Rechercher
EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.
FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).
JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007
Ma |
1567 «Jean Ma» Odeigne; NF qui peut être d’origines multiples, ainsi w. liég. ma ‘mal, mauvais’ DL 378b.
|
JG |
Ma- |
-gondeaux, -gonet, -gosse, -gotte, -grez, -grite. Proven. ,,Mas (Maison rurale) du sieur- Gon-daud, -Gonet, -Goz, -Goth, -Ga- rette, -Garitte ». (Magonet, Hameau fr.; Magotte, Dép. Beffe; Magritte, Dép. Solré-St-Géry). V. mas.
|
EV |
Ma(c)kintosh |
Schotse FN Mac an toisich: zoon van de hoofdman. 1390 A. Mackintoche (REANEY).
|
FD |
Ma(c)quet |
Mackee: 1. Dim. van Ofr. maque, mâche: hamer, strijdknots, kolf. Ook de staf van de deurwaarder. BerBN. Vgl. un serjans à mace (MORLET176). 1285 Jakemés Makés; 1293 Jakemon Maké; 1292 Jehenne Makete, Dk. (TdT); 1340 Dierins Makés, Dk. (RUELLE); 1350 Pierre Maquete de Venete (MORLET); 1391 Jehan Maket, Bergen (CCHt). – 2. Patr. Dim. van VN Remaclius. 1560 Pacquea Remacle dit Maquet, Verviers (HERB.).
|
FD |
Ma(e)ter |
PlN Mater (OV): 1182 Materne (TW). 1275 Boidin de Matre = B. de Materne, Lessen (VR i2ov°); 1328 Pieter van Materne, Bg. (V.D. AUW.).
|
FD |
Maack |
Maeck: 1. Zie Mack. – 2. Door d-syncope < Madoc.
|
FD |
Maag |
Surnom : moy. néerl. maech, mage ‘parent’ ; cf. également Maeck, Maegh, Mag(h)e.
|
JG |
Maag(d, de) |
zie de Maegd(t).
|
FD |
Maagdenberg, van den |
van den Maegdenbergh, van den Maagdenburg: PlN Maagdenberg in Oostburg (Z) (DFIX).
|
FD |
Maaikens |
Maaykens: Metr. Dim. van Mnl. Maeye: Maria. Vgl. Maeyens. 1379 Marie Sheeren=i395 Maikin Sheeren, Ip. (BEELE); 1398 Roelquin Maykin, Ktr. (DEBR. 1970); 1409-23 Maeykin… Coucke = Maeye, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Maan, de |
de Maen: 1. Var. van De Man, met Ovl. gerekte a. – 2. De Maan was ook een verspreide huisnaam. In Bs. werd in 1717 een vondelingDe Maen genoemd, omdat hij voor het huis ‘De Maen’ gevonden was (JVO).
|
FD |
Maandag |
BN naar de naam van de weekdag, de maandag. Vgl. Vrijdag, D. Montag. 146 e. Herman Mandach,Hb.(NN).
|
FD |
Maanders |
zie Mandel(s).
|
FD |
Maandonks |
zie (van) Mendonck.
|
FD |
Maane(n) |
zie Maene(n).
|
FD |
Maanen, van |
zie van Manen.
|
FD |
Maar |
Soit nom issu de l’anthrop. germ. Maru, soit aphérèse d’un composé anthrop. avec -mar pour second élément (Fôrst. 1101 -1102) ; ou encore topon. : moy. néerl. maer ‘étendue d’eau’.
|
JG |
Maar |
zie de Maer(e), Maere.
|
FD |
Maaren, van |
zie van Maren.
|
FD |
Maarleveld |
PlN: mergelveld.
|
FD |
Maarschalck, de |
zie (de) Maerschalck.
|
FD |
Maarschalk |
,,Maréchal ». Dignité féodale. Sobriquet d’allure. Synon. : (DE) Maelschalk, Merschael, (DE) Maerschal(c)k, (DE) Mae(s)schalck.
|
EV |
Maarse |
Marée: Patr. Afl. van een mêr-naam. Of Metr. Korte vorm van Marcilia of Martiana. 1420 up Marsen Sberchs, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Maarten(s) |
-ense, Maerten(s), -ins, Martens(en), Martin(s), -yn, -ijn, -ain, -ein, -eyn, -eijn, -ing, -insen, -insse, Marttin, Mertin, Me(e)rten(s), Meertense, Mettes, -us, Me(e)rt(s), Meerte, Meirt(e), Meets, Martinus(sen), Martinis(sen), Marthunussen, Demart(a)in: Patr. Lat. HN Martinus. Martein < Fr. Mart(a)in. Martini kan It. maar ook Lat. gen. zijn. 1281 Boidinus Martin, Desselgem (HAES.); 1356 Willelmus dictus Merte = 1358 Willelmus filius Johannis dicti Meerte, St.-Gillis (OSTYN); 1375 Willem Martin= Maertin, Ip. (BEELE); 1510 Jan Mertens = Meertens = 1522 Joannes Martens, Aarts. (MAR.). – Lit.: G. DUJARDIN & J. GOOSSENS, MVN11967,27-41,42-45,145-181,
|
FD |
Maas |
Macs [3e NF le plus fréquent en Belgique, plus de 25000 porteurs], au génitif: Maasen, Maaseen, Maesen, Maessen, Maasenne (graphie francisée); double génitif: Maassens. 1284 «Copins Maes» DettesYpres, 1486-87 «Thomas Maes» TerreJauche; aphérèse de néerl. Thomaas, fr. Thomas.
|
JG |
Maas(s) |
Maes, Mas, Mees, Moos, Mos, Moes, Moës, Mues, Mues, Moeys, Moies, Moiës, Mous: Patr. Korte vorm van de apostelnaam, HN Thomas, Aramees ‘tweeling’. 1276 Mas Boggrave; 1268 Mas filius Roelf = 1277 Maes fieus Rolfs = 1280 Thomas filius Radulfi, Ip. (BEELE); ±1347 Thomas Rex = 1347 Maes Coninc, Tn.; 1452 Maes Costers = 1452 Moes Custers = 1454 Mees Custers, Ht. (ROEL. 1951); 1280 Trisa Maes, Ip. (BEELE); 1430 Aert Moys = 1456 Aert Moes, Ht. (A. GHIJSEN); 1459 Lemmen Maes = 1480 L. Moys; 1514 Moisken Mois, Genk (VDZ).
|
FD |
Maas(s) |
Maes. 1. Proven. (Région de la) Meuse (FI.). Synon. : Van der Maesen. N° 230. — 2. N. de bapt. V. Thomas et MAD (Maz).
|
EV |
Maas, van der |
zie van der Maesen.
|
FD |
Maaskant |
PlN (NB).
|
FD |
Maasmans |
zie Maeseman.
|
FD |
Maassen |
Maassenne, Ma(a)sen, Maes(s)en(s), Ma(a)hsen, Maussen, Mees(s)en, Mesen, Mees(s)ens, Mese(n)s, Me(e)zen, Meehsen, Moesen(s), Moesse(ns), Moosen(s), Mo(h)sen, Muesen, Muësen: Patr. Vleivormen van HN Thomas. Zie Maas(s). Maassen kan ook < Maaszone. Moesen is Zuid-Limburgs (V.LOON 1982,38). 1280 Maes Halle = Masinus Halle; 1389 Maes Cachtel = 1395 Masin Cachtel, Ip. (BEELE); 1375 Jan Maessone, Breda (BLO VI).
|
FD |
Maassen |
Maats. N. de bapt. 1. V. Thomas. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Maastrigt, van |
PlN Maastricht (NL).
|
FD |
Maaswinkel |
zie (van) Muysewinckel.
|
FD |
Maat
|
cf. Maet.
|
JG |
Maat(h), van der |
zie van der Maeten.
|
FD |
Maat,(de) |
Zie (de)Maet.
|
FD |
Maats |
zie Mats.
|
FD |
Maayer, de |
zie de Maeyer.
|
FD |
Maaykens |
zie Maaikens.
|
FD |
Mabbe
|
Maebe. 1285 «Jehan le fil Mabe», 1288 «Mabe Grom, sa mère» DettesYpres; hypo-cor. de l’anthrop. germ. fém. Madelberta.
|
JG |
Mabe |
Mabbe, Maebe, Mabesoone, Mabezoens: Metr. VN Mabe = Mabelie < Lat. HN (A)mabilia. Zie Mabille. 1225 Mabe (GN); 1238 Mabensone (MAR. 1966,23). 1289 Lypin Vermaben zone, Eeklo (MNT 279); 1361 Peter Mabensone, Mech. (HB 678); 1378 France Vermabenzone, Ip. (BEELE); 1392 Mabe van den Busche, Aalbeke; 1398 Willem Mab, Deerlijk(DEBR.i97o).
|
FD |
Mabeyt
|
Mabit, Maby. Pourraient être des hypocorystiques de Mabille; cf. 1789 «Jean Gilles Mabitte» NPLouette.
|
JG |
Mabeyt |
zie Mabit.
|
FD |
Mabil
|
Mabille, w. nam. Mabile, Mabilde, Mau-bille. 11e s. «Mabilia» Gand, 1284 «Mabile dou Masic» BourgAth, 1336 «Mabille dou Parch» ComptesMons, 1337 «Colette Mabil-he», 1360 «Mabile de Charnoir veuve de Gerars de Henawe» GuillLiège, 1365 «Mabille Camuse» TailleMons, 1394 «Pirot fis Pyrons Mabilhe de ComptesMons» CartVal-Benoît; Mabille, w. liég. Mabèye (arch.), prénom fém. refait au Moyen Âge sur lat. Amabi-lis, Aimable. • Dérivé en -elle: 1275-76 «Jehenne de Lille etMabilette se fille» RegTournai.
|
JG |
Mabil(l)e |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Mabille |
Mabil(e), Mabel(l)e, Mabelis, Mabilde, Maubille: Metr. VN Fr. Mabille < Mabilia < Lat. Amabilia (JACOBSSON 233-4)- Mabilde is Ovl. (DEBR. 1985). ne e. Amabilia; 1101 Mabilia (GN). rjijMabile dou Rieu (DEBR. 1971); 1382 Mabelie Wittehoirs, St.-B.-Vij ve (DEBR. 1970); 1403 Joh. Mabilien, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Mabillon |
Mabilotte, Mabiloot: Metr. Vleivorm van Mabille. 1334 Mabilette de Douay, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Mabit |
cf. Mabeyt.
|
JG |
Mabit |
Maby(t), Mabeyt: Metr. W. afl. van Mabille (HERB.). 1584 Lenaert Mabet, Aw. (AB).
|
FD |
Maboge |
1337 «Robins de Mabouche» Reg-Laroche, 1472 «Jehan de Maboige» DénLaro-che; nom d’origine: Maboge, à Samrée (Lx).
|
JG |
Maboge |
PlN in Samrée (LX). 1472 Jehan de Maboige, Laroche (J.G.).
|
FD |
Maboge |
Proven. Dép. Samrée.
|
EV |
Mabrant |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Mabrou(c)k |
Mabru(t), zie Malbrouck.
|
FD |
Mabuse |
zie De Maubeuge.
|
FD |
Maby |
cf. Mabeyt.
|
JG |
Maby(t) |
zie Mabit.
|
FD |
Mac |
zie Mack.
|
FD |
Mac Donald |
Patr. Zoon van Donald, Gaëlisch Domhnall, Oudiers Domnall ‘wereld-machtig’. 1264 Conoye Mac Deuenilt, Dublin; 1376 Willelmus filius Donaldi, Schotland (REANEY).
|
FD |
Maca |
Macka, Maka, Maqua. 1579 «Jean Macka», 1602-3 «Michiel Macka» Terriers-Namur; si le -a final est bref, surnom : w. maca ‘pilon de forge’, w. (Brabant) maca ‘garnement’, rouchi maca ‘goulu’, etc. FEW 6/1, 71 b; si le -a final est long, cf. Macar.
|
JG |
Maca |
Proven. ,,Forge ». Littéral. : ,,Marteau ». Maqua (Dép. Somme-Leuze). Synon. : Maka, Maqu- -a, -oy. N° 189.
|
EV |
Macadam |
Patr. Zoon van Adam. 1160 Dolfinus mach Adam (REANEY).
|
FD |
Macaigne |
(NF de la région de Charleroi). Pro-babl. surnom: forme fém. de l’anc. fr. macain, maquain ‘habile, rusé’ ; cf. aussi (Provins) mâ-caigne ‘ ‘croûte sur une plaie’ FEW 6/1, 73b.
|
JG |
Macaigne |
Var. van Macaine. Ofr. macain: wijs, slim (DNF). BN.
|
FD |
Macaire |
zie Macharis.
|
FD |
Macar |
Macart, Mackart, Macquart, Makar, -art, Maquart. 1350 «Frankar Malcar» Esneux BTD 26, 262), 14e s. «Libier Maquar» CensHuy, 1577 «Johan filz Jeune Johan d’An-drimont dit Makar» La Gleize, 1611 «Gérard Macquart» Arbrefontaine, 1639 «Henry Helman Makar» La Gleize, 1659 «Symon Macquart» DénSalm; soit prénom Macaire, ainsi 1240 «messires Macarre de Conflanz chevalier» CartOrval (cf. BTD 26, 1952, 262), soit d’un surnom de la racine mac-/mak- ou à rapprocher d’un nom primitif Malcar, postulé par la forme w. Màcâ (notée en toponymie à Esneux), cf. E. Renard, BTD 26, 251.
|
JG |
Macar(t) |
-arz, Machart, Macka(rt), Macquart, -aert, Maccart, Maqua(rt), de Macar, Makart, Maka(r), Mac(c)a: Patr. Germ. VN mag-hard ‘maag, verwant-sterk’: Machardus, Machart (MORLET I). Of Germ. VN mark-hard (zie Merckaert); vgl. 1382 Willem Markier = 1371 W. Makier, Ing. (DEBR. 1970). 136 e. Jehan Macart; 1438 Gille Maquart, Laon (MORLET); 146 e. Makars délie Hays; 1409 Giele Mackar, Luik (BODY); 1425 Jean Maquart = Machart, Bergen (CCHt).
|
FD |
Macasteau |
cf. Maquestiau(x).
|
JG |
Macau |
Macaud, Macaux, Maccaut. 1517 «Lievine et Margherite Macault» Aides-Hainaut, 1561 «Simetrine Macqueau» Bihain, 1602-3 «Anthoine Mackau» TerriersNamur, 1652 «Charles Makau» BourgNamur, 1667 «André Makau» Purnode, 1779 «Dieudonnée Maquaux» NPLouette, 1780 «Remy Ma-caut», «Nicolas Macaux» Charleroi; nom issu de l’anthrop. germ. mag-wald (Dauzat 402) ou bien surnom: pic. (Lille) macau, etc. ‘de plusieurs couleurs où le roux domine’ FEW 6/1, 70a (autres sens attestés).
|
JG |
Macau |
Proven. Dép. Lobbe.
|
EV |
Macau(d) |
Macaux, Mac(c)aut, Maquaut, Makau: Patr. Germ. VN mag-wald ‘maag, verwant-heerser’. Vgl. D. Macholt. Of Germ. mark-wald, vgl. Macar(t). 1517 Margherite Macault, H (J.G.).
|
FD |
Macauter |
Hypercorrectie voor Macaut?
|
FD |
Macco |
zie Macot.
|
FD |
Macé
|
Var. de Mathieu, du lat. Matthaeus, considérée comme phonétiquement normale par Jodogne 7 [Dauzat 617, qui cite Saint-Macé, NL de Maine-et-Loire, y voit une forme régionale].
|
JG |
Macé |
zie Masset.
|
FD |
Macédoine
|
1357 «Colars Machidones» Liège, 1504 «Johan Machidonne» CoutStavelot; du nom de saint Macédo(i)ne, cf. aussi w. liég. Macidône DL.
|
JG |
Macédoine |
Herkomstnaam < Macedonië. 1357 Colars Machidones, Luik (HERB.); 1361 Fastré Machidone, Luik (ISC).
|
FD |
Macguoy |
zie Macor.
|
FD |
Machairas |
N. de bapt. 1. Macaire (N. de deux saints d’Egypte). — 2. N. d’origine germanique (Mal-hari) : Mau-, Mal- -c(h)aire.
|
EV |
Macharis |
1. Proven. Macharis (Dép. Lebbeke). — 2. V. le précéd. (Mak).
|
EV |
Macharis |
Marcharis, Macaire, Maquair(e), Makaire, Marquaire, Maquer(e), Masscharis: Patr. Gr. HN Makarios, gelatiniseerd Macharius (Dip.) > Macharis, al in de loe e. in WV (LEYS1958). 1275 Watier Macaires, Lessen (VR 123V°); 1300 Willem Magaris sone, Maldegem (CG); ±1300 Nicholes Macaires, PdC (BOUGARD); 1389 Macharijs Rijcman = 1395 Makaris Rikeman, Moen (DEBR. 1970); 1304 Michiel Magaris, Ip. (BEELE).
|
FD |
Macharis
|
Prénom: lat. Macarius, Macaire, cf. 1212 «Macharius miles de Gungnicort» Cart-StHubert.
|
JG |
Machart |
Matsaert: 1. Zie Macar(t). – 2. BerN van de metselaar; afl. van Mnl. mâche, matse, Pic. mâche < Mlat. macio. 1414 Wulffaert Mâche, Ktr. (DEBR. 1958); 1304 Hannekin Metshart, Oud. (CG); Machart > 1656 Matsaert, Duinkerke (PDB).
|
FD |
Macheel |
au génitif: Machiels, Mackiels, -ils, Makiels, Maghiels, Magiels, Maquils, double génitif: Machielsen. Prénom: normalement d’un thème Machel- (de Machelmus), qui a dû se croiser avec Michiel, Michel. Cf. aussi Mackels.
|
JG |
Macheel(s) |
zie Michael.
|
FD |
Machelart |
Adaptatie van Makelaar (HECART, Dict. roucht).
|
FD |
Machelart
|
Surnom: sans doute dérivé en -art d’anc. pic. macheler (d’anc. fr. maiseler) ‘blesser, mutiler’ FEW 6/1, 4a. — Comp. aussi 1676 «André Machelotte» RuageAth.
|
JG |
Machelen, van |
PlN Machelen (OV). 1187 Oliverus de Machline,OV(GN).
|
FD |
Machelinckx |
zie Machtelinckx.
|
FD |
Machels |
zie Mechele.
|
FD |
Machenil |
zie van Marsenille.
|
FD |
Macherey |
zie Mascré.
|
FD |
Macherot |
cf. Machurot, -uraux, -iroux.
|
JG |
Macherot |
-oux, Machiroux, Machurot, -eau, -a(ux): BN Ofr. mascheros: vuil, vies, smerig. Vgl. Mascré. 1275 Thumas Mascuroit, Lessen (VR i22v°); 1725 Carolus Machurot, Vodelée N (MUL vn).
|
FD |
Macherot |
V. Machuraux.
|
EV |
Machet |
zie Masser.
|
FD |
Machetourte |
Mâchefer = Masquefer (DAUZAT). 1267 Ade Maskarde, Herchies (HERB.). – 2. De mansnaam Mascardus komt al in het Polyptique d’Irminon voor (MORLET I).
|
FD |
Machgeels |
Machiels, Machte–lincks, -lings, Machtens, Machot. V. MAD (Mak).
|
EV |
Machgeels |
zie Michael.
|
FD |
Machi(e)ls(en) |
-ille, zie Michael.
|
FD |
Machiels |
Machielsen, cf. Macheel.
|
JG |
Machin |
Wsch. hypercorrect voor Massin.
|
FD |
Machiroux
|
cf. Machurot, etc. | JG |
Machiroux |
zie Macherot.
|
FD |
Machkour |
Arabische FN (PDB).
|
FD |
Machline |
zie Machtelinck(x).
|
FD |
Macho(t) |
zie Macot.
|
FD |
Machon
|
1289 «Thieris li Mâchons» Cens-Namur, 1292 «Gillain le Machon» Comptes-Mons, 1438 «Ghuyot Pickoix dit Machon» (natif de Valenciennes) Liège, 1472 «Henry le Machon» DénLaroche; nom de profession: forme pic. de fr. maçon’, cf. aussi Maçon, Masson. – Dérivé en -eau: 1350 «Johan li Machonea» CartValBenoît.
|
JG |
Machon |
zie Lemasson.
|
FD |
Machot
|
w. (Montegnée) Mâtchot. 1767 «Fr. Machot» Montegnée, 1778 «Eustache Houbin dit Machot» Ans; p.-ê. surnom: w. matchot ‘traquet (oiseau)’, d’où ‘homme fin et rusé’ FEW 21, 231 a, mais le à du NF est long.
|
JG |
Machtelinck(x) |
-ynck, -ings, -inckt, -inks, -inkx, Magtelinck, Matelinck(x), Mactel(l)inck, Mastelinck, -ing, Maechtelinckx, Machelinckx, Machline, Magelinck(x), Mechelinck, -ynck: Dim. op -lin (later tôt -inc verzwaard) van Germ. macht-naam, zoals Machtildis of Machtolf. V. D. SCHAAR noemt aïs vormen voor Mathilde ni.: Machelina, Machtelina, Machtelijn, Magcheltje, Maggeltje, Mechelina, Mecheltsje (Pries), Mechtelina, Megcheltien. De afwisseling van vormen met cht/ch en ach/ech pleit voor afl. van een macht-naam. 136 e. Machelin frater Vogets (GN); 1399 GijsbrechtMaecheleins, Den Bosch (HB 446); 1498 J. Machtelin; 1545 Remeeus Machelens; 1511 Remeeus Machtelin, Ronse (Midd. 1963,276); 1499 Jehan Matelin, Dk. (TXT).
|
FD |
Machtelinckt |
Machtelinckx, Machtelings. Dérivé en -ing du prénom fém. Maht-hildis, Mathilde.
|
JG |
Machtens |
Masten: Metr./Patr. Vleivorm van Germ. VN Machtild of Machtolf. Vgl. Machtelinckx. 1578 Gerardt Machten, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Machu(t) |
-ue, -us, Masu(t), Massu, Mossu, Metsu(e), Missu(e), Missuwe, Messuwe: Ofr. mac(h)ue, massue, messue, Mnl. matsu(w)e: knots, kolf, knuppel. 1401 Wulfaerd Maetsu, Ip. (JAM.); 1404 Victor Machu, St.-Win. (VERGR. 1968); 1438 Thomas Massut, Laon (MORLET); 1469 Hannin Metchu, Ip. (DONCHE); 1639 Pieter Messu, Kemmel (DUV.); 1705 Christiaen Missuwe = 1714 Messuwe, FV (VERGR. 1972). – Lit.: W. BEELE, Nk. 1980,116-120.
|
FD |
Machur- |
-aux, -ot. 1. Car. phys. Machuré, ,,Barbouillé » (dialecte). Ou bien : Mâcheur. Synon. : Macherot. — 2. Car. mor. H. gourmand. N° 273.
|
EV |
Machurot |
-eau, -a(ux), zie Macherot.
|
FD |
Machurot |
Machuraux, -ura, Macherot, Ma-chiroux. 1351 «GerarsMaxireas de Val» Reg-Laroche, 1444 «Jehan Machure» Aides-Namur, 1472 «Hanry Machuret» DénLaroche, 1598 «André Machuroz», 1623 «Mathieu Machurot» BourgDinant, 1632 «Marguerite Machurot» BourgNamur, 1737«ThiryMachi-roux» Montegnée; surnoms: soit dérivés en -ot, -oux, -eau de fr. machurer ‘barbouiller, noircir, salir’ FEW 6/1,430-2, soit d’anc. nam. machuria, sud-w. matcheré, etc. ‘rhume (de cerveau)’, corresp. à l’anc. fr. makeriel, ma-cerel FEW 6/3, 175b. – Cf. aussi les équivalents liégeois, plaidant pour la \ » proposition: 1350 «Evrars dis Maxhereis», 1365 «Johans dis Maxhereit» CartValBenoît, 1400 «Jehans Maxhureis» Modave.
|
JG |
Mack |
Mac(ke), Mak, Makkes, Macken(s), Maack, Maeck, Macq, Ma(u)que, Maucq: 1. Patr. Germ. VN Macco, Makko, bakervorm van Germ. mag-naam (MORLET I, Fm.) of van een mark-naam (KAUFMANN); vgl. Macar(t). 1328 Amans Make, Bergen (PIERARD); 1662 Jan Mack, Kester-Aw. (AP). – z.Metr. Fem. van zelfde naam: Macca, Makka (Fm.). 1398 Macke Shudevetters, Ooigem (DEBR. 1970).
|
FD |
Mack |
Mackrain. V. MAD (Mak).
|
EV |
Mack
|
Mak, Macke, au génitif: Macken. Pro babl. de Makko, hypocor. d’un anthrop. gérai. en mag-, tel mag-helm; cf. aussi Macq et Mackels. – Cf. aussi 1275-76 «Jehans de Macke li boulenghiers» RegTournai, où le nom paraît être un nom d’origine.
|
JG |
Macka
|
cf. Maca.
|
JG |
Macka(rt) |
zie Macar(t).
|
FD |
Mackart
|
cf. Macar.
|
JG |
Mackee |
zie Macquet.
|
FD |
Mackel |
1. Proven. Makel (Dép. Veerle). Ma(ec)kelberg(he). Proven. ,,Colline de Makel ». — 2. V. MAD (Mak).
|
EV |
Mackel(s) |
Makels, Maukels: Patr. Dim. van Mack. Vgl.D.Mackle,Mackle.
|
FD |
Mackelberg(e) |
(van) Mackelbergh(e),van Mackelenbergh(e), zie (van) Makelberge.
|
FD |
Mackelbert |
zie Makelberge.
|
FD |
Mackels
|
Makels. Dimin. en -el de Mack, hypocor. de l’anthrop. germ. mark-ward [FD] ou de mag-helm > Machelmus [JH], cf. aussi Macheel, Machiels.
|
JG |
Macken(s) |
V. MAD (Mak).
|
EV |
Macken(s) |
zie Mack.
|
FD |
Mackenzie |
Mackersy: Schotse FN: zoon van Coinneach. 1473 Nevin M’Kenze (REANEY).
|
FD |
Macker(s) |
BN Mnl. macker: makker, deelgenoot, compagnon. 1396 Jan de Mackere, Aaigem (DE B.).
|
FD |
Mackers |
1. Profess. Maker fabricant ». N° 132. — 2. Situation sociale. Makker, ,,Compagnon (de métier) ». N° 139. — 3. V. MAD (Mak),
|
EV |
Mackers
|
Surnom : moy. néerl. macker ‘compagnon’.
|
JG |
Macki(e)lsens |
zie Michael.
|
FD |
Mackiels
|
Mackils, cf. Macheel.
|
JG |
Mackin |
zie Makin.
|
FD |
Mackis |
Mackus: Stamt van een Schotse soldaatdie ça. 1600 in NL gebleven is. Wsch. een vervormde Mac-naam. 1726-1802 Henry Maekis, Nederweert (med. Maria Heyndrickx, Melsele).
|
FD |
Mackowiak |
-vie, zie Makow(ski).
|
FD |
Maclart |
zie de Makelaere.
|
FD |
Maclet |
Mauclet, Maclot: Patr. 1. Vleivorm van VN Macharius. 1314 Makarius dictus Makelos, Luik (RENARD 262). – 2. Vleivorm van HN Remadius. 1280 Joh. dictus Macles, Luik (J.G.); 1350 Margarete Maclot, Walshouten (HERB.).
|
FD |
Maclet
|
Mauclet. 1280 «Johannes dictas Macles» PolyptLiège, 1506 «Macquelet de Wallegrappe», 1520 «Bernard Mackelet», 1557 «Marguerite Maeclet», 1589 «Jean Maclet», 1639 «Guillaume Mauclet» BourgNamur; dérivé (avec aphérèse) de (Re)macle ou du thème de Macq et Macaire.
|
JG |
Maclot |
1314 «Makarius dictus Makelos» An-thrLiège, 1350 «Margarete Maclot» Houtain-l’Évêque, 1472 «la femme feu Jehan Maclot» DénVirton; dérivé en -elot de Macq ou du thème de Macaire, sinon de Remacle, c/ Ma(u)clet qui précède.
|
JG |
Maclot |
N. de bapt. V. MAD. Synon.: Ma(c)lo(u).
|
EV |
Maco(i)gne |
PlN Macogny (Aisne)?
|
FD |
Macocq |
E. FN Maycock, Meacock, dim. van May, Mayhew < Matthew. 1284 Maicoc le Crouder, Lancashire (REANEY).
|
FD |
Macoers
|
cf. Macor(s), Macours.
|
JG |
Macoers |
zie Macours, Macor.
|
FD |
Macoir
|
w. (Bastogne) Mâcwar. 14e s. «Macoir de Rocour», 1421 « Collait Macoir» Jandrain; dans certains cas (avec a bref toutefois), peul effectivement représenter le prénom Macaire. – Distinct sans doute de 1516 «Malcoir» Kemexhe, 1584 «Guillaume Malcoir» Bourg-Liège, w. (Fooz) Mâcwè, qui est un microtop. liég. ma cwé(r) (très fréquent) signifiant ‘mauvais coin’, cf. Macoy, Maquoi (E. Renard, BTD 26, 262). Cf. aussi Macor(s).
|
JG |
Macoir |
zie Macor.
|
FD |
Maçon |
1279-81 «Phelipres li Maçons» Comptes-Mons, 1499 «Jaquemar le Mason» Romerée; nom de profession : fr. maçon ; cf. aussi Machon et Masson. – Forme fém. : 1340 « Ma-roie li Maçonne » Tournai.
|
JG |
Maçon |
zie Lemasson.
|
FD |
Macor |
Macor(p)s, Macoir, Macours, -rt, Mauco(u)rt, Macoers, Marconi (t), Malcorp(s), Macoy(e), Ma(c)quoi, -oy, Macguoy, Macquoij, Manquoi, -oy, -oij, Mauquoi, Mau(c)quoy: Patr. De oudstevbb. wijzen duidelijk op een VN. Maar welke? Macharius wordt normaal Macaire en lijkt dus uitgesloten. Wellicht een Germ. VN, b.v. Markolf (vgl. Marcou) of Markward (Ma(r)coir?). De vorm Malcorp(s) (zie i. v.) kan een reïnterpretatie zijn. De Luikse familie Ma(l)cors, Maucors is trouwens verwant met Macoir (Chron. arch. Pays délire 1967,46). 1248 magister Machuardus, Luik (CTO); 1277 Jehan Macor, Marneffe; 1289 Macors d’Upingney, Upigny; 146 e. Macoir de Rocour; 1421 Collart Macoir, Jandrain (HERB.); 1318 Macors de Harveng, Bergen (PIERARD); 1361 Wiri Malcoir, Ramet (SLLIV); 1372 Johanne Macor = 1373 Joh. Malcor = 1377 J. Marcor = 1380 Janne Macoert, Lijsem (C.BAERT); 1461 Phastrardus dictus Maulcorps, Lv. (DE MAN 198l); 1552 Robertus Macorps de Noduwe = (?) Robertus Macquoij de Noduuez (MULIV); 1579 Fr. Makoers, Luik-Aw. (AP); 1609 Guillaume Malcorps, Luik (RENARD 262); 1645 Joos Maucourt,Zwg.(KWII). Macot, Macho(t), Macco: Patr. Afl. van VN Macharius ofvanMack. 1654 Joannes Machotte, Jandrain (MUL VI).
|
FD |
Macor |
Macorps, Macors, w. (Hognoul) Maçon’, Macours, Macoers (forme néerl.). 1277 «Jehan Macor» Marneffe, 1289 «Macors d’Upingney» Upigny, 1318 «Macors de Harveng» ComptesMons, 1603 «Jacques Macorps» BourgNamur; soit var. de Macoir [la famille de Macors, bourgmestre de Liège au 17e s., dont le nom s’écrivait pourtant Malcors, Maucors, prétendait se rattacher aux Macoir dont elle portait les armes dans une brisure (cf. Chronique archéol. du Pays de Liège, 58, 1967, 46)], soit var. de Malcorp(s), ce qui paraît plus probable.
|
JG |
Macorps |
Proven. 1. Malacord (Dép. Ferrières). — 2. Mat-court (Loc.).
|
EV |
Macot |
1573 «Remacle Mako» Dorinne; p.-ê. dérivé en -ot du thème Mac- tiré de Macaire.
|
JG |
Macou |
Var. van Marcou of’Macours.
|
FD |
Macours |
cf. Macor(s).
|
JG |
Macours |
-rt, Macoers, Mauco(u)rt, Marcour(t): 1. PlN Macourt (Nord). 1345 capelle dicte de Macourt prope Condatum (CSW 11,258). – 2. Zie Macor.
|
FD |
Macoy |
Macquoi, w. Mâcwè, Maquoi, -oï, Ma-quoy. 1444 «Macquois» = «Maquois» Aides-Namur, 1543 «Ernoul Macquoy» BourgNamur; var. de Macoir (= mauvais coin), cf. l’équation relevée à Huy «Louis Maco(i)rs» = «Louis Macquoy» (BTD 35, 275). Macoye. Peut être une var. du précédent ou un dérivé en w. -ôye du même thème Mac-, Macq. Vu la distribution géographique des deux noms, dérivé par aphérèse de NF comme Wallemacq, etc.; une forme aphérésée de Remacle, avec réduction de la finale, n’est pas à exclure non plus. Cf. aussi les NF voisins Mack et Maque.
|
JG |
Macoy(e) |
zie Macor.
|
FD |
Macpherson |
Gaëlisch Mac an Phearsain: zoon van de parochiepriester, de pape (Mnl. persoon, E. Parson, vgl. Persoon(e)). 1447 Alexander Makfersan(REANEY).
|
FD |
Macq |
1. Proven. Maquenoise (Loc.). (Macq-en-Oise, Loc.). — 2. V. MAD (Mak).
|
EV |
Macq |
zie Mack.
|
FD |
Macqua(e)rt |
zie Macar(t).
|
FD |
Macquart |
1. Profess. ,,Forgeron ». V. Maca. — 2. V. MAD (Mak).
|
EV |
Macquart |
cf. Macar.
|
JG |
Macquenhem |
-hen: PlN Mackenheim (HS, Elzas).
|
FD |
Macquet |
1. Proven. Dép. Escanaffles. — 2. V. MAD (Mak).
|
EV |
Macquet |
Maquet, Maket. 1265 «Evrard Maket» CensNamur, 1302 «Maket Baelli», «Gilles Makès» LoiTournai, 1339 «Maket de Vileit» RegLaroche 1449 «Petit Gilain Maquet» AidesNamur, 1501 «Quintin Macquet» AidesHainaut, 1510 «Emery Macquet» BourgNamur, 1575 «Jehan Macquet de Ho-quoy» Luxembourg; surnom issu de la riche famille de la racine makk- FEW 6/1, 66-76, ainsi w. liég. makèt ( 1 ° caprice ; 2° baguette de tambour; 3° flèche), dérivé de maker ‘frapper’ ; sinon dérivé du même thème que Macar. La mention verviétoise de 1560 «Pacquea Remacle dit Maquet » invite aussi à y voir un dérivé de Remacle. — Autre dérivé en -of. 1561 «Hingot Macquot» DénFlorenville, 1568 «Jehan Macquo» BourgNamur. m Composé à partir du même verbe maker ‘frapper’ : 1407 «Libot Mackaloxh» = 1388 «Libot Makalus» GuillLiège, littér. w. maque à l’ouh ‘frappe à la porte’ [comp. également 1279-80 «Jehan Clauwe louce» RegTournai, à interpréter comme clôt l'(h)uche ‘ferme la porte’, nom populaire du courlis ALW 8, 214b?].
|
JG |
Macquoi |
cf. Macoy.
|
JG |
Macquoi |
-uoy, zie Macor.
|
FD |
Macquyn |
-uiné, zie Makin.
|
FD |
Macrez |
zie Mascré.
|
FD |
Macron |
Fr. FN Ma(c)queron < Ofr. masqueron, var. – met ander suffîx – van Ofr. mascheros: vuil, zwart. Vgl. Mascré en Mnl. Masscheroen, naam van de duivel, dus ‘de zwarte’.
|
FD |
Macs |
1. V. Thomas et MAD (Maz). — 2. Proven. Dép. Messelbroek et Oelgem. Ou bien : ,,De la région de la Meuse ». N° 230.
|
EV |
Macy |
1. V. Massier. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
MAD
|
MAD, MED, MID, MOD. Racines germaniques ayant servi à former des noms de baptême. Variantes : MAED, MEYD, MOED, M(O)UD : N° I. Au cas sujet (ci-dessus), avec les mutations de la consonne finale : Mad, (Mah ou Mal, ou Mar ou May ou Mauw), Mak, Maz. N° II. Au cas régime inversé : Mand, Mena, etc., avec les mêmes mutations : Mand, Mon, Mank, Manz.
N° 1. Cas sujet. A. Formes Mad, Med, Mid, Meyd, Mod, Maud, Moed, Muyd, M(o)ud. I. N. simples. 1. Mat(te), Matte, Met, Medts, Miet, Meyts, Mot(te), Maud(e), Moedts, Mut(h), Motmans. 2. Matt-, Medd- -ens, Math-, Matt-, M(o)ut(t)- -on. II. N. simples avec suffixes. M.-ino : Matt-, Math-, Mott-, -in, -yn. M.- -att, -ett, -itt, -ott, : Math-, Matt-, -a, -et, -ot, Medda, Moda, Mot(t)et. M.- -az, -ez : Math-, Matt-, -as, -ez, Modesse. M.- -ik, -ok : Mad- -ie, -oc. M.-ekin : Mot- -kin, -quin. M.- -el-, -ett, -ott : Math-, -elé ,-elez, -elet, -elot. M.-ello : Model. M.- -elin, -eling : Math-, Mad- -elin, -elyns, -alyns, -elincèx, -eling. III. N. composés. M.-arin : Matterne. M.-hard : Math-, Matt- -ard, Med- -aer, -ard, -aets, Mod-, Mott- -art. M.-hari : Maed-, Maet-, Matt- -er, Mod- -er, -ère. M.- -rad ou -rand : Mattray, Midrez, Moutran. M.-rie : Mott-, Mod- -(e)ry, -rie. (Médricon. Cas régime). Medrigant M.-wad : Moutoy. M.-wald : Math-, Matt- -ay, Motteux, Moût (t) eau, Mut- -aels, -el. M,- -wid, -wil, -wis : Mettewie, Moetwil, Moeuthwil(l), Maudhuy, Mouthuy(s). M.-wulf : Mad- -ou, -yol, Midol, Mottoule. B. Formes Ma (Mah, Mal, Mar, Maw, May), Me (Id.), Mi, Mey, Mo(e), Mu (y). I. N. simples. 1. May, Mel(sen), Mil(l)e, Miels, Mills, Milius, Moey, Moies, Mommens. 2. Ma(h)-, May-, Maj- -on, Malloens, Mel(l)on. 1. Mois, Moor(s), Moore, Mores, Meurs, Moeremans, Moormans. 2. Ma(e)y- -ence, -ens, Melens, Moeyens, Ma(h)-, May-, Maj- -on, Malloens, Mel(l)on, Millioen. II. N. simples avec suffixes. M.-ino : Mahin, Maur-, Mor- -in, Mel- -in, Melignon, Mallin. M.-att, -ett, -itt, -ott: Mal-, Maw- -et, Mal- -i, -o(t), May-, Maj–o(t), Mel- -(i)a, -ot(te), Mil(l)et, Miette, Miot, Moll- -ate, -et, Moulia, Mouillet, Maur-, Mo(u)r, Mur- -a(t), -et(te), -ot, Mouvet, Malles(son). M.- -ez, -iz : Melis, Mil- -es, -is(sen), Mollez, Maur-, Mor- -ice, -issen(s), M(e)ur- -isse, -ysse, Mevis, Me(u)w- -(e)s(e), -isse(a). M.-illo : Mahillon, Millioea. M.-ek(in), -ok : Moorkens, Mourquin, Miocque. III. N. composés. M.-and : Mahi-, Mail-, Mil- -and, -ant(s), Mo(u)r- -and, -ant, Morjan. M.-bad (-band) : Milleband. M.-bard ou -brand (Intervers.) : Maebe, Mabrant, Maubert. M.-frid : Mey-, Mau-, Mo- -froid, -froot, -froy, -fra. M.-gauz : Malcause. M.-had (-hagin) : Melain, Meur-, Mor- -ain(e). M.-bard : Maill-, May- -ard, -art, Mallaerts, Mel(l)aerts, Mel- -ardi, -ardy, Millard, Moll-, Mou(i)l-, Mo(e)y- -ard, -art, -aert. M.-hart : Mah- -ier, -y, -u(t), Malchaire, Mel(le)- -ckers, -kers, Mil(l)- -aire, -er, -y, Moller, Moyer(soen), Mour- -y, -u. M.-helm : Milhomme. M.- -hron ou -ron : Milgrom, Molleron, Moulron, .Mourlon. M.- -mad (-magin) : Mayomain. M.-maru : Mamert, Mommaert, Moemars. M.-wad : Malget, Milquet, Miguet. M.-wald : Mah- -aud(en), -aut, -aux, Millioud, Maur-, Mo(u)r- -au, -auw, -ay, -eau(x), -eels, -el, -eux, -ey, -iau, -jau, Mo(e)r-\ -ael, -eels. M.-wulf : Malou(s), Mayol, Mell-, Méh- -(o)ul. C. Formes Mak (ou Macht), Mek, Mik, Meyk, Mok, Meuk, Muyk. I. N. simples. 1. Maeck, Macht, Ma(e)x, Mieg, Moo(c)k, Maucq, Moch, Moucq. 2. Mich-, Mige-, Moxh- -on. Mackens(en), Machtens, Me(u)gens. II. N. simples avec suffixes. M.-ino : Mag(h)-, Mack-, Magu-, Mog- -in. M.-att, -ett, -itt, -ott : Ma(c)qu-, Mag(h)- -et, -otte(aux), Mich-, Mig(e)- -a, -et, -otte, Mouchette. M.- -ez, -oz : Magosse, Mich- -ez, -oz. M.- -elïn, -eling : Magdelyns, Machte- -linckx, -lings, Masculin, Masquelin, Masschelein, Maglinse, Mechelynck, Michelin. III. N. composés. M.-bard : Mascart, Mouchart, Muschart, Muquart. M.-hari : Maquaire, Magiers, Mackers, Meekers, Megerlé (Alsace), Molckers. M.-hlod : Maclot. M.-rad : Mascré, Mage- -rat, -ré, Maigret. M.-wald : Mascaux, Mackel, Magh-, Mach- -eels, -iels, Mich- -aud, -au(l)t, -aux. M.-wid ou w’m : Mascuy, Mesquite. M.-wulf : Mégoeul.
D. Formes Maz (ou Mast ou Mats), Mez, Miz, Meyz, Moz, Meuz, Muyz. I. N. simples. 1. Macs, Ma(a)s(s), Mats, Mess, Meys(e), Meesse, Mitsch, Mies(t), Moos, Mot(t)z, Mau(t)s, Moes, Mous, Mus, Mus(s)ch- -e, -s, Meys(se), Mos- -mans. 2. Ma(a)s(s)en, Messens, Me(e)s(s)en(s), Massen, Miessen; Masson(et), Mis(s)on(e), Moos-, Moes- -en(s), Moys-, Mauss-, Mous- -on. II. N. simples avec suffixes. M.-ino et -ing : Mass-, Maz- -in, Mais(s)in, Missing, Moz-, Mous- -in. M.- -att, -ett, -ott : Mass-, Maz- -a, -et, -é, -ot, Massiot(ty), Mas(s)-, Mes-, Mis(s)- -otten, Mouss-, Mouz- -et. M.- -ak, -ek(in) : Mesd-, Mest- -ach, -agh, Mas-, Me(y)s- -kens. III. N. composés. M.-and : Missant. Mè-hard : Mass- -a(e)rt(s), -ard, Mozart, Moussart. M.-hari : Mac-, Mass- -ie(r), -y, Miss- -y, -u, -aire, Mess-, Maus-, Moos- -er. M.-helm : Massem. M.-wald : Mass- -aut, -aux, Messeaux, Missal, Mossay. M.- -wid, -win : Mas-, Maz-, -uy, Masoin. M.-wulf : Missoul. N° II. Cas régime inversé. A. Formes Mand, Mend, Mind, Mond. I. N. simples. 1. Mande, Mont, Mondelé (Alsace). 2. Menten(n), Mintne, Montens, Mondon, Mond(us). II. N. simples avec suffixes. M..- -att, -ez, -oz : Munda, Mend-, Mond- -ez, -oz. M.- -elin, -(l)ing : Mendling, Mindlin, Mund-, Munt- -ing. III. N. composés. M.-and : Mand-, Mant- -âne, -ario, -anus. M.-hard : Mandart. M.-hari : Mandier, Mantie, Mender, Mentior, Minders, Munters. M.-hrod, -ron : Mondron. M.-rad : Mond- -érez, -rer. M.-rie : Mandrycus, Mondry. M.-wald : Mant- -el, -ia, Mand-, Mend- -au, -ay, -el, -i(e)au, -uau, Mond-, Mont- -ald, -ait, Mundel. M.-wulf : Mand-, Mend- -ou, Montulet. B. Formes Man, Men, Min, Mon. I. N. simples. 1. Mann, Manne, Mans, Menne, Min(n)e, Mone, Moons, Moen(s), Moins (e), Maune. 258 2. Mennens, Minnen(s), Mi(g)non, Mino, Moon-, Maun- -ens. II. N. simples avec suffixes. M.-ino, -ing : Manu- -ing, rinck, Moni(e)n. M.- -att, -ett, -itt, -oit : Manna, Man(n)- -(i)et, -(i)ot, Mayn-, Me(y)n- -et, -é, Min- -et(te), -é, -ot, Mo(u)net, Mouette, Monod. M.- -az, -ez, -iz, -oz : Manise, Monasch, Munoz. M.-ak, -ek(in), -ik : Mannick, Menneken(s), Menn- -ick, -ig, Min- -ick, -igh, -ique, Monak, Moniquet . III. N. composés. M.-aba : Manhaye. M.-bald : Mombel. M.-bard : Momb(a)erts. M.-frid : Man-, Main-, Mani- -froid, -frou, -froy, -front (-fridon). M.-bard : Manaert(s), Mén- -ard, -art, Meyna(e)rt(s), Minn- -aar, -aert, Monard, Monniaert, Moenaert(s). M.-hari : Man(n)- -ie, -y, Mennier, Minn- -er, -y, Monn-, Meun-, Mo(u)n- -ier, -y. M.-maru : Monmart, Mommaert(s), Mommer. M.-ric : Monrique. M.-wad : Min- -oy, -uet, -uit. M.-u’ald : Miney, Mon- -ay, -eau, Mougneau, Munaut. M.-wid : Monguy. I.-ivttlf : Monulphe. C. Formes Mank, Menk, Mink, Monk, Munk. I. N. simples. 1. Mange, Manch, Menge, Mengus, Mench, Men(c)k(e), Mincke, Monk, Monge, Mun(c)k, Mynck . 2. Mangon, Menckens, Menko, Moncko. II. N. simples avec suffixes. M.-ino : Mang(u)- -in, Mainguin. M.-ett, -ott : Mange-, Menge-, Menj- -ot, Mengu-, Mingu- -et, Monchet . M.-ez : Mang-, Meng-, -Menk- -ez, -es. M.-eling-: Mangelinckx. III. N. composés. M.-hard : Monchart, Moncarz. M.-hari : Maingie, Menchior (Pour : Menc-haire), Mingers. M.-wald : Manchel, Mangal, Meng-, Maingu- -al, -elle, -els, Mingels, Minjauw, Moncalt. D, Formes Mans, Menz, Minz, Monz, Munz. I. N. simples. Mo(o)ns, Moens, Munz. II. N. simples avec suffixes. M.-ing : Munzing. III. N. composés. JA.-ha.rd : Mans-, Mins-, Monch- -art, Mensch-, Minsch- -aert. M.-hari : Meos- -eereti, -iers, Mentiof (Menz-hari). M.-hlod : Miniscloux. E. Forme Magin. (Contraction Ma[i]n: Voir: B. ci-dessus). I. N. simples. M.-otto : Maginot. H. N. composés. M.-hari : Maquigny. M.-wald : Maquinay.
|
EV |
Mad- |
-oo, -ou, -yol. V. M AD.
|
EV |
Madalyns |
zie Madelein.
|
FD |
Madam(e) |
BN Madame: Mevrouw. Vgl. Monsieur. 1540 Joannes Madamme, Chatelet (MUL IV).
|
FD |
Maddalena |
zie Magdaleens.
|
FD |
Maddée |
zieMadet.
|
FD |
Maddel(e)in |
-leyn, zie Madelein.
|
FD |
Maddelein |
cf. Madelein.
|
JG |
Madden(s) |
Meddens, Mattens, Mettens: Patr. Vleivorm van Germ. mathal-naam, zoals Madelbert. loe e. Methdin, Cent (Dip.); 1220 Meddin, Cent (OGN); 1227 Maddinus, Veurne; 1315 Clais Maddin, Ip. (BEELE). Zie ook MARYNISSEN1966,26. – Lit.: F. DEBRABANDERE, De namen Maddens en Mattdaer. IG1980,281-4.
|
FD |
Maddens |
Hypocor. néerl. (au génitif) de lat. Magdalena ou bien de l’anthrop. germ. Mado (thème Mad-).
|
JG |
Madder |
1. Patr. Germ. VN math-hari: Madaharius (MORLET I). – 2. Evtl. var. van (de) Mader.
|
FD |
made |
ou mede. ..Prairie ». (Moy. néerl.). Proven. Vander-, Vet-mad, -maeten, -may(en).
|
EV |
Made(i)ra |
PlN, eiland W. van Marokko.
|
FD |
Made, van der |
zie van der Maeten.
|
FD |
Madelein |
-eine, -eyn, -ijns, Maddel(e)in, -eyn,Madalyns, -ijns, Masolyn, Maselijne, -yne, Mazelijne, -lyne, Maeseleyne, -yne, -ijne, Majelijne, -yne, Marjelijne, Mardulyn, Mardeelyn: Metr.Madelaine, Fr. vorm van HN Magdalena. Zie Magdaleens. De -lein-uitgang werd achteraf als -lijn-suffix opgevat. 1398 Maseleene Sbeeren, Moorsele; 1396 Maseleene Bierts, Ktr.; Madeleene, Madelaine (DEBR. 1970); Marien Madellaine = Maroie Masolaine (LANGLOIS 436); 1360 Raulinus Mazeline de Remies (MORLET); 1462 Madeleene Gheerinc, Diksmuide (PARM.); 1699 Nicolas Madelain = 1709 Nicolais Madelein; 1704 Joseph Madelens; 1744 Gillis Madalein, Ktr. (KW). Sommige vormen kunnen Patr. zijn, ml. afl. van Magdalena of Margareta. 1229 Majelin de Maeter et Elisabeth uxor sua (CVT).
|
FD |
Madelein |
Maddelein, au génitif: Madelijns, etc. Forme néerl. du prénom fémin. Madeleine < lat. Magdalena.
|
JG |
Madelet |
Mades, Madion. Dérivés d’un thème de Madeleine; pour le suffixe masc., cf. Made-lon.
|
JG |
Madelet |
Metr. Dim. van VN Madelaine? Of Patr. Dim.(-elet) van Germ. math-naam; vgl. Madder, Madou.
|
FD |
Mademan |
zie Maeyman.
|
FD |
Maden, van der |
zie van der Maeten.
|
FD |
Madenspacher |
Maderbacher: D. FN Mädenbacher < PlN Medenbach( HS).
|
FD |
Mader, (de) |
de Madré, Madder, Maeder, Mader: Mnl. ongesyncopeerde vorm mader: maaier. Ook D. Mader/Mâder: maaier (BRECH.). Vgl. De Maeyer. BerN. 1306 Johannem dictum Madère, Aw. (V.GORP 1949,13); 1374 Diedrijcs Maders; Lauwereins de Madère, Aw. (VLOEB.).
|
FD |
Madèra |
zie Madeira.
|
FD |
Madereel |
zie Masurel.
|
FD |
Madet |
-ey, Maddée, Madion, -iot: Patr. Dim. van Germ. math-naam. Vgl. Madelet. 146 e. Robin Madot (MORLET).
|
FD |
Madinier |
Fonction. Matinier, ..Clerc tenu d’assister aux matines ». N° 145.
|
EV |
Madoc |
Maack, Maeck: Oudwels Matôc, Wels Madog: aanzienlijk, flink. Ook Maddock(s), Mattock(s). 1160 Oenus fïlius Madoc, Shropshire; 1283 Maddock le Waleys, Staffordshire (REANEY). 1408 Jan Andries Madox soen, Hoogstraten; 1475-80 Jan Maix, Westmalle (MNT 433); 1405 Heine Madic; 1414 Andries Madix, Aw. (ANP).
|
FD |
Madon |
Patr. Var. van Madou of afl. ervan.
|
FD |
Madou |
Madoux, Maudoux; formes flam. : Madoe, -oé. 1289 «Pierre Maudous» Fleurus, 1289 «Desiers Madous» CensNamur, 1584 «Jehan Madoux», 1614 «Jean Maudoux» Boussu-en-Fagne; NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse (cf. IdG 2005, 230), issu de l’anthrop. germ. madal-wulf.
|
JG |
Madou(x) |
Madoe(ts), Madou(e), Maudoux: Patr. Fr. vorm van de Germ. VN mathal-wulf Vergaderplaats-wolf’: Madalaulfus (Dip.). 1280 Meullinus Madoel = 1281 Meulenus Madoul, Ip. (BEELE); 1436 Arnoldus Madoetse; 1545 Nicolaus Madoets, Bs. (Midd. 1956,281).
|
FD |
Madoulet |
Patr. Dim. van Madou(x).
|
FD |
Madr(e)yl |
-ijl, zie Demadrille.
|
FD |
Madré, de |
zie (de) Mader.
|
FD |
Madrid |
Madry: PlN Madrid (Spanje). 1526 Nycolaus Madrit, Valencijn (MULIII); 1639 Andries Madry, Kemmel (DUV.). Zie ook Demadrille.
|
FD |
Madsen |
Madtson, zie Matzen.
|
FD |
Mae(c)kelbergh(e) |
V. Mackel.
|
EV |
Maebe |
cf. Mabbe.
|
JG |
Maebe |
Ma(d)eb(ert). V. MAD (Ma).
|
EV |
Maebe |
zie Mabe.
|
FD |
Maechelberghe |
zie (van) Makelberge.
|
FD |
Maechtelinckx |
zie Machtelinck(x).
|
FD |
Maeck |
Maegh, au génitif: Maex; Maegen. 1297 «Clai le Maech» OnomCalais, 1465-66 «Jehan le Maech» TailleHoves; var. de Maag.
|
JG |
Maeck |
V. Mack.
|
EV |
Maeck |
zie Maack.
|
FD |
Maeckelberg(h)(e), van |
zie (van) Makelberge.
|
FD |
Maeckelbergh |
-erghe, Maekelberg, Makel-berge, -erghe. Nom d’origine: Makenberge, à Nomain (Nord) [FD].
|
JG |
Maecker, de |
zie de Maker.
|
FD |
Maeckereel |
zie Makereel.
|
FD |
Maeder |
1. Proven. Mater (Loc.) — 2. V. MAD.
|
EV |
Maeder |
zei (de) Mader.
|
FD |
Maeg(h)er- |
zie Mager-.
|
FD |
Maegd(t), de |
de Maagd, de Maeghdt, de Maeg(h)t, de Maght, Maag, Maege, Maegh(e), Mage, Maegh(t), Magne, Maghue, Smagg(h)e, Smacghe, Smaegfgje, Smaeg(g)he, Smag(gh)ue: i. Mnl. maech, mage: maag, bloedverwant. Smagg(h)e is de gen. 1233 S. Danielis Maich; -1300 masuram Maghes, Ktr. (DEBR. 1980); 1281 Avesoeta Smages, Zwijnaarde (HAES.); 1326 Jacop de Maech, Ip. (BEELE); 1398 Mergriete Smachs, Jan de Mach, Wakken (DEBR. 1970); 1786 Henr. de Maegd, Middelburg-Aw. (AP). – 2. Vondelingnaam van Peerken de Macht, op 14 maart 1636 gevonden bij het Machdenhuys in Antwerpen (VS 2002,347).
|
FD |
Maegdenbergh, van den |
zie van den Maagdenberg.
|
FD |
Maegdewinkel |
Verhaspeling van Muysewin(c)kel?
|
FD |
Maeger |
Maegerman, cf. Mager, Magerman.
|
JG |
Maegerman |
V. Mager.
|
EV |
Maegh |
cf. Maeck.
|
JG |
Maekelberg |
cf. Maeckelbergh(e).
|
JG |
Maekelberg(h)(e), (van) |
zie (van) Makelberge.
|
FD |
Maeker, de |
Maekers, zie de Maker.
|
FD |
Mael, van |
zie van de Maele.
|
FD |
Maelbranche |
-cke, zie Malbranche.
|
FD |
Maelbrancke |
cf. Malbranche, -ancke.
|
JG |
Maelcamp |
PlN Maelcampe/Malcamp/Mollekant in Anzegem (DE IX, X). 1398 Roeger Malcamp, Aalbeke; Aelice Maelcamps, Lauwe (DEBR. 1970). Vgl. Molenkamp.
|
FD |
Maelder, van |
zie van Malder.
|
FD |
Maelderg(h)em, van |
zie van Malderghem.
|
FD |
Maele, van de |
van de(r) Maelen, van de(r) Malle, van Mael(e), (van) Mâle, van Malle, Vammale, Vermael(e(n)),Vermal(en): PlN Mâle: zak, depressie (TW). 1392 Heinrics lant van den Mâle, Ktr.; 1394 Grielkin vanden Mâle, Egem (DEBR. 1970). Zie ook Van (de) Malle, De Maele.
|
FD |
Maelegheer |
zie Mauger.
|
FD |
Maeleveys |
zie Mauvais.
|
FD |
Maelfait |
-faet, -feyt, zie Malfait.
|
FD |
Maelfait |
Maelfeyt. Formes néerl. de Malfait.
|
JG |
Maelfayt |
Proven. l. Malèvais, ,,De Malèves » (Loc.). — 2. Mal fay, ,,Hêtrc du sieur Amal ». (Compar.: Thirifays).
|
EV |
Maeljaert |
Maelliaert, zie Maillard.
|
FD |
Maelsaeke, van |
-sa(e)cke, -zaeke, -sacke, -saele; van Malsake, -saeke, -ack: PlN Maelzake in Etikhove (OV) en Kaster (WV). 1186 Alardus de Malseca, Oud. (VAN G. 1954); 1469 Lysbette van Maelsake, Pamele(V.BUTS).
|
FD |
Maelscha(e)lck |
zie (de) Maerschal(c)k.
|
FD |
Maelschaelck |
Maelschalck, Maelschalk, cf. Maerschalck.
|
JG |
Maelschalk |
V. Maarschalk.
|
EV |
Maelstaf |
Malstaf: BerBN van de mulder of molenbouwer, naar een onderdeel van de molen. 1373 Lammin Maelstaef, Ip. (BEELE).
|
FD |
Maelstaf |
Nom composé de moy. néerl. mael ‘signe, limite’ et de stqf ‘bâton’, comp. mael-boom, arbre servant de limite.
|
JG |
Maelstaf |
Proven. Mali stabulum (Latin), ,,Etable du mallum » (Lieu des pâturages et des réunions publiques) .
|
EV |
Maelzaeke, van |
zie van Maelsaeke.
|
FD |
Maen, de |
zie de Maan.
|
FD |
Maenant |
zie Manand.
|
FD |
Maenaut |
zie Maenhou(d)t.
|
FD |
Maenderveld |
-velt, zie Manderfeld.
|
FD |
Maene |
au génitif: Maenen. Nom issu de l’anthrop. germ. Manno.
|
JG |
Maene(n) |
-ens, Maane(n), Manen(s): Patr. Gen. van de Germ. VN Mano (MORLETI), var. van Manno ‘man’. Voor de lange a, vgl. Manekin/Mannekin (GN). 1422 Gheertruud Maenen weduwen erve, A’dam (NHC); 1496 Katlijn Manen, Genk (VDZ).
|
FD |
Maenhaut |
Maenhoudt, -bout, sans doute aussi Maernoudt. 1280 «Griela Mannoet» Dettes-Ypres; nom issu de l’anthrop. germ. man-wald > Manolt, Manvaldus [FD] et non point composé de moy. néerl. haut ‘bois’, dans lequel Carnoy 147 voyait pour le déterminant le moy. néerl. made ‘prairie’, mais sans justification. -Bibliogr. : F. Debrabandere, Maenhont en Steenhout, dans De Leiegouw 24, 1982, 361-364. Cf. aussi Mannoot.
|
JG |
Maenhou(d)t |
Ma(e)nhaut, Maenaut, Manhou(d)t, Meenhout, Ma(e)rnhout, Maern(h)oudt: Patr. Germ. VN man-wald ‘man-heerser’: Manolt, Manvaldus (MORLET I). Vgl. Mannoot. 1280 Griela Mannoet, Ip. (BEELE); 1398 Gillis Mannoet, Wg. (DEBR. 1970); 1407 Heinric Manout, Bg. (JAM.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Maenhout en Steenhout. LG1982,361-4.
|
FD |
Maenhout |
Proven. ,,Bois du sieur Manon ». Synon. roman-: Manhay.
|
EV |
Maens |
V. MAD (Mon).
|
EV |
Maens |
zie (de) Man.
|
FD |
Maer- |
-schael, -schal(c)k. V. Maarschalk.
|
EV |
Maer(e),de |
de Mare, (de) Marre, Lemarre, Maar, Maere: BN mare: beroemd, vermaard, voornaam. 1305 Voskin de Mare; 1383 Herman Mare, Ip. (SOETE); i6e e. de Ma(e)re (pass. CAPPELLE).
|
FD |
Maerchand |
zie Marchand(t).
|
FD |
Maerche, van |
zie van Marcke.
|
FD |
Maerckaert |
Maerckx. V. MARC.
|
EV |
Maerckaert |
zie Merckaert.
|
FD |
Maercke(n), van |
zie van Marcke.
|
FD |
Maerckx |
zie Marc.
|
FD |
Maere |
1. Proven. Maren (Loc. holl.) ou Meers (L.D.). — 2. V. MARU.
|
EV |
Maere |
Maeren(s), Maar, Maers: Metr. Vorm van de HN Maria. 1375 Maere van den Velde = Marie van den Velde, Ip. (BEELE); 1397 Jan Mare, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Maerel, (de) |
de Meirel: Mnl. meerle, maerle: merci. BN naar de vogelnaam, wellicht voor een zanger. 1300 Kateline Merle = 133 K. Meerle, Her. (DERCON). Vgl. Meirlaen.
|
FD |
Maerem |
zie van Marem.
|
FD |
Maereman(s) |
cf. Mariman.
|
JG |
Maereman(s) |
zie Mariman.
|
FD |
Maeren(s) |
zie Maere.
|
FD |
Maeren, van der |
zie van (der) Maren.
|
FD |
Maerevoet |
cf. Marievoet.
|
JG |
Maerevoet |
zie Marievoet.
|
FD |
Maerhem, van |
zie van Marem.
|
FD |
Maerheyt |
-heyd, zie Maret.
|
FD |
Maeri(e)voet |
zie Marievoet.
|
FD |
Maeriaux |
zie Mairiaux.
|
FD |
Maeriën |
zie Mariè’n.
|
FD |
Maerkaert |
zie Merckaert.
|
FD |
Maerke(n), van |
zie van Marcke.
|
FD |
Maerlan |
zie Merlan(d).
|
FD |
Maerman |
cf. Mariman.
|
JG |
Maerman |
zie Mariman.
|
FD |
Maernhou(d)t |
Maernoudt, zie Maenhoudt.
|
FD |
Maernoudt |
Proven. 1. Merenhout, ,,Bois du marécage ». — 2. Meer-hout (Loc). — 3. V. MARU.
|
EV |
Maerrem, (van) |
zie van Marem.
|
FD |
Maers |
zie Maere.
|
FD |
Maerschaelck |
-alck, Maesschalk, Maelschaelck, -alck, -alk, etc. 1465-66 «Cornille le Maers-calcq» TailleHoves; moy. néerl. maershalc, soit maréchal-ferrant, soit maréchal (nom de dignité).
|
JG |
Maerschal(c)k, de |
de Maersschalck, Maarschalk, de Maars(s)chalck, (de) Maerschakke, Maerskalck(e), (de) Maes(s)cha(e)l(c)k, Demaerschalet, Masschalck, Maesschalkc, Maesschal, Maessckal, Maescalck, Ma(e)lschalck, Maelschaelck, -schalk, Mayschak: BerN Maarschalk. Mnl. maerscalc: paardenknecht, stalknecht, hoefsmid, paardenarts; stalmeester. Meestal: hoefsmid: 1155 Giselberto Marscalco, U (GYSS. 1999′); 1339 meester Lievine den Maersscalc vanden ridepaerden ende meerien te beslane ende van 300 en 97 niewen yseren, ende over sine coste ende paerde hure, Cent (RSGI); 1378 Moenin de Maerscalc = 1386 Simon le Marschak, Ip. (BEELE); ook gewoon smid: 1377 van joncvrauwen Alisen Maerscalcxs; 1397 mestre Janne den Maerscalc van twee ketenen, Ktr. (DEBR. 1970). Vgl. Maréchal.
|
FD |
Maerschand |
zie Marchand(t).
|
FD |
Maertelaer(e), de |
-eire, zie de Martelaer(e).
|
FD |
Maerten |
Maertens, cf. Martens.
|
JG |
Maerten(s) |
-ins, zie Maarten(s).
|
FD |
Maertens |
V. Martin.
|
EV |
Maervoet |
cf. Marievoet.
|
JG |
Maervoet |
Proven. Meervoorde, ,,Gué de la Meer(beek) ou du Marbais ». (L.D. Meervoorde, Dép. Denderwindeke).
|
EV |
Maervoet |
zie Marievoet.
|
FD |
Maes |
Maesen, Maessen, cf. Maas.
|
JG |
Maes |
zie Maas(s).
|
FD |
Maes(s)chalck |
V. Maarschalk.
|
EV |
Maes, van der |
zie van der Maesen.
|
FD |
Maesbroeck |
PlN, b.v. in 1711 in Zedelgem. Maar wsch. gaat de naam terug op PlN Meersbroek, b.v.inTielt(DFIX-X).
|
FD |
Maesbrugghe, van der |
zie van der Mensbrugghe.
|
FD |
Maescalck |
(de) Maescha(e)l(c)k, zie (de) Maerschalck.
|
FD |
Maese(e)le |
zie Maeze(e)le.
|
FD |
Maeseele |
-ele, Maezeele. Soit moy. néerl. masel ‘boucherie, abattoir’ soit anc. fr. mais(s)el qui signifie aussi ‘boucher’; ou bien de l’anthrop. gertn. Madala [FD].
|
JG |
Maeseleer, de |
zie de Maseneer.
|
FD |
Maeseleyne |
-lijne, zie Madelein.
|
FD |
Maeseman |
Maesman(s), Maasmans, Mazeman, Maseman, Meesman, Moesman, Mosmans, Mousseman(ne), Musman: Patr. Afl. van VN Maas =Thomas. Moies is Limburgs. 1248-71 ver Jden Masemans, Aw. (CG); 1390 Jan Maesman, Mech. (HB 684); 1473 Claes Moesmans, kanghietere, St.-Tr.(OBNuô).
|
FD |
Maesen |
zie Maassen.
|
FD |
Maesen, van der |
van der Maes(sen), van der Maas, van der Mas(s)en, Vermasen, Vermaes(en), Vermaas(en), Vermasse(n): 1. Naam van de rivier, de Maas; ook naam van talrijke waterloopjes. 1321 Reiners vander Masen, Diest (CLAES 1986); 1321 Henricus de Mosa, Hoegaarden; 1346 Joh. van der Masen, Ezemaal (C. BAERT); 1409 Ghijsbrecht vander Masen, Aw. (ANP); 1490 Gorys Vermaze, Lier (FRANS). – 2. Metr. Vermasse: vrouw Masse. Afl. op -sa van Germ. math-naam: Masa (MORLETI). De vander-vorm is dan hypercorrect. 1396 Jan Vermassen, Pouwels Vermassen, Maes Vermassen, Wouter van der Massen, Velzeke (DE B.).
|
FD |
Maesenaar, de |
-aère, -eer, -eir(e), zie de Maseneer.
|
FD |
Maesfranck |
-c(k)x, zie Masfranc(k).
|
FD |
Maesfranckx |
NF double (au génitif): Maes + Franck.
|
JG |
Maeskens |
Maske(ns): Patr. Dim. van VN Maes: Thoma(e)s. 1267 Mas Steven = 1268 Maskinus Steven; 1376 Masekin de Costre, Ip. (BEELE).
|
FD |
Maesman(s) |
zie Maeseman.
|
FD |
Maesscha(e)l(c)k, (de) |
Maesschal, Maessckal, zie (de) Maerschalck.
|
FD |
Maesschalk |
cf. Maerschaelck.
|
JG |
Maessen |
V. Thomas et MAD (Maz).
|
EV |
Maessens(s) |
zie Maassen.
|
FD |
Maesseus |
zie Masseus.
|
FD |
Maestricht, van |
van Mastricht: PlN Maastricht (NL). 1403 Johan van Triecht, Zichen (IOT); 1584 Jacob van Maestricht, Aw. (AB).
|
FD |
Maet |
Maat. Surnom: moy. néerl. maet ‘copain, compagnon’ [FD].
|
JG |
Maet, (de) |
(de) Maat: Mnl. maet: maat, makker, gezel. BN. 1577 Hans Maet, Schelle (MAR.).
|
FD |
Maeten, van der |
van der Maat(h), van der Made(n), van der Matt, Vermaete, Verma(at): Verspreide PlN Made, Maet(e): maailand, hooiland, wei(de). Vgl. E. meadow, D. EN Matt(e). 1273 Janne van der Matte, Varsenare (CG); 1303 bi Heinrike van der Matte, Bg. (VERKEST); 1336 Dieric van der Made, Egmond (NHC); 1586 Richard Vermaet, Arnhem-Aw. (AP).
|
FD |
Maetens |
Sans doute forme allégée de Maertens.
|
JG |
Maetens |
V. MAD.
|
EV |
Maetens |
zie Matens.
|
FD |
Maeter |
1. Proven. Mater (Loc.). — 2. V. MAD. Maex. V. MAD (Mak).
|
EV |
Maeterlinck |
Afkomstig van Mater (OV). 1357 Neese Materlinx, 1363 Jan Materlinc; 1404 Willem Maeterlinc, Ronse (LENOIR).
|
FD |
Maeters |
zie Maters.
|
FD |
Maex |
cf. Maeck, Maegh.
|
JG |
Maex |
zie Max.
|
FD |
Maeyaert |
Maya(e)rt, Maeyhaert: 1. Metr. Ml. afl. van VN Maeye. – 2. Spelling voor Maillard. Maeyens, Maeijens, Maeyns, Mayen(s): Metr. Gen. van Maeye < Maria. 1395 Maye Haps, Ip. (BEELE); 1413 Maeyen Scokers huus, Ktr. (DEBR. 1958). Vgl. Maaykens.
|
FD |
Maeyaert |
Probabl. forme néerl. de Maillart.
|
JG |
Maeyens |
1. V. MAD. — 2. Proven. Mainz, ,,Mayence », Ville allem.
|
EV |
Maeyens |
Génitif de Maeye = Maria (Courtrai, 14cs.)[FD],
|
JG |
Maeyer, de |
de Maeijer, de Maaijer, de Ma(a)yer, Majer, Mayer(s), de Meyer, (de) Moyer, de Muyer, Muyere: 1. BerN van de maaier. 1385 Jaqueme le Madère, Ip. (BEELE); 1508 Dierick de Maeyere, Temse (DE MAN); 1706-74 de Ma(e)yer = de Meyer = de Moyer = de Muer, Aw. (Midd. 1975, 107). – 2. Secundair is De Maeyer ook wel cens door reïnterpretatie van De Mare ontstaan: G. J. DE MAEYER, Van De Mare tôt De Maeyer. land van Beveren 1975. – 3. De Maeyer kan ook een Br. var. zijn van De Meyer: 1546 Kath. Smayers = Katlijne Smeyers, Mech. (HB 708).
|
FD |
Maeyman |
Mademan: 1. BerN van de maaier. Vgl. De Maeyer. – 2. Afl. van Van der Made.
|
FD |
Maeyninck(x) |
zie Meynink.
|
FD |
Maeyninckx |
Dérivé en -ing du précédent ou dérivé de Maene.
|
JG |
Maeyon |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Maeze(e)le |
Maezelle, Mase(e)le, Maese(e)le, Maeselle, Maisel, Maizel, Mayseel, Mazel, Mazeau, Mazay: 1. Mnl. masel: vleeshuis, slachthuis. Maar Ofr. mais(s)el betekent niet alleen slagerij, maar ook slager. BerN van de slager. 1398 Jan Maessiel, Olsene (DEBR. 1970). – 2. Metr. Germ. VN Madala (MORLETI). 1388 aie maison Masele Schoops, Gullegem (BR 2 f° 54V°).
|
FD |
Maezele |
Proven. Maezel (Dép. Tielen).
|
EV |
Maf liet |
Malf(l)iet: Mafit met 1-epenthesis.
|
FD |
Mafa |
Maffa. Nom d’origine: w. liég. mâfa (= mauvaise fagne) à Stavelot, Esneux (Lg), Grandménil (Lx).
|
JG |
Maffrand |
zie Masfranck.
|
FD |
Mafit |
(NF de Visé, Oupeye). Probabl. w. liég. mâ fi ‘mauvais fils’, comp. 1346 «Jehans Mau-fille» NécrArras.
|
JG |
Mafit |
BN W. ma fi, d.i. Maufils, kwade zoon. Vgl. Monfils. Vgl. 1346 Jehans Maufille, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Mafliet |
cf. Malfliet.
|
JG |
Mafranc(kx) |
Mafran(s), -frand, zie Masfranc(k).
|
FD |
Mafrans |
Nom composé de Thomas + Frans [JMP].
|
JG |
Mag- |
Thème hypocor. de Marguerite, cf. Maghe, Maghin, Magon, Magotte, etc.
|
JG |
Magain |
cf. Maghin.
|
JG |
Magain |
V. MAD (Magin).
|
EV |
Magain |
zie Maghin.
|
FD |
Magalhaës |
Magallanes: De grote Portugese ontdekkingsreiziger heette eigenlijk Fernâo de Magalhaës (1480-1521). Het voorzetsel de wijst op een PlN.
|
FD |
Magam |
(NF d’Aywaille et Remouchamps), Mangamt (NF verviétois). NF attestés depuis les 17e et 18e s. dans la région, cf. «Mangam; Mangham; Mangamme» Verviers, 1735 «Man- gam» Stoumont, aussi à Malmedy(au 18e s.): la finale de ces NF fait songer à une origine étrangère, à date ancienne, p.-ê. allemande.
|
JG |
Magazynier |
Profess. ..Magasinier ».
|
EV |
Magazynier |
Reïnterpretatie, misschien van De Maeseneer.
|
FD |
Magchiels |
zie Michael.
|
FD |
Magdaleens |
Magadalena, Magdal(e)yns, -l(e)ijns, Magdelaine, Magdeleens, Magdel(e)yns, -l(e)ijns, Megdaleens, Maddalena: Metr. Bijbelse VN Magdalena. 1460 Magdaleene Bliecx, Oudenburg (PARM.). In werkelijkheid werden Magdaleens en Madelein wel door elkaar gebruikt.
|
FD |
Magdaleens |
Magdelijn, Magdelyns. Forme néerl. de Madeleine, lat. Magdalena.
|
JG |
Magdelyns |
1. V. MAD (Ma). — 2. Proven. Mageret (Dép. Laarne et Wardin).
|
EV |
Magdonelle |
-onel, Magdenel. NF attesté dans nos contrées depuis le milieu du 18e s., date de l’installation de Stanislas Magdonelle né à Valenciennes en 1762; aucune confirmation de parenté avec des MacDonald irlandais ou écossais n’ayant été établie, on peut se demander si l’origine n’en serait pas le NF Magdenel, attesté particulièrement à Issoudun dans I ‘ Indre [avec la collab. de J.-C. Micha],
|
JG |
Mage |
1. Fr. uitspr.: zie Limage. – 2. Met Ndl. uitspr.: zie De Maegd(t).
|
FD |
Mage |
1581 «Bastin Mage mayeur» CartCou-vin ; si le g est dur, cf. Maghe ; si le g est doux, surnom: fr. mage (roi mage), comp. 1753 «filia Margaritae Mageau» AnthrStHubert.
|
JG |
Mage |
Magee, zie Maget.
|
FD |
Mage- |
-rat, Magh- -et, -iels, -in. V. MAD (Mak).
|
EV |
Magein |
cf. Maghin.
|
JG |
Magein |
zie Maghin.
|
FD |
Magel(e) |
zie Mechele.
|
FD |
Magelinck(x) |
zie Machtelinck(x).
|
FD |
Magemans |
cf. Magermans.
|
JG |
Mager |
Maeger, au génitif: Mageren. Surnom: moy. néerl. mager ‘maigre’; cf. aussi Mager-man(s).
|
JG |
Mager |
Maeger, Magr, Mageren, Meegers: BN voor een mager mens. 1255 Balduinus de Nevela dictus Maghere (DEBR. 1980); 1303 van Weiten den Magheren, Bg. (VERKEST). Vgl. Maigre. Magera(t): Metr. < Marg(u)erat < VN Marguerite (HERB.).
|
FD |
Magerat |
(NF de la région de Rochefort). 1707 «Hubert Magerat» Buissonville (FyS); pro-babl. d’un NL (non localisé), comp. Mageretà Wardin et Magerotte à Tillet.
|
JG |
Mageres |
cf. Majeres.
|
JG |
Magerman |
Car. phys. ,,H. maigre ». Synon. : Ma(e)g(h)erman.
|
EV |
Magerman |
Magermann, Maegerman, Mag-herman, au génitif: Magermans, Magemans (forme allégée). Surnom: moy. néerl. mager ‘maigre’ + -mon; cf. aussi Mager(en).
|
JG |
Magerman |
-mans, -mann(s), Magherman, Maeg(h)erman, Magremanne: BN voor een mager man. 1396 Jan Magherman, Lennik (DE B.); 1401 Peter Magerman, Aw. (ANP); 1418 Clais Magherman, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Magerott(e) |
PlN Magerotte in Tillet (LX). 1488 Henryon de Magerotte, Bastenaken (J.G.).
|
FD |
Magerotte |
Proven. Dép. Tillet.
|
EV |
Magerotte |
w. (Bastogne) Madjerote. 1488 «Henryon de Magerotte» JusticeBastogne, 1564 «Jean Magerotte d’Ourt» Chevigny; nom d’origine: Magerotte, dépend, de Tillet (Lx).
|
JG |
Magerus |
cf. Mayerus.
|
JG |
Magerus |
-es, zie Magirus.
|
FD |
Magery |
Maugeri: PlN Magery in Tillet (LX).
|
FD |
Magery |
Nom d’origine: Magery, w. madj’ri, dépend, de Tillet (Lx).
|
JG |
Maget |
au fém. : Magette. 1280 «Magette de Sain Servais», «Magette le béguine ki fuda-moiselle singnor Stevenon» PolyptLiège; dérivé du thème Mag- (Marguerite).
|
JG |
Maget |
-ette, -é, -ee, -ez, Maghet, Maguet, -ez, Majet: Metr. Dim. van VN Marguerite. 1280 Magette de Sain Servais, Luik (HERB.); 1560 Jan Maget, Carpin-Aw. (AP).
|
FD |
Maggelet |
Metr. Magelet, dim. van VN Marguerite. Maggen: Patr. Verbogen vorm van Germ. bakernaam Mag(g)o.
|
FD |
Maggi |
cf. Magy.
|
JG |
Maggi |
Mag(u)y: Metr. W. vleivormen van Marguerite. 1265 Maghuis li Creniele, Namen (J.G.).
|
FD |
Maggio |
Maggiolino: BN It. maggio: mei(maand). Vgl. De Mey.
|
FD |
Maggiordomo |
It. < Lat. majordomus: hofmeester.
|
FD |
Magh(u)in |
Magien, Magin, cf. Magh(a)in.
|
JG |
Maghe |
Maghue. 1275-76 «Dame Maghe de Lille» RegTournai, 1289 «Maghe de Saint Amant» CensNamur; hypocor. de Marguerite, cf. Mag-, Magh(a)in (ci-dessous), etc. Maghain, Maghin, Maghuin, Magain, Magein, Magin, Magien, Maguin, etc. 1280 «dame Maguin feme Pieron de Mechau» Namur, 1289 «Magins li Risponde», «Magins li femme Servais le Tesseur» = «Maguins li femme Servais li Teisseur», «Maguins Tri-boudaine» CensNamur, 1308 «Maheal, Mag-hin et Beatris» (sœurs) CartValBenoît, 1331 «Magin de Huy, ante de sa feme» Huy, 1495 «Johanchon Magyn» La Gleize, 1502 «Andry Maguen» Corenne, 1544 «Johan Maguyn» Malmedy, 1590 «Massot Jean Magin mannant a Fosse» La Gleize, 1602-3 «héritage Magen de Steu» TerriersNamur, 1659 «Jean Magen» DénSalm; cas régime de Mag(h)e, Mague en •in. – Dérivé: Maginet.
|
JG |
Maghe |
zie de Maegd(t).
|
FD |
Magherman |
zie Magerman.
|
FD |
Maghet |
zie Maget.
|
FD |
Maghiels |
Magiels, Magils; au génitif: Magillissen. Var. de Macheel, Machiels.
|
JG |
Maghiels |
zie Michael.
|
FD |
Maghile |
cf. Maghe.
|
JG |
Maghin |
Mag(h)ain, Magein, Mag(h)uin, Magin, Magien: Metr. 1. Vleivorm van VN Marguerite. 1280 dame Maguin; 1289 Magins li Responde, Namen (J.G.); 1308 Maheal, Maghin en Beatris, Luik; 1331 Magin de Huy, Hoei (HERB.); 1328 Johanne Maghiin, Groot Adorp (C. BAERT); 1368 Maghine van Namne (Namen), Ktr. (DEBR. 2002); 1336 Margherite Molle = Maghain Molle, Rijsel (AGr. 69). – 2. Vleivorm van VN Marie. 146 e. Marie dite Maghine de Fexhe, Luik (BODY).
|
FD |
Maght, de |
zie de Maegd(t).
|
FD |
Maghue |
zie de Maegd(t).
|
FD |
Maghuin |
zie Maghin.
|
FD |
Magiels |
-ielse(n), -il(l)issen, zie Michael.
|
FD |
Magier |
1. Profess. „Imagier ». Ou bien ..Magicien ». — 2. V. MAD (Mak).
|
EV |
Magier |
zie Mauger.
|
FD |
Magils |
Doit se rattacher aussi à Mag-(Marguerite).
|
JG |
Magils |
zie Michael.
|
FD |
Magin |
-ien, zie Maghin.
|
FD |
Magin |
Magis, Maglinse. V. MAD (Magin, Mak).
|
EV |
Maginel(le) |
Maginet: Metr. Dim. van Magin.
|
FD |
Maginet |
cf. Magh(a)in.
|
JG |
Magirus |
Magerus, Magerus, Mageres: Humanistennaam, latinisering van Kok, de Cock. 1541 Joh. Koch = 1544 Joh. Magirus (BRECH.); 1561 Joannes Magierus, Leiden (MULIV).
|
FD |
Magis |
Magits, Maugis, -uis, -uit, -uy: Patr. W. vorm van de Germ. VN Madelgijs. Deze naam van de tovenaar Malegijs werd in het W. soortnaam met bet. deugniet, nietsnut. 1350 Joh. Magis, Walshoutem (HERB.); 1551 Egidius Magis, Fumay (MUL IV). Vgl. 1326 Braem Maedelghijs, Ip.(BEELE).
|
FD |
Magis |
w. Mâdjis’, Maugis. 1215 «Tomas Mau-gis» ChirTournai, 1279-80 «Jakemins Maugis» RegTournai, 1350 «Johannes Magis» Houtain-l’Évêque; nom épique (l’enchanteur Maugis) devenu nom commun: w. mâdjis’ ‘vaurien’ DL; cf. aussi Mauguis.
|
JG |
Magister |
(NF rare). 1559 «Colla le magister» NPLouette; nom de dignité: w. madjustêr ‘clerc-chantre, marguillier’ FEW 6/1, 42a.
|
JG |
Magloire |
Bretonse HN Maglorius (DNF). Patr.
|
FD |
Magn- |
-el, -es, -ette. V. MAD (Ma»).
|
EV |
Magnan |
V. Magnien.
|
EV |
Magnan |
Var. de Magnien?
|
JG |
Magnan(t) |
zie Magnien.
|
FD |
Magnaud |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN magin-wald ‘kracht-macht’: Magnaldus, Meinaldus.
|
FD |
Magne |
1356-58 «Magne li Ghillebierde» PolyptAth, 1340 «Maingne [ou: Maroie] li maçonne», 1366 «Magne Gargate» 31 ChirTournai; malgré P. Ruelle (BCRH 128, 1962, 49, note 1) qui refuse d’y voir une forme de Marie, très probabl. var. ancienne du prénom fém. Marie. – Cf. également Magnon f (au cas régime), 1302 «Magnons li Soieresse» Loi-Tournai, 1384 «Magnon [ou: Marion], me meskine» Namur (Form. namurois, 58-9), 14e s. «Hanins, Henris, Faute, Magnons et Margine [enfants de la femme Jehan le Tailleur] » DocLens ; cf. aussi w. Mayon DL. • Dérivés: Magnet, -ez, -é, Magnés, -es, Magnier, Magniet, -iez. 1599 «Martin Magnet» BourgDinant, 1599 «Martin Magnet» BourgDinant, 1636 «Jan Magnette», 1654 «Clas Magnet» émigré en Suède, 1735 «filius Barbarae Magnet» La Gleize; var. de Maniet. « Forme fém. : Magnette (à Dinant, depuis le 16e s.), Magniette [une branche des Magnette liégeois vient de Virton]. 1279-80 «Magnette Vit de kien» RegTournai, 1426 « Jak. Magnette» TailleSoignies, 1636 «Jan Magnette», émigré en Suède; var. de Maniette, hypocor. de Marie.
|
JG |
Magne |
Metr. Marie. 1340 Maingne = Maroie li Maçonne, Dk.; 1366 Magne Gargate, Dk. (HERB.).
|
FD |
Magné(e) |
Mangnée: 1. PlN Magnée (LU). Zie De Magnée. – 2. Zie Magnet.
|
FD |
Magnée |
Proven. Loc. Synon. : De Magnée.
|
EV |
Magnée |
w. Mâgnêye, Mangnee. 1338 «Lowi de Mangnees li scohir» GuillLiège, 1444 «Katherine de Magnées» AidesNamur, 1625 «François Magnée» BourgLiège; nom d’origine: Magnée (Lg).
|
JG |
Magnein |
zie Magnin.
|
FD |
Magnel |
Metr. Dim. van Magne/Marie; zie Magnet.
|
FD |
Magnery |
1635-36 «Jeanne de Magneri» Nan-drin; nom d’origine: Magnery, dépend de Clermont-lez-Huy (Lg).
|
JG |
Magnery |
Mannerie: PlN in Clermont-lez-Huy (LU). 1502 Jehan de Mangnery, Linchet (ASM II).
|
FD |
Magnes |
zie Magnus, Magnet.
|
FD |
Magnet |
-ez, -ey, -é(e), -es, -es, -ette, -iet(te), -ier, -les, -iez, Maigney, Mangnet, -ée, Maniet(te), -iez, Manniette, Manet(te), Manè, Mané: Metr. Dim. van VN Magne = Maria. 1490 Jehenne Magnet, Dk.(TTT). Magni, Magny: 1. Gen. van Magnus. Evtl. It. Magni. – 2. LU W. voor Magnier. – 3. Zie Demagny.
|
FD |
Magnet |
Magnette, cf. Magne.
|
JG |
Magnette |
V. MAD (Man).
|
EV |
Magni(e)n |
Profess. ,,Chaudronnier ambulant ». Synon. : Magnan.
|
EV |
Magnie |
1. V. Magnée. — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Magnien |
1580 «Jehan Magnen» Haybes; nom de profession : fr. magnien ‘chaudronnier ambulant’, qu’on appelait notamment pour faire peur aux enfants FEW 6/1, 202b-203a, cf. Magnan, mais aussi dérivé du prénom Magne, ainsi 1559 «Magnen Viaux» NPLouette. Cf. également Lemaignen.
|
JG |
Magnien |
Magnan(t), Maignent, Mahian(t), Meignan(t), -en, Le Maignent, Lemaignen: BerN Fr. raagnien: rondtrekkend ketellapper (DNF). 1340 Joh. Magnant, Crédy; 1306 Andru le Mennien, Senlis(MORLET).
|
FD |
Magnier |
-iet, -iez, cf. Magnet.
|
JG |
Magnier |
-iez, -ies, Mangnier, Man(n)ier, -ie(z): 1 Patr. Rom. vorm van Germ. VN magin-hari ‘kracht-leger’: Maginharius, Magnarius (MORLETI). 1676 J. R. Magnier, Gb. (MUL VI). – 2. Zie Meunier. – 3. Spelling voor Magnet.
|
FD |
Magnon |
Manon: Metr. Vleivorm van VN Magne: Marie. Magnon ou Marion me meskine, Namen (L VI1975,520); 1375 dame Manon del Ree, Luik (SLLIV); 1398 Maignon Brulande; 1398 Maignon du Mont, Herseaux (DEBR. 1970).
|
FD |
Magnus |
1200-1230 «Johannes s[c]ilicet Magnus» CartValBenoît, 1237 «Pontius de Bêle-fontaine Magnus» CartOrval, 1272 «Egidius Magnus» PolyptVillers; soit prénom (Magnus était encore prénom archaïque en Hainaut), soit latinisation de Legrand ou de Levieux.
|
JG |
Magnus(son) |
Magnes, Mangnus, Mannus, Mannes: Patr. Lat. VN Magnus. 1340 Jan Magnis sone = 1341 Jhan Magnus sone, Saaftinge (DEBR. 1999); 1448 Henricus Magnus knape, Diest (VdP).
|
FD |
Magny |
zie Magni.
|
FD |
Magoche |
Magoge, Magosse, Magos. 1404 «Magosse Choreal» Jodoigne; dérivé en -osse du thème Mag- (Marguerite), comp. aussi 1348 «Maghin dite Maguche» Liège.
|
JG |
Magoche |
-oge, -osse, Margosches: Metr. W. vleivorm van Marguerite, HN Margareta. 1348 Maghin dite Maguche, Luik; 1404 Magosse Choreal, Geldenaken (HERB.).
|
FD |
Magon |
-onet(te), Majon: Metr. Vleivorm van Marguerite. 1234 Arnulphus Magon (MORLET); 1304 dames Maghons et Ysabeaus, Luik; 1330 Johan Magon, Luik (AVB); 1676 Henricus Magonez, Rupensis (MUL VI).
|
FD |
Magon |
s.d. «domine Maghon» ObitHuy, 1330 «Johan Magon» CartValBenoît, 1346 «dame Magon le braieleresse» GuillLiège, 1642 «Johan Magon» émigré en Suède; cas régime en -on de Mague (= Marguerite). a Avec suffixe double : Magonet, Magonette. 1474 «Maria filia Henrici Magonet» Prin-cipLiège, 1616 «Jean Magonnette» Princip-Chimay, 1694 «Jean Magonnet» NPLouette.
|
JG |
Magos |
-osse, cf. Magoche.
|
JG |
Magos |
-ot(te), -oteau(x), -otiaux, -ot(t)ieau, -otteaux, Majot: Metr. Vleivorm van VN Marguerite. 1669 J,M. Magot, Bs.; 1671 Ludovicus Magoteau, Bruchiensis(MULVI).
|
FD |
Magot |
Magotte. 1559 «Thomas Magoz», 1570 «Magot et Maroye sa femme» NPLouette, 1584 «Bastien Magot» Boussu-en-Fagne ; dérivés en -ot et -otte du thème Mag- (Marguerite). m Avec suffixe double: Magoteau, Magotiaux, Magotieau, Magotteaux. 1480 «Jehan Magotial» = «Jehan Magotiaulx» Aublain, 1616 «Thoussains Magotteau» PrincipChi-may, 1623 «Gille Magoteau» DénChimay, 1627 «Toussaint Magotteau (de Chimay)» émigré en Suède.
|
JG |
Magr(emanne) |
zie Mager(man).
|
FD |
Magret |
-ez, zie Maigret.
|
FD |
Magrez |
1267 «Alart Magret» ChartesHainaut, 1280-81 «Josses li Magres» RegTournai, 1472 «Jehan Magrey» DénChiny, 1509 «Augustin Magret» BourgNamur; surnom: moy. fr. magret ‘un peu maigre’, cf. Maigret, etc.
|
JG |
Magriet |
Magrit(te), zie Marguerite.
|
FD |
Magrin |
Probabl. var. de Maguin, Maghain, avec r euphonique.
|
JG |
Magritte |
Magrit, Magriet (forme néerl.). 1302 «Magrite li Carpentière» LoiTournai, 1380 « dame Magrite de Torebisoul » RentierRamée, 1418 «Magrete veuve de Herman de Fetme» GuillLiège, 1602 «Magritte de Fontenelle» Cerfontaine ; prénom fém. : w. Magrite, Marguerite.
|
JG |
Magschap |
Verhaspeling, wsch. van Walschap.
|
FD |
Magtelinck |
zie Machtelinckx.
|
FD |
Magtige,de |
BN:machtig.
|
FD |
Maguet |
-ez,zieMaget.
|
FD |
Maguet |
Maguez. Dérivé en -et du thème Mag-(Marguerite).
|
JG |
Maguin |
cf. Maghain.
|
JG |
Maguin |
zie Maghin.
|
FD |
Maguy |
Magy, Maggi. Hypocor. de Marguerite, cf. 1265 «Maghuis li Creniele» CensNamur, 1444 «Jehan Magy» AidesNamur.
|
JG |
Maguy |
Magy,zieMaggi.
|
FD |
Magyar |
Volksnaam van de Magyaar of Hongaar.
|
FD |
Mah- |
-au(den), -aut, -aux. 1. Profess. Ma(r)hau, ,,Maréchal ferrant » (Dialecte). — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mah- |
-iant, -illon, -in, -1er, -o, -u(t), -y. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mah(i)eu(x) |
V. Mathieu.
|
EV |
Mahaim |
zie Mahin.
|
FD |
Mahassin |
Metr. Vleivorm op -ecin van Mahaut. Vgl. +1300 Mahachon Huarde; Mehachon le Flamenghe, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Mahau |
Mahaut, Mahaux, Mahia, -iat. 1279-81 «Mahaus Wagons» ComptesMons, 1281 «dame Mahea, sa femme» AnthrLiège, 1286 «Mahaus li Roine» CartMons, 1289 «Mahias fille Symon», «Mahiaus de Vedring» CensNamur, 1322 «nous, suer Maheal, ditte ab-besse» CartValBenoît, 1432 «Mahaulx li Pirette» Ladeuze, 1444, «Mahaul fille Math», «Mahaul sereure du jadit Johans de Lynsen» TerreJauche, 1486 «Maheau veuve de Ren-chon de Paradis» GuillLiège, 1518 «Collo Mahau», 1541 «Henin Mahia» BourgNamur, 1552 «Jehan Mahault» SubsidesNamur, 1602-3 «Jacques Maheau dit Boutlabbe» Terriers-Namur; formes populaires de Mathilde, w. liég. Mahea et w. nam. Mahia étant normalement évolués de Maht-hildis. – Maho, cf. aussi Mahoux. 1247 «madame Mahout de Termes» CartOrval, 1258 «damme Mahot» Pailhe, 1259 «lor tante Mahos de Saint Lorent», 1264 «Isabiax Poncète et Mahous ses filles» CartOrval; var. en -o(t), -ou(d), d’où le dérivé Mahoudeau (ci-dessous). m Formes néerl.: Mahauden, -ens, Mahou-den. Génitif néerl. de Mahaud, forme reprise au fr. Mahaut. « Dérivés du thème Mah- de Mahaut: Mahillon. 1264 «Mahillons sa feume», 1283 «lor femmes Alixon et Mahilhon» CartOrval; nom de femme, dérivé en -illon. – Mahin, -aim. 1272 «Mahin, eius filia» St-Jean-Geest, 1444 «Henry Mahin» AidesNamur; nom fém., dérivé en -in. – Mahon. Dérivé en-on. * Dérivés de Mahaud, -oud: Mahoudeau. Dimin. en -eau.
|
JG |
Mahau(t) |
-aux, Mario, Mahiaux, Mahia(t), Mauhaud, Mahauden(s), Mahouden(s), Mehauden(s), Mehoudens, Maud(ens), Moudden, Moude(ns), Mehaut, Méhaux: Metr. Rom. vormen van Germ. VN Machtild: macht-hild’macht-strijd’: Mahthildis, Mahelt (MORLET I). Mahau = Mahthild (JACOBSSON 225-6). 1119 Mahald regina, 1190 Mahaut vidua, 1314 Maud (REANEY); ne e. Mette ditte Mahaut de Henricourt, Luik (BODY); 1373 Rugger van Oest…met Mahaute sinen wive, Ktr. (DEBR. 1980); 1374 Adriaen Mahauden, Gb. (SCHR.).
|
FD |
Mahé |
cf. Mah-.
|
JG |
Mahé(e) |
Mahe(t), zie Maheu(x).
|
FD |
Maheim |
zie Manheimer.
|
FD |
Maheu |
-eux, -eur, cf. Mahieu.
|
JG |
Maheu(x) |
Maheur, Mahu, Mahut(e), Mahé(e), Mahet, Méhu, Meheus, Mehuis, Mehuys, Meyhui, Meyhuys, Meyus, Meyes, Meyhi(u), Meijhui, Meijhiu: 1 Patr. Var. van Mahieu. Maheus = Mathaeus (JACOBSSON 92). 1281 Ava Mahius, Ip. (BEELE); 1398 Triestan Mahu, Marke (DEBR. 1970). -2. Metr. Var. van Maheut = Mahaut (Machtild) (JACOBSSON 225-6).
|
FD |
Mahia |
V. Mathias.
|
EV |
Mahia(t) |
Mahiaux, zie Mahau(t).
|
FD |
Mahian(t) |
zie Magnien.
|
FD |
Mahie |
zie Mahieu(x).
|
FD |
Mahiels |
Mahieu.
|
JG |
Mahiels |
Mahil: Patr. Oude Pic. hypercorrecte vorm voor Mahieu = Mathieu. 1199 Mahiels li Archiers, Atrecht(NCJ).
|
FD |
Mahiet |
cf. Mah-, thème de Mahieu.
|
JG |
Mahiet |
Mahiez: Patr. Dim. Van Mahieu. 1296 Mahyet, vallet, Parijs (MICH.).
|
FD |
Mahieu |
[10e NF le plus fréquent en Haimut], Mahieux, Maheu, Maheux, Maheur (fausse régression). 1231 « duo filii ejus Nicholaus et Maheus », 1266 « Maheu son frère » CartOrval, 1286 «Mahius li Barbueres» CartMons, 1327-28 «Mahiu le Clerch», 1345-46 «Mahieu Bieckenart» ComptesMons, 1389 «Mahieuli as ougnons» Ladeuze, 1417 «Mahieuli Rentier» PolyptAth, 1633 «Johan Maieu» émigré en Suède ; formes populaires de Mathieu. -Mahy, w. nam. Mayî. 1487 «Mahy le Postu-vyr genre le Neff » JusticeBastogne, 1555 «Je-henne Mahy» BourgNamur, 1580 «Jehenne Mahy» Haybes, 1615 «Mahy Bonne» Cerfontaine; var. w. de Mahieu (comp. w. liég. Matî à côté de Mathieu, plus récent). 1263 «frères Maihius» ChartesFlandre, 1276-77 «Maihu Lautel» CharitéTournai, 1287 «Ma-hus Cornes «Amiens, 14e s. «Mahuesli Poule-tiers» DocLens; représente Mahieu, mais est d’interprétation difficile. « Autre forme pic. ou flam. : Mahiels. 1199 «Mahiels li Archiers» NécrArras. « Dérivés du thème anthrop. Mah- de Ma-hieu(x), voire de Mahaut: Mahé. 1426 «Taillant Mahet» TailleSoignies, 1518 «Mahey Doulleyt» Fronville, 1580 «Jean Mahet» BourgNamur. – Mahiet. 1296 «Mahyet, val-let » TailleParis. – Autre dérivé en -et de la var. Mahu: 1325 «Mahuet le Clerch» = 1327 «Mahués le Clercs» ComptesMons, 1472 «Mahuet» DénChiny.
|
JG |
Mahieu(x) |
Mahieus, Mahieur, Maiheu, Mahyeu, Mahieuw, Maieu(r), -eux, Mayeu(x), -eur, Mahi(e), Mahy, Mahij, May, Maij, Mai, de Mahieu: Patr. Fr. vorm van de apostelnaam Mattheus of Matthias. Volgens H. NELIS (BTFG1938,148) was in de 136 e. Saint-Mahieu nog synoniem met Saint-Matthieu (Mattheus) en Mathieu met Mathias. Vanaf de 14e e. werden de namen Mahieu en Mat(t)hieu verward. 1280 apries le saint Mahieu, Ktr. (AGr. 44); 1293 May Wullevrouwe = Mahieu, Kales (GYSS. 1963); 1375 Matheux van Bouven-kerke = 1392 Mahieu de Bouvekerke, Ip. (BEELE); 1366 Jhans Mahieus huus; 1397 van Willem Mahieuwe, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Mahieur |
de/le Mahieu: Vanwege Pic. -eur=-eukan zowel Mayeur=Mahieu als Mahieu = Mahieur, Mayeur. Zie daarom zowel Mahieu(x) aïs De Meyer(e).
|
FD |
Mahil |
zie Mahiels.
|
FD |
Mahillon |
Mahin, -aim, cf. Mah-, thème de Mahaut.
|
JG |
Mahillon |
Metr. Vleivorm van VN Mahthild/Mahaut (JACOBSSON 225-6). 1264 Mahillons sa seume, Orval(J.G.).
|
FD |
Mahin |
Mahaim: Metr. Vleivorm van Mahaut. 1272 Mahin eius filia, St.-Jans-Geest (HERB.).
|
FD |
Mahlberg |
Mahberg. Nom d’origine: ainsi Maalberg, à Paal (Lb) (= mont du mallum ou assemblée judiciaire).
|
JG |
Mahlberg |
PlN (NRW, RP, BW).
|
FD |
Mahler |
Mähler: D. BerN Maler; (glas)schilder.
|
FD |
Mahler
|
Nom de profession: all. Maler, peintre. | JG |
Mahli |
Nom d’origine germ., cf. Mahlberg.
|
JG |
Mahlman(n) |
D. BerN van de mulder (vgl. Meuleman) of van de schilder (Mahler).
|
FD |
Mahlous |
zie Malou(x).
|
FD |
Maho |
Mahon, cf. Mah-, thème de Mahaut.
|
JG |
Maho(t) |
Metr. Afl. of grafie van Mahaut. 1258 damme Mahot, Nijvel (CVD); 1261 item Mahot, in domo ubi Mahos moratur, Luik (AVE).
|
FD |
Mahon(ey) |
Mahonie: lerse FN Mahon, O’Mahon(e) < O Mochain, afstammeling van Mochan, dim. van moch: vroeg (DS). 1683 Jacobus Mahonij, Hybernus(MULVI).
|
FD |
Mahondeau |
cf. Mahaut.
|
JG |
Mahou(x) |
1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN maht-wulf’macht-wolf: Mahtulfus, Mahdolf (MORLETI). – 2. Metr. Var. van Mahaut. Mahout = Mahou(s) = Mahaut = Mahthild (JACOBSSON 225-6). 1247 dame Mahout de Termes (J.G.). – 3. PlN Mahoux in Mesnil-St-Blaise (N). 1602 Jehan de Mahou, Namen (J.G.).
|
FD |
Mahouden |
cf. Mahaut, Mahauden.
|
JG |
Mahouden(s) |
zie Mahau(t).
|
FD |
Mahoux |
1520 «Jehan de Mahou» BourgNamur, 1602-3 «Jean de Mahou» TerriersNamur; nom d’origine: Mahoux, à Mesnil-Saint-Blaise (Nr). -Aussi nom fém., var. de Maho, cf. Mahaut.
|
JG |
Mahoval(d) |
Mahowald: PlN op Howald (hoogwoud).
|
FD |
Mahovald |
Mahowald. Sans doute nom d’origine, topon. du G.-D. Lux.
|
JG |
Mahr |
P. PlN Mahr, Maar: meer, waterplas, moeras. Vgl. D. Andermahr (DN).
|
FD |
Mahsen |
zie Maassen.
|
FD |
Mahu |
cf. Mahieu.
|
JG |
Mahu |
Mahut(e), zie Maheu(x).
|
FD |
Mahu |
zie Mahieux.
|
FD |
Mahute |
Mahûte, Mahut. 1571 «Jacq le Maréchal dit Mahutte» Soiron, 1580 «Gilet Mahute» Andrimont, 16e-18e s. «Mahut» Ver-viers; anc. fr. mahustre, mahutre, etc. ‘gras de l’épaule, muscles du bras ; moignon’ Gdf 5,69, Greimas 379 (mot d’origine obscure FEW 21, 306a), p.-ê. comme surnom d’homme musclé ou, au contraire, de manchot; également, au temps de la Ligue, soldat protestant [MH].
|
JG |
Mahy |
cf. Mahieu.
|
JG |
Mahy |
Mahij, zie Mahieu(x).
|
FD |
Mahyeu |
zie Mahieu(x), de Meyere.
|
FD |
Mai |
1268 «Jehans li Mai», 1282 «Clais de Mai», 1396 «Bauduins li Mai» Ypres; surnom: fr. mai, de sens divers : ainsi anc. fr. mai ‘bon temps, plaisir’, ou directement par référence au nom du mois.
|
JG |
Mai |
May, Maij: 1. BN naar de maand mei. Vgl. De Mey. – 2. Zie Mahieu(x).
|
FD |
Maiart |
zie Maillard.
|
FD |
Maiburg |
Meijburg, Meijborg: PlN (NS). Zie ook Meyenborg.
|
FD |
Maichle |
Maichlé, Meichl: Elzassische var. van D. Maichel, BN voor een bakker. Mhd. mouchelm: broodje, weg(ge). 1524 Michel Meichel, Saulgau. Ook D. Maichelbeck (BRECH.).
|
FD |
Maier |
1524 «Severin le Maier» DénSta-velotMy; nom de dignité: ail. Maier ‘maire’.
|
JG |
Maier |
zie de Meyer(e).
|
FD |
Maiersdorf |
Majersdorf: PlN (BEI).
|
FD |
Maieu(r) |
Maieux, zie Mahieu(x).
|
FD |
Maiglet |
Verfransing van D. FN Maegl (Midd.1948,237). 1601 Jak. Meggle, Kempten, dim. van Magg, 1328 Maggo, Germ. VN Markwart (BRECH.).
|
FD |
Maignent |
zie Magnien.
|
FD |
Maigney |
zie Magnet.
|
FD |
Maigr- |
-e, -et. 1. Car. phys. ,,Maigre », ,,Petit maigre ». N° 2. — 2. Proven. Miécret (Loc.).
|
EV |
Maigre |
1566 «Johan Maigre» Ensival, 1597-98 «Jan Maigre» ComptesNivelles; surnom: fr. maigre, anc. pic. magre FEW 6/1, 5a-6a, cf. aussi 16e s. «Ursmer le Maigrezos» Châtelet (composé avec os). Dérivés (certains anthroponymiques) : Mai-grat. – Maigray. 1310 «Arnuldus Maigreal» Liège, 1444 «Jehan Maigrea» AidesNamur. -Maigret, Mégret, Maigrie (cf. aussi Ma-grez). 1249 «Robert Maigret» St-Quentin, 1502 «Wilheaume Maigret» Corenne, 1512 «Jehan Maigret» BourgNamur, 1563 «Jacques Maigret» Dorinne, 1599 «Roland Maigret» BourgDinant, 1602 «François de Maigret» BourgNamur, 16e-18e s. «Maigret» Verviers. – Maigret de Prisches, cf. G. Maigret de Prisches, La famille Maigret. Histoire etgënéalogie (1342-1958), Bruxelles, 1958. -Maigron.
|
JG |
Maigre |
zie Lemaigre.
|
FD |
Maigret |
-ay, -aij, -at, -ié, -on, Magret, -ez, Megret: BN Dim. van maigre: mager, tenger. 1249 Robert Maigret, St-Q. (MORLET); 1310 Arnuldus Maigreal, Luik (HERB.); 1519 Jehan Maigret, Namen (RBN).
|
FD |
Maiheu |
zie Mahieu(x).
|
FD |
au génitif: Mans. 1272 «Walterus dictus Man» PolyptVillers, 1289 «Jeh. li Man fil Sohier» DettesYpres, 1503 «Grand Jehan dit Grute Man» BourgNamur; surnom: néerl. mari ‘homme’ (mais on attendrait Deman avec l’article) ou bien nom issu d’un anthrop. germ. en Man-.
|
JG | |
Mail(l)y |
Mailli(s), Demailly, De Maillij: 1. PlN Mailly (Somme, Marne, Aube). 1348 Agnies de Mailly, Atrecht (NCJ); 1483 Moigeart de Mailly, Chalon (MARCHAL). – 2. Soms is Mailly een Spellingvar. van Mahy (Midd. 1982,504).
|
FD |
Mailfait |
zie Malfait.
|
FD |
Maill- |
-ard, -art. 1. Proven. Maillard (,,Meldert-lez-St-Trond », Loc.). — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Maill- |
-é, -et. 1. Profess. Maillet, ,,Marteau », N. de forgeron. — 2. Proven. Dép. Forest-lez-Frasnes et Ligne. Mailleux. Proven. Dép. Hermalle-sous-Huy.
|
EV |
Maillain |
zie Maillen.
|
FD |
Maillar |
Maillard, Maillart, Mailiard, Mail-laert (forme néerl.), sans doute aussi Mailiaud. 1226 «Godefridus Malhars» Huy, 1280 «domum Colini dicti Malhart» PolyptLiège = 1292 «Colins condist Malhars délie Sa-venire» CartValBenoît, 1295 «Maillard» OnomCalais, 1303 «Mailhart» Silenrieux, 1352 «Wilheame Mailhar» FiefsLiège, 1356-58 «Jakemars Crochars dis Maillars» Polypt-Ath, 1444 «Jehan Maillard» AidesNamur, 1472 «Hubert Maillar» DénLaroche, 1621 «André Maillard (de Sedan)», 1628 «Ponslet Malliar» émigrés en Suède, 1642 «feu Jacque Cocotz dit Malliart» Crupet, 1698 «Jeanne Mailliart» BourgNamur; surnom de métier, de forgeron: qui manie le mail (marteau); d’après la tradition, un Maillard liégeois aurait reçu ce surnom sur le champ de bataille. Cf. aussi Maeyaert.
|
JG |
Maillard |
-a(r)t, -ar, -aert, -iard, Maiart, Maillard, Maylaers, Maljaars, Maljers(e), Maillard, -a(r), Maeljaert, Maelliaert, Mayar(t), -at, -aux, -aud:1. Patr. Germ. VN *Magilhard (DNF). 1558 Maeilliaert Braem, Maeilliaert de Lantmetere, St.-Win. (VERGR. 1966); 1593-1602 Maijlgaert Nys, Bellegem (Wez. Navegeer); 1606-08 Maillart Storme (AC 27v°). – 2. BerBN Afl. van Ofr. mail: hamer. Vgl. Hamers, Maillet. 1226 Godefridus Malhars, Hoei (HERB.); 1295 Maillard, Kales (GYSS. 1963); 1292 Colins con dist Malhars délie Savenire = Colin Malhar, Luik (AVB).
|
FD |
Maille |
Ofr. maille: munt (halve denier, penning). +1300 Colart Maille, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Maillé |
cf. Mall(i)é ou Maill(i)ez.
|
JG |
Maillen |
-ain, -ien, -in, Mal(l)ien, Ma(u)yen, Mauïen, Mauën, Mauen: PlN Maillen (N), W. mauyin (HERB.). 1559 Jean de Maillen, Ville LU (ASM H).
|
FD |
Maillen |
Maillien, Maillain, Maillin. 1602-3 «Gérard de Mallien» TerriersNamur; nom d’origine: Maillen, w. mauyin (Nr).
|
JG |
Mailler |
Nom de profession: all. Maler ‘peintre’.
|
JG |
Mailler |
zie Maillet.
|
FD |
Maillet |
-é(e), -ez, -iet, -iez, -ié, Mailler, Maillet, Maillé, Mayet, -ez: 1. Ofr. maillet: (houten) hamer. BerBN voor de smid of de krijger die er met de strijdhamer op losslaat (zie J.G.). 1356 tusschen GodevertMaeliets (PEENE1949); 1387 Jean Maillet (MARCHAL); 1391 Johanne Maillet, Dk. (OLV 367). – 2. Huisnaam, b.v. in Atrecht: 1354 Jaquemart des Maillés (NCJ).
|
FD |
Maillet |
Maillez, Mailliet, Mailliez, s.d. «Mathei dicti Mailhet» ObitHuy, 14e s. «Jean de Mailly dit Maillet» AnthrLiège, 1444 «Pie-rechon du Maillet» AidesNamur, 1519 «Fran-chois Maillet» BourgNamur, 1553 «Jacquet Mailliet» Ladeuze; surnom d’ouvrier, de militaire (comp. Maillard): qui manie le maillet, cf. «Chis messires Anthone fut sur-nomeis Mailhés par tant qu’il brisât ses armes d’one ourle de mailhés» (J. de Flemricourt, I, 445); p.-ê. aussi nom d’enseigne, etc. (BTD 26, 262-3 et 280).
|
JG |
Mailleu |
Mailleur, Mailleux, Maillien. Mail-lieux. 1289 «Servais le Maillut» CensNamur; nom de profession: rouchi maieu ‘maître tisserand’, moy. fr. mailleur ‘qui fait des cottes de maille’ FEW 6/1, 14b. – Pour E. Renard, plutôt w. *màlieû ‘châtreur’, dérivé de w. mây’ler [ce qui est moins vraisemblable], cf. 1428 «Johans le Maëleur», 1486 «J. le Maye-leur», 1579 «Gielet le maylleur» AnthrLiège.
|
JG |
Mailleu(r) |
-eux, Maillieu(x), Mallieu(x), Maliens, Lemailleux: 1. Mfr. mailleur; maker van malië’n-kolders. 1289 Servais le Maillut, Namen (J.G.).-2. Spellingvar. van Mayeur, -eux, Lemayeur, Lemahieu. – 3. Spellingvar. van Mahieu. Var. op -eur is dan hypercorrect. – 4. Soms evtl. PlN Mailleux = La Mallieu in Hermalle-sous-Huy (LU).ZieMallue.
|
FD |
Maillien |
Proven. Maillen (Loc.). Main- -froid, -gain, -gie, -guet. V. MAD (Man).
|
EV |
Maillieux |
V. Mailleux.
|
EV |
Maillin |
cf. Maillen.
|
JG |
Maillis |
Peut-être var. de Mailly? Ou bien à rapprocher d’anc. fr. maillis ‘clôture en fer maillé’ Gdf 5, 76 [MH].
|
JG |
Maillo(t) |
Mayo(t), Maillot: Ofr. maillot: hamer. BerBN. 1385 Monigeot Maillot (MARCHAL).
|
FD |
Maillot |
Mayot. 1603 «maistre Jacq Maillot, docteur» BourgDinant, 1635 «Franchois Maillot (de Liège) » émigré en Suède ; surnom : anc. fr. maillot ‘marteau, maillet’ FEW 6/1, 117a; fr. maillot (fabricant, marchand de maillots) doit être plus rare.
|
JG |
Mailly |
s.d. «Jean de Mailly dit Maillet» Anthr-Liège, 1602-3 «Anthoine de Mailly» Ter-riersNamur, cf. aussi 1624 «Gédéon Charles de Mailli escuyer seigneur de Briauté» Pesche; nom d’origine: Mailly (Somme, Marne, Aube, etc.).
|
JG |
Maimin |
Maimon: Fr. Mesmin < Lat. HN Maximin(us).
|
FD |
Main |
1286 «Apis Main», «Henri le Main» DettesYpres; pourrait être l’anc. pic. main ‘maison’, mais généralement représente plutôt le fr. main, cf. 1279-80 «Jakemes li Eskier-missiere qui n’a que une main» RegTournai, 1295-1300 «Cholart à le Main» Comptes-Mons, 1298 «Robin a le Main» ImpôtArtois, 1365 «Colart à le Main» TailleMons, 1596 «Peter Dirick délie Main de Fer» Liège, etc. (éventuellement, nom d’enseigne); cf. aussi Demain. Pour Dauzat 406 et Morlet 649, il s’agirait de l’ancien cas-sujet du nom germ., dont le cas-régime est Mainon < Magino, -one < magin-.
|
JG |
Main |
Fr. main: hand. BN of huisnaam. 1216 ad Manum; 1194 Robers a le Main, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Mainardi |
Mainard, Mainas, zie Meynaert(s).
|
FD |
Maincent |
Metr. Rom. vorm van Germ. VN magin-sinth ‘kracht-weg’: 1237 Mainsendis, Har. (GN).
|
FD |
Maindiaux |
cf. Mandiau(x).
|
JG |
Maindiaux |
zie Mandiau(x).
|
FD |
Maine |
Maine, zie Mayné.
|
FD |
Maine |
Nom d’origine: anc. fr. maine ‘manoir, demeure’, sauf s’il s’agit d’une var. non accentuée de Maine, cf. Mayné.
|
JG |
Mainferme |
Naam van hoeven en lenen in niet-adellijk bezit (Aisne, Loiret, Orne) (DNF).
|
FD |
Mainferme |
Terme juridique: anc. fr. mainferme, sorte de tenure ou tenure en général (spéc. en Hainaut) FEW 6/3, 293b, cf. Ph. Godding, Le droit privé dans les P.-B. mérid. du 12″ au 18 » s., Bruxelles, 165 [MGB]. – En France, également noms de fermes et de hameaux (Dauzat 406).
|
JG |
Mainfroid |
-froy, Meyfroid(t), -froit, -froyd, -froyt, -froot(s), -froodft), -froet, Meijfroi(d)t, -froodt: Patr. Fr. vorm en Vl. adaptaties ervan van Germ. VN magin-frith ‘kracht-vrede’: Maginfridus, Mainfredus (MORLETI); Megenfrid(us) (Dip.). 1278 Mainfroit = 1282 Mainfroid = 1295 Mainfrido Lumbardo, Kales (GYSS. 1963); 1298 Mainfroit, Bg. (VERKEST); 1326 Mainfroit van Bertine, Ip. (BEELE); 1342 van Janne Meinfroete, Cent (RSGII); 1358 Jehan Mainfroy, Bg. (CLM). Zie ook Meyvaert.
|
FD |
Mainfroid |
Mainfroy. 1284 «Mainfroit d’Ar-daingni» DettesYpres, 1302 «Mainfrois li loi-ieres de dras» LoiTournai; nom issu de l’an-throp. germ. magin-frid, cf. Manfroy et comp. Godfroid, -oy.
|
JG |
Maing(h)ain |
zie Minguet.
|
FD |
Maingain |
Mainghain. Hypocor. (avec aphérèse) de Ermengarde, prénom germ. fém. ; cf. le suivant.
|
JG |
Maingeot |
Mainjot, cf. Mang-, Mangeot.
|
JG |
Maingeot |
zie Mangeot.
|
FD |
Maingie |
NF breton [la famille, venue de Bretagne sous l’Empire, se serait d’abord fixée dans le Hainaut], dont la forme originale pourrait être Manguy, Menguy.
|
JG |
Mainguet |
cf. Minguet.
|
JG |
Mainguet |
zie Minguet.
|
FD |
Mainguy |
Maingie: Bretonse familie die onder het Keizerrijk naar H gekomen is (HERB.). Bretonse FN M(a)inguy, Menguy ‘sterke hond, krachtige strijder'(LEMENN).
|
FD |
Maini(l) |
Mainnil, zie Dumenil.
|
FD |
Mainil |
Mainy. 1271 «Willermus de Mainilh» CartOrval, 1280-81 «Andrus dou Maisnil» RegTournai, 1591 «Hubert de Maisny (orig. de Dinant)» BourgLiège, 1593 «Perpètede Maisnil, scailteur», 1602 «Collar de Maisnil» BourgDinant, 1690 «Marie Maisnil» Namur nom d’origine : Mainil, Menil, toponyme fréquent, issu du lat. mansionile; cf. aussi Mesnil.
|
JG |
Mainil |
V. Ménil.
|
EV |
Mainjot |
V. MAD (Man).
|
EV |
Mainjot |
zie Mangeot.
|
FD |
Mainnemare |
PlN (in Normandie?). 1339 Guillaume de Mainemares (PDB).
|
FD |
Maintien |
zie Mansion.
|
FD |
Maintion |
cf. Mansion, Mension.
|
JG |
Mainville |
Nom d’origine: Mainville (Seine-et-Oise) et hameaux dans l’Aisne, Meurthe-et-Moselle, etc.
|
JG |
Mainville |
PlN (Seine-et-Oise).
|
FD |
Mainy |
zie Dumenil.
|
FD |
Mainz |
Maintz, Mayntz, Maijntz, Meyntz: PlN Mainz (RP).
|
FD |
Mainzer |
Meynzer: Afkomstig van Mainz (RP).
|
FD |
Maipauw |
Weergave van een met Zuid-D. verscherping (b/p) uitgesproken D. FN Maibaum. Vgl. Meiboom.
|
FD |
Mair |
cf. Maire (ou bien topon. néerl. Meer, etc.).
|
JG |
Mair |
zie de Meyere.
|
FD |
Mair(e) |
1. Fonction féod. ou municip. (Chef d’une mairie, subdivision territoriale, ou d’une commune). Synon. : Lemaire. Lemahieu, Mayeur (Dialecte). — 2. V. MARU.
|
EV |
Maira |
zie Mairiaux.
|
FD |
Maire |
Mair. 1593 «Jean Mair» BourgDinant; nom de dignité : fr. maire, cf. Lemaire (beaucoup plus fréquent). « Fém.: Mairesse, Méresse. 13es.«Ysabiaus li Mairesse» DocLens, 1286 «Phelippeskifu fius le Mairesse» CartMons, 1365 «Jehan Mairesse des cousturiers » TailleMons. » Dérivés: Mairet. Mairiaux. 14es.«Mai-rea de Navroulle» Villers-l’Évêque, 1302 «Jakemins Mairiaus li foulons» LoiTournai, 1331 «Johan li Maireas de Geham» CartVal-Benoît, 1344 «Renchon le maireaus» Bove-nistier, 1345 « Johannes Maiereal de Velrous» FiefsLiège, 1351 «Henris li Maireaus li corduenirs» FiefsLiège, 1564 «Charles Mai-reau» BourgNamur. – Mairlot. 1689 «Lambert Mairlot» Ensival; cf. aussi Merlot.
|
JG |
Maire |
Malrée, -ee, Malray, -ait: 1. Zie Malderez.-2. Mal roi (HERB.); zie Maurois 2.
|
FD |
Maire |
Meir(e), Meiren(s), Me(e)rens: Metr. Fr. Maire, roepnaam voor Maria, Maroie.+1300 Maroie Loignarde = Maire Loingnarde, PdC (BOUGARD); 1382 Jan Meeren, Wg. (DEBR. 1970).
|
FD |
Maire, de |
zie Lemair(e).
|
FD |
Mairen, van der |
zie van (der) Meer.
|
FD |
Mairesse |
1. Matronyme, ,,Femme du maire » (V. ce N.) — 2. V. MARU.
|
EV |
Mairesse |
Meresse, Méresse, Meeresse, Mayeres(se): 1. BerN Vrl. vorm van maire: meier. 1203 Mehaus Mairesse, Atrecht (NCJ); ±1300 Mahaus li Mairesse, Artesië (BOUGARD); 1355 Thonar fils li Mairesse de Alleur…la court qui fut Thonar le Maieur, que tient a présent Thonar son fils coeschevin, Alleur (SLLIV). – 2. PlN Mairesse-en-Bennes in Warfusée (LU).
|
FD |
Mairiau |
1. Dimin. de Maire (Région de Mons). V. Maire. — 2. V. MARU.
|
EV |
Mairiaux |
-ieaux, -iat, -a, Merriaux, -eau, Mériaux, Meraud, -eau(x), Meireaux, Maeriaux, Mérat: BerN Dim. van Fr. maire: meier. 1275 Hues Mairiaux, Lessen (VR113 v°); 1300 Jehans Mairiaus, Dk. (TdT); 1295 Albericus dictus Mairel, St-Q. (MORLET); 1331 Johan li Maireas de Gehain, Val-Benoît; 1351 Henris li Maireaus, Luik (J.G.).
|
FD |
Mairie |
Nom de résidence: fr. mairie; sinon var. de Mairy.
|
JG |
Mairis, van |
zie van Merris.
|
FD |
Mairlot |
V. MARU.
|
EV |
Mairlot |
zie Merlot.
|
FD |
Mairy |
Mairie: PlN Mairy in Méan (N).
|
FD |
Mairy |
Nom d’origine, ainsi « fontaine à Mairy». à Méan (Nr).
|
JG |
Mais |
Maïs, Maiss, Maijs, Mays: 1. D. FN Mais(s) < Mhd. meiss: geveld bout. PlN. 1425 Dietrich Mais, Blaubeuren (BRECH.). – 2. Zie Mais(s)e.
|
FD |
Mais(s)e |
Maiss(en), Mais: 1. Patr. Korte vorm van Thomas. ± 1300 Mais de Ardea; Mais de Dain, PdC (BOUGARD). – 2. Zie Mais.
|
FD |
Mais(s)in |
Maissain: PlN Maissin (LX).
|
FD |
Mais(s)on |
zie Demaison.
|
FD |
Maisco(c)q |
BerN Fr. maître-coq, maître-queux: meester-kok. W. maisse. 1472 Gérard Maître Cocque, Presles (J.G.); 1662 Nicolaus Mayscocq, Fosses (MUL VI).
|
FD |
Maiscoq |
1472 «Gérard Maître Cocque» Près-les, 1496 «Géra Leurckin dit Maistre Cok» Vogenée, 1552 «Jehan Maistrecocque maire des ferons» Mettet, 1557 «Jeherme Maître Cocq» BourgNamur, 1579 «sieur Gobert Maître Cocque, frère de feu Thomas Maître Cocque» Mettet, 1585 «Thomas Maître Cock» Marcinelle, 1585 «Gobert Maistre Cocque» = 1595 «Gobert Maistre Cocq» Bouvignes, 1602-3 «Guillaume Maistrecoq» TerriersNamur; nom de profession: fr. maître- \ coq, w. *mêsse-cok ‘maître-queux, chef de cuisine’FEW 2, 1169b.
|
JG |
Maise |
cf. Maiss(e).
|
JG |
Maisel |
zie Maezeele.
|
FD |
Maishman |
Misschien verhaspeling van E. Marshman, Mashman: naar de woonplaats aan een meers, beemd; vgl. Meerschman, Ndl. Marsman. Maar er is ook een FN Maizman, die veeleer in D.-joodse richting schijnt te wijzen.
|
FD |
Maisier |
cf. Maizier, Maizières.
|
JG |
Maisier |
zie Masier.
|
FD |
Maisin |
Maissin. Nom d’origine: Maissinfarr. I Neufchâteau). – Distinct de: 1365 «Maissent I dou Pumeruel» TailleMons, probabl. prénom I masc., de saint Maixent.
|
JG |
Maisin |
Proven. Maissm (Dép. Villance) .
|
EV |
Maison |
Maizon. 1265 «li fius Colay de Mai-zons» CensNamur; nom d’origine: fr. maison.
|
JG |
Maison |
Proven. Nombr. L.D.
|
EV |
Maisondieu |
PlN Maison-Dieu (Nièvre, Yonne). Of huismeester of bewoner van een godshuis: 1275 li maistres de le Maison Dieu, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Maisonneuve |
1761 «Louis Maisonneuve (orig. de Beaune)» BourgeoisLiège; nom d’origine: fr. maison neuve, top. Maisonneuve.
|
JG |
Maisonneuve |
PlN in Floreffe (N), Beho (LX): nieuw huis. Vgl. Van Nieuwenhuize.
|
FD |
Maisse |
cf. Maitre.
|
JG |
Maissin |
cf. Maisin.
|
JG |
Maistriau |
-iaux, cf. Maitre.
|
JG |
Maistriau(x) |
Mestriau, Maitrias, Metraes, Métreaud: Dim. van Ofr. maistre, Fr. maître: meester. Vgl. Lemaître. 1273 Jehans Mestreaus, Dk. (FST); 1281 Jehans li Maistriaus, Bergen (ARNOULD).
|
FD |
Maiter |
Var. de Maitre < lat. magisler.
|
JG |
Maiter(e)/-tre, (de) |
zie Lemaître.
|
FD |
Maitre |
Maître. Nom de dignité : fr. maître, maître (de corporation), maître d’école, etc. FEW 6/1, 34a sv. ; cf. aussi Lemaître, -aistre. -Maisse. Le NF étant majoritairement liégeois, de w. messe DL 402b, comp. Maiscoq. • Dérivés: Maistriau, -iaux. 1281 «Jeh. li Maistriaus» ComptesMons, 1294 «Maistriaus de Libines» CensNamur, 1298 «Mahius Maistriaus» Ladeuze, 1540 «Tumas Mais-treau» Boussoit; surnom: petit maître (de corporation, d’école); cf. aussi Mestriau, sans doute d’autre origine. – Maitrot. » Composés avec un prénom: Maitrejean, Maîtrejean, Maître-Jean. 1529 «Pero Maitre Jehan» BourgNamur; nom composé (avec formule de politesse), p.-ê. avec le sens particulier d’anc. fr. maistre gen (= maistre Jehan) ‘intrigant’ Gdf 5, 101 (non mentionné FEW 6/1, 40b) [MH]. – Maitrepierre. Nom composé (avec formule de politesse): fr. maître Pierre. * Avec un nom de profession : Maiscoq. 1472 «Gérard Maître Cocque» Presles, 1496 «Géra Leurckin dit Maistre Cok» Vogenée, 1552 «Jehan Maistrecocque maire des ferons» Met-tet, 1557 «Jehenne Maître Cocq» BourgNamur, 1579 «sieur Gobert Maître Cocque, frère de feu Thomas Maître Cocque » Mettet, 1585 «Thomas Maître Cock» Marcinelle, 1585 «Gobert Maistre Cocque» = 1595 «Gobert Maistre Cocq» Bouvignes, 1602-3 «Guillaume Maistrecoq» TerriersNamur; fr. maître-coq, w. *mêsse-cok ‘maître-queux, chef de cuisine’FEW 2, 1169b. Maive. NF attesté à Ruette et Virton dès 1746, probabl. en provenance de l’Aube ou des Vosges (GeneaNet); la var. Le Maive (dans l’Aube) invite à y voir un surnom, p.-ê. issu de lat. maturus ‘mûr’ FEW 6/1, 533b.
|
JG |
Maître |
Profess. ou Fonction. 1. Chef d’une exportation ou d’une groupement. N° 2. — 2. Artiste ou artisan célèbre. — 3. Maître d’école. Synon. : Le Maître, Lemestre. Dimin. : Maîtrot, Maistriau(x). (Ce dernier N. signifie aussi ,,dompteur », celui qui ,,maîtrise » les fauves. Mestreit.
|
EV |
Maitrejean |
Meester Jan. 1529 Pero Maitre Jehan, Namen(RBN).
|
FD |
Maîtrepierre |
Maitre-: Meester Pieter.
|
FD |
Maitrias |
zie Maistriau(x).
|
FD |
Maîtrier |
Maitry, Métry, Mettrie, Mettry: Afl. van Maître.
|
FD |
Maitrot |
Metrot: Dim. van Maître.
|
FD |
Maixner |
zie Meissner.
|
FD |
Maizel |
zie Maezeele.
|
FD |
Maizier |
zie Masier.
|
FD |
Maizières |
Maizier, Maisier. 1240 «Nicolas de Maisier» CartStHubert, 1683 «Jenne Maisier laisné» Houdremont; nom d’origine: Mai-sières, e.a. Maisières (Ht), (Charleville-)Mézi-ères (Ardennes), etc.
|
JG |
Maizières |
zie Demasières.
|
FD |
Maizman |
zie Maishman.
|
FD |
Maizon |
cf. Maison.
|
JG |
Maj- |
Sans doute palatalisation de Mag-, thème hypocor. de Marguerite; comp. pic. (Amiens, Nord) madjète ‘chèvre’ corresp. à pic. magriète ‘id.’, qui est précisément un hypocor. de Marguerite. • Dérivés: Majet, cf. Maguet. – Majoie, Majois. 1787 «Joseph Majoie» BourgNamur; cf. 1289 «Magoie» CensNamur. – Majon, cf. Magon. – Majot, cf. Magot.
|
JG |
Maja |
V. Mathias.
|
EV |
Majais |
V. Maillet.
|
EV |
Majean |
w. liég. Mâdjan, cf. Maljean.
|
JG |
Majean |
zie Maujean.
|
FD |
Majelijne |
-lyne, zie Madelein.
|
FD |
Majelle |
Peut-être surnom: var. sonorisée de ouest-w. machèle ‘mâchoire’ FEW 6/1, 558a.
|
JG |
Majer |
zie de Maeyer, de Meyere.
|
FD |
Majer- |
-es, -us. 1. V. MARU. — 2. V. Maire.
|
EV |
Majerczyk |
Majerovic, Majerowicz, Majorovic: BerN Slav. afl. van D. Maier/Meier.
|
FD |
Majeres |
Mageres. Probabl. var. de Majerus, Magerus, plutôt que cas sujet de lat. major ‘maire’, cf. 1267 «Tiris de Flemale majeres de Liège» CartValDieu.
|
JG |
Majeres |
Majerus, zie de Meyer(e).
|
FD |
Majersdorf |
zie Maiersdorf.
|
FD |
Majerus |
cf. Mayerus.
|
JG |
Majet |
Majoie, Majon, cf. Maj-.
|
JG |
Majet |
zie Maget.
|
FD |
Majo(o)r |
Majores, zie de Meyer(e).
|
FD |
Majoie |
Majois: Metr. Afl. van VN Marguerite. 1289 Magoie; 1787 Jos. Majoie, Namen (HERB.).
|
FD |
Majoie |
Proven. Dép. Erquelinnes.
|
EV |
Majol(l)ee |
zie Marjol(l)et.
|
FD |
Majon |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Majon |
zie Magon.
|
FD |
Major |
1. Titre militaire. N° 2. — 2. Latinisation de Maître. (V. ce nom). Majorin. Fonction. ,,Maire » (Titre espagnol).
|
EV |
Major |
Mayor. 1691 «Jean Major» Muno; nom de dignité: forme latine de fr. maire, cf. 1474 «Symon major de Aqualia» PrincipLiège, cf. aussi Majeres; ou bien latinisation du NF Laîné, etc.
|
JG |
Majorelle |
Dérivé anthropon. fém. de Major?
|
JG |
Majorin |
Majoras: Afl. van BerN Maior: meier.
|
FD |
Majorovic |
zie Majerczyk.
|
FD |
Majot |
cf. Maj-.
