A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

Paagman

Hypercorrect voor Poggeman.

 

FD
Paaijmans

Zie Paijmans.

 

FD
paal

1.   Proven.   ,,Flaque   d’eau » (Moy.   Néerl.).   V.   Pael.   —   2. ,,Limite »   ou   ,,Poteau ».   Synon. : VAN der Paelt, Verpaele, Pallen. N° 249. Paap, Paeps. V. De Paepe. Sobriquet. N° 144.

 

EV
Paal, (van der)

van der Pael(t), van der Pa(a)len,van der Pal, Verpaelen, Verpalen, Verpaele; PlN Ter Paal/Pale in Assebroek, Hoogstade (WV), Broekburg (FV), Marquise (PdC) (DF XII). Ook huisnaam in leper (VERF AILLIE). Mnl. Pael(e), Pale: (grens)paal. Ook gemeente Paal (Z, L). 1281 Arn. de Pala = Arnulphus de Pale, Cent (HAES.); 1304 Marote dele Pale, Ip. (BEELE); 1339 Gillis vander Pale, Bg. (DF); 1382 Judocum de Pale = 1413 Joos van der Pale, Bg. (OLV 382, SIOEN); 1478 Egidius vander Paelt (MULII).

 

FD
Paalman

zie Paelman.

 

FD
Paanakker

Br. uitspr. van Pynaker.

 

FD
Paanen

zie Paenen.

 

FD
Paap(s)

Paeps, Paape, Poep, Paepe(n), (de) Pape, de Paep(e), Spa(e)pen(s), Spaapen: Mnl. pape: priester. 1281 Arnoldus Pape, Avelgem (HAES.); 1358 Daniel de Pape; fundum Egidii Spapen.Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Paape

cf. Paepe.

 

JG
Paar

Proven. V. Parre. Paas. 1. V. BADU. — 2. V. Pasen. Pacco.  1.  V. Pâques. — 2. Proven.Pachaud    (Dép.    Beaumont).    N°

236.

 

EV
Paar, (van de)

zie van de(r) Perre.

 

FD
Paard, van der

zie van der Poorten.

 

FD
Paardekam

PlN Paardekamp: omheinde paardenwei. Vgl. PlN Oostkamp (WV): 1089 Horscamp. EN Oskam(p) en D. Rosskamm/Rosskamp (BRECH.).

 

FD
Paardeko(o)per

BerN van de paardenkoopman. 1292 Willelmus dictus Pardecopre, Bg. (CACa); 1338 Jan die Paerdecopere die jonghe=Jan Paerdekin die jonghe, Bg. (VERBRUGGEN).

 

FD
Paas

Paasch, cf. Paes.

 

JG
Paas(ch)

Paes(ch), Paës, Paese, Paze, Pas(s), Spaas, Poës, Poies, Poisse, Poos: Patr. Korte vormen van Lat. HN Pascalis. Zie ook Paessen(s). 1296 Wautier Pas = 1299 Wautier Paes, Kales (GYSS. 1963); 1230 Passe de Albeneye, Nottingham (REANEY); 1611 Paes Paesmans; 1735-53 Leonardus Paes = Leonardi Spaes, Grote-Brogel (NOUWEN1958).

Paaschburg: Metathesis < EN Paesbrugghe.

 

FD
Paassen, van

zie van der Pas.

 

FD
Paassens

zie Paessens.

 

FD
Paauw, (de)

zie de Pauw.

 

FD
Pabbruwe

Pabbruwee, Padbrugge, Platbrood(t), -broot, -rood, -broob: De famille stamt uit Opzullik/Lessen-Bos (H). Pabbruwe met glijderw < Pabbrue < Padbrue, Pic. < Ndl. PlN Paddebroek. 1216 Balduinus Patebrueck (SMTI); 1281 Paddenbrouch, Avelgem (SPC I); 1345 in den Padbrouc, Har. (RAK); PlN Pattebroucq, Padembrouck in Opzullik/Mark (H); Padbroek (NB), Paddebroek in Gooik (VB). 1275 Gillion de Padinbruec = Gillet de Patinbruec, Lessen-Bos; 1275 Bétris de Patebruec, Bauffe (VR125 r°-v°, i86v°); 1466 Baudechon Pollebruecq, Opzullik; 1500 Zeger Paddebroecq = Z. Paembroeck; 1551-9

rPadbroucq = Pladbrouck; Patbrucq = Patbrugge, H; 1533 David Jans Padbrue; 1560 David Padbrue, Haarlem = 1563 David Padbrouck, Den Haag; 1582 Jan Padbrue Jansz., Dowaai-Haarlem (Midd. 1959,38); 1545 Jacobus van Padebrouck de Beveris; 1550 Hercules Patbrue, Edingen (MULIV); 1658 Patbru = Platbrucque = Platbroit =Platbrieu = Pladtbroek = Platbroot, Aat-Aw.-Marcq (Ndl.L 1985,81-85). – Lit.: F. DEBRABANDERE, De familienaam Pabbruwe. 751987,4/2,526.

 

FD
Pabel(ick)

Patr. Slav. Pawel(ick) < VN Paul.

 

FD
Pabian

Pabijan, Pabion: Pools Patr. < Lat. HN Fabianus.

 

FD
Pabst

Pabisch: D. BN Papst: paus. Vgl. De Paus. 1275 Pawis, 1399 Pabist (NAUMANN). 1242 Jacobus dictus Papa, Trier (BRECH.).

 

FD
Pabst

Surnom: all. Papst ‘pape, curé’.

 

JG
Pac(k)o

zie Paquot.

 

FD
Pacan(d)

Packan: Ofr. pacand: landman, boer, lomperd (DNF).

 

FD
Pacard

zie Pasquard.

 

FD
Pacaud

-aut, zie Pascaud.

 

FD
Pacco

N° 105. Paquet.   1.   V.   Pascal.   —   2.   V. BAD(u)  (Bac). Paquin.  Car.  mor.  Pacant ,,Rustre ». N° 281.

 

EV
Pacco

zie Paquo(t).

 

FD
Pacco

cf. Paquot.

 

JG
Paccou

zie Pacou.

 

FD
Pace

E. FN. 1. Me. pais, pes(e), Ofr. pais: vrede. Vgl. Pais. 1219 John Pais, Leicester. – 2. Me. pasches, peice: Pasen. Vgl. Pace eggs: paaseieren (REANEY).Vgl.Paas(ch).

 

FD
Pacelot

Wsch. door klinkerwisseling < Pacolet.

 

FD
Pach(e)

Wsch. var. van Paas(ch).

 

FD
Pache

Paché (surtout en Gaume). Probabl. NF importé, notamment de Savoie et de Suisse ro­mande, que Morlet 747 analyse par anc. fr. pache < lat. pactum ‘convention, accord’.

 

JG
Paché

zie Paquet.

 

FD
Pacheco

Patr. Sp. afl. < Paco: Franciscus.

 

FD
Pachen

zie Paessen(s).

 

FD
Pacht

BN voor een pachter; zie De Pachter. De bewoner van een pachtgoed, pachthof, dat kortweg ook Pacht kon heten (DF XII).

 

FD
Pachte(n)beke,van

van Pachterbeke: PlN in Ruiselede (WV) (DF XII). 1240 Gerardus de Pactebeke, Aarsele (SCHMID); 1281 Arnoldus de Pachtenbeke, Ruiselede (HAES.); 1396 Janne van Pachtenbeke, Wg. (DEBR. 1970).

 

FD
Pachter, (de)

de Pagter, Packter: BN van de pachter, huurder. 1382 Jacob de Pachtere, Pittem (DEBR. 1970).

 

FD
Pachy

Pahy, Paci: PlN W. pa(c)hi: weide. Zie ook Paqui. (Le) Pachis in Clermont, Schaltin en Pondrôme (N).

 

FD
Pachy

Nom d’origine : w. pachi ‘pâturage’ ; cf. aussi Pahy.

 

JG
Pacifico

-ici: It. BN: vredelievend.

 

FD
Pacilly

Proven.   Bassily   (Loc.).   N° 79.

 

EV
Pacini

-ino, -itti: Afl. van It. pace: vrede.

 

FD
Packan

zie Pacan(d).

 

FD
Packay

V. Pascal.

 

EV
Packbier

Pakbiers, Backbier: Zinwoord voor een bierdrinker. Mathijs de Castelein (1485-1550) schrijft: ‘Packebier es van veel schulden gheruumd, ende heeft hem ghedroncken al buten neste’. Vgl. D. Schluckebier. 1608 Rochus Packbiers, Hoensbroek (PDB).

 

FD
Packbiers

Surnom: génitif de moy. néerl. *pacht-bier ‘bière (payée à l’occasion d’un contrat).

 

JG
Packes

-es, -et. Var. de Paquet?

 

JG
Packet

1.   V.   BADU.   —   2.   V. Pascal.

 

EV
Packet

zie Paquet.

 

FD
Packeu

V. Pascal. Pachmans,    Pacolet.     V.      BADU (Bak).

 

EV
Packeu

zie Pecqueur.

 

FD
Packheiser

Dial. ontrond < Packhâuser < PlN Packhausen (Oost-Pruisen). 1553 Klaas Packhuys, Gulik-Aw. (AP); 1639 Joh. Packhusius, Koningsbergen (BRECH.).

 

FD
Packlé(e)

Packolet, zie Pacolet.

 

FD
Packmans

zie Pakmans.

 

FD
Packter

zie (de) Pachter.

 

FD
Packu

zie Pecqueur.

 

FD
Paclet

Var. de Pacolet.

 

JG
Paco(t)

zie Paquot.

 

FD
Pacolet

Packolet, Paclet, Packlé(e), Paklee, -ée, Pockelé, Pockele, Poclet: Patr. Pasquelet, Pâquelet, dim. van Paque, Pa(s)quier, Lat. Paschalis of Pascharius. Vgl. Paquot. 1569 Pasquea Florkin appelé Pakolet, Verviers. – Lit.: J. HERBILLON, Les avatars du nom dePâcokt. LVL1984,321-5.

 

FD
Pacolet

1569 «Pasquea Florkin appelé Pakolet» Verviers; dérivé hypocoristique en •olet du prénom Pâque, Paqueau, d’où est issu le déonomastique w. pâcolèt ‘génie ou dia­blotin qui révèle les trésors cachés, etc.’ FEW 7,461a. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les avatars du nom de Pacolet, BVLg, n° 104-5, 1954, 321-5.

 

JG
Pacot

cf. Paquot.

 

JG
Pacou

Surnom: flandr. pacoul ‘paysan’ FEW 16,107b.

 

JG
Pacou(x)

Paccou: Vgl. Fr. FN Pacaud, Pac(c)oud, Pa(s)choud, Pachoux. Patr. Afl. van Lat. HN Pascalis.

 

FD
Pacque

zie Pasques.

 

FD
Pacque

cf. Paque.

 

JG
Pacqué(e)

-ue(e), Pacquet(s), zie Paquet.

 

FD
Pacqué,

-es, -et, -ée, cf. Paquet.

 

JG
Pacquet(s)

V. Pâques. Pacquet.   1.   V.   Paquay.   —   2.   V. BADU (Bak).

 

EV
Pacquetet

Patr. Dim. van Paquet.

 

FD
Pacqueu

zie Pecqueur.

 

FD
Pacreau

zie Paqueriau.

 

FD
Pacs

Var. dePax?

 

JG
Padberg

PlN (NRW).

 

FD
Padbrugge

zie Pabbruwe.

 

FD
Paddenburgh, van

PlN Paddenborg in Zaamslag (Z).

 

FD
Paddeu

Padé, Padieu, zie Pardieu.

 

FD
Padot

zie Baudot.

 

FD
Padou

1479, 1488 «Nicaise Padou» Ladeuze; nom issu de l’anthrop. germ. pad-wiilf(Moilet 748) plutôt que nom d’origine: Padoux (Vos­ges) ou Padoue (Italie).

 

JG
padoue

Ville   d’Italie.   1.   Proven. Pado(u)an. Synon.  (souvent israé-

lite): Padu(w)a(t). N° 221. — 2. Car.   mor.   ,,Faussaire ».   Sobriquet donné d’après d’après le N. d’un célèbre faussaire. Synon. : Paduart (Suffixe -art, péjoratif).

 

EV
Padoux

Padou(e): 1. Zie Badoul. 1322 Jehan Padous filz Jehan le Norier le pissonnier de mer que on dist Padoul, Rijsel (AUBRY). – 2. Evtl. PlN Padoue, Fr. vorm van de It. stad Padua/Padova.

 

FD
Padovan(i)

-ano, Padoan, Paduano, -anello: Padovano, It. naam van de inwoner van Padova/Padua.

 

FD
Padt, (de)

Pat: BN naar de diernaam, de pad. Vgl. 1146 T. Pacdebuec, Aw. (OSM); 1326 J. Paddembuuc; 1267 Joh. Paddenscilt, Ip. (BEELE).

 

FD
Padua(r)t

Paduwart, Paduwa(t), Padwa, Padva: PlN Padua (It.). De vormen op -art zijn W. hypercorrect. 1575 Aug. Padua, Padua-Aw.; 1642 Mich. Padua, Napels-Aw. (AP).

 

FD
Paduart

-uwart, -uwat. Sans doute habitant de Padua, Padoue, avec suffixe -art secondaire, cf. 1575 «Aug. Padua» Anvers [FD].

 

JG
Pae, (de)

Grafie voor Fr. FN Depas of Depaix.

 

FD
Paeckmeyer

Profess. Paaschier meyer, ,,Métayer des pâturages ».

 

EV
Paeckmeyer

D. Bachmeier: meier, boer die aan een beek woont. 1366 Bentz der Bachmayer, Esslingen (BRECH.).

 

FD
Paekes

cf. Pâques.

 

JG
Paeket

zie Paquet.

 

FD
Pael(e)man

Proven. Paal  (Loc.  ou L.D.). ,,Limite », avec suffixe -man

d’orig. V. Paal. N08 212, 294.

 

EV
Pael(t), van der

zie van der Paal.

 

FD
Paeleman

Paelman, au génitif: Padmans, Pal-mans, Pallemans, Paulmans. Nom de métier: moy. néerl. pael ‘pieu’ + -mon, ouvrier qui enfonce les pieux, ou équivalent de Van der Pael.

 

JG
Paeleman(s)

zie Paelman(s).

 

FD
Paelinck

Proven.    Paling-    (-brug,-huis,    -straat).    (L.D.).    « Pont-,

Maison-, Rue- -aux anguilles ».

 

EV
Paelinck

au génitif: Paelinckx, Palincks, -inckx. Surnom: moy. néerl.palinc ‘anguille’.

 

JG
Paelinck(x)

-ings, zie Palings.

 

FD
Paelman(s)

Paalman, Paeleman(s), Palemans, Pal(le)mans, Paulmans: Afl. van Van der Paal. 1290 Jan Paleman, Cent (CG); 1396 Paelman, OV (DE B.); 1584 Reynier Paelmans, Aw. (AB).

 

FD
Paelsterman

cf. Palsterman.

 

JG
Paelsterman(s)

zie Palsterman(s).

 

FD
Paeme

Proven. Pamel (Loc.).

 

EV
Paeme

Sans doute hypocor. de l’anthrop. germ. Pamo < bald-mar [FD], cf. 1283 «Jehan Paem» DettesYpres.

 

JG
Paeme(n)

Pamen, Pemen, Peymen, Peijmen: 1. Patr. < oude bakernaam Pamo, wellicht met verscher-ping b/p < Baldmar. Vgl. Pammo (Fm.), Pries Bame, VN Bamse (V.D.SCHAAR). 1281 Joh. Paem; 1384 Hannin Paem, Ip. (BEELE); 1308 Nicolai dicti Pâme, Oosterhout (OATII). – 2. Zie Palmen.

 

FD
Paemel-

zie Pamel-.

 

FD
Paemelaere

Ethnique: (habitant) de Pamel (BrFl).

 

JG
Paen(en)

Pane(n), Paanen, Puyn(en), Puijnen: Patr. < bakernaam, wellicht van VN Frans. Vgl. Fries Panne (V.D.SCHAAR).

 

FD
Paenhuis

-huys(en), -huyzen, zie Panhuizen.

 

FD
Paenhuys

Panhuys, au plur. : Paenhuysen, Paenhuyzen, Panhuyzen. 1627 «Marie Pan-huyse» BourgNamur; nom d’origine: moy. néerl.panhuus ‘brasserie’.

 

JG
Paenhuyzen

V. Panhuys.

 

EV
Paenjaers

zie Pagnard.

 

FD
Paep-

zie Pap-.

 

FD
Paep(e), de

Paeps, Paepe(n), zie Paap(s).

 

FD
Paepe

Paape, au génitif: Paepen, Paeps. Surnom: moy. néerl. pape, paep ‘curé’.

 

JG
Paepke

Papke: Dim. van pape: priester. 1316 Joh. dictus Paepken, Her. (OAT II); 1397 Jan Paepkin, Ip. (BEELE).

 

FD
Paeps

V. De Paepe.

 

EV
Paer, van de

zie van de(r) Perre.

 

FD
Paerels

BerBN van de parelstikker of -handelaar. Vgl. D. Perl(er), Perlhefter, Perlsticker. 1386 Nicusch Perl; 1406 Perlmeyster, Iglau (DN).

 

FD
Paerels

Surnom: génitif de néerl. parel ‘perle’.

 

JG
Paerewijck

Paerewy{c)k, Parewij(c)k, -wy(c)k, Porrewyck, -wijck, -week: PlN naar de parre/perre: omheinde wijk. Perrewyck in St.-Denijs (WV) (DF XIII). 1534 Porrewic, Everbeek (PDB).

 

FD
Paermentier

V. Parmentier.

 

EV
Paermentier

cf. Parmentier.

 

JG
Paermentier, (de)

zie (de) Parmentier.

 

FD
Paes

Paës, Paas, Paasch, Pas, au génitif: Pae-sen. Hypocor. néerl. de Pascharius ou du nom lat. Pascalis [FD].

 

JG
Paes(ch)

zie Paas(ch).

 

FD
Paes(s)en(s)

Anc. N. de bapt. ,,Pâques » (V. Pâques). Evocation de la résurrection du Christ. N° 105.

 

EV
Paesbrugg(h)e

Spaesbrugghe: PlN Paesbrugge in Zuienkerke (WV), Pasbrug in Bonheiden, St.-Kat.-Waver, Westerlo (A). 1665 Jan Paesbrugghe, Ktr. (KW).

 

FD
Paeschen

zie Paessens.

 

FD
Paeschen

Génitif de l’hypocor. du féminin Pasch(asia).

 

JG
Paeschman

Paesman(s), Pasman(s), Poesmans, Poisman(s), Posman: Patr. Afl. van HN Pascalis. Vgl. Paessens. 1435 Peter Paesmans = 1447 P. Paeschman; 1487 Michiel Poesmans, Ht. (A.GHIJSEN); 1454 Mathees Puysmans, Tg.; 1589 Posman Posmans, Vreren (IOT); 1549 Matthijs Paesman, Tg.-Aw.; 1576 Tielman Paeschman, Geldern-Aw. (AP); 1611 Paes Paesmans, Grote-Brogel(NOUWENi958).

 

FD
Paese

zie Paasch.

 

FD
Paese(n)

zie Paessen(s).

 

FD
Paesen

cf. Paes.

 

JG
Paeshuis

-huys(e), -huijs(e), Paeschhuys, Paeschuyzen, -uijzen, Pashuyzen, -huysen: PlN Paashuis in Geel (A, ook Peshuizen) en St.-Kwintens-Lennik(VB) (NR). 1368 Paeshuys, St.-P.-Lille (VERB. n). 1590 Peter Paeshuys alias Verheyen, Lille (med. L. Paeshuys, Aw.).

 

FD
Paeshuyse

-huis, au génitif: Pashuyzen, etc. Nom d’origine: Paashuis, à Geel (Anv) et à Sint-Kwintens-Lennik (BrFl) [FD].

 

JG
Paesmans

N. de circonstance-: ,,En-fant né à Pâques ». N° 301.

 

EV
Paesmans

Pasmans. PourCarnoy 256 (note 1), de paasch < lat. pascua, ce qui ne paraît pas attesté; p.-ê. dérivé en -man de Paes (ci-dessus) ou de moy. néerl. paes ‘paix’, surnom d’homme pacifique, de conciliateur.

 

JG
Paesschen

zie Paessen(s).

 

FD
Paesschen, van

zie van de(r) Pas.

 

FD
Paesschesoone

-zo(o)ne, Pasquesoone: Patr. Zoon van Paes, Lat. HN Pascalis. Zie Paessens.

 

FD
Paesschierssens

zie Pasquier.

 

FD
Paesschierssens

Génitif double de Paeschier < Pascharius.

 

JG
Paessen(s)

Paesen, Pazen, Paassens, Pas(s)in, Paeschen(s), Paesschen, Pa(s)chen, Poesen, Poosen, Poozen, Pos(s)en, Poissin, Pauchen(ne), Paucheun, Peusen(s), Peussens, Puissens: 1. Patr. Zoals Passchyn (zie i.v.) vleivorm van Lat. HN Pascalis. 1374 Paessin Volkier; 1375 Pasin Godscalc; 1375 Jan Pasin, Ip. (BEELE); 1398 Paesschierkin van der Oye = Pasin de le Hoye, Wervik (DEBR. 1970). 1712 Dominique Paschens (vader van) 1714 Pauschen, 1728 Pauchen, Neufchâteau (PDB). Po(e)sen/Peusen is Limburgs: 1671 Maria Poesen= Maria Posen, Bilzen (SCHOE.). – 2. Evtl. de naam van het kerkelijke feest, Pasen. Vgl. Pinxten. 1336 Jan Paesschedach, Leke (RYCKEBOER).

 

FD
Paetzhold

zie Petzold.

 

FD
Paeuw, de

zie de Pauw.

 

FD
Paeye

zie (de) Paye.

 

FD
Paeyenaers

Paey(en)eers, zie Payeneers.

 

FD
Paff(en)rath

PlN Paffrath (NRW). 1539 Hieronimus Paffenroyde; 1544 Lud. Paffenrode; 1550 Guillelmus van Paffenroye, Mech.; 1686 Gasparus Paffrath, Aken (MULIV, V, VI, VII).

 

FD
Paffen

zie Pfaff.

 

FD
Paffen

Génitif de: 1565 «Jehan Paff» région d’Eupen; surnom: dial. rhénan paf, Pfaffe ‘curé’.

 

JG
Paffenholz

Pafenols: PlN Paffenholz in Broichweiden bij Aken (TW).

 

FD
Paffijn

Zie Palfijn.

 

FD
Pagan

1306 «Johans Paghans» CartStLambert-Liège, 1787 «Claude Pagant» BourgLiège; pour Dauzat 460, forme occitane de lat. paga-nus [explication qui ne conviendrait pas pour la forme liégeoise de 1306] ou bien, avec sonorisation, moy. fr. pacant ‘manant’ FEW 16, 607a ou 7, 466a (cf. É. Legros, BTD 33, 329).

 

JG
Pagan(i)

Pagano, Paganini: BN voor een landman, boer. 1400 Davino Pagani, Bg. (SIOEN).

 

FD
Pagaud

zie Pageot.

 

FD
Page

zie Paget.

 

FD
Page

1281 «Joffroit Pages, clerc» DettesYprcs; surnom: anc. fr. page ‘jeune garçon, valet’ FEW 7, 474a, cf. aussi Lepa(i)ge. m Dérivés: Paget, -es, -es. – Pajot. Sans doute dimin., cf. 1752 «Hubert Joseph Pageot» AnthrStHubert. – 1528 « la vefve Jehan Pagellet le jeusne» DénHouffalize.

 

JG
Page(s)

Paget. 1. Situât, soc. ou Car. phys. ,Jeune garçon » ou ,,Valet » ou ,Jeune noble de la suite du sei­gneur ». N° 137. — 2. Proven. V. Pays. Synon. : Piaget.

 

EV
Page, (de)

Pages, (de) Pagie, de Paige, Lapagie, Lepagie, le Page, le Paige, Lapa(i)ge, Lapae(y)ge, Lapeige, Lapeysen, Lapeijsen: BerN van de page, edelknaap, hofknaap; ook bediende van lagere rang. 1306 Jehans Page, Ip. (BEELE); 1357 Jhans Pagen huus; 1398 Galle Page, Ktr.; 1371 Hannine den Hofknape (DEBR. 1970); 1404 Gobin le Page, Laon; 1400 Jehan le Paige, Choisy (MORLET); 1486 Pierre le Paige, Dk. (TTT). Voor de ei in Lapeysen: vgl. Lameyse.

 

FD
Page, va

M.i. een fictieve van-naam. Wellicht vervorming van Vanbergie = Wamberchies.

 

FD
Pagea(i)s

Pageau(lt), zie Pageot.

 

FD
Pagel(s)

Patr. Ndd. var. van Pawel = Paul.

 

FD
Pagenkop

Ndd. Pagenkop: paardenkop. Naar het uithangbord. 1300 Bernd Pagenkop, Liibeck (NN).

 

FD
Pagenstecher

D. BerN van de paardenslager, paardencastreerder. 1476 Henrich Pagensteker, Westfalen(BRECH.).

 

FD
Pageot

Paj(e)ot, Pageau(lt), Pagaud, Pagea(i)s: Dim. van Page. 1340 Jehan Pagot, Senlis (MORLET).

 

FD
Paget

-es, -es, -é, Pagie: Dim. van Page.

 

FD
Paggen

Mnd., Ndd. page: paard. Huisnaam of BerBN. 1304 Ritter Hinrik Page, O.-FL; 1309 Ludeke Paghe, Greifswald (NN).

 

FD
Paggen

 (NF liégeois et limbourgeois). Cf. 1534 «Pagenpoel», topon. à Tirlemont, 1671 «bij den Payenpoel»; surnom: moy. nèsA.pay(i)en ‘païen’ ou génitif néerl. de lat. Paganus, bien attesté comme prénom au Moyen Âge.

 

JG
Paggers

Afl. van Paggen? BerN van paardenkoopman?

 

FD
Pagie

zie Paget.

 

FD
Pagn(i)eau

Panaux, Peneau, -iaux, -ay, Peynaud, Pen(n)el, Pan(n)eel(s), Panel, Pannels, Paniels: Ofr. panel, pen(i)el, Pic. pagniau: stuk stof, lor, flard, gescheurd kledingstuk. Ofr. Peneau: iemand die uitgerafelde, vieze kleren draagt. 1297 le feme Penial; 1279 Jehans Peniaus, Bergen (PIERARD); ±i30ojakemes Peniaus, Artesië (BOUGARD).

 

FD
Pagna

Paygnard, Pagnaer (forme limb.). Var. de Pagnard, Lespagnard, anc. fr. espagnard ‘espagnol’.

 

JG
Pagnard

-aer, Pagna, Paygnard, Pangaert, Panjaar, -aer, Paenjaers: Ofr. Espagnard: Espagnol, Spanjaard.

 

FD
Pagneau

-ieau, Panaux, Pagnaz (var. namu-roise). 1275-76 «Gosses Paneaus» Reg-Tournai, 1449 «Pirechon Paneau le jouene» AidesNamur, 1558 «Henry Panneau» Surice; surnom: pic. pagniait, w. nam. pania ‘pan (de chemise, etc.)’, mais aussi ‘selle de charretier’ FEW 7, 558a.

 

JG
Pagnier

V. Panier.

 

EV
Pagnier

Pagnerre: 1. Ofr. paigniere: schilder. BerN. ±1300 li Paignieres, Artesië (BOUGARD). – 2. Zie Panier.

 

FD
Pagnier

cf. Panier.

 

JG
Pagnon

Paynjon: 1. Ofr. paignon, dim. van pain: broodje. BerBN. 1264 Giles Pagnons, Luik (AVB); 1300 Jehan Paignon, St-Q. (MORLET); 1327 Johans condist Paignons, Adorp (OATIII); 1385 Margarete Panjons, Tg. (TYTGAT). – 2. Patr. VN: 1289 Paignon de Floreffe (J.G.); 146 e. Pangnon de Riwal = Pangnos de Riwal; Paignon d’Oupeye, Luik(BODY).

 

FD
Pagnon

13e s. «Pieres Pagnons» ImpôtArtois, 1264 «Giles Pagnons», 1391 «Johans Pa­gnons li Corbesier» CartValBenoît ; sans doute autre dérivé du NP Hispanius [PHB]; sinon surnom: pic. pagnon ‘petit pain à demi cuit, brioche’ (comp. fr. compagnon) FEW 7, 546a. – Distinct de: 1289 «Paingnon de Floreffe», 1294 «Paignons de Sclain» CensNamur, 1409 «Colaurs dit Paingnon d’Uppey cangiers de Liège» CartValBenoît, 1602-3 «Gabriel Paignon» TerriersNamur, où «Paignon» est clairement un nom personnel, un prénom.

 

JG
Pagnoul

-oul(l)e, Panjoul: W. vorm van Espagnol: Spanjaard. 1363 Johan Pangnoilh, Vreren (SLL IV); 1424 Giles Pangnoul, Luik (CSP).

 

FD
Pagnoul

w. liég. Pagnoûl, Pagnoulle, -ouïe, Panjoul. 1420 «Gielet Pangnoule» Guill-Liège, 1583 «Godefroid Pangnoul dit le barbou», 1617 «Henry Pangnoulle dit le barbou», 1757 «Nicolas Pagnoul (…) vulg. surnommé Colas Papa» Montegnée; anc. w. *Espagnoûl, Espagnol DL 450b.

 

JG
Pagnoul(le)

N. d’orig. ,,Espagnol ». (DM). N° 220.

 

EV
Pagnoz

Peynot: 1. Pic. pagnot, dim. van Ofr. pa(i)n: brood. 1330 Bauduins Panios = 1351 Baldewin Paniot, Luik (SLL III, AVB). – 2. Zie Pagnon 2.

 

FD
Pagnoz

1294 «Jehans Paignos» CensNamur, 1370 «Jehans Panyos de Saint Servais» Guill-Liège ; dérivé issu du NP Hispanius [PHB] oïl surnom: pic. pagnot ‘petite miche’ FEW 7, 546a.

 

JG
Pagter, de

zie de Pachter.

 

FD
Paguay

zie Pascaud.

 

FD
Pah-

-aut, -eau, -ud. 1. V. BAD(u) (Ba). — 2. Proven. ,,Pas haut » (Avant le sommet). N° 232.

 

EV
Pahau(l)t

-aux, -eau, -ay, Paxhia, Pas(e)au, Pass(e)au: W. vorm (W. sc/xh/h) van Pascaud. 1372 Jean Payheal; 1382 Nicolas Pascal = Colin Passeel = Paicia; 156 e. Godefroid Pahea; 1436 Gossuin Paheal = Paheaul; 1457 François Paheau; 1601 Franchois de Paheau (Midd. 1963,298-303).

 

FD
Pahaut

-ault, -aux, Paheau, -ot. 1440 «Gos-win Paheaul» Villers-le-Peuplier, 1602-3 «la censé Guillame Paheau» TerriersNamur, 1633 «Anthoine Pahau» émigré en Suède, 1640 «François Paheau» BourgNamur; p.-ê. dérivé anthrop. du w. liég. pake ‘paître’, mais le suf­fixe ne semble pas -ellu (aucun dérivé en-oy pour ce NF essentiellement liégeois); plutôt, avec un h secondaire normal en w. liég., forme ancienne issue du prénom chrétien PascaKs [PHB], sans l’influence savante sk > kqu’ont connu les autres NF issus de lat. pascha (cf. L. Remacle, H secondaire, 82, note 2), cf. Paquay, etc. – Sur ce NF, cf. IdG, n° 108,1963, 298-303.

 

JG
Pahl

Pal, Pa(h)len: Patr. D. Pahl, Pohl: Paul. 1466 Everh. Pael, Lübeck (BRECH.).

 

FD
Pahlen

Génitif d’all. Pahl, Pohl = Paul.

 

JG
Pahot

Patr. W. var. van Fr. Pascot, dim. van VN Pascal. Vgl. Pahau(l)t, Paquo(t).

 

FD
Pahot

cf. Pahaut.

 

JG
Pahy

Zie Pachy.

 

FD
Pahy

Nom d’origine: w. pahi ‘pâturage’, cf. aussi Pachy.

 

JG
Païafa

zie Payfa(t).

 

FD
Paie

Proven. 1. Pailhe (Loc.) ou Paille (Dép. Peissant). — 2. V. Pays.

 

EV
Paie

zie (de) Paye.

 

FD
Paie

cf. Paye.

 

JG
Païen

zie Pahl, Palm.

 

FD
Païen, van der

zie van der Paal.

 

FD
Païez

Paiez, zie Paillet.

 

FD
Paige, de

zie (de) Page.

 

FD
Paijmans

Paaijmans, Peijmans, Peymans, Peiman, Puyman: Paeyman, syn. met Mnl. paeymeester: stedelijk ontvanger. 1356 Peter Peyman, St.-M.-Lennik (PEENE1949).

 

FD
Pailhe

Proven. (Loc.).

 

EV
Pailhe

Paille: 1. PlN Pailhe (LU). 1494 Lambert de Pailhe, Luik (J.G.). – 2. Fr. paille: stro. BerBN van de strohandelaar.

 

FD
Pailhe

1494 «Lambert de Pailhe» GuillLiège, 1591 «Robert de Paye», 1690 «Marguerite de Paye» BourgNamur; nom d’origine: Pailhe (Lg).

 

JG
Paillard

-a(rt), Palliard: BN Ofr. paillart: schurk, schelm. 136 e. Adam Paillart: schurk, schelm. 136 e. Adam Paillart, Laon (MORLET); 1269 Hanons Pailhars; 1273 Jakemins Palhars, Luik (AVB).

 

FD
Paillard

zie Paillard.

 

FD
paille

,,Marécage ». Proven. Dimi-nut. : Paill- -et, -(i)on, -ot, -oucq. V. BADU (Ba).

Pain, Painblanc, Paindavoine. Pro­fess. N. de boulangers. Synon. : Panis (Latinisation). Nos 131, 147, 59.

 

EV
Pailler

Pal(l)ier: 1. Ofr. paillier: stro, stromijt, strooisel, strozolder, neerhof. BerBN van de strohandelaar. 1250 Odon li Paillers, St-Q. (MORLET). 2. Evtl. grafie voor Paillet.

 

FD
Paillet

-é, -ez, -er, Païez, Paiez: Ofr. paillet, dim. van paille: stro. BerBN of BN. 1275 Jehan Paillet, Lessen (VR H2V°); 1325 Colin Pailhet, Luik (SLL III); 1586 Jan Paillet, St.-Omaars (SCHOUT. I).

 

FD
Paillet

-ez. 1239 «domino Balduino Paillet milite», 1280 «Jennins Paillés de Fennont» CartOrval, 1294 «Pailles de Hanrech» Cens­Namur, 1424-25 «Jehan Paillet» DénHainaut, 1541 «Laurens Paillet» Malonne; surnom: probabl. anc. fr. paillet ‘gris (en parlant du jour)’, moy. fr. paillet ‘d’une couleur tirant sur la paille’ (à propos de cheveux) FEW 7,496a [anc. fr. paillet ‘balle de blé’ est un hapax FEW 7, 49Ib] (P. Ruelle); ou bien moy. w, paillet ‘matelas’, cf. 1690 «ung vieux paillet de toile» (DBR 12, 1955,51).

 

JG
Paillon

Paillion, Paill(i)ot: Afl. van paille: stro. Vgl. Paillet. 156 e. Jehan Paillot (MORLET).

Paimblanc, Painblanc, zie Blanpain.

 

FD
Paillot

Surnom métonymique: dial. fr. paillai ‘balle de blé’ FEW 7, 49 Ib ou bien dial. fc *paillot ‘mur de torchis’ FEW 7, 497a.

 

JG
Paimparet

zie Painparé.

 

FD
Paimparet

cf. Painparé.

 

JG
Pain

Paim: Fr. pain: brood. BerBN van de bakker.

 

FD
Pain

1282 «Jehan Pain» DettesYpres, 1289 «Frankins li Pains», «Colignon li fis Pain» CensNamur; surnom de boulanger: kpo.it. Cf. aussi Pans.

« En composition avec adjectif postposé: Painblanc. fr.pain blanc, comp. Blan(c)pain.

–  1269 «Jakemon Pain Moiiliet» Chartes-Flandre. – Painparé,   Paimparet.   Fr. pain paré ‘pain dont on a enlevé la croûte’ FEW 7, 624a.

» En composition avec substantif: Painda-veine, Paindavoine. Fr. pain d’avoine. – 1236 «Johannes Pain de Soile [= pain de seigle], de Castro Portuensi» St-Hubert. – «Jehan Pain de maille» DettesYpres.

•  Autres mentions anciennes:   1365  «Petit pain boullenghier» TailleMons, 1540 «Jehan Petit Pain de Rochefort»  ForgeMirwart. -1365 «Johans Trois Pains con dist Drie Broit [= néerl. drie brood]» TailleMons. – Cf. aussi Painvin (ci-dessous).

 

JG
Paind(e)ville

V. Pendeville.

 

EV
Paindavoin

Paindavaine, -eine, Paindav(a)in, Pendavingh: Fr. pain d’avoine: haverbrood. BN of BerBN. Vgl. Roggebrood: 1236 Johanni Pain de soile, Château-Porcien (ASH). 1532 Georgius Paindavain de Maricelis; 1673 Judocus Pain d’Havoine, Lokeren (MULIV, VI).

Paind(e)ville, zie Pend(e)ville.

 

FD
Paindeville

-dvile, -dville, cf. Pendeville.

 

JG
Painparé

-ez, Paimparet: Fr. pain paré: brood waarvan de korst verwijderd is. BN. 1771J. A. Painparez, Parijs-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD
Painparé

cf. Pain.

 

JG
Painsmaille

-may(e), zie Pincemaille.

 

FD
Painsmay

cf. Pinsmaille.

 

JG
Paintiaux

zie Pinteau.

 

FD
Painvin

Fr. BN pain (et) vin: brood en wijn. Vgl. It. Panevino. 1438 Pierre Painvin, Laon (MORLET); i8e e. J.W. Painlavain, Waas (VAN G. IV). Vgl. 1290 Jehan Pain et lait, St-Q. (MORLET). Vgl. D. Bierenbrodt.

 

FD
Painvin

Surnom composé pain vin (comp. ital. panevino), qui devait désigner celui qui est nourri par qqn, qui est son serviteur, cf. la mention suivante, dans laquelle «monsr Pain et vin» désigne un officier chargé du ravitail­lement: 13.4.1707 «Mathieu Dubois, l’un des entreprenneur des vivres et fourages pour le service de leurs hauttes puissances les Etats généraux des Provinces Unies (…) lorsqu’il at avec le sr Beaumont, son associé, rendu au sr Melan la livrance des fourage à la garnison de Liège sur la fin de l’an 1705 il a retenu une quatrième parte de lad. entreprise, ayant déclaré que c’etoit pour la laisser suivre à nions1′ Pain et vin, major comandant à Liège» (not. M. Goffard, Lg), 3.6.1705 «Abraham Painevin (…), major de dragons au régiment de monsr le lieutenant général Dopff» (not. L. Ogier, Lg) [JL, NFw]. Comp. également la locution moy. ft. (1380) estre au pain et au vin de qqn ‘être au service de’ FEW 7, 545a. – Bibliogr. : G. Serra, Ital. panevino, franc, painvin e affini, dans Mélanges Albert Dauzat, 291-9.

 

JG
Pair-

-iot, -ot, -on, -oux. V. BAR.

 

EV
Pair(e)

-et, zie Pierre, -et.

 

FD
Pairault

zie Perel.

 

FD
paire

,,Pature ». Proven. La- -Peire, -Peire, Bel-, Bom- -paire. ,,Belle-, bonne- -pâture ». N° 164.

 

EV
Paire

Pair. Nom d’origine: Paire, à Wegnez (Lg), etc., cf. Depaire; w. liég. pêr(e) DL 470, propr. parc FEW 7, 667b; toutefois, le NF Paire semble tournaisien et non liégeois. i Dérivés probables de ce thème topony-mique (sauf s’il s’agit de dérivés du prénom Pierre): Pairet. – Pairot, Pairiot. – Pairoux, -ou. Nom d’origine: w. à pêrou, à Rocourt (Lg), etc.

 

JG
Pairiot

Patr. Vleivorm van VN Pierre.

 

FD
Pairon

1. Zie Duper(r)on. – 2. Patr. Afl. van Pierre. 1449 Pairon le Mouilleur, Namen (J.G.).

 

FD
Pairon

1602-3 «Jacques de Pairon» Terriers-Namur, 1781 «Pierre Pairon» BourgLiège; sans doute prénom, dérivé de Pierre, cf. 1449 «Pairon le bouilleur» AidesNamur. – Moins probable: un nom d’origine, cf. Péron, à Grâce-Berleur (Lg), etc., du w. liég. pèron ‘perron’ DL, propr’ ‘grosse pierre’.

 

JG
Pairot

zie Pierro(t).

 

FD
Pairou(x)

zie Duper(r)ay.

 

FD
Pais

Paix, Pays, Paijs, Peys, Peijs, Peis: 1. Mnl. pais: vrede, rust. Fr. Paix. BN voor een rustig mens. 1443 Ingel Pays, Kh. (DEKEYSER); 1544 Dirk Paeys, Kempen-Aw. (AP). – 2. Var. van Paasch. -3. Sp. FN Paix: 1533 Rodrigo Paix, Andalousië-Aw. (AP).

 

FD
Pais(s)e

PlN Ofr. paisse: weide.

 

FD
Paisant

Paissan, Paysen: Ofr. paysant: boer. 1268 Daninus Paisand, Ip. (BEELE).

 

FD
Paisse

Paise (NF liégeois). Sans doute nom d’origine, d’anc. fr. paisse ‘pâture’ FEW 7, 696a [comme nom fr. (Ouest), aussi dial. nantais paisse ‘moineau’ FEW 7, 727b v° pas­ser] .

 

JG
Paisse.

1.  V.  BADU  (Baz). — 2. Proven. F’esche (Loc.).

 

EV
Paître

Lepêtre, Pêtre, Pètre, Pétre, Petre: 1. BerN. Ofr. paistre: herder. Vgl. Pasteur. ±1300 Adans li Paistres, Artesië (BOUGARD); 1426 Jehan Lepaistre; 1473 Katherine le Pestre, Dk. (TTT). -2. Evtl. Ofr. pestre < Lat. pistor: bakker.

 

FD
Paître

Soit var. graphique de Pêtre (Pierre), de même distribution géographique, soit de moy. fr. paistre, pâtre FEW 7, 758b, cf. 1426 «Jehan le Paistre» TailleSoignies.

 

JG
Paiva

Zie De Paiva.

 

FD
Paix

Proven. Paix, „Paille, maré­cage ». V. Pailhe. Synon. : Du Paix. Le Pay (L.D. fr.). N° 164.

 

EV
Paix

zie Pais.

 

FD
Paix

Surnom d’un homme pacifique: fr. paix, comp. 1602-3 «Piero le Paisible homme» Ter-riersNamur.

 

JG
Paj(e)ot

zie Pageot.

 

FD
Pajot

cf. Page.

 

JG
Pakbiers

zie Packbier.

 

FD
Paklee

zie Pacolet.

 

FD
Pakmans

Packmans: BerN van de pakker. Vgl. D. Packschläger.

 

FD
Pal

zie Pahl.

 

FD
Pal(l)in

Mfr. pallin: paal (HERB.).

 

FD
Pal, van der

zie van der Paal.

 

FD
Pala

Palla. 1635-36 «Jean Palaz» Nandrin, 1506 «Jehan Le Palla» BourgNamur; nom d’origine: w. liég. palà ‘palais’ DL 452a, cf. 1280 «Cunes del Palaiz» PolyptLiège; ou bien surnom de joueur, d’après w. liég. palà ‘palet (jeu ancien)’ ibid.

 

JG
Paladini

-ino(s), Palladini, -ino: It. paladino: ridder.

 

FD
Palange

Proven. Dép. Borlon.

 

EV
Palange

zie Palenge.

 

FD
Palange

Palenge, Paleinge. 1602-3 «l’héritage de Martin Palenge» TerriersNamur, 1615 «Martin de Palenge» BourgNamur; nom d’origine: Palenge, •w.pâlindje, à Septon (Lx).

 

JG
Palanquet

Surnom: w. (Piétrain)palanke ‘pa­lanche, porte-seaux’ FEW 8, 350a.

 

JG
Palant(e)

Palate, Pallant(e), -andt, Palente: 1. PlN Palante in Gemmenich (LU) en Anthée (N). Palate is de W. uitspr. in Ensival (LU) (HERB.). 1590 Andrien de Palandt, Luik (J.G.). – 2. Voor Pal(l)ant evtl. Mnl. paellant: terrein binnen de païen van het schependom van een stad. 1578 Anne de Pallant; 1650 J. de Pallant, WV; 1912 Léon Pallandre, Arien (DF XII).

 

FD
Palante

Proven. Dép. Anthée. Synon. : Pallant.

 

EV
Palante

Palente, Palant: Palate, w. nam. Palâte, Palatre (forme hypercorrecte). 1590 «damoiseau Andrien de Palandt», 1607 «le seigneur Warnier de Paland baron de Morial-mé» BourgLiège, 1602-3 «les héritiers An-drieu de Pallant» TerriersNamur, 1616 «Nico­las Palante» PrincipChimay, 1718 «Lambert Palate» BourgLiège; nom d’origine: Palante, cour foncière à Gemmenich (Lg) ; pour la for­me en -ate, cf. à Ensival, w. (amon) Palâte = chez Palante.

 

JG
Palard

-art, Palla(rd): Afl. van Van der Paal. Vgl. Paalman. 1375 Heinric Palaerd, Ip. (BEELE).

 

FD
Palard

1364 «Heinrijc Palard» = «Heinin Palin» = 1375 «Heinric Palaerd» Ypres (cf. Naam-kunde 36, 34); probabl. dérivé en -ard de Van der Paal [FD].

 

JG
Palaster

Palat(r)e, Polaster, Pelast: Veel mogelijkheden. Ofr. palastre > dim. palastrel: lomp, lor, lap. BN. Ofr. palastre, Mfr. palâtre: ijzeren doos waarin het slot steekt (DNF, HERB.). Ofr. palastre: schoenspijker. BerBN.

 

FD
Palate

zie Palante, Palaster.

 

FD
Palatre

cf. Palante.

 

JG
Palâtre

zie Palaster.

 

FD
Palau

Palate,  Surnom: moy. fr. pallaud ‘un peu pâle’ FEW 7, 505b.

 

JG
Palazy

PlN Palazy (Aude, Hérault, Lot-et-Gar., Tarn) (NRO1996,228).

 

FD
Palazy

 (NF liégeois). Sans doute NF de migrant languedocien, issu d’un lieu appelé Palazy (Aude, Hérault, Tarn, Lot-et-G) [PHB].

 

JG
Paleinge

zie Palenge.

 

FD
Paleinge

cf. Palange.

 

JG
Palem

zie Palm.

 

FD
Palem

Païen. 1571 «Jean Pallem» Huy, 1608 « Pierre Païen » Huy ; sans doute var. de Pallen.

 

JG
Palemaker, de

Wellicht reïnterpretatie van De Bellemaker of Balmaker.

 

FD
Palemans

zie Paelman.

 

FD
Palenberg

PlN Palenberg (NRW).

 

FD
Palenge

Palange, Paleinge: PlN Palenge in Septon (LX). 1615 Martin de Palenge, Namen (J.G.).

 

FD
Palenge

cf. Palange.

 

JG
Palente

zie Palant(e).

 

FD
Palente

cf. Palante.

 

JG
Paler

 (NF liégeois). Peut-être surnom, de moy. û.paler ‘pieu’ FEW 7, 526b?

 

JG
Palermo

PlN (Sicilië). 1547 Antonis Palerma, Mech.

 

FD
Palet(te)

-ey, Pallet(e): Mnl. palet(te): plank, bord, hakbord, kaatsplankje; Mfr. palete: schopje. BN/BerBN. 1384 Guillemin a la Palette, Laon (MORLET); 1538 Ant. Palet, Bergen H; Librecht Palets, Bs.-Aw. (AP); 1567 Michael Palet; 1568 Joannes Palley, Lv. (HENNO).

 

FD
Paley

1. Zie Palet. – 2. PlN (Seine-et-Marne).

 

FD
Palffy

Palf(f)i: Ofr. palfis: paal, omheining, palissade. PlN Palfit in Ronse (OV) (med. L. Van Durme).

 

FD
Palfijn

Poffijn, -yn: Mfr. Pelfin < Ofr. pelfre, E. pelf: geld. 1271 Jehans Pelfms; 1275 Pieron Pelfin, Evregnies (SMTII); ça. 1610-77 Gillis Palphyn (vader van de grote heelmeester) 1650-1730 Jan Palfyn = Palphyn, Ktr.-Gent; 1648 Pieter Palfijn, Ktr. (KW); 1650 Guillaeme Palfinc, Menen (KW II).

 

FD
Palfliet

zie (van) Polfliet.

 

FD
Palfrêne

zie Pelfrène.

 

FD
Palfroy

Ofr. palefroy < Lat. paraveredus > paard, m.n. staatsiepaard. BerBN van de palfrenier, stalknecht, paardenknecht.

 

FD
Palgen

PlN Paillen bij Trier.

 

FD
Palgen

pron. paljèn ‘. NF plutôt luxembourgeois (var. Pallien, Paltgen), qui tire sans doute son origine de la localité allemande Pallien, proche et faubourg de Trêves, où des carrières de pierre rouge ont été exploitées dès l’antiquité [comm. Ch. Palgen].

 

JG
Palicot

zie Paligot.

 

FD
Palier

zie Pailler.

 

FD
Palierne

Wellicht Pic. vorm voor PlN Palermo. 1242 Aelis Palerne, Atrecht (NCJ); 1298 Annes Palerne, Kales (GYSS. 1963).

 

FD
Paligot

Palicot: Mfr. paligot: paal. BN (HERB.).

 

FD
Paligot

Surnom: moy. fr. paligot ‘pieu, gros bâton; échalas’ FEW 7, 527b.

 

JG
Palincks

-inckx, cf. Paelinck(x).

 

JG
Paling(s)

Palinckx, -incks, Paelinck(x), -ings, Pallinckx: BN naar het karakter (handig man, gladde aal). Of BerBN voor een palingvisser of-verkoper. Vgl. Dael. 1214 Gerardi Palending (LEYS1952); 1399 Thomas Palenc, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Paliseul

Palisoul, -oux, -ot. 1647 «Andrien Palisou» BourgNamur; nom d’origine: Pali-seul, w. palijù (Lx).

 

JG
Palisse

Pallice, Palys, Palissons, Paliso(t): PlN Palisse: omheining met païen. Ofr. palis > palison, palisot. Palis (Aube) en in Blaugies (H). (La) Palisse, -ice (Allier, Ardèche, Corrèze, Char.-Mar.).

 

FD
Palizeul

Palisoul, -oux: PlN Paliseul (LU). 1647 Andrien Palisou, Namen (J.G.).

 

FD
Palla

cf. Pala.

 

JG
Palla(rd)

Zie Palard.

 

FD
Palladini

-ino, zie Paladini.

 

FD
Pallage

V. Palange.

 

EV
Pallanchier

Pallenchier: Afl. van dial. Fr. palanche: (schouder)juk (DNF). BerBN.

 

FD
Pallant(e)

-andt, zie Palant(e).

 

FD
Pallemaerts

zie Palmaerts.

 

FD
Pallemaerts

cf. Palmaert(s).

 

JG
Pallemans

1. Proven. Paal (Loc.), avec suffixe -man(s), d’orig. — 2. V. Paal. — 3. V. BAL (Bal).

 

EV
Pallemans

1. Proven. Pael (Loc.). 2. V. BAD(u) (Ba). — 3. V. Palm.

 

EV
Pallemans

zie Palmans.

 

FD
Pallemans

cf. Paelman(s).

 

JG
Pallen

V. Paal.

 

EV
Pallen

zie Palm.

 

FD
Pallen

Pahlen. Génitif d’ail. Pahl (Pohl) = Paul; cf. aussi Palem, -en.

 

JG
Pallenchier

zie Pallanchier.

 

FD
Pallet(e)

zie Palet.

 

FD
Pallice

zie Pailler.

 

FD
Pallier

zie Pailler.

 

FD
Palligot

Profess. Palicot, ,,Petit parc tournant établi dans un endroit poissonneux. N. d’exploitant.

 

EV
Pallinckx

zie Palings.

 

FD
Pallut

Zie Palut.

 

FD
palm

,,Palme ». 1. Insigne de pèle­rin. N° 146. — 2. N. de circon­stance. Enfant né le Dimanche des Rameaux. V. Rameaux. N° 301. Synon. : Pal(le)m- -ers, -aer(t)s.

 

EV
Palm

Palms, Palem, Pal(l)en: BN naar de palm van de pelgrim naar Jeruzalem. Vgl. Palmaerts. 1571 Hans Pallem, Augsburg-Aw. (AP); 1582 Peeter Palm; 1610 Goyvaert Palm = 1611 Godefridi Pallen; 1617 Jan Pallen = 1623 Jan Palm = 1622 Jenneken Palms, Kontich (SELS); 1571 Jean Pallem; 1608 Pierre Païen, Hoei (HERB.).

 

FD
Palm

 (NF essentiellement de la région germa­nophone), Palmus (latinisation). 1612 «Pierre Palme» TerriersNamur, 1636 «Jeanne Palme» BourgNamur, 10.10.1668 «Jean Palme» Cler-mont-sur-B. ; surnom : fr. palme ou moy. néerl. palm(e) ‘palme, buis bénit’, très souvent a-ttesté comme prénom chrétien, sous l’Ancien Régime, à Clermont-sur-Berwinne: 23.11. 1650 «les biens de Palme Mertens à la Quoit-bach», 21.11.1709 «en présence de Palme a Campo et de Henry Mersodt, tesmoins», 9.8.1723 «Palme Sincken, Anthoin Heyndalle ende Joes Dobbelsteyn», sous une forme lat. : 11.8.1734 «pour Palma Campo» Clermont-sur-Berwinne [JL, NFw2].

 

JG
Palm, van

PlN Palm(e) in Longuenesse, Notkerque, St.-0maars (PdC), Zerkel (FV). 1427 George sr. de le Paulme; 1535 Jehan sr. de la Palme, St.-Omaars (DFXII).

Palma, zie De Palma.

 

FD
Palmaert

génitif: Palmaerts, Palmaers, Pal-marts, Pallemaerts. Surnom: moy. néerl. *palmaert ‘porteur de palmes, pèlerin qui a été à Jérusalem’. – Aussi nom roman: 1280 «Henricus Palmars de Bucelle» PolyptLiège, 1389 «Gerardus Palmart» Huy. Cf. aussi Paulmier.

 

JG
Palmaert(s)

(de) Palmaert, Palmaers, -arts, -a(s), Pamart, Pallemaerts, Palmer(s), Pamers, Pem(m)ers: BN voor een pelgrim, naar de palm die kruisvaarders en pelgrims uit Jeruzalem meebrachten. Vgl. Paumier (DNF), Palmerius (BRATTÔ1953,171), Palmer (LINNARTZ), Palmere (EKWALL1951). 146 e. Jean Pemers, Luik (HERB.); 1369 Jehans Paulmars; 1410 Jean Paumart, H (CCHt); 1394 van Jan Palmarde = 1392 JhanPalmart, Ktr. (DEBR. 1970).

Palmans, Palletnans: i. Afl. van Palm. Vgl. Palmaerts. 1624 Johanna Palman, Boechout (SELS); 1729 G. Pallemans, Zepperen (AP). – 2. Zie Paelman.

 

FD
Palmans

cf. Paelman(s).

 

JG
Palmberg

PlN (BEI,NRW).

 

FD
Palme(n)

Paumen, Paeme(n), Pamen, Pa(y)men, Peumen: Mnl. palme, Ofr. paume: palm(tak), pelgrimstocht. BN zoals Palmaerts. 1743 Palmen =1787 Paumen, Tg. (HERB.). Zie ook Palm, Lapomme.

 

FD
Palmeire

cf. Palmer(s).

 

JG
Palmenaer, (de)

de Palmeneire, (de) Palmeire: BN voor een pelgrim, naar de palm die kruisvaarders en pelgrims meebrachten uit het Heilig Land. In Oudenburg heette een pelgrimsgild de ‘palmenare ghilde’ (Bk. 1960,325-330). Vgl. Palmaert. 1374 Adriaen de Palmenere, Gb. (SCHR.); 1374 Olivero dicto Palmenere, Mech. (OARII); 1422 Jan de Palmenare, Moerzeke (PARM.).

 

FD
Palmer

-eire, au génitif: Palmers. Surnom: moy. néerl. *palmere ‘qui porte des palmes, pèlerin’ ; cf. moy. fr. palmier FEW 7, 51 Sa. Comp. Palmaert(s).

 

JG
Palmer(s)

Pamer(s), zie Palmaerts.

 

FD
Palmero

-eri: Pair. It. VN Palmiro < palma: palm; domenica délie Palme: Palmzondag (V.D.SCHAAR). 1795 Joannes Palmero, Bs. (CALUWAERTS).

 

FD
Palmhoeck

zie Palmkoeck.

 

FD
Palmhout

Wsch. Br. hypercorrecte reïnterpretatie van Palmae(r)t.

 

FD
Palmhout

Moy. néerl. *palmhout ‘bois de palmier (de buis)’.

 

JG
Palmkoe(c)k

Palmhoeck: Wsch. verhaspeling van Pannekoek, met J-epenthesis. 1659 Pieter Palmhoeck=1685 Pieter Palmkoeck, Bergen-op-Zoom(PDB).

 

FD
Palmus

Latiniserende spelling van Palms.

 

FD
Palmus

cf. Palm.

 

JG
Palnien

Moy. néerl. palmen ‘dimanche des Ra­meaux’.

 

JG
Pals

Patr. Br. dial. uitspr. van Pauls. Vgl. Pois i. i6e e. Pauls = 176 e. Pauels = Paulus = Pals; 1828 Jacobus Pauwel vulgo Pals, Vorst A (med. J. Pals).

 

FD
Palsen

zie Paul.

 

FD
Palsterman

Paelsterman. Dérivé en -mon de moy. néerl. palster ‘canne, bâton de pèlerin’, surnom de pèlerin, cf. 1336 « Willekin Palster» Ypres, 1378 «Jan Palster» Courtrai.

 

JG
Palsterman(s)

Paelsterman(s): Palster: (wandel)stok, pelgrimsstaf. BN van de pelgrim; vgl. Palmaerts. 1336 Willekin Palster, Ip. (BEELE); 1378 Jan Palster, Ktr.; 1398 Gillis Paelster, Dadizele (DEBR. 1970).

 

FD
Palthe

1. V. BALD. — 2. Proven. Balte.

 

EV
Paltiel

Wellicht metathesis van Platiel = Platel.

 

FD
Palu(t)

Fallut: PlN Palu(d) < Lat. palus: moeras (DNF).

 

FD
Palussen

zie Paul.

 

FD
Palussen

cf. Paulussen.

 

JG
Palys

1. Zie Palisse. – 2. Var. van Polys = Paulis.

 

FD
Pamart

zie Palmaerts.

 

FD
Pamart

Pour Morlet 752, pourrait représenter une forme assimilée de Palmart, dérivé depa/-me, c.-à-d. celui qui porte une palme, pèlerin.

 

JG
Pambreu

zie Pomb(e)reu.

 

FD
Pamel, van

van Pamele(n), van Paemel(e(n)): i. PlN Pamele (OV). 1389 Johannem de Pamele, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. PlN Pamel (VB). 1576 Hans van Pamele, Mech. (AP).

 

FD
Pamelaere, (de)

(de) Paemelaere, de Pammelaere, de Paemeleere, -aer, Paemeleire, -aire, Pameleere, -eire, -ard, Pommelaere: Pamelaar, afkomstig van Pamele (OV). Zie Van Pamel(e) 1.1396 Willem Pamelaert, Willem Pameler, Overboelare (DE B.); 1417 Willem Pamelaert, Gb. (SCHR.); 1596 Salemon de Pameleere, Adriaen Paemelaere, Oud. (PO 2).

 

FD
Pamelard

Proven. Francis, de Pame-laar. Pamel (Loc.), avec suff. d’orig. N° 211 (7).

 

EV
Pamelard

1496 «Abraham Pammelart» Aides-Hainaut, 1497 «Jeromme Pammelart» Dén-Kain ; forme francisée de Paemelaere, habitant de Pamel (BrFl). – Cf. aussi 1291 «Pamelinsli Leus» Dettes Ypres.

 

JG
Pamen

zie Paemen.

 

FD
Pamer(s)

zie Palmer(s).

 

FD
Pamers

Var. de Palmers; comp. pic. panier ‘pèlerin’.

 

JG
Pampel

D. BN voor iemand met gedrongen gestalte en levendige gebaren (BRECH.).

 

FD
Pan

Pann(e), Pans: Mnl. panne: pan, zoutpan. BerBN van de pannensmid (D. FN Pfannenschmied) of van de zoutzieder. 1440 Beele Panne, Jan Panne, Ktr. (BAELDE); 1537 Lodewijk Panne, Bg.-Aw. (AP).

 

FD
Pan(n)-

-ier, -y. 1. Profess. Fabricant de paniers. — 2. Proven. Pan- -ier, -y. (Dép. Baisy-Thy, Loupoigne).

— 3. V. BAD(u)  (Ban).

 

EV
Panaget

Situat, soc. Apanage. ,,En-fant ayant obtenu un apanage, moyennant renonciation à succes­sion ». (Droit ancien).

 

EV
Panaux

zie Pagnieau.

 

FD
Panaux

cf. Pagn(i)eau.

 

JG
Panaye

Panait, Pannaye, -aije: Ofr. panaie: pastinaak. Vgl. Pasternak. 1399 Anthones Pastenac dis Panaise = 1400 Anthones Pastenak dis Panaise, Bergen (CSWII).

 

FD
Panaye

cf. Pannaye.

 

JG
Pancken

zie Panken.

 

FD
Pancken

cf. Panken.

 

JG
Panckoucke

zie Pannekoek(e).

 

FD
Pancock

zie Pannekoek(e).

 

FD
Pandelaere, (de)

Pandelaers: BerN. Afl. van Mnl. panden: beslag leggen op, verpanden. Vgl. Mnl. pandeldach = pantdach. BerN van de pander, de beambte of gerechtsbode die een panding verricht, gerechtelijk beslaglegger. 1291 bi… Gherart Pandelarde, Oud. (CG); 1396 weduwe Jan Pandelaerts, Schelderode (DE B.).

 

FD
Pander

V. BAD(u) (Band). — 2. Profess. « Paander, ,,Panier ». N. de fabricant. N° 131.

 

EV
Pander

1. BerN van de pander, deurwaarder. Vgl. (de) Pandelaere, D. Pfànder, Pfander. – 2. Evtl. Mnl. paender: mand, korf. BerBN van de mandenvlechter. 1280 Petrus Panderkin, Ip. (BEELE). – 3. Evtl. < pan: brouwpan. BerBN van de brouwer. Zie Penders.

 

FD
Pandervort

Mnl. Paendervoet. BN voor iemand met voeten zo groot aïs korven. Mnl. paender: mand. 1393 van Grielen Paendervoets, Lauwe (DEBR. 1970). Vgl. 1398 Goesin Bundervoert, Aernoud Bundervoet, Machelen (ibid.).

 

FD
Pandervort

Cf. 1393 «van Grielen Paender-voets» Lauwe; surnom: qui a des pieds aussi grands que des paniers, néerl. paender ‘pa­nier’. Comp. aussi: 1397 «van ArnoudBuen-dervoete», 1398 «Goesin Bundervoert» Cour­trai, surnom : qui a les pieds grands comme un bonnier, et confusion de voet ‘pied’ et de voert ‘gué’ [FD].

 

JG
Pandolf(e)

Pandolphe, Pandolfi(no): Patr. Germ. VN band-wulf’band-wolf: Pandulfus (MORLETI).

 

FD
Pandolfe

Pandolphe. Nom issu de l’anthrop. germ. Pandwulf (-w»//’loup’) (cf. Morlet753 v° Pandolfi, NF corse).

 

JG
Pandor

1. Profess. Pandore, instru­ment de musique à cordes. N. de fabricant ou de musicien. N° 131. — 2. Car. mor. Evocation mythol. „ Personne dont il est dangereux d’accepter les dons ».

 

EV
Pandor

1. PlN Pandor (Tilff, Balen) (LU). – 2. M.i. veeleer voortonig versterkte vorm van Podor.

 

FD
Pandor

Peut-être, en Belgique, surnom: fr. pandour ‘soldat d’une milice irrégulière dans l’armée hongroise’ (depuis 1746 seulement), ‘pillard’ (chez Voltaire) FEW 20, 32a; toute­fois le nom Pandor est déjà attesté en 1680 dans l’Yonne. Serait-ce un nom d’enfant trou­vé, d’après le nom du personnage mythique Pandore, évoqué dans l’œuvre d’Hésiode?

 

JG
Pane(n)

zie Paenen.

 

FD
Paneel(s)

Panneel(s), Paniels, Panel, Pannels: 1. BerBN van schrijnwerker of schilder. Mnl. paneel: zadelkussen, houtbekleding, paneel. 1280 Joh. Paneel = Panel, Ip. (BEELE); 1346 Griele Paneels, Ktr. (DEBR. 1971). – 2. Zie Pagn(i)eau.

 

FD
Panet(h)

zie Panne.

 

FD
Panfil(o)

Patr. HN Pamphilus < Gr. panfîlos ‘aller vriend’.

 

FD
Pangaert

zie Pagnard.

 

FD
Pangrazio

Pangratz: Patr. HN Pancratius < Gr. pankratès ‘albeheersend, almachtig’. 1627 Fil. Paneras, Bs. (AP).

 

FD
Panhorst

Reïnterpretatie (o.i.v. PlN Horst: bosje) van Westfaals Pannharst, Panhas, een volks-gerecht van boekweitmeel, worst enz. 1467 Arnold Pannartz, Keulen (BRECH.).

 

FD
Panhuizen

-huis(e), -huys(en), -huyzen, -huijzen, -hausen, Paenhuys(en), -huijsen, -huyzen, -huis, Poenhuys, Panis(se), Pannis, Pan(n)us, van den Panhuyzen, -huysen, Van « t Panhuis, In het Panhuis, In ‘t Panhuis, Int Panis, Impanis, Inpanis: Mnl. (L) panhuus: brouwerij, brouwhuis. Ook de volksetymologische vorm Pannenhuis komt aïs PlN voor. 1297 Henrici dicti Panhus, Tn. (OATII); ± 1300 Arnouts hof van den Panhus, L (OGO); 1380 Wilhelmum van den Paynhuse, Hoeselt (GRAUWELS1978); 1352 Heinric Panijs, 1433 Wouter int Panhuys; 1488 Janne Paenhuiys; 1679 Willem in ‘t Panis, Zelem (CLAES1983); 1428 Jan van den Paenhuyse, Ht. (GESSLER); 1540 Peter Panis, Zolder (VANB.); 1585 Peeter Panhuys = 1594 P. van Panhuys = 1602 P. Panhuysen, Aarts. (MAR.).

 

FD
Panhuys

1. Proven. ,,Maison aux tuiles » (N° 248) ou ,,Tuilerie » (N° 133). Panhuis (Dép. Diepen-beek). — 2. V. BAD(u) (Ban).

 

EV
Panhuys

Panhuyzen, cf. Paenhuys(en).

 

JG
Panie

Pany. Peut-être surnom : w. pan! ‘panier’, sinon var. du suivant.

 

JG
Paniels

zie Paneels.

 

FD
Panier

-iez, -i(e), Pannier, -iez, Pagnier, Pani, Pan(n)y, Pennie(z), Penny: Ofr. panier, pen(n)ier, W. pany: broodkorf, (brood)mand. BerBN van bakker of mandenvlechter. Of huisnaam ‘Au Panier’. 1230 Martinus Paniers, Aat (SMTI); 1327 Jehane Panière, Dk. (TdT); 1368 Jhan Panier, Ktr. (DEBR.

2002); 1436 Jehan Pennier dit Gorken, Damme (CCHt); 1448 Jehan Pagnier, Comp. (MORLET).

 

FD
Panier

Pagnier, Pannier, -iez. 1294 «Jehans Paniers«CensNamur, 14e s. «Jehans Pannirs» DocLens, 1380 «lohan Panirs» Rentier-Ramée, 1444 «Jehan Pannier» AidesNamur, 1602-3 «Jean Panier» TerriersNamur; sur­nom: fr. panier; dans quelques cas plus récents, pourrait être aussi un nom d’enfant abandonné, soit trouvé dans un panier, soit nommé d’après le jour du calendrier répu­blicain de 1792 [PHB]. – Comp. également Pandervort.

 

JG
Panis

1513 «Noël Panis» BourgNamur, 1565 «Pierard Pan(n)isse» = 1588 «Pierre Panize» Purnode; p.-ê. forme dial. de moy. néerl. pan-hitus ‘brasserie’ ; une subsistance de lat. panis ‘pain’, cf. 1272 «pueri lohannis Albi Panis [= Blan(c)pain]» PolyptVillers, serait plus éton­nante.

 

JG
Panis(se)

zie Panhuizen.

 

FD
Panjaar

-aert, zie Pagnard.

 

FD
Panjaer

Var. néerl. de Pagna(rd).

 

JG
Panjou

zie Pagnoul.

 

FD
Panjoul

cf. Pagnoul.

 

JG
Pank

au génitif: Panken, Pancken. Prénom: Pank, hypocor. de Pancrace (prénom).

 

JG
Pank(en)

Panke, Pancken: Patr. GOTTSCHALD verklaartPanck<Stefanus.V.D.SCHAARnoemt Pank een korte vorm van Pancratius. 1313 Jan Panke, Gistel (RYCKEBOER); 1644 Pieter Pancken van der Swaen (zoon van) Panck Cornelisse van der Swaen, Zegveld; 1675 Panck Stolwijk = Pancratius S., Haastrecht (PDB); 1728 Adr. Pancke, Aw. (AP).

 

FD
Pankert

Obd. verscherpte var. van D. Bankert: adellijke buitenechtelijke afstammeling.

 

FD
Panman

zie Panneman(s).

 

FD
Pann-

-eels, -iels. Profess. Paneel, ,,Panneau ». N. de peintre ou d’ar­tisan. N° 131.

 

EV
Pann(e)

zie Pan.

 

FD
Pannaert

Pennaert(s), -art(z), -a, Penneartz: Afl.van pan: zoutpan of brouwpan. BerN van de zoutzieder of brouwer. Vgl. Penders. ±1240 Arnoldus Pannart, Wetteren (SCHMID); 1369 Adaem Pannaert, Bs. (HB164).

 

FD
Pannatier

zie Pannetier.

 

FD
Pannaye

Profess. (Dialecte). ,,Pa-nais ». N. d’horticulteur. N08 131, 168.

 

EV
Pannaye

zie Panaye.

 

FD
Pannaye

Panaye. Surnom: anc. fr. pasnaie, ptmaie ‘panais’ FEW 7, 752a.

 

JG
panne

,,Etoffe de laine ». Pann–eau, -el. 1. Profess. ,,Petit pan d’étoffe » (Ane. N. de marchand).

 

EV
Panne

Pannecoek, Pannecoucke. Profess. Pannequet, ,,Crèpe ». N. de marchand. N°*131.

 

EV
Panne

Panet(h): 1. Paonet, dim. van paon: pauw.BN. 1349 Egidii dicti Paonet de Ruet = 1351 monsigneur Paon = Paon de Ruet = Pannet de Ruet, H (CCHt). – 2. Zie Penet.

 

FD
Panné(e)

PlN W. Panêye: ontgonnen stuk van gemene bossen (HERB.). 1323 Thiris Panneede Berses; 1392 Thiry Pannee, Bierset (AVB);

 

FD
Panne, van de

PlN (de) Pan(ne): duinpan, zoals in De Panne (WV), of zout- of brouwpan, naarhet beroep. 1378 Gillis van der Pannen, Dend. (OSD).

 

FD
Pannecoucke

-couke, -couque, -coucque, Pan-nekoecke, -koek, -koeke. 1271 «Jeh. Pan-ckoeke», 1277 «Beatris Pankoece», 1283 «Salemons Pankoeke» DettesYpres, 1330-37 «Robin Pancouke le fendeur» ComptesMons ; surnom: moy. néerl.pannecoeke ‘crêpe (mets)’.

 

JG
Pannée

Peut-être nom d’origine: w. topon. (ESM) panëye ‘section d’exploitation des bois communaux’, dérivé de lat.pannus.

 

JG
Panneel(s)

-els, zie Paneel(s).

 

FD
Panneels

Surnom: génitif de moy. néerl. pan(n)eel ‘panneau de bois, coussin de selle’.

 

JG
Pannekoecke

-koek, -koeke, cf. Pannecoucke.

 

JG
Pannekoek(e)

-koeck(e), -koucke, -kock(e), -coeck, -cock(e), -couke, -couck(e), -cou(c)que, -ckoe(c)ke, -ckock(e), Panckoucke, Pancock: BerBN of BNvoor de bakker of eter van pannenkoeken. OokD. Pfannkuchen. 1187 Pancoca, Bg. (GYSS. 1999′); 1268 Joh. Pancoke; 1307 Hue Pankoeke, Ip. (BEELE); 1346 Jan Pancoeke, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD
Pannemacker

Nom de métier: moy. néerl. *pannemaecker ‘tuilier’.

 

JG
Pannemaeker, (de)

de Pannemaecker,-macker: BerN van de pannenmaker. 1396 Jan de Pannemakere, Michelbeke (DE B.); 146 e. Willem Tyelman pannemakere, Bs. (OSTYN).

 

FD
Panneman(s)

Penneman(s), Panman: BerN van de pannenmaker. Of van de krammer, pannenbinder, die aarden pannen bindt, repareert. 1411 Jan Panneman, Aw. (ANP); 1568 Machiel Pannemans = 1570 M. Pannenbinders, Kontich(SELS).

 

FD
Pannemans

1. Profess. Pan, ,,Tuile ». N. de fabricant de tuiles. Nos 131, 177.

— 2. Proven. Panne (L.D.), ,,Terrain plat ».

 

EV
Pannemans

Nom de métier: génitif de moy. néerl.panneman ‘saunier’.

 

JG
Pannequin

Pennequin, -queine, Panquin: Mnl. pannekin, dim. van panne: pan. BerBN voor de pannenmaker. 1227 Thomas Pannekin, Monnikendijk Z (GYSS. 1964); 1690 Nicolas

Pennequin, Menen (COUSS.).

 

FD
Pannès

-es. Probabl. var. de Panis.

 

JG
Pannetier

Pannatier, Pennetier: BerN Ofr. panetier: bakker, ambtenaar belast met het toezicht over de paneterie (gebak). -1300 de Daniele Panitario, Ktr. (DEBR. 1980); 1283 Jehan le Panetier, Oc.; 1366 Nichole le Pennetier, Noyon (MORLET); 1399 Jan Pentier=Jan Pennetier, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Pannetier

Pennetier. 1309 «Willemes li Pane-tiers», 1330 «Lusselin le Pannetier» Comp­tesMons, 1365 «Piére le Panetier» Taille-Mons, 1471-77 «Gilles de Seraing dit le Pane­tier» ÉchHuy, 1474 «Johannes filius le Panetier» PrincipLiège; nom de métier: anc. ii.panetier (dp. ça 1150) ‘celui qui est chargé de garder et de distribuer le pain; etc.’, anc. liég. (1586) pennetier ‘boulanger’ {cf. 1444

«Jehan Henné pennetier» AidesNamur) FEW 7, 547a, et non pas w. pan ‘ti ‘tuilier, couvreur en tuiles’.

» Forme fém. [le fém. est plutôt penetière, panetière ‘boulangère’ FEW 7, 547a]: 1365 «Ysabiaul le Panetresse le mère» TailleMons, 1449 «Maroie le Penneteresse vefve» Aides­Namur.

Dimin. : Pennetreau. – Comp. aussi 1545 «feu Gislain le Bolengier dit le Panillon» CourVedrin.

 

JG
Pannier

-iez, -y, zie Panier.

 

FD
Pannier

-iez, cf. Panier.

 

JG
Pannis

Pannus, zie Panhuizen.

 

FD
Panot

-os: Wellicht gedemouilleerd < Pagnoz.

 

FD
Panquin

Pannequin, Penquin, Pan-sa(e)rt. V. BAD(u) (Bank et Banz).

 

EV
Panquin

zie Pannequin.

 

FD
Panquin

Surnom: moy. néerl. pannekijn ‘petite poêle’.

 

JG
Pans

zie Pan.

 

FD
Pans

Peut-être surnom: fr. panse ‘ventre’, cf. le suivant, mais le NF est plutôt flamand (région de Louvain-Malines). – Dans les mentions montoises: 1330 «Colin des Pans» Comptes­Mons, 1365 «Adam as Pans» TailleMons, il s’agit de w. pan(s) ‘pain(s).

 

JG
Pansaers

-aerts. Surnom: génitif de moy. néerl. pansaert ‘pansu’.

 

JG
Pansaert(s)

-ar(d), -aerts, zie Pensaert.

 

FD
Pansardt

1444 «Lambert Panchart» Terre-Jauche; surnom: w. pansârd ‘qui a un gros ventre, obèse’, aussi ‘goinfre, goulu’ FEW 7, 567b, d’où le type folklorique Djan Pansaud dans la région de Charleroi DOW 3,27.

 

JG
Pansay

Proven. Dép. Micheroux.

 

EV
Pansery

Proven. Dép. Retinne et Micheroux.

 

EV
Pansy

Proven. Dép. Grâce, Monte-gnée, St-Nicolas-Liège.

 

EV
Pant(a)in

1. Patr. < Gr. HN Pantaleon. – 2. Patr. Vleivorm van Band-naam, met verscherping b/p; vgl. Pandolf. 1281 Stasinus Pantin, Ip. (BEELE); 1382 Gillis Pantin, Aarsele (DEBR. 1970).

 

FD
Pantain

zie Pantens.

 

FD
Pantaleo(n)

Panteleon, -l(e)os: Pair. Gr. HN Pantaleon. 1385 Pantalion den Neiue, Ip. (BEELE).

 

FD
Pante

Surnom: moy. néerl.pant ‘gage’?

 

JG
Pante(ns)

Pantlin. V. BAD(u) (Band).

 

EV
Pantebre

Afkomstig uit Spanje (Andorra) (PDB). Catalaanse FN, m.n. in Andorra (MOLL).

 

FD
Panteghem, van

PlN in Grotenberg (OV). 1396 Claus van Panteghem, Aspelaar (DE B.).

 

FD
Pantekock

Dialecte. ,,Pentecôte ». (V. ce N.).

 

EV
Panteleon

-l(e)os, zie Pantaleon.

 

FD
Pantenier

zie Patinier.

 

FD
Panthöfer

Obd. var. (b/p) van D. FN Bannhofer < PlN Bannhof: hof binnen de ban of het rechtsgebied.

 

FD
Pantigny

zie Patigny.

 

FD
Panto(t)

zie Pontot.

 

FD
Pantofel

JoodseFN.

 

FD
Pantot

Var. de Pont(h)ot?

 

JG
Panuls

Wsch. verhaspeling van Panus.

 

FD
Panus

zie Panhuizen.

 

FD
Pany

Proven. Dép. Baisy-Thy.

 

EV
Pany

zie Panier.

 

FD
Pany

cf. Panie.

 

JG
Panzer

Panzner: BerN van de harnassmid.

 

FD
Paolo,

Paoli(ni): It. Patr. HN Paulus.

 

FD
Pap

Paps, zie Papp.

 

FD
Pap-

-a, -en(s), -eians, -on, -erman, -ier, -s. V. BAD(u) (Ba).

 

EV
Pap(e)leux

Car. mor. Papelard, ,,Hypocrite » {Papelardise, ,,Fausse piété »). N° 279.

 

EV
Pap(p)

Paps: BN voor een papeter. Vgl. Pappaert. 1321 Gilles Pap; 1357 Zeghers Paps huus, Ktr. (DEBR. 1970,1970).

 

FD
Pap(p)yn

zie Papin.

 

FD
Papa

Papa(e)rt, zie Pappaert.

 

FD
Papadopoulos

-lou: Gr. FN: zoon van de priester.

 

FD
Papageorgiou

Gr. FN: Priester Georgius (Joris).

 

FD
Papanicolaou

-nikolaou: Gr. FN: Priester Nicolaus.

 

FD
Papantonio(u)

Gr. FN: Priester Antonius.

 

FD
Papart

Pappart; Papaert, Pappaert (néerlan-disation), au génitif: Papparts. Surnom: pic. papart ‘poupard; pupille de l’œil’ ou bien, en région liégeoise, w. liég. papa ‘poupard, popon’, au fig. ‘dadais, homme puéril’ DL 456 [mais le NF Papa est italien] ; comp. Poupart.

 

JG
Papathanasiou

Gr. FN: Priester Athanasios.

 

FD
Pape

zie Lepape.

 

FD
Pape

1273-80 «Jehans Pape» FriedenTournai, 1346 «Johans Pape de Warsage» = 1367 «Jo-hans Papeles [dimin. en -elet] de Warsage» CartValBenoît; surnom ironique (d’après le nom de dignité): fr. pape FEW 7, 571b, cf. Lepape.

 

JG
Pape, (de)

Papen(s), zie Paap(s).

 

FD
Papeg(h)em, van

van Paepeg(h)em: PlN Papegem in Vlierzele (OV). Ook Ndl. naam van Papignies (H). 1227 Wouter maior de Papenghem (GN); 1282 Lisebetten van Papenghem, Aalst (CG).

 

FD
Papegaai

-gaay, -ga(e)y, -gai(x), -guay, Paepegaey: BN

voor een boogschutter, die naar de papegaai, de

hoofdvogel schiet. Of voor iemand die anderen

napraat, zoals een papegaai. 1316 Pauwels Papegaye, Cent (VS1976,457); 1338 Boudin

Papegays, Boezinge (JAM.); 1344 Lodewike Papegaye, Cent (RSGII).

 

FD
Papegay

Surnom: anc. fr., pic. papegai, -ay ‘perroquet; oiseau en bois pour le tir à l’arc’ FEW 19, 14b, d’où moy. néerl. papegaey, cf. 1288 «Vrediaus li papegais» = «Vrediel le perroquet» Lille (H. Roussel, éd. du Renart le Nouvel de Jacquemart Giélée, 1961, 334b) [MH].

 

JG
Papegnie(s)

zie Papignies.

 

FD
Papegnies

Proven. Papignies (Loc.).

 

EV
Papegnies

Nom d’origine: Papignies (Ht).

 

JG
Papeians

Pape Jan: priester Jan. 1377 Pape Jan onthooft, Ip. (BEELE); 1396 Vranke Papejans, Ressegem (DE B.); 1408 Gillis Papians, Ninove (VANGASSEN); 1438 Johannes Papejans presbiter,Tg.(TYTGAT).

 

FD
Papeleu

-eux, Papleux. 1212 «Beatris Pape-leu» NécrArras, 1335 «Papeleu» Comptes-Mons, 1404 «Thomas Papeleu» Laon; sur­nom phrastique: qui pape ‘dévore’ + leu ‘loup’, d’où aussi le NL Papleux (Aisne); cf. aussi Popleu. – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Papeleux, VW 55, 1981, 238-9; L. Papeleux, Le NF Papeleux…, VW 56, 1982, 51-53.

 

JG
Papeleu(x)

Papleux, -eu(t), Papuleu, Papeloux, Papeloer, Popeleu, Popl(e)u: 1. Zinwoord: Ofr. paper: verslinden + leu, lou(p): wolf. Dus: wolvenverslinder, wolvenjager. Vgl. 1298 Stas Slindevosse, Kales (GYSS. 1963)^1300 Phelippe Slindevosse, Marck (BOUGARD). 1212 Beatris Papeleu, Atrecht (NCJ); 1404 Thomas Papeleu, Laon (MORLET); 1657 Steven Papeleu, Edingen-Gent (PBG). – Lit.: VW1981,238-9; 1982,51-53. -2. PlN Papleux (Aisne): ize e. Papeleu (TW); ook in Bergen (H): 1336 a Papeleu (PIERARD). 1296 Jehane, Maroie et Ysabiauls de Pappeleu, Bergen (CSWI); 1320 Jehans de Papeleu, Cambron (CACa); 1359 Alard de Pappelor, Bergen (CCHt). Vgl. Pisseleu, met evenens twee mogelijkheden.

 

FD
Papelier

1425 «Papelier» Potelle (Nord); nom de métier: anc. fr. papelier ‘fabricant de papier’FEW 7, 591b.

 

JG
Papelier(s)

Papillier: 1. Ofr. papelier: vervaardiger van papier. 1345 Jean Paplirs, WB (AAV); 1425 Papelier, Potelle (Nord) (HERB.). – 2. Met voortonige a < Popelier. Zie Populaire, Van de Papeliere.

 

FD
Papeliere, van de

zie van de Populiere.

 

FD
Papen

au génitif: Papens, Pappens. 13e s. «Scalc Pappin» Oostakker, 1250 «Jehan Pa-pin» ChirTournai, 1275-76 «Henriés Papins» RegTournai, 1276 «Margheritain Pappin» DettesYpres, 1417 «Collait Papin» Polypt-Ath; hypocor. de l’anthrop. germ. Papo [FD].

 

JG
Papen(s)

Papes, zie Papin.

 

FD
Papendorf

PlN Papendorf (SH). 1465 Pieter Papendoorp, Meyenburg NS-Bg. (PARM.).

 

FD
Papendrecht

PlN (ZH).

 

FD
Papenhoven, van

PlN in Born (NL). 1280 Woutere van Papenhoven, Rijkhoven (VMW).

 

FD
Papenkeels

Wellicht PlN Papenkuhle (NRW). Vgl. 1582 Papencullestraet tussen Tg. en Berg (ZLP). 1458 Wouter Papekels = 1460 Wouter Papenkeels = Wouthere Papenkeel = Wouter Papekeel = 1504 Wouter Papekelen, Tg. (IOT); 1575 Reinier van Papenkele, Borgloon-Aw.; 1639 Wouter van Papenkele, Wellen L-Aw. (AP).

 

FD
Papier

Papy. 1782 «Jean Joseph Papier» NP-Louette ; surnom de marchand, etc. : fr. papier, w.papîFEW 1, 590a [ù.papi, forme enfantine as papa, ne peut être à l’origine du NF Papy].

 

JG
Papier(s)

Papie(z), Papy, Papij, Pap(p)i: BerBN van de klerk, griffier, naar het papier of register waarin hij zijn officiële rapporten schrijft. 1377 van Lodewike vander Vereeke tpapier vander stede = 1377 Lodin vander Vereeke de clerc, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Papignies

Papegnie(s), Pepegnies: PlN Papignies (H).

 

FD
Papillier

zie Papelier(s).

 

FD
Papillon

zie Pavillon.

 

FD
Papin

Papyn, -ijn, Paepen(s), Pappens, -ijn, -yn, Papen(s), Papes: Patr. Vleivorm op -in (> -en) van de oude VN Papo, die nog schuilt in PlN Papegem, Papendrecht, Papenrode, Papignies, Papinglo (TW). 136 e. Scalc Pappin, Oostakker (GN); 1268 Adamkinus Pappin, Ip. (BEELE); 1348 Gilles Pappins, Segher Pappin; 1321 Wetin Papin, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD
Papke

Zie Paepke.

 

FD
Papleu{x)

Papleut, zie Papeleux.

 

FD
Papleux

cf. Papeleux.

 

JG
Papon

Vooral Occ. voor: grootvader, voorvader (DNF).

 

FD
Papp-

-i, -y, -yn. Car. mor. ,,Gourmand ». (Du verbe paper), „Man­ger gloutonnement ». Synon. : Pap-part.

 

EV
Papp(a)er(t)

1. Profess. Papper, N. de Colleur. — 2. V. BAD(u) (Ba). — 3. V. le suivant.

 

EV
Pappaert

-art(s), -ert, -ers, Papa(e)rt, Papa: 1. BN van een papecer, die magere kost eet (Bk. 1961,159; 1962,95). 1378 Hannin Pappaerd, Ip. (BEELE); 1396 Jehane Pappaerts, Gottignies (DE B.). -2, Daarvan afgeleide bet.: klein kind, pop. Vgl. Poupart (Bk. 1965,255).

 

FD
Pappaert

-art, Papparts, cf. Papaert.

 

JG
Pappenheim

PlN (BEI). De uitdr. ‘hij kent zijn pappenheimers’ uit Schillers ‘Wallensteins Tod’ verwijst naar generaal zu Pappenheim, veldheer in de Dertigjarige Oorlog (1618-48).

 

FD
Pappens

zie Papin.

 

FD
Pappens

cf. Papen(s).

 

JG
Pappers

-ert, zie Pappaert.

 

FD
Pappi

Papy, zie Papier(s).

 

FD
Paps

 (avec -a bref). Génitif de néerl. pap ‘bouil­lie, panade’, surnom d’un mangeur de bouillie [FD].

 

JG
Papuleu

zie Papeleu(x).

 

FD
Papy

cf. Papier.

 

JG
Paquai

-ay, zie Pascaud.

 

FD
Paquay

V. Pascal.

 

EV
Paque

Pâque, Pacque, Pâques, Pâques, Pasque, -es, Paekes, etc. 1338 «Gillot Pas-que» ComptesMons, 1365 «Pasque le Sage» TailleMons, 1417 «Pasque le Hotte» Polypt-Ath, 1515 «Pacque Noël» BourgNamur, 1524 «Johan Pacque» DénStavelotMy, 1541 «Packe gaingier» DénFlorenville, 1637 «Pacque du Doart» Nandrin; anc. prénom mystique d’après le nom de la fête, très fréquent en Wallonie («assez rare» en France pour Dauzat 465). s Dérivés: Paquai, -ay, Paquay dit Michel, Pauquai, -ay. 1379 «Goffinés Pakeaus» GuillLiège, 1460 «Paquea de Parfonruy» CoutStavelot, 1517 «Packeal Bouxhon» = «Packeaul Bouhon» = 1526 «Pacqueal Bou-hon» GuillLiège, 1529 «Pakeaux Colinet» la Gleize, 1549 «Pakay de Ville» CoutStavelot, 1561 «Pacqueau Remacle» Arbrefontaine, 1566 «Augustin filz Pacqueau de Nouvelz» La Gleize, 1626 «Laurent Paquay (de Ver-viers)» = «Laurent Pasque» émigré en Suède, 1656 «Pacquay Counet». «Maurice Pacquay»

DénMalempré, 1672 «Paquay le bouvier du Chesneux», 1699 «Paquay Jean Paquay», 1754 «Barthélemi Pasquai» La Gleize; dérivé en lat. -ellu (w. liég. -ê), le w. liég. pake signi­fiant aussi ‘premier communiant’ DL 451. « Paquet, w. nam. Pauquèt, Paquet, Paqué, Pacque, -et, Pasquet, Pauqué, -et. 1449 «Pasquet le Poly», «Jehan Pasquet» Aides-Namur, 1472 «Jehan Pacquet», «Anthonne le Pasquet» DénLaroche, 1512 «Pacquet Baude-chon», 1513 «Piero Paucquet» BourgNamur, 1535 «Jehan Pacqueit» CartCiney, 1551 «Pau-quez de Freateur» CoutStavelot, 1561 «Pac­quet» Bihain, 1579 «Paque Pacquet» = 1576 «Pasque Pacquet» CartCiney, 1589 «Pacquey Remacle» Arbrefontaine, 1602-3 «Cathon Pacque», «Jehenne Paquet», 1612 «Jean Pac­que» TerriersNamur, 1646 «Henri Pausquet» BourgNamur, 17e s. «Perpète Pacquet» Dorinne. – Fém. : Pacquée. – Fém. en -ette: 1524 «Gidet Paquette» DénStavelotMy, 1623 «Paquette Coulon vefVe de Jean Jacquet» DénChimay. m Paquier, Pasquier; Paschier, Passchier. 1333 «Gillot Pasquier» ComptesMons, 1445 «Paskiersdes Loges» Ladeuze, 1527«Pasquier Marlier cuvelier» DénLens, 1583 «Loys de Paskier» AnthrLiège, 1608-9 «Pasquier Pasquier» ComptesNivelles; dérivé en -ier [non pas dial. fr. pâquier ‘pâturage’ FEW 7, 704b]. – Aussi nom d’enseigne: 1600 «Louis Paque demeurant au Pacquier» AnthrLiège, w. liég. pâki, w. nam. paukî ‘buis’. – Paqui, Paquit, Pasqui. 1541 «Pacquy de Fraiter» Bihain, 1616 «Jean Pausquy dict de Soume» BourgDinant ; forme w. de Pa(s)quier [non dial. fr.pâquis ‘pâturage’ FEW 7, 705b], t> Paquin, Pasquin. Dérivé plus rare [moy. ft. pasquin ‘écrit satirique; satirique bouffon’,de l’it. Pasquino FEW 7, 706b, serait plus éton­nant].

a Paquo,   -ot,   Pâquot,   Paquôt,   Pacco, Pacot, Paucot. 1501 «veuve Pacquo Lorlo-geur» BourgNamur, 1552 «la vefve Pacquot Denisart»   SubsidesNamur,   1607   «Artus Pacquo», 1693 «Jeanne Pauquo» BourgNa­mur, 1728 «Jacque Martin Paquôt» Aublain, 1747 «Pierre Pacot» Couvin. » Avec suffixe double -er-eau: Paqueray. Parache,   Parage.   1771   «Charle  Parache» Haybcs; ce NF du sud Luxembourg (région de Neufchâteau) est p.-ê. à rapprocher de lorr. (Vouthiers)paraches ‘paroles inutiles à propos d’un fait insignifiant’, par déformation de parlache,partage FEW 7, 608a. Sinon, var. de Per(r)ache, dérivé de Pierre, comme semble l’indiquer la mention namuroise de 1289 «Colignons Paraiges et Pieres ses frères» CensNamur [JMP].

 

JG
Paque(s)

zie Pasques.

 

FD
Pâque(s)

N. de bapt. ancien., des­tiné à évoquer la personne du Christ par le souvenir de sa résurrection.   Dimin. :   Paqu-   -in,   -ot,

 

EV
Paqueriau

Pacreau, Paqueray: Afl. (met dubbel suffîx) van Paque.

 

FD
Paquet

-uez, Pacquet(s), Packet, Paeket, Pacqué(e), Paqué, Pacque(e), Pa(c)quer, Pasquet, Poisquet, -ket, Paché: Patr. Dim. van VN Paque, Pa(s)quier, Lat. HN Pascalis, Pascarius (RIO 1952,153). 1449 Pasquet le Poly, Namen (J. G.); 1367-68 Gillis Paset = G. Paschet = G. Pascet = up Gillis Paesschette, Ktr. (DEBR. 2002); 1404 Michelet Pasquet, Laon (MORLET); 1539 Symon Paquet, Ophain (CALUW. 2000).

 

FD
Paquette

Metr. Vrl. dim. van Paque. 146 e. Paschale ditte Paquette de Beaucieu, Luik (BODY).

 

FD
Paqui

Pasqui, Paquis, Paquit: 1. Dial. Fr. pâquis: weide. Zie ook Pachy. – 2. W. var. van Paquier. 1616 Jean Pausquy, Dinant (J.G.).

 

FD
Paquier

Paquié, zie Pasquier.

 

FD
Paquin

Pauscin: Patr. Pasquin, dim. van Pa(s)quier. 1225 Gilos Paskin, Dk. (SMTI); 1304 Paskin

Voghelin = 1306 Pasquin Voghelin, Ip. (BEELE).

 

FD
Paquo(t)

Paco(t), Pacco, Pac(k)o, Paucot, Pauquot: Patr. Dim. van Paquier. Vgl. Paquet. 1501 Pacquo Lorlogeur, Namen (J. G.); 1684 Jacoba Packo, Lo (CRAEYE); 1743 J.B. Pacco, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD
Paquot

1.   V.   BADU.   —   2.   V. Pâques.

 

EV
Par-

-ez, -ey, -er. Par(r)et(te). 1. Proven. Dép. Attert. —  2. V. BARD (Bar).

 

EV
Par-

-o, -quin, -yol, -y. V. BAR.

 

EV
Par(re), van de

van der Parre(n), zie van de(r) Perre.

 

FD
Parache

zie Perrache.

 

FD
Parad-

-is, -ys.   Proven.   1.   Paradis (Dép.   Liège,   Ciney,   etc.).  —   2. Paradijs   (Dép.   Hoeylaert,   Turnhout, etc.).

 

EV
Parade

cf. Parate.

 

JG
Parade, (de)

Parate: PlN La Parade (Lozère, Lot-et-Garonne), Parata (Hte-Corse) (DNF).

 

FD
Paradée

de Paradé: Var. van Paradis, Deparadis? Of < Z.-W.-Fr. FN Parédé < Occ. Pareda: door muren omheind domein (DNF)?

 

FD
Paradeng

zie Paridaens.

 

FD
Paradis

-ijs, -ys, Paredis, Deparadis: 1. BN naar een huisnaam. 1273 Gosset Paradis, Dk. (FST); 1289 Wielelmus de Paradijse, (PlN in) Aalter (MT II,i); 1367 Michiel Paradize, Bg.; 1412 Jacob van den Paradise, Zomergem (JAM.); 1390 Jan vanden Paradise, St.-Win. (VERGR. 1968); 1400 Joos Paradys, Bg. (SIOEN); 1435 Joh. int Paradijs, Mech. (HB 693); 1575 Léonard d’Aaspen dit de Paradis…(sur sa maison) dite le Paradis, Luik (RENARD 272). – 2. De Limburgse FN Paredis is een reïnterpretatie van Parisis. Jaak Paresis décide me mee dat zijn voorouders Parisis, Paresis, Parasis heetten. Pas ça. 1800 werdhet Paridis/Paredis/Paradys. Een voorvader was: 1463 Hendriek Parisiis, Gerdingen. Toch: 1566 Jacob Paradys, Bilzen-Aw. (AP).

 

FD
Paradis

Paredis. 1289 «Colars de Paradis» CensNamur, 1302 «Colars Paradis» LoiTour-nai, 1497 «Haquinot Gossiau dit de Paradis» DénKain, 1575 «Collard de Paradis» Anthr-Liège, 1600 «Corbeau de Parady» Fronville, 1616 «Guillame Paradis» PrincipChimay, 1633 «Jacque Paradis» émigré en Suède; Paradis, topon. fréquent en Wallonie (cf. 3. Herbillon, NTN n° 23), mais aussi nom d’enseigne, cf. 1575 «Léonard d’Aaspen dit de Paradis» AnthrLiège, avec rente sur sa maison etbrassinne dite «le Paradis» (BTD 26, 272); cf. aussi Deparadis. – On notera en outre que Paradis fut le nom donné à un enfant trouvé à Namuren 1757 (Destray 61).

 

JG
Paradoms

zie Pardon(s).

 

FD
Paradoms

cf. Pardoms. Comp. cependant 1607-8 «Jacques Paradon» BourgLiège.

 

JG
Parage(s)

zie Perrache.

 

FD
Paran(t)

1. Ofr. parant, Mnl. parant: met mooi, knap uiterlijk, die er goed uitziet, die zichzelf opdirkt. BN voor een fat. 1308 Franse Parant, Ip. (BEELE). – 2. Zie Parent.

 

FD
Parant

cf. Parent.

 

JG
Paranthoen

Bretonse FN Paranthoën. Anthoé’n < VN Antoine.

 

FD
Paras

1. Indicat. d’alliance. N° 128. —  2. Car. mor. (Dialect). «Parâ-tre ». Parcyns.   1.   Proven.   Barzin   (Dép. Lomprez). — 2. V. BARD (Barz).

 

EV
Paras

Nom de parenté: de l’anc. fr. parastre ‘second mari de la mère’ (w. liég. parasse ‘parâtre, beau-père’ DL) FEW 8, 19b, cf. 1279-80 «Jehennés Parastres» RegTournai, avec assimilation consonantique en finale, comp. Fiasse < fr.fillâtre. Cf. aussi Parate (ci-dessous).

 

JG
Parasi(e)s

-ie(rs), zie Parisis.

 

FD
Parasies

Var. de Parisis?

 

JG
Parât

Paras: Occ. parât < Lat. paratus: gereed,klaar (DNF). Vgl. 1159-69 Bruno Gereide, Keulen (HAGSTR.1949,59).

 

FD
Parate

zie Parade.

 

FD
Parate

Parade, Parratt (NF de la région Orp-Jodoigne). Peut-être à rapprocher de l’expr. par paratte exécution (= exécution par voie parée), latinisme du vocabulaire juridique (cf. L. Remacle, Doc. lex. de Roanne, 298); ou bien, comme Paras (ci-dessus), de l’anc. fr. parastre, fr. parâtre, avec une assimilation consonantique différente.

 

JG
Paraut

Zie Perel.

 

FD
Parchet

PlN Ofr. parchet: klein perk.

 

FD
Parchet

Peut-être nom topographique: anc. fr. parchet ‘petit parc’, w. liég. pârtchèt ‘petit parterre; petite division de jardin’ DL 460b. -Mais ce pourrait être aussi un prénom, dérivé du NP Paris < Patricius [PHB], comp. 1364 «Parchons del Chavaie d’Awans» GuillLiège, 1497 «Parchot le Josne» DénKain, 1631 «Anne Parchon» BourgNamur.

 

JG
Parcy

Parsy: Dial. (Lotharingen): peterselie. BN (DNF). Vgl. Petersil. 1280 Jacobum Parchi, Ip. (BEELE).

 

FD
Parcyns

zie Persyn.

 

FD
Parcyns

Génitif de Parcyn, Persyn, dérivé de Perse (Perche), hypocor. de Percheval.

 

JG
Pard-

aens, -es, -eon, -onche, -on(s), -ou. V. BARD.

 

EV
Pardaen

génitif: Pardaens. Var. de Paridaen(s).

 

JG
Pardaen(s)

zie Paridaen(s).

 

FD
Pardieu

Pardi, Depardieu, Perdieu(s), Padieu, Paddeu, Padé: PlN Par(t)dieu: Gods deel; vgl. Godsdeel, Dieupart. 1211 Marie de par Deu; 1278 Jehans de par Dieu, Atrecht (NCJ); 1281 Mentinus Pardiu, Ip. (BEELE); ±1300 Makaires de par Diu, Artesië

(BOUGARD); 1396 Frans de Paerdieu, Esen (JAM.); 1417 Syeger Perdieu = 1424 Syegere Pardieu, Willebringen (E.BAERT, Velpeleven 1988, nr.s); 1429 Johannes de Parte Dei, Hoei; 1429 Joh. de Pardieu, Amiens; 1437 Guilhelmus de Parte Dei, Amiens; 1447 Joh. Godhebdeel=Joh. Godhebsdeel dictus etiam a parte Dei (MULI); 1451 Jean de Pardieu, Montreuil (CMM); 1515 Gerardus Par Dieu; 1516 Wilhelmus de Pardieu, Luik (MULIII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, KCTD 1997,225-230.

 

FD
Pardieu

1281 «Mentinus Pardiu» DettesYpres, 1283 «Jehan de Par diu» = «Jeh. Pardieu» DettesYpres, 1492 «H. de Pardieu» = 1498 «Maron fille de feu H. de Partdieu» Justice-Bastogne, 1429 «Johannes de Parte Dei de Hoyo» Huy, etc. (MatrLouvain, FD); parfois surnom délocutif, d’après l’interjection fami­lière par Dieu, déjà attestée au 13e s., mais le plus souvent, semble-t-il, nom d’origine (à situer dans le Pas-de-Calais?), cf. 1211 «Marie de par Deu», 1278 «Jehans de par Dieu» NécrArras, comp. Dieupart à Aywaille. – Bi-bliogr. : Fr. Debrabandere, Godsdeel, Dieuparl en Pardieu, BTD 69, 225-230. – Cf. aussi le NF Perdieu(s).

 

JG
Pardo

Sp. BN voor iemand met donker haar (DS). 1562 Diego Pardo, Bg. (Midd. 1956,125).

 

FD
Pardo

NF espagnol attesté à date ancienne, cf. 1562 «Diego Pardo» Bruges (IdG 1956, 125), 1608 «Silvestre Pardo de Spinoza» Bourg-Liège.

 

JG
Pardoel

zie Bardoul.

 

FD
Pardoen

génitif: Pardoens, Pardoms, Para­doms (cacographie), Parthoens, -ouns, Par-toens, -ouns, Parduyns, etc. Ça 1360 «Par­doen» Bruges; sans doute var. de Paridaen (JH, BTD 35, 333), cf. aussi Pardon et Pardonc(h)e.

 

JG
Pardon

1337 «Ysabial des pardons» Liège; sur­nom: (t.pardon ‘pèlerinage; cloche de l’angé­lus; paix’, qui a pu se croiser avec Pardoen (ci-dessus).

 

JG
Pardon(s)

Pardoen(s), Pardoms, Paradoms, Perdon, Parduyns, Partoune, Part(h)oens, Part(h)ouns, Pardon, van Paridon: 1. Ofr. pardon, Mnl.-Wvl. pardoen: angelusklok, geklep tijdens het angélus, waaraan een aflaat (vergeving: pardon) verbonden is. BerBN voor de luider van de pardoenklok. 1303 van Heine Pardoen, Vlissingen (VERKEST); 1337 Ysabial des Pardons, Luik (HERB.); 1699 J.G. Perduyn, Bg. (PARM.). – 2. Zie Preudhomme.

 

FD
Pardonc(h)e

-one: Adaptatie, dus herromanisering van Pardoens, Pardons (HERB.).

 

FD
Pardonce

-onche, -onge. Sans doute formes romanisées de Pardoens, forme gén. de Par­doen (ci-dessus).

 

JG
Pardou

zie Bardoul.

 

FD
Parduyns

zie Pardon(s).

 

FD
Parduyns

cf. Pardoen(s).

 

JG
Paré

-eit, Parez, -et, Parret. 1241-42 «Nicho-lao le Paret» CharitéTournai, 1275-76 «Jehans li Parés» RegTournai, 1280 «Egidius Pares», «Thonon Paret» PolyptLiège, 1540 «Artus Paret» Mourcourt; fr. paré ‘préparé, apprêté; orné’ (de sens très divers, cf. FEW 7, 622-637), p.-ê. surnom de pareur (ouvrier qui apprête, aplanit le drap). — Fém. : Parée. 1280-81 «Emmelos li Parée» RegTournai.

 

JG
Paré(e)

Parré(e): 1. BN Fr. paré: opgeschikt, getooid, gereed. 1340 Remiot Paré, Senlis (MORLET). -2. Zie Paret.

 

FD
Paredaens

-daems, zie Paridaen(s).

 

FD
Paredes

Sp. PlN : gebouw dat tegen ander huis aanleunt < Lat. paries, -ietis: huismuur (DS). 1736 Car. Jos. de Paredes; 1739 J. B. I. de Paredes, Bergen (MUL VII).

 

FD
Paredis

zie Paradis.

 

FD
Paredis

cf. Paradis.

 

JG
Pareil

zie Paret, Paré(e).

 

FD
Pareil

cf. Paré.

 

JG
Parein

Parenté spirituelle. «Parrain ». N° 129.

 

EV
Parein

zie Parrain.

 

FD
Parein

Pareyn, Parrein. Néerlandisation de fr. parrain.

 

JG
Pareng

1429 «Parenge» CoutStavelot; germa­nisation de fr. parent ou de fr. parrain ?

 

JG
Parent

N. de relat. familiale. Parent (moins  connu)   d’un notable.   N°

128.

 

EV
Parent

-an(t), -eng(h), -ente, Parren(t): 1. Ofr. parent: vader, ouder, verwante. Vgl. De Vaere. 1296 Jehans Parens, Dk. (TdT); 1399 Willem Parent, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Zie Parant. – 3. Zie Parrain.

 

FD
Parent

Parant, Parren, Parrent. 1275-76 «Libins Parens» RegTournai, 1276-77 «Jehan Parent» CharitéTournai, 1337 «Hanin Parent» Voroux, 1365 «Jehan Parench carton» Taille-Mons, 1417 «Jakemes Parent» PolyptAth, 1473 «Jacques Parent» Purnode, 1479-80 «Goffar Paren» TerreJauche, 1505 «Pierart Paren» Thuin, 1593 «Jean Parent dit Brigand» BourgDinant; nom de parenté: fr.parent, dont l’ancien sens est ‘père’.

 

JG
Parenté

Parentet, dim. van Parent; vgl. Parenteau. Of Parente met secundair accent.

 

FD
Parenté

Surnom : fr. parenté, cf. aussi Parent.

 

JG
Parenteau

Dim. van Parent.

 

FD
Pareren,van

PlN?

 

FD
Paresys

V. Parisi(s).

 

EV
Parésys

zie Parisis.

