A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

La Barbe

Car. phys. ,,Homme à barbe ». N° 265. Synon.: V. Barbe. la-Basse. V. Basse.

 

EV
La Boubée

Car. phys. La Bobée (Anc. fr.). Maladie des yeux. N°262.

 

EV
La Coere

zie Delcour(t).

 

FD
La Corte

zie Lacour.

 

FD
La Fleur

N. de guerre. (N. donné aux armées à ceux qui n’avaient pas

de   patronyme). Comp. : Larose, Latulipe, Jasmin, etc. Nos 3, 298.

 

EV
La Gije

zie Legai.

 

FD
La Grappe

Ofr. grape: haak, klauw. BN.

 

FD
La Grappe

Peut-être, avec mécoupure, de w. agrape ‘agrafe de vêtement, fermoir’ ; ou bien nom d’origine: w. grape, f., ‘côte, montée raide’, attesté en toponymie, notamment à Verviers (EDTW 4 al grape) et à Battice (BTD 54,86)[JL,NFw].

 

JG
La Marié

BN Fr. marié: pas getrouwd.

 

FD
la Nore

Relation de famille. (N. occitan). ,,La bru (d’un H. éminent) ». (Matronyme). N° 128.

 

EV
La Paglia

Lapaglia: It. BerBN: stro. Vgl. Lapaille. strobinder. Vgl. Stroobant, Lepailler. 1293 Girard Paille, St-Q. (MORLET). – 2. PlN La Paille (Hte-Marne, Puy-de-Dôme) (DNF).

 

FD
La Riv-

-ière, -ierre. V. Rivière. N° 230. Larmoyer. Car. mor. ,,H. larmoyant, pleurnicheur ».  N°  286.

 

EV
La Rôtie

zie Laroussi.

 

FD
La Torre

zie De la Torre.

 

FD

Laackmann

zie Lakeman(s).

 

FD

Laager

zie Lagers.

 

FD

Laak, van (de(r))

van Lae(c)ke, van Lae(c)ken, van Lake(n), van La(e)rken, Lake, van der Laeken, Verlaecke(n), Verlaeken, Verlaak, Verlaek, Verlaeckt, Verlack(t), Verla(e)t: PlN ten/ter Lake: poel, plas, waterloop in moerassig terrein. Laak (G, DR, OIJ, NL), ter Lake in Dinslaken (NRW) (TW), in Assebroek, Knesselare, Prémesques (Nord), Quelmes (PdC) (DFIX), Zulte. 1248 Walterus de Lake, Oostrozebeke (DEBR. 1980,110); 1279 Gielis van Lake, Sijsele (CG); 1322 Willem van der Lake, Cent (OLV 252); 1398 Gillis van den Lake, Tielt (DEBR. 1970); 1536 Dan. Verlakt, Kh.-Aw. (AP).

 

FD

Laakmann

zie Lakeman(s).

 

FD
Laame

V. Lam.

 

EV

Laame

zie Lamine.

 

FD

Laamens

zie Lamens.

 

FD
Laan

1.   Proven.  Laan,  „ Avenue, allée ». Synon. : Van  der   Laan, Lan(n)er(s). — 2. V. LAND.

 

EV

Laan, vander

Terlaan,van (der) Laenen.Verlaan, Verlaenen, van Lanen: 1. PlN Laan: laan, weg met bomen, akkerweg. De Laan in Limmen (NH), Pijnakker (ZH); Ter Laan (GR), De Laan (NB). Terlanen in Overijse (VB). 1299 Willem van der Lane, Holland (CG); 1381 Claes van der Lane, Haarlem (NHC); 1630 Petrus Terlaen, Neervelpen (MUL V). – 2. Van der Laenen kan een hypercorrecte vorm zijn voor Verlaenen. 1308 Arnold van der Lanen, Bierbeek (HM); 1356 boven Peters van der Lanen, St.-P.-Leeuw (PEENE 1949).

 

FD

Laane(n)

Laan, zie Laenen(s).

 

FD
laar

,,Friche », ,,Lande ». N° 238. Proven. Laar, VAN Laer, Laren,

La(e)remans. Synon. wall. : Lait-, Lér- -esse. N. précisant la situation de la lande : Laer- -beke, -cam, -dries, -heide,   -hoef. ,,Ruisseau-, Crête-,  Jachère-,  Bruyère-, Ferme–de  la lande ». Laame (Loc. et L.D.).

 

EV

Laar,van(de)

van (de) Laer, van de Lair, von der Lahr, van Lafejre: 1. Verspreide PlN Laar: open plek in een bos, bosweide (MOERMAN), bosachtig moerassig terrein (TW). PlN Laar (VB, NB, NL, G, U, OIJ). 1275 Bernardi de Laere, Har. (DEBR. 1980); 1335 Henricum…vanden Lare, Den Bosch (OATIII); 1398 Jan van den Lare, Zwevezele (DEBR. 1970). – 2. Zie ook Van Delaer.

 

FD

Laaracker

PlN, b.v. Laarakkers (OIJ).

 

FD

Laarhoven, (van)

van Laerhoven: PlN Laarhoef in Hoogstraten (A). 1443 Willem van Laerhoven, Breda(HBi33).

 

FD

Laarman(s)

-mann, Laermans, Laremans, Laeremans, -mens, Laermemans, Leerman, Leirman: Afl. van Van (de) Laar. 1356 Johannen Larman; 1356 Robinum Laermans, Ht. (A.GHIJSEN); 1419 Jacop Larman, Jooris Leerman fs. Jacobs, Bs. (GPO); 1619 Guilelmus van Laer = 1620 G. Laermans,

Boechout(SELS).

 

FD
Laarmans

cf. Laer(e)mans.

 

JG

Laarschot, van de

van de Laerschot: PlN in Liempde (NB). 1387 Elyas Aleyten soen van der Laerscot, Boxtel (med. W. Veekens, Boxtel).

 

FD

Laas

zie Laes.

 

FD

Laasman

Laatsman: Afl. van Laas. Zie Laes.

 

FD

Laat, de

Laats(ch), zie de Laet.

 

FD

Laat, van der

van (der) Laet: PlN De Laat in Geel (A) en Zoniënbos (VB) (NR). Wsch. < Van der Laakt.

 

FD
Laats

V. Lae(t)s et LAD (Laz). la-Barfre). V. Barre.

 

EV
Lab

Labe. Surnom à rapprocher p.-ê. de néerl. labbekak ‘bavard, médisant’.

 

JG
Labache

 (NF de Thuin). Peut-être d’un terme correspondant à w. liég. bâdje ‘barge’, f. [JL, NFw] ou à anc. fr. bâche, f., ‘caleçon, culotte de femme’ Gdf [MH], à moins qu’il ne s’agisse d’une forme verbale de w. abachi ‘abaisser’.

 

JG
Labaen

Ip. (BEELE); 1289 Johannem Laban, Kales (GYSS.i963).

 

FD
Labaere

cf. Labar(r)e.

 

JG

Labaere

zie Delabarre.

 

FD
Labahie

Surnom (matronyme): w. (Bouillon) abahi ‘ébahi’ FEW 1, 285b; ou bien var. gra­phique de Labhaie.

 

JG
Labaie

cf. Labay(e).

 

JG

Labaie

zie Labay(e).

 

FD
Labaisse

1550 «Guillaume Labesse» Bourg-Namur; surnom (matronyme) : fr. abbesse.

 

JG
Labaisse

zie Labesse.

 

FD
Labal(l)ue

Lebal(l)ue, Lebalus: BN LU W. Abalowe kever. 1630 Piron le Baloue, Luik (J.G.).

 

FD
Labalestrier

Labalette, cf. Larbalestrier et Larbalette.

 

JG
Labalestrier

zie Arbalestrie(r).

 

FD
Labalette

zie Larbalette.

 

FD
Laballue

Labalue. 1630 «Piron le Baloue» (soldat) Liège ; surnom: w. liég. âbalowe ‘han­neton’ FEW 21, 276b et Baldinger, Etym. 786 ; comp. le NF flam. Kévers.

 

JG
Laban(c)

Labahn: Patr. Bijbelse VN Laban. 1280 Clais

 

FD
Labar

Labart (avec -t graphique). Le NF Labar, dans lequel bar est assimilé à un fém. (comp. Labare), semble représenter une évolution de barbe, cette forme n’étant attestée toutefois qu’à Liège pour le prénom fém. Barbe, w. Bâre DL 64 ; ces transformations sont attestées tout particulièrement vers la fin du 17e s., dans le sud-est du Brabant wallon: 1641 «François Labar» fils de «François Labarbe» Meux, ±1682 «Melchior Labar/Labarbe » St-Géry, 1729 «Michel et Josse Labar [fils de] François Labarbe» Noirmont et Mellery, etc. (comm. H. Labar). Cf. aussi Labarbe et Labar(r)e qui suivent.

 

JG
Labar(e)

Labarre, Labart, zie Delabarre.

 

FD
Labarbe

1581 «Johan Moreau dit la Barbe» BourgLiège, 1598 «Venant à la Barbe» Dén-Wavre, 1645 «Antoine Labarbe» Bourg-

Namur; surnom d’homme portant la barbe, cf. aussi Labar qui précède.

 

JG
Labarbe

BN voor een gebaard man. 1340 Jehan Barbe, Senlis (MORLET).

 

FD
Labare

Labarre, La Barre, Labaere (forme néerl.). Fr. barre ‘barrière (de clôture, d’octroi, etc.)’ FEW 1, 255b, probabl. surnom métony­mique de celui qui en assure la surveillance. Cf. aussi Delabarre, Delbar(t) et Labaift).

 

JG
Labarque

Fr. barque, probabl. surnom de marin ou de pêcheur.

 

JG
Labarque

Ofr. Fr. barque: boot(je). BerBN voor een zeevaarder of visser? Maar misschien var. van FN Labarge, Bargue: hooimijt (DNF).

 

FD
Labarre

cf. Labare.

 

JG
Labarriere

Labarrère. Fr. barrière, fréquent en toponymie, comme nom de résidence; cf. aussi Labar(r)e.

 

JG
Labarriere

Labarrère: PlN Barrière: slagboom. Vgl. Delabarre.

 

FD
Labart

cf. Labare.

 

JG
Labarthe

La Barthe, zie Labat(h). Labasse: PlN W. basse: kleine poel, plas.

 

FD
Labasse

Nom d’origine: w. basse ‘petite mare’.

 

JG
Labat

-ath (NF flamands), Labate. L’explica­tion par abat, forme méridionale à’abbé (Morlet 558), paraît peu probable en Belgique ; on pensera plutôt à bâte ‘digue’, courant en toponymie [JL, NFw].

 

JG
Labat

Proven. Labas   (Dép.   Haltinne).

 

EV
Labat(h)

Labate, L’Abbate, Labarthe, La Barthe: L’Abat(e), Zuidfr. vorm voor L’Abbé.

 

FD
Labaut

cf. Labeau, Labiau.

 

JG
Labaut

zie Lebel, Lobel(le).

 

FD
Labay(e)

Labaij, Labaeye, Labaie, Delabaye, Delabaije, de Labais, Delabbé, Delabbe, de Labeij, de Labey, Labey(e), Labée: L’abbaye: naar de woonplaats in of bij een abdij. 1294 Gilles de Labbeye de Foui (J.G.); 1376 Willelmo de Labeyen; 1379 Jan de Labeye = van Janne Dabdie = 1387 Jan Delabdie, Tn. (C.BAERT).

 

FD
Labaye

-aie, -ay, Labby, Labeye, -eye, -ey, -ée, Labié, Laby, Labye, -ye, w. nam. Labiye. 1294 « Gilles de Labbeye de Foui » CensNamur, 1444 «Jehan de Labié», «Simon de Labye» AidesNamur, 1472 «Gillet de Labby», «Hen-nequin Labby» DénChiny, 1535 «Jehan de Labbye» BourgNamur, 1540 «Jehan de Labye fils de feu Jehan de Labié» CourVedrin, 1637 «Marie du Moulin relict Jeorge de Labay» Nandrin, 1754 «Philipber L’Abbaye» Archen-nes; fr. abbaye, w. (topon.) abèye, abîye, sur­nom de qqn habitant près d’une abbaye ou dans un bien d’abbaye, notamment Labye à Opont (Lx). Cf. aussi Labille.

 

JG
L’Abbate

zie Labat(h).

 

FD
l-Abbaye

-Ab(b)ie, -Ab(b)ille, -Ab(b)is, -Ab(b)y. L-Abbé.   V. Abbaye.

 

EV
Labbé

L’Abbé, Labbe, Labé, Labee, L’Abee, Labed(z), Labey(e), Abé: Ofr. abbé: abt. Vgl. Dabt. 1279

Jehans li Abbés, Dk. (J.G.); 1296 Jakes li Abbés, PdC (BOUGARD); 1312 Jehan Labbet = 1328 Jehans li Abbés, Bergen (PIERARD); 1382 Janne den Abd = 1393 Jehan Labbe = 1391 Jehan Labet, Tielt (DEBR. 1970,2000).

 

FD
Labbé

Labbe, Labé. 1279-80 « Jehans li Abbés pisseniers de douche aiwe» RegTournai, 1289 «Bauduins Labbeit» = «Bauduins Labbet» CensNamur, 1311-12 «Jehan Labbet» Comp-tesMons, 1479 «Johan Labbeit» GuillLiège; fr. abbé FEW 24, 15a, surnom (souvent iro­nique) ou fils naturel d’un abbé, cf. 1630-70 «Catherine fille Paul de Barxhon dit l’Abbé» Cerexhe-Heuseux (Schnackers 13). Cf. aussi Labaisse (= l’abbesse).

 

JG
Labbeke

Proven. Lebbeke (Loc.).

 

EV
Labbeke

zie (van) Labeke.

 

FD
Labbie

Labby, zie Labi(e).

 

FD
Labby

cf. Labay(e).

 

JG
Labe

cf. Lab.

 

JG
Labeau

Labiau, La Biau, Labiaux, Labaut, Labeeu, -eeû, Labeeuw (formes pic. flaman-disées en -eeuw, comp. Watteeuw, etc.). 1280 «Maria de Labeal» PolyptLiège, 1565 «Michel de Sayve fils d’Henri de Labbeau de Saive» BourgLiège, 1635-36 «Syon de Labeau» Nandrin; nom d’origine: topon. abean, abiau < lat. albellus ‘peuplier blanc’.

 

JG
Labeau

zie Lobel(le), Lebel.

 

FD
Labed(z)

Labee, L’Abee, zie Labbé.

 

FD
Labeen

zie Labens.

 

FD
Labeeu(w)

zie Lobel(le), Lebel.

 

FD
Labehaut

PlN in Ghoy (H).

 

FD
Labehaut

Sans doute nom d’origine: Labéau(t), à Ghoy (Ht).

 

JG
Labeke, (van)

Labbeke, zie Lebecq.

 

FD
Labelle

Lebelle. 1272 «pueri la Belle» Polypt-Villers, 1284 «Pieron le clerc de le Belle» DettesYpres; surnom fém.: fr. la belle, comp. Lebeau, Lebel.

 

JG
Labelle

Zie Lebel.

 

FD
Labenne

1347 «Jehan Labaine» Dinant, 1520 «Gielet Labeyne» Beyne-Heusay ; surnom: fr. banne, benne ‘charrette de charbonnier, grande manne d’osier’ FEW 1, 325a.

 

JG
Labenne

Fr. benne: rieten mand. BerBN. 1347 Jehan Labaine, Dînant (J.G.).

 

FD
Labenne

Proven. Loc. fr. La Benne. Profess. H. qui fabrique des bennes ou s’en sert. N° 131. Labeur. 1. Car. mor. ,,H. laborieux ». N° 276. — 2. Proven. „(Terre de) labour ». N° 234.

 

EV
Labens

Laebens, Labijn, -yn, -een, Lebyn: Patr. Vleivorm van de bijbelse naam Laban; vgl. 1655 sente Labekens boom, Tielt (DEVRIESE). 1382 Jan Labin, Ktr. (DEBR. 1970); 1406 van Mazeleennen Labins, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Labens

Laebens, Labijn. Labin, hypocor. du nom biblique Laban [FD].

 

JG
Laberger

À rapprocher du matronyme *Laber-gère (= la femme du berger).

 

JG
Laberger

zie Berger.

 

FD
Laberthonniere

Nom d’origine, probabl. du nord de la France.

 

JG
Labes(se)

Labaisse: Fr. abbesse: abdis. Vgl. Labbé. 1433 Catherine Labesse, Dk. (TTT).

 

FD
Labeur

Fr. labeur: werk, landbouwarbeid. BerBN. Vgl. Labouret.

 

FD
Labeur

Surnom: anc., moy. fr. labeur ‘charge, travail’, mais aussi ‘peine, affliction’. Cf. aussi Labour, de sens proche.

 

JG
Labey

-eye, cf. Labay(e).

 

JG
Labey(e)

zie Labay(e), Labbé.

 

FD
Labhaie

Labhaye, Laphaye. Nom d’origine : à Xhendremael, en 1350 «in loco dicto Labe-haie», w. basse Lap’hâye (ou) Lapâye’, en 1450, «Labhaie», charbonnage à Ans.

 

JG
Labhaie

Labhaye, Laphaye: PlN 1350 Labehaie in Xhendremael (LU), 1450 Labhaie in Ans (LU) (HERE.).

 

FD
l-Abhye

-Abbaye, -Abiau, -Abie, -Abille, -Abio, -Abioit, -Abis. V.

Abbaye.

 

EV
Labi(e)

Laby(e), Labby, Labbie, Delabie, Delaby(e), Delabij, Delabby: PlN Ofr. abie, var. van abeie: abdij. Vgl. Labay(e). 1251 Englebers de l’Abie, Atrecht (NCJ); 1296 Maroie del Abbie, Lens (DUPAS 156); 1424 Willem de Labye = W. de Labié, Ktr.(SR44bis-4s).

 

FD
Labiau

-iaux, cf. Labeau.

 

JG
Labiau(x)

zie Lobel(le), Lebel.

 

FD
Labiche

1380 «Jaquemart la Biche» Laon; surnom: fr. biche FEW 1, 340a, syn. de dou­ceur. Cf. aussi Labis, -ise, etc.

 

JG
Labiche

Labis(se), Labies(e), Labieze, Lebiest: Fr. biche: hinde. BN naar de zachtheid. 1380 Jaquemart la Biche, Laon (MORLET).

 

FD
Labié

cf. Labay(e).

 

JG
Labiés

-iese. -ieze, cf. Labis.

 

JG
Labies(e)

Labieze, zie Labiche.

 

FD
Labijn

cf. Labens.

 

JG
Labijn

zie Labens.

 

FD
Labik

zie Lebecq.

 

FD
Labil(l)e

Ofr. bille: boomstronk. BN naar de gedrongen gestalte. Vgl. Strobbe, Stubbe.

 

FD
Labille

Labile. Probabl. autres var. altérées graphiquement de Labaye, Labeye, Labye (=abbaye), plutôt que de fr. bille, au sens ancien de ‘morceau de bois, bâton’ FEW 1, 364a.

 

JG
Labilloy

Labio(d), Labiois, -oit, zie Labiwez.

 

FD
Labilloy

Labioit, cf. Labyois, -oit.

 

JG
Labiouse

NF attesté à Saint-Hubert dès 1714 (GeneaNet), cf. aussi 1753 «Mariane Labi­ouse» St-Hubert; Labiouse ne peut guère s’expliquer que comme un NF importé du sud de la France, soit d’après le NL et hydronyme Biousse, Biouze dans la Loire et le Forez, soit d’après le mot auvergnat blousa, f. ‘veuve’ FEW 14, 433a [avec la collab. de St. Delneste].

 

JG
Labiouse

PlN La Biousse in La Versanne (Loire) (DNF). 1563 Joannes Labiioece, Cent (MULIV).

 

FD
Labis

-ies, Labiese, Labieze, -ièze. Peut-être formes pic. ou flam. de Labiche [FD].

 

JG
Labis(se)

zie Labiche.

 

FD
Labit

-yt, Labitte, Labyte. 1598 «Herry Labit» DénWavre; probabl. d’anc. fr. lotit ‘tracas, affliction, détresse, malheur, tourment’ Gdf 4, 687a, moy. fr. labite ‘peine, tourment’, (1501, Mons) labittes ‘malaises’ FEW 21, 412a-413a, à classer FEW 5, 103a v° labitare (Baldinger, Etym. 1285); comp. le NF Tour­ment [MH].

 

JG
Labit(te)

Labyt(e), Labijt: Ofr. bite: grof gekanthouwde steen. BerBN van de steenhouwer(DNF).

 

FD
Labiwez

Labiwoit, Labyois, -oit, Labioi(t), -ois, -o(d), Labilloy: PlN Labywé in Baulers (WB) (TW). De vormen op -oi zijn W. hypercorrecties.

 

FD
Labiwoit

cf. Labyois.

 

JG
Lablanche

1404 «Liegart la Blanche» Laon; surnom fém. : ‘fr. la blanche, cf. Blanche; comp. Leblanc.

 

JG
Lablanche

Lablans: BN. Vrl. vorm van Leblanc: de Witte. 1404 Liegart la Blanche, Laon (MORLET).

 

FD
Labonne

1. Vrl. vorm van Lebon. – 2. W. var. van Laborne.

 

FD
Labonne

Surnom fém.: fr. la bonne; comp. Lebon. En Wallonie, pourrait être aussi w. bone ‘borne’, f, comme toponyme, cf. Laborne.

 

JG
Labonté

1710 «Missel dit la Bonté» arbalétrier de Ciney ; fr. bonté, surnom de militaire, etc.

 

JG
Labonté

-te: Var. van Bonté met volksetymologisch Iw.

 

FD
Laborde

Nom d’origine ou surnom d’agricul­teur: fr. borde ‘métairie’, cf. Laborderie (ci-dessous).

 

JG
Laborde(rie)

zie Delaborde.

 

FD
Laborderie

-ery. Nom d’origine: dérivé en -erie de borde ‘ferme’ (surtout dans le centre de la France).

 

JG
Laborge

Var. van Labarge (zie Labarque)? Of Labourse?

 

FD
Laborie

cf. Laboury.

 

JG
Laborie

Labourie, Labo(u)ry, Laboyrie, Lambori, Lamb(o)ry: 1. Var. van Labo(u)rier, syn. met Laboureur. 1544 Johan le Laboury, Stavelot(J.G.). – 2. Fr. PlN Borie: landhuis, boerderij (DNF).

 

FD
Laborne

Labonne: PlN La Borne in Thuin (H) en

Nijvel (WB): grenspaal.

 

FD
Laborne

Nom d’origine : fr. borne (de délimi­tation), ainsi La Borne, w. al bone, dépend, de Nivelles.

 

JG
Labory

cf. Laboury.

 

JG
Laboubée

zie Laloubee.

 

FD
Labouche

Malgré les réticences de Dauzat 353, peut être surnom physique: fr. bouche, cf. 14e s. «Lambert à la Bouche» Ligney; cf. aussi Bouche et Boucheronde.

 

JG
Labouche

zie Bouche.

 

FD
Laboucher

-ère, -ère. Pour Dauzat 353, nom d’origine : La Bouchère (dérivé de fr. rég. bou­che ‘bois, buisson’) (Nord, Orne), plutôt que fém. de Boucher (nom de métier).

 

JG
Laboucher(e)

-ère, Labucher(e), -ère, Labusière:FlN La Bouchère (Nord, Orne…) en in Chimay (H) of Labuissière (H) < buxarias: plaats waar buksboom groeit. Vgl. FN Labusquière, Bussière

(DNF).

 

FD
Laboue

-oux: PlN Boue: moeras, slijk.

 

FD
Laboue

Probabl. topon. : la boue, par ex. en France le nom de hameau Laboue (Nièvre). Comp. Labourbe.

 

JG
Laboul(le)

Leboulle: BN Boule: bol. BN naar de rondheid, of voor een speler. Vgl. Bolle. 1404 Michault la Boule, Laon (MORLET).

 

FD
Laboulais,

zie De la Boullaye.

 

FD
Laboulle

-oul, Leboulle, Lebouille. De w. liég. bouye, boye, fr. boule, cf. les NF de même ori­gine Boulle, Bouille et Delbouille [JL], et non point – sauf exceptionnellement – w. boule, bôle ‘bouleau’, fréquent en toponymie.

 

JG
Labour

Labours. 1438 «Jehan Labour» Senlis; anc. fr. labo(u)r, probabl. surnom de pro­priétaire d’une terre de labour, d’agriculteur (Dauzat 353); cf. aussi Labeur.

 

JG
Labour(s)

1. Ofr. labor, Fr. labeur: arbeid, labeur, landbouw. BN van een arbeider of landbouwer. 1418-39 Jacques Laboureur = Labours, H (CCHt); 1438 Jehan Labour, Senlis (MORLET). – 2. Labours kan een spelling zijn voor Labourse.

 

FD
Labourbe

Topon. la bourbe, endroit fangeux. Comp. Laboue.

 

JG
Labourdette

PlN. Dim. van Ofr. borde: landhuis. Vgl. Delaborde.

 

FD
Laboureix

-é, cf. Laboury.

 

JG
Labouret

-é, -eix: Dim. van Ofr. labor: arbeid, labeur, landbouw. BN van een landbouwer. 1246 Petrus Labouret, Laon (MORLET).

 

FD
Laboureur

1291-92 «Jehan le Laboureur» ComptesMons, 1611 «Jacquemin Laboureur» DénFlorenville; nom de profession: fr. labou­reur, qui en pic. a aussi le sens de ‘maître d’une ferme’.

 

JG
Laboureur

Lelaboureur: BerN van een werkman, meestal een landbouwer. 1291 Jehan le Laboureur, Bergen (PIERARD).

 

FD
Laboureur

Profess. „ Cultivateur ». N° 162.

 

EV
Labouriau

cf. Labo(u)ry.

 

JG
Labourie

-y, zie Laborie.

 

FD
Labours

cf. Labour.

 

JG
Labourse

BerBN van de beurzenmaker.

 

FD
Labourse

Surnom de fabricant de bourses, de changeur; cf. aussi Boursier. – Secondairement, nom d’origine: Labourse (arr. Béthune, PdC).

 

JG
Laboury

Labory, -ic, Laboureix, -é, -et. 1544 «Johan le Laboury» DénStavelotMy, lf>62  «Léonard Le Labourier» BourgNamur; forme w. de labourier, synon. de laboureur FEW 5, 105b. – Également au fém. : 1309 «Maroie li Labourresse» ComptesMons. • Labouriau. Dérivé pic. en -fait (non attesté FEW 5, 105b) ou bien avec changement de suffixe.

 

JG
Labout

BerN van timmerman. Zinwoord laphout ‘die hout lapt, met hout werkt’. 1314 Pieter Lapout; 1372 Jan Lapouts, deken van de timmerlieden; 1429 Jan Laephout, meester timmerman, Cent; 1562 Jan Labaut, Cent (med. A. Labout, Aw.).

 

FD
Labouvarde

-arte: Vrl. vorm van Bouvard.

 

FD
Labouvarte

-arde. Probabl. NF importé, d’un nom de domaine fréquent dans l’ouest de la France (d’un certain Bouvard).

 

JG
Labouverie

La Bouverie. Nom d’origine: boverie, ferme d’élevage, e.a. La Bouverie (Ht).

 

JG
Labouverie

PlN Beuverie. Zie Debouverie.

 

FD
la-Bouverie

Proven. ,,Elevage de bœufs » (Loc. et L.D.). N° 164.

 

EV
Laboux

Peut-être du topon. Labouxhe, notam­ment à Melen et à Beaufays [JL, NFw], plutôt que var. de Laboue.

 

JG
Laboyrie

zie Laborie.

 

FD
Labracherie

Nom d’origine, probabl. de France; NF importé.

 

JG
Labranche

Cf. 1710 «Delaite dit la Branche» arbalétrier de Ciney; fr. branche, surnom ironique ou affectif.

 

JG
Labranche

zie Branche.

 

FD
la-Branche

La Branche. 1. Proven. Désignation d’un bois. — 2. Déno­mination sociale. ,,La branche (la plus connue d’une famille) ». N° 128.

 

EV
Labrassine

Nom d’origine: anc. fr. brassine ‘brasserie’, cf. Delbrassine.

 

JG
Labrassine

zie Brassinne.

 

FD
Labre

zie Delarbre.

 

FD
Labreau

cf. Labro.

 

JG
Labreau

zie Labrouck.

 

FD
Labreveux

Nom d’origine: w. liég. (Esneux) abèvreû, abrèveû, (Les Awirs) abuvreû ‘abreu­voir’ DFL.

 

JG
Labriet

NF attesté surtout en Meurthe-et-Moselle, dès 1608 (GeneaNet), dont l’origine est incertaine, p.ê. en relation avec la Brie ou avec le v. s‘abrier ‘se mettre à l’abri’ FEW 25, 56b [avec la collab. de M. Dumont].

 

JG
Labrique

1537 «Gabriel de Labricque» Thuin, 1565 «De Labricque» CartCiney; nom d’origine: La Brique, par ex. à Flobecq, Sorée, etc. – Secondairement, anc. fr. briche, bricque ‘forme de pain’ Gdf [MH].

 

JG
Labrique

PlN La Brique in Vloesberg (H) en Sorée (N). 1430 Jacobus de la Brique, Attrebatensis; 1457 Philippus del Bricque, Kamerijk; 1512 Robertus de Labrike(MULI-III).

 

FD
la-Brique

Proven. ,,Le pont ». (Dial. picard). 1. Loc. fr. — 2. La Bric (Dép. Baulers).

 

EV
Labrise

Peut-être surnom de joueur au bâtonnet, w. liég. brise (cf. W. Bal, Les appellations belgo-romanes du jeu de bâtonnet, BTD 20, 276-7), mais non point fr. brise (attesté en fr. depuis 1598 seulement), comp. toutefois Lèvent.

 

JG
Labro

Labro(t) dit Labrouck, Labrot, sans doute aussi Labroue, Labreau. 1331 «Regnaud de Labrout» CartValDieu, 1779 «Antoine Labro (orig. de Conques en Rouergue)» Bourg-Liège; nom d’origine: w. (Huy, Condroz) brô, m., var. de brou, m., boue, et de broûk, f., lieu fangeux DL.

 

JG
Labro

zie Labrouck.

 

FD
Labroche

Labrosse, zie Labrousse.

 

FD
Labroche

-osse, cf. Labrousse.

 

JG
Labrot

cf. Labro.

 

JG
Labrouche

cf. Labrousse.

 

JG
Labrouck

Labro dit Labrouck, Labrot, Labreau: PlN Labroek in Ninove (OV), Labrouck in Foret (LU). Brô is W. var. van broûk, broek: moeras (HERB.). 1331 Regnaud de Labrout, LU (CVD).

 

FD
Labroue

cf. Labro.

 

JG
Labrousse

Labro(u)che, Labrosse, Labroue, De Labrouhe: PlN Bro(u)sse: struikgewas. La Broyé, Labroy: PlN Labroye (PdC), Labroie in Rozenaken (H) < arboreta: boomgaard. 1333

Johannes dictus Labroie, Luik (SLLIII); 1335 Esthevene de l’Abroie, Atrecht (NCJ).

 

FD
Labrousse

-ouche, Labrosse, -oche. Nom d’origine: brousse, brosse ‘broussaille’.

 

JG
la-Brousse

Proven. ,,La broussaille » (Dial.). N° 243.

 

EV
la-Brouyère

V. Bruyère.

 

EV
Labrune

Surnom fém.: fr. brune (de cheveux); comp. Lebrun.

 

JG
Labrune

zie Lebrun.

 

FD
la-Brune

Proven. Brunne ou Bourne, ,,Source » (Fr. du N. et Pas-de-Calais). Comp. en flamand : Born ou Bron. N° 230.

 

EV
Labruyère

La Bruyère, Labrujere (avec finale altérée). Nom d’origine: fr. bruyère; fré­quent en toponymie.

 

JG
Labruyère

Labrujere, zie Bruyère.

 

FD
Labs

zie Lap.

 

FD
Labuche

1. Fr. bûche: houtblok. BerBN van de houthakker, Fr. bûcheron. – 2. PlN La Bûche in Harchies (H). – 3. Var. van Labouche (vgl. Labouchere=Labuchere).

 

FD
Labuche

Surnom: fr. bûche, ou nom d’origine, ainsi La Bûche, à Harchies (Ht).

 

JG
Labucher(e)

-ère, zie Laboucher(e).

 

FD
Labuchère

Labugère, Labucher (graphie négligée). Nom d’origine: dérivé de buis, ainsi La Bouchère, topon. à Chimay ; cf. aussi Labu-sière.

 

JG
Labus

1. Door ass. < laetbus: laatbus, bus gebruikt bij het aderlaten. BerBN van de aderlater, arts. 1356 Heinderecs Labus lant; 1343 Johannes Labus, Bs. (PEENE1949). – 2. Adaptatie van Labuche.

 

FD
Labus

1343 «Johannes Labus» Bruxelles; p.-ê. surnom, d’anc. fr. abus, adj. ‘abusé, stupéfait’ Gdf[MH].

 

JG
Labusière

Nom d’origine: Labuissière (Ht); cf. Labuchère.

 

JG
Labusière

zie Laboucher(e).

 

FD
Labut

NF apparemment français, dont l’origine est incertaine; cf. aussi Labus.

 

JG
Laby

-ye, cf. Labay(e).

 

JG
Laby(e)

zie Labi(e).

 

FD
Labyois

-oit, Labilloy, Labiois, -ioit, Labiwoit. 1701 «Marie Jeanne Labiois» Monti-gnies-St-Chiistophe, 1708 «Jacques Labiois ou Labioit» Renlies, 1712 «Anna Labyois» Anor (Nord), 1727 «Gaspar Labiois» Roux-Miroir, 1761 «Pierre Labiwoit» Momignies, 1775 «Marie Louise Labiwoit» Jodoigne (toutes mentions FyS), 19e s. «Labiwoit» Les Rièzes; sans doute d’un topon. collectif com­posé avec suffixe -etum, à situer dans la région d’Anor ou de Renlies; à moins qu’il ne s’agisse d’une réfection de -wez, cf. le top. Labywé à Baulers (BrW) [FD].

 

JG
Labyois

-oit, zie Labiwez.

 

FD
Labyt

-yte, cf. Labitte, -it.

 

JG
Labyt(e)

Labijt, zie Labit(te).

 

FD
Lacacheur

-eux, zie Cacheux.

 

FD
Lacaeyse

Lacayse, -aze. Forme néerl. du suivant [FD].

 

JG
la-Caeyse

1. Proven. La case, ,,La maison ». N° 247. — 2. Profess. ,,La chaise ». N. de menuisier. N08 131, 183. V. aussi : Lagace.

 

EV
Lacaf(f)

Lakaff: Wsch. var. van Lacave (met verscherping v/fj.

 

FD
la-Caffe

V. Cave.

 

EV
Laçage

Lacafejyse, Lacaeijse, Lacaes, Lacaze: PlN La Cage in Neufvilles (H): holte, diepte. De Vl. adaptatie met -aai-klank is te verklaren uit Pic. caige.

 

FD
Laçage

Probabl. nom d’origine ou de résidence, ainsi La Cage, à Neufvilles (Ht).

 

JG
Lacaille

Lakaie, -aille, Lakay, -aye, -eye, Lacquaye, Laquaie, -ay,

-aye, w. Lakêye. 13e s. «Robert li Cailles» HtePicardie, 1519 «Hanm le Lacquay» BourgNamur, 1570 «J. Lackaye» Huy, 1577 «Johan Lackaie» Spa, 1586 «Mathieu Lakaye» Huy, 1602-3 «la vefve Lacquaye» TerriersNamur, 1633 «Gie-let Biettelmé, alias Lacailhe» Jalhay, 1699 «François-Rondel Lacaille» BourgNamur; malgré la forme orale Lakêye (prononciation altérée?), p.-ê. de w. liég. cwaye (la forme cwèye est rare et non vraiment liégeoise) ALW 8,207, fr. caille, comme surnom métonymique de personne bavarde ou délicate, cf. aussi Caille et Lecaille. Pour une approche globale des résultats et des motivations de l’étymon *quàcula, cf. DicPatRom 1997, 223-230. – On pourrait songer aussi au w. câye ‘chiffon, rognure d’étoffe’, au fig. ‘chiffe’, mais la pré­sence des NF Laquay et Laquaye également dans le Pas-de-Calais en 1820 n’est guère favorable à cette glose.

 

JG
Lacaille

Lecail(le), Lakaille: BN Fr. caille: kwartel. Zie

Caille 1.136 e. Robert li Cailles, Pic. (J. G.).

 

FD
Lacaille

V. Caille.

 

EV
Lacambre

cf. Lachambre.

 

JG
Lacambre

zie Delchambre.

 

FD
Lacanne

De moy. fr. canne ‘bâton léger sur lequel on s’appuie’ FEW 2, 202b, surnom de celui qui en fabrique ou qui en use; l’absence d’une var. Lacane, avec un seul n, n’empêche pas d’envisager un des nombreux sens d’anc. fr. cane ‘tuyau, sorte de pieu, dent, etc.’ Gdf [MH].

 

JG
Lacanne

Ofr. cane: kan, kruik, vochtmaat. BerBN.

Vgl.(de)Kan.

 

FD
Lacant(e)

W. vorm voor Lecantre?

 

FD
Laçante

Lacomtc, Lacompte. Surnom: anc. fr. aconte ‘compte, reddition de compte’ ou plutôt w. liég. acompte ‘accueil, attention’ FEW 2, 994a.

 

JG
Laçante

Peut-être forme fém. de Lecantre [FD].

 

JG
Lacarré

zie Carré,

 

FD
Lacart

Lackar, Lacqua(rt): Afl. van Van de Laak, van den Lake. 1398 Jan van den Lake = 1393 Jehan Lakard = 1398 Jehan Lakaert, Ruiselede (DEBR. 1970).

 

FD
Lacart

w. (Jalhay) Laça. 1544 «Urban Lackat» Comblain; NF d’Ardenne liégeoise, dont l’étymologie reste incertaine.

 

JG
Lacassa(i)gne

Laccasaigne: Zuidfr. cassaigne, Fr.

cassagne, Rom. cassanea: plaats waar eiken

groeien. Laçasse: i. PlN Zuidwest-Fr. casse: eik. –

2. Ofr. casse: kookpan (DNF). BerBN.

 

FD
Lacassagne

-aigne, Laccasaigne. Nom d’ori­gine ; Cassagne, Cassagnes, fréquent dans le sud-ouest de la France, e.a. La Cassagne (Dordogne).

 

JG
Lacasse

Probabl. de w. casse ‘caisse’, surnom de porteur ou de fabricant de caisses, mais aussi anc. fr. casse ‘casserole’ Gdf [MH].

 

JG
Lacave

Nom d’origine: fr. cave (d’une maison) ou cave, adj., ‘creuse’.

 

JG
Lacave

zie Délaçave.

 

FD
Lacayse

-aze, cf. Lacaeyse.

 

JG
Lacayse

zie Laçage.

 

FD
Lacaze

1. Var. van Laçage. – 2. PlN Lacaze (Lot, Tarn).

 

FD
Laccassaigne

cf. Lacassa(i)gne.

 

JG
Laccroix

cf. Lacroix.

 

JG
Laccroix

zie Lacroix.

 

FD
Lacet

cf. Lasset, -ez.

 

JG
Lacet

Lacey, zie Lasset.

 

FD
Laceur

Peut-être var. de Les(e)ur [FD] ou de Leceux, Lesseux.

 

JG
Laceur

zie Delcourt, Leseur(re).

 

FD
Lach

Patr.Tsjechische vleivorm van Slav. Ladislav (DN).

 

FD
Lachaert

1396 «Jan Lachaert» Bornem [FD]; probabl. surnom de rieur: dérivé néerl. en -a(e)rt’àe lachen ‘rire’.

 

JG
Lachaert

Afl. van ww. lachen. BN voor een lâcher. 1281 Gerardus Lachart, Cent (HAES.); 1396 Jan Lachaert, Bornem (DE B.). Zie ook Lagaert.

 

FD
Lachaert

Proven. La(s)schet (Dép. Hombourg). Synon. : Letschert. V. Lèche.

 

EV
Lachair

Peut-être var. (avec remotivation sur fr. chair) du précédent, cf. 1281 «Gerardus Lachart» Gand.

 

JG
Lachaise

-aize. Certainement nom d’origine, ainsi Lachaise (Charente).

 

JG
Lachaise

-aize: PlN Lachaise (o.m. Charente).

 

FD
Lachambre

Lacambre (forme pic.). Nom d’origine: fr. chambre (de justice, etc.), mais aussi pic. cambe ‘brasserie’; cf. Delchambre, Delcamb(r)e.

 

JG
Lachambre

zie Delchambre.

 

FD
Lâchant

Lachampt: Var. van Lechantre (zie De Cantere) met fe//a-verwarring en W. reductie tr/t.

 

FD
Lâchante

zie Ganse.

 

FD
Lachap(p)elle

zie Delachapelle.

 

FD
Lachapelle

Lachappelle. Nom d’origine: fr. chapelle, e.a. Lachapelle (Somme, Meurthe-et-Moselle, etc.).

 

JG
la-Chapelle

Proven. Loc. et L.D. N° 227.

 

EV
Lachar(r)on

zie Lacheron.

 

FD
Lacharon

Lacharron, cf. Lacheron.

 

JG
Lâchât

Pour le NF de Flandre occ., Debrab. pro­pose une var. de Léchât; dans la région de Charleroi, on peut songer à un surnom basé sur la forme w. de lait, w. (Charleroi), pic. (Mons) lâcha FEW 5, 113b, à moins que le NF n’y soit un NF flam. importé. Plus inattendu serait un surnom abstrait, issu d’anc. fr. achat ‘mérite acquis pour les services rendus’ (Greimas, DAF 6) [MH].

 

JG
Lâchât

zie Léchât.

 

FD
Lachaud

Lachaux: Grafieën voor PlN La Chau(d), -aux in Massif Central en Z.-W.-Frankrijk. Calm, chaume: stro, riet (DNF). Wsch. ook een PlN in LU: 1350 Labeirs de Lacheal, Awans (AVB).

 

FD
la-Chaud

Proven. ,,Le haut plateau ». (Fr.). N° 232.

 

EV
Lachaussée

-ee. Fr. chaussée, comme nom de résidence.

 

JG
Lachaussée

zie Delachaussée.

 

FD
Lachaussie

zie Cauchie(s).

 

FD
la-Chavanne

Proven. ,,La cabane ». L.D.

 

EV
Lachazette

 (NF importé). Probabl. nom d’ori­gine, ainsi Chazette (Creuse), comp. Lachaise, -aize.

 

JG
Lachenal

1768 «Jean-Hubert Lachenal (orig.de Rechrival)» BourgLiège; probabl. w. liég. tchènâ ‘chéneau de toit, gouttière’, fr. chenal ‘canal d’irrigation’, parfois fém. dans les dia­lectes FEW 2, 168 v° candis. Cf. aussi Las-sinal.

 

JG
Lachenal

Lassinal: Fr. chenal: irrigatiekanaal (HERB.).

 

FD
la-Chenal

Proven. ,,Le canal d’irri­gation » (Fr.). Synon. : Lachenaud. V. Canal.

 

EV
Lacher

Lachman. Car. mor. ,,Rieur ». N° 286.

 

EV
Lâcher

BN voor iemand die graag en veel lacht. 1370 Geerts de Lachgere, Lv. (DE MAN1981,122); 1381 Dire die Lachghers erve (OA 252); 1399 de Lachere, Ktr. (DEBR. 2000′).

 

FD
Lacheron

Lachar(r)on, Lasseron(t): Ofr. laceron: veter, snoer, strik, strop, lus, band, lint. BerBN (J.G.).

 

FD
Lacheron

Lacharon, Lacharron [p.-ê. par attraction de fr. charron}. Surnom: flandr., pic. tâcheron ‘laiteron’, art. ‘pissenlit’, corresp. à moy. fr. laceron, lasseron ‘laiteron’ FEW 5, 123b.

 

JG
Lachet

cf. Laschet.

 

JG
Lachet

zie Lasset, Laschet.

 

FD
Lachette

zie Laschet.

 

FD
Lachèvre

1280 «monsignor Thiery de Vilheir la Chièvre» CartOrval, 1297-1305 «Jehan le Kievre» ComptesMons; fr. chèvre, surnom (métonymique?) de motivation non immé­diate.

 

JG
Lachi(e)

zie Luchie.

 

FD
Lachman

-ann, Lackman, -ann, Lacman, Lacqueman, -anne, Lacquemant, -ans, -ent. Surnom ail., composé de lachen ‘rire’ ; ou bien nom d’origine: moy. haut-all, lâche ‘lac’; cf. aussi Laeckmann.

 

JG
Lachman(n)

1. BN voor een lâcher? 1304 Walteris dicti Laghman, Lv. (ICKX); 1340 domine dicte Lachmans, Kumtich (C. BAERT). – 2. De D. FN Lachmann leidt BRECH. af van Mhd. lâche: grensteken, grenspaal. 1314 Heinrich der Lachmann, Rottweil. M.i. < Mhd. lâche: plas, poel en dus Hd. pendant van Ndd. Laackmann; zie Lakeman(s).

