Rechercher
EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.
FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).
JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007
La Barbe |
Car. phys. ,,Homme à barbe ». N° 265. Synon.: V. Barbe. la-Basse. V. Basse.
|
EV |
La Boubée |
Car. phys. La Bobée (Anc. fr.). Maladie des yeux. N°262.
|
EV |
La Coere |
zie Delcour(t).
|
FD |
La Corte |
zie Lacour.
|
FD |
La Fleur |
N. de guerre. (N. donné aux armées à ceux qui n’avaient pas de patronyme). Comp. : Larose, Latulipe, Jasmin, etc. Nos 3, 298.
|
EV |
La Gije |
zie Legai.
|
FD |
La Grappe |
Ofr. grape: haak, klauw. BN.
|
FD |
La Grappe |
Peut-être, avec mécoupure, de w. agrape ‘agrafe de vêtement, fermoir’ ; ou bien nom d’origine: w. grape, f., ‘côte, montée raide’, attesté en toponymie, notamment à Verviers (EDTW 4 al grape) et à Battice (BTD 54,86)[JL,NFw].
|
JG |
La Marié |
BN Fr. marié: pas getrouwd.
|
FD |
la Nore |
Relation de famille. (N. occitan). ,,La bru (d’un H. éminent) ». (Matronyme). N° 128.
|
EV |
La Paglia |
Lapaglia: It. BerBN: stro. Vgl. Lapaille. strobinder. Vgl. Stroobant, Lepailler. 1293 Girard Paille, St-Q. (MORLET). – 2. PlN La Paille (Hte-Marne, Puy-de-Dôme) (DNF).
|
FD |
La Riv- |
-ière, -ierre. V. Rivière. N° 230. Larmoyer. Car. mor. ,,H. larmoyant, pleurnicheur ». N° 286.
|
EV |
La Rôtie |
zie Laroussi.
|
FD |
La Torre |
zie De la Torre.
|
FD |
Laackmann |
zie Lakeman(s).
|
FD |
Laager |
zie Lagers.
|
FD |
Laak, van (de(r)) |
van Lae(c)ke, van Lae(c)ken, van Lake(n), van La(e)rken, Lake, van der Laeken, Verlaecke(n), Verlaeken, Verlaak, Verlaek, Verlaeckt, Verlack(t), Verla(e)t: PlN ten/ter Lake: poel, plas, waterloop in moerassig terrein. Laak (G, DR, OIJ, NL), ter Lake in Dinslaken (NRW) (TW), in Assebroek, Knesselare, Prémesques (Nord), Quelmes (PdC) (DFIX), Zulte. 1248 Walterus de Lake, Oostrozebeke (DEBR. 1980,110); 1279 Gielis van Lake, Sijsele (CG); 1322 Willem van der Lake, Cent (OLV 252); 1398 Gillis van den Lake, Tielt (DEBR. 1970); 1536 Dan. Verlakt, Kh.-Aw. (AP).
|
FD |
Laakmann |
zie Lakeman(s).
|
FD |
Laame |
V. Lam.
|
EV |
Laame |
zie Lamine.
|
FD |
Laamens |
zie Lamens.
|
FD |
Laan |
1. Proven. Laan, „ Avenue, allée ». Synon. : Van der Laan, Lan(n)er(s). — 2. V. LAND.
|
EV |
Laan, vander |
Terlaan,van (der) Laenen.Verlaan, Verlaenen, van Lanen: 1. PlN Laan: laan, weg met bomen, akkerweg. De Laan in Limmen (NH), Pijnakker (ZH); Ter Laan (GR), De Laan (NB). Terlanen in Overijse (VB). 1299 Willem van der Lane, Holland (CG); 1381 Claes van der Lane, Haarlem (NHC); 1630 Petrus Terlaen, Neervelpen (MUL V). – 2. Van der Laenen kan een hypercorrecte vorm zijn voor Verlaenen. 1308 Arnold van der Lanen, Bierbeek (HM); 1356 boven Peters van der Lanen, St.-P.-Leeuw (PEENE 1949).
|
FD |
Laane(n) |
Laan, zie Laenen(s).
|
FD |
laar |
,,Friche », ,,Lande ». N° 238. Proven. Laar, VAN Laer, Laren, La(e)remans. Synon. wall. : Lait-, Lér- -esse. N. précisant la situation de la lande : Laer- -beke, -cam, -dries, -heide, -hoef. ,,Ruisseau-, Crête-, Jachère-, Bruyère-, Ferme–de la lande ». Laame (Loc. et L.D.).
|
EV |
Laar,van(de) |
van (de) Laer, van de Lair, von der Lahr, van Lafejre: 1. Verspreide PlN Laar: open plek in een bos, bosweide (MOERMAN), bosachtig moerassig terrein (TW). PlN Laar (VB, NB, NL, G, U, OIJ). 1275 Bernardi de Laere, Har. (DEBR. 1980); 1335 Henricum…vanden Lare, Den Bosch (OATIII); 1398 Jan van den Lare, Zwevezele (DEBR. 1970). – 2. Zie ook Van Delaer.
|
FD |
Laaracker |
PlN, b.v. Laarakkers (OIJ).
|
FD |
Laarhoven, (van) |
van Laerhoven: PlN Laarhoef in Hoogstraten (A). 1443 Willem van Laerhoven, Breda(HBi33).
|
FD |
Laarman(s) |
-mann, Laermans, Laremans, Laeremans, -mens, Laermemans, Leerman, Leirman: Afl. van Van (de) Laar. 1356 Johannen Larman; 1356 Robinum Laermans, Ht. (A.GHIJSEN); 1419 Jacop Larman, Jooris Leerman fs. Jacobs, Bs. (GPO); 1619 Guilelmus van Laer = 1620 G. Laermans, Boechout(SELS).
|
FD |
Laarmans |
cf. Laer(e)mans.
|
JG |
Laarschot, van de |
van de Laerschot: PlN in Liempde (NB). 1387 Elyas Aleyten soen van der Laerscot, Boxtel (med. W. Veekens, Boxtel).
|
FD |
Laas |
zie Laes.
|
FD |
Laasman |
Laatsman: Afl. van Laas. Zie Laes.
|
FD |
Laat, de |
Laats(ch), zie de Laet.
|
FD |
Laat, van der |
van (der) Laet: PlN De Laat in Geel (A) en Zoniënbos (VB) (NR). Wsch. < Van der Laakt.
|
FD |
Laats |
V. Lae(t)s et LAD (Laz). la-Barfre). V. Barre.
|
EV |
Lab |
Labe. Surnom à rapprocher p.-ê. de néerl. labbekak ‘bavard, médisant’.
|
JG |
Labache |
(NF de Thuin). Peut-être d’un terme correspondant à w. liég. bâdje ‘barge’, f. [JL, NFw] ou à anc. fr. bâche, f., ‘caleçon, culotte de femme’ Gdf [MH], à moins qu’il ne s’agisse d’une forme verbale de w. abachi ‘abaisser’.
|
JG |
Labaen |
Ip. (BEELE); 1289 Johannem Laban, Kales (GYSS.i963).
|
FD |
Labaere |
cf. Labar(r)e.
|
JG |
Labaere |
zie Delabarre.
|
FD |
Labahie |
Surnom (matronyme): w. (Bouillon) abahi ‘ébahi’ FEW 1, 285b; ou bien var. graphique de Labhaie.
|
JG |
Labaie |
cf. Labay(e).
|
JG |
Labaie |
zie Labay(e).
|
FD |
Labaisse |
1550 «Guillaume Labesse» Bourg-Namur; surnom (matronyme) : fr. abbesse.
|
JG |
Labaisse |
zie Labesse.
|
FD |
Labal(l)ue |
Lebal(l)ue, Lebalus: BN LU W. Abalowe kever. 1630 Piron le Baloue, Luik (J.G.).
|
FD |
Labalestrier |
Labalette, cf. Larbalestrier et Larbalette.
|
JG |
Labalestrier |
zie Arbalestrie(r).
|
FD |
Labalette |
zie Larbalette.
|
FD |
Laballue |
Labalue. 1630 «Piron le Baloue» (soldat) Liège ; surnom: w. liég. âbalowe ‘hanneton’ FEW 21, 276b et Baldinger, Etym. 786 ; comp. le NF flam. Kévers.
|
JG |
Laban(c) |
Labahn: Patr. Bijbelse VN Laban. 1280 Clais
|
FD |
Labar |
Labart (avec -t graphique). Le NF Labar, dans lequel bar est assimilé à un fém. (comp. Labare), semble représenter une évolution de barbe, cette forme n’étant attestée toutefois qu’à Liège pour le prénom fém. Barbe, w. Bâre DL 64 ; ces transformations sont attestées tout particulièrement vers la fin du 17e s., dans le sud-est du Brabant wallon: 1641 «François Labar» fils de «François Labarbe» Meux, ±1682 «Melchior Labar/Labarbe » St-Géry, 1729 «Michel et Josse Labar [fils de] François Labarbe» Noirmont et Mellery, etc. (comm. H. Labar). Cf. aussi Labarbe et Labar(r)e qui suivent.
|
JG |
Labar(e) |
Labarre, Labart, zie Delabarre.
|
FD |
Labarbe |
1581 «Johan Moreau dit la Barbe» BourgLiège, 1598 «Venant à la Barbe» Dén-Wavre, 1645 «Antoine Labarbe» Bourg- Namur; surnom d’homme portant la barbe, cf. aussi Labar qui précède.
|
JG |
Labarbe |
BN voor een gebaard man. 1340 Jehan Barbe, Senlis (MORLET).
|
FD |
Labare |
Labarre, La Barre, Labaere (forme néerl.). Fr. barre ‘barrière (de clôture, d’octroi, etc.)’ FEW 1, 255b, probabl. surnom métonymique de celui qui en assure la surveillance. Cf. aussi Delabarre, Delbar(t) et Labaift).
|
JG |
Labarque |
Fr. barque, probabl. surnom de marin ou de pêcheur.
|
JG |
Labarque |
Ofr. Fr. barque: boot(je). BerBN voor een zeevaarder of visser? Maar misschien var. van FN Labarge, Bargue: hooimijt (DNF).
|
FD |
Labarre |
cf. Labare.
|
JG |
Labarriere |
Labarrère. Fr. barrière, fréquent en toponymie, comme nom de résidence; cf. aussi Labar(r)e.
|
JG |
Labarriere |
Labarrère: PlN Barrière: slagboom. Vgl. Delabarre.
|
FD |
Labart |
cf. Labare.
|
JG |
Labarthe |
La Barthe, zie Labat(h). Labasse: PlN W. basse: kleine poel, plas.
|
FD |
Labasse |
Nom d’origine: w. basse ‘petite mare’.
|
JG |
Labat |
-ath (NF flamands), Labate. L’explication par abat, forme méridionale à’abbé (Morlet 558), paraît peu probable en Belgique ; on pensera plutôt à bâte ‘digue’, courant en toponymie [JL, NFw].
|
JG |
Labat |
Proven. Labas (Dép. Haltinne).
|
EV |
Labat(h) |
Labate, L’Abbate, Labarthe, La Barthe: L’Abat(e), Zuidfr. vorm voor L’Abbé.
|
FD |
Labaut |
cf. Labeau, Labiau.
|
JG |
Labaut |
zie Lebel, Lobel(le).
|
FD |
Labay(e) |
Labaij, Labaeye, Labaie, Delabaye, Delabaije, de Labais, Delabbé, Delabbe, de Labeij, de Labey, Labey(e), Labée: L’abbaye: naar de woonplaats in of bij een abdij. 1294 Gilles de Labbeye de Foui (J.G.); 1376 Willelmo de Labeyen; 1379 Jan de Labeye = van Janne Dabdie = 1387 Jan Delabdie, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Labaye |
-aie, -ay, Labby, Labeye, -eye, -ey, -ée, Labié, Laby, Labye, -ye, w. nam. Labiye. 1294 « Gilles de Labbeye de Foui » CensNamur, 1444 «Jehan de Labié», «Simon de Labye» AidesNamur, 1472 «Gillet de Labby», «Hen-nequin Labby» DénChiny, 1535 «Jehan de Labbye» BourgNamur, 1540 «Jehan de Labye fils de feu Jehan de Labié» CourVedrin, 1637 «Marie du Moulin relict Jeorge de Labay» Nandrin, 1754 «Philipber L’Abbaye» Archen-nes; fr. abbaye, w. (topon.) abèye, abîye, surnom de qqn habitant près d’une abbaye ou dans un bien d’abbaye, notamment Labye à Opont (Lx). Cf. aussi Labille.
|
JG |
L’Abbate |
zie Labat(h).
|
FD |
l-Abbaye |
-Ab(b)ie, -Ab(b)ille, -Ab(b)is, -Ab(b)y. L-Abbé. V. Abbaye.
|
EV |
Labbé |
L’Abbé, Labbe, Labé, Labee, L’Abee, Labed(z), Labey(e), Abé: Ofr. abbé: abt. Vgl. Dabt. 1279 Jehans li Abbés, Dk. (J.G.); 1296 Jakes li Abbés, PdC (BOUGARD); 1312 Jehan Labbet = 1328 Jehans li Abbés, Bergen (PIERARD); 1382 Janne den Abd = 1393 Jehan Labbe = 1391 Jehan Labet, Tielt (DEBR. 1970,2000).
|
FD |
Labbé |
Labbe, Labé. 1279-80 « Jehans li Abbés pisseniers de douche aiwe» RegTournai, 1289 «Bauduins Labbeit» = «Bauduins Labbet» CensNamur, 1311-12 «Jehan Labbet» Comp-tesMons, 1479 «Johan Labbeit» GuillLiège; fr. abbé FEW 24, 15a, surnom (souvent ironique) ou fils naturel d’un abbé, cf. 1630-70 «Catherine fille Paul de Barxhon dit l’Abbé» Cerexhe-Heuseux (Schnackers 13). Cf. aussi Labaisse (= l’abbesse).
|
JG |
Labbeke |
Proven. Lebbeke (Loc.).
|
EV |
Labbeke |
zie (van) Labeke.
|
FD |
Labbie |
Labby, zie Labi(e).
|
FD |
Labby |
cf. Labay(e).
|
JG |
Labe |
cf. Lab.
|
JG |
Labeau |
Labiau, La Biau, Labiaux, Labaut, Labeeu, -eeû, Labeeuw (formes pic. flaman-disées en -eeuw, comp. Watteeuw, etc.). 1280 «Maria de Labeal» PolyptLiège, 1565 «Michel de Sayve fils d’Henri de Labbeau de Saive» BourgLiège, 1635-36 «Syon de Labeau» Nandrin; nom d’origine: topon. abean, abiau < lat. albellus ‘peuplier blanc’.
|
JG |
Labeau |
zie Lobel(le), Lebel.
|
FD |
Labed(z) |
Labee, L’Abee, zie Labbé.
|
FD |
Labeen |
zie Labens.
|
FD |
Labeeu(w) |
zie Lobel(le), Lebel.
|
FD |
Labehaut |
PlN in Ghoy (H).
|
FD |
Labehaut |
Sans doute nom d’origine: Labéau(t), à Ghoy (Ht).
|
JG |
Labeke, (van) |
Labbeke, zie Lebecq.
|
FD |
Labelle |
Lebelle. 1272 «pueri la Belle» Polypt-Villers, 1284 «Pieron le clerc de le Belle» DettesYpres; surnom fém.: fr. la belle, comp. Lebeau, Lebel.
|
JG |
Labelle |
Zie Lebel.
|
FD |
Labenne |
1347 «Jehan Labaine» Dinant, 1520 «Gielet Labeyne» Beyne-Heusay ; surnom: fr. banne, benne ‘charrette de charbonnier, grande manne d’osier’ FEW 1, 325a.
|
JG |
Labenne |
Fr. benne: rieten mand. BerBN. 1347 Jehan Labaine, Dînant (J.G.).
|
FD |
Labenne |
Proven. Loc. fr. La Benne. Profess. H. qui fabrique des bennes ou s’en sert. N° 131. Labeur. 1. Car. mor. ,,H. laborieux ». N° 276. — 2. Proven. „(Terre de) labour ». N° 234.
|
EV |
Labens |
Laebens, Labijn, -yn, -een, Lebyn: Patr. Vleivorm van de bijbelse naam Laban; vgl. 1655 sente Labekens boom, Tielt (DEVRIESE). 1382 Jan Labin, Ktr. (DEBR. 1970); 1406 van Mazeleennen Labins, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Labens |
Laebens, Labijn. Labin, hypocor. du nom biblique Laban [FD].
|
JG |
Laberger |
À rapprocher du matronyme *Laber-gère (= la femme du berger).
|
JG |
Laberger |
zie Berger.
|
FD |
Laberthonniere |
Nom d’origine, probabl. du nord de la France.
|
JG |
Labes(se) |
Labaisse: Fr. abbesse: abdis. Vgl. Labbé. 1433 Catherine Labesse, Dk. (TTT).
|
FD |
Labeur |
Fr. labeur: werk, landbouwarbeid. BerBN. Vgl. Labouret.
|
FD |
Labeur |
Surnom: anc., moy. fr. labeur ‘charge, travail’, mais aussi ‘peine, affliction’. Cf. aussi Labour, de sens proche.
|
JG |
Labey |
-eye, cf. Labay(e).
|
JG |
Labey(e) |
zie Labay(e), Labbé.
|
FD |
Labhaie |
Labhaye, Laphaye. Nom d’origine : à Xhendremael, en 1350 «in loco dicto Labe-haie», w. basse Lap’hâye (ou) Lapâye’, en 1450, «Labhaie», charbonnage à Ans.
|
JG |
Labhaie |
Labhaye, Laphaye: PlN 1350 Labehaie in Xhendremael (LU), 1450 Labhaie in Ans (LU) (HERE.).
|
FD |
l-Abhye |
-Abbaye, -Abiau, -Abie, -Abille, -Abio, -Abioit, -Abis. V. Abbaye.
|
EV |
Labi(e) |
Laby(e), Labby, Labbie, Delabie, Delaby(e), Delabij, Delabby: PlN Ofr. abie, var. van abeie: abdij. Vgl. Labay(e). 1251 Englebers de l’Abie, Atrecht (NCJ); 1296 Maroie del Abbie, Lens (DUPAS 156); 1424 Willem de Labye = W. de Labié, Ktr.(SR44bis-4s).
|
FD |
Labiau |
-iaux, cf. Labeau.
|
JG |
Labiau(x) |
zie Lobel(le), Lebel.
|
FD |
Labiche |
1380 «Jaquemart la Biche» Laon; surnom: fr. biche FEW 1, 340a, syn. de douceur. Cf. aussi Labis, -ise, etc.
|
JG |
Labiche |
Labis(se), Labies(e), Labieze, Lebiest: Fr. biche: hinde. BN naar de zachtheid. 1380 Jaquemart la Biche, Laon (MORLET).
|
FD |
Labié |
cf. Labay(e).
|
JG |
Labiés |
-iese. -ieze, cf. Labis.
|
JG |
Labies(e) |
Labieze, zie Labiche.
|
FD |
Labijn |
cf. Labens.
|
JG |
Labijn |
zie Labens.
|
FD |
Labik |
zie Lebecq.
|
FD |
Labil(l)e |
Ofr. bille: boomstronk. BN naar de gedrongen gestalte. Vgl. Strobbe, Stubbe.
|
FD |
Labille |
Labile. Probabl. autres var. altérées graphiquement de Labaye, Labeye, Labye (=abbaye), plutôt que de fr. bille, au sens ancien de ‘morceau de bois, bâton’ FEW 1, 364a.
|
JG |
Labilloy |
Labio(d), Labiois, -oit, zie Labiwez.
|
FD |
Labilloy |
Labioit, cf. Labyois, -oit.
|
JG |
Labiouse |
NF attesté à Saint-Hubert dès 1714 (GeneaNet), cf. aussi 1753 «Mariane Labiouse» St-Hubert; Labiouse ne peut guère s’expliquer que comme un NF importé du sud de la France, soit d’après le NL et hydronyme Biousse, Biouze dans la Loire et le Forez, soit d’après le mot auvergnat blousa, f. ‘veuve’ FEW 14, 433a [avec la collab. de St. Delneste].
|
JG |
Labiouse |
PlN La Biousse in La Versanne (Loire) (DNF). 1563 Joannes Labiioece, Cent (MULIV).
|
FD |
Labis |
-ies, Labiese, Labieze, -ièze. Peut-être formes pic. ou flam. de Labiche [FD].
|
JG |
Labis(se) |
zie Labiche.
|
FD |
Labit |
-yt, Labitte, Labyte. 1598 «Herry Labit» DénWavre; probabl. d’anc. fr. lotit ‘tracas, affliction, détresse, malheur, tourment’ Gdf 4, 687a, moy. fr. labite ‘peine, tourment’, (1501, Mons) labittes ‘malaises’ FEW 21, 412a-413a, à classer FEW 5, 103a v° labitare (Baldinger, Etym. 1285); comp. le NF Tourment [MH].
|
JG |
Labit(te) |
Labyt(e), Labijt: Ofr. bite: grof gekanthouwde steen. BerBN van de steenhouwer(DNF).
|
FD |
Labiwez |
Labiwoit, Labyois, -oit, Labioi(t), -ois, -o(d), Labilloy: PlN Labywé in Baulers (WB) (TW). De vormen op -oi zijn W. hypercorrecties.
|
FD |
Labiwoit |
cf. Labyois.
|
JG |
Lablanche |
1404 «Liegart la Blanche» Laon; surnom fém. : ‘fr. la blanche, cf. Blanche; comp. Leblanc.
|
JG |
Lablanche |
Lablans: BN. Vrl. vorm van Leblanc: de Witte. 1404 Liegart la Blanche, Laon (MORLET).
|
FD |
Labonne |
1. Vrl. vorm van Lebon. – 2. W. var. van Laborne.
|
FD |
Labonne |
Surnom fém.: fr. la bonne; comp. Lebon. En Wallonie, pourrait être aussi w. bone ‘borne’, f, comme toponyme, cf. Laborne.
|
JG |
Labonté |
1710 «Missel dit la Bonté» arbalétrier de Ciney ; fr. bonté, surnom de militaire, etc.
|
JG |
Labonté |
-te: Var. van Bonté met volksetymologisch Iw.
|
FD |
Laborde |
Nom d’origine ou surnom d’agriculteur: fr. borde ‘métairie’, cf. Laborderie (ci-dessous).
|
JG |
Laborde(rie) |
zie Delaborde.
|
FD |
Laborderie |
-ery. Nom d’origine: dérivé en -erie de borde ‘ferme’ (surtout dans le centre de la France).
|
JG |
Laborge |
Var. van Labarge (zie Labarque)? Of Labourse?
|
FD |
Laborie |
cf. Laboury.
|
JG |
Laborie |
Labourie, Labo(u)ry, Laboyrie, Lambori, Lamb(o)ry: 1. Var. van Labo(u)rier, syn. met Laboureur. 1544 Johan le Laboury, Stavelot(J.G.). – 2. Fr. PlN Borie: landhuis, boerderij (DNF).
|
FD |
Laborne |
Labonne: PlN La Borne in Thuin (H) en Nijvel (WB): grenspaal.
|
FD |
Laborne |
Nom d’origine : fr. borne (de délimitation), ainsi La Borne, w. al bone, dépend, de Nivelles.
|
JG |
Labory |
cf. Laboury.
|
JG |
Laboubée |
zie Laloubee.
|
FD |
Labouche |
Malgré les réticences de Dauzat 353, peut être surnom physique: fr. bouche, cf. 14e s. «Lambert à la Bouche» Ligney; cf. aussi Bouche et Boucheronde.
|
JG |
Labouche |
zie Bouche.
|
FD |
Laboucher |
-ère, -ère. Pour Dauzat 353, nom d’origine : La Bouchère (dérivé de fr. rég. bouche ‘bois, buisson’) (Nord, Orne), plutôt que fém. de Boucher (nom de métier).
|
JG |
Laboucher(e) |
-ère, Labucher(e), -ère, Labusière:FlN La Bouchère (Nord, Orne…) en in Chimay (H) of Labuissière (H) < buxarias: plaats waar buksboom groeit. Vgl. FN Labusquière, Bussière (DNF).
|
FD |
Laboue |
-oux: PlN Boue: moeras, slijk.
|
FD |
Laboue |
Probabl. topon. : la boue, par ex. en France le nom de hameau Laboue (Nièvre). Comp. Labourbe.
|
JG |
Laboul(le) |
Leboulle: BN Boule: bol. BN naar de rondheid, of voor een speler. Vgl. Bolle. 1404 Michault la Boule, Laon (MORLET).
|
FD |
Laboulais, |
zie De la Boullaye.
|
FD |
Laboulle |
-oul, Leboulle, Lebouille. De w. liég. bouye, boye, fr. boule, cf. les NF de même origine Boulle, Bouille et Delbouille [JL], et non point – sauf exceptionnellement – w. boule, bôle ‘bouleau’, fréquent en toponymie.
|
JG |
Labour |
Labours. 1438 «Jehan Labour» Senlis; anc. fr. labo(u)r, probabl. surnom de propriétaire d’une terre de labour, d’agriculteur (Dauzat 353); cf. aussi Labeur.
|
JG |
Labour(s) |
1. Ofr. labor, Fr. labeur: arbeid, labeur, landbouw. BN van een arbeider of landbouwer. 1418-39 Jacques Laboureur = Labours, H (CCHt); 1438 Jehan Labour, Senlis (MORLET). – 2. Labours kan een spelling zijn voor Labourse.
|
FD |
Labourbe |
Topon. la bourbe, endroit fangeux. Comp. Laboue.
|
JG |
Labourdette |
PlN. Dim. van Ofr. borde: landhuis. Vgl. Delaborde.
|
FD |
Laboureix |
-é, cf. Laboury.
|
JG |
Labouret |
-é, -eix: Dim. van Ofr. labor: arbeid, labeur, landbouw. BN van een landbouwer. 1246 Petrus Labouret, Laon (MORLET).
|
FD |
Laboureur |
1291-92 «Jehan le Laboureur» ComptesMons, 1611 «Jacquemin Laboureur» DénFlorenville; nom de profession: fr. laboureur, qui en pic. a aussi le sens de ‘maître d’une ferme’.
|
JG |
Laboureur |
Lelaboureur: BerN van een werkman, meestal een landbouwer. 1291 Jehan le Laboureur, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Laboureur |
Profess. „ Cultivateur ». N° 162.
|
EV |
Labouriau |
cf. Labo(u)ry.
|
JG |
Labourie |
-y, zie Laborie.
|
FD |
Labours |
cf. Labour.
|
JG |
Labourse |
BerBN van de beurzenmaker.
|
FD |
Labourse |
Surnom de fabricant de bourses, de changeur; cf. aussi Boursier. – Secondairement, nom d’origine: Labourse (arr. Béthune, PdC).
|
JG |
Laboury |
Labory, -ic, Laboureix, -é, -et. 1544 «Johan le Laboury» DénStavelotMy, lf>62 «Léonard Le Labourier» BourgNamur; forme w. de labourier, synon. de laboureur FEW 5, 105b. – Également au fém. : 1309 «Maroie li Labourresse» ComptesMons. • Labouriau. Dérivé pic. en -fait (non attesté FEW 5, 105b) ou bien avec changement de suffixe.
|
JG |
Labout |
BerN van timmerman. Zinwoord laphout ‘die hout lapt, met hout werkt’. 1314 Pieter Lapout; 1372 Jan Lapouts, deken van de timmerlieden; 1429 Jan Laephout, meester timmerman, Cent; 1562 Jan Labaut, Cent (med. A. Labout, Aw.).
|
FD |
Labouvarde |
-arte: Vrl. vorm van Bouvard.
|
FD |
Labouvarte |
-arde. Probabl. NF importé, d’un nom de domaine fréquent dans l’ouest de la France (d’un certain Bouvard).
|
JG |
Labouverie |
La Bouverie. Nom d’origine: boverie, ferme d’élevage, e.a. La Bouverie (Ht).
|
JG |
Labouverie |
PlN Beuverie. Zie Debouverie.
|
FD |
la-Bouverie |
Proven. ,,Elevage de bœufs » (Loc. et L.D.). N° 164.
|
EV |
Laboux |
Peut-être du topon. Labouxhe, notamment à Melen et à Beaufays [JL, NFw], plutôt que var. de Laboue.
|
JG |
Laboyrie |
zie Laborie.
|
FD |
Labracherie |
Nom d’origine, probabl. de France; NF importé.
|
JG |
Labranche |
Cf. 1710 «Delaite dit la Branche» arbalétrier de Ciney; fr. branche, surnom ironique ou affectif.
|
JG |
Labranche |
zie Branche.
|
FD |
la-Branche |
La Branche. 1. Proven. Désignation d’un bois. — 2. Dénomination sociale. ,,La branche (la plus connue d’une famille) ». N° 128.
|
EV |
Labrassine |
Nom d’origine: anc. fr. brassine ‘brasserie’, cf. Delbrassine.
|
JG |
Labrassine |
zie Brassinne.
|
FD |
Labre |
zie Delarbre.
|
FD |
Labreau |
cf. Labro.
|
JG |
Labreau |
zie Labrouck.
|
FD |
Labreveux |
Nom d’origine: w. liég. (Esneux) abèvreû, abrèveû, (Les Awirs) abuvreû ‘abreuvoir’ DFL.
|
JG |
Labriet |
NF attesté surtout en Meurthe-et-Moselle, dès 1608 (GeneaNet), dont l’origine est incertaine, p.ê. en relation avec la Brie ou avec le v. s‘abrier ‘se mettre à l’abri’ FEW 25, 56b [avec la collab. de M. Dumont].
|
JG |
Labrique |
1537 «Gabriel de Labricque» Thuin, 1565 «De Labricque» CartCiney; nom d’origine: La Brique, par ex. à Flobecq, Sorée, etc. – Secondairement, anc. fr. briche, bricque ‘forme de pain’ Gdf [MH].
|
JG |
Labrique |
PlN La Brique in Vloesberg (H) en Sorée (N). 1430 Jacobus de la Brique, Attrebatensis; 1457 Philippus del Bricque, Kamerijk; 1512 Robertus de Labrike(MULI-III).
|
FD |
la-Brique |
Proven. ,,Le pont ». (Dial. picard). 1. Loc. fr. — 2. La Bric (Dép. Baulers).
|
EV |
Labrise |
Peut-être surnom de joueur au bâtonnet, w. liég. brise (cf. W. Bal, Les appellations belgo-romanes du jeu de bâtonnet, BTD 20, 276-7), mais non point fr. brise (attesté en fr. depuis 1598 seulement), comp. toutefois Lèvent.
|
JG |
Labro |
Labro(t) dit Labrouck, Labrot, sans doute aussi Labroue, Labreau. 1331 «Regnaud de Labrout» CartValDieu, 1779 «Antoine Labro (orig. de Conques en Rouergue)» Bourg-Liège; nom d’origine: w. (Huy, Condroz) brô, m., var. de brou, m., boue, et de broûk, f., lieu fangeux DL.
|
JG |
Labro |
zie Labrouck.
|
FD |
Labroche |
Labrosse, zie Labrousse.
|
FD |
Labroche |
-osse, cf. Labrousse.
|
JG |
Labrot |
cf. Labro.
|
JG |
Labrouche |
cf. Labrousse.
|
JG |
Labrouck |
Labro dit Labrouck, Labrot, Labreau: PlN Labroek in Ninove (OV), Labrouck in Foret (LU). Brô is W. var. van broûk, broek: moeras (HERB.). 1331 Regnaud de Labrout, LU (CVD).
|
FD |
Labroue |
cf. Labro.
|
JG |
Labrousse |
Labro(u)che, Labrosse, Labroue, De Labrouhe: PlN Bro(u)sse: struikgewas. La Broyé, Labroy: PlN Labroye (PdC), Labroie in Rozenaken (H) < arboreta: boomgaard. 1333 Johannes dictus Labroie, Luik (SLLIII); 1335 Esthevene de l’Abroie, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Labrousse |
-ouche, Labrosse, -oche. Nom d’origine: brousse, brosse ‘broussaille’.
|
JG |
la-Brousse |
Proven. ,,La broussaille » (Dial.). N° 243.
|
EV |
la-Brouyère |
V. Bruyère.
|
EV |
Labrune |
Surnom fém.: fr. brune (de cheveux); comp. Lebrun.
|
JG |
Labrune |
zie Lebrun.
|
FD |
la-Brune |
Proven. Brunne ou Bourne, ,,Source » (Fr. du N. et Pas-de-Calais). Comp. en flamand : Born ou Bron. N° 230.
|
EV |
Labruyère |
La Bruyère, Labrujere (avec finale altérée). Nom d’origine: fr. bruyère; fréquent en toponymie.
|
JG |
Labruyère |
Labrujere, zie Bruyère.
|
FD |
Labs |
zie Lap.
|
FD |
Labuche |
1. Fr. bûche: houtblok. BerBN van de houthakker, Fr. bûcheron. – 2. PlN La Bûche in Harchies (H). – 3. Var. van Labouche (vgl. Labouchere=Labuchere).
|
FD |
Labuche |
Surnom: fr. bûche, ou nom d’origine, ainsi La Bûche, à Harchies (Ht).
|
JG |
Labucher(e) |
-ère, zie Laboucher(e).
|
FD |
Labuchère |
Labugère, Labucher (graphie négligée). Nom d’origine: dérivé de buis, ainsi La Bouchère, topon. à Chimay ; cf. aussi Labu-sière.
|
JG |
Labus |
1. Door ass. < laetbus: laatbus, bus gebruikt bij het aderlaten. BerBN van de aderlater, arts. 1356 Heinderecs Labus lant; 1343 Johannes Labus, Bs. (PEENE1949). – 2. Adaptatie van Labuche.
|
FD |
Labus |
1343 «Johannes Labus» Bruxelles; p.-ê. surnom, d’anc. fr. abus, adj. ‘abusé, stupéfait’ Gdf[MH].
|
JG |
Labusière |
Nom d’origine: Labuissière (Ht); cf. Labuchère.
|
JG |
Labusière |
zie Laboucher(e).
|
FD |
Labut |
NF apparemment français, dont l’origine est incertaine; cf. aussi Labus.
|
JG |
Laby |
-ye, cf. Labay(e).
|
JG |
Laby(e) |
zie Labi(e).
|
FD |
Labyois |
-oit, Labilloy, Labiois, -ioit, Labiwoit. 1701 «Marie Jeanne Labiois» Monti-gnies-St-Chiistophe, 1708 «Jacques Labiois ou Labioit» Renlies, 1712 «Anna Labyois» Anor (Nord), 1727 «Gaspar Labiois» Roux-Miroir, 1761 «Pierre Labiwoit» Momignies, 1775 «Marie Louise Labiwoit» Jodoigne (toutes mentions FyS), 19e s. «Labiwoit» Les Rièzes; sans doute d’un topon. collectif composé avec suffixe -etum, à situer dans la région d’Anor ou de Renlies; à moins qu’il ne s’agisse d’une réfection de -wez, cf. le top. Labywé à Baulers (BrW) [FD].
|
JG |
Labyois |
-oit, zie Labiwez.
|
FD |
Labyt |
-yte, cf. Labitte, -it.
|
JG |
Labyt(e) |
Labijt, zie Labit(te).
|
FD |
Lacacheur |
-eux, zie Cacheux.
|
FD |
Lacaeyse |
Lacayse, -aze. Forme néerl. du suivant [FD].
|
JG |
la-Caeyse |
1. Proven. La case, ,,La maison ». N° 247. — 2. Profess. ,,La chaise ». N. de menuisier. N08 131, 183. V. aussi : Lagace.
|
EV |
Lacaf(f) |
Lakaff: Wsch. var. van Lacave (met verscherping v/fj.
|
FD |
la-Caffe |
V. Cave.
|
EV |
Laçage |
Lacafejyse, Lacaeijse, Lacaes, Lacaze: PlN La Cage in Neufvilles (H): holte, diepte. De Vl. adaptatie met -aai-klank is te verklaren uit Pic. caige.
|
FD |
Laçage |
Probabl. nom d’origine ou de résidence, ainsi La Cage, à Neufvilles (Ht).
|
JG |
Lacaille |
Lakaie, -aille, Lakay, -aye, -eye, Lacquaye, Laquaie, -ay, -aye, w. Lakêye. 13e s. «Robert li Cailles» HtePicardie, 1519 «Hanm le Lacquay» BourgNamur, 1570 «J. Lackaye» Huy, 1577 «Johan Lackaie» Spa, 1586 «Mathieu Lakaye» Huy, 1602-3 «la vefve Lacquaye» TerriersNamur, 1633 «Gie-let Biettelmé, alias Lacailhe» Jalhay, 1699 «François-Rondel Lacaille» BourgNamur; malgré la forme orale Lakêye (prononciation altérée?), p.-ê. de w. liég. cwaye (la forme cwèye est rare et non vraiment liégeoise) ALW 8,207, fr. caille, comme surnom métonymique de personne bavarde ou délicate, cf. aussi Caille et Lecaille. Pour une approche globale des résultats et des motivations de l’étymon *quàcula, cf. DicPatRom 1997, 223-230. – On pourrait songer aussi au w. câye ‘chiffon, rognure d’étoffe’, au fig. ‘chiffe’, mais la présence des NF Laquay et Laquaye également dans le Pas-de-Calais en 1820 n’est guère favorable à cette glose.
|
JG |
Lacaille |
Lecail(le), Lakaille: BN Fr. caille: kwartel. Zie Caille 1.136 e. Robert li Cailles, Pic. (J. G.).
|
FD |
Lacaille |
V. Caille.
|
EV |
Lacambre |
cf. Lachambre.
|
JG |
Lacambre |
zie Delchambre.
|
FD |
Lacanne |
De moy. fr. canne ‘bâton léger sur lequel on s’appuie’ FEW 2, 202b, surnom de celui qui en fabrique ou qui en use; l’absence d’une var. Lacane, avec un seul n, n’empêche pas d’envisager un des nombreux sens d’anc. fr. cane ‘tuyau, sorte de pieu, dent, etc.’ Gdf [MH].
|
JG |
Lacanne |
Ofr. cane: kan, kruik, vochtmaat. BerBN. Vgl.(de)Kan.
|
FD |
Lacant(e) |
W. vorm voor Lecantre?
|
FD |
Laçante |
Lacomtc, Lacompte. Surnom: anc. fr. aconte ‘compte, reddition de compte’ ou plutôt w. liég. acompte ‘accueil, attention’ FEW 2, 994a.
|
JG |
Laçante |
Peut-être forme fém. de Lecantre [FD].
|
JG |
Lacarré |
zie Carré,
|
FD |
Lacart |
Lackar, Lacqua(rt): Afl. van Van de Laak, van den Lake. 1398 Jan van den Lake = 1393 Jehan Lakard = 1398 Jehan Lakaert, Ruiselede (DEBR. 1970).
|
FD |
Lacart |
w. (Jalhay) Laça. 1544 «Urban Lackat» Comblain; NF d’Ardenne liégeoise, dont l’étymologie reste incertaine.
|
JG |
Lacassa(i)gne |
Laccasaigne: Zuidfr. cassaigne, Fr. cassagne, Rom. cassanea: plaats waar eiken groeien. Laçasse: i. PlN Zuidwest-Fr. casse: eik. – 2. Ofr. casse: kookpan (DNF). BerBN.
|
FD |
Lacassagne |
-aigne, Laccasaigne. Nom d’origine ; Cassagne, Cassagnes, fréquent dans le sud-ouest de la France, e.a. La Cassagne (Dordogne).
|
JG |
Lacasse |
Probabl. de w. casse ‘caisse’, surnom de porteur ou de fabricant de caisses, mais aussi anc. fr. casse ‘casserole’ Gdf [MH].
|
JG |
Lacave |
Nom d’origine: fr. cave (d’une maison) ou cave, adj., ‘creuse’.
|
JG |
Lacave |
zie Délaçave.
|
FD |
Lacayse |
-aze, cf. Lacaeyse.
|
JG |
Lacayse |
zie Laçage.
|
FD |
Lacaze |
1. Var. van Laçage. – 2. PlN Lacaze (Lot, Tarn).
|
FD |
Laccassaigne |
cf. Lacassa(i)gne.
|
JG |
Laccroix |
cf. Lacroix.
|
JG |
Laccroix |
zie Lacroix.
|
FD |
Lacet |
cf. Lasset, -ez.
|
JG |
Lacet |
Lacey, zie Lasset.
|
FD |
Laceur |
Peut-être var. de Les(e)ur [FD] ou de Leceux, Lesseux.
|
JG |
Laceur |
zie Delcourt, Leseur(re).
|
FD |
Lach |
Patr.Tsjechische vleivorm van Slav. Ladislav (DN).
|
FD |
Lachaert |
1396 «Jan Lachaert» Bornem [FD]; probabl. surnom de rieur: dérivé néerl. en -a(e)rt’àe lachen ‘rire’.
|
JG |
Lachaert |
Afl. van ww. lachen. BN voor een lâcher. 1281 Gerardus Lachart, Cent (HAES.); 1396 Jan Lachaert, Bornem (DE B.). Zie ook Lagaert.
|
FD |
Lachaert |
Proven. La(s)schet (Dép. Hombourg). Synon. : Letschert. V. Lèche.
|
EV |
Lachair |
Peut-être var. (avec remotivation sur fr. chair) du précédent, cf. 1281 «Gerardus Lachart» Gand.
|
JG |
Lachaise |
-aize. Certainement nom d’origine, ainsi Lachaise (Charente).
|
JG |
Lachaise |
-aize: PlN Lachaise (o.m. Charente).
|
FD |
Lachambre |
Lacambre (forme pic.). Nom d’origine: fr. chambre (de justice, etc.), mais aussi pic. cambe ‘brasserie’; cf. Delchambre, Delcamb(r)e.
|
JG |
Lachambre |
zie Delchambre.
|
FD |
Lâchant |
Lachampt: Var. van Lechantre (zie De Cantere) met fe//a-verwarring en W. reductie tr/t.
|
FD |
Lâchante |
zie Ganse.
|
FD |
Lachap(p)elle |
zie Delachapelle.
|
FD |
Lachapelle |
Lachappelle. Nom d’origine: fr. chapelle, e.a. Lachapelle (Somme, Meurthe-et-Moselle, etc.).
|
JG |
la-Chapelle |
Proven. Loc. et L.D. N° 227.
|
EV |
Lachar(r)on |
zie Lacheron.
|
FD |
Lacharon |
Lacharron, cf. Lacheron.
|
JG |
Lâchât |
Pour le NF de Flandre occ., Debrab. propose une var. de Léchât; dans la région de Charleroi, on peut songer à un surnom basé sur la forme w. de lait, w. (Charleroi), pic. (Mons) lâcha FEW 5, 113b, à moins que le NF n’y soit un NF flam. importé. Plus inattendu serait un surnom abstrait, issu d’anc. fr. achat ‘mérite acquis pour les services rendus’ (Greimas, DAF 6) [MH].
|
JG |
Lâchât |
zie Léchât.
|
FD |
Lachaud |
Lachaux: Grafieën voor PlN La Chau(d), -aux in Massif Central en Z.-W.-Frankrijk. Calm, chaume: stro, riet (DNF). Wsch. ook een PlN in LU: 1350 Labeirs de Lacheal, Awans (AVB).
|
FD |
la-Chaud |
Proven. ,,Le haut plateau ». (Fr.). N° 232.
|
EV |
Lachaussée |
-ee. Fr. chaussée, comme nom de résidence.
|
JG |
Lachaussée |
zie Delachaussée.
|
FD |
Lachaussie |
zie Cauchie(s).
|
FD |
la-Chavanne |
Proven. ,,La cabane ». L.D.
|
EV |
Lachazette |
(NF importé). Probabl. nom d’origine, ainsi Chazette (Creuse), comp. Lachaise, -aize.
|
JG |
Lachenal |
1768 «Jean-Hubert Lachenal (orig.de Rechrival)» BourgLiège; probabl. w. liég. tchènâ ‘chéneau de toit, gouttière’, fr. chenal ‘canal d’irrigation’, parfois fém. dans les dialectes FEW 2, 168 v° candis. Cf. aussi Las-sinal.
|
JG |
Lachenal |
Lassinal: Fr. chenal: irrigatiekanaal (HERB.).
|
FD |
la-Chenal |
Proven. ,,Le canal d’irrigation » (Fr.). Synon. : Lachenaud. V. Canal.
|
EV |
Lacher |
Lachman. Car. mor. ,,Rieur ». N° 286.
|
EV |
Lâcher |
BN voor iemand die graag en veel lacht. 1370 Geerts de Lachgere, Lv. (DE MAN1981,122); 1381 Dire die Lachghers erve (OA 252); 1399 de Lachere, Ktr. (DEBR. 2000′).
|
FD |
Lacheron |
Lachar(r)on, Lasseron(t): Ofr. laceron: veter, snoer, strik, strop, lus, band, lint. BerBN (J.G.).
|
FD |
Lacheron |
Lacharon, Lacharron [p.-ê. par attraction de fr. charron}. Surnom: flandr., pic. tâcheron ‘laiteron’, art. ‘pissenlit’, corresp. à moy. fr. laceron, lasseron ‘laiteron’ FEW 5, 123b.
|
JG |
Lachet |
cf. Laschet.
|
JG |
Lachet |
zie Lasset, Laschet.
|
FD |
Lachette |
zie Laschet.
|
FD |
Lachèvre |
1280 «monsignor Thiery de Vilheir la Chièvre» CartOrval, 1297-1305 «Jehan le Kievre» ComptesMons; fr. chèvre, surnom (métonymique?) de motivation non immédiate.
|
JG |
Lachi(e) |
zie Luchie.
|
FD |
Lachman |
-ann, Lackman, -ann, Lacman, Lacqueman, -anne, Lacquemant, -ans, -ent. Surnom ail., composé de lachen ‘rire’ ; ou bien nom d’origine: moy. haut-all, lâche ‘lac’; cf. aussi Laeckmann.
|
JG |
Lachman(n) |
1. BN voor een lâcher? 1304 Walteris dicti Laghman, Lv. (ICKX); 1340 domine dicte Lachmans, Kumtich (C. BAERT). – 2. De D. FN Lachmann leidt BRECH. af van Mhd. lâche: grensteken, grenspaal. 1314 Heinrich der Lachmann, Rottweil. M.i. < Mhd. lâche: plas, poel en dus Hd. pendant van Ndd. Laackmann; zie Lakeman(s).
|
FD |
Lachner |
D. afl. van PlN Lachen (BEI, BW, RP).
|
FD |
Lachterman |
Surnom de médisant: dérivé en -man de moy. néerl. lachter ‘honte, infamie, diffamation’ [FD]
|
JG |
Lachterman |
Var. van Lachman? Of < Mnl. lachter: schande, krenking, smaad. BN voor de lachteraer: kwaadspreker. 1296 Boit le Lacgthere, Kales (GYSS. 1963); 1396 Raesse de Laichtere, Oosterzele (DE B.).
|
FD |
Lackar |
zie Lacart.
|
FD |
Lacken, van |
zie van Laken.
|
FD |
Lackman(n) |
zie Lakeman(s).
|
FD |
Lackner |
Lakner, D. afl. van PlN Lacken (BEI). Of W. uitspr. van Lachner.
|
FD |
La-Cloche |
Profess. N. de sonneur (N° 145) ou de fabricant de cloches. N° 189.
|
EV |
Lacluyse |
Nom d’origine hybride: avec l’art, fém. la, forme néerl. de fr, écluse, cf. Cluyse.
|
JG |
Lacluyse |
van den Lacluze, zie Delecluse.
|
FD |
Lacman |
zie Lakeman(s).
|
FD |
Lacocque |
Lacoquc. Peut-être matronyme : femme d’un nommé Lecoq, ou bien forme fém. de cocq, coq (= coq ou cuisinier).
|
JG |
Lacocque |
zie Lecocq.
|
FD |
Lacoffe |
zie Lecouffe.
|
FD |
Lacointe |
cf. Lecointre.
|
JG |
Lacointe |
zie Lecointe.
|
FD |
Lacollonge |
zie Calogne.
|
FD |
la-Collonge |
Proven. Plus L.D.
|
EV |
Lacom(p)te |
Laconte, zie Comte.
|
FD |
Lacombe |
Lacomme, zie Delcombe.
|
FD |
Lacombe |
Nom d’origine: fr. combe ‘dépression profonde, ravin’, assez fréquent en toponymie; cf. Delcombe et Lacomble (qui suit).
|
JG |
Lacomble |
(NF liégeois). Peut-être var. par hypercorrectisme de Lacombe (par influence de fr. comble, masc.), sinon d’âne, fr. acomble adj. ‘comble’ Gdf [MH]. Cf. aussi les suivants, dont les aires de répartition ne coïncident pas vraiment.
|
JG |
Lacomble |
Lacomblet, -blé, -blez: PlN Comble, Ofr. combele: klein, smal dalletje (DNF). Vgl. Combel. Lacomble kan ook wel een W. hypercorrecte vorm zijnvoor Lacombe.
|
FD |
la-Comblé |
-Comble(z). Proven. ,,Terre comblée, fertile ». Altération: Lacomble N° 237. |
EV |
Lacomblez |
-et, Lacomble (NF plutôt hennuyers, également du Nord et de Picardie). Dauzat 616 et Morlet 565 expliquent Lacomblez comme un dimin. de combele ‘petite combe, vallée étroite’ [ce qui laisse aussi le genre inexpliqué], cf. également Lacombe et Lacomble qui précèdent. Plutôt surnom, d’après le part, passé de l’anc. fr. acombler, attesté comme tel avec le sens ‘plein, serré’, ‘multiplié, augmenté’ Gdf [MH].
|
JG |
la-Comme |
V. Combe.
|
EV |
la-Conte |
Proven. La comté (Le mot était féminin autrefois). N° 225.
|
EV |
Laconter |
Var. van Lecoint(e)re?
|
FD |
Lacopie |
1309 Jaques l’Aquapie, Senlis (MORLET).
|
FD |
Lacopie |
Surnom: anc. fr. acopi ‘cocu (en parlant du mari)’, acoupie ‘débauchée (en parlant d’une femme mariée)’, part, passé du verbe acopir, acoupir ‘débaucher la femme d’autrui, rendre un mari sot’ Gdf [MH].
|
JG |
Lacoppe |
(NF liégeois). Sans doute d’un nom d’enseigne, ainsi 1467 «Tonnar délie Coppe d’Or» AnthrLiège (BTD 26, 280).
|
JG |
Lacoppe |
W. cop e: koppel, zwenghout, inhoudsmaat; ook uithangbord (HERB.).
|
FD |
la-Coppe |
Proven. Li-coppe, al copette, ,,Le sommet ». V. Cope.
|
EV |
Lacoque |
cf. Lacocque.
|
JG |
Lacoque |
zie Lecocq.
|
FD |
Lacor |
zie Delcour(t).
|
FD |
Lacoste |
Lacôte, zie Delacoste.
|
FD |
Lacoste |
Nom d’origine: anc. fr. caste, fr. côte, probabl. comme terme de boucherie (nom d’enseigne?) et non au sens de ‘rue en pente’, cf. E. Renard, BTD 26, 274.
|
JG |
la-Coste |
V. Côte.
|
EV |
Lacotte |
1690 «Barthélémy Fraipont dit Lacot(te)» Andrimont; surnom: fr. cotte, w. liég. cote ‘tunique; jupe’ FEW 16, 346b.
|
JG |
Lacouf |
zie Lecouffe.
|
FD |
Lacour |
Lacourt(e), La Corte: 1. Var. van Delacour(t); zie Delcour(t). – 2. Vanwege de fréquente verwarring van la/le kan de FN ook var. zijn van Lecour(t). De uitgang -te kan dan worden verklaard door congruentie met het vrl. La-. Evtl. invloed van Ndl. De Corte.
|
FD |
Lacour |
Lacourt, Lacourte. 1696 «Jean Lacour» BourgNamur, 1754 «Elisabeth La Courte» Archennes; nom d’origine: court du lat. curtis ‘exploitation rurale’ ou bien fr. cour (entourée de bâtiments).
|
JG |
la-Cour(t) |
V. Court.
|
EV |
Lacouronne |
BN naar het fréquente uithangbord.
|
FD |
Lacouronne |
Fr. couronne, comme nom d’enseigne ou comme surnom (au sens de tonsure?), cf. Couronné.
|
JG |
Lacoutere |
zie Lecoutre.
|
FD |
Lacoux |
Probabl. nom d’origine, notamment Lacoux (Ain, Indre, etc.).
|
JG |
Lacqua(rt) |
zie Lacart.
|
FD |
Lacquaye |
cf. Lacaille.
|
JG |
Lacquaye |
zie Kay(e).
|
FD |
Lacqueman(s) |
-manne, -mant, -ment, zie Lakeman(s).
|
FD |
Lacquet |
Probabl. (anc.) fr. aquest, acquest ‘ce qu’on a acquis, bien acquis par achat ou donation, etc.’ FEW 24, 11 la; cf. le suivant. Cf. aussi, en toponymie, bois de Laquet, bas d’ laquèt, littér. «de l’acquêt» à Èthe (Lx).
|
JG |
Lacquet |
zie Liket.
|
FD |
l-Acquet |
Proven. 1. ‘petit lac’ n°231 – 2. Acquêt, „Acquisition ». N. de domaine.
|
EV |
Lacquière |
zie Lakiere.
|
FD |
Lacquit |
Anc. fr. acquis ‘accablé, plongé dans le malheur, rompu de fatigue, vaincu’, mais aussi ‘chose acquise’, ‘droit de péage, redevance’, etc. FEW 24, IlOb, cf. Lacquet (ci-dessus).
|
JG |
Lacremans |
Peut-être (avec l’article fr. /’) nom de profession: néerl. akkerman, ail. Acker-mann ‘laboureur’; v. aussi Acremant. Sinon simple var. graphique de Laeremans [FD].
|
JG |
Lacremans |
Wsch. door verkeerde lezing van Laeremans.
|
FD |
Lacres |
Lacrês: PlN Lacres (PdC)?
|
FD |
Lacressonnière |
1310 «Gilles de le Kerson-nere», 1314 «Gilles de le Cressoniere» Nielles-lès-Ardres [FD]; nom d’origine: fr. cressonnière, fréquent comme toponyme dans le nord de la France (PdC et Nord).
|
JG |
Lacressonnière |
PlN Cressonnière (Nord, PdC): plaats waar waterkers, tuinkers groeit. 1310 Gilles de le Kersonnere; 1314 Wautier de le Cressoniere, Nielles (DF VIII); 146 e. Florens de la Cressonnière = Floer van den Carswatere, Grevelingen (DUPAS 19).
|
FD |
Lacrique |
Nom d’origine, e.a. La Crique, en Normandie (Seine-Maritime).
|
JG |
Lacroix |
Lacroi(s), Laccroix, Lacroux: 1. Zie Delacroix. 1581 Gilbert Lacroix, Toufflers-Aw. (AP). -2. L’acrois. Ofr. acros: wreed, verschrikkelijk. BN. 1261 Thumas li Acrois, H (SMTII).
|
FD |
Lacroix |
w. nam. Lacrwès, La Croix, Laccroix, Lacroi, -ois. 1617 « Marie de Lacroix », 1648 «Marie Lacroix» BourgNamur; nom de d’enseigne ou nom de résidence : fr. croix (carrefour, croix religieuse, etc.). – Motivation exceptionnelle (emprunt par un soldat du NF de son colonel): 13.6.1757 «d’avoir très bien connu feu Henry le faway, qui après avoir été plusieures années partisan dans les troupes franches du colonel La Croix au service de la France a prit le nom de La croix et a été ensuite tué à Goirhé, paroisse de Saint Jean Sart, et de très bien sçavoir qu’il at eut de son mariage un fils nommé aussy Henry la Croix, mort dernièrement dans lad. paroisse» (not. H.G.J. Guillot, Hervé) [JL, NFw].
|
JG |
la-Croix |
V. Croix.
|
EV |
Lacrosse |
Surnom : fr. crosse (à jouer, etc.), w. crosse ‘béquille’ FEW 16, 414a.
|
JG |
Lacrosse |
zie Crosse.
|
FD |
la-Crosse |
Profess. Fabricant de crosses. N° 131.
|
EV |
Lacroux |
var. régionale fr. de Lacroix.
|
JG |
Lacus |
PlN Lackhausen (NRW): 1200 Lachusen? 1549 Godefroy de Lacu, Luik (ASG 34). Ladame, zie Dame.
|
FD |
LAD |
Racine germanique obscure, dont LAND (V. ce N.) paraît être le cas régime. Elle a servi à former des noms de baptême. Nos 122, 123, 124-126. A. Forme Lad. I. N. simples. 1. Schledt. 2. Sledsens. 3. Sla(e)d-, (s)Led(d)- -en(s), Laden, Laan, Laenen. II. N. simples avec suffixes. L,- -otto, -oz : Lad- -ot, -oz. L.-ing : Sleddinck. III. N. comopsés. L.-hari : Schletter. L.-helm : Ladam. L.-hlod: Ladislafujs (Synon. : Lancelot. V. LAND). L.- -uiid (-wig) : Ladewig, Latuin (N. d’un saint). B. Forme La. (N. composés). L.-bald : La- -beau, -biau, -eeu. L.-bard : Slabbaert, Slabbers. Diminutifs de L.-bald ou L.-bard : Lap, Labens, Slabbinck, Lebbe. L.-maru : Lameere, Lammers. C. Forme Laz. I. N. simple : La(a)t- -s, -z, Lazet, Slaes, Slessens. II. N. composés. L.-hari : Schlesser. L.-hlod: Lazlo (Hongrie). L.-helm : Ladisam.
|
EV |
Lad- |
-ewig, -isam, -os, -ot. V. LAD.
|
EV |
Ladam |
(si prononcé [ladà]), Ladan. 1514 «Bertremet Ladan» BourgNamur; prénom Adam avec l’article agglutiné, plutôt que var. de La-dent (NF existant en France), fr. dent, f., mais w. dint, m. (cf. Ledent).
|
JG |
Ladam |
-ang(h), -an(t): 1. Patr. l’Adam. 1798/1821 Petrus Adangh = 1800/05 Petrus L’Adang; 1799 Anna El. Adangh = 1821 A. E. Ladangh = 1822 A. E. L’Adang = 1823 Ladang; 1821 A. E. Adangh = 1822 Ladang, Hoeleden (med. F. Vreven, Bs.). – 2. Zie Laden(t).
|
FD |
la-Dam(e) |
1. Matronyme. N° 1. N. de qualité. -— 2. Profess. Le paveur désigné par son instrument. N° 131.
|
EV |
Ladan |
cf. Ladam.
|
JG |
Ladang |
Ladangh. Peut-être var. germ. de Ladent, var. de Ledent [FD], ou bien de Ladam, Ladan.
|
JG |
Ladanie |
1351 «Jehane li Dam» Tournai; fr. la dame, cf. aussi le NF Dame.
|
JG |
Ladavid |
Matronyme: la (femme de) David?
|
JG |
Ladavid |
Metr. Vrouw of dochter van David.
|
FD |
Laddyn |
Patr. Korte vorm van Coladin < Colardin. Vgl. Ladon.
|
FD |
Lademacher |
D. BerN van de timmerman.dieMnd. laden, d.i. kisten, kasten, schrijnen maakt.
|
FD |
Lademacher |
Laden. Profess. Lademaker, Laden, ,,Fabricant de tiroirs », ,,Tiroirs ». N0 130, 131, 133, 183
|
EV |
Laden(t) |
-an(t), -ang(h),-am, Ledent, -ens,-ant,-ain, -in, Ladeyn: Fr. dent: tand. BN. Vgl. Tant. 1261 Isabelle Laden, Laon (MORLET); izgijehansli Dens, Zarlardinge (VR 7gv°); 1312 Jehans li Dens; 1351 Jehane li Dam; 1444 Jehenne le Dent, Dk. (TdT, TTT); 1569 Jacobus Laden, Lv. (HENNO); 1747 François Ladein fs Jan; Jan François Ledeyn fs Jan=J. F. Ledent, Herzele FV (VERGR. 1972). -Lit.: J. HERBILLON, Les noms defamilkLedent… VW 1979,328.
|
FD |
Laderier |
Laderriere, zie Deladrière.
|
FD |
Laderier |
Proven. 1. ,,Là-derrière (le bois, le bourg, la colline, etc.) ». N°228. — 2. V. Ladre.
|
EV |
Laderjoes |
zie Ladsous.
|
FD |
Laderrière |
Laderier, cf. Ladrier, -ière.
|
JG |
Ladesou |
zie Ladsous.
|
FD |
Ladeuze |
12e s. «Petronilla de Ladusa» = «Pétronille de Ladeuze» WaudruMons, 1316 « Walon de Ladeuse» TestTournai, 1395 «Gil-lion de Ladeuse» Ladeuze; nom d’origine: Ladeuze (Ht).
|
JG |
Ladeuze |
PlN Ladeuze (H). 1196 Gossuinus de Ladusa = 1202 Gosuinus miles de Ladeuse, H (CACa); 1275 Willars de Ladeuse, Tongre(VR I74r°).
|
FD |
Ladeuze |
Proven. Loc.
|
EV |
Ladewig |
Wsch. < Ludewig, Ludwig.
|
FD |
Ladmirant |
cf. Lamirand.
|
JG |
Ladmirant |
zie Lamirand.
|
FD |
Ladoe |
Ladou, zie Ledoux.
|
FD |
Ladon |
1450 «Jehenne Ladon» Liège, 1523 «Willeame Laddon» Huy; réduction (avec chute de -r-) de Collardon (pour la chute de -r-, cf. Geradon < Gerardon); cf. Ladot (ci-dessous).
|
JG |
Ladon |
-ot, -os: Patr. Korte vorm van Coladon, -ot < Colardon, -ot, afl. van Colard. Vgl. Geradon < Gérardon. 1450 Jehenne Ladon, Luik (HERB.); 1526 Eustache Laddons, Luik (ISP); 1613 Pierre Ladot, Namen (J.G.). Vgl. Laddyn, Lardot, Lardon.
|
FD |
Ladot |
-os. 1559 «Jehan Lado», 1613 «Pierre Ladot» BourgNamur; réduction (avec chute de -r-) de Collardot; cf. Ladon (ci-dessus).
|
JG |
Ladouce |
Feni. bij Ledoux.
|
FD |
Ladouce |
Surnom fém. : fr. la douce.
|
JG |
Ladouceur |
1786 «P.J. Pétry dit la douceur» arbalétrier de Ciney; surnom (p.-ê. par antiphrase) : fr. douceur.
|
JG |
Ladrague |
BN Ofr. drague: ekster. Vgl. Lagace.
|
FD |
Ladrange |
Proven. La Tranche (Loc.- fr.).
|
EV |
ladre |
,,Lépreux ». Dérivés: Ladrière.Proven. ..Endroit où l’on soignait les lépreux » (L.D.).
|
EV |
Ladre(w)é |
Proven. Dép. Noduwez.
|
EV |
Ladrie |
Ladrille (cacographie). Var. du suivant (cf. 1567 « Jehan de Ladrie » Fronville) ou bien nom d’origine: anc. fr. ladrie ‘ladrerie, léproserie’ (fréquent en toponymie).
|
JG |
Ladrie |
Ladry, Ladril(le): 1. Zie Deladrière. – 2. Evtl. Ofr. PlN Ladrie: leprozenhuis.
|
FD |
Ladrier |
Ladrière, -iere, -yère, Ladry, Laderrière, -erier. 1385-98 «Arnoul de Warrant dit de Ladrier» (Warnant-Dreye) ÉchHuy, 1544 «Johan de Laderier» DénStavelotMy, 1567 «Jehan de Ladrie [= cortil de Ladrier]» Fronville, 1669 «Jean de Ladry» BourgNamur, 1711 «Thomas Ladry» Spontin; nom d’origine: fr. là-derrière, w. là-drî(ETD 27, 1953,71-72).
|
JG |
Ladrier(e) |
Ladryere, zie Deladrière.
|
FD |
Ladrille |
cf. Ladrie.
|
JG |
Ladry |
Profess. Ladrier, ,,H. qui soignait les lépreux ». N° 191.
|
EV |
Ladry |
-yère, cf. Ladrier, -ière.
|
JG |
Ladsous |
1279-80 «Theris de Heppignies ki fu Sus Jehen de La Desous» RegTournai, 1546 «Anthoine Deladesoubz» Purnode ; nom topo-graphique: fr. là-dessous, w. là-d’zos (BTD 27, 1953,72).
|
JG |
Ladsous |
Ladesou, Ladrisou, Deladessous, de Ladessous, de Ladersous, Laderjoes: PlN Là-dessous: daar beneden; in Blaregnies en Gozée (H). Vgl. Van Beneden. 1280 Hues de la Desous (DF IX); 1387 Agnies de la Desoubz, Dk. (TdT); 1389 Martin de Ladesoubz, Mkr. (DEBR. 2000); 1567 Jan Ladesoubz, Ktr. (KW).
|
FD |
Ladurée |
-ee, -on: L’aduré. Ofr. aduré: gehard, krachtig, moedig. 1538 Dezier Laduront, Tihange (HERB.).
|
FD |
Ladurée |
Surnom : forme fém. de anc. fr. aduré ‘endurci, aguerri, éprouvé’, ou de moy. fr. aduré, magistrat de certaines villes du Nord FEW 3, 194a; cf. cependant les réserves de J. Herbillon, v° Laduron.
|
JG |
L-Adurée |
-Aduron. Fonction. L’aduré, magistrat de certaines villes du Nord.
|
EV |
Ladurelle |
Var. du précédent?
|
JG |
Laduron |
1538 «Dezier Laduront» Tihange; Carnoy 178 (suivant Dauzat 356) rapprochece nom de aduré (propr. ‘endurci’), magistrat de certaines villes du Nord, mais les localisations sont défavorables à la glose. – Il semble que *aduron soit plutôt un dérivé de w. adari ‘durcir, endurcir’ (au physique) FEW 3,194a; pour la formation, comp. avorton, formé sur avorter.
|
JG |
Ladvenu |
Surnom: moy. fr. advenu, réfection de moy. fr. avenu ‘envahisseur’, notamment bien advenu ‘bien grandi, bien développé, grande! fort, etc.’ FEW 24, 190b; pour Dauzat 374, Lavenu est un surnom analogue à Larrivé.
|
JG |
Lae(t)s |
1. Proven. Laetsten (Dép. Vormerzele). — 2. Situat. familiale. Laatste, ,,Le dernier né ». Synon.-: Laats, Culot. N° 128.
|
EV |
Laebens |
cf. Labens.
|
JG |
Laebens |
zie Labens.
|
FD |
Laecke(n), van |
zie van Laken, van de Laak.
|
FD |
Laeckmann |
Nom d’origine: moy. néerl. Ida ‘mare, canal’ + -mon’, cf. aussi Lachman.
|
JG |
Laeckmann |
zie Lakeman(s).
|
FD |
Laedt, de |
zie de Laet.
|
FD |
Laei, de |
zie de Laey.
|
FD |
Laeijendecker |
zie Leydecker.
|
FD |
Laeke(n), van (der) |
zie van Laken, van de Laak.
|
FD |
Laekemaeker |
BerN van de lakenwever.
|
FD |
Laekeman(s) |
zie Lakeman(s).
|
FD |
Laemant |
1. Zie Lamant. – 2. Evtl. var. van Laemont, Lamont.
|
FD |
Laemers |
zie Lammer(s).
|
FD |
Laemmle |
Lammelin: Grafie van D. Lâmmle, dim. van Lamm. i. Patr. Dim. van VN Lambert. 1300 Lampertus natus quondam Lembelini. Vgl. Lammekens. – 2. BN naar het lam of huisnaam (BRECH.).
|
FD |
Laemont |
Proven. L’amont (de la rivière). N° 230. Synon.: Namont. (E)n Amont. Laenen(s). V. LAND.
|
EV |
Laemont |
zie Lamon(t).
|
FD |
Laen(e), de |
zie Delane.
|
FD |
Laenaers |
Sans doute var. de Lenaers (fr. Léonard).
|
JG |
Laender, de |
de Lander, Lander(s), Laeners, Laner: Mnl. laenre: steenvalk. BN naar de vogelnaam. 1281 Joh. Laenre, Dikkele (HAES.); 1344 Janne den Laenre, St.-Martens-Lierde (LVA1949,171).
|
FD |
Laenen |
Lanen, au génitif surcomposé: Laenens, Lanens. Génitif de Laen, hypocor. de Gislana (Ghilaine).
|
JG |
Laenen(s) |
Lanen(s), Lane(s), Laane(n), Laan: Metr. Lane is de korte vorm van de meisjesnaam Juliane, Lat. HN Juliana. 1276 Lane de Wolfgate = 1254 Helyana = Eliana, Mortsel (V. LOON 76); 1304 Yliane dicte Lane Smandemakers, Diest (F.C.); 1321 Lane Portere = 1325 Iliane Porters; 1379 Iliane=Juliane Meeus, Tn. (ROEL. 1951); Johannis de Machlinia dicti Julianenman=Jan van Mechelen die men heet Lanen, Es. (PEENE).
|
FD |
Laenen, van (der) |
zie van der Laan.
|
FD |
Laeners |
zie de Laender.
|
FD |
Laequeman(t) |
-anne, cf. Lachman.
|
JG |
Laer(e), van |
zie van Laar.
|
FD |
Laer(me)mans |
zie Laarman.
|
FD |
Laer, van de |
zie van Laar, van Delaer.
|
FD |
Laerbeke,van |
van La(e)rebeke, van Laerbeecke: PlN Laarbeke in St.-Martens-Lierde (OV), Jette, Elsene (Bs.). Laarbeek bij Vlezenbeek (VB). Leerbeek (VB): 1142 Larbeke. 1142 Henricus de Larbeke, Deftinge (GN); 1216 Arnoldus de Larbeke, St.-P.-Leeuw (PEENE 1949); 1281 Ghiselbrecht van Lerbeke, St.-Martens-Lierde (HAES.).
|
FD |
Laere, de |
de Larre: Adaptatie van wsch. Delard (PdC 1820, zie BERGER). Zie Dulaar. 1602 Clais de Laer, Bissegem; 1645 Adriaen de Laere, Tielt; 1663 JandeLaere,Ing.(KWII).
|
FD |
Laerebeke, van |
zie van Laerbeke.
|
FD |
Laeremans |
Laermans, Laremans, Laarmans. Nom d’origine: néerl. laar ‘friche’ + -man.
|
JG |
Laeremans |
-mens, zie Laarman(s).
|
FD |
Laeremans |
V. Laar.
|
EV |
Laeren,van |
PlN Laarne (OV). 1040 Imma de Laren; 1227 Greta de Larne, Cent (GN). laerenbergh, zie van Lerberg(h)e.
|
FD |
Laerens |
zie Laren.
|
FD |
Laeres, van |
van Laeris: Misschien PlN Laires (PdC). 1148 terra de Laris; 1187 Johanne de Lares; 1240 Gérard de Lares (DFIX).
|
FD |
Laerhoven, van |
zie van Laarhoven.
|
FD |
Laeris, van |
zie van Laeres.
|
FD |
Laerken, van |
zie van Laken.
|
FD |
Laerschot, van de |
zie van de Laarschot.
|
FD |
Laes |
Laas, Las: Patr. 1. Korte vorm van de bijbelse VN Elia(e)s. 1281 Lazinus de Steghere = 1283 Elyas de Steghere, Ip. (BEELE). – 2. Korte vorm van Colaes = Nikolaas. 1452 Laes Scositter = 1468 Claeuse Scoesitter = 1467 Claes Scoesitters, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Laes |
Peut-être aphérèse de Niklaes (Nicolas).
|
JG |
Laeschet |
zie Laschet.
|
FD |
Laet- |
zie Lat-.
|
FD |
Laet, de |
de Laat, de Laedt, Laets, Laats(ch), Slaets, Slaats, Sla(e)dts, Slaes, Sluy(d)ts, Sluijts: Mnl. laet: laat, horige, vrijgelaten eigenhorige. 1398 Jehan le Laet (DEBR. 2000); 1427 Jan de Laet Jans Slaets soen, Lier (FRANS); 1514 Gommer de Laet=1572 van Gummaer Slaets weegen, Kontich (SELS); 1784-1855 Gommarius Slaets = Sluyts, Kessel-Lier (med. Marc Sluyts).
|
FD |
Laet, van (der) |
zie van der Laat.
|
FD |
Laeuf(f)er |
Zie Lauf(f).
|
FD |
Laeuffer |
V. Lauffer.
|
EV |
Laevaert |
Car. mor. 1. Laven, ,,Soulager ». N. d’H. charitable. Synon. : DE Laever. N° 280. — 2. Laffaard, ..Lâche ». Ns 283.
|
EV |
Laevaert(s) |
zie Lavaert(s), Lauwaert(s).
|
FD |
Laeven(s) |
zie Lauwen(s), Laven(s).
|
FD |
Laevens |
cf. Lavens.
|
JG |
Laever, de |
zie de Lauwer.
|
FD |
Laeveren |
zie Laurin.
|
FD |
Laevers |
zie Lauwer(s).
|
FD |
Laey, de |
de Laei, de Laeij, de La(e)y(e), de Laij(e), Lay(e): Fr. lai, lay: leek, burger, séculier; onkundige in een vak. Vgl. De Leeck. 1281 Hannekinum Lay, Ip. (BEELE); 1382 Heine de Lay, Izg. (DEBR. 1970).
|
FD |
Laeys, van |
zie Willaeys.
|
FD |
Laface |
Fr. la face ‘le visage’, p.-ê. surnom de militaire?
|
JG |
Laface |
Reïnterpretatie van Lafosse.
|
FD |
Lafages |
zie Desfarges.
|
FD |
Lafaille |
Nom d’origine ou surnom: fr. faille (multiples sens), ‘faille de terrain’, ’tissu’, et, au sens fig. ‘faute’. Le NF étant plutôt anversois, il est difficile d’envisager comme NL épony-me, avec J. Lechanteur, le topon. de Neufchâteau-lez-Visé, faye, f. verv. de w. liég. foye, feuille: 1587 «aux biens quondist la feulhe», 1673 «en 1. d. allé feuille», 1788 «en 1. d. allé faille», 14.10.1652 «Henri délie feuille» [JL, NFw2]. – Cf. Faille et de la Faille.
|
JG |
la-Faille
|
-Fayette. Proven. 1. La fage, ,,La hêtraie ». N° 242. — 2. ..Faille-, Petite Faille- -de roche ». (L.D.). N° 240.
|
EV |
Lafaille, (de) |
zie van der Faille.
|
FD |
Lafaire |
cf. Lafêre.
|
JG |
Lafaire |
zie Lefer(e).
|
FD |
Lafalise |
Lafalize, Laffalize. Nom d’origine : w. falîse, falîje, fr. falaise ‘escarpement rocheux’.
|
JG |
la-Falise |
V. Falaise.
|
EV |
Lafalize |
-ise, zie Falise.
|
FD |
Lafarg(u)e |
Lafarque, zie Desfarges.
|
FD |
Lafarge |
Lafargue, Lafarque, Laffargue (NF sans doute importés). Nom d’origine: farge (Massif Central), fargue (Sud-Ouest), formes de forge, répandues notamment dans le sud de la France, etc.
|
JG |
la-Farge |
V. Forge.
|
EV |
Lafartin |
Lafertin: Wsch. door verscherping uit FN Lavardin, Laverdin, naar PlN Lavardin/Laverdin (Loir-et-Cher, Sarthe). Veeleer dan La Fertin, vrouw van Fartin, vleivorm van Germ. fard-naam (DNF).
|
FD |
Lafaut |
(NF concentré en Flandre). Peut-être d’un topon. issu de w., pic. fait m. < lat. fagus ‘hêtre’, mais le genre fém. du NF peut poser problème, cf. toutefois 1380 «Gobert de la Fau» Laon.
|
JG |
Lafaut |
1. Korte vorm van De la Fau; zie Delfau(d) i. –2. Zie Lefau(l)x.
|
FD |
Lafay(e) |
zie Dufay(s).
|
FD |
la-Fayette |
V. La Faille.
|
EV |
Lafèbre |
Lafeber, zie Faber.
|
FD |
Lafèbre. |
Forme fém. de Lefè(b)vre?
|
JG |
Lafere |
zie Lefer(e).
|
FD |
Lafère |
Proven. Loc. fr. la-Feuillade. Proven. ,,Bois feuillu ». N° 241.
|
EV |
Lafêre, |
-ère, -aire. Peut-être nom d’origine : La Fère (Aisne) (Morlet 569).
|
JG |
Lafertin |
zie Lafartin.
|
FD |
Lafertin, |
Lafartin. NF flamand de la région anversoise, d’origine incertaine; p.-ê. var. nasalisée de Laferté, mais cf. aussi Fertin, Fretin.
|
JG |
Lafeuillade |
Occ. PlN La Feuillade (Dordogne, Charente), Fr. feuillée: gebladerte, loof.
|
FD |
Lafeuillade. |
Nom d’origine : forme occitane cor-resp. à ù.feuillée, e.a. La Feuillade (Dordogne), Lafeuillade-en-Vézie (Cantal), etc.
|
JG |
Lafeuille |
1624-29 «la Feuille» émigré en Suède; fr. feuille, surnom de motivation obscure, p.-ê. surnom de militaire ou d’aventurier.
|
JG |
Lafeuille |
Wsch. reïnterpretatie van Lafaille.
|
FD |
Laff- |
zie Laf-.
|
FD |
Laffalize |
cf. Lafalise.
|
JG |
Laffargue |
cf. Lafarg(u)e.
|
JG |
Laffineur |
w. nam. Lafineûr, Lafineur, Laffineux, Laffineuse (fém.). 1474 «Gerardus Laffineur Dermorchant» PrincipLiège, 1495 «Dinart Laffineur» BourgNamur, 1518 «Jango Lafineur» Dailly, 1540 «Laffineur» Forge-Mirwart, 1668 «Béatrix Laffineur» Huy; nom de profession : fr. affineur (de métaux).
|
JG |
l-Affineur |
-Affineuse. Profess. ..Celui qui affine les métaux, les fromages ». N08 153, 189, 133.
|
EV |
Laffitte |
cf. Lafitte.
|
JG |
Laffolay |
BN L’affolé: radeloos, wanhopig; of Ofr. l’afolé: gewond, verminkt.
|
FD |
Laffolay |
cf. Lafollé.
|
JG |
Laffon |
-ont, cf. Lafon(t).
|
JG |
Laffut |
Lafut; Laffutte (forme fém. ou -t final prononcé). Surnom: moy. fr. affût ‘support d’une bouche à feu (de canon, ou pour la chasse)’ FEW 3, 917b; pourrait aussi être un avatar de Lafrut.
|
JG |
l-Affut |
1. Proven. Endroit où l’on affûte (..aiguise ») les outils. L’afut (Dép. Ferrières). — 2. Profess. N. d’affûteur. N08 131, 189. — 3. Chasseur à l’affût. N° 200.
|
EV |
Lafille |
Laffile: Verwantschapsnaam La Fille: de dochter. Vgl. Lefils. 1326 Colin Lafille, St.-Q. (MORLET).
|
FD |
Lafineur |
cf. Laffineur.
|
JG |
Lafineur |
Laffineur, -eux, -euse: BerN van de affineur. Wellicht in ruimere betekenis van Ofr. afiner: zuiveren, verfijnen. 1336 Williaume l’Affineur, Atrecht (NCJ); 1383 Faincot Laffîneur (MARCHAL).
|
FD |
Lafit(t)e |
Laffit(t)e: PlN Lafitte (Tarn-et-Gar., Lot-et-Gar., Hte-Gar.).
|
FD |
la-Fite |
Proven. La fitte, ,,La Borne » (Fr.). N° 249.
|
EV |
Lafitte |
Laffitte. Nom d’origine: Lafitte, fréquent dans le sud-ouest de la France ; NF importé.
|
JG |
Laflamme |
Surnom: fr. flamme; comp. Belle-flamme.
|
JG |
Laflamme |
zie Flam(me).
|
FD |
Laflere |
Laflère, Leflere: Wvl. FN, wsch. var. van de eveneens Wvl. FN Lafere, met 1-perseveratie.
|
FD |
Lafleur |
1626-27 «la Fleur» émigré en Suède, 1678 «Jean Lemaire dit La Fleur, né à Saint-Denis» Mariembourg, 1705 «Marguerite Goffaux vesve de feu Jean Lambert dit la fleur» Dorinne, 1710 «Jean Toussaint dit la Fleur» arbalétrier de Ciney; fr. fleur, surnom de soldat ou de domestique (sous l’Ancien Régime).
|
JG |
Lafleur |
de Fleur, Delfleur, de Floor, Duffluer, Dufloer: Fr. fleur: bloem. BN, wellicht naar een huisnaam. 1532 Paulus délie Fleur de lys, Luik (RENARD).
|
FD |
Laflotte |
Probabl. nom d’origine, par ex. La Flotte (Charente-Maritime), etc.
|
JG |
Lafnay |
Nom d’origine : Affnay, w. âfnê, dimin. d’ âbé, Aubin, à Neufchâteau-lez-Visé (Lg) [JL, NFw2] ; cf. aussi d’Afnay, D’Affnay.
|
JG |
Lafnet |
Nom d’origine: Lafnet, w. afnè, avec a bref (cf. A. Baguette, Top. de Thimister, BTD 65, 54) [JL, NFw2].
|
JG |
la-Folay |
Proven. ,,La feuillée » (L. D.).
|
EV |
Lafolie |
Surnom (d’aventurier, de vagabond, etc.): fr. folie ‘état de celui qui a perdu la raison’ FEW 3, 689b; ou bien nom d’origine: Folie top. fréquent en Wallonie.
|
JG |
Lafolie |
zie Delefolly.
|
FD |
Lafollé |
Laffolay. 1544 «Martin Laffolle [= -é? >> DénStavelotMy, 1602-3 «Jean Laffolé» TerriersNamur; surnom: anc. fr, w. afolé ‘blessé, estropié’.
|
JG |
Lafollette |
Dim. fem. van fou: gek. BN. Vgl. Follet.
|
FD |
Lafon |
-ond, -ont, Laffon, -ont. Nom d’origine: anc. fr. et occitan font ‘fontaine’.
|
JG |
Lafon(t) |
Lafond, La Fong, Laffon(t): PlN Ofr. font: bron.
|
FD |
la-Font |
-Fontaine. V. Fontaine.
|
EV |
Lafontaine |
La Fontaine, w. nam. Lafontin.ne, La Fontijn, -yn (forme néerl.). 1770 «Joseph Lafontaine» BourgLiège; nom de résidence: fr. fontaine.
|
JG |
Lafontaine |
La Fontijn, zie Delafontaine.
|
FD |
Laforce |
La Force. Nom d’origine, au sens ancien de ‘forteresse’ (ainsi en Auvergne, en Dordogne), ou bien surnom (de militaire par ex.), fr. force ‘puissance physique’.
|
JG |
Laforce |
zie Delforce.
|
FD |
Laforest |
Laforet(te), zie Duforet.
|
FD |
Laforest |
Laforet, Laforêt, sans doute aussi La-forette. Nom d’origine: fr. forêt, e.a. Laforêt (Nr).
|
JG |
la-Forêt |
V. Forêt.
|
EV |
Laforge |
w. (Bastogne) Lqfôrje. 1755 «Joseph Héron dit Laforge» Couvin; nom de résidence: fr. forge, cf. Del(a)forge.
|
JG |
Laforge |
zie Delforge.
|
FD |
Lafort |
Lafourt, La F-, Lafourte. 17e s. «Jan Lafort, fils de Pierre Lefort» Ellezelles, puis Sint-Blasius-Boeckel ; altération du NF Lefort, originaire de la région de Chimay, d’abord en Lafort dans la région de Grammont puis en Flandre (comm. A. Lafort).
|
JG |
Lafort(e) |
zie Lefort.
|
|
Lafortune |
1710 «Descy dit la Fortune» arbalétrier de Ciney; surnom (souvent de soldat, d’aventurier) : fr. fortune, qui a aussi le sens de ‘(bonne) chance’ FEW 3, 736a.
|
JG |
Lafortune |
BN Fr. fortune: fortuin, geluk.
|
FD |
Lafosse |
1710 «Martin Alexandre Lafosse» curé de Spontin ; nom d’origine : fr. fosse (en toponymie, antonyme de mont).
|
JG |
Lafosse |
zie Defosse.
|
FD |
la-Fosse |
V. Fosse.
|
EV |
Lafour |
Lafourt(e), zie Lefort.
|
FD |
Lafourche |
zie Delforce.
|
|
Lafourt |
-ourte, cf. Lafort.
|
JG |
Lafrance |
Herkomstnaam La France: Frankrijk.
|
FD |
Lafrance |
Surnom ou nom d’origine : la France, originaire de la France.
|
JG |
Lafru |
Lafruit, Lafrut, Lafrux. Nom d’origine: w. (topon.) afru < lat. ad-frictum, terrain défriché, e.a. Lafru à Ferrières (Lg).
|
JG |
Lafruit |
Lafrut, Lafru(x): W. PlN afru < Lat. adfrictum: gerooid land, rode (HERB.). Lafrut of Lafry in Ferrières (LU).
|
FD |
Lafruit |
Proven. Lafrut ou Lafry (Dép. Ferrières). N° 83.
|
EV |
Lafuste |
Laffut(te), Lafut: Wellicht < Lefust. Ofr. fust, Fr. fût: vat. BerBN van de kuiper. Vgl. (de) Fuster.
|
FD |
Lafut |
cf. Laffut.
|
JG |
Lag- |
-a, -ae. V. Lagay.
|
EV |
Laga |
cf. Lagauche; ou bien var. de Lagaê.
|
JG |
Laga(e) |
Lagha, Lagauw: Volgens PEENE z.d. 157-160 < Del Aga, Sp. Del Agua: Van de Watere. BEELE (Defamilienaam Laga(e). Nk. 1976,126-7) identificeert Laga(e) met Lagaey = Legai. Volgens schriftelijke mededeling van Marc Lagae (Aalter) ziet de naamsontwikkeling er evenwel anders uit. Gillis van der Vaet, overleden in Heule ça. 1547, was de vader van de musicus Jakob van der Vaet (Heule ça. 1529 – Wenen 1567). Ça. 1579 en in 1596 komt in Heule Jan van le Haet voor. Dit kan een oud voorbeeld zijn van een Wvl.g/ft-verwarring, dus voor ‘Jan van le Gaet’. Een v/g-wisseling (vaet/gaet) is niet ongewoon (LEYS 1960). Hij is blijkbaar dezelfde aïs 1579-91 Jan Legau = eind i6e e. Jan de la Gaye = 1579 Jan le Gay = 1604 Jan Lega = 1609 Jan van Lega; 1642 Jan de le Gaye, 1674 Jan de le Gaye; 1636 Jan de Legae fs. Jacques doude, mitsgaders Jan, Abraham, Gylles, Joos de Lega zyne zeunen en Jan van Holbeke getr. Jacquemyne de Lega, Joos Verfale getr. Bette Lega,… Jan de Lega, Heule. Het vz. van, Fr. de, blijkt dus wel tôt de oorspronkelijke naam te behoren. Maar een Franse vertaling van Van der Vaet blijft voor Heule moeilijk aanvaardbaar. De hypothèse van PEENE blijft m.i. waardevol. 1683 Johannes filius… Martini Lagaa…susceptus a Johanne Delagaa, Gullegem (PEENE); 1692 Maerten Laga, Gullegem; 1685 Mary Lagae, Lendelede (COUSS.).
|
FD |
Lagac(h)e |
Lagacé, Lagacie, zie Lagasse.
|
FD |
l-Agac(h)e |
-Agasse, -Agouche, -Aguesse, -Acaeyse. 1. Proven. L’agasse, (L.D.). ,,La pie ». N° 207. Comp. flam. : Dexter, De ekster, ,,La pie ». — 2. Car. mor. ,,Homme bavard (comme la pie) ou jacassant ». Nos 288, 292.
|
EV |
Lagache |
Lagace, -asse, Laguasse, -uesse, Lagaisse, Lagaysse, -aeysse, Lagast, Lagaste dit Lagasse. 1444 «Mehault Lagaiche» AidesNamur, 1530 «Mathieu Lagace» Anthr-Liège, 1726 «Anne Lagasse» BourgLiège; fr. agasse, pic. agache, w. liég. aguèsse ‘pie’, surnom de bavard, de voleur? Peut être aussi un nom d’enseigne (cf. BTD 26, 276). -Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Lagast, dans De Leiegouw 23, 1981, 111 -5, 276.
|
JG |
Lagachette |
Probabl. dimin. anthropon. de Lagache (ci-dessus), cf. fr. agacette, pic. (Tournai) agachète ‘pie grièche’ (‘grive de passage » à Gondcourt, ‘grande épeiche’ dans le Nord) FEW 15, 6b.
|
JG |
Lagacysse |
Verkeerde lezing van Lagaeysse.
|
FD |
Lagae |
Lagaê, -aë. Soit var. de Lagaey = Legai (Beele), soit var. de Lega, Legaet, avec le changement le-Ha- assez fréquent [FD]. -Bibliogr.: W. Beele, De FN Laga(e), dans Naamkunde&, 1976, 126-7.
|
JG |
Lagaert |
Lagard, Lagaet: 1. Afl. van ww. lagen: ruilen, verruilen. 1283 Henrico dicto Laghart=1319 Laggart, St.-Tr. (GHYSEN). – 2. In veel gevallen zal de (hoofdzakelijk) Ovl. FN Lagae(r)tweluit Laga(e) ontstaan zijn.
|
FD |
Lagaese |
Lagaeysse, zie Lagage.
|
FD |
Lagaesse |
zie Lagasse.
|
FD |
Lagaey |
zie Legai.
|
FD |
Lagage |
Lagagie, Laga(e)se, Lagaize, Lagais(s)e, Lageirs(s)e, Laga(e)ysse, Lagayesse, Lageiste: 1. Ofr. gage: pand. BerBN van de pander, de gerechtsbode of beambte die een panding verricht. Vgl. Louage, Pandelaers. 1275 Jehan Gages, li barbiieres; 1279 Willaumes, li vallés le Gage, le barbieur, Dk. (RL); 1349 Jakemon li Gage, Dk. (TdT); 1549 Bartolomeus Lagage, Mathaniensis (MULIV). – 2. Uit Delaga(i)ge. PlN Gage in Neufvilles (H), Ga(i)ges (H) en in Gondregnies (H). Of 1332 le voyelette (paadje)de la Gaise, Noirchain. 1334 Gilliés de la Gaize=de la Gaise, Quaregnon (CSW H). – 3. Lagaisse en Laga(e)ysse kunnen evtl. op Lagache teruggaan; zie Lagasse. 1570 J. Leghasse; Antoine Lagaische, Atrecht-A w. (AP); 1678 Philippus Lagayse=i/i9 Ph. Legasie (Lagacé, Lagayse), Slijpe; 1681 Joannes La Gaijche, Wakken (RWII); 1699 Laurens La Gaiche, 1758 Baptiste Lagaisse, 1665 Jacques Lagaysse, Ktr. (KW). Maar een verwarring is net zo goed mogelijk.
|
FD |
Lagaisse |
cf. Lagache.
|
JG |
Lagalis |
Lagaly. 1500 «Piron Lagali» Rémicourt, 1524 «les heurs Gilet Lagally» Dén-StavelotMy, 1565 «S. Lagali» CoutStavelot, 16e-17e s. «Lagaly» Jalhay (cf. Top. de Jal-hay); surnom: anc. fr. agali ‘poli, propret’ FEW l,44a.
|
JG |
Lagalis |
Lagaly: Ofr. agali: beleefd. BN. 1500 Piron Lagali, Remicourt (HERB.).
|
FD |
Lagamme |
Metr.Lajeanne.VN Jeanne: Johanna. Vgl. Gamme, Jamme.
|
FD |
Lagamme |
NF attesté à Malmedy dès 1838, p.-ê. en provenance de l’Allier (GeneaNet); un surnom de musicien serait étonnant. Cf. aussi Gamme, qui semble d’autre origine.
|
JG |
Lagant |
NF attesté à Noyon dans l’Oise dès 1608 (GeneaNet), p.-ê. d’origine toponymique [à préciser].
|
JG |
Lagappe |
L’agab. Ofr. agab: grap, scherts, plagerij, spotternij; of Ofr. la gabe: zelfde bet. BN.
|
FD |
Lagappe |
Peut-être surnom (matronyme): anc. fr. gape ‘insipide’.
|
JG |
Lagard |
Lagarde. Peut-être anc. fr. garde, anc. w. warde, terrain réservé, métairie, etc., cf. Delagarde, ou surnom de celui qui monte la garde, cf. Garde. Également NL, par ex. La-garde (Moselle), etc.
|
JG |
Lagard |
zie Lagaert.
|
FD |
Lagard(e) |
zie De la Garde.
|
FD |
Lagarenne |
Nom d’origine: La Garenne (= réserve de gibier), topon. fréquent en France.
|
JG |
Lagarenne |
zie De la Garenne.
|
FD |
Lagarmite |
-itte. NF du sud-Luxembourg (Orgeo, Longlier, Anlier, Léglise, Ethe; connu aussi en Lorraine fr.), cf. GeneaNet. .Peut-être, avec un suffixe -itte un peu inattendu (mis pour -ettel), dérivé d’anc., moy. fr. garmenter, guermenter ‘se plaindre, se lamenter’ FEW 5, 139b, cf. aussi w. verv. su gârmèter ‘se quereller, se chamailler’ Haust, Étym. 106 [avec la collab. de M.-L. Gonsette].
|
JG |
Lagas(t) |
zie Lagasse, de Gast.
|
FD |
Lagase |
zie Lagage.
|
FD |
Lagasse |
Lagac(h)e, Laguasse, Lagaesse, La Gaesse, Lagauche, La Gauche, Lagatie, Lagassy, Lagacie, Lagacé, Lagas(t), Lagaste dit Lagasse, Legas(se), Legast(e), Lag(u)esse, Lages, Agache, Agasse, Aguesse: Ofr. agace, Pic. agache, LU W. aguèsse: ekster. Lagas(se) = l’agace. BN voor een prater. Vgl. Axters. 1324 Jehan dit Agache, St-Q.; 1380 Perote Agasse, Laon (MORLET); 1645 Matthijs Lagache, Halewijn; 1663 Jehenne Lagache, Wervik (med.); 1775 Joannes Legast fs. Matteus = Joannes Lagas, Rexpoede; 1780 F. Lagache, Steene; 1712 Albertus Lagacie, Wormhout (VERGR. 1972). Zie ook Lagage. – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Lagast. LG1981, 111-5,276.
|
FD |
Lagasse |
Lagast, Lagaste dit Lagasse, cf. Lagache.
|
JG |
Lagatie |
Lagauche, zie Lagasse.
|
FD |
Lagauche |
La Gauche, Laga. Nom d’origine: anc. fr. agaise, w. liég. agâ, w. nam. agôcfe ‘schiste (houiller)’.
|
JG |
Lagaule |
Fr. gaule ‘longue perche’, p.-ê. surnom d’homme grand, élancé.
|
JG |
Lagaune |
Pic. var. van Lejaune, Lejeune: de jonge (niet: de gelé). 1230 Huard le Jausne, Laon; 1422 Johan le Josne, Laon; 1323 Mikiel le Joene; 1295 Lisiardus li Jaunes, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lagaune |
Surnom (matronyme): pic. game ‘jaune’ (sobriquet relatif au teint).
|
JG |
Lagauw |
1. Zie Legau(lt). – 2. Zie Laga(e). – 3. Wvl. verwarrring met Lahaut. 1635 Lahau = 1649 Lagauw, Bg. (PDB).
|
FD |
Lagay |
Probabl. var. de Lagae, Lagaê.
|
JG |
Lagay |
Proven. Dép. Tongre-St Martin.
|
EV |
Lagay(e) |
zie Legai.
|
FD |
Lagaysse |
cf. Lagache, -asse.
|
JG |
Lagaysse |
zie Lagage.
|
FD |
Lage, de |
zie Delhage.
|
FD |
Lagein |
zie Gain.
|
FD |
Lageirs(s)e |
Lageiste, zie Lagage.
|
FD |
Lageman |
Lagerman: 1. BN van de belager; vgl. Lagers. – 2. Var. van Lachman?
|
FD |
Lagendijk |
-dyk: PlN Lagedijk (NH).
|
FD |
Lagendock, van |
zie van Langendonk.
|
FD |
Lageot |
Laj(e)ot: Afl. van Lage < PlN l’Age: haag (DNF).
|
FD |
Lageot |
Lajeot, Lajot. PourE. Renard (BTD 26, 278), p.-ê. de w. djote ‘chou, légume’, surnom de maraîchère, mais manque un NF Lajot(t)c qui le confirmerait ; ou bien du thème de Laget (ci-dessous).
|
JG |
Lagerbe |
Fr. gerbe, surnom de moissonneur, de bon faucheur, comp. Javaux.
|
JG |
Lagers |
Laager: Mnl. lager: belager. 1138 Bertoldus qui dicitur Lager, Reichenbach (BRECH.).
|
FD |
Lagerweij |
PlN Lage Wei(de), b.v. in Kadzand (Z), Moere, Stene, Wulpen (DFIX).
|
FD |
Lages(se) |
zie Lagasse.
|
FD |
Laget |
Lagey, w. Ladjèt (surnom d’une famille à Jupille). 1457 «Jean Laget» Liège, 1820 «Laget» Pas-de-Calais; la glose de Dauzat 358: anc. fr. agiet ‘sorte de filet’ ne satisfait guère; celle de Carnoy 241 : w. adjète ‘adroit, agile’ DL postulerait un anc. w. aget (même sens) non attesté, mais possible.
|
JG |
Laget |
Vooral Ovl. (sox) FN. Maar de naam blijkt toch Waals te zij n: 1457 Jean Laget, Luik (J. G.).
|
FD |
Lageuse |
Spelling voor Laguesse?
|
FD |
Lagey |
zie Legai.
|
FD |
Lagha |
zie Laga(e).
|
FD |
Laghendries |
Nom d’origine: moy. néerl. luge driesch ‘basse friche’ ; ou plutôt réduction de Langhendries.
|
JG |
l-Agn(e)au(x) |
Laigneaux. V. Agneau.
|
EV |
Lagneau |
-eaux, Lagnau, -aux, Lagniau, -iaux, Lagnieaux, Laigneaux, Laignel, -eil, Leaignel, Leignel, Lainel (formes non vocalisées). 1275-76 «Simonnet Lagniel», «Mikelés li Agneaus» RegTournai, 1356-58 «Tumas li Agniaus» Si-Gérard, 1365 «Sohier Laingniaul» TailleMons; surnom: fr. agneau; cf. aussi Lanneau, -iau(x) et Lognay.
|
JG |
Lagneau(x) |
-au(x), -a, -iau(x), -ieaux, Longneaux, -iaux, Laigneaux, -oux, -e(i)le, Lenjou, Lainel, Le(a)ignel, Lengyel, Lingnau, Ligne(e)l, Le Néel, Lyn(n)eel, Lijnneel, Lognay, -ais: L’a(i)gnel. Ofr. a(i)gnel, Fr. agneau: lam, schaap. BN naar het zachtaardige karakter of huisnaam. Vgl. Schaep. usSErnoulAignel, St-Q. (MORLET); 1271 Simon al’Aignel, Atrecht (NCJ); 1435 Haquinet Laignel, Dk. (TTT). – Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Lignel.Nfc. 1993,178-180.
|
FD |
Lagnon |
Peut-être surnom: moy. fr. lanon ‘faucon lanier’ FEW 5, 150b.
|
JG |
Lagny |
Probabl. nom d’origine: Lagny (Oise, Seine-et-Marne) ; ou bien nom de métier : forme w. de Fane. fr. lanier ‘ouvrier qui travaille la laine, marchand de laine’, cf. 1602 «Denis Lanier» BourgDinant.
|
JG |
Lagny |
Zie Lanier.
|
FD |
Lago(s) |
zie Legos.
|
FD |
Lagois |
Peut-être var. fém. de Legois; toutefois leNF attesté à Rouen au 17e s. (GeneaNet) est p.-ê, normand ou breton.
|
JG |
Lagois |
zie Legois.
|
FD |
Lagouge |
Lagouche (avec assourdissement de la syllabe finale). Fr. gouge, surnom métonymique d’artisan, de menuisier, etc.
|
JG |
Lagouge |
-ouche, -ousse, zie Legouge.
|
FD |
la-Goutte |
Proven. ,,La source ». N08 207, 230.
|
EV |
Lagrace |
Heel wsch. reïnterpratie van Lagace, met epenthetische r.
|
FD |
Lagrâce |
-ace (NF de l’ES&M). Fr. grâce, surnom dont les sens (aide divine, vertu, faveur, pardon, remerciement, charme, élégance) et les motivations peuvent être multiples.
|
JG |
Lagrain |
Var. au fém. de Legrain.
|
JG |
Lagrain |
zie Legrain.
|
FD |
Lagrainge |
cf. Lagrange.
|
JG |
Lagrainge |
Lagranche, zie Delagrange.
|
FD |
Lagrand |
1295-1302 «dame Mehaus li Grande» ImpôtArtois, 1459 «Jullyanne le Grande» La-deuze, 1618 «Chaterine la Grande» Cerfon-taine; var. au fém. de Legrand.
|
JG |
Lagrand |
zie Legrand.
|
FD |
Lagrandeur |
1741 «Gilles Watiez dit la Grandeur» Blaugies; fr. grandeur, surnom abstrait, probabl. ironique, d’aventurier.
|
JG |
Lagrange |
-anche, La Grange, Lagrainge. 1683 «Jean Divoy dict La Grange» Houdré-mont = 1687 «Jean Dyvoit dit Lagrange» NPLouette; nom de résidence: fr, grange (avait jadis le sens de: exploitation agricole).
|
JG |
la-Grange |
V. Grange.
|
EV |
Lagrange, (de) |
zie Delagrange.
|
FD |
Lagrave |
1. Zie (de) Graaf. – 2. PlN (Tarn, Isère): grind.
|
FD |
Lagrave |
Nom d’origine: La Grave, Lagrave, fréquent dans la toponymie du Sud de la France.
|
JG |
Lagraviere |
La Gravière: PlN Ofr. gravière: plaats met grind.
|
FD |
Lagravière |
-lère, La Gravière. Nom d’origine : anc. fr. graviere, lieu couvert de gravier, e.a. Rue de Gravière, à Namur, et Gravière, à Tintigny (Lx).
|
JG |
Lagrené |
Lagrenet, -ez. Surnom: avec article fém., anc. fr. grenet ‘petit grain’ FEW 4,229b, cf. Grené, Grenet.
|
JG |
Lagrenet |
-é, -ez, zie (de) Grenet.
|
FD |
Lagrillière |
-iere: PlN Grillère: plaats met krekels.
|
FD |
Lagrillière |
-lère. Nom d’origine: Lagrillère (Allier, Indre-et-Loire), etc. (Morlet 572).
|
JG |
Lagrin(g) |
zie Legrain.
|
FD |
Lagrive |
Surnom (de tendeur?): fr. grive FEW 4, 209a.
|
JG |
Lagrou |
Nom d’origine: anc. fr. groe, terrain pierreux; ou bien surnom: fr. grue (échassier), w. (Malmedy) grou.
|
JG |
Lagrou |
zie Legros.
|
FD |
Laguasse |
Laguesse, cf. Lagache.
|
JG |
Laguasse |
zie Lagasse.
|
FD |
Laguaye |
Surnom: fém. de gai, cf. Gaie, Ghaie; ou bien w. nam. gaye ‘noix’.
|
JG |
Laguerre |
(NF surtout gaumais). 1619 «la veuve Remy Laguerre» BourgNamur; fr. guerre, surnom de soldat ou de querelleur.
|
JG |
Laguerre |
Fr. guerre: oorlog, strijd. BN voor een strijdlustig, combattief mens? Vgl. Krieg, Bataille.
|
FD |
Laguesse |
zie Lagasse.
|
FD |
l-Aguesse |
V. Lagac(h)e.
|
EV |
la-Gye |
V. Lahie.
|
EV |
Lahac(que) |
zie Lahak.
|
FD |
Lahaeye |
Lahaie, zie Delahaie.
|
FD |
Lahaie |
Lahaije, cf. Lahaye.
|
JG |
la-Haie |
V. Haie.
|
EV |
Lahaine |
Laheyne, La Heijne: M.i. niet de waternaam La Haine, Ndl. de Hene (H), maar var. van Fr. FN Lahaigne. Ofr. baigne: grimas, grijns. BN (DNF).
|
FD |
Lahaine |
var. flam. Laheyne, La Heyne. Peut-être du nom de la Haine, rivière du Hainaut, comme nom de résidence; pour Debrab., plutôt var. du NF fr. Lahaigne, d’anc. fr. hai-gne ‘grimace’.
|
JG |
Lahaise |
Nom d’origine : pic. (Mons, etc.) haise, porte de jardin formée de branches entrelacées; cf. Delhaize.
|
JG |
Lahaise |
zie Delhaise.
|
FD |
la-Haise |
V. Aise.
|
EV |
Lahak |
Lahac, Laha(c)que: Ofr. hache, Opic. en W. hake: haakbus; ook hak, bijl. BerBN.
|
FD |
Lahak |
Lahaque (NF liégeois). Surnom: w. arch. hake ‘grande arquebuse’ DL 304 ou bien de l’expr. liég. (d’origine néerl.) taper l’hake ‘dénigrer qqn, faire une tache à la réputation’ FEW 16, 126b.
|
JG |
Lahanier |
BerN Ofr. ahanier: landbouwer.
|
FD |
Lahanier |
Nom de profession: anc., moy. fr. ahanier ‘laboureur, cultivateur’ FEW 24, 242b.
|
JG |
Lahaque |
cf. Lahac, -acque.
|
JG |
Lahau |
Lahaut, Lahot. 1697 «Laurent de Lahault» Romerée; nom d’origine: fr. là-haut. – Bibliogr. : A. Vincent, Remarques sur quelques NF belges [L’adverbe là + un autre adverbe de lieu], BTD 27, 1953, 71-73.
|
JG |
Lahau(t) |
zie Delahaut, Haut.
|
FD |
Lahausse |
zie Delahousse.
|
FD |
Lahaut |
Proven. ,,Là-haut » (sur la colline). N° 232.
|
EV |
Lahay |
Lahaye, La Haye, Lahaie, Lahaije, Lahey, -eij, -eye. 1569 «Jehan de Lahaye», 1678 «Jeanne Lahaye» BourgNamur, 1708 «Henry la Hay» Fronville; nom d’origine: fr. haie (à l’origine ‘petit bois’).
|
JG |
Lahay(e) |
La Haye, zie Delahaie.
|
FD |
la-Haye |
V. Haie.
|
EV |
Lahcen(e) |
zie Lassen.
|
FD |
Lahe(u)rte |
zie Lahorte.
|
FD |
Lahey |
-eye, cf. Lahay, -aye.
|
JG |
Lahey(e) |
Laheij, zie Delahaie.
|
FD |
Laheyne |
La Heyne, cf. Lahaine.
|
JG |
Laheyne |
zie Lahaine.
|
FD |
Lahier |
Lahir, -ire, Lahy, w. Lahî. 1472 «Gerar Lahir», «Guilhom Lahir» La Roche, 1628 «Henri Lahier» BourgNamur, 1698 «Renchon le lahir» Kemexhe, 1780 «Philippe Lahy» Charleroi; p.-ê. du thème de w. lahe ‘laisse (= attache)’ DL 358-9; ou bien nom de profession, d’après w. liég. lahe, lâhe ‘laie, limite d’une coupe dans une forêt’ FEW 16, 43 8b (mais seul fr. layeur semble attesté). – Cf. aussi 1190 «Lahire» chevalier de Flémalle, sans doute d’autre origine (anc. fr. hire ‘grognement’) ?
|
JG |
Lahier |
Lahy(e), Lahir(e), Laï, Lai: Een var. van Laillier (zie Lailler) (MORLET) is vanwege de oude h-vormen vrij twijfelachtig. J.G. geeft daarom de voorkeur aan een afi. van W. lahe, Fr. laisse ‘lijn, band’. 1265 Thumas Lahier; 1285 Robertus Laillier, St-Q. (MORLET); 1472 Gerar Lahir, La Roche (J. G.).
|
FD |
Lahmann |
zie Lohmann.
|
FD |
Lahnstein |
PlN Ober- en Niederlahnstein (RP).
|
FD |
Laho |
zie Delahaut, Haut.
|
FD |
Lahoese |
zie Delahousse.
|
FD |
la-Hoese |
V. Houx.
|
EV |
Lahon |
1438 «Jean le Laxhon» Huy; p.-ê. du thème de Lahier.
|
JG |
Lahon |
Afl. van Ofr. lasche < Lat. lascus, laxus, Fr. lâche: los, ongespannen, zacht, laf. 1438 Jean le Laxhon, Hoei (HERB.).
|
FD |
Lahon |
Proven. ,,La fontaine » (Gascogne). Synon. : Dehon. N° 230.
|
EV |
Lahor |
Grafie voor Lahors < Delahors, in 1820 in PdC (BERGER), de là-hors: van Ginderbuiten. ±1300 Gilles de la Dehors, Marges de la Hors, PdC (BOUGARD); 1425 Adriennen de la Hors, Dk. (TTT).
|
FD |
Lahor(e) |
V. Hore.
|
EV |
Lahorte |
La Horte. Peut-être anc. fr. horde, f, hort ‘palissade en bois, estrade de toumnoi’, etc.
|
JG |
Lahorte |
Lahe(u)rte: PlN Ofr. horde: paalwerk, palissade (J. G.)?
|
FD |
Lahot |
cf. Lahaut.
|
JG |
Lahot |
zie Delahaut, Haut.
|
FD |
Lahou |
Avatar de Lahau(t) ou de Lahout(e).
|
JG |
Lahou |
zie Dehoux.
|
FD |
Lahous(s)e |
Lahouste, zie Delahousse.
|
FD |
Lahousse |
-ouse, -ouste, Laousse. Probabl. d’anc., moy. fr. houce, housse ‘robe d’homme portée sur le surcot; sorte de couverture du dos’ FEW 16, 260b, p.-ê. à rapprocher (pour la motivation) de w. liég. aveûr l’housse ‘être né avec la membrane fœtale’ ici, 26la, DL 333b mais le NF ne semble pas liégeois. Cf. aussi Lehousse.
|
JG |
la-Housse |
V. Houx.
|
EV |
Lahoussée |
-oussé. 1780 «Barthélémy Lahousée» Charleroi; nom d’origine: houssaie ‘lieu planté de houx’, collectif fréquent en toponymie. – Lahoussine. Autre dérivé topon. de houx.
|
JG |
Lahoussée |
PlN Houssaie: plaats waar hulst groeit.
|
FD |
Lahouste |
cf. Lahousse.
|
JG |
Lahout |
-out(t)e, -out(t)er, -outtre, zie Delaoutre.
|
FD |
Lahout |
Peut-être w. arch. houte ‘hutte’, cf. l’expr. si mète à houte ‘se mettre à couvert’ DL 334.
|
JG |
Lahoutte |
Lahouttret, Lahouter. Le NF étant de la région de Ypres et Roulers, plutôt de fr. là-outre ‘au-delà’, cf. aussi Delahoutre (A. Vincent, BTD 27, 72).
|
JG |
Lahr |
PlN (BEI, HS, NRW, NS).
|
FD |
Lahr, von der |
zie van de Laar.
|
FD |
Lahssen |
zie Lassen.
|
FD |
Lahure |
1. BN Hure voor iemand met borstelig haar. Vgl. Huret, Hurel. – 2. PlN La Hure in Vloesberg (H). 1275 Gilles de le Hure, Vloesberg (VR siv°).
|
FD |
Lahure |
D’anc., moy. fr. hure ‘toupet de cheveux’ FEW 4, 515a, surnom de qqn qui a une chevelure désordonnée.
|
JG |
Lahy |
cf. Lahier.
|
JG |
la-Hy |
Profess. La hie. Le paveur désigné par son instrument. N° 131. Variante : Lagye. N° 80.
|
EV |
Lahy(e) |
Laï, Lai, zie Larder.
|
FD |
Lai |
Laï, Laïque. 1282 «Thumas li Lais», 1284 «Jehans Russin comme lais homme et nient croisié» DettesYpres; surnom: anc. fr. lai ‘laïque, civil’ FEW 5, 131b, cf. 1279 «Fuketus don Faing laicus» CartOrval.
|
JG |
Lai |
zie Laie.
|
FD |
l-Ai(s)ne |
-Aisnez, -Esné. Car. phys. ..L’ainé de deux frères, de deux homonymes ». N° 128.
|
EV |
Laiche |
Laïche. Probabl. nom d’origine: le tréma sur Laïche, qui paraît indiquer une prononciation disyllabique [layich], incite à y voir le subst. ayich(e), var. de ayis ‘, lèyis ‘, etc. ‘tourbillon d’eau’, bien attesté en toponymie wallonne (cf. J. Lechanteur, Wallon (l)èyis\ ayis’ ‘tourbillon d’eau’, DW 15, 59-75). Cf. aussi le NF Laisse, si la prononciation le permet [JL, NFw2].
|
JG |
Laigaux |
cf. Légaux.
|
JG |
Laigaux |
zie Legau(lt).
|
FD |
Laigle |
Fr. aigle: arend. BN of huisnaam.
|
FD |
Laigle |
Nom d’enseigne plutôt que surnom: ft. aigle (dans un sens figuré), cf. Delaigle. Cf. aussi 1544 «Loys Laiglon» DénStavelotMy.
|
JG |
l-Aigle |
1. Car. mor. ,,Etre supérieur ». N08 278, 288, 292. — 2. Profess. (N. d’orig. fr.) ..Chasseur d’aigles ». N° 200.
|
EV |
Laigneaux |
Laignel, -eil, cf. Lagneau(x).
|
JG |
Laigneaux |
–oux, -e(i)l, zie Lagneau(x).
|
FD |
l-Aigneaux |
V. Lagneau.
|
EV |
Laignelot |
Dimin. anthropon. du précédent, « agnelot ‘petit agneau’ n’étant pas attesté dans le lexique.
|
JG |
Laignez |
zie Lainier.
|
FD |
Lailler |
Lalli(er), Laly: BerN L’ailler: verkoper of teler van look (Fr. ail). 1295 Ade Lailler, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Laime |
Var. de Laine ou de Laimé.
|
JG |
Laime |
Vervorming van Laine, Laine.
|
FD |
Lainaix |
Peut-être w. topon. fréquent me ‘maie, pétrin’, terrain ayant cette forme, cf. Delmay.
|
JG |
Laine |
1780 «François Laine» Charleroi; ft. laine, surnom métaphorique, cf. 1272 «Gos-suinus Blanche Laine» PolyptVillers, ou surnom d’ouvrier, cf. 1288 «Marg. veve Austin le Bateur de laine» DettesYpres, 1365 «Jak Mustiaul lainier» TailleMons. -Secondairement, néerl. Leen, aphérèse de Alena.
|
JG |
Laine |
-ez, zie Laisnez.
|
FD |
Laine |
Laîné, Lainee, -et, L’Ainez, Laisué. -ez. 1616 «Quintin Laisnez», «Jan Lainez» PrincipChimay ; fr. aîné (de la famille) FEW 24, 645a, extrêmement fréquent dans les mentions anthroponymiques anciennes. Comp. Mayné.
|
JG |
Lainel |
cf. Lagnau(x), Laignel.
|
JG |
Lainel |
zie Lagneau(x).
|
FD |
Lainier |
Leyniers, Laignez, Leignée, Laygnez, Leny, Leni(e), Liny, Lini: BerN Fr. lainier: wolbewerker. Vgl. Lanier. 1610 Nicolas Leyniers, Bs. (Midd. 1989, H).
|
FD |
Lainière |
-iere. NF de la région de Koekelareet Handzame (FlOcc), dont l’origine est incertaine; p.-ê. forme fém. d’anc. flandr. (1302) lamier ‘fabricant de lames, licier’ (De Poerck II, 109) [MH],
|
JG |
Laïque |
cf. Lai.
|
JG |
Lair |
Laire. Peut-être aphérèse de (Hi)laire, nom d’un saint évêque de Poitiers. « Dérivés : Lairain, -ein, -ent, Lairin.
|
JG |
Lair(e) |
Lhair, L’Hair, Leir, Leire(ns), Leyre, Leer(ens), Lere(ns): Patr. Korte vorm van VN Hilaire, Lat. HN Hilarius. 1379 Guyard Laire, Chauny (MORLET).
|
FD |
Lair, van de |
zie van (de) Laar.
|
FD |
Lairain |
1, V. Laurent. — 2. Profess. L’airain. N. de fondeur. N08 131, 189.
|
EV |
Lairesse |
Léresse, Le Reste: PlN in Ougrée (LU). 1384 Bealtris de Lairech, LU (SLLIV).
|
FD |
Lairesse |
Léresse. 1474 «Jehenna uxor Egidins de Lereche» PrincipLiège, 1571 «Barbe de Lairesse» BourgNamur; nom d’origine: Lairesse [lat. latericius > lairesse ‘pan de mm joignant le pignon’ FEW 5, 204-5], dépend. d’Ougrée (Lg).
|
JG |
Lairesse |
Proven. ,,Ensemble de friches ». Lairesse, (Dép. Ougrée), Léresse (Dép. Vivy). N° 238.
|
EV |
Lairin |
-ain, -ein: Patr. Vleivorm van VN Hilaire. Vgl. Laire en FN Hilairin.
|
FD |
Laisné |
-ez, cf. Laine, -ez.
|
JG |
Laisnez |
Laisné, Laine, Lainet, Laine(z), Lenez, Lenné: BN: de oude(re), de oudste. Vgl. De Oude. 1250 Johannes dictus li Aynes, LU (AVB);i336 Jehan Stueverore li aisneis, Ip. (BEELE).
|
FD |
l-Aisnez |
V. Laine.
|
EV |
Laisse |
NF attesté à Jemeppe-sur-Meuse (Lg) dès 1694, sans doute en provenance de Mo-selle (GeneaNet) où il serait d’origine topony-mique (nombreux NF De Laisse); ou bien d’anc. fr. aisse ‘hache, sorte de doloire’ Gdf, comme surnom métonymique d’ouvrier [MH],
|
JG |
Laitar |
Peut-être var. de Liétard, ou d’un autre anthrop. germ. en -hard?
|
JG |
Laitat |
1. V. LEUD. — 2. Profess. Laitier (avec substitution de suff. -a(rd) péjoratif). N° 153.
|
EV |
Laitat |
-ar: Afl. van lait: melk. Vgl. létat: melkvarken (Belfort) (FEW V,ii2; HERB.).
|
FD |
Laitat |
Sans doute, dérivé de fr. lait, cf. éd. (Belfort) létal ‘cochon de lait’ FEW 5,112b, |
|
JG |
Laitem |
Laithem, Delaitemps, Letems, Lethem, Letent, Leutem, Lietem, Liétem: Fr. laid temps: slecht (lelijk) weer. BN voor iemand met slecht humeur. Vgl. (de) Fortemps, D. Roweder (REIMPELL); 1406 Nasweter (SCHWARZ); 1220 Grisweder (LEYS1957′); 1281 Boidinus Zurweder, Desselgem; Heinr. Coudeweder, Temse (HAES.). 1547 Petrus Laytesme de Lens (MULIV).
|
FD |
Laitem |
Laithem, Léthem, Lethem. nom d’origine : Latem (FlOr).
|
JG |
Laixh(e)au |
Laixhay(e): PlN in Herstal en Jupille (LU).
|
FD |
Laixhau |
-eau, Laixhay, Laixhaye (graphie analogique). 1788 «Jean Laixhay (orig. de Bombaye)» BourgLiège; nom d’origine: Laixheau, w. âyehê ‘place servant d’aisance banale’, topon. à Herstal et Jupille (Lg).
|
JG |
Laj(e)ot |
zie Lageot.
|
FD |
Lajeot |
Lajot, cf. Lageot.
|
JG |
l-Ajeot |
Proven. L’ajoit (anc. fr.), «L’ajonc ». L.D. N° 283.
|
EV |
Lajeunesse |
Surnom, p.-ê. de capitaine de la jeunesse; cf. Jeunesse.
|
JG |
Lajoie |
Fr. joie: vreugde. Vgl. Joie. BN.
|
FD |
Lajoie |
Surnom: ft.joie; cf. aussi Joie, Joye.
|
JG |
Lakaff |
zie Lacaff(e).
|
FD |
la-Kaff |
V. Cave.
|
EV |
Lakaie |
-aille, Lakay, -aye, Lakeye, cf. Lacaille.
|
JG |
Lakaie |
Lakay(e), zie Kay(e).
|
FD |
Lakaille |
zie Lacaille.
|
FD |
Lake |
zie van der Laak.
|
FD |
Lake(n),van |
van Lae(c)ken, van Lacken, van La(e)rken, van Larcken: 1. PlN Laken (Bs.). 1295 Janne van Laken, Aw. (CLEMEUR). – 2. Uit Van den Laken; zie Van de Laak.
|
FD |
Lakeman(s) |
Laekeman(s), Laackmann, Laeckmann, Lackman(n), Lacman, Lacqueman(s),-manne, -mant, -ment: Afl. van Van (der) Laak. Ook Ndd. 1581 Peter Lakeman, Aken-Aw. (AP). Vgl. Lacart.
|
FD |
Lakeye |
Zie Kay(e).
|
FD |
Lakiere |
La(c)quière, Dekière, (de) Kiere, Dequire: PlN Ofr. quiere: kant, hoek. 1515 Pascasius Desquieres, St.-Omaars (MULIII); i527Michiel Delekiere en Boudin Delekiere = 1530 Boudin Desquiere, Bethune (AC f° 85).
|
FD |
Lakière |
-lère, cf. Laquière.
|
JG |
Lakière |
V. Laiche.
|
EV |
Lakner |
zie Lackner.
|
FD |
Lakor |
zie Delcourt.
|
FD |
Lal(e) |
Van ww. lallen. BN voor een laller, die onduidelijk praat. 1281 Hannin Lala, Z; 1336 Daniel Laie, Leke (HAES.).
|
FD |
Lal(l)ouette |
L’alouette: leeuwerik. BN. 1422 Lorin rAlloete,Laon (MORLET).
|
FD |
Lal(l)oyer |
Laluyé, Laluyer: L’aloet, dim. van Ofr. aloe: leeuwerik. Vgl. Laloyaux.
|
FD |
l-Al(le)m- |
-and, -ant. Proven. ,,D’Allemagne ». N° 216.
|
EV |
Lala |
LU W. grafie voor Lalau of Lallard. Onduidelijk is evenwel de FN van deze man uit Utrecht: 1535 Jan Lala, Maarsen-Aw. (AP).
|
FD |
Lala |
Sans doute surnom onomatopéique, délo-cutif, cf. w. lalîr-lala ‘eouci-couci’ FEW 5, 133a; ou bien simple forme w. de Lallard.
|
JG |
Lalande |
Nom d’origine: fr. lande.
|
JG |
Lalande |
zie Delalande.
|
FD |
la-Lande |
V. Lande.
|
EV |
Lalanne |
Nom d’origine : Lalanne, NL du sud de la France; NF importé.
|
JG |
Lalanne |
PlN (Gers, Htes-Pyr.).
|
FD |
la-Lanne |
Proven. La Las ne (riv.). N° 230.
|
EV |
Lalat(t)eur |
zie Latteur.
|
FD |
Lalau |
Lallau, Laliaux. Var. de Lalieu(x), cf. aussi Lallo(o).
|
JG |
Lalau |
zie Delaleu.
|
FD |
l-Alau |
V. Alleud.
|
EV |
Lalbrecht |
Verhaspeling van Lambrecht.
|
FD |
Laleau |
Laleeuw(e), zie Delaleu.
|
FD |
Laleeuw |
-eeuwe, cf. Lalieu(x). – Bibliogr. : F. Debrabandere, Alloo, Laloo en Laleeuwe, dans De Leiegouw 26, 1984, 119-120.
|
JG |
l-Alem |
-an(d), -ant. V. Lallemand.
|
EV |
Laleman |
Lalemand, -ant, -ent, cf. Lallemand, Lallemant.
|
JG |
Laleman(d) |
-ant, -ent, zie Lallemand.
|
FD |
Laleu(x) |
zie Delaleu.
|
FD |
Laleure |
zie Laloire.
|
FD |
L’Alexandre |
zie Alexander.
|
FD |
Laliart |
Car. mor. Le liard. N. d’avare.
|
EV |
Laliau(x) |
Lalieu(x), zie Delaleu.
|
FD |
Laliaux |
cf. Lalau.
|
JG |
Lalienne |
Nom d’origine: la Lienne, nom de cours d’eau (affluent de PAmblève).
|
JG |
Lalier(r)e |
Vrl. vorm van Lailler?
|
FD |
Lalière |
-iere. Peut-être de fr. lierre, primitivement fém. (Carnoy 166).
|
JG |
Lalieu |
Lalieux, Lallieux, Laleeuw, -eeuwe (formes néerl.). 1780 «Charles Lalieu» Char-leroi; nom d’origine: anc. fr. aleu, alieu, fr. alleu ‘domaine héréditaire, pour lequel l’hommage de vassalité était dû au seigneur’ FEW 15, 17b, cf. aussi Delalieux et Lalau, -iaux, Lalo(o), Lalou(x).
|
JG |
l-Alieu(x) |
V. Alleud.
|
EV |
Lalin(n)e |
Lalienne: Metr. L’Aline. VN Aline, Adeline.
|
FD |
Laline, |
-inné. NF attesté à Ghlin dès 1725, p.-ê. en provenance de la Vienne ou de l’Ardèche (GeneaNet); p.-ê., avec article, du nom fém. Aline, forme populaire d’Adeline (Morlet 33); sinon, comme NF wallon, pourrait représenter, avec l’article agglutiné, le w. alêne, (h)aline ‘chenille’ALW 8, 312b, FEW 16, 265a. Lalisse. NF de la région de Quévy (arr. Mons), attesté aussi dans le Pas-de-Calis et le Morbihan (GeneaNet) ; p.-ê., avec article, de fr. lice, lisse, f., ‘suite de fils verticaux, munis de mailles, dans un métier à tisser’, etc. FEW 15, 312a, comme surnom de tisserand; ou bien Lisse, hyporoc. de Alice ou de Elisabeth [avec la collab. de Ch. Mytskos].
|
JG |
Lalisse |
Waternaam La Lys: de Leie? 1321 Sohier de le Lis, Ktr.(DEBR. 1971).
|
FD |
Lallard |
-art, zie Alaerd(s).
|
FD |
Lallard, |
Lallart. 1289 «dame Magin Lalart» CensNamur, 1509 «Jaspin Lalart» Bourg-Namur; p.-ê. prénom Allard, -art, avec l’article élidé.
|
JG |
Lallau |
cf. Lalau.
|
JG |
Lallau |
zie Delaleu.
|
FD |
Lallemand |
L’Allemand, Lalleman(t), -mang, -mend, -ment, Laleman(d), -ment, Lalmand, -man(t): Alleman is oorspr. de volksnaam van de Alamannen. Aangezien deze Duitsers (Elzas, CH) de naaste buren waren van de Fransen, werd Allemand de Fr. naam voor de Duitser. 1275 Jehans li Alemans, Baffe (VR i82v°); 1294 Henry FAllemant, Comp. (MORLET).
|
FD |
Lallemand |
L’Allemand, Lalleman, -ant, -ang, Lallemend, -ent, Laleman, Lalemand, -ent, Lalmand, -an, -ant. 1303-7 «Ansial Lalemant» PolyptSalzinnes, 1424-25 «Jehan Lale-mant» DénHainaut, 1528 «Hanry Lallemant» DénVirton, 1540 «Jehan Lalleman» Forge-Mirwart, 1540 «Pierart Lalemand» CourVedrin 1598 «la veuve François Lalmand» Bourg-Namur, 1620 «Piere L’alleman (de St-Menges/ Sedan)» émigré en Suède, 1655 «Jacquemin Lalemant» DénFlorenville; ethnique: allemand.
|
JG |
Lalli(er) |
zie Lailler.
|
FD |
Lallieux |
cf. Lalieu(x).
|
JG |
Lallieux |
Lallo(o), zie Delaleu.
|
FD |
Lallo |
Lalloo, Laloo, Lalot. Var. néerl. de Lalieu(x), cf. aussi Lalau, Laliaux. — Bibliogr. : F. Debrabandere, Alloo, Laloo en Laleeuwe, dans De Leiegouw 26, 1984, 119-120.
|
JG |
Lallouette |
cf. Lalouette.
|
JG |
Lalloyer |
cf. Laloyer.
|
JG |
Lalman |
and, -ant, cf. Lalleman(d).
|
JG |
Lalmand |
-an(t), zie Lallemand.
|
FD |
Lalo(o) |
Lalot, (de) Lalou, zie Delaleu.
|
FD |
Lalobe |
1757 «Charles Lalobe (orig. de Reims)» BourgLiège; nom d’origine: Lalobbe (Arden-nes, arr. Rethel).
|
JG |
Laloi |
Laloy. Peut-être nom de résidence : moy. fr. aloy ‘alleu’, plutôt que fr. la loi, surnom d’un homme procédurier (Dauzat 360) ou anc. fr. aloi ‘monnaie d’alliage’ Gdf [MH].
|
JG |
Laloi |
zie Delaleu.
|
FD |
Laloire |
(NF de l’Ardenne liégeoise). Surnom: w. liég. (hesb.) alôre ‘alouette’ ALW 8, 121b, cf. Laloy e.
|
JG |
Laloire |
Laleure, Lalor: L’aloire, W. alôre, Fr. alouette: leeuwerik. BN. Vgl. Lallouette, Leeuwerck.
|
FD |
la-Loire |
V. Loir(e).
|
EV |
Lalonde |
zie Delalonde.
|
FD |
Lalonde. |
Nom d’origine: Lalonde (Normandie, etc.); ou bien var. de Laronde (= hirondelle), cf. Larondelle.
|
JG |
Laloo, |
cf. Lallo(o).
|
JG |
Lalot |
cf. Lallo(o).
|
JG |
la-Lotte |
,,La loutre » (Ancienn., substantif masc). N. de pelletier. N08 131, 158.
|
EV |
l-Alou(x). |
1. V. Alleud. — 2. V. Aloue(tte).
|
EV |
Laloubee |
Laboubee: Wellicht met accentverschuiving < FN Lalobe. 1757 Charles Lalobe, Reims-Luik (J.G.). PlN Lalobbe (Ard.).
|
FD |
Lalouel |
Cf. 1295-1302 «Maroie Alouelle» ImpôtArtois; surnom: anc. fr. aloel ‘alouette’ FEW 24, 292b.
|
JG |
Lalouel |
zie Laloyaux.
|
FD |
Lalouette |
Lallouette. 1633 «Jacque Lalouette» émigré en Suède; surnom: anc. fr. aloete, fr. alouette FEW 24, 29Ib; comp. Laloire et Laloye.
|
JG |
Lalouette |
zie Lallouette.
|
FD |
Laloux |
Lalou, -ous, Laloup (graphie analogique). 1555 «Anne de Laloux», 1630 «Jean de Lalou», 1639 «Henry Laloux», 1645 «Jean Lalou» BourgNamur, 1659 «Henri de Lal-loux», «la vefve Henri Lalloux» DénSalm, 1664 «Margueritte de Lalou» Durnal; nom d’origine: Laloux (fr. alleu, anc. w. alou, cf. Lalieux), très fréquent en toponymie (à Lierneux, Montgauthier, Dumal, etc.).
|
JG |
Laloy |
cf. Laloi.
|
JG |
la-Loy |
1. Car. mor. Surnom d’un procédurier. — 2. Profess. Agent du pouvoir.
|
EV |
l-Aloy |
Profess. Celui qui fait l’aloi des métaux (pour produire l’étain, par exemple). Nos 131, 189.
|
EV |
Laloy(e) |
zie Alloy.
|
FD |
Laloy, (de) |
zie Delaleu.
|
FD |
Laloyaux |
Lalouel: Ofr. aloel: leeuwerik. BN. 1414 Jehan Alouel; 1438 Ferre Lalouel, Laon (MORLET).
|
FD |
Laloyaux |
Surnom: fr. aloyau ‘tranche de bœuf (depuis le 14e s.) FEW 24, 292b, ou bien anc. fr. aloel, aloeau, dérivé de aloe ‘alouette’.
|
JG |
l-Aloyaux |
1. V. Alouette. — 2. Profess. Cuisinier spécialiste de la préparation de l’aloyau. — 3. V. L’Aloy. — 4. V. Alleud.
|
EV |
Laloye |
Surnom: w. alôye ‘alouette’ FEW 24, 29la, ALW 8, 121b; cf. aussi Laloire.
|
JG |
Laloyer |
Lalloyer, Laluyer, -uyé. Peut-être dérivé en -ier de l’anc. aloe, alue, celui qui tient un alleu, mais un tel dérivé n’est pas attesté FEW 15, 18a; plutôt d’anc. fr. aloier ‘celui qui prend en location’ Gdf 1, 232 [MH], également moy. fr. allouyer ‘substitut d’un juge, procureur’ FEW 24, 337a.
|
JG |
Laloyer |
zie Lalloyer.
|
FD |
Lalue |
zie Delaleu.
|
FD |
Lalune |
Fr. la lune, surnom de motivations multiples, mais probabl. comme nom de maison ou d’enseigne.
|
JG |
Laluyé |
-er, zie Lalloyer.
|
FD |
Laluyer |
-uyé, cf. Laloyer.
|
JG |
Laly |
zieLailler.
|
FD |
Lam |
au génitif: Lams, au génitif surcomposé: Lamens, Lamensch, Lammens. 1267 «Jehan le fil Lam», 1289 «Pasquin Lam» Dettes-Ypres, 1434 «Meester Jan Lam dictus Lambrechts » Bruges ; hypocor. de Lambrecht, fr. Lambert < germ. land-behrt. – Cf. aussi Lamquet, Lamquin, Lamkin.
|
JG |
Lam |
Lamme. 1. V. LAD. — 2. Car.mor. ,,Doux comme un agneau ». — 3. Car. phys. ,,Le paralytique ». Synon. : Laame, De Lame.
|
EV |
Lam |
zieLamme.
|
FD |
Lam- |
-bert, -berta, -berts, -berty, -bertz, -bié, -bill(i)otte, -bilot, -bin(et), -binon, -bion, -biotte, -blot, -bo, -boray, -borelle, -bot(te), -brechs, -brecht(s), -brecq, -bregh(t), -bretfte), -er- tin, -ensch, -esch, -etz. V. LAND.
|
EV |
Lam- |
-paert, -pens, -pert, -o, -precht. V. LAND.
|
EV |
Lam- |
-ps, -quet, -quin, -s. V. LAND.
|
EV |
Lama(u)gie |
zie Limage.
|
FD |
Lamacq |
ongetwijfeld < Lamarque.
|
FD |
Lamagie |
zie Limage.
|
FD |
la-Magie |
Profess. ou Passe-temps. Personne qui s’adonne à la magie.
|
EV |
Lamahieu |
zie de Meyer(e).
|
FD |
Lamaille |
Lamaye, w. Lamaye. 1317 « Eustatius, filius Eustatii quondam dicti Maille de Glons», 1387 «Lambert Maille» Liège, 1553 «Johan le mailhe» Fexhe-Slins; surnom: w. mâye, anc. pièce de monnaie DL. – Bibliogr. : E. Renard, Miettes d’anthr. liégeoise [Lamaille, Lamaye], BTD25, 1951, 134-6.
|
JG |
Lamaille |
Lamaye: BN W. maye: muntstuk. 1317 Eustatii quondam dicti Maille de Glons; 1387
|
FD |
Lamain |
Nom d’origine: Lamain (Ht), cf. 1279-80 «Jehan Sages de Lamaing» RegTournai, ou bien surnom de qqn qui a une main particulière, ainsi 1286 «Henri le Main» DettesYpres, 1292 «À la main», surnom à Provins (Dauzat 360), cf. DicPatRom II. 1, 710-713. – L’explication proposée par Morlet 576: NP lat. Lamanus, popularisé par saint Lamain, n’est guère envisageable en Belgique où ce saint paraît inconnu.
|
JG |
Lamain, |
Lameyn, Lammaing: 1. PlN Lamain (H). – 2. BN Fr. main: hand. 1276 Werino cum manu, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lamair(e) |
Zie Lemair(e).
|
FD |
Lamaire |
-air, cf. Lameere, -eire.
|
JG |
Lamal |
Lamalle. s.d. «domini Henrici de La-malle» ObitHuy, 1338 « Lambert de Lamalle» Thuin; nom d’origine: Lamalle, dépend, de Bas-Oha (Lg).
|
JG |
Lamal(le) |
Proven. Dép. Bas-Oha.
|
EV |
Lamal(le) |
zie Delamalle.
|
FD |
Lamand |
Lamant. 1265 «Beatris Lamant» CensNamur, 1355 «Jehan Lamant» Tournai; surnom: fr. amant, à l’origine ‘celuiquiade l’affection, ami’. Un nom composé article + prénom Amand ne pourrait être que secondaire.
|
JG |
Lamanière |
Sans doute de fr. manière, surnom de motivations multiples, comp. le NF Haute-manière. Sinon, mis pour *Lamarnière, de fr. marnière, marlière.
|
JG |
Lamant |
-and, -end, Laemant: BN L’amant: minnaar. 1265 Beatris Lamant, Namen (J. G.); 1355 Jehan Lamant, Dk.(TdT).
|
FD |
Lamant |
cf. Lamand.
|
JG |
Lamar((r)e) |
-ard, -art, zie Delamarre.
|
FD |
Lamarche |
La Marche. Nom d’origine: fr. marche (frontière).
|
JG |
Lamarche |
Lamar(c)q, -que, zie De la Marche.
|
FD |
la-Marche |
Proven. ,,Le district ». Loc. fr.
|
EV |
Lamarcq |
Lamarque. Formes pic. du précédai!, se référant p.-ê. au nom de rivière laMarcqou la Marque, dans le départ, du Nord [MH].
|
JG |
Lamare |
cf. Lamarre.
|
JG |
Lamarre |
-are, sans doute aussi Lamaid. Lamart (avec alignement sur le suffixe -ai], 1754 «la veuve François Lamar» Archennes; nom d’origine : fr. mare, cf. Del(a)mare.
|
JG |
Lamaurice |
-is, -isse. Probabl. matronyme: la (femme de) Maurice.
|
JG |
Lamaurice |
Lamauris(se): Metr. bij VN Maurice? M.i. reïnterpretatie van Lamouris.
|
FD |
Lamaye |
cf. Lamaille.
|
JG |
Lamaye |
zie Lamaille.
|
FD |
la-Maye |
Proven. La maie, ,,Le pétrin ». N. de terrain en forme de pétrin.
|
EV |
Lamb |
1. E. Patr. Korte vorm van Lambert. 1290
|
FD |
Lamb- |
-aux, -eau, -el(le), -elin. 1. ,,Ruban » (Anc. fr.). Caractérist. de vêtement. — 2. V. LAND.
|
EV |
Lamb- |
Thème anthropon. tiré de Lambert (ci-dessous). « Hypocor. simple: Lambe. 1246«Lambertus dictus Lambe» Limbourg, 1286 «Lambe li Moines» CartBinche. « Dérivés: Lambart, Lambaere, Lambaerl. -aerts (formes néerl.): 1281 «Eustaces Larn-bart» Dettes Ypres, 1350 « Larnbar d’Ougnees» CartValBenoît, 1481-82 «Gertrud Lambart» TerreJauche. – Lambau, Lambaux, Lambeau, Lambeaux (suffixe -ald ou -ellu > -eau, cf. Lambay). – Lambay (suffixe -ay-fi. -eau). 1447 « Lambay »Nieuport, 1472«Lorin Lambay» DénLaroche, 1687 «Henrot Petil dict Lambay» NPLouette. – Lambet, Larabé [ou var. de Lambay]. 1490 «Lanbé le Sarterds Bertongne» JusticeBastogne. – [Dérivé en -iche, suffixe rare, comp. Colliche], 1594 «Jean Lambiche», 1622 «Gislain Lambiche» BourgDinant, 17e s. «Jean Lambiche» Dorimie. – Lambin, -ein. 1234-45 «Lambin d’Ohay» ÉchHuy, 1279-81 «Lambins li Porpoinderes» ComptesMons, 1280-81 «Lambin Lasnier» RegTournai, 1310-22 «Lambin Alowe» ComptesMons, 1472 «Lambin Thonnelier» Dén-Virton, «Lambin Hubin» DénLaroche. -Lambois (suffixe -oiel): 1289 «Kateline Lamboie», 1294 «Lamboie le macherrier» CensNamur. – Lambol, Lambou (suffixe -ol). -Lambo, Lambot. 1345 «Lambertus dictus Lambot» AnthrLiège, 1471 «Lambot de Hé-branvaul» CoutStavelot, 1472 «Lambier fiz Lamboth», «Lambot Crouart» DénLaroche, 1544 «Lambert fils Henry Lambot» Dén-StavelotMy. – Lambotte. 1289 «Lambote de Monchial» CensNamur, 1339 «Lambotte fille Umbillon» AnthrLiège, 1348 «Heine fil Lambotte l’Afforen» CartValBenoît, 1417 «Lambiert Lambotte», «Johanne Lambotte veuve en premières noces de Johan Lambotte » GuillLiège, 1484 «Lambotte de Nevel et Jel-yette sa femme» JusticeBastogne, 1617 «Mathieu Lambotte» BourgDinant. i Avec suffixe double : Lambelé, Lamblet (suffixe -elet). 1472 «Lambelet le Roy» DénChiny, «Colart filz Lambelet» DénLaroche, 1665 «Théodore Lamblet» Bourg-Namur. – Lambelin, -elein, Lamblin, Lem-blin (suffixe -elin). – Lamblot (suffixe -elot). 1616«Nicolas Lamblo» PrincipChimay, 1627 «JanLamblo» émigré en Suède, 1677 «Bonne Lamblot» NPLouette. – Lamblotte (suffixe •dotle). 1696 «Charles-Antoine Lamblotte» BourgNamur. – Lambillon, -illion, Lambion (suffixe -illon). 1289 «Lambillons li Pes-sapiet» CensNamur, 1303 «Lambeillon le fil Larabier», 1390 «Lambilhon de Tyules le neyveur» GuillLiège, 1444 «Lambillon du Mouton» AidesNamur, 1472 «Lambert Lambillon» DénLaroche, 1596 «Antoine Lambil-lion» BourgNamur, 1612 «Melchior Lambion» TerriersNamur, 1732 «Louis Lambion» Hatrival. – Lambilot (suffixe -illot). 1602-3 «Franchois Lambillot» TerriersNamur. –Lambilliotte, Lambillotte, Lambilotte, Lambiotte (suffixe -illotte). 1576 «Colson Lambilote» BourgNamur, 1687 «Jacques Lambillotte» Falisolle, 1780 «Jean-Martin Lambiotte» Charleroi. – Lambinet (suffixe •inet). 1280 «le court Lambinet» PolyptLiège, 1330 «Lambier Lambinet» = 1356 «Lambiert dit Lambinet de Frangnees» CartValBenoît, 1575 «Collin Petit Jan Lambinet la Pechée» FrancsLux. – Lambinon (suffixe -inon). 1463 «Lambinon» CoutStavelot, 1521 «Michel Lambinon» BourgNamur. – Latnbolet, -ey (suffixe -olet). – Lambotin (suffixe -ottin). -Cf. aussi 1494 «les sars Lambosset» topon. à Boninne.
|
JG |
Lamb(e)lin |
-lain, Lemblin, Lambelein, Lamelyn, Lamlin, -lyn, -lijn, Lemmelyn, -lijn, Lemmerling, -lijn: Patr. Vleivorm van de Germ. VN Lambrecht. 1639 Jan Lamelein, Waasten (DUV.); 1641 Maximiliaen Lambelyn = 1650 M. Lambleyn, Bissegem (KWII).
|
FD |
Lambach |
PlN Lambach (BEI, NRW).
|
FD |
Lambaere |
-bart, -baert(s), -baets, zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lambaux |
-eau(x), Lombeau, Lambay: 1. Patr. Germ. VNland-balth ‘land-stoutmoedig’: Lan(t)boldus (MORLET I). 1329 Jehane Lambaude, Dk. (TdT). – 2. Dim. op -el van VN Lambert (Lambel/ Lambeau).
|
FD |
Lambé |
zie Lambet.
|
FD |
Lambe de Harewude |
Sheffield. – 2. E. BN Lamb: Lam (REANEY).
|
FD |
Lambeens |
1. Zie Langbeen. – 2. Zie Lambin. Vgl. Engelbeen = Ingelbin.
|
FD |
Lambeets |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lambein |
zie Lambin.
|
FD |
Lambeir |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lambelé |
-le, zie Lamblet.
|
FD |
Lambemont |
zie Lambermont.
|
FD |
Lambenne |
Metr. bij VN Lambert?
|
FD |
Lamber |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lambercy |
Lambersy. Nom d’origine: (Dagny-) Lambercy (arr. Laon, Aisne) ou Lamberchies, à La Bouverie (Ht), ruisseau de Lambercies (à Chimay et environs).
|
JG |
Lambercy |
Lambersy: PlN Lambrechies in Gaurain (H) (TW) of Lamberchies in La Bouverie (H) (J.G.). 1652 Adriaen Lambersy, Broekburg-Bg. (PARM.).
|
FD |
Lamberechts |
-regts, -rigts, Lamberg, zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lamberg |
Var. van Lamberg, door metathesis < lambrecht. i6e e. Jan Lomberchs, Waas (VANG.I).
|
FD |
Lambermon(t) |
Lamb(r)emont: PlN Lambermont (LU). 1312 Anthone de Lambermont, Val-Benoît (J.G.); 1555 Jor. de Labeermon, Luik-Aw. (AP).
|
FD |
Lambermont |
-ermon, Lambremont, -ement. 1312 «Anthone de Lambermont» CartValBenoît, 1514 «Constant de Lambertmont» BourgLiège; nom d’origine: Lambermont (arr. Verviers), quartier d’Amay (arr. Huy) et hameau de Muno (arr. Virton), la répartition des NF suggérant deux foyers créateurs différents, un en pays de Liège et l’autre en province de Luxembourg [JMP]; cf. aussi Dam-bremont.
|
JG |
Lambermont |
Proven. Loc. et L.D.
|
EV |
Lambersy |
cf. Lambercy.
|
JG |
Lambersy |
zie Lambercy.
|
FD |
Lambert |
[16e NF le plus fréquent en Belgique, 2e en Wallonie, principalement en prov. de Liège, de Namur, de Luxembourg et en Bra-bant wallon], Lembert; formes dialectales avec diphtongaison > w. Lambiè: Lambié, Lambiet. Lamby (par contraction). 1303 «Lambier le mesiaux» AnthrLiège, 1400 «Lambier Chabotal», 1496 «Joirlet Lambier» CoutStavelot, 1524 «Johan Lamby» DénSta-velotMy, 1628-1632 «Jan Lambert» émigré en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. land-behrt > Lambert, popularisé par l’évêque saint Lambert, patron du diocèse de Liège. – Cf. aussi les thèmes anthropon. Lam-, Lamb-, Lamp-, très productifs. – Lambert dit Min-guet. Cf. Minguet. « Génitif latin: Lamberthy, Lamberti, Lamberty. » Dérivés: Lambertin. 1282 «Hughes Lam-bertin» DettesYpres, cf. aussi Lammertin; Lambertiny (génitif lat.). m Formes néerl. : Lambrecht, Lamberecht, Lamberg, Lambreck, Lambrecth, Lam-precht, Lambricht, Lambrick, Lambrik, etc. 1356-58 «Tiéris Lambreck» PolyptAth, 1374 «Lambrech Pelz» CartValDieu. -Adaptations romanes des formes néerl. : Lambrecq, Lambret, Lambreth, Lambrette, Lambrexhe; v. aussi Lamboray, -elle. — Formes néerl. au génitif: Lambrechts, Lamberechts, Lambers, Lambeets (par simplification), Lambertz, Lambrects, Lambreg-chts, Lambreghs, Lambrcghts, Lambregts, Lamberigts, Lambrichts, Lambricks, Lambrickx, Lambriex, Lambrighs, Lambrigts, Lambriks, Lambrix, Lembrechts, etc. – Sur cette famille de noms, cf. Lindemansl20-3.
|
JG |
Lambert |
-er(t)s, -er(t)z, zie Lambrechts.
|
FD |
Lambert Maille |
Luik. – Lit.: E. RENARD, ‘Lamilk’, ‘Lamaye’. KCTD1951,134-6.
|
FD |
Lamberti |
Apulië-Aw. (AP).
|
FD |
Lambertijn |
-yn, -in(i), Lammertijn, -yn, -in, -eyn, Lamertin, -(e)yn, Lammertink: Patr. Vleivorm van Lambert, Lammert. 1398 Heynric Lammertijn; 1409 Claeys Lammertijn, Ktr. (DEBR. 1970,1958).
|
FD |
Lambertus |
-i, -y, -a: Patr. Lat., resp. It. vormen van de Germ. VN Lambrecht. 1651).
|
FD |
Lambet |
Lambé, Lambe, Lombet: Dim. van VN Lambert.
|
FD |
Lambier |
-iet, -ié, -ie, -y, -ij: 1. Patr. Rom. vormen van Germ. VN Lambrecht, Pic. Lambiert, W. lambiè. 1274 Lambier li Fout, Luik (CVD). – 2. De FN Langbeen uit Z.-OV werd in de 196 e. in H geherinterpreteerd aïs Lambier (VS1995,494-6): 1853 Orner Lambier, Ghoy (zoon van) 1822 Josepha Lambiè = 1853 Maria Joseph Lambier = 1854 Josepha Langbeen (dochter van) 1799-1838 Lucia Langbeen = 1822 Lucia Lambiè, Etikhove-Sint-Kornelis-Horebeke (achterkleindochter van) 1723-1786 Livinus Langhbeen = Lanckbeen, Etikhove.
|
FD |
Lambill(i)on |
Lambion, Lambill(i)ot(te), Lambil(l)iote, Lambilot(te), Lambiotte, Lamblot(te): Patr. Vleivorm op -illon, -illot(e), -lot van VN Lambrecht. 1268 Hankinus Lammelot, Ip. (BEELE); 1303 Lambeillon le fil Lambier, Luik (RENARD 235).
|
FD |
Lambin |
Lambein, Lambeens, Lombin: Patr. Vleivorm van de Germ. VN Lambrecht. 1146 Lambinus presbiter; 1200 Lambin de Bist; 136 e. Geile Lambins (GN); 1277 Lambin Maes, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lambinet |
Lambinon, cf. Lamb-.
|
JG |
Lambinet |
Lambinon: Patr. Vleivormen met de stapelsuffïxen -in-et en -in-on van VN Lambrecht. Vgl. Lambin. 1347 Lamberts dis Lambines de Frangnees…desusdit Lambinet; 1363 Johain Lambines, Fragnée (SLLIV).