 

FD
Paret

-eit, -eyt, -ez, -é(e), Parret, -ez, -é(e): 1. Patr. Dim. van VN Pierre; var. van Perret = Pierret; vgl. Paroot. Ook E. FN Parrett = Perret(t) (REANEY). Vgl. E. parrot (papegaai) < Perot. 1200-30 Johanni Paretto, 1273 Jakemins Parres, Luik (AVB); 1698 Pieter Pareit fs. Matheus Paret, Moorsele (COUSS.). – 2. Ofr. paré, volt. dw. van parer: smukken, klaarmaken. Vgl. Parât, Paré: gereed. Vgl. Ongereet (DEBR. 1970). 1241 Nicholao le Paret; 1275 Jehans li Parés, Dk. (J.G.); 1286 Maroie le Paret; 1399 Jehan Paret, Dk. (TdT).

 

FD
Paret

Parret, cf. Paré, Pareil.

 

JG
Paretere, de

Verhaspeling (NF) van De Praetere.

 

FD
Parewij(c)k

zie Paerewijck.

 

FD
Pareyn

cf. Parein.

 

JG
Pareyn(s)

zie Parrain.

 

FD
Pareys

Pareijs, Paruys: Wsch. spelling voor Parys.

 

FD
Pareys

Parijs. Germanisation de Pans(se), du lat. Patricius.

 

JG
Parez

cf. Paré, Pareil.

 

JG
Parezys

zie Parisis.

 

FD
Parfait

V. Barvaux. N° 79.

 

EV
Parfait

BN Fr. parfait: volmaakt. 1267 Thierry le Parfait, Herchies (HERB.); 1275 Jehans li Parfais, Melden (VR 34f°); 1306 Jehan le Parfait, H (CACa); 1427 Jan Paerfayt, Oud. (PARM.).

 

FD
Parfait

1267 «Tieri le Parfait» CensHerchies, 1424-25 «Mahieu le Parfait» DénHainaut, 1561 «Jazon Parfait» Antoing; surnom: fr. parfait FEW 8, 237a.

 

JG
Parfon(d)ru

Parfon(d)ry: PlN Parfondry in Clermont (LU), Parfondruy in Stavelot (LU), Parfondru (Aisne). Profonde ruie: diepe beek. ±1300 Jehans Parfondroy, Artesië (BOUGARD); 136 e. Liegars de Parfonderue (MORLET); 1357 Amele de Parfonrive, Flémale (SLLIV); 1365 Jakemars de Parfonriw, Luik (AVB).

 

FD
Parfon(d)ry

Proven. Dép. Clermont-lez-Nandrin.

 

EV
Parfondevaux

Proven. Dép. Aywaille etc.

 

EV
Parfondevaux

PlN Parfondvaux: diep dal, in Saive, Aywaille, Ayeneux (LU). 1653 Gerardus Parfonvaulx, Acrinensis (MUL VI).

 

FD
Parfondevaux

Nom d’origine: Parfondvaux (= vallée profonde), à Saive (Lg), etc.

 

JG
Parfondry

w. nam. Pârfondri, Pârfonri, Par-fonry. 1426 «Stieven de Parfonriu» Taille-Soignies, 1428-49 «Jacques de Parfondry» ÉchHuy, 1444 « Jehan de Parfontrieu » Aides-Namur, 1460 «Paquea de Parfonruy» Cout-Stavelot, 1698 «Lambert Parfondry» Bourg-Namur; nom d’origine: Parfondry (= ruisseau profond), topon. fréquent, notamment à Cler-mont-lez-Nandrin (Lg), Chevetogne (Nr), etc.

 

JG
Parfum

NF (récemment éteint) attribué en 1922 à un enfant trouvé à l’hôpital du Saint-Hospice de Mons (comm. J.-C1. Leduc).

 

JG
Pari-

-daens, -dant, -gand. V. BARD. Parion. V. BAR.

 

EV
Paridaen(s)

-aans, -ans, -ant, Parydaen, Paredaens, -daems, Pardaen(s), Paradeng, Peridaens, Perdaen(s), Perdaems: Patr. De literatuurnaam Paridaan uit de Roman der Lorreinen (BOEKENOOGEN1917). Afl. op -an < VN Paris (-idis), It. Paride, zoon van Priamus en Hecabe. 1230 Reinerus Paridanus, Cent (GN); 1233 S. Theoderici Paridan (DEBR. 1980); 1288 Willekin Paridaen, Bg. (CG); 1296 Paridaen van Bouchout, Mech. (CG).

 

FD
Paridaens

-ans, Peridaens, Péri-, Perdaen, -aens. 1180 «Paridaen» Eppeghem, 1283 «Marselis Paridaen» = «Marsiles Paridan, le foulons» DettesYpres, 1499 «Mahieu Pari-dant» TerrierNaast; prénom médiéval d’ori­gine inconnue, également attesté par la Taille de Paris de 1296, p.-è. var. de Buridan ou dérivé de Paris, Paridis (cf. Naamkunde 12, 1980, 132). Cf. aussi Pardoens.

 

JG
Paridon, van

zie Pardon(s).

 

FD
Parignaux

Var. de Perignaux, dérivé de Pierre ; comp. 1264 «Parignons li fis Aubartin Bou-kart» CartOrval.

 

JG
Parigot

Pergoot: Patr. Perrigot (DNF), vleivorm van VN Pierre.

 

FD
Parijs

cf. Pareys.

 

JG
Parijs, (van)

(van) Parys, van Parrys, -ijs, Vamparys: PlN Parijs, hoofdstad van Frankrijk. 1291 Danin van Paris, Bg. (CG); 1368 Sare van Parijs, Ktr. (DEBR.1972).

 

FD
Parilleux

zie Perillieux.

 

FD
Parin

1272 «pro terra lohannis Parin» Polypt-Villers, 1280 «domina Aelidis relicta le parin» PolyptLiège, 1424-25 «Martin Parin» Dén-

Hainaut; var. de Parrain ou bien surnom: anc. fr.parin ‘égal, pareil’.

 

JG
Parin(g)

zie Parrin, Parrain.

 

FD
Paring

Néerlandisation de Parin ou de Parent, -eng [JL, NFw].

 

JG
Parion

zie Pérignon.

 

FD
Parion-

-gué, -que. Car. mor. Parle long(uement), ,,Bavard ». N° 284.

 

EV
Paris

Pary(s), Parij(s), Parie(s), Parisse: 1. Patr. Fr. VN Paris < Lat. HN Patricius. 1239 Henricus dictus Paris; 1242 Sigerus Paris, Gent (GN); 1327 Avezoute Paris, Dk. (TdT); 1339 Symoen Parijs, Gent (RSGI). – 2. PlN Paris, Ndl. Parijs; zie (van) Parijs. 1607 Urbaen van Parys = 1608 Urbanus Parys, Schelle (MAR. II).

 

FD
Paris

Parisse, -ise, Parrisse, Parys, -y. 1275-76 «Mehaus Paris» RegTournai, 1279-81 «Mikeles Paris», «Jehans fillastres Paris», 1305-6 «Jehan Paris clerch» ComptesMons, 1598 «Jacques Parys» DénWavre; forme populaire du NP Paris(se) < lat. Patricius. « Dérivés: en -ell-eau: Parisel, -izel, Parisseaux. 1699 «Henry Parizel»NPLouette; en —et : Pariset. 1442 « Johan Parisez» = 1444 «Johan Pariset» = 1455 «Johan Parisey» GuillLiège; en -ot: Parisot.

 

JG
Paris-

-aux, -el, -ot. V. Bariseau.

 

EV
Paris-

-e, -i(s), Parisse. V. BAR.

 

EV
Parise

-isse: Metr. Lat. HN Patricia. Vgl. Paris.

 

FD
Parisel

-zel, -set, -sot, -zot, -saux, Parisseaux: Patr. Dim. van VN Paris < Patricius. 1444 Johan Pariset, Luik (J.G.); ± 1570 Jehan Pareseau, Bs. (CDT 319).

 

FD
Pariser

D. naam voor de inwoner van Parijs.

 

FD
Parisi

Parisis. 1240-41 «Parisius» Charité­Tournai, 1290 «Jeh. de Parisis» DettesYpres, 1474 «Johannes Parisis» PrincipLiège; lati­nisation, au génitif, de l’anthrop. Paris; ou bien dérivé du topon. Paris comme nom de monnaie, ainsi 1296 «Pierre aus parisis» TailleParis.

 

JG
Parisien

Fr. naam van de Parijzenaar. Zeldzame FN. Vermoedelijk een reïnterpretatie van Parisis; vgl. Parisien, Parasijns.

 

FD
Parisis

Parissi(s), Parésys, Paresys, Parezys, Parisi, Parsis, Parasie(rs), Parasi(e)s: 1. Muntnaam Parisis: Parijse munt. Vgl. Tournois. 1296 Pierre aus Parisis, Parijs (MICH. 1958); 1274 Helewifs lant Pariziis, Bg. (CG); 1299 Christiano Parisis, Bg. (VERKEST); 1584 Bonefaces Parisis, Moen; 1511 Joos Paresis, 1518 Alaert Paresijs, Helkijn; 1536 Alaert Parasijs, Helkijn (KWII); 1706 Joannes Parasiers, Lier (MUL VII). – 2. Pair. Lat. HN Parisius (MORLETII). 1233 Willaumes Parisius, 1288 Mahus Parizius, Atrecht (NCJ). Zie ook Farazijn, Formesyn.

 

FD
Parisseaux

-isot, -izel, -izot, zie Parisel.

 

FD
Parizel

cf. Paris(se), Parizel.

 

JG
Parker

E. FN < Opic. parquier, parker: jachtopzichter (eig. van het dierenpark). 1086 Anschetil Parcher, Somerset (REANEY); 1565 Guilliam Parcker, Jaesir (lees Cheshire?) – Aw. (AP).

 

FD
Parkhouse

E. FN: woonhuis in het park, perk. 1379 John del Parkhouse, York (REANEY).

Parkins(on), Parkin, Perkins: E. Pair. Parkin, Perkin, dim. van VN Per = Pierre, Pieter. 1327 Edmund Perkyn, Suffolk; 1327 Robert Parkyn, Staffordshire (REANEY). Vgl. Pirkin.

 

FD
Parlevliet

zie (van) Polfliet.

 

FD
Parlevliet

Nom d’origine: composé de néerl, vliet ‘cours d’eau, ruisseau’; p.-ê. var. duNF Polfliet [FD].

 

JG
Parlier

Car. mor. ,,Parleur, bavard ». N° 284.

 

EV
Parlier

Leparlier, Lepaslier, Leperlier, Porlier: Ofr. parlier: parleur. BN voor een prater. 1300 Willaume Parlier, Kales (GYSS. 1963).

 

FD
Parlier

1300 «Thomas Parlier» OnomCalais; nom de profession ou surnom : w. (Malmedy) pârli ‘avocat, procureur’, anc. fr. parlier ‘qui parle bien, qui fait des discours’ FEW 7,610a, cf. 1365 «Wille le Franchois avant parlier» TailleMons, 1379 «Johan Boylewe li parlier», 1449 «Werair délie Stoille l’avant parlier» GuillLiège.

 

JG
Parloir,

Parloo(r), Duparloir: Ofr. parloir: wat op een vergadering gezegd wordt, pleidooi. BN voor een pleiter of prater. Vgl. Parlier.

 

FD
Parlon

Parlongue, -ongne (cacographie). Sans doute surnom : var. de moy. fr. berlonc, -ong, barlong, ‘oblong; qui n’est pas également long partout’ (propr. ‘deux fois long’), attesté en domaine picard FEW 5, 41 la.

 

JG
Parlon(gue)

Parlongne: Fr. barlong: onregelmatig langwerpig (HERB.). BN.

 

FD
Parma

PlN (Italie).

 

FD
Parmentier

Profess.   «Fabricant  de parements   (pour  vêtements).   Sy-

non.   flam. :   (De)   Perme(n)tier. N° 160.

 

EV
Parmentier

Permantier, -entier, Parmentiers (avec -s du cas sujet ou du gén. néerl.), Paer-mentier (forme néerl.). 1472 «Jacommynle Parmentier» DénChiny, « Biettremeir le Par-mentir» DénLaroche, 1479-80 «Johan le Grand parmentir» TerreJauche, 1486 «frèreH. Parmenthier ministre de l’hôpital» = 1494 «Frère H. Le Permentier…» JusticeBastogne, 1528 «le Grant Parmentier», «Jehan le Permentier» DénVirton, 1544 «Mathie le Par­menthier» DénStavelotMy, 1561 «Paute Parmentier» Bihain, 1634-1710 «Jeanne Par-mentier» émigrée en Suède; nom de profes­sion: anc. fr. (surtout au Nord et à l’Est) parmentier, w. (Malmedy) par ‘mètî ‘tailleur, celui qui fait des parements, des habits de cérémonie’ FEW 7, 628b [anc. fr. parmentier ‘tanneur’ id. 624b, attesté chez Wace, est plus douteux].

 

JG
Parmentier, (de)

(de) Pa(e)rmentier, Parmentiers, -ter, Permantier, Permentiers, Parmantier: Mnl. BerN parmentier < Ofr. parementier: bewerker van fijne en kostbare stoffen (parements), kleermaker (van mooie kleren). 1234 Willelmus Parmentir, Cent (CG); 1280 Thierinus Parmentier, Ip. (BEELE); 1382 Jan de Parmentier, Gullegem (DEBR. 1970).

 

FD
Parmesan(i)

Permesaen, Parmeggiani: Parmesaan, afkomstig uit Parma (It.).

 

FD
Parms

Stamvader is Aloysius Parms, op 9 nov. 1854 in Aw. te vondeling gelegd (R.V.).

 

FD
Parnot

Zie Pernot.

 

FD
Paro

zie Pierro(t).

 

FD
Paroche

Oude vorm van Fr. paroisse: parochie. 1286 li hoir de le Paroche, Bergen (J.G.); 1582 H. Paroysse, Sedan-Aw. (AP).

 

FD
Paroche

 (NF de la région Chimay-Couvin). Surnom: anc. fr. paroche, w. parotche ‘pa­roisse’ FEW 7, 658a, cf. 1286 «li hoir de le Paroche» CartMons.

 

JG
Parochiaen

Paroissien: Mnl. p(a)rochiaen, Fr. paroissien: parochiaan, parochiepriester. 1279 Henneman Parochiens, Brabant (BLOI); 1368 Willem Prochyaen, Ktr. (V f°47); 1397 van Nannen Prochiaens, Ktr. (SR f° 6).

 

FD
Paron

-oot, -ot(te), zie Pierron, -ot.

 

FD
Parot

Var. de Perrot (dimin. de Pierre) ou, pour Body 173, dérivé de Par-, aphérèse de Jaspar (Gaspard). – Forme fém. : Parotte. – Dimin. : 1302 «Parrotin de Maugrei» CartOrval.

 

JG
Parpaite

zie Perpête.

 

FD
Parquet

-ué: 1. PlN Parquet: klein perk. Zie Parchet. – 2. Zie Pierquet.

 

FD
Parquet

Nom d’origine: dimin. de ‘à. parc; cf. Parchet.

 

JG
Parqui(n)

zie Pirkin.

 

FD
Parrain

Par(r)in, Par(r)ein, Pareyn(s), Pareijn, Parreyn, Paring: 1. De Fr. verwantschapsnaam parrain, Ofr. parin < Lat. patrinus: peter, peet. 1280 Aelidis relicta le Parin, Luik (J. G.). – 2. De naam Parrain (Pareyn, Parrin) werd in 17-186 e. in WV verward met Parent. 1683 Daniel Parent = D. Parein, St.-Denijs; 1706 Joannes Parein = Parin, Ktr. (MVN 1964,71-72). – 3. Zie ook Parrin.

 

FD
Parrain

zie Perin.

 

FD
Parratt

cf. Parade.

 

JG
Parré(e)

zie Paré(e).

 

FD
Parre(n)

Parre ou Pêne, «Barrière, large enclos ». Van de(r) Per-re(n), Van de Paer, Perremans, Perbroeck. N° 249.

 

EV
Parrein

-eyn, zie Parrain.

 

FD
Parrein

cf. Parein.

 

JG
Parren

zie Parrin.

 

FD
Parren

-ent, cf. Parent.

 

JG
Parren(t)

zie Parent.

 

FD
Parret

-ez, zie Paret.

 

FD
Parret

cf. Paret.

 

JG
Parrevée

zie Perwez.

 

FD
Parrin

Parin(g), Parren: 1. Ofr. parin: gelijke (DNF). 1281 Rolinus Parin, Zwijnaarde (HAES.); 1423 Lauwers Parin, Lichtervelde (PARM.). – 2. Zie Parrain.

 

FD
Parrisse

cf. Paris(se).

 

JG
Parro(t)

zie Pierrot.

 

FD
Parscherssens

zie Pasquier.

 

FD
Parset

BN Dim. van Ofr. pers: paars. 1242 Aelidis Persete, Oc. (MORLET).

 

FD
Parsis

zie Parisis.

 

FD
Parsons

zie Persoon(e).

 

FD
Parsy

zie Parcy.

 

FD
Parsy

Parsis  (NF du Tournaisis). Cf. 1281 «Ja-kemesFarcis», 1289 «Jakemes Parci» Dettes-Ypres, qui pourrait s’expliquer par une forme pic. de fr. persil, cf. FEW 8, 325b. Pour le NF Parcyj, plutôt nom d’origine: Parcy-et-Tigny (Aisne).

 

JG
Part-

-âge, -ous. V. BARD.

 

EV
Part(h)oens

-ouns, Partoune, zie Pardon(s).

 

FD
Part(h)on

Patr. < Barton = Berton (zie i.v.). 1734-1806 Joachim Berton=J. Parton; 1762-1834 Bernardus Berton = B. Parton; 1757 Joanna M. Berton=1814 Joanna Parton = 1840 Marie Joanna Barton, Moerkerke (med. R. Debbaut, Cent).

 

FD
Partage

Partagé: 1. Ofr. partage: deling, scheiding. BN. – 2. PlN Partage in Auverlais, Onoz (N).

 

FD
Partage

Fr. partage, de sens divers, notamment anc. fr. partage ‘lieu, canton’ Gdf 6, 4 (d’où des usages topon. à Auvelais, Onoz, etc.).

 

JG
Parthoens

-ouns, Partoens, -ouns, cf. Par-doens.

 

JG
Parton

Parthon. Var. de Berton, cf. 1734-1806 «Joachim Berton = Parton» Moerkerke [FD].

 

JG
Partouche

-ous, zie Bardoul.

 

FD
Partoune

Romanisation de Parthoun(s), Par-doens.

 

JG
Party

Ofr. parti: gescheiden? 1286 Jakemaers li Partis, Bergen (J.G.).

 

FD
Party

1286 «Jakemars li Partis» CartMons, 1365 «Jehan le Lorgne partier, tellier», «Je­han Partit vieswarier» TailleMons, 1444 «Linart le Parti» AidesNamur; sans doute nom de métier *partier, probabl. issu de moy. lat. partiarius ‘métayer; serf soumis à deux maîtres; copropriétaire’ FEW 7, 675b (qui ne cite toutefois que moy. fr. paritaire et moy. fr. farder) [PHB].

 

JG
Paruys

Zie Pareys.

 

FD
Paruys

cf. Parwy.

 

JG
Parvais

V. Barvaux.

 

EV
Parvais

-aiz, zie Perwez.

 

FD
Parvais

 (NF du Brabant wallon, dont la lre men­tion est à Ittre en 1690). NF d’origine incer­taine, à rapprocher p.-ê. de anc. fr. parevis,

pareys ‘parvis, place devant la porte d’une église’ FEW 7, 614b, avec altération de la finale?

 

JG
Parwy

Paruys. Nom d’origine: Perwys, à Duffel (Anv).

 

JG
Parwys

PlN (Zoerle-)Parwijs (A), of Perwijs in Duffel (A) of Perwez-le-Marché (WB): miPerewis (TW). 1211 G. de Parves, maior in Traiecto (DEBR. 1980); 1311 Johannis Parweys, Eersel (OATII); 1393 Jan van Parweys alias Lombart, Aw. (ANP).

 

FD
Pary

Parys, cf. Paris(se).

 

JG
Pary(s)

zie Paris.

 

FD
Parydaen

zie Paridaens.

 

FD
Parys

1.  Proven.  Dép. Meldert-lez-Alost. — 2. V. BAR.

 

EV
Pas

 -l’eau, -pont. Proven. ,,De l’autre côté de l’eau, du pont ».

 

EV
Pas

zie Paasch.

 

FD
Pas

cf. Paes, Paas(ch).

 

JG
Pas(se)pont

BerN van de veerman, man van de veerpont. Vgl. Pasleau.

 

FD
Pas, van de(r)

van Passen, van Paes(s)chen,van Paassen: PlN Pas(ch) < Lat. pascua: weide (MOERMAN); perceel land met rijen populieren of wilgen bezet, w.o. rijshout. De Pas in Apeldoorn (G) (TW), in Noorderwijk (HELSEN 1944,151). Zie ook Van Passel. 1348 domum Jacobi de Passe, Ktr. (DEBR. 1971); 1420 Jan van Paesschen, Kontich (SELS); 1455 Thonijs van Paesschen erve, Noorderwijk (HELSEN); 1476 Jan van den Passe, Diest; 1497 Henric van den Passche, Meerhout-Mech. (GPM). – Lit.: A.R. HOL, Het toponiem Pas. MVN1963,165-173.

 

FD
Pasard

-art, Passard: Patr. Wellicht < Pasquard, VN blijkens: 1402 Pirar le Stordeur fis Passar, Oreye (J.G.).

 

FD
Pasart

cf. Passard.

 

JG
Pasau

zie Pahau(l)t.

 

FD
Pasau

Paso, cf. Paseau.

 

JG
Pasbecq

Passebecq: 1. PlN Pasbeek in Moorsel (OV). – 2. Passebecq (NF): die de beek oversteekt, veerman (DNF).

 

FD
Pasbecq

Nom d’origine: Pasbeek, à Moorscl (FlOr).

 

JG
Pasc(h)-

-a(e)l, -ual. N. de bapt. Pascal (Ane. Packea(l), Pa(s)-quay).

 

EV
Pasca

zie Pasqua.

 

FD
Pascal

-ale, Pascha(e)l, Pascual, Pasquali, de Pascale, (de) Pasqual(e): Patr. Lat. HN Pasc(h)alis. Zie ook Pascaud. 1665 Joannes Pasqual, Nij vel-Aw. (AP).

 

FD
Pascal

Paschal, Pasckal. Prénom mystique, apparu tardivement (cf. 1766 «Pascal Tou-bon » Arbrefontaine) du lat. Pascalis, pasqua-lis ‘relatif à Pâques’; comp. Pâque(s).

 

JG
Pascard

zie Pasquard.

 

FD
Pascasy

N. de bapt. Paschasius. Altér. : Pascavys.

 

EV
Pascaud

Pacaud, -aut, Paquai, -ay, Pauquai, -ay, Paguay: 1. Patr. Pasquel, dim. van Pasque, Paque. Vgl. W. Pahau(l)t, Paxhia. 1212 Ghielui Pascau, Atrecht (NCJ); 1331 Balduino dicto Pakial = 1330 Bauduins Pakeaus (SLLIII); 146 e. Packe dit Pasqueal de Hemricourt; Pasque dit Pacquea; Pakeal dit Paqueaul de Dommartin, Luik (BODY); 1399 Thomas Pakeal, Luik (AVB); 1557 Pasqueal le Clerck (vader van) 1577 Gielet Pasquea, Haccourt (betovergrootvader van) 1641 Egidius Pasquay (vader van) 1700 Petrus Paquay (VSig67,26). Zie ookMidd. 1967,229-233. – 2. PlN Pascau, dim. van pascuum: weide. Le Pacault in Bethune (PdC) (TW). 1219 Johannem de Pascau…super quada terra jacente in territorio de Pasca, Bethune (CVT).

 

FD
Pascha(e)l

zie Pascal.

 

FD
Paschari(s)

Pasharis, Pas(k)halis, Pasqualis, Passalis: Patr. Lat. HN Pascalis. 1422 Paesscharis Harout, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Paschen

zie Paessens.

 

FD
Paschen

1275 «Paschin Galant», 1282 «Lamb. Pascin» DettesYpres; prénom néerl. Paschen, fr. Pâques.

 

JG
Paschier

cf. Paquier.

 

JG
Paschke

Paske: Patr. Oost-D. en Slav. dim. van HN Paschasius, Paschalis of Paulus.

 

FD
Paschke

Dimin. de moy. néerl. pasch ‘pâturage’.

 

JG
Paschold

zie Petzold.

 

FD
Pascolo

-oli(ni), -oletti, -otti(ni): Patr. It. dim. van VN Pasqua.

 

FD
Pascual

zie Pascal.

 

FD
Pascual

Var. de Pasqual (Pascal).

 

JG
Paseau

zie Pahau(l)t.

 

FD
Paseau

Pasau, Paso. 1502 «Jehan Paseau», 1524 «Remacle Pasea» DénStavelotMy; w. liég. pazê ‘sentier’ DL.

 

JG
Pasgang

Vondelingnaam. Georgius Pasgang werd op 22 april 1828 in Aw. gevonden (R.V.).

 

FD
Pasgreve

-ève. Nom de dignité: ail. Pflatzgraf ‘comte palatin’. – Mentions anc. pour les­quelles l’explication paraît assurée: 22.5.1561 «Thomas fil du feu Wilheaume le paltzgreff», 13v°, 19.11.1562 «Johan fil du feu Wilheaume Paltzgreff demeurant az bruwiers», 28.6.1570 «Anthoene Phalftzgreff du wee», 27.12.1579 «Anthoenne le palsgreve dict de welt» (toutes mentions extraites de Hervé, Franchise, cf. BTD 75, 154). Comp. aussi 28.3.1596 «Ar-notte Biddoux demorant a deux pont [= Zweibrucken] en la ducqueit de palsegrauue». – Sur les Verviétois émigrés au Palatinat, cf. E. Fairon, Bull. Inst. verviètois d’arch. et d’hist. 43, 1956, 28 sv. [JL, NFw].

 

JG
Pasgrève

Mnl. paltsgrave, -grève. D. Pfalzgraf.

 

FD
Pasha

zie Pasqua.

 

FD
Pasharis

Pashalis, zie Pascharis.

 

FD
Pashuyzen

zie Paeshuis.

 

FD
Pasin

zie Paessens.

 

FD
Pasin(i)

It. FN < pace: vrede.

 

FD
Paske

zie Paschke.

 

FD
Paskhalis

zie Pascharis.

 

FD
Pasleau

Paslot: BerN Passe l’eau: die overzet over het water, veerman. Ofr. passelewe. 1295 Henricus Passelyaue, St-Q.(MORLET). Vgl. 1104 Ralph Passelewa, Suffolk; 1439 Alan Pasewater, Norfolk; E. FN Parsloe, Parslow, Paslow (REANEY). Vgl. Passalacqua, Passepont.

 

FD
Pasleau

Paslot. 17e-18e s. «Pasleau» Huy; probabl. fr. passe l’eau, surnom de passeur d’eau. Comp. Passeux et Passelecq.

 

JG
Pasman(s)

zie Paeschman.

 

FD
Pasmans

cf. Paesmans.

 

JG
Paspont

zie Passepont.

 

FD
Paspont

Passepont. Littér. fr. passe-pont, habi­tant au-delà du pont (Dauzat 465).

 

JG
Pasqua

Pasca, Pasha: 1. Metr. Lat. HN Pasca. -2. Pasen, naam van het Paasfeest. – 3. Patr. Korte vorm van Pascalis. Vgl. Pasques.

 

FD
Pasqual(i)

-aie, zie Pascal.

 

FD
Pasqualin

Pausclin: Patr. Dim. van VN Pascal(is).

 

FD
Pasqualini

-ino, -one, -oni, -otto, Pasquarelli: Patr. Afl. van Pasquale.

 

FD
Pasqualis

zie Pascharis.

 

FD
Pasquard

Pascard, Pacard, Pauca(r), Pauchard, -at: Patr. Afl. van Lat. HN Pascalis. 1389 Jan Paesschaers, VB (BOLSEE); 1422 Paesschijn de Poertere = 1422 Paesschaert de Poertere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Pasquasy

Lat. HN Paschasius. 1474 Pascquasius de Wilri,Luik(J.G.).

 

FD
Pasquasy

w. (Bastogne) Pascâzi. Génitif de lat. Pasc(h)asius (synonyme de Pascalis), cf. 1474 «Pasquasius de Wilri» PrincipLiège.

 

JG
Pasque

-ues, Pasquet, -in, etc., cf. Paque, -es, -et, -in.

 

JG
Pasque(s)

V. Pâques.

 

EV
Pasque(s)

Paque(s), Pâques, Pacque, Pauque: 1. Metr. Lat. HN Pasca. Zie ook Pasqua. – 2. De kerkelijke feestdag Pasen, Fr. Pâques. Vgl. Paessens, Pinxten. – 3. Patr. Korte vorm van Lat. HN Pascalis of Paschasius. 1394 Jehan Paque, Chauny (MORLET); 146 e. Packe dit Pasqueal de Hemricourt; Pasque dit Pacquea; Paschase dite Paske Gouvernar, Luik (BODY); 1597 Pasquier Houzet = Pacque Houzet, Waasten (DUV.).

 

FD
Pasquesoone

zie Paesschezoone.

 

FD
Pasquet

zie Paquet.

 

FD
Pasqui

zie Paqui.

 

FD
Pasqui

Pasquier, cf. Paquier, Paqui.

 

JG
Pasquier

Passchier. Proven. «Pâtu-rage ». N° 236.

 

EV
Pasquier

Paquier, Paquié, -uie, Passchier(ssens), Paesschiersens, Parscherssens: Patr. Rom. vorm van Pascharis, door r//-wisseling < HN Paschalis, Lat. afl. van Aramees pascha ‘Pasen’. 1300 de mestre Paasquier = 1301 maistre Pasquier doijen, Har. (DEBR. 1971); 1302 Jean Pasquier, Noyon (MORLET); 1313 Paquier le Barbier (MICH. 1951,

245); 1395 Passchier Cloet, Ip. (BEELE); 1398 Paeschierkin van der Oye, Wervik; 1472 Paesscharis Harout, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1536 Joost Pasquiers, Gent-Aw. (AP).

 

FD
Pass

zie Paas(ch).

 

FD
Passage

Passager, -ez, Passarger: PlN Fr. passage: doorgang, doortocht. Ofr. passager: inner van de wegen- of watertol. 1374 Gillis Passage, Armentiers (JAM.); 1408 Williame de Passage, Luik (CCHt); 1471 Mahieuet Passaige, Dk. (TTT).

 

FD
Passager

-ez. Nom de profession : moy. fr. pas­sager ‘passeur d’eau’ FEW 7, 714b.

 

JG
Passalacqua

Passelecq: BerN van de veerman, die over het water overzet. Resp. It. en Ofr. vorm: Ofr. aiguë < Lat. aqua: water. 1086 Radulfus Passaqua, Buckingham; 1327 Simon

Passelegh, Essex (REANEY). Vgl. Pasleau.

 

FD
Passalis

zie Pascharis.

 

FD
Passard

ziePasart.

 

FD
Passard

Pasart. 1395-96 «Gillebiert Passait» ComptesMons, 1402 «Pirar le stordeur, fis Pas-sar» Oreye, 1632 «Nicolas Pasar (de Liège)» émigré en Suède; p.-ê. surnom: dial. fr. passar(t) ‘passereau’ FEW 7, 728a (mais le mot n’est pas wallon), comp. cependant 1474 «Johannes Passeris» PrincipLiège, où le lat. passer ‘moineau’ pourrait traduire un NF comme Moineau ou Moxhon, cf. DicPatRom 1997, 165. Sinon simple dérivé en -art du v. passer (l’eau).

 

JG
Passau

Proven. Ville allem. N° 216.

 

EV
Passau

cf. Passeau.

 

JG
Passau:

1. Zie Pahau(l)t. 1699 Lazarus Passau, Bordeaux-Aw. (AP). – 2. PlN Passau (BEI).

 

FD
Passavant:

1. BN voor iemand die vooroploopt, een haantje-de-voorste, voorloper, voorbode. 1281 Ava Pasavant, St.-Denijs-Westrem (HAES.); 1347 Jehan Passevent, Dk. (TdT). – 2. PlN Passavant (o.m. Marne). 12e e. Guillaume de Passavent (PDB).

 

FD
Passchendale, (van)

PlN Passendale (WV). 1326 Jan van Paskendale, Ip. (BEELE); 1363 Gillis Passchendale, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Passchier

zie Pasquier.

 

FD
Passchier

cf. Paquier.

 

JG
Passchyn

Passchijn: Patr. Vleivorm van HN Pascalis. Vgl. Pasquier. 1307 Paskin le Crudenare; 1304 Paskin Voghelin = Paeskin Voghelin = 1306 Pasquin Voghelin; 1267 Joh. Paskin, Ip. (BEELE).

 

FD
Passe-

 -mier(s). Profess. Passem(ent)ier. Nos 72, 160.

 

EV
Passeau

zie Pahault.

 

FD
Passeau

Passau. Sans doute de pic. passeau ‘passage, petit chemin, sentier’ (Hécart 340) [MH] ou bien composé phrastique : (qui) passe (l’)eau, comp. Pasleau et Passelecq [Passau (Bavière) est moins vraisemblable]. Cf. aussi Paseau.

 

JG
Passebecq

zie Pasbecq.

 

FD
Passel, van

PlN Paskerle bij Tongerlo (A). 1233 Paskerle, Tongerlo; 1436 van Passcherle, Westerlo; 1422 van Passchelle, Geel; 1536 van Passel(e), Geel (V.GORP 1952,114-5). Later wordt de naam verward met Van Passen/Van Paeschen: 1684 Peeter van Paesschen = 1677 Peeter van Paeschen = 1681 Peeter van Passel; 1713 Cornelis van Passel = Van Passen, Mortsel; 1696 Peeter van Passel = 1701 Peeter van Passen, Edegem (med. fR. Van Passen); 1657 Jacques van Passel, Himbeek (AP). Zie ook Van de(r) Pas.

 

FD
Passelecq

Proven. Basècles (Loc.). N° 79.

 

EV
Passelecq

zie Passalacqua.

 

FD
Passelecq

17e s. «Honorine Passelecq» Boussu; p.-ê. var. de Passelaigue, Passelègue (= passe l’eau), mais -ègite/-aigue < lat. aqua n’est pas wallon. Comp. Pasleau.

 

JG
Passeleur

V. Pâte.

 

EV
Passeleur

zie Pasteleur(s).

 

FD
Passeleur

cf. Pasteleur(s).

 

JG
Passemier

-ers, cf. Pessemier(s).

 

JG
Passemier(s)

zie de Pessemier(e).

 

FD
Passen, van

zie van de(r) Pas, van Passel.

 

FD
Passenbronder

Wsch. adaptatie van een D. FN op -brunner. Afl. van b.v. PlN Passbrunn (BEI). 1763 J. F. Passenbrander, Bs. (MUL VIII).

 

FD
Passenhove, van

Heel wsch. < Van Massenhove, met wisseling van de bilabialen f /m.

 

FD
Passenier(s)

zie de Pessemier(e).

 

FD
Passet

-ez: 1. Ofr. passet: bankje, kruk, trede. 1286 Alardins Passes, Bergen; 1426 Jehan Passet, Zinnik (J.G.). – 2. Var. < Posset < Pochet.

 

FD
Passet

-ez. 1286 «Alardins Passes» CartMons, 1426 «Jehan Passet» TailleSoignies, 1499 «Aubert Passet» TerrierNaast; surnom: w, pic. passèt, fr. dial. liég. passel ‘tabouret mis sous les pieds’ DL 462b.

 

JG
Passeux

1464 «Pirard le passeur» Dinant; nom de métier: w. \iég.passeû ‘passeur (d’eau)’ DL 463a.

 

JG
Passtoors

zie Pastor.

 

FD
Passy

PlN Passy (Seine-et-Marne, Aisne, Marne), Pacy (Eure, Yonne). 1389 Jehan de Pacy, maistre de noz comptes à Lille (CCHt).

 

FD
Pasta

Past- -eau, -el, -eels, -eger, -eie, -ille. V. Pâte.

 

EV
Pasté

zie Pâté.

 

FD
Pasté

cf. Pâté.

 

JG
Pasteel

génitif: Pasteels, Pastels. 1390 «Pas-teel» Louvain (surnom), 1608-9 «Pasteels» ComptesNivelles; adaptation néerl. de moy. fr. pasteaul ‘gâteau’ FEW 7, 746a.

 

JG
Pasteel(s)

Pastiels, Pastels, Patel, Pasteau, Patteau(x): Ofr. pastel, Mfr. pasteau, pâteau: koek, gebak. BerBN. 1359 Markes Pastel, H (CCHt); 1398 Jan Pasteel, Tielt (DEBR. 1970); 1662 Ger. Pasteels, Kerkom-Aw. (AP).

 

FD
Pasteger

BerN. LU W.pastèdjî: banketbakker (HERB.), Fr. pâtissier. 1286 Addam le Pastichier, Noyon (MORLET); 1689 Lambertus Pasteger, Wezet(MULVII).

 

FD
Pasteger

 (NF de l’est de la prov. de Liège). Men­tions anciennes de la forme wall.: 14.2.1645 «Henry le pastegy»; – de la forme francisée: 9.4.1603 «Henry filz de feu Lambert le paste-gier», 16.10.1675 «Henry le pastegier»; -de la forme française : 13.7.1654 « Lambert le pas-tisier, bourgeois de Visé», 16.4.1663 «Lambert le pasticier» (archives notariales de la région de Liège, cf. BTD 75), 1689 «Lambertus Paste-

ger» Visé. Adaptation française de w. liég. pâslèdjî ‘pâtissier’ DFL 348, sur le modèle bièrdji, bergier, berger; le FEW 7, 748a expli­que le wall. pâstèdjîpar l’influence de bol’dji, boulanger [JL, NFw].

 

JG
Pasteleur

-eurs, Passeleur. 1625 «Peeter Pas­seleur» Pepingen, 1630 «Egidius Pasteleux», fils de «Pierre Passeloos» (marié en 1625) Pepingen, 1656 «Egide Pasteleux» = «Egidius Populeus» (lors de son mariage à Pepingen), 1690 «Egide Passeleur» Beert/Brages, ±1700 «Jean Passeleus» Halle, 1734 «Guillaume Pasteleurs» Halle (autres var: «Passeleurs, Posteleur, Pasteleux, -euse, Basseleurs, etc.»), (comm. G. Pasteleur). La foison de variantes concomitantes n’aide pas à déterminer la forme primitive, qui peut être soit flamande (Passeleer, Passeloos, Basteleus), soit plutôt française. Si la forme primitive est flamande (1601 «Barabara Passeleers» à Halle), on peut songer à une altération de moy. néerl. batselier, -eer ‘bache­lier’, cf. Bastelier, -lé. L’explication par moy. fr, pastetteur ‘adjudicataire du four banal'(mention lorraine, d’après Gdf 6, 33) FEW 7, 746b n’est toutefois pas à écarter définitivement, Beert/ Brages faisant partie autrefois du Hainaut.

 

JG
Pasteleur(s)

-elleur, Passeleur, Pesleu(x), -eut, Pessleu(x): W.pèstèleû (= -eur) < pèstèkr,pèsler: trappelen, stampvoeten, vandaar W.pèssdeû: treuzelaar. BN. (GERMAIN 1993,8l). 1652 Norbertus Pesteleux, ordinis sancti Norberti; 1733 Joannes Pastelerum, Stekene (MUL VI-VII); 1756 Nie. Passeleurs, Pepingen-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD
Pastels

cf. Pasteels.

 

JG
Pasten

Zie Pastijn.

 

FD
Pasternak

-nac, -niak, Fastenaekens, Fastena(e)kel(s), -na(e)ckels,Vastenae(c)ken, Vastenaekel(s), Vastenackel, Vastenhaeck, Vanstenhaek: BN naar de plant pastinaak, witte peen. De vormen met f/v zijn gedeeltelijk doorp/f-wisseling te verklaren, gedeeltelijk door rémterpretatie. 1276 Willelmo Pastenake; 1396 Clais Pastenaken.Ip. (BEELE); 1281 Lotin Pasternake, Beerst (HAES.); 1360 Gherart Pasternake, Niepkerke (RPN).

 

FD
Pasteur

Pastor. Forme fr. (Ane. cas régime de pâtre). Profess. ,,Pâtre ». N° 164. Latinisât. : Pastor. N° 59.

 

EV
Pasteur

zie Pastor.

 

FD
Pasteur

1280-81 «Baudés Pastour» RegTour-nai; nom de métier: âne. fr. pasteur ‘berger’, cf. aussi Pastor.

 

JG
Pasteyn(s)

zie Pastijn.

 

FD
Pasteyns

V. Basteyns.

 

EV
Pasti

zie Pasty.

 

FD
Pastielle

Romanisation. de Pasteel(s)?

 

JG
Pastiels

zie Pasteel(s).

 

FD
Pastijn(s)

Pastyn(s), Pasteyn(s), -eijns, Pasten: Var. van Bastijn(s) met verscherping b/p?

 

FD
Pastoors

1. Profess. «(Serviteur du) curé » (génitif). N08 144, 145. — 2. Sobriquet : ,,Fils du (surnom­mé) curé ».

 

EV
Pastor

Pastoor(s), Pasteur, Pastuer, Passtoors, Pasztor: Lat. Ofr. pastor: herder; Mnl. pastoor, pasteur: geestelijk herder, pastoor. BerN. Vgl. Persoons. 1280 Nicholaus Pastor, Luik; 1280 Baudés Pastour, Dk. (J.G.); 146 e. Arnoul Pasteur, St-Thibaut (MORLET); 1404 Tule Pastoris, Tg. (TYTGAT); 1447 Aleit Pastoers, Den Bosch (HB 480).

 

FD
Pastor

1280 «Nicholaus pastor» PolyptLiège, 1449 «Henrion le Pastor» AidesNamur; sur­nom: lat. pastor ou anc. fr. pasto(u)r ‘berger, pâtre’ FEW 7, 758b, cf. Pasteur, ou bien moy. néerl. pastoor ‘pasteur spirituel’.

 

JG
Pastoret

Paturet: Ofr. pastouret, dim. van pastor: herder. Vgl. Patouraux.

 

FD
Pastoret

Nom de métier : anc. fr. pastouret ‘petit pâtre’ FEW 7, 759b; cf. aussi Patureau, -iaux.

 

JG
Pastu(e)r(e)

V. Pâture.

 

EV
Pastur(e)

zie De Pâture.

 

FD
Pasture

Pastur, Pâture. 1280-81 «Jehansdele Pasture» RegTournai, 1429 «Jehans Pasture» Ladeuze, 1496 «Marion des Pastures» Aides-Hainaut; nom d’origine: anc., moy. ftposture ‘pâture, prairie naturelle’, fréquent en topo­nymie.

 

JG
Pasturel

zie Patouraux.

 

FD
Pasty

Pasti, Pat(t)y, Patti: Ofr. pastis, Fr. pâtis: weide, weiland.

 

FD
Pat

zie(de)Padt.

 

FD
Pat-

-er, -ris. 1. N. de parenté lati­nisés. Pater, (nomin.), Patris (gé­nitif), ,,Le père » et ,,Du père ». Nos 59, 128. — 2. Proven. Pater (Dép. Thirimont).

 

EV
Pat-

-oui, -oux. V. BAD(u).

 

EV
Pataer

Patar(d), -a(rs), -art, -at, -arre, Pattar, Patta(s): Afl. van Ofr. patte: poot. BN voor iemand met zware benen, lomperd (DNF). Vgl. Fessard. 1167 Wido cognomine Patardus, Château-Porcien (ASH).

 

FD
Patar

-ard, -arre, -ars, -ar, Pattar. 1144-67 «Wido cognomine Patardus» St-Hubert, 1400 «Michar Patar» CoutStavelot, ±1650 «la femme Remacle Pattar» Lorcé; surnom qui peut être soit w. liég. patàr, nom d’une ancienne monnaie fort en usage en Wallonie, cf. DL463,

FEW 22/2, 282b, soit pour É. Buchi, un dérivé péjoratif de patte (voir la mention de 1144), cf. DicPatRom 11.2. [en prép.]. Patat. Sans doute var. de Patar(d) [fr. patate est

trop récent].

 

JG
Patard

1. V. BADU. — 2. Proven. Patar(d) (Dép. Attre, Herstal, Mévergnies, etc.).

 

EV
pate

Farine détrempée et pétrie ou matière broyée et délayée. Autre­fois Pas le. Profess. Marchand de pâte. Dérivés : Pasta (Latinis.) Past- -eau, -el, -eels, -iels. Basteels. Gâteau fait avec de la pâte. Paste-leu, Basteleur, ouvrier ou artisan qui travaille la pâte. Patel (Bru­xelles), ,,Gâteau ». Pesteg- -er, -ie. «Pâtissier ». Past-, Bast- -il (le). Pastilles, «Bonbons en pâte de

sucre ». N. d’artisan ou ouvrier qui les fait.

 

EV
Pâté

Profess. ..Marchand de pâtés » (de viande ou pâtisserie).

 

EV
Pâté

Patte, Pat(h)eet, Patteet, Pasté, Patete, Patey: Ofr. pastet, dim. van paste: pastei, gebak. BerBN van de pastei- of banketbakker. Vgl. 1395 Jan den Witten pastebackere, Ktr. (SR 33v°). 1148 Erchenbaldo Pastet, Lo (CAL); 1327 Nicholaus dictus Pâtés = Nicholaum Pateet, Bg. (OLV 268); 1345 Petro Pateyt = 1347 Peter Patey, Tn. (C.BAERT).

 

FD
Pâté

Pasté. s.d. «Johannis dicti Hackin Pasteit de Hannonia» ObitHuy; surnom: fr. pâté; ou bien (mais non pour Pasté) anc. fr. pâté ‘qui a de fortes pattes’.

 

JG
Pateer

Adaptatie van Bauthier. 1671 Pateer, 1672 Bouteir, 1674 Bautier, 1675 Botier, 1676 Patteir, 1681 Boteer, Westdorpe-Zelzate (med. P.H.E. de Meijer, Leiden).

 

FD
Patel

zie Pasteels.

 

FD
Paten

Uit D. Pâte: peter? 1669 Pieter Païens, Aalst (GAUBL. 1971).

Patent: D. FN verkort < PlN Rheinpatent (Ravensburg) (BRECH.).

 

FD
Paten

Patten. Var. de Patin?

 

JG
Pater

Sans doute latinisation du NF Lepère ou bien surnom délocutif de chantre (d’après le Pater noster), cf. aussi le suivant.

 

JG
Pater-

-nostre, -nos(t)re, -not(te). 1. Profess. „Vendeur de chapelets ». N° 131. — 2. Sobriquet. ,,H. pieux ou bigot ». N° 279.

 

EV
Pater, (de)

Paters: BN voor een pater, geestelijke. Vgl. De Munck. 1660 Fr. Pater, Aw. (AP).

 

FD
Paterno

-na, -nolli: Patr. Lat. HN Paternus. Vgl. 1466 Jehan Paterne, Dk. (TTT).

 

FD
Paternoster

-nostre, -not(t)re, -nôtre, -not(te): BerBN van de rozenkransmaker. 1298 Jacobi Paternoster; Symoni Paternostermakre, Bg. (VERKEST); 1308 Jacques Patrenotre, Herchin (IAG); 1320 Jacob Paternoster, Bg. (ROBII); 1331 Sare li Patrenos trière, Dk. (TdT); 1670 Jean Paternotte, Hove H (Midd. 1989,71). Ook huisnaam: 1448 Peter int Pater Noster, Diest (HB).

 

FD
Paternoster

-nostre, Paternotre, -nôtre, -notte, -nottre, -not. s.d. «Reneri dicti Pâte nostre» ObitHuy, 1267 «Jehans Paternostre» CensHerchies, 1280 «Juette le nieche damoi-selle Katheline Patenostre» DettesYpres, 14e s. «Colar Patrenostre» CensHuy, 1319-20 «Je­hans Pautrenostre» ComptesMons, 1356-58 «Ernouls Patrenostre» PolyptAth, 1426 «Er-noul Patenostre» TailleSoignies, 1676 «André Paternostre» RuageAth; surnom: fr. pater-nostre ‘oraison dominicale, prière quelcon­que; chapelet’ FEW 8, lOa, cf. 1279-80 «Er­nouls de Broussiele li patrenostriers d’ambre», 1280-81 «Lambekins li Patrenostriers» Reg-Tournai ; ou bien, comme le précédent, surnom délocutif de chantre (d’après le Pater noster). Paters. Génitif néerl. de Pater.

 

JG
Patesson

Pat(t)erson, Pattison: 1. E. Patr. Pattisson, Patteson: zoon van Patrick. 1332 John Patonson, Cumberland; 1446 William Patrison, Aberdeen (REANEY); 1568 een Inghelsman van Zandwyts ghenaempt Pieter = Pieter Paterson, schippere, wonende te Zandwyts, Oostende (DGW). – 2. BN Paterszoon? Of Pâtisson < Pastisson: gebakje (DNF)? 1445 Jan Paterszone, Luik-Bg. (PARM.).

 

FD
Patete

Patey, zie Pâté.

 

FD
Patfoort

PlN Patvoorde in Dentergem (WV). 1264 Ystaes van Patfoerde, Aarsele (ROMBAUT); 1340 Stase van Patvoerde (DF XII); 1398 Jan van

Patvoerde=Jan Patvoert, Dentergem; 1398 Gille Paetfort, Gottem (DEBR. 1970).

 

FD
Pathé

Patheet, zie Pâté.

 

FD
Patho

zie Patot.

 

FD
Pati(g)ny

Proven. Patignies (Loc.).

 

EV
Patience

Surnom abstrait, de motivation peu claire (nom d’enfant trouvé?).

 

JG
Patiez

1618 «Anne Palier» BourgNamur; p.-ê. nom de métier: pustier ‘pâtissier’, mais un tel dérivé ne semble pas attesté FEW 7, 744 sv.

 

JG
Patigny

Pantigny, Pat(t)iny, Patini: PlN Patignies (N).

 

FD
Patigny

1681 «Antoine Pattigny» BourgNa­mur; nom d’origine: Patignies (Nr), cf. 1236 «Gérard de Patignies», 1574 «Gilson de Patignie» NPLouette; sinon, var. de Patiny, moy. fr. patinier.

 

JG
Patin

-yn, Pattyn, -ijn (formes flam.). s.d. «Egidii Patin» ObitHuy, 1269 «Patin» CartOrval, 1286 «Jehans Patins» CartMons, 1289 «Gillos Patins», 1294 «Patins de Grau» CensNamur; surnom: anc. fr. patin ‘espèce de chaussure’ FEW 8, 32b.

 

JG
Patin(et)

zie Patyn.

 

FD
Patinet

 1. N. précédent avec suffixe -et d’orig. — 2. Profess. ..Petit patin ». N. de fabricant. V. Pattyn.

 

EV
Patinet

Surnom: moy. fr. patinet ‘petit patin’

(esp. de soulier).

 

JG
Patinier

Patini, -iny, Pattenier, Pantenier: BerN Fr. patinier, W.patini: patijnmaker, klompenmaker. Vgl. Patyn. 1210 Heluis Patiniere, Atrecht (NCJ); 1383 Hennequin le Patinier (MARCHAI); 1424 Johan le Pattenier, Luik (BODY).

 

FD
Patiny

Patini, Pattiny: Deze FN kan theoretisch een W. vorm zijn van Patinier (zie i. v.). Maar Patiny is een vooral Naamse FN, net zoals Patigny, bovendien een PlN in N. Daarom is Patiny m.i. veeleer var. van Patigny.

 

FD
Patiny

1444 «Fierait le patinier», 1449 «Gile-chon le patinier» AidesNamur, 1476 « Wilheme le patenier» GuillLiège, 1544 «Jehan Le Pattinier», 1552 «Jehan Patinier dit Parisin», 1566 «feu Jean le Patinier dit Parisien» Bouvignes, 1593 «Jehan Patenier», 1622 «Jean Pattenier» BourgDinant; nom de profession: moy. fr. patinier ‘fabricant de patins, de galoches’ FEW 8, 33b, cf. aussi Patigny. -Aussi 1365 «Thieri le Patineur» TailleMons.

 

JG
Patist

zie Baptist.

 

FD
Patoir

zie Pittoors.

 

FD
Patois

Ofr. patois: streektaal. BN voor iemand die boerentaal spreekt (DNF). Maar de Zwitserse familie Patois stamt van 1525 Bastiaing Patolz, Doubs (PDB). Afl. van VN Peter?

 

FD
Paton(ay)

1. Ofr. palton: vagebond, landloper. 1468 Martin Pautonnet, Comp. (MORLET). – 2. Zie Patton.

 

FD
Patoor

zie Pittoors.

 

FD
Patot

Patho, Patto: Wellicht < Pastot (DNF), dim. van Ofr. paste; zie Pâté.

 

FD
Patou(t)

-oux, Pattou(x), de Patoul, Battou: 1. Patr. Rom. verscherpte vorm van Germ. VN Badulf; zie Badoul. 1195 Aie Patole; 1198 Aubers Patous; 1207 Stefanus Patolfus; 1222 Wautiers Patois; 1238 Ermengars li Patoule; 1244 Aelis Patoula; 1256 Patoul li Pâte; 1278 Patouloize feme Colart Patoul; 1285 feme Patoulet; 1290 Nicholes des Patous, Atrecht (NCJ); 1276 Petrus dictus Patoul, Oc.; 136 e. Gerars Patoul, Laon (MORLET); 1395 Teukin le Portere dit Patoul, Ktr. (DEBR. 2000); 1487 Pieter Patoulf, Kamerijk (PARM.); 1612 Jan Pattou, Ktr. (KW). – 2. BN Norm. patou: lomperd.

 

FD
Patouraux

Patureau(x), Paturi(e)aux, Pasturel: Ofr. pastorel, dim. van pastor: jonge herder. 1366 Grars Pastourel, St-Q. (MORLET); 1431 Guillaume le Pastourel (herder), Parijs (CCHt).

 

FD
Patout

-oux, Pattou, -oux. 1285 «Watiers Pa­tous» Le Quesnoy, 1286 «Jehans Patous» CartBinche, 1426 «veve Pier. Patoul» Taille­Soignies, 1598 «Martyn Pattou» DénWavre, 1611 «Christiane Patou» BourgNamur, 1676 «Ignace Pattou» RuageAth; probabl. surnom, cf. norm. patou ‘lourdaud’ FEW 8, 32a; Patous est également le nom de l’ours dans la branche XXI du Roman de Renart [MH].

 

JG
Patriarche

Sobriquet. ..Vieillard, chef d’une nombreuse famille ». N° 263.

 

EV
Patriarche

Patri(j)as, Patryas: Ofr. patriarche: patriarch, grijsaard. Of BN naar enig verband ermee. Vgl. 1392 ghegheven eenen bisscop van over zeedie letteren brochte van den patriarc van Jérusalem die eenen wech gheloeft hadde te mins heere S. Jacobs in Galisien ende séide dat hi gheroeft was, Ktr. (SR 36 v°). 1295 Henricus Patriarcha, Mtr. (SKM 24-25); 1560 Robert Patriace, Ar mentiers-Aw. (AP); ±1570 Anthoine Patriarche, Armentiers (CDT 320).

 

FD
Patriarche

Surnom: fr. patriarche ‘vieillard respectable’FEW 8, 21a.

 

JG
Patrick

Patr. HN Patricius.

 

FD
Patricot

Patr. Dim. van HN Patricius.

 

FD
Patrie

-ice, -is, zie Patry.

 

FD
Patrie

Peut-être var. du suivant.

 

JG
Patris

1. V. Pater. N° 59. — 2. N. de bapt. ,,Patrice ».

 

EV
Patris

w. nam. Pâtris ‘. 1296 «Guillaume Patriz» TailleParis; prénom: Patrice, forme savante de lat. Patricius, cf. Paris(se). « Dérivés: Patricot. Dimin. de type picard.

 

JG
Patron

Situat, soc. ,,Patron d’une entreprise ». N° 139.

 

EV
Patron

Patroons: Fr. patron, Mnl. patroon: beschermer, pleitbezorger, scheepskapitein. BerN. 1396 Pieter Patteroen, Horrues (DE B.).

 

FD
Patron

1567 «Gérard le Patron» Ensival; fr.pa­tron ‘protecteur; celui qui commande’ FEW 8, 35a.

 

JG
Patrouill(i)e

Fr. patrouille, Mnl. patroelge: troep soldaten. BerBN voor een patrouillerend soldaat, een (nacht)wacht. 1298 Balduino Patroille, Bg. (VERKEST); 1380 Grart as Patroullez, Dk. (TTD). 1280 Jehans Patroullars, Dk. (RL).

 

FD
Patrouille

1265 «Jehan Patroille» Lille, 1298 «Balduino Patroille»; surnom: dial. fr. pa­trouille ‘boue’, d’où ‘homme sale’ FEW 8, 39a, qui a pu signifier aussi ‘garde qui patrouille’ [FD]. – Aussi 1280-81 «Jehans Patroullars» RegTournai.

 

JG
Patry

-ij, Patrie, -ice, -is: Patr. Lat. HN Patricius. 1296 Guillaume Patriz, Parijs (MICH.); 1584 Peter Patrijs, Aw. (AB); 1669 Louis Patrie, Tours-Aw. (AP).

 

FD
Patryas

zie Patriarche.

 

FD
Patt-

-e(n), -cet, -ou(x). V. BAD(u).

 

EV
Pattar

Patta(s), zie Pataer.

 

FD
Pattar

cf. Patard.

 

JG
Patte

-eet, zie Pâté.

 

FD
Patte

Fr. patte: poot. BN wellicht in de zin van Patou(t) 2.

 

FD
Patte

 (NF du Hainaut). 1502 «Jehan Patte» AidesHainaut, 1620 «Piere Patte» (de Ste-Cé-cile) émigré en Suède, 1676 «Philippe Patte» RuageAth ; surnom : fr. patte, sans doute au sens de Patou, ainsi 1372 «Patte pelée» Mons (BTD 16,249).

 

JG
Patte

cf. Paten.

 

JG
Patteau(x)

Normaal < Pasteau; zie Pasteel(s). Maar wellicht < Bateau; zie Patteeuw(s).

 

FD
Patteeim

-euw, au génitif: Pattheeuws. Sur­nom: pateeuw, néerlandisation de moy. fr. pusteau, pâteau ‘gâteau’.

 

JG
Patteeuw(s)

-euw, -ieeuw, Pattheeuw(s): Beantwoordt normaal aan Pâteau, Pasteau (zie Pasteels), maar is in werkelijkheid een adaptatie van Batteau. 1645 Franciscus Batteau, Tielt; 1656 Jan Batteaux, Meulebeke (vader van) 1633-78 Angélus Batteeuws/Battheu, Pittem (en) 1651 Joannes Batteau (vader van) 1669 Barbara Batteeuws; 1694 Franciscus Batteau/Batheau/ Patteau/Patteeuws, Wingene (vader van) 1660 Francisca Batteau, Wingene; 1669 Franciscus Patteeuws/Batteu(x)/Bateau, Wingene; 1718 Judocus Batteau(x)/Patteau, Wingene; 1671 Petrus Patteeuws/Batteau/Patteau; 1768 coram testibus Joanne Batteau et…contraxerunt matrimonium Jacobus Mostaert et Isabella Batteau vulgo Patthieeuw, Wingene (med. T. Struyve, Zwg.).

 

FD
Pattein

zie Patyn.

 

FD
Patten

zie Patton.

 

FD
Pattenier

zie Patinier.

 

FD
Patterson

zie Patesson.

 

FD
Patti

zie Pasty.

 

FD
Pattin

zie Patyn.

 

FD
Pattiny

zie Patiny.

 

FD
Pattison

zie Patesson.

 

FD
Pattist

zie Baptiste.

 

FD
Patto

zie Patot.

 

FD
Patton

Patten, Paton: E. Patr. Afl. van VN Patrick. 1467 Patone de Hangalsyde = 1469 Patrick Hangangside (REANEY).

 

FD
Pattou

-oux, cf. Patout.

 

JG
Pattou(x)

zie Patou(t).

 

FD
Patty

zie Pasty.

 

FD
Patty

cf. Pary.

 

JG
Pattyn

1. V. BAD(u). — 2. Pro­fess. N. de fabric. ou vendeur. Patin, ancienne chaussure. •— 3-Proven. ‘Patyn (Dép. Geluwveld).

 

EV
Pattyn

Pattijn, cf. Patin.

 

JG
Pattyn(e)

-ijn(e), zie Patyn.

 

FD
Patur(i)aux

1. Proven. Patureau (Dép. Meise). •— 2. Profess. ,,Pâtre » (Dialecte montais).

 

EV
Pâture

Proven. ,,Pâturage ». L.D. N° 236.

 

EV
Pâture

zie De Pâture.

 

FD
Pâture

cf. Pasture.

 

JG
Patureau

-iaux. 1260-61 «Willaumes Pastu-riaus» ChirTournai, 1300 «le pastoreal» Liège

(DBR 7, 169), 1557 «Alart pastureal d’icelle ville» Liège (DBR 15, 176), 1614 «Jacques Patereau» BourgNamur; nom de métier: moy. fr.pa(s)tureau ‘berger’; cf. aussi Pastoret.

 

JG
Patureau(x)

Paturi(e)aux, Pâtura: 1. Var. van Patouraux. – 2. Dim. van PlN Pasture: weide. PlN Pasturiau in Forchies-la-Marche (H), Patureau in Meix-devant-Vir (LX).

 

FD
Paturet

Zie Pastoret.

 

FD
Patut

Surnom: fr. pattu ‘qui a de fortes pattes’, cf. aussi Patout.

 

JG
Paty

zie Pasty.

 

FD
Paty

Patty. 1683 «Jean Paty» Houdremont; fr. pâtis ‘pâturage’. Cf. aussi Patiez.

 

JG
Patyn

-ijn, Pattyn(e), -ijn(e), -in, -ein, Patin(et): BerBN van de patijnmaker. Patijn < Fr. patin: schoeisel met dikke zool; (later) schaats, klomp, holblok. 1308 Wautier Patin, Ip. (BEELE); 1398 Jan Patijn, Geluwe; 1397 Joes den Patijnmakere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Patyn

cf. Patin.

 

JG
Patz

Surnom: cf. ail.patzig ‘arrogant’?

 

JG
Patz(e)

Oostd. roepnaam voor Peter.

 

FD
Patzelt

Pâtzold, zie Petzold.

 

FD
Pau

Paux, Peau: 1. Patr. Oudw. Pô: Paul. – 2. Pau= (de) pauw. 1280 Egidium Pau, Ip. (BEELE); 1559 (Hans) Pau, Berck-Aw. (AP).

 

FD
Pau

Peut être d’origines multiples, par ex. de l’anc. w. Pô, Paul (prénom), ou de w. (Char-leroi)/)ô ‘pouce’, cf. Serapo, -ux; également néerl. pauw ‘paon’ (à rapprocher de s.d. «Amadei Pavonis» ObitHuy), cf. 1282 «Je-hans li Pauwe» = «Jehans li Pau, li tiliers», «Ave de Pau, beghine», 1284 «Thumas le Pau», etc. DettesYpres. Cf. aussi Pauss.

 

JG
Pau-

-chard ,-chenne. V. Beau- -sart, -chêne.

 

EV
Pau, de

zie de Pauw.

 

FD
Pauca(r)

Pauchard, -at, zie Pasquard.

 

FD
Pauchen

-enne. Prénom Poncin (dérivé de Ponce, lat. Pontius) néerlandisé, puis repris par le w. hervien (cf. J. Feller, BTD 4, 1930, 261).

 

JG
Pauchen(ne)

-eun, zie Paessen(s).

 

FD
Pauchet

V. BAD(u)  (Bak).

 

EV
Pauchet

zie Pochet.

 

FD
Pauchet

Var. de w. liég. pôcèt, litt. ‘petit pouce’ FEW 9, 133a, cf. 1286 «Jehans Paucet» CartBinche; ou bien var. de Pochet.

 

JG
Paucot

zie Paquo(t).

 

FD
Paucot

cf. Paquot.

 

JG
Paue, de

zie de Pauw.

 

FD
Pauels

zie Paul.

 

FD
Paues

zie de Paus.

 

FD
Paugin

zie Pougin.

 

FD
Paugin

cf. Pougin.

 

JG
Paul

Pauli, -y, -ij, -o, -it, Pouly, -it, Poli, Paulus(z), Pauluis, Polus, -is, -y(s), Paulis(in), Pau(w)els, Pauwel(z), Pouwels(e), Pauls, Pouls, Pol(s), Poel(s), Pool(s), Pauls(s)on, Poison, Pauls(s)en, Pals(en), Poulsen, Paulusse(n), Paulissen(s), Poulus(sen), Poulissen, Palussen: Patr. Gr. HN Paulus. 1326 Paul Staceman; 1326 Pauwels de Busschere; 1308 Pois de Fleternes; 1307 Pauwels li Rous = Pools li Rous; 1326 Cristine Pauwels, Ip. (BEELE); 146 e. Katherine Palusse, Namen (HERB.); 1400 Katerine Polliis, Tv. (BERDEN); 1559 Dijrick Pouwels = 1575 D. Pouls, Opglabbeek (MOLEMANS); 1621 Jan Pauli; 1679 Giel Paulissen; 1621 Aerdt Pauls; 1580 Joh. Pauwels, Bilzen(SCHOE.).

 

FD
Paul

1544 «Johan Paul» DénStavelotMy, 1659 «Toussaint Paul» DénSalm; prénom Paul, lat. Paulus (d’origine grecque), du nom de l’apô­tre. – Gén, néerl. : Pauls, cf. aussi Pauwels. -Cf. aussi Pohl.

Dérivés: Paulard. Paulat, -as. Paulet, -ez. 1601 «Paulet Gilliart» Cerfontaine. -Paulette (dimin. de Paule, fém. de Paul, ou féminisation du précédent). – Paulin, Paulen, Paulaint. 1283 «Paulin Ghielant», 1284 «Paulins de Noefport», 1420 «Pauelin del Aunoit» Ypres, 1611 «Paulin Gilles» DénFlo-renville; prénom Paulin. m Latinisation : Paulus, w. (Bastogne) Palus ‘, Paulis, Pauluis, Polis, Polys. 1451 «Hen-rioness Pauluss» NPLaroche, 1524 «Paulis le Merchenir», «Lynar Paulis» DénStavelotMy, 1677 «Anne Gillet Pirotte relicte Paulis Paulis Jean Wilmotte d’Andrimont» La Gleize; pour la forme en -is au lieu de -us, cf. L. Remacle, Étym. 211. – Génitif latin: Pauli, Paulit, Pauly. 1602-3 «Paulus Pauly» TerriersNamur. m. Génitif néerl. : Paulissen, Paulsen (forme contractée), Paulussen, Palussen.

 

JG
Paul(l)

N. de bapt. Paul. Latinis. : Paulus (Nomin.), Paul- -i, -y (Génitif). (Avec diminutifs ou indices de filiations) : Paul- -et, -on, -ot, -is(sen), -sen, -uis. V. aussi BALD (Bal).

 

EV
Paulard

-(i)art, Paulat, -as, Pol(l)ard, -ar(t), -aert(s), Poulard, -ar(t), -aert, -arde, Poellaer(t): Patr. Afl. van VN Paul. 1275 Henris Polarde, Luik (AVB); 1311 Robert Polart (MORLET).

 

FD
Pauleau

-éat, -iau: Patr. Dim. van VN Paul.

 

FD
Paulet

-ez, -ey, -etti, -etto, Polet, -é, -ez, -ey, Pollet, -ett, -ez, -é, -ée, -ee, -ey, -eij, Poulet, -ey, Poullet: Patr. Dim. van VN Paul. 1392 Polet de le Noëlle, Ip. (BEELE); 1396 Jan Polleyt, Bambrugge (DE B.).

 

FD
Paulhan

PlN (Hérault).

 

FD
Paulin

-ini, -aint, -ijn, -eyn, Pauwelijn, -yn, Pol(l)in, Pol(l)ain, Pollijn, -yn, -ing, Polijn, -yn: Pair. Vleivorm van VN Paul. 1268 Renarus Polin; 1304 Paulin Stalboud; 1305 Pauwelin li Deckere; 1379 Kerstiaen Pauwelin = K. Paulin, Ip. (BEELE); 1395 Polin Meindael, Ktr. (ARA). Zie ook Poulain(t).

 

FD
Paulis(in)

-issen(s), zie Paul.

 

FD
Paulit

zie Paul.

 

FD
Paulmans

zie Paelman(s).

 

FD
Paulmans

cf. Paelman(s), Palmans.

 

JG
Paulmier

Surnom de celui qui avait fait le pèle­rinage à Jérusalem et qui exhibait des palmes comme insigne sur son vêtement (en italien, les Palmieri, cf. J. Heers, La première croi­sade, 2002, p. 20) [MH]. Cf. aussi Palmaertet Palmer(s).

 

JG
Paulo

zie Paul.

 

FD
Paulon

Polon: Patr. Vleivorm van VN Paul. -1300 Jakos Paullons, Artesië (BOUGARD).

 

FD
Pauls

Pauls(s)en, Pauls(s)on, zie Paul.

 

FD
Pauls

cf. Paul. – Paulsen, cf. Paulus, Paulissen.

 

JG
Pauluis

-usz, -us(sen), zie Paul.

 

FD
Pauluis

cf. Paulus. – Pauly, cf. Pauli.

 

JG
Paulusma

Patr. Friese afl. van VN Paulus.

 

FD
Paulvaiche

zie Pollevaiche.

 

FD
Pauly

zie Paul.

 

FD
Paulyn

zie Paulin.

 

FD
Paume(n)

V. Palm.

 

EV
Paumelle

Dim. van Fr. paume: palm.

 

FD
Paumen

zie Palmen.

 

FD
Paumen

Var. de Palmen; à Tongres, en 1743et 1787, Palmen alterne avec Paumen (cf. M Soc. scient, litt. Limbourg 12,1878,259, et 16. 1884, 135).

 

JG
Paumier

le Paulmier: BN van de pelgrim. Vgl. Palmaerts. 1273 Robertus dictus Paumier, Oc. (MORLET).

 

FD
Paunet

zie Ponet(te).

 

FD
Paunet

1617 «Jacques Paunet» Lobbes; var.de Ponet?

 

JG
Paupinet

zie Popin.

 

FD
Pauporté

Pauporte: BN Pic. pau porté: weinig, dus te korte tijd gedragen, prematuur, te vroeg geboren, tenger, achterlijk. 1444 Robert Pauporté, Maçon H (CARNOY 1953′,239); 1547 Lambertus Paupportez, Cerfontaine (MULIV).

 

FD
Pauporté

-e. 1444 «Robert Pauporte [lire -porté]» Maçon (Ht), 1546 «Johan Paupor-teit» Cerfontaine, 1616 «Martin Pauporte [-é?]», «Nicolas Pauporte» PrincipChimay; probabl. surnom d’enfant né trop tôt, littér.pe» porté, ce qui ne paraît toutefois pas attesté dans le FEW 9, 202-223 ; comp. cependant: 1279-80 «Gilles Paucouvés», «Marions Pau-couvée» RegTournai, ainsi que, pour le type de composé, le NF Pauparlé f (encore attesté à Spontinen 1875).

 

JG
Pauqu-

-ay, -et. V. Pascal.

 

EV
Pauquai

-ay, zie Pascaud.

 

FD
Pauquai

-ay, Pauqué, -et, cf. Paquai, -ay, Paqué, -et.

 

JG
Pauque

zie Pasque(s).

 

FD
Pauquet

-é: 1. Zie Pochet. – 2. Var. van Paquet.

 

FD
Pauquot

zie Paquot.

 

FD
Paur

zie Bauer.

 

FD
Pauriche

BN Opic. pau riche: weinig rijk.

 

FD
Pauriche

Surnom : w., pic. pô ritche ‘peu riche’, comp. (pour le type de composé) le NF Pan-porté et 1279-80 «Jakemes Pau Sages li bateres à l’arket» RegTournai.

 

JG
Paurin

-on: Wellicht < Pauvrin, -on (J.G.).

 

FD
Paurin

Peut-être var. du NF Pauvrinf, d’anc.ir. poverin ‘pauvre’ FEW 8, 57b, comp. le NF Pouvreau et dial. fr. po(u)ret ‘pauvret’ id. 58a.

 

JG
Paus, (de)

Pauss, Paves, Paues: Mnl. paves, pawes: paus. BN voor iemand die zich van zijn waardigheid bewust is. Vgl. Lepape. 1281 Hugo Paefs, Beveren-Leie (HAES.); 1559 Ger. Paus, Kalkar-Aw.(AP).

 

FD
Pauscin

zie Paquin.

 

FD
Pausclin

zie Pasqualin.

 

FD
Pausenberger

PlN Pausenberg in Dorfen (BEI).

 

FD
Pauss

Paus. Surnom: moy. néerl. pans, pava; pawes ‘(le) pape’, surnom de qqn qui se consi­dère comme digne de respect, cf. 1524 «Johan Paus» DénStavelotMy.

 

JG
Paustenbach

PlN in Simmerath (NRW).

 

FD
Pautrelle

Wsch. var. van Poutrel: jonge merrie. Vgl. Lepoutre.

 

FD
Pauvert

-ers: PlN Pau vert: weinig groen, in Cogulot (Dordogne)(DNF).

 

FD
Pauvert

Pour Dauzat 468, nom d’origine: Pauvert, à Cogulot (Dordogne); en Wallonie, p.-ê. surnom du type rpeu vertn éventuel­lement par réinterprétation d’anc. fr. pavot, povre ‘pauvre’ FEW 8, 56a, comp. le If Pouvreau.

 

JG
Pauvret

-in: Afl. van pauvre: arm.

 

FD
Pauvrin

cf. Paurin.

 

JG
Pauw

Pauwels. 1. N. de bapt. Paul,au nomin. et au génitif. — 2. Car. mor. Pauw, ,,Paon ». N. d’H. vani­teux. Synon. : DE Pauw. N08 269, 288, 293. — 3. Proven. Pauw (Dép. Oost-Rosebeke).

 

EV
Pauw, (de)

de Pau(e), (de) Paauw, de Paeuw, de Pauwe, Paauwe, de Peauw, Spaus, Spauwen, (de) Pouw: BN voor een trotse, naar de eigenschap van de pauw. Vgl. Lepa(o)n. 1169 Albero Pau, Utrecht (GYSS. 1999′); 1280 Egidium Pau; 1396 Jan Pauwe;

1397 Jhan den Pau, Ip. (BEELE). – Lit.: J. VAN

CLEEMPUT-G. DE SMET, De persoonsnaam ‘de

Pauw’.LVA 1949-1951.

 

FD
Pauwaert

Pouwaert: Patr. Afl. van HN Paulus. 1340 Joh. Pauwart, Tn. (C.BAERT).

 

FD
Pauwel(s)

zie Paul.

 

FD
Pauwels

 [11e NF le plus fréquent en Belgique], 1289 «Pauwels li Oude» Dettes Ypres; génitif de Pauwel, forme néerl. de Paul.

 

JG
Pauwelyn

V. BALD (Bal).

 

EV
Pauwelyn

-ijn, zie Paulin.

 

FD
Pauwelyn

-ijn. Forme néerl. de Paulin.

 

JG
Pauwen

Vleivorm van VN Pauwels of gen. van Pauwe (zie de Pauw). 1539 Cornelis Pauwens, Mech. (AP).

 

FD
Pauwen

Surnom: génitif de néerl. pauw ‘paon’, cf. aussi Pau.

 

JG
Pauweter

BN voor de eter van pauwenvlees. 1398 Ghiselin de Powetere, Wervik (DEBR. 1970); 1544 Henricus Pauweter = 1562 H. Paweter, Den Bosch (MUL IV).

 

FD
 Paux

zie Paul.

 

FD
Pavajot

BerBN Pavageot (DNF). Dim. van Mfr. pavage: belasting voor het onderhoud van de straatweg.

 

FD
Pavajot

Peut-être forme adaptée de w. nam. pawejeu ‘oiseau de carton ou de bois servant de but aux tireurs à l’arc’ Grdg II, 204; FEW 19, 15a. Cf. Papegay.

 

JG
Pavard

-art: Ofr. pavard: groot schild. BN of BerBN (DNF).

 

FD
Pavart

1. Proven. Pajfar (Dép. Wanne). — 2. Car. mor. ,,Sem-blable au paon ». (Du latin, Pavo, ,,Paon »). Synon. : Pavot. Noa 269, 288, 293.

 

EV
Pavé

Pavet, Plavé: Ofr. paveis: geplaveide plaats, zaal, bestrate weg. BerBN van de straatmaker. Epenthetische 1 in Plavé zoals in Ndl. plaveien < Mnl. paveien.

 

FD
Paveau(x)

zie Pavot.

 

FD
Pavel

N.-D., W.-Slav. voor VN Paul, Pa(u)wel.

 

FD
Paverick

Patr. Wsch. (door diss. l/r) < Slav. Pawelick, vleivorm van VN Pawel, Paulus. 1429 Nikolaus Pawlik, Zittau (BRECH.).

 

FD
Paves

zie de Paus.

 

FD
Pavet

zie Pavé.

 

FD
Pavet

Nom topographique: fr. (chemin) pavé!

 

JG
Pavier

Mfr. pavier: schild. Vgl. Pavard (DNF).

 

FD
Pavier

Surnom: moy. fr. pavier ‘bouclier ser­vant de rempart pour les combattants d’un navire’FEW 8, 78b?

 

JG
Pavillon

Papillo(n): Ofr. pav(e)illon, Lat. papilionem, Fr. papillon: vlinder. BN voor een vlinderachtig, ongestadig karakter. Vgl. Botervlieghe. 1234 Arnulfus Pavillons, Fosses (SLL); 1245 Garinus Papellon, Comp. (MORLET); ±1300 Colars

Pavellons, Arien (BOUGARD).

 

FD
Pavlow

-loff, -lovic, -lovitch, -Iak, -lic(ic), -lik, Pawlow(icki), -lowski, -Iak, -lenko, lik, -lyk, -lick(i): Patr. Slav. afl. van VN Pawel/Pavel: Paul.

 

FD
Pavon(e)

-oni, -onet: It. Pavone: pauw. Prov. pavounet: pauwtje. BN.

 

FD
Pavonet

Surnom: cf. prov. pavounet ‘jeune paon’ [à Malmedy, l’ancêtre Georges Pavonet, né en 1800, est venu de l’étranger].

 

JG
Pavot

-os, -eau(x): Dim. van Ofr. espave: verdwaald, vreemd. BN. 1296 Espavos, Artesië (BOUGARD); 1248 Rossiel Espavaus, 1261 Gillion Espavaut, H (SMTII); 1761 Charles Pavot, Sijsele (SCHOUT. I).

 

FD
Pavot

Sans doute surnom métonymique de pro­ducteur de pavots (Dauzat 468); dans le domaine picard, le terme pavot désigne sou­vent le coquelicot (cf. e.a. ALPic I, carte 281) [MH].

 

JG
Pawelzik

-czyk, -ezyk: Patr. Slav. afl. van Pawel, VN Paul.

 

FD
Pawlak

-lenko, -lik, -lick(i), zie Pavlow.

 

FD
Pawlow(icki)

-ski, zie Pavlow.

 

FD
Pax

V. BADU(u)  (Bak).

 

EV
Pax

BN voor kerkzanger of priester, naar een Latijnse tekst (Pax hominibus, pax vobis). 1298 Johannis Fax=Jans Fax wedewe, Lissewege (VERKEST); 1313 vidua Lambrechts Fax, Vlissegem (RYCKEBOER). Vgl. ±1300 Lambrecht Pacstecum, Bilzen (OGO).

 

FD
Pax

Sans doute surnom délocutif de chantre, d’après une des nombreuses utilisations du mot dans l’Ancien et le Nouveau Testament, dans le Rituel romain et les Cantiques, notam­ment dans le Fax hominibus du Gloria et le Fax Christi de l’ordinaire de la Messe [PHB]; cf. aussi Pacs.

 

JG
Paxhia

zie Pahau(l)t.

 

FD
Paxion

Var. van Passion: pijn, leed (DNF).

 

FD
Paxion

(NF de la Basse-Sambre). Nom lorrain, attesté à Gérardmer depuis 1580 (GeneaNet), pour lequel Dauzat 468 envisage une var. régionale lorraine (Est) de fr. passion [mais anc. fr. paxion est un simple hapax FEW 7, 731a]; plutôt d’anc. lorr. paxon, anc. fr. pois­son ‘action de faire paître le gland par les porcs’ id, 757b.

 

JG
Pay

Pay- -e, -en. 1. V. BAD. — 2. V. Pays.

 

EV
Pay

cf. Paye.

 

JG
Pay-

-eur, -ez. Profess. ou Fonction. 1. Officier payeur. •— 2. Payeur d’une institution ou entreprise.

 

EV
Pay(e)neers

Paey(e)neers, Paeyenaers, Puyne(e)rs: Wsch. afl. van Mnl. paeien, payen: betalen. BerN van de betaalmeester. Vgl. s.d. dat hy in des keysers dienst is soldaet geworden aïs spaeyenier (lees: paeyenier), Willebroek (Stallaertmateriaal). Vgl. Paymans.

 

FD
Payafat

zie Payfa(t).

 

FD
Payant

zie Payen(s).

 

FD
Payant

À moins qu’il ne s’agisse d’une var. graphique (remotivée sur un part, présent) du NF Payen (ci-dessous), surnom : anc. fr. paiant ‘qui doit être payé’ FEW 7, 456b?

 

JG
Paye

Paie, Pay [le NF Paye se prononçait pèye à Spontin]. 1321 «li tenanche Bauduin Paie» ComptesMons, 1385 «Jean le Paye» Faulx-Les-Tombes, 1474 «Nicolaus le Pay» Prin-cipLiège, 1616 «George Paie» PrincipChi-may; p.-ê. surnom: w. paye ‘paix, patène’ ou fr. paye ‘argent que l’on verse à qqn’, mais surtout moy. fr. paye ‘mercenaire’ FEW 7, 456b. Cf. aussi Pailhe.

 

JG
Paye, (de)

Paie, Paij(e), Pay, Paeye: Van Mnl. paeyen, Fr. paier: betalen. BerN van de betaalmeester, ontvanger. Mnl. paeymeester. 1394 Bouden Paeye, Symon Paye, Aw. (ANP); 1570 Piron tout paye, 1584 Hans de Paye, Ht. (GESSLER).

 

FD
Payelle

Payhille: Ofr. paele: vochtmaat. BerBN. 1247 Robert Paiele, Atrecht (NCJ); 1568 J.

 

FD
Payelle

Rijsel-Aw. (AP).

 

FD
Payelle

Surnom: anc. fr.paelle ‘mesure pour les liquides’, d’où w. liég. payèle ‘quote-part, pi­tance’DL, w. (Charleroi), borain payèle ‘poêle

à frire; personne sans éducation’ FEW 8, 2a. -Cf. aussi 1444 «Jehan le payelier» Aides-Namur.

 

JG
Payen

-ens. s.d. «domini Nicholai Payen» Obit-Huy; du nom propre médiéval Paganus [PHB], cf. 1153 «Paganus de Ivodio» Cart-Orval, 1168 «Petrus de Dionant cognomento Paganus» CartWaulsort, 1175 «Paganus de Jamaiz» CartOrval, ayant pour origine lat. paganus, anc. fr. payen ‘non baptisé’, surnom qui était appliqué aux enfants baptisés tardi­vement. – Cf. aussi Payant.

 

JG
Payen(s)

Paijen(s), Payant, Péan(t), Pean(t): Fr. en Mnl. payen < Lat. paganus: landman, boer, heiden. Vgl. Pagani. 1239 Johan Païen = 1245 Johanne dicto Pagano, Dk. (SMTI); 1334 Gilles Payen(s), Ronse (GADEYNE); 1398 Années Payens, Jan Payen, Callekin Payens, Grammene (DEBR. 1970).

 

FD
Payet

-ez, -er, -é: Dim. van Ofr. paie: gift, schuldvereffening. Wellicht BN van een Payeur, betaalmeester. Vgl. Payot.

 

FD
Payeur

Fr. BerN: betaler, betaalmeester.

 

FD
Payeur

-er. Surnom ou nom de charge : anc. fr. poieur, moy. fr. payeur ‘fonctionnaire chargé d’exécuter certains paiements’, fr. paieur, w. payeû ‘celui qui paie’ FEW 7, 457b.

 

JG
Payez

-et. Peut-être du part, passé de fr. payer, cf. anc. fr. paie ‘satisfait’ FEW 7, 454b [aucun dérivé en -et n’est attesté].

 

JG
Payfa

V. Biava.

 

EV
Payfa

-at. Nom d’origine: w. è payèfa, à Bra

(Lg).

 

JG
Payfa(t)

Payafat, Païafa: PlN W. è Payèfa in Bra (LU) (HERB.).

 

FD
Paygnard

zie Pagnard.

 

FD
Paygnard

cf. Pagna(rd).

 

JG
Payhille

zie Payelle.

 

FD
Payne(s)

E. FN < Ofr. paien. Zie Payen? Ook Pair. < Lat. HN Paganus. 1086 Edmund filius Pagen, Somerset; 1185 Reginaldus filius Pain, Lincoln; 1268 Payn de Weston, Somerset (REANEY).

 

FD
Payneers

zie Payeneers.

 

FD
Paynjon

zie Pagnon.

 

FD
Payon

1. Proven. Paillant (Dép. Bousval). — 2. V. Poussin.

 

EV
Payon

zie Pion.

 

FD
Payon

Probabl. surnom: moy. fr. pawillon, w. liég.pawion, pavion ‘papillon’DL465a, FEW 7, 575b.

 

JG
Payot

Proven. Dép. Lasne.

 

EV
Payot

1. Dim. van Ofr. paie (vgl. Payet) of Payeur. BN van de betaalmeester. – 2. W. payot: boer, lomperd(HERB.).

 

FD
Payot

Surnom: w. payât ‘paysan, lourdaud’ FEW 7, 470a.

 

JG
Payraudeau

Patr. Péraudeau, dim. van Péraud, dim. van Pierre.

 

FD
Payre

zie Pierre.

 

FD
Payrou

zie Pierreux.

 

FD
Pays

Proven. 1. Pagus, ..Pays, cam­pagne, région rurale ». — 2. Pay­san. Synon. : Paie, Paye, Payen, Paget, Lepage, Depage.

 

EV
Pays

zie Pais.

 

FD
Pays

1278 «Jehan Pais maisnier» CensHer-chies ; fr. régional pays, surnom de paysan, cf. Paysan (cf. Dauzat 409) ou ‘personne du même pays’.

 

JG
Paysen

zie Faisant.

 

FD
Paysen

 (NL liégeois). Var. dial. de fr. paysan, ainsi (Calvados) péizin FEW 7, 470b; cf. aussi 1280-81 «Ysabeaus Paysande» RegTournai, 1544 « le Paysan » DénStavelotMy.

 

JG
Paze(n)

zie Paasch, Paessens.

 

FD

V. Pede.

 

EV

cf. Pée.

 

JG

Pe(c)queur

-ueux, Pé, Pecceu, Peccue, Peckeu, Pickeur, Pi(c)queu(r), Pi(c)quer, Pic(c)eu, Piccu, Piku, Pacqueu, Pak(e)u, Lepesqueur: Opic. peskeur, Pic. péqueur, -eux: visser/ BerN. 1275 au viveret (aan het visvijvertje van) Watier le Peskeur, Lessen (VR H9r°); 1300 Drouart le Peskeur, St-Q. (MORLET); 1347 Jan Pecuers = 1383 Jan Pickuers, Heilissem (C.BAERT); 1489 Jaquemart le Pesqueur, Dk. (TTT).

 

FD

Pe(e)ter-

-cil, -seli, -seil, -sille. Pro­fess. ,,Persil ». N. de maraîcher ou de marchand de légumes. N08 131, 168.

 

EV

Pe(e)tro(o)ns

Pietrons, Pieterhons. V. BAD(u).

 

EV

Pé, (van)

ziePede.

 

FD

Péan(t)

Pean(t), zie Payen(s).

 

FD

Péant

Pour Dauzat 469, forme régionale de païen.

 

JG

Pearce

Zie Pierce.

 

FD

Pearson

Patr. Deze E. FN wordt vaak opgevatals ‘Son of Piers’, zoon van Pieter, maar gaat eigenlijk terug op Ofr. Pieresson; zie Pierson. 1332 John Pierisson, Warwick (REANEY).

 

FD

Peau

zie Pau.

 

FD

Peau

Surnom : anc. fr. pel, fr. peau, cf. Lapeau.

 

JG

Peaucoup

Wellicht BN Beaucou: mooie hais. Vgl. D. Schônhals.

 

FD

Peauw, de

zie de Pauw.

 

FD

Peborgh, van

PlN 1690 Peborghbos, Heist-op-den-Berg (A) (NR). 1446 Jan van Pedeborch, Lier (FRANS); 1718 Petr. Fr. van Peborch, Lier (MUL VII).

 

FD

Pec

zie Peck.

 

FD

Pec(k)

Pecq, Peckx, Pcx, Peek, Pick(e), Pik: 1. Mnl. pec, pik: pik. BerBN voor de bereider of verkoper van pik. Vgl. Peckmans. Voor de ee: vgl. Mnl. peken= pecken. 1259 Christianus dictus Pic, Ardooie (DEBR. 1980). – 2. Mnl. pec, pick: benarde omstandigheden. BN. 1369 Jan Pec onse rentmester, Aw. (CLEMEUR); 1397 Heinric Pec, Aw. (ANP); 1509 Joh. Peeks, Borgloon (IOT). – 3. Zie Pick.

 

FD

Pecar

Zie Péchard.

 

FD

Pecas(se)

Pécasse, zie Bécasse.

 

FD

Pecasse

Pé-. Var. de Bécasse; surnom d’après l’oiseau, symbole d’étourderie.

 

JG

Pécasse

1. V. Bécasse. N° 79. — 2. V. Pégase.

 

EV

Pecavet

zie Picavet.

 

FD

Peccard

zie Péchard.

 

FD

Pecceu

Peccue, zie Pecqueur.

 

FD

Pecceu

cf. Pecqueur.

 

JG

Péch-

-é, -er, -ère. 1. V. BAD (Bak). — 2. Proven. Pesch (Loc). avec suffixe -é, -er, -ère, d’orig. N° 211. Ou bien : Pécher. Arbre, car. de propriété. N° 240.

 

EV

Péchard

Peccard, Pecar, Pekar(s): BerN van de visser. Afl. van Ofr. peschier: vissen. De vormen met c zijn Pic. 1384 Gile Peschart, Laon (MORLET).

 

FD

Pèche

Pêche, Pèche, Pesche. 1286 «Pèche» CartBinche; NF qui peuvent être d’origines multiples: soit surnom: fr, pêche (d’après le fruit ou l’action de pêcher), soit nom d’origine, qui peut être un nom de localité comme Pesche (Nr), cf. 1302 «Marion de Pesch, dite Begine» LoiTournai, 1604 «Jean Pesche» Arbrefon-taine, 1688 «Jean de Pesche» Cerfontaine, ou

plus vraisembablement – du moins dans l’Entre-Sambre-et-Meuse – une var. de Delespesse, «de Lespe(is)che», d’un lieu-dit de Senzeilles (comp. les NF Delsipech), cf. 1588 «Laurent de Lespeche», 17e s. «Jacques de Lespeche», puis «Jan Pesche le viel» ObitSenzeilles (comm. A. Lépine). – Bibliogr. : A. Lépine, Généalogie des familles Pêche de Senzeilles et Cerfontaine, Musée de Cerfontaine, 1995.

 

JG

Pêche

Pèche: 1. Ofr. pesche: perzik. Vgl. D. Pfirsich. – 2. Ofr. pesche, Fr. pêche: visvangst. BerBN van de visser. – 3. Grafie voor Pesch.

 

FD

Péché

cf. Pécher, Pêcher.

 

JG

Pechels

zie Pickel.

 

FD

Pechels

cf. Peckel(s).

 

JG

Péchenart

Pe-, Pè-: Var. van Pecheny met -ard-suffix.

 

FD

Péchenart

Pechenart, Pè-. Peut-être, avec substitution de suffixe, dérivé péjoratif en -art de Pecheny, surnom de mauvais pêcheur, poissonnier; ou bien var de Péquenard, dérivé d’occitan pequin ‘malingre’ (Dauzat 469-70)?

 

JG

Pecheny

zie Poissonnier.

 

FD

Pecheny

cf. Picheny.

 

JG

Pécher

Pêcher, Péché, Pesche. Fr. pêcher (d’après l’arbre caractéristique du domaine). Comp. également le suivant.

 

JG

Pechère

BerN: visser. Vgl. Z.-Fr. Peschaire (DNF).

 

FD

Pechet

Pesquet. 1340 «Gieffroy Peeschet» Senlis, 1393 «Jehan Pequet» Chauny; Debrab. 1087 rattache ces NF à l’anc. fr. *peschet ‘petit poisson’, ce qui n’est pas assuré FEW 8, 583a.

 

JG

Péchet

Peschet, -é, -er, Pesquet, Pe(c)quet, Péché, Péché, Pêcher, Pécher, Pécher: 1. Ofr. peschet, Pic. pecquet: klein visje. BN. Vgl. De Visch. 1340 Gieffroy Peeschet, Senlis; 1393 Jehan Pequet, Chauny (MORLET); 1394 Gille Pesquet, Montreuil (CMM). – 2. Fr. Pêcher: perzikboom. Vgl. Pêche.

 

FD

Pécheur

-eux, zie Lepecheur.

 

FD

Pécheur

Pé-, Pè-, Pecheux, Pé-, Pescheur, -eux. 1289 «Lambert le Peisseur délie Nove-ville» CensNamur, 1316 «Symon le Pesseur» ComptesMons, 1444 «Gontelet le Pescheur» AidesNamur, 1474 «Helwy relicta Johannis le Peisseur» PrincipLiège, 1482 «Pescheur le viez», 1485 «Watlé Pécheur» = 1498 «Vathel-let Pécheur» JusticeBastogne, 1598 «Stas le Pécheur» DénWavre, 16e s. «Johan Willemet dict le Pescheur» Châtelet, 1616 «Thomas Pescheux» PrincipChimay, 1771 «Jean Pes-cheu» Haybes; nom de profession: fr.pêcheur FEW 8, 580-1. Cf. aussi Pecqueur, -eux.

 

JG

Pêcheur

Profess. ou délassement. Synon. : Pacqu-, Pecqu- -eur. N° 200.

 

EV

Pechholt

zie Petzold.

 

FD

Pechon

Peschong. 1. Profess. Pois­son (Dial.). N. de pêcheur. N° 200. — 2. Proven. Péchant (dial.), ,,Peissant » (Loc.).

 

EV

Pechon

Péchon, Peschon: W.-Pic. pèchon: vis. BN. 1355 Johan Pexhon, Luik (J.G.).

 

FD

Pechon

Pé-, Peschon, Peschong (forme ger­manisée). 1355 «Johan Pexhon» GuillLiège, 1472 «Pirlot le Pexhon» DénLaroche, 1449 «Jehan Peisson» AidesNamur, 1670 «Jean Léonard Pechon» BourgNamur; surnom: w. nam., pic. pèchon, w. liég. pèhon ‘poisson’ FEW 8, 583b, cf. aussi Pichon et Pisson, plutôt qu’âne, liég. pèchon ‘petite pièce’.

 

JG

Pecile

Probabl. altération de moy. néerl. peter-sille, petresille ‘persil’, cf. aussi Peetersille.

 

JG

Peck

Pecq.  Proven.  Pecq  (Loc.).

 

EV

Peck(x)

zie Pick.

 

FD

Peckel

Pekel, génitif: Peckels, Pechels. 1285 «Willaume Peckel» DettesYpres; surnom: moy. néerl. pekel ‘poix’.

 

JG

Peckel(s)

zie Pickel.

 

FD

Peckelbeen

Mnl. pickelbeen, samenstelling met pickel/peckel: poot; (Wvl.) been. Wvl. pekkelbenen: met kleine en vlugge stappen lopen (DE BO). Vgl. Pickel.

 

FD

Peckels

Pecquet, Pec- -ret, -riaux. V. BAD (Bak).

 

EV

Pecker

génitif: Peckers. 1281 «Jeh. li Pe-ckere», 1284 «Stasin de Peckere» Dettes­Ypres; nom de métier: moy. néerl. pecker, picker ‘tailleur de pierres’ ou ‘faucheur, mois­sonneur’ ou bien surnom d’escroc, de fripon [FD].

 

JG

Pecker, de

Pecker(s), zie (de) Picker(e).

 

FD

Peckeu

zie Pecqueur.

 

FD

Pecklers

Proven. Beclers (Loc.). N° 79.

 

EV

Pecklers

Peclers, Pekler: BerN Mnl. (steen)pickelaer, bickelaer: steenhouwer. Vgl. Steenbeckeleet. 1395 Clais le Peckelare, Ip. (BEELE)

 

FD

Pecklers

Peclers. 1395 «Clais le peckelaere» Ypres ; nom de profession : moy. néerl. picke-laer, bickelaer ‘tailleur de pierres’ [FD] plutôt que génitif du corresp. néerl. d’ail. Pechler ‘ouvrier qui fait de la poix’.

 

JG

Peckmans

zie Pickmans.

 

FD

Peckre

zie (de) Picker(e).

 

FD

Peckstadt

Speckstadt, Peckstards, Peckstdat: Reïnterpretatie van Pexstaerts (PAQ.).

 

FD

Peclers

zie Pecklers.

 

FD

Pecot

Surnom: dimin. de fr. populaire pec ‘sot’? Cf. aussi dial. (oïl) pécot ‘paresseux’ FEW 22/1, 94b ou ‘mendiant’ FEW 22/2, 309b.

 

JG

Pécourt

Pecou(r)t: Wellicht PlN Bécourt (PdC).

 

FD

Pecq

l. PlN(H).- 2. Zie Peck.

 

FD

Pecquereau

Pecqueriaux, Pécriaux, Piquerel, Pi(c)quereau, Piqueray, Picray: Ofr. Opic. peskerel, dim. van Ofr. pesche, Opic. peske: vis (vgl. Picardie). BN. Of dim. van Ofr. pescheor, Opic. peskeur: visser. BerN. 136 e. Ermangart li Pecherelle, Laon (MORLET); +1300 Jehans Peskeriaus= Jehans Pekeriaus, Riencourt, Artesië (BOUGARD); 1343 Johan dit Pessereal; 1359 Henri le Pessereal = Henris le Pesseraz = 1363 Henris li Pexhereaus = 1364 Henri li Pessereais = 1373 Henri eli Pessir = 1378 Henry le Pescheur, Luik (SLLIV); 1584 Guillaume Pecquereau, Lessen (HERB.).

 

FD

Pecquereau

Pecriaux, Pécriaux, w. (Centre) Pèkia. 1295-1302 «Jehans Pekeriaus»Bapau-mc, «Jehans Peskeriaus» ImpôtArtois, 1584 «Guillaume Pecquereau» Lessines, 1718 «Landelin François Peccreaux» Lobbes: dimin. en -eau de Pecqueur (= pêcheur), non attesté comme tel FEW 8, 580-1, ou bien de pic. péqueriau ‘genévrier’.

 

JG

Pecquery

zie Pickery.

 

FD

Pecquet

zie Péchet, Becquet.

 

FD

Pecquet

Pequet, w. nam. Pèkèt. Surnom: w. pèkèt ‘genévrier, genièvre’, cf. p.-ê. 1472 «Jehan Pekey» DénLaroche. Comp. aussi Pechet, Pesquet.

 

JG

Pecqueur

Pecqueux, Pecceu. 1295-1302 «Willaumes li Peskieres» ImpôtArtois, 1265 «Selvais le Peskeur», 1294 «Bustinspeskeur» CensNamur, 1302 «Jakemes le Peskeur» Loi-Tournai, 1449 «Remy le Pesqueur» Aides­Namur; nom de profession: pic. pèkeû ‘pê­cheur’, cf. aussi Pécheur et Pecquereau.

 

JG

Pécret,

Pecret, -ot: Var. van Pecquereau met ander dim.-suffix.

 

FD

Pecriaux

Pécriaux, cf. Pecquereau.

 

JG

Pécriaux

zie Pecquereau.

 

FD

Pecsteen

Proven. „Château du sieur Bacq ». N° 246.

 

EV

Pecsteen

BerN van de steenhouwer, Mnl. steenpicker. Vgl. D. Pechstein. 1298 Christiano Pecsteen, Bg. (VERKEST); 1374 Selvester Pecsteens wijf; 1383 Jan Pecsteen, Ip. (BEELE).

 

FD

Pecsteen

1286 «Vinchans Pecsteen» Dettes­Ypres ; nom de profession : tailleur de pierres, cf. moy. néerl. steenpicker, ail. Pechstein [FD].

 

JG

Pecters

zie Pexstaerts.

 

FD

Pecters

cf. Pexsters.

 

JG

Pecto(o)r

Naams-W. Pèctôr < Lat. pictor: schilder (HERB.).

 

FD

Pector

1. Pectore. Car. mor. ,,H. de cœur ». Latinisât. N° 59. — 2. Car. phys. ,,H. à la large poitrine ».

 

EV

Pector

w. nam. Pèctôr. Nom de profession, sous une forme latinisée: \at.pictor ‘peintre’.

 

JG

pede

ou Pit. Pède, Pee, Pé. Proven. Pe(d)e (Loc.). — Synon. : VAN Pee, Pey-, Peu-, Pie- -man(s), Pieders. VAN de Pitte.

 

EV

Pede

Pédé, (van) Pee, Pée, de Pee, (van) Pe, (van) Pé,

van Pey, Vampe(e), van Pie: PlN Pede, nl. St.-Gertrudis-Pede en St.-Anna-Pede in Schepdaal (VB) of Neerpede (VB). 1299 was Morants van Pede, Vorst (CG); 1356 Heinrec van Pede, Bs. (PEENE1949); 1466 Henric van Peden, Nerem (IOT); 1539 Merten van Pe, Halle (AP); 1613 Elisabeth van Peien, Schelle (MAR.). – Lit.: M. GYSSELING, De naam Pée. Album Willem Pée, 1973, 203-5.

 

FD

Pede

Pède. 1597-98 «Anthoine dePede»Comp-tesNivelles; nom d’origine: Pede, à Lennick-St-Martin (BrFl), etc.; cf. aussi Pée, Pee.

 

JG

Pedemaker, de

BerN van de pedenmaker. Een pede was een met ijzer beslagen stok of met spijkerpunten. 1418 Stevin de Pedemakere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Pedeneau

Pedneault, Pedna: Var. van Fr. FN Beduneau, wellicht uit Bodineau, dim. van Bodin.

 

FD

Pedersen

Patr. Deens équivalent voor Petersen.

 

FD

Pedersoli

-zol(l)i: patr. It. afl. van VN Pietro: Petrus.

 

FD

Pedoux

Gasconse FN Pédoux: luis. BN (DNF).

 

FD

Pedoux

Peut-être NF importé en région lié­geoise d’un migrant auvergnat ou marchois, issu d’un NL Pedoux (Creuse et Puy-de-Dôme), ou d’un migrant gascon (surnom gasc. pedou, pedoulh ‘pou’).

 

JG

Pedrazzini

-zoli, Pedrelli, -etti, Pedri(ni), Pedroli(ni), Pedron(i),

-otti: Patr. It. afl. van Pietro: Petrus.

 

FD

Péduzy

Peduzy. NF attesté à la fin du 18es,i partir de 1774, dans la région d’Oteppe et

Wanze (GeneaNet); NF d’origine incertaine (la finale fait penser à un génitif latin ou à une originale italienne), à rapprocher de 1265 «Marée li Peduce» CensNamur.

 

JG

Peduzzi

Peduzy, Pé-: It. FN.

 

FD

Pée

Pee, Pé, Pe. Forme contractée de Pede (cf. ci-dessus). – Bibliogr. : M. Gysseling, De naam Pée, dans Album Willem Pée, 1973,203-5.

 

JG

Pee, van

zie Pede.

 

FD

Peek

zie Peck.

 

FD

Peek

Var. de néerl. pec ‘poix’.

 

JG

Peekel

zie Pickel.

 

FD

peel

,,Marais ».

pelt. (Collectif), ..Ensemble de marais ». N° 231. Proven. Pel(le), Pellens, VAN der Pelen, Verbelen, Piels, Peel-, Pel(l)e- -man(s). Peellaert, ,,Terre marécageuse ». VAN Zuur-, De Clip-, Caene- -pelé. ,,Du ma­rais- -salé, -des écueils, du canot ». De Clippelaire, ,,L’H. originaire de Clippele ». VAN de Sompele, Zoom-pelé (Sompe, Moy.. néerl.) ,,Marais ». Van Gompel, Gompel (Dép. Mol).

 

EV

Peel

au génitif: Peels. Nom d’origine: Peel, Pedel (= marécage) (Limbourg, Noord-Bra-bant, etc.).

 

JG

Peel(e)man(s)

zie Peleman(s).

 

FD

Peel, (van)

van Pel, van der Pelen, Peelen, van der P(e)ijl, van der Peyl, Verpeylen, Peels: 1. PlN Peel (NB). 1108-21 Gotselinus de Pedelo (LNT); 1374 Lauwer Peele, Aw. (VLOEB.). – 2. PlN Peel (NL). 1415 Willem Peels, Ht. (A.GHIJSEN). – 3. De Peel, streek in NB: 1192 Pedele (TW), of De Peel in Ravels (A). – 4. PlN Pedele in Kaggevinne (VB), later Peel(t) of Pelt. 1265 apud Pedele erga Gherondinum de Pedele; 1389 Lysbet Peels; 1403 Henric van Peele…te Pelé; 1523 te Pedele…Beatre van Pedele, Diest (CLAES1983). – $. PlN Pedele in Adorp (WB). 1328 pecia jacet apud Pedele juxta pratum Walteri de Pedele, Adorp (OATIII). Ook FN in FV: 1308 Laur. Peel (FWFIII, 331-353); 1360 Will. Piel, Niepkerke (RPN).

 

FD

Peelaer(t)s

-aes, zie Peellaert.

 

FD

Peelen

zie (van) Peel.

 

FD

Peellaert, (de)

Peelaerts, -ae(r)s, -ae(r)t, Pellaerts, -a(e)rs: Afl. van Mnl. pelen: pellen, ontschorsen. 1385 Johannis Pellart, Tg. (TYTGAT); 1454 Henric Peler, Ht. (A. GHIJSEN); 1619 Goris Pelaers, 1644 Dierkk Pelaerts, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Peelman

Peeleman, Peleman, au génitif: Peelmans, Pelemans, Pellemans. Ethnique: habi­tant de Peel, De Peel, etc. (cf. ci-dessus).

 

JG

Peelo(e)s

zie Peellaert.

 

FD

Peels

zie (van) Peel.

 

FD

Peels

cf. Peel.

 

JG

Peeman

au génitif: Peemans. Ethnique: habi­tant de Pede, à Lennick-St-Martin (BrFl), etc.

 

JG

Peemans

Pieman: Afl. van PlN Pede. 1396 Woutere Pedeman, Nederboelare (DE B.).

 

FD

Peen

Peene. 1284 «Jehan de Peen» Dettes-Ypres; surnom: néerl. peen ‘carotte’.

 

JG

Peenaert

1. Afl. van PlN Pêne (FV). – 2. Zie Pénard.

 

FD

Peene(n)

zie Pijnen.

 

FD

Peene, van (de)

Pe(e)ne: PlNNoordpene of Zuidpene (FV). De Pêne ook PlN in Oekene (DF XII). 1280 Nicholaus de Pêne; 1375 Jacop van Penen, Ip. (BEELE); 1398 Beelle van den Peene = 1388 eene Beele van Peenen, Oeselgem (DEBR. 1970); 1568 Jan van Peene, FV (DGW).

 

FD

Peenenbrouck, van

zie Pyn(n)ebrouck.

 

FD

Peepermans

zie Pepermans.

 

FD

Peer

1. Proven. Loc. Synon. : Pere-mans. — 2. Profess. Peer, ,,Poire ». N. de marchand. N° 131, 163). Synon. : Peremans. N° 133.

 

EV

Peer

zie Pierre.

 

FD

Peer-

-e, -ens, -s, -lo, -linck. V. BAR.

 

EV

Peer, de

zie De Paire.

 

FD

Peeraer

Peeraert, au génitif: Peeraerts, Pee-raets. Dérivé de néerl. Peer, Pierre; cf. Pier-rard.

 

JG

Peeraer(ts)

-ar, zie Pierrard.

 

FD

Peerboom

zie van den Peereboom.

 

FD

Peerboom

-omm, Peereboom, Peerenbom, -boom, Perbome, -boom, au génitif: Peere-booms, Peerenbooms. 1282 «Jeh. Perboem», «Lamb. Pereboem», «Jehans del Pereboem», 1289 «Paulin dou Perboem» DettesYpres, 1331 «Jehans de Perebonne» ComptesMons; nom d’origine: moy. néerl. pereboom ‘poi­rier’.

 

JG

Peerdeman

Reïnterpretatie van Peereman, door d-epenthesis.

 

FD

Peerden(s)

Pierdens: Patr. Var. van Peeren(s), Pierin(s), met epenthetische d. 1734 Joannes Peerden, Deurne (AP).

 

FD

Peere

zie Père.