 

FD
Lachner

D. afl. van PlN Lachen (BEI, BW, RP).

 

FD
Lachterman

Surnom de médisant: dérivé en -man de moy. néerl. lachter ‘honte, infamie, diffamation’ [FD]

 

JG
Lachterman

Var. van Lachman? Of < Mnl. lachter: schande, krenking, smaad. BN voor de lachteraer: kwaadspreker. 1296 Boit le Lacgthere, Kales (GYSS. 1963); 1396 Raesse de Laichtere, Oosterzele (DE B.).

 

FD
Lackar

zie Lacart.

 

FD
Lacken, van

zie van Laken.

 

FD
Lackman(n)

zie Lakeman(s).

 

FD
Lackner

Lakner, D. afl. van PlN Lacken (BEI). Of W. uitspr. van Lachner.

 

FD
La-Cloche

Profess. N. de sonneur  (N° 145) ou de fabricant de cloches. N° 189.

 

EV
Lacluyse

Nom d’origine hybride: avec l’art, fém. la, forme néerl. de fr, écluse, cf. Cluyse.

 

JG
Lacluyse

van den Lacluze, zie Delecluse.

 

FD
Lacman

zie Lakeman(s).

 

FD
Lacocque

Lacoquc. Peut-être matronyme : fem­me d’un nommé Lecoq, ou bien forme fém. de cocq, coq (= coq ou cuisinier).

 

JG
Lacocque

zie Lecocq.

 

FD
Lacoffe

zie Lecouffe.

 

FD
Lacointe

cf. Lecointre.

 

JG
Lacointe

zie Lecointe.

 

FD
Lacollonge

zie Calogne.

 

FD
la-Collonge

Proven. Plus L.D.

 

EV
Lacom(p)te

Laconte, zie Comte.

 

FD
Lacombe

Lacomme, zie Delcombe.

 

FD
Lacombe

Nom d’origine: fr. combe ‘dépression profonde, ravin’, assez fréquent en topony­mie; cf. Delcombe et Lacomble (qui suit).

 

JG
Lacomble

 (NF liégeois). Peut-être var. par hypercorrectisme de Lacombe (par influence de fr. comble, masc.), sinon d’âne, fr. acomble adj. ‘comble’ Gdf [MH]. Cf. aussi les suivants, dont les aires de répartition ne coïncident pas vraiment.

 

JG
Lacomble

Lacomblet, -blé, -blez: PlN Comble, Ofr. combele: klein, smal dalletje (DNF). Vgl. Combel. Lacomble kan ook wel een W. hypercorrecte vorm zijnvoor Lacombe.

 

FD
la-Comblé

-Comble(z).     Proven. ,,Terre comblée, fertile ». Altération:

Lacomble N° 237.

EV
Lacomblez

-et, Lacomble (NF plutôt hennuyers, également du Nord et de Picardie). Dauzat 616 et Morlet 565 expliquent Lacomblez comme un dimin. de combele ‘petite combe, vallée étroite’ [ce qui laisse aussi le genre inexpliqué], cf. également Lacombe et Lacomble qui précèdent. Plutôt surnom, d’après le part, passé de l’anc. fr. acombler, attesté comme tel avec le sens ‘plein, serré’, ‘multiplié, augmenté’ Gdf [MH].

 

JG
la-Comme

V.  Combe.

 

EV
la-Conte

Proven. La comté (Le mot était féminin autrefois). N° 225.

 

EV
Laconter

Var. van Lecoint(e)re?

 

FD
Lacopie

1309 Jaques l’Aquapie, Senlis (MORLET).

 

FD
Lacopie

Surnom: anc. fr. acopi ‘cocu (en par­lant du mari)’, acoupie ‘débauchée (en parlant d’une femme mariée)’, part, passé du verbe acopir, acoupir ‘débaucher la femme d’autrui, rendre un mari sot’ Gdf [MH].

 

JG
Lacoppe

 (NF liégeois). Sans doute d’un nom d’enseigne, ainsi 1467 «Tonnar délie Coppe d’Or» AnthrLiège (BTD 26, 280).

 

JG
Lacoppe

W. cop e: koppel, zwenghout, inhoudsmaat; ook uithangbord (HERB.).

 

FD
la-Coppe

Proven.  Li-coppe,  al  co­pette, ,,Le sommet ». V. Cope.

 

EV
Lacoque

cf. Lacocque.

 

JG
Lacoque

zie Lecocq.

 

FD
Lacor

zie Delcour(t).

 

FD
Lacoste

Lacôte, zie Delacoste.

 

FD
Lacoste

Nom d’origine: anc. fr. caste, fr. côte, probabl. comme terme de boucherie (nom d’enseigne?) et non au sens de ‘rue en pente’, cf. E. Renard, BTD 26, 274.

 

JG
la-Coste

V. Côte.

 

EV
Lacotte

1690 «Barthélémy Fraipont dit Lacot(te)» Andrimont; surnom: fr. cotte, w. liég. cote ‘tunique; jupe’ FEW 16, 346b.

 

JG
Lacouf

zie Lecouffe.

 

FD
Lacour

Lacourt(e), La Corte: 1. Var. van Delacour(t); zie Delcour(t). – 2. Vanwege de fréquente verwarring van la/le kan de FN ook var. zijn van Lecour(t). De uitgang -te kan dan worden verklaard door congruentie met het vrl. La-. Evtl. invloed van Ndl. De Corte.

 

FD
Lacour

Lacourt, Lacourte. 1696 «Jean Lacour» BourgNamur, 1754 «Elisabeth La Courte» Archennes; nom d’origine: court du lat. curtis ‘exploitation rurale’ ou bien fr. cour (entourée de bâtiments).

 

JG
la-Cour(t)

V. Court.

 

EV
Lacouronne

BN naar het fréquente uithangbord.

 

FD
Lacouronne

Fr. couronne, comme nom d’en­seigne ou comme surnom (au sens de ton­sure?), cf. Couronné.

 

JG
Lacoutere

zie Lecoutre.

 

FD
Lacoux

Probabl. nom d’origine, notamment Lacoux (Ain, Indre, etc.).

 

JG
Lacqua(rt)

zie Lacart.

 

FD
Lacquaye

cf. Lacaille.

 

JG
Lacquaye

zie Kay(e).

 

FD
Lacqueman(s)

-manne, -mant, -ment, zie Lakeman(s).

 

FD
Lacquet

Probabl. (anc.) fr. aquest, acquest ‘ce qu’on a acquis, bien acquis par achat ou donation, etc.’ FEW 24, 11 la; cf. le suivant. Cf. aussi, en toponymie, bois de Laquet, bas d’ laquèt, littér. «de l’acquêt» à Èthe (Lx).

 

JG
Lacquet

zie Liket.

 

FD
l-Acquet  

Proven. 1. ‘petit lac’ n°231 – 2. Acquêt, „Acquisition ». N. de domaine.

 

EV
Lacquière

zie Lakiere.

 

FD
Lacquit

Anc. fr. acquis ‘accablé, plongé dans le malheur, rompu de fatigue, vaincu’, mais aussi ‘chose acquise’, ‘droit de péage, redevance’, etc. FEW 24, IlOb, cf. Lacquet (ci-dessus).

 

JG
Lacremans

Peut-être (avec l’article fr. /’) nom de profession: néerl. akkerman, ail. Acker-mann ‘laboureur’; v. aussi Acremant. Sinon simple var. graphique de Laeremans [FD].

 

JG

Lacremans

Wsch. door verkeerde lezing van Laeremans.

 

FD

Lacres

Lacrês: PlN Lacres (PdC)?

 

FD
Lacressonnière

1310 «Gilles de le Kerson-nere», 1314 «Gilles de le Cressoniere» Nielles-lès-Ardres [FD]; nom d’origine: fr. cresson­nière, fréquent comme toponyme dans le nord de la France (PdC et Nord).

 

JG

Lacressonnière

PlN Cressonnière (Nord, PdC): plaats waar waterkers, tuinkers groeit. 1310 Gilles de le Kersonnere; 1314 Wautier de le Cressoniere, Nielles (DF VIII); 146 e. Florens de la Cressonnière = Floer van den Carswatere, Grevelingen (DUPAS 19).

 

FD
Lacrique

Nom d’origine, e.a. La Crique, en Normandie (Seine-Maritime).

 

JG

Lacroix

Lacroi(s), Laccroix, Lacroux: 1. Zie Delacroix. 1581 Gilbert Lacroix, Toufflers-Aw. (AP). -2. L’acrois. Ofr. acros: wreed, verschrikkelijk. BN. 1261 Thumas li Acrois, H (SMTII).

 

FD
Lacroix

w. nam. Lacrwès, La Croix, Laccroix, Lacroi, -ois. 1617 « Marie de Lacroix », 1648 «Marie Lacroix» BourgNamur; nom de d’enseigne ou nom de résidence : fr. croix (car­refour, croix religieuse, etc.). – Motivation exceptionnelle (emprunt par un soldat du NF de son colonel): 13.6.1757 «d’avoir très bien connu feu Henry le faway, qui après avoir été plusieures années partisan dans les troupes franches du colonel La Croix au service de la France a prit le nom de La croix et a été ensuite tué à Goirhé, paroisse de Saint Jean Sart, et de très bien sçavoir qu’il at eut de son mariage un fils nommé aussy Henry la Croix, mort dernièrement dans lad. paroisse» (not. H.G.J. Guillot, Hervé) [JL, NFw].

 

JG
la-Croix

V. Croix.

 

EV
Lacrosse

Surnom : fr. crosse (à jouer, etc.), w. crosse ‘béquille’ FEW 16, 414a.

 

JG

Lacrosse

zie Crosse.

 

FD
la-Crosse

Profess. Fabricant de cros­ses. N° 131.

 

EV
Lacroux

var. régionale fr. de Lacroix.

 

JG

Lacus

PlN Lackhausen (NRW): 1200 Lachusen? 1549 Godefroy de Lacu, Luik (ASG 34).

Ladame, zie Dame.

 

FD
LAD

Racine germanique obscure, dont LAND (V. ce N.) paraît être le cas régime. Elle a servi à former des noms de baptême. Nos 122, 123, 124-126.

A.   Forme Lad.

I.   N. simples.

1.   Schledt.

2.   Sledsens.

3.   Sla(e)d-, (s)Led(d)- -en(s), Laden, Laan, Laenen.

II.   N. simples avec suffixes. L,- -otto, -oz : Lad- -ot, -oz. L.-ing : Sleddinck.

III. N. comopsés.

L.-hari : Schletter.

L.-helm : Ladam.

L.-hlod: Ladislafujs (Synon. : Lancelot. V. LAND).

L.- -uiid (-wig) : Ladewig, Latuin (N. d’un saint).

B.   Forme La. (N. composés).

L.-bald : La- -beau, -biau, -eeu.

L.-bard : Slabbaert, Slabbers.

Diminutifs de L.-bald ou L.-bard : Lap, Labens, Slabbinck, Lebbe.

L.-maru : Lameere, Lammers.

C.   Forme Laz.

I.  N. simple : La(a)t- -s, -z, Lazet, Slaes, Slessens.

II.  N. composés. L.-hari : Schlesser. L.-hlod: Lazlo (Hongrie). L.-helm : Ladisam.

 

EV
Lad-

-ewig, -isam, -os, -ot. V. LAD.

 

EV
Ladam

 (si prononcé [ladà]), Ladan. 1514 «Bertremet Ladan» BourgNamur; prénom Adam avec l’article agglutiné, plutôt que var. de La-dent (NF existant en France), fr. dent, f., mais w. dint, m. (cf. Ledent).

 

JG

Ladam

-ang(h), -an(t): 1. Patr. l’Adam. 1798/1821 Petrus Adangh = 1800/05 Petrus L’Adang; 1799 Anna El. Adangh = 1821 A. E. Ladangh = 1822 A. E. L’Adang = 1823 Ladang; 1821 A. E. Adangh = 1822 Ladang, Hoeleden (med. F. Vreven, Bs.). – 2. Zie Laden(t).

 

FD
la-Dam(e)

1. Matronyme. N° 1. N. de qualité. -— 2. Profess. Le paveur

désigné par son instrument. N° 131.

 

EV
Ladan

cf. Ladam.

 

JG
Ladang

Ladangh. Peut-être var. germ. de Ladent, var. de Ledent [FD], ou bien de Ladam, Ladan.

 

JG
Ladanie

1351 «Jehane li Dam» Tournai; fr. la dame, cf. aussi le NF Dame.

 

JG
Ladavid

Matronyme: la (femme de) David?

 

JG

Ladavid

Metr. Vrouw of dochter van David.

 

FD

Laddyn

Patr. Korte vorm van Coladin < Colardin. Vgl. Ladon.

 

FD

Lademacher

D. BerN van de timmerman.dieMnd. laden, d.i. kisten, kasten, schrijnen maakt.

 

FD
Lademacher

Laden. Profess. Lademaker, Laden, ,,Fabricant de tiroirs »,

,,Tiroirs ». N0 130, 131, 133, 183

 

EV

Laden(t)

-an(t), -ang(h),-am, Ledent, -ens,-ant,-ain, -in, Ladeyn: Fr. dent: tand. BN. Vgl. Tant. 1261 Isabelle Laden, Laon (MORLET); izgijehansli Dens, Zarlardinge (VR 7gv°); 1312 Jehans li Dens; 1351 Jehane li Dam; 1444 Jehenne le Dent, Dk. (TdT, TTT); 1569 Jacobus Laden, Lv. (HENNO); 1747 François Ladein fs Jan; Jan François Ledeyn fs Jan=J. F. Ledent, Herzele FV (VERGR. 1972). -Lit.: J. HERBILLON, Les noms defamilkLedent… VW 1979,328.

 

FD

Laderier

Laderriere, zie Deladrière.

 

FD
Laderier

Proven. 1. ,,Là-derrière (le bois, le bourg, la colline, etc.) ». N°228. — 2. V. Ladre.

 

EV

Laderjoes

zie Ladsous.

 

FD
Laderrière

Laderier, cf. Ladrier, -ière.

 

JG

Ladesou

zie Ladsous.

 

FD
Ladeuze

12e s. «Petronilla de Ladusa» = «Pétronille de Ladeuze» WaudruMons, 1316 « Walon de Ladeuse» TestTournai, 1395 «Gil-lion de Ladeuse» Ladeuze; nom d’origine: Ladeuze (Ht).

 

JG

Ladeuze

PlN Ladeuze (H). 1196 Gossuinus de Ladusa = 1202 Gosuinus miles de Ladeuse, H (CACa); 1275 Willars de Ladeuse, Tongre(VR I74r°).

 

FD
Ladeuze

Proven. Loc.

 

EV

Ladewig

Wsch. < Ludewig, Ludwig.

 

FD
Ladmirant

cf. Lamirand.

 

JG

Ladmirant

zie Lamirand.

 

FD

Ladoe

Ladou, zie Ledoux.

 

FD
Ladon

1450 «Jehenne Ladon» Liège, 1523 «Willeame Laddon» Huy; réduction (avec chute de -r-) de Collardon (pour la chute de -r-, cf. Geradon < Gerardon); cf. Ladot (ci-dessous).

 

JG
Ladon

-ot, -os: Patr. Korte vorm van Coladon, -ot < Colardon, -ot, afl. van Colard. Vgl. Geradon < Gérardon. 1450 Jehenne Ladon, Luik (HERB.); 1526 Eustache Laddons, Luik (ISP); 1613 Pierre Ladot, Namen (J.G.). Vgl. Laddyn, Lardot, Lardon.

 

FD
Ladot

-os. 1559 «Jehan Lado», 1613 «Pierre Ladot» BourgNamur; réduction (avec chute de -r-) de Collardot; cf. Ladon (ci-dessus).

 

JG
Ladouce

Feni. bij Ledoux.

 

FD
Ladouce

Surnom fém. : fr. la douce.

 

JG
Ladouceur

1786 «P.J. Pétry dit la douceur» arbalétrier de Ciney; surnom (p.-ê. par anti­phrase) : fr. douceur.

 

JG
Ladrague

BN Ofr. drague: ekster. Vgl. Lagace.

 

FD
Ladrange

Proven. La Tranche (Loc.- fr.).

 

EV
ladre

,,Lépreux ». Dérivés: Ladrière.Proven. ..Endroit où l’on soignait

les  lépreux »   (L.D.).

 

EV
Ladre(w)é

Proven. Dép. Noduwez.

 

EV
Ladrie

Ladrille (cacographie). Var. du suivant (cf. 1567 « Jehan de Ladrie » Fronville) ou bien nom d’origine: anc. fr. ladrie ‘ladrerie, lépro­serie’ (fréquent en toponymie).

 

JG
Ladrie

Ladry, Ladril(le): 1. Zie Deladrière. – 2. Evtl. Ofr. PlN Ladrie: leprozenhuis.

 

FD
Ladrier

Ladrière, -iere, -yère, Ladry, Lader­rière, -erier. 1385-98 «Arnoul de Warrant dit de Ladrier» (Warnant-Dreye) ÉchHuy, 1544 «Johan de Laderier» DénStavelotMy, 1567 «Jehan de Ladrie [= cortil de Ladrier]» Fron­ville, 1669 «Jean de Ladry» BourgNamur, 1711 «Thomas Ladry» Spontin; nom d’origine: fr. là-derrière, w. là-drî(ETD 27, 1953,71-72).

 

JG
Ladrier(e)

Ladryere, zie Deladrière.

 

FD
Ladrille

cf. Ladrie.

 

JG
Ladry

Profess. Ladrier, ,,H. qui soignait les lépreux ». N° 191.

 

EV
Ladry

-yère, cf. Ladrier, -ière.

 

JG
Ladsous

1279-80 «Theris de Heppignies ki fu Sus Jehen de La Desous» RegTournai, 1546 «Anthoine Deladesoubz» Purnode ; nom topo-graphique: fr. là-dessous, w. là-d’zos (BTD 27, 1953,72).

 

JG
Ladsous

Ladesou, Ladrisou, Deladessous, de Ladessous, de Ladersous, Laderjoes: PlN Là-dessous: daar beneden; in Blaregnies en Gozée (H). Vgl. Van Beneden. 1280 Hues de la Desous (DF IX); 1387 Agnies de la Desoubz, Dk. (TdT); 1389 Martin de Ladesoubz, Mkr. (DEBR. 2000); 1567 Jan Ladesoubz, Ktr. (KW).

 

FD
Ladurée

-ee, -on: L’aduré. Ofr. aduré: gehard, krachtig, moedig. 1538 Dezier Laduront, Tihange (HERB.).

 

FD
Ladurée

Surnom : forme fém. de anc. fr. aduré ‘endurci, aguerri, éprouvé’, ou de moy. fr. aduré, magistrat de certaines villes du Nord FEW 3, 194a; cf. cependant les réserves de J. Herbillon, v° Laduron.

 

JG
L-Adurée

-Aduron. Fonction. L’aduré, magistrat de certaines villes du Nord.

 

EV
Ladurelle

Var. du précédent?

 

JG
Laduron

1538 «Dezier Laduront» Tihange; Carnoy 178 (suivant Dauzat 356) rapprochece nom de aduré (propr. ‘endurci’), magistrat de certaines villes du Nord, mais les localisations sont défavorables à la glose. – Il semble que *aduron soit plutôt un dérivé de w. adari ‘durcir, endurcir’ (au physique) FEW 3,194a; pour la formation, comp. avorton, formé sur avorter.

 

JG
Ladvenu

Surnom: moy. fr. advenu, réfection de moy. fr. avenu ‘envahisseur’, notamment bien advenu ‘bien grandi, bien développé, grande! fort, etc.’ FEW 24, 190b; pour Dauzat 374, Lavenu est un surnom analogue à Larrivé.

 

JG
Lae(t)s  

1. Proven. Laetsten (Dép. Vormerzele). — 2. Situat. familiale. Laatste, ,,Le dernier né ». Synon.-: Laats, Culot. N° 128.

 

EV
Laebens

cf. Labens.

 

JG
Laebens

zie Labens.

 

FD
Laecke(n), van

zie van Laken, van de Laak.

 

FD
Laeckmann

Nom d’origine: moy. néerl. Ida ‘mare, canal’ + -mon’, cf. aussi Lachman.

 

JG
Laeckmann

zie Lakeman(s).

 

FD
Laedt, de

zie de Laet.

 

FD
Laei, de

zie de Laey.

 

FD
Laeijendecker

zie Leydecker.

 

FD
Laeke(n), van (der)

zie van Laken, van de Laak.

 

FD
Laekemaeker

BerN van de lakenwever.

 

FD
Laekeman(s)

zie Lakeman(s).

 

FD
Laemant

1. Zie Lamant. – 2. Evtl. var. van Laemont, Lamont.

 

FD
Laemers

zie Lammer(s).

 

FD
Laemmle

Lammelin: Grafie van D. Lâmmle, dim. van Lamm. i. Patr. Dim. van VN Lambert. 1300 Lampertus natus quondam Lembelini. Vgl. Lammekens. – 2. BN naar het lam of huisnaam (BRECH.).

 

FD
Laemont

Proven. L’amont   (de   la rivière). N° 230. Synon.: Namont. (E)n Amont. Laenen(s). V. LAND.

 

EV
Laemont

zie Lamon(t).

 

FD
Laen(e), de

zie Delane.

 

FD
Laenaers

Sans doute var. de Lenaers (fr. Léonard).

 

JG
Laender, de

de Lander, Lander(s), Laeners, Laner: Mnl. laenre: steenvalk. BN naar de vogelnaam. 1281 Joh. Laenre, Dikkele (HAES.); 1344 Janne den Laenre, St.-Martens-Lierde (LVA1949,171).

 

FD
Laenen

Lanen, au génitif surcomposé: Laenens, Lanens. Génitif de Laen, hypocor. de Gislana (Ghilaine).

 

JG
Laenen(s)

Lanen(s), Lane(s), Laane(n), Laan: Metr. Lane is de korte vorm van de meisjesnaam Juliane, Lat. HN Juliana. 1276 Lane de Wolfgate = 1254 Helyana = Eliana, Mortsel (V. LOON 76); 1304 Yliane dicte Lane Smandemakers, Diest (F.C.); 1321 Lane Portere = 1325 Iliane Porters; 1379 Iliane=Juliane Meeus, Tn. (ROEL. 1951); Johannis de Machlinia dicti Julianenman=Jan van Mechelen die men heet Lanen, Es. (PEENE).

 

FD
Laenen, van (der)

zie van der Laan.

 

FD
Laeners

zie de Laender.

 

FD
Laequeman(t)

-anne, cf. Lachman.

 

JG
Laer(e), van

zie van Laar.

 

FD
Laer(me)mans

zie Laarman.

 

FD
Laer, van de

zie van Laar, van Delaer.

 

FD
Laerbeke,van

van La(e)rebeke, van Laerbeecke: PlN Laarbeke in St.-Martens-Lierde (OV), Jette, Elsene (Bs.). Laarbeek bij Vlezenbeek (VB). Leerbeek (VB): 1142 Larbeke. 1142 Henricus de Larbeke, Deftinge (GN); 1216 Arnoldus de Larbeke, St.-P.-Leeuw (PEENE 1949); 1281 Ghiselbrecht van Lerbeke, St.-Martens-Lierde (HAES.).

 

FD
Laere, de

de Larre: Adaptatie van wsch. Delard (PdC 1820, zie BERGER). Zie Dulaar. 1602 Clais de Laer, Bissegem; 1645 Adriaen de Laere, Tielt; 1663 JandeLaere,Ing.(KWII).

 

FD
Laerebeke, van

zie van Laerbeke.

 

FD
Laeremans

Laermans, Laremans, Laarmans. Nom d’origine: néerl. laar ‘friche’ + -man.

 

JG
Laeremans

-mens, zie Laarman(s).

 

FD
Laeremans

V. Laar.

 

EV
Laeren,van

PlN Laarne (OV). 1040 Imma de Laren; 1227 Greta de Larne, Cent (GN).

laerenbergh, zie van Lerberg(h)e.

 

FD
Laerens

zie Laren.

 

FD
Laeres, van

van Laeris: Misschien PlN Laires (PdC). 1148 terra de Laris; 1187 Johanne de Lares; 1240 Gérard de Lares (DFIX).

 

FD
Laerhoven, van

zie van Laarhoven.

 

FD
Laeris, van

zie van Laeres.

 

FD
Laerken, van

zie van Laken.

 

FD
Laerschot, van de

zie van de Laarschot.

 

FD
Laes

Laas, Las: Patr. 1. Korte vorm van de bijbelse VN Elia(e)s. 1281 Lazinus de Steghere = 1283 Elyas de Steghere, Ip. (BEELE). – 2. Korte vorm van Colaes = Nikolaas. 1452 Laes Scositter = 1468 Claeuse Scoesitter = 1467 Claes Scoesitters, Aarts. (MAR.).

 

FD
Laes

Peut-être aphérèse de Niklaes (Nicolas).

 

JG
Laeschet

zie Laschet.

 

FD
Laet-

zie Lat-.

 

FD
Laet, de

de Laat, de Laedt, Laets, Laats(ch), Slaets, Slaats, Sla(e)dts, Slaes, Sluy(d)ts, Sluijts: Mnl. laet: laat, horige, vrijgelaten eigenhorige. 1398 Jehan le Laet (DEBR. 2000); 1427 Jan de Laet Jans Slaets soen, Lier (FRANS); 1514 Gommer de Laet=1572 van Gummaer Slaets weegen, Kontich (SELS); 1784-1855 Gommarius Slaets = Sluyts, Kessel-Lier (med. Marc Sluyts).

 

FD
Laet, van (der)

zie van der Laat.

 

FD
Laeuf(f)er

Zie Lauf(f).

 

FD
Laeuffer

V. Lauffer.

 

EV
Laevaert

Car. mor. 1. Laven, ,,Soulager ». N. d’H. charitable. Synon. :

DE Laever. N° 280. — 2. Laffaard, ..Lâche ». Ns 283.

 

EV
Laevaert(s)

zie Lavaert(s), Lauwaert(s).

 

FD
Laeven(s)

zie Lauwen(s), Laven(s).

 

FD
Laevens

cf. Lavens.

 

JG
Laever, de

zie de Lauwer.

 

FD
Laeveren

zie Laurin.

 

FD
Laevers

zie Lauwer(s).

 

FD
Laey, de

de Laei, de Laeij, de La(e)y(e), de Laij(e), Lay(e): Fr. lai, lay: leek, burger, séculier; onkundige in een vak. Vgl. De Leeck. 1281 Hannekinum Lay, Ip. (BEELE); 1382 Heine de Lay, Izg. (DEBR. 1970).

 

FD
Laeys, van

zie Willaeys.

 

FD
Laface

Fr. la face ‘le visage’, p.-ê. surnom de militaire?

 

JG
Laface

Reïnterpretatie van Lafosse.

 

FD
Lafages

zie Desfarges.

 

FD
Lafaille

Nom d’origine ou surnom: fr. faille (multiples sens), ‘faille de terrain’, ’tissu’, et, au sens fig. ‘faute’. Le NF étant plutôt anversois, il est difficile d’envisager comme NL épony-me, avec J. Lechanteur, le topon. de Neufchâteau-lez-Visé, faye, f. verv. de w. liég. foye, feuille: 1587 «aux biens quondist la feulhe», 1673 «en 1. d. allé feuille», 1788 «en 1. d. allé faille», 14.10.1652 «Henri délie feuille» [JL, NFw2]. – Cf. Faille et de la Faille.

 

JG

la-Faille

 

-Fayette.   Proven.   1.   La fage, ,,La hêtraie ». N° 242. — 2.

..Faille-,  Petite Faille- -de roche ». (L.D.). N° 240.

 

EV
Lafaille, (de)

zie van der Faille.

 

FD
Lafaire

cf. Lafêre.

 

JG
Lafaire

zie Lefer(e).

 

FD
Lafalise

Lafalize, Laffalize. Nom d’origine : w. falîse, falîje, fr. falaise ‘escarpement rocheux’.

 

JG
la-Falise

V. Falaise.

 

EV
Lafalize

-ise, zie Falise.

 

FD
Lafarg(u)e

Lafarque, zie Desfarges.

 

FD
Lafarge

Lafargue, Lafarque, Laffargue (NF sans doute importés). Nom d’origine: farge (Massif Central), fargue (Sud-Ouest), formes de forge, répandues notamment dans le sud de la France, etc.

 

JG
la-Farge

V. Forge.

 

EV
Lafartin

Lafertin: Wsch. door verscherping uit FN Lavardin, Laverdin, naar PlN Lavardin/Laverdin (Loir-et-Cher, Sarthe). Veeleer dan La Fertin, vrouw van Fartin, vleivorm van Germ. fard-naam (DNF).

 

FD
Lafaut

(NF concentré en Flandre). Peut-être d’un topon. issu de w., pic. fait m. < lat. fagus ‘hêtre’, mais le genre fém. du NF peut poser problème, cf. toutefois 1380 «Gobert de la Fau» Laon.

 

JG
Lafaut

1. Korte vorm van De la Fau; zie Delfau(d) i. –2. Zie Lefau(l)x.

 

FD
Lafay(e)

zie Dufay(s).

 

FD
la-Fayette

V. La Faille.

 

EV
Lafèbre

Lafeber, zie Faber.

 

FD
Lafèbre.

Forme fém. de Lefè(b)vre?

 

JG
Lafere

zie Lefer(e).

 

FD
Lafère

Proven. Loc. fr. la-Feuillade. Proven. ,,Bois feuillu ». N° 241.

 

EV
Lafêre,

-ère, -aire. Peut-être nom d’origine : La Fère (Aisne) (Morlet 569).

 

JG
Lafertin

zie Lafartin.

 

FD
Lafertin,

Lafartin. NF flamand de la région anversoise, d’origine incertaine; p.-ê. var. nasa­lisée de Laferté, mais cf. aussi Fertin, Fretin.

 

JG
Lafeuillade

Occ. PlN La Feuillade (Dordogne, Charente), Fr. feuillée: gebladerte, loof.

 

FD
Lafeuillade.

Nom d’origine : forme occitane cor-resp. à ù.feuillée, e.a. La Feuillade (Dordogne), Lafeuillade-en-Vézie (Cantal), etc.

 

JG
Lafeuille

1624-29 «la Feuille» émigré en Suède; fr. feuille, surnom de motivation obscure, p.-ê. surnom de militaire ou d’aventurier.

 

JG
Lafeuille

Wsch. reïnterpretatie van Lafaille.

 

FD
Laff-

zie Laf-.

 

FD
Laffalize

cf. Lafalise.

 

JG
Laffargue

cf. Lafarg(u)e.

 

JG
Laffineur

w. nam. Lafineûr, Lafineur, Laffineux, Laffineuse (fém.). 1474 «Gerardus Laffineur Dermorchant» PrincipLiège, 1495 «Dinart Laffineur» BourgNamur, 1518 «Jango Lafineur» Dailly, 1540 «Laffineur» Forge-Mirwart, 1668 «Béatrix Laffineur» Huy; nom de profession : fr. affineur (de métaux).

 

JG
l-Affineur

-Affineuse.  Profess. ..Celui qui  affine les métaux,  les

fromages ». N08 153, 189, 133.

 

EV
Laffitte

cf. Lafitte.

 

JG
Laffolay

BN L’affolé: radeloos, wanhopig; of Ofr. l’afolé: gewond, verminkt.

 

FD
Laffolay

cf. Lafollé.

 

JG
Laffon

-ont, cf. Lafon(t).

 

JG
Laffut

Lafut; Laffutte (forme fém. ou -t final prononcé). Surnom: moy. fr. affût ‘support d’une bouche à feu (de canon, ou pour la chasse)’ FEW 3, 917b; pourrait aussi être un avatar de Lafrut.

 

JG
l-Affut

1. Proven. Endroit où l’on affûte (..aiguise ») les outils. L’afut

(Dép. Ferrières). — 2. Profess. N. d’affûteur. N08   131,  189.   —   3. Chasseur à l’affût. N° 200.

 

EV
Lafille

Laffile: Verwantschapsnaam La Fille: de dochter. Vgl. Lefils. 1326 Colin Lafille, St.-Q. (MORLET).

 

FD
Lafineur

cf. Laffineur.

 

JG
Lafineur

Laffineur, -eux, -euse: BerN van de affineur.

Wellicht in ruimere betekenis van Ofr. afiner: zuiveren, verfijnen. 1336 Williaume l’Affineur, Atrecht (NCJ); 1383 Faincot Laffîneur (MARCHAL).

 

FD
Lafit(t)e

Laffit(t)e: PlN Lafitte (Tarn-et-Gar., Lot-et-Gar., Hte-Gar.).

 

FD
la-Fite

Proven. La fitte, ,,La Borne » (Fr.). N° 249.

 

EV
Lafitte

Laffitte. Nom d’origine: Lafitte, fréquent dans le sud-ouest de la France ; NF importé.

 

JG
Laflamme

Surnom: fr. flamme; comp. Belle-flamme.

 

JG
Laflamme

zie Flam(me).

 

FD
Laflere

Laflère, Leflere: Wvl. FN, wsch. var. van de eveneens Wvl. FN Lafere, met 1-perseveratie.

 

FD
Lafleur

1626-27 «la Fleur» émigré en Suède, 1678 «Jean Lemaire dit La Fleur, né à Saint-Denis» Mariembourg, 1705 «Marguerite Goffaux vesve de feu Jean Lambert dit la fleur» Dorinne, 1710 «Jean Toussaint dit la Fleur» arbalétrier de Ciney; fr. fleur, surnom de soldat ou de domestique (sous l’Ancien Régime).

 

JG
Lafleur

de Fleur, Delfleur, de Floor, Duffluer, Dufloer: Fr. fleur: bloem. BN, wellicht naar een huisnaam. 1532 Paulus délie Fleur de lys, Luik (RENARD).

 

FD
Laflotte

Probabl. nom d’origine, par ex. La Flotte (Charente-Maritime), etc.

 

JG
Lafnay

Nom d’origine : Affnay, w. âfnê, dimin. d’ âbé, Aubin, à Neufchâteau-lez-Visé (Lg) [JL, NFw2] ; cf. aussi d’Afnay, D’Affnay.

 

JG
Lafnet

Nom d’origine: Lafnet, w. afnè, avec a bref (cf. A. Baguette, Top. de Thimister, BTD 65, 54) [JL, NFw2].

 

JG
la-Folay

Proven.  ,,La feuillée »   (L. D.).

 

EV
Lafolie

Surnom (d’aventurier, de vagabond, etc.): fr. folie ‘état de celui qui a perdu la raison’ FEW 3, 689b; ou bien nom d’origine: Folie top. fréquent en Wallonie.

 

JG
Lafolie

zie Delefolly.

 

FD
Lafollé

Laffolay. 1544 «Martin Laffolle [= -é? >> DénStavelotMy, 1602-3 «Jean Laffolé» TerriersNamur; surnom: anc. fr, w. afolé ‘blessé, estropié’.

 

JG
Lafollette

Dim. fem. van fou: gek. BN. Vgl. Follet.

 

FD
Lafon

-ond, -ont, Laffon, -ont. Nom d’origine: anc. fr. et occitan font ‘fontaine’.

 

JG
Lafon(t)

Lafond, La Fong, Laffon(t): PlN Ofr. font: bron.

 

FD
la-Font

-Fontaine. V. Fontaine.

 

EV
Lafontaine

La Fontaine, w. nam. Lafontin.ne, La Fontijn, -yn (forme néerl.). 1770 «Joseph Lafontaine» BourgLiège; nom de résidence: fr. fontaine.

 

JG
Lafontaine

La Fontijn, zie Delafontaine.

 

FD
Laforce

La Force. Nom d’origine, au sens an­cien de ‘forteresse’ (ainsi en Auvergne, en Dor­dogne), ou bien surnom (de militaire par ex.), fr. force ‘puissance physique’.

 

JG
Laforce

zie Delforce.

 

FD
Laforest

Laforet(te), zie Duforet.

 

FD
Laforest

Laforet, Laforêt, sans doute aussi La-forette. Nom d’origine: fr. forêt, e.a. Laforêt (Nr).

 

JG
la-Forêt

V. Forêt.

 

EV
Laforge

w. (Bastogne) Lqfôrje. 1755 «Joseph Héron dit Laforge» Couvin; nom de résidence: fr. forge, cf. Del(a)forge.

 

JG
Laforge

zie Delforge.

 

FD
Lafort

Lafourt, La F-, Lafourte. 17e s. «Jan Lafort, fils de Pierre Lefort» Ellezelles, puis Sint-Blasius-Boeckel ; altération du NF Lefort, originaire de la région de Chimay, d’abord en Lafort dans la région de Grammont puis en Flandre (comm. A. Lafort).

 

JG
Lafort(e)

zie Lefort.

 

 
Lafortune

1710 «Descy dit la Fortune» arba­létrier de Ciney; surnom (souvent de soldat, d’aventurier) : fr. fortune, qui a aussi le sens de ‘(bonne) chance’ FEW 3, 736a.

 

JG
Lafortune

BN Fr. fortune: fortuin, geluk.

 

FD
Lafosse

1710 «Martin Alexandre Lafosse» curé de Spontin ; nom d’origine : fr. fosse (en toponymie, antonyme de mont).

 

JG
Lafosse

zie Defosse.

 

FD
la-Fosse

V. Fosse.

 

EV
Lafour

Lafourt(e), zie Lefort.

 

FD
Lafourche

zie Delforce.

 

 
Lafourt

-ourte, cf. Lafort.

 

JG
Lafrance

Herkomstnaam La France: Frankrijk.

 

FD
Lafrance

Surnom ou nom d’origine : la France, originaire de la France.

 

JG
Lafru

Lafruit, Lafrut, Lafrux. Nom d’ori­gine: w. (topon.) afru < lat. ad-frictum, terrain défriché, e.a. Lafru à Ferrières (Lg).

 

JG
Lafruit

Lafrut, Lafru(x): W. PlN afru < Lat. adfrictum: gerooid land, rode (HERB.). Lafrut of Lafry in Ferrières (LU).

 

FD
Lafruit

Proven. Lafrut ou Lafry (Dép. Ferrières). N° 83.

 

EV
Lafuste

Laffut(te), Lafut: Wellicht < Lefust. Ofr. fust, Fr. fût: vat. BerBN van de kuiper. Vgl. (de) Fuster.

 

FD
Lafut

cf. Laffut.

 

JG
Lag-

-a, -ae. V. Lagay.

 

EV
Laga

cf. Lagauche; ou bien var. de Lagaê.

 

JG
Laga(e)

Lagha, Lagauw: Volgens PEENE z.d. 157-160 < Del Aga, Sp. Del Agua: Van de Watere. BEELE (Defamilienaam Laga(e). Nk. 1976,126-7) identificeert Laga(e) met Lagaey = Legai. Volgens schriftelijke mededeling van Marc Lagae (Aalter) ziet de naamsontwikkeling er evenwel anders uit. Gillis van der Vaet, overleden in Heule ça. 1547, was de vader van de musicus Jakob van der Vaet (Heule ça. 1529 – Wenen 1567). Ça. 1579 en in 1596 komt in Heule Jan van le Haet voor. Dit kan een oud voorbeeld zijn van een Wvl.g/ft-verwarring, dus voor ‘Jan van le Gaet’. Een v/g-wisseling (vaet/gaet) is niet ongewoon (LEYS 1960). Hij is blijkbaar dezelfde aïs 1579-91 Jan Legau = eind i6e e. Jan de la Gaye = 1579 Jan le Gay = 1604 Jan Lega = 1609 Jan van Lega; 1642 Jan de le Gaye, 1674 Jan de le Gaye; 1636 Jan de Legae fs. Jacques doude, mitsgaders Jan, Abraham, Gylles, Joos de Lega zyne zeunen en Jan van Holbeke getr. Jacquemyne de Lega, Joos Verfale getr. Bette Lega,… Jan de Lega, Heule. Het vz.

van, Fr. de, blijkt dus wel tôt de oorspronkelijke naam te behoren. Maar een Franse vertaling van Van der Vaet blijft voor Heule moeilijk aanvaardbaar. De hypothèse van PEENE blijft m.i. waardevol. 1683 Johannes filius… Martini Lagaa…susceptus a Johanne Delagaa, Gullegem (PEENE); 1692 Maerten Laga, Gullegem; 1685 Mary Lagae, Lendelede (COUSS.).

 

FD
Lagac(h)e

Lagacé, Lagacie, zie Lagasse.

 

FD
l-Agac(h)e

-Agasse, -Agouche, -Aguesse, -Acaeyse. 1. Proven. L’agasse, (L.D.). ,,La pie ». N° 207. Comp. flam. : Dexter, De ekster, ,,La pie ». — 2. Car. mor. ,,Homme bavard (comme la pie) ou jacas­sant ». Nos 288, 292.

 

EV
Lagache

Lagace, -asse, Laguasse, -uesse, Lagaisse, Lagaysse, -aeysse, Lagast, Lagaste dit Lagasse. 1444 «Mehault Lagaiche» AidesNamur, 1530 «Mathieu Lagace» Anthr-Liège, 1726 «Anne Lagasse» BourgLiège; fr. agasse, pic. agache, w. liég. aguèsse ‘pie’, surnom de bavard, de voleur? Peut être aussi un nom d’enseigne (cf. BTD 26, 276). -Bibliogr. : F. Debrabandere,  De FN Lagast, dans De Leiegouw 23, 1981, 111 -5, 276.

 

JG
Lagachette

Probabl. dimin. anthropon. de Lagache (ci-dessus), cf. fr. agacette, pic. (Tournai) agachète ‘pie grièche’ (‘grive de passage » à Gondcourt, ‘grande épeiche’ dans le Nord) FEW 15, 6b.

 

JG
Lagacysse

Verkeerde lezing van Lagaeysse.

 

FD
Lagae

Lagaê, -aë. Soit var. de Lagaey = Legai (Beele), soit var. de Lega, Legaet, avec le changement le-Ha- assez fréquent [FD]. -Bibliogr.: W. Beele, De FN Laga(e), dans Naamkunde&, 1976, 126-7.

 

JG
Lagaert

Lagard, Lagaet: 1. Afl. van ww. lagen: ruilen, verruilen. 1283 Henrico dicto Laghart=1319 Laggart, St.-Tr. (GHYSEN). – 2. In veel gevallen zal de (hoofdzakelijk) Ovl. FN Lagae(r)tweluit Laga(e) ontstaan zijn.

 

FD
Lagaese

Lagaeysse, zie Lagage.

 

FD
Lagaesse

zie Lagasse.

 

FD
Lagaey

zie Legai.

 

FD
Lagage

Lagagie, Laga(e)se, Lagaize, Lagais(s)e, Lageirs(s)e, Laga(e)ysse, Lagayesse, Lageiste: 1. Ofr. gage: pand. BerBN van de pander, de gerechtsbode of beambte die een panding verricht. Vgl. Louage, Pandelaers. 1275 Jehan Gages, li barbiieres; 1279 Willaumes, li vallés le Gage, le barbieur, Dk. (RL); 1349 Jakemon li Gage, Dk. (TdT); 1549 Bartolomeus Lagage, Mathaniensis (MULIV). – 2. Uit Delaga(i)ge. PlN Gage in Neufvilles (H), Ga(i)ges (H) en in Gondregnies (H). Of 1332 le voyelette (paadje)de la Gaise, Noirchain. 1334 Gilliés de la Gaize=de la Gaise, Quaregnon (CSW H). – 3. Lagaisse en Laga(e)ysse kunnen evtl. op Lagache teruggaan; zie Lagasse. 1570 J. Leghasse; Antoine Lagaische, Atrecht-A w. (AP); 1678 Philippus Lagayse=i/i9 Ph. Legasie (Lagacé, Lagayse), Slijpe; 1681 Joannes La Gaijche, Wakken (RWII); 1699 Laurens La Gaiche, 1758 Baptiste Lagaisse, 1665 Jacques Lagaysse, Ktr. (KW). Maar een verwarring is net zo goed mogelijk.

 

FD
Lagaisse

cf. Lagache.

 

JG
Lagalis

Lagaly. 1500 «Piron Lagali» Rémicourt, 1524 «les heurs Gilet Lagally» Dén-StavelotMy, 1565 «S. Lagali» CoutStavelot, 16e-17e s. «Lagaly» Jalhay (cf. Top. de Jal-hay); surnom: anc. fr. agali ‘poli, propret’ FEW l,44a.

 

JG
Lagalis

Lagaly: Ofr. agali: beleefd. BN. 1500 Piron Lagali, Remicourt (HERB.).

 

FD
Lagamme

Metr.Lajeanne.VN Jeanne: Johanna. Vgl. Gamme, Jamme.

 

FD
Lagamme

NF attesté à Malmedy dès 1838, p.-ê. en provenance de l’Allier (GeneaNet); un surnom de musicien serait étonnant. Cf. aussi Gamme, qui semble d’autre origine.

 

JG
Lagant

NF attesté à Noyon dans l’Oise dès 1608 (GeneaNet), p.-ê. d’origine toponymique [à préciser].

 

JG
Lagappe

L’agab. Ofr. agab: grap, scherts, plagerij, spotternij; of Ofr. la gabe: zelfde bet. BN.

 

FD
Lagappe

Peut-être surnom (matronyme): anc. fr. gape ‘insipide’.