|
FD |
Lambion |
Lambiotte, zie Lambillion.
|
FD |
Lamblet |
Lambelé, Lambolet, -ey, Lambley, Lamb(e)le: Patr. Dim. van VN Lambert. 1362 Lambeleti le Warcoliers, Puilly (CAO); 1472 Lambelet le Roy, Chiny(J.G.).
|
FD |
Lamblin |
etc., cf. Lamb-.
|
JG |
Lamblin |
zie Lambelin.
|
FD |
Lamblot(te) |
zie Lambillion.
|
FD |
Lambo |
-oo, Lambot(te), Lembo, Lampo: Patr. Dim. van VN Lambert. 1277 Rogiers Lampos, Dottenijs (SMTII); 1339 Lambotte fille Lambillon; 1345 Lambertus dictus Lambo t, Luik (RENARD 235); 1340 Lamberti dicti Lambot, Tn. (C.BAERT); 1438 Bertran Lampot, Dk. (TTT).
|
FD |
Lambois |
cf. Lamb-, «Lamboie»?
|
JG |
Lambois |
Lambooy, De Lamboy, Lombois, Lonbois: Patr. Vleivorm van VN Lambrecht. 1286 Arnoldi dicti Lamboys; 1393 Dyeric Lamboy, Mtr. (VAN LOEY 1937,308); 1306 Griele Lampois, Ip. (BEELE); 1306 Lambertus dictus Lamboy, Mtr. (SKM38).
|
FD |
Lambol |
zie Lampole.
|
FD |
Lambolet |
-ey, cf. Lamb-.
|
JG |
Lambolet |
-ey, zie Lamblet.
|
FD |
Lambooy |
zie Lambois.
|
FD |
Lambor- |
Thème anthrop. secondaire dérivé du thème simple Lamb- avec un élargissement -or- ou -er- (à justifier). » Lamboray, w. Lamborê. 1280 «Lambores» PolyptLiège, 1289 «le maison ki fut Lamborée» CensNamur. – Lamborelle, Lemborelle. 1764 «Jean-Pierre Lamborelle (orig. de Bœur, à Tavigny)» BourgLiège. – Lambory, -ori, sans doute aussi Lambry. – Lambron. 1272 «Lambrons» Opprebais; le double suffixe peut être -eron ou -oron. — Cf. également : 1631 «Niclaes Lambourion» = 1637 «Nicolas Lamborion» émigré en Suède.
|
JG |
Lamborelle |
Lemborelle, Lambrau, Lamprau, Lamboray: 1. Patr. Dim. van VN Lambert. Vgl. Lambret. – 2. M.i. veeleer Ofr. lapriel, Fr. lapereau, Mnl. lampreel: konijntje. De m is de zo fréquente epenthetische nasaal (vgl. pampier). De b is te verklaren door associatie met VN Lambert. 1275 Jakemins Lapereaus, Dk. (RL); 1357 Marie Lamprielle, Dk. (TdT); 1623 Franchoys Lampereel, Oedelem (DFIX).
|
FD |
Lambori |
-y: Var. met epenthetische nasaal van Laborie.
|
FD |
Lambot |
Lambotte, Lambotet, cf. Lamb-.
|
JG |
Lambot(te) |
zie Lambo.
|
FD |
Lambou |
-oux. Probabl. var. du suivant plutôt que dérivé du thème de Lamb(ert).
|
JG |
Lambour |
-ourg, cf. Lembourg.
|
JG |
Lambour(g) |
-ou(x), zie Limburg.
|
FD |
Lambrau |
zie Lamborelle.
|
FD |
Lambre |
zie Delambre, Lambrette.
|
FD |
Lambré |
cf. Lembrée.
|
JG |
Lambré |
zie Lambrette.
|
FD |
Lambrecht(s) |
-brechs, -brechtsen, -berechts, -beregts, -breg(h)t, -breg(t)s, -bregchts, -bregtse, -bregh(t)s, -brexhe, -breckx, -breck(s), -brecq, -bretchts, -brecth(s), -bricht(s), -brich(s), -brigt(s), -brigh(t)s, -berigts, -bri(c)ks, -brick(x), -bri(e)x, -brik, Lamprecht, Lemb(e)rechts, Lembreg(h)t(s), Lembrik, Lombrechts, Lambert(s), -ber(t)z, -bertsen, -bers, -beir, -ber(g), -bart, -baere, -baert(s), Lanber, Delambert, Lampers, Lember(t), Lemper(e), Lampert(h), -pa(e)rt, -pertz, Lempart, -pert, Lambaets, -beets, Lamerichs, -igts, Lammerich, Lammert(s), Lamert, Lammerz, Lemmaert, Lammer, Lam(m)ers, Laemers, Lemmer(s), -en: Patr. Germ. VN land-berht ‘land-schitterend’: Landebert, Lan(d)bertus, Lambertus, Lambre(c)t(Fm., MORLET, GN). De vormen met Lem- zijnBr.-Limburgs; die met -m(m)- zijn ontstaan doorass, mb/mm. 1280 Aelidis Lamberti; i374Pieter Lanbrecht = P. Lambrecht, Ip. (BEELE); 1320 Lambert dit Lambrecke, Luik (BODY); 1399 Willem Lampaert (Ktr., DEBR. 2000′). -Lit,: E DEBRABANDERE, Defamilienaam LamlreditlG 1980,87-8.
|
FD |
Lambremont |
zie Lambermont.
|
FD |
Lambret(te) |
Lambré, Lambre(y), Lembrez, Lombrez,-i, -ette, Lampre(t), Lompret: Dim. van de Germ.VN Lambert. Patr. De vormen op -ette kunnen Metr. zijn, maar ook de verwaalste uitspr. van Lambrecht weergeven. 146 e. Jean Lamboret, Luik (BODY); 1565 Willem Lambret, Balen (EBB166).
|
FD |
Lambreth |
Spellingvar. Lambrecht of Lambret.
|
FD |
Lambrey |
1. Zie Lambret(te). – 2. Evtl. PlNLambrey (Hte-Saône).
|
FD |
Lambricht(s) |
-brich(s), -brigt(s), -brigh(t)s, -bri(c)ks, -brick(x), -brik, -brix, zie Lambrechts.
|
FD |
Lambron |
Lambry, cf. Lambor-.
|
JG |
Lambry |
zie Laborie.
|
FD |
Lamby |
cf. Lambert.
|
JG |
Lamby |
zie Lambier.
|
FD |
Lamé |
Lame(e), Lammé(e), Lametz, Lam(m)ey: Ofr. l’amé: de beminde, geliefde. BN. Vgl. Laimé.
|
FD |
la-Me(e)r |
-Meire. 1. V. LAD (La). — 2. Proven. Al Mère, ,,Au lac, à la mare ».
|
EV |
Lamech |
cf. Lamesch.
|
JG |
Lameere |
Lameir(e), zie Lemair(e).
|
FD |
Lameere |
Lameir, La Meir, Lameire, Lamaire. 1619 «Pierre Lamere» BourgNamur; parfois forme fém. de Lemaire?
|
JG |
Lameijer |
1 Grafïe voor Lameir; zie Lemaire.-i.Er I is een D. FN La(h)meyer: Lohmeyer, d.i. meierin een bos (DN).
|
FD |
Lameize |
zie Limage.
|
FD |
Lamelle |
De la Mole: van der Molen. Vgl. Delmeule.
|
FD |
Lamelyn |
zie Lambelin.
|
FD |
Lamend |
zie Lamant.
|
FD |
Lamendin |
NF spécifique du départ, du Nord, connu aussi sous les var. Lamandin et Laman-dain, et attesté à Tournai depuis 1762 (FyS); d’origine peu claire, mais l’article défini invite à voir un surnom, p.-ê. un dérivé anthrop. en -in de l’anc. fr., moy. fr. amender dont les sens sont multiples ‘améliorer; dédommager; guérir; croître; châtrer’, etc. FEW 3, 217-8 [avec la collab. de J. Virgo].
|
JG |
Lamens |
Lamensch, cf. Lam-. Cf. aussi La-me(s)ch.
|
JG |
Lamens(ch) |
zie Lammens.
|
FD |
Lamer |
au génitif: Lamcrs, Lammers. Formes assimilées de Lambert, Lamberts. Cf. p.-ê. 1786 «Nicolas Lamert dit Lamure (orig. d’Heusy)» BourgLiège.
|
JG |
Lamer(e) |
zie Lemaire.
|
FD |
Lamer(s) |
zie Lambrecht(s), Lammers.
|
FD |
Lamerand |
-ant, cf. Lamirand.
|
JG |
Lamerand(t) |
-ant, zie Lamirand.
|
FD |
Lameretz |
-ets, zie Lammeretz.
|
FD |
Lamerichs |
-igts, zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lamert |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lamertin |
-(e)yn, zie Lambertijn.
|
FD |
Lamertin |
cf. Lammertin.
|
JG |
Lamesch |
Lamech. Peut-être var. de Lamensch [FOI
|
JG |
Lamesch |
Wsch. door ass. < Lamensch.
|
FD |
Lamette |
Opic. mette: grens (van terrein) (DNF),
|
FD |
Lamette |
Peut-être de w. nam. lamète, syn. de lamia, lamé ‘palonnier’ LN 188, par ex. comme surnom de conducteur de chevaux.
|
JG |
Lametz |
1. PlN (Ard.). – 2. Zie Lamé.
|
FD |
Lametz |
Nom d’origine: Lametz (Ardennes, an. Vouziers).
|
JG |
Lameuse |
Nom d’origine: la Meuse, cf. aussi Demeuse.
|
JG |
Lameuse |
zie Lamusse.
|
FD |
la-Meuse |
Proven. La Meuse (Fleuve). N° 230.
|
EV |
Lamey |
zie Lamé.
|
FD |
Lameyn |
Var. néerl. de Lamain [FD],
|
JG |
Lameyn(s) |
zie Lammens, Lamain.
|
FD |
Lameyse |
-eyze, zie Limage.
|
FD |
Lami |
Lamis(se), Lamie, Lamy: BN L’ami: de vriend. Oudwaals amice (J. G.). 1383 Gauthier Lamy, Lyon (MARCHAL); 1398 Laurentio Lamy, Ktr. (CP p.6).
|
FD |
Lami |
Lamy, Lamis, Lamisse. 1476 «Jacquemart Lamit» Ladeuze, 1597-98 «Jan Lamis», 1608-9 «Jan Lamy» ComptesNivelles, 1711 «Gerlache Lamy» Spontin; surnom: fr. ami, w. (arch.) amice < lat. amicus, mais aussi du cognomen lat. Amicus, var. Amicius, dont la var. Amicia expliquerait les formes en -isse.-Bibliogr.: P.-H. Billy, NP Ami: un faux-ami?, dans Mélanges… Jacques Chaurand (-Parlure, 7-10), 1995, 391-6.
|
JG |
l-Ami |
N. de relation sociale. Synon.: Lamy. Dimin. : Lamiot. N° 129.
|
EV |
Lamiable |
BN Ofr. amiable, Fr. aimable: vriendelijk, beminnelijk.
|
FD |
Lamiere |
zie Lemire.
|
FD |
Lamin |
Var. de Lamain ou de Lamine.
|
JG |
Lamin(e) |
Proven. Lamine (Loc. et L.D.).
|
EV |
Lamin(ne) |
zie De Lamin(n)e.
|
FD |
Lamine |
Laminne, Laminé (avec accent fautif). 1294 «Ernous de Lamines» CensNamur, 1306 «de Lamines» Cart Val Benoît, 1385 «Rausse de Laminne» CoutStavelot; nom d’origine: Lamine (Lg).
|
JG |
Laminé |
Var. van Laminne met secundair accent.
|
FD |
Lamiot |
1295-1302 « Vinchans li Amios» Impôt-Artois; surnom: anc. fr. amiot, dimin. de ami; cf. aussi Amiet.
|
JG |
Lamiot |
BN. Dim. van Fr. ami: vriend. 1300 Vinchans li Amios, PdC (BOUGARD). Zie ook Amiot, i.v. Amiet 2.
|
FD |
l-Amiot |
V. Lami.
|
EV |
Lamiral |
L’Amiral, Lamiraux. 1602-3 «Guillaume Lamiral» TerriersNamur; surnom: anc. fr. amira(i)l, fr. amiral, signifiant à l’origine (avant le 13° s.) ‘commandant chez les peuples d’Orient’ FEW 19, 4b; cf. le suivant, mais également Lamoral.
|
JG |
Lamiral |
zie Lamoral.
|
FD |
Lamirand |
Ladmirant, Lamerand(t), Lam(m)erant: Ofr. amirant: émir, admiraal. Vgl. Lamoral. 1267 Watiers li Amirans, Herchies (J.G.); 1457 Jacop Lemmerant, Rijsel (PARM.); 1485 Jehan Lamerant, Komen (RHK).
|
FD |
Lamirand |
Ladmirant, probabl. aussi Lamerand, -ant, Lammerant. 1267 «Watiers li Amirans» CensHerchies, 1294 «Amirans de Haukoche» = «Amirans d’Escoche» CensNamur, 14e s. «Lambier frère Lamirant» Dén-Hesbaye, «Lamirant» Bierset, etc. (de Hemri-court), 1508 «Jacques Lamiran» Bourg-Namut, 1516 «Collar Lamirant» GuillLiège, 1519 «Jadin Lamiran «BourgNamur; surnom: anc. fr. amirant, moy. fr. admirant ‘émir; amiral’FEW19, 4b.
|
JG |
Lamiraux |
zie Lamoral.
|
FD |
Lamire |
zie Lemire.
|
FD |
Lamiroy |
1584 «Touchain Lamiroy» Dottignies; nom d’origine: Lamiroy, à Lebbeke (FlOr); pour Debrab. 832, forme régressive de •Lamiré, moy. fr. amiré ‘amiral’.
|
JG |
Lamiroy |
Regressievorm van Lamire, die niet l’admiré: de bewonderde (DNF) betekent, maar Mfr. l’amiré: admiraal, bevelhebber. 1459 Walterus Lameroy, LU (MULII); 1584 Touchain Lamiroy, Dottenijs (KWII).
|
FD |
Lamis |
-isse, cf. Lami. Lamkin. cf. Lamquin.
|
JG |
Lamis(se) |
zie Lami.
|
FD |
Lamkin |
zie Lammekens.
|
FD |
Lammaing |
Nom d’origine: Lamain (Ht), cf. aussi Lamain.
|
JG |
Lammaing |
zie Lamain.
|
FD |
Lammar |
1. V. LAD. — 2. Proven. La mare (L.D.). N° 231.
|
EV |
Lammar |
zie Delamar(re).
|
FD |
Lämmchen |
zie Lammekens.
|
FD |
Lamme |
Laame, Lam(m), Lam(p)s, Lans, Lamp(e), Lemm(e), Lems: Patr. Korte vormen van de VN Lambrecht. 1246 Lambertus dictus Lambe, L (LIND.); 1276 Lam Costere; 1276 Huguelot Lams; 1280 Heinekinum Lam; 1281 Ghiselinus filius Lam; 1326 Lam van Comene, Ip. (BEELE); 1321 Boidine Lampen, Cent (GN); 1400 Lambrecht f. Lamsins Lams, Bg. (SIOEN); 1428 Meine Lampen =Landbert (STARK); 1434 Jan Lam dictus Lambrechts,Bg.(LIND.).
|
FD |
Lamme- |
-ens, -ers, Lam- -ock. V. LAND.
|
EV |
Lammé(e) |
zie Lamé.
|
FD |
Lammekens |
Lamkin, Lemke, Lemken(s), Lamquin, Lampke, Lembcke, Lämmchen: Patr. Dim. van VN Lambrecht. 1158 Lambertus Kegel = 1193 Lamkin Kegel, Cent (GN); 1302 Lambertus dictus Lemmeken Carnifex, Den Bosch (ONB); 1306 Lammekins Galant = 1308 Lambert Galant, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lammelin |
zie Laemmle.
|
FD |
Lammen(s) |
Lamens(ch), Laamens, Lamyns, -ijns, -eyn(s), Lemmen, Lemme(n)s, Lampin(g), Lampen(s), Lempen(s): Patr. Vleivorm van de Germ. VN Lambrecht. 1163 Lampinus, Cent (GN); 1306 Lambin Cornelis = Lammin Cornelis = Lambiers Cornelis; 1374 Lamijn de Gansekuts = 1378 Lammin = 1387 Lambert Gansecuts; 1388 Kerstiaen Lammin, Ip. (BEELE); 1369 Jan Lempens, Mech. (V.ING.); 1372 Lemmene Eeruaerts = 1389 van Lambrechte Hervaerts, Tn. (ROEL. 1951).
|
FD |
Lammens |
cf. Lam-, Uiniiierant. cf. Lamirand.
|
JG |
Lammer(s) |
Lamer(s), Laemers, Lemmer(s), de Lamper, Lampers, lemper(e), Lempêre: 1. Afl. van Mnl. lam(p): lam. BerN van de schaapherder, die lammeren hoedt. Vgl. De Geeter. 1313 Bouden die Lammere = 1336 Bouden de Lamre, Dudzele (RYCKEBOER); 1351 van Amelise Lampere, Cent (GSP). Zie ook VS1981,449-455. – 2. Zie ook Lambrecht(s).
|
FD |
Lammerant |
zie Lamirand.
|
FD |
Lammeren, van |
zie van Lamperen.
|
FD |
Lammeretz |
Forme assimilée de *Lamberetz, génitif de Lambrecht.
|
JG |
Lammeretz |
Lameretz, -ets: Patr. Spelling voor D. Lammertz, Lambertz, Lampertz.
|
FD |
Lämmerhirt |
Lammerhiert: D. BerN van de schaapherder.
|
FD |
Lammerich |
zie Lambrechts.
|
FD |
Lammerinks |
Patr. Afl. van VN Lambrecht.
|
FD |
Lammerman |
BerN van de schaapherder. Vgl. Lammers, D. Lämmermann.
|
FD |
Lammert |
-erts, -erz, zie Lambrechts.
|
FD |
Lammertin |
Lamertin, Lammertijn, -tyn. 1284 «Watiers Lammertin» DettesYpres; var. par assimilation de Lambertin, cf. Lambert.
|
JG |
Lammertin(k) |
-eyn, -ijn, -yn, zie Lambertijn.
|
FD |
Lammey |
zie Lamé.
|
FD |
Lammineur |
Var. au fém. de Lemineur.
|
JG |
Lammineur |
zie Mineur.
|
FD |
Lammont |
cf. Lamon(t).
|
JG |
Lammont |
zie Lamont.
|
FD |
Lammote |
zie Delamotte.
|
FD |
Lamo(e)n, (van) |
zie Lamont.
|
FD |
Lamocq |
Lamock, Lamoque. Surnom: anc. fr. et dial. moque (sens divers), ‘motte de terre, petit gâteau, tasse à boire’ FEW 16, 562-4.
|
JG |
Lamocq |
Lamock, zie Lamouche.
|
FD |
Lamoise |
zie Limage.
|
FD |
Lamoitte |
P.-ê. surnom: anc. fr. moiste ‘un peu humide, moite’, mais aussi ‘moisi’ Gdf [MH].
|
JG |
Lamolin(n)e |
zie Lamouline.
|
FD |
Lamoline |
-inné, Lamouline. 1574 «Jacquemin et Jehan le Molinne», 1582 «François Re-gnard ou de Lamouline», etc. Paliseul, 1780 «Laurent Lamolinne» Charleroi; du nom du moulin de la Haute-Mouline, auj. Lamouline, à Saint-Pierre-Chevigny (Lx). – Bibliogr. : A. Lanotte, Esquisse d’ascendances Lanotte-Defays, Jullien et Lamouline à Bertrix, Namur, 1990,107 p.
|
JG |
Lamolle |
Surnom: sans doute forme fém. d’anc. fr. mou, mol ‘indulgent, clément’, fr. mod. ‘indolent, inactif’ FEW 6/3, 49b-50a, plutôt qu’âne, fr. mole ‘meule’ ou ‘moellon’ [JH].
|
JG |
Lamon |
Lamond, Lamont, Lammont. 1444 «Renchonet de Lamot» TerreJauche: nom d’origine: l’amont, ainsi Lamont, dépend, de Kwaremont/Quaremont (FlOr).
|
JG |
l-Amon(t) |
Proven. ,,L’amont (de la rivière) ». Synon. : Laemont.
|
EV |
Lamonaie |
Lamonay. Surnom de changeur: fr. monnaie, mais aussi anc. hennuyer monnaie ‘atelier où l’on frappe la monnaie’, cf. Mon-noye et Monnoyer, -é.
|
JG |
Lamond |
Lamont, cf. Lamon.
|
JG |
Lamongie |
zie Limage.
|
FD |
Lamont |
Lammont, Lamon(d), Lamonte, Laemont, van Lamoen, Lamoen(s): PlN L’amont: stroomopwaarts, hoger gelegen land. Lamont in Kwaremont (OV). 1360 Rase Lamonts, Oud. (WALRAET).
|
FD |
Lamontagne |
1275-76 «Marions de le Montagne» RegTournai, 1535 «Bodau delà Montaigne», 1656 «Guillaume La Montaigne» BourgNamur ; nom de résidence : fr. montagne au sens de ‘colline’ ; dans certains cas, semble être une simple traduction ancienne du NF Van den Berg.
|
JG |
Lamontagne |
zie Montagne.
|
FD |
Lamoot |
Lamot: 1. Patr. Vleivorm van VN Lambrecht. 1326 Jan Lammoet; 1326 Coppin Lammoot; 1375 Luux Lamoot, Ip. (BEELE). – 2. Zie Delamote.
|
FD |
Lamoot |
-oote. Dérivé néerl. en -ot du thème Lam-de Lambert; ou bien forme néerl. de Lamot.
|
JG |
la-Moot |
V. Motte.
|
EV |
Lamoote |
zie Delamote.
|
FD |
Lamoque |
cf. Lamock, -ocq.
|
JG |
Lamoque |
zie Lamouche.
|
FD |
Lamor |
cf. Lamour.
|
JG |
Lamor(t) |
La mort: de dood. BN voor iemand die er aïs de dood (Vl. Pietje de Dood, Ndl. Magere Hein) uitziet. Of var. van Lemort. 1199 Hugo Mors; 1290 Nicholaus dictus derTot, Bovenrijn (BRECH.); 1348 Rassekins fis Lamort (SLLIV).
|
FD |
Lamoral |
Ancien prénom, e.a. du comte d’Egmont, qui périt le 5 juin 1568 lors du Conseil des Troubles [MH].
|
JG |
Lamoral |
Lamiral, L’Amiral, Amirault, Lamiraux: Mfr. amira(i)l, amiré < Arabisch émir: bevelhebber, admiraal. 1378 Hanekin Amiraut, Dk. (TdT); 1395 Jehan Lamiraut, Choisy (MORLET); 1434 Joh. Lamirael, Morin. dioc. (MUL I); 1611 Lammorael vanden Berge = 1615 joncker Lammerael vanden Berge = 1617 heer Admirael vanden Berge, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Lamoret |
cf. Lamouret.
|
JG |
Lamoret |
zie Lamour.
|
FD |
Lamort |
Sans doute de fr. mort, surnom dont les motivations peuvent été multiples ; sinon, var. de Lamor, -our.
|
JG |
Lamory |
Lamouris, -oury. 1438 «Colle Lamourie» Tournai, 1745 «Guil. Lamori» Bruxelles [FD] ; prénom Amaury, avec l’article.
|
JG |
Lamory |
zie Lamoury.
|
FD |
Lamot |
zie Lamoot.
|
FD |
Lamot(te) |
Lamot(h)e, zie Delamotte.
|
FD |
Lamote |
Lamotte, -othe, Lamot (orthographe négligée). 1275 «Thielemins de Lamotte sire a Willemet» CartOrval, 1667 «Piere La motte» = «Piero Lamotte» Houdrémont, 1722 «Jean la Mote», 1753 «Evrard Lamote» NPLouette; nom de résidence: fr. motte ‘tertre, butte féodale’ (toponyme fréquent).
|
JG |
Lamouche |
1293 «Huardus dictus la Mouche» Laon; fr. mouche’, surnom au sens fig. de fine mouche, ou importun, ou bien surnom d’éleveur d’abeilles, w. moches; cf. aussi Lemou-che.
|
JG |
Lamouche |
Lemouche, Lamoque, Lamocq, Lamock, Mouche, Mouque, Moucq, Mouck, Mox(he): BN Ofr. mosche, Lat. musca, Pic. mo(u)que, Fr. mouche, W. mo(x)he: vlieg. Vgl. Vliege. Vgl. ook Mouchet/Mo(u)quet. 1293 Huardus dictus la Mouche, Laon (MORLET); ±1300 Maroie Mouske, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Lamouille |
Probabl. nom d’origine, par ex. La Mouille (Jura), etc.
|
JG |
Lamouline |
cf. Lamoline.
|
JG |
Lamouline |
Lamolin(n)e: PlN La Mouline: de molen in Izel en St-Pierre-Chevigny (LX). Wsch. ook elders. 1396 Marie de Lamoulinne, Dk. (TdT).
|
FD |
La-Mouline |
Proven. Lamouline (Dép. Izel et St.-Pierre-en-Ardennes). Lamp(e). 1. Proven. N. d’une terre dont la redevance était le prix de l’entretien d’une lampe (L.D.). — 2. V. LAND.
|
EV |
Lamour |
Lamor. 1404 «Idde Lamour» Tournai; surnom d’amoureux, d’amant: fr. amour, w. arch. amor FEW 24, 464a. Cf. aussi Lamo(u)-ret.
|
JG |
Lamour |
Lamouret(te), Lamoret, Amoré: Fr. amour: liefde. BN voor een verliefde, minnaar. Vgl. Lamoureux. 1327 Adam Amour, Suffolk (REANEY); 1404 Idde Lamour, Dk. (TTT); 1530 Pieter Lamour van Nuelyn, Bg. (PARM.); 1597 Mathieu l’Amour (vader van) 1590-1660 Jean Amoré (vader van) 176 e. Mathy l’Amour dit Amoré (vader van) Pierre Amoré, LU (Midd. 1982, 1-18).
|
FD |
Lamouret |
Lamoret. 1597 «Mathieu l’Amour» [père de] 1590-1660 «Jean Amoré» [père de] 17e s. «Mathy l’Amour dit Amoré» [père de] 1669 «Pierre Amoré» région liégeoise; surnom: anc. fr. amouré ‘aimé’. – Bibliogr.: F. Staquet, Notes généalogiques sur la famille l’Amour, dite Amoré, IdG 37, 1982, 1-18.
|
JG |
Lamourette |
1667 «Jenne Motuir ditte l’amourette » Gilly ; surnom : fr. amourette, dimin. de amour. Cf. aussi Amourette.
|
JG |
Lamoureux |
1404 «Jehan Lamoureux» Laon, 1442 «Jehans Lamoureux père de Jehane Lamoureuse» Ladeuze, 1545-74 «feu Johan de Salme dit Lamo(u)reux» BourgLiège, 1578 «Jean Lamoureux» BourgNamur; surnom: fr. amoureux FEW 24, 474b. – Cf. aussi 1560 «Lamourot de Loit St Pier» NPLouette.
|
JG |
Lamoureux |
Amoureus: BN voor een hartstochtelijke minnaar, een Don Juan. 1404 Jehan Lamoureux, Laon (MORLET).
|
FD |
Lamouris |
-oury, cf. Lamory.
|
JG |
Lamoury |
-rij, -ris, Lamory, Lamury: L’Amoury. Patr. Amoury, zie Amaury. 1438 Colle Lamourie, Dk. (TTT); 1745 Guil. Lamori, Bs. (AP).
|
FD |
Lamovte |
Verkeerde lezing van Lamonte, of van Lamoute < Lamote?
|
FD |
Lamp- |
Thème anthropon. tiré de Lambert, parallèle à Lamb-, p.-ê. davantage d’origine germanique, cf. Lampert(h). « Hypocor. simple: Lampe, Lampre, au génitif: Lampen, au génitif surcomposé : Lampens. Dérivés : Lampart, Lampaert. Lampson (suff. -eçon); sans doute création romane, à partir de la finale de dérivés tels que enfançon, neveçon, etc.
|
JG |
Lamp(e) |
zie Lamme.
|
FD |
Lampa(e)rt |
zie Lambrecht.
|
FD |
Lampen(s) |
zie Lammens.
|
FD |
Lamper, de |
zie Lammers.
|
FD |
Lamperen, van |
van Lammeren: PlN Lamperen (NB).
|
FD |
Lampereur |
cf. Lempereur.
|
JG |
Lampereur |
zie Lempereur.
|
FD |
Lamperjee |
zie Lempereur.
|
FD |
Lampers |
Lampert(h), -ertz, zie Lambrecht.
|
FD |
Lampert |
-erth, au génitif: Lampertz, Lam-pcrs (par simplification). Forme haut-all. de land-behrt.
|
JG |
Lampin(g) |
zie Lammens.
|
FD |
Lampke |
zie Lammekens.
|
FD |
Lamploy |
zie Lamproi(e).
|
FD |
Lampo |
zie Lambo.
|
FD |
Lampoie |
Lambol: Patr. W. vleivorm van Germ. VN Lambert. 1555 Roelant Lampol, Dk. (SCHOUT. I); 1564 Roel. Lampol, Pecq-Aw. (AP).
|
FD |
Lampole |
(NF tournaisien). 1555 «Roelant Lampol» Tournai; surnom, d’anc. fr. ampole, ampule f., ‘fiole, ampoule’, etc. Gdf [MH], plutôt que var. de Lambol.
|
JG |
Lamprau |
zie Lamborelle.
|
FD |
Lampre |
cf. Lampe.
|
JG |
Lampre(t) |
zie Lambret(te).
|
FD |
Lamprecht |
cf. Lambrecht.
|
JG |
Lamprecht |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lamprenne |
Proven. L’Ambraine (Dép. Gelbressée).
|
EV |
Lampreu |
zie Lempereur.
|
FD |
Lamproi |
-oie, Lamproy, -oye, sans doute aussi Lamploy (cf. également Lemploy). Surnom: w. lamprôye, lamproie, mais pourrait aussi représenter: 1428 «Colar Lambroye» Othée, qui est un dérivé en -oye d’un thème tiré de Lambert.
|
JG |
Lamproi(e) |
-oy(e), -oey, Lamploy, Lemploi,-oy: Patr. Afl. op -ôye van VN Lambert. Vgl. Lambois.i4z8 Colar Lambroye, Othée (HERB.).
|
FD |
Lamprou |
Var. van Lamprau of van Lampreu?
|
FD |
Lamproye |
1. Car. mor. H. qui se transforme [La lamproie subit des métamorphoses]. — 2. Proven. Essart(rode) du sieur Lambert.
|
EV |
Lamps |
zie Lamme.
|
FD |
Lampson |
cf. Lamp-.
|
JG |
Lampson |
zie Lamson.
|
FD |
Lamquet |
Dérivé en -ket du thème anthroponymique Lam-, cf. Lam.
|
JG |
Lamquet |
Lenquet(te): Patr. Dim. van Germ.VN Lambrecht.
|
FD |
Lamquin |
Lamkin. 1267 «Lamkin l’Osterline» ChartesFlandre, 1472 «Therion Lamkin» DénChiny; dérivé en -kin du thème anthroponymique Lam-, cf. Lam.
|
JG |
Lamquin |
zie Lammekens.
|
FD |
Lams |
cf. Lam.
|
JG |
Lams |
zie Lamme.
|
FD |
Lamsens |
Lansens, Lanssen(s), Lemsen: Patr. < Mnl. Lamsin, vleivorm op -sin van VN Lambrecht, 1267 dat was Lamsins f. Diedelen, Bg. (CG); 1310 Yse f. Lamsins = Yse f. Lammins, Schoondijke; 1375 Lamsin de Gansekuts = 1387 Lambert Gansecuts, Ip. (BEELE); 1393 Marien Lamsins erve; 1414 Lammin = Lamsin Jaqueloot, Ktr. (DEBR. 1970,1957).
|
FD |
Lamsens |
Lansens, Lanssen. Forme néerl. de Lamsin, hypocor. de Lambert [FD].
|
JG |
Lamson |
Lampson, Lamsoul(le): Patr. Vleivormenop -eçon, -eçoul van VN Lambrecht. 1326 Jan Lammechoen, Ip. (BEELE); 146 e. Lambert dit Lambechon le Robier, Luik (BODY); 1584 Jan Lamson, Aw. (AB).
|
FD |
Lamsoul |
Nom d’origine: Lamsoul, dépend, de Jemelle (Nr), plutôt que dérivé du thème Lam-.
|
JG |
Lamsoul |
Proven. Dép. Jemelle.
|
EV |
Lamstaes |
EN in FV. Onduidelijk. 1665 Petrus Lamistay, Wever (MUL VI).
|
FD |
Lamsweerde, van |
PlN Lamswaarde (Z). 1394 Loys van Lanzwaert, Z (OLV 403).
|
FD |
Lamury |
1. BerN W. l’amury: l’armurier, Mfr. armeurier: wapenmaker. Vgl. Larmoyer (HERB) – 2. M.i. veeleer var. van Lamoury.
|
FD |
Lamury |
Nom de profession: w. liég. ârmurî ‘armurier’ FEW 25, 24la.
|
JG |
l-Amury |
Profess. ,,L’armurier ». N°189.
|
EV |
Lamusse |
Lameuse: W. voor L’aumusse. Mfr. aumusse < Mlat. almutia: kapmantel van kanunnik > muts. 1275 Margherite l’Aumuche, Lessen (VR io6v°); 1384 Watier Aumusse, Laon; vgl. 1306 Robert L’Aumucier, Senlis; 1380 Pierre Lamissier, Laon (MORLET).
|
FD |
Lamy |
cf. Lami.
|
JG |
Lamy |
Zie Lami.
|
FD |
l-Amy |
V. Lami. N° 129.
|
EV |
Lamyns |
zie Lammens.
|
FD |
Lan |
Probabl. nom d’origine: Laon, cf. 1279-80 «Marions de Laon» RegTournai, 1284«Henri de Laon, li clers» DettesYpres, 1444 «Jehan de Lan merchier» AidesNamur.
|
JG |
Lan |
Rom. spelling voor Lang? Of PlN Laon?
|
FD |
Lan(c)k- |
cf. Lang-.
|
JG |
Lan(n)o(o)te, (van de) |
-otte, zie Delaunay.
|
FD |
Lan(n)oit(t)e, van de |
zie Delaunay.
|
FD |
Lan(n)oy(e) |
-oij(e), -ois, -oyt, Lanoi(t), Lan(n)ootje), Lanotte, Lano, Lan(n)oo, Lan(n)oey(e), Launay, Launois, -oy, Lon(n)ay, Lhonai, Lhonnay, Lonnoy: 1. PlN Lannoy (Nord, Oise): 1211 del Ausnoi (TW). Lat. alnetum, Fr. aunaie: elzenbos. Zie ook Delaunay. De grafieë’n Lannoo(t) en Lanotte zijn Vl. adaptaties, aangezien Pic. oi ongeveer samenviel met onze scherplange o (vgl. foire: foor). 1382 van Jan Lennoitte, Machelen (DEBR. 1970). – 2. In de 196 e. komt in Verrebroek Lannoey voor aïs reïnterpretatie van Lernould. 1781J. F. Lernould, Verrebroek (vader van) 1783 Lernou, 1805 Larnoet, 1810 de Larnoy, 1812 Lannoit, 1816 Lanoi, 1821 Lannoy (VS1996,86-87).
|
FD |
Lanaux |
cf. Lanneau, Lanniau(x).
|
JG |
Lanaux |
zie Lanneau.
|
FD |
Lanaye |
1701 «Guillaume de Lanaye» Bourg-Liège, 1723 «Lanaye» Ciney; nom d’origine: Lanaye, w. al nâye (Lg).
|
JG |
Lanber |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lanberg |
Landeberg. Nom d’origine : Landenberg (Winterthur).
|
JG |
Lanberg |
zie Landenberg.
|
FD |
Lanc- |
-elin ,-elot. V. LAND (Lanz).
|
EV |
Lancart |
cf. Lanquart.
|
JG |
Lancart |
zie Lanckaert.
|
FD |
Lancaster |
Lankester; de Lancastre: E. PlN. 1480 Nicolaus de Lancastere; 1690 Guil. Laincaster, Lancastrensis (MUL II, VII).
|
FD |
Lancbeen |
zie Langbeen.
|
FD |
Lance |
1265 «Jehans Lance de Frasnes» Cens-Namur; hypocor. germ. Lanzo (très fréquent), cf. Lans; p.-ê. aussi de fr. lance, surnom militaire, ou bien d’anc. fr. lance, mesure de terre Gdf [MH].
|
JG |
Lance |
Lans(e): 1. BerBN voor de maker of dragervan lansen. Vgl. Lancet. – 2. < Lanzo, Lantso, afl.van Germ. land-naam. 985 Landefredus qui et Lanzo (BRECH.). – 3. L’ance. Mfr. anse: handvat? 1307 Colons li Ance, Luik (SLL III).
|
FD |
Lancée |
zie Lancet.
|
FD |
Lancel |
Peut-être avec agglutination de l’article: Ancel (cf. Anceau, Ansiau), dérivé du thème du NP Anselme, comp. Lanciaux; sinon, d’anc. fr. l’ancel ‘le serviteur’, cf. Lancelle.
|
JG |
l-Ancel |
Situation sociale. ,,Le serviteur ». N° 137.
|
EV |
Lancel(le) |
Lanselle, Lancia(ux), Lansiaux, Lansay: Patr. VN Ancel (zie i.v.), met proditisch Iw. (!’). 136 e. li Ansiaus, Hénin (DUPAS 298); 1360 Maigne Lansielle, Dk. (TdT); 1536 Michiel Lanseel, Gullegem(KWII).
|
FD |
Lancelevé |
BN voor iemand die de lans opneemt, naar de lans grijpt? Vgl. D. Zuckmesser, Zuckschwert.
|
FD |
Lancelin |
Avec agglutination de l’article, Ancelin, dimin. du thème de Anselme, cf. Lancel (ci-dessus); ou bien d’anc. fr. lancelin,m, liég. lanchelin ‘dard, javelot’ FEW 5, 152a, surnom de soldat.
|
JG |
Lancelin |
Patr. VN Ancelin met proditisch Iw. Of afl. vanLancelot. 1096 Lancelin de Beaugency (PDB).
|
FD |
Lancelle |
Lanselle, sans doute aussi Loncelle. 1360 «Maigne Lansielle» Tournai; surnom: anc. fr. ancele ‘servante’ FEW 24, 540b, cf. aussi Lancel, plus probable que anc. fr. lancette ‘navette’, surnom de tisserand (Dauzat 362).
|
JG |
Lancelot |
Lanselot, Lansloot, Lanslots, Landslots: Patr. Lanseloot, naam uit de ridderromans (BOEKENOOGEN 77-8). 1378 Lancellot Bollaert = 1394 van Lanseloot Bollarde, Ktr. (DEBR. 1970); 1396 Lanseloot Roose, Ip. (BEELE); 1584 Bertelmeeus Lantsloot, Aw. (AB).
|
FD |
Lancelot |
Lanselot. 1502 «Lancelo de Sarton» BourgNamur, 1570 «Lanchelot de Maretz» BourgLiège, 1578 «Cornil Lancelot» BourgNamur, 1646 «Linar Lancelot» Fronville;anc. prénom mis à la mode par les romans de chevalerie.
|
JG |
Lancer, de |
zie Lanier.
|
FD |
Lancereau |
1620 «Jan Lancereau (de Sedan)» émigré en Suède ; surnom : pour Dauzat 362, dérivé en -ereau de lance, cf. moy. fr. lancerel ‘jeune brochet’ (effilé comme une lance) FEW 5, 152b.
|
JG |
Lancereau |
Ofr. lancerel, dim. van lance: lans. BN voor een slanke (DNF).
|
FD |
Lancestre |
Anc. fr. ancestre ‘ancêtre’ FEW 24, 642b, nom de parenté ou surnom de personne âgée.
|
JG |
Lancet |
-ette, Lancée: Dim. van Ofr. lance: lans. BerBN. Vgl. Lance 1.1280 Robins Lanchet, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lancet |
Lancette. 1280 «Robins Lanchet» Si-Quentin ; surnom : anc. fr. lancete ‘petite lance; instrument de chirurgie’, etc. FEW 5,152a.
|
JG |
Lanchals |
BN voor iemand met lange hais. 1268 Willelmus Lanchals, Ip. (BEELE); 1392 Giele Lanchals, Aw.(ANP).
|
FD |
Lanciaux |
Lansiaux. Cf. 13e s. «li Ansiaux» Hénin; avec l’article agglutiné, Anciaux, dimin. du thème de Anselme, cf. Lancel.
|
JG |
Lancien |
cf. Ancien.
|
JG |
Lancier(s) |
Lanssiers, de Lansier: BerN Mfr., Mnl. lancier: lansier, maker van lansen. 1294 Emme Lanchiere, Atrecht (WYFFELS); 1290 Jehan Lankier,St-Q.(MORLET).
|
FD |
Lanciers |
Fonction. Soldat armé d’une lance.
|
EV |
Lanciers |
Lanssiers. Génitif de moy. néerl. lansier ‘lancier’, cf. 1294 «Emme Lanchiere» NécrArras.
|
JG |
Lanck |
zie (de) Lang(e).
|
FD |
Lancka(c)ker |
zie van Langenacker.
|
FD |
Lanckaert |
Lankart, Lancart, Lanquart: Pic. hypercorrect voor Lanchart. Vgl. Mpic. Lankier = Lancier (MORLET). Afl. van lance: lans. 1401 Mahieu Lanchart, Comp.; 1404 Pierre Lansart, Laon (MORLET); 1584 Peeter Lanckaert, Aw. (AB).
|
FD |
Lanckbeen |
zie Langbeen.
|
FD |
Lancke |
Hypercorrect voor Loncke, wegens de o-achtige klank van korte a, vooral voor velare nasaal.
|
FD |
Lancker(e), van |
van Lanker, van Lanckeren, van Lancre: Samentrekking van Van Langacker; vgl. van Langenacker. PlN Langenakker in Oud. (OV). 1275 H. de Langackera, Oud. (HOEBEKE); 1492 Symoen van Lanckere, Cent (BOONE); 1572 Thomaes van Lanckere, Jan van Lanckere gheseit Macs fs. Tomaes, Cornelis van Lanckackere fs. Jans,Tomaes sone, Oud. (V.BUTS. 1972).
|
FD |
Lancker, de |
Lan(c)kers: 1. Var. van De Lonker. Vgl. Lancke. – 2. De Lancker < Delancre.
|
FD |
Lanckman(s) |
1. V. Lang. — 2. V. Lanc(k)- -muer, -neus, -paep, -riet, LAND (Lank). -sweert, -vrind. V. Lang.
|
EV |
Lanckman(s) |
zie Langman(s).
|
FD |
Lanckmeus |
zie Langenus.
|
FD |
Lanckmuer |
Vondelingnaam: (gevonden aan de) lange muur? Vgl. 1788 Henricus Langenduer ante portam domus inventitiorum, Lv. (VS1976,428). Schotse FN Langmoor? 1660 Langmuer, A’dam (PDB).
|
FD |
Lanckohr |
zie Langhoor.
|
FD |
Lanckpaep |
BN voor een lange, grote paap, priester. 1346 Woutere Langhepape, Aw. (CLEMEUR); 1357 Langpapen = 1369 Langpaeps dochter, Her. (DERCON).
|
FD |
Lanckriet, (van) |
Lan(g)kriet, Lancriet: De FN Lanckriet komt in Vlaanderen niet voor 1600 voor. De FN komt in 1625-39 in Tielt voor aïs: Lancry (zie i.v.), Lancly, Lancryet en Lancriet (med. H. Lanckriet). Zie ook Van de Langerijt.
|
FD |
Lanckrock |
zie Langerock.
|
FD |
Lancksweir(d)t |
-zweirt, -sweerd(t), Lanc(k)sweert, Lanksweerdt, Lanckxweerdt, Langsweir(d)t, Lanszweert, Lansweer(d)t, Landsweer(d)t, -sweers: Mnl. lanc zweert: lang zwaard. BN voor de zwaardenmaker of zwaard vech ter. Vgl. Longuepée. 1590 Jacob Langswaert, Gent-Leiden (J.D.).
|
FD |
Lanckvrind |
BN voor iemand met vriendschappelijk karakter, met wie je lang bevriend kunt zijn. Vgl. Cortvriend.
|
FD |
Lanckweerd |
Verhaspeling van Lancksweert.
|
FD |
Lanclu(d) |
Lanclus, cf. Lenclu(d), Lenclus.
|
JG |
Lanclu(s) |
Lanclud, zie Lenclus.
|
FD |
Lançon |
Lançon, Lanson: 1. PlN Lançon (Ard.). -2. Spellingvar. van Lamson. – 3. Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Lanzo (zie Lance 2.). 1340 Herbertus dictus Lanson, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lançon |
Nom d’origine: Lançon (Ardennes); sinon, surnom métaphorique, d’après anc. fr. lançon ‘branche d’arbre’ Gdf [MH].
|
JG |
Lancre |
zie Delancre.
|
FD |
L’Ancre |
Probabl. de fr. ancre comme nom d’enseigne, cf. Delancre, Delangre [MH].
|
JG |
Lancre, van |
zie van Lanckere.
|
FD |
Lancriet |
zie Lanckriet.
|
FD |
Lancry |
13e s. «Vaes Lancris» NécrArras, 1820 «Lancris, Lancry» Pas-de-Calais; nom issu d’un anthrop. germ., p.-è. lang-rîk (Fôrst. 1012, note que langa est souvent confondu avec landa et que land-rik est fréquent); cf. Landri.
|
JG |
Lancry |
Lancri: Fréquente FN in PdC in 1820 (BERGER). Patr. Rom. vorm van Germ. VN lang-rîk ‘lang-heerser’. 1244 Vaas Lancris, Atrecht (NCJ). Vgl. 1576 Langheric, Hulst Z (LIND.). Zie ook Lanckriet.
|
FD |
Lancsweert |
zie Lancksweirdt.
|
FD |
Lançut |
Zie Lansu.
|
FD |
Land |
Lande: Patr. Korte Germ. VN Lando (GN). 1303 Andries Lands wive, Bg. (VERKEST).
|
FD |
LAND |
Racine germanique ayant servi à former des noms de baptême. (V. LAD). Prototypes : Lmabert, Lancelot. (Land-bard, Lanz-hlod). A. Forme Land ou Lam ou Lan. I. N. simples. Lande, Landman, Laan, Laenen(s). II. N. simples avec suffixes. L.-elin : Lem- -(e)Iin, -(e)lyn. III. N. composés. L.-bald : Lam-, Lom- -beau, -bo, -bel(le). L.-bard : Lam- -paert, -bert, -brecq, -bié, -biet, -bié, -by, -brechtfs), -bregh(t), -ber(t)s, -bertz, -precht, -brix, -brichts, -pert; Lem-brette, Lambert- -i, -y (Génitif latin). Diminutifs de L.-bald ou L.-bard : L.- : Lamme, Lem, Lemmens, Lemense, Lampe. L.- -eketto, -kin, -ok : Lam- -quet, -quin, Lemmekens, Lamock. L.-elin : Lamb-, Lemb- -elin. L.-otto : Lamb(i)otte, altéré en Lambilliotte. L.-ino : Lambin. L.-hard : Land- -art, -ert. L.-hari : Lend-, Lent- -ers, Landry. L.-hlod : Landsloot, Landeloos (Synon. : Lancelot, ci-après, et Ladis- las, V. LAD). L.-marc : Landmarc. L.-rad (-ragin) : Land- -ré, -rain, -rien. L.-ric : Land- -ry, -rieux. L.-wald : Landau (Histoire: Landoald, N. de saint). B. Forme Lans : I. N. simples. Lan(t)z, Lanssens, Lans(on), Lens, Lenssen(s). II. N. simples avec suffixes. L.- -ekin, -elin : Lenzkens, Lanscelin. III. N. composés. L.-hari : Lanser. L.-hlod : Lancelo(o)t, Lenseclaes. L.-wald : Lanselle. C. Forme Lank. I. N. simples. 1. Lenk, Langue, Lanck-, Lang- -mans. 2. Langens 3. L.- -akin, -ekin; -ik : Langaskens, Langic. IL N. composés, L.-hari : Lenger, Langie, Langers. Len- -ie, -ière. L.-hlod : Langlot. L.-rad (-rand) : Lengrand.
|
EV |
Land- |
-rain, -ré, -resse, -rie. V. LAND.
|
EV |
Land- |
-uyt, -eut. Proven. ,,Campagne éloignée (de l’agglomération) ». (Dép. Braine – le – Château, Eeke, etc.). N° 228.
|
EV |
Landa(ux) |
zie Lancel(le).
|
FD |
Landaes |
-a(s), zie Delandas.
|
FD |
Landais |
Ethnique: habitant des Landes ou d’une lande en particulier (Dauzat 363).
|
JG |
Landas |
1275-76 «Alisons de Landast» Reg-Tournai, 1297-99 «Bauduin de Landas» ComptesMons; nom d’origine : Landas (Nord).
|
JG |
Landau |
1. Proven. Ville d’Allem. — 2. V. LAND.
|
EV |
Landau |
Nom d’origine : Landau (Hesse).
|
JG |
Landau(er) |
Landeau, Landouw: PlN Landau in de Faits.
|
FD |
Landauer |
Ethnique : habitant de Landau.
|
JG |
Landdreter |
Landtreter: D. FN Landreiter: bereden bode, bode te paard, landruiter. Vgl. Minnebo.
|
FD |
Landdreter |
Nom de profession: all. Landreiter ‘gendarme à cheval’.
|
JG |
Lande |
1820 «Laude» (nombreux) Pas-de-Calais ; paraît être un anthrop. genn., par ex. l’hy-pocor. Hlodo. Cf. aussi flam. Lode = Lodewijk (Louis). « Dérivés: Laudet. – Laudin. – Laudis. « Latinisation: Laudus, Laudy.
|
JG |
Lande |
Proven. ,.Terrain inculte » (L. D.). Synon. : Lalande. N° 237.
|
EV |
Landeberg |
zie Landenberg.
|
FD |
Landeck |
PlN Landeck (RP, BW).
|
FD |
Landeg(h)em |
Proven. Loc.
|
EV |
Landeg(h)em, (van) |
PlN Landegem (OV). 1130 Lambertus de Landegem, Cent (GN); 1270 Woutre van Landenghem, Cent (CG); 1398 France van Landeghem, Pittem (DEBR. 1970).
|
FD |
Landeloos |
1. Situât, polit. ,,Sans pays, apatride ». — 2. V. LAND.
|
EV |
Landeloos |
Landerloo(s): BN voor iemand zonder landbezit. 1361 Gerardo Landeloes, Steenbergen (C.BAERT). Vgl. Sansterre.
|
FD |
Landeloos |
Landerloos, -oo. Surnom néerl. signifiant ‘sans terre’, équivalent du NF San-terre.
|
JG |
Landen |
1370 «Belle van Landen» Tirlemont; nom d’origine: Landen (BrFl).
|
JG |
Landen, (van) |
PlN Landen (VB). 1321 Johannis de Landenne, Heilissem; 1370 Belle van Landen, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Landenberg |
Lan(de)berg: D. PlN in Winterthur (BRECH.).
|
FD |
Landenne |
Nom d’origine: Landenne, w. lan-dène (air. Namur).
|
JG |
Landenne |
PlN (LU).
|
FD |
Landenne |
Proven. Loc.
|
EV |
Lander(s) |
1. Patr. Germ. VN land-hard ‘land-sterk’: Landardus (MORLETI). 1478 Katelyn Landeert, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. Zie De Laender.
|
FD |
Lander, (de) |
zie de Laender.
|
FD |
Lander, van |
Wsch. < Van Landen.
|
FD |
Landercy |
Landrecy, Landurcy. Nom d’origine: Landrecy, w. Landurci, hameau de My (arr. Marche). – La localisation n’est pas du tout favorable à Landrecies (Nord) comme NL éponyme, cf. cependant 1302 «Jakemes de Landrechies» LoiTournai, 1356-58 «Jehans de Landrechies cuveliers» PolyptAth.
|
JG |
Landercy |
zie Landrecy.
|
FD |
Landerie |
zie Landry.
|
FD |
Landerieu |
cf. Landrieu(x).
|
JG |
Landerieu |
zie Landrieu(x).
|
FD |
Landerloo(s) |
zie Landeloos.
|
FD |
Landerloos |
cf. Landeloos.
|
JG |
Landers |
D’après Carnoy 36, p.-ê. var. de Lenders (fr. Léonard).
|
JG |
Landerwijn |
-wyn. Peut-être nom issu de l’an-throp. germ. lant-win (Fôrst. 1011). Landeut, cf. Landuyt.
|
JG |
Landerwijn |
-wyn: Patr. Landewijn, met epenthe-tische r. Germ. VN land-win ‘land-vriend’: Landuinus (MORLET I). 1561 Pieter Landerwyn = 1587 P. Landerwin, Roes. (VS1974,478-480).
|
FD |
Landesberg |
zie Landsberg.
|
FD |
Landesman |
zie Landman(n).
|
FD |
Landeut |
V. Landuyt.
|
EV |
Landeut |
zie van Landuit.
|
FD |
Landewij(c)k, van |
van Land(e)wyck: PlN Landwijk in Donk (L). 1322 Arnold van Lantwyck, Mech. (Limburg 1956,184-8,302-4); 1369 Jan van Landewijde, Bs. (HB164).
|
FD |
Landgoed |
PlN? Wsch. een reïnterpretatie.
|
FD |
Landgraf |
Landsgraeve: EN van een landgraaf. 1245 Henricus Lantgrave (van Thuringen) (GN).
|
FD |
Landheer |
Landsheer, Landtsheer, -heere. Surnom: moy. néerl. lant(s)here ‘seigneur, propriétaire’.
|
JG |
Landi(er) |
Landy, Lant(h)ier, Lantiez, Lanty, Lenti(er): Patr. Rom. vorm van Germ. VN land-hari ‘land-leger’: Landarius (MORLET I). 1340 Jehan Lantier, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Landman |
1. Proven. ,,Campagnard ». — 2. V. LAND.
|
EV |
Landman(n) |
Lan(d)tman, Land(e)sman, Lansman(s), -manne: Mnl. lant(s)man: landman, buitenman, landbewoner; ingezetene, landsman. 1397 Peter Lansmans, Vreren (IOT); 1430 dat lan Lansmans was, Her. (DERCON); 1462 Jan Lantsman, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Landmeter, de |
Land(t)me(e)ters, Lantmeeters, Landmesser: BerN van delandmeter. 1282 Johanni Lantmetra, Bg. (WYFFELS); 1283 Eustason le Lantmetre, Ktr. (DEBR. 1980); 1378 Janne den Lantmetre van den vorseiden dake…te metene, Dend. (OSD).
|
FD |
Landmeters |
Landtmeters, Lantmeeters, Lant-meters. Nom de profession: moy. néerl. lant-meter ‘arpenteur’.
|
JG |
Landmeyer |
BerN van de meier, boer te lande. Of reïnterpretatie van Langenmeyer.
|
FD |
Landmeyer |
Nom de dignité : ail. land + Meyer, littér. ‘maire rural’.
|
JG |
Lando |
Spelling voor Fr. uitspr. van Landau.
|
FD |
Landolphe |
Nom issu de l’anthrop. germ. land-wulf?
|
JG |
Landolphe |
-olfi, -olsi: Patr. Germ. VN land-wulf ‘land-wolf : Landulfus (MORLET I).
|
FD |
Landouw |
Nom d’origine: moy. néerl. landouwe ‘prairie’.
|
JG |
Landouw |
zie Landau(er).
|
FD |
Landouzy |
Wellicht verhaspeling van Landercy/Landurcy.
|
FD |
Landoy |
Proven. Landat ou Landot (Dép. Mainvault).
|
EV |
Landrain |
Landrin. 1820 «Landrin» Pas-de-Calais; surnom: (Montbéliard, etc.) landrin ‘lambin, flandrin’ FEW 16, 443a.
|
JG |
Landrain |
zie Landrieu(x).
|
FD |
Landre |
Landrez. Avec agglutination de l’article, prénom André.
|
JG |
Landré |
Landrez: Patr. l’André. Vgl. Landrieu.
|
FD |
Landre(s) |
PlN Landres (Ard., Meurthe-et-Mos.)of Rom. vorm van Landen (VB). 1286 Watiers Landré, Valencijn (HERB.).
|
FD |
Landreau |
zie Landrieu(x).
|
FD |
Landrecy |
cf. Landercy.
|
JG |
Landrecy |
Landercy, Landurcy: PlN Landrecies (Nord) of evtl. Landrecy in My (LX). 1365 le dame de Landrechies, Bergen (DE COCK); 1384 Person de Landresis, Laon; 1399 Jehan de Landrechies, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Landrecy |
Proven. Landrecy (Dép. My).
|
EV |
Landres |
1286 «Watiers Landre» Valenciennes; probabl. nom d’origine: soit Landres, anc. nom de Landen (cf. aussi Delande), soit Landres (Ardennes, etc.).
|
JG |
Landresse |
cf. Landries.
|
JG |
Landresse |
zie Landrieu(x).
|
FD |
Landrez |
cf. Landre.
|
JG |
Landri |
Landrie. Landry, s.d. «commemoratio presbyteri Landrici» ObitHuy, 1286 «Landris et Willaumes» CartMons, 1753 «Gille Landry» Sart-en-Fagne; nom issu de l’anthrop. germ. land-rik, mais pourrait être aussi une var. de Landrieu. – Cf. également 1304 «Johans de Landris maires de Lige», 1368 «Johans dis de Landris chevalliers » CartValBenoît.
|
JG |
Landri(e) |
zie Landry.
|
FD |
Landrien |
Avec agglutination de l’article, prénom Andrien.
|
JG |
Landrien |
Patr. L’Andrien of spelling voor Landrin.
|
FD |
Landrien |
Proven. Dép. Heurne.
|
EV |
Landries |
Landresse. Peut-être, avec agglutination de l’article, prénom néerl. Andries, comp. Landre.
|
JG |
Landries |
zie Langendries.
|
FD |
Landrieu |
Landrieux, Landerieu. 1295-1302 «Jakemon l’Andrieu» ImpôtArtois, 1393 «Jehans Landrieu» Tournai; avec agglutination de l’article, prénom Andrieu, comp. Landre; cf. aussi Landri, Landry.
|
JG |
Landrieu(x) |
Landerieu, Landurieux, Landreau, Landri(e)au, Landureau, Landrin, Land(u)rain, Landresse: Patr. L’Andrieu, L’Andreau, L’Andrin. Zie André. Landr(a)in kan ook vleivorm zijn van Landry. 1295 Jakemon FAndriu, PdC (BOUGARD); 1393 Jehans Landrieu, Dk.(TdT).
|
FD |
Landrieu(x) |
V. LAND.
|
EV |
Landrin |
cf. Landrain.
|
JG |
Landrock |
zie Langerock.
|
FD |
Landroit |
-oy, Lendroit, Landrot. NF assez rare en Belgique, attesté en Gaume à Ruette dès 1648 (GeneaNet), sans doute en provenance de l’Aisne ou de la Meurthe-et-Moselle où il pourrait être d’origine toponymique (de Landroy en 1517), mais un surnom serait tout à fait possible d’après le sens d’anc. fr. endroit ‘genre, valeur, caractère, etc. Gdf.
|
JG |
Landroux |
1571 «P. Landreu de Paris» Bourg-Liège; surnom: fr. landreux ‘languissant, traîneur’ FEW 16, 443a; ou bien var. liégeoise de Landru [JL, NFw].
|
JG |
Landroux |
Patr. L’Androu. Fr. vorm van VN André. 1384 Perre Androuet, Laon (MORLET).
|
FD |
Landroy |
cf. Landroit.
|
JG |
Landru |
Metr. Germ. VN land-thrûth ‘land-macht1: Landetruda (MORLET I).
|
FD |
Landru |
Nom issu de l’anthrop. germ. fém. land-thrûth > Landetruda [FD] ; cf. aussi Landroux.
|
JG |
Landry |
cf. Landri.
|
JG |
Landry |
Landri(e), Landerie: Patr. Rom. vorm van Germ. VN land-rîk ‘land-machtig’: Landrik, Landricus (MORLET I). 1653 Philip Landry= Landri = Landrie, Ronse (Midd.i<)64,274). Vgl. 1313 Thomas de Saint Landri, Parijs (MICH. 1950).
|
FD |
Landsberg |
Landesberg, Landsbergier, Langsberg, Lansberg(h), -bergen: Verspreide D. PlN Landsberg. Landsbergier < Landsberger. 1562 Hubrecht van Lansberch, Diisseldorf-Aw.(AP), Zie ook Lansenberg.
|
FD |
Landschoot(e), van |
van Landtschoote, van Lantschoot, van Landtshoote, van Lanschot, Landschoot, Lanscotte: PlN Langschoot: lange afgeperkte ruimte, (of ) lange beboste hoek hogere grond uitspringend in moeras.PlNin Eksaarde (OV) (GYSS. 1956,96) en Berlaar(A) (OARII). 1232 de Lancschote, OV (GN); 1392 Jan van Lanxscote, Maldegem (JAM.); 1584 Corndis Lanschot, Aw. (AB).
|
FD |
Landser |
Lanser: D. FN Lanzer < PlN Lanz.
|
FD |
Landsgraeve |
zie Landgraf.
|
FD |
Landsheer |
-heere, cf. Landheer.
|
JG |
Landsheer(e), (de) |
(de) Landshere, (de) Landtsheer(e), (de) Lantsheer(e), Lantheere, Lansheer: Mnl. lanthere: vorst, heer, landheer, landeigenaar. 1297 Thomas Landshere, Kales (GYSS. 1963); 1382 Philipse den Landsheere, Wingene; 1398 Willem deLantheere, Deerlijk (DEBR. 1970).
|
FD |
Landslots |
zie Lancelot.
|
FD |
Landsman |
-mann. Surnom: moy. néerl. lant(s)-man ‘campagnard, etc.’.
|
JG |
Landsman |
Proven. ,,Campagnard ou fermier » (opposé à Landsheer, ,,propriétaire »).
|
EV |
Landsman |
zie Landman(n).
|
FD |
Landsoght |
zie Lantsoghc.
|
FD |
Landstein |
PlN in Weilrod (HS).
|
FD |
Landsuser |
Mnl. land(s)huzere: bewoner van het landhuis (van een kastelnij). 1501-1543 de Lanshuser, Bg. (PDB); 1634 Joosep de Landtshuysere; 1652 Pauwels de Lantshuusere fs. Josep, Oedelem; 1634 Charles de Landtshuyser, 1652 Josep de Landtshuusere, Bg. (SCHOUT. I, II).
|
FD |
Landsvreugt |
-vreugd: Wsch. een reïnterpretatie, misschien van Lantsoght / Landsucht.
|
FD |
Landsweer(d)t |
-weers, zie Lancksweirdt.
|
FD |
Landtman |
zie Landmann.
|
FD |
Landtme(e)ters |
zie de Landmeter.
|
FD |
Landtmeters |
cf. Landmeters.
|
JG |
Landtreter |
zie Landdreter.
|
FD |
Landtsheer |
-heere, cf. Landheer.
|
JG |
Landtsheer(e), (de) |
zie (de) Landsheer(e).
|
FD |
Landtsucht |
zie Lantsoght.
|
FD |
Landuit |
-uijt, -uyt, -uydt, Landyt. 1356«Janne van Landuut» Gand, 1402 «Goric van Land-uyt» Anvers [FD]; nom d’origine: Landuit, à Braine-le-Château, Denderleeuw, Eecke, etc.
|
JG |
Landuit, (van) |
(van) Landuy(d)t, (van) Landuijt, Landeut: PlN Landuit in Denderleeuw (OV), Kasteelbrakel (WB), Lede, Melsene, Mère, Zegelsem (OV). 1292 Goisine van Landuut, Aalst (CG); 1356 van Janne van Landuut, Cent (GSB); 1396 Danneel van Landuut, Denderleeuw; Pieter van Landuut, Mère (DE B.).
|
FD |
Landurain |
-eau, -ieux, zie Landrieu(x).
|
FD |
Landurcy |
cf. Landercy.
|
JG |
Landurcy |
zie Landrecy.
|
FD |
Landureau |
Peut-être dérivé en -eau de enduré ‘endurci'(Morlet 581)?
|
JG |
Landuyt |
cf. Landuit.
|
JG |
Landvogt |
BerN naar het middeleeuwse ambt van landvoogd: stadhouder.
|
FD |
Landwehr |
Landwier: Mhd. lantwer: landverdediger, grenswachter (BRECH.). 1555 Jan Lantweer, Issum-Aw. (AP).
|
FD |
Landwehr |
Surnom: all., moy. néerl. lantwere ‘(soldat de la) défense territoriale’.
|
JG |
Landwyck, van |
zie van Landewijck.
|
FD |
Landy |
Peut-être un surnom: (avec l’article) w. liég. andî, landier; ou bien de lendit, célèbre foire parisienne FEW 4, 644a?
|
JG |
Landy |
V. LAND.
|
EV |
Landy |
zie Landier.
|
FD |
Landzaat |
Mnl. lantsate: ingezetene van het land, cijnsboer, pachter.
|
FD |
Laneau |
Laniau, cf. Lanneau, Lanniau(x).
|
JG |
Laneau |
V. Lagneau.
|
EV |
Laneau |
zie Lanneau.
|
FD |
Lanen |
Lanens, cf. Laenen(s).
|
JG |
Lanen(s) |
Lane(s), zie Laenen(s).
|
FD |
Lanen, van |
zie van der Laan.
|
FD |
Laner |
V. Laan.
|
EV |
Laner |
zie de Laender.
|
FD |
Laneuw |
zie Lanneau.
|
FD |
Lanfant |
cf. Lenfant.
|
JG |
Lanfant |
V. L’enfant.
|
EV |
Lanfant |
zie Lenfant.
|
FD |
Lanfroy |
1398 «Gillis Lanfroit» Courtrai; nom issu de l’anthrop. germ. land-frith > Landefred (Fôrst. 1007), Lantfridus [FD].
|
JG |
Lanfroy |
Lanfroot: Patr. Lanfroit, Rom. vorm van de Gertn. VN land-frith ‘land-vrede’: Landefred (Fm.), Lantfridus (Dip.). 1387 Lamfroot de Steenvoorde, Ip. (BEELE); 1398 Gillis Lanfroit, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Lanfry |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN Lamfricus (MORLETI).
|
FD |
lang |
,,Long ». 1. Car. phys. N° 253. DE Lan(g)he, ,,Le long ». Langue. Francisation de Lange, ,,Long ». 1° Avec un N. de personne : Lang–manfs), -paep, -vriend, ,,Long–homme, -curé, -ami ». Lanc(k)-man(s), ,,Long homme ». Lange-rome, ,,Long Jérôme ». Langewau-ters, ,,Long Gauthier ». 2° Avec l’évocation d’une partie du corps : N° 254. Langehenkel ,,,Long jarret », Langbeen, ,,Longue jambe », Langneus, ,,Long nez », Langhoor ou Laughoor (Altér. graphique), ,,Longue oreille ». — 2. Car. mor. Lanc(k)sweert. Sobriquet, ,,Longue épée, Traîneur de rapière ». — 3. Proven. (VAN) Langenaeken, Langenakker, ,,Long champ » (Dép. Wellen). N » 239. VAN Langen–hove(n), -donck, ,,De la grande ferme », ,,Du grand donjon ». Nos 246, 247. Lanc(k)- -muer, -riet, ,,Long mur » (Caractéristique d’une propriété), ,,Longue oseraie ». Lan-g(h)en- -dries, -haeck, (-haag), -hoff, ,,Longue lande », ,,Long bosquet », ,,Long jardin » (Hof) ou ,,Long domaine » (Hove).
|
EV |
Lang |
Langue (orthogr. romanisée), avec désinence du génitif: Langen, Langens, Langer, Langers, Lankes. Surnom: néerl. ou all. long ‘long, grand’.
|
JG |
Lang- |
-a, -askens, Lang- -ens, -er, -hard, -ic, -ie. V. LAND (Lank).
|
EV |
Lang- |
Premier élément dans divers surnoms néerl. ou ail., entrant en composition avec : 1° un nom de personne: Lanckaert (= grand Arnould; cf. Grootaert). – Lanckman, Lanck-mans. Langmans, Lankmans (= homme grand). – Langewouters (= grand Gauthier). 2° un nom d’une partie du coips : Langbeen, Langbien, Langbin (= longue jambe). –Lanckneus (= long nez). – Langhoor, Lang-hor, Langohr, Langoor (= longue oreille). 1284 «Jehan Langort» DettesYpres, 1296 «Heile Langors», 1294 «Simon Langhore» OnomCalais, 1348 «Marien Langore» Tournai. 3° un nom d’objet: Langbroek (= longue culotte). – Langenhaeck (= longue arquebuse). – Lanckriet (= longue canne). – Lanckrock, Langerock (= longue robe). – Lancksweerdt, Lancksweert, Lancsweert (= longue épée). 4° un nom topographique d’origine: Lange-naerde (= longue terre). – Langenackers, Langenakers, Languenaker, Languenakers (= long champ). – Langenacken, Langenae-ken, Langenaken (= long champ). – Langen-dorf (= long village). – Langendries, Lang-hendries (= longue friche). – Langenscheid (= longue limite).
|
JG |
Lang(e), (de) |
(de) Langen, de Langh(e), (de) Leng, Lelangue, Delangue, Langh, Lanck, Langens, Slang(h)en: BN naar de grote gestalte. 1261 uxor Boidini Longi, Kaster (DEBR. 1980); 1326 Heinric de Langhe, Ip. (BEELE); 1398 Heinkin de Langhe, Claerkin Slanghen, Dentergem (DEBR. 1970).
|
FD |
Lang(e)l- |
-et, -er, -ez. Proven. 1. L’anglet, ,,Le petit coin ». N° 228. (Synon. : Lecornet) (L.D.). — 2. L’Anglais. V. Langlois.
|
EV |
Lang(er)hans |
BN + Patr. Lange Hans.
|
FD |
Langanke |
Lang Hanneke; vgl. Langehenkel.
|
FD |
Langard |
Peut-être surnom: fr. languard ‘celui qui parle beaucoup, qui dit du mal’ FEW 5, 359b, dérivé péjoratif en -are/de fr. langue,cf. DicPatRom II. 1, 366.
|
JG |
Langaskens |
Wsch. < Langhanskens : lange Hansje. Vgl. Langhans, Langehenkel.
|
FD |
Langbank |
BN of BerBN. De bet. van bank is hier niet duidelijk: zitbank, rechtbank, toonbank? Er is een PlN Langbank in Schotland. Vgl. 1400 Hugo dictus Corttebanc, Mech. (OARII).
|
FD |
Langbeen |
-behn, -b(e)in, Lanc(k)been, Lambeens: BN naar de lange benen. 1280 Hanninus Lancbeen; 1379 Jhan Langhebeen, Ip. (BEELE).
|
FD |
Langbord |
Verhaspeling van Langborst. BN voor iemand met groot bovenlijf. Vgl. Ndd. Hoborst (NN). 1353 Janne Langheboerst, Cent (GSB).
|
FD |
Langbroe(c)k |
PlN Langbroek: lang moeras. 1382 van Osten van Langbrouc = 1395 Oste van Lancbrouc, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Lange |
1373 «Pirchon Lange» CoutStavelot, 1569 «Floris de l’Angele» = 1575 «Fleurisde Lange», 1579 «Collin Lange» Mettet, 1602-3 « les orphelins Jean de Lange dit de Rouvroy» TerriersNamur, ±1650 «Martin Lange» = 1644 «les filles du bru» Lorcé; fr. l’ange, surnom ou nom d’enseigne (cf. 1425 «La Maison de l’Ange», 1506 «À l’Ange», 1693 «À l’Ange d’Or» à Liège, BTD 26, 272). Cf. aussi Portelange.
|
JG |
Lange(r)werf |
PlN Langewerf bij Pereboom (Dussen, NB). ± 1590 Joachim Zegers Langerwerf, Raamsdonk (PDB).
|
FD |
Lange, van |
PlN Lange (G) (TW).
|
FD |
Langebeeke |
PlN Lange Beek. O.m. veldnaam in Walcheren: 1340 mijns heren tiende in Langhebeke (MEERTENS1944).
|
FD |
Langedo(n)ck |
zie van Langendonk.
|
FD |
Langehenkel |
BN Lange + VN Henkel, dim. van Johannes. 1464 Cord Langehenneke, Hannover (BRECH.).
|
FD |
Langela |
-ella: It. Metr. La Angela.
|
FD |
Langelaar |
-aère, zie Langlart.
|
FD |
Langelé |
-es, Langelet, -ez. 1444 «Jehan l’esté de langele» AidesNamur, 1472 «Jacommyn Langelet» DénChiny, 1540 «Jehan de Langele» BourgNamur; nom d’enseigne: ft. l’angelet (cf. la mention namuroise de 1444 et celle de 1569, v° Lange ci-dessus). Ce peut être aussi une var. graphique du NF Lengelé, de fr. / ‘engelé, w. èdjalé, surnom de frileux.
|
JG |
Langelet |
-ez, -es, -es, -é, Longelé, -ez, -es, -e(s), Lengellé, Lengelle, Ling(u)elet: 1. Dim. van Ofr. angel, Fr. ange: engel. BN of huisnaam. 1275 Jehans li Angeles; 1301 Jakemon Langelé, Dk. (RL, TdT); 1430 Jehan Lengelé = 1448 J. Langelé, Comp. (MORLET); 1444 Jehan l’oste de Langelé, Namen (J. G.). 2. De n mouillé (gn) werd in het Pic. vaak met ng weergegeven, b.v. ligne/linge, agnelin/angelin (GOSSEN119), zodat wellicht ook Lagnelet gelezen kan worden. Agnelet, dim. van Ofr. aignel: lam (zie Lagneaux). 1254 Jehans Aignelés, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Langellier |
L’Angelier (DNF)? M.i. veeleer < Langelet.
|
FD |
Langellier |
Probbal., avec agglutination du l-, surnom d’artiste qui peint ou sculpte des anges, dér. en -ier d’anc. fr. angelle FEW 24, 561a [MH], ou bien de moy. fr. (Froissart) angelier ‘évangéliste’ id., 562b.
|
JG |
Langemeier |
zie Langenmay(e)r.
|
FD |
Langen(s) |
zie Lang(e).
|
FD |
Langenacker, van |
van Langenak(k)er, -aeker, -a(e)ken, van Languema(c)kers, van Lanquenakers, Langena(e)ken(s), -acken, -a(c)kers, -aeker, Languenakers, -aeken, Langenhaek, Lancka(c)ker: PlN Lang(en)akker in Geluwe (WV), Helderen, Wellen (L). 1281 Heinr. de Langacker, Dikkele (HAES.); 1339 Jac. van Lancackere, Bg.; 146 e. Jean Lanckhackere (DE IX); 1353 Joh. de Langhenacker, Kortessem (IOT); 1557 Hans van Langenaken, Borgloon-Aw. (AP).
|
FD |
Langenaerde |
zie Langerak.
|
FD |
Langenauer |
Fréquente D. PlN Langenau.
|
FD |
Langenberg(h, van den) |
1. PlN Langenberg in Lichtaart en Wortel (A). (HELSEN1978). 1380 Reyner van den Langhenberghe, Hoogstraten (HOS). – 2. Verspreide D. PlN Langenberg (NRW, NS, SH, RP…). 1577 Willem Langenberg, Keulen; 1593 Melchior van Langenberghe, Keulen-Aw. (AP).
|
FD |
Langenbick, (van) |
1. Verspreide PlN Lange Bilk, Bulk. Vgl. van den Bulke/Bilke. 1388 Henric Langhebelec, Koekelare; 1462 Lelye fa. Clais Langhebeilcx; 1562 Jacop Langhebilc, Th. (DF IX). – 2. PlN Langenbick in Wipperfurth (NRW) (PDB).
|
FD |
Langenbruch |
PlN (NRW, NS). Vgl. Langbroek.
|
FD |
Langendijck, van |
-dyck: PlN Langendijk (NB) en in Hoogstraten (HOS), Langedijk (ZH). Verspreid in WV, Z, FV, PdC (DF IX). 1281 Joh. de Langdiic, IJzendijke(HAES.).
|
FD |
Langendonk, van |
van Langfh)endonck(t), Langendo(n)ck, Langedo(n)ck, van Lagendock: 1. PlN Langedonk: lange zandrug. Lange(n)donk in Haacht (VB), Kh., Kasterlee, Her., Olen (A), Knesselare, Schellebelle, Wetteren (OV), Lummen, Paal (L). 1281 Boidin de Langhedonc, Bg. (CG); 1466 Aernoud van Langhendonc, Werchter-Bg. (PARM.); 1556 Boudewijn Langhedoch, Gullegem (KWII). – 2. PlN Langdonk (NB). 1287 Ywanus de Langdonc, Rozendaal-Langdonk (V.LOON 179); 1572 Claire van Lancdonck = van Landonck, Aw. (ICC III).
|
FD |
Langendorf |
PlN (NS, NRW, HS, BEI).
|
FD |
Langendries |
Langhe(n)dries, Langhendris, Langhendries, Landries: 1. PlN Langdries in Ulbeek (NL), Landries in Aaigem (OV). 1294 Wilhelmi de Lancdries, LU (SKM 22); 1314 Walter de Landris, Luik (ISP); 1319 Liebers de Langdris, Luik (SLLIII); 1396 Claus van Langhedriesch, Aaigem (DE B.). – 2. Evtl. Pair. Lange Dries: Andréas. Vgl. Langewauters, D. Jungandreas, Langheinrich, Langjorg, Langmartin.
|
FD |
Langenhaeck |
Reïnterpretatie van Van Langenacker.
|
FD |
Langenhorst |
PlN (NRW, NS, SH), in Ottersum (NL) en Wassenaar (ZH).
|
FD |
Langenhove(n), van |
Lan(h)ove, van Languenhove, van Langenhof, Langenhoff: PlN Langenhove, b.v. in Opwijk (VB); Langenhof (NS). 1396 Heinric van Langhenoven, Erpe (DE B.); 1400 Jan van Langenhove, Tv. (BERDEN); 1478 Aert van Langenhove, Baardegem (Midd. 1989,1-14).
|
FD |
Langenhuijsen |
PlN. Vgl. Langenhausen (NS). 1399 Jan vanden Langhenhuys, Aw. (AP).
|
FD |
Langenkamp |
PlN (NRW, NS, SH): langveld.
|
FD |
Langenmay(e)r |
-meier, Lang(e)meier: D. BN grote meier. 1559 Sixt Langenmaier, Kempten (BRECH.).
|
FD |
Langenraedt |
zie Langerak, Langeraet.
|
FD |
Langenscheid |
PlN Langenscheid (RP). Verspreide Ndd. PlN Langenschede: lange scheiding,grens. 1599 Joh. zum Langeschede, Westfalen (BRECH.).
|
FD |
Langensieper |
Westfaalse PlN : lange moerassige plaats. Vgl. Langensiefen (NRW).
|
FD |
Langenstrass |
D. PlN: lange straat.
|
FD |
Langenus |
Lanckneus, Langnese: BN naar de lange neus. Mnl. nese: neus. D. Langnase. 1315 Vivien Langhenese, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Langepee |
zie Longuepée.
|
FD |
Langer |
zie Langers.
|
FD |
Langer(s) |
Lenger(s), Lenges: BN voor een lange. 1464 Hans Lenger, Gundelfingen (BRECH.); 1565 Michael Langere, Lv. (HENNO).
|
FD |
Langeraap |
Friese FN: lange raap.
|
FD |
Langeraert |
Langeraar: 1. BN + Patr. Lange Gérard. 1282 Henrici filii Langherards; 1294 Petro filio Longi Gerardi = 1298 Petro filio Langhe Gherards, Bg. (WYFFELS); 1360 Jan Lanc-gheeraerds, Cent (GSB). – 2. Zie Van Langerak.
|
FD |
Langeraert, (van) |
-aerd, Langeraar: 1. PlN Langeraar in Ter Aar (ZH). – 2. Zie Langerak.
|
FD |
Langeraet |
Langenraedt: 1. PlN Langenrade(SH,OIJ). 1400 Katarina de Langheraed filia…Ghisebrech de Langheraed, Bergen (CCHt). 2. Zie Langera.
|
FD |
Langerak |
van Langeraert, Langerae(r)t, Langeraar, Langenaerde, Langenraedt, Langeraet: 1. PlN Langerak: lang, recht gedeelte van een vaarwater (ZH, DR, G). 1227 Langherake, bij Zevergem (SPC). 1285 Wouter van Langherake, Holland (CROENEN 65); 1357 Jan van Langherak (CCHt); 1378 Jan van Langherak, A’dam (OA 232); 1396 van Aechten van Langheraect; 1382 Boudin van Lang Raect; 1398 Gillis van Langheraert = G. van Langheraet, Machelen (DEBR. 1970); 1511 Heinderick Langheraet; 1536 Jan Langheraect, Petegem (KW II). De naam werd gecontamineerii met Langeraert. – 2. Zie (van) Langeraert.
|
FD |
Langereis |
PlN (NH).
|
FD |
Langerijt, van de |
van de Langeryt, (van) Lanckriet: PlN Lange Riet/Rij t: lang waterloopje, langwerpig vochtig land. Lange Rijt in Brecht (A).Vgl.Langenried (BEI). 1400 Johannes vanden Langhenrijt, Ravels (VERB. II). 1625-95 (juristengeslacht van) Guielmus Langerijt, Bs.; 1630 van de Langerijt, 1662 Lanckriet, 1663 Langgriet, 1664 Lanckry; vanaf 1700 Lanckriet, Es.; 1595 Van Langeriet, Haacht (wordt) 1635 Van Langerick, 1680 Van Lageriet, 1690 Van Langriet, 1710 Van Lanckriet, Haacht (med. H. Lanckriet, Knokke).
|
FD |
Langerman(n) |
zie Langeman(s).
|
FD |
Langerock |
Lanckrock, Landrock: BN voor iemand met lange rok; vgl. Blontrock, D. Langenmantel, 1270 Boidin Lancroc, Jan Langheroc, Gent(CG).
|
FD |
Langerôme |
-ome. Peut-être nom d’origine (importé): lande de Gérôme (Dauzat 364).
|
JG |
Langeveld(e), van |
van Lankveld, -velt, Langeveld, -velt: PlN Langeveld in St.-M.-Bodegem, Merchtem, Wilsele, Opwijk (VB), Ressegem, Zèle (0V). 1307 Jan van Langhevelde; 1330 Egidius dictus Lancvelt, Es.; 1356 Jans lande van Lancvelde smolders, Mollem (PEENE1949).
|
FD |
Langevin |
Ethnique : angevin, d’Anjou.
|
JG |
Langevin |
L’Angevin: bewoner van Anjou.
|
FD |
Langewauters |
-wouters: Patr. Lange Wouter. 1539 Lucas Langwouters, Hoogstraten (AP).
|
FD |
Langewerf |
zie Langerwerf.
|
FD |
Langezaal |
-saal: PlN Langensall (SH, BW). Stamvader is ±1575-1625 Mathias Langesael, Coesfeld-A’dam (PDB).
|
FD |
Langford |
PlN Langford (Norfolk).
|
FD |
Langfus(s) |
D. BN Langfufi: langvoet.
|
FD |
Langh |
zie (de) Lang(e).
|
FD |
Langhans |
zie Langerhans.
|
FD |
Langhenaries |
Langhe(n)dries, zie Langendries.
|
FD |
Langhi |
Langhuie, zie Langui.
|
FD |
Langhkens |
zie Langkens.
|
FD |
Langhmans |
zie Langmans.
|
FD |
Langho(o)r |
Lanckohr, Langohr, Langhorne: BN naar de lange oren. 1296 Heile Langors; 1294 Simon Langhore, Kales (GYSS. 1963); 1307 Gilles Lancore, Ip. (BEELE); 1348 Marien Langore, Dk. (TdT).
|
FD |
Langhuie |
cf. Languy.
|
JG |
Langie |
zie Langui.
|
FD |
Langkriet |
zie Lanckriet.
|
FD |
Langlais |
Langlet, -eit, -ey, -ez, Langlois, -oys. 1302 «Rogiers li Enghelais» = «Rogiers li Capeliers, li englès» LoiTournai, 1472 «Gillet le filz Colin Langloy» DénChiny; ethnique: anc. fr. anglais, fr. anglais.
|
JG |
Langlais |
Langlet, -eit, -ez, -ey, Lenglais, -et, -ez, Longiez, Longlé, Langlois, -oys, Lenglois, Linglez, -et, Delanglez: Fr. herkomstnaam L’Anglais: de Engelsman. 1304 Willame Lengles = 1306 Willaumes li Englois, Ip. (BEELE); 1358 Thumas Lienglés,Dk.(TdT).
|
FD |
Langlands |
Langlant: E. EN, ook Longland. PlN: lang stukland.
|
FD |
Langlart |
Lengla(e)rt, Linglart, Langelaar, -aère, Lenselaer: L’Anglard. Patr. Germ. VN angil-hard ‘Angel-sterk’: Angelhardus (MORLETI). 1295 Johannes dictus Engelard, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Längle: |
D. dim. van Lang.
|
FD |
Langlin |
Zie Lenglin.
|
FD |
Langlois |
Proven. ,,L’Anglais » (Personne originaire d’Angleterre). N° 222.
|
EV |
Langlot |
Langloh, zie Angelot.
|
FD |
Langmak |
Ndd. Langmaack, lange Markward (DN).
|
FD |
Langman(s) |
Langhmans, Longmans, Lan(c)kman(s), Langerman(n): BN voor een lange man, man met grote gestalte. Vgl. De Lange. 1584 Hendrick Langman, Aw. (AB).
|
FD |
Langmans |
V. Lang et LAND (Lanc).
|
EV |
Langmeier |
zie Langenmayer.
|
FD |
Langmuller |
BN + BerN. Lange Mulder.
|
FD |
Langnese |
zue Langenus.
|
FD |
Langohr |
Langhoor, cf. Lang-.
|
JG |
Langohr |
zie Langhoor.
|
FD |
Langouche |
1265 «Henris Angoisse» Cens-Namur, 1292 «Geffroi Angoisse» TailleParis; surnom: anc. fr. angouche ‘étroitesse, angoisse’, w. liég. angohe, w. nam. angoche, ouest-w. (Givet, Charleroi) angouche ‘angoisse’ FEW 24, 573; comp. aussi 1292 «Lancelot l’Angoisseus» TailleParis. Le NF Dangoisse, Dangoxhe est, par contre, d’origine topony-mique.
|
JG |
Langouche |
BN Ofr. angouche, angoisse: angst. 1265 Henris Angoisse, Namen (J.G.).
|
FD |
Langrand |
cf. Lengrand.
|
JG |
Langrand |
Lengrand, Lingrand: Patr. VN Engrand met Iw. Zie Enguerrand. 1505 Guillermus Lengrant de Fraxinis(MULIII).
|
FD |
Langsam |
cf. Langzam.
|
JG |
Langsam |
Langzam: BN voor een langzame, trage. 1397 Willem Lanzame = W. Lancsame, Ip. (BEELE); 1398 Pieter Lamsame, Menen (DEBR. 1970).
|
FD |
Langsberg |
Nom néerl. d’origine, cf. Lansberg.
|
JG |
Langsberg |
Proven. Langs (den) berg, ,,Le long de la colline ». (L. D.).
|
EV |
Langsberg |
zie Landsberg.
|
FD |
Langsdorf |
PlN. 1531 Conr. Langsdorffer, Reichenweier, Elzas (BRECH.).
|
FD |
Langsweir(d)t |
zie Lancksweirdt.
|
FD |
Langue |
1. Profess. ,, (Marchand de) langue (de boeuf etc.) ». — 2. Car. mor. ,,(Longue) langue ». — 3. V. Lang et LAND (Lank).
|
EV |
Langue |
En Wallonie, le NF peut parfois représenter le fr. langue, même si les formes dialectales sont plutôt linwe, cf. DicPatRom II.1, 357-374; très souvent, toutefois, var. du NF flam. Lang(e).
|
JG |
Langue |
Rom. adaptatie van Lang(e). Vgl. Delangue.
|
FD |
Languena(c)kers |
-aeken, zie van Langenacker.
|
FD |
Languenhove, van |
zie van Langenhoven.
|
FD |
Langui |
cf. Languy.
|
JG |
Langui |
Languy, Langie, Langhi, Langhuie: BNMfr. languis: kwijnend, ziekelijk.
|
FD |
Languillier |
BerN van de palingvisser of-handelaar.
|
FD |
Languillier |
Nom de profession: fr. *anguillier ‘pêcheur, marchand d’anguilles’, non attesté dans le lexique, cf. cependant FEW 24, 569a.
|
JG |
Languy |
Langui, sans doute aussi Langhuie. Peut-être, avec Caraoy 239, surnom : moy. fr. languis ‘languissant’ FEW 5, 162a (avec amuïssement de -s).
|
JG |
Langwith |
Langwieder: PlN Langwied (BEI), Langwieden (RP).
|
FD |
Langzam |
Langsam. Surnom: néerl. langzaam ‘lent, indolent’.
|
JG |
Langzam |
zie Langsam.
|
FD |
Lanhove |
Proven. 1. Langenhove. V. Lang. — 2. ,,Ferme du sieu Lando » ou ,,Ferme de la Laan (Lasne, Riv.).
|
EV |
Lanhove |
zie van Langenhove(n).
|
FD |
Lani, van |
zie Deligny.
|
FD |
Laniau |
cf. Lanneau, Lanniau.
|
JG |
Laniau |
Lanniau(x): 1. Zie Lanneau. – 2. Grafie voor Lagneau. 1438 Robert Laniel, Laon (MORLET).
|
FD |
Lanicce |
Nom de parenté : fr. nièce. Comp. Leneveu, etc.
|
JG |
Lanier, (de) |
Lani(ez), Lannier, Lanni(e), Lagny, Leni(e), Leny, Liny, Lini, Delaneer, (de) Lanneer, de Lanner, Lanners : 1. BerN Ofr. lanier, Fr. lainier: wolbewerker. 1331 Gilye Lanier, Abbeville (JAM.). Zie ook Lainier. – 2. De vormen zonder Iw. de: l’ânier: de ezeldrij ver. 1321 Wautier Lasnier, Bergen (CSWII). – 3. Ofr. lanier, lenier: soort valk. BN voor de valkenier. – 4. Ofr. lanier, lenier: lui, traag, schuchter, laf. – 5. Zie Deligny.
|
FD |
Lanin(g) |
Lanning: Patr. Afl. van Julianus. Vgl. Laenen.
|
FD |
Laniploy |
cf. Lamproi(e).
|
JG |
Lanis |
1. V. LAND (Lan). — 2. Proven. Lames, ,,Ensemble de terres en friche ».
|
EV |
Lanis |
Peut-être du prénom néerl. Lane (= Ghislaine).
|
JG |
Lanius |
Lanis: Volgens HERB. was Lanius in 1554 een latinisering van De Vleeschauwer.
|
FD |
Lanius |
Nom de profession latinisé; en 1554, «Lanius» traduit Vleeschhauwer (= boucher).
|
JG |
Lank- |
cf. Lang-.
|
JG |
Lankamp |
PlN Langkamp: lang veld.
|
FD |
Lankart |
cf. Lanquart.
|
JG |
Lankart |
zie Lanckaert.
|
FD |
Lanke(n)s |
Langhkens: Metr. Laenkens, dim. van VN Lane, Juliane. Zie Laenen(s).
|
FD |
Lanker, van |
zie van Lancker(e).
|
FD |
Lankers |
zie Lancker.
|
FD |
Lankester |
zie Lancaster.
|
FD |
Lankhorst |
PlN in Staphorst (OIJ).
|
FD |
Lankmans |
zie Langman(s).
|
|
Lankriet, |
zie Lanckriet.
|
FD |
Lanksweerdt |
zie Lancksweirdt.
|
FD |
Lankveld, van |
zie van Langevelde.
|
FD |
l-Ann- |
-(e)au(‘d), -oo, -ou, -oy(e). Proven. ,,Aunaie » (L.D.). Lannoy (Dép. Paliseul, Ane., Lonnoy). N° 242.
|
EV |
Lannaert |
zie Léonard.
|
|
Lanne(e)uw |
zie Lanneau.
|
FD |
Lanneau |
Laneau, Lannaud, -aus, -aux, Lanaux, Lonniaux, Lanniaux, Lan(n)iau, Lanne(e)uw, Leneeuw, Laneuw: 1. Ofr. anel: ketting, ring. Fr. l’anneau: de ring. BerBN of huisnaam. Vgl. Ring, De Rinck. 1448 Gérart Annel, Comp. (MORLET). Zie ook Lonay. – 2. L’auneau, dim. van aune: els. PlN 1602 az oneaux, Trembleur; 1704 terre aux onaux; 1600 à l’anneau (TOUSSAINT). 1466 Baudart Lonniel, Dk. (TTT). – 3. Heel wat vormen kunnen ook teruggaan op Lagneaux.
|
FD |
Lanneau |
Lanniau, -iaux, Lannau, -aus, La-naux, Laneau, -iau. 1597-98 «Nicolas Fremy de Lanneau» ComptesNivelles; sans doute surnom ou nom d’enseigne: fr. l’anneau; ou bien, pour les var. en -iau(x), var. de Lagneau(x), etc.
|
JG |
Lanneer |
zie Lanier.
|
FD |
Lanner(s) |
zie Lanier.
|
FD |
Lanni(e(r)) |
zie Lanier.
|
FD |
Lanniau(x) |
zie Laniau.
|
FD |
Lanning |
zie Lanin(g).
|
FD |
Lannoey(e) |
zie Lannoye.
|
FD |
Lannois |
Lannoy, w. nam. Lan’wè, Lannoye, Lanoy, Lanoye, Lanoyt, flamandisation: Lannoo, Lanoot. 1346 «Jakemes de Lannoit»Tournai, 1444 «Pieret de Lannoy sergent du receveur» AidesNamur, 1496 «Gillard de Lannoit» AidesHainaut, 1497 «Jehan de Lannoy» DénKain, 1547 «Marc de Lanoy» BourgNamur; collectif topon. en -oit de au(l)ne, fr. / ‘aunaie, fréquent en toponymie.
|
JG |
Lannoo |
Lano(o): Vanwege de tweetoppige o veeleer een grafie van Lanoi dan van Lanneau. Zie Lannoye.
|
FD |
Lanoizelé |
Lanoizele(t): PlN Lanoiselée: plaats waar notenbomen groeien.
|
FD |
Lanoizelet |
-elé, -ele. Pour Morlet 839, nom d’origine: topon. collectif, dérivé de moy. fr. noisette, forme régionale de noisette FEW 7, 257a.
|
JG |
la-Noizelet |
Proven. Noiselaie, ,,Plantation de noisilles » (Dialecte, ,,Noisettes »). N° 244.
|
EV |
Lanotte |
1618 «Pierre LaNotte» Bastogne, 1671 «Jean Lanotte» Suxy; forme francisée du NF Lanoot, équivalent néerl. de Lan(n)oit (= lieu planté d’aulnes), cf. ci-dessus. – Bibliogr. : A. Lanotte, Esquisse d’ascendances Lanotte-Defays…..Namur, 1990, 107 p.
|
JG |
Lanotte, (van de) |
zie Delaunay, Lan(n)oy(e).
|
FD |
Lanove |
zie van Langenhove(n).
|
FD |
Lanoy |
-oye, -oyt, cf. Lannois.
|
JG |
Lanoye |
-oyt, zie Lannoye.
|
FD |
Lanquart |
Lancart. 1356-58 «Coilles Lankart», 1358-59 «Collés Lankart» PolyptAth; le NF étant attesté aussi en Lorraine et en Normandie (GeneaNet), il est difficile de le rapprocher de Lanckaert (= grand Arnould), cf. Lang- ; plutôt nom issu d’un anthrop. germ. en -hardi ?
|
JG |
Lanquart |
zie Lanckaert.
|
FD |
Lanquenakers, van |
zie van Langenacker.
|
FD |
Lanquetot |
PlN (Seine-Mar.).
|
FD |
Lans |
Lans- -el(le), -en, -on, -er, -sens. V. LAND (Lanz).
|
EV |
Lans |
Surnom: néerl. lans ‘lance’ ; ou bien hypocor. germ. Lanzo, cf. Lance.
|
JG |
Lans |
zieLamme.
|
FD |
Lans(e) |
zie Lance.
|
FD |
Lans(s)en(s) |
1. Spellingvar. van Lamsens. – 2. Vleivorm van Lancelot. 1610 Lancelottus Hertsens = 1630 Lansen Hertsens, Sérielle; 1636 Lanceloot van den Wijngaerde = 1636 Lans vanden Wijgaert, Aarts. (ROEL. 1951).
|
FD |
Lans(z)weert |
zie Lancksweirdt.
|
FD |
Lansay |
Probabl., avec agglutination de l’article, Ansay, dérivé en -ay du thème de Anselme, comp. Lancel, Lanciaux.
|
JG |
Lansay |
zie Lancel(le).
|
FD |
Lansberg |
Lansbergh, Lansenbergh. Nom néerl. d’origine: ainsi Lantzenberg, dépend, de Welkenraedt (Lg).
|
JG |
Lansberg(h) |
-bergen, zie Landsberg.
|
FD |
Lanscotte, |
van Lanschot, zie van Landschoot(e).
|
FD |
Lanseigne |
cf. Lesseigne.
|
JG |
Lanseigne, |
zie Lenseigne.
|
FD |
Lanselle |
cf. Lancelle.
|
JG |
Lanselle |
zie Lancel(le).
|
FD |
Lanselot |
cf. Lancelot.
|
JG |
Lanselot |
zie Lancelot.
|
FD |
Lansen(s) |
zie Lanssens.
|
FD |
Lansenbergh |
Lanzenberg: Lantzenberg in Welkenraad (LU) en D. PlN Lanzenberg (BEI, Oostenrijk). 1565 Steven van Lanzenberg, Nystrop (EBB154); 1662 Gillis Lansenberch, Eppegem-Aw. (AP).
|
FD |
Lansens |
cf Lamsens.
|
JG |
Lanser |
zie Landser.
|
FD |
Lansheer |
zie (de) Landsheer(e).
|
FD |
Lansiaux |
cf. Lanciaux.
|
JG |
Lansiaux |
zie Lancel(le).
|
FD |
Lansier, de |
zie Lanciers.
|
FD |
Lansival |
1452-55 «Wilhmot de Lansivaulx», 1540-45 «Lambot de Lansival» CoutStavelot; nom d’origine: Lansival, w. lanzîvâ, à Lierneux (Lg). — Bibliogr. : Ch. Leestmans, Généalogie de la famille Lansival, Lierneux, 1975.
|
JG |
Lansival |
PlN in Lierneux (LU). 1343 Lambote de Langieval (L.REMACLE, Top. de Lierneux, 1990, HS).
|
FD |
Lansloot |
Lanslots, zie Lancelot.
|
FD |
Lansman |
Lansmanne, au génitif: Lansmans. Surnom néerl. : porteur de lance.
|
JG |
Lansman(s) |
-manne, zie Landman(n).
|
FD |
Lansoght |
zie Lantsoght.
|
FD |
Lanson |
zie Lançon.
|
FD |
Lansquenet |
BerN < D. Landsknecht.
|
FD |
Lansquenet |
Surnom de soldat: fr. lansquenet (depuis 1480), nom de fantassin allemand servant comme mercenaire aux 15e et 16e s. ; également jeu de cartes populaire importé par ces soldats FEW 16,444.
|
JG |
Lanssens |
Hypocor. germ. Lanzo (au génitif surcomposé), cf. Lans ; ou bien var. de Lamsens, Lansens.
|
JG |
Lanssiers |
cf. Lanciers.
|
JG |
Lanssiers |
zie Lanciers.
|
FD |
Lansu(e) |
Lançut: Var. van Lassue met epenthetisch n.
|
FD |
Lant- |
cf. Land-.
|
JG |
Lant(h)ier |
-iez, zie Landier.
|
FD |
Lantain |
cf. Lantin.
|
JG |
Lantain |
zie Lantin.
|
FD |
Lantair |
-eir: W. adaptatie van Landheer (HERB.).
|
FD |
Lantair |
Lanteir. Peut-être romanisation de Landheer.
|
JG |
Lantenois |
Lantenoy, Lantonnois. 1550 «Cl. Lantenois» Mons/Anvers; surnom: anc. fr. amenais ‘animal (agneau, veau) d’un an environ’, au fig. ‘personne stupide’ FEW 24, 613b.
|
JG |
Lantenois |
-oy, Lantonnois, Lentenois: BN Ofr. antenois: een jaar oud > dom, dwaas (DNF). 1550 Cl. Lantenois, Bergen-Aw. (AP).
|
FD |
Lanterbecq |
cf. Lantrebecq.
|
JG |
Lanterbecq |
zie Lantrebecq.
|
FD |
Lanterens |
Mnl. lanterne: lantaarn. BN (evtl. huisnaam) of BerBN. Vgl. Lanternier. 1239 Willaumes Lanterna, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Lantermann |
Uit D. Latermann: (ader)later.
|
FD |
Lanternier |
1322 «Hanot le Lantrenier» Nécr-Arras; nom de métier: fr. (dp. 1260) lan-ternier, moy. fr. lantrenier, w. nam. lantièrni ‘fabricant de lanternes’ FEW 5, 167a, plutôt que ‘serviteur qui porte une lanterne allumée devant son maître dans la rue’ Gdf. Comp. 6.2.1761 «Lambert Fraikin dit lampurnier» (not. A.J. Polis, Hervé), fr. lampurnier, w. liég. lampurni ‘ferblantier; lampiste’ FEW 5, 144a [JL, NFw].
|
JG |
Lanternier |
BerN van de lantaarndrager of -aansteker. 1322 Hanot de Lantrenier, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Lantez |
Patr. Rom. dim. van Germ. land-naam. Vgl. Lantin 1., Lantier, Lantheaume.
|
FD |
Lantheaume |
Nom issu de l’anthrop. germ. land-helm > Lantelmus.
|
JG |
Lantheaume |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN land-helm ‘land-helm’: Lantelmus (MORLET).
|
FD |
Lantheere |
zie (de) Landsheer(e).
|
FD |
Lanthier |
Lantier, Lantiez, Lanty. Nom issu de l’anthrop. germ. land-hari.
|
JG |
Lanthin |
cf. Lantin.
|
JG |
Lanthoine |
Lantoine. Avec agglutination de l’article, prénom Ant(h)oine.
|
JG |
Lanthoine |
Lantonnois. Proven. Antoing (Loc), sans et avec suff. d’orig. N° 211.
|
EV |
Lanthoine |
zie Lantoine.
|
FD |
Lantin |
Lantain, Lanthin: 1. Patr. Vleivorm van Germ. land-naam (vgl. Lantheaume). 1307 Pieres Lantin, Ip. (BEELE). – 2. PlN Lantin (LU). 1260 Libert de Lantin, Luik (ISP); 1338 Henrars de Lantien, Luik (SLLIII); 1683 Matheus de Lontin, Fexhe (vader van) 1690,1711 Matheus (de) Lantin = (de) Lontin, Momalle/Fexhe (grootvader van) 1787 JJ. Lantin, Momale (VS1975,269-274,321-6).
|
FD |
Lantin |
Lanthin, Lantain. 1280 «Arnuldus de Juprelle dictus de Lantins» PolyptLiège, 1281 «Libiers de Lantins» CartValBenoît, 1289 «le maison Lantain» CensNamur, 1506 «Johan de Lantin», 1610 «Margueritte fille d’Arnuld de Lanthin» BourgLiège; nom d’origine: Lantin (Lg).
|
JG |
Lantman, |
zie Landman(n).
|
FD |
Lantmecters |
Lantmeters, cf. Landmeters.
|
JG |
Lantmeeters |
zie de Landmeter.
|
FD |
Lantmeters |
Profess. Landmeter, « Géomètre ».
|
EV |
Lantoin(e) |
Lanthoine: Patr. L’Anthoine: Antonius. 1549 Gerardus Lanthoyne, Dowaai (MULIV).
|
FD |
Lantoine |
cf. Lanthoine.
|
JG |
Lantonnois |
cf. Lantenois.
|
JG |
Lantonnois |
zie Lantenois.
|
FD |
Lantrebec(q) |
Lantreibecq, Lanterbecq, zie Lentrebecq.
|
FD |
Lantrebecq |
Lantreibecq, Lentrebecq, Lanterbecq. ±1721 «Charles Lantrebecq» Pom-meroeul, 1745 «Charles Lantrebecq» Anzin, 1778 «Toussaint Lentrebecq» Hergnies (PdC); nom d’origine à situer sans doute dans le Hainaut ou le départ, du Nord, cf. 1696 «Theo-dorus d’Enterbecq» Ath.
|
JG |
Lantremange |
1280 «Liber de Lantremenges» PolyptLiège, 1430 «Thonart de Lantremangnes» GuillLiège, 1512 «Godefrin de Lantremange» CoutStavelot; nom d’origine: Lantremange, w. lonk’mindje (Lg).
|
JG |
Lantremange |
PlN (LU). 1456 Piron de Lantremange, Luik (ISP); 1464 Ant. Lantremenghe, Luik (MUL II).
|
FD |
Lantschoot, van |
zie van Landschoot(e).
|
FD |
Lantsheer(e), (de) |
zie (de) Landsheer(e).
|
FD |
Lantsoght |
Lan(d)soght, Lantshoght, Landtsucht: Mnl. lancsocht: ingewandspijnen, koliek, buikkrampen. BN. 1396 Willem Langsochts, Meulebeke; 1397 Betrice Lansochts (DEBR. 1970); 1403 Ghoesin Landsucht, Tielt (JAM.).
|
FD |
Lanty |
cf. Lant(h)ier.
|
JG |
Lanty |
zie Landier.
|
FD |
Lanuit |
1. BN Fr. nuit: nacht. Vgl. Middernacht. –2. Var. van Lanoit.
|
FD |
Lanuit |
Peut-être surnom (d’enfant trouvé?), comme Denuit, comp. Lejour et Dejour.
|
JG |
Lanval |
V. Long.
|
EV |
Lanvenhote, van |
Verhaspeling (FV) van Van Langenhove?
|
FD |
Lanvin |
cf. Lenvain.
|
JG |
Lanvin |
Lenvain: Patr. Rom. vorm van Germ. VN land-win ‘land-vriend’: Landuinus (MORLETI). 1250 Lanvins Pilate, Dowaai (HERB.).
|
FD |
Lany, van |
zie Deligny.
|
FD |
Lanzenberg |
zie Lansenbergh.
|
FD |
Lanzendorf |
Lanzendörfer: Verspreide PlN (BEI).
|
FD |
Lanzke |
Patr. Dim. van Germ. VN Lanzo; zie Lance.
|
FD |
Laoufer |
V. Lauffer.
|
EV |
Laoufer |
zie Lauf(f)er.
|
FD |
Laoureux |
Lawoureux, zie Heureux.
|
FD |
Laoureux |
Lawoureux. Surnom: w. liég. awoureûs ‘heureux’ FEW 25, 887b; cf. Lheureux, etc.
|
JG |
Laoureux |
zie Heureux.
|
FD |
Laousse |
cf. Lahousse.
|
JG |
Laousse |
zie Delahousse.
|
FD |
Laoust |
Laout. Surnom : fr. août (nom du mois), qui désigne aussi la moisson, cf.fé l’a(v)ous’ ‘moissonner’.
|
JG |
Laoust |
Laout: 1. Ofr. aost, Mfr. aoust, Fr. août: oogst, hetoogsten. BerBN van de oogster. 1295 Symon dictusLaoustier, St-Q. (MORLET); 1560 Robertus Laougst, Kamerijk (MUL IV). – 2. Evtl. spelling voorLhoest.
|
FD |
Laout |
Evtl. W. uitspr. van Laoutre.
|
FD |
l-Aout |
Profess. Aoûtier, ,,Ouvrier venant faire la moisson ».
|
EV |
Laoutre |
zie Delaoutre.
|
FD |
Lap |
Lapp, Laps, Labs, Lappe(n): 1. BerBN voor een kleerlapper of schoenlapper. Vgl. de Lapper. – 2. BN voor een lapaert: in lompen gekleed man. Vgl. Fr. Lambeau. 1351 Willames Lap, Ktr. (DEBR. 1971); 1393 Piètre Lap vander cleedere assise, Ktr. (DEBR. 1970); 1397 Bette Laps, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lap |
Lapp. 1351 « Wiliâmes Lap» Courtrai; surnom: néerl. lap ‘lambeau, languette (de cuir, etc.)’, au fig. ‘intempérant’; cf. Lapman. -Comme le NF paraît plutôt liégeois, on mentionnera que Lappe est attesté à Clermont-sur-Berwinne comme prénom: 20.8.1653 «les biens qui furent Lappe del voye»; cf. aussi Lapsin, possible dérivé de ce prénom [JL, NFw2].
|
JG |
Lap. |
V. LAD (La).
|
EV |
Lapae(y)ge |
Lapa{i)ge, Lapagie, zie (de) Page.
|
FD |
la–Pag- |
-e, -ie. Proven. ,,La ferme, la campagne ». L.D.
|
EV |
Lapage |
Lapaige. Surnom : fr. page, f., qui en anc. liégeois a le sens de ‘volume, liste’; ou bien nom d’origine: w. patchs, anc. fr.parge ‘enclos’.
|
JG |
Lapagne |
(NF ardennais). Peut-être nom d’origine, cf. à l’ pagne, topon. à Han-sur-Lesse (Nr).
|
JG |
Lapaille |
1753 «Pierre Lapaille» Sart-en-Fagne, 1780 «Gilles Renson dit Lapaille» Monte-gnée ; fr. paille, surnom de marchand de paille, etc., le w. paye signifiant ‘balle de blé ou d’avoine’FEW 7, 49la.
|
JG |
la-Paille |
Profess. Ouvrier qui travaille la paille (pour en faire notamment des chapeaux). N° 131.
|
EV |
Lapaillier |
Peut-être, avec autre suffixe: w. (Malmedy) apâyeleûr, 16e s. «apailleur»Liège, ‘étalonneur, jaugeur’, dérivé de w. apâlier ‘jauger’ FEW 7, 468a.
|
JG |
Lapaillier |
zie Lepailler.
|
FD |
Lapaire |
cf. Lapère.
|
JG |
Lapaire |
zie Lepère.
|
FD |
Lapaix |
Fr. paix, surnom d’homme pacifique?, cf. aussi Depaix [La Paix, dépend, de La Louvière, est moins probable].
|
JG |
Lapaix |
Wellicht BN voor een vreedzaam mens.
|
FD |
Lapanne |
Nom d’origine: La Panne, néerl. De Panne (FlOcc).
|
JG |
Lapaque |
NF d’origine lorraine, de la Moselle (GeneaNet), qui représente p.-ê. la Pâques, du nom de la fête (ou nom d’enfant trouvé un jour de Pâques?) ou anc. fr.pasque ‘palmepascale’ Gdf.
|
JG |
Lapart |
1275-76 «Jakemes Lapars» RegTournai, 1426 «Andriu Lappart» TailleSoignies; surnom: pic. lapani ‘grand buveur’ FEW 5,1741.
|
JG |
Lapauw |
Lapeau, zie Le Paul.
|
FD |
Lapeau |
Probabl. surnom: soit anc. fr.pel, piau, fr. la peau, cf. 1286 «li manages le Pel», «le tenure le Piel » CartBinche, soit anc. fr. apem ‘appeau, sifflet pour faire venir les oiseauxàla chasse’ (RobertHist 93) [MH]; sinon, var.de Labeau ou de Labehaut, avec assourdissement de la labiale [JH].
|
JG |
Lapeer(e) |
zie Lepère.
|
FD |
Lapeige |
zie (de) Page.
|
FD |
Lapeire |
Laperen, Laperre, cf. Lapierre.
|
JG |
la-Peire |
-Peyre, -Pière, -Pierre. 1. Proven. L.D. V. Paire et Pierre. — 2. Profess. ,,Carrier ». Nos 131, 175.
|
EV |
Laperche |
-es. Fr. perche, de sens divers (pieu, mesure agraire, poisson, etc.), p.-ê. surnom d’arpenteur (Dauzat 366); cf. aussi Lepercq.
|
JG |
Laperche(s) |
Lapers(e), Le Percq, Lapercq(ue), Leperck: Fr. perche: pers, staak, mast, roede. BN of BerBN; zie Perche 2.
|
FD |
Lapère |
-ère, -erre, Lapaire. Var. de Lapierre ou, au fém., de Lepère.
|
JG |
Lapère |
Laper(r)e, Laper(s), la Perre, Lapeer(e), Lapeir(r)e, zie Lepère.
|
FD |
Lapers |
Laperse. Surnom fém.: anc. fr. pers(e) (couleur) ‘livide’, ou bien var. de Laperche. Cf. aussi Lepers, -erse.
|
JG |
Lapers |
zie Lepers, Lepère.
|
FD |
Lapers(e) |
zie Laperche.
|
FD |
Lapersonne |
Nom de dignité : anc. fr. personne ‘dignitaire ecclésiastique’ FEW 8, 268b, cf. aussi Personne.
|
JG |
Lapersonne |
zie Persoon(e).
|
FD |
Lapert(e)aux |
BN Dim. van Ofr. apert: open, handig, slim, levendig (DNF).
|
FD |
Lapertaux |
-eaux. Peut-être surnom: dérivé d’anc. fr. apert ‘ouvert, habile, intelligent, vif, etc.’ (Morlet 585).
|
JG |
Lapetite |
1308 «Margrite li Petite» Comptes-Mons, 1365 «Jehenne le Petite» TailleMons, 1424 «Jehane le Petite» Ladeuze; surnom: fr. la petite’, comp. Lepetit.
|
JG |
Lapetite |
BN voor een kleine vrouw. 1404 Jehenne la Petite, Laon (MORLET).
|
FD |
Lapeyre |
La Peyr, zie Lepère.
|
FD |
Lapeyronie |
Occ. PlN (DAUZAT).
|
FD |
Lapeysen |
zie (de) Page.
|
FD |
Laphaye |
cf. Labhaie.
|
JG |
Laphaye |
zie Labhaie.
|
FD |
Lapidaire |
Ofr. lapidaire: steenhouwer. BerN.
|
FD |
Lapie |
1390 «Estienne la Pie» Rhuis (Oise); surnom de bavard: fr. la pie; comp. Lagac(h)e.
|
JG |
Lapie |
Lapy: La Pie: ekster. BN, vgl. Lagache, Axters. 1390 Estienne la Pie, Rhuis (MORLET).
|
FD |
Lapied |
Var. au fém. de Lepied.
|
JG |
Lapied |
zie Lepied.
|
FD |
Lapier(r)e |
zie Delepierre, Lepère.
|
FD |
Lapiere |
-ière, Lapierre, Lapeire, -erre, -ère, -erre. 1658 «Antoine de Lapierre, Croate» Mariembourg ; nom de résidence : domaine caractérisé par une pierre particulière.
|
JG |
Lapin |
Profess. Chasseur, ,,Eleveur ou marchand de lapins. NOB 131, 164, 200.
|
EV |
Lapin |
Surnom: fr. lapin FEW 5, 175b, avec divers sens dérivés; comp. Conil et Conin.
|
JG |
Lapin |
zie Dupin.
|
FD |
Lapinne |
zie Delépinne.
|
FD |
Lapla(g)ne |
PlN La Plagne < Lat. planea: vlak terrein, plein (DNF).
|
FD |
Laplace |
Laplaese, zie Delplace.
|
FD |
Laplace |
Laplasse. Nom d’origine: qui demeure sur la place (de la localité); cf. aussi Place.
|
JG |
Laplanche |
La Planche. Nom de résidence: fr. planche (pour franchir un ruisseau), cf. Delplanche, Delplanque; ou bien surnom de menuisier, etc.
|
JG |
Laplanche |
zie Delplanche.
|
FD |
Laplane |
Nom d’origine: plane ‘platane’ (arbre caractéristique du domaine).
|
JG |
Laplante |
zie Delplante.
|
FD |
Laplasse |
cf. Laplace.
|
JG |
Laplasse |
zie Delplace.
|
FD |
Laplume |
1761 «Anna Maria filia Francisci La-plume» La Gleize; surnom: fr. plume (au chapeau; ou bien pour écrire), soit encore nom d’enseigne, cf. 1685 « La Plume d’Or» à Liège (BTD 26, 277).
|
JG |
Laplume |
BerBN van de pluimenhandelaar of pluimer. Vgl. Pluim.
|
FD |
Lapman |
1. Car. mor. ,,Ivrogne, vaurien ». Nos 267, 274. — 2. Profess. Lapper, ,,Repriseur ».
|
EV |
Lapman |
Lappeman. Formé avec néerl. lap, cf. Lap, Lapp ; peut désigner un ravaudeur ou un savetier.
|
JG |
Lapman |
Lappeman: BerN. Syn. met De Lapper.
|
FD |
Lapointe |
zie Pointe.
|
FD |
Lapomme |
Lepomme, Lapon: Reïnterpretatie van Fr. Lapaume. Ofr. paume: palm(tak), pelgrimstocht. BN voor een pelgrim. Vgl. Palmen. 1250 Liegars Paume, Atrecht (NCJ); 1398 Margueritte le Paume, Mkr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Lapomme |
Surnom : fr. la pomme ; ou bien var. remotivée de Lapaume, cf. 1398 «Margueritte le Paume» Mouscron [FD].
|
JG |
Laport |
Peut-être surnom: fr. apport ‘lieu de marché’, d’où ‘pèlerinage, assemblée de village’ FEW 25, 46a.
|
JG |
Laport(e) |
-Porta. 1. Proven. ,,Porte de ville » ou ,,Porte caractérist. d’habitat. — 2. Profess. ,,Portier ». Nos 131, 138.
|
EV |
Laport(e) |
zie Delporte, Laporta.
|
FD |
Laporta |
Porta: It. FN, équivalent van Laporte. 1600-74 Godefridus a Porta (vader van) 1628-65 Albert de la Port (vader van) 1673-1733 Walterus Porta (med. FJ. Porta, Oostende).
|
FD |
Laporte |
1556 «J. Laporte» CoutStavelot ; surnom d’habitant près de la porte (de la ville) ou d’une maison avec porte remarquable; cf. Delaporte, Delporte.
|
JG |
Lapostol |
-olle; Lapotre, Lapôtre. 1289 «Jehans li Apostoles» CensNamur, 14e s. «Colart l’Apostole» Liège; surnom: anc., moy. fr. apostoile ‘pape’ FEW 25, 19a ou anc. fr. apost(e)le, fr. apôtre FEW 25, 19b, avec sens dérivés comme anc. w. apaise ‘mauvais sujet, vaurien’, w. nam. apôte ‘joyeux drille; personne originale’ id. 20a.
|
JG |
Lapostol(le) |
Lapôtre, Lapot(re), Lapouter: Ofr. Apostel. 1293 Johannis dicti Lapostoile, Bouillon (ASH); 1383 Pierre Lappostre, Parijs (MARCHAI); 1418 Jaquemin Lapostoile, Dk. (TTT).
|
FD |
l-Apostolle |
N. de dignité. Sobriquet (Apostolus, ,,apôtre », pour désigner le pape). Nos 135, 144.
|
EV |
l-Apôtre |
Francis, de Lapostolle. V. ce N.
|
EV |
Lapouille |
Lapoulle, Fouille: Ofr. poille, W. pouye, Fr. poule: kip. BN, BerBN of huisnaam. 136 e. Pierres li Pouille; 1404 Jehan Fouille; 1438 Perre la Fouille, Laon(MORLET).
|
FD |
Lapouille |
Lapoulle. Cf. 1754 «Elisabeth Le-pouille» Archennes; surnom (de peureux?): w. pouye, paye ‘poule’ FEW 9, 536a.
|
JG |
Lapouter |
zie Lepoutre, Lapostol(le).
|
FD |
Lapouw |
zie Le Paul.
|
FD |
Lapouyade |
Lapougeade, Lapuyade: Occ. PlN: helling. Ook Poujade. Lapouyade (Gironde).
|
FD |
Lapp |
cf. Lap.
|
JG |
Lapp |
Lappe(n), zie Lap.
|
FD |
L’Appartien |
Fr. appartient, surnom de motivation obscure; nom d’enfant trouvé et recueilli?
|
JG |
Lappas |
Probabl. anc. fr. apas, w. apas ‘marche, degré, escalier’, comme nom de résidence.
|
JG |
l-Appé |
V. Labbé.
|
EV |
Lappeman |
cf. Lapman.
|
JG |
Lappeman |
zie Lapman.
|
FD |
Lapper, de |
de Lepper(e), Leppers: BerN van de kleer-of schoenlapper, die kleren of schoenen oplapt, opknapt. Evtl. ketellapper. 1292 Wouter de Leppere, Oevel (CG); 1372 Henricus dictus der Lepper, Tg. (IOT); 1392 Jehan le Lappere; 1398 Mathis de Lapere, Wielsbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Lappere |
Lapperre, zie Lepère.
|
FD |
Lappère |
cf. Lapierre.
|
JG |
Lapraille |
-èle. Nom d’origine: praye ‘prairie’; ou bien praile, prêle ‘petite prairie’ < lat. pratella.
|
JG |
Lapraille |
Laprèle, Leprail: PlN praille, prêle < Lat. pratella: kleine wei (J.G.).
|
FD |
la-Pré |
-Proy. Proven. La Praye, ,,La prairie ». N° 236.
|
EV |
Lapré(e) |
Var. van Lapraye. PlN: wei(de).
|
FD |
Laprudence |
Fr. prudence, surnom de soldat, d’aventurier.
|
JG |
Laprudence |
Metr. HN Prudentia?
|
FD |
Laprune |
Surnom: fr. la prune; comp. La-pomme.
|
JG |
Laps |
zie Lap.
|
FD |
Lapsin |
-ins. Soit dérivé hypocor. de Lap, Lapp (Lappe étant attesté comme prénom) [JL, NFw2], soit var. de Lampsin, Lamsin, du thème de Lamb-, Lamp-, comp. la mention (provenant toutefois d’une zone où les voyelles sont dénasalisées) 31.7.1686 «François Lapson [sign. : Fransoy Lampson] » Not. Peralta, Hervé [JL, NFw].
|
JG |
Lapsin(s) |
Patr. < Lampsin, Lamsin. Zie Lamsens. 1374 Lampsiin Morin = 1375 Lamsin Morin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lapuyade |
zie Lapouyade.
|
FD |
Lapy |
Probabl. de w. api ‘rucher’ FEW 25, 8a, comme surnom d’apiculteur; ou bien var. de Lapie.
|
JG |
Laquaie |
Laquay, Laquaye, cf. Lacaille.
|
JG |
Laquay(e) |
Laquaie, zie Kay(e).
|
FD |
Laquière |
-iere, Lakière, -iere. Peut-être nom topogr. : anc. fr. quiere ‘côté, face, coin’ [FD].
|
JG |
Laquière |
zie Lakiere.
|
FD |
Larabr- |
cf. Lambert et Lambor-.
|
JG |
Larandan |
zie Loridan(t).
|
FD |
Larange |
-gé, zie Larrange.
|
FD |
Larangé |
-ange, Larrangé. NF attesté dans la partie flam. du départ, du Nord, depuis 1788 (GeneaNet); p.-ê. part, passé de moy. fr. aren-gier, fr. arranger FEW 16, 244b, mais dans quel sens (convenu, fixé?) et avec quelle motivation (surnom de soldat?). Peut-être plutôt var. (remotivée?) de Lar(r)aigné, cf. DicPatRom 1997,2-5.
|
JG |
Larbalestrie(r) |
Larbalétrier, zie Arbalestrie(r).
|
FD |
Larbalestrier |
-strie, L’Arbalestrier, Larbalétrier, Labalestrier. 1444 «Jehan Larbalestrier» AidesNamur, 1602-3 «Anthoine Lar-balestrié» TerriersNamur; nom de profession: arbalétrier; w. liég. (Forir) âbalèstri FEW 25, 109b; cf. aussi Arbalestier, Balest(r)ie.
|
JG |
Larbalette |
Labalette. 1765 «Arnold-Joseph Larbalette (orig. de Hervé)» BourgLiège; surnom militaire: porteur d’arbalette, cf. pic. (Tourcoing) abalète ‘arbalette’ FEW 25, 109b.
|
JG |
Larbalette |
Labalette: L’arbalète: dekruisboog. BerBN van de kruisboogschutter. Vgl. Larbale(s)trier.
|
FD |
Larbanais |
Larbanois, -oix. Cf. 1608 «le Sr Hax de Louze, arbanoix» Ocquier (BTD 33, 44); ethnique: albanais (l’Albanie a jadis aussi désigné l’Ecosse).
|
JG |
Larbanais |
-ois, -oix: Volksnaam Arbanoix, Fr. Albanais: Albanees. 1608 sr. Hax de Louze, arbanoix…est parti pour Hongerie, Ocquier (KCTD1959.44).
|
FD |
Larbi(e) |
Larbière, zie Lerbier.
|
FD |
Larbière |
-lère. 1717 «Larbière» Charleville, 1771 «Mathieu Larbière» Haybes; NF des Ardennes françaises, p.-ê. en provenance de la Vienne ou de l’Indre où, en 1600, Larbière alterne avec L’Herbière (GeneaNet). Ce pourrait être, avec influence régressive du r, une forme fém. de Lerbier, Lherbier, comme surnom d’herboriste, comp. aussi anc. fr. (h)erbiere ’empoisonneuse’ Gdf; Larbière est aussi un topon. à Asnières-sur-BIour, dans la Vienne [avec la collab. de J.C. Micha].
|
JG |
Larbouillat |
BN LU W. harbouya: treuzelaar (HERB.).
|
FD |
Larbouillat |
Surnom: w. liég. halbouya, harbouya ‘barguigneur’ DL 304b, FEW 17, 56b.
|
JG |
Larbrisseau |
Fr. arbrisseau: boompje. PlN.
|
FD |
Larbrisseau |
Nom de résidence ou nom d’enseigne: fr. arbrisseau. Ou bien, par francisation du NF Labhaye, Laphaye, compris comme w. liég. (l ‘)âb ‘hé ‘l’arbrisseau’ DL 3 (cf. Renard, BTD 26, 277).
|
JG |
Larbuisson |
Nom d’origine: Larbuisson, à Charneux (Lg) ; ou bien surnom : w. nam. aub-wisson, aubusson ‘champignon’ FEW 24, 308a.
|
JG |
Larbuisson |
PlN in Charneux (LU).
|
FD |
l-Arbuisson |
Proven. L’Arbrisseau » (Dial.). N° 243.
|
EV |
Larcanche |
Fr. archange, surnom de celui qui jouait ce personnage dans les Mystères médiévaux; comp. Lange.
|
JG |
Larcher |
Larché, Larcier, Larcy, Larsy, Archer, Archie: Fr. BerN archer: boogschutter, of boogmaker. 1383 Gilles Larcher; 1384 Etienne Larchier…arches de chaînes, Dijon (MARCHAL).
|
FD |
Larcher |
Larché. 1580 «Jhenon Larchier» Haybes, 1651 «Toussaint Larcher», 1686 «Jacques Larchir» BourgNamur; nom de profession: fr. archer.
|
JG |
Larchevêque |
BN Fr. archevêque: aartsbisschop.
|
FD |
Larchevêque |
Surnom (sans doute par dérision): fr. archevêque; comp. Lévêque.
|
JG |
Larciel |
NF attesté à Nivelles, Virginal et Hen-nuyèrcs depuis 1863, p.-ê. en provenance des Vosges (GeneaNet); nom dont l’explication est incertaine, qui ne doit sans doute rien à une forme w. de argile (cf. ALW 6, 18-19) et qu’on proposerait plutôt de mettre en rapport avec arc-en-ciel[avec la collab. de L.-A. Cougnon].
|
JG |
Larciel |
Var. van Larsil?
|
FD |
Larcier |
1. Zie Larcher. – 2. PlN Larcier in Kasteelbrakel (WB) (J.G.).
|
FD |
Larcier |
Nom d’origine: Larcier, à Braine-le-Château (BrW).
|
JG |
Larcier |
Proven. Dép. Braine-le-Château.
|
EV |
Larcimont |
cf. Larsimont.
|
JG |
Larcimont |
Larsimont, w. nam. Lârsimont.
|
JG |
Larcimont |
zie Larsimont.
|
FD |
Larcin |
Car. mor. ,,Homme ayant commis un larcin ». N° 268.
|
EV |
Larcin |
-int, Larsin: L’arsin. Ofr. arsin: brandhoop kolen (J.G.). 1244 Rogiers Arsin, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Larcin |
Larsin. Nom d’origine: anc. fr. arsin ‘incendie, bois qu’on brûle dans une forêt pour pouvoir la labourer’ FEW 25, 145b.
|
JG |
Larcken, van |
zie van Laken.
|
FD |
Larcon |
zie Larson.
|
FD |
Larcy |
cf. Larsy.
|
JG |
Larcy |
zie Larcher, Larsy.
|
FD |
Lard |
Fr. lard: spek. BN voor een spekslager of speketer. 1269 Amant Lard, Kales (GYSS. 1963). Vgl. Speck.
|
FD |
Lard- |
Thème anthropon. tiré par aphérèse de Alard, Colard, etc. (et non pas fr. lard). « Dérivés : Larda, Lardau, Lardaux (sufike -ard, w. -au). 1286 «Thiebaut Lardart» Cart-Binche, 1294 «Alars Lardaus» CensNamur. –Lardet. – Lardin. 1648 «Jean Lardin» Liège. –Lardo, Lardot, Lardez, w. nam. Lârdot.
|
JG |
Larda(t) |
W. < Lardard. Afl. van Lard. 1286 Thiebaut Lardart, Binche (J.G.).
|
FD |
Lardau(x) |
Larda(t), zie Lardel.
|
FD |
Lardé |
-et: 1. Ofr. lardé: stuk vlees. Vgl. Lard. 1245 Arnulphus Lardé, Comp. (MORLET). – 2. Patr. Korte vorm van Alardet, dim. van Alard. Vgl. Lardin.
|
FD |
Lardé |
Profess. Morceau de viande piqué de lard. ,,Charcutier ». Nos 131, 150.
|
EV |
Lardel |
-au(x), -a(t): 1. Ofr. lardel: stuk spek, stuk vlees. Vgl. Lard, Lardé. – 2. Dim. van VN Alard. 1294 Alars Lardaus, Namen (HERB.).
|
FD |
Larden(n)ois |
Lardenoit, -oye, -oey, zie Ardenais.
|
FD |
Lardenois |
-oit, Lardenet, Lardennois, Lardinois, w. nam. Lârdinwès, Lardinoit, Lardinoy; Lardenoye, -oey, Lardinoije (formes néerl.). 1258 «monsignour Jean Lardenois» CartOrval, 1272 «pueri Godeschald Lardi-nois» PolyptVillers, 1280 «Bodechon Lardenois le fil Bauduin Piffeit» PolyptLiège, 1289 «Hanar Lardinoix» CartValBenoît, 1359 «Gerardo dicto Lardenoy» CartOrval, 1436 «Lambert Lardinoix» CoutStavelot, 1472 «Lardenoy de Spontin» DénLaroche, «Symon dit Lardenoy» Montquintin, 1499 «Hostelart l’Ardenoy» TerrierNaast, 1505 «Franchon Lardenoix» BourgNamur, 1638 «André Lar-dinois» Purnode; ethnique: fr. ardennais, habitant de l’Ardenne. Cf. aussi 1586 «Catherine de Ladneu» BourgNamur, w. liég. (arch.) âd’neûs ‘ardennais’, avec sens péjoratif ‘paysan, lourdaud’ DL. – Forme fém.: 1444 « Lardenoise » AidesNamur.
|
JG |
Lardet |
zie Lardé.
|
FD |
Lardeur |
BerN van de lardeerder of spekslager. 1346 Lambers fis jadit Jehan Lardour de Gemeppe (AVB).
|
FD |
Lardeur |
Cf. 1346 «Lambers fis jadit Jehan Lardour de Gemeppe»; p.-ê. surnom de mangeur de lard ou de boucher, mais seul anc. fr. lardier semble attesté dans ce sens à date ancienne FEW 5, 189-191, à côté d’anc. fr, lardeur ‘lardoire (instrument)’ Gdf [MH].
|
JG |
Lardin |
-on, -ot, -o(z): 1. Afl. van lard: spek, varkensvlees. Vgl. Lard(é). 1340 Joh. Lardin, Thiérache (MORLET); 1444 Lazere Lardon, Dk. (TTT). – 2. Korte vorm van Alardin, Colardin, -on,-ot (HERB.).
|
FD |
l-Ardin- |
-ois, -oit, -oy. Proven. ,,L’Ardennais ». N° 225.
|
EV |
Lardinois |
-oi(t), -oir, -oy, -oije, zie Ardenais.
|
FD |
Lardo(t) |
Profess. Sobriquet de charcutier ou de cuisinier. Nos 131, 150.
|
EV |
Lardon |
-ot, -o(z), zie Lardin.
|
FD |
Lare, van |
zie van (de) Laar.
|
FD |
Larebeke, van |
zie van Laerbeke.
|
FD |
Lareine |
Peut-être fr. la reine, comme surnom ironique; comp. Leroy. Ou bien var. de Lau-raine, par remotivation.
|
JG |
Larelle |
NF attesté au 17e s. surtout en Charente-Maritime, puis au Québec dès 1664 et à Saint-Mard en 1725 (GeneaNet); comme au Québec, Laraire est mentionné en alternance avec Larelle, on peut y voir l’anc. fr. arele ‘araire’ FEW 25, 83b [avec la collab. de St. Delneste].
|
JG |
Laremans |
cf. Laer(e)mans.
|
JG |
Laremans |
V. Laar.
|
EV |
Laremans |
zie Laarmans.
|
FD |
Laren |
Laerens: Patr. Vleivorm van HN Hilarius. Vgl. Lerens i.v. Laire.
|
FD |
Larenbergh |
zie van Lerberg(h)e.
|
FD |
Lareppe |
1550 «Margueritte Le Reppe» Bourg-Namur; nom d’origine: w. su l’rèpe, topony-me à Ohey, cf. FEW 16, 247b, plutôt que rouchi rèpe ‘tamis’.
|
JG |
Lareppe |
PlN in Ohey (N); rouchi reppe: kreupelhout (HERB.). 1550 Margueritte Lereppe, Namen (J.G.).
|
FD |
la-Reppe |
Proven. ,,La rugosité, le pli ». L.D. (Dép. Seilles, Ohey, etc.).
|
EV |
Laréserve |
Probabl. nom de résidence : fr. réserve, ou nom d’origine, par ex. La Réserve-Magnant (Allier), etc.
|
JG |
Laret |
Larey. Peut-être topon. en -et issu de *larictum, dérivé de lat. larix ‘mélèze’ ; dans ce cas, NF importé.
|
JG |
Laret |
Patr. < HN Hilarius?
|
FD |
Laret |
Proven. 1. L’Harret, ,,Le petit plateau dénudé ». Synon.: Chaumet. N° 232. — 2. Laret, ,,Lande inculte ». (Comp. le toponyme flam.: Laar).
|
EV |
Lareu |
zie Delarue.
|
FD |
Larey |
zie Leroi(e).
|
FD |
Larg(h)er |
Wellicht spelling voor Larget.
|
FD |
Large |
Surnom de qqn qui est large (de carrure) ou bien s’est dit d’un homme généreux, dépensier, cf. Lelarge.
|
JG |
Large |
zie Lelarge.
|
FD |
Largeais |
zie Larget.
|
FD |
Largefeuille |
(17e-18e s., Petit-Rechain). Sans doute d’un NL composé de l’adj. large et du terme topon. feuille au sens médiéval de ‘bois, fourré’ [MH], comp. le NF Hautefeuille. – Ou bien surnom de type physique (à justifier) avec l’adj. large, comp. 1259 «Petrus sacerdos Sancti-Petri Leodiensis dictus Largefroide» AnthrLiège, 1505 «Jenin Largepierre» Bourg-Namur, 1280-81 «Pieres Larghetieste de Bruges» RegTournai, 1394 «Claix Larghe-piet» Tournai.
|
JG |
Largefeuille |
Wsch. reïnterpretatie van L’Aigrefeuille < Lat. acrifolium: hulst. Vgl. Arfeuille en Larfouillut (DNF).
|
FD |
Largent |
De fr. argent, surnom d’argentier ou d’orfèvre.
|
JG |
Largent |
Fr. argent: zilver, geld. BN voor de zilver- smid. 1278 Jehan dit Largentier, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Largepret |
Nom d’origine: large pré, comp. 1444 «Jehan dele Largerue» AidesNamur.
|
JG |
Largepret |
PlN Large Pré: brede wei; vgl. Breemeersch? Maar wellicht volksetymologisch voor Largepied: brede voet. Vgl. D. Breitfufi. 1394 Claix Larghepiet, Dk. (TdT).
|
FD |
Larger |
NF alsacien, du Haut-Rhin (GeneaNet).
|
JG |
Larget(eau) |
Largeais: Dim. van Large.
|
FD |
Largher |
NF plutôt d’origine bretonne (GeneaNet), dont l’origine est incertaine.
|
JG |
Largil(l)ier |
Largillière, Larzillière: 1.BerNargilier: kleiwerker, lemer, leemwerker. 1534 Anthonius Largiller, Valensijn (MUL IV). – 2. PlN Argilière: kleiput,kleigroeve. L’Argillier (Puy-de-Dôme), L’Argillière (Oise), Arziilières (Marne) (DNF). 1727 A.Ph.J. Largilliere, Bergen (MUL VII).
|
FD |
Largillière |
-iere, cf. Larzillière.
|
JG |
Lari |
Peut-être nom d’origine: pic. lari ‘côte calcaire plantée de conifères’ FEW 16, 445a ou bien surnom: pic. lari ‘tapage, désordre’ FEW 16, 445b. Le topon. pic. larris ‘coteau inculte’, w. lôri (cf. Larisse ci-dessous), cf. 1520 «Jehan du Larry» BourgNamur, n’est cependant pas à exclure non plus FEW 5, 204b (à compléter par J. Herbillon, NTN n° 46).
|
JG |
Laridan(t) |
-aen, -on, zie Loridan(t).
|
FD |
Laridon |
Larridon, Laridan. -ant. Du fr. Lorédan, ital. Loredano, habitant ou originaire de Loreto (Italie); cf. aussi Leuridant, Lori-dan(t). – Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Laridon, dans Naamkunde 12, 1980, 127-132.
|
JG |
Lariel(le) |
zie Deleruyelle.
|
FD |
Larielle |
-iel. NF attesté d’abord à Sinsin et Bièvre (prov. Namur) dès le 18e s. (GeneaNet); soit nom d’origine détoponymique, Riel et Rielle étant attestés comme topon. en France, soit surnom: w., pic. rieule, rielle ‘règle, aplomb’, etc. FEW 10, 217-9 [avec la collab. de M. Dûment].
|
JG |
Larik |
Zie Lerich(e).
|
FD |
Larillée |
Proven. La Risle ou La Rille, N. de ruisseau. (Ajoute de l’accent aigu : N° 64).
|
EV |
Larisch |
Patr. Larsch, D. korte vorm van Laurentius.
|
FD |
Larisse |
Nom d’origine : dérivé en -icia de lari, ainsi Lariche, topon. à Latinne, Antheit, Wanze, etc. ; cf. Lari.
|
JG |
Larive |
1757 «Gaspar Larrive (orig, de Bouvesse/Lyon) » BourgLiège, nom de résidence : fr. rive; comp. Larivière (ci-dessous).
|
JG |
Larive |
zie Delerive.
|
FD |
Larivière |
-ier, -ierre, La Rivière, Larieviere, Larrivière, etc. 1513 «Hubert de Larivière», 1631 «Madeleine La Rivière», 1637 «Marguerite de la Rivière» BourgNamur; comme Larive, nom de résidence : fr. rivière, w. rivîre (parfois ‘rive’), e.a. Rivière (Nr).
|
JG |
Larivière |
Larivier((r)e), zie Delarivière.
|
FD |
Larken, van |
zie van Laken.
|
FD |
Larmande |
Metr. Fem. bij Remond, Germ. VN Reimond: 1390 Alison le Remonde, Rhuis (MORLET).
|
FD |
Larminiaux |
cf. Lermignaux.
|
JG |
Larminiaux |
Larmignat, Lerminiau(x), -(i)eau, Lermigneau(x),-(i)aux, L’Herminiaux, L’Hermignaux, Lhermigneaux: L’Erminaus. Fr. erminaus: tovenaar (FEW 1,142). BN.
|
FD |
Larminier |
cf. Lhermenier.
|
JG |
Larminier |
L(h)ermenier, Larmonier, L’Herminez, L(h)erminez, L’hermenez: Afl. van Fr. hermine: hermelijn. Ofr. herminet: hermelijnen mantel. BerN van de bontwerker, pelsenmaker. 1639 Jan Lerminet, Waasten (DUV.); 1760 Baudewijn Lermenez, Menen (COUSS.).
|
FD |
Larmit |
zie Lermitte.
|
FD |
Larmoire |
Peut-être fr. armoire, mais surnom de motivation obscure [le sens fig. ‘homme à forte carrure’ ne date que du 20e s.]. – Plutôt graphie w. de Larmoyer (ci-dessous) [JL, NFw] ?
|
JG |
Larmonier |
zie Larminier.
|
FD |
Larmoyer |
Larmoyeux, Lermoyeux (avec influence régressive du r). 1290-91 «Stievenin Larmoier» ComptesMons, 1362 «Tilleman Larmoyer», 1424 «Pirchon Larmoyer» Guill-Liège, 1444 «Thirion Larmoyer» AidesNamur, 1636 «Otten Larmoyer» = 1639 «Mr Otte (…) platineur, armeurier» émigré en Suède (cf. Appelgren, 173); nom de profession: armoyer, armoyeux ‘fabricant d’armoiries, armurier’ FEW 25, 241 a.
|
JG |
Larmoyer |
Larmoyeux, Lermoyeux: Ofr. armoier, -oieur: wapenmaker. 1290 Stievenin Larmoier, Bergen (PIERARD); 1334 Jehan Larmoyeur, H (CACa).
|
FD |
Larmus- |
-eau, -iaux. Car. mor. Diminutif de L’armuse (Dialecte), ,,Le lézard ». N. d’H. paresseux. Nos 290.
|
EV |
Larmuseau |
-iau(x), -ieau, Larmusseau, Lermusi(e)au(x), -eau, Darmusi(e)au: Dim. van Fr. larmuse: kleine grijze hagedis (FEW V, 122). BN voor een klein behendig mens. 1762 A. J. Larmuseau, Wg.(KW).
|
FD |
Larmuseau |
Larmusiau, -iaux, -ieau, Larmussau, Lermuseau, Lermusiau, -iaux, Lermusieau, -icaux. Surnom: dérivé de fr. dial. larmuse ‘petit lézard gris’ FEW 5, 122b.
|
JG |
Larnau |
Larno, Lerno: Pair. L’Arnaud, Germ. VN Arnoud. Of var. van Lernould.
|
FD |
Larnicol |
NF breton, présent à Plomeur (Finistère) depuis le milieu du 17e s., sans doute composé de ar et Nicol, Nicolas [avec la collab. de J.C. Micha].
|
JG |
Larno |
Larnou, -out, Larnoe. Soit article + prénom Arnould (Carnoy 78), soit anc. w. larnos ‘voleur’, dérivé de lat. latro FEW 5, 201k.
|
JG |
Larnould |
-ou(t), -o(e), zie Lernou(l)d.
|
FD |
Laroc |
cf. Larock, Larocque.
|
JG |
Laroc |
zie Laroche.
|
FD |
Laroc(k), |
Laroche, Larocque, zie Laroche. Delaroche, Delaroque, Delroc(k), Delrocq(ue), de Larroque, Laroc(k), Larocque, Larroque: Verspreide PlN La Roche: rots (o.m. LX). Roc, Roque is Pic. Laroque in Chercq (H). 1221 Nicholon de le Roke = 1227 Nicholaus de Rocha, Dk. (SMTI); 1362 Franke délie Roche, Fléron (AVB); 1384 Jehan de la Roche, Laon (MORLET); 1417 Clais le Roque, Dk. (med. E. Verroken).
|
FD |
Larochaymond |
PlN La Roche Aymond: rots genoemd naar Eimond of Heimo (vgl. le Rocher Bayard in Dinant en de Vier Heemskinderen). PlN in Mainsat (Limousin)? 1697-1771 Charles Antoine de la Roche Aymond, Mainsat-Parijs (PDB).
|
FD |
la-Rochaymond |
La- -Roche, -Rock, -Ro(c)que. V. Roc, Roche.
|
EV |
Laroche |
La Roche. 1227 «Nicoles de le Roche» ChirTournai, 1489 «H. de la Roche» JusticeBastogne, 1594 «Marguerite de la Roche», 1602-3 «Monsieur de la Roch» Ter-riersNamur, 1792 «Jacque Laroche» Le Mes-nil; nom d’origine: roche, très fréquent en toponymie, particulièrement Laroche-en-Ardenne (Lx).
|
JG |
Larochette |
1623 «Henry de la Rochette» BourgDinant; nom d’origine: rackette, aussi fréquent en toponymie.
|
JG |
Larochette |
zie Derochette.
|
FD |
Larock |
Laroc, Larocque, Larroque. 1363-64 «Bauduins de le Rocke» PolyptAth, 1474 «Pi-rar le Rocke» PrincipLiège, 1568 «Estienne de La Rocq», 1583 «Jeanne de la Rocq» Bourg-Namur, 1780 «la veuve Laroque» Charleroi; formes picardes du précédent, pic. roque ‘rocher’, e.a. Laroque, à Chercq (Ht).
|
JG |
l-Aronde |
,,L’hirondelle ». Homme revenant au pays à l’époque du printemps. N0 288, 292.
|
EV |
Larondelle |
La Rondelle. 1636-8 «Jean Larondelle» BourgLiège, cf. aussi 1302 «Jakemes Aronde» LoiTournai; surnom: moy. fr., fr. arondelle ‘hirondelle’ FEW 4, 434b. – Cf. aussi 1544 «Johan le Rondelle» DénSta-velotMy, p.-ê. var. de Larondelle; ou bien surnom : fr. rondelle, cf. NF Rondale.
|
JG |
Larondelle |
La Rondelle: Ofr. arondel, dim. van Ofr. aronde: zwaluw. BN. 1405 Pierre l’Aronde, Senlis; 1311 Juliane Arondele (MORLET).
|
FD |
l-Arondelle |
1. Dial. ,,Hirondelle » (Anc. fr., Aronde). 1. Profess. Nos 288, 292. A Paris, ,,Ramonneur » et Marchand de marrons ». — 2. Profess. ,,Petit bâtiment de mer », pour désigner son propriétaire. N° 131.
|
EV |
Laroo |
Laros, zie Leroi(e).
|
FD |
Larose |
La Rose, Larosse, Larroze, Larrose, -ooze. 1493 «Philippe Alerose» Vogenée, 1645 «Arnould de Larose» BourgNamur; surnom : fr. rose, souvent nom de soldat ou de domestique, parfois aussi nom d’enseigne (cf. BT0 26, 278). – Cf. aussi 1710 «Descy dit la Rosée» arbalétrier de Ciney.
|
JG |
Larose |
la Rose, Larroze, Laroose, Larooze, Larosse: 1. BN naar de bloemnaam, de roos, vaak huisnaam. 1289 Herbelos délie Rosé, Luik (RENARD 278). – 2. Var. van Larousse, m.n. Larosse.
|
FD |
Larou |
zie Lerou(x).
|
FD |
l-Arou |
V. Laroy.
|
EV |
Larouillère |
-ère. Surnom: pic. rouillère ‘blouse du roulier’ FEW 10, 504a.
|
JG |
Larouillère |
Wsch. spellingvar. van Laroyère; zie Delaroyère.
|
FD |
La-Rouillère |
Proven. La propriété du sieur Raoul.
|
EV |
Laroumagne |
Zuid-Fr. PlN (la) Roumagne < villa Remania. Roumagne (Tarn-et-Garonne), La Romagne (Ard., Maine-et-Loire). Ook FN Laro(u)manie (DNF).
|
FD |
Larousse |
Larosse: BN voor een roodharige vrouw, een rosse. 1275 Ysabiaus li Rousse, Lessen (VR I23v°); 1620 Lijsebeth vander Bruggen inde wandelinghe genaempt La Rousse, Lv. (HB 572). Larous(s)elle: BN: roodharige vrouw. Vgl. Ro(u)ssel. 1438 Marie la Roucelle, Laon (MORLET).
|
FD |
Larousselle |
Larouselle. Surnom: roussette, fém. de rousseau, roux de cheveux ; cf. Rous-selle et comp. Larousse (NF en France).
|
JG |
Laroussi |
La Rôtie: PlN La Roussie (Dordogne).
|
FD |
Laroy |
La Roy, Laroye. Sans doute w. raye ‘raie; sillon’, comme surnom ou nom d’origine.
|
JG |
l-Aroy |
Proven. L’Harroy (Dép. Hour). – 2. Profess. L’arroi (Anc. fr.). ,,L’équipage ».
|
EV |
Laroy(e) |
1. Zie Leroi(e). – 2. Korte vorm van De la Roy, De la Ruye.
|
FD |
Larr- |
cf. Lar-.
|
JG |
Larraigné |
Lar(r)angé, Lar(r)ange: Spellingvar. van de Fr. FN Laragne, Laraigne, var. van Ara(i)gne (DNF). Ofr. ara(i)gne: spin. BN.
|
FD |
Larraigné |
Probabl. surnom: anc. fr. araigne, aragne, fr. araignée, cf. DicPatRom 1997, 2-5. Cf. aussi Larangé.
|
JG |
Larrangé |
-ange, cf. Larangé.
|
JG |
Larre, de |
zie de Laere.
|
FD |
Larridon |
cf. Laridon.
|
JG |
Larridon |
zie Loridant.
|
FD |
Larrière |
Nom de situation: (à) l’arrière, comp. Ladrière, etc. ; également NL Larrière (Vosges).
|
JG |
Larrivière |
zie Delarivière.
|
FD |
Larroque |
zie Laroche.
|
FD |
Larroumets |
PlN Larroumet (Z.-W.-Frankrijk): braamstruik (DNF).
|
FD |
Larroumets |
Proven. ,,Le mez du sieur Raoul ».
|
EV |
Larroze |
zie Larose.
|
FD |
Larrue |
zie Delarue.