 

FD

Peere

Var. du prénom Peer, Pierre ; ou bien sur­nom: moy. néerl. père, peer ‘poire’.

 

JG

Peere, van de

zie van der Perre.

 

FD

Peereboom

Proven. ,,Poirier ». Carac-tér. d’une habitation. N° 244. Beereboom, Van den Pe(e)re-boom.

 

EV

Peereboom, van den

Peerboom, Pe(e)reboom(s), Peerebom, Peerenboom(s), -bom, Pe(i)renboom, Peirreboom, Perboom, -borne: Verspreide PlN Pereboom: een enkele keer wel perenboom, maar meestal: afsluitboom. 1281 Petrus de Perrebome = Petrus de Perbome, Ruiselede-Aarsele (HAES.); (op het verdwenen dorp Peerboom bij de Braakman, Z slaat:) 1240 Hugo presbyter de Perbome; 1293 Hugo de Perbome; 1300 Jan vanden Pareboome, Groede (DF); 1283 Gillis Perboom, Dudzele (CG); 1326 Jan Pereboem, Ip. (BEELE); 1398 Gillis van den Perboome, Bg. (SIOEN).

 

FD

Peereman

Perreman, Permanne (forme fran­cisée), au génitif: Peeremans, Perremans,  Peiremans, Peremans. 1530 «Peeter Woeyts die men hiet Peerman» Turnhout; homme appelé Peer, Pierre. Cf. aussi Peeterman.

 

JG

Peereman(s)

Peremans, Peer(de)man, Peireman(s), Perreman(s), Perman(n)e, Perreman(s), Perman(n)s: 1. Patr. Afl. van VN Perre: Pierre. VN Peerman in 1381 in Halle (LIND. 1947′); 1530 Peeter Woeyts diemen hiet Peerman, Tnh. (ROEL. 1966,263). – 2. BerN van de perenteler of-verkoper. Vgl. Appelmans, Kriekemans. – 3. Afl. van Van den Perre. 1340 Margareta Permans, Diest (F.C.); 1399 Jan Perreman, Aw. (ANP); 1503-60 Jan Perreman = Jan van Perre, Lokeren (VERSTEGEN); 1635 Magdalena van de Père = 1629 M. Peirman(s), Schelle (MAR.).

 

FD

Peeren

Peren, Péren. Génitif faible de néerl. Peer, Pierre.

 

JG

Peeren(s)

zie Perin.

 

FD

Peerenboom(s)

cf. Peereboom(s).

 

JG

Peerlinck

-lings, Peir(e)linck, Peirlinckx: Afl. van Mnl. paerle, perle: parel. BerBN van de parelhandelaar of BN van iemand die zich met parels tooit. Vgl. Perelman. 1393 Michiel Paerlin = Parlin, Ip. (BEELE); 1575 Andries Peerlinck, Ktr. (KW).

 

FD

Peerlinck

Peirlinck, au génitif: Peerlings. 1393 «Michiel Pa(e)rlin» Ypres, 1575 «Andries Peerlinck» Courtrai; dérivé en -inck de moy. néerl. paerle, perle ‘perle’, surnom de mar­chand de perles ou de qqn qui aime les perles [FD] et non habitant de Peer (Lb) (Carnoy 158).

 

JG

Peerman

zie Peereman(s).

 

FD

Peero(o)

zie Pierrot.

 

FD

Peers

zie Pierre, Perche.

 

FD

Peers.

Génitif fort de néerl. Peer, Pierre.

 

JG

Peersegaele

zie Perceval.

 

FD

Peersman

Peerts. 1. V. BAR. — 2. Proven. Beerse (Loc.).

 

EV

Peersman

cf. Peirsman.

 

JG

Peersman(s)

zie Pertsman.

 

FD

Peerts

zie Perche.

 

FD

Peerts

Surnom: génitif de moy. néerl. pert, peerte ‘cheval’ ; aussi nom d’une petite mon­naie.

Peet, génitif: Peeten, Peten, génitif fort: Peetz. Surnom: moy. néerl. pète ‘parrain; marraine’.

 

JG

Peertsman

zie Pertsman.

 

FD

Pees

Patr. Door ass. rs/s < Peers. Zie Pierre.

 

FD

Peesmeester(s)

Uit Peertsmeesters? Vgl. Peerdmeester: veearts (KILIAAN).

 

FD

Peet, (de)

Mnl. pète: peet, peetoom, peettante, peetvader, peetmoeder, ook petekind. Vgl. Parrain. 1486 Claus Pète, Wambeek (OSTYN).

 

FD

Peet, van der

Verpeet, Verpeten: Uit Verpeut(en) < Verpoot(en) < van der Poort(en). 1816 Cornelis Verpeut, Asse-Meldert (vader van) 1774-1853 Petrus Verpeut(en), Meldert (vader van) 1814-70 Jacobus Verpeut(en) = Verpeten, Meldert (vader van) 1861 Augustinus Verpeten, Meldert. – Lit.: R.J. VAN DE MAELE, Omirent defamilienamen Verpeet, Verpeten, Verpeut en Verpeuten. VS 33 (1997), 365-368.

 

FD

Peeten

zie Pete(n).

 

FD

Peeter

au génitif: Peeters [NF le plus fréquent en Belgique, plus de 33.000 porteurs du nom], Pééters, Peters, Pé-, Pieters, Pie-, etc. 1268 «Cateline Pieters», 1326 «Diederijc Pieter-sone» Ypres, 1347 «Syrnoen dictus Pieters» Courtrai, 1512 «Berthelemien Peters» Bourg-Namur; prénom: néerl. Peeter, Pieter, fr. Pierre. À noter que Peeters est plutôt la var. brabançonne et limbourgeoise, tandis que la forme Pieters est proprement flamande [FD]. Cf. aussi Peter, Péter, plutôt d’origine luxem­bourgeoise.

 

JG

Peeter(s)

-eers, Peter(s), -eers, Peetersen, Pètes, Peterse(n), Petersen(s), -sons, Pet(t)ers(s)on, Pettersen, Pieters(e), Pieter(soone), Pietersma, Pietersz, Piter(s), Pitre, Pitters, Piettre: Patr.HN Petrus. Pieters is Vl, Peters is Br.-Limburgs. 1326 Diederijc Pietersone, Ip. (BEELE); 1347 Symoen dictus Pieters, Ktr. (DEBR. 1971); 1381 Johanne et Mathia fratribus dictis Peters soen, Spouwen (GRAUWELS1978); 1387 Jan Pieters zone, Ktr. (DEBR. 1970); 1414 Jan Peters, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Peeter(s)broe(c)k

zie Peterbroeck.

 

FD

Peeterbroeck

Peetersbroeck, -oek. Nom d’ori­gine : Peeterbroeck (= marais de Peeter), à Vol-lezeel (BrFl).

 

JG

Peeterman

Peterman, -âne, -anne, au génitif: Peetermans, Petermans, Pé-. Néerl. Peeter­man, littér. : homme appelé Peeter, mais aussi blason populaire des habitants de Louvain et nom d’une monnaie. Cf. aussi Peerman.

 

JG

Peeterman(s)

Petermann(e), Peterman(s), Pitermann, Pieterman(s), Petreman(d), P(i)etrement, Petraman: Patr. Afl. van VN Peter. De Leuvenaars worden Petermannen genoemd naar de patroonheilige, de H. Petrus. 1383 Wouter Petermans, Tn. (C. BAERT); 1385 Mergriete Pietermans, Tielt (DEBR. 2000).

 

FD

Peetermans

1. Sobriquet donné aux Louvanistes. — 2. N. de bapt. ,,Le nommé Pierre ». N° 105.

 

EV

Peeters

V. Pierre.

 

EV

Peeters

cf. Peeter.

 

JG

Peetersbroeck

-oek, cf. Peeterbroeck.

 

JG

Peetersem

zie Petersem.

 

FD

Peetersen

N. de filiation. ,,(Fils) de Peetersen », c. ad. ,,Fils de Pierre, fils ». V. Van Simpsen. van–Pelt(s). Proven. (Neer- ou Over-)Pelt (Loc.). Peel, ,,Marais ». N° 231.

 

EV

Peetersille

V. Peterselie.

 

EV

Peetersille

zie Petersil(l)e.

 

FD

Peetersille

Pétersile, Petersille, Pé-. Surnom: moy. néerl. petercelle, -sille ‘persil’; cf. aussi Pecile.

 

JG

Peeterssen, van

zie Petersem.

 

FD

Peetrain

zie Peteryns.

 

FD

Peetro(o)ns

-oms, zie Petron(s).

 

FD

Peetro{o)ns

Peetz, Pefroen. V. BAD(u).

 

EV

Peetrons

-troons. Génitif de Petroon < lat. Petronius.

 

JG

Peetz

Vooral Hamburgse FN. PlN (DN).

 

FD

Peetz

cf. Peet.

 

JG

Peever

zie Poivre.

 

FD

Pef(e)roen

zie Pifferoen.

 

FD

Peffer

zie Pfeffer.

 

FD

Peffer

cf. Peiffer.

 

JG

Pegel

Mnl. pegel: pegel voor maten en drinkwaren. BerBN van de pegelaar, ijker. Ook Ndd. FN Pegel.

 

FD

Péharpré

Metathesis van Piraprez.

 

FD

Péharpré,

Peharpré, prononcé souvent Pré-harpré. Sans doute toponyme [à situer] com­posé sans doute de «pêchard» [«pissard» donnerait pihâpré] et de —pré [JL, NFw].

 

JG

Pehée

Pehee: LU W. vorm van Ofr. peschet: visje. Zie Péchet i.

 

FD

Pehrsson

Patr. Zoon van Peer, Pier, Pieter.

 

FD

Peif(f)er

zie Pfeiffer.

 

FD

Peiffer

Peffer, au génitif: Peyfers, Peyffers. Nom de profession: ail. Pfeifer, w. pîfèr ‘jou­eur de fifre’ ; cf. aussi Piffert.

 

JG

Peign-

Pign- -eur, -eux. Profess. Pei-gneur de laine, drap, etc. ».

 

EV

Peignât

-aux, Pignard, -at: Afl. van Fr. peigne, Ofr.

pigne: kam. BerN van de kammer.

 

FD

Peigne

BerBN van de kammaker of (wol)kammer.

 

FD

Peigneur

-eux, -ois, Peugnieu, Pigneur, Pin(n)eur, Pineux: BerN van de kammaker of (wol)kammer. 1315 Colin de Lille le paigneur, Atrecht (NCJ).

 

FD

Peigneur,

-eux; Peignois (avec changement de suffixe?) ; Peugnieu. Nom de profession: moy. fr. pigneur, fr. peigneur ‘friseur, per­ruquier’ FEW 8, 105b ou moy. fr. peigneur (de chanvre, de tissu) id., 107a.

 

JG

Peigny

zie Pignier.

 

FD

Peigny

Peut-être surnom (de meunier?): w. pignî, pingnî ‘alluchon ou dent de bois d’une roue de moulin’. Cf. aussi 1472 «Francoy du Pegnier» DénVirton.

 

JG

Peijen

Peyen: Patr. Friese VN Peije < Feie, bakervormen van namen met Fred-(V.D.SCHAAR). 1598 Arij Peijensz Hoogerwaert (vader van) Peijen Adriaensz Hoogerwaert (vader van) Willem Peijen Hoogerwaert, Zoetermeer (PDB).

 

FD

Peijl, van der

zie (van) Peel.

 

FD

Peijnenburg(h)

-borg(h), zie Pijnenburg.

 

FD

Peil

zie Peyls, (van) Peel.

 

FD

Peil

Surnom: moy. néerl. pegel, peil(e) ‘jauge’ ou bien anc. fr. peille ‘chiffon’ FEW 8, 494a: ce NF peut être aussi allemand.

 

JG

Peiman

zie Paijmans.

 

FD

Peinen

zie Pijnen.

 

FD

Peintre

Nom de profession : fr. peintre.

 

JG

Peir(e)linck

zie Peerlinck.

 

FD

Peir(t)segaele

zie Perceval.

 

FD

Peirce

W. spelling voor Peirs; zie Pierre.

 

FD

Peire

zie Père.

 

FD

Peire

génitif faible: Peiren, génitif double : Pei-rens, génitif fort: Peirs. Prénom néerl. Peir(e), fr. Pierre.

 

JG

Peire(n)

V. BAR.

 

EV

Peirels

1. V. Parel. — 2. Proven. Peirel (Dép. Calloo). — 3. V. BER.

 

EV

Peirels

zie Perel(s).

 

FD

Peireman(s)

zie Peereman(s).

 

FD

Peiremans

cf. Peereman(s).

 

JG

Peiren

-ens, cf. Peire.

 

JG

Peiren(s)

zie Perin.

 

FD

Peirenboom

Peirreboom, zie van den Peereboom.

 

FD

Peirlinck

cf. Peerlinck.

 

JG

Peiro

zie Pierrot.

 

FD

Peirrequin

Dimin. double en -ekin de Peire, Pierre.

 

JG

Peirs

zie Pierre.

 

FD

Peirs

cf. Peir.

 

JG

Peirsman

zie Pertsman.

 

FD

Peirsman

Pertsman, Peertsman, Peersman. Probabl. dérivé en -man du nom littéraire Per-ceval [FD].

 

JG

Peis

zie Pais.

 

FD

Peis

Peys, au génitif: Peisen, Peissen. Surnom: moy. néerl. pais, peis ‘paix’ ?

 

JG

Peiser

1. V. BAD(u) (Baz).

 

EV

Peiskens

zie Peyskens.

 

FD

Peisker

1. Dial. vorm van Mnl. pers(e)ker: perzik, perzikboom. Vgl. Pêcher, Pescher. Voor de ei: vgl. Kortrijks. œie < pers(i)ke. 1359 Nycholaus dictus de Perscere, Bs. (OSTYN). – 2. Er is ook een Silezische FN Peisker < Wendisch piskor: visser (DN).

Peis{s)en, Peysen: Var. van Paessen, door ontronding

van Puys- < Pois-, Poes-. Vgl. Poesman = Paesman,

Peyskens z.

 

FD

Peissemier, de

zie de Pessemier(e).

 

FD

Peiten

zie Pete(n).

 

FD

Pekar(s)

zie Péchard.

 

FD

Pekel

zie Pickel.

 

FD

Pekel

cf. Peckel.

 

JG

Pekler

zie Pecklers.

 

FD

Pekstards

-steerts, zie Pexstaerts.

 

FD

Pékus

w. (Bastogne) Pékus’. Surnom: dial. fr. pécusse ‘bégueule, péronelle’ FEW 8, 116b.

 

JG

Pel

V. Peel.

 

EV

Pel

Zie Pil(le).

 

FD

Pel-

-asine, -ast. V. BALD (Bal).

 

EV

Pel(l)etier

Peltier(s), Lepel(le)tier: Fr. BerN van de bontwerker. Vgl. Pélissier. 1298 Bertel le Peletier, Kales (GYSS. 1963); 1317 Nicolon le Pelletier, Ip. (BEELE1959).

 

FD

Pel, van

zie (van) Peel.

 

FD

Pelardy

Occ. FN. ize e. Pilus arditus = Pel ardit ‘poil hardi’ (NRO 1996,228).

 

FD

Pélardy

NF occitan, déjà attesté à la fin du 12e s. sous les formes Pilus arditus ou Pelar-dit, d’occ. pel ardit ‘poil hardi’ [PHB].

 

JG

Pelasine

zie Pélissier.

 

FD

Pelast

zie Palaster.

 

FD

Pelcheid

Pelecheid, cf. Pele(e)heid.

 

JG

Pelckmans

Pelkmans, Pelcman: Afl. van PlN Pelck? Over- of Neerpelt (L). 1782 J. A. Pelckmans, Tnh. (AP).

 

FD

Pelders

zie Peller.

 

FD

Pèle

zie Pelz.

 

FD

Pelé

Pel(l)et, Peliez, -é: Fr. pelé, volt. dw. van peler: schillen, pellen. BN voor een kale. ± 1300 Jakemin le Pelé; Jehans li Pelés, PdC (BOUGARD); 1245 Richardus Pelé, Comp.; 1384 Pierre Pelet, Laon; 1324 Jehan le Pelé, St.-Q. (MORLET); 1400 Sandre Pelée, Dk.(TdT).

 

FD

Pelecyn, (de)

de Pelegyn, zie Deplechin, Pélissier.

 

FD

Pelée

1295-1302 «Pieronniele li Pelée» ImpôtArtois, 1544 «Martin Pellee» DénSta-velotMy; surnom: fém. de fr. pelé ‘chauve’, cf. Pelet ainsi que 1372 «Patte pelée» Mons (BTD 16, 249). Peut également être un topo-nyme, comp. le suivant.

 

JG

Peléeheid

Pelée-: PlN in Chevron en Cornesse (LU) (J.G.).

 

FD

Pelegrie

Pellegrie: Pelegri, -gry is een Z.-Fr. vorm voor Pèlerin: pelgrim (DNF).

 

FD

Pelegrims

Pelegrin, zie Pelgrim(s).

 

FD

Pelegrin

Peleeheid, Pelée-, Pelé-, Pelcheid, Pelecheid (avec -ch- marquant l’aspiration). Nom d’ori­gine : Peleeheid (= w. hé, coteau pelé), à Che­vron et Cornesse (Lg).

 

JG

Peleman(s)

=?

 

EV

Peleman(s)

Peel(e)man(s), Pelleman(s): 1. Afl. van Van Peel. 1560 Hans Peelmans, Bladel-Aw. (AP). – 2. Afl. van Van Pelt. 1440 Heinen Peeltmans = 1463 Henric Peelmans, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Pelen, van der

zie (van) Peel.

 

FD

Pelenian

-ans, cf. Peelman.

 

JG

Pelerents

zie Pelgrims.

 

FD

Peleriau

-iaux. Surnom métonymique d’ouvrier du bois: rouchi pélerlau ‘(bois) pelard’ FEW 8, 486a.

 

JG

Péleriau(x)

Peleriau(x), -ieau, Pelleriaux, Pillariaux: Pic. péleriau, afl. van peler: ontschorsen, pellen, villen. Vgl. Peellaert.

 

FD

Pèlerin

Pelgrims. ,,Pèlerin ». 1. Per­sonne rentrée de pèlerinage ». —

2.  Proven.  Plus. L.D. Pèlerin.

 

EV

Pèlerin

Pèlerin, zie Pelgrims.

 

FD

Pèlerin

Pé-. 1286 «Pèlerins» CartMons, 1295-1302 «Jehane Pèlerine» ImpôtArtois, 1364 «Jakemars Pèlerins» PolyptAth, 1426 «veve Jehan Pellerin» TailleSoignies; surnom: anc. fr. pèlerin ‘étranger’, fr. pèlerin ‘qui fait un voyage à un lieu de dévotion (e.a. St-Jacques de Compostelle)’ FEW 8, 232b, cf. aussi Pele­grin.

 

JG

Pelet

Pelgricht. V. BALD (Bal).

 

EV

Pelet

zie Pelé.

 

FD

Pelet

Pelez, Pellet, Peliez. 1272 «pro terra Alardi le Pelet» PolyptVillers, 1295-1302 «Nicoles li Pelés» ImpôtArtois, 1302 «Jake-min Pelet» LoiTournai, 1472 « Jehan Thiery le Peley» DénVirton; surnom: fr.pelé ‘chauve’,

 

JG

Peletier

zie Pelletier.

 

FD

Peletier

cf. Pelletier.

 

JG

Pelfrène

-fre(s)ne, Palfrène: Zinwoord pèle frêne: die de esdoorn ontschorst.

 

FD

Pelger

Wellicht var. van Pelgrim. 1336 Clais de Pelghere, WV (RYCKEBOER). Vgl. D. Pilger.

 

FD

Pelgrim

génitif: Pelgrims, Pellegrims. Sur­nom: moy. néerl. pelgrijm, pelgrim ‘pèlerin’.

 

JG

Pelgrim(s)

-ins, -em, Pel(le)grims, de Pellegrin, Pellegrin(s), -ain, -ini, -ino, Pelegrin, Pel(le)grom(s), Bellegroms, Pilgrim, Pèlerin, Pèlerin, Pèlerin, Pellerin(g), Pellarin, Pelerents: Wellicht oorspr. Patr. en achteraf (soms) opgevat aïs Mnl. pe(e)lgrim, Fr. pèlerin < Lat. pelegrinus, peregrinus: vreemdeling, reiziger, pelgrim, bedevaartganger. De strafbedevaart was een gebruikelijke straf in het middeleeuwse recht. 1036 Piligrinus, Keulen; 1134 Pelegrimus de Suthfania, Zutphen (GYSS. 1966,12); 1220 Walterus Pelegrim (DEBR. 1980); 1282 Johannis dicti Pèlerin, Laon (SMTII); 1368+ Jhan Pelegrim; 1398 Pieter Peelgrim, Gullegem (DEBR. 1970); 1539 Frans Pelgroms, Haarlem-Aw. (AP).

 

FD

Pelgroms

1420 «Peregrinus dictus Pelgrom» Bois-le-Duc ; var. de Pelgrim.

 

JG

Pelicaen

1. Proven. Dép. Lichter-velde. -— 2. Enseigne de cabaret ou de maison de commerce ».

 

EV

Pelicaen

Pélican, Pelikant, Pellica(e)n: BN naar een huisnaam. 1364 Godeverde huten Pellicane, Cent (GSB); 1481 inden Pellecaen, Lv. (HB 559).

 

FD

Pelicaen

Pellicaen, -an. 1364 «Godevetde huten Pellicane» Gand; moy. néerl. pelicaeii, pellicaen ‘pélican’, comme nom d’enseigne (cf. par ex. «inden Pellecaen» à Louvain en 1481, «le Pélicanne» à Liège en 1595).

 

JG

Pelichy

zie Pélissier.

 

FD

Peliez

cf. Pelet, Pelez.

 

JG

Pelin

cf. Pellin.

 

JG

pelisse

„ Vêtement de fourrure ». pelisson. ,,Petit vêtement idem ». (Ancien). 1. Car. vestimentaire. Peliss-, Plich-, Plys- -et(te), -on, -od. N° 266. Compar. le N. flam.: DE Bontridder, ,,Le chevalier à la fourrure ». — 2. Profess. ,,Four-reur ». Pelissier, Plisnier, (Le) Pel-(le)tier. N° 158.

 

EV

Pélissier

Pélissier, Pellis(s)ier, de Pelichy, Depélichy, (du) Plessy, du Plessis, Duplicy, (de) Pel(l)edjn, -yn, (de) Pillecijn, -yn, Pelasine: De familie van Filip de Pillecyn (1891-1962) stamt uit Savooie, ni. van ene Pellisi = Pellisier. De voorouders dragen de naamvormen Plessy, Pellecye, Pellesi, Pelichy, Pellecyn, Pellesijn, du Plessis. Pas in de 176 e. komt er de aanloop de bij, zodat de naam zich aansloot bij De Pillecijn < Depelchin. Er is hier dus naamsubstitutie gebeurd. Ofr. BerN pelicier: bontwerker, pelshandelaar. 1288 Jan Pillichier, Montpellier (JAM.); 1398 Wouter Pellesier = 1398 Watier Pelsier, Aalbeke; 1428 Pieter Pellesier, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1629 Claude Pilisy, Savooie-Veurne. – Lit.: F. VAN DE VELDE, VS1980,400-9; 2003,61-111.

 

FD

Pelkmans

zie Pelckmans.

 

FD

Pelkus

Profess. Pecus (Latinis.). ,,Troupeau ». N. de propriétaire ou gardien de troupeaux ».

 

EV

Pellaers

1. V. Peel. — 2. V. BALD (Bal).

 

EV

Pellaers

-aerts. Génitif de *Pellaert, dérivé de moy. néerl. pelle(n) ’tissu brodé, orfroi’?

 

JG

Pellaerts

-a{e)rs, zie Peellaert.

 

FD

Pellarin

zie Pelgrim(s).

 

FD

Pelle

Proven. 1. Belle ,,Bailleul ». — 2. Pelle, ,,Poteau ». V. Paal. — 3. Terr. défriché à la pelle (Pellen ou Pellaines, Loc.). — 4. V. Peel.

 

EV

Pelle

zie Pelé.

 

FD

Pelle

Surnom: anc. fr. pelle ‘peau, fourrure’ FEW 8, 167a, plutôt que fr. pelle.

 

JG

Pellecer

zie Pelzer.

 

FD

Pellecom, (van)

Pellekaan, van Pellicom,van Pellecon, van Belkom: PlN Pelkum in Datteln en Hamm (NRW).

 

FD

Pellecyn, de

zie Deplechin, Pélissier.

 

FD

Pellegrain

-grin (NF de Piétrain, en Brabant w.). Surnom: moy. fr. pelegrin ‘pèle­rin; étranger’ FEW 8, 234b, cf. aussi Pèlerin.

 

JG

Pellegrain

-grin, cf. Pelegrin.

 

JG

Pellegrie

zie Pelegrie.

 

FD

Pellegrims

-grin(s), -grini, -grom(s), zie Pelgrims.

 

FD

Pellegrims

cf. Pelgrims.

 

JG

Pelleheid

Proven. Pelieheid (Dép. Nessonvaux).

 

EV

Pellekaan

zie Pellecom. Pelleman(s), zie Peleman(s).

 

FD

Pellemans

Proven. 1. (Dender)-belle. — 2. V. Peel.

 

EV

Pellemans

Cf. Peelman(s) et non composé de moy. néerl. pelle(n) ’tissu brodé, orfroi’ -f -man (Carnoy 372).

 

JG

Pellemeule

Zinwoord pèle mul(e): die de muilezel vilt. Vgl. Pèlaboeuf, Pelchat, Pelcerf, Pellelevrault, Poilane ‘pèle âne’ (DNF), Pelvé.+1550 Joanna Pullemulle, Pop. (TDF 7,176); 1663 Francisais Peulemeulle, Diksmuide (MUL VI).

 

FD

Pellemeule

Cf. ±1550 «Joanna Pullemulle» Poperinghe, 1663 «Franciscus Peulemeulle» Dixmude ; sans doute forme adaptée de ft.pèle mule, composé du verbe peler et de mule, comp. Poilvache et Poilâne, etc. [FD]. Ou bien surnom phrastique: qui pèle (la) meule, au sens de ‘piller, voler’ (cf. Greimas, DAF482a) [MH]. On ne retient pas l’hypothèse ft. pêle-mêle de E. Renard (BTD 26, 264).

 

JG

Pellens

Proven. Ane. N. de Pellaines (Loc).

 

EV

Pellens

Pillens, Pellin, Pillin, Pelles, Pellis: Patr. Dim. van VN Peter. 1375 Peel de Bel = Petrum de Bel, Ravels; 1440 Peters Pellens; 1449 Peter Jan Pauwerls sone = Pelleken Jan Pauwels sone; 1456 Pellen de Ketelboeter, Brecht (ROEL. 1966,51).

 

FD

Pellens

1440 «Peters Pellens Heylen» prov. Limbourg; génitif de Pellen, hypocor. de Peter. Cf. aussi Pellin.

 

JG

Peller

Pelders: BerN < pellen: pellen, schillen, ontschorsen, villen. Vgl. Peellaert. 1539 Gielis Pelders, Munsterbilzen (AP).

 

FD

Peller-

-ay, -iaux, -in(g). V. Pèlerin.

 

EV

Pelleriaux,

zie Péleriaux.

 

FD

Pellerin(g)

zie Pelgrim(s).

 

FD

Pellering

Néerlandisation de Pèlerin.

 

JG

Pelles

zie Pellens.

 

FD

Pellet

V. BALD.

 

EV

Pellet

-ez, zie Pelé.

 

FD

Pellet

cf. Pelet.

 

JG

Pelletier

Peltier. 1. Profess. — 2. Proven. Dép. Rebaix.

 

EV

Pelletier

Peletier, Peltier, -iers, -ers. 1271 «Bauduins li Pelletiers» DettesYpres, 1295-1302 «Huars li Peletiers» ImpôtArtois, 1302 « Ysenbart le Peletier de Normendie pèletier» LoiTournai, 1365 «Jak Rembours li fins pel­letiers» TailleMons, 1472 «Jacquiné Peltier» DénVirton, 1489 «Gylle le Peltier» Justice-Bastogne, 1504 «Acquarin le Pelletier» BourgNamur, 1537 «Noël Pelletier» Ladeuze, 1676 «Julien Peltier» RuageAth; nom de profession : fr. pelletier (qui prépare ou fait le commerce des peaux), moy. néerl. peltier. Apparemment, ce métier fut pratiqué à Tournai par des gens venus de France, cf. 1302 «Hu­gues de Toulouze pèletiers», « Bernart de Pro­vence pèletiers» LoiTournai; à Mons, associé au métier de fripier, de «vieswarier», cf. 1365 «Jak de le Porte pelletier et vieswarier» TailleMons. – Forme fém. : 1365 «Jehenne Euwillete pelletresse, des vieswariers » Taille­Mons.

 

JG

Pellica(e)n

zie Pelicaen.

 

FD

Pellicer

zie Pelzer.

 

FD

Pellin

-is, zie Pellens.

 

FD

Pellin

Pelin. NF d’origine incertaine, sans doute importé d’une région de France (Ain, Nord, etc.) [aucune mention belge avant 1800 dans GeneaNet], p.-ê. dérivé de lat. pilus ‘poil, cheveu’.

 

JG

Pellis(s)ier

zie Pélissier.

 

FD

Pellitteri

-z(z)ari, -z{z)aro, -zzer(i), -zzone, -zzoni: It. BerN van de bontwerker.

 

FD

Pellus

Zie Pelu.

 

FD

Pellus

cf. Pelu.Peloussc, -ouse. Nom d’origine: dial. fr. pelouse ‘terre inculte’ ; ou, bien que le NF ne soit pas vraiment hennuyer, de pic. ploûsse ‘femme de mauvaise vie’ FEW 8, 503b.

 

JG

Peloken

Patr. Afl. van Germ. VN Pilicho. Noord-Frans Pelochin / Peloquin in de ME (NRO 1996, 228).

 

FD

Peloso

Pelos(i), Pellosini, Peluso, -si: It. BN Peloso:

harig, behaard.

 

FD

Pelous(s)e

Fr. BN Pelou(x): harig, behaard. Vgl. Peloso.

 

FD

pels

..Fourrure ». 1. Particul. vesti­mentaire. — 2. Profess. ,,Pelletier ». Pels- -eneer, -ers, -mackers, -mae-kers.

 

EV

Pels

Pelst: BerBN van de pelzenmaker, bontwerker.

Vgl. Pelz. 1281 Lippinus Pelse, Ip. (BEELE); 1547

joffrouw Pels, Kontich (SELS); 1549 Staas Pels, St.-Pieters-Rode (AP).

 

FD

Pels

1283 «Philippe Pelse» DettesYpres, 1319-20 «Rogier de Pels» ComptesMons, 1584 «Guillaume Pels (orig. de Nimègue)» Bourg-Liège, 1625 «Henri Pels (de Liège)» émigré en Suède, 1627 «Henri Pels» BourgNamur; surnom: moy. néerl. pels(e) ‘peau, fourrure’.

 

JG

Pelseneer, (de)

(de) Pelsenaire, (de) Pelsener.de Pelseneir(e), Pelsneer, Pels(e)neel, Polsenaere, Poossenaerts, Posenaer: Var. (met Z/r-wisseling) van Mnl. persemare, -aer(t), -er, -ier, persenier: woekeraar. Zie De Pessemier(e). Vgl. (de) Percenaire. 1465 Vuillamme le Pelsenere, HoveH (J.G.); 1508 Cornelis Coene alias Palsenier, Terme (DE MAN).

 

FD

Pelsener

-neer, Pelsneer. 1465-66 «le vesve Vuillamme le Pelsenere» TailleHoves; nom de profession: dérivé de moy. néerl. pelsen ‘tra­vailler les peaux’.

 

JG

Pelser

Pelsser, au génitif: Pelsers, Pelssers. 1602 «Gheurt Pelsers de Hasselt» Bourg-Liège; nom de profession: moy. néerl. pelser ‘pelletier’.

 

JG

Pelser, de

Pels(s)er(s), Pel(t)zer: BerN van de bontwerker, pelzenmaker, pelzenhandelaar. Vgl. De Pelsmaker. ± 1300 Arnot der Pelcere, L (OGO); 1309 Walterus Pelser, Oosterwijk (OATII); 1420 Willeken der Pelser, Ht. (A. GHIJSEN); 1538 Jan Pelser, G-Aw. (AP).

 

FD

Pelsmacker

-maker, génitif: Pelsmackers, -maekers. Nom de profession: moy. néerl. pelsmaker ‘pelletier’.

 

JG

Pelsmaker, de

(de) Pelsma(e)(c)ker, (de) Pelsema(e)ker, (de) Pelsema(e)cker, de Pelssemaker, Pelsma(e)ker(s), (de) Pelsma(e)(c)ker(s): BerN van de bontwerker. 1332 Renero Pelsmekere =1379 lande Reyners Pelsmakers, Tn. (C.BAERT); 1365 Heinrijc wilen was Goesens Pelsmakers zone, Duffel (OARII); 1395 Heynsen dePelsmakere,Aw. (ANP).

 

FD

Pelsmans

BerN van de pelsmaker. 1268 Pelseman; 1281 Egidius Pelseman, Ip. (BEELE).

 

FD

Pelsneel

zie (de) Pelseneer.

 

FD

Pelsneer

cf. Pelseneer.

 

JG

Pelsser(s)

cf. Pelser(s).

 

JG

Pelst

zie Pels.

 

FD

Pelt

Proven. 1. Overpelt ou Neerpelt (Loc.). VAN Pelt(s). — 2. V. Peel.

 

EV

Pelt

Nom d’origine: cf. Neerpelt et Overpelt (Lb).

 

JG

Pelt, (van)

i. PlN Pedele in Adorp of Kaggevinne, later Peelt, Pelt. 1339 Heinric van Peelte, Diest (CLAES1983); 1340 Walterus van Pedele=1383 Wouter van Peelt = 1382 Woueteren van Pelt, Groot Adorp (C.BAERT); 1435 Godevartvan Peelt, Diest (VdP). – 2. PlN Overpelt of Neerpelt (L). 1296 Joh. dictus de Pelt; 1424 Lenenaerd filius Jans van Peelt int land van Ludele (MOL. 1974).

 

FD

Peltain

1. V. Pieltain. — 2. V. BALD.

 

EV

Peltenburg

Metathesis van Plettenburg; zie Platenburg.

 

FD

Pelters

cf. Pelletier, Peltiers.

 

JG

Peltgen

Patr. Ontrond < Pöltchen, dim. van HN Hippolytus. Vgl. Sankt Pölten (Oostenrijk).

 

FD

Peltgen

Var. de Pôltgen, dimin. ail. de Paul.

 

JG

Peltier

-iers, cf. Pelletier.

 

JG

Peltier(s)

zie Pelletier.

 

FD

Peltin

-yn, zie Plaetinck(x).

 

FD

Pelton

Peltot: Uit Fr. pel(l)eton, -ot, afl. vanPel(l)et, dim. van pel: huid, pels. BerBN voor de bontwerker. Vgl. 1280 Walterus Pelssekin, Ip. (BEELE).

 

FD

Peltot

V. BALD.

 

EV

Peltriaux

Dim. van Pelletier.

 

FD

Peltzer

Pelzer. Nom de profession: ail. Peltzer ‘pelletier’.

 

JG

Pelu

Plu(e), Peluch, Pellus: BN Ofr. pelu, Fr. poilu: harig. 1243 Pierre Pelu, St-Q. (MORLET); 1289 Jakemins li Polhus, Luik (AVB); 1549 Reael Pelu, Kamerijk-Aw. (AP).

 

FD

Pelu

Pellus, Plu (forme contractée?). Surnom: anc. fr. pelu, pellu ‘poilu, chevelu’ FEW 8, 512b.

 

JG

peluche

Genre de tissu. Synon. flam. : Pluys. 1. Car. vestimentaire. N° 266. ,,H. qui s’habille de pe­luche ». — 2. Profess. N. de fabri­cant ou de marchand. P(e)luch-, Plich- -art, -e, -et, -eux, -on, -od, -ot. N° 266, 131, 158. V. pelisse.

 

EV

Peluso

-si, zie Peloso.

 

FD

Pelvé

zie Poilvé.

 

FD

Pelz

Peltz, Pèle, Pilz: D. BerBN van de pelshanddaar,

bontwerker. 1164 Burkardus Pellifex = 1170 B. Pelz, Keulen (BRECH.).

 

FD

Pelzer

Profess. ,,Pelletier » (N. allem.). N° 158.

 

EV

Pelzer

cf. Peltzer.

 

JG

Pelzer(s)

Peltzer, Pilcer, Pellecer, Pellicer: D. BerN Pelzer: pelswerker, bontwerker. Vgl. Pelser. Omstreeks 1785 kwam J.H. Peltzer uit Stolberg (Aken) zich in de streek van Verviers vestigen (P. G. BAAR-PELTZER, Peltzer à Verviers, 1973).

 

FD

Pem(m)ers

zie Palmaerts.

 

FD

Pemen

zie Paeme(n).

 

FD

Pemers

Pemmers. 14e s. «Jean Pemers» Liège; var. de Palmaerts, Palmers [FD].

 

JG

Pemont

cf. Piémont.

 

JG

Pen

Pen- -asse, -en, -ègre, -elle, -at, -ez, -ock, -ot, -oy, -ynck, Pen- -e, -ers, -waere, Pens, Pens- -ens, -is. V. BAD (Ban, Banz).

 

EV

Pen

Penne: Mnl. penne: pen, veer, schrijfpen. BerBN van de handelaar in schrijfveren. Vgl. D. Feder(er). Zie ook Penneman 3.1562 Jan Penne, Moerbeke; 1583 Antonis Pen, Moerbeke-Aw. (AP).

 

FD

Pen(n)inck

Penninc(k)x, -ing(s), -inc(h)x, -ynck, -ijnck, -ick(x), Penin(g), -ein, -incke, -inque, Spenninck, Pfenni(n)gs: Mnl. penninc: penning. Muntnaam 1294 Hue Pennink, Kales (GYSS. 1963); 1329 Ysiin Penninc, Hulst (DEBR. 1999)- – Lit.: F. DEBRABANDERE, Penningen voor Penninck. Brugs Ommeland 1983,199-202.

 

FD

Penant

Pennant: 1. Ofr. penant: boeteling. 1623 Philippes Penan, Chimay (J.G.). – 2. PlN Penant in Anseremme (N).

 

FD

Penant

Pennant. 1544 «Johan le penaut [= penant]» DénStavMy2, 1623 «Philippes Penan» DénChimay, 1699 «Jean Penan» BourgNamur; surnom: anc. fr. penant ‘péni­tent’ , du v. pener FEW 9, 119b, comp. w. liég. pènance ‘état pénible d’attente, d’inquiétude’ DL 469a. – Secondairement, nom d’origine: Penant, à Anseremme (Nr).

 

JG

Pénard

Pena, Peenaert, Peynaerts, Peijnaerts, Peynhaert, Poinart: Afl. van Ofr. pener: pijn doen, doen lijden, verdriet doen, mishandelen; (ook) moeite doen, zich inspannen. 1326 Jehan Pénard, Ip.(BEELE).

 

FD

Pénard

-art. 1281 «Jehans Penart» Dettes-Ypres, 1359-60 «Jakemars li Warcoletiers c’on dist li Penaus» PolyptAth, 1544 «Johan le Penaut» DénStavelotMy; surnom: dérivé en -art de anc. fr. pener ‘faire de la peine, faire souffrir, malmener’, cf. notamment moy. fr. penard ‘vieillard usé et grincheux’ FEW 9, 115b ; comp. aussi fr. penaud.

 

JG

Penas

Penasse, w. nam. Pènasse. s.d. «Henrici Penach» ObitHuy, 1580 «Colla Penasse & Gé­rard Pennasse» Haybes, 1589 «Hubert Pe­nasse» Walcourt, 1667 «Gille Penasse», 1673 «Anne Penas» BourgNamur; surnom: probabl. anc. fr. penaç ‘touffe de plumes, panache’ mais aussi ‘chiffons, haillons’ FEW 8, 527a. -Distinct de : 1275-76 « Dame Anniès As penas », 1279-80 « Jakemes As penas» RegTournai, où il doit s’agir aussi de w., wallo-pic. pèna ‘aile d’oiseau’ ibid.

 

JG

Penas(se)

Ofr. penace: lor, vod. BN. 1589 Hubert Penasse, Walcourt (HERB.).

 

FD

Penay

zie Pagn(i)eau.

 

FD

Penay

1658 «Thomas le Penay» Verviers; sur­nom: w. liég. pêne ‘fil de penne’. – Bibliogr. : P. Hanquet, Généalogie de la famille Penay, BAVn° 89, 1968.

 

JG

Pence

-ce, Pensez: Wellicht Fr. BN Penché: gebogen.

 

FD

Penchenat

Occ. gekamd, gekaard; fig. fat, dandy (DNF).

 

FD

Pend(e)ville

Proven. Dép. Water­loo.

 

EV

Pendaries

PlN Pendariès (Tarn).

 

FD

Pendavingh

zie Paindavoine.

 

FD

Pender

au génitif: Penders. Nom de profes­sion: limb. pender ‘brasseur’.

 

JG

Pender(s)

Pander, Penners, Pendris, Penri(s): BerN Mnl. penre, paenre, paender: brouwer. Naar de brouwpan. Vgl. Impanis. 1354 Jan Pender, Lv. (ICKX); 1374 Jan de Pender, Gb. (SCHR.); 1557 int panhuys…Jan Smits penre te Leut; 1561 Willem Penris, Sittard; 1664 Macs Penderis, Mechelen-Maas; 1721 Clément Pendris, Elslo (Limburgi946, 58-60,86-89).

Pend(e)ville, Pon(t)deville, Paind(e)ville, Penteville, Pont(e)ville, Ponville, Pin(de)ville, Pittevil(s), -vels, Puttevi(l)s, Buttevils: PlN Pendeville (Meuse) en in Waterloo (WB) of Penteville in Grand-Manil (N): 1136 Pictam villam (TW): geverfde, gekleurde hoeve. 1515 Katherine de Pend ville, Namen (J.G.); 1653 Joannes Penteville, Monasteriensis (MUL VI); 1696 Rijnier Pittevils, Assent (F.C.).

 

FD

Penders

V. BAD (Band).

 

EV

Pendeville

Pendville, Pindeville, Paindville, -dvile, -dville, sans doute aussi Prendeville (avec r euphonique). 1515 « Katherine de Pend-ville», 1561 «Martin de Penteville» Bourg­Namur, 1780 «Pendeville» Charleroi; nom d’origine: Pendeville (= lat. pincta villa) à Waterloo (BrW) ou à Grand-Manil (Nr).

 

JG

Pendris

zie Penders.

 

FD

Pêne

Pène, zie Penet.

 

FD

Pêne

zie van (de) Peene, Penet, Pijnen.

 

FD

Pêne

cf. Penet.

 

JG

Pene(n)

zie Pijnen.

 

FD

Peneau

-el, zie Pagnieau.

 

FD

Penein

zie Penninck.

 

FD

Penelle

Metr. W. vorm van VN Pétronille, Petronella (HERB.).

 

FD

Penelle

Prénom: w. Pènèle, Pétronille DL, sainte romaine du 1er s., présentée par la lé­gende comme la servante de saint Pierre.

 

JG

Pénen

Var. de Penant ou de Penin.

 

JG

Penet

-ez, -ey, -é, Pêne, Penné, Peynet, Panet(h), Panne: Ofr. panet, penet: broodje. BerBN of BN. 1440 Jan Peneet, Ktr. (BAELDE).

 

FD

Penet

Penez, Pêne, Penné. Surnom: moy. fr.pen-net ‘bâton d’une flèche empennée’ FEW 8,527a.

 

JG

Penguet

zie Pinguet.

 

FD

Peniaux

zie Pagn(i)eau.

 

FD

Peniaux

13e s. «Jakemes Peniaus» ImpôtArtois, 1279-81 «Jehans Peniaus», 1297-1305 «le feme Penial» ComptesMons; surnom: anc. fr. panel, penel ‘morceau d’étoffe’, rouchi pé-niaux ‘vieilles bardes’ ; cf. aussi Penion.

 

JG

Penin

1265 «li courtius Dame Penain» Cens-Namur; surnom: w. pènin ‘liard’ DL ou bien w. pènin ‘situation pénible’ FEW 9, 117b.

 

JG

Penin(g)

-inck(e), -inque, zie Penninck.

 

FD

Pening

cf. Penninck, -ing.

 

JG

Penion

Surnom: moy. fr. penillons ‘haillons’ FEW 8, 53 Ib; comp. Peniaux.

 

JG

Pénis

Misschien var. van Fr. FN Panis < Lat. panicium: gierst.

 

FD

Pénis

Surnom : si le -s final n’est pas prononcé, p.-ê. de w. pèni ‘dent de bois d’une roue d’engrenage’ DL, cf. Peny, plutôt que fr. pénis ‘membre viril’ (mot récent, depuis 1618), surnom grivois FEW 8, 189a.

 

JG

Penjanin

zie Benjamins.

 

FD

Penn-

-inckx, -ing. 1. Profess. Pen-ningmeester. ,,Trésorier ». •— 2. Proven. N. de terre. Xe, XXe Pen-ninck, ,,Le 10e, le 20e denier ». (Montant de la redevance).

 

EV

Pennaert

-aerts, -artz, Penneartz. Pourrait être un synon. de Penneman (= greffier) [FD].

 

JG

Pennaerts

-art(z), -a, -eartz: 1. Zie Pannaert. – 2. Evtl. var. van Pénard.

 

FD

Pennant

zie Penant.

 

FD

Pennant

cf. Penant.

 

JG

Penne

zie Pen.

 

FD

Penne

Surnom: anc. fr., moy. néerl. penne ‘plume’.

 

JG

Penné

zie Penet.

 

FD

Penné

cf. Pêne.

 

JG

Penneartz

zie Pannaert.

 

FD

Penneartz

cf. Pennaerts.

 

JG

Pennel

zie Pagnieau.

 

FD

Penneman

1. Profess. ,,L’H. à la plume, le secrétaire ». N° 131. — 2. V. BAD (Ban).

 

EV

Penneman

au génitif: Pennemans. Nom de profession: néerl. penneman ‘greffier’ (Car-noy 179).

 

JG

Penneman(s)

1. Zie Penningman. – 2. Zie Panne-man(s). – 3. BerBN naar de pen of schrijfveer. Vgl. D. Federmann. 1405 Pieteren Penneman; 1415 tusschen Daneele Pennemanne, Dend. (CED); 1419 Gielen Penneman, Lier (FRANS).

 

FD

Pennequin

V. BAD (Ban),

 

EV

Pennequin

zie Pannequin.

 

FD

Pennequin

Surnom ironique: rouchi pénequin ‘mauvais pain fait avec du blé médiocre’, d’où ‘chose de peu de valeur, marchandise de mau­vaise qualité’ (Hécart 344) [MH],

 

JG

Penners

zie Penders.

 

FD

Pennetier

zie Pannetier.

 

FD

Pennetier

-etreau, cf. Pannetier.

 

JG

Pennetreau

Dim. van Pennetier.

 

FD

Pennewaerde

-aert. 1578 «Olivier Penen-waert» Wervicq [FD]; surnom dépréciatif de marchand: moy. néerl. pennincwert, penne-w(a)ert ‘qui vaut un penning (liard)’ c.-à-d. peu de chose.

 

JG

Pennewaert, (de)

(de) Pinnewaert, Pennewaerde, Punnewaert: Mnl. pennincwert, pennewert: de waarde van een penning, een kleinigheid; winkelwaar, koopwaar. BN of BerBN van een winkelier. Vgl. 1622 Jan van Steenhuse… pinnewarier, Ktr. (RAK, Proc. Camere). 1378 Gielise Pinnewaert, Bs. (HB 247); 1544 Jan Penninckweerts, Lv.-Aw. (AP); 1578 Olivier Pennewaert, Wervik (VS1970,595).

 

FD

Pennie

V. Pannier, Panny. — 2. V. BAD (Ban).

 

EV

Pennie(z)

zie Panier.

 

FD

Penniez

18e s. «Peniet» Verviers; p.-è. dérivé en -ier de fr. penne, w. pêne ‘plume’ littér. rpen-nien, var. de Pennetier, comp. w. pènêye ‘ensemble des pennes’ (terme de tisserand) DL. – Peut-être dimin. : 1480 «Jehan Penne-riau» Aublain.

 

JG

Penninck

-ing, Pening, au génitif: Penninckx, -ings. 1296 «Guisse Penninc» OnomCalais; surnom: moy. néerl. penninc ‘liard’.

 

JG

Penninger

BerN van de penningmeester, inner; vgl. Penningman, D. Pfenninger.

 

FD

Penningman

Penneman(s): Afl. van penning. BerN van de penningmeester, inner, ontvanger. Voor de vorm, vgl. Wvl.penneware < penningware. 1227 Willelmus Penningman, Wevelswale (GN); 1281 Egidius Penningman, Krombrugge (HAES.); 1377 Jan Pennincman = 1379 Jan Penneman, St.-Niklaas; 1565 Merten Penninckmans, Edingen; 1581 Jan Penneman, Dend.-Aw. (AP). – Lit.: T. PENNEMAN,… Bijdrage tôt de…genealogie der familiePenneman…, St.-Niklaas, 1969.

 

FD

Penno

zie Pino.

 

FD

Pennock

zie Spinnock.

 

FD

Penny

1. Zie Panier. – 2. E. pendant van Penning.

 

FD

Pennynck

zie Penninck.

 

FD

Penoit

-o(e)y, Pennoit: Oudluiks penois: werkzaam. BN. 1572 Pirloz le Peneux, Purnode (J.G.).

 

FD

Penon

Ofr. penon: pluim, wimpel (aan een lans), Mnl. pennoen (DNF).

 

FD

Penot

zie Pinot.

 

FD

Penoy

-oit (NF de la région de Libramont-Flo-renville et de la région liégeoise), Pennoit. Mentions lorraines de France: 1707 «François Penoy», «Maurice Penoit» Blamont (Meurthe -et-M.) (FyS); surnom: cf. anc. liég. (Médici-

naire) penois(e) ‘laborieux, qui fatigue’ FEW 9, 116a, mais le sens pourrait être aussi ‘triste, contrit, penaud’ comme dans 1572 «Pirlozle Peneux» Purnode, 1578-79 «Jean le Penneux de Fraisneux» Tillesse-Abée.

 

JG

Penri(s)

zie Penders.

 

FD

Pens

Mnl. pense: pens, buik, ingewand. BN voor iemand met dikke buik, een dikkerd. Of BerBN voor de pensman: slagersknecht. 1281 Egidius Pentse, Cent (HAES.).

 

FD

Pens

Surnom: moy. néerl. pens(e) ‘tripes; bedaine’.

 

JG

Pensaert

-art, Peyns(h)aert, Peijnsaert, Pansaert(s), -ar(d), -aers, Ponsaert{s), -art(s), -ar(d), -aers: 1. Afl. van Ofr. pance, Mnl. pense: pens. BerN van de penser, pensenverkoper, slagersknecht die orgaanvlees bewerkt, trijpverkoper. Vgl. in Brugge: Pentsenziedere, Pentseredere (Bk. 1967, 317; 1965,287). 1276 Waltero Penchere; 1398 Piere le Pensere, Ip. (BEELE); 1272 feme Panchart; 1222 Jehans Pançars, Atrecht (NCJ); 1346 Ottone Pensart; 1387 Henric Ponsaert = Henricus Pensart = 1389 van Heynricke Peynsarde, Tn. (C.BAERT); 1394 Pansart = Ponsart, Heers (LAES); 1477 Goyvaert Pansaerts, St.-Tr. (LENGLEZ). – 2. Zie ook Pinchart, Pinsard.

 

FD

Penseleer

BerN voor de maker van penselen of voor de schilder (met het penseel). Vgl. D. Pinsel (BRECH.), Penseler (DN).

 

FD

Penseleer

Surnom: var. de penseneer, -aer ‘pensionnaire’ [FD].

 

JG

Pensez

zie Pence.

 

FD

Pensez

Surnom: anc. fr.pensé ‘opinion’FEW8, 195 a.

 

JG

Pensis

BN Ofr. pensis: droevig, triest, bezorgd.

 

FD

Pensis

prononcé Pèn sis ‘ en Brabant wallon. On songe naturellement à un surnom tiré d’anc. fr. pensis, fr. pensif, w. pinsif ‘triste, soucieux’ FEW 8, 196a, mais cette explication ne cadre guère avec la forme orale du nom, avec -s final prononcé, qui devrait postuler un dimin. en -iciu. – À rapprocher plutôt de NF comme Pensez, Penson (la prononciation est-elle nasalisée ou non ?), et des NF italiens Pennesi, Penso, Pensi; Vincent 80 isole un radical Penn, pour lui d’origine obscure, auquel il rattache des noms comme 1292 «Pennoche Aubert, lombart», à Paris; de même Penant, Pénelle, etc. [JMP].

 

JG

Penson

zie Ponction, Pinson.

 

FD

Pentecôte

N. de circonstance. ,,En-fant né à la fête de Pentecôte ». Synon. flam. : Pinxt(e)ren, Van Sinxen. N° 301.

 

EV

Pentecôte

-cote: Fr. Pentecôte: Pinksteren. Vgl. Pinxten. Ook VN: 146 e. Pentecoste le Veilhet de Rouveroit; Pentecoste de Fletenges, Luik (BODY).

 

FD

Pentenrieder

PlN Pentenried (BEI).

 

FD

Penters

zie Pinter.

 

FD

Penters

cf. Pinter(s).

 

JG

Penteville

zie Pend(e)ville.

 

FD

Penxten

zie Pinxten.

 

FD

Penxten

cf. Pinxt(en).

 

JG

Peny

V. Pany.

 

EV

Peny

Surnom: w. pèni ‘dent de bois d’une roue d’engrenage’ DL, cf. aussi Pénis.

 

JG

Péon

Peon, zie Pion.

 

FD

Pep(p)e

Patr. Bakervorm van Germ. VN. Peppo (SOCIN, MORLETI). Vgl. Pépin.

 

FD

Pepe

zie Peppe.

 

FD

Pepegnies

zie Papignies.

 

FD

Pepels

Pijpels: Mnl. pepel: vlinder, kapel. Vgl. Fr. Papillon. BN voor iemand die over allés heenvlindert? 1342 Margareta Pipels, Walshoutem; 1370 ex parte Pepels, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Pepeng

Indonesische EN (PDB).

 

FD

Pepeng

Néerlandisation de fr. pépin ou de l’anthrop. Pépin.

 

JG

Peper, (de)

Pepers: BerBN van de peperhandelaar. Vgl. Fr. Poivre, Lepoivre, D. Pfeffer. 1278 Lamber-to Piper, Kales (GYSS. 1963); 1300 Katerine Peper, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Willem Peper, Ip. (BEELE); 1338 Jhan Pepers huus, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Pepercoren

Pepercoren: peperkorrel. BerBN van de peperhandelaar. 1340 Jan Pepercoren, Lv. (KCG 1943.39); 1341 Jan Peperkoeren, Cent (RSGII); 1449 Margrete Pepercoren, Diest (VdP).

 

FD

Peperkamp

PlN in het Land van Maas en Waal (MVN1964,195).

 

FD

Peperman(s)

Profess. ,,Marchand de poivre ». Nos 131, 154.

 

EV

Peperman(s)

Peepermans: BerN van de peperhandelaar. Vgl. Peper. 1384 Félix Peperman, Schaarbeek (OSTYN); 1579 Jan Papermans, Es. (AP).

 

FD

Pepermans

Génitif de moy. néerl. « pepermm ‘marchand de poivre’.

 

JG

Pepersa(c)k

1. Profess. Peperzak, ,,Sachet de poivre ». N. d’épicier. NOB 131, 154. — 2. Pîeperzak. Car. mor. Pieper, ,,Geignard », avec suffixe péjor. -zak. — 3. N. d’ha­bit. Pieperzak. „Joueur de corne­muse ».

 

EV

Pepersa(c)k

-zak, Perpersack: BerBN van de peperhandelaar. D. Pfeffersack. 1356 Heinric Pepersac, Itterbeek (PEENE1949); 1379 Aert Peepersax, Diest (HB 368); 1480 Hertwyn

Peperzac, Duisburg-Bg. (PARM.).

 

FD

Peperstraete

Proven. Dép. Watteren et Scheldewindeke.

 

EV

Peperstraete, (van)

van Peperstraten: Peperstraat was een verspreide straatnaam (ESBr. 1957,196-7). 1568 Jan van Peperstrate, Herzele FV (DGW); 1616 Jan inde Peperstrate, Schelle (MAR.).

 

FD

Pépin

V. BAD(u)  (Ba).

 

EV

Pépin

Pépin, Pep(p)ing, -inck, Pipyn, Pipijn, Pipien, Pip(p)ing: Pair. Vleivorm van oude Germ. bakernaam. Pipinus, Pepinus (MORLETI). ± 1300 Jakemes Pépins, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Pépin

Pépin. 1286 «Colars Pépins» CartMons, 1289 «Colins Pepeins» CensNamur, 1365 «Jehan Pépin des cousturiers» TailleMons, 1472 «Le Roy Pépin [surnom ironique?]» DénLaroche, 16e s. «Johan Pépin» Châtelet; ancien nom propre, issu de l’anthrop. gérai. Pippin, cf. Pépin le Bref. – Cf. aussi 1286 « Piérone li Pepine » CartMons.

 

JG

Pepinster

PlN (LU). 1673 Egidius Pepinster (MUL VI).

 

FD

Pepinster

Pé-. Nom d’origine: Pepinster (Lg).

 

JG

Peppel, van de

PlN Peppel, var. van pappel: populier.

 

FD

Peppen, van

PlN Beppen (NS)?

 

FD

Peppinck

Pep(p)ing: 1. Afl. van Peppe; zie Pépin.- 2. Var. van Papinc. 1408 Jehan Papinc=Jan Peepinc, Ninove (VANGASSEN).

 

FD

Peppinghaus

PlN Peppinghausen (NRW).

 

FD

Peppinghaus

Nom all. d’origine (= maison de Pepping).

 

JG

Pequet

V. Pecquet.

 

EV

Pequet

zie Péchet, Becquet.

 

FD

Pequet

cf. Pecquet.

 

JG

Pequeur

Péqueux, zie Pecqueur.

 

FD

Péqueur

N. d’habitude. ,,Pêcheur ». (Forme picarde). N° 200.

 

EV

Pequignot

NF non indigène en Wallonie, sans doute importé de Franche-Comté ou de Suisse romande, dérivé de l’adj. petit, cf. DicPalRom 1997, 188-9.

 

JG

Per

zie Pierre.

 

FD

Per-

-at, -au(x), -bal, -cy, -daens. V. BER.

 

EV

Per-

-es, -es, -etz. V. BAR.

 

EV

Per-

-ier, -igné, -in. 1. V. BER. — 2.  V. pierre II. Perill(i)eux.   Proven.   Perry    (Dép. Oisquercq), avec suff. région, -eux

d’orig.

 

EV

Per-

-sonne, -soons, -sy. V. BAR.

 

EV

Per-

cf. Perr-, Pierre.

 

JG

Per(r)ache

Parache, Parage: PlN Afl. van pierre: steen, kei (DNF).

 

FD

Per(r)ière

Perière, Périère, Periere, Pireyre, Piederrière: PlN Perrière: steengroeve. 1276 Hermanus délie Periere, Sclessin (AVB); 1308 N. de Perieres, Luik (SLL III); 1382 Jacob van der Pederiere, Kachtem (DEBR. 1970).

 

FD

Per(r)y

Zie Perier. Maar ook E. FN, met zelfde herkomst en bet. 1176 Henri de Péri, Stafford (REANEY); 1565 Renold Perry, Londen-Aw. (AP).

 

FD

Per, van de(r)

zie van der Perre.

 

FD

Pera

Pé-, Perard, Pé-, Perat, Perau, -aux, Perraux. 1265 «Perart le Feme» CensNamur, 1284 «Perart maïeur d’Avioth» CartOrval, 1289 «Reniers Perars» CensNamur, 1472 «Géra Perart» DénLaroche; dérivé en -ard de Père, Pierre.

 

JG

Pera(t)

1. Fr. FN Pérat: straatweg, dijk, plaats met stenen (DNF). 1568 Jehan Perat, Lyon-Aw. (AP). – 2. Zie Pierrat.

 

FD

Peraet, van

zie van Praet.

 

FD

Perain

zie Perin.

 

FD

Peral

zie Perel.

 

FD

Pérard

zie Pierrard.

 

FD

Perau(x)

-aut, zie Perel.

 

FD

Perbal

De familie stamt van Fidel Barball, die in de 176 e. van Vorarlberg (Oostenrijk) naar Luxemburg kwam. – Lit.: C. PERBAL, La famille Perbal originaire du Vorarlberg, Brussel, 1988.

 

FD

Perbal

NF lorrain importé de Meurthe-et-Moselle, où il est attesté dès 1580 (GeneaNet), et qui alterne, dans quelques mentions du 17e s., avec le NF Barball qui lui semble originaire d’Autriche; NF d’origine inconnue. Cf. aussi Barbal(le).

 

JG

Perbome

-boom, cf. Peer(e)boom.

 

JG

Perboom

-borne, zie van den Peereboom.

 

FD

Percenaire

Persenaire. Nom de charge: moy. néerl. perchenaer ‘membre de la perche ou collège chargé de la surveillance de la fabrication et du commerce des draps’.

 

JG

Percenaire, (de)

(de) Persenaire: BerN Mnl. persenaer, perc(h)enaer, -are: lakenkeurder, keurmeester die het laken aan de perse keurt. ise e. zeghelaers, zy ooc alzowel vanden pertsenaers als vanden recke, Wervik; 1545 meters vander rauwerelle…persenaers, Menen (DEBR. 1977). Toch is het vreemd dat we van dit Mwvl. woord geen attestaties hebben in TN of oude FN. Daarom vermoed ik dat het om een reïnterpretatie gaat van Mnl. persenier = persemier, -aert, -are; zie Pessemier(e). Vgl. ook (de) Pelseneer.

 

FD

Percenel

zie Persennel.

 

FD

Perceval

Percevau(t), -vaux, Persevaux, Piessevaux, Pers(s)egael, Peersegaele, Peirsegael(e), Peirtsegaele: Patr. Perceval, Parsifal, naam van de held uit de Brits-Keltische roman (DEBR. 1969′). 1398 Wauter Perchevael, Lendelede (DEBR. 1970); 1425 met Janne den Huudevettere dit Percheval, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Perceval

1280-81 «Maroie de Tourges et Perchevaus ses amis» RegTournai, 1308 «Jehan Percheval d’Arras» NécrArras, 1317 «Perceval de Viez Verton» CartOrval, 1331 «Bietris Pierceval» Tournai, 1338 «Marie filhe Percheval» CartValBenoît, 1597-98 «Paul Perceval» = 1608-9 «Paul Percheval» ComptesNivelles (autres mentions anciennes, dont 1364 « Fourche vaul», «Parcevaul» et «Piercheval» dans BTD 30, 290); prénom épique, emprunté aux romans de chevalerie: Perceval, héros des romans bretons.

 

JG

Perchard

1. Zie Périchard. – 2. Uit Berchard = Burchard, sinds i6e e. op de Kanaaleilanden (PDB).

 

FD

Perche

Peerts, Pe{e)rs: 1. Patr. Korte vorm van Perceval. 1418 Pertsen van Yseghem = 1423 Percheval van Yseghem = 1423 te Perchen van Yseghem, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Mnl. perche, pertse < Ofr. perche: staak, stang, roede, paal. Of BerBN voor depersenaer: lakenkeurder. 1162 Gozuinus Pertse (GN); 1245 Eustachio Perche (SMTI); 1418 Woutren vanden Leene pachter vander cleener perchen ende vander keurgherechten, Ktr. (SR f°4).

 

FD

Perchet

-é, -ey: Dim. van Perche.

 

FD

Perchet

1575 «Hingo le Perchet» FrancsLux; dérivé de Perche, cf. 1295-1302 «Clai Perche» ImpôtArtois, surnom de sens multiples: individu grand et maigre; arpenteur; qui se sert de perches, etc.

 

JG

Perck

Percque. 1. Proven. Perça (Loc.). — 2. V. BARD (Bark).

 

EV

Perck

Per(c)que, Perc(ke): 1. Mnl. parc, perc(k), Ofr. parc, Lat. parricum: omheining, jachtterrein, perk. Vgl. Van (de) Perck. – 2. Norm.-Pic. perque, Fr. perche (DNF). Zie Perche 2.

 

FD

Perck, van (de)

Verspreide PlN Perk: perk, afsluiting, afgesloten ruimte. PlN Park in Heverlee (VB), Perk (VB). 1356 Aert van Perke, Vorst (PEENE1949); 1364 Jan van Perke, Cent (GSB); 1418 Roel van Perken, Ktr. (SR f° 17 passim).

 

FD

Perckmans

Afl. van Van (de) Perck. 1450 Gielken Perkmans, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Percque

Surnom: ouest-w. pèrque, pic. pièrke ‘perche’ (poisson) FEW 8, 216a.

 

JG

Percy

E. FN die teruggaat op PlN Percy (Calvados, Manche). 1086 William de Perci, York (REANEY). Zie ook Persi.

 

FD

Percyn

cf. Persyn.

 

JG

Perdaems

Perdaen(s), zie Paridaen(s).

 

FD

Perdaen

-aens, cf. Paridaens.

 

JG

Perdick

Surnom: moy. néerl. pardike, nom de diverses plantes médicinales.

 

JG

Perdiens

Leesfout voor Perdieus.

 

FD

Perdieu

Perdieus. 1567 «W. Perdeus» Louvain [FD]; sans doute surnom délocutif, d’après le mot familier: «par Dieu!», comp. Pardieu, Depardieu.

 

JG

Perdieu(s)

zie Pardieu.

 

FD

Perdieus

Proven. Terre d’abbaye ou d’Eglise appelée Parae Dei, ,,De la mère de Dieu » (Virgo Deipara). N° 227.

 

EV

Perdon

V. BARD.

 

EV

Perdon

zie Pardon(s).

 

FD

Perdreau

BN Fr. Perdreau: jonge patrijs.

 

FD

Perdreau

Surnom: moy. fr. perdreau ‘jeune perdrix’ FEW 8, 227b; cf. Pertry.

 

JG

Perdrix

Peredery, Petry, Pétrix, Petryx, Petris(se), Pétris(se), Petery, Pétry, Petry, Pétri, Petrisot, -zot: Ofr. perdriz, Fr. perdrix < Lat. perdix: patrijs, veldhoen. BerBN van de gevogeltehandelaar of de jager. De var.  Perdrix / Petry / Petry / Pétrix zijn volkomen parallel met de Mnl. perdrise/pertrise/ partrise/patrise. Petrisot is dim., zoals FN Perdrizet, -zot (DNF). 1281 Gherardus Petrise, 1326 Jacob Petrise, Ip. (BEELE); 1379 Jaquemaert Pertrijs, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Perdt

Surnom: moy. néerl. perd, pert ‘cheval’.

 

JG

Perdu

1. Wsch. reïnterpretatie van Perdieu = Pardieu; Ofr. deu: dieu. 1567 W. Perdeus, Lv. (HENNO). – 2. Evtl. Fr. perdu: verloren. Vondelingnaam. Vgl. D. Verloren. 1631 Guilliamus Perdu, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Perdu

Soit var. de Perdieu, soit surnom d’enfant trouvé: fr.perdu, cf. 1631 «Guilliamus Perdu» Bergues [FD].

 

JG

Père

1. N. de relat. famil. ,,(Chez le) père ».   N° 128.   L’exploitation

du père opposée à celle du fils. -— 2. V. BER.

 

EV

Père

Père, Peer(e), Peire, Peyr(e): 1. BN naar de vrucht, de peer. Vgl. 1375 Jehan le Snouc dit Pereheitere, Ip. 392 Pool Peere, Ip. (BEELE); 1406 Victor Père, Bg. (SIOEN); 1686 Petrus Peiren, Lo (CRAEYE).-2. Zie Pierre.

 

FD

Père

zie Perck.

 

FD

Père

zie Pierret.

 

FD

Père

Nom de parenté: fr. père, cf. Lepère; ou bien forme simple du prénom Père, Pierre, cf. Perr-.

 

JG

Père, van der

zie van der Perre.

 

FD

Pereau

-eaux, cf. Perr-.

 

JG

Pereau(x)

Perea, zie Perel.

 

FD

Pereboom(s)

zie van den Peereboom.

 

FD

Peredery

zie Perdrix.

 

FD

Perée

Pérée, w. liég. Pèrêye, Perée de la Rosette. Nom d’origine: ft.pierres ‘construc­tion en pierre, chaussée’ FEW 8, 319a, cf. aussi Delpérée.

 

JG

Pérée

zie Delperée, Pierret.

 

FD

Pereira

-ro, Perera: Sp. FN: perenboom (DS).

 

FD

Perel

Perl,   Perel-   -mans.   Profess. Marchand de perles. N° 131.

 

EV

Perel

Perau(x), Perrau(l)t, Pairault, Peral, Perraud(in), Perraux, Perreau(l)t, Per(r)eau(x), Peyraud, Perea, Periaux, Perria(ux), Pirau(lt), Piraux, Pireau(x), Pirreault, Paraut, Praud: Patr. Dim. van VN Pierre. 1281 domum Willelmi Perael, Desselgem (HAES.); 1348 Pierars fils de Piereal; 1348 Gerars Pireas, Luik(BODY).

 

FD

Perel(s)

Peirels: Mnl. peerle, perel: parel. BerBN van de parelhandelaar of BN. Vgl. Peerlinck, D. Perl. 1766 J. L. Peirels, Temse (VAN G. 1974).

 

FD

Perelaer

Naar de vorm reïnterpretatie (Zndl. perelaar: perenboom) van PlN Perlaar = Berlaar (A); zie Van Berlaer. 1298 in locis…Perlaer (= Berlaar, OATII). 1340 Joh. de Perlaer, Tnh. (VERS.); 1384 Wouter Perlaers, Ravels (VERB. II).

 

FD

Perelcwajg

Joodse FN Perlzweig: pareltak.

 

FD

Pereleux

zie Périll(i)eux.

 

FD

Perelgut

D.-joodse FN.

 

FD

Perelle

1. PlN N Vf.pérèle, diss. vnnpérire, perrière: steengroeve. 1294 Symonnes del Perele, Namen (HERB.). – 2. Metr. Fem. bij Perel.

 

FD

Perelle

1294 «Symonnes de Perele» Cens­Namur, 1474 «Hermanus del Perelle» Princip-Liège; nom d’origine: w. nam. alpérèle (dis-similation de pérîre ‘carrière de pierre’), e.a. Pairelle, à Wépion (Nr).

 

JG

Perelman

Perl(e)man, Perlmann: BerN van de parelhandelaar of parelrijger. Vgl. D. Perelmutter, -miter, zie Perlmutter.

 

FD

Perelsztein

-tejn, zie Perlstein.

 

FD

Peremans

zie Peereman(s).

 

FD

Peremans

cf. Peeremans.

 

JG

Peren

Péren, cf. Peeren.

 

JG

Peren(e)

Perens, zie Perin.

 

FD

Perenboom

zie van den Peereboom.

 

FD

Pérénia

cf. Perr-.

 

JG

Pérênia

zie Perneel.

 

FD

Perera

zie Pereira.

 

FD

Peres(s)on

zie Pierson.

 

FD

Peret

-ey, -ez, Perette, Periau, cf. Perr-.

 

JG

Peret(h)

-ets, -etz, -ez, zie Pierret.

 

FD

Peret(t)i

-etto: Patr. It. dim. van VN Pietro. Vgl. P(i)erret.

 

FD

Perexempel

Par exemple: bijvoorbeeld? BN naar een zegswijze?

 

FD

Perey

zie Pierret, Delperée.

 

FD

Perez

Pérès: 1. Patr. Sp. afl. van VN Pedro: Petrus. – 2. Var. van Péret. Pergens, zie Pirkin.

 

FD

Perger

Pergher: Beierse var. van D. Berger: die aan of op de berg woont.

 

FD

Pergoot

zie Parigot.

 

FD

Péri

zie Perier.

 

FD

Periaux

ziePerel.

 

FD

Péric(h)ard

Perchard: Patr. Afl. van een k-dim. van VN Pierre. Ook Perricard. 1312 Heynkin Paerkaer van Mouden, Oud. (CG); 1323 Sebille Pierrecarde, St-Q. (MORLET).

 

FD

Peric(h)on

zie Pierson.

 

FD

Peric(k)

-ich: Patr. Perrique, dim. van VN Pierre. Vgl. Periquet.

 

FD

Perichon

V. Perrichon.

 

EV

Perick

-ich, cf. Perr-.

 

JG

Peridaens

zie Paridaen(s). Perier, -iez, Perier, Peri(e), Perri(er), -iez, Per(r)y: PlN Ofr. perier: perenboom. Vgl. van de Peereboom. 1275 Stevenon dou Perier, Melden (VR 35v°);

± 1300 Mikiel dou Perier, Artesië (BOUGARD);

1425 Jehan du Perier, H (CCHt).

 

FD

Peridaens

Pé-, cf. Paridaens.

 

JG

Perier

Pé-, Periez, Perrier. 1324 «Alexandre le Perier» CartOrval; nom de métier: moy. fr. perrier ‘carrier’ FEW 8, 318a, ou bien fr. perier ‘poirier’, cf. 1295-1302 «Mikiel dou Perier» ImpôtArtois. – Également dérivé de Père, Pierre, cf. 1362 «Perier Lamboqueit» CartOrval?

 

JG

Periere

Perière, Périère, Perrière. 1272 «Radulphus de Périr de Meleiriu» Polypt-Villers, 1383 «Pirelos del Perire» = 1401 «Pir-lot délie Perier» CartValBenoît, 1417 «Lam-bechon Peyrire le cheron» = 1418 «Lam-bechon Peyriere le cheron» GuillLiège, 1437 «Wilheame de Périr» CartCiney; nom d’ori­gine: fr. perrière ‘carrière de pierres’ FEW 8, 323a.

 

JG

Périère

zie Perrière.

 

FD

Periez

cf. Perier.

 

JG

Perignon

Pé-, cf. Perr-.

 

JG

Pérignon

Parion: Patr. Dim. van VN Père = Pierre. 1414 Pierre Perrignon, Comp. (MORLET).

 

FD

Périgny

PlN (Allier, Calvados enz.).

 

FD

Perijns

zie Pierin(s).

 

FD

Perikel

Perukels: Mnl. perikel: gevaar. BN. Vgl. Péril. Péril: BN Fr. péril: gevaar. Vgl. Périll(i)eux.

 

FD

Périll(i)eux

Parilleux, Pereleux, Perlau(x), Perleau: BN Ofr. perillos: gevaarlijk, gevreesd. Perlau < Périllaud (DNF). 1275 à la Périlleuse, Lanquesaint (VR i63v°); 1653 Gerardus Perilieu, Amiens; 1677 Remigius Perilieu, Temploux N (MUL VI).

 

FD

Périlleux

Pé-, Périllieux. 14e s. «Jehans li Perilleus» DocLens, 1616 «Jean Périlleux» BourgNamur; surnom: anc. fr.perillos ‘qui se fait craindre, qui répand la peur’ FEW 8,242b. Comp., sans doute avec mo, moult, 1273-80 «Jehans Mos-perelleus» FriedenTournai.

 

JG

Perin

Périn, Per(r)ain, Per(r)in(i), Perrins, Perijns, Perings, Peeren(s), Peren(s), Perene, Peiren(s): Patr. Vleivorm van Pierre: Petrus. Perene is de romanisering van Peren; vgl. Pirenne. Zie ook Pierin(s). 1265 Périn le Jureit de Lonwit (J.G.); 1379 Michiel Peerin; 1394 Peirine Hellackers; 1367

Thumas Berttolf et Perine se feme, Ip. (BEELE); 1382 Jan Perin, Menen; 1398 Jan Perrin, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Perin

Périn, Perrin. 1265 «Périn le jureit de Lonwit» CartOrval, 1275-76 «Perrins li Borgnes de Cambron» RegTournai, 1291 «Thumas Perin» DettesYpres, 1328 «Henro-tes le fis Perins» RegLaroche, 1365 «Perrin le coutelier» TailleMons, 1449 «Perin le bos-quillon de l’abbie», «Margritte Perin vefve» AidesNamur, 1736 «Marie Perin dite Belle d’un côté» Mons (BTD 16, 250); dérivé en -in. – Forme fém. : Périne. Perron. Dérivé en -on, cf. aussi Peronet. – Le prénom fém. Peronne est attesté également, cf. 1381 «dame Peronne épouse de Rollan le retondeur de draps» GuîllLiège, 1444 «Hen-rion Peronne pennetier» AidesNamur. Perot, w. nam. Perot, Perrot, Péro, Peroo (var.). 1258 «Perros de Saalhi» CartOrval, 1294 «Peros du Masich» CensNamur, 1302 «Perros li apotecares» LoiTournai, 1365 «Adam Perot des peskeurs» TailleMons, 1529 «Pero Maitre Jehan», 1612 «Pirson Perro» TerriersNamur; dimin. en -ot. – Forme fém.: Perotte. 1365 «Maroie Perote des peskeurs» TailleMons.

•  Dérivé en -eç-on: Person. 1292 «Perres-son jadit maior de Noweirs» CartOrval, 1472 «Peresson le Parmentier» DénLatour, «Person Corvisier» DénVirton, 1564 «Johan Person» CartCouvin. Comp. Pierson, Pirson.

« Autres dérivés non assurés: Perick, Pc-, Perich. 1685 «Pierrys Perick» Hamoir; dérivé liég. en -ick < lat. -iccu [PHB], p.-ê, d’influence limbourgcoise [ou bien w. liég. pèrike ‘perruque’ DL]. – Perikel. [plutôt que moy. néerl. perikel ‘péril, danger’]. -Périquet. Autre diminutif du même [PHB]. Perruche. 1320 «Jehan Perruce» Chauny, 1342-43 « Alart Peruche » ComptesMons ; sans doute dérivé en -uche, comp. Clotuche [ou bien nom d’origine, cf. 1272 «Perruches», dérivé topon. de fr. pierre, endroit pierreux, e.a. Perrusse (Hte-Marne)]. « Doubles dérivés en -in- ou -en-: Perniaux, w. (Centre) Pèrnia, Pérénia. 1515 «veuve Bauduin Pernea» BourgNamur, 1736 «Fran-cois-Dieudonné Pérignaux» St-Gérard; dérivé en -en-eau ou-in-eau. – Pernel, Perneel (for­me néerl.), Permel (var.). 1444 «Gillechonde Pernel» AidesNamur; probabl. contraction de Perenel, Perinel, dérivé en -en-el ou en -in-d. –   Forme  fém. :  Pernelle.  Contraction de Perronelle (cf. Peronne, v° Perron) ou de Peri-nelle (cf. Périne).

 

JG

Perinaud

zie Perneel. Périnet, Perine(t), Périné, Prinet, Perino(t): Patr. Vleivorm (met dubbel suffix -in-et/-in-ot) van

Pierre. Vgl. Perin.

 

FD

Périot

zie Pierrot.

 

FD

Periquet

Patr. Dim. van VN Père = Pierre. Vgl. Fr. FNPerrichet.

 

FD

Périsse

-issi(no), Perissinotto: Patr. Dim. van Pierre, Pietro.

 

FD

Périsse

(NF verviétois). En Wallonie, Périsse pourrait être une réfection de w. topon. perisial ‘petit poirier’, dérivé en -ic-ellu.

 

JG

Perizonius

Latinisering van Pierson.

 

FD

Perk

V. Perck.

 

EV

Perkain

zie Pirkin.

 

FD

Perkins

zie Parkins(on), Pirkin.

 

FD

Perl

V.- Perel.

 

EV

Perl

D. Perle: parel. Zie Perels.

 

FD

Perl(e)man

zie Perelman.

 

FD

Perla(rt)

Afl. van Fr. perle: parel. Vgl. Perels? Of < Perlau? Of < Fr. FN Parlât < parler (DNF)?

 

FD

Perlade

Fr. FN Parlade. BN voor een prater.

 

FD

Perlau(x)

Perleau, zie Périll(i)eux.

 

FD

Perlberg(er)

Perleberg: PlN Perleberg (BB), Perlberg (NS, SH). 1388 Joh. Perleberch, Greifswald (BRECH.).

 

FD

Perlhefter

Parler. 1368-75 Godefroit Perleman, At. (CHA 65); 1570 Matthijs Peerlinckman, Dessel (AP).

 

FD

Perlin

Patr. Dim. van Père, Pierre.

 

FD

Perlmutter

Perelmutter, -miter: D. Perlmutter: parelmoer. Perloff: Patr. Obd. vorm van de Germ. VN Berolf: Berulfus, Perolf (MORLET I). Perlot, Perloo, zie Pierlot.

 

FD

Perlstein

Perelsztein, -ejn: D.-joodse FN: parelsteen.

 

FD

Permain

W. adaptatie van Perman?

 

FD

Perman(ne)

-man(n)s, zie Peereman(s).

 

FD

Permanne

cf. Peereman.

 

JG

Permantier

zie (de) Parmentier.

 

FD

Permantier

-entier, cf. Parmentier.

 

JG

Permantier(s)

V. Parmentier.

 

EV

Permeke

Ndl. naam van PlN Prémesques (Nord). 1274 Jakemes de Primeke; 1472 Jacop van Prémesques (DF XIII); 1533 David Premekes.Ip. (MUL IV); 176 e. Frans Permesque = 1686 F.

Premesque = Permeke, Pop. (V. MILLE 1969).

 

FD

Permeke

Nom d’origine: forme flamandisée du NL Prémesques (Nord) [FD].

 

JG

Permel

zie Perneel.

 

FD

Permel

cf. Pernel.

 

JG

Permentier, (de)

 

zie (de) Parmentier.

FD

Permesaen

zie Parmesan(i).

 

FD

Permiganau

Permiganaux. Peut-être, par métathèse, rpergamineain dimin. de Pergament, forme méridionale de parchemin!

 

JG

Pern-

-eel, -iaux, Pernelle. 1. Proven. Dép.  Couvin.  — 2.  V.  BER. — 3.  V. Pimpernel. •— 4. Car. mor. ,,Belle-mère insupportable et auto­ritaire » (Personnage de Tartuffe).

 

EV

Pern-

-ix, -od, -ot. V. BER (Bern).

 

EV

Pern-

cf. Perr-.

 

JG

Pernechele

zie Perroncel.

 

FD

Perneel

Pernel, Permel, Preneel, Perinaud, Perrenoud, Perniaux, Prenau, Pérênia, Pirnay, Pornel: Patr. Rom. Pernel < Perrinel, dim. van Pierre, Perre (vgl. Perrin) of < Péronel, dim. op -on-el (vgl. Pernelle). Pérênia is de Naamse var., Pirnay de

Luikse. 1381 Jacobi Pernels = 1388 Jacobi Perneels, Ktr. (DEBR. 1970); 146 e. Pierre dit Pireneas de Moumelette; 1422 Johan Pirneau de Grivegnée, Luik (BODY).

 

FD

Pernelle

Purnelle, Pronelle: Metr. Pernelle < Péronella. Petronella was een Romeinse martelâtes (V.D.SCHAAR). 1263 Peronilla domina de Menin (DEBR. 1980); 1303 van Hannine f. Pernelen, Bg. (VERKEST).

 

FD

Pernet

-ez, Perne, Pernetti: Patr. Dim. van VN Pierre, uit Perrinet of Peronet.

 

FD

Pernet

Perinet. Dérivé en -en-et ou -in-et. Pernot.   1619  «Dimenche Pernoz» Bourg­Namur; dérivé en -en-or ou-in-ot. Perignon, Pé-. 1247 «Perignons», 1265 «Pe-regnon et Jehanet ses dous fis», 1359 «Péri-gnonus»,  «Perignon  Pihoreit» CartOrval; dimin. en -ignon, -Mon, comp. Rossignon, Collignon.

Doubles dérivés en -el-\ Perlaux, Perleau, Perlot. ± 1682 «Anne Perleau» Mariembouij (FyS), 1735 «Simon Perlaux» = 1752 «Simon Periau» Couvin, 1748 «Anne Perleau», 1751 «Henri Perlaux» Vance, 1806 «Ladislas Per­laux» Fumay, etc. (FyS); NF que l’on rencontre en Gaume (Vance) et dans le sud de l’Ente Sambre-et-Meuse, et qui est p.-ê. originaire de la Lorraine [w. (Franchimont) pèrlaud ‘enfant difficile’ semble moins probable]. Perlin. Sans doute dérivé en -elin de Père, Pierre [sinon w. nam. pèrlin ‘bâton de vacher’ LN 757].

 

JG

Perniaux

zie Perneel.

 

FD

Pernin

Patr. < Perronin, vleivorm van Pierre.

 

FD

Pernis, van

1. PlN Pernis (ZH). 1377 Clause Permis = 1395 Claus Pernijs, Walem (OARII). – 2. E vtl. PlN Pernes (PdC). 1120 Eustachius de Pernis; 1515 Adriane van Pernes, PdC (DF XII). Zie ook Oeperne.

 

FD

Pernot

-od, Purnot, Parnot, Prenot: Patr. Vleivorm Perrinot van Pierre. 1388 Guiot Perrenot, Rouvres (MARCHAI).

 

FD

Pernstein

zie Bernstein.

 

FD

Pernstein

Nom d’origine: var. de Bernstein (Burgenland, AIL).

 

JG

Pero(o)

Perot, zie Pierrot.

 

FD

Péromet

Proven.   ,,Mez   du   sieur Béron ».

 

EV

Péromet

-ez, zie Péronnet.

 

FD

Peron

zie Pierron.

 

FD

Péron

1. Proven. Plus L.D. — 2. V. BER.

 

EV

Peron, de

zie Deperon.

 

FD

Peroni

Peyronie, Peyrouny: Patr. It. afl. van VN Pietro.

 

FD

Peronnet

Pé-. Dimin. de Per(r)on. – Var. : Pero-met, Pé-.

 

JG

Péronnet

Peronny.   1.   Péronne(s) (Deux   loc.),   avec   suff.   -et,   -y

d’orig. N° 211. — 2. V. BER.

 

EV

Péronnet

-omet, -ornez: Patr. Dim. van Peron.

 

FD

Pérot

V. BAR. Péroux   et   Piéroux.   Proven.   Dép.

Grâce-Berleur.

 

EV

Perpersack

zie Pepersack.

 

FD

Perpet(te)

Perpète.   N.   de   bapt. Perpète (Latin. : Perpétuas).

 

EV

Perpète

-été, -été. 1580 «Marion Perpète» Hay-bes, 1593 «Jean Perpète, brasseur» Bourg-Dinant, 1624 «Guillaume Parpette, forgeur de son stil» Ethe, 1636 «Yernaux Perpette» Morialmé, 1677 «Jeanne Perpette» Ethe (BTD 61, 59); Perpète, du nom lat. Perpetuus, saint très populaire à Dinant où il est vénéré.

 

JG

Perpête

Perpete, Perpet(te), Perpeet, Parpaite: Patr./Metr. Lat. HN Perpetuus, -ua ‘eeuwig’. 1186 Alardo…et eius uxorem Perpetuam, Luik (SLL); 1560 Perpête de Villenfagne, maï’eur de Dinant = 1575 Perpête de Dinant (ASM II); 1635 Theod. Perpetius, Dinant; 1636 Philippus Perpetui, Fleurus; 1645 Joannes Perpete, Laroche (MUL V).

 

FD

Perpignano

Perpinien: Uit Perpignan (Pyr.-Or.).

 

FD

Perpinien

Nom d’origine ou ethnique : (habitant de) Perpignan.

 

JG

Perque

zie Perck.

 

FD

Perqui

Perquy: 1. Zie Pirkin. – 2. Uit Porquin, dim. van porc: varken. 1404 Gilles Porquin, Laon (MORLET); 1637 Luquas Porquy, Voormezele (BEELE1986).

 

FD

Perquin

zie Pirkin.

 

FD

Perr-

-enoud, -ette, -illat, -in, -ot, -y. V. BAR.

 

EV

Perr-

Per-. Thème anthroponymique de Pierre, davantage répandu en Wallonie dans le Hai-naut et en Gaume.

« Dérivés simples: Pereau, -eaux, Per-reaux, Periau, Perriaux. Dérivé en -eau. -Var. non vocalisée: Perel. Peret, Perey, Perez, Ferrez. 1449 «Jehan Peret» AidesNamur; dérivé en -et. – Forme fém. : Perette. Prénom Pierrette ou forme fém. du précédent.

 

JG

Perra(d)

zie Pierrard.

 

FD

Perrais

zie Pierret.

 

FD

Perrard

zie Pierrard.

 

FD

Perrau(l)t

-aud(in), -aux, -eau(x), zie Perel.

 

FD

Perre, van de(r)

van Perre, van de Peer(e), van de(r) Per(ren), van den Perre(n), van der Per(e), van der Pert, van (de) Paar, van de Paer, van de Par(re), van der Parre(n): Fréquente PlN Perre/Parre: omheinde plaats, afgesloten terrein. 1233 Stephani de Perre, Ktr.; 1281 Willin filius Pétri de Perre, Ruiselede (DEBR. 1980); 1292 Lysbeth van den Perre, Oevel (VERB.); 1330 Jhanne van den Perre, Ktr. (DEBR. 1971); 1396 Gilis van den Perre, Erpe; Gilles vanden Parre, Herzele (DE B.); 1617 Petronella van de Peere = van de Perre, Aarts. (MAR.).

 

FD

Perrée

zie Delperée, Pierret.

 

FD

Perregaux

Perreaux. V. BAR.

 

EV

Perreman

-ans, cf. Peereman(s).

 

JG

Perreman(s)

zie Peereman(s).

 

FD

Perremans

V. Parre et BAR.

 

EV

Perrenoud

zie Perneel.

 

FD

Perret(t)

zie Pierret.

 

FD

Perrette

Metr. Vrl. dim. van VN Pierre. Of grafie voor Perret.

 

FD

Perrewe

zie Perwez.

 

FD

Perrey

zie Pierret, Delperée.

 

FD

Perrez

zie Pierret.

 

FD

Perria(ux)

zie Perel.

 

FD

Perrichon

Proven.   Berrichon.   ,,Du Berry »  (Rég. fr.). N° 217.

 

EV

Perrichon

zie Pierson.

 

FD

Perrien(s)

zie Pirkin.

 

FD

Perrier

1. V.  BAR.  — 2. Profess. ,,Carrier,   tailleur  de  pierres ».  N°

175.

 

EV

Perrier

-i(ez), zie Perier.

 

FD

Perrier

cf. Perler.

 

JG

Perrière

cf. Perière.

 

JG

Perrillat

Patr. Afl. van VN Père = Pierre.

 

FD

Perrin(s)

zie Perin.

 

FD

Perriot

zie Pierrot.

 

FD

Perron(e)

zie Pierron.

 

FD

Perroncel

Pernechele: Patr. Dim. van VN Pierre.

 

FD

Perrone

Proven.   Péronnes    (Loc.)<

ou Péron (V. ce N.) et BAR.

 

EV

Perrot

-o(t)s, -otin, -oteau, -outy, zie Pierrot.

 

FD

Perroux

zie Pierrou(x).

 

FD

Perruche

Perrussel, Perus(se): PlN Perrusse (Hte-Marne): plaats met stenen overdekt. 1320 Jehan Perruce, Chauny (MORLET).

 

FD

Perruez

Perruwé, zie Perwez.

 

FD

Pers

zie Perche, Pierre.

 

FD

Persain

zie Persyn.

 

FD

Persain

cf. Persin.

 

JG

Persan

FN Persent. Ofr. persant: machtig man (DNF). 1235 Eustacius dictus li Persant de Haneffe, Alken (SLL); 1391 Gille dit Persant de Boussut, signeur de Pliaugies; 1388 Geraldo dicto Persidet de Ville = 1398 Persant d’Audrignies; 1434 Gille dit Persant dou Pont Wassellin, H (CCHt).

 

FD

Perschel

D. Patr. Dim. van Persch < VN Perthold, Berthold of Peter (DUDEN).

 

FD

Perschenel

zie Persennel.

 

FD

Perseau

Persiau(x), -ieaux, -ia, Perseo, -éo: 1. Ofr. persel, dim. van pers: paars, bleek. BN. 1298 Lambert Persel (MORLET). – 2. Evtl. metathesis van Présau(x).

 

FD

Persegael

zie Perceval.

 

FD

Perselis

zie Petersil(le).

 

FD

Persenaire

cf. Percenaire.

 

JG

Persenaire, (de)

zie de Percenaire.

 

FD

Persennel

Percenel, Perschenel: 1. Personnel, dim. van Fr. personne: persoon, pastoor. Zie Persoone. Vgl. Personneau in Bonen 1820 (BERGER). -2. Patr. Dim. van Persin, Perrecin, vleivorm van Pierre. 1726 Persinel, Pecq (PDB).

 

FD

Persennel

cf. sous Personne.

 

JG

Perseo

zie Perseau.

 

FD

Persevaux

zie Perceval.

 

FD

Perseyn

zie Persyn.

 

FD

Persi

Persy, Percy: 1. BN Ofr. persi: bleek. 1280 Jacobum Parchi, Ip. (BEELE). – 2. Zie Percy.

 

FD

Persia

-iau(x), -ieaux, zie Perseau.

 

FD

Persiau

-iaux (NF anversois). 1543 «Katerine Perseau» Ladeuze; surnom: dérivé de fr. pers ‘bleu pâle’, p.-ê. avec le sens de ‘ecchymose, pinçon’ attesté pour anc. w. (Spa) pierseau ou pour w. nam. pièrsèt FEW 8, 211 a.

 

JG

Persigand

(NF tournaisien). Peut-être surnom de la famille de pêche (fruit), cf. par ex. fr. ( 17e s. ) persicque ‘esp. de grosse pêche’, persiguine ‘couleur fleur de pêcher’ FEW 8, 267b.

 

JG

Persin

Persain; formes flandisées: Persyn, Persijn, Percyn. 1356-58 «Jehans Persins» PolyptAth, 1422 «Pieter Persin» Courtrai; surnom: anc. fr.persin, w.pèrsin ‘persil’FEW 8, 325a. – Dimin. : « Persinette » Frameries (BTD16,251).

 

JG

Persin(e)

zie Persyn.

 

FD

Persiot

cf. Persy.

 

JG

Persmanne

zie Pertsman.

 

FD

Person

cf. Per(r)-.

 

JG

Personne

1444 «Andrier Personne» Terre-Jauche, 1616 «Jean Personne» Princip-Chimay, 1628 «Jean Personne (de Couvin)» émigré en Suède; surnom: anc. fr. personne ‘dignitaire ecclésiastique’ FEW 8, 270b. » Dimin.: Persennel. Nom de dignité: dimin. en -ellu d’anc. fr. personne ‘dignitaire ecclési­astique, curé’, comp. 1820 «Personneau» NF du Pas-de-Calais.

• Forme flam. : Persoon, -oone, génitif: Per-soons. Du moy, néerl. persoon, de même sens.

 

JG

Persoon(e)

Persoons, -ooms, -oens, -on(ne), Parsons, Lepersonne, Personnel: Mnl. persoon < Lat. persona: pastoor, parochiepriester. Vgl. E. parson. 1300 magister Henricus persona quatuor officiorum (DEBR. 1962). 1291 Ihan Persoen, Aalst (CG); 1335 Marie Spersoens, Ktr. (DEBR. 1971); 1571 Joannes Persoens, Oudenbiezen (IOT). Persoon Robert: Adaptatie van de E. FN Pearsons Roberts (LIND. 1946′, 41).

 

FD

Perssegael

zie Perceval.

 

FD

Persy

zie Persi.

 

FD

Persy

Surnom: anc. fr. persi ‘livide’ FEW 8, 277a. – Dérivé : Persiot.

 

JG

Persyn

-yns, -ijn, -ain, -eyn, -in(e), Percyn, Parcyns: 1. Patr. Vleivorm van de literatuurnaam Perceval. Of vleivorm op -ecin van VN P(i)erre. 1162,1167 Theodericus Persin, Egmond / Brugge (GYSS. 1999′). 1227 Nicholaus Persin, Egmond (OHZ 11,78); 1275 Ernous Perresins, Lessen (VR mr0); 1282 Enghelbrecht Persin, ZH (CG); 1387 Percin Vierdinc, Ip. (BEELE); 1422 Pieter Persin, Ktr. (DEBR. 1958). -1. Zie Deplechin. – Lit.: F. DEBRABANDERE, De naam Persyn (in M. PERSYN, Defamilie Persyn in Wingene, 1973,16-18).

 

FD

Persyn

Persijn, Percyn, cf. Persin.

 

JG

Pert, van der

zie van de(r) Ferre.

 

FD

Pertasse

zie Bardach.

 

FD

Perthuis

Nom d’origine: pertuis ‘passage, trou’ FEW 8, 290a. – Dimin. : Perthuisot, Pertu-sot.

 

JG

Perthuis(ot)

zie De Perthuis.

 

FD

Pertry

zie Perdrix.

 

FD

Pertry

Surnom d’éleveur ou de chasseur: w. fiètri ‘perdrix’, pic.pétri, pèrtri FEW 8, 226a; cf. aussi Pétris et Petrisot. – Comp. également: 1405 «Elye Pertrisseur» Lobbes, 1449 «Lam­bert le Pertrisier sergant» AidesNamur.

 

JG

Pertsman

Peertsman, Peersman(s), Peirsman, Persmanne: Patr. Afl. van VN Perceval (LIND. 1964). 1383 Pauwels Pertsman; 1506 Jan Peertsman, Temse (DE MAN).

 

FD

Pertus(ot)

-uzon, zie De Perthuis.

 

FD

Pertz

zie Perz.

 

FD

Perukels

zie Perikel.

 

FD

Perus(se)

zie Perruche.

 

FD

Péruwelz

zie Perwez.

 

FD

Péruwelz

Nom d’origine : Péruwelz (Ht), etc.

 

JG

Peruzzi

-zo, -etto, -aro: It. Patr. < Pietro: Petrus.

 

FD

Pervé

Perve, zie Perwez.

 

FD

Perveux

Wsch. var. van Perwuelz; zie Perwez.

 

FD

Perveux

NF importé de France, où il est attesté au 18e s., notamment en Dordogne et en Cha-

rente Maritime (GeneaNet); NF d’origine obscure.

 

JG

Pervoot

Pervost, zie (de) Proost.

 

FD

Perwez

Péruwelz, Perwuelz, Perruez, Perruwé, Perruwe, Perrewe,

-wé, Pervé, Pervé, Parrevée, Parvais, -aiz: PlN Péruwelz (H): 1187 Perewes, of Perwez (WB, N): 1179 Perewez (TW): wad, doorwaadbare plaats met stenen. 1272 Ana (Ava?) de Pervez, Villers-la-Ville (J.G.); 1286 Cholars de Pierewés, Dk. (RUELLE).

 

FD

Perwez

1272 «Domina Ana de Pervez» Po-lyptVillers; nom d’origine: Perwez (BrW), Perwez (Nr), etc.

 

JG

Pery

Péry, zie Perier, Perry.

 

FD

Pery

Péry. 1600 «Bernard Pery» BourgNamur, 1608-9 «Denis Pery» ComptesNivelles; nom d’origine: w. péri ‘poirier’ ou bien w. péri ‘carrière’ DE.

 

JG

Perz

Pertz: Patr. Beierse afl. van Berthold.

 

FD

Pes(c)hong

V. Péchon.

 

EV

Pesant

Ook Le Pesant en Lepezant. BN voor een zwaarlij vige. 1365 Fastret le Pezant, Bergen (DE COCK).

 

FD

Pesant

1365 «Fastret le Pezant» TailleMons; fr. pesant, surnom d’un individu corpulent, obèse.

 

JG

Pesch

Proven.  1. Pesche (Loc.). —- 2. Pesch (Dép. Aubel). — 3. Pesch, autre N. de Pecq (Loc).

 

EV

Pesch

Nom d’origine: ail. Pesch ‘pâturage’, e.a. Pesch, à Aubel (Lg), etc.

 

JG

Pesch-

cf. Pech-.

 

JG

Pesch(e)l

Peschke(s), Peszke: Patr. O.-D.-Slav. dira, van Petrus.

 

FD

Pesch, (van)

1. PlN Pecq (H): 1108 Peesc, 1217 Pesch (TW). 136 e. Colart de Pesch, Dk. (PASTURE); 1455 Jan van Coyghem, heere van Pesch (DF XII).-2. D. PlN Pesch (NRW) < Lat. pascuum: weide.

 

FD

Pescher

V. Péch- -é, -ère.

 

EV

Peschet

-é, -er, zie Péchet.

 

FD

Pescheur

-eux, zie Lepecheur.

 

FD

Peschon

zie Pechon.

 

FD

Peser, de

Afl. van Mnl. pesen: van een pees (boogpees, strik) voorzien? BerN of BN?

 

FD

Pesesse

Proven. Dép. Pessoux.

 

EV

Pesesse

PlN Pessesse in Pessoux (N).

 

FD

Pesesse

w. nam. Pèsèsse. Nom d’origine : Peses-se, à Pessoux (Nr).

 

JG

Pesin

Pezin, Pezyn: Var. met -in-suffix voor Ofr. pesel, peson: klein gewicht. BerBN voor de weger. 1294 Regnaut Pesin, Comp. (MORLET).

 

FD

Peskens

zie Peyskens.

 

FD

Peski, van

PlN Peschke, dim. van Pesch: weide. Frederik van Peschke, Berlijn (vader van) 1759 Pieter van Peski, R’dam (PDB).

 

FD

Pesleux

V. Passeleu.

 

EV

Pesleux

-eut, zie Pasteleur(s).

 

FD

Pesleux

Pessleu, -eux, w. nam. Pèsseleû. Sur­nom : dérivé en -eur de w. (Huy) pès ‘1er ‘piéti­ner’, cf. w. nam. pèstèleû, celui qui piétine, qui râle (au fig.), éventuellement nom de métier de la forge, comp. Pestiau(x). – Bibliogr. : J. Ger­main, Noms d’Entre Ardenne et Meuse: … Pessleu, dans De la Meuse à l’Ardenne 17, 1993, 75-82. – L’explication par un dér. pès’1er ‘piétiner’ est la plus vraisemblable; toutefois, si le NF contenait loup, le premier élément pourrait être pèce ‘brise’ (cf. FEW 8, 333b), mais ce composé ne paraît pas avoir été signalé [JL, NFw].

 

JG

Pesquet

zie Péchet.

 

FD

Pesquet

cf. Pechet.

 

JG

Pessemier

V. Passemiers.

 

EV

Pessemier

Passemier, au génitif: Pessemiers, Passemiers. 1394 «Jan Persemier» Aartse-laer, 1604 «Wouter Passemiers» = 1607 «Wouter Possemiers» Reet; moy. néerl. perse-mier ‘usurier’ [FD].

 

JG

Pessemier(e), de

Pessemier(s),de Peissemier, Depessemiez, Passemier(s), Pos(se)miers, Pussemier, Passenier(s), Possenier(s), Poussenier, Puissenier: Mnl. persemier: woekeraar. BN. 1336 ghaven sij Persemiere, Cent (RSGI); 1394 Jan Persemier; 1445 Wouters Persemiers bosch, Aarts.; 1396 weduwe Jan Spersemiers, Michel-beke (DE B.); 1604-07 Wouter Passemiers=W. Possemiers, Reet(MAR.); i594joostPassenier, Dend.-Aw. (AP).

 

FD

Pessendorf(f)er

Met b/p-verscherping uit Bessendorfer.

 

FD

Pesser

Profess. Passer, ,,Compas ». N. de dessinateur. N° 131.

 

EV

Pesser

au génitif: Pessers. 1778 «Marie-Catherine Pessers» Visé; forme évoluée de Paeijster, dérivé de moy. néerl. paeyen ‘pacifier, satisfaire, payer’ (cf. Naamkunde 2, 1970, 203).

 

JG

Pesser(s)

Deze FN komt hoofdzakelijk in LU voor, Ik vermoed daarom dat Pesser(s) teruggaat op de Limburgse FN Plessers, wellicht hypercorrect; vgl. Ndl. pleisteren < Mnl. peisteren. BerN van de pleisteraar. 1597 den Paeijster > 1725 de Fesser, Neerpelt (Nk. 1970,203); 1540 Hendrik Fesser, Aken; 1570 Jan de Pesser, Helmond-Aw. (AP); 1584 Jan de Pesser, Aw. (AB).

 

FD

Pessero(e)y, de

zie Baestroey.

 

FD

Pessi

Proven. Anc. fr. Paissels, ,,Pâ-turage ». N° 236.

 

EV

Pessieux

Proven. Baisieux (Loc.). N° 79-

 

EV

Pessleu(x)

zie Pasteleur(s).

 

FD

Pest-

-el ,-eau > -iaux. Profess. ,,Pilon ». N. d’ouvrier broyeur ou pétrisseur. Synon. : Bistiaux. N° 131.

 

EV

Pestel, van

De Pestel, gereïnterpreteerd aïs herkomstnaam?

 

FD

Pester

Nom de profession: moy. néerl. pester ‘boulanger’.

 

JG

Pester, (de)

(de) Pestel(e), de Peyster, Pister(s): BerN Mnl. pester, pister: bakker. Vgl. D. Pfister. 1280 Gotscauc der Pester, Rijkhoven (VMW); 1291 Gillis Pestels; Jan Spestels fs. Gillis, Oud. (Midi 1967,148); 1376 Jan de Pester, Gb. (SCHR.); 1502

Huughe de Pestre = 1523 Huughe de Pestele, Cent (V. LAN.); 1561 Hans Pisters, Valkenburg-Aw. (AP).

 

FD

Pestiau

-iaux, Pestieau, -ieaux, Pestiat (forme nam.), Peteau, -eaux, Petiau, -iaux, Pétiau, -iaux, Petieau, Petteau, Pettiau, -iaux. 1272 «lacobus Pestiaus» Ramillies, 1280 «Petrus Pesteas» PolyptLiège, 1280-81 «Druars Pes-teaus» RegTournai, 1426 «Bouduin Pestiel» TailleSoignies, 1504 «Johan Pestea» Guill Liège, 1505 «Jehan Pestia» BourgNamur, 1623 «Jaspard Pesteau» DénChimay, 1636 «François Pestiaux» Morialmé; anc. fr. pestel ‘pilon (de forge)’ FEW 8, 600a, surnom d’ou­vrier de forge ou au sens figuré; comp. aussi Pessleu(x) ci-dessus.

 

JG

Pestiau(x)

-ieau(x), -iat, Petel, Petiels, Peteau(x), Petiau(x), -ieau, Pétiau(x), Pettiau(x), Petteau: Ofr. pe(s)tel, petteau: stamper van een vijzel, b.v. 1505 ung mortier et le petteau, Dk. (GOD. VI). BerBN. 1239 Johannis Petel, Montreuil (CMM); 1272 Jacobus Pestiaus, Ramillies (HERB.); 136 e. Gerardin Pestel, Laon (MORLET); 1294 Jehans Pestiel, Dk. (TdT); 1361 Simons Pestiaus = 1375 Pestiaul; 1395 Jehan Pestiel, Quaregnon (CSWII); 1551 Jan Petau, Aw. (SCHOUT. I).

 

FD

Pestre

Var. van (de) Pester of van Paitre.

 

FD

Pestrin

zie Peteryns.

 

FD

Peszke

zie Peschel.

 

FD

Pet-

-eau, -en. V. BAD(u) (Baz).

 

EV

Peta(c)k

Pijtak: Patr. Pittak, O.-D. afl. van VN Peter. 1555 Peter Petagk, Bautzen (BRECH.).

 

FD

Petain

-in, Pétein. Dérivés en -in de la forme courte Pet- issue de fr. petit ou du NP Petit [PHB].

 

JG

Pétain

Pêtin, Petein, Pétein, Pietin, Piétain, Pietain: Mfr. pietin: soort wapen: 1570 un coup de pietin, Rijsel (GOD.), met ijzer beslagen stok (FEW VIII,302). M.i. veeleer afl. van Ofr. piet, pie: voet, zoals piéton: voetganger; pietin: voetstuk, sokkel; Ofr. pietier, petier: te voet lopen, wandelen. 1316 Pierars Piétins, Bergen (CSW I); 1346 Colart Pietin, Dk. (HERB.).

 

FD

Pète

Pète, Pète, Pet(t)e: W. uitspr. van Pêtre. Vgl. de W. FN Pète dit Petre, Pète dit Pêtre, LU.

 

FD

Pète

Pète dit Petre, Pète, Pète, Pète, Pette. 1488 «Pette Pierosson» JusticcBastogne, 1496 «Lambert Pète» Walcourt, 1561 «Jehan Pette» Bihain, 1575 «Gérard Henry Pette» FrancsLux; forme romanisée, généralement en prov. de Luxembourg, du NF germ. Peter, cf. aussi Péture.