 

JG
Lagard

Lagarde. Peut-être anc. fr. garde, anc. w. warde, terrain réservé, métairie, etc., cf. Delagarde, ou surnom de celui qui monte la garde, cf. Garde. Également NL, par ex. La-garde (Moselle), etc.

 

JG
Lagard

zie Lagaert.

 

FD
Lagard(e)

zie De la Garde.

 

FD
Lagarenne

Nom d’origine: La Garenne (= réserve de gibier), topon. fréquent en France.

 

JG
Lagarenne

zie De la Garenne.

 

FD
Lagarmite

-itte. NF du sud-Luxembourg (Orgeo, Longlier, Anlier, Léglise, Ethe; connu aussi en Lorraine fr.), cf. GeneaNet. .Peut-être, avec un suffixe -itte un peu inattendu (mis pour -ettel), dérivé d’anc., moy. fr. garmenter, guermenter ‘se plaindre, se lamenter’ FEW 5, 139b, cf. aussi w. verv. su gârmèter ‘se quereller, se chamailler’ Haust, Étym. 106 [avec la collab. de M.-L. Gonsette].

 

JG
Lagas(t)

zie Lagasse, de Gast.

 

FD
Lagase

zie Lagage.

 

FD
Lagasse

Lagac(h)e, Laguasse, Lagaesse, La Gaesse, Lagauche, La Gauche, Lagatie, Lagassy, Lagacie, Lagacé, Lagas(t), Lagaste dit Lagasse, Legas(se), Legast(e), Lag(u)esse, Lages, Agache, Agasse, Aguesse: Ofr. agace, Pic. agache, LU W. aguèsse: ekster. Lagas(se) = l’agace. BN voor een prater. Vgl. Axters. 1324 Jehan dit Agache, St-Q.; 1380

Perote Agasse, Laon (MORLET); 1645 Matthijs Lagache, Halewijn; 1663 Jehenne Lagache, Wervik (med.); 1775 Joannes Legast fs. Matteus = Joannes Lagas, Rexpoede; 1780 F. Lagache, Steene; 1712 Albertus Lagacie, Wormhout (VERGR. 1972). Zie ook Lagage. – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Lagast. LG1981, 111-5,276.

 

FD
Lagasse

Lagast, Lagaste dit Lagasse, cf. Lagache.

 

JG
Lagatie

Lagauche, zie Lagasse.

 

FD
Lagauche

La Gauche, Laga. Nom d’origine: anc. fr. agaise, w. liég. agâ, w. nam. agôcfe ‘schiste (houiller)’.

 

JG
Lagaule

Fr. gaule ‘longue perche’, p.-ê. surnom d’homme grand, élancé.

 

JG
Lagaune

Pic. var. van Lejaune, Lejeune: de jonge (niet: de gelé). 1230 Huard le Jausne, Laon; 1422 Johan le Josne, Laon; 1323 Mikiel le Joene; 1295 Lisiardus li Jaunes, St-Q. (MORLET).

 

FD
Lagaune

Surnom (matronyme): pic. game ‘jaune’ (sobriquet relatif au teint).

 

JG
Lagauw

1. Zie Legau(lt). – 2. Zie Laga(e). – 3. Wvl. verwarrring met Lahaut. 1635 Lahau = 1649 Lagauw, Bg. (PDB).

 

FD
Lagay

Probabl. var. de Lagae, Lagaê.

 

JG
Lagay

Proven. Dép. Tongre-St Mar­tin.

 

EV
Lagay(e)

zie Legai.

 

FD
Lagaysse

cf. Lagache, -asse.

 

JG
Lagaysse

zie Lagage.

 

FD
Lage, de

zie Delhage.

 

FD
Lagein

zie Gain.

 

FD
Lageirs(s)e

Lageiste, zie Lagage.

 

FD
Lageman

Lagerman: 1. BN van de belager; vgl. Lagers. – 2. Var. van Lachman?

 

FD
Lagendijk

-dyk: PlN Lagedijk (NH).

 

FD
Lagendock, van

zie van Langendonk.

 

FD
Lageot

Laj(e)ot: Afl. van Lage < PlN l’Age: haag (DNF).

 

FD
Lageot

Lajeot, Lajot. PourE. Renard (BTD 26, 278), p.-ê. de w. djote ‘chou, légume’, surnom de maraîchère, mais manque un NF Lajot(t)c qui le confirmerait ; ou bien du thème de Laget (ci-dessous).

 

JG
Lagerbe

Fr. gerbe, surnom de moissonneur, de bon faucheur, comp. Javaux.

 

JG
Lagers

Laager: Mnl. lager: belager. 1138 Bertoldus qui dicitur Lager, Reichenbach (BRECH.).

 

FD
Lagerweij

PlN Lage Wei(de), b.v. in Kadzand (Z), Moere, Stene, Wulpen (DFIX).

 

FD
Lages(se)

zie Lagasse.

 

FD
Laget

Lagey, w. Ladjèt (surnom d’une famille à Jupille). 1457 «Jean Laget» Liège, 1820 «Laget» Pas-de-Calais; la glose de Dauzat 358: anc. fr. agiet ‘sorte de filet’ ne satisfait guère; celle de Carnoy 241 : w. adjète ‘adroit, agile’ DL postulerait un anc. w. aget (même sens) non attesté, mais possible.

 

JG
Laget

Vooral Ovl. (sox) FN. Maar de naam blijkt toch Waals te zij n: 1457 Jean Laget, Luik (J. G.).

 

FD
Lageuse

Spelling voor Laguesse?

 

FD
Lagey

zie Legai.

 

FD
Lagha

zie Laga(e).

 

FD
Laghendries

Nom d’origine: moy. néerl. luge driesch ‘basse friche’ ; ou plutôt réduction de Langhendries.

 

JG
l-Agn(e)au(x)

Laigneaux. V. Agneau.

 

EV
Lagneau

-eaux, Lagnau, -aux, Lagniau, -iaux, Lagnieaux, Laigneaux, Laignel, -eil, Leaignel, Leignel, Lainel (formes non vocalisées). 1275-76 «Simonnet Lagniel», «Mikelés li Agneaus» RegTournai, 1356-58 «Tumas li Agniaus» Si-Gérard, 1365 «Sohier Laingniaul» TailleMons; surnom: fr. agneau; cf. aussi Lanneau, -iau(x) et Lognay.

 

JG
Lagneau(x)

-au(x), -a, -iau(x), -ieaux, Longneaux, -iaux, Laigneaux, -oux, -e(i)le, Lenjou, Lainel, Le(a)ignel, Lengyel, Lingnau, Ligne(e)l, Le Néel, Lyn(n)eel, Lijnneel, Lognay, -ais: L’a(i)gnel. Ofr. a(i)gnel, Fr. agneau: lam, schaap. BN naar het zachtaardige karakter of huisnaam. Vgl. Schaep. usSErnoulAignel, St-Q. (MORLET); 1271 Simon al’Aignel, Atrecht (NCJ); 1435 Haquinet Laignel, Dk. (TTT). – Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Lignel.Nfc. 1993,178-180.

 

FD
Lagnon

Peut-être surnom: moy. fr. lanon ‘faucon lanier’ FEW 5, 150b.

 

JG
Lagny

Probabl. nom d’origine: Lagny (Oise, Seine-et-Marne) ; ou bien nom de métier : for­me w. de Fane. fr. lanier ‘ouvrier qui travaille la laine, marchand de laine’, cf. 1602 «Denis Lanier» BourgDinant.

 

JG
Lagny

Zie Lanier.

 

FD
Lago(s)

zie Legos.

 

FD
Lagois

Peut-être var. fém. de Legois; toutefois leNF attesté à Rouen au 17e s. (GeneaNet) est p.-ê, normand ou breton.

 

JG
Lagois

zie Legois.

 

FD
Lagouge

Lagouche (avec assourdissement de la syllabe finale). Fr. gouge, surnom métony­mique d’artisan, de menuisier, etc.

 

JG
Lagouge

-ouche, -ousse, zie Legouge.

 

FD
la-Goutte

Proven. ,,La source ». N08 207, 230.

 

EV
Lagrace

Heel wsch. reïnterpratie van Lagace, met epenthetische r.

 

FD
Lagrâce

-ace (NF de l’ES&M). Fr. grâce, surnom dont les sens (aide divine, vertu, fa­veur, pardon, remerciement, charme, élégance) et les motivations peuvent être multiples.

 

JG
Lagrain

Var. au fém. de Legrain.

 

JG
Lagrain

zie Legrain.

 

FD
Lagrainge

cf. Lagrange.

 

JG
Lagrainge

Lagranche, zie Delagrange.

 

FD
Lagrand

1295-1302 «dame Mehaus li Grande» ImpôtArtois, 1459 «Jullyanne le Grande» La-deuze, 1618 «Chaterine la Grande» Cerfon-taine; var. au fém. de Legrand.

 

JG
Lagrand

zie Legrand.

 

FD
Lagrandeur

1741 «Gilles Watiez dit la Grandeur» Blaugies; fr. grandeur, surnom ab­strait, probabl. ironique, d’aventurier.

 

JG
Lagrange

-anche, La Grange, Lagrainge. 1683 «Jean Divoy dict La Grange» Houdré-mont = 1687 «Jean Dyvoit dit Lagrange» NPLouette; nom de résidence: fr, grange (avait jadis le sens de: exploitation agricole).

 

JG
la-Grange

V. Grange.

 

EV
Lagrange, (de)

zie Delagrange.

 

FD
Lagrave

1. Zie (de) Graaf. – 2. PlN (Tarn, Isère): grind.

 

FD
Lagrave

Nom d’origine: La Grave, Lagrave, fréquent dans la toponymie du Sud de la France.

 

JG
Lagraviere

La Gravière: PlN Ofr. gravière: plaats met grind.

 

FD
Lagravière

-lère, La Gravière. Nom d’ori­gine : anc. fr. graviere, lieu couvert de gravier, e.a. Rue de Gravière, à Namur, et Gravière, à Tintigny (Lx).

 

JG
Lagrené

Lagrenet, -ez. Surnom: avec article fém., anc. fr. grenet ‘petit grain’ FEW 4,229b, cf. Grené, Grenet.

 

JG
Lagrenet

-é, -ez, zie (de) Grenet.

 

FD
Lagrillière

-iere: PlN Grillère: plaats met krekels.

 

FD
Lagrillière

-lère. Nom d’origine: Lagrillère (Allier, Indre-et-Loire), etc. (Morlet 572).

 

JG
Lagrin(g)

zie Legrain.

 

FD
Lagrive

Surnom (de tendeur?): fr. grive FEW 4, 209a.

 

JG
Lagrou

Nom d’origine: anc. fr. groe, terrain pierreux; ou bien surnom: fr. grue (échassier), w. (Malmedy) grou.

 

JG
Lagrou

zie Legros.

 

FD
Laguasse

Laguesse, cf. Lagache.

 

JG
Laguasse

zie Lagasse.

 

FD
Laguaye

Surnom: fém. de gai, cf. Gaie, Ghaie; ou bien w. nam. gaye ‘noix’.

 

JG
Laguerre

 (NF surtout gaumais). 1619 «la veuve Remy Laguerre» BourgNamur; fr. guerre, surnom de soldat ou de querelleur.

 

JG
Laguerre

Fr. guerre: oorlog, strijd. BN voor een strijdlustig, combattief mens? Vgl. Krieg, Bataille.

 

FD
Laguesse

zie Lagasse.

 

FD
l-Aguesse

V. Lagac(h)e.

 

EV
la-Gye

V. Lahie.

 

EV
Lahac(que)

zie Lahak.

 

FD
Lahaeye

Lahaie, zie Delahaie.

 

FD
Lahaie

Lahaije, cf. Lahaye.

 

JG
la-Haie

V. Haie.

 

EV
Lahaine

Laheyne, La Heijne: M.i. niet de waternaam La Haine, Ndl. de Hene (H), maar var. van Fr. FN Lahaigne. Ofr. baigne: grimas, grijns. BN (DNF).

 

FD
Lahaine

var. flam. Laheyne, La Heyne. Peut-être du nom de la Haine, rivière du Hainaut, comme nom de résidence; pour Debrab., plutôt var. du NF fr. Lahaigne, d’anc. fr. hai-gne ‘grimace’.

 

JG
Lahaise

Nom d’origine : pic. (Mons, etc.) haise, porte de jardin formée de branches entrela­cées; cf. Delhaize.

 

JG
Lahaise

zie Delhaise.

 

FD
la-Haise

V. Aise.

 

EV
Lahak

Lahac, Laha(c)que: Ofr. hache, Opic. en W. hake: haakbus; ook hak, bijl. BerBN.

 

FD
Lahak

Lahaque (NF liégeois). Surnom: w. arch. hake ‘grande arquebuse’ DL 304 ou bien de l’expr. liég. (d’origine néerl.) taper l’hake ‘dénigrer qqn, faire une tache à la réputation’ FEW 16, 126b.

 

JG
Lahanier

BerN Ofr. ahanier: landbouwer.

 

FD
Lahanier

Nom de profession: anc., moy. fr. ahanier ‘laboureur, cultivateur’ FEW 24, 242b.

 

JG
Lahaque

cf. Lahac, -acque.

 

JG
Lahau

Lahaut, Lahot. 1697 «Laurent de Lahault» Romerée; nom d’origine: fr. là-haut. – Bibliogr. : A. Vincent, Remarques sur quel­ques NF belges [L’adverbe + un autre adverbe de lieu], BTD 27, 1953, 71-73.

 

JG
Lahau(t)

zie Delahaut, Haut.

 

FD
Lahausse

zie Delahousse.

 

FD
Lahaut

Proven. ,,Là-haut » (sur la colline). N° 232.

 

EV
Lahay

Lahaye, La Haye, Lahaie, Lahaije, Lahey, -eij, -eye. 1569 «Jehan de Lahaye», 1678 «Jeanne Lahaye» BourgNamur, 1708 «Henry la Hay» Fronville; nom d’origine: fr. haie (à l’origine ‘petit bois’).

 

JG
Lahay(e)

La Haye, zie Delahaie.

 

FD
la-Haye

V. Haie.

 

EV
Lahcen(e)

zie Lassen.

 

FD
Lahe(u)rte

zie Lahorte.

 

FD
Lahey

-eye, cf. Lahay, -aye.

 

JG
Lahey(e)

Laheij, zie Delahaie.

 

FD
Laheyne

La Heyne, cf. Lahaine.

 

JG
Laheyne

zie Lahaine.

 

FD
Lahier

Lahir, -ire, Lahy, w. Lahî. 1472 «Gerar Lahir», «Guilhom Lahir» La Roche, 1628 «Henri Lahier» BourgNamur, 1698 «Renchon le lahir» Kemexhe, 1780 «Philippe Lahy» Charleroi; p.-ê. du thème de w. lahe ‘laisse (= attache)’ DL 358-9; ou bien nom de profes­sion, d’après w. liég. lahe, lâhe ‘laie, limite d’une coupe dans une forêt’ FEW 16, 43 8b (mais seul fr. layeur semble attesté). – Cf. aussi 1190 «Lahire» chevalier de Flémalle, sans doute d’autre origine (anc. fr. hire ‘gro­gnement’) ?

 

JG
Lahier

Lahy(e), Lahir(e), Laï, Lai: Een var. van Laillier (zie Lailler) (MORLET) is vanwege de oude h-vormen vrij twijfelachtig. J.G. geeft daarom de voorkeur aan een afi. van W. lahe, Fr. laisse ‘lijn, band’. 1265 Thumas Lahier; 1285 Robertus Laillier, St-Q. (MORLET); 1472 Gerar Lahir, La Roche (J. G.).

 

FD
Lahmann

zie Lohmann.

 

FD
Lahnstein

PlN Ober- en Niederlahnstein (RP).

 

FD
Laho

zie Delahaut, Haut.

 

FD
Lahoese

zie Delahousse.

 

FD
la-Hoese

V. Houx.

 

EV
Lahon

1438 «Jean le Laxhon» Huy; p.-ê. du thème de Lahier.

 

JG
Lahon

Afl. van Ofr. lasche < Lat. lascus, laxus, Fr. lâche: los, ongespannen, zacht, laf. 1438 Jean le Laxhon, Hoei (HERB.).

 

FD
Lahon

Proven. ,,La fontaine » (Gas­cogne). Synon. : Dehon. N° 230.

 

EV
Lahor

Grafie voor Lahors < Delahors, in 1820 in PdC (BERGER), de là-hors: van Ginderbuiten. ±1300 Gilles de la Dehors, Marges de la Hors, PdC (BOUGARD); 1425 Adriennen de la Hors, Dk. (TTT).

 

FD
Lahor(e)

V. Hore.

 

EV
Lahorte

La Horte. Peut-être anc. fr. horde, f, hort ‘palissade en bois, estrade de toumnoi’, etc.

 

JG
Lahorte

Lahe(u)rte: PlN Ofr. horde: paalwerk, palissade (J. G.)?

 

FD
Lahot

cf. Lahaut.

 

JG
Lahot

zie Delahaut, Haut.

 

FD
Lahou

Avatar de Lahau(t) ou de Lahout(e).

 

JG
Lahou

zie Dehoux.

 

FD
Lahous(s)e

Lahouste, zie Delahousse.

 

FD
Lahousse

-ouse, -ouste, Laousse. Probabl. d’anc., moy. fr. houce, housse ‘robe d’homme portée sur le surcot; sorte de couverture du dos’ FEW 16, 260b, p.-ê. à rapprocher (pour la motivation) de w. liég. aveûr l’housse ‘être né avec la membrane fœtale’ ici, 26la, DL 333b mais le NF ne semble pas liégeois. Cf. aussi Lehousse.

 

JG
la-Housse

V. Houx.

 

EV
Lahoussée

-oussé. 1780 «Barthélémy Lahousée» Charleroi; nom d’origine: houssaie ‘lieu planté de houx’, collectif fréquent en topo­nymie. – Lahoussine. Autre dérivé topon. de houx.

 

JG
Lahoussée

PlN Houssaie: plaats waar hulst groeit.

 

FD
Lahouste

cf. Lahousse.

 

JG
Lahout

-out(t)e, -out(t)er, -outtre, zie Delaoutre.

 

FD
Lahout

Peut-être w. arch. houte ‘hutte’, cf. l’expr. si mète à houte ‘se mettre à couvert’ DL 334.

 

JG
Lahoutte

Lahouttret, Lahouter. Le NF étant de la région de Ypres et Roulers, plutôt de fr. là-outre ‘au-delà’, cf. aussi Delahoutre (A. Vincent, BTD 27, 72).

 

JG
Lahr

PlN (BEI, HS, NRW, NS).

 

FD
Lahr, von der

zie van de Laar.

 

FD
Lahssen

zie Lassen.

 

FD
Lahure

1. BN Hure voor iemand met borstelig haar.

Vgl. Huret, Hurel. – 2. PlN La Hure in Vloesberg (H). 1275 Gilles de le Hure, Vloesberg (VR siv°).

 

FD
Lahure

D’anc., moy. fr. hure ‘toupet de che­veux’ FEW 4, 515a, surnom de qqn qui a une chevelure désordonnée.

 

JG
Lahy

cf. Lahier.

 

JG
la-Hy

Profess. La hie. Le paveur dé­signé par son instrument. N° 131. Variante : Lagye. N° 80.

 

EV
Lahy(e)

Laï, Lai, zie Larder.

 

FD
Lai

Laï, Laïque. 1282 «Thumas li Lais», 1284 «Jehans Russin comme lais homme et nient croisié» DettesYpres; surnom: anc. fr. lai ‘laï­que, civil’ FEW 5, 131b, cf. 1279 «Fuketus don Faing laicus» CartOrval.

 

JG
Lai

zie Laie.

 

FD
l-Ai(s)ne

-Aisnez, -Esné. Car. phys. ..L’ainé de deux frères, de deux homonymes ». N° 128.

 

EV
Laiche

Laïche. Probabl. nom d’origine: le tréma sur Laïche, qui paraît indiquer une prononciation disyllabique [layich], incite à y voir le subst. ayich(e), var. de ayis ‘, lèyis ‘, etc.

‘tourbillon d’eau’, bien attesté en toponymie wallonne (cf. J. Lechanteur, Wallon (l)èyis\ ayis’ ‘tourbillon d’eau’, DW 15, 59-75). Cf. aussi le NF Laisse, si la prononciation le per­met [JL, NFw2].

 

JG
Laigaux

cf. Légaux.

 

JG
Laigaux

zie Legau(lt).

 

FD
Laigle

Fr. aigle: arend. BN of huisnaam.

 

FD
Laigle

Nom d’enseigne plutôt que surnom: ft. aigle (dans un sens figuré), cf. Delaigle. Cf. aussi 1544 «Loys Laiglon» DénStavelotMy.

 

JG
l-Aigle

1. Car. mor. ,,Etre supé­rieur ». N08 278, 288, 292. — 2. Profess. (N. d’orig. fr.) ..Chasseur d’aigles ». N° 200.

 

EV
Laigneaux

Laignel, -eil, cf. Lagneau(x).

 

JG
Laigneaux

oux, -e(i)l, zie Lagneau(x).

 

FD
l-Aigneaux

V. Lagneau.

 

EV
Laignelot

Dimin. anthropon. du précédent, « agnelot ‘petit agneau’ n’étant pas attesté dans le lexique.

 

JG
Laignez

zie Lainier.

 

FD
Lailler

Lalli(er), Laly: BerN L’ailler: verkoper of teler van look (Fr. ail). 1295 Ade Lailler, St-Q. (MORLET).

 

FD
Laime

Var. de Laine ou de Laimé.

 

JG
Laime

Vervorming van Laine, Laine.

 

FD
Lainaix

Peut-être w. topon. fréquent me ‘maie, pétrin’, terrain ayant cette forme, cf. Delmay.

 

JG
Laine

1780 «François Laine» Charleroi; ft. laine, surnom métaphorique, cf. 1272 «Gos-suinus Blanche Laine» PolyptVillers, ou surnom d’ouvrier, cf. 1288 «Marg. veve Austin le Bateur de laine» DettesYpres, 1365 «Jak Mustiaul lainier» TailleMons. -Secon­dairement, néerl. Leen, aphérèse de Alena.

 

JG
Laine

-ez, zie Laisnez.

 

FD
Laine

Laîné, Lainee, -et, L’Ainez, Laisué. -ez. 1616 «Quintin Laisnez», «Jan Lainez» PrincipChimay ; fr. aîné (de la famille) FEW 24, 645a, extrêmement fréquent dans les mentions anthroponymiques anciennes. Comp. Mayné.

 

JG
Lainel

cf. Lagnau(x), Laignel.

 

JG
Lainel

zie Lagneau(x).

 

FD
Lainier

Leyniers, Laignez, Leignée, Laygnez, Leny, Leni(e), Liny, Lini: BerN Fr. lainier: wolbewerker. Vgl. Lanier. 1610 Nicolas Leyniers, Bs. (Midd. 1989, H).

 

FD
Lainière

-iere. NF de la région de Koekelareet Handzame (FlOcc), dont l’origine est incer­taine; p.-ê. forme fém. d’anc. flandr. (1302) lamier ‘fabricant de lames, licier’ (De Poerck II, 109) [MH],

 

JG
Laïque

cf. Lai.

 

JG
Lair

Laire. Peut-être aphérèse de (Hi)laire, nom d’un saint évêque de Poitiers. « Dérivés : Lairain, -ein, -ent, Lairin.

 

JG
Lair(e)

Lhair, L’Hair, Leir, Leire(ns), Leyre, Leer(ens), Lere(ns): Patr. Korte vorm van VN Hilaire, Lat. HN Hilarius. 1379 Guyard Laire, Chauny (MORLET).

 

FD
Lair, van de

zie van (de) Laar.

 

FD
Lairain

1, V. Laurent. — 2. Profess. L’airain. N. de fondeur. N08 131, 189.

 

EV
Lairesse

Léresse, Le Reste: PlN in Ougrée (LU). 1384 Bealtris de Lairech, LU (SLLIV).

 

FD
Lairesse

Léresse. 1474 «Jehenna uxor Egidins de Lereche» PrincipLiège, 1571 «Barbe de Lairesse» BourgNamur; nom d’origine: Lai­resse [lat. latericius > lairesse ‘pan de mm joignant le pignon’ FEW 5, 204-5], dépend. d’Ougrée (Lg).

 

JG
Lairesse

Proven. ,,Ensemble de fri­ches ». Lairesse, (Dép. Ougrée), Léresse (Dép. Vivy). N° 238.

 

EV
Lairin

-ain, -ein: Patr. Vleivorm van VN Hilaire. Vgl. Laire en FN Hilairin.

 

FD
Laisné

-ez, cf. Laine, -ez.

 

JG
Laisnez

Laisné, Laine, Lainet, Laine(z), Lenez, Lenné: BN: de oude(re), de oudste. Vgl. De Oude. 1250 Johannes dictus li Aynes, LU (AVB);i336 Jehan Stueverore li aisneis, Ip. (BEELE).

 

FD
l-Aisnez

V. Laine.

 

EV
Laisse

NF attesté à Jemeppe-sur-Meuse (Lg) dès 1694, sans doute en provenance de Mo-selle (GeneaNet) où il serait d’origine topony-mique (nombreux NF De Laisse); ou bien d’anc. fr. aisse ‘hache, sorte de doloire’ Gdf, comme surnom métonymique d’ouvrier [MH],

 

JG
Laitar

Peut-être var. de Liétard, ou d’un autre anthrop. germ. en -hard?

 

JG
Laitat

1. V. LEUD. — 2. Profess. Laitier (avec substitution de suff. -a(rd) péjoratif). N° 153.

 

EV
Laitat

-ar: Afl. van lait: melk. Vgl. létat: melkvarken (Belfort) (FEW V,ii2; HERB.).

 

FD
Laitat

Sans doute, dérivé de fr. lait, cf. éd. (Belfort) létal ‘cochon de lait’ FEW 5,112b, |

 

JG
Laitem

Laithem, Delaitemps, Letems, Lethem, Letent, Leutem, Lietem, Liétem: Fr. laid temps: slecht (lelijk) weer. BN voor iemand met slecht humeur. Vgl. (de) Fortemps, D. Roweder (REIMPELL); 1406 Nasweter (SCHWARZ); 1220 Grisweder (LEYS1957′); 1281 Boidinus Zurweder, Desselgem; Heinr. Coudeweder, Temse (HAES.). 1547 Petrus Laytesme de Lens (MULIV).

 

FD
Laitem

Laithem, Léthem, Lethem. nom d’origine : Latem (FlOr).

 

JG
Laixh(e)au

Laixhay(e): PlN in Herstal en Jupille (LU).

 

FD
Laixhau

-eau, Laixhay, Laixhaye (graphie analogique). 1788 «Jean Laixhay (orig. de Bombaye)» BourgLiège; nom d’origine: Laixheau, w. âyehê ‘place servant d’aisance banale’, topon. à Herstal et Jupille (Lg).

 

JG
Laj(e)ot

zie Lageot.

 

FD
Lajeot

Lajot, cf. Lageot.

 

JG
l-Ajeot

Proven. L’ajoit (anc. fr.), «L’ajonc ». L.D. N° 283.

 

EV
Lajeunesse

Surnom, p.-ê. de capitaine de la jeunesse; cf. Jeunesse.

 

JG
Lajoie

Fr. joie: vreugde. Vgl. Joie. BN.

 

FD
Lajoie

Surnom: ft.joie; cf. aussi Joie, Joye.

 

JG
Lakaff

zie Lacaff(e).

 

FD
la-Kaff

V. Cave.

 

EV
Lakaie

-aille, Lakay, -aye, Lakeye, cf. Lacaille.

 

JG
Lakaie

Lakay(e), zie Kay(e).

 

FD
Lakaille

zie Lacaille.

 

FD
Lake

zie van der Laak.

 

FD
Lake(n),van

van Lae(c)ken, van Lacken, van La(e)rken, van Larcken: 1. PlN Laken (Bs.). 1295 Janne van Laken, Aw. (CLEMEUR). – 2. Uit Van den Laken; zie Van de Laak.

 

FD
Lakeman(s)

Laekeman(s), Laackmann, Laeckmann, Lackman(n), Lacman, Lacqueman(s),-manne, -mant, -ment: Afl. van Van (der) Laak. Ook Ndd. 1581 Peter Lakeman, Aken-Aw. (AP). Vgl. Lacart.

 

FD
Lakeye

Zie Kay(e).

 

FD
Lakiere

La(c)quière, Dekière, (de) Kiere, Dequire: PlN Ofr. quiere: kant, hoek. 1515 Pascasius Desquieres, St.-Omaars (MULIII); i527Michiel Delekiere en Boudin Delekiere = 1530 Boudin Desquiere, Bethune (AC f° 85).

 

FD
Lakière

-lère, cf. Laquière.

 

JG
Lakière

V. Laiche.

 

EV
Lakner

zie Lackner.

 

FD
Lakor

zie Delcourt.

 

FD
Lal(e)

Van ww. lallen. BN voor een laller, die onduidelijk praat. 1281 Hannin Lala, Z; 1336 Daniel Laie, Leke (HAES.).

 

FD
Lal(l)ouette

L’alouette: leeuwerik. BN. 1422 Lorin rAlloete,Laon (MORLET).

 

FD
Lal(l)oyer

Laluyé, Laluyer: L’aloet, dim. van Ofr. aloe: leeuwerik. Vgl. Laloyaux.

 

FD
l-Al(le)m-

-and, -ant. Proven. ,,D’Allemagne ». N° 216.

 

EV
Lala

LU W. grafie voor Lalau of Lallard. Onduidelijk is evenwel de FN van deze man uit Utrecht: 1535 Jan Lala, Maarsen-Aw. (AP).

 

FD
Lala

Sans doute surnom onomatopéique, délo-cutif, cf. w. lalîr-lala ‘eouci-couci’ FEW 5, 133a; ou bien simple forme w. de Lallard.

 

JG
Lalande

Nom d’origine: fr. lande.

 

JG
Lalande

zie Delalande.

 

FD
la-Lande

V. Lande.

 

EV
Lalanne

Nom d’origine : Lalanne, NL du sud de la France; NF importé.

 

JG
Lalanne

PlN (Gers, Htes-Pyr.).

 

FD
la-Lanne

Proven. La Las ne (riv.). N° 230.

 

EV
Lalat(t)eur

zie Latteur.

 

FD
Lalau

Lallau, Laliaux. Var. de Lalieu(x), cf. aussi Lallo(o).

 

JG
Lalau

zie Delaleu.

 

FD
l-Alau

V. Alleud.

 

EV
Lalbrecht

Verhaspeling van Lambrecht.

 

FD
Laleau

Laleeuw(e), zie Delaleu.

 

FD
Laleeuw

-eeuwe, cf. Lalieu(x). – Bibliogr. : F. Debrabandere, Alloo, Laloo en Laleeuwe, dans De Leiegouw 26, 1984, 119-120.

 

JG
l-Alem

-an(d), -ant. V. Lallemand.

 

EV
Laleman

Lalemand, -ant, -ent, cf. Lallemand, Lallemant.

 

JG
Laleman(d)

-ant, -ent, zie Lallemand.

 

FD
Laleu(x)

zie Delaleu.

 

FD
Laleure

zie Laloire.

 

FD
L’Alexandre

zie Alexander.

 

FD
Laliart

Car. mor. Le liard. N. d’avare.

 

EV
Laliau(x)

Lalieu(x), zie Delaleu.

 

FD
Laliaux

cf. Lalau.

 

JG
Lalienne

Nom d’origine: la Lienne, nom de cours d’eau (affluent de PAmblève).

 

JG
Lalier(r)e

Vrl. vorm van Lailler?

 

FD
Lalière

-iere. Peut-être de fr. lierre, primi­tivement fém. (Carnoy 166).

 

JG
Lalieu

Lalieux, Lallieux, Laleeuw, -eeuwe (formes néerl.). 1780 «Charles Lalieu» Char-leroi; nom d’origine: anc. fr. aleu, alieu, fr. alleu ‘domaine héréditaire, pour lequel l’hom­mage de vassalité était dû au seigneur’ FEW 15, 17b, cf. aussi Delalieux et Lalau, -iaux, Lalo(o), Lalou(x).

 

JG
l-Alieu(x)

V. Alleud.

 

EV
Lalin(n)e

Lalienne: Metr. L’Aline. VN Aline, Adeline.

 

FD
Laline,

-inné. NF attesté à Ghlin dès 1725, p.-ê. en provenance de la Vienne ou de l’Ardèche (GeneaNet); p.-ê., avec article, du nom fém. Aline, forme populaire d’Adeline (Morlet 33); sinon, comme NF wallon, pourrait représenter, avec l’article agglutiné, le w. alêne, (h)aline ‘chenille’ALW 8, 312b, FEW 16, 265a. Lalisse. NF de la région de Quévy (arr. Mons), attesté aussi dans le Pas-de-Calis et le Morbi­han (GeneaNet) ; p.-ê., avec article, de fr. lice, lisse, f., ‘suite de fils verticaux, munis de mailles, dans un métier à tisser’, etc. FEW 15, 312a, comme surnom de tisserand; ou bien

Lisse, hyporoc. de Alice ou de Elisabeth [avec la collab. de Ch. Mytskos].

 

JG
Lalisse

Waternaam La Lys: de Leie? 1321 Sohier de le Lis, Ktr.(DEBR. 1971).

 

FD
Lallard

-art, zie Alaerd(s).

 

FD
Lallard,

Lallart. 1289 «dame Magin Lalart» CensNamur, 1509 «Jaspin Lalart» Bourg-Namur; p.-ê. prénom Allard, -art, avec l’article élidé.

 

JG
Lallau

cf. Lalau.

 

JG
Lallau

zie Delaleu.

 

FD
Lallemand

L’Allemand, Lalleman(t), -mang, -mend, -ment, Laleman(d), -ment, Lalmand, -man(t): Alleman is oorspr. de volksnaam van de Alamannen. Aangezien deze Duitsers (Elzas, CH) de naaste buren waren van de Fransen, werd Allemand de Fr. naam voor de Duitser. 1275 Jehans li Alemans, Baffe (VR i82v°); 1294 Henry FAllemant, Comp. (MORLET).

 

FD
Lallemand

L’Allemand, Lalleman, -ant, -ang, Lallemend, -ent, Laleman, Lalemand, -ent, Lalmand, -an, -ant. 1303-7 «Ansial Lalemant» PolyptSalzinnes, 1424-25 «Jehan Lale-mant» DénHainaut, 1528 «Hanry Lallemant» DénVirton, 1540 «Jehan Lalleman» Forge-Mirwart, 1540 «Pierart Lalemand» CourVedrin 1598 «la veuve François Lalmand» Bourg-Namur, 1620 «Piere L’alleman (de St-Menges/ Sedan)» émigré en Suède, 1655 «Jacquemin Lalemant» DénFlorenville; ethnique: allemand.

 

JG
Lalli(er)

zie Lailler.

 

FD
Lallieux

cf. Lalieu(x).

 

JG
Lallieux

Lallo(o), zie Delaleu.

 

FD
Lallo

Lalloo, Laloo, Lalot. Var. néerl. de Lalieu(x), cf. aussi Lalau, Laliaux. — Bibliogr. : F. Debrabandere, Alloo, Laloo en Laleeuwe, dans De Leiegouw 26, 1984, 119-120.

 

JG
Lallouette

cf. Lalouette.

 

JG
Lalloyer

cf. Laloyer.

 

JG
Lalman

and, -ant, cf. Lalleman(d).

 

JG
Lalmand

-an(t), zie Lallemand.

 

FD
Lalo(o)

Lalot, (de) Lalou, zie Delaleu.

 

FD
Lalobe

1757 «Charles Lalobe (orig. de Reims)» BourgLiège; nom d’origine: Lalobbe (Arden-nes, arr. Rethel).

 

JG
Laloi

Laloy. Peut-être nom de résidence : moy. fr. aloy ‘alleu’, plutôt que fr. la loi, surnom d’un homme procédurier (Dauzat 360) ou anc. fr. aloi ‘monnaie d’alliage’ Gdf [MH].

 

JG
Laloi

zie Delaleu.

 

FD
Laloire

 (NF de l’Ardenne liégeoise). Surnom: w. liég. (hesb.) alôre ‘alouette’ ALW 8, 121b, cf. Laloy e.

 

JG
Laloire

Laleure, Lalor: L’aloire, W. alôre, Fr. alouette: leeuwerik. BN. Vgl. Lallouette, Leeuwerck.

 

FD
la-Loire

V. Loir(e).

 

EV
Lalonde

zie Delalonde.

 

FD
Lalonde.

Nom d’origine: Lalonde (Normandie, etc.); ou bien var. de Laronde (= hirondelle), cf. Larondelle.

 

JG
Laloo,

cf. Lallo(o).

 

JG
Lalot

cf. Lallo(o).

 

JG
la-Lotte

,,La    loutre »    (Ancienn., substantif masc).   N. de pelletier.

N08 131, 158.

 

EV
l-Alou(x).

1. V. Alleud. — 2. V. Aloue(tte).

 

EV
Laloubee

Laboubee: Wellicht met accentverschuiving < FN Lalobe. 1757 Charles Lalobe, Reims-Luik (J.G.). PlN Lalobbe (Ard.).

 

FD
Lalouel

Cf. 1295-1302 «Maroie Alouelle» ImpôtArtois; surnom: anc. fr. aloel ‘alouette’ FEW 24, 292b.

 

JG
Lalouel

zie Laloyaux.

 

FD
Lalouette

Lallouette. 1633 «Jacque Lalouette» émigré en Suède; surnom: anc. fr. aloete, fr. alouette FEW 24, 29Ib; comp. Laloire et Laloye.

 

JG
Lalouette

zie Lallouette.

 

FD
Laloux

Lalou, -ous, Laloup (graphie analo­gique). 1555 «Anne de Laloux», 1630 «Jean de Lalou», 1639 «Henry Laloux», 1645 «Jean Lalou» BourgNamur, 1659 «Henri de Lal-loux», «la vefve Henri Lalloux» DénSalm, 1664 «Margueritte de Lalou» Durnal; nom d’origine: Laloux (fr. alleu, anc. w. alou, cf. Lalieux), très fréquent en toponymie (à Lierneux, Montgauthier, Dumal, etc.).

 

JG
Laloy

cf. Laloi.

 

JG
la-Loy

1. Car. mor. Surnom d’un procédurier. — 2. Profess. Agent du pouvoir.

 

EV
l-Aloy

Profess. Celui qui fait l’aloi des métaux (pour produire l’étain, par exemple). Nos 131, 189.

 

EV
Laloy(e)

zie Alloy.

 

FD
Laloy, (de)

zie Delaleu.

 

FD
Laloyaux

Lalouel: Ofr. aloel: leeuwerik. BN. 1414 Jehan Alouel; 1438 Ferre Lalouel, Laon (MORLET).

 

FD
Laloyaux

Surnom: fr. aloyau ‘tranche de bœuf (depuis le 14e s.) FEW 24, 292b, ou bien anc. fr. aloel, aloeau, dérivé de aloe ‘alouette’.

 

JG
l-Aloyaux

1. V. Alouette. — 2. Pro­fess. Cuisinier spécialiste de la préparation de l’aloyau. — 3. V. L’Aloy. — 4. V. Alleud.

 

EV
Laloye

Surnom: w. alôye ‘alouette’ FEW 24, 29la, ALW 8, 121b; cf. aussi Laloire.

 

JG
Laloyer

Lalloyer, Laluyer, -uyé. Peut-être dérivé en -ier de l’anc. aloe, alue, celui qui tient un alleu, mais un tel dérivé n’est pas attesté FEW 15, 18a; plutôt d’anc. fr. aloier ‘celui qui prend en location’ Gdf 1, 232 [MH], également moy. fr. allouyer ‘substitut d’un juge, procureur’ FEW 24, 337a.

 

JG
Laloyer

zie Lalloyer.

 

FD
Lalue

zie Delaleu.

 

FD
Lalune

Fr. la lune, surnom de motivations multiples, mais probabl. comme nom de mai­son ou d’enseigne.

 

JG
Laluyé

-er, zie Lalloyer.

 

FD
Laluyer

-uyé, cf. Laloyer.

 

JG
Laly

zieLailler.

 

FD
Lam

au génitif: Lams, au génitif surcomposé: Lamens, Lamensch, Lammens. 1267 «Jehan le fil Lam», 1289 «Pasquin Lam» Dettes-Ypres, 1434 «Meester Jan Lam dictus Lambrechts » Bruges ; hypocor. de Lambrecht, fr. Lambert < germ. land-behrt. – Cf. aussi Lamquet, Lamquin, Lamkin.

 

JG
Lam

Lamme. 1. V. LAD. — 2. Car.mor.   ,,Doux  comme  un  agneau ». —  3. Car. phys. ,,Le paralytique ». Synon. : Laame, De Lame.

 

EV
Lam

zieLamme.

 

FD
Lam-

-bert, -berta, -berts, -berty, -bertz, -bié, -bill(i)otte, -bilot, -bin(et), -binon, -bion, -biotte, -blot, -bo, -boray, -borelle, -bot(te), -brechs, -brecht(s), -brecq, -bregh(t), -bretfte), -er-

tin, -ensch, -esch, -etz. V. LAND.

 

EV
Lam-

-paert, -pens, -pert, -o, -precht. V. LAND.

 

EV
Lam-

-ps, -quet, -quin, -s. V. LAND.

 

EV
Lama(u)gie

zie Limage.

 

FD
Lamacq

ongetwijfeld < Lamarque.

 

FD
Lamagie

zie Limage.

 

FD
la-Magie

Profess. ou Passe-temps. Personne qui s’adonne à la magie.

 

EV
Lamahieu

zie de Meyer(e).

 

FD
Lamaille

Lamaye, w. Lamaye. 1317 « Eustatius, filius Eustatii quondam dicti Maille de Glons», 1387 «Lambert Maille» Liège, 1553 «Johan le mailhe» Fexhe-Slins; surnom: w. mâye, anc. pièce de monnaie DL. – Bibliogr. : E. Renard, Miettes d’anthr. liégeoise [Lamaille, Lamaye], BTD25, 1951, 134-6.

 

JG
Lamaille

Lamaye: BN W. maye: muntstuk. 1317 Eustatii quondam dicti Maille de Glons; 1387

 

FD
Lamain

Nom d’origine: Lamain (Ht), cf. 1279-80 «Jehan Sages de Lamaing» RegTournai, ou bien surnom de qqn qui a une main particulière, ainsi 1286 «Henri le Main» DettesYpres, 1292 «À la main», surnom à Provins (Dauzat 360), cf. DicPatRom II. 1, 710-713. – L’explication proposée par Morlet 576: NP lat. Lamanus, popularisé par saint Lamain, n’est guère envisa­geable en Belgique où ce saint paraît inconnu.

 

JG
Lamain,

Lameyn, Lammaing: 1. PlN Lamain (H). – 2. BN Fr. main: hand. 1276 Werino cum manu, Ip. (BEELE).

 

FD
Lamair(e)

Zie Lemair(e).

 

FD
Lamaire

-air, cf. Lameere, -eire.

 

JG
Lamal

Lamalle. s.d. «domini Henrici de La-malle» ObitHuy, 1338 « Lambert de Lamalle» Thuin; nom d’origine: Lamalle, dépend, de Bas-Oha (Lg).

 

JG
Lamal(le)

Proven. Dép. Bas-Oha.

 

EV
Lamal(le)

zie Delamalle.

 

FD
Lamand

Lamant. 1265 «Beatris Lamant» CensNamur, 1355 «Jehan Lamant» Tournai; surnom: fr. amant, à l’origine ‘celuiquiade l’affection, ami’. Un nom composé article + prénom Amand ne pourrait être que secon­daire.

 

JG
Lamanière

Sans doute de fr. manière, surnom de motivations multiples, comp. le NF Haute-manière. Sinon, mis pour *Lamarnière, de fr. marnière, marlière.

 

JG
Lamant

-and, -end, Laemant: BN L’amant: minnaar. 1265 Beatris Lamant, Namen (J. G.); 1355 Jehan Lamant, Dk.(TdT).

 

FD
Lamant

cf. Lamand.

 

JG
Lamar((r)e)

-ard, -art, zie Delamarre.

 

FD
Lamarche

La Marche. Nom d’origine: fr. marche (frontière).

 

JG
Lamarche

Lamar(c)q, -que, zie De la Marche.

 

FD
la-Marche

Proven. ,,Le district ». Loc. fr.

 

EV
Lamarcq

Lamarque. Formes pic. du précédai!, se référant p.-ê. au nom de rivière laMarcqou la Marque, dans le départ, du Nord [MH].

 

JG
Lamare

cf. Lamarre.

 

JG
Lamarre

-are, sans doute aussi Lamaid. Lamart (avec alignement sur le suffixe -ai], 1754 «la veuve François Lamar» Archennes; nom d’origine : fr. mare, cf. Del(a)mare.

 

JG
Lamaurice

-is, -isse. Probabl. matronyme: la (femme de) Maurice.

 

JG
Lamaurice

Lamauris(se): Metr. bij VN Maurice? M.i. reïnterpretatie van Lamouris.

 

FD
Lamaye

cf. Lamaille.