|
JG |
Majot |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Majot |
zie Magos.
|
FD |
Majoulet |
zie Marjollet.
|
FD |
Majster |
zie de Meester(e).
|
FD |
Mak |
cf. Mack.
|
JG |
Mak |
zie Mack.
|
FD |
Maka |
cf. Maca, Macka.
|
JG |
Maka |
V. Maca.
|
EV |
Makaire |
Maquair, Maquaire. 1239 «messires Makaires de Montplainchamp» CartOrval, 1314 «Makarius dictus Makelos», 1320 «Ma-kairs dis Makoreas» AnthrLiège; prénom Macaire, forme savante de Macarius (d’origine grecque), nom de deux saints d’Egypte du 4e s., d’où sont issus un certain nombre de dérivés qui se confondent toutefois avec d’autres noms comme Macoir et Ma(l)corps (cf. E. Renard, BTD 26, 262).
|
JG |
Makaire |
zie Macharis.
|
FD |
Makar |
Makart, cf. Macar.
|
JG |
Makart |
-a(r), zie Macar(t).
|
FD |
Makela(e)re, de |
Maclart: BerN van de makelaar, koppelaar. 1276 Colard die Makellare, Bg. (CG); 1326 Jan de Makelare, Ip. (BEELE).
|
FD |
Makelberg(h)e |
cf. Maeckelbergh.
|
JG |
Makelberge, (van) |
Makelberghe, (van) Mae(c)kelberg(h)(e), van Mackelberg, (van) Mackelbergh(e), van Mackelenbergh(e), Mackelberg(e), -bert, Maechelberghe: PlN Makenberge in Nomain (Nord). 1253 Lietardus de Makenberghe; 1275 Gérart de Makemberge, Ansiel de Makebierge…en le parroche de Namaing, Flines (CAF); 1417-22 Rugger van Mackelberghe, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Makels |
cf. Mackels.
|
JG |
Makels |
zie Mackels.
|
FD |
Maker, de |
de Mae(c)ker, Maekers: BerN. Die iets maakt, vervaardigt, repareert.
|
FD |
Makereel |
Maeckereel, Maquerel: i. BN naar de visnaam makreel. 1203 S. Alardi Makerelli (LEYS 1952); 1294 Henricus dictus Makeriel, Lv. (OAT II); 1295 Hellins Makeriaus, Dk. (TdT). – 2. Evtl. Patr. Dim. van VN Makarios, Fr. Macaire. 1320 Makairs dis Makoreas, Luik (RENARD 262).
|
FD |
Maket |
cf. Macquet.
|
JG |
Makiels |
cf. Macheel.
|
JG |
Makiels |
zie Michael.
|
FD |
Makin(s) |
Makkink, Mackin, Macquyn, Macquiné, Maquin(ay), -oy, Makinay, Maquenne: Patr. Vleivorm en dim. van Germ. VN Macco, bakervorm bij mag-naam. Zie Mack. 146 e. Giles Maquin, St-Thib. (MORLET); 1389 Makinea, Hervé (HERB.).
|
FD |
Makinay |
cf. Maquinay.
|
JG |
Makintosh |
zie Mackintosh.
|
FD |
Makkes |
zie Mack.
|
FD |
Makow(ski) |
Mackowiak, -vie: Poolse EN < PlN Makow < Pools mak: klaproos (DS).
|
FD |
Maksem |
Maksym(ow), Maksimow, -ovic: Patr. Lat. HN Maximus.
|
FD |
Mal |
NF d’origines diverses, surtout adj. mal ‘mauvais, méchant’, comp. Ma, etc.
|
JG |
Mal |
Proven. 1. Mal (Loc.). — 2. Mâle ou Mallum, ,,Lieu de réunion ». (Nombre L.D.).
|
EV |
Mal- |
-brancke, -branque. Proven. Maubran (Dép. Chaussée Notre-Dame). Malbrain. V. Maubrun.
|
EV |
Mal- |
Les noms composés avec mal, soit adjectif, soit adverbe, sont trop nombreux pour qu’on puisse envisager de les rassembler; ils figurent donc à leur place dans l’ordre alphabétique. Cf. en outre 1380 «Henri Mal Assirei» Rentier-Ramée, 1417 «Jehan Mal Raison» PolyptAth, 1611 «Thiebault mal retour» DénFlorenville, etc.
|
JG |
Mal(o)taux |
Car. mor. Maltotier ,,Fraudeur, trompeur ». N° 267.
|
EV |
Mal, (de) |
(de) Malle: 1. Mnl. mal: dartel, mal, dwaas. BN. – 2. Zie Demal.
|
FD |
Mal, van |
zie van (de) Malle.
|
FD |
Malaboeuf |
Gedemouilleerd < Mailleboeuf. Zinwoord met Ofr. maillier: slaan (met hamer) en boeuf: koe, rund. BerN van de slachtervan runderen. Vgl. D. Kuhschlâger.
|
FD |
Malach |
Malache, cf. Malaise.
|
JG |
Malach(e) |
zie Malaise.
|
FD |
Malacord |
Malacor(t): PlN Malacord in Ferrières (LU). 1449 Mathiis Malakoers, Mb. (A.BAERT); 1544 Martin de Mal accord, Stavelot (J.G.).
|
FD |
Malacord |
Malacort. 1544 «Martin de Mal accord» DénStavelotMy; nom d’origine: Malacord, à Ferrières (Lg), etc. – Aussi surnom : mal d’accord, ainsi 1627 «Henri Maldacord» BourgNamur.
|
JG |
Maladry |
Mal(l)edrie, Mald(e)rie: PlN < malad(r)erie: leprozenhuis. 1347 Marie Maladdrie, Genderingen (C.BAERT); 146 e. Girauddela Maladerie, St-Thib. (MORLET).
|
FD |
Maladry |
Maldrie. Nom d’origine: du topon. Maladrie (= léproserie), fréquent en toponymie wallonne.
|
JG |
Malain(n)e |
Metr. W. Malaine: Madeleine, HN Magdalena. 1724 Pierre Malaine, Izg. (COUSS.).
|
FD |
Malaine |
Malainne. Sans doute Maleine, forme w. de Magdeleine ?
|
JG |
Malais |
1302 «Jehans Malais» LoiTournai; var. négligée du suivant?
|
JG |
Malaise |
-aisse, Mallaise, Malache, -ache-, Malasche, Malax, Malaxhe, Mallach, Mallahe (formes w.), Malhaise, Malhaize (avec introduction de h). 1331 «Gerars de Malaise» Cart Val Benoît, 1449 «Jehan le Malaise» AidesNamur, 1450 «Henry de Malaxhe», 1494 «Ernuld del Malaise» Guill-Liège, 1524 «Mati Malahe» DénStavelotMy, 1602-3 «Franchois Malaise», «Andriane Malaize» TerriersNamur, ±1630 «Jacques de Malaixhe greffier» Hervé (Schnackers 12); nom d’origine: Malaise, «mal aise», w. liég. mâlâhe (= mauvaise aisance communale), microtoponyme fréquent en Wallonie; à noter le parallélisme avec la famille du NF Delhaise.
|
JG |
Malaise |
Malais(se), Maltaise, Malhaise, Malhaize, Malhache, Malhage, Malax(he), Malas(che), Malach(e), Mallach, Mallahe, Malay: i. Fr. malaise: onpasselijkheid, onbehaaglijk gevoel. 1314 Colins H Malaisiez, Luik (RENARD 247); 1449 Jehan le Malaise, Namen (J.G.); 1483 Willemme Malaisiet, Dk. (TTT); 1484 Henricus Maeylayze, St.-Tr. (GHYSEN). – 2. Zie De Malaise.
|
FD |
Malaise |
Proven. 1. Dép. Overijssche. — 2. Malhais e (Dép. Renaix).
|
EV |
Malaive |
1444 «Colin de Maleve» TerreJauche, 1625 «Catherine de Maleve» BourgNamur; nom d’origine: Malèves-Sainte-Marie-Wasti-nes (BrW).
|
JG |
Malaive |
Maleve, Malef: PlN Malèves (WB). 1268 Otton de Malèves, Opprebais (AAV); 1664 Jac. Maleve, Longchamps (MUL VI).
|
FD |
Malaive |
Proven. Malèves (Loc.).
|
EV |
Malaizier |
zie Mallésié.
|
FD |
Malambré |
cf. Malempré.
|
JG |
Malamède |
N. Israélite. „ Instituteur » (Hébreux).
|
EV |
Malami |
Surnom: mal ami ‘mauvais ami’; comp. l’antonyme Bonami.
|
JG |
Malangreaux |
Proven. Mellery (Loc., Forme anc.). Synon. : Malengr-, Malingr- -eau(x), -et, -ez, Malum-gré. Malengroule (Dép. Noirefon-taine).
|
EV |
Malanion |
BN + Patr. Mal Hannion: kwade Jan. Vgl. Maljean, Quaetannens.
|
FD |
Malannée |
1619 «Noe Malannaie de Jehanster» Polleur; surnom: mâle année, mauvaise année.
|
JG |
Malannée |
Malané: BN Mâle année: kwaadjaar. Vgl. Quaetiaer (DEBR. 1970).
|
FD |
Malaquin |
1279-81 «Malakins» ComptesMons, 1288 «Vaast Malakins» NécrArras, 1306 «Matheus dictus Malakin» St-Quentin; nom épique: Malaquin, magicien de l’épopée de Jean de Lanson.
|
JG |
Malaquin |
Patr. Dim. van Germ. mathal-naam, zoals Madelbert. 1306 Matheus Malakin, St-Q.; 1404 Robert Malaquin, Laon (MORLET); 1360 Maelkins dienst, Tielt (DFIX); 1383 Hannin Maelkin.Ip. (BEELE).
|
FD |
Malard |
zie Mallaert(s).
|
FD |
Malardeau |
-on: 1. BN Dim. van Fr. malade, LU W. malàrdeûs: ziekelijk; of Mfr. maladrel: melaats (J.G.). – 2. Dim. van Malard (DNF); zie Mallaerts
|
FD |
Malardeau |
Sans doute surnom du thème de ft. malade, cf. w. liég. malârder ‘être maladif ei malârdeûs ‘maladif, comp. également moy. fr. maladrel ‘lépreux’ FEW 6/1,92a. Oubienà rapprocher de moy. fr. malardel, dimin. de» lart, petit canard sauvage’ Gdf 5,110 [MH],
|
JG |
Malarm(e) |
-me, Mal(h)erm: BN Mal arme: slecht wapen; mal armé: slecht bewapend.
|
FD |
Malarm(e) |
Proven. Dép. Erquelinnes. Synon. : Malarmé, Malerm. Mal-lard-mez.
|
EV |
Malarme |
Malerm. Surnom: mal ‘mauvais’» fr. arme, cf. le NF fr. Mallarmé; comp. aussi Malbrant et Maldague.
|
JG |
Malas(che) |
-ax(he), -ay, zie Malaise.
|
FD |
Malasche |
cf. Malaise.
|
JG |
Malateste |
Malatesta, zie Maleteste.
|
FD |
Malatrait |
Fr. BN Mal Atrait: slecht gezelschap. 1358 Jehan Malatrait, Chauny (MORLET).
|
FD |
Malatrait |
Surnom : littér. rmal attraitn signifiant ‘de mauvaise compagnie’ [JMP].
|
JG |
Malavé |
zie Mauvais.
|
FD |
Malaxhe |
Malax, cf. Malaise.
|
JG |
Malay |
Peut provenir de Mâlâ(he), Malaxhe; c/ aussi Malais.
|
JG |
Malay |
zie Malaise.
|
FD |
Malbaix |
Proven. 1. ,,Méchante rivière ». Synon. : Malbecq. N° 2. — 2. V. Marbais.
|
EV |
Malbaut |
Patr. Germ. VN mathal-balth ‘vergaderplaats-moedig’: Madelbaldus (Dip.).
|
FD |
Malbec(q) |
PlN Malbecq in Quenast (WB) of Neufvilles (H). Evtl. Maalbeek (VB). 1426 Huart de Mallebecque, Zinnik (J.G.).
|
FD |
Malbecq |
1426 «Huart de Mallebecque»Taille-Soignies; nom d’origine: Malbecq,dépend.de Quenast (BrW) et de Neufvilles (Ht).
|
JG |
Malbecq |
Proven. Maalbeek (Dép. Ixelles. N. de Riv.).
|
EV |
Malbert |
Malobert, Maubert, Malbrecq, Mober(t)s, -er(g), -ertz: Patr. Germ. VN mathal-berht ‘vergaderplaats-schitterend’:Madalbert, Malbertus (MORLETI). ne e. Madelbertus, Cent (GN); 1260 Malabert f. Malins, Zevekote (LEYS 1953); H30 Simon Maubert, Comp. (MORLET).
|
FD |
Malbrain |
zie Malbrun.
|
FD |
Malbranche |
-ancke, Maelbrancke (forme flamandisée). 1248 «Rogiers Malebrance» ChartesFlandre, 1270 «Willelmi Malbranke» = 1272 «Willelmi dicti Malebranke» CartVai-Dieu, 1275 «Rogiers Malebranke» RentierAu-denarde, 1300 «Huart Mallebranche» ComptesMons, 1306 «Jehan Malebranke» Tournai; surnom: fr. mâle branche, pic. mak bmnke. avec le sens de ‘mauvaise lignée’ [JMP].
|
JG |
Malbranche |
Maelbranche. Malbranque, Mallebrancke, -branche, Ma(e)lbrancke: PlN Malebranche, Pic. Malbranke: kwade tak, kwaad bos (DNF). Of akant, een geneeskrachtige plant (DUPAS 105). 1246 Jehan Malebranche, Comp. (MORLET); 1272 Walterus dictus Malebranke, Har. (DEBR. 1980); 1315 Maroie Malebranke, Dk. (TdT),
|
FD |
Malbrand |
-brant: Patr. Germ. VN Madalbrand.
|
FD |
Malbrand |
Malbrant. 1286 «Malebrans» CartLessines; surnom (obscène?): mal ‘mauvais’ + âne. fr. brant ‘épée’; comp. Maldague.
|
JG |
Malbrecq |
Aphérèse d’Amalbrecht < amal-behrt, anthrop. germ. fréquent (Först. 91).
|
JG |
Malbrecq |
zie Malbert.
|
FD |
Malbrenne |
zie Malbrun.
|
FD |
Malbrouck |
Malbroeck, Mabrou(c)k, Mabru(t): PlN 1274 Willelmus dictus Mallebrouke, Val-Dieu (J.G.). De PlN Maalbroek in Anzegem, Machelen (DFIX) en Bavegem (GN) komen wellicht niet in aanmerking voor deze Luikse FN. 1227 Henricus prepositus de Malbrocke, Bavegem (GN); 1398 Gille van den Maelbrouc, Machelen (DEBR. 1970).
|
FD |
Malbrouck |
Malbrough. 1274 «Willelrans dictus Mallebrouke» CartValDieu, 1763 «Mal-broucq» Frameries (BTD 16, 251); nom d’origine: mauvais brouk (= terrain humide, aisanœ communale); parfois, adaptation du NF anglais Malborough.
|
JG |
Malbrun |
Malbrain, Malbrenne: BN + Patr. Mal Brun: kwade Bruno. Vgl. Maubrun, Malbrunot (DNF). Brun, uitspr. brin in H. Maar reïnterpretatie van Malbrand is niet onmogelijk. 1561 Jehan Malbrun, Namen (J.G.).
|
FD |
Malbu(s) |
1. Proven. Dép. Autre-Eglise. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Malburny |
BN + Patr. Mal Burny/Brunier. 1779 PJ. Malburni, Tilly-Bs. (CALUWAERTS). Malcause: Zinwoord mal + ww. causer < Lat. causari: beschuldigen, praten. BN voor een kwaadspreker. Vgl. Ndd. 1355 Redequât, Hameln (NN).
|
FD |
Malburny |
Probabl., avec métathèse, surnom: (dont le teint a) mal bruni; le moy. fr. ma brusni signifie ‘mal déguisé’ FEW 15/1,307a. Cf. aussi 1561 «Jehan Malbrun» BourgNamur.
|
JG |
Malcause |
Surnom: mâle cause ‘mauvaisecause’,
|
JG |
Malcause |
V. M AD (Ma).
|
EV |
Malchair |
Malchaire, Malechair. s.d. «Kinotte sororis Jacobi Malecarnis» ObitHuy, 1280 «Ysabeal et Erbour suers Malechar» Polypt-StLambert, 1314 «Jacobus Malchart» Antlir- Liège, 1360 «Jean Malechar» Huy, 14e s. «damme Agnes Malechar» CensHuy, 1428 «Johanne veuve de Jaqueme Maelechair de Til-leur» Tilleur, 1451 «Thonet Malchar» = 1456 «Thonet Malchair», 1460 «Thonair Malchair le jovene», 1515 «Thonnet Malechair huilheur» GuillLiège, 1572 «Léonard Malchaire» Sart-Franchimont, 1626-29 «Simon Malchaire» émigré en Suède; surnom: fr. mâle chair, w. « mâle tchâr, le mot chair étant pris au sens de ‘personne, individu’, surnom de qqn qui a un mauvais caractère (sorte d’antonyme de Chardhomme), cf. L. Remacle, DW 16, 139.
|
JG |
Malchair(e) |
Malechair, Mauchard: Mâle chair: slecht vlees. BN voor iemand met lelijke huid. 1234 Jacobus Malechar, Hoei (SLL); 1337 Jacke Malchar; 1342 Jakemars dit Malle Chars, Luik (RENARD244)
|
FD |
Malchaire |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Malchus |
Malcus, Malkus. Surnom: Malchus, personnage à qui saint Pierre a coupé une oreille, d’où w. malcus’ ‘monaut’, et côp d’ Malcus’ ‘coup de mort’ FEW 6/1, 83a.
|
JG |
Malchus |
Malcus,Malkus:BijbelseVN Malchus. Petrus hakte Malchus een oor af. Vandaar W. malais: eenorig (HERB.).
|
FD |
Malcolm |
Schotse FN < Gaëlisch Mael Colum: toegewijd aan Sint-Columba (DS).
|
FD |
Malcontent |
Fr. BN: ontevreden.
|
FD |
Malcorp(s) |
Letterlijk BN: mismaakt (lichaam). Maar misschien reïnterpretatie van Macor. 1289 Lambers Malcors, Bossière; 1294 Reniers Maucors, Namen; 1444 Weri Malcorps, Jauche (J.G.).
|
FD |
Malcorps |
1. Car. phys. Mal corps. N. d’H. contrefait. — 2. V. Macorps.
|
EV |
Malcorps |
Malcorp, Macorps. 1289 «Lambers Malcors» Bossière, 1294 «mesires Reniers Maucors» CensNamur, 1444 «Weri Malcorps» TerreJauche, 1460 «Servais Malcor» Soulme, 1472 «Malcorps Gennyn» DénChiny, 1535«ErnoulMaulcorps» BourgNamur, 1593 «Jean Maucors, drappier», 1609 «Guillaume Malcorps» AnthrLiège, 1616 «Jean Maucors, burghmaistre» BourgDinant, 1619 «Jeanne Maucorps» BourgNamur; normalement surnom de contrefait: mal corps, au sens de ‘mauvais individu’ d’après le caractère (Renard, BTD 26, 262, qui cite on drôle di cwér; L. Remacle, DW 16, 140), cf. aussi Macor, Macorps, dont les formes anciennes sont de la même région, au nord de Namur. Cf. également Macoir, «Malcoir».
|
JG |
Malcot(e), van | zie van Molecot. | FD |
Malcotte |
Dérivé en -otte de Malchus, mais a-t-il été utilisé comme prénom ? Peut-être surnom : qui porte une mauvaise cotte (= robe).
|
JG |
Malcotte |
Malecot: BN Mâle cotte: slecht kledingstuk (J. G.)? 1359 Johannot Malkot, Bouillon (SLL IV); 1460 Jan Malcot, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Malcourant |
Maucourant (var. vocalisée). 1449 «Jehan Malcourant» AidesNamur, 1461 «Jehan Malcorant» Liège, 1569 «Nicolas Malcourant» BourgNamur, 1635 «Jan Estienne dict Malcourant» Durnal; surnom, sans doute de portée morale: qui court mal (pour la motivation, comp. béam. macorrou ‘homme de mauvaise vie’ FEW 2, 1569b).
|
JG |
Malcourant |
Maucourant, Moucourant: BN voor een slechte bode, loper. 1384 Malcourant = Maulcourant, sergent du duc, pour porter lettre (MARCHAL); 1461 Jhoannis Mali Currentis, LU (MULII).
|
FD |
Malcourant |
Proven. ,,Mauvais courant (de rivière) » (L.D.).
|
EV |
Malcus |
cf. Malchus.
|
JG |
Malcus |
zie Malchus.
|
FD |
Maldague |
BN mâle dague: slechte dolk.
|
FD |
Maldague |
Car. mor. ,,Mauvais poignard ». N. d’H. batailleur.
|
EV |
Maldague |
Surnom: mâle dague ‘mauvaise dague’, qui manie mal l’épée; comp. Malbrand.
|
JG |
Maldeg(h)em, (van) |
van Malleg(h)em, van Mallegen: PlN Maldegem (OV). 1213 Philippi de Maldenghem, Har. (DEBR. 1980); 1382 Willekin van Maldeghem, Pittem (DEBR. 1970); 1396 den hère van Mallegheem, Lier (FRANS).
|
FD |
Malder(e), de |
Smalders, de Maldere, de Maldre, de Maldré: 1. BerN van de maalder, molenaar. 1347 Peter Maeldere = 1383 P. de Maeldere, Tn. (C.BAERT). – 2. De Mald(e)ré kan var. zijn van Malderez.
|
FD |
Malder, van |
van Maldere(n), van Maelder, van Molder: PlN Malderen (VB). 1509 Berbele van Maldere, Vilvoorde (OSTYN).
|
FD |
Malderez |
Maldré, Maldre, Maire, -ay, -ait, Molderez: Fr. mâle denrée: slechte, minderwaardige waar. BN voor de verkoper ervan. 1212 Wautier Maldenree, Laon (MORLET 1967); 1275 Stévenon Mâle Denrée, Lessen (VR I2iv°); 1279 Lamsin Mauderey, Bg. (CG); 1292 Nicholai Maudenree = 1300 N. Mauderree, Bg. (WYFFELS); 1305 Beele Gillijs Maeldenreis wedue, Oud. (CG); 1437 Gossuin Maeldree, Ronse (Midd. 1963,276). Malderg(h)em, van; van Maelderg(h)em, van Moldergem: PlN Maldergem in St.-Denijs-Boekel (OV). Verwarring met Van Maldeghem is altijd mogelijk. 12e e. Gerardus de Maldrenghem; 1227 Gosuinus de Maelderghem, St.-D.-Boekel (GN); 1589 Laureis van Maldergem, Zottegem (AP).
|
FD |
Malderez |
Maldré, Molderez. 1212 «Wautier Maldenrée» Laon, 1275 «Stévenon Malle Denrée» CartLessines, 1277 «Willaumes Mâle denrée» NécrArras; surnom de mauvais marchand: fr. mâle denrée ‘mauvaise denrée’ [FD].
|
JG |
Malderie |
zie Maladry.
|
FD |
Maldermans |
1. Afl. van Van Malder. 146 e. Maldermans goet, St.-Gillis (OSTYN). – 2. BerN van de maalder, ail. van De Malder. Vgl. Muyldermans.
|
FD |
Maldoy |
Mauduit: BN Ofr. mal duit < Lat. mâle doctus: slecht opgevoed. Fr. en E. FN Mauduit. 1084 Gunfridus Maledoctus, Wiltshire; 1086 William Maldoit, Hampshire (REANEY); 1276 Aelis Maleduite, Atrecht (NCJ); ±1300 Willaumes Mauduis, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Maldoy |
Proven. Maldois, ,,De Mald » (Ane. N. de Maulde) (Loc.).
|
EV |
Maldré |
zie Malderez.
|
FD |
Maldrie |
cf. Maladry.
|
JG |
Maldrie |
zie Maladry.
|
FD |
Mâle, (van) |
zie van de Maele.
|
FD |
Malechair |
cf. Malchair.
|
JG |
Malechair |
zie Malchair(e).
|
FD |
Malecot |
zie Malcotte.
|
FD |
Maledrie |
zie Maladry.
|
FD |
Malef |
zie Malaive.
|
FD |
Malefason |
zie Malfaison.
|
FD |
Malefijt |
zie Malfait.
|
FD |
Malego |
zie Mallegho.
|
FD |
Maleingrau |
zie Malingret.
|
FD |
Malempré |
Malemprée, Malemprez, Malambré (cacographie). Nom d’origine : Malempré (Lx), ou w. mâlinpré, à La Reid (Lg).
|
JG |
Malempré |
Proven. Loc. et L.D.
|
EV |
Malempré(e) |
-prez: PlN Malempré (LX) en in La Reid(LU).
|
FD |
Malen- |
-gré, -greau(x), -gret. V. Malangreaux.
|
EV |
Malengé |
Malengier, zie Mauger.
|
FD |
Malengr- |
Cf. 1286 «Jehans Malingres» Cart-Mons; de moy. fr. malingre (fin 16e s.) FEW 6/1,125a, sont dérivés divers NF : Malengreau, -eaux, -aux, Malingreau, -aux. 1338 «Jehan Mallingriaul de Generech» Bende, 1531 «Jehan de Mallingriau» Ladeuze; surnom: dérivé en -eau, cf. anc. fr. malingres ‘chétif (dès 1225). – Malengret, -ez, -é, Malingret. 1338 «Malinghere» CoraptesMons, 1384 «Ernoul Malingret» Laon; surnom: malingre! (attesté seulement au 15e s.), dérivé en -et.
|
JG |
Malengret |
-e(z), -é, -aux, -eau(x), zie Malingret.
|
FD |
Maler |
1. Proven. Malheurs (Dép. Héron). — 2. Profess. Mahler (Allem.), ,,Peintre ».
|
EV |
Malerm |
cf. Malarme.
|
JG |
Malerm |
zie Malarm(e).
|
FD |
Malerp |
V. Malherbe.
|
EV |
Malerp |
zie Malherbe(s).
|
FD |
Malesieux |
Afl. van Mallésié. 1620 Christoph le Malezieu, Fleigneux-Sedan (J.G.).
|
FD |
Malesis |
-sys: 1. PlN Malzy (Aisne): 1188 Malesis (TW). 1310 Joh. de Malesis, Oc.; 1459 Gilet de Malisy, Laon (MORLET). – 2. Var. van Mallésié.
|
FD |
Malet |
-ey, Mallet(te), -é, Mal(l)ez, Maulet: 1. Dim. van Ofr. mâle, Fr. malle: tas, koffer < Mnl. mâle. BerBN van de malendrager, bode of koffermaker. 1119 Willelmi Malet, Bg. (GYSS. 1999′); 1368 Tassaert Malet; 1391 Egidio Mallet, Ktr. (D F> 71; OLV 367). – 2. Patr. Dim. van Germ. mathal-naam, b.v. Ma(de)lbert. 1262 Mâles de Vies Lis, Ghislenghien; 1280 Malet de Mons, Dk.; 1300 Malet le Pouletier, Bergen (J.G.).
|
FD |
Malet |
Mallet. 1262 «Mâles de Vies Lis» Ghis-lenghien, 1268 «Symon Malet» ChartesFlan-dre, 1271 «Reniers Mâles» région de Huy, 1280-81 «Colette li amie Malet de Mons» RegTournai, 1300 «Malet le Pouletier» ComptesMons, 1302 «Mallet le Télier» Loi-Tournai, 1472 «Jacquet Malet» DénLaroche, 1514 «Philippe Mallet craissier» Ladeuze; dérivé en -et du thème germ. mathal > Mal-. — Secondairement, nom d’origine, cf. 1511 «Gérard du Mallet» BourgNamur.
|
JG |
Malet |
Proven. 1. Malhaie (Dép. Namêche). — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Maleteste |
Malateste, -ta, Maltaite, Maltète: BN mâle teste, mauvaise tête: slecht hoofd.
|
FD |
Maleu |
Maleux. Peut-être dépalatalisation de Mailleu(x).
|
JG |
Maleu(x) |
Gedemouilleerd < Mailleu.
|
FD |
Malevay |
-ve, -vé, -vêt, -vez, zie Mauvais.
|
FD |
Maleve |
zie Malaive.
|
FD |
Malevé |
Malevez. 1423 «Maleveit» Namur, 1539 «Jehan et Anthoine Malevé frères» CourVedrin, 1592 «Jehan Malevé» Malonne, 1602-3 «Léonart Malevé» TerriersNamur; surnom: w. liég. ma levé ‘mal levé, de mauvaise humeur, grincheux’ FEW 5, 275b.
|
JG |
Malèves |
Proven. Loc. Synon. : Ma-laive et, avec les suffixes de proven. -ait, -eyt, -é, -ez : Mal(le)- -fait, -feyt, Malev- -é, -ez.
|
EV |
Maley |
-ez, zie Malet.
|
FD |
Maleyn |
Adaptatie van de Fr. uitspr. van Malin.
|
FD |
Malf(l)iet |
MafNet: Var. van Mafit met 1-epenthesis. 1474 Henricus Maelfîet, Ktr. (MULII).
|
FD |
Malfaire |
Malfère, Malfer(t): M.i. niet mal faire: kwade daad (HERB.), maar reïnterpretatie van Malfrère.
|
FD |
Malfaire |
Malfère, Malfert. Surnom abstrait : fr. mal faire (infinitif substantivé) ‘mauvaise action’FEW 3, 35 Ib.
|
JG |
Malfaison |
Malfeson, Malefason: Ofr. mâle foison, fuison. Ofr. foison < Lat. fusio: geldstorting > rijkdom, overvloed, bestaansmiddelen. BN voor wie in slechte papieren zit. Later gereïnterpreteerd aïs mâle façon: slecht fatsoen, kwaad gedrag. 1305 Robertus Malefuison, Oc. (MORLET); 1412 Henri Malefuison, Rijsel (SPL); 1555 Andries Maelfuson, Artesië (PARM.); 1697 Adriaen Malfaison, Deerlijk (KWII); 1777 R.C. Malfeson fa. Guillebert Malfaison, Menen (COUSS.). Hieruit ook FN Malfison, -fuson, -fuzon in 1820 in PdC (BERGER).
|
FD |
Malfaison |
Malfeson. Surnom abstrait: anc. fr. mâle façon ‘méfait’ FEW 3, 360a.
|
JG |
Malfait |
-fayt, -fe(y)t, Maelfait, -feyt, -faet, Mailfait, Malefijt, Mallefait, -fet, -fey(d)t, Mollefait: Zinwoord: die kwaad doet, boosdoener, misdadiger. 1222 Gherars Fac malum; 1251 Juliiens Fai mal, Atrecht (NCJ); 1378 Jakemaerd Faybien; 1395 Gillis Maelfeit; 1398 Jehan Malfeit, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Malfait |
-feyt. Proven. 1. V. Malèves. — 2. Maufays (Dép. Fonte-hêtre ». N° 242. Synon. : Maelfayt. — 3. Car. mor. Maufait. Ane. N. du diable. — 4. Malfait (opposé à Bienfait). „Terre maudite ». N° 237.
|
EV |
Malfait |
Mallefait, Mallefet, Mallefez. 1279-80 «Gilles de Maufait» RegTournai, 1289 «les oirs Malefeit» CensNamur; surnom: mal fait ‘contrefait, difforme; maudit’ FEW 3, 35Ib; en anc. fr. signifiait aussi ‘diable, démon’Gdf 5, 119-120[MH].
|
JG |
Malfiet |
zie Malfliet.
|
FD |
Malfilastre |
Malfilâtre, -atre, -ade. Surnom: mal ‘mauvais’ + anc. fr. fillastre, w. liég. fiyàsse ‘gendre’ FEW 3, 518b-519a; cf. Fiasse.
|
JG |
Malfilâtre |
-atre, -ade: BN Ofr. mal filastre: kwade schoonzoon. Vgl. Mafit. 1246 Maufillastre, Atrecht (NCJ); 1294 Jehans dis Maufillastre, Comp. (MORLET).
|
FD |
Malfison |
zie Malfaison.
|
FD |
Malfliet |
Mafliet. 1474 «Henricus Maelfiet» Courtrai; var. de Mafit avec / épenthétique [FD].
|
JG |
Malfoy |
Monfoi: Malfroy met r-syncope.
|
FD |
Malfrancke |
Proven. Mas franc, ,,Etablissement rural jouissant d’une franchise ».
|
EV |
Malfrère |
BN Mal frère: slechte broer of broeder. Zie ook Monfrère.
|
FD |
Malfroid |
Malfroidt, Malfroy, Malfroot. 915-923 « Maelfridus » CartStavelot ; nom issu de l’anthrop. germ. mathal-frid.
|
JG |
Malfroid(t) |
-oit, -oy, -oij, -oo(i)t, -ooid, Mallefroy, Mauf(f)roy, Maufroid, Moffroid, Monfroy: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Madalfridus, Madalfred, Malfredus (MORLET I). 1396 Gillis Maelproeyt (met^>r//r-wisseling), Ninove (DE B.); 1694 Alexander Malfroij, Thy-le-Château (MUL VII); 1759 Fr. J. Mofroid, Bouffioulx-Aw. (AP).
|
FD |
Malfuson |
-fuzon, zie Malfaison.
|
FD |
Malgar |
Maugars: 1. PlN Mal/mau gard: slechte gaard. 1469 Jehan Maugard, Comp. (MORLET); 1499 Jehenne Maugarde, Dk. (TTT). – 2. Mau/mal gars: slechte knecht, jongen. 136 e. Jehennons Maugars, Laon (MORLET).
|
FD |
Malgaud |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN mathal-gud/gaut Vergadering-god/Goot’: Madalgaudus, Maalgodus, Madalgodus (MORLET I, Dip.). loe e. Mathelgodus, Cent (GN).
|
FD |
Malget |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Malghem |
zie van Malleghem.
|
FD |
Malgrève |
Margrave, w. (Malmedy) Ma/grave. Surnom d’après nom de dignité: fr. margrave.
|
JG |
Malgrève |
zie Margraf(f).
|
FD |
Malhache |
-hage, -haise, -haize, zie Malaise.
|
FD |
Malhaise |
Malhaize, cf. Malaise.
|
JG |
Malherbe |
-es. 1265 «Malerbe d’Année» Cens-Namur, 1282 «Henri Malerbe» DettesYpres, 1286 «Colins Maleherbe» CartLessines, 1449 «Gerart Malierbe» AidesNamur, 1472 «Jehan Malherbe» DénLaroche, 1524 «Connot Malierbe», 1544 «Malherbe» Ferrières, 1539 «Rigau Malherbe» BourgNamur, 1602 «Fran-çoy Malierbe, chaudronier» BourgDinant; fr. mauvaise herbe, nom d’origine ou de résidence.
|
JG |
Malherbe |
Proven. ,,Mauvais her-bage (L.D.).
|
EV |
Malherbe(s) |
Mal(h)erp: PlN Mâle herbe: kwaad kruid (Wvl.), onkruid. Malesherbes (Loiret). 136 e. Robert Maleherbe, Laon (MORLET); ±1300 Jehans Mâle herbe, Artesië (BOUGARD); 1419 Henry Mâle Yerbe, Luik (RENARD 242).
|
FD |
Malhomme |
1294 «Werri Malhomme» Rosée; surnom: mal homme ‘méchant homme’.
|
JG |
Malhomme |
Malon(n)e, Mallems: BN Mal homme: kwade, slechte mens, man. Ofr. (h)ome = omne. 1294 Werri Malhomme, Rosée (CRN); 1427 Haquinet Malomme, Annechon Malomme; 1470 Marguerite Malonne, Dk. (TTT).
|
FD |
Mali |
[consuls belges à New York depuis Henri Mali (1835)]. Sans doute nom de profession: moy. fr. mallier ‘porteur de malles’ ?
|
JG |
Mali |
1. Car. mor. Mali (Qualificatif latin) ,,(Les) mauvais ». N08 59, 267. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mali |
zie Mallie(r).
|
FD |
Malic(h)e |
-is(se), -ysse. Car. mor. N. d’H. malicieux. N° 267.
|
EV |
Malice |
Malis(se), -ise, -ys(se), -ijsse, Mallisse, Molisse: Fr. malice: boosheid, list(igheid). BN. 1300 Jacobus dictus Malisse, Oc. (MORLET).
|
FD |
Malice |
Malis, Malisse, Malysse. D’anc. fr. malice ‘méchanceté, ruse, maléfice’ FEW 6/1, 109b, comme surnom abstrait. — Cf. aussi 1753 «filia Joannae Franciscae Maliset» AnthrSt-Hubert.
|
JG |
Malicet |
Dim. van Malice.
|
FD |
Malichmann |
Joods-D. afl. van Malik?
|
FD |
Malié |
Malie, zie Mallier.
|
FD |
Malien |
1. BerN van de mulder, afl. van Mhd. main: malen (BRECH.). – 2. Var. van Ma(h)ler: schilder. Mallery: Patr. Germ. VN mathal-rîk; zie Maudri. 1468 Jehan Mallery, 1500 Mallerit, Dk. (TTT); 1561 Filip Malery, Roubaix-Aw. (AP).
|
FD |
Malien |
Proven. Maillen (Loc.).
|
EV |
Malien |
zie Maillen.
|
FD |
Maliepaard |
Misschien Nederlandse adaptatievan Ofr. malapert: onhandig, lomp. 1399 Malapiert, Valencijn; 1613 Jan Janssen Malepart; 1623 Claes Maelepaerts, Heijningen NB (H. MALIEPAARD, GensNostra 55 (2000), 36-38). Maar er is geen enkelbewijs van genealogisch verband tussen Malapiert en Malepart. En blijkens 1623 d’heer Lowijs de Malepart (ibid.) is de PlN Malpart (Somme) meer aangewezen: 1306 Guillaume de Malepart, Senlis; 1424 Jehan de Malepart, Comp. (MORLET).
|
FD |
Malière, van der |
zie van de(r) Marliere.
|
FD |
Malieux |
cf. Mailleu.
|
JG |
Malieux |
Mallieu, Mallieux, cf. Mailleux.
|
JG |
Malige |
Wsch. hypercorrect voor Malice.
|
FD |
Maligo |
zie Mallegho.
|
FD |
Malik |
Malick: 1. Patr. Afl. van Slav. VN Malomir. –2. Ook PlN < Oslav. malo: klein (NAUMANN); vgl. Malecki, Maletz(ki), Malitz (BRECH.).
|
FD |
Malin |
1260 «Malabert f. Malins» Zevekote, 1376 «inter domum Malini Malin» Courtrai; p.-ê. hypocor. d’un nom en madel- comme Madalaulfus, Madelboldus, etc. [FD]. Cf. aussi Mallin(n)us.
|
JG |
Malin |
Mallen(s): Patr. Afl. van Germ. mathal-naam, zoals Madelbert. 1260 Malabert f. Malins, Zevekote (LEYS1953); 1376 domum Malini Malin, Ktr.; 1398 Daneel Malin, Bellegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Malin(n)us |
zie Molineus.
|
FD |
Malingie |
zie Mauger.
|
FD |
Malingr- |
-eau, -et, -ez. V. Malangreaux.
|
EV |
Malingreau |
-aux; Malingret, cf. Malengreau, Malengret.
|
JG |
Malingret |
-ez, -eau(x), -aux, -iau(x), de Maleingreau, Maleingrau, Malengret, -e(z), -é, -aux, -eau(x), Malongré(e), Malomgré, Malumgré: BN Afl. van Fr. malingre: zwak, ziekelijk. 1286 Jehans Malingres, St-Q. (SMTII); 1249 Robert Malingre, St-Q.; 1348 Ernoul Malingret, Laon (MORLET); 1338 Jehan Mallingriaul, Bende (HERB.).
|
FD |
Malinowski |
Malin(ov)sky: Poolse PlN < malina: frambozenstruik (DS).
|
FD |
Malis(s)art |
Malissard: Afl. van Malice. BN voor een snoodaard, listige.
|
FD |
Malis(s)art |
Proven. ,,Mauvais essart » (L.D.). N° 238.
|
EV |
Malis(se) |
zie Malice.
|
FD |
Malisart |
Malissart. Peut-être nom d’origine (= mauvais essart); à noter que *malissard n’est pas attesté comme dérivé de fr. malice.
|
JG |
Malisoux |
1651 «Pierre Malihou» BourgNamur; nom d’origine: Malihou, jadis «Malisuel», à Havelange (Nr).
|
JG |
Malisoux |
PlN Malihoux: 1085 Malisoil, in Havelange (N).
|
FD |
Malisoux |
Proven. Malihoux ou Mali-soux (Dép. Havelange).
|
EV |
Malisse |
cf. Malice.
|
JG |
Malivert |
Maljean. Car. mor. Malt virï (Latin), Mal gent, ,,Mé-chant(s) homme(s). N° 257. Synon. : Mali (V. ce N.). Antin. : Bonivert.
|
EV |
Maljaars |
-jers, zie Maillard.
|
FD |
Maljean |
Majean. 1407 «Ma Johan» LaGleize, 1472 «Mal Jehan» DénLaroche, 1474 «Jo-hannes dictus Maljohan» PrincipLiège, 1524 «Henry ma Johan», 1544 «Anthoine mal Johan» DénStavelotMy, 1571 «Johan dit mal-jehan» CoutStavelot; surnom: mauvais Jean, comp. Malpierre.
|
JG |
Maljean |
zie Maujean.
|
FD |
Malkus |
cf. Malchus.
|
JG |
Malkus |
zie Malchus.
|
FD |
Mallach |
-ahe, zie Malaise.
|
FD |
Mallach |
Mallahe, Mallaise, cf. Malaise.
|
JG |
Mallaert(s) |
Mallard, -a(r)t, -a, Malard: 1. Afl. van Mnl. malien: dwaasheden uithalen, tijd verbeuzelen. BN. 1340 Kerstine Malla(e)rts, Tn. (C.BAERT). –2. Afl. van Van (de) Malle. 1458 Weitkin vanden Mâle alias Malaerds, Ktr. (DEBR. 1958). – 3. Patr. Germ. VN mathal-hard ‘vergadering-sterk’: Madelhardus (MORLET I). ±1300 VN Mallars; Robert Malart, Artesië (BOUGARD); 1380 Pierre Malart, Laon (MORLET).
|
FD |
Mallaerts |
Cf. 1294 «Jehans Mallars de Tre-mourues» CensNamur, 14e s. «Mallars»(prénom) ImpôtArtois, 1334 «Mallart le Veriet» ComptesMons, 1380 «Pierre Malart» Laon; nom issu de l’anthrop. germ. mathal-hard.
|
JG |
Mallaerts |
Malland. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mallant, van |
Mallan(t)s, Maliens: PlN Malland op Tholen (Z). 1260 Arnous de Mallande, Ename (CAE); 1417 Lysbet Mallants, Tnh. (Taxandria 1952, 41-62).
|
FD |
Mallants |
1417 «Lysbet Mallants» Turntal; nom d’origine (au génitif): Malland, àTholen (Zélande) [FD].
|
JG |
Mallarmé |
V. Malarme.
|
EV |
Mallavé |
Proven. 1. Dép Jumet. — 2. Malhavez (Ans).
|
EV |
Malle |
Mallié, Maillé. Sans doute surnom, cf, rouchi (toile) maillée ‘de tissu inégal’.
|
JG |
Malle |
V. Mal.
|
EV |
Malle |
zie Malet.
|
FD |
Malle, (de) |
zie de Mal.
|
FD |
Malle, van (de(r)) |
van Mal: 1. PlN Oost- of Westmalle (A). 1424 Aernoudt van Malle, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. PlN Mal (L). 1424 Olivier van Malle, Ht. (A. GHIJSEN). – 3. Zie ook Van de Maele.
|
FD |
Mallebranche |
-brancke, zie Malbranche.
|
FD |
Mallebranche |
V. Malbrancke.
|
EV |
Malledrie |
zie Maladry.
|
FD |
Mallefait |
1. V. Malfait. — 2. V. Mallavé.
|
EV |
Mallefait |
-fet, -fey(d)t, zie Malfait.
|
FD |
Mallefait |
Mallefet, Mallefez, cf. Malfait.
|
JG |
Mallefroy |
zie Malfroid(t).
|
FD |
Malleg(h) em, van |
van Mallegen, Malghem: 1. Zie (van) Maldeghem. – 2. Door wisseling van de bilabialen m/w=Van Walleghem. 1675 Franchine van Malleghem = van Walleghem, Ronse (Midd. 1964, V5).
|
FD |
Malleg(h)o |
Malego, Maligo: Wsch. reductie van FN Malingreau (eveneens in H en OV).
|
FD |
Mallems |
zie Malhomme.
|
FD |
Mallen(s) |
zie Malin.
|
FD |
Malleng(i)er |
zie Mauger.
|
FD |
Mallentjer |
Proven. ,,De Mailhent » (Ane. N. de Maillen, Loc). Suffixe -ier, d’orig. V. Mallien.
|
EV |
Mallentjer |
zie Mauger.
|
FD |
Mallésié |
Malaizier, Mallesie, Mallezie: 1. Fr. malaisé: moeilijk; mismaakt. BN. 1314 Colins li Malaisiez, Luik (RENARD 247); 1387 Malhesier de Warsage, Val-Dieu (J.G.); 1483 Willemme Malaisiet, Dk. (TTT). – 2. Mallesie, -zie kan var. zijn van Malesis.
|
FD |
Mallésié |
Mallesie, Mallésie. 1272«Petraset lohannes li Malaisit», «pueri le Malaisiet» Pô-lyptVillers, 1314 «Colins li Malaisiez» Audit-Liège, 1387 «Malhesier de Warsage» Cari-ValDieu, 1483 «Willemme Malaisiet»Tournai, [sous réserve] 1620 «Christoph le Malezieu(dt Fleigneux-Sedan)», émigré en Suède; surnom: fr. malaisé, w. malaujî ‘difficile’ FEW 24,154k, qui a pu signifier aussi ‘peu aimable’ ou ‘mil conformé’ (Dauzat 407).
|
JG |
Malleson |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Mallet |
cf. Malet.
|
JG |
Mallet(te) |
-ez, zie Malet.
|
FD |
Malleus |
zie Mailleu(r).
|
FD |
Mallevaes |
-vaey, zie Mauvais.
|
FD |
Malleville |
PlN Malleville (Isère, Seine-Mar., Eure), Maleville (Aveyron), Mal ville (Loire-Atl.).
|
FD |
Mallezie |
zie Mallésié.
|
FD |
Malliar |
V. Maillard.
|
EV |
Malliard |
-a(r), zie Maillard.
|
FD |
Mallié |
cf. Malle.
|
JG |
Mallie(r) |
Mal(l)ié, Mal(l)y, Mali(e): Ofr. mal(l)ier: postpaard, lastpaard. BerBN voor een voerman. Ook drager van reistassen, koffers, lastdrager. ±1308 Wautiers li Malliers, PdC (BOUGARD); 1408 Jan Maelye, Ninove (VANGASSEN).
|
FD |
Mallien |
cf. Maill(i)en.
|
JG |
Mallien |
Proven. Maillen (Loc.).
|
EV |
Mallien |
zie Maillen.
|
FD |
Malliet |
Mallié, zie Maillet.
|
FD |
Mallieu(x) |
zie Mailleu(r).
|
FD |
Mallinger |
1. Met Fr. uitspr. mallingé, zie Mauger. – 2. Afl. van PlN Mailing (GH, BEI) (HERB., BRECH.).
|
FD |
Mallinger |
Ethnique : habitant de Mailing (région de Sierck, G.-D. Lux.).
|
JG |
Mallinger |
Proven. Malaing (Ane. N. de Melin, Loc.), avec suffixe -er d’orig.
|
EV |
Mallinson |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Mallinus |
Mallinnus. 1199 «Malinus de Vir-ton», 1222 «Malinus miles» CartOrval;latinisation de Malin, cf. ce nom.
|
JG |
Malliot |
zie Maillot.
|
FD |
Mallisse |
zie Malice.
|
FD |
Mallory |
1. E. FN < Ofr. maloret: ongelukkig, onfortuinlijk. BN. 1155 Richard Mallorei, Nottingham (REANEY). – 2. Var. van Mallery.
|
FD |
Malloteau |
-otteaux, zie Malot.
|
FD |
Mallue |
Mallut, Malu, Demalue: PlN 1405 allé Malue, Merdorp (LU): mâle lieue: kwade mijl. 1681 Gilles Mallue, Geldenaken (HERE.). Vgl. Mailleu(r) 4.
|
FD |
Mallue |
Mallut. 1681 «Gilles Mallue» Jodoi-gne; nom d’origine, cf. 1405 «allé Maine» Merdorp, sans doute «mauvaise lieue».
|
JG |
Mally |
Zie Mallie(r).
|
FD |
Malmans |
Afl. van Van Mal.
|
FD |
Malmedier |
Malmédier, Malmedy, Malmedy, Malmendier. 1336 «Colettes de Malmen-dieus» RegLaroche, 1454 «Michie de Mal-mendy» CoutStavelot, 1472 «Jehan de Malme-di» DénChiny, 1550 «Arnotte de Malmedie» CoutStavelot; nom d’origine: Malmedy (Lg), Malme(n)dier n’étant pas un dérivé, mais le nom de la ville. – Bibliogr. : J. Herbillon,leNF «Malmendier», PSR 12, 1975-76, 77-78.
|
JG |
Malmedy |
Malmédy, Malmédier, Malme(n)dier, Mamendé, Mamdy, Mandy, Mandi: PlN Malmedy (LU), oorspr. Malmendier: /e e. Malmundarium (TW). W. uitspr. mâm’dt (PSR1975-76,77-78). 1330 Winan de Mamedie, Luik (SLLIII); 1377 Ludovici dicti Mommedy, L (GRAUWELS1978); 1409 Renier de Malmundario, Tg. (TYTGAT); 1565 Lynar van Mamdi, Balen (EBB165).
|
FD |
Malmendier |
Proven. Malmédy (Dialecte). (Loc.), avec suffixe -er, d’orig. Ane. Malmundaria.
|
EV |
Malmonté |
1414 «C. Malmontet», 1425 «J, Malmontée» Mons (BTD 16, 249-250); surnom: mal monté ‘mal pourvu’, ou ‘qui a une mauvaise monture’.
|
JG |
Malmonté |
BN Fr. mal monté: slecht voorzien. 1414 C. Malmontet, Bergen (J.G.).
|
FD |
Malnoury |
1558 «Wathoulle Malnoury», 1615 «Martin Malnoury» BourgNamur; fr. mal nourri, surnom de maigre ou (par antiphrase) de bien portant. Comp. Massoz.
|
JG |
Malnoury |
BN Fr. mal nourri: slecht gevoed, ondervoed. 1367 Jakemart Malnouris, Le Quesnoy (ARNOULD1956).
|
FD |
Malo |
cf. Malot; aussi nom de saint.
|
JG |
Malo |
-o(e)n(s), -oir. V. MAD (Ma).
|
EV |
Malo(t) |
Malota(ux), -eau(x), -iaux, Malotteau(x), Mallot(t)eau, Maltaux: Patr. Dim. van Germ. mathal-naam, zoals Malou. 1162 Gérard Malot, Egmond (GYSS. 1999′); ±1300 Herbet Malot, Artesië (BOUGARD); 1506 Malot délie Xhawee, Luik (J.G.); 1552 Carolus Maloteau, Namen; 1683 Hugo Malteau, Gimnée (MULIV, VI).
|
FD |
Malobert |
zie Malbert.
|
FD |
Maloir |
Maloire, Malloire. 1359 «Simon Ma-luart» Marneffe, 1505 «Malwert», 1544 «Mallewart» Jalhay; nom issu de l’anthrop. germ. ma(t)hal-war [ne figure toutefois pas dans Först.].
|
JG |
Maloir |
Patr. Germ. VN *mathal-ward? 1359 Simon Maluart, Marneffe (J.G.).
|
FD |
Malon |
Maloen(s): 1. Ofr. malon: wilde eend. -2. Patr. Vleivorm van Germ. mathal-naam, zoals Malou. 1373 Nicolaum Maloen, Duinenbadij (OLV 372); 1500 Geert Maloens, Tn. (REND.).
|
FD |
Malon(n)e |
Deze Henegouwse FN gaat niet terug op de PlN Malonne (N), maar op Malhomme.
|
FD |
Malongré |
Malongrée, Malumgré. Sans doute surnom: fr. dial. (Beauvoir) mal engrée ‘déplaisir’ FEW 4, 250 b. La glose de Carnoy 251 : anc. fr. malengroin ‘de mine renfrognée’ néglige le phonétisme.
|
JG |
Malongrê(e) |
Malomgré, zie Malingret.
|
FD |
Malonne |
Nom d’origine: Malonne (Nr). Malot, Malo. 1506 «Malot délie Xhawee» GuillLiège; dérivé en -ot du thème de Malet. • Dérivé: Malotaux, Maloteau, Maloteaux, Malotiaux. 1508 «veuve Jehan Mallotia», 1516 «Thomas Maloteau», 1521 «Toussaint Mallotea», 1539 «Katherine Malloteau», 1551 «François Maloteau» BourgNamur.
|
JG |
Malonne |
Proven. Loc.
|
EV |
Malou |
Maloux [la famille de Jules Malou (19e s.), ministre belge, était venue de Villers-Pol (Nord) s’établir à Ypres (aussi Malo)]. 1540-41 «Félix Malou» Feignies (à l’ouest de Maubeuge); probabl. var. de Malo.
|
JG |
Malou(x) |
Ma(h)lous: Patr. Rom. vorm van Germ. VN mathal-wulf’vergaderplaats-wolf’:649 Madalaulfus (Dip.); 6e e. Mallulfus = Madelulfus (STARK). 1430 Joh. Maloes, Her. (DERCON); 1559 François Maloe, Kamerijk-Aw. (AP).
|
FD |
Malpa |
Malpas, Malpassc, Malpats (sans doute avatar). 1280 «Thieris le brasseres de Malpas» = «Tieris de Malpas» PolyptLiège, 1559 «Bau-do de Malpas» BourgNamur; nom d’origine: Malpas = mauvais pas, w. ma pas, topon. e.a. à Bergilers (Lg) et Malonne (Nr). — Secondairement, surnom : mauvaise passe (w. mâle passe), cf. 1285 «Beatris Malepas» DettesYpres.
|
JG |
Malpas |
Malpasse, Malpa(ts), Maupas: Mal Pas: slechte, moeilijke doorgang. PlN in Bergilers (LU) en Malonne (N). Ook Malpas, Maupas in Frankrijk. Vgl. (de) Maupassant. 1280 Tieris de Malpas, Luik (J.G.); 1570 Benorbertus de Malpas, Ronse (GADEYNE); 1619 Henr. Malpas, Herstal-Aw. (AP).
|
FD |
Malpas(se) |
Proven. Malpas (Dép. Bergilers et Malonne). ,,Mauvais passage ». V. Maupas.
|
EV |
Malpierre |
BN + Patr. Mal Pierre: kwade Pieter.
|
FD |
Malpierre |
Surnom: mauvais Pierre; cornp. Ma(l)jean.
|
JG |
Malpoix |
Malpaix: BN naar het lichaamsgebrek. Ofr. mâle poe: slechte poot, voet. Vgl. D. Quadfuss. De grafie Malpoix wijst op reïnterpretatie aïs mal poids: slecht gewicht. ± 1300 Jehans Mâle poe, Artesië (BOUGARD); 1533 Simon Malpays de Burgondia(MULIV). Malr(a)in: Regressievorm van Maurin = Morin?
|
FD |
Malpoix |
NF bourguignon, de la Côte-d’Or, attesté à Is-sur-Tille en 1580 puis surtout à Minot depuis 1595 (GeneaNet); sans doute surnom composé avec anc. fr. mal ‘mauvais’, soit avec fr. poix (mais le mot est fém.), soit avecpoiWs, comme antonyme de l’expr. faire bon poids. – Probabl. distincts: 1481 «Hanon Malpais», 1518 «Jehenon Malpaix» Dailly.
|
JG |
Malraes |
-rasse, -rait, -ray, -ré, -ret. Proven. V. Melleray. V. Maupas.
|
EV |
Malrain |
Proven. Mauraing (Dép. Roisin).
|
EV |
Malrait |
Malray, Malrée, Malroit. 1483 «Griele Malroit» Ypres, 1524 «Gilliart Mal- roy» Binche; p.-ê. surnom: mauvais roi (comp. le NF Le Ray = Leroi); cf. aussi Maurois. – Également nom d’origine (de la région de Namur): 1289 «Jehans de Maleroit c’on dist Poindriaus», «Pierars de Maleroit» = « Pierars Maleroit » CensNamur.
|
JG |
Malrechauffé |
Malréchauffé. 1449 «Jehan Malrescaufé», «Jamouton Malreschaufet » AidesNamur, 1602-3 «Jean Malrechauffé» TerriersNamur; surnom: fr. mal réchauffé ‘engourdi de froid, frileux’.
|
JG |
Malréchauffé |
1. Proven. Malray-Chaussée (V. Melleray). (Confusion graphique de ss et ff). N° 67. — 2. Profess. ,.Maréchaussée ». N° 143.
|
EV |
Malréchauffé |
Malrechauffé: BN voor een kouwelijk mens. 1449 Jehan Malrescaufé, Namen (J.G.); 1593 Jacobus Malrechauffez, Farcienne (MUL IV).
|
FD |
Malroit |
zie Maurois.
|
FD |
Malsa(e)ke, van |
-sack, zie van Maelsaeke.
|
FD |
Malschaelck |
Malschalck, cf. Maerschalck.
|
JG |
Malschaert |
1. Car. mor. Malsaard, ,,De nature tendre ». N° 88. — 2. Proven. Mais aarde, ,,Terre meuble ».
|
EV |
Malschaert(s) |
Afl. van Mnl. malsch: overmoedig, laatdunkend, drukdoend. BN. 1383 Jan Malschart, Hakendover (C.BAERT).
|
FD |
Malschalck |
zie (de) Maerschal(c)k.
|
FD |
Malsche, de |
Reïnterpretatie van De Walsche, met wisseling van lipmedeklinkers m/iv. 1692 Petrus de Malsche, Temse (MUL VII).
|
FD |
Malsen, van |
Malssen: PlN Malsen (G). 1203 Egbertus de Malsen, G (ONB); 1326 Claes van Malsen, Hellouw (Midd. 1983,422).
|
FD |
Malstaf |
zie Maelstaf.
|
FD |
Malt |
Metr. E. vorm van VN Machtild, zoals ook Mald, Mault, Maud (REANEY).
|
FD |
Malta |
Maltha: W. uitspr. van Maltaux.
|
FD |
Maltaire |
-ter, -tère. Proven. Malterre (Dép. St-André–lez-Dalhem) ,,Mauvaise terre ». N° 237.
|
EV |
Maltaire |
zie Mal ter.
|
FD |
Maltaise |
zie Malaise.
|
FD |
Maltaite |
Var. de *Maleteste (= mauvaise tête).
|
JG |
Maltaite |
zie Maleteste.
|
FD |
Maltaux |
Uit Malotaux; zie Malot.
|
FD |
Malter |
Maltaire (graphie francisée). 1775 «Joseph Malter (orig. de Stuttgart)» BourgLiège; surnom: all. Malter ‘muid’.
|
JG |
Malter |
Maltere, -ère, -aire: i. D. Malter: koren- en houtmaat. BerBN van de koren- of houtmeter.-2. E. BerN van de mouter. 1319 John le Malter, Essex (REANEY). – 3. Fr. FN en PlN Maleterre: slechte, arme grond. 1211 Ralph de Maleterre, Northumberland (REANEY).
|
FD |
Maltête |
zie Maleteste.
|
FD |
Maltha |
zie Malta.
|
FD |
Malti(e)r |
Maltjers: Malletier, afl. van Malet. BerN van de lastdrager of menner van een lastpaard (DNF).
|
FD |
Maltier |
Nom de métier: probabl. forme contractée de fr. malletier, qui porte les malles ou qui conduit la malle.
|
JG |
Malton |
V. M AD (Ma).
|
EV |
Malu |
cf. Mallue, Mallut.
|
JG |
Malu |
zie Mallue.
|
FD |
Maluin |
Germ. VN mathal-win ‘vergaderplaats-vriend’: Madalwinus, Maluinus (MORLETI).
|
FD |
Maluin |
Nom issu de l’anthrop. germ. mathal-win (Forst. 1115). Cf. aussi Antonis dit Maluin.
|
JG |
Malumgré |
V. Malengreaux.
|
EV |
Malumgré |
zie Malingre.
|
FD |
Malvaux |
1724 «Jean-Calipe Malvaux (orig. d’Albert en Picardie)» BourgLiège nom d’origine : mauvaise vallée, w. mâle va, topon. fréquent.
|
JG |
Malvaux |
Malvau(l)t, Malva, Malvoz, Mavaut.Maveau, Mavoudt: i. PlN Malvaux: slecht dal. Malevauin St.-Omaars (PdC). – 2. BN Mal le vaut: weinig waard. ±1300 Colars Malevaut, Jehan Bienlevaut, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Malvaux |
Proven. Dép. Amay et Battice. ,,Mauvaise vallée ». Synon. : Malvoz.
|
EV |
Malvé |
-et, zie Mauvais.
|
FD |
Malvina |
Prénom fém., qui dériverait du prénom Mauve, inspiré par la plante médicinale (cf. Dauzat410).
|
JG |
Malvoisin |
1286 «Jehans Malvoisins» Cart-Mons, 1360 «Jehan dou Bray, dit Malvoisin, chevalier», 1377 «Malvesiens le berwetoir» AnthrLiège, 1444 «Jamart Malvesin» AidesNamur, 1561 «Hector Mauvoisin» Péruwelz; surnom: ‘mauvais voisin’ anc. fr. malvoisin. -Secondairement, nom d’origine: Malvoisin (Nr).
|
JG |
Malvoisin |
Malvesin, Mauv(o)isin, Monvoisin: Kwade buur; vgl. Ojiaeghebeur. Monvoisin met epenthetische n (vgl. Monballiu). 1237 Drogon Malvoisin, Noyon (MORLET); 1323 Bauduin Mauvesin, Dk. (TdT); 1379 Wouter Mauvoisin, Ktr. (DEBR. 2002); ± 1570 Thomas Monvoisin, Dk. (CDT3o7).
|
FD |
Malvoisin |
Proven. Loc. ,,Mauvaise terre. ,,Antin. : Bonvoisin. N° 237.
|
EV |
Malvoye |
Proven. Dép. Berneau.
|
EV |
Malvoz |
1. PlN Malvoz in Amay (LU). Ofr. mâle voe: ramp, teleurgang. 1616 Joannes Malvoo, Antheit (PSR1971-72» 91-93)- – 2- Var. van Malvaux; vgl. Levai=Levoz.
|
FD |
Malvoz |
1616 «Joannes Malvoo» Antheit; nom d’origine: anc. fr. mâle voe ‘désastre, perdition’ FEW 14, 636b. – Bibliogr.: J. Herbillon, «Malvoz». nom de lieu et de famille liégeois, PSR 10, 1971-72, 91-93.
|
JG |
Malwarant |
Mal warant/garant: slechte garant, borg.
|
FD |
Maly |
zieMallie(r).
|
FD |
Malys(se) |
zie Malice.
|
FD |
Malysse |
cf. Malice.
|
JG |
Malysse |
V. Malice et Malaise. Mambour(g). 1. Proven. Dép. Haut- Ittre et Péruwelz. — 2. Fonction. Dignité municipale de l’ancien régime.
|
EV |
Malyster |
W. hypercorrecte vorm voor Malice; vgl. W. miniss voor ministre.
|
FD |
Malz |
D. Malz: moût. BerBN voor de mouter.
|
FD |
Malzer |
Maizer, Mel(t)zer, Melc(z)er: D. BerN van de mouter. Vgl. Malz. 1391 Erasmus der Malzer, Wenen; 1475 Joh. Melczer, Merseburg (BRECH.).
|
FD |
Mam- |
-paey, -paie. Proven. Membach (Loc. et Riv.).
|
EV |
Mambour |
Mambourg, Manbour. 1280 «Jehans li mambours» PolyptLiège, 1289 «Jehans li Mambours» CensNamur, 1365 «Badekinet, fis Mambour» Limont, 1561 «Jehan le Mambourg» Bihain, 1580 «Martin Mambor» Haybes; nom de fonction: anc. fr. mambour ‘tuteur’ FEW 16, 579a.
|
JG |
Mambour(g) |
Manbour: 1. Metr. magin-burg ‘kracht-burg’: Mamborgis (MORLETI). 1234 Menborch, Cent (GN). – 2. PlN Mambour in Péruwelz (H) en Itter (WB). – 3. Ofr. manbor (Mnl. montboor, momboor): voogd. Vgl. De Voocht. 1294 Gerars li Mambors, Seules (CRN); 1339 Lambers li Mambours, Hoei (SLLIII); 1417 Wouter Mambour, Gb.(SCHR.).
|
FD |
Mamdy |
et sans doute Mandy. Nom d’origine : sans doute Malmedy, w. ard. mâm ‘dî, cf. 1590 «Jean del Mamendi», 1602-3 «Jean de Mamdie», «Anne Mamdie» TerriersNamur, comp. Malme(n)dier; toutefois, le NF étant nettement gaumais, on pourrait songer aussi à une forme anc. de Montmédy (Meuse), 634 «Madiacum», 1239 «Montmaidy» (A. Vincent, Top. de la France, 23) ou à sa forme dialectale lorr. mâdi, cf. le recueil Djan d’Mâdi d’A. Yande.
|
JG |
Mamdy |
Mamendé, zie Malmedy.
|
FD |
Mameche |
Var. van Namèche (anticipatie van m).
|
FD |
Mamer(t) |
Mamêre, Maumert: 1. Patr. Lat. HN Mamertus. – 2. PlN Marner (GH), waarnaar de i6e-eeuwse humanist Nicolas Mameranus genoemd werd (HERE.).
|
FD |
Mamertin |
Patr. Vleivorm van HN Mamert(us).
|
FD |
Mamet |
Marnes, Marnais, Mamay, Mammez, -es, -es: 1. Patr. HN Lat. Mammes, -etis, die nog voorkomt in PlN St-Mammès (Seine-et-Marne), St-Mamet (Hte-Garonne) (DNF). 1278 Arnoldus Mamet, Lv. (DE MAN1981). – 2. PlN Mametz (PdC, Somme). 1326 Ysabiaus de Maumés, Atrecht (NCJ); 1392 Willame de Maumez; 1508 seigneur de Mammet; i592Franchois de Marnez, PdC; 1494 den heere van Mammes, Watou (DF X). – 3. Mnl. en Ofr. ma(u)met: Mahomet. BN.
|
FD |
Mammeri(n)ckx |
zie Manderick.
|
FD |
Mammerickx |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Mampaey |
-aeij, Mampay(e), Manpaey, Mampa(e)rt, Mampuy(s), van Moppes: Br. PlN Manpad: voetpad. 1445 Nicolaus Manpayt (MULI); 1451 Kateline van Manpayen = 1453 Linen van Mampaye; 1452 Jan Mampaye = 1497 Jan van Mampay; 1532 Jacop van Mampaey = 1536 van Mampade = 1542 van Mampae, Aarts.; 1610 Elisabeth Mampay = 1622 Mampart, Schelle (MAR.); 1626 van Moppeys, 1655 van Moppeyen, 1675 Mompey, Mech. (MERTENS).
|
FD |
Mampaey |
Mampaye, Manpaey. Nom d’origine: moy. néerl. manpat ‘sentier’, e.a. topon. à Kontich (Anv).
|
JG |
Man- |
-iet, ifroid, Man- -iot, -ise. V. MA D(Man).
|
EV |
Man(n)iquet |
Manket, Marniquet: W. dim. van Ndl. man: mannetje. Of Patr. Vgl. Mannekens.
|
FD |
Man(n)oy |
1. PlN in Floreffe (N). 1571 Michiel de Manoye, Namen (J. G.). – 2. W. var. van Monnaie, -oye (zie i.v.).
|
FD |
Man(n)sbach |
PlN Mansbach (HS).
|
FD |
Man, (de) |
Man(n)s, Maens, Smans, de Mann(e), Demman(e), Demaen: Mnl. man: mens, man, knaap; echtgenoot; leenman. D. Mann. 1268 Johannem Man; 1326 Jan de Man, Ip. (BEELE); 1366 Pétri dicti Mans, Ktr.; 1398 Calle Smans, Geluwe (DE BR. 1970).
|
FD |
Manaar |
Mana(a), zie Mannaert(s).
|
FD |
Manacker, van de(n) |
Manakers: PlN Mannecker (SH)? 1584 Herman Manacker, Aw. (AB).
|
FD |
Manackers |
Manakers. Nom d’origine composé avec le néerl. akker ‘champ’.
|
JG |
Manand |
-ant, -ent(e), Maenant: Ofr. manant: inwoner.
|
FD |
Manand |
Manant. Surnom: manant ‘habitant, paysan’, aussi ‘grossier, mal élevé’ FEW 6/1, 184b.
|
JG |
Manand- |
-in, -ise. Car. mor. ou situation sociale. ,,Paysan » ou ,,Vilain, roturier ». (Ane. régime).
|
EV |
Manandise |
Ofr. manandise: verblijf, woonst.
|
FD |
Manandise |
Surnom: anc. fr. manandise ‘séjour, habitation’ FEW 6/1, 185a (autre sens: ‘capi-tation’).
|
JG |
Manard |
Dérivé du thème anthropon. germ. Man-, cf. aussi Mannart, Mannaert. Manasses. 1070 «Manasses frater ejusdem Arnulfï» CartStHubert, 1097 «Manasses» évêque de Cambrai, 1105 «Manasses», «Wire-dus Manassem Remorum» CartStHubert, 1275-76 «Manessiers de Valenchienes» Reg-Tournai, 1295-1302 «Manessiers Wanil» ImpôtArtois, 1336 «Manesiers li Brouwe-teres» ComptesMons, 1365 «Manessier boul-lenghier» TailleMons; du nom biblique: Manassé, une des douze tribus d’Israël.
|
JG |
Manard |
V. MAD (Man).
|
EV |
Manard |
zie Mannaert(s).
|
FD |
Manbour |
cf. Mambour.
|
JG |
Manbour |
zie Mambour(g).
|
FD |
Manbré |
cf. Membrez.
|
JG |
Manbré |
zie Membre.
|
FD |
Manc(h)el |
1. V. Manse. — 2. V. MAD (Mank).
|
EV |
Manc(h)ier |
Mansier, -ire, Mencier, Mensier(s), Mincier, M(e)insier, Mancy, Mansy, Mentzy, Mentzij: BerN van de maker van handvatten voor werktuigen. Vgl. Manser. 1402 Willekin Mantsier f. Heinricx Mentsiers = 1402 Heinric Menchiers weduwe, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Mancar(d) |
Manca: Afl. van man (DNF)?
|
FD |
Mancaux |
Foute spelling voor Manceaux?
|
FD |
Manceau |
1300 «la maison Fierait Manceaul» Fontaine-Valmont; probabl. ethnique: Manceau, du (pays du) Mans.
|
JG |
Mancel |
Manceau(x), Manciaux: Naam van de inwoners van Le Mans (Sarthe): les Manceaux. 1270 Jakemes Mansel, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Manch(i)on |
Menson, Monson: 1. Ofr. manchon: arm van de kruiwagen. BerBN. – 2. = Mansion? Manck, de; Mank: BN voor een manke, kreupele, lamine, verminkte. 146 e. Nannekien de Manke, Ktr. (DEBR. 1970); 1398 Margriete Smanken, Aw. (HB 69).
|
FD |
Manchard |
zie Mansart.
|
FD |
Manche |
BerBN van de maker van handvatten; vgl. Manchier. 1438 Gillart Manche, Dk. (TTT); 1448 Pierrot Manche, Comp. (MORLET).
|
FD |
Manche |
Surnom : fr. manche (d’outil) m., ou bien manche (de vêtement) f. ; sinon var., avec aphérèse, de Demenge (= Dominique). « Dérivés: Manchel. – Manchon. Cf. Dic-PatRomll.l., 736-745.
|
JG |
Manchel |
Dim. van Manche? Of hypercorrect voor Mancel?
|
FD |
Mancy |
Nom d’origine: Mancy (Marne) et Mancy, dépend, de Bettelainville (Moselle).
|
JG |
Mancy |
zie Mansy.
|
FD |
Mand |
Man(d)t: Patr. Korte vorm van VN Amand(us). 1386 Mant van Brugghe; 1391 Mant Palstre, Ktr. (DEBR. 1970,1958).
|
FD |
Mand- |
-e(r)lier, -erley. Proven. \. Amandeleer, „Amandier » (L.D.). N° 24. — 2. V. MAD (Mand).
|
EV |
Mand- |
-e, -âne, -art. V. MAD (Mand).
|
EV |
Mand(i)l |
zie Mandel.
|
FD |
Mandart |
-ard, -at: Afl. van Ofr. mander: bevelen, verordenen, manen, boodschappen. BerN van bode, deurwaarder (DNF).
|
FD |
Mande |
Sans doute surnom de vannier: anc. pic. mande ‘grande corbeille d’osier’, w. et pic. mande ‘manne’ FEW 16, 510a; cf. aussi leNF Demande, d’origine toponymique.
|
JG |
Mande, de |
de Man(d)t, de Mand: BerBN van de mandenmaker, mandenvlechter. 1222 Mande, Krabbendijke (LEYS1959′); 1282 Willem Mande, Oostburg (CG); 1402 Vrancke Manden van wissen ter voirscrevenen tuyne, Tn. (C.BAERT); 1519 aen Heynken Mande manden gehadt van die metsers, Ht. (GESSLER).
|
FD |
Mande, van de |
Vermanden: Huisnaam De Mande, huis van een mandenvlechter. 1267 Lemminus de Manda; 1326 Martin van der Mande, Ip. (BEELE).
|
FD |
Mandegout |
Patr. Ndl. vorm van Germ. VNMangold. Manda-got (KAUFMANN 248). 1296 Willaume Mandegoch (sic, lees Mandegoth); 1268 magistri Hugonis s. Mandegodes, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Mandel |
-els, Mendel(s), Mand(i)l: 1. D. Patr. Dim. van Germ. -man-naam (b.v. Herman); vgl. D. Hândel < Hâhnel, Hannel, dim. van Johannes. Of korte vorm van bijbelse VN Emmanuel. 1408 Mandel Rubeyn; 1399 Peter Mandl, Moravie (DN); 1381 Mendel Swellenpeck, Linz (BRECH.). – 2. Zie ook Mandel(s).
|
FD |
Mandel |
Proven. N. de Riv. N° 230.
|
EV |
Mandel(s) |
Mangel(s), Mander(s), Maanders, Monder(s): 1. Mnl. mandel(e): een aantal (12-15) schoven graan en bossen stro. Vgl. Schoof(s). –2. Mnl. mandel, mandere: amandel. BN naar de amandelboom. Vgl. Mandelbaum. 1281 Weitini Mandels (HAES.); 1368 Jan Mandel, Oostende (DF X); 1548 Hans Manders, Tnh. (AP). – 3. Zie ook Mandel.
|
FD |
Mandelaers |
1. Zoals D. Mandler < Mhd. mandel = mangel: mangel (roi om linnen glad te strijken). 1484 Jan Mandelare, Zelzate-Bg. (PARM.); 1492 Lievin de Mandelaere, Cent (BOONE); i6e e. Joos Manselaert, Pieter Mandelaert, Anna Manselaer, Waas (VAN G. V). – 2. Mandelaar < Mnl. mandelen; het graan in schoven zetten; zie Mandel(s) i. – 3. Mandelaar is wellicht BerN van de mandenvlechter. Vgl. 1282 Jehans li Mandeleres, Dk. (HERB.); 1423 Bietremeu Mandelare, Dk. (TTT). – 4. Hypercorrect voor Mangelaars.
|
FD |
Mandelaire |
Mande(r)lier, Manderrier, Monderlier: BerN Ofr. mandelier: mandenvlechter. 1282 Jehans li Mandeleres, Dk. (HERB.); 1444 Thomas le Mandeleir = le Mandelier, Jauche (J. G.); 1492 payé au mandelier de Lille de mandes prins ceste année par le gardineur de Commines (RHK).
|
FD |
Mandelbaum |
Mendelbaum: D. FN naar de huisnaam: Amandelboom. 1310 curia dicta zum Mandelboume, Mainz (BRECH.).
|
FD |
Mandelblat |
D. FN: amandelblad.
|
FD |
Mandelier |
-aire, Manderlier, Monderlier 1282 «Jehans li Mandeleres» Tournai, 1444 «Thomas le Mandeleir» = «Thomas le Mandelier», «Henry le Mandelyr» = «Henri le Mandelier» TerreJauche, 16e s. «Hubinon le Manderlier» Châtelet; nom de profession: w. mandèrlî ‘vannier, fabricant de mandes (mannes)’FEW 16, 510b.
|
JG |
Mandelings |
zie Mangelinck(x).
|
FD |
Mandelmilch |
D. BN: amandelmelk.
|
FD |
Mandemaker |
BerN van de mandenmaker. 1285 Willaem den Mandemaker van manden, Dordrecht (CG); 1353 Willem de Mandemakere, Hulst (DEBR. 1999); 1424 Daneel de Mandemakere van manden, Ktr. (DEBR. 1970; SR P-54).
|
FD |
Mandeman |
BerN van de mandenvlechter. 1311 Renerus dictus Mandeman; 1370 dat wilen was Reinere Mannemans, Lv. (BO).
|
FD |
Mander(s) |
zie Mandel(s).
|
FD |
Mander, van der |
Vermandel(e), Vermander(e), Vermanden: PlN Ter Mandere/Mandel in St.-Baafs-Vijve (WV), naar de riviernaam de Mandel. ±1180 Eustachio de Mandera = 1200 Eustachio de le Mandre; 1392 Boudin van der Mandre; 1406 Jan van der Mandele, Ktr. (DEBR. 1980′, 1970, 1958); 1584 Jan Vermanden, Jan Vermandel,Aw. (AB).
|
FD |
Manderbach |
PlN (HS).
|
FD |
Manderfeld |
Manderveld, Manderait. Nom d’origine: Manderfeld (Lg).
|
JG |
Manderfeld |
Proven. Loc.
|
EV |
Manderfeld |
-veld, -velt, Maendervelt, -veld: PlN Manderfeld (LU).
|
FD |
Manderick |
Manrique, Manricqus. Nom issu de l’anthrop. germ. man-rîk > Manricus(Font 1091).
|
JG |
Manderick |
-yck, Manricqus, Manrique, Mandrycus, Mandrick, Mandryk, Mandryxs, Mandrincx, Mendrik(s), Mammerickx, -inckx: Patr. Germ. VN man-rîk’man-machtig’: Manricus (Fm.).De epenthetische d in Manderick is te vergelijken met die in Hendrik.
|
FD |
Manderlier |
cf. Mandelier.
|
JG |
Manderlier |
Manderrier, zie Mandelaire.
|
FD |
Manders |
Peut-être surnom: moy. néerl. mima (ou) mander ‘communauté, association’.
|
JG |
Manderscheid |
Nom d’origine: Manderscheid (AIL, Rhénanie-Palatinat).
|
JG |
Manderscheid |
PlN (RP).
|
FD |
Manderveld |
-velt, zie Manderfeld.
|
FD |
Manderyck |
zie Manderick.
|
FD |
Mandeville |
1. Proven. Mondville ou Man(d)eville (Dép. Longchamps-lez-Bastogne). — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Mandeville |
Nom d’origine: Mandeville (Eure, Calvados).
|
JG |
Mandeville |
PlN Mandeville (Eure, Calvados). 1765 Pieter Mandeville, Roes. (MARECHAL).
|
FD |
Mandi |
zie Malmedy.
|
FD |
Mandiau |
-iaux, Maindiaux, Mendiau, -iaux. Dérivés en -ellu du thème Mand-, tiré d’un anthrop. germ. dont le 1er élément est mand-, par ex. Mantfridus (Morlet, NP Gaule 1,167), ou bien du nom de baptême Amand.
|
JG |
Mandiau(x) |
-ieau, Maindiaux, Mendiau(x): Dim. van VN Amand of Germ. VN (Manduin, Mandewig, Mandulfus…).
|
FD |
Mandler |
BerN < Mhd. mandeln: door de mangel draaien. 1408 Hannes Mandler, Praag (DN).
|
FD |
Mandonx |
zie (van) Mendonck.
|
FD |
Mandou(x) |
Mantou(x): Patr. Rom. vorm van Germ. VN Mandolf: Mandulfus (KAUFMANN). 1671 Martinus Mandoux, Florucensis (MUL VI).
|
FD |
Mandoux |
1499 «Lienart Mandoul» 1762 « François-Joseph Mandoux (orig. de Mons)» BourgLiège ; dérivé avec suffixe -oui < -wulf, du thème Mand- (cf. ci-dessus) ou bien à thème anthrop. du prénom Amand.
|
JG |
Mandrick |
-ryk, -rycxs, -rincx, -rycus, zie Manderick.
|
FD |
Mandt |
zie Mand.
|
FD |
Mandy |
cf. Mamdy.
|
JG |
Mandy |
zie Malmedy.
|
FD |
Mané |
Manè, zie Manet.
|
FD |
Manechez |
zie Lemanissier.
|
FD |
Manelschots |
Proven. ,,Enclos du sieur Mangaud ».
|
EV |
Manen |
cf. Maenen.
|
JG |
Manen(s) |
zie Maenen.
|
FD |
Manen, van |
van Maanen, Vermaanen: PlN Manen (G). 1661 Jan van der Maene, Bs.-Aw. (AP).
|
FD |
Manendonckx |
zie (van) Mendonck.
|
FD |
Manenschijn |
BN: maneschijn. BN voor iemand die vooral ‘s nachts actief was? Vgl. i227lmpinus Sonnescien, Oud. (VAN G. 1954,306). D. Regenbogen, Sunnenschein, Morgenroth (SCHWARTZ1949). 1385 Jooskin Maenschin, Bellegem; 1398 Soetin Maenschijns, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Manent(e) |
zie Manand.
|
FD |
Manertz |
zie Mannaert(s).
|
FD |
Mânes |
zie Mannus.
|
FD |
Manes(se) |
1. BN van een maanzaadeter. Mhd. mân, D. Mohn. 1219 Otto Manefifie, Zurich (BRECH.); 1507 Lodewig Mâneter, Lippe (NN). Vgl. D. Manfrass. – 2. Maar de FN kwam 1820 in PdC voor (BERGER). Misschien Patr., bijbelse VN Mariasses. Zie Mennessier 2.
|
FD |
Manesse |
Cf. 1345 «Manesse» surnom picard (Daire, Dict. picard 122); probabl. de w. manèce, pic. manesche ‘menace’ FEW 6/2, 98b; ou bien var. de Manasses, expliqué par le nom biblique Manassé [JL, NFw].
|
JG |
Manet |
au fém.: Manette. 1284 «monseignor Manet Espine» DettesYpres, 1365 «Sandrait Mannet tailleur d’images», «Biautris Manete des peskeurs» TailleMons, 1483 «Vathie Mannet» = 1488 «Vathie Manne» Justice-Bastogne, 1685 «Jean-Paul Mannet» Bourg-Namur; probabl. hypocor. de Maria, ainsi manette ‘vieille fille’ FEW 6/1, 340 a. Cf. aussi Maniet, Maniette.
|
JG |
Manet |
Manette, Manez, Mané, Manè: 1. Korte vorm van Demanet (Midd. 1974,65). – 2. Zie Magnet.
|
FD |
Manet |
V. MAD (Man). Manfays. Proven. 1. Mont Fay, ,,Mont du hêtre ». — 2. Montefay (Dép. Renaix).
|
EV |
Manfrin |
Patr. Vleivorm van Manfroid.
|
FD |
Manfroid |
Manfroy, Manfredi, Manf(r)é, Menfroid: Patr. Rom. vormen van de Germ. VN man-frith ‘man-vrede’: Manfridus (MORLETI). 1383 Manfreit van Belle, Ip. (BEELE); 1341 Simons Manfroy, Luik(SLL III).
|
FD |
Manfroid |
Manfroy, Menfroid. 1178 «Man-fridus» CartOrval, 1313 «Manfroit le Lom-bart» ComptesMons; nom issu de l’anthrop. germ. mani-frid (Fôrst. 1091); cf. Mainfroid.
|
JG |
Mang- |
-al, -am, -elinckx. V. MAD (Man).
|
EV |
Mang- |
-elle, -en, -eot, -ez, -in. V. MAD (Mank).
|
EV |
Mang- |
Thème anthropon., avec aphérèse, de Demenge, Dominique. Dérivés: Mangé, Mangez, Manger (cf. aussi ci-dessous). 1569 «Galan Manget (orig. deKerpen)» BourgLiège, 1602-3 «feu Orban Manget» TerriersNamur. – Mangeot, Manjot, Maingcot, Mainjot, Mengeot, Menjot, Min-geot, w. nam. Mindjot, Minjeau. – Mangin.
|
JG |
Mangain |
zie Minguet.
|
FD |
Mange |
Patr. Korte vorm van Démange.
|
FD |
Mangé |
zie Mangez.
|
FD |
Mangel(s) |
zie Mandel(s).
|
FD |
Mangelaars |
Nom de profession: néerl. mange-laar ‘calandreur (de tissus)’, cf. 1606 «Louis Mangelaire» BourgNamur.
|
JG |
Mangelaer(e), de |
Mangelaar(s), (de) Mangeleer, Mangeleir, de Mangeleire, Mengele(e)rs, Mingelers: 1. BerN Mangelaar, syn. met Mnl. manger, menger, E. monger: handelaar, koopman; afl. van mangelen: ruilen, handel drij ven. 1366 Arnoldi Manghela(e)rs, Ktr. (DEBR. 1970); 1442 Mathijs Mangellarts, Helmond (HB 431); 1552 Petrus Mingeleers, Mech.-Aw. (AP); 1584 Anthonis de Mangeleer, Aw. (AB). – 2. Var. van Mandelaer met nd/ng-verschuivmg(Hollands-Vl.).
|
FD |
Mangeleer |
Profess. ,,Calendreur ».
|
EV |
Mangelinck(x) |
-ings, -inkx, Manghelinckx, Mandelings: Kan een -lin-dim. zijn van een Germ. VN zoals Mangod of Manger. Vgl. D. FN Mengele < Mangold (BRECH.). Of var. van Mingelinckx. Mandelings is hypercorrect (vgl. Mandelaers). 1729 Adriaen Mangelincx, Onkerzele-Aw. (AP).
|
FD |
Mangelinckx |
Surnom: dérivé en -inc du moy. néerl. mangelen ‘troquer; manquer’. Mangelschol, Mangelschots, Manguelschots. D’après Carnoy 186, surnom militaire: coup demangonneau (catapulte), moy. néerl. mange, mangeneel.
|
JG |
Mangelschot(s) |
-schotz, Manguelschots: BN voor iemand die een mandel betaalt aïs rente aan de heer. Mnl. mandelschot. Mnl. mandel: 12 tôt 15 schoven graan en bossen stro; schot: rente verschuldigd aan de heer. 1389 Willem Mandelschot, Diest (VdP); 1405 Henric Mandelscot, Tn. (C.BAERT); 1417 Gossuinus Manghelscot, Meerhout-Mech. (GPM); 1431 Heinricus Mandelscoets (MULI). Zie ook Manschot.
|
FD |
Mangen |
Patr. < VN Magnus. D. VN Mang (BRECH.).
|
FD |
Mangeot |
Maingeot, Ma(i)njot, Mango(t), Mengeot, Menjot, Mingeot: Patr. Vleivorm van Démange < Lat. HN Dominicus. 1384 Etienne Mainegeot (MARCHAI).
|
FD |
Manger |
Nom de profession: moy. néerl. manger ‘marchand, commerçant’ ou bien var. de Mangé, -ez.
|
JG |
Manger{s) |
Menger(s), Mingers: Mnl. manger, menger: handelaar, koopman. Vgl. De Mangelaer, E. Manger, Monger.
|
FD |
Mangez |
Mangé, Menger, Mengé, Menge(s): Patr. Manget, dim. van Démange, Dominicus. Vgl. Mangeot, Mangin. 1569 Galan Manget, Luik (J.G.).
|
FD |
Manghelinckx |
zie Mangelinck(x).
|
FD |
Mangin |
zie Minguet.
|
FD |
Mangnay |
Spelling voor Magnay. i. Lees Magnée of Magnet. – 2. LU W voor Magnaud of Magnel.
|
FD |
Mangnée |
cf. Magnée.
|
JG |
Mangnée |
zie Magnée.
|
FD |
Mangnet |
cf. Maniet.
|
JG |
Mangnet |
zie Magnet.
|
FD |
Mangnier |
zie Magnier.
|
FD |
Mangnus |
zie Magnus.
|
FD |
Mangodt |
Mango(t): Patr. 1. Germ. VN man-gud ‘man-god’: Mangodus (MORLET I). 1569 Ghylain Mangots, Utrecht (VERGR. 1968). – 2. Var. van Margo(d)t, met r/n-wisseling. – 3. Zie ook Mangeot.
|
FD |
Mangold |
Patr. Germ. VN Manegold(us), Mangold, Manegaud (MORLET I, Fm.). 1290 Mangoldus natus Mangoldi (SOCIN); 1448 Mangold Wielant, Wurtemberg (DN).
|
FD |
Mangon |
1280 «Hanekins de Mes li mangons» PolyptLiège, 1390-94 «Gile li mangon» = «Gi-lotea li grand mangon» Montegnée, 1410 «Johan Servier le manghon de Jemeppe», «Frankin ly Manghon» CartValBenoît, 1433 «Johan dame Oude dit le Mangon» Montegnée, 16e s. «Liébard le Mangon et Collar le Manguon» Châtelet, 1686 «Hélène Mangon» BourgNamur; nom de profession: w., pic. mangon ‘boucher’, aussi surnom d’homme brutal FEW 6/1, 200a.
|
JG |
Mangon |
BerN W.-Pic. mangon: slager. 136 e. Gobers Mangon, Laon (MORLET); 1335 Colon le Mangon, Villers(SLL III).
|
FD |
Mangon |
Profess. ,,Bcmcher » (Ane. fr.). N° 150.
|
EV |
Manguay |
Manguette; Manguin, Mangain. Cf. aussi 1534 «Johan Mangueau» Verviers, 1546 «Pirchon Mangueaux», «Gilet Man-guot», 1583 «Jean Mangueau» Cerfontaine; dérivés du même thème que Maingain, hypocor. de Ermengarde.
|
JG |
Manguelschots |
zie Mangelschot(s).
|
FD |
Manguette |
-uay, -in, zie Minguet.
|
FD |
Manguillier |
zie Marguillier.
|
FD |
Manguin |
V. MAD.
|
EV |
Manhaeghe |
Manha(e)ve: PlN Manhage in Deerlijk, Tielt, Wingene (WV) (DF X). 1384 de Manhaeghe = 1695 in de Manhoven, Lede (TL 80). Let op de g/v-wisseling, vgl. Verschaeve. 1346 Willem van der Manhaghe, Ktr. (DEBR. 1971); 1359 Arnoud van der Manhaghe, Tielt (DF); 1382 Lammin van der Manhaghe, Deerlijk (DEBR. 1970); 1724 Christian Manave, Izg. (COUSS.).
|
FD |
Manhaeve |
V. MAD.
|
EV |
Manhay |
1445 «Johan de Manhea» CoutSta-velot, 1629 «Jan et Servaes de Manhe(y)» émigrés en Suède; nom d’origine: Manhay, w. man ‘hé, à Vaux-Chavanne (Lx), devenu nom de commune lors de la fusion de 1976.
|
JG |
Manhay |
PlN (LX). 1445 Johan de Manhea, Stavelot (J.G.).
|
FD |
Manhay |
Proven. Dép. Vaux-Chavanne et Villers-le-Temple.
|
EV |
Manheimer |
Mannheim(er), Man(n)heims, Maheim: PlN Mannheim(BW).
|
FD |
Manheims |
cf. Mannheim.
|
JG |
Manheulles |
PlN (Meuse).
|
FD |
Manhou(d)t |
zie Maenhou(d)t.
|
FD |
Manier |
-iez, -ie, zie Meunier, Magnier.
|
FD |
Manière |
1. Proven. ,,Propriété du sieur Manhier ». — 2. Car. mor. ,,H. maniéré ».
|
EV |
Manière |
BN: die zich fatsoenlijk, gemanierd gedraagt. 1402 Maes Manieren, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Maniet |
Maniez; fém. : Maniette. Probabl. hypocor. de Maria (cf. Manet, Manette); cet hypocoristique en -et (attesté) se présente sous les mêmes formes variées que Manon, Ma-gnon (= Marion), cf. sous Magne.
|
JG |
Maniet(te) |
-iez, zie Magnet.
|
FD |
Manigard |
-art, Manigot: BerN Ofr. manigaut: werkman, arbeider. 1639 Marie Manigard, Namen(J.G.).
|
FD |
Manigard |
Manigart. 1639 «Marie Manigard» BourgNamur, 1682 «Jean-Henri Manigart» BourgLiège; pour Dauzat 412, dérivé péjoratif d’âne, fr. manigaut ‘manœuvre’ [cependant le FEW 6/1, 289b, ne cite que manigant ‘manœuvre’ (depuis 1556)].
|
JG |
Manil |
Manit, Many. 1294 «Antones de Ma-nilh» CensNamur; Manil, etc., nom d’origine (fréquent), cf. Mainil.
|
JG |
Manil(le) |
Manit, zie Duménil.
|
FD |
Manin |
1282 «dame Margerite Manin», 1284 «Kerstiens Manin» DettesYpres; hypocor. de Maria (cf. Manet); ou bien nom d’origine: Manin (PdC).
|
JG |
Manin |
zie Mannens.
|
FD |
Maniouloux |
Spellingvar. van Fr. FN Magnoulous < Magnoux/Magnol, Rom. vorm van Germ. VN Maginwulf(DNF).
|
FD |
Maniquet |
(NF de Namur, Éghezée, Perwez), Manniquet, Mannequin. 1526 «Jehan Mane-que [= -è?]», 1541 «feu Jehan Mannekin le pelletier» CourVedrin, 1545 «la veuve Jehan Manequin» BourgNamur, 1854 «Marie-Thérèse Maniquet» Meeffe (FyS); surnom: w. (liég., nam.) manikèt ‘petit homme; nabot’, (Nivelles, Charleroi) manèkè ‘petit homme’, issu avec dénasalisation de l’étymon moy. néerl. mannekijn FEW 16, 514b-515a, cf. avant 1241 «Flourens Manekin» DocHanse-StOmer 52 (PatRom). En France, le NF Maniquet semble plutôt lorrain (Meurthe-et-Moselle). – Cf. aussi Moniquet.
|
JG |
Maniquet |
zie Manniquet.
|
FD |
Manis(e) |
Manys: Er is een PlN ‘alleu de Manise’ in Haybes (Ard.) (HERB.), maar die bevat wsch. de FN die we moeten verklaren. Var. van Manes(s)e Malis(s)e??
|
FD |
Manise |
1689 «Guillaume Manise sergeant» Mazée; nom d’origine: par ex. alleu de Manise, à Haybes (Ardennes).
|
JG |
Manit |
cf. Manil.
|
JG |
Manit |
zie Demany.
|
FD |
Manjean |
zie Maujean.
|
FD |
Manjot |
cf. Mangeot.
|
JG |
Manjot |
zie Mangeot.
|
FD |
Mank |
zie de Manck.
|
FD |
Manket |
zie Manniquet.
|
FD |
Mann |
D. BN Mann: moedig man; vgl. De Man. 1252 Meynerus Man : M. dictus vir, Hb. (BRECH.).
|
FD |
Mann |
Manne (p.-ê. graphie francisée), au génitif: Manns, Mans; Mannens, -es, Mennes, -ens [cf. Carnoy 69, ou var. de Mannus]. 1283 «Manne Spechetere» DettesYpres, 1348 « Henri Gro Manne de Sluese » CartValBenoît, 1444 «Wautir Manne» TerreJauche, 1686 «Jean Manne» BourgNamur; surnom: all. Mann ‘homme’ (cf. Man) ou plutôt à rattacher aux nombreux anthrop. germ. en -man. Dérivés: Mannaert, Mannaerts, Mannart, Mannard (graphies francisées). 1286 «Johannes Mannard» OnomCalais; cf. aussi Manard.
|
JG |
Mann- |
-a, -aert(s). V. MAD (Man).
|
EV |
Mannaert(s) |
-aers, -art, Man(n)ard, Manertz, Manaar, -a(a): Patr. Germ. VN man-hard ‘man-sterk’. iae e. Willelmus f. Mannardi de Bost, St.-D.-Boekel (GN); 1281 Mannardus, Ip. (BEELE); 1313 Willem Mannard, Bg. (RYCKEBOER); 1340 jonghe Wille Mannard, Saaftinge (DEBR. 1999).
|
FD |
Manne |
1. V. MAD (Man). — 2. V. Mannerie.
|
EV |
Manne |
Verwaalsing van Mann of (de) Man. Of var. van Mannen; vgl. Menne.
|
FD |
Manne- |
-bach, -back. Proven. Membach (Loc. et Riv. Ane. Manns-bach).
|
EV |
Manne, de |
zie (de) Man.
|
FD |
Manneback |
PlN Mannebach (RP). ±1760 Balthasar Manneback, Koblenz-Ternat (PDB).
|
FD |
Mannechez |
zie Lemanissier.
|
FD |
Mannee, van |
Waternaam Mannee (Z.-Beveland, Z).
|
FD |
Manneke(ns) |
Menneken(s), Menkens, Menni(c)ken, Mannequin: 1. Patr. Dim. van een Germ. man-naam. Mannechinus (Dip.). ize e. Sigerus Mannekin, Merelbeke (GN); 1281 Mannekinus de Barris, Ip. (BEELE); 1291 Heinric Mannekin, Oud. (CG); 1561 Laureis Mannekens, Waarloos (AP). – 2. Dim. van znw. man. BN voor een kleine man.
|
FD |
Mannekens |
Surnom: génitif de néerl. manneken ‘petit homme’, comp. Maniquet.
|
JG |
Mannens |
-e(s),-ing, -inckx, Manin, Mennen(s), -e(s): Patr. < Germ. VN Manno. Vgl. Mannaert. ne e. Mannin, Oostburg (GN); 1268 Maninus Scuddebalgh; 1276 Manin Liefoghe; 1281 Cristianus Mannin, Ip. (BEELE); 1289 Henricus dictus Mennen, Lv. (ICKX); 1359 Bastiaan Mennens, Aw. (AP); 1398 Jan Mannin, Deerlijk (DEBR. 1970).
|
FD |
Mannequin |
cf. Maniquet.
|
JG |
Mannerie |
,,Atelier de mannes ». 1. Profess. N. de Vannier. — 2. Proven. L.D. Synon. : Manne.
|
EV |
Mannerie |
zie Magnery.
|
FD |
Manners |
E. EN < PlN Mesnières (Seine-Inf.). 1230 Walter de Maners, Cambridge (REANEY).
|
FD |
Manners |
Paraît à rattacher à Mann.
|
JG |
Mannes |
1. Proven. Manesse (Dép. Villers-le-Temple). — 2. V. MAD.
|
EV |
Mannes |
zie Mannus.
|
FD |
Mannesberg |
D. PlN Manzenberg (BEI)? In de ME was er evenwel een adellijke familie von Man(n)sberg(PDB).
|
FD |
Mannesberg |
Proven. Manseberg, ,,Colline de la manse » (V. Manse).
|
EV |
Mannetstätter |
-statter: PlN Mannstedt (TH). Ook D. EN Mannstedt, Mannstâdt.
|
FD |
Mannheim |
Manheims. Nom d’origine: Mannheim (AIL, Bade-Wurtemberg).
|
JG |
Mannheim(er) |
-heims, zie Manheimer.
|
FD |
Mannie |
V. Ménil et MAD.
|
EV |
Mannien |
Manniën: Uitspr. manjen, dim. van Man zoals Mannekens? Of spelling voor Magnien?
|
FD |
Mannier |
-iez, -ie, zie Meunier, Magnier.
|
FD |
Manniette |
Manniez, cf. Maniet(te).
|
JG |
Manniette |
zie Magnet.
|
FD |
Manninckx |
-ing, zie Mannens.
|
FD |
Manninckx |
Manns. V. MAD (Man)
|
EV |
Manniquet |
cf. Maniquet.
|
JG |
Mannoot |
Var. de Maenhout; forme originelle du NF Benoit, nom du compositeur Pierre Benoit.
|
JG |
Mannoot |
zie Benoit, Maenhout.
|
FD |
Mannoy |
Manoy. 1566 «Polet Manoy», 1571 «Michiel de Manoye» BourgNamur; nom d’origine: Mannoy, w. manwè, à Floreffe (Nr). – Distinct de: 1769 «Jean Servais dit Man-noie», 1773 «Henri Servais dit Mannoye» Montegnée, surnom: w. manôye ‘monnaie’ FEW 6/3, 74a.
|
JG |
Manns |
zie (de) Man.
|
FD |
Mannsfelt |
zie (van) Mansfeld.
|
FD |
Mannus |
Latinisation de Mann ou bien aphérèse de Hermannus.
|
JG |
Mannus |
Man(n)es: 1. Var. van Magnus. – 2. Mannus = Mannes = Mannens. – 3. Korte vorm van Germanus/Germanes. 1565 Joris Mannus, Tnh. (AP).
|
FD |
Mannyt |
-ijt, zie Demany.
|
FD |
Mano |
V. MAD (Man).
|
EV |
Manon |
1. Patr. Vleivorm van Germ. man-naam zoals Herman. 1319 Hermans dis Mannonsli Standars, Ougrée; 1364 Hermanon, fils Wilheme de Prezit de Liers (AVB). – 2. Zie Magnon.
|
FD |
Manon |
cf. Monnon.
|
JG |
Manon |
Prénom fém., hypocor. de Marianne. Cf. cependant 1319 «Hermans dis Mannons li Standars maires d’Ugreis» CartValBenoît, où il s’agit apparemment d’un hypocor. d’Herman.
|
JG |
Manouvrier |
-iez: BerN van de handarbeider. 1290 Raul le Manouvrier, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Manouvrier |
Manouvriez. Nom de métier: manouvrier ‘ouvrier manuel’, cf. 1365 «Sel-lebais manouvriers », «Will. Loulous manou-vriers» TailleMons.
|
JG |
Manouvrier |
Profess. ,,Ouvrier manuel ».
|
EV |
Manoy |
Proven. Mannoy (Dép. Flo-reffe).
|
EV |
Manoy |
zie Mannoy.
|
FD |
Manoyer |
zie Monoyer.
|
FD |
Manpaey |
cf. Mampaey.
|
JG |
Manpaey |
zie Mampaey.
|
FD |
Manquoi |
-uoy, zie Macor.
|
FD |
Manquoy |
Sans doute nasalisation ou graphie négligée de Maquoi, Mauquoi.
|
JG |
Manricqus |
Manrique, cf. Manderick.
|
JG |
Manricqus |
Manrique, zie Manderick.
|
FD |
Mans |
1. V. MAD (Man). — 2. V. Manse.
|
EV |
Mans |
cf. Man ou Mann.
|
JG |
Mans |
zie (de) Man.
|
FD |
Mans(s)ens |
Patr. 1. Afl. op -sin van Germ. man-naam. 12e e. Mancinus (GN). – 2. Manszone. 1375 Peters Manssoens goet, Aw. (CLEMEUR).
|
FD |
Mansa(e)rt, van |
PlN Mansart in Maulde (H).
|
FD |
Mansart |
1. Proven. Dép. Maulde. — 2. V. MAD (Manz). — 3. V. Manse.
|
EV |
Mansart |
1474 «Nicolaus Mansart» Princip-Liège, 1544 «Léonard Mansart» DénStavelot-My, cf. aussi 1608 «bonnier Mansart» à Wasmes; p.-ê. à rapprocher de for. mansard adj. ‘maladroit’ FEW 6/3, 331a [w. mansart ‘pigeon ramier’ n’est attesté que très tardivement FEW 22/2, 20b], ou bien de Mansart, dépend, de Maulde (Ht), à moins qu’il ne s’agisse d’un dérivé de Clémans comme Manset ; cf. aussi Minsart, Mensard.
|
JG |
Mansart |
-ard, Mensard, -art, Manchard: 1. Ofr. mansart: houtduif (DNF). BN. – 2. Afl. van Ofr. mans, vrl. manche: verminkt, mismaakt. – 3. PlN. Zie Van Mansa(e)rt. 1474 Nicolaus Mansart, Luik (J.G.); 1562 Ph. Mansaert, Avesnes-Aw. (AP); 1584 Frans Manssaert (vader van) Hans Mensaert, Aw. (AB).
|
FD |
Mansbach |
V. Mannebach.
|
EV |
Mansbach |
zie Mannsbach.
|
FD |
Manschot |
Wsch. var. van Mangelschot. 1428 Gossvini dicti Manneschot, Mech. (OARII).
|
FD |
Mansdorf |
Nom. d’origine: Mansdorf (Ail.).
|
JG |
manse |
,,Tenure féodale ». 1. Proven. Manse. Dimin. Manc(h)el, avec une indication de la nature du bien : Mans- -feld, -veld, Mannes-berg, Menschaert (Mans-aard). •— 2. Profess. Mansier, Mansy, Mens–eeren, -ieren. (Mans-heeren), ,,Propriétaire de la manse », ou Mansieren, ,,Tenancier ».
|
EV |
Manse |
i. Patr. Germ. -so-afl. van man-naam. Manzo (KAUFMANN). 1374 Clays Manse, Ip. (BEELE). – 2. Fr. manche: handvat. BerBN. Vgl. Manchier.
|
FD |
Mansenne |
Graphie francisée de Manssen(s).
|
JG |
Mansens |
zie Manssens.
|
FD |
Manser |
E. BerN, afl. van Ofr. manche: handvat. Vgl. Manchier. 1292 Richard le Mancher, Londen (REANEY).
|
FD |
Manset |
15e s. «Manset» HtePicardie;pourM.-Th. Morlet (Étude d’anthrop. picarde, 131), dérivé, avec aphérèse, de Clémans, démens; comp. Mansart.
|
JG |
Manset |
Patr. Korte vorm van Clemencet, dim. van Clemens. 1422 Mahieu Manset, Laon (MORLET).
|
FD |
Mansfeld, (van) |
Mannsfeldt, Mansvelt: 1. PlN Mansfeld (BB, SA). 1369 Joh. Mansveld, Greifswald (BRECH.). – 2. PlN Mansveld in Elingen (VB). – 3. PlN Mansfield (Nottinghamshire). 1665 Jan Mansvelt, Hereford-Bg. (PARM.).
|
FD |
Manshande |
Wsch. verhaspeld < Massant < Marchand.
|
FD |
Manshof |
Manshoven. Nom d’origine: Mans-hoven, dépend, de Borgloon, fr. Looz (Lb),
|
JG |
Manshoven, (van) |
Manshof: PlN Manshoven in Borgloon, Berbroek en Broekom (L). 1381 Joh. de Manshoven…curtem suam de Manshoven, Broekom (GRAUWELS1978); 1418 Johanne van Mantshoven, Tg. (TYTGAT); 1453 Jan Manshoven, Spouwen (PARM.).
|
FD |
Mansier |
-ire, zie Manchier.
|
FD |
Mansion |
Maintien, Mention. 15e s «Man-chion; Mancion» Picardie, 1694«HenriMention» BourgNamur, 1766 «Gérard Mention» Arbrefontaine; nom d’origine: anc. fr. man-sion ‘demeure’ FEW 6/1, 247b (forme savante de fr. maison) ou bien cas-régime en -on de l’anthrop. germ. Mantio (Fôrst. 1093).
|
JG |
Mansion |
Mension, Ma(i)ntion, Mention, Monsion, Monsinjon: Ofr. mansion < Lat. mansio > maison: huis. 1389 Jehan Manchion, Chauny; 1422 Pierre Mancion, Laon (MORLET); 1432 Agnes de Manchion, Dk.(TTT).
|
FD |
Mansion |
Proven. ,,Habitation » (Dialecte pic.).
|
EV |
Mansis |
zie Mansy.
|
FD |
Mansot |
Menso: Patr. Korte vorm van Clémençot, dim. van VN Clemens.
|
FD |
Manssens |
Triple génitif de Mann: Mann-ss-en-s, comme Janssens ; cf. Mansenne.
|
JG |
Manssens |
V. MAD (Manz).
|
EV |
Mansveld |
V. Manse.
|
EV |
Mansvelt |
Nom d’origine: Mansveld, àElingen (BrFl).
|
JG |
Mansvelt |
zie (van) Mansfeld.
|
FD |
Mansy |
Forme nasalisée (savante?) de Masuy, Masy < lat. mansuarius ; ou bien nom d’origine: Mancy (Marne).
|
JG |
Mansy |
Mansis, Mancy: 1. PlN Mancy (Marne). 1724 Jean Mansy fs. Joos Mansis, Heule (COUSS.). –2. Rom. vorm van Germ. man-naam? 1326 Mansois wijf (V.LOEY 1937,308); 1350 Gielijs Mansijs, Kh. (DEKEYSER). – 3. Mancy, -sy kan LU W. vorm zijn van Mander.
|
FD |
Mansy |
V. Manse.
|
EV |
Mant |
zie Mand.
|
FD |
Mant- |
-eau, -el, -ia(u). 1. Particularité vestimentaire » (Porteur de) manteau ». N° 266. — 2. Profess. „(Marchand de) manteaux ». Nos 131, 158. — 3. V. MAD (Mand).
|
EV |
Mant- |
-on, -oux. V. MAD (Mand). Maon, Maqu- -e, -est, -estiau. V. MAD (Ma, Mak).
|
EV |
Mantaelt |
zie Montald.
|
FD |
Mantan(n)us |
zie Montanus.
|
FD |
Mantanus |
1. V. MAD (Mand). — 2. Proven. Mantuanus, ,,De Man-toue » (Ville ital.).
|
EV |
Mantanus |
Sans doute var. de Montanus.
|
JG |
Manteau |
Mantaux, Mantel (forme non wa-lisée), Mantia (forme nam.). 1299 «Robert Mantel» OnomCalais, 1379 «Johans dis Manteauz» Liège, 1548 «Grégoire Manteau», 1598 «Colette le Griz Manteau» BourgNamur, 1656 «Mathieu le blancq Manteau» DénMalempré; surnom (de fabricant?): fr, manteau ‘vêtement qu’on porte par-dessus’ FEW6/l,272a.
|
JG |
Mantel |
Mantels, Mantell, Manteau, Mantaux, Manteau, Mantia, Manteas: Mnl. mantel, Fr. manteau: mantel. BN of BerBN. 1280 Laurentius Mantel; 1393 Lamsin Manteel, Ip. (BEELE); 1361 Katherina Mettenmantele, Tn. (C. BAERT); +1300 Jehans Mantiax, Jehans Mantel, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Mantele(e)rs |
Mnl. mantelaer, -ère, Mhd. manteler: maker of verkoper van mantels. D. Mântler. 1358 Janne den Mantelere, Cent (GSB).
|
FD |
Manteleers |
Surnom: moy. néerl. *manteleer ‘porteur de manteau’.
|
JG |
Mantels |
Génitif néerl. de Mantel (cf. Manteau ci-dessus)?
|
JG |
Manten |
Patr. Vleivorm van Lat. HN Amandus. 1398 Jan Mantin, Geluwe (DEBR. 1970).
|
FD |
Manternach |
PlN(GH).
|
FD |
Manteufel |
D. BN < manduwel: manduivel, duivelskerel. 1362 Engelke Manduwel, Hb. (NN).
|
FD |
Mantez |
Manthé, -ee, -ey, zie Montet.
|
FD |
Mantez |
NF attesté en Flandre occ. et à Elle-zelles dès 1734, sans doute en provenance à Nord ou de Haute-Saône (GeneaNet) ; vat. de Montez [FD] ou à rattacher au thème de Manteau.
|
JG |
Mantia |
zie Mantel.
|
FD |
Mantie |
1. Particularité vestimentaire. „(Porteur de) mantille ». N° 266. — 2. Profess. „ (Marchand de) mantilles ». N° » 131, 158. — 3. V. MAD (Mand).
|
EV |
Mantiers |
zie Dumontier.
|
FD |
Mantion |
zie Mansion.
|
FD |
Mantou(x) |
zie Mandoux.
|
FD |
Mantulet |
Montelet, Montulet: Var. van Fr. FN Mantelet (DNF): (schouder)manteltje. BN. Manu(el), Manuelli, -lo: Patr. Verkort < VN Immanuel. 1585 Gillis Manuel, Luik-Aw. (AP).
|
FD |
Mantulet |
Surnom: w. liég. mantulet ‘manteau (de deuil), mantille; houppelande noire’Dl 389b, FEW 6/1, 275a; cf. aussi Montulet.
|
JG |
Manuce |
[cf. le grand imprimeur vénitien Aide Manuce]. Hypocor. d’Emmanuel?
|
JG |
Manville |
PlN Menville (Hte-Garonne).
|
FD |
Many |
1. V. Ménil. — 2. V. MAD (Mm).
|
EV |
Many |
cf. Manil.
|
JG |
Many |
zie Demany.
|
FD |
Manyez |
cf. Maniet.
|
JG |
Manys |
zie Manis(e).
|
FD |
Manzo(ne) |
-oni: BN It. manzo: os, rund (DS).
|
FD |
Maon |
Maons. Hypocor. de Maria, cf. w. (Mil-1 medy) maon ‘femme’, w. liég. mayon ‘boiœl amie’ FEW 6/1, 340 a. – Dimin. : Maonette, I
|
JG |
Maon(s) |
-ont, Maonette: Metr. W. vleivorm van Maria (HERB.).
|
FD |
Maqu- |
-oi, -oy. V. Maca.
|
EV |
Maqua |
cf. Maca.
|
JG |
Maqua(rt) |
zie Macar(t).
|
FD |
Maquair |
Maquaire, cf. Makaire.
|
JG |
Maquair(e) |
zie Macharis.
|
FD |
Maquaire |
V. Machairas. Marache. Proven. 1. ,,Marais ». N° 231. — 2. Maurage (Loc).
|
EV |
Maquart |
cf. Macar.
|
JG |
Maquaut |
zie Macau(d).
|
FD |
Maque |
1280-81 «Pieres Make li batere à l’arket» RegTournai, 1286 «Gilliars li Make» CartBinche, 1314-15 «le femme Jehan Make» ComptesMons ; plutôt surnom roman : anc. fr. macque ‘masse d’armes’, w. liég. make ‘tête’; cf. aussi Mack, Macq.
|
JG |
Maque |
zie Mack.
|
FD |
Maquel |
Dérivé en -eau/-el de Macq, Mack ou Maque.
|
JG |
Maquel(s) |
Dim. van Mack.
|
FD |
Maquenne |
zie Makin.
|
FD |
Maquer(e) |
zie Macharis.
|
FD |
Maquerel |
zie Makereel.
|
FD |
Maquest |
Surnom: composé de mal ‘mauvais’ + anc. ft. queste ‘sorte de redevance’ (selon Dau-zat 503, en Normandie, queste désigne aussi le percepteur de cette taille). i Dimin. en -eau : Maquestiau, Maquestiaux, -ieau, Maquestriau, Macasteau. 1756 «Antoine Maquestiau» Soignies. Cf. aussi Questiaux.
|
JG |
Maquest(iau(x)) |
-ieau, -riau, Mauquestiau: Ofr. ma, mal: kwaad + Ofr. questel (> questiau), dim. van queste: kist, koffer, kast. BerBN voor een slechte timmerman. Vgl. D. Quadfass.
|
FD |
Maquet |
1. Proven. Dép. Escanaffles. — 2. V. MAD (Mak).
|
EV |
Maquet |
cf. Macquet.
|
JG |
Maquet |
zie Macquet.
|
FD |
Maquigny |
(NF namurois essentiellement). 1772 «Etienne Maquigny» région de Fechain et Brunemont (Nord) (FyS); nom d’origine: Macquigny (Aisne) [MH].
|
JG |
Maquigny |
PlN 1306 Pieres de Masquegnies, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Maquigny |
Proven. Magignies (Dép. Ostiches).
|
EV |
Maquille |
Maquils, zie Michael.
|
FD |
Maquils |
cf. Macheel, -iels.
|
JG |
Maquin |
1289 «li enfant dame Maquin de Saint Abain» CensNamur, 1422 «Jehan Makin» ComptesMons ; prénom dérivé du thème Mac -(de Macaire). • Avec suffixe dimin. -<?: Maquinay, Maki-nay, Maquiné. 1389 «Makinea» ban de Hervé, 1766 «Jean Maquinay (orig. de Soiron)» BourgLiège ;
|
JG |
Maquin(ay) |
-oy, zie Makin.
|
FD |
Maquinay |
1. Proven. Macquenoise (Loc.). — 2. Profess. ,,Maqui- gnon ».
|
EV |
Maquoi |
Maquoï, Maquoy, cf. Macoy.
|
JG |
Maquoi |
-oy, zie Macor.
|
FD |
Mar- |
-ain, -aite, -ant. V. MARU.
|
EV |
Mar- |
-bais(e), -baix, -bez. Proven. Marbais et Marbaix (Loc.).
|
EV |
Mar- |
-oldt, -on, -oquin, -oit, -ot(t)e(n), -oux. V. MARU.
|
EV |
Mara |
zie Moras.
|
FD |
Marage |
Marache. 1286 «Eustasse de Maraige» CartLessines, 1335 «Gillot de Maraige» ComptesMons; nom d’origine: anc. fr. ma-rage ‘lieu marécageux’ FEW 16, 533b, pro-babl. «Maraige», pic. marèche, à Esplechin (EDTW 137) [MH].
|
JG |
Marage |
Marache: PlN Ofr. marage: moeras. Marache in Ohain, Waterloo (WB). 1286 Eustasse de Maraige, Lessen (J.G.).
|
FD |
Marain |
cf. Marent.
|
JG |
Marain |
Spelling van Fr. uitspr. van Marin.
|
FD |
Marais |
Nom d’origine: fr. marais’, cf. Mares et Demaret.
|
JG |
Marais |
Proven. ,,Marais », Nombr. L.D. Synon. : Marès(e), Maret, (De(s)marets. N° 231
|
EV |
Marais |
zie Dumarais.
|
FD |
Marait(t)e |
zie Marette.
|
FD |
Maraite |
Maraitte. 1685 «Anne Maraite» Xhoffraix; lat. matrasta (fr. marâtre) ne convient pas, car -s- se maintiendrait en wallon ; p.-ê. forme dénasalisée de w. marinde ‘goûter’ (comme gaum. marate) FEW 6/2, 27.
|
JG |
Maraldo |
It. FN Moraldo, afl. van Moro, Lat. maurus: zwart, moor.
|
FD |
Marannes |
zie Marrannes.
|
FD |
Marant |
Marrant, zie Morand.
|
FD |
Marant |
Probabl. nom d’origine: Marant, arr. de Montreuil (PdC).
|
JG |
Maras |
-at, zie Moras.
|
FD |
Maras |
Marras. Soit nom de parenté: w. liég. màràsse ‘marâtre’ (comp. Fiasse = fillâtre), cf. 1286 «Berte se marastre» CartLessines, soit var. de Mo(e)ras (= marais).
|
JG |
Marbach(er) |
Marbaque: PlN Marbach (BEI, BW, HS, S,TH).
|
FD |
Marbais |
Marbait, Marbaix, Marbé, Mar-baise (forme féminisée). Nom d’origine : Marbais (BrW), Marbaix (Ht), etc.
|
JG |
Marbaix |
-bais(e), -bait, -bé, zie Demarbaix.
|
FD |
Marbehan |
Marbehant. Nom d’origine: Mar-behan, dépend, de Rulles (Lx).
|
JG |
Marbehan(t) |
PlN Marbehan in Rulles (LX).
|
FD |
Marblie |
BerN Marblier, door diss. < marbrier: marmerwerker. 1265 Godfrey le Marbeler alias le Marberer, Surrey (REANEY); 1660 H. Mabrier, Bapaume-Aw. (AP).
|
FD |
Marblié |
Profess. Marbrier (Comp. Serulier, pour : Serrurier).
|
EV |
Marboux |
Marbotin: Patr. Fr. FN Marbaud, Marboud. Germ. VN mêr-balth.
|
FD |
Marc |
Mar(c)q, Marcus(e), Markus, Marcu(ssen), Markusse(n), Marckus, Marck(s), Mark(s), Marc(k)x, Maerckx, Marx, Merk(s), Mer(k)x, Merck(x), Merc(k)s, Mercx: Patr. Lat. HN Marcus. 1280 Marcus Decanus; 1391 Marx Coopman, Ip. (BEELE); 1397 Maerc den Ketelaere = 1398 Marc de Kethelare, Tielt (DEBR. 1970); 1568 Lysken Mercx, Schelle (MAR.).
|
FD |
Marc |
Marc dit Bailly, Marck-dit-Bailly. 1638 «Clas Marck», 1646 «Claude Marc» émigrés en Suède; prénom Marc, du nom de l’évan-géliste; cf. Marck, Marcq.
|
JG |
Marc- |
-otte, -otri, -otty. V. Marc I.
|
EV |
Marc – |
-us(e), -i, o-, -y. V. Marc. I et II.
|
EV |
Marc I. |
MARC, ,,Cheval » et aussi «Pays frontière, Marche ». Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême. I. N, simples. Marc(k), Marck(e), Marx, Maerckx, Marcq, Marque, Mer(ck)x, Mer(c)kens, Merkeman. Génitif latin : Marc- -i, -y. II. N. simples avec diminutifs. M.-ino : Marquin, Margin(et). M.–etto, -itto, -otto : Marquet(te), Marchot, Marcott- -e, -i, -y, Mar-guet, Marg(e)o, Marcette. III. N. composés. M.-and : Marcand, Merciant. M.-hard : Marcaert, Marga, Maerckaert, Merckaert. M.-hari : Markie, Mère-, Mers- -y. M.-rad : Marguerat. M.-scale : Maer-, Macs- -schael, -schal(c)k. M.-wald : Marchau, Mark- -ey, -el, Marissieaux. M.-ward : Marcuard. M.-wulf : Marc- -oux, -ouse, -houl, MarschouL
Marc II. N. de baptême d’origine romaine. Marcq, Marque. Formes flamande et latine (Nominatif latin) : Marcus, Marci, génitif latin, altéré en Marcy. Variantes : Marc(o)us(e).
|
EV |
Marcadet |
1275-76 «Marcadés de Cambrai» RegTournai, 1285 «Pieres Marcadés» Aniche, 1307 «Stassins Marcadés» CartValBenoît, 1334 «Maroie Markadee de Valenchiennes » ComptesMons; surnom: dim. d’anc. pic. mar-caant, pic. marcand ‘marchand’, comp. mar-candeau et marcandier FEW 6/2, 8a.
|
JG |
Marcadet |
-dé, Markadieu: Dim., resp. reïnterpretatie van Ofr. mercadier: koopman. BerN. 1297 Hues Marcadeis, H (CDH); 1306 Istasses Marcadeis = 1314 Stassin Markadeit, Luik (SLLIII); 1334 Maroie Markadee, Valencijn (PIERARD).
|
FD |
Marcaert |
zie Merckaert.
|
FD |
Marcaillou |
PlN: plaats met stenen bezaaid (DNF).
|
FD |
Marcan(d) |
-ant, zie Marchand(t).
|
FD |
Marcanne |
Marcamme, cf. Marganne.
|
JG |
Marcas |
Marcasse. 1689 «Henry Marcas» Dén-Lierneux ; nom d’origine : anc. fr. marcas ‘marais’, ainsi à marcasse, topon. à Wasmes (Ht).
|
JG |
Marcas(se) |
Ofr. marcas: moeras. PlN Marcasse in Wasmes (H). 1689 H. Marcas, Lierneux (J.G.).
|
FD |
Marcassin |
1279-80 «Jehans Marcassins» RegTournai; surnom: fr. marcassin ‘jeune sanglier’ (attesté seulement en 1496 sous la forme lilloise marquesin), aussi sobriquet d’un homme laid et difforme FEW 16, 554b [la mention tournai-sienne concernerait un autre surnom].
|
JG |
Marcassin |
EN Fr. marcassin: jong everzwijn. 1279 Jehans Marcassins, Dk. (J.G.).
|
FD |
Marcaud |
-ault, zie Maréchal.
|
FD |
Marcaud |
Marquand, -ant. 1267 «li fille Jehan le Marcant» CensHerchies, 1282 «David li Marcans» DettesYpres, 1286 «Maroie li Mar-cande» CartBinche; nom de profession: pic. marcand ‘marchand’ FEW 6/2, 6a.
|
JG |
Marce |
zie Maarse.
|
FD |
Marcé |
zie Démarché.
|
FD |
Marceau |
Marceaux, Marseau, -caut, Marsaut (forme populaire, vocalisée), Marcel (forme non vocalisée), Marciat, Marsiat, ainsi que Martia, -at, pron. généralement marsya. 11e s. «Marthia» St-Gérard, 1267 «Jehans Marciaus» = «Jehan Marcial» CensHerchies, 1286 «Marceaus» CartMons, 1498 «Adam Marceau» BourgNamur, 1602-3 «Jean Mar-ssiau» TerriersNamur, 1642 «Gabriel Marcel» émigré en Suède; prénom Marcel, de lat. Marcellus, nom de deux saints. » Dérivés: Marcelin, et p.-ê. Marcelier. » Latinisation: Marcelis, Marcélis, Marce-lisse, Marcélisse, Marcellis, Maselis, Mas-selis, Masselus. 1569 «Jean Marcelis» Zoutleeuw (Léau), 1582 «Ardt Marcelis (orig. de Tongres)» BourgLiège; cf. aussi Messelis.
|
JG |
Marcel |
-elle, Marsel, Marceau(x), Marseaut, Marsaud, -aut, Marciat, Marsia(t), Marchel, Marcil(le), Marsil(le), Marseille: Patr. Lat. HN Marcellus/Marcilius. 126 e. Marcellus monachus, Cent (GN); 1271 Marsiles de Matringehem, Atrecht (NCJ); 1275 Baudes Marchiaus = Baudet Marcel, Lessen (VR ii2r°); ±1300 Marsiles de Perrois, Artesië (BOUGARD); 1632 Anthoine Marchilles, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Marcel |
N. de baptême d’origine romaine. Forme latine ou flamande Marcellus. Variante: Marcelis, Mer-celis, (de) Celis, Marcell(e).
|
EV |
Marcelier |
Desmarchelier: Regressievorm van Maschelier/Messelier; zie Masquelier. 1747 J. F. Marchelier,Aw.(AP).
|
FD |
Marcelin |
Masselin, Mocellin, Messelyn, Maslyn, Masschelin, -lein, -leyn, Masquelin, Masculin: Patr. Vleivorm van VN Marcel. Ass. rs/ss zoals in Marcelis/Masselis. 1651 Rogier Masschelein; 1669 Jan Marschelain, Geluwe (KWII); 1724 M.C. Marchelin, André Marschelin, Moorsele; 1722 Guille Marschelin fs. Marin Marcelin = 1747 Guillaume Maschelein fs. Maryn, Dadizele; 1724 Lucas Masselin; 1733 Pieter Masquelin fs. Rogier Masquelein, Geluwe; 1767 Joosine Maschelin, Moorsele (COUSS.). Maar het is de vraag of de interpretatie aïs Marcelin niet een jongere reïnterpretatie is (zie Masselin), temeer omdat 1567 Jan Maselin, Lauwe (KW II) een oudere vorm is en in een buurgemeente voorkomt.
|
FD |
Marcelis |
-isse(n), Marcellis, Marseelis, Mas(s)elis, Mas(s)elus, Masselles, Mercelis, Messelis: Patr. Lat. HN Marcellus = Marcilius (ius > is). 1304 Lambert Marcelis, Ip. (BEELE); 1382 Heynric Marcelis, Heule; 1429 Marchelis van den Brouke, Ktr. (DEBR. 1970); 1536 Jan Marcelis = 1538 Mercelis, Aw. (MAR.); 1663 Guillame Masselis, Marke (KWII).
|
FD |
Marcelle |
1. V. Marcel. — 2. Proven. La Marcelle (Dép. Fleuras).
|
EV |
Marcelle |
1. Zie Delmarcelle. – 2. Zie Marcel.
|
FD |
Marcelle |
1538 «Lambert de Marcelles» Bourg-Namur; nom d’origine: Marcelle, dimin. de germ. marka ‘limite’, topon. fréquent, ainsi à Fleurus (Ht), à Namur, cf. Delmarcelle. – Un fém. de Marcel serait exceptionnel.
|
JG |
Marcelo(t) |
Mercelot, Marcel(l)o, Marseloo, Masselot, -los: Patr. Fr. vleivorm van HN Marcel(lus). Marcello evtl. It. 1639 Caerle Masselo, Waasten (DUV.).
|
FD |
Marcen |
Proven. Marsant (Dép. Vlissegem).
|
EV |
Marcette |
Metr. Dim. bij VN Marcel.
|
FD |
Marcette |
V. MARC.
|
EV |
Marcfeld |
PlN Markfeld (BEI, NRW).
|
FD |
March- |
-al, -au. V. Maréchal.
|
EV |
Marchai |
[2e NF le plus fréquent en prov. de Namur], w. nain. Marchât, Marchau, Marschai. 1472 «Jehan le Marchai», «Colin le Marsal» DénLaroche, 1547 «Anthoine Le Marschal» BourgNamur; nom de profession: fr. maréchal-ferrant, w. marchait, cf. aussi Maréchal et Lemarchal.
|
JG |
Marchais |
PlN (Aisne, Yonne, Loiret): moeras.
|
FD |
Marchal(e) |
zie Maréchal.
|
FD |
Marchan- |
-d(t), -t, -dise. Profess. „ Marchand ».
|
EV |
Marchand |
w. nam. Martchand, Marchans, Marchant. 1280 «Thieris le Marchans» PolyptLiège, 1450 «Wilheame le marchan» GuillLiège, 1499 «Jehan Marchan» BourgNamur, 1612 «maistre Jehan Marchant» BourgDinant, 1620 «Poncette Marchant (de Floing)» émigré en Suède; nom de profession: fr. marchand; cf. Marcand.
|
JG |
Marchand(t) |
-ant, -ans, -amp, le Marchandée Marchant, Merchan, Maer(s)chand, (de) Marecham, Marschang, Marcant, -an(d), Marquand, -uant, Lemarquand, Mercan, Massant, Missant(e), Méchant, Michant: BerN van de koopman. Na dial. verschuiving ch/s wordt Marsant door ass. rs/s tôt Massant en door wijziging van de voortonige klinker Missant. 1275 Pierres H Markeans dou Caisnoit, Wodecq (VR gor0); -1300 domum lohannis Marchant, Ktr. (DEBR. 1980); 1393 Ihan Marchants erve = lan Martsants, Ktr.; 1398 Roeger Marsant, Bissegem (DEBR. 1970); 1426 Poweel Mescants huus, Gb. (GAUBL).
|
FD |
Marchandet |
-ier: BerN. Dim. en afl. van Marchand.
|
FD |
Marchandis(s)e |
Ofr. marchandise: handel,groep kooplui. BerBN voor een handelaar. 1371 Jehan Marcandise, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Marchandise |
-isse. 1788 «Hubert Marchandise (orig. de Jehay-Bodegnée)» BourgLiège; surnom (de camelot?): en anc. fr, marchandise a aussi le sens de ‘marché’ FEW 6/2, 9-10 (autres sens possibles).
|
JG |
Marchant |
-ans, cf. Marchand.
|
JG |
Marcharis |
zie Macharis.
|
FD |
Marchau(x) |
-aud: 1. Zie Maréchal. – 2. Var. van Marceau. 1709 Jan Marchiau = J. Marchau = 1712}. Marciau = 1726 J. Marceau, Bekkevoort (F.C.).
|
FD |
Marche |
Nom d’origine: Marche, topon. fréquent, e.a. Marche-en-Famenne, Marche-les-Dames, Marche-lez-Ecaussinnes; cf. aussi De-marche.
|
JG |
Marche |
zie Demarche.
|
FD |
Marché |
1285 «Herman de Marcheit jadis chevalier» CartValDieu; nom de résidence: lieu du marché.
|
JG |
Marché |
zie Démarché.
|
FD |
Marchel |
zie Marcel.
|
FD |
Marchin |
Marcin, Marsin, Marsyn. 1766 «Jacques-Joseph Marsin» Nandrin; nom d’origine: Marchin, w. mârcin (Lg), cf. aussi Demarcin.
|
JG |
Marchin |
zie Demarchin.
|
FD |
Marchot |
1500 «Jean Marchot» BourgNamur, 1593 «Gilles Maurchot, de Revin» BourgDinant, 1662 «Thiri Marchot» Silenrieux; ne peut normalement représenter w. nam. mar-chau (avec ô long) ‘maréchal’. Le ch pouvant être une graphie « picarde » pour s (cf. aussi Marso), p.-ê. un dérivé de Mar(ie), avec suffixe double -eç-ot; comp. le suivant et Marson (Marchon) pour Mar-eç-on.
|
JG |
Marchot |
Marso: Metr. Vleivorm op -eç-ot van Marie; vgl. Marsoul(le) (HERB.). M.i. veeleer < Marcot, dira, van Marc (Vgl. Lucart/Luchart).
|
FD |
Marchoul |
Dans Marchoul, ch doit être une graphie « picarde » pour s (cf. les NF Marsoul, Marsoulle, à Liège); sans doute dérivé de Mar(ie), avec suffixe double -eç-oule. Comp. Marchot (ci-dessus).
|
JG |
Marchoul |
Marschou: 1. Patr. Fr. var. van Pic. Marcoul, de Germ. VN Markolf; zie Marcou. 1245 Joh. Marcoul, Comp.; 1404 Pierre Marcoul, Offémont (MORLET); 1432 Bauduin Marchoel.H (CCHt). – 2. Zie Marsoul(le). – 3. De naam werd ook verward met Marchau/Marceau. 1695 Geerart Martsiou = 1702 G. Marcau, Wersbeek; 1709 Jan Marchiau=J. Marchau = 1726 J. Marceau =J. Marchou, Bekkevoort; ±1805 Pierre Marschou, Wersbeek; 1695 Gérard Martsiou = 1702 G. Marcau (voorvader van) 1747 Govard Marchiau, 1755 Peter Marschou, Assent (F.C., Oost-Brabant 1996,165-7).
|
FD |
Marchoul |
V. Marc I.
|
EV |
Marchyllie |
zie Marsil(l)i.
|
FD |
Marci |
V. Marc I et Marc II.
|
EV |
Marci(e) |
zie Marcy.
|
FD |
Marcial |
Martial, Mercial, Mertial: i. Patr. Lat. HN Martialis / Marcialis. 1366 Johanne Martial, Molembais (SLLIV); 1368 Colard Marcyal, Chimay (CCHt); 1484 Martial d’Auvergne, St.-Omaars (IAYIV). – 2. Soms regressievorm voor Marceau. 1267 Jehan Marceal=Jehans Marciaus, Herchies(J.G.).
|
FD |
Marcial |
Martial, Mercial. 1634 «Marie-Agnès Martial» BourgNamur; prénom Martial, forme savante de Martialis, plusieurs saints dont le premier évêque de Limoges, mais aussi var. de Marceau, cf. 1267 «Jehan Marcial» = «Jehans Marciaus» CensHerchies.
|
JG |
Marcian(o) |
zie Martien.
|
FD |
Marciat |
cf. Marcel.
|
JG |
Marciat |
zie Marcel.
|
FD |
Marcil |
Marcille, cf. Marsille.
|
JG |
Marcil(le) |
zie Marcel.