 

JG

Pete(n)

Peeten, Petten(s), Peiten: 1. Uit Mnl. pète? Vgl. (de) Peet. – 2. Patr. Vleivorm van VN Peter. 1500 Jan Petten, Tn. (HEND.); 1463 Henrick Peten, At. (ESBr. 1955,174-6). In elk geval werd de naam in de 176 e. geïdentifîceerd met Peters: 1691 Andréas Peten = A. Peeters, Langdorp (VS1988, 511). – 3.1667 M. E. Petein = Peten (VS 1985,479).

 

FD

Peteau

-eaux, cf. Pestiau(x).

 

JG

Peteau(x)

zie Pestiau(x).

 

FD

Peteers

Spelling van W. uitspr. van Peters alspétèrse.

 

FD

Peteers.

Var. de Peeters, mais l’accentuation est différente.

 

JG

Peteg(h)em, van

Venpeteghem: PlN Petegem(2X 0V). 1034-58 Ingelbertus de Petengem (Dip.); 1245 Dierikino de Petengien (DEBR. 1980); 1396 Kateline Goessens wijf was van Peteghem, Erondegem (DE B.).

 

FD

Petein

zie Pétain.

 

FD

Pétein

cf. Petain.

 

JG

Petel

zie Pestiau(x).

 

FD

Peten

cf. Peeten.

 

JG

Peter

zie Peeter(s).

 

FD

Peter

Péter : NF plutôt luxembourgeois et du sud de la prov. de Lux. qui, en zone romane, a été modifié en Péteur, Péture; cf. Peeter(s).

 

JG

Peter-

-man, -mans, -mann. V. Pee-termans.

 

EV

Peter(s)

Petersen. V. Pierre.

 

EV

Peter, de

Verwantschapsnaam: peter. Vgl. Parrain. 136 e. Joh. de Petre, Cent (GN).

 

FD

Peterbroeck

Proven. ,,Marais du sieur Bédier ».

 

EV

Peterbroeck

-brouck, Peeter(s)broe{c)k, Peeterbrock, Pieterbrouck: PlN Peterbroek in Vollezele (VB). 1683 Vincentius Peterbroeck, Erfebrugensis; 1694 Joannes Peterbroeck, Bs. (MUL VI, VII).

 

FD

Peterburger

-burs: Uit Sint-Petersburg (Rusland). Vgl. Petersborg.

 

FD

Petere(y)ns

zie Peteryns.

 

FD

Petereit

Patr. Litouwse FN, afl. van VN Peter.

 

FD

Peterfreund

Patr. Peter + BN Freund: vriend.

 

FD

Peterges

Petgès (forme contractée). Dimin. ail. de Peter, Pierre.

 

JG

Peterkenne

V. BAD(u).

 

EV

Peterkenne

Pé-, Peturkenne (var. par insta­bilité de la voyelle atone). 1280 «Pieterkin de Scotes» DettesYpres, 1390 «Pieterkins Stra-teman» Ypres, 1479-80 «Pietreken le Paige» TerreJauche; dimin. néerl. en -kin de Peeter, Pierre.

 

JG

Peterkin

-kenne, Péterkenne, Petrequin, Peturkenne, -quenne, Pet(er)ges: Patr. Dim. van VN Peter.

 

FD

Péterlé

Petterle: Patr. Peterle, Obd. dim. van Peter.

 

FD

Peterlini

Adaptatie van It. Patr. Petrolini, dim. van Pietro.

 

FD

Peterman

-âne, -anne, Petermans, Pé-, cf. Peeterman(s).

 

JG

Peterman(s)

-mann(e), zie Peeterman(s).

 

FD

Peternelli

-neli: Adaptatie van It. Petronelli, dim. van VN Pietro. Vgl. Perneel.

 

FD

Peterreins

zie Peteryns.

 

FD

Peters

Pètes, Peterse(ns), -sen, zie Peeter(s).

 

FD

Peters

Pé-, cf. Peeters.

 

JG

Petersborg

(De) Petersbourg, Pieterbourg: De Russische stad Sint-Petersburg (Fr. Saint-Pétersbourg), in 1914 Petrograd en van 1924 tôt 1991 Leningrad.

 

FD

Petersem

Peetersem, Petersheim, van Peeterssen: PlN Petersem in Lanaken (L). 1180 Theodorici de Piterseym, L (OSM); 1206 (Willelmus) de Petersheim; 1211 van Pietersheym (BLOI) = 1213 Wilhelmus de Pytersheim = 1223 Willelmus nobilis de Pitresem, Luik; 1269 Henrici de Pitersen,Luik(CVD).

 

FD

Petersem

Pé-, Petersen. 1285 «Hanekins Lotin Pieterzoene», 1291 «Jakemes Pieterseune» DettesYpres, 1591 «Edmondt Petersen (orig. de Bois-le-Duc)» BourgLiège; forme évoluée de néerl. Peterzoon, fils de Pierre; cf. aussi Pierssens.

 

JG

Petersheim

D. PlN (SL, RP, BB, Silezië). Zie ook Petersem.

 

FD

Petersil(le)

Peterseil, -siel, -sile, Peetersille, Pietercelie, -cil, -sil, Perselis: BN naar de plantnaam peterselie, BerBN van de kruidenier. D. Petersilie. 1300 Johannis Petersels, Pétri Pederselle, Tv. (BERDEN); 1554 Jacob Petercelie, Condé-Aw. (AP).

 

FD

Pétersile

Petersille, Pé-, cf. Peetersille.

 

JG

Peterson(s)

-sson, zie Peeters.

 

FD

Petery

zie Petrus, Perdrix.

 

FD

Petery

Pé-. D’un NL composé avec -ri ‘ruis­seau’, par ex. w. pètèri, «Prétery» à Evre-hailles-Yvoir (Nr), mais le NF est plutôt liégeois.

 

JG

Peteryns

-ijns, -e(y)ns, Petryns, -ins, Peetrain, Pestrin, Peterreins, Petrens: 1. BN Ofr. peterin: klein, onbeduidend, waardeloos. 1557 Jacques Pétrins, Oud.-Aw. (AP); 1559 Arent Pétrins, Schorisse-Oud. (PO 2,8). – 2. PlN Piétrain (WB), Ndl. Petrem. 1261 Arnoldus de Pitrehin, Luik (AVB); 1374 Reyntsoen van Pieterhem = Reneris de Pieterein; R. van Pieterhem = Robertus de Pieterein, Bs. (BLO VI). – 3. Dubbel Patr. Peter Hein. 1430 Hennen Peter Heins, Kempen; 1399 Bertolf Pieter Heins, Balgerhoeke (MNT 252, 258).

 

FD

Pètes

Pètes, Petes(c)h, Petisch: D. Patr. < Peter.

 

FD

Petesch

NF germ. (grand-ducal sans doute), plutôt que de dial. fr. pétasse ‘chiffon’ FEW 8, 616a.

 

JG

Petetot

zie Petitat.

 

FD

Péteur

Péteur, cf. Péture.

 

JG

Peteurson

Spelling voor Peterson.

 

FD

Péteux

-eur, Péteux, -eur: Mfr. péteux (136 e.): bangerd, schijterd. BN. 1350 Libiert le Peteus, Nijvel (HERB.).

 

FD

Péteux

1350 «Libiert le peteus» Nivtto; surnom : w. pèteûs, fr. péteux, de sens diva. par ex. ‘poltron’, (Lille, Artois), ‘maltltvi’. (Givet) ‘honteux, confus’, etc. FEW 8, Uii

 

JG

Petges

Pétiau, Petllo. V. BAD(u).

 

EV

Petges

Patr. Dim. van Peter.

 

FD

Petgès

cf. Peterges.

 

JG

Pethuyne

zie Bethuyne.

 

FD

Peti(t)pas

BN voor iemand die kleine, korte pasjes zet. 1247 dedi… Petitpas, LX (CCL); 1265 Henris Petitpas, Biesme (CRN); 1423 Pieter Petitpas, Rijsel (PARM.).

 

FD

Peti(t)queux

1. BN Petit queux: kleine kok. 1306 Oudart Petit Queu, Senlis (MORLET). – 2. Evtl. reïnterpretatie van petit cul, uitspr.f eticu: kleine aars, anus. 1331 Pierre Blanc Cul, St-Q. (MORLET); 1360 Giloteauz dit Petit Ku, Luik (SLL IV).

 

FD

Petiau

Pé-. Soit w. (hennuyer) pétiaii ‘mm servant d’enseigne de cabaret’, cf. fficPmlti 1997, 192, soit var. de Pestiau.

 

JG

Petiau(x)

Pétiau(x), zie Pestiau(x).

 

FD

Petiberghien

-ein, zie Petitberghien.

 

FD

Petie(t)

zie Petit.

 

FD

Petieau

Petiels, zie Pestiau(x).

 

FD

Petiet

cf. Petit.

 

JG

Petignot

Pétignot, Peti(t)niot: BN. Afl. op -in-iot van pet < petit. Kleintje (NRO1996,228).

 

FD

Petignot

Pé-, Petigniot, Petiniot, Petitik Surnom: pic. (Mons) petit-mol, pettian ‘tout petit, toute petite’ (Delmotte,Gfosj.«i» lois, 746), composé de petit et de nom., pi niot ‘nigaud, niais, sot’ FEW 7,113av°»iin cf. bourg, petignô, Ste-Sabine pe%»l, classés à tort FEW 8, 344b [MGB], 4 DicPatRom 1997, 193; ou bien simple ra! Petillot, comp. Rossignon, var. de Rossilln [JL, NFw]. – Comp. aussi le NF Péquignota Franche-Comté et bourg, petignô ‘petit’ FEÏ 8, 344b [PHB].

 

JG

Petillon

Pé-, Petillion, Pettilion; Piteljoi Pitteljon, Pittelioen, Pittilioen, Pintelii (formes flam.). 1255 « Gerardi dicti Penlhoûi Vottem, 1267 «Thieris Pétillons» CensHi. chies, 1269 «Odoleto dicto Petilion clcritoi CartOrval, 1273-80 «Jakemins Petillomi FriedenTournai, 1292 « Wilheames Petilhisi CartValDieu, 13e s. «Pintelions» DettesYpres; dimin. en -Mon du thème Pet- de fr. paii, comp. Rossill(i)on [PHB] plutôt que surnoiu: w. liég. pètion, pètchon ‘dard, aiguillon’ [ – Bibliogr.: J. Herbillon, Le NF Petillon, V»1 56, 1982, 126-7; F. Debrabandere, De ffl Pintelon, dans De Leiegouw 22,1980,423-5.

 

JG

Pétillon

1. V. BAD(u). — 2. Pro­ven. Hameau du Pas de Calais.

 

EV

Pétillon

Petillion, -eon, Pit(t)illion, Pitftjeljon, Pittil(l)ioen, Pit(t)el(l)ioen, Pitelloein, Pintelon: Ofr. pétillon: punt, naald. BerBN van de naaldenmaker; vgl. Lewille. 1275 Watiers Pétillons, Isières (VR 1551°); 1281 Wilheames Petilhons, Luik (SLLII); 1280 Carstinus Pintelions, Ip. (BEELE); 1325 Jehan Pétillon; 1331 Jehan Petilons, Dk. (TdT); 1368 Pierre Pitellon, Ktr. (V 76v°). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Pintelon. LG1980,423-5. -J. HERBILLON, Le nom de famille Pétillon. VW1982, 126-7.

 

FD

Petillot

Uit Pétillon? Of spelling voor Petiot: 1470 Petiot Sorain, Laon (MORLET).

 

FD

Petillot

Dérivé en -Mot de fr. petit, cf. aussi t. petiot ‘tout petit’ et Petignot (ci-dessus).

 

JG

Petin

cf. Petain.

 

JG

Pétin

zie Pétain.

 

FD

Petiniot

cf. Petignot.

 

JG

Petipas

zie Petitpas.

 

FD

Petipas

cf. Petipas.

 

JG

Petipré

zie Petitpré.

 

FD

Petiqueux

zie Petitqueux.

 

FD

Petiqueux

cf. Petitqueux.

 

JG

Petisch

zie Pètes.

 

FD

Petit

Car. phys. H. de petite taille. N° 253.

 

EV

Petit

Lepetit, Pety(t), Petijt, Petie(t), Petti(t), Pettitt: BN naar de kleine gestalte. 1183 Walteri Petith, Uitkerke (LEYS1954); 1280 Lotinum Petit; 1378 Jan Petijt; 1396 Jaquemart le Petit, Ip. (BEELE).

 

FD

Petit

 [16e NF le plus fréquent en Wallonie], Pettit, Pety, Pety de Thozée, Petyt, PM, etc. 1279-80 «Jakemes Petis» RegTournai 1309-10 «Jehans li Petis», 1318 «JehansPe­tis» ComptesMons, 1382 «Jehans Pctisi GuillLiège, 1480 «Jehan Pety» BouigNni, 1521 «Jean de Bourchoy dit Petit» Omezée, 1616 «Severin Pety» PrincipChimay, 1JS4 «Jean Pira dyt Pety» NPLouette; surnom:6. petit (de taille) 8, 342b. Pour une approche globale des résultats de l’étymon lat. *pettitus, cf.DicPatRom 1997, 171-197. iFém.: Petitte. 1308 «Margrite li Petite», 1326 «Jakemars Petite» ComptesMons, 1353 «Richart le Galoy et Petite sa femme, qui fut le Pourry» CartOrval, 1501 «sœur Quinte Petite» AidesHainaut.

Dérivés: Petitain. – Petitat. – Petiteau. 1487 «Pittiteaul de la Nuef Ville» Justice-Bastogne. – Petiet. Cf. anc. norm. petiet ‘très petit’, anc. fr. petite! FEW 8, 344a. – Petitot. i Surnom doubles: Petitbon. Fr. petit bon. -Petitfrère, Petitfrere. Surnom de parenté, à comp. avec ± 1579 «Gielchon Hiettine dit le petit père» CartCiney. – Petithomme. Sur­nom: fr. petit homme, cf. 1289 «Godefrins li Petishons» CensNamur. – Petitqueux, Peti-queux. 1289 «Petis Keus de Namur» Cens­Namur; surnom: fr. petit queux ‘petit cuisi­nier’. – Également 1540 « Melcior Petit Pain » Havinnes. – Cf. aussi Petignot. i En composition avec un prénom : Petitdi-dier. Comp. Lebondidier. – Petitgirard. -Petitimbert, Petitembert. Surnom: petit Imbert (anc. prénom). – Petitjean, Petit Jean, Petit-Jean. 14e s. «Hanettus, films quondam Petit Johan» AnthrLiège, 1451 «la maisson Pety Jehan» Nismes, 1472 «Pittit Jehan fïlz Pirlot» DénChiny, 1489 «Pety Jehan» JusticeBastogne, 1575 «Collin Petit Jan Lam-binet la Pechée» FrancsLux, 1602-3 «l’héri­tage Marie le Petitjean vefve» TerriersNamur, 1682 «Anne Petitjean» BourgNamur. -Petitpierre. – Petitsimon.

 

JG

Petitat

Proven. Petit-Aaz (Dép. Her-mée et Oupeye).

 

EV

Petitat

-ain, -eau, Petito(t), Petetot: BN Afl. van Petit: klein. 1383 Etienne Petitot (MARCHAL).

 

FD

Petitberghien

-ein, Petiberghien, -ein: Remterpretatie (petit klinkt vaak aïs ft) van Tiberghien.

 

FD

Petitbois

Proven. L.D. N° 24l.

 

EV

Petitbois

PlN Petit Bois: klein bos.

 

FD

Petitbois

Petit Bois. Nom d’origine: fr. petit bois.

 

JG

Petitbon

Pettibone: Dubbele BN: Petit bon: klein en goed, dapper.

 

FD

Petitdemange

BN Petit + VN Démange, Lat. HN Dominicus.

 

FD

Petitdidier

BN Petit + Patr. Didier.

 

FD

Petiteau

zie Petitat.

 

FD

Petitembert

zie Petitimbert.

 

FD

Petitfils

N. de relat. famil. ,,Petit fils » (ayant sans doute succédé au Grand Père dans les affaires). N° 128.

 

EV

Petitfïls

Verwantschapsnaam: kleinzoon, of BN kleine zoon. Vgl. Petitfrère.

 

FD

Petitfrère

BN Petit frère: kleine broer.

 

FD

Petitgirard

BN + Patr. Petit Girard = Gérard.

 

FD

Petithan

Proven. Dép. Grand-Han.

 

EV

Petithan

1. PlN Petithan in Grandhan (LX). – 2. BN + Patr. Petit Han: kleine (Jo)han(nes). Vgl. Petitjean, D. Kleinhans.

 

FD

Petithan

1567 «Thiery de Pety Han» Bourg­Namur, 1601 «Thierry Petithau [= -an]» BourgNamur; nom d’origine: Petithan, à Grandhan (Lx).

 

JG

Petithomme

BN Kleine man. Vgl. Kleinman. 1289 Godefrins li Petishons, Namen (J.G.).

 

FD

Petitimbert

-embert: BN + VN: Kleine Imbert.

 

FD

Petitjean

BN + VN. Kleine Jan. Vgl. Grootjans, Grosjean. 1386 Berthiot Petitjean, Aignay (MARCHAL).

 

FD

Petit-Jean

-Simon. Car. phys. Jean-, Simon-, dits ,,Le petit », par oppo­sition à des homonymes dits ,,Le grand ». (Jean. V. n° 263).

 

EV

Petitniot

1.  Proven. Petignj.  — 2.

Car. phys. ,,Fort petit ». (Dial.). N° 253.

 

EV

Petitniot

zie Petignot.

 

FD

Petitniot

cf. Petignot.

 

JG

Petito(t)

zie Petitat.

 

FD

Petitpas

Car. phys. H. marchant à petits pas.

 

EV

Petitpas

Petipas. 1265 «Henris Petitpas» Cens­Namur; nom d’origine: (petit) pas ‘passage’; ou bien surnom de celui qui marche à petits pas (Renard, BTD 26, 264).

 

JG

Petitpierre

BN + VN. Kleine Pierre: Pieter.

 

FD

Petitpré

-prez, -prêt, Petipré: PlN Petit Pré: kleine wei. 1555 Antoine Petit Pré, Artesië-Aw. (AP).

 

FD

Petitprez

Nom d’origine: fr. petit pré, fréquent en toponymie.

 

JG

Petitqueux

Proven. Petit-Coo (Dép. Stavelot) ou Queuwette (L.D.).

 

EV

Petitte

BN. Vrl. vorm van Petit. 1308 Margriteli Petite, Bergen (J.G.).

 

FD

Petitte

cf. Petit.

 

JG

Petloo

zie Petteloot.

 

FD

Peto(ud)

V. BAD(u).

 

EV

Petoud

-oux: BN: log? 1438 Adam Petout, Laon

(MORLET).

 

FD

Petr

zie Petsch.

 

FD

Petr-

-us, -i, -y. V. Pierre.

 

EV

Petraman

zie Peeterman(s).

 

FD

Petras(ch)

-az: Patr. Slav. afl. van VN Peter.

 

FD

Petre

Pétré, Pètrè, Petrez. 1602-3 «Martin Petre» TerriersNamur; nom d’origine: w. ardenn. pètrê ‘poirier sauvage’ DL 473a.

 

JG

Petre

Pètre, Pêtre. 1358-59 «Hanins Pettre»

PolyptAth, 1392 «Petre de Cheval» Anthr­Liège, 1485 «Piron Petre de Senlez», 1486 «Pettre gendre de H. Grevez», 1489 «Pettre Stolpert» = 1491 «Petre Stolpert» Justice­Bastogne; forme non diphtonguée issue de lat. Petrus, Cf. aussi Pète, Pète dit Petre et Paitre, plutôt qu’hypocor. de néerl. Peeter.

 

JG

Pètre

1. V. Pierre. — 2. (Sal)pètre. Proven. Salpêtre (L.D.) ou Piètre (Riv. : Piètre-Bais). — 3- Profess. ,,Salpétrier ».

 

EV

Pêtre

Pètre, Pétre, Petre: 1. Zie Paitre. – 2. Patr. VN Peter. 1392 Petre de Cheval, Luik; 1485 Piron Petre de Semez (J. G.).

 

FD

Pétré

Petré, Pètrè, Petrez, Pétrée: 1. W. PlN Pètrê: wilde perenboom (HERB.). 136 e. (Lambert Pétrée), Luik (AVB). – 2. Evtl. grafieën voor Pétret, dim. van Pêtre. Vgl. Pétrel (DNF).

 

FD

Petreman

-ment. Var. de Peeterman.

 

JG

Petreman(d)

-ment, zie Peeterman(s).

 

FD

Petrenko

Patr. Oekraïense afl. van VN Peter.

 

FD

Petrens

Petr(e)yns. 1. Proven. Pie-train (Loc.). — 2. V. BAD(u).

 

EV

Petrens

zie Peteryns.

 

FD

Petrequin

zie Peterkin.

 

FD

Petrez

cf. Petre.

 

JG

Pétri

zie Petrus, Perdrix.

 

FD

Pétri

cf. Petry.

 

JG

Petri(c)k

Petryk: Patr. W.-Slav. < Peter.

 

FD

Petriaux

1449 «Andrier le Petriau» Aides-Namur; sans doute de w. nam. pètia, (Giv.) petriya ‘petite poire ou petite pomme sauvage’, corresp. à fr. mod. pétreau FEW 8, 141 b.

 

JG

Pétriaux

-ieux: PlN Pic. pétriau: jeneverstruik. 1449 Andrier le Pétriau, Namen (J.G.).

 

FD

Petricek

Patr. Slav. afl. van VN Peter.

 

FD

Pétrie

zie Petrus, Perdrix.

 

FD

Petrillo

-li, Petrini, -i(n)oli, Petroci: Patr. It. dim. van VN Pietro.

 

FD

Pétrins

zie Peteryns.

 

FD

Pétris

Pé-, Pétrisse, Pé-, Pétrix, -yx, Petrix, -yx. Surnom: anc. fr. perdris, pertris, pétris, pic. pétri, w. piètri ‘perdrix’ FEW 8, 226a, comp. moy. néerl. perdrise, pertrise ‘perdrix’, cf. 1280 «Jakemon Pétris» = «Jakemon Per­trise» = «Jakemon Pietris» DettesYpres, 1326 «Jacob Pertrise» Ypres. – À noter que L. Remacle, Étym. 211 voyait dans le NF Pétris, -isse, une var. possible de Petrus [ce qui ne peut être que secondaire]. m Dimin. : Pétrisot, Petrisot, Petrizot, Pé-. 1616 «Remy et Jean Pertrisot» PrincipChi-may; anc. fr. pertrisot ‘perdreau’ FEW 8, 226b-227a.

 

JG

Pétrix

Petris(se), Petrisot, -zot, zie Perdrix.

 

FD

Petroff

-ov, -ow: Patr. Slav. afl. van VN Peter.

 

FD

Petron

Pé-. Surnom: w. nam. pètron ‘petit fermier propriétaire’ LN 352.

 

JG

Petron(s)

Pétrons, Petronio, Pe(e)troons, Peetrons, -oms, Petroens, Pitrons, Pietron(s), Pietroons, Pieterhons: Patr. Lat. HN Petronius.

 

FD

Petronella

Metr. Lat. HN. Zie Femelle.

 

FD

Petronin

Pé-. Prénom: dérivé en -in de Pétrone, lat. Petronius.

 

JG

Petrons

Pé-, Petroons. Prénom néerl., lat. Pe­tronius.

 

JG

Petropoulos

Gr. Patr. < Petrus.

 

FD

Petrovic

-vits, -witch, Petrovci, Petrovski: 1. Patr. Pools-Slav. afl. van VN Peter. – 2. PlN Petrov, Petrovice(NAUMANN).

 

FD

Petrucci

Patr. It. afl. van VN Petrus.

 

FD

Petrus

Pietrus, Petri(e), Petry, Petrij, Petery, Pittery,-ij, Petro, Pietri: Patr. HN Petrus. 1396 Jan Rebbevel Petrij, Bever (DE B.); 1716 Melchior Pétri, Trier-Bg.(PARM.).

 

FD

Petrus

1633 «Ame Petrus», 1638 «Petrus Pe-treus » émigrés en Suède ; prénom Pierre, sous sa forme latinisée.

« Génitif latin: Petry, Pé-, Pétri. 1770 «Léo­nard Petry» Eupen.

 

JG

Petrusson

zie Pierson.

 

FD

Petry

zie Petrus, Perdrix.

 

FD

Petryk

zie Petrick.

 

FD

Petryns

zie Peteryns.

 

FD

Petryx

zie Perdrix.

 

FD

Pets

Wsch. Pair. Zoals Petsch < Peter.

 

FD

Petsch

Petz, Petschke, Poetsch, Pötzsch, Potz: Patr. Sorbische en Wendische afl. van VN Peter. 1568 Peter=1568 Petzsch; 1372 Petsche = Peter Seiler (NAUMANN); 1576 Christian Pötzsch, Naumburg (BRECH.).

 

FD

Petsolt

zie Petzold.

 

FD

Pette

zie Pète.

 

FD

Pette

cf. Pète.

 

JG

Petteau

zie Pestiau(x).

 

FD

Petteau

cf. Pestiau(x).

 

JG

Petteloo(t)

Petloo: Uit Pestelot, dim. van pestel. Zie Pestiau(x)/Petiau(x). 1380 Raoul Pestelot, Laon (MORLET).

 

FD

Petten(s)

Zie Pete(n).

 

FD

Petteno

Gedemouilleerde vorm van Petignot. Of It. FN?

 

FD

Pettens

Pettiaux. V. BAD.

 

EV

Pettens

Génitif double de Peete.

 

JG

Petter, (de)

1. Afl. van Mnl. putte, pitten, petten: water putten, scheppen. BerN. – 2. Var. van (de) Peter.

 

FD

Petterle

zie Péterlé.

 

FD

Pettersdorfer

PlN Pittersdorf (BEI).

 

FD

Pettersen

-s(s)on, zie Peeters.

 

FD

Petti(t)

zie Petit.

 

FD

Pettiau

-iaux, cf. Pestiau(x).

 

JG

Pettibone

zie Petitbon.

 

FD

Pettieau(x)

zie Pestiau(x).

 

FD

Pettillion

cf. Petillon.

 

JG

Pettinger

Afl. van verspreide PlN Petting/Pôtting (BEI).

 

FD

Pettinger

Ethnique: habitant de Pet(t)ingen, près de Mersch (Gr.-D. Lux.).

 

JG

Pettit

cf. Petit.

 

JG

Pettitt

Petyt. V. Petit.

 

EV

Péture

zie De Pâture.

 

FD

Péture

Pe-, Péteur, Pe-, Formes altérées du NF de Nicolas Péter ou Peinteur [sans doute NF grand-ducal à l’origine], né à Vaux-les-Rosiè-res (Nives) en 1717 et décédé à Awagne-Liso-gne en 1800, dont les enfants et les descen­dants ont porté des NF sous les var. Péter, Péture, Peinteur, Péteur, Péters, principale­ment dans la région de Purnode, Awagnc, Houx et Spontin (comm. Mrae Péture).

 

JG

Peturkenne

-quenne, zie Peterkin.

 

FD

Peturkenne

cf. Peterkenne.

 

JG

Pety de Thozée

Petyt, cf. Petit.

 

JG

Pety(t)

zie Petit.

 

FD

Petzold

Petzel, Petsolt, Pätzold, Patzelt, Paetzhold, Paschold, Pechholt: 1. Patr. O.-D. (Silezië) afl. met secundair -old van Petz < Peter. 1298 Bezold(us), 1383 Petzoldt (NAUMANN). – ^. Evtl. Obd. vorm van Germ.VN Berchtold, Betschold. 1462 Valentin Pezscholt; 1471 Friedr. Betscholt, Straatsburg (BRECH.); 1776 Joannes Nepomucenus Patzeld, Kassel-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Peu(c)kert

Peuker: PlN Peuke (Silezië) (BRECH.).

 

FD

Peucelle

Puchelle: 1. Ofr. pucelle: jong meisje, dienstmeisje, maagd. 1251 Emme Pucele, Atrecht (NCJ); 1290 Maroie Puciele, Dk. (TdT); 1583 Olivier Pucelle, Artesië-Aw. (AP). – 2. Evtl. < Pelicel(le), dim. van Ofr. pelice: huid, bont(werk), bontjas. BerBN van bontwerker. 1218 Pelcele; 1203 Lanbers Peaucele, Atrecht (NCJ).

 

FD

Peuche(t)

-ot: 1. Dim. van peuch < PlN Puy < Lat. podium: hoogte, heuvel (DNF). – 2. Var. van Pic. pauchet; zie Pochet. – 3. Wsch. dim. van Ofr. (Norm.-Pic.) puch, d.i. Fr. puits: put. Ofr. puchot:

waterloop, kanaal. 1272 Maroie Puchot; 1299 Agnes du Puchot, Atrecht (NCJ).

 

FD

Peuchot

V. BAD (Bak).

 

EV

Peuchot

Comme Peuchet (w. liég. peûtchèt, peûkèt ‘petiot’), dimin. de w. peûs ‘pois’ FEW 8, 608a.

 

JG

Peudepiece

Surnom: fr. peu de pièce, comp. Potargent; ou bien var. (par réinterprétation) de Putpièce, nom hybride composé de néerl. put ‘mauvais’ et de pièce [FD].

 

JG

Peudepièce

zie Putpièce.

 

FD

Peudevin

zie Poitevin.

 

FD

Peugnet

Wsch. var. van Peignet, dim. van Peigne.

Of dim. van peugn, Fr. poing: vuist (DNF).

 

FD

Peugnieu

zie Peigneur.

 

FD

Peugnieu

cf. Peigneux.

 

JG

Peukenne

Var. de Peusken?

 

JG

Peukens

Peukenne, zie Poeckens.

 

FD

Peulders

zie Pollers.

 

FD

Peulen

-ens. Sans doute var. limb. de Paulen(s) [FD].

 

JG

Peulen(s)

Patr. Limburgse var. van Paulen, vleivorm

van Paulus (CROTT1995).

 

FD

Peulings

-inckx, Puelings, -inc(k)x, Pulings, -inck(s), -in(ck)x: Limburgse vorm van Paelings. 146 e. Louis Pulinck, Aalst L (HERB.); 1539 Henrick Puelinx, Heers (LAES); 1549 Robert Pulincx, St.-Tr. (AP); 1627 Heyndryck Pulynck; 1663 Jacques

Pulincx, Bg. (SCHOUT. II).

 

FD

Peuman(s)

Limburgse var. van Palmans (vgl. Palmen, Paumen, Peumen). 1608 Gaspar Peumans, Tg. (IOT); 1647 Willem Peumans,

Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Peumans

Bô(h)- -mans. N. d’orig. ,,Bohémien ». Ns 216.

 

EV

Peumans

Var. de Peemans?

 

JG

Peumen

zie Palme(n).

 

FD

peuplier

Proven. Propriété désignée par un arbre caractéristique. Pou-p(l)ier, Popleu. Popeliers (FI.), Popeler, francisé en Populaire. Poplé-, Publé- -mont. ,,Mont du peuplier ».

 

EV

Peuplier

1275-76 «Baudet dou Poupelier» RegTournai, 1588 «Zacharie Poupli» Senzeil-les; nom d’origine: anc. fr., pic. po(u)pelier, w. (nam., Charleroi) pouplî, fr. peuplier FEW 9, 181b.

 

JG

Peurck, de

zie Leporq.

 

FD

Peurette

Var. van Poirette, zie Poret.

 

FD

Peurette

cf. Poirette.

 

JG

Peurquaet

BN voor een kwaadstoker, kwaadstichter. Vgl. Ndd. Pinsequat: die kwaad beraamt. 1378 Clais Peurquaet = Puerquaet, Ip.

(BEELE); 1397 Jacop Puerquaet, Bg. (SIOEN).

 

FD

Peurteners

zie Portenart.

 

FD

Peus(s)ens

zie Paessen(s).

 

FD

Peuschgens

Peusens. V. BAD (Baz).

 

EV

Peusgen

-kens, -tjens, zie Puystjens.

 

FD

Peusgen

Forme all. du suivant.

 

JG

Peuskens

Génitif de Peusken, dimin. de Poes, du lat. Pascalis.

 

JG

Peusseleir, de

zie de Puysselaer.

 

FD

Peutat

Proven. Petaheid (Dép. Hodi-mont) ou Peta-Hez (Dép. Petit-Rechain).

 

EV

Peutat

Afl. van peute, Ofr. pute: vuil, slecht,

gemeen (DNF).

 

FD

Peutat

cf. Peutte.

 

JG

Peute

1. Lokale uitspr. van PlN Peutie (VB). – 2. Zie (van) Putte.

 

FD

Peute(r)man(s).

Proven. Peutie (Loc.), avec suff. d’orig. N° 212.

 

EV

Peute, van de

zie van den Putte. Peuteman(s): i. Afl. van PlN Peutie, lokale uitspr. Peute (LIND. 1964). 1389 Kateline Speutmans, Overijse (BOLSEE); 1537 Jan Peutemans, Vilvoorde-Aw. (AP). – 2. Zie Putteman(s).

 

FD

Peuteman

Var. de Peutieman, nom d’origine: Peuthie (BrFl) + mon (Naamkunde 40, 1964, 26).

 

JG

Peuten

Var. de Peeten?

 

JG

Peuter, de

Peuters, zie de Poterre.

 

FD

Peuter, van

zie van der Poorten.

 

FD

Peuterman(s)

1. Afl. van De Peuter. – 2. Var. van Peutemans.

 

FD

Peutermans

Pour Carnoy 246, composé avec -man de peuter ‘méticuleux’ ; ou bien simple var. de Puttemans, Peutemans [FD].

 

JG

Peutevinck

zie Poitevin.

 

FD

Peutieman

Afl. van PlN Peutie (VB).

 

FD

Peutman

zie Putteman(s).

 

FD

Peutte

zie (van) Putte.

 

FD

Peutte

Surnom: sans doutepeute, var. de l’anc. fr. put(e) ‘sale; mauvais, odieux’ FEW 9, 632a, cf. aussi moy. néerl. pute ‘corrompu’. -Sans doute dérivé : Peutat.

 

JG

Peutte, van de

zie van de(n) Put(te).

 

FD

Peutteman

zie Putteman(s).

 

FD

Peutter, de

zie de Poter(re).

 

FD

Peuvrade

-ate: Afl. van LU W.peûve, Fr. poivre: peper. – Lit.: L. REMACLE, Les avatars du nom de famillePeuvrate. Les dial. de Wall. 1973-74,122-6.

 

FD

Peuvrade

-ate. Altération du NF Priva, -at, Private, sous l’influence de w. \iég.peûve ‘poi­vre’. – Bibliogr. : L. Remacle, Les avatars du NF Peuvrate, DW 3, 1973-74, 122-6.

 

JG

Peve(r)n

-ag(i)e, -asse. Proven. Pevenage (Dép. Everbecq), ,,Pi-geonnier ». Bévernage. V. Colom­bier.

 

EV

Pevee

-ée. 1280 «domina Juetta de Pevilhe» PolyptLiège; nom d’origine: Péville, w. à Pèvèye, à Alleur et Grivegnée (Lg). – Bi­bliogr. : J. Herbillon, Peville-Pèvèye, dans Leodium28, 1935,66-8.

 

JG

Pevée

-ee: PlN Péville in Alleur en Grivegnée (LU). 1280 Juetta de Pevilhe, Luik (Leodium 1935,66-68).

 

FD

Pévée

Proven. Péwée. Dép. Ciney. „ Marais ».

 

EV

Pevenage

Pevernagie (forme flam.). Nom d’origine : Pevenage, à Éverbecq (Ht).

 

JG

Pevenage, (van)

van Pevenaeg(g)e, -aeyge, -eayge, Pevernagie, Pévenasse, Pluvinage, Beverna(e)g(i)e, -a(e)yge, -aeye: PlN Puvinage in Vloesberg (H), Pevenage in Everbeek (OV), Verchain-Maugré (Nord) (CCHt), Puvinage (1348 Putsvinage in Beloeil H) < Puteus vicinaticus: openbare drinkplaats, waterput. 1275 C’est à Putvinage. Bille de Putvinage, Vloesberg (VR45V0); 1339 Jehans dou Puvisnage, Bergen (CCHt); 1377 Thome de Puvinage, Rijsel (SPL); 1427 Mahieu de Peuvinage, Dk. (PARM.); 1544 Joannes Pevinage, Everbeek; 1566 Alexander Pevernaige, Ktr. (MUL IV); 1556 Jan Bevernaige; 1602 Anthoine Pevernaige, Ktr. – Lit.: F. DEBRABANDERE, De familienaam Bevernag(i)e. LG1985,214-5.

 

FD

Pever, de

zie Poivre.

 

FD

Pex

zie Peck.

 

FD

Pexstaerts

Peckstards, Pexstadt, Peckstadt, Peckstdat, Peksteerts, Pekstards, Pex(s)ters, Pecters, Speckstadt, Spexstaerts: BerBN Peekstaart: steel van een piek, lans. Vgl. 1263 Pekeschacht, Rostock; 1281 Pekestoc, Liineburg (NN); 1282 naist Hughen Pekestockes, Holland (CG). 1433 Jan Peextert; 1447 Lambrecht Pexstert; Tielman Pexstert = 1448 Tielman Pextert = 1451 Tielman Pexsterst, St.-Tr. (OBN); 1589 Jan Peesksteeks, Ht. (GESSLER).

 

FD

Pexstaerts

Pexsters,   Pexters,  Pecters. Cf.

1433 «Jan Peextert», 1447 «LambrechtPext-sert» St-Trond; probabl. sunrom de métier, d’après moy. néerl. peehtaart ‘hampe d’une lance, hallebarde’ (Debrab2 964).

 

JG

Pey

Peij, Peys: Misschien Mnl. peye, poye < Ofr. puy, Lat. podium: pui, stoep, podium. 1374 Jakemin Peye, Ip. (BEELE).

 

FD

Pey-

-mans, -men. Proven. 1. V. Peumans. — 2. V. Pede.

 

EV

Pey, van

zie Pede.

 

FD

Peyck

zie Pyck(e).

 

FD

Peyck

Surnom: néerl.pet ‘poix’.

 

JG

Peycker

Proven. Pijke (Dép. Ware-gem), avec suff. -er, d’orig.

 

EV

Peycker

Pijcker < Mnl. pike, pijcke: piek. BerN van de piekenmaker of piekenier.

 

FD

Peyenborg

zie Pijnenburg.

 

FD

Peyf(f)ers

zie Pfeiffer.

 

FD

Peyfers

Peyffers, cf. Peiffer.

 

JG

Peyleman

zie Pijlmans.

 

FD

Peyls

V. Pijl et Peel.

 

EV

Peyls

Peijls, Peil: 1. Mnl. pegel, peil: merkteken in maten voor vloeistoffen, graad van sterkte van het bier, pegel. BerBN van de pegelaar, de ijker van vochtmaten. 1382 Ghiselin Peyl, Har. (DEBR. 1970). Vgl. Pegel. – 2. Br. spelling van Pyls.

 

FD

Peyls

Surnom: génitif de néerl. pijl ‘flèche, dard’.

 

JG

Peymans

zie Paijmans.

 

FD

Peymen

zie Paeme(n).

 

FD

Peynaerts

zie Peynhaert.

 

FD

Peynaud

zie Pagnieau.

 

FD

Peyne

zie Pijnen.

 

FD

Peynet

zie Penet.

 

FD

Peynhaert

Peynaerts, Peijnaerts: 1. D. verscherpte vorm van Beinhard, Benhard, Bernhard? 1616 J. S. Peyenaert, Wismar (MV)-Aw. (AP). – 2. Zie Pénard.

 

FD

Peynot

zie Pagnoz.

 

FD

Peyns(h)aert

zie Pensaert.

 

FD

Peynshaert

Car. mor. Peinzer, Cen­seur, songeur ».

 

EV

Peyot

zie Piot.

 

FD

Peyp-

zie Pijp-.

 

FD

Peypers

V. Pijp.

 

EV

Peyr(e)

zie Père.

 

FD

Peyrache

V. Pierre.

 

EV

Peyralbe

Proven. ,,Montagne pier­reuse » (N. franc.).

 

EV

Peyralbe

Peyrable: PlN Occ. Peyre albe: witte steen. Vgl. Peyraube (Htes-Pyr.).

 

FD

Peyrard

-a(t), zie Pierrard.

 

FD

Peyraud

zie Perel.

 

FD

Peyrelongue

Occ. PlN: lange steen (Basses-Pyr.).

 

FD

Peyrelongue

NF d’un migrant du Midi de la France, issu d’un NL très répandu en domaine occitan difficile à identifier [PHB], par ex. Peyrelongue (Basses-Pyrénées).

 

JG

Peyrenborg

zie Pijnenburg.

 

FD

Peyreron

Wsch. var. van Peyron.

 

FD

Peyron(net)

zie Pierron.

 

FD

Peyronie

-ouny, zie Peroni.

 

FD

Peyrot

zie Pierrot.

 

FD

Peyroux

zie Pierreux.

 

FD

Peyrusson

zie Pierson.

 

FD

Peys

zie Pais.

 

FD

Peys

cf. Peis.

 

JG

Peysen

zie Pais(s)en.

 

FD

Peyskens

Peskens, Peiskens: 1. Br. gediftongeerde vorm van Pijskens. Pijsken, dim. van Mnl. pisé: maat, gewicht. 1398 Lijskin Pisé, Bavikhove (DEBR. 1970); 1406 Jan Pijsken, Bs. (PEENE). –

2. ZiePuystjens.

 

FD

Peysmans

1. BerN van de peismaker, paisierer: vrederechter. 1389 Mechtilt Peysmekers, Diest (VdP); 1367 Stevenin de Peismakere, Ktr. (DEBR. 2002); 1381 Gord Peyseman, Den Bosch (HB 548). – 2. Ontrond < Puysmans = Poesmans,

Paeschman. 1462 Willem Puysmans, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Peyster, de

1. Ofr. paistre: herder. BerN. Vgl. Paitre. 1277 Willem Peister, Cent (CG); 1435 Henric Peysters, Den Bosch (HB 483). – 2. Zie de Pester.

 

FD

Peytier

Peijtier: Occ. vorm voor PlN Poitiers. Vgl. Peytieu (DNF). 1705 Andr. Peytier, Montélimar-Aw. (AP).

 

FD

Pezin

-yn, zie Pesin.

 

FD

Pfaff

Phaff, Paffen, Pfa(e)ffli, Pfâffle: D. pendant van De Pape. Rijnlands Paff. Dim. -li is Zwitsers.

 

FD

Pfaff

Surnom: all. Pfaff, corresp. à moy. néerl. pape ‘prêtre’, cf. De Pape.

 

JG

Pfaffenbach

PlN (BW, BEI).

 

FD

Pfaltz

Nom d’origine: all. Pfalz, Palatinat.

 

JG

Pfanne(n)stiel

Phannenstiel: 1. Verspreide D. PlN Pfannenstiel: langwerpig stuk land in de vorm van een pannensteel (BRECH.). – 2. BerBN van de pannenmaker. 1394 Ditel Pfanstil faber (smid,

vgl. Pfannschmidt), Praag (DN).

 

FD

Pfannenstiel

Pfannestiel, Phannenstid Sur­nom : all. Pfannenstiel ‘queue de poêle’.

 

JG

Pfannschmidt

D. BerN Pfannenschmied: pannenmaker; vgl. (De) Pannemaeker.

 

FD

Pfau

D. BN Pfau: pauw. Vgl. De Pauw.

 

FD

Pfef(f)er

Peffer, Pfeffermann: D. Pfeffer, Rijnlands Peffer: peper. BerBN van de peperhandelaar. Vgl. Peper. 1421 Claus Pfeffer, Ravensburg (BRECH.).

 

FD

Pfeif{f)er

Pfayfer, Pheyffer, Pheijffer, Pfayfer, Pfyffer, Feyfer, Feifer, Fajfer, -far, Fefer, Peif(f)er, Peyf(f)ers, Peijffers, Pieffer(t), Piffer(t): D. BerN Pfeifer, Mhd.

phîfer: fluiter, speelman, muzikant. Vgl. De Pyper. Peifer is Rijnlands. 1539 Jan Pijfer, Aw. (AP).

 

FD

Pfeiffer

Surnom: all. Pfeifer ‘sifflera, fifre’; cf aussi Piffer(t), Pieffer(t).

 

JG

Pfeil

Surnom: all. Pfeil ‘flèche’.

 

JG

Pfenni(n)gs

zie Penninck.

 

FD

Pfister(er)

Pfischter, Fiszter: BerN Mhd. Phister < Lat. pistor: bakker. Vgl. Pestel. 1561 Joannes Pfister, Aschaffenburg; 1698 J. B. I. Pfister, Mûnchen (MULIV, VII).

 

FD

Pfizer

D. ontrond < Pfützer < Mhd. Phütze, D. Pfütze: waterput, bron, fontein < Lat. puteus. BerN van de waterfitter, die waterleidingen, waterputten aanlegt. Fr. fontainier, Zndl.

fonteinier.

 

FD

Pfl(o)ug

Phlok, Pfluger, Pfluger, Pflieger: D. BerBN

 

FD

Pfleger

D. BerN: opzichter, beheerder, voogd.

 

FD

Pfleiderer

Ontrond < D. Pfleuderer < Mhd. vlô’udern: fladderen. BN naar het wisselvallige karakter.

 

FD

Pflieger

zie Pfloug.

 

FD

Pflips

cf. Phlips.

 

JG

Pflips(en)

zie Philippus.

 

FD

Pfloug

Surnom: all. Pflug ‘charrue’.

 

JG

Pflug

ploeg; BerN Pfluger, (ontrond) Pflieger: ploeger, ploegenmaker.

 

FD

Pfund

Surnom: all. Pfund ‘livre (poids, mon­naie)’.

 

JG

Pfyffer

zie Pfeiffer.

 

FD

Phaff

zie Pfaff.

 

FD

Phal(em)-

-pin, -pyn. Proven. Loc. fr.

 

EV

Phalempin

Fale(m)pin, Fallempin.Valepin, -pyn,-pijn, Val(l)enpint, Vallepin: PlN Phalempin (Nord). 1239 Teri de Falempin, Dk. (SMTI); ±1300 Pieres Phalempins, PdC (BOUGARD); 1537 Louis Falenpijn, Atrecht-Aw. (AP).

 

FD

Phalempin

1304 «Theris de Phalempin» 31 ChirTournai; nom d’origine: Phalempin (Nord).

 

JG

Phalet

zie Fallet.

 

FD

Phallus

Latinisering van Phal < Lat. HN Fidolus (NRO1996,229).

 

FD

Phallus

Latinisation tardive de Phal, forme médiévale et dialectale du NP Fidolus (nom d’un saint auvergnat), que l’on retrouve dans plusieurs NL, e.a. Saint-Phal (Aube, Cham­pagne) [PHB].

 

JG

Phan

Pham: Grafie voor de D. FN Pfann(e). BerBN. Zie Pan. 1267 Hiltebrandus Phanne, Mergentheim (BRECH.).

 

FD

Phaniel

zie Faniel(le).

 

FD

Phaniel

Var. de Faniel; comme Fanuel, nom biblique (cf. Morlet, NP Gaule II, 51).

 

JG

Phannenstiel

zie Pfanne(n)stiel.

 

FD

Phannenstiel

cf. Pfannenstiel.

 

JG

Phanuel

zie Fanuel.

 

FD

Pharazyn

-syn, zie Farazijn.

 

FD

Phariseau

zie Fariseau.

 

FD

Phelippot

zie Philippot.

 

FD

Phélizon

Patr. All. van Phélis = Félix.

 

FD

Phelupt

Var. van Filip.

 

FD

Pheulpin

zie Philippin.

 

FD

Pheyffer

zie Pfeiffer.

 

FD

Philemotte

zie Fillemotte.

 

FD

Phili-

-bert, -(p)p(e)ron, -(p)po-t(eaux), Philip(p)a(e)rt(s). V. WID (Wi).

 

EV

Philibert

zie Filibert.

 

FD

Philibert

Filibert. Prénom issu de l’anthrop. germ. fili-behrt, popularisé par saint Philibert, abbé de Jumièges au 7e s., le Ph- initial non étymologique étant dû à l’attraction de Philippe.

 

JG

Philifert

Wsch. var. van Philibert met f-perseveratie.

 

FD

Philimon

Fillemont: Patr. VN uit de Gr. mythologie: Filemon en Baukis. Ook bijbelse VN.

 

FD

Philip

-ipp(e), zie Philippus.

 

FD

Philip(p)art

Philippa(e)rt(s), -aars, -aers, -a(t), Philipaert, Flippart: Afl. van HN Philippus. 1383 Flippart Patgey = 1384 Philip Patgey, Tn. (C.BAERT); ±1400 Philippe dit Philippart Lochon, Luik (BODY); 1427 Jan Philippaert, Ronse (LENOIR); 1510 Desier Philippa, Gentinnes (CALUW. 2000).

 

FD

Philip(p)et(te)

Philippeth, Philippe: Patr. Dim. van VN Philippe. 146 e. Philippe dit Philippet de Limont, Luik (BODY); 1360 J. Philippet, Laon (MORLET).

 

FD

Philip(p)in

Filippin, Philippen(s), Phillipens, Pheulpin, Flippen: Patr. Vleivorm van Gr. HN Philippus. 1580 Simon Philippens, Bilzen (SCHOE.); 1642 Severinus Philippin, Lotsius (MUL V).

 

FD

Philipoom

Patr. 1. Philip Oom (EBELING1993,103); vgl. D. Clasohm, Hansohm (GOTTSCHALD). -2. Reïnterpretatie van Philippon.

 

FD

Philipp(pe)kin

Phillipekin, Flipkens: Patr. Dim. van HN Philippus.

 

FD

Philippaux

-eaux: Patr. Dim. van VN Philips. 1275 Filipeaz d’Okieres, Luik (SLLII); 1342 Philipeal de Puchey, Pousset (HERB.); 1467 Flips Flippeels, Tn. (HB 796).

 

FD

Philippe

Philippen, Philips. N. de bapt. d’orig. hellénique. N. d’un des apôtres. Dimin. : Phil(l)ip–pet, -po(n), -pin, -son, -us, -s. Philip(p)s, Phlups.

 

EV

Philippe

Phillipe. Prénom Philippe, du grec Philippos (= qui aime les chevaux), nom d’un apôtre et de plusieurs saints, nom aussi dans l’Antiquité du roi de Macédoine Philippe le Grand.

» Dérivés: Philipart, Philippart, w. nam. Flipân, Philippat, Philippaert, au génitif: Philippaers, -aerts. 1236 «Alard Philippin deCherzy»NPLouette, 1425 «Johan Philipart» CoutStavelot, 1443 «Pierart Philippart» Ladeuze, 1444 «Phelipart Cocquial », « Jehenne Philipart», 1449 «Philippart le marchant» AidesNamur, 1450 «Phelipprars Gossars» Baudour. – Philippaux. 1289 «Philippiaus de Bretignei» CensNamur, 1342 «Philipeal de Puchey» Pousset, 1444 «Philipeau dele Sart» AidesNamur, 1504 «Jehan Philipeau», 1541 «PhilipauAnseau» BourgNamur, 1570 «Jehan Phelippea» Dorinne. – Philipperon, Philip-pron, Philipront. 1265 «Jehanne fille Phe-lippron» CensNamur, 1331-32 «Phelippron Sartiaul» ComptesMons. – Philipet, Philip-pet, -eth, Phillipet, -ippet. 1334 «Phelippet Climot» ComptesMons. -Philippette, Phili-pette. 1449 «Phelipette sa mère», «Philipette vefve de Tirion le charlier» AidesNamur, 1492 «Philippe! la fille Johan le Chevalier de Riwe» La Gleize, 1616 «Philippette de Til-liers» BourgNamur. – Philippin. 1524 «la femme Philippin» DénStavelotMy. – Philip-kin, Philippekin, Phillipekin. – Philippon, -ont, Phillippon. 1270 «Michieus li Bane fils de Philipon», 1282 «Philipon Crouselin» DettesYpres, 1289 «li enfant Philippon Gran-din» CensNamur, 1303-7 «Bodelet le filh Philippon d’Asonlevilhe» ComptesMons. -Philipot, Philippe, Philippot, w. nam. Flipot, Phlipo, Phlypo. 1294 «Phelippos de Jasche» CensNamur, 1444 «Philipot le bancelier» AidesNamur, 1495 «Philippot de Hanech», 1510 «Philippot Lesturgon», 1521 «Philippe le Bonnetier», 1602 «Jean Philippe», 1693 «Marie Philipot» BourgNamur. – [Dérivé en -otte’] 1498 «Phlippotte de Baseille» Bourg­Namur, 1572 «Philipote Derhey (belle-fille de Jean de Villers)» Purnode. i Formes lat. : Philippus. au génitif: Philippi, Philippy. 1500 «Pierre Philippi» GuillLiège. i Formes néerl. : Philip, au génitif: Philips, Philipps, Phillips, Phlips, Pflips, génitif dou­ble: Philippens, Phillipens, génitif double : Philippsen, Philipsen, Phillippsen, Phlip-psen.

 

JG

Philippen(s)

zie Philippin.

 

FD

Philipperon

zie Philippon.

 

FD

Philippi

zie Philippus.

 

FD

Philippo(t)

Phelippot, Flipo(t), Phlippo, Phlypo, Flypo, Flippo, Philpott: Patr. Dim. van VN Philippe. 1336 Colin Philippote, Tilleur (SLL III); 1450 Jehan Philippot, Laon (MORLET); 1475 Phelippot Courdent (DEBR. 1970); 1505 Philipsen vanden Eede = 1504 Philippe de Eda, Bs. (OSTYN); 1735 Guilelmus Flypo, Moorsele (COUSS.).

 

FD

Philippon

-ont, Philipon, Filippone, Philipp(e)ron, Phlip(p)ront: Patr. Fr. vleivorm van VN Philippe. 1273 Phylippes de le Court = 1285 Philippron de le Court, Cent; 1298 Philippron de le Warde, Hove (CACa); 1438 Mahieu Philippon, Laon (MORLET).

 

FD

Philippron(t)

zie Philippon.

 

FD

Philippus

-y, -i, -o, Philip(pe), Philipp, Phillipe, Filpe, Philups, Phil(l)ips, Philipse, -pze, van Philips, Pflips(en), Philip(p)s(en), Philip(p)son, Phillippsen, Phlips, Phlups, Phlippsen, Filip(e), Falip, Filipp(i), -o, Flip(t)s, Flipse(n), Flyps, Flepts, Filipson, Philippi, -y, Filippi, Felipe: Patr. Gr. HN Philippos ‘paarden-liefhebber’. 1280 Philippus Choviche; 1378 Philips de Vachtcopre, Ip. (BEELE); 146 e. Umin Philips kinder, Ktr. (DEBR. 1970); 1625 Huybrecht Philipsen, St-Hubert-Aw. (AP).

 

FD

Philis

Metr. Vooral E. VN Phyllis, Phillis < Gr. phullis: tak met blaren. Phyllis was de dochter van koning Sithon van Thracië (V. D. SCHAAR).

 

FD

Philisijn

-syn: ige-eeuwse var. van (de) Pillecijn in Munkzwalm (med. F. Van de Velde), metpl/fl-wisseling (vgl. pleuritis/fleurus).

 

FD

Philleberts

zie Filibert.

 

FD

Phillipekin

zie Philippekin.

 

FD

Philpott

zie Philippot.

 

FD

Philtiens

-tjens. Génitif double de  *Philtje, hypocor.de Philip?

 

JG

Philtjens

Philtiens, zie Filkin.

 

FD

Philups

zie Philippus.

 

FD

Phimister

E. BerN Femister < fée master: veemeester, herder.

 

FD

Phlip-

cf. Philippe.

 

JG

Phlippo

zie Philippot.

 

FD

Phlips

Phlippsen, zie Philippus.

 

FD

Phlix

zie Félix.

 

FD

Phlok

zie Pfloug.

 

FD

Phlups

zie Philippus.

 

FD

Phlypo

zie Philippot.

 

FD

Phol(l)ien

Folien, Fou(i)llien, Fouil(l)en, Fouy(i)n, Fouin, Foyin, Foyen, Fuyen, Feuill(i)en, Feul(l)ien, Fieullien, Defollin: Patr. lerse HN, naam van de abt van Fossen-la-Ville. Saint-Pholien is de naam van een kerk in Luik: 1244 Sancti Foliani presbyteri Leodienses (CVD). 1401 Pholien Sirejacques, Ecaussines (Midd. 1977,404).

 

FD

Pholien

V. FULC (Fui). Synon. : Feuill(i)en. N. de St. Foillanus (Latin).

 

EV

Pholien

Phollien. 1591 «Phoelien Delfollie» BourgNamur, 1624 «Jean Minet dit Phouil-

lin» Cerfontaine = 1650 «Jan Minet dit Phoillien» Morialmé, 1717 «Pholien Henoul» BourgLiège, 1775 «Thomas Pholien» Huy; prénom Pholien, Feullien, d’après le saint d’origine irlandaise, évangélisateur de nos contrées et abbé de Fosses-la-ville (où il est vénéré). Cf. aussi Folien, Feuillen.

 

JG

Phyfferoen

zie Pifferoen.

 

FD

Pia

Piat. 1499 «Jehan Piat» TerrierNaast; sans doute du prénom Piat, du nom du saint patron de Tournai (cf. Morlet, NP Gaule II, 90).

 

JG

Pia(t)

Patr. Lat. HN Piatus. In Dk. (H) vereerde heilige. 1356 Jakemés Pias, 1363 Maigne Piatte, Dk. (TdT); 1395 Gille Piaet, Ktr. (DEBR. 2000); 1466 Piaet van Waleghem, Ktr. (RAK).

 

FD

Piaget

V. Page.

 

EV

Piaget

Dim. van Ofr. péage, Fr. péage: toi. BerBN van de péager: tollenaar, tolinner.

 

FD

Piana

Piano, Piani, Pianetti: It. PlN piano: vlak.

 

FD

Pianet

V. Plant.

 

EV

Pianet

Z.-O.-Fr. vorm van Planet, dim. van plan: vlak, effen. Vgl. It. Pianetti.

 

FD

Piasecki

Piasek, Piaskowski: Afl. van Poolse PlN Pias(ek): zand.

 

FD

Piavaux

NF qui apparaît en premier lieu à Ben-Ahin en 1780 (GeneaNet); surnom d’origine obscure, qui ne semble pas se rattacher à w. pia ‘peau’ ou au v. piller.

 

JG

Piaveau

-aux: Zinwoord: kalverviller?

 

FD

Piazza

It. PlN Piazza: plaats, plein.

 

FD

Pic

V. BAD(u) (Bak).

 

EV

Pic(k)orelle

zie Picarelle.

 

FD

Pic(qu)-

Pick- -ard. Proven. ,,De Picardie ». N° 217. Diminutifs : Picar-, Pycar- -el(le). — 2. V. BAD(u) (Bak).

 

EV

Picaër

Picaert, cf. Picard.

 

JG

Picalausa

Picalause, Picalo(u)sa: Pica Lausa. Oudocc. lauza: platte daktegel. BerN van de steenhouwer, leiklover(DNF).

 

FD

Picalausa

Picalause (francisation). Formation verbale: anc. occ. pica ‘pique’ + lausa ‘dalle’ (nom d’artisan), NF importé du sud de la France.

 

JG

Picar

Picard, Picart, Piccard, -art, Pickar, -ard, -art, Pikard, Piquard, Picaër, -aert, Pickaert, -ar, -ard, -art (formes néerl.). 1279-80 «Colars li Picars» RegTournai, 1322 «Johan Picart» CartValBenoît, 1353 «Evrard Piccard» CartOrval, 1356-58 «Jehans Pikars» PolyptAth, 1426 «Andriu Pickart» Taille-Soignies, 1449 «Simon le Picart» = «Simon Picart» AidesNamur, 1493-97 «J. (Le) Picquart» JusticeBastogne, 1597 «Paulus Picquar» BourgLiège, 1628 «Jan Pickaert», 1709 «Johan Picart» émigrés en Suède; ethni­que: picard, de Picardie; souvent surnom de domestique, de soldat. – Forme fém. : 1279-80 «Katheline li Picarde» RegTournai.

 

JG

Picard

-ar(t), -aer, -at, -a{s), Piquard, -art, Picca(e)rt, -ar(d), Pickard, -ar(t), -ardt, -aer, -aert(s), -artz, Picqua(e)rt, Pikaar, -ard, -aert(s), Piekaerts, -arz, Lepicard: 1. Naam van de Picardiër, inwoner van Picardie. 1307 Lorens Picars, Luik (AVB); 1342 Colardus dictus Picard, St-Q. (MORLET); 1381 Griele Picaerts, Hulst (DEBR. 1999). -2. Mnl. pic(k)aert: piekenier. BerN. Vgl. Ofr. picart: scherp. 1340 Willelmus Pyckart, Hakendover (C. BAERT); 1383 Jan Pickaert, St.-Gillis; 1367 Willelmus Pickaert, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Picardie

Pycarelle. Surnom d’après le moy. fr. picarel (d’origine languedocienne), ‘mendole, sorte de poisson qu’on fait sécher’ FEW 8 , 456a. – Bibliogr. : F. Debrabandere, Pycarelle en Spyckerelle, dans Gedenkboek M. Mispe-lon, 1982, 101-5.

 

JG

Picarelle

Piccarelie, Picarrel, Pycarelle, Piquerel, Pickerell, Picherel, -eau, Picheret, Pic(k)orelle, Spyckerelle, Spicarolen: Opic. peskerel, Mfr. picarel: vis, (soort) snoek. BN. Id. aïs Pecquereau. Ofr. picaret = picarel (GOD.). 1768 Marie Anne Picarelle = 1799 M. A. Spiekerelle; 1768 Joseph Picarelle = 1795 J. Spikarelle, Ktr.; 1685 Vedast Spicarelle = Picarelle, Wev.; 1715 Vedastus Picorelle, Bissegem. – Lit.: F. DEBRABANDERE, Pycarelle en Spyckerelle. GedenkboekM. Mispelon, 1982,101-5.

 

FD

Picas

Surnom: moy. fr. picasse ‘pic, hoyau’ FEW 8, 434a.

 

JG

Picaud

-ault, zie Pichel.

 

FD

Picavet

Profess. Picavé, ,,Gros fagot ». (Dial. picard). N. de marchand.

 

EV

Picavet

-ez, Piccavet, Pickavet, Pycavet, Pyck(h)avet, Py(c)kevet, Pijkevet, Piekavet, Pecavet: Ofr. picavet: takkenbos. BerBN van de houthakker. 1499 Gilles Picavet, Rijsel voerde twee houthakkersbijlen in zijn wapen. 1223 Tiricus Picaves, Kamerijk; 1224 Wistasces Pikavés; 1306 Jakemés Pikavés; 1325 Maroie Picavete, Atrecht (NCJ); 146 e. Frémin Picavet (receveur des tailles de la forêt de Nieppe) (med. J. Picavet, Kruibeke); 1314 Joh. Pikenvet, Heusden L (GHYSEN); 1368 Renoud Picavet, Meregem (JAM.).

 

FD

Picavet

-ez. 1280-81 «Jakemes Picavais de Cambrai» RegTournai; surnom: pic. picavet, montais picavé ‘grand fagot à deux liens qui devait avoir 3 1/2 pieds de longueur et autant de circonférence’ Gdf 6, 141-2, BTD 31, 227 (cf. aussi Ph. Delmotte, Gloss. w. de Mons, 516).

 

JG

Picca(e)rt

-ar(d), zie Picard.

 

FD

Piccard

-art, cf. Picar(d).

 

JG

Picceu

zie Pecqueur.

 

FD

Piccin(i)

-inni, -ione, -ioni, Piccinin(i), -in(n)o: It. BN: klein.

 

FD

Picco(t)

zie Picot.

 

FD

Piccoli

-olo(tto): It. BN Piccolo: klein.

 

FD

Piccot

cf. Picot.

 

JG

Piccu

Piceu, zie Pecqueur.

 

FD

Pich-

-al, -e(l), -èque, -ery V. Pissery.

 

EV

Picha

Pichâ, w. pîtchà, Pichault. La longueur de la voyelle initiale oblige à séparer ce nom d’autres NF en Pich-, comme Pichel, -et, -on, -ont, dont le ; est bref en wall. comme en fr. Pour J. Lechanteur, certaine forme de pieds déchaux ALW 5, 234-5, non celle de Liège (pîds d’hâs) mais celle de Porcheresse-en-Cz et Laroche (pîds d’chas), est proche de pîtchâ, bien que non identique (-t’ch-/-tch), mais l’altération de t’ch en tch est possible (comp. la forme malm. cou-tchâsses < cou-d’-tchâsses ALW 5, 180). Plausible sémantiquement (comp. le NF fr. Déchaux) et phonétiquement, <pieds-déchaux> ne trouvera sa confirmation ou son infirmation que de l’examen des mentions anciennes du NP [JL, NFw2].

 

JG

Pichal

Ofr. peschalle, pesc(h)aille: visvangst, gevangen vis (GOD.). BerBN van de visser.

 

FD

Pichar(d)

Picha, Pichâ, Piesschaert, Pissard, Pis(s)art, Pizar, Pitsaer, Pihart, Piha(rd): i. Ofr. pichard: groene specht. BN. Vgl. (de) Spicht. – 2. Pic. pichard (DNF), Fr. pissard, afl. van pisser, Ofr. pissier: wateren, urineren, plassen, pissen. Vgl. Ofr. pisseur en het volkse gezegde ‘Saint-Médard le grand pissard’, de regenheilige. LU W. piha (HERB.). 1280 Lambertus Pihars, Luik (J.G.); 1363 Gilliars Pichars, Aat (J. G.).

 

FD

Pichard

1363-64 «Gilliars Pichars» PolyptAth ; surnom (de buveur?): w., pic. pichard ‘qui urine beaucoup, pisseur’ FEW 8, 590a.

 

JG

Pichel

-elle, Pichault, Pissel, Picault, -aud, Pihay: Zoals Péchet dim. van Fr. poisson: vis. Var. met i zoals in Pi(c)queur = Pe(c)queur, Pichonnier, Picardie. Vanwege de Luikse ft-var. moet de naam wel op een sk-votm teruggaan (ni. Lat. pi5ds). 1567 Martinus Piceels, Lv. (HENNO).

 

FD

Pichel

Peut-être var., avec changement de suf­fixe, de Pichet (cf. 1623 «Piere Pichet» Dén-Chimay) avec le sens de ‘petit pot, mesure pour les liquides, les grains’ (Morlet 783).

 

JG

Picheny

zie Poissonnier.

 

FD

Picheny

Pecheny, Pichonnier, cf. Pisnier.

 

JG

Pichèque

Oost-Duitse FN Pischek, < Slav. Picek. Afl. van HN Petrus.

 

FD

Picher

Probabl. cas sujet de fr. pêcheur, comp. Sarter, Galer, etc.

 

JG

Picherel

-eau, -et, zie Picarelle.

 

FD

Picherit

zie Pickery.

 

FD

Pichet

Pihet, Pissé, Piscé, Pisce, Piket, Pickett, Pi(c)quet, Pi(c)qué, Pické, Pi(c)quette, Pinquet, Pin(c)ket, Pyn(c)ket, Pijncket: 1. Ofr. pichet, Opic. pi(c)quet, Mnl. piket, peket: maat voor vloeistoffen, zout, graan. BerBN van de meter, korenmeter. 1348 Jehan Picquet, Senlis; 1438 Jehan Pichet, Laon (MORLET); 1374 France Piket, Ip. (BEELE); 1553 Maerten Picquet, Ktr. (MONB.); 1673 Jaecques Pincquet = 1699 J. Pincket, Ktr. (KW). – 2. Var. van Péchet. De W. vorm Pihet verwijst ni. naar een oorspr. vorm met sk (piscis).

 

FD

Picheyns

Mfr. péchin, dim. van Ofr. pesche (Lat. piscis): vis. Vgl. Péchet, Pichet z. 1435 Jehan Péchin, Senlis (MORLET).

 

FD

Pichler

Beierse vorm van D. Bûhler, afl. van PlN Bûhl: heuvel.

 

FD

Pichon

1286 «Jehans Fichons» CartMons, 1426 «Pier. Pichon» TailleSoignies, 1586 «Gerlache Pichon» CoutStavelot, 1633 «Martin Pichon» émigré en Suède; surnom: pic. pichon ‘pois­son’ FEW 8, 583b; cf. aussi Pechon et Pisson. » Dimin. anthropon.: Pichonneau.

 

JG

Pichon(neau)

V. Pissery.

 

EV

Pichon(nier)

zie Poisson(nier).

 

FD

Pichonnier

V. Pigeon.

 

EV

Pichonnier

cf. Picheny.

 

JG

Pichot

Pitchot; au fém.: Pichotte. 1289 «Pi-chos de Faus» CensNamur; surnom: dial. fr. pichot,pitchot ‘petit’ FEW 8, 6Ida. -Dimin.: 1465 «Jacquemins Pichotia» CartCouvin.

 

JG

Pichot(te)

zie Picot.

 

FD

Pichrit

-ist, Pichry (NF dont la prononciation serait intéressante à connaître). Peut-être de fr. (rég.) pisserie ‘urinoir’, w. pich’rîye ‘ruis-selet(s)’, attesté en topon. ; sinon var. de Picry.

 

JG

Pichry

Pichri(s)t, zie Pickery.

 

FD

Pichuèque

NF borain, attesté dès 1673 à Cuesmes, sous la forme «Pitscheberg dit Pi­chuèque» (GeneaNet); nom de montagne que l’on rencontre dans le Tyrol, en Suisse, etc.

 

JG

Pick

Pic(k)on, Pyck(e), Picqu- -et, Pick-, Pig- -out. V. BAD(u) (Bak).

 

EV

Pick

Picke, Pické, Pik, Picq(ue): 1. Mnl. picke: pikhouweel. BerBN voor de maker van pikhouwelen of voor de steenhouwer. Vgl. De Picker. 1497 Tielen Picken, Zolder (VANB.); 1641 Nik. Pick, Gilze-Aw. (AP). – 2. Zie Peck. – 3. Evtl. = Pyck(e).

 

FD

Pick

Picq, Pyck, Pycke. 1388 «Jakemars Pikes» Ladeuze, 1564 «Jehan fils de feu Lyenard de Roanne surnommé le picque de Guegomont», 1721 «Mathieu le Picque» La Gleize; probabl. surnom: fr.pic, outil ou arme.

 

JG

Pickaert

-ar, -ard, -art, cf. Picar(d).

 

JG

Pickard

-ar(t), -aert(s), zie Picard.

 

FD

Pickavet

zie Picavet.

 

FD

Pické

zie Pichet, Pick.

 

FD

Pické

cf. Piquet.

 

JG

Pickel

Peckel(s), Pechels, Pe(e)kel, Py(c)kels, Pijkels: Mnl. pickel, peckel, Wvl. pekkel: poot (van meubel), (gemeenzaam ook) been. BerBN voor timmerman, houtdraaier. Of BN voor iemand met lange benen. Vgl. Schinckel, Peckelbeen. 1268 Michael Peckel, 1280 Willelmus Peckel, Ip. (BEELE); 1300 Egidius Pickels, Tv. (BERDEN); 1378 Margriete Pickels, Dend. (OSD).

 

FD

Picker

-ers, cf. Peckers.

 

JG

Picker(e), (de)

de Pikker, Pickers, de Pecker, Peckre, Pecker(s): Mnl. picker, pecker: i. steenbikker, -houwer; 2. maaier; 3. gauwdief, zakkenroller. 1245 Lamberto Pickre, Har. (DEBR. 1980); 1457 Heinric de Peckere, Moerbeke (PARM.); 1560 Arnould de Pickere, OV (ICC II).

 

FD

Pickerell

zie Picarelle.

 

FD

Pickery

Pi(c)query, Picry, -it, -et, Pichry, -ist, Pich(e)rit, Piekry, Pecquery: Opic. peskerie, Ofr. pescherie: visvangst, visserij, visrecht, visplaats. ±1300 Alais Pikerie; Herbers Pikeris = Herbet Pekeri, Artesië

(BOUGARD); 1383 Lambert Pecheri, Luik (SLLIV); 1606 Nie. Piekry, Bergen H -Aw. (AP); 1639 Ludovicus Picquery, Bergen (MUL V); 1641 Pecry, 1650 Piekry, 1669 Pikery, Bg. (VS1973,11-19).

 

FD

Pickett

zie Pichet.

 

FD

Pickeur

zie Pecqueur.

 

FD

Pickman

Profess. Piekenier. ,,Suisse d’église ».

 

EV

Pickman

Picman. Nom de profession: moy. néerl. pike ‘pic’ + -mon?

 

JG

Pickman(s)

Peckmans, Picman: BerN van de Picker/Pecker: steenbikker, steenhouwer.

 

FD

Pico

cf. Picot.

 

JG

Picolette

Surnom: fém. de fr. picolet ‘petit crampon’.

 

JG

Picon

Pikon, Piquon: Ofr. picon: hak, pik(hamer). BerBN van de steenhouwer. Vgl. Picot 1.

 

FD

Picon

Pikon, Piquon. Surnom : anc. fr. picot ‘espèce de pic, javelot’ FEW 8,453a.

 

JG

Picot

Piccot, Pi(c)quot, Pichot(te), Pischot, Pitcho(t), Pihot: 1. Ofr. picot: scherp voorwerp, puntig wapen, pik, houweel, pikhamer. BerBN van de steenhouwer. 1275 Hanot Picot, Baffe (VR i86v°); 136 e Oudars Picot, Laon (MORLET); 1322 Gerardo Piccoet = 1325 G. Picot, Tn. (C.BAERT); 1355 Leurent Pickot, Dk. (TdT). – 2. Syn. met Pichet/Piquet, met ander suffix. 1324 Jehan Pichot, St-Q.; 1438 Marion la Pichote, Laon (MORLET); 1488 Jacquemair Pychotteal, Luik (BODY).

 

FD

Picot

Piccot, Pico, Picquot. s.d. «Johannis Pickot» ObitHuy, 1544 «Henry Pickot»Dén-StavelotMy ; surnom : fr. picot, de sens divers (‘pointe ferrée’, ‘espèce de marteau’, écharde’, etc.) FEW 8, 454-5.

 

JG

Picou

-oux. Surnom: anc. îr.picou ‘petitcram­pon’ FEW 8, 123a.

 

JG

Picou(x)

Ofr. picou: kleine haak; kram.

 

FD

Picoux

1. Proven. V. Pissery. — 2. V. BAD (En).

 

EV

Picq(ue)

zie Pycke, Pick.

 

FD

Picqua(e)rt

zie Picard.

 

FD

Picqué

zie Pichet.

 

FD

Picquereau

zie Pecquereau.

 

FD

Picquereau

cf. Piquereau.

 

JG

Picquery

zie Pickery.

 

FD

Picquet(te)

zie Pichet.

 

FD

Picqueu(r)

-uer, zie Pecqueur.

 

FD

Picqueur

V. Piqueur.

 

EV

Picqueur

Piqueur. Nom de métier: fr. piqueur ‘ouvrier travaillant avec le pic’, cf. 1479-80 «Johan Thour ly Jone pikeur à bricque» TerreJauche.

 

JG

Picquot

zie Picot.

 

FD

Picquot

cf. Picot.

 

JG

Picrart

Hypercorrect voor Picquereau? Of < Picard?

 

FD

Picray

zie Pecquereau.

 

FD

Picray

cf. Piquereau.

 

JG

Picron

zie Piqueron.

 

FD

Picron

1473 «Jehane Draguet vesve de Pierart Picron», 1523 «Guillaume Picron» Ladeuze; surnom: w. picron ‘moustique’ mais aussi ‘mauvaise langue’ FEW 8, 455b.

 

JG

Picrot

Surnom: dérivé de fr. pique, comme Pi(c)quereau.

 

JG

Picry

-it, -et, zie Pickery.

 

FD

Picry

Picrit, Piquery, sans doute aussi Pichry. Pichrit, Pichrist (avec réinterprétation). 1513 «la veuve Thomas Picquery» BourgNamur; nom d’origine : Picquery, à Frameries, à La Bouverie (Ht).

 

JG

Picte

Surnom: moy. fr. pieté ‘quart d’un denier’ FEW 8, 613a.

 

JG

Pictoul

-oel: Var. van Pecto(o)r?

 

FD

Piddington

PlN (Oxfordshire).

 

FD

Pidgeon

E. BN < Ofr. pigeon: jong van een vogel, duifje. Vgl. Duyvejonck. 1200 Alan Pigun, Norfolk (REANEY).

 

FD

Pidoux

Proven. « Pie d’eau (Dép. Ronquières).

 

EV

Pidoux

 (NF rare en Wallonie). Surnom: anc. fr. pis d’oe ‘poitrine d’oie’ [JMP]; dans le Midi, c’est une forme de pitos, piteux (cf. Dauzal, Traité. 296).

 

JG

Pie

Py: BN Fr. pie: ekster. Vgl. Lagace, Axters. 1390 Estienne la Pie, Rhuis (MORLET).

 

FD

Pie

1544 «Hubert Pie» DénStavelotMy; sur­nom : fr. pie [mais les dialectes de Wallonie ont recours surtout au type lexical ragacei c/ Lagasse], surnom d’homme jacasseur, cf. Lapie; plutôt du prénom Pie < lat. piu ‘pieux’, nom de plusieurs papes et saints.

 

JG

Piebœuf

cf. Piedbœuf.

 

JG

Piec(k)

Piecq(ue), zie Pycke.

 

FD

Piecq

Pieck, Piek. Surnom: moy. néerl.pife, piek(e) ‘pic’.

 

JG

Pied

Piet: BN Fr. pied: voet. Vgl. Voet. 1271 Raouls Piet, Diksmuide; 1294 Lambert Pyet, Ip. (MANTOU1972,435,463).

 

FD

Pied

Piet. 1272 «Arnoldi Cum Pede» Polypt-Villers, 1280-81 «Margheriet Piet», «Mehaus Au Piet» RegTournai, 1295-1302 «Simons au Pie» ImpôtArtois, 1524 «Anthon Piet» Dén-StavelotMy ; surnom : anc. fr. piet, fr. pied, cf. aussi Lepied.

 

JG

Piedbœuf

Proven. Loc. fr.

 

EV

Piedboeuf

Pieboeuf, Piedbeuf: BN naar het lichaamsgebrek, de klompvoet. Vgl. Coevoet, Kuhfuss. 1264 Rausino Piet de Buef, Avioth (CAO); 1557 Guillaume Piedt de Boeuf, Namen (RBN); 1590 Alar dit Piet de Buef; Jehanchon fil feu Willeame Pied bueffe, Luik (RENARD 275).

 

FD

Piedbœuf

Piedbeuf, Piebœuf. 1264 «Rausino PietdeBuef» CartOrval, 1280 «Robino dicto Piet de Buef» PolyptLiège, 14e s. «Alar dit Piet de buef», 1590 «Jehanchon fil feu Wil-leame pied beuffe» AnthrLiège, 1601 «Henri Piedebeuff» GuillLiège; surnom: fr. pied de bœuf, mais aussi nom d’enseigne, cf. 1693 «Les Trois Rosés, joind. vers le pont au Pied de bœuf» (ibid.). À noter que dans certaines zones de Wallonie, le type rpied-de-bœufi pourrait être une réinterprétation de pied-bot, cf. w. (Durbuy) pîd’boû ‘pied bot’ DFL [MGB]. – Autres composés du même type : 1295-1302 «Bilete Pie de Vake» ImpôtArtois, 1358 «Henri Piedevake» Bruxelles, 1365 «Jehan Piet de Vake» TailleMons; 14e s. «Henricus Piet d’Aigniel» AnthrLiège.

 

JG

Piedbois

BN: houten voet. Vgl. D. Holzfuss/Holtfot. 1582 Pierre Piedebois, Namen (RBN).

 

FD

Piedbois

1602-3 «Pierre Piedbois» = 1612 «Pierre Pieddebois» TerriersNamur ; fr. pied de bois. – Comp. aussi 1269-70 «Michiel Pie de soile [= pied de seigle]», 1283 «Aliaume Piet de soille» DettesYpres.

 

JG

Piedeloup

Pied(e)leu: BN Pied de loup: wolvenpoot. 1432 Guilhelmus Pedeleu, Morin. dioc. = 1434 Wilhelmus Piedleu = 1436 W. Pedislupi (MULI).

 

FD

Piedeloup

Piedeleu, Piedleu (NF fréquent dans diverses régions de France). 1187 « Henricu(s) pideleu» = 1192 «Henricus pes lupi» Abb-Ninove [BR], 1432 «Guilhelmus Pedeleu» = 1434 «Wilhelmus Piedleu» = 1434 «W. Pedislupi» MatricLouvain, 1504 «Andrien PietdeLeu», 1548 «Philippe Pied de Loup» = 1579 «Philippe Pied du Loup» BourgNamur; ft. pied de loup, surnom de motivation peu claire, à rapprocher p.-ê. de l’expr. à pas de loup, cf. DicPatRom II.2. (en prép.).

 

JG

Piederrière

zie Perrière.

 

FD

Pieders

V. Pede.

 

EV

Pieders

Patr. W.-Br. vorm van Pieters (LIND. 1947′). 1284 Everaert Pieders; 1322 Goort Pieders, Lv. (ICKX).

 

FD

Piedfer

BN Pied de fer: ijzeren voet. Vgl. Bradfer.

 

FD

Piedfer

Surnom : fr. pied de fer.

 

JG

Piedferme

BN Fr. pied ferme: stevige voet.

 

FD

Piedferme

Surnom: fr. pied ferme; ou bien par réinterprétation du précédent?

 

JG

Piedfort

Piéfort, Piefort: BN voor iemand met zware, stevige voeten. 1318 Ghillain Piefort, Bergen (PIERARD).

 

FD

Piedfort

Piéfort, Piefort. 1318 «Ghillain Pief-fort de Goygnies» = «Ghillain Piefort de Goi-gnies» ComptesMons; surnom: fr. pied fort ‘pied solide’; comp. Fortpied.

 

JG

Piedleu

cf. Piedeloup.

 

JG

Piednoel

Fr. FN Piednoël, Piénoël, waarin noël: noiel: knoop, strik, gesp. BN voor iemand met een gesp aan de schoenen (CNF).

 

FD

Piednoël

Peut-être composé avec anc. fr. noiel ‘boucle, agrafe’ FEW 8. 167, ou anc. fr. noiel, moy. fr. noel ‘noyau d’un fruit, partie dure à l’intérieur d’un fruit’ FEW 8, 168a, mais le sens reste obscur [CH].

 

JG

Piedplat

BN voor iemand met platvoeten. Vgl. Plaetevoet, Plapied.

 

FD

Pieete

zie Piette.

 

FD

Pieffer

-ert, cf. Piffer(t).

 

JG

Pieffer(t)

Zie Pfeiffer.

 

FD

Piéfonck

Pie-: Verzwaarde vorm van Piéfort?

 

FD

Piéfort

1. V. Bijvoorde. — 2. Pro­ven. Belfort (Loc. fr.).

 

EV

Piéfort

zie Piedfort.

 

FD

Piéfort

cf. Piedfort.

 

JG

Piéger

Piéger. Nom de fonction: moy. néerl. piéger ‘inspecteur, entrepreneur’.

 

JG

Pieheyns

zie Pien(s).

 

FD

Piehier

V. Pillier.

 

EV

Piek

zie Pyck(e).

 

FD

Piek

cf. Piecq.

 

JG

Piekaerts

-art, zie. Picard.

 

FD

Piekavet

zie Picavet.

 

FD

Piekry

zie Pickery.

 

FD

Piekry

cf. Picry.

 

JG

Piel

au génitif: Piels. Surnom: moy. néerl. pijl, pie! ‘javelot’.

 

JG

Piel(s)

V. Peel.

 

EV

Piel(s)

zie Pyl.

 

FD

Piela(et)

zie Pilaet(e).

 

FD

Pielmans

zie Pijlmans.

 

FD

Pielquin

Wsch. < Pierquin (//r-wisseling).

 

FD

Pielquin

Var. de Pierquin (par échange des liquides r > l).

 

JG

Pielt(a)in

Profess.  Pelletier.

 

EV

Pielt(a)in

BN voor iemand die zijn tijd verliest. Zinwoord Piers le temps, W.piède li timps. Vgl. 1396 Gheraert Tijtverlies, Aat (CORNELIS). 1289 Jehans Pierletens, Libenne (HERB.); 1559 Gérard Piedt le Temps; 1626 Guillaume Pieltemps, Namen (RBN); 1731 Denis Pieltin, Namen-Aw. (AP). – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de famille Pieltain. Les cahiers wallons 1981,97-98.

 

FD

Pieltain

-tin, Piemtain (forme altérée). 1289 «Jehans Pierletens» Libenne, 1593 «Martin Pieltemps, meunier», 1598 «Jehan Pieltemps, molnier de l’hospital», 1599 «Hubert Piel­temps, molnier», 1605 «François Perletemps» BourgNamur, 1620 «Jean Pieltain» Bourg-Dinant, 1626 «Guillaume Pieltemps» Bourg­Namur; surnom (généralement de meunier): w. pied li timps ‘(celui qui) perd le/son temps’, soit parce que l’entreprise est vaine soit parce que l’eau n’alimente pas le moulin; attesté aussi comme toponyme, ainsi à Sovet et à Mozet (Nr). – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Pieltain, dans Les Cahiers wallons 44, 1981, 97-98.

 

JG

Piem(s)

zie Pien(s).

 

FD

Pieman

zie Peemans.

 

FD

Pieman

Composé néerl. de Pie (hypocor. de Pieter) + -man, cf. Peerman, Peeterman.

 

JG

Piemans

V. Pede.

 

EV

Piemme

Onduidelijk. 1444 Johans dis le Pyeme, Jauche(J.G.).

 

FD

Piemme

(NF liégeois et mosan). 1444 «Johans dis le Pyeme», 1491-92 «Mottar le Piemme» TerreJauche, 1524 «Pirot le Piemme», 1544 «Jehenne le Pyemme», «la Pyemme» Lier-neux ; surnom wallon non identifié.

 

JG

Piémont

Proven. 1. Dép. Zelllik. — 2. Proven. Rég. irai. N° 221.

 

EV

Piémont

Piemont(e): 1. PlN Piémont: voet van de berg, in Roisin (H), Zellik (VB). 1648 Joannes Pielmont, Mosanus (MUL V). – 2. Piémont, streek in Italie.

 

FD

Piémont

Pemont. Nom d’origine: pied (du) mont, ainsi Le Piémont, à Roisin (Ht), etc.

 

JG

Piemtain

cf. Pieltain.

 

JG

Pien

au génitif: Piens, Pieyns. Hypocor. d’ori­gine inconnue [FD], p.-ê. de Pieter, Pierre (Carnoy 67).

 

JG

Pien(s)

Pienne,    Pieyns.    Proven. Sienne (Loc.). Synon.: De Pienne.

 

EV

Pien(s)

Piem(s), Pieyn(s), Pi(e)heyns: Wsch. Patr. Bakervorm. Herkomst onduidelijk. 1296 Baudin Pedin = 1298 Boid Pidin; 1296 Mabe Piedins, Kales (GYSS. 1963); 1373 Hennen Pien; 1541 Caroli Pin = 1555 mester Caerlen Pin, Lv. (BO); 1455 Willem Piens, Kwatrecht-Bg. (PARM.); 1515 Symoen Pyen, Pamele (V.BUTS.); 1558 Jan Pieijn, Hillegem-Aw. (AP); 1619 Joannes Piens, Gb.; 1690 Philippus Pien; 1720 Jacobus Pienne, Bergen (MUL V, VII); 1721 J. F. Pieijns = Piens, Leupegem (VS1978,485).

 

FD

Pienaert

zie Pinard.

 

FD

Piening

Pienick: Afl. van Ndd. pien: pijn. BN voor een pijniger, folteraar. 1364 Heyne Piningh, Liineburg; 1371 Nie. Pineke, Kiel (NN).

 

FD

Piep

zie Pype.

 

FD

Piepar

zie Pypaert.

 

FD

Piepeleers

zie Pipeleers.

 

FD

Pieper

1. V. Pijp. — 2. V. BAD(u) (Ba).

 

EV

Pieper

au génitif: Piepers, Pipers. 1272 «Gossekinus filius Heile uxoris Ghibe Piper» = «Heila uxor Ghibe Pipers», «lohannes filius Piper» PolyptVillers, 1346 «Arde den piper» Louvain ; surnom : moy. néerl. piper ‘joueur de pipeau’.

 

JG

Pieper(s)

zie de Pyper.

 

FD

Pieplu

-us. Surnom: forme contractée de pied pelu (Dauzat 482).

 

JG

Pieplu(s)

Piedplu, pied pelu/poilu. BN voor iemand met harige, ruige voeten. Vgl. Rouwvoet.

 

FD

Piepsz

Zie Pijpe.

 

FD

Pier

zie Pierre.

 

FD

Pier-

-a(e)rt(s), -ar(d), -ce, -chaux, -chon, -co(t), -en, -gyl, -lé, -lot, -man. V. BAR.

 

EV

Pier(r)ache

Fr. PlN Perrache: plaats met stenen (DNF).

 

FD

Pier(r)at

Pier(r)a, Pira(s), -at, Pyra, Pijra, Pera(t), Spira, Spyra: Patr. W. var. van Pierrard. 1361 Pyra Morrea = 1371 Petere Moria, Tn. (C. BAERT).

 

FD

Pier(r)y

Piéry: PlN Pierry (Marne) en in Bra (LU).

 

FD

Pier(re)

Pir(e), Pyr(e), Pirre, Payre, Pair(e), Peyr(e), Père, Per(e), Peer(e), Pee(r)s, Pers, Peire, Peirs, Peirce: Patr. Var. van Pierre, de HN Petrus. 1307 Pieres Ancin = 1326 Pieter Ancin, Ip. (BEELE); 1354 Peter van Meerde = 1357 Peer van Meerde, Her. (DERCON); 146 e. Pire de Blehen; Pyre de Thynes, Luik (BODY); 1462 Joes Peers, Aarts. (MAR.).

 

FD

Pier(re)mont

PlN Pierremont (PdC). 1396 Beatrijs van Piermont, St.-M.-Bodegem (DE B.); 1465 Cateline Piermont, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Piera

zie Pierrat.

 

FD

Piera(e)rd

-ar(t), -aert(s), -ards, -ardt, zie Pierrad.

 

FD

Pierache

V. pierre IL

 

EV

Pierache

zie Pierrache.

 

FD

Pieraert

Pier-, au génitif: Pieraerts, Pierraerts, Pieraets. Pieret, Pie-, Pierret [NF fréquent surtout a prov. de Luxembourg]. 1302 «Pieret AVakcs» LoiTournai, 1472 «Pieret le filz Bon Henry» DénLaroche, «Pieret le gendre Chalonne» DénChiny, 1527 «Pierard Pierret» CoutStave-lot, 1575 «Pierre Pierret» Duché de Luxem­bourg, 1589 «Gillet Pieret» DénMalempré, 1659«SalentinPierrez»DénSalm;dimin.en-et, cf. aussi Piret.

 

JG

Pieraets

Patr. Var. van Pieraerts.

 

FD

Piérange

Pi(e)range: Dubbele VN Pierre Ange.

 

FD

Pierard

Pie-, Pierart, Pie-, Piemrd, -art 1289 «Pierar Crausleus» CensNamur, 1353 «Pierrard le Roussel» CartOrval, 1382 « Pierrart Dropis et Pierrart Martin» Leets-et-Fosteau, 1444 «Jehan Pierar l’oste» Aides-Namur, 1589 «Jehan Pierrart»DénMalempre; dérivé en -ard, cf. aussi Piera(t) et Pirard. -Formes néerl. :

 

JG

Piérat

zie Pierrat.

 

FD

Pierce

Pearce: Patr. E. Pierce, Ofr. Piers = Fr. Pierre. 1237 Geoffrey Pères = Pieres, Essex (REANEY).

 

FD

Pierchaux

Pierschaux, Piers(e)aux: Patr. Dim. op -ecel van VN Pierre: Pieresel (JACOBSSON).

 

FD

Pierchaux

Pierseaux. Hypocor. de Perceval ou de Pierre (comp. le NP anc. «Pirescel» dans la région de Trêves, BTD 30, 288), sinon surnom: anc. w. percheaul ‘petit filet de pêche’. — Cf. aussi 1356-58 «Jehans Pierchars» PolyptAth et 1602-3 «Jean le Pierachau» TerriersNamur.

 

JG

Pierchon

zie Pierson.

 

FD

Pierco(t)

Pirco(t), Pierkot: Patr. Vleivorm van VN Pierre. 1325 Pirecote filz jadis Pirekin; 1348 Pierekotte Pierekin de Huy, Luik (RENARD); 1603 Jehan Pierreco, Marles-Gent (PBG).

 

FD

Pierdens

zie Peerden(s).

 

FD

Pieremans

Génitif du composé néerl. Fier, fr. Pierre + -mon ; cf. aussi Pierman(s), Piermain.

 

JG

Pieren(s)

zie Pierin(s).

 

FD

Pierens

Génitif double néerl. de Pier, fr. Pierre.

 

JG

Pieret

etc., cf. Pierr-, Pierre.

 

JG

Pieret(s)

-ey, zie Pierret.

 

FD

Piéreuse

Nom d’origine: Pièreûse (= endroit pierreux), à Liège, etc.

 

JG

Piereux

Piéreuse, zie Depierreux.

 

FD

Piereux

Pierreu, -eux, Pireu, -eux. Nom d’ori­gine: masc. topon. de Piéreuse, fréquent aussi en toponymie, cf. Depireux.

 

JG

Pierin(s)

Pierrin, Pieren(s), Pirens, Pirenne, Pirijns,-yns, -eyn(s), Pirrhyn, -ijn, Perijns: Patr. Vleivorm van VN Pierre. Zie ook Perene, Perin. 1326 Pierin Pieter; 1267 Pirinus de Manda; 1367 Jehan Pierin, Ip. (BEELE); 1398 Johannis Pyrinx = 1475 Johan Pierincx,Tg.(TYTGAT).

 

FD

Pierkot

zie Piercot.

 

FD

Pierlet

-lé, -lay, -le, Pirlet: Patr. Dim. van VN Pierre. 1449 Pierelet le Herdier; 1505 Pierelo Pierelet, Namen (J. G.); 1621 Gilis Pirlet = 1622 Giel Pierlet, Bilzen(SCHOE.).

 

FD

Pierlot

-loz, -lotte, Pierloot, Pirlot(te), Perlot, -loo: Patr. Vleivorm van VN Pierre. 1326 Pierlos de Horion; Pierre dit Pirlo le Pottier; Pierre dit Pirlot Huwenial, Luik (BODY); 1354 Pierelotfîl Pierekin, Luik (RENARD 236); 1400 Jean Pirloo, Tv. (BERDEN); 1482 Kerstiaen Pieterloot, Lo (CRAEYE).

 

FD

Piermain

Patr. Piernain < Pierenin, dim. van VN Pierre. 1265 Piernain dou Riu, Dk. (J.G.).

 

FD

Piermain

Probabl. mis pour *Piernain (cf. 1265 «Piernain dou Riu», 1275-76 «Gilles Casta­gne fius Piernain de Rasse» RegTournai), d’un dérivé en -enin de Pier(re) [PHB]. Ou bien forme remotivée sur -main du suivant.

 

JG

Pierman

au génitif: Piermans. 1300 «Johannes Pierman, Cameracensis diocesis presbiter» Fontaine-Valmont, 1415 «Claeis Pierman» Courtrai, 1616 «Anthoine Piermandt», «la vefve Benoist Pierman» PrincipChimay ; soit contraction de Piereman(s), soit nom de métier: à Tournai, les «piremans» étaient les membres d’une corporation de bateliers, qui jouissaient du droit exclusif de conduire à travers les pires ou écluses de l’Escaut à l’inté­rieur de Tournai, les marchandises venues du dehors (cf. Gdf 6, 175; F. Desmons, Piremans, pilotes et compagnons, dans Revue tournoi-sienne,^, 1908,91-96, 110-111) [MH].

 

JG

Pierman(s)

-manne, -mant: Patr. Afl. van VN Pierre. Zie Peereman(s). 1379 Jhan Pierman, Ip. (BEELE); 1415 Claeis Pierman, Ktr. (DEBR. 1958); 1594 Adr. Piermans, Breda-Aw. (AP).

 

FD

Piermont

Proven. ,,Mont des pier­res » ou ,,de Pierres ».

 

EV

Piermont

zie Pierremont.

 

FD

Piermont

1726 «Jacques Piermont (orig. de Mons)» BourgLiège; nom d’origine: Pier­mont, à Zellik (BrFl).

 

JG

Piernick

Cacographie de Pierunck?

 

JG

Piero(t)

zie Pierrot.

 

FD

Pieron(t)

V. BAR.

 

EV

Pieron(t)

zie Pierron.

 

FD

Pieropan

Zinwoord Ofr. pirer: slecht maken, bederven + Ofr. pan: brood. Vgl. D. Schadebrot. 1294 Boid Pirepan, Kales (GYSS. 1963). Maar het zou de naam van een It. familie zijn (PDB)

 

FD

Pierot

1. V. pierre I. — 2. V. BAR.

 

EV

Pierot

Pie-, Pierrot. 1280-81 «Piérat It Tauleteur» RegTournai, 1449 «Pierot de Fie-repiere charon» AidesNamur, 1456 «Jacqut-min Pierot» Silenrieux, 1472 «Pierot Piray» DénLaroche, 1562 «Pierre Decou» Bourg-Namur, 1629 «Pier Pierot» émigré en Suède; dimin. en -ot, cf. aussi Pirot. Pierson. 1280-81 «Pierechon de Maubiert-fontaine» RegTournai, 1289 «Pierechons île Bossires» CensNamur, 1309-10 «Piereçonsli Orfèvres» ComptesMons, 1444 «Pienechon Marchand!», 1449 «Maroie Pierechon» AidesNamur, 1465 « Pierson HerbosTreignes, 1472 «Huignons Pieressons» DénVirtoi, 1490 «Pierson de Rollez» JusticeBastogne, 1503 «Piereson Rasset» BourgNamur, 1561 « Pierreçon de la Plume sergeant», 1575 «Jean Pierresson» DénFlorenville, 1602-3 «Jennon Pierson» TerriersNamur; dérivé en-eç-on,c/ aussi Pirson. – Piersotte. Dérivé en -eç-olle. 1689-1712 «Jean-Charles Persotte ou fc sotte» ÉchHuy.

« Doubles dérivés:   Pierco,   -ot, Pierkot, 1339 «Pierckot de Huy» Huy, 1492«Pierequo Derpen» BourgNamur, 1597-98 «Piere Pier-co» ComptesNivelles; dérivé en -ek-ot. Pierlet, -é. 1449 «Pierelet le herdier» Aides-Namur, 1505 «Pierelo Pierelet» BourgNamur; dérivé en -el-et, cf. aussi Pirlet. Pierlot, -oz, Pierloot (néerlandisation). 1354 «Pierelot fil Pierekin de le Wegge» Fiefs-Liège, 1444 «Pierelot Mahieu», «Jehan Pierlot» AidesNamur, 1472 «Pierlot du Prey» DénLaroche, 1530 «Pierlo Le Suisse» Bourg­Namur; dérivé en -el-ot, cf. aussi Pirlot. -Forme fém. : Pierlotte.

 

JG

Pieroux

V. Péroux.

 

EV

Pieroux

zie Pierrou(x).

 

FD

Pieroux

Pierreux. Nom d’origine: Pieroux (= terrain pierreux), à Jumet, à Marbais (Ht), etc.

 

JG

Pierpont

Proven. Pier(re)pont (Dép. Marchin).

 

EV

Pierpont

zie De Pierpont.

 

FD

Pierqu(a)in

zie Pirkin.

 

FD

Pierquet

Pirquet, Parquet, Parqué: Patr. Dim. van VN Pierre.

 

FD

Pierquet

1616 «Andrien Pierquet» Princip-Chimay ; dimin. en -ek-et. Pierquin, Pierquain, Pierrequin. 1279-80 «Pierekins de Ghant», 1280-81 «Pierekins et Sohekins Flamenc» RegTournai, 1294 «Pier-rekins de Bossires » CensNamur, 1348 « Piere-kotte Pierekin de Huy», 1354 «Pierelot fil Pierekin» AnthrLiège (BTD 26, 235-6), 1366 «Pirotte Pierkin de Frangneies» CartVal-Benoît, 1426 «Martin Pierkin» TailleSoignies, 1495 «Pierequin de Trehen», 1541 «Pierquin Bertho» BourgNamur; dimin. en -ek-in. -Forme fém.: 1444 «Pierequine vefve» Aides­Namur.

 

JG

Pierquin

1. V. BAR. — 2. Proven. Berquin (Loc. fr.).

 

EV

Pierr-

Pierre. Du nom de baptême Pierre, lat. Petrus, du nom de l’apôtre fondateur de l’Église, et à ce titre le nom masc. le plus fréquent au Moyen Âge après Jean ; cf. aussi la forme w. Pire. Survit dans de très nombreux dérivés, cf. les radicaux Per(r)-, Pier(r)-, Pir(r), * Simple : Pierre. NF très fréquent. « Dérivés simples: Piera, Piérat, Pierrat. 1303 «Piérat Housial» Silenrieux, 1472 «Piera la Flohette» DénVirton, «Jehan Piera» DénLaroche, 1602-3 «Piera Pieret» Terriers­Namur; forme w. (-à – -ard) de Pierard; cf. aussi Pira.

 

JG

Pierrard

V. BAR.

 

EV

Pierrard

-a(rt), Pierar(d), -ards, -ardt, -art, -aerd, -aert(s), Pirard, -aerd, -ar(t), Spiraers, Pérard, Perrard, Peeraer(t), -ar, -ae(r)ts, Peyrard, -a(t): Afl. van VN Pierre. 1348 Pierars fils de Piereal; Pierre dit Pierart le Carpentier; Pierre dit Pirard d’Anthinne, Luik (BODY); 1361 Petro de Sagere = 1353 Pyrardo den Zeghere, Tn. (ROEL. 1951); 1413 Pieter Savaige = 1426 Pieraerd Savage, Ktr. (DEBR. 1958); 1424 Jehan Perart, Chauny; 1474 Gilet Pirart, Comp. (MORLET).

 

FD

pierre I.

N. de baptême. Petr- -us, -i, -y. (Nomin. et génit. latins). Petrus, P(i)et-, Pe(e)t- -ers, Piers, Piersen(s), Piessens (Formes flam.). Pierre, Pierr-, Pir-, Pér–on, -ot, -son, -et (Formes fran­çaises). N° 106.

 

EV

pierre II.

Règne minéral. 1. Proven. La Pierre, Elpire (Pierrage, Pierr­eux, -euse), ,,Endroits pierreux » (L.D.). Lapierre, Delpire, Pier­reux. N° 240. — 2. Profess. ,,Car-rier ». Lapierre, Perrier, Pierry, Pierrache. N° 175.

 

EV

Pierré(e)

-ee, zie Pierret.

 

FD

Pierrée

Nom d’origine : en lapiérée, à Lierneux (Lg), etc.

 

JG

Pierrehumbert

Dubbel Patr. Pierre Humbert.

 

FD

Pierrejoseph

Dubbel Patr. Pierre Joseph.

 

FD

Pierrequin(t)

Pierre Ouin, zie Pirkin.

 

FD

Pierret

-ee, -é(e), Pieret(s), Pièret, Pierey, Pirets, Pir(r)et; Pirretz, Piré(e), -ee, -ez, -ey, Perret(t), Peret(h), -é(e), -ez, -ets, -etz, -ey, -ee, Pérée, Perrais, Perrez, -ée, -ey, Pairet: Patr. Dim. van VN Pierre. 1393 Pièret des Preis, Ip. (BEELE); 1478 Willem Pièret, Lier (FRANS); 1564 Benoit Piret, Namen-Aw.(AP).

 

FD

Pierreu

-eux, cf. Piereux.

 

JG

Pierreu(x)

-euse, -ieux, zie Depierreux.

 

FD

Pierreux

cf. Pieroux.

 

JG

Pierrin

zie Pierin(s).

 

FD

Pierrin

Pierron, Pierrot, cf. Pierr-, Pierre.

 

JG

Pierrin

1283 «WillaumePierin»,1286«Griele Pierins» DettesYpres, 14e s. «li feme Pierindou Hambiol» DocLens; dérivé hennuyer en -in. Pieron, Pie-, Fieront, Pie-, Pierron. 1289 «Jehans Fierons» CensNamur, 1329 «Fierons dis Volans» CartValBenoît, 1336 «Pieronsdt le Porte » ComptesMons ; dérivé en -on, cj. aussi Piron.

 

JG

Pierro(t)

Piero(t), Piro(t), Pirro, Pyro, Pirot(t)on, -oth(on), Pirot(t)in, -eau, Pirot(t)e, Piroote, Pirrotte, Perrot(s), Perrotti, Perros, Peyrot, Pairot, Perrouty, Perot, Perriot, Périot, Prijot, Priod, -otte, Pe(e)ro(o), Peiro, Paro(ot), Parot(te), Proot: Patr. Dim. van VN Pierre. 1239 Perrotus de Mogres; 1281 Perrotin, escuhiers, de la Folihe=Jehan Perrotin (CAO); 1306 Pierot Hautebourde, Ip. (BEELE); 146 e. Pierre dit Pirot de Noirfalize, Luik (BODY); 1338 Piètre fils Pirot Pireal, Luik (RENARD 235); 1340 Petrus Parots, Tn. (C. BAERT); 1377 Jhan Peroet; 1370 van Daniel Pierote = 1370 Daneel Piroet; 1398 Trice Perroets = 1385 van Betricen Proots, Gullegem (DEBR. 1970); 1410 Willem Paroet, Ktr. (DEBR. 1958); 1467 Pirot Pirotton le Fevre de Stavelot (ASM II); 1508 eenen Wale geheeten Piro geboren van Atrecht, Bs. (HB 264). Pirotte/Parotte is niet noodzakelijk Metr.: 1369 van Peroten van der Weede = 1398 Peroene van der Wede, Geluwe (DEBR. 1970). Patr. 1328 Pirotte le Mariscal, (schepen in) Wellin (ASM II).

 

FD

Pierron

-ont, -onnet, Pièron, Pieron(t), -onne, Peron, Péron, Peyron, -onnet, Perron(e), Paron, Piron(t), -ons, -ong(s), -on(n)et, -onneau, Pirron(g), -ung, Pirroen, Pyrrhon: Patr. Vleivorm van VN Pierre. Metr. Pieronne/Perronne. 1311 Pièron dou Banc = Pieres dou Banc, Ktr. (DEBR. 1971); 1304 Pièron Dais = 1306 Pierre Days; 1277 Pirron de Lo, Ip. (BEELE); 1350 Pirons fils jadis Pire, Luik (RENARD 235); 1358 Marie Paroens, Tn. (C. BAERT); 1377 Ghilis Piroens, Heers (LAES).

 

FD

Pierrou(x)

Pieroux, Payrou, Perroux, Peyroux, Piriou, Piroux, Priou(x), Prou(lt), Proux: 1. PlN Pieroux in Jumet, Marbaix (H): stenige bodem. Pirou (Manche), Piroux in Petit-Roeulx-lez-Nivelles (H). Zie ook Spiroux 2. – 2. Patr. Vleivorm van VN Pierre. 1426 Mathieu Piroulle, Flémalle (ISP).

 

FD

Pierru(s)

zie Depierreux.

 

FD

Pierry

Piéry. 1566 «Laurent de Piery» Cout-Stavelot; nom d’origine: Pierry, à Bra (Lg), etc.

 

JG

Piers

Pirs: Patr. Gen. of spelling van VN Pier(re). 1386 Piers Gheraerd = Pieter Gheraerd, Ip. (BEELE); 1326 Jhan Piers; 1413 Loey Pyers, Ktr. (DEBR. 1971,1958).

 

FD

Piers

Fiers de Raverschoot. Génitif néerl. de Pier, Pierre.

 

JG

Piersaek

V. BARD (Bon).

 

EV

Piersaek

Pi(e)rsack, Pirjak: Patr. Fr. dubbele VN Pierre Jacques.

 

FD

Pierschaux

Piers(e)aux, zie Pierchaux.

 

FD

Pierseaux

cf. Pierchaux.

 

JG

Piersin

-yn: Patr. Vleivorm op -ecin van VN Pierre.

 

FD

Piersin

Dérivé en -ec-in de Pierre ; ou surnom : w. liég. pièrzin ‘persil’, à rapprocher p.-ê. de 1426 «Nicaise Piersiel» TailleSoignies, cf. aussi Peetersille et Persyn, -in.

 

JG

Pierson

Pierchon, Pirson, Pircon, Persson, Per(r)ichon, Pericon, Peyrusson, Pietreson, Petrusson: 1. Patr. Vleivorm op -eçon (Piereçon, Pieresson) van VN Pierre. 1340 Colinus Pierson (MORLET); 1339 Pirechons; Pierre dit Pierson d’Allamont, Luik (BODY). – 2. Pietreson/Petrusson kan ook wel op

 

FD

Piersotte

Metr. Afl. op -eçote van VN Pierre.

 

FD

Piersoul

-oel, Pirsoul: i. Patr. Vleivorm op -eçoul van Pierre. 1343 Nicolao Piersole, Florennes (SLLIV). – 2. PlN Piersoulx in Gosselies (H) (TW).