 

JG
Lamaye

zie Lamaille.

 

FD
la-Maye

Proven. La maie, ,,Le pétrin ». N. de terrain en forme de pétrin.

 

EV
Lamb

1. E. Patr. Korte vorm van Lambert. 1290

 

FD
Lamb-

-aux, -eau, -el(le), -elin. 1. ,,Ruban » (Anc. fr.). Caractérist. de vêtement. — 2. V. LAND.

 

EV
Lamb-

Thème anthropon. tiré de Lambert (ci-dessous).

« Hypocor. simple: Lambe. 1246«Lambertus dictus Lambe» Limbourg, 1286 «Lambe li Moines» CartBinche. « Dérivés: Lambart, Lambaere, Lambaerl. -aerts (formes néerl.): 1281 «Eustaces Larn-bart» Dettes Ypres, 1350 « Larnbar d’Ougnees» CartValBenoît, 1481-82 «Gertrud Lambart» TerreJauche. – Lambau, Lambaux, Lam­beau, Lambeaux (suffixe -ald ou -ellu > -eau, cf. Lambay). – Lambay (suffixe -ay-fi. -eau). 1447 « Lambay »Nieuport, 1472«Lorin Lambay» DénLaroche, 1687 «Henrot Petil dict Lambay» NPLouette. – Lambet, Larabé [ou var. de Lambay]. 1490 «Lanbé le Sarterds Bertongne» JusticeBastogne. – [Dérivé en -iche, suffixe rare, comp. Colliche], 1594 «Jean Lambiche», 1622 «Gislain Lambiche» BourgDinant, 17e s. «Jean Lambiche» Dorimie. – Lambin, -ein. 1234-45 «Lambin d’Ohay» ÉchHuy, 1279-81 «Lambins li Porpoinderes»

ComptesMons, 1280-81 «Lambin Lasnier» RegTournai, 1310-22 «Lambin Alowe» Comp­tesMons, 1472 «Lambin Thonnelier» Dén-Virton, «Lambin Hubin» DénLaroche. -Lambois (suffixe -oiel): 1289 «Kateline Lamboie», 1294 «Lamboie le macherrier» CensNamur. – Lambol, Lambou (suffixe -ol). -Lambo, Lambot. 1345 «Lambertus dictus Lambot» AnthrLiège, 1471 «Lambot de Hé-branvaul» CoutStavelot, 1472 «Lambier fiz Lamboth», «Lambot Crouart» DénLaroche, 1544 «Lambert fils Henry Lambot» Dén-StavelotMy. – Lambotte. 1289 «Lambote de Monchial» CensNamur, 1339 «Lambotte fille Umbillon» AnthrLiège, 1348 «Heine fil Lambotte l’Afforen» CartValBenoît, 1417 «Lambiert Lambotte», «Johanne Lambotte veuve en premières noces de Johan Lambotte » GuillLiège, 1484 «Lambotte de Nevel et Jel-yette sa femme» JusticeBastogne, 1617 «Ma­thieu Lambotte» BourgDinant. i Avec suffixe double : Lambelé, Lamblet (suffixe -elet). 1472 «Lambelet le Roy» DénChiny, «Colart filz Lambelet» DénLa­roche, 1665 «Théodore Lamblet» Bourg-Namur. – Lambelin, -elein, Lamblin, Lem-blin (suffixe -elin). – Lamblot (suffixe -elot). 1616«Nicolas Lamblo» PrincipChimay, 1627 «JanLamblo» émigré en Suède, 1677 «Bonne Lamblot» NPLouette. – Lamblotte (suffixe •dotle). 1696 «Charles-Antoine Lamblotte» BourgNamur. – Lambillon, -illion, Lambion (suffixe -illon). 1289 «Lambillons li Pes-sapiet» CensNamur, 1303 «Lambeillon le fil Larabier», 1390 «Lambilhon de Tyules le neyveur» GuillLiège, 1444 «Lambillon du Mouton» AidesNamur, 1472 «Lambert Lam­billon» DénLaroche, 1596 «Antoine Lambil-lion» BourgNamur, 1612 «Melchior Lam­bion» TerriersNamur, 1732 «Louis Lambion» Hatrival. – Lambilot (suffixe -illot). 1602-3 «Franchois Lambillot» TerriersNamur. –Lambilliotte, Lambillotte, Lambilotte, Lambiotte (suffixe -illotte). 1576 «Colson Lambilote» BourgNamur, 1687 «Jacques Lambillotte» Falisolle, 1780 «Jean-Martin Lambiotte» Charleroi. – Lambinet (suffixe •inet). 1280 «le court Lambinet» PolyptLiège, 1330 «Lambier Lambinet» = 1356 «Lambiert dit Lambinet de Frangnees» CartValBenoît,

1575 «Collin Petit Jan Lambinet la Pechée» FrancsLux. – Lambinon (suffixe -inon). 1463 «Lambinon» CoutStavelot, 1521 «Michel Lambinon» BourgNamur. – Latnbolet, -ey (suffixe -olet). – Lambotin (suffixe -ottin). -Cf. aussi 1494 «les sars Lambosset» topon. à Boninne.

 

JG
Lamb(e)lin

-lain, Lemblin, Lambelein, Lamelyn, Lamlin, -lyn, -lijn, Lemmelyn, -lijn, Lemmerling, -lijn: Patr. Vleivorm van de Germ. VN Lambrecht. 1639 Jan Lamelein, Waasten (DUV.); 1641 Maximiliaen Lambelyn = 1650 M. Lambleyn, Bissegem (KWII).

 

FD
Lambach

PlN Lambach (BEI, NRW).

 

FD
Lambaere

-bart, -baert(s), -baets, zie Lambrecht(s).

 

FD
Lambaux

-eau(x), Lombeau, Lambay: 1. Patr. Germ. VNland-balth ‘land-stoutmoedig’: Lan(t)boldus (MORLET I). 1329 Jehane Lambaude, Dk. (TdT). – 2. Dim. op -el van VN Lambert (Lambel/ Lambeau).

 

FD
Lambé

zie Lambet.

 

FD
Lambe de Harewude

Sheffield. – 2. E. BN Lamb: Lam (REANEY).

 

FD
Lambeens

1. Zie Langbeen. – 2. Zie Lambin. Vgl. Engelbeen = Ingelbin.

 

FD
Lambeets

zie Lambrecht(s).

 

FD
Lambein

zie Lambin.

 

FD
Lambeir

zie Lambrecht(s).

 

FD
Lambelé

-le, zie Lamblet.

 

FD
Lambemont

zie Lambermont.

 

FD
Lambenne

Metr. bij VN Lambert?

 

FD
Lamber

zie Lambrecht(s).

 

FD
Lambercy

Lambersy. Nom d’origine: (Dagny-) Lambercy (arr. Laon, Aisne) ou Lamberchies, à La Bouverie (Ht), ruisseau de Lambercies (à Chimay et environs).

 

JG
Lambercy

Lambersy: PlN Lambrechies in Gaurain

(H) (TW) of Lamberchies in La Bouverie (H) (J.G.).

1652 Adriaen Lambersy, Broekburg-Bg. (PARM.).

 

FD
Lamberechts

-regts, -rigts, Lamberg, zie Lambrecht(s).

 

FD
Lamberg

Var. van Lamberg, door metathesis < lambrecht. i6e e. Jan Lomberchs, Waas (VANG.I).

 

FD
Lambermon(t)

Lamb(r)emont: PlN Lambermont (LU). 1312 Anthone de Lambermont, Val-Benoît (J.G.); 1555 Jor. de Labeermon, Luik-Aw. (AP).

 

FD
Lambermont

-ermon, Lambremont, -ement. 1312 «Anthone de Lambermont» CartVal­Benoît, 1514 «Constant de Lambertmont» BourgLiège; nom d’origine: Lambermont (arr. Verviers), quartier d’Amay (arr. Huy) et hameau de Muno (arr. Virton), la répartition des NF suggérant deux foyers créateurs dif­férents, un en pays de Liège et l’autre en pro­vince de Luxembourg [JMP]; cf. aussi Dam-bremont.

 

JG
Lambermont

Proven. Loc. et L.D.

 

EV
Lambersy

cf. Lambercy.

 

JG
Lambersy

zie Lambercy.

 

FD
Lambert

 [16e NF le plus fréquent en Belgique, 2e en Wallonie, principalement en prov. de Liège, de Namur, de Luxembourg et en Bra-bant wallon], Lembert; formes dialectales avec diphtongaison > w. Lambiè: Lambié, Lambiet. Lamby (par contraction). 1303 «Lambier le mesiaux» AnthrLiège, 1400 «Lambier Chabotal», 1496 «Joirlet Lambier» CoutStavelot, 1524 «Johan Lamby» DénSta-velotMy, 1628-1632 «Jan Lambert» émigré en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. land-behrt > Lambert, popularisé par l’évêque saint Lambert, patron du diocèse de Liège. – Cf. aussi les thèmes anthropon. Lam-, Lamb-, Lamp-, très productifs. – Lambert dit Min-guet. Cf. Minguet.

« Génitif latin: Lamberthy, Lamberti, Lamberty.

» Dérivés: Lambertin. 1282 «Hughes Lam-bertin» DettesYpres, cf. aussi Lammertin; Lambertiny (génitif lat.). m Formes néerl. : Lambrecht, Lamberecht, Lamberg, Lambreck, Lambrecth, Lam-precht, Lambricht, Lambrick, Lambrik, etc. 1356-58 «Tiéris Lambreck» PolyptAth, 1374 «Lambrech Pelz» CartValDieu. -Adaptations romanes des formes néerl. : Lambrecq, Lambret, Lambreth, Lambrette,

Lambrexhe; v. aussi Lamboray, -elle. — For­mes néerl. au génitif: Lambrechts, Lamberechts, Lambers, Lambeets (par simplifi­cation), Lambertz, Lambrects, Lambreg-chts, Lambreghs, Lambrcghts, Lambregts, Lamberigts, Lambrichts, Lambricks, Lambrickx, Lambriex, Lambrighs, Lambrigts, Lambriks, Lambrix, Lembrechts, etc. Sur cette famille de noms, cf. Lindemansl20-3.

 

JG
Lambert

-er(t)s, -er(t)z, zie Lambrechts.

 

FD
Lambert Maille

Luik. – Lit.: E. RENARD, ‘Lamilk’, ‘Lamaye’. KCTD1951,134-6.

 

FD
Lamberti

Apulië-Aw. (AP).

 

FD
Lambertijn

-yn, -in(i), Lammertijn, -yn, -in, -eyn, Lamertin, -(e)yn, Lammertink: Patr. Vleivorm van Lambert, Lammert. 1398 Heynric Lammertijn; 1409 Claeys Lammertijn, Ktr. (DEBR. 1970,1958).

 

FD
Lambertus

-i, -y, -a: Patr. Lat., resp. It. vormen van de

Germ. VN Lambrecht. 1651).

 

FD
Lambet

Lambé, Lambe, Lombet: Dim. van VN Lambert.

 

FD
Lambier

-iet, -ié, -ie, -y, -ij: 1. Patr. Rom. vormen van

Germ. VN Lambrecht, Pic. Lambiert, W. lambiè.

1274 Lambier li Fout, Luik (CVD). – 2. De FN

Langbeen uit Z.-OV werd in de 196 e. in H

geherinterpreteerd aïs Lambier (VS1995,494-6):

1853 Orner Lambier, Ghoy (zoon van) 1822 Josepha Lambiè = 1853 Maria Joseph Lambier = 1854 Josepha Langbeen (dochter van) 1799-1838 Lucia Langbeen = 1822 Lucia Lambiè, Etikhove-Sint-Kornelis-Horebeke (achterkleindochter van) 1723-1786 Livinus Langhbeen = Lanckbeen, Etikhove.

 

FD
Lambill(i)on

Lambion, Lambill(i)ot(te), Lambil(l)iote, Lambilot(te), Lambiotte, Lamblot(te): Patr. Vleivorm op -illon, -illot(e), -lot van VN Lambrecht. 1268 Hankinus Lammelot, Ip. (BEELE); 1303 Lambeillon le fil Lambier, Luik (RENARD 235).

 

FD
Lambin

Lambein, Lambeens, Lombin: Patr. Vleivorm van de Germ. VN Lambrecht. 1146 Lambinus presbiter; 1200 Lambin de Bist; 136 e. Geile Lambins (GN); 1277 Lambin Maes, Ip. (BEELE).

 

FD
Lambinet

Lambinon, cf. Lamb-.

 

JG
Lambinet

Lambinon: Patr. Vleivormen met de stapelsuffïxen -in-et en -in-on van VN Lambrecht. Vgl. Lambin. 1347 Lamberts dis Lambines de Frangnees…desusdit Lambinet; 1363 Johain Lambines, Fragnée (SLLIV).

 

FD
Lambion

Lambiotte, zie Lambillion.

 

FD
Lamblet

Lambelé, Lambolet, -ey, Lambley, Lamb(e)le: Patr. Dim. van VN Lambert. 1362 Lambeleti le Warcoliers, Puilly (CAO); 1472 Lambelet le Roy, Chiny(J.G.).

 

FD
Lamblin

etc., cf. Lamb-.

 

JG
Lamblin

zie Lambelin.

 

FD
Lamblot(te)

zie Lambillion.

 

FD
Lambo

-oo, Lambot(te), Lembo, Lampo: Patr. Dim. van VN Lambert. 1277 Rogiers Lampos, Dottenijs (SMTII); 1339 Lambotte fille Lambillon; 1345 Lambertus dictus Lambo t, Luik (RENARD 235); 1340 Lamberti dicti Lambot, Tn. (C.BAERT); 1438 Bertran Lampot, Dk. (TTT).

 

FD
Lambois

cf. Lamb-, «Lamboie»?

 

JG
Lambois

Lambooy, De Lamboy, Lombois, Lonbois: Patr. Vleivorm van VN Lambrecht. 1286 Arnoldi dicti Lamboys; 1393 Dyeric Lamboy, Mtr. (VAN LOEY 1937,308); 1306 Griele Lampois, Ip. (BEELE); 1306 Lambertus dictus Lamboy, Mtr. (SKM38).

 

FD
Lambol

zie Lampole.

 

FD
Lambolet

-ey, cf. Lamb-.

 

JG
Lambolet

-ey, zie Lamblet.

 

FD
Lambooy

zie Lambois.

 

FD
Lambor-

Thème anthrop. secondaire dérivé du thème simple Lamb- avec un élargissement -or- ou -er- (à justifier). » Lamboray, w. Lamborê. 1280 «Lambores» PolyptLiège, 1289 «le maison ki fut Lamborée» CensNamur. – Lamborelle, Lemborelle. 1764 «Jean-Pierre Lamborelle (orig. de Bœur, à Tavigny)» BourgLiège. – Lambory, -ori, sans doute aussi Lambry. – Lambron. 1272 «Lambrons» Opprebais; le double suf­fixe peut être -eron ou -oron. — Cf. également : 1631 «Niclaes Lambourion» = 1637 «Nicolas Lamborion» émigré en Suède.

 

JG
Lamborelle

Lemborelle, Lambrau, Lamprau, Lamboray: 1. Patr. Dim. van VN Lambert. Vgl. Lambret. – 2. M.i. veeleer Ofr. lapriel, Fr. lapereau, Mnl. lampreel: konijntje. De m is de zo fréquente epenthetische nasaal (vgl. pampier). De b is te verklaren door associatie met VN Lambert. 1275 Jakemins Lapereaus, Dk. (RL); 1357 Marie Lamprielle, Dk. (TdT); 1623 Franchoys Lampereel, Oedelem (DFIX).

 

FD
Lambori

-y: Var. met epenthetische nasaal van Laborie.

 

FD
Lambot

Lambotte, Lambotet, cf. Lamb-.

 

JG
Lambot(te)

zie Lambo.

 

FD
Lambou

-oux. Probabl. var. du suivant plutôt que dérivé du thème de Lamb(ert).

 

JG
Lambour

-ourg, cf. Lembourg.

 

JG
Lambour(g)

-ou(x), zie Limburg.

 

FD
Lambrau

zie Lamborelle.

 

FD
Lambre

zie Delambre, Lambrette.

 

FD
Lambré

cf. Lembrée.

 

JG
Lambré

zie Lambrette.

 

FD
Lambrecht(s)

-brechs, -brechtsen, -berechts, -beregts, -breg(h)t, -breg(t)s, -bregchts, -bregtse, -bregh(t)s, -brexhe, -breckx, -breck(s), -brecq, -bretchts, -brecth(s), -bricht(s), -brich(s), -brigt(s), -brigh(t)s, -berigts, -bri(c)ks, -brick(x), -bri(e)x, -brik, Lamprecht, Lemb(e)rechts, Lembreg(h)t(s), Lembrik, Lombrechts, Lambert(s), -ber(t)z, -bertsen, -bers,

-beir, -ber(g), -bart, -baere, -baert(s), Lanber, Delambert, Lampers, Lember(t), Lemper(e), Lampert(h), -pa(e)rt, -pertz, Lempart, -pert, Lambaets, -beets, Lamerichs, -igts, Lammerich, Lammert(s), Lamert, Lammerz, Lemmaert, Lammer, Lam(m)ers, Laemers, Lemmer(s), -en: Patr. Germ. VN land-berht ‘land-schitterend’: Landebert, Lan(d)bertus, Lambertus, Lambre(c)t(Fm., MORLET, GN). De vormen met Lem- zijnBr.-Limburgs; die met -m(m)- zijn ontstaan doorass, mb/mm. 1280 Aelidis Lamberti; i374Pieter Lanbrecht = P. Lambrecht, Ip. (BEELE); 1320 Lambert dit Lambrecke, Luik (BODY); 1399 Willem Lampaert (Ktr., DEBR. 2000′). -Lit,: E DEBRABANDERE, Defamilienaam LamlreditlG 1980,87-8.

 

FD
Lambremont

zie Lambermont.

 

FD
Lambret(te)

Lambré, Lambre(y), Lembrez, Lombrez,-i, -ette, Lampre(t), Lompret: Dim. van de Germ.VN Lambert. Patr. De vormen op -ette kunnen Metr. zijn, maar ook de verwaalste uitspr. van Lambrecht weergeven. 146 e. Jean Lamboret, Luik (BODY); 1565 Willem Lambret, Balen (EBB166).

 

FD
Lambreth

Spellingvar. Lambrecht of Lambret.

 

FD
Lambrey

1. Zie Lambret(te). – 2. Evtl. PlNLambrey (Hte-Saône).

 

FD
Lambricht(s)

-brich(s), -brigt(s), -brigh(t)s, -bri(c)ks, -brick(x), -brik, -brix, zie Lambrechts.

 

FD
Lambron

Lambry, cf. Lambor-.

 

JG
Lambry

zie Laborie.

 

FD
Lamby

cf. Lambert.

 

JG
Lamby

zie Lambier.

 

FD
Lamé

Lame(e), Lammé(e), Lametz, Lam(m)ey: Ofr. l’amé: de beminde, geliefde. BN. Vgl. Laimé.

 

FD
la-Me(e)r

-Meire. 1. V. LAD (La). —  2. Proven. Al Mère, ,,Au lac, à la mare ».

 

EV
Lamech

cf. Lamesch.

 

JG
Lameere

Lameir(e), zie Lemair(e).

 

FD
Lameere

Lameir, La Meir, Lameire, Lamaire. 1619 «Pierre Lamere» BourgNamur; parfois forme fém. de Lemaire?

 

JG
Lameijer

1 Grafïe voor Lameir; zie Lemaire.-i.Er I is een D. FN La(h)meyer: Lohmeyer, d.i. meierin een bos (DN).

 

FD
Lameize

zie Limage.

 

FD
Lamelle

De la Mole: van der Molen. Vgl. Delmeule.

 

FD
Lamelyn

zie Lambelin.

 

FD
Lamend

zie Lamant.

 

FD
Lamendin

NF spécifique du départ, du Nord, connu aussi sous les var. Lamandin et Laman-dain, et attesté à Tournai depuis 1762 (FyS); d’origine peu claire, mais l’article défini invite à voir un surnom, p.-ê. un dérivé anthrop. en -in de l’anc. fr., moy. fr. amender dont les sens sont multiples ‘améliorer; dédommager; gué­rir; croître; châtrer’, etc. FEW 3, 217-8 [avec la collab. de J. Virgo].

 

JG
Lamens

Lamensch, cf. Lam-. Cf. aussi La-me(s)ch.

 

JG
Lamens(ch)

zie Lammens.

 

FD
Lamer

au génitif: Lamcrs, Lammers. Formes

assimilées de Lambert, Lamberts. Cf. p.-ê. 1786 «Nicolas Lamert dit Lamure (orig. d’Heusy)» BourgLiège.

 

JG
Lamer(e)

zie Lemaire.

 

FD
Lamer(s)

zie Lambrecht(s), Lammers.

 

FD
Lamerand

-ant, cf. Lamirand.

 

JG
Lamerand(t)

-ant, zie Lamirand.

 

FD
Lameretz

-ets, zie Lammeretz.

 

FD
Lamerichs

-igts, zie Lambrecht(s).

 

FD
Lamert

zie Lambrecht(s).

 

FD
Lamertin

-(e)yn, zie Lambertijn.

 

FD
Lamertin

cf. Lammertin.

 

JG
Lamesch

Lamech. Peut-être var. de Lamensch [FOI

 

JG
Lamesch

Wsch. door ass. < Lamensch.

 

FD
Lamette

Opic. mette: grens (van terrein) (DNF),

 

FD
Lamette

Peut-être de w. nam. lamète, syn. de lamia, lamé ‘palonnier’ LN 188, par ex. com­me surnom de conducteur de chevaux.

 

JG
Lametz

1. PlN (Ard.). – 2. Zie Lamé.

 

FD
Lametz

Nom d’origine: Lametz (Ardennes, an. Vouziers).

 

JG
Lameuse

Nom d’origine: la Meuse, cf. aussi Demeuse.

 

JG
Lameuse

zie Lamusse.

 

FD
la-Meuse

Proven.      La      Meuse (Fleuve). N° 230.

 

EV
Lamey

zie Lamé.

 

FD
Lameyn

Var. néerl. de Lamain [FD],

 

JG
Lameyn(s)

zie Lammens, Lamain.

 

FD
Lameyse

-eyze, zie Limage.

 

FD
Lami

Lamis(se), Lamie, Lamy: BN L’ami: de vriend. Oudwaals amice (J. G.). 1383 Gauthier Lamy, Lyon (MARCHAL); 1398 Laurentio Lamy, Ktr. (CP p.6).

 

FD
Lami

Lamy, Lamis, Lamisse. 1476 «Jacque­mart Lamit» Ladeuze, 1597-98 «Jan Lamis», 1608-9 «Jan Lamy» ComptesNivelles, 1711 «Gerlache Lamy» Spontin; surnom: fr. ami, w. (arch.) amice < lat. amicus, mais aussi du cognomen lat. Amicus, var. Amicius, dont la var. Amicia expliquerait les formes en -isse.-Bibliogr.: P.-H. Billy, NP Ami: un faux-ami?, dans Mélanges… Jacques Chaurand (-Parlure, 7-10), 1995, 391-6.

 

JG
l-Ami

N. de relation sociale. Synon.: Lamy. Dimin. : Lamiot. N° 129.

 

EV
Lamiable

BN Ofr. amiable, Fr. aimable: vriendelijk, beminnelijk.

 

FD
Lamiere

zie Lemire.

 

FD
Lamin

Var. de Lamain ou de Lamine.

 

JG
Lamin(e)

Proven. Lamine (Loc. et L.D.).

 

EV
Lamin(ne)

zie De Lamin(n)e.

 

FD
Lamine

Laminne, Laminé (avec accent fautif). 1294 «Ernous de Lamines» CensNamur, 1306 «de Lamines» Cart Val Benoît, 1385 «Rausse de Laminne» CoutStavelot; nom d’origine: Lamine (Lg).

 

JG
Laminé

Var. van Laminne met secundair accent.

 

FD
Lamiot

1295-1302 « Vinchans li Amios» Impôt-Artois; surnom: anc. fr. amiot, dimin. de ami; cf. aussi Amiet.

 

JG
Lamiot

BN. Dim. van Fr. ami: vriend. 1300 Vinchans li Amios, PdC (BOUGARD). Zie ook Amiot, i.v. Amiet 2.

 

FD
l-Amiot

V. Lami.

 

EV
Lamiral

L’Amiral, Lamiraux. 1602-3 «Guil­laume Lamiral» TerriersNamur; surnom: anc. fr. amira(i)l, fr. amiral, signifiant à l’origine (avant le 13° s.) ‘commandant chez les peuples d’Orient’ FEW 19, 4b; cf. le suivant, mais également Lamoral.

 

JG
Lamiral

zie Lamoral.

 

FD
Lamirand

Ladmirant, Lamerand(t), Lam(m)erant: Ofr. amirant: émir, admiraal. Vgl. Lamoral. 1267 Watiers li Amirans, Herchies (J.G.); 1457 Jacop Lemmerant, Rijsel (PARM.); 1485 Jehan Lamerant, Komen (RHK).

 

FD
Lamirand

Ladmirant, probabl. aussi Lame­rand, -ant, Lammerant. 1267 «Watiers li Amirans» CensHerchies, 1294 «Amirans de Haukoche» = «Amirans d’Escoche» Cens­Namur, 14e s. «Lambier frère Lamirant» Dén-Hesbaye, «Lamirant» Bierset, etc. (de Hemri-court), 1508 «Jacques Lamiran» Bourg-Namut, 1516 «Collar Lamirant» GuillLiège, 1519 «Jadin Lamiran «BourgNamur; surnom: anc. fr. amirant, moy. fr. admirant ‘émir; amiral’FEW19, 4b.

 

JG
Lamiraux

zie Lamoral.

 

FD
Lamire

zie Lemire.

 

FD
Lamiroy

1584 «Touchain Lamiroy»  Dottignies; nom d’origine: Lamiroy, à Lebbeke (FlOr); pour Debrab. 832, forme régressive de •Lamiré, moy. fr. amiré ‘amiral’.

 

JG
Lamiroy

Regressievorm van Lamire, die niet l’admiré: de bewonderde (DNF) betekent, maar Mfr. l’amiré: admiraal, bevelhebber. 1459 Walterus Lameroy, LU (MULII); 1584 Touchain Lamiroy, Dottenijs (KWII).

 

FD
Lamis

-isse, cf. Lami. Lamkin. cf. Lamquin.

 

JG
Lamis(se)

zie Lami.

 

FD
Lamkin

zie Lammekens.

 

FD
Lammaing

Nom d’origine: Lamain (Ht), cf. aussi Lamain.

 

JG
Lammaing

zie Lamain.

 

FD
Lammar

1. V. LAD. — 2. Proven. La mare (L.D.). N° 231.

 

EV
Lammar

zie Delamar(re).

 

FD
Lämmchen

zie Lammekens.

 

FD
Lamme

Laame, Lam(m), Lam(p)s, Lans, Lamp(e), Lemm(e), Lems: Patr. Korte vormen van de VN Lambrecht. 1246 Lambertus dictus Lambe, L (LIND.); 1276 Lam Costere; 1276 Huguelot Lams; 1280 Heinekinum Lam; 1281 Ghiselinus filius Lam; 1326 Lam van Comene, Ip. (BEELE); 1321 Boidine Lampen, Cent (GN); 1400 Lambrecht f. Lamsins Lams, Bg. (SIOEN); 1428 Meine Lampen =Landbert (STARK); 1434 Jan Lam dictus Lambrechts,Bg.(LIND.).

 

FD
Lamme-

-ens, -ers, Lam-  -ock. V. LAND.

 

EV
Lammé(e)

zie Lamé.

 

FD
Lammekens

Lamkin, Lemke, Lemken(s), Lamquin, Lampke, Lembcke, Lämmchen: Patr. Dim. van VN Lambrecht. 1158 Lambertus Kegel = 1193 Lamkin Kegel, Cent (GN); 1302 Lambertus dictus Lemmeken Carnifex, Den Bosch (ONB); 1306 Lammekins Galant = 1308 Lambert Galant, Ip. (BEELE).

 

FD
Lammelin

zie Laemmle.

 

FD
Lammen(s)

Lamens(ch), Laamens, Lamyns, -ijns, -eyn(s), Lemmen, Lemme(n)s, Lampin(g), Lampen(s), Lempen(s): Patr. Vleivorm van de Germ. VN Lambrecht. 1163 Lampinus, Cent (GN); 1306 Lambin Cornelis = Lammin Cornelis = Lambiers Cornelis; 1374 Lamijn de Gansekuts = 1378

Lammin = 1387 Lambert Gansecuts; 1388 Kerstiaen Lammin, Ip. (BEELE); 1369 Jan Lempens, Mech. (V.ING.); 1372 Lemmene Eeruaerts = 1389 van Lambrechte Hervaerts, Tn. (ROEL. 1951).

 

FD
Lammens

cf. Lam-, Uiniiierant. cf. Lamirand.

 

JG
Lammer(s)

Lamer(s), Laemers, Lemmer(s), de Lamper, Lampers, lemper(e), Lempêre: 1. Afl. van Mnl. lam(p): lam. BerN van de schaapherder, die lammeren hoedt. Vgl. De Geeter. 1313 Bouden die Lammere = 1336 Bouden de Lamre, Dudzele (RYCKEBOER); 1351 van Amelise Lampere, Cent (GSP). Zie ook VS1981,449-455. – 2. Zie ook Lambrecht(s).

 

FD
Lammerant

zie Lamirand.

 

FD
Lammeren, van

zie van Lamperen.

 

FD
Lammeretz

Forme assimilée de *Lamberetz,

génitif de Lambrecht.

 

JG
Lammeretz

Lameretz, -ets: Patr. Spelling voor D. Lammertz, Lambertz, Lampertz.

 

FD
Lämmerhirt

Lammerhiert: D. BerN van de schaapherder.

 

FD
Lammerich

zie Lambrechts.

 

FD
Lammerinks

Patr. Afl. van VN Lambrecht.

 

FD
Lammerman

BerN van de schaapherder. Vgl. Lammers, D. Lämmermann.

 

FD
Lammert

-erts, -erz, zie Lambrechts.

 

FD
Lammertin

Lamertin, Lammertijn, -tyn. 1284 «Watiers Lammertin» DettesYpres; var. par assimilation de Lambertin, cf. Lambert.

 

JG
Lammertin(k)

-eyn, -ijn, -yn, zie Lambertijn.

 

FD
Lammey

zie Lamé.

 

FD
Lammineur

Var. au fém. de Lemineur.

 

JG
Lammineur

zie Mineur.

 

FD
Lammont

cf. Lamon(t).

 

JG
Lammont

zie Lamont.

 

FD
Lammote

zie Delamotte.

 

FD
Lamo(e)n, (van)

zie Lamont.

 

FD
Lamocq

Lamock, Lamoque. Surnom: anc. fr. et dial. moque (sens divers), ‘motte de terre, petit gâteau, tasse à boire’ FEW 16, 562-4.

 

JG
Lamocq

Lamock, zie Lamouche.

 

FD
Lamoise

zie Limage.

 

FD
Lamoitte

P.-ê. surnom: anc. fr. moiste ‘un peu humide, moite’, mais aussi ‘moisi’ Gdf [MH].

 

JG
Lamolin(n)e

zie Lamouline.

 

FD
Lamoline

-inné, Lamouline. 1574 «Jacquemin et Jehan le Molinne», 1582 «François Re-gnard ou de Lamouline», etc. Paliseul, 1780 «Laurent Lamolinne» Charleroi; du nom du moulin de la Haute-Mouline, auj. Lamouline, à Saint-Pierre-Chevigny (Lx). – Bibliogr. : A. Lanotte, Esquisse d’ascendances Lanotte-Defays, Jullien et Lamouline à Bertrix, Namur, 1990,107 p.

 

JG
Lamolle

Surnom: sans doute forme fém. d’anc. fr. mou, mol ‘indulgent, clément’, fr. mod. ‘indolent, inactif’ FEW 6/3, 49b-50a, plutôt qu’âne, fr. mole ‘meule’ ou ‘moellon’ [JH].

 

JG
Lamon

Lamond,  Lamont,   Lammont.  1444 «Renchonet de  Lamot» TerreJauche:  nom d’origine: l’amont, ainsi Lamont, dépend, de Kwaremont/Quaremont (FlOr).

 

JG
l-Amon(t)

Proven.   ,,L’amont   (de la rivière) ». Synon. : Laemont.

 

EV
Lamonaie

Lamonay. Surnom de changeur: fr. monnaie, mais aussi anc. hennuyer monnaie ‘atelier où l’on frappe la monnaie’, cf. Mon-noye et Monnoyer, -é.

 

JG
Lamond

Lamont, cf. Lamon.

 

JG
Lamongie

zie Limage.

 

FD
Lamont

Lammont, Lamon(d), Lamonte, Laemont, van Lamoen, Lamoen(s): PlN L’amont: stroomopwaarts, hoger gelegen land. Lamont in Kwaremont (OV). 1360 Rase Lamonts, Oud. (WALRAET).

 

FD
Lamontagne

1275-76 «Marions de le Monta­gne» RegTournai, 1535 «Bodau delà Montai­gne», 1656 «Guillaume La Montaigne» BourgNamur ; nom de résidence : fr. montagne au sens de ‘colline’ ; dans certains cas, semble être une simple traduction ancienne du NF Van den Berg.

 

JG
Lamontagne

zie Montagne.

 

FD
Lamoot

Lamot: 1. Patr. Vleivorm van VN Lambrecht. 1326 Jan Lammoet; 1326 Coppin Lammoot; 1375 Luux Lamoot, Ip. (BEELE). – 2. Zie Delamote.

 

FD
Lamoot

-oote. Dérivé néerl. en -ot du thème Lam-de Lambert; ou bien forme néerl. de Lamot.

 

JG
la-Moot

V. Motte.

 

EV
Lamoote

zie Delamote.

 

FD
Lamoque

cf. Lamock, -ocq.

 

JG
Lamoque

zie Lamouche.

 

FD
Lamor

cf. Lamour.

 

JG
Lamor(t)

La mort: de dood. BN voor iemand die er aïs de dood (Vl. Pietje de Dood, Ndl. Magere Hein) uitziet. Of var. van Lemort. 1199 Hugo Mors; 1290 Nicholaus dictus derTot, Bovenrijn (BRECH.); 1348 Rassekins fis Lamort (SLLIV).

 

FD
Lamoral

Ancien prénom, e.a. du comte d’Egmont, qui périt le 5 juin 1568 lors du Conseil des Troubles [MH].

 

JG
Lamoral

Lamiral, L’Amiral, Amirault, Lamiraux: Mfr. amira(i)l, amiré < Arabisch émir: bevelhebber, admiraal. 1378 Hanekin Amiraut, Dk. (TdT); 1395 Jehan Lamiraut, Choisy (MORLET); 1434 Joh. Lamirael, Morin. dioc. (MUL I); 1611 Lammorael vanden Berge = 1615 joncker Lammerael vanden Berge = 1617 heer Admirael vanden Berge, Aarts. (MAR.).

 

FD
Lamoret

cf. Lamouret.

 

JG
Lamoret

zie Lamour.

 

FD
Lamort

Sans doute de fr. mort, surnom dont les motivations peuvent été multiples ; sinon, var. de Lamor, -our.

 

JG
Lamory

Lamouris, -oury. 1438 «Colle Lamourie» Tournai, 1745 «Guil. Lamori» Bru­xelles [FD] ; prénom Amaury, avec l’article.

 

JG
Lamory

zie Lamoury.

 

FD
Lamot

zie Lamoot.

 

FD
Lamot(te)

Lamot(h)e, zie Delamotte.

 

FD
Lamote

Lamotte, -othe, Lamot (orthographe négligée). 1275 «Thielemins de Lamotte sire a Willemet» CartOrval, 1667 «Piere La motte» = «Piero Lamotte» Houdrémont, 1722 «Jean la Mote», 1753 «Evrard Lamote» NPLouette; nom de résidence: fr. motte ‘tertre, butte féo­dale’ (toponyme fréquent).

 

JG
Lamouche

1293 «Huardus dictus la Mouche» Laon; fr. mouche’, surnom au sens fig. de fine mouche, ou importun, ou bien surnom d’éle­veur d’abeilles, w. moches; cf. aussi Lemou-che.

 

JG
Lamouche

Lemouche, Lamoque, Lamocq, Lamock, Mouche, Mouque, Moucq, Mouck, Mox(he): BN Ofr. mosche, Lat. musca, Pic. mo(u)que, Fr. mouche, W. mo(x)he: vlieg. Vgl. Vliege. Vgl. ook Mouchet/Mo(u)quet. 1293 Huardus dictus la Mouche, Laon (MORLET); ±1300 Maroie Mouske, PdC (BOUGARD).

 

FD
Lamouille

Probabl. nom d’origine, par ex. La Mouille (Jura), etc.

 

JG
Lamouline

cf. Lamoline.

 

JG
Lamouline

Lamolin(n)e: PlN La Mouline: de molen in Izel en St-Pierre-Chevigny (LX). Wsch. ook elders. 1396 Marie de Lamoulinne, Dk. (TdT).

 

FD
La-Mouline

Proven. Lamouline (Dép.  Izel  et St.-Pierre-en-Ardennes). Lamp(e).  1. Proven. N. d’une terre dont la redevance était le prix de l’entretien d’une lampe (L.D.). — 2. V. LAND.

 

EV
Lamour

Lamor. 1404 «Idde Lamour» Tournai; surnom d’amoureux, d’amant: fr. amour, w. arch. amor FEW 24, 464a. Cf. aussi Lamo(u)-ret.

 

JG
Lamour

Lamouret(te), Lamoret, Amoré: Fr. amour: liefde. BN voor een verliefde, minnaar. Vgl. Lamoureux. 1327 Adam Amour, Suffolk (REANEY); 1404 Idde Lamour, Dk. (TTT); 1530 Pieter Lamour van Nuelyn, Bg. (PARM.); 1597 Mathieu l’Amour (vader van) 1590-1660 Jean Amoré (vader van) 176 e. Mathy l’Amour dit Amoré (vader van) Pierre Amoré, LU (Midd. 1982, 1-18).

 

FD
Lamouret

Lamoret. 1597 «Mathieu l’Amour» [père de] 1590-1660 «Jean Amoré» [père de] 17e s. «Mathy l’Amour dit Amoré» [père de] 1669 «Pierre Amoré» région liégeoise; sur­nom: anc. fr. amouré ‘aimé’. – Bibliogr.: F. Staquet, Notes généalogiques sur la famille l’Amour, dite Amoré, IdG 37, 1982, 1-18.

 

JG
Lamourette

1667 «Jenne Motuir ditte l’amou­rette » Gilly ; surnom : fr. amourette, dimin. de amour. Cf. aussi Amourette.

 

JG
Lamoureux

1404 «Jehan Lamoureux» Laon, 1442 «Jehans Lamoureux père de Jehane Lamoureuse» Ladeuze, 1545-74 «feu Johan de Salme dit Lamo(u)reux» BourgLiège, 1578 «Jean Lamoureux» BourgNamur; surnom: fr. amoureux FEW 24, 474b. – Cf. aussi 1560 «Lamourot de Loit St Pier» NPLouette.

 

JG
Lamoureux

Amoureus: BN voor een hartstochtelijke minnaar, een Don Juan. 1404 Jehan Lamoureux, Laon (MORLET).

 

FD
Lamouris

-oury, cf. Lamory.

 

JG
Lamoury

-rij, -ris, Lamory, Lamury: L’Amoury. Patr. Amoury, zie Amaury. 1438 Colle Lamourie, Dk. (TTT); 1745 Guil. Lamori, Bs. (AP).

 

FD
Lamovte

Verkeerde lezing van Lamonte, of van Lamoute < Lamote?

 

FD
Lamp-

Thème anthropon. tiré de Lambert, parallèle à Lamb-, p.-ê. davantage d’origine germanique, cf. Lampert(h). « Hypocor. simple: Lampe, Lampre, au gé­nitif: Lampen, au génitif surcomposé : Lampens.

Dérivés : Lampart, Lampaert. Lampson (suff. -eçon); sans doute création romane, à partir de la finale de dérivés tels que enfançon, neveçon, etc.

 

JG
Lamp(e)

zie Lamme.

 

FD
Lampa(e)rt

zie Lambrecht.

 

FD
Lampen(s)

zie Lammens.

 

FD
Lamper, de

zie Lammers.

 

FD
Lamperen, van

van Lammeren: PlN Lamperen (NB).

 

FD
Lampereur

cf. Lempereur.

 

JG
Lampereur

zie Lempereur.

 

FD
Lamperjee

zie Lempereur.

 

FD
Lampers

Lampert(h), -ertz, zie Lambrecht.

 

FD
Lampert

-erth, au génitif: Lampertz, Lam-pcrs (par simplification). Forme haut-all. de land-behrt.

 

JG
Lampin(g)

zie Lammens.

 

FD
Lampke

zie Lammekens.

 

FD
Lamploy

zie Lamproi(e).

 

FD
Lampo

zie Lambo.

 

FD
Lampoie

Lambol: Patr. W. vleivorm van Germ. VN Lambert. 1555 Roelant Lampol, Dk. (SCHOUT. I); 1564 Roel. Lampol, Pecq-Aw. (AP).

 

FD
Lampole

(NF tournaisien). 1555 «Roelant Lampol» Tournai; surnom, d’anc. fr. ampole, ampule f., ‘fiole, ampoule’, etc. Gdf [MH], plutôt que var. de Lambol.

 

JG
Lamprau

zie Lamborelle.

 

FD
Lampre

cf. Lampe.

 

JG
Lampre(t)

zie Lambret(te).

 

FD
Lamprecht

cf. Lambrecht.

 

JG
Lamprecht

zie Lambrecht(s).

 

FD
Lamprenne   

Proven. L’Ambraine (Dép. Gelbressée).

 

EV
Lampreu

zie Lempereur.

 

FD
Lamproi

-oie, Lamproy, -oye, sans doute aussi Lamploy (cf. également Lemploy). Surnom: w. lamprôye, lamproie, mais pourrait aussi représenter: 1428 «Colar Lambroye» Othée, qui est un dérivé en -oye d’un thème tiré de Lambert.

 

JG
Lamproi(e)

-oy(e), -oey, Lamploy, Lemploi,-oy: Patr. Afl. op -ôye van VN Lambert. Vgl. Lambois.i4z8 Colar Lambroye, Othée (HERB.).

 

FD
Lamprou

Var. van Lamprau of van Lampreu?

 

FD
Lamproye

1. Car. mor. H. qui se transforme  [La lamproie subit des

métamorphoses]. — 2. Proven. Essart(rode) du sieur Lambert.

 

EV
Lamps

zie Lamme.

 

FD
Lampson

cf. Lamp-.

 

JG
Lampson

zie Lamson.

 

FD
Lamquet

Dérivé en -ket du thème anthroponymique Lam-, cf. Lam.

 

JG
Lamquet

Lenquet(te): Patr. Dim. van Germ.VN Lambrecht.

 

FD
Lamquin

Lamkin. 1267 «Lamkin l’Osterline» ChartesFlandre, 1472 «Therion Lamkin» DénChiny; dérivé en -kin du thème anthroponymique Lam-, cf. Lam.

 

JG
Lamquin

zie Lammekens.

 

FD
Lams

cf. Lam.

 

JG
Lams

zie Lamme.

 

FD
Lamsens

Lansens, Lanssen(s), Lemsen: Patr. < Mnl. Lamsin, vleivorm op -sin van VN Lambrecht, 1267 dat was Lamsins f. Diedelen, Bg. (CG); 1310 Yse f. Lamsins = Yse f. Lammins, Schoondijke; 1375 Lamsin de Gansekuts = 1387 Lambert Gansecuts, Ip. (BEELE); 1393 Marien Lamsins erve; 1414 Lammin = Lamsin Jaqueloot, Ktr. (DEBR. 1970,1957).

 

FD
Lamsens

Lansens, Lanssen. Forme néerl. de Lamsin, hypocor. de Lambert [FD].

 

JG
Lamson

Lampson, Lamsoul(le): Patr. Vleivormenop -eçon, -eçoul van VN Lambrecht. 1326 Jan Lammechoen, Ip. (BEELE); 146 e. Lambert dit Lambechon le Robier, Luik (BODY); 1584 Jan Lamson, Aw. (AB).

 

FD
Lamsoul

Nom d’origine: Lamsoul, dépend, de Jemelle (Nr), plutôt que dérivé du thème Lam-.

 

JG
Lamsoul

Proven. Dép. Jemelle.

 

EV
Lamstaes

EN in FV. Onduidelijk. 1665 Petrus Lamistay, Wever (MUL VI).

 

FD
Lamsweerde, van

PlN Lamswaarde (Z). 1394 Loys van Lanzwaert, Z (OLV 403).

 

FD
Lamury

1. BerN W. l’amury: l’armurier, Mfr. armeurier: wapenmaker. Vgl. Larmoyer (HERB) – 2. M.i. veeleer var. van Lamoury.

 

FD
Lamury

Nom de profession: w. liég. ârmurî ‘armurier’ FEW 25, 24la.

 

JG
l-Amury

Profess. ,,L’armurier ». N°189.