|
FD |
Marcin |
cf. Marchin.
|
JG |
Marcin |
Proven. Dép. Hamois. Synon. Marsin.
|
EV |
Marcin |
zie Demarc(h)in.
|
FD |
Marcipont |
Nom d’origine: Marchipont, près de Dour (arr. Mons).
|
JG |
Marcipont |
PlN Marchipont (H).
|
FD |
Marcipont |
Proven. Marcbiponl (Loc.).
|
EV |
Marck |
au génit. : Marckx. Forme néerl. de Mar-cus, prénom Marc.
|
JG |
Marck |
zie Marc.
|
FD |
Marck- |
-x, -s. V. Marc. I.
|
EV |
Marck(e) |
1. Proven. Marcke (Loc.). — 2. V. Marc. I.
|
EV |
Marck(e), van |
van Marcq(ue), van Marcken, van Maer(c)ke(n), van Maerche: PlN Marke (WV), Maarke (OV): 1185 Marke (TW). 1195 S. Widonis de Marca; 1183 Willelmi de Marke; 1203 Rogeri de Marka; 1402 Oste van Maerke = 1409 Oste van Maercke, Ktr. (DEBR. 1980,1958).
|
FD |
Marck(e), van de(r) |
zie van der Mark.
|
FD |
Marck, van |
van Marcq: PlN Langemark, Kortemark (WV), Marck (PdC), Marcq-en-Baroeul (Nord). 1267 Michael de Marc; 1326 Bouden van Marc, Ip. (BEELE). Zie ook Van Marcke.
|
FD |
Marck-dit-Bailly |
cf. Marc dit Bailly.
|
JG |
Marckelbach |
zie Merckelbach.
|
FD |
Marcken, van der |
zie van der Mark.
|
FD |
Marcks |
Marckus, Marckx, zie Marc.
|
FD |
Marclé |
Var. van Maclet, met epenthetische r.
|
FD |
Marco |
Marcon. Dérivés en -ot et -on de Marc.
|
JG |
Marco |
Patr. It. vorm van HN Marcus. 1681 Adriaen Marco, FV(VERGR. 1972).
|
FD |
Marcoen |
cf. Marcoux.
|
JG |
Marcon |
Marcoen: Patr. Fr. afl. van Germ. mark-naam (Markolf) of HN Marcus. Zie Marcou.
|
FD |
Marconneau |
Marconneau: Patr. Dim. van Marcon. Vgl. ook Marson.
|
FD |
Marcos |
Patr. Sp. vorm van HN Marcus.
|
FD |
Marcothy |
Marcotti, Marcotty, Marcory. 1649 «Antoine le Marquotti» Jemeppe-sur-Meuse, 1675 «François Desart, le marcottier» Hiiy, 1779 « Arnold Marcotty dit Thonnon» Monte-gnée, cf. I. Demblon, Notes sur la famille Marcotty, DBR 13, 1956, 67-68; autres mentions anc. (not. liég.): 16.9.1648 «Thon-non le marcotier», 8.11.1658 «Thonnon le markotty», 1662 «Thonnon le marcotty», 24.5.1662 «Thonnon le markotier», 13.6.1688 «Thonon le marquoti», 19.11.1691 «Thonon le markoti», 30.9.1772 «Nanesse Marcotty» [JL], Probabl. nom de profession: piégeurde belettes, mais plutôt que de désigner une activité, le nom a pu être formé sur un toponyme, à la manière d’un gentilé, cf. 22.4.1710 «en lieu dit allé marcotte, haulteur d’Avroy et paroiche de Ste Veronne (…) Jean le marcotty» (J. Léonard 74) [JL, NFw].
|
JG |
Marcotte |
1694 «Guillaume Marcotte» BourgNamur; surnom: w. marcote ‘belette’FEW 16, 526 (ce nom est une féminisation de Marcou< mark-wulf); peut aussi être un matronyme, cf. 1302 «Maroie Markote» LoiTournai, 1332 «dame Marcote» Liège (qui paraît à rattacher à Marc).
|
JG |
Marcotte |
Lemarcotte: Metr. Dim. van HN Marc. 1303 Maroie Markote, Dk.; 1332 dame Marcote, Luik(J.G.); 1569 Claude Marcoote, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Marcou |
-oux, -oup, -our(t), Markou, Marcoen: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Markolf: mark-wulf ‘merk, grenssteen-wolf. Sint-Marculfus (Saint-Marcou) wordt in WV Sint-Markoen genoemd. 1245 Joh. Marcoul, Comp. (MORLET); 1284 Joh. Marcous, Atrecht (NCJ); 1665 Ant. Marcoul, H-Aw. (AP); 1777 Mattheus Marcoen, Killem (VERGR. 1972). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Markolf of Marcou. LG1982,204.
|
FD |
Marcou- |
-x, -se. 1. V. Marcourt. — 2. V. Marc I. — 3. Car. phys.
|
EV |
Marcour |
Marcourt. Nom d’origine: Marconi (Lx).
|
JG |
Marcour(t) |
1. PlN Marcourt (LX). – 2. Var. van Marcou of Macours. 1670 Hendrik Marcour, Geetbets-Aw. (AP).
|
FD |
Marcour(t) |
Proven. Marcourt (Loc.) Synon.-: Marcoux.
|
EV |
Marcoux |
Marcou; Marcoen (forme néerl.), Nom issu de l’anthrop. germ. mark-wulf, popularisé par saint Marcou (autres formes: Marcoul, Marculphe), ± 490 – Nanteuil, 558. qui est fêté le 1cr mai et dont les restes st trouvent à Corbeny (Aisne, Laonnois), devenu un centre de pèlerinage, surtout pour la guérison des écrouelles [JMP].
|
JG |
Marcovic(i) |
-vitch, -wicz, zie Markiewicz.
|
FD |
Marcq |
1. Proven. Loc. — 2. V. Marc I.
|
EV |
Marcq |
1593 «Jean Marcq, cordier» = 1597 «Jehan Remy dit Marcq, cordier» Bourg-Dinant; prénom Marc. – Éventuellement, nom d’origine (cf. Marck), par ex.: 1409 «Sohier de Marcque» BourgDinant.
|
JG |
Marcq |
zie Marc
|
FD |
Marcquet |
cf. Marquet.
|
JG |
Marcu |
Marcus(e), Marcussen, Marcx, zie Marc.
|
FD |
Marcus |
Forme latine de Marc.
|
JG |
Marcy |
1517 «Marcy de Roisin de Martinval», 1615 «Marcy Giliart» Cerfontaine; génitif lat. de Marcus [ainsi Jean Marquet, né en 1686 à Laiche (Chassepierre), devenu abbé et précepteur en Autriche, s’appelle Jean Marci, cf. J. Massonnet, Hist. de Chassepierre, 2e éd., 348, 442] [JMP]. – Secondairement, nom d’origine: Marcy (Aisne), etc., cf. 1569 «Gilles du Marcy» BourgNamur.
|
JG |
Marcy |
Marci(e): 1. Patr. Var. van Marcil. 1517 Marcy deRoisin de Martinval (HERB.). – 2. Lat. gen. van Marcus. 1686 Jean Marquer=Jean Marci, Chassepierre (J.G.). – 3. PlN Marcy (Aisne, Rhône). 1569 Gilles du Marcy, Namen (J.G.).
|
FD |
Mardaga |
w. Mardagâ (NF des prov. de Liège et deLimbourg). 1591 «Mardaga», 1607 «Mar-daghal» Glain, 17e s. «Pier (ou Piron) Mardaga condist Pirket» Glain [ancêtre du feld-maréchal lieutenant autrichien Pierre-Martin Pirquet de Mardaga, né à Liège en 1781 (famille anoblie en 1742)]; NF qui est attesté en 1595 à Luxembourg et en 1570 – sans autre précision – en France (GeneaNet) et dont l’explication est incertaine.
|
JG |
Mardaga |
zie Mardegan.
|
FD |
Mardeelyn |
Mardulyn. Pour Carnoy 189, dérivé en -elin du thème de Médard; plutôt var. de Madelein, Maddelein [FD].
|
JG |
Mardeelyn |
zie Madelein.
|
FD |
Mardegan |
Mardaga, Margaga: Door afstandsmetathesis (d/g-omwisseling) uit Margedant (D. EN), een in de i6e e. door It. landsknechten ingevoerd woord, ni. mercatante: handelaar, zoetelaar, marketenter. 1568 Marcodant; 1773 Joh. Konrad Marquetant, Mannheim (BRECH.); 1591 Mardaga; 1607 Mardaghal; 176 e. Pier Mardaga condist Pirket, Glain (HERB.); 1628 Mardega, Ht. (GESSLER).
|
FD |
Mardens |
Patr. Wsch. afl. van Germ. VN Medard, Madard. Vgl. 1398 Madaert van Dadizelle, Dadizele (DEBR. 1970). Mard is trouwens de Fr. gewone vorm voor Medard; Saint-Mard = Saint-Médard (DNF). 1325 a Mardino, Velpen; 1340 domus Arnoldi Mardijns; 1347 van Merden Mardins; 1373 Mardinus Mardijns = 1379 van Mardene Mardens, Tn. (C.BAERT); 1448 Jan Mardyns, Diest (VdP). Vgl. 1389 Jacques Mardus, Laon (MORLET).
|
FD |
Mardens |
V. Martin.
|
EV |
Mardulier |
Profess. Mardélier (Régional), „Artisan qui fait des margelles ».
|
EV |
Mardulier |
zie Marguillier.
|
FD |
Mardulyn |
1. Proven. St-Mard (Loc.), avec suffixe régional -ulin, d’orig. N° 211.
|
EV |
Mardulyn |
zie Madelein.
|
FD |
Mare |
cf. Maret.
|
JG |
Mare |
zie Maret.
|
FD |
Mare |
zie Maret.
|
FD |
Mare, de |
zie de Maer(e).
|
FD |
Marécaux |
-au, Marescaux, -esceau, Marré-cau, Maricau, Maricot, ico, -icou. 14e s. «Jehans li Marescauls et Jehanne se suer» DocLens, 1326 «Colart le Marescaut», 1676 «Jacques Marescau» RuageAth; anc. pic. maresceau, pic. mariciau, etc., corresp. à fr. maréchal fEVi 16, 517b. • Forme fém.: 1499 «Aelis le Marescaude» TerrierNaast.
|
JG |
Maréchal |
1. Sobriquet. Titre militaire (A l’orig. ,,Préposé aux chevaux » ou ,,Commandant d’une marche »). (V. Marc I). — 2. Profess. Maré-chal-ferrant. — -3. V. Marc I. Variantes : Maréchal(l)e, Maré-cha(ux), Maresc-, Marisc- -al-(le), Marissal, Maryssael, Mars-chai^), Maschalk. Synon. flam. : De Maerschalck.
|
EV |
Maréchal |
Maréchal dit Marchai, -aie, -allé, Mareschal. Nom de profession: fr. maréchal-ferrant; cf. aussi Marchai, Mare(s)caux, Marichal.
|
JG |
Maréchal, (de) |
Marechal(e), Marécal, Marrecau, Marécaux, Marecaux, Marecauw, Demarecaux, Desmare(s)caux, -icaux, Mareschal, Maresceau, Marescau(x), Maresca, -ska, Marescot, Maresko, Maricha(e)!, Maricau(x), Marcault, -aud, Mareco, Marico(t), Mariko, Marchot, Maricou, Marisc(h)al, Marischael, de Marichal, Demareschal, Masscha(e)le, Marissa(e)!, Marys(s)ael, Marijs(s)ael, Marissel, Marisa, Marissiaux, Marchal(e), Lemar(é)chal, Marchau(x), -aud, Masscho, Masco, Masso, Marsal, Marschal(s), Mars(c)hall: BerN Fr. maréchal < maarschalk: paardenknecht, hoef-smid, smid, stalmeester. 1287 Jakes de Gand dis Mareschaus = Jacobus dictus Marscalc, Dk. (DEBR. 1980); 1386 Simon le Marschalc = S. le Marischal = 1394 S. le Marassal, Ip. (BEELE); 1366 fundum Jacobi Mariseels = 1367 Jaque Marissiel, Ktr.; 1387 Jehan le Fevere dit le Marissal, Mkr. (DEBR. 1970); 1384 Lambequin le Maréchal, écuyer d’écurie, achat de harnais; 1385 Vienot le Maréchal, pour fers et clous, pour restes de forges maréchal du comte de Nevers (MARCHAL); 1442 Catherine Desmaresquiaux, Dk. (TTT); 1731 François Marisal fs. Wouter Mariseel, Wev. (COUSS.).
|
FD |
Marecham |
zie Marchand(t).
|
FD |
Marée |
Marrée. 1286 «Marée li Wanemers» CartMons, 1289 «Marée Rosée» CensNamur, 1350 «Johannes Mareie» Houtain-l’Évêque, 1539 «Gilles Marée» Purnode, 1582 «Jean Marée» BourgNamur; prénom fém.: w. Marèye, Marie.
|
JG |
Marée |
Marrée: Metr. W. vorm Marèye: Marie. 1286 Marée li Wanemers, Bergen; 1350 Johannes Mareie, Walshoutem (J.G.).
|
FD |
Mareel |
Marreel, au génitif: Mareels. 14e s. «Marelle» Corbie; sans doute surnom néerl., emprunt à moy. fr. marelle (var. de merelle) ‘jeton, gage’ FEW 6/1, 370a; ou bien var. dial. de Moreel [FD]. – Bibliogr. : F. Debrabandere, Van Moreel tôt Mareel, dans Biekorf64, 1964, 72-73.
|
JG |
Mareel(s) |
Zie Morel.
|
FD |
Mareen |
Ovl. adaptatie van Marain/Marin.
|
FD |
Marel(us) |
de Marelle, zie Morel.
|
FD |
Marel, van der |
PlN De Marel: mergel, mergelgroeve. PlN Maarle in Poppel (A). 1319 Judoco dicto Joest van Maerle, Ravels (OAT III); 1692 Nicolaijs van der Maerle, Poperinge (DFX).
|
FD |
Marem, van |
(van) Maerrem, van Ma(e)rhem, Maerem: PlN Mar(r)em in Wev./Moorsele, Oudenburg (WV), Dottenijs/Mkr. (H) (DF X). 1284 Wulveric de Maram = 1290 Wlveric de Marham, Ktr. (DEBR. 1980); 1382 Piètre van Marem, Aalbeke; 1398 Jaquemart de Marhem, Mkr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Maren(t) |
zie Morand.
|
FD |
Maren, van |
van Maaren: PlN Maarn (U).
|
FD |
Maren, van der |
van der Maeren, Vermaere(n): Verspreide PlN Maar, Maren: waterplas, waterloop. 1267 Lammin van der Mare, Meetkerke; 1300 ser Lambrechts land van der Mare, Zuienkerke; 1316 Janne van der Mare, Bg. (DF X); 1377 Godevaert vander Maere, Lier (FRANS); 1396 Lievin van der Maren, Godveerdegem(DEB.).
|
FD |
Marenne |
Mérenne, Merenne: PlN (LX).
|
FD |
Marenne |
w. (Bastogne) Murène. 1652 «Jean Marenne» BourgNamur; nom d’origine: Marenne, ± 1210 «Marines» (arr. Marche); cf. aussi Marinne.
|
JG |
Marent |
Marens, Marain. Peut-être surnom: anc. fr. mareng ‘marin, maritime’, cf. aussi Marin; ou bien d’un nom d’origine [à préciser], cf. 1498 «Adam de Mareng» BourgNamur.
|
JG |
Mares |
1. In het notariaat van Tourcoing kwam Mares aïs korte variant van Desmarets voor (PDB). – 2. Zie Maris.
|
FD |
Mares |
Marres, Mares, Marrés, Marest, Marez 1275-76 «Petis Mares» RegTournai, 1289 «Colins Mares» CensNamur, 1569 «Jehan Marez» NPLouette, 1611 «Jean Maret lieutenant» DénFlorenville; nom d’origine: fr. marais; cf. Demaret. Cf. aussi Maret, -ette.
|
JG |
Maresca |
zie Maréchal.
|
FD |
Marescalk |
Contaminatie van Maréchal en Maerschalk, Fr. en Ndl. vorm van dezelfde FN.
|
FD |
Marescau(x), |
-eau, Mareschal, Marescot, Mareska, Maresko, zie Maréchal.
|
FD |
Marescaux |
Maresceau, cf. Marécaux.
|
JG |
Mareschal |
cf. Maréchal.
|
JG |
Maresq |
(de) Marest, zie Dumarais.
|
FD |
Maret |
1. Proven. Dép. Orp-le-Grand. V. Marais. — 2. V. MARU.
|
EV |
Maret |
Maré(e), Marré(e), Mar(r)ee, Marez, Marey(dt), Marret, -eyt, -ez, Maerheyt, -heyd: 1. Zu Dumarais. – 2. Metr. Dim. van VN Marie. 146 e. Maret de Haccourt, Haccourt; 1302 Mares li Patinnière de Lille, Dk.; 1551 Maret suer a Johan Kochon, La Gleize(J.G.).
|
FD |
Maret |
Marette (forme fém.). 1272 «pro domo Marethe» Thorembais-les-Béguines, 14e s. «Maret de Haccourt» Haccourt, 1302 «Mares li Patinnière de Lille» LoiTournai, 1524 «Marette Nyset», 1544 «Pacquea Marette» DénStavelotMy, 1551 «Maret suer a Johan Kochon du Rhuy» La Gleize, 1604 «Marette Raffar» Stoumont; Marette, dimin. de Marie. Cf. aussi Mares(t).
|
JG |
Mareteau |
Metr. Dim. van Maret 2., Marette.
|
FD |
Marette |
Marait(t)e, Merrette: Metr. Dim. van VN Marie. 1272 domo Marethe, Thorembais; 1524 Marette Nyset; 1544 Pacquea Marette, Stavelot (J.G.); 1685 Anne Maraite, Xhoffraix (HERB.)
|
FD |
Mareule |
Nom d’origine: forme dépalatalisée de Mareuil (plusieurs communes en France).
|
JG |
Mareussen |
Leesfout voor Marcussen.
|
FD |
Marevoet |
zie Marievoet.
|
FD |
Marey(dt) |
-ez, zie Maret.
|
FD |
Marez |
cf. Mares.
|
JG |
Marfaing |
Sans doute d’un topon. composé en -faing(masc. defagne, v. Defoing), comp. Mar-fat à Frasnes-lez-Gosselies (Ht).
|
JG |
Marfoutine |
Wellicht PlN Marfontaine (Aisne).
|
FD |
Marg- |
-a, -el, -eo, -inet, -ot. V. Marc I.
|
EV |
Marg(o)ul(l)i(e)s |
Car. mor. ..Trompeur, falsificateur » (dialecte). N° 268.
|
EV |
Marga |
-as, -at, -ae: 1. W. uitspr. van Margaux. –2. Korte vorm van Margareta. 1294 Marga Forniere, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Marga |
Margas. 1449 «Margas» Lille; p.-ê. hypocor. de Marguerite ou bien var. de Marcas.
|
JG |
Margaga |
zie Mardegan.
|
FD |
Margalet |
zie Marjol(l)et.
|
FD |
Margam |
-an(ne), Marghem, Mergam, -an, -en: Duistere FN. 1383 Etienne Amargant = Margant, écuyer de cuisine; Jean Amarguant = Margant, chevaucheur du duc; 1386 Jeanne la Margande (MARCHAL); 1403 Heinric Mergants knechte= die Heinricke Margante, Hoeilaart (STR.). Of PlN? Zie Marghem.
|
FD |
Margan |
-anne, Marcanne, -anime, Mergan, -am, cf. Margu(e).
|
JG |
Margarit |
zie Marguerite.
|
FD |
Margaron |
Metr. Vleivorm van VN Margareta. 146 e. Lorin Margueron, St-Thibaut (MORLET).
|
FD |
Margenat |
zie Marginet.
|
FD |
Margeotte |
Margerin; Marginet, cf. Margu(e).
|
JG |
Margeotte |
Metr. Dim. van VN Marguerite.
|
FD |
Margerin |
Patr. Afl. van VN Margareta. 1484 Margarin Reynaert, Wev. (Wez. Bril 2v°).
|
FD |
Margery |
Margerison, Margory: Metr. E. vorm van VN Margareta. 1221 Galfridus filius Margerye, Suffolk (REANEY). Zie ook Marguerite.
|
FD |
Marges |
Margue: Metr. Korte vorm van VN Margareta. 1215 Marghe, Atrecht (NCJ); 1248 Radulphus Marge, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Marget |
Margaux, Mergaux, Mirgau(x), Murgo, Marjaux, Margoux, Mourgoux: Patr./Metr. Dim. van VN Margareta. 1424 Ancel Mergel, Senlis (MORLET).
|
FD |
Marggraf |
zie Margraf(f).
|
FD |
Marghem |
Misschien PlN Meregem (Merville, FV). 1299 Egidio filio Merghem; 1379 Boudenevan Meregheem, Bg. (DF X). Zie ook Margam.
|
FD |
Marghem |
Nom d’origine: Merville, néerl. Me-regem (Nord), cf. 1299 «Merghem» [FD].
|
JG |
Marghem |
Proven. Markegem (Loc.).
|
EV |
Margheritina |
Metr. Afl. van VN Margarita.
|
FD |
Marginet |
Margenat, Marginelle: Metr. Dim. van VN Margareta. 1365 Margine le Barbiresse, Bergen (J.G.).
|
FD |
Margo(d)t |
Margo(s), Alamargot: Metr. Dim. van Marguerite. 1279 Marges Wasons; 1319 Margot Puche; 1362 Jakemars Margos, Bergen (J. G.); 1511 Gheeraert Margot, Ktr. (KW).
|
FD |
Margory |
zie Margery.
|
FD |
Margosches |
zie Magoche.
|
FD |
Margot |
-odt cf. Margu(e).
|
JG |
Margoux |
zie Margel.
|
FD |
Margraf(f) |
Markgra(a)f, Marggraf, Margrève, Marnegraven, Malgrève: Mnl. marcgrave, -grève, Ndl. markgraaf, D. Markgraf > Fr. margrave: bestuurder van een mark of grensgebied. 1135 Richard Marcgrevo, Keulen (BRECH.).
|
FD |
Margraff |
Margrève. 1544 «le Margraive» DénStavelotMy; nom de dignité: ail. Mark-graf, fr. margrave; cf. aussi Malgrève.
|
JG |
Margraff |
V. Markgraaf.
|
EV |
Margu- |
-erat, -et. V. Marc I.
|
EV |
Margu(i)llier |
Margulies, Mardulier, Manguillier: Ofr. marreglier, marlier: koster, pedel. Vgl. Marlier. Voor de d in Mardulier, vgl. Mardulyn = Marjelijne, Angillis = Andillis, 1694 le Wilge=le Wilde (DEBR. 1985,68). 1363 Henrico Matriculario, Bergen (CSWII).
|
FD |
Margue |
Hypocor. ou forme courte de Marguerite. « Dérivés du thème Margu- issu de Marguerite: Margan, -anne, Marcanne, -anime. Mergan, -am. À rattacher probabl. à Margain, cas régime de Marge (hypocor. de Marguerite), cf. 25.3.1729 «Margueritte Albert (…) ditte Margane» Not. L. Prion (Lg) [JL, NFw2] ; toutefois Dauzat 415 suggère aussi un déverbal de fr. dial. margaignier ‘abîmer’, cf. FEW 6/1, 32 Ib, où figure margarine, margan ‘engrais fait de matières fécales’. -Margeotte. Dérivé en -otte. – Margcrin. – Marginet. Double dérivé en -in-et, cf. 1356-58 «Mar-ghine qui fu fille Lotart le Cambier» Polypt-Ath, 1365 «Margine le Barbiresse», 1428 «Marghine Seuwin» ComptesMons. – Margot. 1279-81 «Margos Wasons», 1319 «Margot Puche», 1362-63 «Jakemars Margos» ComptesMons; dérivé en —ot\ Margodt (forme néerl.).
|
JG |
Margue |
zie Marges.
|
FD |
Marguenie |
zie Marquenie.
|
FD |
Marguerit(a)in |
Metr. Vleivorm van VN Marguerite.
|
FD |
Marguerit(e) |
Margarit, Margriet, Marg(u)erie, Margris, Magrit(te), Magriet: Metr. Gr. HN Margareta. 1268 Margareta…comitissa=i269 Margherite contesse (DEBR. 1980); 1212 Margerite feme Vaast, Atrecht (NCJ); 1275 Margherie de le Bruière, Vloesberg (VR szv »).
|
FD |
Marguerite |
Prénom fém., forme savante de sainte Margarita, martyre à Antioche au 3e s. ; ce prénom subsiste surtout dans de nombreux dérivés et hypocoristiques (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 53). – De l’ancien cas régime: Margueritain, -in.
|
JG |
Marguillier |
Nom de profession: fr. marguillier ‘sacristain, chantre’, cf. Marlier (beaucoup plus fréquent).
|
JG |
Marhem |
V. Marghem.
|
EV |
Marhem |
zie van Marem.
|
FD |
Mari |
Marit, -its, p.-ê. aussi Maris. Peut-être fr. mari, mais le terme paraît peu usité dans les anciens textes de Wallonie; sous réserve de la prononciation du nom, ce NF pourrait représenter soit mari, forme pour marnière au pays de Hervé DFL 302b, soit ma (ma) ri qui pourrait être un autre topon. («mauvais ru»), attesté à Esneux, ou une var. graphique de NP Maury [JL, NFw2]. – Sans doute distinct: 1669 «Gérard Maritte» BourgNamur.
|
JG |
Mari |
zie Marie.
|
FD |
Mari- |
-aire, -ière. ,,Marnière » (Dialecte). 1. Proven. Marlière (Dép. Mouscron, Elouges). N° 240. — 2. Profess. N. de marnier. N° 172.
|
EV |
Mari- |
-on, -que, -s. V. MARU.
|
EV |
Mari(e) |
Mary(e): Metr. Fr. vorm van HN Maria. 1423 Jacques Marie; 1509 Martin Marie = M. Mary, ‘s-Gravenbrakel (Midd. 1984,94-114,273-285).
|
FD |
Maria |
zie Mariel.
|
FD |
Mariacour(t) |
Mauriaucourt: PlN Maricourt (Somme).
|
FD |
Mariage |
1. Situât, soc. ,,Le mari (d’une dame en vue) ». Synon. : Mari- -er, -ez. — 2. H. ayant fait un mariage distingué ou profitable. — 3. Profess. ..Entremetteur ».
|
EV |
Mariage |
1279-80 «Jakemes Mariages» Loi-Tournai, 1355-56 «Thiri Mariage» ComptesMons, 1444 «Colart Mariage» AidesNamur, 1507 «Collin Mariage», 1566 «Gillette Mari-aige» BourgNamur; surnom: anc. fr. mariage ‘mari, homme marié’ FEW 6/1, 352a, cf. aussi Beaumariage et Bonmariage.
|
JG |
Mariage(s) |
Mariatie: Ofr. mariage: huwelijk, (ook) echtgenoot. Vgl. Houwelyckx. 1371 Jehan Mariage, Dk. (TdT); 1419 Jan Mariage, Rijsel-Bg. (PARM.); 1555 Michielen Mariaige, Aw. (HB 79).
|
FD |
Mariamé |
cf. Moriamé, etc.
|
JG |
Mariamé |
PlN Morialmé (N). 1656 Robertus Mariamez, Barbençon (MUL VI).
|
FD |
Mariamé |
V. Morialmé. Mariaule. Proven. Marioles (Ane. N. de Marilles, Loc.).
|
EV |
Marian |
-ani, -ano: Patr. Lat. HN Marianus.
|
FD |
Marian |
Forme méridionale du prénom Mari-anus.
|
JG |
Mariatie |
zie Mariage(s).
|
FD |
Mariau(d) |
-iault, -iaul(e), -ias, zie Mariel.
|
FD |
Mariaule |
(NF de la région de Tournai et Ath). Surnom ou nom de fonction: anc. pic. ma-riaulle (comp. anc. w. mariave, w. liég. mari-ave) ‘nubile; témoin d’un engagement de mariage’, littér. ‘marieur, celui qui fait ou négocie un mariage’ FEW 6/1, 350a (cf. BTD 24, 299; 27, 140).
|
JG |
Mariavelle |
Peut-être nom d’origine: «Mari-aval» à Comines (cf. De Flou, 10, 141), à moins qu’il ne s’agisse d’une simple graphie maladroite de Mariaule [JL, NFw].
|
JG |
Mariavelle |
Wellicht door verkeerde lezing van u aïs v < Mariaul(l)e.
|
FD |
Maric(q) |
Mariq(ue), Marik, -ickx: Patr. Germ. VN math-rîk (HERB.) of mêr-rîk: Marricus (MORLET I)? Maar -rîk-namen worden Rom. -ry. M.i. veeleer een Rom. dim. op -ique (vhl. Hannick) van een Germ. mêr-naam of van Marie (VINCENT 1952,41). 1400 Godescal Marick, Geten; 1505 Jacquemin Maricque, Namen (J.G.); 1668 Lud. Maricques, Aw. (MUL VI).
|
FD |
Maricau |
cf. Marécau(x).
|
JG |
Maricau(x) |
-cha(e)l, -co(t), -cou, zie Maréchal.
|
FD |
Marichal |
Marischal, Marissal, -iaux. 1444 «Thirion le Marissal» AidesNamur, 1450 «maistre Jehan le Marissiau» CartCouvin, 1524 «Gile le Maricha» DénStavelotMy, 1530 «Bertran le Marixhal» La Gleize, 16e s. «Gilson le Marissal» Châtelet, 1602-3«Piètre le Marichal» TerriersNamur, 1616 «Renneson Marichal (liégeois)» PrincipChimay; var. de Maréchal, cf. 1527 «Nicaise Seclin marissal» DénLens.
|
JG |
Marichal |
V. Maréchal.
|
EV |
Marichy |
V. Marissiaux.
|
EV |
Maricot |
-ico, -icou, cf. Marécau(x).
|
JG |
Maricq |
Marie, Maricq, Marique. 1400 «Go-descal Marick» TerreJauche, 1505 «Jacque-min Maricque» BourgNamur, 1544 «Johan Marique des Fangnoul» DénStavelotMy, 1615 «Guillaume Maricq» ComptesNivelles, 1709 «Jacques Maricq(ue)» Archennes; nom individuel où on a pensé voir soit le germ. math-rik > Médéric (Carnoy 363) soit m dérivé de 12e s. «Marricus» (Morlet, HP Gaule I, 168a). Cependant, les noms germaniques en rik ne conservent jamais la consonne finale ; dès lors, il vaut mieux penser, avec Debrabandere, que l’on a affaire à un dérivé roman au moyen de la finale ik (comp. Hannick) d’un nom à identifier: soit un nom d’origine germanique, soit Marie (hypothèse avancée par Vincent 41) [JMP], « Dérivés : Mariquet. – Maricou. – Maricot.
|
JG |
Maricque |
-e, -en. V. MARU.
|
EV |
Marie |
1505 «Gille du Marie», 1506 «Jacque-min Marie», 1530 «Joseph de Marie» BourgNamur; soit anc. fr. marie ‘marne’, soit nom d’origine: Marie (Aisne), soit var. de Merle (surnom).
|
JG |
Marie |
Marye, Mary, Maria. 1472 «Hanry Mary » DénLaroche, 1517 « Marye de Geron» BourgNamur, 1598 «Mary le Begge verve» DénWavre; prénom Marie, d’après le nom de la sainte Vierge, prénom particulièrement populaire au Moyen Âge. Cf. aussi Marien. » Dérivés: Mariel. – Mariette, s.d. «Marit dicte Mariette» ObitHuy, 1440-444 «Jota Mariet», 1454 «Johan Mariette», 1465-6] «Pierart Mariete» Châtelet. – Marion, Mar-rion. 1302 «Marion H Liégeoise», «Marions li Barbieresse» LoiTournai. – 1628 «Pier Ma-riot» émigré en Suède. – Mariotte.
|
JG |
Marie |
zie Mairy.
|
FD |
Marié |
-ier, -iez: 1. Spelling voor Mariet. – 2. Fr. marié: gehuwd. BN. 1265 Jehan le Marieit, Namen (J.G.).
|
FD |
Marié |
Mariez. 1265 «Jehan le Marieit» Cens-Namur; fr. marié, sans doute surnom d’un nouveau marié.
|
JG |
Mariel |
Mariau(d), -iault, -iaule, -iaul(le), -ia(s): Metr. Dim. van VN Marie.
|
FD |
Marien |
Mariën, au génitif: Mariens. 1235» Mariens le feme Climenc le Mosnier», 1279-80 «Colins li frères Dame Mauriien Willegan» RegTournai, 1290-91 «Marien Hardie», 1297 «Marien Buchifaude» ComptesMons, 1302 «Marien ki fu femme Baudon de Bailluel», «Mariens li Labande» LoiTournai; forme anc. de Marie ou génitif néerl. du prénom Maria.
|
JG |
Mariën |
Marien(s), Marrien, Maeriën, Mauriën, Moriën, Morien, Morriens: Metr. Bijbelse VN Maria. 1382 Jan Mariën sone, Egem (DEBR. 1970); 1394 Marie Bekaerds, Ip. (BEELE); 156 e. Robyn Mariën, Pepingen (HM). Zie ook Maris, Vermarien. – Lit.: F. DEBRABANDERE, De populariteitvan de naam Maria… MVN1959,27-30.
|
FD |
Marienberg |
Proven. Loc. holl.
|
EV |
Marier |
-ez. 1. V. Mariage. — 2. V. MARU.
|
EV |
Mariette |
1. Proven. Mar(il)lotte (Dép. Marilles). Ou: Marottes (Dép. Clabecq). — 2 .V .MARU.
|
EV |
Mariette |
1. Proven. Dép. Quaregnon. — 2. V. MARU.
|
EV |
Mariette |
Mariet, -ier, -ié, -iez, -iest: Metr. Dim. van VN Marie. ± 1300 Jehans Mariete, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Marievoet |
Marivoet, Maerevoet, Maervoet, Marvoet. Nom d’origine: Marievoorde, à Pollinkhove (Nord), Marivoorde, à Westka-pelle et Gistel-Ambacht (FlOcc) [FD].
|
JG |
Marievoet |
Marivoet, Mar(e)voet, Maer(e)voet, Maeri(e)voet, Morvoet: PlN Marievoorde in Pollinkhove (FV), Marivoorde in Westkapelle en Gistel-Ambacht (WV). 1390 Loey van Marivoorde (DF X); 1545 Ferry van Maryvoorde, Gistel-Bg. (AP); 1626 Adriaen Marievoet = 1636 Adriaen van Marievoirde, Londerzeel (LIND. i946′,36).
|
FD |
Marigot |
Var. van Zuid-Fr. FN Mérigot, dim. van Méric, verkort uit Aymeric (DNF); zie Emery.
|
FD |
Marijnissen |
cf. Marynissen.
|
JG |
Marijsse |
cf. Marysse.
|
JG |
Marik |
1. Patr. Slav. vorm van VN Marcus (BRECH.). – 2. Zie Maric(q).
|
FD |
Mariko |
zie Maréchal.
|
FD |
Marillesse |
1. Proven. Marilles (Loc.) —2. V. MARU.
|
EV |
Mariman |
Maereman(s), Maerman: Metr. Afl. van VN Maria. 1497 Dieric Marimans, Aarts. (MAR.). 1596 Maria Mariman (dochter van) Jan Maris, Bazel ( VS 1968,221-4). Vgl. Maere. Marin, Marinus(sen), Marino, Marini, Marrin, Marijn(s), Maryn(s), Marrijns, Marinx, Marijnen, -ynen, Marinens, Marynes, Marinis, Marijnissen, Marynissen: Patr. Afl. van Germ. naam op -mar (mêrja ‘beroemd’), gelatiniseerd tôt HN Marinus. 1247 magistri Marini (V.LOON); 1275 Marin Mauclerc, Lanquesaint (VR i6or°); 1372 Ghenin Marrin = 1398 Guerart Maerin, Ktr.; 1398 Goessin Marijn, Kuurne (DEBR. 1970); 1494 Marin le Claveteur, Namen (J.G.); 1623 Adr. Marinussen, Reimerswaal; Willem Marinussone, Vlissingen-Aw. (AP).
|
FD |
Mariman |
Maereman, Maerman, au génitif: Maeremans. Cf. 1596 «Maria Mariman», fille de Jan Maris à Baie ; matronyme : dérivé en -man du prénom Maria, Marie [FD].
|
JG |
Marin |
Marinus (forme lat.). 1286 «Marin» CartAth, 1337 «Thumas Marin» ComptesMons, 1494 «Marin le Claveteur» Bourg-Namur, 1651 «Hindric Marin» émigré en Suède; prénom Marin, latinisé en Marinus. -Secondairement, nom de profession : fr. marin.
|
JG |
Marin |
Nom de bapt. d’orig. romaine. Latinis. : Marin- -us, -is.
|
EV |
Marin(n)e |
1. Metr. Fem. bij Marin. – 2. PlN Marines (Seine-et-Oise). 1507 Rennechon de Marinnes, Namen (J.G.).
|
FD |
Marina |
1. V. MARU. — 2. La Marine (Dép. Jumet, Latinis.).
|
EV |
Marine |
Forme fém. du précédent ou var. de Marinne.
|
JG |
Marinens |
(double génitif), Marinx. Formes néerl. et dérivés du précédent (Vincent 51).
|
JG |
Marinez |
Profess. ,,Marinier ».
|
EV |
Maringer |
D. FN Mähringer. PlN Mähringen (BW).
|
FD |
Marinne |
1507 «Renechon de Marinnes» BourgNamur; p.-ê. var. de Marenne. Ou bien, si la prononciation du nom est nasalisée, nom de parenté: w. marin.ne ‘marraine, grand-mère’, ainsi 1648 «marinne Catherinne la dite belle otresse» La Gleize.
|
JG |
Marinus |
cf. Marin (prénom).
|
JG |
Mariomont |
Proven. Mariemont (Dép. Morlanwelz).
|
EV |
Marion |
Marioné, Marionex, Marrion, Mayon: Metr. op -on(et) van VN Marie. ± 1300 Maroie Frasens = Marions Frassens, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Marion |
Mariotte, cf. Marie.
|
JG |
Marion- |
-ée, -ex. 1. Proven. Maronet (Dép. Chimay).
|
EV |
Mariot(te) |
Patr. (Metr.) Vleivorm van VN Marie.
|
FD |
Mariq(ue) |
-et, cf. Maricq.
|
JG |
Mariq(ue) |
zie Maric(q).
|
FD |
Maris |
cf. Mari.
|
JG |
Maris |
Marris, Mar(r)es, Marissen(s), Marist: 1. Metr. De stamvader van het Wase geslacht Maris/Mares was in 1295 Willem ver Mariën. Marissen(s) kan uit Mariensoens, Marisone worden verklaard. 1387 Macs Jan Marisuens, Egem (DEBR.2ooo); 1397 Cole Marissone, Aw. (ANP); 1517 Joh. Marissens, Aw. (MUL III); 1580 Jan Mariën = 1585 Jan Maris, Rupelmonde (Ndl.L 1965,377-396; 1967,399-425; 1974,100-6; 1978,188-199: VS 1968, 221-4; 1973.617-627. – J.C. MARIS, Maris uit Mariën, ‘s-Gravenhage, 1983). Zie ook Mariën, Vermarien. – 2. Zie Maurits.
|
FD |
Maris- |
-cal, -sal. V. Maréchal.
|
EV |
Maris- |
-sens, -siaux, Marit(s). V. Marc.
|
EV |
Maris, van |
1. Zie Van Merris. – 2. PlN Maris (NL).
|
FD |
Marisa |
Mariscal, -ischa(e)l, -issa(e)l, zie Maréchal.
|
FD |
Marischal |
Marissal, Marissiaux, cf. Marichal.
|
JG |
Marisse |
Marissen(s), zie Maurits.
|
FD |
Marisse |
Var. de Maurice ou de Maris (= Marie)?
|
JG |
Marissel |
Marissiaux, zie Maréchal.
|
FD |
Marissen |
Marissens. Génitif néerl. à rattacher à Maria (Vincent 41).
|
JG |
Marist |
Var. van Maris of Marits?
|
FD |
Marit |
Marks, cf. Mari.
|
JG |
Marit(te) |
Marits: Metr. Afl. van VN Marie. 1669 Gérard Maritte, Namen (J. G.).
|
FD |
Marius |
N. de bapt. d’orig. méridien.
|
EV |
Marius |
Patr. Lat. HN Marius.
|
FD |
Marivoet |
Marvoet, cf. Marievoet.
|
JG |
Marivoet |
Proven. ,,Gué de la Maar- ou Meerbeek ». Synon.-: Maervoet.
|
EV |
Marivoet |
zie Marievoet.
|
FD |
Marjanen |
Patr. Afl. van Lat. HN Marianus.
|
FD |
Marjaux |
zie Margel.
|
FD |
Marjelijne |
zie Madelein.
|
FD |
Marjensberg |
V. Mariënberg (Loc. holl.).
|
EV |
Marjol(l)et |
Marjol(l)ée, Majollee, Majoulet, Margalet, Mirjolet: Metr. Dim. op -elet van VN Marguerite. VN Marguelotte in 146 e. in Picardie. Voor de i, vgl. Mirguet, Mirgain, Mirgau. 1390 Jehannin Marguelot (MORLET); 1380 Joris Muergaleid = 1386 Jorges Margaleit, Ip. (BEELE).
|
FD |
Mark |
ou Merk. Proven. N. de Riv.Synon. : Van de Merck.
|
EV |
Mark |
zie Marc.
|
FD |
Mark- |
-ey, -ie. 1. Proven. Marquais (Dép. Nivelles). — 2. V. Marc I.
|
EV |
Mark(e) |
Zie Van Marck(e).
|
FD |
Mark, van der |
van de(r) Marck, van der Marken, van der Marcke(n), van de(r) Marker, Vermaer(c)ken, Vermarcke, van der Mer(c)ken, van de Mer(c)k, Vermaurke, Vermorcken: 1. PlN Mnl. marke, merke: grens(paal), grensland. 1410 Wouter vander Marken, Edingen (med. B. Roobaert); 1462 Adulph vander Mercke = 1474 Aloff van der Merken, Ht. (A. GHIJSEN); 1494 Joos vander Marc, Gb. (GAUBL. 1974). – 2. De Marke is een bijrivier van de Dender (TW). 1351 Hermano dicto vander Marken, St.-Gillis (OSTYN).
|
FD |
Markadieu |
1. PlN Marcadieu (Htes-Pyr.). – 2. Zie Marcadet.
|
FD |
Markadieu |
Profess. Merchadier, ,,Marchand ». Markraaf. Dignité féodale ,,Marquis » (Sobriquet). N° 135.
|
EV |
Markadieu |
Sans doute var. de 1314 «Stassin Markadeit (Marcadé, Markadé)» Liège; cf. Marcadet.
|
JG |
Marke |
Proven. Loc. Synon. : Van Marcke.
|
EV |
Markelbach |
zie Merckelbach.
|
FD |
Markert |
Patr. Germ. VN Markhard (zie Merckaert) of < Markward (BRECH.).
|
FD |
Markes |
-et, -ey, cf. Marquet.
|
JG |
Market |
-ey, zie Marquer.
|
FD |
Markgra(a)f |
zie Margraf(f).
|
FD |
Marki(e) |
zie Marquis, Marquier.
|
FD |
Markie |
1. V. Marc I. — 2. V. Marquis.
|
EV |
Markiewicz |
Marcovic(i), -vitch, -wicz, Markovic(s), -vitz, -vits, -vitch, -wicz, -witch: Verspreide Slav. PlN Markowitz, Markowice. 1463 Valerius Markuwicz, Halle/S. (BRECH.).
|
FD |
Markou |
zie Marcou.
|
FD |
Markovic(s) |
-wicz, -witch, zie Markiewicz.
|
FD |
Marks |
zie Marc.
|
FD |
Markscheid |
Markschat: PlN Mnl. markescheit: grens tussen twee marken, grensgebieden.
|
FD |
Markt |
Proven. 1. (Place du) marché. — 2. Marke (Loc.).
|
EV |
Markus(sen) |
zie Marc.
|
FD |
Marky |
cf. Marquis.
|
JG |
Marky |
zie Marquis.
|
FD |
Marlair |
Marier (graphies négligées), Marlaire (forme nam.), Marlière. 1267 «Gosses des Marlieres» CensHerchies, 1356-58 «Jehans Marlière de Hertes» PolyptAth, 1365 «Nicaise de la Marlière» TailleMons, 1448 «Henry Marlair drapier» GuillLiège, 1602-3 «héritage Mathieu Marier» TerriersNamur, 1631 «Martin Marlair» meunier à Spontin, 1644 «Michel Marlaire» meunier d’Avion-Mollin (Cour-rière), 1683 «Martin Marlaire» échevin de Ciney, 1712 «Robert Léonard dit de Marlier [= -ière]» Spontin, 1779 «la veuve Benoit Marlair», «Jean Mathieu Marlair» Natoye; nom d’origine : w. nam. (topon.) marlêre, anc. fr. marlière ‘marnière’.
|
JG |
Marlair(e) |
Marier: PlN W. madère, Ofr. marlière: mergelgroeve. Vgl. Van der Marlière. 1448 Henry Marlair,Luik(J.G.).
|
FD |
Marland |
Me(e)rland: 1. PlN Maarland in Eijsden (NL). 1282 inter villas de Merlant et Bitle inter duas vias jacentes versus Merlant…pars terrarum Heymanni de Merlant (AVB); 1361 Heylwidis de Mariant, Mtr. (SKM 320); 1583 Peter Mariants, Tnh. (AP). – 2. Evtl. var. van Merlan; zie Merlan(d).
|
FD |
Marland |
Proven. Maerland (Région holl.). Synon. : Van Maerlant.
|
EV |
Marleghem |
Wsch. (H) < (van) Malleghem, met epenthetische r. 1840 P. J. Marleghem op den Moerdyck (DF X). Of var. van Morleghem.
|
FD |
Marlein |
-eyn, -een, zie Merlin.
|
FD |
Marlet |
1. V. Marloye. — 2. V. MARU.
|
EV |
Marlet |
-lé, zie Merlet.
|
FD |
Marlet |
Marié, Merle. 1528 «Collart Marlet» BourgNamur, 1585 «Jacques Mariez» RP-Spontin; mis pour Merletf, dérivé de merle, cf. Merle, Lemerle.
|
JG |
Marlie(r) |
Marly, Merli(er), Morlie, Marlière, -iere, Marriêre, Morlière: Het gaat om twee in oorsprong verschillende namen, die achteraf ongetwijfeld verward werden. i. Ofr. marlier: koster, pedel, kerkmeester. BerN. Vgl. Marguillier. 136 e. Rogier le Marlier, Laon (MORLET); 1347 Jean li Mareliers, LU (CVD). –2. PlN Ofr. marlière: mergelgroeve. Zie Van de(r) Marlière. 1267 Jakemes Marlière, Atrecht (NCJ); 1349 Jaquemon Marlière, Dk. (TdT); 1389 Gillaert Maerliere, Ktr. (RG 9v°); 1440 Gillet Marlière, Ktr. (BAELDE).
|
FD |
Marlier |
Marly [secondairement, nom d’origine: Marly (Nord, Aisne, etc.)]. 1289 «Martin fis le Marlier de Namur», 1365 «Wilheme le Marlir d’Aleure» CartValBenoît, 1444 «Colart Marlier» AidesNamur, 1472 «Jehan Marlier» DénChiny, 1542 «Andry le Marly» CoutStavelot, 1652 «Petter Marlier» émigré en Suède, 1734 «Catharina Marly vulgo Colinette» La Gleize; nom de fonction: w. liég. mârlî ‘marguillier’, cf. 1522 «Henry Goffin prêtre et marlir» Surice, 1537-40 «Jehan Potier clerc marlier» DénFrasnes; cf. aussi Marguillier.
|
JG |
Marlier |
Profess. 1. Exploitant de marnière. N° 172. — 2. ,,Marguil-lier » (Dialecte). N° 145.
|
EV |
Marlière |
cf. Marlair(e).
|
JG |
Marlière, van de(r) |
van de(r) Marlière, van der Maliere, Demarlie(r), -ly, -lière, Demerlie(r), -lière, Desmarlière(s): 1. Verspreide PlN Ofr. marlière, Fr. marnière: mergelgroeve, mergelput. Zie ook Marlier 2. B. v. 1356 op de Maerliere, Asse (LIND. 1952). 1275 Marie des Mallières, Ogy (VRg/v0); 1320 Pierre de la Marlière, St.-Omaars; 1595 Hector van der Marlière, Wervik (DF X). –2. Demerlie(r)/Demarlie(r) evtl. < Demellier. 1270 Thiebaut de Marliers, LX (CAO).
|
FD |
Marlin |
zie Merlin.
|
FD |
Marliot |
NF concenntré aux 17e et 18e s. dans la région de Maretz (Nord) ; p.-ê. dérivé en -ot de fr., pic. marie ‘marne’, cf. Marie.
|
JG |
Marliot |
Var. van Merliot; vgl. Merlhiot (DNF). Dim. van merle: merci. Vgl. Marlot i.
|
FD |
Marloie |
cf. Marloye.
|
JG |
Marloie |
-oy(e): PlN in Waha (LX). 1449 Jehan Marloie, Namen (J.G.).
|
FD |
Marlot |
1. Proven. Marlotte (Dép. Marilles). — 2. V. MARU.
|
EV |
Marlot |
1. Var. van Merlot. – 2. BN Pic. marlot: kater, vrouwenloper.
|
FD |
Marlot |
1633 «Jan Mario» émigré en Suède, 18e s. «J.B. Balle dit Marlot» Cerfontaine; var. de Merlot (dérivé de merle) ou bien pic. mariât ‘matou; homme qui court les femmes’, w. liég. fin marlou ‘homme rusé’, etc. FEW 6/1, 360 a [CH].
|
JG |
Marloye |
Marloy, Marloie, w. nam. Mârlwè. 1449 «Jehan Marloie» AidesNamur, 1600 «Lambert de Marloye» Fronville, 1616 «Noël Marloye» PrincipChimay; nom d’origine: Marloie, dépend, de Waha (Lx).
|
JG |
Marloye |
Proven. Marloie (Loc.).
|
EV |
Marly |
cf. Marlier.
|
JG |
Marly |
Proven. Dép. Neder-Over-Heembeek et autres, Marly ou Marlière, ,,Marnière » (Dialecte). N° 240.
|
EV |
Marly |
zie Marlier, Demarly.
|
FD |
Marmagne |
Nom d’origine: Marmagne (Cher, Côte d’Or, Saône-et-Loire).
|
JG |
Marmagne |
PlN (Cher, Côte-d’Or, Saône-et-Loire).
|
FD |
Marmaneu |
Wsch. (zoals Marmenout) var. van Marmignon (met demouilleringgft/n en palatalisering o/eu). Zie Marmillion. Of Sp. FN (PDB)?
|
FD |
Marme |
Surnom: var. d’anc. fr. merme < lat. mini-mus ‘très petit’ FEW 6/2, 115a, et note 4 (qui explique aussi le nom de l’aviateur Mermoz). « Dérivés : Marmet, -es. – Marmier. Mar-mignon. 1444 «Jehan Marmion» AidesNamur. — Marmoy. » Autres dérivés (p.-ê. aussi de marmotter): 1286 «Robers li Marmelins» CensLessines. -1444 «Johans Marmotein» TerreJauche. -1308 «Jehan Marmouset» ComptesMons, cf. w. liég. marmouzèt ‘petit garçon, petit homme’ DL, anc. fr. marmouset ‘fou, favori’.
|
JG |
Marmelstein |
Mermelstein: D. PlN: marmersteen.
|
FD |
Marmenout |
zie Marmillion.
|
FD |
Marmet |
Mermet, -od, Mieremet: BN Afl. van Ofr. merme < Lat. minimus: heel klein. 1444 Johans Marmotein, Jauche (J.G.); 1641 Joannes Marmet, Bg.(MULV).
|
FD |
Marmier |
Profess. ,,Marbrier » (Influence flam.: Marmer, ,,Marbre »).
|
EV |
Marmier |
Wsch. var. van Marnier, met vaak voorkomende ra/rm-wisseling.
|
FD |
Marmill(i)on |
Marmignon, Marmillot, Merminod, Marmenout: Afl. van Ofr. merme; vgl. Mermet. 1444 Jehan Marmion, Namen (J.G.); 1641 Marminon, 1667 Marmilion, 1692 Marmignon, Mech. (MERTENS); 1755 J. J. Marmenout, Duinkerke (med. A. Marmenout, Knokke).
|
FD |
Marmitte |
BN Ofr. marmite: zwak, flauw, sukkelachtig, verdrietig.
|
FD |
Marmitte |
Profess. 1. Fabricant de marmites. — 2. Marmiton. N° 131. Marnef(fe). Proven. Marneffe (Loc).
|
EV |
Marmitte |
Surnom: anc. fr. marmite ‘doucereux’, d’où fr. marmite FEW 6/2, 176a.
|
JG |
Marmont |
PlN (Ain, Aveyron, Lot-et-Garonne).
|
FD |
Marmouri |
Marokkaanse (Maghrebijnse) naam.
|
FD |
Marmus |
Marmuse, Marmisse [mis pour Marmusse?]. 13e s. «Jehans Marmuse» Impôt-Artois; surnom: dérivé de rouchi marmouser ‘murmurer; être en peine’ FEW 6/3, 334a, w. liég. marmouyî ‘marmonner’ DL. Cf. aussi le thème Marm-.
|
JG |
Marmus(e) |
Marmu, Marmoy, Mermuys: BN < Ofr. marmo(u)ser, marmuser: grommen, knorren. Ofr. marmouset: gek > Mnl. marmoset, marmoeyse: gedrochtelijk figuur, aap. ±1300 Jehans Marmuse, Artesië (BOUGARD); 1332 Johanne Marmouset, Zinnik (CACa); 1579 Peter Marmusen, Aw. (AP).
|
FD |
Marnais |
-ay, zie Mamet.
|
FD |
Marnef(fe) |
Marnhef, zie de Marneffe.
|
FD |
Marnegrave |
Probabl. nom de dignité: fr. margrave < ail. Markgraff; cf. aussi Margraff, Margrève.
|
JG |
Marnegrave |
zie Margraf(f ).
|
FD |
Marner |
1. Proven. Loc. et Riv. (Gr. Duché de Lux.). — 2. N. de bapt. (St. Mamert). Synon. : Marner.
|
EV |
Marner |
Mamert. Nom d’origine : Marner, près de Luxembourg [d’où est issu le NF de Nicolas Mameranus, humaniste du 16e s.] ; Mamert peut aussi être le prénom Mamertus.
|
JG |
Marnet |
Marnette. 1388 «Marnet béguine d’Avroy», 1416 «Marnette» (femme) GuillLiège, 1472 «Marnet la vesve» DénLaroche, 1524 «Collinet Marnet», 1544 «Gilchon Marnette» DénStavelotMy; probabl. dérivé en -et(te), avec contraction, de Maron (dérivé de Marie).
|
JG |
Marnet(te) |
Marnest, Marneth, Marney: Metr. < Maronet(te); zie Maron(g). 1324 Henrotte Marenette, Luik (SLLIII); 1388 Marnet béguine, Luik(J.G.).
|
FD |
Marnette |
Proven. ,,Petite marnière ». (L.D.). N° 240.
|
EV |
Marnhout |
zie Maenhoudt.
|
FD |
Marnier |
Nom de profession: anc. fr. marnier ‘marinier’ FEW 6/1, 345a; ou bien var. de Marlier.
|
JG |
Marnier |
Profess. ,,Exploitant de marnière ». N° 172.
|
EV |
Marnier |
zie Maronnier.
|
FD |
Marniquet |
zie Manniquet.
|
FD |
Marnot |
Patr. < Marinot, afl. van VN Marin.
|
FD |
Maroe |
zie Maroy.
|
FD |
Maroey, van |
van Maroeij, zie van Merode.
|
FD |
Maroi(e) |
-ois, -oit, zie Maroy.
|
FD |
Maroie |
Maroye, Marroye. 1324 «Maroye de Lens» ComptesMons, 1420 «Maroie, femme de Collart Pannal» Bouvignes, 1472 «Maroye Jerlach vesve», «Maroy Loste», «Colart Maroye» DénLaroche; prénom w. Maroye, Marie; cf. aussi Maroit, -oy.
|
JG |
Maroil |
Maroille, Marolle. 1417 «Grison de Maroiles» PolyptAth, 1500 «veuve Poncelet Maroille» BourgNamur; nom d’origine: Maroilles, marôle (Nord).
|
JG |
Maroil(le) |
PlN Maroilles (Nord). 1417 Grison de Maroiles,Aat(J.G.).
|
FD |
Maroit |
Maroy, Marroy. 1601 « Jehan Maioy» BourgDinant; var. de Maroie. – Ou bien nom d’origine, cf. 1289 «Williame de Maroit», «Colins de Maroit» CensNamur.
|
JG |
Marol(d)t |
Patr. Germ. VN mêr-wald ‘beroemd-machtig’: Maroaldus (MORLETI).
|
FD |
Marol(l)e |
1. Metr. Vleivorm van VN Maria. 1325 Willelmo Vorenmarrolensone = 1345 Willelmo dicto Vermaroelen = 1340 W. Maruelen; 1340 Marie dicte Maroelen, Tn. (C. BAERT). -2.PlNMarolles (Marne, Oise, Seine-et-Oise, Seine-et-Marne enz.). 1331 Gilles de Maroles, St-Q. (MORLET). – 3. Dial. uitspr. van Maroille.
|
FD |
Marolle |
cf. Maroil(le).
|
JG |
Maron |
Marron, Marong (forme germanisée). 1272 «Maron de Boneffia» PolyptVillers, 1289 «Marons li Barberesse de Namur»CensNamur, 1302 «dame Maron» Liège, 1449 «Henrart Maron» AidesNamur, 1472 «Maron vesve» DénChiny, 1517 «Collar Maron dit Marisiaulx» Gimnée; dérivé en -on ou cas régime de Marie. « Dérivé : Maronet ; cf. Marnet(te).
|
JG |
Maron(g) |
Marron(g), Maronet: Metr. i. Afl. van VN Marie. 1302 dame Maron, Luik (HERB.); 1312 Gérars et Marons sa femme, Luik (BODY). –2. Afl. van VN Mahaut. 1313 madamme Mahauls de Fies…abbesse = 1317 damme Marons…abbesse, Val-Benoît (AVB).
|
FD |
Maronnier |
Marnier, Mernier, Momie: BerN Ofr. mairenier: handelaar in bout voor dakwerk, timmerman. 1278 Huart le Maronnier, St-Q.; 1459 Jehan Maronnier, Laon (MORLET).
|
FD |
Maroo |
zie Marot, Maroy.
|
FD |
Maroquin |
Marroquin, Maroquêne: 1. Metr. Dim. van VN Marie. 1592 Andrieu Marokin, Ladeuze (J.G.). -2.Marokkaan.
|
FD |
Maroquin |
Marroquin. 1592 «Andrieu Maro-kin» Ladeuze; sans doute surnom ethnique: habitant du Maroc, plutôt que double dérivé de Maroie (Marie). – Forme fém. : Maroquène.
|
JG |
Marot |
Marote(n), Marotte, Marotta, Maroo: Metr. Dim. van VN Marie. 1276 Marota Balgh, Marote Martins, Ip. (BEELE); 1291 Marote l’Estrike; Boidins Marotenman, Zarlardinge (VR79V0); 136 e.Petresson Marotte, Laon (MORLET); 1440 Luuc Maroot,Ktr.(BAELDE).
|
FD |
Marot |
Marote, Marotte; Maroten (génitif néerl.). 1265 «Roynons et Maros lor suor» CartOrval, 1280 «Johanne et Marote, seron» PolyptLiège, 1280-81 « Marote li Burière de Cambrai» RegTournai, 1530 « la veuve Jetai Marotte» BourgNamur, 1541 «Nicolas Marotte» CourVedrin; dérivés en -ot et -otede Marie.
|
JG |
Marotte, de |
zie De Marotte.
|
FD |
Marousé |
-ouse, Marouzé. ça 1654«HenriMa-rousé» Soignies, 1640 «Antoine Marosin» Bruxelles (IdG 2005, n° 355, 1-2); nom d’origine: Marouset, au marousè, l.-d. de Braine-lé-Comte (Vroonen, II, 266).
|
JG |
Maroussée |
Proven. Marouse (Dép. Braine-le-Comte), avec suffixe hen-nuyer -é(e), d’orig. N° 211.
|
EV |
Maroy |
cf. Maroit.
|
JG |
Maroy |
-oij, -oie, -oye(n), -oi(s), -oit, Marroy, -oye(n), Marro, Maroe, Maroo: Metr. Maroie, Fr. vorm van Maria (vgl. voie < via). 1244 Maroye; 136 e. Maroia (GN); 1306 Maroie Wavels = 1307 Marote Wavels, Ip. (BEELE); 1398 Maroyen Moes = Maria Moes, Tg.(TYTGAT); 1520 Kathelijne Maroyen, Bs. (HB 177); 1550 Jan Maroe fs. Gillis van Flousberghe, Joos Maroe, Jan Maroo filij Joos, Oud. (V.BUTS. I)-Marp(e)aux: Ofr. marpaud: deugniet, boef, schelm. 146 e. Marpaud, Beauvais (HERB.).
|
FD |
Maroye |
cf. Maroie.
|
JG |
Maroye |
Proven. Maroie (Dép. Blai-mont.
|
EV |
Marpaux |
Marpeau, Marpeaux. 14e s. «Mit-paud» Beauvais; surnom: anc. fr. marpaul, -aut, ‘goinfre, fripon, vaurien’ FEW6/l,362i
|
JG |
Marpeaux |
Car. mor. Marpaud (Anc. fr.), ,,Ribaud ».
|
EV |
Marpent |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Marq |
zie Marc.
|
FD |
Marquaire |
zie Macharis.
|
FD |
Marquand |
Marquant, cf. Marcand.
|
JG |
Marquant |
-ant, zie Marchand(t).
|
FD |
Marquard(sen) |
-ar(d)t: Patr. Germ. VN mark-ward ‘teken-bewaarder’: Marcwardus, Marquardus (MORLET I). D. FN Markwart.
|
FD |
Marque |
1. Spellingvar. van VN Marc. – 2. PlN
|
FD |
Marque |
Surnom: fr. marque (divers sens);ou bien var. de Marck.
|
JG |
Marque |
V. Marc I.
|
EV |
Marqué |
Marqué, cf. Marquet.
|
JG |
Marquebreuck |
-br(e)ucq: PlN Markebroek. Merkenbroek in Denderwindeke of Merkbroek in Moerbeke-Gb. (OV). 1396 Wouter van Mercbrouc, Akren H (DE B.); 1426 Jan van Maercbrouc, Gb. (GAUBL.); 1472 Hector de Markebreucq,H(IAG).
|
FD |
Marquebreucq |
-breuck. 1396 «Wouter van Mercbrouc» Deux-Acren, 1472 «Hector de Markebreucq’» Ghislengien; sous une forme romanisée en -breucq, du topon. flam. Marke-broek, en Flandre or. [FD].
|
JG |
Marquebreucq |
Proven. ,,Marais de la Marcq » (Riv.).
|
EV |
Marquegnie(s) |
PlN Marquigny (Ard.) Marquete(e)ken, -te(e)cken: Naam voor de merkmeester, die merktekens aanbrengt? Vgl. D. Merkenschlager. Of verhaspeling?
|
FD |
Marquegnies |
Marquenie. Nom d’origine: sans doute Macquegnies, 1727 «Marquignies», entre Wiers et Péruwelz (J. Renard, Top. de Wiers, 54) [MH].
|
JG |
Marquenie |
Proven. Marquain (Loc.), avec suffixe -ie, d’orig. Marquet(te). 1. V. Marc II. — 2. Proven. Dép. Escanaffle, etc.
|
EV |
Marquet |
w. Mârkèt; Marcquet, Marqué, Marqué. 1284 «Pieron Marqueis fil Wil-laume» DettesYpres, 1499 «Collait Market», «Jehan Marquez» TerrierNaast, 1506 «Johan Markeit» CoutStavelot, 1507 «Marcquet La-nuray» BourgNamur, 1544 «Johan Marcquet» DénStavelotMy, 1557 «Market espeusse a Wynand», 1576 «Noëlle relicte feu Marquet» La Gleize, 1566 «Marquet Bourgoy» Cer-fontaine, 1629 «Jan Marquet» émigré en Suède, 1659 «Thomas Marqué» DénSalm; dimin. en -et de Marc (prénom). • Marquette. Fém. du précédent [secondairement, nom d’origine: Marquette (Nord)].
|
JG |
Marquet(te) |
-ez, -é, Market, -ey, Merket: Patr./Metr. Dim. van HN Marcus. 1388 pro obitu Marketi, Ktr. (DEBR. 1970); 1438 Guillaume Marquer; 1404 Mahieu Marquette, Laon (MORLET); 1460 Marcus Vonden = 1471 Merket Vonden = 1432 Market, Tg.(TYTGAT).
|
FD |
Marquetecken |
Proven. Markedijken, ,,Digue de la Marcq » (Riv.).
|
EV |
Marqui(s) |
Marki(e), Marky, Marquise: De adellijke titel markies/markiezin. 1666 Carolus Marquis, Aw. (MUL VI); 1774 Judocus Marquise, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Marquier |
Merkier, Marqui, Marki(e), Merki: Patr. Rom. vorm van Germ. VN mark-hari ‘teken-leger’: Marc(h)arius (Fm.). 1382 Willem Markier, Ing. (DEBR. 1970); 1626 Petrus Marcquier, Bg. (MULV).
|
FD |
Marquilly |
Marquillie(r): i. Zie Demarquilly. – 2. Var. van Marguillier.
|
FD |
Marquis |
Dignité féodale. Sobriquet. N° 135.
|
EV |
Marquis |
Marky. 1585 «Marguerite Marquis» RPSpontin, 1631 «Gabriel Marquis (de Sedan)» émigré en Suède; surnom (d’après nom de dignité) : fr. marquis.
|
JG |
Marr- |
-ant, -eel, -oquin, -ou. V. MARU.
|
EV |
Marra(s) |
zie Moras.
|
FD |
Marrai |
zie Dumarais.
|
FD |
Marran(n)es |
Marannes: Ofr. marran: bekeerde jood of moor. 1617 Jan Marennes, Rs. (MARICHAL); 1728 P. F. Marannes, Vn. (MUL VII).
|
FD |
Marrant |
Probabl. surnom: moy. fr. marran ‘juif ou maure converti’ FEW 19, 113a (d’où surnom péjoratif). – Forme fém. : 1289 «Yza-bias li Marrande» CensHerchies.
|
JG |
Marrant |
zie Morand.
|
FD |
Marras |
cf. Maras.
|
JG |
Marraut |
Surnom: fr. maraud ‘celui qui ne mérite pas de considération’ FEW 6/1, 359a.
|
JG |
Marray |
zie Dumarais.
|
FD |
Marre |
NF attesté à date ancienne tant en Flandre qu’en Wallonie, plus particulièrement àGedinne en 1631 (GeneaNet), cf. aussi 1544 «Maitre Jehan Marre des sergans» DénStavelotMy; NF qui peut être d’origines multiples, dont fr. mare (cf. le NF Delamarre) comme nom de résidence, ou bien, en Flandre, comme var. de Maere [en Wallonie, fr. marre ‘houe de vigneron’ FEW 6/1, 375b serait plus étonnant],
|
JG |
Marré |
Marrée, zie Maret, Marée.
|
FD |
Marre, (de) |
zie de Maer(e).
|
FD |
Marrécau |
cf. Marécaux.
|
JG |
Marrécau |
Marrecau, zie Maréchal.
|
FD |
Marrée |
cf. Marée.
|
JG |
Marreel |
cf. Mareel.
|
JG |
Marreel |
zieMorel.
|
FD |
Marres |
1. Proven. Maarheze (Loc. holl.). — 2. V. MARU.
|
EV |
Marres |
Marrés, cf. Mares, Mares.
|
JG |
Marres |
zie Maris.
|
FD |
Marrés |
-es, zie Dumarais.
|
FD |
Marret |
-eyt, -ez, zie Maret.
|
FD |
Marrien |
zie Mariën.
|
FD |
Marrière |
V. Marnière.
|
EV |
Marrière |
zie Marlier.
|
FD |
Marrijns |
zie Marin.
|
FD |
Marrin |
zie Marin.
|
FD |
Marrion |
cf. Marie, Marion.
|
JG |
Marrion |
zie Marion.
|
FD |
Marris |
zie Maurits, Maris.
|
FD |
Marro |
zie Maroy.
|
FD |
Marron |
cf. Maron.
|
JG |
Marron(g) |
zie Maron(g).
|
FD |
Marroquin |
cf. Maroquin.
|
JG |
Marroquin |
zie Maroquin.
|
FD |
Marroy |
cf. Maroit.
|
JG |
Marroy(e(n)) |
zie Maroy.
|
FD |
Marroye |
cf. Maroie.
|
JG |
Marroyen |
1. V. MARU. — 2. Proven. ,,De Maroie ». V. Maroye.
|
EV |
Mars |
1284 «Wasselins Mars» DettesYpres; comme prénom, soit de Mard < Médard, soit hypocor. de Marsilius; sinon, nom du mois (nom d’enfant trouvé?), cf. Demars.
|
JG |
Mars |
Nom de bapt. d’orig. romaine (Latinis.: Marsus).
|
EV |
Mars |
Patr. 1. Korte vorm van VN Marsilius. In de 136 e. was Mars VN en TN in Sint-Omaars. ± 1300 Henric Mars, Guemps PdC (BOUGAKD); 1298 Mate Mars, Sanders Mars, Kales (GYSS. 1963). –2. MICH. 1927,104 ziet in Mars vooral de onderwerpsvorm (cas-sujet) van VN Marc. In tweede orde denkt hij aan Germ. Marso.
|
FD |
Mars(ch)al(l) |
V. Maréchal.
|
EV |
Mars, de |
zie De Mars.
|
FD |
Mars, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Marsal |
zie Maréchal.
|
FD |
Marsaud |
-aut, zie Marcel.
|
FD |
Marsaut |
cf. Marcel, Marceau.
|
JG |
Marsbergen, van |
PlN Maarsbergen (U).
|
FD |
Marsboom, |
zie Mastbooms.
|
FD |
Marschal |
Marschals (génitif néerl.). Var. de Marchai (Maréchal).
|
JG |
Marschal(s) |
-ail, zie Maréchal.
|
FD |
Marschang |
zie Marchand(t).
|
FD |
Marschner |
1. Patr. Afl. van Tsjechische VN Maresch < Maroslav. Of Metr. < VN Marusch (Margareta). 1383 Hensel Marschner, Prag (DN). – 2. Afl. van PlN Marsch: meers, beemd; of van PlN Marschen bij Teblitz/Teplice in Tsjechië.
|
FD |
Marschou |
Proven. Marche (Probablement Marche – lez – Ecaussines, d’après le suffixe -ou, d’origine.
|
EV |
Marschou |
zie Marchoul.
|
FD |
Marsé |
-ee, Marzée, -ee: i. PlN Marsée in Bende (LX) en Ocquier (LU). – 2. Zie Démarché.
|
FD |
Marseau |
Marseaut, cf. Marcel, Marceau.
|
JG |
Marseau |
Proven. N. d’arbre (Espèce de saule). Caractér. d’une habitation.
|
EV |
Marseaut |
zie Marcel.
|
FD |
Marseelis |
zie Marcelis.
|
FD |
Marseille |
Marsel, zie Marcel.
|
FD |
Marselaer, van |
PlN Marselaar: open plaats in een bos aan een grensscheiding. 1133 Joannes dictus de Marselare; 1304 Henric van Marselaer (ESBr. i957>438-446).
|
FD |
Marseloo |
zie Marcelot.
|
FD |
Marsenille, van |
van Marsnil(le), MachenihPlN Masnil in Gelinden (L) < mansionile: kleine woning. Vgl. Fr. Mesnil (TW). 1380 Godevaert van Messniel = 1385 Goedvart van Masnil; 1725 Joannes van Marsnil; 1747 Egidius van Marsenille, Borlo (Limburgigsô, 215-8).
|
FD |
Marsenne |
1509 «Jehan de Marsennes» BourgNamur; nom d’origine: Marsinne, w. màr-zène, à Couthuin (Lg).
|
JG |
Marshall |
zie Maréchal.
|
FD |
Marsi- |
-gny ,-y. Proven. Marcilly (Loc. fr.).
|
EV |
Marsi(c)k |
V. MARU.
|
EV |
Marsia(t) |
zie Marcel.
|
FD |
Marsiat |
cf. Marcel, Marciat.
|
JG |
Marsick |
±1800 «Gilles Marsick (Marseik)» Liège ; pour Vincent 79, du thème de Marsilius [ce qui est douteux].
|
JG |
Marsigny |
Nom d’origine: Marsigny, dépend, de Cousolre (Nord).
|
JG |
Marsigny |
PlN in Cousolre (Nord).
|
FD |
Marsil |
-ille, zie Marcel.
|
FD |
Marsil(l)i |
-ily, Marchyllie: i. Patr. Marcille, Lat. Marcilius. – 2. PlN Marsilly (Moselle) of verspreide PlN Marcilly.
|
FD |
Marsille |
Marcil, Marcille. 1280 «Johans Marsilhes» PolyptLiège, 1286 «Marsiles li Carliers», «Eve li Marsile» CartLessines, 1363 «Maroie li Marsille» PolyptAth, 1444 «Marion fille Marsille le Cerpentir» Terre-Jauche, 1499 «Jehan Marsille» TerrierNaast, 1745 «Nicolas Marcile» NPLouette; nom épique: Marsille, roi des Sarrasins, forme savante de Marcilius. – Bibliogr. : R. Goffin, Généalogie de la famille Marsille, dans Brabantica 2, n° 1,1957, 145-210.
|
JG |
Marsily |
1759 «Marsilly» Doische; nom d’origine: Marsilly (Moselle).
|
JG |
Marsin |
cf. Marchin.
|
JG |
Marsin |
Proven. Marsinne (Dép. Couthuin).
|
EV |
Marsin |
zie Demarc(h)in.
|
FD |
Marsman |
1. Afl. van PlN Mars, Mnl. marsch, mersch, Zndl. meers: laag nat weiland. Pendant van Meerschman. – 2. Zie (de) Meersman.
|
FD |
Marsnil(le), van |
zie van Marsenille.
|
FD |
Marso |
Peut-être var. de Marchot.
|
JG |
Marso |
zie Marchot.
|
FD |
Marson |
1472 «Hanrot Marson» DénLaroche, 1483 «Maroye et Marson», 1485 «enffans Marson seure de ladite Margriette» Justice-Bastogne, 1544 «Johan fillastre Marson» DénStavelotMy; dérivé en -eçon de Marie.
|
JG |
Marson |
Metr. Afl. op -eçon van VN Marie. 1305 Jehan con diest Marchon, Luik (SLLIII).
|
FD |
Marsoul |
Marsoulle, w. Marsoûle, Marsula (latinisation?). 1545 «ses filles Marsolle et Cécile» Huy, 1614 «Robert Marsoul» BourgNamur; dérivés en -écoule de Marie, cf. Marchoul.
|
JG |
Marsoul(le) |
Marchoul: Metr. Afl. op -écoule van Marie. 1545 filles Marsolle et Cécile, Hoei (HERB.).
|
FD |
Marstboom |
Proven. 1. Maasboom (Dép. Adegem). — 2. Mastboom, ,,Pin » (Caractér. d’une propriété).
|
EV |
Marstboom |
zie Mastbooms.
|
FD |
Marsula |
PlN Marsoulas (Hte-Garonne)?
|
FD |
Marsus |
N. de bapt. Marsus (N. méthologique).
|
EV |
Marsus |
Pour Vincent 79, du thème de Marsilius?
|
JG |
Marsyn |
cf. Marchin.
|
JG |
Marsyn |
zie Demarc(h)in.
|
FD |
Mart- |
-(e)au(x), -el. 1. Profess. Marteleur ou marchand d’outils. N08 131, 189. — 2. Proven. L.D. (Dép. Spa, etc.), ,,Forge ».
|
EV |
Mart(h)us |
Marthy, Marti: Patr. Latinisering van Martin, Maarten.
|
FD |
Martagne |
Proven. Matagne (Loc).
|
EV |
Martain |
zie Maarten(s).
|
FD |
Martaux |
Martay, zie Martel.
|
FD |
Marte |
zie Martha.
|
FD |
Marteau |
Marteaux, Martel, Martiaux. 1289 «Willame Martel» DettesYpres, 14e s. «Arnould Marteal» Richelle, 1474 «Theodoricus filius Henrici des Marteau» PrincipLiège, 1524 «Gilet Martea», «Johan de Marteal» Dén-StavelotMy, 1555 «Jehan Martiaux», 1567 «Jean Marteau» CoutStavelot; surnom: fr. marteau (celui qui s’en sert), mais le plus souvent nom d’origine : marteau (de forge), w. nam. martia, cf. Demarteau, Dumarteau. -Pour le nom Martia(t), généralement prononcé marsya par les porteurs (notamment dans la région de Neufchâteau), cette explication ne peut convenir et il faut penser à la famille du prénom Marceau, Marcel [JMP].
|
JG |
Marteau(x) |
Marteel, zie Martel.
|
FD |
Martein |
zie Maarten(s).
|
FD |
Martel |
-eel, -elle, Mertel, Martelli, -o, Marteau(x), -aux, Marto, Martiat, Martay: Ofr. martel, Fr. marteau: hamer. BerBN voor een smid. Vgl. Hamers. 1267 Johannis dicti Marteel = 1273 Jehan Martiel=Jehans Martiaus, Ktr. (DEBR. 1980); 1321 Jehans Martiaus=J. Martiel (DEBR.i97i); 1390 Jaquemez Martel, Ip. (BEELE); ±1300 Willaumes Martiax, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Martel(l)inck |
zie Machtelinckx.
|
FD |
Martelaer(e), de |
Martelaere, -eere, Martelaire, de Martelare, -eire, de Maertelaer(e), -eire, -eere: i. BN voor een martelaar, sukkel, of naar de roi in processie of toneel. 1406 Jan de Maertelere=Jan de Martelere, St.-L.-Woluwe (PEENE); 1426 van Willeme de Martelare, Gb. (GAUBL.). – 2. Soms kan de naam ontstaan zijn door reïnterpretatie van Mattelaer. In Kortrijk werd een dr. Mattelaer in de volksmond Martelêrke genoemd.
|
FD |
Martelaere |
Surnom: néerl. martelaar ‘martyr, tourmenteur’.
|
JG |
Martelange |
Nom d’origine: Martelange (Lx).
|
JG |
Martelange |
PlN Martelingen (LX).
|
FD |
Martelange |
Proven. Loc.
|
EV |
Martelé |
-ez, -ée, Martlé, Mart(h)le: Martelet, dira, van Martel. 1438 Jaquemin Martelet, Laon (MORLET); 1788 Joannes Martelé, Beernem (DEWULF1977).
|
FD |
Martelé |
Martelée, Martelez, Martlé. 1438 «Jaquemin Martelet» Laon; Martelé pourrait être le participe passé de fr. marteler ‘tourmenter’ et Martelez, une var. de martelet ‘petit marteau’ ; plutôt dérivés de Mart(in), Martel.
|
JG |
Marteleur |
Martelleur, Martheleur. 1467 «Henry le Marteleur» Monceau-sur-Sambre, 1472 «Jacquemin le Martelleur», 1528 «Hanry le Martelleux» DénVirton, 1616 «Daniel Marteleur» PrincipChimay, 1626 «Jehan Martelleur (de Forge-lez-Chimay)», 1650-55 «Michiel Marteleur» émigrés en Suède; nom d’une très ancienne famille de maîtres de forge de l’Entre-Sambre-et-Meuse (cf. IdG 2005, 237-8), reposant sur le nom de profession: (ouvrier) marteleur. — Bibliogr. : A. Lecaille, Généalogie des Marteleur, dans Au Pays des Rièzes et des Sarts I, 1959-1960, n° 1 et 2.
|
JG |
Marteleur |
Martelleur, Martheleur: BerN van de smid, die hamert. 1467 Henry le Marteleur, Monceau-s.-S.(J.G.).
|
FD |
Martello |
-elli(ni), -ellino, -elo: It. pendant van Martel.
|
FD |
Marten |
Maerten, au génitif: Martens [20e NF le plus fréquent en Belgique], Maertens, Maertens de Noordhout. 1582 «feu Martin Martens» Liège; prénom néerl. Ma(e)rten, corresp. à fr. Martin; cf. aussi Merten(s).
|
JG |
Martenet |
cf. Martinet.
|
JG |
Martens |
-eng, zie Maarten(s).
|
FD |
Martens |
V. Martin.
|
EV |
Marter |
1. BN naar de diernaam, de marier. BerBN voor een bonthandelaar? Vgl. D. Marder. ± 1300 Sohiers H Martres, Artesië (BOUGARD). – 2. Ofr. martre: martelaar. Vgl. De Martelaer(e).
|
FD |
Marteyn |
zie Maarten(s).
|
FD |
Marth |
Hypocor. de Martin (avec influence de Marthe?) ou bien var. de Marthe. • Dérivés du thème Mart-: Marton. 1449 «Marton de Grange» AidesNamur. – Marthoz, Martot. 1449 «Maroie Marto» AidesNamur, 1495 «Marto de Bierne» BourgNamur, 1546 «Martho Henry» Cerfontaine, 1558 «Jenon Martho» BourgNamur, 1592 «Jean Olivier dit Marto» Ladeuze. – Martou.
|
JG |
Marth |
Marth- -a, -on. Nom de bapt. Marth(a), d’orig. hébraïque (matronyme). Diminutif : Marton.
|
EV |
Martha |
Marth(e), Marte: Metr. Bijbelse VN Martha. 1369 van Maerten, Wouter Gaelbies wedue, Rumbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Marthaler |
Afl. van een PlN, wellicht Marthalen (CH)(PDB).
|
FD |
Marthaler |
Proven. ,,De la vallée de la Maar ou de la Meer ».
|
EV |
Marthanussen |
Marthunussen, Martinussen. Génitif néerl. de Martinus.
|
JG |
Marthe |
Martha. Prénom Marthe, cf. aussi Marth et dérivés.
|
JG |
Marthle |
zie Martelé.
|
FD |
Martho(z) |
zie Marton.
|
FD |
Marthoud |
Martou: Patr. Hybridische VN Martulf? Of Mart(h)oaldus (MORLET)? 1349 Daniel Martoul,Dk.(TdT).
|
FD |
Marthunussen |
zie Maarten(s).
|
FD |
Marthus |
Martus. Probabl. latinisation maladroite de Martin, cf. Marth et dérivés (ci-dessus).
|
JG |
Martial |
cf. Marcial.
|
JG |
Martial |
N. de bapt. d’orig. romaine.
|
EV |
Martial |
Var. van Marteau. Maar met uitspr. marsia var. van Marcel/Marciat.
|
FD |
Martial |
zie Marcial.
|
FD |
Martiat |
Martiaux. Généralement var. de Marteau mais aussi, quand la prononciation est marsya, var. de Marcel, Marceau, Marciat.
|
JG |
Martien |
Marcian(o), Massien, Messien: Patr. Lat. HN Mardanus, Fr. Marcien. Zie ook Messiaen. 1359 Robertus Martien, Luik (SIX IV).
|
FD |
Martien |
V. Martin.
|
EV |
Martier |
Profess. 1. Chasseur de mart(r)es. — 2. Fourreur.
|
EV |
Martier |
Var. van Mortier (voortonige a i.p.v. o).
|
FD |
Martigue |
PlN Martigues (Bouches-du-Rhône).
|
FD |
Martin |
[3e NF le plus important en Wallonie, 3′ également en prov. de Namur et de Luxembourg, 4e en Brabant wallon], w. Martin; nom issu du prénom Martin, popularisé par le saint Martin de Tours. * Forme germanisée: Marting. « Formes fém. : Martina, Martine.-Dirain.: Martinelle. 1496 «Pierre de Martinel» Ro-merée (Mairie. Louvain 3, 142), 1546 «Henry Martinelle» Cerfontaine, 1616 «GrigoireMartinelle» PrincipChimay; ancienne famille d’Entre-Sambre-et-Meuse, notamment de Romerée et Surice (IdG 2005, 191). m Dérivés: Martinaux, Martineau. – Martinet, Martenet, Martines (dont Martinès, Martinesse doivent être des graphies et non des formes espagnoles). 1444 «Martinet Beal-dulce»TerreJauche, 1451 «Martinès de Loven-gnye», 1586 «Séverin Martinet» CoutStavelot 1620 «J. Martinez greffier» Boussu-en-Fagne. – Martinon. 1496 «Martinon le machon» Liège, 1556 «Martin Martinon» BourgNamur, -Martino, Martinet. 1691 « Collas Martinot» NPLouette. – Martinquet (dimin. en -tel). 1803 «Marcel Martinquet» Opheylissem. » Latinisations : Martinus ; génitif: Martini, Martiny. 1766 «Elisabeth Martiny» Arbrefontaine. » Formes néerl. : Martyn, Martinussen, cf Marthanussen. Martinage. 1570 «Michel Martinache» Berary (PdC); surnom: anc. fr. martinage ‘redevance qui se payait à la Saint-Martin’ FEW 6/1, 388a.
|
JG |
Martin |
N. de bapt. d’orig. romaine.Variante : Martin. Formes flam. :Ma(e)rten(s), Merten, Meert(s),Meertens, Mardens. Diminutifs :Martin- -et, -ez, -ot, -s, -ier. Génitif latin : Martin- -i, -y.
|
EV |
Martin |
zie Maarten(s).
|
FD |
Martinage |
-ache: Ofr. martinage: rente, cijns die op Sint-Maarten betaald werd. 1570 Michel Martinache, Beuvry (HERB.).
|
FD |
Martine |
Patr. It. of Sp. vorm voor Martinus.
|
FD |
Martine: |
1. Spellingvar. van Martinet. – 2. Sp. afl. van HN Martinus. 1703 Alphonsus Martinez Destanda, Mech. (MUL VII).
|
FD |
Martineau |
-aux, -aud, -at, -el(le), -elli, -ello, -et, -ez, -es, -esse, -on, -o(t): Patr. Dim. van VN Martin. 1340 Andréas Martinet (MORLET).
|
FD |
Marting |
zie Maarten(s).
|
FD |
Martini |
-y: Patr. Lat. gen. of It. voor Martinus.
|
FD |
Martinier |
PlN Martigny (Aisne, Manche, Seine-Mar., Saône-et-Loire, Vosges, Calvados). 1437 Otto de Martigny, Cam. dioc. (MULI).
|
FD |
Martinis(sen) |
zie Maarten(s).
|
FD |
Martinon |
-o(t), zie Martineau.
|
FD |
Martinquet |
Patr. W. dim. van HN Martinus.
|
FD |
Martins(en) |
Martinsse, zie Maarten(s).
|
FD |
Martinus(sen) |
zie Maarten(s).
|
FD |
Martiny |
zie Martini.
|
FD |
Martlé |
cf. Martelé.
|
JG |
Martlé |
zie Martelé.
|
FD |
Marto |
zie Martel, Marton.
|
FD |
Marton |
Martony, Marto(t), Martho(z), Maurtot: Patr. Afl. van VN Martinus. De mogelijkheid van een afl. van de stam Mart- blijkt uit: 1408 Maertkin de Kueninc = 1409 Maertin de Kueninc, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Marton |
Martot, Martou, Martus, cf. Marth. Martougin. Nom d’origine: Martouzin, w. Martoûjin (Nr).
|
JG |
Marton |
V. Marth.
|
EV |
Martou |
V. Marteau.
|
EV |
Martou |
zie Marthoud.
|
FD |
Martougin |
PlN Martouzin (N).
|
FD |
Martougin |
Proven. Martouzin (Loc.)
|
EV |
Martron |
Afl. van Ofr. martre. Zie Marier.
|
FD |
Martroye |
Ofr. martroi: foltering, plaats van terechtstelling. PlN Martrois (Côte-d’Or).
|
FD |
Martroye |
Proven. V. Maroye.
|
EV |
Marttin |
Martyn, zie Maarten(s).
|
FD |
Martus |
zie Marthus.
|
FD |
Marty |
Forme occitane de Martin?
|
JG |
MARU |
„Célèbre, renommé ». Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême, devenus patronymes. (Comp. en flamand : Vermaard, ,,Renommé ». I. N. simples. Maere, Marud, Mary, Mair(e), Meers, Meiren(s), Meiresonne, Mere-mans. Latinis. : Mayer-, Majer- -us. Cas régime : Mar(i)on. II. N. simples avec suffixes. M.-ino : Marin, Maryn(en). M.-ing : Marinx. M.-atto, -etto, -hto, -otto : Mar- -aite, -et, -it(s), -(i)ot(te), -ot(t)e(n). M.- -ez, -h: Mar(r)- -e(s)s(e), -is(sen), Majer-, Mayer-, Mair-, Meir, Mer- -es(se), -es, -ez. M-ek ,-ïk, -ok(in) : Mar- -ek, -i(c)q(ue), -oquin. III. N. composés. M.-aba : Miravet. M.- -ad, -agin, -and : Mar- -ain, -ein, -een, -ien, -yen. Mar(r)- -ant, -ent. M.-frid : Meyer- -froid(t), -froydt. M.-hari : Merry. M.-hlod : Mair-, Mer- -lot(te). M.-scalc : Marscalk, Mascalk, Mars(ch)al(l), Mares-, Marisc- -al(le). V. MARC. M.-sig : Marsick. M.-wad : Mirguet. M.-wald : Mar(r)- -eel(s), -ey, -iaule, Maernoudt, Marissiaux, Mér- -eau(x), -el, Miraux. M.-wulf : Mar(r)- -old(t), -ou, -oy(en).
|
EV |
Marville |
1214 «Gerardus de Marville» Cal- Orval, 1309-10 «Marie de Marville» ComptesMons, 1451 «Johan Dorey dit de Marville» Liège; nom d’origine: Marville (Meuse) ou Morville, w. marvèye, mârvèye (Nr).
|
JG |
Marville |
Marvel(le), Marve(i)llie, Marvielle, Marvilde, Marvillier: 1. PlN Marville (Meuse, Eure-et-Loir). 1284 Godinum de Marvilla, Luik (SLLII). – 2. Zie Merveille.
|
FD |
Marville |
Proven. 1. Marvy (Dép. Wardin). — 2. Merville (Loc. fr.).
|
EV |
Marvin |
Nom issu de l’anthrop. germ. Meruin (Fôrst. 1106)?
|
JG |
Marvoet |
cf. Marivoet.
|
JG |
Marvoet |
V. Maervoet.
|
EV |
Marvoet |
zie Marievoet.
|
FD |
Marwick, van |
zie van Meerwijck.
|
FD |
Marx |
Contraction de Marcus ou génitif néerl. de Marck.
|
JG |
Marx |
V. Marc I.
|
EV |
Marx |
zie Marc.
|
FD |
Marxer |
Patr. Afl. van Marx = Marcus. 1387 Joh. der Margxer/Marxer, Straatsburg (BRECH.).
|
FD |
Mary |
(distinct de l’anglais Mary), cf. Marie ou Maris. Le w. topon. mârî(re) ‘marnière’ serait plus surprenant.
|
JG |
Mary |
Maryn(en). V. MARU.
|
EV |
Mary(e) |
zie Marie.
|
FD |
Maryanne |
Prénom double : Marie + Anne.
|
JG |
Marye |
cf. Marie.
|
JG |
Maryn |
au génitif: Marynen, Maryns. Forme néerl. de Marin (prénom).
|
JG |
Maryn(s) |
-ynen, -ynes, -ynissen, zie Marin.
|
FD |
Marynissen |
Marijnissen. Génitif néerl. de Marinus.
|
JG |
Marys(s)ael |
zie Maréchal.
|
FD |
Marys(se) |
zie Maurits.
|
FD |
Maryssael |
V. Maréchal.
|
EV |
Marysse |
Marijsse. Var. de Maurits, fr. Maurice, cf. F. Debrabandere, Van Maurice toi Marijsse, dans De Leiegouw 24, 1982, 201-3.
|
JG |
Marzee |
zie Marsé.
|
FD |
Marzée |
Nom d’origine: Marsée, à Bende (Lx) et Ocquier (Lg).
|
JG |
mas |
1. Proven. Mas ou M.é, ,,Ma-noir ». N° 247. Synon. : De-, Du-, Del- -mas, -mez, -may, -mey (Employé souvent en composit. : Wan-ger-, Morial- -me). — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mas |
1. Zie Maas. – 2. Occ. mas < Lat. mansus: woning, hoeve, pachthof. De Limburgse familie Mas stamt van Antoine Mas, die in 1828 in Alken overleed, maar in Bésiers (Languedoc) geboren was (med. M. Smeers).
|
FD |
Mas- |
-kens, -oin, -on. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mas- |
Thème (avec aphérèse) de (Tho)mas, cf. le thème parallèle Mass-. Thème simple: Mas. 1272 «Mas gêner lohannis sutoris» PolyptVillers, 1288 «Lambin Mas li maceliers», 1289 «Mas li Provost» DettesYpres ; cf. aussi Maas, Maes. a Dérivés: Maset. 1590 «Lambert Maset» BourgNamur. – Masillon, Masion. 1610 «Loys Masillon» = «Lowys Masilhon», 1758 «Gérard Masion» = «Gérard Masillon» BourgLiège. – Masin. 1269 «Masin li Dulle», 1284 «Masin Schattin» = «Masins Scattins», 1290 «Lous Masins» DettesYpres. – Maskens (dér. néerl. en -ken, au génitif).
|
JG |
Mas(s)on |
Massun, Masson(n)et: 1. Patr. Vleivorm van VN Thomas. 1373 Thomas de Gehain = 1380 Thumassien fil Massonet de Jehain, Luik (SLL IV); 1384 Jehan Massonnet, Laon (MORLET). –2. Zie Lemasson. – 3. Evtl. < Marson (ass. rs/ss).
|
FD |
Masay |
zie Massau(x).
|
FD |
Masc- |
-a, -art, -aux, -ré, -ulin, -uy. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mascalk |
V. Maréchal.
|
EV |
Mascart |
-ard: 1. Afl. van Ofr. maschier, Opic. masquier, Fr. mâcher: kauwen. EN. Vgl. Fr. Machard, Machavoine, Macheboeuf,
|
FD |
Mascart |
Mascaux, Mascardy (génitif latin). 1267 «dame Ade Maskarde» CensHcrchies, 1422 «ruelle le Mascar» Jandrain-Jandre-nouille, 1512 «Jehan Masqua» BourgNamur, 1678 «Lambert Masquait» Court-St-Etienne; surnom à rapprocher de pic. masquera, cf. Mascré (ci-dessous), comp. gascon mascar ‘tacheté de noir’ FEW 6/1, 430a, avec -se- qui serait repris au thème mask-.
|
JG |
Mascaux |
-au(d), -aut, -o: Patr. Germ. VN *Maskwald? Vgl. Mascart 2.1485 Estienne Mascault, Dk. (TTT).
|
FD |
Maschalk |
Simplification de Marschalk (= Maréchal).
|
JG |
Mascré |
Mascre(t), -ez, -éer, Massacret, Macrez, Macherey: BN Opic. masqueré, mascuré: vuil, vies. Vgl. Macherot. 1297 Thiris Maxheirs, Luik; 1338 Gerars Mascharez, Aken; 1333 Johan Massereit, Jupille (SLL II-III); 1481 Gillet Maxhureit, Luik (ASG 24).
|
FD |
Mascré |
Maseret. Surnom: anc. pic. masqueré ‘barbouillé’ FEW 6/1, 432a; cf. Mascart.
|
JG |
Masculin |
zie Masselin.
|
FD |
Masculus |
Humanistennaam. Lat. masculus: mannelijk. Misschien vertaling van De Man.
|
FD |
Mase(e)le |
zie Maeze(e)le.
|
FD |
Maselijne |
zie Madelein.
|
FD |
Maselis |
cf. Marcelis.
|
JG |
Maselis |
-us, zie Marcelis.
|
FD |
Maseman |
zie Maeseman.
|
FD |
Masen |
zie Maassen.
|
FD |
Masen, van der |
zie van der Maesen.
|
FD |
Maseneer, de |
de Maseneir(e), de Maesenaar, -aère, -eer, -eir(e), Maesen(n)aere, de Masseneer, de Maeseleer: Wellicht is Maseleer de oorspr. vorm. Afl. van mazelen. BN voor iemand met puistig gezicht? Vgl. D. Maser. 1603 Joos de Maesenaire, Oud. (PO 2,36); 1674 Adriaan de Maseneir, Waas (VANG.I).
|
FD |
Masereel |
Masureel. Néerlandisation de Masu-rel(Ie); ou bien forme évoluée de Madereel, cf. 1449 «Jan Maddreel» Louvain (Debrab. 947).
|
JG |
Masereel |
V. Masurelle.
|
EV |
Masereel |
zie Masurel(le).
|
FD |
Maset |
Masè: Patr. Dim. van Thomas. 1590 Lambert Maset, Namen (J.G.).
|
FD |
Maseure |
zie Masure.
|
FD |
Masfranc(k) |
-franc(k)x, Maesfranck, -franc(k)x, Mafranc(kx), -fran(s), -frand, -frant, Maffrand: 1. Patr. Dubbele VN Macs (Thomas) + Vrank/Frank. 1487 Egidius Maesvrancx, Cameracensis dyocesis, curatus in Liefringhe (MULIII); 1714 August Maesfranckx, Waarbeke (CORNELIS). – 2. Rom. PlN Mas franc: vrij landgoed. PlN Masfrand in Saint-Frejoux (Corrèze) of Masfrant in Blanzac (PDB).
|
FD |
Masfranck |
Prénom double néerl. : (Tho)maes + Franck.
|
JG |
Masi |
Masit, Masy, Mazy, Masil: 1. Uit Lat. mansicius: pachter van een hoeve, hof. Vgl. Masoi, Massuir. 1319 Gillot le Masich, Bergen (J. G.); 1383 Marguerite le Massiche, Luik (SLLIV). – 2. Zie Demazy.
|
FD |
Masi |
Masit, w. (Liège) mazi, Mazy, Mazzy. s.d. «domini Capitanei Jacobi Mazi dicti Bol-lon» ObitHuy, 1319-20 «Gillot Le masich» ComptesMons, 1330 «Johans li masiche» Liège, 1402 «Colart le Masich» Ladeuze, 1645 «Servais Masy» BourgNamur; nom de fonction: avec amuïssement du -s final (dès la fin du 13e s.), du lat. *mansicius ‘organisme de perception de cens domaniaux’, d’où p.-ê. ‘percepteur des cens’ (cf. DBR 15, 1958, 163-170). – Dans cerains cas, le NF peut être d’origine toponymique (ibid., avec liste des nombreux topon. mazi en Wallonie), cf. Demazy.
|
JG |
Masier |
Mazier(s), Mazzier, Maisier, Maizier, Mézier: Masier, mazier < mas: landhuis. Bewoner van een landgoed. 1328 Daniele Massiere = 1330 Daniele dicto Masier = 1346 Daniele Maziere, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Masin |
zie Mazin.
|
FD |
Masingarbe |
1306 «Helote de Masengarbe» Arras; nom d’origine: Mazingarbe (PdC).
|
JG |
Masingarbe |
PlN Mazingarbe (PdC). 1306 Helote de Masengarbe, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Masion |
1. V. Mansion. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Masion |
zie Massin.
|
FD |
Masius |
V. Thomas.
|
EV |
Maske(ns) |
zie Maeskens.
|
FD |
Maslyn |
zie Marcelin.
|
FD |
Maso |
zie Massot.
|
FD |
Maso(u)y |
zie Masuir.
|
FD |
Masoin |
Mazoin, Masuin, Mazuin, Maswiens: Uit Lat. mansuinus: pachter van een hoeve, hof (manse); vgl. Massuir (CARNOY 1953, 172). 1545 Maswijn, Mech. (MERTENS).
|
FD |
Masoin |
Mazuin. Pour Carnoy 172, lat. *man-suinus ‘qui appartient à un manse’. Ou bien nom issu d’un anthrop. germ. composé Maso +-win (Först. 1107).
|
JG |
Masolyn |
zie Madelein.
|
FD |
Mason |
Mazon. Probabl. de pic. mason, mazon f. ‘maison’ (Hécart 294 et 297), cf. ALPic I, 56 [MH].
|
JG |
Mason |
zie Masson.
|
FD |
Masood |
Pakistaanse naam (PDB).
|
FD |
Masotte |
zie Massot.
|
FD |
Masouy |
cf. Massuir.
|
JG |
Masoy |
Patr. Vleivorm van VN Thomas. 1314 Thomassinus fïlius Massoie d’Astenoir (FCCTD 1939,185)-
|
FD |
Masque(e)in |
1. Profess. V. le suivant. — 2. Car. phys. Masquillier, ,,H. qui mâche souvent, qui mâchonne » (Dialecte picard).
|
EV |
Masquelet |
Dim. van Ofr. macecle: slagerij. BerBN van de slager; vgl. Masquelier. 1393 Jehenne Masquielle,Dk.(TdT).
|
FD |
Masquelier |
1. Profess. ,,Boucher » (Dialecte picard). N° 150. Diminutif-: Masquelet. — 2. Proven. Dép. Menin.
|
EV |
Masquelier |
-ie(z), -ière, Masquellier, Masquely, Masquil(l)ier, Masqu(e)iller, Masquille, Maschel(l)ier, Messelier, Meslier: Ofr. maceclier, maskelier, macelier, mecelier: slager. BerN. 1195 Clers li Macecliers; 1230 Jehans Carni li Macecliers, Atrecht (NCJ); 1277 Malin Machecliers, Ip. (BEELE); 1392 Marie Macheliere, Dk. (RAK, SR f° 7); 1539 Ant. Masquelier, Atrecht-Aw. (AP); 1587 Barbara Hellemans weduwe…masseliers, Kontich (SELS); 1662 Martin Maschelier, Aw. (AP); 1673 Joos Messelier, Ktr.; 1724 Anthoine Masselier=A. Messelier fs. Pieter Mescelir, Wev.; 1775 M. F. Masselier=1765-75 M.F. fs. Pieter Messelier, Gijvelde (IG1987, 383-5).
|
FD |
Masquelier |
Masquilier. 1234 «Mahiu le Ma-ceclier» ChirTournai, 1265 «Jeans li Mace-cliers», 1289 «Rosial le macheclier» Cens-Namur, 1299-1300 «Jehan Macheclier» ComptesMons, 1320 «Connars le Machecher [= cler?]» RegLaroche, 1365 «Jehan Fourdrin des macecliers» TailleMons, 1426 «Colart Ma-ceclier» TailleSoignies, 1549 «Pierre Maske-lier», 1673 «François Masquelier» BourgNamur; nom de profession: anc. liég., etc. maskelier ‘boucher’ FEW 6/1, 516b. — Forme fém. : Masquelière.
|
JG |
Masquelin |
Masschelein, -eyn, -in (formes flam.). Nom issu de l’anthrop. germ. Masce-linus (Fôrst. 1108; Morlet, NP Gaule I, 164b). Cf. aussi 1267 «Giles de Maskelines» Char-tesFlandre, 1309 «Jakemars de Maskelinnes» ComptesMons.
|
JG |
Masquelin |
zie Masselin.
|
FD |
Mass- |
-a(e)r(t), -ard, -a. 1. Ane. fonction municipale (Receveur). — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mass- |
-ant. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mass- |
-aut, -aux. 1. V. MAD (Maz). — 2. Proven. Dép. Cornesse.
|
EV |
Mass- |
-in(on), -(i)on, -iot(ty), -on(et), -ot, -oz. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mass- |
Thème (avec aphérèse) de (Tho)mas, cf. le thème parallèle Mas-. « Thème simple: Masse [secondairement, surnom : fr. masse ‘massue’ ; w. masse ‘borne, etc.’]. 1280 «Masse de Vorou» PolyptLiège, 14e s. «Thomas dit Masse» Liège, 1526 «Huon Masse» DénLens. » Dérivés: Massart, Massard [plus rarement hennuyer massard ‘trésorier municipal’, cf. 1343-44 «Jehan Broket massait de Mons» ComptesMons, 1474 «Aleydis filia le Massardi» PrincipLiège], Massar, Massa, Massaer (forme néerl.). 1272 «Massars» PolyptVillers, 1289 «Servote h fis Massart» CensNamur, 1382 «Massar le Beghe k’on dist Spiroul» RegNivelles, 1383 «Massart Marche» Bouvignes, 1400 «ly cortilh Johans Massar» Falisolle, 1420 «Massart Wallerant» Bouvignes, 1444 «Massar deie Court», «Johan Massar» TerreJauche, 1496 «Massa . Comeliau» Vogenée, 1541 «Johan Massa marchant de Marche» ForgeMirwart, 1621 «Jean Massart» BourgDinant. – Bibliogr. : J.-M. Pierret, L’origine du NF Massart, dans Aventures et voyages au pays de la Romane, 2002, 239-245. – Massau, Massaux, Massay [aussi w. masse ‘chanvre femelle’], Masseau, Masseaux. 1265 «Henris Masseaus» CensNamur, 1280 «Alart Maseal» PolyptLiège, 1540 «Jehan Massau» ForgeMirwart. – Mas-senaux (suffixe -in-eau). 14e s. «Thomas dit Masseneal», «Masseneas li fis Mase de Vorus» Liège. – Massenet (suffixe -in-et). 1528 «le Massenet» DénVirton. – Masset, Massez. 1365 «Will. Masset» TailleMons, 1444 «Colart Masset» AidesNamur, 1556 «Masset Croisier» Liège. – Massiet (suffixe -i(ll)et). 16e s. «Bertrand Massiette» Châtelet. – Massignon (suffixe -ignon). — Massillon, Massion (suffixe -illon). 1710 «Guilleaume Massillon» Huy. – Massin. 1279-80 «Colins de Massin» RegTournai, 1294 «Massins de Graingne» CensNamur, 1302 «Massin Mieze» = «Massins Mièze teliers» LoiTournai, 1316 «Massin Ghilain» = «Thumas Ghilain» TestTournai, 1444 «Jehan Massins», 1449 «Massin fil Tieri» AidesNamur, 1537-40 «Jehan Willot dit petit Massin» DénFrasnes. -Massinon, -innon (suffixe -inon). 16e s. «Johan Massinon» et «Nono Massino» Châtelet, 1602-3 «Bernard Massinon» Terriers-Namur, 1780 «Marie le Chat ditte Massinon» Charleroi. – Masson [aussi fr. maçon, cf. 1472 «Bertran le Masson» DénLaroche, 1611 «Pierre le masson» DénFlorenville, 1689 «la rtc Gillet Ista, laquelle s’appelloit communément Jenne le masson bien que son vray surnom fust Jenne Coune, donnant cause de science le nom de Masson luy avoir esté donné à cause que ses parents exerçoient le mestier de masson» (not. P. Malmendy, Lg) [JL, NFw], etc.]. 1289 «JehansAimeris et Massons ses seroiges», 1294 «Massons de Hontuer», «Hues Massons» CensNamur, 1472 «Colart masson» DénVirton, 1598 «Guillame Masson» DénWavre. – Massonet, Massonnet (suffixe -onet). 1388 «Massonet Mangnoit Tarte» Liège. – Massot [avec a bref; avec a long, cf. Massoz], 1444 «Massot le boulen-gier» AidesNamur, 1472 «Jehan Massot» DénLaroche, 1486-87 «Massot de Jandrein» TerreJauche. – Massotte. 1314 «Thomas dit Massotte» AnthrLiège, 1561 «Jehan Mas-sotte» Bihain. « Latinisation: Masseus.
|
JG |
Mass- |
-ui, -uy. V. Mazuy.
|
EV |
Mass(e) |
V. MAD (Maz).
|
EV |
Massa |
Massaad, zie Massar(d).
|
FD |
Massabuau |
Occ. voor Masseboeuf: runderslachter, -slager (DAUZAT). Zie ook Malaboeuf.
|
FD |
Massabuau |
Surnom phrastique occitan, signifiant littér. ‘assomme-bœuf (Dauzat422).
|
JG |
Massacret |
zie Mascré.
|
FD |
Massage |
-gé, -gie, zie Messager.
|
FD |
Massager |
-é. Sans doute nom de profession: anc. fr. messager ‘sergent huissier’, lat. méd. messagarius ‘garde-champêtre’.
|
JG |
Massagor |
-ord. NF de la Hesbaye liégeoise (Berloz, Geer), dont l’origine est incertaine mais qui pourrait se justifier par une latinisation maladroite du NF Massager, -é (qui précède), comp. lat. méd. messagarius ‘garde-champêtre’ (Niermeyer 880).
|
JG |
Massange |
1. Proven. Massogne (Dép. Ciney). •— 2. Messancy (Ane., Maxenchei).
|
EV |
Massange |
w. Mazindje; Massange de Lon-vrex. 1289 «Jehans Masinge» CensNamur, 1418 «Oude Mazenge» Liège, 15=s. «Massange» Vaux-sous-Olne, 1658 «Jean le Mazenge, dit Masenge» Ensival, 1763 «Jean-Fr.-Jos Massange» CoutStavelot; surnom: w. mazindje ‘mésange’ DL 399a (cf. généalogie dans Folklore Stavelot-Malmedy 29, 1965,7, 30, 31 [armoiries avec trois mésanges]). -Aussi nom d’origine: Massange, à Bas-Oha (Lg) ou Massanges, à Baileux (Ht), cf. 1501 «Ansea de Massenge» BourgNamur.
|
JG |
Massange(s) |
1. Ofr. masenge, mésange: mees. Vgl. Meese. 1289 Jehans Masinge, Namen; 1418 Oude Mazenge, Luik (J. G.). – 2. PlN Massange in Bas-Oha (LU), Massanges in Baileux (H).
|
FD |
Massant |
Peut-être d’anc. fr. massant ‘lourd, désagréable’ Gdf.
|
JG |
Massant |
zie Marchand(t).
|
FD |
Massar(d) |
Massa(rt), -at, Massaer(t), Massaad, Maussart, Mossa: 1. Patr. Afl. van VN Thomas. 1341 a Massardo; 1354 Johannes Massart, Tn. (C.BAERT); 1339 Massars de Scovémont; 1405 Massart de Pontilehache; Masson Massar dit Massotte de Limont, Luik (BODY); 1416 Masartde Widehen = 1441 Thomas de Widehen, Etaples (DF XVII); 1438 Jaquemin Massart, Laon (MORLET); 1600 Willem Massa, St.-Tr. (MEURICE). -2. Naam van de schatbewaarder in H en Waals-Vlaanderen. 1343 Jehan Broket massart de Mons, Bergen (J.G.).
|
FD |
Massardier |
zie Messager.
|
FD |
Massau(x) |
Massau(l)t, Massauw, Masseau(x), Mas(s)ay, Masseeuw: i. Dim. van Thomas. 1265 Henris Masseaus, Namen; ± 1280 Alart Maseal, Luik (J.G.). – 2. Soms door ass. < Marceau. 1683 Henrick Massau, Bekkevoort (F.C.).
|
FD |
Masscha(e)le |
zie Maréchal.
|
FD |
Masschalck |
zie (de) Maerschal(c)k.
|
FD |
Masscharis |
zie Macharis.
|
FD |
Masschelein |
-eyn, -in, cf. Masquelin.
|
JG |
Masschelein |
V. Masquel(e)in.
|
EV |
Masschelier |
zie Masquelie(r).
|
FD |
Masschelin |
-ein, -eyn, zie Masselin.
|
FD |
Masscho |
zie Maréchal.
|
FD |
Masse |
cf. Mass-.
|
JG |
Masse |
Massen, Massem: 1. Mnl. masse: klomp, knots. BerBN van de knotsdrager? 1347 Wouter Massen = 1354 Walterus Masse, Tn. (C.BAERT).-2. Patr. < VN Thomas. Zie Masset.
|
FD |
Massé |
-ei, zie Masset.
|
FD |
Masseau(x) |
-eeuw, zie Massau(x).
|
FD |
Massée |
14e s. «Thomas Massée» Liège; fan. du thème de (Tho)mas?
|
JG |
Massein |
zie Massin.
|
FD |
Masselaert |
1540-41 «Félix Masselart» Wallers, 1546 «Johan Masselar» Cerfontaine, 1616 «Vincent Masselart» PrincipChimay, cf. aussi 1421 «ruelle Masselaer» Seraing; sans doute forme néerl. d’un double dérivé en -elard de (Tho)mas.
|
JG |
Masselaert |
Proven. Maezelaar, ,,De Maezel » (Dép. Tielen).
|
EV |
Masselaert |
Vgl. Fr. FN Machelard (DNF), afl. van Ofr. mâche: metselaar (zie Lemache). 1540 Félix Masselart, Wallers (J.G.). Zie Metselaar.
|
FD |
Masselang |
Misschien weergave van dial. (2x 0V) uitspr. Masseling voor Masselin.
|
FD |
Masselin |
1286 «li hoir Symon Masselin» Cart-Mons, «Colart Masselin candillon» Comptes-Mons; p.-ê. de Marselin, Marcelin, ou double dérivé en -elin de (Tho)mas.
|
JG |
Masselin |
Masschelin, Masquelin, Masculin, Masschelein, -eyn: 1. Patr. Wellicht dim. van Germ. mathal-naam. Mascelinus (Fm.). 1170 Mascellinus, clericus Maglinensis; 1188 Mascelinus de Machlinis, Mech.; 1086 Matzilinus, Kamerijk (SOOGEN; MAR. 1966,26); 1159 S. Machelini prepositi, Laon; 1105 Mascelini canonicorum, Kamerijk (SMTI); 1208 Fraesens Mascheline, Atrecht (NCJ); 1307 Jakemart Massellin, Zinnik (CSWI); 1358 Jehan Masselin (bode), H (CCHt). – 2. PlN Rom. vorm van Machelen-bij-Deinze (OV): 1185 Machelines, 1202 Maschelines (TW). 1236 Danielis de Masculines = Danielem de Maskelines, Aishove (SMT I). -3. Zie Marcelin.
|
FD |
Masselis |
Masselles, Masselus, zie Marcelis.
|
FD |
Masselis |
Masselus, cf. Marcelis.
|
JG |
Masselot |
-los, zieMarcelot.
|
FD |
Massem |
1. Proven. Massemen (Loc.). — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Massem |
zie Masse.
|
FD |
Massemin |
Massemyn: PlN Massemen (OV): 1221 Masminne (TW). 1382 van mer Philipse van Massemine, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Massen |
Génitif néerl. de (Tho)maes; cf. Maa-sen.
|
JG |
Massen |
zie Masse.
|
FD |
Massen, van der |
zie van der Maesen.
|
FD |
Massenaux |
Patr. Afl. van VN Tomas. 1340 Maria filia Thomae dicti Masseneal, Luik (SLLIII).
|
FD |
Masseneer, de |
zie de Maseneer.
|
FD |
Massenet |
Massenon, Massenot: Patr. Vleivormen van VN Thomas. Zie Massin. 1506 Jehan Massinet, Lv. (CALUW. 2000,110).
|
FD |
Massenhove |
Nom d’origine: Massenhoven (Anv).
|
JG |
Massenhove, (van) |
van Massenhoven: PlN Massenhoven (A) of in Broechem of Wommelgem (ROEL1942). 1309 Joannis dicti de Massenhove, Reet (MAR.); 1424 Janne van Massinhove, Bg. (DFX).
|
FD |
Masset |
-é, -e, -ez, -er, -ei, -ey, Maté, Machet: Patr. Fr. dim. van VN Thomas. 1340 Thumas dis Masses de Villeir, Luik (SLL III); 146 e. Thomas dit Masset Navea, Luik (BODY); 1430 Jehan Massé, Comp. (MORLET); 1660 Huhrecht Massez = Masse = Masser, Ronse (Midd. 1964,275).
|
FD |
Masseus |
Maesseus: Patr. Latinisering van VN Thomas, wellicht o.i.v. Matheus.
|
FD |
Massi |
Massie, cf. Massy.
|
JG |
Massi(e) |
zie Massis.
|
FD |
Massien |
zie Martien.
|
FD |
Massier |
Mass- -ie, -y. 1. Profess. ,,Soldat chargé de protéger les princes etc. ». — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Massieu |
Fonction. 1. Massier (Forme de la région de Lille). V. le précédé. —• 2. Messzer, ,,Garde des récoltes » (Ane. Officier de police).
|
EV |
Massilies |
Proven. Marcilly (Loc. fr.)
|
EV |
Massimo |
-imi: It. Patr. < Lat. HN Maximus.
|
FD |
Massin |
Massein, Massinon(d), Mas(s)ion, Maussion, Massillon, Massignon, Massiot: Patr. Fr. vleivormen van Thomas. 1316 Massin Ghilain = Thumas Ghilain, Dk. (J.G.); 1404 Thomas Massyot, Laon (MORLET).
|
FD |
Massing |
-ink: Patr. Afl. op -ing van Maas, Thomas. 1706 Bartholomeus Massings, Bilzen (SCHOE).
|
FD |
Massinger |
cf. Messinger.
|
JG |
Massinger |
Proven. Messancy (Forme semi-allem. V. Massange), avec suffixe -er, d’orig. Synon. : Mes-sanger, Meysinger.
|
EV |
Massis |
Massy, Massij, Massi(e), Metsys: Ofr. massi: massief, stevig, belangrijk; LU W. massî: vuil. Mnl. massijs, matsijs: massief. BN. 1295 Radulphus dictus le Massis, St-Q. (MORLET); 1340 Henricus Massijs, Tnh. (VERB.); 1355 Gerars condist le Massit, Luik (RENARD 240); 1379 Adam Metsis, Bergen (BLO VIII); 1456 Goesen Metsijs, Lier (FRANS). De naam werd in de Kempen ook wel aïs Mathijs begrepen: 1406 Henric Metsijs alias Thijs, Aw. (ANP); 1486 Arnout Massys die men heet Nout Thys, Her. (VERB. II).
|
FD |
Masso |
zie Maréchal, Massot.
|
FD |
Massoels |
Génitif néerl. de l’adaptation de Mas-soûle, dérivé en -oul(e) de (Tho)mas, cf. 1289 «Massoul de Dassous» CensNamur, 1314 «dame Massoule» Warnant-Dreye.
|
JG |
Massoels |
Massol, zie Massoul.
|
FD |
Massoland |
(NF liégeois). Cf. 1546 «Johan Mas-sola» NPCerfontaine ; p.-ê. autre double dérivé de Mass-, thème de Thomas, comp. Massoul.
|
JG |
Massompierre |
Surnom composé: fr. maçon Pierre, ou Masson (dérivé de Thomas) + Pierre.
|
JG |
Massompierre |
zie De Bassompierre.
|
FD |
Masson |
1. Profess. Maçon. N° 176. — 2. V. MAD (Maz) et Thomas.
|
EV |
Masson |
cf. Mass-.
|
JG |
Massot |
cf. Mass- ou Massoz (ci-dessous).
|
JG |
Massot(h) |
Mas(s)otte, Mas(s)o, Masood: Afl. van VN Thomas. 1314 Thomas dit Massotte, Luik (RENARD 237); 146 e. Masson Massar dit Massotte de Limont, Luik (BODY). Masso(u)l, -oud, -oz, Massoels, Mossou(x): 1. Afl. op -oui van VN Thomas. 1289 Massoul de Dassous, Namen; 1314 dame Massoule, Warnant-Dreye (J.G.). – 2. BN Fr. mal saoul/soûl, W. maso: slecht verzadigd. Vgl. Malnoury. 1512 Symon Mal Soys, Francorchamps; 1570 Hubert Malsoult, Vielsalm; 1619 Hubert Malsoul, Arbrefontaine. – Lit.: L. REMACLE, Le nom de personne ‘Massoz’. Glain et Salm 1983,63-64.
|
FD |
Massoz |
w. (Lierneux) Masse [avec a long et 6 fermé]. 1472 «femme Johan Massot» Arbre-fontaine, 1512 «Symon mal soys» Francor-champs, 1575 «Hubert Malsoult» Goronne, 1570 «Hubert Malsoult» DénSalm, 1619 «Hubert malsoul le jeune» Arbrefontaine, etc.; surnom: soit w. ma ‘mal’ et adj. w. soft), fr. soult ‘payé (complètement)’, donc surnom de qqn qui est mal payé, soit plutôt w. ma ‘mal’ et adj. w. sô, fr. saoul, soûl ‘rassasié, repu’, donc surnom d’un homme qui n’a pas l’air d’être bien nourri, de manger suffisamment, comp. Malnour(r)y. – Bibliogr. : L. Remacle, Le NP Massoz, dans Glain et Salm 18, 1983, 63-64.
|
JG |
Massu |
-ut, Massul, Masul, Masu. 1317 «maistre Evrair de Massu» CartStHubert, 1450 «Gerar de Masu maieur por le temp de Wionpont» NPLaroche, 1495 «Godeffroy le Pyneurs et Jehanne de Massus sa femme» JusticeBastogne; nom d’origine: Massul, w. massa, à Longlier (Lx).
|
JG |
Massu |
zie Machu(t).
|
FD |
Massuir |
Massuy(r), Massuij, Mas(s)uit, Masui(r), -uis, -uy(r), -uyer, Maswie, Mazui(r), -uy, Mazoyer, Maso(u)y, Lemas(s)uy: BerN Ofr. masuier < Lat. mansuarius, LU W. masuy. pachter van een hoeve, cijnsboer. 1307 Oudardus le Masuyer, St-Q. (MORLET); 1324 Maroie Masuière, Dk. (TdT); 1329 Gerbiers fis Masuiers, Luik (SLL III); 1394 Henri dit Massuwier; 1615 Lambert le Massewy, Luik (RENARD 263). Zie ook Masoin.
|
FD |
Massul |
Masul, cf. Massu.
|
JG |
Massun |
zie Masson.
|
FD |
Massut |
zie Machut.
|
FD |
Massuy |
Massuir, -uyr, Masui, Masuir, -uis, -uy, -uyr, Mazuy, -is, Masouy, etc. 1265 «Lambiers li masuiers» CensNamur, 1280 «Egidius massuirs» PolyptLiège, 1286 «Co-lars Masuiers» CartBinche, 1361 «Gerars Pinte masuir» Liège, 1367 «Hennons fils le massuwirs de Skierfomont» CoutStavelot, 1394 «Watelet fis Henri dit Massuwier de Juppilhe» Liège, 1424-25 «Masui le Lom-bart» DénHainaut, 1557 «Eustaiche de Heil-rymont dit le masswy», 1589 «Pirot le Mas-suyr» La Gleize, 1615 «Lambert le Massewy de Presseur» AnthrLiège, 16e s. «Johan Bertrand dict le masurier [sic]» Châtelet, 1629 «Nicolas Masuy» CartCouvin, 1653 «Nicolas Masuir» ÉchHuy, 1688 «Barbe de Mazuir», 1690 «Renson Masuire» BourgNamur, 1763 «Jeanne le Massuis» La Gleize; nom de fonction: anc. w. masuier ‘celui qui doit une rente’ < lat. mansuarius ‘qui tient un manse’ FEW 6/1, 256a. Cf. aussi Masurel, etc.
|
JG |
Massuy(r) |
zie Massuir.
|
FD |
Massy |
sans doute aussi Massi, Massie. 1335 «Gerars condist li Massit» Hesbaye, 1427 «Jehan ly Massy espichier» Ladeuze, 1675 «Adrien Massy» BourgNamur; surnom: w. liég. mâssî ‘sale’ DL 395b, non point var. de Masi(t).
|
JG |
Massy |
zie Massis.
|
FD |
Mast |
1. Proven. ,,(Du) pin » ou ,,(Du) mas ». Synon. : V(and)er Mast. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mast |
Soit surnom d’homme élancé: moy. néerl. mast ‘mât’, soit surnom de porcher: moy. néerl. mast ‘aliment pour cochon’ [FD]; cf. aussi De Mast.
|
JG |
Mast(en)broek |
PlN (OIJ).
|
FD |
Mast, (de) |
1. Mnl. mast: mast, stang. BN voor een lange, opgeschoten kerel. 1270 Jhan Mast, Bg. (CG); 1304 Willame Mast, Ip. (BEELE); 1410 Heinric Mast, Aw. (ANP). – 2. Mnl. mast: voedering, varkensvoer. BerBN voor varkenshoeder. Vgl. Ndd. Bôkmast, Vodermast, Wintermast (NN). – 3. Demast kan Fr. grafie zijn voor Dumas/Demas.
|
FD |
Mast, van de(r) |
Vermast: PlN Ter Mast: plaats met veevoer, b.v. eikels (MOERMAN). 1427 Willem van der Mast, Hulsterlo (DF X); 1443 Jacop vander Mast,Aw.(VLOEB.).
|
FD |
Mastboom(s) |
Mars(t)boom: Mnl. mastboom: pijnboom, den (boom geschikt aïs mast). BN voor een opgeschoten kerel (BRECH.) of PlN; vgl. Mastbos in Ginneken (NB). Ook Ndd. FN Mastboom, Masbaum. De naam slaat er op beuken en eiken vanwege het varkensvoer, beukennootjes en eikels (mast: voer < mesten): 1314 fructus quercuum ac fagorum, qui dicitur mast (BRECH.); 1536 umme de mastbome, de by eren walde stahn und de buerschap mede geneten wolde (DN).
|
FD |
Mastdagh |
zie Mesdag.
|
FD |
Mastelinck |
-ling, zie Machtelinckx.
|
FD |
Masten |
zie Machtens.
|
FD |
Master(s) |
E. équivalent van De Meester.
|
FD |
Masterton |
PlN in Fifeshire (Schotland). 1296 William de Masterton, Fife (DORWARD).
|
FD |
Mastes |
Peut-être dérivé en -etet de (Tho)mas, comp. Jeantet?
|
JG |
Mastin |
-yn, -ijn: 1. Ofr. mastin: waakhond, huisknecht. Zie Matin. 1404 Jehan Mastinet, Laon (MORLET). – 2. Var. van Wastijn of Bastijn door wisseling van bilabialen (b/m/w).
|
FD |
Masto |
Ongetwijfeld een verhaspeling (nx OV, 5 x WV), wellicht van Masscho (fréquent in OV en WV), uitspr. masko, met k aïs stembandocclusief die met t verward wordt.
|
FD |
Mastrey |
zie Montré.
|
FD |
Mastricht, van |
zie van Maestricht.
|
FD |
Mastyn |
-ijn, zie Mastin.
|
FD |
Masu |
cf. Massu(t).
|
JG |
Masu |
zie Machu(t).
|
FD |
Masui(r) |
-uis, -uit, zie Massuir.
|
FD |
Masui(s) |
-ir, cf. Massuy, Massuir.
|
JG |
Masuin |
zie Masoin.
|
FD |
Masul |
cf. Massu(t).
|
JG |
Masure |
Mazure. Nom d’origine: anc. pic. masure ‘demeure’ FEW 6/1, 259b, d’où plusieurs toponymes; pour la motivation du nom, cf. cette mention liégeoise de 1713 [sur le top. mazeûre de Beaufays, cf. BSLW 52, 1910, 239b]: «la masure de mouchamps [à Beaufays] (…) qu’elles possedoient véritablement une partie de la masure corne descendant dud. Jean dezeur et dame Ponche, son espeuse, dont les successeurs d’iceux s’auroient attribué le nom de masure pour leur surnom» Not. S. Gathon (Lg) [JL, NFw2]. Cf. aussi Demasure, Delemasure.
|
JG |
Masure |
Proven. ,,Petite maison ». Masurelle, ,,Petite masure ». Synon.: Mas-, Maz- -ure(e)l, -urelle. Tra-masure, ,,Trois masures » (L.D.). N° 274.
|
EV |
Masure, (de) |
Del(e)mazure, Del(e)masure, (de) Meseure, (de) Maz(e)ure, Demazures, Desmasure(s), Masur, Mazur, (de) Mesure, de Mezure, de Messure, Meseure, Mesuere, Messur(e): PlN Fr. Masure: woning, huis. 1231 uxor Johannis de le Masure, Moen (DEBR. 1980); 1334 Grars dele Masure, Frélinghien (AGr. 67); 1408 Robert Masuren, Ronse (LENOIR); 1486 Jan Mazure, Quesnoy-le-Conte(PARM.).
|
FD |
Masurel |
-elle, Mazurel, -elle. Cf. 1561 «Guil-haume Masuriau» = 1577 «Guilleaume Masu-reau» Surice, 1607 «Bartholomé Masurel» Lille; sans doute dimin. de mas(s)uir, plutôt que nom d’origine: Mazurel, à Blandain (Ht); cf. aussi Masereel.
|
JG |
Masurel(le) |
-eel, Mazurel(le), Masureau, Mazereeuw, Madereel, Mazereel, Masereel: Wellicht niet dim. van Fr. masure: woning, maar < Madere(e)l; vgl. Pic. FN Mad(o)urel(le) (DNF). Dim. van Ofr. ma(s)dre, masre: houten drinkbeker. Vgl. d/z-wisseling in Bazelaire, Maselyne, Madelene = Mazeleene; 1220 S. Baderel, Ip. (BEELE) = basreel (STALLAERT), Mpic. maderin = maserin (MANTOU 1972,215) < madré. 1449 Jan Maddreel; 1474 Henrijcken Modereel, Lv. (HB); 1511 Gilbertus de Insulis filius Cornelii Masuriel; 1522 Jacobus Masureel, Axel (MULIII); 1545 Guillebert MazereUp.(IAYV).
|
FD |
Masut |
zie Machu(t).
|
FD |
Masuy |
Masuyr, cf. Massuir.
|
JG |
Masuy(er) |
-uyr, Maswie, zie Massuir.
|
FD |
Maswiens |
zie Masoin.
|
FD |
Masy |
cf. Masi.
|
JG |
Masy |
Proven. Dép. Horrues et Neuf-ville. Synon. : Mazy.
|
EV |
Masy |
zie Masi.
|
FD |
Masyn |
Forme néerlandisée de Massin (Thomassin)?
|
JG |
Masyn |
zie Mazin.
|
FD |
Mat |
Sans doute, comme Matte, hypocor. de Mathildis; ou anc. fr. mat ‘accablé’ Gdf.
|
JG |
Mat |
zie Matte.
|
FD |
Mat(h)elart |
Mattelart: 1. Afl. van Mathieu. Vgl. Matillard. 1549 Gerardus Matelaer, Gb.; 1648 Egidius Mathelaert, Thuin (MULIV-V). -2. Verfranst < Mattelaer.
|
FD |
Mat(h)ias |
Matthia(s), Mattias, Mathia(sz), Matyas, Matijas, Mathie, Mathij, Mathy(i), Mathis(e(n)), -iss(e), Matis(se), Matthi(is), Matthiss(en), Matthies(en), Mathies(sen), Mat(t)hijs(en), Mathysen(s), Matthijzen, -hysen, Matthijsse, Mat(t)hijs(sen)(s), Mattijs(sen)(s), -ijsses, Mathys(se), Matthijzen, Mattyzen, Mat(t)hys(sen)(s), Matys(en), Mattys(se(n)s), Matysses, Mateijsen, Matteys, Matheis(e(n)), Mat(t)heys(es), Mathès(e), Mat(h)èze, Mathaise, Mataisse, Matyn(s), Mattyns, -ijns, Matthijns(sens), Matthyns(sens), Mat(t)hieu(x): Patr. Naam van de apostel Matthias, die Judas’ plaats innam. De namen Mattheus en Matthias werden nooit uit elkaar gehouden, ook niet in het Frans; zie Mahieu(x). 1360 Mathijs van der Beke = 1366 Mathieus de le Beke = 1378 Mathias de Beka, Ktr. (DEBR. 1970); 1268 Mathias Nagtegale = 1280 Matthi Nachtegale; 1378 Matty van Belligheem = Mathijs van Belleghem; 1378 Mathy van den Hoye = Mathijs van den Hoye, Ip. (BEELE); 146 e. Mathias dit Mathieu de Maillen, Luik (BODY); 1395 Heinric Mathijs, Ktr.; 1398 Jan Mathis, Wervik (DEBR. 1970); 1496 Ghys Matheus = 1513 Ghysbertus Mathijs, Aarts. (MAR.); 1515 Petrus dictus Mathijs Berthhenss. filius quondam Mathias, Lv.(CALUW-).
|
FD |
Mat(h)urin |
Matorin, Mathurel, -ai, Mathorel, Mattrel, Matray, -ai, -oye: Patr. M.i. niet de FIN Mathurinus (DNF), maar gereïnterpreteerde spellingen voor Mat(e)rin, Mat(e)rel, afl. met dubbel suffix -erin, -erel (-ereau, LU W. -eray) van Matheus. 1348 en Matreal fosse, Vottem; 1649 Jehenne Matreau, Aywaille (HERB.).
|
FD |
Mat(o)let |
zie Mathelet.
|
FD |
Mata(i)gne |
Matta(i)gne: PlN Matagne (N). 1522 Guillaume de Mataigne, Namen (RBN).
|
FD |
Mata(i)gne |
Proven. Matagne (Loc.)
|
EV |
Matagne |
Mataigne, Mattagne, Mattaigne. 1522 «Guillaume de Mataigne», 1602-3 «Eloy Mataigne» TerriersNamur, 1645 «Agnès Matagne» BourgNamur; nom d’origine: Matagne (Nr).
|
JG |
Mataisse |
Mathès, Mathèse. Francisation de Matheys.
|
JG |
Mataisse |
zie Mathias.
|
FD |
Mataive |
Mataiwe, Matewe, Mathève, Mathèwe. Francisations de Mattheuw(s).
|
JG |
Mataiwe |
zie Matheus.
|
FD |
Matart |
-a(s), zie Mattard.
|
FD |
Maté |
zie Matet.
|
FD |
Matei |
zie Matheus.
|
FD |
Mateijsen |
zie Mathias.
|
FD |
Matelart |
Profess. 1. Fabric. de matelas. — 2. V. Mattelaer.
|
EV |
Matelart |
zie Mathelart.
|
FD |
Matelier |
zie Gastellier.
|
FD |
Matelinck(x) |
zie Machtelinck(x).
|
FD |
Mateljan |
Kroatische FN (PDB). Wsch. afl. van VN Mattheus / Matthias.
|
FD |
Matelot |
Dérivé en -elot du thème de Math(ieu), cf. Mathelot, plutôt que nom de profession (fr. matelot) qui serait exceptionnel en Wallonie.
|
JG |
Matelot |
zie Mathelet.
|
FD |
Matens |
Maetens, Met(h)ens: Wsch. var. van Matten(s). 1406 Jan Matens, Bs. (PEENE).
|
FD |
Mateo(s) |
zie Matheus.
|
FD |
Mater |
zie Maeter.
|
FD |
Mater(e) |
Mather(e): Lat. mater: moeder? 1524 Henry Mater, Stavelot (J.G.).
|
FD |
Matere |
Mather, Mathere, Mathère. 1524 «Henry Mater» CoutStavelot; lat. mater ‘mère’, p.-ê. comme surnom délocutif.
|
JG |
Materman |
Wellicht afl. van PlN Mater (OV).
|
FD |
Matern(e) |
-né, -na, Mattern(e), Mathienne: 1.. Patr. Lat. HN Maternus, vooral vereerd in het Naamse. W. Matiène, 1524 Materne Servais, Stavelot; 1558 Materne Le Sturjan; 1562 Jehan Materne, Namen (J. G.); 1650 Materne van Dormael, Tn. (HEND.). – 2. Materne: moeder overste. 1486 zuster Jozyne Laeppaerts materne van den graeuwen zusteren, Cent (V. LAN).