 

FD

Pierssens

Pirsens, Pies(s)en(s), Spiessen(s), Pissen, Spissens: Patr. Pierszoon(s), zoon van Pier(re). 1392 Art Piers sone, Aw. (ANP); 1405 Jan Pierssone, Aw. (VLOEB.); 1554 Merten Piersen, Gouda-Aw. (AP).

 

FD

Pierssens

Pirsens. Génitif de Piers, Pierszoon ‘fils de Pierre’ [FD], cf. aussi Petersem, -en.

 

JG

Piersyn

zie Piersin.

 

FD

Piert

Pirt: Hypercorrecte spelling voor Pierre?

 

FD

Pierunck

Néerlandisation de Pieron; cf. aussi Piernick.

 

JG

Piéry

zie Pierry.

 

FD

Piéry

 cf. Pierry.

 

JG

Pies(s)en(s)

zie Pierssens.

 

FD

Piesen

Piessens. Génitifs de Pie, hypocor. de Pieter, fr. Pierre (Carnoy 76), cf. aussi Pissens.

 

JG

Piesschaert

zie Pichar(d).

 

FD

Piessevaux

V. Pissery.

 

EV

Piessevaux

zie Perceval.

 

FD

Piessevaux

Probabl. var. diphtonguée et remo­tivée de Perceval (Carnoy 288).

 

JG

Piessiers(s)ens

Pissierssens: Wsch. reïnterpretatie

van Paesschierssens o.i.v. Piessens/Pierssens.

 

FD

Piet

Piets: 1. Patr. VN Piet: Petrus. 1307 Piron Piet de

Treit, Mtr. (AVB); 1390 Jan Piet, Mech. (HB 685). –

2. Zie Pied.

 

FD

Piet

Hypocor. de néerl. Pieter, ainsi 1307 «Piron Piet de Triet» CartValBenoît ; romanisé en Piette, cf. ce nom.

 

JG

Piet(er)hons

V. BADU.

 

EV

Pietain

Pie-, Pietequin, cf. Piette.

 

JG

Piétain

Proven. Piétrain (Loc.).

 

EV

Piétain

zie Pétain.

 

FD

Pieté, van der

Verspreide PlN Ter Pieté. 1299 Marg. de Pieté; 1299 Johanni de Pieta; 1331 Jan van der Pieté, Bg. (DF XII); 1308 Ruebin de le Pieté, Ip. (BEELE); 1398 Willem van der Pieté, Moorslede

(DEBR. 1970).

 

FD

Pieteman(s)

Var. van Pieterman(s).

 

FD

Pietequin

zie Pietkin.

 

FD

Pieter

zie Peeter(s).

 

FD

Pieter

 [et non surnom : w. liég. piteû ‘qui donne des coups de pieds’ DL 483b].

 

JG

Pieteraerents

-arent(s), -a(e)rens, Pitera(e)rens, -aerents, Pit(er)raerens: Patr. Dubbel VN Pieter Arend (Arnoud).

 

FD

Pieteraerents

-aerens, Pitraerens, Piterarens. Prénom double néerl. Pieter + Arendt (= Ar­nold).

 

JG

Pieterbourg

zie Petersborg.

 

FD

Pieterbourg

Nom d’origine néerl.: Pieter + burg ‘château’.

 

JG

Pieterbrouck

zie Peterbroeck.

 

FD

Pieterbrouck

Nom d’origine néerl. : Pieter + broek ‘marais’.

 

JG

Pietercelie

-cil, zie Petersille.

 

FD

Pietercil

V. Peterselie.

 

EV

Pieterhons

zie Petron(s).

 

FD

Pieterhons

Var. de Pieterhans, prénom double néerl. : Pieter + Hans; ou bien var. de Petron(s), Petroons, Pietroons < anthrop. lat. Petronius [FD].

 

JG

Pietermaat

Verhaspeling van Pieterman.

 

FD

Pieterman(s)

zie Peeterman(s).

 

FD

Pietermans

Var. de Piermans, cf. aussi 1356-58 «Willaumes Piétremans» PolyptAth.

 

JG

Pieters

V. pierre I.

 

EV

Pieters

Pie-. Var. de Peeter(s).

 

JG

Pieters(e)

-sz, -sonne, -sma, zie Peeters. Pieterszoon teruggaan. 1381 Jaquemart Pietrezenne, Dk. (TdT).

 

 

FD

Pietershem

zie Petersem.

 

FD

Pietershem

Nom d’origine: Pietersheim, cour censale à Vliermaal (Lb).

 

JG

Pietersil

zie Petersille.

 

FD

Pieteur

Pie-, Pietteur (NF liégeois). 1637 «Pietteur Vanasl» Nandrin; romanisation de néerl.

 

JG

Piéteur

Pietteur: W. adaptatie van Pieter (J.G.).

 

FD

Pietin

zie Pétain.

 

FD

Pietin

cf. Piette.

 

JG

Pietkin

Piet(e)quin, Piquin(t), Pinquin: Patr. Dim. van VN Piet < Petrus. 1225 Colla Pietkin de Pevilhe demoran aldite Pevilhe d’aut (AVB); 1277 Pieterkin Sanson, Ip. (BEELE); 1297 Sare Pietrekine, Dk. (TdT).

 

FD

Pietkin

Pietquin, Pietequin. 1225 «Colla Piet­kin de Pevilhe» CartValBenoît, 1279-80 «le vallet Fouket Pietrekin» RegTournai, 1289 «Pietrekin le messagier» CensNamur, 1472 «Pietquin» Montquintin, 1544 «Léonard Piet­kin» DénStavelotMy, 1586 «Wéry Pietkin» BourgLiège; dérivé en -ek-in de Piette, Piètre, comp. aussi Peterkenne.

 

JG

Piéton

Pietton: PlN Piéton (H).

 

FD

Pietquin

V. BADU.

 

EV

Pietras(ik)

-aszek, -aszko: Patr. Slav. afl. van VN

Petrus.

 

FD

Piètrement

zie Peeterman(s).

 

FD

Pietreson

zie Pierson.

 

FD

Pietri

Pietrus, zie Petrus.

 

FD

Pietron

Piétro(o)ns, zie Petron(s).

 

FD

Pietrons

Pie-, Pietroons. Var. de Petro(o)ns.

 

JG

Pietrus(ch)ka

Pietr(z)yk, -zak: Patr. Slav. afl. van VN Petrus.

 

FD

Pietsch

Proven. Piche (Dial.). ,, Chaussée ».

 

EV

Pietsch

Comme Pitz, hypocor., au génitif, de Piet, Pierre (Carnoy 23).

 

JG

Pietsch(mann)

zie Pietzsch.

 

FD

Piette

V. BILL

 

EV

Piette

Pieete: 1. Dim. van pie: ekster. Vgl. Lagace, Pie. 146 e. Jehan Piet, St-Thibaut (MORLET). – 2. W. adaptatie van Piètre = Pieter. 146 e. Piette de Brouk; 1447 Piettre de Kemexhe, Luik (BODY); 1426 Pierart Piettre, Luik (J.G.).

 

FD

Piette

1426 «Pierart Piettre», «Piettre Colli-hage» TailleSoignies, 1463 «Gielet Pieté» GuillLiège, 1486-87 «Piettre de Royval» TerreJauche, 1528 «Henry Piethe» DénHouf-falize, 1544 «Aubinet Piettre» DénStave-lotMy, 1548 «Johan Piette dit le germeau» Montegnée, 1571 «Grand Piethe d’Han», «Piette Haba» Duché de Luxembourg, 1589 «Jehan Piette» DénMalempré, 1613 «Piere Piettre» Oignies, 1626 «Jan Piett» émigré en Suède, 1684 «Piette Mathieu Piette du Ches-neux» la Gleize, 1687 «Marie Pieté» Bourg­Namur; prénom Pierre, issu d’une forme intermédiaire Piètre (< lat. Petrus), avec assi­milation consonantique en finale; secondai­rement, romanisation de néerl. Piet, comp. Piet(t)eur ci-dessus.

« Dérivés: Pietain, Pie-, Pietin. 1316 «Co-lart Pietin» TestToumai, 1501 «Yzembart Pietin» AidesHainaut; dérivé de Piette, Pierre [plutôt que surnom : anc. flandr. pietin ‘bâton ferré’ FEW 8, 302a].

 

JG

Pietteur

zie Piéteur.

 

FD

Pietteur

cf. Pieteur.

 

JG

Pietton

zie Piéton.

 

FD

Piettre

zie Peeter(s).

 

FD

Pietzsch

Pietsch(mann): Patr. Afl. van VN Peter.

 

FD

Pieuchot

Sans doute surnom affectif (délo-cutif?) du thème de pètch-, pitch- désignant qqch de petit FEW 8,158 et 609-610 [ce dernier plutôt occitan], plutôt que dimin. (non attesté) de fr. pieu (Dauzat 483).

 

JG

Piévache

Fr. pendant van Coevoet. Vgl. Piedboeuf. 1358 Henri Piedevake (op zegel van Jan Coevoet), Bs. (BLOIS); 1382 Jacob Piedevaex hoir, Zulte (DEBR. 1970).

 

FD

Pieyn(s)

zie Pien(s).

 

FD

Pieyns

V. Pien.

 

EV

Pieyns

cf. Pien(s).

 

JG

Piffer

-ert, Pieffer, -ert. Nom de profession : w. pffèr, de l’ail. Pfeifer ‘joueur de fifre’ et non var. de pifard ‘ventru’ FEW 8, 443b. Cf. aussi Peiffer, Pfeiffer.

 

JG

Piffer(t)

Zie Pfeiffer.

 

FD

Pifferoen

Piferoen, Pyf(f)eroen, Pyfferaen, Pijfferoen, Pef(e)roen, Phyfferoen, Phyeferoen: Fr. pifferon, afl. van Fr. piffre, It. piffero < Mhd. phîfer (D. Pfeifer, Mnl. Pijper): fluitspeler, muzikant, speelman. BerN. 1497 in Pyferoens

mersch, Zomergem (A. DE VOS e.a., Meetjeslandse top. IV,3); 1550 Gillis Pypheroen, Tielt (TANCHE).

 

FD

Pifferoen

Pyfferoen, -aen. Néerlandisation de *Pifferon, dérivé en -on de l’anc. fr.pifre ‘fifre’, moy. néerl. pijper ‘joueur de fifre’ [FD].

 

JG

Piffet

Car. mor. ,,Celui qui s’em­piffre ». Synon. : Pyfferoen.

 

EV

Piffet

BN Dim. van Ofr. pif, piu, Fr. pieu: vroom, barmhartig, medelijdend. 1280 Baduin apeleit Pifet,Luik(J.G.).

 

FD

Piffet

1280 «Baduin apeleit Pifet», «Baduin Pyffet», «Marons filhe Baduin Pifet», «Bode-chon Lardenois le fil Bauduin Piffeit», «le filhe Bauduin Piffet» PolyptLiège, ±1350 «Thonon Piffet» FiefsLiège, 1602-3 «Piérard Piffet» TerriersNamur; surnom de coquet: dial. fr. piffet ‘qui aime trop la parure’ FEW 8, 444b.

 

JG

Pig-

-ier, -ière. Profess. ,,Mesureur » (N. franc.).

 

EV

Pigault

Wsch. var. van Picault.

 

FD

Pigeard

Pigeolet. V. Pissery.

 

EV

Pigeard

Pigeaud, Pigeot: Afl. van Ofr. pige < Lat. pedicus < pes, pedis: voet. 1284 Symon Piget, St-Amand (MORLET); 1398 Lijskin Pisé, Jan Pidze, Bavikhove (DEBR. 1970); 1616 Nicolas Pigeart, Chimay (J.G.); 1624 Symon Pige = 1625 Pese=

1627 Pisé (MAR.).

 

FD

Pigeolet

Dim. van pige; zie Pigeard. Of: 1448 Jehan Pigoulet, Comp. (MORLET).

 

FD

Pigeolet

Surnom: dérivé de w. liég. pidjole ‘jeu de barres; mouvement en zigzag’ DL 477a, FEW 22/1, 204a, ou bien de la famille de pie, cf. anc. fr. piolé ‘barriolé, bigarré’ et fr. pigelé ‘jaune et brun’ FEW 8, 422a.

 

JG

Pigeon

N.   de colombophile ou de marchand de volaille. Pigeonnier. Altér. : Pichonnier. Profess. 1. ,,Exploitant d’un pigeonnier ». (V. Colombier). — 2. ..Marchand de volailles ». N° 164.

 

EV

Pigeon

Ofr. pigeon: jong van een vogel, duifje. Vgl. Pidgeon. 1342 Jehan Pigon, St-Q. (MORLET).

 

FD

Pigeon

1342 «Jehan Pigon» St-Quentin, 1560 «Anne Le Pigeon» BourgNamur, 1571 «Jean Pygeon» NPLouette, 1602-3 «Simon Pigeon» TerriersNamur, 1666 «Nicolas Pigeon» NP­Louette; surnom métaphorique: fr. pigeon, w. nam. pidjon (divers sens figurés) FEW 8, 556.

 

JG

Pigière

Ofr. pesiere: erwtenveld. PlN Pésières in Epéhy (Somme). 1295 Denisardus dictus Pezière, St-Q. (MORLET).

 

FD

Pigière

-ère. Forme fém. de Pigier; nom de métier: dial. fr. pigier ‘ouvrier qui fait la poix’ FEW 8, 425b.

 

JG

Pigmans

Var. van Biechtmans.

 

FD

Pignard

-at, zie Peignât.

 

FD

Pigne

Pigneur. V. Peigneur.

 

EV

Pigné

cf. Pignez.

 

JG

Pignel

Pigneau: Dim. van Ofr. pigne, Fr. peigne: kam. BerN van een kammaker. Vgl. Pignet.

 

FD

Pignet

-é, -ez, -eret, Pingnet: Dim. van Ofr. pigne, Fr. peigne: kam. BerBN van een kammaker. 1407 Alyoen Pyngets, Bg.(SIOEN).

 

FD

Pigneur

zie Peigneur.

 

FD

Pigneur

Nom de métier: fr. peigneur (de tissu); cf. aussi Pineur. – Forme fém.: 1444 «le Pigneresse » AidesNamur.

 

JG

Pignez

Pigniez, Pigné. 1286 «le maison Pignet» CartBinche; nom de métier: fr.

peignier ‘marchand de peignes’ ou surnom: fr. peigné (= à la toilette soignée) (Dauzat 470).

 

JG

Pignier

-iez, Pigné, Peigny: BerN Ofr. p(e)ignier: kammaker. 1384 Jean le Pignier, faiseur de peignes (MRCHAL).

 

FD

Pignolet

V. BAD(u)  (Ban).

 

EV

Pignolet

Fr. pignolet: nougat d’amandes de pin. BN. 1225 Philippe Pingnole, St.-Omaars (GYSS. 1999′)! 129^ Gilebert Pignolet, Parijs; 1402 Jacqueline Pignolet, Luik (VWiçSz,197-8).

 

FD

Pignolet

1402 «Jacqueline Pignolet» Liège; surnom : p.-ê. fr. pignolet ‘nougat d’amande de pin’ FEW 8, 52la, mais d’autres thèmes sont possibles : fr. peigne, fr. penne, w. pigner ‘pi­quer’ (cf. aussi FEW 21, 328b cligner, 516b; 22/1, 121b). – Bibliogr.: J. Herbillon, Le M Pignolet, VW 56, 1982, 197-8.

 

JG

Pignon

1296 «Gillos Pignons», 1309 «Jake-mars Pignons» ComptesMons, 1689 «Hubert Pignon» DénLierneux; plusieurs surnoms sont possibles : fr. pignon (caractéristique de la maison), anc. fr. pignon ‘penon, petite gi­rouette’ FEW 8, 528b, ou encore w. ard. pignon ‘dard de guêpe’, etc.

 

JG

Pignot

-on: Dim. van Ofr. pigne, peigne: kam. BerBN van een kammaker.

 

FD

Pigord

Proven. Bigarre (Rég. fr.).

 

EV

Pigou

1. V. BAD. — 2. V. Pissery.

 

EV

Pigou

Pic. pigouche: zachte, overgevoelige vrouw. BN. Of var. van Picou? 1485 Roegier Pigou tse, St.-Omaars (PARM.); 1722 Pieter Pigou, FV (VERGR. 1972).

 

FD

Piha(rd)

Pihart, zie Pichard.

 

FD

Pihart

1280 «Lambertus Pihars» PolyptLiège, 1732 «Joseph Pihart» Hatrival; surnom: w. liég. pihâ ‘pisseur’ DL 478a; distinct desNF Picha, -ar.

 

JG

Pihay

ziePichel.

 

FD

Pihay

Surnom: w. (Neufchâteau) pihê ‘ras, lisse’FEW 23, 167b.

 

JG

Pihet

V. Pissery.

 

EV

Pihet

zie Pichet.

 

FD

Pihet

Var. de Pihay?

 

JG

Piheyns

zie Pien(s).

 

FD

Pihot

zie Picot.

 

FD

Pihot

Corresp. (w. liég.) de Pissot?

 

JG

Pijcke

Var. de Piecq.

 

JG

Pijkels

ziePickel.

 

FD

pijl

,,Flèche ». Pil, Peyls. 1. Profess. Fabric. de flèches. Pillyser. Pijl-ijzer, ,,Arc de flèche ». N. de fabri­cant. — 2. Habitude ou profess. „ Arbalétrier ».

 

EV

Pijl, van der

zie (van) Peel.

 

FD

Pijlman(s)

Pyleman, Pijllemans, Peyleman, Pilmans, Pielmans: BerN van de pijlenmaker. 1331 Joh. Pileman, Lübeck (NN); 1382 filii Wilhelmi Pielmans, Tg. (GRAUWELS1978).

 

FD

Pijncket

zie Pichet.

 

FD

Pijnen

Pynen, Peinen, Peyne, Peene(n), Pene(n): Dial. var. van Puynen; zie Paenen. 1539 Hendrik Peynen, Mtr.; 1559 Willem Pijnen, Venlo-Aw. (AP).

 

FD

Pijnenburg(h)

-borg, Pynenburg(h), -borg(h), Peynenborg, Peijnenburg(h), -borg(h), Pey(n)enborg, Peyrenborg: PlN Pijnenburg (U). Maar de FN heeft zijn grootste concentratie tussen Tilburg en Den Bosch (NB). PIJNENBURG (De Kleine Meierij 1987,75-82,47-49) situeert Puinenburg in Belveren (NB). 136 e. Peter Poynenborch, Belveren; 1367 Godefridus Poynenborch, Den Bosch; 1418 Petrus Peynenborch; 1487-1538 Goossen Pennenburg = Penburg, Oisterwijk-Lv.; 1497 Henric Puynenborch; 1535 Jan Peynenborch, Den Bosch-Aw. (AP).

 

FD

pijp

Peyper(s), Pieper. 1. Pijper, ,,Fumeur de pipe ». •—- 2. Joueur de pipot. — 3. Proven. Pijp, VAN der Pe(y)pen. Yypen. (L.D.). ,,Terrier ». (Louvière, Renardière, etc.).

 

EV

Pijpe

Pijpen(s), Pyp(e), Pypen(s), Pyppe, Piep(s), Pip, Puype, Pupe: BerBN van de pijper, fluitspeler, (stads)speelman. Vgl. De Pijper. Puype < Wvl.pupe met geronde klinker o.i.v. de p. 1315 Lambins Pipe; 1382 van Jan Pipen; 1393 Jan Pipe, Jan Pijps kindre, Ktr. (DEBR. 1971,1970).

 

FD

Pijpels

zie Pepels.

 

FD

Pijpen, van der

van der Pypen, van der Peypen: PlN Pijp(e): pijp, buis, afvoerbuis. 1280 Gicebrecht van Bilsen Nesen man van der Pipen, Bilzen (OGO); 1280 Hankinus de Pipa; 1326 Jan van der Pipe, Ip. (BEELE); 1410 Henric vander Pipen, Lv. (HB 595).

 

FD

Pijpops

Pypops, Peypops, Pypendop: BN Zinwoord: pijp op: fluit op, fluit erop los. BN van een fluitspeler. Pendant van D. Pfeifauf. Vgl. 1477 Gûgeluff (=Geigauf), Tübingen; 1506 Fideluff (vedel op), Gôrlitz (BRECH.). 1316 Conradus Pipup, Gôttingen (NN); 1350 Jan Pypop, Edegem (SELS); 1405 Walterus Pypop, Alsemberg (OSTYN).

 

FD

Pijpops

cf. Pypops.

 

JG

Pijsel

Dim. van Mnl. TN Pisé (DEBR. 1970) ‘gewicht’? 1381 Jan Pisel, Hontenisse (DEBR.

1999)-

 

FD

Pijtak

zie Peta(c)k.

 

FD

Pik

Zie Peck, Pick.

 

FD

Pik-

cf. Pic-.

 

JG

Pikaar

-ard, -aert(s), zie Picard.

 

FD

Pikaerts

V. Picard.

 

EV

Piker

zie Pelzer.

 

FD

Piket

zie Pichet.

 

FD

Pikker, de

zie de Picker(e).

 

FD

Pikon

zie Picon.

 

FD

Piku

zie Pecqueur.

 

FD

Pil

1. V. BIL. — 2. V. pijl.

 

EV

Pil

Pille, génitif: Pillen. 1287 «GherartPil, val­let Jehan Verte», 1289 «Jehan Pil» Dettes-Ypres ; surnom : formes flam. empruntées à moy. fr. pil ‘pique’ FEW 8, 509a, ou moy. fr. pile ‘pilier, poteau’.

 

JG

Pil-

-e, -on. Pil(l)- -et(te), -ebout. V. BILL

 

EV

Pil(l)ier

1. Proven. Caractér. d’une construction. Synon. : Piehier. — 2. V. BILL

 

EV

Pil(le)

Pel, de Pil, Pillen: Mnl. pil(le): geestelijke zoon of dochter, doopkind, petekind. 1262 Alard Pil, Ktr. (DEBR. 1980); 1281 Adelisa Willelmi Pillins (HAES.); 1280 Willelmus Pille; 1304 Fense Pelle = 1306 Fense Pille; 1307 Mikieus Pillin, Ip. (BEELE); 1382 Hannin Pillin, Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Pil,(de)

Zie Pil(le).

 

FD

Pila(t)t(e)

1. Sobriquet Pilote. ,,H. qui tire son épingle du jeu ».

 

EV

Pilaeis

Pila(e)ys, Pilaeijs: Met voortonige klinkerwisseling < Fr. Palais? PlN (DNF). 1702 Georges Pilaeis = Pilaes, Oostende (PDB).

 

FD

Pilaert

1. Zie Pillard. – 2. Var. van Pilaet.

 

FD

Pilaet

Pilaete(n), Piela(et), Pila(a)t, Pilat(t)e, Plaete: Patr. Bijbelse VN Pilatus. 1224 W. Pilate, Dowaai (FLW); 1268 Rikars Filiale, Rijsel (SPL); 1374 Arnouts Pylaets = Arent Plate; 1417 Jan Pilate = lan Plaets, Gb. (SCHR.); 1396 Jans weduwe Pilaten, Overboelare (CORNELIS); 1476 Willem Pylatus,Ht.(A.GHIJSEN).

 

FD

Pilard

-art, Pildaer, zie Pillard.

 

FD

Pilate

Pilât, Pilatte, Pilaete (forme néerl.), au génitif: Pilaeten. 1269 «Wautier Pilate» ChartesFlandre, 1278 «Engherran Pilate »Chir-Tournai, 1286 «Enguerans Pylate» CartBinche, 1589 «Henry Pilate» DénMalempré; probabl. surnom donné à un homme ayant tenu le rôle de Ponce Pilate dans une représentation théâtrale médiévale [JMP]; on notera toutefois que sont attestés w. liég. pilote ‘hypocrite’, w. nam. Nivelles pilote ‘fourbe’ FEW 8, 493b, mais le NF est surtout répandu dans le Hainaut.

 

JG

Pilet

Pillet. 1302 «Gossuin Pilet» LoiTournai, 1472 «Jehan Pilet» DénChiny, 1486«Jacquart Pillet», 16e s. «Colar Pillet», 1650 «Jeamart Pillez» Cerfontaine; surnom: anc. fr. pikl ‘javelot’, w. liég. pilèt ‘flèche’ FEW 8,509a.

 

JG

Pilet(te)

Pillet(te): Ofr. pilet: stamper van een vijzel (FEW VIII); pileter: wol reinigen door ze in een kuip te roeren; pilette: gereedschap om wol te kaarden (LITTRE); BerBN. 1269 Gossuino dicto Pilet; 1278 a le Pileterie…Simons de le Pileterie = a le Pilaterie a Courtrai, si fu le tiere Jehan Pilet; 1235 Symon Piles = 1242 Symone Pilet, Dottenijs (DEBR. 1980); 1296 Huitace a le Pilete, Parijs (MICH.).

 

FD

Pilette

Fillette. 1296 «Huitace a la pilete» TailleParis, 1380 «Watier Pillethe» Rentier-

Ramée; surnom:  rouchi pilète ‘pilon’,  pic. pilette ‘petite pile’ FEW 8, 490b.

 

JG

Pilgersdorfer

PlN Pilgerndorf (BEI).

 

FD

Pilgrim

zie Pelgrim(s).

 

FD

Pilier

zie Pillier.

 

FD

Pilier

cf. Pillier.

 

JG

Pill

Patr. Beierse var. van D. Bill. VN. 1162 Cuono Pillo; 1398 Hans Pill (BRECH).

 

FD

Pillaen

Var. van Pillen?

 

FD

Pillaert

génitif: Pillaerts.   1396 «Frans Pillaerd»; sans doute formes flam. du suivant. Pillard. 1249 «Baudouin Pillart» Liège, 1289 «Jehans Pillars» CensNamur, 1602-3 «Stienne Pillart» TerriersNamur; comme l’article te n’apparaît pas dans les formes anciennes lié­geoises, un surnom doit être écarté (fr. pillard, n’est du reste attesté que depuis 1360); plutôt ancien nom de baptême, cf. 1275-76 « Pilart de Lille», 1279-80 «li femme Pilart le Mache-kelier» RegTournai, qui serait issu de la ger­manisation phonétique tardive du NP Billiar-dus [PHB].

 

JG

Pillain

Fr. spelling voor Pillin, Pillen?

 

FD

Pillard

-ards, -ar(t), -aert, Pilard, -a(e)rt, Pilliaert, Pelliard, Pildaer: Afl. van Fr. piller: roven. BN voor een rover, plunderaar. Vgl. Spilliart. 1249 Baudouin Pillart, Luik (J.G.); 1396 Frans Pilliaerd, Ip. (BEELE).

 

FD

Pillariaux

zie Péleriaux.

 

FD

Pille

cf. Pil.

 

JG

Pille

Piller, cf. Pillier.

 

JG

Pillebout

1. Zinwoord: Ofr. peler: villen en bot(e): pad. Paddenviller. 1438 Pierart Poillebaute, Laon (MORLET). – 2. Var. van Spillebou(d)t.

 

FD

Pillecyn

Pour F. Debrabandere (BTD 67, 109), ce nom serait une flamandisation du NF fr. Pélissier, plutôt qu’un nom d’origine: Esple-chin (Ht); cf. aussi De Pillecijn.

 

JG

Pillecyn, (de)

zie Deplechin, Pélissier.

 

FD

Pillen

cf. Pil.

 

JG

Pillens

Pillin: Vanwege de geografische spreiding veeleer var. van Pellens, dan van Pillen.

 

FD

Piller

Fillette, cf. Pilet, Pilette. Pilleux. 1444 «Pilleux le bouvier» AidesNamur;

probabl. surnom : fr. pilleur. PUlier, Pilier, Pilliez, Piller. Surnom: anc. fr.

piller ‘pilier’ FEW 8, 492b. Pillois, -oy, Pilois, -oy. 1359 «Pierart Pilloit» Huy, 1639 «Gislain Piloy» BourgNamur, 1719 «J. Pilloy notarius» Tamines; p.-ê. du fr. (argot) pilais ‘maître’ attesté dès le 16e s. [ce qui exclut le surnom hutois de 1359] FEW 8, 493a.

 

JG

Pillet(te)

zie Pilet(te).

 

FD

Pilliaert

zie Pillard.

 

FD

Pillier

Pilier, Pill(i)ez, Piller: PlN Ofr. pillier: pilaar, zuil, paal. Vgl. Dupillier (DNF). 1296 Petrus Pillier, Oc. (MORLET).

 

FD

Pillin

zie Pillens.

 

FD

Pillois

Pil(l)oy. Profess. Pileur.

 

EV

Pillon

cf. Pilon.

 

JG

Pillon(s)

Pilon: BerBN. Fr. pilon: stamper van een vijzel. Vgl. Pilet(te). 1384 Jean Pillon, drapier (MARCHAL); 1567 Jehan Pillon, Rijsel-Aw. (AP).

 

FD

Pillot

cf. Pilot.

 

JG

Pillot(te)

Zie Pilot.

 

FD

Pilloy

-ois, zie Piloy.

 

FD

Pillu

Zie Pilu(t).

 

FD

Pillyser

V. pijl.

 

EV

Pillyser

Zie Pyliser.

 

FD

Pilmans

zie Pijlmans.

 

FD

Pilmeyer

V. meijer.

 

EV

Pilmeyer

zie Bielmair.

 

FD

Pilois

-oy, cf. Pillois.

 

JG

Pilon

Pillon. s.d. «Pétri Pilhon» ObitHuy; sur­nom: fr. pilon ou dérivé de pile (nombreux sens).

 

JG

Pilorge

Pillorget: BerN Zinwoord: pile (pèle) orge: die gerst pelt of plet. Vgl. Schelhaever, Buysrogge.

 

FD

Pilot

Pilot(t)e, Pillot(te): Ofr. pilot: paal. PlN. Vgl. Pilier. 1296 Piron Pilho, Moxhe (SLLII); 136 e. Jehennons Pillotin, Laon (MORLET).

 

FD

Pilot

Pillot. s.d. «Egidii Pylot» ObitHuy, s.d. «Petro Pilhot de Moilh» ObitLiège, 1621 « Pierre Piloz» BourgNamur; surnom: fr.pilot ‘poteau, pieu de pilotis’ (et nombreux sens dérivés ou voisins) FEW 8, 475b plutôt que dial. ù.pillot ‘noix’ FEW 8, 498a. Pilotte. Sans doute forme fém. du précédent, mais les dérivés en -otte sont souvent des hypocor. de prénoms; serait-ce une var. de Pirotte, avec échange des consonnes liquides r > /?

 

JG

Piloy

-ois, -o, Pilloy, -ois: 1. Zinwoord Pile oie. Ofr. peler: villen, ontharen; Fr. oie, Ofr. oe < Lat. avica, avis: vogel, (later) gans. BN van een vogelplukker. Vgl. Pelloie, Poilloue (DAUZAT); 1342 Villevogel (NN). Vgl. Pilorge, Pilavoine, Pillepois, Plumecocq. – 2. Maar de vlg. vbb. op -ois, -oit wijzen toch op een -oi-suffix. 1359 Pierart Pilloit, Hoei (HERB.); 1438 Thiebaut le Pillois, Laon (MORLET).

 

FD

Pilu(t)

Pillu: BN Var. van Fr. poilu: behaard, harig. 1423 Pierre Pelu, St-Q. (MORLET).

 

FD

Pilyser

Pilyzer, zie Pyliser.

 

FD

Pilz

zie Pelz.

 

FD

Piment-

Pimont- -el. Profess. « (Ex­ploitant d’une) culture de piments ».

 

EV

Pimentel

Pimontel, Pumentel: Dim. van Ofr. piment: balsem, kruiderij, gekruide wijn. BerBN van kruidenhandelaar, Ofr. pimentier.

 

FD

Pimpernel

Pimprenelle, ,,Herbe ayant des propriétés curatives. Pro­fess. N. de droguiste ou de liquo-riste.

 

EV

Pimpernel

Pimpurniaux, Pinpurniaux, Pimpergniaux: 1. Ofr. pimpernel: soort paling. BN voor een levendige, alerte of gladde, behendige kerel. – 2. Ofr. piprenele, pipornele: (kruidnaam) pimpernel. 1234 Vincans Piperniaus; 1269 Pieres Pipernel, Atrecht (NCJ); 1298 Gilles Pimpernel, Kales (GYSS. 1963); 1449 Gille Pinpreneau, Namen (J.G-).

 

FD

Pimpurniaux

Pin-, Pimpergniaux. 1298 «Gilles Pimpurnel» OnomCalais, 1449 «Gille Pinpreneau » AidesNamur, 1503 « Simon Pim-prenea», 1512 «Willame Pimprenea», 1600 «Guillaume Pinpurneaux», «Lambert Pinpur-niau», 1611 «Hugues Pinpurneau» Bourg­Namur; surnom: moy. fi.pimpreneau ‘homme vif, alerte, éventé’, à l’origine ‘anguille de mer’ FEW 8, 517b, qui a pu se rencontrer avec anc. fr. piprenelle, pinpernele, moy. fr. pimprenelle ‘boucage’ et ‘sanguisorbe’, deux plantes dont les feuilles se ressemblent FEW 8, 555b; cf. aussi Pimpernette, nom du diable (ASAN 47, 369).

 

JG

pin

N. d’arbre. Proven. pinoy. 1. ,,Pinède, Pineraie ». — 2. ,,Epinaie ». Epinois (Loc). Pin- -oy, -ot, -ey, -eux, -et, -el(le).

 

EV

Pin

Pins, Spins, Spijns, Spyns: Mnl. pin(ne): houten of ijzeren pin of pen, ijkteken van maten. BerBN. 136 e. Segere Pinne, Evergem (GN); 1417 Hannekin de Pin, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Pin

1272 «heredes Pétri Pin» Thorembais-les-Béguines, 1465-66 «Gille le Pin» Taille-Hoves; surnom: fr. pin (caractéristique de la maison), etc. – Dans le Hainaut, ce peut être aussi un NF italien.

 

JG

Pin-

Les nombreux dérivés: Pinet, Pinon, etc., renvoient plutôt à un hypocoristique en -pin, issu par aphérèse de noms tels que Hannepin (de Jehan), Copin (de Jacob), Philippin (de Philippe), etc. (cf. l’avis d’É. Legros, BTD 27, 132). «

Dérivés: Pinard. 1237 «Arnulphus Pinars» CartOrval, 1296 «Mahi Pinart» TailleParis; pourrait être aussi un surnom : moy. fr. pinard, -art ‘très petite pièce de monnaie’, ‘richard’ Gdf 6, 164 [également pinart ‘pénis, membre viril’], FEW 8, 549b. – Pinel. Dérivé en -el, -eau; moins vraisemblablement d’un NL, issu d’anc. fr. pinel ‘pin’ (caractéristique de la maison) FEW 8, 548a. – Pinet. 1511 «Pinet» BourgNamur, 1540 «Jehan dele Morteaue dict Pynet [relève les biens de] feu Philipart dele Morteaue son père» CourVedrin, 1545 «Phi-lippot dele Morteaue dit Pynet (…) au rema-nans feu Philippine! dele Morteaue leur père» CourVedrin, 1639 «Jean Pinet» BourgNamur. – Pinon. 1296 «Jehan Pinon» TailleParis [ou bien nom d’origine: Pinon (Aisne)]. – Pinot [pourrait être aussi un surnom: anc. fr. pinot ‘baril à poissons salés’ et ‘cépage de vin’]. -Forme fém.: 1289 «Hawis li Pinote» Cens­Namur.

 

JG

Pin(n)oy(e)

Pinoie, -oit: 1. Zie Despinoy. – 2. Evtl.= Pinot.

 

FD

Pin(t)sch

PlN Pintsch (GH).

 

FD

Pinard

cf. Pin-.

 

JG

Pinard,

Pina(rt), Pinna, Pynaert(s), -aet, Pijnaert(s), Pynnaert, Pienaert: Ofr. pinard: kleine munt. 1300 Guten Pinart = 1333 Goeden Pinaert, Her. (DERCON); 1368 Jans Pinaers huise, Aw. (CLEMEUR); 1391 Jan Pinaert, Aw. (ANP).

 

FD

Pinaud,

-ault, zie Pinel(le).

 

FD

Pince

Profess. Fabric. ou marchand de pinces. N° 131.

 

EV

Pince

Fr. pince: tang. BerBN. Vgl. Tange, Pincet.

 

FD

Pincé

zie Pincet.

 

FD

Pince(e)l

Pinseel, Pynseel: BerBN. Mnl. pinceel: penseel; vaantje, banier; tangetje. 1375 Jan Pincheel; Stasin Pincheel, Ip. (BEELE); 1643 D. le Pinseel, vergulder (Bg.-Aw.) (AP).

 

FD

Pincemaille

Pinsmaille, Pinc(h)email, Pinsmaye, Painsmaille, -may(e), Spincemaille, Spinsemaille, Spencemaelle: BN Zinwoord Fr. pincer: knijpen + maille: munststuk. Voor een vrek die het geld tussen de vingers knelt of het in tweeën zou knijpen. Vgl. D. Quetschpfennig. 1281 Hugo Pincemaelge, Oostburg (HAES.); 1295 Alars Pincemaille, Bergen (PIERARD); 1342 Mariien Pinchemaille (CCHt). Vgl. 1307 Pinchehallinc, Ip. (BEELE).

 

FD

Pincet

Pincé: Afl. van pincer. Ofr. pincette: tang. BerBN. Vgl. Tange. ±1300 Mehaus Pincete, Artesië (BOUGARD); 1320 Joh. Pinchet, Chavigny (MORLET).

 

FD

Pinchard

-art. 1277 «Marouwe Pinchart» DettesYpres, 1356-58 «Jakemins Pinchars» PolyptAth, 1603 «Lucas Pinchart» Bourg-

Namur; forme pic. de pinçart FEW 8, 544b; cf. aussi Pinsar(d). -Aussi nom d’origine: Pin-chart, à Ottignies (BrW), cf. 1621 «Jean de Pinchart» BourgNamur.

 

JG

Pinchart

Proven. ,,Essart des pins ». Dép. Ottignies.

 

EV

Pinchart

-ard, Pinsard, -ar(t), -aert, Le Pinçart, Peyns(h)aert, Peijnsaert, Spijsschaert, Spysschaert, Spiesschaert, Spi(e)tsaert, Poinsart, Ponchard, Ponsar(d), -a(e)rt(s), -aers: BerN Afl. van Ofr. espinc(h)ier, pincier, Fr. épincer: knijpen, noppen, met de noptang het weefsel zuiveren van pluisjes, nopjes, onzuiverheden. 1363 dat men ghene lakene draghen moet ten recke, hen zij dat ze gheaverecht sijn ende ghepinst (DEBR. 1977). 1265 Guillaume Pinchart; 1336 Jehan Spinchart, Ip. (BEELE); 1281 Joh. Pinsart, Axel (HAES.); 1285 Robertus Pinchart, Oc. (MORLET); 1285 Jan Peinsaert, Denderhoutem (DE B.).

 

FD

Pinchedé

BN voor de dobbelaar. Zinwoord pince dé: die de dobbelsteen tussen de vingers knijpt; vgl. Hochedé. 1356 Maroie Pinche dee, Atrecht (NCJ).

 

FD

Pinchemai

zie Pincemaille.

 

FD

Pinchemail

cf. Pinsmaille.

 

JG

Pinchon

zie Pinson.

 

FD

Pinchon

cf. Pinson.

 

JG

Pinck

Pinckx, Spinks: BN naar de pinkvinger, pink. Naar de kleine gestalte. 1396 Jan Pinke, Ip. (BEELE); 1398 Michiel de Pinkel, Pittem (DEBR. 1970); 1406 Rombout Pincke, Bs. (PEENE).

 

FD

Pinckaers

-ers, zie Pinkers.

 

FD

Pinckaers

-ars, -ers, Pinkers. 1465-66 «Piètre le Pinckere» TailleHoves; surnom: dérivé, au génitif, de moy. néerl. pinken ‘cligner des yeux’. – Cf. aussi 14e s. «Pienkelos fis mun-saingnur Pi(e)nkar» DénHesbaye, 1440 «mes-sire Pinkaer», «Pinkaer de Herimet», 1444 «mesir Pinckairt», «messire Pinckar de Hery-meit» TerreJauche.

 

JG

Pinckaerts

V. pink.

 

EV

Pincket

zie Pichet.

 

FD

Pincket

Probabl. var. flam. de Piquet [FD].

 

JG

Pinçon

cf. Pinson.

 

JG

Pindeville

zie Pendeville.

 

FD

Pindeville

cf. Pendeville.

 

JG

Pinel

Pinet, cf. Pin-.

 

JG

Pinel(le)

Pinnel, Pineau, -aud, -ault: Patr. Dim. van Coppin of Philippin. 1448 Gilles Pinel, Comp. (MORLET).

 

FD

Pinet

Pinee, Pinné: Patr. Korte vorm van Philippine!, Coppinet. 1340 Ade Piné (MORLET); 1611 Hans Pinets, Edingen-Aw. (AP).

 

FD

Pineur

-eux, zie Peigneur.

 

FD

Pineur

-eux. 1752 «Juliana Pineux» Anthr-StHubert; nom de métier: fr. peigneur (de tissu), cf. aussi Pigneur. – Forme fém.: 1275-76 «Gente li Pineresse» RegTournai, 1279 «Yssabiaus li Pinereses» ComptesMons, 1365 «Jehane le Pineresse veve», «Margot Juete pineresse» TailleMons.

 

JG

Ping-

-aut, -en, -et, -uair. V. BAD (Bank).

 

EV

Pingaut

-aux, -ot: Dim. van Ofr. pingue: vêt, dik.

 

FD

Pingaut

Pingaux, -ot. 1286 «Jeh. de Pinguel fil Baud. de Pinguel», 1287 «Bauduins Pinghel» DettesYpres; surnom: dérivé péjor. de l’anc. fr. pingue ‘gras’, du lat. pinguis (voir ci-dessous, à propos de pingre)’, cf. également 1288 «Boidins Pinghe», «Mich. Pinghe» DettesYpres.

 

JG

Pingel

1. Wellicht Wvl. pingel: dunne reep, lang stuk touw. 1277 Boidin Pingel, Ip. (BEELE). – 2. Spellingvar. van Pignel.

 

FD

Pingen

1620 Jan Pingen, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Pingnet

zie Pignet.

 

FD

Pingnons

Bergen (PIERARD); 1311 Paridaen Pinioen, Mech. (JOOSEN); 1383 Renaud Pignot (MARCHAI).

 

FD

Pingot

zie Pingaut.

 

FD

Pingray

-ret (NF verviétois). 1623 «Antoine Pingray» Verviers (FyS), 1692 «Thomas Pin­gray», 1665 «Antoine Pingret» Verviers [la var. Pingret est aussi répandue en France, dans les départ, de l’Aisne et de Seine-et-Marne]. Pour Dauzat 485 (suivi par Carnoy 288), il s’agit d’un dérivé de lat. pinguis ‘gras’ (ce qui n’est pas attesté dans le lexique FEW 8, 526a); le mot pingre, d’origine incertaine et d’usage seulement à la fin du 18e s. avec le sens de ‘brigand’ et puis de ‘pauvre, malheureux’, est pourtant déjà attesté une première fois, comme surnom, en 1406 : «Pierre le Pingre» (Robert Hist. 1524), et l’on ne manquera pas de souligner le parallélisme avec le mot malingre, lui aussi tardif mais attesté bien plus tôt comme surnom de personne. Cf. aussi pic. (Origny-Ste-Benoîte) pinguète ‘jeune prétentieuse’ et anc. fr. pinguereau ‘esp. de cerise’ ibid.

 

JG

Pingre

Pingret, -ay, -ee: Mfr. pingre zou een vorm zijn van épingle: speld. 1406 Pierre le Pingre zou een speldenhandelaar zijn. Via de bet. speldenraper, speldenzoeker zou Fr. pingre ‘gierig(aard)’ zijn gaan betekenen (REY). 1485 Jehan Pingret, Valencijn (CAC); 1692 Thomas Pingray; 1665 Antoine Pingret, Verviers (HERB.).

 

FD

Pinguet

Pinget, Penguet: Dim. van Ofr. pingue < Lat. pinguis: vêt. BN. 1770 Adrien Pinguet fs. Adrien Pringuet, Menen (COUSS.).

 

FD

pink

,,Rose »    (Couleur).    Proven. Pinckaerts, ,,Terre rose ». Synon. : Pinkert,   qui   peut  signifier  aussi ,,Petit  poucet ».  

 

EV

Pinkers

Pinckers, Pinkert, Pinckaers, Pinkaarts: 1. Afl. van Mnl. pinken: schitteren, glanzen (van het oog). 1354 Godevert Pinçart, St.-Tr. (GHYSEN);

1398 Woutre van der Coutere dit Pinkere, Wervik

(DEBR. 1970). – 2. Afl. van pinken: hinken.

 

FD

Pinkers

cf. Pinckers.

 

JG

Pinket

zie Pichet.

 

FD

Pinkhof 

,,Ferme rose »  (Ou bien : ,,Ferme des bouvillons »).

 

EV

Pinkhof

PlN. Vgl. Pinklhof in Wiesent (BEI).

 

FD

Pinkster

zie Pinxten.

 

FD

Pinna

zie Pinard.

 

FD

Pinné

zie Pinet.

 

FD

Pinnel

zie Pinel(le).

 

FD

Pinneur

zie Peigneur.

 

FD

Pinnewaert

Surnom: moy. néerl. pennincwert, penne-, -waerde ‘de la valeur d’un penning, sans valeur’.

 

JG

Pinnewaert, (de)

zie Pennewaert.

 

FD

Pinnock

zie Spinnock.

 

FD

Pinnoy

cf. Pinoy.

 

JG

Pinon

Patr. Korte vorm van VN Philippinon of Coppinon. 1237 Druardus Pinon, St.-Q. (MORLET).Vgl. Pinot.

 

FD

Pinon

Pinot, cf. Pin-.

 

JG

Pinot

Pino, Pinnoo, Penno, Penot: Pair. Korte vorm van VN Philippinot of Coppinot. Vgl. Pinon. 1383 Jean Pinot (MARCHAI).

 

FD

Pinoy

Pinnoy. 1429 «Mathi Pinois d’Ouffgné» CoutStavelot; nom d’origine: collectif de fr. pin.

 

JG

Pinpin

Patr. Reduplicatie van -pin in b.v. Coppin.

 

FD

Pinpin

Surnom: dial. fr. pimpin ‘minutieux’ FEW 8, 516a; ou bien hypocor. par redou­blement de la dernière syllabe d’un nom se terminant par -pin (par ex. Philippin, Japin, etc.).

 

JG

Pinpurniaux

zie Pimpernel.

 

FD

Pinpurniaux

cf. Pimpurniaux.

 

JG

Pinquet

zie Pichet.

 

FD

Pinquin

zie Pietkin.

 

FD

Pins

zie Pin.

 

FD

Pinsar

-ard, -art. Probabl. var. de Pinchard (surnom).

 

JG

Pinsard

-ar(t), -aert, zie Pinchard.

 

FD

Pinsart

V. Pinchart. Proven. ,,Essart des pins ».

 

EV

Pinsch

zie Pintsch.

 

FD

Pinseel

zie Pinceel.

 

FD

Pinskier

Var. van Poolse FN Pinsker, Pinsky < PlN Pinsk (Wit-Rusland) (PDB).

 

FD

Pinsmaille

-maye, zie Pincemaille.

 

FD

Pinsmaille

Pinchemail, Painsmay. 1295 «Alars Pinchemaille» = «Alars Pincemaille», 1296 «dame Helle Pincemaille», 1326 «Je-hans Pinchemaille» ComptesMons, 1598 «Jehan Pincemail dit Bastin» BourgDinant; surnom : moy. fr. pince-maille ‘homme très avare’ FEW 8, 545b, construction similaire à fr. pice-crosse.

 

JG

Pinsmaille.

Proven.  Pincemaille (Dép. Vellereille).

 

EV

Pinson

Car. mor.  ,,Gai  comme un pinson ». N08 288, 292.

 

EV

Pinson

Penson, Pinchon: 1 Fr. pinson < volkslat. pindo: vink. Vgl. Vincke. 1309 Wathir Pinchon, Luik (AVB); 1335 Johans Pinchons, Luik (SLLIII); 1375 Jean Peinchon, St.-Jans-Geest (AAV). – 2. Zie Ponchon.

 

FD

Pinson

Pinçon, Pinchon (forme pic.). 1265 « Wautier Pinscon» DettesYpres, 1265 «Jehan Pinsons de Fraisnoit» CartOrval, 1272 «lohan-nés filius Pinson» PolyptVillers, 1275-76 «Jehennés Pinchons» RegTournai, 1289 «Pin-chons de Malone», «Jehans Pinchon» Cens-Namur, 1309 «Wathir Pinchon » CartValBenoît, 1506 «Wathelet Pinchon» CoutStavelot, 1524 «Johan Pinchon curé de Xhorisse», «Wathletle Pinchon», 1590 «Gilles le Pinson» Malmedy, 1631 «Tobie Pinçon (de Liège)» émigré en Suède ; moy. fr. pinçon, fr. pinson, surnom de celui qui aime à chanter. – Également: 1277 «Raymon Pinchounier» DettesYpres.

 

JG

Pint

(de) Pinte, Pynte, Pinten(s): Een pint is een maat voor natte waren, vochtmaat; ook korenmaat. BerBN voor de meter, korenmeter. 1290 Alisa Pintins, Fine (CLAEYS); 1306 Pieres Pinte, Ip. (BEELE); 1327 Henrico dicto Pinte, Luik (AVB);

1396 Fierin Pinten, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Pint

Pinth. Surnom: moy. néerl. pinte, pinl ‘pinte’, cf. le suivant; cf. aussi Pintens, Pin!-jens.

 

JG

Pint(e)-

Pint-    -eau.    1.    Profess. ,,Marchand de pintes ». N° 131. —

2. Car. mor. ,,Buveur ».

 

EV

Pinte

1270 «Gilles Pinte» ChartesFlandre, 1275-76 «Henriés Pinte» RegTournai, 1327 «domino Henrico dicto Pinte capellano» = 1330 «Henris dis Pinte» CartValBenoît, 1327 «filio Gerardi dicti Pinte» = 1337 «Gerar Pinte » FiefsLiège ; surnom : fr. pinte ‘mesure de capacité’ FEW 8, 523b.

 

JG

Pinteau

Pintiaux, Paintiaux: Ofr. pintel, -eau: kleine

pint. Vgl. Pint. ±1300 Ansiax Pintiaus, Artesië

(BOUGARD).

 

FD

Pintelon

zie Pétillon.

 

FD

Pintelon

cf. Petillon.

 

JG

Pinten{s)

zie Pint.

 

FD

Pintens

Pintjens. Génitif et dimin. de Pint(h) (ci-dessus).

 

JG

Pinter

Penters: BerN van de korenmeter? Vgl. Pint. 1622 Giele Pinter, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Pinter

au génitif: Pinters, Penters. Surnom de mesureur du blé [FD].

 

JG

Pintez

1451 «Lambert Pinteit» Liège; surnom: partie, passé de moy. fr. paincter ‘teindre’ FEW8, 523a?

 

JG

Pinth

cf. Pint.

 

JG

Pintiaux

zie Pinteau.

 

FD

Pintiaux

13e s. «Ansiax Pintiaus» ImpôtArtois; surnom: dimin. anthropon. de Pinte. – Probabl. distinct: 1675 «Michel Pintriau» Pumode.

 

JG

Pintjens

Dim. van Pint. 1476 Henric Pintgens; 1494 Beelken Pintkens, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Pintsch

Nom d’origine: Pintsch (G.-D. Lux.).

 

JG

Pinville

zie Pend(e)ville.

 

FD

Pinxt

génitif : Pinxten, Penxten. Surnom: moy. néerl. Pinxten ‘Pentecôte’.

 

JG

Pinxten

Pinxt(eren), Penxten, Pinkster: 1. EN naar de naam van het Pinksterfeest. 1459 Elen Penxsten, Ht. (A.GHIJSEN); ±1570 Peeter Pincxtere alias Neve, Den Bosch (CDT 330); 1569 Hans Pincxt, Mtr.; 1596 Hans van Pincxten, Tg.-Aw. (AP); 1642

Guilliam van Pijnxten = 1643 G. van Pinxten, Aarts. (MAR.). – 2. Metr. Penxte Michiel Sceuteten huisfrouw, Ht. (A. GHIJSEN).

 

FD

Pinxteren

Proven. Pentecôte. N. de circonstance,    jour    de    naissance.

Synon. :   VAN   Sinsen.   Pinxten, Sinksen, Sinxten. N° 301.

 

EV

Piolé

-on, -ot: Ofr. piolé: gekleurd, geverfd. BN. 1401 Piérart Piolet, Dk. (TTT).

 

FD

Pion

Car.   mor.    (,,Piéton »,   puis) ,,Buveur » (Dialecte picard).

 

EV

Pion

Péon, Peon, Payon, Pionet: Ofr. peon, pionier: voetganger, krijger te voet. 1385 Garnier Pion; 1383 Framin Godar, pionnier (MARCHAI).

 

FD

Pion

zie Plomb.

 

FD

Pion

 [cf. J.-J. Pion, né à Mons en 1683, ancêtre des imprimeurs parisiens Pion]. Surnom: p.-ê. moy. ÎT.plon ‘étoupe de lin’ FEW 8, 485b, ou plutôt moy. fr. plonc, pion ‘plomb’ FEW 9, 95b-96a, cf. le NF Plomb, montois lui aussi.

 

JG

Pion

1767 «Jean-David Pion (originaire de Sen-nevoy/Langres)» BourgLiège; surnom: pour Dauzat 486, ‘piéton’, puis ‘buveur’ ; aussi pic. pion, anc. fr.pillon ‘fragment d’épi’.

 

JG

Pionet

1.  Profess.   Pionnier,   ,,Terrassier » (Sens ancien). •— Diminu­tif de pion. V. ce N.

 

EV

Piot

Piotte, Pyot(te), Peyot: Ofr. piot, dim. van pie: ekster. BN. 1383 Jean Piot (MARCHAL).

 

FD

Piot

 (NF fréquent en Belgique), au fém. : Piotte. 1296 «Pierre Piot» TailleParis, 1383 «Jean Piot» (Marchai, NP Philippe le Hardi), 1611 «Gérard Piot» BourgNamur; probabl. dérivé sn-ot/-otte du prénom Pie, du lat. Plus [PHB]. On hésite à suivre Dauzat 486 qui propose anc. fr. piot ‘petit de la pie’ (au fig. : bavard) FEW 8, 420b [on a plutôt le type ragacen en Wallonie, cf. Pie], qui aurait pris le sens de buveur, du v. pioter ‘boire beaucoup’ FEW 8, 422a (l’étymologie n’en est pas assurée).

Pip. Surnom: moy. néerl. pip, pippe ‘pituite, pépie (des oiseaux)’.

 

JG

Piot(in)

,,Petit de la pie ». N09 288, 292. — Car. mor. 1. ,,Bavard ». •—

2. Aussi ,,Buveur ».

 

EV

Piotrowski

-sky, Piotr…: Patr. Poolse afl. van VN Piotr: Petrus.

 

FD

Piovesan(a)

Herkomstnaam, uit Piove di Sacco.

 

FD

Pip

Zie Pijpe.

 

FD

Pip-  

-ar(t),    -elard,    -yn.   Proven. Pipar, (Ane. fr.), ,,Trompeur ».

 

EV

Pipar

-art. Surnom: moy. fr. pippars ‘celui qui joue du pipeau’ FEW 8, 560a.

 

JG

Pipart

Pipa(r), zie Pypaert.

 

FD

Pipaut

Pipeaux: Dim. van pipe: fluit. BN.

 

FD

Pipeaux

Surnom: fr. pipeau.

 

JG

Pipelard

-art, Piplard, Pippelart; génitif néerl.: Pipeleers, -elers. 13e s. «Pipelars» ImpôtArtois, 1275-76 «Jehennés Pipelars» RegTournai, 1302 «Jakemes Pipelars» Loi-Tournai; surnom: dérivé de *pipeler, piper ‘jouer du pipeau, tromper’ FEW 8, 560a?

 

JG

Pipele(e)r

Piepeleers, Pip(e)lard, Pipelart, Pip(pe)lart: Afl. van Mnl. piperen/pipelen: fluiten, trompet spelen, doedelzak spelen. BerN van de muzikant, speelman. Vgl. Mnl. pipenaar. Zie De Pyper. 1224 Clarisse Pipelarde; 1249 Simon Pipelars, Atrecht (NCJ); 1506 Ant. Piplaert, Rijsel (MULIII); 1520 Jan Pipelaers huys, Aw. (HB 61); 1534 Lievin Pipelare, Luik-Bg. (PARM.).

 

FD

Pipenpoi

Patr. Bakernaam van de Germ. VN Willem (ESBr. 1929,1953). 1227 Willelmus Pipenpoy, Bs. (LIND.); 1310 Radulphus Pipenpoi = 1328 Roellofs Pipenpoys, Bs. (SLL III).

 

FD

Piper(e)

-ers, zie de Pyper.

 

FD

Pipers

cf. Pieper(s).

 

JG

Piping

-ien, zie Pépin.

 

FD

Piplard

Pip(pe)lart, zie Pipeleers.

 

FD

Piplard

Pippelart, cf. Pipelard.

 

JG

Pipping

Pipyn, -ijn, zie Pépin.

 

FD

Piquard

-art, zie Picard.

 

FD

Piquard

cf. Picard.

 

JG

Pique

Profess. 1. V. Pikman. — 2. V. Piqueur.

 

EV

Pique

zie Pyck(e).

 

FD

Piqué

zie Pichet.

 

FD

Piquemil

Surnom phrastique: qui (dé(pique le mil(let); E. Renard (BTD 26, 264) avait même songé à analyser comme w. pique-m ‘èl avec allusion obscène, ce qui est plus hypothé­tique.

 

JG

Piquer

zie Pecqueur.

 

FD

Piquer-

-ay, -y. 1. Profess. ou Passe-temps. ,,Pêcherie ». N. de pêcheur.

Ou bien : Picray, ,,Epieu ».   —   2. Proven.     Pecqueray    et    Pêcherie (L.D.).

 

EV

Piquereau

-eray, zie Pecquereau.

 

FD

Piquereau

Picquereau, Piqueray, Picray. Surnom ou nom de métier: dimin. de fr. pi-

quier ou piqueur; aussi nom de poisson, de grenouille, cf. FEW 8, 456a.

 

JG

Piquerel

zie Picarelle, Pecquereau.

 

FD

Piqueron

Picron: Ofr. piqueron: punt, doorn, stekel, angel. Vandaar W. picron (HERB.), Pic. piqueron: mug. 1298 Mikiel Pikeron; 1296 Stas Pikerons, Kales (GYSS. 1963); 1275 Colars Pékerons, Isières (VRisir0).

 

FD

Piquery

zie Pickery.

 

FD

Piquery

cf. Picry.

 

JG

Piquet

1.   Profess.    Piqueur.   —   2.Proven. Piquet, ,,Limite ». L.D.

 

EV

Piquet

Pické. 1302 «Jakemes Piket» Loi-Tournai, 1375 «Jehans Picket» Ladeuze, 1485 «la femme Picquet», 1494 «Col. Pické» Justi-ceBastogne, 1602-3 « la censé de Jehan de Sart dict Picquet», «Quentin Picquet» Terriers-Namur; surnom: fr. piquet ‘pieu; petit pic’, aussi ‘sape de moissonneur’ FEW 16, 622b. Cf. aussi Pincket.

 

JG

Piquet(te)

zie Pichet.

 

FD

Piqueu(r)

-uer, zie Pecqueur.

 

FD

Piqueur

cf. Picqueur.

 

JG

Piquin

1561 «Jehan Piken, Piquin, Pirquin» (autres var. Pyken, Pierquin) échevin de Vodelée [famille-souche de ce petit village d’Entre-Sambre-et-Meuse, cf. IdG 2005, 183); d’après les variations du NF à Vodelée, probabl. var. de Pierquin, plutôt que dérivé en -in de Picq, fr. pic.

 

JG

Piquin(t)

zie Pietkin.

 

FD

Piquon

ziePicon.

 

FD

Piquon

cf. Picon.

 

JG

Piquot

zie Picot.

 

FD

Pir

zie Pierre.

 

FD

Pir- 

-a(t), -ard, -art,  -eaux, -enne, -et,   -eux,   -ey,   -eyns,   -ez,  

-let,  -lot(te),   -o(n),   -onay,   -on(n)et, -ot(te), -oton, -ouelle. V. BAR.

 

EV

Pir-

-ghaye, -me, -mez, -molin, -pont. Proven. ,,Haie- (Bois), Mez-, Moulin-, Pont- -aux pierres ou -du sieur Pire ».

 

EV

Pir-

Pire. Forme wallonne de Pierre, avec nombreux dérivés de ce thème anthropony-mique; v. aussi Per(r)- et Pierr-, Pierre. » Forme simple: Pire, Pirre, Pir. 1350 «Pi-rons fils jadit Pire» AnthrLiège, 1365 «Pir de Priées des selliers» TailleMons, 1586 «Johan Pire de Neuville», 1626 «Pire Jean Pire filz de Jean Pire du Monceau» La Gleize, 1659 «Léo­nard Pire» DénSalm, 1680 «Jean Pirre» BourgNamur.

• Dérivés: Pira, Pirat, -as, Pyra. 1272 «Pi-ras li mères de Meleiriu» PolyptVillers, 1425 «Pira Mathy» Petigny, 1472 «Jehan le filz Gira Pira», «le pittit Pira» DénLaroche, 1491-92 «Pira Pake» TerreJauche, 1598 «Jehan Pira» DénWavre, 1626 «Jan Pira (de Liège)» émigré en Suède; var. de Piera(rd), avec finales wallonnes du suffixe [Piras peut être aussi un NF italien].

 

JG

Pira(s)

-at, zie Pierrat.

 

FD

Pirange

zie Pierange.

 

FD

Pirapré

-prez. Nom d’origine: à pîrâpré, à Grand-Halleux (Lx).

 

JG

Piraprez  

Proven.  ,,Pré  du sieur Pirard ».

 

EV

Piraprez

-pré: PlN in Grand-Halleux (LX).

 

FD

Pirard

-ar(t), -aerd, zie Pierrard.

 

FD

Pirard

-art, -ar, w. nam. Pîrâr. 1257 «Pirart le Forestier de Genape» BaillNivelles, 1337 «Pirart le Tourneur» ComptesMons, 1424-25 «Pirart Pipelet» DénHainaut, 1449 «Lambil-lon Pirart» AidesNamur, 1522 «Pirard de Douflame» CoutStavelot, 1524 «Pirot Pirard» DénStavelotMy ; var. de Pier(r)ard. Pirau, -aux, w. liég. Pira, w. nam. Pîrau. 1449 «Henry Piraux» CoutStavelot, 16e s. «Pi-raux Gerboux» Cerfontaine, 1648 «Baudhuin Pirau», 1693 «Pierre Pirault» BourgNamur; var. w. de Pier(r)ard, Pirard.

 

JG

Pirau(lt)

-aux, zie Perel.

 

FD

Pircard

-ar(t): Patr. Afl. op -ek-ard van Pierre. 1449 Pirecar bovier du prevost, Namen (J.G.).

 

FD

Pirco(t)

zie Piercot.

 

FD

Pirçon

zie Pierson.

 

FD

Pirditruys

zie Pyr-dit-Ruys.

 

FD

Pire

zie Pierre.

 

FD

Pire

Obd. Pirk, D. PlN Birke: berk. Maar misschien is Pire een spellingvar. van Pirz.

 

FD

Pire-

-soel, -soulx. Proven. Piersoulx (Dép. Gosselies).

 

EV

Piré(e)

Piree, zie Pierret.

 

FD

Pireau

-eaux. 1338 «Piètre filz Pirot Pireal», 1356 «damoiselle Maghin Pireal» CartVal-Benoît, 1544 «Johan Pirea de Sy» DénSta-velotMy, 1638 «Léonard Pirea» Bourg-Namur; dérivé en -eau, qui pourrait parfois aussi être une var. de Pirau(x). Piret, w. nam. Pirèt, Pirez. 1444 «Piret Bour-ghet», «Colin Piret» AidesNamur, 1474 «Pe-trus dictus Piret filius Mathei le Merchenier» PrincipLiège, 1568 «Johan Pireit» CoutSta-velot, 1589 «Jaspar Piret» DénMalempré, 1597-98 «Franchois Piret» ComptesNivelles; var. w. de Pier(r)et. – Forme fém.: Pirette. 1579 «Pierette du Troncquoit» BourgNamur; du prénom fém. Pierrette, désignant générale­ment un homme.

 

JG

Pireau(x)

zie Perel.

 

FD

Pirenne

zie Pierin(s).

 

FD

Pirens

zie Pierin(s).

 

FD

Piret

-ets, -ez, -ey, zie Pierret.

 

FD

Pireu

-eux, cf. Piereu(x).

 

JG

Pireu(x)

zie Depierreux.

 

FD

Pireyn

zie Pierin(s).

 

FD

Pireyre

zie Perrière.

 

FD

Pirghaye

Dubbele TN? 1342 Piregailhe le potier, Luik(J.G.).

 

FD

Pirghaye

Pirick, cf. Pir-, Pire.

 

JG

Pirghaye

1342 «Piregailhe le potiers» Liège, 1764 «Louis Pirgaye» Herstal; dérivé avec un suffixe liégeois peu commun. Pirick. 14e s. «Jean.Pirick» Heur-le-Tiexhe; var. de Perick.

Pirsoul, w. nam. Pîrsoul. 1623 «Jacques Pirsoul» BourgNamur; dérivé en -eç-eola de Pire, Pierre.

« Dérivés doubles: Pircar, -ard, -art, w. Pîrcâr. 1449 «Pirecar bovier du prevost» AidesNamur; dérivé en -ek-ard de Pire, Pierre Pirlet. Var. de Pierlet. – Pirlot, w. nam. Pirlot. 1303-7 «Pirelot de Horion» PolyptSalzinnes, 14e s. «Pirelot de Fanchons», «Pirlos Davins» CensHuy, 1373 «Pirlo filz Pirlo de Renz» CoutStavelot, 1383 «Pirelos del Perire» = 1401 «Pirlot délie Perier» CartValBenoît, 1460 «Jehan Pirlot» Mazée, 1472 «Pittit Jehan filz Pirlot» DénChiny, «le gran Pirlo» DénLa­roche; var. w. de Pierlot. – Forme fém.: Pir-lotte. Var. de Pierlotte. – Dimin.: 1449 «Lam­bert Pirelotiau» AidesNamur, 1472 «Ydelette femme Pirloteay vesve» DénLaroche. Pirnay. 14e s. «Marée le feme Jehan le frère Pirenea de Mumelet» DénFIesbaye, 1355 «Pierart Piereneal» AnthrLiège, 1505 «Cole Pirnaul » Thuin, 1515 « Pirneal fils de Henrar Jullin du Pont d’Amercoeur» GuillLiège; dérivé en -en-eau de Pierre. Pirolin. Dérivé en -o(u)l-in. Pironet, -onnet. 1444 «Pironnet» Aides­Namur, 1474 «Petrus dictus Pironet Favrau» PrincipLiège. – Pironneau. – Pironon. Déri­vés de Piron.

 

JG

Pirick

Patr. Afl. van Pierre. 146 e. Jean Pirick, Diets-Heur(J.G.).

 

FD

Piriou

zie Pierrou(x).

 

FD

Piriux

zie Depierreux.

 

FD

Pirjak

zie Piersaek.

 

FD

Pirkin

Pirkenne, Pirquin(ne), Pirquenne, Pierquin,

-quain, Pierrequin(t), Pierre Ouin, Perquin, Perkain,

Perqui, -quy, Parqui(n), Perkins, Pergens, Perrien(s),

-iëns: Patr. Dim. van Pier, Peer = Pierre. 1268 Pirrekinus de Niepa; 1280 Pirkinus de Claustro, Ip. (BEELE); 1271 Jehans Pierekin, St-Q. (MORLET); 1321 Jehan Perrekin, Ktr. (DEBR. 1971); 1366 Pirotte Pierkin de Frangneies (AVB); 146 e. Pierre

dit Pirkin de Chestrevin, Luik (BODY).

 

FD

Pirla(t)

PlN Pierlas (Alpes-Mar.)?

 

FD

Pirlet

-lot(te), zie Pierlet, -lot.

 

FD

Pirme

-mez, w. nam. Pîrmé. 1438 «Pirmeit» Liège, 1444 «Jaquemin Pierme [= -é]», 1595 «Bernard Firme (…) vendeur de cervoise» Bouffioulx, 1602-3 «Jean Pierme» Terriers-Namur, 1780 «la veuve Pirmet» Charleroi; nom d’origine w. Pire, Pierre + me (lat. mansus) ‘domaine’.

 

JG

Pirmez

Pirmé: PlN Pire, Pierre: steen + mez, me <

Lat. mansus: woning? 1438 Pirmeit, Luik; 1444

Jaquemin Pierme, Namen (J.G.).

 

FD

Pirmolin

PlN 1650 Pierremolen, Grâce-Berleur (J.G.).

 

FD

Pirmolin

Nom d’origine, cf. 1650 «a pierremollen», à Grâcc-Berleur (Lg).

 

JG

Pirnay

zie Perneel.

 

FD

Piro-

zie Pierro-.

 

FD

Piron

Pirons, -ont. 1272 «filie Piron de Senterlech» PolyptVillers, 14° s. «Pirons Lambotial» CensHuy, 1347 «Lambert dit le Piron» Jauchelette, 1350 «Pirons fils jadit Pire» AnthrLiège, 1380 «Lambir le Piron» RentierRamée, 1417 «Johans Pirons» Guill-Liège, 1472 «Piron Drawea» Arbrefontaine, 1624 «Jehan Piron», 1626-27 «Colson Piron» émigrés en Suède, 1656 «Gérard le Piron» DénMalempré, 1659 «Anthoine Jean Piron» DénSalm; var. w. de Pier(r)on. Pirot, w. nam. Pirot, Piro, Pyro. 1272 «Pirot de Wastina» PolyptVillers, 1338 «Piètre fils Pirot Pireal » AnthrLiège, 1467 « la maison qui fut Collart Pirot» Monceau-sur-S., 1472 «Pirot le filiast lu Prévost» DénVielsalm, «Jehan Pirot» DénLaroche, 1487 « Pirot Thiry et Piro Sacré» Thy-le-Bauduin, 1501 «Pyrot Lalumez» CoutStavelot, 1504 «le gran Pirot de Gbomont» La Gleize, 1546 «Piro Hou-zeau» Cerfontaine, 1552 «Pierchon Bruart filz Piro» SubsidesNamur, 1561 «Jehan Coppée dict Piro» Roly; var. w. de Pier(r)ot. Pirotte, w. nam. Pîrote, Pirrotte. 1263 «Pirote le filh Botereal» Hermée, 1366 «Pirotte Pierkin de Frangneies» CartValBenoît, 1472 «Jehenne Pirotte vesve» DénLaroche, 1487 «Pirote Sacré» Thy-le-Bauduin, 1540 «Pirotte maistre fondeur» ForgeMirwart, 1589 «Jehanne Pier-rotte» DénMalempré, 1618 «Michel Pirotte» BourgDinant, 1624 « Marette relicte feu Pirotte le masuir» La Gleize, 1656 «Pirotte Mathy» DénMalempré ; dérivé en -otte. Piroux. Var. w. de Pier(r)oux.

 

JG

Piros(s)on

Patr. Afl. met dubbel suffix van Pire = Pierre. 1413 Pirosson del San, Hoei (J.G.).

 

FD

Piros(s)on

Pirot(t)on, etc., cf. Pir-, Pire.

 

JG

Piroson

-osson. 1413 «Pirosson del Sait» Huy, 1474 «Johannes Piroson» PrincipLiège; dimin. d’un dérivé en -osse attesté, cf. 1494 «Pirosse de Béez » Boninne. Pirotin, -ottin.

 

JG

Piroton

-otton. 1501 «Bas-tin Pirothon» CoutStavelot, 1595 «Jehan Pirotton» Fronville, 1655 «Hubert Piroton» BourgNamur; dimin. de Pirot, -otte.

 

JG

Pirqu-

-et, -in. V. BARD (Bark).

 

EV

Pirquet

zie Pierquet.

 

FD

Pirquin

Pirkin, w. nain. Pîrquin, Pirken. 1325 «Pirecote filz jadis Pirekin» AnthrLiège, 14e s. «Maroy Pirekin» CensHuy, 1517 «Se-veneal Pirkin» GuillLiège, 1586 «Gille Pir­quin » CartCouvin ; var. de Pierquin. – Forme fém. : Pirquinne, Pirquenne. Pirquet. Var. w. de Pierquet.

 

JG

Pirquin(ne)

-quenne, zie Pirkin.

 

FD

Pirre

zie Pierre.

 

FD

Pirre

Pirrotte, etc., cf. Pir-, Pire.

 

JG

Pirreault

zie Perel.

 

FD

Pirrée

Proven. ,,Voie empierrée ». Synon. : Pireux. (Sur le Pireux, traduit ,,Op den steen »).

 

EV

Pirret(z)

zie Pierret.

 

FD

Pirreux

zie Depierreux.

 

FD

Pirrhijn

-yn, zie Pierin(s).

 

FD

Pirro-

zie Pierro-.

 

FD

Pirrung

zie Pierron.

 

FD

Pirs

zie Fiers.

 

FD

Pirsack

zie Piersaek.

 

FD

Pirsch

Pirson. V. BARD (Ban).

 

EV

Pirsch

Beierse EN. Mhd. birser < birsen, pirschen: jagen. BN van de jager (DN).

 

FD

Pirsch

Probabl. all. Pirsch ‘chasse avec le fusil et à pied’, surnom de chasseur.

 

JG

Pirsens

zie Pierssens.

 

FD

Pirsens

cf. Pierssens.

 

JG

Pirson

zie Pierson.

 

FD

Pirson

Pirsoul, cf. Pir-, Pire.

 

JG

Pirson

w. nam. Pirson. 1294 «Pirechon du Perron» CensNamur, 1303-7 «Pirart Pirechon» PolyptSalzinnes, 1373 «Pirchon Lange» Cout­Stavelot, 1449 «Pierart Pirechon» Aides­Namur, 1472 «Pirson de Soye» DénLaroche, 1546 «Pirchon Mangueaux» Cerfontaine, 1572 «Pirson de Boursegne» NPLouette, 1592 «Jehan d’Ivoy dit Pirchon» Crupet; var. w. de Pierson.

 

JG

Pirsoul

1. V. Piersoulx. — 2. V. BARD (Barz).

 

EV

Pirsoul

zie Piersoul.

 

FD

Pirt

zie Piert.

 

FD

Piryns

zie Pierin(s).

 

FD

Pirz

Pire: Wsch. Patr. Afl. op -zo van Peter of een

bakernaam.

 

FD

Pis(s)-

-art, -o(o)rt. Proven. V. Pissery.

 

EV

Pisan

Pisane. Ethnique : originaire de Pisé.

 

JG

Pisan(n)e

Proven. Pisan, ,,De Pisé » (Ville ital.).

 

EV

Pisan(o)

-ani, -an(e), -ant, -aneschi, -an(i)ello: Uit Pisa (It.).

 

FD

Pisart

zie Pichar(d).

 

FD

Pisart

Pizar, cf. Pissart.

 

JG

Piscador

Occupation. Pescator, ,,Pê-cheur ».

 

EV

Piscador

Bs. (VS 1995.607); 1734 N.I. Pescador, Bs.-Aw. (AP).

 

FD

Piscador

Sp. BerN pescador: visser. 1342 Jean dit Piscator, Luik (SLLIII); 1604 J.B.

 

FD

Piscaer

-art. 1426 «Jak. Pisquart» Taille-Soignies; pour Carnoy 222, pic. *piscart ‘pêcheur’, ce qui n’est pas attesté.

 

JG

Piscart

-aert: Pic. piscard: visser. BerN. 1384 Gile Peschart, Laon (MORLET); 1644 J. Piscart, Bergen H-Aw.(AP).

 

FD

Piscé

zie Pichet.

 

FD

Pischeny

zie Poissonnier.

 

FD

Pischot

zie Pichot.

 

FD

Piselé

Pisele: Wellicht < Pichelet, dim. van pichel: kruikje, pot, maat.

 

FD

Pishou(d)t

Proven. Bieshout, ,,Bois aux joncs ».

 

EV

Pishou(d)t

Reïnterpretatie van Pissoet?

 

FD

Pisman

Wsch. < Peirsman. Zie Pertsman.

 

FD

Pisnier

-ière, Pisonnier, zie Poissonnier.

 

FD

Pisnier

Pissonnier, Pisonier; avec chuintante en picard: Picheny, Pecheny, Pichonnier. 1268 «Baudoin li Pissoniers», 1270 «Davit le Pissonir», 1271 «Baudewins li Pisonnier» DettesYpres, 1275-76 «Jehan li fillastres Ustassins le Pissenier», 1279-80 «Watiers li pisseniers de douche aiwe», 1280-81 «Main-sine li Pissenière de douche aiwe li suer Platoul», 1302 «Colins li Pisceniers de Lille, fiusÀlart le Piscenier», «Josson le Piscenier» LoiTournai, cf. aussi 1365 «Watier Chamont pissenier de mer» TailleMons; contraction de l’anc. fr. de Picardie pissenier ‘poissonnier’ FEW 8, 585a; cf. aussi Poissonnier. • Forme fera. : Pisnière.

 

JG

Pison

Pisson, Pizon, Pys(s)on, Pijs(s)on: 1. In WV geëvolueerd < Pinson. 1741-96 P. J. Pinson, Ramskapelle-Veurne (vader van) « 1770 N.X. Pinson, « 1773 C.E. Pijson, « 1775 L.F. Pinson (deze laatste was vader van) 1806 L.F. Pijson (vader van) 1851 Ludovicus Pyson (het nageslacht heet Pyson) (med. A. Pyson, Oostende). – 2. Zie Poisson.

 

FD

Pison

Pizon. 1532 «Jean Pison» Theux; sur­nom: moy. fr. pison ‘pilon’ FEW 8, 540a; ou bien var. de Pisson.

 

JG

Pissard

-art, zie Pichar(d).

 

FD

Pissard

-art, Pisart, Pizar. 1335 «M[arie] la Pissarde» ComptesMons; surnom: avec autre suffixe, fr. pisseur, cf. aussi Pihart.

 

JG

Pissé

zie Pichet.

 

FD

Pissel

zie Pichel.

 

FD

Pissel

Forme non vocalisée de Pisseau (= qui pisse souvent), comp. Pissard, -art; ou bien var. de Pichel.

 

JG

Pisseleu

Pisseloup, Pesleux, -eut, Pessleu(x): 1. Pic. Piceleu, zinwoord met Opic. piecer: in stukken hakken. BN voor een wolvenvanger. Vgl. 1324 Mahiu Picediu, St-Q. (MORLET). Andere namen van wolvenvangers zijn: Karqueleu, Hurteleux, Tueleu (MORLET 142). – 2. PlN Pisseleu in Picardie. 1584 cy gist messire Jean de Pisseleu… seigneur de…Gaudechart, Pisseleu (DF Xïï,74i).

 

FD

Pisseloup

Nom d’origine: Pisseloup, fréquent en toponymie pour désigner un filet d’eau; cf. aussi Pessleu(x).

 

JG

Pissens

zie Pierssens.

 

FD

Pissens

Var. de Piessens [FD] plutôt que de Persijn (cf. Album J. Lindemans, 1951, 86, note 2).

 

JG

Pissery

Proven. ,,Ruisseau à faible débit » (L.D.). Comp. fiche, Fiche-, Pisse- -let, -lotte, -rotte, -roule, N. de petits cours d’eau. En flam. : Pisselaar, Pismolen. N° 230. — Patronymes : Pis(s)-, Pich- -al, -el, -ery, -ebecq, -èque, -on, -ard ou Piégeard, Pigeole, Pihet, évoquant des ruisseaux de cette espèce. Pies-sevaux, ,,Val du Pissai », Pichon-neau, ,,Petit Pisson ». Picoux, ,,De Fiche » (Dép. Laneffe), avec suf­fixe -ou, d’orig. Pissoort. Pis–oord, ,,Coté du Pisbeek ».

 

EV

Pisshont

Sans doute moy. néerl. pishond, littér. « pissechien », désignant, comme Pisseloup, Pissevache, un mince filet d’eau (connu comme NL en France); ou bien surnom mixte, à rapprocher de moy. fr. pissechien ‘valet de chien’Gdfô, 177 [MH].

 

JG

Pissierssens

zie Piessiersens.

 

FD

Pissinger

Bissinger < PlN Bissingen (BEI, BW).

 

FD

Pissoet

-o(o)rt: i. PlN Pissote in Asse (VB) (LIND. 1952). 1299 jeghenArnoude van Pissote…iene hofstat…te Pjssote, Asse (CG); 1569 Claes van Pissote; 1557 Henric van Pysote, Teralfene (LIBYENS). – 2. Evtl. adaptatie van Pichot.

 

FD

Pisson

zie Pison, Poisson.

 

FD

Pisson

Pysson. 1265 «Jeh. li Pissons», «Tomas Pisson, cordewanier» DettesYpres, 1283 «Lan Pisson» OnomCalais, 1288 «Michiel le Pisson» DettesYpres, 1365 «Jehan Pisson tel-lier» TailleMons; surnom: anc. fr. pisson ‘poisson’; cf. aussi Pechon et Pichon.

 

JG

Pissonnier

zie Poissonnier.

 

FD

Pissonnier

Pisonier, cf. Pisnier.

 

JG

Pist-

-er, -orius. ,,Boulanger ». N°s 59, 147.

 

EV

Pister(s)

zie (de) Pester.

 

FD

Pisterman

BerN van de bakker. Vgl. De Pester.

 

FD

Pisters

Génitif de moy. néerl. pister ‘boulanger’, cf. aussi 1272 «Hugo pistor» PolyptVillers, 1544 «Thoma le Pistre» DénStavelotMy.

 

JG

Pistoor

Wsch. var. van Pastoor (met versterkte voortonige klinker).

 

FD

Pistorius

Latinisering van Pester, Pister < Lat. pistor: bakker. BerN.

 

FD

Pistral

Car. phys. Teint bistre. N° 256.

 

EV

Pisvin

Car. mor. ,,Pisse-vin(aigre) ».

 

EV

Pisvin

BN Fr. pissevin, wijnpisser, dus wijndrinker. 136 e. Pierrars Pissevin, Laon (MORLET). Lit.: KCTD 2002,22.

 

FD

Pisvin

13e s. «Pierrars Pissevin» Laon, 1764 «Jean Pisvin» NPLouette; fr. pisse vin, considéré généralement comme un surnom de buveur, d’ivrogne (comp. 1540 «Ung nommé Pisce Vinaigre» Anzin, autre surnom péjora­tif), mais le nom est très souvent détopony-mique, à propos de vignes produisant beau­coup de vin, par ex. les noms de vignobles Pissevin à Noyon et à Nointel dans l’Oise (cf. Linguistique picarde 22, 1982, 19 et 21). Bibliogr. : J. Germain, Les NF Pissavin Pis­sevin, Pisvin, etc., dans La vigne et les vergers. Actes du Xe Colloque d’onomastique de la SFO, Parlure Champagne-Ardenne 14-17, 2002, 11-20.

 

JG

Pit-

-on, -esche, -(i)ot, -eau, -el. V. BAD(u).

 

EV

Pit(e)au

Pittau, Pitel, Pittia: 1. Mfr. piteau: boer. 1437 Jean Piteal, Luik (HERB.). – 2. Var. van Peteau.

 

FD

Pit(t)ié

Pitti(e), Pithie, Pittier: 1. Fr. pitié: medelijdend. BN voor een meelijwekkend mens (DNF). – 2. MA. wellicht reïnterpretatie van Putier: hoereerder, wellusteling, losbandige. 1204 Henri Putiert, Atrecht (NCJ).

 

FD

Pit(te)

V. Put.

 

EV

Pitaels

zie Spitaels.

 

FD

Pitance

Profess. Pourvoyeur ou pro­viseur. N° 131.

 

EV

Pitance

Pittance: Ofr. pitanc(h)e, ook Mnl. pitancie: maaltijd verstrekt aan lid van kloostergemeenschap. BerBN Ofr. pitancier, Mnl. pitanciemeester: persoon belast met het beheer van de renten waaruit de pitantiën bekostigd werden, die toezicht houdt over de bedelingen, huismeester. Pitance was ook PlN (DF XII), ni. de naam van akkers waarvan de opbrengst moest dienen voor de pitantie. 1295 Jacobus Pitanciarius, St-Q. (MORLET).

 

FD

Pitance

Pittance. Surnom: anc. fr. pitanche ‘pitié’, fr. pitance ‘nourriture donné aux moi­nes ou pauvres’ FEW 8, 440a, surnom de pitancier, d’économe.

 

JG

Pitchen

Patr. Dim. van VN Peter.

 

FD

Pitcho(t)

zie Picot.

 

FD

Pitchot

cf. Pichot.

 

JG

Piteau

Pitel, Pittia. 1437 «Jean Piteal» Liège; surnom : dérivé du thème pitt- ‘petit’ ; ou bien

moy. fr. piteau ‘homme rustre, grossier, pay­san’ FEW 8, 442a.

 

JG

Pitel(l)ioen

-lloein, -ljon, zie Pétillon.

 

FD

Piteljon

cf. Petillon.

 

JG

Piter

génitif: Piters. Var. de Pieter, Pierre.

 

JG

Piter-

zie Peeter-, Pieter-.

 

FD

Piteraerens

N. de bapt. double : Pierre-Arnaud. N° 94.

 

EV

Piterarens

cf. Pieterarens.

 

JG

Piteurs

(de) Pitteurs: PlN Pitteurs in Bouge (N). Of hypercorrect < Piteus? De familie de Pitteurs (Hiegaerts) werd geadeld in 1816.1600 Andries Pitteurs, Galmaarden (JVO); 1643 Judocus Pitteurs, Galmaarden (MUL V-VII).

 

FD

Piteus

BN Ofr. pitos, Opic. piteus: medelijdend, meelijwekkend. 146 e. Jehannin Piteus, St-Thib. (MORLET).

 

FD

Piteus

Pitout. Surnom: anc. fr. pilous ‘miséri­cordieux’ FEW 8, 442b. Cf. aussi 1365 «Pier Pitet-Diu [pitié Dieu] des drappiers» Taille-Mons.

 

JG

Pithie

Pitié, zie Pittié.

 

FD

Pithonville

zie Pitonville.

 

FD

Pithsy

zie Pitschy.

 

FD

Pitillion

zie Pétillon.

 

FD

Pitiot

BN Fr. petiot: heel klein (J.G.).

 

FD

Pitiot

Probabl. surnom: fr. petiot ‘très petit’ FEW 8, 343b [CH].

 

JG

Pitman

Afl. van Van de Pitte. Of E. Pitman. 1559 Jan Pitman, Bg.-Aw. (AP).

 

FD

Pitois

zie Putois.

 

FD

Piton

Pitot, Pitton: Afl. van Ofr. pite: medelijdend, barmhartig, goedhartig; meelijwekkend. 1384 Simon Piton, Laon (MORLET); 1385 Gillet le Piton (MARCHAL); 1594 Jean Pitot, Hoei (HERB.).

 

FD

Piton

Surnom : w. liég. piton ‘piéton’ DL ou bien fr. piton ‘sorte de clou’ FEW 8, 612b. – Éga­lement nom d’origine: Piéton, w. pîton, à Gouy-lez-Piéton (Ht), cf. 1272 «domino Matheo de Piton» PolyptVillers.

 

JG

Pitonville

Pithonville, Pittonvils, -wils, Pit(t)omvils: PlN Bettonville in Rukkelingen-op-de-Jeker (LU): 1176 Bettunville (TW). Of < Pend(e)ville?

 

FD

Pitot

Pitôt. 1594 «Jean Pitot» Huy; surnom: w. liég. pètot DL, w. (Charleroi) pîtot ‘petit pied, peton’ DOW 3,51, plutôt que dérivé du thème pitt- ‘petit’.

 

JG

Pitout

BN Ofr. pilous: medelijdend, goedhartig; meelijwekkend. Vgl. Piteus. 1448 Pierre Pitoux, Comp. (MORLET).

 

FD

Pitout

cf. Piteus.

 

JG

Pitraerens

zie Pieteraerents.

 

FD

Pitraerens

cf. Pieteraerens.

 

JG

Pitre

zie Peeter(s).

 

FD

Pitrebois

PlN Piétrebais (VB). 1279 Petrebays (BLO I). 1522 Jan Peeterbays, Lv. (HB 564).

 

FD

Pitrebois

Nom d’origine: p.-ê. var. (remotivée avec -bois) de Piétrebais, w. pit’bây (BrW), cf. 1485 «Hubert de Pitebaix» BourgNamur.

 

JG

Pitreel

Ofr. pétrel < Lat. petralis: muurtje?

 

FD

Pitrons

zie Petron(s).

 

FD

Pitrons

Var. de Petron?

 

JG

Pitsaer

Proven. ,,(Es)sart du sieur Betho ».

 

EV

Pitsaer

Surnom : dérivé en -a(e)rl de moy. néerl. pitsen ‘pincer’.

 

JG

Pitsaer,

zie Pichar(d).

 

FD

Pitsch

Surnom: dial. all.. pitsch ‘petit’.

 

JG

Pitsch(y)

Pit(h)sy, Pitsi: Patr. Pi(e)tsch. Silezisch-Sorbische vorm van VN Peter. Vgl. Petsch. 1504 Bartel Pitsch, Gôrlitz (DN).

 

FD

Pitschon

zie Poisson.

 

FD

Pitschy

Pitsy. Dimin. de Pitsch?

 

JG

Pitseys

V. Putseys.

 

EV

Pitseys

zie Putseys.

 

FD

Pitseys

cf. Putseys.

 

JG

Pitsi

Pitsy, zie Pitschy.

 

FD

Pittance

zie Pitance.

 

FD

Pittance

cf. Pitance.

 

JG

Pittau

zie Piteau.

 

FD

Pitte, van de

zie van de(n) Put(te).

 

FD

Pitteljon

-(l)ioen, zie Pétillon.

 

FD

Pitteljon

cf. Petillon.

 

JG

Pittem, van

PlN Pittem (WV). 1326 Willem van Pitheem, Ip. (BEELE); 1393 Puthem jeghen Gheeraerd van Puthem, Pittem (DEBR. 1970).

 

FD

Pitteman(s)

zie Putteman(s).

 

FD

Pitters

zie Peeters.

 

FD

Pittery

zie Petrus.

 

FD

Pittet

Nom d’origine: Pitet, à Fallais (Lg) plutôt que dérivé du thème pitt- ‘petit’.

 

JG

Pitteurs

1753 «Jean-Théodore Pilleurs (orig. de Sl-Trond)» BourgLiège; var. de Pilloors ou bien nom d’origine: Pitteurs, à Bouge (Nr). -Sur la famille, cf. Annales Cercle arch. Enghien, 13, 1962, 5-44.

 

JG

Pitteurs, (de)

zie Piteurs.

 

FD

Pittevil

Pittonvils. Proven. ,,Do-maine du sieur Betho ». V. Betton-ville.

 

EV

Pittevil(s)

-vels, zie Pend(e)ville.

 

FD

Pittevils

cf. Pittonvils.

 

JG

Pitti

cf. Petit

 

JG

Pittia

zie Piteau.

 

FD

Pittia

cf. Piteau.

 

JG

Pittilioen

cf. Petillon.

 

JG

Pittillio(e)n

zie Pétillon.

 

FD

Pitto(o)rs

Patoor, Patoir: Mnl, putoor, butoor, pittoor: roerdomp (vogel). 1423 Jacop Putoor, Bg. (PARM.); 156 e. Gillis van Haveskercke alias Butoor, Aw. (stamvader van de Antwerpse Pittoors; VS1975,335); 1441-68 Gilles Putoir = Putoer = Butoir, Aw. (ICC IV); 1529-77 Jacques Pattoor, Broekerke FV (ISB); 1571 Dorothea Putoirs, Boechout (SELS); 1700 Jaecques Pattoor, Stene FV (VERGR. 1972).

 

FD

Pittois

V. Putois.

 

EV

Pittois

zie Putois.

 

FD

Pitton

zie Piton.

 

FD

Pittonvils

-wils, Pittomvils, zie Pitonville.

 

FD

Pittonvils

Pittomvils, Pittevils, Puttevils. Nom d’origine: forme néerl. de Bettonville, à Roclenge-sur-Geer (Lg).

 

JG

Pittoors

Surnom : génitif de moy. néerl. pittoor ‘bulor’.

 

JG

Pitz

Patr. Obd. ontronde vorm van Butz, oude vleivorm van VN Burkhard.

 

FD

Pitz

Hypocor. all. de Peter, Pierre.

 

JG

Pitzele

Pitzelé: Patr. Obd. dim. van Pitz, zoals Pitzl, Biitzl(e)in.

 

FD

Pitzeys

zie Putseys.

 

FD

Pius

Patr. Lat. HN Pius ‘vroom’.

 

FD

Pivin

Pivon(t), Pivot: BN Afl. van Ofr. piu, pif: vroom, barmhartig. 146 e. Jena Pivot, Hoei (HERB.).

 

FD

Pivin

Probabl. forme euphémistique du NF Pis-vin, avec non-prononciation du s.

 

JG

Pivont

-on. NF attesté à Marcinelle sous la forme Pivont dès 1640 el que l’on trouve sous la forme Pivon dans diverses régions de France (Loirel, Eure) à la même époque (GeneaNet), cf. aussi 1780 «François Pivon», «Henry Pi­vont» Charleroi; pour Debrab., ce pourrait être un dérivé d’anc. fr.piu(s),pif.pive ‘pieux, dévot’, mais le FEW 8, 619b ne mentionne aucun dérivé de ce terme. – Comp. 1273-80 «Gilles Pivions» FriedenTournai, ainsi que ±1650 «pouvre esmaye pivion» sobriquet à Lorcé, dans lequel on peut reconnaître le w. liég. pivion ‘pigeonneau’.

 

JG

Pivot

14e s. «Jean Pivot» CensHuy ; pour Morlet 791, d’anc. fr., fr. pivot (d’un axe), etc., comme surnom d’artisan FEW 9, 510b.

 

JG

Pizar

zie Pichar(d).

 

FD

Pizar

cf. Pissart.

 

JG

Pizon

zie Pison, Poisson.

 

FD

Pizon

cf. Pison.

 

JG

Pla(e), de

zie Leplat.

 

FD

Pla, de

zie Leplat.

 

FD

Plaat(jies)

zie Leplat.

 

FD

plaats

,,Place ». place. Proven. L. D. ,,Place (publique) ». V(and)er plaetse(n). Delplace. N° 229.

 

EV

Place

zie Delplace.

 

FD

Place

1633 «Philippe de la Place» émigré en Suède, 1676 «la vesve Julien Place», «les hoirs Arnould Place» RuageAlh; nom de résidence: fr. place (publique). – Placette. Probabl. placette ‘petite place’.

 

JG

Placeman

V. Plas.

 

EV

Placeman

zie Plasmans.

 

FD

Placet

Profess. Acte de procédure. Littéral. ,,Plaise à la Juridiction saisie ». N. d’avoué.

 

EV

Placet

-ette, Pletschet(te): Mfr. placette, Pic. plachette, dim. van place, Pic. plache: klein open plein in stad of dorp. PlN Placette in Buissenal en Vloesberg(H).

 

FD

Placet

Surnom : moy. fr. placet ‘tabouret’ FEW 9, 39a ou moy. fr. (juridique) placet ‘consen­tement; demande écrite pour obtenir justice’ FEW 9, 4b; sinon dérivé du précédent.

 

JG

Placke

Placq, Plaeke, Plak: BerN van de plakker: stukadoor, witter, lemer. Vgl. Placquet. 1377 Jhan Plake = 1396 van Jan Plaquen, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Plackie

Placaet, Paldet. 1. V. BALD. — 2. V .Plaquée.

 

EV

Placlet

Placklé, Pla(c)qlez: Patr. Var. van Paclet, Packlé (zie Pacolet), met 1-epenthesis of 1-anticipatie.

 

FD

Placq

zie Placke.

 

FD

Placq

1369 «Jehans Placqs», 1422 «Jehans Placques [= -et?]» Ladeuze; surnom d’artisan: fr. plaque ou anc. liég. plack ‘menue pièce de monnaie’ FEW 16, 626b.

 

JG

Placquet

Plaquet(te), Placqué, Plaquée: BerBN van de stukadoor, pleisteraar, Zndl. plakker, Ofr. plaquier. Zie Plaetsier. 1275 Bauduins Plakès, Vloesberg (VR46v°); 1441 Pierart Placquet, Bergen (Par. 1975,136-8); 1536). Placquet, Bergen-Aw. (AP).

 

FD

Placquet

Plaquet. 1370 «Jehans Plaket», 1385 «Jehans Plakes/ Plaket le pinentier», 1464 «Eslievenart Placquel peleur de tille» Ladeuze, 1529 «Colin Le Placquet» BourgNamur, 1535 «Etienne Plaquet coppistre» Ladeuze, 1552 «Collin Placquet» SubsidesNamur; dimin. anlhropon. en -et de Placq. – Forme fera.: 1435 «Jehane le Placquetle» Ladeuze.

 

JG

Plad(d)et

Verkorte vorm van Van de Pladutse. « 1665 Pierre Vandepladutse, Ronse (vader van) « 1691 Jacob Vandepladutse, Ronse=Jacob Pladdet, Hoek Z (vader van) Vandepladutse = Pladdet (med. H. Pladdet, Koewacht).

 

FD

Pladijs

Pladys: Mnl. pladijs: schol. BN of BerBN voor visser of vishandelaar. 1224 Arnoldi Pladis, Har. (DEBR. 1980); 1281 Joh. Pladise, Ip. (BEELE); 1361 Willelmus Pladijs, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Pladius, van

W. verhaspeling van Van de Pladutse?

 

FD

Pladutse, van de

Pladuyt: PlN Pladutse in Zulzeke en Melden (OV), < plicaticium ‘omheining van gevlochten takken’ (VAN DURME). 1275 Pladuc: Soiekins de Pladuch, Melden (VRssr0); 1477 Philips van Platduutsse, Leupegem-Gent (PBG); 1544 Jan van de Pladutse, Ronse (GADEYNE). Zie ookPladet.

 

FD

Plaedt, de

zie de Plat.

 

FD

Plaeke

zie Placke.

 

FD

Plaen, de

BN Mnl. plaen: effen, vlak. Maar wellicht adaptatie van Fr. Duplan. PlN Le Plan: vlakke, effen plaats.

 

FD

Plaenckaert

zie Plankaert.

 

FD

Plaes-

zie Plas-.

 

FD

Plaet(e)

Plaetens, Plate(n), Platten, Pletens, Pleijte, Plaat(jies): 1.. Mnl. plate: plaat, deel van wapenrusting, pantser. Ook: zwaargewapende. 1281 Alisa Plate, Smetlede (HAES.); 1644 Joos Pleytens, Edingen-Aw. (AP). Of BerBN van de plaatmaker: 1368 Willems Plaetmakers cateile, Ktr. (V f° 85). – 2. Wvl. plate: schol. BerBN. 1340 Vergriele Platewijf, Bg. (JACOBS). – 3. Zie Pilaet(e).

 

FD

Plaetens

Génitif double de moy. néerl. plate ‘pièce de bois, etc.’ ?

 

JG

Plaetevoet

1. Car. phys. Platvoet. ,,Pied plat ». — 2. Proven. Platte-voord, ,,Gué aplani ».

 

EV

Plaetevoet

zie Platevoet.

 

FD

Plaetevoet

Platevoet, au génilif: Plevocts. 1282 «Jehans Plalevoule» DettesYpres, 1345 «Jean Platvoet» FiefsLiège; surnom: moy. néerl. platvoet ‘pied plat’, comp. Plapied.

 

JG

Plaetinck

V. BALD (inversion).

 

EV

Plaetinck

cf. Pletinck(x).

 

JG

Plaetinck(x)

Platinck, Plettinck(x), -in(c)x, -inkx, Pleetinckx, Pletinck(x), -incks, -inchx, -incx, -in(k)x, Pleitin(ck)x, Peltin, -yn, -ijn, Pultyn, -ijn, Spletinck(x), -in(c)x, Speltinckx, -in(c)x, Spiltyns, -ijns, Spilstijns, -st(e)yns: Patr. Afl. van Germ. blad-VN, met hypocoristische verscherping (b/p, d/t), zoals Blatbertus, Blathardus, Blatharius, Bladinus (MORLETI). De vormen met Pelt-, Spelt- door metathesis. 1304 Philips Plattincs, Mech. (HB 655); 1356 Gilijs Plettinck, Schaarbeek (PEENE1949); 1396 Zegher Piétine, Lembeek (DE B.); 1422 Waltheri dicti Peltinck, Schaarbeek (OSTYN); 1487 Geraert Pletinck, Walem (OARII); 1553 Nie. Pleytincx, Edingen-Aw. (AP); 1699 B. Ph. Peltij n = Plattij n, Lotenhulle (med. J. van de Moortel); 1724 Joannes Spilstijns, Meskom.

 

FD

Plaetse(n), van der

Verplaetse(n): Verspreide PlN de Plaats(e): dorpsplein. Vgl. Delaplace. 1373 Daniel van der Plache, Bg. (DE XII); 1535 Jan van der Plaetsen, Dend.-Aw. (AP).

 

FD

Plaetsier

Profess. ..Placier ».

 

EV

Plaetsier

Plaitsier, Pletsier, Plassier: BerN Ofr. plakieres, Pic. plachier: pleisterwerker, muurwitter, leemplakker, stukadoor. ±1300 Elyos li Plakieres, PdC (BOUGARD); 1321 Ernous li Plakieres = 1372 Ernoul le Plackeur, Rollegem; 1382 Heinric Plachier, Wervik (DEBR. 1970); 1396 Boydin Pletschier, Haaltert (DE B.); 1426 Jane Placiers = 1439-40 Jehane Plaetsiers = 1440 Jane Plaetchiers, Wervik (med.); 1444 Jacob Pletsier, St.-Win. (VERGR. 1968); 1469 Olivier Pletchier, Ip. (DONCHE).

 

FD

Plaetsmans

Afl. van Van der Plaetse.

 

FD

Plaetvoet

zie Platevoet.

 

FD

Plahiers

Plehier(s), Pleyiers, Pléyier, Plier{s), Playé,-ez, Plaiy, Ple(i)y: Onzeker. Kan worden verklaard uit Ofr. plasquier, plaquier: moeras, afl. van Ondl. plask: plas. De sk wordt in LU h. Of W. var. van Plaisir/Plasi(e)r, blijkens W. plêhant/plêjant: plaisant (Limes 1,88). Verwarring en kruising met Pleyers is niet altijd uit te sluiten.

 

FD

Plaideau

V. Plateau.

 

EV

Plaideau

Dim. van Plait.

 

FD

Plaieser

zie Plaisir.

 

FD

Plaiffer

Var. évoluée d’ ail. Pfeifer ‘fifre’, comp. Peiffer.

 

JG

Plaigin

(NF de Tournai). Surnom à rapprocher p.-ê. de w., pic. plaiji ‘plaisir’, w. plaijant ‘plaisant, agréable’ FEW 9, 2ab; comp. Plai­sant (ci-dessous).

 

JG

Plainchamp

-amps. ±1680 «Louis Plain-champ», ±1700 «François Plainchamp», 1728 «Henri Plainchamp(s)», etc. Rossart (Orgeo, comm. de Bertrix) ; nom d’origine : sans doute, avec aphérèse, Montplainchamps, dépend, de Grapfontaine (comm. de Neufchâteau), attesté comme NF ardennais, ainsi «Gilles de Mont­plainchamps» décédé en 1618 à Nivelet (Bande, arr. Marche) (comm. M. Plainchamp).

 

JG

Plainchamp(s)

PlN Plain champ: vlak, open veld.in Cerexhe (LU): 1373 en lieu que on dist sor Plain champs deleis Plain riwe (AVB).

 

FD

Plainevaux

-veau(x), Plainnevaux, Pleinevaux, Plènevaux, Plen(n)evaux, Pleivenaux: PlN (LU). i6e e. Johannis Motte de Plennevaulx (AVB); 1637 Nicolaus Plenevaulx, Luik (MUL V).

 

FD

Plainevaux

-eau, -eaux, Pleinevaux, Plene-vaux, Plène-, Plennevaux. 1374 «Colart de Plenevals li cerpentirs» GuillLiège, 1571 «Henri de Plainevaulx», 1597 «Laurence de Plainvaux» BourgNamur; nom d’origine: Plainevaux (Lg).

 

JG

Plainiel

Nom d’origine: dimin. de fr. plain ‘terrain plat’, ainsi 1268 «Planiel», à Arquen-nes (Ht).

 

JG

Plainteville

Nom d’origine: p.-ê. avec / épen-thétique, Penteville, w. pint’vile, à Grand-Manil (Nr).

 

JG

Plaire

Pour Dauzat 487, surnom par ellipse: capable de plaire; comp. le suivant.

 

JG

Plaisant

Car. mor. ,,H. de commerce agréable ».

 

EV

Plaisant

BN voor iemand met prettig, aardig karakter. 1328 Bauduwins Plaisans, Rijsel (SPL); 1404 Willaume Plaisant, Valensijn (CCHt).

 

FD

Plaisant

1267 «Jehans Plaisans» CensHerchies, 14es. «Aiilys li Plaisans» DocLens, 1538 «Je­han Plaisant» Ladeuze, 1630 «Gert Plaisant» émigré en Suède; surnom: plaisant ‘agréable’; également utilisé comme prénom. Comp. Plaigin.

 

JG

Plaisier

Plaisir, cf. Plesier.

 

JG

Plaisir

-ier, Plaizier, Playsi(e)r, Plaieser, Pleisier, Pleysier, Ple(y)zier, Plesier, Plysier, Plijsier: 1. Fr. Plaisir > Ndl. plezier: prêt. BN voor een pleziermaker. 1492 Baselis Plaisir, Gent (BOONE); 1550 Lambertus Plaisir alias Walteridc Diest; 1563 Judocus Plaizier, Bg. (MUL IV). -2. Reïnterpretatie van Plaitsier, zie Plaetsier(med. M. Plaizier, Dilbeek). 1648 Jacobus Plessier, Torhout (J. Pleysier, VS1997,95).

 

FD

Plaissiet

Pless(i)et: Ofr. plaissié: omheining, haag, omheind terrein. PlN, 1305 Regnault du Plessyet, Noyon; 1306 Adan du Plessié, Senlis (MORLET); 1638 Carel Plaisiet, Roes. (MARICHAL).

 

FD

Plait

Plet, Plé: Ofr. plait: akkoord, discussie, twist, procès. BerBN voor een pleiter, advocaat. Vgl. Pleiter. 1567 Robertus Plet, Lv. (HENNO); 1659 Nik. Plé,Villers-Aw.(AP).

 

FD

Plaitain

-in, Plétain. 1676 « Guillaume Plaitin » RuageAth; probabl. forme francisée de Plei-tinx, etc. [JL, NFw].

 

JG

Plaitin

-ain, Plétin, -ain: Afl. van Plait.

 

FD

Plaitsier

zie Plaetsier.

 

FD

Plaiy

zie Plahiers.

 

FD

Plaizier

Car. mor. ,,Plaisir ». N. d’H. frivole.

 

EV

Plaizier

zie Plaisir.

 

FD

Plak

Zie Placke.

 

FD

Plamon(t)

PlN Plat Mont: afgeplatte berg. Enfla Mon in Merdorp (LU); Plamont (Puy-de-Dôme). 1658 G. F. Plamont, Tg. (MUL VI).

 

FD

Plamont

Proven. 1. ,,Colline unie ». — 2. Blaimont (Loc.).

 

EV

Plamont

-mon. 1643 «Simon Plamont» Ladeu­ze; nom d’origine, par ex. en plat mont, à Merdorp (BrW).

 

JG

Plan

Nom d’origine : anc. fr. plain, plan ‘terrain plat’; comp. 1633 «Claude de Plain» émigré en Suède.

 

JG

Plan(c)queel

Planckeel: Dim. van Pic. planque: (loop)plank, houten brugje, vlonder. PlN Plankeles in Lens (PdC). 1275 Raoul Plankiele,

Vloesberg (VR 56v°); 1367 Jhan van Plankeeles, Ktr. (DEBR. 2002); 1453 Angniès Planquielle, Dk. (TTT).

 

FD

Plana(rd)

Afl. van Ofr. plain, plan: effen, eenvoudig. Vgl. Plein. Of van Fr. planer: effen maken. 1281 Joh. Planard; 1308 Jehan Planart, Ip. (BEELE).

 

FD

Planard

1280-81 «Sandrars de Planart» Rcg-Tournai, cf. aussi 13e s. «Maroie Planarde» ImpôtArtois; surnom ou topon. : dérivé de fr. planer ‘rendre lisse’ ?

 

JG

Plancenoit

PlN (WB). 1300 Danielis Plancenoys, Tv. (BERDEN).

