique (d’abatteur, de tueur de bétail): (qui) tue (la) vache, cf. 1153 «Odo Strangulans Vaccam» CartOrval, ainsi que 1731 «Nicolas fils de Gabriel Tubeuf (orig. d’Amiens)» BourgLiège. Cf. aussi Tu-leau.

 

JG

Tuvache

BerN van de runderslachter, die ‘de koe doodt’. ±1300 Godars Tue vake, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Tuyaerts

cf. Taeyaerts.

 

JG

Tuyaerts

zie Taeyaert(s).

 

FD

Tuyau

cf. Tuaux.

 

JG

Tuyau

zie Tuaux.

 

FD

Tuybens

zie Toben.

 

FD

Tuyis

Hypocor, au génitif, de Toele, Tule [FD]?

 

JG

Tuykom, van

van Tuykon, van Tuyc(k)om: PlN Tudekem bij Herent (VB). 1271 Johanne dicto de Tudinchem, VB (OSM); 1341 Heine van Tudekeem, Lv. (BLOII); 1406 Philips lant van Tudekem, Melsbroek (PEENE); 1631 Arn. van Tuijcom, Leefdaal (VS1993,98).

 

FD

Tuyl, van

van Tuijl, van Tuil. PlN Tuil (G, U). 1377 Jan van Tule, Gulik (BLO VII); 1424 Jan van Thuul, G-Bg. (PARM.). – 2. PlN Tuilt in Kuringen (L). 1459 Jan van Tuylt, Ht. (A.GHIJSEN); 1523 Lambrecht van Tuylt, Molenstede (vader van) 1541 Lambrecht van Thuyl, Diest (F.C.); 1541 Lambrecht van Thuyl, Diest-Aw. (AP).

 

FD

Tuyls

Metr. Gen. van Toele = Tule? Zie Toelen(s). –2. Verkorte gen. van Van Tuyl?

Tuymans, zie Taeyman(s).

 

FD

Tuymans

cf. Taeymans.

 

JG

Tuyn(e), van

van Thuyne(n), van Thuijne, van (der) Tuijn, van Tuinen, van der Tuin: PlN De Tuin, ten Tuine: omheining, afsluiting, omsloten ruimte, erf. 1231 Joh. de Tuna; 1231 Adelisa de Tuna; 1303 Willame uten Thune, Bg.; 1307 Willames dou Thune, Aardenburg (DF XV); 1326 Jan van den Thune, Ip. (BEELE); 1336 Alise van den Tune, Kuurne; 1348 Johannis de Thune, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Tuypens

Hypocor. de Tobias [FD]?

 

JG

Tuypens

zie Toben.

 

FD

Tuys

zie Toen, Tijs, Theeuwissen.

 

FD

Tuys(s)cha(e)ver

zie Duytschaever.

 

FD

Tuyst, van

PlN Twist in Vierlingsbeek (NB)?

 

FD

Tuyt(t)en(s)

Tuyt(t)e, Thuytten, Tuijtens, Tuijtten(s), Tuiten(s), Tuttens: Patr. < Germ. VN Dod, oude bakernaam. Dodinus, Dotinus, Dutinus, Tutinus (MORLETI). Vgl. Todd(e). 1293 Gillis Tutin, Bg. (CG); 1455 Jaenkin Tutins, Wg.; 1473 Thomaes Tutins kindren, Desselgem (CASAERT); 1565 Jan Tuuten; 1511 Joos Tuutin, Ktr. (KW).

 

FD

Tuytelaars

-aers, -eers,Tuijtelaars, -aers, Tutelaars, -aers, -eers, -aire, Tutélaire, Titulaer, Tittelaar: Afl. van ww. tu(i)telen, frequentatief van tu(i)ten. BN voor een vicier. Mhd. tùtelaere: vleier. Mnl. tuyteler: ruilhandelaar (KILIAAN) < bet. onwaar spreken, (zijn waar) leugenachtig aanprijzen. Vgl. hetzelfde semantisch verband tussen Mnl. tusschen en D. tauschen/tàuschen: ruilen/ bedriegen. D. FN Tiittler, Tittler. 1427 Joh. Tuteler, Landen (MULI); 1434 Ghert Tuteler, Gingelom; 1454 Wouter Tutulaer, Montenaken (OBN); 1488 van Otten Tuetelers, Tn. (HB 800); 1689 J.Fr. Titelers, Lv. (MUL VII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Titulaer. Nk. 1995,99-102.