 

EV
Lamusse

Lameuse: W. voor L’aumusse. Mfr. aumusse < Mlat. almutia: kapmantel van kanunnik > muts. 1275 Margherite l’Aumuche, Lessen (VR io6v°); 1384 Watier Aumusse, Laon; vgl. 1306 Robert L’Aumucier, Senlis; 1380 Pierre Lamissier, Laon (MORLET).

 

FD
Lamy

cf. Lami.

 

JG
Lamy

Zie Lami.

 

FD
l-Amy

V. Lami. N° 129.

 

EV
Lamyns

zie Lammens.

 

FD
Lan

Probabl. nom d’origine: Laon, cf. 1279-80 «Marions de Laon» RegTournai, 1284«Henri de Laon, li clers» DettesYpres, 1444 «Jehan de Lan merchier» AidesNamur.

 

JG
Lan

Rom. spelling voor Lang? Of PlN Laon?

 

FD
Lan(c)k-

cf. Lang-.

 

JG
Lan(n)o(o)te, (van de)

-otte, zie Delaunay.

 

FD
Lan(n)oit(t)e, van de

zie Delaunay.

 

FD
Lan(n)oy(e)

-oij(e), -ois, -oyt, Lanoi(t), Lan(n)ootje), Lanotte, Lano, Lan(n)oo, Lan(n)oey(e), Launay, Launois, -oy, Lon(n)ay, Lhonai, Lhonnay, Lonnoy: 1. PlN Lannoy (Nord, Oise): 1211 del Ausnoi (TW). Lat. alnetum, Fr. aunaie: elzenbos. Zie ook Delaunay. De grafieë’n Lannoo(t) en Lanotte zijn Vl. adaptaties, aangezien Pic. oi ongeveer samenviel met onze scherplange o (vgl. foire: foor). 1382 van Jan Lennoitte, Machelen (DEBR. 1970). – 2. In de 196 e. komt in Verrebroek Lannoey voor aïs reïnterpretatie van Lernould. 1781J. F. Lernould, Verrebroek (vader van) 1783 Lernou, 1805 Larnoet, 1810 de Larnoy, 1812 Lannoit, 1816 Lanoi, 1821 Lannoy (VS1996,86-87).

 

FD
Lanaux

cf. Lanneau, Lanniau(x).

 

JG
Lanaux

zie Lanneau.

 

FD
Lanaye

1701 «Guillaume de Lanaye» Bourg-Liège, 1723 «Lanaye» Ciney; nom d’origine: Lanaye, w. al nâye (Lg).

 

JG
Lanber

zie Lambrecht(s).

 

FD
Lanberg

Landeberg. Nom d’origine : Landenberg (Winterthur).

 

JG
Lanberg

zie Landenberg.

 

FD
Lanc-

-elin ,-elot. V. LAND (Lanz).

 

EV
Lancart

cf. Lanquart.

 

JG
Lancart

zie Lanckaert.

 

FD
Lancaster

Lankester; de Lancastre: E. PlN. 1480 Nicolaus de Lancastere; 1690 Guil. Laincaster, Lancastrensis (MUL II, VII).

 

FD
Lancbeen

zie Langbeen.

 

FD
Lance

1265 «Jehans Lance de Frasnes» Cens-Namur; hypocor. germ. Lanzo (très fréquent), cf. Lans; p.-ê. aussi de fr. lance, surnom militaire, ou bien d’anc. fr. lance, mesure de terre Gdf [MH].

 

JG
Lance

Lans(e): 1. BerBN voor de maker of dragervan lansen. Vgl. Lancet. – 2. < Lanzo, Lantso, afl.van Germ. land-naam. 985 Landefredus qui et Lanzo (BRECH.). – 3. L’ance. Mfr. anse: handvat? 1307 Colons li Ance, Luik (SLL III).

 

FD
Lancée

zie Lancet.

 

FD
Lancel

Peut-être avec agglutination de l’article: Ancel (cf. Anceau, Ansiau), dérivé du thème du NP Anselme, comp. Lanciaux; sinon, d’anc. fr. l’ancel ‘le serviteur’, cf. Lancelle.

 

JG
l-Ancel

Situation sociale. ,,Le servi­teur ». N° 137.

 

EV
Lancel(le)

Lanselle, Lancia(ux), Lansiaux, Lansay: Patr. VN Ancel (zie i.v.), met proditisch Iw. (!’). 136 e. li Ansiaus, Hénin (DUPAS 298); 1360 Maigne Lansielle, Dk. (TdT); 1536 Michiel Lanseel, Gullegem(KWII).

 

FD
Lancelevé

BN voor iemand die de lans opneemt, naar de lans grijpt? Vgl. D. Zuckmesser, Zuckschwert.

 

FD
Lancelin

Avec agglutination de l’article, Ancelin, dimin. du thème de Anselme, cf. Lancel (ci-dessus); ou bien d’anc. fr. lancelin,m, liég. lanchelin ‘dard, javelot’ FEW 5, 152a, surnom de soldat.

 

JG
Lancelin

Patr. VN Ancelin met proditisch Iw. Of afl. vanLancelot. 1096 Lancelin de Beaugency (PDB).

 

FD
Lancelle

Lanselle, sans doute aussi Loncelle. 1360 «Maigne Lansielle» Tournai; surnom: anc. fr. ancele ‘servante’ FEW 24, 540b, cf. aussi Lancel, plus probable que anc. fr. lancette ‘navette’, surnom de tisserand (Dauzat 362).

 

JG
Lancelot

Lanselot, Lansloot, Lanslots, Landslots: Patr. Lanseloot, naam uit de ridderromans (BOEKENOOGEN 77-8). 1378 Lancellot Bollaert = 1394 van Lanseloot Bollarde, Ktr. (DEBR. 1970); 1396 Lanseloot Roose, Ip. (BEELE); 1584 Bertelmeeus Lantsloot, Aw. (AB).

 

FD
Lancelot

Lanselot. 1502 «Lancelo de Sarton» BourgNamur, 1570 «Lanchelot de Maretz» BourgLiège, 1578 «Cornil Lancelot» Bourg­Namur, 1646 «Linar Lancelot» Fronville;anc. prénom mis à la mode par les romans de che­valerie.

 

JG
Lancer, de

zie Lanier.

 

FD
Lancereau

1620 «Jan Lancereau (de Sedan)» émigré en Suède ; surnom : pour Dauzat 362, dérivé en -ereau de lance, cf. moy. fr. lancerel ‘jeune brochet’ (effilé comme une lance) FEW 5, 152b.

 

JG
Lancereau

Ofr. lancerel, dim. van lance: lans. BN voor een slanke (DNF).

 

FD
Lancestre

Anc. fr. ancestre ‘ancêtre’ FEW 24, 642b, nom de parenté ou surnom de personne âgée.

 

JG
Lancet

-ette, Lancée: Dim. van Ofr. lance: lans. BerBN. Vgl. Lance 1.1280 Robins Lanchet, St-Q. (MORLET).

 

FD
Lancet

Lancette. 1280 «Robins Lanchet» Si-Quentin ; surnom : anc. fr. lancete ‘petite lance; instrument de chirurgie’, etc. FEW 5,152a.

 

JG
Lanchals

BN voor iemand met lange hais. 1268 Willelmus Lanchals, Ip. (BEELE); 1392 Giele Lanchals, Aw.(ANP).

 

FD
Lanciaux

Lansiaux. Cf. 13e s. «li Ansiaux» Hénin; avec l’article agglutiné, Anciaux, dimin. du thème de Anselme, cf. Lancel.

 

JG
Lancien

cf. Ancien.

 

JG
Lancier(s)

Lanssiers, de Lansier: BerN Mfr., Mnl. lancier: lansier, maker van lansen. 1294 Emme Lanchiere, Atrecht (WYFFELS); 1290 Jehan Lankier,St-Q.(MORLET).

 

FD
Lanciers

Fonction. Soldat armé d’une lance.

 

EV
Lanciers

Lanssiers. Génitif de moy. néerl. lansier ‘lancier’, cf. 1294 «Emme Lanchiere» NécrArras.

 

JG
Lanck

zie (de) Lang(e).

 

FD
Lancka(c)ker

zie van Langenacker.

 

FD
Lanckaert

Lankart, Lancart, Lanquart: Pic. hypercorrect voor Lanchart. Vgl. Mpic. Lankier = Lancier (MORLET). Afl. van lance: lans. 1401 Mahieu Lanchart, Comp.; 1404 Pierre Lansart, Laon (MORLET); 1584 Peeter Lanckaert, Aw. (AB).

 

FD
Lanckbeen

zie Langbeen.

 

FD
Lancke

Hypercorrect voor Loncke, wegens de o-achtige klank van korte a, vooral voor velare nasaal.

 

FD
Lancker(e), van

van Lanker, van Lanckeren, van Lancre: Samentrekking van Van Langacker; vgl. van Langenacker. PlN Langenakker in Oud. (OV). 1275 H. de Langackera, Oud. (HOEBEKE); 1492 Symoen van Lanckere, Cent (BOONE); 1572 Thomaes van Lanckere, Jan van Lanckere gheseit Macs fs. Tomaes, Cornelis van Lanckackere fs. Jans,Tomaes sone, Oud. (V.BUTS. 1972).

 

FD
Lancker, de

Lan(c)kers: 1. Var. van De Lonker. Vgl. Lancke. – 2. De Lancker < Delancre.

 

FD
Lanckman(s)

1. V. Lang. — 2. V.  Lanc(k)- -muer, -neus, -paep, -riet, LAND (Lank).  -sweert, -vrind. V. Lang.

 

EV
Lanckman(s)

zie Langman(s).

 

FD
Lanckmeus

zie Langenus.

 

FD
Lanckmuer

Vondelingnaam: (gevonden aan de) lange muur? Vgl. 1788 Henricus Langenduer ante portam domus inventitiorum, Lv. (VS1976,428). Schotse FN Langmoor? 1660 Langmuer, A’dam (PDB).

 

FD
Lanckohr

zie Langhoor.

 

FD
Lanckpaep

BN voor een lange, grote paap, priester. 1346 Woutere Langhepape, Aw. (CLEMEUR); 1357 Langpapen = 1369 Langpaeps dochter, Her. (DERCON).

 

FD
Lanckriet, (van)

Lan(g)kriet, Lancriet: De FN Lanckriet komt in Vlaanderen niet voor 1600 voor. De FN komt in 1625-39 in Tielt voor aïs: Lancry (zie i.v.), Lancly, Lancryet en Lancriet (med. H. Lanckriet). Zie ook Van de Langerijt.

 

FD
Lanckrock

zie Langerock.

 

FD
Lancksweir(d)t

-zweirt, -sweerd(t), Lanc(k)sweert, Lanksweerdt, Lanckxweerdt, Langsweir(d)t, Lanszweert, Lansweer(d)t, Landsweer(d)t, -sweers: Mnl. lanc zweert: lang zwaard. BN voor de zwaardenmaker of zwaard vech ter. Vgl. Longuepée. 1590 Jacob Langswaert, Gent-Leiden (J.D.).

 

FD
Lanckvrind

BN voor iemand met vriendschappelijk karakter, met wie je lang bevriend kunt zijn. Vgl. Cortvriend.

 

FD
Lanckweerd

Verhaspeling van Lancksweert.

 

FD
Lanclu(d)

Lanclus, cf. Lenclu(d), Lenclus.

 

JG
Lanclu(s)

Lanclud, zie Lenclus.

 

FD
Lançon

Lançon, Lanson: 1. PlN Lançon (Ard.). -2. Spellingvar. van Lamson. – 3. Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Lanzo (zie Lance 2.). 1340 Herbertus dictus Lanson, St-Q. (MORLET).

 

FD
Lançon

Nom d’origine: Lançon (Ardennes); sinon, surnom métaphorique, d’après anc. fr. lançon ‘branche d’arbre’ Gdf [MH].

 

JG
Lancre

zie Delancre.

 

FD
L’Ancre

Probabl. de fr. ancre comme nom d’enseigne, cf. Delancre, Delangre [MH].

 

JG
Lancre, van

zie van Lanckere.

 

FD
Lancriet

zie Lanckriet.

 

FD
Lancry

13e s. «Vaes Lancris» NécrArras, 1820 «Lancris, Lancry» Pas-de-Calais; nom issu d’un anthrop. germ., p.-è. lang-rîk (Fôrst. 1012, note que langa est souvent confondu avec landa et que land-rik est fréquent); cf. Landri.

 

JG
Lancry

Lancri: Fréquente FN in PdC in 1820 (BERGER). Patr. Rom. vorm van Germ. VN lang-rîk ‘lang-heerser’. 1244 Vaas Lancris, Atrecht (NCJ). Vgl. 1576 Langheric, Hulst Z (LIND.). Zie ook Lanckriet.

 

FD
Lancsweert

zie Lancksweirdt.

 

FD
Lançut

Zie Lansu.

 

FD
Land

Lande: Patr. Korte Germ. VN Lando (GN). 1303 Andries Lands wive, Bg. (VERKEST).

 

FD
LAND

Racine germanique ayant servi à former des noms de baptême.  (V. LAD). Prototypes : Lmabert, Lancelot.  (Land-bard, Lanz-hlod).

A.   Forme Land ou Lam ou Lan.

I.  N. simples.

Lande, Landman, Laan, Laenen(s).

II.  N. simples avec suffixes. L.-elin : Lem- -(e)Iin, -(e)lyn.

III.  N. composés.

L.-bald : Lam-, Lom- -beau, -bo, -bel(le).

L.-bard : Lam- -paert, -bert, -brecq, -bié, -biet, -bié, -by, -brechtfs), -bregh(t),  -ber(t)s,   -bertz,  -precht,  -brix,   -brichts,  -pert;   Lem-brette, Lambert- -i, -y (Génitif latin). Diminutifs de L.-bald ou L.-bard :

L.- : Lamme, Lem, Lemmens, Lemense, Lampe. L.- -eketto, -kin, -ok : Lam- -quet, -quin, Lemmekens, Lamock. L.-elin : Lamb-, Lemb- -elin. L.-otto : Lamb(i)otte, altéré en Lambilliotte. L.-ino : Lambin. L.-hard : Land- -art, -ert. L.-hari : Lend-, Lent- -ers, Landry. L.-hlod : Landsloot, Landeloos (Synon. : Lancelot, ci-après, et Ladis-

las, V. LAD). L.-marc : Landmarc. L.-rad (-ragin) : Land- -ré, -rain, -rien. L.-ric : Land- -ry, -rieux. L.-wald : Landau (Histoire: Landoald, N. de saint).

B.   Forme Lans :

I.  N. simples.

Lan(t)z, Lanssens, Lans(on), Lens, Lenssen(s).

II.  N. simples avec suffixes.

L.- -ekin, -elin : Lenzkens, Lanscelin.

III.  N. composés. L.-hari : Lanser.

L.-hlod : Lancelo(o)t, Lenseclaes. L.-wald : Lanselle.

C.  Forme Lank. I. N. simples.

1.   Lenk, Langue, Lanck-, Lang- -mans.

2.  Langens

3.  L.- -akin, -ekin; -ik : Langaskens, Langic. IL N. composés,

L.-hari : Lenger, Langie, Langers. Len- -ie, -ière.

L.-hlod : Langlot.

L.-rad (-rand) : Lengrand.

 

EV
Land-

-rain, -ré, -resse, -rie. V. LAND.

 

EV
Land-

-uyt, -eut. Proven. ,,Campagne éloignée (de l’agglomération) ». (Dép. Braine – le – Château, Eeke, etc.). N° 228.

 

EV
Landa(ux)

zie Lancel(le).

 

FD
Landaes

-a(s), zie Delandas.

 

FD
Landais

Ethnique: habitant des Landes ou d’une lande en particulier (Dauzat 363).

 

JG
Landas

1275-76 «Alisons de Landast» Reg-Tournai, 1297-99 «Bauduin de Landas» ComptesMons; nom d’origine : Landas (Nord).

 

JG
Landau

1. Proven. Ville d’Allem. — 2. V. LAND.

 

EV
Landau

Nom d’origine : Landau (Hesse).

 

JG
Landau(er)

Landeau, Landouw: PlN Landau in de Faits.

 

FD
Landauer

Ethnique : habitant de Landau.

 

JG
Landdreter

Landtreter: D. FN Landreiter: bereden bode, bode te paard, landruiter. Vgl. Minnebo.

 

FD
Landdreter

Nom de profession: all. Landreiter ‘gendarme à cheval’.

 

JG
Lande

1820 «Laude» (nombreux) Pas-de-Ca­lais ; paraît être un anthrop. genn., par ex. l’hy-pocor. Hlodo. Cf. aussi flam. Lode = Lodewijk (Louis). « Dérivés: Laudet. – Laudin. Laudis. « Latinisation: Laudus, Laudy.

 

 

JG
Lande

Proven. ,.Terrain inculte » (L. D.). Synon. : Lalande. N° 237.

 

EV
Landeberg

zie Landenberg.

 

FD
Landeck

PlN Landeck (RP, BW).

 

FD
Landeg(h)em

Proven. Loc.

 

EV
Landeg(h)em, (van)

PlN Landegem (OV). 1130 Lambertus de Landegem, Cent (GN); 1270 Woutre van Landenghem, Cent (CG); 1398 France van Landeghem, Pittem (DEBR. 1970).

 

FD
Landeloos

1. Situât, polit. ,,Sans pays, apatride ». — 2. V. LAND.

 

EV
Landeloos

Landerloo(s): BN voor iemand zonder landbezit. 1361 Gerardo Landeloes, Steenbergen (C.BAERT). Vgl. Sansterre.

 

FD
Landeloos

Landerloos, -oo. Surnom néerl. si­gnifiant ‘sans terre’, équivalent du NF San-terre.

 

JG
Landen

1370 «Belle van Landen» Tirlemont; nom d’origine: Landen (BrFl).

 

JG
Landen, (van)

PlN Landen (VB). 1321 Johannis de Landenne, Heilissem; 1370 Belle van Landen, Tn. (C.BAERT).

 

FD
Landenberg

Lan(de)berg: D. PlN in Winterthur (BRECH.).

 

FD
Landenne

Nom d’origine: Landenne, w. lan-dène (air. Namur).

 

JG
Landenne

PlN (LU).

 

FD
Landenne

Proven. Loc.

 

EV
Lander(s)

1. Patr. Germ. VN land-hard ‘land-sterk’: Landardus (MORLETI). 1478 Katelyn Landeert, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. Zie De Laender.

 

FD
Lander, (de)

zie de Laender.

 

FD
Lander, van

Wsch. < Van Landen.

 

FD
Landercy

Landrecy, Landurcy. Nom d’ori­gine: Landrecy, w. Landurci, hameau de My (arr. Marche). – La localisation n’est pas du tout favorable à Landrecies (Nord) comme NL éponyme, cf. cependant 1302 «Jakemes de Landrechies» LoiTournai, 1356-58 «Jehans de Landrechies cuveliers» PolyptAth.

 

JG
Landercy

zie Landrecy.

 

FD
Landerie

zie Landry.

 

FD
Landerieu

cf. Landrieu(x).

 

JG
Landerieu

zie Landrieu(x).

 

FD
Landerloo(s)

zie Landeloos.

 

FD
Landerloos

cf. Landeloos.

 

JG
Landers

D’après Carnoy 36, p.-ê. var. de Lenders (fr. Léonard).

 

JG
Landerwijn

-wyn. Peut-être nom issu de l’an-throp. germ. lant-win (Fôrst. 1011).

Landeut, cf. Landuyt.

 

JG
Landerwijn

-wyn: Patr. Landewijn, met epenthe-tische r. Germ. VN land-win ‘land-vriend’: Landuinus (MORLET I). 1561 Pieter Landerwyn = 1587 P. Landerwin, Roes. (VS1974,478-480).

 

FD
Landesberg

zie Landsberg.

 

FD
Landesman

zie Landman(n).

 

FD
Landeut

V. Landuyt.

 

EV
Landeut

zie van Landuit.

 

FD
Landewij(c)k, van

van Land(e)wyck: PlN Landwijk in Donk (L). 1322 Arnold van Lantwyck, Mech. (Limburg 1956,184-8,302-4); 1369 Jan van Landewijde, Bs. (HB164).

 

FD
Landgoed

PlN? Wsch. een reïnterpretatie.

 

FD
Landgraf

Landsgraeve: EN van een landgraaf. 1245 Henricus Lantgrave (van Thuringen) (GN).

 

FD
Landheer

Landsheer, Landtsheer, -heere. Surnom: moy. néerl. lant(s)here ‘seigneur, propriétaire’.

 

JG
Landi(er)

Landy, Lant(h)ier, Lantiez, Lanty, Lenti(er): Patr. Rom. vorm van Germ. VN land-hari ‘land-leger’: Landarius (MORLET I). 1340 Jehan Lantier, St-Q. (MORLET).

 

FD
Landman

1. Proven. ,,Campagnard ». — 2. V. LAND.

 

EV
Landman(n)

Lan(d)tman, Land(e)sman, Lansman(s), -manne: Mnl. lant(s)man: landman, buitenman, landbewoner; ingezetene, landsman. 1397 Peter Lansmans, Vreren (IOT); 1430 dat lan Lansmans was, Her. (DERCON); 1462 Jan Lantsman, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD
Landmeter, de

Land(t)me(e)ters, Lantmeeters, Landmesser: BerN van delandmeter. 1282 Johanni Lantmetra, Bg. (WYFFELS); 1283 Eustason le Lantmetre, Ktr. (DEBR. 1980); 1378 Janne den Lantmetre van den vorseiden dake…te metene, Dend. (OSD).

 

FD
Landmeters

Landtmeters, Lantmeeters, Lant-meters. Nom de profession: moy. néerl. lant-meter ‘arpenteur’.

 

JG
Landmeyer

BerN van de meier, boer te lande. Of reïnterpretatie van Langenmeyer.

 

FD
Landmeyer

Nom de dignité : ail. land + Meyer, littér. ‘maire rural’.

 

JG
Lando

Spelling voor Fr. uitspr. van Landau.

 

FD
Landolphe

Nom issu de l’anthrop. germ. land-wulf?

 

JG
Landolphe

-olfi, -olsi: Patr. Germ. VN land-wulf ‘land-wolf : Landulfus (MORLET I).

 

FD
Landouw

Nom d’origine: moy. néerl. landouwe ‘prairie’.

 

JG
Landouw

zie Landau(er).

 

FD
Landouzy

Wellicht verhaspeling van Landercy/Landurcy.

 

FD
Landoy

Proven. Landat ou Landot (Dép. Mainvault).

 

EV
Landrain

Landrin. 1820 «Landrin» Pas-de-Calais; surnom: (Montbéliard, etc.) landrin ‘lambin, flandrin’ FEW 16, 443a.

 

JG
Landrain

zie Landrieu(x).

 

FD
Landre

Landrez. Avec agglutination de l’article, prénom André.

 

JG
Landré

Landrez: Patr. l’André. Vgl. Landrieu.

 

FD
Landre(s)

PlN Landres (Ard., Meurthe-et-Mos.)of Rom. vorm van Landen (VB). 1286 Watiers Landré, Valencijn (HERB.).

 

FD
Landreau

zie Landrieu(x).

 

FD
Landrecy

cf. Landercy.

 

JG
Landrecy

Landercy, Landurcy: PlN Landrecies (Nord) of evtl. Landrecy in My (LX). 1365 le dame de Landrechies, Bergen (DE COCK); 1384 Person de Landresis, Laon; 1399 Jehan de Landrechies, St-Q. (MORLET).

 

FD
Landrecy

Proven. Landrecy (Dép. My).

 

EV
Landres

1286 «Watiers Landre» Valenciennes; probabl. nom d’origine: soit Landres, anc. nom de Landen (cf. aussi Delande), soit Lan­dres (Ardennes, etc.).

 

JG
Landresse

cf. Landries.

 

JG
Landresse

zie Landrieu(x).

 

FD
Landrez

cf. Landre.

 

JG
Landri

Landrie. Landry, s.d. «commemoratio presbyteri Landrici» ObitHuy, 1286 «Landris et Willaumes» CartMons, 1753 «Gille Lan­dry» Sart-en-Fagne; nom issu de l’anthrop. germ. land-rik, mais pourrait être aussi une var. de Landrieu. – Cf. également 1304 «Johans de Landris maires de Lige», 1368 «Johans dis de Landris chevalliers » CartValBenoît.

 

JG
Landri(e)

zie Landry.

 

FD
Landrien

Avec agglutination de l’article, prénom Andrien.

 

JG
Landrien

Patr. L’Andrien of spelling voor Landrin.

 

FD
Landrien

Proven. Dép. Heurne.

 

EV
Landries

Landresse. Peut-être, avec agglu­tination de l’article, prénom néerl. Andries, comp. Landre.

 

JG
Landries

zie Langendries.

 

FD
Landrieu

Landrieux, Landerieu. 1295-1302 «Jakemon l’Andrieu» ImpôtArtois, 1393 «Je­hans Landrieu» Tournai; avec agglutination de l’article, prénom Andrieu, comp. Landre; cf. aussi Landri, Landry.

 

JG
Landrieu(x)

Landerieu, Landurieux, Landreau, Landri(e)au, Landureau, Landrin, Land(u)rain, Landresse: Patr. L’Andrieu, L’Andreau, L’Andrin. Zie André. Landr(a)in kan ook vleivorm zijn van Landry. 1295 Jakemon FAndriu, PdC (BOUGARD); 1393 Jehans Landrieu, Dk.(TdT).

 

FD
Landrieu(x)

V. LAND.

 

EV
Landrin

cf. Landrain.

 

JG
Landrock

zie Langerock.

 

FD
Landroit

-oy, Lendroit, Landrot. NF assez rare en Belgique, attesté en Gaume à Ruette dès 1648 (GeneaNet), sans doute en prove­nance de l’Aisne ou de la Meurthe-et-Moselle où il pourrait être d’origine toponymique (de Landroy en 1517), mais un surnom serait tout à fait possible d’après le sens d’anc. fr. endroit ‘genre, valeur, caractère, etc. Gdf.

 

JG
Landroux

1571 «P. Landreu de Paris» Bourg-Liège; surnom: fr. landreux ‘languissant, traîneur’ FEW 16, 443a; ou bien var. liégeoise de Landru [JL, NFw].

 

JG
Landroux

Patr. L’Androu. Fr. vorm van VN André. 1384 Perre Androuet, Laon (MORLET).

 

FD
Landroy

cf. Landroit.

 

JG
Landru

Metr. Germ. VN land-thrûth ‘land-macht1: Landetruda (MORLET I).

 

FD
Landru

Nom issu de l’anthrop. germ. fém. land-thrûth > Landetruda [FD] ; cf. aussi Landroux.

 

JG
Landry

cf. Landri.

 

JG
Landry

Landri(e), Landerie: Patr. Rom. vorm van Germ. VN land-rîk ‘land-machtig’: Landrik, Landricus (MORLET I). 1653 Philip Landry= Landri = Landrie, Ronse (Midd.i<)64,274). Vgl. 1313 Thomas de Saint Landri, Parijs (MICH. 1950).

 

FD
Landsberg

Landesberg, Landsbergier, Langsberg, Lansberg(h),

-bergen: Verspreide D. PlN Landsberg. Landsbergier < Landsberger. 1562 Hubrecht van Lansberch, Diisseldorf-Aw.(AP), Zie ook Lansenberg.

 

FD
Landschoot(e), van

van Landtschoote, van Lantschoot, van Landtshoote, van Lanschot, Landschoot, Lanscotte: PlN Langschoot: lange afgeperkte ruimte, (of ) lange beboste hoek hogere grond uitspringend in moeras.PlNin Eksaarde (OV) (GYSS. 1956,96) en Berlaar(A) (OARII). 1232 de Lancschote, OV (GN); 1392 Jan van Lanxscote, Maldegem (JAM.); 1584 Corndis Lanschot, Aw. (AB).

 

FD
Landser

Lanser: D. FN Lanzer < PlN Lanz.

 

FD
Landsgraeve

zie Landgraf.

 

FD
Landsheer

-heere, cf. Landheer.

 

JG
Landsheer(e), (de)

(de) Landshere, (de) Landtsheer(e), (de) Lantsheer(e), Lantheere, Lansheer: Mnl. lanthere: vorst, heer, landheer, landeigenaar. 1297 Thomas Landshere, Kales (GYSS. 1963); 1382 Philipse den Landsheere, Wingene; 1398 Willem

deLantheere, Deerlijk (DEBR. 1970).

 

FD
Landslots

zie Lancelot.

 

FD
Landsman

-mann. Surnom: moy. néerl. lant(s)-man ‘campagnard, etc.’.

 

JG
Landsman

Proven. ,,Campagnard ou fermier » (opposé à Landsheer, ,,propriétaire »).

 

EV
Landsman

zie Landman(n).

 

FD
Landsoght

zie Lantsoghc.

 

FD
Landstein

PlN in Weilrod (HS).

 

FD
Landsuser

Mnl. land(s)huzere: bewoner van het landhuis (van een kastelnij). 1501-1543 de Lanshuser, Bg. (PDB); 1634 Joosep de

Landtshuysere; 1652 Pauwels de Lantshuusere fs. Josep, Oedelem; 1634 Charles de Landtshuyser, 1652 Josep de Landtshuusere, Bg. (SCHOUT. I, II).

 

FD
Landsvreugt

-vreugd: Wsch. een reïnterpretatie, misschien van Lantsoght / Landsucht.

 

FD
Landsweer(d)t

-weers, zie Lancksweirdt.

 

FD
Landtman

zie Landmann.

 

FD
Landtme(e)ters

zie de Landmeter.

 

FD
Landtmeters

cf. Landmeters.

 

JG
Landtreter

zie Landdreter.

 

FD
Landtsheer

-heere, cf. Landheer.

 

JG
Landtsheer(e), (de)

zie (de) Landsheer(e).

 

FD
Landtsucht

zie Lantsoght.

 

FD
Landuit

-uijt, -uyt, -uydt, Landyt. 1356«Janne van Landuut» Gand, 1402 «Goric van Land-uyt» Anvers [FD]; nom d’origine: Landuit, à Braine-le-Château, Denderleeuw, Eecke, etc.

 

JG
Landuit, (van)

(van) Landuy(d)t, (van) Landuijt, Landeut: PlN Landuit in Denderleeuw (OV), Kasteelbrakel (WB), Lede, Melsene, Mère,

Zegelsem (OV). 1292 Goisine van Landuut, Aalst (CG); 1356 van Janne van Landuut, Cent (GSB); 1396 Danneel van Landuut, Denderleeuw; Pieter van Landuut, Mère (DE B.).

 

FD
Landurain

-eau, -ieux, zie Landrieu(x).

 

FD
Landurcy

cf. Landercy.

 

JG
Landurcy

zie Landrecy.

 

FD
Landureau

Peut-être dérivé en -eau de enduré ‘endurci'(Morlet 581)?

 

JG
Landuyt

cf. Landuit.

 

JG
Landvogt

BerN naar het middeleeuwse ambt van landvoogd: stadhouder.

 

FD
Landwehr

Landwier: Mhd. lantwer: landverdediger, grenswachter (BRECH.). 1555 Jan Lantweer, Issum-Aw. (AP).

 

FD
Landwehr

Surnom: all., moy. néerl. lantwere ‘(soldat de la) défense territoriale’.

 

JG
Landwyck, van

zie van Landewijck.

 

FD
Landy

Peut-être un surnom: (avec l’article) w. liég. andî, landier; ou bien de lendit, célèbre foire parisienne FEW 4, 644a?

 

JG
Landy

V. LAND.

 

EV
Landy

zie Landier.

 

FD
Landzaat

Mnl. lantsate: ingezetene van het land, cijnsboer, pachter.

 

FD
Laneau

Laniau, cf. Lanneau, Lanniau(x).

 

JG
Laneau

V. Lagneau.

 

EV
Laneau

zie Lanneau.

 

FD
Lanen

Lanens, cf. Laenen(s).

 

JG
Lanen(s)

Lane(s), zie Laenen(s).

 

FD
Lanen, van

zie van der Laan.

 

FD
Laner

V. Laan.

 

EV
Laner

zie de Laender.

 

FD
Laneuw

zie Lanneau.

 

FD
Lanfant

cf. Lenfant.

 

JG
Lanfant

V. L’enfant.

 

EV
Lanfant

zie Lenfant.

 

FD
Lanfroy

1398 «Gillis Lanfroit» Courtrai; nom issu de l’anthrop. germ. land-frith > Landefred (Fôrst. 1007), Lantfridus [FD].

 

JG
Lanfroy

Lanfroot: Patr. Lanfroit, Rom. vorm van de Gertn. VN land-frith ‘land-vrede’: Landefred (Fm.), Lantfridus (Dip.). 1387 Lamfroot de Steenvoorde, Ip. (BEELE); 1398 Gillis Lanfroit,

Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Lanfry

Patr. Rom. vorm van Germ. VN Lamfricus (MORLETI).

 

FD
lang

,,Long ». 1. Car. phys. N° 253. DE Lan(g)he, ,,Le long ». Langue. Francisation de Lange, ,,Long ». 1° Avec un N. de personne : Lang–manfs), -paep, -vriend, ,,Long–homme, -curé, -ami ». Lanc(k)-man(s), ,,Long homme ». Lange-rome, ,,Long Jérôme ». Langewau-ters, ,,Long Gauthier ». 2° Avec l’évocation d’une partie du corps : N° 254. Langehenkel ,,,Long jar­ret », Langbeen, ,,Longue jambe », Langneus, ,,Long nez », Langhoor ou Laughoor (Altér. graphique), ,,Longue oreille ». — 2. Car. mor. Lanc(k)sweert. Sobriquet, ,,Longue

épée, Traîneur de rapière ». — 3. Proven. (VAN) Langenaeken, Langenakker, ,,Long champ » (Dép. Wellen). N » 239. VAN Langen–hove(n), -donck, ,,De la grande ferme », ,,Du grand donjon ». Nos 246, 247. Lanc(k)- -muer, -riet, ,,Long mur » (Caractéristique d’une propriété), ,,Longue oseraie ». Lan-g(h)en- -dries, -haeck, (-haag), -hoff, ,,Longue lande », ,,Long bos­quet », ,,Long jardin » (Hof) ou ,,Long domaine » (Hove).

 

EV
Lang

Langue (orthogr. romanisée), avec dési­nence du génitif: Langen, Langens, Langer, Langers, Lankes. Surnom: néerl. ou all. long ‘long, grand’.

 

JG
Lang-

-a, -askens, Lang- -ens, -er, -hard, -ic, -ie. V. LAND (Lank).

 

EV
Lang-

Premier élément dans divers surnoms néerl. ou ail., entrant en composition avec : 1° un nom de personne: Lanckaert (= grand Arnould; cf. Grootaert). – Lanckman, Lanck-mans. Langmans, Lankmans (= homme grand). – Langewouters (= grand Gauthier). 2° un nom d’une partie du coips : Langbeen, Langbien, Langbin (= longue jambe). –Lanckneus (= long nez). – Langhoor, Lang-hor, Langohr, Langoor (= longue oreille). 1284 «Jehan Langort» DettesYpres, 1296 «Heile Langors», 1294 «Simon Langhore» OnomCalais, 1348 «Marien Langore» Tournai. 3° un nom d’objet: Langbroek (= longue cu­lotte). – Langenhaeck (= longue arquebuse). – Lanckriet (= longue canne). – Lanckrock, Langerock (= longue robe). – Lancksweerdt, Lancksweert, Lancsweert (= longue épée). 4° un nom topographique d’origine: Lange-naerde (= longue terre). – Langenackers, Langenakers, Languenaker, Languenakers (= long champ). – Langenacken, Langenae-ken, Langenaken (= long champ). – Langen-dorf (= long village). – Langendries, Lang-hendries (= longue friche). – Langenscheid (= longue limite).

 

JG
Lang(e), (de)

(de) Langen, de Langh(e), (de) Leng, Lelangue, Delangue, Langh, Lanck, Langens, Slang(h)en: BN naar de grote gestalte. 1261 uxor Boidini Longi, Kaster (DEBR. 1980); 1326 Heinric de Langhe, Ip. (BEELE); 1398 Heinkin de Langhe, Claerkin Slanghen, Dentergem (DEBR. 1970).

 

FD
Lang(e)l-

-et, -er, -ez. Proven. 1. L’anglet, ,,Le petit coin ». N° 228. (Synon. : Lecornet) (L.D.). — 2. L’Anglais. V. Langlois.

 

EV
Lang(er)hans

BN + Patr. Lange Hans.

 

FD
Langanke

Lang Hanneke; vgl. Langehenkel.

 

FD
Langard

Peut-être surnom: fr. languard ‘celui qui parle beaucoup, qui dit du mal’ FEW 5, 359b, dérivé péjoratif en -are/de fr. langue,cf. DicPatRom II. 1, 366.

 

JG
Langaskens

Wsch. < Langhanskens : lange Hansje. Vgl. Langhans, Langehenkel.

 

FD
Langbank

BN of BerBN. De bet. van bank is hier niet duidelijk: zitbank, rechtbank, toonbank? Er is een PlN Langbank in Schotland. Vgl. 1400 Hugo dictus Corttebanc, Mech. (OARII).

 

FD
Langbeen

-behn, -b(e)in, Lanc(k)been, Lambeens: BN naar de lange benen. 1280 Hanninus Lancbeen; 1379 Jhan Langhebeen, Ip. (BEELE).

 

FD
Langbord

Verhaspeling van Langborst. BN voor iemand met groot bovenlijf. Vgl. Ndd. Hoborst (NN). 1353 Janne Langheboerst, Cent (GSB).

 

FD
Langbroe(c)k

PlN Langbroek: lang moeras. 1382 van Osten van Langbrouc = 1395 Oste van Lancbrouc, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Lange

1373 «Pirchon Lange» CoutStavelot, 1569 «Floris de l’Angele» = 1575 «Fleurisde Lange», 1579 «Collin Lange» Mettet, 1602-3 « les orphelins Jean de Lange dit de Rouvroy» TerriersNamur, ±1650 «Martin Lange» = 1644 «les filles du bru» Lorcé; fr. l’ange, surnom ou nom d’enseigne (cf. 1425 «La Maison de l’Ange», 1506 «À l’Ange», 1693 «À l’Ange d’Or» à Liège, BTD 26, 272). Cf. aussi Portelange.

 

JG
Lange(r)werf

PlN Langewerf bij Pereboom (Dussen, NB). ± 1590 Joachim Zegers Langerwerf, Raamsdonk (PDB).

 

FD
Lange, van

PlN Lange (G) (TW).

 

FD
Langebeeke

PlN Lange Beek. O.m. veldnaam in Walcheren: 1340 mijns heren tiende in Langhebeke (MEERTENS1944).

 

FD
Langedo(n)ck

zie van Langendonk.

 

FD
Langehenkel

BN Lange + VN Henkel, dim. van Johannes. 1464 Cord Langehenneke, Hannover (BRECH.).

 

FD
Langela

-ella: It. Metr. La Angela.

 

FD
Langelaar

-aère, zie Langlart.

 

FD
Langelé

-es, Langelet, -ez. 1444 «Jehan l’esté de langele» AidesNamur, 1472 «Jacommyn Langelet» DénChiny, 1540 «Jehan de Lan­gele» BourgNamur; nom d’enseigne: ft. l’angelet (cf. la mention namuroise de 1444 et celle de 1569, v° Lange ci-dessus). Ce peut être aussi une var. graphique du NF Lengelé, de fr. / ‘engelé, w. èdjalé, surnom de frileux.

 

JG
Langelet

-ez, -es, -es, -é, Longelé, -ez, -es, -e(s), Lengellé, Lengelle, Ling(u)elet: 1. Dim. van Ofr. angel, Fr. ange: engel. BN of huisnaam. 1275 Jehans li Angeles; 1301 Jakemon Langelé, Dk. (RL, TdT); 1430 Jehan Lengelé = 1448 J. Langelé, Comp. (MORLET); 1444 Jehan l’oste de Langelé, Namen (J. G.). 2. De n mouillé (gn) werd in het Pic. vaak met ng weergegeven, b.v. ligne/linge, agnelin/angelin (GOSSEN119), zodat wellicht ook Lagnelet gelezen kan worden. Agnelet, dim. van Ofr. aignel: lam (zie Lagneaux). 1254 Jehans Aignelés, Atrecht (NCJ).

 

FD
Langellier

L’Angelier (DNF)? M.i. veeleer < Langelet.

 

FD
Langellier

Probbal., avec agglutination du l-, surnom d’artiste qui peint ou sculpte des anges, dér. en -ier d’anc. fr. angelle FEW 24, 561a [MH], ou bien de moy. fr. (Froissart) angelier ‘évangéliste’ id., 562b.

 

JG
Langemeier

zie Langenmay(e)r.

 

FD
Langen(s)

zie Lang(e).

 

FD
Langenacker, van

van Langenak(k)er, -aeker, -a(e)ken, van Languema(c)kers, van Lanquenakers, Langena(e)ken(s), -acken, -a(c)kers, -aeker, Languenakers, -aeken, Langenhaek, Lancka(c)ker: PlN Lang(en)akker in Geluwe (WV), Helderen, Wellen (L). 1281 Heinr. de Langacker, Dikkele (HAES.); 1339 Jac. van Lancackere, Bg.; 146 e. Jean Lanckhackere (DE IX); 1353 Joh. de Langhenacker, Kortessem (IOT); 1557 Hans van

Langenaken, Borgloon-Aw. (AP).

 

FD
Langenaerde

zie Langerak.

 

FD
Langenauer

Fréquente D. PlN Langenau.

 

FD
Langenberg(h, van den)

1. PlN Langenberg in Lichtaart en Wortel (A). (HELSEN1978). 1380 Reyner van den Langhenberghe, Hoogstraten (HOS). – 2. Verspreide D. PlN Langenberg (NRW, NS, SH, RP…). 1577 Willem Langenberg, Keulen; 1593 Melchior van Langenberghe, Keulen-Aw. (AP).

 

FD
Langenbick, (van)

1. Verspreide PlN Lange Bilk, Bulk. Vgl. van den Bulke/Bilke. 1388 Henric Langhebelec, Koekelare; 1462 Lelye fa. Clais Langhebeilcx; 1562 Jacop Langhebilc, Th. (DF IX). – 2. PlN Langenbick in Wipperfurth (NRW) (PDB).

 

FD
Langenbruch

PlN (NRW, NS). Vgl. Langbroek.

 

FD
Langendijck, van

-dyck: PlN Langendijk (NB) en in Hoogstraten (HOS), Langedijk (ZH). Verspreid in WV, Z, FV, PdC (DF IX). 1281 Joh. de Langdiic, IJzendijke(HAES.).

 

FD
Langendonk, van

van Langfh)endonck(t), Langendo(n)ck, Langedo(n)ck, van Lagendock: 1. PlN Langedonk: lange zandrug. Lange(n)donk in Haacht (VB), Kh., Kasterlee, Her., Olen (A), Knesselare, Schellebelle, Wetteren (OV), Lummen, Paal (L). 1281 Boidin de Langhedonc, Bg. (CG); 1466 Aernoud van Langhendonc, Werchter-Bg. (PARM.); 1556 Boudewijn Langhedoch, Gullegem (KWII). – 2. PlN Langdonk (NB). 1287 Ywanus de Langdonc, Rozendaal-Langdonk (V.LOON 179); 1572 Claire van Lancdonck = van Landonck, Aw. (ICC III).

 

FD
Langendorf

PlN (NS, NRW, HS, BEI).

 

FD
Langendries

Langhe(n)dries, Langhendris, Langhendries, Landries: 1. PlN Langdries in Ulbeek (NL), Landries in Aaigem (OV). 1294 Wilhelmi de Lancdries, LU (SKM 22); 1314 Walter de Landris, Luik (ISP); 1319 Liebers de Langdris, Luik (SLLIII); 1396 Claus van Langhedriesch, Aaigem (DE B.). – 2. Evtl. Pair. Lange Dries: Andréas. Vgl. Langewauters, D. Jungandreas, Langheinrich, Langjorg, Langmartin.

 

FD
Langenhaeck

Reïnterpretatie van Van Langenacker.

 

FD
Langenhorst

PlN (NRW, NS, SH), in Ottersum (NL) en Wassenaar (ZH).

 

FD
Langenhove(n), van

Lan(h)ove, van Languenhove, van Langenhof, Langenhoff: PlN Langenhove, b.v. in Opwijk (VB); Langenhof (NS). 1396 Heinric van Langhenoven, Erpe (DE B.); 1400 Jan van Langenhove, Tv. (BERDEN); 1478 Aert van Langenhove, Baardegem (Midd. 1989,1-14).

 

FD
Langenhuijsen

PlN. Vgl. Langenhausen (NS). 1399 Jan vanden Langhenhuys, Aw. (AP).

 

FD
Langenkamp

PlN (NRW, NS, SH): langveld.

 

FD
Langenmay(e)r

-meier, Lang(e)meier: D. BN grote meier. 1559 Sixt Langenmaier, Kempten (BRECH.).

 

FD
Langenraedt

zie Langerak, Langeraet.

 

FD
Langenscheid

PlN Langenscheid (RP). Verspreide Ndd. PlN Langenschede: lange scheiding,grens. 1599 Joh. zum Langeschede, Westfalen (BRECH.).