 

FD

Planchar(d)

-a(e)rt, -at, zie Plankaart.

 

FD

Planchard

-art, -ar. 1667 «Jean Plancha dit lardé» Montegnée; surnom d’artisan: dial. fr.

planchar ‘grosse planche épaisse’ FEW 8, 532b, cf. p.-ê. 1358-59 «Jehans Plancars» PolyptAth. Comp. Plancquart, etc.

 

JG

Planche

zie Delplanche.

 

FD

Planche

Fr. planche, soit au sens de ‘pont rudimentaire, passerelle’, cf. Planck(e), Planque (ci-dessous), soit comme surnom de menui­sier.

 

JG

Planchenault

Spelling voor Planchonneau, dim. van Planchon.

 

FD

Plancheneau

Proven. Plancenois (Loc.). Nos 79 et 80. Synon. : Blangenois.

 

EV

Planchestainer

PlN Plankenstein (BEI).

 

FD

Planchet

Planché: PlN Dim. van Planche. Vgl. Planchette in Chiny (LX) en Néchin (H).

 

FD

Planchet

Surnom : dimin. de fr. planche.

 

JG

Planchon

Plançon, Plan(t)soen, Deplanchon: Ofr. plançon, Mnl. plantsoen: plant, stek, poot. BerBN voor een planter of PlN. 1340 Jakemes Planchons, Atrecht (NCJ); 1396 Jan Plantscoen,

Gb. (DE B.); 1417 Jehan Planchon, Dk. (TTT).

 

FD

Planchon

1275-76 «Jehennés Planchons» Reg-Tournai, 1356-58 «Mikelès fiuls Colart Plan­chon» PolyptAth, 1449 «Jehan Planchon» AidesNamur, 1499 «Vinchien Planchon» TerrierNaast; surnom: fr. plançon ‘branche détachée du tronc pour faire bouture, etc.’.

 

JG

Plancius

Humanistennaam van geograaf en theoloog Pieter Platevoet (Dranouter 1552 – A’dam 1622).

 

FD

Planck(e(n)), (van der)

zie van der Planken, Delplanche.

 

FD

Planckaert

Plancqu(a)ert, zie Plankaart.

 

FD

Planckaert

-cquaert, -cquart. Forme moy. néerl. ou pic. corresp. à fr. planchard.

 

JG

Plancke

Planque, Plank. Proven. ,,Passerelle de bois ». Synon. : V(and)erplancke, Planche, Del-planche, Delplanque.

 

EV

Plancke

-ck. Planque, -anq, -anc. 1422 «Jehan le Planck» Ladeuze; forme pic. de fr. planche ou moy. néerl. planke ‘planche’, tous les deux avec le sens de ‘pont sommaire, pas­serelle’ cf. Delplanque.

 

JG

Plancké

zie Plancquet.

 

FD

Planckermann

Surnom: composé de *planker (dérivé de moy. néerl. planke ‘planche’) + mon.

 

JG

Plançon

zie Planchon.

 

FD

Plancq(ue)

zie van der Planken.

 

FD

Plancquet

Plancké, Planquette: 1. Pic. pendant van Flanchet. – 2. Var. van Placquet/Plaquette met n-epenthesis.

 

FD

Plane

zie van der Planken.

 

FD

Plane

cf. Planck.

 

JG

Plangère

-ère: Door r/l-wisseling < Prangère: middagdutje. 1287 jehans Prangiere, Atrecht (NCJ); 1386 Jehane Prangiere, Ladeuze (J. G.).

 

FD

Plangère

1386 «Jehane Prangière» Ladeuze; surnom : w. nam. plandjêre, w. liég. prandjîre ‘méridienne’ FEW 9, 328a; aussi fréquent comme toponyme (zone de repos du bétail).

 

JG

Plankaart

-aert, Planckaert, Plaenckaert, Plan(c)qua(e)rt, Plancquert, Planchar(d), -a(e)rt, Planchât: Afl. van Van der Planken, resp. Delplanche, Delplancke. 1357 Jhans Plancaerts huus = 1364 Jhan Plankaert, Ktr. (DEBR. 1970); 1564 Raphel Planckaert = 1571 Raphaël vander Plancké, Ktr. (Wez.).

Planke(n), van de(r); van de(r) Plancke(n), van den Plancken, van der Planck, van de(r) Planque, Verplan(c)ke(n), Plank, Plenk, Planc(q), Plancké, Plan(c)que, Plancké, Planken, Planques: PlN Plank: loopplank, houten brugje. 1203 S. Arnoldi de Plankis, Ktr. (DEBR. 1980); 1280 Brixius de Plancké, Ip. (BEELE); 1382 Gheeraerd van der Planke…hadde…tgoed ten Planken, Deerlijk; 1388 Joos van der Planken = 1398 Joes van den Planken, Har. (DEBR. 1970). Zie Delplancke.

 

FD

Planq

Planque, cf. Planck.

 

JG

Plansoen

zie Planchon.

 

FD

plant

(de vigne). Profess. N. de vigneron. Dimin. : Planteau, Plan-tin (Orig. fr.).

 

EV

Plantade

PlN (Aveyron): boom- of wijngaard.

 

FD

Plantade

Sans doute nom d’un migrant du Languedoc (Hérault), d’après un NL occ. plantade ‘lieu planté d’arbres, de vignes’ FEW 9, 21b.

 

JG

Planteau

Zie Platel.

 

FD

Plantefève

(NF de la région de Comines). Sur­nom composé (de jardinier?): planter + fève.

 

JG

Plantefêve

-feve(r): BerN Plante fève: bonenplanter. 1473 Thomaes Plantefêve, Rijsel (PARM.).

 

FD

Plantenberg

Reïnterpretatie (door n-epenthesis) van PlN Plattenberg (NRW) of Plettenberg bij Soest (NRW). 1582 Antonis Plettenbergh, Soest-Aw. (AP). Zie ook Platenburg.

 

FD

Planter, de

de Planterd: Mnl. planter: planter, grondlegger, stichter. 1388 van Andries den Planter, Veurne (DELHAYE); 1399 Andries de Plantere,Ktr.(SRf°i).

 

FD

Plantin

-ain, -yn, -ijn: Ofr. plantin, -ain: plantsoen, aanplanting. De grote Antwerpse drukker Christoffel Plantijn was in 1514 in Tours geboren aïs Plantin (fAw. 1589). 1550 Christoffel Plantijn, Tours-Aw. (AP). – Lit.: F. CLAES, Plantin of Plantijn. Nk. 1982,116-9.

 

FD

Plantoir

BerN van de planter.

 

FD

Plantoir

Surnom métonymique de jardinier: fr. plantoir.

 

JG

Plantsoen

zie Planchon.

 

FD

Plapied

BN Plat pied: platvoet. Zie Plaetevoet, Piedplat. 1280 Jehans Plat Piet, Luik (J. G.); ±1570 Pierre Plat Pied, Dk. (CDT 331).

 

FD

Plapied

1280 «Jehans Plat Piet» PolyptLiège, 1302 «Gosset Pôle dit As Plas Pies» Loi-Toumai, 1344 «Johannes le Plaspiez» Monte­gnée ; surnom : plat pied, fr. pied plat. Comp. Pla(e)tevoet.

 

JG

Plaqlez

Zie Placlet.

 

FD

Plaqu-

-ée, -et. Pla(sc)ki(e), Plackie. Profess. Ouvrier en placage, en plaqué ou en plaquis.

 

EV

Plaquet

cf. Placquet.

 

JG

Plaquet(te)

Plaquée, zie Placquet.

 

FD

Plaquette

Dimin. de Placq au sens de ‘petite plaque’ ou de ‘pièce de monnaie’ ?

 

JG

Plaqueur

1330 «Thiebaut le Plakeur» Comptes-Mons, 1365 «Jak le Plakeur des manouvriers» TailleMons, 1444 «Baudet le Placqueur» AidesNamur, 1643 «Hubert le Plackeu» Mon­tegnée; nom d’artisan: moy. fr. plaqueur ‘ouvrier qui enduit un mur de plâtre ou de ciment’FEW16, 627b. Sans doute dimin. en -eau: 1499 «Jaque­mart Placqueriel » TerrierNaast.

 

JG

Plard

Plart: Samentrekking van Pilard, -art?

 

FD

plas

,,Mare ». Proven. Variantes : Plas, Plaes, Plasch, Place-, Plas–man(s). VAN der Plassche(n), ,,De la mare », Plaskaert, Pla(e)s-schaert, Plas-aarde, ,,Terre bour­beuse ».

 

EV

Plas

Plasch, Plaes: 1. Verkort < Van den Plas(ch). 1281 Gosuinus Plasch, Willemskerke (HAES.). Of < Van der Plast. 1313 Jan van der Plast (beleend met het hof ) ter Plast, Laken; 1349 Jan van der Plast, Laken; 1521 Willem van der Plast alias Plasch, Asse; 1545 Merten Plasch (zelfde familie), Mazenzele. – Lit. : L. LINDEMANS, Généalogie van

derPlast(latervan den PlasscheofPlasch) uitLaken. Midd. 1992,342-9. – 2. Soms evtl. grafie voor Place.

 

FD

Plas

Nom d’origine: moy. néerl. plas(ch) ‘maré­cage, flaque d’eau’.

 

JG

Plas(s)chaert

Plaes(s)chaert, Plascaert, Plasskaert: Afl. van Van den Plas(sche). 1396 Jan Plasscaert, Elst(DE B.); 1398 Hennequin Plasquaert, Jehan Plascart, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD

Plas, de

de Plasse: 1. Vernederlandsing van Déplace. – 2. Verkort < Van den Plas(sche). Zie Plas.

 

FD

Plas.van de(n/r)

van de(n) Plasse, van den Plasch, van de(n/r) Plassche, van der Plas(s)chen, van der Plasken, van der Plaes: PlN Plas, Ten Plassche: plas, waterplas. 1300 Agnetis de Plaske, Ktr. (DEBR. 1980); 1312 Joh. dictus vanden Plassche, Den Bosch (OATII); 1359 Jhans vanden Plassche, Ktr. (DEBR. 1970). Soms < Van der Plast (zie Plas). PlN Plast: plaats met plassen. 1450 Gieliis van der Plast, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Plasc(h)aert

zie Plasschaert.

 

FD

Plasken, van der

zie van de(n/r) Plas.

 

FD

Plaski

Plaskie. Nom d’origine: moy. fr. plaskis ‘étang’FEW 16, 632a.

 

JG

Plaski(e)

Plasqui. V. Plaquée.

 

EV

Plaski(e)

Plasky, -ij, Plasqui, -uy: 1637,1659 Laureys Blaus = Plasky, Steenokkerzeel-Machelen (vader van) 1666 Barbara Blausqui, 1669 Jacob Blaski, 1672 Catharina Plaski, 1678 Jan Blasqui (med. D. Deroover, Machelen); 1764 Mich. Plasky, Vilvoorde-Aw. (AP). Oost-Duits – Slav. dim. van VN Blasius. D. FN Blaske, Blaschke, Plaschke.

 

FD

Plasman

-anne, au génitif: Plasmans. Dérivé en -man (traité comme suffixe) de Van den Plas(sche) [FD].

 

JG

Plasman(s)

Plasmann(e), Placeman: Afl. van Van den Plas(sche). 1630 Joannes vanden Plas = 1633 Joannes Plasmans, Schelle (MAR.).

 

FD

Plasqui

-uy, zie Plaskie.

 

FD

Plasria

Plastria, Plessaria, Plesseria: W. FN beantwoordt aan Fr. FN Plassereau (DNF). HERB. verklaart Plessaria aïs dim. van Mfr. plessier: vlechter van twijgen voor heggen, wanden. M.i. komt evenzeer Pic. plachier (zie Plaetsier) in aanmerking: pleisterwerker, leemplakker. Hoewel de twee woorden een etymologisch andere oorsprong hebben (resp. plectere: vlechten en plakken), toch kan het om hetzelfde beroep gaan: de leemplakker strijkt leem op gevlochten wanden. 1543 Jacquet le Plecherea de Haneff (HERB.); 1637 Aegidius Plesserea, Borgworm (MUL V).

 

FD

Plassard

-art, Plasson: i. Afl. van Fr. Plasse, Place. -2. Plassart kan var. zijn van Plasschaert.

 

FD

Plasschaert

1289 «Waut. Plasschart» Dettes-Ypres, 1533 «Grart Plasquart» Ladeuze; dérivé en -aert du même Van den Plas(sche) [FD].

 

JG

Plassche(n), van de(n/r)

zie van de(n/r) Plas.

 

FD

Plasse, de

zie de Plas.

 

FD

Plasse, van de(n)

zie van de(n/r) Plas.

 

FD

Plassereau

zie Plasria.

 

FD

Plassier

zie Plaetsier.

 

FD

Plasskaert

zie Plasschaert.

 

FD

Plasson

zie Plassard.

 

FD

Plasson

Pour Dauzat 480, dérivé de fr. place [mais non attesté FEW 9, v° platea].

 

JG

Plastria

M.i. var. van Plasria (allebei in WB). Evtl.

met 1-epenthesis (vgl. Plantecoste < Pentecoste) < FN Pastoureau (DNF). 1366 Grars Pastourel, St-Q. (MORLET).

 

FD

Plastria

Plasria, cf. Plessaria.

 

JG

plat

,,Endroit plat ». (Le) Plat, Plate. Dimin : Plat(t)- -eau, -o,

-el(le), -iau, -eus, -euw. Plaideau.

 

EV

Plat(e)voet

Plaet(e)voet, Plevoets: BN voor iemand met platvoeten. E. Platfoot, D. Plattfuss. 1232 Arnulphus dictus Platevoet, Bg. (OHZ 11,145); 1280 Joh. Platevoet, Ip. (BEELE); 1341 Petrus dictus Platvoet, Lv. (OAT III).

 

FD

Plat, (de)

de Plaedt: Kan een Ndl. FN zijn: Mnl. plat: vlak, effen, mager. Maar kan ook vernederlandsing zijn van Leplat. Vgl. Depla.

 

FD

Platane

PlN Boomnaam: plataan.

 

FD

Platane

Du nom d’un arbre caractéristique du domaine, mais le mot fr. platane n’est attesté que depuis 1535 (emprunt savant au latin et au grec), ce qui postule un NF de formation tardi­ve; pourrait être un un nom d’enfant aban­donné après la Révolution française, d’après le nom du calendrier républicain [PHB].

 

JG

Platau

-ay, zie Platel.

 

FD

Platay

cf. Plateau.

 

JG

Platbrood

-oot. Forme altérée du NL Pabbrue, Padbrue, Padinbruec, picardisation de Padde-broek, et remotivée sur néerl. plat brood ‘pain plat’. – Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Pabbruwe, VISt 23, 1987, 472, 526.

 

JG

Platbrood(t)

-broot, -broob, zie Pabbruwe.

 

FD

Plate(n)

zie Plaete.

 

FD

Plateau

Platteau, -au, Platel (forme non vocalisée), Platiau, -iaux, Plattiau (forme pic.), Platay (forme liég.). 1275-76 «Plateaus li vallés Monsegneur Jehan de Cisoing» RegTournai, 1284 «Colars Plateaus» = 1286 «Colart Platel» CartAth, 1289 «Oude Platial» = «Oude li Platial» CensNamur, 1356-58 «Gillekins Platiaus» PolyptAth, 1377 «Johan Plateaz» CartValBenoît, 1441 «Jacquemars Plattiaul» Ladeuze, 1444 «Jehan Plateau» AidesNamur, 1500 «Gilles de Platea» Guil-ILiège, 1529 «Isabeau Plateau» Ladeuze, 1544 «Colette Platea» DénStavelotMy; nom d’origine: fr. plateau ‘endroit plat’, mais également surnom : fr. plateau ‘petit plat’ ou nom d’enseigne, cf. 1437 «Henri de Plateal de Stain», 1597 «Maison devant les Mineurs joind. au Plat de Sten» AnthrLiège. Cf. aussi Platte(e)uw.

 

JG

Plateau(x)

zie Platel.

 

FD

Platel

-elle, Plat(t)eel, Plateau(x), Plat(t)au, Platteau(x), Platiau(x), -ieau, Plattiau, Plotieau, Planteau, Platieu, Platay, Platte(e)uw, Platjouw: Ofr. platel, Mnl. plateel: platte schotel. BerBN van de schotelmaker. Vgl. (de) Schotelaer. 1275 Jehans Platiaus, Lanquesaint ( VR i6ov°); 1311 Jeute Platels, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Ghiselbrecht Plateel, Ip. (BEELE); 1335 Colars Platiauls = 1338 Colart Platiel, Aat (CACa).

 

FD

Platenburg

Wsch. var. van Ndl. FN Plettenburg, PlN (NRW). Maar aangezien berg en burg vaak verward werden, kan de FN ook op PlN Plattenberg teruggaan (zie Plantenberg). 1567 M. Plateburg, Vlissegem (DF XII).

 

FD

Plateus

Platéus, Platëiis: Latinisering van Leplat?

 

FD

Plateus

-eus, -eus. Latinisation du NF Le Plat, Lepla(t)?

 

JG

Platevoet

cf. Plaetevoet.

 

JG

Platiau

-iaux, cf. Plateau.

 

JG

Platiau(x)

-ie(a)u, zie Platel.

 

FD

Platinck

zie Plaetinck(x).

 

FD

Platjouw

zie Platel.

 

FD

Platon

1. N. de bapt. d’orig. hellé­nique. — 2. Proven. Blaton (Loc.).

 

EV

Platon

Platton: 1. PlN Platon: vlak terrein, in La Gleize (LU). – 2. Mfr. platton: plaat (metaal) BerBN. Vgl. Plaete. 1265 Boidars Platons, Namen (J.G.).

 

FD

Platon

1265 «Boidars Platons», 1289 «Jacoles Platons» CensNamur; p.-ê. nom de résidence, cf. platon ‘terrain plat’, topon. à La Gleize, etc. ; ou bien surnom d’artisan : moy. ft.platton ‘plaque de métal’ FEW 9, 48b.

 

JG

Platrood

zie Pabbruwe.

 

FD

Platschorre

Platte schor, aangeslibd of buitendijb land (Z). PlN in Oudenlande (Z). De naam werd achteraf gereïnterpreteerd aïs Platschaert. 1777 Jan Platschorre, Colijnsplaat (zoon van Martinus Plat(te)schorre (PDB).

 

FD

Plattaf

 (NF liégeois). Peut-être surnom délocu-tif, à partir de l’impératif du v. néerl. afplalten ‘aplatir’.

 

JG

Plattau

-eau(x), zie Platel.

 

FD

Plattau

-eau, cf. Plateau.

 

JG

Platte-

-borse, -borze. Proven. Car. mor. ,,H. habituellement dépourvu d’argent ».

 

EV

Platteborse

-borze, Plattenbos(ch): BN vooriemand met platte, lege beurs. ± 1300 Colars Plate Bourse, Artesië (BOUGARD); 1418 van Willem Plattebursen; 1424 Heinderic Plattebeurse (Br. steenhouwers), Ktr. (SR isv0, p.44bis); 1452 Wilhelmus Plattenborse, Cam. dioc. (MULI).

 

FD

Platteborse

-orze. 1272 «Hawidis Flatte Bursa» PolyptVillers, 13e s. «Colars Plate Bourse» ImpôtArtois; w. plate housse, fr. bourse plate, surnom de qqn qui est dépourvu d’argent.

 

JG

Platteel

Platte(e)uw, zie Platel.

 

FD

Platteeuw

-tteuw. Néerlandisation de Plateau; pour la finale, comp. Dutreeuw, Watteeuw, etc.

 

JG

Platten

zie Plaete.

 

FD

Platten

Génitif de moy. néerl. plate, cf. Plaetens.

 

JG

Plattenbos(ch)

zie Platteborse.

 

FD

Plattes

 (NF de la région d’Eupen). NF d’origine incertaine.

 

JG

Plattiau

zie Platel.

 

FD

Plattiau

cf. Plateau.

 

JG

Plattner

Plättner, Plett(e)ner: BerN Mnd. pletener, Mnl. platenaer: platenmaker, harnasmaker, wapensmid. 1324 Joh. Plethener, Kassel (BRECH.).

 

FD

Platton

zie Platon.

 

FD

Platvoet

zie Platevoet. Plat:bàcker, -becker: D. BerN: bakker van vlaaien,

koeken.

 

FD

Plaum

i. Middelduitse vorm van Mhd. plume < Lat.

pluma, D. Flaum, Ndl. pluim. Vgl. Pluim. –

2. Evtl. Mhd. phlûme < Lat. pruna, D. Pflaume:

pruim. Vgl. Pruim.

 

FD

Plaum

Surnom: var. d’all. Pflaume ‘prune’.

 

JG

Plaut

1. N. de bapt. d’orig. latine. Plaute. — 2. Proven. Plaute (Dép. Oudenhove-Ste-Marie).

 

EV

Plavé

i. Wsch. var. van Pavé, met ingevoegde 1 (vgl.

Ndl. plaveien). – 2. Evtl. var. van Plové. Playé,-ez, zie Plahiers.

 

FD

Playe.

Proven. Pley (Dép. Teuven).

 

EV

Playsi(e)r

zie Plaisir.

 

FD

Plé

zie Plait.

 

FD

Plé

Plét. Peut-être d’anc. fr. plaid ‘accord, etc.’ FEW 9, 6b?

 

JG

Ple(d)ts

ziePlets.

 

FD

Ple(e)ck

Proven. Plek, ,,Petite éten­due ».

 

EV

Pleck

Pleeck, Pleick: 1. Mnl. pleke, plecke: vlek, zere plek. BN naar een huidaandoening. 1281 H. Pleke; Sigerus Pleke, Waas (HAES.); 1389 Beatere Plecken, Diest (VdP); 1711 Jan Pleek, Melsen-Aw.

(AP). – 2. Var. van Placke. Vgl. De Plekker.

 

FD

Pleck

Surnom: moy. néerl. pleke ‘tache’; aussi toponyme.

 

JG

Plecker, de

zie de Plekker.

 

FD

Pleckspaen

Plekspa(d)en, ,,Sentiers de l’endroit appelé Plek ».

 

EV

Pleckspaen

BerBN: spaan gebruikt door de plekker,

plakker, stukadoor.

 

FD

Plee(r)s

zie Pleyers.

 

FD

Pleeck

zie Pleck.

 

FD

Pleers

Pleérs, cf. Pleyers.

 

JG

Pleesters

zie Pleisters.

 

FD

Pleetinckx

zie Plaetinck(x).

 

FD

Plehier(s)

zie Plahiers.

 

FD

Pleick

zie Pleck.

 

FD

Pleijers

cf. Pleyers.

 

JG

Pleijte

zie Plaet(e).

 

FD

Plein

Proven. ,,Plaine, place publi­que ». (Flam.). Pleyn (L.D.). Synon. : Van der Pleyn, Plenus. N° 229.

 

EV

Plein

Pleim, Pleines, Pleyn: BN Ofr. plain: eenvoudig < Lat. planus. 1386 Jehan le Plain = 1388 le Plein, Ip.(BEELE).

 

FD

Plein

Fr. plein, comme surnom (de motivation peu claire) ou comme nom de résidence.

 

JG

Plein(n)evaux

zie Plainevaux.

 

FD

Pleinevaux

cf. Plainevaux.

 

JG

Pleisier

zie Plaisir.

 

FD

Pleisters

Pliester, Ple(e)sters, Spleesters: BerN van de pleisteraar, pleisterwerker, stukadoor. Vgl. Plaetsier. Ndd. Pleister, Pliester, Plister(mann), Plisterer. 1577 Peter Pleyster, Heinsberg-Aw.

(AP).

 

FD

Pleiter

BerN van de pleiter, advocaat. 1356 Jans Pleyters, St.-P.-Woluwe (PEENE1949); 1572 Gerit den Pleyter, Helmond (HB 422).

 

FD

Pleitin(ck)x

zie Plaetinck(x).

 

FD

Pleitinx

cf. Pletinck(x), Plettinck(x).

 

JG

Pleivenaux

Metathesis van Plainevaux.

 

FD

Pleiy

zie Plahiers.

 

FD

Plekker, de

de Plecker, de Plerker: 1. BerN Mnl. placker, plecker: witter, stukadoor. 1304 Lauwereins de Pleckere, Bs. (HB 273); 1406 Gielijs de Pleckere, Bs.; Jan Plackers lant, St.-Kw.-Lennik

(PEENE); 1569 Aert Comans alias der Plecker, Ht.

(GESSLER). – 2. Evtl. van Mnl. plecken: villen. BerN van de viller.

 

FD

Plen(n)evaux

zie Plainevaux.

 

FD

Plenecassagne

Z.-Fr. PlN. Cassagne: eik.

 

FD

Plenevaux

Proven. Plainevaux (Loc.). ,,Plaine unie ».

 

EV

Plenevaux

Plène-, cf. Plainevaux.

 

JG

Plenger

Plingers: Afl. van Mnl. plengen: mengen.

 

FD

Plenger

Surnom: moy. néerl. *plenger, dérivé deplengen ‘verser, répandre’?

 

JG

Plenk

zie van der Planken.

 

FD

Plennevaux

cf. Plainevaux.

 

JG

Plenus

Anciennement Plunus, Pur-nus. Proven. Latinis. de Plein (V. ce N.) ou de Eorn (V. ce N.).

 

EV

Plenus

zie Polleunis.

 

FD

Plenus

Plénus, Plunus. 1284 «Pleunis deDur-dreght, de Bruges» DettesYpres, 1544 «Ple-nis» DénStavelotMy, 1573 «Henry Pleurais», 1575 «Plenus Lallemand», «le fils Henry Plenus», 1635 «Gilçon Plunus» La Gleize; contraction de Pollenus < anthrop. Apollonius. Cf. aussi Pleunes, -is et Polleunis.

 

JG

Plerker, de

zie de Plekker.

 

FD

Plesier

zie Plaisir.

 

FD

Plesier

Pley-, Ply-, Plaisier, -sir (NF de Flan­dre occ.). 1492 «Baselis Plaisir» Gand, 1550 «Lambertus Plaisir alias Walteri de Diest» Bruges [FDJ; p.-ê. simple surnom, de néerl. fte’er ‘plaisir’ ; dans certains cas, réinterpré-anon du NF Plaitsier [FD]. Une forme vulgaire du NP Placidus n’est pas à exclure Mefois, comp. le NL Saint-Plaisir (Allier)

 

JG

Pless(i)et

zie Plaissiet.

 

FD

Plessaria

Plesseria, zie Plasria.

 

FD

Plesseria

-éria, Plastria,  Plasria, 1543  «Jacquet le plechereal de Hanneff» \toux-Goreux, 1555 «Wyllyam le plesse-iau, clerc de Blarey», 1623 «Gilles Ples-Bta»= 1622 «Giel Plessercau» bourgmestre jtWaremme; dirain. w. en -ê, -ia < lat. -ellu tmoy. fi, plessier, anc. fr. plaisseur ‘ouvrier fiitnlrelace (haies, etc.)’ FEW 9, 54b (cf. .1. MIIon,DBR7, 167).

 

JG

Plessers

zie Pletser(s).

 

FD

Plessers 

Peut-être, avec assimilation st> ss, moy. néerl. plester, néerl. pleister ‘plâtrier, jucateur'[FD].

 

JG

Plessiet

Plessy. Nom d’origine : anc. fr. plaissié, plaisseïs,dial. fr. plessis ‘clôture, enclos formé de thaïes entrelacées’ FEW 9, 54b.

 

JG

Plessis, du

zie Duplessis, Pélissier.

 

FD

Plessy

Proven. ,,Enclos » (Plessis, Loc. fr.). Synon. : Duplessis.

 

EV

Plessy

zie Duplessis, Pélissier.

 

FD

Plesters

zie Pleisters.

 

FD

Plet

zie Plait.

 

FD

Plet

cf Plé.

 

JG

Plét(a)in

Zie Plaitin.

 

FD

Plétain

cf. Plaitin.

 

JG

Pletens

zie Plaete.

 

FD

Pletens

Pleutens. Surnom: génitif de moy. néerl.plette(n)  ‘tripes’. Comp. Pletsers.

 

JG

Pletinc(k)x

V. BALD.

 

EV

Pletinck

Plé-, Plaetinck, au génitif: Pletinckx, Plé-, Pletincx, Plé-, Plétinchx, Plettinck, -ckx, Pleitins. 1618 «Severin Plainting» Ladeuze: probabl. dérivé en -inck d’un anthrop. pu. en Blad-, cf. Blatbertus, Blathardus, Blatharius, Bladinus, avec double assourdissement b>p et d>t [FD].

 

JG

Pletinck(x)

-incks, -inchx, -incx, -in(k)x, zie Plaetinck(x).

 

FD

Plets

Ple(d)ts, Splets: Onduidelijk. Misschien Mnl. bw. plets: geheel en al, helemaal, aïs BN voor iemand die dat woord vaak gebruikte. 1351 Pieter Plets, Dend. (AZT); 1351 Walterus Plets, Bs. (PEENE 1949); 1378 van Janne Plets, Dend. (OSD).

 

FD

Pletschet(te)

Zie Placet.

 

FD

Pletser(s)

Pletzer, Plessers: Wsch. var. van Plesters (metathesis); vgl. trouwens Pletsier. 1331 Gillis Platsaers; 1374 Hannekin Pletsaert, Rupelmonde (FLW); 1375 Hennen Pletsere dat hi den steenmetseren diende, Zoutleeuw (HB 876); 1614 Jan Plessers, cuper; 1620 Ida Plessers, cuijper, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Pletsers

Proven. Pleuts (Dép. He-renthout), avec suff. -er(s) d’orig.

 

EV

Pletsers

Surnom: génitif de bas-rhénan plettzer ‘tripes’; comp. Pletens.

 

JG

Pletsier

zie Plaetsier.

 

FD

Plett(e)ner

zie Plattner.

 

FD

Plettinck

-ckx, cf. Pletinck(x).

 

JG

Plettinck(x)

-in(c)x, -inkx, zie Plaetinck(x).

 

FD

Pletzer

zie Pletsers.

 

FD

Pleuger

V. Plukker.

 

EV

Pleuger(s)

zie Ploegaert(s).

 

FD

Pleugers

 cf. Ploegers.

 

JG

Pleumakers

-meekers, -meckers, zie Plumacker.

 

FD

Pleumecker

Plumacher, -acker, au génitif: Plumeckers,

-eekers, Pluymackers, -aekers, -akers. Nom d’artisan: moy. néerl. plume •pu: ^ mater ‘celui qui travaille, ouvrier’.

 

JG

Pleune(s)

-is, zie Polleunis.

 

FD

Pleunes

Pleunis, Ploenes. Probabl. var. de Plenus .

 

JG

Pleutens

cf. Pletens.

 

JG

Plevoets

zie Platevoet.

 

FD

Plevoets

cf. Plaetevoet, Platevoet.

 

JG

Plevouts

Proven. ,,Gué du sieur Baud », (Bald-voord). Synon. : Blaevoet.

 

EV

Pley

zie Plahiers.

 

FD

Pley (ers)

Proven. Pley (Dép. Teu­ven), avec suff. -ers, d’orig.

Pleyte. Proven. Bleyd (Loc.).

 

EV

Pleyers

Pleijers, Pier(s), Pleers, Pleérs, Plees: Pleier < Mnl. pleien: prethebben,juichen,dansenen springen van vreugde. BN. 1284 Gillis den Pleyere, Bg. (CG); 1407 Janne den Pleyere, Bg. (SIOEN). Vgl. E. Player: 1296 William le Pleyer, Hertford (REANEY). Verwarring met Plahiers lijkt goed mogelijk.

 

FD

Pleyers

Pleijers, Pleers, Pleérs. Génitif de uy. néerl. fplmr, dérivé de pleyen ‘jouer ( m instrument’ ; cf. aussi Plier(s).

 

JG

Pleyier

au génitif: Pleyiers. Peut-être var. de lkjo(s)oudePlahiers[FD].

Hj«r,c/Plesier.

 

JG

Pleyier(s)

zie Plahiers.

 

FD

Pleyn

zie Plein.

 

FD

Pleyn, van der

1. Ontrond < Van der Pluyen. – 2. PlN Plein?

 

FD

Pleysier

Ple(y)zier, zie Plaisir.

 

FD

Plice

Ofr. pelice: bont. BN of BerBN. 1279 Hawis Plice, Bergen (J.G.); 1391 Janne aie Pliche = 1400 Jan ala Plice (RG i f° 6v°, 2 f° 5 v°).

 

FD

Plich-

-et, -on, -od, Plisnier. V. pelisse.

 

EV

Plichard

-art, Plissart: Afl. van Ofr. pelice: bont. BerN van de bontwerker. 1417 Maigne Plicharde, Dk. (TTT); 1356 Jakemars Plichart, Aat.

 

FD

Plichard

-art, Plissart. 1356-58 «Jakemars Plichars», 1417 «Jehans Plichart» PolyptAth, 1526 «Jehan Andrieu dit Plischart» Ladeuze, 1576 «Jacques Plissart» Aublain; surnom: dérivé de fr. pelisse, comme pélican, plichon FEW 8, 163b. – Cf. aussi 1279-81 «Hawis Plice» ComptesMons, 1519 «Thumas de Pli-che» Ladeuze.

 

JG

Plichart

Plissart. Proven. ,,Essart des plis » ou ,,Essart du sieur Bili ».

 

EV

Plichon

Plisson, Plyson: Ofr. peliçon: bont, met bont gevoerd kledingstuk. BerBN van de bontwerker of BN naar de kleding. 1276 Rogier Plichon, Offémont (MORLET); ± 1300 Aelis au Plicon, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Plieger

zie Ploegaert(s).

 

FD

Plier

Pliers : NF plutôt luxembourgeois, var. de Pleyer(s) ?

 

JG

Plier(s)

zie Plahiers, Pleyers.

 

FD

Pliester

zie Pleisters.

 

FD

Pliez

Plier, Pliers. NF attesté à Sars-la-Buissière en 1750, probabl. en provenance de la Marne ou de la Haute-Marne, souvent orthographié Plier (Ge-neaNet); NF d’origine incertaine, p.-ê. part, passé déplier au sens de ‘courbé’ ou de ‘plissé’ FEW 9, 66a?

 

JG

Plinchon

Var. van Pinchon of Plichon.

 

FD

Plinchon

Var. de Pinchon avec / épenthétique ?

 

JG

Plingers

zie Plenger.

 

FD

Plinke

Plinck: Ndd. FN (vooral Hannover). Mnd. plinken: knipogen. 1371 Reyneke Plinke, Hannover (NN).

 

FD

Plique

Peut-être moy. néerl. plike ‘pli’ ?

 

JG

Plisnier

-iers, Plissenier. 1289 «Bauduins li Pliceniers» = «Bauduin li Plicheniers» Cens-Namur, 1358-59 «Jehans li Plicheniers» Po­lyptAth, 1426 «Jehan le Plicenier» Taille-Soignies, 1444 «Johans le Plechenir» Terre-Jauche; nom d’artisan: anc. nam. plichnier ‘fabricant de pelisses’ FEW 8, 163b.

 

JG

Plisnier(s)

Plissenier, Plismy: BerN Ofr. peleçonier:

bontwerker. 1289 Bauduins li Pliceniers, Namen

(J.G.).

 

FD

Plissart

zie Plichard.

 

FD

Plissart

cf. Plichart.

 

JG

Plissenier

cf. Plisnier.

 

JG

Plisson

zie Plichon.

 

FD

Plo(u)vier

V. Pluvier.

 

EV

Plochaet

zie Ploegaert(s).

 

FD

Ploeg

Ploeghmans, Plugge. Profess. 1. ,,L’H. de la charrue ». — 2. Pro­ven. Originaire de Ploeg (L.D.), ,,Terre en forme de charrue ». Comp. : Ploegsteert (Loc.). N° 239.

 

EV

Ploeg(h)man(s)

BerN van de ploegman: ploeger of ploegenmaker. Zie Plumacker. 1400 Jacop Plouchmans kindren, Bg. (SIOEN); 1578 Cornelis Ploechman, Kerkrade-Aw. (AP).

 

FD

Ploeg, de

Ploegh, Plo(o)g, de Ploch, Plug(ge): BerBN voor de ploeger of huisnaam.

 

FD

Ploeg, van

PlN (de) Ploeg in Bonheiden, Brasschaat,

Herselt, Kallo (A), Haasdonk, Moorsel (OV), St.-

Andries(WV).

 

FD

Ploegaert(s)

Plochaet, Ploeger, Plugers, Pleuger(s), Pluijgers, Pluygers, Plieger: BerN van de ploeger, landbouwer. 1295 Egidius dictus Plughere, Lv. (ICKX); 1370 Gerd Pleugere, Dortmund (NN);

1385 Johannis Plughers, Tg. (TYTGAT); 1379 by Janne den Plueghere, 1390 Peter Ploegers, Tn. (C.BAERT); 1703 Wouter Pliegers, Raatshoven-Aw.(AP).

 

FD

Ploegaerts

Génitif de moy. néerl. *ploegaert, var. Aeploeger ‘laboureur’, cf. le suivant.

 

JG

Ploeger

au génitif: Ploegers, Pleugers, PIu-gers. Nom de métier: moy néerl ploeger ‘laboureur’.

 

JG

Ploegmakers

BerN van de ploegenmaker.

 

FD

Ploem

V. Pluim (Dial.) et Bloem.

 

EV

Ploem

Ploem(m)en, zie Pluim.

 

FD

Ploem(en)

Ploemmen, cf. Plum(en).

 

JG

Ploemacher

zie Plumacker.

 

FD

Ploemeren, van

zie van Pro(e)meren.

 

FD

Ploenes

cf. Pleunes.

 

JG

Ploes

Var. de Pluys?

 

JG

Ploey, de

zie Duplouy(i).

 

FD

Plog

zie de Ploeg.

 

FD

Plokain

1271 «Jehan Plokin» DettesYpres, 1405 «Pirart Scouvart dit Plocquin» Lobbes; probabl. forme réduite de 1271 «Jehans Plot-kins», 1281 «Hanekin Plotkin» DettesYpres.

 

JG

Plom

1. Zie Pluim. – 2. Grafie voor Plomb.

 

FD

Plom

cf. Plum.

 

JG

Plom(b)

Pion, Leplomb: Fr. plomb: lood. BerBN van de loodgieter.

 

FD

Plom(p)teux

Profess. ,,Plombeur de colis destinés à l’extérieur ». N° 189-

Pion. Profess. Plomb. N. de plom­bier. N° 189.

 

EV

Plomb

Surnom d’artisan: fr. plomb. Cf. aussi Pion.

 

JG

Plombeur

Plombier, Plumier: i. Fr. BerN van de loodgieter. 1221 Plumbarius; 1218 Plombier; 1354 Sainte le Plomiere, Atrecht (NCJ). – 2. BerN van de keurmeester van lakens, die de gekeurde lakens met een loodje merkte. 1448 Raoul le Plonmier, Comp.; 1499 de ploncq…dont on a plomettet et boules les draps escrus, Valencijn (MORLET 413,152); 1660 François Plumier, OurtonPdC-Aw.(AP).

 

FD

Plombier

Nom de métier: fr. plombier ‘ouvrier qui travaille le plomb’ FEW 9, 97a; cf. Plom(p)teux et Plumier ci-dessous.

 

JG

Plomdeur

zie Plomteur.

 

FD

Plomion

Plumioen: PlN Plomion (Aisne). ±1300 Adans Ploumions, Artesië (BOUGARD); 1304 Benoîte Ploumione, Atrecht (NCJ); 1384 Jehan Plonmion, Laon (MORLET); 1572 Antheunis Plumion; 1617 Fr. Plumioen, Wervik (KWII).

 

FD

Plomp(en)

BN voor een lomperd, die plomp, dom is. 1340 Joannes dictus Plompe, Hilvarenbeek; 1368-1422 Gerit die Plomp, 1432 Hendrick die Plompe, Heeswijk; 1448 Joh. Plompen, Hilvarenbeek (med. R. Plompen, Kontich).

 

FD

Plompen       

Profess. Plomben,,,Plombs ». N. de plombeur. V. le suivant.

 

EV

Plompen

Génitif de moy. néerl. plomp ‘lourdaud’.

 

JG

Plomteur

-eux, Plomdeur, Plompteux: BerN Oudluiks voor Plombeur: loodgieter. 146 e. Collard le Plompteur, Lavoir (HERB.); 1620 Aegidius Plumteur, Dave (MUL V).

 

FD

Plomteux

-mteur, Plompteux, w. Plom’teû, Plomdeur. 14e s. «Collard le Plompteur»Lavoir,  «Warnir le Plumteur» CensHuy, 1655 «Hu­bert Plompteur» BourgNamur; forme anc. liég. de fr. plombeur, non attestée comme telle FEW 9, 99a. – Forme fém. : 1556 «Ysabeau le Plometresse » BourgNamur.

 

JG

Plonideur

cf. Plom(p)teux.

 

JG

Ploog

zie de Ploeg.

 

FD

Ploss

Var. de Ploes, Pluys?

 

JG

Plotieau

zie Platel.

 

FD

Plottes

NF luxembourgeois, attesté à Hupper-dange en 1795 (GeneaNet).

 

JG

Plottier

Profess. ..Fabricant de plots » (billots).

 

EV

Plottier

Pelotier < Ofr. pelote: bal (DNF).

 

FD

Plottier

Nom de métier: dial. fr. *plottier ‘fabricant de plots (= billots)’ FEW 9, 53a; ou bien forme réduite d’anc., moy. fr. pelotier ‘celui qui fabrique ou vend des balles de jeu’ FEW 8, 481b[MH].

 

JG

Plouchard

zie Pluchart.

 

FD

Plouette

Ployette: W. plouyète: gebogen stokje (J.G.)??

 

FD

Plouette

Surnom: w. plouyète ‘baguette pliée’, ployète ‘courbette’ FEW 9, 70a.

 

JG

Ploum

-en, cf. Plum(en).

 

JG

Ploum(en)

V. Pluim.

 

EV

Ploum(en)

zie Pluim.

 

FD

Plouman

Ploumhans, zie Plumans.

 

FD

Ploumhans

Plumhans. Nom composé: moy. néerl. plomp ‘lourdaud’ + Hans, fr. Jean.

 

JG

Plouquet

zie Pluquet.

 

FD

Plouquet

cf. Pluquet.

 

JG

Plouvier

-iez, -iet, Pluvier, Plovie(r), Plové, Plovy(t), -ijt, Plouy, Plowy, Pluy, Pluij: BN Pic. plouvier, Fr. pluvier: pluvier, plevier, regenvogel, regenfluiter. 1284 Gossuins Plouviers, Aat (GERMAIN); 1291 Gheerart Pluvier, Melden (CG); 1395 Gillis Plouvier, Geluwe (DEBR. 1970); 1582 Corn. Pluvie, Namen-Aw. (AP); 1603 Jan Plouvyts, Hondschote (SCHOUT. I); 1663 Adriaen Plowie, Pieter Plewie, Machelen (KW II).

 

FD

Plouvier

Plovier, -ie; Plouwy, Plouy (NF de la région de Comines). 1272 «Henricus dictus Plovir miles» PolyptVillers, 1284 «Gossuins Plouviers» BourgAth, 1289 «Lambillons Ploviers» CensNamur; surnom: pic.ptouvier, fr. pluvier (oiseau) FEW 9, 107b.

 

JG

Plouy

zie Plouvier, Duplouy(i).

 

FD

Plovie(r)

-vé, -vy(t), -wy, zie Plouvier.

 

FD

Plowman

E. équivalent van Ploeghmans.

 

FD

Ploya(e)rt

Afl. van Mfr. ploier: plooien, vouwen, (ook) betalen. 1489 Jaquemart Ployard, Dk. (TTT).

 

FD

Ployaert

Surnom: dérivé de moy. néerl. plo(o)yen ‘plier’; cf. aussi 1533 «Thiery Ploi-art», 1555 «Thiry Ployart satinier» Ladeuze.

 

JG

Plu

zie Pelu.

 

FD

Plu

Peut-être forme contractée de Pelu.

 

JG

Plu(e)

zie Pieu.

 

FD

Pluchart

Plucheux. 1. V. peluche et pelisse. — 2. Proven. V. Plissart et Plessy.

 

EV

Pluchart

-ard, Plouchard: 1. BerN < Ofr. peluchier,Fr, éplucher: noppen, pluizen, reinigen (van laken). – 2. Geronde var. van Plichart.

 

FD

Pluchart

-ard. Correspondant de pic. pluquart ‘difficile sur la nourriture’ FEW 8, 5Û7b.

 

JG

Pluche

Pluss(e), Plus, Pluys, Pluijs: BerN of BerBN van de nopper, pluizer, die het laken van onzuiverheden ontdoet. Vgl. Pluchart, Pluquet.

 

FD

Pluche

Surnom: fr. peluche ‘étoffe de soie, etc.’ FEW 8, 505b. – Dimin. pic.: 1254 «Gillains Plukiaus» ChartesHainaut.

 

JG

Pluchet

Plusjé: Fr. var. van Pluquet.

 

FD

Pluck-

Plug- -ers. V. Plukker.

 

EV

Plucker

au génitif: Pluckers. Surnom: moy. néerl. plucker ‘celui qui épluche’.

 

JG

Plucker, (de)

Pluckers, zie (de) Plukker.

 

FD

Pluem

zie Pluim.

 

FD

Pluem

cf. Plum.

 

JG

Plug(ge)

zie de Ploeg.

 

FD

Plugers

zie Ploegaert(s).

 

FD

Plugers

cf. Ploegers.

 

JG

Plugge

V. Ploeg.

 

EV

Plugge

Surnom: moy. néerl. ploech, pluch ‘charrue’.

 

JG

Pluim

Pluijm, Pluym(en), Pluimen, Pluem, Plum, Plume(s), Plumen, Ploem, Ploem(m)en, Plom, Ploum(en): BerBN van de pluimenkoper of de plukker van kippen. 1241 Herberti Plume, Vn. (SNF); 1281 Piter Plume, Ip. (BEELE); 1346 Pieter Plumes huus, Ktr. (DEBR. 1971); 1400 Jan Pluyme, Aw.(ANP).

 

FD

Pluim

cf. Plum.

 

JG

Pluim(en)

V. plume.

 

EV

Pluimers

zie de Pluymer.

 

FD

Pluimers

cf. Plumer(s).

 

JG

Plukker

Profess. ..Cueilleur (de fruits) ». Synon. : Pluck-, Plug-, Pluyg- -er(s).

 

EV

Plukker, (de)

de Plucker, Pluckers: BN of BerN voor de plukker van vruchten, bloemen. 1356 van Gillis Pluckeroosen, Cent (GSB); 1406 Heyn de Pluckere, Bs. (PEENE); 1580 Hendrik Pluckers, Tn.-Aw.(AP).

 

FD

Plum

Pluem, Ploem, Ploum, Plom, Pluim, Pluym, au génitif: Plumen, Ploemen, Ploem-men, Ploumen, Pluymen, etc. Surnom métonymique du marchand de plumes ou de plu-meur de volailles: moy. néerl. plume, pluum ‘duvet, plume’. Cf. aussi le suivant.

 

JG

Plum-

-at, -et. Car. phys. ,,H. im­berbe » (Ane. fr.).

 

EV

Plum(e)

-es, Plumen, zie Pluim.

 

FD

Plumacher

-acker, cf. Pleumecker(s).

 

JG

Plumacker

Plum(m)acher, Ploemacher, Plumacher, Pleumakers, -meekers, -meckers, Pluyma(e)kers, -ma(e)ckers, Pluijmackers, -meekers: BerN van de ploegenmaker. 1398 Johan Pluegemeker, Tg. (IOT); 1350 Ludolfiis Plochmaker, Bremen (BRECH.); 1565 Leenhardt Ploichmechr, Balen (EBB153); 1581 Aart Pluymaker, Valkenburg-Aw. (AP); 1690 Laurentius Pluymaeckers; 1706 Mathias Pleumaekers; 1718 Guilielmus Pleugmaeckers, Mtr. (MUL VII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienamen Pluyma(e)kers mPlumans. VS1995,231-2.

 

FD

Plumans

Plumanns, Plouman, Plumhans, Ploumhans: BerN < Ploegman(s). Zie Plumacker. 1418 Henné Plugman, Worms (BRECH.).

 

FD

Plumart

-at: Afl. van Fr. plume: pluim, veer, dons. BerN van de koopman in dons of van kippenplukker, vgl. Plumecocq. 1457 Jehan Plumart dit le Cocq, Dk. (TTT).

 

FD

Plumart

Surnom: moy. fr. plommart ‘revête­ment en métal’ (notamment dans la mécanique d’un moulin) FEW 9, 97b ou bien ù.plumart ‘panache’ FEW 9, 85a, cf. le suivant.

 

JG

Plumât

Surnom: anc. fr. plumas, w., fis. pluma ‘panache, plumet (d’un casque, d’un chapeau, d’un oiseau de tir à la perche, etc.)’ FEW 9, 84b. – Peut-être aussi surnom de meunier devenu patronyme (comp. Bultot et Wintacq), à partir du terme technique plumât, cf. Moulins en Hainaut, 1987, 75b et 76a [MH].

 

JG

plume

Plu- -mier, Pluimen, Ploem, Ploumen. Profess. ..Plumassier ». Synon. flam. : Pluymers.

 

EV

Plume

1561 «Jehan de la Plume» DénFlo-renville, 1659 «Willeme la Plume» DénSalm; surnom: fr. plume (d’abord au sens de ‘duvet’).

 

JG

Plumeco(c)q

BerN: die een haan, kip, vogels plukt, (dial.) pluimt, een plukvogel. Vgl. Plumejeau (jau < Lat. gallus: haan), D. Plûckhahn, 136 e. Plockevoghel, Broekburg (DUPAS 135). 1275 Gillot Cok Plume, Lessen (VR io4r°); 1415 Piérard Plumekocq, Dk. (TTT); 1554 Egidius Plommecocq, Fleurus (MUL IV).

 

FD

Plumecocq

-coq. 1275 «Gillot Cok Plume» Lessines, 1415 «Piérard Plumekocq» Tournai, 1552 «Plumequo» SubsidesNamur, 1602-3 «la vefve Plomcoq» TerriersNamur; soit sur­nom de métier: qui plume le coq, soit nom d’origine: Plomcot, à Namur, Fleurus, Wan-fercée-Baulet, etc.

 

JG

Plumen

cf. Plum.

 

JG

Plumer

zie de Pluymer.

 

FD

Plumer

au génitif: Plumers, Pluimers, Pluy-mers. Surnom : moy. néerl. plumer ‘brodeur de coussin, de couverture’.

 

JG

Plumerel

-ret, -rault: Dim. van Plumier. 1532 Maertin Plummerael de Roye-sur-Maze, Bg. (PARM.).

 

FD

Plumeret

cf. Plumier.

 

JG

Plumes

Plumet. 1575 «Jean le plumez» DénFlorenville (à rapprocher de 1561 «Jehan de la Plume» DénFlorenville); surnom: fr plumet FEW 9, 85b ou bien part, passé plumé.

 

JG

Plumet

Fr. plumet, dim. van plume: pluim, veer. Ofr. garçon plumet: onbezonnen jongeman, melkbaard. ±1300 Jakemes Plumés, Artesië (BOUGARD); 1450 Jan Plumet, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Plumhans

zie Plumans.

 

FD

Plumhans

cf. Ploumhans.

 

JG

Plumier

zie Plombeur.

 

FD

Plumier

1688 «Jean Plumier» Huy; nom de métier: anc. fr. ploumier ‘plombier’ FEW 9, 97a, cf. Plombier ci-dessus. – Dérivé: Plume­ret.

 

JG

Plumioen

zie Plomion.

 

FD

Plummacher

zie Pluymaekers.

 

FD

Plumot

Dim. van Fr. plume. Vgl. Plumet.

 

FD

Plun

Patr./Metr. < HN Apollonius, -ia.

 

FD

Plun

 (NF de la région d’Aubange). Hypocor. de l’anthrop. fém. Apollonia.

 

JG

Plunus

zie Polleunis.

 

FD

Plunus

cf. Plenus.

 

JG

Pluquet

Plouquet, Plu(s)quin, Pluskin: Dim. van Ofr. pelux < Ofr. peluchier < Lat. piluccare, afl. van pilus, Fr. poil (haar): ontharen, pluizen, noppen, zuiveren. BerBN van een nopper van laken, vgl. Pluchart. Vgl. W. plukin: pluksel. Plusquin, -kin kunnen we ook aïs dim. beschouwen van Pluche, Plu(y)s, wat op hetzelfde neerkomt. 1227 Walterum Ploket, Wattrelos (GYSS. 1964); 1248 Marte Peloquine; 1295 Joh. Pelochin, St-Q.; 1257 Petrus Pluket, St-Amand (MORLET); 1578 Joost Pluskens, Munster-Aw. (AP); 1639 Martinus Plusquin, Beaumont (MUL V).

 

FD

Pluquet

Plouquet. 1359-60 «Colars Ploukès» PolyptAth; surnom: masc. de dial. ft.plaquette ‘petits morceaux’, cf. aflandr. plucquin, w. La Louv., Mons) plo(u)kin ‘charpie’ FEW 8,506a; du point de vue de la motivation, plutôt déverbal de w. (La Louvière, etc. ) plukter, plouher ‘man­ger sans appétit, manger sans goût’, surnom de qqn difficile sur la nourriture FEW 8,507b.

 

JG

Plus

Pluss(e), zie Pluche.

 

FD

Plus

Sans doute var. de Pluys. – L’adverbe plus entre aussi en composition dans des surnoms, ainsi 1499 «Collart Plusbeau» TerrierNaast.

 

JG

Plusjé

zie Pluchet.

 

FD

Pluskin

-quin, zie Pluquet.

 

FD

Pluskin

Plusquin. 1780 «N. Plusquin» Charle-roi; sans doute var. de w. plukin ‘charpie’ FEW 8, 506a; comp. Pl(o)uquet ci-dessus.

 

JG

Plusquin

V. BILL

 

EV

Pluta

Pluttart: Poolse FN, achteraf gereïnterpreteerd aïs ‘plus tard’. Poolse BN, dial. pluta: slecht weer, regen (DS).

 

FD

Pluttard

Sans doute surnom délocutif : fr. plus tard (mot familier).

 

JG

Pluvier

Car. mor. N. de l’oiseau qui annonce la pluie. ,,Oiseau de mauvais augure ». Synon. : Plu-vinage.

 

EV

Pluvier

zie Plouvier.

 

FD

Pluvinage

zie Pevenage.

 

FD

Pluvinage

1741 «Jean Pluvinage» Blaugies; nom d’origine : Pluvinage, 1285 «Puvisnage», à Verchain (Nord).

 

JG

Pluy

zie Plouvier.

 

FD

Pluyen, van der

zie van der Pluym.

 

FD

Pluygers

V. Plukker.

 

EV

Pluygers

zie Ploegaert(s).

 

FD

Pluym

zie Pluim.

 

FD

Pluym

cf. Plum.

 

JG

Pluym, van der

van der Pluijm, van der Pluyen, van der Pleyn: Huisnaam De Pluim. Of BerBN van een pluimenkoper of plukker? Zie Pluim.

 

FD

Pluyma(e)kers

-ma(e)ckers, zie Plumacker.

 

FD

Pluymackers

-aekers, -akers, cf. Pleume-cker(s).

 

JG

Pluymen

zie Pluim.

 

FD

Pluymen

cf. Plum(en).

 

JG

Pluymer, de

Pluymers, Pluimers, Pluijmers, Plumer: Mnl. plumer: kussen- of dekenstikker. BerN. 1391 Lamberto Plumers, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Pluymers

V. plume.

 

EV

Pluymers

cf. Plumer(s).

 

JG

Pluys

1. Profess. Pluis, ,,Peluche, soie écrue, étoupe ». N. de mar­chand ou d’artisan ». — 2. Caractér. vestimentaire. V. peluche. N° 266.

 

EV

Pluys

zie Pluche.

 

FD

Pluys

Surnom: néerl.pluis ‘peluche, flocon’; cf. aussi Plus.

 

JG

Plysier

zie Plaisir.

 

FD

Plysier

cf. Plesier, Pleysier.

 

JG

Plyson

V. pelisse.

 

EV

Plyson

zie Plichon.

 

FD

Plyson

Probabl. surnom : dérivé de pelisse, ainsi plison, pélican ‘vêtement de peau fourrée’ FEW 8, 163b; cf. Plichard, Plisnier.

 

JG

Po(o)rter

N. de qualité ,,Franc Bourgeois ». De Poorter, Por­ter (s).

 

EV

Po(u)rt-

-ois, -oy, -ray. Proven. Pie-trou, ,,De Piétre(bais) » (Loc.). (Dialecte). N° 79. (Diphtongue). Compar. : Poutrain, ,,Piétrain ».

 

EV

Poblome

Var. de Poublant, -on [FD]. -Bibliogr.: F. Debrabandere, De FN Poblome, dans De Leiegouw 27, 318 ; 29, 386.

 

JG

Poblon

Poblome, zie Poublant.

 

FD

Pocet

zie Pochet.

 

FD

Pocet

cf. Posset.

 

JG

Poch-

-ant, -elle, Poch- Pock- -ez, -et, Pocock. V. BAD (Bak).

 

EV

Poche

Ofr. po(u)che: zak, tas. BN of BerBN. Vgl. Pochet. 1417 Jakemes Poche, Aat (J.G.).

 

FD

Poche

1417 «Jakemes Poche» PolyptAth; surnom: anc. fr.pouche ‘sac’ FEW 16, 638a.

 

JG

Pochet

-ez, Poschet, Poechet, Polchet, Pocquet, Poquet(te), Po(c)ket, Pouchet, Pouquet, Pocet, Posset, -é, Posse, Pauchet, Pauquet, -é, Passet, -ez: 1. Ofr. po(u)chet, pauchet, Norm. pouquet, Pic. pauquet: tasje, zakje, beursje. BerBN voor de beurzenmaker of BN. 1228 Johanne Pauket, Dk. (DEBR. 1980); 1260 Emme Pauchette; 1354 Jaquemart Pauchet, Atrecht (NCJ); ± 1300 Colars

Pauces, Jehans Fauchés, Artesië (BOUGARD); 1316 Matheus dictus Poket, St-Q.; 1404 Pierre Pocquet, Laon (MORLET); 1387 Crestienne la Po(u)quette, estofferesse de bourses, Parijs (MARCHAI). 2. Zie ook Poucet. – Lit. : P. DE TIENNE, Les Polchet, PoschetouPochet, Brussel, 1983.

 

FD

Pochet

w. nam. Potchèt, Pochez. 1289 «Poches [= -et?]» CensNamur, 1460 «Jérard Pochet» CoutStavelot, 1576 «Hubert de Pochet» BourgNamur, 1616 «Nicolas Pochet» Princip-Chimay, 1621 «Joseph Poschet» BourgLiège; surnom: littér. pochet, moy. fr. pouchet ‘petit sac’FEW 16, 638b. Cf. aussi Polchet.

 

JG

Pochon

= 1617 Alixandre Posson, Luik (RENARD 281). Zie ook Deposson.

 

FD

Pochon

1356-58 «Jehans Pochons» PolyptAth, 1591 «Alexandre Pochon» = 1617 «Alixandre Posson» AnthrLiège, 1676 «Agnès Wague-naire vesve de Philippe Pochon» RuageAth; surnom: pic. pochon ‘petit pot (à eau, à bière), mesure pour liquides’ FEW 9, 266a, cf. aussi Posson, plutôt que dial. fr. pochon ‘petit sac’ FEW 16, 638b.

 

JG

Pockelé

Pockele, Poclet: 1. Zie Pacolet. – 2. Evtl. Pic. pokelet, paukelet, dim. van Pic. pauke: zak, tas. Vgl. Pochet. ±1300 Robiers Pokelins, Artesië (BOUGARD). – 3. Soms var. van (van) Backelé. 1667 Jean van Pocclé, Zaffelare-Aw. (AP).

 

FD

Pocket

Pocquet. Forme pic. de Pochet.

 

JG

Poclet

zie Pockelé.

 

FD

Pocque

Zie Poeck.

 

FD

Pocquet

Pocket, zie Pochet.

 

FD

Poddevin

Podevain, -vin(s), -vyn, zie Poitevin.

 

FD

Pode-

-vyn, -wyn. V. Poitevin.

 

EV

Podevyn

Podevijn, cf. Potdevin.

 

JG

Podor

Proven. Enseigne de maison. Pot d’or. N° 248.

 

EV

Podor

Podoor, Potdor: Huisnaam Pot d’Or: De Gouden Pot. 1468 Clais de Podorre; 1752 Au Pot d’Or, Luik (RENARD 281); 1655 Walterus Podor, Geldenaken(MULVI).

 

FD

Podor

cf. Potdor.

 

JG

Podt, (de)

zie (de) Pot.

 

FD

Podvin

zie Poitevin.

 

FD

Podvin

cf. Potdevin.

 

JG

Poe

V. BAD (Ba).

 

EV

Poechet

zie Pochet.

 

FD

Poeck

1. Proven. Poucques (Loc.). — 2. V. BAD (Bak).

 

EV

Poeck

Poecks, Poeckx, Pok, Pocque: 1. Mnl. poke, poeck: dolk, steekmes. BN voor een messentrekker, vechter. Vgl. Ndd. Poock. Zie ook Poeker(s). 1281 Diedilt Poux, Gottem (HAES.); 1590 Fr. Pock, Hendrikkapelle-Aw. (AP). – 2. Mnl. pocke, poeck, Pic. pauke: zak, tas. Vgl. Poche.

 

FD

Poeck(e), van

zie van Poeke.

 

FD

Poeckens

Poukens, Peukens, Peukenne: Limburgse FN en Luikse adaptatie op -enne. Patr. Wellicht < Pakens < Paque, Pasquier. 1565 Claes Poken; Peuken; en Poekens huys ghaen predigen, hayt oech gehoerd van Poeken dat…en Poken huyss…und Poeken sigghende, Balen (EBB1647).

 

FD

Poeckers

zie Poeker(s).

 

FD

Poedts

V. BAD.

 

EV

Poedts

zie (de) Pot.

 

FD

Poeke, van

van Poeck(e), van Pouck(e), van Poucque, Verpoucke: PlN Poeke (OV). 1139 Steppo de Poca (DEBR. 1980′); 1206 Theoderici de Poka = 1212 Theodericus de Poke (DEBR. 1980); 1284 Gosin vander Pouken, St.-M.-Leerne (CG); 1368+ Olivier Poukaert -1370 Olivier van Pouke = 1398 Olivier van der Pouke, Poeke (DEBR. 1970).

 

FD

Poeker

génitif: Poekers. Surnom : moy. néerl. poter’bluffeur’.

 

JG

Poeker(s)

Poeckers: 1. Van Mnl. poken: steken, stoten, duwen. Vgl. D. pochen. BN voor een vechter. Vgl. Poeck i. – 2. Afl. van Oostmnl. poken: pochen, bluffen. BN voor een opschepper. Ook D. Pocher, Bocher (BRECH., DN).

 

FD

Poekes

FN in LX, zoals Poeckes (GH). Wsch. Patr. zoals Poeckens.

 

FD

poel

,,Mare ». Proven. Variantes : Pol, Poels, Poils, Po(e)lman(s), VAN de(r)- -Poele(n), -Pol. ,,De

la mare ».

 

EV

Poel

zie Pois.

 

FD

Poel

au génitif : Poels, Pouls. 1276 «Kateline ki femme fu Poels de le Mote», 1282 «Poels de Befslare» DettesYpres; forme néerl. du pré­nom Paul. – Secondairement, nom d’origine : moy. néerl. poel ‘marécage’, cf. Van Poêle, Van de(r) Poel.

 

JG

Poel(e), van de(n)

van (der) Poel(e),van Poulie, van der Poelen, Vanterpool, van, der Puijl: Verspreide PlN Poel: waterpoel. 1199 Beatrix de Pola; 1256 Philippus de Poêla = 1273 Philips van Poêle; 1277 Boudewin van den Poêle, St.-Pieters-op-den-Dijk; 1392 Martine van den Poule…up tgoed dat men heet ten Poule, Middelkerke (DF XII); 1398 Jan van den Poêle, Ruiselede (DEBR. 1970).

 

FD

Poel(l)-

-aer(t). Polle-foort, ,,Lande-, gué- -de la mare ».

 

EV

Poel(s)

zie Paul.

 

FD

Poelaert

-art, Poellaer(t), Polaert, Pollaert, Pol(l)ard,

-art: Afl. van Van den Poêle. 1328 Jehan Poelard; 1364 Matheu Poelard, Ip. (BEELE1959).

 

FD

Poelaert

-art. Dérivé en -a(e)rt de moy. néerl. poel ‘marécage’.

 

JG

Poelder

zie Pollers.

 

FD

Poelgeest, van

PlN bij Oegstgeest (ZH). 1252 Hermanno et Gerardo fratribus de Poelegest (OHZ 11,615); 1387 Elizabet de Pouleguest=1400 Elizabet de Poleghest canonnesse, Bergen (CSW II-III).

 

FD

Poelier

zie Poullier.

 

FD

Poelier

cf. Poullier.

 

JG

Poelje, van

Vampou(i)lle, van Poullie: 1. PlN Le Fouille in Haut-Pont (St.-Omaars). 1645 Mailliaert van Poelje, Middelburg Z, 1645 Nathanael van Poulie (med. J. B. Glasbergen); 1698 Jacques van Pouillie, Mesen; 1912 M. Vanpouille, St.-Omaars (DF XII). – 2. Huisnaam La Fouille (poule): de kip. Vertaling van Dépouille; zie Lapouille. – 3. Evtl. PlN Poeliënbij Gouda (ZH). Mnl. Poelge, Poeliën: Apulië (MW).

 

FD

Poell

zie Boll.

 

FD

Poellaer(t)

zie Poelaert, Paulard.

 

FD

Poelman

-ann, Poulman, au génitif: Poelemans, Poelmans, Polmans, Pulmans. Moy. néerl. poel ‘marécage’ + -man (avec valeur de suffixe), var. de Van der Poel.

 

JG

Poelmans

-man(n), Poelemans, Poelleman, Poulman(s), Pouelmans, Pulman(s), Polman(s), Poolman: Afl. van Van den Poêle. 1340 Petrus Poelman, Tnh. (VERB.); 1385 liberorum Pulmans; Wilhelmus Puelman, Tg. (TYTGAT); 1388 Martini dicti Poelmans, St.-Tr. (GRAUWELS 1978).

 

FD

Poels

Pouls, cf. Poel.

 

JG

Poels(t)

zie Pois.

 

FD

Poelvoord

-oorde. Nom d’origine: Poelvoorde (= gué du marais), à Wingene (FlOcc), etc.

Poenhuys. Probabl. néerl. poen ‘débauche’ + huis ‘maison’.

 

JG

Poelvoorde, (van)

Pollefo(o)rt: PlN Poelvoorde in Egem, Ruiselede en Wingene (WV). 1205 Lambertus de Polvorda/-de; 1290 Gilles de Poulvoerde (DEBR. 1980); 1382 Jane van Poelvorde, Wingene (DEBR. 1970).

 

FD

Poenhuys

zie Panhuizen.

 

FD

Poensgen

V. BAD (Banz).

 

EV

Poensgen

zie Pônsgen.

 

FD

Poep

zie Paap(s).

 

FD

Poer, van

Wsch. hypercorrect < Van Poeyer.

 

FD

Poerck, de

zie Leporq.

 

FD

Poers, de

Wellicht een Vl. adaptatie van de FN Duporche, door DNF in Vlaanderen en Picardie gesitueerd. PlN Porche: portiek, portaal. 1558 Jacob de Fours, St.-Win. (VERGR. 1968); 1564 Godefroid du Fours, Steenvoorde-Bg. (PARM.); 1568 Hubrecht de Fours, Hazebroek (DGW).

 

FD

Poerstamper

BerN van de poederstamper. Stamper van buskruit: 1392 Lodin van den Damme van poudre te stampene, te minghelen…vanden eingienpoudre…te makene. Kleurstof: 1392 dat sij de voerseide greinen stampten, Ktr. (DEBR. 1958,34,16).

 

FD

Poerter

au génitif: Poerters. 1465-66 «Gille le Poertre bastard», «Bernart le Poertre» Taille-Hoves; moy. néerl. porter, poorter

‘bour­geois’.

 

JG

Poerters

zie (de) Poorter(e).

 

FD

Poes

Poës, Poies, Poos, au génitif: Poesen. 1264 « Lambertus Pois » Borlo ; hypocor. moy. néerl. de Pascal, cf. Paes. Cf. aussi Poisse et Poisket, Poskin.

 

JG

Poës

zie Paas(ch).

 

FD

Poesen

zie Paessens.

 

FD

Poesmans

Poetgens, Poign- -ard, -ie. V. BAD (Baz, Bad, Ban).

 

EV

Poesmans

zie Paeschman.

 

FD

Poesmans

Génitif de Poes (ci-dessus) + -man (avec valeur de suffixe).

 

JG

Poest, van der

Verpoest: PlN Ter Poest: koestal. 1562 Adrien van den Poust; 1567 Willem van den Poest, Oud. (Bk. 1961,81-82).

 

FD

Poète

Poëtte: 1. Mnl. Wvl. poète, Ofr. pute: hoer, lichtekooi. 1566 een poète oft snoere metten achtersten bloot gheleijt, Cent (DEBR. 1977,104). – 2. Ofr. Fr. poète, Mnl. poète: dichter, schrij ver? – 3. Poëtte kan W. vorm zijn van Norm. Pouettre; zie Pouêtre.

 

FD

Poeteren, van

zie van der Poorten.

 

FD

Poetgens

zie Potgens.

 

FD

Poetgens

cf. Pottgen(s).

 

JG

Poetou

zie Poitoux.

 

FD

Poets

1. Zie (de) Pot. – 2. Grafie voor Poetsch?

 

FD

Poets

cf. Pots.

 

JG

Poetsch

zie Petsch.

 

FD

Poëtte

zie Poète.

 

FD

Poeyer,van

van Poeyr, van Poyer,van Poyel: PlN Poeier, Poeiel, lokale uitspr. van Poederlee (A). 1300 Woutre van Poderle, Kasterlee (CG); 1400 Vos van Poederlee=Jan de Vos van Poeyerle, Geel (MNT 288); 1548 Hendrik van Poeyere, Mech.-Aw. (AP).

 

FD

Poffé

Poffe: zie Boffe.

 

FD

Poffé

Pour Carnoy 237, var. de Boffé (= bouffi) [ce qui est très douteux]. Plutôt var. (avec assourdissement de l’initiale) de Boffé, Boffin, hypocor. de Bovo ou Boffo.

 

JG

Poggeman(n)

Paagman: Afl. van Oostmnl. en Ndd. pogge: pad, kikker. Vgl. Ndd. Poggenpohl: paddenpoel, Westfaals Poggemeyer.

 

FD

Pogna(t)

zie Poignard.

 

FD

Pohl

Poil, au génitif: Pohlen. 1524 «Poil», «Wilhelme Polh» DénStavelotMy ; sans doute graphie germ. du prénom Paul.

 

JG

Pohl(e)

-en, zie Pole(n).

 

FD

Pohlen

cf. Pohl (ci-dessus).

 

JG

Pohlmann

-meyer, -muller: Man, pachter, molenaar bij een poel.

 

FD

Poidevin

zie Poitevin.

 

FD

Poidlin

-ins. Surnom: poi de lin ‘peu de lin’ FEW 8, 54a, comp. les NF Peudepiece, Pond-cuir, etc. [JL, NFw]. On ne retient donc pas l’hypothèse de E. Renard (BTD 26, 264) qui y voyait un «pois (graine) de lin», d’après une mention hutoise du 14e s. faisant allusion à une redevance («XXIII pois de lin par an»), ni celle d’É. Legros (BTD 27, 134) qui lui préférait la solution par «poids de lin» .

 

JG

Poidlin(s)

Fr. poids de lin: gewicht, hoeveelheid vlas (J.G.)?

 

FD

Poies

zie Paas(ch).

 

FD

Poies

cf. Poes.

 

JG

Poignant

BN < Fr. poing: vuist. Vgl. De Vuyst, Poignard. 1340 Jehan Poignant, Senlis (MORLET); 1422 Pierre Poingnant, Valencijn (CCHt).

 

FD

Poignard

-a(e)rt, Poinart, Ponjaert, Pogna(t), Poonja: BN voor een vuistvechter, iemand die op de vuist gaat. 1298 Wautier Poingnart, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Poignard

1602-3 «Jean Poigna» Terriers-Namur, 1663 «François Poignard» Bourg­Namur; sans doute surnom: celui qui poigne

(= saisit avec la main), qui combat [fr. poi­gnard (arme) ne date que de 1512 FEW 8, 512b].

 

JG

Poignie

Poignié, Poi(g)net, Pongie, Ponjee, Ponjée, Punie: Ofr. poignet: pois; of dim. van poing: vuist. 1187 Punget, ± Veurne (GYSS. 1999′); ±1300 Bauduins Poingnés, Artesië (BOUGARD); 1374 Macs Punget, Gb. (SCHR.); 1556 Jaspar Poingnet, Dk.-Aw. (AP).

 

FD

Poignie

Surnom: fr. poignée ‘ce qu’on saisit avec la main, etc.’ FEW 9, 517-8.

 

JG

Poil

Poil, zie Boll.

 

FD

Poil

cf. Pohl.

 

JG

Poil, van (de(n))

zie van den Pol.

 

FD

Poill(i)on

zie Pouillon.

 

FD

Poillion

cf. Pouill(i)on.

 

JG

Poils

V. Poels.

 

EV

Poils

zie Pois.

 

FD

Poilvache

Proven. Dép. Houx.

 

EV

Poilvache

de Poislevache: 1. BerN Poile vache: vil (de) koe, d.i. koeviller. Vgl. Poilvé Pollevèche, Ndd. Pagenvilre: paardenviller (NN); 1400 Jehan Poillekièvre, H (geitenviller, CCHt VI); 1410 Jacoppe Pielvake, St.-El.-Vij ve). 1256 Nicholai Poelevake; 1295 Willelmi Poilevake, Rijsel (SPL); 1432 Lambert Poilevaque, Beaumont (CCHt); 1469 Jehan Poilevaque, Dk. (TTT); 1540 Gerardus Poillevatz, Beaumont; 1620 Philippus Pilvack, Hoei; 1620 Godefridus Poilvache, Luik (MULIV-V). – 2. PlN in Houx (N). 1243 dominam de Poilevache, Houx (SLL); 1340 Thiris de Prenodes, chastelains et prevost dou chasteal et de la terre de Poylevache, Huwechons de Poylevache (ASM II); 1563 Jehan de Poilvaische, Namen (RBN). PlN in Dormaal (VB): 1357 Johannem de Poelvaetse, Tn. (C.BAERT). In Lantin (LU): 1359 Poilevache (SLLIV,293).

 

FD

Poilvache

1563 «Jehan de Poilvaische», 1602-3 «Estienne Poilvache» TerriersNamur, 1671 «Jean Poilvache» BourgNamur; nom d’ori­gine: Poilvache, à Houx (Nr); ou bien, en dehors de la zone namuroise du NF, surnom phrastique de même sens : qui pèle, écorche les vaches, cf. 1312 «Jehan Poilevaque» Amiens, ainsi que les NF flamands Pollevaiche, Pol-vèche et Pollefeys, -veys.

 

JG

Poilvé

Pelvé: Zinwoord. Ofr. peler (verward met Ofr. peler < Lat. pilari: ontharen, vandaar de vorm poil): villen; O.-W. vé < Lat. vitellus, Ofr. vedel, veel: kalf; vgl. 1264 que vaiches que vees (GOD. X). De var. Pellevat (DNF) bevat dial. va: kalf in Pont-Audemer (Eure) (FEW). BerN van de kalverviller. Vgl. Poilvache, D. Kalbfelle. 1295 Isabelle Pelvé, St-Q. (MORLET); 1409 Winand Xhorcheval, Luik (BODY).

 

FD

Poilvé

NF de la région d’Hirson (Aisne). Surnom : fr. poil levé (= hirsute), mais on peut penser aussi – du moins en zone liégeoise – à un composé rpoile-veaun du type de Poil-vache [JL, NFw]. Cf. aussi Lepoil.

 

JG

Poin-

-cignon, -sot, -tel. V. BAD (Banz, Band).

 

EV

Poinart

zie Poignard.

 

FD

Poincelet

-elot, zie Ponce.

 

FD

Poincignon

Poinsignon: Patr. Afl. van VN Ponce: Pontius. 1264 Poinsignons li Feivres, Orval (J.G.).

 

FD

Poincignon

1264 «Poinsignons li Feivres» CartOrval, 1472 «Willaume Poincignon» DénVirton; dérivé en -in-on de Po(i)nce < lat. Pontius, comp. Rossignon.

 

JG

Poinet

zie  Poignie.

 

FD

Poinsart

zie Ponchard, Pinchart.

 

FD

Poinsart

1247 «sires Poinçars li prestes de Maidey» = 1253 «saingnur Poinchart prestre de Madi», 1271 «Poincart son freire» CartOrval; dérivé en -art de Po(i)nce < lat. Pontius.

 

JG

Point

Points: Fr. point: punt? Vgl. Punt. Of Fr. vorm voor HN Pontius; vgl. PlN St-Point (DNF)? 1326 Pieter Point, Ip. (BEELE).

 

FD

Point

Forme altérée de Pons, Ponce ; cf. St-Point (Doubs, etc.).

 

JG

Pointe

Ponte, Lepoint(e), Lapointe: W. vorm van Ofr. pointre, peintre: schilder; of Mnl. pointer: ambtenaar die de hoofdelijke omslag bepaalt, zetter van de belastingen. 1398 Ghiselin le Pointere, Gullegem; 1398 Willaume li Pointre, Tielt; 1387 bi mer Ghildolve vanden Gruuthuuze.-.hooftpointers, Ktr. (DEBR. 1970). Zie ook Punt.

 

FD

Poir(i)on

zie Porion.

 

FD

Poir(r)e

BerBN van de perenteler, perenverkoper. 1265 Weris Peures; 1506 Lambert Poire, Namen (J.G.).

 

FD

poire

Poir- -ier, -y. 1. Proven. Poi­rier. Caractér. d’une maison. N° 244. — 2. Profess. Le Poire, Poirette. N. de producteur.

 

EV

Poire

1265 «Weris Peures» CensNamur, 1506 «Lambert Poire» BourgNamur; surnom de marchand de poires, w. liég. peûre ‘poire’, cf. 1215 «Téris Bone Poire» ChirTournai, 1280-81 «Colars Blette Poire» RegTournai.

 

JG

Poiré

Poiret. Surnom : probabl. de fr. poiré, w. nam. poiret, pwarèt ‘sirop ou compote de poi­res’ FEW 8, 576a.

 

JG

Poireau

1. Profess. „ (Cultivateur ou marchand de) poireaux. Variantes: Po(i)r-, Porr- -et, -ez, -eye, -eau, -iau(x), -ot. N° 168.

 

EV

Poireau

zie Poriau(x).

 

FD

Poiret(te)

-é(e), zie Poret.

 

FD

Poirette

Peurette. 1332 «Pierart Poirette» ComptesMons, 1496 «Jehan Poirette» Bourg­Namur, 18e s. « Peurette » Ans ; probabl. d’anc. fr. poirette Gdf 6, 256 et FEW 8, 574b, dimin. de fr. poire, w. liég. peûre, surnom de mar­chand fruitier [JL, NFw], plutôt que d’anc. fr. porrete ‘plant de poireau’, w. liég. porète ‘ciboulette’ FEW 9, 195b (l’altération du o en oi est relativement tardive et a épargné les parlers belgo-romans).

 

JG

Poirier

Poirie(z), Poirrier, Poiry, Pour(r)ier: i. PlN of huisnaam Au Poirier: Perenboom. 1559 maison du Poirier, Luik (RENARD 278). – 2. Ofr. porier: preihandelaar, preiteler, groentekweker. 1412 Jehan Porier, Senlis (MORLET). Vgl. Le Porer

(FRANSSON 167).

 

FD

Poirier

Poirrier, Poiry (forme w.). 1318 «achatat li Poirie à Ouriette de Marche»

RegLaroche, 1683 «Nemry Poiry» = «Aimery Poiry» Houdremont, 1793 «feu Nicolas mau­vais poirier» Sprimont; nom d’origine: fr. poirier (arbre caractéristique du domaine).

 

JG

Poirion

Pourrion. Surnom: pic. poirion ‘poi­reau’ FEW 9, 196a.

 

JG

Poirot

zie Poriau(x).

 

FD

Poirot

Peut-être var. de Poriau(x), Poireau.

 

JG

Poirré

zie Poret.

 

FD

Poirrier

Poiry, cf. Poirier.

 

JG

Poirson

Hypercorrecte spelling voor Poisson.

 

FD

Poiry

zie Poirier.

 

FD

Pois

Poels(t), Pools, Poils: 1. Patr. Var. van Pauwels, via Fr. vorm Paul, Pol. 1308 Pois de Fleternes; 1307 Pauwels li Rous = Pools li Rous, Ip. (BEELE). Zie Paul. – 2. BN Mnl. pol: boel, minnaar, bedrogen echtgenoot, hoorndrager. 1363 Jhan Poel, Ktr.; 1382 Ghiselin de Poel, Har. (DEBR. 1970). -3. Evtl. BN Mnl. pois: pols(slag). 1374 Gillis de Pois, Gb. (SCHR.); 1397 van Trisen de Pois, Aarsele (DEBR. 1970). Vgl. Poignie.

 

FD

Pois

Polse. Peut-être nom d’origine: flam.pol-se, pilse ‘prairie humide’ (cf. BTD, 19,310)ou prénom Pol au cas-sujet, cf. 1284 «Pois de l’Aunoit», 1285 «Pois de Nuefport, le tainte-niers» Dettes Ypres; le NF étant connu à Namur et dans le Brabant wallon, on ne peut exclure non plus l’anc. fr.polç ‘pouce’, comp. Sempo, Sanspoux, etc.

 

JG

Poisket

-quet, zie Paquet.

 

FD

Poisket

Poisquet. 1658 «Henricus Poesket» Boirs; dimin. de Poes.

 

JG

Poislay

Nom d’origine: Le Poislay (Loir-et-Cher).

 

JG

Poisman(s)

zie Paeschman.

 

FD

Poison

zie Paul. Pollaris, Pollari, Polaris: Patr. Korte vorm van HN Apollinaris? 1356 Willem Pollarijs, Huizingen (PEENE1949).

 

FD

Poisquet

cf. Poisket.

 

JG

Poisraan

au génitif: Poismans. 1696 «Jean Poisman» BourgNamur, 1754 «Joannes Pois-man» Otrange; var. de Poesman(s).

 

JG

Poiss-

-e, Poiz- -at. V. BAD (Baz).

 

EV

Poisse

zie Paas(ch).

 

FD

Poisse

Probabl. var. de Poes; sinon d’anc. w. poisse ‘pêche’.

 

JG

Poisseroux

PlN in Warzée, Marchin (LU).

 

FD

Poisseroux

Nom d’origine: Poisseroux, àWar-zée, à Marchin (Lg), etc., dimin. de w. pous’ ‘puits’.

 

JG

Poissin

zie Paessen(s).

 

FD

Poissinger

Afl. van D. PlN. Vgl. Pôsinger < Pôsing (BEI) (BRECH.). 1582 Jeronimus Pusschinger = 1583 Jer. Poischinger, Aw. (AP).

 

FD

poisson

1. Profess. Poisson, Poi-son(n)- -ier, -iez. Dialecte : Pos-son, Possenier. N° 156. -— 2. Pro­ven. Possonry, ,,Ruisseau aux pois­sons ».

 

EV

Poisson

Pichon, Pis(s)on, Pys(s)on, Pijs(s)on, Pizon, Pitschon, Le Pichon: Ofr. pisson, Pic. pichon, Fr. poisson: vis. BerBN van visser of vishandelaar. Vgl. De Vis(ch). 1283 Lam Pisson, Kales (GYSS. 1963); 1536 Ant. Pichon, Bordeaux-Aw. (AP).

 

FD

Poisson

Surnom: fr. poisson’, cf. aussi Pechon, Pichon, Pisson.

 

JG

Poisson(n)ier

-iez, Poisonnier, Pison(n)ier, Pissonnier, Pisnier, -ière, Pichonnier, Pi(s)cheny, Pecheny: BerN van de vishandelaar. 1281 Birkins le Poissonnier, Ip. (ARY); 1393 Heinri li Pissonniers, Har. (DEBR. 1970).

 

FD

Poissonnier

-iez, Poissonier. 1281 «Birkinsle Poissonnier», 1286 «David li Poissonniers» DettesYpres; nom de profession: fr. pois­sonnier’, cf. aussi Picheny et Pisnier.

 

JG

Poiters

zie de Poterre.

 

FD

Poitevin

Proven. ,,Du Poitou ». N° 217. Synon. : Po(i)t(e)-, Poede-v(a)in, -vyn, -wyn.

 

EV

Poitevin

Poittevin, Potavin, Potvin, Podvin, Poidevin, Podevin(s), Poddevin, Potdevin, Podevain, -vijn, -vyn, Peudevin, Peutevinck, -vynck, Putefin, Putteveyn: Fr. Poitevin, Mnl. po(i)tevijn: inwoner van Poitou, de streek van Poitiers (Vienne). 1242 Hugone le Poitevin, Moorsele (SMTI); 1281 Caninum Potevin, Ip. (BEELE); 1337 lan Poyteviin, Hulst (DEBR. 1999); 1494 Willem Peuytevijn = 1495 Willem Peutevijns lant, Geluwe (DF XII).

 

FD

Poitevin

Poittevin. 1173 «Raimbaldus et Poitevinus fratres de Chavencei», 1218 «Re-naudus filius Poitevini de Chavencei», 1231 «Potevinus» CartOrval, 1286 «Willaumes Poitevins» CartBinche, 1287 «Lambert Poite­vin» DettesYpres, 1382 «Johan Poitevins» Leers-et-Fosteau; ethnique: Poitevin, origi­naire du Poitou. Cf. aussi Potdevin, Poitevin, Potvin, etc.

 

JG

Poitier

Poitiers. Nom d’origine: Poitiers (Vienne) ; vu la fréquence en Wallonie, J. Fel-ler (Top. de Jalhay, 260) suggère une var. de Potier. – Cf. aussi 1708 «Poictier» Ciney, 1714 «Poictier, secrétaire» Cerfontaine, p.-ê. d’autre origine (à rattacher à la famille de lat. pectus, cf. anc. pic. poitrier ‘courroie poitri-nière’, etc. FEW 8, 112b-113a).

 

JG

Poitier(s)

-iez, Poittié, -ie: Ofr. putier, Mnl. putier, poytier: hoereerder, pooier; vagebond. 1298 Walterus dictus Poitier, Dk.; 1291 Elizabet filia Reineri Putirs, Mech. (OARI); 1631 Guillaume Poitiers, St.-P.-Leeuw-Aw. (AP).

 

FD

Poitoux

-ous, Poetou: 1. PlN Le Poitou, de streek van Poitiers. Vgl. Poitevin. ±1300 Jehan de Poitau, Artesië (BOUGARD). – 2. Misschien reïnterpre-tatie van: ±1300 Vinchans Potous (ibid.).

 

FD

Poitoux

1597-98 «Guillaume Poitou» Comptes-Nivelles ; nom d’origine : (originaire) du Poitou.

 

JG

Poitrain

zie Poutrain.

 

FD

Poitre, de

zie de Poterre.

 

FD

Poittevin

cf. Poitevin.

 

JG

Poittié

zie Poitier(s).

 

FD

Poivre

Proven. ,,Marchand d’épices ». N° 154.

 

EV

Poivre

Lepoivre, Lepeve(r), Lepève, Lepelve, de Pever, Peever: Fr. poivre, Norm. peivre: peper. BerBN van de peperhandelaar. Vgl. Pepermans. 1275 Ghilebert le Poivre, Ghoy (VR ôgr0); 1300 Gérart le Poivre, Gommegnies (CSWII); 1300 Jehans Poivre, Ip. (BEELE 1959); 1820 Lepeivre, Lepevrc, Lepelvre, PdC (BERGER).

 

FD

Poivre

1272-73 «Simon Poivre» DettesYpres, 1275-76 «Ustasses li Poivres li mierchiers» RegTournai, 1356-58 «Jehans li Poivres» PôlyptAth; surnom ou nom de marchand: fr. poivre FEW 8, 552b, avec sens dérivés pos­sibles id., 553a; cf. aussi Lepoivre, Lepelve, ainsi que Peuvrate.

 

JG

Poix

Poiz: 1. PlN Poix (Nord, Somme, Marne, Ard.). – 2. Fr. poix: pik. Vgl. Peck. – 3. Fr. pois: erwt. 1275 Jehan as Pois, Vloesberg (VR4 6ir°).

 

FD

Poiz.

Var. de Poes, Poisse.

 

JG

Poizat

V. BAD (Baz).

 

EV

Poizat

Poijsat, Poysat, Puysat: 1. Ofr. pesaz, pesas < Mlat. pisacium < pisum, Fr. pois: erwt. Poisas: erwtenstro, erwtenpeul. BerBN van de erwtenboer. ± 1300 Martins Pesas, Artesië (BOUGARD). – 2. Ofr. pesaz < Ofr. pois, Fr. poids: weeghaak, unster. BerBN van de weger.

 

FD

Poizat

NF de migrant de la région de Lyon ou de la vallée du Rhône; probabl. du nom de loca­lité Le Poizat (Ain) ou d’un NL voisin.

 

JG

Poizot

NF de migrant bourguignon ou lorrain, d’après le nom d’origine: Poisot, à Quemigny (Côte d’Or) ou Poizot, topon. en Lorraine.

 

JG

Pok

zie Poeck.

 

FD

Poket

zie Pochet.

 

FD

Pol

Pol- -et(to), -en, -enus, -eunus, -air, -ey. V. BALD (Bal).

 

EV

Pol

zie Paul.

 

FD

Pol

Pôle, Pôle, Polie. 1275-76 «Pôle qui ochist Jehan le Petit», «Colins Pôle» RegTournai, 1286 «Pôles de Masnui» CartMons, 1417 «Pôle le Fèvre» PolyptAth, 1426 «Jehan Polie» TailleSoignies, 1444 «Polet de France» AidesNamur, 1465-66 «le vesve Pôle le Ridre» TailleHoves, 1498 «Polie de la Bec-quelle», 1602-3 «Gilson Polet» Terriers-Naraur; prénom Paul, du nom de l’apôtre. i Dérivés: Polard, -art, Pollard, -art, Polla (forme w.). s.d. «Egidii Pollard» ObitHuy, 1385 «Gil Polard» CoutStavelot, 1465-66 «Vuillamme Polart» TailleHoves, 1516 «Pol-lart Walnier bouchie» Ladeuze, 1602 «Agnès Pollard» Liège. – Forme fém.: 1274 «Henris Polarde» = 1285 «Henris Pollarde» CartVal-Dieu, 1308 «Gilons dis Polarde» DénHesbaye, 1362-91 «Henri Polarde, écuyer» ÉchHuy. Polet, w. nam. Pôlèt, Polet, Poley, -ez, -etz, Pollet, -ey, -ez, -é, Pollée. 1310 « Egidio dicto Polet» Celles-lez-Waremme, 1400 «Alixan-dres Pôles» GuillLiège, 1492 «la veuve Jehan Pollet», 1503 «Pollet de Bez» BourgNamur, 1526 «Polet le Viseur» DénLens; au w. nam. Pôlèt (avec à long), correspond un dimin. du prénom Paul, tandis qu’ au w. liég. Pôlèt (avec

0 bref) correspond un surnom : w. liég. polèt ‘poulet’, cf. Poulet.

Poliart. 1289 «li effant Poliart» CensNamur, 14e s. «Paul dit Poliars» Clermont (Lg), 1365 «Polliart le Boucher», «Piere Polliart des car-pentiers» TailleMons, 1424-25 «Collait Po­liart» DénHainaut, 1537 «Jean du Ruepart dit Poliart» Ladeuze; dérivé en -i(ll)ard du prénom Paul. – Forme fém.: 1286 «Maroie li Poliarde» CartLessines.

1  Double dérivé: Polinet. Cf. Polin (qui suit). Polaio, Pollain, Polin, -en,  -eyn,  Pollin,  -yn

(formes flam.).   1241   «Johanne  milite  le

Polain» CartValBenoît, 1251 «Jehan Poulin», 1284 «Jakemon Polain», 1287 «Will. Pollin, li waermoescuts» DettesYpres, 1294 «Jehans li Polains» CensNamur, 1330 «monsaingnour Symon le Polen de Julemont chevalier», 1365 «Johans dis li Polens d’Aleure» CartValBenoît, 1387 «Johan le Polain de Graaz», 1400 «Johan ly Polleray [fils de] Johan le Polen» AnthrLiège (de Hemricourt), 1506 «Johan le Pollain» GuillLiège, 1518-38 «Jean Viron dit le Polain» ÉchHuy, 1696 «Catherine Polain» Bourg­Namur; surnom: w. polin ‘poulain’ FEW 9, 54la, cf. aussi Poulain et Lepoulain. – Dans quelques cas, peut être un dérivé de Pol (ci-des­sous, cf. 1308-9 «le fil Polin» ComptesMons.

 

JG

Pol, van de(n)

van (der) Pol, van (de(n)) Poil, Vandrepol, van der Pol, Vanterpool: 1. PlN Pol, Mnl. pol: eilandje, hoge plek (MOERMAN). Pol (NL), De Pol (OIJ, DR). 1181 Hermanno de Polie, DR (LNT); 1630 Herman Leendertse van der Pol, Wijk (Gen. Ts. M.- en W.-Brabant 1985,40-48). – 2. Soms var. van Van den Poêle. In het oosten heeft Pol trouwens soms de bet. van Poel: 1450 Rijcmanspol = Ricmerspoele in Dulder (OIJ) (MOERMAN).

 

FD

Polaert

Pollaert(s), Pol(l)ard, -ar(t): i. Zie Poelaert.-2. Zie Paulard. – 3. Zie (van) Pollaert. – 4. Afl. < ww. polen: pellen, doppen. Vgl. Pollers, Peellaert. 1267 Arnoldi Pollaer; 1307 Wouter Pollard=W. Pollare, Aw. (CLEMEUR); 1710 Maria Pollarts, Bilzen(SCHOE-).

 

FD

Polain

zie Poulain(t), Paulin.

 

FD

Polak

-ack, Pollak, -ac(k), Polakiewicz, Polakoff, -owski: Volksnaam van de Pool. 1669 Hans Smitt dit le Polac, c’étoit un allemand, Ethe (KCTD 1988,58).

 

FD

Polak

1669 «Hans Smitt dit le Polac, c’était un allemand» Ethe (BTD 61, 58), 1679 «Jacques Laurent dit Pollacq» Ladeuze, 1680 «Jacque le Pollacq dit du moulin» Louveigné; ethni­que : w. polak ‘polonais’, au fig. ‘homme gros­sier, enfant malpropre, etc.’ DL 493b.

 

JG

Polanen, van

Landnaam Polanen: Polen. Ook naar Polen vernoemde plaatsen Polanen in NH, U, ZH. 1259 Ymmesoeta fa de Boidin, de Polaren, Oostburg (DF XII); 1337 heren Jans van Polanen, Castricum (NHC); 1354 Jan van Pollane, Bg. (JAM.).

 

FD

Polard

-ar(t), zie Paulard, Polaert.

 

FD

Polard

-art, cf. Pol(e), Polard.

 

JG

Polaris

ziePollaris.

 

FD

Polaris

cf. Pollaris.

 

JG

Polaster

Proven. établissement du sieur Polard ». N° 245.

 

EV

Polaster

zie Palaster.

 

FD

Polchet

V. BALD (Balk).

 

EV

Polchet

zie Pochet.

 

FD

Polchet

w. Pôchèt. 1607-8 «Melchior Polchet» BourgLiège, 1615 «Jean Polchet» Bourg­Namur, 1616 «Leurent Polchet», «Marye Polset vefve de feu Germain Deffaulbourgs », 1623 «Florent Polchet» DénChimay, 1655 «Polchet; Poschet»; très probablement sur­nom: anc. flandr. pauchet ‘partie d’un loquet de porte’, pic. pauchet ‘petit pouce, poucet’, du lat. pollex FEW 9, 133a; cf. aussi Posset, Pocet. — Bibliogr. : P. De Tienne et baron Van der Rest, Les Polchet, Poschet ou Pochet, une dynastie de maîtres de forges dans l’Entre-Sambre-et-Meuse, Bruxelles, 1982.

 

JG

Polder(s)

zie Pollers.

 

FD

Polder, van de

PlN Polder. 1281 Arn. de Poire, Wevelswale (HAES.); 1280 Boidine van den Poire, Cent (GYSS. 1954).

 

FD

Polderdijk

PlN (Z).

 

FD

Polderman

Proven. Originaire des Polders (Région.).

 

EV

Polderman

Poltermann: Afl. van Van de Polder of BerN van een polderboer. 1381 Daen Polreman, Ossenisse (DEBR. 1999); 1417 Mathis Polreman, Z

(JAM.); 1420 Baudouin Polderman, Bg. (DF XII);

1538 Nicolaus Polderman, Middelburg (MULIV).

 

FD

Polders

Nom d’origine: génitif de moy. néerl. polder ‘terre endiguée’.

 

JG

Poldervaart

Proven. ,,Canal des Polders ».

 

EV

Poldervaart

De stamreeks van deze Nederlandse famille begint met 1608 Adriaan Jorisz, Vlaardingen-Ambacht, wonend aan de

Poldervaart en bijgenaamd Op de Poldervaart (PDB).

 

FD

Pôle

zie Paulet. Pole(n), Polenne, Pohl(e), Pohlen, Pool(en), Pollen: 1. Herkomstnaam van de Pool. Vgl. Polak. 1500 Paul Pôle, Oost-Pruisen (BRECH.). – 2. Patr. Rom.

spelling van VN Paul. 1286 Pôles de Masnui,

Bergen; 1417 Pôle le Fèvre, Aat (J. G.).

 

FD

Pôle

Pôle, cf. Pol.

 

JG

Polen

cf. Polain.

 

JG

Polen, van

Afkomstig van Polen. Evtl. reïnterpretatie van Van (den) Poêle.

 

FD

Polenus

zie Polleunis.

 

FD

Polet

-ez, -ey, zie Paulet.

 

FD

Polet

-ey, cf. Pol, Polet.

 

JG

Poleunis

-us, zie Polleunis.

 

FD

Poleunus

Pollenus, Polleunis, -us. Aphérèse de la forme néerl. du prénom Apollonius; cf. aussi Plenus, Pleunis, etc.

 

JG

Poleur

zie Polleur.

 

FD

Poleur

1659 «la vefve Polleur» DénSalm; nom d’origine: Polleur (Lg).

 

JG

Poleyn

zie Poulain(t).

 

FD

Poleyn

-eijn, -ijn, Pollyn, -ijn. Diverses formes néerl. du NF Polain.

 

JG

Polfiet

zie Pollevaiche.

 

FD

Polfliet

,,Ruisseau de la mare ». N° 231.

 

EV

Polfliet

V. Poel.

 

EV

Polfliet

-it, Pollefliet. Nom d’origine: Polfliet, à Kluizen (Carnoy 120); cf. aussi Parlevliet.

 

JG

Polfliet, (van)

Polvliet, Pollefliet, Palfliet, Parlevliet: PlN Polfliet, Polvliet in Kluizen (OV): 1267 curtem nostram de Polvliet (SPC). Mnl. pol: hoge plek, eilandje. 1361 Heinricke van Polvliete, Cent

(GSB); 1452 Jan van Polvliet, Temse-Mech.; 1491Jan van Polfliet, Temse (DE MAN).

 

FD

Poli

Poly: 1. BN Ofr. poli: bevallig, beschaafd. 1444 Colar le Poly, Jauche; 1449 Pasquet le Poly, Namen (J.G.).-2.ZiePoly.

 

FD

Poli-

-et, -art, -cer, Polin- -et, -ard, -art, Pol(l)- -e, -et, -is, -e(u)nus, -art, -ie, -y, -ey. V. BALD (Bal).

 

EV

Poliard

-art, zie Pouillard.

 

FD

Poliart

cf. Pol(e).

 

JG

Polidor

NF concentré dans la région de Bouillon (en France, dans la Manche et à Guernesey). En Wallonie, il peut s’agir d’un surnom affectif ou bienveillant, cf. w. (Malmedy) *’poli d’or, °polidor ‘d’une politesse achevée’ (Villers 372a). Sinon, prénom (d’origine grecque) Polydore qui aurait servi de nom de baptême à un enfant abandonné (après la Révolution française) [PHB].

 

JG

Polidor(i)

-oro: Patr. Gr. Polydorus ‘met veel giften’.

 

FD

Polie

cf. Pol(e). – Polie, cf. Pol(e), Polet.

 

JG

Poliers

zie Poullier.

 

FD

Poliers

cf. Poullier.

 

JG

Poliet

-ez, -ey, zie Paulet.

 

FD

Poliet

zie Pouillet.

 

FD

Polijn

-yn, zie Paulin.

 

FD

Polin

zie Paulin, Poulain.

 

FD

Polin

cf. Polain. – Polijn, cf. Poleyn.

 

JG

Polinard

Polinet: Patr. Afl. van Polin, Paulin < VN

Paul. 1404 Pierre Polinart, Laon (MORLET).

 

FD

Polinard

w. liég. Polinâr (avec -o- bref). Sans doute par aphérèse d’Apolinâre, Apollinaire, saint patron de l’église à Bolland (cf. Top. de Bolland) [JL, NFw2], plutôt que dérivé en -ard de Polain (E. Renard, BTD, 26, 264).

 

JG

Polinet

Sans doute double dérivé en -in-et de Pol, Paul.

 

JG

Polis

zie Paul.

 

FD

Polis

cf. Paulis.

 

JG

Polite

zie Polyte.

 

FD

Poljet

zie Pouillet.

 

FD

Polk(e)

Patr. Silezische korte vorm van Slav. Boleslaw. 1335 Polko dux Slezie; 1320 Nickel Polke, Schweidnitz (DN).

 

FD

Polla

cf. Pol, Polard.

 

JG

Pollac(k)

zie Polak.

 

FD

Pollaert

Forme néerlandisée de Pollard.

 

JG

Pollaert(s)

-ard, -art, zie Polaert, Paulard.

 

FD

Pollaert, (van)

Polaert, Pol(l)ard, -art: PlN Pollaert (VB) (DE VRIES) of Pollare (OV). 1281 W. de Pollaer, Zevergem (HAES.); 1408 Jan van Pollaer, Ninove (VANGASSEN).

 

FD

Pollain

zie Paulin, Poulain.

 

FD

Pollain

cf. Polain.

 

JG

Pollak

zie Polak.

 

FD

Pollard

-art, cf. Pol, Polard.

 

JG

Pollaris

Polaris. Forme aphérésée du prénom Apollinaris?

 

JG

Pollé(e)

Pollee, zie Paulet.

 

FD

Pollefeys

-feyt, -fyt, -fait, zie Pollevaiche.

 

FD

Pollefeys

Polleveys, etc. 1673-1753 «Frédéric Pollefeys (baptême) = Pollevêche (mariage) = Polveys (décès)» Ingelmunster, 1675 «Pol­levêche», etc. (comm. F. Pollefeys); var. flam. de Poilvache [FD], cf. Pollevaiche ci-dessous.

 

JG

Pollefliet

zie (van) Polfliet.

 

FD

Pollefliet

cf. Polfliet.

 

JG

Pollefo(o)rt

zie (van) Poelvoorde.

 

FD

Pollefoort

V. Poel.

 

EV

Pollen

zie Pole(n).

 

FD

Pollentier

Proven. Bolland (Loc.), (Loc.), avec le suff. région, -ier,

d’orig. (Comp. : Malmendier). N° 211.

 

EV

Pollentier

Poultier: Ofr. pouletier, pelletier: poelier, pluimveehandelaar. 1305 Huon le Pelletier = Huon le Pouletier, Ip. (BEELE); 1580 R. Pollenter, Deurne (AP).

 

FD

Pollentier

1273-80 «Jehan le Pouletier» Frie-denTournai, 1305 «Huon le Pelletier» = «Huon le Pouletier» Ypres; nom de métier : anc. fr.pou-letier, polletier ‘marchand de volailles’ [FD].

 

JG

Pollenus

zie Polleunis.

 

FD

Pollenus

cf. Poleunus.

 

JG

Pollepel

BN voor de (pol)lepelmaker. Vgl. De Lepelaer. 1336 Lammerecht Polleple; 1343 Jan Pollepel, Cent (RSG); 1351 Amelry Pollepel, Bg. (JAM.). Of huisnaam: 1462 Joes in den Pollepel, Mech. (HB 715).

 

FD

Poller

génitif: Poliers. Nom d’origine: moy. néerl. polder, poire, poller ‘terrain endigué’.

 

JG

Poller(s)

Polder(s), Poelder, Peulders, Pouders: Afl. van Mnl. ww. polen, peulen: pellen, doppen. Vgl. Peellaert, Pollaert. Pouders is een Limburgse hypercorrecte vorm voor Polders. 1784 J. F. Peulders, Mech. (AP).

 

FD

Pollet

-ey, -ez, cf. Pol(e), Polet.

 

JG

Polleunis

-nus, Poleunis, -nus, Pleunis, -e(s), Pol(l)enus, Plenus, Plénus, Plunus: Patr. < Lat. HN Apollonius ‘tôt Apollo behorend’. 1426-43 Apelonis Inghelbeens; 1437 voer meestere Ampelonis Craeyen, Ktr. (DEBR. 1958); 1376 Pluenis de Lootghietere, Ip. (BEELE); 1382 Jan Pluenis, Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Polleunis

-us, cf. Poleunus.

 

JG

Polleur

Po(u)leur: PlN Polleur (LU).

 

FD

Pollevaiche

Polvèche, Paulvaiche, Polleveys, Pollefeys, -feyt, -fyt, -fait, -vydt, -vijdt, Polfiet: Polvaiche, -weche is fréquent in Béthune en Atrecht in 1820 (BERGER). Polvaiche, -veche is een dial. var. van Poilvache (zie i.v.): koeienviller. Vgl. Ofr. vaiche, vaichelin = vachelin, vaichin = vachin (GOD.). Pollefeyt kan ook uit Poilvé worden verklaard, vgl. var. Pelvey (DNF). Pollefait is een herverfransende spelling. Pollefyt en Polfiet zijn duidelijk beïnvloed door Polfliet. 1628 mr. Jan Bolleveys, belgesnydere, Ktr. (RAK); 1785 Catherina Pollefait; 1790 François Pollifait = Fr. Pollifit, Roes. (DEWULF1977). – Lit.: F. DEBRABANDERE, De familienamen Pollefeys en Pollefeyt. LG1989,256-8.

 

FD

Pollevaiche

Polvèche, etc. Var. flam. de Poil-vache [FD].

 

JG

Polliart

zie Pouillard.

 

FD

Pollie

Pollier, cf. Poullier.

 

JG

Pollier, (de)

Pollie, zie Poullier.

 

FD

Pollin

cf. Polain. — Pollyn, -ijn, cf. Poleyn.

 

JG

Pollin(g)

zie Paulin.

 

FD

Pollmann(s)

Obd. var. van D. Bollmann < PlN Boll: ronde heuvel. Vgl. Boll 1.1301 Konr. Bolman, Konstanz (BRECH.).

 

FD

Polman

V. Poel.

 

EV

Polmans

cf. Poelmans.

 

JG

Polnecq

Proven. Polonais (Dialecte picard),

 

EV

Pologie

Spelling voor Polagier, afl. van Ofr. polage:

gevogelte, pluimvee; syn. met poulailler: poelier, handelaar in gevogelte.

 

FD

Pologie

(NF de la région bruxelloise). Peut-être nom d’enfant trouvé.

 

JG

Polomé

Proven. ,,Mez du sieur Bald ». N° 245.

 

EV

Polomé

Poleme: 1791 Nicoles Polomez, Givet. Volgens de familieoverlevering een Port. FN (HERE.). M.i. var. van Bolomé.

 

FD

Polomé

-ome (NF de la région de Charleroi el Namur). 1791 «Nicolas PolomezoGivet(sui­vant la tradition familiale, origine portugaise et nom écrit d’abord : Polomez]. Probabl.avec assourdissement de l’initiale, un des très nombreux avatars – graphiques on phonéti­ques – des NF Bolome, Bolomé, var. de Boul-lonois, -ais (= habitant de Boulogne), plutôt que surnom: w. nam. bolome ‘bonhomme’ FEW 4, 455b.

 

JG

Polon

zie Paulon.

 

FD

Polrot

 (NF français, de la région d’Amiens). Surnom, sans doute dér. en -ot du NF Po(u)-lier, éleveur de poules, comp. Bo(u)verat< Bouvier.

 

JG

Polsenaere

zie (de) Pelseneer.