 

FD

Tuyteleers

cf. Tuteleers.

 

JG

Tuyten

Tuytten, au génitif: Tuyten, Tuyttens. 1455 «Jaenkin Tutins» Waregem, 1511 «Joss Tuutin» Courtrai ; hypocor. neerl. de l’anthrop. germ. Dodo > Dodinus, Dotinus, Tutinus [FD].

 

JG

Tuytschaever

-aver, cf. Duytschaever.

 

JG

Tuytschaver

Dietshover. Proven. ,,De la ferme thioise ». (Haeve, pour : Hoeve). N° 245.

 

EV

Tuytschaver

-schaever(s), zie Duytschaever.

 

FD

Tvelt, van

van ‘t Veld(t), zie van den Velde.

 

FD

Twee, van der

Reïnterpretatie van Van der Wee?

 

FD

Tweedale

E. PlN. Dal van de Tweed. 1376 John de Tweddale(REANEY).

 

FD

Tweehuizen

PlN in Bierum (GR). 1452 Jacobus van Twenhuysen, Zwolle (MUL I).

 

FD

Tweelings

-linckx: BN: tweeling. Vgl. Jumeau en D. Zwilling.

 

FD

Tweepen(n)inckx

BN voor een arme die slechts twee penningen heeft? Naar een cijns? Of een zegswijze? D. Zweipfennig. 1308 der Twepennigh, Hannover (BRECH.). Vgl. 1464 Lucas Twescellinghe (MUL II).

 

FD

Tweepenninckx

Surnom neerl. : deux deniers

(monnaie).

 

JG

Twel, van

zie van den Velde.

 

FD

Twembeke, van

van Twembecke, van Twenbeke: PlN Twembeke bij Gb. (OV). 136 e. Ava de Tuentbeka, Ronse (GN); 1396 Ghijs van Twembeka, Elst (DE B.); 1417 lans van Twembeke, Gb. (SCHR.).

 

FD

Twesten

D. FN (PDB). Wellicht PlN Twiste in Hessen of Twistern (NS).

Twiesselman(n): Afl. van PlN Twiessel a.d. Hase (DN). De oudste voorouder is ça. 1780 geboren in Gluckstadt(SH)(PDB).

 

FD

Twyffels

Car. mor. Twijfel, ,,Doute » N. de sceptique.

 

EV

Twyffels

Surnom abstrait: neerl. twijffel ‘doute’.

 

JG

Twyffels

Twijffels: BN voor een twijfelaar, onzeker mens. Vgl. D. Zweifel, Ndd. Twiefel. 1619 rijder Twijfel,Bilzen(SCHOE.).

 

FD

Ty(c)k

Tyckaert. 1. Car. phys. Dtk, Dikkerd, ,,Gros, boulot ». N° 259. — 2. V. THEUD (Theuk).

 

EV

Tyb( j)erg

zie Thiberge.

 

FD

Tybaert

Thybaert, Thijbaert, Thibert, Tibert(i), Theybaert, Theybers.Theijbers: Patr. Germ. VN theud-berht ‘volk-schitterend’: 965 Thietbertus, 1052 Titbertus, Cent (GN). 1256 Tibers des Carboniaus, Atrecht (NCJ); 1332 Jakemés Tibiers, 1376 Jaquemaert Thibiert, Dk. (TdT); 1468 Colaert Tibaert, Lier (FRANS).

 

FD

Tybel

zie Diebels.

 

FD

Tyberghien

Tyberghein, Tybergin. Var. graph.

de Tiberghien.

 

JG

Tyberghien

V. Thiberghien.

 

EV

Tybergin

-ghien, -ghein, zie Thibergijn.

 

FD

Tychon

Tyhon, Tyjon, cf. Ti(x)hon.

 

JG

Tychon

zie Letihon.

 

FD

Tyckaert

Tijckaert, Teykaerts. BerN van de tijkwever. Vgl. 1385 Johanni de Voere alias Tickewevere, Tg. (TYTGAT); 1573 Catherine Tycmakers, Ktr. (SBM). – 2. Afl. van Tijck.