|
FD |
Materne |
Matterne, Mathienne (forme w.), w. (Silenrieux) Matiène. 1282 «Wautier de Materne» DettesYpres, 1524 «Materne Servais» CoutStavelot, 1562 «Jehan Materne», 1558 «Materne Le Sturjan [= l’esturgeon?]» BourgNamur; prénom Materne, du nom de saint Materne, évêque de Cologne (mort en 325), considéré comme l’évangélisateur du Namurois (cf. F. Rousseau, La légende de saint Materne et du dieu Nam à Namur, ASAN 35, 181-221).
|
JG |
Maters |
Maeters, Mathers: Gen. van PlN Mater; zie Maeter? Var. van Matters?
|
FD |
Matet |
Mathet, Mattet, Mathez, -ée, Mat(t)ez, Mat(h)é, Matt(h)é, Matthe(e), Mat(t)hey: Patr. Fr. dim. van Matthieu. 1674 Laurent Mathé, Scherpenheuvel-Aw. (AP).
|
FD |
Mateu(s) |
Mateus(s)en, zie Matheus.
|
FD |
Matewe |
cf. Mataive.
|
JG |
Matez |
zie Matet.
|
FD |
Mateze |
zie Mathèse.
|
FD |
Matgen |
i. Metr. Dim. van Matte (Machteld). VN Matkin (DEBR. 1970,536). – 2. Patr. Dim. van Matheus. 1409 Theeukin Vernaechten f. Robbert = 1427 Matkin vander Hoeyen dit Vernaechten f. Robeerts, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Math- |
-art, -al(s), -ay, -elé, -elet, -elinckx, -ens, -ez. V. MAD.
|
EV |
Math- |
-o, -on, -ot, -oux. V. MAD.
|
EV |
Math- |
Thème anthropon. de Math(ieu). • Dérivés: Mathar, Mattard, Mattart, Matta. 1436 «Mattair l’entailheur de Bo-vengnistiez» Liège, 1449 «Colingnon Matar» AidesNamur, 1472 «Johan Mathar» DénViel-salm, 1659 «André Mattart» DénSalm. – Ma-thay, Mathays (ou francisation de Matheys). Mathé, Mathet, Mathez, Mattet, Mattez. – Matelart, Mathelart, Mattelaer. Mathe-let, Mattelet, -elé, Mattlet. 1444 «Mathelet le pescheur» AidesNamur, 1527 «Jehan Mathelet» BourgNamur, 1608-9 «Nicolas Mattelet» ComptesNivelles, cf. aussi 1595 «Jehan Mattelette» ComptesNivelles. -Mathelin, Mattelin. 1523 «MathelinLescail-leteur» BourgNamur, 1544 «Mathelin» Dén-StavelotMy. – Mathelot, Matelot. – Cf. aussi 1289 «Mathelons li Fours Mathiau» Cens-Namur. – Matillard (suffixe -illard). 1620 «Catherine Matillard» Wavre; dérivé en -illard de Math(ieu). – Matin, Matyn (forme néerlandisée). 1524 «Johan Mattin» Dén-StavelotMy. – Mathol (cf. aussi Mathoul), dimin. : Matholet, Matolet. 1423-24 «Ma-toullet le Grenut» PolyptAth, 1556 «Philippe Matholet», 1663 «François Mattolet» BourgNamur. – Mathon, Maton, Matton. 1244 «Sohier Maton» ChartesHainaut, 1265 «Mathon Waure» CensNamur, 1267 «Jehenés Matons» CensHerchies, 1272 «pro terra filia-rum le Matthon» PolyptVillers, 1280 «Con-rars li frères saingneur Mathon» PolyptLiège. 1286 «Mathons et Houriers», «Jakèmes Matons» CartBinche, 1364 «Colin Mathon», 1378 «Jakmar Matton» CartValBenoît, 1616 «Guillame Matton» PrincipChimay. – Mathonet, Mathonnet, Matonet, Matonnet, Mattonet. 14e s. « Louis Matonet, fils de Nicolas Maton», 1386 «Mathonet fis jadit Mathier» AnthrLiège, 1392 « Mathonet fil Pirair Mateilhon de Jemeppe» Liège, 1524«Lynart Mattonet» DénStavelotMy, 1548 «Johan Mathonet dit Brackemar» Montegnée. – Ma-thot, Matot, Mattot. 1479-80 «Matho me-sagir», 1486-87 «Matho Thomas» Terre-Jauche, 1513 «Mato Tourmen», 1515 «Matho le Tisson» BourgNamur, 1524 «Mathot de Chavehe» DénStavelotMy, 1527 «Gillechon Matho», 1553 «Henry Mathot» BourgNamur, 1754 «Martin Mathot» Natoye. – Mathoul, Mathul, Matoul (cf. aussi Mathol). 1347 «dame Matoule» Waremme; au masc.: Mathoux. – Cf. aussi Matray, Matrice, -isse, Matroul(e), etc.
|
JG |
Matha(r) |
zie Mattard.
|
FD |
Mathaise |
zie Mathias.
|
FD |
Mathaiwe |
zie Matheus.
|
FD |
Matharys |
Patr. Leesfout voor Macharis; of gewoon contaminatie van Macharis en Matheus.
|
FD |
Mathay(s) |
Mathaey: Patr. i. LU W. dira, (-el = -ay) van Mathieu. W. pendant van Matt(e)au. -2. Grafie voor Br. uitspr. van Mathey(s).
|
FD |
Mathe |
zie Matte.
|
FD |
Mathé(e) |
zie Matet.
|
FD |
Mathees(en) |
zie Matheus.
|
FD |
Matheeus(sen) |
-eeuwese, -eeuwsens, -eeuwissen, zie Matheus.
|
FD |
Mathei |
Mathéi, Matheï, cf. Mathey.
|
JG |
Mathei |
zie Matheus.
|
FD |
Matheis |
Matheisen, cf. Matheys, -eyssen.
|
JG |
Matheis(e(n)) |
zie Mathias.
|
FD |
Mathelet |
Matt(e)let, Mattelé, Matlet, Mat(h)olet, Mattelin, -lein, Mathelin, Mattalon, Mat(h)elot: Patr. Vleivormen van VN Mathieu. 1289 Mathelons li Fours Mathiau; 1444 Mathelet le Pescheur; 1523 Mathelin Lescailleteur; 1527 Jehan Mathelet, Namen (J.G.); 1609 God. Matelot, Hamont-Aw. (AP).
|
FD |
Mathen |
Matten, au génitif surcomposé: Mathens.
|
JG |
Mathen |
zie Matte.
|
FD |
Mather |
Mathere, cf. Matere.
|
JG |
Mather(e) |
zie Mater(e).
|
FD |
Mathers |
zie Maters.
|
FD |
Mathès(e) |
cf. Mataisse.
|
JG |
Mathès(e) |
zie Mathias.
|
FD |
Matheson |
Mat(t)son: Patr. Zoon van Matheus/Mathias.
|
FD |
Mathet |
zie Matet.
|
FD |
Matheus |
Mathéus. Forme lat. de Mathieu; cf. aussi Mattheus; au génitif néerl.: Matheussen, -eeussen, Matheussens.
|
JG |
Matheus |
Mattheus(s)en(s), Matheus(s)en(s), Matteus(sen), Matteeussen, Mat(te)eusen, Matheeus, Mat(t)heeus(s)en, Mattheeussen(s), Mat(t)heus(e), Matheeuwese, Matheeuwissen, Mattheeuws, -ee(u)wsen, Matheeuwsens, Mat(t)heuws(en), Matheuwezen, Mathewe, Mat(h)aiwe, Mattheeff, Matheve, Matthieuwis, Mathees(en), Matthees(s)en(s), Mat(t)hew(s), Matthes(sen), Mat(h)eu, Matteu, Motheu, Motteu(x), Mat(t)hieu(x), Mathius, Mat(t)yus, Mat(t)hu(s), Mathuis, Mat(t)hues, Matthue, Mattues, Mathuvis, Mattei, Matthey, -(e)ij, Mat(h)ei, Mathey, Mathy(i), de Matteis, Mateo(s): 1. Patr. Naam van de apostel en evangelist Mattheus, Hebreeuws ‘geschenk van Jahweh’. 1214 Gerardi et Mathei militum, Ktr.; 1270 Jehans Mathius (DEBR. 1980); 1326 Gillis Matheu; 1374 Matheus Ysenbaerd = 1377 Matheux Ysenbaerd, Ip.(BEELE); 1398 Gheeraerd Matheeus, Meulebeke (DEBR. 1970). Zie ook Mathias. – 2. Zoals zo vaak (vgl. Benoit) werd Matheeu(w)s geëntop een naam van totaal andere oorsprong. 1631 Egidius Marteau = 1694 E. Matheus, Tielt. Tôt 1665 werden zijn kinderen aïs Marteau in het doopregister ingeschreven, vanaf 1668 aïs Matheeu; die trouwden evenwel allemaal aïs Matheeu(w)s (VS 1979,77). De Pic. uitgesproken FN Marteau werd hier Marteeuw en aïs Matheeuws begrepen.
|
FD |
Matheve |
Mathewe, Mathew(s), zie Matheus.
|
FD |
Mathève |
Mathèwe, cf. Mataive.
|
JG |
Mathey |
Mathéy, Mathei, Mathéi, Matheï. s.d. «domini Mathey Rubei» ObitHuy, 1658 «Damp Jan Mathey religieu de l’abbaye de Florine»; génitif latin de Matheus, Mathieu; cf. Mathei.
|
JG |
Mathey |
zie Matheus, Matet.
|
FD |
Matheys |
-eys(s)en(s), zie Mathias.
|
FD |
Matheys |
Matheis, au génitif Matheyssen, Matheisen. Forme néerl. de Mathias; cf. Ma-thijs, Matthys.
|
JG |
Mathez |
Mattet, Mattez, cf. Math-.
|
JG |
Mathez |
zie Matet.
|
FD |
Mathèze |
zie Mathias.
|
FD |
Mathias |
1250 «Mathias et fratres sui» Nethen, 1272 «Mathias scultetus» PolyptVillers; prénom Mathias du nom de deux saints.
|
JG |
Mathias |
et Mathieu. N. de bapt. (N. de bapt. (N. différents : l’un, d’apôtre; l’autre, d’évangéliste. Variantes : Du premier : Mahia; du second : Mat(t)- -(t)hieu(x), Ma-hieu. Forme flam. : Mattheus, Matheussen(s), Matheys, Mathys-(sen), Mathues. Avec la particule nobilière de la principauté de Liège: De Mathys. Formes latines : Ma-thae- -us, -i.
|
EV |
Mathie |
cf. Mathy.
|
JG |
Mathienne |
cf. Materne.
|
JG |
Mathienne |
zie Materne.
|
FD |
Mathies |
Mathijs, Mathis (forme francisée), au génitif: Mathijssen. 1600 «maistre Art de Mathys», 1619 «Arthus Mathis» BourgDi-nant; forme néerl. de Mathias.
|
JG |
Mathieu |
[15e NF en Wallonie, 8e en prov. de Namur], w. (Bastogne) Matchu, Mathieux, Matthieu, Mattieu. Prénom Mathieu, du nom de l’évangéliste.
|
JG |
Mathieu(x) |
zie Matheus, Mathias.
|
FD |
Mathilde |
1235 «pro Mathilde» CartStHubert; prénomfém.: Mathilde; cf. Marte.
|
JG |
Mathis |
cf. Mathies.
|
JG |
Mathis(e) |
-isen, -iss(e), zie Mathias.
|
FD |
Mathius |
zie Matheus.
|
FD |
Mathivat |
zie Mativat.
|
FD |
Mathivet |
Patr. Dim. van VN Mathieu. 1302 Mahius Matifés, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Mathol |
Matholet, Matolet, cf. Math-.
|
JG |
Matholet |
zie Mathelet.
|
FD |
Mathon |
Maton; Mathonet, -onnet, Matonet, cf. Math-.
|
JG |
Mathon(et) |
zie Maton.
|
FD |
Mathorel |
zie Mathurin.
|
FD |
Mathot |
Matot, Mattot, cf. Math-.
|
JG |
Mathot |
zie Matot.
|
FD |
Mathou(x) |
zie Matout.
|
FD |
Mathoul |
Mathul, Matoul, cf. Math-.
|
JG |
Mathoul |
zie Matoul.
|
FD |
Mathu |
Mathues, Mathus, w. (Liège) Matus ‘. 1575 «Mathus Bresse» FrancsLux; latinisation arbitraire de Math(a)eus.
|
JG |
Mathu(es) |
Mathuis, zie Matheus.
|
FD |
Mathurin |
Maturin. 1788 «Mathurin Henri» BourgLiège; prénom Mathurin, du nom d’un saint légendaire du 4e s., vénéré dans la région parisienne et l’ouest de la France.
|
JG |
Mathus |
Mathuvis, zie Matheus.
|
FD |
Mathy |
Matty, w. Matî, Mathie. 1380 «chieus Gilars Mathys» RentierRamée, 1419 «Mathie Koen de Malmedie» CoutStavelot, 1472 «Jehan Mathie» DénChiny, 1522 «Mathy le Charlier» Soulme, 1530 «Maty del Venne» La Gleize, 1575 «Mathie Gérard» Arbrefontaine, 1602 «Jehan Mathi» BourgDinant, 1656 «Pirotte Mathy» DénMalempré; Matî, forme w. du prénom Mathieu.
|
JG |
Mathy(i) |
Mathij, zie Matheus, Mathias.
|
FD |
Mathyns |
zie Matin.
|
FD |
Mathys |
Mathijs, Mattys, au génitif: Mathys-sen. Forme néerl. de Mathias; cf. Matheys, Matthys et Matis(se).
|
JG |
Mathys(en) |
-ysse(n(s)), zie Mathias.
|
FD |
Matias |
zie Mathias.
|
FD |
Matillard |
cf. Math-.
|
JG |
Matillard |
Patr. Afl. van VN Matheus of Mathias. 1620 Catherine Matillard, Waver (HERB.); 1663 Tossanus Matilliaert, Waver (MUL VI). Vgl. Mateljan.
|
FD |
Matillard |
V. Matelart.
|
EV |
Matin |
Matyn, cf. Math-.
|
JG |
Matin |
-yn, Mathyns: i. Fr. mâtin < Ofr. mastin: waakhond, huisknecht. Vgl. Mastin. 1216 Hersendis Matinée, Oc. (MORLET). – 2. Patr. Vleivorm van Matheus of Mathias. 1524 Johan Mattin, Stavelot (J.G.).
|
FD |
Matis |
Matisse, Matthis. Francisation de Mathys [le peintre Henri Matisse était né à Cateau (Nord) en 1869].
|
JG |
Matis(se) |
zie Mathias.
|
FD |
Mativa |
Mativat. Nom d’origine: Mativa, w. è pré Mativa (= val de Mathieu), à Liège.
|
JG |
Mativa |
Proven. ,,Vallée du sieur Mattier ».
|
EV |
Mativa(t) |
Mathivat, Matival: i. PlN (le pré) Mativa in Fetinne (LU): val (de) Mathieu (HERB.). 1353 Johan en Matiervaas, Luik (SLLIV). – 2. Afl. van VN Mathieu. Vgl. Mathivet. 1366 Giloy Matiffais = 1380 Gilon Matifas, Luik (AVB).
|
FD |
Maton |
-ons, Matton, Mathon, Mathon(n)et, Matonnet: i. Ofr. maton: gewrongelde melk, kwark, wrongel. BN, vgl. Wittevrongel. 1152 Johannis Matun = 1166 J. Matun, Laon (SMTI); 1430 Jannes Mathoens, Diest (VdP). – 2. Patr. Vleivorm van VN Mathieu (Mattheus, Matthias). 1260 Matheus dictus Matons = 1260 Mathiers Matons = 1281 Mathias dictus Mations; 1311 Ludovicum Mathonet filium Nicolai Mathon, Luik (SLL II-III); 1340 Matheus Mathon de Sains (MORLET). – 3. In de i/e e. werd de FN Mouton door voortonige klinkerversterking tôt Matton. 1696 Gillis Mouton = Matton; 1691 Maria Mouton = 1765 Maria Matton, Sint-Joris -Oedelem (med. R. Debbaut, Cent).
|
FD |
Maton(et) |
Matot, Matoul, cf. Math-.
|
JG |
Matorin |
zie Mathurin.
|
FD |
Matot |
Mattot, Mathot, Matos: Patr. Vleivorm van Matthieu (Mattheus, Matthias). 1340 Mathieu dit Mathos.Luik(BODY).
|
FD |
Matoul |
Mathoul, Metoul, -oel: i. Metr. W. vleivorm op -ouïe van HN Mathieu. 1347 dame Matoule, Borgworm (HERB.); 1435 Aarken Matoelen Reiner Mathoelen soen, Zolder (VANB.). – 2. Patr. Zie Matout.
|
FD |
Matout |
-oux, -oui, Mathoul, -ou(x): Patr. Rom. vorm van Germ. VN macht-wulf: Mahtulfus, Mahdolf (MORLET I). Zie ook Matoul.
|
FD |
Matrai |
-ay, zie Mathurin.
|
FD |
Matray |
1649 «Jehenne Matreau» Aywaille, cf. aussi 1348 «en Matreal fosse», w. è matrêfos-se, topon. à Vottem; dérivé, avec suffixe double -er-eau, de Math(ieu).
|
JG |
Matric(h)e |
-ise, -ige: BN Ofr. matrix, meautris, meretris < Lat. meretrix: lichte vrouw, prostituée.
|
FD |
Matrice |
Matriche, Matrige, Matrise, w. Matridje. Paraît aussi être un dérivé, avec suffixe double, de Math(ieu).
|
JG |
Matringhen(d) |
PlN Matringhem (PdC). 1150 Willelmo de Matringehem; 1450 Jehan de Matringhen, PdC (DF X); 1271 Marsile de Matringehem, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Matroul |
Matroule, Matroulle. Probabl. dérivé, avec suffixe double -er-oule, de Math(ieu).
|
JG |
Matroul(le) |
Metr. Afl. van Mathieu (J.G.).
|
FD |
Matroye |
zie Mathurin.
|
FD |
Matsaert |
Proven. 1. Mutsaert, ,,Fagot » (L.D.). — 2. Martby-Sart (Dép. Embourg).
|
EV |
Matsaert |
zie Machart. BerN van de metselaar; afl. van Mnl. mâche, matse. 1414 Wulffaert Mâche, Ktr. (DEBR. 1958); 1304 Hannekin Metshart, Oud. (CG).
|
FD |
Matschke |
D. Patr. Var. van Matzke < Matheus.
|
FD |
Matson |
zie Matheson.
|
FD |
Matt- |
-a, -ard, -ay, -e. V, MAD.
|
EV |
Matt, van der |
zie van der Maeten.
|
FD |
Matta |
cf. Mattard.
|
JG |
Matta(i)gne |
zie Mata(i)gne.
|
FD |
Mattagne |
Mattaigne, cf. Matagne, Mataigne.
|
JG |
Mattagne |
Proven. Matagne (Loc.).
|
EV |
Mattalon |
zie Mathelet.
|
FD |
Mattan |
Wsch. var. van Matton.
|
FD |
Mattard |
-ar(t), -a, Matha(r), Matart, -a(s): 1. Patr. Afl. van HN Mattheus. 1303 van Woutre Matarde, Oostkerke (VERKEST); 1377 Clais Mattaert.Ktr. (DEBR. 2002); 1384 Mahiet Mathart, Villers (MARCHAL). – 2. Zie Meddaerts.
|
FD |
Mattard |
Mattart, Matta, cf. Math-, Mathar.
|
JG |
Mattau |
Patr. Dim. van VN Mathieu.
|
FD |
Matte |
1348 «Matte, vesve de Tilman» Liège; hypocor. de Mathildis; cf. Mathen(s).
|
JG |
Matte |
Mat(s), Mate, Matthe, Mathe(n), Matten(s), Mattes, Met(te), Metten(s), Vermet(ten): Metr. Matte/Mette, oude korte vorm van Germ. meisjesnaam Machteld, Mathilde. Mechthild= Metke = Matke, Breslau (REICHERT); Matta (Fm.); 1280 c. Mattam de Wysant; 1398 Matte de le Maisele; 1395 Heine Mattenzone, Ip. (BEELE); 1293 Maghtildis dicta Metta Creyten, Diest (F.C.); 1296 Mahaut = Mate de Hammes, Kales (GYSS. 1963); 1360 Claes Vermetten, Diest (CLAES1986); 1398 Marie Matte, Wev. (DEBR. 1970); 1400 Mette = Mechtelt van Gelre, Mtr. (SKM); 1443 Laureins Metten, Kasterlee (MAR. 1966). Matte, zie Matet.
|
FD |
Matteeus(s)en |
Mattei, zie Matheus. Mattelaer(e), Mat(t)elart, Mathelart: Mnl. madelaer: zaakwaarnemer, zaakgelastigde, boedelredder. BerN. 1313 Hanne die Madelare; Wouter de Madelare, Bredene (RYCKEBOER). – Lit.:lG 1980,281-4.
|
FD |
Mattelaer |
cf. Mathelar(t).
|
JG |
Mattelaer |
Profess. 1. Mattemaker, ,,Fabric. de nattes ». — 2. V. Mate- lart. Matt- -ele, -elet, -elinckx, -ens, -ez. V. MAD.
|
EV |
Mattelet |
-elé, cf. Mathelet.
|
JG |
Mattelet |
-lé, -lin, -lein, zie Mathelet.
|
FD |
Mattelin |
cf. Mathelin.
|
JG |
Matten(s) |
1. Zie Matte. – 2. Verscherping van Maddens. 1707 Gillis Maddens; 1724 Gille Mattens, Gullegem (COUSS.).
|
FD |
Matten(s) |
cf. Mathen(s).
|
JG |
Mattens |
1250 «Egidius de Mathen» Cortil-Wodon; probabl. génitif de Matte < Mathildis.
|
JG |
Matter(s) |
1. BerN van de mattenmaker. 1280 Hanninus Matière; 1326 Clais Matters wijf; 1375 Jan de Maître; 1268 Alardum Matmakere, Ip. (BEELE). – 2. Obd. Matter < PlN Matte: grasveld, weide (made, maat, meet).
|
FD |
Mattern(e) |
1. Proven. Materne ou Materna (Ane. N. de Mater, Loc). —2. V. MAD.
|
EV |
Mattern(e) |
zie Materne.
|
FD |
Matterne |
cf. Materne.
|
JG |
Mattet |
-ez, zie Matet.
|
FD |
Mattet |
Mattez, Marthe, cf. Mathez.
|
JG |
Matteu |
zie Matheus.
|
FD |
Matteys |
zie Mathias.
|
FD |
Matthé |
Matthe(e), zie Matet.
|
FD |
Mattheeff |
zie Matheus.
|
FD |
Matthees(s)en(s) |
zie Matheus.
|
FD |
Mattheeus(s)en(s) |
-e(e)uws(en), -eus(s)en(s), -euws(en), -ews, -es(sen), zie Matheus.
|
FD |
Mattheeuws |
Génitif de néerl. Mattheeuw, Mathieu.
|
JG |
Mattheus |
Mattheus, Mattheus, Mattheus, au génitif: Mattheeusen -eeussen, -eussen, Mattheussens; cf. Matheus.
|
JG |
Matthey |
zie Matheus, Matet.
|
FD |
Mattheys |
-eys(s)en(s), Matthia(s), Matthies(en), zie Mathias.
|
FD |
Mattheys |
Matthijs, Matthys, au génitif: Matthysen -yssen, -yssens; cf. Matheys, Mathys.
|
JG |
Matthieu |
Mattieu, cf. Mathieu.
|
JG |
Matthieu(x) |
-ieuwis, zie Matheus.
|
FD |
Matthiis |
Matthis, -iss(en), zie Matheus.
|
FD |
Matthijns(sens) |
Matthyns(sens), zie Matyns, Mathias.
|
FD |
Matthis |
cf. Matis(se).
|
JG |
Matthue(s) |
Matthu(s), zie Matheus.
|
FD |
Matthys(en) |
-ens, -sen(s), Matthijzen, -yzen, zie Mathias.
|
FD |
Mattlet |
cf. Mathelet.
|
JG |
Mattlet |
zie Mathelet. Matton(et), zie Maton.
|
FD |
Matton(et) |
Mattot, Matty, Maturin, cf. sous Math-.
|
JG |
Mattot |
zie Matot.
|
FD |
Mattrel |
zie Mathurin.
|
FD |
Mattson |
zie Matheson.
|
FD |
Mattues |
zie Matheus.
|
FD |
Mattyns |
-ijns, zie Matyns.
|
FD |
Mattys |
cf. Mathys.
|
JG |
Mattys(s)en(s) |
-ij-, zie Mathias.
|
FD |
Mattyus |
zie Matheus.
|
FD |
Mattyzen |
zie Mathias,
|
FD |
Maturin |
zie Mathurin.
|
FD |
Maty(j)as |
zie Mathias.
|
FD |
Matyn |
cf. Matin.
|
JG |
Matyn |
zie Matin.
|
FD |
Matyns |
Matt(h)yns, Matt(h)ijns: Soms wellicht gen. van Matyn, maar meestal wel hypercorrecte spelling voor Mat(t)hijs; vgl. Matthy(n)ssens.
|
FD |
Matys |
Matys(s)en(s), zie Mathias.
|
FD |
Matyus |
zie Matheus.
|
FD |
Matz |
Maats: D. Patr. < Mathias of Matheus.
|
FD |
Matz |
Prénom all. Matz (= Mathias), plutôt que nom d’origine: Matz (Oise et Seine-et-Oise).
|
JG |
Matzen |
Madsen, Madtson: Patr. Skand.-Ndd. < HN Matheus of Mathias. De Deen Lauritz Madsen (« 1863) vestigde zich ça. 1890-1900 in Brugge en stichtte er de stomerij Madsen.
|
FD |
Matzner |
Afl. van PlN Matzen (B, BW, RP, Oostenrijk). Mau, zie de Mauw.
|
FD |
Mau- |
-bert, -bille. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mau- |
-fra, -froy, -ghuin, -guy. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mau- |
-pain, -point. Mau bien, ,,Mauvaise propriété ».
|
EV |
Mau- |
-quoi, -quoy. V. Maca.
|
EV |
Maubach |
Maubacq: PlN Maubach (BW, NRW).
|
FD |
Maubert |
Nom issu de Panthrop. germ. (avec aphérèse) amal-behrt (Fôrst. 91).
|
JG |
Maubert |
zie Malbert.
|
FD |
Maubeuge |
Nom d’origine: Maubeuge (Nord), etc.
|
JG |
Maubeuge |
Proven. 1. Loc. fr. — 2. Dép. Ochamps.
|
EV |
Maubeuge |
zie De Maubeuge.
|
FD |
Maubille |
cf. Mabille.
|
JG |
Maubille |
zie Mabille.
|
FD |
Maubray |
Proven. Loc.
|
EV |
Maubrun |
Proven. Mâle Braine (L. D.). ,,Méchant ruisseau fangeaux ».
|
EV |
Maucaire |
1. Proven. Mauvais chera, ,,Mauvais chemin carrossable » (L. D.). — 2. V. MAD et Machairas.
|
EV |
Mauchamps |
Mauchant, Mo(n)champs, Mouchamps: PlN Malchamps in Sart (LU): slecht, kwaad veld. Mochamps in Tenneville (LX). Vgl. Quatacker.
|
FD |
Mauchamps |
Nom d’origine: Malchamps, w. mâ-tchamps, à Sart (Lg).
|
JG |
Mauchard |
Serait une var. de Mouchard (comm. O. Sobry).
|
JG |
Mauchard |
zie Malchair(e).
|
FD |
Mauchien |
BN mal chien: kwade hond. 1348 Jean auchien,Luik(SLLIV).
|
FD |
Mauchien |
Proven. Mauvais chin, ,,Mauvais chemin ».
|
EV |
Mauchien |
Surnom: littér. mal chien ‘mauvais chien’.
|
JG |
Maucler |
BN Mau clerc: slechte klerk. Vgl. Monbailli. 1304 Wiart Mauclerc, Oc. (MORLET); 1351 Goffin Maucler (SLLIV).
|
FD |
Mauclercq |
Car. mor. ,,Mauvais clerc ».
|
EV |
Mauclet |
cf. Maclet.
|
JG |
Mauclet |
zie Maclet.
|
FD |
Mauco(u)rt |
zie Macor, Macours..
|
FD |
Maucolin |
BN + Patr. Kwade Colin (Nicolaas).
|
FD |
Mauconduit |
Monconduit (forme nasalisée). Fr. mal conduit ‘mal élevé’ FEW 2, 1023b, surnom de dévergondé, qui se conduit mal, etc.
|
JG |
Mauconduit |
Monconduit: BN Ofr. mau conduit: slecht opgevoed, die zich slecht gedraagt. Vgl. Maldoy. 1326 Michiel Mauconduit (ROBII).
|
FD |
Maucourant |
cf. Malcourant.
|
JG |
Maucourant |
V. Malcourant. Maucq. 1. Proven. Mauge (Dép. Hamois). — 2. V. MAD (Mak).
|
EV |
Maucourant |
zie Malcourant.
|
FD |
Maucq |
1560 «Ely Maucq» Ladeuze; var. de Maque?
|
JG |
Maucq |
Wsch. W. var. van Maque.
|
FD |
Maucquoi |
-oy, Mauquoi, -oy, Maquoi. Nom d’origine: w. topon. liég. ma cwè ‘mauvais coin’, cf. Macoir, Macoy, Maquoit.
|
JG |
Maucquoy |
zie Macor.
|
FD |
Maud |
Maun- -e, -ens. V. MAD.
|
EV |
Maud(ens) |
zie Mahau(t).
|
FD |
Maudelaire |
Peut-être var. de Mandelaire (= fabricant de mandes, mannes), mais pourrait être aussi une var. de Madelaire, cf. moy. fr. made-lare ‘médiateur qui fait les affaires d’une succession’FEW 16, 557a[FD],
|
JG |
Maudoigt |
BN kwade vinger.
|
FD |
Maudoigt |
Surnom: p.-ê. mal doigt ‘mauvais doigt’, mais très souvent il s’agit plutôt de mal doiti, avec anc. fr., norm. doit < lat. ductus ou dodus, cf. DicPatRom II. 1, 765.
|
JG |
Maudoux |
cf. Madou(x).
|
JG |
Maudoux |
Modoux: 1. Zie Madou(x). – 2. BN mal doux: weinig zacht, ruw. 1289 Pierre Maudous, Fleurus (HERB.).
|
FD |
Maudri |
Modery, Mod(de)rie: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN mathal-rîk Vergadering-heerser’: Madalricus, Madelricus (MORLET I).
|
FD |
Maudron |
Nom issu de l’anthrop. germ. amal-ran-nus > Amaltrannus (Fôrst. 94), avec aphérèse?
|
JG |
Maudron |
Patr. Afl. van Maudoux of Maudri.
|
FD |
Mauduit |
zie Maldoy.
|
FD |
Maué |
zie Mawet.
|
FD |
Mauel |
Mauël, zie Maul.
|
FD |
Mauen |
Mauën. Génitif de l’anthrop. germ. Mawo (Fôrst. 1118).
|
JG |
Mauën |
Mauen, zie Maillen.
|
FD |
Mauer |
1. Naar de woonplaats bij een muur, D. Mauer. – 2. BerBN voor Maurer: metselaar.
|
FD |
Mauer |
cf. Maurer?
|
JG |
Mauermeister |
D. BerN van de metselaarsmeester.
|
FD |
Mauet |
cf. Mawet.
|
JG |
Mauet |
zie Mawet.
|
FD |
Mauffroy |
zie Malfroid(t).
|
FD |
Maufort |
BN Mal fort: weinig sterk (HERB) of hypercorrect voor Monfort (vgl. Monfils < Maufïls).
|
FD |
Maufort |
Proven. Monfort (Dép. Esneux) (Prononc. dialect). Synon. : Van Monfort.
|
EV |
Maufort |
Surnom: probabl. fr. mal fort ‘peu fort, faible’.
|
JG |
Maufroid |
Maufroy, zie Malfroid(t).
|
FD |
Maufront |
avec nasalisation de ô long: Mon-front, -ond, Montfront Surnom: anc. fr. mau front ‘mauvais front’, de motivation peu claire.
|
JG |
Maufroy |
Moffroid. 1449 «Pierart Maufroit» AidesNamur, 1529 «Pasquier Mauffroid» Ladeuze, 16e s. «Estienne Montfrois» et «Jo-han Mondfroy» Châtelet; var. de Malfroid, nom issu de l’anthrop. germ. mathal-frid.
|
JG |
Maugar |
zie Malgar.
|
FD |
Mauger |
-é, Moger, Magier, Maelegheer, Malengier, Malingie, Malengé, Malleng(i)er, Mallinger, Mallentjer, Demaillinger: Patr. Germ. VN mathal-ger ‘vergaderplaats-speer’: Madalgerus (Dip.). 1268 Clais Malgher, 1281 Joh. Malger; 1374 Jan Malegheer, Ip. (BEELE); 1348 Watier Maughier, Dk. (TdT); 1369 Jan Malengier, Oud. (WALRAET); 146 e. Pierres Maugiers, Aubigny (DUPAS 40).
|
FD |
Maugeri |
Peut-être var. de Magery.
|
JG |
Maugeri |
zie Magery.
|
FD |
Maugis |
-uis, -uit, -uy, zie Magis.
|
FD |
Maugras |
Proven. Dép. Rebecq. ,,(Terrain) maigre ». N° 237.
|
EV |
Maugré |
Proven. ,,Terres de mauvais gré, incultes ». (Maulgré-Tout, Dép. Wayaux). N° 237.
|
EV |
Mauguis |
-uit, -uy. Var. de Ma(u)gis (w. Mâdjis ‘ DL), nom épique?
|
JG |
Mauhaud |
Var. de Mahaut (Mathilde).
|
JG |
Mauhaud |
zie Mahau(t).
|
FD |
Mauhin |
Mauxhin, Ma(u)whin, Mausin, Mohin, Mo(h)sin, Mozin: LU W. ma vèhin, Fr. mal voisin: kwade buur. BN. Vgl. Quaeghebeur, Malvoisin. Ook PlN Mawhin in Neufchâteau-lez-Visé (LU). 1377 Malvesiens le berwetoir, Luik (RENARD 263); 1524 Collin Mauehin, Stavelot (J.G.); Ma(u)whin = Mau(x)hin (Par. 1972,310).
|
FD |
Mauhin |
Mauxhin, Mawhin. 1524 «Collin Mauehin» DénStavelotMy, 1569 «Lambert Mauhin» Verviers, 1619 «Mathieu Mau-wehin», 1644 «Ernotte Mauwehin dit le Mignon», 17e-18e s. «Maw(e)hin, Mauhin» Jalhay; nom d’origine: Mauhin, w. Mâhin,a Neufchâteau-lez-Visé, ou Mauvehin, à Char-neux (Lg) < lat. malus vicinus, w. ma vèhin, littér. rmal voisim, cf. É. Legros, BTD 27, 136. Dans quelques cas, p.-ê. nom personnel, cf. 1377 «Malvesiens le berwetoir» Anthr-Liège, qui n’est pas d’origine toponymique (BTD 26, 263).
|
JG |
Mauhin |
Proven. Mawhin (Dép. Neuf château-lez- Visé).
|
EV |
Mauïen |
Mauien, Mauyen, Mayen. Nom d’origine : Maillen, w. mauyin (Nr).
|
JG |
Mauïen |
zie Maillen.
|
FD |
Maujean |
Cra. mor. ,,Mal ( méchant) – -gent ou -Jean ».
|
EV |
Maujean |
-jonnet, Ma(l)jean, Manjean, Monjean: BN: kwade Jan. Vgl. Quatannens. 1571 Johan dit Maljehan, Luik (RENARD 247).
|
FD |
Maukels |
zie Mackels.
|
FD |
Maul |
Mauel, Mauël, Maule: D. Maul: muil. Vgl. Muylle.
|
FD |
Maulamée |
Proven. Malamée. Dép. Chaussée-Nôtre Dame.
|
EV |
Maulavé |
zie Mauvais.
|
FD |
Mauléon |
1365 «Jehan Maulion» TailleMons, 1417 «Kaisin de Maulion» PolyptAth; surnom: mauvais Léon, cf. Lion, ou bien nom d’origine : Mauléon, nom de plusieurs localités du sud de la France (Hautes-Pyrénées, etc.).
|
JG |
Mauléon |
PlN (Htes-Pyr., Gers, Basses-Pyr.).
|
FD |
Maulet |
zie Malet.
|
FD |
Maulrialmé |
cf. Moriamé.
|
JG |
Maulrialmé |
zie Moriamé.
|
FD |
Maumert |
zie Mamert.
|
FD |
Maumusson |
1. PlN (Loire-Atl., Tarn-et-Gar., Gers). – 2. Veeleer mau: kwaad + moschon, muchon, dim. van Ofr. mosche: vlieg. Vgl. D. Quadflieg. 1490 Gillet Maumuchet, Dk. (TTT).
|
FD |
Maunaert |
zie Moenaert.
|
FD |
Maunier |
zie Mon(n)ier, Meunier.
|
FD |
Maupa(s) |
Proven. Dép. Malonne. V. Malpas.
|
EV |
Maupas |
zie Malpas.
|
FD |
Mauperon |
Mau Peron: kwade Peron/Pierre.
|
FD |
Maupertuis |
PlN Mauperthuis (Seine-et-Marne), Maupertuis (Manche), Maupertus (Manche). 1278 Renerus Maberthijs, Lv. (HB 583).
|
FD |
Maupertuis |
Proven. ,,Mauvais écoulement » (L.D.).
|
EV |
Maupetit |
Mopty, Montpetit: BN Mau (mal) Petit: kwaad-klein. BN.
|
FD |
Maupin |
Mopin, Monpain: PlN Mau Pin: slechte pijnboom, den (MORLET)?+1300 Grar Maupin; Maroie Maupine, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Mauque |
zie Maque.
|
FD |
Mauquestiau |
zie Maquestiau.
|
FD |
Mauquoi |
-oy, cf. Maucquoi.
|
JG |
Mauquoi |
-oy, zie Macor.
|
FD |
Maur |
1. N. de bapt. (St-Maur). — 2. Car. phys. Peau fondée. Variantes régionales : Maur-, Mo(u)r–ay, -eau(x), -el, -eels, -et, -eux, -ey, -iau. N° 255.
|
EV |
Maur |
Meur, Maure: Patr. Lat. HN Maurus of Germ. mor-naam.
|
FD |
Maur- |
-ice, -issen. N. de bapt. 1. St-Maurice, chef de la Légion Thé-baine. — 2. V. MARU.
|
EV |
Maur- |
-oit, -oy. Proven. Maurois (Loc. fr.).
|
EV |
Maur(e)au |
Maurel, zie Morel.
|
FD |
Maura |
Zie Moras. Maurage: PlN Maurage (H). 1664 J.B. Mauraige ex Thesi(MULVI).
|
FD |
Maurage |
1365 «Gillot de Maurage des boni-lenghiers» TailleMons; nom d’origine: Man-rage (Ht).
|
JG |
Maurcot |
Patr. Marcot, dim. van VN Marc.
|
FD |
Maurcot |
Var. de Marcot, dimin. de Marc.
|
JG |
Maure |
Surnom: anc. fr. mor ‘brun noir’FEW 6/1, 547b; comp. Moreau, etc.
|
JG |
Maurer |
Mauer. Nom de métier: ail. Maurer ‘maçon’.
|
JG |
Maurer |
Meurer, de Meurers, Mur(r)er: D. BerN
|
FD |
Maurer |
Mhd. mûrxre: metselaar.
|
FD |
Mauret |
1424-25 «Luppart Mauret» DénHai-naut ; surnom : dérivé de Maure, cf. anc. ft. moret ‘brun foncé’ FEW 6/1, 548a.
|
JG |
Mauret |
-ey, zie Moret.
|
FD |
Mauriac |
Nom d’origine : Mauriac (Cantal).
|
JG |
Mauriamé |
cf. Moriamé.
|
JG |
Mauriaucourt |
zie Mariacour(t).
|
FD |
Maurice |
Morice. 1575 «Guillaume Maurice» DénFlorenville, 1589 «Jehan Maurice»Arbre-fontaine; prénom Maurice, du lat. Mauritius, nom d’un saint, chef de la légion thébéenne et martyr au 3e s.
|
JG |
Maurice |
zie Maurits.
|
FD |
Mauricet |
-isset, Morisset, Mor(r)issey, Morizet: Patr. Dim. van VN Maurice.
|
FD |
Maurichon |
Morichon: Patr. Afl. van Maurice.
|
FD |
Mauriën |
zie Mariè’n.
|
FD |
Maurik, (van) |
(van) Mourik, van Mouwerik, Mouriks, Mauriks: PlN Maurik (G). 1179 Thietmarus de Meldrike(LNT).
|
FD |
Maurin |
N° 1. Proven. Mauraing (Dép. Roisin). — 2. V. MARU.
|
EV |
Maurin |
Zie Morin.
|
FD |
Maurion |
cf. Maury.
|
JG |
Maurion |
Patr. Dim. van Maurice of maur-naam.
|
FD |
Mauris |
zie Maurits, Maury.
|
FD |
Maurisse |
-issen(s), zie Maurits.
|
FD |
Maurissen |
Morissen. Génitif de néerl. Maurits, Maurice.
|
JG |
Maurisset |
zie Mauricet.
|
FD |
Maurits |
-itz, -ice, -ich, -is, -us, -ize, -izio, Mourus, Maurissen(s), -isse, Mourice, -isse(ns), Morice,-itz, -ys(se), -is(se), -issen(s), -es, Morris(se), Moeris, Mooris, Meurice, -is(se), -ist, -ysse, -us, Muric(h)e, -is, -ysse, Marys(se), -ijsse, -issen(s), -is(se), -ist, Marris, de Maurissens, Deme(u)rise, Demerrisse, -ysse: Patr. Lat. HN Mauritius, afl. van Maurus ‘moor, bewoner van Mauretanië’. 1279 Hanés Meurisses, Dk. (RL); 1324 Meurisses li Cambiers, Dottenijs (DEBR. 1971); 1347 Henrici dicti Marisse, Rumst (OARI); 1368 van Morissis Beelen, Ktr.; 1398 Pieter Muerisse, Rollegem (DEBR. 1970); 1394 Maes Morissis, Ip. (BEELE); 1443 Aert Marijssis, Ht. (GESSLER); 1571J. Mauris, Rijsel-Aw. (AP); 1584 Hans Marissis, Aw. (AB); 1620 Gueert Marissen = 1644 Goort Maurijsen, Bilzen (SCHOE.); 1710 Guille Mariée; 1732 J.T. Marysse, Heule; 1724 Pierre Mauris fs. Pierre Maurisse, Heule (COUSS.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, VanMaurice totMarijsse.LG 1982,201-3.
|
FD |
Maurois |
-oit, Mauroy, w. nam. Mauni, Mauroo (flamandisation). 1234 «Walterusde Mauroit», 1275-76 «Colart Mauroit» = 1279-80 «Colars Maurois» RegTournai, 1391 «Colart de Mauroit» ComptesMons, 1463 «Jan Mauroit» Lille; nom d’origine: Maurois, 1174 «Malroit» (Nord). – Secondairement, surnom : mal roy ‘mauvais roi’, cf. 1208 «Lanbertus Malus rex», 1259 «Jachemes Rois Maurois» NécrArras.
|
JG |
Maurois |
-oit, -oy, -o(o), Malroit, Moroy, Morroir: 1. FIN Maurois (Nord): 1174 Malroit (TW). 1234 Walterus de Mauroit (SMTI); 1267 David Malroit, Ip. (BEELE); 1391 Colart de Mauroit, Bergen (CCHt); 1463 Jan Mauroit, Rijsel; 1477 Jan Mauroot, Bg. (PARM.). – 2. BN Mal roy: slechte koning. Wsch. BN voor een Leroy. 1205 Maroie Mauroie; 1259 Jachemes Rois Maurois; 1208 Lanbertus Malus Rex,Atrecht(NCJ).
|
FD |
Mauron |
Meuron, Mo(u)ron: Patr. < VN Maur.
|
FD |
Maurtot |
Patr. Var. van Martot; zie Marton.
|
FD |
Maurtot |
Proven. Lamorteau (Loc.).
|
EV |
Maurtot |
Var. de Martot, dérivé du thème de Martin.
|
JG |
Maurus |
zie Maurits.
|
FD |
Maury |
Mauris, Mor(r)y, Moury: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN mathal-rîk: Madelricus (MORLET I). ± 1300 Jehans Mauris, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Maury |
Mory. 1656 «Jacques Maury» Dén Florenville; nom issu de l’anthrop. germ. (avec aphérèse) amal-ric (Fôrst. 94). – Dérivé : Mau-rion.
|
JG |
Maus |
D. BN Maus: muis. Vgl. Muis.
|
FD |
Maus |
Mautsch, Maussion. V. MAD (Maz).
|
EV |
Maus |
w. (Longlier) Ma.us ‘, au génitif: Mausen, w. (Bastogne) Môzèn ‘. Surnom : ail. Maus ‘souris’.
|
JG |
Mausen |
Mauzen: W. var. van Mausin?
|
FD |
Maushammer |
PlN Mausham in Bayerbach (BEI).
|
FD |
Mausin |
zie Mauhin.
|
FD |
Maussart |
zie Massar(d).
|
FD |
Maussen |
zie Maassen.
|
FD |
Maussion |
W. var. van Massion; zie Massin.
|
FD |
Mauten, van der |
zie van der Mouten.
|
FD |
Mauth |
Peut-être all. Maut ‘douane, péage’.
|
JG |
Mautsch |
All. dial. (Westerwald) Mautch, Moutch ‘cachette de fruits, etc.’.
|
JG |
Mauv(o)isin |
zie Malvoisin.
|
FD |
Mauvais |
Lemauvais, Maleve, Malevé, -et, -ez, Ma(u)lavé, Malvé, -et, Maeleveys, Mallevaes, Mallevaey, Malevay: Ofr. malvais, malvé, Fr. mauvais: slecht, ongelukkig, gebrekkig; (ook) duivel (de kwade, vgl. de Dievel). BN. Vgl. De Slegte. 136 e. Wouter Malevais, Cent (GN); 1281 Catharina Mavais, Ip. (BEELE); 1299 Huchon dit Malvais, Moha (SLLII); 1592 Jehan Malevé, Malonne(J.G.).
|
FD |
Mauw, (de) |
Mau: i. BN naar de mouw. Vgl. Die ridder metter mouwen. 1298 Joh. Mouwe, Bg. (VERKEST). – 2. De Mauw kan ook de weergave zijn van Demeaux.
|
FD |
Mauwet |
cf. Mawet.
|
JG |
Mauwet |
zie Mawet.
|
FD |
Mauwhin |
zie Mauhin.
|
FD |
Mauws |
1. Gen. van De Mauw. – 2. Spelling voorMaus. 3. Gen. van De Mauwer, die mauwt, miauwt, jankt, kwaadspreekt. 1299 Colardi Mouwers = 1298 C. Mouwes, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Mauxhin |
cf. Mauhin.
|
JG |
Mauxhin |
zie Mauhin.
|
FD |
Mauyen |
cf. Mauien.
|
JG |
Mauyen |
zie Maillen.
|
FD |
Mauzen |
zie Mausen.
|
FD |
Mav- |
-aut, -eau. V. Malvaux.
|
EV |
Mavaut |
Maveau, Mavoudt, zie Malvaux.
|
FD |
Mawait |
Mawet, -ez, Mauwet, Mauet. 1516 «Mawet» CoutStavelot, 1583 «Mathieu Mauwet», 1600 «Henry Mawet» Liège; surnom: w. (Malmedy) mawèt ‘grimacier’ FEW 16, 545a.
|
JG |
Mawet |
-ez, -ait, Mau(w)et, Maué: BN W. mavoèt: aansteller, veinzer (HERB.).
|
FD |
Mawet |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Mawhin |
cf. Mauhin.
|
JG |
Mawhin |
zie Mauhin.
|
FD |
Max |
1. V. Maximus. — 2. V. MAD (Mak).
|
EV |
Max |
1639-46 «Peter Max», 1642 «Gilius Max» émigrés en Suède ; apocope de Maxime, Maximilien.
|
JG |
Max |
Maxe, Maex, Mex: Patr. Verkorting van een Lat. HN zoals Maxentius, Maxim(in)us, Maximilianus. 1395 Max Morin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Maxant |
-âne, -em, -en: Patr. HN Maxentius.
|
FD |
Maxence |
Mexence: Fr. Patr. < HN Maxentius. Maxheleau: BN W. mahe l’eau: die het water omwoelt, vertroebelt. BN voor een woelwater. Vgl. Meulewa(e)ter. 1342 Otteles Masscheeiwe, Pousset (SIX III); 1396 Piron Maxheywe, Luik (AVE).
|
FD |
Maxheleau |
Maxhelan (var.). 1342 «Otteles Mascheeiwe» Pousset, 1396 «Piron Maxhey-we» Liège; surnom de pêcheur braconnier: w. liég. mahe ‘mêle’ + w. êwe, fr. eau, qui trouble l’eau; comp. le NF fl. corresp. Meulewaeter.
|
JG |
Maxi |
Maxy: Patr.? Korte vorm van HN Maximus, Maximinus of Maximilianus? vgl. Max. Maxim(us): Patr. Lat. HN Maximus.
|
FD |
Maximus |
1. N. de bapt. d’orig. latine. — 2. Car. phys. (Latinis.). ,,Le plus grand (de deux homonymes) ».
|
EV |
Maximus |
Lat. Maximus, nom de plusieurs saints; ou bien latinisation tardive de Legrand ou de Laine.
|
JG |
May |
1283 «Jehans li May» DettesYpres, 1444 «josne Jehan May », « Henrion bouvier de Co-lart de May» AidesNamur, 1624 «Gile Le Maay» émigré en Suède; var. de Mai (anc. fr. mai ‘bon temps, plaisir’), etc.
|
JG |
May |
May- -ar(d), -é. V. MAD (Ma). ‘
|
EV |
May |
zie Mai.
|
FD |
May- |
-ené, -enez, -ens. V. MAD (Ma).
|
EV |
Maya(ert) |
zie Maeyaert.
|
FD |
Mayance |
zie Mayence.
|
FD |
Mayard |
-ar(t), -a(t), -aud, -aud, zie Maillard.
|
FD |
Mayart |
-at, -aux. Var. de Maillard (= celui qui manie le mail, le marteau), cf. 1575 «Michel Mayaers» BourgNamur.
|
JG |
Mayaud(on) |
Mayaux: Oudocc. maial, maiau: varken (inmeigeslacht) (DNF).
|
FD |
Mayeiur |
zie de Meyere.
|
FD |
Mayelle |
Var. de Majelle?
|
JG |
Mayen |
cf. Mauien.
|
JG |
Mayen |
zie Maeyens, Maillen.
|
FD |
Mayence |
1. Proven. Ville allem. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mayence |
Forme fr. de Mainz (Ail., Rheinland-Pfalz).
|
JG |
Mayence |
Mayance: 1. Franse vorm van PlN Mainz (RP). – 2. Maar wellicht reïnterpretatie door W. uitspr. van Ma(e)yens.
|
FD |
Mayené |
-èné, cf. Mayné.
|
JG |
Mayené |
-ez, zie Mayné.
|
FD |
Mayenne |
Nom d’origine: Mayenne, dépend, de Celles-lez-Dinant (Nr) ou région de France.
|
JG |
Mayenne |
PlN in Celles-lez-Dinant (N).
|
FD |
Mayens |
zie Maeyens.
|
FD |
Mayer |
au génitif: Mayers. Nom de charge: ail. Maier, Meier ‘régisseur (d’une terre), métayer’, du lat. major villae ‘intendant du domaine’. Cf. aussi Meyer, Meier.
|
JG |
Mayer- |
-es, -us. 1. Variante et latinisation de Meyer. V. Meier. — 2. V. MARU.
|
EV |
Mayer(s) |
zie de Meyer(e), de Maeyer.
|
FD |
Mayer, de |
zie de Maeyer.
|
FD |
Mayeres |
Mayeresse. Var. de Majeres ou de Mayérus.
|
JG |
Mayeres |
zie de Meyere.
|
FD |
Mayerotte |
1. Proven. Me y en ode, ,,Essart du maire ou di sieur Mara ». — 2. V. MARU.
|
EV |
Mayers |
cf. Mayer.
|
JG |
Mayeru{s) |
zie de Meyere.
|
FD |
Mayérus |
Majerus, Magerus. Latinisation d’ail. Maier, Meyer; cf. aussi Majeres, Mage-res.
|
JG |
Mayet |
-ez, zie Maillet.
|
FD |
Mayet |
-ez. Var. de Maillet (w. liég. mayèt ‘maillet’).
|
JG |
Mayeu |
-eux, -eur. Cas régime de lat. major; en Wallonie et dans le nord de France, a le sens de fr. maire.
|
JG |
Mayeur |
Mayeu(x), zie de Meyere, Mahieu(x).
|
FD |
Mayeur |
V. Maire.
|
EV |
Mayinckx |
zie Meynink.
|
FD |
Maykels |
Var. van Makels of Meekels.
|
FD |
Maylaers |
zie Maillard.
|
FD |
Mayn- |
-é, -ot, May- -ol, -omain, -on, -o(t). V. MAD (Man et Ma).
|
EV |
Maynar(d) |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN
|
FD |
Mayne |
1. Spelling voor Mayné. – 2. Zie Mein.
|
FD |
Mayné |
Mayené, -ez, Lemayené, Maine, Maine, Menet, -ez, -er, -es, Men(n)é: 1. Ofr. mainé, meinsné < Lat. minus natus: later geboren, jonger (HERB.). 1365 Colart Cuemmes le mainsnet, Bergen (J.G.). -2. Patr. Spellingvar. (behalve Mayené) van Mainet, dim. van Germ. magin-naam; zie Maynard. 146 e. Jehennon Mainet (MORLET); 1305 Pieron Mainnet, Bergen (CSWI); 1541 Jacques Maynet, Binche-Aw. (AP).
|
FD |
Mayné |
w. (Beauvechain) May’né, Mayne, Mayené, -èné (NF typique du Brabant wallon), Maine. Nom de parenté: anc. fr. [jsq au 17e s.] mai(s)né, mainsné < lat. minus natus ‘cadet, puîné’ FEW 7, 20b, cf. 1324-26 «Ma-roie leur maisnee suer» ComptesMons, 1365 «Colart Cuemmes le mainsnet arbalestrier» TailleMons, 1616 «Martin Révélait maisnet» PrincipChimay. – Cf. aussi, en 1497, «les mambours de Jehenen, fils mésayné du dit Jehan» Haute Cour de Houx et Falize (Yvoir).
|
JG |
Mayntz |
zie Mainz.
|
FD |
Mayo(t) |
zie Maillot.
|
FD |
Mayol |
Mayolet, -ez: M.i. niet Opic. maiole: eerste dag van mei (HERB.), maar Patr., var. van Mayou(x), -oul(t) (BERGER). Rom. vorm van Germ. VN Maiulfus, evtl. Maiolus (MORLET I).
|
FD |
Mayol |
Surnom: anc. pic. maiole ‘premier jour de mai’ FEW 6/1, 61a. – Dimin.: Mayolet. 1556 «Jan Mayolez» Ham-sur-Heure.
|
JG |
Mayon |
1526 «Mayon Jamotton» BourgNamur; forme w. de Marion DL.
|
JG |
Mayon |
zie Marion.
|
FD |
Mayor |
1. Car. phys. Major (latin), ,,Le plus grand (des deux) » (N » 253) ou ,,L’aînè ». (N° 263). Comp. : Maximus et Laîné.
|
EV |
Mayor |
cf. Major.
|
JG |
Mayor |
zie de Meyere.
|
FD |
Mayot |
cf. Maillot.
|
JG |
Mayr |
zie de Meyer(e).
|
FD |
Mayrhoven, von |
PlN Mayrhofen (Tirol). Verspreide PlN Meierhof: 1280 curia que dicitur der Maierhof, Waldshut (BRECH.).
|
FD |
Mays |
Maijs, zie Mais.
|
FD |
Mayschak |
zie de Maerschalck.
|
FD |
Mayseel |
zie Maezeele.
|
FD |
Maystadt |
NF originaire de Hesse, largement attesté dans les registres paroissiaux de Jes-berg et Treysa (FyS) ; d’un NL ail. composé en -stad (à préciser).
|
JG |
Maystadt |
-stadt, Meystadt: De FN zou uit Hessen stammen (med. min. Ph. Maystadt). Wellicht een adaptatie van de fréquente D. PlN Neustadt, met bekende wisseling n/m en ontronding eu/ey (vgl. Neumann/Neymann).
|
FD |
Maystre |
zie Lemaître.
|
FD |
Maz- |
-uyer, -uir. Profess. Masuyer (Dialecte) ou Masurier (Ane. fr.), ,,Tenancier d’une ferme qui payait un cens ».
|
EV |
Mazairac |
PlN Mazeirac (Lozère).
|
FD |
Mazay |
Var. de Masay, Masai.
|
JG |
Mazay |
zie Maeze(e)le.
|
FD |
Mazé |
zie Mazet.
|
FD |
Mazeau |
Mazel, zie Maeze(e)le.
|
FD |
Mazeau |
Proven. Maseau (Dép. Je-mappes).
|
EV |
Mazelyne |
-ijne, zie Madelein.
|
FD |
Mazeman |
zie Maeseman.
|
FD |
Mazereel |
Mazereeuw, zie Masurel.
|
FD |
Mazereel |
V. Masure.
|
EV |
Mazet |
Mazé: Patr. Dim. van VN Thomas.
|
FD |
Mazet |
V. MAD (Maz).
|
EV |
Mazeure |
zie Masure.
|
FD |
Mazier(s) |
zie Masier.
|
FD |
Mazière, de |
zie Demazière.
|
FD |
Maziers |
1. Proven. Maisière (Loc.). — 2. V. Massier.
|
EV |
Maziers |
Génitif de la néerlandisation d’anc. w. masuier ‘tenancier’ FEW 6/1, 256a.
|
JG |
Mazin |
1. V. Maisin. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mazin |
Masin, -yn, -ijn, Mazijn, -ijn: Patr. Vleivorm van VN Thomas. 136 e. Maes Halle = 1280 Masinus Halle; 1389 Maes Cachtel = 1395 Masin C.; 1280 Carstinus Masins, Ip. (BEELE).
|
FD |
Mazinghien |
PlN Mazinghem (PdC). 1243 Joh. de Masinghem; 1347 Walt, de Masingehem, PdC (DF X).
|
FD |
Mazoin |
zie Masoin.
|
FD |
Mazon |
cf. Mason.
|
JG |
Mazoyer |
zie Massuir.
|
FD |
Mazui(r) |
-uy, zie Massuir.
|
FD |
Mazuin |
cf. Masoin.
|
JG |
Mazuin |
zie Masoin.
|
FD |
Mazur(e) |
zie Masure.
|
FD |
Mazure |
cf. Masure. – Mazurel, -elle, cf. Masurel, -elle.
|
JG |
Mazurel(le) |
zie Masurel.
|
FD |
Mazurelle |
V. Masure.
|
EV |
Mazuy |
Mazuis, cf. Massuir, -uy.
|
JG |
Mazuy |
Proven. Dép. St-Aubin. Synon. : Mass- -ui, -uy.
|
EV |
Mazy |
Mazzy. cf. Masi, Masy.
|
JG |
Mazy |
zie Masi, Demazy.
|
FD |
Mazyn |
Mazijn, zie Mazin.
|
FD |
Mazzier |
zie Masier.
|
FD |
Mazzon |
Occ. vorm voor Fr. maison: huis.
|
FD |
Me(e)rschaert |
Me(e)rsschaert, Meerschhaert, Meirs(s)chaert, Meeschaert, Me(e)sschaert, Misschaert, Mescart: Afl. van Van der Meersch. 1398 Jan Merscaert, Jan van der Mersch, Aarsele; 1398 Pieter Meschaert, Geluwe (DEBR. 1970); 1369 Jehan de le Mersch dit Merscart, Ip. (BEELE); 1518 Olivier Merschaert, Rekkem; 1639 Olivier Meesschaert, Menen (KWII).
|
FD |
Me(e)rvis |
Reïnterpretatie (door r-epenthesis)van Mevis. Zie Meus.
|
FD |
Mean |
Méan, Meant, Méan, Meyan. 1369 «Thiris de Meyan li fevre»,1432 «Johan de Meyan dit de Laveur», 1602 «Marguerite de Mean» Liège; nom d’origine: Méan (Nr), etc.
|
JG |
Méan |
Proven. Dép. Maffe et Mons-lez-Liège.
|
EV |
Méan(t) |
Mean(t), Meyan(t), Myant: PlN Méan (N) en in Mons (LU). 1369 Thiris de Meyan, Luik (J.G.).
|
FD |
Meanten |
1541 «JohanMianten», 1566 «Jehenne Johan Meanten» La Gleize; avec le possessif w. mi (adapté graphiquement en me), littér. mi antin ‘ma tante’, cf. L. Remacle, Le NP Meanten (La Gleize, xvf s.), DBR 17, 1960, 165-6. – Dénominations du même type (notaires liég.): 17.6.1547 «aux représentants de Maroie nostre ante», 12.1.1548 «Johan me seroige de Lymborgh [somdje ‘beau-fils’]» [JL, NFw]; cf. aussi Moncousin.
|
JG |
Meaux |
Méaux. 1253 «Baudewin Meaus» (var. «Meus») DettesYpres; var. de Meeus; ou bien nom d’origine: Meaux (Seine-et-Marne), etc. Cf. aussi 1645 «Robert Meaux (Miaux)» = «Robert Maux» émigré en Suède.
|
JG |
Meaux |
Proven. Meaux (Loc. fr.).
|
EV |
Méaux |
Meau(x), Méau, Miaux, Myaux: 1. PlN Meaux (Seine-et-Marne). – 2. Patr. Picardiserende regressievorm van Me(e)us, korte vorm van HN Bartholomeus. 1237 Margherite Miaus, Atrecht (NCJ); 1253 Baudewin Meaus = Meus, Ip. (HERB.); 1304 Bertremau le lovene; 1374 Meaux de Baers = 1375 Meux de Baers; 1306 Meaus de Beifslare, Ip. (BEELE). Vgl. Meauxsone.
|
FD |
Meauxsone |
Meauzoone: Patr. Zoon van Meaux = (Bartolo)meus. 1366 Rugger Meusen soens, Ktr.; 1398 Meuwels Lmeussone, Ing. (DEBR. 1970).
|
FD |
Méauxsoone |
Méausoone, -zoone, Meeuw-soone, Meeusoone, etc. Nom composé de Meeuw, Meaux < Bartholomeus + zoon ‘fils’, cf. 1366 «Rugger Meusen soens» Courtrai [FD].
|
JG |
Mebis |
Mebus, zie Meus.
|
FD |
Mébis |
Mebis. Comme Mebs, aphérèse de (Bartholo)meus; cf. aussi Nibbes, Nibus, etc.
|
JG |
Mech |
Mèche, Mèche. Nom d’origine: Mesch, w. Mèhawe (Limbourg hollandais).
|
JG |
Mechain |
zie Mesquin.
|
FD |
Mechanicus |
Latinisering van een BerN: maker van werktuigen. 1794 Elias Benni Mechanicus, A’dam (PDB).
|
FD |
Méchant |
1. Car. mor. H. mal intentionné. N° 26. — 2. Altérât, de Méchin. V. ce N.
|
EV |
Méchant |
zie Marchand(t).
|
FD |
Mèche |
Mèche, Mech: W. spelling voor PlN Mesch (NL) (J.G.).
|
FD |
Mechelaere |
Proven. Mechelen (,,Malines »), avec suffixe -aère d’orig. N° 212.
|
EV |
Mechele |
Mechelen, Mechels, Meekels, Machels, Magel(e): Metr. Germ. VN Machtild; vgl. Magcheltje, Maggeltje, Macheltsje (Pries), Megcheltien (V.D.SCHAAR). Vgl. ook Machtelinckx = Machelinckx = Mechelinck. Evtl. Patr.: Dim van macht-naam (Machtolf). 1370 van Meghele van Westele, Tn. (HB 783); 1708 Mechel van den Kerkhoff, Bilzen (SCHOE.); 1571 Willem Mechels, Sindorf-Aw. (AP).
|
FD |
Mechele(e)r, de |
Mechelaere, Mechler, de Meckeleer, de Meekeleer: Mechelaar, van Mechelen (A). 1403 Jan de Migghelere, Aw. (HB 72); 1406 Claes de Mechelere, Bs. (PEENE).
|
FD |
Mechelen, (van) |
van Megchelen, van Mechgelen: PlN Mechelen (A). 1394 Goossin van Mechline, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Mechelinck |
-ynck: Var. van Machelinck; zie Machtelinck(x).
|
FD |
Mechelmans |
Meck-. Génitif de néerl. Mechel (fr. Michel) ou Mechelen (fr. Malines) + mon ‘homme’.
|
JG |
Mechelmans |
Meckelmans: i. All. van Van Mechelen. 1340 Joh. Mechghelman, Tnh. (VERS.); 1386 Johanni dicto Mechghelman, Ht. (A.GHIJSEN); 1448 Coen Mechelmans, Diest (HB 337). – 2. Metr. Afl. van VN Mechele. 1379 Ghijsbrecht Machelmaens, Den Bosch (HB 474).
|
FD |
Mechels |
Génitif de néerl. Mechel, fr. Michel.
|
JG |
Mechelynck |
1. Proven. Mecheling. Synon. du précédent. •— 2. V. MAD (Mae).
|
EV |
Mechiels(en) |
zie Michael.
|
FD |
Méchin |
Car. phys. et situât, soc. .Jeune (gentil)homme » (Ane.). Medrigant (pour Madricon). V. MAD.
|
EV |
Méchin |
zie Mesquin.
|
FD |
Mechler |
zie de Mecheleer.
|
FD |
Meck(e) |
Patr. Bakervorm Mago, Macco. Germ. VN. 1435 Gilg Meck, Augsburg (BRECH.).
|
FD |
Meckelmans |
zie Mechelmans.
|
FD |
Meckeren, van |
PlN (wellicht NL). Vgl. Meckerenweg in Gingelom (L). 1402 Herman van Meeckeren, Hernen; 1462 Otto van Mekeren, Kuik(PDB); 1445 Agnes van Mekerne, Nijmegen-Bg. (PARM.); 1557 Pieter van Meeckere, Groede (SCHOUT. I); 1731 Guill. van Meckeren, Gennep-Aw. (AP).
|
FD |
Meckers |
Meeckers, Meekers, Mekers. Génitif de moy. néerl. maker, meker ‘créateur, réalisateur’.
|
JG |
Meckers |
zie Mekers.
|
FD |
Mecking |
Patr. Afl. van Meck(e).
|
FD |
Mecklenburg |
Meckelburg: Oud Duits land Mecklenburg aan de Oostzee. 1387 Franko Mekelenborgh, Osnabruck (BRECH.).
|
FD |
Meclot |
zie Michelot.
|
FD |
Meco(e)n |
zie Michon.
|
FD |
Mecoen |
Néerlandisation de Michon, dérivé du thème de Michel.
|
JG |
Mecqinion |
zie Mequinion.
|
FD |
Med- |
-aer, -ard, -aets, Medd- -a, -ens. V. MAD.
|
EV |
Medart |
Me-, Medard, Me-, Meda, Me-, Medda (w. -à, fr. -ard). 1561 «Medart Le Berger», 1569 «François Medart» BourgNamur; prénom Medard (anthrop. germ. math-hard), d’après le nom de saint Medard, évêque de Noyon, synonyme de pluie dans la météorologie populaire. » Formes néerl.: Medaer, Me-, au génitif: Medaerts, Me-, Medaets, Medats, Mé-(simplification consonantique). » Dérivés du thème Med- de Medard: Medot, Me-. Dimin. du thème Med- (de Medard). -Medens, Me-. Génitif germ. du thème de Medard (Carnoy 44).
|
JG |
Meddaerts |
Medar(d), -a(e)rt(s), -aer(s), -a(e)ts, Med(d)a, Mattard, -ar(t): Patr. Germ. VN Medardus (MORLETI); Madachart (Fm.). 1375 Baltin Maddaert = B. Mattaerd, Ip. (BEELE); 1395 Medaert Dadizeels = 1398 Madaert van Dadizelle, Dadizele; 1398 Medart van den Coutere, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Meddens |
zie Maddens.
|
FD |
Medegael, van |
Middegaels: PlN Middegaal in Veghel (NB). 1379 Jan van Middelgale, Den Bosch (BLO VIII). Op zijn zegel staat evenwel: sigillum Johannis de Erpe. Van Medegael kwam 86 x voor in OV. 1572 Frans Medegaels, Helmond (HB 423); 1669 Servaas Medegaels, Hilvarenbeek-Aw. (AP).
|
FD |
Medem, de |
BN zoals D. FN Meidem. Mhd. meidem: hengst, ruin. 1219 Johannis Medem, Ip.; 1263 Thieris li Meidem, Cent (LEYS 1959′); 1280 Joh. Medem; 1326 Franse de Medem, Ip. (BEELE).
|
FD |
Medeman |
Mnl. medeman: medeleenman, deelgenoot, compagnon. 1378 Katelinen filiajan Meedemans, Dend. (OSD).
|
FD |
Medernach |
zie Middernacht.
|
FD |
Medery |
Me-. Nom issu de l’anthrop. germ. math-rik > fr. Médéric, nom d’un saint.
|
JG |
Medery |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN math-rîk?
|
FD |
Médot |
Medo(t): Patr. Vleivorm van Médard.
|
FD |
Medts |
V. MAD.
|
EV |
Medts, (de) |
zie Mets.
|
FD |
Mee, de |
zie Dumet(s).
|
FD |
Meeckers |
Meekers, cf. Meckers.
|
JG |
Meeckers |
zie Mekers.
|
FD |
Meedts |
zie Mets.
|
FD |
Meef, de |
zie Demeffe.
|
FD |
Meegen, van |
zie van Megen.
|
FD |
Meegers |
zie Mager.
|
FD |
Meehsen |
zie Maassen, Meus.
|
FD |
Meekeleer, de |
zie de Mecheleer.
|
FD |
Meekels |
zie Mechele.
|
FD |
Meekers |
1. Profess. Maker, ..Fabricant ». V. Maker. — 2. V. MAD (Mak).
|
EV |
Meekers |
zie Mekers.
|
FD |
Meeks |
zie Meex.
|
FD |
Meel |
Wellicht BerBN van de molenaar, de meelhandelaar of bakker. Vgl. D. Mehl.
|
FD |
Meel, van |
zie van Merlen, van Mêle.
|
FD |
Meel,de |
Zie Demel.
|
FD |
Meelaet |
Melaet. Simplification consonantiqnc de Melaert.
|
JG |
Meelaet |
zie Millard.
|
FD |
Meelberg(h)(s) |
Meilbergs, Melberg(h)s, Mellenbergh: PlN 1. Merelberg > Meelberg in Schaffen (L). 1434 Heinrick van Meerleberch; 1453 Henricus de Meerleberghe = de Meeleberghe; 1769 Christiaan Meelberghs, Diest (CLAES1983). – 2. PlN Meelberg in Paal (L).
|
FD |
Meelbergs |
-erghs, Melberghs, Melbergs, Meilbergs. Génitif de Meelberg, à Paal (Lb).
|
JG |
Meeldijk |
Waterloop in Koudeschure en Borre (FV): 1719 Medeldicque (DF X). De Molendijk, die uit twee takken van de Aa bestaat, heet er nu verfranst Meldicque: 1327 le Molendich; 196 e. Meuledick alias Meldick (DF X).
|
FD |
Meelen(s) |
zie Melin.
|
FD |
Meelen, van |
zie van (de) Merlen.
|
FD |
Meen |
(,,Bien ou objet) commun, banal ». Altéré en mm : V(and)er- min(nen).
|
EV |
Meeneboo |
zie Minnebo.
|
FD |
Meenen, van |
van Meenin, Wanmeenen: PlN Menen (WV). 1245 Danieli de Menine (DEBR. 1980); 1326 Henric van Menine, Ip. (BEELE). – Lit.: LG1981,
|
FD |
Meenen, van der |
zie van der Minnen.
|
FD |
Meenhout |
zie Maenhoudt.
|
FD |
Meens |
Génitif de moy. néerl. meen ‘commun, complet’.
|
JG |
Meens |
zie Mens.
|
FD |
Meensel.van |
van Mensel, van Minsel, van Mencxel, van Menx(s)el, van Mengsel: PlN Meensel (VB). 1340 Willem van Meenselle, Tn. (C.BAERT); 1387 Reynere van Meensele, Tn. (SLLIV); 1481 Geert van Minsel, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
meer |
,,Etang ». Proven. Meremans,Van der- -Meer, -Me(e)ren, -Mei-re(n). ,,De l’étang, du lac ». Meer- -hout, -veld. ,,Bois-, Champ- -du lac ». |
EV |
Meer |
Meers. Nom d’origine: Meer (Aiw),etc., topon. très fréquent.
|
JG |
Meer, (de) |
zie Lemair(e).
|
FD |
Meer,van (der) |
Termeer,van (der) Meeren, van (der) Meir, van der Meiren, van der Mairen, van der Mer(en), Vermeer, Vermeere(n), Vermeir, Vermeire(n), Vermeirre, Vermaire, Vermer, Vermerre((n), Vermeren, Veermeer: PlN Meer, Mère: grote plas, stilstaand water. Erg verspreid. Ook(Erpe-)Mere (OV). 136 e. Segere de Mère, Desteldonk; bi Gosines van der Mère (GN); 1428 Dillekin vanden Mère, Ht. (A.GHIJSEN); 1297 Henry de la Mare; 1334 Jan van der Meere, Opwijk (ES 1913,98-100; ESBr. 1952,401-416). Zie ookDelmère.
|
FD |
Meerbach |
D. PlN. Vgl. Meerbeck (NRW, NS), Van Meerbeke.
|
FD |
Meerbee(c)k,van |
van Meerbeke, van Meerbeck, Meerbeekx, van Merbeeck: PlN Meerbeek (VB) of Meerbeke (OV). Meerbeek in Assent (VB). 1337 Helwide dicta de Meerbeke, Diest (CLAES 1983); 1390 Cole van Meerbeke, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Meerbergen |
Meerberghs. Nom d’origine: Meerberg, topon. fréquent.
|
JG |
Meerbergen, (van) |
Vermeerbergen, Meerberghs: PlN Meerberg in Grote- en Kleine-Brogel (L) en St.-Kw.-Lennik (VB) (NR). 146 e. Henric van Meerberghen, Zundert (SEA); 1576 Maria van Meerberghe, Boechout (SELS). Maar Meerberghs zou een var. (r/I) kunnen zijn van Meelberghs.
|
FD |
Meerburg |
PlN in Leiden (ZH).
|
FD |
Meerchaut |
zie Meerschout.
|
FD |
Meerdonk, van |
PlN Meerdonk (OV). 1289 Michiel van Merdonc, Hulst Z (DEBR. 1962).
|
FD |
Meere, (de) |
zie Lemaire.
|
FD |
Meereleere, de |
zie de Meerleer.
|
FD |
Meereman |
Meerman, au génitif: Meeremans, Meermans, Meremans, Mermans. Ethnique néerl. : habitant de Meer ou d’un meer.
|
JG |
Meeremans |
zie Meermans.
|
FD |
Meeren, van (der) |
zie van der Meer.
|
FD |
Meerendonk, van (den) |
zie van den Merendonck.
|
FD |
Meerens |
zie Maire.
|
FD |
Meeresse |
Var. néerl. de Mayeresse.
|
JG |
Meeresse |
zie Mairesse.
|
FD |
Meerhaeg(h)e, (van) |
-hage, (van) Meirhaeg(h)e, van Merhaege(n), -haeghe, Meyerhaeghe: 1. PlN Meerhage in Wortegem (OV), Ooike (OV). 966 Merehaga: bosje aan een plas. – 2. PlN in Nieuwerleet (FV), Houlle (PdC). 1228 Gerardus de Maraghe, Dk.; 1617 Jan van Meerhaghe, Klemskerke; 1762 Augustyn Meirhave, Kanegem (DFX).
|
FD |
Meerhaeghe |
-hage, Meyerhaeghe, Meir-haeghe. Nom d’origine: Meerhage(FlOr).
|
JG |
Meerheyd |
Wsch. dial. < Meerhout.
|
FD |
Meerhout, (van) |
PlN Meerhout (L). 1255 Hermannus de Merout, Meerhout (V.LOON 84); -1300 Jan van Meroute, Cent (CG); 1394 Thomaes van Meerhoute, Aw. (HB 52). Meerkens: i. Zoals Meermans afl. van Van der Meer. – 2. Metr. Dim. van Maria. Vgl. Meiresone.
|
FD |
Meerkens |
Génitif dimin. en -ken de Meert (hy-pocor. de Meerten).
|
JG |
Meerlaen |
Meerland, zie Merlan(d).
|
FD |
Meerle(e)r, de |
de Meerlaere, -leire, de Meereleere, de Meir(e)leer, de Meirlaere, Meirlaen, Meir(e)leire, Merleer: Wvl. merelare: merel. BN. Vgl. De Meirel, Merlan(d). 1590 Cornelis de Meerleere, Burst(LIEVENS).
|
FD |
Meerlemont |
Merlemont: PlN 1. Merlemont (N). 1228 W. de Merlemont (AAV); 1294 Wautiers de Merlemont, N (CRN); 1374 Heinrijc Meerlemonts huys, Aw. (VLOEB.). – 2. Merlemont in Evegnée (LU). 1291 Wautier de Merlemont, Luik (SLL II); 1343 H. de Merlemont, Tg. (IOT). – 3. Merlimont (PdC). 1262 Martine de Merlemont = 1271 Martin de Merlimont, Montreuil (DF X).
|
FD |
Meerman |
-ans, cf. Meereman.
|
JG |
Meerman(s) |
Merman(s), Merremans, Me(e)remans, Meir(e)man(s), de Meerman: 1. Meerman: zeeman. 1398 wedewe Roegers Smermans, Martin de Merman, Aalbeke (DEBR. 1970). – 2. Afl. van Van (der) Meer, Vermeir(e).
|
FD |
Meernhout |
Mern(h)out, Meernt: Var. van Meerhout? Of van Maernhout?
|
FD |
Meerpoel |
Me(i)rpoel, Mer(c)kpoel: PlN Meerpoel: waterpoel. 1649 François Meerpoel, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Meerpoel |
Meirpoel. Nom d’origine: Meerpoel (= mare d’eau).
|
JG |
Meerris |
zie van Merris.
|
FD |
meers |
,,Marais, Flaque, Terrain fangeux ». Proven. Miers, Meers(ch)-, Meers(se)- -man(s). ,,Du marais ». Meers- -haut, -hout. ,,Bois du marais ». Meerschaert, ,,Campagne du marais ». Van Hoymissen ou Van Hooimeersen, .,Du marais aux foins’. Meersen (Loc. holl.).
|
EV |
Meers |
1. Limburgse var. van Meyers. Zie Smeers. 1620 Frederick Meers, Bilzen (SCHOE.). – 2. Zie Meers(ch).
|
FD |
Meers |
cf. Meer.
|
JG |
Meers(ch) |
Mers(ch), Meerstx: Verkort < Van der Meersch. 1403 Jan Mersch; 1410 Loenis de Harde dit Mersch, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Meers(s)eman |
Zie Meerschman, (de) Meersman.
|
FD |
Meersch, van der |
van der Meers(en), van der Mersch, van der Mers(s)che, van der Meers(s)che(n), van Meers(s)che, Vandremeersch, van der Mars, van de(n) Meersch(e), van de(n) Meerssche.van den Meersshe, van den Mersch, van den Meerssch, van der Meir(s)ch, van de(r) Meirs(s)che, van der Meirtsche, van der Meesch, van der Mesche, van Meessche, van der Messe(n), – Misse(n), van der Meets, van der Meys/Meijs, van der Mest, van der Mie(r)s, van der Miès(e), van der Miège, Miége, Vermeers, Verme(e)rsch, Vormers, Vermeerschen, Vermeerch, Vermeers(e)h, Vermeirs(ch), Vermeirsche, Vermei(r)ssen, Vermeers(s)en, Verme(e)sen, Verme(e)s(ch), Vermeys, Vermiesch, Vermèch, Vermès, Vermesse, Vermis(sen): Verspreide PlN Meers(ch): beemd, alluviaal land, vooral langs waterloop (KCTD1945,242-257). De vormen zonder r door ass. rs/s. 1316 Gillis van der Mersch, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Jan van der Mersch; 1380 Danijn van der Meersch, Ip. (BEELE); 1750 Emerentia Vermeers(ch) = Verrais, Aarsele (PS 1973,254). – Lit.: F. DEBRABAN-DERE, Van derMe(e)rsch. LG1981,457-9.
|
FD |
Meerschaege |
Reïnterpretatie (Wvl. meerschagie: meersen) van Meerschaert.
|
FD |
Meerschaert |
-schaut, Meersschaert, -sschaut, Meirschaut, Meirsschaut, Meeschaert (simplification consonantique). Dérivé néerl. en -aert; ethnique: habitant de Meersch (topon. fréquent).
|
JG |
Meerschman |
cf. Meersseman.
|
JG |
Meerschman |
Meers(s)eman, Meersman(s), Meerssman, Mersmans, Meirs(ch)man, Mers(s)eman, Mees(se)man, Meschman, Mesman(s), Misman, Meisman, Meys(ch)man(s), Meyss(e)man, Meyseman, Meijsman(s), Meeysman: 1. Afl. op -man van Van der Meersch. – 2. Vorm zonder Iw. voor (de) Meersman.
|
FD |
Meersdom |
zie Mesdom.
|
FD |
Meersen |
Nom d’origine: Meersen (Limbourg hollandais).
|
JG |
Meersman, (de) |
de Meersmann, (de) Meers(s)eman, (de) Meerschman, (de) Meirsman, (de) Meirschman, Me(e)rsmans, (de) Mers(se)man, Meerssman, Merseman, de Merseeman, Messeman(s), Mees(se)man, Mes(ch)man, Mesmans, Misman, Meisman, Meysman(s), Meijsman(s), Meeysman, Meyschman(s), Meyss(e)man, Meyseman, Marsman: BerN Mnl. merseman, meerseman, maers(e)man: rondtrekkend koopman, marskramer. 1252 Ziric Maersman, Haarlem (OHZII, 638); 1280 Oliverus Merceman; 1306 Kateline Mersemans = K. Smersmans, Ip. (BEELE); 1381 Jan de Merceman, Ossenisse (DEBR. 1999). Zie ook Meerschman.
|
FD |
Meersseman |
Meersman, Meerschman, Meersmann. Meeseman (simplification consonantique), au génitif: Meersmans. Nom de métier: moy. néerl. me(e)rseman ‘marchand, épicier’.
|
JG |
Meerstadt |
PlN Mehrstedt (TH)?
|
FD |
Meerstx |
Verhaspelde spelling van Meerts of Meers.
|
FD |
Meert |
au génitif: Meerts, Meets (simplification consonantique). Hypocor. de néerl. Meerten, Maarten, fr. Martin.
|
JG |
Meert- |
-s, -ens. V. Martin.
|
EV |
Meert(s) |
Meerte, Meerten(s), zie Maarten(s).
|
FD |
Meert, van (der) |
zie van Miert.
|
FD |
Meerten |
génitif: Meertens. Prénom: néerl, Meerten, fr. Martin; cf. Ma(e)rtens, Mettais.
|
JG |
Meerts |
cf. Meert.
|
JG |
Meerveld, (van) |
van Meervelt, -velde: PlN Meervelde (NB). 1661 Adriaan van Meervelde, Waas (VAN G. IV); 1698 Joannes van Meervelt, A’dam (MUL Vïï).
|
FD |
Meervenne, van |
van Meirvenn(e), de Meirvenne, Meervenu: PlN Meerven (NB). s.d. Joos van Meervenne, Jan van Meirvenne, Waas (VAN G. I-II).
|
FD |
Meerwein |
D. Patr. Germ. VN mêr-win ‘beroemd-vriend’: Maruinus, Meruinus (MORLETI). 1458 Ritter Merwin von Sickingen (BRECH.).
|
FD |
Meerwij(c)k, van |
van Marwick:PlNMeerwijkin Empel (NB) of Koudekerk (ZH). 1276 Wouter van Merewijc, Lier (V. LOON164); 1289 Waltero dicto de Merwich, Aw. (CLEMEUR).
|
FD |
Meery |
zie Demerie.
|
FD |
Mees |
Meese, Meeze, au génitif: Meesen, Mezen, Me-, génitif double : Mesens. Aphérèse de (Bartholo)meus ou de (Tho)mas (cf. VlaamseStam, 1975,90).
|
JG |
Mees |
zie Meus, Maas(s), Meese.
|
FD |
Mees(s)e(n) |
1. Proven. Meersen. V. Meers. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Meesch, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Meeschaert |
cf. Meerschaert.
|
JG |
Meeschaert |
zie Meerschaert.
|
FD |
Meesdom |
zie Mesdom.
|
FD |
Meese |
de Mees(e), Mees(en), Meeze(n), Mezen: BN naar de naam van de vogel, de mees (vgl. Mussche). Of BN voor de mezenvanger. 1326 Boidin de Mesevanghere, Ip. (BEELE). i2ee. Robinus Mese, Desselgem (GN). 1267 Caninus Mese, 1326 Jan Meze, 1393 Heinekin Meeze, Ip. (BEELE).
|
FD |
Meese |
Meeze, cf. Mees?
|
JG |
Meesema(e)cker |
Meesmaecker, de Mesemacker,de Meesema(e)kers, de Meezemaeker: 1. BerN van de mandenmaker. Mnl. mese: draagmand, vismand. 1620 Robert Meesemaecker, St.-Win. (VERGR. 1968); 1653 Eg. Aug. de Meesemaecker, Bs. (MU1 VI). – 2. Wsch. veeleer verhaspeling van De Mes(se)maker.
|
FD |
Meeseman |
cf. Meersseman.
|
JG |
Meesen |
cf. Mees.
|
JG |
Meesen(s) |
zie Maassen, Meus.
|
FD |
Meesen, van |
PlN Mesen (WV). 1367 Pauwels van Meessine, Ip. (BEELE).
|
FD |
Meesmaecker |
V. Mes.
|
EV |
Meesmaecker |
zie Meesema(e)cker.
|
FD |
Meesman |
zie Maeseman, Meerschman, (de) Meersman.
|
FD |
Meesschaert |
zie Meerschaert.
|
FD |
Meessche, van |
zie van der Meersch.
|
FD |
Meesseman |
zie Meerschman, (de) Meersman.
|
FD |
Meessen(s) |
zie Maassen, Meus.
|
FD |
Meester |
génitif: Meesters, Meysters. Nom de profession: moy. néerl. meester ‘maître, maître d’école’.
|
JG |
Meester |
Profess. 1. School(meester), ,,Maître d’écoles ». — 2. Maître d’un atelier, dune exploitation. — 3. Artiste ou artisan renommé. Synon. : De Meester, (S)meesters, Smeysters, Myster.
|
EV |
Meester(e), de |
de Mester, de Miester, Me(e)ster(s), Smeester(s), Smister, Meysters, Meeter, de, zie de Meter.
|
FD |
Meeteren, van |
zie van Meteren.
|
FD |
Meetkerke, van |
Mekerke: PlN Meetkerke (WV). 1299 Jac. de Meetkerke; 1330 Henrici de Medekerke; 1607 Guillaume Meckerke (DF X); 1399 Jacob van Meetkerke, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Meets |
cf. Meert(s).
|
JG |
Meets |
zie Maarten(s).
|
FD |
Meets, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Meeus |
Meus, Meheus, génitif: Meeusen, Meeussen, Meusen, génitif double: Meeu-wens, Meuwens, Meeuwes, Meuws. 1283 «Meus Harinc» DettesYpres, 1356-58 «Jehans Meus» PolyptAth; aphérèse de (Bartho-lo)meus.
|
JG |
Meeus |
-ues, -us(s)en, zie Meus.
|
FD |
Meeus |
V. Bartholomeus.
|
EV |
Meeuw |
1280 «Colinus Meuwe» Dettes Ypres; surnom: néerl. meeuw ‘mouette’ [FD], sinon aphérèse de Bartholomeeuw (cf. ci-dessus).
|
JG |
Meeuw |
de Meu(e), de Meiie, de Meve: BN naar de vogelnaam, de meeuw. 1280 Colinus Meuwe, Ip. (BEELE); 1398 Daneel de Mewe, Ing. (DEBR. 1970).
|
FD |
Meeuwe(n)s |
-ese(n), -s, -(i)s(s)en(s), Meevis(sen), Meewis(se), zie Meus, Meex, Meeks: Var. van Ndl. FN Meekes, gen. naast Meek(en), Germ. bakernaam (V.D.PLANK); vgl. Mack.
|
FD |
Meeuwen, van |
van Meuwen: PlN Meeuwen (L). 1389 Jannes van Mewen, Diest (VdP); 1414 Jan van Meewen, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Meeuwes |
Meuws, Meeuwens, cf. Meeus.
|
JG |
Meeuwis |
Meewis, Meuvis, -wis. Mevis, Mé-vis, -isse, Mewis, Meyvis, -isch, au génitif: Meeuwissen, Meevissen, Meewissen, Meeuw-ssen, Meuwissen, Mevihsen, Mevissen, Me-wissen, Me-, génitif double : Mevissens. Var. de Meeus(en).
|
JG |
Meeuws |
Var. de Meeus.
|
JG |
Meeuwsoone |
Meeusoone, cf. Méauxsoone, etc.
|
JG |
Meeuwssen |
Meevissen, Meewis, -issen, cf. Meeuwis(sen).
|
JG |
Meeysman |
zie Meerschman, (de) Meersman.
|
FD |
Meeze |
cf. Meese.
|
JG |
Meeze(n) |
zie Meese, Maassen, Meus.
|
FD |
Meezemaeker, de |
zie Meesema(e)cker.
|
FD |
Meffert |
Patr. Germ. VN Magfrid. 1543 Meffardus Loenstein (BRECH.).
|
FD |
Meg- |
-ens, -erlé (Alsace), -goeul. V. MAD (Mak).
|
EV |
Megan(c)k |
Afl. van ww. me(d)egaan: meegaan, vergezellen. BN voor iemand met meegaand, inschikkelijk karakter. 1281 Heinr. Medeganc, Wortegem (HAES.); 1396 Jan Medegancs, Mère (DE B.); 1452 Joh. Meganc (MULI).
|
FD |
Meganck |
Me-. Nom d’origine: moy. néerl. mee, mede ‘avec’ + ganc, gange ‘passage’ ; dans l’Est: rigole qui apporte l’eau au moulin’ (Carnoy 142). Mégret. 1296 «Hue Megret» TailleParis; var. de Maigret.
|
JG |
Meganck(x) |
1. V. MAD (Mak). — 2. Situât, soc. Me(d)egan(g)er, ..Adjoint (d’un personnage important ».
|
EV |
Megchelen, van |
zie van Mechelen.
|
FD |
Megdaleens |
zie Magdaleens.
|
FD |
Megen, van |
van Meegen, Vermeegen: PlN Megen (NB). 1390 Sebrecht van Megen, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Megens |
Meegens, Meigen, Meugens: Patr. Vleivorm van een Germ. Mago-naam? 1461 Jan Megghe = 1477 Jan Meighen, St.-Tr. (LENGLEZ); 1651 Libertus Meughens, Westerlo (MUL V).
|
FD |
Meghem, van |
1. PlN Meigem (OV). 1160 Lambinus de Meiengem (GN); 1206 Rammundi de Meighem (DEBR. 1980); 1284 Heineman van Meyghem (CG). – 2. Of var. van Van Mieg(h)em.
|
FD |
Meginhard |
zie Meynaert(s). 1438 Jehan Mainart, Laon(MORLET).
|
FD |
Megret |
zie Maigret.
|
FD |
Megroot, (van) |
Megroedt, zie (van) Migerode.
|
FD |
Meha(i)gnoul |
Méha (i)gnoul: PlN Meha(i)gnoul in Meux (N). 1289 Thomas de Mehaingnoule, Namen (J.G.).
|
FD |
Mehagnoul |
Me-, Mehaignoul, Me-. 1289 «Thomas de Mehaingnoule» CensNamur, 1523 «Romain de Mehaingnoulle» Bourg-Namur; nom d’origine: Meha(i)gnoul, à Meux (Nr).
|
JG |
Mehaignoul |
Proven. Dép. Meux.
|
EV |
Mehauden |
Me-, génitif double : Mehaudens, Mehoudens. Génitif de Mahaut (= Mathilde), cf. 1279 «Mehault Spillete» ComptesMons, 1520 «Piero Mehau».
|
JG |
Mehauden |
Proven. Meerhout(en), ,,Bois du lac » (Meerhout, Loc. et L.D.).
|
EV |
Mehauden(s) |
Mehaut, Méhaux, zie Mahau(t).
|
FD |
Mehelen |
Mehlen. Var. de Mechelen, fr. Mali-nes.
|
JG |
Meher |
Mexher. Var. de Meier, Mayer.
|
JG |
Meheus |
cf. Meeus.
|
JG |
Meheus |
zie Maheu(x).
|
FD |
Mehle(n) |
Mehlin: Spellingvar. van Meelen of van PlN Melen (zie Demelen) ?
|
FD |
Mehlen |
cf. Mehelen.
|
JG |
Mehler |
D. BerN van de meelhandelaar. 1363 Joh. Mehler, Giessen (BRECH.). Vgl. Mehlman(n).
|
FD |
Mehlman(n) |
D. BerN: meelhandelaar. Vgl. Mehler. 1316 Yda dicta Melmennen, HS (BRECH.).
|
FD |
Mehlwurm |
D. BN: meelworm.
|
FD |
Mehoudens |
cf. Mehaudens.
|
JG |
Mehoudens |
zie Mahau(t).
|
FD |
Méhu |
Mehuis, Mehuys, zie Maheu(x).
|
FD |
Mei |
zie (de) Mey.
|
FD |
Meibergen |
PlN Meiberg in Meerhout (A).
|
FD |
Meiboom |
Meijboom: BN naar woonplaats of huisnaam. Vgl. D. Maibaum, -bo(h)m, Ndd. Meibo(h)m. 1256 Herbort Meibom, Rostock (NN); 1550 Hans Meyboom, Aken-Aw. (AP); 1757 Adr. Meiboom, A’dam (MUL VIII).
|
FD |
Meichl |
zie Maichle.
|
FD |
Meichsner |
zie Meissner.
|
FD |
Meicier |
Profess. 1. Messier, ..Garde des récoltes » (Ane.). — 2. Mercier. V. ce N.
|
EV |
Meidert, van |
van Melder(en, (van) Meller: PlN Meldert (0V, VB, L). 1340 Joh. de Meidert, Tnh. (VERB.); 1356 Willems lant van Meidert, St.-P.-Leeuw (PEENE1949); 1423 Jan van Meller; 1424 Clais van Meld(e)re, Ktr. (SR14 v°, p. 37,39).
|
FD |
Meier |
« Métayer ». 1. Profess. ..Tenan-cier d’une métairie ». Synon. : DE Meyer(e), Meyers, Mayeres, Smeyers. — 2. Fonction (Le mot Meyery a désigné autrefois des fiefs ayant droit de basse justice). Maire ou prévôt. Latinis. : Majerus, Mayerus. V. Maire.
|
EV |
Meier |
cf. Meyer.
|
JG |
Meier(s) |
zie de Meyer(e).
|
FD |
Meiersons |
zie Meireson(e).
|
FD |
Meifroot |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Meigen |
zie Megens.
|
FD |
Meignan(t) |
-en, zie Magnien.
|
FD |
Meigroet, van |
zie (van) Migerode.
|
FD |
Meihuizen |
PlN Maihausen (NS).
|
FD |
Meijboom |
zie Meiboom.
|
FD |
Meijborg |
-burg, zie Maiburg.
|
FD |
Meijdenberg, van den |
Wellicht PlN Maagdenburg, D. Magdeburg (SA). Kiliaan geeft Meydenborgh voor Maeghdenborgh. Verwarring berg/borg is heel gewoon. 1650 van de Medenbergh, Tilburg (PDB).
|
FD |
Meijerson |
cf. Meiresonne.
|
JG |
Meijerson |
zie Meireson(e).
|
FD |
Meijlink |
Patr. Afl. van een -ilo-dim. van Germ. mag-naam. Vgl. Meilke.
|
FD |
Meijnaert(s) |
Meynaert(s), Meynart, Meinhard(t), Mijnhardt, Mainard(i), Mainas, Menyhart, Meinert, Meiners, Meindert, Meijndert, Meyndertz, Mynders, Minders: Patr. Germ. VN magin-hard ‘kracht-sterk’: Meginhardus (Dip.). 1047 Meinardus decanus; ize e. Alardus filius Meinardi; ize e. Meinart, Cent (GN); 1232 contra Arnulfum Meinarde, Cent (CG); 1307 Clais Meinart, Ip. (BEELE); 1398 Willem Meynaert = Guillaume Meynart, Kuurne (DEBR. 1970).
|
FD |
Meijndert |
Meyndertz, zie Meijnaerts.
|
FD |
Meike |
zie Meykens.
|
FD |
Meilbergs |
cf. Meelbergs.
|
JG |
Meilbergs |
zie Meelberg(h)(s).
|
FD |
Meile |
Meillander, Mélanders: 1. Afkomstig van Milaan, D. Mailand. Vgl. D. Mailânder (BRECH.). – 2. Maar Melander was de humanistennaam van Schwarzmann, Holzapfel en Eppelmann (BRECH.).
|
FD |
Meilke |
Patr. Dim. van Meile < Magilo, dim. van Germ. mag-naam, zoals Me(g)inhard. D. FN
|
FD |
Meillander |
au génitif: Mélanders. Ethnique néerl. de Mailand (= fr. Milan).
|
JG |
Meillander |
Proven. ,,Du pays de Meyl » (Plus L.D.). Ou ,,Des propriétés du sieur Milon ». Synon. : Milant(s).
|
EV |
Meillassoux |
Zuidwest-Fr. FN Millassous < raillasse: gierst (DNF).
|
FD |
Meilleur |
1. Car. mor. ,,(Le) meilleur (de dux homonymes) ». •— 2. V. Milleur.
|
EV |
Meilleur |
Meylleux, Mil(l)eur: BN meilleur: de beste. Vgl. Delameillieure.
|
FD |
Meilleur |
Milleur. Surnom: fr. meilleur FEW 6/l,665b.
|
JG |
Meilly |
V. Melleray.
|
EV |
Meily |
Meili: Patr. Rom. vorm van Lat. HN Amelius.
|
FD |
Mein |
Meyns, Meijns, Mayne, Meinesz: Patr. < magin-naam, zoals Meinboud.
|
FD |
Meinboud |
Patr. Germ. VN magin-balth ‘kracht-moedig’: Maginbaldus (Dip.). 1367 Casin Meimboud = 1376 C. Meinbout, Ip. (BEELE).
|
FD |
Meindert |
zie Meynaert(s).
|
FD |
Meine(c)ke |
Meinke, Mencke: Patr. Ndd. dim. van Germ. magin-naam; vgl. Meynckens. 1287 Albernus filius Meineke, Hb. (BRECH.).
|
FD |
Meinema |
Patr. Friese afl. van Germ. VN Mein.
|
FD |
Meinen |
Meynen, Meijnen: Metr. Fem. van Germ. magin-naam: Megina, Meina (MORLETI), Meine. 1406 Jan Meynen, Erps (PEENE).
|
FD |
Meiner(t)zhagen |
PlN Meinerzhagen (NRW). 1769 J.N.A. Meinertzhagen, Roermond-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Meinert |
Meiners, zie Meynaert(s).
|
FD |
Meines, van |
Oorspr. Meines, gen. van Patr. Mein; zie i. v. 1771 Jelle Meinesz, Nieuwenhove = 1811 Jelle van Meines (PDB).
|
FD |
Meinguet |
cf. Minguet.
|
JG |
Meinguet |
V. MAD (Man).
|
EV |
Meinguet |
zie Minguet.
|
FD |
Meinhard(t) |
zie Meijnaert(s).
|
FD |
Meinholt |
-hold: Patr. Germ. VN magin-wald ‘kracht-heerser’: Maginold (MORLET I). 12e e. Meinoldus (GN).
|
FD |
Meinig(er) |
Meininger: Afl. van PlN Meiningen (TH).
|
FD |
Meinke |
cf. Mencke.
|
JG |
Meinke(n) |
zie Meynckens, Meine(c)ke.
|
FD |
Meinsier, |
zie Manchier.
|
FD |
Meintjes |
Meyntjens: 1. Meindeken, dim. van Mande. Vgl. De Mande. 1417 gegeven Meyndeken van manden = 1423 Heyn Meyndekene van hoirdeken…metsmanden, Lier (FRANS). – 2. Zie Meynckens.
|
FD |
Meir |
Meire, génitif double : Meirens. Var. de Meer; ou nom issu de l’anthrop. germ. Marus (Fôrst. 1102).
|
JG |
Meir- |
e(ns), -esonne. 1. V. Meier. — 2. V. MARU.
|
EV |
Meir(e) |
zie Maire.
|
FD |
Meir, van (der) |
zie van (der) Meer.
|
FD |
Meirch, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Meire, (de) |
zie de Meyer(e), Lemaire.
|
FD |
Meireaux |
zie Mairiaux.
|
FD |
Meirel, de |
zie de Maerel.
|
FD |
Meireleire |
de Meireleir, zie de Meerleer.
|
FD |
Meireman(s) |
zie Meerman(s).
|
FD |
Meiren(s) |
zie Maire.
|
FD |
Meiren, van der |
zie van (der) Meer.
|
FD |
Meires, van |
zie van Merris.
|
FD |
Meireson(e) |
Meires(s)onne, Meirezonne, Meirisonne, Meirson, Meijerson, M(e)yerson, Meiersons: Metr. Zoon van Meer: Maria. 1358 Hannijn Meeren soens = Jan Meeren soens lochtijn; 1380 Willem Meeren zone, Eksaarde (GYSS. 1963′); 1441 Jaquemijnen Merrenzoens, Wg. (CASAERT).
|
FD |
Meiresonne |
Meijerson. Composé néerl. de Meire (qui précède) + zoon ‘fils’.
|
JG |
Meirhaeghe |
cf. Meerhaeghe.
|
JG |
Meirhaeghe, (van) |
zie van Meerhaeg(h)e.
|
FD |
Meirlaen |
cf. Merlan, -aen.
|
JG |
Meirlaen |
Proven. Meerlaan. (Dép. Meulebeke, Ruisselede, etc.).
|
EV |
Meirlaen |
zie Merlan(d).
|
FD |
Meirlaerfe, (de) |
Meirleir(e), zie de Meerleer.
|
FD |
Meirlé |
zie Merlet.
|
FD |
Meirlevede |
zie Merlevede.
|
FD |
Meirmans |
zie Meermans.
|
FD |
Meirpoel |
zie Meerpoel.
|
FD |
Meirs(ch)- |
zie Meers(ch)-.
|
FD |
Meirschaut |
Meirsschaut, cf. Meerschaut.
|
JG |
Meirsman |
cf. Meersman.
|
JG |
Meirsman |
V. Meers.
|
EV |
Meirson |
zie Meireson(e).
|
FD |
Meirssch- |
zie Meersch-.
|
FD |
Meirt(e) |
zie Maarten(s).
|
FD |
Meirte |
V. Martin.
|
EV |
Meirtsche, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Meirvenne, van |
zie van Meervenne.
|
FD |
Meis |
Meise(n), Meys, Mejs, Meijs(sen), Meijsen, Meyse(n), Meyssen(s): Patr. i. Korte vorm van Remeis = Remigius. Zie Rémi. 1354 Remigius de Maresco = 1371 van Remeyse = 1382 van Meyse, Tn. (ROEL. 1951); 1382 Roeger Meysensone.Tg. (TYTGAT). – 2. Korte vorm van Bartolomeus. 1486-1523 Meys Hoesch = Bartholomeus, Walhorn (WINTGENS1993,85). – 3. Uit Meinso, -so-afl. van Germ. magin-naam; vgl. Meynaert. ne e. Meinso; 1154 Meinzo de Monte (GN); 1268 Meisonem de Malle, Malle (V. LOON). – 4. Meis kan een jongere (gediftongeerde) vorm zijn van Mys. – 5. Metr. Uit Clemeinse/Clementia. 1429 Clementia dicta Meys(se), Den Bosch (GOR.).
|
FD |
Meis |
Meise, Meize, génitif: Meisen. 1608-9 «Catharine Meis» Jauche, 1622 «Marie fille de France Meis» Liège; comme Meys, hypo-cor. de Remigius = fr. Rémi (cf. Vlaamse Stam, 1975,90).
|
JG |
Meis(s)ner |
Meichsner, Meixner, Maixner: Afl. < FlN Meissen (S), ouder Mîchsen. Vanwege de bloeiende lakenhandel met Meissen werd Meissner BerN van lakenhandelaar. 1331 Albr. der Mizner, Marbach; 1383 Peter Meigsner, Praag (BRECH.).
|
FD |
Meisch |
Proven. 1. Meisse (Loc.). Synon. : Meysse. — 2. Meix-lez- Virton (Loc.). Synon. : Meys(s)n-, Meixn- -er.
|
EV |
Meisch |
Wsch. var. van D. Maiss. Zie Mais i.
|
FD |
Meiser |
D. FN Maiser. Afl. van de vogelnaam Meise: mees. Of van PlN Mais (Tirol). 1196 Ritter dictus Bertholdus Meisere, Mainz (BRECH., DN).
|
FD |
Meisler |
Meizler: D. BerN Meissler: steenhouwer, beenhouwer.
|
FD |
Meisman |
zie Meerschman, (de) Meersman.
|
FD |
Meister |
génitif: Meissters, Meisters.1598 «Dirick Meister (originaire de Nimègue)» Liège; var. de Meester(s).
|
JG |
Meister(s) |
Meissters, Smeysters, Smeijsters, Majster: BerN Meester < Ofr. maistre < Lat. magister: meester, leermeester, geleerde; baas, meester (in een vak). 1281 Boidino Meester = 1281 Bauduin le Maistre, Wg. (DEBR. 1980); 1391 meestre Godevaerte ten Temmerman, Ktr. (DEBR. 1970); 1326 Gillis de Meester, Ip. (BEELE); 1623 Philips de Meestere = 1625 Philips de Maistre, Mkr. (Wez. f°2). Zie ook Lemaître.
|
FD |
Meister(s) |
zie de Meester(e).
|
FD |
Meiter, de |
zie Lemaître.
|
FD |
Meix |
1472 «Andreu de Meix» DénVirton; nom d’origine: Meix-devant-Virton et Meix-le-Tige (Lx).
|
JG |
Meize |
cf. Meise.
|
JG |
Mejblum |
D. BN Maiblum: meibloem. Huisnaam.
|
FD |
Méjor |
zie de Meyer(e).
|
FD |
Mejs |
zie Meis.
|
FD |
Mekeirel(e) |
Meke(i)rle, Mekerlé: Wsch., o.i.v. De Keerle, verhaspeling van een vreemde en onbegrepen naam, b.v. een Schotse Mac-naam, zoals MacKairly, MacKearly ‘zoon van Karel’?
|
FD |
Mekenkamp |
PlN in Wierden (OIJ): 1380 Mekinchem: heem van Mekinc (HEKKET).
|
FD |
Meker |
zie Malzer.
|
FD |
Mekerke |
zie van Meetkerke.
|
FD |
Mekers |
cf. Meckers.
|
JG |
Mekers |
Mee(c)kers, Meckers: 1. BerN Mnl. maker, Br.-Limburgs meker: maker, vervaardiger, bewerker. Vgl. De Maker. 1449 Wouter de Meckere, Mb. (A.BAERT). – 2. Patr. Germ. VN Magherus (MORLET I). 1371 Henric Meckersone, Zichen (IOT). Vgl. met -hard: 1447 Jan Meekaert, Genk(VDZ).
|
FD |
Mekindt |
Wsch. adaptatie van de Schotse FN Mackinder: zoon van de vreemdeling: 1613 Mclnder (REANEY). De FN Mackenzie werd in Nederland o.m. Mekinje (med. G. Grevers, Oegstgeest).
|
FD |
Mel- |
-(a)in, -en(s). 1. Proven. Melen (Loc.) et Melin (Loc.). — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mel- |
-a, -aerts. 1. Proven. Mellaer (Dép. Lummen). V. aussi Melleray. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mel- |
-ard(i), -ardy, -ia, -ignon, -is. V. MAD.
|
EV |
Mel- |
-ot(te), -s(en). V. MAD (Ma).
|
EV |
Mel- |
Thème anthropon. issu avec aphérèse de lat. Amelius, germ. Amal (Fôrst. 89), ou de Amel(e), lat. Amilius (Fôrst. 93). m Melard, Me-, Mélart, Mêla (avec w. -à, fr. -ard). 1292 «damme Mareie fi femme Amele con dist Melar de Novilhe» AnthrLiège, 1350 «Watelet Mélart» CartValBenoît, 1386 «Melars» Liège, 1458 «Amele Melair» Ke-mexhe, 1503 «Melkior le Flament dit Huart» Ladeuze, 1544 «Mêla» DénStavelotMy, 1593 «Jean Mélart» BourgDinant; p.-ê. directement de de l’anthrop. germ. (avec aphérèse) amal-hard (Fôrst. 93), cf. aussi Milard. – Melardi, Mélardy. Génitif lat. de Melard. » Melet, Mellet. 1281 «Pieron de Melet» DettesYpres, 1289 «Giles de Melet» CensNamur = 1303-7 «Gilon de Melet» Polypt-Salzinnes, 1616 «Piere Melet (savoyard)» PrincipChimay; dans certains cas, nom d’origine : Mellet (Ht). Melin, Mélin, Melyn. 1526 «Jehan Melin» BourgNamur, 1595 «Hubert Melin» BourgDinant, 1612 «la vefve Amould Melin» Ter-riersNamur; dans certains cas, aussi nom d’origine: Mélin (BrW), ou Melin, w. mè/in, dépend. d’Onhaye (Nr), etc. – Mélinon. Dérivé en -in-on. – Melignon, Me-, Mel-lignon. Dérivé en -ignon; comp. Collignon, dérivé de (Ni)col(as). « Melon, Me-. 1780 «Louis Melon» Charleroi ; dérivé en -on. Melot, Me-, Mellot. 1365 «Melot de Gotignies veve [nom de femme]» TailleMons, 1597-98 «Jehan Mello» ComptesNivelles, 1624 «Anthoine Melot» émigré en Suède, 1639 «Jeanne Mélo» BourgNamur; nom de femme, bien que dérivé en -ot. – Autre double dérivé en -otin comme nom de femme: 1282 «Mélotins sa femme» CartOrval. » Melotte, Me-. Dérivé (avec aphérèse), le suffixe -otte pouvant désigner aussi des hommes (cf. JH, NF malmédiens, 43-44).
|
JG |
Mel(c)kem- |
Mel(c)ken- -be(e)- k(e). Proven. Merkelbeek (Loc. holl.).
|
EV |
Mel(l)inger |
Afl. van PlN Môllingen (RP) of Mellingen (TH).
|
FD |
Mel(l)on |
N. de bapt. (St. Mellon). V. MAD (Ma).
|
EV |
Mel(l)oul |
Arabische FN Mell(o)ul < mallûl: soort eik (HERZ). 1846 Sirnak Meloul, Algiers (PDB).
|
FD |
Mela(e)rt |
-ard, -aer(ts), -aerst, -a(et), zie Millard.
|
FD |
Melaen |
zie Milan.
|
FD |
Melaer |
Mellaert, au génitif: Melaerts, Me, Mellaerts. Forme néerl. de Mélard.
|
JG |
Melaert, (van) |
zie (van) Mellaert(s).
|
FD |
Melaet |
cf. Meelaet.
|
JG |
Melain |
Me-. 1616 «Jean de Melain (liégeois)» PrincipChimay; var. de Melen ou de Melin.
|
JG |
Mélain |
zie Melin.
|
FD |
Melan |
Me-, cf. Milan, Milants.
|
JG |
Melan(t) |
Mélan(g), zie Milan.
|
FD |
Mélanders |
cf. Meillander.
|
JG |
Mélanders |
zie Meillander.
|
FD |
Mélange |
De fr. mélange, surnom de sens divers FEW6/2, 160b.
|
JG |
Mélange |
Mélange: Wellicht < Melangre, Malingret. 1770 E. F. Malingre fs. Jean Melangre, Menen (COUSS.).
|
FD |
Mélange |
Proven. (Ru)melange (Loc. G. D. Lux.). N° 70.
|
EV |
Mélard |
Me-, Mélart, Mêla; Melardi, Mélar-dy, cf. Mel-.
|
JG |
Melberg(h)s |
zie Meelberg(h)(s).
|
FD |
Melberghs |
Melbergs, cf. Meelbergs.
|
JG |
Melchebeke, van |
zie (van) Melkebeke.
|
FD |
Melchior |
-iorre, Melckior. 1441 «Melchior Gossiau» Ladeuze,1494 «Melsior Azart avant-parlier et bourgeois de Huy» Liège, 1508 «Melcior Le Charon», 1537 «Lambert Melchior» BourgNamur, 1598 «Melchior Mine» DénWavre, 1626 «Jan et Godefroy Melchior» émigrés en Suède; prénom Melchior, du nom d’un des trois rois mages de la légende. Cf. aussi Mensior, Mentior, etc.
|
JG |
Melchior |
-iorre, Melkior, Melchor, Melcher(s), -ert(s), Melicher, Melger(s), -gert, Milcher(s), Melkert, Melleker: Patr. Bijbelse VN Melchior, een van de drie koningen. 1461 Melchior Baervoet, Deerlijk (Wez.); 1474 JasparMelcior…van Langhemersch, Ktr. (PB f318); 1584 Antoon Melchior, Aw. (AB).
|
FD |
Melchior |
Mel(c)k- -ert, -ior, -in. N. de bapt. Malchaire (V. MAD). Melchior, N. légendaire d’un des Rois Mages. Synon. : de Melchior, Mons-, Monch- -eu(r), Menchior.
|
EV |
Melcke(n)bee(c)k |
-beke, Melckebeke, zie (van) Melkebeke.
|
FD |
Melckers |
1. Profess. H. chargé de traire les vaches. N° 164. — 2. V. le précédent.
|
EV |
Melckmans |
1. Proven. ,,De Melk (wezer) ». (Loc.). — 2. Profess. Laitier.
|
EV |
Melckmans |
BerN van melkman, melkboer.
|
FD |
Melczer |
zie Malzer.
|
FD |
Melder(s) |
Smelders, Smellers: BerN Limburgs me(e)lder: maalder, mulder (PAQ.). 1428 Henric Meelders = 1430 Henric Melders; 1448 Andries de Meeldere, Diest (VdP); 1515 Jan Smeelders, Zolder (VANB.).
|
FD |
Melders |
Surnom : génitif de moy. néerl. melder ‘traître, mouchard’.
|
JG |
Meldgaard |
1. Deense PlN Meldgard. – 2. Zie Melgar.
|
FD |
Mêle |
zie Melin.
|
FD |
Mêle, van |
van Meel: 1. Door d-syncope (vgl. kwedelen > kwelen) < Van Medele. Medele was een groot bos in Beveren-Leie en Desselgem (WV) (TW). 1070 Adelise de Medele, Wg.; 1359 Jhan van Medele, Ktr. (DEBR. 1980′, 1970). – 2. PlN Meel in Echteld (G). 1107 Giselbertus de Medela, G (ONB). -S.ZievanMerlen.
|
FD |
Melebeek |
-beck, Mellebeek, -beeck(x): 1. Wellicht PlN Melbeck (NRW, NS). Vgl. D. FN Mehlbach, die teruggaat op een verspreide PlN Me(h)lbach. 1301 Joh. de Melbeke, Ht. (GESSLER); 1652 Wabucus a Meelbeeck, Ht. (MUL VI). – ï. Soms ook wel dial. vorm van Molenbeek (Bs.).
|
FD |
Melecaen |
cf. Milcamps.
|
JG |
Melecaen |
zie Millecamp(s).
|
FD |
Melekenbeek |
zie (van) Melkebeke.
|
FD |
Meleman |
Milleman: BerN Meelman: meelhandelaar, molenaar. Vgl. D. Mehlmann. 1342 Thomas Meleman; 1446 Corstijnen Meelmans, Den Bosch (OATIII, HB 484); 1600 Michiel Melemans, A (SELS).
|
FD |
Melemester, de |
zie (de) Meulemeester.
|
FD |
Melen |
Me-. Nom d’origine: Melen (Lg), etc.
|
JG |
Melen |
Proven. Loc.
|
EV |
Melen(s) |
1. Zie Melin. – 2. Vervorming van Melis: 1704-68 Andréas Michaël Melis, Oedelem (vader van o.m.) « 1736 Petrus Josephus Melens, Oedelem, stamvader van een geslacht Melens dat zich hoofdzakelijk in Nederland gevestigd heeft (med. A. Melis, Oostende).
|
FD |
Melen, van der |
zie van der Molen.
|
FD |
Melens |
Pour Carnoy 69, dérivé (au génitif) de (A)mel.
|
JG |
Melery |
-ys, Mellery. 1526 «Hanin de Melery» BourgNamur; nom d’origine: Mellery (BrW).
|
JG |
Melery(s) |
zie Mellery.
|
FD |
Melet |
Mellet, cf. Mel-, Melet.
|
JG |
Melet |
Mellet: 1.. Patr. Dim. van VN Amelius. – 2. PlN Mellet (H). 1281 Pieron de Melet, Ip. (J.G.).
|
FD |
Meleyns |
zie Melin.
|
FD |
Melgar |
Meldgaard: Verspreide Sp. FN en PlN. Collectieve PlN, afgeleid van mielga, Lat. melica < medica herba: luzerne (DS). Sp. familie in Brugge in i6e e. de Melgar = 176 e. Mellegaert, Melgaer(PDB).
|
FD |
Melger(s) |
-gert, zie Melchior.
|
FD |
Meli |
zie Millier.
|
FD |
Meli(g)non |
Me-, Mellignon, Melinat: Patr. Afl. van HN Amelius, Amilius.
|
FD |
Melia |
zie Millard.
|
FD |
Melian(i) |
zie Millian.
|
FD |
Melice |
Me-, cf. Melis.
|
JG |
Mélice |
Melich, zie Melis.
|
FD |
Melicher |
zie Melchior.
|
FD |
Melick, (van) |
van Melik, Mélique: PlN Melick (NL).
|
FD |
Melieste |
BN < Mijn liefste. 1830 Klaas Melieste = Meliefste = Mijnliefste (vader van) Janna Melieste, Burg Z (PDB). Vgl. Fr. Machère, D. Liebster.
|
FD |
Melignon |
Me-, Mellignon; Mélinon, cf. Mel-.
|
JG |
Melin |
-inc, Milling, Melin, Melyn, -ijn, Mélain, Meleyns, -eijns, Mélen(s), Melen(s), Meelen(s), Mêle: Patr. Vleivorm van VN Ameli(u)s. Vgl. Millard. 1613 Abraham Melyn, Schelle (MA R.).
|
FD |
Melin |
Mélin, Melyn, cf. Mel-.
|
JG |
Mélique |
zie (van) Melick.
|
FD |
Melis |
Me-, Melice, Me-, Mélisse, Me- (forme romanisée); génitif néerl.: Melisen, Me-, 1271 «Jeh. Melis» DettesYpres, 1296-1302 «Adans Mellis» ImpôtArtois, 1561 «Guillaume Melis» Blaton, 1602-3 « Melis Derwa» TerriersNamur, 1630 «Abraham Melis» émigré en Suède, 1724 «Marie Melis» Bourg-Liège; avec aphérèse, lat. Amelius, germ. Amal (Fôrst. 89), ou du lat. Amilius (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 58).
|
JG |
Melis |
Melis, Melius, Melys, Mélice, Melisse(n), Melisen, Milis(en), Millis, Mil(e)s, Miliche, Melich: Patr. Korte vorm van Amelis/Amilius, latinisering van Germ. -amal-naam (vgl. Amelryck) of Lat.-Gr. VN Amilius/Aemilius. 1382 Willem Amelis, Zwevezele (DEBR. 1970); 1370 Amelijs Scusters wive = 1384 Mielis Custers werdinne, Tn. (ROEL. 1951); 1374 Jan Millis, Gb. (SCHR.); 1391 Heinric Melijs, Aw.; 1397 Jacop Melijs sone van Breda (ANP); 1436 Ameile Faiten = Amelis Feyten = 1439 Amelium Feyten, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Melis, (van) |
zie (van) Millis.
|
FD |
Mélisse |
Me-, cf. Melis.
|
JG |
Meljaerts |
zie Millard.
|
FD |
Melkebeke |
Melckenbeeck, etc. Nom d’origine: Melkenbeek, fréquent en pays flamand.
|
JG |
Melkebeke, (van) |
van Melkebee(c)k, -becke, van Melcke(n)beke, Melkebeek, -be(e)ck, -beke, Mel(c)kenbeke, -bee(c)k, Melckebeke, -beeck, Melekenbeek, van Melchebeke: PlN Melkenbeek in St.-L.-Houtem, Herzele, Moorsel, Borsbeke, Ressegem (OV (NR). 1365 Jans van Melkenbeke, Cent (GSB); 1408 Jan van Melkebeque, Ninove (VANGASSEN); 1469 Laurine van Melkebeke, Herzele (PARM.).
|
FD |
Melker, de |
Melkert, Melleker : 1. BerN van de melker, die melkvee melkt. 1277 Johans Melcre, Ip. (BEELE). Vgl. 1249 William le Melkere, Londen (EKWALL1947,123). Vgl. Mulkers. – 2. Zie Melchior.
|
FD |
Melkier |
Var. de Melchior.
|
JG |
Melkior |
zie Melchior.
|
FD |
Mell- |
-aerts, -er(y). 1. V. Melleray. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mellaert |
au génitif: Mellaerts, cf. Melaer, Melaerts, sous Mel-.
|
JG |
Mellaert(s) |
-aart, -aers, -a, zie Millard.
|
FD |
Mellaert(s), (van) |
(van) Melaert, AAellaert, -aers, -aart, Melaer(ts), -ard, -art: i. PlN Mellaar in Lummen (L) of PlN Meldert (VB, L). Meldert wordt in Tn. tnellat uitgesproken (med. E. Baert). 1497 Henricks van Mellart, Tg. (TYTGAT); 1620 van Mellaer; 1626 van Mellaert; 1636 Mellaerts, Mech. (MERTENS). – 2. PlN Meerlaar in Vorst (A). 1264 Wouter van Meerlaer; 1375 Willem van Merlaer, Tielrode (FLW); 1360 Goesen van Meerlaer, Diest (F.C.); 1377 Jan van Merlaer, Cent (DF X).
|
FD |
Melle, (van) |
Vamelle: PlN Melle (OV, NB). 1090 Razo de Melne; 1123 Balduinus de Melle (GN).
|
FD |
Mellebeek |
Melebeek. Peut-être forme dial. de Molenbeek [FD].
|
JG |
Melleker |
Var. de Melkier?
|
JG |
Melleker |
zie Melchior, de Melker.
|
FD |
Mellekers |
V. Melckers.
|
EV |
Mellemans |
Ethnique en -man (au génitif) de Melle (FlOr).
|
JG |
Mellemans |
Melman: Afl. van Van Melle.
|
FD |
Mellen |
Mellings: Patr. Afl. < Amelis. 1514 Jan Mellens = 1533 Jan Mellen, Zolder (VANB.).
|
FD |
Mellen |
Var. de Melen?
|
JG |
Mellenbergh |
zie Meelberg(h)(s).
|
FD |
Meller, (van) |
zie van Meldert.
|
FD |
Melleray |
Proven. ,,Bois de néfliers » Mespelaretum). Variantes : Mel- (le)-, Meill-, Mal- -ray, -rait, (Mellery, Loc.), -ré, -ret, -ra(e)s- (se), -ry, -roy, -reux. (Melleray, (Loc. fr.).
|
EV |
Mellery |
cf. Melery.
|
JG |
Mellery |
Melery(s): PlN Mellery (WB). 1526 Hanin de Melery, Namen (J.G.).
|
FD |
Mellet |
Mellot, cf. Mel-.
|
JG |
Mellet |
zieMelet.
|
FD |
Mellia |
zie Millard.
|
FD |
Mellier |
(Loc), Melreux (Loc.), Melroy (Dép. Vezin). Mellaer (Dép. Lummen).
|
EV |
Mellier |
(NF hennuyer). Peut-être nom d’origine: Mellier (arr. Neufchâteau) ou un toponyme simialire.
|
JG |
Mellier |
zie Millier.
|
FD |
Mellignon |
zie Melignon.
|
FD |
Mellings |
zie Mellen.
|
FD |
Mellion |
zieMilon.
|
FD |
Mello, van |
van Mellot, van Mélo: PlN Mellelo, een bos bij Melle (OV) of in Herne, Tollembeek en Vollezele (VB). 1417 Wouter van Melloe, Gb. (SCHR.); 1438 Mertin van Melleloe, Edingen (med. B. Roobaert); 1489 Jan van Melloo, Voorde OV-Bg. (PARM.).
|
FD |
Mellon, van |
-om, zie van Millon.
|
FD |
Mellor |
zie Millard.
|
FD |
Mellot |
zie Melot.
|
FD |
Melloul |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Melman |
zie Mellemans.
|
FD |
Melon |
Me-, cf. Mel-.
|
JG |
Melon |
Mélon(t), Molon, Meloen, Mil(l)oen, Millon: 1. Ofr. melon, mollon: meloen. BN of BerBN. 1440 Grietkin Molloens, Callekin Molloens, Ktr. (BAELDE). – 2. Patr. Milon/Melon, afl. van VN Amelius. Zie Milon.
|
FD |
Melort |
zie Millard, Melot.
|
FD |
Melot |
Me-, Mellot; Melotte, Me-, cf. Mel-.
|
JG |
Melot |
Mélo(t), Mellot, (de) Melotte: Patr. Afl. van VN Amelius of Germ. -amal-nam. 1365 Melot de Gotigny veve, Bergen (DE COCK); 1446 Jehan Melot, St.-Tr. (GHYSEN); 1654 Servatius Melot (stamvader van) 1776 Andries Melort, Maaseik (VS 1981,120). Zie ook Millot.
|
FD |
Meloul |
zie Melloul.
|
FD |
Mels |
au génitif: Melsen, génitif double: Mel-sens. Hypocor. néerl. de Melchior, cf. 1575 «Melsen» = 1575 «Melchior» (cf. Anthropo-nymica, IV, 14).
|
JG |
Melsen(s) |
Mels(e), Melsem: Patr. Vleivorm en korte vorm van de VN Melchior, een van de drie koningen. 1575 Melchior van Eeckhoven = Melsen van Eeckhoven; 1613 Melsen Kuelemans = 1614 Melchiore Kuelemans, Kontich; 1589 Melchior Vereycken = Melsen Vereycken, Aarts. (ROEL. 1951); 1584 Hans Melsen, Aw. (AB).
|
FD |
Melsen, van |
PlN Melsen (OV). 1615 démentis van Melsen, Kontich (SELS).
|
FD |
Meltens |
Patr. Welicht zoals Mellens, dim. van Amelis. 1666 Melt Jans (vader van) Neeltje Melten, R’dam; 1779 Joannes Meltiens (vader van) Anna Catharina Meltens, Sint-Amands (PDB).
|
FD |
Melvill(e) |
PlN Melville (Midlothian), vernoemd naar Geoffry de Mallaville uit Emalleville (Eure). 1202 Hugh de Malleville (REANEY).
|
FD |
Mely |
Nom d’origine : Mely, à Bohan (Nr).
|
JG |
Mely |
zie Millier.
|
FD |
Melyn |
cf. Melin.
|
JG |
Melyn |
zie Melin.
|
FD |
Melys |
zie Melis.
|
FD |
Melzer |
Meltzer, zie Malzer.
|
FD |
Membre |
Membre(z), Manbré: Ofr. membre: verstandig, wijs, beroemd. BN.
|
FD |
Membre |
Nom d’origine: Membre (Nr).
|
JG |
Membrez |
Membre, Manbré, Mambres (?) Surnom : fr. membre ‘qui a les membres fort gros, bien faits’, w. liég. mimbré FEW 6/1, 692a; en anc.fr., a plus souvent le sens de ‘intelligent, sage’ (P. Ruelle). – Comp. aussi 1504 «Anthonin Membru» BourgNamur.
|
JG |
Même |
zie Demerie.
|
FD |
Memling |
De schilder Hans Memling (1433-1494) stamt uit Mômlingen bij Aschaffenburg (BEI) (BRECH.). 1465 Jan van Mimnelinghe, Zaleghenstat (Seligenstadt) – Bg. (PARM.).
|
FD |
Memurlin |
1683 «Denys Remacle dit le memurlin du petit Richain», 1731 «JeanFrançois Memurlé» = 1775 «Jean François Me-merlin» [not. Hervé, JL]; gentilé dialectal, probabl. de Membach (Baelen, arr. Verviers), avec suffixe régional -urlin, comme dans Hêvurlin ‘habitant de Hervé’ ; cf. aussi Nemerlin, qui en serait une variante. – Bibliogr. : J. Lechanteur, Hêvurlin et autres dérivés en -urlin, DW 25-26, 1997-98, 249-258.
|
JG |
Men- |
-ard, -art, Mench, Menck. V. MAD (Man, Mank).
|
EV |
Men- |
-u, -y. 1. V. Ménil. •— 2. Car. phys. ,,Grêle, mince ».
|
EV |
Ménage |
1602-3 «Franchois Mesnaige» Ter-riersNamur, 1678 «Barbe Mesnage», 1687 «Henri Ménage» BourgNamur; nom d’origine: anc. fr. manage ‘logis, maison’ FEW 6/1, 185b; ou bien au sens moderne de fr. ménage.
|
JG |
Ménage |
Mesnage, Mebache, Menas(c)he, Menas(s)e: Ofr. mesnage, manage, Fr. ménage < Lat. mansionaticum: huis, woning, verblijf. 1602-3 Franchois Mesnaige, Namen (J.G.); 1700 Michiel Ménage, Oostende (PARM.).
|
FD |
Ménager |
1725 «Jean Le Ménager», 1732 «Jeanne Le Mesnager», «Marie Mesnager» Hatrival; surnom: soit anc. fr. mesnager ‘celui qui administre avec économie, intendant’ FEW 6/1, 190a, soit anc. fr. minagier, mesna-gier ‘mesureur’ (du droit perçu au nom du seigneur pour le mesurage du blé) FEW 4, 402b (cf. aussi N. Dupire, Le Moyen Age 57, 355), soit encore pic. ménager ‘propriétaire d’un petit héritage dont la culture suffit à ses besoins’ Hécart 298, ‘petit cultivateur’ ALPic I, 37 [MH].
|
JG |
Ménager |
Ménagé, Mesnager, Lemenager, Menacer: Ofr. mesnag(i)er: bewoner (van het huis, zie Ménage), huismeester, (zuinig) beheerder van een domein. 1667-1749 Jean le Mesnager, Hatrival (J.-M. DUVOSQJJEL, Hatrival, 1991,32).
|
FD |
Menard |
-art, Ménart, Mennart 1257 «Menaut Ghuerin» DettesYpres, 1627 «Benoit Menard» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. magin-hard.
|
JG |
Menard |
-art, Ménart, Mesnard, Mennard, -art: Patr. Rom. vorm van Germ. VN magin-hard: Meinaard. 1386 Guillemin Ménart (MARCHAI).
|
FD |
Menchior |
Mensior, Ment(z)ior, Metoir: Patr. W. var. van bijbelse VN Melchior.
|
FD |
Menchior |
Mentior, Mensior, Mentzior, w. Mèn ‘cheûr, -eur, Mèn ‘sieur, Mèn sior ( DFL ; Jodogne, Rép. N F Liège xxvi; BTD 26, 238); Mencier, Mensier, Mincier, Minsier. 1601 «Jacques Menchier (ou Melchior») Rotheux-Rimière; formes wallonnes, diversement altérées, de Melchior.
|
JG |
Menchior |
V. Melchior.
|
EV |
Mencier |
-sier, Mincier, -sier: 1. Zie Manchier.- 2. W. var. van Melchior. 1601 Jacques Menchier ou Melchior, Rotheux-Rimière (J.G.).
|
FD |
Mencini |
Pair. It. dim. van HN Dominicus.
|
FD |
Mencke |
Meinke, Menke, Menicken, Menn-. Surnom: moy. néerl. manneken ‘petit homme’ ou bien nom issu de l’anthrop. germ. Manniko (cf. Fôrst. 1090). Cf. aussi Mincke.
|
JG |
Mencke |
Menkens, Menke(s), Menké, Mink(e), Minc(ke), Myncke, Mijncke: Dim. van magin-naam (DN); zie Meine(c)ke. Minnico (MORLETI). 1372 Pieter Menke, Katheline Claus Menx dochtere, St.-M. Lierde (GAUBL.); 1396 Gillis Meinke, Jacop Menke, ibid. (DE B.); 1409 Jan f. Wouters Mijnx lande, Bg.(SIOEN).
|
FD |
Mencxel, van |
zie van Meensel.
|
FD |
Menczer |
Grafie van D. FN Menzer < PlN Menz (BB), evtl. Mainz (vgl. Meynzer).
|
FD |
Mend- |
-au, -el, -er, -es, -eling, -ou. V. MAD (Mand).
|
EV |
Mend- |
-el, -es : aussi : N. israél.
|
EV |
Mende |
D. FN < Am Ende: aan ‘t Eind. 1438 M. am Ende; 1559 V. Mende, Liegnitz (DN).
|
FD |
Mendel(s) |
zie Mandel.
|
FD |
Mendelbaum |
zie Mandelbaum.
|
FD |
Mendelcwaig |
Mendelewaig: D. Mandelzweig: twijg van de amandelboom. Wsch. huisnaam. Vgl. D. Mandelreis.
|
FD |
Mendels |
Génitif de Mendel, altération du nom hébreu Menachem (cf. Dauzat 428).
|
JG |
Mendelson |
Mendelssohn: Zoon van Mendel. Zie Mandel.
|
FD |
Mendes |
Mendez: Naam van sefardische joden, aïs adaptatie van Menéndez, een Sp. Pair. < West-Gotisch Hermenegild (DS). 1539 Sebastianus Mendes, Hispanus; 1564 Anthonius Mendez, Aw. (MULIV).
|
FD |
Mendès |
Mendes. NF de Juifs venus du Portugal (cf. Dauzat 428, 619).
|
JG |
Mendiau |
-iaux, cf. Mandiau.
|
JG |
Mendiau(x) |
zie Mandiau(x).
|
FD |
Mendonck, (van) |
Mandonx, Maandonks, Manendonckx, Meyndonck, Meynendonckx, M(e)ijnendonckx, Mynendonckx: PlN Mendonk (0V). 1190 Walterus de Mendonc; 136 e. Bosteel de Mendunc (GN); 1395 Margareta de Mendonc, Ktr. (DEBR. 1972); 1511 Mathias Meynendoncks, Retie (CALUW. 2000); 1549 Henrick Meynendonck, Arendonk; 1795 Petrus Maenendonckx, Bladel-Aw.(AP).
|
FD |
Mendoza |
Mendonça: Sp. PlN (van Baskische oorsprong) in Alava. Mendonça is Port. (DS). 1541 Alvarus de Mendosa, 1555 Jacobus de Mendosa; 1622 Julianus de Mendoza, Lv. (MULIV-V).
|
FD |
Mendrik(s) |
zie Manderick, Meyndrickx.
|
FD |
Mené |
zie Mayné.