|
FD |
Lars(s)on |
1. Zie Larson. – 2. Var. van Larsen.
|
FD |
Larsen |
Larssen: Pair. < Lars, Scand. vorm voor VN
|
FD |
Larsen |
V. LAD.
|
EV |
Larsil(le) |
zie Delarsille.
|
FD |
Larsille |
Larsil, Larzille. Nom d’origine: anc. nam. arsille, w. nam. aurzîye, argile; comp. Larzillière.
|
JG |
Larsimont |
Lasimont, Larcimont: PlN Arsimont (N).
|
FD |
Larsimont |
Proven. Arsimont (Loc.) ou Lartimont (Dép. Forest les Frasnes).
|
EV |
Larsin |
cf. Larcin.
|
JG |
Larsin |
zie Larcin.
|
FD |
Larson |
Larcon, Larsson, Lerson, Larsonneur, -ier: Ofr. arçon: boogje. Resp. BerBN en BerN van de bogenmaker. Ook Larçonneur (DNF).
|
FD |
Larsonneur |
Larsonnier (avec changement de suffixe). Nom de métier: anc. fr. arçoneor, fr. arçonneur ‘fabricant d’arçons’ FEW 25, 104.
|
JG |
l-Arsonnier |
Profess. Fabricant d’arçons (,,petits arcs, archets »).
|
EV |
Larsy |
Larcy. 1523 «Guillaume du Larcy» BourgNamur; probabl. nom d’origine: w. (topon.) liég. ârzi ‘argilière’, e.a. Les Arzis à Liège.
|
JG |
Larsy |
Larcy: 1. Zie Larcher. – 2. PlN LU W. arzi: kleiput. 1523 Guillaume du Larcy, Namen (J.G.).
|
FD |
l-Arsy |
Proven. L’Arsy (Dép. For-ville). ,,Terre défrichée par le feu ». N° 238. V. Larder.
|
EV |
Lartelier |
Latelier (avec amuïssement du r et remotivation sur fr. atelier), Lartiller, Lartillier. 1537 «Collau Lartillier» BourgNamur, 1540 «Rasse Lartillier» Havinnes, 1553 «Jehenne Lartylier», 1562 «Nicolas Hartil-lier», 1625 «Pierre Lartilly» BourgNamur, 1676 « la vesve Guillaume Lartillier» Ruage-Ath ; nom de profession : anc. fr. artillier ‘celui qui fait des armes de trait’ FEW 25, 60a.
|
JG |
Lartelier |
zie Lartill(i)er.
|
FD |
Lartésien |
1365 «Jehan Artisien» TailleMons; ethnique: Artésien, Artisien, habitant de l’Artois FEW 25, 390b-391a.
|
JG |
Lartésien |
zie Artisien.
|
FD |
Lartig(u)e |
Larticle: PlN Lartigue (Gironde). L’artigue: braakland; zie Artigues. Larticle is W. hypercorrect.
|
FD |
Lartigue |
Lartige, Larticle (par hypercor-rectisme et remotivation). Nom d’origine: Lartigue (Gers, Gironde); NF importé.
|
JG |
l-Artigue |
Proven. ,,La friche » (Fr.). N° 238.
|
EV |
Lartill(i)er |
La(r)telier: BerN Ofr. artillier: maker van schiettuigen, van geschut, (ook) schutter. 1351 Jehan l’Artilleur…pour aler prendre warde a toute lartillerie, Bergen (CCHt); 1460 Johan l’Artilier, Laon (MORLET); 1463 Pierre dit l’Artilleur (arbalétrier: kruisboogschutter), Dk. (CSWIII).
|
FD |
Lartiller |
-ier, cf. Lartelier.
|
JG |
Lartizien |
zie Artisien.
|
FD |
Larue |
La Rue, Larme. 1556 «Amourut de Larue», 1645 «Cornélis de Larue» BourgNamur; fr. rue, cf. aussi Delarue, Delrue.
|
JG |
Larue |
zie Delarue.
|
FD |
la-Rue |
-Ruel(le). Proven. ,,Maison donnant sur la rue, sur la ruelle ». N° 229.
|
EV |
Laruel |
Lamelle. 1623 «Dieudonné Lamelle» Spontin, 1645 «Jeanne de Lamelle», 1669 «Guillaume Laruelle» BourgNamur; fr. ruelle, nom de résidence.
|
JG |
Laruel(le) |
zie Delaruelle.
|
FD |
Laruth |
Peut-être surnom: anc. pic. rute ‘crécelle’ FEW 16, 770a; ou, avec l’article, prénom fém. Ruth. Cf. aussi Lerite, Leruth.
|
JG |
Laruth |
zie Leruitte.
|
FD |
Laruweere |
zie Delaroyère.
|
FD |
Laruywe |
In de eerste plaats korte vorm van Delaruye, maar kan ook Vl. adaptatie zijn van Larue.
|
FD |
Larzarin |
Patr. Lazarin (met r-epenthesis), vleivorm van VN Lazarus.
|
FD |
Larzille |
cf. Larsille.
|
JG |
Larzille |
zie Delarsille.
|
FD |
Larzillière |
-iere, Largillière, -iere. Nom d’origine: arzilière ‘argilière’; comp. Larsille.
|
JG |
Larzillière |
zie Largillière.
|
FD |
Las |
zie Laes.
|
FD |
Las(s)ance |
Lassence: Verspreide PlN in LX. Accense: gepacht of gegeven goed.
|
FD |
Lasalle |
cf. Lassalle.
|
JG |
Lasalle |
zie Delsalle.
|
FD |
Lasance |
cf. Lassance.
|
JG |
Lasance |
zie Lassance.
|
FD |
la-Santé |
1. Car. mor. Homme qui soigne sa santé ou en parle souvent. — 2. Car. phys. Homme bien portant. N° 257.
|
EV |
Lasar |
1. V. Lazare. 2. Proven. La Sarre (Rég. allem.).
|
EV |
Lasar |
zie Lazarus.
|
FD |
Lasat |
V. Saule.
|
EV |
Lasat |
zie Léchât.
|
FD |
Lascar |
1. Fonction. E(l)Askar, ,,Le soldat » (arabe, turc). — 2. Car. mor. ,,H. bizarre » (Dialecte).
|
EV |
Lascar |
Laskar: Var. van Fr. Lachard. Afl. van Ofr. lasche: los, ongespannen, zacht, laf. BN.
|
FD |
Lascelles |
Proven. La Selle (Dép. Jamioux et Thuin).
|
EV |
Laschet |
-ette (le t se prononce dans toutes les formes à Soumagne [JL]). 1766 «Charles Lachette» Arbrefontaine ; nom all. d’origine: Laschet (littér. *Latescheid), à Eupen, Hombourg (Lg).
|
JG |
Laschet |
Laschette, Lachet(te), Laeschet: PlN Laschet, d.i. Latescheid: laathof in Eupen, Homburg (LU). 1614-18 Petrus in de Laetschet = 1620 Petrus Laetschet, Homburg (WINTGENS186).
|
FD |
Laschmann |
Nom de profession: composé avec le suff. -mann d’all. laschen ‘rentraire, mettre les oreilles (aux souliers)’.
|
JG |
Lascot |
Peut-être surnom: w. nam. ascot ‘étan-çon, tout objet servant à soutenir un corps qui vacille’ FEW 24, 89b.
|
JG |
Lascot |
Volgens BODY 63 anagram van Colas.
|
FD |
Lasdin |
Proven. Lesdains (Loc.).
|
EV |
Lasemillante |
De fr. (depuis 1546) sémillant ‘vif, gai; qui s’inquiète’ FEW 11, 427a, p.-ê. comme nom d’enfant trouvé [cf. dans les Lettres de mon moulin d’A. Daudet, L’agonie de la «Sémillante», du nom du bateau dont il raconte le naufrage] ; on en rapprochera aussi l’anc. fr. assemittier ‘sortir d’une race, d’une famille’ Gdf, dont un dérivé en -ant(e) serait tout à fait crédible du point de vue de la motivation [MH].
|
JG |
Laser |
zie Lazer.
|
FD |
Laseur |
-eure, Laseux. P.-ê. anc. fr. asseor, m. ‘celui qui règle l’assiette de l’impôt, collecteur des tailles’ ou bien anc. fr. asseur, adj. ‘assuré, qui a pleine confiance, sur qui on peut compter’ Gdf [MH]; sinon, forme fém. de Leseur.
|
JG |
Laseur(e) |
Laseux, zie Leseur(re).
|
FD |
Lasimont |
cf. Larsimont.
|
JG |
Lasimont |
Nom d’origine (avec l’article): Arsimont, w. Aursumont (Ni).
|
JG |
Lasimont |
zie Larsimont.
|
FD |
Laskar |
zie Lascar.
|
FD |
Lasman |
V. Leest.
|
EV |
Lasman |
zie Lassmann.
|
FD |
Lasne |
BN Ofr. asne, Fr. âne < Lat. asinus: ezel. Vgl. Lasnet. 1275 Jehan l’Asne = J. li Asnes, Tongre (VR i73r°); 1290 Bauduin Lasne, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lasne |
Nom d’origine : Lasne-Chapelle-St-Lambert (BrW) ; ou bien graphie ancienne de l’âne (animal).
|
JG |
Lasnet |
BN Dim. van Ofr. asne: ezel. Vgl. Lasne. 1288 Jehans li Asnés = 1289 Jehan Lasne, Bergen (PIERARD). Wellicht BerBN van de ezeldrij ver of -fokker. Vgl. 1279 Henris li Asniers (PIERARD).
|
FD |
Laso(e)n |
zie Lison.
|
FD |
Lasoe |
V. Lassoie.
|
EV |
Lasoie |
cf. Lassoie.
|
JG |
Lasoie |
zie Delassoye.
|
FD |
Lasoone |
zie Lejeune.
|
FD |
Lasou |
zie Asou.
|
FD |
Lass- |
-oie, -ois. Proven. Lasoye (Dép. Gérouville).
|
EV |
La-ssale, |
-ssaux, -sseel. V. Saule. N° 242.
|
EV |
Lassalle |
-ael, zie Delsalle.
|
FD |
Lassalle |
Lasalle. De fr. salle, cf. Delsalle, comme nom de résidence ou nom d’enseigne, mais pour Renard (BTD 26, 283), peut venir aussi du nom de hameau: La Salle, Èl sale, à Rotheux-Rimière (Lg).
|
JG |
Lassance |
Lassence, Lasance. 1793 «Etienne Lassence (orig. de Fexhe-le-Haut-Clocher)» BourgLiège; nom d’origine: accense ‘bien donné ou pris à cens’, topon. fréquent en prov. de Luxembourg.
|
JG |
Lassau |
Lassaut, Lassaux, Lasseau, -eaux. Nom d’origine: w. sa, sau, f., saule.
|
JG |
Lassau(x) |
-aut, -eau(x), Lassauw, -ouw: 1. Zie Delasaux. – 2. Uit Lassel; zie Lasseel.
|
FD |
Lassay |
is LU W.
|
FD |
Lassay |
zie Lasseel.
|
FD |
Lassé |
cf. Lasset.
|
JG |
Lassé |
zie Lasset.
|
FD |
Lasseau |
Lasseaux, Lasseel (forme néerl), cf. Lassau(t).
|
JG |
Lasseel |
-au(x), -aut, -eau(x), -ay: Patr. Assel (zie i.v.) met lw. (L’Assel). Vgl. Lasselin.
|
FD |
Lasseer |
zie Lasserre.
|
FD |
Lasselin |
NF Ascelin, Asselin d’origine germ., avec article agglutiné.
|
JG |
Lasselin |
Patr. L’Asselin. Zie Asselin, Lasseel. Of < Lancelin.
|
FD |
Lassen |
-ens, Lahssen, Lahcen(e), Lhassen: Patr.Door ass. rs/ss < Lahrsen, Larssen.
|
FD |
Lassence |
cf. Lassance.
|
JG |
Lassence |
zie Lassance.
|
FD |
Lasser |
Lasser, Laszer: D. BerN van de (aderjlater.
|
FD |
Lasseret |
-ez. Dérivé de l’anc. fr. laceor, laceur ‘fabricant de lacets’, à rapprocher du NF suivant?
|
JG |
Lasseret |
-ez: Dim. van Ofr. laceur: maker van linten. Zie Lacheron.
|
FD |
Lasseron |
Lasseront. Surnom : moy. fr. lasseron ‘petit lacet’ ; cf. aussi Lacheron, Lacharon.
|
JG |
Lasseron(t) |
zie Lacheron.
|
FD |
Lasserre |
Lasse(e)r: PlN Lasserre (Ariège, Aude,Hte-Gar., Lot-et-Gar. Basses-Pyr., Ardèche, Aveyron).
|
FD |
Lasset |
-ez, -é, Lacet, -ey, Lachet, Lazet: 1. Ofr.lasset: ongelukkig. BN. – 2. Mfr. lacet: strik, strop.lus. BerBN.
|
FD |
Lasset |
Lassé, -ez, Lacet. Sans doute surnom: anc. fr. lasset, adj. dimin. de las ‘malheureux, fatigué’ Gdf [MH ] ; sinon de moy. fr. lasset, lacet ‘cordon, ruban’, mais les formes wal- lonnes sont fém., w. liég. lècète, nam. lacète et la forme pic. lachet FEW 5, 180b-181a.
|
JG |
Lassiaz |
Naam uit Savooie. PlN Siaz < lat. seca: bergkam.
|
FD |
L’Assiette |
Fr. assiette, surnom de bon mangeur, d’affamé (qui lèche l’assiette)?
|
JG |
L’Assiette |
Reïnterpretatie van La(s)chette.
|
FD |
Lassinal |
Peut-être var. de Lachenal.
|
JG |
Lassinal |
zie Lachenal.
|
FD |
Lassine |
Peut-être surnom : w. (Couthuin) taper à l’assine ‘jeter au petit bonheur’ DFL, 253, v° hasard.
|
JG |
Lassine |
V. Lessines.
|
EV |
Lassine |
Wsch. verkort < De la Sinne, aïs reïnterpretatie van Delsinne, de Lessines.
|
FD |
Lassmann |
Las(s)man: Patr. D. vleivorm van Slav.VN Ladislav(DN).
|
FD |
Lassoie |
Lassois, Lasoie. Nom d’origine, cf. Delassoie, -oye, -ois.
|
JG |
Lassoie |
-ois, zie Delassoye.
|
FD |
Lassoudris |
-y, Lassudry, Lasudry. Peut-être nom d’origine: souderie, atelier du soudeur (attesté en 1360) FEW 12, 47a.
|
JG |
Lassoudris, |
-dry, Las(s)udry: Occ. FN Lassudr(er)ie, afl. van sudre, Occ. cas sujet van Fr. sueur: schoenmaker (DNF).
|
FD |
Lassource |
zie De la Source.
|
FD |
Lassouw |
zie Lassaux.
|
FD |
Lassue |
Lasué, Las(s)uy(t): Hetligtbijnavoordehand om deze FN aïs var. te beschouwen van Lassus (zie Delassus). Maar de FN komt in de 18e e. in het Tieltse voor, duidelijk als var. van Laseur, via Pic. Laseu. We vermoeden daarom dat Lassue en Las(s)uy(t) spellingen zijn voor Laseu. Het omgekeerde is niet uit te sluiten: 18e-eeuws Laseur in Ruiselede kan een reïnterpretatie zijn van Las(e)u. 1556 Rougaer Lasuut, Tielt; 1723 Adriaen Lasu, 1772 Baptiste Lazu, Aarsele; 1737 Baudewijn Lassuy; 1743 Adriaen Lassu, Aarsele; 1739 Adriaen Laseu = 1757 A. Laseur, Ruiselede (KWII).
|
FD |
Lassus |
zie Delassus.
|
FD |
Last |
BerBN van de lastdrager of BN voor een lastig mens.
|
FD |
Last |
Surnom: moy. néerl. last ‘charge, fardeau’, aussi ‘unité de poids’.
|
JG |
Lastavel |
zie Lestable.
|
FD |
Lastdrager |
BerN van de lastdrager.
|
FD |
Lastelle |
Surnom: anc. fr. astele ‘éclat de bois, attelle’ FEW 25, 593b?
|
JG |
Lastelle |
Wellicht Ofr. astele: lat, plank, paal. BN.
|
FD |
Lasters |
Surnom: génitif de moy. néerl. laster ‘calomnie, médisance’.
|
JG |
Lasters |
Vervorming van Lasschaerts, afl. vanMnl. lasch: slap, zwak. Vgl. Lascar. 1482 Truyen Lasschaerts, Retie; 1596 proies Pétri Lasters = 1599 Pétri Lasschaerts, Retie; ± 1600 Gerardus Lasters = 1644 Ger. Lastaerts; 1637 Margriet Lasschers; 1625 Lassers = Lastaerts, Retie (med. S. Lasters, Arendonk).
|
FD |
Lasudry |
cf. Lassoudris, -y.
|
JG |
Lasudry |
zie Lassoudris.
|
FD |
Lasué |
Lasuy(t), zie Lassue.
|
FD |
Lasure |
Var. fém. de Lesur, Leseur.
|
JG |
Lasure |
zie Leseur(re).
|
FD |
la-Sure |
Proven. La Sûre (Riv. luxemb.).
|
EV |
Laszer |
zie Lasser.
|
FD |
Lat(h)- |
-ui, -uy. Proven. Loc. Latigneis. Proven. Attigny (Ardennes fr.).
|
EV |
Lat, de |
BerBN van de lathouwer. 1449 Janne Déliât =Jans Lathouwers, Mb. (A.BAERT); 1631 Gerardus de Latt, Schelle (MAR.).
|
FD |
Lat, van de |
zie van Laet.
|
FD |
Latache |
Lat(t)aque, Latak: Ofr. tache, Pic. taque: vlek. BN voor iemand met een vlek. 1210 Nicole Tache, Atrecht (NCJ); 1223 Johannis Aletache = 1226 Jehans Aletake; 1238 Henri Aletake = 1242 Henricus ad Labem (vlek), Dk. (SMTI).
|
FD |
Lataer |
zie Létard.
|
FD |
Lataille |
Nom d’origine: fr. taille ‘coupe (dans un bois)’.
|
JG |
Latair |
Lateir, Laterre: W. uitspr. van Later.
|
FD |
Lataire |
Laterre. 1279-80 «Martin li Latere» RegTournai, 1298 «Wautier le Latere» Onom-Calais; nom de profession: moy. néerl. later ‘saigneur, chirurgien’; ou bien var. de Lat(t)eur, avec alternance -eur / -aire (comp. Fondeur, Fondaire).
|
JG |
Latak |
zie Latache.
|
FD |
Latapie |
Z.-W.-Fr. PlN Latapie: lemen muur (DNF).
|
FD |
Lataque |
Lattaque. Surnom: sans doute pic. ataque, fr. attache FEW 17, 200b.
|
JG |
Lataque |
zie Latache.
|
FD |
Lateau |
(NF hennuyer). Sans doute surnom d’ouvrier, cf. anc. fr. lateau, dimin. de latte Gdf, 1622 «lateau» (esp. de bâton) Lessines; à rapprocher p.-ê. de Latet.
|
JG |
Latelier |
cf. Lartelier.
|
JG |
Latelier |
zie Tellier, Lartillier.
|
FD |
Latem, van |
van Lathem, van La(e)ten, van Laet(h)em, Laethem,van Latum, van Laethum, van Laethen, (van) Lautem, (van) Lauten, Laton, van Lat(t)on, Verlathem, Verla(e)ten: 1. PlN Latem in Bierbeek (VB), St.-Maria-Latem of St.-Martens-Latem (OV). ne e. Godefridus de Lattem; 1234 Martha de Laethem (GN); 1382 Heynric Latem; 1398 Leene Latems, Oostrozebeke (DEBR. 1970); 1580 Jan van Lathon, Bs. (AP). – 2. PlN Lathum (G).
|
FD |
Latenis |
Lateny, Latenist, Latinis, Lattenist. Nom de profession: moy. fr. latiniste FEW 5, 199b, adapté en moy. néerl. avec le sens de ‘traducteur’.
|
JG |
Latenis(t) |
zie Delatinne.
|
FD |
Lateny |
zie Latignies.
|
FD |
Later, de |
de Lafe)ter(e): 1. BerN van de bloed- of aderlater, chirurgijn. 1204 terra Walteri Blolateres, Deerlijk (DEBR. 1980); 1378 Wautier le Latere, Kales (GYSS. 1963); 1395 Jehan de Latre, Ip. (BEELE). -2. Hit Delattre.
|
FD |
Laterre |
cf. Lataire.
|
JG |
Laterre |
zie Lataire.
|
FD |
la-Terre |
Proven. ,,La culture » (L.D.). Synon. : Duchamp, Van den Ackere. N° 234.
|
EV |
Lateste |
BN Ofr. teste, Fr. tête: hoofd. Vgl. Hooft. 136 e. Hercent la Testarde; 1207 Helvidis dicta la Testelette, Laon (MORLET).
|
FD |
Lateste |
Surnom: anc. fr. teste, w. tièsse ‘tête’ FEW 13/1, 272a, cf. 1207 «Helvidis dicta la Testelette» Laon. Pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de l’étymon lat. testa, cf. DicPatRom II. 1, 235-280.
|
JG |
la-Teste |
1. Car. phys. ,,La tête ». N° 26l. — 2. Situat. sociale, ,,Le chef ». N° 139.
|
EV |
Latet |
1286 «Pières Lates» Valenciennes ; dérivé de fr. latte, surnom de métier, comp. Lateau.
|
JG |
Latet |
Dira, van Ofr. lat(e) < Ndl. lat. BerBN. Vgl. Lateur. 1286 Pières Lates, Valencijn (HERB.).
|
FD |
Lateur |
Latteur, Latteux. 1383 «Hanin le Latteur» Flobecq, 1619 «Josse Latheur» Bourg- Namur; nom de profession: faiseur de lattes, cf. 1555 «Hacquin Cuvelliers latteur et bouchier» Ladeuze; cf. aussi Lataire, -erre.
|
JG |
Lateur |
zie Latteur.
|
FD |
l-Ateur |
Lateur. 1. Proven. Ath (Loc.), avec suff. d’orig. N° 211. — 2. Profess. ,,Lattier ». N° 187.
|
EV |
Lathem, van |
zie van Latem.
|
FD |
Lathio(o)r |
zie Lortiois.
|
FD |
Lathioor |
cf. Lorthioir [FD].
|
JG |
Lathouwer |
au génitif: Lathouwers. Nom de profession: (avec -s de génitif) moy. ncerl. *lathouwere, scieur (coupeur) de lattes.
|
JG |
Lathouwer, (de) |
de Lat(t)hauwer, (de) Lathouwers, de Laethauwer, Lathouders: BerN van de Lathouwer, Uttenklover. 1340 Walterus Lathouwere, Tnh. (VERB.); 1356 Lauwereins de Lathouwere, Bs. (PEENE1949); 1424 den Lathouwere van Ranst…van latten, Lier (FRANS); 1553 Gillis de Lathouwer = 1574 (hypercorrect) de Lathoudere, Baasrode (Lievens).
|
FD |
Lathouwers |
Profess. ,,Lattier ». N° 187.
|
EV |
Lathrop |
PlN Latrop (NRW), Lattrop (OIJ).
|
FD |
Lathuy |
Latui. 1272 «Baudechon de Latuit» PolyptVillers, 1449 «Colart de Latuy» AidesNamur, 1602-3 «Baulduin de Lathui» TerriersNamur; nom d’origine: Lathuy (BrW).
|
JG |
Lathuy |
zie De Lathuy.
|
FD |
Latiers |
zie Dethier(s).
|
FD |
Latignies |
-igny, Lattignies, Latinie(s), Latini(s), Lateny: Er is een PlN Latigny in Saint-Père (Nièvre): 1334 Latigny (MORLET III). Maar aangezien deze EN hetzelfde spreidingsgebied heeft aïs Lattinne, is hij er wsch. een regressievorm van; zie Delatinne.
|
FD |
Latignies |
Latigny, Latinie, Latinies. Nom d’origine: p.-ê. (avec article) Attigny (Arden-nes, Vosges) (Dauzat 371)
|
JG |
Latin |
Latinus (latinisation). Sans doute surnom de savant: qui sait ou qui parle le latin; comp. Latenis.
|
JG |
Latin(e) |
-inne(s), -inis, -inus, zie Delatinne.
|
FD |
Latin(ne) |
Latinis. Proven. Latinne (Loc).
|
EV |
Latine |
Latinne, Latinnes, Lattines, Lattinne. 1374 «Desier de Latines» CartValBenoît, 1491 «Hellin de Latinnes» BourgNamur, 1754 «Noël Latinne» Archennes; nom d’origine: Latinne (Lg).
|
JG |
Latinie |
Latinies, cf. Latignies.
|
JG |
Latinis |
cf. Latenis. – Latinus, cf. Latin.
|
JG |
Latoir |
Proven. L’Athois. Ath (Loc.). Synon. : Lateur N° 211.
|
EV |
Latoir |
zie Délateur.
|
FD |
Latombe |
Latomme, Del(e)tombe, Deltomme, Letombe: PlN Tombe: tumulus, (graf )heuvel. 1631 Raphaël de la Tombe, Ktr. (KW); 1680 Ignatius Latomme, Duinkerke (SCHOUT. I).
|
FD |
Latomme |
Var. de Latombe [FD] ?
|
JG |
Laton |
Peut-être var. de Leton.
|
JG |
Laton, (van) |
zie van Latem.
|
FD |
Latouche |
Letouche (avec article fém. le). Nom d’origine: anc. fr. tosche, tousche ‘bosquet’ FEW 13/2, 439b, cf. Toche, Touche.
|
JG |
Latouche |
Letouche, Touche, des Touches, Destouches: PlN Ofr. to(u)sche: bosje. Estouches (Seine-et-Oise).
|
FD |
Latour |
1593 «Arthus de Lathour» BourgDinant, 1667 «Jean Latour» BourgNamur; nom d’origine : fr. tour, e.a. Latour près de Virton (Lx).
|
JG |
Latour |
zie Délateur.
|
FD |
la-Tour |
Proven. Loc. L.D.
|
EV |
Latran |
(NF gaumais). Cf. 1625 «Colla Jean Colla, dit le Latran» Soiron; NF attesté en France (Aisne, Ain, etc.) dès le 17e s., parfois avec préposition: de Latran ou du Latran (GeneaNet); p.-ê. surnom donné à qqn qui a fait le pèlerinage à Rome, à Saint-Jean de Latran, comp. Ro(u)mieux.
|
JG |
Latran |
Onduidelijk. 1625 Colla Jean Colla dit le Latran, Soiron (J.G.).
|
FD |
Latre |
1. Uit Delatre. – 2. Spelling voor Latré.
|
FD |
Latré |
-e(z), -ée, Lattre, -e(z): Latteret, dim. van Fr. latte: lat. LU W. lat(e)rê: plafondlatje (J.G.). BerBN. 1687 Pietronelle Lattre; 1792 Joanna Latrez, Ardooie (DEWULF1977,1980′).
|
FD |
Latré |
Lattre, Lattrez. Peut-être surnom de plafonneur: *latteret ‘petite latte’, cf. w. liég. lat(e)rê ‘latte (de plafonnage)’ DL 362 et moy. fr. Intérêt adj. ‘à lattes’. Cf. aussi Latrée et Latte (ci-dessous).
|
JG |
Latrèche |
-eche, etc. Pourrait être w. malm. trèhes ‘branle, sorte de danse’ (mais le mot est plur.), endroit où l’on danse, comp. le NF Latresque (Morlet 595); ou bien de w. trihe (f. à Huy, Hognoul, etc.) ‘terre en jachère, friche’, cf. Detrixhe.
|
JG |
Latrèche |
Latrech(e), Latrach: PlN La Trace (Seine-et-Marne, Saône-et-Loire) < Lat. trichia: gevlochten haag(DNF).
|
FD |
Latrée |
Surnom: anc. fr. latree ‘coup’, fr. dial. lâtrée ‘rossée, grosse quantité de liquide, pluie abondante’FEW 21,383a.
|
JG |
Latrique |
Fr. nique, homme à la trique (bâton, massue), éventuellement surnom de joueur am triques, ou même surnom obscène.
|
JG |
Latruwe |
Adaptation flam. de La Truie, cf. Letroye [FD]?
|
JG |
Latruwe |
Vl. adaptatie (met glijder w i.p.v. i) van Fr. La Truie. Zie Letroye.
|
FD |
Latruwé |
Proven. Ladrewé (Dép. Noduwez). V. Ladre.
|
EV |
Latt- |
cf. Lat-.
|
JG |
Lattaque |
cf. Lataque.
|
JG |
Lattaque |
zie Latache.
|
FD |
Latte |
Proven. Dép. Wodecq.
|
EV |
Latte |
Surnom: fr. latte. Comp. Latré.
|
JG |
Latte, (de) |
Latten: 1. Mnl. latte: lat, daklat, pannenlat. BerBN voor een lathouwer of BN voor een lange magere. 1281 Hugo Latte, Cent (HAES.). – 2. Delatte kan weergave zijn van de W. uitspr. van Delattre of De Later.
|
FD |
Lattelais |
Cf. 1299 « Guill(aume) Latelais cordonanier» TailleParis; NF normand attesté en Seine-Maritime dès 1611 (GeneaNet), en alternance avec Attelais (plus rare); nom d’origine incertaine, p.-ê. nom de métier [avec la collab. de J.C. Micha].
|
JG |
l-Attelais |
Lattre. Proven. L’Attrais, ,,D’Attre » (Loc). N° 211.
|
EV |
Lattenist |
cf. Latenis.
|
JG |
Lattenist |
zie Latinis.
|
FD |
Lattenkamp |
PlN: met latten omsloten land.
|
FD |
Latter, (de) |
1. Afl. van Mnl. latten: (een dak) van latten voorzien. Vgl. Latteur. – 2. Vernederlandste spelling voor Delattre: 1396 Jehan de Lattere, Maulde (DE B.).
|
FD |
Latteur |
-eux, cf. Lateur.
|
JG |
Latteur |
-eux, Lateur, Lelat(t)eur: BerN Afl. van Ofr. latter: met latten beslaan, latten kloven. Vgl. De Lathouwer. 1311 Alart le Latteur, Ronse (DECONINCK); 1395 Colart li Lateur, Dk. (TdT); 1396 Arent de Latthuer, Vloesberg (DE B.).
|
FD |
Latthauwer |
zie (de) Lathouwer.
|
FD |
Lattignies |
zie Latignies.
|
FD |
Lattinne |
-ines, zie Delatinne.
|
FD |
Latton, van |
zie van Latem.
|
FD |
Lattre |
-e(z), zie Latré.
|
FD |
Lattre |
Lattrez, cf. Latré.
|
JG |
Latui |
cf. Lathuy.
|
JG |
Latui |
V. Lathuy.
|
EV |
Latui |
zie De Lathuy.
|
FD |
Latum, van |
zie van Latem.
|
FD |
Latz |
D. Latz: klep (van broek), gulp. BN.
|
FD |
Latz |
Lazet. V. LAD (Laz).
|
EV |
Latz |
V. Lazare et LAD.
|
EV |
Lau |
1449 «Gilechon Lau» AidesNamur; p.-ê. surnom: ail. lau, moy. néerl. lauw, ‘tiède, indifférent’.
|
JG |
Lau |
Laue: 1. Zie De Lauw(e). – 2. Mnd. louwe, lowe, D. Lôwe: leeuw. BN. – 3. Patr. (SH) < VN Laurentius. 1589 Lowe Dreier, Flensburg (NN).
|
FD |
Laub |
Verspreide D. PlN Laub: loofwoud.
|
FD |
Laub(a)in |
Ofr. albain, Mfr. aubain < Germ. ali-ban: tôt een andere stam behorend, vreemdeling.
|
FD |
Laubach(er) |
PlN Laubach (BW, HS, NRW, NS, RP, S). Lau-bach: lobeek, bosbeek.
|
FD |
Laubain |
Laubin. Surnom: anc. fr. aubain ‘étranger, privé du droit de bourgeoisie, banni’ FEW 24, 315 alibanus. – Distinct de Lobin, dérivé du thème de Lobert.
|
JG |
Laubel |
zie Lobel(le).
|
FD |
Laubenthal |
Lobental: PlN Laubenthal (BEI).
|
FD |
Laubenthal. |
Topon. all. (= vallée aux feuillages); comp. Blumenthal, NF adopté par des Israélites.
|
JG |
Laubert |
cf. Lobert.
|
JG |
Laubert |
zie Lobbrecht.
|
FD |
Laubin |
cf. Laubain.
|
JG |
l-Aubin |
Car. phys. ,,Cheval vieux et usé ». N. d’homme vieilli prématurément ou ayant une allure vicieuse. Nos 288, 291.
|
EV |
Laublin |
Prénom Aubl(a)in avec article agglutiné.
|
JG |
Laublin |
Zuidd. FN, sinds de 16e e. in Zwitserland. De gezusters Loveling zijn trouwens van Zwitserse afkomst (PDB). Dim. van D. Laube: luifel, uitbouw (Mnl. love). 1320 dictus Laubli, Bregenz (BRECH.).
|
FD |
Laubner |
Laubener, afl. van PlN Lauben (BW).
|
FD |
Laubry |
Prénom Aubry avec article agglutiné.
|
JG |
Laubry |
zie Aubry.
|
FD |
Laud- |
-e, -us, -y. V. HLOD.
|
EV |
Laude |
Wellicht Germ. VN Ludo, Lode. 1388 Contz Laude, HS (BRECH.). 1787 Cec. Laude, Bergen-Aw. (AP).
|
FD |
Laude(n)s |
Laudus: W. spelling voor Lodens.
|
FD |
Laudelout |
-oux. NF de la région de Beaulwez et Robechies (sud-ouest de l’Entre-Sambre-et-Meuse, Momignies) depuis 1731, attesté sous la forme Laudeloux à Glageon (Nord) en 1640 et Laudelout à Beaulwez [la var. champenoise Landeloup est récente] (GeneaNet); NF d’origine incertaine, dans lequel on a du mal à voir un surnom phrastique composé avec anc. fr. lauder qui est rare à côté de Io(u)er, a fortiori une construction tautologique rlaude louen FEW 5, 296b; en postulant l’agglutination du / initial, on pourrait envisager une origine détoponymique plus lointaine, par ex. de Vau-deloup, l.-d. non habité à Umpeau (Eure-et-Loir) ou les Gaudeloups, hameau à Montilly (Allier) (site IGN) [avec la collab. de M.-L. Gonsette].
|
JG |
Laudelout |
-oux: Onduidelijk.
|
FD |
Laudert |
PlN Luderode in de Hunsriick (DN).
|
FD |
Laudet |
-in, -on, Lodez: Patr. Afl. van Laude.
|
FD |
Laudisoit |
1407 «Pierre Audigeois» Chauny, 1448 «Guillaume Laudigois» Compiègne; sans doute ethnique: habitant de l’Aude; ou bien mis pour Laubigeois, -sois, Lobjois (= l’Albigeois).
|
JG |
Laudisoit |
Lodigeois: Audigeois, wellicht vleivorm van Germ. VN Audigier, Aldger. 1407 Pierre Audigeois, Chauny; 1448 Guillaume Laudigois, Comp. (MORLET).
|
FD |
Laudus |
Laudy, -ij: Latinisering van Laude? Laudus evtl. grafîe voor Laudes, Laudens.
|
FD |
Laue |
zie Lau.
|
FD |
Lauenstein |
PlN (BEI, NS, S) < Löwenstein. 1167 Conr. de Lewenstein (BRECH.).
|
FD |
Lauer |
D. BN Mhd. lûre: sluw, listig mens.
|
FD |
Lauer(s) |
Lauersen, zie Lauwer(s).
|
FD |
Lauf(f) |
Lauf(f)er, Laeuf(f)er, Laoufer, Laufert, Lauf(f)s: BN/BerN van de loper, bode. 1278 Bercht. et Heinr. fratres dicti die Lofer (BRECH.).
|
FD |
Laufenberg |
PlN(NRW).
|
FD |
Laufer |
-ert, Lauffer. 1754 «Jean Lauffer (orig. de Dieburg/Mayence) » BourgLiège; nom de profession: ail. Laufer ‘coureur, courrier’.
|
JG |
Lauffer |
Laeuffer, Laoufer. N. allemand, ,,Coureur », ,,Courrier ».
|
EV |
Laug(s) |
zie Lauks.
|
FD |
Laugeman |
zie Logemann.
|
FD |
Lauke(n)s |
Lauwkens: Patr. Dim. van HN Laurentius. 1398 Jan van der Muelne dit Lauquin (wsch. zoon van) 1399 Lauwereins van der Moine, Wervik (DEBR. 1970); 1520 Lauwerys van Camp = 1524 Lauken van Camp, Kontich (ROEL. 1951).
|
FD |
Laukes, |
-ens. Dérivé du thème néerl. Lau(w)-, réduction de Laureis (Laurentius); cf. Lauw-kens.
|
JG |
Lauks |
Laugs, Laux: Patr. D. gediftongeerdevormvan VN Lukas. Ook Lau(c)ke(s), Lauxmann.nSs Lukas Eninger = 1510 Laux gen. Eninger, Heilbronn (BRECH.).
|
FD |
Lauman(s), |
Laumen: Patr. Afl. van HN Laurentius. Vgl. Laukens.
|
FD |
Laumans |
Autre dérivé en -man du thème néerl. Lau(w)- (cf. ci-dessus). Lauinonior. -onnier. Nom de profession: fr. aumônier, celui qui aime à faire l’aumône ou qui gère l’aumône, aussi au sens de ‘légataire’ FEW 3, 21 Ib.
|
JG |
Laumon(n)ier |
zie Aumônier.
|
FD |
l-Aumonier |
Profess. Personne chargée de distribuer les aumônes.
|
EV |
Laumont |
Nom d’origine: (en) Laumont, à Eben-Emael (Lg) et Wavreille (Nr).
|
JG |
Laumont |
-ond: PlN in Eben-Emael (LU) en Wavreille (N).
|
FD |
l-Aun- |
-ay, -e, -oy. V. Aune.
|
EV |
Launay |
Launet. 1739 «Michel de Launay de Chevannes» BourgLiège; nom d’origine: w. ônê ‘petit aune’, cf. aussi Delaunay. Laurencin. Dérivé du prénom Laurent, Laurens.
|
JG |
Launay |
zie Lan(n)oy(e).
|
FD |
Laune |
au génitif: Launens. Peut-être aphérèse de w. Apolône, Apolline DL ; cf. Loonen.
|
JG |
Laune(n)s |
zie Loonen(s).
|
FD |
Launer |
D. FN Lohner: dagloner (DN).
|
FD |
Launois |
Launoy. 1280-81 «Annechons de Launoit» RegTournai, 1540 «Jehan de Launoy» BourgNamur; nom d’origine: collectif en -oit < lat. -etum de w. aune ‘aune’, fr. aunaie, cf. aussi Delaunois (prononcé Launoû dans le Centre, BTD 46, 335).
|
JG |
Launois |
-oy, zie Lan(n)oy(e).
|
FD |
Lauptman |
W. verhaspeling van Laubmann. 1450 Nicol. Loubman, Esslingen (BRECH.).
|
FD |
Laur- |
-ant, -eins, -encin, -ens, -ent, -eyn, -ey(n)s. Leur- -ant, -in, Lor–and, -ent, -enz. N. de bapt. d’orig. romaine : Laurent.
|
EV |
Laur- |
-ette. Proven. Lauriette (Dép. Wavre).
|
EV |
Laur- |
-ie, -ys(sen). 1. V. Laurus. — 2. V. HLOD-(Hlo).
|
EV |
Laurain |
Laurant, -and, cf. Laurent.
|
JG |
Lauraine |
cf. Loraine, Lorraine.
|
JG |
Lauraine |
zie Le Lorrain.
|
FD |
Laurant |
-and, zie Laurentius.
|
FD |
Laure |
1. Metr. < Laura, vooral populairgeworden door Petrarca’s sonnetten voor Laura. -2. Spelling van Lauré; zie Laurel.
|
FD |
Laure |
1546 «Grars Laure» Ladeuze; prénom fém. Laure.
|
JG |
Laurence |
-ensse, Delorance, Deleurence: Metr. Laurentia. 1387 Lauwerense Dalfins = 1394 Laurence Dalfins, Ip. (BEELE).
|
FD |
Laurenceau |
-in: Patr. Dim. van VN Laurens.
|
FD |
Laurens |
Laureyn, au génitif: Laureyns, Laureys, Laureyssen, Laurijssen, Laurys-sen, Lavrysen, au génitif surcomposé: Lau-reyssens, Lauryssens; latinisation: Lauren-sis, Laurensy. 1284 «Laurin Inghel», «Lau-rins Wavel » DettesYpres, 1598 « Laurein Boillon», «Joos Laurein = Laurey» Dén-Wavre; forme genn. de Laurentius, Laurent.
|
JG |
Laurens |
Zie Laurentius.
|
FD |
Laurent |
[8e NF le plus fréquent en Wallonie, surtout en Hainaut et en Brabant wallon], Lau-rend, Leaurent, Laurain, Laurant. 1593 «Jean Lorent» = 1596 «Jean Laurent, faiseur de faulx» BourgDinant, 1627 «Nicolaes Laurens», 1630 «Jan Loreng» = 1642 «Johan Lorain» émigrés en Suède; prénom Laurent, w. liég. Lorint, du lat. Laurentius, nom de plusieurs saints dont saint Laurent de Rome, martyr romain du 3e s., très populaire dans nos régions, protecteur contre les brûlures, etc. » Génitif latin: Laurenty. 1688 «Josephus fïlius Lamberti Laurenty» Cerfontaine.
|
JG |
Laurentius |
Laurens, -ens(s)e, -ents, -ensis, -ends, Lourens(e), Lawrence, Laurant, -and, -ent,-end, Leaurent, Laurenti(i), -ty, -sy, Laureins, -eyn(s), -eij(n)s, -eys, Laure(y)nssens, Laureys(s)en(s), -eijs(s)en(s), -ijs(ens), -ijssen(s), -ys{s)en(s), -ys(se), Lauwrijs, -ys, -eys(sen), -eyssens, Louwerens, Lauwereins, -eyns, -eijns, -ens, -ijns, -yns, -es, Lauw(e)rens(s)ens, Lauwereys(sens), -eijs(sens), -ijs(en), -ijssen(s), -ys(t), -ysen, -yssen(s), Lauvrys, -ijs, Lavreys(en), -eijsen, -ys(en), -ijs, -ijs(s)en,Lorant, Loran(d), Lorreng, Lorang, Lorent, -end, -ens, Lorentsen, -tz(en), -z(en), Lorenzo(n), -zi, -si, Lorini, -inc(z), -enc, Lôrincz, Loreis, Leurent, -ant, Leuris: Patr. Lat. HN Laurentius ‘uit Laurentum, stadin Latië’ (V. D. SCHAAR). De vorm Lauwerijns kan worden verklaard uit de vleivorm Lauwerin, maar kan ook een Br. spelling zijn voor Lauwereins, Laurens. 1281 Laurentius Martin= Laurens Martin; 1326 Lauwerin Truwiere; 1326 Obrecht Lauwerin; 1306 Laurin Galant; 1384 Lauwers Diemare = 1394 Leurent D.; 1397 Jan Lauwereins, Ip. (BEELE); 1635 Cathlyne Laureyssens = 1638 Cartharina Lauwers, Schelle (MAR. II).
|
FD |
Lauret |
Lauré, Loret, Lor(r)é, Lor(r)ez, Lores, Laures, Laurez, de Lauré: Patr. Dim. van VN Laurent.i; Watier Loret, Thiméon (HERB.).
|
FD |
Laurette |
Lo(u)rette: Metr. Vrl. dim. van VN Lauren 1394 Lauwerette Lotervoets, Ktr. (DEBR. 1970); 1584 Laureys Lauerette, Aw. (AB).
|
FD |
Laureyn(s) |
Laureys(en)…, zie Laurentius.
|
FD |
Laurez |
1524 «Colla Laurel» DénStavelotMy, 1598 «Joos Laurey» = «Joos Laurein» DénWavre; du thème Laur- (tiré de Laurent) + -et; cf. Loret.
|
JG |
Laurie |
zie Lory, Lauriers.
|
FD |
Laurier |
Lauriers (génitif germ.). Surnom: fr. laurier, ou bien dérivé du thème de Laur(ent), cf. Lauwerier.
|
JG |
Laurier(s) |
Laurie, Lauwerie(r), -1ère, Lauw(a)rier, Lorie(rs), Lorié, Lori(e), Leurier: Fr. laurier: laurier. Vgl.D.Lorbeer. BerBN van de kruidenhandelaar of BN naar de huisnaam. Vgl. Delaurier. Zie ook Loriers. 1560 Ant. le Leurier, Armentiers; 1571 Nid. Leurier, Béthune-Aw. (AP).
|
FD |
Lauriks |
Lauweriks, -ikx, Lawriks: Patr. Wsch. < VN Laurentius, Vgl. Oost-Duits-Silezisch Lauri(s)ch, D.Lar(i)sch (DN). 1769 Ger. Lauriks, Den Bosch-Aw.(AP).
|
FD |
Laurin |
-inc, Leurin, Lurin(c)x, Lorin, Lorrijn, -yn, Lorein(g), -eyn, Laeveren: Patr. Vleivorm van HN Laurentius. 1306 Laurin Galant, Ip. (BEELE); 1398 Mathis Lauwerin, Rekkem (DEBR. 1970); 1747 Nidaes Lorreyn (vader van) ± 1784 Catharina Laureyn,Assent(EC.).
|
FD |
Laurio |
Surnom: (compère-)loriot, nom de l’oiseau; pour Baylon-Fabre 222, «Lauriot (Loriot) semble indiquer plutôt (…) une disgrâce conjugale (couleur jaune) qu’une comparaison laudative avec le chant de cet oiseau». Cf. aussi Auriol et Lorio(t).
|
JG |
Laurio |
zie Lorio(t).
|
FD |
Lauritzen |
Loorits: Deens-Sleeswijks Patr. Zoon van Laurentius.
|
FD |
Laursen |
zie Lauwer(s).
|
FD |
Laurys |
Laurysen(s)…, zie Laurentius.
|
FD |
Laus |
Lause, Lauws: 1. Patr. Korte vorm van VN Nikolaus. 1388 Herm. Laus, Bruchsal (BRECH.); 1444 Lause son frère, Namen (J.G.). – 2. Zie Lauwer(s). 1724 B. Laus, Borsbeek (AP).
|
FD |
Laus |
Lause. Peut-être surnom: moy. néerl. loos ‘faux, rusé’; ou bien prénom masc., cf. 1444 «Lause son frère (de le Bailleresse)» Aides-Namur.
|
JG |
Laus(e) |
V. HLOD (Hloz).
|
EV |
Lausberg |
Nom d’origine: Lausberg, à Brecker-teld (Nordrhein-Westfalen).
|
JG |
Lausberg |
PlN Lausberg (NRW). Of var. van Lousberg.
|
FD |
Lausch(er) |
D. BN voor een luisteraar, spion. lausers: D. FN Laus(s)er: wildstroper. 1294 Ruod. derLusser, St.-Gallen (BRECH.).
|
FD |
Lausier |
Peut-être surnom : fr. osier?
|
JG |
Lausier |
zie Losier.
|
FD |
Laustrebourg |
zie Luysterborgh.
|
FD |
l-Austrebourg |
Proven. 1. Autre bourg. (L.D.). — 2. Outrebourg, ,,Au-delà de l’agglomération ».
|
EV |
Laut- |
-ens, -ers, Lauthier. V. HLOD (Hlo).
|
EV |
Laut(e) |
Lauth(e): D. BN voor de luitspeler.
|
FD |
Laute |
All. Laute ‘luth’, surnom de musicien [FD],
|
JG |
Lautem,(van) |
(van) Lauten, zie van Latem.
|
FD |
Lautenbag |
Loutenbach: Verspreide D. PlN Lautenbach (HS, BW, SL, RP).
|
FD |
Lauter |
Lauters. Surnom: ail. lauter ‘pur, sincère’. « Composé avec -man : Lauterman, -mann, Louterman. Loterman, au génitif: Lauter-mans, etc.
|
JG |
Lauter(s) |
Lauterman(n), -mans, Louterman, Luttermann, Lot(t)erman: Lauter/Lutter: verspreide D. waternaam. 1275 Conr. gen. Luter, Ottobeuren (BRECH.); 1645 Joh. Lutermann, Pommeren (BRECH.).
|
FD |
Lauterbach |
Erg verspreide PlN: heldere beek.
|
FD |
Lauterboren |
PlN Lauterborn: zuivere, heldere bron.
|
FD |
Lauterbrunn |
(BEI). 1795 Matheus Lauterborn, Trier-Aw.(AP).
|
FD |
Lauthier |
zie Lothaire.
|
FD |
Lautissier |
M.i. spelling voor Letissier.
|
FD |
Lauvau(x) |
-eaux, Delauvaux: 1. Centraal W. lauvau: daarbeneden (J.G.). – 2. Zie Laval.
|
FD |
Lauvaux |
Lauvau, -eau. Nom d’origine: w. liég. låvå, w. nam. lauvau ‘en bas (là-bas)’ ; cf. aussi Laval.
|
JG |
Lauvaux |
V. Louvel.
|
EV |
Lauvergnat |
Lauverjat. Ethnique: auvergnat, de l’Auvergne.
|
JG |
Lauvergnat |
Lauverjat: PlN Lavergnat, all. van de boomnaam verne: els. Lavernat (Sarthe).
|
FD |
Lauvergne |
Originaire de l’Auvergne.
|
JG |
Lauvergne |
zie Lavergne.
|
FD |
Lauvre, de |
zie De l’Auvre.
|
FD |
Lauvrys |
zie Laurentius.
|
FD |
Lauw- |
-aert, -agie, -ens, -ereins, -eryns, -ereys, -ers, -yck. V. HLOD.
|
EV |
Lauw(e), de |
(de) Louw, de Lou, Lau(w), Lau(e): BN naar het lauwe, onverschillige karakter. 1326 Michiel Lauwe, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lauw(e), van |
van Louwe: PlN Lauwe (WV). 1246 Gossuini de Lauwe militis; 1369 Wouters van Lauwe huus, Ktr. (DEBR. 1980, 1970).
|
FD |
Lauw, van |
zie van Lauwe.
|
FD |
Lauwaert |
Lavaert, -aerts, sans doute aussi Lauwaet. 1281 «Jeh. Lauwartki fu escoutete», 1284 «Watiers Lauwars» = 1291 «Wautiers Lauwaert» DettesYpres; surnom: dérivé en -a(e)rt de moy. néerl. lauwen ‘être tiède, indolent’.
|
JG |
Lauwaert(s) |
-aers, -aet, Louward, -a(e)rt, Loward, -art, -a(e)rtz, Louard, -a(r)t, Luwaert, Lovaert, Lavaert(s), Laevaerts: 1. BN voor een luiaard. Afl. van Mnl. laeu: lauw, vadsig, onverschillig. Ook LU W. loyâ: lui. 1204 Lauwarth, Z (LEYS 1958,87); 1291 Symon Lawart; -1300 Margarete Lauwardi, Ktr. (DEBR. 1980); 1460 Lambiert Louart, Jandrain; 1544 Mathie le Louar, Lierneux (HERB.). – 2. Patr. Afl. van HN Laurentius. 1307 Lauwart li Bouderes = Lauwars li Borderres; 1268 Cristina Lauward, Ip. (BEELE); 1577 Laurent Lou(w)art, Namen. Of van VN Louis. 1384 Lowis fis Johans Lowar, Val-Benoît; 1542 Lowys Lowart, Luik (J.G.).
|
FD |
Lauwag(i)e |
Lauwaige, zie Louage.
|
FD |
Lauwarier |
zie Laurier(s).
|
FD |
Lauwen |
Lauwens. Génitif (surcomposé) du thème Lauw- (Laurentius); cf. aussi Lavens, Laevens.
|
JG |
Lauwen(s) |
La(e)ven(s), Lauven(s), Louwin(c)k, Lovink: Patr. < HN Laurentius. VN 146 e. Lauwin, Ktr. (DEBR. 1970); 1281 Hankinus Lawinc, Ip. (BEELE); 1665 J. Lauwens, Tn. (AP). Vgl. Laurijsen = Lavrijsen.
|
FD |
Lauwer(s) |
Lau(e)rsen, Louwers(e), Lauer(s), La(e)vers, Laus, Leuwer(s), Leu(r)s: 1. Patr. Korte vorm van HN Laurentius. 1298 Jake Leurs, Kales (GYSS. 1963); 1336 Lauwers Bentin; 1374 Hannin Lauwers, Ip. (BEELE); 1398 Willem Lauwers, Bellegem; Laus Yserbijt, Moen (DEBR. 1970); 1403 Laureys Leys = Lauwer Leys, Aw. (HB 73); 1429 Laurencius dictus Lauwer, den Bosch (GOR.); 1520 Lauwerys van Camp = 1523 Lauwer van Camp, Kontich (ROEL. 1951). – 2. Zie ook De Lauwer.
|
FD |
Lauwer, (de) |
de Laever, La(e)vers: 1. BerN van de leerlooier. Mnl. louwer. 1396 Jan de Lauwere, Bornem (DE B.). – 2. BerN van de advocaat ‘causidicus’ (KILIAAN). Vgl. E. lawyer. 1418 Jhanne den Lauwere…diende int scepenenhuus… van dat hij ait jaer deure profste ende scepenen dient.. Jan den Lauwer die int scepenenhuus woont, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Lauwereins |
-eyns, -ens, -eys, zie Laurentius.
|
FD |
Lauwereins |
Lauwerens, Lauwereys, Lauwe-ryns, Lauwerijs, Lauwerys. 1291 «Lauwe-rin Maes» DettesYpres; formes néerl. (au génitif) de Laurentius. Cf. aussi Lauwers.
|
JG |
Lauwerie(r) |
-ière, zie Laurier(s).
|
FD |
Lauwerier |
var. : Looverier, Loovrier. Dérivé du thème Lauw- (Laurentius) ; cf. Laurier.
|
JG |
Lauweriks |
-ikx, zie Lauriks.
|
FD |
Lauwers |
1276 «Bauduins Lauwers», 1288 «Lauwers H Wetes du Marchié au poisson» DettesYpres; forme abrégée de Lauwereins, Lauwerijs.
|
JG |
Lauweryns |
-ys(en), -yssen(s), zie Laurentius.
|
FD |
Lauwick |
-yck, -ijck, -ych, Lo(u)wyck, -ijck, Lawik: 1. Zie Lodewick(x). – 2. PlN, zoals in Ndl. FN Van Lawick. PlN Lawik in Woumen (WV). Lowik in Markelo (OIJ). 1540 Roelant van der Lauwick, Nijmegen-Aw. (AP); 1713 J. J. Lauwick, Kassel (MULVII).
|
FD |
Lauwkens |
Dérivé du même thème ; cf. Laukes.
|
JG |
Lauwkens |
zie Laukens.
|
FD |
Lauwrens(s)ens |
-eys(sen), -ys, zie Laurentius.
|
FD |
Lauwrier |
zie Laurier(s).
|
FD |
Lauws |
zie Laus.
|
FD |
Lauwyck |
-ych, zie Lauwick.
|
FD |
Laux |
Hypocor. de Lucas.
|
JG |
Laux |
zie Lauks.
|
FD |
Lava |
cf. Laval.
|
JG |
Lava |
Leva: 1. Var. van Laga door v/g-wisseling (LEYS 1960). 1632 Charles Laga is de vader van Petronelle Laga (Heule), maar de volgende kinderen heten Lava, Leva (med. M. Lagae, Aalter). – 2. Zie Laval.
|
FD |
Lavache |
1336 «Jaque la Vache» Picardie; surnom : fr. vache. Cf. aussi Levaque.
|
JG |
Lavache |
Livache: BN Fr. vache: koe. 1336 Jaque la Vache, St-Q. (MORLET); 1353 Jaques la Vache, Dowaai (CCHt).
|
FD |
Lavachery |
Nom d’origine: Lavacherie (Lx).
|
JG |
Lavachery |
Proven. Lavacherie (Loc.) ,,L’élevage de vaches ».
|
EV |
Lavachery |
Vacherie, Fâcherie, Vacquerie: PlN Vacherie: koestal. Lavacherie (LX), Vacquerie (PdC) (TW). 1383 Colard de la Vacherie, Coulommiers-Brie (BLO VIII).
|
FD |
Lavaert |
-aerts, cf. Lauwaert.
|
JG |
Lavaert(s) |
Laevaert(s), zie Lauwaert(s).
|
FD |
Lavain |
zie Levain.
|
FD |
Lavaine |
zie Lavoine.
|
FD |
Laval |
Lavalle, Lava, Lavau, Lavaux, -eaux. 1444 «Johanne de Laval» TerreJauche, 1472 «Jadin de Laval» DénLaroche, 1540 «Renar de la Vaulx», 1608 «Thiery de la vaulx Renard» La Gleize, 1637 «Léonard de Laval» Nandrin; nom d’origine: fr. val, w. nam. vau, w. liég. (èl) va, f., notamment La Vaux à Roanne, berceau de la famille de la Vaux (L. Remacle, Le parler de la Gleize, 246). Comp. Lauvaux.
|
JG |
Laval |
Lawal, Lavalle, Vale, Lava, Lavau(d), -aut, -eau(x), -(i)aux, Lavay, Delaval(le), Delava(ux), -aud, -ault: 1. Verspreide PlN Laval, Lavau(x): lager, stroomafwaarts gelegen plaats. 1295 Thieris de la Aval, Aubechies (CSWI); 1385 Thibaut de Laval = Th. de Lavaul (MARCHAL); 1399 Piètre de Lavael, Ktr. (D 79v°); 1686 Petronilla Lava, Lo (CRAEYE); 1711 Jean de Lava fs. Jean Délavai, Lendelede (COUSS.). – 2. Zie Val, Leveau(x).
|
FD |
l-Aval |
-Avau(t), -Avau(x). Proven. Laval, Lavau(x). Loc. et L.D.
|
EV |
Laval(l)ée |
-ee, Lavalaye, Lavalley(e), -é, zie Vallée.
|
FD |
Lavalée |
Lavalle, Lavallée, Lavalleye, Lavalaye. 1556 «Thiery de Lavallée» BourgNamur, 1673 «Agnès La Valee» BourgNamur; nom d’origine: fr. vallée, w. liég. valêye.
|
JG |
la-Vallée |
V. Val(lée).
|
EV |
Lavanc(h)é |
-cier, -cy, Lavency: PlN Lavancy in Montriond (Hte-Savoie), Lavancher in Chamonix. i6e e. Lavanchy, CH; 1687 Lavancier, Plomion; 1720 Lavancy, Yvelines (PDB).
|
FD |
Lavancé |
-ché, Lavancy, Lavency. Sans doute surnom: fr. avancé, w. avanci, ‘celui qui progresse, qui arrive tôt’ FEW 24, 12b (autres sens possibles), mais aussi anc. fr. avancier, m. ‘ancêtre; instigateur, conseiller’, adj. ‘précoce’Gdf[MH].
|
JG |
Lavand’homme |
Lavand’Homme, cf. Lavend-home.
|
JG |
Lavand’homme |
Lavendhom(m)e, Lavend’hom(m)e, Lavendomme: Hoofdzakelijk Henegouwse FN. Wsch. adaptatie met Iw. van FN Van Domme (OV, H).
|
FD |
Lavandier |
Lavandy, Lavendy. Nom de métier: anc. fr. lavandier ‘blanchisseur’ FEW 5, 216b ; on notera que, assez curieusement chez Jean Molinet, le masculin semble être utilisé pour un féminin, ‘lavandière’ en l’occurrence (cf. N. Dupire, Mots rares des Faictz et Dictz de Jean Molinet, in Romania t. 65, 1939, 26) [MH].
|
JG |
Lavandier |
-y, Lavendy, Lavender: BerN Ofr. lavandier, Mnl. lavendier: (was)bleker, wasser. 1153 Walterus Lavendre, Cent (GN); 1257 Ade le Lavendier, Oc. (MORLET).
|
FD |
Lavanturier |
cf. Laventurier.
|
JG |
Lavanturier |
zie Laventure.
|
FD |
Lavarée |
cf. Lawalrée, Lawarrée.
|
JG |
Lavarée |
Lavarie, zie Lawarrée.
|
FD |
Lavau(d) |
-aut, -aux, -eau(x), -ay, zie Laval.
|
FD |
Lavau(x) |
Laveaux, cf. Laval.
|
JG |
Laveine |
-eyne, Lavoine, Laven (orthogr. négligée, mais cf. aussi Lavens), Lavenne [ou bien w. liég. vène ‘vanne’], -ennes. 1294 «Jehan à Lavaine» CensNamur, 1447 «Johan à Lavai-ne» Gozée, 17e s. «Lavene» Cerfontaine; surnom de marchand: anc. fr. aveine, fr. avoine. Cf. aussi Alavoine.
|
JG |
Laveine |
zie Lavoine.
|
FD |
l-Aveine |
Lavoine. Profess. ,,Marchand d’avoine ». Nos 131, 165.
|
EV |
l-Aveine |
V. Lavoine.
|
EV |
Laveleye, de |
zie Vallée.
|
FD |
Laven(s) |
Laeven(s), Lauven(s), Leavens: 1. Patr. Vleivorm van een Germ. VN zoals Lavoldus (MORLET I). Vgl. Wvl. Lavekensakker (DFIX). 1470 Leenkin Lavins, Wg. (CASAERT). – 2. Zie Lauwen(s).
|
FD |
Lavency |
cf. Lavancy.
|
JG |
Lavency |
zie Lavanc(h)é.
|
FD |
Lavend(h)omme |
zie Lavand’homme.
|
FD |
Lavender |
1. Proven. Lavende (Dép. Koekelare). •— 2. Profess. Laven-del. ,,Lavande ». N. de marchand. N° 131. V. aussi : Lavendy.
|
EV |
Lavender |
Surnom: moy. néerl. lavender ‘lavande’.
|
JG |
Lavender |
zie Lavandier.
|
FD |
Lavend’Homme |
Lavend’homme, -home, Lavendhomme, -home, Lavendomme, Lavand’homme (NF concentré majoritairement dans le Hainaut [famille-souche à Carnières, Morlanwelz, Mont-Ste-Aldegonde]). 1679 «Catherine Lanverdomme» BourgeoisNamur, 1691 «Lavendhomme», 1714 «La Vend-homme» Nivelles, 1719 «Lavand’homme» Wangenies. Cette série de NF est à rattacher p.-ê. à l’étymon Vendôme FEW 14,234b; cette proposition se heurte toutefois à plusieurs difficulés: le NP est attesté dès 1691,alors que le subst. vandôme ‘canne’ ne l’est qu’au 18e s. (1744 Notaires liégeois, 1745 Remacle, Not, [voir mentions Haust, AHL 3, 262]); le subst, étant masculin et ne pouvant être directement la source du NP, il faudrait supposer que l’anthrop. est la réduction de l’expression canne à la Vendôme, qui a précédé vandôme, m., ce qui paraît compliqué; enfin, les graphies -omme de plusieurs des var. du NP paraissent indiquer un o ouvert bref, qui ne s’accorde pas avec le à fermé long de vandôme [JL, NFw2]. Faut-il tenir compte aussi de la famille Vendôme (16e-18e s.), maison illégitime issue des Bourbons, cf. Annette de Vendosmes, maîtresse de Philippe le Bon (IdG 1955, 352; 1964, 159; 1974, 375); on trouve encore un NF Vandôme à Liège.
|
JG |
Lavendomme |
Proven. La (région de) Vendôme (Loc. fr.).
|
EV |
Lavendy |
cf. Lavandier.
|
JG |
Lavendy |
Profess. Lavandier. ,,Blanchisseur ». Synon. : Lavender.
|
EV |
Lavendy |
zie Lavandier.
|
FD |
l-Avenex |
Proven. ,,L’Avennais ». Avenues (Loc.), avec suff. d’orig.
|
EV |
Lavenne(s) |
Laven, zie Lavoine.
|
FD |
Lavens |
Laevens. Probabl. hypocor. d’un anthrop. germ. du type Lavoldus, cf. 1470 «Leenkin Lavins» Waregem; ou bien var. de Lauwens.
|
JG |
Lavent |
Surnom à mettre en rapport avec l’Avent, période pendant laquelle l’Église catholique se prépare à la fête de Noël.
|
JG |
Lavent |
zie Lèvent.
|
FD |
Laventure |
Fr. aventure, surnom d’aventurier, de voyageur; cf. aussi le suivant.
|
JG |
Laventure |
Laventurier, Lavanturier: Bn vooreen aventurier, rondtrekkend koopman, reiziger, trekker. Vgl. Aventure. 1755 P.B. l’Aventurier, Châtelet(MULVIII).
|
FD |
Laventurier |
Lavanturicr. 1521 «George Laventurier» BourgNamur, 1524 «Laventurir» CoutStavelot, 1792 «Nicolas Delvaux conducteur de chevaux de Hubert Lavanturier de Corroy sur Mettet» Mette! fldG 2005, 231); nom de profession: moy. fr. aventurier ‘volontaire qui après une guerre, prenait la place des soldats qui manquaient’ ou bien moy. w. aven-turi ‘chaudronnier ambulant’ FEW 24, 194b sv.
|
JG |
l-Aventurier |
Car. mor. ,,Homme aventureux ». N » 282.
|
EV |
Laverdeur |
Laverdure. 1684 «Jean Laverdeur» DénLierneux; surnom: fr. verdure, w. liég. verdeurs ‘verdure, légumes verts’ FEW 14, 509a; souvent surnom de soldat, d’aventurier, etc.
|
JG |
Laverdisse |
Misschien d’Averdisse met substitutie van d’door /’. PlN Averdisse (N) (J.G.).
|
FD |
Laverdisse |
Peut-être nom d’origine: Daverdisse (Nr), décomposé en d’Averdisse et recomposé avec l’article agglutiné.
|
JG |
Laverdure |
-eur(e), zie Verdure.
|
FD |
Laveren |
Patr. Br. vorm voor Lauwerin, vleivorm van Laurentius. Vgl. Lavers.
|
FD |
Laverge |
1273 «Jakemon de le Verghe» Chir-Tournai, 1276-77 «Jakemin de le Verge», «Gilotde le Verge» CharitéTournai; soit de fr. verge (mesure de surface), comme surnom d’arpenteur, soit de fr. verge ‘baguette flexible, dont on ses sert pour châtier’, comme surnom de sergent dit «à verge», comp. également anc. fr. longue verge ‘officier municipal de la ville d’Anvers’ Gdf [MH].
|
JG |
Laverge |
Le Verge, Laverze, Leverze: PlN, evtl. huisnaam. Fr. verge: roede (landmaat). Of BerBN van de landmeter. 1273 Jakemon de le Verghe, Dk. (FST); 1287 Jehans de le Verghe, Dk. (TdT).
|
FD |
Lavergne |
Laverne, Lauvergne, Lovergne: PlN Fr. verne: els. Lavergne (Lot, Lot-et-Garonne…). 1762 H. J. Lavergne, Geldenaken (CALUWAERTS).
|
FD |
Lavergne |
Laverne. NF importé du sud de la France, notamment par des Auvergnats fixés au pays de Hervé; fr. verne ‘aulne’ [JL, NFw].
|
JG |
La-Vergne |
Proven. La Verne (cours d’eau), ,,Ruisseau des Aunes ». Synon. : Vergniory. N° 230.
|
EV |
Lavers |
zie Lauwer(s).
|
FD |
Laversin |
-eyn: PlN Laversine(s) (Aisne, Oise). PlN Laversenne: landmaat, stuk land (DNF). 1624 Nicolaus Laversin, Ragnée H (MUL V).
|
FD |
Lavery |
zie Lavril.
|
FD |
Laverze |
zie Laverge.
|
FD |
Lavesque |
zie Leveque.
|
FD |
Lavet |
-eyt: Patr.? Dim. van een Germ. VN? Vgl. Laven(s).
|
FD |
Lavet |
w. Lâvèt (NF de la région de Visé). 1698 «Gilles Lavet» Juprelle; NF d’origine incertaine, p.-ê. détoponymique.
|
JG |
Laveyne |
cf. Laveine.
|
JG |
Laveyne |
zie Lavoine.
|
FD |
l-Aveyt |
Proven. L’Havaie (Dép. Wegnez).
|
EV |
Lavi |
zie Delavie.
|
FD |
Lavian(n)e |
PlN La Viane in Ronquières (H).
|
FD |
Lavianne |
Laviane. 18e s. «Lavianne» Braine-le-Château; nom d’origine: La Viane, hameau de Ronquières ; en anc. w. (1406), vianne désignait une panne (poutre) FEW 14, 30la.
|
JG |
la-Vianne |
Proven. Ruisseau à Tirlement (Viviana, ,,Eau vive »).
|
EV |
Laviaux |
zie Laval.
|
FD |
Lavictoire |
Fr. victoire, probabl. surnom de soldat.
|
JG |
Lavie(i)lle |
1. BN. Var. of vrl. vorm van Le Vie(i)l: de oude. 1269 Maroie li Vielle, Atrecht (NCJ); 1280 Maroie de Pierewés li Vielle, Dk. (J.G.). – 2. BN voor de vedelaar. Vgl. De Vedelaere. Ofr. viele: vedel. 1271 Jehans as Vielles, Atrecht (NCJ); 1424 Arnoul la Vieille, Senlis; 1438 Jehan la Vielle, Laon (MORLET).
|
FD |
Lavie(r) |
zie Delavie.
|
FD |
Lavie(u)ville |
zie Vieville.
|
FD |
Lavieille |
Lavielle. 1195 «Reniers la Vielle», 1269 «Maroie li Vielle» NécrArras, 1424 «Arnoul la Vieille» Senlis, 1438 «Jehan la Vielle» Laon, 1444 «Tinlemande le Vielle» AidesNamur; s’il s’agit bien d’un même nom à l’origine, probabl. surnom de musicien: anc. fr. viele, fr. vielle, cf. 1271 « Jehans as Vielles» NécrArras. Secondairement, surnom fém. : la vieille, anc. fr. vieh, m., cf. par ex. 1280-81 «Maroie de Pierewés li Vielle» RegTournai, comp. Levieux, Levieil.
|
JG |
Lavieuville |
Lavieville. Nom d’origine, ainsi Laviéville (Somme), etc.; en Wallonie, cf. aussi Viesville, près de Gosselies (Ht).
|
JG |
Lavigne |
1670 «Antoine de Lavigne», 1690 «Guillaume Lavigne» BourgNamur; nom de résidence : fr. vigne.
|
JG |
Lavigne |
zie Delavigne.
|
FD |
la-Vigne |
V. Vigne.
|
EV |
Lavignette |
zie Vignette.
|
FD |
Laville |
1. Korte vorm van Delaville; zie Delville. – 2. Var. van Lavie(i)lle.
|
FD |
Laville |
Topon. fréquent ville, w. viye < lat. villa ; cf. Deville, Delville.
|
JG |
Lavin |
Féminisation anthrop. de Levin?
|
JG |
Lavin |
zie Levain.
|
FD |
Laviol(l)ette |
Fr. violette: vaak naam van soldaat of knecht, ook uithangbord (DNF). 1739 Jan la Violette, Ktr.(KW).
|
FD |
Laviolette |
Laviollette. Fr. violette, souvent surnom de soldat, d’aventurier ou de domestique, mais aussi nom d’enseigne, ainsi à Liège 1419 «La maison délie Cité appellée le Violette» (BTD 26, 278).
|
JG |
la-Violette.-
|
N. de guerre (Genre de N. donné autrefois à l’armée à ceux qui n’avaient pas de nom patron. Comp.: Lafleur, Larose). N° 298.
|
EV |
Laviolle |
Fr. viole (instrument de musique), surnom de musicien.
|
JG |
Lavis |
Lavisse. 1449 «Jacquemine! fil Lavisse» AidesNamur; nom d’origine: w. lavi, terrain irrigué (ainsi w. ozès lavis, à Grand-Halleux), dérivé topon. en -iciu de laver’, secondairement, surnom : fr. vis.
|
JG |
Lavis(se) |
PlN W. lavi: bevloeid, geïrrigeerd terrein. 1449 Jacquemine! fil Lavisse, Namen (J.G.).
|
FD |
Lavit |
PlN < lat. vitis: wijngaard (Tarn-et-Garonne). 1162 Bernardus de Lavit, Sylvanès (PDB).
|
FD |
Lavocat |
BerN L’avocat: advocaat. 1416 Jourdain Lavocat, Laon (MORLET); 1423 Rugger Bette…avocaet van der stede, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Lavocat |
Nom de profession: fr. avocat FEW 24, 203a.
|
JG |
Lavoine |
-aine, -eine, -eyne, -enne(s), -en: 1. Fr. avoine, Ofr. aveine: haver. BerBN van de haverteler of -koopman. 1294 Jehan à Lavaine, Namen (J.G.); 1539 Fransoys Laveyne, Bg. (PARM.). – 2. PlN. Zie Delavenne.
|
FD |
Lavoine |
cf. Laveine.
|
JG |
Lavoir, van de |
PlN Lavoir (LU). Of (le) Lavoir: wasplaats, in Zutkerque (PdC), Verlaine (LU), Floreffe (N). 1244 Egidius del Lavoir, Luik; 1287 Henris de Lavoir, LU (AVB). PlN Lavoorde in Wingene (WV). 1341 Wouters wive van Lavorde, Bg.(DFIX).
|
FD |
Lavoisier |
Lavogez: Dial. var. (en hypercorrecte g-spelling) van l’avaissier: notenboom (DNF).
|
FD |
Lavoix |
cf. Lavoye.
|
JG |
Lavolé |
-olle, -ollée: Fr. avolé: verwaande, vreemdeling (NDF).
|
FD |
Lavolle |
Peut-être var. (avec perte de l’accent) de Lavollé, de l’anc. fr. avolé ‘sans aveu, venu on ne sait d’où; étourdi, tête folle, qui ne prend conseil de personne; étranger’ Gdf, qui pourrait être un nom d’enfant trouvé [MH].
|
JG |
Lavoye |
Lavoix (orthographe négligée ou par remotivation sur fr. voix). Nom de résidence : fr. voie, w. vôye ‘route’.
|
JG |
Lavoye |
-oix, zie Delvoie.
|
FD |
Lavr(e)ys(en) |
zie Laurentius.
|
FD |
Lavrauw |
-eau, -ouw. Var. néerlandisée de Levrau(lt) [FD].
|
JG |
Lavrauw |
-ouw, Lavreau, zie Levrau.
|
FD |
Lavreysse |
1. V. Lauryssen (Comp. le N. russe Lavrenti, ,,Laurent »). — 2. V. HLOD (Hlo).
|
EV |
Lavril |
-it, Lav(e)ry: L’avril. EN naar de naam van de maand april. Zie April.
|
FD |
Lavril |
Lavrille. Surnom d’après le nom de mois, au sens médiéval de ‘printemps’ ; cf. Avril, April, Da(p)vril.
|
JG |
Lavrille |
Surnom en rapport avec le mois d’avril, comp. fr. blé avrillé, avrillet ‘blé semé en avril’, mais aussi anc. fr. avrilleus ‘semblable à avril; florissant (en parlant de personnes)’, pic. enavrillé, adj., ‘déshabillé pour travailler à son aise’ FEW 25, 59b, (Saint-Pol) avriyé ‘bien venant, bien portant’ (Edmont 71).
|
JG |
Lavrillé |
Lavrille: M.i. var. van Lavril, met secundair accent.
|
FD |
Lavrouw |
cf. Lavrauw.
|
JG |
Lavry |
Lavrys, Lavreysen, -ysen. Sans doute avatar de Lauwerys, cf. Lauwereins.
|
JG |
Law |
Laws: PlN Oe. hlaw: heuvel. 1208 John de la Law,Worcester(REANEY).
|
FD |
Lawaes(s)e |
-ag(i)e, -aygie, -ais(s)e, zie Louage.
|
FD |
Lawaisse |
-aise. 1717 «Jacques Lawaijche», 1767 «Joannes Lawaisse» Dentergem; var. de Lo(u)wagie, cf. Louage.
|
JG |
Lawal |
zie Laval.
|
FD |
Lawalrée |
Lawarée, w. nam. Lawaréye, Lawarrée, Lawairée, Lawarie, Lavarée. Surnom: fém. de w. èwaré ‘étonné, effrayé’ DL 257b.
|
JG |
l-Awar- |
-ie, -rée. Car. mor. L’avare (Dial.). ,,L’égaré, l’étourdi ».
|
EV |
Lawar(r)ée |
-ee, Lawarie, Lawalrée, -ree, Lawairée, Lavarée, Lavarie: BN W. èwaré: verbaasd, verstomd (HERB.).
|
FD |
Lawik |
zie Lauwick.
|
FD |
Lawoureux |
cf. Laoureux.
|
JG |
Lawrence |
zie Laurentius.
|
FD |
Lawriks |
zie Lauriks.
|
FD |
Lay |
Laij, au génitif: Lays. Peut-être var. de Ley, Leys que Carnoy 66 glose comme hypo-cor. d’Adélaïde; ou bien aphérèse de Niklaais, Nicolas [FD]?
|
JG |
Lay(e), (de) |
zie de Laey.
|
FD |
Lay(s) |
Laij(s): Korte vorm van Nikolaais, Nicolaas. VgL Laes.
|
FD |
Laycock |
PlN Laycock (Yorkshire).
|
FD |
l-Aydu |
Proven. Haid (Dép. Serin-champs), avec suff. -(e)u, d’orig. N° 211.
|
EV |
Layeux |
En Wallonie, on peut songer à un nom de métier, cf. fr. (depuis 1669) layeur ‘celui qui fait des laies, qui marque les bois à couper’, du v. loyer FEW 16, 438a.
|
JG |
Laygnez |
zie Lainier.
|
FD |
Laymarie |
V. LEUD.
|
EV |
Laymoei(en) |
zie Luymoeyen.
|
FD |
Layon |
1589 «Philippe Jehan Layon» Arbre-fontaine, 1659 «Jean Layon» DénSalm, 1664 «Jean Layon» Ferrières; surnom: fr. layon ‘petit chemin forestier’ FEW 16, 438b plutôt que pic. layon ‘faible couche de charbon mêlée de stérile’ id. 438a.
|
JG |
Layon |
zie Léo.
|
FD |
Lays |
cf. Lay.
|
JG |
Layton |
PlN Layton (Lancastershire, Yorkshire), Leyton (Essex). 1276 Roger de Leyton (REANEY).
|
FD |
Laz- |
Las- -ar(d), -are, -arus, -er. N. de bapt. d’orig. hébraïque.
|
EV |
Lazar |
Lazard, Lazare, Lazer. 1707 «François Lazar» Jodoigne; prénom Lazare, du nom du personnage de 1 ‘ Évangile ressuscité par Jésus ; aussi, au fig., w. (Malmedy) lozar ‘malade, misérable’, w. liég. làzâre ‘pauvre, misérable’, pic. lazaire, etc. FEW 5, 233a. – Lazaron. 1773 «Joseph Lazaron» Vedrin; soit anc. forme de Lazare (notamment dans la Chanson de Roland), soit anc. fr. lazaron ‘lépreux’ FEW 5, 233a. « Latinisation: La/arns. », Dérivés du thème de Laz(are) : Lazet. -Lazoen.
|
JG |
Lazaron |
-oms, Lazeroms: Patr. Ofr. lazaron: melaats.
|
FD |
Lazarus |
Lazar(d), Lasar, Lazare, Laz(z)aro, Lazzari, Lazzer, Laz(z)aretti, Lazzarin(i): 1. Patr. Bijbelse VN Lazarus. 1375 Leeukens Lazari, Tv. (BERDEN). –2. Mnl. lasarus: melaats. BN. 1599 Willem de Lazarus, Aarts. (MAR.); 1609 Henrick de Lazarus, Tn. (HB 809).
|
FD |
Lazer |
Laser: Patr. D. vorm van Lazarus.
|
FD |
Lazet |
zie Lasset.
|
FD |
Lazeu |
De vorm Lazeu ontstond pas in de 196 e. uit de Sp. EN (de) Lazon. 136 e. Guillermo Lazon, Lezo bij San Sébastian; 1566 Jan de Lazon, San Sébastian (med. E. Van Boeckxel, Cent).
|
FD |
Lazeu(re) |
zie Leseurre.
|
FD |
Lazeure |
Peut-être w. liég. la-d’zeûr ‘là haut(-dessus), à l’étage, au sommet’; comp. Lad-sous. – Bibliogr. : A. Vincent, Remarques sur quelques NF belges [L’adverbe là + un autre adverbe de lieu], BTD 27, 1953, 71-73 (qui note que *ladessus ne (lui) est pas connu comme NF).
|
JG |
Lazier |
zie Lesire.
|
FD |
Lazoen |
zie Lison.
|
FD |
Lazoore |
zie Leseur(re).
|
FD |
Lazou |
Zie Asou.
|
FD |
Lazzaro |
-i,-etti, -in(i), Lazzer, zie Lazarus.
|
FD |
Le- |
De très nombreux noms de famille commencent par l’article le agglutiné; il s’agit essentiellement de noms de métier, de noms de dignité et de fonction et, de façon plus générale, de surnoms de tous types. Très souvent, ces noms existent parallèlement sans l’article agglutiné. On notera aussi que: 1° le type ┌ Le + prénom ┐ est rare en wallon; 2° avant le 14e s., l’article défini féminin est le, //’ en picard et en wallon, d’où des NF comme Lebelle, Lecombe, Leperche, Lepervenche; mais Ledent est masculin (w. dint, masc).
|
JG |
Le Bail |
zie Bail.
|
FD |
Le Barb(i)er |
zie Barbier(s).
|
FD |
Le Barbenchon |
Ethnique: avec métathèse, fr. brabançon, du Brabant, cf. Barbanson, etc.
|
JG |
Le Barbenchon |
zie Brabançon.
|
FD |
Le Barbier |
Le Barber. Nom de métier: fr. barbier.
|
JG |
Le Baron |
zie Baron.
|
FD |
Le Bars |
zie Lebar.
|
FD |
Le Bienvenu |
zie Bienvenu.
|
FD |
Le Boulanger |
-engé, zie Boulang(i)er.
|
FD |
Le Boulch |
Bretonse FN Le Boulc’h, Le Boulh. Bretons boulc’h: gewond, met hazenlip (DESHAYES,LEMENN).
|
FD |
Le Bourlier |
cf. Bourlier.
|
JG |
Le Bourlier |
zie Bourlier.
|
FD |
Le Bras, |
Lebras. NF probabl. d’origine bre- tonne, d’après braz ‘grand, trapu’ (Deshayes 154; Dauzat 64).
|
JG |
Le Bret |
1365 «Will. le Brettellier»TailleMons; ethnique: anc. fr. bref ‘breton’ (cas sujet du suivant) ; cf. aussi Bret.
|
JG |
Le Bris |
Lebriz. Peut-être var. de Lebret, du lat. brittus, comp. Britte.
|
JG |
Le Bussy |
LU W. voor Le Boucher of Le Bûcher: slager, beul of houthakker.
|
FD |
Le Calvé |
-ez. Surnom : forme pic. de chauvet, dimin. de chauve.
|
JG |
Le Calvé |
Le Calvez: 1. Zie Calvet. – 2. Bretons Calvez: timmerman (LE MENN).
|
FD |
Le Cam |
zie Dechamp(s).
|
FD |
Le Campe |
zie Delcambe.
|
FD |
Le Camus |
14e s. «Thumassin le Camus le porteur» CensHuy, 1352 «Jehan de Haley c’on dit le camus» AnthrLiég, 1444 «Ernau le Camus» TerreJauche, 1609 «Andry dit Champion Le Camus» NPCerfontaine; surnom physique:ft. camus ‘(qui a le nez) court et plat’ FEW 6/3, 276a; v. Camus.
|
JG |
Le Camus |
zie Camus.
|
FD |
Le Castrée |
Blijkens 146 e. li Quastrec, Kassel FV (DUPAS 141) < Mnl. quaet streke. BN voor een kwade strijker, een koren- of lakenmeter die bij het strijken fraude pleegt. Vgl. 1383 Quade Canne, Ip. (BEELE), wellicht BN voor iemand die een vervalste kan of maat gebruikt. Castricque e.v. kan evtl. hierop teruggaan.
|
FD |
Le Cauchois |
Ethnique: habitant du pays de Caux, cf. Cauchois.
|
JG |
Le Chanu |
Le Canu (forme pic.). Surnom: fr. chenu, qui a les cheveux blanchis par l’âge, cf. anc. fr. chanuir ‘devenir blanc’. Cf. aussi Canu et Chanut.
|
JG |
Le Charlier |
zie Carlier.
|
FD |
Le Chatelier |
PlN Le Châtelier (o.m. Marne).
|
FD |
Le Chatton |
Surnom affectif: fr. chaton, petit d’un chat; cf. aussi Chatton.
|
JG |
Le Choux |
zie Chou.
|
FD |
Le Clair |
Leclair(e), Leclairq, Leclère, Lecler(e), Lecleir(e), Lecleer: 1. Fr. bnw. clair: helder. Vgl. De Cleer. – 2. Zie Leclère.
|
FD |
Le Clech |
Leclecq: Bretonse FN Le Clec’h, Le Clech. BerN van de klokkenluider (LE MENN).
|
FD |
Le Clément |
Le Clément, Le Clément de Saint-Marcq, -arc. Prénom Clément, avec l’article (type non wallon).
|
JG |
Le Clément |
Patr. Clément met lw.
|
FD |
Le Corbesier |
-isier, -usier, zie Corbusier.
|
FD |
Le Cordenner |
zie Cordonnier.
|
FD |
Le Corre |
Var. van Lecoeur?
|
FD |
Le Cousin |
zie Kozijns.
|
FD |
Le Coz |
Bretons Cozh: oud. 1426 le Coz (LE MENN).
|
FD |
Le Dauphin |
zie Dauphin.
|
FD |
Le Devin |
1256 «Jehans li Devins» Chartes-Hainaut; surnom : fr. devin, avec le sens (dans les dialectes) de ‘sorcier, rebouteux’, cf. Devin.
|
JG |
Le Devin |
zie Devin.
|
FD |
Le Docte |
Ledocte, Ledoc(q), Ledock, Ledoque, Ledac(te): Fr. BN docte: geleerd (HERB.).
|
FD |
Le Du |
1. Zie Leducq. – 2. Bretons Du: zwart (LE MENN).
|
FD |
Le Fiez |
cf. Lepied.
|
JG |
Le Foll |
Surnom: anc. fr. fol ‘fou’.
|
JG |
Le Fur |
NF breton (= le sage) (Dauzat 378).
|
JG |
Le Gain |
1. Zie Lechien. – 2. Ook Bretonse FN Le Cain: mooi, moedig (DESHAYES).
|
FD |
Le Gal(l) |
Bretonse FN. Gall: vreemdeling, Fransman (LE MENN).
|
FD |
Le Garroy |
w. (Petit-Han) /;’ Game. Nom d’une famille de Villers-Ste-Gertrude et de Petit-Han (16e-17e s.), près de Durbuy; NF qui pourrait faire référence à un toponyme local (comm.A. le Garroy) et qui est attesté plus souvent sans article, Garroit, -oy.
|
JG |
Le Goascoing |
zie Gascon.
|
FD |
Le Goff |
Legoff: Bretonse BerN. Goff: smid (LE MENN).
|
FD |
Le Goupil |
Cf. 1333 «Jehans li Voupis» Durbuy; surnom: anc. fr. goupil ‘renard’ < lat. vulpiculus FEW 14, 644b; cf. aussi Goupil.
|
JG |
Le Goupil |
zie Goupil.
|
FD |
Le Grode |
W. adaptatie van De Grote.
|
FD |
Le Guay |
cf. Legai.
|
JG |
Le Guay |
Leguaie, Légué, zie Legai.
|
FD |
Le Guen |
Bretonse FN. Gwenn: blank, wit, rein (LE MENN).
|
FD |
Le Hardy de Beaulieu |
le Hardy de Beau-lieu. NF de la noblesse belge.
|
JG |
Le Henaff |
Hénaf(f ): Bretonse FN Le Héna(n)ff: de oudste (LEMENN).
|
FD |
Le Hir |
Bretonse FN. Hir: lang (LE MENN).
|
FD |
Le Hir |
NF breton signifiant ‘le long’ (Morlet 610).
|
JG |
Le Hodey |
BN Ofr., W. hodé: vermoeid (DNF, J. G.), Lehon: Ofr. bon, Fr. homme: man. Vgl. De Man. 1355 Jehan li Hom; 1349 Katerine H Hons, Dk. (TdT).
|
FD |
Le Hodey |
Peut-être surnom : w. liég. hôdé « échaudé’ FEW 3, 263b, comp. le NF Léchaudé, ou bien w. hôdé ‘fatigué’ FEW 16, 216b-217a, mais le NF est surtout bruxellois et donc p.-ê. d’autre origine.
|
JG |
le- ief- |
-y. Proven. ,,Terre reçue en fief ». Synon. : Lefils (Fausse régression). V. LEEN I.
|
EV |
Le Jean |
Lej(e)an: Reïnterpretatie van Lejon(g)/Lejosne.
|
FD |
Le Landais |
Afkomstig van de Landes (Z.-W.-Frankrijk).
|
FD |
Le Lepvrier |
Surnom: fr. lévrier (chien de course), cf. Lévrier.
|
JG |
Le Lepvrier |
zie Lévrier.
|
FD |
Le Lorrain |
Lelorain, Lelaurain, Lor(r)ain(e), Lauraine, Lorein(g), -eyn, Lorreyn, -eyne(n): Volksnaam: Lotharinger, Fr. Lorrain. 1340 Henri le Lorain, Senlis (MORLET); 1358 Willaume li Loherain, Dk. (Tdt); 1600 Jan Lorain=Jan de Loreynen, Heers (LABS).
|
FD |
Le Maguer |
Var. de Lemaigre.
|
JG |
Le Maguer(esse) |
Bretonse FN < mag: voeden, opvoeden (LE MENN). 1690 Marie Magueresse (dochter van) Jean le Maguereux, Guicquelleau (PDB).
|
FD |
Le Maignent |
Lemaignen, zie Magnien.
|
FD |
Le Mansois |
Afkomstig van Le Mans (Sarthe).
|
FD |
Le Marée |
Bretonse FN Mardi: paard (LE MENN).
|
FD |
Le Marinel |
Dim. van Ofr. marin: zeeman, matroos. BerN.
|
FD |
Le Meigre |
cf. Lemaigre.
|
JG |
Le Meigre |
zie Lemaigre.
|
FD |
Le Millin |
Peut-être, avec l’article, w. nam. Miyin, forme dialectale du prénom Maximilien.
|
JG |
Le Minor |
Lat. minor ‘le plus jeune’, antonyme de major, cf. Lemajeur.
|
JG |
Le Moal |
Bretonse FN. Moal: kaal (LE MENN).
|
FD |
Le Mouton |
1272 «Symon le Motion» Polypt-Villers, 1488 «Jehan le Motton de Luzeri»; 1517 «Jehan le Mouton de Luxery» Bastogne; fr. mouton, sans doute surnom d’homme très doux.
|
JG |
Le Mouton |
zie Mouton.
|
FD |
Le Néel |
Grafie voor Leignel, Laigne(i)l?
|
FD |
Le Nezet |
Bretonse FN: krom, scheef. 176 e. Le Nézec (LE MENN).
|
FD |
Le Nezet |
Surnom: w. liég. nazèt ‘petit nez’, cf. Naset, Nazet.
|
JG |
Le Nouvel |
zie Nouvel.
|
FD |
Le Paon |
Lepa(o)n: BN Fr. paon: pauw. Vgl. De Pauw. 1222 Aalis au Paon; 1252 Felize Paons, Atrecht (NCJ); -1300 lohannis Pavonis, Ktr. (DEBR. 1980).
|
FD |
Le Parc |
Bretonse FN. Park: omheind veld, perk (LE MENN).
|
FD |
Le Paul |
Lepaulle, Le Poole, Lepeau, Lapeau, Lapauw, Lapouw: Patr. Paul met Iw. le. Pau is een Fr. dial. vorm van Paul. 1711 Judoca Lepaux = 1736 Le Pau = 1737 J. La Pau; ± 1720 Andréas le Pauw, Ing. (med. G. Bruyneel).
|
FD |
Le Paul |
Lepaulle. Article le + prénom Paul, comp. Lejean, Lejacques, etc.
|
JG |
Le Paulmier |
Paumier: BN naar de palm van pelgrims of kruisvaarders. 1273 Robertus dictus Paumier, Oc.; 146 e. Colart le Paumier, St.-Thibaut (MORLET). Vgl. De Palmenaere.
|
FD |
Le Paulmier |
Surnom de pèlerin, porteur de palmes; cf. aussi Paulmier.
|
JG |
le- Pelletier |
Profess. ,,Le fourreur ». N° 158.
|
EV |
Le Piane |
Probabl. de moy. fr. pian-pian, w, piane-piane, piame-piame, etc. ‘lentement, tout doucement’, tiré avec redoublement de l’ital. piano FEW 9, 31b, p.-ê. surnom de personne lente.
|
JG |
Le Pichon |
1265 «Jeh. li Pissons» DettesYpres; surnom: pic. pichon ‘poisson’, cf. Pichon, Pechon, Pisson.
|
JG |
Le Pichon |
zie Poisson.
|
FD |
Le Pinçart |
Sans doute surnom: comme le NF paraît de date récente, fr. pinsart, pinçart, pic. pinchard ‘pinson’ FEW 8, 518b ou fr. mod. pinçard ‘bon cavalier’, etc. id., 544b; une var. de Pinchart serait plus inattendue.
|
JG |
Le Pinçart |
zie Pinchart.
|
FD |
Le Poigneur |
BN van de vuistvechter. Vgl. Poignard.
|
FD |
Le Polain |
Lepollain, Lepoulain. 1294 «Jehans li Polains» CensNamur, 1314 «domini Liberti le Poulain», 1360 «Wilheame le Pollen de Waroux», 1382 «messire Johan le Poulen d’Aleur» AnthrLiège, 1510 «Johan le Pollen» CartCiney ; surnom: fr. poulain, w. polin.
|
JG |
Le Polard |
Article le + NF Polard, dimin. de Paul.
|
JG |
Le Poole |
zie Le Paul.
|
FD |
Le Prévost |
zie (de) Proost.
|
FD |
Le Prieult |
Malgré la graphie, p.-ê. lat. prior, fr prieur•?
|
JG |
Le Prieult |
zie Prior.
|
FD |
Le Provost |
Nom de fonction: anc. fr. pmvosl, var. de prévost, prévôt, cf. Prévos(t).
|
JG |
Le Provost |
zie (de) Proost.
|
FD |
Le Puil |
zie Lepoil.
|
FD |
Le Pyge |
Ofr. pige: bil. BN naar het lichaamsdeel. 1398 Jan Pidze, Bavikhove (DEBR. 1970); 1624 SymonPige(MAR.).
|
FD |
Le Ray |
zieLeroi(e).
|
FD |
Le Reste |
Probabl. réinterprétation du précédent, cf. Lairesse.
|
JG |
Le Rigoleur |
Surnom: moy. fr. (15e s.) rigoleur ‘railleur, moqueur’, également ‘qui aime prendre du bon temps’ FEW 10, 399a, plus vraisemblable qu’un dérivé d’agent du verbe rigoler ‘ouvrir, pratiquer des rigoles (d’irrigation)’ Gdf[MH].
|
JG |
Le Rigoleur |
Wsch. een schertsend bedoelde reïnterpretatie (grappenmaker) van Rigole, Rigolet.
|
FD |
Le Rycke |
Lerij(c)ke, zie de Rijk(e), Lerich(e).
|
FD |
Le Saux |
Probabl. w. sau, sa. ordinair. f., ‘saule’ (nom d’arbre).
|
JG |
Le Sergeant |
Nom de fonction: anc. fr. sergent (des bois, généralement), cf. Serge(a)nt.
|
JG |
Le Sergeant |
zie Sergeant.
|
FD |
Le Serrurier |
Bretonse FN. Afkomstig van Le Berry. Vgl. Berruyer.
|
FD |
Le Souchu |
Surnom, dérivé du v. souchier ‘pousser des rejetons, faire souche’, cf. par ex. (Chabrillan) souchu ‘pesant à la main (de certains objets)’ FEW 13/2, 351b.
|
JG |
Le Tanter |
zie Letendre.
|
FD |
Le Testu |
Surnom: anc. fr. testu ‘têtu’.
|
JG |
Le Teun |
zie Leton(t).
|
FD |
Le Verge |
zie Laverge.
|
FD |
Le Vigoureux |
zie Vigoureux.
|
FD |
Le(u)wenkron |
Levenkron: Wsch. huisnaam Leeuwenkroon: gekroonde leeuw. Of PlN Löwenkrone(NS)(PDB).
|
FD |
Lé, de |
zie de Leede.
|
FD |
Lea |
Lea(e)rts, zie Liard.
|
FD |
Leaders |
1. V. Leen. — 2. V. LAND.
|
EV |
Léagre |
Liagre, Liacre. Nom de profession: moy. néerl. De Jaghere (= le chasseur), francisé en Le Jaghere, d’où Léagre, Liagre. – Bibliogr. : J. Mullie, De FN Léagre, dans Versl en Meded. Koninkl. VI Académie 22,1960, n° 1.
|
JG |
Léagre |
zie de Jager(e).
|
FD |
Leaignel |
cf. Lagn(e)au.
|
JG |
Leaignel |
zie Lagneau(x).
|
FD |
Léal |
Leal, Léale. Surnom: anc. fr. teft)al ‘légal’, mais aussi ‘de bonne qualité’, fr. loyal FEW 5, 239b-240a; comp. aussi anc. fr. loial, m. ‘fidèle, chrétien’ Gdf [MH]. Cf. aussiLeau.
|
JG |
Léal(e) |
Leal(e): Ofr. le(i)al, Fr. loyal: legaal, wettelijk, van goede hoedanigheid.
|
FD |
Léandre |
Leandri(n): Patr. Gr. VN Leander.
|
FD |
Léandre |
Prénom d’origine grecque: Léandre,w. nam. Lèyande, archevêque de Séville béatifié au 6e s. « Dimin.: Leandrin.
|
JG |
Leanne |
et Lehaen. Proven. Lienne. (Riv.). N° 230.
|
EV |
Léanne |
Leanne. 18e s. «Jean Lianne Dupont» Huy; aphérèse de w. Juliâne (Julien) ou Valériane (Valérien), cf. 1556 «Lyaenne délie Croix à Grâce» = «Valerianne délie Croix a Grâce».
|
JG |
Léanne |
Leanne: Metr. Korte vorm van Valériane of Juliane. 1556 Lyaenne délie Croix à Grâce = Valerianne délie Croix a Grâce; i8e e. Jean Lianne Dupont, Hoei (HERB.).
|
FD |
Lear(ts) |
Leas, zie Liard.
|
FD |
Léare |
Proven. Le Harre, ,,Le plateau aride ».
|
EV |
Léas |
Leas. Peut-être aphérèse du nom biblique Elias, Élie.
|
JG |
Leau |
L’Eau. Sans doute var. vocalisée de Léal, Leal (avec remotivation), plutôt que fr. l’eau, cf. cependant Deleau.
|
JG |
L’Eau |
zie Deleau.
|
FD |
Leaucour |
Léaucour, -court. Nom d’origine: Léaucourt, à Hérinnes (Ht).
|
JG |
Leaucourt, (van) |
Leaucour, Léaucour(t): PlN Leaucourt in Hérinnes (H). 1197 Thoma de Leaulcort = 1233 Thomam de Liaucort, Dk. (SMT I); 1513 Lioen van Leeucourt, Wervik (med.).
|
FD |
Leaurent |
cf. Laurent.
|
JG |
Leaurent |
zie Laurentius.
|
|
Léautaud |
Leautaud. Var. de Liétard [FD].
|
JG |
Léautaud |
zie Liétout.
|
FD |
Léautier |
Liottier: Patr. Rom. vorm van Germ. VN leud-hari ‘lieden-leger’: Liut(h)arius, Leotarius.
|
FD |
Leavens |
zie Laven(s).
|
FD |
Leb |
cf. Lebbe.
|
JG |
Leb |
zie Lebbe.
|
FD |
Leb(b)e |
V. LAD (La).
|
EV |
Leba(s)tard |
zie Bastaert(s).
|
FD |
Lebac |
Lebacq, Le Bacq, Lebacqz, Leback, 1499 «Franchois le Bacre» TerrierNaast, 1572 «le Baccre», 1610 «Valentin Le Bacq» CoinptesNivelles, 1780 «Nicolas Lebacq» Charleroi ; du NF De Backer (= le boulanger), francisé en Le Baccre, Lebacq. – Bibliogr.: J. Herbillon, NF Delacre, Diongre, Lebacq…, VW48, 1974, 175-6.
|
JG |
Lebacq(z) |
1. V. LEUD. — 2. Proven. Le bacq, ,,Le ruisseau » (Dial. pic.). N° 230.
|
EV |
Lebacq(z) |
Lebac(k): 1. BN Vertaling van De Baek(e). 1398 Heinkin le Baque, Torin le Baque = Heinkin de Bake, Torrekin de Bake, Dentergem (DEBR. 1970). – 2. Vertaling van De Back. Zie Bak. – 3. W. adaptatie van De Backer. 1443 Jehan le Bacquere, 1459 Jehan le Bacre, 1434 Carherine le Bacque, Dk. (TTT); 1572 le Baccre = 1610 le Bacq, Nijvel (VW1974,175-6); i8e e. Lebacker, Lebacques, Lebacre, Mkr. (Midd. 1954,190).
|
FD |
Lebaigue |
cf. Lebègue.
|
JG |
Lebaigue |
V. Lebègue.
|
EV |
Lebaigue |
zie Lebegue.
|
|
Lebaïli |
Lebailli(e)u, Lebailly, Leballeur, zie Bailli.
|
FD |
Lebailly |
Lebaïli. 1314 «Bauduins li Baillius» DénLens, 1449 «Adam le bailly» Aides-Namur, 1524 «Johan le Bailliff» DénStavMy, 1616 «Jean Le Bailly» DénPrincipChimay; nom de dignité : anc. fr. bailliu, baillif, fr. bailli ‘gouverneur, régisseur d’une seigneurie, etc.’ FEWl,207a.
|
JG |
Lebailly |
V. Bailli.
|
EV |
Lebailly de Tilleghem |
NF de la noblesse.
|
JG |
Lebain |
(NF de la région tournaisienne). 1295-1302 «Colars li Bains» ImpôtArtois; NF d’origine incertaine, p.-ê. d’anc. fr. baien, bain, adj. ‘crevé, en parlant de pois et de fèves’ (Greimas, DAF 58), sinon surnom d’une personne s’occupant des bains publics [MH]?
|
JG |
Lebain |
Ofr. bai(e)n: gespleten (erwt, boon). BN? ±1300 Colars li Bains, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Lebal(l)ue |
Lebalus, zie Labal(l)ue.
|
FD |
Leballeur |
1. Zie Bailli. – 2. Ofr. baleor: danser?
|
FD |
Leballeur |
Probabl. surnom de danseur, anc. fr. baleor, batteur (Dauzat 376).
|
JG |
Lebalue |
Leballue, cf. Le- et Laballue.
|
JG |
Leban |
NF attesté en Ille-et-Vilaine depuis 1590 (GeneaNet), d’origine incertaine; peut-être d’anc. fr. ban ‘bannière’ Gdf [MH].
|
JG |
Lebar |
Le Bars: 1. BretonseFN: bard, zanger, minnestreel (LE MENN). – 2. Zie Baars.
|
FD |
Lebaron |
Le Baron. Nom de dignité ou de parenté: anc. fr. baron ‘homme distingué par sa naissance, ses hautes qualités’ (titre de noblesse), mais aussi ‘mari’.
|
JG |
Lebas |
1313 «Guillaume le Bas talemelier» TailleParis; surnom: fr. bas (de taille basse), antonyme de Lehaut. Cf. aussi 1499 «Cousto le Baste» TerrierNaast.
|
JG |
Lebas |
BN Fr. bas: laag, klein, zwak. Vgl. Lehaut. 1341 Pierre le Bas, Comp. (MORLET).
|
FD |
le-Bas |
V. Basset.
|
EV |
Lebastard |
Le Bastard, Lebatard. 1279-81 «Gérars li Batars» ComptesMons, 1444 «Co-lart le Bastart» AidesNamur, 16e s. «Johan le Bastarde» Châtelet; surnom: fr. bâtard, né hors mariage FEW 15/1, 72a; cf. Battard.
|
JG |
Lebau |
zie Lebel.
|
FD |
Lebaupin |
Probabl. surnom de boulanger, cf. Beaup(a)in.
|
JG |
Lebaupin |
zie Beaupain.
|
FD |
Lebay |
Lebé(e): W. var. van Lebeau. 1297 Gilon dit le Beal, Luik (J.G.).
|
FD |
Lebay |
w. nam. Lèbê, Lebé. 1280 «li hoir Gille le Béai» PolyptLiège, 1297 «Gilon dit le Béai», 1542 «Berthermeir le Beail» Guill-Liège; surnom: w. liég. bê ‘beau’, forme dial. deLebeau; cf. aussi Lebée.
|
JG |
Lebbe |
Leb(e): Patr. Bakervorm van een Germ. VN Liebrecht of Lieboud.
|
FD |
Lebbe |
Lebe, Lébe, Lèbe, Leb. Pour Fôrst. 997, hypocor. de l’anthrop. germ. Leibin.
|
JG |
Lebbin(c)k |
zie Lieben(s).
|
FD |
Lebbrecht |
zie Liebrechts.
|
FD |
Lebé |
cf. Lebay.
|
JG |
Lebé |
-ée, Lébé, Lebe, Lébe, Lèbe: 1. Var. van Lebecq. Bé = Bec. Vgl. Bédane = bec d’âne, Bédoiseau = bec d’oiseau, Bedou = bec d’oie (DNF). 1275 Gerart le Bech = Gérars H Bès, Lessen-Bos (VR I28v°-129v°). 2. Zie Lebbe. – 3. Zie Lebay.
|
FD |
Lebeau |
Le Beau, Lebeaux, Lebel, Le Bel (formes non vocalisées). 1279-80 «Baudés li Biele» RegTournai, 1289 «Thomas li Biaus» CensNamur, 1298 «Jehans li Biaus», 1302 «Jakemin le Biel» LoiTournai, 1395 «Jehans Lebaus» Ladeuze, 1454 «Henri le Bial» Fosses-la-ville, 1503 «Vinchant le Beau» Aides-Hainaut, 1576 «Godefroid Lebeau» Bourg-Namur; surnom: fr. beau; cf. aussi Lebay et Lebelle.
|
JG |
le-Beau |
1. Car. phys. ,,L’homme beau ». N° 252. — 2. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lebeau(x) |
zie Lebel.
|
FD |
Lebec |
Le Beck, Lebecq, Lebecque, w. (Vielsalm) Lèbèke, Lebèque, Lebeque, Lebek. 1275 «Gérars li Bech» Bois-de-Lessines, 1780 «sieur dom Gérard Lebbecque» Flo-rennes ; surnom : fr. bec, mais cette explication est peu convaincante pour les régions où bec se dit bètch. Plutôt var. graphiques de Lebegge, Lebègue (= le bègue) [JL, NFw2] ?
|
JG |
Lebecq |
Lebec(que), Lebèque, Lebe(s)que, Le Beck, Lebeck(e), Lebek(e), (van) Labeke, Labbeke, Labik: 1. BN Fr. bec: bek. Vgl. Bek. 1275 Gérars li Bech, Lessen-Bos (VRi26v°); 1695 Ignatius Labeke, Ktr. (KW). 2. W. adaptatie van De Becker.
|
FD |
Lebedelle |
Nom de charge: anc., moy. fr. bedel ‘sergent à verge dans les justices subalternes’ FEW 15/1, 102b, mais aussi ‘soldat de troupes légères qui s’adonnait au pillage’, également terme d’injure [le sens ‘bedeau d’église’ ne date que du 17e s.].
|
JG |
Lebedelle |
Ofr. bedel, Fr. bedeau: pedel, bode. Zie Bidaud.
|
FD |
le-Bedelle |
V. Bedeau. Lebeer. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lebedew(a) |
-eff, -off: Russisch-joodse FN < lebed: zwaan.
|
FD |
Lebée |
Peut-être d’anc. fr. bée, part, passé de bayer, béer FEW 1, 283b, surnom de celui qui reste bouche bée, qui est étonné, ébahi ; sinon, var. de Lebay.
|
JG |
Lebeer |
Le Béer, cf. Leber.
|
JG |
Lebeer |
zie Leber(t).
|
FD |
Lebegge |
Le Begge, Lebègue, Lebègue, Lebaigue. 1331 «Jehan dit Bègue» St-Hubert, 1499 «Gillion le Beghue» TerrierNaast, 1524 «Thonnet le fil le Beg» DénStavelotMy, ±1610 «Henri le Bègue» Vielsalm; surnom: fr. bègue ‘qui bégaie’ FEW 15/1, 86b.
|
JG |
le-Begge |
-bègue. Car. phys. ,,Homme bègue ». N° 262.
|
EV |
Lebegue |
Lebègue, Lebegge, Bègue, Lebaigue: BN voor een stotteraar of broddelaar. 1306 Wilequin le Bègue, Senlis (MORLET).
|
FD |
Lebek |
cf. Lebec(q).
|
JG |
Lebek(e) |
zie Lebecq.
|
FD |
Lebel |
Bel, Lebelt, Lebelle, Labelle, Lebeau(x), Lebau, Beau(d), Beaux, Lebé, Labeau, Labaut, Labiau(x), Labeeu(w), de Bel, de Beil, (de) Beyl: BN Ofr. bel, Fr. beau: mooi. Vgl. Moeyaert, de Fraeye. 1378 Dyonisius Lebiel = 1380 Dionisio le Beel = 1380 D. le Bel = 1390 Dionisii Libiel, Ktr.; 1373 Andries de Beyl (med. E. Vercaemst) = 1393 Andrieu le Beil; 1398 Gillis de Beil, Menen (DEBR. 1970); 1768 Eugenis Labeeuw, Ktr. (KW).
|
FD |
Lebel |
Le Bel, cf. Lebeau.
|
JG |
Lebelle |
1365 «Jak le Belle tellier» TailleMons; surnom (matronyme) : fr. la belle, cf. Le-.
|
JG |
Leben |
au génitif: Lebens. Pour Fôrst., anthrop. germ. Leibin (col. 997) ou Leubin (col. 1022). À noter un emploi tardif du prénom: 7.4.1746 «Leben Lebens, son beau frère» (not. P.N. Nivelle, Richelle) [JL, NFw].
|
JG |
Leben(s) |
zie Lieben(s).
|
FD |
Lebensicq |
Lebermuth. V. Lebesorg.
|
EV |
Lebental |
zie Lowenthal.
|
FD |
Lebèque |
Lebeque, cf. Lebec(q).
|
JG |
Lebèque |
zie Lebecq.
|
FD |
Leber |
D. afl. van PlN Le(w), Mhd. le: heuvel. Vgl. Law.
|
FD |
Leber |
Le Ber, Leberre, Le Berre, Lebert (avec –l analogique), Lebeer, Le Béer. 13e s. «Jehans li Bers» Laon, 1306 «Jehans le Bert» Ypres, 1620 «Toussaint, Henri et Dieu-donné Le Bert (de Fleigneux/Sedan)», 1621 «Jan Le Ber (de Villiers près de Sedan)» émigrés en Suède; nom de dignité ou surnom: anc. fr. ber ‘bon, considérable, important, vaillant’, cas sujet de baron < germ. baroFEW 15/l,68b.
|
JG |
Leber(t) |
Lebeer, Le Ber(re): 1. Ofr.ber < Germ.baro: belangrijk, aanzienlijk, moedig; znw. baron. 136 e. Jehans li Bers, Laon (MORLET); 1306 Jehans le Bert, Ip. (BEELE). – 2. Verfransing van De Béer. -3. Verfransing van De Bert. – 4. Evtl. reïnterpretatie van Libert, waarin li aïs Iw. werd opgevat. – 5. Bretons Berr: kort (LE MENN).
|
FD |
Leberecht |
zie Liebrecht(s).
|
FD |
Leberger |
1630 «Barbe Leberger» Bourg-Namur; nom de profession: fr. berger.
|
JG |
Leberger |
zie Berger.
|
FD |
Lebermuth |
Lebermüde. ,,Ho, fatigué du foie ».
|
EV |
le-Berruyer |
Proven. Le Berruyer. ,,L’H. originaire de Bourges ».
|
EV |
Lebersorg |
D’all. Leber, surnom de celui qui a des soucis de foie, bilieux.
|
JG |
Lebersorg |
Lebensicq. Car. phys. „ Homme dont le foie lui donne des soucis, qui souffre du foie » (formes thioises). V. Loslever.
|
EV |
Lebersorg |
PlN Lebersberg (BEI)?
|
FD |
Lebert |
cf. Leber.
|
JG |
Lebert |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lebeseur |
Besure, Bizeur: BN Le Baiseur: kusser, zoener. 1313 Robert le Beseour, Bretteville-sur-Laize. – Lit. : PH. BESURE, Famille Lebeseur, alias Besure, Namen, 1984.
|
FD |
Lebeseurf |
cf. Besure.
|
JG |
Lebesque |
Var. de Levesque ou de Lebecque.
|
JG |
Lebesque |
zie Lebecq.
|
FD |
Lebeuf |
-euffe, cf. Lebœuf.
|
JG |
Lebeuf(fe) |
zie Leboeuf.
|
FD |
Lebeurre |
Sans doute surnom de marchand de beurre.
|
JG |
Lebichot |
BN Fr. dial. bichot: geitje.
|
FD |
Lebichot |
Le Bichot. Surnom: fr. (dial.) bichot ‘chevreau’FEW 1, 340b.
|
JG |
Lebienvenu |
Le Bienvenu. Surnom augurai : fr. bienvenu; cf. Bienvenu.
|
JG |
Lebière |
Lebi(e)re: Ofr. bière: draagbaar. BerBN (J.G.).
|
FD |
Lebière |
Lebiere, Lebierre, Lebire, Lebîre. Peut-être de w. (Malmedy) hier, w. liég. biyêre, bihêre, m., ‘biais, ligne oblique’ DL 81 a, comme surnom de qqn qui est difforme ; sinon, anc. fr. bière, f, ‘civière’, qui est masc. dans w. verviétois bîre, w. nam. bî ‘catafalque’ et w. (Fosses-la-ville) hier ‘râtelier de bergerie’FEW 15/1, 93b.
|
JG |
Lebiest |
zie Labiche.
|
FD |
le-Biest
|
-Bizay. Car. phys. ,,L’homme aux cheveux bis ». N° 264. |
EV |
Lebigre |
Le NF étant du Hainaut, probabl. de fr., pic. bigre ‘mauvais garnement’ FEW 1, 606b; sinon, comme NF d’origine normande, de moy. fr. (particulièrement en Normandie) bigre ‘garde-forestier chargé de recueillir les essaims d’abeilles dans les forêts; apiculteur’ FEW 15/1, 108b (Dauzat 376; Morlet 604).
|
JG |
Lebigre |
Normandisch bigre < Germ. bikari: imker (DNF).
|
FD |
Lebire |
cf. Lebière, -iere.
|
JG |
Lebire |
zie Lebière.
|
FD |
Lebis |
1292-93 «Jehan le Bisse» ComptesMons; surnom: anc. fr. bis, w. liég. bîhe, adj. de couleur (d’un gris brun) FEW 1, 43Ib, cf. aussi Biset, Biseau, etc.
|
JG |
Lebis |
BN Ofr. bis: donkergrijs. Vgl. Biseau.
|
FD |
Lebizay |
Surnom: dérivé de l’adj. de couleur w. liég. bîhe, fr. bis FEW 1,431 b, cf. Biseau, Bihay.
|
JG |
Lebizay |
zie Biseau.
|
FD |
le-Blan(c) |
Car. phys. ,,L’homme aux cheveux blancs ». N° 264.
|
EV |
Leblanc |
Leblan(s), zie Blank.
|
FD |
Leblanc |
Leblan, -ans, Le Blan. 1326 «Colars le Blanch» Tournai, 1551 «Gillotte Leblan» BourgNamur; surnom: fr. blanc, de teint blanc ou à la chevelure claire (mais non à la chevelure blanchie par l’âge, car tous les vieillards ont les cheveux blancs). – Cf. aussi : 1540 «Jehan le Blanc noir», nom du maire de Ghoy (au sud de Binche), 1656 «Mathieu leblancq Manteau» DénMalempré.
|
JG |
Lebleu |
Leblu, -ud, -us, Le Blus. 1326-30 «Li Bleus = Le Bleus» ComptesMons; surnom: fr. bleu, qui en anc. fr. signifie aussi ‘livide, pâle’ FEW 15/1,149b.
|
JG |
Lebleu |
zie Bleu.
|
FD |
le-Bleu |
Profess. ,,Le teinturier en bleu ».
|
EV |
Leblicq |
Le Blicq, Leblicque. Francisation du NF néerl. Deblieck; p.-ê. surnom: néerl. bleik, bleek ‘pâle’.
|
JG |
le-Blicq |
Proven. ,,Le regard, la vue ». (L.D.). Syn. : Beauregard, Belle-vue. V. Blicq et Blieck.
|
EV |
Leblicq(ue) |
zie (de) Bliek.
|
FD |
Leblois |
1358-59 «Colars li Bloite» BourgAth; surnom: anc. fr. bloi, blo ‘blond, pâle, jaunâtre’ FEW 1, 404b, forme anc. de Weuqui ne renvoie pas à une teinte précise (Greimas, DAF 68), ou bien anc. fr. blois ‘bègue’ FEW 1, 392b blaesus [JMP], Cf. aussi Blois.
|
JG |
Leblois |
zie Blois.
|
FD |
le-Blois |
Car. phys. (Ane. fr.), ,,Le jaune brillant » (Couleur de cheveux). N° 264.
|
EV |
le-Blon(d) |
Car. phys. ,,L’homme aux cheveux blonds ». N° 264.
|
EV |
Leblond |
Leblon(g), zie (de) Blonde.
|
FD |
Leblond |
-on, ong, Le Blon. 1250 «heredes Lambert! le Blont de Bosu» Nivelles, 1270 «Jakemon le Blont» DettesYpres, 1275-76 «Robiers li Blons li chevaliers» RegToumai, 1289 «Libillons li Blons de Bovech» Cens-Namur, 1444 «Mahieu le Blond» AidesNamur, 1494 «Sabelle Le Blond» BourgNamur, 1540 «Panthaleon Leblon» Ghissignies, 1543 «Colle le Blon» Ladeuze, 1768 «Leblond», «Leblon» Ciney; surnom: fr. blond (as cheveux).
|
JG |
Leblouck |
Peut-être surnom : w. blouke ‘boude’; pour l’article masc., cf. Le-.
|
JG |
Leblouck |
Vertaling van De Block. 1305 Jehan li Bloc, Ip. (BEELE).
|
FD |
Leblu |
-us, Leblud, cf. Lebleu.
|
JG |
Leblu(d) |
Leblus, Lebluy, zie Bleu.
|
FD |
le-Blu(s) |
V. Lebleu.
|
EV |
Leboc |
cf. Lebouc.
|
JG |
Leboc |
zie Lebouc.
|
FD |
Leboeuf |
Duboeuf, (de) Boeuf, Lebeuf(fe), de Beuf, de Buf: 1. BN of huisnaam. Ofr. buef, Fr. boeuf: os. Vgl. Den Os. 1330 Pire le Buef, Luik (SLLIII); isz8 Clais de Buef, Ip. (BEELE 1959); 1724 Michel de Buef fs. Jacques Debeuf, Geluwe (COUSS.). -2. De var. met Du- en De- kunnen op een PlN teruggaan: Boeuf in Dottenijs (H), Lesboeufs (Somme). 1410 Michelet de Buef, Senlis (MORLET).
|
FD |
Lebœuf |
Le Bœuf, Lebeuf, -euffe, Lebuf. 1279-80 «Gillos li Bues», 1302 «Jehan le Buef» LoiToumai, 1356-58 «Piérars li Bues» PolyptAth, 1659 «Lambert Hallebar dit le boeuff» Montegnée; surnom: fr. iœu/FEWl, 445a; cf. aussi Bœuf et Debuf.
|
JG |
le-Boeuf |
1. Car. phys. ,,Homme lourd ». N08 288, 291. — 2. Proven. V. Delboeuf, Delbove.
|
EV |
Lebois |
Leboy, Le Boey: PlN Bois: bos.
|
FD |
Lebois |
Leboy, Le Boy. Nom d’origine: fr. bois, p.-ê. comme aphérèse de Delebois ; cf. surtout Dubois et Debois.
|
JG |
Lebon |
Debon, Bon, Libon(g): Fr. bon: goed. BN. Vgl. De Goede. 1398 Alart le Bon, Wielsbeke (DEBR. 19/0); 1724 Michel Debon, Wev. (COUSS.).
|
FD |
Lebon |
Le Bon. 1250 «Johans li Bons» Cart-ValBenoît, 1507 «Philippe Le Bon» BourgNamur, 1556 «François Lebon» Ham-sur-Heure, 1608 «Gille Lebon» BourgNamur; surnom : fr. bon.
|
JG |
le-Bon |
Car. mor. ,,L’homme bon ». N° 280.
|
EV |
Lebondidier |
Surnom composé: le bon Didier.
|
JG |
Lebor(g)ne |
Borgne, Laborne: BN voor een schele. 1269 Johannis Borngne, Kales (GYSS. 1963); 1321 Pieron le Borgne (Agr. 64); 1385 Jean le Borgne= Jean le Borne, Saulon-la-Chapelle (MARCHAI).
|
FD |
Lebordais |
Ook Lebourdais (DNF). Bewoner van een borde: landhuisje, hoevetje. Vgl. Bordier.
|
FD |
Lebordais |
Peut-être d’anc. fr. (plutôt angevin) bordais ‘métayer’, habitant d’une borde, d’une métairie FEW 15/1, 188a. Cf. aussi Bordet.
|
JG |
Leborgne |
Le Borgne, sans doute aussi Leborne. 1275-76 «Willemés li Borgnes kifu gardions Lotin», «Jehennette li Borgne s’amie» RegTournai, 1286 «Jehan le Borgne» CartBinche, 1289 «Colins li fis le Borgne de Namur» CensNamur, 1314-15 «Noulet le Borgne», 1324-26 «Colin le Borgne» ComptesMons; surnom: fr. borgne, w. bwagne, bwègne ‘qui ne voit que d’un œil’ FEW 1, 569a; cf. aussi Borgnet.
|
JG |
le-Borgne |
Car. phys. ,,H. ayant perdu l’usage d’un œil ». N° 262.
|
EV |
Lebosq |
Probabl. base, forme régionale de bois, cf. le NF fr. Dubosc.
|
JG |
Lebosq |
zie Lebouc.
|
FD |
Lebot |
(Petit-Rechain, 17e-18e s.). Surnom: soit w. bot ‘hotte’, soit anc. fr. bot ‘crapaud’ (d’où ‘petit homme gros et court’ FEW 1, 656b); ou encore, fr. bot ‘émoussé’, d’où ‘rabougri’ id., 658a.
|
JG |
le-Bot |
Car. phys. ,,L’homme (au pied) bot ». N° 262.
|
EV |
Lebotte |
cf. Leboutte.
|
JG |
Lebouc |
Leboucq, Boucq(ue), Leboc, Lebosq, Lebucq: BN naar de diernaam, de bok. Vgl. De Bock. 1343 Pierre le Bouc, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lebouc |
Leboucq, Le Boucq, Leboc. 1343 «Pierre le Bouc» St-Quentin; surnom d’après le nom de l’animal: fr. bouc, w. boc FEW 1, 587a.
|
JG |
le-Bouc(q) |
1. Car. phys. ,,H. à la barbiche de bouc » ou ,,H. malodorant ». — 2. Car. mor. ,,Homme têtu ». Syn. fl. : De Bock. Nos 288, 291.
|
EV |
Leboucher |
Le Boucher. 1275-76 «Jakemes li Bouchiers» LoiTournai, 1365 «Polliart le Boucher» TailleMons, 1472 «Lorens le Bou-chier» DénVirton; nom de profession: fr. bou-KterFEWl, 587b.
|
JG |
Leboucher |
zie Boucher.
|
FD |
Lebouille |
Probabl., avec l’art, fém., fr. bouille ‘bourbier’, cf. Bouille, Delbouille.
|
JG |
Lebouille |
zie Delbouille.
|
FD |
le-Bouille |
V. Bouleau.
|
EV |
Leboulanger |
Le Boulangé, Le Boulengé, -enge [lire-é], Le Boulenger. 1279-81 «Pro-vos li Boulengiers» ComptesMons, 1286 «Thumas li Boulengiers», 1508 «Henrion Le Boulangier» BourgNamur; nom de profession: fr. boulanger FEW 15/1, 76b.
|
JG |
le-Boulengé |
Profess. ,,Le boulanger ». N° 147.
|
EV |
Leboulle |
Peut-être, avec article, de pic. boule, m. ‘bouleau’ FEW 1, 346b, comme nom de résidence. Cf. aussi Lebouille.
|
JG |
Leboulle |
zie Laboul(le).
|
FD |
Lebourgeois |
Le Bourgeois. 1426 «Gillet le Bourgeois» TailleSoignies, 1627 «Jean de Fangne dit le Bourgeois d’Andrimont» NP-Gleize; fr. bourgeois, habitant d’un bourg ou appartenant à la «bourgeoisie» d’une ville FEW 15/2, 18a.
|
JG |
Lebourgeois |
zie Bourgeois.
|
FD |
Lebout |
1385 «Moulart le Bout» Nivelles; fr. bout, surnom ou nom d’origine (extrémité); ou bien var. du suivant si le -t final est prononcé.
|
JG |
Lebout(te) |
Lebutte, Lebot(te): 1. Ofr. bot(e): pad. BN. 1385 Moulart le Bout, Nij vel (HERB.); 1409 Jean Lebout, Tg. (TYTGAT). – 2. Zie (de) Boute.
|
FD |
Lebout(te) |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lebouteillier |
zie Bouteiller.
|
FD |
Leboutte |
w. (Verviers) Lèboute, Lebotte, Lebutte. Peut-être surnom formé sur w. bouter ‘pousser’, comp. w. (Chimay) boute, f, ‘perche à pousser l’arbre qu’on veut faire tomber’ et w. liég. boute ‘taupinière’ FEW 1, 455b.
|
JG |
Lebouvier |
Lebovy, zie Bouvier.
|
FD |
Lebouvier |
Lebovy. 1330 «Gillot le Bouvier» ComptesMons, 1472 «Hanry le Bouvier» DénLaroche, 1517 «Jehan Le Bouvier» BourgNamur, 1561 «Jacquemin le Bouvier» DénFlorenville; nom de métier: fr. bouvier, w. bov! ‘fermier, locataire d’un bien rural’ FEW l,445b.
|
JG |
Leboy |
Le Boy, cf. Lebois.
|
JG |
Leboy |
zie Lebois.
|
FD |
Lebrasseur |
1289 «Johan le Brasseur» Cens-Namur, 14e s. «Gilar le Bresseur le pexheur» CensHuy, 1449 «Pierrart le Brasseur» Aides-Namur, 1476 «Colin le Bresseux» Fronville, 1544 «Urban le Brasseur» DénStavMy, 1564 «Franceux le Bresseur» CoutStavelot; nom de profession: fr. brasseur, w. brèsseû FEW 1, 483.
|
JG |
Lebrasseur |
zie Brasseur.
|
FD |
Lèbre |
Lebre. Peut-être forme occitane de fr. lièvre (Dauzat 377).
|
JG |
Lèbre |
Lebre: BN Occ. voor Fr. lièvre: haas (DNF). Le Brech, Lebrec: Bretonse FN. BN: gevlekt, gespikkeld, of: arm (lichaamsdeel) (DESHAYES).
|
FD |
Lebrecht |
cf. Liebrecht.
|
JG |
Lebrecht |
zie Liebrecht.
|
FD |
Lebreton |
Le Breton, Lebriton. 1284 «Yon le Breton» DettesYpres, 1289 «Warnier li Breton» CensNamur = 1303-7 «Warnier le Breton» PolyptSalzinnes, 1602-3 «Eustache le Breton» TerriersNamur; ethnique: fr. breton (cas régime). Cf. aussi Leburton (par méta-thèse).
|
JG |
Lebreton |
Lebret(t), Lebriton, zie Breton.
|
FD |
le-Breton |
Proven. ,,De Bretagne ». N° 217, 240
|
EV |
Lebreux |
Nom d’origine: fr. topon. breux, précédé de l’article, e.a. breû à Chassepierre et Breux près de Montmédy (Meuse) ; cf. Debreux, -eus.
|
JG |
Lebriez |
1369 «Mahieu li bries» Ladeuze; NF attesté à Comines et dans le départ, du Nord, à rapprocher de Briet, mais l’article fait penser plutôt à un surnom ou à un ethnique (comp. Briois).
|
JG |
Lebriton |
cf. Lebreton.
|
JG |
Lebrocquy |
1369 «Jehan Brokies» Ladeuze; p.-ê. surnom du thème de pic. broke, fr. broche, d’où w. liég. brokï ‘foncer sur’ FEW 1, 543-548.
|
JG |
Lebrocquy |
zie Brochier.
|
FD |
Lebrule |
Probabl., avec l’article le, topon. Brûle (= fr. breuil); cf. Debruel, Débraie [JMP].
|
JG |
Lebrule |
Wellicht met de//e-substitutie < Debrule.
|
FD |
le-Brûle |
Proven. V. Brûlé et Breuil.
|
EV |
Lebrun |
Le Brun, Le Bruyn (forme néerl.). 1246 «Gilon le Bran» ChartesFlandre, 1276-77 «Jehan le Brun» CharitéTournai, 1309-10 «le feme Lebrun», 1327 «Fierait le Bran» ComptesMons, 1365 «Ernoul le Bran des drappiers» TailleMons, 1417 «Fliprart Lebrun» PolyptAth, 1426 «Ernoul le Bran» TailleSoignies, 1472 «Henry le Brun» DénVirton, 1499 «Jehan le Bran» TerrierNaast; fr. brun FEW 15/1, 306b, surnom d’homme aux cheveux bruns.
|
JG |
Lebrun |
Lebrum, Lebron, Labrune, Le Bruyn: BN naar de bruine kleur van haar, huid of kleren. Vgl. De Bruyne. 1299 Thieri le Brun, Luik (RENARD); i726J.B.Lebruen,Bs.(AP).
|
FD |
le-Brun |
Car. phys. ,,L’homme aux cheveux bruns ». N° 264.
|
EV |
Lebucq |
Var. de Lebo(u)c ou bien nom d’origine : w. topon. buk (cf. L. Remacle, DW 12, 1984, 26-9).
|
JG |
Lebucq |
zie Lebouc.
|
FD |
Lebuf |
cf. Lebeuf.
|
JG |
Lebuf |
zie Leboeuf.
|
FD |
Leburton |
1544 «Thiery le Burton» DénSta-velotMy, 1602-3 «Jean le Burton» = «Burton» TerriersNamur 301 et 257; cf. aussi Burton et Lebreton.
|
JG |
Leburton |
zie Breton.
|
FD |
le-Burton |
V. Lebreton.
|
EV |
Lebussy |
Le Bussy, le Bussy (depuis le 16e s. à Flémalle). 1544 «Léonard Bussiers» Mal-medy, 1544 «Jacquet le buschier des favar-ges» Tilleur; nom de profession: anc. fr. buschier ‘marchand de bois, bûcheron’ FEW 15/2, 26b.
|
JG |
Lebutte |
cf. Leboutte?
|
JG |
Lebutte |
zie Lebout(te).
|
FD |
Lebyn |
Zie Labens.
|
FD |
Leca(e) |
zie Léchât.
|
FD |
Lecacheur |
-eux. Forme pic. de fr. chasseur, cf. aussi Cacheux.
|
JG |
Lecaer |
zie Lecart.
|
FD |
Lecail(le) |
zie Lacaille.
|
FD |
Lecaill(i)é |
-(i)ez, -ie(r): 1 Zie Caillier – 2. BerN Lescaillier; zie Escallier: leidekker. Of L’escaillet, dim. van Ofr. escaille: schalie, lei. BerBN. Vgl. Lécaillon. ±1300 Huars Escalliés = Hues li Eskliés, Artesië (BOUGARD); 1605 P. Lescaillet, Armentiers-Aw. (AP).
|
FD |
Lécaille |
Lecail. 1364 «Pierre le Quaille» Chau-ny, 1573 «Johan le quailhe» Jalhay, 1742 «Simon le Caille» Couvin, 1785 «J. Lecail» Gonrieux; surnom: fr. caille (oiseau) avec article le (aussi fém.), cf. Lacaille, plutôt que fr. écaille, w. scaye ‘ardoise, schiste’, cf. Lescaille.
|
JG |
Lécaillier |
-iez, -ie, Lecaillé, -ié. 1280 «Michel le Cailhier» PolyptLiège, 1476 «Renchon Quailhier» GuillLiège (fréquent au Moyen Âge à Liège et en Hesbaye), 1527 «Jehan l’Escaillier» DénLens; sans doute nom de métier, dérivé en -1er (apparemment non attesté comme tel) d’écaillé au sens de ‘ardoise, schiste’ FEW 17, 91b [fr. écailler ‘celui qui vend des huîtres’, est peu probable en Wallonie].
|
JG |
Lécaillon |
Le-. Nom de métier: moy. fr. (Douai) escaillon ‘fournisseur d’ardoises’, (Rimogne), écaillon ‘ouvrier qui travaille l’ardoise’ FEW 17, 92a [JL, NFw]. Comp. 1586 «Théodore Descaillon » BourgNamur.
|
JG |
Lécaillon |
Lécaillon: L’escaillon. Ofr. escaillon: trede, trap. Of Opic. escaillon < Ondl. skalja, Zndl. schalie: lei. BerBN. Ook Opic. escaillon: notendop; vgl. Notschaele. 1460). L’escaillon, Laon (MORLET).
|
FD |
Lecampe |
Le Campe. Nom d’origine: moy. fr. cambe ‘brasserie’, pic. campe, fr. chambre (avec le, article fém.), cf. Delcambe, Del-campe.
|
JG |
Lecan(n)e |
zie de Carme.
|
FD |
Lecane |
-âne, Lécane, Lecanne, Lecarrae, le-kaene, Lekane, -aune, Lekanne dit Deprez. 1670 «Laurent Lekanne» BourgNamur; surnom : fr. carme (religieux), w. cane (de came) DL 132b (cf. Renard, BTD 26, 261). Cf. aussi Lacanne.
|
JG |
le-Cane |
1. Profess. El canne, ,,La canne, le roseau ». N. de canneur (de chaises etc.). Synon. flam. : Matter (Stoelenmatter). Aussi : N. de scribe. Synon. flam.: Penneman. N° 131. — 2. Proven. Le casse ou Le casne, ,,Le chêne ». L.D. — 3. Car. phys. ou mor. ,,Le chien ». V. Chien. Synon. : Lescanne.
|
EV |
Lecantre |
zie de Canter(e).
|
FD |
Lecanu |
cf. Le Chanu.
|
JG |
Lecapère |
Capère (Gaume) = Fr. Compère (J.G.).
|
FD |
Lecapère |
-ère. ±1700 «Anne Lecapère» Rossart (Orgeo), 1767 «Jean-Louis Le Capère» Rossart (comm. M. Plainchamp); surnom: w. ard., gaum. capére, fr. compère, connu comme blason populaire de Bras (Librement) et Rosières (Morhet), au même titre que les copères de Dinant, cf. J. Haust, DBR 3,27-30; dans le départ, des Ardennes, se disait aussi d’un homme belge (BTD 13, 208).
|
JG |
Lecapitaine |
Le C-. 1544 «la relicte le Capitaine» DénStavMy, 1631 «Gilles Le Capitaine» Bourg Namur, 1754 «Christophe Le Capitaine» Archennes, 1768 «HenricusMaréchal dictus Lecapitaine» La Gleize; fr, capitaine, nom de grade militaire ou bien, à date plus récente, surnom (capitaine de la jeunesse, etc.).
|
JG |
Lecapitaine |
zie Kapiteyn.
|
FD |
Lecaplain |
1275 «mesires Bauduins li Cape-lains» RentierAudenarde, 1284 «MestreWa-tiers li Capelains» PolyptAth; forme pic. de fr. chapelain. – Forme fém.: 1286 «Héluys li Capelaine» CensMons.
|
JG |
Lecaplain |
zie Chaplain.
|
FD |
Lecardonnel |
Surnom: anc. prov. cardoml ‘chardonneret’ FEW 2, 369, et dans ce casNF importé du sud de la France; cf. cependant anc. fr. chardonel Gdf, anc. norm. et pic. chardon(n)erel ‘chardonneret’ ibid.
|
JG |
Lecareaux |
Surnom de métier, de fabricant de carreaux d’arbalètes, etc., cf. Cariaux.
|
JG |
Lecareaux |
zie Careels.
|
FD |
Lecarlier |
zie Carlier.
|
FD |
Lecarme |
cf. Lecane.
|
JG |
Lecarme |
zie de Carme.
|
FD |
Lecaron |
Nom de métier: pic. caron ‘charron’, cf. Caron, Carron.
|
JG |
Lecaron |
zie Carron.
|
FD |
Lecarré |
Le Carré. Surnom: fr. carre, par ex. au sens de ‘trapu’, cf. Quatre.
|
JG |
Lecarré |
zie Carré.
|
FD |
le-Carré |
V. Lequarré.
|
EV |
Lecart |
Lecarte. Cf. 1715 «Joseph fils de Jean-Léonard La Carte» BourgLiège; p.-ê. surnom: fr. quart, quarte, noms de mesures de capacité.
|
JG |
l-Ecart |
Proven. ,,(A) l’écart (de l’agglomération) ». N° 228.
|
EV |
Lecart(e) |
Lecaer, Lecarré, Lekar: Lequart(e). Ofr. quart(e): inhoudsmaat (1/4). Vgl. Vierendeels.
|
FD |
Lecas |
zie Léchât.
|
FD |
Lecat |
Le Cat, Lecas, Lekas. 1275-76 «Estie-venes li Cas» RegTournai, 1286 «Clais le Cat» DettesYpres, 1290 «Cholin le Cat» = «Cholart le Kat» ComptesMons, 1365 «Jehan le Cat des drappiers» TailleMons, 1426 «Jehan le Cat boullengier» TailleSoignies, 1597-98 «Daniel le Pas dict le Cat» Comptes-Nivelles; surnom: pic. cat, fr. chat, cf. Léchât.
|
JG |
Lecat |
zie Léchât.
|
FD |
le-Cat |
V. Chat.
|
EV |
Lecaut |
Lécaut, Lecaux. Probabl. var. de Lescaut, cf. A. Vincent, L’Escaut. Étude topo-nymique, dans Revue de l’Univ. de Bruxelles, 27, 1922, 418) [MH]. – Pour le NF normand Lecaux, Morlet 605 voit l’anc. fr. (au cas sujet) caus ‘chauve’.
|
JG |
Lécaut |
Lecaux, zie De Lescaut.
|
FD |
Lecellier |
Leceiller, zie Sellier.
|
FD |
Lecellier |
Leceiller. 1430 «du courtil Jean le Celier» Leers-et-Fosteau; nom d’origine (ou surnom): fr. cellier; ou bien nom de profession: moy. fr. seellier ‘fondeur de sceaux’ FEWll,596a.
|
JG |
Lecerf |
Le Cerf, Lecerff, Le Cerff, Lecerf, Lécher. 1240 «Wautes li Cers» ChirTournai, 1272 «Pieres li Gers» PolyptVillers, 1288 «Josse li Cierf» DettesYpres, 1356-58 «Je-hans li Chiers» PolyptAth, 1611 «Gérard le Cerf» Arbrefontaine, 1623 «Bartholomé le Cerf» DénChimay; fr. cerf, soit surnom de chasseur, soit surnom évoquant les disgrâces conjugales (Dauzat 98-9).
|
JG |
Lecerf(f) |
Lecher(f), Leser(f), Cerf, Dec(h)erf, Deserf, Decher(t), Deschères, Decercq, Ducerf, Dussert: Fr. cerf: hert. BN of huisnaam. Vgl. De Hert. 1256 Giles Cerf, Atrecht (NCJ); 1272 Pieres li Ciers; 1345 Egidio de Cervo, Gérard de Chier demeurant au Chierf, Luik (RENARD 275); 1307 Lambiert le Cheerf, Ip. (BEELE); 1383 Regnaudot de Cher (MARCHAL); 1572 Fred. de Cherf, Steenwerk (SCHOUT. I); 1553 Jan de Serff, Steenwerk-Aw. (AP).
|
FD |
le-Cerf(f) |
V. Cerf et Serf.
|
EV |
Lecervoisier |
BerN Ofr. cervoisier: brouwer. 1270 Jehans li Cervoisier, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Leceuv(r)e |
Lecoeuvre, Lecuivre: 1. Ofr. cuevre: pijlkoker. BerBN. – 2. Zie Lecuivre.
|
FD |
Leceuvre |
Leceuve, cf. Lecuivre.
|
JG |
Leceux |
Indien met uitspr. lekeu, zie Lekeu(x). Met uitspr. lesseu, zie Leseur(re).
|
FD |
Leceux |
jadis Leceut, Leseux; NF attesté en 1626 à Landelies et en 1672 à Sivry (GeneaNet); p.-ê. surnom: anc. fr. leeços adj. ‘joyeux’ Gdf [MH], sinon var. de Lesseux.
|
JG |
Lechanoine |
1289 «Johans li Chanoines» CensNamur; nom de dignité ou de charge: fr. chanoine FEW 2, 218a; cf. aussi Canonne.
|
JG |
Lechanoine |
zie Chanoine.
|
FD |
Lechant(r)e |
zie de Canter(e).
|
FD |
Lechanteur |
Chanteur, -eux: Fr. chanteur: (kerk)zanger. BerN. Vgl. Lechantre. 1265 Gérât le Chantor, Luik (AVB).
|
FD |
Lechantre |
(cas sujet), Léchante (avec réduction de la finale en wallon); Lechanteur (cas régime). 13e s. «Henris li Chantres» CartVal-Benoît, 1275 «Huon le Chantre» Rentier-Audenarde, 1561 «Henry le Chanteur» Dén-Florenville; nom de profession: w. tchanteù, fr. chantre, ainsi 1300 «Albert de Looz li chanteres» Liège (DBR 7, 163).
|
JG |
le-Chantre |
Profess. ,,Le chantre d’église ». N° 145.
|
EV |
Lechap(e)lier |
zie Chapelier.
|
FD |
Lechapelier |
Lechaplier. Nom de métier: fr. chapelier; cf. Chapelier, Capelier.
|
JG |
le-Chapelier |
V. Chapeau.
|
EV |
Lecharlier |
Nom de profession : anc.w. charlier, w. liég. tchârlî ‘charron’ FEW 2, 433a; cf. Charlier.
|
JG |
le-Charlier |
V. Char.
|
EV |
Lécharny |
zie Carnier.
|
FD |
Lecharpentier |
Nom de métier: fr. charpentier; cf. Charpentier, Carpentier.
|
JG |
Lecharpentier |
zie Charpentier.
|
FD |
le-Chat |
V. Chat.
|
EV |
Léchât |
1272 «Walterus li Chas» PolyptVillers, 1298 «Jehans li Chas» 31 ChirTournai, 1581 «Lambert d’Ardenne dit le Chat» AnthrLiège, 1612 «Wathier le Chat» TerriersNamur, 1616 «Jan le Cet [w. tchèt]» = 1624 «Jehan le Chat» émigré en Suède, 1756 «François Léchât» BourgLiège; surnom de personne agile, etc. : fr. chat. Cf. aussi Lecat. Pour une approche globale des résultats de l’étymon cattus/gattus, cf. DicPatRom 1997, 52-69.
|
JG |
Léchât |
Lâchât, Lasat, Lecat, Leca(e), Lecas, Lekas, Ducat: Fr. chat, Pic. cat: kat. BN. Vgl. De Cat. 1296 Gillot le Cat, PdC (BOUGARD); 1349 Jehans li Kas,Dk.(TdT).
|
FD |
Léchaudé |
Surnom: part, passé de fr. échauder ‘passer à l’eau chaude’, w. liég. hôder ‘verser de l’eau bouillante, rincer à l’eau chaude’ FEW 3, 263b, DL 326b (aussi nom d’une pâtisserie légère). Comp. Le Hodey.
|
JG |
Lechein |
cf. Lechien.
|
JG |
Lechein |
zie Lechien, Lechêne.
|
FD |
le-Chein |
V. Chien.
|
EV |
Lechêne |
-ène, -ene. Fr. chêne, probabl. comme nom de résidence.
|
JG |
Lechêne |
Lechein, Leken(n)e, Lekène, Lequesne, Lequen(n)e: PlN Le Chêne, Pic. kêne: eik. Vgl. Duchêne, Duquenne.
|
FD |
le-Chêne |
V. Chêne.
|
EV |
Lécher |
Lecherf, cf. Lecerf.
|
JG |
Lecher(f) |
zie Lecerf.
|
FD |
Lecheval(l)ier |
zie Chevalier.
|
FD |
Lechevalier |
-allier. Nom de dignité : fr. chevalier, ou nom de métier: w. tch ‘volt ‘conducteur de chevaux de halage’ ; cf. Chevalier.
|
JG |
le-Chevallier |
V. Cheval.
|
EV |
Lechevin |
zie Echevin.
|
FD |
l-Echevin |
Ancien magistrat municipal. N° 141. V. Echevin.
|
EV |
Léchevin |
Leschevin. Nom de charge: anc. fr. eschevin ‘magistrat municipal’, fr. échevin FEW 17, 94b.
|
JG |
Lechien |
Le Chien, Lechein. 1257 «Warnero milite dicto le Chien» AnthrLiège, 1272 «Servatius Canis» PolyptVillers, «Willaumes li Chiens» DettesYpres, 1289 «Hennons li Chiens» CensNamur, 1449 «Maroie vefve Colart Lechien» AidesNamur; surnom métonymique ou métaphorique: fr. chien.
|
JG |
Lechien |
Lechein, Lekien, Le(s)quien, Lekain, Le Cain, Lequain, Lequen, Lequin(t), Lequim: BN Fr. Le Chien, Pic. Le Kien: de Hond. 1398 Rogier le Kien, Luingne (DEBR. 1970).
|
FD |
le-Chien |
V. Chien.
|
EV |
Lechner |
Lehner: Mhd. lêhenaere < Lehen: leen. Bezitter van een leengoed. Vgl. De Leenheer.
|
FD |
Lecho |
L’Echo, cf. Lecot.
|
JG |
Lecho |
zie De Lescaut, Lescot.
|
FD |
Lechopier |
BerN Ofr. eschopier: winkelier (DNF).
|
FD |
Lechopier |
Nom de métier: anc., moy. fr. eschop(p)ier ‘petit marchand, détaillant, établi dans une échoppe’ FEW 17, 54a.
|
JG |
Lechoux |
Le Choux. Peut-être surnom de cultivateur de choux, cf. Jottay (w. djote ‘chou’). Comp. également Coolsaet.
|
JG |
le-Choux |
V. Choux.
|
EV |
Lecieu(x) |
zie Lescieux.
|
FD |
Lecieux |
Lescieux, p.-ê. aussi Lesieux, Leys-sieux. 1265 «Colins li cieux» CensNamur, 1820 «Lescieux» Pas-de-Calais, cf. aussi 1639 «Antoine Chieux» Warneton; une survivance de l’anc. fr. cieus, du, du lat. caecus ‘aveugle’ (comp. le NF Cecius) disparu très tôt du lexique gallo-roman FEW 2, 32b-33a serait possible mais peu probable [CH]. – Dauzat 386 (v° Lessieux) a une autre glose (toponymique); sinon var. du NF Lesieur?
|
JG |
Lecigne |
Lesigne. 1343 «Bertrand le Chisne» Chauny; anc. fr. cisne, ciné, fr. cygne FEW 2, 1605a, soit comme surnom, soit comme nom d’enseigne, cf. «à l’enseigne du cigne» (St. Bormans, Recherches sur les rues de l’anc. paroisse St-André à Liège, BSLW 9, 429 et 442).
|
JG |
Lecigne |
zie Lesigne.
|
FD |
Lecire |
cf. Lesire, Lessire.
|
JG |
Lecire |
zie Lesire.
|
FD |
Leck |
Lecq: BN voor een smulpaap. Vgl. D. Lecker.
|
FD |
Lecko |
cf. Lecot.
|
JG |
Leckwyck, van |
zie van Leekwyk.
|
FD |
Leclair(e) |
Le Clair, Leclair(c)q, cf. Leclerc.
|
JG |
le-Clair(e) |
V. Clair.
|
EV |
Leclau |
cf. Leclou(x).
|
JG |
Leclau |
zie Leclou(x).
|
FD |
le-Clau |
V. Clos.
|
EV |
Lecleer |
Lecleir(e), zie Le Clair.
|
FD |
Leclef |
Le Clef. 1557 «Marie de Sallet, veuve de Gilles de Solonne, dit Le Cleff», 1602 «Pierre le Clef» Purnode, 1618 «Brice Leclef» BourgNamur; fr. clef (avec le, article fém.), surnom de portier ou nom d’enseigne.
|
JG |
Leclef |
Leclée, Leclet, de Cleve, Declèves, Declef, Clef, Clé(e), Cle(e): Fr. clef, clé: sleutel. BerBN van de sleutelmaker, slotenmaker. Vgl. D. Schliissel. 1306 Evrart le Cleve; 1375 Jan de Clef, Ip. (SOETE).
|
FD |
le-Clef |
V. Clef.
|
EV |
le-Clément |
1. Car. mor. ,,L’homme clément ». — 2. V. Clément.
|
EV |
Lecler |
Lecler(r)e, zie Le Clair.
|
FD |
Leclerc |
Le Clerc, Leclerck, Leclercq [6e NF le plus fréquent en Wallonie, 3e en Hainaut], Le-clercque, Leclercqz, -ercqs, Lecler, Lecleir, -eire, Leclère, Leclere, Leclerq, Leclerque, -erqz, Leclerre, w. liég., nam. Lecler, Leclair [peut aussi être un surnom: fr. le clair], Le-claircq, Leclaire, Le Clair, Leclairq, Leclecq (par méprise). 1290 «Jehan Leclerc» Dettes-Ypres, 1294 «Linars li Clers» CensNamur, 1417 «Bauduin le Clercq» PolyptAth, 1451 «Jehan Leclerz» Châtelet, 1522 «Mahieu Leclerq» BourgNamur, 1524 «Johan le Clercque» CoutStavelot, 1625 «Vincent le Clercq» émigré en Suède, 1676 «Cornil le Clercq» RuageAth, 1697 «Marguerite Leclair» BourgNamur; nom de profession: fr. clerc ‘ecclésiastique; homme lettré, savant’, puis ‘greffier, huissier; scribe’ FEW 2, 774a.