 

FD

Polsenaers

1. Car mor. ,,H. qui tâte le pouls d’autrui (au moral) ». — 2. Aptitude : ,,Sauteur à la perche ».

 

EV

Polspœl

V. Poel.

 

EV

Polspoel

Spolspoel, Pospoel: BN pois poel: die in een poel polst, die in het water met een pois roert om vis op te jagen, die in het water woelt. Evtl. overdrachtelijk voor een woelwater; vgl. Meulewater. 1337 Béatrice Polswaters, Tn. (C.BAERT). 1433 Lijsbeth Polspoels, Kh. (DEKEYSER); 1471 Vincent Polspoel; 1508 Cool Pospoel, Temse (DE MAN).

 

FD

Polspoel

Pospoel. Nom d’origine: composé avec moy. néerl. poel ‘marais’; ou bien sur­nom (de pêcheur) : die in een poelpolst ‘celui qui remue l’eau avec une perche (pourchasser le poisson)’ [FD], comp. Maxheleau.

 

JG

Polster

V. Polaster.

 

EV

Poltermann

zie Polderman.

 

FD

Polus

V. Paul.

 

EV

Polus

zie Paul.

 

FD

Polus

Var. de Paulus.

 

JG

Polvèche

zie Pollevaiche.

 

FD

Polvliet

zie Polfliet.

 

FD

Poly

zie Poli, Paul, Poullier.

 

FD

Poly

1444 «Colar le Poly» TerreJauche, 1445 «Pasquet le Poly» AidesNamur; surnom: anc. fr.poli ‘élégant, gracieux’ ou bien w.poli,poli ‘poulailler’ FEW 9, 540b comme surnom d’éleveur de poules.

 

JG

Polys

zie Paul.

 

FD

Polys

cf. Paulis.

 

JG

Polyte

N. de bapt. d’orig. hellén. : Hippolyte.

 

EV

Polyte

Polite: Patr. Verkort < FN Hippolyte, Gr. HN Hippolytus.

 

FD

Polzius

Latinisation de Pols(e).

 

JG

Pom(m)e-

-ranc, -renke. Proven. Pommeraie, rangée de pommiers. Synon. : Poumaye. N° 244.

 

EV

Poma

1. It. FN Poma: appel. BN. Vgl. Appels. -2. W. vorm van Pomart.

 

FD

Pomart

Poma(t), Poumaer(t): i. Afl. van pomme: appel. Vgl. Appelmans. – 2. PlN Pommard (Côte-d’Or). 1342 Hughe de Poumart, Bergen (CCHt); 1655 Jan Pomaert, St.-Omaars-Aw. (AP).

 

FD

Pomb(e)reu

Pambreu, Prémereur, Pré-: Pombreu (met diss. m/mb) < Fr. FN/PlN Pomereu (DAUZAT) < Lat. pomeriolum: kleine boomgaard (met appelbomen), b.v. Pommeroeul (H), Pommereuil (Nord), Pommereux (Oise, Seine-Mar.). Prémereur (met epenthetische r) < hypercorrect Pommereur < Pomereu. 1295 Jehans dou Pumeruel, Aubechies (CSWI); 1518 Franciscus Despomerius de Antwerpia; 1524 Matheus Despomereus, Camer. dioc. (MULIII); 1538 Jehan de Rebeix fs. Anthonis Pummereur, Pamele (V. BUTS.); 1553 Jean du Pumeroelx, Chièvres (CSW IV); 1662 Adriaan Pemmereur, St.-Maria-Lierde (CORNELIS).

 

FD

Pomerant

-anc, Pommerenke: Naam van de Pommer, inwoner van Pommeren (Pomerania, nu Polen). 1332 Henneke Pomerence, Stralsund (DN); 1739 J. M. Pommerenke, Pommeren (BRECH.).

 

FD

Pomey

zie Pommée.

 

FD

Pomier

zie Depommier.

 

FD

Pomme

Pommier, 1. Proven. Carac­tér. d’une propriété. — 2. Profess. Lepomme. N. de producteur. (Dialecte picard). N° 168.

 

EV

Pomme

Surnom (de jardinier, de marchand): ft. pomme (fruit, etc); cf. aussi Pun.

 

JG

Pommé

Pommez: i. Ofr. pomé: appelcider. – 2. Var. van Pommée.

 

FD

Pommé

Surnom, cf. moy. fr. pommé ‘cidre de pommes’FEW 9, 153b.

 

JG

Pommée

Pomey: Mnl. pomeye < Ofr. pomée: appelmoes. 1356 Jan Pomeyde, Beersel (PEENE 1949)

 

FD

Pommée

Surnom: moy. fr. pomée ‘pommeau d’épée’FEW9, 156b?

 

JG

Pommelaere

zie (de) Pamelaere.

 

FD

Pommerenke

zie Pomeranz.

 

FD

Pommerenke

Surnom: moy. néerl.pomerancit ‘orange’.

 

JG

Pommier

-iez, zie Depommier.

 

FD

Pommier

Fr. pommier (arbre caractéristique du domaine, etc.), comp. Poirier.

 

JG

Pompe

1. Profess. Fabricant de pom­pes. — 2 Car. mor. ,,Buveur ». N° 274.

 

EV

Pompe(n)

Pump: BerBN van een pomper, die water uitpompt. 1381 Henricke Pompen, Tn. (C.BAERT); 1543 Cornelis Pomp, Reimerswaal; 1563 Jan Pompe, Leende-Aw. (AP).

 

FD

Pompier

Var. van Pommier (met diss.)?

 

FD

Pompier

Soit surnom de métier: moy. fr. (1517) pompier ‘celui qui fait des pompes’, puis fr. pompier au sens moderne ‘personnage qui fait partie d’un corps combattant les incendies’ (depuis le 18e s. seulement) FEW 16,644k [JMP], soit surnom dér. de moy. fr. pomper ‘faire le glorieux’. – Cf. aussi 1289 «Jehans Pompelins» CensNamur.

 

JG

Poms(el)

zie Ponce, Poncel.

 

FD

Ponc(h)-

-et, -eau(x), -ia, -au(t), -elle, -on. V. Pont.

 

EV

Ponçain

zie Poncin.

 

FD

Ponçain

cf. Poncin.

 

JG

Ponce

Po(o)ns, Poms, Ponche, Spo(e)ns, Poncet, Poncé, Ponchez, Poncel, Pomsel, Ponceele, Ponseel(e), Ponceau, -iau, Ponchau(t), -au(x), -eau(x), Poncelet, Ponchel(et), Pons(e)let, Ponsselet, Poincelet, -elot, Sponselee: 1. Patr. W. vorm Ponce en dim. van Lat. HN Pontius. 1200 pro anima PonciL.de Firmitate (CAO); 1328 Poncheleis Fardeal, Wellin; 1371 Poncelet de Vecmont; 1350 Ponches de Margeri, Laroche (ASM II); 1525 Poncelet Pierceval; 1598 Noël Poncelet, Theux (Midd. 1976,228). – 2. Metr. Lat. HN Pontia(na). 1247 Poincette, ma fille= Jehans sires de Cons, et je Poince, sa femme = 1249 Ponche, sa femme = 1251 Ponce, sa femme (CAO); 1431 Ponciana dicta Pons; 1435 Ponciana dicta Spons, Den Bosch (GOR.).

 

FD

Ponce

1265 «Ponce d’Ohain», 1289 «Ponche de Foui» CensNamur, 1449 « Jehanne Ponce» AidesNamur, 1481 «Nicol seure Messire Ponce» JusticeBastogne; prénom: Ponce < lat. Pontius (cf. Ponce Pilate).

•  Aussi prénom fém. : 1247 «Ponche sa fem­me» CartStHubert,  1265 «Dame Ponce de Haï» CensNamur,   1273  «Ponce femme à Jehenet» CartOrval, 1449 «Ponce le coustu-rire vefVe» AidesNamur.

•  Formes flam. : Pons, au génitif: Ponsen. 1276 «Pons Elye» DettesYpres.

•  Dérivés: Ponsart, -ard, -ar. 1265 «Ponsart Jacominlemaiour» CartOrval, 1269 «Messire Ponsart de Romenuses»  Florennes,   1400 «PonsardeTiestre» CoutStavelot, 1499 «Lié-nar Ponsar» Romerée,  1546 «Ponchar» = «Ponsar» Cerfontaine, 1576 «Ponsar Jacques» CartCiney. – Ponchart, -ard; avec forme w. en -au: Ponchau, -aut, -aux [cf. p.-ê. aussi Poncheaux]. 1271 «messire Ponchars de Belle-fontaine» CartOrval, 1289 «Ponchars li Cor-besiers», 1294 «Ponchars d’Anevoie» Cens­Namur, 1444 «Ponchart de Folz pastisier» AidesNamur, 1504 «veuve Willemotte Pon­chart» BourgNamur, 1697 «Joseph Ponchaux» BourgNamur. – Forme flam. : Ponsaerts.

 

JG

Ponceau

Ponciau (forme pic.); Poncheau, -eaux, Ponchel. 1280-81 «Poncheaus de Niviele» RegTournai, 1511 «Collin du Pon-cea», 1516 «Michau Ponceau» BourgNamur; nom d’origine

: fr. ponceau ‘petit pont’ (topon. fréquent), cf. aussi Duponchel et Ponchau(x), plutôt que dimin. en -eau/-el de Ponc(h)e (v. le précédent).

 

JG

Poncelo

Pomsel, Ponseel(e), Ponceele, Ponscele, Pontseel(e), Pontzeele, Ponceau, -iau, Ponchau(t), -aux, -eau(x), Poncelet, Ponchel(et), Pons(s)elet, Ponslet, Sponselee: i. PlN Poncel < Lat. ponticellus, dim. van Lat. pons: brug. Poncelet is dim. van Poncel. Zie ook Duponchelle. – 2. Dim. van Ponce. Patr. 1454 Ponselet José, Attigny (RHK).

 

FD

Poncet

1. Proven. Dép. Morialmé. Ou : Poncay ,,Petit pont ». •— 2. V. BAD (Banz).

 

EV

Poncet

Poncé, Ponchet. 1472 «Lambert Jehan Poncet» DénLaroche, 1481 «Poncet de Bertoingne» JusticeBastogne, 1578 «Poncet Adam» NPLouette, 1627 «Godefroid Pon-c(h)et», «Martin Poncet (Pocet)» émigrés en Suède, 1679 «Antoine du Ponchet» Bourg­Namur. – Forme fém.: Poncette, Ponchette. s.d. «Ide dicte Ponchette» ObitHuy, 1264 «Isabiax Poncète» CartOrval, 1302 «Marion de Bavai c’on dist Poncète» LoiTournai, 1498 «Ponchetz la fille Johan le Chevallier de Riwe» la Gleize, 1524 «Ponchet la femme Johan Kathelinne» DénStavelotMy, 1562 «son ante [salante] Ponchette» La Gleize, 1579 «Poncette veusfe de feu Pier le Corbisier» NPLouette, 1589 «Gérard Poncette» DénMalempré.

Poncin, Ponsin, Ponçain, Poncin (cacogra-phie). 1264 «Poncinus», 1312 «Poncins» CartOrval, 1450 «Éverlin Poncin de Mal-

mundy» CoutStavelot, 1460 «Henry Ponsin» CoutStavelot, 1472 «Poncin le Bresseur», «Jehan Poncin» DénLaroche, 1528 «Colli-gnon Poncin» DénHouffalize, 1530 «Pontia-nus Galopin» = 1533 «frère Ponchin Galop-pin» GuillLiège, 1561 «Poncin du Moulin mayre» DénFlorenville, 1659 «Poncin le meulnier» Francorchamps. – Double dérivé: 1335 «Ponchegnars d’Anegrei» RegLaroche.

Ponction, Ponson. 14e s. «Jean Ponchons de Retinne» Retinne, 1502 «Lyna de Ponction» Linchet; dérivé en -on.

» Doubles dérivés: Poncelet [8e NF le plus fréquent en prov. de Luxembourg], Ponselet, Ponslet, Ponchelet (forme pic.). 1264 «Pon-chelet Renardes» CartOrval, 1444 «Ponchelet Stequenet» AidesNamur, 1472 «Poncelet le Nappier» DénChiny, «Colart Poncelet» Dén­Laroche, 1524 «le petit Ponselet» DénSta­velotMy, 1528 «le grant Poncelet» DénNeuf-château, 1575 «Poncelet Vergier» DénFloren­ville, 1602 «Jean Ponselet» BourgDinant, 1611 «Jean Poncelet» DénFlorenville, 1667 «Pon­selet Saislet» Houdremont; cf. aussi «Poncelet dit Pontinai» à Liège au 18e s. (BTD 32, 222). m Dimin. germ. : Ponsgen, Pënsgen.

 

JG

Ponchard

-art, Ponsard, -ar, -a(e)rt(s), -aers, Poinsart: 1. Patr. Afl. van VN Ponce. 1075 Ponçardus, Reims (MORLETII); 1235 concessi Ponchardo de Giuoinge militi, Givonne (SLL); i294Ponchars d’Anevoie, Namen (HERB.); 1336 Ponchar de Trenar, Stavelot (ASM II); 1584 Adriaen Ponsaert, Aw. (AB). – 2. Zie Pinchart.

 

FD

Ponchart

-ard, cf. Ponce, Ponchart.

 

JG

Ponchau

-aut, -aux, cf. Ponce, Ponchau.

 

JG

Ponchau(t)

-aux, -eau(x), -el(et), zie Poncel, Ponce.

 

FD

Ponche(z)

zie Ponce.

 

FD

Poncheau

-eaux, -el, cf. Ponceau(x).

 

JG

Ponchelet

cf. Ponce, Poncelet.

 

JG

Ponchet

-ette, cf. Ponce, Poncet, -ette.

 

JG

Ponchon

l. V. BAD (Banz). — 2. V. Ponceau.

 

EV

Ponchon

Ponson, Pinson, Penson, Pinchon: 1. Fr. poinçon, Ofr. ponchon < Mlat. punctio(nem), Mnl. poenchoen, pinchoen, poensoen, pintsoen: werktuig om op metaal een waarmerk aan te brengen, keurmerk. BerBN van de keurmeester, vaak van edelsmeedwerk. 1275 Thiri Ponchon, lessen-Bos (VR i22v°); 1280 Dyonisius Pinschun, Ip. (BEELE); 1296 Anies Pinchons = 1298 Annes Pondions, Kales (GYSS. 1963); 1322 Johanne Pinson, Tn. (C. B AERT); 1374 Jakemaert Pintsoen, Gb. (SCHR.). – 2. Pair. Vleivorm van VN Ponce. 1275 Ponchon Masure, Lessen-Bois (VR i4ir°).

 

FD

Ponciau

zie Ponce, Poncel.

 

FD

Ponciau

cf. Ponceau.

 

JG

Poncin

1. V. BAD (Banz). — 2. Proven. Bonsin (Loc.).

 

EV

Poncin

Ponsin, Ponçain, Ponsaint, Pouchain, Poussin: Patr. Poncin, W. Pôchèn, vleivorm van Ponce, Pons, Lat. HN Pontius (FELLER 261). 1388 Guillaume Poncin = Poucin; 1384 Joffroy  Poncin, Parijs (MARCHAI); 1367 Ponchain de Fanchon, Rahier (ASM II); ± 1400 Ponchin dit Poncin le Febvre, Luik(BODY).

 

FD

Poncin

cf. Ponce.

 

JG

Ponction

cf. Ponce.

 

JG

Pond

Pont: Munt- en gewichtnaam. Vgl. Tienpond. 1388 Jehan Pond, Ip. (BEELE).

 

FD

Pondant

Teg. dw. van Ofr. poindre, W.pond(re): steken, prikken, naaien, borduren. 1285 Godefrois li Poindans, Luik (AVB); 1303 Godefrin le Pondant, Amay (HERB.).

 

FD

Pondant

1303 «Godefrin le pondant» Amay; surnom physique ou moral (moqueur, sarcasti-que): w. liég. pondant ‘qui pique, poignant’ FEW 9, 598a.

 

JG

Pondcuir

31.1.1672 «Lambert de Thier dit peu de cuir», 18.12.1675 «groz Gillet dit peu de cuire», 10.6.1693 «Gille Pasquay peu de cuire», 18.11.1698 «Gille pot de cuir», 5.10.

1727 [à Rafhay] «Gille podcur» (toutes mentions tirées des notaires liégeois, JL, BTD 75), 1790 «Anne-Marie Pondcuir (Pontcuir)» Olne ; w. pô d ‘ cûr ‘peu de cuir, surnom d’homme maigre ou pauvre (Olne se trouvant dans la zone de dénasalisation) [JL, NFw]. -Comp. Peu de chenne (= pô d’tchène, peu de chanvre): 1626 «Nicolas Cloese dict peu de chaine», 4.8.1648 «Nicolas Cloes dit put-chenne», 14.10.1649 «Nicolas Cloes dit peu de chenne» (ibid.), comp. aussi Poidlin (ci-dessus) [JL, NFw].

 

JG

Pondeville

V. Pendeville et Ponte-ville.

 

EV

Pondeville

zie Pendeville.

 

FD

Pondeville

cf. Ponteville.

 

JG

Pondman

BerN van de weger.

 

FD

Pondt, de

zie Dupont.

 

FD

Ponein

cf. Poncin.

 

JG

Ponet

-ez, Ponnet. Probabl. dérivé en -et de l’aphérèse de Philippon (E. Renard, BTD 26, 238).

 

JG

Ponet(te)

Ponnet(te), Paunet: Patr./Metr. Korte vorm van Philipponet(te), vleivorm van Philippe. 1651 Peter Ponné, Aw. (AP).

 

FD

Ponette

Soit surnom: w. ponète ‘panier où les poules vont pondre’ FEW 9, 163a, soit forme fém. du précédent, avec prononc. du -t final [Philipponette est rare].

 

JG

Pongie

Ponjee, zie Poignie.

 

FD

Pongie

Var. de Poignie.

 

JG

Ponjaert

zie Poignard.

 

FD

Ponlot

1575 «Bertremez Ponlot», 1641 «Bertre-mez Ponlot», «Jean Hanri dict Ponloux» NPLouette, 1667 «Jean Ponlot/ Ponloz» Hou-dremont; NF typique de la région de Bièvre et Houdremont, non expliqué par Doppagne (NP Louette, 62). Dans cette région, où les dérivés de Ponce, du type Poncelet, sont très nombreux, on pourrait songer à une forme réduite de Ponc(e)lot > Ponlot, mais on ne dispose d’au­cune forme intermédiaire permettant d’étayer l’hypothèse.

 

JG

Ponnet

cf. Ponet.

 

JG

Ponnet(te)

zie Ponet(te).

 

FD

Ponril

1303 «Rasson Pourilh» PolyptSalzinnes; surnom: dial. fr. pourrit ‘ail sauvage’ FEW 9, 196a.

 

JG

Pons

zie Ponce.

 

FD

Pons

cf. Ponce.

 

JG

Ponsa(e)rt(s)

Ponsaret. V. BAND (Banz).

 

EV

Ponsaint

zie Poncin.

 

FD

Ponsard

-a(e)rt(s), -ar, -aers: i. Var. van Ponchard. – 2. ZiePinchard. – 3. Zie Pensaert. 1606 R. Ponsart, Luik; 1643 Servaes Ponsaert, Hoei-Aw. (AP); 1643 Joannes Ponsart, Ciney (MUL V).

 

FD

Ponsard

-art, -aerts, cf. Ponce, Ponsart.

 

JG

Ponsart

1. Proven. Dép. Nesson-vaux. — 2. V. BAD (Banz).

 

EV

Ponseel(e)

Ponscele, Pons(s)elet, zie Poncel.

 

FD

Ponseele

V. Pont.

 

EV

Ponseele

Pontseele, Pontzeele. Néerlandisation de Ponceau, Poncel, ainsi Poncelle, topon. à Tintigny (Lx).

 

JG

Ponseele, (van de)

zie Duponchelle.

 

FD

Ponselet

cf. Poncelet.

 

JG

Ponsen

Pontz(en), Ponsing: Patr. Vleivorm van Lat. HN Pontius. Zie Poncin. 1565 Herman Michiel Ponzen, Eupen; 1565 Kever Ponzen, Nistrop (EBB 145,15l)-

 

FD

Ponsen

Ponsgen, Pônsgen, cf. Ponce, Pons.

 

JG

Pönsgen

Po(e)nsgen: Patr. Rijnlands dim. van HN Pontius; vgl. Ponsin, Ponsen.

 

FD

Ponsin

zie Poncin.

 

FD

Ponsin

cf. Poncin.

 

JG

Ponslet

cf. Poncelet.

 

JG

Ponson

zie Ponchon.

 

FD

Ponson

cf. Ponchon.

 

JG

Ponsselet

zie Poncel, Ponce.

 

FD

pont

,,Construction destinée à per­mettre de franchir un cours d’eau, une dépression ». Diminutifs (ac­tuels, anciens et dialectaux) : Pon­ceau, Ponsay, Poncet, Pont- -eau, -ia(u), Ponsel(et), Ponchel, Pon-thieu, Pont- -on, -oz. Proven. Proximité du pont, du petit pont. Topo-nym : Pont, Pontia ou Fonda, Pon-c(h)eau (Nombr. L.D.), Pons- -ay, -et, Poncelle (Dép. Tintigny), Pon-celet (,,Petit poncel », Dép. Amp-sin), Ponthieu (Dép. Mourcourt), Ponthoz (Dép. Clavier), Ponth–ier, -1ère, ,,Terrain-, Terre- -proche du pont ». Patronymes : Pont(e), (DU) Ponc(h)- -ay ou -et, -eau(x), -in, Pons- -ay, -et, -in, -elet, Ponthoz, Ponthieux, Pon­thoz, Ponth- -ier, -ière, Ponton, (DU)- -Ponseele, -Ponchel. Pont-à-celles, (Loc.) ou Poncel(le) (L. D.). Latinisations fantaisistes : Pont- -us, -y.

 

EV

Pont

zie Pond.

 

FD

Pont

Probabl. fr. pont (sans la préposition), cf. Dupont.

 

JG

Pontagnier

zie Pontegnies.

 

FD

Pontagnier

cf. Pontegnies.

 

JG

Pontanus

Latinisering van Dupont of Van der Brugge. Dom Godefridus Pontanus (±1555-1623), prior van Neerwaver, was afkomstig van Eigenbrakel (VS1989,381-392). 1685 Joa. Andr. Pontanus, Hermalle; 1712 Joa. Alex. Pontanus,, Marchipontanus (MUL VII).

 

FD

Pontanus

Latinisation de Dupont, etc.

 

JG

Pontdeville

zie Pendeville.

 

FD

Ponte

zie Pointe.

 

FD

Ponte

Surnom: w. liég. ponte ‘pointe’ DL; comp. le NF Pondant.

 

JG

Pontegnies

-égnie, -egnis, Pontagnier, Pontignie(s): 1. PlN Pontigny (Yonne). – 2. BerN Pontenier < Ofr. pontonnier: bootsman. 1289 Lambers li Ponteniers, Namen (J.G.).

 

FD

Pontegnies

-égnie, -is, Pontignies, Ponta­gnier. Peut-être nom de métierpontem’er, anc. fr. pontonnier ‘batelier, ouvrier qui s’occupe des bateaux’, ainsi dans les mentions sui­vantes: 1289 «Lambers H Ponteniers» Cens-Namur, 1316 «Alart le Pontenier» TestTour-nai, 1401 «Biertran Pontenier» Ypres, 1496 «Gérar le Ponthenier» CoutStavelot, etc.-Un nom d’origine comme Pontigny (Yonne) semble moins probable.

 

JG

Ponten, van der

PlN Ponte: brug, veerpont. 1268 Lodewijk vander Ponthen; 1440 Arnout vander Ponten, Diest (CLAES1983); 1426 Heynric van der Ponten…ter Ponten, St.-Martens-Leerne (GYSS. 197l)-

 

FD

Ponteur

N. d’habitude. ,,H. qui ponte aux jeux de hasard ».

 

EV

Ponteur

Mnl. poenture: schilderij. BerBN van een schilder? Of Ofr. ponteure: nakomelingschap? 1426 Marie Pontuere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Ponteville

Proven. Penteville (Dép. Grand-Manil).

 

EV

Ponteville

zie Pendeville.

 

FD

Ponteville

Pondeville. 1754 «Pierre François Ponteville» Bailleul, 1755 «Antoine Ponte-ville» Péronnes, 1789 «Julie Pondeville» Né-chin, 1791 «Louis Pondeville» Pecq (toutes mentions FyS); nom d’origine à situer sans doute dans le Tournaisis ou le départ, du Nord, sauf s’il s’agissait d’un nom transféré, cf. 1493 «François [de] Ponteville » Chinon (FyS).

 

JG

Ponth-

-ier, -ière ,Pont- -us, -y. V. pont.

 

EV

Ponthier

-ière, w. Pontîre, Ponthir, Postier. 1453 «Jan de Ponthier», 1581 «Jehan de Ponthier greffier» CartCouvin, 1731 «le fds de Gérard Ponthier» BourgLiège; nom d’ori­gine : Ponthière, w. pontire, à Ombret-Rawsa (Lg), la forme wallonne en -îr(e) pouvant être interprétée comme une forme masculine ou une forme féminine.

 

JG

Ponthière

Ponthi(e)r, Pontier: 1. PlN in Ombret-Rawsa (LU). 1453 Jan de Ponthier, Couvin (J.G.). –

2. Pont(h)ier is ook dial. vorm van Pontheu (NKO 1996,229).

 

FD

Ponthieu

-thieux, Pontieux. 1422 «Jehan Pon-thieu» ComptesMons, 1676 «Pierre Pon­thieu» RuageAth; nom de région: le Ponthieu (Somme).

 

JG

Ponthieu(x)

Pontieu: Streeknaam Ponthieu (Somme). 1422 Jehan Ponthieu, Bergen (PIERARD); 1536 Jacques Pontieu, Ktr. (KW).

 

FD

Ponthir

Pontier, cf. Ponthier.

 

JG

Ponthot

cf. Pontot.

 

JG

Ponti

zie Ponty.

 

FD

Ponti

Ponty. 1444 «Gillechon de Ponty» Aides-Namur, 1494 «Colgnon de Ponthy» Boninne, 1552 «Franchois de Crotte alias Ponthy» SubsidesNamur, 1670 «Jean de la Croix dit le ponty» Montegnée; nom d’origine: ainsi Ponty, à Bouge (Nr).

 

JG

Pontier

zie Ponthière.

 

FD

Pontieu

zie Ponthieux.

 

FD

Pontieux

cf. Ponthieu(x).

 

JG

Pontignie(s)

zie Pontegnies.

 

FD

Pontignies

cf. Pontegnies.

 

JG

Ponton

PlN Ponton: ophaalbrug, ponton, aanlegsteiger. Le Ponton in Tihange (LU).

 

FD

Pontot

Ponthot, Panto(t): PlN Ponthoz in Clavier (LU).

 

FD

Pontot

Ponthot. Nom d’origine: Ponthoz, à Clavier (Lg).

 

JG

Pontse(e)le, van de

zie Duponchelle.

 

FD

Pontseel(e)

zie Poncel.

 

FD

Pontseele

cf. Ponseele.

 

JG

Pontus

Patr. Lat. HN Pontius. ±1535 Pontus de Heuiter, Delft; 146 e. Ponthus de Lalaing, Luik (BODY); 1540 Ponthus Bulot, Dowaai (ARNOULD 1986); 1682 Petrus Pontus, DM. (MUL VI).

 

FD

Pontus

1540 «Ponthus Bulot» Pecquencotirt (Douai), cf. aussi «Pontus Heuterus» né en 1535 à Delft (P.-B.). Var. du NP Pontius, dueà un traitement phonétique particulier de la forme vulgaire qui en est issue; nom popu­larisé par un saint dont le culte fut très répandu au Moyen Âge (Dauzat 106) et qui a pris

diverses formes, génératrices de patronymes (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 54). – Bi-bliogr.: J. Herbillon, Un prénom méconnu: Pontus, VW 60, 1986, 164-5.

 

JG

Pontville

zie Pendeville.

 

FD

Ponty

Ponti: PlN Ponty in Bouge (N).

 

FD

Ponty

cf. Ponti.

 

JG

Pontz

Pontzen. 1517 «Johan Pontzen» Mal-medy, 1565 «Herman Pontzen» Membach, 1659 «Pontz Glas» DénSalm; var. de Pons, forme genn. de Ponce (prénom).

 

JG

Pontz(en)

Ponz: Patr. D. vorm van Lat. HN Pontius. Zie Ponce. 1250 Boncius B., Isny; 1290 Albertus dictus Ponze, Weilderstadt (BRECH.).

 

FD

Pontzeele

zie Duponchelle, Poncel.

 

FD

Pontzeele

cf. Ponseele.

 

JG

Pontzen

V. BAD (Banz).

 

EV

Pontzen

cf. Pontz.

 

JG

Ponville

zie Pendeville.

 

FD

Poodt(s)

zie (de) Poot.

 

FD

Poodtz

V. Poot.

 

EV

Pool

Pool. 1764 «Philippe-Mathieu Poot» Engis; surnom: moy. néerl. pote, poot ‘grosse patte’.

 

JG

Pool(en)

zie Polen.

 

FD

Pool(s)

zie Pois.

 

FD

Pool, van ter

zie van den Pol.

 

FD

Poolen

Pools. Ethnique: génitif de néerl. pool ‘polonais’ ; comp. Polak.

 

JG

Poolman

zie Poelmans.

 

FD

Poomans

1. Proven. Boom (Loc.), avec suffixe -(m)ans, d’orig. N° 212. — 2. V. BAD (Ba).

 

EV

Poomans

Var. van Bomans?

 

FD

Poomans

Probabl. var. de Bo(o)mans [FD].

 

JG

Poonja

Var. van Pogna, zie Poignard. Of Indische naam (PDB)?

 

FD

Poons

V. Bad (Banz).

 

EV

Poons

zie Ponce.

 

FD

Poort

Poorten, Van der Po(o)rten, Po(o)rt(e)rman(s). Proven. ,,De la porte, du portique ».

 

EV

Poort

Nom d’origine : moy. néerl. poort ‘ville libre; port’.

 

JG

Poort(s)

Korte vorm < Van der Poorte? Of hypercorrect voor Pool?

 

FD

Poortaele, van de

zie Portael(s).

 

FD

Poorte(n), van der

van de(n) Poorte, van der Poort, van der Paard, van de Port, van Poorten, van (de(rj) Poorter, van der Po(o)ten, van der Poote, van Pooter, Wanpooter, Wanpoutre, van Poeteren, van Peuter, Terpoorten, Terpoorter, Verpoort, Verpoorte(n), Verpoorter, Verpoot(en), Verpoten, Poort(e), Poorts, Porten: PlN Poort. 1281 Agnes de Porta = Agnete van der Poerten, Avelgem (HAE.S.); 1366 Alardi de Porta = 1374 Alaerd vander Poerte = 1399 Alaerd de le Porte, Ktr. (DEBR. 1970); 1570 Govaart van Pooten, Glabbeek; 1580 Adriaan van den Poote, Budel-Aw.(AP).

 

FD

Poorteman

Poortman, au génitif: Poortmans. Équivalent depoortwachter ‘gardien de porte’ [FD] plutôt que moy. néerl. *poortman, syno­nyme depoorter ‘bourgeois’.

 

JG

Poorter(e), (de)

de Porter(e), Depoortére, Derpoorter(e), Poorters, Poerters, Porter(s): Poorter: stedeling, burger met stadsrechten, met poortersrechten. Vgl. Bourgeois. 1275 Sigeri Portre, Har. (DEBR. 1980); 1377 Meeuwels de Poertere = 1396 Bertelmeus den Portere; Ktr. (DEBR. 1970). Zie ook De Pooter.

 

FD

Poorterman

1. ,,Le nommé Poorter ». (V. ce N.). — 2. Profess. ^’em­ployé du Franc Bourgeois ».

 

EV

Poorters

cf. Porter(s).

 

JG

Poortman(s)

Poorte(r)man, Port(e)man(s), Poot(e)mans, Potemans, Sportmans: 1. Poortman: poortwachter. BerN. 1399 Lodin den Wachtere ende Portmanne = ghegheven Portmanne van dat hi ghemetst…heift ande Canoncporte = Portmanne van i nieuwer pipe up de Riselporte te makene, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Afl. van Van der Poorte(n). – 3. Poorterman kan evtl. afl. zijn van De Poorter.

 

FD

Poortugael

zie Portugaels.

 

FD

Poortvliet, (van)

PlN Poortvliet (Z). 1309 Johannis de Portfliete, Aw. (SEA); 1428 Petrus de Poertvliet (MULI).

 

FD

Poos

1. Mnl. pose: (rust)poos, rusttijd. 1378 ad domum Johannis Pose, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Zie. Paasch.

 

FD

Poos

cf. Poes.

 

JG

Poosen

zie Paessens(s).

 

FD

Poossenaerts

zie (de) Pelseneer.

 

FD

Poot

1. Car. phys. ,,La patte », pour : ,,Le pied ». Désignation, possible d’un goutteux. (Dialecte). •— 2. V. BAD(u).

 

EV

Poot, (de)

Poodt(s): 1. BN naar een lichamelijk gebrek. Paardenpoot of horrelvoet? 1494 Coenraet Poet, Aw. (VLOEB.). – 2. Verkort < De Poo(r)ter. 1618 Egidio Pooters = 1619 Egidio Poot, Edegem (SELS).

 

FD

Poote(n), van der

zie van der Poorte(n).

 

FD

Pootemans

zie Poortman(s).

 

FD

Pooter, de

Pooters, Poter, de Peuter, Peuters: 1. Var. van De Poorter. Vgl. Van der Pooten = Van der Poorten. 1325 Lamsin Potre = Lamsin de Portre, Bg. (MNT 318); 1586 Peter de Poorter = 1594 Peeter de Potere = 1595 Peeter Pooters, Edegem (SELS); 1584 Ambrosius de Pooter, Aw. (AB). -2. Zie de Poterre.

 

FD

Pooter, van

zie van der Poorten.

 

FD

Pootmans

zie Poortman(s).

 

FD

Poover(e), de

zie de Pover(e).

 

FD

Poozen

zie Paessen(s).

 

FD

Pop

zie Poppe.

 

FD

Pop(p)-

-e, -elet, Poppers. V. BAD (Ba).

 

EV

Pop(pe)

Pops, Poppe, Popon: Patr. Poppo, bakervorm van de Germ. VN Robrecht. 1064 Poppo; 1188 Poppo Spallinc; 1174 Walterus filius Popponis= Walterus filius Poppen, Cent; 1227 Arnout filius Popescu: Roemeense EN: zoon van de pope, priester.

 

FD

Popa

zie Poupart.

 

FD

Popeleer

Popeler, Popelier, Populier, génitif: Popeliers, Poppeliers, Populiers, etc. 1465-66 «Micquiel le Popelere » TailleHoves ; néerl. populier ‘peuplier’. Cf. aussi Populaire.

 

JG

Popeleu

zie Papeleu(x).

 

FD

Popeliere, van de

Popelier(s), -le(e)r, zie van de Populiere.

 

FD

Popelin

Pop(e)len, Populin: Patr. Dim. van baker-naam Pop(p)o, zie Poppe. 981 Popolinus (Dip.). 136 e. Popelin, Nior (HERB.); 1611 Popelins werf, Oudenburg(DFXII).

 

FD

Popelin

Populin, Poplen. Cf. 13e s. «Popelin» Niort; surnom: anc. fr. popelin, moy fr. po(u)-pelin ‘poupon, petit enfant à la mamelle’, adj. ‘grassouillet’FEW 9, 601 b.

 

JG

Popering(h)e, van

van Popering, Vampoperinghe: PlN Poperinge ( WV). 1125 Lamberti de Poperingehem; 1218 Daniel de Poperinghe; 1302 Gabriele van Poperinghe, Bg. (DE XII); 1326 Hughe van Poperinghe, Ip. (BEELE).

 

FD

Popeye

zie Poupe.

 

FD

Popieul(e)

PlN Popuelles (H). 1203 Hugonis de Popiola = 1205 Hugonis de Popiole, Ktr. (DEBR. 1980); 1573 Caerl Popieul, Stene FV (VERGR. 1972).

 

FD

Popijn

zie Popin.

 

FD

Popin

-ijn, -yn, Poupin(et), Paupinet, Pup(p)in, Puppinck, -ynck: Patr. Vleivormen van de Germ. bakernaam Poppo; zie Poppe. 1030 Popinus, Stavelot (MORLETI); 1213 Henri Pupin, Verdun (HERB.); 1401 Richard! Poupin, Chartres (CCHt); ± 1570 Bernardt Puppinck, Walem (CDT 337).

 

FD

Poplen

zie Popelin.

 

FD

Popleu

zie Papeleu(x).

 

FD

Popleu

Probabl. var. de Papeleux.

 

JG

Poplimont

Poplemon(t), Depoplimont, Poppelemon, Poppelmonde: PlN Popelimont in Zinnik (H). 1353 Cath. de Poppelmont; 1382 Jehan de Pouplimont, Zinnik (Midd. 1954,257-264); 1559 Martin de Poplimont, Namen (RBN); 1620 Hermès Poplemon, Ronse (MUL V).

 

FD

Poplimont

Poplémont. 1533 «Martine de Po-plimont» Ladeuze, 1559 «Martin de Popli­mont» BourgNamur; nom d’origine: 1180 «Popelimont», à Soignies (Ht). – Bibliogr. : L. Poplémont, Variations patronymiques de Poplimont, IdG 35, 1951,374-5.

 

JG

Poplu

zie Papeleux.

 

FD

Popof(f )

Popov, -ow, Popovic(i), -vitch, -vies, -vits, -wicz, -wycz, Popovski, -owski, -owsky: Slav. afl. van pope: paap, priester.

 

FD

Popon

zie Poppe.

 

FD

Popon

Nom issu de l’anthrop. germ. Bobo, Puppo (Fôrst. 317-318), ainsi 1029 «Poppo», «Poppone» à CartOrval; cf. saint Popon, abbé de l’abbaye Stavelot (où il est vénéré), grand réformateur monastique du 11e s. dans nos ré­gions.

 

JG

Popp

Roemeense EN: priester; vgl. De Pape.

 

FD

Poppe

au génitif: Pops. Hypocor. de Popon.

 

JG

Poppe, de

1. Mnl. poppe: meisje, lichtekooi, pop, modepop. BN. Vgl. Poupard, Poupe. -2. Reïnterpretatie van het Pair, door toevoeging van Iw. aan Poppe.

 

FD

Poppel(en), van

PlN Poppel (A). 1296 lacops huus van Poppele = dat Jacob van Poplen was = 1345 datJacobs van Poppel was, Her. (DERCON).

 

FD

Poppelemon

zie Poplimont.

 

FD

Poppelier(s)

-leer, -laars, zie van de Populiere.

 

FD

Poppeliers

cf. Popeliers.

 

JG

Poppelmans

Afl. van Van Poppel? Maar blijkens D. FN Poppelmann, Pôppelman veeleer afl. van Poppel, dim. van Patr. Poppe. 1341 Ulr. Pôppelman, Elzas (DN).

 

FD

Poppelmonde

zie Poplimont.

 

FD

Poppelsdorf

PlN in Bonn (NRW).

 

FD

Popper(l)

-ers, Popperl: Patr. Afl./dim. van Poppe.

 

FD

Poppes

Monniksdijk (GN); 1307 Jehan Pope, Ip. (BEELE); 1366 Beatrix Poppe, Diest (F.C.); 1555 Jan Pop, Sinaai-Aw. (AP). – Lit.: J. LINDEMANS, Denaam Poppe. O.K.Deinze 1950,83-86.

 

FD

Poppinga

Patr. Friese afl. van Poppe.

 

FD

Poppinghuys

Proven. ,,La maison des sieurs Bobert ».

 

EV

Poppinghuys

PlN: huis van Popping (zie Popin). Vgl. Poppenhuizen (FL), Poppenhaus(en) (BEI, BW,HS,TH).

 

FD

Poppleton

PlN in Yorkshire.

 

FD

Pops

zie Poppe.

 

FD

Pops

cf. Poppe.

 

JG

Populaire

V. Peuplier.

 

EV

Populaire

-ier, Poppeleer, Poupele(e)r, Pouppeleer: PlN Populaire, Fr. peuplier: populier, b.v. 1669 au Popelair, Freloux (RENARD 265). Vgl. Van de Populiere. 1671 Peter de Popeleir, Rijkevorsel (AP); 1713 Michiel de Poupelaire, Neerwaasten (Bfc. 1982,154).

 

FD

Populaire

1625 «Charles Populaire» Ladeuze;

p.-ê. d’anc. fr. (hapax) poppulaire ‘celui qui habite une ville’, dans la mention tournai-sienne de 1477 « les poppulaires de Tournay » Gdf 6, 278, FEW 9, 179a; plus généralement, forme romanisée de Popeleer (= peuplier), cf. le l.d. as populârs à Queue-du-Bois ou 1669 «au popelair» à Freloux (E. Renard, BTD 26, 265).

 

JG

Populier(s)

cf. Popelier(s).

 

JG

Populiere, van de

van de Popeliere, van de Papeliere, -ière, Popelier(s), -le(e)r, Poppelier(s), -leer, -laars, Populier(e), Populaire, -ler: Verspreide PlN Populier (boom). 1264 dictus van den Popeliere, Deinze (ROMBAUT); 1398 Zegher vanden Poppeliere, Bellegem (DEBR. 1970); 1428 Jan vanden Popelyere, Ktr. (DEBR. 1958); 1450 Heyn Popelers, Ht. (GESSLER). Zie Peuplier, Populaire.

 

FD

Populin

zie Popelin.

 

FD

Populin

cf. Popelin.

 

JG

Poquay

Var. de Paquay, Pauquay.

 

JG

Poquet

1503 «Jehan Poquet» BourgNamur; sans doute surnom : anc. fr. paquet ‘petit che­val, bidet, bardot’ Gdf 6, 278; ou bien, à sup­poser que le o est long, var. de Pa(u)quet.

Poquette. Probabl. surnom: •w.pokètes (au plur.) ‘petite vérole’, ‘varicelle’, etc. FEW 16, 637b.

Porc, -ck, -cz. 1272 «Heluwidis relicta Gode-fridi Porci» PolyptVillers; surnom d’individu malpropre, grossier: ù.porc, cf. Leporc(q), ou nom d’enseigne (e.a. à Liège), cf. 1275-76 «Jakemes dou Porc» RegTournai, 1341 «dame Mehaut dou Porc» Tournai.

 

JG

Poquet(te)

1. Car. phys. (Dial.). ,,Traces de petite vérole ». •— 2. V.

Pâques.

 

EV

Poquet(te)

zie Pochet.

 

FD

Por(t)zenheim

PlN Pforzheim (BW). ±1600 Ch.D. de Pfortzheim, Urspelt (voorvader van) 1682 E.Ph. de Portzenheim (en zijnbroer) Ch.F. van Portzenheim; 1733 Philippe de Portzem (Par. 1976,374)-Posch, (de): BN naar de visnaam pos(t), Mnl. posch. 1358 Jacobi dicti Posch, Ktr. (DEBR. 1970). Vgl. Post.

 

FD

Porc

Pors- -et, -on. Car. phys. ou mor. ,,H. sale » (Dial.).

 

EV

Porc

zie Leporq.

 

FD

Porcel

cf. Pourceau, Pourcel.

 

JG

Porcelijn

Fr. Porcelin, dim. van porcel; zie Porchel. 1340 domus Jacobi quondam dicti Porcelijns, Diest (F.C.); 1379 lacobs Portcelijns, Diest (HB 369).

 

FD

Porcélius

Latinisering van Porcel; zie Porchel.

 

FD

Porcélius

Sans doute latinisation d’anc. fr. por-cel ‘pourceau’ FEW 9, 185b.

 

JG

Porchel

Po(u)rcel, Pourc(h)elle, Pourceau(x), Pourchaux: Ofr. porcel, porchiel, Fr. pourceau, porcelet, dim. van Porc: varken(tje). BN naar de onzindelijkheid of grofheid. 1198 Johans Porcels; 1202 Andrius Porcel; 1240 Beneoite Porcella; 1310Maroie Pourcele, Atrecht. Of BerBN voor de varkensfokker: 1254 Jac. des Porciaus; 1264 Aelis as Pourciaus, Atrecht (NCJ); 1280 Michaelis Porcel de Furnis = Mikiel Pourcel de Fumes, Ktr. (DEBR. 1980); 1280 Machtilt Porcheels, Ip. (BEELE). E. Purcell.

 

FD

Porcheret

Proven. Porcheresse (Loc.), ,,Lieu d’élevage porcin ».

 

EV

Porcheret

-eron: Dim. van porc: varken.

 

FD

Porchet

zie Porquet.

 

FD

Porchet

cf. Porquet.

 

JG

Porck

de Porcq, zie Leporq.

 

FD

Porck

Porcz, cf. Porc.

 

JG

Pordon

zie Pardon(s).

 

FD

Pordon

Cacographie de Pardon ou de Bo(u)r-don?

 

JG

Pore

,,Passage, conduit ». En topo­nymie, paraît avoir désigné des conduits miniers. (Comp. le mot Ponon, ,,SurveiIlant de mine »). Le mot a pu se croiser avec les dérivés des v erbes borer, boriner, ,,Creu-ser ». Por- -in, -inneau, -iniau, ,,Petits conduits ». Proven. Po(u)(r)-, Bor- -(a)in(g), -ignon, -ign(e)aux. Pornel. Porr. Puraye. Por- -et, -ez, -eys, -eau, -iau(x). Cette dernière peut représenter aussi des formes dialectales de Poi­reau. V. ce N. — 2. Profess. Por-lier. ,,Exploitant d’un pore ».

 

EV

Porée

-eye. 1267 «Stievenes Poree» CensHer-chies, 1286 «Obiers Porée» CartBinche, 1365 «Jehan Porée» TailleMons; surnom: anc. fr. poree ‘plat de légumes’ FEW 9, 194a, cf. aussi 1281 «Will. li Cochon de porees» Dettes-Ypres, 1326 «Gillot Boute Poree» Comptes-Mons.

Poret, -ez, Porré, -et, -ez. 1275-76 «Poret de Valenchienes», 1302 «Jehan Poret» Loi-Tournai, 1608 «Paul Poret» BourgLiège; sur­nom : anc. fr. porret ‘poireau’ FEW 9, 195a, cf. Poiret; ou bien dial. fr. poret ‘verrue’ FEW 9, 196b.

 

JG

Poret

-ez, -ée, Porret, -ez, -é, -e, Poiret(te), Peurette, Poiré(e), Poirré, Por(r)eye: Ofr. poret, pore, poree: prei, groente. BerBN van de preiteler, groenteboer. 1220 terra Johannis Poreida, Dudzele (LEYS1954); 136 e. Jehennon Poiret, Laon; 1321 Jehan Porée, St-Q.; 1414 Jehan Poret, Comp. (MORLET); 1325 van Pieter Waermoese die men heet Poreye, Ip. (BEELE); 1336 Pierars Poirette = 1332 Pieret Porette, Bergen (PIERARD); 1394 van Marien van der Poreye, Dottenijs (DEBR. 1970).

 

FD

Poriau

-iaux. 1279-81 «Maroie Poriaus» Comp-tesMons, 1449 «Jehan Poreau» AidesNamur, 1548 «Jehanne Perreau» Corenne, 1561 «Jehan Poreau» maire d’Omezée, 1602-3 «Martin Poireau» TerriersNamur, 1624 «Ni­colas Poraux» émigré en Suède; surnom: anc. fr. (plur.) poriaus, fr. poireau FEW 9, 194b.

 

JG

Poriau(x)

Porriau, Poireau, Poirot, Pour(r)eau: Poriau, Pic. voorFr. poireau: prei. Ofr. porreau, porrel, dim. van Lat. porrum > poireau o.i.v. poire. 1295 Symon Pourraut, St-Q.; 1340 Regnaut Porel, Senlis; 1404 Pierre Porelet, Laon (MORLET).

 

FD

Porignaux

-eaux, -iaux, -on, Porrigniaux, Pourign(e)aux, Porineau: Afl. van Poriau(x). 1649 Louis Purineaux, Namen (J.G.).

 

FD

Porignaux

-eaux, -iaux, Porrigniaux, Pouri-gnaux, sans doute aussi Porignon. 1649 «Louis Purineaux» BourgNamur, 1661 «Fran­çois Pourineauz» Nalinnes, 1690 «Jean Pori-neau» Purnode, 1693 «Porineaux; Pori-gneaux» Thynes (Nr); surnom: double dérivé en -in-eau d’anc. fr. porel, moy. fr. poireau, sans doute à rattacher plus particulièrement à l’anc. fr. porion ‘poireau’, bien attesté en zone picarde FEW 9, 196b, également anc. pic. porion ‘verrue’ id. 197a.

 

JG

Porion

Poir(i)on, Pourrion, Poron: Ofr. porion: prei. Vgl. Poriau. 1295 Evrardus Porion, St-Q. (MORLET); 1546 P. Porion, Atrecht-Aw. (AP).

 

FD

Porke(rt)

Patr. D. dial. verscherpte vormen van Borke, Borkert, de Germ. VN Burkhard.

 

FD

Porlier

zie Parlier.

 

FD

Pornel

zie Perneel.

 

FD

Poron

zie Porion.

 

FD

Porphyre

-phir, Porfiri, -irio(ne): Patr. Gr. HN Porphyrus.

 

FD

Porphyre

Ancien prénom d’origine grecque, nom de plusieurs saints, dont un saint ermite égyptien du 5e s.

 

JG

Porquet

Porchet: Dim. van porc: varken.

 

FD

Porquet

Porchet. Surnom anc. fr. parquet ‘petit porc’FEW 9, 190a.

 

JG

Porré

Porret, cf. Poret.

 

JG

Porre, (de)

Mnl. ww. porren: prikkelen, aansporen, aanzetten; kwellen; opjagen, aanraken. BN. 1406 Henric Porre, Aw. (ANP). Vgl. 1290 Weitin Porrewaghen (die een wagen voortduwt), Bg. (Bk. 1971,316).

 

FD

Porrekens

zie Borrekens.

 

FD

Porret

-ez, -é, zie Poret.

 

FD

Porrewyck

-wijck, -week, zie Paerewijck.

 

FD

Porrewyck

-ijck. Nom d’origine: composé de moy. néerl. parre, perre +wijk (= terrain enclos), p.-ê. Perrewyck, à St-Denijs (FlOcc) [FD],

 

JG

Porreye

zie Poret.

 

FD

Porrez

cf. Poret.

 

JG

Porriau

zie Poriau.

 

FD

Porrigniaux

zie Porignaux.

 

FD

Porrigniaux

cf. Porigniaux.

 

JG

Porsch(en)

-mann, Pörsch(ke), -mann: Patr. Porsch(e) < Slav. VN Boreslaw.

 

FD

Porset

V. Porc.

 

EV

Porson

Proven. Porsont (Dép. Béez).

 

EV

Porson

-ont. NF manifestement d’origine lor­raine (GeneaNet); p.-ê. d’une forme lorr. corresp. à fr portion ‘ce qui revient à chaque héritier dans une succession’ FEW 9, 225a.

 

JG

Porson(t)

Wsch. hypercorrect < Posson.

 

FD

Port, van de

zie van der Poorten.

 

FD

Porta

zie Laporta.

 

FD

Porta

1562 «Cloes Porta» Retinne; sans doute latinisation du NF Delaporte, Del(le)porte, cf. 16.10.1672 «Halen a Porta (…) Hadelinus a Porta», 20.11.1692 «le s’ Christiane Porta», 24.6.1701 «Piron Libert dit Porta» [not. liégeois, JL], plutôt que w. pwèrtâ ‘portail’, cf. aussi Portai.

 

JG

Portael

génitif: Portaels. Nom d’origine : moy. néerl. portael ‘portail’, sans doute comme nom d’enfant trouvé: ainsi une petite fille trouvée dans le portail de l’église d’Hérin-nes/Herne le matin du 29 novembre 1730 a tout simplement été appelée Maria Uijt het portael [B. Roobaert].

 

JG

Portael(s)

-ail, -aals, (van) Portai, Porttals, van Portai, van de Portael, van de Po(o)rtaele: 1. Typische vondelingnaam. Op 21 mei 1636 werd Anneken Portael in een portaal in Antwerpen gevonden (VS 2002,346); in 1702 werd de vondeling Joannes Portael in Mechelen gedoopt (PDB, Damme); op 19 aug. 1744 werd Maria Joanna Portael gevonden in het portaal van de herberg ‘Groenen Bogaert’ in Har. (Bk. 54,96); op 28 okt. 1792 werd Elizabeth Portael gevonden in het portaal van de Sint-Romboutskerk in Mech. (TROCH); 29 nov. 1780 werd Franciscus Portael gevonden ante portam nostrae ecclesiae in Lv. (VS 1976,268). -2. PlN Ofr. portai: deur, portaal. 1348 Henri Portai, Luik (HERB.); 1582 Ant. Portai, Languedoc-Aw. (AP); 1684 Amandus Portael, Bellegem(KWII).

 

FD

Portai

1348 «Henri Portai» Liège; fr. portail, w. pwèrtâ ‘vestibule’, cf. L. Remacle, Etym. 165, p.-ê. nom d’enfant trouvé à cet endroit.

 

JG

portail

, ,,Entrée monumentale ». porte, ,,Entrée de ville ou de con­struction. 1. Proven. Evocation d’un lieu où se trouve un portail, une porte. Port- -a(i)l. -ae(l)s, -alis, -eau, -auw. Portielje. Del- -porte ou -poite, Laporte. Latinisation : Porta. — 2. Profess. Port- -ier, -ière.

Portelance. Altéré en Portelange. Emploi. ,,Canonnier qui se sert de la lance à feu ». N° 143.

 

EV

Portauwe

 (NF de la région de Tielt et Louvain). Peut-être surnom phrastique : qui porte l’oie, w. auwe, cf. aussi la Porte-aux-Oies, à Liège.

 

JG

Porte

Fr. porte (de ville); cf. Porta et Del(a)-porte.

 

JG

Porté(e)

Porte(e), zie Pote.

 

FD

Porte, (de)

zie Delport(e).

 

FD

Porteau

Portauw(e): PlN < Ofr. portai: poort, deur, portaal. Vgl. Portaels, Duportail (DNF).

 

FD

Portelance

-lange, Pottelancie: BerN Porte lance: lansdrager. 1463 Jan Portelance, Rijsel-Bg. (PARM.); 1462 Jan Portelanssen, Rijsel-Mech. (GPM).

 

FD

Portelange

sans doute aussi Portelance. Pour

Vincent 107, surnom de celui qui portait l’ange (à la procession), d’où p.-ê. les NF Lange et Ange.

 

JG

Portelette

PlN Ofr. portelette: kleine deur.

 

FD

Porteman(s)

zie Poortman(s).

 

FD

Porten

zie van der Poorten.

 

FD

Portenart

Fonction. ,,Percepteur de l’octroi à la porte de la ville. (Suf­fixe -art, péjoratif).

 

EV

Portenart

Porteners, Peurteners, Pôrteners: Mnl. po(o)rtenaer: deurwachter, portier. 1385 Arde den Portenere, Tn. (C.BAERT); 1389 Lysbet Porteneers; 1434 Jannes Poirteneers=Jan Porteners, Diest (VdP); 1541 Michiel Portenaer, Duinkerke-Aw. (AP).

 

FD

Portenart

Nom de fonction : franncisation de moy néerl. portenaer ‘portier, gardien du château, châtelain’. – Génitif néerl.: Porte-ners, Pôr-.

 

JG

Porter(e), de

zie (de) Poortere.

 

FD

Porter(s)

V. Poorter.

 

EV

Porter(s)

zie Portier, (de) Poortere.

 

FD

Porter,

au génitif: Porters, Poorters. 1287 « Wenin de Portere», «Mich. li Rous, liporte-res» DettesYpres; moy. néerl. porter, poorler ‘bourgeois d’une ville’.

 

JG

Porteret

Portray: Dim. van Portier.

 

FD

Porteret

Nom de profession: dimin. de ft. portier.

 

JG

Portetelle

Surnom composé avec le verbe porte(r)- et anc. fr. telle (?), ou bien dér. de porte. Cf. aussi Tel, Telle.

 

JG

Portielje

Port- -ier, -ière. V. por­tail, porte.

 

EV

Portielje

Portetelle: Ofr. portille: kleine deur.

 

FD

Portien

Nom d’origine: le Porcien, région entre l’Aisne et l’Ardenne.

 

JG

Portier

Porter(s), Porty: Mnl. portera, Fr. portier, W. porty: portier, deurwachter. Vgl. De Deurwaerder. 1301 Berton le portier du castel; 1270 Johanni portario de Castro; 1291 Hannekin de Portera, Kales (GYSS. 1963); 1413 Jacob Portier, Cent (V. LAN.); 1441 Joh. Poertier, Luik (MULI).

 

FD

Portier

Porty (forme w.). 1265 «Ernoulsli Por­tiers» Le Quesnoy, 1295 «Pierars li Portiers» ComptesMons, 1444 «Jehan le Portier» AidesNamur; nom de profession: ù.portier.-Cf. aussi: 1279-80 «JakemesTalionsliportere au carbon», «Ghilebiers li portere de cauch» RegTournai.

 

JG

Portion

Reïnterpretatie, wellicht < Pochon; zie Posson.

 

FD

Portion

Surnom: fr. portion ‘part(age); mets’ FEW 9, 225a. Cf. aussi Porson(t).

 

JG

Portman(s)

zie Poortman(s).

 

FD

Portmans

Génitif de moy. néerl. « porimaa ‘bourgeois d’une ville’.

 

JG

Pörtner

Ndd. vorm van D. Pfôrtner, pendant van Mnl. poortenaer. Zie Portenart.

 

FD

Porto

PlN Porto (Oporto) in Portugal.

 

FD

Porto Carrero

Arendonk (Midd. 1961,40-46,252-6).

 

FD

Portocar(r)ero

Sp. FN. PlN Porto en BerN Carrero: wagenmaker, voerman. 1670 dominus Petrus

 

FD

Portois

-oy, Porton, Pourtois, -oit, -oix, -oy, Protois: Misschien ail. van Ofr. port, Lat. portus: haven, stad; zoals bourgeois < Bourg: burg, stad. FN van burger, poorter. 1438 Jehenne Portoise, Dk. (TTT); 1652 P.I. Portois, Dk. (MUL VI).

 

FD

Portois

Pourtois, -oy. 1676 «les hoirs Jean Portais» RuageAth; surnom: p.-ê. dial. (Rethel) portait ‘petite meule de javelles’ FEW 13/1, 150b; ou bien dérivé de lat.porte et donc syn. de bourgeois, lui-même dérivé de lat. burgus [FD]. – Forme fém.: 1438 «Jehenne Portoise» Tournai.

 

JG

Porton

Dim. van porte: deur (J.G.).

 

FD

Porton

P.-ê. de dial. (Varennes) porton ‘petite porte devant la maison’ FEW 9, 201a?

 

JG

Portray

zie Porteret.

 

FD

Portray

Peut-être d’anc. liég. portrait ‘ap­parence’ FEW 13/2, 181a; ou bien surnom d’après un des noms du porte-seaux, pmtrè, pwè-, cf. L. Remacle, Les noms du porte-seaux en Belgique romane, not’ p. 93 [JL, NFw].

 

JG

Porttals

zie Portaels.

 

FD

Portugaels

Portugal, Poortugael: Naam van een Portugees, uit Portugal. Of huisnaam. 1336 Janne Portegalen, Cent (RSGI); 1425 Hein Poertegaels, Ht.(A.GHIJSEN).

 

FD

Portugaels

-gais. Génitif de moy. néerl. Portugael, Portugal.

 

JG

Porty

zie Portier.

 

FD

Porty

cf. Portier.

 

JG

Porue

Proven. Pourrie (Dép. Arbre). N. de mauvaise terre.

 

EV

Posart

cf. Poussard, -art.

 

JG

Poschet

zie Pochet, Poucet.

 

FD

Pôschkens

zie Puystjens.

 

FD

Posen

zie Paessens.

 

FD

Posen

Possen. Peut-être nom d’origine: Posen (= Poznan), en Pologne.

 

JG

Posenaer

Proven. ,,De Posen » (Ville allem.). Suffixe d’orig. -aar.

212. Altération en Posnoer (Pos-naù-er).

 

EV

Posenaer

zie (de) Pelseneer.

 

FD

Posenaer

Var. de Pelseneer, Pelsenaer [FD].

 

JG

Posier

NF qui apparaît en Belgique au 18e s., en provenance de France (Nord, Aisne, Oise) (GeneaNet); sans doute d’un nom de métier (tonnelier est celui d’un Posier de l’Aisne), mais le FEW ne semble pas attester un tel mot.

 

JG

Poskin

Pôsken, Posquin: Patr. Dim. van Paas < HN Pascalis. Zie Paasch, Paquet, Poisket, Puystjens. 1678 Remigius Posquin, Hoei (MUL VI); 1766 M. M. Poskin, Bg. (PARM.).

 

FD

Poskin

Posquin. 1444 «Henri de Posquin» AidesNamur; p.-ê. dérivé en -kin de w. pôce ‘pouce’, cf. 1317 «Jean Poskes» Huy, ± 1280 «Wilhelmus dictus li pos» Hermée; ou bien, comme Poisket, dérivé en -kin de Poes.

 

JG

Posma

zie Postma.

 

FD

Posmiers

Proven. Bosmieren (Dép. Velzeke-Ruddervoorde).

 

EV

Posmiers

zie de Pessemier(e).

 

FD

Pospoel

zie Polspoel.

 

FD

Pospoel

cf. Polspoel.

 

JG

Posquin

zie Poskin.

 

FD

Posquin

cf. Poskin.

 

JG

Poss-

-et, -ez. V. BADU (Baz).

 

EV

Posschelle

V. BAD(u) (Baz).

 

EV

Posschelle

zie Pouchel(l)e.

 

FD

Posschelle

Probabl. var. de Pouchele.

 

JG

Possé

Posse, zie Pochet, Poucet.

 

FD

Possefl

cf. Posen.

 

JG

Possel

Wsch. < Posselt. Posselius: Latinisering van It. BN Porcelli:

varkentje. De FN gaat terug op 1633 Joannes

Porceli, Geel (med. D. Ameye, Zedelgem).

 

FD

Posselt

Proven. (Dép. Mol).

 

EV

Posselt

Possolt < Slav. Posse: VN Peter. 1269 Rud.

Possoldi filius (DN).

 

FD

Possemicrs

cf. Pussemier.

 

JG

Possemiers

Possenier(s), zie de Pessemier(e).

 

FD

Possen

zie Paessen(s).

 

FD

Possenier

Posson, Possory. V. Pois­son.

 

EV

Posset

-é, zie Pochet, Poucet.

 

FD

Posset

Pocet. 1286 «li masure Pocet» Cart-Binche, 1650 «François Pocet, lieutenant bailly» CartCouvin, 1697 «Gilain Pocet» BourgNamur; surnom: w. nam. pôcèt ‘poucet, petit pouce’, w. liég. pôcèt ‘doigtier, fourreau pour le pouce blessé’ FEW 9, 133a, cf. aussi Polchet et Poucet. La var. Pocet pourrait également être due à une dénasalisation de Poncet, cf. 1645 «Martin Pocet» = 1627 «Mar­tin Poncet» = 1629-32 «Martin Pouset» émigré en Suède. – L’explication par moy. fr. posset ‘boisson anglaise’ FEW 18, 97 est à exclure.

 

JG

Posson

Ofr. poçon: pot, kom. W.posson: water-,

bierpot. BN, BerBN of huisnaam. 1591 Alexandre

 

FD

Posson

1607 «Lambert Posson» BourgNamur, 1617«AlixandrePosson» = 1591 «Alexandre Pochon» AnthrLiège; surnom: vi.posson ‘pot en grès ou en étain; mesure pour liquides’ FEW 9,266a, cf. aussi Pochon.

 

JG

Possot

-oz: 1380 Jehan Pouchote, Laon; volgens

MORLET BN naar de kleine gestalte.

 

FD

Possot

Possoz. Du thème de Poskin ou de celui de Posset, Poucet; cf. aussi dial. morv. poussât ‘dernier enfant d’une famille’ FEW 9, 133a.

 

JG

Possoue

Nom d’origine: Possou, à Louveigné, etc. ; dimin. de lat. puteus ‘puits’ FEW 9, 627b.

 

JG

post

(Flam.), poste (Franc.). 1. Profess. Concessionnaire du service de la poste ou d’un relai de che­vaux. Post, Postier, Posty, Pos-tiaux. — 2. Proven. Evocation d’un lieu appelé Poste, Posty, etc. Mêmes patronymes. Posty (Dép. Binche).

 

EV

Post

1. BN naar de visnaam pos(t). Zie Posch. 1224

Willelmi Post, Har. (DEBR. 1980); 1268 Cristianus Post, Ip. (BEELE). – 2. Zie Post(e). – 3. Korte vorm voor Van Post. PlN Bost in Webbekom. 1485 Reynder Post = 1479 Reyner van Post = 1479 Reyner van Bost, Diest (CLAES1983). – 4. BerBN van de postmeester. 1549 van jufvrouwe Postmeesters weghen = 1550 juffrouwe Post, Aarts. (MAR.).

 

FD

Post(e)

Ofr. post(e), Mnl. post; post, stijl van deur of raam, paal. BerBN, BN. Vgl. Postel.

 

FD

Postal

0ud.-w. postal(h): podesta, stadsbestuurder. 1524 Johan le Postât, Stavelot (J. G.).

 

FD

Postal

1524 «Johan le Postât», «le Potestat», 1544 «François le Posta» DénStavelotMy, 1645 «Henry le Potestat» La Gleize, 1659 «Pire Potestat» DénSalm; nom de dignité, de fonction: anc. w. (Stavelot) postal(h), w. (La Gleize) pwèstâ ‘podestat (premier magistrat d’une ville)’, à rajouter FEW 9, 255a; cf. aussi de Potesta.

 

JG

Posteau

Postiau, -iaux. 1284 «Robert Postiel» DettesYpres, 1296 «Jehans Postiaus», 1327 «Gillot Postiel» ComptesMons, 1399 «Colars Postiaulx li tellier», 1516 «Matthieu Posteau» Ladeuze, 1616 «Charles Posteau» Anor;

surnom : pic. postiau, w. liég. posté, fr. poteau FEW 9, 248b.

 

JG

Postel

-eau, -iau(x): Ofr. postel, Fr. poteau, postille: deur- of raampost, stijl, paal. Vgl. Post(e). BerBN. 136 e. Robertus Postel; 1306 Reimbaus Postiel, Ip. (BEELE); 1323 Gilles

 

FD

Postel

génitif: Postels. Nom d’origine: Postel, à Moll (Anv).

 

JG

Postel

-elle. Forme fém. du précédent, cf. 1467 «Jehane Postielle» Ladeuze [alternant avec Posteau], ou bien moy. fr.pastel ‘petit poteau’ FEW 9, 249a.

 

JG

Postel(s)

PlN Postel (A). 1539 Jan van Postel, Aw. (AP).

 

FD

Postelmans

All. van PlN Postel (A). 1374 Postelmans huys, Aw. (VLOEB.); 1463 Heynrich Postelmans, Mtr. (SKM); 1541 Aert Postelmans, Zolder (VANB.).

 

FD

Postelmans

Ethnique (au génitif): habitant de Postel, dépend, de Mol (Anv).

 

JG

Postels

1. Proven. Pastel (Dép. Mol). — 2. N. d’un pèlerin de (St-Jacques de Com)postel.

 

EV

Posters

Var. van Postels?

 

FD

Posthumus

Posthuma: Lat. postumus: kind geboren na de dood van zijn vader? Wsch. veeleer reïnterpretaties van Postma.

 

FD

Posti

zie Duposty.

 

FD

Postiau

-iaux, cf. Posteau.

 

JG

Postiau(x)

zie Postel.

 

FD

Postiaus

= 1327 Gillot Postiel, Bergen (PIERARD).

 

FD

Postma

Posthuma, Posma: Friese afl. van Post.

 

FD

Postman

Afl. van Post.

 

FD

Postman

Composé de moy. néerl. post ‘poteau’ + -man (avec valeur de suffixe).

 

JG

Postula

Fonction. Postulat, ,,Temps qui précède le noviciat religieux ». N. d’H. qui se destinait à la vie religieuse.

 

EV

Postula

-art (par fausse régression?). 1669 «Jacques Postulaer» Jodoigne; surnom, soit de moy. fr. postulaire ‘postulant’ (Gdf; non mentionné par le FEW), soit de moy. fr. postulat ‘sorte de monnaie frappée surtout à Liège, à Tournai, etc. ‘ FEW 9, 25 Ib.

 

JG

Postula(rt)

BN naar de muntnaam Postulat, Mnl. postulaetgulden: gouden munt. 1669 Jacques Postulaer, Geldenaken (HERB.).

 

FD

Posty

zie Duposty.

 

FD

Posty

1308 «Jehan dou Postich» ComptesMons, 1365 «Agnies dou Postich» TailleMons, 1534 «François Posty» Nivelles, 1534 «Anthoine du Posty» BourgNamur; w. liég., nam. posti ‘porte de jardin’ FEW 9, 247b.

 

JG

Postyns

Prononc. dialectale de Bas-tyns. V. Sébastien et Bastien.

 

EV

Postyns

-ijns: Var. van Bostyn.

 

FD

Poswick

V. BAD (Baz). N. d’orig. polonaise.

 

EV

Poswick

PlN Postwick (Norfolk). 1147 Poswyk; 1503 Johanchon Poswick (Par. 1979,91-6); 1732 LJ. Poswick, Limburg (MUL VII).

 

FD

Poswick

NF anglais d’origine: Postwick (Norfolk), cf. baron Poswick, Les origines anglaises des Poswick, Dison, 1948.

 

JG

pot

(Fr. et flam.). Profess. N. de potier. Variantes : Pot(s) ,Potten, Pot(t)- -ie(r), -y, -(i)ez, -ieuw.

 

EV

Pot

1399 «Wostelet délie Pot» Huy, 1449 «Jehan Pot (…) eskevin de Jambignuel» Ja-mioulx; surnom: fr. pot; cf. aussi 1280-81 «Maroie Pot à feu» RegTournai, 1302 «Gillot Pot au feu» et «Jehan Pot d’Estain» Loi-Tournai, 1584 «maître Henri Pot de staynier» BourgLiège. – Également var. de Pott, ainsi que topon. fr. et néerl.

 

JG

Pot(t)-

-el(l)et, -erlet. 1. Car. phys. H. au visage potelé. — 2. V. Poteau.

 

EV

Pot(t)-

-iaux, -ieuw. Proven. 1. V. Poteau. — 2. Portes (Loc.), avec suff. région, d’orig. N° 211.

 

EV

Pot, (de)

(de) Podt, Pott, Pots, Poe(d)ts: Ndl., Fr. pot. Huisnaam, BN of BerBN van de pottenbakker, potgieter of ketellapper. 1245 Heinricus Pot, Gent (GN); 1396 Jan de Pot, Kerkem (DE B.); 1399 Wostelet délie Pot, Hoei (J.G.); 1442 Jacop de Pot, Ktr. (PARM.); 1424 Janne Ketelbeys geheten Potte, Lv.(DEMANi959).

 

FD

Potage

Potache: Potage was vroeger het dagelijkse poteten, een moes of brij van verschillende spijzen, groenten, bonen. BerBN. 1301 Jehans Potages, Valensijn (CDH); 1627 Jan Potagie, Ht. (GESSLER).

 

FD

Potappel

BN of BerBN. 1640 Cornelis Jansz Potappel, ‘s-Heer Arendskerke (PDB).

 

FD

Potar

Potard. 1348 «Gerart Potart» Revogne; dérivé de fr. pot, surnom de buveur?

 

JG

Potard

-ar(t), zie Pottaert.

 

FD

Potargent

Reïnterpretatie van Pic. pau d’argent, Fr. peu d’argent; weinig geld. BN, vgl. 1424 Hannin zonder Ghelt, Ktr. (SR 25). 136 e. Willaume Pou d’Argent; 1404 Pierre Peu d’Argent, Laon (MORLET); 1300 Simons Paudargent, Dk. (TdT).

 

FD

Potargent

1749 «M.J. Potdargent» Huy; nom d’enseigne: «Au Pot d’Argent», comp. Potdor et Potdevin. – Cf. pourtant 1300 «Simons Paudargent» Tournai, 13e s. «Willaume Pou d’Argent», 1404 «Pierre Peu d’Argent» Laon, qui invitent à voir dans ce nom une réin­terprétation de pic. pau d’argent, fr. peu d’argent [FD].

 

JG

Potavin

zie Poitevin.

 

FD

Potbecker, de

de Potbeeker: BerN van de pottenbakker. ±1570 Egbert Pottebacker, Arent Pottebackers, GR(CDT 334).

 

FD

Potdevin

zie Poitevin.

 

FD

Potdevin

Pot de Vin, Podevyn, -ijn, Podvin, Poitevin, Potvin. 1430 «Collart Pothvin» Leers-et-Fosteau [comp. 1382 «Johan Poite­vins», également à Leers-et-Fosteau], 1541 «Bertrand Pot de Vin» Angreau, 1628 «Estin Potvin (de Sedan)» émigré en Suède; probabl. avatar néerl., avec remotivation, de Poitevin [FD] (cf. aussi M. Arnould, NP en Hainaut. 58), plutôt que fr. pot de vin, nom d’enseigne ou surnom de buveur (le sens ‘commission frauduleuse’ ne date lui que du début du 16e s.).

 

JG

Potdor

zie Podor.

 

FD

Potdor

Podor. 1468 «Clais de Podorre», 1533 «Lambert de Pot d’oir», 1541 «Lambert délie croix dit de Pot d’oir» GuilILiège; nom d’origine: maison à l’enseigne «Au Pot d Or», à Liège (BTD 26, 281). – Comp. également: 1279 «Colars Podefiers», «Allars Podefiers» ComptesMons, 1365 «Jak Poldefier des peskeurs» TailleMons.

 

JG

Pote

-ée, -ez, Pothé, Porté(e), -e(e): Patr. Fr. Potet, verkort < Philippotet. 1563 Ambrosius Potey, Den Bosch-Aw. (AP).

 

FD

poteau

Proven. ,,Limite de propriété ou de domaine ». Proven. Varian­tes : Pot(t)- -eau, -iaux, -ieuw. Dimin. : Pott(t)- -el(l)et, -erlet.

 

EV

Poteau(x)

Potel(le), Pottel, Potteau(x), Pot(t)iau(x), Pottieau, Potj(e)au, Pouteau, -iau, Potteeuw: Ofr. postel, Fr. poteau: paal, stijl, schandpaal. BN of BerBN. Zie ook Postel. 1306 Geffroi Postel, Senlis; 1285 Robertus Postiaux, Oc.; 1459 Henri Poteau, Laon (MORLET); 1546 Martin Poteau, Rijsel-Aw. (AP).

 

FD

Potel

Potelle, Pottel, -elle. 1289 «Henris Potelle» CensNamur, 1688 «Cornélis-Alexan-dre Potel» BourgNamur; surnom: dimin. de fr. pot ou bien d’anc. fr. post ‘poteau’ (cf. Postel, -elle), cf. aussi Potiau et Pottelet; également, pour les formes en -elle, w. (Char-leroi)potelé = w. nam. patate ‘niche, trou dans un mur, niche de saint’. – Aussi NL: cf. 14e s. «Sainte de Potelles» DocLens, 1607 «Ferier de Karondelet seigneur de Pottel».

 

JG

Potel(le)

zie Poteau(x).

 

FD

Potelberg

Potemberg. Nom d’origine: Pottel-berg, à Courtrai (FlOcc).

 

JG

Potelberg(ue)

zie van Pottelberghe.

 

FD

Potemans

zie Poortman(s).

 

FD

Potemberg

PlN Pottenberg in St.-Blazius-Boekel en Elst (OV), Mtr. (NL). Of reïnterpretatie van Pottelberg.

 

FD

Poten, van der

zie van der Poorte(n).

 

FD

Pôteners

Variante de moy. néerl. Porteners (= portier).

 

JG

Poter

zie de Pooter.

 

FD

Poter(re), de

de Pooter, Pooters, Poter, Poiters, de Poitre, Depoitre, Depoitte, Depôtre, de Peut(t)er, Peuters, de Puyter: 1. Afl. van ww. poten, poeten: planten, enten. BerN van de poter, planter. 1270 jn Arnouds Poters hoeft stic, Bg. (CG); 1281 Ingelberti Poitere, Anzegem (HAES.); 1272 Lamberti Poiters = L. Poytre, Oud. (med. M. Hoebeke); 1396 bi Joos Davits meester potre 3613 poten (wilgenstekken), Veurne (JVO). – 2. Ook wel var. van De Poortere. Zie De Pooter.

 

FD

Poterat

Potérat: Lotharings dim. van Potier (HERB.).

 

FD

Poterat

-érat. Dimin. lorrain de fi. potier »!

 

JG

Poterlet

zie Pottelet.

 

FD

Potez

Surnom: anc. fr. potet ‘petit pot’.

 

JG

Pötgen

cf. Pottgen.

 

JG

Potgens

Pottgens, Potjes, Pötgen, Poetgens, Pottschien: Dim. van Pot.

 

FD

Potgieter

BerN van de potgieter, gieter van tinnen of koperen kannen, potten. Vgl. D. Kannengiesser. 1293 Gielijs de Potgietre, Gent (CG); 1346 meester Daniele den Potghietere, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Poth

Pothen, cf. Pott.

 

JG

Pothé

zie Pote.

 

FD

Pothen

Pothin, zie Potin.

 

FD

Pothier

-iez, zie Potier.

 

FD

Pothier

-iez, cf. Potier.

 

JG

Pothman

zie Potmans.

 

FD

Pothman

au génitif: Potmans. Nom de métier: moy. néerl. *potman ‘potier’.

 

JG

Pothoff

Pothoven: Potthoff is een Westfaalse hoevenaam (NN). PlN Pothofstedeken in

Beernem; Pothove in Hondegem en Oostende (DF XII).

 

FD

Potiau

-iaux, Pottiau, -iaux. Var. de Potel.

 

JG

Potiau(x)

zie Poteau(x).

 

FD

Potier

-iers, -ié, -ie, Pothier, -iez, Pottie(r), -ié, -i, Pot(t)iez, -y, Pout(h)ier: BerN Fr. potier: pottenbakker. Vgl. De Potter. 1380 Jehan Potier, Laon (MORLET); 1398 Pieter Potier, Wev. (DEBR. 1970); 1477 Kateline Poitiers, Cent (PBG); 1730 Jossine Pottie; 1724 Quille Pottier, Gullegem (COUSS.).

 

FD

Potier

au génitif: Potiers. Nom de métier: moy. néerl. potter, putter ‘potier’ ; cf. Depotter.

 

JG

Potier

-iez, -ié, Pothier, -iez, Portier, -iez, -ié, Potty, Poty, w. nam. Potî, Potie, Pottie. 1280 «Aelidis relicta Johannis le potir» Polypt-Liège, 1286 «Waubers Potiers» CartBinche, 1296 «Abrahan le Potier» ComptesMons, 1302 «Gillos Potiers li carpentiers» Loi-Tournai, 1308 «Meurisses li Potiers d’estain» ComptesMons, 14e s. «lu filh Henrar lu Potir» CensHuy, 1436-54 «Hubert le Potier» Éch-Huy, 1444 «Henry le portier de terre» Aides-Namur, 1518 «Jehan Potie» Ladeuze, 1544 «Johan le Poty» DénStavelotMy, 1550 «Gero le Potier» Châtelet, 1594 «Jean Colgnée dit Poty, boulcnger» = «Jean de Colgnée, potier»

BourgDinant, 1616 «Gérosme Portier» Prin-cipChimay; nom de profession: fr. potier, w. pot! FEW 9, 267a.

 

JG

Potillius

Pottil(l)ius: Latinisering.

 

FD

Potin

Potten, Pothin, Pothen: Patr. Pottin < Philippotin. Vgl. 1475 Phelippot Courdent, Ktr. (RAK, PB i8v°); FN Philippoteaux (DNF). 1316 Enghelram Pottin; 1327 Walteri Poetin, Ktr. (DEBR. 1971); 1398 Casin Pottin = Potin, Oostrozebeke (DEBR. 1970).

 

FD

Potj(e)au

zie Poteau(x).

 

FD

Potjes

zie Potgens.

 

FD

Potlevin

cf. Potdevin.

 

JG

Potlgen

Pôtgen, au génitif: Pottgens, Poet-gens. Dimin. en -gen de Pott (anthrop.).

 

JG

Potlood

Potloot: Vondelingnaam. Christianus Potloot werd zes maanden oud op 28 j uni 1775 in Brussel ‘int pottien’ gevonden en heette oorspr. Franciscus Tielemans (med. F. Meskens).

 

FD

Potmans

Pothman: BerN van de pottenbakker? 1263 de rosino Johannis Potmans, Bs.; 1281 Cloes Potman, Rijkhoven (VMW).

 

FD

Potmans

cf. Pothmann.

 

JG

Potocan

FN in Oostenrijk en Slovénie. PlN Potocan inWest-Kosovo(PDB).

 

FD

Potoms

zie Potums.

 

FD

Potriquet

Ook Potriket, -iquier < poutre: merrie. BN voor een lafaard (DNF). 1569 Jehan Pautriquet, Pénin-Doffines (PDB).

 

FD

Potriquet

 (NF de la région de Charleroi). Pour Morlet 803, dérivé de l’anc. fr.poutre ‘jument’ avec la même valeur que poltron ‘homme lâche, couard’; ou bien surnom: fr. de Belgi­que potiquet ‘petit pot’, avec r épenthétique.

 

JG

Pots

Pott, zie Pot.

 

FD

Pots

cf Pott (ci-dessous).

 

JG

Pott

Poth, au génitif: Pothen; Pots, Poets, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. Bodo (Fôrst. 321); cf. aussi Pot et Pottgen(s).

 

JG

Pottaert

Potard, Potar(t): Afl. van pot, syn. met De Potter. BerN. -1300 Johanne Pottart; 1393 Daneel de Potgietre van der erve die Bloemen Pottarts was, Ktr. (DEBR. 1980,1970); 1309 Wouter Pottarde, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Pottafeir

Fr. pot à refaire. BerBN voor een ketellapper (Zoniën 1981,284).

 

FD

Pottalsberghe, van

zie van Pottelberghe.

 

FD

Potte, van der/dre

zie van den Putte.

 

FD

Potteau(x)

-eeuw, -el, zie Poteaux.

 

FD

Pottel

-elle, cf. Potel(le).

 

JG

Pottelancie

zie Portelance.

 

FD

Pottelberg(h)e, van

van Pottelsberg(h)e, -ghs, van Pottalsberghe, Pottelberg(ue), Pottelberghe: PlN in Vlaamse Ardennen op grens OV-H (Schorisse, Vloesberg, Elzele). Potters- of Pottelsberg wsch. in Waasland. 1295 Willelmus de Pottersberghe, Belsele; 1306 Jan van Pottersberghe, Sinaai (GYSS. 1971); 1375 van Zegheren van Potters­berghe, Sinaai (FLW); 1383 Jan van Pottelberghe, Temse (DE MAN); 1406 Boudene van Potters­berghe; 1465 Jan van Pottelsberghe, Dend. (CED).

 

FD

Pottelet

Poterlet: Potelet, dim. van postel: stijl, deur- of raampost. Zie Postel. 1295 Joh. Potelet, St-Q.; 1340 Jehan de Vaus dit Postelet, Senlis (MORLET).

 

FD

Pottelet

1602-3 «Jean Potelet», «Philippe Pot­telet» TerriersNamur, 1605 «NicolasPottelet» BourgDinant, 1666 «Marie Potlet», 1693 «Catherine Potelet» BourgNamur; surnom de marchand : moy. fr. potelet, dimin. de fr. pot FEW 9, 265a, cf. Potel.

 

JG

Potten

zie Potin.

 

FD

Potter, (de)

Potters, Spotters: 1. BerN van de potter: pottenbakker, potgieter. 1283 van lanne den Pottre, Mech. (CG); -1300 Stephani Pottre, Ktr.; 1356 Adelisse Potters; 1393 Zwanen Spotters van erdinen cannen, Ktr. (DEBR. 1970); 1311 Ihanne den Pottere… in die Potterstrate, Hulst (DEBR. 1999)- – 2- BN voor een vrek, die zijn geld oppot.

 

FD

Pottgens

zie Potgens.

 

FD

Pottiau

-i(e)aux, zie Poteau(x).

 

FD

Pottiau

-iaux, cf. Potiau.

 

JG

Pottie

Pottié, -ier, iez. cf. Potier, -iez.

 

JG

Pottie(r)

-i(ez), zie Potier.

 

FD

Pottieuw

Uit Pottieu, var. van Ponthieu(x) in Dottenijs 17-186 e. (Midd. 1968,45).

 

FD

Pottieuw

Néerlandisation de Potiau, Pottiau; pour la finale, corap. Platteeuw.

 

JG

Pottil(l)ius

zie Potillius.

 

FD

Pottilius

Profess. N. latinisé. 1. Po-t’ille. Pièce de bois d’un moulin. N. de fabricant. — 2. Poteleur (Ven­deur de vin au pot).

 

EV

Pottrain

zie Poutrain.

 

FD

Pottschien

zie Potgens.

 

FD

Potty

zie Potier.

 

FD

Potty

 cf. Potier.

 

JG

Potums

Potoms: PlN Pottum (RP). 1536 Wolter Pothems, Vleitingen (SKM).

 

FD

Potvin

Proven. Poitevin, ,,Du Poi­tou ». N° 79.

 

EV

Potvin

zie Poitevin.

 

FD

Potvin

cf. Potdevin.

 

JG

Potvlieg(h)e

Wellicht reïnterpretatie van PlN Potvliet (A). De bewoner van de eerste en grootste van de Sint-Michielshoeven werd daarnaar Potvliete genoemd in Aw. (TROCH). 1551 Jan Potvliet, Londen; 1609 Jan Potvliet, Sijsele (SCHOUT. I). O.i.v. Botervlieghe?

 

FD

Potvliege

Proven. Potvliet, N. de ruisseau. N° 230.

 

EV

Potvliege

-ieghe. Nom d’origine: Potvliet, topon. à Anvers, avec réinterprétation par vliege ‘mouche’ [FD].

 

JG

Poty

zie Potier.

 

FD

Poty

cf. Potier.

 

JG

Pötzsch

Potz, zie Petsch.

 

FD

Poublant

Poublan(c), Poublang, Poyblant, Poublon, Poblon, Poblome: Ofr. po(u)blant: bewoner van een gemeente waarvan hij geen poorter is, bewoner zonder poorterrecht. 1523 Dionisius Poiblons, Ktr. (MULIII); 1604 Nicolaes Poublon, Ktr.; 1651 Jaecques Poublanck, Aalbeke (KWII). -Lit.: F. DEBRABANDERE.De/amz’feflflamPoHcme. LG1986,318; 1987,386.

 

FD

Poublin

Door suffixsubstitutie < Poublant?

 

FD

Poublon

1. Car. phys. Potipelon (ou Poupelin), ,,Petit Poupon ». — 2. Car. mor. Poutblanc, ,,Coq blanc ». N° 288, 293. — 3. Poublan, ,,H. étranger à la localité » (Fr., Midi).

 

EV

Poublon

Poublang. Difficilement d’anc. béant. po(u)blant ‘habitant d’une ville qui n’est pas bourgeois’ FEW 9, 179a; cf. aussi Poblome. Faut-il y voir un surnom composé avec/w» ‘peu’?

 

JG

Poucet

1. Proven. Loc. — 2. Car. phys. ,,Petit bonhomme ». N° 253.

 

EV

Poucet

-ez, Pousset, Pouchet, Pochet, -ez, Poschet, Pocet, Posset, -é, Posse: i. Dim. van Fr. pouce: duim. Vgl. Petit Poucet: Klein Duimpje. BN naar de kleine gestalte. Vgl. Duymelinck(x). 1469 Jehan Pousset, Comp. (MORLET). – 2. Zie Pochet. – 3. Zie Pousset.

Poucha: W. vorm van Fr. Pochart, afl. van poche: zak, tas. BN of BerBN. 1384 Perre Pochart, Laon (MORLET).

 

FD

Poucet

-ez. 1524 «Thiry Pouset» DénStavelot­My, 1616 «Nicolas Pouset» PrincipChimay, 1788 «Jacques Poucet, sergent» Gomïeux; dimin. de fr. pouce (surnom d’un homme de petite taille), cf. Posset, Pocet et Polchet. Sur cette riche série de NF, cf. DicPatRom II.I, 786-794 (avec cartes). – Secondairement, nom d’origine: Poucet (Lg).

 

JG

Pouchain

Car. phys. Poussin, ,,Petit bout d’homme ». N08 253, 288, 293.

 

EV

Pouchain

Poussin: 1. Pic. pouchin, Fr. poussin < Lat. pullicinus: kuiken. Vgl. Kuyken. BN. 1298 Petro Pouchin, Bg. (VERKEST); 1539 P. Poussin, Bg.-Aw. (AP). – 2. Zie Poncin.

 

FD

Pouchel(l)e

Posschelle, Pouseel(e): 1. PlN Ponchel(le), Poncel(le), dim. van pont: brug. Vgl. Duponc(h)el(le). Vgl. Poncin = Poucin. 1700 Jan Poucheele, Bambeke (VERGR. 1972); 1787 Louis Pouchelle, PdC (VERGR. 1968). – 2. Hypercorrect voor Pouseele.

 

FD

Pouchele

Surnom : dimin. de fr. poche ‘petit sac’ ou ‘louche’. – Dimin.: Pouchelon.

 

JG

Pouchelon

PlN Dim. van pont: brug. Vgl. Pouchelle.

 

FD

Pouchet,

zie Poucet.

 

FD

Pouck(e), van

van Poucque, zie van Poeke.

 

FD

Pouckmans

zie Poukemans.

 

FD

Pouders

zie Pollers.

 

FD

Poudrousse

Surnom: cf. dial. (Yères) se pou-drousser ‘se vautrer dans la poussière (en par­lant de poules)’ FEW 9, 562b.

 

JG

Pouelmans

zie Poelmans.

 

FD

Pouêtre

Norm. ook Pouettre. Verfransing van Pauweter??

 

FD

Pougin

Paugin: Afl. van Fr. dial. pouge: kleine hoogte(HERB.).

 

FD

Pougin

 (NF sud-luxemb. et liégeois), Paugin (Liège). À supposer que le NF se prononce avec où long, p.-ê. dérivé de w. poûji, -î ‘pui­ser’, mais aucun dérivé en -in ne semble attes­té FEW 9, 628-9.

 

JG

Pouhl

Poull. 1277 «Gherart fieus Poul» DettesYpres, 1450 «Poul Moreal» CoutSta-velot, 1593 «Poul, fils de Jean de Salm» La Gleize; var. de Pohl (w. Pal, Paul). – Cf. aussi, d’autres origines, 1272 «Nicholaus de Poul» PolyptVillers; 1365 «Thien le Poul sellier» TailleMons.

 

JG

Pouili

zie Poullier.

 

FD

Pouill-

-ard, -i(a)rt. 1. Car. phys. „Pouilleux » (Suffixe -ard, péjora­tif). — 2. Pouillard, ,,Jeune per­dreau, jeune faisan ». N. de chas­seur. — 3. V. Poullier. — 4. V. BALD (Bal).

 

EV

Pouillard

-(i)art, Poul(l)iart, Pouilart, Poliard, -art, Polliart: Ofr. pouillard. BN voor iemand met luizen, luizige kerel. ±1300 Collars Poillars, Artesië (BOUG ARD); 1743 J. B. Pouilliaert, Gijvelde (VERGR. 1972).

 

FD

Pouillard

-art, Pouilliard, -iart, Pouliart, Pouilliau, -eau. 1780 «Paul Pouliart» Char-leroi; surnom: moy. fr.pouillard, w. (Nivelles) pûlô (cf. ALW 8, 330b) ‘pouilleux, misérable’ FEW 8, 151a; cf. aussi Pouleau. – Forme fém. : Pouillaude.

 

JG

Pouille

Proven. Dép. Uccle.

 

EV

Pouille

zie Lapouille.

 

FD

Pouille

1524 «Huber Polhe» DénStavelotMy, cf. aussi 1280 «Bastianus dictus Polhette» PolyptLiège; surnom: w. pouye, paye ‘poule’ DL, cf. Lapouille, cf. aussi fr. (chanter) pouille ‘dire des injures’ FEW 8, 151.

 

JG

Pouilleau

-aude, -iau: Zoals Pouillet, dim. van Ofr. poil.

 

FD

Pouillet

Pouill(i)ez, Poliet, Poljet, Pouyet, -ez, Poyet: 1. Dim. van Ofr. poil: haan, kip, dus: kuiken. Vgl. Pouillon. – 2. Dim. van Ofr. poil: luis. BN. Vgl. Pouillard. 1336 Gime dit Poilet, de Chavigny; 1339 Regnaut Pouillet; 1390 Pierre Pouilliet, Comp.(MORLET).

 

FD

Pouillet

Pouyet, -ez, Poyet. 1612 «Pouilliet, greffier» Mertet; p.-ê. dimin. anthropon. de Pouille ou bien dimin. de fr. pou < lat. pedu-cuks [CE].

 

JG

Pouilli(ers)

-ie(z), zie Poullier, Pouillet.

 

FD

Pouillie

Pouilliers, cf. Poullier.

 

JG

Pouillion

Pouillon, Pouyon, Poillion. 1231 «Thomas Pouillon» Laon, 1265 «li courtius Robietle Poullon» CensNamur, 1267 «Nicoles Pollens» CensHerchies, 1269 «Walter Poilhon» Araay, 1280 «Rusela relicta le polhont» PolyptLiège, 1287 «Colart Fouillons» Morlan-welz, 1303 «Lowy Poullon, baillieu de Tuwin» Silenrieux, 1306-8 «Louis Poilhon ou Poullon» maïeur de Liège, 1337 «Jakemart Poyllon» ComptesMons, 1424-25 «Jakemart Pouillon» DénHainaut, 1485-1510 «Thierri Poullon, maïeur de Huy» ÉchHuy, 1505 «Johan Poul-hon» CoutStavelot, 1564 «Antonius Pouillon» Louvain, 1615 «Pierre Pouillon» BourgNamur, 1629 «Jacques Poullion» émigré en Suède, 1687 «Jean Le Pouillon» BourgNamur; surnom très fréquent au Moyen Âge, y compris pour des personnes de qualité: anc. fr. poullon, w. liég. poyon ‘poussin’, p.-ê. à valeur affective (cf. w.

mi p’tit pouyon) FEW 9, 534a. – Pour le NP Poul(l)ondor à Nivelles depuis 1297, cf. la remarque d’É. Legros, BTD 36, 260.

 

JG

Pouillon

Proven. Dép. Theux.

 

EV

Pouillon

-ion, Poill{i)on, Pouyon, Dupouillon: Dim. van Ofr. poil: haan, kip; poillon: kuiken. BN. Vgl. Kuykens. 1231 Thomas Pouillon, Laon; 1263 Renier Poillon, St-Q. (MORLET); 1271 Poiles li fms Agathain, Poiles li fius Onolf = Polion li fil Agathain, Polion le fil Onolf, Hulst (CACa); 1337 Jakemart Poyllon, Bergen (PIERARD).

 

FD

Pouilly

1. PlN Pouilly (verspreid). 1177 Walteri de Poilliaco, Laon (SMTI). – 2. Var. van Pouillier.

 

FD

Poujois

Très probabl. surnom de pêcheur, d’après w. poûjwè, pujwè (= puisoir) ‘épui-sette’ FEW 9, 628b; sinon d’anc. fr. pougeois ‘ancienne monnaie’ FEW 9, 645b.

 

JG

Poukemans

Pouckmans: Afl. van Van Poeke.

 

FD

Poukens

V. Pauw.

 

EV

Poukens

zie Poeckens.

 

FD

Poul(l)iart

zie Pouillard.

 

FD

Poula(e)rt

V. Pouillard et BALD (Bal).

 

EV

Poulaert

Var. de Poelaert ou néerlandisation de Poular.

 

JG

Poulain

1. V. BALD (Bal). — 2. Car. phys. ou mor. ,,H. jeune ». NOB 288, 291. — 3. Orig. Poulain, po­lonais ». — 4. Profess. Marchand de poulains ». Nos 131, 162.

 

EV

Poulain

-aint, Poullain. 1287 «Willaume Poulain», 1290 «Coppins Poulains fius Jake-mon Poulain» DettesYpres, 1314 «domini Li-berti le Poulain», 1382 «messire Johan le poulen d’Aleur» AnthrLiège, 1640-42 «Jan Poulain», 1654-56 «Michel Poulain» émigrés en Suède; surnom: fr. poulain; cf. aussi Po-lain, Poulin et Lepoulain.

 

JG

Poulain(t)

Poullain, Poulin, Pouleyn, Pol(l)(a)in, Poleyn, -eijn, Lepoulain, Lepol(l)ain: 1. BN naar de naam van het veulen, Fr. poulain, W. polin. 1237 Philippus et Willelmus fratres de Herkes li Polains, LU (CVD); 1294 Jehans li Polains, Namen (HERB.); 1303 van L. Pollains turven, Bg. (VERKEST); 1314 Liberti le Poulain, Luik (RENARD 241); 1376 Arnout Pollein, Kust (RG zv°). – 2. Soms = Paulin.

 

FD

Poular

Poulart. 1286 «Jakèmes Poulars» Cart-Binche; dérivé du prénom Paul, cf. Polart; pour Dauzat 495a, dérivé de fr. poule [ce qui n’est pas attesté].

 

JG

Poulard

-ar(t), -aert, -arde: 1. Zie Paulard. -i. Spellingvar. van Poelaert.

 

FD

Pouleau

V. Bouleau.

 

EV

Pouleau

Var. van Pauleau of Pouilliau.

 

FD

Pouleau

Dimin. en -eau, soit de Paul (comp. Poulart qui précède), soit de fr. poule, comme surnom d’homme peureux, ce qui n’est toute­fois pas attesté non plus.

 

JG

Poulet

1. V. BALD. — 2. Car. phys. ou mor. ,,Petit jeune homme ». Nos 288, 293.

 

EV

Poulet

-ey, Poullet: 1. Fr. poulet: kip. BN. Vgl. Pouillet. 1312 Raut Poullet, Comp.(PIERARD). -2. Var. van Paulet. 1427 Judocus Poulet de Aelst = 1418 Judocus Polet (MULI).

 

FD

Poulet

Poullet. 1279-80 «Katheline Poules», 1280-81 «Jakèmes Poules»RegTournai, 14e s. «Poulhet d’Axhe» DénHesbaye, 1365 «Jehan Poullet le jouene frommegiers », 1422 «Gille Poulet» ComptesMons, 1501 «feu Jehan dit Bruyant Poulet» AidesHainaut, 1559 «Poulet Hocq» BourgNamur, 1631 «Anthoine Poulet (de Sedan)» émigré en Suède; dérivé en -et de Poul, Paul, cf. 1450 «Poul Moreal» CoutSta­velot, 1593 «Poul fils de Jean de Salm» la Gleize, cf. aussi Pol(l)et. – Secondairement, surnom : fr. poulet, cf. 1424 «Johan li Polies de Hollongne» GuillLiège.

 

JG

Pouleur

1. Proven. Polleur (Loc.). — 2. N. d’habitude ,Joueur à la poule » (Turf).

 

EV

Pouleur

zie Polleur.

 

FD

Pouleur

1634 «Eloy de Pouleur» Nalinnes; nom d’origine, qui n’est pas nécessairement Polleur (Lg).

 

JG

Pouleyn

-in, zie Poulain(t).

 

FD

Pouliart

V. Pouillard et Poullier.

 

EV

Pouliart

cf. Pouillard.

 

JG

Poulie, van

zie van den Poêle.

 

FD

Poulignée

Proven. Pouligny (Loc. fr.).

 

EV

Poulin

1251 «Jehan Poulin», 1277 «Pouelins li Zelopre» DettesYpres; dérivé de Poul, Paul; secondairement, var. de Poulain.

 

JG

Poulissen

zie Paul.

 

FD

Poull

cf. Pouhl.

 

JG

Poullain

cf. Poulain.

 

JG

Poullet

V. Poulet.

 

EV

Poullet

zie Poulet.

 

FD

Poullet

cf. Poulet.

 

JG

Poullie, van

zie van Poelje.

 

FD

Poullier

Profess. Poulier (Ane. fr.). Poulaillier, ,,Marchand de volail­les ». Synon. (péjoratif) : Pouill–ard, -(i)ard.

 

EV

Poullier

Pouillie(r), -i(ers), -(i)ez, Pouili, Poelier, Poliers, (de) Pollier, Pollie, Poly: BerN van de poelier, de pluimveehandelaar. 1398 Jan Pollier, Menen; 1398 Honnerey Polier, Wev. (DEBR. 1970); 1422 Nicaise Poulier, Bergen (PIERARD); 1424 Coppin de Brûle alias Poullier, Ktr. (PB f° 2V°); 1695 Joos Polie, Ardooie (DEWULF1977).

 

FD

Poullier

Pouilliers, -ie, Poliers, Pollier, -ie, Poelier (formes néerl.). 1422 «Nicaise Poulier» ComptesMons ; soit anc. fr. (hapax) pou-lier, moy. fr. poelier ‘marchand de volaille’ FEW 9, 54la, soit moy. fr. poulier, w. poil, poulî ‘poulailler’ FEW 9, 540b.

 

JG

Poulman

cf. Poelman.

 

JG

Poulman(s)

zie Poelmans.

 

FD

Pouls

cf. Poels.

 

JG

Pouls(en)

zie Paul.

 

FD

Poulseur

Proven. Loc.

 

EV

Poultier

zie Pollentier.

 

FD

Poultier

1275-76 «Jehans li Pouletiers», 1279-80 «Marges li Pouletière li femme Monnet le Pouletier» RegTournai, 1279-80 «Pieres li Pouletiers» ComptesMons, 1305 «Huon le Polletier» Ypres, 1365 «Camus Poultier» TailleMons; nom de métier: anc. fr. pouletier ‘marchand de volaille’ FEW 9, 539a.

 

JG

Poultrinier

Poultreniez: BerN Ofr. poltrenier: kippenkweker en -handelaar.

 

FD

Poulus(sen)

zie Paul.

 

FD

Pouly

zie Paul.

 

FD

Poumaer(t)

zie Pomart.

 

FD

Poumay

1. Proven. ,,Pomeraie » (L. D.). N° 244. — 2. Profess. Exploitant d’une pommeraie. N° 164.

 

EV

Poumay

-ai, -aij: LU W.poumê, Fr. pommeau, Ofr. pome: degenknop, sabelknop. BN of BerBN. 1294 Herbert Ponmel, Comp. (MORLET).

 

FD

Poumay

17cs. «Poumay» Petit-Rechain; sur­nom: w. liég. poumê, fr. pommeau FEW 9, 152a.

 

JG

Poup(p)-

-ez, -a(e)rt, -eye.   1.   V. Poupaert. — 2. V. BAD(u) (Ba).

 

EV

Poupa(e)rt

Car. phys. ,,H. gras et joufflu » (comme un poupon).

 

EV

Poupart

-ard, -aert, Pouppart, Popa: 1. Ofr. popart < Lat. puppa: meisje, pop; Fr. poupard: pop.kind. BN voor iemand met popperig uitzicht of papperig gezicht. 1299 Egidii Poubard = 1298 E. Poupard, Bg. (VERKEST); 1386 Guiot Poupart, Senlis (MORLET); 1639 Jan Poupart; Pieter Poupaert, Waasten (DUV.). – 2. Ofr. poupart: laf.

 

FD

Poupart

Pouppart; Poupaert (forme flam.). 13e s. «Jehans Poupars» ImpôtArtois; sur­nom: anc. fr. poupard, w. liég. poupâ ‘enfant au maillot, poupon’, ‘(enfant) gros et jouflu’, mais aussi anc. fr. poupart ‘lâche’ FEW 9, 602a. Cf. aussi Pouplard.

 

JG

Poupe

1.   V.   Poppe.   —   2.   V. BAD(u)  (Ba).

 

EV

Poupe

V. BAD(u)   (Ba). — Car. mor. ,,H. heureux »  (qui a le vent

en poupe).

 

EV

Poupe

Pouppez, Pupaye, Po(u)peye: Mfr. poupée < volkslat. puppa: meisje, pop. BN zoals Poupart. 1262 Radulfus Poupée, Oc. (MORLET).

 

FD

Poupe

Peut-être, malgré l’aire de diffusion du NF (région Mons-Charleroi), nom d’origine: Haut/Bas Poupe, à Rochehaut (Lx); quant à saint Pope, il est surtout honoré à Amay DL 497a.

 

JG

Poupe

Surnom : moy. fr. poupe ‘mamelle de la femme’ FEW 9, 605a ou bien w. liég. pope ‘poupée’ DL 497a.

 

JG

Poupele(e)r

Pouppeleer, zie Populaire.

 

FD

Poupeleer

Pouppe-. De moy. néerl. popelier ‘peuplier’, cf. Populeer, etc.

 

JG

Poupier

Peuplier, Poupeler, Popeliers, Populaire. V. Peuplier.

 

EV

Poupier

Pupier: W. var. van Peuplier: populier.

 

FD

Poupier

Nom d’origine: borain poupier ‘peu­plier’.

 

JG

Poupin(et)

zie Popin.

 

FD

Pouplard

Car. mor. ,,Grand enfant ». Péjoratif de Poupel’m, ,,Petit pou­pon ».

 

EV

Pouplard

Poupelard < Poupard (DNF).

 

FD

Pouplard

Surnom : cf. fr. papelard, de sens non précisé, double dér. (péjoratif?) de de « puppa ‘petite fille’ [PHB], comp. anc. fr. poupellon, po(u)pelin, moy. fr. poupelet, -ot, etc. FEW 9, 601b-602a. Cf. aussi Poupa(e)rt.

 

JG

Pouplier

Verspreide PlN Pouplier. Ofr. poplier, Fr. peuplier: populier. 1275 Baudet dou Poupelier, Dk. (RL); 1488 Tassart Pouppelier dit du Molin, Dk. (TTT).

 

FD

Poupon

Surnom : fr. poupon ‘tout petit enfant’ FEW 9, 602a.

 

JG

Pouppart

cf. Poupart.

 

JG

Pouppez de Ketenis de Holaeken.

Nom d’une famille de la noblesse belge, dont le 1er élément est à rapprocher de Poupe et de Poupart.

 

JG

Pouquet

zie Pochet.

 

FD

Pour(r)eau

zie Poriau.

 

FD

Pourbais

-baix, de Pourbaix: PlN Pourbais in Bornival (WB).

 

FD

Pourbais

-aix. Nom d’origine: Pourbais, dépend, et ancien nom de Bornival (BrW).

 

JG

Pourbaix

Proven. Loc. Pourigneau. V. Porigneaux.

 

EV

Pourceau

-eaux, Pourchaux (forme pic.), Pourcel, Porcel (formes non vocalisées). 1202 «Andrius Porcel» NécrArras, 1248 «Jehan Porcial» ChartesHainaut, 1275-76 « Rogiers Pourcheaus li merchiers» RegTour­nai, 1279-81 «Jehans li Pourchiaus» Comp­tesMons, 1280 «Mikiel Pourcel de Fumes» Courtrai, 1285-97 «Jehan Porchial» ÉchHuy, 1286 «Gilles Pourcheaus» CartLessines, 1351 «Massin Pourcheal» FiefsLiège, 1449 «Cau-sine Pourcel» AidesNamur, 1472 «Jehan dez Pourceay» DénLaroche, 1729 «Nicolai dicti le Crapourceau» ObAndenne; pour les NP les plus anciens, du cognomen latin Porcellus, encore bien attesté au M.A. comme NP [PHB], cf. du reste le NF Porcélius. Sinon, surnom métaphorique ou métonymique, de gardien du troupeau, cf. 1254 «Jac. des Porciaus», 1264 «Aelis as Pourciaus» Nécr­Arras, 1279-80 «Jehans ki warde les pour-cheaus de le ville» RegTournai, ou de mar­chand de pourceaux, cf. 1365 « Jehan Croisiet markant de pourchiauls, des bouchiers» TailleMons. Pour une approche globale des résultats de Pétymon lat. porcellus/Porcellus, cf. DicPatRom 1997, 210-222.

 

JG

Pourceau(x)

-cel(le), -chaux, -chelle, zie Porchel.

 

FD

Pourcelet

-ot: Dim. van porcel: varkentje. Zie Porchel. 1220 Robertus Porcelet, Cysoing (GOD.); 1271 Jehan Pourchelet, 1304 Jehan Pourcelet, St-Q. (MORLET).

 

FD

Pourcelet

1271 «Jehan Pourchelet» AnthrPi-cardie, 1296 «Pierre Pourcelet» TailleParis, 1363-64 «Jakemars Pourcellez» PolyptAth, 1444 «Jaquemar le Pourcelet» AidesNamur, 1518 « Denis Pourcelet» Ladeuze, 16e s. «Hen-rion le Pourcelet» Châtelet; surnom: anc. fr. porcelet, pource/el, anc. pic. pourchellet ‘petit porc’ FEW 9, 186a, cf. PatRom 1997,218-220.