|
FD |
Mene(s)tr- |
-et, -ier. Profess. Ménestrel, ,,Musicien ambulant ». Ménétrier. ..Musicien, d’abord en général, puis musicien de village ». N° 197.
|
EV |
Meneboo(de) |
zie Minnebo.
|
FD |
Ménédeme |
Nom grec Ménédêmos, p.-ê. nom d’enfant trouvé; aussi nom d’un saint.
|
JG |
Ménédème |
Menedeme: Patr. Gr. VN Menedemus.
|
FD |
Ménégaire |
zie Minnegheer.
|
FD |
Menegaldo |
-galli, -gas(so), -gazzi, -gato, -gatti, -ghelli, -ghello, -ghet(ti), -ghin(otto), -ghini, -gol(l)i, -gon(i), -gotto, -gozzo, -guzzi, -guzzi, Meneka: Patr. It. afl. van Menico, verkorte vorm van Domenico, Lat. HN Dominicus.
|
FD |
Menegas |
Ménégas. Nom de dignité : cf. anc. fr. menegaud ‘seigneur’, de l’anthrop. germ. mani-gold (Dauzat 428).
|
JG |
Menéndez |
zie Mendez.
|
FD |
Mener |
Mexher: W. spelling voor D. Màher: maaier.
|
FD |
Mener |
zie Merchier(s).
|
FD |
Menesbrug |
,,Pont banal ». Van de(r)-
|
EV |
Menesplier |
De dial. (Dordogne) naam van de mispelboom (DAUZAT); vgl. Mispoulier.
|
FD |
Menessier |
1257 «Manassir» Genappe; dérivé en -1er de Manasses, nom biblique (Vincent 41), cf. Manasses.
|
JG |
Menessier |
V. Menuisier.
|
EV |
Ménessier |
zie Mennessier.
|
FD |
Menesson |
V. MAD (Man).
|
EV |
Menesson |
zie Mennesson.
|
FD |
Menestres |
-et, Ménestrel, Menestrey. 1289 «Robins li Menestres» CensNamur, 1365 «Calbiers ménestrels» TailleMons, 1391 «Gilneal li menestreit» Liège, 1444 «Hannien le Menestreit» TerreJauche, 1528 «Pierron le Ménestrel» DénHouffalize, 1544 «Henry le Menestre» DénStavelotMy, ± 1630 «Johan le menstret» Hervé (Schnackers 12); nom de profession ou de dignité: anc. fr. ménestrel ‘serviteur’, d’où ‘musicien ambulant’, ‘officier de justice’ FEW 6/2, 117a. On notera le sens péjoratif que connaissait fréquemment l’anc. fr. ménestrel, à savoir ‘vaurien, mauvais sujet, canaille, pleutre, gredin’ (cf. A. Henry, Le Jeu de Saint Nicolas de Jehan Bodel, 3e éd., 1986, 314) [MH].
|
JG |
Menestret |
-es, -ée, -ey, Ménestret: Dim. van Ofr. menestre < Lat. minister: dienaar, beheerder, bestuurder, beambte. Wellicht ook muzikant; vgl. Ménétrier. 1400 Baudouin le Menstreit, Luik; zie ook Lemestré(e).
|
FD |
Menet |
-ez, -er, -es, zie Mayné.
|
FD |
Menet |
-ez. NF tournaisiens d’origine incertaine; il semble difficile d’en faire des var. de Mayné.
|
JG |
Menet |
Meng- -al, -e, -elle, -els, -eot, -us. V. MAD (Man, Mank).
|
EV |
Ménétrier |
Ofr. menestrier: vakrnan, muzikant. Vgl. minnestreel, Menestret. 1234 Cok Menestreus, Atrecht (NCJ); 1562 Noë Menestriers, Kamerijk- Aw. (AP).
|
FD |
Menève |
-eve. NF concentré en Flandre or. dans la région de Moerbeke-Waas et Zelzate, depuis 1625 (FyS); p.-ê. forme flam. (avec assimilation consonantique) de moy. fr. menevre, etc. ‘ouvrier qui travaille de ses mains’, etc. FEW 6/1, 283-4, plutôt qu’adaptation w. du NF Manha(e)ve [avec la collab. de J. Virgo].
|
JG |
Menève |
Meneve: W. adaptatie van Manhaeve (CARNOY1953)?
|
FD |
Meneveaux |
Men(ne)veux, Mennevée: PlN Mainvault (H).
|
FD |
Menfroid |
cf. Manfroid.
|
JG |
Menfroid |
zie Manfroid.
|
FD |
Meng(e) |
Patr. D. Mang = VN Magnus. 1338 Menge Reuber, Mainz (BRECH.).
|
FD |
Mengal |
Mengaldt, -aut. s.d. «diaconi Meingaldi» ObitHuy, 1360 «Johan Mingos» Dour-bes, avant 1368 «Jehan Ma(n)goul» Chimay, 1395 «Johan Mengaut» Silenrieux, etc. (cf. B. Mengal), 1667 «Jeanne Mengal» BourgNamur, 1680 «Dom Pierre Mengald (…) religieux au monastère de Lobbes»; NF dont il existe quatre branches (deux à Thuin, deux à Walcourt) et qui est issu de Mangold, Mene-gald, -aud, d’un anthrop. germ. composé de magin- et -gaud (Fôrst. 1092), à mettre en relation avec saint Mengold de Huy. Cf. aussi Menjoie et probabl. d’autres variantes en Mang-. — Bibliogr. : B. Mengal, De Megingaud à Mengal: origine et évolution d’un NF, Bruxelles, chez l’auteur, 2004.
|
JG |
Mengal(e) |
Patr. Germ. VN Mangold (zie i.v.). 1667 Jeanne Mengal, Namen (J.G.).
|
FD |
Mengé |
zie Mangez.
|
FD |
Mengel(s) |
zie Mingels.
|
FD |
Mengelbier |
Mingelbier. Surnom: moy. néerl. mengel, mingel ‘mesure de capacité (environ deux pintes)’, gros litre de bière; cf. aussi Minnebier.
|
JG |
Mengelbier |
zie Mingelbier.
|
FD |
Mengele(e)rs |
zie de Mangelaere.
|
FD |
Mengelers |
Génitif de moy. néerl. *mengeleer ‘celui qui mélange’.
|
JG |
Mengels |
Génitif de moy. néerl. mengel; cf. Mengelbier.
|
JG |
Mengeot |
Menjot, cf. Mangeot.
|
JG |
Mengeot |
zie Mangeot.
|
FD |
Menger |
Mengé, Menge(s), zie Mangez.
|
FD |
Menger(s) |
zie Manger.
|
FD |
Mengsel, van |
zie van Meensel.
|
FD |
Mengus |
Misschien spellingvar. van Menges.
|
FD |
Menheer(e) |
Mijnheer: Mijnheer was een titel voor een landsheer, een adellijk of aanzienlijk man. 1281 Minhere die Cnegt, Ip. (BEELE); 1440 Marie Mynheere, Zierikzee (PARM.). Vgl. Monsieur.
|
FD |
Meni(er) |
Ménier, zie Meunier.
|
FD |
Menia |
zie Migneaux.
|
FD |
Menicken |
cf. Mencke.
|
JG |
Menier |
1268 «Menier», 1280 «Jehan li Menier, manans hors de le porte dou Bure» Dettes-Ypres; sans doute var. de Meunier.
|
JG |
Menier |
V. Meunier.
|
EV |
Menil |
1655 «Jean Menil» DénFlorenville; topon. très fréquent: lat. mansionile ‘petit domaine’, notamment Mesnil-St-Blaise, Mesnil-Église (Nr), etc.
|
JG |
Ménil |
Proven. ,,Petite manse, petite ferme ». Ménil (Loc. et L.D.). Variantes : Man-, Main-, Mén-, Mesn- -il(le), -y, -u. Synon. : De–Ménil, -Many. N° 245.
|
EV |
Menil(le) |
zie Duménil.
|
FD |
Menin |
1282 «Baud. de Menin» DettesYpres, 1602-3 «Lorent Menin» TerriersNamur; nom d’origine: Menin (FlOcc).
|
JG |
Menin |
Ménin: PlN Menen, Fr. Menin (WV). 1306 Jehan de Menin, Ip. (BEELE); 1399 Jehan de Menin, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Menin |
Proven. Loc.
|
EV |
Menis |
zie Minis.
|
FD |
Menjoie |
Sans doute forme w. (w. liég. médjô) de Mengold, cf. Mengal.
|
JG |
Menjoie |
zie De Montjoie.
|
FD |
Menjot |
Menk- -e, -es, -o, Menn–e(ns), -eken(s), -ick, -ig. V. MAD (Man, Mank).
|
EV |
Menjot |
zie Mangeot.
|
FD |
Menke |
cf. Mencke.
|
JG |
Menké |
Kan var. zijn van Menke, met secundair accent, maar kan ook een weergave zijn van Manniquet (uitspr. manké).
|
FD |
Menkens |
Menke(s), zie Mencke, Mannekens.
|
FD |
Menkveld |
Ndl. familie met stamvader « 1550 Werner Mengveld, die boerde op het Menckfelt in Zwiep (Lochem, G), 1379 Mingveld (PDB).
|
FD |
Mennard |
-art, zie Menard.
|
FD |
Mennart |
cf. Menard.
|
JG |
Menné |
-e. Sans doute var. de Mayné.
|
JG |
Menné |
zie Mayné.
|
FD |
Menneboo |
zie Minnebo.
|
FD |
Mennecier |
-chez, -chet, zie Mennessier.
|
FD |
Menneken(s) |
zie Mannekens.
|
FD |
Mennen(s) |
Menne(s): 1. Zie Mannens. – 2. Maar een Wvl. Mennens moet uit een Germ. megin-naam worden verklaard (Meinhard). 1400 Fransois Mennin,Bg.(SIOEN).
|
FD |
Mennes |
-ens, cf. Mannens.
|
JG |
Mennes(s)ier |
Profess. Menuisier (Régional).
|
EV |
Mennes(s)on |
Menesson: Patr. Vleivorm op -eçon van Germ. magin-naam.
|
FD |
Mennessier |
Mennesiez, Mennecier, -chez, -chet, Ménessier: 1. BerN Man(n)essier < Marnessier: mergeldelver (MORLET): 1295 Petrus dictus Manessier; 1342 Pierre Ménessier, St-Q.; 1468 Jehan Mannessier; 1438 Jehan Ménessier, Senlis. – 2. Patr. Afl. van bijbelse VN Manasses; zie Manesse 2.1191 Maneserus Judeus; 1207 Manaserus de Hasting (REANE Y); ± 1300 Manessiers Wanil, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Menneveux |
-vée, zie Meneveaux.
|
FD |
Menni(c)ken |
zie Mannekens.
|
FD |
Mennicken |
cf. Mencke.
|
JG |
Mennie, de |
zie Dumenil.
|
FD |
Mennier |
1. V. Meunier. — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Mennig |
Nom issu de l’anthrop. germ. Manniko (Fôrst. 1090).
|
JG |
Menninck |
Menni(n)g: Patr. Afl. van Germ. man-naam. Vgl. Mannen, Mannekens, Mencke. 1350 H. Menninc, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Menninger |
Afl. van PlN Meiningen (< Menningen) (TH), Menningen (BW, RP, SL) of Menning (BEI).
|
FD |
Menon |
Menot: Patr. Afl. van een Germ. magin-naam, zoals Menard.
|
FD |
Mens |
Meens, Mensch: 1. Patr. Gen. van korte vorm van Germ. me(g)in- of man-naam. Of oude -so-afl. van megin-naam: Meginzo, Meinso. 1300 Liibrecht Mens, Tv. (BERDEN); 1411 Henrici Mens, Geel (GF). – 2. Metr. Oude fem. -za-afl. van magin-naam: Meginza, Meinze. 1333 Everd Everardeszoene Mensen, Kampen (MNT 250).
|
FD |
Mens |
Var. de Mensch?
|
JG |
Mens- |
-eeren, -iers. V. Manse.
|
EV |
Mensa(e)rt |
-ard, zie Mansard, Minsa(e)rt.
|
FD |
Mensard |
-art, cf. Mansart.
|
JG |
Mensbrugg(h)e, van (der) |
van der Mens(ch)brugge, van der Minsbrugge, van der Meynsbrugg(h)e, van der Meijnsbruggen, van der Mijnsbrugg(h)e, van der Mynsbrugge(n), -brugghe, van der Meysbruggen, van der Mysbrugge, van der Maesbrugghe, Mynsbrughen, Mensbrugge, Meynsbrughen: PlN 1330 Minsbrugghe in Zarlardinge: brug waaronder watergeest (min) schuilt (GYSS. 1963′, 133)-1374 Claus van den Mijnsbrugghen; 1417 Gillis vander Minsbrugghen, Gb. (SCHR.); 1396 Gillis vander Minsbrugghe, Overboelare; Arent van der Minsbrugghe, Zeger van der Minsbrugghen, Zarlardinge (DE B.).
|
FD |
Mensbrugge |
Proven. 1. Meen-brug, ,,Pont banal ». — 2. Meense bru g, ,,Pont de Menin ». — 3. Mans-(leen)brugge, ,,Pont du fief mâle » (L.D.) Synon.: Van de(r) Mensch-brugge.
|
EV |
Mensch |
Moy. néerl. mensch(e) ‘homme’.
|
JG |
Mensch |
zie Mens.
|
FD |
Menschaert |
Minschaert, -art. Dérivé du précédent, au sens de ‘viril’.
|
JG |
Menschaert |
Proven. 1. Mansaard (Synon. de Mansleen), ,,Fief mâle » (L.D.). — 2. V. Manse.
|
EV |
Menschaert |
zie Minsa(e)rt.
|
FD |
Menseeren |
Gen. van Mijnheer. Zoon van Mijnheer, een aanzienlijk persoon, ridder, grondbezitter. 1281 Andrieu Mins heren = 1282 Andrieus fieus Mon segneur = 1282 Andrius li fius Monsigneur= 1296 Andries Minsherenkint, Ip. (ARY); 1424 Anne Mynsheerenzoens, Sluis (PARM.); 1544 Hendrik Mijnsheeren, Mech.; 1605 Hans Mijnsheeren, Mech.-Aw. (AP).
|
FD |
Menseeren |
Génitif de Mencier (= Melchior)?
|
JG |
Mensel, van |
zie van Meensel.
|
FD |
Mensels |
Wsch. gen. van PlN Meensel.
|
FD |
Mensenaers |
Misschien uit Menselaars, afl. van Mnl. mensel, meinsel: beslagring. BerN voor de maker ervan. ±1400 Gillis de Meynseleere, Oud. (CASTELAIN 2002).
|
FD |
Mensier |
cf. Mencier.
|
JG |
Mensiers |
zie Manchier, Mencier.
|
FD |
Mensing |
-ink: Patr. Afl. van Germ. magin-naam, zoals Meinhard.
|
FD |
Mension |
zie Mansion.
|
FD |
Mensior |
cf. Menchior.
|
JG |
Mensior |
zie Menchior.
|
FD |
Menso |
zie Mansot.
|
FD |
Menson |
zie Manchon.
|
FD |
Ment(z)ior |
zie Menchior.
|
FD |
Mente |
BN naar de kruidnaam. Mnl., Wvl. mente: munt. 1268 Hankinus Mente, Ip. (BEELE).
|
FD |
Mente(n) |
-ens, Minten(s), Munten: 1. Patr. Vleivorm van Lat. HN Clemens. 1292 Henric Willem Minten sone, Oevel (CG); 1281 Mentinus Pardiu; 1375 Mentin Biaugrand, Ip. (BEELE); 1382 Mentin van Gremberghe = 1389 Clemens v.G., Moorsele (DEBR. 1970); 1441 Matheews Minten= Tewes Menten, Ht. (A.GHIJSEN); 1551 Huibrecht Mynten, Gierle (AP). – 2. Metr. Verbogen vorm van Mente < Clémente, fem. van Clément. 1296 ver Minte van Lovene = 1300 ver Minten van Lovene, Her. (DERCON); 1445-80 zuster Minte van Meerhout = soror nostra Clementia, Tn. (HM). Een Tongerse familie Menten heette vanaf 1775 De Menten (JVO). Vanaf ça. 1600 ging Minten in L over naar Munters; zie De Munter. Menten, van: Heel wsch. hypercorrect voor Ver Menten (zie Menten 2.) of reïnterpretatie van Menten.
|
FD |
Mente(n) |
V. MAD (Mand).
|
EV |
Menteau |
zie Mantel.
|
FD |
Menteman |
Patr. Afl. van Clément (LIND. 1964).
|
FD |
Menten |
au génitif: Mentens; dimin. : Menty-ens. 1272 «Henricus maritus Menten» Polypt-Villers; hypocor. (avec aphérèse) de Clemens (Clément) ou d’un prénom fém.
|
JG |
Menting |
Mentin est aussi un hypocor. de Clemens (cf. VISt, 1975, 90).
|
JG |
Menting |
Mentin(c)k: Patr. Afl. van VN Clément (zie Menten) of van Germ. VN Meinhard.
|
FD |
Mention |
cf. Mansion.
|
JG |
Mention |
zie Mansion.
|
FD |
Mentior |
cf. Menchior.
|
JG |
Mentior |
Proven. Mansion (V. ce N.).
|
EV |
Mentior |
zie Menchior.
|
FD |
Mentjens |
-yens, Mintjens, Mintiens, Mentgen, Mientiens: Patr. Dim. van VN Clément of Meinhard.
|
FD |
Mentrop |
PlN Mentrup (NS).
|
FD |
Mentyens |
cf. Menten(s).
|
JG |
Mentz |
au génitif: Mentzen. Nom issu de l’anthrop. germ. Maginzo, Menzo (Först. 1072).
|
JG |
Mentz(en) |
Mentzel, zie Menz.
|
FD |
Mentzior |
cf. Mentior.
|
JG |
Mentzy |
zie Manchier.
|
FD |
Menu |
Menus, Menut, Menue, Lemenu, Minu(z), Miny, Myny, Mijnij, Min(n)i, Meny, Monu, Mony: BN Fr. menu: klein. 1166 Radulfi le Menut, Laon (SMT I); 1265 Hanon le Menut, Hontoir (CRN); 1584 Guilliam de Menu, Aw. (AB); 1699 Emanuel Menu, Langemark = Minu, Mennie, Lemenu, Meny (¥51985,574).
|
FD |
Menu |
-us, -ut, Minu, -uz; au fém.: Menue. 1286 «Colars li Menus» CartBinche, 1369 «Leurent Menus», 1403 «Jehans Menu li carpentier» Ladeuze, 1489 «Jehane Menue» Ladeuze, 1540 «Ypolit Menuz» Ladeuze, 1593 «Jean Menu» BourgDinant, 1602-3 «la censé de Jean Menu» TerriersNamur; surnom : fr. menu ‘petit, grêle’ FEW 6/2, 134b.
|
JG |
Menuge |
(NF borain). Probabl. forme dialectale d’anc. fr., moy. fr. menuise ‘menu morceau’ dont les acceptions sont variées (menus objets, menu poisson, entraille qu’on jette, menu bois, etc.) FEW 6/2, 129-130.
|
JG |
Menuisier |
Profess. Synon. : Men-(n)es(s)ier (Formes anc. et régionales).
|
EV |
Menveux |
Proven. Mainvault (Loc.).
|
EV |
Menveux |
zie Meneveaux.
|
FD |
Menville |
Nom d’origine: Menville (Haute-Garonne).
|
JG |
Menx(s)el, van |
zie van Meensel.
|
FD |
Meny |
zie Menu.
|
FD |
Menyhart |
zie Meijnaert(s).
|
FD |
Menz |
Men(t)zel, Mentz(en), Menze: Patr. D. -el-dim. van Germ. VN Maginzo, Menzo (Fm.). Obd. Menz is meestal Manz, afl. van man-naam. 1350 Henni Mantze = Henni Menzli = H. Mentzelin (BRECH.).
|
FD |
Meode |
Me- (NF liégeois). Peut-être forme francisée de Mehauden.
|
JG |
Méode |
Waalse grafie voor Méhauden (J.G.)?
|
FD |
Meplomb |
Méplon, zie Mispelon.
|
FD |
Mequinion |
Mequignon, Mecqinion: BN. Afl. van Ofr. mesquin: jonge (edel)man. Zie Mesquin. 1722 Ph. Mecquinion, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Mer- |
-eaux, -el. V. MARU.
|
EV |
Mer(n)hout |
zie Meernhout.
|
FD |
Mer, van der |
zie van (der) Meer.
|
FD |
Mérat |
Meraud, zie Mairiaux.
|
FD |
Mérat |
V. MARU.
|
EV |
Merbaix |
PlN 1. Rom. vorm van Meerbeek (VB). 1536 Jan van Meerbeke alias Merbaix, Lv. (DE MAN 1948,31); 1556 Joli. Meerbaix, Lv. (HENNO). –1. Marbais (WB) of Marbaix (Nord). Zie Demarbaix.
|
FD |
Merbeeck, van |
zie van Meerbeeck.
|
FD |
Merbes |
zie Demerbe.
|
FD |
Merc(k)aert |
Merkaert, Maer(c)kaert, Marcaert: Patr. Germ. VN mark-hard ‘teken-sterk’: Marc(h)ardus, Markart (MORLETI). 1449 Jan Merkart, Mb. (A.BAERT); 1569 Thomas Merckaerts, Lv. (HENNO).
|
FD |
Merc(k)s |
Merc(k)x, zie Marc.
|
FD |
Mercaert |
zie Merckaert.
|
FD |
Mercan, |
zie Marchand!.
|
FD |
Mercator(is) |
Latinisering van De Cramer of De Meersman: koopman. 1281 Joh. Mercator, Rupelmonde (HAES.). Gérard Mercator (1512-94) heette De Kremer en was ook van Rupelmonde.
|
FD |
Mercatoris |
Cf. 1272 « Godescalcus films Gode-fridi mercatoris» PolyptVillers ; génitif de lai. Mercator, latinisation du NF néerl. De Kremer (= le mercier).
|
JG |
Mercelis |
Messelis. NF néerl. issu de lat. Marcellus (= fr. Marcel).
|
JG |
Mercelis |
V. Marcel.
|
EV |
Mercelis |
zie Marcelis.
|
FD |
Mercelot |
zie Marcelot.
|
FD |
Mercenier |
-eny, Mercini, -inis, -iny (forme w. Mèrcînî). 1544 «George Mercenier» DénSta-velotMy; nom de profession: anc. fr. mer-chenier, mercen(n)ier ‘homme intéressé et facile à corrompre avec de l’argent (d’où mercenaire); journalier’, mais aussi ‘marchand’, anc. liég. (Jean de Stavelot) merchenier ‘mercier’ FEW 6/2, 15a; cf. aussi Lemerei-nier.
|
JG |
Mercenier |
Lemercinier: Fr. mercenier, Mnl. mersenier: rondtrekkend koopman, marskramer. Vgl. Mercier. 1364 Kersteloot (de) Mercenier, Ip. (BEELE1959); 1392 Janne van Vleenken den mersenier, van hantscoen ende stroinhoedekine, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Mercenier |
Profess. Mercenaire ou Mercier (V. ce N.). Proven. Meer- senaar, ,,De Meersen » (Loc. holl.).
|
EV |
Mercereau |
Merceron: BerN Dim. van Merc(h)ier.
|
FD |
Merceron |
Nom de profession: dial. fr. (Cha-rentes, Morvan) merceron ‘petit mercier’FEW 6/2, 41a, dérivé similaire à anc. fr. mènerai ‘petit marchand’ Gdf 5,251.
|
JG |
Merch |
Merche (francisation). Nom d’origine: Mersch (G.-D. Lux.).
|
JG |
Merch(e) |
W. grafie van PlN Mersch (GH).
|
FD |
Merchan |
zie Marchandt.
|
FD |
Merché |
-ez. V. Mercier.
|
EV |
Merchez |
-ier, -iers, -ie, cf. Mercier.
|
JG |
Merchier(s) |
Merchie, Marcher, -ez, Mercier, Mercer, Lemercier: Ofr. merc(h)ier: koopman, handelaar, kramer. BerN. 1225 Leurens li Merciers = 1227 Laurentius Mercennarius, Dk. (SMT); 1307 Henris li Merchiers, Ip. (BEELE); 1308 Jehan le Neckre, le merchier, Ktr.; 1395 Pieraerd Merchiers dochtre, Luingne (DEBR. 1970). Vgl. Mercenier, Merci.
|
FD |
Merchs |
cf. Mersch.
|
JG |
Merci |
Merde, Mercy, Mercij, Mersie, Mersy, Mersij: Patr. Pic. of LU W. vorm voor Mercier; zie Merchier. 1649 Nik. Merci, Atrecht-Aw. (AP).
|
FD |
Mercial |
cf Marcial, Martial.
|
JG |
Mercial |
zie Marcial.
|
FD |
Merciant |
zie Messiaen.
|
FD |
Mercie(r) |
zie Merchier(s).
|
FD |
Mercier |
Mercie, Mercij, Merchez, -ier, -iers, Merchie, Mercy.1267 «Colins li fieus Jehan le Merchier», «Willames li Merciers» Cens-Herchies, 1349 «Tymers li merchiers» Nivelles, 1444 «Michot le Merchir» Terre-Jauche, 1580 «Pier Merchier» CoutStavelot, 1689 «Martin Mercy» BourgNamur; nom de profession: fr. mercier; cf. Lemercier.
|
JG |
Mercini |
-inis, -iny, cf. Mercenier.
|
JG |
Mercini(s) |
-iny: BerN W. vorm voor Mercenier.
|
FD |
Merck |
au génitif: Mercken; Merckx, Merkj, Merx. Sans doute nom de l’évangéliste Mar-cus (cf. Marckx, Marx) [FD] plutôt que nom issu de l’anthrop. germ. Marca (Fôrst. 1095).
|
JG |
Merck |
zie Marc.
|
FD |
Merck, van de |
zie van der Mark.
|
FD |
Merckaert |
Merkaert, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. mark-hard, cf. Marc(h)ardus. Markart.
|
JG |
Merckaert(e) |
V. Marc I.
|
EV |
Merckelbach |
-bagh, Merkelbac(h), -bag, -back, Mar(c)kelbach: 1. PlN Merkelbeek (NL). 1374 Reynert Huyne de Merkelbeek (stamvader van het geslacht) Huyn de Merkelbach, (later) (de) Merkelbach (Par. 1986,131); 1777 P. F. Marckelbach, Ht.-Bs. (CALUWAERTS). – 2. PlN Merkelbach (RP). 1620 Jan van Merkelbach, Cent (PBG); 1650 Jac. Merkelbach, Tn. (MUL V).
|
FD |
Mercken(s) |
zie Merken.
|
FD |
Mercken, van der |
zie van der Mark.
|
FD |
Merckenbrach |
Proven. Markebraak ,,Terre en friche de la Marcke » (Riv.).
|
EV |
Merckenbrack |
Merkenbr(e)ack: Vervorming van FN Marquebreuck.
|
FD |
Merckpoel |
Proven. 1. Mark- -poel, ,,Mare du sieur Marc ». — 2. Marke poel. ,,Mare de la Marke » (Riv.). — 3. Mergelpoel. ,,Mare marneuse ».
|
EV |
Merckpoel |
zie Meerpoel.
|
FD |
Merckt, van de |
van de(r) Mert, Vermer(c)kt, Vermerght: PlN De Markt: marktplein. 1336 Johan van der Maerct, poerter, Kuurne (DEBR. 1971); 1358 Johanne de Foro = 1369 Jhan van der Maerct, Ktr. (DEBR. 1970); 1542 Peter van der Merct, Hontenisse; 1568 Simon van der Mart, Hb.-Aw.(AP).
|
FD |
Merckx |
V. Marc I.
|
EV |
Mercuri(o) |
It. vorm van Lat. godennaam Mercurius.
|
FD |
Mercy |
cf. Mercier.
|
JG |
Mercy |
V. Marc I et Marc II.
|
EV |
Mercy |
zie Merci, Demerchy.
|
FD |
Mereau |
Méreau, Mériaux, Meriaux. 13e s. «Lambiers li mereas de Londos» CartValBenoît, 1252 «Henricus Mereas de Thenis» Thisnes, 1265 «Colais Merial», 1289 «Baude-chons li Meriaus d’Artaing» CensNamur, 1302 «Johannes dictus li Mereaz» Villers-l’Évêque, 1444 «Jehan Mereau tailleur de pierre» AidesNamur; dérivé en -eau de maire (cf. DBR 7, 165-6), cf. aussi Mairiaux. – Aussi nom d’origine: Mereau, à Houdremont (Nr), ainsi p.-ê. 1671 «Séverin-Jacques de Me-reaud» BourgNamur.
|
JG |
Mereau(x) |
zie Mairiaux.
|
FD |
Merecy |
zie De Merechy.
|
FD |
Meredith |
Welse FN, waarvan 2e élément ‘heer’ betekent.
|
FD |
Mérel(le) |
Merel(le): Fem. bij Méreau.
|
FD |
Merelle |
Surnom: anc. liég. merelle ‘part due’ FEW6/l,370a.
|
JG |
Meremans |
cf. Meermans.
|
JG |
Meremans |
zie Meermans.
|
FD |
Meremne |
Me-, Mérenne, Merenne. Var. de Merelle?
|
JG |
Meren, van der |
zie van (der) Meer.
|
FD |
Merendonck, van den |
van (den) Meerendonk, van Meerendonck: PlN Me(i)rendonk in Grimbergen (VB). 1618 Jan van Meirendonck, Har.-Aw. (AP).
|
FD |
Mérenne |
Merenne, zie Marenne.
|
FD |
Merens |
1283 «Jehans de Merens» DettesYpres; var. de Meurens.
|
JG |
Merens |
zie Maire.
|
FD |
Meresse |
zie Mairesse.
|
FD |
Méresse |
1303-7 «Colin le filh le Meresse de Bolines» PolyptSalzinnes; fém. de fr. maire (femme du maire), cf. Mairesse.
|
JG |
Méresse |
V. MARU.
|
EV |
Merg- |
-an, -eay, -en, -et. Merghelynck. V. Marc I.
|
EV |
Mergaert |
au génitif: Mergaerts. 1377 «Mi-chiel Mergaerd» Ypres ; nom issu de l’anthrop. germ. fém. mêrja-garda (Fo’rst. 1104) [FD].
|
JG |
Mergaert(s) |
-gard, Merregaert: Metr. Germ. VN mer-gard ‘beroemd-omheining’: Mergardis (Fm.). 1377 Michiel Mergaerd, Ip. (BEELE); 1398 Jan Mergaert, Wervik (DEBR. 1970); 1396 Allijsse Mergaerts f. Mergaerts, Hofstaden (DE B.).
|
FD |
Mergam |
-an, zie Margam.
|
FD |
Mergam |
Proven. Merkem, (Loc.) ou Marhem (Dép. Dottignies).
|
EV |
Mergan |
-am, cf. Margan.
|
JG |
Mergaux |
Var. de Margaux (par fausse régression).
|
JG |
Mergaux |
zie Margel.
|
FD |
Mergeai(s) |
Mergeay, Merjay, Merjai: Pair. Wsch. LU W. var. van Merjaux; zie Margel.
|
FD |
Mergeay |
Mergeai, Merget, Merjay (NF plutôt de Gaume et du sud, également présent dans les Ardennes fr. et en Lorraine). ± 1590 «Barbe Merjay», 1688 «Claude Mergey» Colombey-les-Deux-Eglises (Hte-Marne), 1711 «Antoine Mergey» Longwy, ± 1725 «Anna Mergey» Halanzy, 1733 «Marie Louise Mergeay» Etalle, 1755 «Jean Mergeay» Breux (Meuse), ±1774 «Jean Joseph Mergeay» Bure, 1785 «Jean Baptiste Mergeai» Pourru-St-Remy (Ardennes), 1856 «Eugène Mergeai» Hargimont (toutes mentions FyS); nom d’origine qui pourrait être soit le NL Mergey (Aube), soit un topon. issu de lat. muricarium, anc., moy. fr. murgier, murgé ‘tas de pierres provenant de Pépierrement du sol’, fr. rég. de l’Est meurgé, mergé, etc. FEW 6/3, 229a.
|
JG |
mergel |
,,Marne ». Proven. Mergel-, Merckel- (altéré en) Melke- -beke, bach. ,,Ruisseau marneux ». Mergelsberg, ,,Colline marneuse ».
|
EV |
Mergel(e), van de(n) |
van der Mergel, van de Merghel, van de Merlen: PlN Mergel: mergel(put). Le Merghele in Rinxent (PdC), Mergele in Ronse (OV). 1476 Pierkin van Merghele, Bg. (DF X); 1683-1755 Francisais van de Mergel, Nederbrakel (vader van) 1729-1767 Jud. van de Mergel, Nederbrakel-Melsele (vader van) 1761-1835 Jos. van de Merlen, Melsele-Zwijndrecht (med. W. Taeymans).
|
FD |
Mergelsberg |
Misschien verhaspeling van PlN Môrschbach (RP): ize e. Mergesbach (TW).
|
FD |
Mergelsberg |
NF de l’est de la prov. de Liège, issu sans doute d’un NL allemand, p.-ê. Môrschbach (Rhénanie), 12e s. «Mergesbach» (TW).
|
JG |
Mergen |
Surnom: moy. néerl. morgen, margen, mergen ‘matin’.
|
JG |
Mergen |
zie Margam.
|
FD |
Merget |
cf. Mergeay.
|
JG |
Merget |
Mirguet: Metr. Dim. van VN Margareta.
|
FD |
Merghelynck |
Patr. All. van een mark-naam, zoals Markhard, Markward. Vgl. D. Mârklin, Merklin; Mergel = Merkel (BRECH.). 1482 Merghelin Tackaert, Merghelin Dunder, Lo (CRAEYE); 1502 (Joris) Merghelin, Broekburg-Ip.; 1540 (Jacques) Merghelin, Ip. (TDF X.297-324); 1558 Merghelin de Wilde, St.-Win. (VERGR. 1966); 1640 Guil. Merghelinck, Ip. (MUL V).
|
FD |
Mergits |
Mergist: E. Metr. Margetts < VN Margareta. 1625 Joseph Margits (vader van) Catharina Mergits, A’dam (van Engelse afkomst, PDB).
|
FD |
Mergny |
cf. Merny, Mernier.
|
JG |
Mergny |
zie Merny.
|
FD |
Merhaege(n), van |
zie van Meerhaeg(h)e.
|
FD |
Merhott(h)ein |
zie Mermottein.
|
FD |
Mérian |
Merrians. [Cf. 1647-1717 «Sibylle Merian» peintre et naturaliste]. Surnom: norm. mériane ‘méridienne’ FEW 6/3, 31b?
|
JG |
Mériaux |
zie Mairiaux.
|
FD |
Meriaux, |
cf. Mereau.
|
JG |
Meric |
V. MARU.
|
EV |
Merienne. |
Surnom (de paresseux?): norm. mérienne ‘méridienne’, comp. Mérian. Cf. aussi 1629 «François Merien» émigré en Suède.
|
JG |
Mérillon |
Meriloo, zie Morillon.
|
FD |
Merjai |
-jay, zie Mergeai.
|
FD |
Merjay |
V. Marc I.
|
EV |
Merjay, |
cf. Mergeay.
|
JG |
Merk |
zie Marc.
|
FD |
Merk(e)man |
Patr. Afl. van Merk = Marcus?
|
FD |
Merk, van de |
zie van der Mark.
|
FD |
Merkaert |
zie Merckaert.
|
FD |
Merkelbac(h) |
-bag, zie Merckelbach.
|
FD |
Merkelbac, |
-ach, -ack, -ag. Topon. ail. (= ruisseau marneux).
|
JG |
Merkem, van |
PlN Merkem (WV). 1211 Boidinus de Merckem; 1300 Pieters van Markeem, Klemskerke (DF X); 1326 Jacop van Mercheem, Ip. (BEELE).
|
FD |
Merkeman |
1. Proven. ,,De Marke » (Loc. et Riv.). — 2. V. Marc I.
|
EV |
Merken |
V. Marc I.
|
EV |
Merken(s) |
Mercken(s): 1. Metr. Dim. van HN Maria. 1379 Pieter Merrekin; 1304 Lambert Marre = 1326 Lambrecht Merre, Ip. (BEELE); 1456 Merken vanden Kelre = 1458 Marieken van den Kelre; 1498 Merken Stouten = 1499 Marie Stouten.Ht. (A. GHIJSEN). Vgl. Maere(ns). – 2. Kan in NB en L een jongere gen. zijn naast Merckx: 1673 Marcus Mercken, Hoeselt (MNT 231). Merkestijn, van: PlN Merkstein (NRW).
|
FD |
Merken, |
Merkin, génitif: Merkens. Dimin. du thème anthropon. mark- (cf. Carnoy 55).
|
JG |
Merken, van der |
zie van der Mark.
|
FD |
Merkenbr(e)ack |
zie Merckenbrack.
|
FD |
Merket |
zie Marquet(te).
|
FD |
Merki(er) |
zie Marquier.
|
FD |
Merkin |
cf. Merken.
|
JG |
Merkl(e) |
Patr. Dim. van Germ. VN Markwart. 1270 Theodericus Merkelinus, Mainz (BRECH.).
|
FD |
Merkpoel |
zie Meerpoel.
|
FD |
Merks |
Merkx, zie Marc.
|
FD |
Merkx |
cf. Merck, Merckx.
|
JG |
Merl- |
-ier, -y. 1. Proven. Mellier (Loc.) ou Merly (Dép. Baulers). — 2. V. Marlier.
|
EV |
Merlaen |
cf. Merlan.
|
JG |
Merlan |
1. Profess. ..Perruquier » (Ane. lang. popul.). — 2. Prov. Meirlaan. .
|
EV |
Merlan |
-and, Merlaen, Meirlaen (formes néerl.). Surnom: fr. merlan (poisson) ou bien dérivé de fr. merle, ouest-flam. meerlaan ‘merle’ [FD].
|
JG |
Merlan(d) |
Merlaen, Meerlaen, -land, Meirlaen, Marland, Maerlan: 1. Afl. van Lat. merula, Fr. merle: merel. Vgl. Wvl.-Ovl. meerlaan: merel. Vgl. de Meirel, de Meirleir. BN voor een goed zanger. 1417 Gillis de Meerlhane, Gb. (SCHR.); 1567 Jan de Merlane (DF X). – 2. Zie Marland.
|
FD |
Merle |
1. Car. mor. H. qui chante ou siffle habituellement. Métaphore : NOB 288, 292. — 2. Proven. Meerle (Loc.).
|
EV |
Merle |
1279-80 «Gilles Mieles» RegToumai; fr. merle, anc. pic. mierle, w. nam. mièle, etc., surnom de personne aimant à siffler, de musicien, cf. Lemerle.
|
JG |
Merle |
BN naar de vogel: merel. Vgl. Merlan. 1448 Pierre Merle, Comp. (MORLET).
|
FD |
Merle |
cf. Marlet.
|
JG |
Merle |
zie Merlet.
|
FD |
Merleer |
zie de Meerleer.
|
FD |
Merlemont |
1289 «Godissaus de Merlemont» CensNamur; nom d’origine: Merlemont (Nr), etc.
|
JG |
Merlemont |
zie Meerlemont.
|
FD |
Merlen |
zie Merlin.
|
FD |
Merlen, van |
van Meel(en), van Mêle: 1. PlN Meerle (A). 1540 Dierick van Merlen, Grave-Aw. (Midà. 1974,281-296). – 2. Zie van Mêle.
|
FD |
Merlen, van de |
zie van de Mergel.
|
FD |
Merlet |
Marlet, Marié, Me(i)rlé: BN Dim. van Fr. merle: merel. Vgl. Merlot, Merlan. 1795 E.J. Marlet, Lv.-Aw. (AP).
|
FD |
Merleve(l)de |
Proven. Merleveld (Dép. Reninghelst).
|
EV |
Merlevede |
Meirlevede, Mèrlevede, Merlevelde: BN door diss. < Mellevede. Meluw: zacht, week; vede: pénis. BN voor iemand met een slap lid, voor een passieloos of impotent man, ook slappeling. Vgl. 1268 Johannem Lancvide, Kales (GYSS. 1963); 1338 Willem Goetveide, Bg. (JAM.); Standvede(WNT); 1287 Jehan Witveide, Ip.; 1321 Lippin Melevede, Dikkebus; 1377 Jan Melvede = 1378 Hannin Melvede, Ip. (BEELE); 1469 Wouter Melvede, Ip. (DONCHE); 1552 Jacob Merlevede, Elverdinge (VS 1987,409). – Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Merlevede. Nk. 1996,41-50.
|
FD |
Merli(er) |
1. BN naar de vogel, Fr. merle (DNF). Vgl. Wvl. merelare, merelere, meerlaan: merel. 1250 Jean le Merlier, Noyon (MORLET). – 2. Zie Marlier.
|
FD |
Merlier |
Soit dial. fr. mériter ‘néflier’, soit var. de Marnier, Mernier (= travailleur ou exploitant de marnières).
|
JG |
Merlin |
1. Prov. Dép. Jolain. – 2. Anc. N. de bapt. (Chanson de Roland). V. MARU.
|
EV |
Merlin |
1289 «Merlins de Viville», «Nicholes Merlins» CensNamur; anc. prénom, d’après Merlin, l’enchanteur des romans bretons.
|
JG |
Merlin |
Merlyn, -ijn, Merlen, Marlin, Marlein, -eyn, -een: Patr. Naam van de tovenaar Merlijn in de ridderromans (FLUTRE138). 1280 Catharina Merlins, Ip. (BEELE); 1424 Merlin Quintin, Ktr. (SR p. 44bis); 1476 Merlin van Beyst, Ing. (PARM.).
|
FD |
Merlis |
Merlys, -ijs: Spelling voor Merli = Merlier?
|
FD |
Merlis |
Merlys. 1280-81 «Gilles de Merli li tresfiliers» RegToumai; p.-ê. var., au plur., de w. mârlîre ‘mamière’.
|
JG |
Merlo |
1. PlN Meerlo (NL). – 2. Zie Merlot.
|
FD |
Merlo |
Merlot. 1289 «Merlos de Merlemont» CensNamur, 1524 «Michiel Merlo» Theux, 1607 «Nicolas Mierlo» BourgNamur; dimin. de fr. merle (oiseau), par ex. w. (La Louvière, Nivelles) mièrlô FEW 6/2, 35b, cf. aussi Marlot; ou bien dimin. de fr. maire, cf. Mairlot. – À noter que les Merlo limbourgeois renvoient probabl. au NL Meerlo, jadis Merlo (Limbourg hollandais), cf. Chr. Merlo, Les Merlo messins, RIO 9, 1957, 81-92 et 161-180.
|
JG |
Merlot |
Merlo(n), Mirlon, Merlotte, Ma(i)rlot, Morlot, Murlot: BN Dim. van merle: merel. 1380 Gilotteauz Mirlot, Laminne (CSP); i$e e. Jehan Merlot(MORLET).
|
FD |
Merlot(te) |
1. Proven. Merloo (Dép. Uccle), ou Mariette (Dép. Ma- rilles). — 2. V. MARU.
|
EV |
Merlotte |
Var. de Mariette (= petite marnière), topon. fréquent, ou fém. anthropon. de Merlot.
|
JG |
Merlus |
Var. de Mertes?
|
JG |
Merlyn |
zie Merlin.
|
FD |
Merlys |
cf. Merlis.
|
JG |
Merman(s) |
zie Meermans.
|
FD |
Mermans |
cf. Meeremans, Meirmans [FD].
|
JG |
Mermelstein |
zie Marmelstein.
|
FD |
Mermet |
-od, zie Marmet.
|
FD |
Merminod |
zie Marmillion.
|
FD |
Mermottein |
Merhott(h)ein, Mormenteyn: Adaptatie vanFr. FN Marmottin: Afl. van mermot, dim. van Ofr. merme: zeer klein; vgl. Mermet, -od; Marmoz = Mermoz (DNF). 1454 Willem Mormentin, Komen (RHK); 1503 Murmentyn, Lokeren (VERSTEGEN); 1516 Andréas Mormentyn (MULIII); 1524 Andrée Mormentin, Ip. (PSM); 1534 Guilhelmus Mormentinus, Vn. (MUL IV).
|
FD |
Mermuys |
zie Marmus(e).
|
FD |
Mernier |
Merny, Mergny (NF de la prov. de Luxembourg). Nom d’origine: Merny, w. mèr-ni, 14e s. «Mernier», à Carlsbourg (Paliseul). Cf. aussi 1775 «Pierre Mernier dit Dumoulin de Saint-Phal (orig. de Lyon)» BourgLiège.
|
JG |
Mernier |
-y. 1. Proven. Merny (Dép.Paliseul, Ane. Mernier). •— 2. Pro-fess. V. Marnier.
|
EV |
Mernier |
zie Marnier.
|
FD |
Mernix |
Var. de Marnix, prénom importé de Savoie aux Pays-Bas, vers 1520, avec Jehan de Marnix (cf. BTD, 54, 1980, 296-7).
|
JG |
Merny |
cf. Mernier.
|
JG |
Merny |
Mergny: 1. PlN in Carlsbourg (LX). – 2. Var. van Marnier.
|
FD |
Merode, van |
Mero, de Mérode, de Merode, van Meroy(e), van Maroey, van Maroeij: Van Merode < Van (de)me Rode = Van den Rode (vgl. D. vom < von dem). Zie Van Rode. PlN Merode in Langerwehe en Dûlmen (NRW). Merode bij Duren (NRW): 1101 Roden; 1216 Remaro van den Rothe(TW). Kloosterrade (NL): 1108 Rode (TW). 1363 Werner van me Roede, NL; 1369 Harper van me Roide, NL (BLOIV); 1374 Scheyvart vanme Roide,Tilman van Roide, Kloosterrade (BLO V); 1547 Geraart van Meroyen, Bs.; 1569 Antoine van Merode, Bouwel-Aw. (AP); 1579 Aerdt van Merode; 1623 Jan van Meroe, Bilzen (SCHOE.). Mérotte, Merotte: Metr. dim. van Marie. 1289 dame Meroute, Namen (J. G.).
|
FD |
Merotte |
Me-. Cf. p.-ê. 1289 «dame Meroute» CensNamur; surnom: w. mérote ‘petite mère’ (terme affectueux en parlant à une petite fille) DL401b; ailleurs, signifie aussi ‘chatte’.
|
JG |
Merpoel |
zie Meerpoel.
|
FD |
Merre, (de) |
zie Lemaire.
|
FD |
Merreau |
zie Mairiaux.
|
FD |
Merreel |
zie Morel.
|
FD |
Merregaert |
zie Mergaert(s).
|
FD |
Merremans |
zie Meerman(s).
|
FD |
Merrette |
zie Marette.
|
FD |
Merrians |
cf. Mérian.
|
JG |
Merriaux |
zie Mairiaux.
|
FD |
Merrienboer |
Adaptatie van PlN Mariembourg (N).
|
FD |
Merris,van |
van Ma(i)ris, Meerris, van Meires: PlN Merris (FV). 1111 Wibaldi Mêmes; 1121 Walteri de Merni; 1130 Eustachius de Mêmes, Borekburg (DF X); 1277 Willaumes de Mères, Ip. (BEELE); 1337 Janne van Mêmes (OV 241).
|
FD |
Merry |
1. Proven. Méry (Dép. Tilff).— 2. V. MARU.
|
EV |
Merry |
Forme pop. de l’anthrop. germ. Méderic < math-ric, nom d’un saint, plutôt que nom d’origine: Méry, à Tilff (Lg).
|
JG |
Merry |
zie Demerie.
|
FD |
Mers |
1. Zie Meers(ch). – 2. Var. van Mars.
|
FD |
Mers |
cf. Merse.
|
JG |
Mers(ch) |
1. Proven. Loc. (Gd.Duché de Luxemb.). Synon. : Merz.V. aussi Meers. — 2. V. MARU.
|
EV |
Mersch |
1. Zie Meers(ch). – 2. PlN Mersch (GH).
|
FD |
Mersch |
génitif: Merchs. Nom d’origine: moy. néerl. mersch ‘prairie humide’, topon. très fréquent; cf. aussi Merch.
|
JG |
Mersch- |
zie Meersch-.
|
FD |
Merschmeyer |
Composé de moy. néerl. mersch + meyer ‘intendant, locataire’.
|
JG |
Merse |
Mers. Surnom: moy. néerl. merse ‘marchandise; panier ou corbeille’.
|
JG |
Merseeman, de |
zie (de) Meersman.
|
FD |
Merseman |
zie (de) Meersman, Meerschman.
|
FD |
Mersie |
zie Merci.
|
FD |
Mersmans |
(de) Mers(se)man, zie Meerschman, (de) Meersman.
|
FD |
Mersmans |
V. Meers.
|
EV |
Mersschaert |
Dérivé en -aert de (Van der) Meersch [FD].
|
JG |
Merst |
Wsch. hypercorrect voor Mers.
|
FD |
Merstdag |
cf. Mestach, Mestdach.
|
JG |
Merstdag |
zie Mesdag.
|
FD |
Merstraeten, van |
Verspreide PlN Meerstraat. 1360-70 Roeland van Merstraeten; 1380 Aert van Merstraeten; 1452 Jan van Merstraeten, Bs. (Midd. 1992> 139-H8).
|
FD |
Mersveldt |
zie Merstveld.
|
FD |
Mersy |
V. Marc I.
|
EV |
Mersy |
zie Merci.
|
FD |
Mert |
zie Maartens.
|
FD |
Mert, van de(r) |
zie van der Merckt.
|
FD |
Mertel |
zie Martel.
|
FD |
Merten |
au génitif: Mertens [5e NF le plus fréquent en Belgique, avec plus de 18000 porteurs], Mertens dit Martens. Forme néerl. de fr. Martin, cf. aussi Marten(s), Maerten(s).
|
JG |
Merten |
-e(n)s, zie Maarten(s).
|
FD |
Mertens |
V. Martin.
|
EV |
Mertes |
-es. Var. de Merts (avec intercalation de -e),
|
JG |
Mertgens |
Dimin. en -gen (au génitif) de Mert(en).
|
JG |
Mertgens |
Patr. Dim. van VN Merten/Maarten.
|
FD |
Mertin |
zie Maarten(s).
|
FD |
Merts |
Mertus, zie Maarten(s).
|
FD |
Merts |
Mertz, Merz. Génitif de Mert(en).
|
JG |
Mertsveld |
Mersveldt: Wsch. PlN Merts Veld: Meerts (Mertens) veld. Vgl. Mertensveldeken in Wilrijk (VANPASSEN146).
|
FD |
Mertz |
cf. Merts.
|
JG |
Mertz |
Merz: D. März. i. Maand maart. – 2. Patr. Vleivorm van een mar-naam. 1424 Mertz Vogenlin, Sonthofen (BRECH.).
|
FD |
Mertzenich |
Nom d’origine: Merzenich (Ail., Nordrhein-Westfalen).
|
JG |
Mertzenich |
PlN Merzenich (NRW).
|
FD |
Merum, van |
Vondelingnaam van Michael van Merum, op 5 maart 1762 gevonden in de stal van schepen Janssen in Merum (NL) (CROTT1995).
|
FD |
Merveille |
Merve(i)llie, Mervieillie, Mervill(i)e, Merveilde, Mervi(e)lde, Mervijlde, -ylde, Mervaill(i)e, Marvi(e)lle, -vilde, Marve(i)llie, Marvel(le), Marvillier: 1. Fr. merveille: wonder. Vgl. Merveilleux, D. Wunder, volgens BRECH. BN voor iemand die vreemde, wondere dingen doet of wonderbare verhalen vertelt. – 2. PlN Merville, Ndl. Meregem (FV); zie De Merville. 1291 Pietrekins Mervelle, Zarlardinge (VR 79V°); 1472 Jan Merveille, Bg. (PARM.); 1583 Philips Merveille, Koudekerke (VERGR. 1972); 1558 Loonis Merveille, Meulebeke; 1663 Jacques Merville; 1785 Joseph Mervillie, Tielt (KWI-II). Voor de W-var., zie DEBR. 1985.
|
FD |
Merveille |
Merveillie, -eilde, -ielde, -ijlde (formes néerl.). Fr. merveille, p.-ê. avec le sens de ‘chose la plus étonnante, la plus admirable’ FEW 6/2, 143b, surnom de celui qui a accompli une action extraordinaire (Morlet 688); comp. les NF fr. Merveilleux, Merveillon.
|
JG |
Merveille |
Proven. Merville (Loc. fr.).
|
EV |
Merveilleux |
BN voor een wonderbaar mens. 1275 le maison Mervelleus, Lessen (VR inr°).
|
FD |
Merville |
Nom d’origine: Merville (Nord, Somme, etc.).
|
JG |
Mervis |
zie Meervis, Meus.
|
FD |
Merwe, van de(r) |
PlN (ZH) aan de rivier de Merwede, die van Gorkum tôt Vlaardingen loopt: 1040 Mereweda (LNT). De FN moet dus vander Merwee worden uitgesproken. 1281 Daniel van der Mareweden, Dordrecht (CG); 1345 Herman van der Merwede (CCHt).
|
FD |
Merx |
cf. Merckx, Merkx.
|
JG |
Merx |
V. Marc I.
|
EV |
Merx |
zie Marc.
|
FD |
Mery |
zie Demerie.
|
FD |
Merz |
cf. Merts.
|
JG |
Merz |
zie Mertz.
|
FD |
Merzbach |
PlN (NRW, BEI).
|
FD |
Merzbach |
Proven. ,,De (la région de) la Mersch » (Riv.).
|
EV |
Merzer |
BerN. Zoals D. Merzler: kleinhandelaar, kramer. Vgl. Mercer.
|
FD |
mes |
,,Couteau ». Profess. ,,Coutelier ». N° 189- Variantes : Messe,Mes(ch), Messens, Mesma(e)-ker(s), Messer(schmidt) (forme allem.), Meskens, ,,Petits cou-teaux ».
|
EV |
Mes |
BerBN van de messenmaker. Vgl. Meskens. 1300 Heine Mes, Tv. (BERDEN).
|
FD |
Mes- |
-otten, -quite. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mes(se)man(s) |
1. BerN van de messenmaker. 1551 Anthonius Mesmannus, Mech.; 1560 Joannes Landensis cognomine Mesmans (MULIV); 1625 Fr. Messeman, Beel-Aw. (AP). – 2. Zie (de) Meersman.
|
FD |
Mesaus |
zie Michaud.
|
FD |
Mescart |
zie Meerschaert.
|
FD |
Meschain |
zie Mesquin.
|
FD |
Mesche, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Meschman |
zie Meerschman, (de) Meersman.
|
FD |
Mesdach |
cf. Mestach, Mestdach.
|
JG |
Mesdag |
Mesdag(h), van Mesdag, Mesdach, Mestag(h), Mestack, Mest(d)ach, Mestdag(h), -dagd, -dagt, -daqh, Mastdagh, Merstdag, Mestdog: BN naar de misdag, Mnl. en Wvl. mesdag: kerkelijke feestdag, kerkdag, dag waarop de gelovigen naar de mis gaan. Vgl. 1392 Cuntz Kirchtag (SCHEFFLER183), Fr. Dimanche. 1306 Jehan Mestach, Ip. (BEELE); 1394 van Grielen Mesdaeghs, Gullegem; 1382 waren Jan Mestaghes = 1398 Jan Mesdach, Olsene (DEBR. 1970). – Lit. : F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Mes(t)dag(h). LG1983,375-6.
|
FD |
Mesdom |
-don, Mee(r)sdom: Fr. FN Mesdon. Wellicht PlN Maisdon (Loire-Atl.). 1639 Jan Mesdom, Pieter Mesdom, Kemmel (DUV.); 1745 Ignatius Misdom, Poperinge (med. F. Denys).
|
FD |
Meseeuw |
zie Michaud.
|
FD |
Meseguer |
zie Mességué.
|
FD |
Mesel, de |
de Mezel: BN Mnl. mesel: elllendig, melaats. 1406 Marie Smesels, Bs. (PEENE); 1558 Adriaen de Mesele; 1556 Anthonine Smesels; 1559 Lieven de Mesele, Oordegem (LIEVENS).
|
FD |
Mesemacker, de |
zie Meesemaecker.
|
FD |
Mesen |
Mese(n)s, zie Maassen.
|
FD |
Mesens |
cf. Mees, Meesen.
|
JG |
Mesens |
V. MAD (Maz).
|
EV |
Mesergue |
Miser(e)que, Misercque: PlN Mezergues in Cros-de-Montvert en Marmanhac (DNF).
|
FD |
Meseure |
cf. Mesure.
|
JG |
Meseure |
V. Mesure.
|
EV |
Meseure |
zie Mesure.
|
FD |
Meskens |
1. V. Mes. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Meskens |
Dim. van mes. BerBN van de messenmaker. 1280 Zeger Meskin, Ip. (BEELE); 1520 Joh. Mesmakers alias Meskens, Lv. (DEMAN1959)-
|
FD |
Meskens |
Surnom : moy. néerl. meskin ‘petit couteau’ [FD].
|
JG |
Meskine |
zie Mesquin.
|
FD |
Meslier |
zie Masquelier.
|
FD |
Meslin |
Nom d’origine: Meslin-l’Évêque(Ht).
|
JG |
Meslin |
PlNMeslin(H).
|
FD |
Mesmacker |
-aeker, -akers (au génitif). Nom de métier: moy. néerl. mesmaker, messe- ‘coutelier’.
|
JG |
Mesmaker, (de) |
de Mesmae(c)ker, Mesmaeker(s), (de) Mesmacker, de Mesmacre, de Messemae(c)ker, Messemacre, (de) Messema(e)kers, Messema(e)ckers, -maque, (de) Messema(c)ker, Messmackers, Mesmacque(s), Mismaque, Misemacq(ue), Metsema(e)kers, Metsmekers, Metz(e)macher, Mestmacher, Metzemaekers, Metzmacker, Metzmaeker: BerN van de messenmaker. 1268 de Mesmakere, Ip. (BEELE); 1298 Veys Messemakre, Bg. (VERKEST); 1396 Osten den Mesmakere, Ktr. (DEBR. 1970); 1399 Reyner Mesmeker, 1435 Jacob Metsmeker, Mtr. (SKM); 1491 Ghysebrecht Metzmeker, Mtr. (KPM); 1554 Ger. Mesmaker (beroep: messenmaker), Solingen-Aw. (AP); 1565 Thys Metzmecher, Eupen (EBB146).
|
FD |
Mesman(s) |
zie Messeman(s).
|
FD |
Mesmans |
Simplification consonantique de moy. néerl. merseman ‘épicier’.
|
JG |
Mesnage |
zie Ménage.
|
FD |
Mesnager |
zie Ménager.
|
FD |
Mesnard |
zie Menard.
|
FD |
Mesorten |
cf. Mesotten.
|
JG |
Mesot |
Flamandisation de fr. Michot.
|
JG |
Mesot(ten) |
Mesorten, zie Michot(te).
|
FD |
Mesoten |
-otten, Messoten, -otten, Mesorten (var. par dissimilation). Flamandisation de fr. Michotte (cf. Naamkunde 8, 1976, 192).
|
JG |
Mespel, van der |
zie van der Mispel.
|
FD |
Mespelaere |
zie Mispelaere.
|
FD |
Mespelgem, van |
zie van Hespelgem.
|
FD |
Mesples |
Surnom: moy. néerl. mespel, mispd ‘nèfle’. Cf. aussi 1526 «Jehan du Mesplier» BourgNamur.
|
JG |
Mesplès: |
Mnl. mespel, mispel: mispel(boom).
|
FD |
Mesplomb |
cf. Mispelon.
|
JG |
Mesplomb |
zie Mispelon.
|
FD |
Mespouill |
NF du Tournaisis qu’il est difficile de rapprocher de l’occ. (Toulouse) mespoub ‘nèfle’ FEW 6/2, 45b. Peut-être, avec remotivation sur pouille ‘poule’, var. de Mispelon?
|
JG |
Mespouille(s) |
zie Mispoulier.
|
FD |
Mespreuve |
Mispreuve. 1465 «Gillis Manse-preuve» Lille, 1606 «Jacques Mespreuve» Audenarde; surnom: synon. d’anc. fr. mes-provanche ‘désapprobation’ FEW 9, 404b? Éventuellement, à rapprocher du type r malpreuve -i, comp. w. liég. mâprové ‘éhoaté’, 1323 «Thumas dit Malproveit» AnthrLiège.
|
JG |
Mespreuve |
Mispreuve: Ofr. malpreuve: oneerlijk? W. mâprové: schaamteloos? Ofr. mesprovanche: afkeuring? 1325 Thumas dit Malproveit, Luik (SLLIII); 1465 Gillis Mansepreuve, Rijsel (PARM.); 1563 Goossin Mansepreuve, Bg. (SCHOUT.II); 1606 Gillis Manspreuve, Jacques Mespreuve, Guillame Maispreuve, Oud. (PO 2,38).
|
FD |
Mesquin |
Meschain, Meskine, Méchin, Mech(a)in, Mischin: Ofr. meschin, mesquin: jonge (edel)man, 1386 Mannequin Meschien, Ip. (BEELE). Ofr. meschine: meisje, adellijke vrouw. 1395 Mergriete le Mesquine, Tielt (DEBR. 2000).
|
FD |
Mesquin |
Surnom : anc. fr. meschin ‘jeune homme, jeune gentilhomme’, corresp. à w. mèskène ‘servante’ FEW 19, 127b [JMP].
|
JG |
Mess- |
-élis, -elle. V. Marcel, Mar-celle.
|
EV |
Mess- |
-ens, -er. 1. V. Mes. — 2. V. Merlin.
|
EV |
Messager |
Messagie(r), Misseghers, Messenger, Massage, Massag(i)e, Massardier: BerN van de (stads)bode, boodschapper, gezant. 1341 Colartle messagier de leditte église = Colars li Messagiers, Bergen; 1352 Jehans li messagiers des clers= Jehan le Messagier, Bergen (CSWII); 1392 ghesend Heine den Messagier te Rysele met eenen brieve = Heine den Messagier…aïs messagier van der stede zij nde, Ktr. (DEBR. 1958); 1392 Wouter den Messagier van Ghend (RAK.SR 33V°); 1771 A. A. Misseghers, Overslag Z (MUL VIII).
|
FD |
Messagier |
1279-80 «Pieres li Messagiers» Reg-Tournai, 1365 «Colart le Messagier» Taille-Mons ; nom de profession : anc. fr. messagier ‘sergent, huissier’ Gdf. Cf. aussi Massage.
|
JG |
Messanger |
Proven. Messancy (Loc.),avec suffixe -er d’orig. Synon. :Massange, Massinger, Mes(s)–enguy, -yng(i)er.
|
EV |
Messchaert |
zie Meerschaert.
|
FD |
Messe |
(NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse). Surnom de celui qui servait la messe: fr. messe, plutôt que var. de Mees(e) (= Barthélémy).
|
JG |
Messe |
1. V. Mes. — 2. V. MAD (Maz). — 3. V. Mas. — 4. V Metz.
|
EV |
Messe |
zie Metz.
|
FD |
Messe, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Messea(en) |
Messéant, zie Messiaen.
|
FD |
Messeaen |
V. Messiaen.
|
EV |
Messeaux |
-eauw, -eeuw, zie Michaud.
|
FD |
Messeaux |
V. MAD (Maz).
|
EV |
Mességué |
Meseguer: Volgens DNF is Mességuier een var. (Languedoc) voor Ofr. messeillier: bewaker van de oogst. Maar het volgende W. vb. wijst veeleer op een zinwoord, met als tweede lid Ofr. gai, Fr. geai: gaai. 1323 Johannis dicti Messegay,Luik(CSP).
|
FD |
Messeine |
Nom d’origine : Messines (FlOcc).
|
JG |
Messeine |
zie Demessine(s).
|
FD |
Messel, van |
van Missiel, van Michel: PlN Messel (HS).
|
FD |
Messelaer |
cf. Metselaar, -aer.
|
JG |
Messelaer |
zie Metselaar.
|
FD |
Messelier |
Messely. Probabl. de anc. fr. messeillier ‘gardien des récoltes’ Gdf, 4a, plutôt que francisation de flam. Messelgier, lui-même adapté de fr. Messagier (Naatnkundel, 1975, 156).
|
JG |
Messelier |
Profess. Maiselier, ,,Bou-cher » (Dialecte lorrain). N° 150.
|
EV |
Messelier |
zie Masquelier.
|
FD |
Messelis |
cf. Mercelis.
|
JG |
Messelis |
zie Marcelis.
|
FD |
Messely |
cf. Messelier.
|
JG |
Messely |
Muss(e)ly: Deze Wvl. familie stamt van de Zwitser (°ca. 1670) Mosle of Môsli, die in 1750 in Kortrijk overleed en opgetekend werd aïs: Michael Joseph Mersely Helvetus. Zijn vijf kinderen werden tussen 1713 en 1725 in Kortrijk en Heule geboren aïs Mussels en Messelie. De naam komt verder (1736-50) in Kortrijk en Heule aïs Messely voor. In 1743 trouwt M.J. Mussely in Harelbeke. Jacobus Mussely spelt zij n naam vanaf 1880 Mussly. De naam Môsle werd dus aangepast aan de inheemse FN Messelier: Mesly (med. R. Messely, Th.). D. Mosle: klein moeras. -Lit.: 161987,383-5.
|
FD |
Messelyn |
zie Michelin, Marcelin.
|
FD |
Messem, van |
van Messen, van Messom: PlN Messem in St.-Andries (WV) en elders (DF X). 1294 te Jans boef van Meshem, Bg. (CG); 1330 Cateline f. Celien van Messeem = 1336 van Messem, Straten (RYCKEBOER).
|
FD |
Messema(e)ker(s), (de) |
zie (de) Mesmaker.
|
FD |
Messemackers |
Nom de métier: moy. néerl. (au génitif) mes(se)maker ‘coutelier’.
|
JG |
Messemaque |
zie (de) Mesmaker.
|
FD |
Messen, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Messenger |
zie Messager.
|
FD |
Messenguy |
-guij: Var. van Mességuier (zie Mességué)? Of PlN Messigny (Côte-d’Or).
|
FD |
Messenguy |
NF bruxellois d’origine étrangère, p.-ê. du sud de la France (var. de Messeguier, Messegué?).
|
JG |
Messenguy |
V. Messanger.Dép. Jolain. — MAD (Maz).
|
EV |
Messens |
Pair. < Mersens, vleivorm van Germ. VN Marso (MORLETI), afl. van een mêr-naam. 1268 Joh.Mersin,Ip.(BEELE).
|
FD |
Messens |
Var. (au génitif) de Mees (Barthélémy).
|
JG |
Messer(e) |
1. D. Messer: mes. BerBN van de messenmaker. Vgl. Messerschmidt. – 2. Mnl. afl. van messen: (be)mesten. BerN. 1448 Coppin de Messere, Aardenburg (PARM.).
|
FD |
Messerich |
PlN(RP).
|
FD |
Messerli |
cf. Messelier, -y.
|
JG |
Messerschmidt |
-schmied: D. BerN van de messensmid, messenmaker.
|
FD |
Messeyne |
zie Demessine(s).
|
FD |
Messi- |
-aan, -aen. Anc. N. de bap-tême évoquant la personne du Mes-sie. N° 105.
|
EV |
Messiaen |
Messea(e)n, Messianft), Merciant, Messéant, Messien, Miss(i)aen, Missiant, Mestiaen, Mistiaen: Patr. Lat. FIN Marcianus; zie Martien. Let op de ass. rs/ss. 1398 Pierre Maersiaen = Pierre Mersiaen, Bellegem (DEBR. 1970); 1429 Joh. Mer-ciaen, Cent (MUL I); 1472 Anthuenis Messian, Wervik (PARM.); 1778-95 Messiaen = Mestiaen = Missian = Mistiaen, Izg. (VS1975,286).
|
FD |
Messian |
-iaen, -ien. Aphérèse de Domitia(e)n, fr. Domitien, patron de Huy.
|
JG |
Messikommer |
Afl. van PlN Mesikon (Zurich). 1441 Heinr. Messikon, Zurich (BRECH.j.
|
FD |
Messin |
1. Proven. ,,De Metz » (Loc.fr.). — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Messin |
Afkomstig van Metz (Lotharingen).
|
FD |
Messin |
Ethnique : habitant de Metz.
|
JG |
Messin(n)e |
-ines, zie Demessine(s).
|
FD |
Messin(n)e(s) |
Proven. Messines (Loc. belge).
|
EV |
Messina |
PlN(Sicilië).
|
FD |
Messinck, van den |
Wvl. messink: mesthoop, mestvaalt? 1507 Te Messynghe, Uitkerke (DF X). PlN Messing bij Wisch G (HEKKET). 1544 Fr. Messinck, Bergen-op-Zoom-Aw. (AP); 1556 Henr. C. Messinck, Den Haag (MUL IV).
|
FD |
Messing(er) |
-ings: 1. D. BerBN en BerN van de koperslager, kopersmid. – 2. Afl. van PlN Môssingen (BW). 1320 vrô Jiuzze diu Messingering, Reutlingen (BRECH.).
|
FD |
Messinger |
Massinger. Probabl. NF allemand, surnom de chaudronnier [FD].
|
JG |
Messire |
Fr. pendant van Mijnheer; zie Menheer(e).
|
FD |
Messom, van |
zie van Messem.
|
FD |
Messoten |
-otten, cf. Mesoten, -otten.
|
JG |
Messotten |
zie Michotfte).
|
FD |
Messur(e) |
zie Masure, Mesure.
|
FD |
Messur. |
V. Mesure. Mes- -dach, -tach, -tagh. V. MAD (Maz).
|
EV |
Messuwe |
zie Machu(t).
|
FD |
Mest, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Mestach |
-ack, Mestag(h), zie Mesdag.
|
FD |
Mestach |
-ag, -agh, Mestdach, -ag, -agh, Merstdag (fausse régression). 1281 «Jehans Mestach» DettesYpres, 1669 «Louis Mesta-che» BourgNamur; surnom: moy. néerl. mesdach, misdach ‘fête religieuse’; p.-ê. surnoms de paresseux, supposés être nés un dimanche ou un jour férié [JMP].
|
JG |
Mestchen |
zie Metzgen.
|
FD |
Mestdag(h) |
-dach, -dagd, -dagt, -daqh, -dog, zie Mesdag.
|
FD |
Mester |
génitif: Mesters. 1282 «Jehans li Mester» Dettes Ypres; var. de Meester, -ers, moy. néerl. meester ‘maître’.
|
JG |
Mester(s) |
1. V. Meester. — 2. V. Metser.
|
EV |
Mester(s) |
de Mester, zie de Meester(e).
|
FD |
Mesterom |
zie Mestrum.
|
FD |
Mestiaen |
zie Messiaen.
|
FD |
Mestier |
Profess. ou Fonction. Homme de service ou de métier.
|
EV |
Mestmacher |
BerN Metzmacher; zie Mesmaker.
|
FD |
Mestr- |
-é(e), -eit, -ez. Profess. 1. V. Maître. — 2. V. Mene(s)tret.
|
EV |
Mestre |
zie Lemaître.
|
FD |
Mestré |
-eit, -ay, -ez, zie Lemestré.
|
FD |
Mestré |
-eit, Mestrez, Mistré. Lat. ministerialis, anc. fr. ménestrel ‘artisan’, w. liég. mèstré ‘ménétrier’ DL, cf. L. Remacle, Etym. 161.
|
JG |
Mestres |
zie Lemaître.
|
FD |
Mestriau |
1275-76 «Jehennés Mestreaus li arba-lestriers» = «Mestriel l’Arbalestrier» Reg-Tournai, 1294 «Henous Mestriaus de Foui» CensNamur; dimin. d’anc. fr. mestre ‘maître’ ou de mèstré ‘ménestrel’, cf. la différence de graphies de ce NF par rapport à Maistriau(x), formé, lui, sur maistre, w. messe. Cependant, les deux graphies coexistent pour le même nom: 1655 «Balthasar Maistrea» (not. H. Detigriée, Lg) = 23.2.1668 «Balthazar Mes-treaz» (not. G. Dufresne, Lg) [JL, NFw].
|
JG |
Mestriau |
zie Maistriaux.
|
FD |
Mestrum |
Mest(e)rom: Var. van Westerum, met wisseling van de lipmedeklinkers m/w.
|
FD |
Mesur- |
-e, -eur. Profess. ,,Mesureur, arpenteur ». Synon. Meseure, Messur.
|
EV |
Mesure |
Meseure. 1211 «Gondree Mesure» NécrArras; fr. mesure, sans doute surnom de mesureur, de géomètre, cf. le suivant.
|
JG |
Mesure |
Mesuere, Meseure, Messur(e): 1. BerBN van de meter. Zie Mesureur. 1211 Gondree Mesure, Atrecht (NCJ). – 2. Vl. adaptatie (met verdoffmg van de onbeklemtoonde a) van Masure (zie i.v.).
|
FD |
Mesureur |
1281 «Raoulins li Mesureres» St-Quentin, 1286 «les oirs le Mesureur» Cart-Mons, 1329 «Mahiu le Mesureur» Saint-Quentin, 1361 «Willaume le Mesureur de Lescines» Braine-le-Comte, 1368 «Lambiert lemesureir» CartValBenoît, 1608-9 «Mathieu Mesureur» ComptesNivelles, 1628 «Magde- laine Mesureu (de Sedan)» émigrée en Suède; fr. mesureur, nom de métier, d’arpenteur.
|
JG |
Mesureur |
BerN van de meter (koren-, laken- of landmeter). 1281 Raoulins li Mesureres; 1329 Mahiu le Mesureur, St-Q. (MORLET); (hier landmeter:) 1361 et iiij verges que prêt que terre…mesurés en l’an lix par Willaume le Mesureur de Lescines, ‘s-Gravenbrakel; 1394 ces pièces de terre qui mesurées furent—par Jakes le Mesureur de Binch, Bergen (CSWII); 1584 Peeter Mesureur, Aw. (AB).
|
FD |
Mesyng(i)er |
V. Messanger.
|
EV |
Mesyngier |
Var. van Messenger/Messager. Evtl. Fr. uitspr. van D. Messinger.
|
FD |
Mesz |
1. Mhd. mesz, messe: messing, koper. BerBN van de kopersmid. 1350 Fried. Mes, Stuttgart (BKECH.).-2.ZieMetz.
|
FD |
Met |
V. MAD. Met den Ancxt. 1. Car. mor. Angst, ,,Angoisse ». N. d’H. angoissé. N° 283. — 2. Proven. Met den Hak, „(Terrain défriché) à la houe ». N° 238.
|
EV |
Met |
Var. de Mette, hypocor. néerl. de Macht-hild (fr. Mathilde).
|
JG |
Met |
zie Matte.
|
FD |
Met den An(c)xt |
Mettenanxt: Met de angst. BN voor een angstig mens. 1400 Gheert metten Anxte, Diest (HB 372); 1479 Jacop metten Anxste, Heffen-Mech. (GPM); 1555 Joost metten Anxste, Aw. (AP); 1641 Fr. Mettenans, Petrem (MUL V). Maar misschien is het een volksetymologische reïnterpretatie van Métier Ax(t): met de (strijd)bijl. Vgl. D. Mit der Axt. 1331 Conr. dictus mit der Axsce, Tiefental (BRECH.); 1408 Jan metter Aex, Aw. (ANP).
|
FD |
Met den Ancxt |
Mettenanext. Surnom néerl. : littér. ‘avec l’angoisse’, surnom d’un homme angoissé (BTD 27, 75).
|
JG |
Métayer |
Méténier, Méteyer: BerN Fr. métayer: pachter, boer. 1535 Joannes Métayer de Xiduelti (MULIV).
|
FD |
Metdepenning(h)e |
Mettepenningen, Metdepinningen: BN voor iemand met penningen, met (veel) geld. 1308 van Heinrex halven metden Penninghen, Dend.; ±1300 Henricus cum Denariis, Grembergen; 1408,1414 Jan metten Penninghen, (nieuwe poorter in) Hamme (med. C. Metdepenninghen); 1477 Margriete metten Penijnghen, Dend.-Gent (PBG).
|
FD |
Metdepenningen |
Mettepenningen. Surnom néerl.: ‘avec les deniers’ (peut avoir désigné un trésorier).
|
JG |
Metdepenninghen |
Met de penningen, ,,L’H. aux deniers ». 1. Car. mor. ,,H. riche ». Synon. : Winnepenning. N° 275. — 2. Profess. ,,Le trésorier ». N° 139.
|
EV |
Méténier |
zie Métayer.
|
FD |
Metens |
Métens, Methens, Metten, Mettens. Génitif (double) de Met(te), Mathilde.
|
JG |
Metens |
zie Matens.
|
FD |
Meter(en), van |
van Meeteren, van Meêteren: i. PlN Meteren (FV). 1207 Malinus de Mètre (GN); 1174 Michaele de Meternis, St.-Win.; 1213 Balduinus de Meternes; 1328 Lambin van Meterne, Ip. (DF X).-2. PlN Meteren (G).
|
FD |
Meter, (de) |
de Meeter: 1. BerN van de laken- of korenmeter. 1372 Henric de Metere, Tn. (C.BAERT). – 2. Soms een adaptatie en reïnterpretatie van Lemaître (vgl. Demeiter). Het woord meter wordt trouwens in WV aïs meter (< Fr.) uitgesproken.
|
FD |
Meterman(s) |
BerN van de meter. 1626 Franciscus Meterman,Bs.(MULV).
|
FD |
Méteyer |
zie Métayer.
|
FD |
Methens |
zie Matens.
|
FD |
Metillion |
Métillon, Méttilion. Moy. fr. métillon ‘méteil’, surnom de producteur ou de marchand.
|
JG |
Métillon |
Mettilion: Mfr. métillon: masteluin. BerBN (HERB.).
|
FD |
Metior |
zie Menchior.
|
FD |
Métior |
Car. mor. Météore. ,,Personne extrêmement brillante ».
|
EV |
Métivier |
Mettewie: BerN Ofr. mestivier: oogster.
|
FD |
Metmacher |
cf. Metzmacher. Mets. 1274 «Weitin le Mets» Waregem; nom de profession: moy. néerl. mets, metse ‘maçon’ [FD].
|
JG |
Metoel |
Metoul, zie Matoul.
|
FD |
Metraes |
Métreaud, zie Maistriau(x).
|
FD |
Metrot |
zie Mai trot.
|
FD |
Métry |
zie Maîtrier.
|
FD |
Mets |
de Mets(e), Meedts, (de) Medts, de Metz, de Mits, Smets, Smed(t)s, Smee(d)ts: BerN van de metselaar. De Metz kan natuurlijk een herkomstnaam zijn (van Metz in Lotharingen). Smets en Smeets zijn ook gen. van (de) Smet.U74 Weitin le Mets, Wg. (DEBR. 1980); 1398 Sare Smets, Simoen de Mets, Kuurne (DEBR. 1970).
|
FD |
Metsdagh |
cf. Mestach.
|
JG |
Metselaar |
-aer, Messelaer, etc. 1393 «Jan de Matschelare» Renaix; nom de profession: moy. néerl. messelaer, ouest-flam. matsenare, metsenare ‘maçon’ [FD].
|
JG |
Metselaar |
Metzelaar, de Mets(s)elaer, (de) Metsler, (de) Metzeler, de Metsenaere, Messelaer, Masselaert: BerN van de metselaar. Mnl. ook messelaer, Wvl. matsenare, metsenare. 1393 Jan de Matschelare, Ronse (DECONINCK); 1456 Egbert die Metselair, A’dam (NHC).
|
FD |
Metsema(e)kers |
zie (de) Mesmaker.
|
FD |
Metser |
Profess. ,,Maçon ». Variantes: Metsers, Mester(s).
|
EV |
Metser, de |
(de) Metzer, Metsers, Smetsers: BerN van de metselaar. 1180 Odackar Machara (LEYS1959); 1391 Romboud Smetsers cnape van dathi de kelchietssteenen…ute dalf = 1392 Romboud den Metsere met sinen cnape van dat hi ghemets heift, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Metsler |
zie Metzger, Metselaar.
|
FD |
Metsmekers |
zie (de) Mesmaker.
|
FD |
Metsu(e) |
zie Machu(t).
|
FD |
Metsys |
zie Massis.
|
FD |
Mett- |
-en(s), -wie. V. MAD.
|
EV |
Mettante |
Mercadente, Mercatante: It. BerN: (rondtrekkend) koopman. Vgl. Marchandt. Zie Mardegan.
|
FD |
Mette, de |
zie Lemaître.
|
FD |
Metten |
Mettens, cf. Metens.
|
JG |
Metten(s) |
1. Zie Matte. – 2. Br. vorm voor Mertens (ass. rt/t, vgl. met < mer(k)t, markt). Vgl. Sermettens.
|
FD |
Mettenanxt |
zie Met den Ancxt. Mettendorf:PlN(BEI,RP).
|
FD |
Mettepenningen |
cf. Metdepenningen.
|
JG |
Mettepenningen |
zie Metdepenning(h)en.
|
FD |
Metter, de |
zie Lemaître.
|
FD |
Metternich |
PlN (NRW, RP).
|
FD |
Mettet |
Nom d’origine: Mettet (Nr).
|
JG |
Mettewie |
Peut-être var. de dial. fr. métivier ‘moissonneur’ (Carnoy 174, 218).
|
JG |
Mettewie |
zie Métivier.
|
FD |
Mettie(r) |
Fr. FN Métier < Ofr. mestier: dienst, ambt, officier van bisschop, ambt van minnestreel (DNF).
|
FD |
Mettier |
Peut-être forme picarde du terme fr. métier (à tisser) [MH].
|
JG |
Mettilion |
zie Métillon.
|
FD |
Méttilion |
cf. Metillion.
|
JG |
Mettlen |
-1er: Verspreide PlN Mettlen (CH).
|
FD |
Mettlen |
Nom d’origine: topon. suisse: Mettle(n), 845 «in Mittalone» (cf. Beitrâge zur Namenforschung 2, 1950-51, 189).
|
JG |
Mettrie |
Mettry, zie Maîtrier.
|
FD |
Metz |
Demetz, Messe, Mesz, Demesse: PlN Metz (Lotharingen), Fr. uitspr. mess. 1273 Godefridus dictus de Mes, Lv. (ICKX).
|
FD |
Metz |
Nom d’origine: Metz (Moselle, mais aussi Aube, PdC, Nièvre), ces derniers de lat. mansus; ou bien surnom: ail. Metze ‘minot, mouture’.
|
JG |
Metz |
Proven. Loc. fr. Meuffels. 1. Profess. Moffel, ,,Mouf- fle ». N. de technicien (Serrurier, arbalétrier, etc.). N° 131. — 2. Car. mor. Moffelaar, ,,Tricheur ». — 3. Proven. Mod-Velds, ,,Champ du sieur Mod. » Meugens. V. MAD (Mak).
|
EV |
Metz(e) |
Metzen: Metr. D. vleivorm van VN Machteld. 1336 Jakobus filius Metze, Ingelheim (BRECH.).
|
FD |
Metzdorf(f) |
PlN (BW, RP, BEI, BB, S).
|
FD |
Metzelaar |
(de) Metzeler, zie Metselaar.
|
FD |
Metzemacher |
-maekers, zie (de) Mesmaker.
|
FD |
Metzer |
1. Zie Metser. – 2. Afl. < PlN Metz. 1295 Conr. dictus Metzer de Hagenau (BRECH.).
|
FD |
Metzer |
Ethnique all. : habitant de Metz.
|
JG |
Metzgen |
Mestchen: Patr./Metr. Dim. van Matz, zoals Mâtzke < Matthias; of < Metz = Machtild (BRECH.).
|
FD |
Metzger |
-ker, Mezger, Metzler, Metsler: D. BerN van de slager.
|
FD |
Metzler |
Nom de métier: var. d’all. Metzger ‘boucher’ (= anc. fr. maisselier).
|
JG |
Metzmacher |
-macker, -maeker, zie (de) Mesmaker.
|
FD |
Metzmacher |
Metmacher (par simplification consonantique). Nom de métier: ail. Metze + Mâcher ‘fabricant de minots (mesure)’.
|
JG |
Meu(e), de |
zie de Meeuw.
|
FD |
Meubis |
Meubus, Neubus. Var. de Mébis (Bartholomeus).
|
JG |
Meubis |
Meubus, zie Meus.
|
FD |
Meubroucke, van de |
zie (van) Meulebroe(c)k.
|
FD |
Meudenaer |
Wsch. < Meuldenaer (vgl. Moldenaers): Meulenaer. Zie Molenaar.
|
FD |
Meudens |
Génitif de moy. néerl. mudde, mud ‘boisseau’. Cf. aussi 1287 «Crestien Meudin» DettesYpres.
|
JG |
Meuderscheid |
PlN.
|
FD |
Meues |
zie Meus.
|
FD |
Meuf(f)els |
Zie Muffels.
|
FD |
Meufels |
Meuffels. Génitif de moy. néerl. moffe, muife ‘moufle’.
|
JG |
Meug(u)elande, van |
FN in WB. Ongetwijfeld een verhaspeling (Meulande?).
|
FD |
Meugens |
zie Megens.
|
FD |
Meugere, de |
Wellicht Wvl. hypercorrect voor Demeure?
|
FD |
Meukens |
Génitif de moy. néerl. modekijn,meuken ‘boisseau (surtout pour le grain et le sel)’.
|
JG |
Meukens |
zie Moeken.
|
FD |
Meukermans |
Wsch. var. van Neukermans.
|
FD |
Meul |
Meulle: Verkort < Van der Meulen.
|
FD |
Meul |
Var. de moy. néerl. molene, meulen ‘moulin’ ; cf. La Meule, ruisseau à Waremme.
|
JG |
Meul(e)meester, (de) |
de Meulemeestere, de Melemeester, Mullemeester, Meuleme(er)ster, de Meulemeste(r), Muellenmeister, Mullenmeister, Meullemaestre, Meul(leu)miestre: BerN van de molenmeester, de opzichter van de molens. 1362 Henrico dicto Muelenmeester, Ktr. (DEBR. 1970); 1362 Gillis de Meulemeester, Oud. (WALRAET).
|
FD |
Meul(le)man |
zie Molemans.
|
FD |
Meulaerts |
zie Muylaert(s).
|
FD |
Meuland(e) |
Meulandt, zie Meullander.
|
FD |
Meulblo |
PlN Molenblok bij Diepenveen (OIJ), in Dongen (NB), Rotterdam (ZH), Wadenooien (G), Zaltbommel (G). De naam zou evenwel in Stavenisse in 1678 ontstaan zijn uit Van (de) Meuelebroeke (Internet).
|
FD |
Meulder |
Mulder, au génitif: Meulders, Mulders. Nom de métier: moy. néerl. molder, mulder ‘meunier’.
|
JG |
Meulder, de |
Meulder(s), de Meuldre, zie (de) Mulder.
|
FD |
Meulder, van |
zie van Mulder(s).
|
FD |
Meuldermans |
cf. Molderman(s).
|
JG |
Meuldermans |
zie Molderman.
|
FD |
Meuldijk |
Meulendijk(s), -dy(c)k, -deckx, Molendyckx, -dijk: Verspreide PlN (FV, WV, Z, Holland) Molendijk: dijk met molen erop. s.d. Gourau de Meulendyck (DF X); 1381 Juliaen van Molendyke, Ossenisse (DEBR. 1999); 1694 Godefridus van Meulendijck, Eindhoven (MUL VII).
|
FD |
Meule(n)beke, van |
Meulenbee(c)k, Moelibecq: 1. PlN Meulebeke (WV). 1100 Reingot de Mulenbeca = 1101R. de Muelenbeke; 1302 Jan van Muelembeke, Bg. (DF X); 1377 Griele van Meulenbeke, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. PlN Molenbeek (Bs.), uitspr. ± meulebeek. 1577 Henrick Meulenbeeck, Zoutleeuw (HB 860).
|
FD |
Meule, van der |
zie van der Molen.
|
FD |
Meulebeke, van |
zie van Meulenbeke.
|
FD |
Meulebroeck |
Meulebrouck, Meulenbroeck, -oeckx, etc. 1392 «Mahieu van Molembrouc » = «Mahieu van Meulenbrouc» Courtrai; nom d’origine: Molenbroek (= marais du moulin), fréquent en topon. flam. [FD].
|
JG |
Meulebrou(c)k, (van) |
Meulebroecke, (van) Meulebrouck, van de Meulebroek(e), Demeulebroeke, van de Meulebro(e)cke, (van de) Meulebrouck(e), van den Meulebroucke, Meulenbroeck(x), -broek(s), -br(o)uck, Meullenbrûck, Mullebrouck, Mullenbruck, van de Meubroucke: Verspreide PlN Molenbroek: broekland met molen. 1267 lohanne de Molenbrouc, Her.; 1392 Mahieu van Molembrouc =van Meulenbrouc, Ktr. (DEBR. 1980); 1569 Cornelus Meule(n)broeck; 1570 Elizabeth Molenbroecx, Boechout (SELS).
|
FD |
Meulecom, van |
van Muilekom, Vermeulecom: PlN Mullegem (G). 1490 van Mulnichom, 1515 van Muylickum (PLB); 1502 Walterus Mulicom, Nijmegen (MUL III); 1584 Liebrecht van Muelecum, Aw. (AB).
|
FD |
Meulem, van |
zie van Mullem.
|
FD |
Meulemaker(e), de |
zie Molemaekers.
|
FD |
Meuleman |
Mulleman. Moleman, génitif: Meulemans, Molemans. Nom de métier: moy. néerl. *moleman ‘meunier’.
|
JG |
Meuleman(s) |
zie Molemans.
|
FD |
Meulemberg(h) |
zie Molenberg.
|
FD |
Meulembergh |
Meulenberg, -ergh, -ergs, Molenberghs, -ergs, etc. Nom d’origine: topon. néerl. fréquent: Molenberg (= mont où se trouve un moulin).
|
JG |
Meulemeester |
-mester. Nom de profession: moy. néerl. molenmeester, meule- ‘inspecteur de moulins’.
|
JG |
meulen |
ou molen, ,,Moulin ». N° 79. 1. Proven. ou Profess. Meul, Mu(û)ls, Mil(le), Muyl- -le, -s, Mullens, Méhul, Mylle, VAN der Meulen, Vermeylen, Meule-Meyle- -mans. ,,Du Moulin ». M(e)ulkens, ,,Du petit moulin ». — 2. Profess. Molen- -aars, -aers, Mullen(a)er(t)s. Molder-, Meul-der-, Muylder- -mans. (S)mol-der(s), DE Moldere. N° 149-Meulenyser. Fabric. d’engrenages de moulins ». — 3. Proven. Meulen- -berg(hs), -kamp. ,,Colline-, Champ- -du moulin ». VAN de Meulebroeck, ,,Marais du moulin ». Meulepas. Meulepad, ,,Sentier du moulin » (D’après la traduction latine : Via de Meliri). Synon. : Mulpas. Ou bien Mouleba(i)s, ,,Ruisseau du moulin ». Synon. : Moulbaix (Loc.), Molenbeek (Loc.) etc. N° 230.
|
EV |
Meulen, van |
zie van Mullem, van der Molen.
|
FD |
Meulen, van der |
zie van der Molen.
|
FD |
Meulenaer(e), (de) |
-a(i)re, -aars, zie Molenaar.
|
FD |
Meulenaire |
1288 «Baud. li Meulenare» Dettes-Ypres; romanisation de moy. néerl. molenaer ‘meunier’.
|
JG |
Meulenberg(h)(s) |
zie Molenberg.
|
FD |
Meulenbroeck(x) |
-broek(s), -br(o)uck, zie (van) Meulebroe(c)k.
|
FD |
Meulendijk(s) |
-dy(c)k, -deckx, zie Meuldijk.
|
FD |
Meuleneer(e), (de) |
-eir(e), -e(e)rs, zie Molenaar.
|
FD |
Meulengracht, van den |
Verspreide PlN Molengracht, Meulengracht: gracht met molen.
|
FD |
Meulenhof |
PlN Molenhof in Bakel en Deurne (NB), Koolskamp, Proven (WV); Meulenhof in Th. (WV) en Mullehof in Millam (FV) (DF X).
|
FD |
Meulenijzer |
-ijser, -yzer, -yser, Meulyzer, -yser, -ijzer: Mnl. moleniser: ijzer in de molensteen waarin de molensteen bevestigd is, klauwijzer. BerBN. 1281 Bal. Molnhisers; Ger. Molnhiser, Dikkele (HAES.); 1249 Boidin Moleniser, Boechoute; 1417 Jan Muelenysere, Gb. (SCHR.).
|
FD |
Meulens |
Génitif de moy. néerl. meulen ‘moulin’.
|
JG |
Meulens |
zie Molens.
|
FD |
Meulensteen |
BerBN van de molenaar of de slijper van molenstenen. Vgl. D. Mûhlstein. 1267 A. de Mola, Grimbergen (BLOI); 1368 Evert Mulenstên, Dortmund (NN); 1497 Peter inden Moelen = Peter inden Moelensteen, Aw. (HB 105).
|
FD |
Meulenyser |
-ijzer, -yzer. Surnom: moy. néerl. moleniser ‘fer scellé dans la meule du moulin, anille de la meule’.
|
JG |
Meulepas |
Meulenpas, Mulpas, Milpas: BerN van de molenmaker, die een molen ‘past’, d.i. afpast, afmeet, ontwerpt. Vgl. pas: in evenwicht (WVD 11,5 De Molenaar). 1309-10 Molempas 50 s. van wasdoeme vanden scrodewande, Aardenburg (HAES. 1954,154); 1352 Johannis quondam dicti Molenpas, St.-Tr. (GHYSEN); 1362 Jan Molenpas, Ravels (VERB. II); 1365 Coelin Muelepas, Oud. (WALRAET); 1376 van Jan Muelenpasse; 1436 Jan Molenpas, Ip. (SOETE); 1389 Alijt Meelepas, Diest (HB 333); 1464 Jan Molepas, Mech. (GPM); 1512 Mahieu de Muelemakere gheseit Moullepause, Komen (DUVOSQTJEL).
|
FD |
Meulepas |
Nom d’origine: moy. néerl. molen ‘moulin’ + pas ‘mesure’ ou pas ‘sentier’; cf. aussi Mulpas.
|
JG |
Meulewa(e)ter |
Zinwoord met Mnl. modelen, meudelen, meulen: troebel maken. Vgl. Mnl. ghemeudelt water: troebel water. BN voor iemand die het water omroert, een visser; of overdrachtelijk voor een herrieschopper, die fig. van troebel water houdt. Vgl. Ndl. woelwater: onrustig mens. 1281 Willelmus Moedelwater, Zaffelare (HAES.); 1572 Jooris Muelewaeter, Heusden (MINNEBO); i6e e. Lijsbet Muelewater, Jan Meulewatere of Molewater, Waas (VAN G. IV).Vgl.Maxheleau.
|
FD |
Meulewaeter |
Surnom composé avec moy. néerl. mode/en, meudelen, meulen + water ‘troubler l’eau’ [FD]; comp. Maxheleau.
|
JG |
Meulkens |
zie Milkin.
|
FD |
Meulkers |
Milchers, Milckers, Mulkers. Probabl. var. de néerl. melker ‘celui qui trait; vacher’.
|
JG |
Meullander |
Meuland(e), -landt, Molandre: De Meulander(e) < van den Meulande(re) < van den Meulenlande/Molenlande, Berchem OV i$e e. (med. E. Verroken, Cent).
|
FD |
Meulle |
zie Meul.
|
FD |
Meullenbrück |
zie (van) Meulebroeck.
|
FD |
Meulmeester |
zie (de) Meulemeester.
|
FD |
Meulre, de |
zie (de) Mulder.
|
FD |
Meulyzer |
-yser, zie Meulenijzer.
|
FD |
Meunier |
-iez, Lemeunier, Dumeunier, Demeunier, Munnier, Maunier, Magnier, -iez, -ies, Man(n)ier, -le(z), Meni(er), Ménier, Mouni(e)r, -y: 1. BerN Ofr. mounier, mannier, Fr. meunier: molenaar. 1243 Huardus le Mannier, Comp.; 1218 Raoul le Mounier, St-Q.; 1300 Jean Meunier, Noyon (MORLET); 1275 Gillon le Maugnier, Oud. (VR 6v°); 1298 Ernoul le Mannier, Kales (GYSS. 1963); ±1300 Phelippos li Mangniers, Colars li Manniers, Tassars li Mauniers, Artesië (BOUGARD); 1706 François Mannier = 1721 Fr. Magnier, Meregem (Midd. 1971,54-55). – 2. Zie ook Monnier.
|
FD |
Meunier |
Meuniez, Meuniers (avec -s du cas sujet). 1289 «Gobers li Meuniers» CensNamur, 1575 «Jean le meulnier» Arbrefontaine, 1642 «Lambert Meulnier» Fronville; nom de profession : fr. meunier.
|
JG |
Meunier |
Proven. ,,Exploitant d’un moulin ». Synon. : Lemonnier, Mo-nier, Mennier, Mounie, Mizné. N° 148.
|
EV |
Meuninck, (de) |
-ynck, zie de Munck.
|
FD |
Meur |
zie Maur.
|
FD |
Meur- |
-a, -ant, -ée, -ein, -ens, -et, -on, Meurrens. 1. V. Maure. N° 79. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Meur- |
-ice, -is(se). Maurice. N° 79. N. de bapt. d’orig. romaine.
|
EV |
Meur- |
Thème anthrop. de Meure, Maure, du lat. Maurus. Cf. aussi Meurs et Meurens.
|
JG |
Meur, de |
zie Demeur(e).
|
FD |
Meur. |
1. Proven. Meux (Loc., forme anc). — 2. V. MOD.
|
EV |
Meura |
cf. Meurant (ci-dessous).
|
JG |
Meura(t) |
zie Moras.
|
FD |
Meurant |
-and, zie Morand.
|
FD |
Meurant |
Meura, Meurra (var. dénasalisée). 1257 «Jehan Meurant» ChartesHainaut, 1280-81 «Meurans de Langlée» RegTournai, 1318 «femme Meurant le Plakeur de Mons» Tournai, 1332 «Meurans de le capelle» Nivelles, 1365 «Jehans Meurans des selliers» Taille-Mons, 1449 «Meuran du Watiau» Aides-Namur; surnom (parfois attesté en fonction de premier nom): dérivé de more ‘brun de peau comme un Maure’.
|
JG |
Meurdefroit |
BN voor iemand die ‘meurt de froid’, die sterft van de kou. Vgl. Meurdesoif (BERGER). 1299 Johannis Meurdefroit, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Meureau |
Meurée, cf. Meur-, Meure.
|
JG |
Meureau |
Var. de Moreau (très fréquent), du même thème. – Meurée. Dérivé fera, du même thème, cf. aussi 1279-80 « Baudes Mai-rais» RegTournai. – Meuret. 1275-76 «Gon-tiers Meures» RegTournai; sans doute autre dérivé de Meure, plutôt que surnom: dial. fr. meuret ‘petite mûre’ ou bien w. liég. meûrèt ‘giroflée des murailles’. – Meuron. Dérivé en -on, plutôt que âne. fr. meuron ‘mûre’, surnom d’après la couleur.
|
JG |
Meureau(x) |
zie Morel.
|
FD |
Meurein |
zie Morin.
|
FD |
Meurens |
Meurrens. Génitif double de moy. néerl. *meur, moor ‘de couleur sombre’ (Car-noy231).
|
JG |
Meurens |
zie Morin, (de) Morre.
|
FD |
Meurer |
Nom de métier: moy. néerl. murer, muerre ‘maçon’.
|
JG |
Meurer |
zie Maurer.
|
FD |
Meuret |
cf. Meur-, Meure.
|
JG |
Meuret |
-ez, -ée, -ee, -ey, zie Moret.
|
FD |
Meurice |
Meurisse, -is. 1279-81 «Meurisse li Vies Wariers», 1308 «Jehans Meurisses» ComptesMons, 1365 «Jehan Meurisse des candillons» TailleMons, 1516 «Meuris le keux» CoutStavelot, 1561 «Guillaume Meuris» DénFlorenville, 1589 « Meurice Martin» Arbrefontaine, 1602-3 «Jean Meurice» TerriersNamur, 1659 «Bartholemi Meurice» DénSalm; forme anc. de Maurice (prénom).
|
JG |
Meurice |
zie Maurits.
|
FD |
Meurillon |
zie Morillon.
|
FD |
Meurin |
zie Morin.
|
FD |
Meurisse |
-is(t), zie Maurits.
|
FD |
Meurkens |
zie Moorkens.
|
FD |
Meurman(s) |
zie Muermans.
|
FD |
Meurmans |
Var., au génitif, de moy. néerl. moorman ‘Maure’.
|
JG |
Meuron |
cf. Meur-, Meure.
|
JG |
Meuron |
zie Mauron.
|
FD |
Meurquin |
zie Moorkens.
|
FD |
Meurra |
cf. Meurant.
|
JG |
Meurrens |
cf. Meurens.
|
JG |
Meurrens |
zie (de) Morre, Morin.
|
FD |
Meurrissen |
Var. de Maurissen (de néerl. Mau-rits, fr. Maurice).
|
JG |
Meurs |
1. Proven. Ville allem. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Meurs |
Muers, Murs: 1. PlN; zie (van) Meurs. -2. Gepalataliseerd < Moors.
|
FD |
Meurs |
w. (Ronquières) Meus’. Moeurs (NF limbourgeois). 1660 «Jacques Moeurs» Brye. 1675 «Pierre Meur» Nivelles, 1702 «Jean Moeurs» Naast, 1711-51 « Marie-Jeanne Moeurs = Meurs » Nivelles, etc. (comm. J.-Fi. Meurs); var. de Moors, forme néerl. (au génitif) du prénom Maurus ou de Meurice, lat. Mauritius. Cf. aussi Moers et Moors.
|
JG |
Meurs, (van) |
van Meus, Mu(e)rs: PlN Muers = Mors in Duits Gelderland. 146 e. Jan de Murs, Herk-de-Stad; 1500 Gheert van Muers, Lier (FRANS); 1577 Jan van Muers, Tnh. (Taxandria 1951,46-59).
|
FD |
Meurus |
zie Maurits.
|
FD |
Meurysse, |
zie Maurits.
|
FD |
Meus |
Meeus, Meeùs, Meeurs, Me(e)ues, Mees, Meves, Mew(e)s, Meyus, Meyes, Meeuwe(n)s, Mee(u)wis, Meeuw(s), Meuwens, Meuwes(e), Meuwèse, Meuwis, Meuws, Meeuwig, M(i)ewis, Meuvis, Mevis(se), Mévisse, Mévihsen, Mevissen, Meevis, Me(e)rvis, (de) Meyvis(ch), van Meyvisch, -ij-, Mijvis, Mievis, Miévis, Mivis, Myvis, Mebis, Mebus, Meubis, Meubus, Meeuse(n), Meeussen, Mees(s)en(s), Meeuwesen, -ezen, Mee(u)wisse(n), Meus(s)en, Meuwissen, Meuwsen, Meves(s)en, Meven(sen), Mewissen, Me(e)vissen, Mevissen, de Mevius, de Meeus, de Meeus, de Meeûs, Demeus, Demeûs, Meeuws(s)en(s), Sermeus: Patr. Korte vorm Meus/Mewis/Mees < HN Bartholomeus. 1280 Meus Morin; 1326 Meus Cose; 1308 Meius Wavel; 1387 Roeger Meus, Ip. (BEELE); 1341 Hughe Meus sone, Saaftinge (DEBR. 1999); 1350 Mathiis Mees, Ktr.; 1398 Betelmees Blomme, Marke; 1366 Rug-ger Meusen soens, Ktr.; 1398 Beatrise Meewels, Bavikhove (DEBR. 1970); 1425 Bartholomeus gheheyten Jonghelincs zoen wilneer Jan Meeus Jonghelincs, Oisterwijk (MNT 282); 1428 Jacoppe Meeus Bartholomeus sone van Galder (VERB.); 1584 Sacharias Meyvisch, Aw. (AB).
|
FD |
Meus |
Meusen, cf. Meeus.
|
JG |
Meus(s)en |
zie Meus.
|
FD |
Meus, van |
zie van Meurs.
|
FD |
Meuse, van der |
zie van der Mosen.
|
FD |
Meuselman |
zie Moeselman.
|
FD |
Meuser |
Surnom: var. d’all. Mauser ‘escamoteur’.
|
JG |
Meuser(e, de) |
zie de Muyser(e).
|
FD |
Meuskin |
Dimin. de Meus, Meeus.
|
JG |
Meuter |
1667 «Herman Bernard Martin Meu-ter» BourgNamur; surnom: moy. néerl. *muyter, *meuter ‘mutin, rebelle’.
|
JG |
Meuter(mans) |
V. Muiter.
|
EV |
Meuter, (de) |
Meute, zie de Muyter, van (den) Moortel.
|
FD |
Meuter, van/de/van de(n/r) |
zie van (den) Moortel.
|
FD |
Meutermans |
Génitif de moy. néerl. meuter (qui précède) + mon ‘homme’.
|
JG |
Meutermans |
zie Moortelmans.
|
FD |
Meutre, de |
de Meutter, zie de Muyter, van (den) Moortel.
|
FD |
Meutter, van de(n) |
zie van (den) Moortel.
|
FD |
Meuvis |
-wis, Meuwissen, cf. Meeuwis, -issen.
|
JG |
Meuvis |
zie Meus.
|
FD |
Meuw- |
-(e)s(e), -is(sen). Mevisse. N. de baptême. 1. (Bartholo)meus, N. d’apôtre. N° 106. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Meuwen, van |
zie van Meeuwen.
|
FD |
Meuwens |
-es(e), -is(sen), zie Meus.
|
FD |
Meuwens |
Meuws, cf. Meeus.
|
JG |
Meuws(en) |
zie Meus.
|
FD |
Mevaere |
zie Meyvaert.
|
FD |
Meve, de |
zie Meeuw.
|
FD |
Meven(sen) |
Meves, Meves(s)en, Mevis, Mévihsen, Mevisse(n), zie Meus.
|
FD |
Mevihsen |
cf. Meeuwis, -issen.
|
JG |
Mevis |
Mévis, -isse, Mevissen, -issens, cf. Meeuwis, -issen.
|
JG |
Mew(e)s |
Mewis(sen), zie Meus.
|
FD |
Mewis |
-issen, Me-, cf. Meeuwis, -issen.
|
JG |
Mex |
Var. deMeix?
|
JG |
Mex |
zie Max.
|
FD |
Mexence |
zie Maxence.
|
FD |
Mexher |
cf. Meher.
|
JG |
Mexher |
zie Meher.
|
FD |
Mey- |
-froid(t), -froydt. V. MARU.
|
EV |
Mey- |
-vaert, -vis. (Synon. : Maingard et Mainguy). V. MAD (Ma). Mézier. Proven. 1. Maisières (Loc.). — 2. Mézières (Loc. fr.).
|
EV |
Mey, (de) |
de Meye, (de) Meij, Mei, Smeys, Lemay(e), Lemai, Lemey: 1. Mnl. mei: mei(maand), lentemaand. Fr. mai: mei, plezier. Wellicht BN voor een levenslustige. Vgl. FN April, E. May, D. Januar, Hornung, Mârz, May, Haymandt, July, Augst, Dezember. 1267 Clais Mei; 1307 Bauduins li May = 1308 Baudin Lemai; 1326 Jacob de Mey; 1373 Kerstiene Smeys, Ip. (BEELE); 1382 Boudin de Mey; 1398 Pieter de Mey f. Jaques de Langhemey, Wervik (DEBR. 1970). – 2. Demey ook wel cens < Dumey; zie Dumets. In 17-186 e. was De Mey(e) = Delmeye in Ronse (Midd. 1964,276). Zie ook Delmay.
|
FD |
Meyaart |
Patr. Germ. VN Magihard. 1268 Simonem Meiart=1270 Simon Maiard, Kales (GYSS. 1963); 1298 Johanni Meyart, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Meyan |
cf. Méan.
|
JG |
Meyan(t) |
zie Méan(t).
|
FD |
Meybert |
Patr. Germ. VN magi-berht: Magbertus (MORLETI). 1538 Joost Meybaert, Eksaarde (AP).
|
FD |
Meybos(ch) |
Verspreide PlN Meibos. 1594 Hans Meybosch, Essen (AP); 1661B. Maybos, Aelensis; 1664 Petrus Meijbossche, Lv. (MUL VI).
|
FD |
Meyckens |
zie Meykens.
|
FD |
Meyden,vander |
van der Meijden, Vermey(d)en, Vermeij(d)en: PlN Meie: mei(boom). 1340 Dryne van der Meye, Nerem (C. B AERT); 1349 Jan Vermeiden (JAM.); 1584 Bernaert Vermeyden, Aw. (AB); 1721 Arnoldus van der Meijden, Eindhoven; 1730 David van der Meije, A’dam (MUL VII).
|
FD |
Meydts, de |
zie Dumet(s).
|
FD |
Meye, de |
zie de Mey.
|
FD |
Meyel, van |
van Meyl, van Meijl: PlN Meijel (NL).
|
FD |
Meyen(s) |
Meijen: Patr. < Meyden(s), Meydin(s), vleivorm van Germ. mathal-naam, via metathesis mald- > moid. ±1300 Verghina vidua Moid f. Moid, vidua Moidekins (LEYS); 1310 Moids ofstede Jordaens zone, Ramskapelle (LEYS 1952′); Meydens hofstede, Nieuwkapelle (DF X). Vgl. ook Patr. Meydegheer (DEBR. 1970).
|
FD |
Meyenborg |
1. PlN Meyenburg (Bremen). – 2. Metr. Germ. VN magin-burg ‘kracht-burg’. 1301 Alardus filius Meynburgis (NN); 1317 Meinburghen maed, Houtave (DF X); 1373 jeghens Meymborch Claes Jacopssoens dochter, A’dam (OA 205).
|
FD |
Meyendriesch |
Wsch. reïnterpretatie van D. FN Mairendries: Meier Andris. 1414 Hans Mair Endris, Fûssen (BRECH.).
|
FD |
Meyer |
Meier, au génitif: Meyers, Meiers, Myers. À l’origine, nom juif des docteurs du Talmud, puis ce nom est entré dans l’homonymie du nom ail. Maier ‘métayer’, cf. Mayer.
|
JG |
Meyer(e), de |
De Meijer(e), de Mijere, de Méyère, de Meiere, de Meyre, (de) Meire, Meier(s), Meyer(s), Meyrs, Meijer(s), Myers, Mijers, Sm(e)yers, Sm(e)ijers, Meher(s), Mai(e)r, Mayr, Majer, Mayer(s), Maijer(s), Mayeru(s), -es, Mayérus, Majerus, Majérus, Majeres, Majores, Majo(o)r, Mayor, Méjor, Mejor, Maieu(r), -eux, Mayeur, Maijeur, Mayeiur, Manieur, Mahyeu, Mayeu(x), Lemajeur, Le Mayeur, Lemahieu, Lamahieu, de Mahieu, Lamaylleux: 1. Lat. maior > Ofr. maior, -eur, Mnl. meyer: meier, rentmeester, vertegenwoordiger van de heer in het hofgerecht, ambtenaar met rechts-macht, pachter. Uit Maior ook Fr. maire, E. mayor: burgemeester. De vorm Lemahieu vanwege Pic. eu < eur; vgl. Lesieux. 1222 Willelmi Majoris (DEBR. 1980); 1275 Jehan le Maieur, Baffe (VR i82r°); 1299 Marie le Mayheur, Bg. (VERKEST); 1350 Robin des Meyers = Robin Smeyers son, Oudenbiezen (MNT 371). – 2. Soms is De Meyer een dial. var. van De Maeyer: 1392-95 Martin le Mayere = le Meyere, Mâle (DELFIAYE); 1706-74 De Mayer = De Meyer, Aw. (Midd. 1975, 107). Zie ook De Maeyer.
|
FD |
Meyer(s) |
V. Meier.
|
EV |
Meyerfroidt |
V. MARU.
|
EV |
Meyerhaeghe |
cf. Meerhaeghe.
|
JG |
Meyerhaeghe |
zie van Meerhaeg(h)e.
|
FD |
Meyerink |
-ing, Meijerink: Zoon van De Meyer.
|
FD |
Meyerman(s) |
Meijerman: Afl. van De Meyer.
|
FD |
Meyerstein |
Proven. ,,Château du sieur Mérier ».
|
EV |
Meyes |
zie Meus, Maheu(x).
|
FD |
Meyfroet |
-oit, -oid(t), -oyd, -oyt, -ood(t), -oot(s), zie Mainfroid.
|
FD |
Meyfroidt |
-oodt, -oot. Nom issu de l’anthrop. genn. magin-frid, fr. Mainfroid.
|
JG |
Meyh(u)i |
-huys, -hiu, zie Maheu(x).
|
FD |
Meykens |
Meijkens, Meyckens, Meike: 1. Metr. Dim. van Meye, Maeye: Maria. Vgl. Maeyens. 1396 Leurens Meykin = Meikin, Ip. (BEELE); 1479 Heyn Meykens, Genk (VDZ); 1479 Katherynen en Marien gesusteren = 1478 Lineken ende Meyken, Tg. (TYTGAT). – 2. Patr. Dim. van Bartholomeus. 1322 Meykino Solen = 1334 Bartholomeo Zoelen, Tn. (C. BAERT).
|
FD |
Meyl, van |
zie van Meyel.
|
FD |
Meylaer{t)s |
zie Millard.
|
FD |
Meylaers |
Néerlandisation, au génitif, de Mélard.
|
JG |
Meylan |
zie Milan.
|
FD |
Meylemans |
cf. Mylemans.
|
JG |
Meylemans |
V. Meulen. N° 67.
|
EV |
Meylemans |
zie Mijlemans.
|
FD |
Meylen, van der |
van (der) Mielen, Vermijl(e(n)), Vermyle(n), Vermeil(en), Vermeijlen, Vermeylen, Vermeille: PlN Mijl, Mnl. ook mile, miel: mijl, banmijl, rechtsgebied van een stad. 1310 Aper van der Mile (MOERMAN166); 1344 Willem Jans van der Milen, Duffel (OARI); 1370 Hermannum de Milen, St.-Tr. (GHYSEN); 1424 Jan van der Milen, Lier (FRANS); 1603 Cathlyn Vermijlen, Schelle; 1639 Anna Vermeijlen, Reet (MAR.).
|
FD |
Meylender |
D. Mailander < Mailand, D. naam voor Milaan.
|
FD |
Meylleux |
zie Meilleur.
|
FD |
Meyn- |
-a(e)rt(s), -ckens, -en. V. MAD (Man).
|
EV |
Meynaert |
génitif: Meynaerts. Nom issu de l’anthrop. germ. magin-hard, fr. Ménart.
|
JG |
Meynants |
Wsch. var. van Weynants (m/wj.
|
FD |
Meynckens |
Dimin. de l’anthrop. Mein < germ. magin, cf. meyns (ci-dessous) [FD].
|
JG |
Meynckens |
Meyn(e)kens, Meinken, Meintjes, Meyntjens, Meijntjens: Patr. Dim. van Germ. magin-naam, b.v. Meynaert. Vgl. Meinecke.
|
FD |
Meyndonck |
zie (van) Mendonck.
|
FD |
Meyndrickx |
Mendrik(s), Mindry: Patr. Germ. VN magin-rîk ‘krach t-machtig’: Meinricus (MORLETI).
|
FD |
Meynen |
Var. de Mennen, cf. Menne (anthrop. germ. Menna).
|
JG |
Meynen |
zie Meinen.
|
FD |
Meynendonck |
Proven. Mendonck (Loc.). Synon. : De Mentock.
|
EV |
Meynendonckx |
zie (van) Mendonck.
|
FD |
Meynink |
Maeyninck(x), Mayinckx, Maijinckx: Patr. Afl. van Germ. magin-naam; vgl. Meynckens. Meginungus (MORLETI). 1544 Willem Mayincx, Hemiksem (AP).
|
FD |
Meynkercken |
Wellicht de verspreide D. PLN Neu(e)nkirchen, met eu/a’-ontronding.
|
FD |
Meyns |
Génitif de Mein, forme courte d’un anthrop. germ. en magin- [FD].
|
JG |
Meyns |
zie Mein.
|
FD |
Meynsbrugg(h)e, van der |
Meynsbrughen, zie van der Mensbrugg(h)e.
|
FD |
Meynsbrughen |
Nom d’origine: topon. néerl. ‘pont commun’ (moy. néerl. meen, mein ‘commun’).
|
JG |
Meyntjens |
zie Meintjes.
|
FD |
Meyntz |
Meynzer, zie Mainz, Mainzer.
|
FD |
Meyrant |
PlN Meyran (Ardèche, Gironde) (DNF).
|
FD |
Meyrat(s) |
V. MARU.
|
EV |
Meyre, de |
Meyrs, zie de Meyer(e).
|
FD |
Meys |
Meys, Mys. 1581 «Franss Meys de Maes-tricht» Liège; var. de Meis < Bartholomeus ou Remigius (Vlaamse Stam, 1975, 90), cf. aussi L. Remacle, Étym. 211 ; cf. aussi Meyse.
|
JG |
Meys |
Meyse(n), zie Meis.
|
FD |
Meys(e) |
1. Proven. Meise (Loc.). — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Meys(se)man(s) |
Proven. Meise (Loc), avec suffixe -man(s) d’orig. Meystré. 1. V. Maître. — 2. V. Ménestrel.
|
EV |
Meys/Meijs, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Meysaert |
zie Muyzaert.
|
FD |
Meysbruggen, van der |
zie van der Mensbrugghe.
|
FD |
Meyschman |
zie Meerschman.
|
FD |
Meyse |
Meyze. 1429 «Clementia dicta Meys (Meysse)» Bois-le-Duc, 1579 «Catherine Meyse» BourgNamur; hypocor. néerl. de Clémence ou var. du précédent. Secondairement, nom d’origine : Meise (BrFl).
|
JG |
Meysewinkel, van |
zie (van) Muysewin(c)kel.
|
FD |
Meyskens |
(Comp. : Mas-, Mes–kens). V. MAD (Maz).
|
EV |
Meyskens |
Génitif de moy. néerl. meiskijn ‘jeune fille’.
|
JG |
Meyskens |
Meijskens: 1. Patr. Dim. van Meis. – 2. BN: meisje. 1400 Peeter Meyskens, Tv. (BERDEN); 1550 Joost Meyskens, Buggenhout (AP).
|
FD |
Meysman |
au génitif: Meysmans. Soit anthrop. Meys + mon ‘homme’, soit var. de Meersman ou même de Meerschman (avec passage dialectal/- >y) [FD].
|
JG |
Meysman(s) |
Meijsman(s), Meysfsjeman, Meyssman: 1. Afl. van PlN Meise (VB). – 2. Zie (de) Meersman, Meerschman.
|
FD |
Meyssen |
génitif: Meyssens. Moy. néerl. meis-(s)en ‘jeune fille’ ; ou bien var. de Me(e)sen.
|
JG |
Meyssen(s) |
Meysen: 1. Mnl. meis(s)en: meisje, dienstmeisje, liefje. BN. 1340 Lamsin Meisijn,Bg. (JAM.); 1482 Heynric Maeissens, Bs. (HB 237).-2. Zie Meis.
|
FD |
Meyssonnier |
zie Moissonnier.
|
FD |
Meyst |
Surnom: moy. néerl. meest ‘le plus grand, le plus important’.
|
JG |
Meyst, (de) |
zie Dumet(s).
|
FD |
Meystadt |
zie Maystadt.
|
FD |
Meysters |
cf. Meester(s).
|
JG |
Meysters |
zie de Meester(e).
|
FD |
Meystre |
zie Lemaître.
|
FD |
Meyts |
1. Proven. Meets, ,,Prairies ». Ou bien : Metz (L.D.). — 2. V. MAD.
|
EV |
Meyts |
Meyten, Mijts, Meijten, Meijts: Patr. Ontrond < VN Moid. Zie Meyens, Muytten.
|
FD |
Meyts |
Meyten. Var. du prénom Moid [FD] plutôt que génitif de moy. néerl. meit, meid ‘jeune fille’.
|
JG |
Meyts, de |
zie Dumet(s).
|
FD |
Meyus |
zie Meus, Maheu(x).
|
FD |
Meyvaert |
Meijvaert, Mevaere, Mijwaard: Patr. Germ. VN Meinverd: magin-frith ‘kracht-vrede’: Megenfrid (Dip.). 1299 Meinverd, Cent (CG); 1306 Mainvert de Berghes, Ip. (BEELE); 1396 Lievin Meyvaert, Liedekerke (DE B.).
|
FD |
Meyvaert |
Meijvaert, Mevaere. 1306«Mainvert de Berghes» Ypres; nom issu de l’anthrop. germ. magin-frith > Megenfridus, Meginfrid [FD].
|
JG |
Meyvis |
-isch, cf. Meeuwis.
|
JG |
Meyvis(ch) |
zie Meus.
|
FD |
Meyze |
cf. Meyse.
|
JG |
Mezel, de |
zie de Mesel.
|
FD |
Mezen |
Me-, cf. Mees(en).
|
JG |
Mezen |
zie Meese, Maassen.
|
FD |
Mezger |
zie Metzger.
|
FD |
Mézier |
Méziers. Var. de Mézières, topon. fréquent.
|
JG |
Mézier |
zie Masier.
|
FD |
Mézière(s) |
Mézierre, zie Demasières.
|
FD |
Miard |
Myard, Mya(r): W. var. van Millard of Mignard.
|
FD |
Miaulaine |
NF sans doute importé de la Mayenne ou de l’Oise (GeneaNet); p.-ê. surnom féminin dérivé du v. miauler, non attesté comme tel FEW 6/2, 66-68, du type de moy. fr. miauleux ‘qui s’exprime par des miaulements’, fr. mod. miaule, (havr.) ‘méchante femme, calomniatrice’, etc.
|
JG |
Miaux |
Proven. ,,Petit My » (Loc.). Ou : My (Loc.). Synon. : Miot (suffixes régionaux -aut, -ot. N° 211).
|
EV |
Miaux |
zie Méaux, Myaux.
|
FD |
Micault |
Mical(e): Patr. Pic. vorm van Michaud.
|
FD |
Micel(l) |
zieMichael.
|
FD |
Micerode |
zie (van) Migerode.
|
FD |
Mich- |
-a, -au(l)t, -aud, -aux. V. MAD (Mak).
|
EV |
Mich- |
-et, -ez. N. de baptême. 1. N. de prophète. — 2. V. Michel. •— 3. V. MAD (Mak).
|
EV |
Mich- |
-on, -otte, -y. V. MAD (Mak).
|
EV |
Mich(e) |
Thème anthropon. issu de l’hypocor. de Michel. « Simple. Miche, Mixhe (var. liég.). 1294 «Wautiers Miches» CensNamur, 1314 «Mi-chael dictus Miche» Ans, 1451 «Colar Miche» Nismes, 1551 «Johan Miche», 1621 «la fille de feu Winand de Miche» Liège; parfois aussi fr. miche, surnom de boulanger. » Dérivés : Michet (rare), Michez. — Michon. 1531 «Barbette Michon», 1699 «Michon de Bandt» BourgNamur; dérivé en -on. – Mi-chot, Michot dit Lhonneux. 1444 «Michot le Merchir» TerreJauche, 1474 «Michaël dictus Michot» PrincipLiège, 1495 «Anthoine Michot» BourgNamur, 1561 «Collard Michot» DénFlorenville, 1621 «Basthien Micheot (de Sedan) = 1626 «Bastin Michot» émigré en Suède; dimin. en -ot. – Michotte. 1505 «Mi-chotte Dartey» BourgNamur, 1602-3 «Andrian Michotte» TerriersNamur, 1611 «Isabeau Michotte» DénFlorenville; dérivé en -otte.
|
JG |
Micha |
Michat, cf. Michel.
|
JG |
Micha |
zie Michat.
|
FD |
Micha(t) |
Michas: fa.tr. W. vorm voor Michaud. 1472 Micha Ryngay, Laroche; 1481 Lamber Micha, Virton (J.G.). Maar François Micha komt in 1577 uit Savooie en laat zich in Aw. aïs poorter inschrijven (AP). DAUZAT lokaliseert de vorm Micha juist in Ain, een département dat grenst aan Savooie.
|
FD |
Michael |
Michael(i)s, Michelis, Michaeli, -ly, Michaëly, Michaelson, -sen, Michel(s), Lemichel, Migchels(en), Missel, Michel(son), -sen, -zon, Mic(h)el(l)i, Michel(l)y, Mixhel, Michils, Michl, Michilsen(s), Michiel(s), Michielse(n), Mi(e)chiels(s)en(s), Michielsseune, Miechilsens, Miegielsen, Mikkelsen, Micheels, Mik(i)els, Micki(e)ls, Mechiels(en), Machi(e)ls, Magiels(en), Magchiels, Maghiels, Machielse(n), Machilsen, Magils, Magil(l)issen, Machille, Maquille, Macki(e)ls, Makiels, Maquils, Mackielsens, Macheel(s), Machgeels: Patr. Bijbelse VN, de aartsengel Michael ‘wie is aïs God?’.De voortonige klinker i werd verdoft of versterkt tôt a. 1064 Michaelis; 136 e. Michil (GN); 1305 Mikiel Katerol; 1394 Mechiel Coppin, Ip. (BEELE); 1398 Mathis Michiels, St.-El.-Vijve (DEBR. 1970).
|
FD |
Michaelis |
Génitif de lat. Michaël, fr. Michel.
|
JG |
Michaëlis |
V. Michel.
|
EV |
Michal(le) |
zie Michaud.
|
FD |
Michalak |
-ik, -ek: Patr. Slav. afl. van VN Michael.
|
FD |
Michalet |
zie Michelet.
|
FD |
Michalon |
Patr. Afl. van VN Michel. Vgl. Michalet.
|
FD |
Michalski |
-sky, -(c)zik: Patr. Poolse afl. van VN Michael.
|
FD |
Michant |
zie Marchand(t).
|
FD |
Michaud |
-au(l)t, -eaux, -au(x), -al(le), Mitchaux, Mishalle, Migault, Migeaux, Migeal, Migale, Micha(t), Missal, Missault, Mesaus, Messeaux, Messeauw, Mes(s)eeuw, Misseeuw, Musseeuw: Patr. Var. van VN Michel (vgl. castel – château). De vormen met -auw en -eeuw zijn Vl. adaptaties. 1325 Michaus li Mieziers, Atrecht (NCJ); 1398 Michaut Scuet, Herseaux (DEBR. 1970); 1468 CollartMichault, Comp. (MORLET).
|
FD |
Michaud |
-au, -aux; Michalle, cf. Michel.
|
JG |
Miche |
Mixhe: 1. Patr. Korte vorm van VN Michel. 1314 Michael dictus Miche, Ans (HERB.). – 2. BN Fr. miche: broodkruim, ook naam van een brood. ZieMik.
|
FD |
Miché(e) |
V. Michel et Michez.
|
EV |
Miché(e) |
Zie Michet.
|
FD |
Micheels |
cf. Michels.
|
JG |
Micheels |
Michel(s), zie Michael.
|
FD |
Michel |
[17e NF le plus fréquent en Wallonie], Mixhel (var. liég.). 1257 «Michiel de Oppe-hain» PolyptVillers, 1370 «Michiel Gobiers» Ladeuze, 1472 «Michiel le Grant» DénChiny; nom biblique: Michel, d’après le nom de l’archange. • Formes vocalisées de Michiel: Michau, -aud, -aux, w. nam. Milchau. 1317 «Michaut le clerch» ComptesMons, 1362-63 «Nicaises Michaus» PolyptAth, 1365 «Michaut le Ghou-dalier des cambiers», «Alars Michaus des telliers» TailleMons, 1444 «Michau de Bouches» AidesNamur, 1516 «Michau Ponceau», 1522 «Jehan Michau» BourgNamur, 1598 «Jehan Micheau bolengier» DénWavre, 1610 «Michel Michau» BourgNamur. – Micha, Michat (avec voyelle finale longue à, à notée -a, -at). 1472 «Micha Ryngay» DénLaroche, «LamberMicha» DénVirton, 1481 «J. Micha de Bertoingne» JusticeBastogne, 1571 «Pierre Micha de Ouborcy» Luxembourg. – Forme non vocalisée de Michiel: Michalle. 1524 «Johan Micheal de Sait» DénStavelotMy. • Forme w. de Michiel : Michy. 1225 « Johan Michi de Beine» CartValBenoît, 1472 «Michi» DénVielsalm, 1508 «Michy Renchon» Cout-Stavelot, 1524 «le femme le gros Michy» DénStavelotMy, 1572 «Grigoire filz Michy Marnet» La Gleize, 1609 «Henry Michi» Fronvillc; Mitchî, forme w. du prénom. m Dérivés: Michclet. 1284 «Michelet, son fils» DettesYpres, 1373 «Michellet» CoutSta-velot, 1510 «Jehan Michelet» BourgNamur, 1616 «Michiel Michelet» PrincipChimay, 1652 «Fernand Michelet» émigré en Suède; dimin. en -et. – Michelin, Michielin. Dérivé en -in. – Cf. aussi 1423 «Johan Michelot» Liège. « Michelle. Forme matronymique, fém. de Michel, cf. 1502 «Michielle Mathieu abbesse» AidesHainaut.
|
JG |
Michel |
N. de bapt. d’orig. biblique. N° 104. Diminutifs : Michel- -é, -et, -ot. Formes flamandes : Mich-, Mik- -i(e)ls, -e(e)ls, -iels, -(s)en(s). Forme latine (Génitif): Michaëlis.
|
EV |
Michel(l)i |
Michel(l)y, zie Michael.
|
FD |
Michel(s) |
Michelsen, -son, -zon, zie Michael.
|
FD |
Michel, van |
zie van Messel.
|
FD |
Michelberg |
Mikelberg: PlN (BW): grote berg.
|
FD |
Michelbrink |
PlN in Gendringen (G): groot dorpsplein(HEKKET).
|
FD |
Michelems |
Mis pour *Michelens, génitif double de néerl. Mich(i)el.
|
JG |
Michelems |
Verhaspeling van Michiels.
|
FD |
Michelet |
-etti, -etto, Miquelet, Micholet, Michalet: Patr. Dim. van VN Michel. 1382 Willekin Mikaleeds, Moorsele (DEBR. 1970); 1510 Jehan Michelet, Namen(J.G.).
|
FD |
Michelet |
Michelin, cf. Michel.
|
JG |
Michelin |
-ini, Michielin, Missel(e)yn, Messelyn: Patr. Vleivorm van VN Michel. 1679 Anna Misseleyns, Lo(CRAEYE).
|
FD |
Michelis |
Patr. Adaptatie van Slav. Michelic, -itz, afl. van HN Michael. ± 1811 Michel Michelits, Oberberg(Oostenrijk-Hongarije) (vader van) 1808-91 Martin Migalitz = Michelis, Oberberg-St.-Tr.(VS 1991,243).
|
FD |
Michelle |
cf. Michel.
|
JG |
Michelmans |
Composé néerl., au génitif, de Miche(e)l + man ‘homme’.
|
JG |
Michelot |
Michel(l)on, Miclotte, Meclot: Patr. Fr. vleivormen van Michel. 1294 Mykelot der Temmerman, Mtr. (CG); 1423 Johan Michelot, Luik(J.G.).
|
FD |
Michels |
Micheels, génitif double: Michelsen. Var. de Mieheels.
|
JG |
Michem |
Nom d’origine: Michem, à Dudzeleet Oostkerke (FlOcc).
|
JG |
Michem |
PlN Michem in Dudzele en Oostkerke (DF X). 1180 Walterus de Michem (GN); 1373 France van Micheem, Ip. (BEELE); 1399 Jan van Mucheem,Bg.(SIOEN). Michenaud, Michenet, Michenon: Patr. Vleivormen van VN Michael.
|
FD |
Michem |
Proven. Meigem (Loc.). Synon. : VAN Mieghem.
|
EV |
Michens |
Miggens: Wsch. Patr. Vleivorm van Michael? NN verklaart Miege aïs Metr., korte vorm van vrl. VN. 1340 Myge, Haldensleben.
|
FD |
Micheroux |
1582 «Johan fils de Pacqueau de Micheroux» Liège, 1618 «Lucas Micheroux» BourgDinant; nom d’origine: Micheroux (Lg),
|
JG |
Micheroux |
PlN (LU).
|
FD |
Michet |
Miché(e), Michez, Misset, Miquet, Mig(u)et: Patr. Dim. van VN Michel.
|
FD |
Michet |
Michez, cf. Mich(e).
|
JG |
Michhoudt |
zie Michou(t).
|
FD |
Michiel |
au génitif: Michiels [17e NF le plus fréquent en Belgique], Michils, Mickiels,-ils, Miechiels, Mikiels, -ils, génitif double: Michielsen, -ssen, génitif triple: Miohiclscns -ssens, Miechilsens. Forme néerl. de ft. Michiel.
|
JG |
Michiel |
Michiels-, zie Michael.
|
FD |
Michielin |
zie Michelin.
|
FD |
Michils(en(s)) |
Michl, zie Michael.
|
FD |
Michoel |
Micholt, zie Michou(t).
|
FD |
Micholet |
zie Michelet.
|
FD |
Michon |
cf. Mich(e).
|
JG |
Michon |
Misson, Mis(s)onne, Mig(e)on, Nigeon, Micom, Meco(e)n: Patr. Vleivorm van VN Michel, resp. populaire vorm Migel. 1322 a Johanne Missone = 1333 Joh. Missoene, Oplinter (C.BAERT).
|
FD |
Michot |
Michotte, cf. Mich(e).
|
JG |
Michot(te) |
-os, -oo, Migot, Migeot(te), Mis(s)otten, Missoten, Mésot, Mesot(ten), Messotten, Mysoot, Mesorten, Misso(o)rten: Patr. Vleivorm van VN Michel/Migel. 1474 Michael dictus Michot, Luik (J.G.); 1678 Michel Michotte dit Michot, Luik VS 1980,385-395); 1702 Pauwels Missoot, Warhem (VERGR. 1972); 1703 Houb Mesotten, Bilzen (SCHOE.). Zie ook Nk. 1976,192.
|
FD |
Michou(t) |
-oit, -oel, -houdt, Missoul(le), -oel: Patr. Rom. afl. van VN Michel.
|
FD |
Michy |
cf. Michel.
|
JG |
Michy |
Mitchî, W. vorm van VN Michel. 1225 Johan Michi, Val-Benoît; 1508 Michy Renchon, Stavelot (J.G.).
|
FD |
Micke |
zie Mik.
|
FD |
Mickené |
Patr. Pic. Miquenet = Michenet.
|
FD |
Micki(e)ls |
zie Michael.
|
FD |
Mickiels |
-ils, cf. Michiels, -ils.
|
JG |
Mickmans |
Afl. op -man van Mik.
|
FD |
Mickmans |
Composé, au génitif, de moy. néerl. mick- (de mi’cfefl’regarder, convoiter’) + mat ‘homme’.
|
JG |
Miclot |
Miclotte. Dimin. en -ot et en -otte de Miquiel, forme pic. de fr. Michel (Miquelotest bien attesté en Normandie). – Cf. aussi 1444 «Miquelet le barbier» AidesNamur, 1496 «Micquelette du Prêt» AidesHainaut, 1527 «Micquelet le Tondeur» DénLens, 1556 «Miclette de Quem» BourgNamur.
|
JG |
Miclotte |
zie Michelot.
|
FD |
Micom |
zie Michon.
|
FD |
Mid- |
-ol, -rez, -rolet. V. MAD.
|
EV |
Mid(d)el- |
-aère, -aire, -eer. Car. mor. ou Fonction. Middelaar, ,,Mé- diateur, conciliateur ».