 

FD
Langensieper

Westfaalse PlN : lange moerassige plaats. Vgl. Langensiefen (NRW).

 

FD
Langenstrass

D. PlN: lange straat.

 

FD
Langenus

Lanckneus, Langnese: BN naar de lange neus. Mnl. nese: neus. D. Langnase. 1315 Vivien Langhenese, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD
Langepee

zie Longuepée.

 

FD
Langer

zie Langers.

 

FD
Langer(s)

Lenger(s), Lenges: BN voor een lange. 1464 Hans Lenger, Gundelfingen (BRECH.); 1565 Michael Langere, Lv. (HENNO).

 

FD
Langeraap

Friese FN: lange raap.

 

FD
Langeraert

Langeraar: 1. BN + Patr. Lange Gérard. 1282 Henrici filii Langherards; 1294 Petro filio Longi Gerardi = 1298 Petro filio Langhe Gherards, Bg. (WYFFELS); 1360 Jan Lanc-gheeraerds, Cent (GSB). – 2. Zie Van Langerak.

 

FD
Langeraert, (van)

-aerd, Langeraar: 1. PlN Langeraar in Ter Aar (ZH). – 2. Zie Langerak.

 

FD
Langeraet

Langenraedt: 1. PlN Langenrade(SH,OIJ). 1400 Katarina de Langheraed filia…Ghisebrech de Langheraed, Bergen (CCHt). 2. Zie Langera.

 

FD
Langerak

van Langeraert, Langerae(r)t, Langeraar, Langenaerde, Langenraedt, Langeraet: 1. PlN Langerak: lang, recht gedeelte van een vaarwater (ZH, DR, G). 1227 Langherake, bij Zevergem (SPC). 1285 Wouter van Langherake, Holland (CROENEN 65); 1357 Jan van Langherak (CCHt); 1378 Jan van Langherak, A’dam (OA 232); 1396 van Aechten van Langheraect; 1382 Boudin van Lang Raect; 1398 Gillis van Langheraert = G. van Langheraet, Machelen (DEBR. 1970); 1511 Heinderick Langheraet; 1536 Jan Langheraect, Petegem (KW II). De naam werd gecontamineerii met Langeraert. – 2. Zie (van) Langeraert.

 

FD
Langereis

PlN (NH).

 

FD
Langerijt, van de

van de Langeryt, (van) Lanckriet: PlN Lange Riet/Rij t: lang waterloopje, langwerpig vochtig land. Lange Rijt in Brecht (A).Vgl.Langenried (BEI). 1400 Johannes vanden Langhenrijt, Ravels (VERB. II). 1625-95 (juristengeslacht van) Guielmus Langerijt, Bs.; 1630 van de Langerijt, 1662 Lanckriet, 1663 Langgriet, 1664 Lanckry; vanaf 1700 Lanckriet, Es.; 1595 Van Langeriet, Haacht (wordt) 1635 Van Langerick, 1680 Van Lageriet, 1690 Van Langriet, 1710 Van Lanckriet, Haacht (med. H. Lanckriet, Knokke).

 

FD
Langerman(n)

zie Langeman(s).

 

FD
Langerock

Lanckrock, Landrock: BN voor iemand met lange rok; vgl. Blontrock, D. Langenmantel, 1270 Boidin Lancroc, Jan Langheroc, Gent(CG).

 

FD
Langerôme

-ome. Peut-être nom d’origine (importé): lande de Gérôme (Dauzat 364).

 

JG
Langeveld(e), van

van Lankveld, -velt, Langeveld, -velt: PlN Langeveld in St.-M.-Bodegem, Merchtem, Wilsele, Opwijk (VB), Ressegem, Zèle (0V). 1307 Jan van Langhevelde; 1330 Egidius dictus Lancvelt, Es.; 1356 Jans lande van Lancvelde smolders, Mollem (PEENE1949).

 

FD
Langevin

Ethnique : angevin, d’Anjou.

 

JG
Langevin

L’Angevin: bewoner van Anjou.

 

FD
Langewauters

-wouters: Patr. Lange Wouter. 1539 Lucas Langwouters, Hoogstraten (AP).

 

FD
Langewerf

zie Langerwerf.

 

FD
Langezaal

-saal: PlN Langensall (SH, BW). Stamvader is ±1575-1625 Mathias Langesael, Coesfeld-A’dam (PDB).

 

FD
Langford

PlN Langford (Norfolk).

 

FD
Langfus(s)

D. BN Langfufi: langvoet.

 

FD
Langh

zie (de) Lang(e).

 

FD
Langhans

zie Langerhans.

 

FD
Langhenaries

Langhe(n)dries, zie Langendries.

 

FD
Langhi

Langhuie, zie Langui.

 

FD
Langhkens

zie Langkens.

 

FD
Langhmans

zie Langmans.

 

FD
Langho(o)r

Lanckohr, Langohr, Langhorne: BN naar de lange oren. 1296 Heile Langors; 1294 Simon Langhore, Kales (GYSS. 1963); 1307 Gilles Lancore, Ip. (BEELE); 1348 Marien Langore, Dk. (TdT).

 

FD
Langhuie

cf. Languy.

 

JG
Langie

zie Langui.

 

FD
Langkriet

zie Lanckriet.

 

FD
Langlais

Langlet, -eit, -ey, -ez, Langlois, -oys. 1302 «Rogiers li Enghelais» = «Rogiers li Capeliers, li englès» LoiTournai, 1472 «Gillet le filz Colin Langloy» DénChiny; ethnique: anc. fr. anglais, fr. anglais.

 

JG
Langlais

Langlet, -eit, -ez, -ey, Lenglais, -et, -ez, Longiez, Longlé, Langlois, -oys, Lenglois, Linglez, -et, Delanglez: Fr. herkomstnaam L’Anglais: de Engelsman. 1304 Willame Lengles = 1306 Willaumes li Englois, Ip. (BEELE); 1358 Thumas Lienglés,Dk.(TdT).

 

FD
Langlands

Langlant: E. EN, ook Longland. PlN: lang stukland.

 

FD
Langlart

Lengla(e)rt, Linglart, Langelaar, -aère, Lenselaer: L’Anglard. Patr. Germ. VN angil-hard ‘Angel-sterk’: Angelhardus (MORLETI). 1295 Johannes dictus Engelard, St-Q. (MORLET).

 

FD
Längle:

D. dim. van Lang.

 

FD
Langlin

Zie Lenglin.

 

FD
Langlois

Proven. ,,L’Anglais » (Per­sonne originaire d’Angleterre). N° 222.

 

EV
Langlot

Langloh, zie Angelot.

 

FD
Langmak

Ndd. Langmaack, lange Markward (DN).

 

FD
Langman(s)

Langhmans, Longmans, Lan(c)kman(s), Langerman(n): BN voor een lange man, man met grote gestalte. Vgl. De Lange. 1584 Hendrick Langman, Aw. (AB).

 

FD
Langmans

V. Lang et LAND (Lanc).

 

EV
Langmeier

zie Langenmayer.

 

FD
Langmuller

BN + BerN. Lange Mulder.

 

FD
Langnese

zue Langenus.

 

FD
Langohr

Langhoor, cf. Lang-.

 

JG
Langohr

zie Langhoor.

 

FD
Langouche

1265 «Henris Angoisse» Cens-Namur, 1292 «Geffroi Angoisse» TailleParis; surnom: anc. fr. angouche ‘étroitesse, angoisse’, w. liég. angohe, w. nam. angoche, ouest-w. (Givet, Charleroi) angouche ‘angoisse’ FEW 24, 573; comp. aussi 1292 «Lancelot l’Angoisseus» TailleParis. Le NF Dangoisse, Dangoxhe est, par contre, d’origine topony-mique.

 

JG
Langouche

BN Ofr. angouche, angoisse: angst. 1265 Henris Angoisse, Namen (J.G.).

 

FD
Langrand

cf. Lengrand.

 

JG
Langrand

Lengrand, Lingrand: Patr. VN Engrand met Iw. Zie Enguerrand. 1505 Guillermus Lengrant de Fraxinis(MULIII).

 

FD
Langsam

cf. Langzam.

 

JG
Langsam

Langzam: BN voor een langzame, trage. 1397 Willem Lanzame = W. Lancsame, Ip. (BEELE); 1398 Pieter Lamsame, Menen (DEBR. 1970).

 

FD
Langsberg

Nom néerl. d’origine, cf. Lansberg.

 

JG
Langsberg

Proven. Langs (den) berg, ,,Le long de la colline ». (L. D.).

 

EV
Langsberg

zie Landsberg.

 

FD
Langsdorf

PlN. 1531 Conr. Langsdorffer, Reichenweier, Elzas (BRECH.).

 

FD
Langsweir(d)t

zie Lancksweirdt.

 

FD
Langue

1. Profess. ,, (Marchand de) langue (de boeuf etc.) ». — 2. Car. mor. ,,(Longue) langue ». — 3. V. Lang et LAND (Lank).

 

EV
Langue

En Wallonie, le NF peut parfois représenter le fr. langue, même si les formes dialectales sont plutôt linwe, cf. DicPatRom II.1, 357-374; très souvent, toutefois, var. du NF flam. Lang(e).

 

JG
Langue

Rom. adaptatie van Lang(e). Vgl. Delangue.

 

FD
Languena(c)kers

-aeken, zie van Langenacker.

 

FD
Languenhove, van

zie van Langenhoven.

 

FD
Langui

cf. Languy.

 

JG
Langui

Languy, Langie, Langhi, Langhuie: BNMfr. languis: kwijnend, ziekelijk.

 

FD
Languillier

BerN van de palingvisser of-handelaar.

 

FD
Languillier

Nom de profession: fr. *anguillier ‘pêcheur, marchand d’anguilles’, non attesté dans le lexique, cf. cependant FEW 24, 569a.

 

JG
Languy

Langui, sans doute aussi Langhuie. Peut-être, avec Caraoy 239, surnom : moy. fr. languis ‘languissant’ FEW 5, 162a (avec amuïssement de -s).

 

JG
Langwith

Langwieder: PlN Langwied (BEI), Langwieden (RP).

 

FD
Langzam

Langsam. Surnom: néerl. langzaam ‘lent, indolent’.

 

JG
Langzam

zie Langsam.

 

FD
Lanhove

Proven. 1. Langenhove. V. Lang. — 2. ,,Ferme du sieu Lando » ou ,,Ferme de la Laan (Lasne, Riv.).

 

EV
Lanhove

zie van Langenhove(n).

 

FD
Lani, van

zie Deligny.

 

FD
Laniau

cf. Lanneau, Lanniau.

 

JG
Laniau

Lanniau(x): 1. Zie Lanneau. – 2. Grafie voor

Lagneau. 1438 Robert Laniel, Laon (MORLET).

 

FD
Lanicce

Nom de parenté : fr. nièce. Comp. Leneveu, etc.

 

JG
Lanier, (de)

Lani(ez), Lannier, Lanni(e), Lagny, Leni(e),

Leny, Liny, Lini, Delaneer, (de) Lanneer, de Lanner,

Lanners : 1. BerN Ofr. lanier, Fr. lainier:

wolbewerker. 1331 Gilye Lanier, Abbeville (JAM.).

Zie ook Lainier. – 2. De vormen zonder Iw. de:

l’ânier: de ezeldrij ver. 1321 Wautier Lasnier,

Bergen (CSWII). – 3. Ofr. lanier, lenier: soort valk. BN voor de valkenier. – 4. Ofr. lanier, lenier: lui, traag, schuchter, laf. – 5. Zie Deligny.

 

FD
Lanin(g)

Lanning: Patr. Afl. van Julianus. Vgl. Laenen.

 

FD
Laniploy

cf. Lamproi(e).

 

JG
Lanis

1. V. LAND (Lan). — 2. Proven. Lames, ,,Ensemble de ter­res en friche ».

 

EV
Lanis

Peut-être du prénom néerl. Lane (= Ghis­laine).

 

JG
Lanius

Lanis: Volgens HERB. was Lanius in 1554 een latinisering van De Vleeschauwer.

 

FD
Lanius

Nom de profession latinisé; en 1554, «Lanius» traduit Vleeschhauwer (= boucher).

 

JG
Lank-

cf. Lang-.

 

JG
Lankamp

PlN Langkamp: lang veld.

 

FD
Lankart

cf. Lanquart.

 

JG
Lankart

zie Lanckaert.

 

FD
Lanke(n)s

Langhkens: Metr. Laenkens, dim. van VN Lane, Juliane. Zie Laenen(s).

 

FD
Lanker, van

zie van Lancker(e).

 

FD
Lankers

zie Lancker.

 

FD
Lankester

zie Lancaster.

 

FD
Lankhorst

PlN in Staphorst (OIJ).

 

FD
Lankmans

zie Langman(s).

 

 
Lankriet,

zie Lanckriet.

 

FD
Lanksweerdt

zie Lancksweirdt.

 

FD
Lankveld, van

zie van Langevelde.

 

FD
l-Ann-

-(e)au(‘d), -oo, -ou, -oy(e). Proven. ,,Aunaie » (L.D.). Lannoy (Dép. Paliseul, Ane., Lonnoy). N° 242.

 

EV
Lannaert

zie Léonard.

 

 
Lanne(e)uw

zie Lanneau.

 

FD
Lanneau

Laneau, Lannaud, -aus, -aux, Lanaux, Lonniaux, Lanniaux, Lan(n)iau, Lanne(e)uw, Leneeuw, Laneuw: 1. Ofr. anel: ketting, ring. Fr. l’anneau: de ring. BerBN of huisnaam. Vgl. Ring, De Rinck. 1448 Gérart Annel, Comp. (MORLET). Zie ook Lonay. – 2. L’auneau, dim. van aune: els. PlN 1602 az oneaux, Trembleur; 1704 terre aux onaux; 1600 à l’anneau (TOUSSAINT). 1466 Baudart Lonniel, Dk. (TTT). – 3. Heel wat vormen kunnen ook teruggaan op Lagneaux.

 

FD
Lanneau

Lanniau, -iaux, Lannau, -aus, La-naux, Laneau, -iau. 1597-98 «Nicolas Fremy de Lanneau» ComptesNivelles; sans doute surnom ou nom d’enseigne: fr. l’anneau; ou bien, pour les var. en -iau(x), var. de Lagneau(x), etc.

 

JG
Lanneer

zie Lanier.

 

FD
Lanner(s)

zie Lanier.

 

FD
Lanni(e(r))

zie Lanier.

 

FD
Lanniau(x)

zie Laniau.

 

FD
Lanning

zie Lanin(g).

 

FD
Lannoey(e)

zie Lannoye.

 

FD
Lannois

Lannoy, w. nam. Lan’wè, Lannoye, Lanoy, Lanoye, Lanoyt, flamandisation: Lannoo, Lanoot. 1346 «Jakemes de Lannoit»Tournai, 1444 «Pieret de Lannoy sergent du receveur» AidesNamur, 1496 «Gillard de Lannoit» AidesHainaut, 1497 «Jehan de Lannoy» DénKain, 1547 «Marc de Lanoy» BourgNamur; collectif topon. en -oit de au(l)ne, fr. / ‘aunaie, fréquent en toponymie.

 

JG
Lannoo

Lano(o): Vanwege de tweetoppige o veeleer een grafie van Lanoi dan van Lanneau. Zie Lannoye.

 

FD
Lanoizelé

Lanoizele(t): PlN Lanoiselée: plaats waar notenbomen groeien.

 

FD
Lanoizelet

-elé, -ele. Pour Morlet 839, nom d’origine: topon. collectif, dérivé de moy. fr.

noisette, forme régionale de noisette FEW 7, 257a.

 

JG
la-Noizelet

Proven. Noiselaie, ,,Plantation de noisilles » (Dialecte, ,,Noisettes »). N° 244.

 

EV
Lanotte

1618 «Pierre LaNotte» Bastogne, 1671 «Jean Lanotte» Suxy; forme francisée du NF Lanoot, équivalent néerl. de Lan(n)oit (= lieu planté d’aulnes), cf. ci-dessus. – Bibliogr. : A. Lanotte, Esquisse d’ascendances Lanotte-Defays…..Namur, 1990, 107 p.

 

JG
Lanotte, (van de)

zie Delaunay, Lan(n)oy(e).

 

FD
Lanove

zie van Langenhove(n).

 

FD
Lanoy

-oye, -oyt, cf. Lannois.

 

JG
Lanoye

-oyt, zie Lannoye.

 

FD
Lanquart

Lancart. 1356-58 «Coilles Lankart», 1358-59 «Collés Lankart» PolyptAth; le NF étant attesté aussi en Lorraine et en Normandie (GeneaNet), il est difficile de le rapprocher de Lanckaert (= grand Arnould), cf. Lang- ; plutôt nom issu d’un anthrop. germ. en -hardi ?

 

JG
Lanquart

zie Lanckaert.

 

FD
Lanquenakers, van

zie van Langenacker.

 

FD
Lanquetot

PlN (Seine-Mar.).

 

FD
Lans

Lans-  -el(le),  -en,  -on,  -er, -sens. V. LAND (Lanz).

 

EV
Lans

Surnom: néerl. lans ‘lance’ ; ou bien hypocor. germ. Lanzo, cf. Lance.

 

JG
Lans

zieLamme.

 

FD
Lans(e)

zie Lance.

 

FD
Lans(s)en(s)

1. Spellingvar. van Lamsens. – 2. Vleivorm van Lancelot. 1610 Lancelottus Hertsens = 1630 Lansen Hertsens, Sérielle; 1636

Lanceloot van den Wijngaerde = 1636 Lans vanden Wijgaert, Aarts. (ROEL. 1951).

 

FD
Lans(z)weert

zie Lancksweirdt.

 

FD
Lansay

Probabl., avec agglutination de l’article, Ansay, dérivé en -ay du thème de Anselme, comp. Lancel, Lanciaux.

 

JG
Lansay

zie Lancel(le).

 

FD
Lansberg

Lansbergh, Lansenbergh. Nom néerl. d’origine: ainsi Lantzenberg, dépend, de Welkenraedt (Lg).

 

JG
Lansberg(h)

-bergen, zie Landsberg.

 

FD
Lanscotte,

van Lanschot, zie van Landschoot(e).

 

FD
Lanseigne

cf. Lesseigne.

 

JG
Lanseigne,

zie Lenseigne.

 

FD
Lanselle

cf. Lancelle.

 

JG
Lanselle

zie Lancel(le).

 

FD
Lanselot

cf. Lancelot.

 

JG
Lanselot

zie Lancelot.

 

FD
Lansen(s)

zie Lanssens.

 

FD
Lansenbergh

Lanzenberg: Lantzenberg in Welkenraad (LU) en D. PlN Lanzenberg (BEI, Oostenrijk). 1565 Steven van Lanzenberg,

Nystrop (EBB154); 1662 Gillis Lansenberch, Eppegem-Aw. (AP).

 

FD
Lansens

cf  Lamsens.

 

JG
Lanser

zie Landser.

 

FD
Lansheer

zie (de) Landsheer(e).

 

FD
Lansiaux

cf. Lanciaux.

 

JG
Lansiaux

zie Lancel(le).

 

FD
Lansier, de

zie Lanciers.

 

FD
Lansival

1452-55 «Wilhmot de Lansivaulx», 1540-45 «Lambot de Lansival» CoutStavelot; nom d’origine: Lansival, w. lanzîvâ, à Lierneux (Lg). — Bibliogr. : Ch. Leestmans, Généa­logie de la famille Lansival, Lierneux, 1975.

 

JG
Lansival

PlN in Lierneux (LU). 1343 Lambote de Langieval (L.REMACLE, Top. de Lierneux, 1990, HS).

 

FD
Lansloot

Lanslots, zie Lancelot.

 

FD
Lansman

Lansmanne, au génitif: Lansmans. Surnom néerl. : porteur de lance.

 

JG
Lansman(s)

-manne, zie Landman(n).

 

FD
Lansoght

zie Lantsoght.

 

FD
Lanson

zie Lançon.

 

FD
Lansquenet

BerN < D. Landsknecht.

 

FD
Lansquenet

Surnom de soldat: fr. lansquenet (depuis 1480), nom de fantassin allemand servant comme mercenaire aux 15e et 16e s. ; également jeu de cartes populaire importé par ces soldats FEW 16,444.

 

JG
Lanssens

Hypocor. germ. Lanzo (au génitif sur­composé), cf. Lans ; ou bien var. de Lamsens, Lansens.

 

JG
Lanssiers

cf. Lanciers.

 

JG
Lanssiers

zie Lanciers.

 

FD
Lansu(e)

Lançut: Var. van Lassue met epenthetisch n.

 

FD
Lant-

cf. Land-.

 

JG
Lant(h)ier

-iez, zie Landier.

 

FD
Lantain

cf. Lantin.

 

JG
Lantain

zie Lantin.

 

FD
Lantair

-eir: W. adaptatie van Landheer (HERB.).

 

FD
Lantair

Lanteir. Peut-être romanisation de Landheer.

 

JG
Lantenois

Lantenoy, Lantonnois. 1550 «Cl. Lantenois» Mons/Anvers; surnom: anc. fr. amenais ‘animal (agneau, veau) d’un an environ’, au fig. ‘personne stupide’ FEW 24, 613b.

 

JG
Lantenois

-oy, Lantonnois, Lentenois: BN Ofr. antenois: een jaar oud > dom, dwaas (DNF). 1550 Cl. Lantenois, Bergen-Aw. (AP).

 

FD
Lanterbecq

cf. Lantrebecq.

 

JG
Lanterbecq

zie Lantrebecq.

 

FD
Lanterens

Mnl. lanterne: lantaarn. BN (evtl. huisnaam) of BerBN. Vgl. Lanternier. 1239 Willaumes Lanterna, Atrecht (NCJ).

 

FD
Lantermann

Uit D. Latermann: (ader)later.

 

FD
Lanternier

1322 «Hanot le Lantrenier» Nécr-Arras; nom de métier: fr. (dp. 1260) lan-ternier, moy. fr. lantrenier, w. nam. lantièrni ‘fabricant de lanternes’ FEW 5, 167a, plutôt que ‘serviteur qui porte une lanterne allumée devant son maître dans la rue’ Gdf. Comp. 6.2.1761 «Lambert Fraikin dit lampurnier» (not. A.J. Polis, Hervé), fr. lampurnier, w. liég. lampurni ‘ferblantier; lampiste’ FEW 5, 144a [JL, NFw].

 

JG
Lanternier

BerN van de lantaarndrager of -aansteker. 1322 Hanot de Lantrenier, Atrecht (NCJ).

 

FD
Lantez

Patr. Rom. dim. van Germ. land-naam. Vgl. Lantin 1., Lantier, Lantheaume.

 

FD
Lantheaume

Nom issu de l’anthrop. germ. land-helm > Lantelmus.

 

JG
Lantheaume

Patr. Rom. vorm van Germ. VN land-helm ‘land-helm’: Lantelmus (MORLET).

 

FD
Lantheere

zie (de) Landsheer(e).

 

FD
Lanthier

Lantier, Lantiez, Lanty. Nom issu de l’anthrop. germ. land-hari.

 

JG
Lanthin

cf. Lantin.

 

JG
Lanthoine

Lantoine. Avec agglutination de l’article, prénom Ant(h)oine.

 

JG
Lanthoine

Lantonnois. Proven. Antoing   (Loc),   sans   et   avec  suff. d’orig. N° 211.

 

EV
Lanthoine

zie Lantoine.

 

FD
Lantin

Lantain, Lanthin: 1. Patr. Vleivorm van Germ. land-naam (vgl. Lantheaume). 1307 Pieres Lantin, Ip. (BEELE). – 2. PlN Lantin (LU). 1260 Libert de Lantin, Luik (ISP); 1338 Henrars de Lantien, Luik (SLLIII); 1683 Matheus de Lontin, Fexhe (vader van) 1690,1711 Matheus (de) Lantin = (de) Lontin, Momalle/Fexhe (grootvader van) 1787 JJ. Lantin, Momale (VS1975,269-274,321-6).

 

FD
Lantin

Lanthin, Lantain. 1280 «Arnuldus de Juprelle dictus de Lantins» PolyptLiège, 1281 «Libiers de Lantins» CartValBenoît, 1289 «le maison Lantain» CensNamur, 1506 «Johan de Lantin», 1610 «Margueritte fille d’Arnuld de Lanthin» BourgLiège; nom d’origine: Lantin (Lg).

 

JG
Lantman,

zie Landman(n).

 

FD
Lantmecters

Lantmeters, cf. Landmeters.

 

JG
Lantmeeters

zie de Landmeter.

 

FD
Lantmeters

Profess. Landmeter, « Géomètre ».

 

EV
Lantoin(e)

Lanthoine: Patr. L’Anthoine: Antonius. 1549 Gerardus Lanthoyne, Dowaai (MULIV).

 

FD
Lantoine

cf. Lanthoine.

 

JG
Lantonnois

cf. Lantenois.

 

JG
Lantonnois

zie Lantenois.

 

FD
Lantrebec(q)

Lantreibecq, Lanterbecq, zie Lentrebecq.

 

FD
Lantrebecq

Lantreibecq, Lentrebecq, Lan­terbecq. ±1721 «Charles Lantrebecq» Pom-meroeul, 1745 «Charles Lantrebecq» Anzin, 1778 «Toussaint Lentrebecq» Hergnies (PdC); nom d’origine à situer sans doute dans le Hainaut ou le départ, du Nord, cf. 1696 «Theo-dorus d’Enterbecq» Ath.

 

JG
Lantremange

1280 «Liber de Lantremenges» PolyptLiège, 1430 «Thonart de Lantremangnes» GuillLiège, 1512 «Godefrin de Lantre­mange» CoutStavelot; nom d’origine: Lantre­mange, w. lonk’mindje (Lg).

 

JG
Lantremange

PlN (LU). 1456 Piron de Lantremange, Luik (ISP); 1464 Ant. Lantremenghe, Luik (MUL II).

 

FD
Lantschoot, van

zie van Landschoot(e).

 

FD
Lantsheer(e), (de)

zie (de) Landsheer(e).

 

FD
Lantsoght

Lan(d)soght, Lantshoght, Landtsucht: Mnl. lancsocht: ingewandspijnen, koliek, buikkrampen. BN. 1396 Willem Langsochts, Meulebeke; 1397 Betrice Lansochts (DEBR. 1970); 1403 Ghoesin Landsucht, Tielt (JAM.).

 

FD
Lanty

cf. Lant(h)ier.

 

JG
Lanty

zie Landier.

 

FD
Lanuit

1. BN Fr. nuit: nacht. Vgl. Middernacht. –2. Var. van Lanoit.

 

FD
Lanuit

Peut-être surnom (d’enfant trouvé?), comme Denuit, comp. Lejour et Dejour.

 

JG
Lanval

V. Long.

 

EV
Lanvenhote, van

Verhaspeling (FV) van Van Langenhove?

 

FD
Lanvin

cf. Lenvain.

 

JG
Lanvin

Lenvain: Patr. Rom. vorm van Germ. VN land-win ‘land-vriend’: Landuinus (MORLETI). 1250 Lanvins Pilate, Dowaai (HERB.).

 

FD
Lany, van

zie Deligny.

 

FD
Lanzenberg

zie Lansenbergh.

 

FD
Lanzendorf

Lanzendörfer: Verspreide PlN (BEI).

 

FD
Lanzke

Patr. Dim. van Germ. VN Lanzo; zie Lance.

 

FD
Laoufer

V. Lauffer.

 

EV
Laoufer

zie Lauf(f)er.

 

FD
Laoureux

Lawoureux, zie Heureux.

 

FD
Laoureux

Lawoureux. Surnom: w. liég. awoureûs ‘heureux’ FEW 25, 887b; cf. Lheureux, etc.

 

JG
Laoureux

zie Heureux.

 

FD
Laousse

cf. Lahousse.

 

JG
Laousse

zie Delahousse.

 

FD
Laoust

Laout. Surnom : fr. août (nom du mois), qui désigne aussi la moisson, cf.fé l’a(v)ous’ ‘moissonner’.

 

JG
Laoust

Laout: 1. Ofr. aost, Mfr. aoust, Fr. août: oogst, hetoogsten. BerBN van de oogster. 1295 Symon dictusLaoustier, St-Q. (MORLET); 1560 Robertus Laougst, Kamerijk (MUL IV). – 2. Evtl. spelling voorLhoest.

 

FD
Laout

Evtl. W. uitspr. van Laoutre.

 

FD
l-Aout

Profess. Aoûtier, ,,Ouvrier venant faire la moisson ».

 

EV
Laoutre

zie Delaoutre.

 

FD
Lap

Lapp, Laps, Labs, Lappe(n): 1. BerBN voor een kleerlapper of schoenlapper. Vgl. de Lapper. – 2. BN voor een lapaert: in lompen gekleed man. Vgl. Fr. Lambeau. 1351 Willames Lap, Ktr. (DEBR. 1971); 1393 Piètre Lap vander cleedere assise, Ktr. (DEBR. 1970); 1397 Bette Laps, Ip. (BEELE).

 

FD
Lap

Lapp. 1351 « Wiliâmes Lap» Courtrai; sur­nom: néerl. lap ‘lambeau, languette (de cuir, etc.)’, au fig. ‘intempérant’; cf. Lapman. -Comme le NF paraît plutôt liégeois, on men­tionnera que Lappe est attesté à Clermont-sur-Berwinne comme prénom: 20.8.1653 «les biens qui furent Lappe del voye»; cf. aussi Lapsin, possible dérivé de ce prénom [JL, NFw2].

 

JG
Lap.

V. LAD (La).

 

EV
Lapae(y)ge

Lapa{i)ge, Lapagie, zie (de) Page.

 

FD
la–Pag-

-e, -ie. Proven. ,,La ferme, la campagne ». L.D.

 

EV
Lapage

Lapaige. Surnom : fr. page, f., qui en anc. liégeois a le sens de ‘volume, liste’; ou bien nom d’origine: w. patchs, anc. fr.parge ‘enclos’.

 

JG
Lapagne

 (NF ardennais). Peut-être nom d’origine, cf. à l’ pagne, topon. à Han-sur-Lesse (Nr).

 

JG
Lapaille

1753 «Pierre Lapaille» Sart-en-Fagne, 1780 «Gilles Renson dit Lapaille» Monte-gnée ; fr. paille, surnom de marchand de paille, etc., le w. paye signifiant ‘balle de blé ou d’avoine’FEW 7, 49la.

 

JG
la-Paille

Profess. Ouvrier qui tra­vaille la paille (pour en faire no­tamment des chapeaux). N° 131.

 

EV
Lapaillier

Peut-être, avec autre suffixe: w. (Malmedy) apâyeleûr, 16e s. «apailleur»Liège, ‘étalonneur, jaugeur’, dérivé de w. apâlier ‘jauger’ FEW 7, 468a.

 

JG
Lapaillier

zie Lepailler.

 

FD
Lapaire

cf. Lapère.

 

JG
Lapaire

zie Lepère.

 

FD
Lapaix

Fr. paix, surnom d’homme pacifique?, cf. aussi Depaix [La Paix, dépend, de La Louvière, est moins probable].

 

JG
Lapaix

Wellicht BN voor een vreedzaam mens.

 

FD
Lapanne

Nom d’origine: La Panne, néerl. De Panne (FlOcc).

 

JG
Lapaque

NF d’origine lorraine, de la Moselle (GeneaNet), qui représente p.-ê. la Pâques, du nom de la fête (ou nom d’enfant trouvé un jour de Pâques?) ou anc. fr.pasque ‘palmepascale’ Gdf.

 

JG
Lapart

1275-76 «Jakemes Lapars» RegTournai, 1426 «Andriu Lappart» TailleSoignies; sur­nom: pic. lapani ‘grand buveur’ FEW 5,1741.

 

JG
Lapauw

Lapeau, zie Le Paul.

 

FD
Lapeau

Probabl. surnom: soit anc. fr.pel, piau, fr. la peau, cf. 1286 «li manages le Pel», «le tenure le Piel » CartBinche, soit anc. fr. apem ‘appeau, sifflet pour faire venir les oiseauxàla chasse’ (RobertHist 93) [MH]; sinon, var.de Labeau ou de Labehaut, avec assourdissement de la labiale [JH].

 

JG
Lapeer(e)

zie Lepère.

 

FD
Lapeige

zie (de) Page.

 

FD
Lapeire

Laperen, Laperre, cf. Lapierre.

 

JG
la-Peire

-Peyre, -Pière, -Pierre. 1. Proven. L.D. V. Paire et Pierre. — 2. Profess. ,,Carrier ». Nos 131, 175.

 

EV
Laperche

-es. Fr. perche, de sens divers (pieu, mesure agraire, poisson, etc.), p.-ê. surnom d’arpenteur (Dauzat 366); cf. aussi Lepercq.

 

JG
Laperche(s)

Lapers(e), Le Percq, Lapercq(ue), Leperck: Fr. perche: pers, staak, mast, roede. BN of BerBN; zie Perche 2.

 

FD
Lapère

-ère, -erre, Lapaire. Var. de Lapierre ou, au fém., de Lepère.

 

JG
Lapère

Laper(r)e, Laper(s), la Perre, Lapeer(e),

Lapeir(r)e, zie Lepère.

 

FD
Lapers

Laperse. Surnom fém.: anc. fr. pers(e) (couleur) ‘livide’, ou bien var. de Laperche. Cf. aussi Lepers, -erse.

 

JG
Lapers

zie Lepers, Lepère.

 

FD
Lapers(e)

zie Laperche.

 

FD
Lapersonne

Nom de dignité : anc. fr. personne ‘dignitaire ecclésiastique’ FEW 8, 268b, cf. aussi Personne.

 

JG
Lapersonne

zie Persoon(e).

 

FD
Lapert(e)aux

BN Dim. van Ofr. apert: open, handig, slim, levendig (DNF).

 

FD
Lapertaux

-eaux. Peut-être surnom: dérivé d’anc. fr. apert ‘ouvert, habile, intelligent, vif, etc.’ (Morlet 585).

 

JG
Lapetite

1308 «Margrite li Petite» Comptes-Mons, 1365 «Jehenne le Petite» TailleMons, 1424 «Jehane le Petite» Ladeuze; surnom: fr. la petite’, comp. Lepetit.

 

JG
Lapetite

BN voor een kleine vrouw. 1404 Jehenne la Petite, Laon (MORLET).

 

FD
Lapeyre

La Peyr, zie Lepère.

 

FD
Lapeyronie

Occ. PlN (DAUZAT).

 

FD
Lapeysen

zie (de) Page.

 

FD
Laphaye

cf. Labhaie.

 

JG
Laphaye

zie Labhaie.

 

FD
Lapidaire

Ofr. lapidaire: steenhouwer. BerN.

 

FD
Lapie

1390 «Estienne la Pie» Rhuis (Oise); surnom de bavard: fr. la pie; comp. Lagac(h)e.

 

JG
Lapie

Lapy: La Pie: ekster. BN, vgl. Lagache, Axters. 1390 Estienne la Pie, Rhuis (MORLET).

 

FD
Lapied

Var. au fém. de Lepied.

 

JG
Lapied

zie Lepied.

 

FD
Lapier(r)e

zie Delepierre, Lepère.

 

FD
Lapiere

-ière, Lapierre, Lapeire, -erre, -ère, -erre. 1658 «Antoine de Lapierre, Croate» Mariembourg ; nom de résidence : domaine ca­ractérisé par une pierre particulière.

 

JG
Lapin

Profess. Chasseur, ,,Eleveur ou marchand de lapins. NOB 131, 164, 200.

 

EV
Lapin

Surnom: fr. lapin FEW 5, 175b, avec divers sens dérivés; comp. Conil et Conin.

 

JG
Lapin

zie Dupin.

 

FD
Lapinne

zie Delépinne.

 

FD
Lapla(g)ne

PlN La Plagne < Lat. planea: vlak terrein, plein (DNF).

 

FD
Laplace

Laplaese, zie Delplace.

 

FD
Laplace

Laplasse. Nom d’origine: qui demeure sur la place (de la localité); cf. aussi Place.

 

JG
Laplanche

La Planche. Nom de résidence: fr. planche (pour franchir un ruisseau), cf. Delplanche, Delplanque; ou bien surnom de menuisier, etc.

 

JG
Laplanche

zie Delplanche.

 

FD
Laplane

Nom d’origine: plane ‘platane’ (arbre caractéristique du domaine).

 

JG
Laplante

zie Delplante.

 

FD
Laplasse

cf. Laplace.

 

JG
Laplasse

zie Delplace.

 

FD
Laplume

1761 «Anna Maria filia Francisci La-plume» La Gleize; surnom: fr. plume (au chapeau; ou bien pour écrire), soit encore nom d’enseigne, cf. 1685 « La Plume d’Or» à Liège (BTD 26, 277).

 

JG
Laplume

BerBN van de pluimenhandelaar of pluimer. Vgl. Pluim.

 

FD
Lapman

1. Car. mor. ,,Ivrogne, vau­rien ». Nos 267, 274. — 2. Profess. Lapper, ,,Repriseur ».

 

EV
Lapman

Lappeman. Formé avec néerl. lap, cf. Lap, Lapp ; peut désigner un ravaudeur ou un savetier.

 

JG
Lapman

Lappeman: BerN. Syn. met De Lapper.

 

FD
Lapointe

zie Pointe.

 

FD
Lapomme

Lepomme, Lapon: Reïnterpretatie van Fr. Lapaume. Ofr. paume: palm(tak), pelgrimstocht. BN voor een pelgrim. Vgl. Palmen. 1250 Liegars Paume, Atrecht (NCJ); 1398 Margueritte le Paume, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD
Lapomme

Surnom : fr. la pomme ; ou bien var. remotivée de Lapaume, cf. 1398 «Margueritte le Paume» Mouscron [FD].

 

JG
Laport

Peut-être surnom: fr. apport ‘lieu de marché’, d’où ‘pèlerinage, assemblée de vil­lage’ FEW 25, 46a.

 

JG
Laport(e)

-Porta. 1. Proven. ,,Porte de ville » ou ,,Porte caractérist. d’habitat. — 2. Profess. ,,Portier ». Nos 131, 138.

 

EV
Laport(e)

zie Delporte, Laporta.

 

FD
Laporta

Porta: It. FN, équivalent van Laporte. 1600-74 Godefridus a Porta (vader van) 1628-65 Albert de la Port (vader van) 1673-1733 Walterus Porta (med. FJ. Porta, Oostende).

 

FD
Laporte

1556 «J. Laporte» CoutStavelot ; surnom d’habitant près de la porte (de la ville) ou d’une maison avec porte remarquable; cf. Delaporte, Delporte.

 

JG
Lapostol

-olle; Lapotre, Lapôtre. 1289 «Jehans li Apostoles» CensNamur, 14e s. «Colart l’Apostole» Liège; surnom: anc., moy. fr. apostoile ‘pape’ FEW 25, 19a ou anc. fr. apost(e)le, fr. apôtre FEW 25, 19b, avec sens dérivés comme anc. w. apaise ‘mauvais sujet, vaurien’, w. nam. apôte ‘joyeux drille; personne originale’ id. 20a.

 

JG
Lapostol(le)

Lapôtre, Lapot(re), Lapouter: Ofr. Apostel. 1293 Johannis dicti Lapostoile, Bouillon (ASH); 1383 Pierre Lappostre, Parijs (MARCHAI); 1418 Jaquemin Lapostoile, Dk. (TTT).

 

FD
l-Apostolle

N. de dignité. Sobriquet (Apostolus, ,,apôtre », pour dési­gner le pape). Nos 135, 144.

 

EV
l-Apôtre

Francis, de Lapostolle. V. ce N.

 

EV
Lapouille

Lapoulle, Fouille: Ofr. poille, W. pouye, Fr. poule: kip. BN, BerBN of huisnaam. 136 e. Pierres li Pouille; 1404 Jehan Fouille; 1438 Perre la Fouille, Laon(MORLET).

 

FD
Lapouille

Lapoulle. Cf. 1754 «Elisabeth Le-pouille» Archennes; surnom (de peureux?): w. pouye, paye ‘poule’ FEW 9, 536a.

 

JG
Lapouter

zie Lepoutre, Lapostol(le).

 

FD
Lapouw

zie Le Paul.

 

FD
Lapouyade

Lapougeade, Lapuyade: Occ. PlN: helling. Ook Poujade. Lapouyade (Gironde).

 

FD
Lapp

cf. Lap.

 

JG
Lapp

Lappe(n), zie Lap.

 

FD
L’Appartien

Fr. appartient, surnom de moti­vation obscure; nom d’enfant trouvé et re­cueilli?

 

JG
Lappas

Probabl. anc. fr. apas, w. apas ‘marche, degré, escalier’, comme nom de résidence.

 

JG
l-Appé

V. Labbé.

 

EV
Lappeman

cf. Lapman.

 

JG
Lappeman

zie Lapman.

 

FD
Lapper, de

de Lepper(e), Leppers: BerN van de kleer-of schoenlapper, die kleren of schoenen oplapt, opknapt. Evtl. ketellapper. 1292 Wouter de Leppere, Oevel (CG); 1372 Henricus dictus der Lepper, Tg. (IOT); 1392 Jehan le Lappere; 1398 Mathis de Lapere, Wielsbeke (DEBR. 1970).

 

FD
Lappere

Lapperre, zie Lepère.

 

FD
Lappère

cf. Lapierre.

 

JG
Lapraille

-èle. Nom d’origine: praye ‘prairie’; ou bien praile, prêle ‘petite prairie’ < lat. pratella.

 

JG
Lapraille

Laprèle, Leprail: PlN praille, prêle < Lat. pratella: kleine wei (J.G.).

 

FD
la-Pré

-Proy. Proven. La Praye, ,,La prairie ». N° 236.

 

EV
Lapré(e)

Var. van Lapraye. PlN: wei(de).

 

FD
Laprudence

Fr. prudence, surnom de soldat, d’aventurier.

 

JG
Laprudence

Metr. HN Prudentia?

 

FD
Laprune

Surnom: fr. la prune; comp. La-pomme.

 

JG
Laps

zie Lap.

 

FD
Lapsin

-ins. Soit dérivé hypocor. de Lap, Lapp (Lappe étant attesté comme prénom) [JL, NFw2], soit var. de Lampsin, Lamsin, du thème de Lamb-, Lamp-, comp. la mention (prove­nant toutefois d’une zone où les voyelles sont dénasalisées) 31.7.1686 «François Lapson [sign. : Fransoy Lampson] » Not. Peralta, Hervé [JL, NFw].

 

JG
Lapsin(s)

Patr. < Lampsin, Lamsin. Zie Lamsens. 1374 Lampsiin Morin = 1375 Lamsin Morin, Ip. (BEELE).

 

FD
Lapuyade

zie Lapouyade.

 

FD
Lapy

Probabl. de w. api ‘rucher’ FEW 25, 8a, comme surnom d’apiculteur; ou bien var. de Lapie.

 

JG
Laquaie

Laquay, Laquaye, cf. Lacaille.

 

 

JG
Laquay(e)

Laquaie, zie Kay(e).

 

FD
Laquière

-iere, Lakière, -iere. Peut-être nom topogr. : anc. fr. quiere ‘côté, face, coin’ [FD].

 

JG
Laquière

zie Lakiere.

 

FD
Larabr-

cf. Lambert et Lambor-.

 

JG
Larandan

zie Loridan(t).

 

FD
Larange

-gé, zie Larrange.

 

FD
Larangé

-ange, Larrangé. NF attesté dans la partie flam. du départ, du Nord, depuis 1788 (GeneaNet); p.-ê. part, passé de moy. fr. aren-gier, fr. arranger FEW 16, 244b, mais dans

quel sens (convenu, fixé?) et avec quelle motivation (surnom de soldat?). Peut-être plutôt var. (remotivée?) de Lar(r)aigné, cf. DicPatRom 1997,2-5.

 

JG
Larbalestrie(r)

Larbalétrier, zie Arbalestrie(r).

 

FD
Larbalestrier

-strie, L’Arbalestrier, Larbalétrier, Labalestrier. 1444 «Jehan Larba­lestrier» AidesNamur, 1602-3 «Anthoine Lar-balestrié» TerriersNamur; nom de profession: arbalétrier; w. liég. (Forir) âbalèstri FEW 25, 109b; cf. aussi Arbalestier, Balest(r)ie.

 

JG
Larbalette

Labalette. 1765 «Arnold-Joseph Larbalette (orig. de Hervé)» BourgLiège; sur­nom militaire: porteur d’arbalette, cf. pic. (Tourcoing) abalète ‘arbalette’ FEW 25, 109b.

 

JG
Larbalette

Labalette: L’arbalète: dekruisboog. BerBN van de kruisboogschutter. Vgl. Larbale(s)trier.

 

FD
Larbanais

Larbanois, -oix. Cf. 1608 «le Sr Hax de Louze, arbanoix» Ocquier (BTD 33, 44); ethnique: albanais (l’Albanie a jadis aussi désigné l’Ecosse).

 

JG
Larbanais

-ois, -oix: Volksnaam Arbanoix, Fr. Albanais: Albanees. 1608 sr. Hax de Louze, arbanoix…est parti pour Hongerie, Ocquier (KCTD1959.44).

 

FD
Larbi(e)

Larbière, zie Lerbier.