 

JG

Pourcelle

Pourchelle (forme pic.). 1240 «Be-neoite Porcella», 1310 «Maroie Pourcele» NécrArras, 1666 «Bartholomé Pourcelle» BourgNamur; fém. anthropon. de Pourceau plutôt que moy. fr. (depuis 1464) pourcelk ‘truie’ FEW 9, 186a, cf. PatRom 1997,215-6.

 

JG

Pourchaux

cf. Pourceau.

 

JG

Pourck, de

zie Leporq.

 

FD

Poureau

1561 «Jehan du Pouriau» Bourg­Namur; surnom: w. (Charleroi) pouria ‘poi­reau’, cf. Poriau(x).

 

JG

Pouret

1364 «Lotars Pourez» PolyptAth, 1365 «Colart Pouret des corduaniers» TailleMons; surnom: anc. fr.porret ‘poireau’FEW9,195a, cf. aussi Poiret, Poret.

 

JG

Pourier

zie Poirier.

 

FD

Pourign(e)aux

zie Porignaux.

 

FD

Pourignaux

cf. Porignaux.

 

JG

Pouriol

Pouriol(l)e: Var. van Pour(r)eau?

 

FD

Pouriole

-olle. Sans doute dérivé (non attesté) de w. liég. poûre ‘poudre’ ; ou bien du thème d’anc. fr. poreau (mais les dérivés pourriol sont du Sud-Est FEW 9, 196a).

 

JG

Pourpoint

BerBN Fr. pourpoint: wambuis.

 

FD

Pourpoint

1333 «Pourpoint» ComptesMons; fr. pourpoint (habit) FEW 8, 26 Ib, surnom de fabricant ou de marchand, cf. 1288 «Raes ki fait les pourpoins» DettesYpres.

 

JG

Pourqué

Pic. porquet, Ofr. porchet, dim. van porc: varken. 1452 Colart Porquet, Dk. (TXT).

 

FD

Pourquoi

(de) Pourquoy, Dupourquoy: PlN 1537 den Pourquoy, Zellik (med. L. Van Durme). ça. 1650 Duborquoy; 1698 Dubourquoy; 1707 Joannes Debrocqoy, Vinkt; 1733 Simon Debrocquoy, Vinkt (stamvaders van) 1758 de Pourquoy, du Pourqoy, 1750 Porquoy, 2000 Pourquoi, -oy. Is Bourquoy oospronkelijk, dan evtl. Rom. vorm van PlN Burtscheid (bij Aken): 1018 in Purceto, 1136 Porcetum, 1166 de Burceto. Is Brocquoy oorspronkelijk, dan PlN Brocquoit < Bruscetum, een collectivum ‘plaats waar heide groeit’, afl. van Lat. bruscum ‘heide’.

 

FD

Pourquoi

Pourquoy (NF de la région bru-geoise). Comme pour le NF Depourquoy, NF détoponymique (d’un collectif en -oit), v. ces noms, plutôt que surnom délocutif (fr. pour­quoi).

 

JG

Pourrier

zie Poirier.

 

FD

Pourrier

Nom de métier: moy. fr. porter ‘marchand de légumes’ FEW 9, 196b ou moy. h.(\609)pourier ‘marchand de poudre’ Gdf 6, 344 [MH].

 

JG

Pourrion

zie Porion.

 

FD

Pourrion

cf. Poirion.

 

JG

Pourt-

-ois, -oy. V. Portais.

 

EV

Pourtois

-oit, -oix, -oy, zie Portois.

 

FD

Pourtois

-oy, cf. Portais.

 

JG

Pourveur

Fonct. Prouvaire, ,,Prêtre ». Sobriquet.

 

EV

Pourveur

-voyeur, -voïeur, Provoyeur, Prouvoyeur: 1. BerN Ofr. proveor, pourveur, Fr. pourvoyeur: bevoorrader, leverancier, die de voorraden moet bijhouden. 1424 Jehan le Pourveur, Lès-Fontaine Nord (ARNOULD1956); i6e e. Jean Pourvoyeur, Solre H (Midd. 1968,187). – 2. Zie Prouveur.

 

FD

Pourveur

1424-25 «Jehan le Pourveur» Dén-Hainaut, 1616 «Foeillien Pourveux» Princip-Chimay; nom de fonction: anc. fr. pourveur ‘celui qui est chargé de l’approvisionnement’ FEW 9,484b.

 

JG

Pourvoyeur

Provoyeur.     Profess. Fournisseur (de denrées).

 

EV

Pourvoyeur

Pourvïeur, Prouvoyeur (avec métathèse). Nom de fonction : anc. fr. porveor, moy. fr. pourvoyeur ‘celui qui a soin de pour­voir des vivres’ mais aussi ‘qui est chargé d’approvisionner en munitions un canon’, etc. FEW9,484b.

 

JG

Pouseel(e)

Pousseele: 1. PlN Poesele (OV). 1298 Gerardo de Poesele; 1303 Woutren van Poessele, Bg. (VERKEST). – 2. Zie Pouchel(l)e.

 

FD

Poussard

-art: 1. Fr. pochart, afl. van poche: zak, tas. Vgl. poucha. – 2. Afl. van pouce: duim. BN naar de kleine gestalte; vgl. Poucet. 1390 Jehanne Poussarde, Rhuis (MORLET).

 

FD

Poussard

-art, Posait. Surnom: w. (Bovigny) passant ‘poussard, étançon’, w. poussas ‘tra­verses obliques du mur en torchis’ ALW 4, 36b.

 

JG

Poussart

Proven.   Pol-Sart,   ,,Essart du marais ».

 

EV

Pousseele

Proven. Poesele (Loc.).

 

EV

Poussenier

zie Pessemier(e).

 

FD

Pousset

Proven. Loc.

 

EV

Pousset

Poucet: 1. PlN Pousset (LU). 1255 Jehan de Puchei, Luik (SLLIV). – 2. PlN Poucet (LU). 1371 Jarnars de Pucey, Lantremange (SLLIV). – 3. Zie Poucet.

 

FD

Pousset

Nom d’origine: Pousset (arr. Waremme); sinon var. de Poucet.

 

JG

Pousseur

Proven. Poulseur (Loc.).

 

EV

Pousseur

PlN Poulseur, W. Poûsseûr. 1353 Stassar de Pousseur, Luik (SLL IV); 1367 Henrico de Pouseur, Malmedy (AVB); 1545 Filip Posseur, Mtr.-Aw.(AP).

 

FD

Pousseur

1400 «Radut de Pouseur», 1430 «Goffiende Rousseur» GuillLiège; nom d’origine: Poulseur, v/.poûsseûr (Lg).

 

JG

Poussière

-iere: PlN Poussière in Schalafie (H).

 

FD

Poussière

Surnom, métonymique ou métapho­rique: fr. poussière; moins probable, nom d’origine: Poussière, à Escanaffles (Ht), etc.

 

JG

Poussin

Car.    phys.    ,,Petit    bout d’homme ». N°8 253, 288, 293.

 

EV

Poussin

zie Pouchin.

 

FD

Poussin

1494 «feu Anthone Pouchin, jadis procureur de Namur», 1696 «Jean Pousin» BourgNamur; surnom: fr. poussin (terme affectif), cf. aussi Pouill(i)on.

 

JG

Poussol

Afl. van dial. pousse: stof (poussière) (J.G.)?

 

FD

Poussol

 (NF tournaisien). Dérivé de dial. fr. pousse ‘poussière’ FEW 9, 565b. – Cf. aussi 1657 «Philippe Poussot» BourgNamur.

 

JG

Pout(h)ier

zie Potier.

 

FD

Pouteau

-iau, zie Poteau(x).

 

FD

Pouteau

Var. de Poteau, Potiau. Poutrain.  1332 «monsigneur Nicolon le Poutrain» ComptesMons, 1426 «Fierait Poutrain»

TailleSoignies; surnom: anc. fr. poutrain, w. liég. poûtrin ‘poulain’ FEW 9, 530a.

 

JG

Pouterman

Misschien var. van Boterman.

 

FD

Poutet

V. BAD(u).

 

EV

Poutrain

Proven. Piétrain (Loc.). V.

Portais.

 

EV

Poutrain

Pottrain, Poitrain: 1. Ofr. poutrain: dobbelspel. Vgl. Mnl. potereinen: dobbelen. BN voor een dobbelaar. Vgl. De Dobbelaere. – 2. Ofr. poutrain: veulen. BN voor een levendig, overmoedig mens. Vgl. Poulain. 1236 Matheo Potrain (DEBR. 1980); 1275 Ysbaiaus li Poutrain, Lessen (VR nor°); 1399 Pierre Poutrain, St-Q. (MORLET); 1440 Jan de Bool alias Pottrain, Ktr. (BAELDE).

 

FD

Poutre

Poutte, zie Lepoutre.

 

FD

Poutrel

-elle.   1153  «Herbertus  Poutrellus»  CartOrval,  1265 «Renaut Poutriel» = 1289 «Renart Poutrial» CensNamur; surnom: anc.

fr. poutre/ ‘jeune cheval’ FEW 9, 530a. – Cf. aussi, avec un autre suffixe, 16e s. «Colar ly Poutron cherpenty » Châtelet.

 

JG

Poutte

V. BAD(u).

 

EV

Pouvre, de

zie de Pover(e).

 

FD

Pouvreau

BN Dim. van pauvre: arm.

 

FD

Pouvreau

Surnom: dimin. de fr. pauvre; comp.Pauvert.

 

JG

Pouw, (de)

zie de Pauw.

 

FD

Pouwaert

zie Pauwaert.

 

FD

Pouwel(s)

zie Paul.

 

FD

Poux

1.  Car.  mor.  ,,Pouilleux ». Synon. : Pouill- -ard, -(i)ard. —

2. Proven. Poix (Diphtongue : N° 79).

 

EV

Poux

Fr. pou: luis. BN. Vgl. Pouillet 2.

 

FD

Pouyet

-ez, zie Pouillet.

 

FD

Pouyet

-ez, cf. Pouillet. – Pouyon, cf. Pouil-

 

JG

Pouyfaucon

1. Ofr. poi faucon: kleine valk. BN voot een j ager. Vgl. D. Kleinfalke. – 2. PlN Puy Faucon in Rilhac-Lastours (Hte-Vienne). 1550 Jean du Puyfaucon, sgr de la Cour d’Usson (PDB).

 

FD

Pouyon

zie Pouillon.

 

FD

Povel

Povert, Powis. V. BAD (Ba). Poyon. Car. mor. (Dial.), ,,Poussin ». V. ce N.

 

EV

Povelmans

Génitif de moy. néerl. pover ‘pauvre’ + suffixe -mon.

 

JG

Pover(e), de

de Poover(e), de Pouvre, Povre, Pover: 1. Ofr. povre, Mnl. pover: arm, pover. BN. 12e e. Hugo Povers, Outrijve (GN); 1281 Johannis dicti Povere, Hoboken (OSM); 1303 van Hughen le Povre, Bg. (VERKEST). Vgl. E. Poor(e), Power(s).- 2. De Wvl. FN Depouvre/De Pover zou teruggaan °P 1533 Antoine Le Poivre, Merkem (zie Poivre) (med. D. Deconynck, Bs.).

 

FD

Povre

Spelling voor Povre (met accent). Of Povret, dim. van pauvre: arm.

 

FD

Powell

1. E. PlN Powel, Pool: poel. 1288 Ralph ate Powel, Huntingdon (REANEY). – 2. Pair. VN Paul.

 

FD

Powis

1. Britse FN. PlN Powis, oud district inN.-Wales. 1148 Ernald de Powis, Herefordshire (REANEY). – 2. Jacques-Benoît Pauwens (1705-64), secretaris van de Raad van Brabant, werd door Karel VI in 1732 geadeld. Hij liet toen zijn FN wijzigen in Powis, omdat hij meende van Welse afkomst te zijn. Hij stamt evenwel van: +1600 Gillis Pauwens, Aw. (med. H. Douxchamps); 1750 Joa. Bapt. Powis dictus Pauwens, 1752 Bened. Powis dictus Pauwens, 1754 Jac. Powis dictus Pauwens (MUL VIII). Zie Pauwen.

 

FD

Poyblant

zie Poublant.

 

FD

Poyer, van

zie van Poeyer.

 

FD

Poyet

zie Pouillet.

 

FD

Poyet

cf. Pouillet.

 

JG

Poysat

zie Poizat.

 

FD

Poysat

Surnom: cf. dial. fr.pouja ‘poix’ FEW 8, 620b?

 

JG

Poznanski

Poznantek: Afl. van PlN Poznan, D. Posen (Polen).

 

FD

Praag, van

van Praagh,van Praeh: PlN Praag (Tsjechië). 1339 Pieter van Praghe, Praag (JAM.);

i537Michiel van Sena ghezeit van Pragh, Bg.

(PARM.).

 

FD

Praast

Pra(h)st: Ndd. prahst < pravest, provest: proost. 1460 Thomas Praest = Thammo Provest, O.-FL(DN).

 

FD

Praat(s)

zie Praets.

 

FD

Pradat

Prade, Praet(s). V. Pré.

 

EV

Prade

Pradde, Pratte: Occ. prade, Fr. prée: wei. PlN. Vgl. Duprat.

 

FD

Prade

1729 «Marie-Françoise Prade» Binche; nom de migrant, sans doute d’occ. prade, fr. prée (fém. topon. de fr. pré) FEW 9, 334a.

 

JG

Pradelles, (van)

Pradel(s), van Pradel(le), van Pradeele: PlN Pradelles (Nord), Pradeels. 1326 Jan Pradeel, Ip.(BEELE).

 

FD

Pradier

Afl. van PlN pré < Lat. pratum: weide.

 

FD

Praeh, van

zie van Praag.

 

FD

Praet

au   génitif:  Praets.   1286 «Boudin de Praet» = 1288 «Boidin de Prat» DettesYpres, 1356-58 «Sohiers li Praet» PolyptAth, 1568 «maitre Richard le Prat» Nalinnes; nom d’origine: moy. néerl. *praet ‘pré’; cf. moy. néerl. prater ‘gardien de pré’.

 

JG

Praet(s)

Praat(s): 1. BN voor een prater, die veel praats heeft. 1336 Jan Praet, Heinric Praet, Ettelgem (RYCKEBOER). – 2. Verkort < Van Praet.

 

FD

Praet, (van)

van Peraet, (van) Prat, Verpraet: PlN Praat < Lat. pratum: wei(land). 1224 Balduini de Praet (DEBR. 1980); 1336 Stevene van der Praet, Testreep (RYCKEBOER); 1385 Mine van Praet, Ip. (BEELE); 1396 Lievin van Praet, Baasrode (AP).

 

FD

Praet, de

zie Deprat.

 

FD

Praeter(e), de

Depraet(r)e, zie de Pratere.

 

FD

Praga

PlN Praha: Praag in Bohemen.

 

FD

Prager

Proven.  Prague  (Loc.   tchè­que ou L.D., Belg.).

 

EV

Prager

Präger, Brager(s): Afkomstig van Praag. 1272 Karel der Prager, Regensburg (BRECH.).

 

FD

Prahst

zie Praast.

 

FD

Prail

Prail(l)e, Praillet, Pralle: Dial. Fr. praille: grote wei; dim. praillet. 1289 Warniers de Prail, Namen (J.G.); 1414 Philippot Pralet, Comp. (MORLET).

 

FD

Prail

Praile, Praille, Pralle. 1289 «Warniers de Prail» CensNamur,   1611  «Henri de la Praille» DénFlorenville ; nom d’origine: dial. fr. praille ‘grand pré’ FEW 9, 334b?

 

JG

Praille 

Prahy.    (L.D.),   altéré   en Brahy. Proven. Dép. Malines, Peis-

sant, etc. V. prat.

 

EV

Praillet

Nom d’origine: anc. fr. praelet ‘petit pré’ FEW 9, 334a.

 

JG

Prairial

N. de circonst. Date de naiss.

(Epoque révolut.). N° 301.

 

EV

Prairial

Prairial was een maandnaam in de revolutionaire kalender (weidemaand). Misschien vondelingnaam.

 

FD

Prairial

Nom de mois révolutionnaire, Prairial, sans doute comme nom d’enfant trouvé?

 

JG

Prairie

PlN Prairie: weide.

 

FD

Prairie

Nom d’origine : fr. prairie.

 

JG

Praiter(e), de

zie de Prater(e). Pralle, zie Prail.

 

FD

Pralle

cf. Prail(le).

 

JG

Prang(i)er

Pringier(s), Prinsie(r), Prinzie, Princée: Patr. < Bérenger / Béringer. 1559 Colin Prangiere; 1580 Jacob Prangier; 1673 Guillame Pringier, Ktr. (KW); 1690 Pieter Pringier, Oedelem (PARM.); 1663 Daneel Pereingiers, Desselgem (KW II); 1639

Jan Preingier, Waasten (DUV.).

 

FD

Prangen

Surnom: génitif de moy. nëerl.prange ‘gourdin’.

 

JG

Pranger

Prange(n), Prenger, Sprang(h)ers, Spranger, Spreng(h)ers, Sprenger: 1. BN voor een worstelaar. Afl. van Mnl. prangen: worstelen, vechten. Ndd. Pranger: worstelaar. 1295 Gerh. Prenger, Rostock; 1333 Joh. Pranger, Luneburg (NN); 1544

Henric Sprangers, Hoogstraten (MNT 396). – 2. D. Branger, Pranger < Mhd. brangen: pralen, opscheppen.

 

FD

Prangey

Nom  d’origine:   Prangey  (Haute-Marne).

 

JG

Prast

zie Praast.

 

FD

prat

et pré. Proven. Prez, Pradat, Prade,  Du-,  De(s)-  -pré,  -prez,  -pray, -prêts, -preet, -prier. Preys. Prat(e), Prats, Delprat. Dimin. : Pré(a)lle, altéré en Prayable. Pré-, Prey- -at, -eau(x). Praill- -at, -e, Preillon, Préseau. Prahy ou Brahin (Dép. Nalinnes, Peissant, etc.). Comp. : Van Praet (Praat, Différ. L.D.).

 

EV

Prat

zie Deprat.

 

FD

Prat, (van)

zie (van) Praet.

 

FD

Prater(e), de

de Praeter(e), Depraet(r)e, de Preeter(e), de Preter(e), de Prêtre, de Prêtre, de Prettere, de Preiter(e), de Praiter(e), de Preytere, de Pruyter, de

Proetere: i. Mnl. prater, prêter < pratarius < pratum: weide. Weideopzichter, boswachter. ize e. Gerardus Pratra, Avelgem (GN); 1376 Gillis den Pratere, Ktr. (DEBR. 1970); 1418 Jhan den Preetre, Ktr. (DEBR. 1970); 1724 Joannes de Praitere fs. Joos de Pretere, Gullegem (COUSS.). – 2. Soms is De Prater: babbelaar, prater. – 3. In de 16-176 e. werd De Prêter ook wei aïs De Pre(e)ster opgevat. 1590 Dominicus de Prestere = 1592 Depreter, Ktr. (M W1962,61-63).

 

FD

Prates.

Nom d’origine: dial. fr. protêt ‘petit pré’ FEW 9, 335a.

 

JG

Pratte

1. Zie Prade. – 2. Verkort < Depratte.

 

FD

Pratte

Var. de Praet ou de Prade.

 

JG

Pratz

Grafie voor Praets?

 

FD

Praud

zie Perel.

 

FD

Praud

Contraction de Perraud.

 

JG

Prausnitzer

PlN Prausnitz, Pools Prusnice (Silezië).

 

FD

Prausnitzer

Ethnique: habitant de Prausnitz, polon. Prusice (All. orient., Basse Silésie).

 

JG

Prauw, de

zie Dupréel.

 

FD

Praxel

D. BerN: helper, plaatsvervanger, dagloner. 1427 Hans Prachsel, Eichstâtt (DN).

 

FD

Prayez

Prié, Priez, Priet: PlN Fr. prayet, dim. van pré: wei. 1426 Jehan Pryer, 1457 Olivier Prier, Dk. (TTT).

 

FD

Prayez

Var. de dial. fr. prayet ‘petit pré’ FEW 9, 335a.

 

JG

Prayon

Préion, Preillon: PlN Prayon in Forêt-lez-Chaudfontaine (LU). 1565 Johan Preyong, Nystrop (EBB151).

 

FD

Prayon

Preillon, Préion. 1629 «Jasparde Pra-yon» BourgNamur; nom d’origine: Prayon, 1215 «Prailhon», à Forét-lez-Chaudfontaine (Lg).

 

JG

Pré

Prêt: Var. van Depré, zonder vz.

 

FD

Pré-

-galdien, -gardien. 1. Proven. Presgaud (Loc.), avec suff. d’orig. — 2. Profess. N. de fromager (Pre-hal, produit employé dans la froma­gerie) ou de gardien de prés.

 

EV

Préa

Preat, Préat, Preyat, Pré- (avec -t final non étymologique), Préaux, Priau. 1440 «Eir-nou délie Preyaulx» GuillLiège, 1636 «Pierre Préat» Morialmé; nom d’origine: fr. préau ‘petit pré’ FEW 9, 334b; cf. aussi Préhaut.

 

JG

Preal

Préa(t), Préau(x), Préault, zie Dupréel.

 

FD

Preal

1696 «Jacques Preal» BourgNamur, 1758 «Antoine Joseph Préaile dit Jamar» Bourg-Liège; nom d’origine: dial. ft.préal, w. topon. prévale ‘petit pré’.

 

JG

Precel

Précel, Précelle, Princelle. Surnom: dial. fr. percel, princhelle ‘bleuet’ FEW 8, 277a.

 

JG

Précel(le)

Precel(le), Princelle: Dial. Fr. percel, princhelle: korenbloem (HERB.).

 

FD

Preckher

zie de Preker.

 

FD

Preckler

Priqueler: Afl. van Preckel, werktuig van palingstekers of turfstekers. BerN Vgl. Prekel.

 

FD

Pred(h)on

V. Preud(homme).

 

EV

Predhom(me)

Predom, de Prédomme, zie Preudhomme.

 

FD

Predhomme

cf. Preudhomme.

 

JG

Predon

Wsch. var. van Predom.

 

FD

Préel

Preëels, zie Prieels.

 

FD

Preem

1. Zie Priem(s). – 2. De Blankenbergse familie Preem stamt af van ene Breems, in de 18e e. geboren in Adinkerke (PDB).

 

FD

Preenen

zie Priem(s).

 

FD

Preester(e), de

zie de Priester.

 

FD

Preeter(e), de

zie de Prater(e).

 

FD

Preeu(w), de

zie Dupréel.

 

FD

Pregaldien

Pré-, Pregaldin, Prégardien, Pré-. Nom de profession : prégardien ‘gardien de pré’.

 

JG

Prégardien

Prégaldi(e)n: BerN Fr. prégardien, d.i. gardien de pré: veldwachter.

 

FD

Prégnon

cf. Prignon.

 

JG

Préhaut

Prehat: i. PlN Pré haut: hoge wei. Vgl.

Dehopré. – 2. Hypercorrecte spelling voor Préau,

Preat.

 

FD

Préhaut

Nom d’origine: fr. pré haut (cf. Hautpré, à Liège) ou var. de Préaux.

 

JG

Preillon

Proven. 1. V. Pré. — 2. Prayon (Dép. Forêt-lez-Chaudfon-taine).

 

EV

Preillon

Préion, cf. Prayon.

 

JG

Préion

Preillon, zie Prayon.

 

FD

Preis

zie Prijs.

 

FD

Preis

Nom d’origine: âne. plur. de fr. pré.

 

JG

Preiser

Obd. FN < Mhd. briser: passementwerker. 1381 Albrecht Briser, Herrenberg (BRECH.).

 

FD

Preiserowicz

Preizerowicz, Preserovits: Slav. afl. van D. Preiser. Preisler, Preizler: 1. Var. van Preiser met -ler-suffix. – 2. Ontronde vorm van Preusler, var. van Preusser:

Pruis. 1416 Preuseler (NAUMANN).

 

FD

Preiss

zie Preusser.

 

FD

Preit, de

zie Depré.

 

FD

Preiter(e), de

zie de Prater(e).

 

FD

Prekel, de

Mnl. prekel: prikkel. BerBN als werktuig van palingstekers en turfstekers. Vgl. Preckler. 1296 Henr. Prekel, Rostock (DN).

 

FD

Preker, de

Preckher: Naam van de prediker, predikheer, dominicaan. 1322 Johanne Predicatore; 1337 Balduwino Predekere = 1370

van Boudewijns Predekers = 1372 Boutwijns Prekeers, Tn. (C. BAERT).

 

FD

Prélat

Naam van een prelaat, kerkelijke waardigheidsbekleder. 1481 Jan Crabbe prelaet van den cloostre van der Dunen (V. LAN.); 1505 Maes Perlaet, Kontich (SELS); 1604 Paulus Prelaet, Givet(MUL VI).

 

FD

Prélat

Nom d’une ancienne famille de Couvin, soit comme nom de dignité, soit au sens de borain prélat ‘orgueilleux’. — Cf. aussi: 1539 «Colart le Prélart» Pesche, 1572 «Colla le Prélat» échevin de Couvin (IdG 2005, 171), 1668 «Nicolas le Prélart» Gonrieux.

 

JG

Prémeneur

Proven. ,,Pré des Miniè­res ». (Dép. Presles).

 

EV

Premer(s)

Obd. < Bremer, uit Bremen (BRD).

 

FD

Premereur

NF répandu surtout en Flandre occ. mais aussi à Mons; p.-ê. altération de *Pom-mereur, forme hypercorrecte de Pommerœul (Ht) [FD].

 

JG

Prémereur

Pré-, zie Pomb(e)reu.

 

FD

Premont

V. pries.

 

EV

Prémont

zie De Prémont. Prenau, ziePerneel.

 

FD

Prémont

Nom d’origine (à préciser, en zone wallonne), p.-ê. var. du suivant.

 

JG

Pren-

-eel, -en. V. BARD (Bran).

 

EV

Prendeville

cf. Pendeville.

 

JG

Prends

zie Prent(en).

 

FD

Preneel

zie Perneel.

 

FD

Prenen

zie Priem(s).

 

FD

Prengel

-els, Pringels. Surnom: bas-ail.prengel ‘gourdin, massue’ [FD] ; comp. Prangen.

 

JG

Prengel(s)

Pringel(s): BN Ndd. prengel: knuppel. Vgl. De Clippel.

 

FD

Prenger

zie Pranger.

 

FD

Prenot

zie Pernot.

 

FD

Prenot

Contraction de Perrenot, dérivé du prénom Pierre.

 

JG

Prent(en)

Prends: Mnl. prente: toestel om op laken een merkteken te prenten, afbeelding, prent. BerBN van de prenter: merker, drukker (evtl. van stoffen), tekenaar. 1298 Joh. Prentin, Kales (GYSS. 1963); 13/8 Jan (de) Prent, Ip. (BEELE); 1399 Lowys

Printe, Wezet (AVB); 1702 van Claes Prenten, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Prenten

1298 «Johannes Prentin»OnomCalais; génitif de moy. néerl. prente, printe ‘presse, gravure’.

 

JG

Presburg

Proven. Presbourg, ,,Bra-tislawa » (Loc. Tchéco-Slov.).

 

EV

Presburg

Pres(s)burg, D. naam van Bratislava (Slowakije) of Pozsony (Hongarije).

 

FD

Presburg

Nom d’origine: Presbourg, anc. nom de Bratislava (Slovaquie).

 

JG

Préseau

Proven. Loc. fr. ,,Petit Pré ».

 

EV

Préseau(x)

Preseaux, Présiaux, Presiaux: PlN Préseau (Nord). 1184 Olivero de Peresel (HERB.); 1279 Presiaus, Bergen (PIERARD).

 

FD

Preseaux

Pré-. 1184 «Olivero de Peresel», 1279-81 «Presiaus» ComptesMons; nom d’ori­gine : Préseau (Nord).

 

JG

Présent

Ofr. présent: présent, geschenk. BN.

 

FD

Présent

Présent. NF attesté en 1620 à Bossière (Namur), concentré aujourd’hui à Anvers; surnom: soit présent, adj. ou adv., dont les sens sont nombreux et divers FEW 9, 306b-307b, soit anc. fr. présent ‘accord’, fr. présent ‘cadeau’ ici. 309b.

 

JG

Preser

Press- -el, -eux. Proven. ou profess. Pressoir (de raisons). (Presseux, Dép. Sprimont).

 

EV

Préser

Preser. NF allemand.

 

JG

Preserovits

zie Preiserowicz.

 

FD

Présiaux

zie Préseau(x).

 

FD

Pressé

-e. Surnom : fr. pressé ‘accablé, qui a hâte’ FEW 9, 364a.

 

JG

Presseria

Var. van Plesseria met r//-wisseling.

 

FD

Presseria

Peut-être dimin. en -ia (< lat. -e/fa)de Presseur (nom de métier), mais une var. de Plesseria est plus probable; cf. aussi Pressia.

 

JG

Presseur

BerN van de wijn- of olieperser, olieslager. Vgl. Depresseux. 1480 Jehan le Presseur, Luik (J.G.); 1623 Joannes Presseur, Zetardus (MULV).

 

FD

Presseur

1480 «Jehan le Presseur fevere» Guill­Liège; nom de métier: fr.presseur ‘qui travaille à une presse, à un pressoir’ FEW 9, 361b, cf. Presseria ci-dessus. – Également nom d’origine: Presseux, à Sprimont, etc., cf. 1504 «Gueskinde Presseur», 1522 «Gathon de Presseux» Cout-Stavelot, d’où le NF Depresseux.

 

JG

Pressia

PlN Pressiat (Ain) (DNF).

 

FD

Pressia

(NF liégeois). Peut-être forme réduite de rprestreaun, anc. fr. presteau ‘petit prêtre’, avec sens péjoratif, ainsi 1334 «Prestiaul» ComptesMons, 1449 «Adam le Prestriau» AidesNamur, cf. aussi 1371 «terre le p[res]-treal» l.d. à Crisnée (J. Herbillon, DBR 7, 167); sinon var. de Presseria, Plesseria.

 

JG

Pressoir

BerN van de wijn- of olieperser. Zie Presseur, Dupressoir. 1287 Piron le Pressoir d’Oire (AVB).

 

FD

Pressoir

Fr. pressoir (à raisins, à pommes) FEW 9, 368b, comme nom de proximité, d’habi­tation ou comme surnom de celui qui presse; comp. Dupressoir.

 

JG

Presta(t)

Occ. afl. van Fr. prêt: lening. BN (DNF).

 

FD

Prestat

Peut-être var. de Postal (w. pwèstâ = podestat)?

 

JG

Prester, de

zie (de) Priester.

 

FD

Prestiaux

Ofr. presteau < prestreau: priestertje. 1334 Prestiaul, Bergen; 1449 Adam le Prestriau, Namen(J.G.).

 

FD

Preston

Fréquente E. PlN Preston (REANEY).

 

FD

Prêt

zie Pré.

 

FD

Prêt

Probabl. var. de fr. pré, cf. Dupret.

 

JG

Prêt-

-e. Dignité ecclés. ,,Prêtre ». (Prononc. du Hainaut). Sobriquet. N° 144.

 

EV

Pret(te)re, de

Preter(e), de: zie de Prater(e).

 

FD

Prête

Prête: W. < prêtre: priester. Zie (de) Priester.

 

FD

Prêter

Prêter. Nom de métier: moy. néerl. prater, prêter ‘garde-champêtre’.

 

JG

Pretlot

Dim. van Fr. prêtre: priester. 1660 Augustinus Preterbut (sic, lees Preterlo(o)t), Nijvel (MUL VI); 1672 Nicole Prestelot, Regniowez (HERB.).

 

FD

Pretlot

1672 «Nicole Prestelot» Regniowez; dimin. de fr. prêtre, comp. prestolet FEW 9, 358a, p.-ê. surnom d’enfant de chœur.

 

JG

Prétorius

Fonct. judic. Latinis. de Préteur, ,,Juge ». Nos 59, 141.

 

EV

Preudhomme

Preud’Homme, (de) Preud’homme, Preudhoms, Preud’homs, Prudhomme, Prud’Homme, Prud’homme, Preudom(s), Prudhon, Prudon, -um, Predhomme, Pred’homme, Pred(h)om, Prod(h)omme, Prodan, Deprédomme, Pred(h)om, Prod(h)omme, Prodan, Deprédomme, Prond’homme, Pardon, Perdon, Preumont, zie De Prémont.

 

FD

Preudhomme

Preud’homme, Preud’Homrae, Predhomme, Prodhomme, Prudhomme, Prud’homme, Preud’homs (cas sujet). 1268 «Jehans Preudom» DettesYpres, 1279-80 «Nicholes li Preudom li mâchons» Reg-Tournai, 1286 «Jehans Preudom» CartMons, 1286 «Jeh. li Prodomme, vallet Aelis le Prodefemme» DettesYpres, 1289 «Jakemins li Predoum» CensNamur, 1352 «Gerars dis li Preudommes de Gemeppe-sor-Mouse » Fiefs-Liège, 1444 «Johans Prudhomme», 1486-87 «Thone Prodhomme» TerreJauche, 1540 «la vesve Grigolet Preudhomme» Flobecq, 1618 «Nicolas Preudhomme» BourgNamur; nom de dignité ou surnom : fr. prud ‘homme, au sens anc. de ‘homme sage, homme vaillant’ FEW 9, 419a.-Formefém. : 1302 «Mariienle Preude-femme» LoiTournai. – Dimin. : 1315-16 «Preudoumiaus» ComptesMons. – Sur cette riche série de NF, cf. DicPatRom II. 1, 46-52.

 

JG

Preud’homrne

1. Car. mor. ,,H. pru­dent et sage ». — 2. Fonction de l’ancien régime. N° 14l.

 

EV

Preuer

Var. de Breuer?

 

JG

Preumont

V. pries.

 

EV

Preumont

cf. Prémont.

 

JG

Preumont

Prumont. 1759 «Martin Preumont» Matagne-la-Grande; nom d’origine: ainsi Pré­mont (Aisne), ou Preumont, cité en 1301 et situé à Ramegnies-Chin (cf. Ch. Doutrepont, Chartes tournaisiennes du XIV » s., ZFrSpLit 22/1, 1900, 93 et 134) [MH].

 

JG

Preuschoft

-off, Preukschat: D. BN Preuss-Hoft: hoofd met stoppelig, verward haar.

 

FD

Preuss(e(r))

-ner, Pruys, Pruissen, Pruijssers, Preiss: Volksnaam van de Pruis.

 

FD

Preussner

Ethnique: moy. néerl. *pruisenaer ‘prussien’.

 

JG

Preutens

Onduidelijk. 1304 Arnold! Preut, St.-Tr. (GHYSEN); 1742 Preutens, Mech. (PDB).

 

FD

Preuveneers

zie Provenier.

 

FD

Preuveneers

Preweneers. Génitif de moy. néerl. provenaer ‘prébendier’ ; cf. aussi Prévinaire.

 

JG

Preuvot

zie (de) Proost.

 

FD

Preux

Car. mor. ..Vaillant ». N° 282.

 

EV

Preux

Lépreux: BN Ofr. preu: wijs, moedig, deugdzaam. Vgl. Preudhomme. 1340 J. le Preux, Thiérache (MORLET); 1381 Gile li Preus,Luik (SLLIV).

 

FD

Preux

Proux. Surnom: anc. fr. preu, prous ‘vaillant, bon’ FEW 9, 418b. Pourrait être aussi un nom d’origine, cf. 1265 «Renier de Preus» = «Reniers de Prous» CensNamur, 1365 «Sandrart de Preus tellier» TailleMons.

 

JG

Prevaes

zie (de) Proost.

 

FD

Prevaes

Pré-. Var. de moy. néerl. prevoost ‘prévôt’.

 

JG

Preveneers

-ier, Prévinaire, zie Provenier.

 

FD

Préver

Preverd, Prevers, Pré-, Prevert, Pré-. Nom d’origine : fr. pré vert.

 

JG

Préver(t)

-vers: PlN Pré vert: groene wei.

 

FD

Prévinaire

Proven. Preuven ou Pré­vint (Dép. Aubel), avec suff. d’orig. N08 211, 212.

 

EV

Prévinaire

Pré-. Romanisation de moy. néerl. provenaer ‘prébendier’, cf. Preuveneers.

 

JG

Prévo(s)t

Fonction. ,,Prévôt ». Pro-(v)o(o)st, Probst, Pruvost. N° 141.

 

EV

Prevos(t)

Prevo(o)(t), zie (de) Proost.

 

FD

Prévost

Pré-, Prévôt, Pré-, Prévôt, Prévos, Prevoz, Prevoo, Pré-, Prévoot, Privot, etc. 1290-91 «Gillot Prévost» ComptesMons, 1302 «Sire Jehans Prévos» LoiTournai, 1364 «Piérars li Prévos» PolyptAth, 1472 «Pirot le filiast lu Prévost» DénVielsalm, 1620 « Jacque Prévost (de Haraucourt)» émigré en Suède; nom de fonction, de dignité : fr. prévôt FEW 9, 302a; cf. aussi Prouvost et Le Provost.

 

JG

Prevys

zie Provis.

 

FD

Preweneers

cf. Preuveneers.

 

JG

Prey, de

zie Depré.

 

FD

Preyat

zie Dupréel.

 

FD

Preyat

Pré-, cf. Préat.

 

JG

Préyat

Preys, Prez. V. Prat, Pré.

 

EV

Preyers

Wsch. grafîe voor verkeerd begrepenPreys.

 

FD

Preyers

1497 «Jehan Preyer» DénKain; nom de fonction: anc. fr. praier ‘sergent chargé de la police des prés’ FEW 9, 335b.

 

JG

Preys

Var. de Preis ou de Prijs.

 

JG

Preys(e)

Zie Prijs.

 

FD

Preyse

Nom d’origine: w. topon.prèyisse (déri­vé de pré) ?

 

JG

Preytere, de

zie de Prater(e).

 

FD

Prez

zie Depré. Jehans li Prior=Jehans li Prieus, Ip. (BEELE);

1348 Robertus dictus Prieurs, St-Hubert (ASH).

 

FD

Pri-

-eur, -eus. 1. Sobriquet ,,Prieur d’abbaye ». N° 144. — 2. Car. mor. ,,H. pieux ».

 

EV

Pri-

-quet, -sse, Prys, Prist. 1. V. BARD (Bar et Barz). — 2. Pro­ven. Prhche (Dép. Battignies), ,,Prairie ». V. Pries.

 

EV

Pri(e)m

Priera- -s, -en. Proven. Prime (Dép. Everbecq).

 

EV

Priau

cf. Prea, Préaux.

 

JG

Prick

génitif: Pricken. 1549 «Jehan Prick(e)» Malmedy; surnom: moy. néerl. pric(k), w. nam. (arch.)prike ‘lamproie’ ; aussi nom d’une petite monnaie (cf. Middelned. Woordenboek, VI, col. 680).

 

JG

Prickaerts

-tz, Prickartz, Priechaerts, Pri-ckaerts, Pryckartz, etc. 1371 «Johannes Pri-kart» Tirlemont; surnom: dérivé de moy. néerl. priken ‘faire parade’ [FD]. – Cf. aussi: 1365 «Jehan Prichart conreur» TailleMons, probabl. d’autre origine.

 

JG

Prie(e)ls

Prils. V. Pré.

 

EV

Priée

Prick. V. BARD (Barz, Bark, inversés).

 

EV

Prieels

Priels. Génitif de Prieel, var de moy. néerl. prayeel ‘petit pré’.

 

JG

Priem

Prim, au génitif: Priemen. 1272 «Jehan Priem» DettesYpres; surnom: moy. néerl. priem(e) ‘poinçon, cheville’; aussi nom d’ori­gine: Priem, à Montzen (Lg), etc.

 

JG

Prier

1283 «Jehan li Prior», «Franchois le Prior, son frère» DettesYpres; surnom: lat. prior ‘aîné’ ou bien forme latine de prieur (d’abbaye) FEW 9, 394a, cf. 1228 «Albertus prior de Chineio» CartOrval, 13e s. «Rcnerus dictus prior de Bellofonte» Cart Val Benoît.

 

JG

pries

,,Petit pré »  (Dial.). Pratellus (Latinis.). Proven. Priest, Pre(u)–mont, -ville, -voye. Proven. ,,Colline-, villa-, voie- -du petit pré » ou ,,du sieur Bérod ».

 

EV

Priesmann

Nom de fonction: moy. néerl. pries ‘valeur, taxation’ + suffixe -man.

 

JG

Prieur

Prieus. 1272 «Wat. li Prieus», 1284 «Bauduins li Prieurs», «Wautier le Prieur» DettesYpres, 1348 «Robertus dictus Prieurs» CartStHubert; nom de dignité ou surnom: fr. prieur FEW 9, 394a.

 

JG

Priez

Nom d’origine: var. àepréel ‘petit pré’.

 

JG

Prign-

-on, -ot. V. BARD (Bran).

 

EV

Prign-

Thème anthroponymique issu de la contraction des doubles dérivés de Pierre, du type Perign-. Prigneaux, -iaux. Contraction de Perigneau. – Prignon, Prégnon. 1611 «PrignonAnthoine» DénFlorenville ; contraction de Perrignon. -Prignot. Contraction de Perrignot.

 

JG

Prijcker, de

de Prycker: Afl. van Mnl. priken: juichen, pralen, pronken, ophef maken. Mnl. priker: snarenspeler. 1281 Lambertus Prikere, Temse (HAES.); 1358 Heinric Prikers huus, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Prijot

Priot < Piriot, dim. van Pierre.

 

FD

Prijot

NF attesté à Liège dès 1600 (GeneaNet); p.-ê. var. d’un nom comme *Perisot ou, moins probable, de Prignot?

 

JG

Prijs

Pr(e)ys, Preis, Preijs(e): Prijs: prijs, roem, ereteken van de overwinnaar. BN voor een lovenswaardig man. Vgl. D. Preis. 1326 Clais Prijs, Ip. (BEELE); 1303 van Boidine Prijs, Bg. (VERKEST); 1442 Jan Preys, At.-Bg. (PARM.).

 

FD

Prijs

Prys, Prys, Preys. 1326 «dais Prijs» Ypres; surnom: néerl. prijs ‘gloire, renom­mée’ [FD].

 

JG

Prils

V. Pré.

 

EV

Prim

cf. Priem.

 

JG

Primerose

Fr. primerose ‘rosé trémière’, sur­nom affectif ou nom d’enfant trouvé.

 

JG

Prin

Pryne. V. BARD  (Bran).

 

EV

Prince

Princen, Prins, Prinz. 1. N. de dignité (sobriquet). N° 135. •— 2. N. indiquant une dépendance vis-à-vis du prince. Synon. : Princ–chier, -zie. N° 79, 135. — 3. Pro­ven. Prince, L.D.

 

EV

Prince

1424-25 «Collait Prince» DénHainaut, 1779 «François Prince» Natoye; surnom: fr. prince, cf. Leprince.

 

JG

Princelle

 cf. Préce(le).

 

JG

Princen

Prinsen, Prinssen, au génitif double: Princens, Prinsens, Prinssens. 1661 «Georges Princen» BourgNamur; surnom: génitif de moy. néerl. prince ‘prince’.

 

JG

Prinet

Pring- -els, -iers. V. BARD (Bran).

 

EV

Pringels

cf. Prengel(s).

 

JG

Prins

Surnom: moy. néerl.prince ‘prince’.

 

JG

Prinsen

-ens, Prinssen, -ens, cf. Princen, Prin-cens.

 

JG

Printen

cf. Prcnten.

 

JG

Printz

Prinz. Surnom: ail. Prinz ‘prince’, cf. Prins.

 

JG

Prion

1. Proven. Brion (Dép. Tou-rinnes-St-Lambert). -— 2. V. BAR.

 

EV

Prion

Prion Pansius. 1353 «Prionz» CartOr-val, 1662 «Jean Brockallc, dit Prion», 1665 «Piron Brockalle dit Prion» Montcgnée; p.-ê. contraction de Pérignon, Prignon, comme le pensait Carnoy 96, plutôt que métathèse de Piron (BodyNPLicge, 172), comp. Priotte.

 

JG

Priotte

Métathèse de Pirotte?

 

JG

Priou(x)

1. Zie Pierrou(x). – 2. Var. van Prior/Prieur. 124 / Aubers prious de Chiny (J.G.).

 

FD

Prioux

Proven. Pry (Loc.). avec suff. région, -ou, d’orig. N° 211.

 

EV

Prioux de Baudimont

Var. de Prieur, Prior, cf. 1247 «Aubers prious de Chiny», 1288 «freire Bauduin prioul» CartOrval.

 

JG

Prique

zie Prick.

 

FD

Priqueler

zie Preckler.

 

FD

Prison

Prizzon: Ofr. prison: gevangene. BN. 1317

Herman dit Prison, Val-Dieu (CVD).

 

FD

Prison

1317 «Herman dit Prison» Cart Val Dieu; surnom: âne. fr. prison ‘prisonnier’. Pour la motivation, cf. : 15e s. «nomée damoysellc Pri-sonette, partant qu’elle fut engenrce en temps que ses pcires gisoit en prison» Hcmricourt (BTD26, 249).

 

JG

Prisse

Var. de Prist, Prcst, prénom, du lat. Praejectus. – Peut-être aussi nom d’origine, cf. 1597-98 «Adrien de Prisée tribouleur des cloches» ComptesNivelles.

 

JG

Prist

Priest, Prisse, Price: Patr. < Lat. HN Praeiectus, Pr(e)iectus (MORLET) (Ann. Oudh. Kr. Land v. Waas 1970,229-235).

 

FD

Pritchard

Patr. Wels: zoon van Richard. 1521 William Prichard or Ap-Richard, Oxford (REANEY).

 

FD

Pritz

Surnom: all. rhénan Pritsche ‘tréteau, lit de camp’.

 

JG

Private

Surnom : moy. néerl. privael ‘privé’ ; cf. Privé, Pcuvrate.

 

JG

Privé

Patr. < Lat. HN Privatus. 1406 Jan Privée, Bs. (PEENE).

 

FD

Privé

1633 «Jan Pryvé» émigré en Suède; surnom: moy. fr.privé, m., ‘intime, confident’ et ‘concitoyen, par opposition à étranger’ Gdf 6,415, FEW9, 397a.

 

JG

Privot

Privoo, zie (de) Proost.

 

FD

Privot

cf. Prévost, Prévôt.

 

JG

Priwin

V. BARD (Bar).

 

EV

Prizzon

zie Prison.

 

FD

Pro(e)meren, van

van Ploemeren: PlN Prummern (NRW). 1678 van Proemeren, 1758 Jan van Promeren, Bemelen (PDB).

 

FD

Probst

V. Prévôt.

 

EV

Probst

zie (de) Proost.

 

FD

Probst

Props, Propst, Prost, Prostcn (forme simplifiée). Var. de moy. néerl. proofst. pro-voost ‘prévôt’, cf. aussi Proost.

 

JG

Proc-

-ée, -es. N. de bapt. Processus, martyr romain.

 

EV

Procé

Procès, Procès, Prosset, -é. 1574 «Gielet de Vizcit dit Prosset», 1623 «Jérôme Prosset» BourgLiège; fr. procès, de sens

divers FF,W 9, 41 lab, par ex. comme surnom de procédurier ou de plaideur.

 

JG

Procek

zie Prosec.

 

FD

Procet

Procès, Procès, Procé, Prochette, Prossé, Presse: Uit Perrochet, dim. van Pierre?i4oi Catherine Proussette, Dk. (TTT); 1574 Gielet de Vizeit dit Prosset, Luik (J. G.); 1683 Jan Procé = 1702 J. Proche, Bekkevoort (F.C.).

 

FD

Proctor

Procter: BerN Me. prok(e)tour < Lat. procurator; zie Procureur. 1326 John Proketour, Durham (REANEY).

 

FD

Procureur

Profess. „Avoué » (Ane).

 

EV

Procureur

BerN van een administrateur, beheerder; of advocaat, pleitbezorger, procureur. 1330 Gillis li Procureur, Gb. (GAUBL.); 1418 Andriez van Belle-procureur, Ktr. (DEBR. 1958); 1452 Grerdle Procureur, Dk. (TTT).

 

FD

Procureur

1279-80 «Jehan de Baisiu li procurere» RegTournai, 1302 «Gardinès li Procu-reres» LoiTournai, 1417 «Jakemes le Procu­reur» PolyptAth; nom de fonction: anc. fr. procureour ‘celui qui a pouvoir d’agir pour autrui’, fr. procureur ‘officier de justice, etc.’ FEW9, 415.

 

JG

Procus

Latinisering?

 

FD

Procus

NF attesté à Dunkerquc en 1791 (GeneaNet); p.-ê. surnom de brigand d’après le légendaire Procuste, ou bien surnom révo­lutionnaire.

 

JG

Prodan

Prod(h)omme, zie Preudhomme.

 

FD

Prodéo

Prodeo: Reïnterpretatie van Brodéoux?

 

FD

Prodéo

NF attesté la l’e fois à Gand en 1833 (GeneaNet); p.-ê. d’après la loc. lat. gratispro deo, comme surnom délocutif, sinon comme nom donné à un enfant trouvé.

 

JG

Prodhomme

cf. Preudhomme.

 

JG

Proehs

zie (de) Proost.

 

FD

Proepper

zie Propper.

 

FD

Proes

cf. Proost.

 

JG

Proes(s)

Proest, zie (de) Proost.

 

FD

Proesman

Prosman, Prosmanne (francisa­tion), au génitif: Proesmans, Prosmans. Composé de moy. néerl. proosi ‘prévôt’ + suffixe -man (cf. Nuamkunde 40, 1964, 30).

 

JG

Proestman

Proesman(s), Prosman(s), -manne: Afl. van Proost. 1380 Daniel filius Proestmans, Vlijtingen (GRAUWELS1978); 1455 Wouter Prostmans, Genk (VDZ).

 

FD

Proetere, de

zie de Prater(e).

 

FD

Proetorius

Praetorius, latinisering van de naam van een of ander ambt (Lat. praetor).

 

FD

Proeyen, van

zie van Prooyen.

 

FD

Profeta

-été, -i(er), zie Prophète.

 

FD

Profète

V. Prophète.

 

EV

Profète

, cf. Prophète.

 

JG

Profiter

Car. mor. ,,Profiteur ». Com-par. : Fonder, Monnoyer, „ Fon­deur, Monnoyeur ».

 

EV

Proft, (de)

zie (de) Proost.

 

FD

Progneaux

Patr. Perronneau, dim. van Pierre.

 

FD

Prokes

Proix, Proksch: D.-Slav. vorm van HN Procopius. 1446 Prox vom Berge, Freiberg (DN).

 

FD

Prokop

Prénom Procope, nom de trois saints.

 

JG

Prokopfo(f )

Patr. HN Procopius, patroonheilige van Bohemen. 1656 Joh. Procopius, Bohemen (BRECH.).

 

FD

Prol, de

zie Dupre(e)l.

 

FD

Prom

Promme. Peut-être w. (Malmnedy) prôme ‘proche parent’, cf. aussi Prum.

 

JG

Promel(le)

Promil: 1. PlN Promelles in Oud-Genepiën (WB). – 2. Evtl. var. van Pronelle.

 

FD

Promelle

Nom d’origine: Promelles, à Vieux-Genappe (BrW).

 

JG

Promeren, van

zie van Proemeren.

 

FD

Promme

zie Prüm.

 

FD

Prômpener

zie Prumpeler.

 

FD

Pron(c)kaert

Var. van Bron(c)kaert. 1709 Joannes Pronckaert, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Pron(n)ier

zie Prunier.

 

FD

Pronce

Wsch. < Ponce met epenthetische r.

 

FD

Pronce

Var. de Ponce avec r épenthétique?

 

JG

Prond’homme

zie Preudhomme.

 

FD

Prône

Metr. < Perronne. Zie Pierron.

 

FD

Proneaux

V. Prune.

 

EV

Pronelle

zie Purnelle.

 

FD

Pronelle

Mis pour Prunelle?

 

JG

Pronk

Mnl. pronk: stuurs, misnoegd, pruilerig, knorrig. BN. 1659 Hillebrandus Pronck, A’dam (MULVI).

 

FD

Pronkaert

Surnom: dérivé de moy. néerl.pronc ‘visage sévère’, cf. aussi 1474 «Theodoricus filius Pronchardi» PrincipLiège.

 

JG

Prononcé

Fr. prononcé FEW 9, 300b, surnom délocutif d’après le mot introductif du dispo­sitif d’un jugement, comp. Considérant.

 

JG

Pront

Patr. < Perron, Pierron.

 

FD

Prooi

zie Proye.

 

FD

Proosdij, van

PlN Proosdij: ambtswoning, ambtsgebied van een proost.

 

FD

Proost

Profess. 1. V. Prévôt. — 2. ,,Curé » (Dial. flam.).

 

EV

Proost,

Proes, au génitif: Proosten. 1616 «Jean Proost» BourgNamur; nom de fonction: moy. néerl. proosi, provoost ‘prévôt’.

 

JG

Proost, (de)

(de) Prost, Pro(o)sten, (de) Proft, Proos, Proest, Proes(s), Prôs(s), Proehs, Probst, Props(t), Provo(o)st, Le Provost, Provo(t), Provou, Provos(te), Prouvo(s)t, Prouvosq, Pruvo(o)st, Pruvot, Pruvost, Pruuost, Pruwast, Prevos(t),

-vo(t), -vots, -voo(t), -voz, Pré-, Le Prévost, Preuvot, Prevaes, Pervost, Pervoot, Privot, Privoo, Proust: Mnl. provest, proo(f)st, Ofr. provost, prevost, D. Probst < Lat. prepositus: proost, hoofd van een kathedraal kapittel, kloostervoogd; (meestal) gerechtelijk ambtenaar, voorzitter van schepenbank, baljuw. 1281 lohannes dictus Prepositus, Avelgem (HAES.); 1290 Gillot Prevost = Provost, Bergen (PIERARD); 1306 Thieri le Provost; 1326 Lambert de Prost, Ip. (BEELE); 1388 Gillis den Proost… berijders sbaillius = 1397 ghesend Gillis den Proefst te Parijs; 1367 Henrici Proofs, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Proot

zie Pierrot.

 

FD

Proot

Probabl. contraction de Perroot, forme flam. de Perrot [FD].

 

JG

Proot(e), de

zie Deproot(e).

 

FD

Prooyen, van

van Prooijen,van Proeyen: PlN Poederooien. 1561 Ysebrant Proyen, Alkmaar-Aw. (AP); 1682 Arnout van Proyen, Bommel-Bg. (PARM.).

 

FD

Prop

BN voor Propper; zie i.v.?

 

FD

Proper

zie Lepropre.

 

FD

Prophète

Car. mor. ,,Vantard ». (Dial.).

 

EV

Prophète

Prophète, Profète, Profeta, Profit(er): BN voor een profeet, een voorspeller. Vgl. Waerzeggers. 1387 Olivier le Prophète, Parijs (MARCHAL); 1453 Heyn Propheet, Ht. (A.GHIJSEN); 1462 Gielis Propheets, Kortessem-Mech. (GPM).

 

FD

Prophète

-etc. Profète. 1289 «Colignons li Prophètes» CensNamur, 1607 «Collar le Pro­phète» Fize-Fontainc, 1720 «Marie Prophète» Fallais; surnom: fr. prophète, par ex. w. ( Centre) projeté ‘prétentieux’ FEW 9.45 Ib.

 

JG

Propper

Prôpper, Proepper: BerN van de man die proppen in schietwerktuigen stopt. Ndd. Propper evtl. = D. Propfer: enter. Propsft), zie (de) Proost.

 

FD

Props

Propst, cf. Probst.

 

JG

Pros-

Proes- -mans. 1. Orig. Pruismans ,,Prussien ». •— 2. V. BARD (Brad).

 

EV

Prôs(s)

zie (de) Proost.

 

FD

Prosec

Procek: Slav. FN Prosec, Proschek. Afl. van HN Ambrosius(DS).

 

FD

Prosman(s)

zie Proestman.

 

FD

Prosman,

Prosmanne, Prosmans, cf. Proes-man(s).

 

JG

Prosper

Prénom Prosper (avec -t analogique), du nom d’un historien chrétien du 5e s.

 

JG

Prosper(t)

Prospère: Patr. Lat. HN Prosperus ‘gelukkig, voorspoedig’.

 

FD

Prossé

zie Procet.

 

FD

Prosset

-é, cf. Procé, -es.

 

JG

Prost

Prosten, cf. Probst.

 

JG

Prost, de

Prost(en), zie (de) Proost.

 

FD

Protain

Protin, Prottin. 1472 «Hincle Protin» DénChiny, «Symon fil Jehan Prottin» Dén-Virton, 1561 «Jehan Prothin» DénFlorenville, 1616 «Jean Prottin, tixheur» BourgDinant; contraction de Perrotin (double dérivé de Pierre).

 

JG

Proth

Prott: Wsch. Ndd. Proot, Prott, BN voor een veelprater, luidmchtige kerel. 1249 Arnoldus dictus Prohit, Hb. (BKECH.).

 

FD

Protin

Prottin, Protain: Patr. < Perrotin, dim. van Perrot < Pierre. 1472 Hincle Protin, Chiny (J.G.).

 

FD

Protois

zie Portois.

 

FD

Prott

Prottin. Profess. Prote (Grec.: prêtas, ,,premier »). ,,Contre-maî-tre ».

 

EV

Prott

NF d’origine allemande, connu le long de la frontière luxembourgeoise.

 

JG

Prou(lt)

zie Pierrou(x).

 

FD

Proumen

au génitif: Proumens. Surnom: moy. néerl. prume, pruum ‘prune’.

 

JG

Proumen(s)

1. Pruim. — 2. V. BARD (Brad).

 

EV

Proumen(s)

Oostelijk voor Pruimen, verbogen vorm van Pruim. Of var. van Ploumen. Vgl. D. Flaum, Pflaume (i.v. Plaum).

 

FD

Proust

zie (de) Proost.

 

FD

Prouvé

-ee, -er, zie Prové.

 

FD

Prouvée

Provée. Proven. Prouvy (Dép. Jamoigne).

 

EV

Prouveur

-ier, Pourveur, Prove(u)r, -eux: BerN Ofr. proveor: advocaat, verdediger, onderzoeker. i/e e. François Prouveur, Den Bosch (Par. 1986,433). Zie ook Pourveur.

 

FD

Prouveur

Proveur, -eux. Nom de fonction: p.-ê. moy. fr. prouveur ‘examinateur’ ou anc. fr. proveor ‘défenseur, avocat; témoin’ Gdf 6, 447 [MH]. Ce pourrait être aussi une var. de Pour-veur, de même que Prouvoyeur est considéré comme une var. de Pourvoyeur [JL, NFw].

 

JG

Prouvo(s)t

-osq, zie (de) Proost.

 

FD

Prouvost

-ot, Provost, -oost, Provo, -ot, Pru-vost, -ot. 1248 «Jakemes li Prouves» Chir-Tournai, 1279-81 «Gillos Provos», «Provos li Boulengiers», 1310-11 «Prouvost goudalier» ComptesMons, 1356-58 «Godeschaus li prou-vos» PolyptAth; nom de fonction: anc., moy. ù.pmvost ‘magistrat chargé d’une juridiction, etc.’ FEW 9, 303a, cf. aussi Prévôt, Prévost.

 

JG

Prouvoyeur

zie Pourveur.

 

FD

Prouvoyeur

cf. Provoyeur.

 

JG

Prouw, de

zie Dupréel.

 

FD

Proux

zie Pierrou(x).

 

FD

Proux

cf. Preux.

 

JG

Prové

-e(z), Prouvé, -e(e), -er: Ofr. prové: moedig. BN. 1544 Michiel Prowey, Roes. (AERBEYDT). Proven: i. PlN Proven (WV). 1254 Radulfus de Prouvendes; 1328 Philips van Provende; 1520 Michiel Prooven; 1589 Gillis van Proven (DF XIII).-2. Zie Provyn.

 

FD

Prové

Prove. Surnom: anc. fr. prové ‘vaillant’ FEW 9, 404a, plutôt que moy. néerl. pro(e)ve ‘preuve, épreuve’.

 

JG

Prove(u)r

-eux, zie Prouveur.

 

FD

Provence

-ince: 1. Herkomstig van de Provence in Frankrijk. 1627 Gilbert de Province, Luik (J.G.). – 2. Reïnterpretatie van Provins.

 

FD

Provenier

Situat, soc. ,,Prébendier ». (Provene en moy. néerl., ,,Pré-bende ».

 

EV

Provenier

Prevenier, -eers, Pr(e)uveneers, Prévinaire: Mnl., Ofr. provendier, Mnl. proven(den)are: die een prébende bezit, in een proveniershuis opgenomen is. Fr. Provendier, Ndd. Profener.

1201 Galteri Provendier (LEYS1954); 1385 Eustatij

Provenders, Tg. (TYTGAT); 1435 Willemme

Prouvendier, Dk. (TTT); 1445 Libertus Provenaer;

1464 Paulus Provenaer, Landen (MULI, II).

 

FD

Provenier

1283 «Jehans Provendier» Dettes-Ypres; nom de fonction: anc. fr. provendier FEW 9, 277a, moy. néerl. provenier ‘pré­bende, -ier’.

 

JG

Provensal

Provincia(e)!, Provenzano: Herkomstnaam Provençaal, uit de Provence. Vgl. Mnl. Provinciaelsch = Provençaals. 1775 Guillielmus Provinciael, Wakkerzeel-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Provensal

Provinciael, -al. Ethnique: fr. pro­vençal, moy. néerl. provinciaelsch, de Pro­vence.

 

JG

Proverus

Latinisation de moy. néerl. proever ‘examinateur’.

 

JG

Proveur

Proveux, cf. Prouveur.

 

JG

Provez

zie Prové.

 

FD

Provin(s)

zie Provyn.

 

FD

Provincia(e)l

zie Provensal.

 

FD

Provinciael

-al, cf. Provensal.

 

JG

Provins

Provyn. 1286 «Jehans de Provins» DettesYpres; nom d’origine: Provins (Seine-et-Marne).

 

JG

Provis

1. Profess. Provisor, ,,Provi-seur ». — 2. Car. mor. ,,Prévoyant ».

 

EV

Provis

Prevys: PlN Prouvy in Jamoigne (LX). 1630-75 Jean de Prouvy (vader van) 1656-1701 Jean (de) Prouvy, Wépion (vader van) 1684-1732 J.J. Provy, Wépion; 1736 J. L. Provy = Provis, Namen (Par, 1997,82-133).

 

FD

Provis

Surnom: moy. fr. (hapax) provis ‘pré­voyant’ Gdf 6, 449, FEW 9, 484b.

 

JG

Provo(o)st

V. Prévo(s)t.

 

EV

Provo(o)st

-o(t), -ou, zie (de) Proost.

 

FD

Provo(o)st

Provo(t), cf. Prouvost, -ot.

 

JG

Provoyeur

V. Pourvoyeur.

 

EV

Provoyeur

zie Pourveur.

 

FD

Provoyeur

Prouv-. Nom de fonction : moy. fr. pourvoyeur ‘celui qui fournit, qui procure’ FEW 9, 484b, cf. aussi Pourvoyeur.

 

JG

Provy

1472 «le pittit Jehan de Provy» DénChiny, 1685 «Vincent de Provy», 1694 «Jeanne-Catherine Provy» BourgNamur; nom d’ori­gine: Prouvy, à Jamoigne (Lx).

 

JG

Provyn

-ijn, Provin(s), Proven: PlN Provins (Seine-et-Marne): 1328 van enen paerde dat hi huerde van Parijs tote Provin; 136 e. fieste de Provins = foire de Campagne, Ip.; ook PlN Provin (Nord). 1326 Wouters wijf van Provin; 1374 Claikin van Provijn, Ip. (BEELE); 1558 Lieven van Provyn, St.-Win. (VERGR. 1968). Vgl. Deprovins.

 

FD

Provyn

cf. Provins.

 

JG

Prowizor

-ur: Ambtsnaam van de provisor, groot-vicaris, vicaris-generaal.

 

FD

Proy(e)

Prooi: Ofr. preie, proie, Mnl. pro(o)ye: prooi, buit. Vgl. Pryde. BN. 1351 Bartholomeo Proy, Hulst (DEBR. 1999). –

 

FD

Proyard

Proye. Car. mor. ,,H. âpre à la proie » (Suffixe -art, péjoratif).

 

EV

Proyard

PlN Proyart (Somme).

 

FD

Proyard

 (NF liégeois). 1783 «Firmin Proyard» BourgLiège; probabl. surnom: dérivé en -ard du suivant, plutôt que nom d’origine: Proyart (Somme).

 

JG

Proye

Surnom: w. (Cerfontaine) proye ‘buse (oiseau)’ ou w. liég. proye ‘proie’ FEW 9, 286a.

 

JG

Pruden(t)

1. Patr. Lat. HN Prudentius ‘wijs’. – 2. BN Fr. prudent: voorzichtig. – 3. Var. van Prudon, Preudhomme.

 

FD

Prudent

Ancien prénom: forme savante de Prudentius, nom d’un poète latin chrétien du 4e s. et d’un évêque de Troyes du 9e s. ; secon­dairement, surnom: fr. prudent ‘prévoyant, sage’ FEW 9, 490a.

 

JG

Prud’hom(me)

Prud(h)on, zie Preudhomme.

 

FD

Prudhomme

Prud’homme, cf. Preudhomme.

 

JG

Prud’homme

V. Preud’homme.

 

EV

Prudum

zie Preudhomme.

 

FD

Prues

zie Pruss.

 

FD

Prufer

1. V. Pourvoyeur. — 2. Pro­fess. ,,Dégustateur, expérimenta­teur » (AIL).

 

EV

Prüfer

Prufer, Prüwer, Pruwer: BerN van de keurder (laken, waren), ijker.

 

FD

Prugneaux

zie Pruniau(x).

 

FD

Pruijssers

zie Preuss(e(r)).

 

FD

Pruim

Proumen(s). V. Prune.

 

EV

Pruim

Pruym, Pruin, Pruijn, Prum(e), Prüm: BN naar de vrucht, de pruim. BerBN voor pruimenteler of -handelaar. 1406 Jan Prumes goede, Bs. (PEENE).

 

FD

Pruimboom

Pruymboom, Pruijmboom, Prumbaum: PlN Pruimenboom. 1170 Rudinger Prumbom, Keulen(NN).

 

FD

Pruissen

zie Preuss(e(r)).

 

FD

Prum

Proven. Rivière et loc. allem.

 

EV

Prum

Prum, Promm: 1. PlN Priim (RP). Oude vorm Prome (BRECH.). – 2. Zie Pruim.

 

FD

Prum

Généralement, nom d’origine: Prum (AU., Eifel). – Toutefois le top. °bois de Prume à Hermalle-sous-Argenteau (topon. en prépa­ration) le prouve, Prume peut être aussi une var. de Proisme, Promine…, lequel peut s’expliquer comme Prom, Promme par w. prôme ‘proche parent’ [JL, NFw].

 

JG

Prumbaum

zie Pruimboom.

 

FD

Prumont

zie De Prémont.

 

FD

Prumont

cf. Prémont, Preumont.

 

JG

Prumpeler

Prômpener: Met p-anticipatie < D. Trumpler: trommelaar.

 

FD

prune

N. de fruit. Profess. 1. Ex­ploitant d’un verger à pruniers. Synon. : Prun- -ier, -ières. — 2. Marchand de fruits.

 

EV

Prune

1319-20 «Pierars Prunes» Comptes­Mons, 1590 «Franchoy Boul dit Prune (orig. de Montigny-le-Tilleul)» BourgLiège ; fr. prune, surnom de marchand.

 

JG

prunelle

(des yeux). 1. Car. phys. Prunelle. Variante : Purnelle. — 2. Profess. Vendeur ou distillateur de prunelle (liqueur). Synon. : Prun- -iaux.

 

EV

Pruniau

-iaux. Surnom: fr. pruneau ‘petite prune’.

 

JG

Pruniau(x)

Pruneau(x), Prugneaux: Fr. pruneau: pruimpje. BerBN of BN. Vgl. Purnelle.

 

FD

Prunier

Pron(n)ier, Prunières: PlN Prunier: pruimenboom. Vgl. Notenboom. 1655 Arnould le Prunier, Luik (RENARD 242).

 

FD

Prunier

1645 «Arnould Pruny de Banneux» = 1647 «feu Arnould le Pruny» = 1655 «Ar­nould le Prunier» Louveigné (BTD 26, 242); fr. prunier (arbre caractéristique de la maison), comp. Pommier, Poirier.

 

JG

Prunin

V. BARD (Bran).

 

EV

Pruon

V. Prion.

 

EV

Prus

cf. Pruys.

 

JG

Prüss

Prus, Prues: 1. Ndd. Prusse, D. Preusse: Pruis, afkomstig van Pruisen. – 2. De Obd. En Elzassische FN Prüss gaat terug op een PlN Brüsch: heide, struikgewas < bruscia, Ofr. broce. Vgl.Labrousse(BRECH.).

 

FD

Pruveneers

zie Provenier.

 

FD

Pruvost

V. Prévost.

 

EV

Pruvost

Pruvo(o)st, -ot, zie (de) Proost.

 

FD

Pruvost

-ot, cf. Pro(u)vost.

 

JG

Pruwast

zie (de) Proost.

 

FD

Prüwer

zie Priifer.

 

FD

Pruyck, de

zie Prick.

 

FD

Pruydt

zie Pruyt.

 

FD

Pruym

zie Pruim.

 

FD

Pruymboom

zie Pruimboom.

 

FD

Pruys

zie Preuss(e(r)).

 

FD

Pruys

Prus. Ethnique: néerl.pruis ‘prussien’

 

JG

Pruyssen, van

Pruissen: Landnaam Pruisen. 1405 Arnoud van Pruysen, Aw. (ANP); 1584 Aert van Pruysen, Aw. (AB).

 

FD

Pruyssenaer

Afkomstig van Pruisen. 1399 de Pruuschenare (Ktr., DEBR. 2000′); 1679 Jacobus Prussenaer, Bg. (MUL VI).

 

FD

Pruyst, de

de Pruyt, zie Depré.

 

FD

Pruyt

Pruydt: Misschien < Preit, Pareil (met ronding ei/ui). Of uit Prez < Depré (zie De Pruyt)? Of: 1387 Meus Proyt, A’dam (NHC).

 

FD

Pruyter, de

1. Zie De Prater(e). 1561 Jaspar de Pruyter, Lv. (AP). – 2. Adaptatie van Ndd. Pruter, Priiter: knoeier. 1371 Ludeke Pruter, Haldensleben(NN).

 

FD

Pryck, (de)

zie Prick.

 

FD

Pryckartz

zie Prickaerts.

 

FD

Pryckartz

cf. Prickartz.

 

JG

Pryde

Prijden, Pri(e)de: 1. Mnl. pride, prie: buit, prooi, kreng. Scheldwoord. 136 e. Willelmus Pride, Cent (GN). – 2. E. FN Pryde = Pride. BN voor een trotse. 1208 John le Pride, Devon (REANEY).

 

FD

Pryen

zie Priem(s).

 

FD

Prygiel

NF polonais, importé dans la région de Charleroi après 1900.

 

JG

Pryke

zie Prick.

 

FD

Prym

zie Priem(s).

 

FD

Prync

Spelling voor D. Prinz.

 

FD

Pryne

V. BARD (Bran).

 

EV

Prys

V. BARD (Braz).

 

EV

Prys

Prys, cf. Prijs.

 

JG

Przybyla(k)

-lek, Przybylski: Poolse BN voor een nieuwkomer (NAUMANN),

 

FD

Pu(e)linckx

Pulix. V. BALD (Bal).

 

EV

Publemont

Proven. fopliemont ,,Colline du peuplier ».

 

EV

Publie:

Spelling voor Z.-Fr. Publier, Publié, ook Pubellier, Fr. Peuplier: populier. PlN.

 

FD

Puche

1. BN Pic. puche, Fr. puce: vlo. Vgl. De Vloo.

1298 Jakemart Puche; 1309 Jehan Puchet, Bergen (PIERARD). – 2. Zie Dupuis.

 

FD

Puche

Puce. 1257 «Hanon del Puce» Baill-Nivelles, 1305-6 «Jakart Puce», 1309-10 «Hennette Puche», 1331-32 «dame Marghos

Puche» ComptesMons, 1365 «Colart Puce des viniers», «Mengne Puce mainsnée» Taille-Mons; surnom : w. pouce, puce, pic. puche ‘puce’ FEW 9, 522a, ALW 8, 308-9, au sens de ‘petit’, mais également w. p(o)us\ puche ‘puits’, cf. 1295 «Jakemars Puche» = «Jake-mars dou Puch» ComptesMons, 1301 «Wo-tiers de Puche» CartValDieu, 1367 «Johan de Puche» GuillLiège, 1444 «Goffin de Puce» TerreJauche. – Dimin. : 1339 «Jehans Pucette», 1402 «Jehan Puchette» Ladeuze.

 

JG

Puchelle

zie Peucelle.

 

FD

Puchevrier

 (NF importé du Sud). Nom d’ori­gine: dial. fr, puch ‘puy (hauteur)’ + adj. che-vrier ‘des chèvres’.

 

JG

Pudzeis

zie Putseys.

 

FD

Pudzeis

cf. Putzeis.

 

JG

Pue, de

zie Dupuis.

 

FD

Puech

zie Dupuis.

 

FD

Puel

Sans doute de moy. néerl. poel, puel ‘ma­rais’.

 

JG

Puelinckx

Puelings, Pulincks, -inckx, Pu-lings, Pulinx. 14e s. «Louis Pulinck» Aelst-lez-Brustem; forme limbourgeoise de Paelings [FD].

 

JG

Puelings

-inc(k)x, zie Peulings.

 

FD

Puers, (de)

1. Van Mnl. poderen, puederen: in iets roeren, met een poder (tros wormen) vissen, peuren? 1368 Pieter Pueder, Bg.; 1365 Wouter Pueders; 1350 Jan de Puer, Bg. (JAM.). – 2. Maar de huidige FN Depuers/Puers kan een hypercorrecte vorm zijn van Depues/Pues. Depuers komt trouwens i6x voor in H. Of vertaling van Van Puurs (A)? 1307 Gilijs erve van Puederse, Mech. (OARI).

 

FD

Pues, (de)

zie Dupuis.

 

FD

Puffet

zie Buffet.

 

FD

Puffet

Probabl. var. de Buffet, avec assourdis­sement de la consonne initiale.

 

JG

Pugh

Puig. 1. V. Puy. — 2. V. BAD (Bak).

 

EV

Pugh

Puig: Fr. dial. (Roussillon) vormen voor Puy: hoogte. Vgl. Dupuis 2.

 

FD

Puich

zie Dupuis.

 

FD

Puidt, de

zie de Puydt.

 

FD

Puig

zie Pugh.

 

FD

Puijl, van der

zie van de(n) Poel(e).

 

FD

Puimège

Fr. FN Puymège: middelste hoogte (DNF). De Ovl. famille Puimège stamt af van Antoine Puymège, °i8o2 Laval (Corrèze), fi88s Oostakker. Zijn overgrootvader was Jean Puymège (1699-1764). Andere grafieè’n zijn: 1739-64 Marguerite Puimejoux; 1796-1842 Pierre Puimejou; 1808-85 Elisabeth Puimjoux (med. G. Puimège, Zaffelare).

 

FD

Puinbrouck, van

zie (van) Puyenbrouck.

 

FD

Puis

zie Dupuis.

 

FD

Puis(s)ieux

PlN Puisieux (PdC, Seine-et-Marne, Aisne), Puisieulx (Marne). ±1300 Gilles de Pugieus, PdC (BOUGARD).

 

FD

Puissant

1. V. Peissant. — 2. V. BAD (Baz).

 

EV

Puissant

BN naar de fysieke kracht. Vgl. De Sterke. 1374 Godefroid le Poissant = Godefroe le Puyssen, Bs. (BLO VI); 1440 Caterine Puissent, Dk. (TTT).

 

FD

Puissant

1651 «Jean Puissant» BourgNamur; surnom: fr. puissant ‘qui a beaucoup de pou­voir; solide’ FEW 9, 233b. Puissant d’Agimont d’Heer et Herlette. NF de la noblesse belge.

 

JG

Puissenier

zie de Pessemier(e).

 

FD

Puissenier

Var. de Pussemier?

 

JG

Puissens

zie Paessen(s).

 

FD

Puissieux

Proven. Puîsieux (Loc. fr.).

 

EV

Puissieux

Nom d’origine: Puisieux (Aisne, PdC, Seine-et-Marne).

 

JG

puit

,,Grenouille ». 1. Proven. Puyts, Puidt (L.D.). — 2. Car. phys. Evo­cation du coassement, symbole du bavardage et du comérage. N08 288, 290.

 

EV

Puit(s)

zie Dupuis.

 

FD

Puits

Puit. Nom de résidence: fr. puits (proche de l’habitation).

 

JG

Pul, van

van Pulle: PlN Pulle (A). 1300 Johannem dictum de Pulle, Hulst Z (DEBR. 1962); 1409 Peter van Pulle, Aw. (ANP).

 

FD

Pulemans

zie Pulman(s).

 

FD

Pulfer

D. Pulver. BerBN van de poe(de)rverkoper, -menger, kruidenhandelaar.

 

FD

Pulfer

 (NF en prov. du Lux.). Probabl. nom d’origine suisse, dont l’origine serait ail. Pul-ver, comme surnom de fabricant de poudre (Bahlow 392).

 

JG

Pulincks

-inckx, Pulings, Pulinx, cf. Pue­linckx.

 

JG

Pulings

-inck(x), -inx, zie Peulings.

 

FD

Pulle

Puis: Mnl. pulle: pul, kruik, vaas, kan. BN of BerBN voor kannengieter. 1379 Elisabeth Puis, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Pullen

Surnom: moy. néerl. pulle, pu! ‘cruche, vase’.

 

JG

Pullen(s)

1. Gen. van Pulle. – 2. Pullen(s) = van Pul(le)(VS 1986,505).

 

FD

Pulman

V. Peel et BALD (Bal).

 

EV

Pulman(s),

Pulemans: i. Afl. van Van Pulle. 1341 Joh. Pulleman, Mech. (OARI); 1370 Jan Pulman, Brecht (MNT 407); 1390 Jan Pulleman, Aw. (CLEMEUR). – 2. Zie Poelmans.

 

FD

Pulmans

cf. Poelman(s).

 

JG

Puls

1. Mnl. puls, pols: polsstok, stok om in het water te roeren (polsen) om de vis op te jagen. BN vooreen puiser. 1248 Lamberto dicto Pulsere, Diest (DESPY); 1207 Lievin Puis, Cent; 1406 Adriane den Puis, Gb. (GN); 1427 Jan Puis, Duinkerke; 1445 Willekin de Pois, Gottem (PARM.j.-z.ZiePulle.

 

FD

Pulst

Puits. Surnom: moy. néerl. pols(er), puiser ‘brin d’estoc; verge de jaugeur’.

 

JG

Pulst, (van der)

Plaats waar pois/puis groeit. Pois: lisdodde, typha (KCTD1951370).

 

FD

Pult(e)au

Verscherpt < Bultau (zie Bulteel)?

 

FD

Pultyn

-ijn, zie Plaetinck(x).

 

FD

Pulver(e), van

PlN Pulver, b.v. in Wormhout (FV).

 

FD

Pumentel

zie Pimentel.

 

FD

Pump

Zie Pompe(n).

 

FD

Punder, de

BerN Punder, var. van Mnl. ponder: weger, schatter (SCHUERMANS). 1430-44 Arde Ponder; Heynen Punder = Heinen den Punder, Kempen (MNT 294); 1550 Michiel de Pundere, Zoutleeuw (HB 857).

 

FD

Punie

zie Poignie.

 

FD

Punnewaert

zie Pennewaert.

 

FD

Puns

Sans doute surnom: w. (Charleroi) pun ‘pomme’, aus puns ‘aux pommes’, cf. 1422 «W. as puns » ComptesMons, 1426 « Rasse as Puns» TailleSoignies.

 

JG

Punt, (de)

BN waarvoor de reden niet duidelijk is. Vgl. Fr. Pointe, Lapointe. 1671 Poinct, 1678 de Punct, Erpe-Mere; 1616-67 Joannes de Puncht; 1648-1722 Medardus de Puncht = de Poinct, Aalst-Erpe; (zijn kinderen) 1672 Judocus Lepeinctre; 1674 Cornélius Lepointre (Med. H.K. Mère 1975, 3-9). Aïs Lepointre toch de oudere vorm zou zijn, dan kan De Punt uit De Punter, d.i. de schilder, worden verklaard.

 

FD

Pup(p)in

Puppinck, -ynck, zie Popin.

 

FD

Pupaye

zie Poup.

 

FD

Pupe

Zie Pijpe.

 

FD

Pupier

V. Peuplier.

 

EV

Pupier

zie Poupier.

 

FD

Pupin

Pupien. 1213 «Henri Pupin» Verdun, 1288-89 «Lowis Pupin» ComptesMons; sur-

nom : moy. fr. poupin ‘petit enfant’ FEW 9, 602b.

 

JG

Puraye

V. pore.

 

EV

Puraye

cf. Purée.

 

JG

Purcell

zie Porchel.

 

FD

Purdon

V. BARD.

 

EV

Purdon

zie Preudhomme.

 

FD

Purdon

Fr. preu d’homme: eerlijk en wijs man. Vgl. De Vroe. +1300 Jehans li Preudom, Artesië (BOUGARD); 1340 Gillion li Preudhomme, Dk. (TdT); 1362 Jacop Preudom, Ktr. (DEBR. 1970); 1392 Jehan le Preudons = Jehan le Proidhomme, Luik (AVB). Door klankevolutie Preudon/Predon/Perdon (metathesis) ging de naam samenvallen met de al bestaande FN Pardon (Midd. 1966,285-6).

 

FD

Purée

Puraye: Ofr. purée: gerecht, groentenpuree, -moes. BN. 1454 omme scouvents pureye mede te makene (DEBR. 1977,170). 1276 Simon dictus Purée, Oc. (MORLET).

 

FD

Purée

Puraye. Surnom: fr. purée ‘sorte de bouillie’ FEW 9, 610b [le sens de ‘misère, gêne’ ne date que de 1888].

 

JG

Purement

Purement: PlN in Oteppe (LU).

 

FD

Purement

-émont. Nom d’origine: Purement,à Oteppe (Lg).

 

JG

Pureur

Profess. Ouvrier de brasserie (qui pure le baquet).

 

EV

Pureur

Dupureur: Ofr. pureur: die zuivert. Wellicht BerN van de lakennopper. 1292 Nichaise le Pureur, Lens (CACa); 1349 Piron li Pureur, Dk. (TdT).

 

FD

Pureur

1422 «Colars le Fureur» = «Colart Cat-tor dit le Pureur», 1523 «Roynne Pureur», 1562 «Jacques Peureur pureur» Ladeuze, 1760 «Jean Coune dit vulg. dazpureux»Mon-tegnée; nom de métier: dial. fr. pureur ‘celui qui épure, émonde, crible’ FEW 9, 609a.

 

JG

Purnade

Purn- -ode, -otte. Proven. furnode (Loc.).

 

 

EV

Purnal

Purnelle. 1501 «Lynar Purnallz», 1505 «Johan Purnal», 1524 «Johan Purnal», 1544 «Jaspar le fil Purnelle» DénStavelotMy; sur­nom : w. pumale, fr. prunelle (avec métathèse).

 

JG

Purnell(e)

Pronelle, Purnal, Purnaels: 1. LU W. purnelle: prunelle, slee(pruim), brunel. BN of BerBN. 1383 Jean Prunelle (MARCHAL); 1524 Johan Purnal, Stavelot (HERB.). – 2. Zie Pernelle.

 

FD

Purnelle

V. Prunelle.

 

EV

Purnode

PlN (N). 1340 Thiris de Prenodes, Stavelot (ASM II).

 

FD

Purnode

w. nam. Purnôde. 1325 «Jehan de Pre-node» moine de Leffe, 1508 «Gérard de Durnalle, dit de Purnode», 1513 «Bertrandde Purnode» Purnode, 1742 «Anne Purnode» Spontin; nom d’origine: Purnode (Nr).

 

JG

Purnot

Zie Pernot.

 

FD

Purnot

féminin : Purnotte. Var. de Purnode ou plutôt de Brunot, Brunotte (avec métathèse).

 

JG

Purnotte

Fem. van Purnot of var. van Purnode.

 

FD

Purper

Surnom: moy. néerl.purper ‘pourpre’.

 

JG

Pussemier

zie Pessemier(e).

 

FD

Pussemier

Possemiers. Surnom: moy. néerl. persemaert, -1er, pursemier ‘usurier’. Put. 1267 «Hanins au Put» CensHerchies;nom d’origine: moy. néerl. put, putte ‘puits’. Peut également être surnom: anc. fr. put ‘sale, infect; de mauvaise vie’, moy. néerl. paie ‘débauché’, ainsi 1286 «Jehan li Put», 1288 «Beatris le Put» DettesYpres, 1356-58 «Tumas le Put» PolyptAth. – Comp. aussi: 1597-98 «Claude Puttepance / Putpance / Pitepance», 1608-9 «Loyse Pitpance» ComptesNivelles.

 

JG

Pusters

Mnl. poester, puyster: blaasbalg. BerBN. Ndd. Pûster. 1324 Lambert Puster, Stettin (DN).

 

FD

Pustjens

zie Puystjens.

 

FD

Put

Puth, Puts: 1. PlN Put. Wellicht verkort uit Van de Put(te). 1174 Hugo Pudt, Cent (GN); 1575 Marie Puts; 1671 Peeter Puts, Diest (CLAES1983). – 2. Eigenaar van een waterput, waterfitter, die waterputten aanlegt. Vgl. Puttenaers, Putz.

 

FD

Put-

-seys, -zeys. Proven. Puttes hehe,,,Buissons de Putte » (Loc.).

 

EV

put I. 

 (Flam,), ,,Puits » et ,,Trou ». —  1. Proven. Putte (Loc. et L.D.). Puttaert, VAN den-, VAN der–Put(ten), Verpeut, Pit(te), Van der Pitte. — 2. Profess. V. Putte-mans et Putters.

 

EV

put II.  

,,Puant »   (Ane.   fr.).   Car. phys.

 

EV

Put(te), van de(n)

van de Peut(t)e, van de Pitte.van de Putt, (van der) Put, van de(r) Putte(n), van Put(te), van der Potte, Vandrepot(t)e,Vantrepot(t)e, Verpeut(en): Verspreide PlN Put, ten Putte. Pit is Wvl. 1281 Willelmus de Puteao = Willem van denPitte, Gottem (HAES.); 1359 Gheraert van den Putte, Ktr.; 1398 Roeger van den Putte, Rogier

van den Pitten, Lauwe (DEBR. 1970).

 

FD

Put(te)mans

Proven. (Quartier) de la Puterie, des putes (,,Putains »).

 

EV

Put, de

1. Grafïe voor De Puydt. – 2. Grafie Deput = Depu = Dupuis. – 3. PlN Put.

 

FD

Put, van

zie van Putte.

 

FD

Put, van de(n)

zie van de(n) Put(te).

 

FD

Putaert

V. put I et Putters.

 

EV

Putanier

Situât, soc. „ (Enfant) putanier, de putain ».

 

EV

Putanier

Mfr. putanier: van slecht gedrag. Fr. FN Putignier (DNF).

 

FD

Putanier

génitif néerl. Putteniers. Surnom: moy. fr. putanier ‘homme débauché’FEW 9, 635b.

 

JG

Putard

Zie Puttaert.

 

FD

Putcuyps

Putcuijps: Mnl. putcupe: kuip, emmer om water te putten. BerBN. Ook PlN: 1359 Jan Margrieten zone van Putcupe, Brecht (VDE); Van der Putcupen (passim), Brecht; 1359 Jan Putcupe; 1402 Lenaerd Putkuyp, Arend Putkuyps, Brecht (MNT 410); 1414 Jan Putcuyps van Brechte, Aw. (ANP).

 

FD

Putefin

zie Poitevin.

 

FD

Puters

zie de Putter.

 

FD

Puters

Pûters, Putters. Génitif de moy. néerl. putier, peutier ‘débauché’.

 

JG

Putkin

Dimin. en -fa’/? de moy. néerl. put ‘puits’ ou depule ‘débauché’.

 

JG

Putmaker, de

BerN van de puttenmaker, evtl. grafdelver. 1418 Torrin de Putmakere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Putman

Putteman, au génitif: Putmans, Put-temans. Composé de moy. néerl. put ‘puits’ + -mon avec valeur de suffixe (homme du puits).

 

JG

Putman(s)

zie Putteman(s).

 

FD

Putois

Car.  phys.  ,,H.  qui sent le putois   ou   qui   crie   comme   un

putois ». Synon. : Pittois.

 

EV

Putois

Pit(t)ois: Ofr. en Fr. putois: bunzing. BN.

 

FD

Putpièce

Putpiece, Peudepièce: Putepièce: slecht stuk. Ofr. put: slecht + pièce: i. Tijd, tijdsduur. BN voor iemand die ten ontijde of te ontijde (te vroeg) komt. Vgl. 1404 Robert Mautemps (MORLET). Ofr. bonne pièce: langdurig. – 2. PlN: stuk land. Vgl. Kwaad Stuk (DF VIII), D. Quatlânder, Fr. Malpièce (DNF). 1225 Jacobus Putepieche, Prémesques (SPL).

 

FD

Puts

i. Adaptatie van Pic. puch(e): put. 1317 Walterus de Puches, Tn. (OATII). – 2. lit Put.

 

FD

Puts

1286 «Nicoles dou Puis» DettesYpres; génitif de Put (= puits).

 

JG

Putsage

Proven.    Putzbag    (Dép. Raeren) ou De Zag, à Putte (Loc.).

 

EV

Putsage

zie Putseys.

 

FD

Putsage

Pour Debrab., var. hypercorrecte de Putseys (qui suit), ce qui ne coïncide pas du tout avec la répartition du NF, dans le Hainaut (région de Seneffe et Houdeng) et dans le Pas-de-Calais (GeneaNet); comme ce nom n’y est pas attesté avant 1828, p.-ê. NF d’origine étrangère.

 

JG

Putseys

-eijs, Putzey(s), -eys(s)e, -eis(t), -ys, -eijs, Pudzeis, Pitzeys, Pitseys, Puzey, Putsage: PlN Poucet (LU) of Pousset (LU). Putsage is hypercorrect. 1325 Waltero de Pitsey = 1328 Wouter Putsey; 1347 Ottoni de Putsey = 1354 Otto van Pytsey; 1383 Daneels Putseys, Tn. (C.BAERT); 1331 Michier de Pucey, Luik (SLLIII).

 

FD

Putseys

Putzeis, -eist, Puttzeys, Putzey, -eys, -eyse. -eysse, -ys, Pudzeis. Nom d’origine: forme néerl. de Poucet et de Pousset (cf. J. Herbillon, Top. hesb., BTD 46, 245-6).

 

JG

Puttaert

-art, Putard: 1. BerN van de waterputter. Zie De Putter. – 2. Afl. van Van de(n) Putte. 1296 cheghen Bouden Puttaerde, Willebroek (CG).

 

FD

Puttaert

-art. 1444 «Putaers» TerreJauche, 1460 «Englebin Putart» Châtelet; dérivé de moy. néerl.pute ‘débauché’, cf. Put, plutôt que moy. néerl. potter, putter ‘potier’.

 

JG

Putte, (van)

van Put, Peut(t)e: 1. PlN Putte (A, NB). 1295 Egidius de Putte (OATII); 1657 Ant. van Put, St.-Job-in-‘t Goor. – 2. Evtl. < Van den Putte.

 

FD

Puttegem, van

Een PlN Puttegem is onvindbaar. Misschien Potegem in Waregem (WV). 1261 Emma de Potenghem, Wg. (SPC I). Wellicht een Ovl. PlN: 1362 Aleiten van Puteghem, Cent (GSB); 1599 Willem van Peuteghem, Appelterre-Aw. (AP).

 

FD

Putteman

Puttemans, cf. Putman(s).

 

JG

Putteman(s)

Putman(s), Peuteman(s), Peut(te)man, Pitteman(s), Pitman: 1. Afl. van Van den Putte/Pitte. 1361 Peter Puttemanne, Mech. (HB 678); 1481 Henrick Puetteman, Lv. (HB 560); 1490 Gielijs Putteman, St.-M.-Lennik (OSTYN). –

2. Syn. met Puttenaers.

 

FD

Putten, van

PlN Putten (NB, G).

 

FD

Puttenaers

-aars, -eers, -iers: Afl. van put: waterput. BerN van de waterfitter, die waterputten en -leidingen aanlegt. Vgl. Pfizer. D. Pfützer/Pfützner, ontrond Pfitzer/Pfitzner.

 

FD

Puttenaers

-eers. Génitif de moy. néerl. *put-tenaer, dérivé de moy. néerl. putten ‘tirer, puiser’.

 

JG

Putteniers

cf. Putanier.

 

JG

Puttens

Gen. van FN Put of Van de Put(te).

 

FD

Putter, de

Putter(s), Puters, Puters: BerN van de waterputter, waterschepper, waterfitter. Vgl. Putcuyps. 1382 Willem de Puttere, Ktr. (DEBR. 1970). Vgl. D. Pfutz(n)er, Pfizer.

 

FD

Putterie

M.i. niet een PlN (DE), maar reïnterpretatie van Pittery.

 

FD

Putters

1. Proven. Putte (Loc. et L. D.). ,,Trou, puits ». — 2. Profess.

,,Puiseur ». Synon. : Puttaert.

 

EV

Putters

cf. Puters.

 

JG

Putteveyn

zie Poitevin.

 

FD

Puttevi(l)s

zie Pend(e)ville.

 

FD

Puttevils

cf. Pittonvils.

 

JG

Puttin(e)

Afl. van Fr. pute: slecht. EN voor iemand

van slecht zedelijk gedrag.

 

FD

Puttine

Probabl. surnom: dimin. de pute ‘débauchée’ ; cf. aussi Put et Putta(e)rt.

 

JG

Putton

Var. de Piton ?

 

JG

Puttzeys

cf. Putseys.

 

JG

Putz

Pütz: Dial. var. van D. Pfütze: put, waterput. BerBN van de Putzemeister. Vgl. Pfitzer, Puttenaers.

 

FD

Putz

Pütz. D’une forme dial. d’ail. Pfiitze ‘puits à eau’, surnom de puisatier ou de celui qui gère le puits (Bahlow 393).

 

JG

Putzeis

-eist, cf. Putseys.

 

JG

Putzeis(t)

Putzeys(e), Putzys, zie Putseys.

 

FD

Putzer

Putzer: Dial. var. van Pfützer. Zie De Putter, Putz.

 

FD

Putzer

Surnom: ail. Putzer ‘celui qui nettoie, qui brosse; torchon’.

 

JG

Putzey

-eys, -eyse, -eysse, -ys, cf. Putseys.

 

JG

Puurman

Proven.   1.   Puur(s)man. Puurs (Loc.), avec suffixe d’orig.

—  2. V. Buurman.

 

EV

Puvrez

Proven.   Bouvrée  (Dép. Ophain).

 

EV

Puvrez

Dim. van Ofr. peivre, Fr. poivre: peper. Vgl. Poivre. LU W.peûvré: poivré. 1360 Colars dit le Pevreis, Sombreffe (HERB.).

 

FD

Puvrez.

Peut-être forme approximative de w. liég. peûvré ‘poivré’, cf. 1360 «Colars dit le Pevreis de Sombreffe».

 

JG

Puy

Puig, Puech, Pugh, Dupuich, Dupuy. Proven. N. d’orig. fr. Puy ,,Colline, mont ».

 

EV

Puyaubert

PlN Puy: hoogte, van Aubert.

 

FD

Puydebois

Fr. PlN Puy < Lat. podium: hoogte.

Puydebois is wsch. een reïnterpretatie van de Fr. FN Puydebat: heuvel die een dal beheerst (DNF).

 

FD

Puydt, de

de Puijdt, de Puyt, de Puidt, Puyt(s): Mnl. puut: kikvors, kikker. BN voor een magere, of naar het gekwaak (DNF i.v. Grenouille), of voor iemand die huppelt (BRECH. i.v. Frosch). 1282 beweste Pieter Puuds, Dudzele (CG); -1300 Sigerus Puut (DEBR. 1980); 1326 Jan de Puut, Ip. (BEELE).

 

FD

Puyenbroe(c)k, (van)

 (van) Puijenbroe(c)k; van Puyenbrou(c)k, van Puyembroeck.van Puymbroe(c)k, -brou(e)ck, van Puijmbroeck, van Puinbroeck,vanPuynbroeck,Vampuymbrock:PlN Puidenbroek: moeras met puiden, kikkers. In Bellegem en Beveren-Leie (WV), Vrasene en Haasdonk (OV). 1341 Coppin Pudebroucs wijf, Saaftinge (DEBR. 1999); 1374 Jan van Pudenbrouc, Vrasene (FLW); 1359 Michiels van Pudebrouc; 1378 Willem van Puutbrouc, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Puygrenier

Pro­ven. Puy Cranter, ,,Colline du sieur Granier » (N. du massif central).

 

EV

Puykens

Génitif de *Puyken, forme simplifiée de Putkin?

 

JG

Puylaert

Proven. Pul-aarde, ,,Terre marécageuse ».

 

EV

Puylaert

Puijlaert: PlN Pu(i)laar < Mnl. Puunlaar in Belsele (OV) (FLW). 1295 Joh. de Pular, Belsele; 12375 Hannin van Pulaer, Kemzeke; 1389 Pauwels van Pulaer, St.-Niklaas; 1380 Pieter van Eechaute alias Pulaer, 1398 Mathias van Eechaute sive van Pulaer, Waas; 1567-1637 Mattheus Puylaert=Van Puylaere, Belsele (vader van) 1613 Egidius van Puylaert, Belsele (voorvader van) 1725-94 F. J. Puylaert, Koewacht (VS1971, *82; 1995,523-557).

 

FD

Puym, van

van Puijm: Van Puyen, Van Puyden. PlN Puiden: waar puiden, kikkers leven. 1300 Gherards land van den Puden, Oostkamp (DF XIII).

 

FD

Puyman

zie Paijmans.

 

FD

Puymbroeck, van

zie (van) Puyenbroeck.

 

FD

Puyn(en)

zie Paenen.

 

FD

Puyne(e)rs

zie Payeneers.

 

FD

Puyneers

Pour Carnoy 209, génitif de puineer, celui qui ramasse les débris de démolition(néerl. puiri).

 

JG

Puype

Zie Pijpe.

 

FD

Puype

Surnom: moy. néerl. pipe, pijp ‘pipeau; pipe (de vin) ; etc. ‘ ; cf. aussi Pype(n).

 

JG

Puyper, de

zie de Pyper.

 

FD

Puyraymond

PlN Puy: hoogte, van Raymond.

 

FD

Puysat

zie Poizat.

 

FD

Puysselaer, de

-eir(e), -eyr, Puyseleir, de Peusseleir: Puislager (met g-syncope). Vgl. de Queynslagher = de Queynslare, Ktr. (DEBR. 1958). Puidenslager, die kikkers slaat om de kikkerbillen te verkopen. BerN. Waaslands puislagen (JOOS). 1595 Joos de Poyseler, Denderhoutem (LIEVENS); 1753 Gs. de Puysseleir, Waas (VAN G. VI).

 

FD

Puystjens

Puystiens, Puijstjens, Pustjens, Peuskens, Peustjens, Peusgen, Peushgens, Pôschkens, Peyskens, Peiskens, Peskens: Patr. Limburgse vormen van Paesken, Poesken, dim. van VN Passchijn. Zie Paessens. Vgl. Poesman = Puysman. 1467 Nys Puysken, Tg. (TYTGAT); 1452 Peeter Peskens, Zolder (VDZ); 1475 Dyonys Puyskens, Tg. (IOT); 1542 Peter Puystkens, Gulik-Aw.; 1759 M.G. Peiskens, Ht.-Aw. (AP); 1756 Arnold Peuskens = Puyskens, Herk-de-Stad (ALK182).

 

FD

Puyt,de

Puyt(s), zie de Puydt.

 

FD

Puyter, de

zie de Poter(re).

 

FD

Puyts

V. puit.

 

EV

Puyvelde, van

van Puijvelde: PlN Puivelde in Belsele (0V): puidenveld, kikkerveld. 1281 Agathe de Putvelde, Zaffelare (HAES.); 1374 Jans kindere van Pudevelde; 1375 Leyns van Puvelde, Kemzeke (FLW).

 

FD

Puzey

Zie Putseys.

 

FD

Py

zie Pie.

 

FD

Pycarelle

V. Picard.

 

EV

Pycarelle

zie Picarelle.

 

FD

Pycarelle

cf. Picarelle.

 

JG

Pycavet

zie Picavet.

 

FD

Pyck

Pycke,  Pycke  de  Peteghem, cf. Pick, Picq.

 

JG

Pyck(e)

Proven. Pijke, Dép. Waregem, ,,Poteau pointu ».

 

EV

Pyck(e)

Pijck(e), Peyck, Pik, Piek, Pique, Picq(ue), Piec(k), Piecq(ue), Lepique: Mnl. pike: piek, lans met platte ijzeren punt. BerBN voor de wapensmid of een piekenier. Overdrachtelijk (b.v. Wvl. pijk): haat, wrok, slechte verstand-houding. BN naar het karakter. 1234 Heinricus Pike(GN); 1281 Joh. Pike, Deerlijk (HAES.); 1382 Sare Pike, Wielsbeke (DEBR. 1970); 1550 Jan Pieck, Arnhem-Aw. (AP).

 

FD

Pyck(h)avet

Pyckevet, zie Picavet.

 

FD

Pyckels

Zie Pickel.

 

FD

Pyckels

Génitif de moy. néerl. pickel, peckel ‘pied d’un meuble; osselet’.

 

JG

Pyckhout

 ,,Bois de Pijke ».

 

EV

Pyckhout

BerN. Mnl. picken: houwen. Houthakker. 1443 Wouter Pychout, Lier (FRANS).

 

FD

Pyf(f)eroen

zie Pifferoen.

 

FD

Pyfferoen

V. Piffet.

 

EV

Pyfferoen

-aen, cf. Pifferoen.

 

JG

Pykevet

zie Picavet.

 

FD

Pyl

Pijl(s), Pyle, Pyls, Piel(s): BerBN van een schutter of pijlenmaker. 1165-9 Gerart Pil (HAGSTR. 1949); 12Z7 Wouter Pile (GN); 1374 Moen Pijl van ghescut te voerne (DE MAN1959); 1398 Nijs de Pijl f. Willems; 1382 Willem Pijl, Wervik (DEBR. 1970).Vgl.Pijliser.

 

FD

Pyl

au génitif: Pyls. Surnom: moy. néerl. pijl, piel ‘flèche, dard’.

 

JG

Pylise

Pyl(l)yser, Pijlijser, Pil(l)yser, Pilyser, -yzer, Pilijser: Mnl. piliser: ijzer of staal dat voor een pijl wordtgebruikt, pijlpunt. BerBN van de pijlenmaker of boogschutter. 1204 Baldeuino Piliser, Voormezele (LE YS1952); 1268 Clais Piliser, Ip. (BEELE); 1272 Henricus Pyliser, Bs. (CSJ). Zie ook VS1979,201-211.

 

FD

Pylyser

Pijlijzer, ,,Fer à flèches ». N. d’artisan ou de tireur.

 

EV

Pylyser

Surnom: moy. néerl. pijliser ‘fer de flèche’ (cf. Vlaamse Stam 15, 1979, 201-1).

 

JG

Pyn(n)ebrouck

Pynenbrouck, van Peenenbrouck: PlN Penningbroek in Oxelaere (FV): 1697 Penninckbrouck. Vgl. Wvl. pijneware/peneware < Mnl. pennincwaerde. 1411 (FN) Pennebroc, FV; 1849 sieur Pynebrouck, Keiem (DF XII); 1631 Charel van Peenenbrouck, Wg. (MARICHAL).

 

FD

Pynaert

1. Caract. mor. Pijnaard, Disposition à la souffrance ». — 2. Proven. Pijn-aarde, ,,Terrain à pins » ou ,,Terre pénible, inculte ». N° 237.

 

EV

Pynaert

Pynnaert. Pour Carnoy 229, dérivé de néerl.pijn ‘peine, douleur’, au sens de: homme de peine.              

 

JG

Pynaert(s)

-aet, zie Pinard.

 

FD

Pynaker

Pijnaken, Paanakker: PlN Pijnacker (ZH).

 

FD

Pynckel(s)

Pijnckel: 1. Theoretisch dim. van pink: kleine vinger. Wvl. pinkel. Vgl. 1396 Jan Pinke, Ip. (BEELE). – 2. Var. van Pinkers (1/r)? – 3. M.i. veeleer < Pickel, Pyckels, met n-epenthesis.

 

FD

Pyne(n)brouck

zie Pynnebrouck.

 

FD

Pynebrouck

Pynne-, Pynen-. Nom d’origine: Penningbroek à Oxelaere (Flandre fr., près de Dunkerque) [FD].

 

JG

Pynenburg

Proven. Puienbrug (Dép. Mendonk).

 

EV

Pynket

zie Pichet.

 

FD

Pynnaert

zie Pinard.

 

FD

Pynnaert

cf. Pynaert.

 

JG

Pynnoi

zie Despinoy.

 

FD

Pynoo

zie Pino.

 

FD

Pynseel

zie Pinceel.

 

FD

Pynte

zie Pint.

 

FD

Pyot(te)

zie Piot.

 

FD

Pypaert

Pijpaert, Pipar(t), Piepar, Pipa: Afl. van ww. pipen: pijpen, fluiten. Zoals De Pijper BerN van de fluiter, (stads)speelman. 1123 S. Hugonis Pipardi, Reims (CVT); 1252 Baude Pipars = Bauduin Pipart, Dk. (SMTII); 1273-77 Wauter Pipaert, Drongen (CG); 1579 Jaspar Pypart, Templeuve-Aw. (AP).

 

FD

Pypaert

Surnom : forme flam. de moy. fr. pippars ‘celui qui joue du pipeau’ FEW 8, 560a, cf. 1285 «Gérars Pypars» Le Quesnoy.

 

JG

Pype

au génitif: Pypen. Surnom: moy. néerl. pipe, pijp ‘tuyau, pipeau’, cf. aussi Puype.

 

JG

Pypels

Car. mor. Piepel (DiaL), ,,Papillon ». ,,H. volage ». N°B 288, 295.

 

EV

Pypendop

Pijpedop, ,,Chapeau de pipe ». N. de fabricant ou de fu­meur. Nos 130, 200.

 

EV

Pypendop

zie Pijpops.

 

FD

Pypenpoy

Patr. Bakernaam voor Willem. 1227 Willelmus Pipenpoy, Bs. (LIND.); 1310 Radulphus Pypenpoy, St.-Gillis (OSTYN). – Lit.: J. LINDEMANS-M. SACRE, Pipenpoy. ESBr. 1930, 35-42,65-72,110-118.

 

FD

Pypens

V. BILL

 

EV

Pyper, de

de Pijper(e), de Pypere, de Peyper, de Peijper, de Puyper, Pieper(s), Piper(s), -ère, Pijper(s), P(e)ypers, Peijpers: BerN van de pijper, de fluitspeler, trompetter, speelman, (stads)muzikant. Vgl. D. Pfeiffer, E. Piper. 1245 uxor Gosuini Spipers, Deerlijk; -1300 obitum Ave Pipre, Ktr. (DEBR. 1980); 1374 Années Pipers, Ip. (BEELE); 1426 Maertin de Pijppere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Pypers

Génitif de moy. néerl. piper ‘joueur de pipeau’.

 

JG

Pyperzeel(e), (van)

Pijperzeel(e), Pyperzele, Pijpersele, Peyperzeel: PlN Pijpenzele in St.-Maria-Oudenhove (OV). 1281 Jacobus de Pipzele=Jacob van Piipsele, Lierde (HAES.); 1374 Jan de Wale van Piperzele = Jan van Piperzele, Gb. (SCHR.); 1539 P. Pyperseel, Edingen-Aw, (AP).

 

FD

Pypops

Pijpops. Surnom de musicien: néerl. pijp op ‘qui joue de la flûte’ [FD].

 

JG

Pypots

Ongetwijfeld verhaspeling van Pypops.

 

FD

Pyr

Pyr dit Ruys, Pyre. Var. de Pire.

 

JG

Pyr(e)

zie Pierre.

 

FD

Pyra

zie Pierrat.

 

FD

Pyra

Pyro, cf. Pira, Pirot.

 

JG

Pyr-dit-Ruys

Pirditruys: Pyr/Pire (W.-Pic. voor VN Pierre) bijgenaamd (genoemd) ‘Ruys’.

 

FD

Pyre

V. Pire.

 

EV

Pyro

zie Pierro(t).

 

FD

Pyrrhon

zie Pierron.

 

FD

Pys(s)on

Pijs(s)on, zie Pison, Poisson.

 

FD

Pysson

1. Profess. Pison, instrument du piseur, pour désigner ce dernier. — 2. V. Pissery.

 

EV

Pysson

cf. Pisson.

 

JG

Translate »
Share This
error: Alert: Content is protected !!