|
EV |
Midavai(s)ne |
Fr. muid d’avoine: mud(de) haver. BN naar de heerlijke rente of voor een haverhandelaar of-meter. 1245 Anfrois Mui d’Avainne, Comp. (MORLET); 1494 Ghiertrud Midavaine, Dk. (TTT).
|
FD |
Midavaine |
Surnom: fr. muidd’avoine.
|
JG |
Middag(h) |
Middach: Oude vormen zoals Van der Mithaghe wekken de indruk dat het om een haag-toponiem gaat. Maar deze PlN werd nog niet gesitueerd. Aangezien samenstellingen met dag in het Wvl. door progressieve ass. tecft-uitspr. vertonen (Mestach, hoogtag, leegtag) kon Mittach aïs Mithaag gereïnterpreteerd worden en een voorzetselaanloop krijgen. Vgl. D. Mittag, Mitternacht, E. Midday, Midnight, Mvl. Middernacht, Noene (DEBR. 1970). 1269 Balduinus de Mithaghe, Ktr. (DEBR. 1980); 1394 Adaem Mithaghe = 1398 Adam van der Mittaghe, Tielt (DEBR. 1970). – Lit.: E.G. MIDDAG, De Mithaghe, van derMuthaghe, van (der) Middaghe, Middach, Middag(h). Ndl.L 1951,254.
|
FD |
Middagh |
Surnom: moy. néerl. middach ‘midi’; comp. Midi.
|
JG |
Middegaels |
zie van Medegael.
|
FD |
Middel bos |
PlN Middelbos in Kwaremont (OV), Ooigem en Wijtschate (WV) (DF X).
|
FD |
Middel(e), de |
Middel: Mnl. middel: tussenpersoon. Vgl. (de) Middelaer.
|
FD |
Middel, van |
PlN Middel (NH, OIJ). Of een andere PlN? 1357 Heinric van der Middelt, Cent (GSB).
|
FD |
Middelaar |
-aire, Mid(e)laire. Surnom: moy, néerl. middelaer ‘intermédiaire’.
|
JG |
Middelaer, (de) |
de Middeleer, -eir, Middelaar, -aire, Midelaer, -eer, -air(e), -ea(i)r, Midlaire: BerN van de bemiddelaar, tussenpersoon, makelaar. 1280 Gicebrecht Middelere, Rudekoven L (OGO); 1330 Gillis de Middelaere, Gb. (LVA1962,174); 1467 Claeis de Middeleere = 1473 Claeys de Middelare, Cent (V. LAN. 58).
|
FD |
Middelburg, (van) |
PlN Middelburg (OV, Z, ZH). 1498 P. van Middelborch (ICC III); 1564 Antonius Middelburch, Lv. (HENNO); 1566 Jacob van Middelborch, Middelburg-Aw. (AP).
|
FD |
Middeldorp, (van) |
PlN in St.-Laureins (OV). Of Middendorp (DR). 1569 Dirk Middeldorp, Essen (AP); 1583 Tijde Middeldorpes, Drente (MNT 4H).
|
FD |
Middelem, van |
van Middelen(s), van Midden: 1. PlN Middelem in Handzame (WV); Middelhem (PdC) (TW). 1381 Clais van Meideleem, Hooglede (SOETE); 1478 Joh. Middelem, Torn. dioc. (MUL II); 1602 Jan van Middelhem, Ktr. (KW). – 2. PlN in L of NL? 1319 Wilhiame de Middelhem, Loon (six m).
|
FD |
Middeljans |
Patr. De middelste van drie Jannen (Grootjans, Middeljans en Kleinjans). Vgl. D. Mittelhans.
|
FD |
Middelkamp |
Naar de woonplaats te midden van het veld (kamp). Vgl. Millecamps. 1683 Hermannus Middelkamp, A’dam (MUL VI).
|
FD |
Middelkoop(s) |
PlN Middelkoop (ZH). 1723 Cornelis Middelcoop, Ip. (VERGR. 1968).
|
FD |
Midden, van |
zie van Middelem.
|
FD |
Middendorp |
PlN in Schoonebeek (DR). Middendorp is ook een verspreide Ndd. PlN. 1461 Kort Middendorp, Lippe (NN).
|
FD |
Middernacht |
Medernach: BN naar het tijdstip middernacht. Vgl. E. Midnight, D. Feierabend, Mittnacht. 1227 Henrici Medernach, Cent (GN); 1382 Clays Middernacht, Kuurne (DEBR. 1970).
|
FD |
Middernacht |
Surnom: néerl. middernacht’minuit’ ; comp. Minuit.
|
JG |
Midelaer |
-air(e), -ea(i)r, -eer, zie (de) Middelaer.
|
FD |
Midi |
1501 «maistre Pierre Midi substitud» AidesHainaut; surnom de motivation obscure: fr. midi; FEW 3, 72a; comp. Middagh.
|
JG |
Midi |
Midy: Fr. midi: middag. BN. Vgl. Middag,
|
FD |
Midon(n)et |
Dim. van Midon < ma donna: Madame, Mevrouw (DNF).
|
FD |
Midré |
-e(z): Misschien LU W. (rè)mîdré: verbeterd. 1337 Johans Midereis, Luik (HERB.); 1383 Jehans Midreit,Luik(SLLIV).
|
FD |
Midré |
-e, -ez. 1337 «Johans Midereis» Liège. 1383 «Jean Middreit» Jupille; p.-ê. aphérèse de w. liég. rèmîdré ‘amélioré’ FEW 6/1,665a, mais la prononciation du NP (mitre, cornm.de L. Remacle) oblige à rejeter cette proposition [JL, NFw].
|
JG |
Midrolet |
Cf. 1767 «Charles Midrouet (orig.de Châlons)» BourgLiège; sans doute à rapprocher du NF Midrouillet, attesté en Francetl d’origine toponymique (Morlet 693).
|
JG |
Midrolet |
Fr. FN Midrouillet: woning te midden van eikenbos (DNF).
|
FD |
Midy |
zie Midi.
|
FD |
Miebach |
PlN(NRW).
|
FD |
Miechiels |
Miechilsens, cf. Michiels, Michiek-
|
JG |
Miechiels(s)en(s) |
-ilsens, zie Michael.
|
FD |
Miécret |
Miecret. 1689 «Georges Mieckret» BourgNamur; nom d’origine: Miécret (Nr).
|
JG |
Miécret |
Miecret: PlN Miécret (N).
|
FD |
Miécret |
Proven. Loc. Synon. : Maigret.
|
EV |
Mieden |
Mnl. miede: loon, huur, rente; beloning, geschenk, schat. D. Miete. BN voor eenhuurder? Vgl. D. Mieter. 1406 Loden Mieden, Bs. (PEENE).
|
FD |
Mieg(h)em, (van) |
van Mig(h)em, Migom: PlNMigem in Temse (OV), Miegem in Bornem (A), Mie(de)gem in Haasdonk (OV). 1315 Egidium de Mideghem, Hulst (DEBR. 1999); 1471 Josine van Miegheem, Temse (DE MAN).
|
FD |
Miège, {van der) |
zie van der Meersch.
|
FD |
Mieghem |
Proven. Meigem (Loc.). Synon. : VAN Meighem. N° 79.
|
EV |
Miegielsen |
zie Michael.
|
FD |
Miegroot, van |
-groet, zie (van) Migerode.
|
FD |
Mielants |
zie Milan.
|
FD |
Miele |
Miel(s), Myle, Mijl(l)e, Mylle, Mille(n), Mil(e), Miles: 1. Patr. Oude VN Milo (Dip., GN). 1305 Lambert Miele; 1308 Aelis Mieles; 1392 Piere Mielin, Ip. (BEELE); 1409 Claeys Myle = 1410 Claeis Mile; 1426 Luucie Mijlle, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Metr. Korte vorm van VN Emilia. 1367 ene Miele Sbarbiers, Ip. (SOETE); i544Tijsken Millen, Opglabbeek (MOLEMANS).
|
FD |
Mielen, van (der) |
zie van der Meylen.
|
FD |
Mielke |
Dimin. néerl. de Mil(le).
|
JG |
Mielke |
zie Milkin.
|
FD |
Miels |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Mientiens |
zie Minnekens, Mentjens.
|
FD |
Mier |
Miers: BN naar de naam van de mier. BN voor een vlijtig mens? Vgl. D. Ameis, De Bie, Crekel(s). 1398 wedewe Kerstiaen Miers, Hannekin Miere, Kanegem (DEBR. 1970). Mier, van de: Br. ontronde vorm van Van de Moer (vgl. Br. brier < broer).
|
FD |
Mierde(n), van der |
zie van Miert.
|
FD |
Mieremet |
Wvl. adaptatie van Mermet.
|
FD |
Mieren, van der |
Br. ontronde vorm van Van der Mueren of Van der Moeren. Of var. van Van der Mierden (ass. rd/r).
|
FD |
Mierenhoucht, van |
Br. ontronde vorm van Van Moerenhout. 1756 Vincent van Hierenhoudt,Bs. (VS1973,48).
|
FD |
Mierlam |
Mierlants, zie Milan.
|
FD |
Mierlo(o), van |
van Mirlo: 1. PlN Mierlo (NB). 1319 Johanne de Myerle, St.-Tr. (CST); 1333 Makarius de Mierle, Mech. (SLLIII); 1406 Hogaert van Mierle, Watermaal (PEENE); 1599 weduwe Huyberts van Mierloe, Helmond (HB 425). -2. PlN Mingerlo in Neervelp (VB). 1381 Katelinen van Mingerloe = 1388 Kathrinen van Myerloeja, (C.BAERT).
|
FD |
Miermans |
Afkomstig van Mierde (NB). 1602 Cornelis Miermans, Hooge Mierde-Aw. (AP).
|
FD |
Miermans |
Composé, au génitif, de flam. miere ‘prairie’ + man ‘homme’, comp. comme Meer(e)man.
|
JG |
Miermont |
1597-98 «de Miermont» Comptes-Nivelles; nom d’origine: Miermont, à Saive (BTD 63, 89) et à Retinne (Lg) (comm. R. Radermecker).
|
JG |
Miermont |
PlN in Retinne (LU) en Saive (LU) (KCTD 1990-91,89): 1288 Merlemont. Of Mielmont in Onoz(N)(J.G.).
|
FD |
Mieroo |
Proven. Meerhout (Loc.).
|
EV |
Mieroo |
zie Miraux.
|
FD |
Mierop, van (de) |
Mierop, van de Mieroop: PlN Mierhoop, Mierop in Nieuwenhoven (St.-Tr.). 1255 Arnoldus de Mirop, St.-Tr. (HERB. 1947,74); 1361 Mierhop = Jan Miroep te Brucel ghesint, Lv. (DE MAN1981); 1364 Joh. de Mierhoepe…bona sua de Mierhoepe, St.-Tr. (CSTI); 1380 her Jans…wylnen van den Myerop, St.-Tr. (GHYSEN); ± 1400 Johannem de Mirop, L (GRAUWELS1981).
|
FD |
Miers |
1. V. Meers. —- 2. V. MARU. Mies(t), Miesse(n), Miet(te). V.MAD (Maz, Mad).
|
EV |
Miers |
zie Mier.
|
FD |
Miers, van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Miert,van |
van der Mierde(n), van (der) Meert, Vermier(d)t: PlN Mierde (MB). 1296 Peter van Meerde = van Mierde = van Merde, Her. (DERCON); 1340 Joh. de Mierde, Tnh. (VERB.); 1374 Adaems van Mierde, van thertoghen Bossche, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Mies |
au génitif: Miesen. Var. de Meis, Meys.
|
JG |
Mies(en) |
Miesse(n): Patr. Korte vorm van VN Bartholomeus (V.D. SCHAAR).
|
FD |
Mies, van der |
van der Miès(e), zie van der Meersch.
|
FD |
Miesse |
génitif double : Miessen, génitif triple : Miessens. Var. de Meis, Meys(e).
|
JG |
Miest |
Door W. reductie < Miester.
|
FD |
Miester, de |
zie de Meester(e).
|
FD |
Miesterman |
Afl. van De Meester. 1368 Gilijs Mesterman = Meesterman, Zoutleeuw (HB 833).
|
FD |
Miet(te) |
1. BerN Dim. van Ofr. mie < Lat. medicus: geneesheer. 1295 Guillermus le Mie, St.-Q.; Thomas Miet de Joncourt (MORLET). – 2. BN. Korte vorm van Amiet(te), dim. van ami(e): vriend(in) (Patrom). 1319 Johanis Miete, Abbeville.
|
FD |
Mieter, de |
zie Myter.
|
FD |
Miette |
1777 «Germain Miette» Couvin; surnom: anc. fr. miette ‘petite amie’, aussi w. nam. one miyète ‘un peu’ FEW 6/2, 69a, p.-ê. surnom d’une personne très petite.
|
JG |
Mievis |
Mie-, Miewis, Mie-, Myvis. Var. de Meeuwis, Mevis.
|
JG |
Mievis |
Miévis, Miewis, Miéwis: 1. Zie Meus. – 2. PlN? 1388 Wilheame de Mievis, Borgworm (CSP).
|
FD |
Mievis |
V. Meuw(e)s(e).
|
EV |
Miga |
V. MAD (Mak).
|
EV |
Migault |
Migale, zie Michaud.
|
FD |
Migchels(en) |
zie Michael.
|
FD |
Migdal |
Proven. Micheldal, ,,Vallée de la Michel(beke) ».
|
EV |
Mige- |
-on, -ot(te). V. MAD (Mak).
|
EV |
Mige- |
Thème anthrop. secondaire de Mich-, par sonorisation de la mi-constrictive tch > dj. • Migeal, Migeaux (forme vocalisée). 1659 «vefve Henri Migea» DénSalm; var. de Mi-chal(le), comp. Migel, forme populaire de Michel (Dauzat 434). – Migeon. 1363 «Mi-gons li Franchoise» PolyptAth, 1752 «films Joannae Mariae Migeon » AnthrStHubert ; var. de Michon. – Migeot, w. nam. Midjot. NF de l’Es&M et du départ, des Ardennes (Genea-Net), cf. aussi 1472 «Jacquemin filz de Henry Migeot» DénVirton; var. de Michot. – Forme fém.: Migeotte, w. nam. Midjote. Également NF typique de l’Entre-Sambre-et-Meuse, cf. 1460 «Wathier Migeotte» Hemptinne-lez-Florennes, 1616 «Toussains Migeotte» Prin-cipChimay; var. de Michotte. – Miget. Var. de Michel.
|
JG |
Migeal |
Migeaux, zie Michaud.
|
FD |
Migem.van |
zie van Mieg(h)em.
|
FD |
Migeon |
-eot(te), zie Migon.
|
FD |
Migerode, (van) |
van Migro, Miggerode, Micerode, van Miegroot, van Miegroet, (van) Megroot, van Meigroet, Megroedt, van Mingroot, (van) Mingeroet, Mingerhoet: PlN Migerode in de buurt van Dendermonde (OV). Migrodries in Schoonaarde en Migrostraat in Dend. 1378 Margriete van Migrode, Dend. (OSD); 1480 Jan van Mighero, Gheert van Migghero, Appels (CED); 1501 fil Godefridi de Miggheroe; 1520 Gosuwinus Migro, Dend. (MULIII).
|
FD |
Miget |
zie Michel.
|
FD |
Miggens |
zie Michens.
|
FD |
Miggerode |
Proven. 1. Muggerode, ,,Essart des moucherons ». — 2. Miegrode, ,,Essart du sieur Remy ».
|
EV |
Miggerode |
zie (van) Migerode.
|
FD |
Mighe |
Hypoc. de Miguel, var. de Michel.
|
JG |
Mighem, van |
zie van Mieghem.
|
FD |
Migliore |
-ori(ni): It. BN < Lat. melior. Vgl. Fr. Meilleur.
|
FD |
Mign(i)olet |
Miniolet: BN Mfr. mignolet: lief. 1286 Henri Mignolet, Binche (J.G.); 1690 Ludovicus Minjolet, Namen (MUL VII).
|
FD |
Mignard |
Mingaars: BN Fr. mignard: bevallig, lieftallig. 1750 Joannes Minckaers = Minjaars, Ginneken; 1781 Jacob Mingaers, Princenhage (PDB).
|
FD |
Mignard |
Surnom: fr. mignard ‘délicat, gracieux’ FEW 6/2, 140a; cf. p.-è. 1279-80 «Carie Migna cui il dist let» RegTournai.
|
JG |
Migneau |
Migneaux, Mingneau. 1266 «Mi-gnau» ChartesHainaut, 1267 «Margerite li feme Jakemon de Mignau» CensHerchies, 1365 «Ysabiaul de Mignaut» TailleMons; nom d’origine : Mignault (Ht). Cf. aussi Min-jauw.
|
JG |
Migneau(x) |
-aux, Mignauw, Mingneau, Minjauw, -jeau, Menia, Mingou(w), Minjou, Min-Jou: 1. BN < Ofr. mignel, dim. op -el, syn. met Mignon, Mignot: lief(tallig), bevallig. 1753 Francis Mignau, 1760 Mijnjauw, Oostrozebeke; 1757 Fr. Mijngauw; 1717 Janneken Minjauw, Gottem (KW II). – 2. PlN Mignault (H). 1230 Theoderico de Mignau; 1288 Watiers de Mignau, H (CSWI).
|
FD |
Mignolet |
Migniolet. 1262 «Theodericus dictus Mignoles de Lounis frater dicti Egidii» Cart-StHubert, 1286 «Henri Mignolet» CartBinche; surnom: moy. fr. mignolet ‘plaisant, agréable; gracieux’ FEW 6/2, 140a.
|
JG |
Mignolet |
Proven. Mignault (Loc.), avec le suffixe -et (aïs), d’orig. Synon. : Mingneau, Mino.
|
EV |
Mignon |
1. Car. mor. ,Joli, gracieux » (Souvent péjorat.) N° 252. — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Mignon |
Mignion. 1257 «Adan le Mignon» BaillNivelles, 1289 «Jehans li Mignons» CensNamur, 14e s. «Gertras feme Gillot le Mignon» DocLens, 1472 «Jehennin le Mignon» DénLaroche, 1628-29 «Françoi Le Mignon» émigré en Suède; nom de métier: w. liég. mignon ‘chaudronnier’ FEW 6/1, 203a (où la date est à corriger), de préférence à moy. fr. mignon ‘homme de bonnes fortunes’ FEW 6/2, 14la. Cf. aussi Lemignon. Mignot, Miniot. 1279-80 «Mignot de Biétune et Beghinette s’amie» RegTournai, 1286 «Huars li Mignos» CartMons, 1288 «Jeh. Mingnot» DettesYpres, 1317 «Jehan Mignot» Comptes-Mons, 1472 «Henry Mignot» DénVirton, 1518 «Jeno Migno» Cerfontaine, 1532 «Pierre Migno» BourgNamur; surnom: anc., moy. fr. mignot ‘gentil, gracieux’, moy. fr. mignot ‘favori; personne douillette’ FEW 6/2, 139a. Forme fém.: 1289 «Erebous li Mingnote» CensNamur, 1360-61 «Biétris li Mignotte» PolyptAth, 1449 «Fierait Mingnotte» Aides-Namur. « Dimin. en -eau: 1308 «Mignotel», 1309 «Mignotaus», 1309-10 «Mignotiaus» Comp-tesMons.
|
JG |
Mignon(e) |
Mi(g)nion, Lemignon: Fr. mignon(ne): lieveling, geliefde, minnaar (maîtresse), ook Ofr. mignon: bedelaar. 1257 Adan le Mignon, Nij vel (J.G.); -1300 Walteri Minioen, Ktr. (DEBR. 1980); 1751 Ant. Mignon, Ekeren (AP).
|
FD |
Mignot |
-otte, Miniot: BN Ofr. mignot: lieftallig, bevallig, vriendelijk. 1309 Roberto le Mignot clerico, Ktr. (DEBR. 1980); 1317 Johanne Mignot, Dk.(SLLIII).
|
FD |
Migom |
zie van Mieghem.
|
FD |
Migon |
-ot, Migeon, -eot(te), Nigeon: 1. Afl. van ami < Lat. amicus: vriend (Patrom). – 2. Zie Michon, Michot(te).
|
FD |
Migro, van |
zie (van) Migerode.
|
FD |
Miguel, (de) |
Miguelez: Patr. Sp. voor Michael. Miguet, -ez: i. BN amiguet, dim. van amicus: vriend (Patrom). – 2. Zie Michel.
|
FD |
Miguet |
Dimin. de Migu(el), var. de Michel.
|
JG |
Miguet |
Migy. V. MAD (Mak).
|
EV |
Mihaïl |
Mihail(of), -ov, Mihajlovic, Mihaljevic, Mihalovics, Mikhaloff, Mixailof: Patr. Slav. vormen en afl. van VN Michael.
|
FD |
Miick(e) |
Muck(e), Mückle, Muckle, Muckel, Mückel: BN D. Miicke: mug (en dim. -le). 1279 Herm. dictus Muckelin, Faits (BRECH.).
|
FD |
Mijere, de |
Myers, zie de Meyer(e).
|
FD |
Mijlemans |
cf. Mylemans.
|
JG |
Mijlemans |
Milleman, Meleman, Mylemans, Meylemans, Meijlemans: Afl. van Van der Mijlen, Vermijlen. 1515 Henrick Mylemans, Nertem (IOT); 1600 Michiel Melemans; 1616 Joannes Mijlemans (SELS).
|
FD |
Mijnes |
zie Minne.
|
FD |
Mijnhardt |
zie Meynaert(s).
|
FD |
Mijnheer |
zie Menheer(e).
|
FD |
Mijnsbrugg(h)e, van der |
zie van der Mensbrugghe.
|
FD |
Mijsbergen |
1. PlN in Chaam (NB): 1610 opten Mijsberch (med. L. Adriaenssens, A’dam). – 2. Zie Mynsberghe.
|
FD |
Mijter |
Myter, de Mieter: BerN van de mijter, die hout of hooi op mijten stapelt. 1381 Calle Miters, Ossenisse; 1382 Jan de Mitere, Hulst (RAK); 1575 Thijs Mijters, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Mijts |
zie Meyts.
|
FD |
Mijwaard |
zie Meyvaert.
|
FD |
Mik(i)els |
Mikkelsen, zie Michael.
|
FD |
Mik, (de) |
Mick(e), Mycke, Mijcke: Mnl. micke: brood van tarwe en rogge. BerBN. 1356 Wouter Miche, Anderlecht (PEENE1949); 1443 Gheerd Micke, Aw. (VLOEB.).
|
FD |
Mikelberg |
zie Michelberg.
|
FD |
Mikhaïloff |
zie Mihaïl.
|
FD |
Mikiels |
-ils, cf. Michiel, -iels.
|
JG |
Mikiels |
V. Michel.
|
EV |
Mikkers |
Afl. van Mnl. micken: scherp kijken, turen? Veeleer var. van Mikels, Michiels.
|
FD |
Mikolajczak |
-coak, -czyk: Patr. Poolse vorm van HN Nicolaus (NAUMANN).
|
FD |
Mil |
Mille, Myle, Mylle. 1544 «Myl» DénSta-velotMy; généralement, Mil, Mille, hypocor. de lat. Aemilius, Emile, ou de germ. Ameile [secondairement, nom d’origine: e.a. (Ham-me-)Mille (BrW), cf. 1501 «Jehan de Mille» AidesHainaut]. » Dérivés: Milard, Millard. 1324 «Ameile dit Milart» AnthrLiège, 14e s. «Milars de Vorus», «Millars de Noville» DénHesbaye; dérivé en -ard, cf. aussi Melard. – Milet, Millet, -es. 1280-81 «Jehan Milet» RegTournai, 1286 «le cortius Milet le Cambier» CartBinche, 1294 «ab Amelio dicto Milet» AnthrLiège, 1296 «Jehan Milet» TailleParis, 1397 «Badewin Milet de Hemericourt» Cart-ValBenoît, 1606 «Francoy Milleit» Bourg-Dinant. – Miloche. – Milon, Miloen (forme néerl.). 1244 «Milon de Saint-Marc» Chir-Tournai, 1280-81 «Jehennés li fius Milon» RegTournai, 1472 «Alis vesve de Milon» DénChiny; dérivé ou cas régime. – Milot, Milo, Millot. 14e s. «Colars Milos de Go-rouve» DénHesbaye; dimin. en -ot\ double dimin. en -eau: 1324 «Amelius Milotiaux» AnthrLiège. – Milquet. Dimin. en -ket. -Milkain, Milkin. 1280 «signor Millekin» PolyptLiège; dimin. en -kin.
|
JG |
Mil |
zie Miele.
|
FD |
Mil- |
-e, -eband, -et, -grom, -homme, -is(sen), -ius, Millard- -houx. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mil- |
-otte, -quet. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mil(e)chmann |
D. Milchmann: melkman.
|
FD |
Mil(l)ord |
E. Mylord. Vgl. Menheer(e), Messire.
|
FD |
Mil, de |
Volgens PEENE 1949 ontrond < De Mul: mulder, molenaar. BerN. 1356 Claes de Mil, Pamel; 1399 Maerc de Mil; 1404 Jan de Mil, Bg. (SIOEN); 1535 Antonis de Mil, Bs.; 1623 P. de Mil, Gent-Aw. (AP).
|
FD |
Mil, van |
Famil: PlN Mil (NB). 1746 Jacobus Famil (iszoon van) 1741 Alexander van Mil, Zwevezele(med. G. Bruyneel).
|
FD |
Milaire |
Millair(e), Miler: W. uitspr. van Miller. Milan, ilaenen, Milang, Millan(d), -ang, Milan(t)s,Milaents, Mie(r)lants, Mirland, Mierlam, Melan, Mélang, Mélan(t), Meylan, Melaen, Mullane: 1. PlN Milaan, It. Milano, Fr. Milan, D. Mailand. 1321 Joh. Meylaen = 1322). Meylan = 1340). Meylaens, Tn. (C. BAERT); 1319 Matius de Mierlan, Luik; 1314 Franciscus de Mediolano = 1328 François de Melan = 1334 F. de Milan, Luik (SLLIII); 1551 Aart Mijlants, Diepenbeek-Aw. (AP). – 2. PlN Milan in Longuenesse (PdC). 1298 Boid de Milane, Kales (GYSS.l963).
|
FD |
Milaire |
Millaire, Miler, Miller 1540 «Piron Milaire de Raeskingnoul » AnthrLiège; francisation du NF ail. Mùller, Miller (= meunier).
|
JG |
Milan |
Milants, Milacnts, Melan, Me-, etc. 1298 «Boid de Milane» OnomCalais, 1319 «Matius de Mierlan» Liège, 1314 «Franciscus de Mediolano» = 1328 «François de Melan» = 1334 «François de Milan» Liège; nom d’origine: Milan (Italie), mais aussi topon. à Longuenesse (PdC), etc.
|
JG |
Milan(ts) |
1. V. Meilland(er). — 2. Car. mor. Milan, ,,H. rapace ». NOB 288, 292. — 3. V. MAD (Ma).
|
EV |
Milard |
-aerts, -as, zie Millard.
|
FD |
Milard |
Millard, cf. Mil(le).
|
JG |
Milauvre |
NF attesté à Charleroi depuis 1832 (GeneaNet), qui pourrait être une traduction maladroite d’un NF flam. du type Delhove, Delhauve, mais la première syllabe serait à justifier (issu de emmi ‘au milieu de’, comme Milcamps?); p.-ê. simple nom d’enfant trouvé [avec la collab. de L.-A. Cougnon].
|
JG |
Milbau(d) |
Milbou(w): Patr. Germ. VN mil-balth?
|
FD |
Milbert |
Milbers, Milberg: Patr. Germ.VN mil-berht (DOT)?
|
FD |
Milcamp( |
zie Millecamp(s).
|
FD |
Milcamps |
Milecam, Millecam, -amps. Mil-lekam, Milicamp, -amps, Milicant, Milikan, Millecaen, Melecaen, etc. 1264 «enmi les Cans» NécrArras, 1304 «Andriu d’Enmisles-kans» Haut-Ittre, 1780 «Joseph Milcamp» Charleroi; nom d’origine: emmi les camps ‘au milieu des champs’, topon. e.a. à Flobecq (Ht), Rebccq (BrW) et à Digny (Eure-et-Loir). -Bibliogr. : Fr. Debrabandere, De FN Mille-camp(s), dans De Leiegouw 35, 1993, 351-4.
|
JG |
Milcamps |
Proven. Dép. Rebecq. Mildaad, Milde Car. mor. Mildda- d(ig), ,,H. généreux ». N° 270.
|
EV |
Milcent |
1250 «Heluidis et Milesendis», «Mille-sendis» Nethen, s.d. «commemoratio Miles-cendis matris Lyberti de Soignies» ObitHuy, 1472 «Jacomin Milcens» DénVirton; nom issu de l’anthrop. germ. fém. mili-sindis.
|
JG |
Milcent |
Metr. Germ. VN Milesendis (MORLETI). 1472 Jacomin Milcens, Virton (J.G.).
|
FD |
Milcher(s) |
zie Melchior, Mulkers.
|
FD |
Milchers |
Milkers, cf. Meulkers.
|
JG |
Milckens |
Dérivé en -ken, au génitif, de Mil(le).
|
JG |
Milckens |
zie Milkin.
|
FD |
Mildaet |
Mildaad: i. Zie Millar(d). – 2. Misschien met epenthetische 1 < Medaet, Medard. 1632 Medaerts, 1664 Medaets, Lubbeek; 1673 Medaert, Sint-Pieters-Rode; 1830 Meduijts, 1857 Mildaed, Kortrijk-Dutsel (PDB).
|
FD |
Milde |
(de) Mild(e), de Mil(d)t: BN: mild, zacht, weldadig. 1545 Joost de Milde, Den Haag-Aw. (AP).
|
FD |
Milders, van |
zie van Mulder(s).
|
FD |
Mildijn |
-yn: Var. van Melijn (met d-epenthesis)? Silezische FN Mildin? 1651 Mildin, Stiermarken; 1773 Mildin, Silezië (PDB). Mile, zie Miele.
|
FD |
Mile |
zie Milet.
|
FD |
Mileband |
Wsch. var. van Milbau(d).
|
FD |
Milecam |
cf. Milcamps.
|
JG |
Milecan(t) |
zie Millecamp(s).
|
FD |
Mileghem, van |
PlN Millegem in Ranst en Mol (A). 1371 Agneesen van Mieldenghem, Ktr. (DEBR. 2002); 1377 Katline van Milleghem, Lier (FRANS).
|
FD |
Miler |
cf. Milaire.
|
JG |
Miler |
zie Milaire.
|
FD |
Miles |
1. Var. van Miels; zie Miele. – 2. Spellingvar. van Milis.
|
FD |
Milet |
Millet(t), Miled, Milliet, -iez, -iex: Patr. Dim. van VN Amelius, Amelis. 1294 ab Amelio dicto Milet, Luik (RENARD 237).
|
FD |
Milet |
Millet, cf. Mil(le).
|
JG |
Mileur |
Francisation de Mil(l)er ou bien var. de Milleur.
|
JG |
Mileur |
zie Meilleur.
|
FD |
Milgram |
Milgrom: Milgraum D. dial. vorm voor Milchra(h)m < Mhd. milchroum: melkroom. BerBN voor boterkarner, melkbereider (BRECH.).
|
FD |
Milh |
Oostendse familie afkomstig vanPlassac (Char.-Mar.). Misschien = Mille.
|
FD |
Milhomme |
Reïnterpretatie van Malhomme of Milon(e)?
|
FD |
Milhomme |
Surnom composé: fr. mille hommes, à rapprocher d’anc. fr. millenier ‘chef militaire qui avait mille hommes sous ses ordres’ Gdf 5, 332 [MH]; comp. aussi 1709 «32000 hommes, sergent» Mons (BTD 16,250).
|
JG |
Miliaux |
zie Milliau.
|
FD |
Milicamp |
-amps, Milicant, -kan, cf. Milcamps.
|
JG |
Milicamp(s) |
Milican(t), zie Millecamp(s).
|
FD |
Miliche |
zie Melis.
|
FD |
Milio |
zie Millot.
|
FD |
Milis |
-isse, -iche, génitif: Miliscn, -issen. Var. de Mélis(se).
|
JG |
Milis(en) |
Milisse(n), zie Melis.
|
FD |
Militis |
(NF de la région d’Arlon). Sans doute génitif de lat. miles ‘soldat’, dû à une latinisation d’un surnom de ce type.
|
JG |
Milius |
Patr. Korte vorm van HN Aemilius. 1722 Theodorus Milius, Goch-Aw. (AP).
|
FD |
Milkain |
Milkin, cf. Mil(l)e.
|
JG |
Milkers |
cf. Meulkers.
|
JG |
Milkers |
zie Mulkers.
|
FD |
Milkin |
-kain, Mielke, Milckens, Milliken, Mulkin, -quin, -k(i)ens, Meulkens: Patr./Metr. Dim. van VN Mille; zie Miele. 1268 Boudericus Milleke, Ip. (BEELE); 1385 Katherine dicte Mulkens,Tg. (TYTGAT); 1671 Geurdt Mulckens, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Mill |
Mills: E. PlN Mill: molen. 1242 Walter Attemille, Sussex (REANEY).
|
FD |
Mill- |
-e, -er. 1. Proven. ou Profess. Mill, Miller, ,,Moulin, meunier » (N. angl.). — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mill(i)an |
Melian(i): 1. Patr. Korte vorm van VN Maximiliaan, Lat. HN Maximilianus. 1340 Johannis dicti Miliaen, Hoegaarden; 1357 Godefridi Milians, Tn. (C.BAERT). – 2. Var. van Milan.
|
FD |
Millair(e) |
zie Milaire.
|
FD |
Millaire |
cf. Milaire.
|
JG |
Millan |
zie Millian.
|
FD |
Millan(d) |
-ang, zie Milan.
|
FD |
Millar(d) |
-art, Milard, -aerts, Mel(l)ia, Mildaad, -aet, Mélard, Melard, -art, -a(er), -aert(s), -aerst, -ardi, -ardy, Me(e)laet, Mellaert(s), -aers, -aart, -a, Melort, Mellor, Meylaer(t)s, Meijlaer(t)s, Meljaerts: Patr. Afl. van Lat. HN Amelius, Amilius. De gemouilleerde 1 verklaart de vormen Meljaerts, Meylaerts en Mildaet (DEBR. 1985). 1292 Amele condist Melar; 1324 Ameile dit Milart, Luik (RENARD); 1309 Jehan Millart, Senlis (MORLET); 1333 Ameles Melars = 1334 Ameles Milars, LU (SLL III); 1458 Amele Melair, Kemexhe (HERB.). Zie ook (van) Mellaert(s).
|
FD |
Millard |
cf. Milard.
|
JG |
Mille |
cf. Mil(le).
|
JG |
Millecam |
-camps, -kam, -caen, cf. Milcamps.
|
JG |
Millecam |
V. Milcamps.
|
EV |
Millecamp Mille, (s) |
-champs, Millescamps, Millecam, -caen, -kam, -quant(s), Mil(l)ecan(t), Myllecan, Milcamp(s), Milicamp(s), Milican(t), Millicant, Melecaen, Demil(l)ecamps, Oemillequand: PlN Pic. Mi-les-Camps: te midden van de velden, b.v. 1275 a Milecamp, Vloesberg (VR 57r°); 1284 Mi les champs (Eure-et-Loire) (VINCENT, KCTD1933, 117-141); Milcamps in Roosbeek (WB). 1264 Enmi les Cans, Atrecht (NCJ); 1304 Andriu d’Enmileskans = Andrius d’Enmilecans, Itter (CSWI); 1321 Nicholes Demilescans (DEBR. 1980); 1396 Pieter van Milcam, Ghoy; 1396 Wouter van Mylcamp, Scheldewindeke (DE B.); 1545 Willem de Melecamp, Dk.-Aw. (AP); 1584 Peter Melican, Aw. (AB). – Lit.: F. DEBRABANDERE, De familimaamMilkcamp(s).LG 1993,351-4.
|
FD |
Milleman |
zie Meleman, Mijlemans.
|
FD |
Millen |
zieMiele.
|
FD |
Millenaar |
Afkomstig van Millen (L).
|
FD |
Miller |
cf. Milaire, Miler.
|
JG |
Miller |
zie Millier.
|
FD |
Millerot |
Milroud: Vgl. Fr. FN Millereau, -eret, -eron. Afl. van VN Amelius (vgl. Millard)?
|
FD |
Millescamps |
zie Millecamp(s).
|
FD |
Millet |
1. Profess. „ (Marchand de) milet ». — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Millet |
-es, cf. Milet.
|
JG |
Millet |
zie Millot.
|
FD |
Millet(t) |
Zie Milet.
|
FD |
Milleur |
1. Proven. Millière (Dép. Assesse), ,,Champ de milet ». — 2. V. Meilleur.
|
EV |
Milleur |
cf. Meilleur.
|
JG |
Milleur |
zie Meilleur.
|
FD |
Millevert |
Milleuert: Patr. Germ. VN mili-berht: Melevertus (MORLETI).
|
FD |
Milleville |
1. Proven. ,,Domaine du sieur Milon ». — 2. Merville (Loc. fr.).
|
EV |
Milleville |
Milville (NF de la région de Corai-nes). À comprendre comme (em)mi la ville, habitant au milieu de la ville; comp. Milcamps et Millevoye.
|
JG |
Milleville |
-vylle, Milville, Mylleville: PlN Mi-la-ville: midden in de stad, het dorp. PlN in Boubers-lez-Hesmond (PdC). 1273 Colars Demmileville, Dk. (FST); 1278 Liétart Denmilevile, Flines (CAF); 1375 Will. d’Emileville, Luik (SLLIV); 1432 Maes van Milevile, Rijsel (PARM.).
|
FD |
Millevoye |
Nom d’origine: emmi la voie ‘au milieu de la route’, comp. Milcamps.
|
JG |
Millevoye |
PlN Mi-la-voie: te midden van de weg.
|
FD |
Milli |
zie Millier.
|
FD |
Milliau |
Miliaux: 1 Patr. Dim. van VN Amilius. Vgl. Millard, Millot. – 2. Evtl. PlN Millau (Aveyron).
|
FD |
Milliau |
Sans doute nom d’origine: Millau (Aveyron) et donc NF importé.
|
JG |
Millicant |
zie Millecamp(s).
|
FD |
Millier |
-ers, Mu(e)ller, Mulher, Miller, Möller(s), Mo(e)ller, Möhler: D. BerN Müller: mulder.
|
FD |
Millier |
–iex, -iez, Milli, Meli, Mellier, Mely: Patr. Germ. VN mil-hari: Mileharius (MORLETI). 1386 Girart Millier, Dole (MARCHAL).
|
FD |
Milliet |
-iez,-iex, zie Milet.
|
FD |
Milliken |
Zie Milkin.
|
FD |
Milling |
Zie Melin.
|
FD |
Millington |
PlN Cheshire.
|
FD |
Millions |
zie Milon.
|
FD |
Millioud |
Millioen. V. MAD (Ma). Mills. 1. N. angl. V. Mille. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Millis |
Var. de Mélis(se). Cf. aussi 1512 «Lambert de Millis» BourgNamur.
|
JG |
Millis, (van) |
(van) Melis: PlN Milheeze (NB). 1397 Melijs van Milheze; 1442 van Meelken Milices man; 1463 Melis van Millis, Helmond; 1512 Marij van Milheze, Den Bosch (HB).
|
FD |
Millo(e)n |
zie Melon, Milon.
|
FD |
Millon,(van) |
van Mellon, van Mellom:PlNMillun (NRW). 1443 Marcelis van Melon…van Milom bovenCuelne(PARM.).
|
FD |
Millot |
Milo(t), Milliot, Milio: Patr. Vleivorm van VN Amilius, Amelis. 136 e. Ameyle dit ly gros Mylot; 1324 Amelius Milotiaux, Luik (RENARD); 1544 Troylus Mylo, Bergen-Aw. (AP). Zie ook Melot.
|
FD |
Mills |
1. Zie Mill. – 2. Patr. Vgl. Miele.
|
FD |
Milly |
1. Profess. Millier. ,,Producteur de milet ». — 2. V. MID.
|
EV |
Milman |
Millman: E. afl. van mill: molen; vgl. Meuleman.
|
FD |
Milne |
Proven. Mielen (Loc.). — 2. Milieu (Loc.). Milo. N. de baptême. 1. N. romain. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Milne(s) |
E. PlN Mill, Oe. mylen: molen. 1296 Nicholas atte Melne, Sussex; 1332 Robert del Miln, Cumberland (REANEY).
|
FD |
Milner |
Millner: E. BerN van de molenaar. Of ontrond < D. Mûlner. 1297 Robert le Milner, York (REANEY).
|
FD |
Milo |
zie Millot.
|
FD |
Miloche |
cf. Mil(le).
|
JG |
Miloche |
Milochevitch, zie Milosevic.
|
FD |
Milon |
Miloen cf. Mil(le).
|
JG |
Milon |
-one, Mylon, Millon, Millions, Mellion, Mil(l)oen, Melo(e)n, Mélon(t): Patr. Vleivorm van VN Amilius/Amelis of verbogen vorm van oude VN Milo. 1244 Milon de Saint Marc, Dk. (J.G.); 1584 Andries Milioens, Aw. (AB).
|
FD |
Milonton |
Wsch. < Millington (Cheshire): 1254 Milinton (EKWALL1974,326).
|
FD |
Milord |
Car. mor. Sobriquet fr. datant de la guerre de Cent ans. ,,H. très riche ».
|
EV |
Milord |
Surnom d’une personne riche ou distinguée: angl. milord.
|
JG |
Milord |
Zie Millord.
|
FD |
Milos(evic) |
Miloche(vitch): Kroatische FN < Slav. Mil < Germ. VN Milo (DS). Milot, zie Millot. Milpas, zie Meulepas.
|
FD |
Milot |
-o, Millot, cf. Mil(le).
|
JG |
Milquet |
cf. Mil(le).
|
JG |
Milquet |
Mulquet, Mulkai, -ay: Patr. Rom. dim. op -quet, resp. -quel (LU W. -kai) van VN Mille (zie Miele). Let op de ronding i/u, vgl. Milkin/Mulkin. 1450 Jehan Mulkeaul, Luik (HERB.).
|
FD |
Milroud |
zie Millerot.
|
FD |
Mils |
zie Melis.
|
FD |
Milstein |
Milsztajn, Milsztejn, zie Muhlstein.
|
FD |
Milt.de |
zie de Mild(e).
|
FD |
Miltau |
Milteau < Mileteau, dim. van Milet.
|
FD |
Miltenburg |
Miltenberger: PlN Miltenberg (BEI). 1549 Jakob Miltenberg, Wûrzburg (BRECH.).
|
FD |
Milton |
Proven. Loc. angl. Min,- Minc(ke), Mind- -ers, -lin, Min- -e, -é, -et(te). V. MAD (Man, Mank, Mand).
|
EV |
Milts |
Zie Milz.
|
FD |
Milville |
cf. Milleville.
|
JG |
Milville |
zie Milleville.
|
FD |
Mily |
Nom d’origine: Milly (Rhône)?
|
JG |
Milz |
Milts: Patr. < oude vleivorm Mildizo. 1135 Adolphus Milzo, Keulen (BRECH.).
|
FD |
Mimeleers |
Wsch. var. van Mingeleers.
|
FD |
Min |
Var. de Minne plutôt qu’aphérèse de Wil-lemin, Jacquemin, etc.
|
JG |
Min- |
-ick, -igh, -ique. V. Dominique.
|
EV |
Min(n)i |
zie Menu.
|
FD |
Min(n)on |
1. Fr. minon: kat. Overdr. Mfr. minon: bedrieger (HERB.). – 2. Patr. Afl. van Jacquemin (Jamin) of Guillemin (RENARD 237).
|
FD |
Min, (de) |
Demin, Demin(n)e, Demmin: Mnl. minne: geliefde, beminde, zoogmoeder, min. Vgl. Minne, Goeminne.
|
FD |
Mina(s) |
W. vorm van Minard.
|
FD |
Minaker |
Slav.-joodse BerN Menaker, Meniker: slager (PDB).
|
FD |
Minard |
-art(z), -aer, zie Minnaar(d).
|
FD |
Minart |
1271 «Minars» DettesYpres; var. à Ménard ou bien du thème de Minet.
|
JG |
Minc(ke) |
zie Mencke.
|
FD |
Mince |
Mincet, dim. van Fr. mince: klein, tenger.
|
FD |
Minchart |
Minsart, p.-ê. aussi Mensard. Surnom : anc. fr. (pic., norm.) minçart ‘homme mince’ FEW 6/2, 133b; cf. aussi Mansart
|
JG |
Minchart |
zie Minsaert.
|
FD |
Minche |
1285 «Jehans li Minches» Fores! (Nord); surnom: pic. minche ‘mince; grêle’ FEW6/2, 133a.
|
JG |
Minchenberg |
Minkenberg: Met Beierse ontronding < PlN Miinchberg (BEI). 1505 Seb. Minchberger, Spiers (BRECH.).
|
FD |
Mincier |
cf. Mencier (= Melchior).
|
JG |
Mincier |
zie Manchier, Mencier.
|
FD |
Mincke |
Myncke. Peut-être du moy. néerl. menk, minke ‘mutilation, handicap physique’ comme surnom ou bien de pic. minck ‘lieu couvert pour l’adjudication du poisson’ FEW 16, 559a, comme nom de résidence; pour Debrab., ce serait plutôt une var. de Mencke, Menke.
|
JG |
Mincourt |
Nom d’origine: Maincourt (Seine-et-Oise).
|
JG |
Minden |
PlN (NRW, RP).
|
FD |
Minder |
Surnom: moy. néerl. minder ‘moindre, plus petit’.
|
JG |
Minder, de |
Minder(s): Mnl. minder: kleiner, jonger, minderjarig. Vgl. Mineur. 1281 Beatrix Minoris, Smetlede (HAES.); 1343 Heinric de Mindere, Cent (RSGII).
|
FD |
Minderhout |
PlN (A). 1392 Weenmaer van Minderhout, Aw. (CLEMEUR); 1412 Heinric van Minderhout, Aw. (ANP).
|
FD |
Minders |
zie Meijnaert(s), de Minder.
|
FD |
Mindry |
zie Meyndrickx.
|
FD |
Mine |
1598 «Melchior Mine» DénWavre; surnom: pic. mine ‘mesure agraire’, fr. mine (de houille, etc.) ou bien fr. mine ‘physionomie’ ; cf. aussi Minne.
|
JG |
Mine |
zie Minne.
|
FD |
Minebo |
zie Minnebo.
|
FD |
Miner |
zie Minor(s).
|
FD |
Minet |
Minez. 1417 «Denis Minet» PolyptAth, 1522 «Franchois Minet», 1527 «Willame Mynet» BourgNamur, 1542 «Gran Jan Mines» Pondrôme, 1602-3 «Anthoine Minez» Terriers-Namur, 1624 «Alexandre de Minet» BourgNamur, 1624 «Jean Minet dit Phouillin» Cerfontaine, 1650 «Jan Minet dit Phoillien» Morialmé; dérivé par aphérèse de Jacquemine!, Jaminet, plutôt que surnom : prov. minet ‘tout petit’ ; etc. FEW 6/2, 97a. – Bibliogr. : F. et P. Gérard, Origine et parentage de la famille Mynez de Biesme, GW 53, 1977, 97-104. Minette. Fém. de Minet, surnom d’amitié. -Minette d’Oulhaye, Minette de Tillesse.
|
JG |
Minet(te) |
Minez, Miné, Minnee: Patr./Metr. Dim. van Jacquemin of Guillemin (RENARD 237). 1340). Jaqueminet de Marly (MORLET); 1527 Willame Mynet, Namen (J.G.); 1539 Godfr. Minnet, Bassilly-Aw. (AP); 1639 Jan Minet, Waasten (DUV.).
|
FD |
Mineur |
1. Profess. ,,Ouvrier de mine ». N° 188. — 2. Car. phys. ,,Le moins âgé (de deux frères ou de deux homonymes). Comp. : Mayor, Maximus. N° 263.
|
EV |
Mineur |
1427 «Bertrand le Myneur» Roly, 1449 «Francotte le mineur» AidesNamur, 1540 «Anthoine le Myneur» ForgeMirwart, 1627 «Anthoine Minneux (de Forges-lez-Chimay) » = 1628 «Anthoine Le Minneu (de Couvin)» émigré en Suède; fr. mineur ‘ouvrier d’une mine’ ou bien fr. mineur (d’âge), cf. 1281 «Willaume li Rois mineur» DettesYpres. – Cf. aussi 1545 «Jehan des Frères Mineurs» BourgNamur.
|
JG |
Mineur |
Lemineur, Lammineur: Fr. mineur: minderjarig, minder oud. Vgl. De Minder, Minor. 1221 Minor, Atrecht (NCJ); 1519 Piera le Myneur, Bergen (RBN); 1584 Pieter Lammeneur, Aw. (AB).
|
FD |
Minez |
cf. Minet.
|
JG |
Mingaars |
zie Mignard.
|
FD |
Mingelbier |
cf. Mengelbier.
|
JG |
Mingelbier |
Mengelbier: Mnl. mingel, mengel: vochtmaat van twee pinten + bier. Maar de naam zou wel een reïnterpretatie kunnen zijn van Minnebier.
|
FD |
Mingelers |
zie de Mangelaer(e).
|
FD |
Mingelinckx |
Patr. Dim. op -lin (verzwaard tôt -ling) van VN Meinger. Zie Minghels, Minnegheer. 1375 Godefridi Mingheliins, Tv. (BERDEN).
|
FD |
Mingels |
Mengel(s): 1. Patr. Dim. van VN Meinger (zie Minnegheer). BRECH. verklaart Mengele aïs dim. van VN Mangold/Mengold: 1361 Hencze Mengele, Kassel. 1564 Jan Menghels, Den Bosch-Aw. (AP); 1665 Michiel Minghels, Ktr. (KW). -2. Evtl. Mnl. mengel, mingel: vochtmaat. BerBN.
|
FD |
Mingels |
V. MAD (Man),
|
EV |
Mingeot |
w. nam. Mindjot, Minjeau, cf. Man-geot.
|
JG |
Mingeot |
zie Mangeot.
|
FD |
Mingerhoet |
(van) Mingeroet, zie (van) Migerode.
|
FD |
Mingers |
zie Minnegheer, Manger.
|
FD |
Mingneau |
cf. Migneau(x).
|
JG |
Mingneau |
Mingou(w), zie Migneau(x).
|
FD |
Mingneau |
Proven. Mignault (Loc.).
|
EV |
Mingroot, van |
zie (van) Migerode.
|
FD |
Minguet |
Meinguet, Mainguet. 1371 «Colar Minguet» RegLaroche, 1586 «Henri Min-ghueit» CoutStavelot, 1644 «les filles Min-gheit», ±1650 «Noette, femme Remy Minguet» Lorcé, 1659 «Piter Minguet» DénSalm; hy-pocor. (avec aphérèse) de Ermengarde, prénom germ. fém.; cf. aussi Maing(h)ain. – Min-guette. Forme fém.
|
JG |
Minguet |
-uez, Mainguet, Manguette, Meinguet, Manguay, Maing(h)ain, Manguin, Mang(a)in: 1. Metr. Vleivorm van Germ. VN Ermengard (DNF, HERB.)?? – 2. Patr. Vleivorm van Démange, Lat. HN Dominicus. Vgl. Mangeot. ise-eeuwse VN Maingin, Mengin in PdC (MORLET 27). 1330 Jehan Minghais, 1374 Jehan Minghet, Dk. (TdT).
|
FD |
Minguet |
V. MAD (Mank).
|
EV |
Miniolet |
zie Migniolet.
|
FD |
Minion |
zie Mignon.
|
FD |
Miniot |
cf. Mignot.
|
JG |
Miniot |
zie Mignot.
|
FD |
Minique |
Forme aphérèsée de Dominique.
|
JG |
Minique |
Patr. Korte vorm van Dominique.
|
FD |
Minis |
Menis: Misschien var. van Menu.
|
FD |
Minis |
Miniscloux. V. MAD (Man).
|
EV |
Miniscloux |
Var. van Fr. FN Menesclou, Manescau < marescal. Maréchal: (paarden)smid.
|
FD |
Minjau(w) |
Minjou, zie Migneau(x).
|
FD |
Minjauw |
Néerlandisation de Migneau (du thème de Mignon) ou de Mingeot, Minjeau.
|
JG |
Minjeau |
cf. Mingeot.
|
JG |
Mink(e) |
zie Mencke.
|
FD |
Minkenberg |
zie Minchenberg.
|
FD |
Minkowicz |
PlN Minkwitz (S, SA, Bohemen). 1454 Albert Minkewitz, Kolditz (BRECH.).
|
FD |
Minn- |
-aar, -aert, -e, -er. 1. Car. mor. Minnaar, ,,Amoureux, amant ». Minnen, ,,Aimer ». N. d’H. toujours amoureux. N° 271. •— 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Minnaar(d) |
-aer(t), -art, -aerts, Minard, -art, -aer, -artz: Patr. Germ. VN Meinhard; zie Meynaertfs). 1281 Ysekin Minnart, Aksel; 136 e. Wouter Minhaerd = Minnaert, Cent (MVN1954,187-192); 1306 Kerstien Minart, Ip. (BEELE); 1396 Jan Minaert, Oosterzele (DE B.); 1642 Nik. Minnaer, Atrecht-Aw. (AP).
|
FD |
Minnaer |
-aert, -ar, Minner. Surnom: moy. néerl. minnere, -are ‘amoureux’.
|
JG |
Minne |
1277 «Clais Minne», 1287 «Jakeme métier Minne», 1289 «Jeh. Minne et fils» Dettes Ypres, 1709 « Bertrand Minne »Archen-nes; surnom: moy. néerl. minne ‘amour, union’, aussi ‘nourrice’ (cf. Naamkunde 38, 1954, 187-192); cf. aussi Min et Mine.
|
JG |
Minne |
Minnen(s), Minnes, Mine, Mijnes: 1. BN Mnl. minne: geliefde, beminde, min, zoogmoeder. -1300 Egidii Minne, Ktr. (DEBR. 1980); 1268 Jakemon avoec Amour = 1287 Jakeme mette: Minne, Ip. (ARY); 1280 Wouterus cum Amore; 1304 Wautier metter Minne, Ip. (BEELE). -2. Metr. Korte vorm van Jacquemine of Willeminne. 1417 Jaquemijnne vandenBussche= Mijnkin; 1416 Willeminen Callins = an Minen Callins, Ktr. (DEBR. 1957,10). – 3. Patr. < korte magin-naam: Maino (MORLET I), door reductie ei/i (MVN 1954,187-192). Vgl. Minnebaert. 1425 Jacop Minnins, Knesselare (PARM.). – 4. BN naar de min of watergeest. Vgl. De Necker. 1230 Willelmus Minne, Oostakker (GYSS. 1963′, 132).
|
FD |
Minne(n)bruggen, van |
PlN in Bg., Damme, Ip. en Sluis (DF X). Vgl. Van der Mensbrugghe.
|
FD |
Minnebach |
-back: PlN, wellicht Membach (LU); 1172 Menebach (TW).
|
FD |
Minnebaert |
Patr. Germ. VN magin-berht’macht-schitterend’: Meginbertus (Dip.). 1285 Jacobus Minnebard; 1306 Coppin Minnebaert, Ip. (BEELE).
|
FD |
Minnebier |
BN voor een bierdrinker, die van hier houdt. Zinwoord: die het bier mint. Vgl. D. Mô’gebier. 1440 Albertus Minebier alias de Ghistella; 1445 Joh. Minnebiers, LU; 1488 Cristianus Mynnebier filius Eustacii Mynebierde Diest (MULI-III); 1462 Aelbrecht Minnebier, Damme (DF X).
|
FD |
Minnebier |
Var. de Mengelbier, Mingelbier?
|
JG |
Minnebo |
1281 «Ava der Minnebode» Oost-burg; selon un contexte de 1428, le verbe est minnen ‘mener, conduire’, donc: messager conduisant un cheval chargé ou une voiture [FD].
|
JG |
Minnebo |
Minebo, Minneboo, Minnebois, Meneboode, Men(n)eboo, Meeneboo: BerN van een bode te paard; van Mnl. mennen, minnen; rijden op een lastdier. De naam werd blijkbaaral vroeg aïs der minnen bode ‘liefdesbode’ opgevat. 1281 Ava der Minnebode, Oostburg (HAES.); 1301 Willem der Minnebode, Bg. (V.D.AUW); 1351 van Willem Minneboden, Cent (GSB); 1428 gegeven Wouteren Minnebode van Antwerpen… gereden … met enen brieve = 1429 Wouteren Minnenbode … dat hy vander stad wegen van Antwerpenreet in orboere vander stad van Liere (FRANS).
|
FD |
Minnebruggen, van |
zie van Minnenbruggen.
|
FD |
Minnecré |
Var. van Munnecre < Munnicrede (PDB), PlN Monnikenrede (Oostkerke): 1237 Muncrede. 1284 Ysote de Monkerede; 1485 Jan van Muenekereede, 1495 Munkeree (DF X).
|
FD |
Minnee |
zie Minet(te).
|
FD |
Minnegheer |
Myngheer, Mijngheer, Mingers, Ménégaire: Patr. Germ. VN magin-ger ‘kracht-speer’: 981 Meingerus (GN). 1369 Kalle Minghers, Mech. (V.ING.); 1421 Willem Meingheer, Lodewijc Meingheer, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Minnekeer |
1. Proven. ,,Chemin des amoureux », ou Mené Keer, ,,Che-min banal ». — 2. Car. mor. ,,Tour-nant d’amour ». N. d’H. inconstant.
|
EV |
Minnekeer |
-kier: Wsch. volksetymologisch voor Minnegheer.
|
FD |
Minnekeer |
Sans doute var., par remotivation et étymologie populaire (tournant en amour), de Minnegheer, Ménégaire, issu d’un anthrop. germanique [FD].
|
JG |
Minnekens |
Mintjens, Mi(e)ntiens: Uit Minnekin, dim. van Minne. 1208-12 Henricus vel Minnekin, Cent (MW1954,188); 1281 Joh. Minnekin, Ip. (BEELE); 1399 Kerstiaen Minnekin, Ktr. (DEBR. 2000).
|
FD |
Minnema(n) |
Afl. van Minne. 1336 van… Janne Minnemanne, Cent (RSGI).
|
FD |
Minnen |
Aphérèse (au génitif) de Willemine, Jacquemine ou hypocor. de l’anthrop. germ. Meinaart [FD], plutôt que génitif de l’anthrop. germ. Minna (Fôrst.1125).
|
JG |
Minnen(s) |
Minner. 1. V. Minnaar. — 2. V. MAD (Min).
|
EV |
Minnen(s) |
zie Minne.
|
FD |
Minnen, van der |
van der Meenen: Wsch. regressievorm voor Verminnen.
|
FD |
Minner |
cf. Minnaer.
|
JG |
Minner(s) |
1. BN voor een minnaar. 1282 Hainr. Minner; 1320 Cuonr. Amatoris, Augsburg (BRECH.). – 2. Patr. < Meiner(s), Meinhard; zie Meynaerts en vgl. Minne 3. i6e e. Minnert Jaben, FL(NN).
|
FD |
Minnes |
Var. van Minnens of Minners?
|
FD |
Minnigh |
V. Dominique.
|
EV |
Minnoy(e) |
Minnoey, Minoi: Patr. Vleivorm van Jacquemin of Guillemin. 1269 Egidii domine Mynoie,Lv.(ICKX).
|
FD |
Minnoye |
-oy, Minoyet- Peut-être var. de Men-noye, sinon éventuellement surnom, ainsi w. liég. lôye minôye ‘femme indolente, paresseuse’ DL 376a. Cf. aussi 14e s. «Maroie Mi-noit» DocLens.
|
JG |
Minnoye |
V. MAD (Man). — Synon. : Minuet.
|
EV |
Minny |
1. V. Dominique. — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Mino(t) |
Minoodt, Minnot: Patr. Vleivorm van Guillemin of Jacquemin.
|
FD |
Mino. |
1. Proven. Mignault (Loc.). — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Minon |
Minnon. 1675 «Marguerite Minon» BourgNamur; surnom: fr. minon ‘chat’, d’où moy. fr. minon ‘trompeur’ FEW 6/2, 96a, ou bien, comme Minet, par aphérèse de Jacque-minon, hypocoristique de Jacques [JL, NFw].
|
JG |
Minor |
Surnom: lat. minor ‘plus petit, plus jeune’, latinisation de mineur (d’âge).
|
JG |
Minor(s) |
Miner: BN < Lat. minor > Mineur (zie i.v.).
|
FD |
Minot |
1664 «Jean-Baptiste Minot» BourgNamur; var. de Minet ou bien, comme Minet et Minon, par aphérèse de Jacqueminot, hypocoristique de Jacques [JL, NFw]. – Forme fém. : Minotte.
|
JG |
Minsa(e)rt |
-aer, Minchart, Minscha(e)rt, Minskaert, Mens(ch)aert: BN Fr. minçard, afl. van mince: klein, tenger. 1324 Nycholai Minscart = 1334 bi Claus Mynschards, Diest (OATIII); 1393 Wouter Menschaert, Diest (HB 323); 1422 Johannem dictum Mynchart, Tv. (BERDEN); 1539 Goemaer Minsaert, Lier (AP).
|
FD |
Minsart |
Minschaert. 1. Profess. Menuisier. Synon. : Mincier. N° 183. — 2. V. MAD (Manz).
|
EV |
Minsart |
Var. de Mensart ou de Minchart.
|
JG |
Minsberge |
zie Mynsberge.
|
FD |
Minsbrugge, van der |
zie van der Mensbrugghe.
|
FD |
Minschaert |
-art, cf. Menschaert.
|
JG |
Minsel, van |
zie van Meensel.
|
FD |
Minsen |
Patr. Gen. van Germ. VN Meginzo, Meinzo, Meinso (MORLETI) of uit W. M(e)inson, verbogen vorm van Meinzo. 1385 Gerardi dicti Minson = 1408 Gerardo Minsoen = 1432 Geride Mynsens, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Minsier |
cf. Mencier, Mensier (= Melchior).
|
JG |
Minsier |
zie Manchier, Mencier.
|
FD |
Minskaert |
zie Minsaert.
|
FD |
Minsoul |
Hypocor. en -oui de Minsier (= Melchior)?
|
JG |
Minsoul |
Patr. Vleivorm op -eçoul van Germ. magin-naam.
|
FD |
Minster |
zie van Munster.
|
FD |
Mint- |
-en(s), -iens, -jens, Minuet, Miocque. V. MAD (Mand, Man, Ma).
|
EV |
Minten |
au génitif: Mintens. Var. de Menten(s).
|
JG |
Minten(s) |
zie Menten.
|
FD |
Mintiens |
Mintjens, zie Mentjens, Minnekens.
|
FD |
Mintiens |
Mintjens. Dimin. ouest-flam. de Minne [FD].
|
JG |
Minu |
cf. Menu(t).
|
JG |
Minu(z) |
Miny, zie Menu.
|
FD |
Minuit |
14e s. «Andrius fils Mariien de Hatrage c’on dist Mienuit» Blaton; surnom: fr. minuit, p.-ê d’après le moment de la naissance; comp. Midi.
|
JG |
Minuit |
BN Fr. minuit. Vgl. Middernacht. 1275 Colart Mienuit, Tongre (VR i7ov°); 146 e. Andrius c’on dist Mienuit, Blaton (HERB.).
|
FD |
Minuz |
cf. Menu(t).
|
JG |
Miny |
Myny. Nom d’origine: sans doute w. to-pon. minî(re)s ‘minières’ ou, en postulant un î long initial (w. mini, e.a. à Arbrefontaine), var. de Ménil, cf. L. Remacle, Étym. 109; cf. aussi Minis.
|
JG |
Mio(t) |
1. BerN Dim. van Ofr. mie: geneesheer. Vgl. Miet. 1399 Raoul Miot, St-Q. (MORLET). – 2. Amiot, dim. van ami: vriend (Patrom).
|
FD |
Miocque |
Pic. voor Fr. mioche: kruim(el), klein kind (J.G.).
|
FD |
Miocque |
Surnom: forme pic. de fr. mioche ‘mie; jeune enfant’ FEW 6/2, 71b.
|
JG |
Mion(net) |
1. BN Ofr. mion: klein (DNF). – 2. Dim. van ami: vriend (Patrom).
|
FD |
Miot |
1774 «Pierre Joseph Miot» Soumoy; surnom: fr. dial. miot ‘miette, très petit’ FEW 6/2, 70b, cf. aussi w. miot ‘buse (oiseau)’ FEW 6/2, 93b.
|
JG |
Miot. |
1. Proven. V. Miaux. •— 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Miotte |
Surnom à rapprocher, pour la forme, de pic. miotte ‘miette; débris de tourbe’ FEW 6/2, 70b.
|
JG |
Miquelet |
zie Michelet.
|
FD |
Miquet |
zie Michet.
|
FD |
Miquette |
Fém. de Miquet, dimin. du thème de Miquel (= Michel). Cf. aussi Miclot, Miclotte.
|
JG |
Mir |
Profess. Mire „Médecin » (Ane. fr.). Synon. : Lemire. Diminutifs : Mireau, Miravet.
|
EV |
Mir |
zie Lemire.
|
FD |
Mir- |
-go. V. Mirjolet.
|
EV |
Mirabelle |
Sans doute nom d’origine: Mirabel (Ardèche, Drôme); le nom du fruit (la mirabelle) ne date que du 17e s. – Cf. aussi 1250 «Domina Mirabile» Kemexhe.
|
JG |
Miraeus |
Humanistennaam van de geschiedschrij ver Aubert(us) le Mire (Bs. 1573 -Aw. 1640).
|
FD |
Miramont |
1285 «Simon de Miraumont» DettesYpres; nom d’origine: Miraumont, à Montignies-St-Christophe (Ht), etc.
|
JG |
Miranda |
Mirande: Metr. Lat. HN Miranda ‘bewonderenswaardig’.
|
FD |
Miraurnont |
Miramont, -mond: PlN Miraumont (Somme) en in Montignies-St-Chr. (H). Miramont (Gers, Landes enz.). 1271 Herbers de Miraumont; 1332 Adam de Miromont, Atrecht (NCJ); 1285 Simon de Miraumont, Péronne (ARY).
|
FD |
Miraux |
Mieroo: Wellicht korte vorm van Amiral: admiraal, vlootvoogd. 1279 Miraus, Bergen (PIERARD); 146 e. Rogeer Mirael, Ktr. (DEBR. 1970); 196 e. Mieroo, Roncq (PDB).
|
FD |
Miravet |
1. V. Mire. — 2. V. MARU.
|
EV |
Mirbach |
PlN (RP).
|
FD |
Mirck |
Mirk(es): D. FN Mier(c)ke < Oost-D.-Slav. VN Mirek < Miroslav (DN).
|
FD |
Mire |
zie Lemire.
|
FD |
Miré |
zie Miret.
|
FD |
Mirelman(n) |
Ontronde vorm van D. Muhremann: metselaar. 1443 Gherd Mureman, Bremen (DN).
|
FD |
Miren |
Indien Ndl! Spellingvar. van Mieren, gen. van Miere (zie Miers) of uit Mvl. Mierin. 1424 Jaquemaert Myerin = 1426 J. Myeren = 1427 J. Myere, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Miret |
Miré: BerN Dim. van Ofr. mire: geneesheer. Zie Lemire, Miron.
|
FD |
Mirgain(e) |
Metr. Vleivorm van VN Margareta. Vgl. Marginet, Mirgau, Mirguet.
|
FD |
Mirgau(x) |
zie Margel.
|
FD |
Mirgaux |
NF massivement concentré dans l’Entre-Sambre-et-Meuse (e.a. à Vierves et Villers-le-Gambon) ainsi qu’en Moselle, en alternance avec Murgauxt (GeneaNet), cf. 1273-80 «Estievenin Murgaut» Frieden-Tournai, 1540 «Jean Murgau» Montbliart, 1602-3 «Jacques Mirgau» TerriersNamur, 19e s. «Mirgau» Cerfontaine; NF dont l’origine pourrait être soit une var. de Margaux (mais comment expliquer le passage de Mar- à Mur-), soit une var. régionale de mirguèt, fr. muguet, comp. Mirguèt ci-dessous et norm. (Louviers) murgot FEW 19, 134b [avec la collab. de St. Delneste].
|
JG |
Mirgeler |
D. Mergeler: mergelaar, uitgraver van mergel. Mirguet, zie Merget.
|
FD |
Mirguet |
Car. mor. Muguet, N. d’h. parfumé, galant. N° 298.
|
EV |
Mirguèt |
Surnom: gaum. mirguèt ‘lilas’ (cor-resp. à fr. muguet) FEW 19, 134a.
|
JG |
Miri |
zie Miry.
|
FD |
Miris |
Wellicht var. van Maris of Moris.
|
FD |
Mirjolet |
Car. mor. Marjolet, ,,Petit maître, Freluquet » (Ane. fr.).
|
EV |
Mirjolet |
zie Marjol(l)et.
|
FD |
Mirk(es) |
zie Mirck.
|
FD |
Mirkovic |
Patr. Slav. < Mirek; zie Mirck.
|
FD |
Mirland |
Proven. Mire-l’onde, ,,Vue sur la rivière » (Comp. : Mirlon-daines. Dép. Amay).
|
EV |
Mirland |
zie Milan.
|
FD |
Mirlo, van |
zie van Mierlo.
|
FD |
Mirlon |
Surnom à rapprocher sans doute de borain mirlô ‘espèce de jeu de cartes’ Capron- Nisolle 265. Cf. aussi 1450 «GielchonMirlot» Liège.
|
JG |
Mirlon |
Var. van Merlon; zie Merlot.
|
FD |
Miroen |
zie Miron.
|
FD |
Miroir |
1. Proven. (Roux-Miroir) ou autre endroit dit Miroir, „ Belle vue ». — 2. Profess. Fabric. de miroirs.
|
EV |
Miroir |
1275-76 «Evrars dou Miroir fius Segneur Evrart dou Miroir» RegTournai, 1525 «Goffm du Miroir» BourgNamur, 1598 «le Petil Miroir» DénWavre, 1616 «Marie du Miroen BourgNamur; probabl. surnom de miroitier: fr. miroir; ou bien nom d’origine, tel Roux-Miroir (BrW).
|
JG |
Miroir |
Fr. miroir: spiegel. BerBN van de spiegelmaker. Vgl. De Spegelaere. 1380 Colart le Miroirier, St-Q. (MORLET). Of huisnaam: 1275 Evrars dou Miroir, Dk. (RL); 1343 Willaume dou Miroir, St.-Tr. (CCHt).
|
FD |
Miron |
-oen, -ou(x), -ouït, Muroux: BerN. Afl. van Ofr. mire: geneesheer. Zie Lemire. 1392 Jakemard Mieroul, Herseaux (DEBR. 2000); 1584 Hendrick Miron apoteker; Jacques Miroul, Aw. (AB).
|
FD |
Mirot |
1619 «Charles délie Vaux dit Mirot» Florennes (IdG 2005, 177) ; sans doute dimin. en -ot d’anc. fr. meire, fr. mire ‘médecin’ FEW 6/1, 604b.
|
JG |
Miroux |
1275-76 «Jakemins Mirours», «Jehen-nés Mirous» RegTournai; surnom: dérivé duv. mirer ‘regarder’ (p.-ê. forme régionale (Ouest) de Mireur, -eux) plutôt que dérivé d’anc. fr. mire ‘médecin’. Le NF n’étant pas de l’Est de la région liégeoise, on doit écarter w. (Verviers, Malmedy) mirou ‘sorte de gâteau qu’on fait pour la Saint-Nicolas, etc. » FEW 17,45a.
|
JG |
Mirvault |
PlN Mirvaux (Somme).
|
FD |
Miry |
Myri, Miri: Wsch. var. van Mery. Zie Demerie.
|
FD |
Miry |
Proven. Méry (Dép. Tilff).
|
EV |
Mis |
zie Mys.
|
FD |
Mis- |
-ère, -erez. Proven. ,,Terre inculte » (Dép. Beauvechain, Philip-peville, etc.).
|
EV |
Mis- |
Misonne, cf. Miss-.
|
JG |
Misbaer |
Var. van Fr. FN Misbert? 1712 Pierre Misbart, Setques; 1872 Gustave Misbare, Blendecques (PDB).
|
FD |
Mischin |
zie Mesquin.
|
FD |
Mischke |
Mitsch(ke), -ké: Patr. Afl. van Slav. VN Misch, korte vorm van Miloslav, Miroslav, Myslibor, Michael of Mikolai (Nicolaus) (NAUMANN). DN identificeert Mitsche met Nitschke = Nicolaus.
|
FD |
Misemacq(ue) |
zie (de) Mesmaker.
|
FD |
Misen |
Génitif de Mise, var. de Meesen.
|
JG |
Misen |
Misse(n): W. adaptatie van Meese, Meesen.
|
FD |
Miser(e)que |
Misercque, zie Mesergue.
|
FD |
Miseramond |
,,Col-ine de misère, inculte ».
|
EV |
Miserere |
Surnom délocutif de chantre, d’après une antienne [JMP].
|
JG |
Miserez |
Mfr. misère: ellendig. BN. 1226 Labers Miserus; 1243 Mehaus Miserande, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Miserez |
Surnom: dial. fr. misère ‘misérable’ FEW 6/2, 170a. – Cf. aussi 1286 «Rollans Miserèle» CartMons, 1786 «x. Misère» Frameries (BTD 16,251).
|
JG |
Miserque |
Misercque. NF de la Thudinie, attesté à Gozée depuis 1728 (GeneaNet); sans doute dérivé expressif (avec un suffixe dimin. plutôt flam.) de moy. fr. misère ‘malheureux’, w. (Nivelles) misère ‘piteux’, pic. misère ‘misérable’ FEW 6/2, 169b [avec lacollab.de M. Dumont].
|
JG |
Miseur |
Mfr. miseur beantwoordt aan Mnl. setter, zetter: ambtenaar die de hoofdelijke omslag of belasting bepaalt (schat) en ontvangt (DEBR. 1977,297).
|
FD |
Miseur |
Nom de profession: anc. fr. miseor, moy. fr. miseur ‘arbitre’, ‘receveur et payeur des deniers municipaux’ FEW 6/2, 190a. fi
|
JG |
Mishalle |
zie Michaud.
|
FD |
Misman |
zie Meerschman, (de) Meersman.
|
FD |
Mismaque |
zie (de) Mesmaker.
|
FD |
Misonne |
V. MAD (Maz).
|
EV |
Misonne |
zie Misson.
|
FD |
Misotten |
zie Michot(te).
|
FD |
Misp(e)lon |
Me(s)plomb, Méplon: PlN Mesplau in Locon (PdC) en in Wicres (Nord). Mesplau < Lat. mespiletum: plaats waar mispelbomen groeien. Vgl. Mispelter, Mispelaere. 1426 Roger de Mesplau, Nord; 1296 Jehan de Mesplau, Marquette (DF X); 1316 Pieres de Mesplau; 1323 Jehans de Mesplau, Rijsel (SPL); 1798 Pierre Méplon, Ascq (HERB.). – Lit.: W.BEELE.De familienaam Mispelon. Gedenkboek M. Mispelon 1981, 75-79
|
FD |
Mispel, van der |
van der Mespel: Naar de woonplaats bij een mispelboom. Vgl. Misepelaere. 1533 Kaerle vanden Myspele, Bg. (DF X).
|
FD |
Mispelaer(e) |
Mespelaere: i. BerN van de mispelverkoper. 1321 Theodericus Mispellere, Zoutleeuw (HB 882); 1361 Mergrieten Mispeleers huus = 1367 fundum Margarete Mispelaers; 1423 Yweinkin den Mispelaere, Ktr. (DEBR. 1970); 1340 Joh. de Mispelaer, Tnh. (VERS.). – 2. PlN Mespelare (OV) of woonplaats bij een mispelboom. 1357 Jan van Mespelaer van Lederne (GSB).
|
FD |
Mispelaere |
-aer, Mespelaere. 1321 «Theodo-ricus Mispellere» Zoutleeuw, 1357 «Janvan Mespelaer van Lederne», 1423 «Yweinkin den Mispelaere » Courtrai ; surnom de vendeur de nèfles; ou bien nom d’origine: Mespelare (FlOr).
|
JG |
Mispelaere |
Proven. Mispelaar, ,,Ne-flier », Mespelare (Loc.). Variante: Mispelter, Misperoux, Mispel-rode, ,,Essart du néflier ». N° 244. V. Melleray.
|
EV |
Mispelblom |
Wsch. volksetymologisch voor Mispelon.
|
FD |
Mispelon |
Misplon, Mesplomb. 1316 «Pieres de Mesplau» Lille, an VI «Pierre Méplon», 1865 «Henri Mesplomb» Ascq; nom d’origine: Mesplau (du lat. mespiletum ‘endroit où poussent des néfliers’), à Locon (PdC)eti Wicres près de Lille (Nord). – Bibliogr. : W. Beele, De FN Mispelon, dans Gedenkboek M. Mispelon, 1981, 75-79.
|
JG |
Mispelter(s) |
Mnl. mispelter: mispelboom. BerBN of PlN. Vgl. Mispelaere. 1468 Gheradus de Mispalteer; 1473 Joh. Myspelteyre, Cam. dyoc. (MULII); 1613 Amandus Mespelter, Kortenberg (VS 1993,97).
|
FD |
Mispoulier |
Mespouille(s): PlN mispelboom < mespola, Occ. mispoula. Vgl. Mispoulet (DNF), Mispelon.
|
FD |
Mispreuve |
cf. Mespreuve.
|
JG |
Mispreuve |
zie Mespreuve.
|
FD |
Miss- |
-al, -ant. V. MAD (Maz).
|
EV |
Miss- |
Mis-. Thème anthropon. résultant, avec aphérèse, de Domitien. Missart, Missa, Missair, -aire. s.d. «domi-celle Agnetis uxoris Missardi Bonvalet» ObitHuy, 1272 «de terra Balduini Missart» PolyptVillers, 14e s. «Missar délie Dure», 1324 «Missars Boriniens» Huy, 1335 «Missart le Songeriau [= soigneux] » AnthrLiège, 1494 «Katherine Michar» Boninne, 1650 «feu Nicolas Michart dict Beaurent» Spontin, 1669 «Lambert Baulduin dit Missa; avecque luy Baulduin Missa son frère» Montegnée; dérivé en -art (avec aphérèse) de Domitien. Misson. 1297-1305 «Henné Missons» ComptesMons, 1444 «Misson le quarrelier» AidesNamur, 1519 «Hubert Misson» Bourg-Namur; dérivé en -on (avec aphérèse) de Domitien. – Dérivés: 14e s. «Missonar de Ho-longne» CensHuy. – 1335 «Missonet fil jadis Missart» AnthrLiège. – Misonne. 1286 «Mi-sone» CartMons, 1356-58 «Gérars Misoines» PolyptAth, 1426 «Jacot Misone» Taille-Soignies, 1579 «Gillet Misonne» Huy; dérivé w. en -orme (peu courant). Missoul. 1585 «Colson Missoule» Héle-cine; dérivé en -oui ou bien nom d’origine: Missoul, à My (Lx). – Missoel (forme néerl.). Cf. aussi Missiaen.
|
JG |
Miss- |
-on, -otten. V. MAD (Maz).
|
EV |
Missa |
Var. van Micha(t).
|
FD |
Missaen |
zie Messiaen.
|
FD |
Missair(e) |
1. V. Misère. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Missal |
Adaptation flam. de Michal (cf. Missault) [FD].
|
JG |
Missal |
zie Michaud.
|
FD |
Missant(e) |
zie Marchand(t).
|
FD |
Missart |
etc., cf. Miss-.
|
JG |
Missart |
Missair(e), Missa: Patr. Afl. van VN Michel. 1324 Missars Boriniens, Hoei (HERB.).
|
FD |
Missault |
zie Michaud.
|
FD |
Misschaert |
zie Meerschaert.
|
FD |
Misse |
au génitif: Missen, Myssen. 1272 «Arnulphus filius Misse» Opprebais, 1382 «Jakemin Misse citain de Liège» CartVal-Benoît; var. de Mise plutôt que de moy. néerl. misse, de sens divers.
|
JG |
Misse(n) |
zie Misen.
|
FD |
Misse(n), van der |
zie van der Meersch.
|
FD |
Misseeuw |
zie Michaud.
|
FD |
Misseghers |
Car. mor. Miszegger, ,,H. qui fait erreur dans ses affirmations ou prédictions ».
|
EV |
Misseghers |
zie Messager.
|
FD |
Missel |
zie Michael.
|
FD |
Missel(e)yn |
zie Michelin.
|
FD |
Misset |
zie Michet.
|
FD |
Missiaen |
Missiant, zie Messiaen.
|
FD |
Missiaen |
Mistiaen. Pourrait venir de lat. Marcianus, fr. Marcien (avec passage rs > ss) [FD] ; sinon, autre dérivé flam. de Domitien.
|
JG |
Missiaen |
V. Messiaen
|
EV |
Missiel, van |
zie van Messel.
|
FD |
Missin(g) |
Misschien Mnl. messine, D. Messing: messing, geel koper. BerBN van de kopersmid. Vgl. Messinger i.
|
FD |
Missin(n)e |
zie Demessine(s).
|
FD |
Missine |
Proven. Messine (Loc.).
|
EV |
Missing |
1. Car. mor. Missing ,,Man-quement, erreur ». N. d’H. qui se trompe souvent ou qui tient mal ses livres. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Missing |
Surnom: moy. néerl. messine, missinc ‘cuivre jaune’.
|
JG |
Missinne |
Nom d’origine: Mesen, fr. Messines (FlOcc) [FD]; cf. aussi Messeine et Demes-sine(s).
|
JG |
Missir |
Wsch. Perzische FN. 1740 Abraham Missir (L.A. MISSIR, Arbre généalogique.. Missir, Brussel, 1969).
|
FD |
Misso- |
zie Micho-.
|
FD |
Misson |
cf. Miss-.
|
JG |
Missoten |
-otten, Missorten (forme dissimilée). Var. de Mesot(t)en. Missault. Dérivé du thème de Michel (cf. De Leiegouw22, 1980, 76).
|
JG |
Missoul |
1. Proven. Dép. My et Vieux-Ville. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Missoul |
Missoel, cf. Miss-.
|
JG |
Missu |
1. Proven. Mistu (Dép. Sta-velot). — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Missu(e) |
Missuwe, zie Machu(t).
|
FD |
Mister |
1604 «Piron Mister de Wo» région de Verviers ; nom d’origine : w. ol mîster, topon. à Bovigny (Lx), ou bien surnom : w. liég. mistére ‘coque du Levant’ FEW 6/3, 320a. Cf. aussi Myster(e).
|
JG |
Mister |
Myster, -ère: PlN Mister in Bovigny (LX). 1604 Piron Mister, Verviers (HERB.).
|
FD |
Mistiaen |
cf. Missiaen.
|
JG |
Mistiaen |
V. Messiaen.
|
EV |
Mistiaen |
zie Missiaen.
|
FD |
Mistler |
BerN: die mest vervoert (vgl. D. Mistfùhrer) of bij een mesthoop woont (Vgl. Mist, BRECE).
|
FD |
Mistlet |
Proven. Mistel (Flam.). Mistletoe, ,,Gui ». Caractér. d’une propriété. N° 243.
|
EV |
Mistre |
1284 «Gérars H Mistres» Maubeuge, 1631 «Niclaes Mitre (de Sedan)» émigré en Suède; p.-ê. var. de Mester ou de Mister [fr. dial. mistre ‘myrte’ et mistre ‘maître’ sont peu probables].
|
JG |
Mistre |
cf. Mestré.
|
JG |
Mistré |
Mistre, zie Lemestré(e).
|
FD |
Mit- |
-eau, -sch. V. MAD.
|
EV |
Mit(h)ridate |
Mfr. metridat: tegengif.
|
FD |
Mit(t)oul |
Afl. van Ofr. mite: kattin of muntnaam (mijt). 1326 Maroie Mitoul; 1323 Sainte Mitoulle, Atrecht(NCJ).
|
FD |
Mitaine |
1472 «Collignon Mittainne» Dén-Virton; fr. mitaine, surnom de fabricant ou de celui qui en porte.
|
JG |
Mitaine |
Fr. mitaine: want. BerBN van de handschoenmaker. 1472 Collignon Mittainne, Virton(J.G.).
|
FD |
Mitchaux |
zie Michaud.
|
FD |
Mitchell |
Pair. E. vorm van VN Michael. 1672 Jan Mitchell, Schotland-Bg. (PARM.).
|
FD |
Mitelman |
zie Mittelman.
|
FD |
Mitelsbach |
PlN Mittelbach (NRW, RP, BW, BEI).
|
FD |
Mithridate |
Mitri-. Prénom d’après Mithridate, roi du Pont (1er s. av. J.-C.), d’où moy. fr. metridat ‘espèce de contrepoison’ FEW 6/2, 182a.
|
JG |
Mits, de |
zie de Mets.
|
FD |
Mitsch(ke) |
zie Mische.
|
FD |
Mittag |
Midday. Midlaire, zie (de) Middelaer.
|
FD |
Mittaine |
1. Profess. Fabric. de mitaines. Nos 131, 160. — 2. Carart. vestimentaire. N° 266.
|
EV |
Mittelheisser |
Mitelheiser: Ontrond < Mittelhauser < PlN Mittelhausen (HS, NRW, TH, SA).
|
FD |
Mittelman(n) |
Mitelman: D. BerN Mhd. mittelman: bemiddelaar, scheidsrechter (BRECH.).
|
FD |
Mittemeijer |
D. EN Mittelmeier, naar de ligging (midden) van het hof van de meier of pachter.
|
FD |
Mittenaere, (de) |
zie de Mytenaere.
|
FD |
Mittler |
D. BerN: bemiddelaar. Vgl. (de) Middelaer.
|
FD |
Mittman(n) |
Mhd. mietman: dagloner, die zich verhuurt (DN).
|
FD |
Mittoul |
1323 «Sainte [prénom] Mittoulle» NécrArras; sans doute dérivé d’anc. fr. mite ‘chatte’ FEW 6/2, 175b, qui cite raimitouler ‘ramener par des caresses’. À noter que Mitoul (Miloulet, Mitons) est le nom d’un des fils de Tibert le chat dans Renan le Nouvel du Lillois Jacquemart Giélée (éd. par H. Roussel, 1961, 330) [MH].
|
JG |
Mivis |
zie Meus.
|
FD |
Mixailof |
zie Mihaïl.
|
FD |
Mixhe |
cf. Miche.
|
JG |
Mixhe |
zie Miche.
|
FD |
Mixhel |
cf. Michel.
|
JG |
Mixhel |
zie Michael.
|
FD |
Mizières |
zie Demaisières.
|
FD |
Mizné |
Profess. ,,Meunier » (Dialecte). N° 50, 148. V. Meunier.
|
EV |
Mleri |
Mérie, zie Demerie.
|
FD |
Mo(u)sty |
Moustie, Musty: PlN (Céroux-)Mousty (WB): Fr. moutier: munster, kerk. Zie ook Dumoutier.
|
FD |
Moaerts |
Moar, zie Moua(rt).
|
FD |
Mobach |
Mobax, zie Moedbeck.
|
FD |
Mobelus |
Var. van Mabelis. 1730 Franciscus Mobelus, Maldegem (zoon van) Pieter Mobelis (PDB).
|
FD |
Mober(t)s |
-er(g), -ertz, zie Malbert.
|
FD |
Mobers |
-erts. Cf. 1320 «Warnons Mobiers» Liège ; var. de Maubert.
|
JG |
Mobius |
Mobius. Var. de Meubis, -us (Bartho-lomeus).
|
JG |
Möbius |
Mobius, Moebus: Patr. D. korte vorm van Bartholomeus. Vgl. Mebus, Meubis.
|
FD |
Mobouck |
Wellicht var. van Mabrouck < Malbrouck, uitspr. molbroek met 1-elisie. 1618 Pieter Mobock, Kortemark (PDB).Vgl. Mobouckstraat en 1841 Pieter Mobroucq, Kortemark. PlN Moubroek in Staden (DF X). 1495 Pauwels Moubroecx, Herselt (GPM); 1686 Petrus Mobouck, Lo (CRAEYE).
|
FD |
Moca(e)r |
zie Mouchart.
|
FD |
Moccand |
Spelling voor Maucamp; vgl. Mauchamps.
|
FD |
Mocellin |
zie Marcelin.
|
FD |
Moch |
1. Profess. Mok, ,,Macaron » (Flam.). N. de fabric. N08 131, 147. — 2. N. Israélite. Moche, ,,Moïse ». — 3. V. MAD (Mak). — 4. Proven. Mook (Loc. holl.). Synon. : Moock.
|
EV |
Moch |
cf. Mock.
|
JG |
Moch |
zie Mock(el).
|
FD |
Mochamps |
Monchamps: 1. PlN Mochamps in Tenneville (LX). – 2. Zie Mauchamps.
|
FD |
Mochamps |
Nom d’origine: Mochamps, w. môtchamp, à Tenneville (Lx).
|
JG |
Moche |
cf. Mouche.
|
JG |
Mochez |
cf. Mouchet.
|
JG |
Mochez |
Moche, zie Mouchet.
|
FD |
Mock |
Mok(e), Mocq, Mox, Moeckx, Mooken: Mnl. mocke: vuile vrouw, slet, lichtekooi. 1188 Hugo Moca (GN); 146 e. Goeden Mocke, Diederec Goden Mox sone = 1372 Godevaerts Mox, Drogenbos (OSTYN). Zie ook Mock(el).
|
FD |
Mock(el) |
Mockels, Möckel, Moekel, Moch: D. BN Mock: klein, dik mens, lomperd. Mockel is dim. 1409 Haintz Mock, Saulgau (BRECH.).
|
FD |
Mockel |
1. V. MAD (Mak). — 2. Car. phys. Mokkel ,,Enfant très gros ».
|
EV |
Mockel |
Mokel, génitif: Mockels. 1620 «Nicolas Rolin dist Mocquel» BourgDinant, 1775 « Winand-Herman Mockel (orig. de Néau)» BourgLiège; forme ail., avec aphérèse, de Remacle.
|
JG |
Mockers |
BN voor een pruilerig, mokkerig mens. Vgl. D. Mocker. Maar aangezien de FN net als Moeckars in L voorkomt, is hij daar wsch. een var. van (zie Mouchard).
|
FD |
Mockhout, van |
PlN. Van Boeckhout, door wisseling b/m?
|
FD |
Mocq |
cf. Mock.
|
JG |
Mocquet |
Monqué, zie Mouchet.
|
FD |
Modanese |
zie Modenese.
|
FD |
Modard |
Moda(e)rt: Patr. Germ. VN môd-hard ‘(ge)moed-sterk’: Modardus, Moathart, Motard (Fm.). D. FN Mozart. 1368 Modaert vanden Brugghen; 1397 Modaert van den Driessche, Ktr.; 1398 Moedart de Bane, Wervik; 1394 Moddaerd dele Hede, Moorsele (DEBR. 1970). Door de Rom. klemtoon werd de naam verward met Medard (zie Meddaerts); in Wervik, waar de H. Medardus de patroonheilige is, worden de twee voornamen door elkaar gebruikt.
|
FD |
Modard |
Nom issu de l’anthrop. germ. mod-hard (Fôrst. 1129). » Dérivés du thème Mod-: Modin. Dérivé avec suffixe -in. – Modion. Dérivé avec suffixe -illon ou bien surnom: fr. dial. modion, modon ‘bouchée’ FEW 6/2, 128b.
|
JG |
Modave |
Modaf, zie De Modave.
|
FD |
Modave |
Nom d’origine : Modave (Lg).
|
JG |
Modde |
Patr. Bakervorm van een Germ. môd-naam, zoals Modwin (GN) of Modard. 1374 Jacop Modde, Aw. (VLOEB.); 1569 Henricus Modde, Lv. (HENNO).
|
FD |
Modde |
Surnom: moy néerl. modde ‘boue’.
|
JG |
Modderie |
zie Moderic.
|
FD |
Modderman |
BerN van de vuinisman, man van de reinigingsdienst.
|
FD |
Modein |
zie Modin(g).
|
FD |
Model(l) |
Modl: D. BN: model, voorbeeld. 1291 Bergthold Model, Reutlingen (BRECH.).
|
FD |
Modelaers |
Génitif de moy. néerl. *moddelaer, dérivé de moddelen ‘rendre fangeux, trouble’.
|
JG |
Modelaers |
zie Mundeleer.
|
FD |
Modenese |
Modanese, -èse: Afl. van PlN Modena (It.).
|
FD |
Moder(s) |
Modders: Patr. Germ. VN môd-hari ‘(ge)moed-leger’: Modarius (MORLET I).
|
FD |
Moderic |
Moderie, Mod(de)rie, Modérée: Patr. Germ. VN môd-rîk ‘(ge)moed-machtig’: Modericus (MORLETI). Zie ook Maudri.
|
FD |
Moderic |
Nom issu de l’anthrop. germ. mod-ric (Fôrst. 1130).
|
JG |
Moders |
Génitif de moy. néerl. mod(d)er ‘boue, marais’.
|
JG |
Modest(e) |
Modesse, Modestus, Modesti: Patr. Lat. HN Modestus ‘bescheiden, discreet’.
|
FD |
Modestus |
Forme latine du nom Modeste.
|
JG |
Modica |
It.PlN. Modin(g), Modein: Patr. Afl. van Germ. môd-naam. Vgl. Modard. Modl, zie Model(l).
|
FD |
Modin |
Modion, cf. Mod-, thème de Modard.
|
JG |
Modoux |
zie Maudoux.
|
FD |
Modrie |
zie Moderic.
|
FD |
Moebus |
zie Möbus.
|
FD |
Moecha(e)rs |
Moeckars, zie Mouchard.
|
FD |
Moeckx |
zie Mock.
|
FD |
Moedbeck |
Moubach, Mobach, Mo(u)bax: FlN Maubach (NRW)? 1317 Heinric Moebachs; 1379 Heinric Moebax, Diest (CLAES); 1448 Jacop Moebax, Diest (VdP); 1646 Willem Moubach, Bilzen(SCHOE.).
|
FD |
Moederscheim |
PlN Miïddersheim (NRW).
|
FD |
Moedts |
zie Mot.
|
FD |
Moeffaert, (van) |
zie Moffaert.
|
FD |
Moehaers |
zie Mouchard.
|
FD |
Moehl |
Peut-être moy. néerl. mulfle), mol ‘terre sèche, poussière’ ?
|
JG |
Moehlig |
zie Möhlich.
|
FD |
Moek |
Moch, Mocq. 1593 «Hubert le Charlier dit Mocq » = 1597 « Hubert Mocq » = 1617 « Hubert Mock l’aisné» BourgDinant; probabl. surnom, p.-ê. w. moke ‘pain d’épiée coupé en forme de macaron’ FEW 16, 564a (Cluensius, 75) ou bien moy. néerl. mocke ‘femme sale’, ouest-flam. mokke ‘enfant gros et gras’ [FD]. – Cf. aussi 1618 «Bertrand Moclain» BourgNamur.
|
JG |
Moekel |
zie Mock(el).
|
FD |
Moeken |
Meukens: Mnl. modekijn, meuken: schepel, graan- en zoutmaat. BerBN van de koren- of zoutmeter. 1389 GherijtMuekens, Den Bosch (HB 492); 1559 Lieven Moekens, Wellen-Aw. (AP).
|
FD |
Moelaert |
Molard, Mola(s), Molord: 1. BN < Ofr. mol, Fr. mou: zacht, week. Fr. dial. moulard: wekeling. 1312 Robert Moullart, Atrecht (NCJ); 1475 Pieter Moelart, Hesdin (PARM.). – 2. Patr. Oude VN: 847 Molardus, Amiens (MORLETI). 1385 Moulard le Bout, Nijvel (HERB.).
|
FD |
Moelaert |
zie Mollard.
|
FD |
Moeland |
-an(t)s: 1. Zie Molhand. – 2. Var. van Moer-land, door ass. rl/ll (med. P. Vos, Mol). 1544 Jan Henrix(soon) Moelandts, Ravels (CALUW. 2000).
|
FD |
Moelans |
-ands, -ants. Pour Carnoy 118, du nom de commune Mouland (Fourons), mais la forme néerl. du topon. est Moelingen; p.-ê. par croisement avec Moerland [FD].
|
JG |
Moelenaerts |
cf. Molenaers.
|
JG |
Moelenaerts |
zie Molenaar.
|
FD |
Moelibecq |
zie van Meulenbeke.
|
FD |
Moelleken |
Spelling van D. FN Molke, een PlN (DN)? Of var. van Mollekens.
|
FD |
Moeller |
zie Millier.
|
FD |
Moels |
zie(de)Mol.
|
FD |
Moelter |
cf. Molter, Môlter.
|
JG |
Moelter |
zie Molter/Mölter.
|
FD |
Moemaers |
zie Mommaert(s).
|
FD |
Moemmersheim |
zie Mömmersheim.
|
FD |
Moen |
au génitif: Moens, Moenen, génitif double: Moenens. 1623-25 «Arnold Moens» Liège; aphérèse de Simoen, fr. Simon.
|
JG |
Moen |
Mo(e)ns, Moon(s), Mooens; Muns: Patr. Korte vorm van VN Simo(e)n. Zie Simon(s). ±1300 Mon Hovet; Mons Maihieus; Moon Boen, Artesië (BOUGARD); 1398 Mons Gonnet, Dottenijs; 1382 Gillis Moen; 1398 wedewe Gillis Moens, Meulebeke (DEBR. 1970). Vgl. Monin.
|
FD |
Moen |
Proven. ,,Terre molle » (Loc.).
|
EV |
Moen, de |
zie Dumont.
|
FD |
Moen, van |
PlN Moen (WV). 1280 domini lacobi de Moude = 1280 sires de Mounes, Moen; 1397 Janne van Mouden, Ktr. (DEBR. 1980,1970).
|
FD |
Moenaert |
1402 «Willem Moenaerde» Courtrai; forme néerl. de Monard (dérivé de Simon).
|
JG |
Moenaert |
Mo(e)nnaert, Mo(u)nard, Monard, -art, -aers, Monar(t), Maunaert, Munar, Moynaert: Patr. Afl. van HN Simon. 1239 Monardum de Escamaing, Dk. (SMTI); 1278 Gheldolf Monarts, Lv. (HB 584); 1303 Mones li fis Monar, Luik (RENARD 235); 1317 Simon dit Monar, Luik (BODY); 1325 Symon dictus Monart, Meldert (C.BAERT); 1398 Jan Moenaert, Ooigem (DEBR. 1970).
|
FD |
Moeneclaey |
Prénom néerl. double: Moen (Simon) + Claey (Nicolas).
|
JG |
Moeneclaey(e) |
-claeij, -clay: Twee voornamen: Moen – Claey, d.i.; Simon en Nikolaas. 1482 Hellin Moeninclaey, Lo (CRAEYE); 1568 Jan Moeneclaeijs, Oudezele (DGW).
|
FD |
Moenen |
Moenens, Moens, cf. Moen.
|
JG |
Moenen(s) |
zie Monin.
|
FD |
Moennekens |
Monnekens, Moniens, -iëns, Moentje(n)s: 1. Patr. Dim. van Moen, Simo(e)n. 1268 Monekinus Priem; 1394 Moenin le Jagre = Moenkin le Jagre, Ip. (BEELE); 1392 Passcaris Moenkin, Zwevezele (DEBR. 1970). – 2. Een enkele keer verward met Boeykens (wisseling bilabialen). 1712 Francisca Boykens = 1714 Francisca Moentiens, Kruishoutem (VS1975, 286).
|
FD |
Moens |
zie Moen.
|
FD |
Moens(s)ens |
Patr. Moens zoon. 1340 Jan Moens zone, St.-Pieters-Rode (MNT 278).
|
FD |
Moentack |
Montacq: PlN Les Montacqs, sinds 1654 Les Montaqs in Landretun-le-Nord (PdC) < Montakker: 1286 Montacre. 1633 Pieter Moentac, Ste-Marguerite; 1649 Pieter Moentack, St.-Omaars-Bg. (PARM.).
|
FD |
Moentack |
Probabl. surnom : all. Montag ‘lundi’.
|
JG |
Moentje(n)s |
zie Moennekens.
|
FD |
Moer |
Proven. ,,Marais, polder » (Loc. et L.D.). VAN de(t) Moe- r(en). N° 231.
|
EV |
Moer(e), van de(r) |
van der Moeren, van den Moere, van deMoore, van der Moor, van Moer(e), Vamour, Vermoere(n): PlN Moere (WV), oorspr. ten Moere, of de verspreide PlN ten/ter Moere: veengrond, moeras. 1298 Hannekinus de Moro; 1280 Griela de Moera, Ip.; 1282 Robrecht die scoutete van den Moere; 1339 Jacop vanden Moere, Bg. (DF X); 1343 Jhan van den Moere (DEBR. 1971).
|
FD |
Moer, de |
zie (de) Moor.
|
FD |
Moer, van |
zie van de Moere.
|
FD |
Moeraert |
Patr. Germ. VN maur-hard; zie Moras. 1350 Pieter Wouter Moeraerdszone, Zeveneken (med. GYSS.); 1354 Wouter Moerart, Eksaarde (GYSS.i963‘,i33).
|
FD |
Moerbeke, van |
Moerbeek: PlN Moerbeke (Morbecque FV) of Moerbeke (OV). 1326 Willem van Morbeke, Ip. (BEELE); 1584 Jan van Moerbeke, Aw. (AB).
|
FD |
Moercant |
Moerecant, Morcamp: PlN Moerkamp/Morcamp in Sanghen (PdC): 1073 Morcamp. Of Moerkant in Warhem (FV): 1580 de Moercant. 1084 Hugo de Morchamp; 1118 Galantus de Morcamp; 1348 Baudin de Morcamp, PdC (DF X); 1329 Gille de Morcamp, Pop. (SBP); 1480 Willem van Mourcamp, Zerkel FV-Gent (PBG); 1731 Joannes Moercant, Bambeke (VERGR. 1972).
|
FD |
Moerders |
Murders: BN Mnl. morder: moordenaar, rover, misdadiger. Ook D. FN Morder, Morder. 1243 Ghotanus Mordere, Pommeren (BRECH.).
|
FD |
Moerdijk |
Moerdy(c)k, Mordijck, Mordyck: Verspreide PlN. In Z en ZH de naam van buitendijkse grond, die uitgemoerd werd en met een dijk omringd. 1341 lant dat Ihan Mourdiics was, Saaftinge (DEBR. 1999); 1348 Jan van Moerdike, Bg.; 1379 Jan Moerdijc, Vn. (DF X); 1398 Arnoud van Mordic, Gullegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Moerecant |
zie Moercant.
|
FD |
Moereels |
Moerel, zie Morel.
|
FD |
Moereman(s) |
zue Moermans.
|
FD |
Moeremans |
cf. Moerman(s).
|
JG |
Moeren |
Pluriel de moy. néerl. moer ‘marais’.
|
JG |
Moerenhou(d)t |
Moernhout, Moern(h)aut, Mornout, Moermout: PlN: bos bij het veen, moeras. 1397 Willekine van Moerhout, Ktr. (SR i/v0); 1706 Judocus Morenhoudt, Bs. (MUX VII); 1795 Corn. Moerenhout, Hemiksem-Aw. (AP).
|
FD |
Moerenhout |
Moernaut. Topon. néerl. (= bois des marais).
|
JG |
Moerens |
zie Morin.
|
FD |
Moeres |
Moeris, cf. Moers.
|
JG |
Moeres |
zie Moors.
|
FD |
Moergastel, van |
PlN Moergestel (NB).
|
FD |
Moerings |
zie Morin.
|
FD |
Moeris |
zie Maurits, Moors.
|
FD |
Moerkens |
1. Afl. van Van de Moere. 1301 Jan Moerken, Tv. (PEENE 1949); 1368 Jhan vanden Moere dit Moerkin, Ktr. (V f° 82).
|
FD |
Moerker(c)ke,(van/de); |
van Moerkerk: PlN Moerkerke (WV). 1280 Coppinus de Morkerka; 1386 Griele Moerkercs, Ip. (BEELE); 1398 Wouter Moerkerke, Izg. (DEBR. 1970); 1541 Jacques van Moerkercke, Bg.-Aw. (AP).
|
FD |
Moerkerke |
Moerkercke. Nom d’origine : Moer-kerke (FlOcc).
|
JG |
Moerland |
Morland, Moeland, -an(t)s: PlN Moerland: veenland, veengebied, uitgemoerd land. 1111-15 Morlant (Z) (GN). Ook PlN in Moere (WV, FV) (DE X). 1539 Lieven Moerlaes, Gent; 1541 Cornelis Moerlans, Hoogstraten-Aw. (AP); 1581 Hans Moelans, Retie; 1586 Niklaas Moorlandts, Bs.; 1596 Hans Moulandt, Tnh. (AP); 1584 weduwe Meulants,Aw.(AB). Moerloos, (de); (de) Moerlo(o)se, de Moerlo(o)ze, de Moorloos: BN voor de moederloze, de wees. 1455 Jan Moederloos=Jan Moerloos, St.-Omaars (PARM.); 1487 Jan Moederloos, Lv.(HB 600).
|
FD |
Moerloos |
cf. De Moerloose.
|
JG |
Moerman |
génitif: Moermans, Moeremans. Génitif de moy. néerl. moer ‘marais’ + mon ‘homme’.
|
JG |
Moerman(s) |
Moereman(s), Moreman(s), Moormans, Mourman(s), -manne, -mant, Moureman(n)e: 1. Afl. van Van de Moere. – 2. Handelaar in moer of turf. BerN. 1234 Hugo dictus Morman de perbome, Assenede; 1277 Theodericus Morman, Vlierzele(GN).
|
FD |
Moermout |
Moern(h)aut, -out, zie Moerenhoudt.
|
FD |
Moernaut |
cf. Moerenhout.
|
JG |
Moers |
Moeres, Moeris. 1444 «Mauricius dictus Moers» Bois-le-Duc, 1760 «Marie-Françoise Moerisse», 1784 «Jean-François Moers» Nivelles (comm. J.-Fr. Meurs); forme néerl. de Meurice, Maurice < lat. Mauritius (cf. Naamkunde 7, 1975, 54). Cf. aussi Moors.
|
JG |
Moers |
zie de Moor, Moors.
|
FD |
Moersman(s) |
zie Morsman.
|
FD |
Moerynck |
1424 «Hannin Moering» Courtrai; dérivé germ. de Mauro (Fôrst. 1116) [FD] plutôt que moy. néerl. moeringe ‘tourbière’.
|
JG |
Moerynck |
zie Morin.
|
FD |
Moes |
van: Wellicht = Van Mons?
|
FD |
Moes |
w. liég. Mwès’, Moës, Moèse, Moëse, Moesse, Moèsse, Moësse, Moies, Moies, Moijse; génitif néerl. : Moesen, génitif double: Moessens. 1422 «Johans dis Moes», 1605 «Anthoine Moes» Liège; nom biblique: Moïse.
|
JG |
Moes |
Zie Maas(s).
|
FD |
Moes, de |
de Mos: Mnl. moes: spijs, eten, moes, brij, moeskruiden, groente. Vgl. Warmoes, Ndd. Moos.BNofBerBN.
|
FD |
Moeschal |
zie Moskal.
|
FD |
Moesdyck, van der |
zie van de Moosdyck.
|
FD |
Moeseke, (van) |
zie van Moerzeke.
|
FD |
Moeseke, van |
(van) Moeseke, (van) Moezeke, van Moesieke, Moesick: PlN Moerzeke (OV). 1072 Joh. de Morceka (GN); ± 1240 Margareta de Morska, Hamme (SCHMID); 1325 Henric van Morseke, Bazel (FLW); 1340 Lijsbette van Moerseke, Dend. (CED); 1701-50 Elisabeth Moeseke, Moerzeke-Gent(PBG).
|
FD |
Moeselman |
Meuselman: BerN van de moeselaer of doedelzakspeler. 1284 Moeselman, Zichem (LIND. 1964); 1294 Gerardi dicti Moeselman, Lv. (OATII).
|
FD |
Moesen(s) |
zie Maassen.
|
FD |
Moesen, van der |
zie van der Mosen.
|
FD |
Moesick |
1. PlN Mosik (NB). – 2. Zie Van Moerzeke.
|
FD |
Moesieke, van |
zie van Moerzeke.
|
FD |
Moeskop |
au génitif: Moeskops. Probabl. surnom de voleur, d’escroc: moy. néerl. moes-coppen ‘piller, voler, extorquer de l’argent’ [FD].
|
JG |
Moeskop(s) |
Mnl. ww. moescoppen: stropen, geld aftroggelen. BN voor een afzetter. 1711 Arnold Mouscop, Bilzen (SCHOE.); 1713 Fr. van Moescops, Oirschot-Aw. (AP). Maar BRECH. verklaart D. Muskopf aïs moes-kop: 1276 Frid. dictus Muoskopf, Hessen.
|
FD |
Moesle |
zie Mösli.
|
FD |
Moesman |
zie Maeseman.
|
FD |
Moesschael |
zie Moskal.
|
FD |
Moesse(ns) |
zie Maassen.
|
FD |
Moest |
Nom d’origine: moy. néerl. mos, most ‘marais’.
|
JG |
Moëst |
Verfranste spelling voor Moest; zie Van der Most(en)? Of spelling voor Moët?
|
FD |
Moestaer |
-ar. Surnom: moy. néerl. mostaerl, moest- ‘moutarde’, cf. Moustarde, -aert.
|
JG |
Moestermans |
zie Munsternam.
|
FD |
Moet |
zie Mot.
|
FD |
Moët |
Mouet, Mo(u)vet: Dim. van Ofr. moe < Germ. mauwa: lip, mond, smoel. BN. 1356 Jonet Movet; 1475 Pire Movet, Gourdinne (Midd. 1990,109-148, 187-207).
|
FD |
Moeten, van der |
zie van der Mot(en).
|
FD |
Moetgaet |
zie Moortgat.
|
FD |
Moetwil |
Moet(e)wiel, Moeuthwil: Mnl. moetwille: vrije wil, opzet. BN voor een moedwillige, bal-dadige kerel. 1363 Joh. Modwille, Wismar (NN).
|
FD |
Moetwil |
Moeuthwil. Surnom: moy. néerl. moetwille ‘libre volonté’.
|
JG |
Moeur(s) |
zie (de) Moor, Moors.
|
FD |
Moeurs |
cf. Meurs.
|
JG |
Moey, de |
zie de Mooy.
|
FD |
Moeyaert |
-aers, zie Moyaert(s).
|
FD |
Moeyaert |
Moyaert, -art, au génitif: Moyaers, -aerts, -ars, Moyers. Surnom: moy. néerl. mo(o)yaert ‘fat, petit-maître’.
|
JG |
Moeyens |
zie Moyen(s).
|
FD |
Moeyensoon |
Moeijensoon, Moison, Moyson(s), Moijson: Zoon van (Mnl.) moeye: tante; vgl. Mnl. moeyenkint. Een moeyensoon is dus een neef; vgl. De Neve, D. Muhmensohn. Mnl. moeye betekende ook: stiefmoeder. Vgl. Moeyersoon(s). 1291 Jan Moyensone, Grimbergen (CG); 1341 Johanni dicto Moyensone, Zollenberg (PEENE 1949); 1350 Heine Moyensone, Asse (ESBr. 1962, 400-3); 1399 Michiel Moyensone, Ktr. (DEBR. 2000′); 1547 Jan Moeyesoen, Merksem (AP); 1602-20 Francen Moyensoene; Henrick Moyesoen = H. Moyson = H. Moysons, Puurs (MNT 433). Uit dit laatste vb. blijkt dat Moeyensoon en Moeyersoon verward werden; beide namen kwamen in de 176 e. in Puurs voor.
|
FD |
Moeyersons |
-soms, Moyersoen. Génitif de moy. néerl. *moeyenzoon ‘fils de la tante, neveu’.
|
JG |
Moeyersoon(s) |
-soen, -sons, -soms, Moeijerso(e)ns, Moyersoon(s), -son(s), -soen: Moederszoon: moederskind, dus lieveling (BRECH.) of buitenechtelijk kind (DN). Vgl. Ndd. Modersohn, D. Muttersohn. 1279 Herman Moderson, Rostock (NN); 1625 Laureis Moedersoens; 1643 Peter Moedersoon, Puurs-Aw. (AP). Vgl. ook Moeyensoon.
|
FD |
Moeykens |
Moeynkens. Génitif du dimin. de moy. néerl. moeye ‘tante’.
|
JG |
Moeykens |
Moykens: Dim. van Mnl. moeie: tante. 1345 Jan Moyken, Genk (VDZ).
|
FD |
Moeyns |
Moïens, Moyens. Génitif double de moy. néerl. moeye ‘tante’.
|
JG |
Moeyns |
zie Moyen(s).
|
FD |
Moeys |
Var. dialectale de Maas (Thomas); cf. aussi Moins(e).
|
JG |
Moeys |
zie Maas.
|
FD |
Moezeke, (van) |
zie van Moerzeke.
|
FD |
Moffaert |
Mouffa(e)rt, (de) Moffarts, (van) Mo(e)ffaert, van Mouffaert, Mofers, Muffat, Moffat(t): PlN Montfort (CROTT1995). 1644 Geerart Moffaerts = 1645 Geer Moffaers, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Moffarts |
-aerts. Peut-être génitif d’un dérivéde moy. néerl. moffe, surnom d’étranger, lourdaud ; ou bien du NL Montfort, cf. Van Mof-faert [FD].
|
JG |
Moffelein |
Vl. adaptatie van Fr. FN Mouflin (in PdC 1820, zie BERGER). Dim. van Ofr. mofle: want, mof. Of var. van Ofr. moflet: zacht, opgeblazen. Vgl. Mouffe.
|
FD |
Moffroid |
cf. Maufroy.
|
JG |
Moffroid |
zie Malfroid(t).
|
FD |
Mogendorff |
PlN Mogendorf (RP).
|
FD |
Mogenet |
Patr. < Mongenet, dim. van Demonge: Dominique.
|
FD |
Mogenet |
Var. de Mongenet, dérivé de Monge, aphérèse de Demonge (Dominique).
|
JG |
Moger |
Var. de Mauger, nom issu de l’anthrop. germ. amal-gari.
|
JG |
Moger |
zie Mauger.
|
FD |
Moget |
NF sans doute importé de France, soitdi Maine-et-Loire ou du Calvados, soit de Haute-Savoie (GeneaNet); p.-ê. aussi du thème anthrop. de Monge, comp. Mogenet.
|
JG |
Moget |
zie Monget.
|
FD |
Mogh, van |
zie van Mook.
|
FD |
Mogin |
1. Patr. Vleivorm van VN Mauger. 1311 Willaumes Mauguin (MORLET). – 2. Metr. Var. van Mag(h)in. – 3. Patr. Var. van Mongin.
|
FD |
Mogin |
1. Proven. V. Mousse. — 2. V. MAD (Mak).
|
EV |
Moguet |
-ez: Patr. Dim. van Mauger. Vgl. Mogin i.
|
FD |
Moguez |
Proven. ,,Gué de Moxhe(ry) » (Dép. Avins).
|
EV |
Mohet |
cf. Mouchet.
|
JG |
Mohet |
zie Mouchet.
|
FD |
Mohimont |
Mohymont, Moïmont, Moimont, Moijmond, Moymond: PlN in Daverdisse (LX). 1507 Pacquet de Mohimont, Namen (J.G.).
|
FD |
Mohimont |
Moïmont, Mohymont. 1507 «veuve Pacquet de Mohimont», 1508 «Jehan de Mohimont» BourgNamur; nom d’origine: Mohimont, à Daverdisse (Lx), etc.
|
JG |
Mohin |
Nom d’origine: Mouhin, w. mouhègn, à Waremme (Lg). Ou bien w. liég. arch. moithin ‘homme taciturne, maussade’ DL 417.
|
JG |
Mohin |
Proven. Mouhin (Dép. Waremme). Synon. : Musin (Forme anc.).
|
EV |
Mohin |
zie Mauhin.
|
FD |
Möhler |
zie Millier.
|
FD |
Möhlich |
Moehlig: D. BN Muhlich: moeilijk (in de omgang). 1211 Cunr. Miilich, Mainz (BRECH.); 1331 Hartwig Moileke, Lûbeck (NN).
|
FD |
Mohn |
Mohne(n), Mohnssen: Patr. D. korte vorm van VN Simon. Vgl. Moenen, Moensens. Mohon, zie Mouchon.
|
FD |
Mohnen |
Génitif néerl. issu de l’anthrop. germ. Muno(Fôrst. 1136).
|
JG |
Mohonval |
Monhonval(le): PlN. 1651 Claudius Monhonvaulx = 1652 Cl. Monhovaux, Novicastrensis (MUL V-VI).
|
FD |
Mohonval |
Monhonval, -valle (NF de la prov. de Luxembourg). Nom d’origine: microtop. à situer probabl. dans les Ardennes, de w. mohon ‘maison’ + val.
|
JG |
Mohr |
au génitif: Mohren. Forme ail. de Maur, nom issu de l’anthrop. germ. Mauring (Fôrst. 117).
|
JG |
Mohr, (de) |
Mohren, zie (de) Moor.
|
FD |
Mohrhardt |
Patr. Germ. VN maur-hard ‘moor-sterk’: Morardus (MORLET I). Zie ook Moras.
|
FD |
Möhring |
Mohring: Patr. Afl. van Germ. maur-naam. Mauring (Fm.). Vgl. Morin.
|
FD |
Möhrle |
Dim. van Mohr: moor.
|
FD |
Mohrmann |
zie Moorman.
|
FD |
Mohsen |
zie Maassen.
|
FD |
Mohy |
1544 «Léonard le Mouhy» DénStavelot-My, 1683 «Jean Mohy laisné» Houdremont, 1727 «Ponsianne Mohay» = 1738 «Pontiane Mohi» NPLouette [où est attesté un l.d. « rnohy, mohay]; surnom (d’une personne grisonnante?): w. liég. mouhî, mou- (DL 417; Remacle, DSt, Not), anc. fr. muisi ‘(plumage, poil) dont la couleur est mêlée inégalement de blanc et de noir’ FEW 6/3, 182a. Ce NF est l’équivalent liég. du pic. Muisi, cf. L. Remacle, Sobr. de Lorcé, 214 et M.-G. Boutier, DW 28, 5-32 [JL, NFw]. – À noter que certains Mohy sont originaires de Lorraine (cf. PC 22, 1961, 106).
|
JG |
Mohy |
Proven. Mohy-(-mont, -pré, -ry, -ville). L.D. et Loc. Moiens. 1. ‘ Proven. Moyen (Dép. Ambresin et Izel). — 2. V. Moeyens.
|
EV |
Mohy |
W. mohi < Ofr. muisi > Fr. moisi: beschimmeld (?). 1683 Jean Mohy, Houdremont (J.G.).
|
FD |
Mohymont |
cf. Mohimont.
|
JG |
Mohymont |
zie Mohimont.
|
FD |
Moi |
Peut être d’origines diverses, par ex. nom d’origine: Moy(-de-l’Aisne) (Aisne)?
|
JG |
Moiens |
Moins, Moies, zie Moyen(s).
|
FD |
Moïens |
cf. Moeyns.
|
JG |
Moies |
Moies, Moijse, cf. Moes.
|
JG |
Moies |
V. Moey(en)s. Moignot. Car. phys. Moigne (Anc. fr.), ,,Manchot ». N° 262.
|
EV |
Moies |
zie Maas.
|
FD |
Moignard |
Monjaerts, Monniaers: Afl. van Lemoi(g)ne: monnik. Vgl. met ander sufïïx: Moigneau, Moignot.
|
FD |
Moigneau |
zie Moineau(x).
|
FD |
Moignot |
Dim. van Fr. moine: monnik. Vgl. Moinet, Moignard.
|
FD |
Moïmont |
cf. Mohimont.
|
JG |
Moïmont |
zie Mohimont.
|
FD |
Moin- |
-il(le), -y. Proven. Dép. Maizeret et Burdinne.
|
EV |
Moin(n)il |
Moiny: PlN Moinel in Maizeret (N). Zoals Ménil < Lat. mansionile: woning.
|
FD |
Moindre |
Cf. 1299 «Guillot le moindre» mire TailleParis; de l’anc. fr. meindre, moindre ‘plus petit’, aussi ‘chétif, maigre’ FEW 6/2, 123a, peut-être pour désigner qqn de petite constitution, parfois le plus jeune, cf. 1341 «Jehan Bourgeoise le moindre fil Theriot Bourjoise» Dijon. – Dérivé: Moindraut.
|
JG |
Moindre |
Moindraut: Ofr. meindre, Fr. moindre: minder, kleiner. BN. Vgl. De Minder.
|
FD |
Moine |
1276 «Anthones Moines» CartValDieu, 1598 «la vefve George Moine» DénWavre, 1659 «Jean Moisne» DénSalm, 1754 «Jean Moine» Archennes; surnom: fr. moine; cf. Lemoine (plus fréquent). Cf. aussi 1322 «Jake-mon de Huy dit le gay moine» CartValBenoît.
|
JG |
Moine |
zie Lemoine.
|
FD |
Moineau |
1426 «Jehan Moinel», «Pier. Moinel» TailleSoignies ; surnom, sans doute affectif: fr. moineau FEW 6/3, 68a.
|
JG |
Moineau(x) |
-aut, -aux, -el, Mougneau, Moigneau: T. Fr. moineau: mus. BN. Vgl. Mus. 1256 Rogiers Moisniaus, St-Q (MORLET). – 2, Eveneens Ofr. moinel: kleine monnik. 1256 Maria Mognele, Comp. (MORLET).
|
FD |
Moineau(x) |
Car. phys. ou mor. ,,Enfant espiègle et vif ». Synon : Frick, Friquet. Nos 288, 292.
|
EV |
Moinet |
1. Petit moineau (V. Moineau). — 2. Car. mor. ,,Petit moine » (Sobriquet). N° 144. — 3. Proven. Dép. Longvilly.
|
EV |
Moinet |
Moine, Moinnet: Dim. van moine: monnik. 1436 Jhan Moynet, Ip. (SOETE).
|
FD |
Moinet |
w. (Bastogne) Mwanè, Moinnet (NF de la région de Bastogne). 1687 «Henri Moinet» BourgNamur; nom d’origine: Moinet, à Long-villy (Lx); plutôt que dimin. de fr. moine.
|
JG |
Moinie(r) |
-ié, zie Mon(n)ier.
|
FD |
Moinil |
w. nam. Mwèni, Mwin.ni, Moinnil, Moiny. Nom d’origine: Moinil, à Maizeret (TMr), etc. < lat. mansionile ‘demeure’.
|
JG |
Moinne |
zie Lemoine.
|
FD |
Moins |
Moinse. Var. de Moeyns.
|
JG |
Moins |
zie Moyen(s).
|
FD |
Moins(e) |
Francisât, de Moens. V. MOD et Simon.
|
EV |
Moiny |
cf. Moinil.
|
JG |
Moircy |
Nom d’origine: Moircy (Lx).
|
JG |
Moiret |
Probabl. dérivé de fr. moire, nom de tissu (Dauzat 437), cf. 1619 «Michel Moire» BourgNamur.
|
JG |
Mois |
Génitif de Mol (topon.) ou de moy. néeil, mol(le) ; cf. Mol(le).
|
JG |
Moïs |
Moïse(s), zie Moses.
|
FD |
Mois(s)e |
1. N. biblique. Moïse. N° 104. — 2. Proven. Mois (Anc. N. de Moxhe, Loc.).
|
EV |
Mois, (de) |
zie (de) Mol.
|
FD |
Moise |
Moïse, Moisse, Moïsse, Moïs, etc. 1282 «Moises de Witschote» DettesYpres, 1427 «Johan Moize de Waremme» Liège, 1708 «Moisse Camu» NPLouette; prénom Moïse, du nom du personnage de la Bible; cf. aussi Moes, etc. » Dimin.: Moiset. s.d. «Henrici Moyset» ObitHuy, 1444 «Maroye Moiset» Aides-Namur; cf. aussi 1365 «veve Cateline le Moisete» TailleMons.
|
JG |
Moiset |
-ez: Patr. Dim. van VN Moïse: Mozes. 1357 Jehan Moiset=1358 Jehans Moisez, Valensijn (CCHt).
|
FD |
Moiset |
Proven. Mozet (Loc.).
|
EV |
Moisin |
Proven. 1. Morsain (Dép. Grez-Doiceau. Prononc. dialect). — 2. Maissin (Loc.).
|
EV |
Moison |
Moyson(s), Moijson: 1. Zie Mouchon. -2. Zie Moeyensoon.
|
FD |
Moisse |
zie Moses.
|
FD |
Moisson |
1. Profess. «Moissonneur ». — 2. Proven. Musson (Loc. Anc. Mosson).
|
EV |
Moisson |
zie Mouchon.
|
FD |
Moissonnier |
Meyssonnier: BerN van de oogster.
|
FD |
Moitié |
Surnom: p.-ê. anc. w. motie ‘moitié’, cf. Delmoitié ; sinon, var. du suivant.
|
JG |
Moitier |
-ie(z), -ié, -y, Montuir: Ofr. moitoier, meiteier, Fr. métayer: pachter (van een halve hoeve, Lat. medietatem). 1340 Nicholas le Moitoier, Senlis (MORLET); 1422 Colart Moitier, Bergen; 1481 Noël le Montuwir, Dailly (J.G.); 1646 François Monthuyr, 1667 Remy Moictuyr, Walcourt (HERB.); 1649 Jacques Moitié, Nijvel-Aw. (AP). Vgl. Delmoitié.
|
FD |
Moitier |
Moitiez, Moitié. 1267 «Mahius li Moituiers» CensHerchies, 1340 «Nicholas le Moitoier» Senlis, 1365 «Jack, le Moityer», 1422 «Colart Moitier» ComptesMons, «R. Moituir greffier» Boussu-en-Fagne, 1649 «Jacques Moitié» Nivelles, 1667 «certainne Jenne Motuirditte l’amourette» Gilly; nom de profession: anc. fr. moitoier, anc. w., pic. moituier ‘métayer’ FEW 6/1, 612b; cf. aussi Montuir, Mouthuy, Moutrier, Delmoitié.
|
JG |
Moitroux |
Nom d’origine: Mortroux, w. mwè-trou (Lg).
|
JG |
Moitroux |
PlN Mortroux, W. mwètrou (LU).
|
FD |
Moitroux |
Proven. Mortroux (Loc. Prononc. dialect.). N° 79. Molas. 1. Car. mor. Molasse ,,H. mou ». — 2. Proven. ,,Terre molle » (L.D.).
|
EV |
Moizard |
Mojzis, zie Moses.
|
FD |
Mok(e) |
zie Mock.
|
FD |
Mokel, |
cf. Mockel.
|
JG |
Mol |
1289 «Wautier le Mol», «Jeh. le Mol», «Willem de Mol» DettesYpres; surnom: fr. mol, moy. néerl. mol ‘mou’ (d’où des topon. néerl. comme Mol, cf. Demol), cf. aussi Mollet, plutôt que moy. néerl. mol(le) ‘taupe’. Cf. également 1290-91 «Jehan Molle Tieste», 1324-26 «Colars Molle Tieste» Comptes-Mons.
|
JG |
Mol |
Mol- -le, -s. 1. Proven. Mol (Loc. et L.D. ,,Terre molle »). Synon. : de Mol, Mollemans. — 2. Car. mor. Mol, ,,Taupe » : H. qui agit en cachette. Synon. : De Mol. N° 279. — 3. Profess. ,,H. qui exécute des travaux souterrains ». Comp. : Taupin. Nos 288, 290. Diminutif : Molleken(s), ,,Petite(s) taupe(s).
|
EV |
Mol- |
-enaars, -enaers, -ens. V. Meulen.
|
EV |
Mol, (de) |
(de) Moll, de Mole, (de) Molle, Mois, Moels, Demols: BN naar de eigenschap van de mol (blind, zwart). 1186 Arnoldus Mol, U (GYSS. 1999′); 1245 Vuviano Mol, Har. (DEBR. 1980); 1366 Joh. Mol = 1378 domum Johannis Mois, Ktr. (DEBR. 1970). Mol, van; (van) Moll, (van) Molle: PlN Mol (A). 1287 Egidius de Molle, Aw. (SEA); 1399 Jan van Molle, Aw. (ANP); 1508 Heynderic van Mol = 1533 Heijndric van Molle, Aarts.; 1637 Maria van Moll, Schelle(MAR.).
|
FD |
Mol, van der |
zie van der Molen.
|
FD |
Moland |
zie Molhand.
|
FD |
Molandre |
zie Meullander.
|
FD |
Molard |
-a(s), zie Mollard.
|
FD |
Moldavan |
Proven ,,De Moldavie » (Rég. roumaine).
|
EV |
Moldenaers |
Génitif de moy. néerl. *moldenaar ‘meunier’ (croisement de molenaer et de molder).
|
JG |
Moldenaers |
zie Molenaar.
|
FD |
Moldenhauer |
Mollenhauer: BerN van de maker van troggen. D. Mulde: (bak)trog.
|
FD |
Molder, (de) |
Molders, zie (de) Mulder.
|
FD |
Molder, van |
zie van Mulders, van Malder.
|
FD |
Molderez |
cf. Malderez.
|
JG |
Molderez |
zie Maderez.
|
FD |
Moldergem, van |
zie van Malderghem.
|
FD |
Molderman |
au génitif: Moldermans, Meul-dermans, Muldermans, Muyldermans. Nom de profession: moy. néerl. molder ‘meunier’ + -man.
|
JG |
Moldermans |
Muldermans, Muyldermans, Meuldermans: BerN van de mulder, molenaar.
|
FD |
Molders |
Molders. Génitif de moy. néerl. molder ‘meunier’.
|
JG |
Mole(n)wijk |
Verspreide PlN.
|
FD |
Molecot, van |
van Mol(le)kot, van Mollecotte, van Malcot(e): PlN Molenkot: molenhuis. 1548 Geert van Maelcot, Lv.-Aw. (AP); 1564 Guilielmus van Maelcot, Lv. (HENNO); 1733 Maullekot, Mech. (MERTENS).
|
FD |
Molegraaf |
BerN van de molenopzichter. D. Miihlgraf. 1690 J. Fr. Molegraeff, Den Bosch (MULVII).
|
FD |
Molehant |
zie Molhand.
|
FD |
Molein |
Néerlandisation de fr. mo(u)lin.
|
JG |
Molein |
zie Dumoulin.
|
FD |
Molem |
PlN in Mullem (L). Maar de EN is Ovl., daarom veeleer var. van Molen. Zie Molens.
|
FD |
Molema |
Verfrieste vorm van Molenaar (med. J.P.Molema,Gent).
|
FD |
Molemaekers |
-mackers, de Meulemaker(e): BerN van de molenmaker, molenbouwer. 1372 Jhan de Molenmakere, Ktr. (DEBR. 2002); 1398 Jan de Muelmakere, Ing. (DEBR. 1970); 1450 Danneel de Molenmaker, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Moleman(s) |
cf. Meuleman(s).
|
JG |
Moleman(s) |
Molmans, Molleman(s), Meuleman(s), Meul(le)man, Mulleman, Mool(e)man: 1. BerN van de molenman: molenaar. 1340 Wouter de Moldre = 1362 Wouter Moleman, Lv. (DE MAN1949). –2. Afl. van Van der Molen/Meulen. 1396 Jan Moleman, Aw. (AP); 1398 wedewejans Muelmans, Gillis Mueleman, Petegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Molen |
zie Molens.
|
FD |
Molen, van der |
van der Mol, van der Moolen, (van(der)) Meulen, van der Meule, van der Melen, van (der) Mullen, Vermo(e)len, Vermeulen, vermuelen,Vermullen,Voormeulen,Vermelen, Vermeulin,Vermeul(l)e,Vermeuleu: Verspreide PlN Ter Molen/Meulen. 1388 Bossin van der Molen = 1395 Bossin van der Meulne van der helt van der moelassise, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Molenaar |
Moolenaar, Molenaer(s), de Molenaer, Molnar, Molmart, Moelenaerts, Molinaire, Moldenaers, Smo(o)lenaers, (de) Meulenaer(e), -are, -eer(e), -aire, -eir(e), de Muelenaere, Muelenaer, de Muelenaere, Meulenaers, -e(e)rs, Mulenaers, Mulnard, Mullenaerts, -eers, Mullen(d)er(s), Mulender(s), Miillender(s), Mulinder: BerN van de molenaar, mulder. 1245 Gerardo Muelnare, Har. (DEBR. 1980); 1346 Rulinus de Molnere, Bodegem (C.BAERT); 1358 Jhan de Molnere; 1394 van Catelinen Willem Smuelnars wive, Ktr. (DEBR. 1970); 1580 Willem der Mullener, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Molenaers |
-aerts, Moelenaerts, Mullenaerts, etc. 1281 «Will. le Molnare» DettesYpres: génitif de moy. néerl. molenaer ‘meunier’.
|
JG |
Molenberg |
-berg(h)s, Mollenberg, Meulenberg(h), -berg(h)s, Meulemberg(h), Smullenberg(hs), Smellenbergh: Verspreide PlN Molenberg, Meulenberg: verhevenheid waarop een windmolen staat. 1300 Lamberti Coelberders vanden Molenberge, Tv. (BERDEN); 1340 Enghelbertus de Molenberghe, Tnh. (VERB.); 1412 Jan Moelenberch, Geel (GF).
|
FD |
Molenberghs |
-bergs, cf. Meulenbergs.
|
JG |
Molenbrink |
PlN: open ruimte met molen. Vgl. Mùhlenbrink in Springe (NS).
|
FD |
Molenbroeck |
-bruck, -bruch: Verspreide PlN. Zie (van) Meulebroe(c)k. 1484 G(illis) Hellemans dit Moelenbroecx, Aw. (AAV).
|
FD |
Molenbroeck |
Nom d’origine: Molenbroek, à Hoeselt (Lb), etc. (= marais du moulin).
|
JG |
Molendijk |
-dycks, zie Meuldijk.
|
FD |
Molenkamp |
PlN. Mnl. camp < Lat. campus: afgeperkt veld. 1597 een stuck lants genaempt den Molencamp, Kaulille (Nfe. 1970,20). 1274 Pieron de Molincamp, War. (DEBR. 1980). Molen(s), Meulens, Mullen(s): i. Korte vorm voor Van der Molen. 1579 Geret Mullen; 1709 Peter Meulen, Bilzen (SCHOE.). – 2. Zie Mollen.
|
FD |
Molenschot |
Moolenschot: 1. PlN (NB) en in Tnh. en Vorselaar (A): omheind terrein waarop een molen staat (DE VRIES). 1340 Arnoldus de Molenscoete, Tnh. (VERB.); 1455 Pieter van Muelenscote, Her.-Bg.(PARM.).
|
FD |
Molenstra |
Friese afl. van PlN Molen.
|
FD |
Molet |
cf. Mollet.
|
JG |
Molet |
-es, zie Mollet.
|
FD |
Molhan |
-hant, -ham, Moulhan. 1510 «An-thoine Mollan» BourgNamur; nom d’origine: Molhan, à Redu (Lx), ou bien (Vireux-)Mol-hain (Ardennes).
|
JG |
Molhan(d) |
Mol(e)hant, Mo(e)land, Moul(h)an, Molland, Moelan(t)s: PlN Molhan in Redu (LX) of Mouland = Ndl. Moelingen (L). 1323 Jacobo de Moylant, Luik (SLLIII); 1357 Helmicus de Moylant, St.-Tr. (GHYSEN); ±1400 Thiri de Moulant dit de Moilant, Luik (BODY).
|
FD |
Molhan(t) |
Proven. Molhan (Dép. Redu).