 

FD
Larbière

-lère. 1717 «Larbière» Charleville, 1771 «Mathieu Larbière» Haybes; NF des Ardennes françaises, p.-ê. en provenance de la Vienne ou de l’Indre où, en 1600, Larbière alterne avec L’Herbière (GeneaNet). Ce pourrait être, avec influence régressive du r, une forme fém. de Lerbier, Lherbier, comme surnom d’herboriste, comp. aussi anc. fr. (h)erbiere ’empoisonneuse’ Gdf; Larbière est aussi un topon. à Asnières-sur-BIour, dans la Vienne [avec la collab. de J.C. Micha].

 

JG
Larbouillat

BN LU W. harbouya: treuzelaar (HERB.).

 

FD
Larbouillat

Surnom: w. liég. halbouya, harbouya ‘barguigneur’ DL 304b, FEW 17, 56b.

 

JG
Larbrisseau

Fr. arbrisseau: boompje. PlN.

 

FD
Larbrisseau

Nom de résidence ou nom d’enseigne: fr. arbrisseau. Ou bien, par francisation du NF Labhaye, Laphaye, com­pris comme w. liég. (l ‘)âb ‘hé ‘l’arbrisseau’ DL 3 (cf. Renard, BTD 26, 277).

 

JG
Larbuisson

Nom d’origine: Larbuisson, à Charneux (Lg) ; ou bien surnom : w. nam. aub-wisson, aubusson ‘champignon’ FEW 24, 308a.

 

JG
Larbuisson

PlN in Charneux (LU).

 

FD
l-Arbuisson

Proven. L’Arbrisseau » (Dial.). N° 243.

 

EV
Larcanche

Fr. archange, surnom de celui qui jouait ce personnage dans les Mystères médié­vaux; comp. Lange.

 

JG
Larcher

Larché, Larcier, Larcy, Larsy, Archer, Archie: Fr. BerN archer: boogschutter, of boogmaker. 1383 Gilles Larcher; 1384 Etienne Larchier…arches de chaînes, Dijon (MARCHAL).

 

FD
Larcher

Larché. 1580 «Jhenon Larchier» Hay­bes, 1651 «Toussaint Larcher», 1686 «Jac­ques Larchir» BourgNamur; nom de pro­fession: fr. archer.

 

JG
Larchevêque

BN Fr. archevêque: aartsbisschop.

 

FD
Larchevêque

Surnom (sans doute par dérision): fr. archevêque; comp. Lévêque.

 

JG
Larciel

NF attesté à Nivelles, Virginal et Hen-nuyèrcs depuis 1863, p.-ê. en provenance des Vosges (GeneaNet); nom dont l’explication est incertaine, qui ne doit sans doute rien à une forme w. de argile (cf. ALW 6, 18-19) et qu’on proposerait plutôt de mettre en rapport avec arc-en-ciel[avec la collab. de L.-A. Cougnon].

 

JG
Larciel

Var. van Larsil?

 

FD
Larcier

1. Zie Larcher. – 2. PlN Larcier in Kasteelbrakel (WB) (J.G.).

 

FD
Larcier

Nom d’origine: Larcier, à Braine-le-Château (BrW).

 

JG
Larcier

Proven. Dép. Braine-le-Château.

 

EV
Larcimont

cf. Larsimont.

 

JG
Larcimont

Larsimont, w.  nam.  Lârsimont.

 

JG
Larcimont

zie Larsimont.

 

FD
Larcin

Car. mor. ,,Homme ayant commis un larcin ». N° 268.

 

EV
Larcin

-int, Larsin: L’arsin. Ofr. arsin: brandhoop kolen (J.G.). 1244 Rogiers Arsin, Atrecht (NCJ).

 

FD
Larcin

Larsin. Nom d’origine: anc. fr. arsin ‘incendie, bois qu’on brûle dans une forêt pour pouvoir la labourer’ FEW 25, 145b.

 

JG
Larcken, van

zie van Laken.

 

FD
Larcon

zie Larson.

 

FD
Larcy

cf. Larsy.

 

JG
Larcy

zie Larcher, Larsy.

 

FD
Lard

Fr. lard: spek. BN voor een spekslager of speketer. 1269 Amant Lard, Kales (GYSS. 1963). Vgl. Speck.

 

FD
Lard-

Thème anthropon. tiré par aphérèse de Alard, Colard, etc. (et non pas fr. lard). « Dérivés : Larda, Lardau, Lardaux (sufike -ard, w. -au). 1286 «Thiebaut Lardart» Cart-Binche, 1294 «Alars Lardaus» CensNamur. –Lardet. – Lardin. 1648 «Jean Lardin» Liège. –Lardo, Lardot, Lardez, w. nam. Lârdot.

 

JG
Larda(t)

W. < Lardard. Afl. van Lard. 1286 Thiebaut Lardart, Binche (J.G.).

 

FD
Lardau(x)

Larda(t), zie Lardel.

 

FD
Lardé

-et: 1. Ofr. lardé: stuk vlees. Vgl. Lard. 1245 Arnulphus Lardé, Comp. (MORLET). – 2. Patr. Korte vorm van Alardet, dim. van Alard. Vgl. Lardin.

 

FD
Lardé

Profess. Morceau de viande piqué de lard. ,,Charcutier ». Nos 131, 150.

 

EV
Lardel

-au(x), -a(t): 1. Ofr. lardel: stuk spek, stuk vlees. Vgl. Lard, Lardé. – 2. Dim. van VN Alard. 1294 Alars Lardaus, Namen (HERB.).

 

FD
Larden(n)ois

Lardenoit, -oye, -oey, zie Ardenais.

 

FD
Lardenois

-oit, Lardenet, Lardennois, Lardinois, w. nam. Lârdinwès, Lardinoit, Lardinoy; Lardenoye, -oey, Lardinoije (formes néerl.). 1258 «monsignour Jean Lardenois» CartOrval, 1272 «pueri Godeschald Lardi-nois» PolyptVillers, 1280 «Bodechon Larde­nois le fil Bauduin Piffeit» PolyptLiège, 1289 «Hanar Lardinoix» CartValBenoît, 1359 «Gerardo dicto Lardenoy» CartOrval, 1436 «Lambert Lardinoix» CoutStavelot, 1472 «Lardenoy de Spontin» DénLaroche, «Symon dit Lardenoy» Montquintin, 1499 «Hostelart l’Ardenoy» TerrierNaast, 1505 «Franchon Lardenoix» BourgNamur, 1638 «André Lar-dinois» Purnode; ethnique: fr. ardennais, habitant de l’Ardenne. Cf. aussi 1586 «Cathe­rine de Ladneu» BourgNamur, w. liég. (arch.) âd’neûs ‘ardennais’, avec sens péjoratif ‘paysan, lourdaud’ DL. – Forme fém.: 1444 « Lardenoise » AidesNamur.

 

JG
Lardet

zie Lardé.

 

FD
Lardeur

BerN van de lardeerder of spekslager. 1346 Lambers fis jadit Jehan Lardour de Gemeppe (AVB).

 

FD
Lardeur

Cf. 1346 «Lambers fis jadit Jehan Lardour de Gemeppe»; p.-ê. surnom de man­geur de lard ou de boucher, mais seul anc. fr. lardier semble attesté dans ce sens à date ancienne FEW 5, 189-191, à côté d’anc. fr, lardeur ‘lardoire (instrument)’ Gdf [MH].

 

JG
Lardin

-on, -ot, -o(z): 1. Afl. van lard: spek, varkensvlees. Vgl. Lard(é). 1340 Joh. Lardin, Thiérache (MORLET); 1444 Lazere Lardon, Dk. (TTT). – 2. Korte vorm van Alardin, Colardin,

-on,-ot (HERB.).

 

FD
l-Ardin-

-ois, -oit, -oy. Proven. ,,L’Ardennais ». N° 225.

 

EV
Lardinois

-oi(t), -oir, -oy, -oije, zie Ardenais.

 

FD
Lardo(t)

Profess. Sobriquet de charcutier   ou   de   cuisinier.   Nos   131,

150.

 

EV
Lardon

-ot, -o(z), zie Lardin.

 

FD
Lare, van

zie van (de) Laar.

 

FD
Larebeke, van

zie van Laerbeke.

 

FD
Lareine

Peut-être fr. la reine, comme surnom ironique; comp. Leroy. Ou bien var. de Lau-raine, par remotivation.

 

JG
Larelle

NF attesté au 17e s. surtout en Charente-Maritime, puis au Québec dès 1664 et à Saint-Mard en 1725 (GeneaNet); comme au Qué­bec, Laraire est mentionné en alternance avec Larelle, on peut y voir l’anc. fr. arele ‘araire’ FEW 25, 83b [avec la collab. de St. Delneste].

 

JG
Laremans

cf. Laer(e)mans.

 

JG
Laremans

V. Laar.

 

EV
Laremans

zie Laarmans.

 

FD
Laren

Laerens: Patr. Vleivorm van HN Hilarius. Vgl.

Lerens i.v. Laire.

 

FD
Larenbergh

zie van Lerberg(h)e.

 

FD
Lareppe

1550 «Margueritte Le Reppe» Bourg-Namur; nom d’origine: w. su l’rèpe, topony-me à Ohey, cf. FEW 16, 247b, plutôt que rouchi rèpe ‘tamis’.

 

JG
Lareppe

PlN in Ohey (N); rouchi reppe: kreupelhout (HERB.). 1550 Margueritte Lereppe, Namen (J.G.).

 

FD
la-Reppe

Proven.   ,,La  rugosité,  le pli ».   L.D.   (Dép.   Seilles,   Ohey,

etc.).

 

EV
Laréserve

Probabl. nom de résidence : fr. réserve, ou nom d’origine, par ex. La Réserve-Magnant (Allier), etc.

 

JG
Laret

Larey. Peut-être topon. en -et issu de *larictum, dérivé de lat. larix ‘mélèze’ ; dans ce cas, NF importé.

 

JG
Laret

Patr. < HN Hilarius?

 

FD
Laret

Proven. 1. L’Harret, ,,Le petit plateau dénudé ». Synon.: Chaumet. N° 232. — 2. Laret, ,,Lande in­culte ». (Comp. le toponyme flam.: Laar).

 

EV
Lareu

zie Delarue.

 

FD
Larey

zie Leroi(e).

 

FD
Larg(h)er

Wellicht spelling voor Larget.

 

FD
Large

Surnom de qqn qui est large (de carrure) ou bien s’est dit d’un homme généreux, dé­pensier, cf. Lelarge.

 

JG
Large

zie Lelarge.

 

FD
Largeais

zie Larget.

 

FD
Largefeuille

 (17e-18e s., Petit-Rechain). Sans doute d’un NL composé de l’adj. large et du terme topon. feuille au sens médiéval de ‘bois, fourré’ [MH], comp. le NF Hautefeuille. – Ou bien surnom de type physique (à justifier) avec l’adj. large, comp. 1259 «Petrus sacerdos Sancti-Petri Leodiensis dictus Largefroide» AnthrLiège, 1505 «Jenin Largepierre» Bourg-Namur, 1280-81 «Pieres Larghetieste de Bruges» RegTournai, 1394 «Claix Larghe-piet» Tournai.

 

JG
Largefeuille

Wsch. reïnterpretatie van L’Aigrefeuille < Lat. acrifolium: hulst. Vgl. Arfeuille en Larfouillut (DNF).

 

FD
Largent

De fr. argent, surnom d’argentier ou d’orfèvre.

 

JG
Largent

Fr. argent: zilver, geld. BN voor de zilver-

smid. 1278 Jehan dit Largentier, St-Q. (MORLET).

 

FD
Largepret

Nom d’origine: large pré, comp. 1444 «Jehan dele Largerue» AidesNamur.

 

JG
Largepret

PlN Large Pré: brede wei; vgl. Breemeersch? Maar wellicht volksetymologisch voor Largepied: brede voet. Vgl. D. Breitfufi. 1394 Claix Larghepiet, Dk. (TdT).

 

FD
Larger

NF alsacien, du Haut-Rhin (GeneaNet).

 

JG
Larget(eau)

Largeais: Dim. van Large.

 

FD
Largher

NF plutôt d’origine bretonne (Genea­Net), dont l’origine est incertaine.

 

JG
Largil(l)ier

Largillière, Larzillière: 1.BerNargilier: kleiwerker, lemer, leemwerker. 1534 Anthonius Largiller, Valensijn (MUL IV). – 2. PlN Argilière: kleiput,kleigroeve. L’Argillier (Puy-de-Dôme), L’Argillière (Oise), Arziilières (Marne) (DNF). 1727 A.Ph.J. Largilliere, Bergen (MUL VII).

 

FD
Largillière

-iere, cf. Larzillière.

 

JG
Lari

Peut-être nom d’origine: pic. lari ‘côte calcaire plantée de conifères’ FEW 16, 445a ou bien surnom: pic. lari ‘tapage, désordre’ FEW 16, 445b. Le topon. pic. larris ‘coteau inculte’, w. lôri (cf. Larisse ci-dessous), cf. 1520 «Jehan du Larry» BourgNamur, n’est cependant pas à exclure non plus FEW 5, 204b (à compléter par J. Herbillon, NTN n° 46).

 

JG
Laridan(t)

-aen, -on, zie Loridan(t).

 

FD
Laridon

Larridon, Laridan. -ant. Du fr. Lorédan, ital. Loredano, habitant ou originaire de Loreto (Italie); cf. aussi Leuridant, Lori-dan(t). – Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Laridon, dans Naamkunde 12, 1980, 127-132.

 

JG
Lariel(le)

zie Deleruyelle.

 

FD
Larielle

-iel. NF attesté d’abord à Sinsin et Bièvre (prov. Namur) dès le 18e s. (Genea­Net); soit nom d’origine détoponymique, Riel et Rielle étant attestés comme topon. en France, soit surnom: w., pic. rieule, rielle ‘règle, aplomb’, etc. FEW 10, 217-9 [avec la collab. de M. Dûment].

 

JG
Larik

Zie Lerich(e).

 

FD
Larillée

Proven. La Risle ou La Rille, N. de ruisseau. (Ajoute de l’accent

aigu : N° 64).

 

EV
Larisch

Patr. Larsch, D. korte vorm van Laurentius.

 

FD
Larisse

Nom d’origine : dérivé en -icia de lari, ainsi Lariche, topon. à Latinne, Antheit, Wanze, etc. ; cf. Lari.

 

JG
Larive

1757 «Gaspar Larrive (orig, de Bouvesse/Lyon) » BourgLiège, nom de résidence : fr. rive; comp. Larivière (ci-dessous).

 

JG
Larive

zie Delerive.

 

FD
Larivière

-ier, -ierre, La Rivière, Larieviere, Larrivière, etc. 1513 «Hubert de Larivière», 1631 «Madeleine La Rivière», 1637 «Mar­guerite de la Rivière» BourgNamur; comme Larive, nom de résidence : fr. rivière, w. rivîre (parfois ‘rive’), e.a. Rivière (Nr).

 

JG
Larivière

Larivier((r)e), zie Delarivière.

 

FD
Larken, van

zie van Laken.

 

FD
Larmande

Metr. Fem. bij Remond, Germ. VN Reimond: 1390 Alison le Remonde, Rhuis (MORLET).

 

FD
Larminiaux

cf. Lermignaux.

 

JG
Larminiaux

Larmignat, Lerminiau(x), -(i)eau, Lermigneau(x),-(i)aux, L’Herminiaux, L’Hermignaux, Lhermigneaux: L’Erminaus. Fr. erminaus: tovenaar (FEW 1,142). BN.

 

FD
Larminier

cf. Lhermenier.

 

JG
Larminier

L(h)ermenier, Larmonier, L’Herminez, L(h)erminez, L’hermenez: Afl. van Fr. hermine: hermelijn. Ofr. herminet: hermelijnen mantel. BerN van de bontwerker, pelsenmaker. 1639 Jan Lerminet, Waasten (DUV.); 1760 Baudewijn Lermenez, Menen (COUSS.).

 

FD
Larmit

zie Lermitte.

 

FD
Larmoire

Peut-être fr. armoire, mais surnom de motivation obscure [le sens fig. ‘homme à forte carrure’ ne date que du 20e s.]. – Plutôt graphie w. de Larmoyer (ci-dessous) [JL, NFw] ?

 

JG
Larmonier

zie Larminier.

 

FD
Larmoyer

Larmoyeux, Lermoyeux (avec influence régressive du r). 1290-91 «Stievenin Larmoier» ComptesMons, 1362 «Tilleman Larmoyer», 1424 «Pirchon Larmoyer» Guill-Liège, 1444 «Thirion Larmoyer» Aides­Namur, 1636 «Otten Larmoyer» = 1639 «Mr Otte (…) platineur, armeurier» émigré en Suède (cf. Appelgren, 173); nom de pro­fession: armoyer, armoyeux ‘fabricant d’ar­moiries, armurier’ FEW 25, 241 a.

 

JG
Larmoyer

Larmoyeux, Lermoyeux: Ofr. armoier, -oieur: wapenmaker. 1290 Stievenin Larmoier, Bergen (PIERARD); 1334 Jehan Larmoyeur, H (CACa).

 

FD
Larmus-

-eau, -iaux. Car. mor. Dimi­nutif de L’armuse (Dialecte), ,,Le

lézard ».   N.   d’H.   paresseux.   Nos 290.

 

EV
Larmuseau

-iau(x), -ieau, Larmusseau, Lermusi(e)au(x), -eau, Darmusi(e)au: Dim. van Fr. larmuse: kleine grijze hagedis (FEW V, 122). BN voor een klein behendig mens. 1762 A. J. Larmuseau, Wg.(KW).

 

FD
Larmuseau

Larmusiau, -iaux, -ieau, Larmussau, Lermuseau, Lermusiau, -iaux, Lermusieau, -icaux. Surnom: dérivé de fr. dial. larmuse ‘petit lézard gris’ FEW 5, 122b.

 

JG
Larnau

Larno, Lerno: Pair. L’Arnaud, Germ. VN Arnoud. Of var. van Lernould.

 

FD
Larnicol

NF breton, présent à Plomeur (Finis­tère) depuis le milieu du 17e s., sans doute composé de ar et Nicol, Nicolas [avec la collab. de J.C. Micha].

 

JG
Larno

Larnou, -out, Larnoe. Soit article + prénom Arnould (Carnoy 78), soit anc. w. larnos ‘voleur’, dérivé de lat. latro FEW 5, 201k.

 

JG
Larnould

-ou(t), -o(e), zie Lernou(l)d.

 

FD
Laroc

cf. Larock, Larocque.

 

JG
Laroc

zie Laroche.

 

FD
Laroc(k),

Laroche, Larocque, zie Laroche.

Delaroche, Delaroque, Delroc(k), Delrocq(ue), de Larroque, Laroc(k), Larocque, Larroque: Verspreide PlN La Roche: rots (o.m. LX). Roc, Roque is Pic. Laroque in Chercq (H). 1221 Nicholon de le Roke = 1227 Nicholaus de Rocha, Dk. (SMTI); 1362 Franke délie Roche, Fléron (AVB); 1384 Jehan de la Roche, Laon (MORLET); 1417 Clais le Roque, Dk. (med. E. Verroken).

 

FD
Larochaymond

PlN La Roche Aymond: rots genoemd naar Eimond of Heimo (vgl. le Rocher Bayard in Dinant en de Vier Heemskinderen). PlN in Mainsat (Limousin)? 1697-1771 Charles Antoine de la Roche Aymond, Mainsat-Parijs (PDB).

 

FD
la-Rochaymond

La- -Roche, -Rock, -Ro(c)que. V. Roc, Roche.

 

EV
Laroche

La Roche. 1227 «Nicoles de le Roche» ChirTournai, 1489 «H. de la Roche» JusticeBastogne, 1594 «Marguerite de la Roche», 1602-3 «Monsieur de la Roch» Ter-riersNamur, 1792 «Jacque Laroche» Le Mes-nil; nom d’origine: roche, très fréquent en toponymie, particulièrement Laroche-en-Ardenne (Lx).

 

JG
Larochette

1623 «Henry de la Rochette» BourgDinant; nom d’origine: rackette, aussi fréquent en toponymie.

 

JG
Larochette

zie Derochette.

 

FD
Larock

Laroc, Larocque, Larroque. 1363-64 «Bauduins de le Rocke» PolyptAth, 1474 «Pi-rar le Rocke» PrincipLiège, 1568 «Estienne de La Rocq», 1583 «Jeanne de la Rocq» Bourg-Namur, 1780 «la veuve Laroque» Charleroi; formes picardes du précédent, pic. roque ‘rocher’, e.a. Laroque, à Chercq (Ht).

 

JG
l-Aronde

,,L’hirondelle ».    Homme revenant   au   pays   à   l’époque   du printemps. N0 288, 292.

 

EV
Larondelle

La Rondelle. 1636-8 «Jean Larondelle» BourgLiège, cf. aussi 1302 «Jakemes Aronde» LoiTournai; surnom: moy. fr., fr. arondelle ‘hirondelle’ FEW 4, 434b. – Cf. aussi 1544 «Johan le Rondelle» DénSta-velotMy, p.-ê. var. de Larondelle; ou bien surnom : fr. rondelle, cf. NF Rondale.

 

JG
Larondelle

La Rondelle: Ofr. arondel, dim. van Ofr. aronde: zwaluw. BN. 1405 Pierre l’Aronde, Senlis; 1311 Juliane Arondele (MORLET).

 

FD
l-Arondelle

1.   Dial.   ,,Hirondelle » (Anc. fr.,  Aronde). 1. Profess. Nos   288,  292.  A  Paris,  ,,Ramonneur » et Marchand de marrons ». — 2. Profess. ,,Petit bâtiment de mer », pour    désigner    son    propriétaire. N° 131.

 

EV
Laroo

Laros, zie Leroi(e).

 

FD
Larose

La Rose, Larosse, Larroze, Larrose, -ooze. 1493 «Philippe Alerose» Vogenée, 1645 «Arnould de Larose» BourgNamur; surnom : fr. rose, souvent nom de soldat ou de domestique, parfois aussi nom d’enseigne (cf. BT0 26, 278). – Cf. aussi 1710 «Descy dit la Rosée» arbalétrier de Ciney.

 

JG
Larose

la Rose, Larroze, Laroose, Larooze, Larosse: 1. BN naar de bloemnaam, de roos, vaak huisnaam. 1289 Herbelos délie Rosé, Luik (RENARD 278). – 2. Var. van Larousse, m.n. Larosse.

 

FD
Larou

zie Lerou(x).

 

FD
l-Arou

V. Laroy.

 

EV
Larouillère

-ère. Surnom: pic. rouillère ‘blouse du roulier’ FEW 10, 504a.

 

JG
Larouillère

Wsch. spellingvar. van Laroyère; zie Delaroyère.

 

FD
La-Rouillère

Proven. La propriété du sieur Raoul.

 

EV
Laroumagne

Zuid-Fr. PlN (la) Roumagne < villa Remania. Roumagne (Tarn-et-Garonne), La Romagne (Ard., Maine-et-Loire). Ook FN Laro(u)manie (DNF).

 

FD
Larousse

Larosse: BN voor een roodharige vrouw, een rosse. 1275 Ysabiaus li Rousse, Lessen (VR I23v°); 1620 Lijsebeth vander Bruggen inde wandelinghe genaempt La Rousse, Lv. (HB 572).

Larous(s)elle: BN: roodharige vrouw. Vgl. Ro(u)ssel. 1438 Marie la Roucelle, Laon (MORLET).

 

FD
Larousselle

Larouselle. Surnom: roussette, fém. de rousseau, roux de cheveux ; cf. Rous-selle et comp. Larousse (NF en France).

 

JG
Laroussi

La Rôtie: PlN La Roussie (Dordogne).

 

FD
Laroy

La Roy, Laroye. Sans doute w. raye ‘raie; sillon’, comme surnom ou nom d’ori­gine.

 

JG
l-Aroy

Proven.  L’Harroy (Dép. Hour). – 2. Profess. L’arroi (Anc. fr.). ,,L’équipage ».

 

EV
Laroy(e)

1. Zie Leroi(e). – 2. Korte vorm van De la Roy, De la Ruye.

 

FD
Larr-

cf. Lar-.

 

JG
Larraigné

Lar(r)angé, Lar(r)ange: Spellingvar. van de Fr. FN Laragne, Laraigne, var. van Ara(i)gne (DNF). Ofr. ara(i)gne: spin. BN.

 

FD
Larraigné

Probabl. surnom: anc. fr. araigne, aragne, fr. araignée, cf. DicPatRom 1997, 2-5. Cf. aussi Larangé.

 

JG
Larrangé

-ange, cf. Larangé.

 

JG
Larre, de

zie de Laere.

 

FD
Larridon

cf. Laridon.

 

JG
Larridon

zie Loridant.

 

FD
Larrière

Nom de situation: (à) l’arrière, comp. Ladrière, etc. ; également NL Larrière (Vosges).

 

JG
Larrivière

zie Delarivière.

 

FD
Larroque

zie Laroche.

 

FD
Larroumets

PlN Larroumet (Z.-W.-Frankrijk): braamstruik (DNF).

 

FD
Larroumets

Proven.  ,,Le   mez   du sieur Raoul ».

 

EV
Larroze

zie Larose.

 

FD
Larrue

zie Delarue.

 

FD
Lars(s)on

1. Zie Larson. – 2. Var. van Larsen.

 

FD
Larsen

Larssen: Pair. < Lars, Scand. vorm voor VN

 

FD
Larsen

V. LAD.

 

EV
Larsil(le)

zie Delarsille.

 

FD
Larsille

Larsil, Larzille. Nom d’origine: anc. nam. arsille, w. nam. aurzîye, argile; comp. Larzillière.

 

JG
Larsimont

Lasimont, Larcimont: PlN Arsimont (N).

 

FD
Larsimont

Proven. Arsimont (Loc.) ou   Lartimont    (Dép. Forest les

Frasnes).

 

EV
Larsin

cf. Larcin.

 

JG
Larsin

zie Larcin.

 

FD
Larson

Larcon, Larsson, Lerson, Larsonneur, -ier: Ofr. arçon: boogje. Resp. BerBN en BerN van de bogenmaker. Ook Larçonneur (DNF).

 

FD
Larsonneur

Larsonnier (avec changement de suffixe). Nom de métier: anc. fr. arçoneor, fr. arçonneur ‘fabricant d’arçons’ FEW 25, 104.

 

JG
l-Arsonnier

Profess. Fabricant d’arçons (,,petits arcs, archets »).

 

EV
Larsy

Larcy. 1523 «Guillaume du Larcy» BourgNamur; probabl. nom d’origine: w. (topon.) liég. ârzi ‘argilière’, e.a. Les Arzis à Liège.

 

JG
Larsy

Larcy: 1. Zie Larcher. – 2. PlN LU W. arzi: kleiput. 1523 Guillaume du Larcy, Namen (J.G.).

 

FD
l-Arsy

Proven.  L’Arsy  (Dép.  For-ville). ,,Terre défrichée par le feu ».

N° 238. V. Larder.

 

EV
Lartelier

Latelier (avec amuïssement du r et remotivation sur fr. atelier), Lartiller, Lartillier. 1537 «Collau Lartillier» BourgNamur, 1540 «Rasse Lartillier» Havinnes, 1553 «Jehenne Lartylier», 1562 «Nicolas Hartil-lier», 1625 «Pierre Lartilly» BourgNamur, 1676 « la vesve Guillaume Lartillier» Ruage-Ath ; nom de profession : anc. fr. artillier ‘celui qui fait des armes de trait’ FEW 25, 60a.

 

JG
Lartelier

zie Lartill(i)er.

 

FD
Lartésien

1365 «Jehan Artisien» TailleMons; ethnique: Artésien, Artisien, habitant de l’Artois FEW 25, 390b-391a.

 

JG
Lartésien

zie Artisien.

 

FD
Lartig(u)e

Larticle: PlN Lartigue (Gironde). L’artigue: braakland; zie Artigues. Larticle is W. hypercorrect.

 

FD
Lartigue

Lartige, Larticle (par hypercor-rectisme et remotivation). Nom d’origine: Lartigue (Gers, Gironde); NF importé.

 

JG
l-Artigue

Proven. ,,La friche » (Fr.). N° 238.

 

EV
Lartill(i)er

La(r)telier: BerN Ofr. artillier: maker van schiettuigen, van geschut, (ook) schutter. 1351 Jehan l’Artilleur…pour aler prendre warde a toute lartillerie, Bergen (CCHt); 1460 Johan l’Artilier, Laon (MORLET); 1463 Pierre dit l’Artilleur (arbalétrier: kruisboogschutter), Dk. (CSWIII).

 

FD
Lartiller

-ier, cf. Lartelier.

 

JG
Lartizien

zie Artisien.

 

FD
Larue

La Rue, Larme. 1556 «Amourut de Larue», 1645 «Cornélis de Larue» Bourg­Namur; fr. rue, cf. aussi Delarue, Delrue.

 

JG
Larue

zie Delarue.

 

FD
la-Rue

-Ruel(le). Proven. ,,Maison donnant sur la rue, sur la ruelle ». N° 229.

 

EV
Laruel

Lamelle. 1623 «Dieudonné Lamelle» Spontin, 1645 «Jeanne de Lamelle», 1669 «Guillaume Laruelle» BourgNamur; fr. ruelle, nom de résidence.

 

JG
Laruel(le)

zie Delaruelle.

 

FD
Laruth

Peut-être surnom: anc. pic. rute ‘crécelle’ FEW 16, 770a; ou, avec l’article, prénom fém. Ruth. Cf. aussi Lerite, Leruth.

 

JG
Laruth

zie Leruitte.

 

FD
Laruweere

zie Delaroyère.

 

FD
Laruywe

In de eerste plaats korte vorm van Delaruye, maar kan ook Vl. adaptatie zijn van Larue.

 

FD
Larzarin

Patr. Lazarin (met r-epenthesis), vleivorm van VN Lazarus.

 

FD
Larzille

cf. Larsille.

 

JG
Larzille

zie Delarsille.

 

FD
Larzillière

-iere, Largillière, -iere. Nom d’origine: arzilière ‘argilière’; comp. Larsille.

 

JG
Larzillière

zie Largillière.

 

FD
Las

zie Laes.

 

FD
Las(s)ance

Lassence: Verspreide PlN in LX. Accense: gepacht of gegeven goed.

 

FD
Lasalle

cf. Lassalle.

 

JG
Lasalle

zie Delsalle.

 

FD
Lasance

cf. Lassance.

 

JG
Lasance

zie Lassance.

 

FD
la-Santé

1. Car. mor. Homme qui soigne sa santé ou en parle souvent.

—  2. Car. phys. Homme bien por­tant. N° 257.

 

EV
Lasar

1.  V.  Lazare.  2.  Proven.  La Sarre (Rég. allem.).

 

EV
Lasar

zie Lazarus.

 

FD
Lasat

V. Saule.

 

EV
Lasat

zie Léchât.

 

FD
Lascar

1. Fonction. E(l)Askar, ,,Le soldat »   (arabe,  turc).  —  2.  Car.

mor. ,,H. bizarre » (Dialecte).

 

EV
Lascar

Laskar: Var. van Fr. Lachard. Afl. van Ofr. lasche: los, ongespannen, zacht, laf. BN.

 

FD
Lascelles

Proven.   La   Selle   (Dép. Jamioux et Thuin).

 

EV
Laschet

-ette (le t se prononce dans toutes les formes à Soumagne [JL]). 1766 «Charles Lachette» Arbrefontaine ; nom all. d’origine: Laschet (littér. *Latescheid), à Eupen, Hombourg (Lg).

 

JG
Laschet

Laschette, Lachet(te), Laeschet: PlN Laschet, d.i. Latescheid: laathof in Eupen, Homburg (LU). 1614-18 Petrus in de Laetschet = 1620 Petrus Laetschet, Homburg (WINTGENS186).

 

FD
Laschmann

Nom de profession: composé avec le suff. -mann d’all. laschen ‘rentraire, mettre les oreilles (aux souliers)’.

 

JG
Lascot

Peut-être surnom: w. nam. ascot ‘étan-çon, tout objet servant à soutenir un corps qui vacille’ FEW 24, 89b.

 

JG
Lascot

Volgens BODY 63 anagram van Colas.

 

FD
Lasdin

Proven. Lesdains (Loc.).

 

EV
Lasemillante

De fr. (depuis 1546) sémillant ‘vif, gai; qui s’inquiète’ FEW 11, 427a, p.-ê. comme nom d’enfant trouvé [cf. dans les Lettres de mon moulin d’A. Daudet, L’agonie de la «Sémillante», du nom du bateau dont il raconte le naufrage] ; on en rapprochera aussi l’anc. fr. assemittier ‘sortir d’une race, d’une famille’ Gdf, dont un dérivé en -ant(e) serait tout à fait crédible du point de vue de la motivation [MH].

 

JG
Laser

zie Lazer.

 

FD
Laseur

-eure, Laseux. P.-ê. anc. fr. asseor, m. ‘celui qui règle l’assiette de l’impôt, collecteur des tailles’ ou bien anc. fr. asseur, adj. ‘assuré, qui a pleine confiance, sur qui on peut compter’ Gdf [MH]; sinon, forme fém. de Leseur.

 

JG
Laseur(e)

Laseux, zie Leseur(re).

 

FD
Lasimont

cf. Larsimont.

 

JG
Lasimont

Nom d’origine (avec l’article): Arsimont, w. Aursumont (Ni).

 

JG
Lasimont

zie Larsimont.

 

FD
Laskar

zie Lascar.

 

FD
Lasman

V. Leest.

 

EV
Lasman

zie Lassmann.

 

FD
Lasne

BN Ofr. asne, Fr. âne < Lat. asinus: ezel. Vgl. Lasnet. 1275 Jehan l’Asne = J. li Asnes, Tongre (VR i73r°); 1290 Bauduin Lasne, St-Q. (MORLET).

 

FD
Lasne

Nom d’origine : Lasne-Chapelle-St-Lambert (BrW) ; ou bien graphie ancienne de l’âne (animal).

 

JG
Lasnet

BN Dim. van Ofr. asne: ezel. Vgl. Lasne. 1288 Jehans li Asnés = 1289 Jehan Lasne, Bergen (PIERARD). Wellicht BerBN van de ezeldrij ver of -fokker. Vgl. 1279 Henris li Asniers (PIERARD).

 

FD
Laso(e)n

zie Lison.

 

FD
Lasoe

V. Lassoie.

 

EV
Lasoie

cf. Lassoie.

 

JG
Lasoie

zie Delassoye.

 

FD
Lasoone

zie Lejeune.

 

FD
Lasou

zie Asou.

 

FD
Lass-

-oie, -ois. Proven. Lasoye (Dép. Gérouville).

 

EV
La-ssale,

-ssaux, -sseel. V. Saule. N° 242.

 

EV
Lassalle

-ael, zie Delsalle.

 

FD
Lassalle

Lasalle. De fr. salle, cf. Delsalle, comme nom de résidence ou nom d’enseigne, mais pour Renard (BTD 26, 283), peut venir aussi du nom de hameau: La Salle, Èl sale, à Rotheux-Rimière (Lg).

 

JG
Lassance

Lassence, Lasance. 1793 «Etienne Lassence (orig. de Fexhe-le-Haut-Clocher)» BourgLiège; nom d’origine: accense ‘bien donné ou pris à cens’, topon. fréquent en prov. de Luxembourg.

 

JG
Lassau

Lassaut, Lassaux, Lasseau, -eaux. Nom d’origine: w. sa, sau, f., saule.

 

JG
Lassau(x)

-aut, -eau(x), Lassauw, -ouw: 1. Zie Delasaux. – 2. Uit Lassel; zie Lasseel.

 

FD
Lassay

is LU W.

 

FD
Lassay

zie Lasseel.

 

FD
Lassé

cf. Lasset.

 

JG
Lassé

zie Lasset.

 

FD
Lasseau

Lasseaux, Lasseel (forme néerl), cf. Lassau(t).

 

JG
Lasseel

-au(x), -aut, -eau(x), -ay: Patr. Assel (zie i.v.) met lw. (L’Assel). Vgl. Lasselin.

 

FD
Lasseer

zie Lasserre.

 

FD
Lasselin

NF Ascelin, Asselin d’origine germ., avec article agglutiné.

 

JG
Lasselin

Patr. L’Asselin. Zie Asselin, Lasseel. Of < Lancelin.

 

FD
Lassen

-ens, Lahssen, Lahcen(e), Lhassen: Patr.Door ass. rs/ss < Lahrsen, Larssen.

 

FD
Lassence

cf. Lassance.

 

JG
Lassence

zie Lassance.

 

FD
Lasser

Lasser, Laszer: D. BerN van de (aderjlater.

 

FD
Lasseret

-ez. Dérivé de l’anc. fr. laceor, laceur ‘fabricant de lacets’, à rapprocher du NF sui­vant?

 

JG
Lasseret

-ez: Dim. van Ofr. laceur: maker van linten. Zie Lacheron.

 

FD
Lasseron

Lasseront. Surnom : moy. fr. lasseron ‘petit lacet’ ; cf. aussi Lacheron, Lacharon.

 

JG
Lasseron(t)

zie Lacheron.

 

FD
Lasserre

Lasse(e)r: PlN Lasserre (Ariège, Aude,Hte-Gar., Lot-et-Gar. Basses-Pyr., Ardèche, Aveyron).

 

FD
Lasset

-ez, -é, Lacet, -ey, Lachet, Lazet: 1. Ofr.lasset: ongelukkig. BN. – 2. Mfr. lacet: strik, strop.lus. BerBN.

 

FD
Lasset

Lassé, -ez, Lacet. Sans doute surnom: anc. fr. lasset, adj. dimin. de las ‘malheureux, fatigué’ Gdf [MH ] ; sinon de moy. fr. lasset, lacet ‘cordon, ruban’, mais les formes wal-

lonnes sont fém., w. liég. lècète, nam. lacète et la forme pic. lachet FEW 5, 180b-181a.

 

JG
Lassiaz

Naam uit Savooie. PlN Siaz < lat. seca: bergkam.

 

FD
L’Assiette

Fr. assiette, surnom de bon mangeur, d’affamé (qui lèche l’assiette)?

 

JG
L’Assiette

Reïnterpretatie van La(s)chette.

 

FD
Lassinal

Peut-être var. de Lachenal.

 

JG
Lassinal

zie Lachenal.

 

FD
Lassine

Peut-être surnom : w. (Couthuin) taper à l’assine ‘jeter au petit bonheur’ DFL, 253, v° hasard.

 

JG
Lassine

V. Lessines.

 

EV
Lassine

Wsch. verkort < De la Sinne, aïs reïnterpretatie van Delsinne, de Lessines.

 

FD
Lassmann

Las(s)man: Patr. D. vleivorm van Slav.VN Ladislav(DN).

 

FD
Lassoie

Lassois, Lasoie. Nom d’origine, cf. Delassoie, -oye, -ois.

 

JG
Lassoie

-ois, zie Delassoye.

 

FD
Lassoudris

-y, Lassudry, Lasudry. Peut-être nom d’origine: souderie, atelier du soudeur (attesté en 1360) FEW 12, 47a.

 

JG
Lassoudris,

-dry, Las(s)udry: Occ. FN Lassudr(er)ie, afl. van sudre, Occ. cas sujet van Fr. sueur: schoenmaker (DNF).

 

FD
Lassource

zie De la Source.

 

FD
Lassouw

zie Lassaux.

 

FD
Lassue

Lasué, Las(s)uy(t): Hetligtbijnavoordehand om deze FN aïs var. te beschouwen van Lassus (zie Delassus). Maar de FN komt in de 18e e. in het Tieltse voor, duidelijk als var. van Laseur, via Pic. Laseu. We vermoeden daarom dat Lassue en Las(s)uy(t) spellingen zijn voor Laseu. Het omgekeerde is niet uit te sluiten: 18e-eeuws Laseur in Ruiselede kan een reïnterpretatie zijn van Las(e)u. 1556 Rougaer Lasuut, Tielt; 1723 Adriaen Lasu, 1772 Baptiste Lazu, Aarsele; 1737 Baudewijn Lassuy; 1743 Adriaen Lassu, Aarsele; 1739 Adriaen Laseu = 1757 A. Laseur, Ruiselede (KWII).

 

FD
Lassus

zie Delassus.

 

FD
Last

BerBN van de lastdrager of BN voor een lastig mens.

 

FD
Last

Surnom: moy. néerl. last ‘charge, fardeau’, aussi ‘unité de poids’.

 

JG
Lastavel

zie Lestable.

 

FD
Lastdrager

BerN van de lastdrager.

 

FD
Lastelle

Surnom: anc. fr. astele ‘éclat de bois, attelle’ FEW 25, 593b?

 

JG
Lastelle

Wellicht Ofr. astele: lat, plank, paal. BN.

 

FD
Lasters

Surnom: génitif de moy. néerl. laster ‘calomnie, médisance’.

 

JG
Lasters

Vervorming van Lasschaerts, afl. vanMnl. lasch: slap, zwak. Vgl. Lascar. 1482 Truyen Lasschaerts, Retie; 1596 proies Pétri Lasters = 1599 Pétri Lasschaerts, Retie; ± 1600 Gerardus Lasters = 1644 Ger. Lastaerts; 1637 Margriet Lasschers; 1625 Lassers = Lastaerts, Retie (med. S. Lasters, Arendonk).

 

FD
Lasudry

cf. Lassoudris, -y.

 

JG
Lasudry

zie Lassoudris.

 

FD
Lasué

Lasuy(t), zie Lassue.

 

FD
Lasure

Var. fém. de Lesur, Leseur.

 

JG
Lasure

zie Leseur(re).

 

FD
la-Sure

Proven. La Sûre (Riv. luxemb.).

 

EV
Laszer

zie Lasser.

 

FD
Lat(h)-

-ui, -uy. Proven. Loc. Latigneis. Proven. Attigny (Ardennes fr.).

 

EV
Lat, de

BerBN van de lathouwer. 1449 Janne Déliât =Jans Lathouwers, Mb. (A.BAERT); 1631 Gerardus de Latt, Schelle (MAR.).

 

FD
Lat, van de

zie van Laet.

 

FD
Latache

Lat(t)aque, Latak: Ofr. tache, Pic. taque: vlek. BN voor iemand met een vlek. 1210 Nicole Tache, Atrecht (NCJ); 1223 Johannis Aletache = 1226 Jehans Aletake; 1238 Henri Aletake = 1242 Henricus ad Labem (vlek), Dk. (SMTI).

 

FD
Lataer

zie Létard.

 

FD
Lataille

Nom d’origine: fr. taille ‘coupe (dans un bois)’.

 

JG
Latair

Lateir, Laterre: W. uitspr. van Later.

 

FD
Lataire

Laterre. 1279-80 «Martin li Latere» RegTournai, 1298 «Wautier le Latere» Onom-Calais; nom de profession: moy. néerl. later ‘saigneur, chirurgien’; ou bien var. de Lat(t)eur, avec alternance -eur / -aire (comp. Fon­deur, Fondaire).

 

JG
Latak

zie Latache.

 

FD
Latapie

Z.-W.-Fr. PlN Latapie: lemen muur (DNF).

 

FD
Lataque

Lattaque. Surnom: sans doute pic. ataque, fr. attache FEW 17, 200b.

 

JG
Lataque

zie Latache.

 

FD
Lateau

 (NF hennuyer). Sans doute surnom d’ouvrier, cf. anc. fr. lateau, dimin. de latte Gdf, 1622 «lateau» (esp. de bâton) Lessines; à rapprocher p.-ê. de Latet.

 

JG
Latelier

cf. Lartelier.

 

JG
Latelier

zie Tellier, Lartillier.

 

FD
Latem, van

van Lathem, van La(e)ten, van Laet(h)em, Laethem,van Latum, van Laethum, van Laethen, (van) Lautem, (van) Lauten, Laton, van Lat(t)on, Verlathem, Verla(e)ten: 1. PlN Latem in Bierbeek (VB), St.-Maria-Latem of St.-Martens-Latem (OV). ne e. Godefridus de Lattem; 1234 Martha de Laethem (GN); 1382 Heynric Latem; 1398 Leene Latems, Oostrozebeke (DEBR. 1970); 1580 Jan van Lathon, Bs. (AP). – 2. PlN Lathum (G).

 

FD
Latenis

Lateny, Latenist, Latinis, Lattenist. Nom de profession: moy. fr. latiniste FEW 5, 199b, adapté en moy. néerl. avec le sens de ‘traducteur’.

 

JG
Latenis(t)

zie Delatinne.

 

FD
Lateny

zie Latignies.

 

FD
Later, de

de Lafe)ter(e): 1. BerN van de bloed- of aderlater, chirurgijn. 1204 terra Walteri Blolateres, Deerlijk (DEBR. 1980); 1378 Wautier le Latere, Kales (GYSS. 1963); 1395 Jehan de Latre, Ip. (BEELE). -2. Hit Delattre.

 

FD
Laterre

cf. Lataire.

 

JG
Laterre

zie Lataire.

 

FD
la-Terre

Proven.   ,,La culture »   (L.D.). Synon. : Duchamp, Van den

Ackere. N° 234.

 

EV
Lateste

BN Ofr. teste, Fr. tête: hoofd. Vgl. Hooft. 136 e. Hercent la Testarde; 1207 Helvidis dicta la Testelette, Laon (MORLET).