|
JG |
le-Clercq |
Profess. ,,Le secrétaire ».
|
EV |
Leclère |
Lecler(c)k, Lecler(c)q(ue), Lecler(c)qz, -cqs, Leclers, Leclère, Lecler((r)e), Lecleir(e), Leclair(e), Le Clair, Leclair(c)q, Lecleer, Declère, Decler, Declair, de Cleer, de Kleer, de Cleir(e), de Cleyr(e): Fr. clerc < Lat. clericus: geestelijke, klerk. Zie De Clerck. 1295 Hainmardus le Clerc, St-Q. (MORLET). Bovenstaande naamvormen kunnen ook var. zijn van Le Clair (zie i.v.). Zie ook De Cleer.
|
FD |
le--Clère |
V. Clair et Leclercq.
|
EV |
Leclet |
zie Leclef.
|
FD |
Leclipteur |
-eux, Clipteux, Sclipteux: BerN Mfr. clipteur: maker van duigen, kuiper. 1525 Jenin Leclipteur, Namen (J.G.).
|
FD |
Leclipteur |
Leclipteux. 1525 «Jenin Leclipteur», 1553 «Nicolas Le Clipteur», 1602-3 «Jean le Clipteur» TerriersNamur; nom de métier: moy. w. clipteur ‘ouvrier qui fait des clipes, des douves de tonneau’ FEW 2, 788a. -Forme fém.: 1624 «Marie La Cliptresse» BourgNamur.
|
JG |
Leclou |
Lecloux, Leclau. Fr. clou, w. dô, surnom métonymique de charpentier ou de maréchal-ferrant, cf. 1790 «Marguerite Lecloux (ou De doux)» Henri-Chapelle.
|
JG |
Leclou(x) |
Leclau: Ofr. cloe, Pic. clau < Lat. clavus, Fr. clou: spijker, nagel. BerBN. Vgl. De Nagel. 1384 Colart Clau, Laon (MORLET).
|
FD |
le-cloux |
1. Profess. Fabricant ou marchand de clous. Nos 131, 189. — 2. Proven. V. Clos.
|
EV |
Lecluse |
Leclus(se), Lecluyse, -uijse, -uyze,-uijze, zie Delecluse.
|
FD |
Lecluse |
L’Ecluse, Lécluse, Lcclusse; formes flam.: Lecluyse, -uijse, -uys. Surnom de qqn habitant près d’une écluse ou nom d’origine, ainsi L’Écluse (BrW). – Lecluselle. Dimin.dn précédent.
|
JG |
l-Ecluse |
Le Cluyse. Proven. L’Ecluse (Loc. et L.D.). N° 66.
|
EV |
Lecluselle |
PlN L’Ecluselle, dim. van écluse: sluis.
|
FD |
le-Co(c)q |
V. Coq.
|
EV |
Leco(u)yer |
zie Escoyer, Lecuyer.
|
FD |
Lecocq |
Le Cocq, Lecoq, Le Coq, Lecoque, Le Coque; Lecock, Lecok (formes néerl). 1280-81 «Roussiel le Coc» RegTournai, 1281 «Lamb. li Coc» DettesYpres, 1289«Ydeli femme Jehan le Coc» CensNamur, 1363-64 «Jakemars li Kos» PolyptAth, 1365«Colartle Cok couveur et arbalestrier» TailleMons, 1392 «Johans li Kos» GuillLiège, 1426 «Henryle Cock» TailleSoignies, 1449 «MassartleCoq» AidesNamur, 1457 «Mathieu le Cocque», 1474 «Pierart le Kock» Ladeuze, 1479-80 «Hanke le Coke» TerreJauche, 1502 «Hiichon le Cocq» CoutStavelot, 1537-40 «Lecocqdu Plat» DénFrasnes, 1550 «Jacques Lecocq» BourgNamur, 1561 «Nicolle le Kocq» Ladeuze, 1616 «Nicolas le Cocq» BourgDinant, «Servaix Lecocque» = «Servay Lecocqz» PrincipChimay, 1655 «Nicolas Le Cocq» BourgNamur, 1676 «Adrien et Catherinnele Cocq» RuageAth; fr. coq, sobriquet d’un homme fier ou d’un vantard. ; cf. aussi Coq et ses nombreux dérivés. – Secondairement, particulièrement pour les NF Lecok, Lecock: adaptation (par traduction de l’article) du NI néerl. Dekok (= le cuisinier), cf. 1285 «Pieror le Koc» DettesYpres. Nom composé: Le Cocq d’Armandville.
|
JG |
Lecocq |
Lecoq(ue), Leco(c)k; Laco(c)que, Duco(c)q, Duquoc, (de) Cocq, Coq, Koq: 1. Fr. Coc: haan. Vgl. De Haan. BN. 1384 Huet le Cocq, Laon (MORLET). – 2. Vertaling en adaptatie van De Coc(k). 1675 Maria le Cock, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Lecoester |
zie Lecoutre.
|
FD |
Lecœuche |
cf. Lekeuche.
|
JG |
Lecoeuche |
zie Lekeuche.
|
FD |
Lecœur |
Cf. p.-ê. 1282 «Robers li Quer, li tain teniers » DettesYpres ; surnom : fr. cœur (pou désigner un homme ayant du courage).
|
JG |
Lecoeur |
de Ceur: 1. Le Coeur: het Hart. BN of huisnaam. 1306 Masins li Kuer, Ip. (BEELE); 1454 Jan de Cuer, Th. (PARM.). – 2. Pic. hypercorrect voor Lekeu.
|
FD |
Lecœuvre |
cf. Lecuivre.
|
JG |
Lecoeuvre |
zie Leceuvre.
|
FD |
Lecohier
|
cf. Lescohier.
|
JG |
Lecohier |
zie Escoyer.
|
FD |
Leçoil |
cf. Les(s)oil.
|
JG |
Leçoil |
zie Lesoil.
|
FD |
Lecointe |
Lacointe, Lecoint(e)re, Cointe, Cointé, Cointre, -tré, Coindre: 1. Ofr. cointe < Lat. cognitus: wijs, ervaren; bevallig, aardig. BN. 1296 Engerrans Cointe; Colars li Cointes, PdC (BOUGARD); 1729 Jan la Cointre, FV (VERGR. 1972). – 2. Soms evtl. var. van Lecomte.
|
FD |
Lecointe |
Lecointre, Lecointere (forme néerl.? 1275-76 «Jehennés li Quintes» RegTourna 1286 «Thumas li Cointes» CartBmche, 129 «Colars li Cointes» ImpôtArtois; sumon anc. fr. cointe ‘joli, charmant, agréable’ FE1 2, 843 ; cf. aussi Cointe.
|
JG |
le-Cointe |
Car. mor. ,,L’homme élégant ». N° 281.
|
EV |
Lecointere |
cf. Lecointre.
|
JG |
Lecok |
zie Lecocq.
|
FD |
Lecol(l)e |
BerBN van de scholaster, schoolmeester. Vgl. Lecol(l)ier. 1414 Mannessier L’Escole, Comp.; 146 e. Jehan de l’Escole (MORLET).
|
FD |
Lecol(l)ier |
Fr. écolier: scholier, leerling. Vgl. Scholiers. 1203 Ogive Scolaris, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Lecole |
Lecolle. Peut-être fr. l’école, comme nom de résidence; on notera que l’anc. fr. escale a eu aussi divers sens comme ‘façon, manière’, ‘remontrance, conseil’, ainsi que ‘cabaret’Gdf[MH].
|
JG |
Lécolier |
Lecollier. Probabl. d’après anc. fr. escalier ‘homme d’école, homme qui enseigne, savant’, ‘étudiant de l’université’ FEW 11, 303a, ou bien escaliers (de l’église) attesté en 1298 au sens de ‘écolâtre’, cf. R. Monier, Les lois, enquêtes et jugements des pairs du castel de Lille, 1937, 46-47 [MH].
|
JG |
le-Collier |
V. Collier.
|
EV |
le-Com(p)te |
V. Comte.
|
EV |
Lecompt(e) |
cf. Lecomte.
|
JG |
Lecomte |
Le Comte, Leconte, Le Conte, Le-compte, -ompt. 1605 «Jean Lecomte», 1612 «Nicolas Leconte» TerriersNamur, 1614 «Ba-duen Le Comité» = «Baulduin Le Comité» Cerfontaine; nom de dignité (ou surnom ironique): fr. comte FEW 2, 940b.
|
JG |
Lecomte |
Lecompt(e), Lecont(r)e, zie Conte.
|
FD |
Leconnetable |
BerN Ofr. conestable < Lat. cornes stabuli: stalmeester, grootofficier. E. Constable. 1340 J. le Conestables de Sains (MORLET).
|
FD |
Leconnetable |
Nom de fonction: anc. fr. conestable ‘officier de la maison des rois de France’, ‘bourgeois exerçant des fondions de chef mililaire de quartier’, fr. connétable FEW 2, 94la.
|
JG |
Leconte |
cf. Lecomle.
|
JG |
Lecop |
Peut-êlre var. de Licop, Licops ; surnom : moy. néerl. lijfkoop ‘gralificalion payée par l’acheteur lors d’une Iransaction commerciale’.
|
JG |
Lecop |
zie Lycoops.
|
FD |
Lecoq |
Le Coq, Le Coque, cf. Lecocq.
|
JG |
le-Coq |
V. Coq.
|
EV |
Lecoq(ue) |
zie Lecocq.
|
FD |
Lecorbesier |
Le Corbesier, -isier. Nom de profession: anc. fr. corvisier, anc. w. corbesier, w. lieg. cwèp’hî, cwèpî ‘cordonnier’ FEW 2, 1182a; cf. aussi Corbesier, elc.
|
JG |
le-Corbesier |
V. Cordonnier.
|
EV |
Lecordier |
1265 «Eslievenes li Cordiers» Cens-Namur, 1279-81 «Colars li Cordiers» Comptes-Mons, 1365 «Jehan le Cordier des arbales-triers» TailleMons; nom de métier: fr. cordier’, cf. aussi Cordier.
|
JG |
Lecordier |
zie (de) Cordier.
|
FD |
Lecornez |
zie Lescornez.
|
FD |
Lecorre |
Le Corre. Probabl. de w. côre ‘coudrier’, comp. Delcor.
|
JG |
Lecosse |
cf. Lecosle.
|
JG |
Lecosse |
zie Lecoustre.
|
FD |
Lecossois |
Fr. L’écossais; de Schot.
|
FD |
Lecossois |
Lescossois. Elhnique: fr. écossais; cf. aussi Lescot et Lecol.
|
JG |
Lecoste |
Lecosse (par simplification w. de la finale), Lecoutre, Lecouter, -ère, Lecouttere (forme néerl.). 1365 «Pier le Coustre tisse-ranl» TailleMons; nom de profession: anc. fr. castre ‘sacristain’ FEW 2, 1595b.
|
JG |
Lecoste |
Wsch. var. van Lecoustre (met W. reductie van -tre), of var. van Lacoste.
|
FD |
le-Coste |
V. Lacoste. Le correspond souvent à EL, article wallon, et se trouve ainci placé parfois devant des noms féminins Le Kaff (V. Lacaffe). Le peut être aussi l’article neutre picard.
|
EV |
Lecot |
1. Spellingvar. van Lecos (zie Lekeu(x)) of van Lescot. – 2. Vertaling van De Coot. Zie Koot. 1398 Gillis de Coet = 1392 Gillis le Coot; 1382 Pieter de Coot = 1389 Piètre le Coet, Tielt (DEBR. 1970, 2000).
|
FD |
Lecot |
sans doule aussi Lecho, L’Echo, Lecko (var. remolivées?). 1276-77 «Wauler le Col» ChariléTournai; probabl. ethnique: l’Escot, l’Écossais, cf. Lescot, plutôl que surnom: fr. écot.
|
JG |
Lecouester |
zie Lecoutre.
|
FD |
Lecouffe |
Lacouf, Lacoffe: 1. W. var. (met r-reductie) van Le Coffre. BerBN van de schrijnwerker, meubelmaker, die koffers maakt. 146 e. Robert le Coffre, St-Thibaut (MORLET). – 2. W. var. (met l- reductie) van Fr. FN Lecoufle < Ofr. escofle: wouw (roofvogel). BN (J.G.). 1660 Niclaijs la Couf, Bredene (ORW39).
|
FD |
Lecouffe |
Probabl. surnom (ou nom d’enseigne?): moy. fr. escouble, lourn. écoufe ‘faucon crécerelle’, moy. fr. escoufle ‘milan’, aussi norm. escoufle ‘cerf-volanl’ FEW 12, 8a; ALW 8, 199a; comp. le NF fr. Lecoufle (Mor-lel 606).
|
JG |
Lecour(t) |
Court, Lacourt(e): BN naar de kleine gestalte. Vgl. de Corte. 1460 Robin le Court, Laon (MORLET).
|
FD |
Lecourt |
Lecour. 1287 «Kerstian le Court» DettesYpres; surnom physique: fr. court ‘pelil (de laille)’.
|
JG |
le-Court |
1. Car. phys. ,,L’homme de courte taille ». — 2. V. Curt.
|
EV |
Lecourtier |
1292 «Tassart Couretier» Nécr-Arras, 14e s. «Johan Silon, le cortier» Cens-Huy; p.-ê. anc. fr. courtier, syn. déjuge, ou bien fr. courtier, agent de change ; cf. Cortier.
|
JG |
Lecourtier |
zie Courtier.
|
FD |
Lecourtois |
Le Courtois. 1282 «Colart le Cour-lois» DettesYpres, 1314 «Johannes li Cour-lois» AnlhrLiège; surnom: fr. courtois FEW 2, 850b. Aussi 1441 «la maison et assize qui jadis fut Barbarin el Macortoy» NPLaroche. Cf. Courtois, -oy.
|
JG |
Lecourtois |
zie Courtois.
|
FD |
Lecouter |
-ère, Lecouttere, cf. Lecoste.
|
JG |
Lecouteux |
(NF normand, rare en Wallonie). Probabl. de l’anc. fr. escouteus ‘celui qui écoute’ Gdf, surnom de motivation à déterminer [MH].
|
JG |
Lecoutre |
cf. Lecoste.
|
JG |
Lecoutre |
Lecoutt(e)re, Lecouter(e), le Coûter, Lacoutere, Lecoustre, Lecoester, Lecouester, Lecoste, Lecosse, de Couter(e), de Couttere, Lequeu(s)tre: Ofr. co(u)stre < vulg. Lat. custor(em) < custodem: bewaarder, koster. BerN. -1300 Arnulphi custodis sancti Martini, Ktr. = 1785 Ernoul li Cousters de Puthem (DEBR. 1980); 1300 Stas le Coustre, Kales (GYSS.1963).
|
FD |
Lecouturier |
1582 «Helman le Coutturier» CoutSlavelol; nom de profession: fr. couturier.
|
JG |
Lecouturier |
zie Couturier.
|
FD |
Lecouvet |
(NF de la région lournaisienne). 1365 «Jak Scouvel couslurier» TailleMons, 1526 «Jehan Escouvel le filz» DénLens, cf. également 1267 «li Scouvete» CensHerchies; probabl. surnom: anc. fr. escouvet ‘cachette’, comp. Secret el Leco(u)vez (qui suil); également moy. pic. couvet ‘pol en terre cuile servanl de chaufferette pour les femmes’, donl le corresp. en wallon est covèt, cf. ALW 5, nol. 17 [JL,NFw2].
|
JG |
Lecouvet |
Le Covez, Lecover, zie Couvet.
|
FD |
Lecovez |
Lecouvez (NF de la région de Gand). 1273-80 «Gosseaus Escouvés» Frieden-Tournai, 1275 «Adans li Couvés» Rentier-Audenarde, 1280-81 «Colette Couvés» Loi-Tournai; probabl. surnom: anc. fr escouvé ‘dépouillé, dénué, pauvre’ FEW 11, 322a ou bien w., pic. (adj.) cové ‘couvé, dissimulé’ (DL, Wisimus), pour le sens, comp. Secret [JL, NFw2]; comp. 1275 «Jehans Pau Couvés [= peu couvé]» RentierAudenarde, 1279-80 «Gilles Paucouvés» LoiTournai. – En partie, même nom que le précédent, comp. 1313-14 «Jehans Couvés» = 1313 «Jehan Couvet» ComptesMons.
|
JG |
Lecoyer |
Lécuyer, Le-, w. nam. Lècwiyé. 1580 «Colla Lescuyer» Haybes; surnom: fr. écuyer FEW 11, 347b, qui cite anc. fr. ecoier.
|
JG |
l-Ecoyer |
V. Lécuyer, le Collier, Sco-hier.
|
EV |
Lecq |
Zie Leck.
|
FD |
Lecrampe |
cf. Lecrompe, Lecron.
|
JG |
Lecrampe |
zie (de) Krom.
|
FD |
Lecrane |
zie (de) Crâne.
|
FD |
Lecrenier |
Lecrennier, Lecrignier, Lecrigniez, Lecrinier, -iez, Lescrainier, Lescrenier, Lescrinier; forme fém.: Lecrenière, -iere. 1269(or.) «Adans li scrinis» CartValBenoît, 1332 «Gillot Lescrignier» ComptesMons, 1356-58 «Estiévenars de le Lecrenie» Polypt-Ath, 1513 «Toussain Lescrinier» Bourg-Namur, 1524 «Remacle le Scrinir», 1544 «Henry le Scrinier» DénStavelotMy, 1561 «Anthoine Lescrenier» Bihain, 1566 «Philippe le Scrinier fils de Philippe de Vaul» Guill-Liège, 1575 «Hubert Lescrinier» Arbrefon-taine, 1602-3 «Bertrand le Scrinier» Terriers-Namur, 1689 «Jean Lescrimier» Bourg-Namur, 1766 «Toussaint l’Escrenier» Arbre-fontaine; nom de profession: anc. fr. escrimer, w. liég. serin! ‘menuisier’ FEW 11, 337a (cf. BTD 38, 259). – Cf. aussi 1365 «Jehan de Masnuy léscrigneur. des carpentiers» Taille-Mons.
|
JG |
Lecrenier(e) |
-ière, Lecri(g)nier, -iez, zie Lescrinier.
|
FD |
le-Crinier |
Profess. ,,Le marchand de crin ».
|
EV |
Lecrique |
W. vertaling van De Kricke of De Krieck.
|
FD |
le-Crique |
Proven.
|
EV |
Lecris |
Lecrit, Lecry. Fr. cri, p.-è. surnom de crieur public; ou bien d’anc. fr. cri au sens de ‘célébrité, renommée, réputation’ Gdf [MH].
|
JG |
Lecris |
Lecrit, Lecry: BerBN van de (om)roeper. 1320 Jehans le Crie, Chauny; 1475 Jehan le Cry, Senlis (MORLET).
|
FD |
Lécriv(a)in |
Lecriv(a)in: BerN van de schrij ver, griffier, geheimschrijver, klerk. 1310 Folcwijf fille jadis Jehan le Scrivere = Folcwyf fille jadis Jehan Lescrivain, Ip. (BEELE); 1340 Tristrans li Escrivens, Dk. (RUELLE).
|
FD |
Lécrivain |
-in, Lecrivain, -in. 1265 «Gobers li Escrivens» CensNamur; nom de profession: fr. écrivain (public).
|
JG |
l-Ecrivin |
Profess. ,,Le scribe ».
|
EV |
Lecroart |
Lescroart, Lescrauwaert, -aet, Lescrouwaet. 1858 «Lecrohart» Ascq (Nord); nom de profession: dérivé de escroer (de escroc, rôle d’écriture) FEW 17, 136b (avec dérivés attestés en Flandre et à Tournai), cf. RIO 7, 1955, 68 (« Lecroart, Lescroart étaient des écrivains publics du Dauphiné »).
|
JG |
Lecroart |
zie Lescroart.
|
FD |
le-Croart |
Car. mor. Croweu ou Scroweû, ,,L’escroc », avec suff. -ard, péjor. Synon. : Lescrowaet. N° 268.
|
EV |
Lecrocq |
Surnom: fr. croc ‘crochet ou dent’ ou w. crok ‘fourche’, etc.
|
JG |
Lecrocq |
zie de Croock.
|
FD |
Lecroix |
zie Delacroix.
|
FD |
Lecrombs |
Lecrompe, -é, Lecron, -ond, -ont, Lecrampe. Surnom: w. crombe, cron ‘courbe, tordu’ FEW 16, 415b, cf. aussi Crombez, etc.
|
JG |
Lecrompe |
-ombs, -on(d), -ont, zie (de) Krom.
|
FD |
le-Cron |
Car. phys. ,,Le tord ». (Dial.). N° 261.
|
EV |
Lecru |
zie Leereux.
|
FD |
Lecry |
cf. Lecris, -it.
|
JG |
Lecry |
zie Lecris.
|
FD |
Lectius |
Par aphérèse de Alexius, nom lat. de saint Alexis (5e s.); comp. le NF fr. Lexius.
|
JG |
Lectius |
Patr. Korte vorm van HN Alexius.
|
FD |
Lecu |
cf. Lecut.
|
JG |
Lecu |
zie Lésait.
|
FD |
Lecufier |
cf. Lockefeer, Locufier.
|
JG |
Lécuifier |
zie Lockefeer.
|
FD |
Lecuit |
Lecuy. Peut-être surnom: fr. cuit, dans un sens fig. ‘malade, ruiné’ FEW 2,1163a.
|
JG |
Lecuit |
zie Lecuy.
|
FD |
l-Ecuit |
-Ecuy. L’écu. 1. Car. mor. ,,Homme riche ». N° 275. — 2. Profess. Fabricant de blasons. N° 131.
|
EV |
Lecuivre |
Leceuv(r)e, Lecoeuvre: 1. Fr. cuivre: koper. BerBN van de kopersmid. – 2. Zie, Leceuvre.
|
FD |
Lecuivre |
Lecœuvre, Leceuvre, Leceuve. Surnom : fr. cuivre, w. keûve.
|
JG |
Lecul |
Fr. cul (au sens toponymique du terme, synon. de bout, de coin reculé) ou au sens physique du terme (surnom); pourrait être également une réinterprétation de Lecu, Lecut. — Pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de l’étymon lat. culus, cf. DicPatRom 11.1,599-633.
|
JG |
Lecume |
-uni. Peut-être fr. écume, w, (Nivelles) èskume, etc. FEW 17, 137a, surnom de motivation obscure, p.-ê. au sens de ‘écumoire’ Gdf 3, 450. Ou bien de fr. enclume, w. (liég.) écorne et var. (comp. Egleme, Glume) [JL, NFw], mais le NF est plutôt de la région de Lessines et Rebecq.
|
JG |
Lecureuil |
1497 «Martin Ladent dit l’Escureux» Chauny; surnom de personne agile: moy. fr escureul, escurieu, fr. écureuil FEW 11,314a; cf. aussi Descurieux et Spiroux. Pour une approche globale des dérivés de l’étymon *scuirus, *scuriolus, cf. DicPatRom 1997, 247-254 (avec cartes).
|
JG |
Lecureuil |
Lecureur, zie Lescurieux.
|
FD |
Lecureur |
Nom de métier: anc. fr. cureor ‘celui qui prend soin de, curateur’, également ‘celui qui guérit’ Gdf [MH].
|
JG |
Lecut |
Lecu, Lescut. 1741 «Estienne Lescut» Blaugies ; surnom : anc. fr. escu, fr. écu ‘bouclier’ FEW 11, 354a ou ‘pièce de monnaie’ id., 355b; cf. le suivant.
|
JG |
Lecut |
Lecul, zie Lésait.
|
FD |
Lecutier |
-iez: BerN Mfr. escutier < Lat. scutarius: (wapen)schilder, maker van schilden. 1235 Willaumes Scutarius; 1275 Am. l’Escucier, Atrecht
|
FD |
Lécutier |
-iez, Lecutier. Nom de métier: fr. e(s)cutier, anc. fr. escucier ‘fabricant d’écus, de boucliers’ FEW 11, 354b, avec article agglutiné; comp. Lecut (ci-dessus) et Debeuckelaer.
|
JG |
Lecuy |
cf. Lecuit.
|
JG |
Lecuy |
Lecuit: Wsch. var. van FN Lecoy (DNF). BN Ofr. coi(te) < Lat. quietus: rustig, kalm.
|
FD |
Lecuyer |
Le Cuyer, Lecuyer, Leco(u)yer: 1. BerN Ofr. escuier, ecoier, Fr. écuyer: schildknaap. 1296 Gilles li Escuiers, Artesië (BOUGARD); 1325 Johan dit le Scuwier, Luik (SLLIII); 1418 Jaquemart Lescuyer, Dk. (TTT). – 2. Var. van Lescouhier; zie Escoyer.
|
FD |
Lécuyer |
Lécuyer, cf. Lecoyer.
|
JG |
Leda, van |
PlN? Var. voor Lede?? Of verhaspeling?
|
FD |
Ledac |
Peut-être surnom: w. liég. dak, fr. dague ‘poignard’ (avec le, article fém.) FEW 3, la.
|
JG |
Ledac(te) |
zie Ledocte.
|
FD |
Ledacte |
Var. de Ledac ou de Ledocte.
|
JG |
le-Daim |
Car. mor. .Jeune élégant, niais ».
|
EV |
Ledain |
Ledin, Ladeyn, Dain: 1. BN Fr. daim: damhert. Vgl. Lecerf. 1322 Mahiu le Dain, St-Q. (MORLET). – 2. Zie Laden(t).
|
FD |
Ledain |
Soit surnom: fr. daim (également couleur de daim), cf. 1322 «Mahiu le Daiïi» St-Quentin [FD], soit en zone wallonne (région de Liège), var. de Ledent, reflétant la prononciation w. dint. – Forme fém. : Ledaine.
|
JG |
Ledaine |
Ledeine, Ledène, Lede(e)ne: Var. van Ledain en adaptatie. Vgl. (de) Deyn(e) 2.
|
FD |
Ledant |
cf. Ledent.
|
JG |
le-Dant |
-Dens, -Dent, -Din. 1. Proven. Leden (Dép. Kersbeek). — 2. Car. phys. ,,La dent ». Signe par-tic, de l’individu. N° 261. — 3. V. Le Daim.
|
EV |
le-Dant |
V. Ledaim et Ledant.
|
EV |
Lede(i)g(h)- |
-em, -en. Proven. Lede-gem (Loc.).
|
EV |
Lede, van |
van Lee: PlN Lede (2x OV), Lendelede of Hooglede (WV). 1230 a Lamberto de Lede, Lendelede (SMTI); 1355 Clemmen Clais wedewe van Lede huus, Ktr. (DEBR. 1970). Lede, -ez, Led(d)et: Ofr. dé: dobbelsteen. BerBN voor de maker of BN voor de dobbelaar. Vgl. Teirlinck.
|
FD |
Ledeboer |
Oost-Ndl. FN uit Lengerich (Westfalen), Ledebur in Tecklenburg (NRW) (HEKKET). 1195 Wigbert Lethebur; 1535 Manto Ledebur, Osnabruck (PDB). PlN: buurtschap van Lede? Of Ledeburg (NS). Vgl. E. PlN Ledbury, 1241 Ledebur (EKWALL).
|
FD |
Ledeboer |
Proven. et car. mor. ,,Pay-san de Lede (Loc.) ».
|
EV |
Ledeck |
Ledecq, Ledèque, -êque. Francisation, avec traduction de l’article et simplification de la finale, du NF néerl. Dedecker (= le couvreur), comp. Lebacq.
|
JG |
Ledecq |
Ledeck, Ledèque: W. adaptatie van De Decker. 1479 Boussart le Deere, Dk. (TTT).
|
FD |
Ledecq |
V. LEUD.
|
EV |
Ledeene |
zie Ledaine.
|
FD |
Ledeg(h)em, (van) |
1. PlN Ledegem (WV). 1280 Willelmus de Ledincghem, Ip. (BEELE). –2. Ledeg(h)em kan een reïnterpretatie van Ledeg(h)en.
|
FD |
Ledeganck |
1280 «Johannes Ledichganc» DettesYpres, 1313 «Gadifer Leidicganc» Fur-nés; raoy. néerl. ledichganc, néerl. lediggang ‘oisiveté’, surnom d’oisif, de fainéant, de citoyen sans profession [FD].
|
JG |
Ledeganck |
Lediggang, BN voor een leegloper, een burger zonder betrekking of ambacht. Wvl. leegganger. 1280 Joh. Ledichganc, Ip. (BEELE); 1313 Gadifer Leidicganc, Vn. (MANTOU 1972,491).
|
FD |
Ledegen |
Lede(i)ghen, de Leeg: BN voor een leegloper, die ‘leeg’ is, werkloos. 1251 Heinricus de Ledeghe, Assenede (G YSS. 1999); 1326 Jan de Ledighe, Ip. (BEELE); 1440 Peter de Ledige = van Peteren de Leeghe, Lier (FRANS).
|
FD |
Ledeine |
Ledène, Ledène, zie Ledaine.
|
FD |
Ledent |
Ledens, zie Laden(t).
|
FD |
Ledent |
Ledin, Ledant, Ledain (à Olne [arr. Verviers], forme anc. du NF Ledent). 1296-1302 «Willaumes li Dens» ImpôtArtois, 1302 «Jehenet le Dent» LoiTournai, 1444 «Jehan le Dent» AidesNamur, 1568 «Jean Ledin» Na-linnes, 1590 «Melon Le Dent» Villers-l’Évê-que, 1616 «Cornille Leden (venu d’Anor)» PrincipChimay, 1624 «Nicolas le Dent et Ponselet le Dent» émigrés en Suède, 1677 «Toussaint Ledant» BourgNamur, 1780 «Thomas Ledent» Charleroi; surnom: fr. dent, w. dint (masc.), qqn ayant une dent caractéristique. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Ledent, Clerdent, Gmsdent. VW 53, 1979, 122-3. Pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de l’étymon lat. dens, cf. DicPatRom II. 1, 375-415 (avec cartes).
|
JG |
le-Dent |
V. Ledaim et Ledant.
|
EV |
Ledèque |
cf. Ledeck.
|
JG |
Ledèque |
zie Ledecq.
|
FD |
Leder |
13e s. «Arnout Leder» Gand; surnom: all. Leder, néerl. leer ‘cuir’.
|
JG |
Leder |
Lederman. Profess. ,,Cuir, marchand de cuir ». N° 131.
|
EV |
Leder |
Leers: BerBN van de leersnijder of leerbewerker. 136 e. Arnout Leder, Cent (GN).
|
FD |
Leder(er) |
D. BerBN en BerN van de leerlooier.
|
FD |
Lederer |
Probabl. surnom de tanneur, d’après ail. Leder ‘cuir’.
|
JG |
Lederhandler |
D. BerN van de lederhandelaar.
|
FD |
Lederman(n) |
Leerman: BerN van de leerbewerker of leerhandelaar (LIND. 1964).
|
FD |
le-Derrey |
Proven. Le Terreau (L. D.).
|
EV |
Ledet |
cf. Ledez.
|
JG |
le-Det |
Profess. Le té. N. de dessinateur. — 2. N. d’habitude. Le dé. N. de joueur. Synon. flam. : De Dobbeleir.
|
EV |
Ledeux |
Peut-être article le + deux, nom de nombre, de motivation obscure (surnom de jumeaux?); ou bien d’anc. fr. deu ‘dieu’, var. remotivée de Ledieu.
|
JG |
Ledeux |
zie Dieu.
|
FD |
Ledewyn |
-ijn: Patr. Germ. VN leud-win ‘lieden-vriend’: Ledoinus, Ledevinus (MORLETI).
|
FD |
Ledez |
Ledet, Ledé. Probabl. anc. fr. deel, fr. dé FEW 3, 75b, surnom de joueur aux dés ou de couturier, cf. DicPatRom II. 1, 770-1.
|
JG |
Ledez |
Ledet, zie Ledé.
|
FD |
Ledieu |
Le Dieu. 1267 «Ermengars li feme Jehan le Diu» CensHerchies, 1279-80 «Mi-kius li Dieus de Caumont» RegTournai, 1286 «Li Dieus» CartMons, 1316 «Rogier le Dieu» TestToumai, 1365 «Leurent le Diu fruitier» TailleMons; surnom (par ironie): fr. Dieu. Comp. Ledeux.
|
JG |
Ledieu |
zie Dieu.
|
FD |
le-Dieu |
Proven. 1. Dieu (L.D.). (Emplacement de crucifix). — 2. Le Thieu, ,,La colline ». Synon. : de Thier et de Thy.
|
EV |
Lediganck |
Car. mor. Lediggang, ,,Oisiveté ». N° 276.
|
EV |
Ledin |
cf. Ledent.
|
JG |
Ledin |
zie Ledain.
|
FD |
le-Din |
V. Le daim.
|
EV |
Ledit |
cf. Ledy.
|
JG |
Ledit |
Ledy: Fr. le dit: de genaamde, bijgenaamd. BN. Vgl. Dictus 2.
|
FD |
Ledocte |
Le Docte, Ledoc, Ledock, Ledocq, Ledoque (par simplification w. de la finale). Surnom: fr. docte ‘homme instruit’ FEW 3, lia.
|
JG |
le-Docte |
Car. mor. ,,Le savant ».
|
EV |
Ledonne |
Mis pour Ledonné, surnom : fr. donné!
|
JG |
Ledos(s)eray |
W. doz’rê: koorknaap, sopraan (J.G.).
|
FD |
Ledoseray |
Ledosseray. Nom de charge ou surnom: w. doz’ré ‘enfant de chœur; soprano’ FEW 3, 144a.
|
JG |
Ledouble |
Ledouppe (par assourdissement de la finale). Fr. double, w. nam. dobe, probabl. surnom d’un individu très grand (= de dimension double de la normale) ou bien surnom de jumeaux, à moins qu’il ne s’agisse de la monnaie médiévale appelée le double Gdf, nom d’un impôt, d’une taille [MH]. Comp. encore, comme sobriquet au 18e s., le nom «Double Gueule» SobrHainaut.
|
JG |
Ledouble |
Ledouppe, Double, Doub(b)el: Fr. double: dubbel; vgl. Dobbels, Den Dubbelden. 1459 Jehan le Double, Laon (MORLET).
|
FD |
le-Double |
Car. mor. ,,H. suspect de duplicité ». N° 279.
|
EV |
Ledoux |
1426 «Guillart le Douch» Taille-Soignies, 1444 «Colart le Doux» AidesNamur, 1656 «Louys Ledoux» DénFlorenville; surnom: fr. doux (caractère moral).
|
JG |
Ledoux |
Ladou, Ladoe: Fr. doux: zacht, zoet. BN voor iemand met zachtaardig karakter. 1300 Gilles li Dous; 1334 Jakemés li Douch, Dk. (TdT).
|
FD |
le-Doux |
Car. mor. ,,L’homme doux ». N° 281.
|
EV |
Ledoyen |
1272 «Jakemon le Doien» Dettes-Ypres, 1349 «Aulbert le Doyen» FiefsLiège, 1612 «Jehan Arnuld dit le Doyen» Guill-Liège; nom de dignité: fr. doyen FEW 3, 22b, soit de corporation, soit comme titre religieux. Cf. aussi Doyen. m Dimin. en -eau: 1506 «Gille Le Doyennea» BourgNamur.
|
JG |
Ledoyen |
Doyen: Fr. doyen: deken. Vgl. De Deken. 1275 Bauduins li Doiens, Baffe (VR i84r°); 1483 Jehan le Doyen, Dk. (TTT).
|
FD |
le-Dr(o)u(t) |
-drus. Car. phys. ,,L’homme (au système pileux) dru ». N° 265.
|
EV |
Ledroit |
Le Dret: BN Fr. droit: recht, in fysieke of morele zin. 1310 Jehan le Droit, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Ledroit |
Ledret. Surnom: fr. droit (caractère physique ou moral); comp. l’antonyme Le-crompe.
|
JG |
Ledrou |
Ledroux, Ledru, -us, -ut. 1273-80 «Jehans li drus» FriedenTournai, 1544 «Johan le Drou» DénStavMy, 1589 «Agnès veuve de Thomas Le Drou» BourgLiège, 1640 «Pierre-Lambert Ledrou» Huy, 1701 «l’avocat Ledrou» BourgLiège; surnom: anc. fr. dru ‘vigoureux, fort; dodu, bien nourri; vif, gaillard, etc.’Gdf, FEW3, 164a.
|
JG |
Ledrou(x) |
zie Ledru(s).
|
FD |
Ledru(s) |
Ledrut, Ledrou(x): Ofr. dru: vriend, geliefde, minnaar, minnares. BN. Vgl. Druits. 1224 Gontier le Dru, Noyon (MORLET); 1296 Jehans li Drus, Artesië (BOUGARD); 1349 Jehane li Drue, Dk. (TdT).
|
FD |
Leduc |
Le Duc, Leducq, -uck, -ux. 1256 «Gilion le Duc» ChartesHainaut, 1279-80 «Marges li femme Hennot le Duc» RegTournai, 1365 « Wille le Duc chavetier» TailleMons, 1430 «Colman le Ducqz» Leers-et-Fosteau, 1510-19 «Pierard le Duc [ou] le Duck» Châtelet, 1602-3 «Jacques Le Ducq» Ter-riersNamur, 1604 «Henry le Duc» Arbre-fontaine, 1607 «Jean de Jace dit le duc» Monte-gnée, 1612 «Barbette Leducq» TerriersNamur, 1711 «Pasc. Leducque» Thuin, 1730 «Noël Le Duc» Purnode; nom de dignité: fr. duc, mais le plus souvent surnom par dérision, par ex.: 1541 «Le Duc de Milan», sobriquet d’un indigent à Lens-sur-Dendre (M. Arnould, NP en Hainaut, 58) ou 16e s. «Johan Mathieu dict le duc de Geldre» Châtelet. Évent. aussi nom d’enseigne (cf. BTD 26, 273).
|
JG |
le-Duc |
-duke. Titre nobil. Sobriquet de dignité. N° 135.
|
EV |
Leduc(q) |
Leduck, Le Duc(k), Duc(q), Le Du, Deduc: Fr. duc: hertog. BN. 1236 Simons li Dus, Atrecht (NCJ); 1275 Gilles li Dus, Baffe (VR i86r°); 1412 Jehenne le Ducq, Dk. (TTT).
|
FD |
Ledune |
Peut-être surnom hybride : avec l’article fr. le, néerl. dun ‘mince, délié’.
|
JG |
Ledune |
Wellicht vertaling van De Dunne; zie Dun.
|
FD |
le-Dune |
Proven. La dune.
|
EV |
Ledur |
Ledure. 1640 «Linard le dure» Malmedy; surnom: fr. dur (au sens de ‘fort’); mais à l’Est, peut être aussi un nom d’origine: Dùren (entre Aix et Cologne), cf. 1546 «Johan de Dure » Malmedy.
|
JG |
Ledur(e) |
Dur: BN Fr. dur: hard, hardvochtig, ongenadig. 1404 Jean le Dur, Laon (MORLET).
|
FD |
le-Dur(e) |
Car. mor. ,,L’homme dur ».
|
EV |
Ledux |
cf. Leduc.
|
JG |
Ledy |
Ledit. Sans doute surnom de joueur: w. liég. di ‘dé (à jouer)’ DL 200; toutefois, le NF Ledit pourrait correspondre éventuellement à fr. le dit, introduisant une formule juridique ou un surnom.
|
JG |
Ledy |
zie Ledit.
|
FD |
Lee |
Hypocor. de Leonardus (cf. Naamkunde 35, 1959, 36).
|
JG |
Lee |
Ley: E. PlN Lee: bos, laar. 1296 Simon atte Lee, Sussex(REANEY).
|
FD |
Lee, (de) |
zie de Leede.
|
FD |
Lee, van |
zie van Lede.
|
FD |
Lee, van der |
van der Leede, Vanderléé, van Derlé, Verlee, Verlé(e), Verlez, Virlee, Virlée, Virlet, Viriez, Verleden(s): 1. Verspreide PlN (ter) Le(d)e: gegraven of gekanaliseerde waterloop. 1339 Lippin van der Leet, Bg. (DFIX). De Zuidlede in Eksaarde (OV): 1350 Pieter van der Leeden, Eksaarde (GYSS. 1963′). – 2. PlN Lede: helling, b.v. in Oedelem: 1226 Balduino de Lede; 1347 in een jeghenoode gheheeten ter Lee…Jan van Leden (DF IX); 1710 Joos Verleden, Ardooie (DEWULF 1977,58).
|
FD |
Leeck, de |
de Leek, Sleecks, Sleeckx: BN voor een leek, niet-geestelijke, ongeleerde, onontwikkelde. 1649 Anna Sleecx, Reet (MAR.).
|
FD |
Leeckwyck, van |
zie van Leekwyk.
|
FD |
Leede, de |
(de) Lee, Delée, Delee, De Lé, Dele: Mnl. bnw. leet, (verbogen) leede (vgl. met lede ogen): onaangenaam, hatelijk, gehaat, verwenst.BN. 1355 Andries de Lee, Aksel (GYSS. 1999).
|
FD |
Leede, van der |
zie van der Lee.
|
FD |
Leefdael, van |
PlN Leefdaal (VB). 1276 Loduicvan Levedale, Bs. (CG); 1294 Arnoldi dicti de Levedale, Lv.(OATII).
|
FD |
Leege, de |
zie Ledegen.
|
FD |
Leegenhoek |
PlN Lege, d.i. Lage Hoek, in Heist en Kachtem (DF IX).
|
FD |
Leegte |
PlN Leegte: laagte (DF IX).
|
FD |
Leegwater |
Jan Adriaensz. (1575-1650) was drooglegger van de Beemster en werd naar zijn beroep Leeghwater genoemd (MEERTENS1941).
|
FD |
Leegwater |
Proven. ..Endroit où l’eau est peu profonde ».
|
EV |
Leek |
1. Proven. Leke (Loc.). — 2. Situat. soc. ..Laïque » (opposé à l’homonyme, « prêtre »).
|
EV |
Leek, de |
zie de Leeck.
|
FD |
Leeken |
Proven. Dép. Westvleteren.
|
EV |
Leeken(s) |
zie Lekens.
|
FD |
Leekens |
cf. Lekens.
|
JG |
Leekwyk, van |
-wyck, -wij(c)k, van Le(e)ckwyck, -wyck: PlNaandeLek(ZH)?
|
FD |
leem. |
,,Argile ». Proven. Leem-, Liem- -ars (aards), -poels, -put. ..Terre-, Marais-, Fosse- -d’argile » (Argilière). Synon. : Kleem. VAN- -(C)leempoel, -(C)leemput(ten).N° 240.
|
EV |
Leemaerts |
-ars, zie Liemard.
|
FD |
Leeman |
Leenman, au génitif: Leemans.1285 «lohannes dictus Leeman» = 1300 «lohannis Leenman» Courtrai [FD], 1290 «Jehans Leeman» DettesYpres, 1426 «Ernoul le Lieman» TailleSoignies; surnom néerl.: assimilation de leenman ‘homme de fief, vassal’.
|
JG |
Leeman(s) |
V. Leen.
|
EV |
Leeman(s), (de) |
Leenman, Leman(s), Leijman, Leyman, Leeu(w)man, Lieman(s), Liémans, Liémance, Liman, Liman(n)e: Le(e)man door ass. < Leenman. 1239 Simon Léman = 1254 Simon dictus Leeraan; -1300 lohannis Leenman = 1285 lohannes dictus Léman, Ktr. (DEBR. 1980); 1398 Pieter de Leeman, Har. (DEBR. 1970).
|
FD |
Leemen |
Wellicht W. adaptatie van Leeman.
|
FD |
Leemplakkers |
BerN. Lemer, die de muren van vakwerkhuizen met leem bestrijkt. 1286 Hannekine den Leemplackere, Dordrecht(CG).
|
FD |
Leempoel(s) |
Leenpoel: PlN Leempoel: poel in leemgrond. Vgl. Leemput, Cleemput, Cleempoel. 1370 Janne vanden Leempoele; 1601 Barbara…van Leempoel = 1609 BerbeL.van Leenpoel, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Leempoels |
Nom d’origine : Leempoel, composé de néerl. leem ‘argile’ + poel ‘marécage’.
|
JG |
Leemput |
Nom d’origine: Leemput, composé de néerl. leem ‘argile’ + put ‘trou’.
|
JG |
Leemput, (van de) |
van Leemput(te(n)): Verspreide PlN Leemput. 1278 Arnoldus de Leenputte, A (OSM); 1281 Heinricus de Leemput, Desselgem (HAES.); 1340 Elizabeth de Leemputte, Tnh. (VERB.).
|
FD |
Leemrijse |
Ook Leemreis(e). PlN in Vorden (G): 1494 ten Leemreyse (HEKKET). °i675 Berends Jansz Leemrijse, Vorden (zoon van) Jan Hendriksz Op het Leemreise (PDB).
|
FD |
Leen |
Lëën, Leën, génitif faible: Leenen, Lehnen, génitif fort: Leens; dimin.: Leent-jens; composé (avec néerl. zoon ‘fils’) : Leenezonne. Hypocor. de Magdaleen, moy. flam. Madeleene, Maseleene, fr. Madeleine [FD], plutôt que de Leonardus (Naamkunde 35, 1959, 36).
|
JG |
Leen |
zie Leene(n).
|
FD |
Leen- |
-en, -er(s), -s. V. Leen I et LEUD.
|
EV |
leen I |
,,Fief ». 1. Proven. Leen(s), Leenen. ,,Du fief, des fiefs ». — 2. Situation soc. Leenhouder, Leemans. ..Tenancier de fief ». DE Leenheer ,,Le suzerain ». N° 136.
|
EV |
leen II |
,,Prêt ». DE Leener, Leenders. Profess. ,,Le prêteur ». N° 195.
|
EV |
Leenaards |
-aarts, -aert(s), -aers, -ard(s), -ar(t)s, zie Léonard.
|
FD |
Leenaerts |
Leendert. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Leenaire, de |
zie de Leenheer.
|
FD |
Leenard |
Leenaert, au génitif: Leenaas (par simplification), Leenaers, Leenaerts, Lee-nars, Leenarts. Forme flam. de Leonardus.
|
JG |
Leender(s) |
-ert(se), zie Léonard.
|
FD |
Leender, (de) |
(de) Leener, Deliéner, Deliener: Afl.van Mnl. lenen: te leen geven of houden. Vgl. De Leenheer. 1391 Luyc de Leendere, Aw. (ANP).
|
FD |
Leendert, van |
FN in Wallonie. Patr. Leendert met secundair vz.? Of PlN Liendert (U)?
|
FD |
Leene(n) |
Lenen, Leen, Leen, Leen(e)s, Lehnen, Lhenen, Leine(n), Leinne, Lienen, Lienne: Metr. Korte vorm van HN Magdalena, Mvl. Madeleene, Maseleene, Leene (DEBR. 1958,236). Vgl. Leentjens. 1455 Jan Lenens, Ht. (A. GHIJSEN); 1485 Kathelinen Leenens, Mb. (A. BAERT).
|
FD |
Leene, van |
1. PlN Leen in Herne (VB). 1423 Cornelis van Leene, St.-M.-Lennik (OSTYN); 1377 Geertruud van Leenen, Lier (FRANS). – 2. Zie Van de Leene.
|
FD |
Leene, van (de) |
van der Leene(n), van der Leen(den), van der Lienen, Verleene: Verspreide PlN het Leen, ten Leene: leen(goed), feodum. Achteraf opgevat als Ter Leene: leuning. 1284 Jehans del Leene = 1273 Johannis de Lene, Har. (DEBR. 1980); 1394 Daneel van den Lene, Ktr. (DEBR. 1970); 1615-63 Petrus le Fief = de Leene (vader van) Leene = vander Leene, Tielt-Ing. (VS 1979,76).
|
FD |
Leeneer, (de) |
zie de Leenheer.
|
FD |
Leener |
au génitif: Leenders (issu de Lenners). Variante de Leenars (cf. Naamkunde 35, 1959, 37); mais Leener (comme Deleener) peut aussi être un surnom: néerl. leener ‘prêteur’.
|
JG |
Leener |
zie Léonard, de Leenheer.
|
FD |
Leener, de |
zie de Leenheer, de Leender.
|
FD |
Leenesonne |
-zonne: Metr. Zoon van Leene, Magdalena; zie Leenen. Of adaptatie van Lieneson?
|
FD |
Leenheer, de |
(de) Leeneer, de Leenhe(i)r, de Leenaire, -er, Leenheere, Leenherre, Leneer: Leenheer. Vgl. Leeman(s). 1281 terra Leenhere, Krombrugge; 1231 Jacop de Leenhere, Cent (HAES.).
|
FD |
Leenhouder |
Leenhouwers: Mnl. leenhouder: leenman. Vgl. Leeman(s). 1378 Janne den Leenauders, Dend. (OSD).
|
FD |
Leenhouts |
Patr. Germ. VN leud-naud Volk-nood’: 12e e. Li(e)tnodus; 1108-18 Letnodus Thelonarius; 1208 Lennothus Magister, Cent (GN); -1270 Lennot de Clocghitre, Lennot de Tolnerre, Cent; 1292 Jan Lennot, Bg. (CG).
|
FD |
Leenhove, van |
PlN Leenhof: leenhof, gerechtshof in leenzaken, hofstede. 1369 Claus van Leenhoven; 1369 Wouters dochter van Leenoven, Her. (DERCON).
|
FD |
Leenknecht |
Leenkneg(h)t: Mnl. leencnecht: leenman, tolbeambte. 1280 Daniele dicto Leencnecht, Moen; 1382 Jan de Leenknecht, Beveren-Leie (DEBR. 1980,1970).
|
FD |
Leenknecht |
Leenknegt, -eght. 1280 «a Daniele dicto Leencnecht» Moen (FlOcc); nom de profession: moy. néerl. leencnecht ‘vassal’ ou ‘préposé au péage’ [FD].
|
JG |
Leenman |
cf. Leeman(s).
|
JG |
Leenman |
zie (de) Leeman(s).
|
FD |
Leens |
zie Leene(n).
|
FD |
Leensel, van de |
PlN Leensel (NB).
|
FD |
Leent, van |
van Lent: PlN Lent (G). 1398 Clays van Leent, Tielt; 1398 Gheeraerd van Leent, Wakken (DEBR. 1970).
|
FD |
Leentje(n)s |
Metr. Dim. van VN Magadalena. 1413 Leennekin.-.Skeysers, Ktr. (DEBR. 1958); 1584 Jan Leenkens, Aw. (AB).
|
FD |
Leer |
au génitif: Leers, Leirs, Lers. Sans doute réduction de Leener. – Un nom d’origine est aussi possible pour le NF Leers, malgré l’absence de la préposition de: Leers-et-Fosteau ou Leers-Nord (Ht), ainsi que Leers (près de Lille, Nord), cf. 1302 «Jehans de Lers» LoiTournai, 1315-16 «Watier des Lers» ComptesMons, 1331 «Jakemon de Lers» Tournai.
|
JG |
Leer(ens) |
zie Laire.
|
FD |
Leer, van |
Dial. var. van Van Laer.
|
FD |
Leeraert(s) |
Wsch. niet Mnl. leeraer: leraar, onderwijzer. Veeleer reïnterpretatie van Lenaert(s), met r/n-wisseling. 1756 J. F. Leeraerts, Hoogstraten (AP).
|
FD |
Leerberghe, (van) |
zie van Lerberg(h)e.
|
FD |
Leereux |
Lecru: BN Ofr. cru, crues: ruw, wreed. Vgl. DeWree.
|
FD |
Leerg |
Wsch. adaptatie van Lerch.
|
FD |
Leermakers |
BerN van de laddermaker. Mnl. leider, le(e)der, Zndl. leer: ladder. Vgl. D. Leitermacher. 1418 Jans Leedermakers, Oud. (WALRAET); 1473 Agnies Ledermackere, Dk. (TTT).
|
FD |
Leerman |
zie Lederman, Laarman(s).
|
FD |
Leers |
Leirs: 1. Var. van laars. BerBN van de schoenmaker of BN naar het kledingstuk. 1618 Anna Laers, Reet (MAR.). – 2. Zie Leder.
|
FD |
Leersberghe, van |
zie van Lerberghe.
|
FD |
Leerschen |
zie Lersch(en).
|
FD |
Leerschool |
BerBN van de schoolmeester, houder van een leerschool. Vgl. De Schoolmeester. Leersum, van: PlN Leersum (U). 1716 Carolus van Leersum, Hornanus (MUL VII).
|
FD |
Leerschool |
Surnom de maître d’école (par métonymie) : néerl. leeren ‘étudier’ + school ‘école’.
|
JG |
Leersnijder, (de) |
(de) Leersnyder, de Leerfnyder (sic NF), de Lesneyder, (de) Lissnijder, (de) Lissnyder: BerN van de leersnijder, riemensnijder. Lissnijder is een reïnterpretatie door ass. rs/s. 1398 Jan de Ledersnidere, Wg. (DEBR. 1970).
|
FD |
Leertouwer |
BerN van de leertouwer. 1293 Willem Wenemaer de Ledertauere, Cent (VMW).
|
FD |
Lees |
au génitif: Leesen. 1663 «Laurens of Lees Germis» Lowaige; hypocor. flam. de Laurentius. – Secondairement nom d’origine: (Grand-)Leez (Nr), cf. 1272 «Marie de Lees» PolyptVillers, 1294 «Warniers de Lees» CensNamur.
|
JG |
Lees(e) |
Leesen(s): Patr. Var. van Leys 1.1578 Giel Lèse; 1612 Jan Lees, Bilzen (SCHOE.); 1663 Laurens of Lees Germis, Lauw (HERB.).
|
FD |
Lees, de |
Door ass. < Deleers of apocope < De Leest?
|
FD |
Leesberg |
Ndl. FN (1840), ook Le(e)seberg, Lesberg, Leseburg, die uit het Hannoverse zou stammen (PDB).
|
FD |
Leeson |
E. Metr. Zoon van Lees, Leece. Ofr. Lece, Lat. Laetitia (REANEY).
|
FD |
leest |
1. ,,Sentier, ornière », et list. Proven. Leestmans, VAN der Leest. ,,Du sentier ». Leesberg. ,,Colline du sentier ». Lefe)st- (h)aeghe. ..Bosquet du sentier ». — 2. Profess. Leestenhout. ,,Bois à formes ».
|
EV |
Leest |
1216 «Baldewinus Leest» Voormezele, 1287 «Tournas li Lees» Dettes Ypres; moy. néerl. leest ‘forme, modèle’, surnom de fabricant de formes de souliers, etc. ; ou bien nom d’origine: Leest (Anv), etc.
|
JG |
Leest, (de) |
1. BerBN voor een leestenmaker; zie i.v. Of BerBN van de schoenmaker of kleermaker, die de leest gebruikt. 1216 Baldewinus Leest, Voormezele (LEYS 1959′); 1373 Bette Leeste; 1398 Jehan Leest, Ip. (BEELE). – 2. PlN Leest; zie volgende FN.
|
FD |
Leest, van (de(r)) |
PlN Leest (A), De Leest (NB). 1276 Hanneman van Leenst, Leest (V. LOON); 1324 Willelmus de Leest, Mech. (OATIII); 1392 Wouter Leest; 1406 Goesen van Leest, Aw. (ANP).
|
FD |
Leestemaker |
Bern: maker van schoenmakers- of kleermakersleesten. 1442 Pierre Bladelin dit Leestemakere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Leestmans |
BerN van de leestenmaker. 1567 Guilhelmus Leestmans, Lv. (HENNO).
|
FD |
Leeten |
1. Proven. Lethen. (Dép. Bilzen). — 2. V. LEUD.
|
EV |
Leeten |
Leten, au génitif: Letens. 1523 «Leten» Grote-Brogel (Naamkunde 35, 1959, 36); hypocor. de Leonardus ou d’un autre nom gémi, en Leudi-.
|
JG |
Leeten |
zie Leten(s).
|
FD |
Leeters |
Patr. Germ. VN leudi-hari ‘lieden-leger’: Leuterius, Leterius (MORLETI). Vgl. Letens.
|
FD |
Leeu(w)mans |
Afl. van De/Van Leeuw? M.i. veeleer reïnterpretatie van Leeman(s). 1556 Kerstiaan Leeumans, Putte (AP).
|
FD |
Leeumans |
zie Leeu(w)mans.
|
FD |
Leeuw |
au génitif: Leeuws; composés: Leeuwenstein (nom d’origine), Leeuwmans. Surnom : néerl. leeuw ‘lion’ ou bien nom d’origine: Leeuw (de germ. *hlaiwa ‘pente, colline’), fréquent en toponymie flamande.
|
JG |
leeuw |
leeuwin. ,,Lion, Lionne ». 1. Car. mor. Pers. forte ou violente, furieuse. Nos 288, 290. DE Leeuw, Leeuwen, Leeuwin. — 2. Proven. Leeuw (en toponymie), ,,Hauteur ». VAN Leeuw, ,,De Léau » ou d’un autre lieu, appelé Leeuw, ..Colline ». — 3. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Leeuw, (de) |
(de) Leu(w), (de) Leeuwe, Leeuw(s): BN naar de eigenschappen van de leeuw (kracht, trots, onstuimigheid) of naar de huisnaam. 1306 Danin dou Leuwekin; 1380 de groote Leeuwe, Ip. (BEELE); 1307 Claus die Lewe, Aw. (V.GORP 1949); 1311-1424 uuten Leeu, Dordrecht (EBELING1993); 1407 Jan de Leeuwe, Aw. (ANP); 1536 Claes inden Leeuw, Zolder (VANB.). Zie ook Léo.
|
FD |
Leeuw, van |
van Leeuwe(n): PlN Leeuw (NL), St.-Pieters-Leeuw (VB), Denderleeuw (OV), Zoutleeuw (VB); Leeuwen (NL). 1282 Willem van Lewen, ZH (CG); 136 e. Dideric de Leiwe, Melsele (GN); 1300-37 W. van Leeuw = Walterus de Lewia, Zoutleeuw (HM); 1343 van Fierine van Leewe, Cent (RSGII); 1370 van Teelmanne van Leeuwe, Tn. (C. BAERT). Vgl. Deleeus. Zie ook Léo.
|
FD |
Leeuw, van der |
Verleuw(e): PlN Leeuw: (graf )heuvel, in Grobbendonk (A), Nieuwmunster, Vlissegem (WV): 1511 ter Leeuwe. 1476 Pietere van der Leeuwe, Ip.(DF IX).
|
FD |
Leeuwaarden, van |
PlN Leeuwarden (FL).
|
FD |
Leeuwe(n)stein |
Leeuwenstijn, zie Lôwenstein.
|
FD |
Leeuwen(s) |
Leeuw(s), Leeuwin, Leewen(s), Lewen, Leeuwis: 1. Patr. Eenstammige Germ. VN leuba ‘lief ? Vgl. Friese VN Leeuwe. 1429 Giesen Lews; 1389 Tielman Lews = 1448 Tyelman Leews, Diest (VdP).-2. Zie De Leeuw.
|
FD |
Leeuwenburg(h) |
(van) Leeuwenberg, -borgh, Levenbergh, Lewenberg: PlN Leeuwenburg in Voormezele (DFIX), Lewenborg (GR), Leeuwenbergh in Leidschendam (ZH). 1466 Abraham de Leewenberghe de Trajecto (MULII).
|
FD |
Leeuwerck |
BN naar de leeuwerik. Vgl. Lerch. 1308 Willem Lewerke, Voormezele (SOETE); 1351 Gillis Leewerke, Cent (GSB).
|
FD |
Leever, de |
De Leeuwer: leeuwenoppasser? 1313 Willem die Lewere, Nieuwmunster (RYCKEBOER).
|
FD |
Leewen(s) |
zie Leeuwen(s).
|
FD |
Lef(f)ler |
Leffleur, Leffelaer(e), Loeffler: Mhd. leffeler, D. Lôffler: lepelmaker. BerN. Vgl. De Lepeleer. 1388 Joh. Leffeler, Dresden (BRECH.); 1770 Nicolaus Leffler, Wenen-Izegem (VS1981,397).
|
FD |
Lefai |
cf. Lefait.
|
JG |
Lefai |
Lefai(s)t, Lefaix: PlN Lefay (o.m. Saône-et-Loire): beukenbos. Vgl. Dufay, Dufait.
|
FD |
Lefaible |
Hypercorrecte reïnterpretatie ‘de zwakke’ van Lefèbre (W. uitspr. lèfêp).
|
FD |
Lefaible |
Surnom : fr. faible, à moins qu’il ne s’agisse d’une réinterprétation de Lefèbre, Lefèvre [FD].
|
JG |
Lefaire |
zie Lefer(e).
|
FD |
Lefait |
-aist, Lefai. Surnom de motivation obscure, à mettre p.-ê. en relation avec Malfait, Bienfait [JMP] ou avec le NF fLefaix, qu’on explique par anc. fr.fais ‘faix, fardeau’ FEW 3, 429a, surnom de portefaix. – Si la prononciation de ces NF était fayi, on pourrait envisager aussi le topon. très répandu /àvi, hêtraie [JL, NFw]; leur répartition ne plaide pas en faveur du top. ardennais d’extension plus réduite fè, var. de fa, masc. àefagne.
|
JG |
Lefaivre |
cf. Lefèvre.
|
JG |
Lefaivre |
zie Faber.
|
FD |
Lefau(l)x |
Lafaut, Fau(l)x, Faut: F r. faux: vais. BN voor een valsaard. 1222 Johannes Falsus, Atrecht(NCJ); 1404 Gille Faulx = 1438 Gille le Faux, Laon (MORLET); 1492 Daneel Laephault, Cent (BOONE).
|
FD |
Lefaux |
Fr.faux, surnom de traître, d’imposteur, cf. 1222 «Johannes Falsus» NécrArras, 1404 «Gille Faulx» = 1438 «Gille le Faux» Laon [FD].
|
JG |
Lefeber |
Le Feber (formes néerl.), cf. le suivant.
|
JG |
le-Feber |
-Fébure, -Fe(b)vre, -Fève, -Fèver(e). Profess. ,,le forgeron ». N° 189. Synon. : Faber, Fabri, Fabry (Latinis.). Lefebvre. NB 63.
|
EV |
Lefebre |
Lefèbre, Le Fèbre, Lefebve, Le Febve de Vivy, Lefebvre [8e NF le plus fréquent en Hainaut], Le Febvre, Lefebvre, Le Febvre, Lefeure, Lefeber, Le Feber, Lefever, Lefevere, Lefèvere, Lefevre, Lefèvre, w. nam. Lèfêve, Lèféve, Lefaivre. 1270 «Giliart Lefèvre» Lobbes, 1285 «Stasart val-letJeh. leFevre»DettesYpres, 1286 «Herbins HFèvres» CartBinche, 1295 «Huars li Fevres» ComptesMons, 1314 «Jakot Lefevre» Comp-tesMons, 1579 «Rombau Lefebvre» Bourg-Namur, 1582 «Berthelmy Lefebve» Cart-Ciney, 1595 «Jean le Febvre, bouchier», 1612 «Jehan le Febve, cordonnier» BourgDinant; nom de profession: anc. fr., moy. fr. fevre ‘celui qui travaille le fer, forgeron, maréchal ; ouvrier, artisan en général’ FEW 3, 34 Ib.
|
JG |
Lefèbre |
Lefeber, Lefebure, Lefebv(e)re, Lefèbv(r)e, Lefefvre, Lefeivre, zie Faber.
|
FD |
Lefebure |
Lefébure. 1507 «Jehan Lefebure dit Piettre» Ladeuze, 1621 «Eloie le Febure (de Sedan)» émigré en Suède; var. du précédent, par mélecture du v dans Lefebvre.
|
JG |
Lefel |
Lefelon, Lefilon. Surnom: anc. fr. fel (ancien cas-sujet), anc. fr.fellon (cas-régime), fr. félon ‘cruel, méchant; déloyal’ FEW 15/2, 123b-124a.
|
JG |
Lefel |
zie Fel.
|
FD |
Lefelon |
zie Fellon.
|
FD |
Lefer |
Lefert. 1301 «Willaume le Feer» Onom-Calais, 1401 «Jacques le Fer» Laon; fr. fer, surnom d’homme vigoureux [FD].
|
JG |
Lefer(e) |
Lefert, Le Faire, La Fêre, Lafere, Lafaire: Lefer, Fr. BN voor een levenskrachtige of hardvochtige figuur. 1301 Willaume le Feer, Kales (GYSS. 1963); 1395 Andrieu le Fere, Wervik (DEBR. 2000); 1401 Jacques le Fer, Laon (MORLET); 1648 Simonie Faire, Bonen-Aw. (AP). Vgl. Dyserinck.
|
FD |
Lefere |
-ère. Var. du précédent ou bien var. de Lefevre.
|
JG |
Leferme |
BN ferme: krachtig, flink?
|
FD |
Leferme |
Surnom: fr. ferme ‘solide, qui a de la vigueur; inébranlable’ FEW 3, 576a.
|
JG |
Lefert |
cf. Lefer.
|
JG |
Lefevre |
Lefever(e), Lefève(r), Lefeu(v)re, Lefeve, zie Faber.
|
FD |
Lefèvre |
Lefeuvre, Lefève, Lefèvere, Leféver, Leffebvre, etc., cf. Lefeb(v)re.
|
JG |
Leffebure |
Leffebvre, zie Faber.
|
FD |
Leffering |
zie Liefferinckx.
|
FD |
Leffin |
cf. Lefin.
|
JG |
Leffinghe, van |
PlN Leffmge (WV). 1246 Johanni de Leffinghe, Bg. (DF); 1326 Bedde van Leffinghe, Ip, (BEELE).
|
FD |
Leffleur |
(NF à Namur). Var. de Lafleur ou du N F ail. Leffler.
|
JG |
Lefflot |
cf. Leflot.
|
JG |
Lefflot |
zie Duflot.
|
FD |
L’Effronté |
Fr. effronté ‘qui n’a point de honte, de pudeur’ FEW 3, 820a, sans doute surnom de soldat, d’aventurier.
|
JG |
Lefi |
cf. Lefils.
|
JG |
Lefi |
zie Lefils.
|
FD |
Lefief |
Fr. fief, w. fî FEW 15/2, 117a, nom d’origine ou de résidence, cf. aussi Fi(é)vet.
|
JG |
Lefief |
zie Dufief.
|
FD |
Lefieuw |
Forme flam. de pic. fieu ‘fils’, cf. aussi Fieux, Fieuw.
|
JG |
Lefieuw |
zie Fieu(x).
|
FD |
Lefilliatre |
Zie Fillatre.
|
FD |
Lefilliâtre |
Nom de parenté: fr. fillâtre ‘beau-fils’ FEW 3, 518b, cf. Fiasse.
|
JG |
Lefilon |
1. Dim. van Ofr. fil: zoon, jongen. Vgl. Filion. – 2. Var. van Lefelon.
|
FD |
Lefilon |
cf. Lefelon.
|
JG |
Lefils |
Fils, Lefi: Fr. fils: zoon.
|
FD |
Lefils |
Lefi. 1635 «Marguerite Lefils» Bourg-Namur, 1656 «Lambert Lefilz» DénMalem-pré ; nom de parenté : fr. fils.
|
JG |
le-Fils |
1. N. de relation familiale. ,,Le fils ayant succédé au père dans les affaires ». — 2. V. Lefief.
|
EV |
Lefin |
F(a)in: BN: fijn(zinnig), fijngevoelig, volmaakt. 1380 Jean le Fin, Laon (MORLET).
|
FD |
Lefin |
Leffin. 1725 «Walter Lefin» La Reid; surnom: fr. fin ‘maigre’, ou bien nom d’origine : Lefin, w. è Lèfin, à Pepinster (Lg).
|
JG |
Leflan(d) |
Leflem: Ofr. flaon, Fr. flan: eierpudding. BN. 1406 Jehan Flan, Laon (MORLET).
|
FD |
Leflant |
Lefland (avec -d graphique?). Peut-être anc. fr.flaon, fr. flan, montais flan ‘mets composé d’oeufs et de lait’, etc. FEW 3, 593b, surnom de pâtissier? Comp. Leflon.
|
JG |
Lefler |
Leflere. NF plutôt flamand, que Debrab. 856 rapproche de moy. haut-ail, leffeler, all. Löffler ‘fabricant de cuillers’ ; à moins qu’il ne s’agisse de l’anc. fr. flair, fier, m. ‘odeur’ FEW 3, 746a [MH].
|
JG |
Lefler |
zie Leffler.
|
FD |
Leflere |
zie Laflere.
|
FD |
le-Flern |
Proven. Flemme (Riv. à Jallet).
|
EV |
Lefloch |
NF breton, signifiant ‘le page’ (Des-hayes, 239).
|
JG |
Leflon |
Flon(t): 1. BN W. flon: taart, via. Vgl. Leflan. 1545 Joannes Leflon, Atrecht (MUL IV); 1597 Perd. Leflon, Dowaai-Aw. (AP). – 2. Samentrekkingvan Lefelon, Fel(l)on, (le) Foulon of Lefilon. Foulon wordt in het Wvl.flong uitgesproken.
|
FD |
Leflon |
Surnom: w. flon ‘tarte, gâteau’ DFL 449b, cf. aussi Flon et Leflan(d).
|
JG |
Leflot |
Lefflot. ± 1700 «Leflot» Andenne et environs; nom de résidence: w.flo ‘étang’.
|
JG |
Leflot |
zie Duflot.
|
FD |
Le-Flot |
Proven. Dép. Rocour, Richelle etc.
|
EV |
Lefol |
Le Foll: BN Ofr. fol, Fr. fou: gek, dwaas.
|
FD |
Lefont |
Probabl. nom de résidence: anc. fr. (du Sud) font ‘fontaine’.
|
JG |
Leforgeur |
Nom de profession: anc. fr. forgeai; fr.forgeur ‘celui qui forge le fer’ FEW 3, 344a.
|
JG |
Leforgeur |
zie Forgeur.
|
FD |
Lefort |
Lafort(e), Lafourt(e), Lafour, Lefour, (de) Fort, (de) Foort, de Foordt, de Fo(i)rdt, de Foor, de Foer(e), Defoer, Defoër: Fr. Lefort en – met vertaaldlw.-De Fort. BN voor een sterke, krachtige man. 1288 Loreli Forte; 1316 Hues li Fors, Dk. (TdT); 1392 Wulf den Fort, Lendelede; 1398 Zegher de Foert, Joes de Foort, Gullegem (DEBR. 1970). lefoulon, zie Foulon.
|
FD |
Lefort |
w. nam. Lèfôrt, Le Fort. 1236-37 «Huon le Fort» ChartesHainaut, 1249 «Gontiers li Fors», 1279-80 «Hues li Fors» RegTournai, 1444 « Jehan le Fort » AidesNamur, 1616 « Piere le Fort» PrincipChimay, 1699 «Jean-Gille Lefort (orig. de Verviers)» BourgLiège; surnom: fr. fort, homme fort. – Cf. aussi Lafort, Lafourt(e).
|
JG |
Lefoulon |
1472 «Regnart le Foullon» Dén-Virton, 1493 «Jacquet Le Foullon» Bourg-Namur, 1496 «Collo Le Foullon» Vogenée, 1575 «Lambert le foullon» DénFlorenville; nom de métier: fr. foulon ‘artisan qui feutre les étoffes de laine’ FEW 3, 849b; cf. aussi Foulon.
|
JG |
Lefour |
1780 «Jean-Baptiste Lefour» Charleroi; nom de résidence : fr. four (surtout four banal), cf. Dufour.
|
JG |
Lefour |
Zie Lefort.
|
FD |
Lefranc |
Lefrancq, Lefrant, 1279-81 «Colars li Frans» ComptesMons, 1369 «Jehans li Frans = li Francq» Ladeuze; surnom: fr. franc ‘sincère’, aussi ‘hardi, effronté’ FEW 15/2, 163a.
|
JG |
Lefranc(q) |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lefrançois |
Français, Leufrançois: i. Volksnaam Ofr. François, Fr. français: Fransman. – 2. Patr. VN François. 1384 Gobin François, Laon (MORLET). Zie ookTDF VI, 45-99. lefranc(q), Lefrant, Defranck, Defran(c)q, de Frangh, Frang,Defranc, De Franc: BN Ofr. franc < Germ. frank: vrank, vrij, vrijmoedig, stoutmoedig. 1279-81 Colars li Frans, Bergen (PIERARD); 1384 Jehan le Franc, Laon (MORLET).
|
FD |
Lefrançois |
Prénom François (avec l’article); ou bien surnom ethnique : le français.
|
JG |
le-François |
Proven. ,,Le Français ». Nos 211, 217.
|
EV |
Lefrancq |
Lefrant, cf. Lefranc.
|
JG |
Lefrère |
Lefrere. Nom de parenté : fr. frère.
|
JG |
Lefrère |
zie de Frère.
|
FD |
Lefroid |
1306 «Wichons li Frois» Nivelles; surnom: fr. froid, éventuellement au sens moral du terme.
|
JG |
Lefroid |
BN Ofr. froit: koud, droevig; (of ) geweldig. 1306 Wichons li Frois, Nijvel (BLOI). Isfur, Bretonse FN. Fur: wijs (LE MENN).
|
FD |
Lega |
Léga, Legas, Légat, Légat, Légaz, Legaz, Legaet (forme néerl.). 1308 «Jehans li Légas» Cuesmes, 1331 «Jaquemars li Legas» ComptesMons, 1426 «le veve Willatne le Legas» TailleSoignies, 1472 «Jacomin le Liegalz» DénVirton, 1691 «Marie le Léga» Glain; probabl. surnom: légat ‘envoyé, messager (par ex. du pape, comp. Lapostole), ‘délégué quelconque’ (à partir du 15e s.) FEW 5, 241b; cf. aussi Lagaê.
|
JG |
Le-ga(s) |
-gasse, -ga(s)t. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Legaet |
Lega(t), Légat, Légaz: BerN voor een legaat, afgezant, bode. Vgl. De Bo(de). 1281 Heinr. Legaet, Zevergem (HAES.); 1308 Jehans li Légas, Cuesmes (CSWI); 1728 Ign. Jos. Lega (°i669 Bavik), Cent (PBG, maar zie ook Laga(e)).
|
FD |
Legagneux |
1616 «Renard le gaigneur», 1656 «Querin le wagneur» Jalhay, 1635 «Jorus le Ganieu» émigré en Suède; nom de métier: anc. fr. gaaigneor, gagneur ‘laboureur; celui qui gagne’ FEW 17, 461b, cf. Cagneux, Wagneur.
|
JG |
Legagneux |
zie Wagneur.
|
FD |
Legai |
Le Cai(t), Cai(e), Gaij, Légale, -ais, -ait, -aix, le Cay(e), Legay(e), Legaey, Leghai(t), Le Guay, Leguaie, Légué, (de) Gay(e), (de) Ghaye, de Cey(e), de Ghey, de Gheij, Lagay(e), Lagaey, Delagaije, Delagay(e), Lagey, Lageij, La Gije, La Gye, Delagey: BNOfr. gay, gai > Mnl. gay: vrolijk, levendig, lustig, opgewekt. 1280 Jehans Gaies, Bergen (PIERARD); 1305 Jannetle Gaye; 1326 Pieter de Gay; 1387 Macs le Gay = 1392 Macs de Gay = Maes le Gaey, Ip. (BEELE); 1398 Gillis de Gaye = 1397 Gille…le Gay, Pittem; 1398 Lodin Ghey, Menen (DEBR. 1970).
|
FD |
Legai |
Legait, Legaix, Legay, Leghai, -ait. Le Guay, Légué, Leguet (NF plutôt hennuyers et namurois). 1281 «Henri le Ghaie» Dettes-Ypres, 1334 «Borgne le Gay» ComptesMons, 1365 «Nicaises le Gai sen frère» TailleMons, 1417 «Jakemes le Gay» PolyptAth, 1444 «Robin le Gay» AidesNamur, 1499 «Hanot le Ghay» TerrierNaast, 1493 «Jehan Legait» BourgNamur; surnom: fr. gai, mais comme certains de ces NF sont hennuyers, on peut songer aussi à pic. gué ‘geai’ (ALW 8, 109; Debrie, Gloss. du moy. pic., 215) qui, à Saint-Pol, désignait aussi l’oiseau qui servait de cible au tir à l’arc et, au fig., un original, un pauvre sire [MH] ; cf. aussi Lagaê. – Le NP « le Guet», «le Guea» a été attesté massivement à Lorcé sous diverses formes, représentant *guè ou *gué avec è ouvert ou é fermé > ê: 1567 «Johan le Guet», «J. le Gait», 1570 «J. le Ghueit», 1573 «J. le Guea», 1725 «J. le Gay», etc.; L. Remacle (DW 15, 1987, 139-142) propose d’y voir la syllabe finale de NF comme Minguet, Hoguèt, Douguèt, substantivée comme sobriquet avec l’article. Cf. aussi Legaie, Legaye qui suit.
|
JG |
Legaie |
Legaye, Leguaie, Leguaye, w. (La Gleize) lu gave. 1570 «a la relicte le Gaye», 1587 «Remacle Tilquin dit le Gaye», La Gleize ; surnom : w. gây(e) ‘bien vêtu’ (L. Remacle, Parler de la Gleize, 254); cf. aussi Legay (ci-dessus) et Gaie, Gaye, Ghaye.
|
JG |
Legain |
Surnom: fr. gain, cf. Gain etGagnage.
|
JG |
Legain |
zie Gain.
|
FD |
Légal |
1. Proven. Légal ou Légaux (Dép. Leernes). — 2. V. LEUD.
|
EV |
Légal |
Le Gall. NF breton : gall ‘français'(ethnique), comp. Gallo.
|
JG |
Legan |
-and. Probabl. fr. gant, au sens médiéval de ‘droit du seigneur dans les mutations de fiefs’, ou bien ‘homme d’armes’ Gdf [MH],
|
JG |
Legan(d) |
zie Legon(d).
|
FD |
Legand |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Legarçon |
Surnom: fr. garçon, cf. Garçon, Garson.
|
JG |
Legarçon |
zie Garçon.
|
FD |
Legardeur |
cf. Lesgardeur.
|
JG |
Legardien |
Nom de profession : fr. gardien FEW 17, 518a. Cf. aussi Prégardien, Prégaldien.
|
JG |
Legardien |
zie Gardien.
|
FD |
le-Gardien |
Profess. ..Gardien de propriété ou de troupeau ». Nos 138, 164.
|
EV |
Legas |
cf. Lega.
|
JG |
Legas(se) |
Legast(e), zie Lagasse.
|
FD |
Legast |
zie de Gast, Lagast.
|
FD |
Legaste |
Legast, Legasse (par assimilation). Probabl. nom de résidence: anc. fr.gotf’pays inculte’ FEW 14, 208b (mais en wallon on attendrait w-); pour Debrab., var. de Lagasse, ce qui serait étonnant.
|
JG |
Legastelois |
Probabl., avec changement de suffixe, d’anc. et moy. fr. gastelet ‘petit gâteau’ FEW 17, 547b, à moins qu’il ne s’agisse d’un surnom composé avec le verbe gosier ‘gâter’ [MH].
|
JG |
Légat |
Légat, cf. Lega.
|
JG |
Légat |
zie Legaet.
|
FD |
Legau |
Legault, Légaux, Laigaux. 1314 «Col-lart Legaut» CartCouvin, 1601 «Guislain Legault» Anderlues; l’anc. fr. gaut ‘forêt, petit bois’ (nom de résidence) ne paraît guère vraisemblable; plutôt forme vocalisée de ft. légal, cf. anc. fr., moy. fr. légal ‘légat du pape’ FEW 5, 24 Ib, tfLegad).
|
JG |
Legau(lt) |
Légaux, Laigaux, Lagauw: BN Ofr. gai, gau < Lat. gallus: haan. 1244 Willaumes Gallus, Atrecht (NCJ); 1314 Collart Legaut, Couvin (J. G.); 1704-34 A. J. Lageauw, Bg. (vader van) 1731-66 F.J. Lagau(w), Bg. (med. A. Claeys).
|
FD |
Legavre |
Surnom: anc. flandr., pic. (Artois, Cambrésis) gavre ‘droit de fief d’une certaine quantité de grain’ FEW 16, 749a.
|
JG |
Legavre |
Wellicht metathesis van Legrave, vertaling van De Grave. 1304 Wautier le Grave, Ip. (BEELE).
|
FD |
Legay |
cf. Legai.
|
JG |
le-Gay(e) |
1. V. Gay. — 2. Particular. vestim. Le gaie (wall.), ,,Le bien vêtu, le cossu ». Synon. : Le-cointe.
|
EV |
Legaye |
cf. Legaie.
|
JG |
Legaz |
zie Legaet.
|
FD |
Légaz |
Legaz, cf. Lega.
|
JG |
Legbedje |
Leghbeche: Arabische naam (PDB).
|
FD |
Legé |
cf. Léger.
|
JG |
Legé |
Lege, zie Liger, Legeais.
|
FD |
Legeais |
Legeay, Lejaye, Lege(t), Legé: BN Ofr. jal, jau, Pic. jai: haan. Vgl. Lecoq. 1251 Jehans li Jais, Atrecht (NCJ); 1264 Gilebertus dictus le Jais de Cerfroid (MORLET).
|
FD |
Legeaite |
Var. de Legait, Leghait ou de Legeay.
|
JG |
Legeaite |
Var. van Legait of Legeay (J.G.)?
|
FD |
Legear |
Legeard, cf. Lejaer, Lejard.
|
JG |
Legear(d) |
zie Lejard.
|
FD |
Legeay |
Lejaye. 1251 «Jehans li Jais» NécrArras, 1264 «Gilebertus dictus le Jais», 13e s. «Giles li Jays», «Thiebaut le Jay» Picardie, 1318 «Jehan le Jay», 1319 «Jay» ComptesMons; probabl. anc. fr., moy. ff. /ai ‘geai’ FEW 4, 21 b (pour les formes dialectales de Wallonie, cf. ALW 8, 109) [CH]. Cf. aussi Legeaite.
|
JG |
Legei |
(NF de Flandre occ., Oostduinkerke). 1724 «Jacobus Legein» Moorsele; p.-ê. avatar de Legai(t), Legay [FD], mais les premières mentions attestent d’une alternance avec Lagein ou La Hein (GeneaNet).
|
JG |
Legein |
(NF de Flandre occ., Oostduinkerke). 1724 «Jacobus Legein» Moorsele; p.-ê. avatar de Legai(t), Legay [FD], mais les premières mentions attestent d’une alternance avec Lagein ou La Hein (GeneaNet).
|
JG |
Legein |
zie Gain.
|
FD |
le-Gein |
V. Chien.
|
EV |
Legemaate |
PlN Lege Maat: laag maailand, hooiland, lage wei. Legemaat in Stuivekenskerke (WV) (DFIX). 1697 Gijsbert Barten van de Lagemaat (vader van) 1724 Gijsbert Gijsbertsen Legemaat, Woudenberg (PDB).
|
FD |
Legendre |
Surnom de parenté : fr. gendre FEW 4, 96a; cf. le thème anthrop. Gendr-, Gindr-.
|
JG |
Legendre |
zie Gendre.
|
FD |
le-Gendre |
V. Gendre.
|
EV |
Legentil |
Le Gentil, Legenty. 1598 «Jean Le Gentil» Cerfontaine, 1775 «Jacques Legentil (orig. de Basse-Normandie)» BourgLiège; surnom: fr. gentil, w. djinti ‘travailleur, courageux’ FEW 4, 1 l0a; cf. aussi Gentil, Genty.
|
JG |
Legentil |
Legenty, zie Gentil.
|
FD |
Léger |
1. N. de bapt. d’origin. germ. V. LEUD (Lettk). — 2. Car. mot. ,,Homme léger ».
|
EV |
Léger |
Legé, Légier, Le-, Legiers. 14e s. «Legier li bresers», «Kateline begine serour le Légier» DénHesbaye, 1525 «Piètre Legier» Ladeuze, 1637 «Léger Sprangers» Bourg-Namur, 1748 «Jean Legez» Nandrin; généralement, du prénom Léger (encore d’usage au 18e s., «Léger Tassonart» Bohan), popularisé par le saint bénédictin d’Autun, mais parfois aussi surnom: fr. léger, ainsi 1297 «Frankon le legier» Momalle. Cf. aussi Legiest. • Forme fém. : Légère (Doisches, d’ascendance française), Légère, Légerre. 1820 «Légère; Légerre» Pas-de-Calais. Éventuellement, simple var. de Léger, avec prononciation du -r final attestée dans les dialectes (DOW 2,116)[MH].
|
JG |
Léger |
Léger, zie Liger.
|
FD |
Léger, de |
de Legher, Leger(s): Mnl. legger, ligger: commissaris van de graaf met de bevoegdheid van dijkmeester, klerk die de rekening met /esjpenningen natelt, ontvanger, rekenaar; handelsagent, zaakwaarnemer. 1281 Petrus Leggere; 1326 Années Legghers; 1396 Jan Leighere.Ip. (BEELE).
|
FD |
le-Gère |
Proven. V. Lejaer.
|
EV |
Légère |
(Doisches, d’ascendance française), Légère, Légerre. 1820 «Légère; Légerre» Pas-de-Calais. Éventuellement, simple var. de Léger, avec prononciation du -r final attestée dans les dialectes (DOW 2,116)[MH].
|
JG |
Légère |
Légerre, Leger(r)e: Fem. bij Léger.
|
FD |
Leget |
zie Legeais.
|
FD |
Legeune |
cf. Lejeune.
|
JG |
Legeune |
zie Lejeune.
|
FD |
Legg(e) |
1. E. BN leg: been. 1176 A. Leg, Northumberland (REANEY). – 2. Patr. Bakervorm van de Germ. VN Liedger.
|
FD |
Legge |
Profess. Leg, ,,Ponte ». N. d’éleveur de volaille. N° 131.
|
EV |
Leghai |
Leghait, cf. Legai.
|
JG |
Leghai(t) |
zie Legai.
|
FD |
Leghbeche |
zie Legbedje.
|
FD |
Legier |
V. LEUD (Leuk).
|
EV |
Légier |
Legier, cf. Léger.
|
JG |
Legier(s) |
Legiest, zie Liger.
|
FD |
Legiest |
Probabl. forme flam. de Léger, Legier, -iers [FD].
|
JG |
Legiest |
Profess. Logies, ,,Logement » (N. flam.). N. de logeur.
|
EV |
Legipont |
Légipont. 1698 «Olivier Légipont» Soiron; nom d’origine: Legipont, w. lèdjïpont, à Saive (Lg).
|
JG |
Legipont |
Légipont: PlN in Saive (LU). 1672 Jacobus Legirpont, Soiron (MUL VI).
|
FD |
Legius |
Légius (NF campinois). Sans doute latinisation de Liégeois, formé sur Legia, anc. nom de Liège.
|
JG |
Legius |
Légius: Lat. naam van de Luikenaar(J.G.).
|
FD |
Leglay |
-aye, Legley, -eye. Peut-être surnom: anc. fr. glai ‘bruit, tumulte’ [JH], mais pourrait représenter aussi l’anc. fr. glaie ‘glaïeul, iris’, continué surtout par le dérivé cladjot en Wallonie FEW 4, 144b.
|
JG |
Leglay |
-aye, Legley, -eye. Peut-être surnom: anc. fr. glai ‘bruit, tumulte’ [JH], mais pourrait représenter aussi l’anc. fr. glaie ‘glaïeul, iris’, continué surtout par le dérivé cladjot en Wallonie FEW 4, 144b.
|
JG |
Leglay(e) |
Legley(e): Gedenasaleerde vorm van Langlais, -ey, Lenglet. 1649 Jan le Gley, Guillaume le Gley; 1663 Jan le Glay; 1684 Marten le Glay, Rekkem (KWII); i8e e. Leglais, Leglaye, Legley, Leglez, Mkr. (Midd. 1954,191).
|
FD |
Legleu |
Surnom issu p.-ê. d’anc. fr. glud, moy. fr. gleu, flandr. glui, fr. glu (de sens dérivés) FEW 4, 169b, cf. 1285 «Gérait le Glui» Ren-tierAudenarde, 1318 « Gillot le Glui de Frame-ries» ComptesMons; toutefois, on ne peut écarter une forme évoluée d’anc. fr. geleus ‘jaloux’ [MH], comp. fr. gelinne vs NF Gline.
|
JG |
Legleu |
Surnom issu p.-ê. d’anc. fr. glud, moy. fr. gleu, flandr. glui, fr. glu (de sens dérivés) FEW 4, 169b, cf. 1285 «Gérait le Glui» Ren-tierAudenarde, 1318 « Gillot le Glui de Frame-ries» ComptesMons; toutefois, on ne peut écarter une forme évoluée d’anc. fr. geleus ‘jaloux’ [MH], comp. fr. gelinne vs NF Gline.
|
JG |
Legley |
Legleye, cf. Leglay(e).
|
JG |
l-Eglise |
Proven. Loc. et L.D.
|
EV |
Léglise |
Leglise, L’Église. Fr. église, nom de résidence (qqn qui habite près de l’église) ou bien nom d’origine, notamment Léglise (arr. Neufchâteau), mais le NF est plutôt de la région de Charleroi.
|
JG |
Léglise |
zie Deleglise.
|
FD |
Leglott |
Surnom: anc. fr. gloz ‘goulu’, w. glot ‘friand’FEW 4, 172b.
|
JG |
Legnière |
-iere. Peut-être nom d’origine: Lignières, w. Lègnîre, à Roy (Lx), cf. Delign(i)ère; ou bien var. de Lenière.
|
JG |
Legnière |
zie Delignière.
|
FD |
Légo |
cf. Legos.
|
JG |
Legoff |
Le Goff (NF importé). Nom de profession: breton goff ‘forgeron’. – À distinguer de: 1444 «Gérard de Legoffe» Aides-Namur, dans lequel il s’agit plutôt de w. gofe ‘goufre’.
|
JG |
Legois |
1406 «Bertran li gois» Haccourt, 1729 «Adrien-Jos. Legois» Ecaussinnes, cf. aussi Gois; sans doute surnom, qui pourrait être (avec réserve) anc. fr. goi ‘sorte de serpe ou de couteau à l’usage… des tonneliers’ FEW 4, 303a (terme non usité en Wallonie). Il existe par ailleurs un NF Legois, normand ou breton (Goiïas), cf. également Lagois.
|
JG |
Legois |
Legoui(s), Legoit, Lagois, Cois: Ofr. goi: mes als kuipersgereedschap. BerBN. 1406 Bertran li Gois, Haccourt (HERB.).
|
FD |
Legon |
Légon, Legond. 1368 «Mahuet le Gon» Cuesmes, 1438 «Jehan le Gon» Laon; probabl. anc. fr. gon, fr. gond FEW 4, 192a, surnom de métier, plutôt qu’âne, fr. gon ‘pièce d’habillement, vêtement’ FEW 4, 326a [hapax, anc. fr. gone étant généralement fém.] proposé par Debrab. 858.
|
JG |
le-Gon |
le-Gon. V. Lejonc.
|
EV |
Legon(d) |
Legan(d): 1. Ofr. gon, Fr. gond: hengsel. BerBN (J.G.). 1368 Mahuet le Gon, Cuesmes (CSW II); 1438 Jehan le Gon, Laon (MORLET). – 2. De Brugse familie Legon stamt van een Spaanse famille Léon, Lejon, de naam van de Sp. Stad Léon. 1700 capitanus Josephus Léon, Bs.; 1701 colonel sr Legon, Bg.; 1714 Humbertus Léon (ook Lejon), Cent (med. L. Verstraete, Brugge).
|
FD |
Legos |
Le Cost, Legot, Légo, Lago(s), Legout, Legoux, Dugo(t), Dogot: BN Ofr. gos: hond, waakhond; ook scheldwoord. 1385 Michel le Goux (MARCHAL).
|
FD |
Legos |
Le Gost, Legot, Légo (avec accent fautif), Legout, Legoux, Le Goux. 1385 «Michel le Goux» [FD]; surnom: anc. fr. gouz, anc. w. liég. gos, w. (Malmedy) go ‘chien, mâtin’ FEW 2, 1591b. Cf. aussi 1795 «Jean Joseph Dorinia dit got couvreur en pailles» Evrehailles.
|
JG |
Legouge |
Lagouge, Couge, Lagouche, Lagousse, Langouche, Cooge, Goeghe, Gough: Ofr. gouge: dienaar, knecht, bode. 1337 au gouge pour porter lettres, Reims; 136 e. Gobert le Gouge; 1397 Adam le Gouge; 1404 Jehennette la Gouge, Laon (MORLET). Zie ook De Goeyse.
|
FD |
Legougne |
NF connu dans le départ, de la Meuse à partir de 1653 (GeneaNet); surnom à rapprêcher p.-ê. de w. (Est) gougnî ‘heurter rudement’ FEW 2, 1532a, cf. Gougnard, -art, mais le mot fém. gougne, syn. de gouine et attesté vers 1625-1655 FEW 4, 189b (v. aussi Robert historique 902b) n’est pas à écarter définitivement [avec la collab. de L.-A. Cou-gnon].
|
JG |
Legoui(s) |
zie Legois.
|
FD |
Legourd |
Ofr. gort: zwaar, dik, log, lomp. 1398 Jaquemin le Gort, Dottenijs (DEBR. 1970).
|
FD |
Legourd |
Surnom: anc. fr. gourd ‘lourd, niais’ FEW 4, 327a, mais aussi ‘à la mode, richement habillé, pompeux’ Gdf [MH],
|
JG |
Legout |
Legoux, zie Legos.
|
FD |
Legoux |
cf. Legos.
|
JG |
Legraeve |
zie (de) Graaf.
|
FD |
Legraie |
Legraye, p.-ê. aussi Legré. Surnom: w. grêye ‘grêle, mince’ FEW4,20Ib, cf. 1449 «le Graile » AidesNamur.
|
JG |
Legraie |
Legraye: W.grêye, Fr. grêle: smal, tenger. BN (J.G.).
|
FD |
le-Graie |
Car. phys. ,,L’homme aux cheveux gris ». N° 264.
|
EV |
Legrain |
Lagrain, Lagrin(g), Dugrain, Crin, Greyn, Greijn, Grein(s): BN Ofr. graim, grain < Ondl. gram: bedrukt, droevig, bedroefd, kwaad. 1296 Ysabiaus li Grains, PdC (BOUGARD); 1330 Gerars li Grains, Luik (SLLIII); 1639 Jan le Grein, Waasten (DUV.).
|
FD |
Legrain |
Le Grain. 1296 «Ysabiaus li Grains» ImpôtArtois, 1330 «Gerars li Grains» Liège, 1354 «Gérard Legrain» Namur, 1687 «J.B. Legrain notaire» Falisolle; surnom: anc. fr. graim, grain ‘affligé, chagrin, de mauvaise humeur’ FEW 16, 50b. Cf. aussi Lagrain.
|
JG |
le-Grain |
Profess. ,,Grainetier ». N° 131, 163.
|
EV |
Legraive |
Le Graive, Legrève, Le Grève. 1257 «Jehans le Grave» DettesYpres, 1267 «Han-nekin le Grave» ChartesFlandre, 1289 «Pierre li Grave, li merchiers» DettesYpres; adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. De Grave, De Greef (= le comte).
|
JG |
Legraive |
zie (de) Graaf.
|
FD |
le-Graive |
Car. mor. ,,L’H. grave ».
|
EV |
Legran(d) |
Legrang, Lagrand, (de) Grand(e), Degraen, Grant, Grang, Schrans, Schrant(z): BN naar de grote gestalte. Fr. Grand. Vgl. De Groote. 1304 Willaume le Grote = 1306 Willaumes li Grans; 1305 Stasin le Grant, Ip. (BEELE); 1351 lehans li Grans = Jan de Grant, Ktr. (RG 34V°); 1376 Maersianen Sgrants = 1395 Maertiane Scrans; 1398 Willem de Grande, Ktr.; 1398 Pieter Grant, Deerlijk (DEBR. 1970).
|
FD |
Legrand |
Le Grand, Legran. 1258 «Perron le Grant» ChartesHainaut, 1262 «Thieri le Grant de Radiant» CartOrval, 1289 «Hues li fis Henris le Grant» CensNamur, 1295-1302 «Bauduin le Grant» ImpôtArtois, 1303-7 «Yernoul le Grant» PolyptSalzinnes, 1499 «Berthelemme le Grande» = «Bierto le Grant» TerrierNaast, 1501 «Jehan Legran» Mar-chienne-au-Pont, 1597-98 «Charle Legran» ComptesNivelles, 1629 «Claes Le Grand» émigré en Suède ; surnom : fr. grand. Cf. aussi Grand et Lagrand.
|
JG |
le-Grand |
Car. phys. ,,L’H. grand ». N° 253.
|
EV |
Legrandhenri |
Legrandhenry. Article le + adj. + prénom Henri, comp. Grandhenry, etc., et Legroscollard.
|
JG |
Legrandhenri |
-ry, zie Grandhenry.
|
FD |
Legrange |
Var. de Lagrange, avec le article fém.
|
JG |
Legrange |
zie Delagrange.
|
FD |
Legras |
Surnom: anc. fr. gras ‘gros’. Cf. aussi Crass- et Grass-.
|
JG |
Legras, |
Gra(a)s: Fr. gras: vêt, dik. BN. 1383 Mathe le Gras, Beaune (MARCHAL).
|
FD |
Legraye |
Legré, cf. Legraie.
|
JG |
Legraye |
zie Legraie.
|
FD |
Legré |
Ofr. gré: Griek.
|
FD |
Legrelle |
Le Grelle, Degrelle: BN Ofr. graile, Fr. grêle: smal, slank, spichtig.
|
FD |
Legrelle |
Le Grelle. Carnoy 237 explique le NF par un surnom : fr. grêle ‘menu, fluet’, mais cf. aussi Dauzat 306 v° Grel, qui suggère aussi deux autres thèmes. Cf. aussi le NF Degrelle, 1682 «Marie Degrelle» Les Rièzes.
|
JG |
le-Grelle |
Car. phys. ,,L’H. grêle ». N° 254.
|
EV |
Legrenier |
Le Grenier. Nom de résidence: ft. grenier; ou bien fr. grainier ‘marchand de graines’ (qui ne date que de 1636) FEW 4, 229a.
|
JG |
Legreve |
Legrève, zie (de) Graaf.
|
FD |
Legrève |
Le Grève, cf. Legraeve.
|
JG |
Legrigeois |
Cf. 1678 «Nicolas Grégeois» Bourg-Namur; surnom ou ethnique: anc. fr.grégeois, littér. grec, cf. feu grégeois, etc., w. liég. griyêus, grizou FEW 4, 210b-211a.
|
JG |
Legris |
Gri(s), Legrix, Legry: BN naar de grijze haarkleur. Vgl. De Grijze. 1212 Segardus li Gris, Kamerijk (SMTI); 1250 Johans li Gris, Luik (RENARD).
|
FD |
Legris |
Legrix. 13e s. «Johans li Gris» CartVal-Benoît, 1271 «Jeh. le Gris» DettesYpres, 1279 «Jakemars li Gris» ComptesMons, 1314 «Jakemart Legris» ComptesMons, 1362-63 «Claus li Gris» PolyptAth, 1365 «JakleOris des viniers» TailleMons; surnom: fr. gris (de cheveux) FEW 16, 80b ; cf. aussi Grisart, etc.
|
JG |
le-Gris |
Car. phys. ,,L’H. aux cheveux gris ». N° 264.
|
EV |
Legroe |
Forme néerl. du suivant, cf. Legrou.
|
JG |
Legros |
Degros, Legrou(x), Legroe, Lagrou, Groux, Degrou(x), Degrox, Degroe, De Groo, Gros, Cros: BN Gros: groot, flink, zwaar, dik. 1275 Jehans li Gros, Tongre (VR 173V°); 1330 Pierars li Gros, Bergen (PIERARD); 1597 Michiel le Grou, Waasten (DUV.).
|
FD |
Legros |
w. Lègros, Le Gros, Legrou, Legroui (var.), Legroe (forme néerl.). 1289 «Haïrions li fis le Gros de Heuvis» CensNamur, 1303-7 «Henrions li Gros» PolyptSalzinnes, 1449 «Watelet le Gros», «Lambillon le Groz» AidesNamur, 1528 «Jehan le Groz» Dén-Virton, 1573 «Giellez Legroz» CoutStavelot, 1590 «Werion Legros», 1611 «WeryleGroz» BourgNamur, 1620 «Jan le Gros (de Montbliart)» émigré en Suède, 1670 «Quellin Jean le Groz » La Gleize ; surnom : fr. gros, pic, grou ‘corpulent, bien portant’ FEW 4,274a.
|
JG |
le-Gros |
Car. phys. ,,L’H. gros ». N° 259.
|
EV |
Legroscollard |
Legros Collard. Article /e + adj. gros + Collard, comp. Legrandhenri; ou bien NF double (type jadis fréquent à l’Est).
|
JG |
Legroscollard |
Legros Collard: BN Gros + Patr. Collard. Vgl. Groteclaes, Groscol. Ook Fr. FN Groscolas.
|
FD |
Legrosdidier |
Article le + adj. gros + prénom Didier.
|
JG |
Legrosdidier |
zie Grosdidier.
|
FD |
Legrou |
Legroux, cf. Legros.
|
JG |
Legrou(x) |
zie Legros.
|
FD |
Legru |
Surnom: anc. champ, gruis, ard. grù, champ, gru ‘son de farine’ FEW 16, 94a, plutôt que anc. fr. (franc-comtois) gru ‘gruau’ id., 96b ; on ne peut écarter anc. fr. gru, var. de griu, c.-à-d. ‘grec’, comme surnom ethnique [MH].
|
JG |
Legru(e) |
Legrux: 1. Met verwisseling van Iw. < Lagrue. Ofr. grue: kraanvogel. Vgl. De Craene. BN. 1280 Philippus li Grue, Ip. (BEELE); 1314 Jehane li Grue, Dk. (TdT); 1392 Jaquemes le Grue =Jaques le Gruwe, Dk. (RAK, SR F> 6v°, 9). – 2. Evtl. gepalataliseerd < Legroux.
|
FD |
Legry |
zie Legris.
|
FD |
Leguaie |
cf. Legaie.
|
JG |
Légué |
cf. Legai.
|
JG |
Leguebe |
Leguèbe, Legueube: Misschien Pic. gepalataliseerde vorm van Ofr. gobe: ijdel, hoogmoedig. 1469 Jehan le Goibe, Comp. (MORLET).
|
FD |
Leguèbe |
-ebe (NF gaumais). Surnom: p.-ê, forme palatalisée d’anc. fr. gobe ‘vaniteux, arrogant, hautain’ FEW 4, 177b (mais aucune forme de ce type n’est attestée), cf. 1469 «Jehan le Goibe» Compiègne [FD].
|
JG |
Leguelle |
1. Zie Degueldre. – 2. Bretonse FN Le Guell: rood, ros (DESHAYES).
|
FD |
Leguelle |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Legueret |
De fr. guéret, syn. de jachère, nom de résidence ou d’origine.
|
JG |
Leguerrier |
Guerrier: BerN van de krijgsman, de soldaat. Vgl. De Krijger.
|
FD |
Leguerrier |
Sans doute surnom de soldat: fr. guerrier ‘homme de guerre’.
|
JG |
Le-Guerrier. |
Fonction. ,,Le soldat » N° 143.
|
EV |
Leguevaques |
Probabl. surnom phrastique: moy. fr. léguer, pic. léquier ‘lécher’ FEW 16, 455b + pic. vake ‘vache’, littér. qui lèche les vaches (de motivation non immédiate, mais sûrement ironique).
|
JG |
Léguillier |
Le-, Légulier, Le-, Lewillie, Lewyllie, Wyllie, Willi, Willy: BerN L’aiguiller, Opic. l’aiwiller: naaldenmaker. 1245 Gerardus li Aguilliers, Comp. (MORLET); 1284 Tiébaus li Aiwilliers, Dk. (TTD).
|
FD |
Léguillier |
Le-, Légulier, Le-. Nom de profession: âne., moy. fr. aiguillier ‘fabricant d’aiguilles’ FEW 24, 121a; cf. aussi Lewyllie et Lewille.
|
JG |
Leguillon |
1610 «Anthonne Leguillon» = 1619 «Anthoine Laguillon» BourgDinant; surnom: fr. aiguillon, w. liég. awion ‘pointe de fer’ FEW 24, 123a, w. malm. awiyon ‘aiguillon d’insecte’ id., 123b; cf. aussi Lew(u)illion.
|
JG |
Leguillon |
Lew(u)ill(i)on: Ofr. aguillon, Pic. awillon, LU W. awion: prikkel, stekel, doorn, angel. BN. 1384 Robert Aguillon, Laon (MORLET).
|
FD |
Légulier |
Légulier, cf. Léguillier.
|
JG |
Lehac |
Surnom: avec article fém. le, w. arch. hake ‘grande arquebuse’ FEW 16, 128a; cf. aussi Lahac, Lahacque, etc.
|
JG |
Lehac |
zie Lahak.
|
FD |
Lehaen |
Le Haen, Lehane, Lehanne. 1282 «Lamb. li Hane, li boulangier», 1284 «Clais li Hane ki fait les nef» DettesYpres, 1465-66 «Piètre le Hane» TailleHoves, 1623 «Lisbette LeHanne» BourgNamur; surnom: adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. De Haene (= le coq).
|
JG |
Lehaen |
zie (de) Haan.
|
FD |
le-Haen |
V. Leanne.
|
EV |
Lehaire |
1468 «Colars Lehere (le Haire)» Compiègne; surnom: pic. hère ‘vigoureux’ ou w. liég. (gros) hère ‘(gros) personnage’ FEW 16,207a.
|
JG |
Lehaire |
BN Ofr. haire: arm, ellendig. 1468 Colartli Haire, Comp. (MORLET).
|
FD |
Lehambre |
cf. Lehembre.
|
JG |
Lehambre |
zie Lehembre.
|
FD |
Lehan(n)e |
zie (de) Haan.
|
FD |
Lehance |
Lehans: D. VN Hans en Fr. Iw. le.
|
FD |
Lehance |
Lehanse. Peut-être surnom: prénom Hans (= Jean) employé comme nom commun, cf. pic. (Vimeu) ch ‘est un vrai hanse, qui fait mal son métier.
|
JG |
Lehane |
Lehanne, cf. Lehaen.
|
JG |
Lehar |
Probabl. NF étranger (cf. le musicien autrichien Franz Lehar).
|
JG |
Lehardy |
Le Hardy, le Hardy. 1272 «Jehans li Hardis» DettesYpres, 1275-76 «Colins li Hardis» RegTournai, 1292 «Henri le Hardi» ÉchHuy, 1495 «Henry Le Hardy» BourgNamur, 1561 «Aristote le Hardy, laboureur et clercq» Saintes; surnom: fr. hardi FEW 16, 155a; cf. aussi Hardy.
|
JG |
Lehardy |
zie Hardi.
|
FD |
le-Hardy |
Car. mor.,,L’H. hardi ». N° 282.
|
EV |
Lehau(l)t |
zie Haut.
|
FD |
Lehaut |
1648 «Baulduin le Hault» Villers-l’Évêque; fr. haut ‘grand, élevé’, surnom au sens physique ou moral ; cf. aussi Lhaut.
|
JG |
Lehé |
Probabl. surnom d’ouvrier agricole (ou métaphorique): w. hé ‘croc (à fumier), fourche à dents recourbées’ FEW 16, HOb; à moins qu’il ne s’agisse de l’anc. fr. hé, m. ‘haine’ Gdf [MH].
|
JG |
Lehec |
Probabl. anc. fr. hec ‘crochet’ Gdf, anc. pic. hec, m., hecque, f., ‘barrière à claire-voie’, cf. Heck, Hecq, etc.
|
JG |
Lehembre |
Lehambre. 1441 «Olivier le Hembre» Amiens; NF attesté dans la région de Roubaix et Wattrelos (Nord) dès 1595, la var. Lehambre étant légèrement postérieure (Ge-neaNet); surnom qu’il semble difficile de rattacher à un étymon existant, p.-ê. (avec nettes réserves) anc. fr., pic. huemble ‘humble’ FEW 4, 5lia, en supposant une évolution -blé > -bre [avec la collab. de St. Delneste].
|
JG |
Lehembre |
Lehambre: Onduidelijk. 1441 Olivier le Hembre, Amiens (SPL); 1583 P. Hambre, Dk.-Aw. (AP).
|
FD |
le-Hembre |
Proven. Le Hembe (Dép. Ouffet, ruisseau).
|
EV |
Lehenerz |
cf. Lehnerts.
|
JG |
Lehenerz |
zie Léonard.
|
FD |
Lehert |
Leherte. Surnom: adaptation (avec traduction de l’article) du NF néerl. Dehert (= le cerf).
|
JG |
le-Hert |
Car. mor. 1. Le hère, ,,Le misérable ». — 2. Le hère, ,,Le jeune cerf » (flam.: Hert). N. de jeune mari trompé. (Allusion aux cornes du cerf. N° 290).
|
EV |
Lehert(e) |
zie de(n) Hert.
|
FD |
Lehette |
NF du Borinage et de la région d’Anzin (Nord), p.ê. var. de Lehaitre, Lehêtre (avec assimilation consonantique), cf. Morlet 610.
|
JG |
Leheu |
Leheut, Leheux, Leheuwe, Lehu(e): Ofr. hos, hues: laars. BN of BerBN. 1229 Watier le Hos; 1450 Jacot Lehut, Dk. (TdT, TTT).
|
FD |
Leheureux |
cf. Lheureux.
|
JG |
Leheureux |
zie Heureux.
|
FD |
Leheut |
-eu, Lehu (NF de la région montoise). Surnom: soit anc. fr. helt, heu ‘garde de l’épée’ FEW 16, 194b, soit anc. fr. hu ‘bruit en général; cri de guerre, de chasse’ Gdf [MH].
|
JG |
Lehezée |
Nom d’origine: (la) Hezée, w. so V hèzêye, à Soiron (Lg).
|
JG |
Lehezée |
PlN (la) Hezée in Soiron (LU).
|
FD |
Lehideux |
Surnom: fr. hideux.
|
JG |
Lehime |
cf. Lehyme.
|
JG |
Lehime |
zie Lehyme.
|
FD |
Lehman(n) |
D. équivalent van Leeman.
|
FD |
Lehmann |
-an. Surnom: forme ail. de Leeman (= homme de fief).
|
JG |
Lehnartz |
zie Léonard.
|
FD |
Lehnen |
cf. Leenen.
|
JG |
Lehnen |
zie Leene(n).
|
FD |
Lehner |
zie Lechner.
|
FD |
Lehnert(s) |
-er(t)z, zie Léonard.
|
FD |
Lehnerts |
Lehnertz, Lehnerz, Lehenerz, Leiner, Leiners. Prénom: forme germ. Lehnerdt (= Léonard).
|
JG |
Lehning |
Lehni(n)ger: PlN Lehning (BEI), Lehningen (BW).
|
FD |
Lehocq |
zie de Houck(e).
|
FD |
le-Hodey |
Proven. ,,La petite colline » (Comp. : Haudion, Dép. Tainti- gnies, même sens). Hode (Dial.) ,,Hauteur ».
|
EV |
Lehon |
Surnom: anc. fr. hon ‘homme’, au cas-sujet; cf. L’Homme, Lhomme.
|
JG |
le-Hon |
Proven. Ancien N. du Honneau (Riv.). Comp. Dehon. V. Hon.
|
EV |
Lehouck |
-oucke, Lehoucq, Le Houcq. Nom d’origine: adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. Dehoucke (= le coin).
|
JG |
Lehouck(e) |
Lehoucq, Lehouque, zie de Houck(e).
|
FD |
Lehousse |
Surnom: probabl. avec le, article féminin, var. du NF Lahousse, cf. w. (La Lou-vière) miche ‘houx’, boulonnais housse ‘baguette de houx’ FEW 16, 261b.
|
JG |
Lehousse |
zie Delahousse.
|
FD |
Lehouttet |
Nom d’origine: adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. Dehout (= le bois).
|
JG |
Lehoux |
Fr. houx (nom de l’arbuste), cf. Duhoux, etc.
|
JG |
Lehoux |
zie Dehoux.
|
FD |
Lehrer |
D. BerN: leraar, leermeester.
|
FD |
Lehrmann |
Afl. van D. PlN Lehre (NS) (DN).
|
FD |
Lehu |
cf. Leheut, Leheu.
|
JG |
Lehu(e) |
zie Leheu.
|
FD |
Lehuraux |
Surnom : dérivé de fr. hure, par ex. w. liég. hurà ‘tête de sanglier; figure grotesque’ DL338.
|
JG |
Lehutois |
Ethnique: hutois, habitant de Huy.
|
JG |
Lehutois |
zie Hutois.
|
FD |
Lehwald |
PlN (Oost-Pruisen). 1651 Wenzel Lehwaldt, Borussus(BRECH.).
|
FD |
Lehyme |
Lehime, Lekim(m)e, Lekim, Lequime, Leshime, Lexhime: Ow. xhime, Lat. simia: aap. BN (J.G.). 1730 Jos. Le Quime, ‘s-Gravenbrakel (CALUWAERTS).
|
FD |
Lehyme |
Lehime, Lekime, -im, -imme, Lequi-me, Leshime, Lexhime. ±1257 «Reniers le skime» AnthrNivelles; surnom: de l’anc. w. (x)hime, w. liég. arch. hème ‘singe’ (cf. aussi w. hègne ‘grimace’) DL 316a < *scimia < simius FEW 11, 632-3, surnom de celui fait des grimaces comme un singe; ou bien de celui qui habite à l’enseigne du singe (cf. BTD 26, 276). – Bibliogr. : M. Piron, Étude sur les noms wallons du singe, BTD 18, 315-351.
|
JG |
Lei, de |
zie (de) Ley(e).
|
FD |
Leiangue |
Surnom : adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. De Lange (= le long).
|
JG |
Leib |
Leip: Patr. Germ. VN Liubo (BRECH.).
|
FD |
Leib |
Prénom: forme réduite de l’anthrop. Liubo (Brech. II, 166).
|
JG |
Leibbrand |
Leipprand, Leibrandt: Patr. D. vorm van Germ. VN leudi-brand ‘lieden-zwaard’: Lietbrandus, Liutbrandus (MORLETI).
|
FD |
Leibkind |
D. Liebkind: lief kind. Vgl. Liefkint. 1280 Ruod. dictus Liebkint, Tuttlingen (BRECH.).
|
FD |
Leibman |
zie Lieberman(n).
|
FD |
Leibnitz |
PlN Leubnitz (S). De filosoof Wilhelm Leibniz (1646-1716) stamt uit Leipzig.
|
FD |
Leibold |
Patr. Germ. VN leudi-balth ‘lieden-moedig’.
|
FD |
Leicher |
Mhd. leicher: speelman, muzikant (DN). 1766 J. A. Leicher, Kriftel; 1806-30 Werner-Leicher, Hofheim-Pop. (VS1973,337-344)-Leich(t): BN Mhd. lîht, Mnd. lîcht: behendig, beweeglijk, onstandvastig, lichtzinnig. 1423 Conrad Leicht, Erfurt (BRECH.).
|
FD |
Leichter |
Leuchter: D. BerN < Mhd. lîhten: castreren. 1488 Petrus Leychter, Uberlingen (BRECH.).
|
FD |
Leick |
zie Lycke.
|
FD |
Leidekker |
zie Leydecker.
|
FD |
Leidensdorf(f) |
PlN Leidersdorf (Oberpfalz/BEI).
|
FD |
Leider(t) |
Leiderman(n): Patr. Oude VN, vgl. Leydens. 1484 Peter Leyder, Pommeren (BRECH.).
|
FD |
Leidgens |
1312-50 «Johannes Veren Liedkenen de Gravia» Grez-Doiceau ; dimin. en -gen (-ken) de Lied- (du thème anthropon. Liut-) (Vincent 68).
|
JG |
Leidgens |
zie Liedtke.
|
FD |
Leiding(er) |
zie Leydens.
|
FD |
Leidinger |
Ethnique: par ex, de Leidinge, à Rijsen, dans l’Overijssel (P.-B.).
|
JG |
Leifer |
Ontrond < Läufer: loper. Zie Lauffer.
|
FD |
Leifgen |
Dimin. en -gen (-ken) de l’anthrop. Liuffo, hypocor. de Liutfrid (Brech. II, 168).
|
JG |
Leifgen |
Leif(ke): Patr. Dim. Dim. van Germ. VN Liutfrid.
|
FD |
Leignée |
zie Lainier.
|
FD |
Leignel |
cf. Lagn(e)au.
|
JG |
Leignel |
zie Lagneau(x).
|
FD |
Leijdsman |
zie Leisman.
|
FD |
Leijen, van |
zie van Leyden.
|
FD |
Leijenhorst, van |
Leyenhorst: PlN Lewenhorst in Holland (MOERMAN).
|
FD |
Leijnen |
cf. Leyn, Leynen.
|
JG |
Leijnen |
Leyne(n): 1. Metr. < VN Geleine (Gisilena) of Madeleine (Magdalena). – 2. Grafie voor Lijnen.
|
FD |
Leijssen |
Génitif fém. de Leys, hypocor. de Lisbeth, Elisabeth (Vincent 41).
|
JG |
Leijzen |
zie Leysen(s).
|
FD |
Leijzers |
zie de Lyzer.
|
FD |
Leimbach |
-back, -bacq, -beck: Verspreide D. PlN.
|
FD |
Leimbergen |
zie van Lembergen.
|
FD |
Lein |
cf. Leyn.
|
JG |
Lein |
zie Leyn.
|
FD |
Lein(e), de |
zie Delain.
|
FD |
Leinartz |
-ardi, zie Léonard.
|
FD |
Leinbergen |
zie van Lembergen.
|
FD |
Leinders |
zie Léonard.
|
FD |
Leine(n) |
zie Leene(n).
|
FD |
Leinenweber |
Nom de profession: moy. haut-ail. lînen-weber ’tisserand de lin’ (Brech. II, 169).
|
JG |
Leiner |
Leiners, cf. Lehnerts.
|
JG |
Leiner(s) |
-ert, zie Léonard.
|
FD |
Leineweber |
D. BerN van de linnenwever. 1472 Diderick Lynenwevere, Oldenburg (BRECH.).
|
FD |
Leinfelder |
PlN Leinfelden (BW).
|
FD |
Leininger |
Afl. van PlN Leiningen (RP, TH).
|
FD |
Leinne |
zie Leene(n).
|
FD |
Leintz |
Prénom: comme Lintz, Linz, hypocor. de Léonard (Vincent 68).
|
JG |
Leintz |
zie Linz(e).
|
FD |
Leinwand |
BerBN van de lijnwaad-, linnenwever. Vgl. FN Leinwandschneider, Leinwander.
|
FD |
Leip |
zie Leib.
|
FD |
Leipold |
zie Leopold.
|
FD |
Leipoldt |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Leipprand |
zie Leibbrand.
|
FD |
Leipsig, van |
PlN Leipzig (S).
|
FD |
Leir |
Leire(ns), zie Lair(e).
|
FD |
Leirberghe, van |
zie van Lerberghe.
|
FD |
Leire |
Var. néerl. de Lair(e), aphérèse d’Hilaire, lat. Hilarius; cf. aussi Leirens.
|
JG |
Leirens |
Leiser, Leit. V. LEUD (Leu, Leuz, Leud).
|
EV |
Leirens |
Lerens, Lérens. Prénom (au génitif): comme Lermus, hypocor. de Willermus (= Guillaume) (cf. Taalen Tongvalll, 1959,205) ou bien double génitif de Leire [FD],
|
JG |
Leirman |
zie Laarman(s).
|
FD |
Leirs |
cf. Leer(s).
|
JG |
Leirs |
zie Leers.
|
FD |
Leirsberghe, van |
zie van Lerberghe.
|
FD |
Leis |
zie Leys.
|
FD |
Leise(n) |
zie Leysen(s).
|
FD |
Leiser |
zie de Lyzer.
|
FD |
Leisman |
Leijdsman, Leysmans: Patr. Afl. van Leys. 1400 Henric Leysman, Neerwinden (C.BAERT).
|
FD |
Leisner |
zie Leussler.
|
FD |
Leiss |
zie Leys.
|
FD |
Leisse(n) |
zie Leysen(s).
|
FD |
Leist |
au génitif: Leisten, Leistens. Peut-être surnom (de cordonnier): moy. néerl. leist, néerl. leest ‘modèle, forme (pour le pied)’ (cf. Brech. II, 171).
|
JG |
Leist(a)edt |
PlN Leistadt (RP).
|
FD |
Leist(en) |
D. équivalent van Leest. BerBN.
|
FD |
Leit(e) |
zie Leyten(s).
|
FD |
Leitenberger |
PlN Leitenberg (BEI) of Leutenberg (BEI.TH).
|
FD |
Leithaeuser |
PlN Leitenhausen (BEI) (DN).
|
FD |
Leitjen |
zie Liedtke.
|
FD |
Leitner |
Afl. van Beierse PlN Leite: (berg)helling. 1376 Stephan der Leyttner, Wenen (BRECH.).
|
FD |
Leitz |
Patr. Ontrond < Leutz, afl. van leudi-naam. 1294 Liuze, Reutlingen (BRECH.).
|
FD |
Leiven |
zie Lieven(s).
|
FD |
Leivers |
Patr. Germ. VN liub-hari ‘lief-leger’: Liubheri (MORLET I). Vgl. Leffering = Lieferink.
|
FD |
Leiyckx |
Patr. Ontronde vorm van Luyks.
|
FD |
Leizer |
zie de Lyzer.
|
FD |
Leja |
(NF liégeois). Var. de Lejar ou de Lejaxhe.
|
JG |
Leja |
Zie Lejard.
|
FD |
Lejacques |
. Article le + prénom Jacques, p.-ê. avec un des nombreux sens dérivés de ce nom dont celui de ‘niais, imbécile’ FEW5,8b.
|
JG |
Lejacques |
Reïnterpretatie van Lezaack.
|
FD |
Lejacqz |
Proven. Lajaxhe ou El Jaxhe (Dép. Sprimont).
|
EV |
Lejaeg(h)ere |
zie de Jager(e).
|
FD |
Lejaegere |
Lejaeghere, Le Jaeghere. Nom de profession: moy. néerl. De Jaghere (= le chasseur), francisé en Le Jaghere, cf. aussi Léagre, Liagre.
|
JG |
Lejaer |
Légère. Proven. Le Gers (Riv.), Gers (Loc.). Synon. : De Jaer. N° 230.
|
EV |
Lejaer |
zie de Jager(e), Lejard.
|
FD |
Lejan |
Zie Le Jaen.
|
FD |
Lejar |
Lejard, Lejeard, -ear, -aer, Legeard, -ear, Lejair. Sans doute w. liég., verv. djàr ‘jais (mâle de l’oie domestique)’ FEW 16, 17b, surnom de hargneux d’après Dauzat, Traité, 199.
|
JG |
Lejar(d) |
Lejear(d), Leja, Legear(d), Lejaer(d), Lejaire: BN Fr. jars: gent, gander. Vgl. De Cent.
|
FD |
Lejaxhe |
Nom d’origine ou de résidence: w. èdjâhe, agâ ‘schiste houiller’ FEW 21, 37b, comp. Lagauche et Leja.
|
JG |
Lejaxhe |
W. èdjahe: soort leisteen (J.G.). BerBN.
|
FD |
Lejay(e) |
zie Legai.
|
FD |
Lejaye |
cf. Legeay.
|
JG |
Lejaye |
zie Legeais.
|
FD |
Lejean |
Article le + prénom Jean; comp. Lejacques, Lemichel, etc.
|
JG |
Lejear(d) |
zie Lejar(d).
|
FD |
Lejeun |
[10e NF le plus fréquent en Wallonie, 1″ en prov. de Liège], w. Lèjeûne, Le Jeune, Legeune. 1547 «Pacquea le Joines» CoutSta-velot, 1612 «Gille Lejeune» TerriersNamur; surnom: fr. jeune (= puîné). Cf. aussi Lejosne. Noms composés: Le Jeune d’Allegeers-hecque. Le Jeune Gonzague.
|
JG |
Lejeune |
Lejeusne, Legeune, Liseune, Lezeune, Lejosne, Lasoone: BN Fr. jeune: jong. Vgl. De Jong(e). 1290 Jehan le Jovene; 1296 Eustasse le loune, Kales (GYSS. 1963); 1303 Alart le Jovene, Bergen (CSW II); 1559 Anthuenis le Joeusne, Bergen (SCHOUT. I).
|
FD |
le-Jeune |
Car. phys. ,,L’H. jeune » ou ,,Le cadet » par opposition à Laisné. N03 128, 263.
|
EV |
Lejoint |
1351 «Libiers li Joins» CartValBenoît; surnom: anc. fr. joint ‘bien fait, gracieux;rapide, alerte; mince’ FEW 5, 68a.
|
JG |
Lejoint |
BN Ofr. joint: bevallig, vlug, slank. 1351 Libiers li Joins, Val-Benoît (J. G.).
|
FD |
Lejoly |
Le Joly, w. (La Gleize) lu Djouli. Surnom: li. joli, mais aussi w. djoli ‘tacheté’;e/ Joli(s), etc.
|
JG |
Lejoly |
ziejoli(e).
|
FD |
Lejon |
Lejond, Lejonc, Lejoncq, Lejoncqne, Lejong. 1744 «Martin Lejong» Montigny-le-Tilleul; adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. Dejong(he) (= le jeune).
|
JG |
Lejonc(q) |
Lejon(g), Lejond, Lejoncque: BN. Vertaling van De Jong(e). 1296 Eustasse le loune = Stas le longhe, Kales (GYSS. 1963); 1661 Chr. Lejon, Elsene(MULVI).
|
FD |
le-Jong |
V. Jonc.
|
EV |
Lejosne |
Var. de Lejeune: w. djône, djon.tie ‘jeune’.
|
JG |
Lejosne |
zie Lejeune.
|
FD |
Lejour |
Le Jour. Surnom (à valeur obscure): fr. jour, cf. aussi Dejour et Lesjours.
|
JG |
Lejour |
Lesjours: BN Le Jour: de Dag. Vgl. De Dach. 1361 Willem de Dach = 1396 Guillame le Jour, Ktr. (DEBR. 1970,2000).
|
FD |
le-Jour |
Fonction. H. occupé pendant le jour, par opposition avec un homonyme occupé la nuit (Denuit).
|
EV |
Lejuge |
BerN Le Juge: de Rechter. Vgl. De Richter.
|
FD |
Lejuge |
Le Juge. Nom de fonction: fr.juge.
|
JG |
Lejuste |
Le Juste. 1472 «Johan le Juste» Dén-Chiny; surnom: fr. juste.
|
JG |
Lejuste |
Patr. Juste (zie i.v.) met Iw.
|
FD |
Lekaen |
cf. Lecane.
|
JG |
Lekaene |
Lekan(n)e, zie de Carme.
|
FD |
Lekain |
cf. Lequin(t), Lequain.
|
JG |
Lekain |
zie Lechien.
|
FD |
Lekane |
Lekanne, cf. Lecane.
|
JG |
Lekar |
zie Lecart(e).
|
FD |
Lekas |
zie Léchât.
|
FD |
Leke, van |
PlN Leke (WV). 1280 Joh. de Leke; 1326 Wenin van Leike, Ip. (BEELE). Wsch. andere PlN in: 1583 Jan van Leecke, Tg.-Aw. (AP).
|
FD |
Leken(n)e |
zie Lechêne.
|
FD |
Leken(s) |
Leeken(s): 1. Patr. Dim. van Germ. leud-naam, zoals Ledbert, Ledboud (GN). ±1240 Balduinus Ledekyn, Aaigem (SCHMID). Zie Liekens. – 2. In L ontrond < Leukens, dim. van Lodewijk. 1618 Peter Leukens, Grote-Brogel (NOUWEN1958); Luytyens = Leuckens = Leudeken(TROCH).
|
FD |
Lekene |
Lekène, Lekenne, Lequenne, Lequesne. Nom d’origine: pic. kêne ‘chêne’ ; cf. aussi Lechêne.
|
JG |
Lekenne |
V. Chêne.
|
EV |
Lekens |
1. V. Leek et Leeken. — 2. V. LEUD (Leuk).
|
EV |
Lekens |
Leekens. Peut-être comme Lieckens, Liekens, dérivé en -ken (au génitif) de Lied-dû thème anthropon. Liut- (Vincent 68).
|
JG |
Leket |
cf. Lequel.
|
JG |
Lekeu |
Lekeux, Lequeu, Lequeut, Lequeux. 1284 «Jeh. li keus f. Pieron le Keu» Dettes-Ypres, 1289 «Lambers li Keus de Rion» Cens-Namur, 1302 «Willemès li Keus de Bruges manouvriers» LoiTournai, 1315 «domum Lamberti le Keus» AnthrLiège, 1426 «Jak. le Keux» TailleSoignies, 1427 «Leurens ly Keulx demorant au tordoir» Ladeuze, 1472 «Serva le Keu» DénVielsalm, 1533 «Fran-chois le Keu» Ladeuze, 1573 «Marie Lekeu» BourgNamur, 1579 «Colla le keu (le eue)» = «Colla le euysinier» Malmedy, 1593 «Aul-binet le cuisinier demourant à Bende» = «Aubinet le keux…» Ouffet (BTD 26, 268), 1607 «Jacques Lekeu» BourgNamur; nom de profession: moy. fr. queu ‘cuisinier’ FEW 2, 1169b. – Pour le NF Lequeue, fort répandu dans le Hainaut, on hésite à y voir une simple var. de Lequeu (même zone de diffusion), ou bien, avec article fera, le, fr. queue; pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de Pétymon lat. cauda, cf. DicPatRom II.1, 637-666.
|
JG |
Lekeu(x) |
Leque(u)x, -ueu(e), -ueut, -ueuse, Lekue, Leceux, Lecot: BerN Ofr. cou(s), coeu, queu < Lat. cocus: kok. 1279 Emmelot le Keus, 1293 Maroie li Kos, Dk. (TdT); 1327 a Camus, le keus… pour faire boine sause au pisson = 1331 Camus li Keus, Bergen (PIERARD).
|
FD |
le-Keu(x) |
V. Lequeu(x).
|
EV |
Lekeuche |
Lecoeuche, Lekoeuche, Lekoeuge: Pic. cauche, keuche, Fr. chausse: schoeisel, kous (DNF). Vgl. Causse. 18e e. L. Leceuche, St.-Win. (ISB).
|
FD |
Lekeuche |
Lekœuche, Lekœuge, Lecœuche. Surnom: (avec le, article fém.) pic. couche, heuche ‘chausse’. Ce pourrait être également le pic. queuche ‘queux, pierre à aiguiser’ (Hécart, 378), keuch ‘ à Tournai [MH].
|
JG |
le-Keuche |
Car. mor. Le cuche (Dial.), ,,Le porc ». N0 288, 291.
|
EV |
Lekien |
Lequien, Lesquien. 1267 «Robins li Kiens» CensHerchies, 1268 « Wautyr le Kien» ChartesFlandre, 1279 «Giles li Kiens» Comp-tesMons, 1286 «Jehans li Kiens» CartBinche, 1302 «Mariien le Kien» LoiTournai, 1314 «Jakemart Lekien» ComptesMons, 1499 «Jehan le Kien» TerrierNaast; surnom: pic. tien, kin ‘chien’, cf. Lechien et Lequin(t).
|
JG |
Lekien |
zie Lechien.
|
FD |
le-Kien |
V. Chien.
|
EV |
Lekim |
Lekime, Lekimme, cf. Lehyme, -ime.
|
JG |
Lekim(m)e |
zie Lehyme.
|
FD |
le-Kimme |
Lexhime, Lequime. Car. phys. ou mor. ,,Le singe » (latin, cimies). (Les armes des Lexhime contiennent un singe). N08 288, 290.
|
EV |
Lekimpe |
Nom de profession: adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. De Kimpe (moy. néerl. kempe, kimpe ‘champion, lutteur’).
|
JG |
le-Kimpe |
Proven. Le camp (Dial., L.D.).
|
EV |
Lekkerkerker |
PlN Lekkerkerk (ZH). 1534 Michiel Leckerkercke, Bergen NH-Aw. (AP).
|
FD |
Lekœuche |
Lekœuge, cf. Lekeuche.
|
JG |
Lekoeuche |
Lekoeuge, zie Lekeuche.
|
FD |
Lekue |
zie Lekeu(x).
|
FD |
Lel, de |
Onduidelijk. Uit Del(h)elle?
|
FD |
Lelaboureur |
1291-92 «Jehan le Laboureur» ComptesMons; nom de métier: fr. laboureur ‘paysan, agriculteur’ FEW 5, 105b.
|
JG |
Lelaboureur |
zie Laboureur.
|
FD |
Lelait |
1282 «Thumas li Lais» DettesYpres; probabl. anc. fr. lai ‘laïque, civil’, cf. aussi Lai. – Pourrait être aussi le surnom fr. laid, cf. 1544 «le laid Giele» DénStavelotMy, 1633 «Pac-quea le laid» Louveigné.
|
JG |
Lelait |
BN Ofr. laid: lelijk. 1306 Alêne li Laide, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lelan |
Zie Lelon(g).
|
FD |
Lelandais |
Le Landais. Ethnique: habitant des Landes (sud-ouest de la France).
|
JG |
Lelangue |
zie (de) Lange.
|
FD |
Lelardeux |
Nom de métier, par ex. fr. (1640-60) lardeur ‘celui qui larde la viande’ FEW 5, 191b, ou surnom: anc. fr. lardoux, lardeux ‘graisseux, qui a l’apparence du lard’ id., 190a.
|
JG |
Lelarge |
1449 «messire Jehan le Large» Aides-Namur, 1466 «Lambert Strowe [= w. liég. streûf?] dit le Large» AnthrLiège, 1604 «la vefve Maurice Lelarge» Arbrefontaine, 1726 « Catherine Lelarge » BourgLiège ; surnom : fr. large (large de carrare, ou homme généreux) FEW 5, 182b.
|
JG |
Lelarge |
Delarge, Large: BN Fr. large: breed. Vgl. De Bree. 1321 Hue le Large, St-Q. (MORLET).
|
FD |
le-Large |
1. Car. phys. ,,Carrure large ». N° 259. — 2. Car. mor. ,,Homme généreux ».
|
EV |
Lelateur |
Lelatteur. Nom de profession: fr. lutteur, fabricant de lattes, cf. aussi 1555 «Hacquin Cuvelliers latteur et bouchier» AnthrLadeuze.
|
JG |
Lelaurain |
cf. Lelorrain.
|
JG |
Lelaurain |
zie Le Lorrain.
|
FD |
Leleu |
Le Leu, Leleup, Leleux. 1267 «Gabriel le Leu» DettesYpres, 1275-76 «Ustaces li Leus», 1277 «Pieres li Leus» ChirTournai, 1286 «li fius Mahiu le Leu» CartMons, 1302 «Gillot Rainewar c’on dist le Leu» LoiTournai, 1353 «Leleu filz Cuegnin» CartOrval, 1368 «Gerar le Leu» CartValBenoît, 1566 «Jan Le Leux» Cerfontaine, 1597-98 «Piere Leleux» ComptesNivelles, 1624 «Jacqueline le Leux (de Sedan)», 1631 «Jan Leleu» émigrés en Suède, 1666 «Nicolas Leleux» BourgNamur; surnom: w. et pic. leûp ‘loup’ FEW 5, 457a, cf. aussi Loup et Leloup.
|
JG |
Leleu(p) |
Leleux, zie Leloup.
|
FD |
le-Leu(x) |
V. Le loup.
|
EV |
Leliaert |
-ard, -art: 1. Een Leliaard was een aanhanger van de Franse koning in het middeleeuwse Vlaanderen, tegenhanger van de Klauwaard. – 2. Mnl. leliaert: zilveren munt. Vgl. Parisis. 1382 Jacob Lelyaerd, Rumbeke (DEBR. 1970); 1402 Jan Lelyaert, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Leliaert |
Léliaert, Leliartt. Surnom: moy. néerl. leliaert, partisan du Lys (parti de la France) en Flandre. Cf. aussi Liart.
|
JG |
lelie |
,,Lis ». Lely. N. d’horticulteur. N° 113, 168.
|
EV |
Lelie |
Lely. Probabl. d’un nom d’enseigne, néerl. lelie ‘lys’ ; cf. aussi Leliaert.
|
JG |
Lelie, (de) |
Leli, Lely, Lelij, de Lelys: 1. Metr. VNLelia. Het Iw. is dan secundair. 1355 Lylya relicta…; 1356 Magriete Lilien dochter, Bs. (PEENE1949). – 2. Huisnaam.
|
FD |
Lelie, van der |
Huisnaam. 1389 Zebrecht in de Lylie, Haren (BOLSEE). Leliendael, (van): Naam van een vrouwenkloosterin 1231 in Hombeek gesticht (Top. XI,2). 1266 apud Leliendale, Hombeek (OARI). 1303 Melijs van Leliendale, Mech. (HB 653).
|
FD |
Leliendael |
Proven. „Vallée des Lis ». lé-Lièvre. V. Lièvre.
|
EV |
Lelieu |
Lellieu. Var. du suivant; ou bien fr. le lieu < lat. locus, assez fréquent en toponymie, cf. Delieu.
|
JG |
Lelieur |
Le Lieur. 1273-80 «Mainfrois li loiieur» FriedenTournai, 1354 «Jacques le Lieeur» Kernuz (Gdf), 1558 «Jacques Lelieur» Bergues; nom de métier: fr. Heur ‘celui qui lie des gerbes de foin, de blé’ FEW 5, 322a, mais aussi ’emballeur de draps’, ‘relieur de manuscrits’ Gdf 4, 776, ainsi que moy. fr. Heur ‘sorcier’, (Mons) loyeu ‘tricheur’ FEW 5, 323b.
|
JG |
Lelieur |
Lelieu(x), Lellieu: BerN Fr. lieur: binder. Vgl. Binder. 1558 Jacques Lelieur, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Lelieuvre |
cf. Lelièvre.
|
JG |
Lelièvre |
Le Lièvre, Lelièvre, -iévre, -ieuvre. Lelivre, etc. 1265 «Evrard le Lièvre» CensNamur, 1270 «Robiers li Lièvres» Dettes-Ypres, 1279-80 «Matus li Lièvres d’Yppre», 1280-81 «Jehennés d’Orke li lièvres» Reg-Tournai, 1280 «Johannes dictus li liewres» PolyptLiège, 1286 «Maroie li Lièvres» CartMons, 1355 «Arnoul dit le jovene lièvre» AnthrLiège, 1528 «Le Lièvre» DénNeuf-château, 1561 «Anzelot le Lièvre, clerq» Antoing, 1676 «Jean le Lièvre» RuageAth, 1692 «Jean le Lièvre» Florenville, 1771 «Sr Lelivre » Haybes ; fr. lièvre, w. live, surnom de poltron, de peureux. Pour une approche globale des résultats et des motivations de rétymonlepus,cf.DicPatRom 1997, 123-133.
|
JG |
Lelièvre |
Lièvre, Leli(eu)vre, De Lièvre, Deliever, de Liever: BN Fr. lièvre: haas. Vgl. De Haas. 1275 Jehans li Lièvres, Baffe (VR i8sv°); 1304 Jehan Lièvres, Ip. (BEELE); 1350 Piéron li Lièvre, Dk. (TdT). Lelikens: Metr. Dim. van VN Lelia. 1439 Lelyekin Willemins, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Leligué |
Sans doute surnom: moy. fr. ligué (depuis 1596), qui est du parti de la Ligue FEW 5, 329b.
|
JG |
Leliveld |
Lelyveld: PlN Lelieveld. Lilienfeld (Oostenrijk)? 1650 van Lilieveld, Helmond (PDB); 1724 Laurentius Lelivelt, Den Bosch (MUL VII).
|
FD |
Lelivre |
cf. Lelièvre.
|
JG |
Lelivre |
zie Lelièvre.
|
FD |
Lellieu |
cf. Lelieu.
|
JG |
Lellieu |
zie Lelieu(r).
|
FD |
Lellouche |
1438 «Jehan le Louche» Laon; surnom: anc. fr. lo(u)sche, fr. louche ‘qui ne voit pas très bien; myope’, mais aussi ‘qui a les jambes arquées; gauche, maladroit’, etc. FEW 5, 473a.
|
JG |
Lellouche |
zie Louche.
|
FD |
Leloir |
Leloire. Fr. loir (nom du petit rongeur) FEW 4, 155a, p.-ê. comme surnom de qqn qui dort profondément (l’expr. dormir comme un loir est attestée depuis le 13e s.).
|
JG |
le-Loir |
V. Loir.
|
EV |
Leloir(e) |
Loir(e): Fr. loir: zevenslaper, relmuis. BN vanluiaard. 1348 Piéron li Loir, Dk. (TdT).
|
FD |
Lelon |
cf. Lelong.
|
JG |
le-Lon |
-Long(h). Car. phys. ,,H. de grande taille ». N° 253.
|
EV |
Lelon(g) |
Lo(o)ng, Lelan, Lilongh, Long(h)e, Longue: BN naar de lange gestalte. 1287 Joh. dictus Langh; 1267 Nicholay le Lonc, Ktr. (DEBR. 1980); 1387 Jakemard le Lonc, Mkr. (DEBR. 2000).
|
FD |
Lelonchay |
cf. Lon(c)hay.
|
JG |
Lelonchay |
zie Loncel(le).
|
FD |
le-Lonchay |
Proven. Lonzée (Loc.). Synon.: Lonchay.
|
EV |
Lelong |
Le Long, Lelon. 1265 «Pieron le Lonk» CensNamur, 1267 «Nicholon le Lonc» ChartesFlandre, 1277 «Jehans li Lons» Chir- Tournai, 1289 «Watrekins li Lons» CensNamur, 1295-1302 «Jakerain le Lonc «Impôt-Artois, 1364 «Jehans li carpentiers dis li Lons» PolyptAth, 1415 «Johan Lelong fils» Gozée, 1544 «Johan le Long» DénStavelot-My ; surnom : anc. fr. lonc, fr. long (de haute taille), cf. Lelangue.
|
JG |
Lelorain |
Lelorrain, Le Lorrain, Lelaurain. 1544 «Henry fil le Lorain» DénStavelotMy, 1561 «Jehan le Lorain» DénFlorenville, 1606 «Jean Le Lorain» BourgNamur, 1693 «Jean Janne dit le lorain» Montegnée; ethnique: Lorrain, de Lorraine.
|
JG |
Lelotte |
Leloutre. 1689 «Jean Lelotte» BourgNamur; surnom: w. lote, m., ‘loutre’ FEW5, 476b, animal réputé gras.
|
JG |
Lelotte |
zie Loutre.
|
FD |
Lelouchier |
Le Louchier. 1284 «Jehans li Louchiers» Pont-sur-Sambre ; nom de profession: moy. fr. louchier ‘celui qui fait des louches’ FEW 16, 483b (éventuellement des bêches en Wallonie, w. louchèt, /ocèf) ; ou bien celui qui perçoit le droit de « louche » (sur les grains).
|
JG |
Lelouchier |
Louchie(r), Lochie(z), Lo(u)chy: Ofr. louchier: lepelmaker. BerN. Vgl. De Lepeleere. 1315 Jehans li Louchiers, Dk. (TdT); 1376 Goesaert le Louchier, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Leloup |
Le Loup, Leloux. 1289 «Watiers li Lous» CensNamur, 1472 «Jehan le Loup», «Henry le Louxe» (?) DénVirton, 1524 «An-drian Le Loup» BourgNamur, 1528 «Gilleyle Loux», «Jehan le Loux» DénHouffalize, 1571 «Mathieu le Loup de Nayou» La Gleize, 1581 «Jehan le Loup» NPLouette, 1602-3 «Jean Leloup» TerriersNamur, 1679 «Pierre Le Loup» BourgNamur, 16e-17e s. « Leloup» Spa (pour y éviter des confusions entre quatre frères, tous propriétaires de forges, seul le premier porta le nom de Leloup, les trois autres adoptèrent les noms de Wolff, Lupus et Lovinus, cf. Body 50); surnom: fr. loup, cf. aussi Leleu. Parfois aussi nom d’enseigne, cf. 1602-3 «4 hosteliers, assavoir (…) le Loup, le Mouton» TerriersNamur. – Cf. aussi 1478 «Hubert Leloupi [= loupier?]» Presles.
|
JG |
Leloup |
Loup, Leloux, Leleu(p), Leleux, Deleu(x), Deleuve: Ofr. leu, lou, Fr. loup: wolf. BN. Vgl. De Wolf. 1283 Boidin le Leu (DEBR. 1980); 1306 Lux le Leu = 1281 Lux Wulf, Ip. (BEELE); 1295 Soufie li Leuve=1310 Soufie li Leus, Bergen (PIERARD); 1320 Willaume le Lou (MORLET).
|
FD |
le-Loup |
-Loux, -Leu, -Lupe. Car. mor. ,,Homme cruel pour ses semblables » (Homo homini lupus). Nos 288, 290.
|
EV |
Leloutre |
cf. Lelotte.
|
JG |
Leloutre |
zie Loutre.
|
FD |
Lelubre |
Lelupe: BN Mfr, lubre: wulps, wispelturig.
|
FD |
Lelubre |
sans doute aussi Lelupe. Surnom: moy. fr. lubre ‘lascif, inconstant’ FEW 5, 427b.
|
JG |
le-Lubre. |
Car. mor. ,,H. lubrique ». N° 271.
|
EV |
le-Lupe |
V. Leloup.
|
EV |
Leluron |
cf. Luron.
|
JG |
Leluron |
Fr. luron: vrolijke kerel.
|
FD |
Lelut |
Peut-être fr. / ‘élu mais le -t final est surprenant ; serait-ce plutôt anc. fr. lut ‘terre à potier, enduit’ Gdf, comme surnom métonymique de potier [MH] ?
|
JG |
Lely |
cf. Lelie.
|
JG |
Lely.
|
V. Lelie. |
EV |
Lelyfs, (de) |
zie (de) Lelie.
|
FD |
Lelyveld |
zie Leliveld.
|
FD |
Lem |
V. Lam et LAND.
|
EV |
Lem |
zie Lemme.
|
FD |
Lem- |
-lin, -lyn, -mens, -mers. V. LAND.
|
EV |
Lema |
Surnom: w. ma ‘mail, marteau’ FEW 6/1, 116a; le NF n’étant pas liégeois, ne peut être une var. w. liég. de Lemal (= le mal), cf. Ma.
|
JG |
Lema |
zie Lemal.
|
FD |
Lemable |
L’aimable: de beminnelijke?
|
FD |
Lemable |
Probabl. forme agglutinée de l’aimable, surnom.
|
JG |
Lemache |
1. BerN Ofr. mâche (onderwerpsvorm) naast machon (voorwerpsvorm), Fr. maçon: metselaar, steenhouwer. 1451 Christophe Lemaces, Ip. (IAYIII). – 2. Zie Limage.
|
FD |
Lemache |
Peut-être surnom: w. liég. matche, f., ‘dame de trèfle, jeu de cartes’ (de l’ail. Memch) FEW 16, 550b.
|
JG |
Lemaen |
zie Léman.
|
FD |
Lemag(i)e |
zie Limage.
|
FD |
Lemage |
Lemagie (var. flam. ?). Peut-être surnom: fr. mage, w. liég. mâdje ‘roi mage’ DL, désignant celui qui jouait ce rôle dans les Mystères du Moyen Âge, mais aussi anc. fr. mage ‘magicien’ et magis ‘mage’ Gdf [MH].
|
JG |
Lemagne |
Surnom: anc. fr. ma(i)gne ‘grand’ FEW 6/1, 50a, ou bien prénom Magne avec l’article agglutiné (Morlet 612).
|
JG |
Lemagne |
zie Lemaine.
|
FD |
Lemahieu |
Le Mahieu. Article le + prénom Ma-hieu (= Mathieu).
|
JG |
Lemahieu |
zie de Meyer(e).
|
FD |
le-Mahieu |
V. Maire.
|
EV |
Lemai |
cf. Lemay.
|
JG |
Lemai |
zie Lemay(e).
|
FD |
Lemaide |
1448 «Colignon le Mede» NP-Laroche, 1541 «Anne fille de feu Goeschal le Mède» Malmedy; nom de profession: anc. liég., anc. lorrain (Metz) meide ‘médecin’ FEW 6/1, 604a: comp. Lemie.
|
JG |
Lemaignen |
Le Maignent (NF importé de l’est ou du sud-est de la France). Comme le propose Dauzat 404, p.-ê. nom de métier: anc. fr. maigna(i)n ‘chaudronnier ambulant’ Gdf, comp. Magnien, mais on ne peut écarter anc. fr. maignen, adj. ‘mutilé, estropié’ (Greimas, DAF 355) [MH].
|
JG |
Lemaigre |
Maigre, Demaigre, Le Meigre: BN voor een magere. Vgl. Magerman. 136 e. Robert le Maigre, Laon (MORLET).
|
FD |
Lemaigre |
w. (Fosse) Lèmêke, Le Meigre, sans doute aussi Lemiegre, Lemiengre (formes néerl.). 1280-81 «Josses li Magres», 1331 «Magnon le Magre» Tournai, 1602-3 «la vefve de feu Le Maigre » TerriersNamur, 1624 «Pier Le Maigre» émigré en Suède, 1756 «Florent Le Maigre (orig. de Vieuxville)» BourgLiège, 1777 «fagne Lemaique» (topon.) Fosse-lez-Stavelot; surnom: fr. maigre. La var. flam. Lemiengre pourrait représenter anc. fr. mingre ‘chétif Gdf [MH].
|
JG |
le-Maigre |
Car. phys. ,,H. maigre ». N° 259-
|
EV |
Lemailleux |
Lemaylleux. 1428 «Johans le Maëleur», 1486 «J. le Mayeleur», 1579 «Gidet le maylleur» AnthrLiège; nom de profession: sans doute w. liég. mâyeleû, « mâlieu ‘châtreur’ DL 398 (E. Renard, BTD 26,263), cf. aussi Mailleur, Mailleux.
|
JG |
Lemailleux |
zie Mailleu(r).
|
FD |
Lemaine |
Lemagne: BN Ofr. maine, magne: groot. 1245 Emme Mainnes, Atrecht (NCJ),
|
FD |
Lemaine |
Probabl. nom d’origine: Le Maine [anc. fr. maine ‘demeure’], topon. assez fréquent en France.
|
JG |
Lemair(e) |
Lemeir(e), Lemeer, Lemerre, Lemer(e), Lamair(e), Lamère, Lameere, Lameir(e), La Meir, Lameijer, Lamer, Limère, Limere, Demeer(e), Demerre, Demaire, Demeire, Meire, Meer(e), Merre: Fr. maire < Lat. maior: meier, burgemeester. Zie De Meyer(e). 1270 Guillaume le Maire, Noyon (MORLET); 1424 Gillis le Merre, Ktr. (SR p.gg); 1449 Henrick Lameer, Mb. (A.BAERT).