|
EV |
Molhem |
Proven. Mollem (Loc.).
|
EV |
Molhem, van, |
zie van Mollem.
|
FD |
Molho |
Proven. 1. V. Molhan (t). — 2. Mol(l)u (Dép. Huccorgne et Marchin). Ou : Malihoux (Dép. Havelange).
|
EV |
Molhoek |
PlN Molhoek in Har. en Keiem (DF X), var. van de verspreide PlN Molenhoek. 1328 Pieres de Meulhoeke, Godewaarsvelde; 1427 bi Janne Muelnehouc, Bg. (DF X); 1698 Gérard Eliasz Molhoek, Krabbendijke (PDB).
|
FD |
Molier |
Mol(l)ie, Molly, Mollij: BerN Ofr. molier: molenmaker, slijper van molenstenen.
|
FD |
Molin |
Nom d’origine: w. molin ‘moulin’, cf. surtout Demo(u)lin, Dumoulin.
|
JG |
Molin |
zie Dumoulin, Mollen.
|
FD |
Molinaire |
Francisation de moy. néerl. molenaer ‘meunier’.
|
JG |
Molinaire |
zie Molenaar.
|
FD |
Molinard |
-a(r): Afl. van Ofr. molin: meulen. BerN van de molenaar.
|
FD |
Moline |
BerBN van de molenaar.
|
FD |
Moline |
Sans doute moy. néerl. molene ‘moulin’; moline, fém. de moulin, n’est attesté qu’en occitan (sauf dans le topon. Lamouline), cf. cependant s.d. «Beatricis del Moline» ObitHuy.
|
JG |
Molineaux |
Molinel: Ofr. molinel, dim. van molin: molen. Huisnaam in Atrecht. 1257 Tumas Moeliniaus; 1274 Maroie du Moelinel, Atrecht (NCJ); 1275 Gilles dou Molinel…prêt ki siet a Waudèke au Molinel, desseur le maison celui Gillon, Wodecq (VR 8gv0). Zie ook Mouligneau(x).
|
FD |
Molinet |
Mollenet, Moulinet, -ay, Moulinet: Dim. van Ofr. molin: molen. 1563 Thomas Molinet, Kales (PARM.); ±1600 Peter Molinet, Tn. (VS1987,21- 33).
|
FD |
Molinet |
Proven. Dép. Fraipont.
|
EV |
Molineus |
Molinu, Malin(n)us: BerN. Pic. vorm van Mo(u)lineur: molenaar. 1585 Charles Malineus, Bs.(AP).
|
FD |
Moling |
zie Mollen.
|
FD |
Molinghem |
V. Mouland. Molitor. 1. Profess. ,,Constructeur, auteur » (N. latinisé). N° 59. — 2. Car. mor. figuré ,,H. qui machine, ourdit ».
|
EV |
Molinghen |
Nom d’origine: Molinghen (PdC).
|
JG |
Molinghen |
PlN Molinghem (PdC). 1283 Pierre de Molinghem (DF X).
|
FD |
Molinier |
-ié: BerN molenaar < mo(u)lin: molen.
|
FD |
Molinu |
zie Molineus.
|
FD |
Molinvaux |
Nom d’origine: Molinvaux, à Ans (Lg).
|
JG |
Molinvaux |
PlN in Ans (LU).
|
FD |
Molisse |
zie Malice.
|
FD |
Moliteur |
Mol(l)itor: BerN Lat. molitor: molenaar. 1303 Arnoldi dicti Molitor, Lv. (BO); 1329 Philippi Molitoris = 1340 Philippus dictus Moelnere, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Mölken, van
|
zie van Mulken. |
FD |
Molkenboer |
PlN Molkenbur in Handorf bij Munster (NRW) (HEKKET).
|
FD |
Molkens |
zie Mollekens.
|
FD |
Molkot, van |
zie van Molecot. Moll,(de),zie(de)Mol.
|
FD |
Moll |
Nom d’origine : Mol, naguère : Moll (Anv), etc.
|
JG |
Moll- |
-ard, -atte. V. MAD (Ma).
|
EV |
Moll, (van) |
zie van Mol.
|
FD |
Mollaert |
Adaptation flam. de fr. dial. mollard ‘mou à l’ouvrage’ FEW 6/3, 52b [FD], cf. 1272 «Garite le Mollarde» PolyptVillers, plutôt que moy. néerl. *mollaer, dérivé de wl ‘mou’.
|
JG |
Molland |
zie Molhand.
|
FD |
Mollard |
-a, -aer(t), -atte, Moulard, -art, -aert, Molle, (de), zie (de) Mol.
|
FD |
Molle |
génitif: Mollen. Var. de Mol (raoy. nécrl.].
|
JG |
Molle |
zie Mollet.
|
FD |
Molle, (van) |
zie van Mol.
|
FD |
Mollecotte, van |
zie van Molecot.
|
FD |
Mollefait |
zie Malfait.
|
FD |
Mollekens |
Molkens: 1. Dim. van De Mol. 1325 Joh. Molleken, Tn. (C.BAERT). – 2. Dim. vanVN Mollin. 1328 Molkin f. Molkin, Ip. (BEELE). Zie Mollen.
|
FD |
Mollekot, van |
zie van Molecot.
|
FD |
Mollem, van |
van Molhem: PlN Mollem (VB) of Molem in Lummen (L). 1445 Willem van Mollem, Ht.(A.GHIJSEN).
|
FD |
Mollemans |
V. Mol. Moll- -er, -et, -ez, -ron. V. MAD (Ma),
|
EV |
Mollen |
Mol(l)in, Molen(s), Meulens, Mullen(s), Mulinx, Muelink, Moling: 1. Patr. Kan een vleivorm zijn van een Germ. mathal-naam, door Wvl. a/o-ronding voor gedekte 1. Vgl. 1281 Adelise Molgers, Oostburg (HAES.) < Malger (GN). Maar er is ook 956 Mulgerus, St.-Tr. en 847 Molardus, Amiens (MORLET I). 1280 Franciscus Mollin; 1336 Griele Mollins, Ip. (BEELE); 1227 Wouter f. Mollins, in poire Mollins = 1409 Mollins poire= 1409 Mollins poldre, Kadzand; 1597 Mollens hof = Mollingxhof = Mollingshof, Westvleteren (DF X). Vgl. ook Mollekens 2. – 2. Mollen werd later ook wel cens gevormd aïs afl. van Van Mol: 1600 Peter Mollen (zoon van) Jan Peters van Moll, Diessen(MNT4so).
|
FD |
Mollenberg |
zie Molenberg.
|
FD |
Mollenet, |
zie Molinet.
|
FD |
Mollenhauer |
zie Moldenhauer.
|
FD |
Mollenvanger |
BN voor een mollenvanger.
|
FD |
Moller |
génitif: Mollers. Var. d’ail. Mûkr’m-nier’.
|
JG |
Moller(s) |
zie (de) Mulder, Millier.
|
FD |
Möller(s) |
zie Millier.
|
FD |
Mollet |
-etz, -ez, Molet. 1302 «Téri Molet» LoiTournai, 1602-3 «Quentin Mollet» Ter-riersNamur, 1709 «feu Hubert Molet» Auvt-lais; surnom: fr. mollet ‘un peu mou; docile’ FEW 6/3, 50b, comp. Mol. – Ce pourrait être aussi une forme avec aphérèse de Jamollet, comp. 1716 «Nicolas Jamolet dit Moleus» (Not. Liège) [JL, NFw].
|
JG |
Mollet |
-ez, Molet, -es, Molle: BN Dim. van Ofr. mou: zacht. 1274 Philippon le Molet, Aat (SMTII); 1368 Jhan Molet, Ktr. (DEBR. 2002).
|
FD |
Mollewinckel |
PlN Molenwinkel: molenhoek. Vgl. Miihlenwinkel (NRW). 1556 Peter Maelwinckels, De Kempen (AP).
|
FD |
Mollie |
zie Molier.
|
FD |
Mollin |
zie Dumoulin, Mollen.
|
FD |
Molling, de |
zie Dumoulin.
|
FD |
Mollitor |
zie Moliteur.
|
FD |
Mollon |
zieMolon.
|
FD |
Mollu |
zieMolue.
|
FD |
Molly |
zie Molier.
|
FD |
Molmans |
zie Molemans.
|
FD |
Molmart |
Molnar, zie Molenaar.
|
FD |
Molnar |
Profess. Molenaar, ,,Meunier ». V. Meulen.
|
EV |
Molon |
1250 «Theodericus Molon» pays de Liège ; surnom : w. nam. molon ‘ver blanc du hanneton; toquade’ FEW 16, 495a.
|
JG |
Molon |
Mollon: 1 Ofr. moulon, moilon: hooiberg, stapel. 1250 Theodericus Molon, Luik (HERB.); 1275 Jehans li Molons, Tongre (VR i66r°). – 2. Zie Melon.
|
FD |
Molord |
zie Mollard.
|
FD |
Molron |
Moul(le)ron, Moulront: Ofr. moleron < mole: molen. BerN van de molenaar. 1426 Jehan Mouleron, Dk. (TTT).
|
FD |
Molsberger |
PlN Molsberg (RP, BEI).
|
FD |
Molter |
Môlter, Moelter. Var. de moy. néerl. mouler ‘celui qui fabrique le moût’.
|
JG |
Molter |
Môlter, Moelter: BerN van de mouter, moutbereider. 1368-75 Ernoul de Molter, Rillaar (CHAioo).
|
FD |
Moltgen |
Möltgen: Dim. van Ndd. molt. BerBN van de mouter.
|
FD |
Moltmaker |
zie de Moutmaker.
|
FD |
Molu(e) |
Mollu, Moulu: 1. BN Ofr. moulu: pokdalig (HERB.). – 2. PlN Molu in Huccorgne (LU), Mollu in Marchin (LU) of Moulu in Fumai (LU).
|
FD |
Moly |
Proven. Mol(l)u. (Dép. Huccorgne et Marchin).
|
EV |
Molzaet(t)e |
W. verhaspeling van Maelsaeke.
|
FD |
Momalle |
Proven. Loc. Variantes : Mou(r)mal, Momal.
|
EV |
Momart |
Mommart. 1357 «Lambert Momar» Thisnes, 1503 «Momart» BourgNamur;p.-é. dérivé en -ard d’anc. fr. momer ‘se déguiser,se masquer’ [FD] ; cf. aussi Mommaert(s).
|
JG |
Momart |
zie Mommaert(s).
|
FD |
Mombach |
Nom d’origine: Mompach (G.-D. Lux.).
|
JG |
Mombach |
PlN in Hellertshausen (RP). Evtl. Mompach (GH).
|
FD |
Mombach |
Proven. Mompach (Loc. Gr. Duché de Lux.).
|
EV |
Mombaert(s) |
Mombaers, Mombert, Momber(s): 1. Patr. Germ. VN Mombert, Mumbert (V.D. SCHAAR); Mon(t)bertus, Mumbertus (MORLETI). – 2. Regressievorm van Mommaert.
|
FD |
Mombaerts |
-aerst, Mombers. Vu l’absence d’article, plutôt nom issu de l’anthrop. gérai. mund-behrt [FD] que génitif de moy. néerl. montbaar, montboor ‘tuteur’. Cf. aussi Mon-maert(s).
|
JG |
Mombal(l)iu |
zie Monbailli.
|
FD |
Momballieu |
Proven. Mont-Baiïeux (Ane. Baillues. Loc.).
|
EV |
Mombeek |
Nom d’origine: Mombeek, àHassell (Lb).
|
JG |
Mombeek |
PlN in Ht. en Diepenbeek (L). 1387 in loco dicto Mombeke in parochia de Dyepenbeke… Johannis de Cleyn Mombeke…Waltero de Cleyn Mombeke (GRAUWELS1978); 1449 Jan Montbeex = 1476 JanMombeexs erven; 1420 Aert van Mombeke, Ht.(A.GHIJSEN).
|
FD |
Mombel |
Door ass. < Montbel: mooie berg (Ariège, Lozère).
|
FD |
Mombers |
cf. Mombaerts.
|
JG |
Mombert |
Momber(s), zie Mombaert(s).
|
FD |
Mombluet |
zie Noblewez.
|
FD |
Mombron |
Monbron, Monbrun. Cf. 1685 «le comte de Montbron (…) gouverneur des villes et citadelle de Cambrai et du Cambresis»; nom d’origine: Montbron (Charente), Monbrun (Gers), Montbrun (Ardèche, etc.). Molitor, w. nam. Molitôr, Moliteur (forme refrancisée).Cf. 1474 «Nicolaus dictus Colin Henquin molitor» PrincipLiège; nom de métier: lat. molitor, traduisant Meunier, Molenaer, etc.
|
JG |
Mombron |
zie Monbrun.
|
FD |
Momeny |
zie Momigny.
|
FD |
Momerenc(h)y |
zie Montmorency.
|
FD |
Momet |
Momin: Patr. Vleivorm van een Germ. VN, zoals Mombaert. Zie Mommen(s) 2.
|
FD |
Momigny |
Momeny: PlN Momignies (H). 1455 Berthelmeeus de Momegnies, H-Bg. (PARM.).
|
FD |
Momigny |
Nom d’origine: Momignies(Ht).
|
JG |
Momin |
Dérivé de l’anthrop. germ. Mummius (Fôrst. 1132).
|
JG |
Mommaels |
PlN Momalle (LU). 1236 Anthonii de Mommale = 1237 Antoune de Moumale, Hoei-Luik(SLL); 1650 Gielis Mommael, Tn. (HEND.).
|
FD |
Mommaert |
Mommer, au génitif: Mommaerts, Mommers. 1247 «Heila Mommarts» Gand, 1788 «Jean-Joseph Momerts (orig. de Ban-denberg)» BourgLiège; var. de Mombaert(s) ou bien moy. néerl. mommer ‘homme masqué’, mommen ‘se déguiser’, cf. Mom(m)art.
|
JG |
Mommaert(s) |
–art, -aers, -er(s), -ertz, Mommers, Mo(n)mart, Mommaas, Moemaers: 1. Afl. van ww. mommen: zich vermommen, zich verkleden, een masker aandoen; Ofr. monier: zich vermommen. Vgl. Mommen, Mommer. 1247 Heila Mommarts (GN); -1300 domum Nicholai Mommards, Ktr. (DEBR. 1980); 1321 Jehans Moumars, Ktr. (DEBR. 19/1); 1576 Hans Mommaers, Erps (AP). – 2. Ass. mb/mm van Mombaert.
|
FD |
Mommen |
au génitif: Mommens. 1433 «Simo-nés Momens» Dînant; var. de Momin, dt l’anthrop. germ. Mummius [JH], ou bien hypocor. de Mombert, etc. [FD]. Pour Carnoy 58, Mommo serait un hypocor. désignant un enfant [ce qui est douteux].
|
JG |
Mommen(s) |
1. Mnl. momnie: mom, masker, vermomde, gemaskerde. Zie Mommaert(s). Vgl. D. Mumm in Hb. ‘vermummte Person’ (DN). 1177 Gerardus Mummo, Gelder (GYSS. 1966). – 2. Patr. < Germ. VN Mombert (MORLET I); zie Mombaerts. Vgl. de Friese VN Momme; 1544 Momo (STARK). D. FN Mommsen. 1457 Jan Momben; 1345 Jacob Mommen, Genk (VDZ); 1433 Simones Momens, Dinant (HERB.); 1569 Peter Mommen, Aken-Aw. (AP).
|
FD |
Mommens |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Mommer |
Mommers, cf. Mommaert.
|
JG |
Mommer(s) |
-ertz, zie Mommaert(s).
|
FD |
Mommerency |
cf. Montmorency.
|
JG |
Mommerency |
-cij, -sij, zie Montmorency.
|
FD |
Mommerency |
V. Montmorency.
|
EV |
Mömmersheim |
Moemmersheim: PlN Mô’merzheim (NRW).
|
FD |
Mommersteeg |
In Nederland ook FN Mommensteeg. PlN Mommensteeg in Landen (B) (NR). 1660 Mommersteeg, Vlijmen (PDB).
|
FD |
Mommeyer |
Door ass. < Monkmeyer: meier die het goed van monniken beheert, beboert? Vgl. D. Munchmeyer, Ndd. Monkemeyer (DN)?
|
FD |
Momon |
Moment. Nom d’origine: w. su mô-mont, à Celles (Nr).
|
JG |
Momon(t) |
PlN W. Mômont in Celles (N) (HERB.).
|
FD |
Momper |
Mompère: Patr. Var. van Mombert.
|
FD |
Momrency |
zie Montmorency.
|
FD |
Mon- |
-é, -et(te). V. MAD (Man).
|
EV |
Mon– |
-ak, -ard, -asch. V. MAD (Man).
|
EV |
Mon(n)eret |
Dim. van Monnier (J.G.).
|
FD |
Mon(n)ier |
Mon(n)iez, Monié, Monny, Mosnier, Lemonnier, Limonier, Demonie, Maunier, Mouni(e)r, -y, Moinier, -ie, -ié, Moynier, Monie, Mony: i. BerN van de geldmunter, geldwisselaar. Ofr. mon(n)ier. 1295 Petrus dictus le Monnier, St-Q.; 1306 Bernard le Moingnier, Senlis (MORLET); 1348 Mathieus le Moniers = 1366 Matis li Monniers (DEBR. 1971); 1410 Janne Lij monier=Janne le Monier = Jan Lemonier, Overijse (STR.); 1763 J. B. Demonie fs. Guille = 17247.6. Monnie fs. Guille; 1782 Guilliame de Monnie = 1724-50 Guille Monnier, Izg. (COUSS.). – 2. BerN Ofr. mounier: molenaar. Zie Meunier. 1275 quant il faut mairiens as moelins…li mognier iretaule doivent abatre le mairien; Thiri le Mognier, Melden (VR 13V°,32V°).
|
FD |
Mon(n)oy- |
-e, -er. Profess. Mon-nayeur, Fabricant de monnaie (Concessionnaire ou faux mon-nayeur). Synon.-: Monay. V. Mun-ters. N° 142.
|
EV |
Mon, de |
zie Dumont.
|
FD |
Monaco |
i. Naam van het vorstendom Monaco, of It. voor Munchen (BEI) of Munster (NRW). – 2. It. monaco: monnik. Vgl. De Munck.
|
FD |
Monami |
13.5.1652 «Spirlet Baulduin dit mon amis» Olne; surnom délocutif: fr. mon ami.
|
JG |
Monami |
BN Mon ami: mijn vriend. 1246 Johan Monamy, Masbourg (ASH).
|
FD |
Monarc |
Surnom ironique: fr. monarque, comp. Leroy, Lempereur; ou bien délocutif: mon arc?
|
JG |
Monard |
-ar(t), zie Moenaert.
|
FD |
Monard |
-art, Monnard, -art, Mounard. 1253 «Mounart Trugot» ChirTournai, 1272 «Sy-mon dictus Monars» PolyptVillers, 1276-77 «Monart le Pisoner» CharitéTournai, 1279-80 «Monnars Glicés», «Jakemes li Clauweteres ki fu fms Monnart» RegTournai, 1289 «Thieris Monars «CensNamur, 1302 «Monars des Prés» LoiTournai, 1307 «Symons Monars de Mont» CartValBenoît, 1311 «Monars d’Odoir» Odeur, 1424-25 «Jehan Mounart» DénHamaut, 1501 «Marc Monnart» BourgNamur; aphérèse de Simonard (dérivé de Simon).
|
JG |
Monarque |
Car. mor. Sobriquet. N° 135.
|
EV |
Monarque |
Monarc: BN Monarch: autoritair of hoogmoedig type. 1650 Simon Monarch, Tn. (HEND.); 1779 Jacobus Monarck, Cent (PBG). Maar het woord is in het Fr. pas sinds de 146 e. geattesteerd. De naam kan een reïnterpretatie zijn van Monade, een naam die MORLET aïs monnik verklaart: 1310 Joh. Monacle, Laon. Vgl. Remacle > Remarque. Maar zou Monacle niet veeleer een var. zijn van Ofr. monocle (zie i.v.). Maar ook een oude afl. van Simon (Moenok, Moenac) kan eraan ten grondslag liggen: ± 1300 (VN) Monnoke; Simons Mounake, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Monas(se) |
Patr. Fr. vleivorm van Simon.
|
FD |
Monaux |
zie Monel.
|
FD |
Monaville |
Nom d’origine: Monaville, à Long-champs-lez-Bastogne (Lx).
|
JG |
Monaville |
PlN in Longchamps (LX).
|
FD |
Monay |
1. V. Monnoyer. — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Monay |
Monai, zie Monnaie.
|
FD |
Monaye |
-ay, cf. Monnoye.
|
JG |
Monbailli |
Monbail(l)iu, Monbal(l)iu, Monbaillu(i), Monbalui, Monballyu, Monbaill(i)eu, Monbal(l)ieu, Monbaille, Monbalillieu, Mombal(l)iu: Uit Maubailli (vgl. Moncaré) met voortonige n-epenthesis. i. BN Volt. dw. van Ofr. malbaillir: mishandelen. ±1300 … Mal Baillie, PdC (BOUGARD); 146 e. Malbailli, Beuvry (DUPAS 105); 1551 Roi. Mobailly, Grevelingen-Aw. (AP). -2. BerN: slechte baljuw. Vgl. Lebailly, Moncler(c)q (BERGER) < Maucler(c). 1727 Cornelis Monbaillu, Oostkamp (PARM.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Monbaliu. LG1989,351-4.
|
FD |
Monbaillieu |
-ailliu, -aliu. Variante nasalisée de Maubailli (cf. 1295-1302 «Mal baillie» ImpôtArtois, 14e s. «Malbailli» Beuvry), de l’anc. fr. malbaillir ‘maltraiter, malmener’ [FD] et non moy. néerl. *mond ‘tuteur’ + bal-juw ‘bailli’ (Carnoy 178) ni fr. mon (adj. possessif) + baillieu. – Bibliogr. : F. Debraban-dere, De FN Monbaliu, dans De Leiegouw 31, 1989,351-4.
|
JG |
Monballin |
-yn: Lees- of schrijffout voor Monballiu.
|
FD |
Monborren |
Monborren < Monborne, gedemouilleerd < Monborgne in 1820 PdC (BERGER) < Mauborgne (DAUZAT) (vgl. Monbailli). Mau, mal: kwaad + Ofr. borgne: eenogig, scheel. Vgl. Leborgne = Le Borne. 1750 J.B. Monborne, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Monbron |
-brun, cf. Mombron.
|
JG |
Monbrun |
Monbron, Mombron: PlN Monbrun (Gers), Montbrun (Ardèche enz.), Montbron (Charente).
|
FD |
Monbrun |
Proven. Montbrun (Loc. fr.).
|
EV |
Moncaré |
-ey, -ez, Monkerhey, etc. 1680 « Lie-vin Moncquarez» Bambeke, 1697 «Moncaré» Beveren aan den Uzer; surnom: avec nasalisation (comp. Monbaillieu) anc. fr. *mau quarré ‘mal bâti, lourdaud, disgracieux’. -Bibliogr. : W. Beele, Moncarey en Monkerhey, dans Naamkunde 18, 1986, 137-140.
|
JG |
Moncaré |
Moncarez, Mongaré, Moncarey,
|
FD |
Moncarey |
Proven. Moncaret (Loc. fr.).
|
EV |
Moncarnie |
Var. van Moncaré, met n-epenthesis? Of < FN Maugarny: slecht voorzien.
|
FD |
Moncarz |
Patr. Pic. afl. op -card van VN Simon. 1438 Nicaise Monnequart, Laon (MORLET). Of joodse FN(PDB)?.
|
FD |
Moncarz |
V. MAD (Man).
|
EV |
Moncea |
-ceau, -chaux, -ciaux. Nom d’origine: fr. monceau, w. nam. monda, moncha ‘petit mont’, topon. fréquent; cf. Dumonceau.
|
JG |
Moncea(u) |
Monciaux, -siaux, Monchau(x), -eaux, Demonceau, -seau, -chaux, -cheux, Desmonsceaux, Dumonceau(x), -chaux, -ciaux, -s(e)au, Dumouchel, Monsel: Verspreide PlN Monceau < Lat. monticellus: heuveltje (H, N, Nord, PdC, Aisne, Somme…). 1166 Everardus de Moncellis…in territorio de Monsellis (SMTI); 1275 Jakemes des Moncheaus, Dk. (KL); 1321 Henricus de Monsiael, Tn. (C.BAERT); 1371 Pierre Dumonchel, Chauny (MORLET); 1410 Bastien du Monchiaul, Ville-sur-Haine (CSWIII); 1565 Jacques Monceau, Dk.-Aw. (AP).
|
FD |
Moncecour |
zie Monchicourt.
|
FD |
Monceu |
Moncheur, cf. Monseur.
|
JG |
Monceu(x) |
zie Monsieur.
|
FD |
Mönch |
zie Munch.
|
FD |
Monchamps |
Nom d’origine: altération de w. moùtchamps, 1548 «Monchamps», à Beau-fays (Lg) ou de Mochamps, cf. ce nom.
|
JG |
Monchamps |
zie Mauchamps, Mochamps.
|
FD |
Monchart |
Proven. Mansart (Dép. Maulde). (Prononc. picarde. N08 79, 80).
|
EV |
Monchart |
zie Mouchard.
|
FD |
Monchau(x) |
-eaux, zie Moncea(u).
|
FD |
Monchen |
PlN Mônchen(-Gladbach) (NRW).
|
FD |
Moncheu(r) |
N. de baptême ,,Mel-chior ». (V. ce N.).
|
EV |
Moncheur, |
zie Monsieur.
|
FD |
Monchicourt |
Moncecour, Monchecourt, Monsecour(t), Monsegour: PlN Monchecourt (Nord): 1215 Mauchicurt (TW). 1201 Gerardus de Maucicurt, Bergen (CSW I); 1328 Robiert de Mauchicourt, Valensijn (CACa); 1332 Tassain de Mauchicourt (ROBII).
|
FD |
Moncho |
Proven. Monchau (,,Mont-joie », Loc. all.).
|
EV |
Monchy |
zie Demonchy.
|
FD |
Monciaux |
zie Monceau.
|
FD |
Monckhoven, van |
PlN Monnikhof, b.v. in Herdersem (OV). 1354 Heylewigi van den Moenchove, At. (C.BAERT); 1584 Everaert van Monnichoven, Aw. (AB); 1623 Eduard van Monckhoven, Aw. (AP).
|
FD |
Moncomble |
Nom d’origine: Maucomble (Seine-Maritime) avec nasalisation; comp. Monbaillieu.
|
JG |
Moncomble |
PlN Maucomble (Seine-Mar.): slechte heuveltop. Comble < Lat. cumulum.
|
FD |
Monconduit |
cf. Mauconduit.
|
JG |
Monconduit |
zie Mauconduit.
|
FD |
Moncourrier |
BN/BerN Maucourrier: slechte bode, loper. Vgl. Malcourant.
|
FD |
Moncousin |
1690 «Pirotte Henry moncousin», 25.2.1755 Pirotte Rahier dit «moncousin» (Not. liég., cf. BTD 75) [JL, NFw] ; sans doute surnom délocutif: fr. mon cousin, comp. Meanten.
|
JG |
Moncousin |
N. évoquant une habitude, donné sans doute à une personne qui parlait souvent de son cousin, dont elle était fière.
|
EV |
Moncousin |
Wsch. Maucousin: kwade neef. Vgl. Monfïls en Fr. Maugendre.
|
FD |
Moncoye |
Monquoi. Nom d’origine: Montcoy (Saône-et-Loire).
|
JG |
Moncoye |
Monquoi: PlN Montcoy (Saône-et-Loire).
|
FD |
Moncquarez |
Monkerhey, -heij: BN Mauquarré: vierkant, slecht gebouwd, lomp, plomp. Met n-epenthesis zoals in Monbailli. 1374 Renaudin Malquareit, Bs. (BLO VI); 1680 Lievin Moncquarez, Bambeke. – Lit.: W. BEELE, Moncarey en Monkerhey. Nk. 1986,137-140.
|
FD |
Mond |
Sans doute aphérèse de Edmond, Raymond, etc. Dérivés: Mondet. 15e s. «Alexandre Mon-det» croisier à Huy. – Mondo, Mondot.
|
JG |
Mond |
zie Mondt.
|
FD |
Mond- |
-o, -us, -y. 1. Proven. Latinis. de Mond ,,Embouchure (de cours d’eau) ». — 2. V. MAD (Mand).
|
EV |
Mond- |
-on, -ose, -ron, -ry, Mondt. V. MAD (Mand).
|
EV |
Mond(t) |
Mont: 1 .BN naar het lichaamsdeel, voor iemand met een grote mond. Vgl. Beck. Vgl. 1454 Abbé mitten slymmen monde, A’dam (NHC).- 2. Patr. Korte vorm van een Germ. VN zoals Ramond, Reimond, Edmond. 1276 Joh. Mont, Ip. (BEELE); 1162 Adalard Mund = 1177 S. Alardi Munt (LEYS1952); 1382 Martin Monde, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Mond(t), de |
de Mont: 1. Mnl. mond: voogd. Vgl.D. Vormund. FN De Voocht. – 2. Demont, var. van Dumont.
|
FD |
Mondait |
V. MAD (Mand).
|
EV |
Monde, van der |
Vermond(en),Vermon(d)t,Termon(t): 1. PlN Ter Monde: (uit)monding. 1294 Robrecht van der Monten, Mtr. (CG); 1623 Rochus vander Monde, Bilzen (SCHOE.). – 2. Zie ook Van Dermonde.
|
FD |
Mondelaer(s) |
zie Mundeleer.
|
FD |
Mondelaers |
Pour Carnoy 199, moy. néerl. *mondelaar ‘tuteur’; mais cf. Mundelaar, topon. à Zanthoven (Anv), où mund- représenterait lat. montem (Fôrst. 1/2, col. 346).
|
JG |
Mondelé |
Mondele, Mondet, -ez, Mondiin: Patr.Dim. van Germ. mond-naam, zoals Ramond, Reimond. 156 e. Alexandre Mondet, Hoei (HERB.).
|
FD |
Monden |
Patr. Afl. van Germ. mond-naam, zoals Reimond. Vgl. Montens.
|
FD |
Monder(s) |
zie Mandel(s).
|
FD |
Monderlier |
cf. Mandelier, -erlier.
|
JG |
Monderlier |
zie Mandelaire.
|
FD |
Mondet |
-ot, cf. Mond.
|
JG |
Mondeville |
Nom d’origine: Mondeville (Calvados, Seine-et-Oise).
|
JG |
Mondeville |
PlN (Calvados, Seine-et-Oise). O f= Mandeville?
|
FD |
Mondeville |
Proven. Mondville (Dép. Longchamps-lez-Bastogne).
|
EV |
Mondez |
Mondiin, zie Mondelé.
|
FD |
Mondez |
V. MAD (Mand).
|
EV |
Mondon |
-onnet, -onné, Mondo(t): Patr. Afl. van Germ. mond-naam; vgl. Mondet.
|
FD |
Mondonfaz |
Proven. ,,Hêtre du sieur Mondon ». Caract. d’une propriété.
|
EV |
Mondriaan |
PlN 1356 Karle van Mondriaen,Lv. (ICKX). De schilder Piet Mondriaan (1872-1944) stamt evenwel af van 1722 Nicolas Monreal (PDB).
|
FD |
Mondron |
Patr. Afl. van Mondry?
|
FD |
Mondry |
Nom issu de l’anthrop. germ. mund-ric (Fôrst. 1135). Dérivé: Mondron.
|
JG |
Mondry |
Patr. Germ. VN mund-rîk ‘bescherming-machtig’: Mundricus (MORLET I).
|
FD |
Monds(c)hauwer |
-shauwer, -shouwer, zie Monshauwer.
|
FD |
Mondus |
Patr. Korte vorm van Edmondus, Raimondus enz.
|
FD |
Mondy |
Forme occ. (in > i) de Ramondin, dérivé de Raymond?
|
JG |
Mondy |
Mundy: Patr. < Ramondy, gen. van Ramondus?
|
FD |
Moné |
zie Monet.
|
FD |
Moneau |
1. Car. phys. Monaut, ,,H. qui n’a qu’une oreille ». N° 26l. — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Moneaux |
zie Monel.
|
FD |
Monein |
zie Monin.
|
FD |
Monel |
Mon(n)aux, Mon(n)eaux, Munaut: Patr. < Simonel, dim. van VN Simon. Symonel (JACOBSSON). 1397 Johanni Moniel, Ktr. (CP p.g).
|
FD |
Moneret |
Dimin. de Mon(n)ier.
|
JG |
Moneret |
zie Monneret.
|
FD |
Monet |
Monnet, Mon(n)é, Monney, Mone, Mon(n)ette: Patr. (Metr. -ette). Dim. van VN Simon. 1347 Simon dit Mones; 1337 Simon dit Moneton, Luik (BODY); 1379 Ogeva Monets, Ktr. (DEBR. 1970); 1442 Jehenne Monette, Dk. (TTT).
|
FD |
Monet |
Monnet. 1250 «Mones frater ejus» Nethen, 1276-77 «Monet de le Haie» CharitéTournai, 1279-80 «Marges li Pouletière li femme Monnet le Pouletier» RegTournai, 1303 «Mones li fis Monar» AnthrLiège, 1309 «Mones de Flemale» CartValBenoît, 1316 «Monnet le Forestier de Leuse» TestTournai, 1575 «Jehenne Monet» NPLouette, 1592 «Jehenne fille de Simon Monnet dit Craheau de Jupille» Liège; aphérèse de Simonet (dérivé de Simon). « Forme fém. : Monette.
|
JG |
Moneyn |
Proven. Mon(a)in (Dép. Hamois). Aussi : Loc. fr.
|
EV |
Moneyn |
zie Monin.
|
FD |
Monfet |
Var. van Maufait met epenthetische n; vgl. Monfoi). BN voor een misdadiger. Zie Malfait. 1287 Maroie Maufaite, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Monfils |
BN. Mon fils: mijn zoon? Of Maufils: slechte zoon. Vgl. Monbailli, Malfïlâtre. 1412 Willem Monffels, Tg. (TYTGAT); 1425 Grart Monfilt, Maubeuge (ARNOULD1956).
|
FD |
Monfils |
N. évoquant une habitude. Donné sans doute à un père qui parlait souvent d’un fils dont il était fier. Comp. : Moncousin.
|
EV |
Monfïls |
1424-25 «Grart Monfilt» DénHainaut, 1579 «Simon Monfïls» BourgNamur; surnom (délocutif?) : fr. mon fils. Ou bien p.-ê., avec nasalisation, var. de *Maufils, littér. mal fils ‘mauvais fils’.
|
JG |
Monflu |
Proven. ,,Colline fortifiée ». Synon. : Montfort.
|
EV |
Monfoi |
zie Malfoy.
|
FD |
Monfort |
Montfort, -forts. 1382 «Katherine de Monfor» Liège, 1449 «messire Loys de Montfort» AidesNamur, 1528 «Jehan Monfort» DénHouffalize, 1655 «Louwis Monfort» = 1656 «Louvette Montfort (…) boucquillon» Arbrefontaine; nom d’origine: Montfort, à Esneux (Lg), etc.
|
JG |
Monfort, (van) |
(van) Montfo(o)rt, Monforte, Montforts, Mountford: Verspreide PlN Mont fort: sterke berg. Montfort (NL, LU), Montfoort (U). 1283 Willelmus de Munforth, NL (CVD); 1330 Heyne de Montfort, Luik (SLLIII); 1378 Ghijs van Montfort, Ktr. (D f° 73).
|
FD |
Monfrans |
1334 «Wilhelmus Monfrans» Lowaige; var. de Montferrand, château disparu entre Heers et Opheers (Lb).
|
JG |
Monfrans |
Monfrond, Mon(t)front: 1. Samentrekking van verspreide PlN Montferrand. Montferrand tussen Heers en Opheers (L). PlN Monfrans in Nijkerk (G): 1636 Montfrans (MVN1963,112). 1265 Monferrans; 1280 Aelis Monferrant, Atrecht (NCJ); 1334 Wilhelmus Monfrans, Louw (HERB.); 1387 Wéri de Montferrant, LU (ISC); 1539 Jan de Montferrant, Tg. (AP). 2. Patr.? 1382 mer Montefr. van Eessine, Vn.; 1451 meester Montfrant Alaerts, Cent (BOEKENOOGEN 90); 1498 frater Monfrandus Clarijs, Ip. (PSM); 1461 Monfrant Beyt, Kortemark (PARM.).
|
FD |
Monfrère |
Maufrère: slechte broer. Vgl. Monfils, Malfrère. Maar toch: 1339 Jehan Minfrere, St-Q. (doorMORLET verklaard aïs: mijn broer). 1633 Hubertus Monfrère (MUL V).
|
FD |
Monfrère |
Surnom, sans doute délocutif: fr. mon frère.
|
JG |
Monfront |
-ond, cf. Maufront.
|
JG |
Monfroy |
Monfraix: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN mund-frith ‘bescherming-vrede’: Muntfrid, Monfredus (MORLETI). 1408 Henri Monfroy, Luik(CCHt). – 2. Var. van Maufroid/Moffroid, met n-epenthesis; zie Malfroid(t).
|
FD |
Mongaré |
zie Moncaré.
|
FD |
Monge |
1. N. de baptême (De)-monge ou Démange, ,,Dominique » (Dialecte). — 2. Monge, ,,Moine » (Dialecte). Sobriquet. N° 144.
|
EV |
Monge |
Monje. Forme résultant de l’aphérèse de Demonge (forme populaire Dominique [ailleurs Demenge]; dans le Massif Central, c’est l’équivalent de moine [JMP]. m Dérivés: Monge. -er. – Mongeat. – Mon-gcau, Mongiat. Mongin. Monjot. Mongenast, Munggenast. Famille émigrée du Tyrol en 1685 (cf. RbPhH 50, 1972, 1193).
|
JG |
Monge |
Monje: Patr. < Demonge, VN Dominique.
|
FD |
Monget |
-é, Monjet, Moget, Mo(n)gin, Mongeat, -iat, -eau: Patr. < Demonget, -in, enz., vleivormen van Demonge, VN Dominique.
|
FD |
Monguet |
-ué: Patr. Var. van Monget?
|
FD |
Monheim, |
Monhemius: PlN (BEI, NRW). 1545 Joh. Monheim, Dusseldorp (BRECH.); 1706 Henricus Monheim, Den Bosch (MUL VII).
|
FD |
Monhonval |
-valle, cf. Mohonval.
|
JG |
Monhonval(le) |
zie Mohonval.
|
FD |
Moniens |
-iëns, zie Moennekens.
|
FD |
Moniens |
V. Moneyn.
|
EV |
Monier |
-ie(z), zie Monnier.
|
FD |
Monier |
-iez, Monnier, -iez. 1631 «ServaMoni», 1665 «Jacob Meunier» émigrés en Suède; var. de Meunier, cf. aussi Lemonnier. — Secondairement, anc. hain. monnier « changeur, banquier’ FEW 6/3, 76a.
|
JG |
Moniket |
cf. Monique!
|
JG |
Moniket |
zie Moniquet.
|
FD |
Monin |
1302 «Monin de Pierewés» LoiTournai, 1605 «Jean Monin» BourgNamur, 1706 «Jean Tonnoire et sa femme Jeanne Pierre dit Monin» NPLouette; principalement aphérèse de Simonin (dérivé de Simon). – Secondairement, nom d’origine: Monin à Hamois (arr. Dinant), cf. 1582 «Jean de Monen» RPSpontin, 1602 «Antoine de Monin» BourgNamur.
|
JG |
Monin |
Monnin, Moenen(s), Moone, Moonen(s), Monnens, Monein, -eyn: Patr. Vleivorm van VN Simon. 1267 Moninus filius Dumekini = Monninus = 1280 Symon Dumekin; 1268 Moninus filius Monini; 1326 Jan Moenin; 1376 Symoen de Maerscal = 1378 Moenin de Maerscalc, Ip. (BEELE); 1418 Simoen de Neckere = Moenin de Neckere, Ktr. (DEBR. 1958); 1454 Willem Monen, Tg. (TYTGAT); 1465 Moen die Molder (vader van) Anthonis Moonen, Hilvarenbeek (MNT 231).
|
FD |
Moniot |
1560 «Jacques Monio» BourgNamur, 1638-40 «Guillaume Moniot» Liège; dimin. (avec aphérèse) de Simon ou bien anc. fr. moniot(t)e, dimin. de moine Gdf. » Forme fém.: Moniotte. 1280-81 «Sarecons Moniote» RegTournai.
|
JG |
Moniot |
-iotte: Vleivorm van VN Simon.
|
FD |
Moniquet |
-iquiet, Moniket, sans doute aussi Monique (avec perte de l’accent). 1840 «Henri Jh Moniquet» Cras-Avernas» (FyS); vu la répartition du NF (région de Jodoigne, Landen, Tirlemont), sans doute var. du NF Maniquet (avec remotivation sur Monique); sinon double dimin. en -ik-et de (Si)mon.
|
JG |
Moniquet |
Moniquiet, Moniket: Patr. Vleivorm op -iquet van VN Simon. Vgl. Moncarz.
|
FD |
Monis |
-ise, -isse(n), -ix, Monnissen: Patr. < Simonis. Mon(n)issen = (Si)moniszoon.
|
FD |
Monis |
-ise, -isse, -ix, au génitif: Monnissen. Aphérèse de Simonis (génitif latin de Simon).
|
JG |
Monival |
PlN Morienval (Oise). 1304 Michael de Morgnivalle, Laon; 1404 Jehan de Morgneval, Offémont (MORLET).
|
FD |
Monjaerts |
zie Moignard.
|
FD |
Monjardez |
-din, zie Montjardin.
|
FD |
Monjardin |
Montjardin, Monjardez (avec dénasalisation). Nom d’origine: Mont-Jardin, à Aywaille (Lg).
|
JG |
Monjardin |
Proven. Dép. Aywaille.
|
EV |
Monje |
Monj-, cf. Monge.
|
JG |
Monje |
zie Monge.
|
FD |
Monjean |
Peut-être nom de résidence: (è)mon Djan ‘chez Jean’ ; sinon délocutif avec pronom possessif, comme Monfrère, etc.
|
JG |
Monjean |
zie Maujean.
|
FD |
Monjet |
zie Monget.
|
FD |
Monjoie |
Monjoy, zie De Montjoie.
|
FD |
Monjoie |
V. Montjoie.
|
EV |
Monjoie |
w. nam. Monjwè. 14e s. «Johan Mon-geoy lu portir délie Vauze Nostre Dame» CensHuy, 1509 «Louise Monjoie» Bléret, 1512 «Lowy Monjoie», 16e s. «WaltèreMon-joye» CoutStavelot; var. de Montjoie et, secondairement, de Menjoie (Mengold).
|
JG |
Monk |
1. Sobriquet. Monnik, ,,Moine ». Synon. : Munk, Mynck. N» 144. — 2. V. MAD (Mank).
|
EV |
Monk |
Monks, zie de Munck.
|
FD |
Monkerhey |
cf. Moncaré.
|
JG |
Monkerhey |
zie Moncaré.
|
FD |
Monlaurent |
Comme Monjean, nom de résidence: (è)mon Laurent ‘chez Laurent’; on bien nom d’origine : Montlaurent (Ardennes).
|
JG |
Monlaurent |
PlN Montlaurent (Ard.).
|
FD |
Monléon |
PlN (Htes-Pyr.).
|
FD |
Monléon |
Plutôt var. nasalisée de Mauléon.
|
JG |
Monloup |
PlN Montloup (Loire).
|
FD |
Monmart |
w. nam. Mon.mdrt. Var. de Mom-(m)art.
|
JG |
Monmart |
zie Mommaert(s).
|
FD |
Monn- |
-iaerts, -om. V. MAD (Man)
|
EV |
Monnaert |
-aers, -ard, -art, zie Moenaert.
|
FD |
Monnaie |
-aye, Monaye, -ay, cf. Monnoye.
|
JG |
Monnaie |
-aye, -oy(e), -ey, Monai, -ay, Monnehay, Mooney, Man(n)oy: Fr. monnaie. BerBN voor de munter of geldwisselaar. Vgl. Monnier, De Munter. 1281 Lambertum Moneye, Aarsele (DEBR. 1980); 1303 Jehans Moneie = 1304 Jehan Monnayjp. (BEELE).
|
FD |
Monnard |
-art, cf. Monard, -art.
|
JG |
Monnaux |
-eau(x), zie Monel.
|
FD |
Monnaville |
Nom d’origine: Monaville,àLong-champs-lez-Bastogne (Lx).
|
JG |
Monnaye |
cf. Monnoye.
|
JG |
Monné |
zie Monet.
|
FD |
Monnehay |
zie Monnaie.
|
FD |
Monnekens |
zie Moennekens.
|
FD |
Monnens |
Forme néerl. (au génitif) de Monin, aphérèse de Simonin.
|
JG |
Monnens |
zie Monin.
|
FD |
Monner(s) |
-ertz: D. Patr. Germ. VN Moner, Monhard.
|
FD |
Monnet |
cf. Monet.
|
JG |
Monnet(te) |
zie Monet.
|
FD |
Monneveu(x) |
Mauneveu: kwade neef. Vgl. Moncousin.
|
FD |
Monney |
zie Monet, Monnaie.
|
FD |
Monniaers |
zie Moignard.
|
FD |
Monnier |
1. Profess.. Meunier. Synon. : Lemonnier. N° 148. •— 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Monnier |
-iez, cf. Monier, -iez.
|
JG |
Monnig |
D. Monnich, Mônnich, Mônnig: monnik. 1335 Conr. Monich, Fritzlar (BRECH.).
|
FD |
Monnin |
zie Monin.
|
FD |
Monnissen |
cf. Monis.
|
JG |
Monnissen |
zie Monis.
|
FD |
Monno(t) |
Mon(n)on: Patr. Vleivorm van VN Simon. 1385 Robert Monnot, Beaune (MARCHAI).
|
FD |
Monnom |
Monhomme? Veeleer spelling voor Monnon.
|
FD |
Monnon |
Monon, [avec remotivation sur le mot nom:] Monnoni. 1386 «Symon Monon de Lavoir» CartValBenoît, 1430 «Gerart Monon» Liège, 1564 «Jan le Monnon dit Jono, Janle Monnon dict Collo» Nalinnes, 1737 «Pierre Monnom» région de Charleroi, 1744 «Jean Eloy Monom (…) bourguemeitre» Nalinnes; forme aphérésée (chute de la lrc syllabe) de Simonon, dimin. de Simon. Le culte de saint Monon, vénéré à Nassogne, ne semble pas devoir être sollicité, ni un délocutif du type mon nom (expr. favorite de qqn).
|
JG |
Monnoy(e) |
zie Monnaie.
|
FD |
Monnoye |
Monnaie, Monnaye, Monaye, -ay. 1498 «Gofin de le Monnoye» BourgNamur; fr. monnaie, cf. anc. hain. monnaie ‘atelier où l’on frappe la monnaie’ FEW 6/3, 74a.
|
JG |
Monnoyer |
-oyé, Monoyer. 1288 «Stevenon le Monnoier» DettesYpres, 1571-72 «Collard le Monnoyer» et Franchois le Manoiy» Châtelet, 1591 «Nicolas Le Monnoyer» BourgNamur, 1597-98 «Jan Monnoyer» ComptesNivelles, 1602-3 «Jean le Monnoier» TerriersNamur, 1608-9 «Piere Le Monoyer» ComptesNivelles; nom de profession : anc. fr. monoier ‘celui qui travaille à la fabrication de la monnaie’ ou ‘changeur, banquier’ FEW 6/3, 76a.
|
JG |
Monny |
zie Monnier.
|
FD |
mono |
Emblouchure V(and)er Mon-de(n). ,,De l’embouchure ». Mon-delaers. Proven. (Dender- ou Ruppel-)mondelaar. ,,De Termon-de ou de Ruppelmonde » (Loc.). Synon. : Mundeleer, Monda (Rttp-pel)monda. N° 230.
|
EV |
Monocle |
BN Ofr. monocle: eenoog, schele. Vgl. Leborgne, Losschaert. 1160 Ludewig Monoculus, Trier (BRECH.); 1310 Joh. Monade, Laon (MORLET); 1451 Estienne Monoque, Dk. (TTT); 156 e. Stephanus Monocle, St.-Denijs WV (LG 1992,285).
|
FD |
Monod |
V. Moneau.
|
EV |
Monoyer |
-eur, Monnoyer, -é, -eur, Monnoijer, Monnoieyé, Manoyer: Ofr. monoier: geldmunter, geldwisselaar. BerN. Vgl. Mon(n)ier. 1294 Johannis Monetarii = 1299 Johannis le Monoijer, Dowaai (WYFFELS).
|
FD |
Monpain |
zie Maupin.
|
FD |
Monparler |
Reïnterpretatie van Monpellier.
|
FD |
Monpellier |
zie De Montpellier.
|
FD |
Monprofit |
Mauprofit: kwaad voordeel, (dus) nadeel. BN.
|
FD |
Monqué |
zie Mocquet.
|
FD |
Monquignon |
BerN < Ofr. Maquignon: paardenkoopman (DNF).
|
FD |
Monquoi |
cf. Moncoye.
|
JG |
Monquoi |
zie Moncoye.
|
FD |
Monrique |
Nom issu de l’anthrop. genn. muni-ric(Forst. 1137).
|
JG |
Monrique |
Patr. Germ. VN muni-rîk (Fm.)?
|
FD |
Monroe |
Monroy, Munro(e): Munro(e), Munrow, Monro: man van Ro, een rivier Roe in Derry (lerland) (REANEY). Maar op een andere mogelijkheid wijst: 1575 Bernard Munrode, Milaan-Aw. (AP).
|
FD |
Monroy |
Pour Dauzat 439, var. de Montroy, nom de commune (Charente-Maritime, Puy-de-Dôme, etc.), cf. 1564 «Jehan de Montroy» BourgNamur; ou bien surnom délocutif: fr. mon mil À moins qu’il ne s’agisse du NF anglais Monroy, Monroe.
|
JG |
Mons |
1. Proven. Loc. — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Mons |
Fr. monts, topon. fréquent, e.a. Mons (Ht), Mons-lez-Liège, etc.
|
JG |
Mons |
zie Moen.
|
FD |
Mons, van |
PlN Mons (Bs.). 1299 Godefridus de Mons; 1348 Godevert van Mons, Bs. (PEENE 1949)
|
FD |
Monsa(e)rt |
Montsaert: Ovl. var. met n-epenthesis van Mouchard of Moussart.
|
FD |
Monschau |
Mundschau: PlN in de Eifel (NRW). 1565 Gillis van Monio, Balen (EBB168).
|
FD |
Monsecour |
Var. de *Monsegour, Monségur (Gironde) < lat. mons securus (Dauzat 439)?
|
JG |
Monsecour(t) |
zie Monchicourt.
|
FD |
Monsée |
Monzée. 1289 «Bodecheniaus dele Monsée» CensNamur, 1356 «Marie délie Monzée», 1365 «Johan délie Monsée de Saint Servais» CartValBenoît, 1630 «Jean de Monsée» BourgNamur; nom d’origine: Lamont-zée, w. al monzéye (Lg).
|
JG |
Monsée |
Monzée: PlN Lamontzée (LU). 1289 Bodecheniaus dele Monsée, Namen (J.G.).
|
FD |
Monsegour |
Var. van Monchicourt of PlN Monségur (Gironde, Landes, Lot-et-Garonne, Basses-Pyr.)
|
FD |
Monsel |
V. Mont.
|
EV |
Monsel |
zie Monceau.
|
FD |
Monseré |
Monserez, Monsorez: PlN Montseret (Aude): 1538 Monseré. Mons serenus (DNF). 1541 Philippus de Monsore, Rijsel (MULIV); 1740 Nicolais Mosere = 1760 Nicolas Monseré, Hulste (KWII).
|
FD |
Monserez |
-ère. NF de Flandre occ., qui serait issu du NL Montseret, 1538 «Monseré» dans l’Aude [FD].
|
JG |
Monset |
-ez: Verspreide PlN. Dim. van Mont: kleine berg. 1319 Pieronne de Monciet; 1337 Juliane de Monchiet, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Monseu |
-seux, -seur, Monceu, Moncheur. 1633 «Philippe Monseu», 1685 «Pierre Mon-seur» BourgNamur; surnom: w. liég. arch. monseû, moncheù ‘monsieur’ FEW 11, 456a.
|
JG |
Monseu(r) |
V. Melchior.
|
EV |
Monseur |
-eu(x), zie Monsieur.
|
FD |
Monseweyer |
-weije(r): Uit Monschau (NRW).
|
FD |
Monshauwer |
Mon(d)shouwer, Monds(c)hauwer, Mondshauwer: D. Monschauer, afkomstig van Monschau (NRW).
|
FD |
Monsi- |
-eur, -eux. 1. Proven. Dép. Ambresin. — 2. Car. mor. ,,H. distingué ». N° 281.
|
EV |
Monsiaux |
zie Monceau.
|
FD |
Monsieur |
-eurs, -eux, Monseu(r), -eux, Monceu(x), Moncheur, Moucheur, -eux: Fr. Monsieur: Mijnheer. 1621 Joannes Monseur, Aw.; 1626 Petrus Moncheur, Hodister; 1716 P.F.J. Monseu, Namen (MUL V, VII).
|
FD |
Monsieur |
w. nam. Monseû, Monsieurs. Surnom ou terme de politesse: fr. monsieur (haute noblesse). Cf. aussi Monceu, Moncheur, Mon-seu(r).
|
JG |
Monsion |
Monsinjon, zie Mansion.
|
FD |
Monson |
zie Manch(i)on.
|
FD |
Monsorez |
zie Monseré.
|
FD |
Monst, van der |
zie van der Most(en).
|
FD |
Monsterle(e)t |
PlN Montrelet (Somme): 1155 Monsterlet (TW). Waterloop Monsterleed in Watten (FV). 1360 Lambertus Monstrelet, St.- Omaars; 1494 Jan Monsterleet, Watten; 1494 Maroie Monsterleets lant, Watten; 1687 Pierre Monsterleet, Duinkerke (DF X).
|
FD |
Monstrey |
zie Montré.
|
FD |
Monstrul |
Probabl. nom d’origine: Monstreux < lat. monasteriolum (BrW); cf. aussi Mon-trœuil, Montreux.
|
JG |
Monstrul |
zie Montroeul.
|
FD |
Monsweyer |
Proven. Moenes wijer (Vijver), ,,Vivier de Moen » (Loc.) V. Moen.
|
EV |
Monsy |
zie Demonchy.
|
FD |
mont |
,,Colline ». monc- -eau, -cel, -cia, ,,Petite colline » (Formes anc. et dialectales). Mont (Loc.). Variantes et synon. : Mont, Dumont, Monc(h)-, Manc(h)- -eau, -ia(t), -cl. Monceau (Loc. et L.D.). Monchaux (Dép. Hacquegnies), Moncia(t) ou Monsiat (Dép. Thynes – lez – Dinant, Farciennes, Yvoir). Nos 50, 87, 90, 232.
|
EV |
Mont |
1. Zie Mond(t). – 2. Fr. Mont: berg.
|
FD |
Mont |
Nom d’origine: fr. mont (fréquent en toponymie); cf. aussi Mons.
|
JG |
Mont- |
-a(i)ne, -eyne. Proven. Montagne. (L.D.).
|
EV |
Mont, de |
zie de Mond(t), Dumont.
|
FD |
Montacq |
zie Moentack.
|
FD |
Montaelt |
zie Montald.
|
FD |
Montag |
D. BN naar de naam van de weekdag, maandag. 1391 Nickel Montag, Freiberg (BRECH.).
|
FD |
Montagna |
-ana, -ano: It. en Sp. (Montana) PlN < Lat. montanea: heuvel. 1701 J.Fr. Montana, Bs. (MUL VII).
|
FD |
Montagne |
Montaigne, Montaine. 1275-76 «Marions de le Montagne» RegTournai, 1289 «Jehan délie Montagne» CensNamur, 1494 «Piradel Montaingne» Boninne, 1538 «Pierre Montaigne» BourgNamur, 1548 «Piro Montaigne» Villers-le-Gambon, 1595 «Marguerite Montaigne» Spontin, 1616 «Montaigne Cornille [français]» PrincipChimay; nom d’origine: fr. montagne, anc. fr. montaigne, fréquent en toponymie.
|
JG |
Montagne |
montanea: heuvel. 1701 J.Fr. Montana, Bs. (MUL VII).
|
FD |
Montagne(s) |
Montaigne, Montangie, de la Montagne, Lamontagne, Montaine, Monteyn(e), Montyne, -ijne, -eijne: Verspreide PlN Montagne: heuvel, berg. 1275 Marions de le Montagu, (van); Montaigu(e), Montagut: Verspreide PlN Montaigu: scherpe berg. 1818 Mont Aigu dit Scherpenberg, Loker (DF XIV). 1145 apud Montemacutum (Aisne)…Wicardi militis de Monteacuto, Laon (SMTI); 1382 mijns heeren Pieters van Montaghuut (DEBR. 1970); 1407 Peter van Montaguyt, Aw. (ANP).
|
FD |
Montagner |
-é: Fr. FN Monta(g)nier, afl. van Montagne.
|
FD |
Montagu, (van) |
Montaigu(e), Montagut: Verspreide PlN Montaigu: scherpe berg. 1818 Mont Aigu dit Scherpenberg, Loker (DF XIV). 1145 apud Montemacutum (Aisne)…Wicardi militis de Monteacuto, Laon (SMTI); 1382 mijns heeren Pieters van Montaghuut (DEBR. 1970); 1407 Peter van Montaguyt, Aw. (ANP).
|
FD |
Montai(g)ne |
zie Montagne(s).
|
FD |
Montal(d) |
Montaelt, Mantaelt: Patr. Germ. VN mund-wald.
|
FD |
Montalban |
zie Montauban.
|
FD |
Montana |
-ano, zie Montagna.
|
FD |
Montandon |
Car. mor. ,,Haut, fier, brave » (Ane. fr.). Nos 49, 89, 282.
|
EV |
Montaner |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Montangie |
Proven. 1. Montargis (Loc. fr.). — 2. Mont-en-Gée (Dép. Tihange).
|
EV |
Montangie |
zie Montagne.
|
FD |
Montant |
Nom d’origine: w. (topon.) montant ‘terrain en pente’ plutôt qu’âne, fr. montant ‘brave, courageux’ FEW 6/3, 107b.
|
JG |
Montant |
PlN Montant: helling, b.v. in Ham-sur-Heure(H).
|
FD |
Montanus |
Mantan(n)us: Humanistische latinisering van Dumont of Van den Berg(e).
|
FD |
Montanus |
Sans doute latinisation de Dumont ou de Van den Berghe, etc.
|
JG |
Montauban |
Montalban: PlN Montauban (o.m. Somme) en in Etalle (LX), Baudour (H), Roeulx (H) en bij Atrecht (PdC). 1225 Ide Montauban, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Montaucieux |
Serait-ce un surnom ironique (qui) monte aux deux, éventuellement nom d’enfant trouvé ?
|
JG |
Montbarbon |
PlN Montbarbin (Seine-et-Marne)?
|
FD |
Montchicourt |
1. Proven. Mont Sko Dép. Bornai (Brab.). Mansicourt, ,,Domaine du mansier ». V. Manse. — 2. Montségur (Loc. fr.).
|
EV |
Monté(e) |
zie Montet.
|
FD |
Monte(i)gnie(s) |
zie Montignie(s).
|
FD |
Monte(i)l |
PlN Montel: 1208 Monteil, in Carnin (Nord)(TW).
|
FD |
Montée |
Nom d’origine: fr. montée.
|
JG |
Montegnie(s) |
Proven. 1. Montignies (Loc). — 2. Montigny (L.D.).
|
EV |
Montegnies |
cf. Montignies.
|
JG |
Montelet |
1547 «André Montellet» Liège; soit anc. w. montelet ‘petit tas’ (nom d’origine), soit var. de Montulet, Mantulet.
|
JG |
Montelet |
zie Mantulet.
|
FD |
Montellier |
Monteiller: Var. met wisseling van dentalen r/n (vgl. Montelmans) van Ofr. mortelier: mortelmaker. Vgl. Moortelmans. 1390 Guibeletle Mortelier (MORLET).
|
FD |
Montellier |
Nom d’origine: p.-ê. Le Montellier (Ain).
|
JG |
Montellier |
Proven. Montélier (Loc. fr.).
|
EV |
Monten |
au génitif: Montens. Cf. 1277 «Watiers Montin» DettesYpres, 1399 «Jehan Montin» Courtrai; dérivé d’un anthrop. germ. en -mont, comme Raymond [FD].
|
JG |
Monten(s) |
Montes: 1. Patr. Afl. van Germ. mund-naam, zoals Reimond, Ramond. 1399 Jehan Montin, Ktr.; 1398 Grielquin Montins, Desselgem (DEBR. 1970). – 2. In L ook korte vorm van Van der Munten: 1425 Jan van der Munten = 1442 Moenten = Monten, Ht. (GESSLER).
|
FD |
Montenair |
Nom de profession: moy. néerl. munlenaer, mont- ‘monnayeur’.
|
JG |
Montenair |
W. adaptatie van de BerN Muntenaar.
|
FD |
Monténégro |
PlN Monténégro: zwarte berg. 1688 Jacobus de Monte Negro, Wenen (MUL VII).
|
FD |
Montenet |
-ez: PlN Montegnet in Flostoy (N). 1723 J.Fr. Montenez, Braffe (MUL VII).
|
FD |
Montenez |
Cf. 1609 «Jean de Montnaye» BourgNamur; nom d’origine: Montegnet, à Flostoy (Nr), etc.?
|
JG |
Montens |
cf. Monten.
|
JG |
Montens |
V. MAD (Mand).
|
EV |
Monteny |
zie Montigny.
|
FD |
Montequin |
Var. van Motquin, Motkin met voortonige n-epenthesis.
|
FD |
Monteriez |
Proven. 1. Montignies (V. ce N.). — 2. Montegnée (Loc.).
|
EV |
Montet |
Monté(e), Monte, Mantez, Manthé, Manthee, Manthey: Verspreide PlN Montet: kleine berg.
|
FD |
Montet |
Monté(e), Monte, Mantez, Manthé, Manthee, Manthey: Verspreide PlN Montet: kleine berg.
|
FD |
Monteuuis |
Montewy, Monthuy, Mouthuy, -huij, Moutui: Ook Monthewis, Monthuis, Montwis in PdC 1820 (BERGER). PlN Monthuis in La Calotterie (PdC) (DNF). 1197 Baldevinus de Monthawis; 1278 Jehan de Montewis; 1599 François de Montheuy (DF X).
|
FD |
Monteuuis |
Montewy, Monthuy, Mouthuy, -huij, Moutui: Ook Monthewis, Monthuis, Montwis in PdC 1820 (BERGER). PlN Monthuis in La Calotterie (PdC) (DNF). 1197 Baldevinus de Monthawis; 1278 Jehan de Montewis; 1599 François de Montheuy (DF X). Monteville: PlN in Fronville (LX) en in Coupelle-Vieille (PdC) (DF X).
|
FD |
Monteville |
PlN in Fronville (LX) en in Coupelle-Vieille (PdC) (DF X).
|
FD |
Monteville |
V. Mondeville.
|
EV |
Monteyn(e) |
zie Montagne.
|
FD |
Monteyne |
Montyne. Néerlandisation du fr. montagne.
|
JG |
Monteyne |
V. Monta(i)gne.
|
EV |
Montfo(o)rt, (van) |
zie (van) Monfort.
|
FD |
Montfort |
-forts, cf. Monfort.
|
JG |
Montfort |
Proven. ,,Colline fortifiée » (Ane. seigneureries, Esneux, Theux, etc.). Synon. : De-, Van- -Mont-fort.
|
EV |
Montfront |
zie Monfrans.
|
FD |
Montgomery |
-rie: PlN (Sainte-Foy-de- of Saint-Germain-de-) Montgomery (Calvados). 1086 Hugo de Montgomeri, Staffordshire (REANEY); 1385 Jacques de Harcourt, sire de Montgommery (CCHt).
|
FD |
Monthaye |
18e-eeuwse var. van Montai(g)ne; de gemouilleerde n (nj) ging over in/. 1628 Montaine, Kassel; 1648 Montaigne, Bollezele; 1695 Montainye, Montaeye; 1696 Montaigne, 1699 Montaine, Lederzele; 1721 Monthaije, Montaie, Arneke; 1722 Montagne, 1764 Monthaije, Rubroek; 1753 Monthaije, Houtkerke (med. A. Monthaye, Bg.).
|
FD |
Monthoy |
zie Montois.
|
FD |
Monti |
Mont(h)y, Mothy: PlN Monty < Lat. montile: heuvel. Monty in Charneux (LU) en Corroy-le-Château (N). 1472 Hanry de Monty, Laroche (J.G.); i6e e. Lambert Monty, Ecaussines; 1646 Guillaume Monty = Mothy, Marche H (Midd. 1981,272-281).
|
FD |
Monti |
Proven. Dép. Charneux et Corroy-le-Château. Synon. : (De) Monty.
|
EV |
Montiennes |
Dép. Bossières.
|
EV |
Montier |
D’un NL Mont(h)iers.
|
JG |
Montier |
zie Dumontier.
|
FD |
Montignie |
-gny, Montegnies. 1627 «Gielet de Montigny» émigré en Suède; nom d’origine: Montignies, -gny, topon. fréquent.
|
JG |
Montignie(s) |
(de/von) Montigny, Montignij, Montignis, Monte(i)gnie(s), Montégnies, Monteny: 1. Talloze PlNn Montigny, -ies < Lat. Montiniacum. 1265 Bauduins de Montengni, cui on apele de Haynau (CACa); 1296 Alars de Montigni, Bergen (PIERARD); 1328 Jacot de Montigni, Atrecht (NCJ). – 2. Montigny is de Rom. vorm voor Montenaken (L). 1235 Oston de Montigni, Luik (SLL).
|
FD |
Montignies |
Proven. Loc. et L.D.
|
EV |
Montjardin |
cf. Monjardin.
|
JG |
Montjardin |
Monjardin, -dez: PlN Montjardin in Aywaille (LU). 1374 Baudouin de Montjardin = de Mongardin = de Monjardin, Borgworm (BLO VI).
|
FD |
Montjoie |
1246 «Ysabiauz dame de Montjoie et de Meraude» CartStHubert, 1250-51 «Walle-ramus de Monjoihe», 1283 «Waleramus domi-nus de Facomont et de Monjoie» CartValDieu, 16e s. «Johan Montjoye» Namur, 1502 «Hubert (seigneur) de Monjoye», 1555 «Maroie de Montjoye» BourgNamur, 1640 «Ursule de Monjoye dame de Sablon» Liège; nom d’origine: Montjoie(-en-l’Eiffel), ail. Monschau (au sud d’Aix-la-Chapelle) et plusieurs Montjoie en France. Cf. aussi Monjoie.
|
JG |
Montjoie |
Proven. 1. Plus. L.D. — 2. Loc. fr. et allem.
|
EV |
Montjoie |
zie De Montjoie.
|
FD |
Montlibert |
Proven. Mont (St-G)li-bert (Mont-St-Guibert, Loc.).
|
EV |
Montmirail |
PlN (Marne, Puy-de-Dôme, Sarthe). Vgl. 1235 Jehans Montmiraut, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Montmirail |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Montmorency |
Mommerency, -cij, -sy, Momerenc(h)y, Momrency: PlN Montmorency (Seine-et-Oise, Aube). 1433 Dyonisius de Montmorenci, Parijs; 1464 Adrianus de Montmorensi, LU; 1472 Ogerus de Momorenchi, Artesië (MULI, II). Montois, -oy(e), -hoy, Moutois, Mout(h)oy, Moutoo: i. Fr. Montois: Bergenaar, afkomstig van Bergen, Fr. Mons (H). 1476 Colin Montoiz, Antoing (PARM.). – 2. PlN Montois (Moselle) of Monthois (Ard.). 1654 Antoine Montoy, Ligny-Aw. (AP).
|
FD |
Montmorency |
Mommerency. 1477 «Marc de Montmorency» Arras; nom d’origine: Montmorency (Seine-et-Oise, Aube).
|
JG |
Montmorency |
Proven. Ane. seigneu-rerie fr. Sobriquet donné en Flandre aux prétendus bâtards des soldats du duc de Montmorency.
|
EV |
Montoir |
Nom d’origine: Montoir(e)-sur-Ie-Loir (Loir-et-Cher).
|
JG |
Montois |
Montoy. Ethnique: montais, habitant de Mons.
|
JG |
Montois |
Proven. Mons (Loc.), avec suffixe d’orig. N° 211.
|
EV |
Montois- |
-is, -y. Proven. Mont d’Oizy (Dép. Oizy).
|
EV |
Montoisis |
-oisy, Moutoisy: Afl. van Montois (= Moutois).
|
FD |
Montoisy |
-oisis, w. (Nivelles) Montwèzi. 1608-9 «Jan Montoysi» ComptesNivelles, 1734 «Placide Montoisy» Genappe; NF presque exclusivement nivellois (cf. GeneaNet), d’origine toponymique comme l’atteste la var. fréquente de Montoisy [NL à situer].
|
JG |
Monton |
Var. van Mouton?
|
FD |
Montpellier |
1365 «Jehan Mompelier le père, des bouchiers» TailleMons, 1565 «Ponchyn Montpelier» Ardennes françaises; nom d’origine: Montpellier (Hérault), etc.; cf. aussi de Montpellier.
|
JG |
Montpellier |
zie De Montpellier.
|
FD |
Montpetit |
zie Maupetit.
|
FD |
Montr(o)eul |
Monstrul: 1. PlN Montroeul (H): 1148 Monstrul (TW) < Lat. monasteriolum: klein klooster. 1383 Jehan Demonstruel, Dk. (TdT); 1539 Andries Menstruel, Roes. (AERBEYDT). – 2. Var. van Montreuil, Montreux.
|
FD |
Montré |
Montre, Mo(n)strey, Mastrey, Mostrie, -ry: 1. Ofr. mo(n)stre, monstree, mo(u)stree, mo(n)tree < Lat. monstrare: inspectie, schouwing. BerBN van de inspecteur. 1649-55 Antone Mosteri = Monstrey, Varsenare (VS 2002,243). – 2. PlN Montret (Saône-et-Loire)? 1673 comte de Monterey (baron van Maldegem) (ICC II).
|
FD |
Montreuil |
-euille, Montr(o)eul: Verspreide PlN Montreuil (o.m. PdC, Aisne, Oise, Seine-Mar.) < Lat. monasteriolum: klein klooster. 1197 Ermengart Mosteruel; 1245 Jehans Mousteroel, Atrecht (NCJ); 1303 Lorens de Monsteruell, 1324 Robert Monstreul, St-Q.; 1404 Gobin de Monstrueil, Laon (MORLET). Zie ook Montroeul.
|
FD |
Montreuil |
Montreux. 1616 «Piere Montreu (orig. d’Anor)» PrincipChimay; nom d’origine: Montreuil, w. montreû, à Ciply (Ht), etc.
|
JG |
Montreul |
zie Montroeuil.
|
FD |
Montreux |
1. PlN Montreux (Meurthe-et-Moselle, Belfort, Haut-Rhin). – 2. Var. van Montreuil of Montroeul. – 3. PlN Monstreux (WB).
|
FD |
Montrieux |
Nom d’origine : Montrieux (Loir-et-Cher).
|
JG |
Montrieux |
PlN (Loir-et-Cher).
|
FD |
Montroeil |
Proven. 1. Montroeul (Loc. et L.D.). — 2. Montreuil L.D.
|
EV |
Montrœul |
1302 «Jehanet de Monsteruel» LoiTournai; nom d’origine: Montrœul-au-Bois, 1224 «Monstruel juxta Hakiegnis» et Montrœul-sur-Haine (Ht). Cf. aussi Monstrul.
|
JG |
Montry |
Peut-être d’un nom d’origine, qui pourrait être lès montris, « Montry » à Lisogne (Dinant), ou bien w. montri à Celles-lez-Wa-remme.
|
JG |
Montry |
PlN (Seine-et-Marne) en in Lisogne (N).
|
FD |
Montsaert |
zie Monsa(e)rt.
|
FD |
Montuelle |
NF du Borinage et du Tournaisis, en provenance de Hergnies et Vieux-Condé dans le Nord (GeneaNet); comme Montuelle y alterne, en 1728, avec Motuel, -elle, il pourait s’agir d’un nom détoponymique d’après un mot de la famille de motte FEW 6/3, 294-5, cf. Morlet 711 [avec la collab. de M.-L. Gon-sette].
|
JG |
Montuelt |
V. MAD (Mand).
|
EV |
Montuir |
Mouthuy, Moutui. 1289 «li terre des Montais» CensNamur, 1481 «Noël Le Montu-wir» Dailly, 1646 «François Monthuyr», 1667 «Remy Moictuyr» Walcourt; probabl. var. de *Moituier, cf. Moitier, etc. (cf. les formes parallèles à Walcourt au 17e s.). – Un nom d’origine comme Monthuis, à La Calotterie (PdC) [FD] n ‘est à envisager que pour les nombreuses var. Monteuis, -ewis, Monthuis, Montuis, -wis, etc., attestées à 1820 dans le Pas-de-Calais.
|
JG |
Montuir |
zie Moitier.
|
FD |
Montulet |
1756 «Toussaint Montulet» Corn-blain-Fairon; sans doute var. (hutoise?) non attestée de w. liég. arch. mantulèt ‘mantdet, mantille’ FEW 6/1, 275a; cf. aussi Mantulèt et Montelet.
|
JG |
Montulet, |
zie Mantulet.
|
FD |
Monturie(r) |
Wsch. < Moituier. Vgl. Montuir < Moitier.
|
FD |
Monty |
1472 «Hanry de Monty» DénLaroche, 1544 «Bertholomé du Monty» BourgNamur, 1659 «vefve Jean le Monty» DénSalm: nom d’origine: topon. w. fréquent monti<lat.mon-tile.
|
JG |
Monty |
zie Monti.
|
FD |
Montyne |
cf. Monteyne.
|
JG |
Montyne |
zie Montagne.
|
FD |
Monu |
zie Menu.
|
FD |
Monulphe |
Nom issu de l’anthrop. germ. muni-wulf(Fôrst, col 1138).
|
JG |
Monvert |
Nom d’origine: Montvert (Cantal), etc.
|
JG |
Monvert |
PlN Montvert (Cantal).
|
FD |
Monville |
1486 «Botyn dey Monvylle», 1547 «Michy de Monville» Fronville, 1819 «Gilles Quirin Monville» La Gleize; nom d’origine: Monville, à Fronville (Nr).
|
JG |
Monville |
PlN (Seine-Mar.) en in Fronville (N). 1547 Michy de Monville, Fronville (J.G.).
|
FD |
Monville |
Proven. Dép. Fronville.
|
EV |
Monvoisin |
1656 «Adrien Monvoisin, estranger du pays de Hainault, réfugié» DénFloren-ville; probabl. nom d’origine: Malvoisin, w. mauv’jin (Nr) avec nasalisation; sinon délo-cutif : fr. mon voisin.
|
JG |
Monvoisin |
zie Malvoisin.
|
FD |
Mony |
1. V. Meunier. — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Mony |
1472 «Clais lu Mony» DénVielsalm;var. dial. de Monier.
|
JG |
Mony |
zie Menu, Mon(n)ier.
|
FD |
Monzée |
cf. Monsée.
|
JG |
Monzée |
zie Monsée.
|
FD |
Moock |
1. Proven. Mook (Loc. holl.) — 2. V. MAD (Mak). — 3. V. Moch.
|
EV |
Moock |
Nom d’origine: Mook (P.-B.).
|
JG |
Moock |
zie van Mook.
|
FD |
Mooens |
zie Moen.
|
FD |
Mooers |
zie Moors.
|
FD |
Mooi, de |
zie (de) Mooy.
|
FD |
Mooibroek |
PlN Mooi broekland, moerasland. Jonge FN. « 1765 Barelt Alberts, Veendam, nam de naam Mooibroek aan (PDB).
|
FD |
Mook, van |
Moock, van Mogh, Moog: PlN Mook (NL).
|
FD |
Mooken |
zie Mock.
|
FD |
Mookherjee |
Muk(h)erjee: Indische namen(PDB).
|
FD |
Mookhoek |
PlN in Strijen (ZH).
|
FD |
Mool(e)man |
zie Molemans.
|
FD |
Moolen- |
zie Molen-.
|
FD |
Moolman |
zie Molemans.
|
FD |
Moon |
zie Moen.
|
FD |
Moon- |
-s, -en(s). V. MAD (Man). Moor, Moor- -e, -kens, -man, -s. 1. V. Moer — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Moone |
Monnen(s), zie Monin.
|
FD |
Moonemans |
Patr. Afl. van VN Moon, Simon.
|
FD |
Moonen |
Moonens, Moons. Var. de Moenen, Moenens, Moons, aphérèse (au génitif) de néerl. Simoen, fr. Simon.
|
JG |
Mooney |
zie Monnaie.
|
FD |
Moons |
zie Moen.
|
FD |
Moor |
au génitif: Moors, Mors. 1731 «I, Moors» BourgLiège; forme néerl. du prénom Maurus (= de couleur foncée) ou bien var. de Moers, cf. 1444 «Mauricius dictus Moers», 1451 «Maurus dictus Moers» Bois-le-Duc.
|
JG |
Moor, (de) |
de Moer, (de) Mohr, Moore(n), Mohren, (de) Moors, Moers, Mors, Mooers, Moeur(s): BN voor een moor, een bewoner van Mauretanië, ook (fig.) voor iemand met donkere huid, zo zwartals een moor. 1171 Walterus Mor, Cent (GYSS. 1999′); 1216 Gerardi Mor (LEYS1952); 1382 Zegher de Moer (DEBR. 1970).
|
FD |
Moor, van der |
zie van der Moere.
|
FD |
Moorat |
zie Moras.
|
FD |
Moordgat |
zie Moortgat.
|
FD |
Moore |
Moor(es), More: 1. E. FN. Patr. Germ. maur-naam of Lat. HN Maurus. 1185 Joh. filius More, Lincoln; 1214 Morus de la Haie, Kent (REANEY). – 2. E. BN, vgl. (de) Moor. 1201 Hugh le Mor (REANEY). – 3. E. PlN Moor: moeras, meers, veenland. Of PlN Moore (Cheshire), More (Salop). Vgl. Van der Moere. 1275 Matthew del More (REANEY).
|
FD |
Moore, van de |
zie van der Moer(e).
|
FD |
Mooreel |
-ee(l)s, zie Morel.
|
FD |
Moorem, van |
zie van Moorhem.
|
FD |
Mooren |
Moorren. Génitif de Moor (ci-dessus) et non moy. néerl. morwe ‘tendre, délicat'(au génitif) (Carnoy, 71,240).
|
JG |
Mooren |
zie Morin.
|
FD |
Moorghem |
-ghen: PlN Moregem (OV). 1211 Lambertus de Morenghem, Cent (GN). PlN in Aarsele (WV). 1302 Boudene van Morenghem; 1339 Gillis van Morenghem, Bg. (DF X).
|
FD |
Moorhem, (van) |
van Moorem: PlN Moerhem in Th. (DF X).
|
FD |
Moorin(g) |
zie Morin.
|
FD |
Mooris |
zie Maurits.
|
FD |
Moorkens |
Dimin. en -ken (au génitif) de Moor.
|
JG |
Moorkens |
Mo(e)rkens, Muerkens, Meurkens, -quin, Mourquin: Moorken, dim. van De Moor. 1271 Sygerum dictum Moreken (V.GORP 1949); 1370 Johannem Moerken, St.-Tr. (GHYSEN); 1470 Margrieten Moerkens, Her. (Taxandria 1954,99-106).
|
FD |
Moorleg(h)em, van |
van Morrelgem, Morli(n)ghem, Morleghem: PlN Morelgem in Vlierzele. 1228 Sigero de Morleghem sex bonaria terre in Morleghem, Vlierzele (GYSS. 1964); 1281 Willelmus de Morleghem, Letterhoutem (HAES.).
|
FD |
Moorloos, de |
zie (de) Moerloos.
|
FD |
Moormann |
Mohrmann: D. afl. van Moor: broekland, moeras, veenland. Vgl. Moerman(s).
|
FD |
Moormans |
zie Moerman(s).
|
FD |
Moorrees |
zie Morel.
|
FD |
Moorren |
cf. Mooren.
|
JG |
Moors |
cf. Moor.
|
JG |
Moors |
Moers, Mooers, Mors, Moeres, Moeris, Moeurs: 1. Patr. Germ. VN Maur ‘moor’ < Lat. Mourus. Daarna opgevat aïs korte vorm van Lat. HN Mauritius. 1381 Margriete Jans f. Moers, Ossenisse; 1381 Zoetin Moers, Hontenisse (DEBR. 1999); 1444 Mauricius dictus Moers, Den Bosch. Of HN Maurus: 1451 Maurus dictus Moers, Den Bosch (GOR.). – 2. Zie (de) Moor.
|
FD |
Moorsel, van |
PlN Moorsel bij Aalst (OV) of in Tv. (VB) of Someren (NB). 1234 Immecin de Morcelé (GN); 1349 Heinricus de Moersele, Bs. (PEENE).
|
FD |
Moorsele, van |
PlN (WV). 1382 Jan van Morssele, Izg. (DEBR. 1970).
|
FD |
Moorst, van |
PlN in Woudenberg en Leusden (U). 1792 Hannes Albertse van Moorst, Renswoude (PDB).
|
FD |
Moortel |
Proven. ,,Habitation dans la terre molle ou humide ». Moortel et Moortsele (Loc.), VAN de(n) Moortel(e), VAN Re(ge)-mo(o)rtel.
|
EV |
Moortel, van (den) |
(van) de Moortel(e), -elle, van de Mortel(e), -eele, -elle, van (de) Moorter, van der AAoortere, van (den) Mooter, (van) de Mooter, van de(n) Meut(t)er, van (der) Meuter, de Moortele, de Moorter, de Mo(o)ter, de Meut(t)er, de Meutre, Meute, Vermoortel(e): PlN Mo(o)rtel, Mo(o)rter: drassige grond. 1267 David dictus dou Mortre, Zulte; 1281 Joh. de Mortre=Jan van den Moertre, Gottem (DEBR. 1980); 1356 Mathiis van den Moortere = 1363 Mathijs van den Mortre, Bg. (DF); 1421 Jan van den Moertere, Ktr. (DEBR. 1958); 1626 Amelberga van Motre, Schelle (MAR.); 1577 van de Muertere = 1594 van de Meuter, Vilvoorde; 1615 van der Meuter (verwant met) 1676 de Meuter, Mb. (med. L. De Meuter, Bs.).
|
FD |
Moortelmans |
Mortelman(s), Meutermans, Montelmans: 1. Afl. van Van den Moortele/Van den Meuter. – 2. BerN van de mortelmaker. 1435 J(an) Mortelman, ‘s-Gravenwezel (AAV); 1459 Mercus Mortelman, Cam. dyoc. (MULII); 1499 Jan Mortelmans, Genk (VDZ); 1552 Reinier Mueterman, Aw. (AP). Vgl. 1400 Jan Boudins sone…moertmaker, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Moorter, de/van (de(r)) |
zie van den Moortel.
|
FD |
Moortgat |
Moordtgat, Mortgat, Moetgaet: PlN Moortgat in St.-Gillis (Dend.): opening, toegang met mulle aarde, gruis (MANSION). 1243 Gossuino de Mortecate = Gossuinum scilicet del Mortgaet, Meulebeke (DEBR. 1980); 1292 Jan van den Mortgate, Oevel (CG); 1332 Jans erve van den Moertgate, Dend. (CED); 1513 Joris Moortgat, Dend. (CED).
|
FD |
Moortgat |
Mortgat. Nom d’origine: (= entrée, passage avec terre meuble, j topon. à Sint-Gillis-bij-Dendermonde [FD],
|
JG |
Moortgat |
Proven. 1. Moordgat, pris dans le sens de Schietgat, ,,Meur- trière ». Caractér. d’une demeure. -— 2. Moeregat, ,,Lieu d’écoulement des eaux du marais » (L.D.).
|
EV |
Moorthamer |
au génitif: Moorthamers. 1379 «Marie Moerthamers» Bochout, 1399 «Jan Moorthamer» Biervliet; surnom de métier: moy. néerl. m(o)ortelhamer ‘marteau pour concasser la pierre’ [FD].
|
JG |
Moorthamer(s) |
-haemer: BerBN Moorthamer < Mnl. mortelhamer: hamer waarmee steen vergruizeld wordt. 1379 Marie Moerthamers, Bochout OV (FLW); 1399 Jan Moorthamer, Biervliet (JAM.).
|
FD |
Moorthamers |
Proven. Moerdam, ,,Digue du marais », avec suffixe -er, d’orig.
|
EV |
Moos |
génitif: Moosen, Mosen. Var. de Moes, Moesen; sinon, de moy. néerl. mos ‘marais’. -Pour Dauzat 440, nom yiddish moos ‘argent’ [ce qui serait tout à fait secondaire en Belgique].
|
JG |
Moos |
Moos- -ens, -er. V. MAD (Maz).
|
EV |
Moos |
zie Maas(s).
|
FD |
Moosbrugger |
Een geslacht dat uit het Bregenzer Wald stamt en zich sinds de 176 e. in Wurtemberg en elders verspreid heeft. 1585 Jakob Mosbrugger, Au (BRECH.).
|
FD |
Moosdy(c)k, van de |
van de Moosdij(c)k, van der Moesdyck: PlN Moesdijk (NL).
|
FD |
Moosen(s) |
zie Maassen.
|
FD |
Moosen, van der |
zie van der Mosen.
|
FD |
Mooser |
zie Moser.
|
FD |
Moot |
zie Delamotte.
|
FD |
Mooter, van (den) |
(van) de -, de-, zie van (den) Moortel.
|
FD |
Moothien |
zie Motkin.
|
FD |
Mootzelaar |
Adaptatie van D. FN Motzler: knoeier, beunhaas. 1350 Fritz der Motzler, Rohr (BRECH.).
|
FD |
Mooy, (de) |
de Mooij, de mooi, de Moye, de Moey, Mouy: BN: mooi, mooi uitgedost, fraai gekleed, keurig. Vgl. De Fraeye. 1153 Olricus Moye, Veere (GYSS. 1999′); 1326 Jan de Moeie, Ip. (BEELE); 1393 van Jan Moyen, Wev. (DEBR. 1970); 1529 Dierick de Moy, Her. (VS1988,379-386).
|
FD |
Mooya(e)rt |
zie Moyaert(s).
|
FD |
Mooyman |
Afl. van Mooi. Vgl. Moyaert.
|
FD |
Mopin |
zie Maupin.
|
FD |
Moppes, van |
zie Mampaey.
|
FD |
Mopty |
zie Maupetit.
|
FD |
Mor- |
-ael, -aine, -an(t), -auw, -aux, -ay. 1. V. Maure. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mor- |
-es, -et(te). 1. V. Maure. — 2. Proven. Morhet (Loc.) ou Mo- rette (Dép. Assche). •— 3. V. MAD.
|
EV |
Mor- |
-jan, -jau. 1. V. Maure. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mora |
Moras, Moraes (forme néerl.). Nom issu del’anthrop. germ. mor-hard (Först., col 1118).
|
JG |
Mora(es) |
zie Moras.
|
FD |
Morael |
Mora(a)l: Mnl. mirael: admiraal, vlootvoogd. Vgl. Lamoral < l’amiral. 146 e. Rogeer Mirael, Ktr. (DEBR. 1970); 1440 Peter Moraels = 1445 Peter Meraels, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Morai(s) |
zie Morel.
|
FD |
Morain |
cf. Morin.
|
JG |
Morain |
zieMorin.
|
FD |
Morainville |
Nom d’origine: Morainville (Eure-et-Loir, Eure).
|
JG |
Morainville |
PlN (Eure, Eure-et-Loir).
|
FD |
Morainvillers |
PlN Morainvilliers (Seine-et-Oise).
|
FD |
Moral |
Moray, cf. Moreau.
|
JG |
Morales |
-es, -is: Sp. afl. van PlN Mora: braambessenstruik (DS).
|
FD |
Morance |
(NF originaire de la Sarthe et de Dordogne). Nom d’origine: Maurance, commune de Payzac (Dordogne) (Morlet 708).
|
JG |
Morand |
-an(t), -andi, -ântz, -ent, Mourant, Meurant, Mar(r)ant, Maren(t): 1. Patr. HN Morandus. Ook literatuurnaam (LANGLOIS 469; BRATTÔ 1953, i6s). 1332 Meurans de le Capelle, Nij vel (HERE.); 1311 Ysabiaus Meurande, 1392 Ernoul Meurant, Dk. (TdT); 1385 Lauwers Morant = 1398 L. Marant, Machelen (DEBR. 1970); 1445 Hannekin Cryeux filius Marant, Oud.-Bg. (PARM.); 1568 Marant de Wulf, Ip. (BOEKENOOGEN 90). –2. De EN werd in de i8e e. aïs var. van Moreau opgevat. 1730 Jeanne Moreau = 1731 M. J. Mourant; Moran(t) = Mouran(t), Ensival (Midd. 1965,54). Ook Meurent en Meurin kwamen door elkaar voor (Midd. 1969,75).
|
FD |
Morandin |
Morantin: Vleivorm van Morand.
|
FD |
Morange |
PlN Moranges (Puy-de-Dôme). Gehucht Morange (Hte-Loire, Gironde) (DAUZAT).
|
FD |
Morant |
1281 «Bert. Moran», 1283 «Willaumes Moran» DettesYpres, 1767 «David Morand (orig. de Rouen)» BourgLiège; nom issu de l’anthrop. germ. Morandus (Fôrst. 1117).
|
JG |
Moras |
(de) Moraes, Morar(d), Mor(r)a; Mo(o)rat, Moura(s), de Moura, Mara(s), -at, Marra(s), Maura, Meura(t), Mura(t): Patr. W. vormen van Morard, de Germ. VN maur-hard ‘moor-sterk’: Morardus (Fm.). 1256 Robertus Morart, Comp.; 1306 Bertaut Mourat, Senlis; 1404 Jehan Mourart, Laon (MORLET); 1273 Mourardus de Novo Castro (ASH).
|
FD |
Moras |
cf. Mora.
|
JG |
Morauw |
Moraux, Moray, zie Morel.
|
FD |
Moraux |
1538 «Jehan Monnau» BourgNamur; var. de Monard (ci-dessus) ou bien surnom physique: w. liég. mono, fr. monaut ‘sourd, qui n’a qu’une oreille’ DL 412b, FEW 6/3, 223b.
|
JG |
Moraux |
-ay, cf. Moreau.
|
JG |
Morbach |
PlN Morbach (BEI, BW, RP).
|
FD |
Morbach |
Topon. all. (Mor, Maurus + bach ‘ruisseau’).
|
JG |
Morbé |
Morbee, zie Demarbaix.
|
FD |
Morbois |
PlN Mort bois (J.G.)?
|
FD |
Morbois |
Sans doute mort bois, fréquent en toponymie.
|
JG |
Morcamp |
zie Moercant.
|
FD |
Morchain |
PlN (Somme). 1281 Pierre de Morchain, St-Q. (MORLET). Morciaux, zie Morseau.
|
FD |
Morciaux |
cf. Morsiau(x).
|
JG |
Morckhoven, van |
PlN Morkhoven (A). 1296 Jan van Morchoven; 1369 Gheeraert van Morchoven, Her. (DERCON); 1380 Katelinen van Morchoven, Lier (OARII).
|
FD |
Morcrette |
Molcrette. NF implanté en Hainaut, mais surtout dans les départ, du Nord (région de Valenciennes) et de l’Aisne (Beaurevoir) depuis 1600 au moins (GeneaNet); p.-ê. more + anc. fr. crête ‘ferme, masure’ Gdf.
|
JG |
Morcrette |
Var. van Marquette, met r-perseveratie en ronding a/o o.i.v. m.
|
FD |
Morcus |
Var. van Marcus.
|
FD |
Mordan |
Mordan dit Jehan, Mordant, au génitif néerl.: Mordants. 1380 «Gofmes Mordans» Namur; surnom: fr. mordant ‘désagréable, agressif FEW 6/3, 127b.
|
JG |
Mordan(t) |
-ants, -ang, -aunt: Teg. dw. van Fr. mordre: bijten. BN. 1380 Gofines Mordans, Namen(HERB.).
|
FD |
Mordant |
V. Mortehan.
|
EV |
Mordefroy |
Littér. mort de froid, surnom de frileux ou bien nom d’enfant trouvé.
|
JG |
Mordenfeld |
Wsch. PlN Nordenfelde (NS).
|
FD |
Mordijck |
zie Moerdijk.
|
FD |
Mordon |
Sans doutre var. de Mordan.
|
JG |
Mordon |
Wsch. var. van Mordan.
|
FD |
Mordyck |
Proven. 1. Moerdijk (Dép. Moere etc.). — 2. Moerdijk (Loc. holl.).
|
EV |
More |
Morre. 1472 «Piron More» DénViel-salm, «Jehan More» DénLaroche; var. de Maure. D’où de nombreux dérivés, le plus important étant Moreau (regroupé ci-après à part avec ses propres dérivés). • Moret, Morez, Morret. 1286 «li femme Moret le Fèvre» CartBinche, 1472 «Hanry Morey» DénLaroche, 1659 «Leonart Moret» DénSalm; var. de Mauret. – Forme fém. : Morette. – More. ± 1630 «Abraham More marchand, fils de feu Jacob More en son vivant drapier à Hervé» Hervé (Schnackers 12) ; surnom: anc. fr. more ‘drap de teinte foncée’, sinon var. de Moret. » Morin, Morain, Mourin. 1257 «Morin le Tavernires», 1288 «Salemon Morin fil Jake-mon Morin» DettesYpres, 1341 «Wilhelmi Morin» Tournai, 1631 «Jan Moraing (de Sedan)» émigré en Suède; dérivé en -in. « Moron. Var. de Mauron; Dauzat 441 pensait à un surnom de rêveur, d’après anc. fr. songer le moron ‘rêvasser’ [ce qui serait exceptionnel]. * Morion. Dérivé en -illon, plutôt que surnom: fr. morion ‘casque léger’ FEW 6/3, 237a; Morlion (par métathèse, comp. Morillon en France). – Moriot. Dérivé en -illot. Moreau, Morel. Surnom dérivé de Maure, More (= de couleur sombre), désignant qqn aux cheveux noirs, foncés, qui se décline sous de très nombreuses formes. », Moreau [36e NF le plus fréquent en Wallonie], Moreaux, Moraux, etc. 1280-81 «Moreaus dou Tiele li peletiers» RegTournai, 1286 «Moreaus de Mathies», «Bauduins Moreaus» CartBinche, 1318 «Moreaul dou pont» RegLaroche, 1449 «Toussains Moreau» AidesNamur, 1472 «Jehan Moreaux» DénLaroche, 1633 «Gille Moreau» émigré en Suède. Formes w. : Morai, Morai dit Moreau, Morais, Moray, Morray. 1472 «Erart filz Moray» DénChiny, «Hanry Moray» DénLaroche; forme en w. liég. – Moréas, -as, Morea. 1247 «Lambert, dit Moréas» Oleye, 1280 «Lambiers Seulhes Moréas de Ruste-mont» PolyptLiège, 1331 «Jehan Moréas» Saint-Hubert, 1497 «Anthoine Morea» Bourg-Namur, 1598 «Johan Morea» Liège; forme anc. du liég. Moray, avec graphème -ea de la scripta liégeoise. – Moria, Morias. 1272 «relicta lohannis Morial» PolyptVillers, 1280 «Henris Moriaz de Ferme» PolyptLiège, 1290-91 «Morial le Carpentier» ComptesMons, 1479-80 «Gilka Moria» TerreJauche; var. de Moreau (dans la région où lat. -ellu > -ia). m. Formes pic.: Moriau, -iaux, -icau. 1272 «Moriaus de Thillier» PolyptVillers, 1279-81 «Moriaus li Carpentiers» ComptesMons, 1289 «Colins Moriaus» CensNamur, 1302 «Jehans Moriaus kui tu fius Bauduin Moriel» LoiTournai, 1451 «la maison Jannet Moriaux» Nismes, 1499 «Willemet Moriau», «Martin Moriel» TerrierNaast; var. de Moreau (dans la région où lat. -ellu > -iau). Cf. aussi Moreeuw. Forme non vocalisée: Morel. 1276-77 «Thomas Morel» ChantéTournai, 1287 «Jeh. Morel li bierbrauwere » DettesYpres, 1308 «dame Bonette femme Morel» CartOrval, 1528 «Cloux Morel» DénHouffalize; Morel de Boucle St-Denis, Morel de Westgaver. Morele, Morèle, Morelle. 1580 «Antoine Morelle» BourgNamur, 1683 «Gille Morelle» Houdremont; forme fém. de Morel; évent. nom d’origine: Morelle, à Tournai (Ht). « Formes flam. : Moreel, Morreel, au génitif: Moreels. – Moreeuw. Flamandisation de Moriau [FD], m Doubles dérivés: Morlet, -ey. 1297 «More-let», 1326 «Morelet des Lombars» Comptes-Mons, 1360 «Jackemin Morlet» Fosses-la-ville, 1513 «Jehan Morlet» BourgNamur, 1597-98 «Thiry Morlet» ComptesNivelles; dérivé en -elet. – Morlot. Dérivé en -elot.
|
JG |
More |
zie Moore.
|
FD |
Moreau(x) |
-ea(s), -eel(s), zie Morel.
|
FD |
Moree |
More, zie Moret.
|
FD |
Moreens |
Var. van Moreels of Moryns?
|
FD |
Moreeuw |
zie Morel.
|
FD |
Morel |
-el(l)e, -e(e)l(s), -élus, Mooreel(s), Moor(r)ees, Morreel(s), Moerel, Moereels, Moureels, Maurel, Mareel(s), Marreel, Merreel, Marel(us), Moraux, eau(x), Morreau, Morai(s), de Morais, Moral dit Moreau, Mor(r)ay, Moureau(x), -aux, -ault, -ia(u), -ait, Moriau(x), -ieux, -ia(s), -éa(s), -ea(s), -ieau, -iya, Morjeau, -ja(e)u, Morauw, -eeuw, -eews, Morreeuw, de Moreau, de Morelle, de Marelle, Maur(e)au, Meureau, de Murel, de Muro, Mureau, -iau, -ias, Mur(r)ay: 1. Fr. Morel, Mnl. Moreel was de naam van een zwart paard, een moor. Het paard van Robert d’Artois in de Guldensporenslag(iso2) heette Morel. BN naar de donkere huid. Het suffix -el werd in het Fr. tôt -eau gevocaliseerd, dat in het Vl. aïs -auw, -eeuw geadapteerd werd naar de Pic. uitspr.; -ai/-ea is Waals. 1163 Balduinus Morel, Cent (GN); -1300 Coppin Morel = Coppins Moriel; 1326 Jacop Moreel, Ip. (BEELE); 1336 Alars Moriauls = 1334 Alardin Moriel, Bergen (PIERARD); 1753-65 P-A. Moreuw gheseit Moreel, Gijvelde (VERGR. 1972); 1625 Jeanne de Moor dite Morel, Ktr. (Par. 1980,311). –2. Moreel kwam ook aïs VN voor: Morellus (Dip.). LANGLOIS 471 noemt Morriaus ‘fils de Desramé’; wellicht is de naam uit de ridderliteratuur bekend geworden. 1382 onder Morcelé van Halewine, Gullegem; 1418 Moreel van der Wedaghe, Ktr. (DEBR. 1970,1958). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Van Moreel MMareel.Bk 1964,72-73.
|
FD |
Moreman(s) |
zie Moerman(s).
|
FD |
Moremans |
Mormans. Composé, au génitif, de néerl. Moor (= Maure) + man ; peut être aussi une var. de Moermans [FD].
|
JG |
Moren |
Morren, Morrenne (francisation), au génitif: Morrens. 1280 «Korre Morren» Herderen; surnom: dérivé du verbe morren ‘murmurer, grogner’ [FD] ou bien génitif de Moor (= Maure) ou de Maur- de Mauritius.
|
JG |
Moren |
zie Morin.
|
FD |
Morenier |
1. Spelling voor PlN Morigny (Manche, Seine-et-Oise) of Mauregny (Aisne). 136 e. Evrars de Morreni; 1438 Thiebaut de Morigny, Laon (MORLET). – 2. Var. voor Moriniers.
|
FD |
Morenne |
Moraine, Morrenne: 1. PlN Maurenne in Anthée of Hastière-Lavaux (N). – 2. W. adaptatie van Morren.
|
FD |
Moreno |
Een Oostendse Moreno stamt van Josephus Maria Moreno, « 1787 Marchena in Spanje (PDB). BN Sp. moreno: met donker haar, donkere huid < Lat. maurus: moor.
|
FD |
Morent |
zie Morand.
|
FD |
Morenville |
Nom d’origine: Moranville (Meuse).
|
JG |
Morenville |
PlN Moranville (Meuse).
|
FD |
Morenville |
Proven. Dép. Maizeret.
|
EV |
Mores |
Var. de Moris ou de Moret.
|
JG |
Mores |
zie Maurits, Moret.
|
FD |
Moressée |
Nom d’origine: Moressée, à Heure (Nr).
|
JG |
Moressée |
PlN in Heure (N).
|
FD |
Moressée |
Proven. Dép. Heure. Mor- -eaux, -eels, -el(le). 1. V. Maure. — 2. V. Moer.
|
EV |
Moret |
-ette, -eth, -ey, -ez, -es, -es, -ex, -ee, -est,-é, -etus, -etti, -etto, Morret, -é, -ey, -hey, Mauret, Mouret(te), -ey, Meuret, -ez, -ée, -ee, -ey, Muret,-ez, Murrez: 1. Patr. Dim. van Germ. VN met maur-‘moor’, zoals Morbold, Morbertus, Morfridus (Dip., MORLET I). Moretus (BRATTÔ 1953,165). 1313 Jehan Moret, Parijs (MICH. 1951,249); 1331 Jehane Meurette; 1349 Colart Moret, 1388 Jaquemars Mouret, Dk. (TdT); 1397 Jan Moreid= Jan Moret, Ktr. (DEBR. 1970); 1494 Muret Brougart, Namen (J.G.). – 2. BN Ofr. moret: donkerbruin.
|
FD |
Moret |
-ez, Morette, cf. aussi More.
|
JG |
Moreton |
Morton: Afl. van Moret.
|
FD |
Moretus |
Lat. humanistennaam van Jan Moerentorf (1543-1610), de bekende Antwerpse drukker en schoonzoon van Plantijn. PlN 1142-56 Morendorp (NRW) (TW) of Môhrendorf (RP). 1516 Paulus Mortorf, Frankfort (MULIII); 1542 Valeriaan Mouretorffs, Rijsel-Aw. (AP); 1584 Jan Moerentorf boeckvercooper, Aw. (AB); 1707 Petrus Moretus, Aw. (MUL VII).
|
FD |
Moretus |
Proven. Latinis. du N. de Moerentorf (Turf) ,,Tourbe du marais ». (L.D.).
|
EV |
Morez |
1. Proven. Morhet (Loc.). — 2. V. Maure. — 3. V. MAD (Ma).
|
EV |
Morf |
Car. mor. Morveux, ,,Petit gamin ».
|
EV |
Morg(h)en |
Mnl. morgen: landmaat (zoveel land aïs op een morgen omgeploegd kon worden). D. PlN. 1316 Joh. dictus Morgin, Friedenweiler (BRECH.); 1537 Hans Morghen, Aw. (AP).
|
FD |
Morga |
14e s. «Henri Morgas» Savoie; var. de Morgant, nom épique ?
|
JG |
Morgan |
Car. mor. Morgant, ,,H. qui témoigne de la morgue » (Ane. fr.) V. Moriquand.
|
EV |
Morgan(d) |
Norgan: Oude Keltische naam. 1159 Morganus; 1214 John Morgan, Berkshire (REANEY).
|
FD |
Morgenroth |
BN Morgenrood, voor wie vroeg opstaat?
|
FD |
Morgens(z)tern |
Huisnaam. 1374 Dietrich Morgenstern, Emmendingen (BRECH.).
|
FD |
Morgenthal(er) |
Door volksetymologie en ronding < Mergenthaler / Morgenthaler. PlN Mergenthal < Mariental (fréquent).
|
FD |
Morgenthau |
PlN Mergenthau (BEI).
|
FD |
Morhay |
-aye, Morrhaye, -hey. Var. de Morhet ou de Morai, -ay.
|
JG |
Morhay |
-het. Proven. Morhet (Loc.).
|
EV |
Morhet |
Morhaye, Morrhay, -hey, -(h)aye: 1. PlN Morhet (LX). 1161B. de Morheys, St-Hubert (ASH). – 2. Var. van Moret of Moray.
|
FD |
Morhet |
Nom d’origine : Morhet (Lx).
|
JG |
Moria |
Morias, cf. Moreau.
|
JG |
Moria(s) |
-iau(x), -ieau, zie Morel.
|
FD |
Moriaens |
Morjaen, Morjan(e), Morjean: Mnl. moriaen: moor. BN naar de donkere huidskleur of huisnaam. 1300 Alardus Moriaens; 1440 Marie Moerjaens, Tv. (BERDEN); 1576 Ger. Moriaens, Mech.(AP).
|
FD |
Moriaens |
Sans doute forme néerl. (au génitif) de *Morian(e), faisant référence aux enseignes à tête de maure, de noir, w. liég. moriâne (cf. Renard, BTD 26, 271-2).
|
JG |
Moriamé |
-âme, Mourialmé, Mouriamé, Mau-riamé, Maulrialmé, Mariamé. 11e s. «Arnul-fus de Morelmeis» St-Gérard, 1444 «Guerardin de Moreaumez» AidesNamur, 1719 «Nicolas de Morialmez» Walcourt; nom d’origine: Morialmé, w. mariante (arr. Philippcville).
|
JG |
Moriamé |
Moriame, Moriamez, Maurialmé, Mourialmé, Mouria(l)me: PlN Morialmé (N). 1184 s. Godescalci de Morelmeis; 1209 Arnoldus de Moralmeis, Namen (SLL).
|
FD |
Moriamé |
Proven. Morialmé (Loc.).
|
EV |
Moriau |
-iaux, -ieau, cf. Moreau.
|
JG |
Morice |
cf. Maurice.
|
JG |
Morice |
V. Maurice. Morichard. Proven. (A)manry-Sart, ,,Essart du sieur Amaury » (L.D.). Moricard (Loc. fr.).
|
EV |
Morice |
zie Maurits.
|
FD |
Moriceau |
Morisseaux: Patr. Dim. van VN Maurice.
|
FD |
Morichar(d) |
Patr. Afl. van VN Maurice.
|
FD |
Morichon |
cf. Moris(se).
|
JG |
Morichon |
zie Maurichon.
|
FD |
Morien |
-iën, zie Marië’n.
|
FD |
Morier |
-iez, zie Dumourier.
|
FD |
Morieux |
zie Morel.
|
FD |
Morillon |
Meurillon, Morlion, Morlyon, Mérillon, Meriloo: Dim. op -illon van Fr. maure: moor, zwart. 1424 Jehan Moreillon, Senlis (MORLET); 155/Guidonis Morijllon; is67Augustinus Morlion, Lv. (HENNO); i6e e. Jean Morillon (alias Morlion), Broekburg (Midd. 1959,37); 1639 Jacques Meurillon, Waasten (DUV.).
|
FD |
Morimont |
Morymont. 1449 «Grant Jehan de Morimont» AidesNamur, 1538 «Johan de Morymont» = 1550 «Johan de Morimont» CoutStavelot, 1565 «Jean de Morimont, fils de François de Spasse» Abb. Grandpré, 1590 «Maroie de Morimont» Leignon, 1611 «Gilles de Morimont» BourgNamur, 1779 «Martin Morimont» Natoye; nom d’origine: Morimont à Chevetogne/Leignon ainsi qu’à Lou-poigne et à Céroux-Mousty (BrW), mais aussi de nom de lignage à Gesves (Nr) (comm. A. Morimont).
|
JG |
Morimont |
PlN Moirimont in Chevetogne (N). 1555 P.Morimont, Namen-Aw.; 1565 Jaspar de Moerymont, Moermond (sic) – Aw. (AP).
|
FD |
Morimont |
Proven. Dép. Chevetogne. Moriquand. Proven. ,,Champ-des-Morts » (Dép. St-Sauveur).
|
EV |
Morin |
-ain, Mourin; Moriot, cf. More.
|
JG |
Morin |
Mourin, Maurin, Morain, Meurin, -ein, Mo(o)rin(g), Mo(o)ren, Moerens, Moerynck, -ings, Morren(s), Morrenne, Meur(r)ens, Muryn: Patr. Vleivorm van Germ. maur-naam ‘moor’: Mauro, Morin, Mauring (Fm.), Moringus (GN). 1341 Willelmi Morin, Ktr. (DEBR. 1971); 1333 P. Morrin, Cent (GN); 1398 Goesin Moerin, Kuurne (DEBR. 1970); 1424 Hannin Moerinc, Ktr. (DEBR. 1958); 1565 Peter Morren, Rukkelingen-Aw. (AP). (Wor(i)neau, Mornau(w): Dim. van Morin.
|
FD |
Moriniere |
PlN Morinière (Loire-Atl).
|
FD |
Moriot |
Morioux: Afl. van Germ. maur-naam; vgl. Morin, Morel.
|
FD |
Moriot |
zie Merlot.
|
FD |
Moris |
Moris(s)- -eaux, -ens, -et, -on. V. Maurice et MAD (Ma),
|
EV |
Moris |
Morisse, Morysse, Morris. 1524 «Moris de Lanty» DénStavelotMy, 1747 «Hilaire Morise» Thy-le-Bauduin; var. de Maurice. « Dérivés: Morisseaux. – Morichon. -Mo-risot. Morissen, cf. Maurissen.
|
JG |
Moris(s)on |
Morris(s)on, Moryson, Morijson, Morissonnaud, Morisons, Morisot, -od, Morizot: Patr. Dim. van VN Maurice, zoals Maurichon. Sommige vormen op -son kunnen E. vormen zijn, ni. Morrison: zoon van Moris, Maurice. 1463 Andrew Morsion (REANEY).
|
FD |
Moris(se) |
-en(s), zie Maurits.
|
FD |
Morisseaux |
zie Moriceau.
|
FD |
Morisset |
-ey, zie Mauricet.
|
FD |
Moritoen |
Afl. van Fr. maure, more: donker van huid. BN. 1416 Jan Moritoen, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Moritz |
V. Maurice.
|
EV |
Moritz |
zie Maurits.
|
FD |
Morival |
Nom d’origine: Morival, à Longlier (Lx).
|
JG |
Morival |
PlN in Vismes (Somme). De oudst bekende voorvader van de Belgische Morivals is ni. Pierre Antoine Morival, geboren ca.i7so in Hasnon (Nord), overleden in 1808 in Wachtebeke. Gautier de Morival is heer van Morival in 1191 (med. L. Morival, Zelzate).
|
FD |
Moriya |
zie Morel.
|
FD |
Morizet |
zie Mauricet.
|
FD |
Morizot |
zie Morisson.
|
FD |
Morja(e)u |
Morjeau, zie Morel.
|
FD |
Morjaen |
Morjan(e), Morjean, zie Moriaens.
|
FD |
Mork |
Proven. Mork(hoven) (Loc. et L.D.). Vermorcken (Van der Morke), ,,Du marais ».
|
EV |
Morkens |
zie Moorkens.
|
FD |
Morl- |
-et, -ey. Proven. Morlaix (Loc. fr.).
|
EV |
Morland |
Nom d’origine: Morlands, à Ophain (BrW) ou bien topon. néerl. Moerland, 1111-15 «Morlant» (Zélande, P.-B.) [FD].
|
JG |
Morland |
zie Moerland.
|
FD |
Morle- |
Morli-, -ghem. Proven. 1. Maoriegem (Dép. Vlierzele). — 2. Morleghem (Dép. Chercq).
|
EV |
Morleghem |
Nom d’origine: Moorlegem, à Vlierzele (FlOr).
|
JG |
Morleghem |
zie van Moorleghem.
|
FD |
Morlet |
-ey, cf. Moreau.
|
JG |
Morlet |
Morley: Dim. op -let van Ofr. mor: bruin, zwart (van de huidskleur) of dim. op -et van Morel. 1297 Morelet, Bergen (PIERARD); 1438 Gobert Morlet, Laon (MORLET).
|
FD |
Morli(n)ghem |
zie van Moorleghem.
|
FD |
Morlie |
Morlière, zie Marlier.
|
FD |
Morlie |
Proven. Morlies (Dép. Maubray).
|
EV |
Morlière |
Nom d’origine: Morlière,àBiesmerée (Nr) [= var. de Marlière, fr. marnière],
|
JG |
Morlion |
cf. More.
|
JG |
Morlion |
-lyon, zie Morillon.
|
FD |
Morlion |
Proven. Morlhon (Loc. fr.)
|
EV |
Morlot |
cf. Moreau.
|
JG |
Mormal |
1. Mnl. mormael: gezwel aan de benen, open wond aan het been. BN. 1281 Joh. Mormael =Joh. Mormal, Wortegem (HAES.). – 2. PlN Mormal (Nord): 1167 Mormaal (TW). 1273 Jehan Mourmal,Dk.(FST).
|
FD |
Mormal |
Mormat. 1672 «Augustin Mormal» BourgNamur, 1659 «Mormaux», 1696 «Mormal» Cerfontaine; nom d’origine: forêt de Mormal (Nord), bor. mourmau; cf. aussi Mourmaux, -eaux.
|
JG |
Mormal |
V. Momalle.
|
EV |
Mormans |
cf. Moremans.
|
JG |
Mormaque |
(NF de la région de Wavre), sans doute aussi Mornac. Peut-être, avec dénasalisation ô > ô, nom de maison, de w. mat R’make ‘chez Remacle’ [MH], comp. Mor-nard. Ou bien surnom composé de mm(t) ‘noir, brun foncé’ et de w. make ‘tête’, syn.de w. liég. moriâne, ma- ‘moricaud’ DL415, cf. Moriaens [avec la collab. de Ch. Mytskos],
|
JG |
Mormaque |
zie Mornac.
|
FD |
Mormat |
cf. Mormal?
|
JG |
Mormentyn |
zie Mermottein.
|
FD |
Mormond |
-ont. 1595 «Evrard de Mormont» Fronville, 1651 «Servais de Moirmon» émigré en Suède; nom d’origine: Mormont (Lx).
|
JG |
Mormont |
-ond: PlN Mormont (LX).
|
FD |
Mormont |
Proven. Loc.
|
EV |
Morn- |
-baerts, -bel, -bers, -mer, -maert(s). 1. Fonction. Momber ou Mommer, ,,Mambour » (Ane. dignité municip.). Synon. : Moe-maers. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mornac |
cf. Mormaque.
|
JG |
Mornac |
Mormaque: PlN Mornac (Charente).
|
FD |
Mornard |
-ae, Mornet: 1. BN Afl. van Ofr. morne: triest, droefgeestig. 1400 Petiot Mornet, Choisy (MORLET). – 2. Uit (Si)mon Renard. 1607 Simon dit Mon Regnard; 1643 Monrenard (LECHANTEUR).
|
FD |
Mornard |
Car. mor. ,,H. morne, triste ». (Suffixe -ard, augmentatif ou péjoratif). N° » 250, 282.
|
EV |
Mornard |
w. liég. Môrnârd. 1620 «Henri Mor-nard» Retinne; NF à analyser mon Re(g)nard ‘chez Renard’ avec dénasalisation ô > ô, cf. 31.10.1607 «Simon dit mon Regnard (..’.) Simon Monregnaulx», 27.5.1615 «Wie Mon-renaux (…) Wie le hinand dit Monrenard», 18.2.1643 «Oudon, fille de feu Wilhaime Hinand dit monrenard», 30.7.1709 «Léonard Monrenard» (toutes mentions tirées des notaires liégeois, cf. BTD 75) [JL, NFw]. Cf. aussi Mormaque.
|
JG |
Mornay |
Proven. Loc. fr. Morren. 1. V. Moer. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Morneau |
Mornau(w), zie Morineau.
|
FD |
Mornie |
zie Maronnier.
|
FD |
Mornout |
zie Moerenhou(d)t.
|
FD |
Moro(t) |
Mouro: 1i. Patr. Dim. van VN Maur. Vgl. Morin. – 2. Var. van Maurois.
|
FD |
Morobé |
zie Demarbaix.
|
FD |
Moron |
Var. de Mauron (dérivé de Maure, More); Dauzat 441 pensait à un surnom de rêveur, d’après anc. fr. songer le moron ‘rêvasser’ [ce qui serait exceptionnel].
|
JG |
Moron |
zie Mauron.
|
FD |
Moronval |
PlN Morval (PdC): 1328 Moronval (DNF). 1311 Caterine Mouronval, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Moroy |
zie Maurois.
|
FD |
Morphée |
Un surnom d’après le nom du dieu grec du sommeil, Morphée, serait étonnant; plutôt nom d’enfant trouvé, sans doute en train de dormir [MH].
|
JG |
Morphy |
Morphée: E. FN, var. Morfey, Morphey, Morphew < Ofr. malfé, maufeit, malfait. Zie Malfait. BN voor een boosdoener. 1163 William Malfet, Sussex; 1196 Lucas Maufe, Northampton; 1198 Simon Malfei, Norfolk; 1564 John Morfewe, Suffolk (REANEY). 1712 j oncheer Dermete Morphy = 1713 jonckheer Dermete Françoise Morphy, filius don Jan, gheweest meestre de camp van een Hiers régiment; 1742 Cornelis Morphy, lerland-Bg. (PARM.).
|
FD |
Morra |
zie Moras.
|
FD |
Morray |
cf. Moreau.
|
JG |
Morray |
zie Morel.
|
FD |
Morraye |
zie Morhet.
|
FD |
Morre |
cf. More.
|
JG |
Morre |
zie Moret.
|
FD |
Morre, (de) |
Morren(s), Murren, Meur(r)ens: i. Van Mnl. ww. murren, morren: morren, pruttelen, pruilen, grommen. BN voor een grompot. 1280 Korre Morren (Herb.); 136 e. Wouter Morre, Waasmunster; 1299 Staskin Murre, Cent (GN); 1398 Jacob Murre, Pittem (DEBR. 1970). – 2. Zie ook Morin.
|
FD |
Morreau |
Morreel(s), Morreeuw, zie Morel.
|
FD |
Morreel |
cf. Moreau, Moreel.
|
JG |
Morrelgem, van |
zie van Moorleghem.
|
FD |
Morren |
-enne, Morrens, cf. Moren.
|
JG |
Morren(s) |
zie Morre.
|
FD |
Morrenne |
zie Morenne.
|
FD |
Morret |
cf. More.
|
JG |
Morret |
-ey, zie Moret.
|
FD |
Morrhay(e) |
-hey, zie Morhet.
|
FD |
Morrhaye |
-hey, cf. Morhay(e).
|
JG |
Morriens |
zie Mariën.
|
FD |
Morrier |
Dérivé de More, Maure (Dauzat 441 ) ?
|
JG |
Morrier |
zie Dumourier.
|
FD |
Morris |
cf. Moris(se).
|
JG |
Morris |
zie Maurits.
|
FD |
Morris(on) |
V. Maurice. Morsa. V. Morichar et le suivant. Proven. Morsa(ye). (Dép. Mont-Gauthier) .
|
EV |
Morris(s)on |
zie Maurits, Morisson.
|
FD |
Morrissey |
zie Mauricet.
|
FD |
Morroir |
zie Maurois.
|
FD |
Morry |
zie Maury, Dumourier.
|
FD |
Mors |
cf. Moors.
|
JG |
Mors |
zie Moors.
|
FD |
Mors(s)inkhof |
PlN Groot en Klein Morsink, op de Mors in Rectum (OIJ) (PDB).
|
FD |
Morsa |
Morsat (NF hutois et hesbignon). 1444 «Jehan Morseau» Thines-en-Hesbaye, 1692 «Guillaume Morsa» Amay, 1725 «Lambert Morsa» Vieux-Waleffe ; p.-ê. surnom dérivé de lat. morsum ‘chose mordue’, cf. pic. (Soignies) marcha ‘morceau’ FEW 6/3, 144b (comp. Morsiau(x)), mais apparemment, dans le domaine est-wallon, seul w. liég. (Forir) mwèrcê ‘pomme d’Adam’ et w. verviétois mwèrcê ‘trognon de fruit, de pomme’ DL 422b ont survécu.
|
JG |
Morsa(t) |
zie Morseau.
|
FD |
Morsain |
-aint. 1598 «Bertrand Morsain» DénWavre; nom d’origine: Morsaint, à Grez-Doiceau (BrW).
|
JG |
Morsain |
Proven. Morsaint (Dép. Grez-Doiceau).
|
EV |
Morsain(t) |
1. PlN Morsaint in Grez-Doiceau (WB). -2. Var. van Morchain.
|
FD |
Morseau |
-iau(x), Morciaux, Mors(ch)el, Morsa(t): Ofr. morsel, Fr. morceau, Mnl. morseel: beet.hap, lekker eten. BN. 1281 Jehans Morsiaus, Bergen (ARNOULD); 1383 Michiel Morseel, Boezingen (SOETE); 1692 Guillaume Morsa, Amay (HERB.).
|
FD |
Morselbeen, van |
zie van Mosselbeen.
|
FD |
Morsiau |
-iaux, Morciaux. 1235 «Johans Morsials» ChirTournai, 1281 «Morsiaus» ComptesMons; surnom: pic. morsiau ‘morceau’, p.-ê. avec le sens de moy. fr. morceau d’homme ‘homme de petite taille’ FEW 6/3, 145b; cf. aussi Morsa(t).
|
JG |
Morsink |
Hypercorrect < Patr. Mossink, -ing, Massink, -ing. Afl. van Ma(a)s.
|
FD |
Morsman |
Moersmans, de Moersman: PlN Mors(ch) is een oostelijke var. van PlN Mars(ch): laag nat weiland (MOERMAN163). De FN is dan een pendant van Marsman, Meerschman. Geografïsch past deze verklaring evenwel niet voor De Moersman, die in Rijsel (en 2X in WV) voorkomt: hier wellicht verkeerd gelezen De Meersman. Misschien hypercorrect voor Moesman, Mosmans?
|
FD |
Morsomme |
1472 «Henry Morshomme» Dén-Vielsalm, 1575 «Henri Morsome» Vielsalm, 1604 «Hubert Morsome berger» Arbre-fontaine, 1656 «Jean Morsomme» DénMa-lempré; nom d’origine: Les Morts-Hommes, ainsi à Gérouville (Lx).
|
JG |
Morsomme |
PlN Les Morts-Hommes in Gérouville (LX): 1256 la terre de Morshommes (CAO). 1472 Henry Morshomme, Vielsalm (J.G.).
|
FD |
Mort(h)ier(s) |
1. Proven. Loc. et L.D. — 2. ,,H. qui tarvaille le mortier ». Nos 131, 178.
|
EV |
Mortagne |
Mortaign(i)e: Verspreide PlN (H, Nord, PdC) < Mauritania. 1275 Rogiers de Mortaigne, Spiere; 1365 tleen dat men heet Mortaigne, Bellegem; 1400 mer Robbrecht van Mortaingne heere van Cavermez (DEBR. 1980); 1287 Joh. de Mauritania, castellanus Tornacensis, Dk. (CDN); 1246 Aale Mortaigne; 1312 Robers de Mortaigne, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Mortagne |
Proven. Dép. Bellegem, Forest-lez-Frasnes, etc.
|
EV |
Mortal |
16e s. «Jehan Mortal» Châtelet; surnom: anc. fr. mortal ‘mortel’, de sens divers FEW 6/3, 147-8?
|
JG |
Mortal |
zie Mortiau(x).
|
FD |
Mortehan |
Nom d’origine: Mortehan, à Cugnon (Lx).
|
JG |
Mortehan |
PlN in Cugnon (LX).
|
FD |
Mortehan |
Proven. Dép. Cugnon. Variante : Mordant.
|
EV |
Mortel ma n(s) |
zie Moortelmans.
|
FD |
Mortel(e), van de |
-elle, -elle, zie van (den) Moortel.
|
FD |
Mortelé |
-e, Mortelez. Ces NF étant présents massivement en Flandre occidentale, var. francisées de Van de Moortele, etc., et non pas issus du NL Mortelet, topon. à Rongy (Ht).
|
JG |
Mortelet |
-elé, -ele(z): i. PlN Mortelet in Rongny(H). 1279 Grars des Mortelés, Atrecht (NCJ); 1551 Joh. Mortelee, Dowaai (MULIV). – 2. Var. van Martelet. Vgl. Wvl. zwort < zwart. 1712 Pieter Mortelet, Izg.; 1737 Joseph Mortelez, Rumbeke (MARICHAL).
|
FD |
Mortelette |
Nom d’origine: Mortelette, à Boussu-en-Fagne (Nr).
|
JG |
Mortelette |
PlN in Boussu-en-Fagne (N) en Ploegsteert-Waasten (H) (DF).
|
FD |
Mortelle |
(NF de la région de Charleroi). Peut-être simple var. du NF Mortelé, -é, issu de Van de Moortel; ou bien surnom: anc. fr. mortel ‘cruel (en parlant de personnes)’ Gdf, qui aurait été utilisé comme matronyme, cf. 1646 «Marie La Mortelle» Châtillon-sous-les-Côtes, 1732 «Nicolas La Mortelle» Herme-ville-en-Woevre (Meuse) (FyS).
|
JG |
Mortelle |
Wsch. < Van de Moortele/Mortelle.
|
FD |
Mortelmans |
1. Proven. Mortel (Dép. Achel), avec suffixe -mans, d’orig. — 2. Profess. ,,H. qui travaille le mortier ».
|
EV |
Mortelmans |
Composé, au génitif, de moy. néerl. mo(o)rtel ‘terre grasse’ + -man.
|
JG |
Mortensen |
Mortensson: Patr. Scand. pendant van Maartens.
|
FD |
Mortgat |
cf. Moortgat.
|
JG |
Mortgat |
V. Moortgat.
|
EV |
Mortgat |
zie Moortgat.
|
FD |
Morthier |
cf. Mortier.
|
JG |
Mortiau(x) |
-al: 1. BN Ofr. mortel: wreed, die dedood verdient. 1257 Jehans Mortel, Atrecht (NCJ); 1424 Jakemart Mortiau, H (J.G.). – 2. Moretel, dim.van Moret (Vgl. Moreton). 1222 Henri Moretels, Atrecht (NCJ). – 3. PlN. Vgl. Mortelet. 1272 Willaumes des Mortiaus, Atrecht (NCJ). 4. Var. van Marteau; vgl. Mortelet 2.
|
FD |
Mortiau(x) |
Proven. Morte-Eau, ,,Eau tranquille ». (La) Marteau (Loc.).
|
EV |
Mortiaux |
1272 «Willaumes des Mortiaus» NécrArras, 1424-25 «Jakemart Mortiau» DénHainaut; sans doute nom d’origine: topon. du type rmorte-eaun (= eau stagnante), ainsi Lamorteau (Lx), cf. 1512 «Simon Le Mor-teau», 1580 «Jean Morteau», 1661 «Alexandre de la Morteau» BourgNamur.
|
JG |
Mortier |
Morthier, Mortiers. 1213 «Arnoldus de Mortirs frater suus» CartValDieu, 1272 «Martin Mortir» PolyptVillers, 1500 «Bertrand de Mortier» Liège; nom d’origine: Mortier (Lg), etc., topon. fréquent (= terrain gras, marécageux FEW 6/3, 150a); cf. aussi Dumortier.
|
JG |
Mortier(s) |
-iez, Morthier, Dumortier, -iez, Demortie(r): PlN Fr. Mortier < Lat. mortarium: drassige grond, moerassig terrein. Vgl. Van de Moortele. Fréquent (o.m. LU). 1214 Arnoldus de Mortirs, LU (CVD); 1398 Hannekin van den Moertiere = Hannequin du Mortier, Har. (DEBR. 1970); 1603 Gillis Mortier, Rijsel (SCHOUT. I).
|
FD |
Mortimer |
PlN Mortemer (Seine-Inf.). 1086 Ralph de Mortemer=de Mortuo Mari (REANEY).
|
FD |
Morton |
i. E. FN. Oorspr. PlN Oe. môr-tûn: omheinde woonplaats, dorp bij een moeras. Daarna ook VN en FN (V. D. SCHAAR). – 2. Var. van Marton; vgl. Marteau/Mortiaux. – 3. Zie Moreton.
|
FD |
Mortreu |
-eux (NF de la région de Comines). Pour Dauzat 442, var. de Mortreuil, contraction de l’anc. fr. morteruel ‘mélange de pain et de lait’, désignant celui qui se nourrissait de ce mets, cf. 1378 «Mortreul Bruneel» Ypres; aussi nom d’origine: Mortreux, à Jolimetz (Nord).
|
JG |
Mortreuil |
Mortreu(x): 1. Ofr. morteruel: gerecht met brood en melk. BN. 1378 Mortreul Bruneel, Ip. (BEELE). – 2. PlN Mortreux in Jolimetz (Nord): 1167 Morteruel (TW). 1347 Gillis Mortruls = Mortruele, Ronse (DECONINCK). – 3. PlN Mortroux (LU) (zie i.v.).
|
FD |
Mortroux |
1350 «Gile de Mortrous», 1359 «Wil-heames Vloghe de Mortruel» CartValDieu, 1589 «Piron Anthoenne de Mortroux» Liège; nom d’origine: Mortroux, 1276 «Morteruez» (Lg). Cf. aussi Moitroux (forme w.).
|
JG |
Mortroux |
PlN (LU). 1350 Fachin de Mortrous, LU (CVD); 1372 Wilheames de Mortruel = 1383 Wilhames de Mortrou, Luik (SLLIV); 1385 Liberti Morteruels, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Mortroux |
Proven. Loc.
|
EV |
Moruanx |
Schrijffout voor Moraux.
|
FD |
Morue |
Mouru(e), Murru: BerBN Fr. morue: kabeljauw.
|
FD |
Morue |
Mourue. Fr. morue, surnom de pêcheur ou de marchand.
|
JG |
Morval |
1. PlN Morval (PdC). 1311 Caterine Mouronval, Atrecht (NCJ). – 2. PlN in Horrues (H) en Bucy-le-Long (Aisne).
|
FD |
Morval |
Nom d’origine: (fond de) Morva à Modave (Lg), chapelle de Morval à Lombise (Ht), Morval (PdC), etc.
|
JG |
Morvan |
Patr. Bretonse VN en FN (LE MENN). Morven is ook een Schotse VN.
|
FD |
Morvilliers |
Morviller: PlN Morvilliers (Aube, Eure-et-Loir) of Morvillers (Oise, Somme).
|
FD |
Morvoet |
Proven. Moerevoorde ,,Gué du marais ».
|
EV |
Morvoet |
zie Marievoet.
|
FD |
Mory |
cf. Maury.
|
JG |
Mory |
zie Maury, Dumourier.
|
FD |
Morys(se) |
zie Maurits.
|
FD |
Moryson |
Morijson, zie Morisson.
|
FD |
Morysse |
cf. Moris(se).
|
JG |
Mos |
,,Mousse ». Proven. Terrain humide, moussu. N° 243. Van der-, Ver- -Moes(en), -Moosen, -Mo(u)ste(n). Synon. : Mostaaert (Mosaarde). VAN de Mosselaer ,,De la lande moussue ». V. Mousse.
|
EV |
Mos |
zie Maas(s).
|
FD |
Mos(se)ray |
LU W. PlN mos’rê: mos (HERB.).
|
FD |
Mosar |
-art, Mozart. Comme NF belge, pro-babl. nom d’origine, cf. 1350 «derire le mosar», à Waleffe-St-Pierre (Lg), et «Mos-saire», à Mormont (Lx); sans doute dérivé de w. masse ‘mousse’ (plante).
|
JG |
Mosar(t) |
zieMozar.
|
FD |
Mosay |
Mossay, Mossai. 1271 «maistre Jehan de Mosai vestit de Saint Pierre le Nialeit», 1274 «Aubers de Mosai k’on appelle Vies Prévost de Sethenai» CartOrval, 1524 «Loren Mossea» DénStavelotMy; nom d’origine: w. masse ‘mousse’ (plante).
|
JG |
Mosay |
zie Mossay.
|
FD |
Mosbach(er) |
Verspreide PlN Mo(o)sbach (BEI, BW, HS,TH).
|
FD |
Mosberg |
Moszberg: PlN Mosberg in Tv. (VB) of verspreide D. PlN Mo(o)sberg.
|
FD |
Mosberg |
Proven. ,,Colline aux mousses ».
|
EV |
Mosbeu |
-eux, Mousbeux. 1635-36 «Lucie de Labeau fesme de Piere Mosbeux» Nandrin; nom d’origine: Mosbeux, à Gomzé-Andou-mont et Forêt (Lg).
|
JG |
Mosbeu(x) |
Mousbeux: PlN Mosbeux in Gomzé-Andoumont en Forêt (LU).
|
FD |
Mosbeux |
Proven. Dép., Gomzé, Forêt-lez-Chaudfontaine.
|
EV |
Mosc(h)et |
zie Mouchet.
|
FD |
Moschion |
zie Mouchon.
|
FD |
Moscou |
Nom d’origine: Moscou, capitale de la Russie, mais aussi (par transfert de toponyme) NL à Dampremy et à Épinois (Ht).
|
JG |
Moscou |
PlN Moskou (Rusland).
|
FD |
Mosel(l)e |
Muselle, Mousel: PlN Mosele in Mesnil-Eglise (N). 1565 Jean Muselle; 1639 de Miselle; 1641 de Muselle, Dinant (Midd. 1966,229-238).
|
FD |
Mosel, van |
zie van Muysel.
|
FD |
Mosele |
-elle, Mousel, Muselle. Nom d’origine: Moselle (affluent du Rhin), mais aussi (par transfert toponymique) Mosele, à Mesnil-Église (Nr), etc.
|
JG |
Mosen |
cf. Moosen.
|
JG |
Mosen |
zie Maassen.
|
FD |
Mosen, van der |
van der Moosen, van der Moesen, van der Meuse, van der Mouse(n), van der Mousse, Vermosen, Vermoese(n), Vermoezen: PlN Mose: slijk, modder. Hof ter Mosen in Anderlecht. 1330 Gheertruudt van der Mosen; 1331 Ghertrudis van der Mosen…ad locum dictum ter Mosen, Anderlecht (PEENE1949); 1552 Pieter van der Moesen; 1586 Barbelé Vermoesen, Moorsel (LIEVENS); 1666 Martin van der Mousen, Limai (Midd. 1978,254).
|
FD |
Moser |
Mooser, Moserman, Mozer: D. afl. van verspreide PlN Moos: moeras.
|
FD |
Moser |
Si le NF n’est pas italien, var. de Mauser qui serait un ‘chasseur de souris’ (Dauzat 425) ou un ‘marchand de légumes’ (id., 442).
|
JG |
Moses |
Mosses, Mozes, Moise(s), Mois(se), Moïs(se), Moyse(s), Moysard, Moijsard, Moizard, Moysen(s), Moijse(n)s, Mojzis: Patr. Bijbelse VN Mozes, Lat.-Gr. Moyses, Fr. Moyse, Wvl. Mooizes. De VN is al in de 12e e. in WV geattesteerd. Moysens gaat terug op Moysin. 1298 Joh. Mois, Kales (GYSS. 1963); 1252 Mois de Haringhier; 1326 Cateline de Witscates fille Mois; 1326 van Jhan Moyse; 1336 Leurens Moesin, Ip. (BEELE); 1339 Mikiel Moys, 1348 Jehans Moyses, Dk. (TdT); 1345 Moise Maleplume, Luik (SLL IV); 1323 Moysekini dicti Moys, LU (SSP); 1364 Moysins poire = 1467 Moyses polder, Zande (DF XI); 1538 Joannes Moysen de Geldrop; 1548 Paulus Moyses, Lv. (MULIV).