 

FD

Tyckaert

Tijckaert. Dérivé en -aert du néerl. tyck ‘taie, coutil’, surnom de fabricant ou de négociant [FD].

 

JG

Tycket

zie Tiquet.

 

FD

Tydga(d)t

Tydtgat, zie Tijtgat.

 

FD

Tydgadt

Tydgat, cf. Tytgat.

 

JG

Tydgat

Proven. ‘/ Heid(e)gat, ,,L’écoulement (des eaux) de la bruyère ». V. Moortgat en Van de Veegate.

 

EV

Tyffers

Tievers: Wellicht verdoft < Tyvaers, gen. van Tyvaert; zie Thivart.

 

FD

Tyg(h)em, van

zie van Tieghem.

 

FD

Tygier

V. THEUD (Theuk).

 

EV

Tygier

zie Tiger.

 

FD

Tyhon

zie Letihon.

 

FD

Tyjon

zie Soen(s), Letihon.

 

FD

Tykort

Proven. Teirekot (Dép. Hees-tert).

 

EV

Tylens

Zie Thiele.

 

FD

Tylleman

Tylmans, zie Tieleman(s).

 

FD

Tyman

zie Tiedeman.

 

FD

Tyncke

V. THEUD (Theunk).

 

EV

Tyncke

zie Tinck.

 

FD

Tyoen

zie Soen(s).

 

FD

Tyole

T’Yolle , zie Solle.

 

FD

Tyou

Nom d’origine: w. tivou ’tilleul’, cf. aussi Dethiou, Tilleul, etc.

 

JG

Tyou

zie Thioux.

 

FD

Tyran(t)

zie Tirant.

 

FD

Tyrangiel

Proven. Tourangel, ,,Tou-rangeau ». N° 217.

 

EV

Tyrant

cf. Tirant.

 

JG

Tyri

Tyriard, Tyrions, Tyrou, -oux, cf. Thiry, Thiriard, Thirion, Thirou(x).

 

JG

Tyri

zie Thierry.

 

FD

Tyriard

-ions, zie Thiriart, -ions.

 

FD

Tyrions

V. THEUD  (Theu).

 

EV

Tyrolien

D. Tiroler, afkomstig van Tirol.

 

FD

Tyrou(x)

zie Tirou(l).

 

FD

Tyrrell

E. FN Tirrell < Ofr. Tirel, dim. van VN Thiry, Thierry; zie Thiriaux. 1086 Walter Tirel, Essex (REANEY).

 

FD

Tyry

zie Thierry.

 

FD

Tys

Aphérèse de Mathijs.

 

JG

Tys- 

Tyss-    -aen,    -en,    -on.    V.         2. V. THEUD (Theuk).

THEUD (Theuz).                            Tytens. V. THEUD (Theud).

 

EV

Tysen

Thysscn,  Tyssens.  Génitif de Theis, hypocor. de Mathias. Dimin. en -ken : Tyskens.

 

JG

Tysler

zie Tischler.

 

FD

Tyson

zie Tisson(s).

 

FD

Tyssaen

zie Tissaen.

 

FD

Tyssen(s)

zie Tys.

 

FD

Tysson

Var. van Tyson of Tichon.

 

FD

Tyst

Tijst, zieTys.

 

FD

Tyt-

-eca, -ga(d)t. 1. V. Tydgat. —

 

EV

Tyteca

cf. Titeca.

 

JG

Tyteca

zieTijtgat.

 

FD

Tytens

zie Tietens.

 

FD

Tytgat

Tydgadt, Tydtgat, Tydgat. 1398 «Wil­lem Titgaets» = «Willaume Titgats» Kuurne; un surnom flam. d’après le juron Tijd Gods > Tytgat semble une étymologie populaire; plu­tôt nom issu de l’anthrop. germ. theud-gaut> Teutgaut, Thietgaut, Theudigotho (Fôrst. 1429) [FD].

 

JG

Tytschaever

zie Duytschaever.

 

FD

Tyttens

zie Tietens.

 

FD

Tyvaert

cf. Thyvaert.

 

JG

Tyvaert

Tij-,  zie Thivart.

 

FD

Tyvelein

zie Thevelin.

 

FD

Translate »
Share This
error: Alert: Content is protected !!