|
FD |
Lemaire |
[18e NF le plus fréquent en Wallonie], w. (Odeigne) Lèmêre, Le Maire, le Maire, Lemair. 1403 «Jehan, fils Jehan le Mair» Aische-en-Refail, ±1500 «Jean le Maire» Maillen, 1571 «Gilles Lemaire» BourgNa-mur, 1626 «Jaspar Le Maire (de Arbespinne/ Sart-lez-Spa)» émigré en Suède; nom de fonction: fr. maire (cas sujet de lat. maior) FEW 6/1, 55a. Cf. aussi Le Mayeur (issu du cas régime). « le Maire de Romsée.
|
JG |
le-Maire |
Le Mahieu, Le Mayeur (Dial.), Lemer. Fonction municipale. Magister.
|
EV |
Lemaitre |
Lemaître, Lemaistre, Lemaitte, Lemestre, Lematre. 1656 «Andrien Lemaistre» BourgNamur; nom de fonction: fr. maître (de corporation, d’école, etc.), mais aussi anc. fr. maistre ‘docteur, médecin’ Gdf. « NF composé: Le Maistre d’Anstaing.
|
JG |
Lemaître |
Lemai(s)tre, Lemaitte, Lemeiter, Lemistre, Lemat(t)re, Lemestre, Lemettre, Lemet(te), (de) Maître, Demaitre, Maiter, Demaiter(e), Demette(r), Demet(t)re, de Maistre, Demestre(s), Demeiter, Maystre, Meystre, Mestre(s): Ofr. maistre, Fr. maître < Lat. magister: meester, aïs academische graad of meester in een vak. Zie De Meester(e). 1306 Mahieu le Maistre; 1276 maistre Johan (tegenover cnape Jan), Ip. (BEELE).
|
FD |
le-Maître |
Fonct. ou profess. ,,Le maître d’école » ou ,,Le chef d’atelier ». Lemaistre, Lemes(t)te (anc.); Maisse, Miess (Dial.). N° 139, 142.
|
EV |
Lemajeur |
Lat. maior, le plus âgé, ou bien var.de Lemayeur.
|
JG |
Lemajeur |
zie de Meyer(e).
|
FD |
Lemal |
Lema(ux), Lemalle, Lemiau(x): BN Fr. mal: kwaad. Vgl. De Quae. 1386 Guy le Mal (MARCHAL).
|
FD |
Lemal |
Lemalle. 1386 «Guy le Mal»; sans doute surnom: anc. fr., moy. fr. mal ‘mauvais, méchant’, cf. aussi Lemaux et comp. Lemau-vais, mais on ne peut exclure le mâle, cf. Lemay [JL, NFw].
|
JG |
le-Mal |
Proven. 1. Le Mallum, lieu des assemblées publiques dans les villages. — 2. Altér. (par fausse régression) de Limal (Loc.). N° 83.
|
EV |
Léman |
Lemaen, Lemant, Le Men, Liman Liman(n)e: 1. Zie Leeman(s). – 2. Vertaling van De Man. 1366 Jehan li Man; ±1370 Symon le Man, Ktr. (DEBR. 2002). Lemaen < Léman met accent op 2e lettergreep.
|
FD |
Léman |
Lemant, au génitif: Lemans, Lémans. Var. de Leeman(s) (= homme de fief).
|
JG |
Léman |
V. Leeman et LEUD (Leu).
|
EV |
Lemanissier |
Man(n)echez: BerN: ontginner van een mergelgroeve. 1285 Hèle Manesière, Dk. (TdT); 1468 Jehans Mannessier, Senlis (MORLET).
|
FD |
Lemans |
zie Leeman(s).
|
FD |
Lemarc |
cf. Lemarcq.
|
JG |
Lemarc(q) |
zie De la Marche.
|
FD |
Lemarchal |
Lemaréchal. Nom de profession: généralement anc. fr. mareschal, fr. maré-cAa/(-ferrant), comp. Maréchal et Marchai, mais parfois aussi au sens médiéval de ‘artisan ou officier chargé du soin des chevaux et des écuries’Gdf [MH].
|
JG |
Lemarchal |
zie (de) Maréchal.
|
FD |
Lemarchand |
Le Marchand, Lemarquand (forme pic.). Nom de profession: fr. marchand.
|
JG |
Lemarchand |
zie Marchand(t).
|
FD |
le-Marchand |
Profess. H. exerçant un commerce.
|
EV |
Lemarcotte |
Avec le, article fém., surnom: w. marcote ‘belette’ FEW 16, 526a; cf. Marcotte et 1526 «Quentin Doesne dit Marcotte» Mons.
|
JG |
Lemarcotte |
zie Marcotte.
|
FD |
Lemarcq |
Lemarque, Lemarc, Lemerk. Sans doute var. de Lamarque.
|
JG |
Lemaréchal |
cf. Lemarchal.
|
JG |
Lemaréchal |
zie (de) Maréchal.
|
FD |
Lemaresquier |
Norm.-Pic. afl. van maresc, Germ. marisk: meers, beemd. BerN van groenteboer (DNF).
|
FD |
Lemarié |
Fr. marié, surnom de nouveau marié?
|
JG |
Lemarinel |
Le Marinel. Anc. fr., moy. fr. mari-nel ‘marin’ FEW 6/1, 345b.
|
JG |
le-Marinel |
Profess. ,,Le petit marin ». (N. franc.).
|
EV |
Lemarois |
Probabl. nom d’origine : anc. fr. ma-rois ‘marais’.
|
JG |
Lemaront |
Surnom: article le + Maron, prénom dérivé de Marie, cf. Maron.
|
JG |
Lemarquand |
cf. Lemarchand.
|
JG |
Lemarquand |
zie Marchand(t).
|
FD |
Lemarque |
cf. Lemarcq.
|
JG |
Lemarque |
zie De la Marche.
|
FD |
Lemarre |
zie de Maer(e), Delamarre.
|
FD |
Lemas(s)uy |
zie Massuir.
|
FD |
Lemasson |
Masson, Machon, Maçon, Massun: BerN Fr. maçon: metselaar. 1334 Alart le Maçon… pour mâchonner; Phelippet le Machon, Bergen (PIERARD); 146 e. Estievenon le Machon.. .machonnaghe et fouaghe, Rijsel (DUPAS 82); 1485-1566 B. Masson = Latomus (BRECH.).
|
FD |
Lemasson |
Nom de profession: anc. fr. machon, masson, fr. maçon FEW 16, 506a; cf. aussi Masson, plus souvent dérivé de Thomas.
|
JG |
Lemasuy |
Lemassuy. Terme de coutume: anc. fr. de Wallonie masuier ‘tenancier (d’un manse), fermier’, du lat. médiéval mansuarius ‘tenancier d’un mansus’ FEW 6/1, 256a; cf. aussi Masuy, Mazuy.
|
JG |
Lemat(t)re |
zie Lemaître.
|
FD |
Lematre |
cf. Lemaitre.
|
JG |
Lemaur |
17e s. «Lemaur» Hautrage, puis Thulin; surnom: anc. fr. mor ‘qui a la couleur des maures (= brun, noir)’. Cf. Moreau, etc.
|
JG |
Lemaur |
17e s. «Lemaur» Hautrage, puis Thulin; surnom: anc. fr. mor ‘qui a la couleur des maures (= brun, noir)’. Cf. Moreau, etc.
|
JG |
Lemaur(e) |
1. BN De Moor. – 2. Zie Lemort.
|
FD |
Lemauvais |
1289 «Hennons li Malvais» Cens-Namur; surnom: fr. mauvais ‘méchant’. Comp. Lemal, Malice, etc.
|
JG |
Lemauvais |
zie Mauvais.
|
FD |
Lemaux |
Le Maux. Probabl. var. vocalisée de Lemal.
|
JG |
Lemaux |
zie Lemal.
|
FD |
Lemay |
-aye, Lemai. 1624 «Gile Le Maay» émigré en Suède; p.-ê. var. (avec le, article fém.) de Lamaye, ou bien surnom de l’homme qui plante le mai, w. may (Dauzat 380). – Pour J. Lechanteur, ce pourrait être aussi rie mâlei, w. liég. li mâye, surnom d’homme vigoureux, cf. 1620 «Anthoine le mailhe», 1624 Andrien Bertrand dict le mayelle (not. liég.); sous la forme fr., pourrait être représenté par Le-mal(le) [JL, NFw].
|
JG |
le-May |
V. Mez.
|
EV |
Lemay(e) |
Lemai: 1. Zie De Mey. – 2. PlN Le May-sur-Evre (Maine-et-Loire) (DNF).
|
FD |
Lemayené |
-ene. Surnom: anc. fr. mainé ‘puîné’, cf. Mayné.
|
JG |
Lemayené |
zie Mayné.
|
FD |
Lemayeur |
Le Mayeur. Cf. 1336 «sor le maisons Henrions le maiour» RegLaroche; nom de dignité: fr. du Nord et de Belgique mayeur ‘maire, bourgmestre’, cas régime de maire FEW6/l,57a, c/Lemaire.
|
JG |
Lemayeur |
Le Mayeur. Cf. 1336 «sor le maisons Henrions le maiour» RegLaroche; nom de dignité: fr. du Nord et de Belgique mayeur ‘maire, bourgmestre’, cas régime de maire FEW6/l,57a, c/Lemaire.
|
JG |
Lemayeur |
Lemaylleux, zie de Meyer(e).
|
FD |
le-Mayeur |
V. Maire.
|
EV |
Lemaylleux |
Nom de métier: rouchi maleu ‘maître tisserand’, cf. Mailleu(r), Mailleux; ou bien var. de Le Mayeur ou de Lemailleux.
|
JG |
Lembcke |
zie Lammekens.
|
FD |
Lembecq |
Lembeck. Nom d’origine: notamment Lembecq (BrFl).
|
JG |
Lembeke, van |
Lembeck, Lembecq: 1. PlN Lembeke (OV). 1159 Amandus de Lembeka. – 2. PlN in Boezinge (WV). 1255 Eustachius de Lembeka. – 3. PlN in Oostkerke (WV). 1284 Jan van Lembeke; 1302 Jakemin van Lembeke, Bg. – 4. PlN in Tielt, Ooigem, St.-B.-Vijve, Wielsbeke (DE IX). – S.Lembeek(VB).
|
FD |
Lember |
V. LAND.
|
EV |
Lember |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lember(g)ier |
Proven. Lemberg (Loc. all.), avec suff. d’orig.
|
EV |
Lember, de |
zie Delambre.
|
FD |
Lemberechts |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lemberg(er) |
Lembergier: PlN Lemberg, Silezisch voor Löwenberg. 1495 Bartsch Lemberg = Bartusch Lewenberg, Görlitz (DN).
|
FD |
Lembergen, van |
van Lemberghe, Lemberg(h)e, Leimbergen, Leinbergen, van Limberg(h)en, van Linberghe, van Lomberg(h)en: PlN Lemberge (OV). De var. met o door ronding o.i.v. ml. 1238 Grita de Le(n)tberga, Cent (GN); 1281 Ymzoete van Lembergen, Lemberge (HAES.); 1475 Hans van Lymberge, Lier (FRANS).
|
FD |
Lemberger |
Ethnique: habitant de Lemberg (Ail.).
|
JG |
Lembert |
cf. Lambert.
|
JG |
Lembert |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lemblin |
cf. Lamblin.
|
JG |
Lemblin |
zie Lambelin.
|
FD |
Lembo |
zie Lambo.
|
FD |
Lemborelle |
cf. Lamborclle.
|
JG |
Lemborelle |
zie Lamborelle.
|
FD |
Lemborg |
-bourg, -bours, zie Limburg.
|
FD |
Lembourg |
Lembours, Lambourg, -our. 1365 «Mengnon Lembourc» TailleMons, 1382 «maistre Alart de Lembour» GuillLiège, 1444 «Pierart de Lembourg fuselier» AidesNamur, 1474 «frère Thomas de Lembourch» Princip-Liège, 1541 «Vaspasien Lembourcque» et-quennes (au nord de Bavai); nom d’origine: Limbourg (arr. Verviers) ou province.
|
JG |
Lembrechts |
-breght(s), -bregts, -brik, zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lembrechts |
cf. Lambrechts.
|
JG |
Lembrée |
-ee, Limbrée. 1573 «J. deLembrée», 1776 «Marie-Joseph Lembrée» My; nom d’origine: Lembrée, w. Limbréye, hameau de My (arr. Marche).
|
JG |
Lembrée |
-ez, Limbrée: PlN Lembrée in My (LX). Lembrez: 1. Zie Lembrée. – 2. Zie Lambret(te).
|
FD |
Leme(r)sre |
Hypercorrect voor Lemerre.
|
FD |
Lemeer |
Lemeir(e), zie Lemair(e).
|
FD |
Lemeer |
Lemeir, Lemeire. Peut-être (avec le, article fém.) var. de Lameere: moy. néerl. meer ‘marais’, qui a souvent été emprunté en topon. w. ; ou bien var. de Lemaire [FD],
|
JG |
Lemeir |
Lemeire, cf. Lemeer.
|
JG |
Lemeiter |
zie Lemaître. Le Men: 1. Zie Léman. – 2. Bretonse FN Le Men(n): jong van een dier (LE MENN).
|
FD |
Lemenager |
zie Ménager.
|
FD |
Leménager |
Nom de profession: anc. fr, mesnager ‘ouvrier de campagne, cultivateur, etc.’FEW 6/1, 189a.
|
JG |
Lemens |
Lemense (forme francisée), cf. Lem-mens.
|
JG |
Lemens(e) |
zie Lemince, Lemmen(s.
|
FD |
Lemense |
1. Francis, de Lemmens. V. LAND. – 2. Car. phys. ,,Le mince ».
|
EV |
Lemenu |
Surnom: fr. menu ‘petit (detaille)’FEW 6/2, 134b; cf. aussi Menu, etc. – Forme fém.: Lemenue.
|
JG |
Lemenu |
zie Menu.
|
FD |
le-Menu |
Men-, Min- -uet, -uit. Car. phys ,,H petit et mince. » N° 259.
|
EV |
Lemer |
cf. Lemmer, mais aussi Lemaire.
|
JG |
le-Mer |
V. Lemaire.
|
EV |
Lemer(e) |
zie Lemair(e).
|
FD |
Lemercier |
Nom de profession: anc. fr. mercier ‘celui qui importe des étoffes’, anc. pic. mer-chier, fr. mercier ‘marchand du corps de la mercerie’ FEW 6/2, 40b, cf. 1275-76 «Jehans de Trehout li mierchier» RegTournai, -Bibliogr. : Fr. de Cacamp et J. Lemercier, Une vieille famille athoise: six siècles d’histoireie la famille Lemercier (autrefois le Merchierdit le Bosquillon). 1370-1970, ACAA 43, 1970, 14-34.
|
JG |
Lemercier |
zie Merchier(s).
|
FD |
le-Mercier |
Profess. (Anc.) ,,Le colporteur ».
|
EV |
Lemercinier |
1444 «Henri le Merchenier» TerreJauche, 1472 «Therion le Merchenir» DénLaroche; nom de profession: anc. fr.,anc. liég. merchenier ‘marchand’, attesté aussi avec le sens de ‘vénal, homme intéressé’, etc. FEW 6/2, 15a; cf. Mercenier, etc.
|
JG |
Lemercinier |
zie Mercenier.
|
FD |
le-Mercinier |
Profess. ,,Le mercenaire ».
|
EV |
Lemerck |
zie De la Marche.
|
FD |
Lémeret |
BN Ofr. l’esmeré: bevallig, voornaam. Vgl. Lémeray(DNF).
|
FD |
Lémeret |
Pour Dauzat 381, surnom: anc. fr. esmeré ‘fin, délicat’, littér. ‘épuré’ FEW 6/2, 39a.
|
JG |
Lemerk |
cf. Lemarcq.
|
JG |
Lemerk |
zie De la Marche.
|
FD |
Lemerle |
Lemi(e)lle, Lemesle: Fr. merle: merel. BN naar de vogelnaam. Vgl. De Meirel, Merlan(d).
|
FD |
Lemerle |
Surnom: fr. merle (oiseau), cf. Merle, Merlot, Marlet et Lemielle.
|
JG |
Lemerre, |
zie Lemair(e).
|
FD |
Lemery |
Article le + Aimery ou bien var. de Ne-mery (avec échange des consonnes liquides).
|
JG |
le-Mes(t)re |
V. Le maître.
|
EV |
Lemestre |
cf. Lemaitre.
|
JG |
Lemestre |
zie Lemaître.
|
FD |
Lemestré |
-ez. Nom de profession: anc. fr. ménestrel ‘artisan ouvrier, poète ambulant’, w. liég. mèstré ‘ménétrier’ FEW 6/2, 117 (cf. É. Legros, BTD 27, 129).
|
JG |
Lemestré(e) |
-ez, -er, Mestré, -ez, -ay, -eit, Mistré: W. mestré < Ménestrel (zie i.v.; RENARD 254). 1314 Gérard le Mestré = le Menestreit; 1400 Baudouin le Menstreit, Luik (Midd. 1981,77-97,197-210).
|
FD |
Lemet |
Lemey. Peut-être (avec le, article fém.) surnom: anc. fr. met ‘maie, huche’.
|
JG |
Lemettre |
Lemet(te), zie Lemaître.
|
FD |
Lemeunier |
Nom de profession : fr. meunier, cf. aussi Lemonnier.
|
JG |
Lemeunier |
zie Meunier.
|
FD |
Lemeur |
Le Meur, Lemur. Probabl. surnom à portée morale : anc. fr. meùr, fr. mûr, w. nam. meûr ‘sage, posé, réfléchi’ FEW 6/1, 533a.
|
JG |
Lemeur |
zie Lemort.
|
FD |
le-Meur |
V. Maure.
|
EV |
Lemey |
cf. Lemet ou Lemay.
|
JG |
Lemey |
zie de Mey.
|
FD |
Lemhouer |
Var. van Leenhouder? Of ArabischeFN (PDB)?
|
FD |
le-Mi(r)e |
-Mi(è)re. Profess. ,,Le médecin ».
|
EV |
Lemiau |
Lemiaux, -iau. Peut-être, avec article agglutiné, pic. émiau, aimiau ‘regain’ (Hécart, 23; ALW 1,236-7 et 283a) [MH].
|
JG |
Lemiau(x) |
zie Lemal.
|
FD |
Lemichel |
zie Michael.
|
FD |
Lemichel.
|
Article le + Michel, comp. Lejacques, Lejean.
|
JG |
Lemie |
Lemye. 1327-28 «Renier le Mie» ComptesMons; nom de profession: anc. fr. mie ‘médecin’ FEW 6/1, 604a; cf. aussi Lemy.
|
JG |
Lemié |
Lemiez, Lemyé, Le Myé. Surnom: anc. fr., pic. myé ‘miel, hydromel’ FEW 6/1, 646a sv., cf. aussi Lemielle.
|
JG |
Lemié |
Lemiez, Lemyé, Lemy(e): Miet, dim. van Ofr. mie < Lat. medicus: arts, geneesheer. 1295 Guillermus dictus le Mie, St-Q.; Thomas Miet de Joncourt (MORLET); 1405 Lore le Mye; 1406 Maigne Lemie, Dk. (TTT).
|
FD |
Lemie(n)gre |
BN Ofr. mingre: zwak, spichtig, mager. Fr. FN Lemaingre.
|
FD |
Lemiegre |
Lemiengre, cf. Lemaigre.
|
JG |
Lemielle |
1359 «Henry le Miel clers» Cart-Orval; surnom: forme dial. de fr. merle, par ex. ouest-w. mièle, cf. Lemerle; ou bien anc. liég. miellé ‘miel’, cf. Lemié.
|
JG |
Lemielle |
zie Lemerle.
|
FD |
le-Miellé |
Dial. ,,Le merle ». Car. mor. N08 288, 292.
|
EV |
Lemier(r)e |
Lemière, zie Lemire.
|
FD |
Lemière |
-iere. Pour Morlet 613, var. de Lemire.
|
JG |
le-Mière |
V. Lemire.
|
EV |
Lemieuvre |
Ofr. mièvre: levendig, guitig, schalks. 1215 Nicholaus le Mièvre, Laon (MORLET).
|
FD |
Lemieux |
BN Le Mieux? Wsch. veeleer reïnterpretatie van Lemié of samentrekking van Lemailleux.
|
FD |
Lemieux |
Peut-être surnom: le mieux? Mais une réinterprétation d’un nom proche, par ex. Lemié, serait envisageable. Sinon, nom d’origine: Leymieux (Loire), 1761 «Lémieu» (Morlet 613).
|
JG |
Lemiez |
cf. Lemié.
|
JG |
Lemiez |
zie Lemié.
|
FD |
Lemignon |
1448 «Jehan le Mignon» NPLaroche, 1594 «Jean Lemignon» BourgNamur, 1628-29 «François Le Mignon (de Verviers)» émigré en Suède; nom de profession: w. mignon ‘chaudronnier’ FEW 6/1, 203a, cf. Mignon. Lentille. Peut-être var. du NF Lemielle ou, avec échange des consonnes liquides et remotivation sur fr. mille, du NF Lemire, -irre [MH].
|
JG |
Lemignon |
zie Mignon(e).
|
FD |
Lemille |
zie Lemerle.
|
FD |
Lemin |
Var. van Lamain? Of Le Men?
|
FD |
le-Min |
Proven. Le Main (fleuve). -Mineur. Profess. ,,Ouvrier de mine ».
|
EV |
Lemin. |
1280 «Jakemes Lemmins», 1284 «Lemmin Piet de soile» « Dettes Ypres ; probabl. forme francisée de Lemen, cf. Lemens, Lemmens.
|
JG |
Lemince |
Leminse, Le Minse. Surnom : moy. fr. mince ‘misérable, pauvre’ ou bien fr. mince ‘chétif FEW 6/2, 133a.
|
JG |
Lemince |
Leminse, Lemens(e): Mfr. mince: tenger, mager. Maar het woord is pas ne-eeuws en er zijn geen oude vbb. van de FN bekend. Daarom veeleer reïnterpretatie, wellicht van Lemens < Lemmens.
|
FD |
Lemineur |
1444 «Pierrechon le Mineur» Aides-Namur, 1498 «Jacques Le Mineur» BourgNamur, 1509 «Henar Le Minneur» BourgNamur, 1540 «Paqueau le Myneur» Forge-Mirwart, 1548 «Feuillien Le Mineur» BourgNamur, 1636 «Jacques Lemineur» Morialmé; généralement nom de profession: fr. mineur, qui travaille dans une mine, qui exploite une mine, cf. notamment 1628 «Anthoine Le Minneu (de Couvin)» émigré en Suède. -Secondairement abréviation de (frère) mineur, cf. Frémineur, ou bien fr. mineur (d’âge), cf. \ 444 « le mineur Jehenin Maye » AidesNamur, comp. Le Minor (qui suit).
|
JG |
Lemineur |
zie Mineur.
|
FD |
Leminse |
Le Minse, cf. Lemince.
|
JG |
Lemire |
Lemir(re), Lemière, Lemier(r)e, Mir(e), Lami(e)re: 1. Ofr. mire: arts, geneesheer. 1306 Jehan le Mire, Senlis (MORLET); 146 e. li Mires, Lens (DUPAS 85). – 2. Uit Lormier (zie i.v.). Jean Lermire = l’Hermier (vader van) 1648 Janneken Lormije = 1681 Janneken Lemière, Oostwinkel (med. J. B. Glasbergen).
|
FD |
Lemire, |
Lemir, Lemirre. 1306 «Jehan le Mire» Senlis, 1610 «Antoine Lemir» BourgNamur; nom de profession: anc. fr. mire ‘médecin’ FEW6/l,604b.
|
JG |
Lemistre |
zie Lemaître.
|
FD |
Lemke |
Lemke(ns), zie Lammekens.
|
FD |
Lemken |
Lemkens. Cf. 1472 «Jehan Lemkin» DénChiny, 1551 «Colair Lemkin» Visé; di-min. du thème Lem-, tiré de land-behrt (Lambert).
|
JG |
Lemlin |
Lemlyn, -ijn, Lemmelyn. 1565 «Jost Lemlin» Kaiserslautern; son fils: «Theobald Lemblin»; prénom: Lem- (thème tiré de land-behrt) + suffixe –lin, mais la prononciation lèm ‘lin ‘ ou -Uni ‘ à Melen semble exclure ce suffixe (qui y serait -lé) [JL, NFw].
|
JG |
Lemlin |
-lijn, -lyn, zie Lambelin.
|
FD |
Lemm- |
Thème (avec assimilation) tiré de land-behrt. Hypocoristique: Lemme, L’Emme. Dial. néerl. (Maastricht) Lemme = Lambert ; le rattachement à (Wi)lhem est secondaire (Linde-mans 122). Dérivés: Lemmen, Lemmens, Lemmense (forme francisée), cf. aussi Lemens. – Lem-mer, Lemmers, cf. Lemers [qui peut aussi être nom de profession: moy. néerl. lemer ‘ouvrier qui enduit d’argile les murs de torchis’].
|
JG |
Lemm(e) |
zie Lamme.
|
FD |
Lemmaert |
zie Lambrecht.
|
FD |
Lemmelyn |
cf. Lemlin, -yn.
|
JG |
Lemmelyn |
zie Lambelin.
|
FD |
Lemmen |
Lemmens, cf. Lemm-.
|
JG |
Lemmen(s) |
Lemmes, Lemens(e): Pair. i. Br. vormvm Lammen(s). – 2. Vleivorm van Germ. VN Adelem (Adelhelm). 1278 Lemmin Cause = 1269 Allâmes Cause; 1378 Lemmin de Witte = Adelem de Witte; 1284 Lemmin Piet de Soile = Aliaume Piet de Soile; 1284 Lemmin Oudinay = Aliaume Oudinay, Ip.(BEELE).
|
FD |
Lemmens, van |
zie van Limmen.
|
FD |
Lemmer(s) |
zie Lammers, Lambrecht(s).
|
FD |
Lemmer.van den |
PlN Lemmer (FL).
|
FD |
Lemmerling |
Autre dérivé du thème anthrop. Lemm- (ci-dessus) [FD].
|
JG |
Lemmerling |
-lijn, zie Lambelin.
|
FD |
Lemmerz |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lemmes |
zie Lemmen(s).
|
FD |
Lemogne |
Peut-être var. de témoigne, NF breton signifiant ‘manchot’ (Dauzat 381).
|
JG |
Lemoine |
Lemon(n)e, Lemounes, Lemoisne, Le Moi(g)ne, Lemogne, Lemoign, Lemoyne, Moin(n)e: Ofr.monne, moine: monnik. Vgl. De Munck. 1218 Raoul le Moine, St-Q.; 1306 Jehan le Mongne, Senlis (MORLET); 1232 Waltero de Anveng dicto Monacho = 1235 Watier d’Anvaing le Moine, H (SMTI); 1396 Jaquemart le Moisne = 1398 J. le Monne, Herseaux (DEBR. 2000,1970).
|
FD |
Lemoine |
-oyne, Le Moine, Lemoisne (avec s graphique). 1258 «Winan le Moine son frère» CartValDieu, 1276 «Thumas le Moisne», 1280 «Ogive le Moine», 1285 «Jak. li Moene» DettesYpres, 1286 «Lambe li Moines» Cart-Binche, 1333 «Jehans dis li Moinne escuiers» CartOrval, 1365 «Estassait le Moinne» Taille-Mons, 14e s. «damme Maroy le Moine» Cens-Huy, 1514 «Giltea le Moysne» GuillLiège, 1528 «Willame le Moisne» DénVirton, 1492 «Pasque Le Moisne» BourgNamur, 1544 «Henry le Moisne» DénStavelotMy, 1666 «Nicolas Le Moisne» BourgNamur, 1756 «Lambert Lemoine» Villers-l’Évêque; surnom: fr. moine FEW 6/3, 64a, éventuellement fis naturel de moine. – Cf. aussi 1322 «dans Jakemes de Huy, dis li gais moines» Cart-ValBenoît, 1465-66 «Vuillamme des Elans Moines» TailleHoves.
|
JG |
le-Moine |
1. Sobriquet ,,Moine défroqué ». — 2. Car. mor. ,,Homme aux allures de moine ».
|
EV |
Lemonnier |
Le Monnier. s.d. «Johannis dicti le Monier» ObitHuy, 1280-81 «Jehennés h Moniers, de Valenchienes» RegTournai, 1289 «Servais le Monier», «Godescaus li Mou-niers» CensNamur, 1308 «au fil Siret le Monnier», 1318 «Godeffroit le Mounier» ComptesMons, 1426 «Daniel le Monier» TailleSoignies, 1522 «Benoit Lemoulnier», 1561 «Lambert Le Monier», 1638 «Hugues Lemolnier» BourgNamur; nom de métier: pic. manier ‘meunier’ FEW 6/3, 35a, cf. Lemeu-nier.
|
JG |
Lemonnier |
zie Mon(n)ier.
|
FD |
Lémont |
Lemon: 1. PlN Le Mont: de berg. – 2. Var. van Limon(t). – 3. Var. van Lamont.
|
FD |
Lemor |
Var. de Lemort (qui suit) ou de Lemaur.
|
JG |
Lemor(t) |
Dumord, Dumort, Lem(e)ur, Lemaur(e): BN voor een lijkbleke, die er aïs de dood uitziet. 1362 Pierre le Mort, Chauny (MORLET); 1394 Mahieu liMorz nez de Teraesse…dece quil devist avoir ensorcelé, Meulebeke (DEBR. 2000). Zie ook Lamort.
|
FD |
Lemort |
Le Mort. 13e s. «Adam le mort» Anthr-Nivelles, 1356-58 «Ernouls li Mors», 1364 «Jehans li Mors» PolyptAth; surnom: fr. mort ‘décoloré, pâle (teint, etc.)’ FEW 6/3, 134a, ainsi w. blanc mwért ‘pâle comme un mort’, cf. aussi 1302 «Mikelès Mors dou Sanc» LoiTournai; la graphie est défavorable à la glose par le maur(e), cf. Lemaur.
|
JG |
le-Mort |
Car. phys. 1. ,,H. qu’on avait cru ou dit mort ». — 2. Altér. de Le Maure. V. Maure. N° 255.
|
EV |
Lemouche |
s.d. «uxoris Martini le Moxh» ObitHuy, 1280 «Egidius li mohe de Bollesees» PolyptLiège; avec le (article fém.), fr. mouche, surnom d’un homme importun ou d’astucieux (comp. fine mouche), cf. aussi Lamouche et Mouche. Pour E. Renard (BTD 26, 275), il s’agirait de «mouches à miel», d’abeilles. Lemouche. Surnom: fr. mouché ‘pincé, attrapé’ FEW 6/3, 174a; malgré l’accent aigu, p.-ê. aussi anc. fr. mouchet, w. nam. mo(u)chèt ‘éper-vier’, cf. Mouchet (MH).
|
JG |
Lemouche |
zie Lamouche.
|
FD |
le-Mouël |
Proven. El Mouhel, ,,La Moselle » (Cours d’eau).
|
EV |
Lemounes |
Lemoyne, zie Lemoine.
|
FD |
Lemouseux |
Le Mousseu, -eux. Comp. 1820 «Lemoussu» Pas-de-Calais; surnom:probabl. d’anc. fr. mossu ‘velu’ mais aussi ‘vieux’, ‘ri-che et puissant’Gdf, FEW 16,567b, plutôt que d’anc. fr. mousseux, adj. ‘émoussé’Gdf[MHj.
|
JG |
Lemoux |
Surnom: anc. fr. mol, fr. mou ‘faible, lâche’ FEW 6/3, 49b.
|
JG |
Lemoyne |
cf. Lemoine.
|
JG |
Lemp(e)reur |
Lampereur, Lampreu, Empereur, Lempérière, Lempi(e)re, Lamperjee: Ofr. emperere, -eor,Fr. empereur: keizer. BN. Vgl. De Keizer. Lamperjee is een Ndl. spelling voor Lemperier. 1234 Henris li Emperere, Atrecht (NCJ); 1250 Willaumes li Empereres, Ip. (HERB.); 1296 Willot l’Empereur, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Lempart |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lempel |
Patr. Lâmpel. Obd. dim. van VN Lamprecht, Lambrecht.
|
FD |
Lempen(s) |
zie Lammens.
|
FD |
Lempens |
cf. Limpens.
|
JG |
Lemper(e) |
Lempère, zie Lammers.
|
FD |
Lemperé |
1. V. Lompré. — 2. V. LAD.
|
EV |
Lemperé |
-ère, Lempéré, Lemperez. Surnom: p.-è. partie, passé de fr. empirer, w. èpéri, FEW 8, 155b, mais la prononciation limpèréà Soumagne rend cette explication (wall. èpéri ’empiré’) caduque; plutôt var. au cas sujet de Lempereur [JL, NFw]. Sinon, part, passé d’anc. fr. emperer ‘commander, gouverner, dominer’Gdf [MH].
|
JG |
Lempéré |
Lempéré, -ez, -ey: M.i. W. reïnterpretatie (metaccentverschuiving) van Lemper(e).
|
FD |
Lempereur |
w. (Nivelles) Limpèreûr, Lampereur, Lempreur, L’Empereur. 1250 «Wil-laumes li Empereres» DettesYpres, 1289 «Libillon li Empereres», «Wamiers li Tatars et li Empereres» CensNamur, 1365 «Jehan Lempereur drappier» TailleMons, 14es. «Jo-hans Lempereur» CensHuy, 1641 «Henri l’Empereur» Fronville; surnom (d’après nom de dignité), éventuellement de vantard, de prétentieux: fr. empereur (notamment au tir à l’arc), comp. Leroi. – Parfois aussi nom d’enseigne, cf. 1567 «Simon de l’Empereur» AnthrLiège.
|
JG |
l-Empereur |
1. Proven. Dép. Clermont-sur-Berwinne. — 2. Sobriquet. N° 135.
|
EV |
Lemperez |
-ey, cf. Lemperé.
|
JG |
Lempernesse |
Nom d’origine : Lampernisse (FlOcc), etc.
|
JG |
Lempernesse |
PlN Lampernisse (WV), maar ook verspreide PlN in WV en FV. 1120 Reinelmo de Lampernessa; 1326 Clais van Lampernesse (DF IX).
|
FD |
Lempert |
zie Lambrechts.
|
FD |
Lempi(e)re |
zie Lempereur.
|
FD |
Lempierre |
1. Proven. ,,Chemin empierré ». — 2. V. LAND.
|
EV |
Lempire |
-iere. Probabl. nom d’origine, ainsi Lempire (Aisne), Lempire-aux-Bois (Meuse).
|
JG |
Lemploi |
-oy, zie Lamproi(e).
|
FD |
Lemploy |
-oi, Lamploy. Sans doute pour Lan-broyé, dérivé d’un thème de Lambert.
|
JG |
Lempreur |
cf. Lempereur.
|
JG |
Lempreur |
zie Lempereur.
|
FD |
Lems |
1281 «Lisabetta filia Lems» Beersl; génitif du thème Lem-, tiré de land-behrt, c/ Lemm-.
|
JG |
Lems |
Patr. 1. Br. vorm van Lams. – 2. Lem < Adelem. Zie Lemmens 2. – 3. Korte vorm van Willem. 1327 Lem Doedine = Willem Doedin, Ktr. (OLV 265).
|
FD |
Lemsen |
zie Lamsens.
|
FD |
Lemur |
cf. Lemeur.
|
JG |
Lemur |
zie Lemort.
|
FD |
Lemy |
Var. de Lemie, Lemye, ou bien, comme NF essentiellement namurois, var. de Lamy.
|
JG |
Lemy(e) |
Lemyé, zie Lemié.
|
FD |
Lemye |
cf. Lemie.
|
JG |
Lemyé |
Le Myé, cf. Lemie.
|
JG |
Lemyze |
Adaptatie van Fr. FN, wsch. Le Mige. Ofr. mige < Lat. medicus: arts. Vgl. Lemié.
|
FD |
Len- |
-aers, -aert(s), -aertz, -ard(on), -eeuw, -el, -er, -ertz. V. LEUD.
|
EV |
Len- |
-ie, -ière. Prononciation gaumoise ou lorraine de Lenger. V. LAND (Lank) et LEUD.
|
EV |
Len- |
-y. V. LEUD.
|
EV |
Lena |
cf. Lenard.
|
JG |
Lena |
Patr. W. vorm van Lénart.
|
FD |
Lenaert |
au génitif: Lenaers, Lé-, Lenaerts, Lé-, Lenaertz, Lenaets, Lenaerst, Lenars, Lé-, Lenartz, Leners, Lé-, Lenérs, Lenertz, Lé-, Lennaerts, -aertz, Lennarts, -artz, Lenners, Lennerts, -ertz, Lennes, etc. Cf. 1569 «Lynard fils de feu Lenert van Holsnet de Bréda» BourgLiège; forme germ. ou flam. de Léonard; cf. aussi Lenard et Leenaer(t)s.
|
JG |
Lenaif |
Probabl. var. de Leneffe; cf. aussi Naif.
|
JG |
Lenaif |
zie Leneffe.
|
FD |
Lenain |
1265 «Thumas li Nains» CensNamur, 1286 «Hues li Nains» CartMons, 1302 «Alis femme Alart le Nain» LoiTournai, 1365 «Jehan le Nain siergant des bos» TailleMons, 1426 «Willame le Nain», «Jehan Lenain» Taille-Soignies; surnom: fr. nain ‘de petite taille’.
|
JG |
Lenain |
Nain, de N(e)yn, de Nijn: Fr. nain, Mnl. naen: dwerg, kabouter. BN naar de kleine gestalte. 1281 Raoulin le Nain, St-Q. (MORLET); 1335 Johannos li Nains, Ktr. (DE POTTER 1,346); 1412 Pietere de Naen, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Lenard |
-art, -aar(t)s, -aert(s), -aer(s), -ars, zie Léonard.
|
FD |
Lenard |
Lenard, Lenart, Lénart, Lena. 1385 «Lenairt Wambois» CartValDieu, 1479 «feu Lenart» Liège, 1528 «Lenairt de Bodeul» DénHouffalize, 1552 «Lenart Gabriel» Sub-sidesNamur; forme régionale de Léonard, cf. aussi Liénart, Lenaert(s), etc. i Dérivé: Lenardon.
|
JG |
Lenardon |
Patr. Vleivorm van Le(o)nard.
|
FD |
Lenaz |
Probabl. var. de Lena, Lenard. Ou bien var. de Lenez, du moy. fr. nase FEW 7, 33a?
|
JG |
Lenchant |
Peut-être surnom: anc. fr. lançant ‘fougueux’ FEW 5, 155a, mais le NF est plutôt flamand, var. de Linchant [FD].
|
JG |
Lenchant |
zie Linchamps.
|
FD |
Lenclu |
Lenclud, Lenclus, Lanclu, -ud, Lanclus. 1426 «Pier. Lenclus» TailleSoignies, 1604 «Dominicque Lenclu» Ladeuze; surnom: anc. fr. enclus ‘reclus’ FEW 4, 628b.
|
JG |
Lenclus |
Lenclu(d), Lanclus, Lanclu(d): BN Ofr. enclus: teruggetrokken. 1351 Jehans li Lenclus, Villers-St-Amand (CSW LI); 1426 Pier. Lenclus, Zinnik (J.G.).
|
FD |
Lenczner |
Afl. van PlN Lenzen (BEI, MV, NS).
|
FD |
Lendasse |
Nom d’origine: Landas (Nord), cf. aussi Landas.
|
JG |
Lendasse |
zie Delandas.
|
FD |
Lende(c)ker, de;
|
de Len(d)tdecker, de Lentdekker, de Lintdecker, (de) Lentacker, Lintacker: BerN Mnd. Leendecker: leemdekker, lemer, Mnl. leemplacker. 1274 Gerd Lemdeckere, Hb.; 1280 Hugo Lêmdecker, Rostock (NN); 1565 Peter Leendecker, Eupen (EBB145); 1684 Cornelis de Lentacker, Waasmunster (VS1975,310); 1770 Joanna Lentacker, Gillis Lentdeckere, Waas (VAN G. VIII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam De Len(d)tdecker. Nk. 1995,235-8.
|
FD |
Lendel |
Patr. Dim. van Germ. VN Landolf of andere land-naam.
|
FD |
Lenders |
Comme Landers, forme dissimilée de Lenners (= Léonard).
|
JG |
Lenders |
-ertz, zie Léonard.
|
FD |
Lendormy |
Surnom : fr. endormi.
|
JG |
Lendroit |
cf. Landroit.
|
JG |
Lené |
cf. Lenez.
|
JG |
Leneau |
Leneeuw, cf. Lenel(le) [FD]
|
JG |
Leneau |
zie Lenel(le).
|
FD |
Leneer |
zie de Leenheer.
|
FD |
Leneeuw |
Proven. Les Nowes (Dép. Rosée).
|
EV |
Leneeuw |
zie Lanneau, Lenel(le).
|
FD |
Leneffe |
Lenaif, Naif, Naive: Verwaalste vorm van D. Neffe/Näf. Näf en Naif komen allebei in Cent voor.
|
FD |
Leneffe |
sans doute auss Lenaif. 1265 «Ernous li Neve», 1285 «Bernars li Neve, ses serouges», 1289 «Pieter de Neve» DettesYpres, 1384 «Jean le Naive» Spontin, 1481 «Martin le Neve» Ladeuze, 1555 «Guillaume de Neve» Namur; surnom de parenté: anc. fr. nief ‘neveu’ ou romanisation de Neef, all. Neffe (même sens).
|
JG |
Lenel |
Lénel, Lenelle, Lénelle, probabl. aussi Leneau, Lenneuw (forme flam.). 1340 «Co-lart Lennel» Senlis, 1698 «Lennel» Rue (Somme), 1744 «Pierre Lenele» Nassogne, 1820 «Lenel; Lennel» Pas-de-Calais; comp. Portelenelle (Dauzat 493, qui dit le NF obscur). NF d’explication malaisée: pour J. Herbillon, lenelle est p.-è. pour *lunelle ‘lunette’, cf. lune! (terme de blason) FEW 5, 45Ib, tandis que Debrab. 864 y voit une var. de La(i)gnel, Lainel.
|
JG |
Lenel(le) |
Lénel(le), Leneau, Leneeuw: Var. van Lai(g)nel? 1340 Colart Lennel, Senlis (MORLET). Vgl. Le Néel.
|
FD |
Lenen |
zie Leene(n).
|
FD |
Lener(s) |
-ertz, zie Léonard.
|
FD |
Leners |
Lenertz, cf. Lenaer(t)s, etc.
|
JG |
Leneuf |
BN voor een nieuw aangekomen inwoner, nieuweling. Vgl. Nouvel.
|
FD |
Leneuf |
Leneux. 1849 «Leneux» Somme; surnom: fr. neuf (par ex.: sans expérience) FEW 7, 21 Ob.
|
JG |
le-Neuf |
,,Le nouveau venu ».
|
EV |
Leneveu |
zie Neveu.
|
FD |
Lenez |
Lené. À moins qu’il ne s’agisse d’une var. de Laisné [FD], surnom: fr. nez. Pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de l’étymon lat. nasus, cf. DicPatRom II. 1, 485-508.
|
JG |
Lenez |
zie Laisnez.
|
FD |
Lenfant |
Lanfant, L’Enfant: Fr. l’enfant: hetkind. BN. Vgl. Tkint. 1201 Maroie Enfant, Atrecht (NCJ); 1283 Petro dicto l’Enfant, Luik (ABV).
|
FD |
Lenfant |
L’Enfant, Lanfant. 1283 «Petro dicto l’Enfant» CartValBenoît, 1546 «Jehan Lenf-fant» Ladeuze; surnom: fr. enfant (sobriquet, ou désignant le fils), cf. Lanfant.
|
JG |
l’-Enfant. |
1. Situat. famil. ,,L’enfant (successeur du père dans une exploitation) ». N° 128. — 2. Car. mor. ,,Homme enfantin ».
|
EV |
Lenfranc |
Nom issu de l’anthrop. germ. land-frank- (cf. Dauzat 363 v° Lanfranc).
|
JG |
Lenfranc |
Patr. Germ. VN Landfrancus (MORLETI).
|
FD |
Leng- |
-eles, -el(l)é, -let, -lez. V. Angle.
|
EV |
Leng(e)ler |
Afl. van veldnaam Längele: lang smal stukland(BRECH.).
|
FD |
Leng, (de) |
zie (de) Lang(e).
|
FD |
Lenga |
1295-1302 «Jehans Lengars» Impôt-Artois; p.-ê. surnom: moy. fr. lengaire, fr. languard ‘bavard’ FEW 5, 359b.
|
JG |
Lengagne |
Soit nom d’origine: Lengagne, nom de hameau (PdC), soit surnom: anc. fr. en-gaigne ‘habileté, adresse’, ‘ruse, tromperie’ FEW 4, 683b, aussi ‘mécontentement, dépit, chagrin’Gdf[MH].
|
JG |
Lengagne |
zie Delengaigne.
|
FD |
Lengauer |
PlN Lengau (BEI).
|
FD |
Lengel(l)é |
-el(l)e, -elez, -elès, -eles, zie Langelet.
|
FD |
Lengelé |
Lengele, -er, Lengelez, -es, Len-gellé, -elle, Langelé. Surnom : fr. engelé ‘refroidi, engourdi ; qui a le cœur de glace’ FEW 4, 88a.
|
JG |
Lenger |
[venant d’Arlon], fr. (de Liège) Langé, mais w. (Érezée) Lègnêre, au génitif: Lengers, sans doute aussi Lengiers. Surnom: dérivé d’ail, ou néerl. long, long ‘grand’, cf. Langer.
|
JG |
Lenger(s) |
-es, zie Langer(s).
|
FD |
Lengers |
V. LAND (Lank).
|
EV |
Lenges |
Dérivé du même thème, cf. Lankes.
|
JG |
Lenghendris |
Nom d’origine néerl. (= longue friche), ainsi Langdries, à Ulbeek (Lb).
|
JG |
Lenghendris |
zie Langendries.
|
FD |
Lengla(e)rt |
zie Langlart.
|
FD |
Lenglain |
Lenglen, Lenglin. Pour Dauzat 381, hypocor. (avec changement de suffixe) de Lenglois.
|
JG |
Lenglais |
cf. Lenglois.
|
JG |
Lenglais |
-et, -ez, -ois, zie Langlais.
|
FD |
Lenglart |
-aert. Pour Dauzat 381, péjoratif de Lenglois; mais ce pourrait être plutôt un nom issu de l’anthrop. germ. en -hard, angil-hard > Angelhardus, cf. 1295 «Johannes dictus Engelard» St-Quentin [FD].
|
JG |
Lenglen |
Lenglin, cf. Lenglain.
|
JG |
Lenglin |
Langlin, Lenglain, Lenglen, Linglin: Vleivorm van L’Anglais: de Engelsman (DNF)?
|
FD |
Lenglois |
-ais, Lenglet, -ez, Lenglos. 1279-80 «Jehan Lenglesc», 1302 «Jekcmes Lenglès», «Jakelote Lengleseh» LoiTournai, 1365 «Woltre Lenglès lormier» TailleMons, 1393 «Gilet dit Lenglet», 1418 «les hoirs de Johans Lenglès» GuillLiège, 1566 «Collard Lenglets» Cerfontaine, 1626 «Pierre Langloix» Flo-rennes, 1650 «Charle Lenglez» Morialmé [famille-souche de Morialmé, cf. WG 2005, 254]; surnom ethnique: fr. anglais, anc. pic. englos, cf. aussi Langlet, Langlois.
|
JG |
Lengrand |
Langrand, Lingrand. 1499 «George Lengrant», 1500 «feu George Lengherant» AidesHainaut, 1517 «Jean Langrand» Valen-ciennes, 1544 «Henry Langrand» DénStave-lotMy, 1676 «les hoirs Abraham Lengrand» RuageAth; prénom (avec article agglutiné) Enguerrand.
|
JG |
Lengrand |
V. LAND (Lank).
|
EV |
Lengrand |
zie Langrand.
|
FD |
Lengyel |
zie Lagneau(x).
|
FD |
Lenhard |
-ardt. Forme ail. de Lenard (= Léonard).
|
JG |
Lenhard(t) |
zie Léonard.
|
FD |
Leni |
-ie, Leny. 1820 «Leny» Pas-de-Calais; p.-ê. surnom: norm. lenier ‘doux, patelin’ FEW 5, 249a, ou bien nom de métier: rouchi lenier ‘ouvrier qui prépare le lin, celui qui en fait le commerce’ (Hécart 274) [MH].
|
JG |
Lenière |
-iere. Probabl. forme fém. de pic. lenier ‘celui qui prépare le lin’, cf. Leny (qui précède) ou de l’anc. fr. lanier, fr. lainier, qui travaille la laine; sinon de l’anc. fr. lanier, lenier ‘lâche, couard, timide, paresseux’. Cf. aussi Legnière.
|
JG |
Lenière |
Leniere, zie Delignière.
|
FD |
Lenife) |
zie (de) Lanier, Deligny.
|
FD |
Lenjou |
Probabl. l’Anjou, comme surnom d’origine.
|
JG |
Lenjou |
Vl. spelling voor Laignoux. 1746 Gillis Lenjou, Waas (VAN G. VII).
|
FD |
Lenk |
Proven. Leng (Dép. Aartselaar).
|
EV |
Lenn- |
-artz, -ertz. V. LEUD.
|
EV |
Lenna(e)rts |
-a(e)rtz, -artson, zie Léonard.
|
FD |
Lennaerts |
etc., cf. Lenaer(t)s.
|
JG |
Lenne |
au génitif: Lennens. Hypocor. (et dérivé) de Leonardus, ou bien des noms cités sous Leen, Leenen. – Bien que le NF soit essentiellement hennuyer, on notera que Lenne peut être aussi nom d’origine: Lenne, à Waulsort (Nr), cf. 1602-3 «Michiel de Lenne», 1612 «Toussaint Lenne» TerriersNamur.
|
JG |
Lenné |
zie Laisnez.
|
FD |
Lenneberg |
PlN in Budenheim (RP).
|
FD |
Lenneberg |
Proven. Leenberg, «Colline du fief ».
|
EV |
Lennep, van/von |
PlN (NRW). 1689). vonder Lennepe, Ludenscheid (BRECH.).
|
FD |
Lenner(t)s |
-ertz, zie Léonard.
|
FD |
Lennon |
zie Linon.
|
FD |
Lenoble |
Surnom (d’après nom de dignité): fr. noble.
|
JG |
Lenoble |
zie de Nobel(e).
|
FD |
le-Noble |
1. Situat. soc. ,,H. de famille noble ». N° 136. — 2. Car. mor. ,,H. d’allure distinguée ». N° 135.
|
EV |
Lenoerts |
zie Léonard.
|
FD |
Lenoir |
Le Noir, Lenoire. 1301 «Gerarsdisli Noirs» CartValDieu, 1370 «Bodechonli Noires» CartValBcnoît, 1789 «Jean Lenoir» Peti-gny ; surnom : fr. noir (de chevelure, de teint), éventuellement avec le sens moral de ‘triste’; cf. aussi Lenoor. – Cf. aussi 1314 «Johannes Noires Coulles piscator de Brechou» Anthr-Liège.
|
JG |
Lenoir |
Lenoor, Noir: BN naar de zwarte kleur (haar, huid). Vgl. De Zwarte. 1301 Gerars dis li Noirs, Luik (CVD); 1315 Jakemés li Noirs, Dk. (TdT).
|
FD |
le-Noir |
Car. phys. ,,L’H. aux cheveux noirs ». N8 264.
|
EV |
Lenoitte, van den |
zie Delaunay.
|
FD |
Lenom |
Lenon, zie Linon.
|
FD |
Lenom |
Lenon. Peut-être surnom: fr. nom ‘renommée (bonne ou mauvaise)’ ; ou bien var. de Linon, peu probable.
|
JG |
Lenoor |
Var. néerl. de Lenoir [FD] plutôt qu’ethnique: Noor ‘norvégien’ (avec traduction de l’article néerl.).
|
JG |
Lenormand |
-ant, -ent, zie Norman(d).
|
FD |
Lenormand |
Le Normand. Ethnique: fr. Normand, de Normandie
|
JG |
Lenorst |
zie Léonard.
|
FD |
Lenoryt |
Surnom: anc. fr. norri ‘commensal’ou ‘serviteur’, aussi moy. fr. bien nourri ‘qui ade l’embonpoint’ FEW 7, 250b; comp. Malnoury, Maunoury.
|
JG |
Lenotte |
Peut-être var. de Linotte ou, avec réduction consonantique à la finale, de Lenôtre.
|
JG |
Lenotte |
zie Linotte.
|
FD |
le-Notte |
V. Lanotte (N. de hameaux français).
|
EV |
Lenouvel |
Le Nouvel. Surnom: fr. nouvel, s’agissant d’un immigré, d’un nouvel arrivant.
|
JG |
Lenquet |
-ette. NF de la région de Lille et Préseau (Nord), qui pourrait être un surnoni métonymique d’ouvrière, de fileuse, d’après le métier exercé par plusieurs porteurs du nom (GeneaNet).
|
JG |
Lenquet(te) |
zie Lamquet.
|
FD |
Lens |
1. Proven. Loc. — 2. V. LAND (Lanz) et LEUD (cas régime).
|
EV |
Lens |
Lensen, Lenssen(s), Lenz(e), Lentz, Lensch, Leyns(e), Leijnse, Lins, Lins(s)e(ns), Lins(s)en, Lince(ns), Len(t)zen, Linsing(h): Patr. Samentrekking van VN Laure(i)ns. Vgl. Leys. 1375 Jan Lens, Ip. (BEELE); 1409 Lorent dit Lens, Luik (BODY); 1485 Peteren Lenssens, Mb. (A.BAERT); 1655 Rener Lenssen = Linssen, Bilzen (SCHOE.); 1662 Laurens Schuyrmans = Lens Schuermans; 1730 Lens op die waert = Laurens, Grote-Brogel (NOUWEN).
|
FD |
Lens |
NF qui peut être d’origines diverses: généralement var. de Lins, cf. aussi Lins(e), mais aussi, secondairement, hypocor. de Laurens, cf. 1409 «Lorent dit Lens» BodyNPLiège; dans le Hainaut surtout, ce peut être aussi un nom d’origine: nombreux Lens en Wallonie et dans le nord de la France, ainsi 1279-81 «Ja-kemars de Lens» ComptesMons, 1526 «Martin de Lens» DénLens.
|
JG |
Lens- |
-eclaes, -sen(s). V. LAND (Lanz).
|
EV |
Lens(e)claes |
Patr. Lens: Laurens + Claes. 1723 Joannes Leyns(e)claes, Veltem-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Lens, van |
de Lens, Delens: 1. PlN Lens H, PdC. 1215 Ustasses de Lens, Atrecht (NCJ); 1298 Gillote de Lens = van Gillise van Lens (in Artesia), Bg. (VERKEST). – 2. PIN Lens (LU). 1257 Henricus de Lense, St.-Tr. (HERB. 1947,71).
|
FD |
Lenseigne |
Lanseigne, Les(s)eigne: Wsch. niet Ofr. enseigne, W. èssègne: merkteken, uithangbord, maar reïnterpretatie Lesenne of Lesigne. Lenselaer: Wsch. < Langelaar, Rom. uitspr. l’angelard, waarbij Fr. g (zj) aïs z geadapteerd is.
|
FD |
Lenselink |
Patr. Lenselin, dim. van Landzo, afl. van Germ. land-naam. Vgl. Lentzelin (SOCIN). Of PlN Lenselink bij Hengelo (G): 1383 Lenzeling (HEKKET).
|
FD |
Lensen |
Lenssen, au génitif: Lenssens (cf Lanssens), Lenzen. Prénom germ.: Landso (cf. Lens) + suffixe -in.
|
JG |
Lenshoek |
Veldnaam (Z). 1708 Peter Lenshoek, Kerkwijk(PDB).
|
FD |
Lenskens |
Linskens, Lenzke(s): Patr. Dim. van Lens/Laurens. 1326 Michiel Lensekin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lenssen(s) |
Lensen, zie Lens.
|
FD |
Lent, van |
zie van Leent.
|
FD |
Lentacker |
Proven. Lentakker (Dép. Loo-ten-Hulle).
|
EV |
Lentacker, (de) |
de Lentdekker, -decker, zie de Lende(c)ker.
|
FD |
Lentenois |
zie Lantenois.
|
FD |
Lenters |
V. LAND.
|
EV |
Lenters |
zie Linters.
|
FD |
Lenti(er) |
zie Landier.
|
FD |
Lentier |
Surnom: anc. fr., fr. entier ‘sincère, intègre, loyal; parfait’ FEW 4, 734b et Gdf3, 265; pour Dauzat 382, surnom d’entêté.
|
JG |
Lentje(n)s |
Patr. i. Dim. van Lambrecht, ni. Lemmekin (zie Lammekens). 1565 Jan Lemtgen, Balen (EBB143). – 2. Zie Lindekens.
|
FD |
Lentjens |
Prénom: dimin. flam. de Madeleine, Hélène, cf. ail. Lenchen.
|
JG |
Lentrebecq |
cf. Lantrebecq.
|
JG |
Lentrée |
Proven. 1. Lemtrée (Dép. Chaudfontaine). — 2. Car. d’une propriété.
|
EV |
L’Entrée |
Delentrée: Wsch. reïnterpretatie van Landré. Lentrebecq, Lantrebec(q), Lanterbecq, Lantreibecq: PlN (H?). 1696 Theodorus d’Enterbecq, Aat (MU1 VII).
|
FD |
L’Entrée |
L’entrée. Surnom topographique:ft entrée, cf. Delentrée, et non réinterprétation de Landré [FD].
|
JG |
Lentrein |
Car. mor. ,,H. plein d’entrain ».
|
EV |
Lentz |
Lenz. Prénom germ. Landso, Lanzo; cf Lens et Leintz.
|
JG |
Lentz(en) |
zie Lens.
|
FD |
Lenvain |
1. Proven. Anvaing (Loc.). — 2. Car. mor. L’envin (verbe enviner), ,,Le buveur ».
|
EV |
Lenvain |
Lanvin. 1250 «Lanvins Pilate» Douai, 1658-1717 «Lanvyn; l’Anvin» Renaix; nom issu de l’anthrop. germ. land-win (Fôrst. 1011). La glose de Dauzat 365 pour Lanvin n’est pas à retenir.
|
JG |
Lenvain |
zie Lanvin.
|
FD |
Leny |
cf. Leni.
|
JG |
Leny |
zie (de) Lanier, Deligny.
|
FD |
Lenz |
V. Lens et LAND (Lanz).
|
EV |
Lenz(en) |
zie Lens.
|
FD |
Lenz, |
cf. Lentz.
|
JG |
Lenzen |
cf. Lensen.
|
JG |
Lenzer |
Lenzser: PlN Lenz (BEI, S).
|
FD |
Lenzke(s) |
zie Lenskens.
|
FD |
Lenzkens |
V. LAND (Lanz).
|
EV |
Léo |
cf. Léon.
|
JG |
Léo |
Léon, Leong, Leyon, Layon, Leoen, Leone, Leoni(s), Lion(i), Leons, Lyon(s), Lioen, Lyoen: 1. Patr. Lat. HN Léo ‘leeuw’. 1317 Lion de Stielande, Ktr. (DEBR; 1971); 1362 Leonius de Ysenghem = 1378 Léo de Ysengheem, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. BN: de Leeuw. 1440 Callekin Lyoen f. Colaerts; Colaert le Lyoen, Ktr. (BAELDE). – 3. Huisnaam. 1244 domum…dictam ad Leonem; 1322 Theoderico de Leone, Luik (RENARD 276). – Opm. Ook vertaald: 1622 Jacobus Lion = de Leeuw=van Leeuw, Ruiselede (VS1979,77).
|
FD |
Léo |
Léon. N. de bapt. d’orig. romaine.
|
EV |
Léodet |
Leodet. Sans doute dimin. roman d’un thème anthropon. germ. Leud-, ainsi dans leud-hard > Léautard (Dauzat 376).
|
JG |
Léodet |
Patr. Dim. van Germ. leudi-nam. Vgl. Léotard.
|
FD |
Leoen |
cf. Léon.
|
JG |
Léon |
Léon, Leyon, Léo (forme lat. ou hypocor. néerl.), Leoen, Léoen, Leong (formes néerl.). 1201 «Léo» St-Hubert, 1253-54 «Leonius de Novele» CartValDieu, 1272 «lohannes Léo» PolyptVillers ; prénom Léon, cognomen latin (= lion). Cf. aussi Leone, Léonet et Lion.
|
JG |
Léon- |
-ard. V. LEUD (cas régime).
|
EV |
Léonar |
[9e NF le plus fréquent en prov. de Luxembourg], Léonard, Léonart, Leonaer (forme flamandisée), Leonaers, Léonaers (id. au génitif), etc. ; génitif lat. : Léonardy, Leo-nardy. Prénom Léonard, nom de plusieurs saints, dont le plus célèbre au Moyen Âge est Léonard de Noblac, converti par saint Rémi de Reims (cf. notamment L. Pérouas [et alii], Léonard, Marie, Jean et les autres. Les prénoms en limousin depuis un millénaire, Paris, 1984). Cf. Liénard, Linard, etc. et les nombreuses formes germ. Leenaerts, Lenars, Lennaerts, etc.
|
JG |
Léonard |
Léonardi, -y, -o, Leonhard(t), Lienhard, Lionnard, Lienardy, Leonaer(s), Leonnaer, Leenaards, -aarts, -aert(s), -aers, -ard(s), -ar(t)s, Lenart, -aar(t)s, •aer(s), -ars, -aert(s), -aertz, -ard(t), -art(z), -ers, •ertz, Lehnert(s), -er(t)z, -artz, Lehenerz, Lenhard(t), Leynaert, -a(e)rts, Le(e)ner, Lei nerfs), -ert, -arts, •ardi, Leender(s), -ert(se), Leinders, Lenders, -ertz, Lenner(t)s, -ertz, -a(e)rts, -a(e)rtz, -artson, Lannaert, Linhart, -ard, Linnert, -er(t)z, Liner(s), -ert, Linder(s), -ert, Lienhard, Liennard, Lienard, -art(s), Liénard, -art, -aert, Liesnard, Lenoerts, Lenorst, Loenhard, Lunhardi, Lima: Patr. Hybridische VN, Lat. Léo leeuw’ en Germ. hard ‘sterk’. 1294 lehan Ledenard, Kales (GYSS. 1963); 1449 Lauwerijse Lenaert, Mb. (A. BAERT); 1618 Tys Lenners = Tys Lenders; 1618 Pouls Leners = Paulssen Lenners; lôsoLenarden Kusters = 1632 Leonardus Custers; 1485 Lenarts erve = 1615 Lenners guet = 1735 Lenders hof, Grote-Brogel (NOUWEN); 1564 Etienne Lienar, Rijsel-Aw. (AP).
|
FD |
Leone |
Forme fém. de Léon (prénom); cf. aussi Lionne.
|
JG |
Leonet |
Léonet, Lionet, Lionnet, -ez, Lyonnet: Patr. Dim. van VN Léon, Lion. 1342 Lyonnes Scari, Nijvel (HERB.); 1384 Gile Lionnet, Laon (MORLET); 1516 Joh. Lyonet, Gembloers (CALUW. 2000).
|
FD |
Léonet |
Léonet. 1280 «Leones d’Ans» PolyptLiège, 1576 «Johan Lyon fils de Pirar Léonet» BourgLiège; dérivé en -et du prénom Léon ; cf. aussi Lionnet.
|
JG |
Leonidas |
Patr. Gr. VN, naam van een koning van Sparta (se e. voor Christus).
|
FD |
Leonidas |
Prénom d’origine grecque, nom d’un roi de Sparte du 5e s.
|
JG |
Leonis |
Léonis. Génitif lat. de Léon (prénom).
|
JG |
Leopold |
Léopol(d), Leipold: Patr. Door de Lat. oorkondentaal beïnvloede D. vorm van de Germ. VN Lieboud: leud-balth ‘lieden-moedig’: Leudbald, Liodboldus (MORLET I). De naamvorm werd vooral bekend door de Oostenrijkse Habsburgers. 1663 Fr. Ph. Leopolt, Wenen(MULVI).
|
FD |
Léopold |
Prénom: forme haut-ail, de l’anthrop. germ. leud-bald (Fôrst. 1034), dont la forme romane traditionnelle et régulièrement évoluée est Libaud.
|
JG |
Leoroy |
Proven. Le Hourois, ,,L’habitant de Hour » (Loc.). (Hore, ,,bourbier »).
|
EV |
le–ort |
Car . phys. ..L’homme fort ». N° 257.
|
EV |
Léotard |
Leotard. 1699 «Léotard» Walcourt; nom issu de l’anthrop. germ. leud-hard ou liut-hard.
|
JG |
Léotard |
Létard, Leutard: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Liedhard. Zie Lietaert. 1728 J.B. Léotard, Walcourt (MUL VII).
|
FD |
Léotard |
V. LEUD.
|
EV |
Lepa(i)ge |
Lepagie, zie Page.
|
FD |
Lepachelet |
Peut-être dimin. (non attesté?) de w. pachi ‘pâturage’, mais le NF Pachelet est attesté plutôt au 18e s. dans le Loiret (Genea-Net).
|
JG |
Lepaffe |
1335 «Hennecottes fis le Paffe» RegLaroche, cf. aussi 1691 «sart le Paff», w. sârt li pafe, topon. à Jupille, ainsi que 1565 «Jehan Paff» Baelen-sur-Vesdre; surnom (ironique?): ail. âial.paf, ail. Pfaffe ‘prêtre’, avec article français.
|
JG |
Lepaffe |
Romanisering van D. Paff, Pfaff: priester. Vgl. De Paepe (HERB. 1974).
|
FD |
le-Paffe |
Car. mor. (Dialecte). ^L’ivrogne ».
|
EV |
Lepage |
Le Page, w. nam. Lèpâje, Le Paige, Lepaige, Lepagie (forme flamandisée). 1265 «Jehans li Pages» CensNamur, 1272 «relicta Giletti le Paige» PolyptVillers, 1313 «Willau-mes li Pages» 31 ChirTournai, 1365 «Jak le Page tellier», «Le Page roy des ribauls» Tail-leMons, 1417 «Huart le Page» PolyptAth, 1479-80 «Hanke le Page», «Pietreken le Paige» Terrejauche, 1507 «Jehan le Paige» Ladeuze, 1528 «la vefve Pierrot le Paige» DénHouffalize, 1544 «Jehenne relicte le Paige» DénStavelotMy, 1583 «Martin de Lab-bie fils le Page de Namuere» BourgLiège, 1589 «Jehan le Page» CartCiney, 1628 «Jan Lepage» émigré en Suède; nom de fonction: anc. fr.page ‘valet (en général)’ [le sens ‘jeune noble placé près d’un prince, etc.’ ne date que d’environ 1430] FEW 7, 474.
|
JG |
le-Page |
-Paige, -Pêche. Fonct. Page du roi ou d’un seigneur.
|
EV |
Lépagnol |
cf. Lespagnol.
|
JG |
Lépagnol |
zie Lespagnoul.
|
FD |
Lepaige |
cf. Lepage.
|
JG |
Lepailler |
Lapaillier, Lepaily, Lepaiye: Ofr. paillier: strohoop, stroschuur. BerBN voor een stroboer, strohandelaar. Of syn. met Ofr. paillard: die op het stro slaapt, landloper, boef. 1250 Odon li Paillers, St-Q.; 136 e. Adam Paillart, Laon (MORLET).
|
FD |
Lepaily |
Nom de profession: moy. fr. paelier ‘chaudronnier, fabricant de poêles à frire (w. pèle)’.
|
JG |
Lepain |
Fr. pain, surnom de boulanger.
|
JG |
Lepain |
zie Dupin.
|
FD |
Lepainture |
Nom de profession: mis pour *Le-peinteur, cas régime de peintre (Dauzat 383).
|
JG |
Lepair |
Lepaire, Lepeer, Leper. Nom de dignité: moy. fr.pair, titre des principaux vassaux d’un seigneur, moy. fr. per ‘notable d’une commune, échevin’ FEW 7, 595b; cf. aussi Lepeire et Lepère.
|
JG |
Lepair(e) |
zie Lepère.
|
FD |
Lepalmet |
Surnom: fr. paume (de la main) ou bien fr. paume, mesure de longueur (avec l’article le féminin).
|
JG |
Lepaon |
Le Paon, Lepan. Fr. paon, surnom d’orgueilleux, de vaniteux, ou bien nom d’enseigne [JL, NFw].
|
JG |
Lepape |
Le Pape. 1540 «Jehan Pirar de Hardenne, dit le Pape» CartCiney, 1647 «feu Eustase Wathieu surnommé le Pape» La Gleize; surnom ironique de prétentieux, de vantard (d’après nom de dignité): fr. pape, comp. Lapostole; ou bien (avec traduction de l’article) adaptation du NF flam. De Pa(e)pe (= le curé).
|
JG |
Lepape |
Pape: 1. BN Fr. pape: paus. 1281 Walterus Papa, Herseaux (HAES.); 1259 Wautiers li Pape, Atrecht (NCJ). – 2. Vertaling van De Pape.
|
FD |
le-Pape |
Titre suprême de la hiérarchie ecclésiastique. Sobriquet. N0 135.
|
EV |
Leparc |
Le Parc. S’il ne s’agit pas d’un nom altéré, remotivé, ou d’un NF breton, simple nom d’origine: fr. le parc (enclos), cf. Duparc.
|
JG |
Leparlier |
Nom de profession: anc. fr. parlier ‘qui parle beaucoup et bien’, w. nam. paurli ‘avocat, orateur’, etc. FEW 7, 610a. Comp. aussi 1273-80 «Pieron de Lille l’amparlier» FriedenTournai.
|
JG |
Leparlier |
zie Parlier.
|
FD |
Lepas |
Le Pas, le Pas, w. nam. Lèpas. 1608-9 «Daniel le Pas dict le Rat» ComptesNivelles; surnom: fr. pas (d’après la démarche); ou bien nom d’origine: fr. pas ‘passage, sentier de servitude’, comp. Depas, Dépasse.
|
JG |
Lepas |
zie Dupas.
|
FD |
le-Pas |
Proven. ,,Le passage ». L.D.
|
EV |
Lepaslier |
1272 «lohannes li Piaceliers» Polypt-Villers, 1273-80 «Grars li peaucheliers» FriedenTournai, 1502 «George le Peaussellier», 1534 «Germain le Peaucelier» BourgNamur, 1547 «Noiel le peaslier» Fronville, 1552 «Joachim le Piaslier» SubsidesNamur; nom de métier: anc. hain. piauchelier, anc. liég. peachelier, w. liég. pês ‘If ‘peaucelier’ FEW 8, 166 [CH].
|
JG |
Lepaslier |
zie Parlier.
|
FD |
le-Pe(e)r |
-Père, -Perre. 1. N. de relation famil. ,,Le père exploitant une maison différente de celle du fils. N° 128. — 2. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lepeau |
Var. de Lapeau, cf. 1286 «li manages le Pel»CartBinche.
|
JG |
Lepecheur |
Lepêcheur, Lepesqueur (forme pic.). Surnom: fr. pêcheur, pic. pèkeû, cf. Pécheur, Pecqueur.
|
JG |
Lepêcheur |
Pécheur, -eux, Pe(s)cheur, -eux: BerN van de visser. 1246 Yvon le Pescheeur, Comp. (MORLET); 1395 Lodewijc de Visschere = 1399 Loys le Pechuer, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Lepee |
L’Epée, Lépée, Lepée, zie Lepez, L’espé.
|
FD |
Lepée |
Lépée, L’Epée, L’Espé. Surnom: fr. épée.
|
JG |
Lepeer |
Lepeire, cf. Lepère.
|
JG |
Lepeer |
Lepeire, zie Lepère.
|
FD |
Lepel(le)tier |
zie Pelletier.
|
FD |
Lepeleer(e), de |
de Lepeleire, de Lepelaere, -aire, Lepelaers, Lepelaar, Lepler: BerN van de lepelmaker. Vgl. Lôffler. 1326 Coppin de Lepelare, Ip. (BEELE); 178 Ghilbert Lepelare = 1379 Ghiselin de Lepelere, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Lepelletier |
Lepeltier. 1302 «Ysenbart le Pèletier de Normendie pèletier» LoiTournai, 1449 «Bertrand le Pelletier» AidesNamur, 1472 «Henry le Peltier» DénVirton, 1489 «Gylle le Peltier» Justice Bastogne; nom de métier: lat. méd. pelletarius, fr. pelletier, qui travaille les peaux ou en fait le commerce FEW 8, 166.
|
JG |
Lepelve |
Lepève, -eve, Lepever (forme néerl.). 1820 «Lepelve (var.: Lepelvre, Lepeivre, Lepevre)» Pas-de-Calais; p.-ê. surnom: norm. peivre ‘poivre’ FEW 8, 552b; cf. aussi Le-poivre.
|
JG |
Lepelve |
zie Poivre.
|
FD |
Lepenne |
Probabl. anc. fr. penne ‘plume’ (avec le, article fém.); cf. aussi Penne.
|
JG |
Lepenne |
Wellicht de Bretonse FN Le Penn(e): hoofd, top (LE MENN).
|
FD |
Leper |
cf. Lepair.
|
JG |
Leperck |
Le Percq, Lepercq(ue), zie Laperche(s).
|
FD |
Lepercq |
Le P-, Lepercque, -erck. Var. pic. (avec le, article fém.) de Laperche; v. aussi Percq(ue), Perque.
|
JG |
Lepère |
-ère, -ère, -erre; Lepeer, Lepeire (formes néerl.). Nom de parenté: fr.père;cf. aussi Lepair.
|
JG |
Lepère |
Lepère, Lepère, Leper(re), Lepers, Lepert, Lepair(e), Lepeire, Lepeer, Lapère, Laper(r)e, Laper(s), La Perre, Lappère, Lapperre, Lapeer(e), Lapeir(r)e, Lapeyre, La Peyr, Lapeere, La paire: 1. Fr. Le père: de vader. Verwantschapsnaam. 1296 Jakemes li Pères, Valensijn (CDH); 146 e. Vuatier le Père (MORLET). – 2. Lepair. Mfr. pair: pair, hoge vazal, paladijn, edelman. 1605 Pieter le Per, Dottenijs (KWII); 1614 Pierre le Peer, Zillebeke; 1617 Anthone le Per, Emelgem; 1717 Joannes Lepeere fs. J. B. Leperre, Wev.; 1752 Jud. Lepeire, 1724 Cornil Lepère, Izg. ; 1724 Pierre Laperre fs. Cornille = Pierre Leperre fs. Cornille, Izg.; 1775 Jean Lapeire fs. Joes Lapiere, Wvg. (COUSS.). -Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Lapère. Nk. 30 (1998), 243-246.
|
FD |
Leperlier |
zie Parlier.
|
FD |
Lepers |
Leper(t), Lapers: 1. BN Fr. pers: blauwachtig, paars, bleek. 1455 Adrienne le Perse; 1468 Jehan le Pers, Dk. (TTT). – 2. Spelling voor Lepère?
|
FD |
Lepers |
Surnom: fr. pers ‘bleuâtre'(des yeux ou du teint) FEW 8, 277a; cf. aussi Lapers,-erse.
|
JG |
Lepersonne |
(pour Leberson). V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lepersonne |
Surnom (d’après nom de dignité): anc. fr. perso(n)ne ‘dignitaire ecclésiastique’ FEW 8, 270b.
|
JG |
Lepersonne |
zie Persoon(e).
|
FD |
Lepert |
cf. Leper.
|
JG |
Lepert |
Var. de Leper ou de Lepère.
|
JG |
Lepesqueur |
cf. Lepecheur.
|
JG |
Lepesqueur |
zie Pecqueur.
|
FD |
Lepetit |
Le Petit. 1280 «Frankars li Petis» PolyptLiège, 1280-81 «Jehennés li Petis li pisseniers ki fu fius Jehan le Petit» Reg-Tournai, 1286 «Crestiens li Petis» Dettes-Ypres, 1294 «Jehans li Petis» CensNamur, 1358-59 «Jakemars li Petis» PolyptAth, 1447 «Johan Lepetit» Gozée; surnom: fr. petit, personne de petite taille, cf. DicPatRom 1997, 177-9.
|
JG |
Lepetit |
zie Petit.
|
FD |
Lepêtre |
zie Paitre.
|
FD |
Lepeut |
NF d’origine champenoise (GeneaNet), p.-ê. d’après le NL Le Peu en Indre-et-Loire (cf. Morlet 616); à noter aussi, anc. fr. peu, adj. ‘repu, bien nourri’ (Greimas, DAF 488) [MH].
|
JG |
Lepeut |
zie Dupuis.
|
FD |
Lepève |
Lepever, cf. Lepelve.
|
JG |
Lepeve(r) |
Lepève, zie Poivre.
|
FD |
Lepez |
(NF de la région de Renaix et de Tournai). 1655 «Hermès le Pez = H. Le Pé» Renaix; probabl. surnom (avec article agglutiné, devant un monosyllabe), d’anc. fr. peiz ‘poitrine’ FEW 8, 11 Ib, comp. 1300 «Joh. dictus Brust» Stasbourg [FD].
|
JG |
Lepez |
Lepee: Ofr. peiz: borst. BN. Vgl. 1300 Joh. dictus Brust, Straatsburg (BRECH.). 1655 Hermès le Pez = le Pé, Ronse (Midd. 1964,277).
|
FD |
Lepicard |
Ethnique: fr. picard, de Picardie; cf. aussi Picard.
|
JG |
Lepicard |
zie Picard.
|
FD |
Lepicier |
1311 «Watelet kon dist le Spesier de Liège» CartValBenoît, 1320 «Estienne Lespi-cier» Senlis, 1392 «Bernaerd Lespechier» Tournai [FD]; nom de métier: fr. épicier, à l’origine ‘marchand d’épices’, puis ‘tenancier d’une épicerie’ FEW 12, 154a; également anc. fr. espicier ‘officier qui avait soin des épiées’ Gdf[MH],
|
JG |
Lepicier |
L’épicier: kruidenier, kruidenhandelaar. 1311 Watelet kon dist le Spesier de Liège (AVB); 1320 Estienne Lespicier, Senlis (MORLET); 1392 Bernaerd Lespechier, Dk. (RAK, SR iov°).
|
FD |
Lepièce |
-iece. Surnom: (avec le, article fém.) fr. pièce (multiples sens), surtout moy. fr. pièce d’homme, homme grand, bien découplé FEW 8, 339b.
|
JG |
Lepièce |
Lepiece: M.i. niet Fr. pièce, maar hypercorrecte remterpretatie van de FN Lépice/Lespice (zie DNF). BerBN van de kruidenier. Vgl. Lepicier.
|
FD |
Lepied |
Lapied, Le Piez: Fr. pied: voet. BN. Vgl. Voet. 1280 Mehaus au Piet, Dk. (J.G.); 146 e. Jehan Piet (MORLET).
|
FD |
Lepied |
Le Fiez. Surnom: fr. pied, cf. 1280-81 «Mehaus Au Piet» RegTournai; cf. aussi Lapied.
|
JG |
Lepiemme |
1477 «le pyeme de Porchereche», 1524 «Pirot le piemme» CoutStavelot; surnom : probabl. du lat. perna, w. pièle, m., ‘perle’; au fig. ‘gaillard, luron’ FEW 8, 253b, 254a.
|
JG |
Lepiemme |
W. < Lat. perna, fig.: vrolijke kerel. 1477 le pyeme de Porchereche; 1524 Pirot le Piemme, Stavelot(J.G.).
|
FD |
Lepierre |
Var. de Lapierre ou bien prénom Pierre avec l’article, comp. Lejean.
|
JG |
Lepierre |
zie Delepierre.
|
FD |
Lepin |
zie Dupin.
|
FD |
le-Pin |
V. Pin.
|
EV |
Lepin(n)e |
zie Delépin(n)e.
|
FD |
Lepine |
Lépine, Lepinne. Fr. épine ‘arbrisseau épineux’, nom d’origine, cf. Delespine, Delé-pinne, etc.
|
JG |
Lepingle |
BerBN van de speldenmaker.
|
FD |
Lépinois |
Lepinois, -oy, Lippinois. 1557 «Guillaume de Lespinoit», 1583 «Benoid de Lespinoy» BourgNamur, 1632-34 «Jacque Lespinoy» BourgLiège; nom d’origine: collectif en -oit < lat. -etum de fr. épine, fr. épinaie’, cf. aussi Lespineux.
|
JG |
Lépinois |
Lepinoy, Lepiniois, Lepinoo, Lippinois, Lippenois, Lippenoo: PlN Fr. épinaie: plaats waar doornstruiken groeien (dorent). Zie Despinoy. 1557 Guillaume de Lespinoit, Namen (J.G.); 1648 Jan Lespenoij, Ktr. (KW); 1779 Joanna Lepinoo, 1786 Jan Lippenoo, Lichtervelde (DEWULF1977).
|
FD |
Lepiouf |
NF breton (région de Quimper), sans doute d’origine onomatopéique (Deshayes 453).
|
JG |
Lepique |
1564 «Jehan fils de feu Lyenard de Roanne surnommé le picque de Guebomont», 1841 «Marie-Françoise Lepique» La Gleize; surnom: (avec le, article fém.) fr. pique (arme).
|
JG |
Lepique |
Zie Pycke.
|
FD |
le-Pique |
Profess. ou fonction. 1. Le Piquier (soldat ordin., par opposition à Le hallebardier, soldat d’élite. N° 153. — 2. Le porteur de pique. N. de suisse d’église. N° 145.
|
EV |
Lepitre |
Sauf s’il s’agissait d’un NF méridional, probabl. fr. l’épitre, surnom de chantre ou de clerc (Dauzat 383).
|
JG |
Lepla |
cf. Leplat.
|
JG |
le-Pla(e), |
-Plat. 1. V. Plat, plateau.
|
EV |
Leplae |
Surnom: p.-ê. (avec le, article fém.) fr. plaie, bourguignon (14e s.) plae FEW 9, lOb; ou bien flamandisation de Leplat.
|
JG |
Leplang |
1. D. FN Leblang, D. naam van PlN Lebnek in Zevenburgen (Roemenië) (BRECH.)? – 2. Var. van Leblanc of Leplomb?
|
FD |
Leplat |
Le Plat, Lepla. 1261 «Henricus dictus li Plas» CartValBenoît, 1279-80 «Jehans li Plas», 1302 «Piérès li Plas» LoiTournai, 1360-62 «Jehans li Plas» PolyptAth, cf. aussi 1302 «Maroie le Plate» LoiTournai; surnom: fr. plat (adj.); antonyme de Legros.
|
JG |
Leplat |
Plat, Lela(e), Leplas, Duplat, Douplat, Desplat, Desplas, De Pla(e): BN naar de platte buik, voor een magere. 1261 Henricus dictus li Plas, Luik (RENARD 244); 1275 Everart le Plat, Lessen-Bos (VR 142V°); 1724 Robert Deplat, Menen; 1732 Martyne Leplae, Moorsele; 1724 Anthoine Leplat, Geluwe (COUSS.).
|
FD |
le-Plattenier |
Le platinier. Profess. Fabricant de pièces plates (platines).
|
EV |
L’Eplattenier |
Lees: Le Plattenier, var. van Patinier (zie i.v.) met 1-epenthesis. Vgl. Zndl. platijn = patijn.
|
FD |
Lepler |
zie de Lepeleer(e).
|
FD |
Leplomb |
Surnom d’ouvrier extrayant ou travaillant le plomb, comp. Plomteux, etc.
|
JG |
Leplomb |
zie Plomb.
|
FD |
Lepo |
cf. Lepot.
|
JG |
Lepo |
zie Lepot.
|
FD |
Lepo(t) |
BerBN van de pottenbakker. 1275 Jehans li Pos, Lanquesaint (VR i6ir°); 1364 Colard li Pot, Dk. (TdT).
|
FD |
Lepoetere |
zie Lepoutre.
|
FD |
Lepoigneur |
Le Poigneur. Probabl. moy. fr. poingneur ‘celui qui donne des coups de poing; combattant, guerrier’ Gdf, comme surnom de batailleur, ou w. pougneû, qui poigne, saisit à pleine main; est également attesté anc. fr. poingneeur ‘officier préposé à l’examen de la morue’FEW 9, 516a.
|
JG |
Lepoil |
1356-58 «Henri le Poil tisserans de Broussielle» PolyptAth; surnom: fr.poil ‘cheveu’, cf. aussi Poilvé.
|
JG |
Lepoil |
Le Puil: 1. Fr. poil: haar. BN voor een behaarde, Fr. poilu. 1336 Gile dit Poilet (MORLET); 1345 Arnoud Poeil, Har. (DEBR. 1971). – 2. BerBN voor de haarwerker, maker van haren kledingstukken. Vgl. De Haermaker.
|
FD |
Lepoint |
(NF hennuyer). Surnom: fr. point, qui peut être de sens multiples (pointe, piqûre, monnaie, etc.).
|
JG |
le-Point |
1. Car. mor. Le poing, ,,H. batailleur ». — 2. Profess. Le poin-tier. ,,Le graveur ». -Poir. Profess. ,,Marchand de poires ». N° 165. (Comp. : Lepomme). V. Ledant.
|
EV |
Lepoint(e) |
zie Pointe.
|
FD |
Lepointe |
1789 «Guillaume Lepointe» Auve-lais ; var. du précédent ou de Lapointe.
|
JG |
Lepoir |
w. (Ensival) Lèpeûr ou Lèpwèr. Surnom : w. arch. pwér ‘porc frais’ DL 514; cf. aussi Leporc.
|
JG |
Lepoir |
zie Lespoix.
|
FD |
Lepoivre |
(Wiers, 16e-18e s.), Le Poivre. 1275-76 «Ustasses li Poivres li mierchiers» RegTournai, 1356-58 «Jehans li Poivres» PolyptAth, 1540 «Pierchon le Poivre mon serviteur» AidesHainaut, 1586 «Jean Le Poyvre» BourgLiège ; fr. poivre, surnom de commerçant ou d’après un trait de caractère; cf. aussi Lepelve, Lepever.
|
JG |
Lepoivre |
zie Poivre.
|
FD |
le-Poivre |
Profess. Marchand d’épices. Nos 131, 154.
|
EV |
Lepoix |
(NF rare, du Tournaisis). 1676 «Anne le Poix, femme de Jaspard Rims» RuageAth; nom d’origine incertaine (fr. poix?), probabl. de Lespoix, dont l’aire de répartition dans le Limbourg est toutefois tout à fait opposée.
|
JG |
Lepoix |
zie Lespoix.
|
FD |
Lepol(l)ain |
zie Poulain(t).
|
FD |
Lepolard |
Lees: Fépaulard < Ofr. l’espaulart: breedgeschouderd. BN. 1334 Pierre Espaulart, Si-Ci (MORLET).
|
FD |
Lepomme |
zie Lapomme.
|
FD |
Lepomme. |
Surnom: (avec le, article fém.) fr. pomme.
|
JG |
le-Pomme. |
Profess. 1. V. Lepoir. — 2. Altér. de Le Pomme, ,,Le cidre » (Ane. fr.) N. de producteur ou de marchand de cidre.
|
EV |
Leponce |
Leponge: Wsch. reïnterpretatie (aïs Le Ponce, VN Ponce: HN Pondus) van Lepouce of Lepouse. Hier spelen uiteraard hypercorrectie (vgl. Pouchelle = Ponchelle) en n-epenthesis mee.
|
FD |
Leponce |
Peut-être article le + prénom Ponce ; ou bien surnom: (avec le, article fém.) w. panse, ponse ‘panse’, cf. 1848 «Constant La Ponce» Grez-Doiceau (FyS).
|
JG |
Leponge |
Peut-être surnom: graphie pour *Lepogne, de w. pogn ‘, pougn ‘ ‘poing’ FEW 9, 514b, cf. 1748 «Henri Lepougne» Nandrin et comp. Lepoigneur.
|
JG |
Leporc |
Leporek, Leporcq, Lepork, Lepore, Lepour, Lepourcq. 1295-1302 «Jehan le Porc» ImpôtArtois, 1616 «Lambert le Porcque (venu d’Anor)» PrincipChimay; surnom: fr. porc; cf. aussi Lepoir et Lepourceaux. Pour une approche globale des résultats de l’étymon porcus, cf. DicPatRom 1997, 198-209.
|
JG |
Leporcher |
BerN van de varkenshoeder. 1251 Galterus dictus le Porchier, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lepore |
cf. Leporc.
|
JG |
le-Porge. |
Proven. Le porche. Caractér. d’une habitation. N° 248. –Poudre. Profess. 1. Marchand de poudre. — 2. V. Lepoutre.
|
EV |
Lepork |
cf. Leporc.
|
JG |
Leporq |
Leporc, Lepor(c)k, Leporcq, Lepor(t), Lepore, Lepour(c), Lepourcq, Porc(q), Deporcq, de Pourck, -cq, Depourcq, Depourq(ue), De Poerck, De Peurck: Fr. porc: varken. BN, BerBN of huisnaam. Vgl. Verken(s). ±1300 Jehans le Porc, Artesië (BOUGARD); 1448 Michel de Pourcq = de Porc= Porcus, Gullegem (med. St. Depourcq, Cent).
|
FD |
Lepot |
Lepof. 1777 «JeanLepot» Eben-Emael; probabl. de fr. pot; sinon de w. po ‘pouce’, cf. Lepouce (qui suit) et comp. Sempo, etc.
|
JG |
Lepouce |
1. Fr. pouce: duim. BN. Vgl. Duym. – 2. Of spelling van Lepouse.
|
FD |
Lepouce |
Surnom: fr.pouce; cf. 1273-80 «Jehan au Polç» FriedenTournai, et Sempo, Sampoux. Pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de l’étymon lat. pollex, cf. DicPatRom 11.1, 773-796 (avec cartes).
|
JG |
Lepoudère |
Lepoudre, zie Lepoutre.
|
FD |
Lepoudre |
cf. Lepoutre.
|
JG |
Lepoulain |
cf. Lepolain.
|
JG |
Lepoulain |
zie Poulain(t).
|
FD |
Lepour |
Lepourc(q), zie Leporcq.
|
FD |
Lepour |
Lepourc, cf. Leporc.
|
JG |
Lepourceauxt |
1279-81 «Jehans li Pourchiaus» ComptesMons, 1286 «Adans li Porcheaus» CartLessines, 17e-18e s. «Lepourceau» Petit-Rechain ; surnom : fr. pourceau, cf. Leporc et Pourceau.
|
JG |
Lepourcq |
cf. Leporc.
|
JG |
Lepouse |
BN l’épouse: echtgenote. 1279 Stievenesli Espouses, Watiers li Spouses, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Lepouse |
Probabl. mis pour l’épouse; sinon var. de Lepouce.
|
JG |
Lepoutre |
Lepoutt(e)re, Lepouter(e), -ère, -ère, Lepoetere, Lepoutte, Lepoudre, -ère, Lapouter, Lipouter, De Poutre, Depôtre, Poutre, Poutte: Ofr. poutre: merrie. Vgl. Poutrain. 1241 Maroie Poutra, Atrecht (NCJ); 1707 Marie Lepoutre, Menen (COUSS.).
|
FD |
Lepoutre |
-oudre, -outte, Lepouter, -ère (var. flam.). Surnom: (avec le, article fém.) moy. fr. poutre, w. *poûte ‘jeune jument, pouliche’ FEW 9, 530a; Renard, BTD 26, 261.
|
JG |
le-Poutre. |
Profess. Poutre, .Jument » (Dial. pic.). N. de producteur ou de marchand. Synon. : Le–Pour, -Pouter. NOB 131, 164.
|
EV |
Leppens |
1. Patr. Vleivorm van de Germ. VN Lieboud of Liebrecht. 1278 Aleydis Leppine, Lv. (HB 584); 1385 Lijsbetten Leppens, Dworp (OSTYN). Vgl. Lebbinck. – 2. Evtl. var. van Lippens.
|
FD |
Leppens |
cf. Lippens (de Philippe).
|
JG |
Lepper(e), de |
Leppers, zie de Lapper.
|
FD |
Leppert |
zie Lippert.
|
FD |
Leprail |
zie Lapraille.
|
FD |
Leprat |
zie Deprat.
|
FD |
Lèpre |
zie Depré.
|
FD |
Lepretre |
Lepretre, -être. Surnom (d’après nom de dignité): fr. prêtre. – La localisation invite à envisager aussi une adaptation (avec traduction de l’article) du NF flam. Depr(a)eter (= le garde-champêtre).
|
JG |
Leprêtre |
Leprette, zie de Priester.
|
FD |
le-Prêtre |
Dignité ecclésiastique. Sobriquet. N° 144.
|
EV |
le-Preux |
Car. mor. Le preux. Sens orig. : ,,L’H. sage ». Sens dérivé : ,,L’homme vaillant ». N° 282.
|
EV |
Lépreux |
1. Zie Preux. – 2. Grafie voor Lépreux: melaats. BN. 1196 Anscherus Leprosus, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Lépreux |
Surnom: fr. preux ‘vaillant’, anc. fr. proz ‘sage, prudent’ FEW 9, 418b.
|
JG |
Leprevier |
Surnom: fr. épervier, w. èprivi, etc.
|
JG |
Léprevier |
BN Fr. épervier: sperwer.
|
FD |
Leprince |
Le Prince. 1267 «Mahiusli Princes» CensHerchies, 1316 «Rogier le Prince de Velainne» TestTournai, 1499 «Bertrant le Prince» TerrierNaast, 1597-98 «Eustace Le Prince» ComptesNivelles, 1606 «Hubert Le Prince» BourgNamur; surnom (d’après nom de dignité): fr.prince.
|
JG |
Leprince |
zie de Prins.
|
FD |
le-Prince |
Car. mor. Sobriquet de dignité. N° 135. -Propre. 1. Car. mor. ,,L’H. digne ». — 2. Proven. ,,Bien propre à l’un des époux ». N. de terre. (Opposé à ,,Bien commun »).
|
EV |
Leprohon |
(NF de la région d’Erquelinnes et Momignies, orig. de Beaufort et Hautmont (Nord) FyS). 1840 «Jules Joseph Leprohon» Biercée; surnom: pic., rouchi èpro.on ‘étour-neau, sansonnet’ (Hécart 183), cf. FEW 17, 188a,ALW8, 115-8 [JL.NFw; MH].
|
JG |
Leprohon |
BN Pic. èpro.on: spreeuw.
|
FD |
Lepropre |
-es. Surnom: fr. propre, cf. l’antonyme Lesale.
|
JG |
Lepropre(s) |
Proper: BN Fr. propre: net, rein, zindelijk, schoon. 1421-55 Cornelis Proper, Kamerijk (CCHt); 1550 Jan Proper, Zoutleeuw (HB8s8).
|
FD |
Leps |
Lepsch(e), zie Lips.
|
FD |
Lepuc |
Lepuits, zie Dupuis.
|
FD |
Lepuits |
Fr. puits, surnom d’habitant près d’un puits, cf. Dupuis.
|
JG |
Lepyrcq |
NF adapté de Leporcq (orig. de Seloignes), par modification officielle à Liège au début du 20e s. [avec la collab. de J.C. Micha].
|
JG |
Lepyrcq |
Wsch. var. van Lepercq.
|
FD |
Lequain |
cf. Lequin(t).
|
JG |
Lequain |
zie Lechien.
|
FD |
Lequan(g) |
zie Dechamp(s).
|
FD |
Lequarré |
zie Carré.
|
FD |
le-Quarré |
1. Proven. ,,Le carré », forme de terre. — 2. Car. phys. ,,H. aux épaules carrées ». — 3. Profess. Caire (Ane. fr.), ,,Bloc équarri ou pierre taillée. N. de tailleur. N08 131, 175. Synon. : Quairiaux, Cayron. -Quen(n)e, -Quesne. V. Chêne.
|
EV |
Lequarré, |
-e. Surnom : fr. carré (= aux épaules carrées).
|
JG |
Lequay |
zie Kay(e).
|
FD |
Lequayt |
(encore NF à Liège en 1939). 1506 «Pirot le Quaille» Stembert, 16e-18e s. «Le-quaille» Verviers, cf. BAV 18, 1988-89,71-94 (avec armories contenant une caille); surnom: probabl. (avec le, article fém.) de w. liég. cwaye ‘caille’ ALW 8, 207, cf. Lacaille et Laquay(e).
|
JG |
Lequel |
-ez, Leket. 1849 «Leket» Sommejsur-nom: p.-é. dérivé pic. du thème de fr. lécher FEW 16, 45 7a, 460b, lequel, liquet étant attesté (avec plusieurs sens) à côté de licquem ‘petite tranche’. On peut songer aussi à pic. équé ‘écheveau’ (Hécart, 184) ou, comme nom de résidence, à pic. équet, ékét ‘appentis, galerie couverte, etc.’ cf. ALW 9, 85b et BTD 21,29[MH].
|
JG |
Lequen |
zie Lechien.
|
FD |
Lequen(n)e |
Lequesne, zie Lechêne.
|
FD |
Lequenne |
Lequesne, Lequene, cf. Leken(n)e.
|
JG |
Lequertier |
Pour Dauzat 384, fausse régression de le cartier, forme pic. de charretier.
|
JG |
Lequertier |
zie (de) Cartier.
|
FD |
Lequet(te) |
-ez, zie Liket.
|
FD |
Lequette |
Dauzat 384 glose par anc. fr. queste ‘impôt (sorte de taille)’. Songer aussi à pic. équéte ‘copeau de menuisier ou de charpentier'(Hécart, 184) [MH].
|
JG |
Lequeu |
Lequeut, Lequeux, Lequeue, cf. Lekeu.
|
JG |
Lequeu(e) |
-ueux, -ueuse, -ueut, zie Lekeu(x).
|
FD |
Lequeu(s)tre |
zie Lecoutre.
|
FD |
le-Queue |
-Queux. 1. Profess. ,,Le cuisinier ». — 2. Car. mor. (Dialecte). ,,Le placide ». N° 281. Synon. : Lekeux.
|
EV |
Lequeuse |
Forme fém. de Lequeu(x), cf. Lekeu.
|
JG |
Lequi |
cf. Lequy.
|
JG |
Lequi(s) |
Lequy, Licki: Wellicht < Ofr. l’esquis, volt, dw. van Lat. exquaerere, Ofr. esquerre. BN: gezocht, in trek. De huidige bet. van exquis dateert pas van de i8e e.
|
FD |
Lequien |
cf. Lekien.
|
JG |
Lequien |
zie Lechien.
|
FD |
Lequieu |
Var. de Lequeu; sinon, à interpréter comme une forme pic. de *le chieur, du verbe quier ‘chier’ Hécart 379 [MH].
|
JG |
Lequieu |
Var. van Lequeu of verkeerde lezing van Lequien (n/w-verwarring).
|
FD |
Lequièvre |
Surnom: pic. quièvre ‘chèvre’ FEW 2, 294b; cf. aussi Quièvre.
|
JG |
Lequim |
-ime, cf. Lekime.
|
JG |
Lequim |
Lees Lequin? of var. van Lequime?
|
FD |
Lequime |
zie Lehyme.
|
FD |
le-Quime |
V. Lekime.
|
EV |
Lequin |
-int, Lequain, Lekain. 1820«Lequin, Lequint» Pas-de-Calais; soit var. du NF Lekien, Lequien, soit surnom: anc. fr. quin ‘singe’ Gdf [MH] ou nam., flandr. kin, nom d’amitié qu’on adresse aux petits enfants FEW 16, 324a. – Pour Lequint, Dauzat 384 propose d’y voir moy. fr. quint ‘cinquième (enfant d’une famille)’.
|
JG |
Lequin(t) |
zie Lechien.
|
FD |
Lequy |
Lequi, -is. Surnom: p.-ê. dérivé pic. du thème de fr. lécher, cf. dial. Bessin (Calvados) tiqué ‘friand’ FEW 16, 460b?
|
JG |
le-Quy |
Proven. Le gui. Caractér. d’une propriété. N° 243.
|
EV |
l-Equyer. |
V. Ecuyer.
|
EV |
Ler- |
-cas, -er. V. LEUD. le-Ribaud. Car. mor. Le ribaud, ,,Le débauché ». N° 271.
|
EV |
Lera |
cf. Lerat.
|
JG |
Leraillé |
Morlet 617, surnom: fr. l’éraillé, part, passé de l’anc. fr. esrailler, surnom de celui qui roule les yeux en signe de colère ; cf. aussi anc. fr. erraaillé, adj. ‘dont le bord est retourné (d’un œil)’FEW 10, 508a.
|
JG |
Lerant |
Peut-être var. récente de Leurant, Laurent. Toutefois, le NF est déjà attesté sous cette forme en 1649 à Cambrai (GeneaNet) et pourrait s’expliquer par l’anc. fr. ran ‘bélier’ Gdf, d’où pic. ran ‘vieillard porté à la lubricité’ (Edmont 475), ‘débauché’ (Dubois 40) [MH].
|
JG |
Lerat |
Lera(s), Lerate, Dura(t), Doura(s): BN naar het knaagdier, de rat. Vgl. Muis. 1259 Adan le Rat, St-Q. (MORLET); 1303 Agniès li Ratte, Dk. (TdT).
|
FD |
Lerat |
Lera, Leras. 1289 «Jehan le Rat» CensNamur, 1474 «Collart Lerat» Bouffioulx, 1503 «la veuve Pierart le Rat», 16e s. «Meu-rice le Rat» Châtelet, 1602-3 «Gilles Lerat» TerriersNamur, 1608-9 «Daniel le Pas dict le Rat» ComptesNivelles; surnom: fr. rat (le sens ‘personne avare’ n’est attesté que depuis Balzac FEW 10, 121a), cf. aussi Rat.
|
JG |
le-Rat |
Car. phys. du mor. ,,Etre fuyant ». Nos 288, 290.
|
EV |
Lerate |
1206-7 «Lambiers li Rate» Char-tesHainaut, 1275-76 «Lambiers li Rate», 1302 «Angniès li Rate» = 1303 «Agnièse li Ratte» LoiTournai; surnom: sans doute (avec le, article fém.) w., pic. rate ‘rat’ mais aussi ‘mulot’, cf. Ratte.
|
JG |
Leray |
Le Ray. 1810 «Le Ray» Tournai (d’origine bretonne); sans doute var. de Leroy, cf. Lerey (Normandie), dans Dauzat 384; fr. rai (d’une roue) et dial. (Velay) rai ‘jet d’une source’ FEW 10, 22b sont moins probables.
|
JG |
le-Ray |
Proven. ,,Ruisseau jaillissant » (France).
|
EV |
Lerberg(h)e, (van) |
van Lerenberghe, van Lerberge(r), (van) Leerberghe, La(e)renbergh, van Leerbergen, vanLerbeirghe, van Leersberghe, van Leir(s)berghe, (van) Lersberg(h)e, van Lesbergh(e), -gen: PlN Laarberg in Ktr. en Marke. 1285 Petrus de Larberghe; 1393 ten Laerberchbome… Wouter van Laerberghe, Ktr.; 1382 Gille van Larberghe, Marke (DEBR. 1960,1980,1970); 1584 Jan van Leerbergen, Aw. (AB). – Lit.: TDF VII, 192-238.
|
FD |
Lerbier |
Larbi(e), Larbière, -iere: Fr. FN Lherbier: kruidenier, kruidenhandelaar.
|
FD |
Lerbier. |
Avec de nettes réserves, mis pour / ‘herbier, herboriste, ouvrage traitant de plantes, ou même (en Picardie) mauvaises herbes.
|
JG |
Lercangé |
Lercangée, -ee. Surnom: pic. erkanger, fr. rechanger (à Lille, se r. signifie ‘faire sa toilette’) FEW 2, 123b.
|
JG |
Lercangé(e) |
Lercancée: Pic. FN Larcanger. Germ. VN Erkenger: Ercangarius (DNF).
|
FD |
l-Ercangée |
Proven. ,,(La terre) échangée » (Dial. pic.).
|
EV |
Lerch(e) |
Lerchs: D. BN Lerche: leeuwerik. Vgl. Leeuwerck.
|
FD |
Lere(ns) |
zie Lair(e).
|
FD |
Leredotté |
-e. 1530 «Léonard le redoubteit» GuillLiège; surnom: fr. redouté ‘qui inspire la crainte’ ; anc. fr. redoté ‘tombé en enfance’ FEW 15/2, 66b est moins probable; cf. Redouté, etc.
|
JG |
Leredotté |
zie Redouté.
|
FD |
Lerenard |
Surnom: fr. renard; comp. Le Goupil.
|
JG |
Lerenard |
zie Reinaert.
|
FD |
Lerens |
Lérens, cf. Leirens.
|
JG |
Léresse |
Le Reste, zie Lairesse.
|
FD |
Léresse |
Leresse, cf. Lairesse.
|
JG |
Lereu |
Lerey, Lerho, zie Leroi(e).
|
FD |
Lergon |
Leurgon. NF rare de la vallée mosane, attesté dans la région hutoise (Marchin) dès 1682, p.-ê. en provenance de Charente-Maritime (GeneaNet) ; nom d’origine incertaine, à interpréter sans doute comme rie regom, d’après anc. fr. regon ‘seigle, méteil’ Gdf, comp. le NF Lesoil [MH].
|
JG |
Lerho |
Lerhô, Leroo. ±1400 «Colines Le-roy(e)» Gueuzaine, 1670 «Jean le Rhô» Malmedy; cf. w. (Faymonville) canon l’rô, w. (Waimes) lufontin.neLèrô; probabl. surnom: w. rôy, fr. roi, avec -h graphique qui n’apparaît qu’au 17e s. (cf. PSR 6, 1967, 42). Comp. Sirlereau, Surleraux, etc.
|
JG |
Lerib(e)aux |
Ofr. ribaud: vagebond, landloper, schurk, vrouwenloper. BN. 1257 Barthélémy li Ribaus, Abbeville (MORLET).
|
FD |
Leribaux |
1267 «Nicholes li Ribaus» CensHer-chies, etc.; surnom: anc. fr. ribaut, -ault ‘homme de plaisir, débauché, brigand, etc.’ FEW 16, 702a, parfois avec le sens neutre de ‘portefaix’ (R. Mantou, BTD 51, 214-5), cf. Ribault, -eaux.
|
JG |
Lerich(e) |
Lericq(ue), Lerique, Lerycke, Le Rij(c)ke, Lerick, Larik, Rich(e), Rice, Risch(e), Riss(e), Rits: Fr. riche, Pic. rique < Ondl. rîk: rijk, vermogend, machtig. Vgl. De Rijk(e). 136 e. Estene le Riche, Lens (MORLET); 1275 Pieriart le Rike, Ogy (VR 92V°).
|
FD |
Leriche |
Le Riche. 1227 «Pieron le Riche» ChartesFlandre, 1280 «Clementia et Heluidis relicte (…) filiorum W. le Riche » PolyptLiège, 1487 «Hubert le Riche Genre» Justice-Bastogne, 1780 «Antoine Leriche» Charleroi; surnom: fr. riche’, cf. Riche et Richomme.
|
JG |
le-Riche |
Car. mor. L’H. riche. N°275.
|
EV |
Lericq |
-icque, -ique, Lerick, Le Rijcke, Le Rycke. Surnom: adaptation (avec traduction de l’article) du NF flam. De Rycke (= le riche).
|
JG |
Lerinck |
Lerinckx, Lerink. Var. en -inc(k) de Le(i)rens.
|
JG |
Lerinck(x) |
Lerink: Mnl. lerinc: leerling. BN. 1327 Henricus Leering = 1332 Henrici Lerincs = 1340 Henricus Lerinc, Wommersom (C.BAERT).
|
FD |
Lerinckx |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lerique |
cf. Lerick, -icque.
|
JG |
Lerique |
zie Lerich(e).
|
FD |
Lerisson |
Lees: L’hérisson: egel. Vgl. Egels, Dégels. Fr. FN Hérisson.
|
FD |
Lerisson |
sans doute aussi : Lerson (sinon var. de Leurson), Lurson. 1820 «Lerisson» Pas-de-Calais; surnom: fr. hérisson, w. lurson, pic. irchon FEW 3, 23 Sa.
|
JG |
Lerius, van |
Reïnterpretatie van HN Valerius.
|
FD |
Lermenier |
cf. Lhermenier.
|
JG |
Lermenier |
zie Larminier.
|
FD |
l-Ermi(g)n- |
-iau(x), -ez. 1. Profess. ,,Le (fourreur) herminier. — 2. Car. phys. H. agile et menu, comme le rat herminier (arménien). Nos 288, 290.
|
EV |
Lermi(g)niau(x) |
-eau, zie Larminiaux.
|
FD |
Lermigneau |
Lermigneaux, Lermigniaux, Lerminiau, -iaux, L’Herminiaux, l.arminiaux. Sans doute surnom: dérivé d’‘hermine, cf. herminette, ‘belette, esprit follet’, d’où (Mouzon) erminaus, pi., ‘sorciers’ (aussi blason populaire des habitants des monts du canton de Renwez) FEW 1, 142a (non repris FEW 25, 276a). Le sens pourrait être également celui du pic. èrminiô ‘charivari, tumulte accompagné de cris et de huées, fait en bande devant le domicile d’une personne qui, par sa mauvaise conduite, s’est exposée à la risée ou à la vindicte publique’ (cf. Vindal, 116; R. Pinon, ACAA49, 414-5) [MH].
|
JG |
Lerminé |
-inet, -inez, cf. Lhermenier.
|
JG |
Lerminez |
-et, -é, zie Larminier.
|
FD |
Lermite |
Lermyte, Lermitte, Lermytte. 1444 «Jehan Lermitte» AidesNamur, 1526 «Vuil-lamme Lermittre» DénLens; surnom: fr. ermite (vivant isolé), cf. aussi Lhermite.
|
JG |
Lermitte |
Lermyt(t)e, -ijtte, L’Hermit(t)e, Lhermit(t)e, Larmit, Delhermite, Hermitte: BN van de (h)eremiet, kluizenaar. 1295 Henri l’Ermite; 1346 Mahieus Ermitte, Atrecht (NCJ); 1499 Jan le Hermite,Lier(FRANS).
|
FD |
Lermoyeux |
cf. Larmoyer, Larmoyeux.
|
JG |
Lermoyeux |
zie Larmoyer.
|
FD |
Lermuseau |
-i(e)au(x), zie Larmuseau.
|
FD |
Lermuseau |
Lerniusiau, -iaux, Lermusieau, -ieaux, cf. Larmuseau, -iau.
|
JG |
Lermyte |
-ytte, cf. Lermite.
|
JG |
Lerner |
D. Lerner: scholier, leerling (BRECH.).
|
FD |
Lerno |
cf. Lernould (ci-dessous).
|
JG |
Lerno |
zie Larnaud.
|
FD |
l-Erno(u)ld |
,,Le (nommé) Ernould ». V. ARIN.
|
EV |
Lernons |
Wsch. var. van Lerno of Lernois, met -on-suffix. Of verkeerde lezing van Lernous?
|
FD |
Lernou(l)d |
-oul(d)t, -ou(s), -out, -oux, -ourd, Lhernould, Larnould, -ou(t), -oe, -o: 1. Patr. Frans Iw. l’ (le) + VN Ernoul, Ernous, Arnoul, Rom. vorm van Germ. VN Arnolf. 1262 Ernoul des Amions, 1259 Ernous Chevaus, Atrecht (NCJ); 1347 Colars li Ernous = 1358 Colars Ernouls, Cuesmes (CSW II). – 2. PlN Lierneux (LU): 862 Lernou, 1153 Lernau (TW). 1107 Franchone de Lernou, Stavelot (ASM); 1559 Jan Lheernout, Aw. (SCHOUT. I). Zie ook Lierneux.
|
FD |
Lernould |
Lernoud, Lernoult, Lernout, Lernous, L’Ernout, Lernoux, Lerno. Article le + prénom Ernould, Arnould.
|
JG |
Leroeye |
zie Leroi(e).
|
FD |
le-Roeye |
-Roye. Proven. 1. Le roye (Wallon), ,,Le sillon, l’ornière » (L.D.). — 2. Le roua (Wallon), ,,Le torrent » (L.D.).
|
EV |
Leroi |
Le Roi, Leroy [14e NF le plus fréquent en Wallonie, 6e en Hainaut], Le Roy, w. (Grand-Halleux, La Gleize, Annevoie) Lèrwè. 1263 «Pires de Pitrechin com appelle li Rois» Jauchelette, 1279 «Robiers li Rois» Comptes-Mons, 1279-80 «Gilles li Rois teliers», «li Rois de Chère», 1280-81 «Colars li Rois li ba-binere» RegTournai, 1280 «Leroi de Frères» PolyptLiège, 1286 «Bauduins li Rois» Cart-Binche, « Jehans li Rois de Trivière » CartLes-sines, 1287 «Jakemon le Roi, le clerc» Dettes-Ypres, 1289 « Williames li Rois» CensNamur, 1331 «Jaquemars li Roys» ComptesMons, 1380 «li fis Le Roy de Gestial» Rentier-Ramée, 1472 «Lambelet le Roy» DénChiny, 1472 «Le Roy Pépin» DénLaroche, 1497 «Lievin le Roy» DénKain, 1516 «Miquelotet Caisot Leroy» Ladeuze, 1531 «David Le Roy » BourgNamur, 1561 « Jehan le Roy mendiant» Bihain, 1616 «Nicolas Leroy» Prin-cipChimay, 1793 «Jean Hubert fils de Servais Le Rois» La Gleize; surnom (d’après nom de dignité) : fr. roi (notamment au tir à l’arc), mais aussi souvent par dérision, cf. 1323 «Li Roys des Viaus» ComptesMons, 1330 «Polet le roys des ribaus » AnthrLiège (comp. le conte des ribaus en Flandre, BTD 51, 214-5); cf. aussi Lerho. – On observera en outre que deux enfants trouvés le jour de l’Epiphanie à Namur en 1781 et 1794 furent dénommés Leroy (Des-tray 60).
|
JG |
le-Roi |
-Roy. 1. Car. mor. Sobriquet de dignité. — 2. Situat. politique. „ (Sujet d’un territoire) du Roi ». — 3. Roi du tir à l’arc ou d’une autre compétition. N° 135. -Rooy. V. Leroeye.
|
EV |
Leroi(e) |
Le Roi, Leroy(e), Loroy, Leroeye, Lerooy, Lero(o)ij, Laroy(e), Le Ray, Lerey, Larey, Lerho, Lerhô, Leroo, Lerot, Lerro, Lereu, Laroo, Laros: BN Fr. roi, W. râ, Ofr. rei: koning. Vgl. (de) Koning. 1298 Johannes le Roy; 1296 Simon le Roi = Simon le Coninc, Kales (GYSS. 1963); 1381 Mikieu le Roi = 1387 Michiel de Coninc, Wev. (DEBR. 2002); 1612 Jacob der Koenig van Ussenboren=Jacques Lerho de Faymonville (HERB., PSR 42).
|
|
Leroisse |
Probabl. anc. fr. roiste, w. liég. rwèsse ‘roide, escarpé’ FEW 16, 684b-685a, soit comme surnom métaphorique, soit comme nom de résidence (endroit pentu).
|
JG |
Leroisse |
Roisse: Ofr. roiste, LU W. rwèsse: stijf, stram, stug.BN(J.G.).
|
FD |
Lerond |
Fr. équivalent van De Ronde. 1409 Robert le Ronc, Morialmé (CCHt).
|
FD |
Lerondeau |
Var., avec l’article, de Rondeau.
|
JG |
Lerondeau |
zie Rondeau(x).
|
FD |
Lerondt |
1413 «Jehan le Ron, de Brus» AnthrLiège, 1526 «Colart le Rond» DénLens, 1542 «Jean Le Rond» Lobbes, 1631 «Jean Istace dit le Rond de Borgoumont» La Gleize, 1675 «Charles-Guillaume Le Rond» BourgNamur, 1713 «Jean-François Le Rond» BourgLiège, 1717 «H. Le Rond» Thuin; fr. rond, surnom d’homme gros et de petite taille. Pour une approche globale des résultats de l’étymon *retundus/rotundus, cf. DicPatRom 1997,231-246.
|
JG |
Leroo |
cf. Lerho.
|
JG |
Leroo(y) |
Lerot, zie Leroi(e).
|
|
Lerooy |
Lerooij. Forme néerl. de Leroi, Leroy.
|
JG |
Lerossay |
cf. Lerousseau(x).
|
JG |
Lerot |
Soit var. de Lerho, soit surnom : fr. lérat ‘petit loir’ FEW 4, 155a, comp. Leloir.
|
JG |
le-Rot |
Proven. Le rod(e) (Forme romane du thois De rode), ,,L’essart » (L.D.).
|
EV |
Lerou |
cf. Leroux.
|
JG |
Lerou(x) |
Liroux, La Rou, Roux, Rous: BN naar de rode haarkleur. Vgl. Lerouge. 1276 Johans li Rous, Ip. (BEELE); 1289 Boid Rode = 1298 Boid le Rous; 1296 Simon le Rous = Simon le Rode, Kales (GYSS. 1963); 1743 PieterLarou, Roes. (MARICHAL).
|
FD |
Lerouge |
Le Rouge. Fr. rouge, surnom de très roux.
|
JG |
Lerouge |
Rouge(s): BN naar de rode kleur (haar, kleren). Vgl. Lerou(x), De Ro. 136 e. Peressons li Rouges, Laon (MORLET); 1480 Nichase le Roege, Atrecht-Bg. (PARM.).
|
FD |
Lerousseau |
-eaux, Lerossay f. 1352 «maistre Gile li Rossea li sellir» CartValBenoît, 1444 «Le Rosseal» TerreJauche, 1449 «Libert le Rosseau» AidesNamur, 1460 «Henry le Ros-seaul» GuillLiège, 1472 «Pirott le Rosseay» DénLaroche, 1509 «Jehan Le Roussea» Bourg-Namur, 1568 «Jean Le Rousseaux» Nalinnes, 1570 «Jean Le Rosseau» BourgNamur, 1589 «Jean le Rossea» La Gleize; surnom: fr. rous-seau, w. liég. rossé ‘roux’.
|
JG |
Lerousseaux |
zie Rossel.
|
FD |
Leroux |
Le Roux, Lerou. 1215 «Huon le Rous» ChirTournai, 1279-80 «Maroie li Rousse ki fu femme Jakemes le Rous» Reg-Tournai, 1283 «Baudri le Rous», 1284 «Lambert le Roux» DettesYpres, 1289 «Huguelos li Rous» CensNamur, 1302 «Jakemon le Rous» LoiTournai, 1632 «Thomas Le Roux» émigré en Suède; surnom: fr. roux (de cheveux).
|
JG |
le-Roux |
V. Roux.
|
EV |
Leroy |
Le Roy, cf. Leroi.
|
JG |
Leroy(e) |
zie Leroi(e).
|
FD |
Leroyer |
Nom de profession : moy. fr. (du Nord-Est) rayer ‘charron (qui fabrique des roues)’ FEW10,492b.
|
JG |
Leroyer |
Ro(u)yer, Deroyer: BerN Fr. royer: wielmaker, wagenmaker. Vgl. Ramakers. 1384 Thibaut le Royer = le Rouyer, Châtillon (MARCHAL).
|
FD |
Lerro |
zie Leroi(e).
|
FD |
Lers |
cf. Leer(s).
|
JG |
Lersberg(h)e, (van) |
zie van Lerberg(h)e.
|
FD |
Lersch(en) |
Leerschen, Lerschmacher: D. BerBN en BerN van de laarzenmaker.
|
FD |
Lersman |
BerN van de laarzenmaker (LIND. 1964).
|
FD |
Lerson |
Var. de Lerisson ou de Leurson.
|
JG |
Lerson |
zie Larson, Lurson.
|
FD |
Lersy |
Nom d’origine: Lerzy (arr. Vervins, Aisne), cf. Delersy.
|
JG |
Lersy |
zie Delerzy.
|
FD |
Lerude |
BN Fr. rude: ruw. Vgl. De Ruwe.
|
FD |
Lerude |
Surnom: moy. fr. rude ‘ignorant, incapable’, fr. rude ‘qui cause de la peine; qui est choquant’, etc. FEW 10, 540b; ou bien var. remotivée de Lerute, Leruth (ci-dessous).
|
JG |
Leruet |
Le Ruet. Surnom : fr. rouet, ard. nvé, cf. Ruwet.
|
JG |
Leruet |
Patr. Ruet met Iw.
|
FD |
Leruit(t)e |
Leruith(e), Lerut, Laruth, Leruth(e), Lerut(t)e: W. adaptatie van De Ruyter. 1300 Jean de Beaurewart dit le Ruytte, Luik (BODY); 1419 Johan le Ruitte; 1586 Wéri le Rutte, Luik. Vgl. huisnaam: 1586 maison de noire ruytte, Luik (RENARD 273).
|
FD |
Leruite |
Leruith, Leruithe, Leruitte, Lerut, Lerute, Leruth, Leruthe, Lerutte, w. liég. Lèrût’ (note Warland). 1287 «Pieres de Ruit» DettesYpres, 1419 «Johan le Ruitte», 1446 «Goffm le Ruytte», 1498 «Jean de Bearwaer dit le Rute», 1518 «Goffm le Rutz», 1526 «Jamin le Ruyt» AnthrLiège, 1528 «Jehan le Rutt» DénHouffalize, 1586 «Wéri le Rutte» AnthrLiège, 1589 «Jehan le Ruth» DénMa-lempré, 1645 «Jean Le Ruth» BourgNamur, 1689 «Mathy le Ruth» DénLierneux; cf. w. topon. al hâye de rûte, 1642 «la haie le Ruytte» Alleur, 1659 «Mathieu le Ruitte» DénSalm; surnom: comp. w. (Malmedy) rûte ‘dizeau de gerbes’ (propr. ‘cavalier’ ) ; emprunt au moy. néerl. ruter; ruyter ‘pillard, valet d’armée (reître)’ ou à l’ail, rhénan rùter FEW 16,746b, cf. BTD 26, 273 ; DBR 9, 1952, 137.
|
JG |
le-Ruitte |
Proven. ,,Le ruisseau ». Synon. : Le- -Ruth, -Rutte, -Ruste. N° 230.
|
EV |
Lerus(s)e |
Volksnaam Fr. russe: Rus. 1276 Lamb. li Russe; 1286 Jakemon le Russe, Ip. (J.G.).
|
FD |
Leruse |
Lerusse, w. (La Gleize) Lèrûsse. 1276 «Lamb. li Russe fius Lamb. li Russe», 1282 «Ysabiel, veve Thierry le Russe ki fu», 1286 «Jakemon le Russe» DettesYpres, 1784 «Jean François fils de Henry Leruse du Cheneux» La Gleize; ethnique: w. russe, fr. russe, originaire de Russie; sinon, var. du suivant avec assimilation consonantique à la finale.
|
JG |
Lerust(r)e |
BN Ofr. ruste, Mfr. rustre < Lat. rusticus: boer, boerse kerel, lomperd. 1360 Jehan li Rustes, Aat (J.G.).
|
FD |
Leruste |
1360-62 «Jehan li Rustes» PolyptAth, 1519 «Mathis Le Rust» BourgNamur, 1544 «Pacquea le Rust» DénStavelotMy; surnom: fr. rustre (paysan) FEW 10, 592b.
|
JG |
Lerut |
Lerute, Leruth, etc., cf. Leruite.
|
JG |
Lervant |
Var. met epenthetische r voor Levant; zie Lèvent.
|
FD |
l-Ervigne |
Proven. ,La vigne ». (Dialecte du Hainaut).
|
EV |
Lery |
NF breton, région de Plabennec dans le Finistère (GeneaNet).
|
JG |
Lery |
PIN Léry (Marne, Côte-d’Or, Eure).
|
FD |
Lerycke |
Le Rycke, cf. Lerick.
|
JG |
le-Rycke |
V. Leriche. Leryck. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Les- |
-ens, -ent. V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Les(s)ens |
1. Patr. Mnl. VN Lessin. Zie Leskens. 1398 Lessin Hameide, Aalbeke (DEBR. 1970). – 2. Lees: Le Sens. Ofr. sens: verstand, zin, wijsheid. BN. 1295 Philippus le Sens, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lesaf(f)re |
Lessaffre, Lesaf(f)er, Saffre, Saffer(s), de Saffel, Lesavre, de Saever, (de) saver, de Seffer: 1. Ofr. safre: gulzigaard, schrokker. BN. 1578 Merlen de Saeffre, Wervik (VS1970,595); 1585 Matt. le Saffre, Valensijn-Aw. (AP); 1616 Pieterle Saffere, Dowaai (SCHOUT. I); 1639 Jacques le Saffere=Jacob van Saffel, Waasten (DUV.); 1759 Simon Saevens fs. Marc Savers, Menen; 1764 Marcq Saffers fs. Marcus Saffre, Wev. (COUSS.). – 2. In Moeskroen werd Sabbe geherinterpreteerd aïs Saffre (of omgekeerd): 1764-1818 A.J. Sabbe (vader van) J. L. J. Saffre (vader van) 1842-97 P. F. Lesaffre, Mkr. (med. fM. Vandenberghe).
|
FD |
Lesaffre |
-afre, -avre; Lesaffer (var. néerl.). Surnom: anc. fr. safre ‘glouton’ FEW 17, 26a.
|
JG |
le-Saffre. |
Car. mor. ,,Le goulu » (Ane. fr.). N° 273. –Sage. Car. mor. ,,L’H. sage ». N° 277.
|
EV |
Lesage |
Le Sage, Lessage. 1241 «Watiers li Sages» ChartesHainaut, 1265 «Jehan li Sages» CensNamur, 1275-76 «Marget le Sage» Reg-Tournai, 1282 «Jeh. le Sage, le bolenghier» DettesYpres, 1356-58 «Watiers li Sages» PolyptAth, 1365 «Pasque le Sage» TailleMons, 1523 «Jehan Le Sage» BourgNamur, 1648 «Catherine Lesage» BourgNamur; surnom: anc. fr. sage ‘savant, expert, habile’ Gdf, fr. sage FEW 11, 202b, au sens premier ou dans un sens dérivé, cf. 1449 «Margritte le sage damme » AidesNamur, 1472 «Mathit de Fon-tenalle et le sage damme» DénLaroche.
|
JG |
Lesage |
Lesaege, Lessage, de Sage, Oesage: BNFr. sage: wijs, verstandig. Vgl. De Vroe(de). 1241 Watiers li Sages, H (J.G.); 1348 Maroie le Sage, Ktr.; 1382 Adam Sage, Hulste (DEBR. 1971,1970).
|
FD |
Lesaine |
zie Lesenne.
|
FD |
Lesaint |
Le Saint, Lèsent. Surnom: fr. saint, également avec le sens ‘plein de bon sens’, cf. aussi Saint.
|
JG |
Lesaint |
zie Saint.
|
FD |
Lesal(l)e |
zie Sale.
|
FD |
Lesale |
Lesalle. Surnom: fr. sale, peut-être au sens médiéval de ‘troublé, triste’ Gdf; antonyme du NF Lepropre.
|
JG |
Lesandre |
Lesandré (avec accent fautif?). Peut-être article le + Sandre, aphérèse de Alexandre (prénom).
|
JG |
Lesandre |
Lesandré: Lw. + Patr. Sandre: Alexander. Of < Lissandre, Alissandre (DNF)?
|
FD |
Lesanfans |
cf. Lesenfans, Lesenfants.
|
JG |
Lesaulnier |
Nom de métier: fr. saunier ‘marchand de sel’FEW ll,90b.
|
JG |
Lesaulnier |
zie Saunier.
|
FD |
Lesavre |
cf. Lesaffre.
|
JG |
Lesavre |
zie Lesaffre.
|
FD |
Lesbergh(e), van |
zie van Lerberg(h)e.
|
FD |
Lescaille |
Lescal(e), zie Delescaille.
|
FD |
Lescaille |
Lescal, Lescale (avec dépalatisa-tion). 1502 «Denison de Lescaille», 1516 «Jehan des Lescailles» BourgNamur, 1593 «Denis de Lescaille» = 1602 «Denis del Scaille» BourgDinant, 1683 «Jean Lescaille» BourgNamur; les toponymes «l’Escaille» (w. scaye ‘schiste, ardoise’), sont nombreux; cf. aussi Lecaille.
|
JG |
Lescalier |
1365 «Huet Lescaillier là demorant» TailleMons, 1820 «Lescallier» Pas-de-Calais, cf. Lécaill(i)er (sans doute dérivé d’écaillé ‘ardoise, schiste’). – II est à noter qu’un enfant trouvé à Namur (sous un escalier?) en 1758 fut appelé Lescalier (Destray 61).
|
JG |
Lescalier |
zie Escalier.
|
FD |
l-Escalier. |
Proven. 1. Caractér. d’une habitation. N° 248. — 2. L’Escaillière, ,,La carrière d’ardoises » (L. D.). N° 240.
|
EV |
Lescan |
NF breton, de moy. breton scanf ‘léger, non pesant’ (Deshayes 160).
|
JG |
Lescan |
zie Dechamp(s).
|
FD |
Lescanne |
NF lorrain, de Meurthe-et-Moselle (GeneaNet), dont l’origine est incertaine.
|
JG |
Lescanne |
Wsch. spellingvar. van Lecane.
|
FD |
lès-Canne |
V. Lecanne.
|
EV |
Lescapet |
BN l’escapé, Fr. l’échappé: gered, ontsnapt?
|
FD |
Lescapet |
De w. (Charleroi), pic. scapè, scapé, littért (r)échappé, ‘sauvé, hors de danger’ DOW 3,143, Hécart 188, p.-è. comme surnom d’enfant trouvé.
|
JG |
les—Cardeur |
Profess. 1. ,,Le gardeur (de bétail). N° 164. — 2. ,,Le car-deur (de laine, etc.) ». N° 157.
|
EV |
Lescarmontier |
Surnom à rapprocher sans doute de w. (Charleroi) scarmoteû ‘escroc, filou, prestigiditateur’, dérivé de scarmoter ‘dérober, soustraire’ DOW 3, 144.
|
JG |
Lescart |
-arts. 1549 «Jehan Lescart» Marchien-ne-au-Pont; nom d’origine: anc. fr. escart, fr. écart, avec divers sens topographiques, ainsi ‘coin de rue’ à Florent (Marne) FEW 3, 315b; cf. aussi Lecart, qui pourrait être rattaché ici.
|
JG |
l-Escart |
Proven. L’endroit écarté (L. D.). N° 228.
|
EV |
Lescart(s) |
1. PlN Ofr. escart, Fr. écart: afgezonderde plaats, straathoek. In Florent (Marne). Lescar (Basses-Pyr.). – 2. Spelling voor Lecart.
|
FD |
Lescaut |
1492 «Thomas de Lescault» Bourg-Namur; en Belgique, nom d’origine: l’Escaut, et non point l’escaut ‘la pelote’, surnom méridional de dévideur (Dauzat 385). Cf. aussi Lecaut, etc.
|
JG |
Lescaut |
zie De Lescaut.
|
FD |
Lescenne |
cf. Lesenne.
|
JG |
Lescenne |
zie Lesenne.
|
FD |
Lesceu |
Lesceux, cf. Leceux.
|
JG |
Lesceu(x) |
zie Leseurre.
|
FD |
Leschevin |
cf. Léchevin.
|
JG |
Leschevin |
zie Echevin.
|
FD |
Lescieux |
cf. Lecieux.
|
JG |
Lescieux |
Lesieux, -leur, Lecieu(x), Leyssieux, S(c)ieur, S(c)ieux, S(c)yeur, Sieuw(s): 1. BerN. Fr. scieur: zager; ook maaier. – 2. Deze vormen kunnen ook grafieë’n zijn van het homonieme Lesieur, Sieur, Sieux. Zie Lesieur. Zie ook LG1987,386. – 3. BN Ofr. cieu, ciu < Lat. caecus: blind. In dit geval zijn de vormen op -eur Pic. en hypercorrect. 1265 Colins li Cieux, Namen (J.G.); 1639 Antoine Chieux, Waasten (DUV.).
|
FD |
Lescoat |
Spelling voor Lescaut?
|
FD |
Lescornez |
1559 «Jermein Lescornet» Bruges/ Anvers; surnom: l’escorné, part, passé de l’anc. fr. escorner, soit ‘détrousser, dépouiller’ [FD], soit ‘insulter, faire affront à, se moquer de’, d’où escorné, adj. ‘honteux, confus, humilié’ Gdf [MH].
|
JG |
Lescornez |
Lecornez: 1. L’escorné, volt. dw. van Ofr. escorner: onthoornen, beroven. 1559 Jermein Lescornet, Bg.-Aw. (AP). – 2. Lescornez kan hypercorrect zijn voor Lecornez; zie Cornet.
|
FD |
l-Escornez |
Proven. Escornaix (Loc).
|
EV |
Lescossois |
cf. Lecossois.
|
JG |
Lescot |
1272 «Petrus filius le Scot» Polypt-Villers, 1276-77 «Wauter le Cot» Charité-Tournai, 1282 «Olivier le Scot», 1284 «Boisse Anguisseus de la compagnie de le Scot», 1290 «Jehans li Scot» DettesYpres; soit ethnique: l’Escot, l’Écossais, soit anc. fr. escot, employé au sens de ‘gueux’ [MH]. Cf. aussi Lecot, etc.
|
JG |
Lescot |
Lesceu(x), Lecot, Lecho, L’Echo: L’escot: de Schot, volksnaam. 1296 Estevenes li Escos, PdC (BOUGARD); 1342 Guy Lescot, Reims (CCHt).
|
FD |
le-Scot. |
Origine. ,,L’Ecossais ». N° 222.
|
EV |
Lescouhier |
Lesco(u)wier, zie Escoyer.
|
FD |
Lescouhier |
Lescowier, Lecohier. 1452 «Jo-hanne feme le Xhoxhir (…) le scohier» NP-Laroche; nom de métier: w. sco(h)î ‘pelletier, qui traite les peaux’ FEW 17, 126b, cf. Scohy, Scohier et Xhohier.
|
JG |
Lescrainier |
cf. Lecrenier.
|
JG |
Lescrainier |
Lescrenier, zie Lescrinier.
|
FD |
Lescrauwae(r)t |
zie Lescroart.
|
FD |
Lescrauwaert |
-aet, cf. Lecroait.
|
JG |
l-Escrauwaet |
V. Lecroart.
|
EV |
Lescrenier |
Lescrinier, cf. Lecrenier.
|
JG |
Lescrève |
zie Scribe.
|
FD |
Lescrinier |
cf. Lecrenier.
|
JG |
Lescrinier |
Lescrenier, Lescrainier, Escrinier, Crenier, Lecri(g)nier, -iez, Lecrenier(e), -ière: BerN Ofr. escrinier: schrijnwerker, meubelmaker. 1332 Gillot Lescrignier, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Lescroart |
Lecroart, Ecrohart, Lescrauwae(r)t, Lescrouwaet, le Scrauwaet, Lescrooat, Ascrawat: BerN < Ofr. escroer: inschrijven op het Ofr. escroe: perkament, register; dat gaat terug op Ondl. skrôda, Mnl. schrode: strook perkament. BerN voor een klerk. In de Dauphiné was Le(s)croart een ambtelijke klerk (RIO 1955,68). Fr. écrouer: inschrijven op het (gevangenis-) register; dus ook: gevangenisklerk. – Lit.: KFV-Med. 1980, nr. 3,24. – BdS 1990, nr.z.
|
FD |
Lescroart |
Lescrouwaet, cf. Lecroart.
|
JG |
Lescur(e) |
zie De Lescure.
|
FD |
Lescurieux |
Descurieux, Lecureuil, Lecureur: Mfr. escurieu, Fr. écureuil: eekhoorn. BN naar de handigheid, beweeglijkheid. 1418 Jaques Descurieux, Dk. (TTT); 1497 Martin Ladent dit l’Escureux, Chauny (MORLET). De vorm Lecureur is Pic. hypercorrect.
|
FD |
Lescut |
cf. Lecut.
|
JG |
Lescut |
Lecu(t), Lecul: Ofr: l’escut, Fr. l’écu: schild. BerBN. 1312 Gorge Lescut, Ip. (MANTOU 1972,484).
|
FD |
l-Escut |
Escut, anc. forme de ecu. Désignat. de la monnaie d’or ornée de l’écu de France. 1. Car. mor. ,,L’H. riche ». N° 275. — 2. Profess. Concessionnaire de la monnaie ». N° 131.
|
EV |
Lésée |
Leseck, Lesecq, Lesecque, Lesèque. Surnom: fr. sec ‘maigre’ FEW 11, 584a.
|
JG |
Lésée |
Lesecq(ue), Lesèque, Leseck: BN Fr. sec: droog. Vgl. De Droog. 1264 Bernier le Sec, St-Q. (MORLET); 1399 Jehenne li Secque, Dk. (TdT).
|
FD |
Leseigne |
cf. Lesseigne.
|
JG |
Leseigne |
Lesseigne: 1. Wsch. var. van Lesenne. -2. Evtl. = Lesigne. – 3. Zie ook Lenseigne.
|
FD |
Leseine |
cf. Lesenne.
|
JG |
Leseine |
zie Lesenne.
|
FD |
Lesellier |
Lesseliers, -elliers. 1318 «Iakes le seliet» RegLaroche; nom de métier: fr. sellier ‘artisan qui fabrique des selles de cheval’ FEW 11, 422a, plutôt que moy. fr. seellier ‘fondeur de sceaux, de médailles’ FEW 11, 596a.
|
JG |
Lesellier |
zie Sellier.
|
FD |
le-Sellier |
Profess. Fabric. de selles.
|
EV |
Lesemann |
zie Lesman.
|
FD |
Lesenec(h)al |
zie Sénéchal.
|
FD |
Lesenechal |
Lesenecal (forme pic.). Nom de fonction: fr. sénéchal FEW 17, 70a.
|
JG |
Lesenfan(t)s |
-ents, zie Desenfants.
|
FD |
Lesenfans |
Lesenfants, -ents, Lesanfans. Nom de parenté collectif: les enfants’, cf. aussi Auxenfants et Desenffans.
|
JG |
Lesenfans |
zie Desenfan(t)s.
|
FD |
Lesenne |
Lesenne, Lescène, Lesène, Leseine, Lessenne, Lessennes. Surnom: p.-ê. var. de l’anc. fr. cisne ‘cygne’, cf. Lecène (Dauzat 98, v° Cesne); ou bien anc. fr. senne ‘assemblée (notamment des métiers)’ FEW 12, 497b, v° synodus. Cf. aussi Lessin(n)e.
|
JG |
Lesenne |
Lesenne, Licenne, Les(s)ène, Lessene, -em, Lessenne(s), Lescenne, Les(s)eine, Lesaine, Les(s)eigne: Volksnaam Ofr. saisne: Sakser. 1235 Johannes le Saisne, Noyon: 1259 Wiard li Saines, Laon (MORLET); ±1300 Marghe li Saine, Jehans li Saisnes, PdC (BOUGARD); 1400 Jaque li Sesne, Dk. (TdT); 1548 Lauwers Lessene, Ktr. (KW).
|
FD |
Lesens |
zie Lessens.
|
FD |
Lèsent |
cf. Lèsent.
|
JG |
Lèsent |
zie Saint.
|
FD |
Lesèque |
cf. Lesec(q).
|
JG |
Léser |
1. Passe-temps ou profess. Lezer, ,,Lecteur ». — 2. V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Léser |
Lezer: BerN van de voorlezer, of wijnlezer. 1219 Conr. Léser, Nordhausen (BRECH.).
|
FD |
Léser |
Var. de Lesir(e) ?
|
JG |
Leser(f) |
zie Lecerf(f ).
|
FD |
Leserève |
Lescreve. Sans doute nom de profession: adaptation (avec traduction de l’article) du NF flam. Deschrijver (= l’écrivain). –Cf. également: 1626 «Léonard le Scrivy» = «Lina le Sckrivy» = 1626-27 «Léonard! le Cri-vier» émigré en Suède (littér. : l’écrivier).
|
JG |
Leseul |
1541 «Cuelin le Seul» Cambron-St-Vin-cent, 1635 «Jacques Leseul» BourgNamur; surnom : fr. seul au sens de solitaire ou bien surnom d’enfant unique.
|
JG |
Leseul |
BN Fr. seul: alleen, eenzaam.
|
FD |
le-Seul |
Car. mor. ,,L’H. solitaire ». N° 286. —Seur. V. Lesure(s).
|
EV |
Leseultre |
Sans doute nom de profession: adaptation (avec traduction de l’article) duNF flam. Desutter, Dezutter (= le cordonnier).
|
JG |
Leseultre |
W. adaptatie van De Sutter (HERB.).
|
FD |
Leseur |
-eure, cf. Lesur.
|
JG |
Leseur |
Lescure. Probabl. traduction du NF Van der Schure, cf. 1394 «Hannekin dele Scuere» Lauwe [FD], plutôt que nom d’origine: Lescure (Ariège, Aveyron, Tarn) (Dauzat 385), qui ne s’expliquerait que pour un NF importé. Cf. aussi Escure.
|
JG |
Leseur(re) |
Leseure, Lezeure, Lesur(e), Lesseur(s), -eux, Lesceu(x), Leceux, Leseux, Laseur(e), Lazeur(e), Laceur, Laseux, Lasure, Lazoore: BerN Ofr. seurre, sure < Lat. sutor: naaier, schoenmaker. Vgl. Lesueur. ±1300 Rober le Sure, Artesië (BOUGARD); 1287 Ernoul li Sures, Dk. (TdT); 1395 Brosekin le Seure, Ip. (BEELE); 1739 Adriaen Laseu = 1757 A. Laseur, Ruiselede (KW II). Zie ook Lassue.
|
FD |
Leseux |
cf. Lesseux.
|
JG |
Lesgardeur |
BerN Ofr. esgardeur, Opic. eswardeur, Mnl. waerderre: opzichter, keurmeester. ±1300 le saiel d’un demi drap saielé par les eswardeurs (KCTD1977,218).
|
FD |
Lesgardeur |
Legardeur. Nom de profession: anc. fr. esgardeur, eswardeur, moy. pic. égardeur, ‘inspecteur (notamment dans les anciens métiers)’ FEW 17, 513a.
|
JG |
Leshime |
cf. Lehyme.
|
JG |
Leshime |
zie Lehyme.
|
FD |
Lesieur |
Lesieux, Leyssieux, Sieu(x), Sieuw(s), Sieur, Syeur, Desyeux: 1. Ofr., Opic. sieur, sieux < Lat. senior(em): seigneur. Vgl. De Heere. 1405 Jehan le Syeur, Comp. (MORLET); 1748 Pieter Sieux, Ledegem (COUSS.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Fieuw(s) en Sieuw(s). LG1982,107-8. – 2. Zie Lescieux.
|
FD |
Lesieur |
Lesir, Lesire, Lessir, Lessire, Lecire. 1280 «Nicolaus Lesirs» PolyptLiège, 1576 «Pierre Lesire» BourgNamur, 1602-3 «Franchois Lecire» TerriersNamur; nom de dignité: sire (cas sujet), sieur (cas régime) ‘seigneur’.
|
JG |
Lesieux |
Leyssieux. Var. du précédent ou bien de Lecieux.
|
JG |
Lesigne |
cf. Lecigne.
|
JG |
Lesigne |
Lecigne, S(u)igne: BN of huisnaam. Ofr. ci(s)ne, Fr. cygne: zwaan. 1343 Bertrand le Chisne, Chauny (MORLET).
|
FD |
Lésine |
Proven. Lesstnes (Loc.).
|
EV |
Lesir |
-ire, cf. Lesieur.
|
JG |
Lesir(e) |
Lessir(e), Lecire, Le(y)zier, Lazier, Sir(r)e: Fr. sire, onderwerpsvorm < Lat. senior. Vgl. Lesieur, De Heere. 1258 sire Vaas Dous, Atrecht (NCJ); 1576 Pierre Lesire, Namen (J.G.).
|
FD |
le-Sire |
Situat. sociale. ,,Le Seigneur ». N° 136.
|
EV |
Lesjours |
Nom d’origine: moy. fr. jour (= journal), mesure agraire? Cf. aussi Lejour.
|
JG |
Lesjours |
zie Lejour.
|
FD |
Leskens |
Patr. Dim. van Germ. VN Lezzo, -so-afl. van Germ. leudi-naam. 1418 Leskin…ende Maertijnkin Strijppincx = Lessin, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Lesley |
Leslie: PlN Lesley. 1272 Robert de Leslie (REANEY).
|
FD |
Lesman |
Lesemann, Les(s)meister: BerN Mnl. lesemeester, lesmeister: geestelijke die kloosterlingen in godgeleerdheid en wijsbegeerte onderwijst, leraar, lesgever.
|
FD |
Lesne |
Lesnes. 1569 «Lesne» Saint-Pol, 1820 «Lesne» Pas-de-Calais; Dauzat 385 (suivi par Carnoy 203) glose par une aphérèse de alesne ‘alêne’ (surnom de cordonnier), ce qui serait étonnant; p.-ê. hypocor. de Alêne, Hélène, ou à rapprocher d’anc. fr. esne, f. ‘vase à mettre du vin, cuve où se met la vendange’ GDf [MH].
|
JG |
l-Esné |
V. Laîné.
|
EV |
Lesne(s) |
Lesné: 1. Metr. Korte vorm van Alêne of Hélène (HERB.). – 2. Lees Lesné? Zie Laisnez.
|
FD |
Lesneuck |
Adaptatie van De Snoeck?
|
FD |
Lesneuck |
Probabl. semi-traduction de De Snoek [FD]
|
JG |
Lesneyder, de |
zie (de) Leersnijder.
|
FD |
Lesny |
Surnom de chantre : anc. liég. lesnier, w. liég. lès’ni, anc. fr. leçonnier ‘lutrin’ FEW 5, 234a.
|
JG |
Leso |
cf. Lesot.
|
JG |
Lesober |
zie Sober.
|
FD |
Lesobre |
13e s. «Goberons li Sobres» Laon; fr. sobre FEW 12, lOb, surnom de personne sobre, frugale, modérée.
|
JG |
Lesoier |
Probabl. nom de métier: w. soyeû ‘scieur (de long)’, cf. Soyeur.
|
JG |
Lesoier |
Soyeur(t), -eux: BerN van zager < Ofr. soier: zagen. 1331 Fremin le Soyeur pour bos soyer (om bout te zagen), Bergen (PIERARD); 1419 Nicaise le Soyeur, Dk. (TTT).
|
FD |
Lesoil |
Lecoil, Lesoil(l)e, Lessoille, Leswal: Ofr. soile, Fr. seigle: rogge. BerBN. 1268 Johannes dictus le Soile; 1260 Robertus au Soile, Laon (MORLET).
|
FD |
Lesoil |
Lesoile, Lesoille, Lessoil, Lessoille, Leçoil, Leswal. 1793 «Jean-Robert Lesoille (orig. de Tihange)» BourgLiège; surnom: anc. fr. soi/e’seigle’FEW ll,360b.
|
JG |
le-Soil(e) |
Proven. Le seuil. Caractér. d’une habitation. N° 248. Synon. flam. : Van den Dorpel.
|
EV |
Lesoin |
Le Soin, Lessoin. sans doute aussi Lessone. 16e-18e s. «Lesoin» Verviers; p.-ê. de fr. soin, w. sogne, surnom d’un homme soigneux; ou bien var. graphiques de Lesoinne [JL, NFw].
|
JG |
Lesoin(g) |
Lessoin, Lessone, Soin(s): Ofr. soigne, soing: zorg, kommer. BN. Vgl. Sorg. 1325 Jakemart Sayn de Saint Symphoriien = Jakemars Soyns; 1326 Pierars Songnes, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Lesoinne |
Soinne: BN of huisnaam. W. swéne, Fr. cigogne < Lat. ciconia: ooievaar. 1355 Henri Chiwongne; 1447 Oliverus de Ciconia, Luik (J.G.).
|
FD |
Lesoinne |
w. (Liège) Lèswène (NF plutôt verviétois). 1533 «Johan le Soen» GuillLiège, 1722 «Leswenne», 1733 «le Soyne», 1753 «Abraham Lesoinne (orig. de Melen)» Bourg-Liège, cf. aussi 1355 «Henri Chiwongne», 1447 «Oliverus de Ciconia» GuillLiège, 1519 «Collin de Choene» BourgNamur; p.-ê. d’un nom d’enseigne (À la Cigogne) mais un surnom est aussi possible, pour une femme maigre, élancée, une femme hébétée, etc., cf. w. arch. swéne (var. : w. malm. ciwagne) ‘cigogne’ FEW 2, 665-6 (aussi ALW 8, 214b-215a), par ex. dans le topon. w. à nid dès swénes, à Bovigny (cf. É. Legros, EMVW 6, 241-3 et 13, 95-97). Cf. aussi Lesoin et Soinne.
|
JG |
Lesoir |
1. Oudw. soir: schoonvader. Vgl. Beaupère. – 2. Fr. sor, W. soir: bruingeel. vgl. Lesort 2. (J.G.).
|
FD |
Lesoir |
Nom de parenté : anc. w. soir ‘beau-père’ FEW 12, 15b; ou bien anc. w. soir, anc. fr. sor ‘jaune brun’ FEW 17, 18a.
|
JG |
le-Soir |
1. Car. mor. ,,L’H. qui ne se montre que le soir ». Ou bien : ,,H. sombre ». — 2. V. Lissoir (Fausse régression). N° 83. -Sourd. Car. phys. ,,L’H. sourd ou dur d’oreille ». Nos 250, 262.
|
EV |
Lesort |
1. Ofr. sord, sort, Fr. sourd: doof. BN. Vgl. Dendooven. 1258 Johannes li Sors, Luik (AVB); 1333 Pierart le Sourt, Bergen (PIERARD). – 2. BN Ofr. sor: bruingeel, blond, kastanjebruin. Leso(t): BN voor een zot, gek. Vgl. De Sot. 1275 Thiri le Sot, Baffe (VR i84r°); 1295 Symon dictus le Sot, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lesort |
1258 «Johannes li Sors» = 1268 «Jehanz li Sorz», 1280 «Tiris li Sors de Corduenerie» PolyptLiège, 1333 «Pierart le Sourt» Comp-tesMons, 1525 «Wamotte le Sourt» BourgNamur; surnom: anc. fr. surt, sort, fr. sourd ‘qui n’entend pas ou qui entend peu’ FEW 12, 452a; ou bien var. de Lesoir (ci-dessus).
|
JG |
Lesot |
Leso. 1275 «Thiri le Sot» Baffe, 1295 «Symon dictus le Sot» St-Quentin; surnom: fr. 50/FEW 12, 508b.
|
JG |
Lesouple |
BN Ofr. sople: nederig, onderworpen, onderdanig, terneergeslagen.