|
FD |
Moses |
Var. de Moïse, cf. aussi Moes, etc.
|
JG |
Moset |
-ey, zie Mousset.
|
FD |
Moshagen |
PlN Mooshaag (bi der Mosehagen) in Nederoverheembeek (VB) en St.-Lambrechts-Woluwe(NR).
|
FD |
Mosheuvel |
PlN Mostheuvel in Westmalle (A) en Vessem (NB).
|
FD |
Mosin |
cf. Mousin.
|
JG |
Mosin |
Mous(a)in, Mozin: 1. Patr. Vleivorm van bijbelse VN Mozes. Zie Moses. 1287 Jehan Mousin, Ip. (ARY); 1392 Michiel Moesin = 1396 Moeisin, Ip. (BEELE). – 2. PlN Mozet (N): 1198 Mosain. 1272 Aleidis de Mosen, Villers-la-Ville; 1289 Godefrois de Mosin, Namen (J.G.). – 3. Var. van Mauhin, Mausin.
|
FD |
Moskal |
Moeschal, Moesschael: PlN Muskaal in Didam (G): 1400 Moeshael, 1460 to muyshol (HEKKET).
|
FD |
Moskovic(s) |
-vits, -vitz, -wicz, -witz, -wits, Moszkowicz, -witz: Herkomstnaam van de Moskoviet < Moskou (Rusland).
|
FD |
Mösli |
Moesle: D. FN Môsle, PlN Môslein: klein moeras. 1363 Hainr. Môsli, Isny (BRECH.). Zie ook Messely.
|
FD |
Mosmans |
1. Proven. ,,De Mos-(-berg, -broek, etc.) (L.D.). — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mosmans |
Composé, au génitif, de moy. néerl. mos ‘mousse; marais’ + -man.
|
JG |
Mosmans |
zie Maeseman.
|
FD |
Mosmuller |
D. FN Moosmùller < (verspreide) PlN Moosmiihl(e): molen op het moeras. 1459 Johan van Mosmole, Mtr. (SKM); 1512 Jakob Mosmuller, BEI (BRECH.).
|
FD |
Mosnenck, van |
zie van Muysewinckel.
|
FD |
Mosnier |
zie Monnier.
|
FD |
Mosolf |
Musolf: Patr. Germ. VN Mosulfus (MORLET I)-Moson: PlN Mozon in Fumai (LU).
|
FD |
Moson |
Nom d’origine: Mozon, à Fumai (Lg).
|
JG |
Mosray |
cf. Mosseray.
|
JG |
Moss |
E.FN. 1. PlN: moeras. 1286 David del Mos, Cheshire; 1327 Stephen atte Mos, Staffordshire. –2. Patr. Bijbelse VN Moses. 1260 Master Mosse thé Jew of London; 1153-68 Ailmerus fîlius Mosse = Aimer Mosse (REANEY).
|
FD |
Mossa |
zie Massar(d), Moussart.
|
FD |
Mossai |
-ay, cf. Mosay.
|
JG |
Mossay |
-ai, Mosay: Lu W. var. van Mousseau, dim. van mo(u)sse: mos. PlN. Vgl. Mossiat. 1274 Aubers deMosai,Orval(J.G.).
|
FD |
Mossay |
V. Mousse.
|
EV |
Mossé |
NF juif, équivalent de Moïse.
|
JG |
Mossel |
Mussels: BerBN van de mosselman. Kaat Mossel was in de i8e e. keurster van de schaaldieren op de vismarkt in R’dam (MEERTENS 1941,75).
|
FD |
Mosselaer, van de(n) |
PlN Mosselaar (NB). 1724 Jacobus van de Mosselaere, Boxtel (MUL VII).
|
FD |
Mosselbeen,van |
van Morselbeen:Vermoedelijk volksetymologische vervorming. Er is een Mosveen bij Staphorst (OIJ) (MOERMAN164).
|
FD |
Mosselman |
génitif: Mosselmans. Surnom de vendeur de moules: moy. néerl. mossel ‘moule’ (mollusque).
|
JG |
Mosselman(s) |
BerN van de mosselman, de mosselverkoper. 1356 Peter Mosselman, Tv. (PEENE1949); 1404 Gossuinus Mosselman de Londerzele, Bs. (Midd. 1957,291).
|
FD |
Mosselman(s) |
Profess. ..Marchand de moules ». N08 133, 200.
|
EV |
Mosselveld(e), van |
zie van Mossevelde.
|
FD |
Mossenne |
Proven. Mussain (Dép. Saintes).
|
EV |
Mosseray |
ou Mostray, ,,Essart des mousses ». N° 243.
|
EV |
Mosseray |
Proven. Mosseray, ,,Essart aux mousses », Synon. : Mostray.
|
EV |
Mosseray |
w. nam. Moz’rèt, Mosray (NF plutôt namurois). Nom d’origine: w. liég. (Esneux) mos ‘rê ‘mousse végétale’, fréquent en toponymie.
|
JG |
Mosses |
zie Moses.
|
FD |
Mosset |
Mouset. 1270 « Lodovicus dictus Mos-ses de Charnoir» CartValDieu, 1508 «Ernoul de Mouset» BourgNamur; dérivé de fr. mousse (plante) FEW 16, 567b, cf. 1245 «an preit Moset».
|
JG |
Mosset |
zie Mousset.
|
FD |
Mossevelde, van |
van Mosselveld(e): PlN Mosseveld in Overmere (OV), Th. (WV). 1462 van Mosvelde, Lokeren (FLW); 1583 Peter Mossevelt, Hamme (AP); i6e e. Hendrik van Mossevelde, Waas (VAN G.I).
|
FD |
Mossiat |
1518 «Henra Mossea», 1555 «Pier-chon de Mosseau», 1602 «Charles Mosseau», 1637 «Guillaume Mossiau» BourgNamur, 1754 «Joseph Mossiaux = Mosseaux» Natoye; nom d’origine: Mossiat [à écrire: Mossia], à Bioul (Nr), etc. ; dimin. en lat. -ellu > w. nam. -ia de w. masse ‘mousse’ (plante).
|
JG |
Mossiat |
PlN Mossiat in Bioul en Pondrôme (N). Dim. van mosse: mos. Vgl. Moussiaux.
|
FD |
Mossou |
-oux, Mousseux. 1602-3 «Jehenne Mossu» TerriersNamur, 1676 «Samuel Moussu» RuageAth, 1701 «Jean Moussoux» Bourg-Liège; surnom : anc. w. mossou ‘moussu, velu’.
|
JG |
Mossou(x) |
1. Zie Moussoux. – 2. Zie Massoul.
|
FD |
Mossoux |
V. Mousse.
|
EV |
Mossu |
zie Machu(t).
|
FD |
Most- |
-in, -inkx. V. MAD (Maz).
|
EV |
Most(en), van der |
van der Monst, van der Moust, Vermost: PlN (ter) Most: plaats waar mos groeit, modderige plaats, mosveen (MOERMAN). 1299 Huon dele Moust, Ktr. (DEBR. 1980); 1398 Omaer van der Most, Tielt (DEBR. 1970); 1430 Jan van der Most…van den goede van der Most daer hy woent, Vorselaar (LIND. 1940,265); 1508 Heylen Vermost, Temse (DE MAN).
|
FD |
Mostade |
Most- -(a)ert. V. Moutarde.
|
EV |
Mostade |
w. (Bastogne) Mostâde, Moutarde. 1253 «Willaumes Moustarde» NécrArras, 1273 «Johannes dictus Mostarde» Dalhem, 1316 «Anniès Moustarde» TestTournai, 1364 «Maroie femme qui fu Gossart Moustarde» PolyptAth, 1490 «J. Moustarde et Ollet sa f.» JusticeBastogne, 1507 «Jehan Moustarde» Ladeuze, 1540-41 «Marguerite Moustarde» Wannebecq, 1541 «Jehan Mostard» BourgNamur, 1544 «Jacquemot Mostarde» DénStavelotMy, 1575 «Collard Moustard» Francs-Lux; surnom: w. liég. mostâde, fr. moutarde, p.-ê. avec un sens imagé (machination, affaire suspecte) FEW 6/3, 272b. Cf. aussi le suivant.
|
JG |
Mostade |
w. (Bastogne) Mostâde, Moutarde. 1253 «Willaumes Moustarde» NécrArras, 1273 «Johannes dictus Mostarde» Dalhem, 1316 «Anniès Moustarde» TestTournai, 1364 «Maroie femme qui fu Gossart Moustarde» PolyptAth, 1490 «J. Moustarde et Ollet sa f.» JusticeBastogne, 1507 «Jehan Moustarde» Ladeuze, 1540-41 «Marguerite Moustarde» Wannebecq, 1541 «Jehan Mostard» BourgNamur, 1544 « Jacquemot Mostarde» DénStavelotMy, 1575 «Collard Moustard» Francs-Lux ; surnom : w. liég. mostâde, fr. moutarde, p.-ê. avec un sens imagé (machination, affaire suspecte) FEW 6/3, 272b. Cf. aussi le suivant,
|
JG |
Mostaert |
-aart, -ar(t), -ert, -erd, -ade, Moutarde: Mnl. mostaert, Ofr. mo(u)starde: mosterd. BerBN van de mostermaker of-verkoper, mosterdman. 1230 Waltero Mostart (SMTI); 1253 Willaumes Moustarde, Atrecht (NCJ); 1273 Joh. dictus Mostarde, Dalhem (CVD); 1298 Christiaens Moustardier (GYSS. 1963); 1543 Joseph Mostaert, Aw. (AP).
|
FD |
Mostaert |
Mostert. Surnom : moy. néerl. mos-taert ‘moutarde’.
|
JG |
Mostaf |
Profess. Mosthaver, ,,Moùt d’avoine ». N. de fabricant.
|
EV |
Mosten(n)e |
Moste(s), zie Mostin.
|
FD |
Mostenne |
Mostène. NF attesté dans la région de On, Waha, Hotton et Harsin (arr. Marche) à partir de 1753 (FyS); nom d’origine incertaine qui pourrait être issu d’un microtoponyme local, à moins qu’il ne s’agisse d’une forme régionale (non attestée FEW 6/1, 268-9) de mo(u)stelle ‘belette’ [avec la collab. de J. Virgo).
|
JG |
Mostenne |
Proven. (A)mostrennes (Dép. Esneux).
|
EV |
Mosterdman |
BerN van de mosterdmaker of -verkoper. Vgl. Mostaert. 1337-93 Herman Mostard = H. Mosterdman, Deventer (DRAAIJER 186).
|
FD |
Mostert |
cf. Mostaert.
|
JG |
Mostert |
-erd, zie Mostaert.
|
FD |
Mostes |
-es. 1485 «Mathieu Mostes» Seraing; dérivé d’anc. fr. mo(u)st ‘moût (de vin), vin jeune’, cf. Moste.
|
JG |
Mosthaf |
Wsch. < D. Musaff(e). Het eerste élément Mhd. muos: moes, spijs. 1247 Albert Muosaffe, Brixen(BRECH.).
|
FD |
Mostien |
cf. Mostin.
|
JG |
Mostien |
Deze om Aw. (vooral Boom) geconcentreerde FN is een spelling voor Mostin. 1700-1757 Anna Catharina Mostien (dochter van) J.B. Mostin, Wolvertem (PDB).
|
FD |
Mostin |
Mostinck(x), Mosten(n)e, Moste(s), -es, M(o)ustin: Afl. van Mnl. most, Ofr. most: most, gistende jonge wijn. BN voor de mostbereider. 1265 Baudes Moustins, Le Quesnoy (HERB.); 1308 Peter Mostinc, Beert VB (med. B. Roobaert); 1356 Jan Mostinc, St.-P.-Leeuw (PEENE 1949); 1485 Mathieu Mostes, Seraing (HERB.).
|
FD |
Mostin |
Moustin, Mostien, Mostinck, au génitif: -inckx. 1265 «Baudes Moustins»Le Quesnoy, 1356 «Jan Mostinc» Sint-Pieters-Leeuw, (…); probablement dérivé en -in du même thème que Moste(s), surnom de préparateur de moût.
|
JG |
Mostin |
Moustin, Mostien, Mostinck, au génitif: -inckx. 1265 «Baudes Moustins»Le Quesnoy, 1356 «Jan Mostinc» Sint-Pieters-Leeuw, 1540 «Hendrik Mostinck» Bruxelles, 1551 «Jehan Mostincq» BourgNamur; pro-babl. dérivé en -in du même thème que Moste(s), surnom de préparateur de moût.
|
JG |
Mostman(s) |
1. Afl. van Van der Most. – 2. BN van de mostbereider. Vgl. Mostin.
|
FD |
Mostmans |
Composé, au génitif, de moy. néerl. most ‘marais’ + -mon.
|
JG |
Mostr(e)y |
Mostrie, zie Montré.
|
FD |
Mostraet |
Probabl., dans la région de Charleroi, var. par métathèse du NF Mostaert,
|
JG |
Mostray |
V. Mosseray.
|
EV |
Mostrie |
Var. de Mottrie, plutôt qu’âne, fr. mo(n)stree ‘coupe de bois (indiquée par des marques)’ FEW 6/3, 97a.
|
JG |
Mosty |
cf. Mousty.
|
JG |
Mosty |
zie Mousty.
|
FD |
Moswinck, van |
-uinck, -uenck, zie (van) Muysewinckel.
|
FD |
Moszberg |
zie Mosberg.
|
FD |
Moszkowicz |
zie Moskovic(s).
|
FD |
mot |
,,Terre molle, mouvante ». V(and)er- -meut(t)er, -motte(n), -Maut, -moût, -muyten.
|
EV |
Mot |
Motte(n), Motte, Motz, Moet, Moedts: Patr./Metr. Korte vorm van Jacquemot(te) of Willemot(te). 1419 Wilheame Mot, Luik (RENARD 237); 1356 Peter Mots wijf, St.-P.-Leeuw (PEENE 1949); 1519 Jacques Motte, Namen (J.G.).
|
FD |
Mot |
Var. de Motte; ou bien surnom: moy. néerl. mot ‘mite ; vermoulure’.
|
JG |
Mot- |
-kin, -mans, -quin, Mott–ar(t), -e, -eaux, -et. V. MAD.
|
EV |
Mot(e), de |
zie Delamotte.
|
FD |
Mot(en), van der |
van der Motte(n), van der Moeten, – Moeten, Vermot(e), Vermoote, Vermotte, T(h)ermote: Verspreide PlN (ter) Mote: hoogte, heuveltje, vaak met kasteel of molen erop. Vgl. Delamotte. 1398 Roeger van der Mote, Zegher van der Motte, Lauwe (DEBR. 1970); 1687 Jan Termote, Roes. (MARICHAL). Vermote en Delmotte werden ook door elkaar gebruikt: 1627 Judocus Vermote = 1659 Delmote, Tielt (VS1979, 75).
|
FD |
Motard |
zie Mottard.
|
FD |
Motch |
Surnom: ouest-flam. motch ‘difficile de caractère’.
|
JG |
Mote |
cf. Motte. – Motelet, cf. Mottelet.
|
JG |
Motemans |
zie Motmans.
|
FD |
Moter, de |
zie van (den) Moortel.
|
FD |
Motet |
Mothet, Mottet, Motte, Mothes, Moutet: Patr. < dim. van Jacquemot of Willemot. 1316 Jehan Motet, Hoei (SLLIII); 1360 Wilheame Motet, Lui (RENARD 237); 146 e. Jakemien Motet, Luik (BODY); 1508 Motet le Charton, Namen (J.G.).
|
FD |
Motheu |
Motteu(x): Var. van Matheu; zie Matheus.
|
FD |
Motheu |
V. Motteux.
|
EV |
Mothy |
cf. Mottier.
|
JG |
Mothy |
zie Monti, Dumoutier.
|
FD |
Motin |
Mottin(t): Patr. Vleivorm van Jacquemot of Willemot. Vgl. Motet. 1389 Paulin Mottin, Ip. (BEELE); 1444 Jehan Motin; 1496 Motin le Charon, Namen (J. G.).
|
FD |
Motin |
Mottin, cf. Motte.
|
JG |
Motion |
Moxhon. 1329 «Arnoldi le Moskon de Warnans» AnthrLiège, 1431 «Simon fis Moxhon» CoutStavelot, 1762 «Jaques Moineau dit Moxhon» Soumagne [not, JL], 1767-90 «Jean Moxhon» ÉchHuy; surnom affectif: w. liég. mohon ‘moineau’ FEW 6/3, 259b; cf. aussi Mouchon.
|
JG |
Motkin |
Motke, Mottekin, Motquin(t), Mottequin, Montequin, Moutquin, Moothien: Patr. Dim. van Jacquemot of Willemot. 1597 Jacques Motquin, Nijvel (J.G.); 1775 C. J. Moutquin, Bergen (MUL VII).
|
FD |
Motkin |
Motquin, Mottekin, Moutquin, cf. Motte.
|
JG |
Motlier |
Molhy. Nom issu de l’anthrop. germ. mod-hari ; ou bien dérivé de fr. motte (Dauzat 442).
|
JG |
Motmans |
Composé, au génitif, de moy. néerl. mote ‘butte féodale’ + -mon.
|
JG |
Motmans |
Motemans, Motteman: Afl. van Van der Mote. 1434 Margrete Motmans, Diest (VdP); 1448 Gosen Motteman, Grimbergen (OARII).
|
FD |
Moton |
Mout(t)on, Motton: 1. Patr. Vleivorm van Ja(cque)mot of Willemot. 1231 Motons del Aubel, Wattrelos (GYSS. 1964); 1352 Jamoton; 1443 Jehan Jamotton, Luik (RENARD 237); 1497 Moton Fontaine; 1516 Mouton de Spontin, Namen (J.G.). – z. Zie Mouton.
|
FD |
Motot |
Motoulle, Mottoul, -ouïe, -oulle, cf. Motte.
|
JG |
Motoulle |
Mottoul(e), -oulle, -ould, Mot(t)oel, Mutuelle: Metr. W. afl. op -ouïe van Ja(cque)mot of Willemot. 1420 Gielys Mottoelen diemen heet van Montenaken voldere Jan soen van Mottoelen was,Lier(FRANS).
|
FD |
Motquin |
cf. Motte, Motkin.
|
JG |
Motquin{t) |
zie Motkin.
|
FD |
Motry |
Mottry. Probabl. nom issu d’un anthrop. germ. qui figure comme déterminant dans le topon. «Motrivalz» (1594), dépendance du Monastère de Salzinnes (cf. BTD 3, 58); sinon var. de Mottrie, Mostrie.
|
JG |
Motry |
zie Mottrie.
|
FD |
Mott- |
-in(t), -oulle, -rie, -ry, -z. V. MAD.
|
EV |
Mottar |
-ard, Mottart, cf. Motte.
|
JG |
Mottar(d) |
Motta(rt), Motard: Patr. Afl. van Jacquemot of Willemot. 1303 Willeme Motars, Voroux (SIX III) = 1317 Wilhelmus dictus Motars de Voruez (CSP); 1327 Motar de Waroux, Luik (BODY); 1348 Willelmo Mottart, Tn. (C. BAERT).
|
FD |
Mottau(x) |
-ay, -eaux, zie Mottiat.
|
FD |
motte |
,,Propriété de campagne bâtie sur une hauteur ». Provenu N° 246. Mot(t)e(s), LA-, De la-, Del–rnot(te), -mothe.
|
EV |
Motte |
Mote. 1332 «Motte» ComptesMons, 1519 «Jacques Motte» BourgNamur; aphérèse de Jamotte, Jacquemotte, Wilmotte, etc., d’où de nombreux dérivés: Mottin, Mortel, Mottard, Mottoul, etc. – Pour Motte dit Fa-lise, -isse, Fallize, p.-ê. d’âne, fr. motte ‘butte féodale’, topon. très fréquent, qui permettrait d’expliquer le NF comme une sorte de tautologie [selon la tradition familiale, c’est en Espagne où la famille émigra que Motte fut traduit par Falize, cf. A. Vincent, BTD 32, 197]; cf. également Delmotte. Mottar, -ard, Mottart. 1491-92 «Mottar le Piemme» TerreJauche, 1560 «Marguerite Mottart» BourgNamur; dérivé en -ard. — Mottard dit Cajot.
|
JG |
Motte |
zie Motet.
|
FD |
Motte(n) |
1. Korte vorm van Delamotte, Lamotte. –ï. Metr. Blijkens 1373 Mote Leeste; 1375 Moote Godscalx, Ip. (BEELE) zou Mote een VN, vorm van Maria kunnen zijn. Misschien is het een verkeerde lezing van de afgekorte grafie M(ar)ote. – 3. Zie Mot.
|
FD |
Motte(n), van der |
zie van der Mot(en).
|
FD |
Mottekin |
cf. Motte, Motkin.
|
JG |
Mottekin |
zie Motkin.
|
FD |
Mottelet |
Motelet. 1449 «Motelet de Haulx» AidesNamur, 1472 «Jehan Mottelet» Dén-Latour, 1528 «Jehan le Mottellet» DénVirton, 1624 «Jean Mothelet» Doische; dérivé en -el-et de Motte (anthrop.). -Aussi: 1444 «Mote-lot» AidesNamur.
|
JG |
Motteman |
zie Motmans.
|
FD |
Motten |
Nom d’origine néerl. : ter Motten, à Beer-sel, Dworp (BrFl), cf. Motte (butte féodale).
|
JG |
Mottequin |
zie Motkin.
|
FD |
Motter |
Probabl. all. Mutter ‘mère’.
|
JG |
Mottet |
Motte, Mothet, cf. Motte, Mottet.
|
JG |
Mottet |
Motte, Mothet. s.d. «Wilhelmi Motet» ObitHuy, 1333 «Wilhemotte Motet» RegLaroche, 1360 «Wilheame Motet» Anthr-Liège, 1508 «veuve Motet le Charton», 1510 «Jacob Motet», 1548 «Jacques Mothey» BourgNamur, 1719 «Caton Mote» = «Caton Motet» NPLouette, 1757 «Hubert Mottet» BourgLiège ; dérivé en -et de Motte, aphérèse de Jamotte, Wilmotte, etc., postulé e.a. par les mentions liégeoise et rochoise (BTD 26, 237). Mottiat [à écrire: Mottia], Mottiaux. 1497 «Mottiau Collon» BourgNamur, 1615 «Anne Motiau» Cerfontaine; dimin. en -eau (-iau, -ia), cf. Jamotteau, Jacquemoteau. Motin, Mottin. 1444 «Jehan Motin le jone» AidesNamur, 1474 «Nicolaus dictas Colin Mottin» PrincipLiège, 1496 «Motin le Cha-ron», 1506 «Jehan Mottin» BourgNamur; dérivé en -in. – Motkin, Motquin, Mottekin, Moutquin. 1597-98 «Jacques Motquin» ComptesNivelles; dimin. en -Idn. Motion, Moton. 1626 «Jean Motton (de Durbuy)» émigré en Suède; soit dérivé de Motte, cf. Jamotton: 1497 «Moton [= Ja-motton] Fontaine» BourgNamur, soit de fr. mouton, w. moton, comme surnom de personne docile, douce, cf. 1272 «Symon le Motton» PolyptVillers, 1481 «Le Motton», 1546 «J. Le Moton» JusticeBastogne. – Motot. Dérivé en -ot. – Motoulle, Mottoul, -ould, -ouïe, -oulle. 1573 «Lambert Motoule» BourgNamur ; dérivé en -ouïe.
|
JG |
Mottet |
zie Motet.
|
FD |
Motteu(x) |
Proven. ,,De la Motte ». (V. Motte). (Suffixe région d’orig. -eux. N° 211).
|
EV |
Motteu{x) |
zie Motheu.
|
FD |
Motteux |
Dérivé topon. de fr. motte ‘endroit où il y a des mottes de terre’ FEW 6/3, 296b.
|
JG |
Mottiat |
Mottiaux, -(i)eaux, -au(x), Mottay, Mouteau, -au(x), Moutt(e)au{x), Moutiaux, Muteau: Patr. Dim. (-el, -eau, LU -ay, N -ia, Pic. -iau) van Jacquemot of Millemot. 1497 Mottiau Collon, Namen (J.G.).
|
FD |
Mottiat |
Mottiaux, cf. Motte.
|
JG |
Mottie(r) |
zie Dumoutier.
|
FD |
Mottin |
cf. Motin.
|
JG |
Mottin(t) |
zie Motin.
|
FD |
Mottoel |
Mottoul(l)e, zie Motoulle.
|
FD |
Motton |
Moton, cf. Motte, Motion.
|
JG |
Motton |
zie Moton.
|
FD |
Mottoul |
-oule, -oulle, cf. Motte, Motoulle.
|
JG |
Mottrie |
1632 «Jean de le Motterie» Ladeuze; nom d’origine: La Motterie, à Laforêt (Nr); cf. aussi Motry, Mottry.
|
JG |
Mottrie |
-ry, Motry: PlN Motterie, afl. van motte: hoogte, b.v. in Laforêt (N). 1632 Jean de le Motterie, Ladeuze (J.G.).
|
FD |
Motty |
zie Dumoutier.
|
FD |
Motuelle |
zie Motoulle.
|
FD |
Motus |
Peut-être surnom délocutif d’après lat. motus (dans les expr.), attesté depuis 1560.
|
JG |
Motz |
1. D. BN voor een dikhoofd, warhoofd, ook stijfkop. 1284 Cuonr. dictus Motze, Salem (BRECH.). – 2. Spellingvar. van Mots. Zie Mot.
|
FD |
Motz |
Nom d’origine: Motsch, paroisse de Bit-burg (G.-D. Lux.).
|
JG |
Moua(r)t |
Mouaerts, Moaerts, Moar: Patr. Var. met d-syncope van Modard.
|
FD |
Mouart |
Probabl. dérivé péjoratif en -art de fr. moue, surnom de grognon, cf. moy. fr. moùard ‘qui fait la moue’, etc. FEW 16, 545a.
|
JG |
Moubax |
Moubach, zie Moedbeck.
|
FD |
Mouch- |
-et(te). V. Mousse.
|
EV |
Mouchaers |
cf. Mouchait.
|
JG |
Mouchain |
PlN Mouchin (Nord).
|
FD |
Mouchamps |
Var. de Monchamps ou aphérèse de (Sougné-)Remouchamps (Lg).
|
JG |
Mouchamps |
zie Mauchamps.
|
FD |
Mouchard |
-art(e), -a(e)rs, Mouha, Moecha(e)rs, Moehaers, Mucha, Moca(e)r, Moeckars, Muquardt, Monchart: 1 Afl. van Ofr. mochier, Fr. moucher: snuiten (van neus of kaars). 1562 Engel Mockaert, Dend. (AP). – 2. Hypercorrect voor Moussart.
|
FD |
Mouchart |
1. Car. mor. Dénonciateur ». — 2. Proven. Mou sart, ,,Essart de terre molle ». (L.D.). N° 238. — 3. V, MAD (Mae).
|
EV |
Mouchart |
-ard, Muschart, au génitif néerl.: Mouchaers. 1794 «Wolfgand Mouchart» Soi-gnies (FyS); p.-ê. dérivé péjoratif de fr. moucher FEW 6, 255; cependant fr. mouchard ‘espion, qui dénonce’ ne date que de la fin du 16e s. (Dauzat 442). Cf. aussi 1456 «Pierart Brisset dit Mouchault» Silenrieux; v. aussi Mauchard.
|
JG |
Mouche |
Moche, Muche, Moucq, Mouque (formes pic.), Moxhet. 1272 «Lambertus Musca» PolyptVillers, 1279-81 «Mokes» ComptesMons, 1295-1302 «Maroie Mouske» ImpôtArtois, 1333 «Muche» ComptesMons, 1429 «Michiel Moxhe» Liège, 1449 «Jehan aux Moixhe », « Massait Moixh » AidesNamur, 1524 «la femme Johan Moxhe» DénStave-lotMy, 1591 «Art [prénom] Mouche» Bourg-Namur; surnom (d’importun?): fr. mouche ou w. mo(c)he ‘abeille’, cf. aussi Lamouche, Lemouche.
|
JG |
Mouche |
zie Lamouche.
|
FD |
Mouchenier |
-ir. Nom d’origine: topon. fréquent, w. mouchenêre ‘lieu fréquenté par les oiseaux’ FEW 6/3, 259b; cf. aussi Mousny. – Sur ce toponyme, cf. M.-G. Bouder, Le type topon. wallon Mouchenière, NRO 17-18, 1991, 61-74.
|
JG |
Mouchenier |
PlN W. mouchenêre: plaats waar veel vogels verblijven (NRO1991,61-74).
|
FD |
Moucheron |
-ont. Surnom: fr. moucheron, cf. ALW 8, 307a, pic. (région de Mous) mou(s)-cron ‘taon’ id., 303b, 304b. – Pour ce NF hennuyer, Debrab. 1003 n’écarte pas une origine détoponymique, par ex. à partir d’une forme anc. de Mouscron, 1060 «Moscheron» (cf. aussi Moxheron, w. moh ‘ron, à Moxhe), et d’une mention comme 1545 «Pierre de Moucheron» Boissy-le-Secq (Seine-et-Oise).
|
JG |
Moucheron(t) |
1. PlN Moxheron/Moucheron in Moxhe (LU): 1351 inhabitatores ville nostre de Moxheron (CSP). De PlN zal ook wel elders voorkomen en heeft ongetwijfeld dezelfde etymologie aïs Moeskroen/Mouscron (H): 1060 Moscheron (TW). 1545 Pierre de Moucheron, Boissy-le-Secq (Seine-et-Oise) -Aw. (AP); 1584 Peeter Moucheron, Aw. (AB); 1647 Jaecques Moucheron, FV (VERGR. 1972). – 2. BN Fr. moucheron: vliegje; horzel.
|
FD |
Moucheron. |
Proven. Dép. Vinchem. V. Moxhe.
|
EV |
Mouchet |
-ette, Mouquet, Mouqué, Mocquet, Monqué, Mousquet, Mo(u)sset, Mosc(h)et, Mochez, Moxhet, Mohet, Muchez, -er, Musset: Ofr. moschet, Pic. mo(u)quet, LU W. mohèt, Fr. émouchet: torenvalk, mannetjessperwer. BN naar de kleine gedaante, letterlijk: vliegje. 1236-67 Felipon Mo(u)sket = Phelippon Mouschet, H (J. G.); 1316 Jehan Mousquet, Dk. (TdT); 1323 Jaquemart Mouket, St-Q.; 1384 Jehan Moquet, Laon (MORLET); 1435 Jehan Mucet; 1454 Jehan Muchet; 1438 Jehenne Muchette, Dk. (TTT).
|
FD |
Mouchet |
Mochez, Mohet, Moxhet (formes liég.), Mouque, Mouquet( formes pic.). 1236-67 «Felipon Mosket» = «Felipon Mousket» = «Phelippon Mouschet» ChartesHainaut, 1258 «Jehans Mouskès» ChirTournai, 1290 «Moket» ComptesMons, 1417 «MahieuMu-chet» PolyptAth, 1444 «Jehannin Mouchet» = «Jehan Mousquet» AidesNamur, 1450 «Linar Moxhès» CoutStavelot, 1472 «Lam-belet Mousset», «Jehan Mouxet», «le pittit Mousset» DénChiny, 1550 «Jehan Mouschet», 1561 «Léonard Mochet», 1566 «Barbe Mouchet» BourgNamur, 1587 «Laurent Mos-quet» Cerfontaine, 1642 «Léonard Le Mouchet», 1686 «Henri Mochet» BourgNamur; surnom : w. mo(u)chèt, w. liég. mohèt, rouchi mouqué ‘émouchet, épervier’ FEW 6/3,255b, ALW 8, 194-5.
|
JG |
Mouchette |
13e s. «Marie la Moucheté», 1306 «Bauduin Moucheté» HtePicardie, 1417«Ka-teline le Muchete» PolyptAth, 1436«Jehaneli Mouskete» Ladeuze; surnom: fr. manchette, w. liég. mohète ‘moucheron’.
|
JG |
Moucheur |
-eux, zie Monsieur.
|
FD |
Moucheur |
-eux. Surnom: moy. fr. mouchem ‘morveux’FEW 6/3, 180a.
|
JG |
Mouchie |
zie De Mouchy.
|
FD |
Mouchon |
Mois(s)on, Moschion, Mox(h)on, Mohon, Mouzon, Mous(s)on, Moyson(s), Musson: 1. Ofr. moisson, mousson < Lat. muscionem: mus. Vgl. Mussche. W. mouchon, mox(h)on: vogel. 1290 Cholart Mouson; 1338 a Mousson, Bergen (PIERARD); 1275 Henri Moisson = Henri Mousson, Isières (VR156); ± 1300 Andriex Moussons; Jehans li Moussons, PdC (BOUGARD). – 2. PlN Mousson (Meurthe-et-Mos.). 1238 Garniers, chastelains de Moncons = Garnerus, castellanus de Mouchons (CAO). – 3. Soms evtl. PlN Mousson/Musson (LX) of Mouzon (Ard.). 1174 Engebrandus, castellanus Mosomii (CAO).
|
FD |
Mouchon |
Muchon. 1552 «Jenon Mouschon» SubsidesNamur, 1602-3 «Philippe le Mouchon» TerriersNamur, 1650 «Gille le Mouchon» Fronville, 1689 «Gille Mouchon» BourgNamur; surnom: w. mouchon ‘oiseau’, cf. aussi Moxhon.
|
JG |
Mouchon |
V. Mouzon.
|
EV |
Moucourant |
zie Malcourant.
|
FD |
Moucq |
cf. Mouche.
|
JG |
Moucq |
V. Lemouche.
|
EV |
Moucq |
zie Lamouche.
|
FD |
Moudden |
Moude(ns), zie Mahaut.
|
FD |
Moudre |
Surnom: p,-ê. d’anc. fr. mordre, adj. ‘meurtrier’ Gdf.
|
JG |
Moudt, de |
BerBN van de mouter. 1340 Ballen Moût, Tn.(C.BAERT).
|
FD |
Mouet |
zie Muet, Moët.
|
FD |
Mouffa(e)rt |
zie Moffaert.
|
FD |
Mouffaert |
-art. Var. de Moffart(s).
|
JG |
Mouffe |
Mouff(l)et: 1. Ofr. mofle, Fr. moufle: want, mof. BerBN van de wanten- of moffelmaker. Vgl. Moffaert. 146 e. Adam Mouffier (MORLET). 1349 Sarre Moufle, Dk. (TdT). – 2. BN voor een dik, opgeblazen mens. Ofr. moflart: bolwangig, met dik gezicht. De bet. opgezwollen steekt ook in pain moflet. 1230 Arnould le Moufles, Laon; 1400 Pierre Moflart, St-Amand; 1340 Colin Moflette (MORLET); 1280 Pieres Moufflet, Neufville (CSW I); 1328 Gillot Moufflet, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Mouffe |
Mouffier. Profess. ,,Gan-tier ». N° 160.
|
EV |
Mouffe |
Var. de *Mouffle, surnom du porteur ou du fabricant de moufles.
|
JG |
Mouflet
|
Surnom: moy. fr. moufflet ‘gifle’, w. I mo(u)flète FEW 16, 573b.
|
JG |
Mougenot |
Var. de Mongenot, dimin. de Monge I (aphérèse de Demonge, -ange), fr. Dominique. I
|
JG |
Mouget |
Dimin. de Mouge, var. de Monge, De- I monge ?
|
JG |
Mougin(ot) |
Mougenot, Mouge(o)t: Patr. Dim. van Demonge, Démange. HN Dominicus.
|
FD |
Mougneau |
1. Proven. Muno (Loc. anc. Monau, Prononc. dialect.). — 2. V. MAD (Man).
|
EV |
Mougneau |
zie Moineau(x).
|
FD |
Mouha |
1. Zie Mouchard. – 2. PlN Moha (LU). 1330 Tieris de Mouhalt, Hoei (SLLIII).
|
FD |
Mouha |
s.d. «Theoderici de Mouha» ObitHuy I = 1330 «Tieris de Mouhalt» Huy; nomd’ori- I gine: Moha, w. Mouha (Lg).
|
JG |
Mouillard |
1. V. Moul- -aert, -ard. — 2. V. Mouilleseaux.
|
EV |
Mouillard |
-a(r)t, Moulliard, Moulia(s): 1. Afl. van Ofr. moillier < Lat. molliare, Fr. amollir: zacht maken. Mouillard, W. maya: zacht, log. BN voor een wekeling, een karakterloze, lomperd.+1300 Alis Moillarde, PdC (BOUGARD); 1325 Johanne Moeliart, Tn. (C. BAERT); 1351 Henricus Moillard, St.-Tr. (GHYSEN). – 2. Afl. van Fr. mouiller. Ofr. mouillard: vochtig, moerassig. Ook fïg.: dronkaard.
|
FD |
Mouillard |
-art, -at, Moulliard, sans doute I aussi Mouyart. 1548 «Jacquemart Mouillait I dit Groissier li pert» Ladeuze, 16e s. «Lamber Mouillait» Châtelet; p.-ê. dial. fr. mouillard ‘humide, marécageux’ (probabl. avec sens figuré, péjoratif, et non au sens toponymique) FEW 6/3, 45b.
|
JG |
Mouille |
1602-3 «la maison Martin Mouille» I TerriersNamur; nom d’origine: topon. (dial. I fr.) mouille ‘terrain humide’ FEW 6/3,45 a?
|
JG |
Mouillé |
Mouillet, Moullet. 16e s. «Jeanne Mouillet» Liège; soit surnom: anc. fr. maillé, fr. mouillé ‘humide’ (avec plusieurs sens figurés), soit toponyme, cf. dial. fr. moidié ‘flaque d’eau’, mouillet ‘terrain humide’ FEW 6/3, 44b, 46a.
|
JG |
Mouillefarine |
BN voor een bakker die zijn meel (deeg) te vochtig maakt? Vgl. 1284 Wiet Mouille Soupe, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Mouilleseaux |
Profess. 1. H. chargé du lavage des seaux dans une ferme. — 2. Laitier mouillant les seaux de lait. Synon. : Mouill-, Mouy- -ard, -art .
|
EV |
Mouillet |
Mouillé, Mou(i)lliez, Moulie, Moyiette: Volt, dw. mouillé < Ofr. moillier: week maken. BN voor een slappeling, lomperd. Vgl. Mouillard. ±1300 Pieros Moillés, Artesië (BOUGARD); 136 e. Pierre Mouilles, Laon; 1320 Symon Mouillet, Senlis (MORLET).
|
FD |
Mouillet |
V. MAD (Ma).
|
EV |
Mouillez |
zie Mouillet.
|
FD |
Mouillon |
-ot: Afl. van Mouillard of Mouillet.
|
FD |
Moujaes |
Naam uit Libanon (PDB).
|
FD |
Moul- |
-aert, -ard, -art. 1. Proven. Dép. Sivry. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Moul(le)ron |
zie Molron.
|
FD |
Moulaert |
cf. Moulait.
|
JG |
Moulan |
Sans doute nom d’origine: Mouland, dans les Fourons (Lb).
|
JG |
Moulan |
zie Molhand.
|
FD |
Mouland |
Proven. Loc. Forme flam.: Moelingen. Variantes : Moelans, Mollinghen. Forme allem. : Mul-lender (Muland, avec suffixe -er, d’orig. N° 212).
|
EV |
Moulard |
-a(e)rt, zie Molard.
|
FD |
Moulard |
-art, Moulaert (néerlandisation). 1385 «Moulard le Bout» Nivelles; dial. fr. moulard ‘qui a peu de vigueur’ FEW 6/3, 52; ou bien, nom d’origine : Moulard, à Sivry (Ht).
|
JG |
Moulckers |
zie Mulkers.
|
FD |
Moulerot |
Dim. van Mouleur: molenaar. Vgl. Moulleron.
|
FD |
Mouleur |
BerN Ofr. moleor: molenaar. 1290 Robert le Moleur de brais (gerst), St-Q. (MORLET).
|
FD |
Mouleur |
Nom de métier: fr. mouleur, avec le sens de mesureur, de fondeur ou de fabricant de moules.
|
JG |
Moulhan |
cf. Molhan.
|
JG |
Moulhan |
zie Molhand.
|
FD |
Moulia |
1. V. Moul- -aert, -ard. — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Moulia(s) |
zie Mouillard.
|
FD |
Moulie |
zie Mouillet.
|
FD |
Mouligneau |
-eaux. 1360-62 «Jehans Mouli-niaus» PolyptAth; nom d’origine ou de résidence: Mouligneau (= petit moulin), topon. fréquent, à Forchies-la-Marche (Ht), etc. Comp. Moulinay.
|
JG |
Mouligneau(x) |
Moulineaux, -ay: Dim. van moulin: molen. PlN in Forchies-la-Marche (H). 1257 Tumas Moeliniaus; 1274 Maroie du Moelinel, Atrecht (NCJ); 1396 Jakemaert Philippe con dist Mouliniau, Vloesberg (DE B.). Vgl. Molineaux.
|
FD |
Moulin |
Mouling (forme germ.). Fr. moulin, topon. très fréquent, cf. surtout Demoulin, Dumoulin (plus fréquents).
|
JG |
Moulin |
Proven. ou Profess. N° 148. Moulin, Mouling, De-, Du- -Moulin. Formes dialectales : Mo(u)-li(g)n- -a(sse), -eau, -et, -iau. Moulin (L.D.), Mouligneau ou Moligninu (Dép. Forchies-la-Marche, Neufvilles), Moligna (Dép. St.-Germain), Molinet (Dép. Fraipont).
|
EV |
Moulin(s) |
Mouling, zie Dumoulin.
|
FD |
Moulinas |
-asse. Probabl. moy. fr. molinasse ‘moulin’ FEW 6/3, 40a.
|
JG |
Moulinas(se) |
PlN Mfr. molinasse: molen (FEW).
|
FD |
Moulinay |
Nom de résidence, dimin. liég. (en lat. -ellu) de fr. moulin, cf. par ex. 7.4.1725 «au ban d’Aubel au lieu appelle molinay» Clermont-sur’Berwinne [JL, NFw2]. Comp. l’équivalent picard Mouligneau(x).
|
JG |
Moulinet |
Fr. moulinet ‘petit moulin’, nom de résidence.
|
JG |
Moulinet |
-ot, zie Molinet.
|
FD |
Mouling |
cf. Moulin.
|
JG |
Moulinier |
BerN: molenaar.
|
FD |
Moulis |
PlN (Ariège, Hte-Loire, Gironde).
|
FD |
Moull |
Ofr. PlN Mouille: vochtig terrein. 136 e. Aubelet Moulles, Pierre Mouilles, Laon (MORLET).
|
FD |
Moulleron |
Moulron. Surnom: anc. fr. moleron ‘fait avec de la molée’ FEW 6/3, 25b?
|
JG |
Moullet |
cf. Mouillet.
|
JG |
Moulliard |
cf. Mouillard.
|
JG |
Moulliard |
zie Mouillard.
|
FD |
Moulron |
cf. Moulleron.
|
JG |
Moulron |
Proven. Morland (Dép. Ophain). Synon. : Moll(e)-, Moul–ron et Mourlon.
|
EV |
Moulu |
Surnom: anc. fr. moulu ‘émoulu; marqué de la vérole’ FEW 6/3, 3la; secondairement, nom d’origine: Moulu, à Fumai (Lg).
|
JG |
Moulu |
zie Molue.
|
FD |
Moumal |
-al(l)e: PlN Momalle, W. moumâle(lU). 1447 Wilheame de Moumale, Luik (J.G.).
|
FD |
Moumal |
-ale, -alle. 1447 «Wilheame de Mou-mâle li mariscal» Liège; nom d’origine: Momalle, w. moumâle (Lg).
|
JG |
Moumal |
V. Momalle. N° 79.
|
EV |
Mounard |
cf. Monard.
|
JG |
Mounard |
zie Moenaert.
|
FD |
Mouni(e)r |
-y, zie Meunier, Mon(n)ier.
|
FD |
Mounier |
Profess. „ Meunier ». N° 148.
|
EV |
Mouniez |
Mouny. 1289 «Stevenars li Mou-niers» CensNamur, 1573 «Quelin le Mounier de Comblin» CoutStavelot; var. de Monier, -iez, fr. meunier.
|
JG |
Mountford |
zie (van) Monfort.
|
FD |
Mouque |
cf. Mouche.
|
JG |
Mouque |
zie Lamouche.
|
FD |
Mouqué |
Mouquet, cf. Mouchet.
|
JG |
Mouqué |
-uet, zie Mouchet.
|
FD |
Mour |
1281 «Jeh. dou Mour» DettesYpres, 1294 «Marsile de Mour» CensNamur; nom d’origine: moy. néerl. moer, mour ‘terrain marécageux’.
|
JG |
Mour- |
-ant, -(e)aux. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mour- |
-iau, -in. 1. V. MAD (Ma).— 2. V. Maure.
|
EV |
Mour- |
-ot, -u, -y. 1. V. Maure. •— 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mour(e)lon |
i. Morlon, afl. van Morel; vgl. Morlion. – 2. Metathesis van Moulron (HERB.).
|
FD |
Moura(s) |
zie Moras.
|
FD |
Mourait |
zie Morel.
|
FD |
Mourant |
1257 «al fil Moura(nt) de Nivelle» BaillNivelles; surnom: fr. mourant, sans doute au sens fig. de ‘accablé de fatigue; languissant’ FEW 6/3, 132b. Ou var. de Morant.
|
JG |
Mourant |
zie Morand.
|
FD |
Mourau(l)t |
-aux, -eau(x), -eels, zie Morel.
|
FD |
Moureau |
-eaux, Mourau, -aux, Mourreau, -au. 1289 «Mouriaus li Souderes» CensNamur, 1597-98 «Henry Moureau» Comptes-Nivelles, 1617 «Jean Moureaux» Bourg-Dinant; var. de Moreau.
|
JG |
Moureman(n)e |
zie Moermans.
|
FD |
Mouret |
fémin. : Mourette. 1286 «li femme Mouret» CartBinche; var. de Mauret, Moret.
|
JG |
Mouretfte) |
-ey, zie Moret.
|
FD |
Mourgoux |
zie Margel.
|
FD |
Mouria(u) |
zie Morel.
|
FD |
Mourialmé |
-a(l)me, zie Moriamé.
|
FD |
Mourialmé |
Mouriamé, cf. Moriamé.
|
JG |
Mourialmé |
V. Moriamé. N° 79.
|
EV |
Mourice |
Mourisse. Var. de Maurice, Meurisse.
|
JG |
Mourice |
zie Maurits.
|
FD |
Mourier |
Mourrier. 13e s. «Driuars li Mou-riers» ImpôtArtois; probabl. nom de métier, var. de Mounier (plutôt savoyarde), de lat. molinariusl Pour Dauzat 444, fr. mûrier, comme dans Dumouriez, cf. 1314 «dou Mourier», topon. à Villers-St-Paul (Oise).
|
JG |
Mourier |
zie Dumourier.
|
FD |
Mourik, (van) |
zie (van) Maurik.
|
FD |
Mourin |
cf. Morin.
|
JG |
Mourin |
zie Morin.
|
FD |
Mourisse |
cf. Mourice.
|
JG |
Mourisse(ns) |
zie Maurits.
|
FD |
Mourlo |
zie Mourelon.
|
FD |
Mourlon |
Métathèse de Moulron, Moulleron plutôt que dérivé de Maure, More (Carnoy 231).
|
JG |
Mourlon |
V. Moulron.
|
EV |
Mourm(e)aux |
1. BN Pic. mourmaud < mourme: loom, suf, log. – 2. In de Borinage is Mourmau= PlN Mormal (Nord) (med. P. Ruelle). Zie Mormal 2.
|
FD |
Mourman |
Mourmanne (francisation), au génitif: Mourmans. 1279-80 «Mourmans li Ribaus», 1280-81 « Jakemins Mourmans » Reg-Tournai; var. de Mor(e)man, qui peut aussi être un composé de moy. néerl. moor ‘marécage’.
|
JG |
Mourman(ne) |
-mans, -mant, zie Moermans.
|
FD |
Mourmaux |
-eaux. 1546 «Pirar Mourmeau» Cerfontaine; surnom: pic. mourmaud ‘engourdi, lourd’, dérivé de pic mourme, de même sens FEW 16, 565b. – Pourrait être aussi nom d’origine: Mormal, borain Mourmau (Nord) (P. Ruelle); cf. aussi Mormal.
|
JG |
Mourmaux |
Proven. Momalle (Loc.). (Prononc. dialect.). N° 79.
|
EV |
Mouro |
zie Moro(t).
|
FD |
Mouron |
Var. de Mauron, Moron.
|
JG |
Mouron |
zie Mauron.
|
FD |
Mourquin |
zie Moorkens.
|
FD |
Mourrau |
-eau, cf. Mourau, -eau.
|
JG |
Mourrier |
cf. Mourier.
|
JG |
Mourrier |
zie Dumourier.
|
FD |
Mouru(e) |
zie Morue.
|
FD |
Mourue |
cf. Morue.
|
JG |
Mourus |
1. Zie Maurits. – 2. Evtl. Rom. spelling voor Mourue.
|
FD |
Moury |
Aphérèse de Amo(u)ry.
|
JG |
Moury |
zie Mauiy, Dumourier.
|
FD |
Mous |
1. V. Mousse. — 2. V. MOD.
|
EV |
Mous |
Surnom: moy. néerl. moes, mues ‘légumes’.
|
JG |
Mous |
zie Maas(s).
|
FD |
Mous- |
-in. 1. Proven. Mosinia (Dép. Buissonville). Mussain (Dép. Saintes). Synon. : Musin, Mozin. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mousain |
zie Mosin.
|
FD |
Mousbeux |
cf. Mosbeux.
|
JG |
Mousbeux |
zie Mosbeux.
|
FD |
Mouse(n), van der |
zie van der Mosen.
|
FD |
Mousel |
cf. Mosele.
|
JG |
Mousel |
zie Moselle.
|
FD |
Mouset |
cf. Mosset.
|
JG |
Mouset |
zie Mousset.
|
FD |
Mousin |
Mosin, 1287 «Jeh. Mousin li jovene» DettesYpres, 1600 «Mousin» Cerfontaine, 1608 «Jehan le Mossin» Fronville; sans doute par aphérèse de Limousin, nom ethnique, cf. 1615 «Pierre Limosin charlir», [son fils?] 1639 «Jean Mosin, charlir» Cerfontaine, après «Mousin» (comm. A. Lépine); v. aussi Li-mouzin et Mozin. – Secondairement nom d’origine: Mozet, 953 «Mosenc», 1198 «Mosain» (Nr), cf. 1272 «filie domine Aleidis de Mosen» PolyptVillers, 1289 «Godefrois de Mosin», «Hannons de Mosin» CensNamur.
|
JG |
Mousin |
zie Mosin.
|
FD |
Mousmanne |
cf. Mousseman.
|
JG |
Mousnier |
-y: Spelling voor Mounier. 1362 Piérars li Mousniers, Aat (J.G.).
|
FD |
Mousny |
PlN in Ortho (LX).
|
FD |
Mousny |
w. nam. Mous’ni. Soit nom d’origine : Mousny, à Ortho (Lx), soit var., avec finale w. -î et s graphique, de Mounier (= meunier), cf. 1358-59 «Jehans dou Kesne mousniers», 1362-63 «Piérars li Mousniers» PolyptAth, 1426 «Watier le Mousnier» TailleSoignies, 1616 «Jean Mousnier» PrincipChimay. -Toutefois, dans les reg. paroissiaux de Spon-tin, on trouve 1793 «Marie-Joseph Mousny» = 1794 «Marie-Joseph Moucheny», ce qui invite à y voir plutôt une var. de Mouchenier, -ir (comm. L. Genette).
|
JG |
Mouson |
1. V. Mouzon. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Mouson |
cf. Mouzon.
|
JG |
Mouson |
zie Mouzon.
|
FD |
Mousquet |
1236-37 «Felipon Mouschet = Felipon Mousket» ChartesHainaut, 1280-81 «Jehennés li garchons Gilhon Mousket» RegTournai, 1444 «Jehan Mousquet» AidesNamur, 1587 «Laurent Mousquet» Cerfontaine; en Wallonie, pic. moiiskèt, moukèt ‘épervier, émouchet’ ALW 8, 194-5, cf. Mouchet et var., non pas fr. mousquet (arme à feu) [JL, NFw].
|
JG |
Mousquet |
zie Mouchet.
|
FD |
Moussa{rt) |
Mossa: 1. Afl. van Ofr. mosse, Fr. mousse: mos. Syn. met Ofr. mossu, mosset: ruig, harig. BN. Vgl. Mosset. 1275 Jehans Moussars, dame Sainte la Moussarde, Baffe (VRi8sr°); 1400 Ysabiel Moussarde, Dk. (TdT). – 2. Var. van Mouchard.
|
FD |
Moussault |
zie Demoussaud.
|
FD |
mousse |
,,Endroit couvert de mousse ». Proven. Mousset, Mous-siaux, Moss- -ay, -et, -oux.
|
EV |
Mousse, van der |
zie van der Mosen.
|
FD |
Mousseau |
zie Demoussaud.
|
FD |
Moussebois |
w. nam. Moussebwès [on attendrait Moussebwès]. 1666 «Hilaire Mussebois» BourgNamur; doit représenter un top. wallon du type mousse è bwès ‘entre en bois ; lieu par où l’on entre dans le bois’, cf. le verbe w. moussi, corresp. de l’anc. fr. mucier ‘cacher’, du gaulois *mukyare FEW 6/3, 193.
|
JG |
Moussebois |
Zinwoord. LU W. moussl: binnendringen, binnengaan (FEW VI, 193). BN voor een woudloper. 1666 Hilaire Mussebois, Namen (J.G.).
|
FD |
Mousseman |
Mousmanne (francisation). Composé de moy. néerl. moes ‘légumes’ + -mon.
|
JG |
Mousseman(ne) |
zie Maeseman.
|
FD |
Mousset |
(Dép. Saive et Theux). En composition : Mosbeux ou Mous-seboix (V. Mosbeux).
|
EV |
Mousset |
1472 «Lambelet Mousset», «le petit Mousset» DénChiny ; var. de Mosset, Mouset; parfois aussi nom d’origine: Mousset, à Saive, à Pepinster (Lg).
|
JG |
Mousset |
Mouset, Mos(s)et, Mosey, Mozet: 1. Ofr. mossé: harig, ruig. BN. 1385 Guillaume le Mousset, Dijon (MARCHAL). – 2. Var. van Mouchet.
|
FD |
Mousset dit Hasserz
|
|
JG |
Mousseux |
Mossou(x): Oudw. mossou: mossig, bemost (HERB.), wellicht aïs BN in de bet. van Ofr. mossu: harig, ruig. 1602 Jehenne Mossu, Namen (J.G.).
|
FD |
Moussiaux |
1768 «François-Joseph Moussiau (orig. de Falisolle)» BourgLiège; dérivé de fr. mousse (plante), nom d’origine ou surnom.
|
JG |
Moussiaux |
zie Demoussaud.
|
FD |
Mousson |
1282 «Will. Mousson, le boulangiers» DettesYpres, 1338 «Mousson» Comptes-Mons, 1358-59 «Mahius Moussons» PolyptAth, 1497 «Jaquemart Mousson» DénKain; nom d’origine: Mousson (Meurthe-et-Moselle) ; ou bien var. de Mouzon, Mouson.
|
JG |
Mousson |
zie Mouzon.
|
FD |
Moussot |
Autre dérivé de fr. mousse (plante), c| Moussiaux.
|
JG |
Moussoux |
cf. Mossoux,
|
JG |
Moust |
1568 «Lambert Moust» BourgNamur; surnom: anc. fr. moust ‘moût (deraisin)’.
|
JG |
Moust |
De Brugse tak Moust, vroeger Mous, stamt van °±i68o Gérard Moes = Mous, Namen (PDB).
|
FD |
Moust, van der |
zie van der Mosten.
|
FD |
Moustie |
Moustier, cf. Mousty.
|
JG |
Moustie |
zue Mousty.
|
FD |
Moustier |
-y. Proven. Du latin : Monasterium, ,,Monastère ». Plus Loc. et L.D.
|
EV |
Moustier |
zie Dumoutier.
|
FD |
Moustin |
cf. Mostin.
|
JG |
Moustin |
zie Mostin.
|
FD |
Mousty |
Moustie, Mosty, Musty. 1716 «Jean Mosty (orig. de Habay)» BourgLiège; nom d’origine: Moustier, w. mousti(Nr),(Céroux-) Mousty (BrW), etc., fr. moutier ‘église’ ; c/ aussi Mout(h)ier.
|
JG |
Mousukel, van |
van Mousuken, zie (van) Muysewinckel.
|
FD |
Moût- |
-ran, -teau. V. MAD.
|
EV |
Moutarde |
1. Proven. „ (Terre jaune et gluante comme la) moutarde ». — 2. Profess. Fabric. de moutarde. Synon. : Most- -ade, -aert. Nos 131, 154.
|
EV |
Moutarde |
cf. Mostade.
|
JG |
Moutarde |
zie Mostaert.
|
FD |
Moutaux |
-eau, -iaux, Moutteau. Sans doute var. de Mottiaux (de Jamotteaux, Jacquemot-teau), comp. Mouton/Motton, plutôt que var. de dial. fr. moutet ‘bœuf rouge avec tache blanche au front’ FEW 6/3, 269a.
|
JG |
Moutchen |
cf. Moutschen.
|
JG |
Moutchen |
zie Mutschen.
|
FD |
Mouteau |
-au(x), zie Mottiat.
|
FD |
Moûteau |
-huy(s). V. MAD. Mouton. 1. Car. mor. H. doux. — 2. Proven. Mouton-Blanc (Dép. Amay). — 3. V. MOD.
|
EV |
Mouten, van der |
van der Mouthen, van der Moutte, van der Mauten: Wsch. spelling voor Van der Moten.
|
FD |
Moutet |
zie Motet.
|
FD |
Mouthier |
zie Dumoutier.
|
FD |
Mouthon |
cf. Mouton.
|
JG |
Mouthon |
zie Mouton.
|
FD |
Mouthoy |
zie Montois.
|
FD |
Mouthuy |
cf. Montuir.
|
JG |
Mouthuy |
zie Monteuuis.
|
FD |
Moutiaux |
cf. Moutaux, -eau.
|
JG |
Moutiaux |
zie Mottiat.
|
FD |
Moutier |
-iez, zie Dumoutier.
|
FD |
Moutier |
Mouthier, Montiez. Fr. moutier ‘église’ ; cf. aussi Moustier, Mousty.
|
JG |
Moutmaker, de |
Moltmaker: BerN van de moutbereider. 1281 Erkebaldus Moutmakere; 1326 Loy de Moutmakere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Moutois |
zie Montois.
|
FD |
Moutoisy |
zie Montoisis.
|
FD |
Mouton |
Moutton, Le Mouton, Mouthon, Mot(t)on: 1. Fr. mouton: schaap. BN. Vgl. Schaap. 1272 Symon le Motion, Villers-la-Ville (J.G.); 1290 Thoumas Mouton, Laon (MORLET); 1326 Jhan Mottoens huus, Ktr. (DEBR. 1971). – 2. Zie Moton. Zie ook Maton.
|
FD |
Mouton |
Moutton, Mouthon (cf. aussi Motion, Moton). 1235 «Bricion Mouton»ChirTournai, 1280-81 «Gilles Moutons» RegTournai, 1296 «Thoumas Mouton» Laon, 1302 «Jehans Moutons, de le triperie» LoiTournai, 1412 «Jehan Moutton» DénChiny, 1540 «Jehan Mouton» ForgeMirwart, 1552 «Jacquemin Mouton» Fronville, 18e s. «Nicolas-Paul Mouton» Dorinne; surnom de personne douce, docile ou d’un indivdu aux cheveux boucles: fr. mouton, w. mo(u)ton FEW 6/2, 205. -Parfois nom d’enseigne: 1280-81 «dame Juliane dou Mouton» RegTournai, 1552 «Jacques hostelain du Mouton» Subsides- Namur (aussi à Liège, cf. Renard, BTD 26, 275). – Très souvent aussi var. de Mot(t)on, dérivé en -on de Mot (cf. Jamotton, Jamouton < Jacquemot), cf. 1280-81 «Jakemes Moutons», 1302 «signeur Jakemon Mouton» LoiTournai, 1516 «Mouton de Spontin» [en fonction de premier nom] BourgNamur. -Bibliogr. : Ch.-M. Mouton, Notes généalogiques et historiques sur la famille Mouton d’Yvoz, Bruxelles, 1948, 66 p.
|
JG |
Moutonnier |
1444 «Gillechon le Moutonnier» AidesNamur; nom de métier: fr. moutonnier ‘vendeur, marchand de moutons’ FEW 6/2, 207a, cf. aussi pic. moutonier ‘conducteur de moutons, celui qui les garde’ (Hécart 313), de même que anc. fr. moutonier ‘sergent chargé de lever le droit de moutonage’ Gdf [MH].
|
JG |
Moutonnier |
BerN: schapenfokker. 1444 Gillechon le Moutonnier, Namen (J.G.).
|
FD |
Moutoo |
Moutoy, zie Montois.
|
FD |
Moutoy |
1. Proven. Mauldois, ,,De Maulde » (Loc.). — 2. V. MAD
|
EV |
Moutoy |
Peut-être surnom délocutif: w. liég. (Huy, etc.) moutwè ‘peut-être’ ?
|
JG |
Moutquin |
cf. Motkin.
|
JG |
Moutquin |
zie Motkin.
|
FD |
Moutrier |
Mouttry, Moutury: Fr. moitrier: pachter (J.G.)?Of=Mottrie?
|
FD |
Moutrier |
Probabl. fr. moitrier ‘métayer’ FEW 6/1, 612b, cf. aussi Moitié, -ier et Mout(h)uir.
|
JG |
Moutschen |
Moutchen, Mutschen. Surnom: souabe Mutschè, du verbe mutschen ‘murmurer, grommeler’ [FD], plutôt que moy. néerl. muts(e), mutsche ‘bonnet’.
|
JG |
Moutschen |
zie Mutschen.
|
FD |
Moutt(e)au(x) |
zie Mottiat.
|
FD |
Moutte, van der |
zie van der Mouten.
|
FD |
Moutteau |
cf. Moutaux, -eau.
|
JG |
Moutton |
cf. Mouton.
|
JG |
Mouttry |
Moutury, zie Moutrier.
|
FD |
Moutui |
cf. Montuir.
|
JG |
Moutui |
zie Monteuuis.
|
FD |
Moutury |
Peut-être nom de métier: anc. fr. moiturier ‘métayer’ Gdf.
|
JG |
Mouvet |
1. Proven. Manvet ou Mouette (L.D.) (Dialecte pic.). — 2. V. MAD (Ma).
|
EV |
Mouvet |
1602-3 «Jherosme Mouvet» Terriers-Namur, 1698 «P. Mouvet greffier» Nalinnes,, cf. aussi 1391 «ruelle le Mouvet», nom de fief à Seneffe (Ht); p.-ê. mouvèt, m. ‘dispositif de tenderie pour faire voler la chanterelle’ DOW 2,203; FEW 6/1, 96a, comme surnom de tendeur aux oiseaux. – Bibliogr. : Willy Mouvet, Généalogie de la famille Mouvet dans l’Entre-Sambre-et-Meuse, IdG n° 267-8, 1990.
|
JG |
Mouvet |
zie Moë’l.
|
FD |
Mouw, der |
zie Desrumeaux.
|
FD |
Mouwen |
1. Profess. Mouwen, ,,Manches ». Spécialiste de la confection des manches. N° 131. — 2. Carac-tér. vestimentaire. Porteur de manches spéciales. N° 266.
|
EV |
Mouwen |
Mouws: 1. BN naar het deel van de kleding, de mouw. Vgl. Mnl. die ridder métier mouwen. – 2. Mnl. mouwe: dikke lip, vooruitgestoken lip. BN. 1290 Petrus dictus Mouwe, St.-L.-Woluwe; 1356 Gillijs Mouwes tiende, Bodegem; Heinrec Mouwen, SLW (PEENE1949).
|
FD |
Mouwerik, van |
zie (van) Maurik.
|
FD |
Mouy |
zie (de) Mooy.
|
FD |
Mouy- |
-ard, -art. V. Mouillard.
|
EV |
Mouyard |
-art, zie Moyaen(s).
|
FD |
Mouyart |
cf. Mouillard.
|
JG |
Mouyau(x) |
-al, zie Moyaux.
|
FD |
Mouzelard |
Vu la répartition du NF dans le sud del’arr. de Dinant, p.-ê. ethnique: habitant de Mouzaive; une francisation du NF flam. Muselaer, Muizelaar serait plus étonnante.
|
JG |
Mouzelard |
zie Muselaer.
|
FD |
Mouzon |
Mous(s)on: 1. BN W./Pic. mouzon: snuit, muil. Vgl. Musau. 1282 Will. Mousson, Ip.; 1290 Cholart Mouson; 1365 Jehan Mouzon, Bergen (J.G.). – 2. PlN Mouzon (Ard.). 1248 Clarisce de Mouson, Orval (J.G.). – 3. Zie Mouchon.
|
FD |
Mouzon |
Mouson. 1290 «Cholart Mouson» ComptesMons, 1365 «Jehan Mouzon tellier», «Sandre Mouzon souskestaine», «Marie Mouson» TailleMons; surnom: w., pic. mouzon ‘museau’ FEW 6/3, 275a ou pic. mouson ‘qui fait la moue’ FEW 16, 545a; cf. aussi Mousson. – Également nom d’origine: Mouzon (Ardennes), etc., cf. 1248 «Clarisce de Mouson» CartOrval.
|
JG |
Mouzon |
Proven. 1. Loc. fr. •— 2. Mousson ou Musson (Loc.).
|
EV |
Movaert |
Var. van Moffaert.
|
FD |
Movet |
zie Moë’l.
|
FD |
Mowin(c)kel |
Noorse FN, aanwezig sinds 1750; ook D. FN Mohwinkel in Hannover vanaf 1600 (PDB).
|
FD |
Mox(h)on |
zie Mouchon.
|
FD |
Mox(he) |
1. Zie Lamouche. – 2. PlN Moxhe (LU). 1234 Eniorrandus de Moiz, Reppe (SLL); 1240 Egidius miles de Mox…décime de Mox (CSP).
|
FD |
Mox, |
zie Mock.
|
FD |
Moxhe |
Proven. Loc. Synon.: Mox, Moxh- -et, -on. Moxh-, Mouch–eron, ,,De Petit Moxhe ».
|
EV |
Moxhet |
cf. Mouchet.
|
JG |
Moxhet |
zie Mouchet.
|
FD |
Moxhon |
cf. Mohon.
|
JG |
Moy- |
-aerts, -art, -en, -ensoon, -ersoen. V. Moeyaert, Moey-ens.
|
EV |
Moyaert |
-art, Moyaers, -aerts, -ars, Moyers, cf. Moeyaert.
|
JG |
Moyaert(s) |
-ar(t), -a(e)rs, -aen, -a, Moijaert, -aers, Mooyaert, Mooijaert, -a(a)rt, Moeyaert, -aers, Moeijaert, -aers, Mouyard, -art: i. Afl. van mooi; zie De Mooy. BN voor een pronker, fat. 1293 Heinric Moiard, Gistel (CG); 1389 Hannin Moyaerd, Ip. (BEELE); 1392 Klaas Moyaert = 1394 Claes Moeyert, A’dam (OA). – 2. Sommige vormen (Mouyard, Moya) kunnen W. grafieën zijn voor Mouillard of Moyaux.
|
FD |
Moyaux |
1334 «Colin le Moyaux» Huy, 14e s. «li muiias de Mons Johannes et Henris [ly moyalx]» DénHesbaye, 1595 «Hubert Mo-yal», 1596 «André le Moyal» = 1609 «André Moyal l’aisné» BourgDinant, 1627 «Johan Moyau» émigré en Suède; surnom: w. liég. mouwé, w. nam. moya, pic. (Mons) mouyau, rouchi moïau ‘muet; lourdaud’ FEW 6/3, 312b. Cf. aussi Muël, Muelle.
|
JG |
Moyaux |
Mouyau(x), -al, Moyé: BN N. maya, Pic. mouyau: stom, lomp. 1334 Colin le Moyaux, Hoei; 1595 Hubert Moyal, Dinant (J. G.).
|
FD |
Moye, de |
zie de Mooy.
|
FD |
Moyen |
1. Fr. BN: de middelste (in een gezin). 1472 le moyen Jehan, Chiny; 1481 Olivier le Moyen, Luik (J.G.). – 2. PlN Moyen in Izel (LX). 1472 Thommas de Moyen, Chiny (J.G.). – 3. Zie Moyen(s).
|
FD |
Moyen |
1472 «le moyen Jehan» DénChiny, 1481 «Olivier le Moyen» Liège, 1600 «Thie-rian Moyen» BourgNamur; surnom: adj. fr. moyen ‘dans une situation intermédiaire’, notamment dans la hiérarchie filiale (ainsi 1472 «Isabel leur mère, de Jehan Lambelet et le moyen Jehan). – Également nom d’origine: Moyen, à Izel (Lx), ainsi 1472 «Thommas de Moyen» DénChiny.
|
JG |
Moyen(s) |
Moiens, Moijens, Moey(e)ns, Moins, Moies, Muyens, Muijen: Patr. < Mnl. moidin < Moudin (vgl. Boudin/Boidin/Buydens), vleivorm van Germ. VN. Vgl. Mald (Fm.). Zie Muytten. Evtl. < Eremoud (Eremboud) (LEYS1952′). 1281 Willelmi Moids (HAES.); 1300 Moyds stic, Houtave; 1274 Moudins land, Oudenburg (DF X); 1330 Marie vidua Pieters Moyds = 1336 Marie vidua Pieters Moytins, Nieuwmunster (RYCKEBOER).
|
FD |
Moyens |
cf. Moeyns.
|
JG |
Moyer, (de) |
zie de Maeyer.
|
FD |
Moyers |
cf. Moeyaert(s).
|
JG |
Moyers |
Kan gen. zijn van De Moyer (Maeyer), maar kan (door verdoffing van -aer(t)s) ook uit Moyaer(t)s worden verklaard.
|
FD |
Moyersoen |
cf. Moeyerson.
|
JG |
Moyersoon(s) |
-son(s), -soen, zie Moeyersoon(s).
|
FD |
Moykens |
zie Moeykens.
|
FD |
Moylette |
zie Mouillet.
|
FD |
Moymond |
zie Mohimont.
|
FD |
Moynaert |
zie Moenaert.
|
FD |
Moynier |
zie Mon(n)ier.
|
FD |
Moys |
Moyse, Moyse; Moyses, Mozes (forme néerl.), génitif double: Moysens. 1265 «me-sire Moyses» CensNamur, 1280-81 «Moyses li Espiciiers» RegTournai, 1692 «Servais fils (…) d’Idelette Moyse» Liège; var. de Moïse (nom biblique).
|
JG |
Moysard |
Zie Moses.
|
FD |
Moysen(s) |
Moyse(s): 1. Zie Moses. – 2. De FN Moeyersoons evolueerde over Moessoons, Moessens, Moesses in Bs. tôt Moyses (med. L. De Meuter, Bs.).
|
FD |
Moyson |
-ons. 1289 «Moisons d’Emines», «De-siers Moisons» CensNamur, s.d. «magistri Jo-hannis Moyson» ObitHuy; probabl. cas régime de Moïse; ou bien surnom: pic. maison ‘méteil’ FEW 6/2, 195b, comme le suggère la mention 1444 «Jehan de le Moison» AidesNamur.
|
JG |
Moyson(s) |
V. MAD (Maz).
|
EV |
Moyson(s) |
zie Moison.
|
FD |
Moyter, de |
zie de Muyter.
|
FD |
Mozar |
Mosar(t): 1. PlN < W. mosse: mos. 1350 derire le mosar, Waleffe-St-Pierre (HERB.). – 2. Misschien W. adaptatie van D. Patr. Mozart. – 3. Of var. van Moysard?
|
FD |
Mozart |
cf. Mosar(t).
|
JG |
Mozer |
zie Moser.
|
FD |
Mozes |
cf. Moyse(s).
|
JG |
Mozes |
zie Moses.
|
FD |
Mozet |
1518 «Ernoullet de Mouzet» BourgNamur, 1552 «la vefve Mozet» Subsides-Namur, 1555 «Gilles de Mozet» BourgNamur; nom d’origine: Mozet (Nr).
|
JG |
Mozet |
zie Mousset.
|
FD |
Mozin |
(NF liégeois). Probabl. surnom: w, liég. môzin ‘lambin’ FEW 6/1, 155b. À moins qu’il ne s’agisse d’une simple var. de Mo(u)sin.
|
JG |
Mozin |
zie Mosin.
|
FD |
Mozuincq, van |
-ing, zie (van) Muysewinckel.
|
FD |
Mucha |
zie Mouchard.
|
FD |
Muche |
cf. Mouche.
|
JG |
Muchon |
cf. Mouchon.
|
JG |
Muck |
Surnom: moy. néerl. muke ‘fétu pour tirer au sort’ [JH] ou néerl. mug ‘moucheron’ [FD].
|
JG |
Muckensturm |
-sturn: D. PlN Muckensturm (BW), Muggensturm (BW). 1385 Cuontzel Mugkensturm, Baden-Baden (BRECH.).
|
FD |
Mudeler |
zie Mundeleer.
|
FD |
Muders |
Nom d’origine: moy. néerl. (au génitif) modeler, mudder ‘marais’.
|
JG |
Muehle |
zie Mühl.
|
FD |
Muël |
1265 «Huart Le Muel» CensNamur; surnom: anc. fr. muel ‘muet’ FEW 6/3, 312b; cf. Moyaux. – Forme fém. : Muelle.
|
JG |
Muel(le) |
zieMuhl.
|
FD |
Muelberger |
Verspreide PlN Mühlberg: Molenberg.
|
FD |
Muelenaer(e, de) |
zie Molenaar.
|
FD |
Muelink |
zie Mollen.
|
FD |
Muellenmeister |
zie (de) Meul(e)meester.
|
FD |
Mueller |
cf. Müller.
|
JG |
Mueller |
zie Millier, (de) Mulder.
|
FD |
Muenynck, de |
zie de Munck.
|
FD |
Muer, de |
zie Demeur(e).
|
FD |
Mueren, van der |
1. Naar de woonplaats bij een muur. Vgl. Fr. Dumur. 1284 lohannem de Muro, Dk. (DEBR. 1980); 1500 Anthonijs van der Mueren, Genk (VDZ). – 2. Gepalataliseerd < Van der Moeren.
|
FD |
Mueriez |
-er, zie Mouchet.
|
FD |
Muerkens |
zie Moorkens.
|
FD |
Muermans |
Meurman(s), Muurmans, Miermans: Afl. van Van der Mu(e)ren.
|
FD |
Muermans |
Var. de Mourmans; ou bien composé en -mon avec moy. néerl. muer, mure ‘mur ‘ [FD].
|
JG |
Muers |
zie Meurs.
|
FD |
Mues |
Aphérèse de (Bartholo)meus [FD].
|
JG |
Mues |
Mues, zie Maas(s).
|
FD |
Mues |
Muesser. V. Muys.
|
EV |
Muesen |
Muësen, zie Maassen.
|
FD |
Muet |
Mouet: BN Fr. muet: stom. 1275 Rikierle Muet, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Muffat |
Car. mor. ,,Muffle » (Po-pul.), ,,H. sot, grossier, malhonnête ». N° 281.
|
EV |
Muffat |
zie Moffaert.
|
FD |
Muffels |
Meuf(f)els: Mnl. muffel, moffel, dim. van Mnl. muffe, moffe: want, grove handschoen, mof. BerBN van de moffelmaker. Vgl. Moffaert.
|
FD |
Mug(ge) |
BN naar het insect, mug. 1280 Meulinus Mucghe, Ip. (BEELE); 1556 Godevaart Muggen, Petersheim-Aw. (AP).
|
FD |
Muhl |
Nom d’origine: ail. Miihle ‘moulin’.
|
JG |
Mühl(e)bach |
Verspreide D. PlN Muhlbach; vgl. Molenbeek.
|
FD |
Mühlegg |
D. PlN Millecke: molenhoek.
|
FD |
Mühleisen |
D. BerBN. Vgl. Meulenijzer. 1289 Berth. Mulisen, Berth. Molisen, Reislingen (BRECH.).
|
FD |
Muhlinghaus |
Muhlenhaus, Mühlhaus(en), -häuser, Muhlhauser, -häuser, Mulhausen: D. FN Mii(h)lhauser, -hâuser < verspreide PlN Mùhlhausen: molenhuis. Vooral PlN Muhlhausen in de Elzas, met Fr. spelling Mulhouse, die eigenlijk de Elzasser Duitse uitspraak hûs weergeeft. 1476 Conrardus Demoelhiisen, Mainz (MULII).
|
FD |
Mühlstein |
Muhlstein, Milstein, Milsztajn, Milsztejn: D. Mùhlstein: molensteen. BerBN van de molenaar of slijper van molenstenen.
|
FD |
Muhring |
Patr. Afl. van Germ. maur-naam; vgl. D. Môrike. Zie ook Morin, Mooring.
|
FD |
Muiet |
Var. d’anc. fr. muiot (dérivé de fr. muid) FEW 6/3, 12b.
|
JG |
Muijs |
cf. Muis.
|
JG |
Muilekom, van |
zie van Meulecom.
|
FD |
Muilwijk |
Muilwyk: PlN Molenwijk (NB, NH, ZH). 1369 Jan van Molewijc, Mech. (V.ING.); 1421+ Matthijs van Muijlwijck, Gorinchem (PDB); 1466 Judocus de Mulwijc, Traj. dyoc. (MUL II); 1619 Fr. Muylwyck, Delft-Aw. (AP).
|
FD |
Muinck, de |
Muink, zie de Munck.
|
FD |
Muink |
Surnom: var. de moy. néerl. monte, moenc ‘moine’.
|
JG |
Muis |
(de) Muys, Muijs: BN naar het knaagdiertje, de muis. 1374 Joris de Muus, Ip. (BEELE).
|
FD |
Muis |
Muijs, Muys. 1374 «Joris de Muus» Ypres; surnom: moy. néerl. muus, mues, muys ‘souris’ ; cf. aussi Mus.
|
JG |
Muisenbeck |
Muizenbeeck. Nom d’origine: topon. néerl. : muisen ‘marécage’ + beek ‘ruisseau’.
|
JG |
Muisenbeek |
-beck, zie Muizenbeeck.
|
FD |
Muisenberg, van den |
zie van den Muysenberg(h).
|
FD |
Muitjens |
Muytjens. Génitif double de moy. néerl. muyte ‘émeute’.
|
JG |
Muitjens, |
Muytjens, Muijtjens, Muutje(n)s: Wellicht dim. van Patr. Muytten (zie i.v.). Of var. van Wuytjens (w/m-wisseling)?
|
FD |
Muizelaar |
cf. Muselaer.
|
JG |
Muizelaar, |
zie Muselaer.
|
FD |
Muizenbeeck |
Muysenbeek, Muisenbeek, -beck, Muyzenbeek: PlN Musembecque in Bois-Jean (PdC): 1259 Musenbieke. 1304 Rogiers de Musbeke, Moen; 1365 Jacob van Muusbeke, Poeke; 1418 Willaume Musebecque, St.-Omaars (DF XI); 1425 Aernoudt van Muusbeke, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Muizer(s) |
zie Muyser(s).
|
FD |
Muk(h)erjee |
zie Mookherjee.
|
FD |
Mukkhuyse |
-huijse: PlN, maar wsch. niet melkhuis. Ongetwijfeld var. van Ndl. FN Mulhuijzen, Moolhuizen (HUIZINGA): molenhuis. PlN Molenhuizen (NL). Vgl. Muhlinghaus.
|
FD |
Mul |
Mulder(s). V. Meulen.
|
EV |
Mul, (de) |
Demul < Demuel(le), W. uitspr. van Demeuldre, de Mulder. 1661 Sébastien Demeuldre (vader van) 1687 Cl. A. Demueil (vader van) 1723 M. J. Demuel; 1669 H. F. Demuelle = Demeuldre, Zinnik (Midd. 1992,1-35).
|
FD |
Mulard |
Mulas, Mula(r): 1. Afl. van mule: muildier. In Artesische dialecten heeft Mulart de bet.: koppig aïs een muilezel. BN. 1277 Lambiers Mulars (SMT ïï); 1280 Joh. Mulard, Kales (GYSS. 1963). –i. Mulard = Muylaert.
|
FD |
Mulatier |
Fr. FN Mul(e)tier: muilezeldrijver.
|
FD |
Mulatin |
Muletin, afl. van Mulet.
|
FD |
Mulatin. |
NF apparemment d’origine française (Rhône?), fixé à Roux près de Charleroi depuis 1880 (GeneaNet), sans doute à rapprocher de Mul[e]tin ou du NF occ. Mulatier (= muletier) (cf. Morlet 716).
|
JG |
Mulbergs |
Nom d’origine : Mulberg, à Pael (Lb).
|
JG |
Mulcken, van |
zie van Mulken.
|
FD |
Mulckers |
cf. Meulkers.
|
JG |
Mulckers |
zie Mulkers.
|
FD |
Mulder |
Mulders, cf. Meulder(s).
|
JG |
Mulder(s), van |
van Molder, van Muylder(s), van Muijlder(s), van Meulder, van Milders: PlN Te Mulders: muldershuis (Mollem). 1450 Heins stede van Moires, Liezel; 1442 Gillis van Mulders, Mollem; 156 e. Gielijs van Moires, Malderen (ESBr. 1944,24-9).
|
FD |
Mulder, (de(n)) |
Mulders, Smulders, (de) Meulder, de Meulre, de M(e)uldre, Meulders, Smeul(d)ers, (de) Molder, Molders, Môlders, Smolders, Smolderen, de Muylder, de Muijlder, Smuylders, Muller(s), Moller(s), Mueller: BerN van de molenaar. 1390 de Moldere, Lv. (LIND. 1947); 1416 Wouter den Moire, Ht. (A.GHIJSEN). In de 176 e. werd Anton Mùller uit Helmstedt (NS) in Maaseik Anthonius Mulders (VS1980,263-6,623-30). – Lit.: J.M. VERHOEFF, Molens en mulders in Nederlandse familienamen. N&.iggi, 80-90.
|
FD |
Muldermans |
cf. Molderman(s).
|
JG |
Muldermans |
zie Molderman.
|
FD |
Mule |
1291 «Jakemon Mule, vallet Jehan de Dudsele» DettesYpres; surnom: fr. mule ‘mulet’ ou ‘pantoufle’; ou bien moy. néerl. mul, mulle ‘poussière, vermoulures’.
|
JG |
Mule |
zie Mulet.
|
FD |
Mule |
zie Muyle.
|
FD |
Mulem, van |
zie van Mullem.
|
FD |
Mulenbruch |
-bruck, zie Mullenbruck.
|
FD |
Mulender |
Mullender, Mü-, au génitif: Mullenders. Nom de profession: dial. rhénan mul(e)ner, (Eupen) mülender, avec interca-lation de -d- (cf. Rheinisches Wörterbuch) < lat. molinarius ‘meunier’ (J. Devleeschou-wer).
|
JG |
Mulender(s) |
zie Molenaar.
|
FD |
Muleners |
Mulleneers, -ners. Génitif de moy. néerl. molenaer ‘meunier’, cf. aussi 1602-3 «la maison de Mulener», «la forge Jean Muletier» TerriersNamur.
|
JG |
Mulert |
zie Muylaert(s).
|
FD |
Mulet |
1240 «Gosson Mulet» ChirTournai, 1259 «Giles Mules» ChartesHainaut, 1286«Gérar-dins li Mules» CartMons, 1289 «Bauduins Mules» CensNamur; surnom: fr. mulet, p.-è. avec un sens métaphorique ou ironique FEW 6/3, 212a.
|
JG |
Mulet |
Mule, Mullet, Muylet: Fr. mulet: muilezel. BerBN van muilezeldrijver of BN voor een koppigaard. Vgl. Mulier, Mulard. 1306 Geffroi Mulet, Senlis (MORLET).
|
FD |
Mulfinger |
Afl. < PlN Mulfingen (BW). 1319 Konr. Mulfïng, Senlis (MORLET).
|
FD |
Mulhausen |
zie Muhlinghaus.
|
FD |
Mulhen |
Soit all. Mühlen- ‘de moulin’, soit var. du topon. Mù’lheim.
|
JG |
Mulhen |
zie Mullejans.
|
FD |
Mulher |
cf. Müller, Mùller.
|
JG |
Mulher |
zie Millier.
|
FD |
Mulie(r) |
Mullie(r), Mulliez, de Mulier, Demeulier, de Mullie(r), Demuliez, Desmulie(r), Desmulliez, Desmouilleres: Ofr. mulier. BerN van de muilezeldrijver. 1349 Collard Mulier, Rijsel; 1442 Lotard des Muliers, Marcq-en-Baroeul (N/.I. 1959,3-13; GensNostra 1989,233-241); 1545 David Muillier, Flers-Aw. (AP); 1538 Joannes Mulie, Ktr. (MUL IV); 1511 Jan Muliers; 1536 Jan Mulier, Herseaux (KWII); 1726 Albertus Mullier fs. Martin Mullie, Geluwe (COUSS.).
|
FD |
Mulier |
Mullier, -iez, Mullie. 1280«Francoteli Muliers» PolyptLiège, 1297 «Frankes dis li Muliers borgois de Liège» Liège, 1359-60 «Colars li Muliers» PolyptAth; nom de métier: anc. fr. millier ‘muletier’.
|
JG |
Mulinder |
zie Molenaar.
|
FD |
Mulinx |
Zie Mollen.
|
FD |
Mulkai |
-ay, Mulquet. 1450 «Jehan Mulkeaul» Liège, 1539 «Adam Mulkea», 1566 «Marie Mulkea» Liège, 1569 «Johan Mulkea» Hervé; var. liég., avec autre suffixe, de Mulkin.
|
JG |
Mulkai |
-ay, zie Milquet.
|
FD |
Mulkay |
Francis, de Mulken, ,,Petit moulin ». Mulkens, ,,Petits moulins ». Mulken (Dép. Tongres).
|
EV |
Mulken, van |
van Mulcken, van Mölken: 1. PlN Mulken in Tg. (L): 1326 Môlken (ZLP). 1274 Joh. de Mulinchen = 1309 Joh. de Mulken, Mtr. (CVD); ±1300 Gilis van Molkene te Overspauden (OGO); 1385 Joh. de Mulkis, Tg. (TYTGAT); 1490 Lambrecht van Mulken, Ht. (A.GHIJSEN). –2. Evtl. PlN Mulke in Tn. (VB). 1370 van Mercelise vande Môlken, Tn. (HB 783); 1500 Jan van Mulcke,Tn.(HEND.).
|
FD |
Mulkens |
Mulkiens, Muulkens, Muylkens. Génitif de néerl. moleken ‘petit moulin’, cf. 1309 «Johannes de Mulken» CartValDieu.
|
JG |
Mulkens |
Muylkens: 1. Zie Milkin. – 2. Gen. van PlN Mulken (zie Van Mulken) (CROTT1979).
|
FD |
Mulkers |
cf. Meulkers.
|
JG |
Mulkers |
M(o)ulckers, Milkers, Milcher(s): BerN van de melker, melkman. Vgl. Melkert. 1377 Henric Molkarde; 1443 Henken Mulkarts, Heers (LAES); 1674 Jan Mulckers = 1677 Jan Milkers, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Mulkin |
Mulkiens, zie Milkin.
|
FD |
Mulkin |
Mulquin. Soit surnom: w. mulkin ‘petit tas de foin’ FEW 6/3, 308b, soit nom de métier, de mulquinier (métier exercé dans le départ, du Nord voisin), cf. anc. fr. ma-lequin, muelekin ‘esp. d’étoffe précieuse en lin’, etc. FEW 19, 118a. Cf. aussi Mulkai et Mulquet.
|
JG |
Mull- |
-ie, -ier, -iez. Profess. Fabric. de mules (pantoufles). N° 116.
|
EV |
Mullaert |
1. Proven. Mulaard, ,,Terre meuble » (L.D.). — 2. Profess. Muil, „Pantoufles, mule ». N. de fabricant. Synon. : Muylaert, Mul-lie(r). N° 116.
|
EV |
Mullaert |
zie Muylaert(s).
|
FD |
Mullane |
zie Milan.
|
FD |
Mulle |
Mullenaerts. V. Meulen.
|
EV |
Mulle |
zieMuyle.
|
FD |
Mullebrouck |
zie (van) Meulebroeck.
|
FD |
Mullejans |
Mulhen: BN van een molenaar die Jan heet. Vgl. D. Muhlhans. 1458 Hans von Westerstetten gen. Muhlhans, Ulm (BRECH.).
|
FD |
Mullejans |
Pour Vincent 33, prénom double: Mulle (germ. Milo) + Jans (= Jean).
|
JG |
Mullem, (van) |
van Mullen, van Mulem, van Mulen, van Meulem, van Meulen, van Muylem, van Muijlem, van Muylen: PlN Mullem (OV), evtl. Mollem (VB): 1166 Mulhem, 1175 Mulhen (TW). Ook Mullem in Dadizele, Oeselgem, St.-El.-Vijve, Wakken (DF XI; DELAGRANGE). 1211 Lambertus de Molnem (GN); 1302 Gillis van Mullem, Dadizele (DF); 1382 Daniel van Mullem, St.-El.-Vijve (DEBR. 1970); 1565 Baltazar van Mullem, Mullem-Aw.(AP).
|
FD |
Mulleman |
cf. Meuleman(s).
|
JG |
Mulleman |
zie Molemans.
|
FD |
Mullemeester |
zie de Meulemeester.
|
FD |
Mullen |
au génitif: .Millions. Nom d’origine: moy. néerl. molene, muelen ‘moulin’.
|
JG |
Mullen(s) |
zie Molens.
|
FD |
Mullen, van |
zie van Mullem.
|
FD |
Mullen, van (der) |
zie van der Molen.
|
FD |
Mullenaerts |
cf. Molenaers.
|
JG |
Mullenaerts |
zie Molenaar.
|
FD |
Müllenbach |
Nom d’origine: topon. ail. (= ruisseau du moulin), e.a. Miihlenbach à Luxembourg et Beaufort (G.-D. Lux.).
|
JG |
Mullenbruck |
Mulenbruch, -bruck: D. PlN. Vgl. Meulebroe(c)k. 1371 Gôtzo dictus Môlbruge, Straatsburg (BRECH.).
|
FD |
Mullender |
Mü-, Mullenders, cf. Mulender.
|
JG |
Mullender(s) |
Mullender(s), zie Molenaar.
|
FD |
Mullender(s) |
Proven. V. Mouland.
|
EV |
Müllendorff |
Mullendorff: Verspreide PlN Mûhlendorf. 1386 Hermann Mûllendorp, Lippe (BRECH.).
|
FD |
Mullene(e)rs |
zie Molenaar.
|
FD |
Mulleneers |
-ners, cf. Muleners.
|
JG |
Müllenmeister |
zie (de) Meulemeester.
|
FD |
Mullenmeyer |
BerN van molenopzichter. Vgl. Meulemeester.
|
FD |
Mullenmeyer |
Composé de all. Mühlen- ‘de moulin’ + Meier ‘régisseur’.
|
JG |
Mullens |
cf. Mullen.
|
JG |
Müllensiefen |
Mullensiefen: PlN (NRW).
|
FD |
Muller |
V. Meulen.
|
EV |
Müller |
Mu-, Mü-, Mueller, Mulher, au génitif: Muliers. Nom de métier: ail. Mùller ‘meunier’.
|
JG |
Muller(s) |
zie (de) Mulder.
|
FD |
Mullet |
zie Mulet.
|
FD |
Mullewie, de |
BN de Meluwe. Mnl. melu(w): slap, zacht. 1665 Johannes de Mullewie, Boekhout; var. de Melue, de Meluwe, de Mulué, de Meulue (PDB).
|
FD |
Mullie(r) |
-iez, zie Mulie(r).
|
FD |
Mullier |
-iez, Mullie, cf. Mulier.
|
JG |
Mullins |
E. FN Mullings? BN Oe. mulling: lieveling. 1292 W. Molling, Londen (REANEY).
|
FD |
Mulnard |
Francisation de moy. néerl. materner ‘meunier’ ?
|
JG |
Mulnard |
zie Molenaar.
|
FD |
Mulock |
Mullucks: Patr. Muloc is een Zeeuwse VN (V. D. SCHAAR1953). Afl. van Germ. mûl-naam. 1242 Fulcro dictus Muloc, Cent (GN); 1376 rekeninghe Raes Mulox, Deinze (DELHAYE).
|
FD |
Mulot |
Fr. BN Mulot: veldmuis. 1562 Nie. Mulot, Parijs-Aw. (AP).
|
FD |
Mulotin |
Profess. Mulotin, ,,Tas de sel tiré du marais salant ». N. d’exploitant.
|
EV |
Mulpas |
Nom d’origine: soit topon. Mulrepas (dans de Hemricourt), cf. 1371 «Barthélémy Moilrepas» Liège, soit topon. Meulepas, cf. 1376 «Jan van Meulepas» (De Flou, etc.) [FD].
|
JG |
Mulpas |
V. Meulen.
|
EV |
Mulpas |
zie Meulepas.
|
FD |
Mulquet |
zie Milquet.
|
FD |
Mulquin |
-et, cf. Mulkin.
|
JG |
Mulquin |
zie Milkin.
|
FD |
Muls |
V. Meulen.
|
EV |
Muls |
Var. de Mois, sans doute génitif de moy. néerl. mul, mol ‘poussière, vermoulures’.
|
JG |
Muls(t) |
zieMuylle.
|
FD |
Multael |
Afstammend van Multeel: 1737-87 Muelteel, Bg.; 1734 Meulteel, St.-Win. (PDB). Où. muletel, dim. van mulet: muilezel, Fr. FN Multeau.
|
FD |
Mummenhoff |
D. PlN: Hof van Momme, Mummo.
|
FD |
Mun(t)z |
Mun(t)z: D. Patr. Vleivorm bij Muno of Mundo. 1383 Utz Muntz, Urach (BRECH.).
|
FD |
Munar |
zie Moenaert.
|
FD |
Munaron |
Var. van Fr. FN Moneron, afl. van Monnier of Meunier.
|
FD |
Munaut |
1. Zie Monel. – 2. Spelling voor Muno.
|
FD |
Munaut |
cf. Muno(t).
|
JG |
Munaut |
Proven. Muno (Loc.). Synon. : Munoz.
|
EV |
Muncer |
zie Munzer.
|
FD |
Munch |
Munch, Mönch, Munnichs: D. Münch, Mönch: monnik. Vgl. De Munck. 1587 Thomas Munich, Duisburg-Aw. (AP).
|
FD |
Munching, van |
PlN Mûnchingen (BW).
|
FD |
Munck, (de) |
de Muncke, (de) Munk, de Muynck, de Muijnck, de Muinck, Muink, de Muynch, de Muyck, Monk(s), Muniken(s), -kenne, Mun(n)ix, de Munnik, de Munnynck, -ijnck, (de) Meuninck, -ynck, de Muenynck, -ijnck, Muninx, Munks, Smeunin(ck)x: Mnl. monic, moninc, mun(i)c: monnik, kloosterling. 1215 Balduinus Monachus, Desselgem (SMTI); 1348 Félix de Monc, Ktr.; 1382 Ghiselin de Muenc, Deerlijk (DEBR. 1971,1970); 1424 Jacop de Meunic, Ktr. (DEBR. 1958); 1568 Michiel de Muenijnck, Hondschote (DGW).
|
FD |
Mund |
Mundt, Munde(l), Mundele: D. pendant van Mondt, De Mondt. Mundel is dim. Munday: E. BN: maandag. Vgl. Montag.
|
FD |
Munde |
Nom d’origine: ail. Mund, moy. néerl. monde ‘bouche; embouchure (de cours d’eau)’.
|
JG |
Mundel |
Mundeleer. Proven. 1. Man-del, Mandelaar, ,,De (la région de la) Mande! » (Ruisseau). — 2. V. Mondelaers.
|
EV |
Mundeleer |
-aers, Mudeler, Mondelaer(s), Modelaers: PlN Mundelaar in Zandhoven (A). 1423 Jan van Mundelaer van Antwerpen (V.BUTS.); 1433 Renken van Mindelaer = 1435 Renken van Mundelaer; 1465 Matheeus Muyndelaers, Her. (DERCON); 1443 Peter Mundelare, Her. (GPM); 1580 Adr. Mundeleers, Her.-Aw. = 1584 A. Mundeleers, Aw. (AP, AB); i8e e. Mondelaers = Modelaers, Zoerle-Parwijs (PDB).
|
FD |
Mundorf |
Nom d’origine: Mondorf (Nordrhein-Westfalen), Mondorf-les-Bains (G.-D. Lux.).
|
JG |
Mundorf(f) |
PlN Mondorf (GH, SL,NRW).
|
FD |
Mundschau |
zie Monschau.
|
FD |
Mundus |
Latinisering van een Mond-naam (Edmundus, Raimundus…) of vertaling.
|
FD |
Mundy |
zie Mondy.
|
FD |
Mungersdorff |
PlN Mungersdorf (NRW).
|
FD |
Muni |
Muhl, Muehle, Muel(le), Muhlen: D. Miihle: molen. PlN of BerBN.
|
FD |
Muni(e)r |
1. Var. van Meunier. – 2. Var. van Milier. 1383 Louis Mulier = Munier (MARCHAL).
|
FD |
Munier |
1472 «Colin le Munnier» DénChiny, 1648 «Andrien des Munier» BourgNamur; var. de Meunier.
|
JG |
Munier |
V. Meunier.
|
EV |
Munih |
Profess. Mount, ,,Meunier » (Dialecte). N° 148.
|
EV |
Muniken |
Munikenne (francisation), au génitif: Munikens. Surnom: dimin. de moy. néerl. monic, munie ‘moine’.
|
JG |
Muniken(s) |
-ikenne, -i(n)x, (de) Munk, zie de Munck.
|
FD |
Muninx |
Munix, Munnix. Var., au génitif, de Muink.
|
JG |
Munk |
V. Monk.
|
EV |
Munnecom |
PlN Mijnekom in Maaseik (L).
|
FD |
Munnekrede, van |
PlN Monnikerede in Oostkerke (WV). 1593 Fransois van Muenckeree; 1688 Jaecques van Muenekereede, Aw.; 1627 Claerken vanMunnekereede, Hondschote (PARM.).
|
FD |
Munnichs |
zie Munch.
|
FD |
Munnier |
zie Meunier.
|
FD |
Munnik, (de) |
Mun(n)ix, de Muynnyck, -ijnck, zie de Munck.
|
FD |
Muno |
-ot, Munaut. 1173 «Sibylla de Muno» CartOrval; nom d’origine: Muno, 1053 «Mo-nau» (Lx). – Pour une motivation toute particulière du nom, cf. 1719 «Jean Grandjean dit Muno ayant été condamné par la cour de Munau» (not. H.M. Firquet, Lg) [JL, NFw],
|
JG |
Muno |
-ot, -oz, Munno: PlN Muno (LX). 1173 Sibylla deMuno,Orval(J.G.).
|
FD |
Munro(e) |
zie Monroe.
|
FD |
Muns |
Zie Moen.
|
FD |
Munster |
Mil-, au génitif: Munsters. Ail. Munster ‘cathédrale, église conventuelle’, d’où des toponymes allemands.
|
JG |
Munster |
Proven. Monasterium (Ville allem. et L.D.). Munsterberg, ,,Colline du couvent » (L.D.).
|
EV |
Munster, de |
Herkomstnaam Van Munster met Fr. vz.?0fvervorming van De Munter?
|
FD |
Munster, van |
Munster(s),Musters, Munster, Minster: 1. PlN Munster < Lat. monasterium: munster, (parochie)kerk. 1339 Jan van den Muenstere, Bg. (DF XI); 1473 Herman van Monster, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. Verspreide D. PlN Munster (BEI, BW, HS, NRW, RP, Elzas). 1570 Hans van Munster, Mùnster-Aw. (AP). – 3. E. PlN Minster. 1570 Wilb. van Munstere, Bury-Aw. (AP).
|
FD |
Münsterberg |
D. PlN Miinsterberg. 1631 Martin Munsterberger, Marienburg (BRECH.).
|
FD |
Munstereifel |
Nom d’origine: Miinstereifel (Nordrhein-Westfalen).
|
JG |
Munstereifel |
PlN Münstereifel (NRW).
|
FD |
Munsterman(n) |
Münstermann,Musterman, Moestermans: Afl. van Van Munster. 1400 Jan Munsterman, Den Bosch (HB 449); 1474 Jan Munsterman, NL (SKM); 1565 Hans Munsterman, Osnabriick-Aw. (AP).
|
FD |
Munsterraan |
-ann. Composé de ail. Munster ‘église’ + Mann ‘homme’, donc: homme d’église.
|
JG |
Munsters |
cf. Munster.
|
JG |
Munt- |
Munz- -ing. V. MAD (Mand et Manz).
|
EV |
Munten |
Mu-. Moy. néerl. munte ‘monnaie, hôtel des monnaies’.
|
JG |
Munten |
Munten: Hypercorrect voor Menten/Minten? Of Friese VN (DN)?
|
FD |
Muntenaer.de |
BerN van de munter, die geld munt. 1424 Oste de Muntenare, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Munter(t),van der |
Wsch. var. van Van der Meuter, metn-epenthesis.
|
FD |
Munter.de |
Munter(s): 1. BerN van de (geld)munter, bankier, die geld munt. 1289 Henric de Muntre, Kaprijke (CG); 1397 Joos den Muntere, Ip. (BEELE). – 2. De FN Munters heeft zijn grootste concentratie in L, net zoals Minten. Munters is daar dan ook een reïnterpretatie van Minten. R. Minten (« 1927 Cent) stamt af van Munters (17-186 e.Kuringen). Minten werd begrepen aïs Munters en een tijdlang kwamen de twee namen naast elkaar voor: 1603 Joannis Minten alias Munters, Ht. Achteraf werd de stam in twee takken gesplitst, de ene behield de naam Munters en de andere de oorspronkelijke naam Minten (med. R. Minten); 1586 Jan Munters, Kinrooi-Aw. (AP).
|
FD |
Munters |
16e s. «Georges Munters» Liège; génitif de moy. néerl. munter ‘monnayeur, changeur’.
|
JG |
Munters |
Profess. ,,Fabric. de monnaie » (Concessionnaire ou faux monnayeur). Synon. : DE Munter. N° 142.
|
EV |
Munthe |
De Zweedse schrij ver Axel Munthe (1857- 1949) is afkomstig van Munte (OV) (LVA1958,95-96).
|
FD |
Muny |
Sans doute var. de Munier, Mouny (= meunier) plutôt que surnom: fr. muni ‘bien pourvu’.
|
JG |
Muny |
Var. van Munier.
|
FD |
Munzer |
Münzer, Muncer: D. BerN van de munter. 1217 Phil. Munzer, Heidelberg (BRECH.).
|
FD |
Muquardt |
V. MAD (Mak).
|
EV |
Muquardt |
zie Mouchard.
|
FD |
Mur- |
-at, -et. Proven. Loc. fr. ,.Propriété entourée de murs ».
|
EV |
Mura |
-at, -as, Murrath: 1. Zie Moras. – 2. PlN Murât (Cantal, Allier…) (DNF)?
|
FD |
Muraille |
Fr. muraille, d’où de nombreux toponymes; probabl. surnom de qqn qui habitait ptès des remparts.
|
JG |
Muraille |
PlN Ofr. murail, Fr. muraille: zware muur, vestingmuur.
|
FD |
Muraro |
-ari, Muratore, -ori: It. BerN: metselaar.
|
FD |
Muray |
Zie Morel.
|
FD |
Murders |
Génitif de néerl. moorder ‘meurtrier’?
|
JG |
Murders |
zie Moerders.
|
FD |
Murdoch |
Verengelsing van Oudiers Muireadhach, Wels Mordoc, Gaëlisch Murdoch: zeeman, matroos. 1130 Roger Murdac, York (REANEY).
|
FD |
Mureau |
1280 «Elizabeth de Mureal» Polypt-Liège, 1472 «Jehan de Murial» DénVirton; fr. mureau ‘petit mur’ FEW 6/3, 24 Ib.
|
JG |
Mureau |
Condé-Aw. (AP). – 2. Evtl. PlN Fr. mureau: kleine muur. 1460 Jean de Mureal, Herstal (ISC). Maar ook De Moreau komt voor naast Moreau.
|
FD |
Mureau |
Muriau, Murias: Var. van Moreau. 1537 J.
|
FD |
Murer |
zie Maurer.
|
FD |
Muret |
1676 «le Docteur Muret» RuageAth; p.-ê. fr. muret ‘petit mur’ FEW 6/3, 241b, mais aussi w. muret ‘giroflée (des murailles)’, dans la mesure où il ne s’agit pas à l’origine d’un prénom, cf. 1494 «Muret Brougart» BourgNamur. – II est à noter enfin qu’un enfant trouvé à Namur (sous un muret?) en 1759 fut appelé Muret (Destray 61).
|
JG |
Muret |
Mur(r)ez: 1. Zie Moret. – 2. PlN Dim. van mur: muur. 1354 Simon du Muret, Atrecht (NCJ); 1391 Denis dou Muret, Valensijn (CCHt).
|
FD |
Murgès |
-es: Wellicht var. van Merget.
|
FD |
Murgès |
Si le g- est guttural, p.-ê. var. de Mirguet, cf. 1365 «Jehan Murghet lormier» TailleMons, 1752 «Nicolas Murguet (orig. de Sedan)» BourgLiège. Plutôt d’origine étrangère.
|
JG |
Murgo |
zie Margel.
|
FD |
Mûri |
Nom d’origine: Mury (départ Ain).
|
JG |
Mûri |
zie Mury.
|
FD |
Murias |
Muriau, zie Mureau.
|
FD |
Muric(h)e |
Mûris, zie Maurits.
|
FD |
Murillo |
Sp. PlN. Dim. van Muro: muur.
|
FD |
Murlot |
zie Merlot.
|
FD |
Muroux |
Peut-être de w. (Gedinne) mirou ‘miroir’ FEW 6/2, 149a.
|
JG |
Muroux |
zie Miron.
|
FD |
Murphy |
Iers O’Murchadha, afstammeling van Murchadh: zeekrijger (REANEY).
|
FD |
Murrath |
zie Mura. Murray: 1. Indien LU W., zie Morel. – 2. E. FN < Schotse PlN Moray (provincie). 1203 William de Moravia; 1327 Andrew Moray (REANEY).
|
FD |
Murren |
zie Morren.
|
FD |
Murrer |
zie Maurer.
|
FD |
Murrez |
zie Muret.
|
FD |
Murru |
zie Morue.
|
FD |
Murs |
Nom d’origine ou de résidence (murs, au sens de ‘rempart’), cf. 14e s. «Jean de Murs» Herck-la-Ville (de Hemricourt, II, 376) et 1286 «Ysaac des Murs» CartBinche.
|
JG |
Murs |
zie Meurs.
|
FD |
Murtschen |
Mürtzen. Nom d’origine: Mùrts-chen (Glarus, Suisse) (cf. Vax Romanica 3, 1938, 144).
|
JG |
Murtzen |
Mürtzen, Murtschen: PlN Mûrtschen (CH).
|
FD |
Mury |
Mûri: PlN Mury (Ain).
|
FD |
Muryn |
Zie Morin.
|
FD |
Murysse |
zie Maurits.
|
FD |
Mus |
1. Patr. Korte vorm van Willelmus of Bartolomeus. 1268 Caninus Mus; 1281 Colinus Mus; 1326 Jacob Mues; 1364 Jhan Mues = 1385 Ihan Mus, Ip. (BEELE). – 2. Jongere vorm van Mussche. – 3. Mnl. muus, mues: muis. Vgl. Muis.
|
FD |
Mus |
Anc. fr. mus ‘museau, bouché’ ?
|
JG |
Mus |
Musch(s). 1. Car. phys. ou mor. ,,Moineau ». N. d’enfant espiègle et vif. » N03 288, 292. — 2. V. MAD (Maz).
|
EV |
Musard |
Mus(r), zie Muyzaert.
|
FD |
Musau |
cf. Musiaux.
|
JG |
Musau |
Musi(e)aux, Musel, Mus(s)eeuw: Ofr. musel, Fr. museau: snuit, muil. BN. Vgl. Muselet. 1295 Ernous Muziel; 1293 Maroie Musiaux; 1280 Colars Museaus, Dk. (TdT, RL).
|
FD |
Musch |
Musche, Mush, Mussche. 1787 «Jean Musch (orig. de St Pierre lez Maastricht)» BourgLiège; surnom: moy. néerl. mussche, mosch ‘moineau’.
|
JG |
Musch |
zie Mussche.
|
FD |
Muschart |
1. V. MOD. — 2. Car. mor. M.us(cb)hart, ,,Cœur de moineau ». N. d’H. insouciant.
|
EV |
Muschart |
cf. Mouchart.
|
JG |
Muschart |
Muchard, var. van Mouchard? Of hypercorrect (en o.i.v. Mussche) voor Misschaert? 1549 Jan Musschaert, Bg.-Aw. (AP); 1563 Maerten Musschaert, St.-Andries (DF XI).
|
FD |
Museeuw |
Forme flam. de Musiaux, Museau.
|
JG |
Museeuw |
Musel, zie Musau.
|
FD |
Muselaer |
Muizelaar, Mouzelard: Âfl. van Mnl. muse(le): doedelzak. BerN van de doedelzakspeler. Vgl. Museur. 1405 Anthonius Museler, Mtr. (SKM); 1460 Cloes Muselers, Tg. (TYTGAT); 1485 Laurentius Moeselare, Bs. (MUL II).
|
FD |
Muselaer |
Muizelaar. Dérivé de moy. néerl. musel(e) ‘cornemuse’, surnom de musicien, de joueur de cornemuse [FD] ; cf. aussi Mouzelard.
|
JG |
Muselet |
Dim. van Ofr. musel, Fr. museau: snuit. BN. 1306 Robert Muselet, Senlis (MORLET).
|
FD |
Muselle |
1. Car. phys. ,,Figure en forme de museau ». •— 2. Car. mor. H. muselé. •— 3. V. Messelier.
|
EV |
Muselle |
1605 «Jean de Miselle, charpentier» = 1607 «Jehan Muselle, charpentier» = 1611 «Jehan de Miseille» = «Jean Miselle» Bourg-Dinant, 1611 «Pierre Muselle» BourgNamur; du nom de la Moselle (désignant soit le vin de M., soit, plus vraisemblablement, la rivière elle-même), cf. w. liég. arch. de muzèle ‘du vin de Moselle’ DL 422 ; pour le vin, les archives attestent l’expr. vin de Muselle (not. liégeois, 1648-1731) ou l’adj. substantivé °muselair(e), dont L. Remacle, Not., a noté plus tardivement (1742) la var. plus moderne °moselaire [JL, NFw].
|
JG |
Muselle |
zie Mosel(l)e.
|
FD |
Musenbrock |
zie Musschebroeck.
|
FD |
Muset |
1281 «Muses», 1309-10 «Jakemes Muses» ComptesMons, 1611 «Pierrart Muzet» Ladeuze; surnom: anc. fr. muset ‘musaraigne’ FEW 6/3, 247a (cf. cependant J. Herbillon, BTD 27, 145, qui proposait ‘musard’).
|
JG |
Muset(te)
|
Musset, Muzette: Ofr. muset, Mfr. musette: spitsmuis. BN. 1281 Jehans Muses, Bergen (ARNOULD); 1464 Jan Muset, Bg. (PARM.).
|
FD |
Muset(te) |
Profess. Joueur de musette.
|
EV |
Musette |
Muzette. 1309 «Maroie Musette», 1309-10 «dame Emmelos Musette»; surnom: moy. fr. musette ‘musaraigne’ FEW 6/3, 247a ou bien fr. musette ‘instrument de musique’ FEW 6/3, 282a.
|
JG |
Museur |
1. Car. mor. ,,H. qui perd son temps à des bagatelles ». — 2. Joueur de musette (Lang. popul.). N° 197.
|
EV |
Museur |
-eux. 1536 «Josse Museur» Ladeuze, 1615 «Jean Museur» Aubechies; surnom: anc. fr. museour ‘joueur de musette’ FEW 6/3, 230a.
|
JG |
Museur |
Museu(x): Ofr. museor: doedelzakspeler. Vgl. Muselaer. 1340 J. le Museur de Sains (MORLET).
|
FD |
Museyck |
Var. de Musick?
|
JG |
Musgens |
zie Milsken.
|
FD |
Müsgens |
Dimin., au génitif, de moy. néerl. mussche ‘moineau’.
|
JG |
Musger |
Musscher < Mussche? Mussenvanger?
|
FD |
Musi(e)aux |
zie Musau.
|
FD |
Musiaux |
Musial, Musau, Mussieaux. 1275-76 «Jake Museaus dou Bruille», 1280-81 «Colars Museaus», 1302 «Jakemins Muziaus li candellieres» LoiTournai, 1544 «Giele Musea» DénStavelotMy, 1569 «Jean le long musia» CartCiney; surnom: anc. fr. musel, rouchi mu-siau ‘museau’ FEW 6/3, 277a; cf. aussi Museeuw. – Cf. aussi 1280-81 «Pieres Plas Museaus, de Valenchienes» RegTournai.
|
JG |
Musich |
Surnom: moy. néerl. musich ‘nerveux, plein de nerfs’; ou bien var. du suivant.
|
JG |
Musick |
-iek, Musique, Muzick, -iek. 1689 «Pierre Musique» BourgNamur; fr. musique, moy. néerl. musike, ail. Musik, surnom d’un joueur de musique.
|
JG |
Musin |
Mussin, Muzin. 1272 «Hodierne de Musin» PolyptVillers, 1281 «Robiert Musin» Lille; var. de Mosin ou bien, avec autre suffixe, var. de Museur.
|
JG |
Musin |
Muzin, Muyssen, Musing, Musing, Mussen: Patr. Vleivorm van een VN op -mus, b.v. UN Hieronymus, Willelmus. 1313 Adelise vidua Pieters Musins, Leke; 1336 Hannekin f. Muesins, Gistel (RYCKEBOER); 1310 Margrieten land Willems Mussins, Klemskerke (LEYS).
|
FD |
Musique |
Musiek, -i(c)k, -ic(h), -eyck, Muziek, Muzyk: i. Fr. musique, Mnl. musike, ouder dial. D. Musich: muziek. BN van de muzikant. 1557 Joh. Musicus, Dantsig (BRECH.). – 2. Soms is een reïnterpretatie van Moesick wellicht niet uitgesloten.
|
FD |
Müsken |
Muske(ns), Musgens: Ndd. dim. van Mus, D. Maus: muis. BN. 1331 Peter Mûseke, Stade (NN); 1768 J. B. Muscken, Aw. (AP).
|
FD |
Musman |
zie Maeseman.
|
FD |
Musolf |
zie Mosolf.
|
FD |
Muss(e)ly |
zie Messely.
|
FD |
Mussant |
Surnom: mussant ‘celui qui se musse (qui se cache, qui s’insinue)’ FEW 6/3, 194a.
|
JG |
Mussard |
Var. van Musard. Zie Muyzaert 2.
|
FD |
Mussche |
cf. Musch(e).
|
JG |
Mussche |
Musch(e), Muschs, Mussch,Mus(se): BN naar de naam van de vogel, de huismus. Volgens HAGSTR. 1949 (1260 Henrici Musche) BN voor een klein, zwak mens. Volgens DNF een levendig, kwik mens. Vgl. D. Spatz, Sperling. 1306 Rogerum Mussche (DEBR. 1971); 1535 Jan Musch, Aw.(AP).
|
FD |
Mussche |
V. Mus et MAD (Maz).
|
EV |
Musschebroeck |
Musschelbroeck, Musenbrock: 1. PlN Musschenbroek (NL): moerassig veen (DEVRIES). 1374 Sceyvaert van Mussenbroech= 1375 Sceyvart van Musschenbruych, NL (BLO VI). – 2. PlN in St.-Lievens-Esse, Ophasselt, Waasmunster en Beerlegem (OV): 1571 in den Musschenbrouck (CM). 1280 Katerina de Musghenbroech…decimam de Musghenbroech iacentem in parochia de Wasmonstre = 1296 Katheline van Muschebroech; 1249 Symon van Muschbroec; 1325 Oste van Mosschebroec, Waasmunster; 1410 Catelinen Mussenbroek, Oud. (WALRAET).
|
FD |
Musschebroeck |
Proven. ,,Marais des moineaux » (L.D.). Musscho(o)t. Musschot, ,,Enclos aux moineaux ».
|
EV |
Musschoot |
Nom d’origine: Musschoot, topon. à Wulverdinghe (Nord).
|
JG |
Musschoot |
PlN in Wulverdinge (FV): 1190 in Mucscod, 1192 Muscod, 1211 Muscote (DF XI). 1360 Janne van den Musscoete, Cent (GSB); 1484 Joes van Musscoot, Cent (V. D. HAL.); 1533 Cornélius Muschoot, Dend. (MUL IV).
|
FD |
Musseeuw |
Vanwege de u denken we in de eerste plaats aan een var. van Museeuw = Musau. Maar vanwege de voortonige positie van de u en de stemloze 5 (ss) is een var. van Misseeuw = Michaud net zo goed mogelijk. Of PlN Musseau (Hte-Marne)?
|
FD |
Mussele, van der |
PlN Mussel (GR).
|
FD |
Mussels |
zie Mossel.
|
FD |
Mussen |
cf. Muyssen.
|
JG |
Mussen |
zie Musin.
|
FD |
Musset |
Soit var. de Muset, soit dimin. de musse ‘cachette’ (Dauzat 446) ou Mussey (Meuse, etc.).
|
JG |
Musset |
zie Muset(te), Mouchet.
|
FD |
Mussieaux |
cf. Musiaux.
|
JG |
Mussière |
Proven. Moussière, ,,Do-maine des mousses ».
|
EV |
Mussin |
cf. Musin.
|
JG |
Musso |
Proven. Musson (Loc.).
|
EV |
Musson |
zie Mouchon.
|
FD |
Muster(s) |
Metathesis van Mutsers (VOS 2001,228). Zie Mutsaard.
|
FD |
Musterman |
zie Munsterman.
|
FD |
Mustin |
Var. de Mostin?
|
JG |
Mustin |
zie Mostin.
|
FD |
Musty |
cf. Mousty.
|
JG |
Musty |
zie Mousty.
|
FD |
Musyck |
Profess. ou Passe-temps. N. de musicien. N° 197.
|
EV |
Musyck |
zie Musique.
|
FD |
Mut |
zie Muth.
|
FD |
Mut- |
-aels, -el. V. MAD.
|
EV |
Mut(h) |
D. Patr. < Germ. VN Môda, zoals in Modard. 1290 Muodo de Nierstein (BRECH.).
|
FD |
Mutch |
zie Mutsch(en).
|
FD |
Muteau |
zie Mottiat.
|
FD |
Mutert |
Patr. Germ. BN Môd-hard (zie Modard). 1518 Hans Muthart, Weinheim (BRECH.).
|
FD |
Mutins |
Fr. mutin: muiter.
|
FD |
Mutins |
Surnom: probabl. fr. mutin, au sens de ‘émeutier’ ; comp. Muyters.
|
JG |
Mutité, van |
PlN Munte (OV). 1326 Jan van Munten, Ip.(BEELE).
|
FD |
Muts |
1. BN naar het hoofddeksel, de muts. Vgl. Lamusse. 1359 Leonis dicto Mutse; Willem Muts, Bs. (OSTYN). Of BerBN, vgl. 1507 Neelken de Mutsbreyer, Den Bosch (HB 524). – 2. Huisnaam. 1507 Hilleken inde Mutse, den Bosch (HB524).
|
FD |
Mutsaard |
-aert(s), -aets, -aar(t)s, -aers, Mutsers, Musters: Mnl. mutsaert: takkenbos. BN voor een houthandelaar of houtsprokkelaar. Vgl. Fagot. 1325 Joh. Mutsart, Tn. (C.BAERT); 1368 Mutsaerts, Tnh. (VERB.II); 1458 Peter Mutsaerts, Aarts. (MAR.); 1759 Hubertus Mutsaerts, Tilburg (vader van) 1790 Albertus Musters, Groningen (PDB).
|
FD |
Mutsch(en) |
Mutch, Mouts(c)hen, Mutschmann: Zwabisch Mutsche < ww. mutschen: mompelen, brommen, onduidelijk fluisteren. BN (BRECH.).
|
FD |
Mutschen |
cf. Moutschen.
|
JG |
Mutsers |
zie Mutsaard.
|
FD |
Mutterer |
Afl. van Mhd. mutte: schepel, rnud. BerN van de korenmeter. 1318 Anzo Modiarius, Mainz (BRECH.).
|
FD |
Mutton |
E. EN Mutton < Ofr. mouton: schaap. 1219 Robert Mouton = Mutun (REANEY).
|
FD |
Mutton |
V. Mouton.
|
EV |
Mutz |
V. MAD (Maz).
|
EV |
Mützenich |
Mutzenich: PlN Mützenich (NRW, RP).
|
FD |
Muulkens |
cf. Mulkens.
|
JG |
Muuls |
zie Muyle.
|
FD |
Muûls |
V. Meulen.
|
EV |
Muur, de |
zie Demeur(e).
|
FD |
Muurmans |
zie Muermans.
|
FD |
Muutje(n)s |
zie Muitjens.
|
FD |
Muycke, de |
zie de Munck.
|
FD |
Muyderman |
Muijderman: Theoretisch Mu(i)deman < PlN Muide: mond(ing), b.v. Muiden (NH), Arnemuiden enz. 1278 Joh. dictus Mudeman, Lv. (HB 584). Maar wsch. is Muyderman veeleer uit Muylderman te verklaren.
|
FD |
Muydt, de |
zie de Muyt.
|
FD |
Muyens |
Muijen, zie Moyen(s).
|
FD |
Muyer, de |
zie de Maeyer.
|
FD |
Muyflaert |
Surnom: moy. néerl. moffelaei; moefelaere ‘fanfaron’.
|
JG |
Muyl- |
-le, -s. 1. V. Meulen. — 2. Profess. Mail, ,,Mule, pantoufle ». N. de fabric. N08 131, 161.
|
EV |
Muylaert |
-art, Muyllaert. Dérivé de moy. néerl. muyle’, cf. Muyle.
|
JG |
Muylaert |
V. Mullaert.
|
EV |
Muylaert(s) |
Muijl(l)aert, Muyllaert, Mullaert, Meulaerts, Mulert: 1. Afl. van Mnl. ww. mulen: een muil of snoet zetten, een zuur gezicht trekken, morren; vgl. muyler, muylaert: mokker (KILIAAN). D. Mulert, Mulart: Maulheld (DN). i204Boidin Mularth, Z (LEYS1959); 1398 Mant Mulaert, Lendelede (DEBR. 1970); 1620 Michiel Muylaerts, St.-Tr.-Aw. (AP). – 2. Zie Mulard.
|
FD |
Muylder(s), van |
zie van Mulder(s).
|
FD |
Muylder, de |
zie (de) Mulder.
|
FD |
Muyldermans |
cf. Molderman(s).
|
JG |
Muyldermans |
V. Meulen.
|
EV |
Muyldermans |
zie Molderman.
|
FD |
Muyle |
Mui(j)lle, Muyll(e), Muyls(t), Mul(l)e, Muuls, Muûls, Muls(t): Mnl. mule: muil, bek, snuit. Vgl. D. FN Maul, Schnut (snuit). BN voor iemand die een grote mond opzet of voor een roddelaar. Vgl. Wvl. een (vule) mule: roddelaar(ster). 1183 Willelmus Mule; 12e e. terra Onulfi Mules (GN); 1358 Pétri Mule = 1362 Pétri Muls, Ktr. (DEBR. 1970). De bet. ‘pantoffel’ in het MW berust op een vergissing (F. DE TOLLENAERE, TNTL114 (1994), 172-174).
|
FD |
Muyle |
Muylle. Surnom : plusieurs termes en moy. néerl. : muil ‘gueule, mufle’ ou mule, muyle ‘mule; pantoufle’.
|
JG |
Muylem,van |
van Muijlem, van Muylen: 1. PlN Muilera in Appelterre, Aspelare, Nederhasselt, Outer(OV). – 2. Var. van Mullem.
|
FD |
Muylet |
zie Mulet.
|
FD |
Muylkens |
cf. Mulkens.
|
JG |
Muylkens |
zie Mulkens.
|
FD |
Muyllaert |
cf. Muylaert.
|
JG |
Muylle |
cf. Muyle.
|
JG |
Muyls(t) |
zie Muyle.
|
FD |
Muynck, de |
zie de Munck.
|
FD |
Muys |
1. Car. phys. et mot. ,,Souris ». N. de personne agile et futée ». N08 288, 290. Synon. : Mues, Maus (Forme allem.). — 2. Profess. Mwzen, „Faire la chasse aux souris ». Muesser, Mauser (Forme allem.).
|
EV |
Muys |
cf. Muis. Muysenbeek, cf. Muizenbeeck.
|
JG |
Muys, (de) |
zie Muis.
|
FD |
Muysel, van |
van Muijsel, van Mosel: PlN Moezel bij Weert (NL) (MOERMAN).
|
FD |
Muysen, van (der) |
van Muyzen, van Muijsen: PlN Muizen (A, L). 1321 Odilia de Musen; 1347 Art van Musene, Tn. (C. BAERT); 1338 Gertrudis dicta de Musen, Ht. (GESSLER); 1423 Peter van Muysen, Ht.(A.GHIJSEN).
|
FD |
Muysenbeek |
zie Muizenbeeck.
|
FD |
Muysenberg(h), van den |
van den Muijsenberg, van den Muisenberg: PlN Muizenberg in Rekem en Uikhoven(L)(NR).
|
FD |
Muyser(e), de |
Muysers, de Muyzer(e), Muyzers, Muizer(s), de Muzere, de Meusere, Meuser: 1. BerN van de doedelzakspeler < Mnl. ww. musen. 1370 Jan die Musere, Lv. (DE MAN1949); 1398 Jan de Musere, Oostrozebeke; 1398 Jan de Musblazer, Meulebeke (DEBR. 1970). – 2. Afl. van Mnl. musen: peinzen. BN voor een piekeraar.
|
FD |
Muysers |
Surnom: génitif de moy. néerl. muser ‘rêveur’.
|
JG |
Muysewin(c)kel, (van) |
(van) Muyzewin(c)kel, van (den) Muysenwinkel, van den Muysewinckel, Maaswinkel, van Meysewinkel, van Mousukel, van Mousuken, van Mozuincq, van Mozuing, van Moswinck, van Mosuinck, van Mosuenck, van Mosnenck: PlN Muiswinkel in Ravenswaaij (G) en Dalfsen (OIJ). Mesewinkel: 12e e. Meiswinkele (TW) in Hasslinghausen (NRW). 1300 Gieliis van Muusvinkele, Petrus van Muyswinckele, Tv. (BERDEN); 1328 Jan van Musewiinkel = 1330 Jan van Muuswiinkel, Loerik (U); 1369 Herman Muswinckel, Maurik (med. R.W. Maaswinkel, Sankt Vith); 1406 Heyn van Muyswinckele, Zaventem (PEENE); 1485 Machiele vanden Muyswinckele, Bs. (HB 190); 1582 Guillaume Muysenwinckel, Bs. (AP).
|
FD |
Muysewinckel |
Topon. néerl. (= coin du marais ou des souris).
|
JG |
Muyshond |
-ondt, Muysschondt. Surnom: moy. néerl. muushont ‘chat, belette’.
|
JG |
Muyshond(t) |
Muijshond(t), Muys(h)ont, Muysond, Muysschondt, Muysoms, Muysons, Muysson: Mnl. muushont: kat, wezel, muizenvanger. Vgl. D. Mausehund, Mauschund. 1346 Godekinus dictus Mushont, Liibeck (NN). 1343 Jan haer man Muushont, Steenhuffel (PEENE 1949); 1399 Jan Muushond, Bg. (SIOEN); 1434 Jan Muyshonts, Den Bosch (HB 479).
|
FD |
Muyshondt |
Proven. Muyshond- (driesch). (Dép. Bavegem).
|
EV |
Muyssen |
Mussen. Nom d’origine: 1351 «Musen dalleis Berlo», Muysen (BrFl et Lb).
|
JG |
Muyssen |
zie Musin.
|
FD |
Muyt, de |
de Muijdt, de Muydt: BN voor de Muyter?
|
FD |
Muyter, de |
de Muijter, de Muyt(t)ere, de Moyter, de Meut(t)er, Demeutre, Muyters, Muijters, Meute(r): Afl. van Mnl. muyten, meuten, moyten: oproer maken, in opstand komen. BN voor een oproerling, muiter. 1395 Piere le Mutere; 1398 Catheline Smueters, Tielt (DEBR. 1970); 1641 Ant. de Meuter, Bavik-Aw. (AP).
|
FD |
Muyters |
Génitif de néerl. muiter ‘émeutier’.
|
JG |
Muytjens |
cf. Muitjens.
|
JG |
Muytjens |
zie Muitjens.
|
FD |
Muytten |
Meyten: Pair. < Moidin, Moitin. Verghina vidua Moid f. Moid, vidua Moidekins (LEYS); 1310 Moids ofstede, Ramskapelle (LEYS 1952′). Misschien vleivorm van Mald-ger < Madalger. 1303 van Hanne Meytine; Pietere Moytin, Bg. (VERKEST). Zie ook Meyen(s).
|
FD |
Muyzaert |
Musard, Musa(r), Meysaert: 1. Mnl. musaert: sukkel, dwaas, lomperd. – 2. Afl. van musen, Ofr. muser: op de doedelzak spelen. 1240 Jacques Musard; 1244 Gobers Muzars, St-Q. (MORLET); 1292 Grous Musart, Dk. (TdT). – 3. Afl. van Mnl. musen: peinzen, piekeren. Zie De Muyser.
|
FD |
Muyzen, van |
zie van Muysen.
|
FD |
Muyzenbeek |
zie Muizenbeeck.
|
FD |
Muyzer(e), de |
Muyzers, zie de Muyser(e).
|
FD |
Muyzewinkel, (van) |
zie (van) Muysewin(c)kel.
|
FD |
Muzere, de |
zie de Muyser(e).
|
FD |
Muzette |
cf. Musette.
|
JG |
Muzette |
zie Musette.
|
FD |
Muzick |
-iek, cf. Musiek.
|
JG |
Muziek |
-yk, zie Musique. Muzin, zie Musin.
|
FD |
Muzin |
cf. Musin.
|
JG |
Myant |
Var. de Miant, cf. 1670 « Charles Miant» Cuesmes ; bien que ces NF soient surtout borains, de Jemappes, Quaregnon et Cuesmes (GeneaNet; attestations plus anciennes dans l’Ain), on peut songer à une forme anc. de Méan, ou bien part, présent de pic. miyé ‘manger’ [MH].
|
JG |
Myant |
zie Méan(t).
|
FD |
Myard |
Mya(r), zie Miard.
|
FD |
Myaux |
Miaux: 1. PlN Mignault (H), uitspr. myau (HERB.).-z.ZieMéaux.
|
FD |
Myaux |
Nom d’origine : Mignault, w. myau (Ht).
|
JG |
Mycke |
Abréviat. de Michel. V. ce N.
|
EV |
Mycke |
Surnom: moy. néerl micke ‘miche; branche fourchue’.
|
JG |
Mycke |
zie Mik.
|
FD |
Myers |
cf. Meyers. Myle, cf. Mil(le).
|
JG |
Myerson |
zie Meireson(e).
|
FD |
Myklebost |
Myklebust: Noorse PlN Myklebost (PDB).
|
FD |
Myl(l)e |
Zie Miele.
|
FD |
Mylemans |
Mijlemans, Meylemans. Dérivé en -mon de Van der Mijlen, Vermijlen. Mylle, cf. Mil(le).
|
JG |
Myllecan |
V. Milcamps.
|
EV |
Myllecan |
zie Millecamp(s).
|
FD |
Mylleville |
zie Milleville.
|
FD |
Mylon |
zie Milon.
|
FD |
Mynck, de |
Br. gapalataliseerd < De Munck.
|
FD |
Myncke |
cf. Mincke.
|
JG |
Myncke |
V. Monk.
|
EV |
Myncke |
zie Mencke.
|
FD |
Mynders |
zie Meynaert(s).
|
FD |
Mynendonckx |
Mij-, zie (van) Mendonck.
|
FD |
Myngheer |
zie Minnegheer.
|
FD |
Mynsberg(h)e |
Mijnsbergen, Minsberghe, Mijsbergen: Var. van Van Wynsberge, met wisseling van lipmedeklinkers m/w (vgl. dial. manneer < wanneer), nog bevorderd door ass. Van Wijnsberge > Va(n)mijnsberge. Of hypercorrect voor Mijsbergen?
|
FD |
Myny |
cf. Minis, Miny. Mys. Var. de Meese, Mise (= Barthélémy). Myssen, cf. Missen.
|
JG |
Myny |
zie Menu.
|
FD |
Myri |
zie Miry.
|
FD |
Mys |
Mijs, Mis: Patr. Korte vorm van VN Amijs, Ofr. amis < Lat. amicus. Literatuurnaam. 1180 Willem f. Amis, Bg. (LEYS 1954); 1227 Amicus de Erpa, Vlierzele (GN); 1281 Lammekinus f. Mijs de Pachtenbeke, Ruiselede (HAES.); 1303 van Woutren f. Hannins f. Mijs, Houtave (VERKEST); 1310 Amijs Donkler, Bg. (LEYS 1952′); 1398 Simoen Mys, Bg. (SIOEN); 1431 Amisius dictus Mys, Den Bosch (GOR.).
|
FD |
Mys |
Proven. Meuse (Loc.).
|
EV |
Mysbrugge, van der |
zie van der Mensbrugghe.
|
FD |
Myser, de |
Ontrond < De Muzere?
|
FD |
Mysoot |
zie Michot(te).
|
FD |
Myssyn(n)e |
zie Demessines.
|
FD |
Myster |
-ère, zie Mister.
|
FD |
Myster |
-tere, -1ère. Peut-être de fr. mystère (jeu scénique) comme surnom d’acteur; ou bien var. de Mister, v. ce nom.
|
JG |
Myster |
V. Meester.
|
EV |
Myte |
Surnom: moy. néerl. mite ‘tas (de bois, de foin)’.
|
JG |
Myte(n) |
Mijte(n): 1. BN naar de muntnaam. Mnl. mite: kleine koperen munt. Vgl. Penninck. 1397 van Jan Miten, Ktr.; 1398 Willem Mite, Tielt (DEBR. 1970); 1567 Jacob Mijte, Cent; 1584 Laureis Myten, Lokeren-Aw. (AP). – 2. Vgl. ook Meyts.
|
FD |
Mytenaer(e), (de) |
(de) Myttenaere, de Mijttenaere, (de) Mittenaere, de Mythenaere: Afl. van Mnl. mite: mijt, kleine koperen munt. BerN van de munter, muntmeester. Vgl. De Muntenaer. 1398 Jacob de Mittenare, Gullegem (DEBR. 1970); 1440 Loote Smiteneers, Ktr. (BAELDE).
|
FD |
Myvis |
cf. Mievis.
|
JG |
Myvis |
zie Meus.
|
FD |