|
FD |
Lesouple |
Le Souple. Surnom: anc. fr. souple ‘qui s’incline, humble, suppliant; abattu, triste’FEW 12, 447a.
|
JG |
Lesoye |
Lessoye. NF attesté à Ligny en 1728 et à Grand-Halleux en 1655, d’où le topon. Mont-le-Soie, w. amon l’ sôye (BTD 40, 59); surnom d’ouvrier: w. et pic. soye, sôye ‘scie’, cf. ALPie 294 et BTD 36, 252 [MH], à rapprocher des NF hennuyers Delassoie, -oye.
|
JG |
Lesoye |
zie Delassoye.
|
FD |
Lespagnard |
Ethnique: anc. pic. espai(n)gnart, espaniard ‘espagnol’ Gdf 3, 505 [MH].
|
JG |
Lespagnard |
Lespagne: Spanjaard, uit Spanje.
|
FD |
Lespagno(u)l |
Lêpagnol, Spano(s), Spanneut, -u(e)t, Spanu: Volksnaam van de Spanjaard. Ofr. espagnol, -eul, -ot. 1275 Thumas Spaigneus = Espaignaus, Lessen (VR 104 v°, 1071*); 1385 François Lepagneul (MARCHAL); 1390 Davyt Spanieu, St.-Win. (VERGR. 1968); 1496 Jehan Lespaignot, Dk. (TTT); 1523 Joannes Spanneut, Kassel (MULIII); 1560 Guilialme Spanhuyt, Ip. (IAYVI).
|
FD |
l-Espagnard |
Origine. L’Espagnol. N° 220. — 2. Car. mor. L’espagneu (Dialecte), ,,Le parcimonieux, l’avare ». (Suffixe péjoratif). N° 270.
|
EV |
Lespagne |
1766 «Nicolas Delise dit l’Espagne (orig. de Namur)» BourgLiège; (originaire de) l’Espagne ou, plus généralement, surnom de qqn qui habitait une localité dépendant politiquement de l’Espagne (par rapport à la Principauté de Liège), qui avait fait un voyage dans ce pays, etc. [JL, NFw], cf. Despagne. -Secondairement, nom d’origine représentant w. lès spâgnes, littér. «les épargnes», par ex. «le bois l’Espagne» à Antheit [JL, NFw2].
|
JG |
Lespagnol |
Lépagnol. Ethnique : fr. espagnol.
|
JG |
L’espé |
l’Espé, Lespes, Lepee, Lepée, L’Epée, Lepez: i. Ofr. espe(i)s, Fr. épais: dik, breed. BN. Zie ook Lespoix. 1295 Johannes dictus Lespes, St-Q. (MORLET). – 2. Ofr. l’espée, Fr. l’épée: het zwaard. Huisnaam. Vgl. Delepee.
|
FD |
L’Espé |
Var. de Lespes (= l’épais) plutôt que de Lepée (= l’épée) [JL, NFw]. Cf. aussi Lispet.
|
JG |
Lesperoy |
Onduidelijk. Verhaspeling van Lespinoy? Of L’espéré: de verhoopte? Vgl. Lespérat (DAUZAT).
|
FD |
Lesperoy |
Sans doute surnom: moy. fr. esperoit ‘poignard, grand couteau’ Gdf 3, 525; FEW 23, 134a [MH].
|
JG |
l-Espéroy |
Proven. Espierres (Loc.), avec suff. d’orig. N° 211.
|
EV |
Lespes |
cf. Lespoix.
|
JG |
l-Espès |
Car. phys. ,,L’épais » (Anc. fr.). N° 259.
|
EV |
Lespilette |
Anc. fr. espillette, dimin. de espi(e) ‘lance’, cf. Spilette.
|
JG |
Lespilette |
zie Spilette.
|
FD |
Lespinay, de |
zie Despinoy.
|
FD |
Lespineux |
Lespinois, -oy. Nom d’origine: w. topon. spineû ‘épinaie’ (collectif); cf. aussi Lepinois, -oit.
|
JG |
Lespineux |
PlN W. Spineû: plaats waar doornstruiken groeien. Vgl. Despinoy.
|
FD |
l-Espineux |
V. Epine.
|
EV |
Lespinne |
W. spine, spène ‘épine’, nom d’origine; cf. Delespinne.
|
JG |
Lespinne |
zie Delépinne.
|
FD |
Lespinois |
-oy, zie Despinoy.
|
FD |
Lespir |
Lespire. Surnom: anc. fr. espir ‘souffle, haleine; esprit’, w. (Malmedy) spîr, w. liég. spér ‘esprit (revenant)’ FEW 12, 191b, au fig. ‘décharné’ DL 608b; p.-ê. nom d’enseigne, cf. 1476 «Maison (…) à présent appellée au Saint-Espir» (Renard, BTD 26, 272).
|
JG |
le-Spir |
Proven. Le Spir, ruisseau à Espierres (Loc). N° 230.
|
EV |
Lespir(e) |
Lespier: Ofr. espir, Fr. esprit: geest. Vgl. Espri(e)t, De Geest. 1197 Hugone Lespir, Cysoing (SMTI).
|
FD |
Lesplingard |
Lesplingart. Surnom: anc. fr. espringale ‘grosse arbalète sur roue, machine à lancer des pierres’ (aussi une forme de danse où l’on saute), fr. espingard ‘sorte de petit canon’Gdf, FEW 17, 189.
|
JG |
Lesplingart |
-ard: Ofr. espringale, -garde, Fr. espingard: belegeringstuig, katapult. Zie Springael.
|
FD |
L’Espoir |
Fr. l’espoir, surnom de militaire, de domestique, etc.; ou bien réinterprétation de Lespoix [FD].
|
JG |
Lespoix |
Lespes. Cf. 1295 «Johannes dictus Lespes» Saint-Quentin; surnom: anc. fr. es-pois, espes, fr. épais ‘gros’ FEW 12, 198a; cf. aussi Lepoix.
|
JG |
Lespoix |
L’Espoir, Despois, Lepoix, Lepoir: Ofr. espois, espes, Fr. épais: breed, dik. Vgl. De Bree, L’espé. BN.
|
FD |
Lesquelen |
1820 «Lesquelin; Squelin» Pas-de-Calais; surnom: w. skèlin ‘escalin (pièce de monnaie)’ FEW 17, 32a.
|
JG |
Lesquien |
cf. Lekien.
|
JG |
Lesquien |
zie Lechien.
|
FD |
Lesquoy |
Lesquois: Spelling van de Fr. FN Lequoy, Lecoy, d.i. le coi < Lat. quietus: kalm, rustig. BN (DNF).
|
FD |
Lesquoy |
-ois. Surnom: p.-è. anc. fr. esquoi ‘abri’ (cf. P. Ruelle, Vocab. 10) ou anc. fr. escois, m. ‘barque’ Gdf [MH].
|
JG |
Lessage |
cf. Lesage.
|
JG |
Lessage |
V. Lesage.
|
EV |
Lessage |
zie Lesage.
|
FD |
Lessain |
Surnom: fr. sain ou saint, mais aussi var. possible de Lessens, -ent.
|
JG |
Lessain |
zie Saint.
|
FD |
Lessard |
Lessart. Probabl. fr. l’essart, w. lisârt, etc., nom d’origine.
|
JG |
Lessart |
-ard: PlN L’essart: rode; zie Desart.
|
FD |
Lesscha(e)ve |
zie Lestaeghe.
|
FD |
Lesseigne |
Leseigne, Lesseine, Lanseigne. Surnom: w. èssègne, fr. enseigne FEW 4, 714b.
|
JG |
Lesseigne |
zie Leseigne.
|
FD |
Lesseine |
zie Lesenne.
|
FD |
Lessel(l)iers |
zie Sellier.
|
FD |
Lesseliers |
Lesselliers, cf. Lesellier.
|
JG |
Lessen, van |
PlN Lessen, Fr. Lessines (H). 156 e. Heine van Lessene, Mb. (A.BAERT).
|
FD |
Lessène |
-ene, -enne(s), zie Lesenne.
|
FD |
Lessenne |
-ennes, -ene, cf. Lesenne plutôt que Lessine(s).
|
JG |
Lessenne(s). |
Proven. 1. Loc. fr. — 2. V. Lessines.
|
EV |
Lessens |
Lessent. Peut-être fr. sens, w. sin(s), surnom pour un homme de bon sens?
|
JG |
Lessent |
zie Saint.
|
FD |
Lesser, (de) |
Afl. van Mnl. lesschen, lessen: blussen, uitdoven. BerN van de blusser, brandweerman. Vgl. D. Lescher, Lôscher, Lesch(en)brand.
|
FD |
Lesseur(s) |
-eux, zie Leseur(re).
|
FD |
Lesseux |
1688 «François Lesseu» BourgNamur; nom d’origine: Lesseux (Vosges) ou bien: de le Sewe (M.-A. Arnould, dans Mélanges Mi-chaëlsson, 23, note 60); cf. aussi Leceux.
|
JG |
Lessine |
-es, Lessinne, -es. 1275-76 «Jehennés de Lésines» RegTournai, 1308 «Thumasde Lessines», 1309-10 «Jehans de Lesinnes» ComptesMons; nom d’origine: Lessines, à l’sine (Ht). Cf. aussi Lesenne, Lessenne.
|
JG |
Lessines. |
Proven. Loc. Synon. : Lassine, Delsine, Delsenne, Lessenne(s).
|
EV |
Lessinne(s) |
Lessine(s): i. Zie De Lessines. – 2. Grafie voor Le Sine. Ofr. ci(s)ne, Fr. cygne. Zie Lesigne.-3. Evtl. var. van Lesenne.
|
FD |
Lessir |
-ire, cf. Lesieur, Lesire.
|
JG |
Lessir(e) |
zie Lesire.
|
FD |
Lessius |
Humanistennaam van de theoloog Léonard Leys (Brecht 1554 – Leuven 1623).
|
FD |
Lessmeister |
zie Lesman.
|
FD |
Lessoil |
-oille, cf. Lesoile.
|
JG |
Lessoil(le) |
zie Lesoil.
|
FD |
Lessoin |
cf. Lesoin.
|
JG |
Lessoin |
Lessone, zie Lesoin(g).
|
FD |
Lessonaux |
Nom d’origine: w. topon. ônê ‘petit aulne’ (au plur.).
|
JG |
Lessone |
cf. Les(s)oin?
|
JG |
Lessoye |
cf. Lesoye.
|
JG |
Lessoye |
zie Delassoye.
|
FD |
Lessuis(s)e |
zie Lesuis(s)e.
|
FD |
Lessuise |
Lessuisse, Lesuise, Lesuisse, w. nam. Lèswisse. 1530 «Pierlo Le Suisse» BourgNamur, 1546 «Hulin le Suisse» Pumode, 1578 «Jean Lesuisse», 1602-3 «Jacques Gillain dit le Suisse», 1612 «Jean Lesuis» Terriers-Namur, 1613 «Haulain Le Suisse», 1645 «Catherine Lesuis» BourgNamur; ethnique: originaire de Suisse ou bien soldat mercenaire, à l’uniforme coloré [suisse, avec le sens de ‘gardien d’une église, bedeau’ ne date que de 1798]. Le sobriquet peut également faite référence à un sens figuré (comme boire comme un Suisse, beaucoup, FEW 17, 61) et donc avoir été attribué à un ivrogne, ainsi à Olne: 16.5.1778 «Jacques Begen dit le suisse», 13.7.1778 «outre que le susd. Mossayest une ivrogne, il est d’ailleurs qu’il ne parle que sur l’oui-dire d’un autre coquin surnomé par dérision le suisse, dont la vie est un tissu de brigandages (…), en un mot ce Begen est reprochable d’un bout à l’autre comme étant un homme hors de toute considération, de l’espèce la plus crapuleuse, un menteur, une ivrogne (…)» [JL, NFw2].
|
JG |
Lestabel |
Lestavel. Surnom : moy. néerl. stabet ‘stable, ferme’, cf. aussi Destabele; ou bien anc. fr. estavel ‘cierge’, surnom de chandelon,
|
JG |
Lestable |
Lestabel, Lestavel, Lastavel: BN Fr. stable: stabiel, vast. Vgl. (de) Stabel.
|
FD |
Lestaeghe |
Lestage, Lesthaeg(h)e, Listhaeghe, Lesscha(e)ve: PlN < l’estage: estrade, podium, steiger. Fr. étage. 1728 Joa. Ant. Letaghe, Kassel (MUL VII). Maar aangezien in oud schriftdecen de t erg gelijkend waren en aanleiding gaven tôt verkeerde lezing, kan De l’Estage ook wel een verkeerde lezing zijn van De l’escage, verfransing van Van der Schage (zie Verschaeve), vgl. 1378 Testart de l’Escaghe = 1388 Testart de Lesthave, St.-0maars (DF XIV).
|
FD |
Lestaeghe |
V. LEEST.
|
EV |
Lestarquis |
Lestarquit, Lestarquy, Lesterquy. Surnom: anc. fr. estargi, pic. éterqui ‘raide, rigide (d’un corps humain)’ FEW 17, 223a, issu du verbe (s’)esterchir ‘s’affermir, se redresser’, tourn. esterkir Gdf 3, 609 [MH].
|
JG |
Lestarquis |
-uit, -uy, Lesterquy: BN Ofr. estargi, Pic. éterqui: stram, stijf. 1400 Jean le Estarkis, 1412li Estarkis, Wodecq (IAG); 1419 Colart li Estarkis (GAD.II).
|
FD |
Lestavel |
cf. Lestabel.
|
JG |
Lestavel |
zie Lestable.
|
FD |
Lesterquy |
cf. Lestarquis.
|
JG |
Lestesse |
Surnom: probabl. qualité de celui qui est leste [mais ce dérivé n’est pas attesté dans FEW 16, 469a].
|
JG |
Lestez |
-ée: 1. Zie Delestrée. – 2. Ofr. estreit: smal. BN. 1266 Beatris li Estree, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Lesthaeg(h)e |
zie Lestaeghe.
|
FD |
Lestiboudois |
Nom d’origine, probabl. en Normandie (Morlet 621).
|
JG |
Lestiboudois |
Normandische FN les Tiboudois, afgeleid van VN Tiboud, Dibboud (DNF).
|
FD |
Lestienne |
L’Estienne, Letienne. Article le + prénom Etienne ou bien w. tiène ‘colline’.
|
JG |
Lestienne |
Proven. Estinnes (Loc. Anc. Lestines).
|
EV |
Lestienne |
zie Estienne, Delestienne.
|
FD |
Lestoquoy |
PlN L’Estoquoy in Fournes (Nord), Fruges (PdC) < stoketum, Ndl. Stokt < stok: boomstronk (TW). Vgl. Destoquay. 1275 delésle Stocoit; au Stocoit.-.Mahiu do Stocoit, Schorisse (VR 8 v°-9); 1392 van Jehanen Delestocquoit, Ktr. (SRf°8).
|
FD |
Lestra(e)de |
Lestraete, Lestrat(e), Strade: PlN Mfr. estrade: straat. Vgl. Delestrée.
|
FD |
Lestrade |
Lestrate, Lestrat. Nom d’origine: moy. fr. estrade ‘route, rue’.
|
JG |
l-Estrade |
Proven. (Bas latin, strata).,,Voie dallée ». Syn. : Estrée.
|
EV |
Lestrez |
Peut-être nom d’origine: anc. fr. estrée ‘chemin’ précédé de l’article, cf. Delestrée [JMP].
|
JG |
Lesueur |
cf. Lesur.
|
JG |
Lesueur |
Sueur: BerN Ofr. sueur < Lat. sutor: Mnl. zutter, schoenmaker. Vgl. De Sutter, Leseur(re). 1298 Adam le Sueur; 1294 Joh. Zutere = 1298 Job. le Sueur, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Lesuffleur |
Surnom: var. régionale (normande?) defr. w#7ewr (Dauzat 386).
|
JG |
Lesuis(s)e |
Lessuis(s)e, Suisse: Volksnaam Fr. Suisse: Zwitser. 1530 Pierlo le Suisse, Namen (J.G.).
|
FD |
Lesuisse |
cf. Lessuisse.
|
JG |
le-Suisse |
1. Proven. ,,De Suisse ». N° 219. — 2. Profess. ,,Suisse d’égilse ». N° 145.
|
EV |
Lesur |
-ure, Leseur, -eure, Lezeure, Lesueur, Le Sueur. 1272 «lohanni Lesur» PolyptVillers, 1273-80 «Colart le sure d’Antoing» FriedenTournai, 1426 «Colart Leseure» Taille- Soignies, 1623 «Jean Lesure (en lat. : Surius)» curé de Purnode ; nom de profession : anc. fr. seurre, sure ‘cordonnier’ FEW 12, 480b, v° sutor. Cf. aussi Lasure.
|
JG |
Lesur(e) |
zie Leseur(r)e.
|
FD |
le-Sur(e) |
1. Car. mor. L’H. sûr de lui-même. — 2. Profess. Le Sueur, ,,Le cordonnier ». N° 16l.
|
EV |
Leswal |
cf. probabl. Lesoil(e) ou Lewalle.
|
JG |
Leswal |
zie Lesoil.
|
FD |
Lesy |
Lezy. 1820 «Lesy» Pas-de-Calais; Dauzat 389 glose Lézy par: originaire d’Ezi (Eure) ou d’Aisy (Aisne, Côte-d’Or, Yonne), tandis que Debrab. 380 explique ces noms par le moy. néerl. log(i)e, équivalent d’anc. fr. loge (cf. Deloge), ouest-flam. logie (prononcé lozie). Cf. aussi Lizy.
|
JG |
Lesy |
zie Deloges.
|
FD |
l-Et(h)e |
Proven. Ethe (Loc.), avec suff. -é (-ah), d’orig. N° 211.
|
EV |
Leta |
cf. Letar(d).
|
JG |
Letaille |
Cf. 14e s. «maistre Heyne Letalhe» CensHuy; nom d’origine: (avec le, article fém.) fr. taille, cf. Lataille.
|
JG |
Letailleur |
Letaillieur, zie Tailleur.
|
FD |
Letainturier |
cf. Leteinturier.
|
JG |
Letainturier |
Leteinturier: Fr. BerN van de (laken)verver. Vgl. Taintegnier.
|
FD |
Letanche |
Letange: PlN Létanche (Savoie) (DNF).
|
FD |
L’Etang |
Fr. l’étang, comme nom de résidence.
|
JG |
L’Etang, |
zie Delétang.
|
FD |
Letange |
Var. du suivant? Ou bien traduction fr. du NF flam. Detangh.
|
JG |
Letangre |
1308 «maistres li Tancres» Comptes-Mons; surnom: anc. pic. tangre ‘désireux, impatient’ FEW 17, 306b, cf. aussi Tangre.
|
JG |
Letangre |
Tangre, Tanger: BN Opic. tangre: verlangend, ongeduldig. 1308 li Tancres, Bergen (J.G.).
|
FD |
Letar |
Létard, Letard, Leta. Probabl. var. de Léotard ou Liétard.
|
JG |
Létard |
Letar(d), Leta, Lataer: 1. Zie Léotard. – 2. L’estard: treuzelaar, die te laat komt. BN. 1448 Raoul Lestart, Comp. (MORLET).
|
FD |
Letargez |
Létargez. Surnom : part, passé d’anc. fr. estargier, atargier ‘s’attarder’ FEW 13/1, 117b, au sens de ‘attardé, retardé; interdit, troublé’Gdf[MH]. Letawe. De w. liég. tawe ‘tuffeau’ FEW 13/2, Ib, comme surnom d’ouvrier ou nom de résidence.
|
JG |
Létargez |
Letargez: BN voor iemand die altijd te laat komt. Létargez < l’estargé, volt. dw. van Ofr. estargier: zich verlaten (FEW XIII,(…)).
|
FD |
Letawe |
PlN LU W. tawe: tufkrijtsteen (HERE.).
|
FD |
le-Tawe |
Dial. Rue des Tawes à Liège. Le Taweu, ,,Le tueur ». N°268.
|
EV |
Lété |
Lete, Lethé, Letté: Fr. été: zomer. BN. Vgl. De Zomer.
|
FD |
Lété |
L’Eté, sans doute aussi Letté. Sans doute surnom: fr. été (Vincent 90); comp. L’Hiver.
|
JG |
Letecheur |
Letècheur, Letêcheur, Leteheux. 1289 «Magins li femme Servais le Tesseur» CensNamur, 1444 «Magritte qui fut femme Johan le Tesseur» TerreJauche, 1449 «Anseau le Teisseur» AidesNamur, 1472 «Jehan le Texeur» DénLaroche, 1504 «Hacquimot Le Tesseur» BourgNamur, 1517 «Jehan le Tesseur» GuillLiège, 1522 «Collin Le Tescheur» BourgNamur, 1540 «Thiri le Tesseur» Cart-Ciney, 1583 «Loren le Texheur» Montegnée, 1664 «Jean Le Techeu» BourgNamur; nom de profession: w. nam. tècheû, w. liég. tèheû ’tisserand’ FEW 13/1, 29Ib, cf. 1406 «Gerars de Tamines li tesseurs de toilez» GuillLiège.
|
JG |
Letecheur |
Leteheux: BerN N W. tècheû, LU W. tèheû: wever. 1289 Servais le Tesseur, Namen (J.G.).
|
FD |
le-Techeur |
-Tel(l)ier. V. Tisserand.
|
EV |
Leteiller |
Zie Tellier.
|
FD |
Leteinturier |
Letainturier. Nom de métier: fr. teinturier.
|
JG |
Leteinturier |
zie Letainturier.
|
FD |
Letel(l)ier |
Zie Tellier.
|
FD |
Letelier |
Letellier, Le Tellier, Lettelier. 1279-80 «Cokeaus li Teliers» RegTournai, 1279-81 «Gifrois li Teliers» «Noulés li Tiliers», «Je-hans li Tilliers» ComptesMons, 1365 «Pier. le Tellier tellier» TailleMons, 1426 «Hanin le Tellier» TailleSoignies, 1449 «Rassorte le Tellier» AidesNamur, 1509 «Maroie Le Tillier», 1513 «Maroie Le Tellier» BourgNamur, 1623 «Lambert le Tellier» DénChimay; nom de profession: fr. tellier ’tisserand de toile’ FEW 13/1, 160b.
|
JG |
Letems |
Peut-être surnom: fr. temps; comp. les NF Bontemps, Bontems et Fortemps.
|
JG |
Letems |
zie Laitem.
|
FD |
Leten |
-ens, cf. Leeten.
|
JG |
Leten(d)re |
Tandre, Le Tanter: BN Ofr. tenre, Fr. tendre: teder, zacht. 1631 Jacques le Tendre, Ktr. (KW).
|
FD |
Leten(s) |
Letten(s), Leeten: Patr. Vleivorm van een Germ. leudi-naam, zoals Lietaerd: Let(t)ardus (Dip.). 1281 Lambinus Letting; 1399 Jehan Lettin, Ip. (BEELE); 1595 Jan Letins, Bg. (SCHOUT. II).
|
FD |
Letendre |
Letenre (forme dialectale). Surnom (avec sens physique ou moral): anc. fr. tendre ‘mou, lent’, w. tinre FEW 13/1, 205b.
|
JG |
Letenneur |
Probabl. nom de métier: fr. tanneur.
|
JG |
Letenneur |
zie Tanneur.
|
FD |
Letenre |
cf. Letendre.
|
JG |
Letent |
Peut-être semi-traduction du NF flam. De Tand(t), comp. Ledent.
|
JG |
Letent |
zie Laitem.
|
FD |
Leterm(e) |
zie Duterme.
|
FD |
Leterme |
Leterm (NF de la région de Comines). Probabl. nom d’origine ou de résidence, d’après fr. dial. terme ‘tertre, colline’ corresp. à w. tiène, tier, cf. Duterme.
|
JG |
Leterrier |
Anc. fr. terrier ‘seigneur terrien, justicier’, comme nom de fonction.
|
JG |
Letertre |
Nom de résidence: fr. tertre ‘éminence’.
|
JG |
Letertre |
zie Dutertre.
|
FD |
Letesson |
17e-18e s. «Letesson» Petit-Rechain; surnom: w. liég. tesson ‘blaireau’ FEW 13/1, 145a.
|
JG |
Letesson |
BN LU W. tesson: das (HERB.)? M.i. veeleer reïtiterpretatie van Letisson (zie Letihon): Dietser. 1289 Watiers li Tissons, Namen (J.G.).
|
FD |
Letestu |
zie Testu.
|
FD |
Leteu(i)l |
PlN Letheuil, Letheux: thil, tilleul: linde (DNF).
|
FD |
Leteuil |
Var. de Letheuil, que Dauzat 386 explique par un nom d’origine: Le Theuil (Eure-et-Loir, Haute-Loire, etc.).
|
JG |
Leteul |
(NF de Charleroi; aussi en Gaume). Peut-être d’anc. fr. esteule, pic. éteûle ‘paille, chaume’; ou bien de lorr. éteûle ‘sourd’ FEW 21, 334a, ‘maladroit’ FEW 22/1, 90a.
|
JG |
Létévé |
cf. Létuvé.
|
JG |
Létévé |
Létuvé: Var. van Letevé, Letévet, Lestevet, Leuteuvé in PdC 1820 (BERGER). Patr. Fr. Iw. le+ Estevet, dim. van VN E(s)tienne; zie Estevez i.v. Estienne. Vgl. Fr. FN Thevet.
|
FD |
Letexier |
Cf. Tessier, nom de métier : tisserand.
|
JG |
Letexier |
zie Tissier.
|
FD |
Lethé |
Lethe. Var. de Lété.
|
JG |
Lethé |
zie Lété.
|
FD |
Lethem |
Léthem, cf. Laitem.
|
JG |
Lethem |
zie Laitem.
|
FD |
Lethen |
Spelling van Leten of Lethem.
|
FD |
Lethielleux |
cf. Thieuleux.
|
JG |
Lethielleux |
zie Tilleul.
|
FD |
Lethien |
Letient (par réinterprétation). Pourrait représenter la forme pic. de fr. chien, rouchi tien (Hécart, 453), tourn. tyin, tchin [MH].
|
JG |
Lethien(ne) |
zie Estienne.
|
FD |
Lethier |
Letier, Letiere. Nom d’origine: w. liég. lier ‘tertre’ ; cf. Dernier.
|
JG |
Lethier |
zie Dethier(s).
|
FD |
Lethis(t) |
zie Letist(e).
|
FD |
Lethist |
cf. Letist(e).
|
JG |
le-Thist |
-Tihon. Orig. ,,Le Thiois, le Flamand ». Synon. : Letige. N° 224.
|
EV |
Lethueur |
Fr. tueur, à moins qu’il ne s’agisse d’une réinterprétation d’un NF proche.
|
JG |
Lethueur |
Le Tueur: de doder? M.i. veeleer reïnterpretatie, b.v. van Letilleu (zie Lethielleux)
|
FD |
Lethuillier |
Nom de métier: fr. tuilier, avec h graphique.
|
JG |
Lethuillier |
zie Tuilier.
|
FD |
Letienne |
cf. Lestienne.
|
JG |
Letienne |
Letient, zie Estienne.
|
FD |
Letient |
cf. Lethien.
|
JG |
Letier |
Letiere, cf. Lethier.
|
JG |
Letier |
zie Dethier(s).
|
FD |
Letiere |
zie Litière.
|
FD |
Letiexhe |
au cas régime: Letihon, Letixhon. 1289 «Watiers li Tissons» CensNamur, 1390-94 «Johan le Tixhon de Montegneez» Monte-gnée, 1472 «Claux le Tisson» DénLaroche, 1474 «Egidius dictus Gilhe le Tixchon» Prin-cipLiège, 1528 «Jehan le Tixon» DénHouf-falize, 1530 «Jean le Tixhon» La Gleize, 1560 «Jehenne Le Tichon» BourgNamur, 1571 «Abeuse la fille le Tichon» La Gleize, 1659 «Piron le Tichon» DénSalm, 1734 «Jacob le Tixhon» = 1745 «Jacob Tixhon» = 1746 «Jacob Louxen» Basse-Bodeux (comm. J.-C. Micha); ethnique: w. tîhe, tîhon ‘thiois’, cf. Ti(x)hon, etc.
|
JG |
Letihon |
Letixhon, Letiexhe,Ti(x)hon,Texhon,Tyhon, Tichon, Tychon: Volksnaam W. tthe, tihon, Pic. tichon, Fr. thiois: Diets, Duits. 1370 Goffines li Tixhons, Jehay (CSP); 1443 Henrar le Tiexhon, Luik(BODY).
|
FD |
Létique |
BN Fr. étique: mager, slecht uitziend (J.G.).
|
FD |
Létique |
Letique. Surnom: fr. étique ‘très maigre et de mauvaise mine; mesquin, insuffisant’, w. liég. étique ‘maniaque, scrupuleux minutieux à l’excès’ FEW 4, 396a [JL, NFw2].
|
JG |
Letist |
Letiste, Lethist. 1289 «Lambotte des Monchias et Letisse», «Letisse et Jehans Granvarles» CensNamur; nom de profession: anc. fr. tistre ’tisserand’ FEW 13/1, 290-1. Cf. aussi Lothis(t).
|
JG |
Letist(e) |
Lethis(t),Tist(e), Lothis(t): BerN W. vormen van Ofr. tistre: wever.
|
FD |
Letixhon |
cf. Letiexhe, Letihon.
|
JG |
Letixhon |
zie Letihon.
|
FD |
Leto |
zie Letot.
|
FD |
Leto(t). |
V. LEUD.
|
EV |
Letocard |
-art, Létoquart: L’Estocard < Ofr. estoc < Ondl. stok: boomstronk, stok, zwaard. BN. Vgl. Stockart. 1295 Balduinus dictus Estokart, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Letocart |
Letoquart, Lé-. Pour Dauzat 387, ce serait un surnom péjoratif d’homme d’armes, cf. Lestocq, tandis que pour Edg. Renard, il s’agirait de w. *tokâ, péjoratif de w. tokeû ‘celui qui attise, qui active le feu’ (BTD 26, 261). Sont attestés: fr. estocard ‘perche servant à arranger le charbon dans un haut fourneau’ FEW 17, 243b, et (Provins) tocard ‘arbre étêté’ ibid., 238b. Cf. aussi Stoquard, Stokard.
|
JG |
Létoffé |
BN l’étoffé: goed voorzien, gestoffeerd (DNF).
|
FD |
Létoffé |
Letoffé. Pour Morlet 623, surnom: fr. étoffé ‘bien garni, bien muni, opulent’.
|
JG |
Letombe |
Avec article fém. le, fr. tombe (nom d’origine).
|
JG |
Letombe |
zie Latombe.
|
FD |
Leton |
Letont. Surnom: anc. fr. ton ‘tonnerre’ou surnom de musicien: fr. ton (en musique). Cf. également Laton.
|
JG |
Leton(t) |
Le Teun: Ofr. ton: donder. BN.
|
FD |
Letoquart |
Letoquart, cf. Letocart.
|
JG |
Letoquart |
zie Letocard.
|
FD |
Letor |
1628 «Joan Le Thoor» = 1635 «Johan le Thoor» émigré en Suède; surnom: anc. fr. tor ‘taureau’ FEW 13/1, 130a; cf. aussi Letors, Letort.
|
JG |
le-Tor |
Car. phys. Le tort, ,,Le tortu ». N° 261.
|
EV |
Letor(s) |
Letort, Letord: 1. Ofr. tor: stier. BN. Vgl. Stier. – 2. BN Ofr. tort: misvormd, mismaakt.
|
FD |
Letoret |
(NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse). 1773 «Letoret» Fontaine-Valmont; surnom: peut être dial. fr. étoré ‘bien pourvu, garni’ FEW 4, 722a.
|
JG |
Letoret |
-ey, zie Estoret.
|
FD |
Letorey |
(NF liégeois). Sans doute w. liég. tore ‘taureau’ DL 664b.
|
JG |
Letors |
Letort. Surnom: anc. fr. tors, moy. fr. tort ‘tordu, difforme’ ; ou bien var. de Letor. Pour une approche globale des résultats de l’étymon tortus, cf. DicPatRom 1997, 282-294.
|
JG |
Letot |
Leto (NF de la région montoise et du Hainaut). Sans doute surnom affectif, de pic., rouchi èto ‘souche’ FEW 17, 238; comp. leNF Stocq et var. [JL, NFw].
|
JG |
Letot |
Leto: 1. PlN Le Tôt (Normandie). – 2. Létot < l’estolt, Germ. stolt (D. stolz, Ndl. stout): stoutmoedig, durvend (DNF).
|
FD |
Letouche |
cf. Latouche.
|
JG |
Letouche |
zie Latouche.
|
FD |
Letourneur |
Nom de métier: fr. tourneur.
|
JG |
Letourneur |
zie Tourneur.
|
FD |
Letranchant |
zie Tranchant.
|
FD |
Letranchant. |
Ellipse d'(écuyer) tranchant, cf. Tranchant.
|
JG |
Letronne |
Probabl. w. tron.ne, fr. tremble (nom d’arbre), comme nom de résidence.
|
JG |
Letronne |
W. tronne, Fr. tremble: esp (boom) (J.G.).
|
FD |
Letroye |
1265 «Frankes li Troie» CensNamur, 1272 «Henricus dictus Troie de Lagenrode» PolyptVillers; surnom: sans doute (avec le, article fém.) w. trôye ‘truie’; aussi, au fig., anc. fr. troie ‘machine de guerre lançant des pierres’, etc. FEW 13/2, 315b.
|
JG |
Letroye |
Letrouit: Ofr. truie, troie, W. trôye: zeug, katapult. Vermoedelijk BerBN voor de bediener van het werptuig. Vgl. Dondaine, Selschotter, Latruwe. 1269 Gerart le Truie, St-Q. (MORLET); 1275 Piérars li Truie, Wodecq (VR Sgv0); 1310 Jehane li Truye, Dk. (TdT); 1472 Berhelemi a le Truye. Rijsel(SPL).
|
FD |
l-Etroye |
Proven. ,,La hêtroye ou hêtraie ». V. Hêtre. N° 242.
|
EV |
Letsch |
D. Lätsch, BN voor iemand met neerhangende lip.
|
FD |
Letschert |
D. Latscher < latschen: slenteren, traag en lomp lopen.
|
FD |
Letschert |
Proven. Laetschet (Dép. Hombourg). Synon. : Lachart.
|
EV |
Lett- |
-ens, Lety. V. LEUD.
|
EV |
Lettani(e) |
Lettany, -anu, Lietanie, Litannie, Littani(e), Litani, Lutanie, Delitenie: Reïnterpretatie van de landnaam Lettonie: Letland?
|
FD |
Lettanie |
Lettany, cf. Lietanie.
|
JG |
Lettany |
Litannie. Proven. Le tainier ou Le tagnier, ,,La tanière » (L.D.). Comp. : La Louvière (Loc.). Tassenier, ,,Tanière de blaireau » (L.D.).
|
EV |
Letté |
zie Lété.
|
FD |
Letté, |
cf. Lété?
|
JG |
Lettelier |
zieTellier.
|
FD |
Lettelier, |
cf. Letellier.
|
JG |
Letten(s) |
zie Leten(s).
|
FD |
Letten, van der |
Verlet: PlN Lette bij Detmold en bij Munster (NRW) (TW)? PlN Lete in Snellegem: 1264 Margarita f. Johannis dicti de Lete (DFIX); 1303 van Hannekine van der Lete, Bg. (VERKEST); 1448 Peter Verlet, Diest (VdP); 1744 Ant. van der Letten, LU-Aw. (AP).
|
FD |
Letter, de |
de Lettre, Letters: 1. BN naar de kleine gestalte. Mnl. luttel, littel, lettel: klein. Letter i.p.v. lettel door r/Z-wisseling, vgl. Wvl. letter. 1306 Michiel Lettel = 1326 Michiel Letter, Ip. (BEELE); 1382 Jan de Lettel, Izg. (DEBR. 1970); 1564 Joannes de Lettere, Lv. (HENNO). – 2. Zie ook Delestre.
|
FD |
Leturc(q) |
Leturque, zie Turk.
|
FD |
Leturc, |
Leturcq, Leture. 1748 «Maria Letur-que», «Franciscus filius Elisabethae vulgo dictae Leturque » La Gleize ; ethnique : fr. turc, de Turquie, autrefois avec le sens de ‘ottoman’. La forme liégeoise *tur est hypothétique, mais cadrerait avec la phonétique wallonne (une telle forme a été notée dans Girart de Roussillon par P. Fouché, Phon. hist. du fr., 3,2e éd., 782).
|
JG |
Létuvé |
zie Létévé.
|
FD |
Létuvé, |
Létévé. Fr. l’étuvé, surnom de sens obscur, p.-ê. pour qqn qui a chaud, qui sue beaucoup?
|
JG |
Letz |
1. BN Mhd. letz: links, verkeerd. 1294 Heinr. Lezzo, Kleinbasel (BRECH.). – 2. Afl. op -so van Germ. leud-naam: Le(u)zo.
|
FD |
Letz(t)er |
Afl. van Mhd. letzen: verhinderen, beroven, verwonden (BRECH.).
|
FD |
Leu, de |
zie de Leeuw, Leloup.
|
FD |
Leuchter |
zie Leichter.
|
FD |
Leuck(x) |
zie Luyks.
|
FD |
Leuck, |
au génitif: Leuckx, Leuyckx. Hypocor. de Lucas ou de Lodewijk.
|
JG |
Leuckx |
V. LEUD (Leuk).
|
EV |
LEUD |
Racine germanique ayant servi à former des noms de baptême. Les noms de baptême composés de cette racine et d’une autre, telle que -bald ou -bord, ont été analysés, à tort semble-t-il, comme comprenant une racine Leub : Libaud ou Léopold et Libert doivent être compris Leud-bald et Leud-bard et non Leub-wald et Leub-hard. Il semble que la racine Levon, mentionné par certains auteurs, soit en réalité le cas régime de Leud : Leuon. N° I. Cas sujet : LEUD (Led, Lid, Lud) A. Forme Leud. I. N. simples. 1. Leit, Lith, Litt, Lutte. 2. Liedts. 3. Lettens. II. N. simples avec suffixes. L.: -otto, -ek(in) : Letot, Ledecq, Lut(t)gen(s). III. N. composés. L.-ad (-and) : Lut- -an, -end, Luidin-, Lieuten- -ant. L.-hard : Liét-, Léot-, Let- -a(e)rt, -ard. L.-hari : Luth- -ers, -i.
B. Forme Leu (avec substitution éventuelle de h, l, r, w, y au d originaire) . I. N. simples. Ley, Le(e)mans, Liel-, Leir- -ens, Lulsens. L.- -otto, -ekin : Liot, Leur-, Lur- -kin, -quin. L.-ing : Lerinckx. IL N. composés. L.-bad (-bak) : Lebacq(z). L.-bald : Le-, Li(e)-, Lié- -haut, -beau, Leipoldt, Lipp-, Lupp- -e(ns). L.-bard : Le-, Li(e)-, Lié-, Ly- -ba(e)rt, -bert, -pe(e)r, -béer, -perre, -père, -(b)brecht, Luypaert(s). Lepersonne (Leud- berd-son). L.-bod : Li- -botte, -bouton, Leboutte. L.-franc : Lefranc(q). L.-hard : Lilar. L.-marie : Laymarie. L.-mod : Luymoeyen. L.-wad (-wast, -wand) : Le- -ga(s), -gasse, -ga(s)t, -gand. L.-wald : Leguelle. L.-ward : Luwaert. L.-wid (-win) : Liévin, Lievens, Lievesoens, Livinus, Liefmans, Luffin. C. Forme Leuk. I. N. simples. 1. Leek, Lycke, Lucke, Leu(y)ck(x), Lugs. Luch-, Lug-, Lux- -en, Li(e)k-, Lucht- -ens. Lig-, Lix(h)- -on, Ligot. II. N. composés. L.-hard : Licart. L.-hari : Lég(i)er, Ligy, Lugder. L.-ric : Lugaric. D. Forme Leuz. I. N. simples. 1. Leus, Le(i)z, Litsch, Lus, Lutz. 2. Lies-, L(e)ys-, Liz-, Lis- -(s)sens, -kens. 3. Lis-, Liz- -on, -in, -en, Luss- -an, -on. II. N. composés. L.-franc : Lisfranc. L.-hard : Lisart. L.-hari: Leys-, Leis- -er. L.-mod (-mund) : Lismonde. L.-wulf (-etto) : Lizoulet. N° II. Cas régime Leu(do)n, Leuw. I. N. simples. 1. Leeuw, Leen, Lin, Lyne, Lune. 248 2. Lens, Lints, Linz, Leune, Len-, Lin- -(s)sen(s). 3. Leun-, Le(e)uw-, Lio-, Lev-, L(e)yn- -en. Lin-, Li-, Ly- -on. IL N. simples avec suffixes. L.-ino : Leeuw-, Liév- -in, Lunin. L.-otto : Linotte. L.-ek’m : Leun-, Linz- -(c)kens. III. N. composés. L.-hard : Len(n)- -aers, -artz, -ertz, Leendert : Cleenders; Lyna, Léon-, Lien-, Liesn- -ard, -art. Diminutifs : Lénardon, Liénardy. L.-hari : Le(e)ner(s), Len- -ier, -y. L.-wald : Len- -el, eeuw, Lunel, Lyneel.
|
EV |
Leue |
Leu: BN Mhd. leu: leeuw. Vgl. De Leeuw.
|
FD |
Leuenberger |
zie Lowenberg.
|
FD |
Leuffel(en), van |
zie van Luffelen.
|
FD |
Leufgen |
Leufkens, Lo(e)fgen, Löfgen: Patr. Rijnlands L(e)uffgen, Ndd. Lofken, dim. van Luff, Loff, bakervormen van Germ. VN zoals Ludolf of Liiffrid, Lùtfrid. Zie ook Loef 2.1412 Johan Lueff; 1385 Johannis dicti Luefken, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Leufrancois |
zie Lefrançois.
|
FD |
Leugenhage(n), van |
van Leugenha(e)g(h)e, van Leughenhagen, van Leuvenha(e)ge: PlN Leugen-haag: valse, onechte haag. PlN in Aarts. en Wilrijk (A) (VAN PASSEN139). 1281 Willelmi de Loghenhaghe, Aw. (JOCH.); 1309 Joannes de Loghenhaghe, Reet (MAR.). PlN in Temse. 1383 Gillis van der Loghenhaghe, Bazel (FLW); 1492 Gheeraert van der Lueghenhaghe, Kruibeke-Bg. (PARM.).
|
FD |
Leuillet |
zie Oeuillet.
|
FD |
Leuk |
zie Luyk(s).
|
FD |
Leukemans |
zie Loeckemans.
|
FD |
Leuken, van |
zie van Look.
|
FD |
Leukers |
zie de Luycker.
|
FD |
Leulier |
zie Lhuilier.
|
FD |
Leulier, |
cf. aussi Lollier, Loilier.
|
JG |
Leuliet(te) |
zie Oeuillet.
|
FD |
Leuliet. |
Var. du précédent, ou bien fr. œillet ‘petit œil; nom de fleur’, cf. Œillet.
|
JG |
Leulieux |
zie Ollieu(x).
|
FD |
Leumans |
zie Looman(s).
|
FD |
Leun- |
-ckens, -ens, -is. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Leunckens |
zie Loontjens.
|
FD |
Leune |
-en(s), zie Loonen(s).
|
FD |
Leunen, |
génitif surcomposé: Leunens; latinisation: Leunis, Lunis, Leunus, Loonus, au génitif: Leunissen. 1465-66 «Jehan Leunis» TailleHoves; aphérèse de Apolleunis, etc. < Apollonia.
|
JG |
Leunenberg |
zie Lowenberg.
|
FD |
Leunessen |
-is(sen), zie Lonys.
|
FD |
Leuntje(n)s |
zie Loontje(n)s.
|
FD |
Leunus |
zie Lonys.
|
FD |
Leupe(n) |
zieLoppe.
|
FD |
Leupe. |
Probabl. var. de Loppe [FD].
|
JG |
Leupert |
Patr. D. Leupart. Germ. VN leud-berht (Liebrecht, Liebaert) of leub-hard: Leobardus, Leopardus (MORLETI).
|
FD |
Leur- |
-iaux, -idan, -is, -quin, -s, -y. V. HLOD et LEUD. N° 19.
|
EV |
Leur- |
Thème tiré de Leurant, var. de Laurent, cf. aussi Lur-\ le thème pourrait parfois être celui de Hloderich, cf. Leuris. « Simple: Leurant. 1295 «Leurins Alowes» ComptesMons, 1302 «Leurins Boi l’Euwe» LoiTournai, 1312 «Leurin Boinne Baiselle» ComptesMons, 1417 «Leuren Mathieu» Po-lyptAth, 1444 «Leuren Riennevault» Aides-Namur, 1526 «Leuren Desgauquiers» Dén-Lens, 1529 «Ghossart Leurant» Ladeuze, 1623 «Martin Leurant» DénChimay, 1643 «Georges Leurin = Georges Laurent» Ladeuze. • Dérivés : Leurart. 1417 « Gillekin Leurart » PolyptAth. – Leuriaux. 1311-12 «Bauduin Leuriaul de Lens» ComptesMons. – Leurin. -Leurkin, Leurquain, Leurquin, w. nam. Lurkin (sufixe -kin, cf. aussi Lurkin, Lurquin). 1289 «Leurkin» Pas-de-Calais, 1496 «Géra Leurckin dit Maistre Cok» Vogenée, 1520 «Gérard Leurkin» Presles, 1592 «Jean Leurquin» BourgNamur. – Leurson (suffixe -eçon).
|
JG |
Leur, de |
zie de Loor(e).
|
FD |
Leur, van de(r) |
Verleure: PlN (Etten-)Leur (NB). 1534 Peter van Leure, Burcht-Aw. (AP); 1720 Cornélius Vandeleur, Breda (MUL VII).
|
FD |
Leurant |
V. Laurent.
|
EV |
Leurant |
zie Laurentius.
|
FD |
Leurart |
-aert, -aers: Patr. Afl. van VN Leurent.
|
FD |
Leuregans |
BN van een ganzenhoeder, die met een lokgans de ganzen naar de kooi lokt. Vgl. Mnl. lorevogel: lokvogel en Ndl. lokduif, lokeend. 1549 Jan Luergans, Ekelsbeke; 1558 Adriaen Leureghans, Wemaarskappel FV. – Lit: W. BEELE, Defamilienaam Leuregans. Ni 1995,239-241.
|
FD |
Leurelle |
zie Loraux.
|
FD |
Leurent |
zie Laurentius.
|
FD |
Leurentop |
zie Lorrendopt.
|
FD |
Leurere, de |
Reïnterpretatie van De Leur?
|
FD |
Leureux |
zie Heureux.
|
FD |
Leurgon |
cf. Lergon.
|
JG |
Leuriaux |
zie Loraux.
|
FD |
Leuridan |
-dant, -dent, -don, Loredan, -étan, Loridan, -ant (var. à Comines). 1294 «Jehans Leuridans» Lille, 1490 «Pasque Leuridan» Tournai, 1774 «Jeanne Loridan» Comines; de l’ital. Loredano < Loretano, dérivé de Loreto (Italie, prov. d’Ancône), d’où fr. Lorette (Dau- zat 396), et non pas du thème de Laurent [avec suffixe à justifier] comme proposé par Vincent 50. – Bibliogr.: F. Debrabandere, De FN Laridon, dans Naamkunde 12, 1980, 127-132.
|
JG |
Leuridan(t) |
-dent, -don, zie Loridan(t).
|
FD |
Leurier |
zie Laurier(s).
|
FD |
Leurin |
zie Laurin.
|
FD |
Leuris |
Leurs, Leus. 1298 «Xristiana Leurs» OnomCalais; nom issu de l’anthrop. germ. hlod-rik ou hlod-hari, cf. aussi Leur-.
|
JG |
Leuris |
zie Laurentius, Lory.
|
FD |
Leurkin |
-qu(a)in, zie Lorquin.
|
FD |
Leurmans |
Lo(e)rmans: Patr. Afl. van Germ. VN Loderik/Lorik of van HN Laurentius. 1709 Hendrik Lormans, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Leurs |
Leus: 1. Loders, Germ. VN hluth-hari ‘beroemd-leger’: Hlotarius, Lotharius (GN). D. Luther. – 2. Zie Lauwer(s).
|
FD |
Leurson |
cf. Leur-.
|
JG |
Leurson |
zie Lurson.
|
FD |
Leury |
Var. de Lory ou de Leuris.
|
JG |
Leury |
zie Lory.
|
FD |
Leus |
cf. Leurs (ci-dessus).
|
JG |
Leus |
V. Leuze.
|
EV |
Leus |
zie Leurs.
|
FD |
Leus(s)ink |
Leuzinger: PlN Leusinc bij Usselo (Twente) (MOERMAN).
|
FD |
Leusch(e) |
Patr. D. vleivorm van Germ. leudi-naam, b.v. Leuther. Leusden: PlN (U).
|
FD |
Leuse |
zie Deleuse.
|
FD |
Leuse(n) |
Gepalataliseerde var. van Loose(n).
|
FD |
Leushuis |
PlN. 1756 van ‘t Leushuijs, Almelo; 1792 Luijshuijs, Tubbergen (PDB).
|
FD |
Leussler |
Leisner: D. Leuchsner < Mhd. liuhse: deel van de as. BerN van wagenmaker. 1483 Baltasar Leyssner, Wurzburg (BRECH.).
|
FD |
Leutard |
Zie Léotard.
|
FD |
Leutem |
zie Laitem.
|
FD |
Leutenez |
Spelling voor Le Thenet, dim. van VN Etienne. Vgl. FN Thenet (DNF) en Létévé.
|
FD |
Leuther |
cf. Lut(h)er.
|
JG |
Leuther |
Patr. Germ. VN leudi-hari ‘lieden-leger’.
|
FD |
Leuthreau |
zie Luthereau.
|
FD |
Leutscher |
D. BN Leutscherer: Leuteschinder, die de lui (lieden) plaagt, pest, een pestkop.
|
FD |
Leuve, de |
zie Deleuw, Leloup.
|
FD |
Leuven, van |
van Lo(o)ven: PlN Leuven (VB). 1321 Arnoldo de Lovanis; 1340 Marselis van Lovene, Tn. (C. BAERT); 1375 Jan van Leuvene, Ip. (BEELE).
|
FD |
Leuvenaar, de |
-aer, Lovenaer, Leuwener: Leuvenaar, van Leuven (VB). 1367 Pieter de Leuvenere; 1371 Stassin de Luevenare, Ktr. ( V f° 75,49V°).
|
FD |
Leuvenha(e)ge, van |
zie van Leugenhage(n).
|
FD |
Leuvensteijn, van |
zie Löwenstein.
|
FD |
Leuw, (de) |
zie de Leeuw, Deleuw.
|
FD |
Leuwener |
zie de Leuvenaar.
|
FD |
Leuwer(s) |
zie Lauwer(s).
|
FD |
Leux(e) |
Leuyckx, zie Luyk(s).
|
FD |
Leuxe |
Leuyckx. V. HLOD et LEUD.
|
EV |
Leuxe |
Probabl. forme francisée du NF néerl. Leuckx.
|
JG |
Leuyckx |
cf. Leuck, Leuckx.
|
JG |
Leuzière |
Prov. El Heusir, ,,La houssaie ». V. Houx. N° 243.
|
EV |
Leuzinger |
zie Leus(s)ink.
|
FD |
Lev- |
-ens, -ering, -ert. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Lev(a)in |
Vain(e), Lav(a)in: BN Ofr. vain: zwak, uitgeput, leeg.
|
FD |
Leva |
Leva, Levae, Levaz, Lévaz, Levaux, Levo, Lévoz, Levoz, -ooz, etc. 1242 «Gerardi de Levaz», 1258 «Anseal de Levaz» CartVal-Dieu, 1491 «J. Le Valle» JusticeBastogne, 1568 «Pierre Levaux» Nalinnes; nom d’origine : fr. val (plur. vaux), w. va ; cf. aussi Levo(z), Leveau(x).
|
JG |
Leva |
V. Val.
|
EV |
Leva |
zie Lava, Val.
|
FD |
Levacher |
zie Vacher.
|
FD |
le-Vacher |
Profess. ,,Gardien de vaches ».
|
EV |
Levacq |
Levaque, w. nam. Lèvaque. 1275-76 «Jehan le Vake» RegTournai, 1284 «Jehan a le Vake» 31 ChirTournai, 1295-1302 «Pieres li Vaque li jovenes» ImpôtArtois ; probabl. (avec le, article fém.) pic. vaque ‘vache’, surnom de propriétaire ou de conducteur de vaches, de vacher, cf. aussi 1595 «Denis le Vache» = 1596 «Denis le Vacher» BourgDi-nant, 1596 «François Levache» BourgNamur, 1605 «Collar le Vache» BourgDinant, 1769 «Jean Levage» Ciney.
|
JG |
Levacq |
Levaque: Pic. vaque, Lat. vacca, Fr. vache: koe. BN. Vgl. Kalf, Stier. 1282 Henrico le Vaek = 1296 Hein le Vack, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
le-Vacq |
-Va(c)que, -Vage. Profess. La vache (forme picarde). N. de marchand ou d’éleveur.
|
EV |
Levae |
zie Val.
|
FD |
Levai |
zie Val.
|
FD |
Levaillant |
1335 «Colart le Vaillant» = 1336 «Colars li Vaillans» ComptesMons; surnom: fr. vaillant ‘courageux’ FEW 14, 131a. Cf. aussi Vaillant.
|
JG |
Levaillant |
zie Vaillant(s).
|
FD |
Levain |
Probabl. surnom: anc. fr. vain ‘faible, abattu, sans force; épuisant’ Gdf, éventuellement comme surnom de vaniteux; fr. levain, surnom de boulanger, est sans doute moins vraisemblable.
|
JG |
Levalet |
Levarlet. 1277 «Pieres li Variés» ChirTournai, 1280 «Symon li Varies» Polypt-Liège ; surnom : fr. valet, varlet (qui en est une autre forme).
|
JG |
Levalet |
zie Valet.
|
FD |
Levallois |
Nom d’origine: dérivé en -ensis de lat. vallis, cf. Valois, ancien pays de France.
|
JG |
Levan |
Surnom: fr. van ‘corbeille d’osier qu’on agite pour séparer le bon grain’ FEW 14, 157a, cf. Levannier; ou bien var. de Levant.
|
JG |
Levan(t) |
Le Van, zie Lèvent.
|
FD |
Levannier |
Nom de métier: fr. vannier ‘qui fabrique des vans ou mannes d’osier’ FEW 14, 158a.
|
JG |
Levannier |
zie Vanier.
|
FD |
Levant |
Pour Dauzat 388, soit maison exposée au levant, soit voyageur revenu du Levant. Cf. aussi Levan.
|
JG |
Levaque |
cf. Levacq.
|
JG |
Levaque |
zie Levacq.
|
FD |
Levarlet |
cf. Levalet.
|
JG |
Levarlet |
zie Valet.
|
FD |
le-Varlet |
Situat. soc. Le valet (Dial. ,,Le domestique ».
|
EV |
Levasseur |
1365 «Jehan le Vasseur soiieur, des carpentiers» TailleMons, 1527 «Gharin le vas-seur» Ladeuze; surnom: anc. fr. vasseor ‘vassal d’un vassal’ FEW 14, 201b, cf. Vasseur et Vavasseur.
|
JG |
Levasseur |
zie Vasseur.
|
FD |
le-Vasseur |
Situat. soc. (Féodalité). Le(Va)vasseur, ,,Le vassal du vassal ».
|
EV |
le-Vastre |
Fonction ou occupation. Vastre, „ Chien qui chasse le sanglier ». N. de garde-chasse ou de chasseur. N08 131, 200, 288, 291. -Vaux, -Voz. V. Val.
|
EV |
Levau(x) |
Levay, zie Leveau(x), Val.
|
FD |
Levaux |
Levau, cf. Leva(e).
|
JG |
Levayer |
zie Léveillard.
|
FD |
Levaz |
Lévaz, cf. Leva(e).
|
JG |
Levé |
cf. Levez.
|
JG |
Levé |
zie Levez.
|
FD |
Leveau |
Leveaux. 1279 «Colars li Viauls» = 1296 «Cholars li Viaus» = 1295 «Cholars li Vials» ComptesMons, 1286 «Raouls li Veaus» CartLessines, 1289 «Colais li Vias» Cens-Namur, 1314 «Jehans le Viaul» ComptesMons, 1414 «Jehan le Viaux» Ladeuze, 1500 «Jacque Leveau» CartCouvin, 1523 «François Leveau» BourgNamur, 1613 «Perpète le Veau» BourgDinant, 1633 «Jean le Veau» émigré en Suède; surnom: fr.veau, cf. aussi Level ; mais pourrait être parfois aussi une var. graphique de Levaux (= w. vau, val), cf. Le-va(e), Levaz.
|
JG |
Leveau(x) |
Levau(x), Levay, Level, Levo, Levo(o)z, Levo(z), Vaux, Veau(x): 1. BN naar het kalf, Fr. veau. Vgl. Calf. 1265 Alard le Veau; 1340 Tassinus le Veel, NF (MORLET); 1288 Jakemes li Viaus, Montignies (CSWI). – 2. Zie Val.
|
FD |
Levecke |
Levecq(ue), L’Evècque, zie Leveque.
|
FD |
Levecq |
Levecq, Levecke, Levecque, Leveque, Leveque, Leveque, Leveque, Leveque, Leveque, L’Évêque, etc. 1280 «Jehans li Ves-ques» DettesYpres, 1430 «Lievin Levesque» Leers-et-Fosteau, 1472 «Jehan Levesque» DénLaroche; fr. évêque, anc. fr. vesque, surnom généralement ironique (d’après le nom de dignité), comme surnom de vantard ou fils naturel d’un évêque.
|
JG |
l-Evecq |
-Evêque. 1. Dignité ecclé-siast. Sobriquet. N° 135. — 2. Dépendance du Prince Evêque ou Proven. d’un territoire de la Principauté de Liège. N° 144.
|
EV |
Léveillard |
Cf. 1412 «Jehan Éveillait» Senlis; dérivé péjoratif de fr. éveillé (non attesté FEW 3, 336a), cf. le suivant.
|
JG |
Léveillard |
Léveillé, L’Eveillé, Levillez, Leveille, Levayer: BN Fr. éveillé: wakker, levendig, monter. 1412 Jehan Eveillart, Senlis (MORLET).
|
FD |
Léveillé |
Leveillé, L’Éveillé. Surnom: moy. fr., fr. éveillé ‘vif, alerte, intelligent; dégourdi’ FEW 3, 336a; ou bien, par antiphrase pour ‘l’endormi’, de rouchi l’évélié ‘lendore, nonchalant’ (Hécart 275) [MH].
|
JG |
Levêke |
zie Leveque.
|
FD |
Level |
Peut-être anc. fr., moy. fr. veel ‘veau’, cf. Leveau(x).
|
JG |
Level |
zie Leveau(x).
|
FD |
Levelt(s) |
zie Lieveld.
|
FD |
Leven(s) |
zie Lieven(s).
|
FD |
Levenbergh |
zie Leeuwenburg(h).
|
FD |
Levenkron |
zie Leuwenkron.
|
FD |
Levens |
Var. de Lievens ou de Lèvent (ci-dessous).
|
JG |
Levenstond |
Adaptatie van Ndd. FN Levestund, D. Liebenstund; vgl. Ndd. Levedag, D. Liebe(n)tag, Lieb(e)zeit: ogenblik, tijd, dag voor de liefde. BN (GOTTSCHALD.NN).
|
FD |
Lèvent |
1279-80 «Monnés li Vens» RegTournai, 1285 «Jak. li Vens» DettesYpres; pour Vincent 90, de fr. vent, mais dans quel sens?
|
JG |
Lèvent |
Lavent, Levan(t), Le Van, Lervant: BN voor iemand die vlug is aïs de wind. 1349 Thumas li Vent, Dk. (TdT); 1392 Hannin le Vent, Wervik (DEBR. 2000).
|
FD |
Leveque |
etc., cf. Levecq(ue), etc.
|
JG |
Leveque |
Leveque, Levesque, Levecq(ue), L’Evècque, Leve(c)ke, Levêke, Lavesque, Vêque, Vèque, Véque: BN Ofr. (e)vesque, Fr. évêque < Lat. episcopus: bisschop. 1281 Symon Episcopus, Herseaux (HAES.); 1269 Jaquier dit l’Evesque, Laon (MORLET); 1275 Jehans li Vesques, Vloesberg (VR58r°).
|
FD |
Lever |
1285 «Nicoles li Ver» DettesYpres; surnom: anc. fr. ver ‘verrat’, w. nam. ver, etc. FEW 14, 304a, DicPatRom 1997, 305-6; cf. aussi Ver.
|
JG |
Lever(t) |
Leverd, Levers, Devert(h), Dever(s), Deverd, Deverre, Deveer: 1. BN Fr. vert: groen, fris. 1265 Jakemon le Vert, St-Q. (MORLET); 1285 Nicoles li Ver, Ip. (ARY). – 2. BN Fr. ver: worm. Vgl. De Norme.
|
FD |
Leverd |
Levert. 1586 «Jean Hollet dit le verd» AnthrLiège ; surnom : fr. vert, au sens de ‘resté vigoureux malgré les années’ FEW 14,507a, ou bien, comme le propose F. Renard (BTD 26, 282), réductions de noms d’enseigne du type «Vercheval», «Verd Cœur», «Pic Verd», etc. Cf. aussi Lever (qui précède).
|
JG |
Levering |
zie Liefferinckx.
|
FD |
Leverius |
zie Loverius.
|
FD |
Leverrier |
zie Verrier.
|
FD |
Leverze |
zie Laverge.
|
FD |
Levesnbergh |
Prov. ,,Colline du sieur Liévin ».
|
EV |
Levesque |
cf. Levecq(ue).
|
JG |
Levesque |
zie Leveque.
|
FD |
Leveugle |
Fr. adaptatie van De Veugle. 1304 Daniel Voghel = Daniel le Veughel, Ip. (BEELE).
|
FD |
Leveugle |
Peut-être surnom : fr. aveugle, par ex. 1295-1302 «Falaus li Avugles» ImpôtArtois, 1330 «Sohier l’aveule» ComptesMons, mais plus probabl. francisation (avec remotivation) du NF De Veugle, De Voghel (= l’oiseau), cf. 1304 «Daniel Voghel» = «Daniel le Veughel» Ypres [FD].
|
JG |
l-Eveugle |
Car. phys. ,,L’aveugle ». N° 262.
|
EV |
Levevre |
zie Faber.
|
FD |
Levez |
Levé. Surnom: p.-ê. du moy. fr. lever ‘élire’ FEW 5, 267b; sinon: w. vé, fr. vit FEW 14, 21 la, comme surnom grivois.
|
JG |
Levez |
Levé: BN Ofr. vies, vez: oud.
|
FD |
Levez |
Lévoz, cf. Leva(z), Levo(oz).
|
JG |
Levez |
Prov. Lesvais, ,,De Lesves ». ^(Loc).
|
EV |
Levi |
Lévi(e), Levie, Levy, -ij, Lévy, Lewi, -y: Patr. Joodse VN. Naam van de derde zoon van Jakob en Lea, stamvader van de Levieten. 1715 M. J. Levi, A’dam-Aw.(AP).
|
FD |
Levi |
Lévi, Levy, Lévy, Lewi, sans doute aussi Levie. Nom Israélite, désignant un membre de la tribu de Lévi (troisième fils de Jacob), d’où le fr. lévite.
|
JG |
Lévi |
1. N. Israélite. N. d’une des douze tribus d’Israël. — 2. Exception., forme dialectale de ,,Le vieux ». V. ce N.
|
EV |
Levieil |
cf. Levieux.
|
JG |
Levieil |
Levieux: Ofr. vie(i)l, Fr. vieux: oud. BN. Vgl. Levez. 1335 Colart le Viel, Bergen (PIERARD); 146 e. Herbert le Vieu, St-Thib. (MORLET).
|
FD |
Levieux |
Levieil. 1267 «Mahius li Vielles» Cens-Herchies, 1294 «Canos li Vicies» CensNamur, 1309 « Wilheame le Vielh maiour de Novilhe» CartValBenoît, 1485 «Coliné le Vielz» Jus-ticeBastogne, 1709 «François Le Vieu» Ar-chennes, 1764 «Godefroy Levieux» La Gleize; surnom: fr. vieux, vieil FEW 14, 360a. Pour une approche globale des dérivés de l’étymon voulus, cf. DicPatRom 1997, 321-343. Levigne. Nom d’origine: (avec le, article fém.) fr. vigne, cf. Lavigne. Levillain 1276-77 «Jakemon le Villain» CharitéTournai, 14e s. «le Villain de Darion» Cens-Huy, 1400 «Ernul le Villain» TerreJauche, 1499 «Mahieu Le Villain» BourgNamur, 1502 «Henry fils de Henry le Villain» GuillLiège, « 1514 «Maroie Le Villain» BourgNamur; surnom: fr. villain, au sens ancien de ‘paysan, homme de basse condition’ FEW 14, 453a.
|
JG |
le-Vieux |
Car. phys. ,,Le vieillard ». Synon. : Levie. N° 263. –Villain. Situât, soc. Le vilain, opposé à ,,Le gentilhomme ».
|
EV |
Levigne |
zie Delavigne.
|
FD |
Levillain |
zie Vilain(e).
|
FD |
Levillez |
Probabl. nom d’origine, par ex. Le Villers (Loir-et-Cher), etc., cf. Villers.
|
JG |
Levillez |
zie Léveillard.
|
FD |
le-Villez |
V. Ville, Villers.
|
EV |
Levin |
Fr. vin, surnom de buveur ou de marchand de vin.
|
JG |
Levin |
zie Levain.
|
FD |
Levin(son) |
Levine, Lewin(e), Lewien, Lewinson, Lewenson: Patr. Germ. VN leub-win ‘lief-vriend’. 1010 Wilfricus filius Leofwini; 1066 Leuuin, Lifwinus, Liuuinus (REANEY).
|
FD |
Levionnois |
Loevionnois: Top. afl. (Normandie) van FNVion(DNF).
|
FD |
Levis |
Lévis, Levisse. Peut-être nom de profession: adaptation (avec traduction de l’article) du NF flam. De Visscher (= le pêcheur), comp. Lebacq.
|
JG |
le-Vis |
Car. mor. Le vice, ,,L’H. vicieux ». N° 267. -Voz. V. Val.
|
EV |
Levis(se) |
Livis: W. adaptatie van De Visch of De Visscher. Levis(se) is in 1820 heel fréquent in PdC (BERGER). 1307 Clais li Visch, Ip. (BEELE); 1463 Joh. Levisse, Tubeke (MULII).
|
FD |
Levissier |
Nom de métier, probabl. d’anc., moy. fr. vi(e)sier, vicier ‘fripier, raccommodeur de vieux habits’ FEW 14, 364a [avec la collab. de St. Delneste].
|
JG |
Levist(r)e |
W. hypercorrect voor Levisse (vgl. W. minisse < ministre).
|
FD |
Levita |
Lévite: It. levita, Fr. lévite: leviet. 1718 Abr. Leviti, Polen-Aw. (AP).
|
FD |
Levitre |
Hypercorrect voor Levisse of Lévite? 1659 Levistre, St-Nizier; 1662 Levitre, Dieppe (PDB).
|
FD |
Levivier |
Fr. vivier, nom d’origine, cf. Duvivier, Vivier.
|
JG |
Levivier |
zie Vivier.
|
FD |
Levo |
Levo(o)z, zie Leveau(x), Val.
|
FD |
Levo |
Levooz, cf. Leva(ux).
|
JG |
Levoisin |
zie Voisin.
|
FD |
Levoisin. |
Surnom: fr. voisin FEW 14, 414b; cf. Voisin.
|
JG |
Levoye |
Var. de Lavoye.
|
JG |
Levoye |
zie Delvoie.
|
FD |
Levrai |
cf. Levray.
|
JG |
Levrai |
Levraey, zie Levray. Levrau, Levreau(lt), Levraut, Lavreau, Lavrauw, -ouw, Levrouw, Li(e)vrouw, Li(e)vrauw, Lyvrouw, Lievevrouw, -vrauw: Fr. levraut, dim. van lièvre: jonge haas, haasje. BN. 1410 Jehan Levroult, Dk. (TTT); 1638 Christoffels Levrau, Grammene (VS 1988,309); 1684 Jooris Lievevrouw, Olsene (KW II); 1743 Maerten Levrauw, 1746 Joannes Lavrauw fs. Maerten, Ardooie (DEWULF1977). De Lievrouwskapel in Olsene werd ça. 1873 door Jules Levrau gebouwd (L. GOEMINNE e.a., Toponymie van Olsene, 139).
|
FD |
Levrau |
Levrault. Surnom: fr. levraut ‘jeune lièvre’ FEW 5, 259b, cf. DicPatRom 1997, 130.
|
JG |
Levray |
-ai. 1273-80 «Jehan le vrai» Frieden-Tournai; surnom d’homme sincère: fr. vrai FEW 14, 273b;c/ Vray.
|
JG |
Levray |
Levrai, Levraey, Livraey, Vray: Fr. vrai: eerlijk, rechtschapen. BN. 1279 Jehans li Vrais, Bergen (PIERARD).
|
FD |
le-Vray |
Car. mor. Le vrai, ,,L’H. sincère ». N° 279.
|
EV |
Lévrier |
Levrie(r), Levril, Le Lepvrier: Fr. lévrier: windhond, hazewind. BN voor een vluggerd. 1273 Theri le Lévrier, Dk. (FST); 1580 Peter Levry = Lewrier, Tn. (GESSLER).
|
FD |
Lévrier |
Levrie. s.d. «Johannis le Lévrier» Obit-Huy, 1273 «Theri le Lévrier» ChirTournai, 1444 «Renouard du Lévrier» AidesNamur; soit surnom d’éleveur (cf. 1449 «Lambonet varlet des lévriers» AidesNamur): w. lèvri, fr. lévrier FEW 5, 260a, soit nom d’enseigne, cf. 1602-3 «le blan Lévrier» à Namur. Pour une approche globale des résultats de l’étymon leporarius, cf. DicPatRom 1997, 135-6.
|
JG |
Lévrier |
Pers. qui est propriétaire d’un lévrier, s’en sert ou en élève. Nos 131, 200, 288, 291.
|
EV |
Levrouw |
Non point néerl. vrouw, mais réinterprétation de Levraut.
|
JG |
Levrouw |
zie Levrau.
|
FD |
Levy |
Lévy, cf. Levi.
|
JG |
Levy |
zie Levi.
|
FD |
Lew |
PlN Oe. hliew: lo, heuvel. 1191 Adam de Lewe, Gloucestershire (REANEY).
|
FD |
Lewahert |
NF de la région de Charleroi, de date récente, dont l’origine est incertaine.
|
JG |
Lewahert |
Verhaspeling (< Lewaite)?
|
FD |
Lewaise |
zie Louage.
|
FD |
Lewaite |
-aîte. Nom de métier: anc. w., pic. v/aite ‘gardien, guetteur’, corresp. d’anc. fr. guaite ‘sentinelle, homme qui fait le guet’ FEW 17,451b.
|
JG |
Lewaite |
Lewette: Opic. waite, Ofr. gaite: wacht(er), waker. BerN. 1295 Matheus le Waite, St-Q. (MORLET); 1366 Jehan le Wette, H (CCHt).
|
FD |
Lewall |
(NF liégeois). Nom de résidence: w. liég. so lès Wales, topon. à Liège (désignant les remparts) DL 704b, p.-ê. mis pour so l’èwale, de w. èwal ‘égal, nivelé’ DL 257.
|
JG |
Lewalle |
Verfranst < De Wale. 1282 Johannes de Wale = 1298 J. le Wale, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Lewandowski |
-sky, -ska, Lewendoski: 1. Foolse afl. van PlN Lewandowka. – 2. BN bij Pools lewanda: lavendel (DS).
|
FD |
Lewen |
zie Leeuwen(s).
|
FD |
Lewenberg |
zie Leeuwenburg(h).
|
FD |
Lewenkron |
zie Leuwenkron.
|
FD |
Lewenson |
zie Levinson.
|
FD |
Lewenthal |
zie Löwenthal.
|
FD |
Lewette |
zie Lewaite.
|
FD |
Lewi |
zie Levi.
|
FD |
Lewien |
zie Levin(son).
|
FD |
Lewijse |
Lewijze, Lewyze: Vertaling van De Wijse.
|
FD |
Lewill(i)on |
zie Leguillon.
|
FD |
Lewille |
Le NF étant plutôt flamand, p.-ê. trad. fr. de Van de Wiele, etc. ; sinon, graphie w. ou pic. de fr. aiguille, w. nam. èwîye.
|
JG |
Lewille |
Lewylle: BN Fr. aiguille, Pic. aiwille: naald. BerBN van de naaldenmaker. Vgl. Leguillier. Of var. van Lewillie.
|
FD |
Lewillie |
zie Leguillier.
|
FD |
Lewillion |
-illon, Lewuillion, -on. Surnom: fr. aiguillon, w. liég. awion ‘aiguillon, pointe’ (BTD 27, 140); cf. aussi Leguillon.
|
JG |
Lewin |
Probabl. NF juif, en rapport avec Lévi.
|
JG |
Lewin(son) |
zie Levin(son).
|
FD |
Lewinter |
-tre, zie (de) Winter.
|
FD |
Lewis(on) |
Patr. E. < Fr. VN Louis. 1166 Lowis le Briton, Essex (REANEY).
|
FD |
Lewkowicz |
-witz, -witsch, -vitz: Pools dim. van VN Lew ‘leeuw’, Léo (DS).
|
FD |
Lewuill(i)on |
zie Leguillon.
|
FD |
Lewuillion |
-on, cf. Lewillion.
|
JG |
Lewy |
zie Levi.
|
FD |
Lewylle |
zie Lewille.
|
FD |
Lewyllie |
1289 «Colais li Awilliers» Cens-Namur; forme w. de Légulier (= l’aiguillier).
|
JG |
Lewyllie |
zie Leguillier.
|
FD |
Lex |
Aphérèse de Alex (de Alexis, forme savante du latin Alexius).
|
JG |
Lex |
Patr. Korte vorm van HN Alexius. 1554 Hans Lexius = Hans Lex, Jena (BRECH.).
|
FD |
Lexcellent |
BN Fr. excellent: uitstekend, uitmuntend.
|
FD |
Lexcellent |
Surnom: fr. excellent FEW 3, 272b.
|
JG |
Lexhardé |
-de(z), Lexaerde, Xharde(z), -é, Hardez, Chardez: BN LU W. hardé: met afgebroken tanden, met een gat tussen de tanden. Mnl. sc(h)aerde: opening. Vgl. 1399 Vastraerd Scaert, Ktr. (SR 7v°). 1275 Ernoul Scardeit, Lessen-Bos (VR 125V°); 1579 Loys le Xhardé, Sprimont (RENARD 245).
|
FD |
Lexhardé |
-e, Lexhardez. 1568 «Winant le Xhardé demeurant en Werimont» la Gleize, 1579 «Loys le xhardé» Sprimont, 1621 «Hubert le xhardé», 1665 «Michy le xhardé» Louveigné (BTD 26, 245); surnom: w. liég. hârdé ‘ébréché, brèche-dent’ DL 309a; cf. aussi Xhardé.
|
JG |
Lexhay |
w. hervien Lôyihê (comm. A. Baguette). Probabl. nom de résidence, du subst. ancien âyehê ‘place publique, terrain communal, aisance’, qui selon J. Haust (Étym. 19) «ne subsiste que comme NL aux environs de Liège, à Jupille notamment et à Herstal». Si les formes anciennes sont le plus souvent en °Lai-, °lay-, on rencontre aussi à Jupille, en 1492 °en Leyheal (cf. Jacquemotte et Lejeune, Gloss. topon. deJ., 226) [JL, NFw2].
|
JG |
Lexhay |
zie Losseau.
|
FD |
Lexhime |
cf. Lehyme, Lekime.
|
JG |
Lexhime |
zie Lehyme.
|
FD |
Lextrait |
Graphie pour w. liég. arch. li k’trêt ‘difforme, mal bâti, contrefait’, corresp. à anc. fr. contrait DL 356b ; FEW 2, 1119a. Mentions anciennes (notaires liégeois): 20.7.1638 «Jean fils Piron le ketraict résident en Ayneux», 26.8.1685 «Margaritte Luctray», 1704 «Ren-son Guilliaume Lugtray», 21.5.1708 «Hubert Lictray», 3.8.1711 «Catherinne le xtray», 17. 3.1721 «Estienne lictray [remplace: lextray]», 4.4.1753 «Marguerite Luxtray» [JL, NFw].
|
JG |
Ley |
1. Zie (de) Ley(e). – 2. Zie Leys 2. – 3. Zie Lee.
|
FD |
Ley |
Peut-être aphérèse de Adélaïde (Carnoy 66), mais aussi var. de Leys ou de De Leye [FD].
|
JG |
Ley(e), de |
de Leij, de Lei, Delej: Mnl. lei: lui. BN. 146 e. Willem de Leie, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Leybaert |
Var. de Liebaert.
|
JG |
Leybaert |
zie Liebaert.
|
FD |
Leybold |
D. Germ. VN Leibold = Lieboud.
|
FD |
Leybrecht |
Var. de Liebrecht.
|
JG |
Leybrecht |
zie Liebrecht(s).
|
FD |
Leyde |
zie Leyden(s).
|
FD |
Leydecker |
Leidekker, Leijendeckers, Leyendecker(s), -dekkers, Laeijendecker: BerN van de leidekker. 1365 Gilijs Leydecker, Den Bosch (HB 443); 1402 Heinric de Leydeckere, Aw. (ANP).
|
FD |
Leyden(s) |
Leyde, Leydinck, Leiding(er): Patr. Germ. VN < Laitho: Leiting (Fm.); Laydingus (MORLET I). 1316 Gielys Leydinc, Gelrode (OATII); 1321 Egidius Leidinc, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Leyden, van |
van Leij(d)en: PlN Leiden (ZH), uitspr. leie. 1357 (Vranke) van Leiden (BLOIII); 1400 Jan van Leyden, Bg. (SIOEN); 1543 Arnout van Leyen, Arnhem-Aw. (AP).
|
FD |
Leyden, van der |
van der Luyden: 1. PlN Lede, Leide, Lee: waterloop, afvoerkanaal. Zie Verlee. 1676 van der Leyden; 1728 Verlée, Mech. (MERTENS). -2. Zie Van der Leye(n).
|
FD |
Leyder |
au génitif: Leyders, Leyers. Surnom: néerl. leider ‘chef, guide, conducteur’.
|
JG |
Leyder |
Leijder, de Leyer, de Leijer, Leyers, Leijers: Mnl. Ndl. leider: geleider, gids. Vgl. D. Leiter.
|
FD |
Leydinck |
zie Leydens.
|
FD |
Leye(n), van der |
van der Leyden, Verley(e(n)), Verleije(n), Verlijen, Verlye(n): PlN Ter Leie aan de Leie (WV), maar ook verspreide waternaam. 1138 Balduinus de Leia; 1331 Nicolaus dominus de Lisa, Har.; 1374 Jhan van der Leie, Ktr. (DEBR. 1980′, 1971,1970); 1299 Jans Casteleyns van der Leye, Maldegem (DFIX). Van der Leyden is hypercorrect, vgl. Ndl. kastij(d)en. PlN Ter Leiden in Avelgem (DF IX). – Lit.: BdS 1993, nr.i.
|
FD |
Leyemberg |
Leyenberg(er): PlN Leienberg (Z of ZH?) of Leyenburg (ZH). 1412 Aernt (heer) van Leyenberch (CCHt). Voor Leyenberger kan worden gedacht aan D. FN Leimberger < PlN Leimberg bij Geislingen-Steig (BW).
|
FD |
Leyen |
Leyens. Génitif et génitif surcomposé de Ley (= Adélaïde).
|
JG |
Leyen(s) |
Patr. 1 Gepalataliseerd < Loyen(s). -2. Door d-syncope < Leydens. – 3. Grafie voor Leyns. 1561 Hendrik Leyens, Grimbergen (AP).
|
FD |
Leyenaar |
Leijenaer: Afkomstig van Leiden (ZH). 1672 Petrus Leijenaer, Haarlem (MUL VI).
|
FD |
Leyendecker |
Leyendeker, au génitif: Leyendeckers. Nom de profession: moy. néerl. leyendecker ‘couvreur en ardoises’.
|
JG |
Leyendecker(s) |
-dekkers, zie Leydecker.
|
FD |
Leyer, de |
Leyers, zie Leyder.
|
FD |
Leyers |
cf. Leyder(s).
|
JG |
Leygraaff |
-graf, Leijgraaff: PlN Leigraaf (NB, G). 1588 Rutgeert Leygraef, Kleve-Aw. (AP).
|
FD |
Leyman |
Variante de Leeman (= homme de fief).
|
JG |
Leyman |
zie (de) Leeman(s).
|
FD |
Leyn |
Lein, au génitif: Leynen, Leijnen, Leyns. Var. de Leenen, Leens; il faut aussi envisager une aphérèse de Gilleyn, Gelein, fr. Ghi(s)lain < lat. Gislenus.
|
JG |
Leyn |
Lein, Leijnse, Leyns(e), Leys: Patr. Korte vorm van Gelein < Fr. Ghi(s)lain, Lat. Gislenus, latinisering van Germ. gisil-naam. 1418 te sente Gheleynsoutare, Ktr.; 1298 Wit Leins, Kales (GYSS. 1963); 1334 bachten Leyns Sclercs, Ktr. (DEBR. 1971); 1367 Oste Leins; 1374 Lein van den Ackere, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Leyn, de |
zie Delain.
|
FD |
Leynaert |
-a(e)rts, zie Léonard.
|
FD |
Leynaerts |
Leynarts. Génitif d’une var. de Lee-nard, représentant Leonardus.
|
JG |
Leyniers |
zie Lainier.
|
FD |
Leyns(e) |
zie Leyn, Lens.
|
FD |
Leynseele, van |
van Leijnseele, van Leynseels, Leyse{e)le, Leyzeele, Valynseele, Linseele: PlN Linzele, Fr. Linselles (Nord) of Leisele (WV). 1270 Egidius de Linsieles = de Lenseles (SMTII); 1367 Michiel van Leinseele = 1362 Michaelis de Lensele, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Leyon |
zie Léo.
|
FD |
Leyre |
zie Lair(e).
|
FD |
Leys |
Leijs, Leyss, Leis(s), Lys: 1. Patr. < Laurei(n)s. 1403 Laureys Leys, Aw. (HB 73); 1440 Lauwereys vander Nedermolen = 1442 Leys vander Nedermolen, Ht.; 1477 Lauwereys van Dodermeer = 1478 Leys van Doermeer, Ht. (ROEL. 1951); 1378 Pétri Leys, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Gen. van Lei, ontrond < Loy = VN Elooi. 1310-60 rel. lans Leis=Jan Loie (LEYS 1953); 1398 wedewe Jan Leys, Willem Ley, Geluwe (DEBR. 1970); 1405 Mattheus Lueys = M. Leys, Bg. (SIOEN). – 3. Leins, gen. van Lein. Zie Leyn. – 4. Metr. Evtl. Lijs < VN Alice of Elisabeth. Vgl. Lissens, Leysen(s).
|
FD |
Leys |
Leysen, Leysens, Leyssen, Leyssens; dimin. en -ken: Leyskens. Cf. Leijssen; on notera que Carnoy 66 rattache Leys à Ley (= Adélaïde), mais qu’à la p. 73, il explique Lie-sen par Elisabeth, cf. Liesens.
|
JG |
Leysbeth |
Leysebettens, van Leysebeth, zie Elisabeth.
|
FD |
Leyse(e)le |
zie van Leynseele.
|
FD |
Leyseele |
Nom d’origine: Leysele (FlOcc).
|
JG |
Leysen(s) |
Leijsen(s), Leise(n), Leyse, Leijzen, Leyzen, Leyssen(s), Leijssen(s), Leisse(n), Verl(e)ysen, Verleyzen, Verlijsen, Verlies: 1. Metr. Zoals Lijsen, Lissens. Ver Leysen: vrouw Lijse, Alice, Aleidis. 1372 Leyse Swenen = 1377 veren Aleysen Swenen, Tn. (C.BAERT); 1422 Nicholai Verleysen, St.-M.-Lennik; 1509 Aerdts geheeten Leysen = Aert Leys(s)ens, Bs. (OSTYN); 1357 Egidius Verlyes, Mtr. (SKM). – 2. Metr. Elisabeth. 1478 Leys Traes = 1459 Lisen Traes = 1460 Liisbeth Traes = 1460 Lijsen Traes, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Leysen, van |
zie van Lissum.
|
FD |
Leyser, (de) |
Leijser, zie de Lyzer.
|
FD |
Leyskens |
cf. Leys, Leysen(s).
|
JG |
Leyskens |
Leijskens: 1. Metr. Dim. van VN Alice of Elisabeth. Zie Lissens, Liskens en Leysen. – 2. Patr. Dim. van Laurei(n)s; zie Leys i. en Lenskens.
|
FD |
Leysmans |
zie Leisman.
|
FD |
Leyssem, van |
zie van Lissum.
|
FD |
Leyssen |
-ens, cf. Leys, Leysen(s).
|
JG |
Leyssieux |
cf. Lesieux.
|
JG |
Leyssieux |
zie Lesieur, Lescieux.
|
FD |
Leysten |
Wsch. Luikse verzwaarde vorm van Limburgse FN Leyssen.
|
FD |
Leyt, de |
zie Delattre.
|
FD |
Leyten |
Leytens. Génit. (surcomposé) de l’aphérèse d’Adelheid (= Adélaïde).
|
JG |
Leyten(s) |
Leijten, Leit(e), Leyte, Lijtens, Lytens, Leyts: Metr. Leite < Aleit(e), Germ. VN Adelheid. 1449 Gielys Leyten, Diest (VdP); 1545 Jan Leytens, Boechout (AP); 1604 Guillalmus Leyts, Lo (CRAEYE).
|
FD |
Leyzeele |
zie van Leynseele.
|
FD |
Leyzier |
zie Lesir(e).
|
FD |
Lezaack |
Lejacques: W. adaptatie van De Saeger (HERB.). 1545 Johan le Zacq, Theux (Archives verviétoises VI (1957), 89).
|
FD |
Lezaack |
Sans doute adaptation (avec traduction de l’article) du NF flam. De Saegcr(e) (= scieur de long). — Sur la généalogie de la famille Lezaack (ou Le Zacq) originaire de Polleur, cf. P. Hanquet, Familles verviétoises. lre série, BAV6, 1957.
|
JG |
Lezaire |
Patr. VN Lazaire (Lazarus)? Of door suffixsubstitutie < Lezeure?
|
FD |
Lezer |
zie Léser.
|
FD |
Lezeune |
zie Lejeune.
|
FD |
Lezeure |
cf. Lesur(e), Leseur.
|
JG |
Lezeure |
zie Leseur(re).
|
FD |
Lezier |
zie Lesir(e).
|
FD |
Lezin |
1820 «Lezin» Pas-de-Calais; sans doute nom d’origine: Lezin (1079 «Lisin»), fief à Quœux(PdC); on doit tenir compte aussi d’anc. fr. lesin adj. ‘qui lésine, avare’ Gdf [MH].
|
JG |
Lezin |
PlN Lezin in Queux (PdC).
|
FD |
Lezwijn |
BerN. Adaptatie van Lechevin.
|
FD |
Lezy |
cf. Lesy.
|
JG |
Lezy |
zie Deloge(s).
|
FD |
Lhair |
L’Hair(e): 1. Ofr. haire: ellendig, arm, ongelukkig. BN. 1468 Colart li Haire, Comp. (MORLET). – 2. Zie Lair(e).
|
FD |
Lhassen |
zie Lassen.
|
FD |
Lhaut |
L’Haut, L’haut. Var. de Lehaut.
|
JG |
Lhaut |
zie Haut.
|
FD |
Lhenen |
zie Leenen.
|
FD |
L’Herbette |
Metr. Fr. Iw. en VN Herbette, vrl. dim. van Herbert. Vgl. Herbet.
|
FD |
Lhéritier |
Lheritier. Surnom: fr. héritier FEW 4, 411b; cf. aussi Lhoir.
|
JG |
L’hermenez |
-enier, -inez, zie Larminier.
|
FD |
Lhermenier |
Lermenier, Larminier, Lherminez, L’Herminez, L’Hermenez, Lerminé, Lerminet, Lerminez, etc. 1639 «Jan Ler-minet» Warneton, 1760 «Baudewijn Lerme-nez» Menin [FD]; nom de profession: dérivé en -ier, marchand d’hermine, fourreur FEW 25, 274, mais aussi anc. fr. herminet ‘manteau d’hermine’ ibid., surnom possible de magistrat.
|
JG |
Lhermerout |
NF normand, attesté dans l’Eure depuis 1680 (GeneaNet), probabl. d’origine toponymique.
|
JG |
L’Hermignaux |
-iniaux, -igneaux, zie Larminiaux.
|
FD |
Lherminez |
L’Herminez, cf. Lherminier.
|
JG |
L’Herminiaux |
L’hermignaux, Lhermigneaux, cf. Lermignaux.
|
JG |
Lhermit(t)e |
zie Lermitte.
|
FD |
Lhermite |
L’Hermite, Lhermitte, L’Hermitte. Var. de Lermite.
|
JG |
Lhernould |
zie Lernou(l)d.
|
FD |
Lherondelle |
BN Fr. hirondelle: zwaluw. Zie ook Larondelle.
|
FD |
Lheureux |
L’heureux, L’Heureux, Leheureux. 1602-3 «Jean le Heureu» TerriersNamur, 1633 «Philippe Lehureux» BourgNamur, 1676 «Antoine Lheureux» RuageAth, 1687 «Nicolas Lhureux» BourgNamur; surnom: fr. heureux FEW 25, 887b; cf. aussi La(w)oureux.
|
JG |
Lheureux |
zie Heureux.
|
FD |
l-Heureux |
1. Car. mor. ,,L’H. satisfait de son sort ». N° 275. — 2. Proven. Le Roeulx (Loc.). N° 81.
|
EV |
Lhiver |
L’Hiver. Surnom de motivations diverses (par ex. moment de la naissance): fr. hiver, cf. aussi Lhyvernay et comp. Lété.
|
JG |
Lhiver |
L’Hiver: BN Fr. hiver: winter. Vgl. De Winter.
|
FD |
Lhoas |
w. (Bastogne) Lwas’, Lhoest, Lhoëst, L’hoest, L’Hoest, L’Hoeyes, Lhouest, L’Hoiest, Lhoist, L’hoist, L’Hoist, w. Lwèsse, L’Hoyes, L’Hoyès, L’Hoyes, L’Hoyest, Lhoyst, Loes, Loës, Loest, Lohest, w. nam. Loès’, Louyest, etc. 1303 «Johan Loiste» AnthrLiège, 1373 «Henri Lhost» CoutStave-lot, 1418 «Eirnotte Loiste» Liège, 1444«mes-sir Pire Lhoeste», «Johans Lhoste» Terre-Jauche, 1446 «Gielet Loest» GuillLiège, 1449 «Jehan Loist» AidesNamur, 1472 «David lu West» DénVielsalm, 1597-98 «Mathieu Lhost» ComptesNivelles, 1601 «Jean de Lhost» BourgNamur, 1659 «Jean Lhoest» DénSalm; nom de profession : w. liég. *wèsse, w. (Mal-medy, 1793) wasse ‘hôtelier, tavernier, aubergiste’ (< lat. hospes) FEW 4, 491a; cf. aussi Lhost, Lhote, Wesse. – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Lhoest, VW 47, 1973, 225-6. » Dimin. en -eau: 1486 «Henry Losteal» Liège (DBR 15, 175).
|
JG |
Lhoas |
zie Lhoest.
|
FD |
Lhode |
cf. Lhote.
|
JG |
Lhoest |
L’Hoest, etc., cf. Lhoas.
|
JG |
Lhoest |
L’hoest, L’Hoest, Lhoest, Lhouest, Lhoez, Loës, Loes, Loest, Lousth, L(h)oist, L(h)oost, L’Hoost(e), Lhoas, L’Hoyst, L’Host(e), Loste, Lhost(e), Lhostte, Lhôte, L’Hôte, Lhoth, Lhot(t)e, Loth(e), Lot(t)e, Lhoute, Lout(t)e, Louthe, Hôte, Hôte, Lohest, L’Hoiest, L’Hoyès, L’Hoyes(t), L’Hoeyes, Louye(s)t, Louïet, Louillet, Louesse, Louisse, Louïes, Louies, Lowis(t), Louïst, Louist: Fr. hôte < Lat. hospes, W. Iwèsse: gast(heer), waard. BerN. Vgl. De Weert. 1203 Aelis l’Oste; 1239 Robers li Ostes, Atrecht (NCJ); 1283 Gilles li Ostes, Bergen (ARNOULD); 1303 Johan Loiste, Luik (RENARD 262); 1373 Henri Loust (brouwer) = Henri Lhost, Leignon; 1609 Henry Denis dit Lhoest, Luik. – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de famille Lhoest. VW1973, 225-6.
|
FD |
Lhoir |
l’Hoir, L’Hoir(e), Lhoirs, Loir(e), Lhor, L’Hort: Ofr. hoir: erfgenaam. Vgl. Dhoore. 1314 Stassins li Hoirs = 1329 Stassin Loir, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Lhoir |
L’hoir, L’Hoir, L’Hoire, Loir. 1313-14 «Stassin Loir» = 1314 «Stassins li Hoirs», 1323-24 «Tassins li Hoirs» = 1347-48 «Tassii Loir», 1327-28 «Margot Loir» Comptes-Mons; surnom: anc. fr. hoir ‘héritier’FEW4, 4\2b;cf. aussi Lhor. – Nom composé avec mal adj. ‘mauvais’: 1598 «JeanMalhoir» Verviers.
|
JG |
Lhoireau |
Dim. van hoir: erfgenaam. Zie Lhoir.
|
FD |
Lhoist |
L’Hoist, cf. Lhoas.
|
JG |
Lhoist |
zie Lhoest.
|
FD |
Lhom(m)el |
Lommel, L’Hommelet, Lhommelet: PlN Opic. hommel: kleine iep, olm. Hommel(et) door ass. < Ormel(et). Fr. FN Lhommeau. 1467 Coppin Lommiel,Dk.(TTT).
|
FD |
Lhomel |
cf. Lhommel.
|
JG |
Lhomme |
L’Homme, Lomé, Loinmc. 1289 «Jehans li Homme» DettesYpres, 1314«Jakemart Lomme le conte» ComptesMons, 1444 «Jehan Lomme» AidesNamur, 1472 «Jehan Lomme» Montquintin, 1478 «Robin Lomé» Mettet, 1544 «Smettre Lhomme», «Gérarda Lhome» DénStavelotMy; surnom: fr. homme, par ex. : homme lige ; cf. aussi Lehon. – Toutefois, certains de ces noms sont sans doute issus de toponymes à rattacher à fr. orme, avec lesquels il y a eu maintes confusions, cf. DicPat-Rom, vol. 11.1,6-11.
|
JG |
Lhomme |
zie Homme.
|
FD |
Lhommel |
Lhomel. Nom d’origine: anc. pic. hommel ‘petit orme’ FEW 14, 6b. – Dimin. toponymique: Lhommelet, L’Hommelet.
|
JG |
Lhon(n)eux |
L’Hon(n)eux, Delon(n)eux, de Lhoneux, Lonneu(x), Loneux: W. l’ôneû, Fr. aunaie: plaats waar elzen groeien, elzenbos. Verspreide PlN Lon(n)eux (LU). 1350 Baduwien de Lonois…en teroir Lonoir, LU (CVD); 1554 Collet des Oulneux (TOUSSAINT).
|
FD |
Lhonai |
Lhonnay, w. Lônê. Nom d’origine: w. topon. âne ‘petit aune’, cf. aussi Launay.
|
JG |
Lhonai |
Lhonnay, zie Lonay.
|
FD |
Lhoneux |
L’Honeux, Lhonneux, L’Honneux, w. Lôneû. Nom d’origine: w. topon. ôneû ‘aunaie’, avec h- initial graphique; cf. aussi Xhonneux.
|
JG |
Lhonnay |
cf. Lhonai.
|
JG |
Lhonoré |
L’Honoré. Surnom : anc. fr., fr. honoré ‘honorable, digne de respect’ FEW 4, 464b; sinon article + prénom Honoré.
|
JG |
Lhonoré |
zie Honoré.
|
FD |
Lhoost |
L’Hoost(e), zie Lhoest.
|
FD |
Lhoost |
L’hoost, L’Hoost, L’Hooste. Graphies et formes néerlandaises de Lhost.
|
JG |
L’Hôpital |
L’hôpital, L’Hospital. 1210 «Johannes de Hospitali» NécrArras, 1284 « Jehans de Lospital» Namur, 1332 « Wautier de L’Hospital» NécrArras, 1676 «Johannes L’Hospital» Wavre [FD] ; nom de résidence, pour qqn ayant habité près d’un hôpital ; cf. aussi Spitaels.
|
JG |
L’Hôpital |
L’Hospital, Lhopiteau, Hospital: BNvoor iemand die bij een hospitaal woont of ereen beroepsverband mee heeft. Vgl. Spitaels, Lobbestael. 1210 Joh. de Hospitali; 1332 Wautier de l’Ospital; 1295 Tassart Ospital, Atrecht (NCJ); 1294 Jehans de Lospital, N (CRN).
|
FD |
Lhor |
L’Hort, zie Lhoir.
|
FD |
Lhor |
L’Hort. Peut-être anc. fr. hort ‘jardin, verger, clos’ (du lat. hortus) Gdf, plutôt que var. de Lhoir.
|
JG |
Lhost |
L’Host, Lhoste, L’Hoste, Lhosste. 1269 «Bauduin l’Oste» DettesYpres, 1279-80 «Jehans li Ostes» RegTournai, 1286 «Li Hostes» CartMons, 1326 «Gillos li Ostes» Comptes-Mons, 1365 «Jehan l’Oste clerch» TailleMons, 1444 «Godissart l’Oste» AidesNamur, 1503 «Jehan Lhoste», 1518 «Catherine Lhost», 1583 «Jean L’Host» BourgNamur, 1593 «Jean de Trussongne dit l’Host» = 1594 «Jean l’Host» BourgDinant, 1598 «Gille l’Host» DénWavre, 1603 «Emond Lhost» BourgDinant, 1608-9 «Mathieu L’Host» ComptesNivelles, 1617 «HubertLoes» BourgDinant, 1678 «Agnes fille Laurent L’host» La Gleize; surnom: anc. fr. (h)oste ‘hôte’, ‘manant’ ou ‘tenancier’ FEW 4, 491a; cf. également Lhote (ci-dessous) et Lhoas, etc. – Cf. aussi 1613 «Perpète Denis dit Fing Host» BourgDinant.
|
JG |
Lhost(e) |
L’Host(e), Lhostte, Lhôte, Lhot(t)e, L’Hôte, zie Lhoest.
|
FD |
Lhotaire |
cf. Lot(h)aire.
|
JG |
Lhote, |
Lhôte, L’Hôte, L’Hôte, Lhoth, Lhotte, Lhode. 1735 «Hubert L’hôte», 1739 «Agnes-se fille de Henri L’hôte du Ruy» La Gleize; anc. fr. hoste, fr. hôte, ‘celui qui reçoit’, aussi ‘tenancier’ FEW 4, 491a; cf. aussi Lhost(e) et Lhoas, etc.
|
JG |
Lhotel |
Fr. hôtel, cf. Dhôtel. Comp. le suivant.
|
JG |
Lhotellerie |
-ery, zie Delhotellerie.
|
FD |
Lhotellerie |
-ery. 1561 «Collart de Lhostel-leries» Roly, 1603 «Johan Lhostellerie» BourgLiège ; nom de résidence : fr. hôtellerie.
|
JG |
Lhotte |
Lhoth, cf. Lhote.
|
JG |
Lhouest |
cf. Lhoas.
|
JG |
Lhouest |
Lhoute, L’Hoyes(t), L’Hoyst, zie Lhoest.
|
FD |
Lhoute |
cf. Loute, Louth(e).
|
JG |
L’Hoyes |
L’Hoyès, L’Hoyes, L’Hoyest, Lhoyst, cf. Lhoas.
|
JG |
Lhu(i)ssier |
Luis(s)ier: BerN Fr. huissier: deurwaarder. 1394 Colard Luissier, Ktr. (DEBR. 2000).
|
FD |
Lhuil(l)ier |
L’Hu(i)llier, Loilier, Hul(l)y, Leulier, Lullier, Lully: BerN Fr. huilier: olieslager, oliehandelaar. 1306 Jehan L’Ulier, Senlis; 1383 Gerart Luillier, Comp. (MORLET); 1385 Jean Huilier = Luillier (MARCHAL).
|
FD |
Lhuillier |
L’Huillier. 1306 «Jehan L’Ulier» Senlis, 1383 «Gerart Luillier» Compiègne, 1385 «Jean Huilier = Luillier» [FD]; nom de profession : fr. huilier, w. liég. (arch.) ôlî, fabricant ou marchand d’huile; cf. aussi Leulier et Lollier.
|
JG |
Lhuire |
L’Huire, L’huire. NF répandu en Gau-me, probabl. en provenance de Francheval dans les Ardennes fr. (GeneaNet) ; à deux reprises, en 1678 et 1717, on trouve l’alternance Lhuire ou Luivre, ce qui pourrait – dans cette région – conduire à une forme de l’anc., moy. fr. huivre, vuivre ‘vipère’ FEW 14, 487b.
|
JG |
Lhuissier |
Lhussier. Nom de métier: fr. huissier, cf. aussi Luisier, Lussier.
|
JG |
Lhussier |
-iez, zie Luchier, Lhuissier.
|
FD |
Lhyvernay |
(NF localisé à Virton). Surnom: cf. w. (Malmedy) îvurné ‘hivernal’ (Scius, 175), ‘légume qui passe l’hiver en terre’ DFL 257a, mais aussi anc. liég. fieste saint Martin yvrenal ‘fête de saint Martin de Tours, le 11 novembre’, etc. FEW 4, 419a. Cf. aussi Lhiver (ci-dessus).
|
JG |
Lhyvernay |
zie Ivergneau.
|
FD |
Li |
(Dial.) correspond souvent à Le (article défini) : Literme, Lihon, Limère, Lisait sont synonymes de Leterme, Lehon, Lemaire, Lesart.
|
EV |
Li(e)bling |
D. Liebling: lieveling. Maar de FN kan gereïnterpreteerd zijn < Patr. Lieblin, Lieblein, dim. van Germ. lieb-naam. Lieblein = Liebhart; 1527 Hannfi Lieblin, Kempten (BRECH.).
|
FD |
Lia |
Liaer, zie Liard.
|
FD |
Liacre |
Liagre, Liaer, zie de Jager(e).
|
FD |
Liagre |
Liacre, cf. Léagre.
|
JG |
Liard |
-a(rt), -aer, -as, Leaerts, -arts, Lear, Lea(s): Patr. Rom. vorm van Germ. VN leud-hard ‘lieden-sterk’; vgl. Lietaer(t). 1285 Sare Liarde, NF (HERB.); 1406 Gerart Liart, Lyon (MORLET).
|
FD |
Liard |
Liart. 1285 «Sare Liarde» Louvignies-Quesnoy (Nord), 1406 «Gerart Liart»; nom issu de l’anthrop. germ. leud-hard, cf. aussi Lie-tard, ou bien surnom: anc. fr. liart, adj. ‘joyeux’ Gdf[MH].
|
JG |
Lib- |
Thème anthropon. tiré de Libert < leud-behrt. Dérivés: Libaux, -eau, cf. ce nom. – Libin. 1260 «Wiilheaume de Juppille li fils sanior Libin» CartValBenoît, 1275-76 «Libins Pa-rens», 1280-81 «Havis li femme Libin de Bauwegnies» RegTournai, cf. aussi Liben(s); parfois aussi nom d’origine: Libin (Lx). –Libion, w. nam. Lîbion (dérivé en -illon). 1289 «Libillons li fieus Jehans Vois les Leus [= qui voit les loups]», «Willemotte et Libellions», «Jehans Libillons de Tillires» CensNamur, 1351 «Libellions» Roloux, 14e s. «Libeilhons de Fehe» Fexhe, 1540 «François Libillon» BourgNamur, 1593 «Françoy Libillon dit de Gimbloux» BourgDinant, 1635-36 «Jean Libion fils Margueritte relict Jean Lebion» Nandrin. – Libioul, Libioulle (dérivé en -Moule). 1444 «Libilhoul Senhier» Terre-Jauche, 1513 «Libert Libioule» Limont, 1594 «Philippe Libioulle» BourgNamur. – Libon, w. Lîbon, Lybon. 1570 «Thonar Libon dit de la fleur de lis», 1600 «Gérard Lybon le joesne» GuillLiège, 1665 « François Thonnard dit Libon» Montegnée. – Libot. 1388 «Libot Mackaloxh [w. make a l’ouh, frappe à la porte]» = «Libot Makalus [= id.]» GuillLiège. – Libotte, w. nam. Libote. 1280 «Lambertus dictus Libote» PolyptLiège, 14e s. «Libote ou Libier li fis Henri de Fehe», «Libotes condist Tabars» DénHesbaye, 1602-3 «Henry Libotte» TerriersNamur. – Liboton, Libouton, Liboutton [Libout doit représenter Libaux]. 1379 «Liboton le Kaferial» [= 1374 «Libar le coffreal»] Huy, 1407 «Johan Libotton de Hol-longe» GuillLiège. – Liboy (dérivé en -ôye). 1272 «Liboye de Attenhove» PolyptVillers, 1337 «Libertus Liboy» Montenaken; cf. aussi Libois.
|
JG |
Libaers |
cf. Libar(t).
|
JG |
Libaert |
-ar(t), -aers, -at, -airt, zie Liebaert.
|
FD |
Liban |
Liban). Le nom du pays comme nom d’origine est peu probable et le fr. liban ‘grosse corde’est d’origine provençale FEW 16, 465a; p.-ê. avatar d’un dérivé de Lib(ert).
|
JG |
Liban(t) |
Lupant: Lat. HN Libentius (MORLET II).
|
FD |
Libar |
Libart, w. (Bastogne) Lîbârt, Liebart, Libat, p.-ê. aussi Lybas; formes néerl.: Lie-baert, Lybaert, Libaers, etc. 1267 «Libars» CartValDieu, 1284 «Jakemes Liebart» Dettes-Ypres, 1289 «Libars H Cambiers de Liernut» CensNamur, 14e s. «Colars Libar de Saint Hilaire» CensHuy, 1350 «Libardus textor» Trognée, 1374 «Libar le coffreal» Ampsin; nom issu de l’anthrop. germ. lieb-hart. -Secondairement, moy. néerl. liebaert ‘léopard, lion’, surnom de patriote flamand, cf. 1314 «maistre Wautier Lion» = «maistre Wautier Liebaert» Ypres [FD].
|
JG |
Libau(t) |
-aux, -eau, zie Lieboud.
|
FD |
Libaux |
Libeau, Liebaut, Liébaux. 1444 «Jean Libau(l)t», «Libert Libault» TerreJauche, 1449 «Liebault Stachelot» AidesNamur, 1602-3 «Jean Libau» TerriersNamur; nom issu de l’anthrop. germ. leud-bald, encore que la mention de Jauche «Libert Libault» invite à voir un dérivé direct du thème anthropon. de Libert < germ. leud-behrt, cf. Lib-.
|
JG |
Libb(e)recht |
zie Liebrechts.
|
FD |
Libbrecht |
cf. Liebrecht.
|
JG |
Libeer |
Libeert, Lybeer. Forme néerl. de Li-ber(t).
|
JG |
Libeer(t) |
Zie Liber(t).
|
FD |
Libeman |
zie Lieberman(n).
|
FD |
Liben |
Lieben, au génitif: Libens, Liebens. Forme néerl. de Libin, du thème Lib- tiré de leud-behrt.
|
JG |
Liben(s) |
1. Zie Lieben(s). – 2. Metr. Libe < Elisabeth. 1369 Libe Ghijbs = Lysbet Ghijbs, Her. (DERCON).
|
FD |
Liber |
cf. Libert.
|
JG |
Liber |
zie Libert.
|
FD |
Liber(t) |
Libeer(t), Lieber(t), -bertz, Lybeer(t), Libier, -iet, Liberton: Pair. Rom. vorm van Germ. VN Liebrecht. 1276 Libeers = 1280 Libertus, Ip. (BEELE); 1303 Jehans Liberch, Tielt; 1395 Libert le Rommelare, Geluwe (DEBR. 1971).
|
FD |
Liberg(e) |
1. Metr. Germ. VN leud-berg ‘lieden-bescherming’: Leutberga, Litberga (MORLET I). – 2. PlN. Zie Van Liebergen.
|
FD |
Libergen, van |
zie van Liebergen.
|
FD |
Liberloo |
Lieberloo. Nom d’origine: sans doute Leverooi, à Nederweert (Limb. holl.), 1244 «Loiverlo», d’où la famille de Liverlo établie à Liège depuis le 15e s.
|
JG |
Liberloo |
Lieberloo: PlN Leveroij (NL), waar de familie De Liverlo vandaan komt, die zich in de 156 e. in Luik vestigde (HERB.). Zie Van Lieverlo.
|
FD |
Libermann |
-mensz, zie Lieberman(n).
|
FD |
Libermé |
Nom d’origine: Libermé, à Kettenis (Lg).
|
JG |
Libermé |
PlN Libermé in Kettenis (LU). 1346 Katheline de Linpremee, bursire = 1351 damme Katerine de Libremeez, bursiere, Luik (AVB).
|
FD |
Libersart |
Libessart: PlN Libersard in Tourinnes-St-Lambert (WB). 1372 Jean Libiersars, Thorembais (AAV); 1455 Guerraerdin de Libessaet van Wale in Walsch Brabant, Bg. (PARM.). Libersens, zie Liebesens.
|
FD |
Libert |
w. nam. Libert, w. (Bastogne) Libêrt, Liber, Libier, Libiez, w. liég. Libiè. 1280 « Liber de Lantremenges » PolyptLiège, 14′ s. «Henris li fres le dewant dit Liber», «Libiers li culos» DénHesbaye, 1303 «Libier grosse tieste de Hemricourt» AnthrLiège, 1316 «Colart Libiert d’Antoing» TestTournai, 1356 «Libiers Bottons fils le gran Libier» Fiefs-Liège, 1426 «Nicaise Libiert» TailleSoignies, 1600-11 «Libert» émigré en Suède ; nom issu de l’anthrop. germ. leud-behrt. – Cf. aussi les nombreux dérivés du thème Lib-. « Dérivés: Liberton, Libertiaux.
|
JG |
Libertiaux |
-ton: Patr. Vleivorm van Libert.
|
FD |
Libeskind |
zie Liebkind.
|
FD |
Libessart |
zie Libersart.
|
FD |
Libier |
-iez, zie Liber(t).
|
FD |
Libihoul |
zie Libot(on).
|
FD |
Libin |
Libion, Libioul, -ioulle, cf. Lib-.
|
JG |
Libin |
zie Lieben(s).
|
FD |
Libion |
Libioul(le), zie Libot(on).
|
FD |
Liblanc |
Peut-être, avec forme w. de l’article défini, surnom: w. li blanc, qui serait l’équivalent du NF Leblanc.
|
JG |
Liblanc |
Zie Blank.
|
FD |
Libling |
zie Liebling.
|
FD |
Libois |
Liboit, w. nam. Libwè. 1602-3 «Nicolas de Liboy» TerriersNamur, 1696 «Marie-Agnès Liboy» BourgNamur, 1748 «Gille Liboy» Nandrin, cf. aussi 1771 «Jean Jamai de Libois» BourgLiège; nom d’origine: Libois, w. Libwè, à Évelette (Nr), à distinguer de Liboye, cf. Lib-.
|
JG |
Libois |
-oit: 1. Zie Libot(on). – 2. PlN Libois in Evelette (N). 1602 Nicolas de Liboy, Namen (J.G.).
|
FD |
Libon |
Libot, Libotte, Libouton, cf. Lib-.
|
JG |
Libon(g) |
1. Patr. Vleivorm van VN Libert. Zie Libot(on). – 2. Zie Lebon.
|
FD |
Liborelle |
Libourel: Patr. Dim. van Libert. 1327 Liberti dicti Liboret de Villari, Awans (AVB).
|
FD |
Liborius |
Patr. HN Liborius, bisschop van Le Mans (4e e.), Ndd. Bôrries, Slav. Boris.
|
FD |
Libot(on) |
-otton, -out(t)on, Delibouton, Libotte, -ost, Libout(in), Libois, -oit, -oy, Lib(i)on, Libon(g), Libioul(le), Libihoul: Patr. Rom. vleivormen van Germ. VN Liebrecht/Libert of Lieboud. 1321 Johannis Liboey; 1325 Gerardo Libot, Tn. (C.BAERT); 1327 Liberti dicti Libot de Ham, Tn. (OATIII); 1337 Libertus Liboy, Montenaken; 146 e. Libote ou Libier li fis Henri de Fehe; 1379 Liboton le Kaferial = 1374 Libar le Coffreal, Hoei; 1513 Libert Libioule, Limont (J. G.).
|
FD |
Libre |
Probabl. fr. libre, au sens médiéval du terme, cf. 1163 «Anselmus liberhomo», 1166 «Nicholaus de Herocha liber homo» CartWaulsort.
|
JG |
Libre |
Wsch. niet Fr. libre: vrij, maar een reïnterpretatie van Liber(t).
|
FD |
Librech(t) |
-eg(t)s, zie Liebrechts.
|
FD |
Librecht |
cf. Liebrecht.
|
JG |
Li-brecht |
-cart. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Libront |
-ot, Lieberon: Patr. Dim. van VN Libert.
|
FD |
Libschitz |
zie Lipszyc.
|
FD |
Libsky |
zie Lipski. Licenne, zie Lesenne.
|
FD |
Libyn(s) |
-ijn(s), zie Lieben(s).
|
FD |
|
|
|
Licht(en)feld |
Lichteveld: PlN Lichtenfeld (BW).
|
FD |
Lichtaert |
Lichtert: 1. PlN Lichtaart (A), lokale uitspr. Lichtert. 1392 Gheerd van Lichtert, Lier (FRANS); 1412 Jan van Opstalle alias van Lichtart, Aw. (ANP). – 2. Zie Lechtherte.
|
FD |
Lichtblau |
Profess. N. de teinturier en bleu. Synon. : De Blauwer.
|
EV |
Lichte, (de) |
Lich(t), de Ligt, (de) Locht, Lochten, de Log(h)t, de Loecht, Lucht(e): BN voor iemand die licht weegt, een tenger mens. Lo(e)cht is Br. 1374 Hermanne den Lichten, Aw. (VLOEB.); 1396 Alsteen de Lichte, Aw. (ANP); 1584 Peeter de Locht, Aw.(AB).
|
FD |
Lichteblau |
Wsch. reïnterpretatie van de D. FN Lichtenau, verspreide PlN.
|
FD |
Lichtenberg(er) |
PlN Lichtenberg (NL). 1309 Henricus de Lychtenberg, Mtr. (CVD); 1436 Aelart van Liechtebergh, Zolder (VANB.); 1555 Maaiken van Lichtenberch, Mtr.-Aw. (AP). Ook verspreide D.PlN.
|
FD |
Lichtenknecker |
D. Lichtenecker, -egger < PlN Lichteneck, -egg in Stiermarken.
|
FD |
Lichtenstadt |
PlN in Bohemen. 1420 Joh. de Lihtenstat, Leipzig (BRECH.).
|
FD |
Lichtenstein |
-sztajn, -sztejn, Ligtenstein: VerspreideD. PlN Liechtenstein.
|
FD |
Lichter, (de) |
Afl. van ww. lichten: licht geven, met kaarsen verlichten; helpen, bijstaan. BerN voor iemand die voor het licht zorgt. 1305 lehan de Lichtre; 1373 Jacop de Lichtere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lichterman(n) |
Lichtman(n): Afl. van Licht of Lichter. 1359 Godefridus Lichtman, Mtr. (SKM 339).
|
FD |
Lichtert |
Lichtertens. Nom d’origine néerl.; Lichtaart, dial. Lichtert (Anv), du moy. néerl. luchter ‘gauche’ (donc: terre située à gauche); à distinguer de De Lichter.
|
JG |
Lichtert |
zie Lichtaert.
|
FD |
Lichterte(ns) |
zie Lichtherte.
|
FD |
Lichtervelde, (van) |
PlN (WV). 1202 Jacobi de Lichtervelde, Har. (DEBR. 1980).
|
FD |
Lichteveld |
Lichtfeld, zie Lichtenfeld.
|
FD |
Lichtfus |
Lichtfous(e): D. BN Leichtfuss. Vgl. Ligtvoet.
|
FD |
Lichtfus |
Lichtfous, Lichtfouse. Surnom composé: all. leicht(er) Fuss ‘pied léger’; comp. le NF flam. Ligtvoet.
|
JG |
Lichtherte |
Lichtert, Ligthart, Lichterte(ns): Lichthart, BN voor een lichthartige, lichtzinnige, opgewekte, zorgeloze. 1326 Griele Lichtherte, Ip. (BEELE). Ook Ndd. Lichthard, D. Lichtherz.
|
FD |
Lichtman(n) |
zie Lichterman(n).
|
FD |
Lichtwark |
D. BerN van de lichtwerker, kaarsengieter. 1328 Cher. Lichtwerk, Lübeck (BRECH.).
|
FD |
Lick |
Lycke; au génitif: Lickens, Lieckens, Liekens. Hypocor. de l’anthrop. germ. Lidiko, dérivé du thème leud- ; cf. aussi Le(e)kens et Liket, Likin.
|
JG |
Lick |
zie Lycke.
|
FD |
Lick, van der |
zie van der Lin.
|
FD |
Lickens |
zie Liekens.
|
FD |
Licker |
D. BN voor een likker, lekkerbek, smulpaap.
|
FD |
Licki |
zie Lequis.
|
FD |
Lico(t) |
Var. van licol, licou (DNF)? BerBN van de zadelmaker. 1265 Enras Licos, Namen (J.G.). Licour: PlN in Herstal (LU) (HERB.).
|
FD |
Licop |
Licope, Licoppe, Licops, Lycoops, Lycops, Lykops. 1627 «Pierre Lycops» St-Trond; surnom: moy. néerl. Hjfcoop ‘gratification payée par l’acheteur lors d’une transaction’. Licot [ancienne famille de maîtres de forges à Nismes]. 1265 «Enras Licos», 1294 «Thumas Licos» CensNamur, 17e s. «Licot» Cerfontaine; pour Dauzat 390, suivi par Carnoy 201, var. de fr. licol, licou. – On ne peut exclure un dér. du thème Lik-, comme Liket, et p.-ê. Lixon (ci-dessous) [JL, NFw].
|
JG |
Licop(s) |
Licop(p)e, zie Lycoops.
|
FD |
Licoppe |
N. de baptême. Lie(nard)-(]a)cob.
|
EV |
Licot |
V. LEUD (Leuk).
|
EV |
Licour |
Nom d’origine: La Licour, w. so l’ Licou, à Herstal (Lg).
|
JG |
Lictevoet |
Lictevout, zie Ligtvoet.
|
FD |
Lidolf |
Metr. Germ. VN leud-wulf ‘ lieden-wolf: Leodulfus, Liedulphus (MORLETI). ize e. Lidolfus Castellain, Boesegem; Ledolf Coriman (GN).
|
FD |
Lidou(h) |
Lydou: 1. Rom. vorm van Lidolf. – 2. Var. van Ledoux (vgl. Liblanc).
|
FD |
Lidt, van |
zie van Lith.
|
FD |
Lie- |
-baert, -baut, -ben. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lie(d)ts |
zie Liets.
|
FD |
Lie, de |
zie Dilie(n).
|
FD |
Liebaert |
-aers, -ar(t), Libaert, -ar(t), -aers, -at, -airt, Lybaert, Lijbaert, Leybaert, Leijbaert: 1. Patr. Var. van Libe(e)rt (vgl. Huyghebaert/Hubert, staart/ steert) of Germ. VN leub-hard ‘lief-sterk’ (zie Lievaart): Liubardus, Leopardus (MORLETI). 13e e. Fulcro Lietbart = F. Libart, Cent (GN). -2. Overdrachtelijk naar Mnl. liebaert: luipaard, leeuw, voor een Vlaming, patriot. 1314 Wautier Lion = Wautier Liebart; 1280 Hankinus Liebard, Ip. (BEELE); 1398 Jan Liebaert, Petegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Liebart |
-aert, cf. Libart.
|
JG |
Liebaut |
-au(x), -eaux, zie Lieboud.
|
FD |
Liebaut |
Liébaux, cf. Libaux.
|
JG |
Liebecq |
Liébecq: l. PIN Libeek (NL). 1358 Mathias de Libeke, Mtr. (SKM); 1398 Cloes van Lyebeke, Mtr. (IOT). – 2. PlN Lubbeek (VB). Zie Van Lubbeek.
|
FD |
Liebecq |
Nom d’origine avec l’élément -becq (= ruisseau) [à situer], ou bien var. du NF all.
|
JG |
Lieben |
Liében, Lichens, cf. Liben, Libens.
|
JG |
Lieben(s) |
Lyben, Liben(s), Libin, Libijn(s), -yn(s), Liebin(g), Liébin, Liépin, Lebbin(c)k, Leben(s): Patr. < Germ. VN Liebrecht of Lieboud. 1288 Gillis Lebbin, Oosteeklo (CG); 1316 Jakemins Lieppins, Dk. (HERB.); 1382 Jan Libbin, Zwg.; 1396 van Zegher Lebbine, Kanegem (DEBR. 1970); 1446 Huben Liebens; 1460 Liebrechts van Breede = 1452 Lieben van Breede, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Liebenguth |
Alemannische FN Leibundgut: lijf en goed. EN voor een provenier die levenslang levensonderhoud geniet. 1293 Ulricus Lipundguot, Basel (BRECH.).
|
FD |
Liebenstein, von |
Verspreide D. PlN. 1256 Hainr. dictus Liebenstain, Meersburg (BRECH.).
|
FD |
Lieber |
zie Libert.
|
FD |
Lieber- |
-mann, -mensz. 1. Car. mor. ,,H. aimable ». N° 281. — 2. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lieber(t) |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Liebergen, van |
van Libergen: PlN. Liedberg bij Dûsseldorf (NRW) (TW)i> 1356 Otthe van Liberghe, Lv. (ICKX); 1539 Aart van Libergen, Den Bosch-Aw. (AP); 1627 Henrick van Liebergen, Den Bosch (HB 467).
|
FD |
Liebergeseli |
D. BN van een lieve, goede gezel. Vgl. 1326 Henri Lieve ghezelle, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lieberloo |
cf. Liberloo.
|
JG |
Lieberloo |
zie Liberloo.
|
FD |
Lieberman(n) |
-mensz, Liberman, -mensz, Liebman(n), Libeman, Leibman: D. BN voor een lieve man.
|
FD |
Lieberon |
zie Libront.
|
FD |
Liebersens |
zie Liebesens.
|
FD |
Liebert(z) |
zie Libert.
|
FD |
Liebertz |
au génitif surcomposé: Liebersens, Liebesens. Anthrop. Libert, plus -s de génitif germ.
|
JG |
Liebesens |
Li(e)bersens: Patr. Liebertzoon of Liebenzoon: zoon van Liebrecht/Lieboud. 1361 Heinricus Lybensoens land, Aw. (CLEMEUR); 1567 Aart Libaertsssone, Utrecht-Aw. (AP).
|
FD |
Liebeskind |
zie Liebkind.
|
FD |
Liebhaberg |
D. BN Liebhaber: vriend, minnaar. Vgl. dial. liefhebber: vrouwenloper. 1603 Bernt Liebhaber, Celle (BRECH.).
|
FD |
Liebich |
Liebig, de l’anthrop. germ. leub-ico (Först. 1021).
|
JG |
Liebig |
Liebing: Silezische FN < Tsjechische VN Libnik < Slav. Ijub ‘lief’ + k-suffix. Liebing kan natuurlijk een afl. zijn van de Germ. VN Lieb-hard of een andere lieb-naam (DN, NAUMANN).
|
FD |
Liebin |
1280-81 «Gilles dou Gavre et si doi frère Henris et Liebins» RegTournai ; p.-ê. hypocor. en -in d’un anthrop. germ. en leud-, par ex. leud-behrt, cf. Libaux, Li(e)ben, etc.
|
JG |
Liebin |
Liébin, zie Lieben(s).
|
FD |
Liebkind |
Lip(s)kind, Li(e)beskind: BN. Vgl. Liefkint. 1280 dictus Liebkint, Tuttlingen (BRECH.).
|
FD |
Lieblich |
D. BN Lieblich: liefelijk.
|
FD |
Liebman(n) |
zie Lieberman(n).
|
FD |
Lieboud |
Liephout, Lyphout, Liebau(t), Li(e)baux, Liebeaux, Libeau, Libau(t), Liebold: Patr. Germ. VN leudi-balth ‘lieden-moedig’: Leodebaudus (MORLET I). 1123 Letboldus de Herlengem (GN); 1444 Libert Libault, Geten (J.G.); 1641 Sebastianus Libhoudt,Lv.(MULV).
|
FD |
Liebrand |
Patr. Germ. VN leud-brand lieden-zwaard’: Lietbrandus (MORLET I). ize e. Librandus laicus, Cent (GN).
|
FD |
Liebrecht |
Libbrecht, Librecht, Lebrecht, Liebreich, -eicht, au génitif: Liebreehts, etc. Forme néerl. de l’anthrop. germ. leud-behrt, fr. Libert.
|
JG |
Liebrecht(s) |
-bregts, Liebreich(t), Liebreks, Lybrecht, Librech, Libreg(t)s, Lib(b)recht, Libberecht, Leb(b)recht, Leberecht, Leybrecht, Luybregts, Luijbregts: Patr. Germ. VN leud-berht ‘lieden-schitterend’: Lietbertus, Letbertus (Dip., GN). 1281 Joh. Lebbregt, Ip. (BEELE); ±1300 Librecht Librech ts soen van Montenaken L (OGO); 1398 wedewe Willem Libbrechts, Martin Librecht, Aarsele (DEBR. 1970).
|
FD |
Liebschutz |
zie Lipszyc.
|
FD |
Liebshardt |
Patr. D. Liebhard, Germ. VN.
|
FD |
Lieck, van der |
zie van der Lin.
|
FD |
Lieckendael |
zie Liekendael.
|
FD |
Lieckens |
cf. Lick(ens).
|
JG |
Lieckens |
zie Liekens.
|
FD |
Liedekerke, van |
de Liedekerke, Liedekerken, Likerque: PlN Liedekerke (VB). 1356 die meester Jans van Liedekerke was, Bs. (PEENE1949); 1546 Midi. van Liekercken, Hoboken (AP).
|
FD |
Liedekerken |
Nom d’origine: Liedekerke (BrFl), cf. 1310 « monsigneur Grart de Liedekerke» ComptesMons.
|
JG |
Liedel |
Patr. D. dim. van Germ. leudi-naam, zoals Liebrecht. Of ontronde vorm van Ludel, dim. van Ludolf od Ludwig.
|
FD |
Liedtke |
Lietge, Litke, Litjens, Leitjen, Leidgens: Patr. Dim. van leudi-naam; vgl. Liets. 1704 Matthias Lietgens, Venray (MUL VII).
|
FD |
Liedts |
Lietz. Génitif de Lied, forme abrégée de Lidiko; cf. Lick.
|
JG |
Lief(f)erinckx |
Lief(e)rink, Lieffering, -in(c)k, Lieffri(n)g, Liffring, Leff(e)ring, Levering: Patr. Afl. van Germ. VN leud-frith ‘lieden-vrede’: Leudefridus, Lifridus (MORLET I). Of van Lieverd (Liebhard). Vgl. Leferdinc (MOERMAN1950,8). 1338 G. Lieferinck, Bs. (BLOI); 1508 Joes Liefferincx, Bs. (Midd. 1957,2/9).
|
FD |
Lief(f)ering(h)e(n), van |
van Liffering(h)e: PlN Lieferinge (0V). 1406 Dierix van Lieferingen bosschelken, Partiel (PEENE).
|
FD |
Lief, de |
de Liefde: BN lief: geliefd, bemind. Vgl. D. Lieb.
|
FD |
Liefde, van |
zie van Lierde.
|
FD |
Liefferinckx |
Liefrinck, au génitif: Liefferinckx. Probabl. nom issu de l’anthrop. germ. leudi-frithu > Leudefridus, Lifridus [FD].
|
JG |
Liefferts |
Patr. Germ. VN leud-frith; zie Liefferinckx. 1580 Koenr. Lieferts, Lipp Westf.-Aw(AP).
|
FD |
Lieffrig |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Liefgen |
Pacr. Dim. van VN Lieven of Lieffert. 1555 Michiel Liefkens, Diest-Aw. (AP).
|
FD |
Liefhoge |
-hoog(h)e, zie Liefooghe.
|
FD |
Liefkind |
-kint: BN voor een lieveling, bevoorrecht kind, iemand die bij nalatenschap bevoordeeld wordt. 1270 Walterus Lifkint, Tv. (CSJ); 1281 BeroutLiefkint, Nieuwmunster (HAES. 1957).
|
FD |
Liefland, van |
Van Lijfland in Estland en Letland. 1432 Joh. Lieflant, Morin. dioc. (MULI).
|
FD |
Liefman(s) |
Patr. Germ. VN leub-man ‘lief-man’i Liebman (Fm.), Liupman (MORLETI). Wellicht zoals Liebermann achteraf aïs ‘lieve man’ opgevat.
|
FD |
Liefmans |
1. Car. phys. ,,H. aimable ». N° 281. — 2. V. LEUD.
|
EV |
Liefooghe |
1. Car. phys. ,,Yeux doux » N° 280. — 2. V. LEUD.
|
EV |
Liefooghe |
1287 «Jeh. Lievoghe» DettesYpres, 1288 «Simon Liefhoghe» = «Simons Lieve-hoghe» DettesYpres; surnom: néerl. lief oog ‘œil aimable’.
|
JG |
Liefooghe |
Liefhoog(h)e, Liefhoge: BN voor iemand metlief kijkende ogen, die liefelijk oogt. 1234 Henricus Lievoghe, Bs. (PEENE 1949); 1276 Manin Liefoghe, Ip. (BEELE); 1399 Heine Lieveoeghe,Ktr.(SRf°28).
|
FD |
Liefrink |
zie Liefferinckx.
|
FD |
Liefsoons |
-soens, Lievezoons, -soons, -soens: 1. Patr./Metr. Zoon van Lieve, Germ. VN Leubo/Leuba. Vgl. Lievens. 1385 Nicholai dicti Liefsoens = Nicholaus Liefzoen, Tg. (TYTGAT); 1398 Zegher Lievezone, Trijsse Lievesoens, Hulste (DEBR. 1970); 1415 Cloes Livesoens, Mtr. (SKM).
|
FD |
Liefting |
Patr. Afl. van Germ. VN zoals Lievoud, Lieverd (Liebhard). Vgl. Leeftinc (MOERMAN 1950).
|
FD |
Liég(e)ois |
Naam van de Luikenaar. 1365 Gillotiaul le Liégois, Bergen (J. G.); 1598 Jehan Liégeois, Dinant-Aw. (AP).
|
FD |
Liég(e)ois |
Proven. Liège (Loc.), avec suff. d’orig.
|
EV |
Liège |
zie Deliège.
|
FD |
Liegeart |
Metr. Germ. VN leud-gard ‘volk-hoP: Liega(i)rt = Leutgardis (KALBOW 63). 1036 Rotbertus f. Litgardis; 1144 Lietgard; 1165 Liegardis; 1236 Liejardis, Cent (GN); 1396 Lieguaert van Winghine, Zwevezele (DEBR. 1970).
|
FD |
Liégeois |
Liegois. 1333 «Liégeois» = 1334 «Liegois» ComptesMons, 1365 «Gillotiaul le Liegois corduanier vallet» TailleMons, 1561 «Hector Liégeois»Antoing, 1602-3 «Pierre le Liégoy», 1612 «Antoine le Liegois» Terriers-Namur, 1636 «feu Jean Collin dit le Liégeois» Crupet, 1683 «Lambert Leliegeois» Bourg-Namur; ethnique: habitant de Liège ou, d’après la distribution géographique du nom, ressortissant de la principauté de Liège. m Forme fém. : 1302 «Marion li Liégeoise», «Jehane li Liégoize» = «Jehanain le Liégoi-ze» = «Jehanain le Potière c’on dist le Liégoize» LoiTournai, 1472 «la Liégoize vesve» DénLatour.
|
JG |
Liekendael |
Lieckendael: PlN Lisquendal in Acquin (PdC) (DFIX). Of D. PlN Ligenthal?
|
FD |
Liekendael |
Proven. ,,Vallée de la Leek ». (Riv.).
|
EV |
Liekens |
cf. Lick(ens).
|
JG |
Liekens |
Lieckens, Li(c)kens, Likin: Patr. < Liedkin, dim. van Germ. lied-naam, zoals Liebrecht, Liederik, Liedolf, Liedelm. 1307 Liedekin(s) de Dickebusch, Ip. (BEELE); 1296 Walterus dictus Liedeken, Mech. (OATII); 1596 Peter Lieckens, Lv. (AP).
|
FD |
Liekens |
Lielens. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lielde, van |
zie van Lierde.
|
FD |
Lielens |
Metr. Dim. op -ila van Germ. leudi-naam: Liudila, Liutila (Fm.). 1340 Heinne Everdey.-.Liela, Truda…, Saaftinge (DEBR. 1969).
|
FD |
Liem |
1. Zie Liems. – 2. Spellingvar. van Lien.
|
FD |
Liem |
V. Leem. Lien(s). Prov. Lienne (Riv. à Lierneux).
|
EV |
Liem(s) |
Lim(m)e, Lim: Patr. Korte vorm van Germ. VN Lieman of Liemaar? 1401 Jacop Liem, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Lieman(s) |
Lymans: 1. Patr. Germ. VN leud-man ‘lieden-man’: Liutman (MORLET I), Liedman (Fm.). Evtl. leub-man ‘lief-man’: Liebman, Liuman (Fm.). Vgl. Liefmans. 1278 Boidin Lieman, Cent (CG); 1281 Eustachius Lieman, Temse (HAES.). – 2. Zie ook Leeman(s). De ie in Liemans kan de scherplange e (iê) in Leemans weergeven.
|
FD |
Liémance |
Liêmans: W. spelling en uitspr. van Liemans = Leemans.
|
FD |
Liemans |
cf. Leemans.
|
JG |
Liemard |
Leemaerts, -ars: Wellicht is de -ard/-aert-uitgang hier secundair voor oorspr. Liema(e)r. Zie Liémer. Vervorming van Lienard, Leenaerts is evenwel niet uit te sluiten. 1381 fïlii Liemaerts, Hulst (DEBR. 1999).
|
FD |
Liemer |
Nom issu de l’anthrop. germ. leudi-mêrja [FD] plutôt que nom de profession: moy. néerl. lemer ‘ouvrier qui enduit d’argile les murs de torchis’ ; cf. aussi Lemmer.
|
JG |
Liémer |
Liémer: Patr. Germ. VN. Zie Limer(e) i.
|
FD |
Liempt, van |
van Limpt: PlN Liempde (NB). 1317 Arnoldus filius Mette de Lyemde, Mierlo (OAT II).
|
FD |
Lien |
1524 «Johan Lien», «la femme Bodechon Lien» DénStavelotMy; fr. lien, surnom possible de celui qui lie les gerbes, les fagots.
|
JG |
Lien |
Liem: Fr. lien: band. BerBN voor een binder. 1524 Johan Lien, Stavelot (J.G.). Zie ook Lien(s).
|
FD |
Lien- |
-ard ,-ardy, -art. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Lien(s) |
Lijen, Lyen: Patr. < Lieden(s), Mnl. Liedins, vleivorm van Germ. leudi-naam, zoals Liedwin, Liedhard. Vgl. Liekens, Lietaert. 1406 Jan Liedens, Erps (PEENE); 1420 Johannes Liedens ex parte Liedini Spape, = 1450 Jan Liedens = doot Jans Lyens; 1433 van Hennen Lyens = 1453 van Hennen Liedens, Kh. (DEKEYSER); 1457 Lyeden van Briede = 1462 Lien van Brede = 1460 Liebrechts van Brede, Ht. (GHIJSEN).
|
FD |
Lienard |
-art(s), -aert, zie Léonard.
|
FD |
Liénard |
Liénart, Lienaux, Liénaux, Lienaert (forme néerl.), au génitif néerl.: Lienarts. 1365 «Stievenars Liennars telliers» TailleMons, 1472 «Liénart Bottefort» DénLaroche, 1491 «Liénard Le Mignon», 1499 «Jehan Liénard» BourgNamur, 1528 «Estienne Liénart» DénVirton, 1542 «Jehenne Liénart» BourgNamur; forme populaire, surtout picarde, de Léonard, cf. aussi Linard et Leenard. a Génitif lat. : Lienardy, Liénardy.
|
JG |
Lienasson |
zie Lieneson.
|
FD |
Liénaux |
Lienaux: Patr. W. var. van Lienard.
|
FD |
Lienen |
zie Lijnen, Leenen.
|
FD |
Lienen, van der |
zie van de Leene.
|
FD |
Lieneson |
Lienasson: Patr. W. afl. op -eçon van VN Léonard, Lienard.
|
FD |
Lienhard |
Liennard, zie Léonard.
|
FD |
Lienne |
(NF de la région d’Eupen et Malmedy). Peut-être nom d’origine: Lienne, affluent de PAmblève, mais ce fut aussi un prénom féminin, cf. 5.10.1570 «Lyenne, fille à Johan Jar-don de Hervé», qui serait l’aphérèse des prénoms fém. anc. Allienne, Malienne. Masa-lienne [JL, NFw].
|
JG |
Lienne |
1. PlN in Ciney (N). – 2. Zie Leenen.
|
FD |
Liepach |
Oostmiddelduitse BN Liepack, Lieback < Pools lepak: schrandere kop (BRECH.).
|
FD |
Liephout |
Proven. ,,Bois du sieur Libert ». V. Lippeveldt. Synon. : Lippeloo (Loc.). N° 24l.
|
EV |
Liephout |
zie Lieboud.
|
FD |
Liepin |
Liépin. 1282 «Liepins de Lo» DettesYpres, 1316 «Jakemins Lieppins» TestTournai; p.-ê. dérivé en -epin du thème anthrop. leud-.
|
JG |
Liépin |
zie Lieben(s).
|
FD |
Lier, (van) |
PlN Lier (A). 1396 Reynier van Liere, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Lierde, van |
van Lirde, van Liefde, van Lielde: PlN Sint-Martens-Lierde of Sint-Maria-Lierde (OV). 1281 Hannekinus de Lierde, Beerlegem (HAES.).
|
FD |
Lierdeman |
1. Afl. van Van Lierde. 1580 Catherina Lierdeman, Letterhoutem (LIEVENS). – 2. Evtl. = Lier(e)man.
|
FD |
Lierman |
Liereman, au génitif: Liermans. Soit surnom de musicien, de joueur de vielle, soit habitant (-man) de la ville de Lier, fr. Lierre (Anv), cf. 1274 «Johannera dictum Lirman» Anvers [FD].
|
JG |
Lierman(s) |
Liereman: 1. BN voor de muzikant, de lierspeler. – 2. Afl. van PlN Lier: Lierenaar. 1274 Johannem dictum Lirman, Aw. (V.LOON 103). -3. Evtl. < Lierdeman.
|
FD |
Lierneux |
1455 «Henry de Lierneur», 1552 «Jo-han de Lierneux» CoutStavelot, 1775 «Henry Lierneux» BourgLiège; nom d’origine: Lierneux (Lg), cf. aussi Delierneux.
|
JG |
Lierneux |
Delierneux: PlN Lierneux (LU). 1107 Franchone de Lernou, Stavelot (ASM), 1294 Gilors de Lernut, eskievin de Lernut (CRN).
|
FD |
Lierneux |
Proven. Loc.
|
EV |
Lierop, van |
PlN Lierop (NB).
|
FD |
Liers |
1269 «Bertrandus de Liers», 1383 «Liers» CartValBenoît, 1504 «Conrar de Liers» CoutStavelot; nom d’origine: Liers (Lg).
|
JG |
Liers |
Proven. Loc.
|
EV |
Liers |
zie Deliers.
|
FD |
Lies |
,,Iris, roseaux ». N° 243.
|
EV |
Lies(e) |
zie Lissens.
|
FD |
Liesaerde |
zie Lisart.
|
FD |
Lieseborghs |
Lisenborgh, -orgs, Liesenborghs. Nom issu de l’anthrop. germ. fém. Liezeburch (Fôrst. 1051).
|
JG |
Liesegang |
Dial. var. van D. Leisegang. BN: die zacht, langzaam, voorzichtig stapt.
|
FD |
Liesen- |
-berg, -borg. Proven. ,,Colline-, Château- -du sieur Lizin » ou ,,-des roseaux ». Nos 232, 243.
|
EV |
Liesen(s) |
V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Liesen(s) |
zie Lissens.
|
FD |
Liesenberg |
-borg(h), -borg(h)s, Liezenborgh(s), Lisenborg, Lissenberg, -burg: 1. Metr. Germ. VN Liezeburch (Fm.). – 2. PlN met Liese: moeras, lis, riet, o.m. Lies(e)berg, Liesenberg (NRW) (DN). 1673 Lenaert Lisenborch, Hoeleden (F. CLAES, Oost-Br. 1998,118-120).
|
FD |
Liesens |
Liessens; dimin. : Liesken. Hypocor. néerl. (au génitif) d’Elisabeth.
|
JG |
Lieshout |
,,Bois aux roseaux » (Loc. holl.) Confus. : Leest. V. Lis, Leest.
|
EV |
Lieshout, (van) |
zie van Lishout.
|
FD |
Liesken |
zie Liskens.
|
FD |
Liesmons |
zie Lismont.
|
FD |
Liesnard |
V. LEUD (Leun).
|
EV |
Liesnard |
zie Léonard.
|
FD |
Liess |
Liesse(ns): 1. Zie Lissens. – 2. Liessens later ook < Liefsoons. 1746 Maria Elisabeth Liefsoens, Kermt = 1750 Elisabeth Liessens, Lummen; 1746 Petrus Liefsoens, Kermt = 1750 Petrus Liessens (med. F. Vreven, Bs.).
|
FD |
Liesse |
1. V. Lies. — 2. V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Liesse |
w. brab. Liyèsse. Pour Dauzat 391 et Carnoy 243, de fr. liesse ‘joie, réjouissance’ FEW 5, 129b, mais l’explication par un mot fr. abstrait paraît peu vraisemblable. La phonétique et la localisation poussent à repousser le topon. Liers (arr. Liège), w. Liès ‘ [JL, NFw2], mais pas vraiment Liesse, w. liesse, dépend, de Rhisnes (arr. Namur) qui pourrait être le NL éponyme [JG]. Moins vraisemblable, un subst. précédé de l’article élidé, par ex. li-y-èsse ‘le hêtre’ ou li ièsse ‘la herse’ (phonétiquement possible) [JL, NFw2].
|
JG |
Liessens |
V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Liestert |
PlN Liettres (PdC)? 1245 Evreus Liestes, Atrecht(NCJ).
|
FD |
Liét- |
-aert, -ar(d). V. LEUD.
|
EV |
Lietaer(t) |
Lietard, Liétard, Lietar(t), Liétar(t), Litaer, Lita(r), Lietor, Liotard, Liotta: Patr. Germ. VN leud-hard ‘lieden-sterk’: 995 Litardus, 1070 Lietardus (GN). 1244 Lietardi de Miaulens; 1216 Maroie Lietarde, Atrecht (NCJ); 1398 Lietart de le Brouc, Dottenijs (DEBR. 1970); 1453 Arnoul Lietart, Dk. (TTT).
|
FD |
Lietanie |
Lettanie, -y. Ane. fr. letanie, fr. litanie FEW 5, 375a, par ex. comme surnom de chantre, à moins qu’il ne s’agisse de qqn né le jour des Litanies majeures à Rome [MH].
|
JG |
Lietanie |
zie Lettani(e).
|
FD |
Lietar |
Liétar, Liétard, Liétart, Litar; Lietaer, Lietaert (formes néerl.). s.d. «comme-moratio presbyteri Liethardi» ObitLiège, 1272 «pro orto Litart», «Ransinus li Giere Littart» PolyptVillers, 1291 «Jourdain Liétart» Dettes-Ypres, 1326 «Jehans Lietars» ComptesMons, 1567 «Bastien Liétard» Ladeuze; forme populaire régionale de Léotard, nom issu de l’anthrop. germ. leud-hard. Cf. aussi Léautaud.
|
JG |
Lietem |
Liétem, zie Laitem.
|
FD |
Lieten |
Patr. < Lietin, vleivorm van Germ. lied-naam zoals Liederik. Vgl. Liens < Liedens. 1398 Hannin Lietin, Aalbeke; 1426 Jan Lyetin, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Lietge |
zie Liedtke.
|
FD |
Lietor |
zie Lietaer(t).
|
FD |
Liétout |
Léautaud, Leautaud, Lieutaud: Patr. Germ. VN leud-wald ‘lieden-heerser’: Leutaldus, Leotaldus (MORLETI). 1131 Letaldus archidiaconus = S. Letaudi, Laon (SMTI); 126 e. Lietwoldus (GN); ise e. Wiars Lietaud, Laon (MORLET).
|
FD |
Liets |
Lietz, Lied(t)s, Lits: Patr. Korte vorm in de gen. van Germ. lied-naam; vgl. Lieten. 1108 Lido, ne e. Lietdo (GN). 1648 Jan Lits, Mech.-Aw. (AP); 1724 Jan Ludts = J. Liedts=J. Loydts, Deurne-Diest (F.C.).
|
FD |
Liette |
(NF du Tournaisis). Sans doute nom d’origine: p.-ê. Liettres, 1187 «Liestes» (PdC), cf. ImpôtArtois 289 [MH].
|
JG |
Liette |
PlN Liettres (PdC): 146 e. Liètes. I354îhumas de Listes; 1384 Gille de Liestes; 1390 Jehan de Liestres; 1478 emprès Lyetes (DFIX).
|
FD |
Lietz |
cf. Liedts.
|
JG |
Lietz(mann) |
Patr. Afl. op -so van Germ. leud-naam. 1234 Liezo (GN). Zie ook Liets.
|
FD |
Lietzmann |
Nom issu de l’anthrop. germ. leud-s-man (Fôrst. 1051).
|
JG |
Lieu |
zie Lieuw.
|
FD |
Lieu(w) |
1. Kan teruggaan op Pic. Lieu, Fr. lieur: binder. BerN. 1497 Rogin le Lieur, Laon (MORLET). – 2. Of korte vorm van Deliew= Delieu.
|
FD |
Lieutaud |
zie Liétout.
|
FD |
Lieutenant |
1. Grade militaire. N° 143. — 2. V. LEUD. Synon. Lui- dinant.
|
EV |
Lieutenant |
Lu(i)dinant: Ofr. lieu tenant: plaatsvervanger. BerN van een ambtenaar, bestuurder. De militaire betekenis pas i6e-eeuws.
|
FD |
Lieutenant |
Nom de fonction: fr. lieutenant ‘fonctionnaire civil’ [le grade militaire date du 16e s. cf. Dauzat 391]; cf. également Lu(i)di-nant.
|
JG |
Liev- |
-ens, -esoens, -in, -yns. V. LEUD (Leu, Leun).
|
EV |
Lievaart |
Liva(r), Lifart: Patr. Germ. VN leub-hard ‘lief-sterk’: Leobardus, Leuvardus (MORLET I). 1187 Livard (VERHULST 171).
|
FD |
Liévain |
zie Liévin.
|
FD |
Lieveld |
Levelt(s): 1. Metr. Germ. VN leub-hildlief-strijd’: Leobhilt (Fm.). 1175 Arnout filius Lievild= 1174 Arnout filius Levild, Cent (GN); 1130 terra Livildis, Ramskapelle (LEYS1959); 1382 Piètre Lievelt, Wg. (DEBR. 1970). – 2. PlN Lieveld (NB). 1554 Adriaen van Liefvelt; 1553 Joos Liefvelt, Liedekerke (LIEVENS).
|
FD |
Lievemont, (de) |
Deliévemont: PlN Lièvremont (Doubs)? Of var. van Livremont (met W. vr/v-reductie).
|
FD |
Lieven(s) |
Lievense, Liven(s), Liévin, -ain, Liv(a)in, Lievyn(s), -ijns, Livyns, -ijns, Lieveyns, Liveyns, Leiven, Leven(s): Patr. Germ. VN, Oe. Leofwine, Saksisch Liafwin ‘lieve vriend’ (GN): Liobuuinus (Dip.). 1209 Richoars Lievins, Atrecht (NCJ); 1341 Livini dicti de Deeve, Ktr. (DEBR. 1971); 1308 Liévin fiex Liévin; 1308 Mikiel Liévin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lievendael, van |
PlN Lievendaal (NB). 1340 Reneri de Livendale, Tn. (C.BAERT); 1414 Johan Lievendael, Ht.(A.GHIJSEN).
|
FD |
Lievenoogen, van |
Wsch. adaptatie van D. PlN Liebenau (NS, HS, BW, BEI). Vgl. Liebaug, waarin aug = aue, ouwe: beemd (BRECH.). Of Liebenhofen(BW)?
|
FD |
Lievens |
Liévens, Livens. Formes néerl., au génitif, de Liévin, nom issu de l’anthrop. germ. liub-win.
|
JG |
Liever, de |
zie Lelièvre.
|
FD |
Lieverlo, van |
PlN Leveroij (NL): 1294 Leverlo (PLB). 1620 Lambertus Leverloij, Luik (MUL V); 1621 Wautieu Liverloe, Luik (ALK).
|
FD |
Lievers |
Liffers: Patr. Germ. VN leub-hari ‘lief-leger’: Liubheri (MORLETI).
|
FD |
Lievesoens |
-soons, -zoons, zie Liefsoons.
|
FD |
Lievesoons |
Surnom néerl. : liefzoon ‘fils chéri’.
|
JG |
Lievevrouw |
cf. Lievrouw.
|
JG |
Lievevrouw |
-vrauw, zie Levrau.
|
FD |
Lieveyns |
zie Lieven(s), Delavenne.
|
FD |
Liévin |
-ain, Li(e)v(a)in: 1. PlN Liévin (PdC). 1225 Tiefane de Laiving, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Lievens.
|
FD |
Liévin |
Liévin, Livin, Livain. 1277 «Cristien Liévin», 1284 «Jehan Liévin fil Jehan Liévin le jovene » DettesYpres, 1302 « Sandrine Lie-vins» LoiTournai, 1356-58 « Liévins de Here-zielle» PolyptAth, 1575 «Livyn le Febve» FrancsLux, 1602-3 « la vefve Andrien Livin» TerriersNamur, 1691 «Livin Rotier» Bourg-Namur; nom issu de l’anthrop. germ. liub-win, cf. aussi Lievens, Livens. – Secondairement, nom d’origine: Liévin (PdC), cf. 1275-76 «Jehennés de Liévin» RegTournai.
|
JG |
Lievois |
zie Delvoie. Lievoud: Patr. Germ. VN leub-wald ‘lief-heerser’: Livoldus (GN). 1326 Arnoud Lievoud, Ip. (BEELE).
|
FD |
Liévrard |
Lievrard. Soit dérivé péjoratif (à fonction anthropon.) de fr. lièvre, non attesté FEW 5, 259b, soit francisation du NF ail. Lieberhard (Dauzat 391).
|
JG |
Liévrard |
Wsch. var. van Lévrard (DNF). Patr. Evrard met Fr. Iw. Lièvre, zie Lelièvre.
|
FD |
Lièvre |
Nos 288, 290. 1. Car. phys. ,,H. agile et rapide’. — 2. Car. mor. ,,H. peureux ».
|
EV |
Lièvre |
Surnom : fr. lièvre, cf. Lelièvre.
|
JG |
Lievrouw |
Lievevrouw. Probabl. surnom néerl. lieve vrouw, pour Debrab. 875, ce serait cependant une réinterprétation de fr. levraut ‘jeune lièvre’, ce qui paraît étonnant.
|
JG |
Lievrouw |
Lievrauw, zie Levrau.
|
FD |
Lievrouw |
Proven. „ (Paroisse) Notre-Dame »
|
EV |
Lievyn(s) |
zie Lieven(s), Delavenne.
|
FD |
Liezenborgh(s) |
zie Liesenberg.
|
FD |
Lif(f)range |
PlN Liefrange/Lieffringen (GH).
|
FD |
Lifart |
zie Lievaart.
|
FD |
Liffering(h)e, van |
zie van Liefferinghen.
|
FD |
Liffers |
zie Lievers.
|
FD |
Liffring |
zie Liefferinckx, Liffrange.
|
FD |
Lifrange |
w. (Bastogne) Lifmnje, Liffring, w. Lîfring’. Nom d’origine: Liefrange = Lief-fringen (G.-D. Lux.).
|
JG |
Lifs(c)hitz |
Lifsics, zie Lipszyc.
|
FD |
Lig- |
-on, -ot. V. LEUD (Leuk).
|
EV |
Ligas |
Probabl. NF importé de l’Indre ou du Maine-et-Loire où il est attesté depuis 1651 (GeneaNet); d’origine incertaine.
|
JG |
Liger |
Ligier, Ligy, Léger, Lege(r), Legé, Legier(s), Légier, Legiest: Patr. Fr. vormen van de Germ. VN leud-ger ‘lieden-speer’: Liudgerus (Dip.), Ligerus (GN). 1374 Lygeer vanden Scape = Ligier = 1375 Liegier = 1378 Légier van den Scape, Ip. (BEELE).
|
FD |
Liger |
Ligy. Ancien prénom Léger, w. liég. Lidji. Cf. Léger.
|
JG |
Lign- |
-ier, -y. Proven. Ligny (Loc.) (Du latin Linea, ,,chemin »).
|
EV |
Ligna |
W. vorm voor Liénard?
|
FD |
Ligne(e)l |
zie Lagneau(x).
|
FD |
Ligneel |
Lignel. 1614 «Laingneel» Bas-Warneton, 1698 «Ligneel» Langemark, etc.; pour W. Beele, un des avatars néerl. du NF Lagneau(x), var. Laignel, anc. fr. ugnel ‘agneau, fourrure d’agneau’. – Bibliogr.:W. Beele, De FN Lignel, dans Naamkunde 25, 1993, 178-180.
|
JG |
Lignian |
NF attesté à Mons dès 1697 (GeneaNet); p.-ê. part, présent (sans -t final?) de l’anc. fr. lignier ‘prendre des mesures’ou’enduire’, à moins qu’il ne s’agisse d’un NF importé, de Lignan en Gironde [FD].
|
JG |
Lignian |
PlN Lignan (Gironde)? 1756 Phil. Lignant, Beveren-Aw. (AP).
|
FD |
Lignian |
Proven. Leignon (Loc.).
|
EV |
Lignie(r) |
Li(g)ny, Lini: BerN Ofr. linier: vlasbewerker, linnenwever. 1256 Bauduins li Liniers, Atrecht (NCJ); 1404 Rogier le Lignier; 136 e. Colins Liniers, Laon (MORLET).
|
FD |
Lignier |
1275-76 «Estievenins li Liniers» RegTournai, 1291 «Willaume le Linier» 31Chir-Tournai, 1337 «Bauduwin le lignier» Liège, 1553 «Gobert Lignier greffier» Villers-en-Fagne; nom de profession: anc. fr. linier’ii- bricant de toile de lin’, pic. lignier ‘marchand de lin teille’ FEW 5, 368a; apparemment aussi prénom, cf. 1590 «Lignier de Landrichin» BourgNamur.
|
JG |
Lignon |
1. PlN Lignon (Marne)? 1612 Mathieu de Lignon, Namen (J. G.). – 2. Patr. Korte vorm van Collignon(HERB.).
|
FD |
Lignon |
Probabl. aphérèse de Collignon, comp. Linon; sinon, surnom: moy. fr. lignon, fr. linon ‘toile de lin très souple’ FEW 5, 368b.
|
JG |
Lignoul |
Lignoulle. Surnom: w. liég. lignoû (anc. fr. Hgneul) et lignoûle ‘mèche de l’ancienne lampe à huile, de chandelle ou de bougie’, mais aussi ‘ligne de pêche’ et ‘bride de cheval’, etc. DL 369b, FEW 5, 355b.
|
JG |
Lignoul(le) |
W. lignoûle < Lat. lineola: breidel. BerBN (J.G.).
|
FD |
Ligny
|
Nom d’origine: Ligny, w. ligne (Nr), cf. Deligny.
|
JG |
Ligny |
zie Lignie(r), Deligny.
|
FD |
Ligon |
Var. van Legon? Ligot, -o(s): Mfr. ligot: kousenband. BN. 1225 Renaldus Ligo, St-Hubert (J.G.).
|
FD |
Ligot |
w. Ligo, Ligos, Ligo. 1225 «Renaldus Ligo (…) miles de Juvincurt» St-Hubert; sans doute surnom: moy. fr. ligot ‘jarretière’, anc. fr. ligotte ‘courroie intérieure d’un bouclier’ FEW 5, 323a. – On pourrait songer à w. liég. // go ‘le chien (mâle)’, explication considérée comme plausible pour Goux et pour Legos et var. [JL, NFw], mais cela paraît moins vraisemblable.
|
JG |
Ligt, de |
zie de Lichte.
|
FD |
Ligtendag |
BN heldere dag. Vgl. D. Schontag.
|
FD |
Ligtenstein |
zie Lichtenstein.
|
FD |
Ligterink |
Vervorming van Liefferinck (via Liefterinck met ft/gt-wisseling)? Vgl. Ndl. FN Leverding, Lieftink.
|
FD |
Ligtermoet |
BN voor een zorgeloze, onbezorgde. Vgl. D. Leichtermut. 1469 Peter Lichtermuth, Rottenburg (BRECH.).
|
FD |
Ligthart |
zie Lichtherte.
|
FD |
Ligtvoet |
Lictevoet, Lictevout(e), Linktevoet: BN voor een lichtvoetige. 1298 Jehan Ligtvoet, Kales (GYSS. 1963); 1350 Walrant Lichtvoet, Bg. (CLM).
|
FD |
Ligy
|
cf. Liger.
|
JG |
Ligy |
Proven. Lilar. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Ligy |
zie Liger.
|
FD |
Lihouck |
zie de Houck(e).
|
FD |
Lijcke |
Lyck(e), Licke(s), Leick: Patr. Germ. VN Lideco, dim. van leud-naam. Vgl. Liekens, Lickens.
|
FD |
Lijen |
zie Lien(s).
|
FD |
Lijn, de |
zie Delain.
|
FD |
Lijn, van der |
zie van der Lin.
|
FD |
Lijnden, van |
PlN Lijnden (NH).
|
FD |
Lijnen
|
cf. Lynen.
|
JG |
Lijnen |
Lynen, Leijnen, Leyne(n), Lienen: Metr. Korte vorm van Katelijne, Pauwelijne of een andere VN. 1399 Cateline Beraets = 1397 van Linen Baraets, Geluwe (DEBR. 1970); 1460 Line Mertens = 1462 Katelinen Mertens, Aarts. (MAR.); 1485 Gheerken Lijnen, Genk (VDZ). Van Juliana: 1415 van Lynnen Bollaerts = 1419 Jelynne Ballaens, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Lijsen |
Lys(s)ens, zie Lissens.
|
FD |
Lijtens |
zie Leyten(s).
|
FD |
Lik |
zie Lijcke.
|
FD |
Likens |
zie Liekens.
|
FD |
Likerque |
zie van Liedekerke.
|
FD |
Liket |
Liquet, Lequet(te), -ez, Lacquet: Patr. Dim. van Germ. leudi-naam. Zie Liekens, Lekens.
|
FD |
Liket |
Liquet; Likin. Dérivés de l’anthrop. germ. Lidiko, formation en -ik sur Liebrecht ou un autre nom en -lied’, cf. Lekens, Li(e)ckens.
|
JG |
Likin |
zie Liekens.
|
FD |
Lil(l)ot |
Lillo(n), zie Lilet.
|
FD |
Lil, de |
zie Delille.
|
FD |
Lil, van |
1. PlN Lille, ni. St.-Huibrechts-Lille (L) of St.-Pieters-Lille (A). 1340 Enghelbertus de Lille, Tnh. (VERB.); 1392 Reyner van Lille, Aw. (ANP). Ook gehucht in Berg bij Kh. (VB). 1356 mijn vrouwe van Lelle, Berg (PEENE1949). – 2. Zie ook VanLul(le).
|
FD |
Lilar |
Lilla(rd): PlN Li(e)laar in Gavere (OV), St.-Maria-Oudenhove (OV). 1160 Gertrudis… de Lielar; 1216 Soykynus de Lylar, OV (GN); 1237 Henricus de Lyelar, Gb. (SMTI).
|
FD |
Lile |
Zie Delille.
|
FD |
Lileire |
PlN Lillers(PdC)?
|
FD |
Lilet |
Lilot, Lillo(t), Lillon, Lylon: PlN Dim. van Fr. île: eiland: lîlet, l’îlot, l’îlon? Vgl. PlN Lil(l)ette (PdC) (DE IX).
|
FD |
Lilet |
Lilot. Peuvent être des dérivés de fr. île, comp. Liette.
|
JG |
Lilien |
D. FN Lilie: lelie. Huisnaam of meisjesnaam: 1398 Lelie Aensbouts, Olsene (DEBR. 1970).
|
FD |
Lilien |
Lille. Proven. Lille et LUI (Loc. fr. et belge). Lillon(gh.) Car. phys. Le long (Dial.). N° 253. V. Long.
|
EV |
Lilien |
Probabl. surnom néerl.: pluriel de lelie ‘lys, fleur de lys’, cf. Lelie.
|
JG |
Lilienfeld |
D. PlN: Lelieveld.
|
FD |
Lilienthal |
PlN (SH, NS, BW).
|
FD |
Liling |
Patr. Afl. van Germ. VN Leudilo, dim. van leudi-naam. Vgl. Liedel.
|
FD |
Lilla(rd) |
zie Lilar.
|
FD |
Lille, de |
zie Delille.
|
FD |
Lillo |
Nom d’origine: Lillo (Anv).
|
JG |
Lilongh |
zie Lelong.
|
FD |
l-Ilot |
Proven. L’ilôt (L.D.).
|
EV |
Lilouche |
Lelouche, BN voor een schele. Vgl. Louchard. 1438 J. le Louche, Laon (MORLET).
|
FD |
Lim |
zie Liem(s), Limme.
|
FD |
Lim(m)e |
1. Zie Delim(m)e. – 2. Zie Liem(s). – 3. Var. van Lamme. Vgl. Limpens = Lampens.
|
FD |
Lima |
zie Delimal.
|
FD |
Lima(rdi) |
zie Léonard.
|
FD |
Lima(u)ge |
Proven. Dép. Céroux.
|
EV |
Limage |
Limauge, Limoges, Lemage, Mage, Lemache, Lemagie, Lama(u)gie, Lamongie, Lameize, Lameyse, Lameyze, Lamoise: Fréquente PlN L’Image, die verwijst naar een heiligenbeeld (HERB.). Limauges in Ceroux (WB). Of BerBN voor een beeldhouwer. 1210 Margerite Image, 1212 Maroie Imago; 1281 Heluis Imaginiere, Atrecht (NCJ); 1444 Wera de Limage, Namen (J.G.); 1455 Willaume de Limaige, Dk. (TTT). Li werd gereïnterpreteerd als Iw. le/la. Pic. Limaige werd in Vlaanderen Lameyse (vgl. Lapeyse < Lapaige). De Lameyse werd later met De Lameyde verward: 1805 M. Th. de Lameyse = 1805-7 M.Th. de Lameyde, Kwaremont (med. D. Ameye, Zedelgem). Sommige vormen kunnen hypercorrect zijn voor Limoges.
|
FD |
Limage |
Limauge, w. Limôdje. 1444 «Wera de Limage», «Jehan de Limage» AidesNamur; nom d’origine: w. Limôdje, l’image, top. fréquent pour désigner une statuette pieuse, aussi NL habité: Limauges à Céroux-Mousty et Court-Saint-Étienne (BrW).
|
JG |
Liman |
Liman(n)e, zie Léman.
|
FD |
Limb- |
Variante (avec passage à > è) de Lamb-, thème tiré de land-behrt ; cf. aussi Lembert. • Dérivés: Limbioul, Limbioulle. Lim-bot.-Cf. aussi 1638 «Martin Limbion» Momalle. Limbor, Limbort (formes wall.), Limborg, Limborgh, Limbourg, Limburg. s.d. «doraini Balduini a Limborch» ObitHuy, 1585 «Onofry de Limborgh» Marcinelle, 1780 «Pierre Limborg» Charleroi; nom d’origine: Limbourg, w. limbôr, lêbâr (arr. Verviers).
|
JG |
Limb(o)urg |
Proven. Anc. duché et Loc.
|
EV |
Limbach |
Verspreide D. PlN.
|
FD |
Limberg(er) |
Verspreide D. PlN Limberg < Lindberg (BRECH.). Zie ook Van Lembergen.
|
FD |
Limberg(h)en, van |
zie van Lembergen.
|
FD |
Limbioul |
Patr. W. afl. van VN Lambert (J.G.).
|
FD |
Limbor(gh) |
V. Limbourg.
|
EV |
Limbos(ch) |
PlN Limbos in Meise (VB). 1413 Joannes de Lymbosch, Wemmel-Mech. (GPM); 1474 van Willemen Lymbosch, Bs. (HB).
|
FD |
Limbos(ch) |
Proven. Dép. Meysse.
|
EV |
Limbosch
|
Nom d’origine néerl. : ainsi Limbos, à Meise (BrFl).
|
JG |
Limbrée |
cf. Lembrée.
|
JG |
Limbrée |
zie Lembrée.
|
FD |
Limburg, (van) |
(van) Limbourg, -borg(h), -boerg, Limborg(s), Limbort, Lemborg, -bourg, -bours, Lambour(g), -bou(x): PlN Limburg (LU), Fr. Limbourg. Zie De Limbourg. 1505 Peeter vander Elst geheeten Lymborch, Wemmel (OSTYN); 1562 Hubrecht van Limborch, Mtr.-Aw. (AP).
|
FD |
Lime |
Limme. Sans doute var. de Lemm-, thème tiré de land-berht.
|
JG |
Lime |
zie Limme.
|
FD |
Limeer |
1287 «Willelmus Limeer» Brabant flam. ; nom issu de l’anthrop. germ. leud-mar (Först. 1045).
|
JG |
Limelette |
Limemette, zie De Limelette.
|
FD |
Limelette |
Limmelette. Nom d’origine: Limelette (BrW).
|
JG |
Limer(e) |
Limère, Limeer, Limmer: 1. Patr. Germ. VN leud-mêr ‘lieden-beroemd’: Leutmarus, Letmerius (MORLETI). 1285 Willelmus Limeer, VB; 146 e. joffrouwe Limeers, Anderlecht (OSTYN). Zie ook Liémer. – 2. Evtl. var. van Lemaire.
|
FD |
Limère |
-ère (NF liégeois et hesbignon). Peut-être w. li mére ‘la mère’, avec article wallon (Renard, BTD 26, 253), ce qui paraissait douteux pour É. Legros (BTD 27, 133); sinon var. remotivée de Limeer.
|
JG |
Limerkens |
Dim. van Limeer.
|
FD |
Limerkens |
Nom issu d’un anthrop. germ., dérivé de Limeer.
|
JG |
Limet |
1502 «Henri de Limés» Linchet; nom d’origine: Limet, à Vierset-Barse (Lg).
|
JG |
Limet |
PlN in Vierset-Barse (LU). 1502 Henri de Limés, Linchet (J.G.).
|
FD |
Limet |
Proven. Dép. Terwagne.
|
EV |
Limière |
V. Lemaire, Lemire et Lumière.
|
EV |
Limme |
cf. Lime.
|
JG |
Limme |
Proven. Riv. V. Limpach.
|
EV |
Limmelette |
cf. Limelette.
|
JG |
Limmelette |
zie De Limelette.
|
FD |
Limmen, van |
van Lemmens: PlN Limmen (NH). 1317 Florens personre van Lymben, Egmond (NHC).
|
FD |
Limmer |
zie Limer(e).
|
FD |
Limnander |
Vergrieksing van (wellicht) Moerman. 1686 Car. Ol. Limnander, Aalst (MUL VII).
|
FD |
Limoges |
Limauge: Ofr. limoge: fazant. BN of BerBN. 1275 Hues li Limoges; à le tere le Lymogenesse.. Jehans li Limoges… d’encosté le bruec Huon le Limoge; Ivète li Limogenesse, Ghoy (VR 68). Zie ook Limage.
|
|
Limoges |
Nom d’origine: de Limoges (France), comp. Limouzin, ou var. de Lima(u)ge, cf. ci-dessus.
|
JG |
Limol |
1. Vertaling van De Mol. 1389 Jehan le Mol = J. de Mol, Ip. (BEELE). – 2. Dial. uitspr. van PlN Limai (WB). Zie Delimal.
|
FD |
Limon |
Proven. Limant (Loc.).
|
EV |
Limon(t) |
zie Delimon(t).
|
FD |
Limonier |
zie Mon(n)ier.
|
FD |
Limont |
1280 «Ottelet de Limon» CartValBenoît, 1323 «Renelot de Limont» AnthrLiège; nom d’origine: Limont (Lg) ou Limont, dépend, de Tavier-lez-Nandrin (Lg); cf. aussi Delimon(t) et Lismonde.
|
JG |
Limousin |
Proven. Ane. prov. fr. Limpach. Proven. Ruisseau. N° 230. (Est).
|
EV |
Limousin |
-zin: Herkomstig van de Limousin, de streek van Limoges.
|
FD |
Limouzin |
1659 «Marie Limouzin» Erpion, 1615 «Pierre Limosin charlir» Cerfontaine (comm. A. Lépine); surnom ethnique: fr. limousin, de Limoges. Cf. aussi Mosin, Mousin.
|
JG |
Limpach |
Nom d’origine: Limpach Constance (composé de ail. Bach ‘ruisseau’), dans les cantons de Berne et de Constance.
|
JG |
Limpach |
PlN bij Bern en Konstanz.
|
|
Limpe(ns) |
Patr. 1. Vleivorm van Germ. VN lind-berht. Limebertus (MORLET I). 1396 Pieter Limpiin, Bornem (DE B.). – 2. Var. van Lempens. 1542 Jan Limpens = Lempkens, L (Mdfljgottw 1945, 17).
|
FD |
Limpens |
cf. Lempens; d’après Lindemans 150, probabl. contamination de Impens (de ing-berht) et de l’anthrop. fém. Limpias.
|
JG |
Limpens |
Linard. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Limpt, van |
zie van Liempt.
|
FD |
Lin |
Patr. Korte vorm van een VN met dim. -lin. Of Paulin, Colin; vgl. Linet.
|
FD |
Lin, van der |
van der Lijn, van der Lyn, van der Linck, van der Li(e)ck: W. adaptaties van Van derLinden. Vanderli(e)ck < Van der Linck.
|
FD |
Lina |
Lyna, Linard, Linard de Guertechin, Linart, Linaer. 1294 «Linars li Clers» Cens-Namur, 1373«Johan Lynar de Ronval» Cout-Stavelot, 1407 «maistre Lynar de Tihous», 1429 «Gérard Lynard de Tyleur» GuillLiège, 1444 «Linart Queue ruiée», 1449 «Pierart Linart» AidesNamur, 1487 «Thiri Lynar» JusticeBastogne, 1502 «Lyna de Ponchon» CoutStavelot, 1524 «le grand Lynar», «Lynar Johan Huby» DénStavelotMy, 1592 «Henry Linard des Ria» La Gleize, 1688 «Jean Lina le badet» Olne, 1727 «Linat Cunaint» NP-Louette; forme dialectale du prénom Léonard, w. liég. Lînâ. Dérivés du thème anthrop. Lin- de Linard : Linet. 1400 «Linet ly maistre de Wissiple» CoutStavelot, 1780 «Nicolas Linet» Charle-roi; un surnom d’après w. linèt ‘linotte’ FEW 5, 369a ne peut être que secondaire. – Forme fém. : Linette.
|
JG |
Linard |
-art, -aer, -a, Lyna: Patr. W. vormen van VN Léonard. 1348 Lienars de Dommarrtin; Léonard dit Linard Jamar de Geneffe; Léonard dit Lynar de Berwier; 1381 Jean Linar, Luik (BODY).
|
FD |
Linares |
-es: Sp. PlN linar: vlasakker (DS).
|
FD |
Linberghe, van |
zie van Lembergen.
|
FD |
Linc- |
-é, -ey. Proven. Lincé (Dép. Esneux).
|
EV |
Lincé |
cf. Linsse.
|
JG |
Lincé |
Lincez, Lincer, zie Delincé.
|
FD |
Lincé |
Lincez. Nom d’origine: Lincé, à Spri-mont (Lg).
|
JG |
Lince(ns) |
zie Linsse.
|
FD |
Lincens |
cf. Linssens.
|
JG |
Linchamps |
Linchant, Lenchant, Delinchamp: FlN Linchamps in Resteigne (LX) en Tellin (N). 1563 Jacques de Linchamps, Namen (RBN).
|
FD |
Linchamps |
Linchant. 1512 «Thierion de Lin-chant», 1563 «Jacques de Linchamps», 1652 «François Linchamps» BourgNamur, 1741 «Valentin Linchamps», 1751 «Jean Lin-chant» Spontin; nom d’origine: Linchamps, à Resteigne et Tellin (Lx). Le NF Lenchant en semble distinct.
|
JG |
Linchet |
1748 «Martin Linchet» Nandrin; nom d’origine: Linchet, dépend, de Modave (Lg) ou de Lincé, à Sprimont (E. Renard, Top. de Sprimont, 94), 1524 «Johan de Linchez merchenir» DénStavelotMy. « Nom composé: Linchet dit Froidebise, Linschet-Froidbise.
|
JG |
Linchet |
Lin(sc)het: Pin Linchet (LU). 1323 Thiri de Linxhey, Luik (SLLIII); 1493 Johan de Linxhet, Stavelot(ASMII).
|
FD |
Linck |
Link, au génitif: Linkens. Nom issu de l’anthrop. germ. Linco (Först. 1057); ou bien surnom: ail. Linkhand ‘gaucher’, cf. Lingeman, Lingen(s).
|
JG |
Linck(e) |
Linckx, zie Link(e).
|
FD |
Linck, van der |
zie van der Lin.
|
FD |
Linckenheld |
Verhaspeling van D. EN Linkerhand?
|
FD |
Linckens |
zie Lindekens.
|
FD |
Linckweiler |
Linkweiler. Nom d’origine: topon. all. (= hameau de gauche)?
|
JG |
Linckweiler |
zie Linkweil(l)er.
|
FD |
Linckx |
1. Proven. Link ,,Terr. ondulé ». — 2. Car. phys. Links. ,,Gauche ». N. de gaucher. — 3. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Linclau |
Linclauw. 1651 «Michiel Linclau» Tielt; probabl. avatar néerl. del’anc. fr.enclos, cf. Lenclus [FD].
|
JG |
Linclau(w) |
Wvl. EN < Delenclos. 1630 Nicolas de Linclon (lees Linclou, is wsch. de vader van) 1651 Michiel Linclau, Tielt (KWII).
|
FD |
Lincz |
Spelling voor Linckx of Linz.
|
FD |
Lind |
Linde, zie Linden.
|
FD |
Lindau(er) |
PlN Lindau (BEI).
|
FD |
Lindberg(h) |
zie Lindenberg.
|
FD |
linde |
,,Tilleul ». N° 242. Proven. Linden, V(and)er-, Ter- -linde(n).
|
EV |
Linde- |
par assimilation: Linné-. Nom d’origine: néerl. linde, ail. Linde ’tilleul’. -Linden (pluriel). En composition: Lindeboom, Linden-banni (néerl. boom, ail. Baum ‘arbre’).-Lin-debringhs, Lindebrings (moy. néerl. bring ‘bordure herbeuse, place gazonnée’). –Lindeman, Lindemann, Lindemans (-mon sert à personnifier un toponyme). – Lindenberg, Linnenberg (néerl. berg ‘montagne’). » Dimin. en -ken: Lindekems, Lindekens, Linnekens, var. : Lindekers.
|
JG |
Linde(n)- |
-lauf, -loof. ,,Ombrage des tilleuls ».
|
EV |
Linde(n), van der |
van de Linde, van der Lynden, von der Linden, van Terlinden, Verlinde(n), Verlynde, Verlijnde, Verlende: Fréquente PlN Ter Linde. 1356 Gilijs van derLenden, Asse (PEENE 1949); 1367 Jacop van der Linde, Ip. (BEELE); 1397 Jan van der Linde, Ktr. (DEBR. 1970); 1400 Claes van der Linden…ter stat geheten ter Lynden, Merchtem (LIND. 1955,498).
|
FD |
Linde(n)lauf |
van den Linde(n)loof: PlN Lindeloof, Ndd. Lindenlauf, Lind(e)loff, D. Lindenlaub (NN). Mhd. lindenloup was een beeld van onbeduidendheid, futiliteit. 1460 Joh. Lindelaub, Dillingen (BRECH.); 1726 Joannes Andréas lindenlauff, Eupen (MUL VII).
|
FD |
Linde, van de(r) |
zie van der Linden.
|
FD |
Lindeboom |
Lindenbaum: PlN of huisnaam Lindeboom. 1205 domus que dicitur Tylia, Keulen; 1409 Peter Lindeboum, Leipzig (BRECH.).
|
FD |
Lindebring(h)s |
Linnebrits: PlNLindebringeninhet Hageland (L) (PAQ.). Zie ook Linnenbrink,
|
FD |
Lindekens |
-kers, Lindenkens, Linnekens, Lin(c)kens, Lintjens, Lentje(n)s: i. Patr./Metr. Dim. van Germ. lind-naam; zie Linden. 1600 Joestien Lijntgens, Helmond (HB 425); 1628 Math. Linkens, Valkenburg (AP); 1650 Niclaes Lindekens, Tn. (HEND.). – 2. Dim. van Van der Linden.
|
FD |
Lindelauf |
zie Lindenlauf.
|
FD |
Lindemaier |
zie Lindenmeyer.
|
FD |
Lindeman(s) |
-mann, Lin(d)mans, Linderman, Linneman(n): Afl. van Van der Linde(n), Verlinde(n). 1406 Jan Lindemans dochter, St.-M.-Lennik (PEENE); 1451 Jan van der Linden geheten lyndeman, Haasrode; 1467 Jan vander Linden = Jan Lindeman, Tn. (HB 796); 1508 Jannes Lyndmans = 1509 J. vander Linden, Zolder (VANB.). – Lit.: J. LINDEMANS, Lindemans. ESBr. 1950,355-387-
|
FD |
Lindemans |
,,Du tilleul ». Lindebring(h)s. Lindebrink, ,,Place du tilleul ».
|
EV |
Linden |
Linten, Lind(e), Lynde: Patr./Metr. Germ. VN met-lind ‘linde, schild’: Lindevretus, Godelindis (MORLETI), Gerlinda, Herlint (GN). 1483 van Jannen Lindens, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Linden, van |
PlN Linden (VB, NB).
|
FD |
Lindenbaum |
zie Lindeboom.
|
FD |
Lindenberg |
Lindberg(h), Linnenberg: Fréquente PlN, o.m. in Malle (A): 1281 Aleidis, filia Arnoldi de Lindeberghe, beghina… in parochia de Malle, vulgariter dictis Lindeberghe (OSM); 1618 Jac. Lindenberghe, Bommel (MUL V).
|
FD |
Lindenkens |
zie Lindekens.
|
FD |
Lindenmeyer |
Lindemaier, Lindmayer, Linimeier: Meier of boer op een Lindehof.
|
FD |
Linder |
au génitif: Linders. Nom d’origine: ail. Linde ’tilleul’ (Brech. II, 194); Linders peut aussi être une var. de Leenders, Lenders, de Leon-hard.
|
JG |
Linder(s) |
1. Afl. van PlN Linde(n). 1280 Cuonr. apud Tiliam=1281 Cuonr. dictus Linder, Pfullingen (BRECH.). – 2. Var. van Lenders. – 3. Patr. Germ. VN.ZieLinter(s).
|
FD |
Linder(s) |
Linde, avec suffixe d’orig. N° 212.
|
EV |
Linderhof |
PlN in Mtr. (NL). D. PlN (BEI, BW).
|
FD |
Linderman |
zie Lindeman(s).
|
FD |
Lindert |
zie Léonard.
|
FD |
Lindhardt |
Nom issu de l’anthrop. germ. Linthart (Fôrst. 1060) ou bien nom d’origine: Lindhardt (AU.) (Brech. II, 194).
|
JG |
Lindmans |
zie Lindeman(s).
|
FD |
Lindmayer |
zie Lindenmeyer.
|
FD |
Lindner |
Lintner: Var. van Linder < PlN Linden. 1370 Hans der Lindner = 1377 H. Linder, Ulm (BRECH.).
|
FD |
Lindschet |
Proven. Lindscheid (Dép. Schoenberg, Région Eupen-Malmédy).
|
EV |
Lindt- |
Zie Lint-.
|
FD |
Linée |
cf. Lignée.
|
JG |
Linelau |
Verkeerde lezing van Linclau. liner(s), -ert, zie Léonard.
|
FD |
Linen |
Lynen. Génitif néerl. du prénom fém. Line (Karoline, etc.) plutôt que surnom: néerl. linnen ‘toile, linge’.
|
JG |
Liners |
Var. de Leners (Lenaers).
|
JG |
Linet |
Linette, cf. Lin-, thème de Lina(rd).
|
JG |
Linet |
Linette, Linnet, Linné: Patr. Verkorting van b.v. Colinet. 1400 Linet ly Maistre, Stavelot (J. G.).
|
FD |
Linet |
Proven. Lignet ou Ligny (Loc.) Lingier. Profess. ,,Homme chargé de nettoyer ou entretenir le linge ». N° 133.
|
EV |
Lineveldt |
PlN Lindeveld. Vgl. D. Lindenfeld(er).
|
FD |
Ling |
De D. FN Ling is vaak een var. van Link. 1515 Jakob Lincke = J. Ling, Neurenberg (BRECH.).
|
FD |
Linge, de |
zie De Linge.
|
FD |
Lingelet |
zie Langelet.
|
FD |
Lingeman |
Lingen, -ens. Surnom: comp. ail. Linkhand ‘gaucher’ ; cf. Linck.
|
JG |
Lingeman |
Var. van Lindeman (nd/ng). 1490 Joh. Lindeman = Lingman, Eisleben (BRECH.).
|
FD |
Lingen(s)
|
1. Ndd. PlN Linge: smalle strook land of water. – 2. Var. van Linden(s)? Vgl. Lingeman.
|
FD |
Lingen, van |
PlN Lingen (NS).
|
FD |
Lingier |
-iez, -y, -ij: Wvl. FN, m.i. niet Fr. linger: linnenwever, maar < Lig(i)er, met epenthetische n (vgl. Singier < Sigier).
|
FD |
Lingier |
Nom de profession: fr. linger ‘celui qui confectionne du linge’ FEW 5, 357b.
|
JG |
Lingl- |
-et, -ez. V. Langlet.
|
EV |
Linglart |
zie Langlart.
|
FD |
Linglez |
-et, zie Langlais.
|
FD |
Linglez |
-et. Ethnique: l’Anglais, cf. aussi Leng-let, Lenglez, Linguelet.
|
JG |
Linglin |
zie Lenglin.
|
FD |
Lingnau |
zie Lagneau(x).
|
FD |
Lingrand |
cf. Leangrand.
|
JG |
Lingrand |
zie Langrand.
|
FD |
Linguelet |
1. Zie Langelet. – 2. Grafïe voor Linglet= Langlais.
|
FD |
Linguelet |
Probabl. forme développée de Linglez, Lenglet (= l’anglais).
|
JG |
Lingy |
zie Lingier.
|
FD |
Linhard |
-art, zie Léonard.
|
FD |
Linhet |
Linchet, Linschet. Nom d’origine: Lin-chet, w. linhè (Lg).
|
JG |
Linhet |
zie Linchet.
|
FD |
Linhoff |
PlNLindenhof.
|
FD |
Lini |
zie Liny.
|
FD |
Linimeier |
zie Lindenmeyer.
|
FD |
Link |
Linkens, cf. Linck.
|
JG |
Link(e) |
-er, Linck(e), Linckx: BN voor een links- of onhandige. 1140 Goteboldus Sinister=1169 G. Linko, Wurzburg (BRECH.).
|
FD |
Linkens |
zie Lindekens.
|
FD |
Linktevoet |
zie Ligtvoet.
|
FD |
Linkweil(l)er |
Linckweiler: PlN Lindweiler (NRW).
|
FD |
Linkweiler |
cf. Linckweiler.
|
JG |
Linmans |
zie Lindeman(s).
|
FD |
Linné |
zie Linet.
|
FD |
Linné- |
zie Linde-.
|
FD |
Linnekens |
cf. Lindekens.
|
JG |
Linnenberg |
cf. Linde.
|
JG |
Linnenberg |
V. Linde.
|
EV |
Linnenbrink |
Door ass. < PlN Lindenbrink (vgl. Lindebringhs)? Of Ndd. FN/PlN Lingenbrink.
|
FD |
Linnenkohl |
D. Linnenkugel: linnen kapmantel. BN. 1689 Sofie M. Linnkogel, Hannover (BRECH.).
|
FD |
Linnert |
-er(t)z, -artz, zie Léonard.
|
FD |
Linnertz |
Linnerz. Var. de Lennertz (Leonhard).
|
JG |
Linnet |
zie Linet.
|
FD |
Linnewiel |
PlN Lunéville (Meurthe-et-Moselle).
|
FD |
Linon |
Cf. les mentions liégeoises de Linon comme prénom: 17.2.1610 «Linon le texheur», 9.5.1612 «Lynon fils Pirard Lynon», 11.6.1624 «Lynon le texheux dit Kineau»; si le î est long, hypocor. de Lînâ. tandis que si le i est bref et vu la localisation des mentions anciennes (Soumagne, proche de Saint-Hadelin), plutôt hypocor. d’Hadelin, w. Hâlin [JL, NFw].
|
JG |
Linon |
cf. Lin-, thème de Lina(rd).
|
JG |
Linon |
Lenon, Lenom, Lennon: Patr. Verkorting van b.v. Colinon.
|
FD |
Linon |
V. LEUD (Leun).
|
EV |
Linot |
1444 «Linot» AidesNamur, 1445 «Li-not Wéry » Ottré-Bihain, 1629 «Martin Linot» (de Sedan) émigré en Suède. – Linotte, Li-nott. 1731 «Anne-Louise Linotte» Visé, 1767 «François Linotte» Clavier; évent. aussi surnom: fr. linotte.
|
JG |
Linot |
Linotte, -ott, cf. Lin-, thème de Lina(rd).
|
JG |
Linot(te) |
Lino, Lenotte, Oelinotte, Oelimotte: Patr./Metr. i. Korte vorm van b.v. Colinot; vgl. Linet, Linon. 1408 Maigne Linotte, Dk. (TTT); 1445 Linot Wéry (J. G.). – 2. Dim. van VN Léonard. 1388 Linotins fils de Linard de Moxhe, Luik (BODY).
|
FD |
Linotte |
1. Car. mor. ,,H. sans mémoire ni présence d’esprit ». (Tête de linotte). N08 288, 292. — 2. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Linquet |
-ette, cf. Lin-, thème de Lina(rd).
|
JG |
Linquet |
Linquette. Pour Carnoy 98, dérivé en -ket du thème de Lin(ard).
|
JG |
Lins |
Linsse, Lincé, au génitif: Linsen, Linssen, Linsens, Linssens, Lincens. 1364«Thieris Linse» Bierset; sans doute var. de Lints,Linz, Linze, au gén. Lintzen, Linzen. À noter que Lins et la var. Lens sont attestés comme prénoms à Richelle aux 16e et 17e s.: 8.1.1598 «Lins Kryckel», 6.5.1694 «les représentants Lins de Hausbourg dit Cricquel», 27.1.1695 «des biens qui furent Lens Hausbourg dit Cricquel». On retiendra p.-ê. pour l’expliquer une des hypothèses avancées pour Lints : nom issu de l’anthrop. germ. Linzo (Fôrst. 1060) [JL.NFw]. – Lins peut parfois être une var. de Lens (nom d’origine), bien que la prononciation wallonne des Lens hesbignons est lin sans -s prononcé. – Linsen, Lincens peuvent se rapporter aussi au topon. hesbignon Lincent, 1031 «Linsein» (Lg), cf. 1352 «Jutte de Linsen cererarie», 1397 «Pirons de Linsen entail-heurs» CartValBenoît, 1444 «Henry de Linsen» AidesNamur, 1576 «Pierart Luisent» Bourg-Namur. Cf. également Lens.
|
JG |
Lins |
zie Lint, Lens.
|
FD |
Linschet |
cf. Linhet.
|
JG |
Linschet |
zie Linchet.
|
FD |
Linseele |
Nom d’origine: Liezelle, 1139 «Lien-sellam» (arr. Malines), ou Linselles, 1120 «Lincele» (Nord).
|
JG |
Linseele |
zie van Leynseele.
|
FD |
Linsen(s) |
Linsing(h), zie Lens.
|
FD |
Linsingh |
Nom d’origine: Linsingen (Nassau).
|
JG |
Linskens |
zie Lenskens.
|
FD |
Linsler |
D. BerN van de linzenteler. D. Linsenmann.
|
FD |
Linsman |
1. Patr. Afl. van Lins = Laurentius. Zie Lens. – 2. BerN zoals Linsenmann: linzenteler.
|
FD |
Linsman |
Nom de profession: all. Linse + -mon, cultivateur de lentilles (Brech. II, 197).
|
JG |
Linsmaux |
Linsmeau, Linsmeaux. Nom d’origine: Linsmeau (BrW).
|
JG |
Linsmeau(x) |
Linsmaux: PlN Linsmeau, Ndl. Linsmeel (WB). 1327 Johans de Linsemial, Adorp (OAT UI); 1329 J. Linsemeal, Fosses (SIX EŒ).
|
FD |
Linsmeau(x) |
Proven. Dép. Noduwez.
|
EV |
Linsse |
-en(s), zie Lens.
|
FD |
Linsse |
Linssen, cf. Lins.
|
JG |
Linssen |
V. LEUD (Leun).
|
EV |
Linster |
PlN Altlinster en Junglinster (GH). 1256 Sobilia de Linderia =… de Linder; 1256 Renbaldus miles de Lincerio…decimam meam de Veteri Lincerio, GH (CCL).
|
FD |
Lint |
Linten, Linterman, Lintermans, cf. Linde.
|
JG |
Lint, (de) |
Lints, Lindt, Lins: 1. Patr. Korte vorm van een Germ. lind-naam. Zie Linden. – 2. BerBN van de lintenwever of-verkoper. 1430 Paul Lynts (vader van) H. Lyns, Blanden (Midd. 1967,74-85; 1981,1-42,104-116); 1494 Aerde Lints, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Lint, van (der) |
van Lindt: PlN Lint (A). 1273 Symonis de Lint, Aw. (CLEMEUR); 1396 Jan van Lint, Aw. (ANP); 1420 Johanne van Lijnt.-.huys ende hof…op Lynt, Kontich (SELS).
|
FD |
Lintacker |
de Lintdecker, zie de Lendecker.
|
FD |
Lintel |
D. FN uit de Elzas, naar PlN Lintal (Elzas).
|
FD |
Lintelo |
PlN in Aalten (G). Vgl. Lindelo (OIJ). 1172 Hathemannus de Lindelo, Utrecht (LNT); 1564 Matthijs Lindeloo, Valkenburg-Aw. (AP).
|
FD |
Linten |
zie Linden.
|
FD |
Linter |
Linters, cf. Linder, Linders.
|
JG |
Linter(s) |
Lenters: 1. Patr. Germ. VN lind-hari ‘linde-leger’: Lindhari. 1396 Mergriete Linters, Appelterre (DE B.). – 2. PlN Linter. Zie Van Linter.
|
FD |
Linter, (van) |
PlN Linter, ni. Oplinter en Neerlinter (VB). 1236 Johanne dicto Brienne de Lintres, Hoei (SLLI); 1297 Johannis dicti de Lintera, Tn. (OAT II); 1373 Jan van Linther, Tn. (HM156).
|
FD |
Lintermans |
Afl. van Van Linter. 1321 Henrico Linterman, Tn. (C.BAERT); 1399 Arnoud Linterman (Ktr., DEBR. 2000′).
|
FD |
Lintermans |
Proven. (Neer- ou Op-) Linter (Loc.) avec suff. d’orig. N°212.
|
EV |
Linthou(d)t, (van) |
(van) Linthaut, van Lithaut, Linthoud, -haud, Lindthout: PlN Lindhout in Schaarbeek, Brussegem (VB), St.-Martens-Lierde (OV). 1220 Philippus de Lenhout, Cent (GN); 1294 van Lenthout, Gb. (CG); 1356 Jan van Linthout, Bs. (PEENE1949); 1330 Soykin van Lenthout; 1494 Artuers veldekin van Lenthoud…te Lenthoud, St.-Martens-Lierde (GAUBL. 1974).
|
FD |
Linthoud(t) |
Proven. Dép. Schaerbeek.
|
EV |
Linthout |
probabl. aussi Linthaud. Nom d’origine: Linthout (= bois de tilleuls), topon. fréquent, notamment en Brabant.
|
JG |
Lintjens |
zie Lindekens.
|
FD |
Lintner |
zie Lindner.
|
FD |
Lints |
1. Zie Lint. – 2. Spelling voor Linz.
|
FD |
Lints |
Linz, Linze, au génitif: Lintzen, Linzen. Nom issu de l’anthrop. germ. Linzo (Fôrst. 1060) ou d’un nom germ. fém. en -lindis (Car-noy 45, 73). – La var. Linz pourrait être aussi un nom d’origine : Linz am Rhein, Linz (Autriche), etc.
|
JG |
Lints |
Linz. 1. V. LEUD (Leun). — 2. Proven. Lintz (Ville allem.).
|
EV |
Lintz(en) |
zie Linz(e).
|
FD |
Linval |
13e s. «Lenval de Cortessem», 1312 «Arnulfus Lenval» Courtrai; nom épique?
|
JG |
Linval |
Patr. VN uit de ridderliteratuur. 1298 Willelmus Lenvael, Bg. (VERKEST); 1311 Lenval Horninc = 1312 Arnulfus Lenval horninch; 1328 Johannis Leinvaels, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Liny |
Lini: 1. LU W. vorm van Linier < Lignier of Lainier/Lanier. – 2. Zie Deligny.
|
FD |
Linz(e) |
Lintzen, Linzen, Leintz: Patr. Afl, op-sovan Germ. lind-naam. Linzo (Fm.).
|
FD |
Linz(er) |
PlN Linz (RP, Oostenrijk).
|
FD |
Lio(e)n |
V. LEUD (Leun).
|
EV |
Lio(t) |
Patr. Dim. van leudi-naam: vgl. Liottier= Léautier.
|
FD |
Lioen |
Lion(i), zie Léo.
|
FD |
Lion |
Lyon, Lyon-Lynch [Lynch est un NF anglais], Lyons, Lyoen. 1258 «Ricuins li fiz Lions d’Ivois» CartOrval, 1267 «Pierars Lions» CensHerchies, 1286 «li maisons Jehan Lyon» = «Jehans Lyons» CartBinche, 1284 «Lion le Mounie le lombart» DettesYpres, 1289 «Lyon van Masmine» Massemen (FlOr), 1365 «Lion le Lormier des arbalestriers» TailleMons, 1417 «Grart Lion» PolyptAth, 1493 «Lion Hennequo» BourgNamur, 1537 «Lyon de Souhey» CoutStavelot, 1542 «la veuve Lyon Bon Bleid» BourgNamur, 1551 « Lyons de Sars » Hainaut ; forme régionale du prénom Léon, avec évolution de e atone en hiatus en i devant voyelle, cf. Léon. – Également nom de l’animal comme surnom symbolique, métaphorique (homme fort, courageux, noble, etc.) ou comme nom d’enseigne (cf. BTD 26, 270, 276 : Les Trois Lions d’Or, Au Lion Bleu, Au Verd Lion, etc.): ainsi 1244 «Theodorico de Leone», 1496 «Anthoine Le Lion», 1504 «Jehan le Lyon», 1516 «Bernard Le Lyon» BourgNamur, 1524 «Johan le Lyon» DénStavelotMy; comp. Loeuw, De Leeuw. -Très secondairement, en Wallonie [sous réserve des remarques ci-dessus], nom de la ville française: 1374 «damoiselle Ysabeal de Lyon» CartValBenoît, 1429 «Maroie fille de Gilhe de Lyon» GuillLiège, 1520 «Denis de Lion» AnthrLiège, 1639 «Antoine de Lyon» BourgNamur. Lionne. 1289 «Michies li fis Lione» Cens-Namur, 1468 «Jehane Lione» Ladeuze; fém. de Lion (prénom), cf. Leone, plutôt que fr. lionne (animal) attesté depuis 1530 seulement. Lionnet, Lionnez, Lyonnez. 1239 «Lioniés» = «Lionnes» ChartesHainaut, 1279-80 «Lionés li Froumegiers», «Jakemes Lionés» RegTour-nai, 1280 «Leones d’Ans» PolyptLiège, 1289 «Lionés Foubers» CensNamur, 1333 «Lyones jureis d’Yvois» CartOrval, 1342 «Lyonnes Scari» Nivelles, 1497 «Jehennin Lionnet», 1507 «Bastien Lyonnet», 1545 «Henin Lio-net» BourgNamur; dimin. anthroponymique du prénom Lion, Lyon, cf. 1576 «Johan Lyon fils de Pirar Leonet» BourgLiège, plutôt que surnom: moy. fr. lionnet ‘petit lion’ FEW 5, 255b. Cf. aussi Leonet.
|
JG |
Lionet |
Lionnet, -ez, zie Leonet.
|
FD |
Lionnard |
zie Léonard.
|
FD |
Liot |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Liottier |
zie Léautier.
|
FD |
Liouville |
PlN (Meuse).
|
FD |
Lip- |
-s, -kind, -son. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lip(p)ert |
Leppert, Lipperts, -ertz, Lipphardt: Patr. Germ. VN leub-hard ‘lief-sterk’: Liubardus (MORLETI). Vgl. Liebaert. 1569 Hendrik Lippert, Kleef-Aw.(AP).
|
|
Lipczyc |
zie Lipszyc.
|
FD |
Lipert |
zie Lippert.
|
FD |
Lipinski |
-sky, -ska, -szki: Afl. van Poolse PlN Lipa: linde(DS).
|
FD |
Lipkens |
Patr. < Mnl. Lipkin, dim. van VNFilips.Zie Lippens.
|
FD |
Lipkind |
zie Liebkind.
|
FD |
Lipman(ne) |
Lippmann: 1. Patr. Afl. van Philips. Zie Lippens. – 2. In Bremen is Lipman=von der Lippe (DN). – 3. Var. van Liebmann. 1540 Elias Lippmann = Liebmann (BRECH.); 1664 A.R Lipman, Rimburg NL; 1700 A. F. Lipman, Aken (MULVn).
|
FD |
Lipouter |
zie Lepoutre.
|
FD |
Lipp(e) |
Patr. Korte vorm van VN Philipp, Filips. 1386 Lipp der Vischer, Fufien (BRECH.).
|
FD |
Lipp(e). |
1. Proven. Anc. Duché de Lippe. N° 216. — 2. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lippe |
au génitif: Lippens, Luppens; Lips; dimin. : Lipkens. Hypocor. de Liebrecht, confondu avec (Phi)lippe (Lindemans 154).
|
JG |
Lippe- |
-veldt, -vels. Proven. Terrain du Sieur Lib(ert).
|
EV |
Lippe, van der |
Westfaalse rivier de Lippe. 156 e. Andrée van der Lippe, Bg. (DFIX); 1650 Theodorus von der Lippe, Hannover (BRECH.).
|
|
Lippeloy, van |
PlN Lippelo (A) of in Berchem, Deurne of Wommelgem (A). 1285 Woutre van Lippenlo, Aw. (HB 30); 1301 Willem van Lippeloo, ‘s-Gravenwezel (BLOI).
|
FD |
Lippenois |
-oo, zie Lépinois.
|
FD |
Lippens |
Lippert. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lippens |
Luppe(n)s, Luppus, Lyppens, Lijppens: 1.Patr. Vleivorm van Gr. HN Philippus, Philips. 1387 Lippin le Makelare = 1394 Philippe le Makelare; 1326 Lippin Bolle, Ip. (BEELE); 1427 Philips Beke = 1435 Lippin Beicx huus, Ktr. (DEBR. 1957). Luppens door î’/u-ronding o.i.v. dep: is/oLuppin van Beneden, Knesselare (DELHAYE). –1. Soms vleivorm van Germ. VN Liebrecht. 1480 Libredit Swennen = Lippen Swennen, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Lippert |
Forme haut-all. de Liebrecht.
|
JG |
Lippevelde, (van) |
Lippeveld(t), -veldts, -velt, -vel(t)s, -velst: PlN Lippevelde in Elverzele en Hamme (OV). 1239 Iggelhart van Leppevelde, Hamme (FLW); 1354 Willem van Lippevelde, Temse (DE MAN).
|
FD |
Lippinois |
cf. Lepinois.
|
JG |
Lippinois |
zie Lépinois.
|
FD |
Lippmann |
zie Lipman(ne).
|
FD |
Lippo |
Patr. Korte vorm van Filippo, Gr. HN Philippus.
|
FD |
Lippold |
Patr. D. var. van Leopold.
|
FD |
Lippus |
Patr. Korte vorm van HN Philippus.
|
FD |
Lips |
cf. Lippe.
|
JG |
Lips |
Leps, Lepsch(e): Patr. Korte vorm van VN Filips. Vgl. Lippens. 1375 Michielkin Lips, Ip. (BEELE); 1298 Guse Lips, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Lipschütz |
-schitz, zie Lipszyc.
|
FD |
Lipsin |
cf. Lupsin.
|
JG |
Lipsin |
-sen, Lupsin, -sen, -cin: Patr. W. vleivorm op -ecin van VN Libert. St-Lupicin wordt vereerd in Lustin, zodat de FN vooral in N voorkomt. 1409 les vignes de saint Lubrechin, Namen. 1449 Lupechin Daisse; 1515 Lupecin de Lustin, N (J.G.); 1556 Jehan Lupsin, Namen (RBN). Vgl. 1350 Liberti dicti Lipson, Tg. (MNT161). – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de saint Lupicin. Le Guetteur vallon 1972,32-33.
|
FD |
Lipsius |
1. Humanistennaam van o.m. Justus Lipsius (1547-1606), latinisering van Lips. 1564 Judocus Lypsius=Justus Lipsius, Bs.; 1653 Fredericus Lipsius, Lv. (MULIV, VI). – 2. De D. FN Lipsius is een latinisering van Von Leipzig. 1596 David Lipsius aus Erfurt (BRECH.).
|
FD |
Lipski |
Lipsky, Libsky: Afl. van Lipsk, de Sorbische naam van Leipzig. 1626 Santoslaus a Lype Lipski, nobilis, Polonus (MUL V).
|
FD |
Lipskind |
zie Liebkind.
|
FD |
Lipstadt |
Lipszstadt: PlN Lippstadt (NRW).
|
FD |
Lipstadt |
Nom d’origine: Lippstadt (Nordrhein-Westfalen).
|
JG |
Lipszyc |
Lip(c)zyc, Lipszic, Lipsitz, Lipschùtz, -schütz, schitz, -schits, Libschitz, Liebschutz, Lifs(c)hitz, Livschitz, Liwszyc, Liwschitz, Lifsics, Liwsitz: 1. PlN Liebschutz (TH) (GOTTSCHALD), Leobschütz (Oppersilezië), Liebeschitz (Bohemen) < Slav. lipa: linde (DS). – 2. Var. van de Oudsorbische naam van Leipzig (S): 1350 Lipzcik, Lipgzcig, 1329 Lypzic < Lipsk(o), Lipc: plaats waar linden groeien.
|
FD |
Liquet |
cf. Liket.
|
JG |
Liquet |
zie Liket.
|
FD |
Lirde, van |
zie van Lierde.
|
FD |
Liroux |
(NF namurois). 1289 «Lambers de Liroul» CensNamur; nom d’origine: Liroux, w. à lirou, à Sauvenière (Nr) et à Achêne (auj. Dinant). Toutefois, le même NF pourrait être une var. de Leroux, avec article wallon, cf. 10.5.1700 «Marie Liroux, [in fine] marque de Marie leRoux» (not. J. Froidcourt, Lg); comp. Liblanc, var. de Leblanc [JL, NFw].
|
JG |
Liroux |
1. Zie Lerou(x). – 2. PlN Liroux in Dinant en Sâuvenière (N). 1289 Lambers de Liroul, Namen (J.G.).
|
FD |
Lis |
(Flam.). ,,Roseau, iris ».
|
EV |
Lis |
Lys, Lisse. 1275-76 «Antoine de Lis» Reg-Tournai, 1284 «Gillot de le Lys», «Henris de le Lis» DettesYpres, 1564 «Jacques Lys», 1602-3 «la vefVe Jean Lys» TerriersNamur, 1636 «Jean Del Lis» Jodoigne, 1660 «Jean Lis (sur son épitaphe: Jean Lisse)» Arquennes; généralement, nom d’enseigne «À la fleur de lis», cf. 1532 «Paulus délie Fleur de Lys» AnthrLiège, 1545 «Lambert delà Fleur de Lys» BourgNamur, 1570 «Thonar Libon dit de la Fleur de lis» AnthrLiège.
|
JG |
Lis |
Lys: 1. Fr. lis: lelie. BN naar het uithangbord, wapenschild. 1532 Paulus délie Fleur de Lys, Luik (J.G.); 1636 Jean del Lis, Geldenaken; 1660 Jean lis, Arquennes (HERB.). – 2. Evtl. De le Lis = van der Leie. 1307 Willames de le Lis, Ip. (BEELE); 1348 Sohier de le Lis; 1348 Mathie de Lisa, Ktr. (DEBR. 1971). – 3. Metr. Korte vorm van Alice of Elisabeth; zie Lissens. Lis,van; van Lys, van Lijs: PlN Lixhe (LU), Ndl. Lieze: 1169 Lise (TW).
|
FD |
Lis- |
-ens, -franc, -in, -kens. V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Lis- |
-on, -sens. V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Lis(a)beth |
zie Elisabeth.
|
FD |
Lisabeth |
cf. Lisbeth.
|
JG |
Lisar(t) |
Lisa(e)rde, Liesaerde, Lixaerde: Patr. Hybridische VN: Elisardus (MORLETI). 1384 Pierre Lisart, Laon (MORLET); 1584 weduwe Liesaert, Aw. (AB).
|
FD |
Lisart |
Ancien prénom (dérivé de Lise?), cf. 1272 «Lizars» Walhain, 1384 «Pierre Lisart» Laon.
|
JG |
Lisart |
N° 1. Proven. Le Sart (L’essart »). Nos 98, 238. — 2. V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Lisbecq |
,,Ruisseau aux iris » (Dép. Hoves).
|
EV |
Lisbet |
Lisbeth, Lisabeth. 1283 «Lisebette Lotins», «Lizebette Pille» DettesYpres, 1332 «Lissebeth» Nivelles, 1417 «Lisebeth de Ber» PolyptAth, 1486-87 «Gort Lizebeth» TerreJauche, 1499 «Jehan Lizebeth» Terrier-Naast, 1599 «Lisbette fille de Tossent le Tixhon » La Gleize, 1719 « Lisabette Nemery » NPLouette; hypocor. d’Elisabeth.
|
JG |
Lisbourg |
(NF de la région verviétoise). Sans doute par altération de Richebourg, cf. 1703 «Jean Lisbourch [surmonté de: rixbourch] (…) Albert Risbourch [R paraît remplacé par L]», 1704 «Jean Lisbour (…) Albert Rick-bourg», 1705 «maitre Jean Risbourge (…) Albert Risbourg» [JL, NFw].
|
JG |
Lisbourg |
PlN Lisbourg (PdC). 1119 Ernulfus de Lisburg(DFIX).
|
FD |
Lisdonk, van (de) |
PlN Lijsdonk in Sinaai (OV). 1555 Adriaan van der Lysdonck, Heusden-Aw. (AP).
|
FD |
Lise |
,,Terre glaise » (Ane. fr.). Proven. Lize (Dép. Marchin).
|
EV |
Lise |
1. PlN Lise of Lize in Marchin en Seraing (LU). – 2. Metr. Korte vorm van Alice of Elisabeth. Vgl. Lissens.
|
FD |
Lise |
Lize. 1444 «Lize vesve Henri Massar», «Baldewin Lize» TerreJauche, 1472 «Lize» DénVirton, 1517 «Jehan Lize» BourgNamur; prénom fém. Lise (Élise), cf. 1272 «Domina Lisa», «Lisa relicta Arnoldi Nepotis» Po-lyptVillers. – Également nom d’origine: Lize, à Seraing et à Marchin (Lg), cf. Delise, Delize. » Dimin. en -kin (prénom fém.): 1356-58 «Lizekin Valinde sen amie» PolyptAth, 1623 «Thomas Lisquin» DénChimay.
|
JG |
Liseaux |
Peut-être surnom: moy. fr. lyseau ‘lisière d’étoffe’ FEW 5, 312b.
|
JG |
Lisée |
Lizée. Nom d’origine: Lizée, àCrupetet Flostoy (Nr) plutôt qu’aphérèse de Elisée.
|
JG |
Lisée |
zoe Delisé(e).
|
FD |
Lisein |
cf. Lisin.
|
JG |
Lisein |
Zie Lizin.
|
FD |
Lisen |
1. Proven. Dép. Ouffet. — 2. V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Lisen |
génitif surcomposé: Lisens. 14e s. «Jo-han, fïlius Lisen» Dranoutre; génitif du prénom néerl. Lise (Elisabeth), cf. Leijssen. -Comme NF wallon, Lisen peut être aussi une var. de Lisin.
|
JG |
Lisen(s) |
zie Lissens.
|
FD |
Lisenborg |
zie Liesenberg.
|
FD |
Liser, (de) |
zie de Lyzer.
|
FD |
Liseune |
zie Lejeune.
|
FD |
Lisfranc |
Grafie voor Lefranc. Zie Lefranc(q).
|
FD |
Lisfranc |
NF de la région de Saint-Paul-en-Jarez (Loire), connu initialement sous la forme Lisfranc de Saint-Martin dès 1726, importé à Liège (GeneaNet); nom d’origine inconnue [avec la collab. de J. Virgo].
|
JG |
Lishout, van |
(van) Lieshout: PlN Lieshout (NB). 1377 Art van Lijshout = 1394 Aert van Lishout, Lier (FRANS); 1398 Aernoud Lishout = 1397 Arnekin van Lijshout, Meulebeke (DEBR. 1970); 1414 Johan van Lieshoute, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Lisin |
Lisen, -ein, Lizin, Lizen, -ein, etc. s.d. «Jehenne Lizens uxoris Jacobi Grite» Obit-Huy, 1280 «Colais de Lisen» CartValDieu; nom d’origine : Lizin, à Ouffet (Lg).
|
JG |
Lisin(g) |
zie Lizin.
|
FD |
Lisken(s) |
Liesken, Leyskens, Leijskens: Metr. 1. Dim. van Alise, Alice. Zie Lissens. 1409 Lijskin Coevoets; 1413 Alijssen Coevoets, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Dim. van VN Elisabeth. 1460 Liisbeth Traes = 1462 Lisken Raes, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Lisman |
1. Metr. Afl. van Lisse. Zie Lissens. – 2. Var. van Lismont?
|
FD |
Lismon(d) |
-mont. 1. Proven. Limant. — 2. V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Lismond |
Lismonde, Lismont. Nom d’origine: Limont, néerl. Lismont (Lg).
|
JG |
Lismont |
-monte, -mond(e), Liesmons, Lysmont: 1. Metr. Hybridische VN met Germ. mund ‘bescherming’. Vgl. Lisbrandus. 1275 Lissemond de le Houve, Schorisse; Lissemont, li fille Ermentrut, Nukerke (VR 8v°, 28r°). – 2. PlN Lismont, Fr. Limont (LU) of Limont (Nord): 965 in Lismonte (TW).
|
FD |
Lisoir |
cf. Lissoir.
|
JG |
Lisoir |
zie Lissoir.
|
FD |
Lison |
Lisons, Lizon. 1265 «Lison Grenote» CensNamur, 1638 «Arnould Lison» Mons, 1676 «André Lizon» RuageAth; cas régime ou dérivé de Lise (Élise). – Bibliogr.: R. Pecriaux, Le patronyme Lison, ACAS 22, 1963,75-7.
|
JG |
Lison(s) |
Lisoen, Lix(h)on, Luxon, Lizo(e)n, Lyson, Lisson(e), Laso(e)n, Lazoen: Metr. < Alison (DEBR. 1970,526), leivorm van Alice. 1575 Alyzoene Vromonts, Rekkem (W f°4); 1638 Arnould Lison, Bergen (J.G.); 1654 Jaecques Laisoen, Moorslede (MARECHAL); 1687 Steven Lasoen, Sijsele (PARM.). Voor Lixon, zie ook Alix. – Lit.: M. BOUSSAUW, Généalogie van defamilie Lysoen – Lisoen, Lasoen – Lazoen, Cent, 1978.
|
FD |
Lisot |
Dérivé en -ot de Lise, forme anc. de Élise.
|
JG |
Lisot |
Metr. Korte vorm van Alisot, vleivorm van Alice. Vgl. Lison.
|
FD |
Lispet |
Probabl. graphie pour li spès ‘l’épais’, var. des NF Lespoix, Lespes et probabl. L’Espe (v. ci-dessus) [JL, NFw] ou même de Lisbet.
|
JG |
Lispet |
zie Elisabeth.
|
FD |
Lisse |
cf. Lis.
|
JG |
Lissenberg |
-burg, zie Liesenberg.
|
FD |
Lissens |
Lisse(n), Liesen(s), Liesse(ns), Lies(e), Liess, Lys, Lijs(en), Lize(n), Lysen(s), Lisen(s), Lijssens, Lyssens: Metr. i. Van Alice, Rom. vorm van Germ. VN Adelheid: Adelis, Alis(a) (GN). 1369 Alisen Vleyscaerts huus = 1396 Aelidis Vleeschaerts, Ktr. (DEBR. 1970); 1306 Lisse de Castre = 1306 Aelid de Castres, Ip. (BEELE); 1245 Margareta filia Lisen, Izg. (DEBR. 1980); 1394 Henric Lissen, Meldert (C. BAERT). – 2. VN Elisabeth. 1459 Lisen Traes = 1460 Liisbeth Traes = Lijsen Traes, Aarts. (MAR.). Zie ook Leysen(s), aangezien ij’/ei vaak verward werd.
|
FD |
Lissens |
Pour Carnoy 73, génitif surcomposé du prénom féminin Alice.
|
JG |
Lisser- |
Litse-, -meyer. Profess. .Métayer du sieur Lidier ».
|
EV |
Lissermeyer |
zie Litsermeyer.
|
FD |
Lissfelt |
PlN Lisveld.
|
FD |
Lissnijder, (de) |
zie (de) Leersnijder.
|
FD |
Lissoir |
Lisoir, Lizoir: PlN Lissoir (N). 1606 Françoy de Lysoir, Dînant (J.G.).
|
FD |
Lissoir |
Proven. ,,Enclos de la Lesse ». Synon. : Lesoir (Fausse régression).
|
EV |
Lissoir |
w. nam. Lisswêr, Lisoir. 1606 «Françoy de Lysoir», «Martin de Lysoir» BourgDinam, 1730 «Remacle Lissoir» Bouillon ; nom d’origine : Lissoir, w. liswêr, dépend, de Hour (Nr).
|
JG |
Lisson(e) |
zie Lison.
|
FD |
Lissum, van |
van Leysen, van Leyssem: PlN Lincent, Ndl. Lijsem (LU). 1322 Maria de Lisseem; 1347 Symoen van Lijseem, Tn. (C. BAERT).
|
FD |
list |
(Topon.) ,,Ensemble de roseaux, d’iris » (Dép. Schoten, etc.).
|
EV |
List |
BN voor een listig mens. 1370 lan de Listege, Lv. (HB); 1500 Willelmi List, Tv. (BERDEN).
|
FD |
List |
Surnom: néerl. list, ail. List ‘ruse, finesse’.
|
JG |
List, van der |
PlN ter List: plaats waar lis groeit, o.m. in Schoten. 1304 Ida van der Lisght = 1306 Yde van der Lijscht, Aw. (HB 34-5); 1339 Arnout van der Lijst; 1363 Woutere van der List, Aw. (CLEMEUR).
|
FD |
Listel |
Surnom: anc. fr. listel ‘bordure, raie’ FEW 16, 470b.
|
JG |
Listhaeghe |
zie Lestaeghe.
|
FD |
Listray |
-ez, -é, zie Delestrée.
|
FD |
Listray |
Listrez. Surnom métonymique de plafonneur: w. liég. listrê ‘palette du plafonnera pour lisser les parois’ DL 371, FEW 16,470b.
|
JG |
Lit(h), van |
van Lidth: PlN Lith (NB). 1403 Geenken van Lit, Den Bosch (HB).
|
FD |
Lit, van |
zie van Lith.
|
FD |
Litaer |
Lita(r), zie Lietaert.
|
FD |
Litannie |
Litani, zie Lettani(e).
|
FD |
Litannie |
V. Lettanie.
|
EV |
Litar |
cf. Liétar, Liétard.
|
JG |
Litauer |
Litouwers: Afkomstig van Litouwen. Er is ook een PlN Littau bij Luzern (CH). 1584 Chr. Littau, Mannheim (BRECH.).
|
FD |
Lith |
Lits(ch), Livain. V. LEUD.
|
EV |
Lithaut, van |
zie (van) Linthoudt.
|
FD |
Litière |
Letiere: Ofr. litière, afl. van lit: draagstoel. PlN? 1376 Pierars de le Litière, Binche (BLO VII).
|
FD |
Litjens |
Litke, zie Liedtke.
|
FD |
Litouwers |
zie Litauer.
|
FD |
Lits |
Var. deLiedts?
|
JG |
Lits |
zie Liets.
|
FD |
Litsemborgh, van |
van Litsenborg(h), -borch, -burg(h), van Litzenburg, Litzenburger: Letzeburg is de lokale vorm van de naam van de stad Luxemburg (GH). 1396 Gillis van Lusenborch, St.-Maria-Lierde (DE B.); 1562 Willem van Lutsenborch, St.-Tr. (AP).
|
FD |
Litsermeyer |
Lissermeyer: Litzelmeyer, Lütselmeyer: kleine meier. Vgl. D. Litzelmann.
|
FD |
Litt |
Forme haut-all, de l’hypocor. de Liuto (Brech. II, 199).
|
JG |
Litt |
Lith: Patr. Korte vorm van een Germ. lied-naam. Vgl. Lietens, Liets, Lits.
|
FD |
Littani(e) |
zie Lettani(e).
|
FD |
Littanie |
cf. Lietanie.
|
JG |
Little |
E.BN Little:klein.
|
FD |
Littmann |
Patr. Ontrond < Luttmann, afl. van Germ. VN met Lud-, zoals Ludolf of Ludwig.
|
FD |
Littré |
Littre: Ofr. letré < Lat. literatus: geletteri BN voor een klerk (DNF).
|
FD |
Litwin |
Littwiens, Litvin(e), Litvinenko,-inoff, Littwinenko, -inow(a), -inski: Pools Littwin, de volksnaam van de Litouwer.
|
FD |
Litzenburger |
zie van Litsemborgh.
|
FD |
Liuven(s) |
zie Laven(s), Lauwen(s).
|
FD |
Liva(r) |
zie Lievaert.
|
FD |
Livache |
zie Lavache.
|
FD |
Livain |
cf. Liévin.
|
JG |
Livain |
zie Liévin.
|
FD |
Liveau(x) |
Liviau: 1. Patr. Korte vorm van Oliveaux, dim. van VN Olivier. Vgl. Livet. – 2. Patr. Rom. vorm van Germ. VN leub-wald ‘lief-heerser’. 136 e. Livoldus (GN).
|
FD |
Livemont |
zie Livremont.
|
FD |
Livémont |
Live- (NF hennuyer). 1727 «Marie Livémont» Sirault; d’un topon. composé en -mont à situer dans le Hainaut (le L- est p.-ê. dû à une agglutination).
|
JG |
Liven(s) |
zie Lieven(s).
|
FD |
Livens |
cf. Lievens.
|
JG |
Livernaux |
zie Ivergneau.
|
FD |
Livet |
Patr. Korte vorm van Olivet, dim. van VN Olivier. 1340 J. Olivet… Thiérache (MORLET).
|
FD |
Livet |
Prénom : aphérèse de Olivet (du thème de Olivier).
|
JG |
Liveyns |
zie Lieven(s), Delavenne.
|
FD |
Liviau |
zie Liveaux.
|
FD |
Livijns |
-yns, zie Lieven(s), Delavenne.
|
FD |
Livin |
cf. Liévin.
|
JG |
Livin |
zie Liévin.
|
FD |
Livis |
Var. deLevis?
|
JG |
Livis |
zie Levis(se).
|
FD |
Livraey |
zie Levray.
|
FD |
Livrauw |
Livrouw, zie Levrau.
|
FD |
Livrauw |
V. Lievrouw. Livron, Liwerant. 1. V. LEUD (Leu). — 2. Profess. (Dial.). ,,Livreur ».
|
EV |
Livremont |
Livemont, Livemont: PlN Livrumontin Malmedy (LU). Zie ook Lievemont.
|
FD |
Livron |
1431 «Gilles de Livron» Grâce-Berleur; nom d’origine: p.-ê. Livron (Drôme, Pyré-nées-Atl.).
|
JG |
Livschitz |
zie Lipszyc.
|
FD |
Liwszyc |
-szitz, -schitz, zie Lipszyc.
|
FD |
Lix(h)on |
zie Lison.
|
FD |
Lixaerde |
Sans doute surnom: w. /;’ [x]ardé Tébréché’ ou li H [x]hârd ‘la brèche’; comp. Xhardez, Xhaard.
|
JG |
Lixaerde |
zie Lisart.
|
FD |
Lixhon |
Lixon, Lixson, w. liég. Likson. 1717-29 «Gérard Alixon», 1726 «Gérard Lixon» Bourg-Liège, 1820 «Licson; Lixon» Pas-de-Calais, 1828 «Nicolas Luxon» Mons-lez-Liège; dérivé en -on, avec aphérèse, de Alixe, cf. Luxon; ou bien dér. en -eçon sur le thème Lik- (cf. Lick, Liket; Likin, et p.-ê. Licot) [JL, NFw].
|
JG |
Lixon |
V. LEUD (Leuk).
|
EV |
Liz- |
-en, -in. 1. V. Lisen. — 2. V. LEUD.
|
EV |
Lize |
cf. Lise.
|
JG |
Lize(n) |
zie Lissen(s).
|
FD |
Lizée |
cf. Lisée.
|
JG |
Lizée |
Zie Delisé(e).
|
FD |
Lizein |
zie Lizin.
|
FD |
Lizen |
Lizin, Lizein, cf. Lisin.
|
JG |
Lizière |
PlN Fr. lisière: bosrand.
|
FD |
Lizière |
Sans doute surnom de tailleur, d’anc. fr. lisière ‘bord d’une étoffe, liséré, etc.’, w. liég. lizîre FEW 5, 313a [le sens ‘frontière d’un pays, bord d’un terrain’ ne date que du 16e s.].
|
JG |
Lizin |
Lisin(g), Lisein, Lizein: PlN Lizin. Lizen in Ouffet (LU). 1280 Colais de Lisen, LU (CVD).
|
FD |
Lizoen |
zie Lison.
|
FD |
Lizoir |
zie Lissoir.
|
FD |
Lizon |
cf. Lison.
|
JG |
Lizoulet |
V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Lizy |
Lysy, |Lyzy (NF de la région de Comines et Courtrai). Nom d’origine: Lizy (Aisne) ou Lizy-sur-Ourcq (Seine-et-Marne) [MH], cf. aussi le NF Delizy, de Lizy, ainsi qu’à Bruges, 1421 «de Prelle de Lizy» [avec la collab. de L.-A. Cougnon].
|
JG |
Lizy |
Lysy: 1. Zie Déloges. – 2. PlN Lizy (Aisne, Seine-et-Marne). Ljungberg, Ljûngberg: Zweedse, kunstmatige ige-eeuwse FN: heideheuvel, heideberg (DS).
|
FD |
Lloyds |
Britse FN. BN Welsh llwyd: grijs. 1327 Richard Loyt, Worcester (REANEY).
|
FD |
Lo |
Weergave van W. uitspr. van Lau? Of gewoon PlN Lo; zie Van Loo.
|
FD |
Loagie |
zie Louage.
|
FD |
Lobbé |
cf. Lob-.
|
JG |
Lobbé |
zie Lobet.
|
FD |
Lobbe(ns) |
Lobbes, Lob(e), Lobin, -ijn, -yn, Loubin, Lubbe(n): Pair. Bakervormen en vleivormen van de Germ. VN Lodebert < Chlodebert (Fm.): hluth-berht’beroemd-schitterend’.
|
FD |
Lobbe, de |
zie Delobbe.
|
FD |
Lobbedey |
Lobbedei is een Wvl. scheldwoord: sul, lomperd (DE BO), maar ook de naam van een personage in een rederijkersklucht (Veurnei688) (Bk. 1986,14-5,157-9). Wsch. gaat het om een oorspr. VN, wellicht een afl. van de Germ. VN Lubbert, Lobbrecht (vgl. Everdey). Er is ook een FNLobédé, Lopidé, die in 1820 in PdC voorkwam (BERGER). Lobbedey kan de normale Vl. adaptatie zijn van Lobédé, tenzij Lobédé zelf een Fr. grafie zou zijn van Lobbedey. 1655 Lobbedey, Haringe; 1697 Lobbedey, Houtem (med. J. Beyen, Oostende). Maar de EN zou wel eens een jongere adaptatie kunnen zijn van Lobeie = Labeye (zie i.v.). 1639 Jacobus Lobeie, St.-Jans-Kappel (med. F. Denys).
|
FD |
Lobber |
zie Lobbrecht.
|
FD |
Lobbesta(e)l |
Metathetische vorm van Lospetael: L’Hospital; zie L’Hôpital. Vgl. dial. wesp/weps, hesp/heps. 1546 Lambertus de Lopitalle (MUL IV); 1648 Laurens Lobbestael, Roes.; 1667 Pieter Lobbestael, Izg. (MARICHAL); 1672 Gelaudius de Lobbestael = Claude Lobbestal, Ruisbroek (med. G.Van Auwenis); 1669)005 Lobbestael, Ing. (VS 1986,81); 1700 Anna Lopestael, Ardooie (DEWULF1977,30). – Lit.: F. DEBRABANDERE, NogmaalsLobbestael.Nk. 1990,183-6.
|
FD |
Lobbestael |
1648 «Laurens Lobbestael» Rou-lers, etc.; probabl. métathèse de Lospetael (= L’Hospital). – Bibliogr. : F. Debrabandere, Nogmaals Lobbestael, dans Naamkunde 22, 1990, 183-6.
|
JG |
Lobbin |
(Dip.). 1307 Griele Lobbins, 1326 Clais Lobbe, Ip. (BEELE); i398wedewe Zeghers Lobbins, Kanegem (DEBR. 1970); 1459 van Arnde Lobben, Lv. (HB 611); 1529 Hans Lobbens, A (MAR.).
|
FD |
Lobbinger
|
Patr. Afl. van VN Lobbrecht. 1537 GijsbrechtLobbinck, Zutphen-Aw. (AP).
|
FD |
Lobbrecht |
van Lobbregt, Lobert, Loubert, -ers, -1er, Laubert, Lobber: Patr. Germ. VN Lodebrecht: hluth-berht ‘beroemd-schitterend’: Chlodobert, Lotbertus (Fm., Dip., GN). 1579 François Lobbert, Kamerijk-Aw. (AP); 1584 Willem Lobrechts, Aw. (AB).
|
FD |
Lobé |
zie Lobet.
|
FD |
Lobeau |
zie Lobelle.
|
FD |
Lobel |
Lobelle. 1626 «Jean-Philippe Lobel» BourgNamur; nom d’origine: anc. fr. aube! ‘peuplier blanc’, par ex. Lobel, nom d’une seigneurie à Néchin (Ht); cf. aussi Delobelle.
|
JG |
Löbel |
zie Löbl.
|
FD |
Lobel(le) |
Laubel, Loubel(l)e, Delobel(le), Delabelle, Delobbel, Dellobel, Delobal, Delobeau, Lobeau, Labeau, Labaut, Labiau(x), Labeeu(w): PlN L’Aubel < Lat. albellus: wite populier, abeel. Vgl. Van den Abeele. PlN L’Aubel in Atrecht, Dowaai, Rijsel en Wattrelos. 1233 Symonem del Aubeel; 1231 Motons del Aubel, Wattrelos (GYSS. 1964); 1356 allé Abeal, Lantremange; 1359 Watirs de l’Abeal, Luik (SLLIII); 1420 Floris de Labiaus (= Florent van den Abeele), Bs. (CCHt).; 1604 Charels Lobel = deLobel,Lo(CRAEYE).
|
FD |
Lobenthal |
zie Laubenthal.
|
FD |
Lobert |
Laubert. Nom issu de l’anthrop. germ. hlod-behrt (Fôrst. 850). Dérivés du thème anthrop. Lob- qui en est issu: Lobet, Lobbé, Lobé. 1449 «Adam Lo-bet» AidesNamur, 1456 «Bertran Lobbet» Nivelles, 1616 «Martin Lobbet», «Nicaize Lob- bet» PrincipChimay, 1696 «Simon Lobet» BourgNamur. – Lobin. – Lobleau. Peut-être double dérivé en -el-ean, sinon dimin. de l’aubel (peuplier blanc), cf. Lobel(le).
|
JG |
Lobert |
zie Lobbrecht.
|
FD |
Lobet |
-ez, Lob(b)é, Lobe, Loube(te): Patr. Dim. van VN Lobert. 1456 Bertran Lobbet, Nijvel (HERB.).
|
FD |
Lobijn |
zie Lobbe(ns).
|
FD |
Lobin |
zie Lobbe(ns).
|
FD |
Lobjoie |
Lobjois, Lobjoit. Ethnique ou surnom: fr. albigeois, cf. 1285 « Jehan Aubegois » DettesYpres, 1359-60 «Jehans Aubegois dis Courtins», 1360-62 «Maroie li Aubegoise», 1417 «Grars l’Aubegois», 1676 «Jean Laube-geois» RuageAth. – L’explication par un ethnique rlobisoisi < lat. Lobiensis (ressortissant de l’abbaye de Lobbes), qui permettait d’expliquer aussi le w. lotcheu (blason populaire des habitants de Jamioulx), semble bien à écarter, cf. J. Germain, A propos de lotcheu…, CILL, 9/1-2, 13-26.
|
JG |
Lobjois |
-oie, -oit, Objois: Fr. albigeois: Albigens, uit Albi. 1275 Gérart l’Aubigiois, Isières (VR isov°); 1359 Jehans Aubegois, Aat (J.G.); 1536 Jan Lobbejois, Gent-Bg. (PARM.); 1634 Francisais Laubegeois, Aat (MUL V).
|
FD |
Löbl |
Loebl, Löbel: 1. Var. van Leupold, Leopold (BRECH.). – 2. Dim. van Lob, Lôwe: leeuw (DN).
|
FD |
Lobleau |
cf. Lob-, thème de Lobert.
|
JG |
Lobleau |
Dim. van Lobel.
|
FD |
Lobler
|
Lobler: Afl. van Lôbl?
|
FD |
Lobry |
Lobrie, Loubry, Loubri(s): Patr. Rom. vorm van Germ. VN lob-rîk; zie Loverix. 1650 J. Lobry, Dowaai-Aw. (AP).
|
FD |
Lobry |
Lobrie. 1820 «Lobri; Lobry» Pas-de-Calais; une var., avec l’article, de Aubry (Albe-ricus) est à exclure, cf. Loubry. – Secondairement, à rapprocher d’anc. fr. loberie, syn. de lobe, f. ‘discours flatteur, artificieux, cajolerie; séduction, tromperie’ Gdf [MH].
|
JG |
Lobsien |
PlN Lübzin in Mecklenburg en Pommeren, Lopsienen in Oost-Pruisen (BRECH.).
|
FD |
Lobsiger |
Afl. van PlN Lobsigen bij Bern (CH).
|
FD |
Locatelli |
PlN Locatello.
|
FD |
Locc(u)fier |
Locefier, zie Lockefeer.
|
FD |
Loccufier |
cf. Lockefeer.
|
JG |
Loch |
D. PlN Loch: gat, hol, diepte.
|
FD |
Loche |
1. Ofr. losche, Fr. louche: scheel. BN. Zie Louche. – 2. Ofr. loche, Fr. louche: grote lepel. Vgl. Louchier. 1317 Jehan Loche, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Loche |
zie Louchet.
|
FD |
Lochegnies |
-enie(s), -eny, Locqueny, Locquegnies: PlN Lochegnies in Gaurain-Ramecroix (H).
|
FD |
Lochegnies |
Lochenie, Lochenies, Locheny. Nom d’origine: ferme de Lochegnies, à Gau-rain-Ramecroix (Ht), cf. aussi Locquegnies.
|
JG |
Lochem, van |
Lockem: PlN Lochem (G). 1399 Heinric van Lochem (Ktr., DEBR. 2000′); 1494 Heinric van Loghem, Lochem-Bg. (PARM.).
|
FD |
Lochenies |
Profess. Lockenier ,,Accoucheur » (Lochies, ..Accouchement).
|
EV |
Lochet |
Loche. 1767 «Jean-Théodore Lochet (orig. de Haneffe)» BourgLiège; surnom: w. lotchèt ‘mèche de cheveux’ FEW 16, 475a. –Cf. aussi 1646-50 «Jacob Lochette» et «Hector Loscet» émigrés en Suède.
|
JG |
Lochet |
zie Louchet.
|
FD |
Lochie(z) |
zie Luchie, Lelouchier.
|
FD |
Lochkampers |
zie Lockkamper.
|
FD |
Lochon |
cf. Loçon.
|
JG |
Lochon |
zie Loçon.
|
FD |
Lochs |
Spellingvar. van Locks.
|
FD |
Lochschmidt |
Wsch. D. reïnterpretatie van E. Locksmith: slotenmaker.
|
FD |
Locht |
Lochten. Surnom d’homme mince, d’après dial. brab. loecht, locht, équivalent de néerl. licht ‘air’ [FD], cf. aussi De Locht.
|
JG |
Locht- |
-en, -mans, Lock- -em, -hart, Loquet. V. HLOD (Hlok).
|
EV |
Locht(en), (de) |
zie de Lichte, van der Locht.
|
FD |
Locht, van de(r) |
van der Logt, de Locht, de Log(h)t, van der Lochten, van Logten: PlN Locht(en), Lucht: tuin, Wvl. lochting. Vooral in NB, A, L, NL. 1406 Jan Tsmit vander Locht, Aw. (ANP); 1409 Peeter van der Locht, Breda; 1451 Geerken van der Locht, Ht. (A.GHIJSEN); 1637 Joannes van der Locht = J. de Locht, Zoersel (med. L. Faes, Berchem).
|
FD |
Lochtenberg(h) |
Logtenberg, Loghtenbergh, Lo(e)gtenburg: PlN Lochtenberg in Merksplas en St.-Job-in’t-Goor (A), Lochtenburg (NB), Luchtenberg in Wermelskirchen en Wassenberg (NRW). Vgl. Lichtenberg. 1521 Peter Lochteberchs, St.-Tr. (LENGLEZ); 1548 Peter Lochtenberghs, Zolder (VANB.).
|
FD |
Lochtman |
Lochtmans, Lochtmant. Nom de profession: moy. néerl. lochting ‘jardin’, loch-tincman ‘jardinier’ ou simple dérivé en -mon de Van der Locht (= du jardin) [FD].
|
JG |
Lochtman(s) |
Logtman, Luchtmans, Luftman: Afl. van Van der Locht. 1385 Hennen Lochtmans, Tn. (C.BAERT); 1455 Wouter Luchtmans (PARM.).
|
FD |
Lochy |
zie Luchie, Lelouchier.
|
FD |
Lock(e) |
Locks, Lok(s), Locq: 1. Wellicht BN naar de haarlokken, krullen. 1307 Willame Locke, Ip. (BEELE). – 2. In de meeste gevallen var. van Loock(x).
|
FD |
Lockefeer |
-eir, Loc(c)ufier, Locefier, Lecufier, Loquif(i)er, Lottefier, Lodefier, Lodifier, Lotfé, Lot(t)fi, Loutfi: Pic. Loque fier, Ofr. loche fer: die de lans zwaait. Zinwoord met Ofr. lochier: zwaaien. Vgl. E. Shakespeare, Shakelance, Ndd. Schiiddespeer. 1561 Hugo Locquifier, Roubaix-Aw. (AP); ±1570 Michiel Lokefier, Cent (CDT 285); 1605 Jan Lockefier, Zwg. (KWII). – Lit.: VS1989,189-190.
|
FD |
Lockefeer |
Locufier, Loccufier, Lecufier. Surnom guerrier: qui brandit le fer, anc. fr. lochier ‘brandir’, pic. laquer FEW 16, 488.
|
JG |
Lockem |
zie van Lochem.
|
FD |
Lockemans |
zie Loeckemans.
|
FD |
Lockeren, van |
zie van Lokeren.
|
FD |
Lockhart |
E. BerN van de veeschutter, die het vee opsluit, ‘who locks thé herd’ (REANEY). 1538 Robert Lockaert, Edinburgh-Aw. (AP).
|
FD |
Lockkamper |
Lochkampers: Afl. van PlN Lokkamp: ingesloten, besloten veld.
|
FD |
Lockman |
Locman(e), -mant, -ment: W. adaptatie van Lochtman. 1581 Adrien Lochtman, Namen; 1764 Martin Locktmans, Luik (J.G.).
|
FD |
Locks |
zie Locke.
|
FD |
Locman |
Locmant, Locment. 1581 «Adrien Lochtman» BourgNamur, 1764 «Martin Lockt-mans » BourgLiège ; nom de profession : moy. fr. locman ‘pilote d’un port, d’une rade, d’une rivière’FEW 16, 480a.
|
JG |
Loco, van |
zie van Look.
|
FD |
Locoge |
Locoche (avec assourdissement). NF manifestement borain, attesté à Blaton depuis 1647 sous la forme Locoche, à Curgies (Nord) sous la forme Locoge depuis 1595 (Genea-Net), d’origine incertaine; probabl. sans rapport avec moy. néerl. look oog, qui ferme les yeux, qui fait comme s’il ne voyait rien, cf. 1406 «Jan Luyc Oghe» Anvers, 1459 «Maer-tin Luuchoghe» Tielt [FD].
|
JG |
Locoge |
Locoche: Look oog: die zijn ogen ‘lookt, luikt’, sluit, dichtdoet, die doet alsof hij niets ziet. Vgl. Ndl. oogluikend. 1406 Jan Luyc Oghe, Aw. (ANP); 1459 Maertin Luuchoghe, Tielt (PARM.).
|
FD |
Locon |
Lochon, Los(s)on: Blijkens de oudste Henegouwse bewijsplaatsen voor deze hoofdzakelijk Henegouwse EN is de aanvangs-/ het Franse lw., dus: l’oçon, l’odion. Wellicht afl. van Ofr. o(s)che: snee, kerf, keep, houw. BN. Vgl. De Kerf. 1275 Colart l’Ochon = Colars li Ochons = Nicholes Ochons, Tongre (VR173); 1331 Willealme Lochon, Juprelle (HERB.); 1497 Jehan Carpentier dit Lochon, Kain (J.G.).
|
FD |
Loçon |
Losson, Lochon. 1331 «Willealme Lo-chon» Juprelle, 1426 «Jehan Lochon» Taille-Soignies, 1497 «Jehan Carpentier dit Lochon» DénKain, 1550 «Simon Losson» Nivelles, 1562-70 «Pierre Lochon ou Losson» ÉchHuy, s.d. «Catherine dicte Losson» ObitHuy, 1602-3 «Perpète Losson» TerriersNamur, 1683 «Godefroid Losson» BourgNamur, 1747-1750 «Losson» Renaix; surnom qui peut être soit le gaum. lochon ‘quignon (de pain)’, soit le moy. fr. lochon ‘petit pot’ FEW 23, 35b, soit encore un dérivé d’anc. fr. louce, loche ‘louche, bêche’ FEW 16, 483; même le borain losson, petit «losse», est possible, cf. rouchi lostron ‘vaurien’. – Par contre, on ne suit pas Debrabandere qui, s’appuyant sur 1275 «Co-lart l’Ochon» = «Colars li Ochons» = «Nicho-les Ochons» Tongre-Notre-Dame (près de Ath), propose un dimin. de l’anc. fr. o(s)che ‘coup, entaille, encoche’.
|
JG |
Locq |
Si Locq représente une var. de Lock, on suit plutôt Carnoy 67, qui rattache Lock à Lodewijk et non Vincent 68 qui songe à une aphérèse de Willock. – Cf. cependant 1408 «Mathieus li Locque» Ladeuze, 1417 «Jehan le Locque» PolyptAth, apparemment surnom, par ex. anc. fr. loc ‘serrure, loquet’ FEW 16, 474b ou anc. fr. loque ‘massue’ Gdf [MH].
|
JG |
Locq |
zie Locke.
|
FD |
Locquegnies |
Locqueny, zie Lochegnies.
|
FD |
Locquegnies |
Locqueny. Var. pic. de Lochc-gnies?
|
JG |
Locqueneux |
PlN Locquignol (Nord).
|
FD |
Locquet |
Lockey, zie Loket.
|
FD |
Locquet |
Loquet, s.d. «Gilberti Locket» ObitHuy, 1442 «Linair Locket» GuillLiège, «Phe-lippret Locquet» ComptesMons, 1623 «Mel-chior Locquet» DénChimay, 1759 «Lambert Loquet» Ensival; w. loquet ‘cadenas’ FEW 16, 474b, surnom de serrurier ou de geôlier, ou bien moy. fr. locquet ‘mèche de cheveux’ FEW 16, 475a, c/Lochet. m Dimin. en -eau’. 1480 «Berteline fille de Jehan Loqueteal » Liège.
|
JG |
Locré |
Proven. Locre (Lokeren, Loc.)
|
EV |
Locreille |
Locrel, -elle. 1730 « Jacques Locrelle» Blaton (IdG 1995, 340); le NF Loereille, qui ne paraît pas attesté avant le 19e s. en Hainaut (1874 à Huissignies) et dans l’Aisne, pourrait être une var. de Locrelle avec palatalisation. NF dont l’origine est obscure, un dérivé en -elle de ocre ‘terre argileuse jaunâtre’ ou ‘de couleur ocre’ FEW 7, 303b paraissant peu probable [avec la collab. de St. Delneste]. Peut-être, avec article agglutiné et disparition du h-, de l’anc. fr. hoquerel, m. ‘piège’Gdf [MH],
|
JG |
Locufier |
cf. Lockefeer.
|
JG |
Locufier |
zie Lockefeer.
|
FD |
Locus |
1. Proven. ,,Le lieu ». Latinis. de Delplace ou Dellelieu ou Van der Plaatse. — 2. Car. phys. Locuste, ..Sauterelle ». Nos 288, 295.
|
EV |
Locus |
BN Ofr. locu: ruig, harig (FEWXVI,47s)? 1370 Wolter Locuyt, Wange; 1383 Goert Locuut, Heilissem (C.BAERT).
|
FD |
Locus |
BN Ofr. locu: ruig, harig (FEWXVI,47s)? 1370 Wolter Locuyt, Wange; 1383 Goert Locuut, Heilissem (C.BAERT).
|
FD |
Locus |
Pour Camoy 283, latinisation de Louckx (Lodewijk), ce qui paraît douteux; p.-ê. lat. locus ‘lieu’, de sens obscur.
|
JG |
Locy |
zie Luchy.
|
FD |
Lod- |
-ens, -ewickx, -ewyckx, -ez, Lodts, Loeckx, Loeman, Loens, Loersch, Loesch, Log- -é, -elin, -en, -eot, Loghe. V. HLOD.
|
EV |
Lodder(e), de |
Deloddère, Lodder(s): Mnl. lodder: losbol, wellusteling, gemene kerel, deugniet, vagebond. Ndl. loeder. BN. 1275 Willekinde Loddere, Oedelem (CG); 1379 dhoir Ghiselins Loders, Ktr. (DEBR. 1970); 1398 Art Lodders, Aw. (ANP).
|
FD |
Loddewijck(x) |
-wy(k)x, zie Lodewick(x).
|
FD |
Lode |
Lude(s): Patr. Korte vorm van Germ. VN Lodewijk, Ludwig.
|
FD |
Lodefier |
zie Lockefeer.
|
FD |
Lodeman |
Looman(s), Loeman(s), Loman(s), Looymans, Loyman(s), Leumans: Patr. Afl. van VN Lodewijk.
|
FD |
Lodens |
Génitif surcomposé de Lode, hypocor. de Lodewijk.
|
JG |
Lodens |
Loens, Loyen(s), Loijens, Loeyen: Patr. Gen. van Mnl. lodin, vleivorm van Germ. VN Lodewijk. 1368 Lodewijc Lours = 1372 Lodin Lours, Ktr. (DEBR. 1970); 1326 Jan Lodin, Ip. (BEELE); 1386 Aliit Loedens Lodewychs Svolres dochter, Diest (F.C.); 1540 Jan Loyens…tot behoeff Loens sijns soens, Zolder (VANB.).
|
FD |
Lodewic |
Lodewick, Lodewijck, Lodewyc, Lodewyck, Lodewyg, Lodewyk, Lodwye, au génitif: Loddewyckx, Lodewijcks, Lode-wijks, Lodewyckx, Lodewycqx. Prénom germ. hlod-wig, néerl. Lodewijk, fr. Louis.
|
JG |
Lodewick(x) |
-wijck(x), -wyck(x), -wyk(s), -wykx, -wijk(s), -wijkx, -wyc, -wikus, -weyck(x),-weijck(x), Loddewyck(x), -wy(k)x, -wijck(x), -wij(k)x, Lowyck, -wijck, -wikx, Loywyck, Louwyck, -wijck, Lauwyck, -wijck, -wick, -wych, Lodovici, -visi, Ludovic(i),-vicy, -vico, -visi, -wig, Ludewig(s), Ludwich, -wig(s), -vig, Ludivig: Patr. Germ. VN hluth-wîg ‘beroemd-strijd’: Chlodowich, Clodoveus, Hlodowicus, Ludovicus, Lodewicus (Fm., MORLETI). 1277 Waltero Lodewiic, Har. (DEBR. 1980); 1361 Danielem dictum Lodewijc, Ktr. (DEBR. 1970); 1378 Lodewijc de Pratre = Lowijc de Pratre, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lodez |
Dérivé roman de l’hypocor. de Hlodo? Cf. aussi Laudet.
|
JG |
Lodez |
zie Laudet.
|
FD |
Lodiers |
Loudier: Ofr. lodier: bedelaar, deugniet, schelm. BN.
|
FD |
Lodifier |
zie Lockefeer.
|
FD |
Lôdige |
Lodige: Mnd. lodige: volwaardig (DN).
|
FD |
Lodigeois |
zie Laudisoit.
|
FD |
Lodomé |
Lodomez. 1544 «Sire Piere de Londomeis» DénStavelotMy, 1753 «JeanÉverard de Lodomé résident au village de Ruy» La Gleize; nom d’origine: Lodomez, w. | lôdômé, à Stavelot (Lg).
|
JG |
Lodomez |
Lodomé: PlN Lodomez in Stavelot (LU). 1544 Piere de Londomeis, Stavelot (J.G.).
|
FD |
Lodovici |
-viso, zie Lodewick(x).
|
FD |
Lodrigo |
Lodriguez: Patr. Sp. vorm van de Germ. VN Loderik; zie Lory.
|
FD |
Lodrioor |
cf. Lorthioir.
|
JG |
Lodrioor |
zie Lortiois.
|
FD |
Lodrioor |
zie Lortiois.
|
FD |
Lodt |
Loedt, Lodts, Loidts, Loits. Hypocor. de hlod(-wig); Lodts est une adaptationneerl.de l’ail. Lutz (dérivé en -so) (cf. Lindemans 50-51).
|
JG |
Lodt(s) |
zie Lots.
|
FD |
Loe, van |
zie van Loo.
|
FD |
Loeb |
D. Lob, dial. voor Lôwe: leeuw.
|
FD |
Loebenstein |
zie Löwenstein.
|
FD |
Loeber |
Surnom: all. Lober ‘louangeur’ou bien nom issu de l’anthrop. germ. loba-hari (Först. 1062).
|
JG |
Loebisch |
zie Loewitz.
|
FD |
Loebl |
Zie Löbl.
|
FD |
Loechse |
Loeckx. Hypocor. de hlod-wig; cf. aussi Loockx et Louckx.
|
JG |
Loecht, de |
zie de Lichte.
|
FD |
Loeckemans |
Lockeman, Leukemans: Afl. van Van Look; Van de(r) Loock, Van der Leuke. 1382 Woutre van der Lueke, Wontergem (DEBR. 1970).
|
FD |
Loeckx |
zie Loock(x).
|
FD |
Loedt(s) |
zie Lots.
|
FD |
Loeeker,de |
de Louker: 1. Afl. van Mnl. loeken: kijken, turen, schouwen, gluren. BN voor een loerder, gluurder. 1376 Wouter die Loeker, Aw. (CLEMEUR); 1450 Peter de Loekere, Lier (FRANS). – 2. Evtl. spelling van Loeker < Mnl. ww.loken: sluiten, bergen, verstoppen. Zie Lokere, De Luycker, Slockers.
|
FD |
Loef |
au génitif double : Loeffens. Hypocor. de Ludolf (Lindemans 28); aussi surnom: moy, néerl. loef ‘laid, disgracieux, nigaud’, cf. 1284 «Pieres li Loef» DettesYpres.
|
JG |
Loef |
Loeff, Louf(s), Loefs, Lof,(de) Loof: 1. Debet. van loef: loebas, lomperd, lelijke man of vrouw, lummel gaat wellicht terug op Pic. lof, louf, Ofr. lou: wolf. 1203 Willelmo Lof, Terdegem (LEYS 1954); lie e. Walterus Loef, Cent (GN); 1283 Willem die Louf, Bg. (CG); 1376 Jan de Louf, Ip. (BEELE); 1398 Olivier f. Willems Loofs, Bg. (SIOEN). – 2. Zoals D. FN Luff, Loff is het wellicht oorspr. een Patr. Bakervorm van een Germ. VN Lotfrid, Lutfrid of Ludolf. Vgl. Loffens.
|
FD |
Loef(f),van (der) |
zie van der Loove(n).
|
FD |
Loeffen(s) |
zie Loffens.
|
FD |
Loeffler |
zie Leffler.
|
FD |
Loefgen |
zie Leufgen.
|
FD |
Loegtenburg |
zie Lochtenbergh.
|
FD |
Loeile |
zie L’Oeuille.
|
FD |
Loeman(s) |
zie Loomans, Lodeman.
|
FD |
Loems |
Var. van Loens?
|
FD |
Loen(en),van |
PlN Loenen (U, G). 1432 Gherijt Jans soen van Loenen, A’dam (NHC); 1584 Coenraert van Loennen, Aw. (AB).
|
FD |
Loenders |
cf. Leenders.
|
JG |
Loendersloot |
PlN Loenersloot in Loenen (U). 1185 Henricus de Lonreslote, U (GYSS. 1999′); 1450 Ghijsbert van Loenresloot, A’dam (NHC).
|
FD |
Loeners |
cf. Leener(s).
|
JG |
Loeners |
-ertz, Lo(e)nders, Lunders: Patr. = Leenders. Zie Léonard. Ook D. Löhnert = Lehnert, lehnhart, Leonhard (DN). 1448 Aert Loeners; Geert Loenairts, Diest (VdP); 1655 Leonardt Lenarts = Leonardt Lounars = 1662 Leendert Lounarts; 1735 Walteri Loueners = Walterus Leners, Grote-Brogel (NOUWEN1958).
|
FD |
Loenhard, |
zie Léonard.
|
FD |
Loenhout, van |
PlN (A). 1387 Godevaert van Loenhout, Breda (HB); 1394 Jan van Loenhout, Aarts.(MAR.).
|
FD |
Loenis |
cf. Leunis.
|
JG |
Loens |
zie Lodens, Loonen(s).
|
FD |
Loeper |
zie de Looper.
|
FD |
Loequeneux |
Probabl. nom d’origine: Locquignol (Nord), dont le suffixe semble être -eolu [FD].
|
JG |
Loerke |
Lohrke: Patr. Ndd. dim. van Laurentius.
|
FD |
Loermans |
zie Leurmans.
|
FD |
Loes |
Loës, Loest, cf. Lhoest (= l’aubergiste).
|
JG |
Loesberg |
Loese(n)bergh, Loesenborgh, zie Lousberg.
|
FD |
Loesberg |
Loesebergh, Loesenbergh. Non d’origine: Lousberg, à Aix-la-Chapelle (W 637); cf. aussi Lousberg(hs).
|
JG |
Loest |
zie Lhoest.
|
FD |
Loete |
zie Lote.
|
FD |
Loetens |
zie Lotens.
|
FD |
Loeters |
zie Luther(s).
|
FD |
Loetschert |
D. BN Lotscher: onverschillig, onbetrouwbaar mens.
|
FD |
Lœuil |
Lœuille, L’Œuille, Lœile. Surnom: fr. l’œil, comp. 1552 «Collette Belle en lœil» SubsidesNamur; pour un aperçu général des dérivés de lat. oculus, cf. DicPatRom II. 1,421 -456. En Wallonie et dans le nord de la France, il serait plus étonnant d’y trouver trace d’anc. fr. oeille ‘brebis’ Gdf, forme issue du lat. ovicula concentrée surtout dans le sud-ouest [MH],
|
JG |
L’Oeuille |
Loeuil(le), Loeul, Loeile: BN Fr. l’oeil: oog. Vgl. Ooge, Oeuillet.
|
FD |
Loeuillet |
zie Oeuillet.
|
FD |
Loeuw |
Loeven. Surnom: néerl. leeuw, ail. Lowe ‘lion’ ; cf. Leeuw.
|
JG |
Loeve(n) |
1. Zie Loven(s). – 2. Spelling van Loewe(n).
|
FD |
Loevionnois |
zie Levionnois.
|
FD |
Loewe(n) |
Löw(e), Loeve(n), Löwen, Low(e(n)): BN D. Löwe: leeuw. Vgl. De Leeuw.
|
FD |
Loewenberg |
zie Löwenberg.
|
FD |
Loewenstein |
Formation imagée (= pierre des lions) de type Israélite (Dauzat 399).
|
JG |
Loewenstein |
zie Löwenstein.
|
FD |
Loewitz |
Loebisch: Verspreide Slav. PlN Lowicz in Pommeren. Loewy, zie Louis.
|
FD |
Loewy |
zie Louis.
|
FD |
Loey, van |
zie van Loo, van Looy.
|
FD |
Loeyen |
Loijen, Loyens (nombreux à Liège), Loeys. Prénom: au génitif, aphérèse de néerl. Eloey, fr. Eloi.
|
JG |
Loeyen |
zie Loy(e), Lodens.
|
FD |
Loeys |
cf. Loeyen (ci-dessus).
|
JG |
Loeys |
zie Loy(e).
|
FD |
Loëz |
zie Louet(te).
|
FD |
Lof |
zie Loef.
|
FD |
Loffaut |
1289 «Maroie Loffarde» CensNamur; surnom: w. liég. lofa, lofâde ‘goinfre, goulu’ DL 372b, dérivé en -ard(e) du verbe lofer ‘goinfrer’ FEW 5, 398a; cf. aussi Loffet.
|
JG |
Loffaut |
Loffet: BN W. lofa, lofèt. schrokker, gulzigaard. 1524 Martin Loffet, Stavelot (Herb., PSR43).
|
FD |
Loffelman |
D. BerN Löffelman: lepelmaker.
|
FD |
Loffelt, van |
van Loffeld(t), Loffeld, van Lofveld(e): PlN Lafeld in Vlijtingen en Hoeselt (L). ±1400 Nicolaus de Laufelt, Mtr. (GRAUWELS 1981,99); 1575 Catarina van Loeffelt; 1654 Lenaerdt van Lofvelt, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Loffelt, van |
van Loffeld(t), Loffeld, van Lofveld(e): PlN Lafeld in Vlijtingen en Hoeselt (L). ±1400 Nicolaus de Laufelt, Mtr. (GRAUWELS 1981,99); 1575 Catarina van Loeffelt; 1654 Lenaerdt van Lofvelt, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Loffens |
Loeffen(s), Looffen, Luf(f)in, Louffin: Patr. Vleivorm van VN Roelof of Olof. Of bij bakernaam Luffo (zie Luff, Loef). 1425 Loffin van Hoverberch, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Loffens |
Prénom: Loffin est un dérivé (avec aphérèse) de Roelof (= Rodolphe). • Dimin. en -gen : Lofgen, Löfgen.
|
JG |
Loffet |
1524 «Martin Loffet», «Johan Loffet», 1544 «Henry Loffes» DénStavelotMy, ± 1560 «Jean Querin Loffe ou Loffet [père de] Remacle Lophet» Bruyères/Waimes, 1721 «Lambert Loffet» La Gleize; surnom: w. (Verviers) loftt ‘goinfre’ FEW 5, 398a (JH, NF malmédiens, 43). Cf. aussi Loffaut.
|
JG |
Loffet |
zie Loffaut.
|
FD |
Löffler |
Loffler: D. BerN Loffler: lepelmaker. Vgl. De Lepeleer(e).
|
FD |
Löffler |
Surnom: dérivé de all. Löffel ‘cuiller’, ainsi all. Löff(e)ler, littér. ‘bec plat, bec à cuiller’ (esp. de canard).
|
JG |
Löfgen |
zie Leufgen.
|
FD |
Löfgren |
Lofgren, Lovgren: Zweedse FN: loof-tak (DS).
|
FD |
Lofthouse |
Lofthus: PlN (Yorkshire).
|
FD |
Log- |
-ier, -iot. V. HLOD (Hlok).
|
EV |
Loge |
Loog(he): 1. Zie Logghe. – 2. Ofr. loge, Mnl. love: prieel, mit, schuurtje met lover, tent.
|
FD |
Loge |
Nom d’origine: anc. fr. loge ‘hutte de feuillage'(topon. fréquent); cf. Déloge.
|
JG |
Logé |
Logez, Logier [cf. aussi Logie]. 1327 «Loghet» = 1333 «Loget» ComptesMons, 1365 «Jehan Loget chavetier» TailleMons, 1557 «Marie Logier» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. hlod-gari, d’où le thème Log- et ses dérivés: Logelain (suffixe -elin) et Logeot. – Secondairement, nom commun: 1342 «Gerars de Puche, li logiers» Liège, 1365 «Johan Gibar le logier» CârtValBenoît (synon. de logeur!).
|
JG |
Logel(a)in |
Logeot: Patr. Dim. van Logier 1.
|
FD |
Logemann |
Laugeman, Logman: Afl. van Mnd. loge: bosje, struikgewas. 1428 Joh. Logheman, Oldenburg (BRECH.). Of van Mnl. loge, looch, loech: woonplaats, woning, plein. 1383 Jan Loegheman, Lv. (HB 591).
|
FD |
Loget |
-ez, -é, -er: 1. Dim. van Ofr. loge: tent, hut, luifel, huisje, kamer. 1412 Jehan d’Escaussines dit Loget, fourreur = 1423 Jehan Logez, Bergen (CCHt). – 2. Spelling voor Logier.
|
FD |
Logghe |
Lugghe, Log(g)en, Logue, Loge, Loog(he): BN voor iemand die log en traag is. 1393 Jehan Lugghe = 1394 Jehan Logghe, Langemark (BEELE).
|
FD |
Logghe |
Pour Carnoy 246, surnom: néerl. log ‘lent, paresseux’.
|
JG |
Loght, de |
zie de Lichte, van der Locht.
|
FD |
Loghtenberg |
Proven. ,.Colline du sieur Lodon ».
|
EV |
Loghtenbergh |
zie Lochtenberg(h).
|
FD |
Logie |
Les Logie de Bruxelles sont originaires de Warneton où Logie (1680) alterne avec Logier (1678); donc plutôt var. de Logier que flam. logie (emprunté au fr. loge).
|
JG |
Logie(r) |
Log(i)é, Loger, -et, -ez, Logies(t), Logist(e), Logis(se): 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN hluth-ger ‘beroemd-speer’: Hlodeger, Lodegarius (MORLETI). 1475 Jan Logiers, Z (VAN VOOREN 1970). Voor Logi(e)st, vgl. Rogiest=Rogier; Legiest = Légier. 1731 Guill. Logist, Neerlinter-Aw. (AP). – 2. BerN Ofr. logier, logé: verhuurder van logies. Of BN voor de huurder van een woning, een logeergast. 1342 Gerars de Puche li Logiers, Luik (HERB.).
|
FD |
Logier |
cf. Logé.
|
JG |
Logies |
Logiest, Logist. Nom d’origine: néerl. logies ‘logis’ ; le moy. néerl. logijs a pour var. logijst qui peut expliquer les NF Logiest, Logist, Légiste. – Le norm. logiste (19e s.) ‘habitant de misérables huttes’ (non dans le FEW 16) est peu probable.
|
JG |
Logist |
Proven. ,,H. qui donne des logements en location ».
|
EV |
Logjes |
Var. van Logies (door spellinguitspr.)?
|
FD |
Logman |
zie Logemann.
|
FD |
Logna |
Lognard. 1683 «Anthoine le Lognarddu Moulin» La Gleize; ethnique: habitant du comté de Logne (Vieuxville) ou bien surnom : w. lognârd ‘nigaud’, anc. liég. lorgnart FEW 16, 491a; les deux termes se sont rencontrés.
|
JG |
Logna(rd) |
BN Afl. van Ofr. lonc, lo(i)ng: lang. Vgl. De Lange. 1324 Jakemar Loingnart; 1396 Simon Longnart, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lognay |
-ais, zie Lagneau(x).
|
FD |
Lognay |
-ais. 1472 «Gerar Logney» DénLaro-che; surnom: w. liég. ognê ‘agneau’ FEW 24, 264a; cf. Lagneau.
|
JG |
l-Ognay |
V. Aune.
|
EV |
Lognon |
1373 «Maroie de Lognon» CoutSta-velot, 1626 «Jan de Loignon», 1630 «Jan L’ongnon», liégeois installé en Suède; surnom: fr. oignon, w. ognon. Comp. Assoignon(s).
|
JG |
Lognon |
Lonjon: BN Fr. oignon: ui. 1630 Jan l’Ongnon, Luikenaar in Zweden (HERB.).
|
FD |
Lognoul |
Lognoule, Lognoulle, w. Lognoûle, Lègnoûle. 1524 «Henry de Lognoul» DénStavelotMy, 1721 «Bastin Remacle Lognoul», «Jeanne Lognoul» La Gleize; nom d’origine: Lognoul, à Ferrières (Lg).
|
JG |
Lognoul |
-oul(l)e: PlN Lognoul in Ferrières (LU). 1524 Collin de Lognoul, Stavelot (ASM II).
|
FD |
Logt- |
zie Locht-.
|
FD |
Logt, de |
zie de Lichte, van der Locht.
|
FD |
Logue |
zie Logghe.
|
FD |
Loh- |
-est, -isse, Loicq, Loidts. V. HLOD.
|
EV |
Lohaus |
Lohuis, Löhausen: PlN Lohaus (NS, BEI), Lohausen (NRW). 1759-1797 Adolf Lohuis, Emlichheim (NS)-Emmelkanip (PDB).
|
FD |
Lohay |
Loixhai, Loxhay, Lowhay (NF toujours prononcé ordinairement à la française loksè, tant en wall. qu’en fr.). 2.8.1713 «feu Mathieu Loxhay surnommé en flamend Vanderbeen» (not. J.P. Pirotte, Lg) [JL, NFw], 1758-76 « Martin-Joseph Loxhay» ÉchHuy; surnom: w. ohé ‘os’ DL 438a, à mettre p.-ê. en relation avec la cérémonie burlesque de Matî l’ohé qui représentait l’enterrement du carnaval DL 438a.
|
JG |
Lohay |
zie Losseau.
|
FD |
Lohé(e) |
zie Louchet.
|
FD |
Lohest |
w. nam. Loès ‘, cf. Lhoest.
|
JG |
Lohest |
zie Lhoest.
|
FD |
Lohet |
Lohez, zie Louchet.
|
FD |
Lohez |
cf. Loxhet.
|
JG |
Lohier |
Lowier: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hluth-hari ‘beroemd-leger’: Hlotarius. 136 e. Willaume Lohier, Laon (MORLET); 1455 Jehan Lohier, Dk. (TTT). Vgl. Loyer.
|
FD |
Lohisse |
Var. de Lois (= Louis), prononcé Loïs ‘.
|
JG |
Lohisse |
zie Louis.
|
FD |
Lohman(n) |
Lahmann: Afl. van D. PLN Loh, Lah: lo, bosje. Vgl. Logemann.
|
FD |
Lohner |
BerN van de dagloner.
|
FD |
Lohr, |
Löhr: BerN D. Loher: leerlooier.
|
FD |
Lohrke, |
zie Loerke.
|
FD |
Lohuis: |
1. Zie Lohaus. – 2.1590 Jan van ‘t Loohuis, Notter (vader van) Henrikien Lohuis (PDB).
|
FD |
Loi
|
1276 «Loi Gherebout» = 1282 «Loi Ghierebout» DettesYpres; probabl. var. graphique de Lois ou bien aphérèse de Éloi, du nom du saint évêque de Tournai [MH].
|
JG |
Loi, |
zie Loy(e).
|
FD |
Loicq
|
au génitif: Loix, Loïx. Réduction de Lodewijk (Lindemans 51).
|
JG |
Loicq, |
Loix: 1. Patr. Samentrekking van Lodewijk(s). 1483-9 Jan Loeycx=Janne Lodewycxz; Loeyck Jannis Lodewycx sone, Wuustwezel (MNT171). -Lit. : F. CLAES, Defamilienaam Loix. Oost-Brabant 1986,4. – 2. Spelling voor Loock(x).
|
FD |
Loidts |
cf. Lodt(s).
|
JG |
Loidts, |
zie Lots.
|
FD |
Loie |
zie Loye.
|
FD |
Loier |
zie (de) Loyer.
|
FD |
Loijen |
cf Loeyen.
|
JG |
Loilier |
cf. Lollier.
|
JG |
Loilier |
zie Lhuillier.
|
FD |
Loin |
Pour Carnoy 78, anc. prénom Ouin (= Auduin) avec accrétion de l’article.
|
JG |
Loin(g): |
BN Ofr. loing = long, lonc: lang. Vgl. Lelong. 1246 Maria la Loigne, Laon (MORLET).
|
FD |
Lointier |
Nom de profession: anc. fr. ointier ‘marchand de graisse (oint)’.
|
JG |
Lointier |
Proven. ,,Lieu éloignée de l’agglomération ». N° 228.
|
EV |
Lointier, |
Lont(h)ie: BerN Ofr. ointier: vethandelaar.
|
FD |
Loir |
cf. Lhoir (= l’héritier). Cf. cependant: 1270 «Jehan li Loire» DettesYpres, dans lequel il s’agit p.-ê. de l’anc. fr. loir(e) ‘loir’ (rongeur) [MH].
|
JG |
Loir(e) |
1. Le loir. Car. phys. «Dormeur ». Nos 288, 290. — 2. La Loire. Proven. Fleuve et région de France. N° 230.
|
EV |
Loir(e), |
zie Lhoir, Leloir.
|
FD |
Loiris, |
zie Lory.
|
FD |
Lois |
à interpréter Lois’. 1254 «Évrars Loïs » ChartesHainaut, 1266 «monsegnor Lois», 1272 «Loïs cuens de Chini» CartOrval, 1295 «Lois Bajuwes», 1309 «Jehan Lois massait de Mons» ComptesMons, 1500 «Loys du Bac licencié es loix» AidesHainaut, 1602-3 «Lois Cocquelin» TerriersNamur, 1630-32 «Henri Lois» émigré en Suède; forme anc. fr. du prénom Louis, au cas sujet ou par l’intermédiaire de l’adaptation flam. Lowis, Lowies (Linde-mans 49); cf. aussi Loi et Lohisse.
|
JG |
l-Ois- |
-eau, -elet. Car. mor. Synon. : (dialecte) : Losseau.
|
EV |
Lois, |
zie Louis.
|
FD |
Loise |
Loisse. 1338 «maistre Henri Loise» ComptesMons ; pour Camoy 35, var. du précédent. — Également nom d’origine: par ex. 1213 «Loise» = (Somme-)Leuze (Nr), cf. 1356-58 «Piètres de Loise» = 1362-63 «Piètres Loise» PolyptAth (= Leuze, près de Tournai?).
|
JG |
l-Oise |
Proven. Cours d’eau fr. prenant sa source en Belgique. N° 230.
|
EV |
Loise, |
Loisse: 1. Patr. Var. van Lois/Louis of Metr. Fem. bij Louis. 1330 Henri Lose = 1338 Henri Loise, Bergen (PIERARD). – 2. PlN Leuze (N, H). 1356-8 Piètres de Loise = 1362-3 Piètres Loise, Aat (J.G.).
|
FD |
Loiseau |
-eaux, Loisseau, Lui/eau. Loisel, -elle (forme non vocalisée). 1266 «Simons li Oisiaux», 1285 «Beatris l’Oisiel», 1286 «Zegher li Oisel» DettesYpres, 1494 «Simon Loisia» BourgNamur, 1524 «Servais Loizea» DénStavelotMy, 1528 «SimonLoiseau», 1549 «Jehan Loizeau» BourgNamur, 1566 «Pierre Loiseaux» Cerfontaine, 1583 «Pierre Loy-seau» BourgNamur, 1593 «Servais Loyseau» = 1622 «Servais l’Oiseaux» BourgDinant, 1602-3 «Franchois Loizeau» TerriersNamur, 1633 «Pau[u]lus Loseau» émigré en Suède, 1692 «Catherine Loyzeau» BourgNamur, 1752 «Antoine Loisseau marchand» Couvin; fr. oiseau, surnom métaphorique («petite tête sans cervelle» pour Dauzat, Traité, 200).
|
JG |
Loiseau(x), |
Loisel(le), Loiselet, Loisseau, Loizeau, Oiseau(x), Doiseau: BN Ofr. oisel, Fr. oiseau: vogel. BN voor de vogelvanger. Vgl. Vogelaar, Loiseleur. 1304 Daniel Voghel = 1305 Danin Loisiel, Ip. (BEELE); 1397 Gillien le Voghel=1399 Gillien Loysiel, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Loiselet |
1273-80 «Jehans Oizelés de Ligniettes» FriedenTournai; surnom: fr. oiselet ‘petit oiseau’, cf. le précédent et Oiselay. Comp. aussi 1533 «Jehenne Loyzet» BourgNamur.
|
JG |
Loiseleur |
-eux. 1286 «Harduins li Oiseleres» CartMons, 1310-11 «Renaut Loiseleur» ComptesMons, 1365 «Henri l’Oiseleur» TailleMons; fr. oiseleur, pic. (Lille) ojleux FEW 1, 170b.
|
JG |
Loiseleur, |
-eux, Loizelier: Fr. BN Oiseleur: vogelvanger, ook die vogels africht voor de jacht. Vgl. De Vogelaere. 1275 Jehans li Oiselières dePétenghien, Lessen (VR io3r°); 1295 Johannes L’oiseleur, St-Q. (MORLET); 1311 Renaut Loiseleur, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Loisen |
cf. Loosen.
|
JG |
Loisen |
zie Loosen.
|
FD |
Loison |
Loisson, Loyson. 1525 «Simon Loizon» BourgNamur, 1544 «François Johan Loyson» DénStavelotMy, 1548 «Nicolas Loison» = «Nicolas Loyson» BourgNamur; surnom: fr. oison ‘petit de l’oie’ FEW 1, 172b. Cf. ce témoignage sur la variation des noms autrefois: «L’an 1636 (..) est comparus (…) Léonard, fils de feu Simon Loison de genestre, manant à Richellette, lequel nous at remonstréque (…)on at escript son nom diversement comme Léonard Loison, Léonard de genestre et Léonard de Richellette (…)» Mortier (Schnackers 9).
|
JG |
Loison |
Loyson, Loijson, Loisson, Deloison, Doison: Ofr. oison: gansje, kleine gans, vogel. BN. ±1300 Aelis li Oisons, PdC (BOUGARD); 1334 Alart l’Oison, Hon(CSWII).
|
FD |
l-Oison |
Car. mor. La petite oie, ..Personne peu intelligente ». N° 288, 291.
|
EV |
Loist |
zie Lhoest.
|
FD |
Loits |
cf. Lodt(s).
|
JG |
Loits |
zie Lots.
|
FD |
Loix |
cf. Loicq.
|
JG |
Loix |
zie Loock(x), Loicq.
|
FD |
Loixhai |
cf. Lohay.
|
JG |
Loixhai |
zie Losseau.
|
FD |
Loizeau |
zie Loiseau.
|
FD |
Loizelier |
Nom de profession : moy. fr. oiselier, w. ow/)e/fFEW25, 787a.
|
JG |
Loizelier |
zie Loiseleur.
|
FD |
Loizillon |
Dim. van Loiseau(x).
|
FD |
Lojen |
zie Loye.
|
FD |
Lok |
zie Locke.
|
FD |
Loke, van |
zie van Look.
|
FD |
Loker, van |
PlN Loker (WV). 1267 Lambinus de Locre; 1280 Martine de Lokere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lokere |
Afl. van Mnl. loken: sluiten, bergen, afsluiten, omheinen. 1281 Hankinus Locre; 1326 Jan de Locre; 1379 Pieter de Lokere, Ip. (BEELE). Zie ook De Loecker.
|
FD |
Lokeren, van |
van Loqueren, van Lockeren: PlN Lokeren (OV). 1173 Theodericus de Lokerne(GN); 1292 Hughe van Lokeren, Hulst Z (DEBR. 1962); 1413 Beelle van Lokerne, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Lokerman(s) |
Lookermans: Afl. van Van Lokeren of De Loecker. 1530 Joannes Lokermans; 1536 Petrus lockermans, Tongerlo (MULIV); 1578 Govaert Lokermans, Tnh. (VS1986,115-133).
|
FD |
Loket |
Loquet, Locquet, Lockey: Fr. loquet: slot, klink; Ndl. loket: loket, vak, verborgen hoekje. Fr. dim. vanMnl. loke: afsluiting. BerBN van een slotenmaker. 1275 Albericus dictus Loquet, Oc. (MORLET); 1423-24 Woutere Locquet = Locket = loket, Ktr.(DEBR. 1958).
|
FD |
Lokker |
Wsch. var. van Lokere.
|
FD |
Loks |
zie Locke.
|
FD |
Lolivier |
Olivier, N. de bapt. précédé de l’article défini, ,,Le (nommé) Olivier » (Ellipse). V. Olivier.
|
EV |
Lolivier |
Zie Olivier(s).
|
FD |
L’Olivier |
Article + prénom Olivier.
|
JG |
Lolli |
Loly. V. HLOD (Hlo).
|
EV |
Lollier |
Loilier, Loly, Lôly, Leulier, Leulier. 1596 «Emest Loly» Mortier (Lg), cf. aussi [sous réserve:] 1499 «Jehan Lolieu [suffixe -eur]» BourgNamur; nom de profession: fr. huilier, w. ôlî ‘ouvrier qui fait l’huile’ DL, c/ aussi Lhuillier.
|
JG |
Lollier |
Loly, Lôly: BerN Ofr. olier, Fr. huilier: olieslager. Vgl. Lhuilier. 1249 Pierre Olier, Noyon (MORLET); 1297 Jehans H Oliières, Dk. (TdT).
|
FD |
Lom |
-rez, -ry. Proven. L’Heaumerie, ,,La fabrique de casques » (L.D.). — 2. Lompret (Loc.) ou Lomprez.
|
EV |
Lom- |
-beau, -et. 1. V. LAND (Lan). — 2. V. LAMBEAU.
|
EV |
Lom- |
-bois, -car. V. Long.
|
EV |
Loma(ert) |
Var. van (de) Lombaert, met ass. ml/mm. Maardenaam werd ook verward met Blom-me&jfûf Manias. Lomart (dochter van) Lucas Lamart; 1681 Jan de Lomart=Jan Lommaert = jlaterj/an B/omart, Aw. (med. J. Lommaert).
|
FD |
Loman(s) |
zie Looman(s), Lodeman.
|
FD |
Lomb- |
-a, -aers, -aert(s), -ar(d). 1. Profess. ,,Prêteur sur gages » (Les Lombards ont été les premiers à exercer ce métier). N° 194. — 2. V. LAND (Lan).
|
EV |
Lomb- |
Variante de Lamb-, thème tiré de l’anthrop. germ. land-behrt > Lambert. « Simple: Lombe (hypocor.). » Dérivés : Lombeau [cf. aussi «Le Lombau» sous Lombard]. – Lombet. – Lombin. si «domini Nicolai Lomben» ObitHuy, 1561 «Nicolas Lombien» Huy. » Avec double suffixe: Lombrette. – C/ aussi 1524 «Lombrey» DénStavelotMy, 1537-40 «Jacquet Lombray» DénFrasnes.
|
JG |
Lombaert, (de) |
(de) Lombaerde, (de) Lombaerd(t), de Lombard, Lombaerts, Lombae(r)s, Lombarder, -berder, Lomma(ert), Lombarde, -i, Loinbar(d), Lombart(s), Lomba(t), Lumba: Een Lombaert/ lombard was een inwoner van Lombardije. Aangezien de Lombarden gespecialiseerd waren in de gddhandel, kreeg Lombard débet.: bankier, wisselaar, geldschieter, woekeraar. 1311 Rogers Lombarts erve = 1315 Rogiers li Lombars = 1332 Roeger de Lombaert, Ktr. (1971); 1368 up Obbiertden Lombaert…dat tusschen hem ende denghenen die de stede vanden Lombarden hilt, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Lombard |
Lombart, Lombar, Lomba, Lombât, w. Lombâ, Lumba; formes néerl.: Lombaert, au génitif: Lombaerts, Lombaes. Lombarts. 1278 «Jehan Lombart» Cens-Herchies, 1280-81 «Jakemes li Lombars, li mareschaus» RegTournai, 1286 «Pières li Lombars» ComptesMons, 1294 «Cambiusli lombars» CensNamur, 1313 «Manfroit Le Lombart» ComptesMons, 1472 «Jehan le Lombart» DénChiny, 1499 «Drisse le Lombart», «Gilliart Henry dit le Lombar»Terrier-Naast, 1500 «la veuve Piera des Lombars». 1519 «Martin Lombart» BourgNamur, 1540 «Jehan le Lombau» Namur, 1664 «Jean Lomba» Fronville; ethnique: Lombard, de Lombardie (pfs Italien en général), région d’origine des changeurs, des usuriers, donc aussi surnom de banquier; cette ayant mauvaise réputation dans le Moyen Âge chrétien, le nom a pu aussi être un sobriquet désignant des personnes rapaces, avides, cf. anc. fr. lumbart ‘rapace, avide’ FEW 5, 160a.
|
JG |
Lombary |
zie Lombril.
|
FD |
Lombeau |
zie Lambaux.
|
FD |
Lombee(c)k,van |
Lumbee(c)k: PlN Lombeek (4* VB). i2/6Arnout van Lombeke, Bs. (CG); 1281 pro lohanne de Lombeke, Zwijnaarde (HAES.).
|
FD |
Lombet |
-in, -ois, zie Lambet, -in, -ois.
|
FD |
Lombois |
Zie Lambois. taibosfch): Wsch. < Lombois.
|
FD |
Lombosch |
Proven. ,,Bois fangeux » (L.D.). Synon. : Lommel.
|
EV |
Lombré |
-ette, -ez, zie Lambrette.
|
FD |
Lombrechts |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Lombril |
Lombry, Lombary, -ij: BN Ofr. lombril: Éren; of lonbril, Fr. nombril: navel?
|
FD |
Lombril |
Lombry. Peut-être surnom: anc. fr. tonéri/’nombril’FEW 14, 17b.
|
JG |
Lomé |
Lomme, cf. Lhomme.
|
JG |
Lomerange |
Nom d’origine: Nomerenge, w. lôm ‘rindje, à Thys (Lg).
|
JG |
Lomm- |
-aert. 1. Car. mor. ,,Imbécile ». — 2. V. LAND (Lan).
|
EV |
Lomme |
zie Home, Lummens.
|
FD |
Lommé(e) |
-ee, zie Delommé.
|
FD |
Lomme(n) |
1. N. de bapt. Guil(leaume). — 2. V. Lommaert.
|
EV |
Lommée |
Proven. L’Homay (Dép. Laplaigne). (Prononc. du Hainaut).
|
EV |
Lommel |
Nom d’origine: Lommel (Lb).
|
JG |
Lommel,(van) |
van Lomm(en), van Lommeren: PlN lommel (L). 1406 Jan van Lommel, Bs. (PEENE); 1566 Klaas van Loemel, Lommel-Aw. (AP). Voor Van Lommen is ook PlN Lummen (L) mogelijk; zie Lummen(s).
|
FD |
Lommelaars |
-aers: Afkomstig van Lommel (L).
|
FD |
Lommelen |
1. L’Hommelin, dim. van homme? 1388 Antoine Lommelin, Genua (MARCHAL). – 2. Of van PlN Lommel?
|
FD |
Lommen |
Lommens (au génitif). Hypocor. néerl., dérivé de fr. (Guil)laume (Lindemans 170).
|
JG |
Lommen(s) |
zie Lummens.
|
FD |
Lommer |
Lommers(e), Lommerts: Patr. Germ. VN hluth-mêr ‘beroemd-beroemd’: Hlutmarus, Lotmarus (MORLET I). 1377 Lommere van Aken, Ip. (BEELE).
|
FD |
Lommert |
au génitif: Lommers. Néerl. Lom-maert, forme assimilée de Lombaert (Dauzat 617).
|
JG |
Lommez |
zie Delommé.
|
FD |
Lompret |
Lomprez, zieLongpré.
|
FD |
Lomré |
Lomry. 1659 «la vefve Lomré» Dén-Salm; nom d’origine: Lomré, w. lom’ré et lom’ri en salmien (à Bovigny), hameau de Montleban (Lx).
|
JG |
Lomré |
Lomry: PlN Lomré, W. ook lom’rî, in Mont-le- Ban(LX).
|
FD |
Lon(g)ton |
Lon(g)don: PlN Longton (Lancashire, Staffordshire). Longdon (Staffordshire, Worcestershire).
|
FD |
Lonay |
Lonnay, Lhonai, Lhonnay: 1. W. onê, Fr. anneau: ring. Vgl. De Rinck. BN. 1396 Balduwien Oneaul; 1567 Gilet Lowy dit de l’Anneau d’Or, Luik (RENARD 281). – 2. Zie Lan(n)oy(e).
|
FD |
Lonay |
Lonnay. Nom d’origine: w. aunê ‘aune (arbre)’ ; cf. Launay, Lhonai et Lonniaux. Ou bien de w. liég. onê ‘anneau’, comme nom d’enseigne, ainsi 1663 «À l’Onnea d’Or» (BTD 26, 281).
|
JG |
Lonberg(h)en, van |
zie van Lembergen.
|
FD |
Lonbois |
zie Lambois.
|
FD |
Loncar |
-art, Lonchard. Sans doute var. de Longard.
|
JG |
Loncar(t) |
Lonchard: Var. van Longard (HERB.).
|
FD |
Loncel(le) |
Lon(c)hay, Lelonchay: BN Ofr. lemoissel, Opic. Loinseau, W. lonhê: garenkluwen, -klos. BerBN (HERB.).
|
FD |
Loncelle |
cf. Lancelle.
|
JG |
Lonchamp(s) |
zie Longchamp(s).
|
FD |
Lonchamps |
Longchamp, Longchamps, Long-camp, -amps (forme pic.). 1232 «Waltero de Lonchan» St-Hubert, 1289 «Renaut de Lon-charap» CartOrval, 1422 «Ernekins de Lonchamps», 1444 «Henryde Longchamp »Aides-Namur, 1497 «Mecte de Lonchamp» Bourg-Namur; nom d’origine: long champ (topon. fréquent), e.a. Leuze-Longchamps (Nr), Long-champs-lez-Bastogne, etc. Lonchard, cf. Loncar(t).
|
JG |
Lonchard |
Louchart. 1194 «Locart»NécrArras [famille des financiers Louchard], 1265 «Jake-mon Louchart fil Englebert Louchart», 1267 «Jakemon Loucart» ChartesFlandre, 1270 «Jakemon Louchart» DettesYpres, 1276-77 «Andriu Loucart» CharitéTournai, 1280-81 «Pieres Louchars» RegTournai; surnom péjoratif en -art: qui louche FEW 5, 473b.
|
JG |
Lonchard |
zie Loncart.
|
FD |
Lonchay |
Proven. Lancée (Dép. Loupoigne). V. Le Lonchay.
|
EV |
Lonchay |
w. (Bastogne) Lonchê, Lonhay, Lelonchay, Lonckay . Surnom: w. liég. lon.hê, lonchê DL 374a, chestr. luchê, nam. loncha, anc. pic. loinseau, flandr. lonseau ‘pelote de fil’FEW 4, 162a.
|
JG |
Lonchay |
zie Loncel(le).
|
FD |
Loncheval |
Longcheval, Longheval, Longue-val, Longval, Lonvaux, etc. 1275-76 «Ma-roie de Longheval» RegTournai, 1356-58 «Colars de Longheval» PolyptAth, 1484 «Ar-noul Longheval » Tournai, 1618-19 « Albert de Longuevalle» BourgLiège; nom d’origine: longue (anc. fr. longe) val ‘long val’, e.a. Lon-gueval (Somme), etc.
|
JG |
Loncheval |
zie Longval.
|
FD |
Loncheval |
zie Longval.
|
FD |
Loncin |
1280 «Stassinus de Loncins» Polypt-Liège; nom d’origine: Loncin (Lg).
|
JG |
Loncin |
de Loncin: 1. PlN Loncin (LU). 1220 B. de Loncins, Luik (SLL); 1232 Theobaldus de Loncins; 1331 Cuene de Loncins, Jupille (AVB). – 2. Rom. vorm van PlN Lontzen (LU): 1076 Loncins (TW). 1366 Gerardum dictum de Lonchins juxta Harne = Gérard dit de Lonchins deleis Harne (AVB).
|
FD |
Loncin |
Proven. Loc.
|
EV |
Loncke |
au génitif: Lonckx. 1348 «Alis Lonke» Courtrai, 1381 «Heinin Lonke» Ypres; surnom de qqn qui louche, néerl. lon-ken [FD].
|
JG |
Loncke |
Lonker. Lonk. ,,Oeillade ». Synon. : Lorgneur, Loucheur.
|
EV |
Loncke |
Loucke, Lonque, Lancke: BN vooriemand die lonkt. Vgl. De Lonker. 1348 Alis Lonke, Ktr. (DEBR. 1971); 1381 Heinin Lonke, Ip. (BEELE).
|
FD |
Loncle |
1215 «Watiers li Oncles» ChirTournai, 1288 «Pauwelins li Oncles» DettesYpres, 1326 «Jehans li Oncles» ComptesMons, 1350 «Johans dy li Oncles» TerreJauche, 1506 «Henra Loncle» BourgNamur, 1597-98 «Jan Loncle» ComptesNivelles; nom de parenté: fr. oncle, cf. aussi Longle et Onclin.
|
JG |
Loncle |
Verwantschapsnaam L’oncle: de oom. Vgl. Doom. 1325 Jehan Loncle, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Loncol |
BN Long Col, long cou: lange hais. Vgl. Lanchals.
|
FD |
Loncol |
cf. Long.
|
JG |
Loncour |
Reïnterpretatie van Longcou; zie Loncol.
|
FD |
Londen, van |
PlN Londen (GB).
|
FD |
Londers |
zie Loeners.
|
FD |
Londerse(e)le, van |
van Londerze(e)le: PlN Londerzeel (VB). 1313 Egidii de Londersele, Mech. (…)); 1356 Jan van Londersele, Kobbegem (PEENE 1949).
|
FD |
Londes |
V. LAND.
|
EV |
Londès |
Londès: Var. van Fr. Londais, afl. van PlN La Londe (Seine-Mar.) (DNF).
|
FD |
Londner |
Herkomstnaam: Londenaar. London: 1. E. naam van Londen (GB). – 2. Zie Longton.
|
FD |
Londos |
Londot, Londoz, Longdos, Longdot, Longdoz. 13e s. «Benoit de Londos» CartVal-Benoît, 1496 «Hansoul de Londos» Cout-Stavelot, 1510 «Gérard Renier de Longdoz» GuillLiège, 1544 «Jehan de Londoz» Cout-Stavelot, 1592 «Bertrand Longdoz», 1610 «Françoise Londot» BourgNamur, 1616 «An-drieu Londoz, brasseur», 1621 «Simon de Londoz» BourgDinant, 1623 «Simon Long-do», 1672 «Catherine Londoz» BourgNamur; nom d’origine: w. dos ‘île arrondie en forme de dos’, ainsi Longdoz, à Liège.
|
JG |
Londos |
-ot, -oz, zie Longdos.
|
FD |
Londow |
cf. Landouw.
|
JG |
Loné |
cf. Lonez.
|
JG |
Loneu(x) |
zie Lhon(n)eux.
|
FD |
Loneux |
Lonneu, Lonneux. 1684 «Marguerite Lonneux» BourgNamur, 1756 «Lambert Loneux» Soumagne; nom d’origine: w. topon. auneû ‘aunaie’; cf. aussi Lhoneux et Lonnoy.
|
JG |
l-Oneux |
V. Aune.
|
EV |
Lonez |
Lon(n)é, Lonnee: 1. L’onet: dim. van Ofr. on, om, Fr. homme: man. Vgl. Mannekens 2.1467 Piérart Lonnet, Dk. (TTT). – 2. Evtl. jongere spelling voor Lonay.
|
FD |
Lonez |
Loné, Lonné. 1724 «Jacques-Philippe Lonez» Mons; NF d’origine incertaine, soit surnom: cf. w. (Jamioulx, etc.) lôné ‘dupé’ FEW 16,491 b, soit var. de Lonnay, ainsi 18e s. «Antoine Launay = Antoine Lonez» (orig. du Mans).
|
JG |
Lonfils |
Longfils, cf. Long.
|
JG |
Lonfils |
zie Longfils.
|
FD |
long |
1. Car. phys. Désigne un H. de grande taille. Lelong. Joint à une partie du corps, évoque une proportion anormale. Longjarret (Comp. : Langehenkel, ,,Longue cheville »). Nos 253, 254. — 2. Proven. Joint à un nom commun de lieu, indique une surface allongée. Longchamp(s), Longfils, ,,Long fy ou fief », Long(u)eville et Loncour, ,,Long domaine », Long(ch)eval (Long-val), Long-pretz (Longpré, Loc.), Lon(g)–dos, -dot, -doz », Longue étendue en dos d’âne » (Dép. Liège, etc.). Lombois (Long bois), Lomchar (Long essart). N° 239.
|
EV |
Long |
au fém.: Longe, Longhe, Longue, Lonque. 1277 «Willaumes li Long», 1288 «Longhe Lambert», 1289 «A(e)lis li Longe» DettesYpres, 1295-1302 «Marge li Longue» Impôt Artois, 1449 «Lambert le fil Thomas Long» AidesNamur, 1472 «Pasque le Longhe» Ladeuze, 1686 «François Longue» BourgNamur; surnom: anc. fr. lonc, fr. long(ue), avec le sens de ‘grand, de haute taille’ p.-ê. sous l’influence du néerl. long; cf. aussi Le-lon(g), Lon(g)fils, Lang(e), etc. Également premier élément dans divers surnoms, entrant en composition : 1° avec un prénom: 1474 «Symon filius Long Jehan» PrincipLiège. – 1540 «le long Hus-teit» CartCiney. 2° avec un nom de parenté: Lonfils, Longfils. 1542 «Johan Le Longflls» Gozée-Marbaix, 1568 «Nicolas le Longfils» Nalinnes, 1680 «Barnabe Le Longfils» Thuin; fils de grande taille, antonyme de Grosfils. 3° avec une partie du corps: 1265 «Henris Lons Bras » CensNamur. – Loncol. Surnom de personne élancée: anc. fr. long col ‘long cou’. – Longuehaleine. Avec anc. fr. aleine ‘souffle’, surnom d’une personne qui respire difficilement [MH] ou bien d’une personne patiente, comp. fr. (travail de) longue haleine. – 1286 «Coppin Longhegambe» DettesYpres, 1344 «WautierLonghejambe»AnthrLiège.-Longe-queue. Peut-être surnom à connotation erotique (sens attesté au 16e s.); ou bien de moy. fr. longuequeue (dep. 1583), variété de pomme FEW 2, 526a, comme surnom de jardinier. -1367 «Henri Longueorelhe» CoutStavelot. 4° avec un vêtement, un objet: Longuebraye. Surnom: fr. longue braie ‘longue culotte’. -1260 «Colars li fius Adam Longhe Kemisse» ChirTournai, 1365 «Henete Longhe Kemise» TailleMons. – 1267 «Baudés Longe Cote» CensHerchies, 1404 «J. le longhe cotte» ComptesMons. – Longepée, -ee, Longuépée, Longuepée, Longuespée. 15e s. «messire Wilhelme ly Polen d’Aleurdit Longue Espée» AnthrLiège (de Hemricourt); fr. longue épée, surnom de militaire ou à connotation erotique.
|
JG |
Long |
zie Lelon(g).
|
FD |
Long(e) |
Longhe: Var. van (de) Lange. 136 e. Joh. Loncghe; 1308 Griele li Longhe, Ip. (BEELE); 1397 Arnoud Longen, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Long(e)ville |
zie Longueville.
|
FD |
Long(h)e |
zie Lelong, Long(e).
|
FD |
Long(h)eval |
zie Longval.
|
FD |
Longa(rd) |
1. Mfr. longard: slenteraar (J.G.). – 2. Evtl. var. van Lognard.
|
FD |
Longard |
p.-ê. aussi Longa, -as. Surnom : moy. fr. longard ‘flâneur, traînard’, cf. aussi pic. longarder ‘tarder, différer’ FEW 5, 416b; cf. aussi Loncar(t).
|
JG |
Longatte |
Longat(e), Longaut(t)e: PlN Longatte in Ecoust-St-Mein (PdC) (TW).
|
FD |
Longatte |
Nom d’origine: Longatte, à Ecoust-Saint-Mein (PdC).
|
JG |
Longaver |
-ert. Peut-être surnom: moy. néerl. loongever ‘celui qui donne (= paie) le salaire’.
|
JG |
Longaver(t) |
Oostd. FN Longaver = Longauer, Langauer < PlN Langau (Oostenrijk) (PDB).
|
FD |
Longavesne(s) |
Longavenne: PlN Longavesnes (Somme). 1274 Bernart de Longavene, Comp. (MORLET).
|
FD |
Longcamp(s) |
Longchamp(s), cf. Lonchamps.
|
JG |
Longchamp(s) |
Lonchamp(s), Longschamps, Longuecand: Verspreide PlN Longchamp(s): lang veld. De vorm -cand is Pic. 1234 Warnerus de Longocampo, Reppe; 1245 Thibaus de Lonchans (SLL); 1275 Aelis de Lonc camp, St-Q. (MORLET); 1309 Walter dit Wotuel de Longchamps, Luik (ISC).
|
FD |
Longcheval |
cf. Loncheval.
|
JG |
Longdon |
zie Longton.
|
FD |
Longdos |
cf. Londos.
|
JG |
Longdos |
-ot, -oz, Londos, -ot, -oz: PlN Longdoz in Luik. 1151 Longum Dorsum: lange (heuvel)rug (TW). 1194 Benoit de Londos, Luik (AVB); 1325 Henri Loindos, Luik (ISP).
|
FD |
Longe |
cf. Long.
|
JG |
Longé |
zie Longuet.
|
FD |
Longelé |
zie Langelet.
|
FD |
Longepee |
zie Longuepée.
|
FD |
Longepée |
-ee, Longuépée, Longuepée, Longuespée, cf. Long(ue).
|
JG |
Longequeue |
BN: lange staart, wellicht erotisch bedoeld.
|
FD |
Longequeue |
cf. Long(ue).
|
JG |
Longerich |
PlN Longerich (NRW).
|
FD |
Longersta(e)y |
(Van) Langerstade of-stede. 1340 Arnoldus de Langerstede, Joh. de Langerstede, Tnh. (VERB.); 1412 Zeeger van Langerstede van Beerse; 1414 Henric vander Langerstede, Aw. (ANP).
|
FD |
Longeval |
zie Longval.
|
FD |
Longfi(l)s |
Lonfils: BN Long: lang + fils: zoon, jongen. 1542 Johan le Longfils, Gozée-Marbaix (J.G.).
|
FD |
Longfils |
cf. Lonfils.
|
JG |
Longhay |
cf. Lonchay.
|
JG |
Longhe |
cf. Long.
|
JG |
Longhe |
Longhe(z), zie Longuet.
|
FD |
Longhe |
Longhez. Peut-être var. de Longuet plutôt que w. ard. (topon.) longue hé ‘côte escarpée couverte de bruyères ou de bois’ (la répartition du NF ne plaidant pas pour cette explication).
|
JG |
Longheval |
cf. Loncheval.
|
JG |
Longie |
Longue: 1. Ofr. ongle, W. ongue: klauw. Vgl. Clauw. – 2. Longie kan een spelling zijn voor Longie.
|
FD |
Longiez |
Longie: 1. L’onglet, dim. van ongle: klauw, Vgl. Longie. 1275 Jehan Longhelet, Lessen (VR i22r°); 1346 Piéron Longhelés, Dk. (TdT).-2.Var. van Langiez; zie Langlais.
|
FD |
Longiez |
Longle. 1241-42 «Longelet» Charité-Tournai, 1279-80 «Jehans Longelés li portera» RegTournai; surnom: dérivé en -rtd’anc. fr. longuel ‘un peu long’ ou bien anc. fr. onglet ‘petit ongle’.
|
JG |
Longin |
Longhin, de Longie, de Longhi, Delo(e)nzien: BN. Pic. longin: traag, sloom, lui. 1286 Symons Longins, Bergen (J. G.); 1739-1774 François Longin, Oud. (grootvader van) « 1797 J. B. Longien, °i8o2 Amélie Delongie, Ooike; (verder generaties: 1803 Camiel Loenzien, Nokere, Modest de Loenzien; 1847 Eduard Delongie, Zingem (med. L. Goeminne, Zulte).
|
FD |
Longin |
Longhin. 1286 «Symons Longim» ComptesMons, 1580 «Claude Longin seigneur de Lambecque» BourgLiège; prababl. surnom: anc. w. liég. longen, pic., w. tongin ‘lambin, lent, paresseux’, dérivé de l’anc. fr. lonc, fr. long FEW 5, 414b; comme la forme verviétoise est lôdjê, -êne et que le fera, du liég. londjin est londjin.ne, (non londjène, attendu si le point de départ était longina), le suffixe qui est au point d’arrivée, si non de départ, des formes wallonnes est sans doute –anu plutôt que -inu [JL, NFw]. – On notera aussi que Longhis, Longin est le nom du soldat aveugle qui perça de sa lance le flanc du Christ en croix, qu’il fut bien représenté dans les Mystères médiévaux et qu’il existe plusieurs saints populaires Longin, notamment en Wallonie sint Londjin qui guérissait les enfants en retard de croissance (cf. LN 606; É. Legios, EMVW 5-6) [CH].
|
JG |
Longle |
Sans doute surnom: article + fr. o/igfe, w. ongue ou bien var. sonorisée de Loncle.
|
JG |
Longle |
V. Langle.
|
EV |
Longly |
Proven. Longlier (Loc.).
|
EV |
Longmans |
zie Langman(s).
|
FD |
Longneaux |
-iaux, zie Lagneaux.
|
FD |
Longneaux |
-niaux. Probabl. var. deLogneaux (= l’agneau), cf. Lognay, plutôt que de Lonniaux.
|
JG |
Longniaux |
V. Aune.
|
EV |
Longo |
It. BN Longo: lang. Vgl. De Lange.
|
FD |
Longpré |
Long Pretz, Longpretz, Lompret, -ez, Delompré: PlN Long Pré. Vgl. Langemeersch. Lompret (H), Lomprez (LX). 1067 Tietbaldus de Longo prato, Stavelot (ASM); 1267 Piron de Lompret, Incourt (AAV); 1403 Guyote van Lompreyt, Aw. (HB 73).
|
FD |
Longpré |
Longpretz, Long-Pretz. s.d. «domini Balduini de Longoprato» ObitHuy, 1444 «Raskin de Longpreit» TerreJauche, 1559 «Willamme de Longprez» = «Willayme de Lonprez» NPLouette; nom d’origine: long pré (topon. fréquent).
|
JG |
Longre |
1247 «Johannes li Hongres» Cart-ValDieu = 1263 «Johans li Hongres »CartVal-Benoît, 1286 «Ernols li Hongres dou Rues» CensMons; ethnique: le Hongrois, devenu surnom (cf. Mélanges Elisée Legros, 1973, 121-123).
|
JG |
Longré(e) |
Longrie, zie De Longrée.
|
FD |
Longrée |
Longree, Longré, Longrie. 1690 «Mathieu de Longree» BourgNamur; probabl. d’un topon. Hongrie (d’après le nom du pays, cf. ibid.), ainsi à Liège : rue Hongrée, w. rowe Hongrêye, ou à Huy: 1355 «en Longherie» [absence du h- initial dû à une influence picarde ou française?], 1571 «Longrée»; cf. aussi de Longrée.
|
JG |
Longrée |
Proven. Longrée (Dép. Huy), L’Ongrée (Dép. Ittre).
|
EV |
Longschamps |
zie Longchamp(s).
|
FD |
Longtain |
Lon(g)tin(gs): 1. Ofr. lontin, lointain: ver, verwijderd. BN. 1601 Jean Lontin, Namen (HERB.). – 2. PlN Longtain in La Louvière (H) of Lantin (LU) (zie i.v.).
|
FD |
Longtain |
Longtin, Lontin (NF liégeois). 1601 «JeanLontin» BourgNamur; surnom (délocu-tif?) : long temps, longtemps, w. lontimps, cf. 16e-18e s. «Longtemps» Verviers, plutôt que nom d’origine: Longtain, à La Louvière.
|
JG |
Longtain |
Proven. Dép. La Louvière.
|
EV |
Longton |
p.-ê. surnom: anc. fr. long ton (= tonnerre); comp. Leton.
|
JG |
Longuat(t)e |
zie Longatte.
|
FD |
Longue |
cf. Long.
|
JG |
Longue |
zie Longie, Lelong.
|
FD |
Longuebraye |
BN: lange broek (J.G.).
|
FD |
Longuebraye |
Longuehaleine, cf. Long(ue).
|
JG |
Longuecand |
zie Longchamps.
|
FD |
Longuehaleine |
BN voor iemand met lange adem. 1681 J. F. Longhaloine (MUL VI).
|
FD |
Longuepée |
Longue(s)pée, Longuepe(e), -ez, Longepee, Langepee: Fr. Longuez épée: lang zwaard. BN voor wapensmid of zwaardvechter. Vgl. Lanszweert. 1297 Jehans Longhe espée, Dk. (TdT); 1305 fundum Johannis Longhespeie, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Longuépée |
Longuepée, Longuespée, cf. Long(ue), Longepée.
|
JG |
Longuet |
-ez. 1302 «Jehanet Longet» LoiTour-nai, 1365 «Jehan Longhet des vieswariers» TailleMons, 1449 «Stassart Longuet» Aides-Namur, 1492 «la veuve Willamme Longuet» BourgNamur, 1616 «Bertrand! Longhuet» PrincipChimay; surnom: anc. fr. longet, fr. longuet ‘un peu long, allongé’ FEW 5, 409a; cf. aussi Longhé, -ez.
|
JG |
Longuet |
-uez, Longhe, -e(z), Longé: BN Dim. van long: lang. 1355 Jehan Longhet, Bergen (CCHt); 1413 Maigne Longhette, Dk. (TTT).
|
FD |
Longueval |
cf. Loncheval.
|
JG |
Longueville |
Longville, sans doute aussi Lonneville. 1272 «lohanni de Longa Villa» PolyptVillers, 1280-81 « Maroie de Longheville » RegTournai, 1315-16 «Le Longhé Ville» ComptesMons, 1469 «Mathieu de Longue Ville » CoutStavelot, 1529 «Jehan de Longue-ville» BourgNamur; nom d’origine: Longue-ville (BrW), aussi dépend, de Tohogne (Lx), etc.
|
JG |
Longueville, (De) |
Dallongeville, Delonville, Long(h)e)ville, Lonqueville, Lonneville: Verspreide PlN (WB, Nord, PdC…). 1386 Jena de Longueville, Beaufort (MARCHAL); 1510 Benedictus de Longueville (MUL III).
|
FD |
Longuich |
Lunquich: PlN bij Trier (RP).
|
FD |
Longval |
cf. Loncheval.
|
JG |
Longval |
Longueval, Long(h)eval, Lon(g)cheval: PlN Long Val: lang dal. Longueval (Somme, Aisne). Wsch. PlN in Ghoy (H). 1396 Jan van Longhevael, Overboelare; Jan van Longhevael, Ghoy (DE B.); 1479 Colart de Longheval, Ghoy; 1601 Laurent de LonghevaL.au gisant dict de Longueval, Ghoy (med. Chr. Tanghe, Geel). Zie ook van Ongeval(le).
|
FD |
Longville |
cf. Longueville.
|
JG |
Lonhay |
cf. Lonchay.
|
JG |
Lonhay |
zie Loncel(le).
|
FD |
Lonhienne |
1452 «Gérait le Clercq de Lon-hierne» Liège, 1472 «Jehan de Lonhenne» DénVirton; nom d’origine: Lonhierme, w. Lonhiène, à Forêt-lez-Chaudfontaine (Lg).
|
JG |
Lonhienne |
PlN in Forêt-lez-Chaudfontaine (LU). 1457 Gerart le Clercq de Lonhierne, Luik (HERB.).
|
FD |
Loni(e) |
zie Lonys.
|
FD |
Lonjon |
zie Lognon.
|
FD |
Lonker, de |
de Lancker, Lanckers: BN voor iemand die lonkt, loert, gluurt, scheel kijkt. 1298 Joh. le Lonkere, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
l-Onn- |
-iaux ,-oy. V. Aune.
|
EV |
Lonnay |
cf. Lonay.
|
JG |
Lonnay |
zie Lonay.
|
FD |
Lonné |
cf. Lonez.
|
JG |
Lonnee |
Lonné, zie Lonez.
|
FD |
Lonneu(x) |
cf. Loneux.
|
JG |
Lonneu(x) |
zie Lhonneux.
|
FD |
Lonneville |
cf. Longueville.
|
JG |
Lonneville |
zie Longueville.
|
FD |
Lonniaux |
1449 «Pierard Loniau» AidesNamur, 1478 «Jannot Lonial» Mettet, 1552 «Agnès Lonneau» SubsidesNamur; nom d’origine: w. aunia (plus souvent: aurnia), (petit) aune; cf. Lonay.
|
JG |
Lonniaux |
zie Lanneau.
|
FD |
Lonnoy |
1350 «Baduwien de Lonois» CartVal-Dieu, 1721 «Jeane Lonoix» NPLouette, 1779 «Antoine Lonnoy»Natoye; nom d’origine: w. topon. ônwè, fr. aunoit, équivalent de fr. aunaie; cf. Launois et Loneux.
|
JG |
Lonnoy |
zie Lan(n)oy(e).
|
FD |
Lonque |
cf. Long, Longue.
|
JG |
Lonque |
zie Loncke.
|
FD |
Lonqueville |
zie Longueville.
|
FD |
Lons |
zie Loonens.
|
FD |
Lonsdorfer |
PlN Lohnsdorf (SA).
|
FD |
Lont |
Lons. Probabl. var. de Long.
|
JG |
Lont(h)ie |
V. HLOD.
|
EV |
Lont(h)ie |
zie Lointier.
|
FD |
Lonthie |
Lonlie. Pour Carnoy 63, dimin. néerl. en -ie. -je d’un thème tiré de Apollonia.
|
JG |
Lontin |
cf. Longtain.
|
JG |
Lontin(gs) |
zie Longtain.
|
FD |
Lonton |
zie Longton.
|
FD |
Lonvaux |
cf. Loncheval.
|
JG |
Lonviau(x) |
-ieaux, cf. Louv-.
|
JG |
Lonys |
-ijs, Loni(e), Loonis, -es, -us, Loons, Leunus, Leunis(sen), -essen, Lunis: Patr. 1. Korte vorm van HN Apollonius. 1349 Loenis Cobbouts huus; 1399 Rogier Lonis, Ktr. (DEBR. 1971,1970); 1403 Jan Loenis = Ploniis, Aw. (HB 72); 1473 Jan Luenis, Cambron-Bg. (PARM.). – 2. HN Leonius. 1368 Lonis van Ysenghem = 1362 Leonius de Ysenghem = 1378 Léo de Ysengheem, Ktr. (DEBR. 1970); Leonius de Aa = Lonise van Aa, Bs. (PEENEII). -Lit.: F. CLAES, Defamilienaam Lonis/Lonys en de Mligen Apollonius en Leonius. Nk. 33 (2001), 81-83.
|
FD |
Loo |
1535 «Jehan de Loo» BourgNamur; nom d’origine: nombreux topon. Loo (= bois) en pays flamand, cf. Van Loo.
|
JG |
Loo |
Proven. ,,Bois ». Loc. et L.D. Van (de) Loo, Loomans. Loo-buyck. Proven. Loobeek, ,,Riv. du bois ». N08 230, 24l.
|
EV |
Loo, (van) |
van Loe, Lo, van Looy, van Looij, van Loey, van Loeij, van Loy(e), van Loij: PlN Lo (WV), Korbeek-Lo, Kessel-Lo (VB), Venlo (NL). 1276 Jehans de Lo; 1326 Boidin van Lo; 1375 Olivier van Loo; 1379 Marie van Loe, Ip. (BEELE); 1494 Clois van Loye, Genk (VDZ). Zie ook Van der Loo.
|
FD |
Loo, van der |
van de Loo, van ‘t Loo, van Deloo, van de(r) Looy, van der Looij, Verloo, Verlo(o)y, Verloey, Verloes: PlN ter Lo: open plaats in een bos, bos, bosje op hoge zandgrond. Zie ook Van Loo, Terloo. 1321 Joh. de Loe = 1334 Johanne van der Loe,Tn. (C.BAERT); 1382 Hannekin van der Loo, Bavikhove (DEBR. 1970); 1506 Lippen Verloo, Temse (DE MAN); 1512 Lenaert de Ketelbueter alias vande Loey = 1544 Lenaert vander Loe, St.-Tr.(LENGLEZ).
|
FD |
Loobeek |
PlN in Venray (NL). 1578 Daan Lobeecxsone, Gulik-Aw. (AP).
|
FD |
Looberghe, van |
PlN Loberge (FV). 1380 Joorkin van Looberghe, Ip. (BEELE).
|
FD |
Loobuy(c)k |
Loobuijck, Loobuych: BN voor iemand met loden, loodzware buik. 1336 van Jan Lodinbuke, Cent (RSGI); 1398 Jan Lodebuuch, Pittem (DEBR. 1970).
|
FD |
Loock(e), van (de) |
van Looch, zie van Look.
|
FD |
Loock(x) |
1. V. HLOD. — 2. Profess. Look, ,,Ail ». N. de producteur ou de marchand. N° 131, 168.
|
EV |
Loock(x) |
Look, Looch, Loocx, Loeckx, Lox, Lou(ck)x, Loicq, Loix: BN naar het look, knoflook, wellicht voor de looketer of lookteler. Vgl. Chibole, de Looketere, Ip. (BEELE). 1166 Balduinus Loe, Cent (GN); 1128 Eremboudus Locashovad; 1219 Nicholaus Locshovet, WV (LEYS1952 ‘lookbol’); 1281 Griela Loec, Ip. (BEELE); 1392 Huge Loec; 1409 Rugger Loocke = 1410 R. Loke, Ktr. (DEBR. 1970,1958).
|
FD |
Loockx |
Hypocor. de Lodewijk, germ. hlod-wig; cf. aussi Leuck(x) et Loeckx.
|
JG |
Lood |
1. Profess. ,,Plomb ». N. de plombier. N03 131, 189.
|
EV |
Lood |
au génitif: Loodts, Loots. Autre hypocor. de Lodewijk (Louis); cf Lodt(s).
|
JG |
Lood(ts) |
zie Loots.
|
FD |
Loodsteen |
PlN. Ook FN Lootsteen, Lodest(e)ijn, Looije(n)stijn, Looijestein (HUIZINGA). 1552 van Lodensteyn, Delft; 1614 Lodesteijn, 1626 van Lodestein, Middelburg (PDB).
|
FD |
Loof |
Hypocor. de Ludolf, cf. Loef.
|
JG |
Loof |
Proven. ,,Ombre, ombrage ». L.D.
|
EV |
Loof, (de) |
Ongetwijfeld var. van Loef: 1398 Hannekin Louf; 1723 Jan de Loof, Tielt (DEBR. 1970; KWII).
|
FD |
Looffen |
zie Loffens.
|
FD |
Loofsveldt, van |
zie Loosveld.
|
FD |
Looft |
Wsch. var. van Loof.
|
FD |
Loog |
Looghe, cf. Logghe.
|
JG |
Loog(he) |
zie Loge.
|
FD |
Looijer |
zie (de) Loyer.
|
FD |
Looijkens |
zie Loykens.
|
FD |
Look |
zie Loock(x).
|
FD |
Look, van |
van Looch, van Loock(e), van Loke, van Looke(n), van Locke, van Leuken, van de(r) Loo(c)k, van Loco, Verloock: PlN Look: omheining, omheinde ruimte. 1575 een stuck lants geneumpt het Loocxken offt Camken wesende besloten vierkantich, Kaulille (Nk. 1970,21-3). 1394 Gielijs vanden Loeke; 1611 Anthuens van Loock = 1614 Anthonis van Loocke, Aarts. (MAR.); 1581 Cornelis van Loke, Mech.-Aw. (AP).
|
FD |
Lookermans |
zie Lokermans.
|
FD |
Looman |
au génitif: Loomans. 1551 «Pierre Loomans» BourgNamur; équivalent de Van Loo, avec le suffixe -mon.
|
JG |
Looman(s) |
Lo(e)manjs), Leumans, Loyman(s), Looymans, Looijmans: 1. Afl. van Van der Loo. 1406 Heinric Loeman, Tn. (C. BAERT); 1613 Anna Leumans, Kontich (SELS). – 2. Zie Lodeman.
|
FD |
Loomans |
1. V. Loo. — 2. V. HLOD.
|
EV |
Loon(i)s |
zie Lonys.
|
FD |
Loon, van |
PlN Loon, Borgloon (L). 1346 Will. de Loen; 1340 Symoen van Loen, Tn. (C. BAERT).
|
FD |
Loonbee(c)k |
PlN Loonbeek (VB). Of spelling voor Lombeek(VB).
|
FD |
Loonbeek |
Nom d’origine: Loonbeek (BrFl).
|
JG |
Loonbeek |
Proven. Loc.
|
EV |
Looneman |
Afl. van PlN Loon (LIND. 1964).
|
FD |
Loonen |
(cf Leunen) ; Loones, Loonus (cf. Leunis, Loenis); dimin.: Loon tiens. Loontjens. Dérivés néerl. du thème anthropon. de Apollonia.
|
JG |
Loonen(s) |
Leune, Leunen(s), Lo(o)ns, Loones, Laune(ns), Loens, Luns, Lunssens: Patr. Vleivormen en korte vormen van HN Apollonius, Lonys. Zie Polleunis. 1374 Willem Lonens; Jan Lonis, Gb. (SCHR.); 1604 Gielis Loenens, Emmerich-Aw. (AP); 1681 Jan Leunen, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Loones |
Loonus: Patr. Spelling voor Loonis of < Loonens.
|
FD |
Loong |
zie Lelong.
|
FD |
Loon-is |
-tjens. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Loonsteen |
-stijn: PlN Lahnstein (RP)? Of door d-syncope < Lodenstein, zie Loodsteen?
|
FD |
Loontje(n)s |
Loontiens, Leuntje(n)s, Leunckens, Lunkes, Lunken, Lunskens: Patr. Dim. van Lonys < Apollonius. VN1268 Lonekin f. Clais, Bg. (CG); 1350-1400 Loonkin, Ktr. (DEBR. 1970,501). 1499 Wijllem Luynsken, Genk (VDZ); 1560 Joannes Leunckens, Lv. (HENNO); 1655 Gilis Lunskens, Bilzen (SCHOE.); 1757 Ignatius Loontjes, Bg. (SCHOUT.II).
|
FD |
Loonus |
zie Lonys, Loones.
|
FD |
Loop |
Nom d’origine: néerl. loop ‘course’, moy. néerl. loop, qui a aussi le sens de ‘sentier’.
|
JG |
Loop |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Loop, (van der) |
PlN (de) Loop: waterloop; in Her., Vorselaar (A) enz. 1340 Walterus de Loepe, Tnh. (VERB.); 1420 Jan vanden Lope = 1443 Janne Loop, Lier(FRANS).
|
FD |
Looper, de |
Loopers, Loeper: BN voor een hardloper of BerN van de loper, bode. 1220-40 Lamberto Lopere, Cent (CG); 1280 Maes Lopere, Ip. (BEELE); 1350 Gillis Loepers huus, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Loopmans |
BerN van de loper, bode. 1561 Everaart Loopmans, Eersel-Aw. (AP); 1648 Jan Loopmans kint,Aarts.(MAR.).
|
FD |
Loopuit |
Loopuyt: Zinwoord voor Mnl. uteloper: die een gewapende uitval doet, ontvluchter. 1386 Jehan Lopuud = 1399 J. Loophuut, Ip. (BEELE).
|
FD |
Loopuit |
Proven. ,,Déversoir ».
|
EV |
Loor |
Loore. Sans doute surnom: moy. néerl. loor, lore ‘tromperie’, tore, leure ‘vaurien’; cf. aussi Lore.
|
JG |
Loor |
zie Lor, (de) Loor(e).
|
FD |
Loor(e) |
V. HLOD.
|
EV |
Loor(e), (de) |
de Lore, Looren, de Loorde, de Leur: Mnl. lore, luere: lor, vod. BerBN voor de voddenkoopman, oudekleerkoper. 1388 Jehan Loor (oude kleren) = 1390 Jehan Lore; 1388 Pieter Loor (oude kleren), Ip. (BEELE). Ook BN voor een schelm, loer, Wvl. leure. 1217 Willelmo Lur, Voormezele (LEYS1959′); 1434 Jan Loor, Rexpoede; 1451 Hannekin de Luere, Berchem-Bg. (PARM.); 1568 Jacob de Loor, Houtkerke (DGW).
|
FD |
Loorits |
zie Lauritzen.
|
FD |
Loorius |
Ongetwijfeld een adaptatie van een oorspr. Fr. FN (Lorjoux, Lorilleux?). 1773 Jacobus Loorius; Laurentius, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Loos |
[aussi toponyme], Loose, Looz [aussi topo-nyme], Looze; au génitif: Loosen, Loossens, Loozen, Loisen. Probabl. surnom: néerl. loos ‘rusé’ ; cf. aussi Loze.
|
JG |
Loos |
1. Proven. Loc. — 2. V. HLOD. — 3. Car. mor. ,,Rusé (compère) ».
|
EV |
Loos |
1. Zie (de) Loos(e). – 2. Soms een grafie van Lhost(e); zie Lhoest. Midd. 1954,321,334). -3. Grafie voor Lois. 1500-50 Walterus Loos alias Loeys, Brecht (vader van kinderen) Loos, Loys, Loeys (PDB).
|
FD |
Loos(e), (de) |
(de) Looz(e), Loze, Looses, Leuse:BNvoor iemand die loos is: vais, arglistig, sluw. 1281 Lambinus Lose; 1388 Loy le Loze = 1395 le Lose, Ip. (BEELE); 1389 over her Dierec den Losen, Zellik (BOLSEE). Zie ook Deloos, Delooz.
|
FD |
Loosberg |
V. Lousberg.
|
EV |
Loosberg(h) |
zie Lousberg.
|
FD |
Loosbroek, van |
1. PlN Loosbroek (3* NB). – 2. PlN Oostbroek in St.-Omaars (PdC) met Iw. k (!’). 1464 Loestbroucq = 1677 L’Ostbroucq = 1380 Loostbrouck = 1830 Loosbrouck (DF XI).
|
FD |
Loos-e(n) |
Loossens. V. HLOD (Hloz).
|
EV |
Loosen |
Loossens, Loozen, Loisen, Leusen: Afl. of gen. van (de) Loze. Zie (de) Loos(e). 1394 Jehan Lozin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Loosevelde |
Loosfeld, -fel(d)t, zieLoosveld.
|
FD |
Loosleber |
Loslever. Surnom: dérivé de all. losleben ‘vivre au jour le jour’.
|
JG |
Loosleber |
zie Loslever.
|
FD |
Loossens |
zie Loosen.
|
FD |
Loost |
Forme germanisée de L’Hoste, cf. Lhoost.
|
JG |
Loost |
zie Lhoest.
|
FD |
Loostermans |
zie Luysterman.
|
FD |
Loosvel(d)t |
Proven. ,,Champs du sieur Hlod ».
|
EV |
Loosveld |
Loosvel(d)t, van Loosveldt, van Loofsvelt, Loosvel, Loos(e)velde, Loosfelt, Loosfeld(t), Losfeld, Losfel(d)t, Losfveldt: PlN Loosvelt, b.v. 1681 het Loosvelt, Rumbeke (GORISSEN 93). 1398 Lootkin Loesvelt, Ktr.; 1398 Jehan Loesfelt, Dottenijs (DEBR. 1970); 1533 Joh. Loosvelt, Meldert (MUL IV,88); 1724 Gille Loosvelt = Losvelt, Moorsele (COUSS.).
|
FD |
Loosveld |
Loosveldt, Loosvelt, Loosfelt, Los-feld, Losveld. Sans doute nom d’origine: champ libéré (de charges), du moy. néerl. loos-sen ‘libérer’; loos est aussi un élément topo-nymique (cf. H. J. Moerman, Nederlandse Plaatsnamen, 151).
|
JG |
Loot, van |
PlN Lot (VB) of in Ramskapelle (WV)?
|
FD |
Looten |
Lootens. Au génitif, aphérèse de Lanse-loot, fr. Lancelot.
|
JG |
Looten(s) |
zie Lotens.
|
FD |
Loot-ens |
-s. V. HLOD.
|
EV |
Lootgieter |
BerN: loodgieter. 1392 Piètre den Loedghietre…dat hi de loeden gote vermaecte, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Loots |
cf. Loodts.
|
JG |
Loots |
Lood(ts), Lot(h), Lott: 1. Patr. Korte vorm van een VN op -lot, zoals Berteloot, Boudeloot, Hugelot, Ke(r)steloot, Lanseloot, Robeloot, Willoot, Jakeloot. 1268 Lots Fagel; 1280 Loets de Thoralto = 1281 Lots de Thoroud; 1268 Willelmus Lot; 1280 Carstinus Loet; 1391 SilvesterLoot= 1393 S. Loots, Ip. (BEELE); 1368 Pétri Loots=Petro Lood, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. BerBN van een loodgieter of looddekker. 1472 vanden dakete stoppene.-.Henrick Loets, Heinken Loots, Lv. (DE MAN1959).
|
FD |
Lootvoet |
Lotvoet: BN voor iemand met loden, loodzware voeten. 1277 Jehans Lodinvoet; 1378 Michiel Lodinvoet, Ip. (BEELE).
|
FD |
Loove(n), van der |
van der Loeff, van Loef, Verloof, Verloove(n): PlN ter Love, b.v. in Slijpe (WV) (DF IX), Aalter (OV) (MT II,i). Mnl. love: luifel, uitbouwsel, schuur, keet, galerij, tuin, villa. 1264 Heinric van der Loeve, Deinze (ROMBAUT126); 1584 Claes Verlooff, Aw. (AB).
|
FD |
Looven, van |
zie van Leuven.
|
FD |
Loover(e), de |
Ongetwijfeld een reïnterpretatie, wellicht van Deloffre.
|
FD |
Looverbosch, van de |
PlN Loverbos: loofbos. 1755 Simon van den Looverbos, Vlierden (MUL VIII).
|
FD |
Looveren, van |
PlN Loveren (sx NB). 1583 Antonis van der Loeveren, Diest-Aw.; 1719 Corn, van Looveren, Wuustwezel-Aw. (AP).
|
FD |
Looverie(r) |
Loovrier, zie Louvrier.
|
FD |
Looverier |
Loovrier, cf. Lauwerier.
|
JG |
Looverier |
V. Louvrier.
|
EV |
Looy, van |
van Looij, van Loey, van Loeij, van Loy(e), van Loij: 1. Zie Van Loo. – 2. PlN Lauw (L): 1146 Lude (TW). 1467 Art van Loy; 1497 Ghielis van Loy anders hoemekers = 1479 Ghielis van Luye huyemekers = 1483 Ghilis van Luyde alias Hoemekers, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Looy, van de(r) |
zie van der Loo.
|
FD |
Looyen(s) |
zie Loy(e).
|
FD |
Looyens |
Aphérèse avec double génitif de Eloey, fr. Eloi; cf. aussi Loeyen.
|
JG |
Looymans |
zie Looman(s).
|
FD |
Looyschelder |
Looijscheider: D. Leuscheider < PlN Leuscheid (NRW). Vgl. Lorscheider.
|
FD |
Looz(e) |
zie (de) Loose.
|
FD |
Looze |
-en, cf. Loos.
|
JG |
Looze |
V. Loos.
|
EV |
Looze(n) |
zie Loose(n).
|
FD |
Lop- |
-ez, Loppe(ns), Loquet. V. HLOD.
|
EV |
Lopez |
Généralement noms de juifs espagnols, issus du NP Lupus.
|
JG |
Lopez |
Lopes: Patr. Sp.-Port. VN < Lat. lupus (DS). 1538 Gravia Lopez, Lissabon-Aw. (AP).
|
FD |
Lopik, van |
PlN Lopik(U).
|
FD |
Loppa(rt) |
zie Loupart.
|
FD |
Loppart |
cf. Loupart.
|
JG |
Loppe |
au génitif: Loppens. Hypocor. de hlod-behrt > Lobrecht; cf. aussi Leupe.
|
JG |
Loppe |
Loppens, Loppé, Loupe, Louppe(n), Leupe(n): Patr. Loppin is een vleivorm van Loppe, bakervorm van Lodebert, met ass. en verscherping bb/pp (LIND.). Zie Lobbens. 1366 Jan Loppin; 1377 Griele Loppe, Ktr. (DEBR. 2002); 1382 Jan Loppin, Lng. (DEBR. 1970); 1436 Loppin de Tiole; Loupien de Strée = Leupins de Stréez, Luik(BODY).
|
FD |
Loppem.van |
de Lophem: PlN Loppem (WV) of Lophem (0V? TW). 1034 Heimericus de Lophem (GN); 1303 van Hannine van Lophem, Varsenare (VERKEST).
|
FD |
Loppersum |
PlN (GR). 1540 Petrus Lopperson, Frizius; 1545 Gerardus Loppersom, Frisius, Groeninganus (MUL LV).
|
FD |
Loppes |
NF d’origine espagnole, d’une famille Loppes, Loppez établie à Jumet au début du 18e s. et issue du mariage de «Matheus Loups hispanus miles in legione domini de Torsay» à Charleroi en 1700 (comm. J. Loppes).
|
JG |
Loqueren, van |
zie van Lokeren.
|
FD |
Loquet |
cf. Locquet.
|
JG |
Loquet |
zie Loket.
|
FD |
Loquif(i)er |
zie Lockefeer.
|
FD |
Loquifer |
Altéré en Luquiser. Sobriquet. Lucifer, Car. mor. 1. ,,H. diabolique ». — 2. ,,Enfant remuant et insupportable » (Centre).
|
EV |
Loquy |
NF attesté d’abord à Bouillon et à Monthermé, à la fin du 18e s., p.-ê. en provenance des Vosges et de l’Ain (GeneaNet); parmi toutes les hypothèses possibles, on privilégie le type picard loquier, w. (Charleroi) loquî ‘chiffonnier’ FEW 16, 476a [avec la collab. de M. Dumont].
|
JG |
Lor |
Loor: Patr. Korte vorm van Lorent, Laurent.
|
FD |
Lor |
Peut-être fr. or, surnom d’orfèvre, cf. Dor; ou bien var. de Lore ?
|
JG |
Lor- |
Thème anthropon. tiré de Lorent (Laurent), cf. aussi le thème parallèle Leur-. « Dérivés: Loraux, Loriau, Loriaux, Lor-riaux, Loria, Lorea, -éa. 1289 «Loriaus fis dame Mollissent», «Lorens Loreaus/Loriaus» = «Lorens Loureaus» = 1294 «Lorent Loriau» CensNamur, 1356-58 «Mahius Loriaus» PolyptAth, 1359 «Willemet Loreal» Hierges, 1422 «Wattier Loriaul» ComptesMons, 1499 «Willamme Loriau» TerrierNaast, 1602-3 «Hubert Loreau» TerriersNamur, 1780 «Jean-Baptiste Loria» Charleroi; cf. aussi Laurio, -ia. – Loret, Lorez, et sans doute Loré, Lorré. 1289 «Watier Loret» Thiméon, 1449 «Pierart Loret» AidesNamur, 1494 «Jehan Loret» Fronville, cf. Laurez. – Lorson (avec suffixe -eçori). 1345 «Laurentius Lorechon» Anthr-Liège, 1444 «Lorchon le Scohier» TerreJauche, 1449 «Lorechon le mareschal» AidesNamur, 16e s. «Lorson le Herdir» Chàtelet. – Lorquet (avec suffixe -ket). – Lorquin (avec suffixe –kin). 1588 «Maroie relicte feu Henri Lorquin dit bragel de Nouville» La Gleize, cf. aussi Leurquin, Lurquin.
|
JG |
l-Or- |
-iau(x), -io, -illeux. Car. phys. 1. .Couleur d’or ». Teinte de cheveux. — 2. (Compère) loriot. ,,Or-gelet ». Synon. : Graindorge.
|
EV |
Lorain(e) |
zie Le Lorrain.
|
FD |
Loraine |
Lorraine, Lauraine. 1449 «Colart de Loraine bovier» AidesNamur, 1533 «Johan Loraine librairier», 1568 «Pierre van Lare dil de Lorraine » BourgLiège ; (originaire de) Lorraine.
|
JG |
Loral |
zie Loraux.
|
FD |
Lor-al |
–aux, -éa, -eau. V. Loriau.
|
EV |
Lorand |
Lorang [avec finale germ.], Lorant, Lorend, Lorens, Lorent, Lorin, w. Lorin, Loreing, Lorrcng, Loring [avec finale gérai.]. 1381 «Lorain Martin», 1397 «Lorain de Doncheire» = 1427 «Lorains de Doncheire», 1423 «Lorain Basin d’Avroy» GuillLiège, 1455 «Loran de Pays» CoutStavelot, 1512 «Jehan Loran» BourgNamur, 1528 «Jehan Lorans » DénVirton ; prénom Laurent, w. liég. Lorint.Cf. aussi le thème Lor-.
|
JG |
Lor-and |
-ent, -enz. V. Laurent.
|
EV |
Lorange |
Lorenge. Fr. orange, probabl. comme nom d’enseigne, ainsi 1669 «À l’Orange», 1738 «À la Pomme d’Orange» à Liège (BTD 26, 278) ou «À la Pomme d’orange», «Aux Trois Pommes d’orange» à Tournai [MH]. Comp. Delpomdor.
|
JG |
Lorange |
Lorenge: Aangezien de sinaasappel (Fr. orange) bij ons pas in de i6e e. bekend raakte, zal deFN wel een jongere reïnterpretatie zijn van Lorance: Laurence. Metr. 1309 Guillaume Lorence, Senlis (MORLET).
|
FD |
Lorant |
-an(d), -ang, zie Laurentius.
|
FD |
Loraux |
Loreau(x), Loriau(x), Lorriaux, Laureau, Leurelle, Leuriaux, Lorea, Loréa, Loria, Loral: 1. Patr. Dim. op -el (-eau) van HN Laurentius. 1294 Lorent Loriau, Fleurus (CRN). – 2. Ofr. lorel: teugel, breidel. BerBN. Vgl. Breydel. ±1300 Thumas Loriaus, Artesië (BOUGARD); 1312 Bauduin Leuriaul, Bergen (PIERARD); 1359 Willemet Loreal de Hierge (HERB.); 1425 Pierart Loriaul de Nimy (CCHt).
|
FD |
Lorbach |
Lorbecher: PlN Lorbach (HS, NRW).
|
FD |
Lorbe(r)g |
Reïnterpretatie van Lorbach of Lorber?
|
FD |
Lorber(blatt) |
D. Lorbeer(blatt): laurier(blad). BerBN van de kruidenhandelaar.
|
FD |
Lorcé |
Lorce, Lorsé, Lorse: PlN (LU).
|
FD |
Lorcé |
Nom d’origine: Lorcé (Lg).
|
JG |
Lorch |
PlN (BW,HS).
|
FD |
Lorcy |
Nom d’origine: Lorcy, à Arville (Lx).
|
JG |
Lorcy |
PlN in Arville (LX).
|
FD |
Lord |
E. BN Lord: meester, heer.
|
FD |
Lordel |
zie Lourdel.
|
FD |
Lordemus |
zie Doremus.
|
FD |
Lordong |
Adaptatie van Lourdon?
|
FD |
Lore |
1266 «Herbini et Lore ejus uxoris» St-Hubert, 1286 «Lore de Binche femme Renier le Kokut» CartLessines, 1444 «Lore» AidesNamur; probabl. prénom fém. Laure; cf. aussi Lor, Loor(e) et Lorette.
|
JG |
Loré |
cf. Lor-.
|
JG |
Loré |
Lo Ré, zie Lauret.
|
FD |
Lore, de |
zie (de) Loor(e).
|
FD |
Lorea |
Loreau(x), zie Loraux,
|
FD |
Loredan |
cf. Leuridan.
|
JG |
Loredan |
zie Loridan(t).
|
FD |
Lorefice |
BerN It. orefice: goudsmid, juwelier.
|
FD |
Lorein(g) |
zie Le Lorrain, Laurin.
|
FD |
Loreis |
-enc, -end, zie Laurentius.
|
FD |
Lorence |
Prénom fém. Laurence; ou bien graphie pour Laurens.
|
JG |
Lorenge |
zie Lorange.
|
FD |
Lorens |
-ent(sen), -en(t)z(en), zie Laurentius.
|
FD |
Lorentz |
Lorenz; au génitif: Lorenzcn. Forme ail. de Laurentius.
|
JG |
Lorenzo |
-zon(i), -zonetto, -zutti, -zi, -zin(i), -zino, -zet(ti), -zetto: Patr. It. vormen en dim. van VN Laurentius.
|
FD |
Lores |
-et, -et, zie Lauret.
|
FD |
Loret |
cf. Lor-.
|
JG |
Loretan |
zie Loridan(t).
|
FD |
Lorétan |
cf. Leuridan.
|
JG |
Lorette |
1272 «Oda li Loretthe» PolyptVillers, 1286 «Lorète li Kokue» = «Lore de Binche femme Renier le Kokut» CartLessines, 1472 «Margueritte Lorette vesve» DénLatour, 1568 «Lorette Blan Jehan» BourgNamur, 1689 «André Lorette» DénLierneux; prénom fém. Laurette. – Secondairement, surnom de pèlerin à Lorette, cf. Leuridan.
|
JG |
Lorette |
Proven. Plus L.D. (N.D. de Lorette).
|
EV |
Lorette |
zie Laurette.
|
FD |
Loreyn |
zie Le Lorrain, Laurin.
|
FD |
Loreynen, van |
Lorreinen, Ndl. adaptatie van Lorraine, het oude hertogdom Lotharingen.
|
FD |
Lorez |
cf. Lor-.
|
JG |
Lorfèbvre |
-ebvre, Lorfèvre, -evre, L’Orfèvre, -evre, Lorphèvre, -evre. 1279-80 «Aubrisli Orfèvres» RegTournai, 1286 « Waukiers li Orfèvres» CartMons, 1288-89 «Pierart Lorfe-vre», 1314 «Nikaise Lorfèvre» ComptesMons, 1365 «Gobert l’Orfèvre des merchiers» TailleMons, 1517 «Jehan Lorphevre» Bourg-Namur, 1552 «Guillaume Lorfebvre» Subsi-desNamur; nom de profession: fr. orfèvre.
|
JG |
Lorfèvre |
Lorfèbvre, Lorphèvre: BerN van de goudsmid. 1277 Colars li Orfèvres ki maint a Courtrai(SMTII).
|
FD |
Lorge |
Surnom: fr. orge; comp. Froment et Graindorge. – Dimin. : Lorget.
|
JG |
l-Orge |
Profess. Marchand d’orge.
|
EV |
Lorge(s) |
zie Delorge.
|
FD |
Lorgeoux |
zie Lorjou(x).
|
FD |
Lorget |
Lorgé: Ofr. orget, dim. van orge: gerst. Wellicht syn. met Fr. orgelet: gerstekorrel, strontje. BN. 1265 Drouart Orget, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lorguet |
Var. de Lorquet?
|
JG |
Lorguet |
zie Lorquet.
|
FD |
Lori(e) |
zie Lory, Loriers.
|
FD |
Lori(ll)eux |
Ofr. oreilleur < oreillier: luisteren.
|
FD |
Loria(u(x)) |
zie Loraux.
|
FD |
Loriaux |
cf. Lor-.
|
JG |
Loridan |
-ant, cf. Loredan.
|
JG |
Lorid-an
|
-on. Proven. Neuve-Eglise.
|
EV |
Loridan(t) |
Loredan, Loretan, Loridon, Leuridan(t), -ent, Leuridon, Laridan(t), -aen, Lar(r)idon, Larandon: Fr. Loredan < It. Loredano, Loretano: afkomstig van Loreto (It.). 1294 Jehans Leuridans, Rijsel; 1490 Pasque Leuridan, Dk. (TTT); 1499 Joh. Lueridani; 1535 Wilh. Leuridan, Rijsel (MUL III-IV); 1774 Jeanne Loridan, Komen; 1722 Denys Loridon, Izg.; 1713 Jan Laridaen, Oedelem; 1695 Andries Laridon, St.-El.-Vij ve; 1718 Michiele Leuridant = 1715 Michel Leuridon, Komen; 1703-72 Georges Loridan, Jeanne Loridon, Niepkerke; 1714 Philippe Leuridan (voogd van) Loridan. -Lit.: F. DEBRABANDERE, Laridon. Nfe. 1980,127-132-
|
FD |
Lorie |
Probabl. var. de Lory.
|
JG |
Loriers |
cf. Lauriers.
|
JG |
Loriers |
Lori(e), Lorié: 1. BerN. Ofr. orier: goudborduurder. 1745 Colardus Lorier, Laon (MORLET). – 2. Zie Laurier(s).
|
FD |
Lor-iers |
-ie(s), -is, -mans. V. HLOD (Hlo).
|
EV |
Lories |
Peut-être var. de Laureys (Laurentius).
|
JG |
Lories |
zie Lory.
|
FD |
Lorieux |
cf. Lorio(t).
|
JG |
Lorigenne |
(NF liégeois). Sans doute de w. liég. âr’djène ‘origine’ DL 442, surnom de motivation incertaine (nom d’enfant trouvé?)
|
JG |
Lorigenne |
BN W. ôr’djène, Fr. origine (J.G.)?
|
FD |
l–Orilleux |
1. Car. phys. L’oreillard, ,,L’H. aux grandes oreilles ». — 2. V. Loriau.
|
EV |
Lorimier |
Lormier, Lormiez, Lorumier. 1279-80 «Willaumes li Lormiers au cabaret» RegTournai, 1288 «Lambert li Lormier» DettesYpres, 1358-59 «Colars li Lormiers» PolyptAth, 1365 «Mikiul le Lormier des selliers», «Gillot Panière des lormiers» TailleMons; nom de profession: fr. larmier ‘fabricant de brides’, etc. FEW 5, 423b.
|
JG |
Lorimier |
zie Lorimier.
|
FD |
Lorin |
zie Laurin.
|
FD |
Lorin(c)z |
zie Laurentius.
|
FD |
Lorio |
Loriot, p.-ê. aussi Lorieux. 1554 «Johan Loriot» BourgLiège; surnom: fr. (compère-) loriot, moy. fr. lorios (oiseau) FEW 1, 178 (cf. aussi L. Remacle, DW 7, 1979, 107-127); cf. aussi Laurio et Loriaux.
|
JG |
Lorio(t) |
Laurio: Fr. loriot < l’oriol < Lar. aureolus: wielewaal. BN. Vgl. Auriol. 1554 Johan Loriot, Luik(J.G.).
|
FD |
Loripier |
Lorriper: Tweeledig Patr. Lory + Pier(re) (CARNOY1953′)??
|
FD |
Loris |
1286 «Loris dou Temple» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. hlod-rik > Lode-rik;c/aussi Leuris.
|
JG |
Loris |
zie Lory.
|
FD |
Lorje |
zie Delorge.
|
FD |
Lorjou(x) |
Lorgeoux: Var. van Loriot (LECHANTEUR).
|
FD |
Lorjoux |
(NF de la région de Couvin). Pour Dauzat 396, surnom méridional: anc. occ. l’orjol ‘cruche’. – En Wallonie, à moins que l’origine étrangère de cette famille ne soit prouvée, plutôt graphie pour Lorioux et var. de Lorio, etc. [JL,NFw].
|
JG |
Lormans |
Surnom néerl. : p.-ê. composé de néerl. leur ‘chiffons’ (comp. néerl. leurkramer ‘colporteur’); cf. aussi Loor.
|
JG |
Lormans |
zie Leurmans.
|
FD |
Lormeau |
Lorneau: PlN Ormeau, dim. van orme: jonge iep. Vgl. Delorme, Delormel.
|
FD |
Lormier |
-iez, Lor(r)imier, Lorumier, Lorniez: 1. Ofr. lor(e)mier, Mnl. lormier: kleinsmid, vervaardiger van harnas, breidels, sporen. ±1300 Willaume le Lormier, Artesië (BOUGARD); 1304 Coenraet de Loermier, Mech. (HB 658); 1365 Mikiul le Lormier des selliers, Bergen (DE COCK). – 2. Evtl. L’ormier: plaats waar iepen groeien. PlN in Wervik (WV): 1502 seigneurie de la Croix, du Lormier (DFIX).
|
FD |
l-Ormiez |
Proven. ,,L’ormille », (Fausse régress. : Mot pris pour une forme dialectale de Ormier). N° 242.
|
EV |
Lormoy |
cf. Lorneau, Lornoy.
|
JG |
Lormoy |
Lornoy: PlN Ofr. ormoi: plaats waar olmen, iepen groeien.
|
FD |
Lorne |
zie Delorme.
|
FD |
Lorneau |
Lornoy, Lormoy. 1459 «Lorneaul» CoutStavelot, 1602-3 « Jean Olivier dit de Lorneau» TerriersNamur; nom d’origine: 1° collectif de fr. orme ; 2° dimin. de fr. aune (cf. w. mania), également nom d’un ruisseau à Gem-bloux; 3° collectif du même.
|
JG |
Lorneau |
zie Lormeau.
|
FD |
Lorniez |
zie Lormier.
|
FD |
Lornoy |
zie Lormoy.
|
FD |
l-Ornoy |
Proven. Loc. (Moselle).
|
EV |
Loroi |
Loroy. 1365 «Piere dou Loroit manouvrier», «Jehan Loroit carpentier» TailleMons; nom d’origine: anc. fr. oreor ‘oratoire’, ainsi dans le topon. Le Lorroir, w. èl lorwè, à Solre-Saint-Géry (Ht).
|
JG |
Loroy |
1. PlN Le Lorroir in Solre-Saint-Géry (H). 1365 Piere dou Loroit; Jehan Loroit, Bergen (J.G.). -2. Var. van Leroy.
|
FD |
Lorphelin |
1273-80 «Jak. Orfenin» Frieden-Tournai; surnom: anc. fr. orfenin, fr. orphelin FEW 7, 420a.
|
JG |
Lorphelin |
BN Fr. orphelin: wees. 1279 Jakemins Orfenins, Dk. (KL).
|
FD |
Lorphevre |
Lorphevre, cf. Lorfè(b)vre.
|
JG |
Lorphèvre |
zie Lorfèvre.
|
FD |
l-Orphèvre
|
Profess. Lorfèvre.
|
EV |
Lorquet |
Lorguet: Patr. Dim. van VN Laurent.
|
FD |
Lorquet |
Lorquin, Lorré, Lorriaux, cf. Lor-.
|
JG |
Lorquin |
Leurkin, -qu(a)in, Lu(e)rquin, Lurkin: Dim. op -kin van HN Laurentius, Lurent = Leurent. 1289 Leurkin, Kales (GYSS. 1963); 1521 Henrick Lurkens = 1523 Heyn Loerkens = 1538 Henrick Leurkens, Kontich (SELS); 1556 Nicolaus Lurquinius, Chatelet (MULIV).
|
FD |
Lorrain |
1472 «Jehan Lorain munnier», «le groz Lorain» DénLaroche, 1561 «Jehan le Lorain» DénFlorenville, 1650 «Philippe Lorrain» Aublain; ethnique: originaire de Lorraine, cf. Loraine, Le Lorrain, Lelorrain. -Dans certains cas, «Lorain(s)» en fonction de prénom paraît représenter une forme dialectale de Laurent, Lorent, cf. Lor-.
|
JG |
Lorrain(e) |
zie Le Lorrain.
|
FD |
Lorraine |
cf. Loraine.
|
JG |
Lorré |
Lorre, zie Lauret.
|
FD |
Lorrendopt |
Lorrentop, Leurentop: PlN Ludendorf (NRW): 1223 Ludendorp (TW). 1135 Bertram Ludendorp, Keulen (BRECH.); 1474 Michel Lorendorp, Luik (ISP); 1502 Henricus Lorendorp, Diest (MULIII); 1521 Janne Lorendops den jongen, Diest (HB 361); 1562 Adriaan Luerentops, Diest-Aw. (AP); 1584 Hendrik Leurentop, Aw. (AB).
|
FD |
Lorreng |
cf. Lorent.
|
JG |
Lorreng |
zie Laurentius.
|
FD |
Lorrens |
Patr. Vleivorm van Germ. VN Loderik. 1398 Catheline Lorrins, Aarsele (DEBR. 1970).
|
FD |
Lorreyn |
Lorreyne, Lorryn, au génitif: Lor-reyns. Forme néerl. de Laurentius (Vincent 50).
|
JG |
Lorreyn(e) |
zie Le Lorrain.
|
FD |
Lorrez |
zie Lauret.
|
FD |
Lorri |
zie Lory.
|
FD |
Lorriaux |
zie Loraux.
|
FD |
Lorrimier |
zie Lormier.
|
FD |
Lorriper |
zie Loripier.
|
FD |
Lorryn |
-ijn, zie Laurin.
|
FD |
Lorsay |
Proven. Lorcé (Loc,).
|
EV |
Lorscheider |
Afl. van PlN Lorscheid (RP).
|
FD |
Lorsé |
Lorse. Var. de Lorcé?
|
JG |
Lorsé |
zie Lorcé.
|
FD |
Lorsignol |
cf. Lossignol.
|
JG |
Lorsignol |
-on, zie Rossignol.
|
FD |
Lorsom |
Spelling voor Lorson? PlN? 1735 Jooris Lorsum, Moorsele (COUSS.).
|
FD |
Lorson |
1. Patr. W. vleivorm op -eçon van VN Laurent. 1345 Laurentius Lorechon, Luik (RENARD). – 2. L’orson, dim. van Ofr. ors, Fr. ours: béer. BN. 1295 Jehanne li Orchons, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Lorson |
1546-57 «Jaspar Lorson» Purnode; dérivé en -eçon du thème Lor-, et non pas moy. fr. ourson ‘petit de l’ours’ ; cf. aussi Lurson.
|
JG |
l-Ort(h)i- |
-oir, -ois. Profess. ,,Le-Jardinier » (Latin : Hortus).
|
EV |
Lorthiau |
cf. Lortiaux.
|
JG |
Lorthiau |
Lortiaux, Lorteeuw, Lourtioux: PlN Ow. ortiaul: tuin; dim. van Lat. hortus.
|
FD |
Lorthioir |
Lorthiois, Lotthior, Lodrioor, La-thioor (néerlandisations), etc. 1197 «Oliverus de l’Orthioit», 1273 «Henri de l’Ortioit», etc. Tournai, 1700 «A. Ch. Lorthioir» Lille; nom d’origine: l’Orthioit, lieu où poussent des orties (collectif en -etum), ainsi Orthiois près d’Huqueliers (PdC). – Bibliogr.: F. Debra-bandere, Lathioor, Lotthior en Lodrioor, dans De Leiegouw 29, 1987, 380-382.
|
JG |
L’Orthyie |
L’Ortye, Lourthie, Lourtie. Fr. ortie, w. liég. oûrtèye, etc., comme surnom ou comme nom d’origine.
|
JG |
Lortiaux |
Lorthiau. Nom d’origine: anc. w. (Salzinnes, 1303) ortiaul ‘jardin’ < lat. hortus, cf. Lhor, L’Hort; ou bien surnom: w. nam. ôrtia ‘orteil’ FEW 25, 376b.
|
JG |
Lortiois |
-oy, Lortio, Lorthiois, -oy, -oir(s), Lortilloir, Lorthio(s), Lorthois, -oy, Lotthior, Lodrioor, Lathio(o)r: PlN L’orthiot: plaats waar netels (Fr. ortie) groeien. PlN Orthiois bij Hucqueliers (PdC) (DF XI). 1197 Oliverus de l’Orthioit; 1251 Oliveri de l’Ortioit, Dk. (SMT); 1349 Jehane de Lortioit; 1422 Mengne de Lortioir, Dk. (TdT, TTT); 1511 Woultre Ortiot, 1641 Passchier Lortior, Ktr. (KW II); 1669-80 Joos Lodrijoor, Ing. (VS1986,81); 1753 Jan Lotior, Joannes Lotthior, Ktr. (KW). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Lathioor, Lotthior en Lodrim, LG1987,380-382.
|
FD |
Lortscher |
Lörtscher: Wellicht D. Patr. Lortsch= Lorenz (BRECH.).
|
FD |
L’Ortye |
L’Ortije, L’Orthyie, Lourt(h)ie: PlN Fr. ortie: netel. Vgl. Lortiois. 1452 Jehenne de Lortie, Dk, (TTT).
|
FD |
Lortz |
Comme Lortsch, hypocor. de Lorenz (Brech. II, 206).
|
JG |
Lorumier |
cf. Lorimier.
|
JG |
Lorumier |
zie Lormier.
|
FD |
Lory |
Leury, Laurie, Lori(s), Lorie(s), Lorri, Leuris, Loiris: Pair. Rom. vorm van de Germ. VN Loderik: Luttericus (MORLETI). 1340 Henricus dictus Lorijs, Tn. (HB 811); 1345 Henricus Loriis, Oplinter(LIND.).
|
FD |
Lory |
Sans doute du thème de Laurent (cf. aussi Brech. II, 206); ou bien nom d’origine: var. d’anc. fr. larris (ainsi Laury à Landelies, Jamioulx, etc.), cf. L. Remacle, Étym. 104-6.
|
JG |
Los, (de) |
(de) Losse: 1. Mnl. en Wvl. losch: loens, scheel, eenogig. Vgl. Losschaert. 1215 Willem filius Losken, Bg. (LEYS 1954); 1389 Piere de Loosch, Ip. (BEELE). – 2. Zie Delcos.
|
FD |
Losa |
Peut-être surnom: comp. w. (Cerfontaine) lôsard ‘flatteur intéressé, flagorneur’ Balle 193.
|
JG |
Losa |
zie Luzar.
|
FD |
Losaert |
zie Louchard.
|
FD |
Losaert |
zie Louchard.
|
FD |
Losange |
Lozange: 1. Ofr. losange: lof, gevlei, bedrog. BN. – 2. PlN Losange in Villers-la-Bonne-Eau (LX) ofHompré(LX).
|
FD |
Losange |
Nom d’origine: Losange, w. Losindje, à Villers-la-Bonne-Eau (Lx).
|
JG |
Losange |
Proven. Dép. Hompré et Villers-la-Bonne-Eau.
|
EV |
Losbaert |
BN voor iemand met een valse (loze) baard. 1393 Jan Loesbaerde, Ktr.; 1382 Jan Losebaerd, Aalbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Losbaert |
Loscaux V. HLOD (Hloz).
|
EV |
Loscau(x) |
Var. van Fr. FN Lascaux? PlN (Corrèze, Hte-Vienne). Of var. van Lescaut?
|
FD |
Loscaux |
NF de Gilly où il est attesté dès 1719, e.a. en alternance avec la var. Losquaers (Ge-neaNet); adaptation fr. du NF flam. Los-schaert(s), du moy. néerl. losscaert ‘qui n’a qu’un œil, qui louche’ [FD]
|
JG |
Löscher |
blusser. Vgl. (de) Lesser.
|
FD |
Losdyck |
-dijck: PlN Loosdijk: valse dijk.
|
FD |
Losdyck |
Nom d’origine: néerl. los + dijk ‘digue’.
|
JG |
Losdyck |
Proven. ,,Digue (qui s’est un jour) détachée ». (L.D., probablement en Holl.). — 2. Digue du domaine du sieur HLOD. Loadyk (Dép. Heist-op-den-Berg).
|
EV |
Losen |
cf. Loos(en).
|
JG |
Losenberg |
Losenbergh, Lozenbergh. Nom germ. d’origine, cf. Loesberg et Lousberg.
|
JG |
Losenberg(h) |
zie Lousberg.
|
FD |
Losenoord, van |
FN in Gelderland < PlN bij Ermelo (G)(PDB).
|
FD |
Loser |
1. V. HLOD. — 2. Proven. Laos. (Fr.), avec suffixe -er, d’orig.
|
EV |
Loser |
Loser. Surnom ail.: celui qui a libéré d’un gage un bien-fonds (Brech., II, 208); ou bien moy. néerl. lasser ‘celui qui peut prétendre à la succession d’un fief.
|
JG |
Losfeld |
Losfel(d)t, Losfveldt, zie Loosveld.
|
FD |
Losfeld |
Losveld, cf. Loosfelt.
|
JG |
Losier |
Lausier, Lozie, Osier, Osy: Fr. l’osier: teenwilg, teen. BerBN van de mandenvlechter. 1492 Jacop Losier, Cent (BOONE).
|
FD |
Losignol |
Proven. Rossignol (Anc. N. de la loc).
|
EV |
Losken |
Patr. Ndd. dim. van VN Ludwig. 1400 Loseke Mesmeker, Werdener Urbar; 1423 Hilmer Loseke, Hannover (NN).
|
FD |
Loslever |
Car. phys. Losse lever ,,Foie détaché ». Comp. : Lebersorg, Le- bensicq. — 2. Car. mor. Los lever ,,De vie dissipée ».
|
EV |
Loslever |
cf. Loosleber.
|
JG |
Loslever |
Loosleber: BN : die erop los leeft, die onbekommerd leeft. Vgl. Lebsanft, Lebschön.
|
FD |
Losman |
Afl. van Los. Zie (de) Los.
|
FD |
Loson |
zie Loçon
|
FD |
Loss(e)au |
Lo(x)hay, Lowhay, Lexhay, Loixhai, Losselet: BN Ofr. ossel, dim. van os: been; W. ohé. Vgl. Fr. FN Losset (DNF). 1262 Henri Loussiaux, Laon (MORLET).
|
FD |
Lossaint |
Proven. ,,De Looz » (Loc. et ancien Comté).
|
EV |
Losschaert |
Mnl. losscaert: scheeloog, eenoog. BN. 1213 Fromaldus Losgarth (LEYS 1952); 1284 Jan Losscards huus, Bg. (CG); 1398 Ghelein Losschaert, Wervik (DEBR. 1970); 1463 Jan Losschaerts…dictus Schelu, Mtr. (PARM.). Vgl. Schellewaert.
|
FD |
Losse |
1272 «Pires Losses» Beauvechain, 1489 «Gylle Losse» JusticeBastogne, 1687 «Marie-Françoise Losse» BourgNamur, 1748 «Mathieu Losse» Nandrin; surnom: w. losse ‘mauvais sujet, farceur; paresseux’ FEW 16, 480b, cf. aussi Lozet.
|
JG |
Losse, (de) |
zie de Los.
|
FD |
Losseau |
(NF de la région Charleroi-Mons). Probabl. forme francisée de w. (Charleroi) oucha, oussia ‘os’ DOW 3,21, comp. Lohay, Loxhay.
|
JG |
Loss-eau |
V. Loiseau.
|
EV |
Losselet |
Surnom: fr. osselet.
|
JG |
Lossery |
Verkorting van Allossery.
|
FD |
Lossez |
Lossée: Losset: l’osset, dim. van Fr. os: been.
|
FD |
Lossie |
cf. Luchie?
|
JG |
Lossie |
zie Luchie.
|
FD |
Lossignol |
Lorsignol. 1283 «Arnoul dou Los-signot dit Parchemin clerc» CartOrval; nom d’origine: Rossignol, w. Rocheno, 1270 «Losignot» (Lx), cf. aussi Rossignol. – Également surnom: fr. rossignol, cf. 1365 «le beghe Lossignot vallet Jehan Couvet» TailleMons.
|
JG |
Lossignol |
zie Rossignol.
|
FD |
Losson |
cf. Loçon, Lochon.
|
JG |
Losson |
zie Loçon.
|
FD |
Lossy |
zie Luchie.
|
FD |
Lost(e) |
zie Lhoest.
|
FD |
Losterman(s) |
zie Luysterman.
|
FD |
Lostermans |
Peut-être surnom: var. de Luyster-man, de néerl. luisteren ‘prêter l’oreille, écouter’.
|
JG |
Lostrie |
Korte vorm van Allostery, var. (met epenthetische t) van Allosserie.
|
FD |
Lostrie |
Nom d’origine: moy. fr. astérie ‘auberge’ FEW 4, 491b; cf. aussi Loterie.
|
JG |
Lostrie |
Proven. Lousserie (Dép. Marche-lez-Ecaussines).
|
EV |
Losvelt |
cf. Loosfeld.
|
JG |
Lot |
cf. Loth.
|
JG |
Lot |
zie Loots, Lots.
|
FD |
Lot- |
-ar, -ens, -igier, -in, -s, -z, Lothaire, Lou- -ant, -bert, -ckx. V. HLOD.
|
EV |
Lot(h) |
zie Loots.
|
FD |
Lot(h)aire |
Loth(i)er, Lauthier: Patr. Germ. VN hluth-hari ‘beroemd-leger’: Hlotarius, Lotharius, Lotherus (MORLET I).
|
FD |
Lot(s) |
Lodt(s), Loedt(s), Loi(d)ts, Luts(ch), Lotz(e), Lutz(e), Loutz, Loutsch, Ludze: Patr. Korte vorm van de Germ. VN Lodewijk. Lutz is meestal D. De vormen op -s/-z zijn niet noodzakelijk gen., ze …
|
FD |
Lotaire |
Lothaire, Lhotaire, Lother, Lothier. 1136 «Lotharius» CartWaulsort, 1175 «Lo-tharius frater comitis de Castre» CartOrval; dérivé de l’anthrop. germ. hlod-hari (comp. hlod-wig > Louis), cf. notamment Lothaire, petit-fils de Charlemagne, d’où la Lotharingie. Dérivés du thème anthrop. Lot(h)- issu de Lothaire: Lottiau, Lottieau, Lotteau. 14es. «Loteal del Telerie» Liège, 1742 «Antoine Lotteau » Couvin. – Lotiquet. Sans doute dimin. en -ik-et. – Pour Lot(t)in, voir ci-dessous.
|
JG |
Lotaire |
zie Lothaire.
|
FD |
Lotar |
Luta(ert): Patr. Germ. VN hluth-hard ‘beroemd-sterk’: Chlodard, Lut(h)ard (Fm.). 1398 Lotart Castelain; Lotart Maufait, Mkr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Lote |
Loete: Metr. Zie Lotens, Lotte.
|
FD |
Lotemans |
Lottemans: Patr. Afl. van Lanceloot (LIND. 1964) of van Lote. Zie Lotens.
|
FD |
Lotens |
Looten(s), Loetens, Lotten: 1. Metr. Meisjesnaam Lote, korte vorm van VN met suffïx -lote, zoals Emmelote, Heilote, Jaquelote, Carlote. 1125 Lota (GN); 1321 Lote Chul (DEBR. 19/1); 1392 Lote Houvenaghels; 1268 Joh. Lote, 1307 Jehans Loete, Ip. (BEELE); 1412 Trijskin Loeten, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Patr. Lotin, vleivorm van Germ. hluth-naam. 1284 Loetkino orphano Carsteloet Duunnings; 1292 Lotino Loodghietra, Bg. (WYFFELS); 1381 Michiel Lotin, Hontenisse (DEBR. 1999); 1409 van Beellen Loetins, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Loter, de |
BerN van de loter, de man die loot, die de staanplaatsen op de markt en in de haï verloot. Vgl. De Cavelaer. 1281 Gherardus Loter, Ip. (BEELE).
|
FD |
Loterie |
Sans doute var. de Lostrie.
|
JG |
Loterie |
zie Lotry.
|
FD |
Loterman |
cf. Lauterman.
|
JG |
Loterman |
zie Lauterman.
|
FD |
Lotfé |
Lotfi, zie Lockefeer.
|
FD |
Lotfeld |
Henegouwse verhaspeling van Losfeld.
|
FD |
Lotgering |
Patr. Afl. van Germ. VN Lotger: hluth-ger ‘beroemd-speer’: Hlodoger, Lotgerius (MORLET I).
|
FD |
Loth |
Lot, Lotte, Lothe. 1275-76 «Courtois ki fu fius Willaumes Lote» RegTournai, 1286 «Will. Lot», 1289 «Michieus fieusLote»Det-tesYpres, 1493 «Clémence Lotte» Bourg-Namur, 1616 «Martin Lotte (estrangier ne sachant d’où il est natif)» PrincipChimay; généralement de Loth, personnage biblique (neveu d’Abraham) ou du thème anthropo-nymique de Lothaire. Par ailleurs, pour Lotte, aphérèse possible d’un nom comme Jacqnc-lotte, Charlotte, et pour Lothe, p.-ê. var. de Lhote (= l’hôte) [JL, NFw]. Cf. aussi Loute.
|
JG |
Loth(e) |
zie Lhoest.
|
FD |
Lothaire |
cf. Lotaire.
|
JG |
Lothe |
Var. de Loth ou de Lhote (= l’hôte).
|
JG |
Lothis |
Lothist. Pour Vincent 79, dérivé de ( Lance)lot [glose douteuse] ; plutôt var. de Le-tist(e) [FD] ?
|
JG |
Lothis(t) |
zie Letist(e).
|
FD |
Lotigie(r) |
-iers, Lottegier, Lustygier: L’ostegier < Ofr. ostage: gastvrijheid, logies; waarborg, pand. BerN van de waard of de pander. 1279 Bauduin Lostegier, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Lotigier |
Lotigie. 1547 «Alexit Lotissier» Mons; probabl. à rapprocher du nom de Bauduin Lostegier (St-Quentin, 1279) que M.-Th. Morlet (Etude d’anthrop. pic., 142) rattache à anc. fr. ostegier ‘celui qui était chargé du soin des autours (comme le fauconnier l’était des faucons)’ FEW 24, 72a, Gdf 5,655a [MH].
|
JG |
Lotin |
Lottin, Lotten. 1263 «Lotin» [nom de femme] Dinant, 1275-76 «Willemés li Borgnes ki fu garchons Lotin», 1279-80 «Lotins li Descaus» RegTournai, 1282 «Lotin dou Moulin » Dettes Ypres, 1290 « Lotin Romont» ComptesMons, 1296 «Margrie Lottins» OnomCalais, 14e s. «Lothins Grardins» Doc-Lens, 1302 «Lotin le Pouletier» LoiTournai, 1309-10 «Lotin Malparlier» ComptesMons, 1334 «Gilet Lotin», 1342 «Colars Lotiens» Liège, 1352 «Giles Lottins li scohiers» FiefsLiège, 1418 «Lottins» (nom d’homme) Quaregnon, 1422 «Thieri Lottin», 1443 «Catherine le Lotin vesve de Ernoult Lotin» Ladeuze, 1561 «Laurent Lottin» BourgNamur, 1695 «Jacques Lottin» meulnier de Spontin; étant donné la fréquence (dans le Hainaut principalement) comme prénom (d’homme généralement), très probabl. dérivé en -in du thème Lot(h)- de Lothaire, et non dérivé (avec aphérèse) de noms comme Jacquelotte, Gillotte, etc.
|
JG |
Lotin |
Lottin: Patr. Vleivorm van een Germ. hluth-naam, b.v. Lodewijk. ±1300 Lotino pro gothis veteris halle, Bg. (VERKEST); 1425 Jacop Bastin filius Lotins van Loo (PARM.); 1394 Lotin Roelin, Herseaux; 1382 te Wouter Lotins, Geluwe (DEBR. 1970).
|
FD |
Lotiquet |
cf. Lot(h)-.
|
JG |
Lotiquet |
Patr. Dim. van VN Lotin.
|
FD |
Lotry |
Loterie, Lotteriet: Rom. vorm van de Germ. VN Loderik; zie Lory.
|
FD |
Lots |
Lotz, cf. Lodts et Loots.
|
JG |
Lotte |
cf. Lot(h).
|
JG |
Lottefer |
Variante de Lockefeer (= brandit le fer) ; comp. le NF anglais Shakespeare, de même sens.
|
JG |
Lotten |
cf. Lotin.
|
JG |
Lotthior |
etc., cf. Lorthioir, Lorthiois.
|
JG |
Lottiau |
-ieau, Lotteau, cf. Lot(h)-.
|
JG |
Lottin |
cf. Lotin.
|
JG |
Louage |
Louvage, Louwage, Louagie, -é, Louwagie, Lowagie. Non point, comme le pensait J. Herbillon, moy. fr. louage qui a le sens de ‘maison qu’on loue’ FEW 5, 387b, cf. 1598 «Charles Louuaigier» DénWavre, mais bien *Le Wage, corresp. pic. de fr. Lagage, de fr. gage ‘hypothèque’ ; cf. aussi Lawaisse. -Bibliogr. : W. Beele, De FN Loage, dans Naamkunde20, 1988, 158-160; F. Debraban-dere, De FN Lawais(s)e en Lagais(s)e, VISt 24, 1988, 270-272, et Nogmaals Lo(u)ag(i)e. OfWago versus Le Wa(i)ge, VISt 28, 1992, 511-4.
|
JG |
Louant |
1681 «de Lowen», 1780 «Joseph Louant» Charleroi; la famille de Lowen, de Lo-hen, de Loyens, de Louant, Louant est originaire d’Ecques, près de St-Omer (cf. L’Antiquaire 2, 1961, 146); le nom a été attiré par le participe présent de fr. louer [Dom Louant, abbé d’Aulne, avait pour devise Laudans laudabo Dominum].
|
JG |
Louard |
Louward, Louwart, etc., cf. Lou-, thème de Louis.
|
JG |
Loubier |
Probabl. nom auvergnat, Jean Loubier (déb. 18e s.) étant originaire de Laroqueville, diocèse de Saint-Flour dans le Cantal (cf. F. Foucart, Le Courrier de l’Escaut, 15 avril 1999).
|
JG |
Loubry |
Loubri, Loubris, Lobry, Lobrie. Pour Carnoy 55, nom issu de l’anthrop. germ. leub-rik (cf. Fôrst. 1028), mais le phonétisme fait difficulté; plutôt dérivé roman de l’anthrop. germ. loba-rîkja, lob-rîc [FD].
|
JG |
Loucas |
Lukas(se), Luka, Lucca, Lukac(s), Lukasz(ewski), Lukkesen: Patr. Apostelnaam Lucas. 1281 Lucas Vos, Ip. (BEELE); 1389 Geerlac Lucassoen, Den Bosch (HB 491); 1556 Jan Lucas, Steenvoorde-Aw. (AP); 1646 Lucas Lucaessen, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Louchart |
Car. phys. ,,Loucheur ». N° 282.
|
EV |
Louche |
1336 «Jehan Louche» ComptesMons; surnom: soit adj. louche (sens fig. au 17e s.) FEW 5, 473a, soit anc. fr. loche, pic. louche ‘louche, bêche’, cf. w. locèt.
|
JG |
Loucheur |
-eu, -eux. Surnom: qui louche (mais le mot est tardif) FEW 5, 474a, ou bien anc. fr. loucheor ‘avaleur’.
|
JG |
Louchy |
Peut-être anc. pic. louchier ‘bêche’ ou ‘fabricant de louches, de bêches’, cf. 1314 «Jakemes li Louchiers» ChirTournai, 1340 « Gossuins li Louchiers » Tournai.
|
JG |
Louckx |
cf. Loockx et Loeckx.
|
JG |
Loudèche |
-eche. NF attesté à Onhaye et Neuville-le-Chaudron, uniquement à partir du début du 19e s. (GeneaNet); p.-ê. surnom dérivé de w. lourd ‘lourdaud’, avec un suffixe -èche un peu inattendu (altéré de -me?), comp. moy. fr. lourdise ‘sottise, lourdeur d’esprit’, lourdesse, laudesse ‘caractère d’un lourdaud’, etc. FEW 5, 466a, ou encore w. (Cerfontaine) loûdine ‘lourdaude’ DOW 2, 132. Si le NF était d’origine étrangère, on pourrait penser à un topon. comme Oudèche (Grande et Petite), à Charmey (canton de Fribourg, district de Gruyère), mais cela paraît moins probable [avec la collab. de M.-L. Gonsette].
|
JG |
Loudèche |
Lou- -el, -esse, -ette, -ies. V. HLOD.
|
EV |
Loudoux |
NF d’origine étrangère, soit du Finistère, soit du Lot-et-Garonne (GeneaNet).
|
JG |
Louesse |
Sans doute var. de Lhouest, L’Hoyes (= l’hôte).
|
JG |
Louette |
Louwette, Lowette, cf. Lou-, thème de Louis.
|
JG |
Louffïn |
Var. de Luffin; ou bien surnom de goinfre: dérivé en -in de l’anc. fr. loufer ‘avaler, dévorer’ FEW 5, 398b, comp. 1364 «Mons. Louffart de Corbion» PolyptAth.
|
JG |
Louillet |
Anc. N. de guerre. N. donné autrefois aux soldats qui n’avaient pas de patronymes. ,,L’Oeillet » (Comp. Lafleur, Larose, Latulipe, etc.). N° 298.
|
EV |
Louis |
Louijs, Louys. 1260 «Louis Bertaus» ChartesFlandre, 1680 «Anthoine Louis» Fronville; nom issu de l’anthrop. germ. hlod-wig, popularisé par les rois de France, dont saint Louis. » Dérivés du thème anthrop. Lou-, Louw- de Louis : Louard, Louward, Louwart, Loward, Lowart.1384 «Lowis fis Johans Lowar» Cart- ValBenoît, 1444 «Lowar» TerreJauche, 1460 «Lambiert Louart» Jandrain, 1501 «Jehan Louart» BourgNamur, 1542 «Lowys Lowart huilheur» GuillLiège, 1574 «Mathis Lowaert», 1577 «Laurent Lou(w)art» BourgNamur; dérivé en -art de Lou(is), mais parfois aussi surnom: w. liég. loyâ ‘indolent, paresseux’ FEW 16, 489a, cf. 1531 «Mathie le Louar d’Ottré» = 1538 «Mathy le Lowar d’Ottré» = 1544 «Mathie le louar» Lierneux, 1584 «Johan Boenem dit Lowar» Montegnée. -Adaptations néerl. : Lowaertz, Lowartz. Louwet, Lowet. 1289 «Loweys de Clermont» CensNamur, 1365 «Lowet fils de feu Biertrans Bidon» GuillLiège, 1384 «Lowet Crocheteal» CartValBenoît, 1474 «Ludovicus dictus Lowet de Sprimont» Sprimont, 1505 «Lowet de Cheneux», 1577 «Mathy Lowet» La Gleize, 16e s. «Louwey» CoutStavelot; dérivé en -et. – Louette, Louwette, Lowette. 1263 «Lowete le bressoir» (DBR 7, 163), 1328 «Lowette, fille de Lowis de Pilechule» GuillLiège, 1330 «Gerars et Lowete frères et enfans maistre Henri le Poindor» CartVal-Benoît, 1523 «Gielet Lowette», 1612 «Jehan Louwette» GuillLiège, 1637 «Jean Lowette» BourgNamur; la plupart de ces NF sont des hypocoristiques masc. à suffixe féminin; secondairement, Louette peut aussi être un nom d’origine: Louette (deux communes, prov. Namur). – Louon.
|
JG |
Louis |
V. HLOD (Hlo).
|
EV |
Louisdieu |
Sans doute NF double formé du prénom Louis + Dieu; ou bien altération de loué (soit) Dieu, p.-ê. surnom délocutif.
|
JG |
Loumaye |
Lumaye, -ay. 1701 «le prélocuteur Loumaye» BourgLiège; nom d’origine: (Zétrud-)Lumay, w. loumây (BrW).
|
JG |
Loumaye |
V. Lumay.
|
EV |
Louon |
Loup, Loupart, Louppe. V. HLOD (Hlo).
|
EV |
Loup |
Surnom: fr. loup, cf. Leloup, Leleu(x), mais surtout prénom Loup (cf. la paroisse Saint-Loup à Namur), Lup(i)us, encore prénom à Namur au 17e s. (BTD 60, 38), cf. 1250 «Lupus» Nethen, 1280 «Lambertus frater Lupi» PolyptLiège, 1282 «Leu Caingnefin», 1288 «Lup Renaut», 1290 «Lous Masins» DettesYpres, 1640 «Lupus Marneffe» BourgNamur. Loupart, Loppart. 1302 «Jehanès Loupars», «Jehane li femme Jehan Louppart» Loi-Tournai, 1650 «X. dit le lopard» AnthrLiège; si le ou est long, p.-ê. w. liég. loûpâr(d) ‘sournois, hypocrite’ DL 375, mais Loupart et Lupart ont été aussi des var. de Léopard (cf. anc., moy. fr. lupart ‘léopard’ FEW 5, 257a), ainsi dans les mentions liégeoises suivantes: 5.9.1571 «heritaiges Lambert Lupar de susd. Jullemont» = 12.11.1578 «Lambert dit Loupart de Julemont» = 22.6.1627 «Lambert le Léopard de Julemont» = «Lambert le Loupart», «Remy le Lupart»; plusieurs maisons de Liège ont porté l’enseigne du léopard (c/E. Renard, BTD 26, 276; É. Legros, BTD 27, 129)[JL,NFw].
|
JG |
Loupe |
Louppe. 1359-60 «Jehans Louppes» PolyptAth, 1493 «Hubert le Loupe» Vogenée, 1575 «Estienne Louppe» FrancsLux, 1603 «Jacques Loupe» BourgNamur; surnom: anc. fr. lope ‘grimace’, cf. Loupart, Loppart; ou bien var. de Loppe.
|
JG |
Louppen |
Génitif de Loppe; cf. Loppens.
|
JG |
Lourdeau |
-eaux, Lourdel; Lourdin. 1273-80 «Estievenon Lourdiel» FriedenTournai, 13e s. «Willaume Lourdiaus» ImpôtArtois; surnoms: fr. lourdaud et moy. fr. lourdin ‘lourdaud’ FEW 5, 466a.
|
JG |
Lourdeau(x) |
Car. phys. ou mor. Lourdaud. ,,H. lourd et maladroit ». N° 259. ,,Esprit lourd et grossier ». N° 281.
|
EV |
Lourdon |
Variante (non attestée) du précédent; ou bien fr. dial. ordon, ourdon ‘lot attribué à chaque bûcheron’, etc. FEW 7, 404b.
|
JG |
Lourette |
(NF hennuyer). Peut-être var. de Laurette ou Lorette. Ou bien forme agglutinée avec l’article défini de hourète ‘fagot fait de branchages de chênes’ (Hécart 253) [MH].
|
JG |
Lourthie |
Lourtie, cf. L’Orthyie.
|
JG |
l-Ourtie |
1. Proven. L’ourthier (Dial.) ,,De la région de l’Ourthe » (Riv.). — 2. Car. mor. L’ortie. ,,H. dont les propos blessent ».
|
EV |
Lousberg |
Lousbergh, Lousberghs, Loesberg(h). Le topon. est fréquent: à Fouron-St-Pierre, à Hombourg, à Membach, à Haeten (Bruxelles) ; cf. aussi Losenberg.
|
JG |
Lousberg(h) |
Proven. Lusberg (L.D. Région d’Aix-la-Chapelle).
|
EV |
Lousse |
Surnom: w. tousse ‘louche’ FEW 16, 483a; ou bien du thème anthrop. hlod- + suffixe -so (cf. Lindemans 51).
|
JG |
Loustalot |
Dimin. d’Ostal, ,,Hôtel » ou ,,Hôpital ». Proven. L.D. ou Profess. Hôtelier ou Hospitalier.
|
EV |
Lout- |
-te, -z. 1. V. HLOD. — 2. V. Lelotte.
|
EV |
Loute |
Louth, Louthe, Loutte, Lhoute. 1272 «pueri lacobi de Loute» PolyptVillers, 1287 «Henrico filio Louthe» CartValDieu; p.-ê. var. (haut-ail.) de Lood, cf. Lot, Loth [le fr. loutre (Carnoy 264) est peu probable].
|
JG |
Louterman |
cf. Lauterman, Loterman.
|
JG |
Loutre |
1365 «Maroie Le Loutre» TailleMons; surnom : fr. loutre. Dimin.: Loutrel. 1265 «Gossuins Lou-treaus» Le Quesnoy, 1417 «Estievenes Lou-triaul» PolyptAth. Cf. aussi 1365 «Jehan le Loutrier» (nom de métier) TailleMons.
|
JG |
Loutrel |
Profess. Loittrier. N. de fourreur. N° 158.
|
EV |
Loutsch |
Hypocor. all. avec suffixe -so de Ludwig; cf. Luts, Lutz.
|
JG |
Louv- |
-eau(x), -el, -iaux, -ion, -ois. Car. phys. ,,H. au poil couleur de loup’. Synon. : Lauvaux. N° 264.
|
EV |
Louv- |
Thème dérivé de fr. Loup, généralement comme prénom, cf. Loup. h Dérivés (généralement anthroponymiques): Louva, -at. Dérivé anthrop. ou directement d’anc. fr. lovât, m. ‘louveteau’ Gdf [MH]. -13e s. «Louvars» Amiens; comp. aussi Loward et Louard, cf. Lou-. – Louvau, -aux, Louveau, -eaux, Louviau, -iaux, Louvieaux [cf. aussi anc. fr. louveau, w. louvia FEW 5, 458a]. 1192 «Lovellus» ChartesHainaut, 1284 «Jehans Louveaus» Maubeuge, 1286 «Pières Louvaus» CartBinche, 1289 «Marée li femme Louviel», «Colins fis Louvial» CensNamur, 1294 «Thoumas Louviaus» CensNamur, 1365 «Huart Louviaul boskillon» TailleMons, 1444 «Jehan Louveau machon» AidesNamur, 1460 «Jehan le Louvial» Corenne; cf. aussi Luwel. — Louvet [cf. aussi fr. louvet ‘louveteau’ FEW 5, 458a]. 1504 «Louvet [= Louwet?] de Schan-noy» La Gleize, 1752 «Catherine-Geneviève Louvet» BourgLiège; cf. aussi Louwet. –Louvion. NF attesté massivement dans le Nord et en Meurthe-et-Moselle dès le 17e s. (Genea-Net); p.-ê. dimin. en -illon, comp. Louviaux. • Avec suffixe fém. -ette (nom d’homme). 1656 «Louvette Montfort (…) boucquillon» Arbre-fontaine; plutôt dérivé de Louis, cf. Louette, Lo(u)wette. – Avec double suffixe -et-on: Louveton. 1286 «Louvetons» CartLessines.
|
JG |
Louva |
-at, cf. Louv-.
|
JG |
Louvegnez |
1447 «Martin Louwy de Louvegné» CoutStavelot, 1574 «Jean de Louvegnee» BourgNamur; nom d’origine: Louveigné, w. loin ‘gné (Lg).
|
JG |
Louvegny |
cf. Louvigny.
|
JG |
Louvet |
cf. Louv-.
|
JG |
Louvier |
Louviers (cas-sujet). 1265 «Henris li Louviers» CensNamur, 1332 «Jehan le Louvier» ComptesMons, 1540 «Martin et Louvier marteleurs» ForgeMirwart ; fr. l(o)uvier ‘lou-vetier’, dérivé en -ier de loup FEW 5, 458a (cf. Louv-). – Secondairement, nom d’origine: Louviers (Eure).
|
JG |
Louvigny |
Louvegny, w. nam. Lovigni, Louvegnies. 1365 «Robier de Louvignies» Taille-Mons, 1396 «Jehan de Louvignies», 1421 «Colard de Lovignis» Hainaut; nom d’origine: les plus proches sont Louvignies-Bavai et Louvignies-Quesnoy (Nord) et Chaussée-Notre-Dame-Louvignies (Ht), ainsi que Louvigny (Moselle, Calvados). Cf. aussi Lovi(g)ny. « Distinct de: 1444 «Jehan aux Lovingnis» AidesNamur.
|
JG |
Louvins |
1279-80 «Jakeme de Louvin li cam-bier», 1280-81 «Jehans Louvains, de Herle-bieke» RegTournai; nom d’origine: Louvain (BrFl).
|
JG |
Louvion |
cf. Louv-.
|
JG |
Louvois |
Nom d’origine : Louvois (Marne).
|
JG |
Louvrex |
Louvricx, Louvriex, Louwerix, Loverix, Lovrix, Lôvrix, etc. Nombreuses var. anciennes, cf. «Lauwrins; Lauweris; Lauwerix; Leuwerix; Louwerix; Louverix; Louvrix; Louvrex; Loverix» Body, 61 (d’après Thys, Notice généalogique sur la famille Louvrex et Loverix, dans le BIALg). Dérivés germ. de Lau-rens, Lauwrens.
|
JG |
Louvrier |
… Jehan dit l’Ovrir, Awans (SLLIII); 1384 Jehan Louvrier, Laon (MORLET).
|
FD |
Louvrier |
1334«Johandit l’Ovrir»Awans, 1384 «Jehan Louvrier» Laon; nom de profession: fr. ouvrier.
|
JG |
l-Ouvrier |
Profess. Travailleur soumis à un patron.
|
EV |
Louw |
1. Proven. Lauwe (Loc.) ou Lauw (Lowaige, Loc.). — 2. V. HLOD.
|
EV |
Louw |
Hypocor. de Laurens (ainsi à Maastricht).
|
JG |
Louw- |
-âge, -ard, -ers, -et(te), -ies, Louyot. V. HLOD.
|
EV |
Louw, (de) |
zie de Lauw.
|
FD |
Louwa(e)g(i)e |
Louwaeyge, zie Louage.
|
FD |
Louwa(e)rt |
-ard, zie Lauwaert.
|
FD |
Louwage |
-ie, cf. Louage.
|
JG |
Louward |
-art, cf. Louard.
|
JG |
Louwe, van |
zie van Lauwe.
|
FD |
Louwerens |
zie Laurentius.
|
FD |
Louwerix |
zie Loverix.
|
FD |
Louwers |
cf. Lauwers (de Laurens).
|
JG |
Louwers(e) |
zie Lauwers.
|
FD |
Louwet |
Lowet; Louwette, cf. Louu-, thème de Louis.
|
JG |
Louwet(te) |
zie Louet(te).
|
FD |
Louwie(s) |
zie Louis.
|
FD |
Louwin(c)k |
zie Lauwen(s).
|
FD |
Louwinck |
Louwink. Sans doute dérivé germ. en -inc du thème Louw- (de Lodewijk).
|
JG |
Louwyck |
cf. Lowyck, etc.
|
JG |
Louwyck |
zie Lodewick(x), Lauwick.
|
FD |
Louwye |
zie Louis.
|
FD |
Loux |
Var. de Loockx.
|
JG |
Loux |
zie Loock(x).
|
FD |
Louxinger |
Luchsinger < PlN Luchsingen (Glarus).
|
FD |
Louy(s) |
zie Louis.
|
FD |
Louye(s)t |
zie Lhoest.
|
FD |
Louyest |
cf. Lhoas, Lhouest (= l’hôte).
|
JG |
Louyet |
Surnom: w. liég. l’ ouyèt, «l’œillet» ‘petit œil de l’enfant’ DL 448b.
|
JG |
Louyet |
zie Louiet.
|
FD |
Louys |
cf. Louis.
|
JG |
Louzeau |
L’Houzeau; zie Housiau(x).
|
FD |
Lovaert |
zie Lauwaert(s), Louvaert.
|
FD |
Love |
[aussi nom d’origine : Leuven (Louvain), etc.], Lovens. Pour Carnoy 71, génitif de moy. néerl. love, loof ‘fatigué’ ; pour Debrab. 904, plutôt surnom: anc. fr. lovin ‘menaçant, renfrogné’, dérivé en -in de loup. Cf. aussi Louvins.
|
JG |
Love, de |
Spelling voor Delhove.
|
FD |
Loven |
zie Lovens.
|
FD |
Loven(s) |
Loeve(n): Lo(u)vin, adj. < Fr. loup: verschrikkelijk, dreigend. 1219 Arnulfus Lovin, Duinen (LEYS1954); 1382 Jan Louvin, Heule; 1382 Pieter Lovin, Moorsele (DEBR. 1970).
|
FD |
Loven, van |
zie van Leuven.
|
FD |
Lovenaer |
zie de Leuvenaar.
|
FD |
Lovenberg |
Nom d’origine, ainsi à Asse (BrFl).
|
JG |
Lovenberg |
zie Löwenberg.
|
FD |
Lovenfosse |
Lovinfosse. 1602-3 «le chanoine Jacques de Lovinfosse» TerriersNamur; nom d’origine: Lovinfosse, à Ougrée (avec château), Herstal, Hermée, Gesves. – Bibliogr. : Dauvister, Une ancienne famille du pays de Liège, les Lovinfosse, dans Bull, de la Soc. verviétoise d’archéol. etd’hist., 32, 110-1.
|
JG |
Lovenfosse |
zie De Lovinfosse.
|
FD |
Lövenich |
Lovenich, Lövenisch: PlN Lövenich in Keulen, Erkelenz of Zülpich (NRW).
|
FD |
Loveniers |
Wsch. adaptatie van Louvigny.
|
FD |
Lovenweent |
zie Löwenwirth.
|
FD |
Lover |
,,Ombrage ». Proven. Linden-lauf. ,,Ombrage des tilleuls. Van de Loverbosch. ,,Du bois ombragé »
|
EV |
Lovergne |
zie Lavergne.
|
FD |
Loverier |
Loveri(e), zie Louvrier.
|
FD |
Loverius |
Leverius: Latinisering, wsch. van Lauwers.
|
FD |
Loverix |
cf. Louvrex.
|
JG |
Loverix |
Lovrix, Louvricx, -iex, Louvrex, Louwerix: i. Patr. Germ. VN lob-rîk ‘lof-rijk’. Mnl. loverijc: roemrijk, glorierijk. 1398 wedewe Daniel Lovericx, Zulte (DEBR. 1970). – 2. In Luik is Loverix ontstaan < Lauwerins: Lawrins, Lauweris, Lauwerix, Leuwerix, Louwerix, Louv(e)rix, Louvrex, Loverix (BODY). 1460 Peter Louverinx, Kanne (IOT); 1630 Ludovicus Louwerex, Luik (MUL V).
|
FD |
Lovet, |
zie Louvet.
|
FD |
Lovgre |
zie Löfgren.
|
FD |
Lovi(g)ny |
zie Louvigny.
|
FD |
Lovinfosse |
cf. Lovenfosse.
|
JG |
Lovinfosse |
zie De Lovinfosse.
|
FD |
Lovink |
zie Lauwen(s).
|
FD |
Loviny |
Lovigny (NF de Anhée et Onhaye). Probabl. génitif de Lovin(i)us, latinisation de Wolf ou de Leloup (cf. Body 50). —Apparemment, sans rapport avec le NF Louvigny, formellement proche.
|
JG |
Lovrix |
Lôvrix, cf. Louvrex.
|
JG |
Lovrix |
zie Loverix.
|
FD |
Low |
Lowe(s): E. FN. 1. Ofr. lou: wolf. 1207 John le Lu, Gloucester. – 2. E. low: kort. BN. 1284 William le Low, Lancaster (REANEY). – 3. Low(e) kan ook een geadapteerde spelling zijn (zonder umlaut) van Lôw(e).
|
FD |
Low(e) |
Löwen, Lowe(e(n)), zie Loewe.
|
FD |
Lowa(e)g(i)e |
Lowaige, Lowaise, zie Louage.
|
FD |
Lowaertz |
-ard, -art, -artz, cf. Louard.
|
JG |
Lowagie |
cf. Louage.
|
JG |
Loward |
-art(z), zie Lauwaert(s).
|
FD |
Lowe |
leeuw. Vgl. De Leeuw.
|
FD |
Lowel |
zie Louvau(x).
|
FD |
Löwenberg |
Loewenberg, Lo(u)venberg, Leuenberger, Leunenberg: Verspreide D. PlN Lôwenberg, Leuenberg. Vgl. Leeuwenberg. 1312 Conr. Leuwenberg, Herrenberg (BRECH.); 1485 Henricus Lovenberch, de Porco (MUL II).
|
FD |
Lowens |
Lowers, cf. Lauwens et Lauwers.
|
JG |
Löwenstein |
Loewen-, Loeben-, Leeuwe(n)stein, Leeuwenstijn, -styn, van Leuvensteijn: Verspreide D. PlN Lôwenstein (BW, SH). 1297 Joli, de Lewenstein (BRECH.); 1742-82 Claas Leverstein, Maassluis-Gent (PBG).
|
FD |
Löwenwirth |
Lowenweent, Lovenweent: BN van de ‘Wirt zum Lôwen’, de waard in het gasthof ‘In de Leeuw’.
|
FD |
Lowet |
cf. Louwet.
|
JG |
Lowet(te) |
zie Louet(te).
|
FD |
Lowette |
cf. Louette.
|
JG |
Lowhay |
cf. Lohay.
|
JG |
Lowhay |
zie Losseau.
|
FD |
Lowickx |
Lowijck, Lowikx, Lowyck, Louwyck. Formes néerl. de Lodewijk, fr. Louis.
|
JG |
Lowie |
Lowy, Lôwy; avec maintien de -s: Lowies, Lowis, sans doute aussi Lowist. 1265 «sainor Lowi Naveaz citain de Liège», 13e s. «Lowi de Weiz» CartValBenoît, 1279-81 «Lowis li Mesureres» ComptesMons, 1286 «Loy de le Porte» DettesYpres, 1289 «Lowis li Bolengiers» CensNamur, 1305-6 «Jehan Loy», 1310-11 «Jehan Lowis» ComptesMons, 1327 «Loy conte de Los et de Chiney» CartOrval, 1328 «Lowis de Pilechule» Guill-Liège, 14e s. «Lowis de Crotor» DénHesbaye, 1479 «Jacquemart Lowies» Silenrieux; formes anc. (et dans certains cas, adpatations néerl.) de Louis. Cf. aussi Loy (= Eloi).
|
JG |
Lowie(s) |
Lowis(t), zie Louis.
|
FD |
Lowier |
zie Lohier.
|
FD |
Lowijs |
Lowys, zie Louis.
|
FD |
Lowikx |
zie Lodewick(x).
|
FD |
Lowis(t) |
zie Louï’es.
|
FD |
Lowry |
cf. Lavry (sans doute de Laurens).
|
JG |
Lowy |
cf. Lowie.
|
JG |
Lowy |
zie Louis.
|
FD |
Lowyck |
zie Lodewick(x), Lauwick.
|
FD |
Lox |
V. HLOD.
|
EV |
Lox |
Variante de Loockx ; cf. Loux.
|
JG |
Lox |
zie Loock(x).
|
FD |
Loxhar |
Lu W. vorm voor Louchard. 1357 Balduinus le Loxhar, Voroux-Goreux (HERB., PSR 43).
|
FD |
Loxhay |
cf. Lohay.
|
JG |
Loxhay |
Lochay. Proven. ,,Bosquet du sieur HLOD ». N° 24l.
|
EV |
Loxhay |
zie Losseau.
|
FD |
Loxhet |
w. (Malmedy, Stavelot) Lohè, Lohez. 1512 «Jean Lohez» Xhoffraix/Bévercé, 1693 «le Louxhet» Lambermont; surnom: w. lohèt ‘petit verre de bienvenue’ DL; cf. aussi Loxhay. – Dans un premier temps, J. Herbillon (NF malmédiens, 43) avait expliqué ce nom par w. liég. luskèt, w. malm. lûskèt, dérivé de l’anc. fr. louche, lat. luscus ‘louche’ FEW 5, 473b, en le rapprochant du NF Loxhart, cf. 1357 «Balduinus le loxhar» Voroux-Goreux, [avant 1400] «Loxhar de Rue» Waimes, [15e s.] «Renard le Loxhar» Malmedy.
|
JG |
Loxhet |
zie Louchet.
|
FD |
Loy |
au génitif: Loyen, Loyens. 1392 «Loy» = 1394 «Eloy» Ypres, 1429 «Eligius dictas Loy » Bois-le-Duc ; aphérèse de Eloei, fr. Éloi, cf. aussi Loeyen, Loeys, Looyens, mais aussi Lowi(e)s.
|
JG |
Loy- |
-aerts, -ens. V. HLOD.
|
EV |
Loy(e) |
Loi(e), Loyen(s), Loeyen, Looyen(s), Lo(o)ijen(s), Lojen, Loys, Loeys, Luy(ens), Lui: Patr. i. Uit Louis, Fr. vorm van VN Lodewijk. ± 1335 Loeys van Pouke, Poeke (DEBR. 1971); 1391 Loy le Ram = 1397 Loys le Ram; 1394 Loys dele Wiingarde= 1394 Lodewijc de le Wingarde, Ip. (BEELE); 1367 Loy Lours = 1368 Lodewijc Lours, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Looi, korte vorm van Elooi, HN Eligius. 1307 Loy de le Porte = Eloys dele Porte; 1386 Eloy le Wachtere = 1388 Loy le Wachtere, Ip. (BEELE); 1367 in hospitali beati Eligii = 1392 voer sente Loys; 1378 Eligius de Driessche = 1379 Loy van Driessch, Ktr. (DEBR. 1970); 1422 heere Jan loyen, Ktr. (DEBR. 1958); 1429 Eligius dictus Loy, Den Bosch (GOR.).
|
FD |
Loy(e), van |
zie van Loo, van Looy.
|
FD |
Loyaerts |
Mnl. loyaert: luiaard. BN. 1396 Gillis Loyaert, St.-Lievens-Esse (DE B.); 1406 Jan Croes diemen heet Loyaert, VB (PEENE); 1542 Lambrecht Loyaert, Tn. (AP).
|
FD |
Loyaerts |
Surnom: néerl. luiaard‘paresseux’.
|
JG |
Loyal |
Loyau. 1472 «Jehan Loyal», «Thery Loyal » DénChiny ; surnom : moy. fr. loyal, au sens de ‘fidèle; chrétien’ FEW 5,240a; corap. Léal et Féaux (= féal).
|
JG |
Loyal |
Loyau: BN Fr. loyal: loyaal, eerlijk. 1275 Pierron le Loial = Piérars li Loiaus, Baffe (VR i82v°); 1398 Jean Loyal, Laon (MORLET).
|
FD |
Loyen |
-ens, cf. Loy.
|
JG |
Loyen(s) |
zie Loy(e), Lodens.
|
FD |
Loyer |
-et, Loier: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hluth-har ‘beroemd-leger’: Chlodocharius (MORLETI). Vgl. Lohier. 1426 Gillis Loyhier, Dk. (PARM.).
|
FD |
Loyer, (de) |
de Loyers, Looijer, Loier, Luyers: BerN van de (leer)looier. Vgl. Dhuyvetter. 1328 was Truden Loijers, Ktr. (DEBR. 1971); 1393 Ihan Loiers erve, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Loyette |
zie Louiet.
|
FD |
Loyeux |
Peut-être surnom, de w. loyeû, celui qui lie (les gerbes) etc.; sinon var. du précédent.
|
JG |
Loyez |
Loyer, Lohier. 1426 «Gillis Loyhier» Dunkerque; nom issu de l’anthrop. Chlodo-charius (Morlet I, 133), de germ. hluth-hari [FD].
|
JG |
Loykens |
Looijkens: Patr. Dim. van Looi. Zie Loy(e). 1306 Loikins Ghime, Ip. (BEELE).
|
FD |
Loyman(s) |
zie Looman(s).
|
FD |
Loys(ch) |
zie Luys.
|
FD |
Loyson |
cf. Loison.
|
JG |
Loyson |
Zie Loison.
|
FD |
Loywyck |
zie Lodewick(x).
|
FD |
Loza |
Zie Luzar.
|
FD |
Lozange |
V. Losange.
|
EV |
Lozange |
zie Losange.
|
FD |
Loze |
1. V. Loos et Looze. — 2. V. HLOD.
|
EV |
Loze |
s.d. «dominus Gerardus Loze», «per Gerardum Loze » ObitHuy ; p.-ê. var. de Loos, Looze.
|
JG |
Loze |
zie (de) Loos(e).
|
FD |
Lozenbergh |
cf. Loesberg et Losenberg.
|
JG |
Lozenbergh |
zie Lousberg.
|
FD |
Lozet |
1448 «Gerare Lozes» St-Hubert, 1677 «Gérard Losset» = 1681 «Gérard Lozet» Jodoigne, 1753 «Anna Maria Lozet» AntkSt-Hubert ; sans doute surnom : dérivé en -et de w. losse ‘badin, paresseux’ FEW 16, 480b, cj. Losse.
|
JG |
Lozet |
Lozé: BN. Dim. van Ofr. los: ellendig. Of van W. lusse: lui? 1272 Pires Losses, Bevekom; 1448 Gerare Lozes, St-Hubert; 1677 Gérard Losset = 1681 Gérard Lozet, Geldenaken (HERB.).
|
FD |
Lozie |
Zie Losier.
|
FD |
Lozin |
Afl. van Ofr. los: ellendig. Zie Lozet.
|
FD |
Lozout |
Proven. Loos (Loc. fr.), avec suff. -ont, d’orig. Synon. : Loser.
|
EV |
Lubbeek, van |
van Loubbeeck, Liebecq: PlN Lubbeek (VB): 1155 Libbeka (TW). 1299 Johannis de Lubeke, Bg. (VERKEST); 1340 Henricus de Libbeke,Tn.(C.BAERT); 1366 Lambertus de Libecke; 1367 Joh. de Lybbeke, Borgloon (HERB. 1947,7l)-lubbe(n), Lubsen, Lube: Patr. i. Korte vorm en afl. van Lubber. – 2. Zie Lobbe(ns).
|
FD |
Lubber(s) |
Lübbert, Lubbersen, Lubber(d)ing: Patr. Germ. VN Lûbbert: leud-berht lieden-schitterend’: Leu(t)bertus (MORLET I), d.i. Liebrecht; of Lodebert, zie Lobbens. 1338 Joh. Lubberti, Hannover (BRECH.); 1414 Lûbbert Gherijts zoens erve, A’dam (NHC); 1420 Henri Lubertzoen,H(CCHt).
|
FD |
Lubcke |
Lubke. Probabl. de l’anthrop. germ. Lubbiko (Först. 1021).
|
JG |
Lubeck |
Soit nom d’origine: Lubeck (All.), soit var. du précédent.
|
JG |
Lübeck |
Lubeck: PlN Lübeck (SH).
|
FD |
Lübke |
Lub(c)ke, Lubcke: Patr. Lubbeke, Ndd. dim. vanVNLubbe, Lûbbert. 1469 Clawes Lubbeke, Oldenburg (BRECH.).
|
FD |
Lublin(er) |
PlN Lublin in Polen.
|
FD |
Lubrez |
Peut-être nom issu de l’anthrop. germ., cf. 1282 «Lubrecht fi Friden» DettesYpres.
|
JG |
Lubrez |
Wellicht spelling voor Lebret: de Breton.
|
FD |
Luc |
Lucas(sen). Lucas. N. de bapt. d’orig. helléniq. N° 106. Lucke, Luckx, Lucq.
|
EV |
Luc |
Lucq. 1564 «Lucq de Boussult» Ladeuze, 1616 «Lucq Révélait» PrincipChimay, 1622 «Gérard Luc» BourgNamur, 1753 «Jean Lucq» Sart-en-Fagne; prénom Luc, nom de l’apôtre et évangéliste. – Parfois aussi nom d’origine: Bois-du-Luc, à Houdeng-Aimeries (Ht) et plusieurs topon. Luc < lat. lucus ‘bois sacré’, cf. 1286 «Willaumes dou Luc», «Adans li fms Obert dou Luc» CartBinche. – Cf. également 1266 « Watier Luke Dore» Chartes-Hainaut.
|
JG |
Luc |
Zie Luyk(s).
|
FD |
Luca |
Lucas, w. liég. Lucas’, w. nam. Lucas’, Lucase, Lucasse, génitif néerl.: Lucassen. 1356-58 «Lucas de le Kavée» PolyptAth, 1478 «Lucas Lorre» Ladeuze, 1524 «Valentin Lucas», 1526 «Lucas Berthollet» BourgNamur, 1528 «la vefve Lucas» DénHouffalize, 1625-27 «Jan Lucas», 1633 «Nicolas Lucas» émigrés en Suède; forme savante du prénom de l’apôtre Luc; cf. aussi Luyck.
|
JG |
Lucardie |
Spelling voor Lecordie(r); zie Cordier. Vgl. Lufiacre (voor le/lu)? Of It. FN Lucardi?
|
FD |
Luch- |
-en, -tens. V. LEUD (Leuk).
|
EV |
Luchantré |
zie de Canter(e).
|
FD |
Luchart |
zie Louchart.
|
FD |
Luchen, (van) |
van Luchene, van Luchène, van Lucchene, van Luggene, van Luechene, (van) Luchem: PlN Luchen in Mierlo (NB), Luchem (NRW). 1256 Gerardi de Lugene = 1264 G. de Luchene, Aken (CVD); 1436 stede Heindericx van Luchen, Ip. (SOETE); 1544 Matheeus van Luchghene, Zwevezele (KWII).
|
FD |
Luchie |
Lossie. Probabl. prénom fém. Lucie < lat. Lucia, cf. 1747 «Lussie de Bergue» Thy-le-Bauduin; cf. aussi Lucy.
|
JG |
Luchie |
Luchies, Lussie, Lussis, Lucy, Louchy, Lochie, Lossie, Loc(h)y, Lossy, Lachi(e): Metr. Lat. HN Lucia < Lat. lux: licht. 1362 Yde van den Houtvinne filie Lossien = 1373 Yde de Houtvinne filie Lucie, Tn. (ROEL. 1951); 1398 Lussie Smaerscals, Ing.; 1398 Lossie van den Keere, Rumbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Luchier |
Luchie, Lhussier, -iez, Lussier, -ie(z), Luciez, Lucyer, Lucieer: BerN Ofr. huchier: timmerman, meubelmaker. 1396 Jacob Baert huutsier, Ip. (BEELE); 1404 Pierre le Huchier, Offémont (MORLET); 1782 Ph. Lucier, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Lucht(e) |
zie (de) Lichte.
|
FD |
Luchte |
Luchtens, Luchtmans. Sans doute surnom: moy. néerl. lichte, luchte ‘léger, frivole’.
|
JG |
Luchtens |
zie Lutgen(s).
|
FD |
Luchtmans |
zie Lochtmans.
|
FD |
Lucidarme |
-arne. NF attesté dans la région d’Aubers et Estaires (Nord) depuis 1560 (GeneaNet); nom de dignité que Dupas 230 propose d’expliquer par / ‘huissier ou / ‘huchier d’armes, dans un tournoi ; toutefois, à l’anc. fr. huchier ‘appeler, publier à haute voix’ correspondent généralement des formes picardes hu-quier, huquer FEW 4, 504b, comp. aussi (avec agglutination de l’article) moy. fr. lucheran ‘hibou’ id., 505b.
|
JG |
Lucidarne |
Lucidarme: Uit louche-darne: slikt vismoten? Vgl. Loucefeve, Loucepoiez ‘louche fèves, pois’ (BOUGARD)? Of l’huchier d’armes: die de wapens afroept bij een toernooi (DUPAS 230)?
|
FD |
Lucieer |
zie Luchier.
|
FD |
Lucien |
Lucian, Luciano, -i: Patr. Fr. en It. vormen van Lat. HN Lucianus. 1457 Margriete Lucien, Her. (DERCON).
|
FD |
Lucien |
Prénom Lucien < lat. Lucianus, saint martyr des 3c-4e s.
|
JG |
Luciez |
zie Luchier.
|
FD |
Lucion |
N. de bapt. Dimin. de Lucien. N° 106.
|
EV |
Lucion |
Patr. Afl. van VN Lucien.
|
FD |
Lucius |
1. Patr. Lat. HN Lucius. – 2. Humanisten-naam. Latinisering van Lutz = Ludwig. Lucius was b.v. de humanistennaam van Ludwig Lutz (1577-1619) (BRECH.).
|
FD |
Luck(e) |
Lück(e): Patr. D. vorm van de Germ. VN Ludeke. Soms Lucas. 1443 Lucke Kuneman, Halberstadt (BRECH.).
|
FD |
Luck(x) |
Lucq, zie Luyks.
|
FD |
Luck, van |
zie van Luyck.
|
FD |
Lucke |
Luckx, Lucq. 1. V. Luc. — 2. V. LEUD.
|
EV |
Lucker |
Lücker, au génitif: Luckers, Lukers ; composé: Luckermans. Peut-être du moy. néerl. luken ‘éplucher, teiller (le lin)’.
|
JG |
Lucker |
Lücker: Patr. D. Germ. VN leud-ger ‘lieden-speer’: Leudgarius (MORLET I). 1460 Lucgerus der Ehenhem, Elzas (BRECH.).
|
FD |
Lückerath |
Luckerath: PlN Luckerath (NRW). 1661 Joh. Luckenrath, Eifel (BRECH.).
|
FD |
Luckermans |
Lukermans: Var. van Lokermans.
|
FD |
Luckers |
Lukers: 1. Gen. van D. Lucker. – 2. Gen. van De Luy(c)ker.
|
FD |
Luckett |
zie Luquet.
|
FD |
Luckmans |
Luckman: Patr. Afl. van VN Luc of van Lucke.
|
FD |
Luckner |
Lückner. Sans doute surnom: all. Lügner ‘menteur’.
|
JG |
Luckner |
Luckner: Afl. van D. PlN Lucke: opening, smalle doorgang.
|
FD |
Lucktens |
zie Lutgen(s).
|
FD |
Luckx |
cf. Lux.
|
JG |
Lucq |
cf. Luc.
|
JG |
Luctkens |
zie Lutgen(s).
|
FD |
Lucullus |
De l’anthrop. lat. Lucullus, comme surnom de gourmet, d’épicurien; ou bien nom d’enfant trouvé [MH].
|
JG |
Lucullus |
Patr. Lat. VN Lucullus.
|
FD |
Lucy |
zie Luchie.
|
FD |
Lucyer |
zie Luchier.
|
|
Luddens |
Ludding: Patr. Afl. van VN Ludwig.
|
FD |
Lude(s) |
zie Lode.
|
FD |
Lüdecke |
zie Lutgen(s).
|
FD |
Luder |
Luder(s), zie Luther(s).
|
|
Ludewig |
cf. Ludwig.
|
JG |
Ludewig(s) |
zie Lodewick(x).
|
FD |
Ludgen |
Ludik, zie Lutgen(s).
|
FD |
Ludic |
V. HLOD.
|
EV |
Ludikhuize |
-huyze: PlN Ludinghausen (NRW). 1531 Anthonius Ludinchusen, Munster (MULIV).
|
FD |
Ludikhuize |
Proven. ,,Maison du sieur Lodwijk » ou ,,de Lo Dijk » (Dép. Steenkerke).
|
EV |
Ludinant |
Luidinant. Var. de néerl. luitenant ‘lieutenant’, cf. Lieutenant.
|
JG |
Ludinant |
zie Lieutenant.
|
FD |
Ludioff |
Ludiow, Lütolf: Patr. Germ. VN Ludolf. Zie Lulof.
|
FD |
Ludivig |
zie Lodewick(x).
|
FD |
Ludmann |
Patr. Afl. van Germ. VN met Lud-, zoals Ludolf, Ludwig. 1453 Henrich Ludemans, Hannover (BRECH.).
|
FD |
Ludovic |
cf. Ludwig.
|
JG |
Ludovic(i) |
-icy, Ludowig, zie Lodewick(x).
|
FD |
Ludovicy |
Génitif lat. (Ludovicus) du prénom Louis.
|
JG |
Ludovik |
V. HLOD.
|
EV |
Ludtke |
zie Lutgen(s).
|
FD |
Ludvig |
-wich, -wig(s), zie Lodewick(x).
|
FD |
Ludwig
|
/Lode(wijk). Zie Lüdecke. Vgl. D. Lüdeckens, dat (met d-syncope) in het Ndl. aan Luikens beantwoordt.
|
FD |
Ludwig |
-igs, Ludewig, Ludovic, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. hlod-wig > Louis.
|
JG |
Ludze |
zie Lots.
|
FD |
Luechene, van |
zie (van) Luchen.
|
FD |
Lueck |
zie Luyk(s).
|
FD |
Lueken |
zie Luiken(s).
|
FD |
Luel |
zie Louvau(x).
|
FD |
Luen |
Peut-être nom d’origine: Loën, w. Iwène, à Lixhe (Lg).
|
JG |
Luerquin |
1. V. LEUD. — 2. V. Lorquin.
|
EV |
Luerquin |
cf. Lurkin.
|
JG |
Luerquin |
zie Lorquin.
|
FD |
Lues |
Loes, zie Lhoest.
|
FD |
Luetkemann |
Patr. Afl. van Lüttke; zie Lutgen(s).
|
FD |
Luey |
1519 «Mathis Lucy» BourgNamur; nom d’origine: Lucy (Aisne, Marne, etc.) ou bien var. de Lucie, cf. Luchie.
|
JG |
Luf(f)in |
zie Loffens.
|
FD |
Luff |
Luffin, Lufin. 1714 «François Luffin» Nivelles, cf. aussi 1690 «Claude Luflin» BourgNamur; p.-ê. dérivé avec aphérèse, de Roelof (Rodolphe), cf. Loffens, ou bien nom issu de l’anthrop. germ. Luffo (Fôrst. 1063).
|
JG |
Luff |
Patr. Germ. bakernaam Luffo (Fm.) bij een VN zoals Ludolf. Zie ook Luffin.
|
FD |
Luffelen, van |
van Leuffel(en): PlN, door diss. < Van Nuffel(en) (vgl. Van Lerius < Valerius). 1535 Jan van den Luffele, Mech.; 1579 Adriaan van Luffele, Westerlo (AP).
|
FD |
Luffin |
V. LEUD.
|
EV |
Lufiacre |
Grafie voor Lefîacre (vgl. Lucardie). Patr. HN Fiacrius. Fr. FN Fiacre (DNF).
|
FD |
Luftman |
zie Lochtman(s).
|
FD |
Lug- |
-aric, -en, -s. V. LEUD (Leuk).
|
EV |
Lugan(d) |
PlN Lugan (Aveyron, Tarn).
|
FD |
Lugen |
Lugens, -entz. Probabl. à rapprocher de 14e s., 1425 «Luge», prénom, fém. à Liège, cf. aussi 1464 «Johan Lugette le marexhal» GuillLiège.
|
JG |
Lugen(s) |
-entz, -es: Metr. Vrl. VN 1425 Luge, Luik (HERB.). Bakervorm van Germ. VN Lutgard. Vgl. D. Lugelin.
|
FD |
Luggene, van |
zie van Luchen.
|
FD |
Lugghe |
zie Logghe.
|
FD |
Lugil |
Lugli: 1. Patr. Dim. van Ludwig. VN 1253 Lugelinus, Mainz. – 2. Metr. Dim. van Lutgard. 1320 Claus Lugli, Villingen (BRECH.). Vgl. Lugen.
|
FD |
Lugtmeijer |
Lu(e)gmeier: boer, meier van een Lueg: verborgen plaats, holte, hol (BRECH.). PlN in Tirol.
|
FD |
Luhr |
Lühr(mann), Lurmann: D. PlN Lur, Lür: hoogte, hoog veld of bos (BRECH.).
|
FD |
Lui |
zie Loye.
|
FD |
Luib |
Patr. Korte vorm van een Germ. VN
|
FD |
Luickfasseel |
cf. Luyckfasseel.
|
JG |
Luickfasseel |
zie Luikfasseel.
|
FD |
Luickx |
cf. Luyck.
|
JG |
Luickx |
zie Luyk(s).
|
FD |
Luidens |
Luyens: Patr. Vleivorm van een Germ. lied-naam. Vgl. 1556 Hans Luydinckx, Wilmarsdonk (AP).
|
FD |
Luidinant |
cf. Ludinant.
|
JG |
Luidinant |
V. LEUD.
|
EV |
Luidinant |
zie Lieutenant.
|
FD |
Luijk, van |
zie van Luyck.
|
FD |
Luijn, van |
Limburgs hypercorrect voor Van Loen.
|
FD |
Luijpen |
zie Luyben.
|
FD |
Luijs |
Luys(ch), Loys(ch), Luyce, Luyssen: 1. Patr. < Loïs, Fr. Louis. Vgl. Luysmans. 1369 Jan Luyce, Jan Luys sone was, Aw. (CLEMEUR); 1445-8 Henneken Luys Jan Luys zoen, Wilmarsdonk (MNT 73). -2. In Limburg is Luys een veldnaam: hooiland. 1594 den Luijss bampt, Bocholt; 1634 Lenaert Belien = 1640 Lens op den Luijs; 1640 Jan op den achtersten Luijs = 1656 Jan Belien; 1667 Heijn Belien = Hendrick Luijs; 1768 Petrus Luijs = Peter Billen, Bocholt (Limburg 1975,221-2).
|
FD |
Luiken(s) |
Luyken, Lueken: Patr. Ludekin/Ludiken, dim. van een leud- of hluth-naam (Ludolf,
|
FD |
Luikfasseel |
Luickfasseel, Luycfasse(e)l, Luyckfasse(e)l, -fazeel, -rasseel, -fessel, -vanzeel, Luykfasseel: Zinwoord: Mnl. luken: toedoen, dichtknijpen, sluiten. Mnl. fasceel: bos, takkenbos. BerN: die de houtbundels dichtbindt.
|
FD |
Luilcke, van den |
Verhaspeling (NF!) van Van den Bulcke.
|
FD |
Luingne |
Nom d’origine: Luingne (Ht).
|
JG |
Luipaert |
zie Luypaert.
|
FD |
Luis(s)ier |
zie Lhuissier,
|
FD |
Luiset |
zie Louiset.
|
FD |
Luisier |
Lussier, Lussiez. 1330 «Piètre Luissier» ComptesMons; nom de profession: fr. huissier, cf. Lhu(i)ssier.
|
JG |
Luite |
Luites, Luitz. Hypocor. de Luitgaarde, cf. Luten.
|
JG |
Luiten |
zie Luyten(s).
|
FD |
Luitgaarden, van de |
zie Luytgaerens.
|
FD |
Luiting |
Luyting: Patr. Afl. van Germ. leud-naam; vgl. Luyten(s).
|
FD |
Luits(z) |
Luites, zie Luyts.
|
FD |
Luitwieler |
zie Luttwiller.
|
FD |
Luk |
Zie Luyk(s).
|
FD |
Luka |
Lukas(se), Lukac(s), zie Lucas.
|
FD |
Lukermans |
zie Luckermans.
|
FD |
Lukers |
cf. Lucker.
|
JG |
Lukers |
zie Luckers, de Luy(c)ker.
|
FD |
Lukkesen |
zie Lucas.
|
FD |
Luks |
zie Luyk(s).
|
FD |
Luksberg |
PlN Var. van Luksenberg? Of Loksbergen (L): 1141 Loxberge.
|
FD |
Luksen- |
-berg. Proven. Loksbergen (Loc.)-Luksemburg. Proven. Luxembourg (Ancien duché et Loc.).
|
EV |
Luksenberg |
Wsch. var. van Luksenburg. Burg- en bergnamen werden vaak verward.
|
FD |
Luksenburg |
PlN Luxemburg (GH).
|
FD |
Lul(le),van |
de Lulle, van Lil: Var. van Van Lil of van Delille? 1517 Piètre de Lulle, Herne; Jan de Lui; 1574 Pieter de Lui; 1620 Adriaan van Lil; 1716 Philippus van Lui, Gb. – Lit.: A. VAN LUL, Van LullVA 1962,19-40,241-257.
|
FD |
Luliet |
zie Oeuillet.
|
FD |
Lulle, de |
1. Lees Delulle: del Huile, vertaling van Van Huile. 1393 J acop dele Huile, Pittem (DEBR, 2000). – 2. Zie Van Lul(le).
|
FD |
Lullier |
Lully, zie Lhuilier.
|
FD |
Lulof(s) |
Patr. Germ. VN hluth-wulf ‘beroemd-wolf: Chlodulfus (MORLETI). D. Ludolf. 1286 Ludolve, Dordrecht (CG); 1398 Ludolf Oedwijns soen, Beverwijk(NHC).
|
FD |
Lülsdorf |
PlN in Niederkassel (NRW).
|
FD |
Lulsens |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lulsens |
Wsch. regressievorm van Lussens.
|
FD |
Lultz |
NF all. obscur.
|
JG |
Lumanne |
Spelling voor Lemanne : Léman.
|
FD |
Lumay |
Lumaye, cf. Loumaye.
|
JG |
Lumay(e) |
Loumaye, Lumey: PlN Lumay (WB), Ndl. Lummen. 1379 E. de Lumaigne (SLLIV); i8e e. Ingel Loumay, Waas (VAN G. VII).
|
FD |
Lumay(e) |
Proven. (Zertrud-) Lumay (Loc).
|
EV |
Lumba |
cf. Lomba.
|
JG |
Lumba |
zie Lombaert.
|
FD |
Lumbee(c)k |
zie van Lombee(c)k.
|
FD |
Lumeau |
cf. Lumia.
|
JG |
Lumeau |
Lumia: Wellicht var. van Fr. FN Lhomeau, zoals Lhommel dim. van orme: olm, iep. lumen(s), zie Lummens.
|
FD |
Lumeau |
Sans doute NF importé de Vendée ou du Loiret (GeneaNet), où il semble d’origine toponymique : l’ umeau, var. de l ‘ormeau (Morlet 642).
|
JG |
Lumen |
Lummen, au génitif; Lumens, Lummens. Var. de Lommen(s); ou bien nom d’origine: Lummen (Lb), Lummen = Zétrud-Lumay (BrW), Lumen, à Flobecq (Ht), etc.
|
JG |
Lumen |
Lummens. Proven. Lummen (Loc).
|
EV |
Lumey |
zie Lumay(e).
|
FD |
Lumière |
Profess. 1. H. chargé du service de l’éclairage de l’église ou d’un autre lieu public. — 2. Porteur de flambeau. V. Flambeau, Flamme. Synon. : Limière.
|
EV |
Lummen(s) |
Lumen(s), Lümes, Lommen(s), Lomme: 1. Patr. < Germ. VN zoals Leudemar, Leudemond of Hlodmar. 1389 Jannes Lomme = 1429 Jan Lumme=Jan Lummen = 1448 Jan Lommen, Diest(VdP); 1517 Jan Lummen, Lo (CRAEYE). – 2. PlN Lummen (L) (evtl. WB). 1433 Henric van Lummene, Diest (VdP); 1624 Jan Lummen, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Lummerzheim |
Nom d’origine: Lommersum (AU., entre Cologne et Aix).
|
JG |
Lummerzheim |
PlN Lommersum bij Keulen (NRW): 1222 Lumersheim (TW).
|
FD |
Lun- |
-e, -el, -in. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Lundberg |
Proven. Lindeberg. ,,Colline du tilleul ». (Dép. Zulte).
|
EV |
Lunden |
Proven. Lunden (Loc.). (N° 79 in fine : confusion : « et /). V. le suivant.
|
EV |
Lunders |
zie Loeners.
|
FD |
Lundström |
Scand. PlN: rivier in een bos.
|
FD |
Lundy |
1. N. de circonst. Lundi, jour de la naissance. N° 301. — 2. V. HLOD.
|
EV |
Luneau(t) |
PlN Luneau (Allier, Hérault) (DNF).
|
FD |
Lunebach |
Nom d’origine: Lunebach, près de Prüm (All).
|
JG |
Lünebach |
Lunebach: PlN (RP).
|
FD |
Lunenburg |
PlN Lûneburg (NS).
|
FD |
Lunis |
cf. Leunis.
|
JG |
Lunis |
zie Lonys.
|
FD |
Lunken |
Lunkes, zie Loontje(n)s.
|
FD |
Lunquich |
zie Longuich.
|
FD |
Luns |
Zie Loonen(s).
|
FD |
Lunskens |
Lunssens. Peut-être var. de Lenssen(s).
|
JG |
Lunskens |
zie Loontje(n)s.
|
FD |
Lunssens |
zie Loonen(s).
|
FD |
Lupant |
NF de la région montoise, attesté à Hyon et Cuesmes depuis 1684 (GeneaNet), d’origine incertaine; p.-ê. dérivé de Luppe, hypocor. de Luprecht (Vincent 68), ce qui est douteux, ou bien, éventuellement, surnom à rapprocher du part, présent d’anc. fr. louper ‘se livrer à la boisson’ Gdf [MH].
|
JG |
Lupant |
Zie Liban(t).
|
FD |
Lupcin |
Lupsin, w. nam. Lup’cin, Lipsin. 1449 «Lupechin bastart Lupechin Daisse» Aides-Namur, 1515 «Lupecin de Lustin», 1530 «Lupsin de Venat», 1556 «Jehan Lupsin», 1598 «Lupsin de Bothey» BourgNamur, 1602-3 «Anne Lupsin», «Léonard Lipsin» Terriers-Namur; sans doute dérivé en -ecin du thème de Lib(ert); saint vénéré à Lustin (J. Herbillon, NTN n° 25. Le nom de saint Lupicin).
|
JG |
Lupcin |
zie Lipsin.
|
FD |
Lupo |
Loupo(t): Patr. Wellicht < Liebrecht; vgl. de Fries-Gron. vormen Lubbe, Luppe, Luppo (V.D.SCHAAR). 1311 Luppo dictus Luppeken Haveloes, Den Bosch (ONB). Of < Lipo, Philippot. Vgl. Luppens = Lippens. 1401 Jacop Lupots huus = 1418 Jacop Lupoots huus, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Luppe(n)s |
Luppus, zie Lippens.
|
FD |
Luppen.van der |
Var. van Van der Lippe, met ronding van de i voorp (vgl. Luppens)? Of var. van Ndl. FN Van der Lubben ?
|
FD |
Luppens |
cf. Lippens.
|
JG |
Luppens |
V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lupsen |
-sin, zie Lipsin.
|
FD |
Lupsin |
cf. Lupcin.
|
JG |
Luque |
zie Luyk(s).
|
FD |
Luquet |
Luckett: 1. Patr. Dim. van VN Luc, HN Lucas.
|
FD |
Luquiser |
P.-ê. var. de Lockefier, Locufier, s étant lu pour f comp. Toufsaint pour Toussaint [JL, NFw],
|
JG |
Luquiser |
V. Loquifer.
|
EV |
Luquiser |
Vertaling < Lockefeer. Fr. fer = ijzer.
|
FD |
Lur- |
-kin, -quin. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lur- |
Thème tiré de Leurant, var. de Laurent, cf. aussi le thème principal Leur- (comme pour ce dernier, le thème pourrait parfois être celui de Hloderich, cf. Leuris). Dérivés: Lurkin, Lurquin. 1472 «Paulus Lurquin», 1478 «Gérard Lurquin» Presles, 18e s. «Joseph Lurkin» Dorinne; dimin. en -kin, comp. Leur-, Leurquin. – Lurot. 1633 «Louis Luro» émigré en Suède. – Lurson. Dérivé en -eçon du thème Lur-, cf. Lorson et 1345 «Laurentius Lorechon» Fosses-la-ville; un surnom est toutefois envisageable: w. liég. lurson ‘hérisson’ FEW 3, 238, ALW 8, 99a.
|
JG |
Luremonde |
Lur(e)monte: W. diss. van Ruremonde, PlN Roermond (NL).
|
FD |
Luremonde |
Luremonte, Lurmonte. Forme dissimilée de Ruremonde (P.-B.), nom d’origine.
|
JG |
Lurge |
Lurge, Lurje: Patr. Dim. van VN Laurentius. Vgl. Lurkin.
|
FD |
Lurgen |
Lürgen. Peut-être de l’anthrop. germ. hlod-rich (Lindemans 45); cf. Leuris.
|
JG |
Lurin(c)x |
zie Laurin.
|
FD |
Lurkin |
Lurquin, cf. Lur-, Leurquin.
|
JG |
Lurkin |
zie Lorquin.
|
FD |
Lurmann |
zie Luhr.
|
FD |
Lurmonte |
zie Luremonde.
|
FD |
Luron |
Leluron (NF verviétois). 1673 «Pierre Lurond [= Lerond?]» BourgNamur, 17e-18e s. «Leluron» Petit-Rechain; surnom: moy. fr. luron ‘joyeux compère, bon vivant’ FEW 5, 463b.
|
JG |
Luron |
Lurot: BN Fr. luron: vrolijke kerel.
|
FD |
Lurot |
Lurquin; Lurson, cf. Lur-.
|
JG |
Lurquin |
zie Lorquin.
|
FD |
Lurson |
Le(u)rson: Patr. Afl. op -eçon van VN Laurent. Zie Lorson 1.146 e. Leurchon, Broekburg (DUPAS 47).
|
FD |
Lus |
Luss- -an, -on. V. LEUD (Leuz).
|
EV |
Lus(se) |
Lussens: Patr. Germ. VN hluth-so: Luzo (MORLET I). Vgl. Lots, Luts. 1365 Lusse de Strepy; Jehan Lusse (J.G.).
|
FD |
Lusiau |
(NF de Charleroi). Probabl. surnom: moy. fr. luisiau, w. (Namur, Charleroi) lûja ‘cercueil’ FEW 5, 390b.
|
JG |
Lusiau(x) |
zie Luzar.
|
FD |
Lusignan |
Nom d’origine: Lusignan, nom de localité et d’ancien fief (Vienne, Charente-Maritime, etc.).
|
JG |
Lusignan |
PlN (Vienne, Char.-Mar….).
|
FD |
Lussaert |
zie Louchard.
|
FD |
Lusschentier |
zie Esschentier.
|
FD |
Lusse |
au génitif néerl. : Lussens. 1365 «Lusse de Strepy», «Jak. Lusse corduanier», «Jehan Lusse corduanier et arbalestrier» TailleMons; p.-ê. de l’anthrop. germ. hlod-wig (Louis) ou hlod-so, cf. aussi Lousse. « Dérivés: Lusson. – Lussot. Du thème de Lusse ou de Lucien. – Cf. aussi 1623 «Matthis Lusset», 1625 «Johan Lusset (de Virelles)» émigrés en Suède.
|
JG |
Lussie |
zie Luchie.
|
FD |
Lussie(r) |
-iez, zie Luchier.
|
FD |
Lussier |
Lussiez, cf. Luisier.
|
JG |
Lusson |
Lussot: Patr. Afl. van VN Lucien. Lusson kan door ass. < Lurson worden verklaard.
|
FD |
Lust |
[aussi nom issu de l’anthrop. germ. Lusto (Först. 1066)]. Surnom: néerl. lust, all. Lust ‘plaisir, divertissement’. m Composé avec -man(n) : Lustmann.
|
JG |
Lust |
Lustig, Lustman. Car. mor. ,Joie, joyeux ». N. d’H. joyeux. N° 286.
|
EV |
Lust, (de) |
BN voor een lustig man of voor iemand die zich aan de lusten (eten, drinken…) overgaf. Vgl. Lustig, D. Lust, Lust(ig)mann (BRECH.). 1377 Heine Lust, Rumbeke (SOETE); 1565 Matheus Lust, Gistel-Bg. (PARM.).
|
FD |
Lustbader |
BerN van een badmeester, exploitant van een ‘badstoof of badhuis. Wijst ‘lust’ op de reputatie van de badhuizen?
|
FD |
Lusten(h)ouwer |
D. FN Lustnauer < PlN Lust(e)nau (BW,Vorarlberg).
|
FD |
Lustgarten |
D.PlN: lusthof.
|
FD |
Lustig |
BN naar het lustige, vrolijke karakter. 1377 Jehan de Lustigghe, Ip. (PSM); 1396 Gillis de Lusteghe, Kerksken (DE B.); 1399 Jacop de Lustighe, Bg. (SIOEN); 1698 J. F. Lustig, Marburg (MULVII).
|
FD |
Lustman(n) |
Zoals D. Lustigmann BN voor een lustig, vrolijk man.
|
FD |
Lustygier |
zie Lotigie(r).
|
FD |
Lusyne |
zie De Lessine(s).
|
FD |
Lut- |
-an, -end, -gen. V. LEUD.
|
EV |
Lut(h)ringer |
Luttringer: Lothringer: Lotharinger, uit Lotharingen.
|
FD |
Lut(t)un |
zie Luton.
|
FD |
Luta(ert) |
zie Lotar.
|
FD |
Lutanie |
zie Lettanie.
|
FD |
Lutaster |
16e-18e s. «Lutaster» Verviers, Petit-Rechain; nom d’origine: Lutaster, jadis Lautaster, à Thimister (Lg) (BTD 3,63).
|
JG |
Lutaster |
PlN in Thimister (LU) (J.G.).
|
FD |
Lutel |
NF de la région de Floreffe, p.-ê. originaire de l’Aube où il est attesté massivement aux 17e et 18e s. (GeneaNet); très probabl. nom détoponymique d’après anc. fr. Intel. dimin. en topon. de lut ‘fange’ FEW 5,477b, que l’on retrouve notamment dans le topon. Lutiaux, Lutta à Rêves et Renlies (air. Thuin), 13e s. «Lutel» (Carnoy, ONCB 424) [avec la collab. de Ch. Mytskos].
|
JG |
Luten |
Luthen; dimin: Lutgen, w. (Bastogne) Ludjèn’, au gén.: Lutgens, Luttgens, Lüttgens. Hypocor. de Luitgaarde; cf. Luite, Luylen.
|
JG |
Luten(s) |
zie Luyten(s), Luttens.
|
FD |
Luter |
Luther, Leuther, au génitif: Luters, Luthers. 1213 «Lutherus de Are», «Luthero» CartValDieu; dérivés néerl. de l’anthrop. germ. hlod-hari, cf. Lothaire.
|
JG |
Luteraan |
Joodse familie. David Levie. Louteran (vader van) 1778 Joseph Levi Louteraan, Zwolle (vader van) 1819 Berend Luteraan, Zwolle (PDB).
|
FD |
Luteyn |
zie Lutin.
|
FD |
Lutgen(s) |
cf. Luten.
|
JG |
Lutgen(s) |
Lutgen(s), Lutge, Liitje, Lutje, Lutje(n)s, Ludgen, Lùttgen(s), Luttgens, Luttiens, Ludecke, Ludik, Lut(t)ke, Liittke, Ludtke, Luctkens, Lucktens, Luchtens: Patr. Dim. van Germ. leud-naam, zoals Lie(d)boud, Lie(d)brecht of van een hluth-naam, zoals Ludolf, Lodewijk/Ludwig, Lodebrecht, Luther. 1258 Ludeko niger = Ludolphus niger, Hb.; 1314 Joh. Ludeken = 1316 Joh. Ludolfi, Brunswijk; 1460 Ludolphus Ludeke = Lutteke Ludeke, Bodenwerder; 1457 Gottfried Liitke = G. Luttike, Westf. (BRECH.); 1613 Ren. Lutkens sone, Hb.; 1618 Hendrik Lutgens, Keulen-Aw. (AP).
|
FD |
Luth- |
-ers, -i, Lutte, Luttgens, Lutz, Luwaert, Luwen, Luyck(x). V. LEUD.
|
EV |
Luthen |
cf. Luten.
|
JG |
Luthen |
zie Luyten(s).
|
FD |
Luther(s) |
cf. Luter(s).
|
JG |
Luther(s) |
Luter(s), Lutter(s), Lutter, Luder, Lüder(s), Loeters: Patr. Germ. VN hluth-hari ‘beroemd-leger’: Hlotarius (MORLETI). Vgl. Lothaire. Hertoghe Luder von Sassen den me Lotarius ok het; 1262 Henricus filius Luderi, Hb. (BRECH.); 1695 Frans Luethers, Stadtlohn NRW (vader van) Gijsbert Luethers (vader van) Dirk Loeters = Lutters (vader van) « 1818 Gradus Loeters, Didam (PDB).
|
FD |
Luthereau |
Leuthreau: Patr. Dim. van Luthier, Rom. vorm van Luther (zie i.v.).
|
FD |
Lutin |
Luttin, Luteyn, Luteijn: 1. Fr. lutin; dwerg, kabouter. Vgl. Cobbaut. 1384 Perre Lutin (MORLET); 1724 Thomaes Luthein; Th. Luthin, Gullegem (COUSS.). – 2. Patr. Zie Luttens.
|
FD |
Lutin |
Surnom : moy. fr. lutin, w. liég. lutin, aussi ‘enfant espiègle’ FEW 7, 98a, cf. également le suivant.
|
JG |
Lutje |
-je(n)s, -ke, zie Lutgen(s).
|
FD |
Lutjeharms |
Patr. Dubbele VN. Zie Lutgens en Harms(en).
|
FD |
Lutman |
Patr./Metr. Afl. van een Germ. hluth-naam.
|
FD |
Lutolf |
zie Ludloff.
|
FD |
Luton |
Comme le précédent, surnom: w. hutois lûton ‘nain fabuleux’, pic. luton ‘mauvais génie’, w. nam. nûton ‘lutin’ FEW 7, 97a;c/ aussi Lutun.
|
JG |
Luton |
Louton, Lut(t)on: Ofr. luiton: dwerg, kabouter. Vgl. Lutin. 1249 Ghillebers Luitons, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Lutringer |
zie Luthringer.
|
FD |
Luts(ch) |
zie Lots.
|
FD |
Lutsen |
Wsch. spelling voor Liitgen, met erg palatale uitspr. vang, zoals in het Rijnland.
|
FD |
Lutte |
au génitif: Luts, Luttes, Lutz. Hypocor. de Luitgaarde, mais Luts, Lutz peut aussi représenter Lud(wig) (cf. Lindemans 51).
|
JG |
Lutte |
Patr. Germ. bakernaam Lutto; zie Luttens.
|
FD |
Luttenberg |
PlN Leutenberg (BEI). 1250 der Liutenberch, Isny (BRECH.).
|
FD |
Luttens |
Luten(s): Patr. < Luttin, vleivorm van Lutto, bakervorm van een Germ. hluth-naam, zoals Hludbert/Lodebert (KALBOW). 1398 Jan Luttin, Bellegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Lutter(s) |
Lutter, zie Luther(s).
|
FD |
Luttermann |
zie Lauter(s).
|
FD |
Luttgen(s) |
Luttiens, Luttke, zie Lutgens.
|
FD |
Luttin |
zie Lutin.
|
FD |
Luttringer |
zie Luthringer.
|
FD |
Luttwiller |
Luitwieler: D. FN Lùtwiler, Leutw(e)iler < PlNLeutwil(CH). Lutz(e), zie Lots.
|
FD |
Lutun |
Luttun (NF de la région de Comines). Peut-être var. de Luton, cf. anc. fr. luitun FEW 7, 97b.
|
JG |
Lutzemburg |
Stad of Hertogdom Luxemburg.
|
FD |
Luuberg |
PlN Luberg(BEI).
|
FD |
Luuk |
zie Luyk(s).
|
FD |
Luwaert |
zie Lauwaert(s).
|
FD |
Luwel |
Var. de Louvaux [FD]?
|
JG |
Luwel |
zie Louvau(x).
|
FD |
Lux |
Luckx. 1265-66 «sire Lux = Lucas liTon-loiers», 1281 «Jehan Lux», 1285 «Lux Jaspers», 1287 «Lux li Leus, li tonderes» DettesYpres ; hypocor. de Lukas (cf. la mention de 1265-66) ou de Lodewijk (Lindemans 51).
|
JG |
Lux |
zie Luyk(s).
|
FD |
Luxem |
Luxen: PlN Luxem (RP). Evtl. Loksem (VB).
|
FD |
Luxen |
1734 «Jacob le Tixhon» = 1746 «Jacob Louxen» Basse-Bodeux, > fin 18e s. «Luxen» (comm. J.-C. Micha); génitif germ. du précédent ou bien nom d’origine: Lûxem, près de Trêves (Ail.), ce que semble indiquer le surnom «le tixhon», c.-à-d. le thiois,l’allemand.
|
JG |
Luxon |
zie Lison(s).
|
FD |
Luxon. |
Var. de Lixon, dérivé, avec aphérèse,de Alixe.
|
JG |
Luxque |
Forme francisée d’un hypocor. néerl. de Lu(ck)x?
|
JG |
Luxque |
zie Luyks.
|
FD |
Luy |
Luyens. Forme contractée de Luyte(ns).
|
JG |
Luy |
zie Loy(e).
|
FD |
Luy(c)ker, de |
Lukers, Leukers: Afl. van Mnl. luken: (af )sluiten, dekken. BerN van de dekker, leidekker, of van de stucadoor die de muren dichtpleistert: 1326 Thierine den Deckere van den huse…te lukene ende plaesterne; 1326 vante stakene ende te lukene ene weech (muur, wand); 1326 Jan de Lukere, Ip. (BEELE); 1398 Wouter de Lukere, Aw. (ANP).
|
FD |
Luy(ens) |
zie Loy(e).
|
FD |
Luyben |
Luijben, Luijpen: Patr. < Germ. VN Liebrecht/Luibrecht of Lieboud. Vgl. Luib.
|
FD |
Luybregts |
zie Liebrecht(s).
|
FD |
Luyce |
zie Luys.
|
FD |
Luycfasse(e)l |
zie Luikfasseel.
|
FD |
Luycfassel |
Luyck-Fasseel, Luyckfasseel, Luyckfassel, Luyckfazeel, Luickfasseel, Luikfasseel. NF double: Luyck + moy. néerl. fasceel ‘fascine’.
|
JG |
Luyck |
Luyk, Luyka, Luycke, Luyke, au génitif: Luycks, Luyckx, Luycx, Luykx, Luyx, Luickx. Généralement forme néerl. diphton-guée de Luk(as), Lucas [ce qui est certain pour Luyka]; toutefois Lindemans 51 rattache ceratines formes principalement à Lodewijk, cf. Loock(x).
|
JG |
Luyck |
zie Luyk(s).
|
FD |
Luyck, de |
Deluk, Deluc: Var. van De Luycker? 1408 Heine de Luuc, Jan de Luuc, Ninove (VANGASSEN).
|
FD |
Luyck, van |
van Luijk, van Luck: PlN Luik,Fr. Liège. 1382 Heynric van Ludeke, Aarsele (DEBR. 1970).
|
FD |
Luyckfaseel |
Proven. Luik wasteel, ,,Terrain inculte du sieur Ligon ».
|
EV |
Luyckfasse(e)l |
-fazeel, -fessel, -vanzeel, -rasseel, zie Luikfasseel.
|
FD |
Luycks |
Luyc(k)x, zie Luyks.
|
FD |
Luyd(t), van |
zie van Luyt.
|
FD |
Luyden, van der |
zie van der Leyden.
|
FD |
Luyens |
zie Luidens.
|
FD |
Luyers |
zie (de) Loyer.
|
FD |
Luyk(s) |
Luyck(s), Luyc(k)x, Luy(k)x, Luijks, Luij(c)kx, Luijcx, Luickx, Leuyckx, Luuk, Luc(q), Luk(s), Luque, Luck(x), Lux, Luxque, Leuk, Leuck(x), Leux(e), Lueck, Luynckx, Leiyckx: i. Patr. HN Lucas. Zie ook Lucas. 1281 Lux Wulf; 1375 Luux Lamoot; 1393 Luucx Clais; 1379 Luuc de Wachtere; 1306 Jehans Lux; 1375 Andries Luux, Ip. (BEELE); 1420 Luyck Ravensbosch = 1450 Lucas, Kontich (SELS). – 2. De vormen met ui/eui kunnen var. zijn van Loix, zie Loock(x) 2.
|
FD |
Luyken |
zie Luiken(s).
|
FD |
Luykfasseel |
zie Luikfasseel.
|
FD |
Luymo(e)yen |
Laymoei(en): Metr. Germ. VN leud-môd ‘lieden-(ge)moed’: Liutmod (Fm.). 1282 Limoedis, relicta quondam Godefridi de Hoelaer; 1286 Godefridus Limoedis, Erps; 1304 Lumode Henrikes wif van Hesellare,…vor Lutmode, Waalwijk NB (ONB); 1437 Mergriete Luymoeyen, Geel (med. J. Van Loon); 1439 Luymoet sijn wijf, Den Bosch (HB 480); 1521-26 Goort Luymoyen(s), Mol (CALUW. 2000); 1534 Godefridus Luymoien, Arendonk(MULIV).
|
FD |
Luymoeyen |
Surnom double: moy. néerl. leuy ‘paresseux’ + moe ‘fatigué’.
|
JG |
Luynckx |
zie Luyks.
|
FD |
Luypaert |
-aerd, -aer(t)s, Luipaert, Luijpaert: 1. Mnl. lupaert, Ofr. lupart: luipaard, leeuw. Wsch. < huisnaam, b.v. 1467 in Cent (DE SMET 831). Ook in Atrecht: 1340 Grart du Lupart (NCJ). 1382 Jan Lupaerd, Ktr.; 1398 Stasie Lupaerts, Pittem (DEBR. 1970). Vgl. E. Léopard, Lep(p)ard. Zie ook Loupart. – 2. Een enkele keer afl. van PlN. In 1340 was Impin Lupaert de zoon van Jan van Lupegem (LIND.).
|
FD |
Luypaert |
au génitif: Luypaerts. Surnom: néerl. luipaard ‘léopard’.
|
JG |
Luys |
au génitif: Luyssen. Nom issu de l’an-throp. germ. hlod-so (Fôrst. 850) ou bien forme néerl. adaptée de fr. Louis, Louise. • Composé avec -man : Luysmans.
|
JG |
Luysmans |
Lueysmans, Luijsmans: Patr. Afl. van Loïs, Fr. Louis. Vgl. Luys.
|
FD |
Luyssaert |
zie Louchard.
|
FD |
Luyssen |
zie Luijs.
|
FD |
Luyster, van de |
van de Luijster: PlN Luister, kreek in de Oude Polder (Z). 1688 van de Luijster, Sint-Philipsland(PDB).
|
FD |
Luysterborg(h) |
-borg(h)s, -burg, Luijsterborg, Laustrebourg: PlN Luisterburg bij Nispen (NB) en in Beerse (A). 1362 Egidius de Luesterborch, Essen; 1368 Goert van Luysterborch, Tnh.; 1545 Martijnken van Luijsterborch, Beerse (med. dr. L. Luysterborg).
|
FD |
Luysterman |
Luystermans, Lystermans. Composé avec -man de moy. néerl. luisteren ‘prêter l’oreille’, surnom de guetteur.
|
JG |
Luysterman(s) |
Lystermans, loostermans, Losterman(s): Afl. van Mnl. luusteren: luisteren. Vgl. D. Lauscher, Lauster(er), Ndd. Lustermann. 1679 Jacob Tonissen Loistermans, Oisterwijk NB is evenwel afstammeling van Cloostermans (med. R. Jansen, Berchem-Aw.).
|
FD |
Luystermans |
Car. mor. ,,L’H. qui écoute ». N. d’indiscret. Luy- -moeyen, -paert(s), Luyten(s), Luytgaerens, Luyts. V. LEUD.
|
EV |
Luyt, van |
van Luijt(en), van Luyten, van Luyd(t): PlN Leut (L) of in Ubbergen (G): 136 e. Luthe (TW).
|
FD |
Luytelaar, van |
PlN(NB).
|
FD |
Luyten |
Luytenne (graphie francisée), Luyts, Luytens. Hypocor. de Luitgaarde, cf. Luite, Luten.
|
JG |
Luyten(s) |
Luijten(s), Luyte(nne), Luytte(ns), Luiten, Luten(s), Luthen, Verluyten: Metr. Luite < VN Lu(i)tgard. Verluyten: vrouw Luite. 1362 Jan Luten, Geel (GF); 1367 Francone veren Luyten = 1381 Vrancken Luytens, Kumtich (C.BAERT); 1383 Luyte Wouters = 1402 Luytgart Wouters (BAERT); 1396 Pieter Verluten, Gijzegem (DE B.); 1450 Floryse vander Luyten = 1440 Floriis Verluyten, Noorderwijk (MNT 276). Zie ook LIND. 1950, 103-5- Luytgaerens, van de Luijtgaarden, van de Luitgaarden: Metr. Germ. VN leud-gard ‘lieden-omheining’: 1197 Lutgardis, Cent (GN); 1317 ver Luytgaert sher Wellen Daens wyf, Aw. (LIND.); 156 e. Verluytgaerden, Bs. (LIND.); 1762 Ph. Ch. Luytgarens, Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Luytenhoven: |
D. PlN Leutenhofen (BEI).
|
FD |
Luyting, |
zie Luiting.
|
FD |
Luyts, |
Luijts, Luits(z), Luites: Patr. Br. ontwikkeling uit Loots of Lots. 1530,1638 Loots > 1664 Loits > 1701 Loeyts, 1709 Luyts, 1711 Luts, 1715 Leuts, Tnh. > 1790 Luyts, Tnh.-Arendonk (med. W. Luyts, Tnh.).
|
FD |
Luytte(ns), |
zie Luyten(s).
|
FD |
Luyx |
cf. Luyck.
|
JG |
Luyx, |
zie Luyk(s).
|
FD |
Luzar |
Luzot, Luzeaux, Lusiau(x), Loza, Losa: BN Pic. lozard: luiaard; Boons lusot: leegloper (FEW); evtl. W. lôsard: vicier (HERB.).
|
FD |
Luzar |
Peut-être à rapprocher de pic. lozard ‘paresseux’ FEW 16, 480b (comp. boulonnais lusot ‘fainéant’).
|
JG |
Ly- |
-baert, -brecht. V. LEUD (Leu).
|
EV |
Lyagre |
zie de Jager(e).
|
FD |
Lybaert |
Lybas, cf. Libart.
|
JG |
Lybaert |
zie Liebaert.
|
FD |
Lybeer |
cf. Libeer(t).
|
JG |
Lybeer(t) |
zie Liber(t).
|
FD |
Lyben |
zie Lieben(s).
|
FD |
Lybon |
cf. Libon, v° Lib-.
|
JG |
Lybrecht |
zie Liebrecht(s).
|
FD |
Lycke |
cf. Lick.
|
JG |
Lycoops |
Lycop(s), Lijcops, Lykops, Lijkops, Licop(s), Licop(p)e, Lecop: Mnl. lijfcoop, licoop: wijnkoop, handgeld, godspenning of fooi bij het sluiten van een koop. BerBN van veilingmeester. 1289 Jan Lijfcoep, Oostburg (CG); 1321 Henricus Licoep = 1325 H. Licoeps = 1347 Henric Lycoep = 1360 H. Lijcop, Neerlinter (C. BAERT).
|
FD |
Lycoops |
Lycops, Lykops, cf. Licops.
|
JG |
Lycops |
V. Licoppe.
|
EV |
Lydou |
zie Lidou.
|
FD |
Lyes |
Hypocor. d’Elisabeth, cf. Lysen(s).
|
JG |
Lykops |
zie Lycoops.
|
FD |
Lylon |
zie Lilet.
|
FD |
Lymans |
zie Liemans.
|
FD |
Lymkens |
Var. de Lemkens.
|
JG |
Lyn- |
-a, -e, -eel, -en. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Lyna |
cf. Lina.
|
JG |
Lyna |
zie Linard.
|
FD |
Lyncee |
zie Delincé.
|
FD |
Lynch |
Var. van E. FN Linch. PlN Oe. hlinc: heuvel. 1228 Geoffrey Linch, Suffolk (REANEY).
|
FD |
Lynckeman |
Afl. van Van der Lincke (LIND. 1964).
|
FD |
Lynde- |
zie Linde-.
|
FD |
Lyneel |
Lijnneel, zie Lagneau(x).
|
FD |
Lynen |
cf. Linen.
|
JG |
Lyon |
1. Proven. Ville fr. N° 217. — 2. V. LEUD (Leun).
|
EV |
Lyon |
Lyons, Lyoen, cf. Lion.
|
JG |
Lyon(s) |
Lyoen: 1. PlN Lyon (Rhône). 1259 Bauduin de Lyon; 1350 Lambert de Lyon, Luik; 1560 Jacques Lyon, Jumet (Par. 1974,77-99). – 2. Zie Léo.
|
FD |
Lyonnet |
zie Leonet.
|
FD |
Lyonnez |
cf. Lionnet. Lys, cf. Lis ou bien var. de Leys.
|
JG |
Lyphout |
zie Lieboud.
|
FD |
Lyppens |
zie Lippens.
|
FD |
Lys |
zie Lis, Leys, Lissens.
|
FD |
Lys, van |
zie van Lis.
|
FD |
Lysabeth |
van Lys(e)beth, van Lysebetten(s), zie Elisabeth.
|
FD |
Lyse |
Lysens, Lyssens. 1268 « damme Lysen [= Lyse] » CartValBenoît ; cf. Liesens et Lyes.
|
JG |
Lysen(s) |
V, LEUD (Leuz).
|
EV |
Lysmont |
zie Lismont.
|
FD |
Lyson |
zie Lison(s).
|
FD |
Lystermans |
cf. Luysterman. Lysy, cf. Lizy.
|
JG |
Lystermans |
zie Luysterman(s).
|
FD |
Lysy |
zie Lizy.
|
FD |
Lyvrouw |
zie Levrau.
|
FD |
Lyzer, de |
(de) Liser, Leiser, Leizer, (de) Leyser, Leijzer, Leijzers: Afl. van PlN Lyss bij Bern (CH). 1679 Hans, zoon van Samuel Lijser, Wengi (bij Bern) = 1711 Johannes Liser (uit Bern), Kadzand, (vader van o.m.) 1712 Maria de Liser, Kadzand (med. P. de Lijser).
|
FD |