 

FD
Lateste

Surnom: anc. fr. teste, w. tièsse ‘tête’ FEW 13/1, 272a, cf. 1207 «Helvidis dicta la Testelette» Laon. Pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de l’étymon lat. testa, cf. DicPatRom II. 1, 235-280.

 

JG
la-Teste

1. Car. phys. ,,La tête ». N° 26l. — 2. Situat. sociale, ,,Le chef ».

N° 139.

 

EV
Latet

1286 «Pières Lates» Valenciennes ; dérivé de fr. latte, surnom de métier, comp. Lateau.

 

JG
Latet

Dira, van Ofr. lat(e) < Ndl. lat. BerBN. Vgl. Lateur. 1286 Pières Lates, Valencijn (HERB.).

 

FD
Lateur

Latteur, Latteux. 1383 «Hanin le Latteur» Flobecq, 1619 «Josse Latheur» Bourg-

Namur; nom de profession: faiseur de lattes, cf. 1555 «Hacquin Cuvelliers latteur et bouchier» Ladeuze; cf. aussi Lataire, -erre.

 

JG
Lateur

zie Latteur.

 

FD
l-Ateur

Lateur.   1.   Proven.   Ath (Loc.), avec suff. d’orig. N° 211. —  2. Profess. ,,Lattier ». N° 187.

 

EV
Lathem, van

zie van Latem.

 

FD
Lathio(o)r

zie Lortiois.

 

FD
Lathioor

cf. Lorthioir [FD].

 

JG
Lathouwer

au génitif: Lathouwers. Nom de profession: (avec -s de génitif) moy. ncerl. *lathouwere, scieur (coupeur) de lattes.

 

JG
Lathouwer, (de)

de Lat(t)hauwer, (de) Lathouwers, de Laethauwer, Lathouders: BerN van de Lathouwer, Uttenklover. 1340 Walterus Lathouwere, Tnh. (VERB.); 1356 Lauwereins de Lathouwere, Bs. (PEENE1949); 1424 den Lathouwere van Ranst…van latten, Lier (FRANS); 1553 Gillis de Lathouwer = 1574 (hypercorrect) de Lathoudere, Baasrode (Lievens).

 

FD
Lathouwers

Profess.   ,,Lattier ».   N° 187.

 

EV
Lathrop

PlN Latrop (NRW), Lattrop (OIJ).

 

FD
Lathuy

Latui. 1272 «Baudechon de Latuit» PolyptVillers, 1449 «Colart de Latuy» AidesNamur, 1602-3 «Baulduin de Lathui» TerriersNamur; nom d’origine: Lathuy (BrW).

 

JG
Lathuy

zie De Lathuy.

 

FD
Latiers

zie Dethier(s).

 

FD
Latignies

-igny, Lattignies, Latinie(s), Latini(s), Lateny: Er is een PlN Latigny in Saint-Père (Nièvre): 1334 Latigny (MORLET III). Maar aangezien deze EN hetzelfde spreidingsgebied heeft aïs Lattinne, is hij er wsch. een regressievorm van; zie Delatinne.

 

FD
Latignies

Latigny, Latinie, Latinies. Nom d’origine: p.-ê. (avec article) Attigny (Arden-nes, Vosges) (Dauzat 371)

 

JG
Latin

Latinus (latinisation). Sans doute surnom de savant: qui sait ou qui parle le latin; comp. Latenis.

 

JG
Latin(e)

-inne(s), -inis, -inus, zie Delatinne.

 

FD
Latin(ne)  

Latinis.   Proven.   Latinne (Loc).

 

EV
Latine

Latinne, Latinnes, Lattines, Lattinne. 1374 «Desier de Latines» CartValBenoît, 1491 «Hellin de Latinnes» BourgNamur, 1754 «Noël Latinne» Archennes; nom d’origine: Latinne (Lg).

 

JG
Latinie

Latinies, cf. Latignies.

 

JG
Latinis

cf. Latenis. – Latinus, cf. Latin.

 

JG
Latoir

Proven. L’Athois. Ath (Loc.). Synon. : Lateur N° 211.

 

EV
Latoir

zie Délateur.

 

FD
Latombe

Latomme, Del(e)tombe, Deltomme, Letombe: PlN Tombe: tumulus, (graf )heuvel. 1631 Raphaël de la Tombe, Ktr. (KW); 1680 Ignatius Latomme, Duinkerke (SCHOUT. I).

 

FD
Latomme

Var. de Latombe [FD] ?

 

JG
Laton

Peut-être var. de Leton.

 

JG
Laton, (van)

zie van Latem.

 

FD
Latouche

Letouche (avec article fém. le). Nom d’origine: anc. fr. tosche, tousche ‘bosquet’ FEW 13/2, 439b, cf. Toche, Touche.

 

JG
Latouche

Letouche, Touche, des Touches, Destouches: PlN Ofr. to(u)sche: bosje. Estouches (Seine-et-Oise).

 

FD
Latour

1593 «Arthus de Lathour» BourgDinant, 1667 «Jean Latour» BourgNamur; nom d’ori­gine : fr. tour, e.a. Latour près de Virton (Lx).

 

JG
Latour

zie Délateur.

 

FD
la-Tour

Proven. Loc. L.D.

 

EV
Latran

 (NF gaumais). Cf. 1625 «Colla Jean Colla, dit le Latran» Soiron; NF attesté en France (Aisne, Ain, etc.) dès le 17e s., parfois avec préposition: de Latran ou du Latran (GeneaNet); p.-ê. surnom donné à qqn qui a fait le pèlerinage à Rome, à Saint-Jean de La­tran, comp. Ro(u)mieux.

 

JG
Latran

Onduidelijk. 1625 Colla Jean Colla dit le Latran, Soiron (J.G.).

 

FD
Latre

1. Uit Delatre. – 2. Spelling voor Latré.

 

FD
Latré

-e(z), -ée, Lattre, -e(z): Latteret, dim. van Fr. latte: lat. LU W. lat(e)rê: plafondlatje (J.G.). BerBN. 1687 Pietronelle Lattre; 1792 Joanna Latrez, Ardooie (DEWULF1977,1980′).

 

FD
Latré

Lattre, Lattrez. Peut-être surnom de plafonneur: *latteret ‘petite latte’, cf. w. liég. lat(e)rê ‘latte (de plafonnage)’ DL 362 et moy. fr. Intérêt adj. ‘à lattes’. Cf. aussi Latrée et Latte (ci-dessous).

 

JG
Latrèche

-eche, etc. Pourrait être w. malm. trèhes ‘branle, sorte de danse’ (mais le mot est plur.), endroit où l’on danse, comp. le NF Latresque (Morlet 595); ou bien de w. trihe (f. à Huy, Hognoul, etc.) ‘terre en jachère, friche’, cf. Detrixhe.

 

JG
Latrèche

Latrech(e), Latrach: PlN La Trace (Seine-et-Marne, Saône-et-Loire) < Lat. trichia: gevlochten haag(DNF).

 

FD
Latrée

Surnom: anc. fr. latree ‘coup’, fr. dial. lâtrée ‘rossée, grosse quantité de liquide, pluie abondante’FEW 21,383a.

 

JG
Latrique

Fr. nique, homme à la trique (bâton, massue), éventuellement surnom de joueur am triques, ou même surnom obscène.

 

JG
Latruwe

Adaptation flam. de La Truie, cf. Letroye [FD]?

 

JG
Latruwe

Vl. adaptatie (met glijder w i.p.v. i) van Fr. La Truie. Zie Letroye.

 

FD
Latruwé

Proven. Ladrewé (Dép. Noduwez). V. Ladre.

 

EV
Latt-

cf. Lat-.

 

JG
Lattaque

cf. Lataque.

 

JG
Lattaque

zie Latache.

 

FD
Latte

Proven. Dép. Wodecq.

 

EV
Latte

Surnom: fr. latte. Comp. Latré.

 

JG
Latte, (de)

Latten: 1. Mnl. latte: lat, daklat, pannenlat. BerBN voor een lathouwer of BN voor een lange magere. 1281 Hugo Latte, Cent (HAES.). – 2. Delatte kan weergave zijn van de W. uitspr. van Delattre of De Later.

 

FD
Lattelais

Cf. 1299 « Guill(aume) Latelais cordonanier» TailleParis; NF normand attesté en Seine-Maritime dès 1611 (GeneaNet), en alter­nance avec Attelais (plus rare); nom d’origine incertaine, p.-ê. nom de métier [avec la collab. de J.C. Micha].

 

JG
l-Attelais

Lattre. Proven. L’Attrais, ,,D’Attre » (Loc). N° 211.

 

EV
Lattenist

cf. Latenis.

 

JG
Lattenist

zie Latinis.

 

FD
Lattenkamp

PlN: met latten omsloten land.

 

FD
Latter, (de)

1. Afl. van Mnl. latten: (een dak) van latten voorzien. Vgl. Latteur. – 2. Vernederlandste spelling voor Delattre: 1396 Jehan de Lattere, Maulde (DE B.).

 

FD
Latteur

-eux, cf. Lateur.

 

JG
Latteur

-eux, Lateur, Lelat(t)eur: BerN Afl. van Ofr. latter: met latten beslaan, latten kloven. Vgl. De Lathouwer. 1311 Alart le Latteur, Ronse (DECONINCK); 1395 Colart li Lateur, Dk. (TdT); 1396 Arent de Latthuer, Vloesberg (DE B.).

 

FD
Latthauwer

zie (de) Lathouwer.

 

FD
Lattignies

zie Latignies.

 

FD
Lattinne

-ines, zie Delatinne.

 

FD
Latton, van

zie van Latem.

 

FD
Lattre

-e(z), zie Latré.

 

FD
Lattre

Lattrez, cf. Latré.

 

JG
Latui

cf. Lathuy.

 

JG
Latui

V. Lathuy.

 

EV
Latui

zie De Lathuy.

 

FD
Latum, van

zie van Latem.

 

FD
Latz

D. Latz: klep (van broek), gulp. BN.

 

FD
Latz

Lazet. V. LAD (Laz).

 

EV
Latz

V. Lazare et LAD.

 

EV
Lau

1449 «Gilechon Lau» AidesNamur; p.-ê. surnom: ail. lau, moy. néerl. lauw, ‘tiède, in­différent’.

 

JG
Lau

Laue: 1. Zie De Lauw(e). – 2. Mnd. louwe, lowe, D. Lôwe: leeuw. BN. – 3. Patr. (SH) < VN Laurentius. 1589 Lowe Dreier, Flensburg (NN).

 

FD
Laub

Verspreide D. PlN Laub: loofwoud.

 

FD
Laub(a)in

Ofr. albain, Mfr. aubain < Germ. ali-ban: tôt een andere stam behorend, vreemdeling.

 

FD
Laubach(er)

PlN Laubach (BW, HS, NRW, NS, RP, S). Lau-bach: lobeek, bosbeek.

 

FD
Laubain

Laubin. Surnom: anc. fr. aubain ‘étranger, privé du droit de bourgeoisie, banni’ FEW 24, 315 alibanus. – Distinct de Lobin, dérivé du thème de Lobert.

 

JG
Laubel

zie Lobel(le).

 

FD
Laubenthal

Lobental: PlN Laubenthal (BEI).

 

FD
Laubenthal.

Topon. all. (= vallée aux feuilla­ges); comp. Blumenthal, NF adopté par des Israélites.

 

JG
Laubert

cf. Lobert.

 

JG
Laubert

zie Lobbrecht.

 

FD
Laubin

cf. Laubain.

 

JG
l-Aubin

Car. phys. ,,Cheval vieux et usé ». N. d’homme vieilli prématu­rément ou ayant une allure vicieuse. Nos 288, 291.

 

EV
Laublin

Prénom Aubl(a)in avec article agglu­tiné.

 

JG
Laublin

Zuidd. FN, sinds de 16e e. in Zwitserland. De gezusters Loveling zijn trouwens van Zwitserse afkomst (PDB). Dim. van D. Laube: luifel, uitbouw (Mnl. love). 1320 dictus Laubli, Bregenz (BRECH.).

 

FD
Laubner

Laubener, afl. van PlN Lauben (BW).

 

FD
Laubry

Prénom Aubry avec article agglutiné.

 

JG
Laubry

zie Aubry.

 

FD
Laud-

-e, -us, -y. V. HLOD.

 

EV
Laude

Wellicht Germ. VN Ludo, Lode. 1388 Contz Laude, HS (BRECH.). 1787 Cec. Laude, Bergen-Aw. (AP).

 

FD
Laude(n)s

Laudus: W. spelling voor Lodens.

 

FD
Laudelout

-oux. NF de la région de Beaulwez et Robechies (sud-ouest de l’Entre-Sambre-et-Meuse, Momignies) depuis 1731, attesté sous la forme Laudeloux à Glageon (Nord) en 1640 et Laudelout à Beaulwez [la var. champenoise Landeloup est récente] (GeneaNet); NF d’ori­gine incertaine, dans lequel on a du mal à voir un surnom phrastique composé avec anc. fr.

lauder qui est rare à côté de Io(u)er, a fortiori une construction tautologique rlaude louen FEW 5, 296b; en postulant l’agglutination du / initial, on pourrait envisager une origine détoponymique plus lointaine, par ex. de Vau-deloup, l.-d. non habité à Umpeau (Eure-et-Loir) ou les Gaudeloups, hameau à Montilly (Allier) (site IGN) [avec la collab. de M.-L. Gonsette].

 

JG
Laudelout

-oux: Onduidelijk.

 

FD
Laudert

PlN Luderode in de Hunsriick (DN).

 

FD
Laudet

-in, -on, Lodez: Patr. Afl. van Laude.

 

FD
Laudisoit

1407 «Pierre Audigeois» Chauny, 1448 «Guillaume Laudigois» Compiègne; sans doute ethnique: habitant de l’Aude; ou bien mis pour Laubigeois, -sois, Lobjois (= l’Albigeois).

 

JG
Laudisoit

Lodigeois: Audigeois, wellicht vleivorm van Germ. VN Audigier, Aldger. 1407 Pierre Audigeois, Chauny; 1448 Guillaume Laudigois, Comp. (MORLET).

 

FD
Laudus

Laudy, -ij: Latinisering van Laude? Laudus evtl. grafîe voor Laudes, Laudens.

 

FD
Laue

zie Lau.

 

FD
Lauenstein

PlN (BEI, NS, S) < Löwenstein. 1167 Conr. de Lewenstein (BRECH.).

 

FD
Lauer

D. BN Mhd. lûre: sluw, listig mens.

 

FD
Lauer(s)

Lauersen, zie Lauwer(s).

 

FD
Lauf(f)

Lauf(f)er, Laeuf(f)er, Laoufer, Laufert, Lauf(f)s: BN/BerN van de loper, bode. 1278 Bercht. et Heinr. fratres dicti die Lofer (BRECH.).

 

FD
Laufenberg

PlN(NRW).

 

FD
Laufer

-ert, Lauffer. 1754 «Jean Lauffer (orig. de Dieburg/Mayence) » BourgLiège; nom de profession: ail. Laufer ‘coureur, courrier’.

 

JG
Lauffer

Laeuffer, Laoufer. N. alle­mand, ,,Coureur », ,,Courrier ».

 

EV
Laug(s)

zie Lauks.

 

FD
Laugeman

zie Logemann.

 

FD
Lauke(n)s

Lauwkens: Patr. Dim. van HN Laurentius. 1398 Jan van der Muelne dit Lauquin (wsch. zoon van) 1399 Lauwereins van der Moine, Wervik (DEBR. 1970); 1520 Lauwerys van Camp = 1524 Lauken van Camp, Kontich (ROEL. 1951).

 

FD
Laukes,

-ens. Dérivé du thème néerl. Lau(w)-, réduction de Laureis (Laurentius); cf. Lauw-kens.

 

JG
Lauks

Laugs, Laux: Patr. D. gediftongeerdevormvan VN Lukas. Ook Lau(c)ke(s), Lauxmann.nSs Lukas Eninger = 1510 Laux gen. Eninger, Heilbronn (BRECH.).

 

FD
Lauman(s),

Laumen: Patr. Afl. van HN Laurentius. Vgl. Laukens.

 

FD
Laumans

Autre dérivé en -man du thème néerl. Lau(w)- (cf. ci-dessus).

Lauinonior. -onnier. Nom de profession: fr. aumônier, celui qui aime à faire l’aumône ou qui gère l’aumône, aussi au sens de ‘légataire’ FEW 3, 21 Ib.

 

JG
Laumon(n)ier

zie Aumônier.

 

FD
l-Aumonier

Profess. Personne char­gée de distribuer les aumônes.

 

EV
Laumont

Nom d’origine: (en) Laumont, à Eben-Emael (Lg) et Wavreille (Nr).

 

JG
Laumont

-ond: PlN in Eben-Emael (LU) en Wavreille (N).

 

FD
l-Aun-

-ay, -e, -oy. V. Aune.

 

EV
Launay

Launet. 1739 «Michel de Launay de Chevannes» BourgLiège; nom d’origine: w. ônê ‘petit aune’, cf. aussi Delaunay.

Laurencin. Dérivé du prénom Laurent, Laurens.

 

JG
Launay

zie Lan(n)oy(e).

 

FD
Laune

au génitif: Launens. Peut-être aphérèse de w. Apolône, Apolline DL ; cf. Loonen.

 

JG
Laune(n)s

zie Loonen(s).

 

FD
Launer

D. FN Lohner: dagloner (DN).

 

FD
Launois

Launoy. 1280-81 «Annechons de Launoit» RegTournai, 1540 «Jehan de Lau­noy» BourgNamur; nom d’origine: collectif en -oit < lat. -etum de w. aune ‘aune’, fr. aunaie, cf. aussi Delaunois (prononcé Launoû dans le Centre, BTD 46, 335).

 

JG
Launois

-oy, zie Lan(n)oy(e).

 

FD
Lauptman

W. verhaspeling van Laubmann. 1450 Nicol. Loubman, Esslingen (BRECH.).

 

FD
Laur-

-ant, -eins, -encin, -ens, -ent, -eyn, -ey(n)s. Leur- -ant, -in, Lor–and, -ent, -enz. N. de bapt. d’orig. romaine : Laurent.

 

EV
Laur-

-ette. Proven. Lauriette (Dép. Wavre).

 

EV
Laur-

-ie, -ys(sen). 1. V. Laurus. — 2. V. HLOD-(Hlo).

 

EV
Laurain

Laurant, -and, cf. Laurent.

 

JG
Lauraine

cf. Loraine, Lorraine.

 

JG
Lauraine

zie Le Lorrain.

 

FD
Laurant

-and, zie Laurentius.

 

FD
Laure

1. Metr. < Laura, vooral populairgeworden door Petrarca’s sonnetten voor Laura. -2. Spelling van Lauré; zie Laurel.

 

FD
Laure

1546 «Grars Laure» Ladeuze; prénom fém. Laure.

 

JG
Laurence

-ensse, Delorance, Deleurence: Metr. Laurentia. 1387 Lauwerense Dalfins = 1394 Laurence Dalfins, Ip. (BEELE).

 

FD
Laurenceau

-in: Patr. Dim. van VN Laurens.

 

FD
Laurens

Laureyn, au génitif: Laureyns, Laureys, Laureyssen, Laurijssen, Laurys-sen, Lavrysen, au génitif surcomposé: Lau-reyssens, Lauryssens; latinisation: Lauren-sis, Laurensy. 1284 «Laurin Inghel», «Lau-rins Wavel » DettesYpres, 1598 « Laurein Boillon», «Joos Laurein = Laurey» Dén-Wavre; forme genn. de Laurentius, Laurent.

 

JG
Laurens

Zie Laurentius.

 

FD
Laurent

 [8e NF le plus fréquent en Wallonie, surtout en Hainaut et en Brabant wallon], Lau-rend, Leaurent, Laurain, Laurant. 1593 «Jean Lorent» = 1596 «Jean Laurent, faiseur de faulx» BourgDinant, 1627 «Nicolaes Lau­rens», 1630 «Jan Loreng» = 1642 «Johan Lorain» émigrés en Suède; prénom Laurent, w. liég. Lorint, du lat. Laurentius, nom de plusieurs saints dont saint Laurent de Rome, martyr romain du 3e s., très populaire dans nos régions, protecteur contre les brûlures, etc. » Génitif latin: Laurenty. 1688 «Josephus fïlius Lamberti Laurenty» Cerfontaine.

 

JG
Laurentius

Laurens, -ens(s)e, -ents, -ensis, -ends, Lourens(e), Lawrence, Laurant, -and, -ent,-end, Leaurent, Laurenti(i), -ty, -sy, Laureins, -eyn(s), -eij(n)s, -eys, Laure(y)nssens, Laureys(s)en(s), -eijs(s)en(s), -ijs(ens), -ijssen(s), -ys{s)en(s), -ys(se), Lauwrijs, -ys, -eys(sen), -eyssens, Louwerens, Lauwereins, -eyns, -eijns, -ens, -ijns, -yns, -es, Lauw(e)rens(s)ens, Lauwereys(sens), -eijs(sens), -ijs(en), -ijssen(s), -ys(t), -ysen, -yssen(s), Lauvrys, -ijs, Lavreys(en), -eijsen, -ys(en), -ijs, -ijs(s)en,Lorant, Loran(d), Lorreng, Lorang, Lorent, -end, -ens, Lorentsen, -tz(en), -z(en), Lorenzo(n), -zi, -si, Lorini, -inc(z), -enc, Lôrincz, Loreis, Leurent, -ant, Leuris: Patr. Lat. HN Laurentius ‘uit Laurentum, stadin Latië’ (V. D. SCHAAR). De vorm Lauwerijns kan worden verklaard uit de vleivorm Lauwerin, maar kan ook een Br. spelling zijn voor Lauwereins, Laurens. 1281 Laurentius Martin= Laurens Martin; 1326 Lauwerin Truwiere; 1326 Obrecht Lauwerin; 1306 Laurin Galant; 1384 Lauwers Diemare = 1394 Leurent D.; 1397 Jan Lauwereins, Ip. (BEELE); 1635 Cathlyne Laureyssens = 1638 Cartharina Lauwers, Schelle (MAR. II).

 

FD
Lauret

Lauré, Loret, Lor(r)é, Lor(r)ez, Lores, Laures, Laurez, de Lauré: Patr. Dim. van VN Laurent.i; Watier Loret, Thiméon (HERB.).

 

FD
Laurette

Lo(u)rette: Metr. Vrl. dim. van VN Lauren 1394 Lauwerette Lotervoets, Ktr. (DEBR. 1970); 1584 Laureys Lauerette, Aw. (AB).

 

FD
Laureyn(s)

Laureys(en)…, zie Laurentius.

 

FD
Laurez

1524 «Colla Laurel» DénStavelotMy, 1598 «Joos Laurey» = «Joos Laurein» DénWavre; du thème Laur- (tiré de Laurent) + -et; cf. Loret.

 

JG
Laurie

zie Lory, Lauriers.

 

FD
Laurier

Lauriers (génitif germ.). Surnom: fr. laurier, ou bien dérivé du thème de Laur(ent), cf. Lauwerier.

 

JG
Laurier(s)

Laurie, Lauwerie(r), -1ère, Lauw(a)rier, Lorie(rs), Lorié, Lori(e), Leurier: Fr. laurier: laurier. Vgl.D.Lorbeer. BerBN van de kruidenhandelaar of BN naar de huisnaam. Vgl. Delaurier. Zie ook Loriers. 1560 Ant. le Leurier, Armentiers; 1571 Nid. Leurier, Béthune-Aw. (AP).

 

FD
Lauriks

Lauweriks, -ikx, Lawriks: Patr. Wsch. < VN Laurentius, Vgl. Oost-Duits-Silezisch Lauri(s)ch, D.Lar(i)sch (DN). 1769 Ger. Lauriks, Den Bosch-Aw.(AP).

 

FD
Laurin

-inc, Leurin, Lurin(c)x, Lorin, Lorrijn, -yn, Lorein(g), -eyn, Laeveren: Patr. Vleivorm van HN Laurentius. 1306 Laurin Galant, Ip. (BEELE); 1398 Mathis Lauwerin, Rekkem (DEBR. 1970); 1747 Nidaes Lorreyn (vader van) ± 1784 Catharina Laureyn,Assent(EC.).

 

FD
Laurio

Surnom: (compère-)loriot, nom de l’oiseau; pour Baylon-Fabre 222, «Lauriot (Loriot) semble indiquer plutôt (…) une dis­grâce conjugale (couleur jaune) qu’une compa­raison laudative avec le chant de cet oiseau». Cf. aussi Auriol et Lorio(t).

 

JG
Laurio

zie Lorio(t).

 

FD
Lauritzen

Loorits: Deens-Sleeswijks Patr. Zoon van Laurentius.

 

FD
Laursen

zie Lauwer(s).

 

FD
Laurys

Laurysen(s)…, zie Laurentius.

 

FD
Laus

Lause, Lauws: 1. Patr. Korte vorm van VN Nikolaus. 1388 Herm. Laus, Bruchsal (BRECH.); 1444 Lause son frère, Namen (J.G.). – 2. Zie Lauwer(s). 1724 B. Laus, Borsbeek (AP).

 

FD
Laus

Lause. Peut-être surnom: moy. néerl. loos ‘faux, rusé’; ou bien prénom masc., cf. 1444 «Lause son frère (de le Bailleresse)» Aides-Namur.

 

JG
Laus(e)

V. HLOD (Hloz).

 

EV
Lausberg

Nom d’origine: Lausberg, à Brecker-teld (Nordrhein-Westfalen).

 

JG
Lausberg

PlN Lausberg (NRW). Of var. van Lousberg.

 

FD
Lausch(er)

D. BN voor een luisteraar, spion. lausers: D. FN Laus(s)er: wildstroper. 1294 Ruod. derLusser, St.-Gallen (BRECH.).

 

FD
Lausier

Peut-être surnom : fr. osier?

 

JG
Lausier

zie Losier.

 

FD
Laustrebourg

zie Luysterborgh.

 

FD
l-Austrebourg

Proven. 1. Autre bourg. (L.D.). — 2. Outrebourg, ,,Au-delà de l’agglomération ».

 

EV
Laut-

-ens, -ers, Lauthier. V. HLOD (Hlo).

 

EV
Laut(e)

Lauth(e): D. BN voor de luitspeler.

 

FD
Laute

All. Laute ‘luth’, surnom de musicien [FD],

 

JG
Lautem,(van)

(van) Lauten, zie van Latem.

 

FD
Lautenbag

Loutenbach: Verspreide D. PlN

Lautenbach (HS, BW, SL, RP).

 

FD
Lauter

Lauters. Surnom: ail. lauter ‘pur, sincère’.

« Composé avec -man : Lauterman, -mann, Louterman. Loterman, au génitif: Lauter-mans, etc.

 

JG
Lauter(s)

Lauterman(n), -mans, Louterman, Luttermann, Lot(t)erman: Lauter/Lutter: verspreide D. waternaam. 1275 Conr. gen. Luter,

Ottobeuren (BRECH.); 1645 Joh. Lutermann, Pommeren (BRECH.).

 

FD
Lauterbach

Erg verspreide PlN: heldere beek.

 

FD
Lauterboren

PlN Lauterborn: zuivere, heldere bron.

 

FD
Lauterbrunn

 (BEI). 1795 Matheus Lauterborn, Trier-Aw.(AP).

 

FD
Lauthier

zie Lothaire.

 

FD
Lautissier

M.i. spelling voor Letissier.

 

FD
Lauvau(x)

-eaux, Delauvaux: 1. Centraal W. lauvau: daarbeneden (J.G.). – 2. Zie Laval.

 

FD
Lauvaux

Lauvau, -eau. Nom d’origine: w. liég. låvå, w. nam. lauvau ‘en bas (là-bas)’ ; cf. aussi Laval.

 

JG
Lauvaux

V. Louvel.

 

EV
Lauvergnat

Lauverjat. Ethnique: auvergnat, de l’Auvergne.

 

JG
Lauvergnat

Lauverjat: PlN Lavergnat, all. van de boomnaam verne: els. Lavernat (Sarthe).

 

FD
Lauvergne

Originaire de l’Auvergne.

 

JG
Lauvergne

zie Lavergne.

 

FD
Lauvre, de

zie De l’Auvre.

 

FD
Lauvrys

zie Laurentius.

 

FD
Lauw-

-aert, -agie, -ens, -ereins, -eryns, -ereys, -ers, -yck. V. HLOD.

 

EV
Lauw(e), de

(de) Louw, de Lou, Lau(w), Lau(e): BN naar het lauwe, onverschillige karakter. 1326 Michiel Lauwe, Ip. (BEELE).

 

FD
Lauw(e), van

van Louwe: PlN Lauwe (WV). 1246 Gossuini de Lauwe militis; 1369 Wouters van Lauwe huus, Ktr. (DEBR. 1980, 1970).

 

FD
Lauw, van

zie van Lauwe.

 

FD
Lauwaert

Lavaert, -aerts, sans doute aussi Lauwaet. 1281 «Jeh. Lauwartki fu escoutete», 1284 «Watiers Lauwars» = 1291 «Wautiers Lauwaert» DettesYpres; surnom: dérivé en -a(e)rt de moy. néerl. lauwen ‘être tiède, indo­lent’.

 

JG
Lauwaert(s)

-aers, -aet, Louward, -a(e)rt, Loward, -art, -a(e)rtz, Louard, -a(r)t, Luwaert, Lovaert, Lavaert(s), Laevaerts: 1. BN voor een luiaard. Afl. van Mnl. laeu: lauw, vadsig, onverschillig. Ook LU W. loyâ: lui. 1204 Lauwarth, Z (LEYS 1958,87); 1291 Symon Lawart; -1300 Margarete Lauwardi, Ktr. (DEBR. 1980); 1460 Lambiert Louart, Jandrain; 1544 Mathie le Louar, Lierneux (HERB.). – 2. Patr. Afl. van HN Laurentius. 1307 Lauwart li Bouderes = Lauwars li Borderres; 1268 Cristina Lauward, Ip. (BEELE); 1577 Laurent Lou(w)art, Namen. Of van VN Louis. 1384 Lowis fis Johans Lowar, Val-Benoît; 1542 Lowys Lowart, Luik (J.G.).

 

FD
Lauwag(i)e

Lauwaige, zie Louage.

 

FD
Lauwarier

zie Laurier(s).

 

FD
Lauwen

Lauwens. Génitif (surcomposé) du thème Lauw- (Laurentius); cf. aussi Lavens, Laevens.

 

JG
Lauwen(s)

La(e)ven(s), Lauven(s), Louwin(c)k, Lovink: Patr. < HN Laurentius. VN 146 e. Lauwin, Ktr. (DEBR. 1970); 1281 Hankinus Lawinc, Ip. (BEELE); 1665 J. Lauwens, Tn. (AP). Vgl. Laurijsen = Lavrijsen.

 

FD
Lauwer(s)

Lau(e)rsen, Louwers(e), Lauer(s), La(e)vers, Laus, Leuwer(s), Leu(r)s: 1. Patr. Korte vorm van HN Laurentius. 1298 Jake Leurs, Kales (GYSS. 1963); 1336 Lauwers Bentin; 1374 Hannin Lauwers, Ip. (BEELE); 1398 Willem Lauwers, Bellegem; Laus Yserbijt, Moen (DEBR. 1970); 1403 Laureys Leys = Lauwer Leys, Aw. (HB 73); 1429 Laurencius dictus Lauwer, den Bosch (GOR.); 1520 Lauwerys van Camp = 1523 Lauwer van Camp, Kontich (ROEL. 1951). – 2. Zie ook De Lauwer.

 

FD
Lauwer, (de)

de Laever, La(e)vers: 1. BerN van de leerlooier. Mnl. louwer. 1396 Jan de Lauwere, Bornem (DE B.). – 2. BerN van de advocaat ‘causidicus’ (KILIAAN). Vgl. E. lawyer. 1418 Jhanne den Lauwere…diende int scepenenhuus… van dat hij ait jaer deure profste ende scepenen dient.. Jan den Lauwer die int scepenenhuus woont, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Lauwereins

-eyns, -ens, -eys, zie Laurentius.

 

FD
Lauwereins

Lauwerens, Lauwereys, Lauwe-ryns, Lauwerijs, Lauwerys. 1291 «Lauwe-rin Maes» DettesYpres; formes néerl. (au génitif) de Laurentius. Cf. aussi Lauwers.

 

JG
Lauwerie(r)

-ière, zie Laurier(s).

 

FD
Lauwerier

var. : Looverier, Loovrier. Dérivé du thème Lauw- (Laurentius) ; cf. Laurier.

 

JG
Lauweriks

-ikx, zie Lauriks.

 

FD
Lauwers

1276 «Bauduins Lauwers», 1288 «Lauwers H Wetes du Marchié au poisson» DettesYpres; forme abrégée de Lauwereins, Lauwerijs.

 

JG
Lauweryns

-ys(en), -yssen(s), zie Laurentius.

 

FD
Lauwick

-yck, -ijck, -ych, Lo(u)wyck, -ijck, Lawik: 1. Zie

Lodewick(x). – 2. PlN, zoals in Ndl. FN Van Lawick. PlN Lawik in Woumen (WV). Lowik in Markelo (OIJ). 1540 Roelant van der Lauwick, Nijmegen-Aw. (AP); 1713 J. J. Lauwick, Kassel (MULVII).

 

FD
Lauwkens

Dérivé du même thème ; cf. Laukes.

 

JG
Lauwkens

zie Laukens.

 

FD
Lauwrens(s)ens

-eys(sen), -ys, zie Laurentius.

 

FD
Lauwrier

zie Laurier(s).

 

FD
Lauws

zie Laus.

 

FD
Lauwyck

-ych, zie Lauwick.

 

FD
Laux

Hypocor. de Lucas.

 

JG
Laux

zie Lauks.

 

FD
Lava

cf. Laval.

 

JG
Lava

Leva: 1. Var. van Laga door v/g-wisseling (LEYS 1960). 1632 Charles Laga is de vader van Petronelle Laga (Heule), maar de volgende kinderen heten Lava, Leva (med. M. Lagae, Aalter). – 2. Zie Laval.

 

FD
Lavache

1336 «Jaque la Vache» Picardie; surnom : fr. vache. Cf. aussi Levaque.

 

JG
Lavache

Livache: BN Fr. vache: koe. 1336 Jaque la Vache, St-Q. (MORLET); 1353 Jaques la Vache, Dowaai (CCHt).

 

FD
Lavachery

Nom d’origine: Lavacherie (Lx).

 

JG
Lavachery

Proven. Lavacherie (Loc.) ,,L’élevage de vaches ».

 

EV
Lavachery

Vacherie, Fâcherie, Vacquerie: PlN Vacherie: koestal. Lavacherie (LX), Vacquerie (PdC) (TW). 1383 Colard de la Vacherie, Coulommiers-Brie (BLO VIII).

 

FD
Lavaert

-aerts, cf. Lauwaert.

 

JG
Lavaert(s)

Laevaert(s), zie Lauwaert(s).

 

FD
Lavain

zie Levain.

 

FD
Lavaine

zie Lavoine.

 

FD
Laval

Lavalle, Lava, Lavau, Lavaux, -eaux. 1444 «Johanne de Laval» TerreJauche, 1472 «Jadin de Laval» DénLaroche, 1540 «Renar de la Vaulx», 1608 «Thiery de la vaulx Renard» La Gleize, 1637 «Léonard de Laval» Nandrin; nom d’origine: fr. val, w. nam. vau, w. liég. (èl) va, f., notamment La Vaux à Roanne, berceau de la famille de la Vaux (L. Remacle, Le parler de la Gleize, 246). Comp. Lauvaux.

 

JG
Laval

Lawal, Lavalle, Vale, Lava, Lavau(d), -aut, -eau(x), -(i)aux, Lavay, Delaval(le), Delava(ux), -aud, -ault: 1. Verspreide PlN Laval, Lavau(x): lager, stroomafwaarts gelegen plaats. 1295 Thieris de la Aval, Aubechies (CSWI); 1385 Thibaut de Laval = Th. de Lavaul (MARCHAL); 1399 Piètre de Lavael, Ktr. (D 79v°); 1686 Petronilla Lava, Lo (CRAEYE); 1711 Jean de Lava fs. Jean Délavai, Lendelede (COUSS.). – 2. Zie Val, Leveau(x).

 

FD
l-Aval

-Avau(t), -Avau(x). Pro­ven. Laval, Lavau(x). Loc. et L.D.

 

EV
Laval(l)ée

-ee, Lavalaye, Lavalley(e), -é, zie Vallée.

 

FD
Lavalée

Lavalle, Lavallée, Lavalleye, Lavalaye. 1556 «Thiery de Lavallée» BourgNamur, 1673 «Agnès La Valee» BourgNamur; nom d’origine: fr. vallée, w. liég. valêye.

 

JG
la-Vallée

V. Val(lée).

 

EV
Lavanc(h)é

-cier, -cy, Lavency: PlN Lavancy in Montriond (Hte-Savoie), Lavancher in Chamonix. i6e e. Lavanchy, CH; 1687 Lavancier, Plomion; 1720 Lavancy, Yvelines (PDB).

 

FD
Lavancé

-ché, Lavancy, Lavency. Sans doute surnom: fr. avancé, w. avanci, ‘celui qui progresse, qui arrive tôt’ FEW 24, 12b (autres sens possibles), mais aussi anc. fr. avancier, m. ‘ancêtre; instigateur, conseiller’, adj. ‘pré­coce’Gdf[MH].

 

JG
Lavand’homme

Lavand’Homme, cf. Lavend-home.

 

JG
Lavand’homme

Lavendhom(m)e, Lavend’hom(m)e, Lavendomme: Hoofdzakelijk Henegouwse FN. Wsch. adaptatie met Iw. van FN Van Domme (OV, H).

 

FD
Lavandier

Lavandy, Lavendy. Nom de mé­tier: anc. fr. lavandier ‘blanchisseur’ FEW 5, 216b ; on notera que, assez curieusement chez Jean Molinet, le masculin semble être utilisé

pour un féminin, ‘lavandière’ en l’occurrence (cf. N. Dupire, Mots rares des Faictz et Dictz de Jean Molinet, in Romania t. 65, 1939, 26) [MH].

 

JG
Lavandier

-y, Lavendy, Lavender: BerN Ofr. lavandier,

Mnl. lavendier: (was)bleker, wasser. 1153 Walterus Lavendre, Cent (GN); 1257 Ade le Lavendier, Oc. (MORLET).

 

FD
Lavanturier

cf. Laventurier.

 

JG
Lavanturier

zie Laventure.

 

FD
Lavarée

cf. Lawalrée, Lawarrée.

 

JG
Lavarée

Lavarie, zie Lawarrée.

 

FD
Lavau(d)

-aut, -aux, -eau(x), -ay, zie Laval.

 

FD
Lavau(x)

Laveaux, cf. Laval.

 

JG
Laveine

-eyne, Lavoine, Laven (orthogr. négli­gée, mais cf. aussi Lavens), Lavenne [ou bien w. liég. vène ‘vanne’], -ennes. 1294 «Jehan à Lavaine» CensNamur, 1447 «Johan à Lavai-ne» Gozée, 17e s. «Lavene» Cerfontaine; sur­nom de marchand: anc. fr. aveine, fr. avoine. Cf. aussi Alavoine.

 

JG
Laveine

zie Lavoine.

 

FD
l-Aveine

Lavoine. Profess. ,,Marchand d’avoine ». Nos 131,  165.

 

EV
l-Aveine

V. Lavoine.

 

EV
Laveleye, de

zie Vallée.

 

FD
Laven(s)

Laeven(s), Lauven(s), Leavens: 1. Patr. Vleivorm van een Germ. VN zoals Lavoldus (MORLET I). Vgl. Wvl. Lavekensakker (DFIX). 1470 Leenkin Lavins, Wg. (CASAERT). – 2. Zie Lauwen(s).

 

FD
Lavency

cf. Lavancy.

 

JG
Lavency

zie Lavanc(h)é.

 

FD
Lavend(h)omme

zie Lavand’homme.

 

FD
Lavender

1. Proven. Lavende (Dép. Koekelare). •— 2. Profess. Laven-del. ,,Lavande ». N. de marchand. N° 131. V. aussi : Lavendy.

 

EV
Lavender

Surnom: moy. néerl. lavender ‘lavande’.

 

JG
Lavender

zie Lavandier.

 

FD
Lavend’Homme

Lavend’homme, -home, Lavendhomme, -home, Lavendomme, La­vand’homme (NF concentré majoritairement dans le Hainaut [famille-souche à Carnières, Morlanwelz, Mont-Ste-Aldegonde]). 1679 «Catherine Lanverdomme» BourgeoisNamur, 1691 «Lavendhomme», 1714 «La Vend-homme» Nivelles, 1719 «Lavand’homme» Wangenies. Cette série de NF est à rattacher p.-ê. à l’étymon Vendôme FEW 14,234b; cette proposition se heurte toutefois à plusieurs difficulés: le NP est attesté dès 1691,alors que le subst. vandôme ‘canne’ ne l’est qu’au 18e s. (1744 Notaires liégeois, 1745 Remacle, Not, [voir mentions Haust, AHL 3, 262]); le subst, étant masculin et ne pouvant être directement la source du NP, il faudrait supposer que l’anthrop. est la réduction de l’expression canne à la Vendôme, qui a précédé vandôme, m., ce qui paraît compliqué; enfin, les gra­phies -omme de plusieurs des var. du NP paraissent indiquer un o ouvert bref, qui ne s’accorde pas avec le à fermé long de vandôme [JL, NFw2]. Faut-il tenir compte aussi de la famille Vendôme (16e-18e s.), maison illégi­time issue des Bourbons, cf. Annette de Vendosmes, maîtresse de Philippe le Bon (IdG 1955, 352; 1964, 159; 1974, 375); on trouve encore un NF Vandôme à Liège.

 

JG
Lavendomme

Proven. La (région de) Vendôme (Loc. fr.).

 

EV
Lavendy

cf. Lavandier.

 

JG
Lavendy

Profess.  Lavandier.  ,,Blanchisseur ». Synon. : Lavender.

 

EV
Lavendy

zie Lavandier.

 

FD
l-Avenex

Proven. ,,L’Avennais ». Avenues (Loc.), avec suff. d’orig.

 

EV
Lavenne(s)

Laven, zie Lavoine.

 

FD
Lavens

Laevens. Probabl. hypocor. d’un anthrop. germ. du type Lavoldus, cf. 1470 «Leenkin Lavins» Waregem; ou bien var. de Lauwens.

 

JG
Lavent

Surnom à mettre en rapport avec l’Avent, période pendant laquelle l’Église catholique se prépare à la fête de Noël.

 

JG
Lavent

zie Lèvent.

 

FD
Laventure

Fr. aventure, surnom d’aventurier, de voyageur; cf. aussi le suivant.

 

JG
Laventure

Laventurier, Lavanturier: Bn vooreen aventurier, rondtrekkend koopman, reiziger, trekker. Vgl. Aventure. 1755 P.B. l’Aventurier, Châtelet(MULVIII).

 

FD
Laventurier

Lavanturicr. 1521 «George Laventurier» BourgNamur, 1524 «Laventurir» CoutStavelot, 1792 «Nicolas Delvaux conduc­teur de chevaux de Hubert Lavanturier de Corroy sur Mettet» Mette! fldG 2005, 231); nom de profession: moy. fr. aventurier ‘volon­taire qui après une guerre, prenait la place des soldats qui manquaient’ ou bien moy. w. aven-turi ‘chaudronnier ambulant’ FEW 24, 194b sv.

 

JG
l-Aventurier

Car. mor. ,,Homme aventureux ». N » 282.

 

EV
Laverdeur

Laverdure. 1684 «Jean Laverdeur» DénLierneux; surnom: fr. verdure, w. liég. verdeurs ‘verdure, légumes verts’ FEW 14, 509a; souvent surnom de soldat, d’aventurier, etc.

 

JG
Laverdisse

Misschien d’Averdisse met substitutie van d’door /’. PlN Averdisse (N) (J.G.).

 

FD
Laverdisse

Peut-être nom d’origine: Daverdisse (Nr), décomposé en d’Averdisse et recomposé avec l’article agglutiné.

 

JG
Laverdure

-eur(e), zie Verdure.

 

FD
Laveren

Patr. Br. vorm voor Lauwerin, vleivorm van Laurentius. Vgl. Lavers.

 

FD
Laverge

1273 «Jakemon de le Verghe» Chir-Tournai, 1276-77 «Jakemin de le Verge», «Gilotde le Verge» CharitéTournai; soit de fr. verge (mesure de surface), comme surnom d’arpenteur, soit de fr. verge ‘baguette flexible, dont on ses sert pour châtier’, comme surnom de sergent dit «à verge», comp. également anc. fr. longue verge ‘officier municipal de la ville  d’Anvers’ Gdf [MH].

 

JG
Laverge

Le Verge, Laverze, Leverze: PlN, evtl. huisnaam. Fr. verge: roede (landmaat). Of BerBN van de landmeter. 1273 Jakemon de le Verghe, Dk. (FST); 1287 Jehans de le Verghe, Dk. (TdT).

 

FD
Lavergne

Laverne, Lauvergne, Lovergne: PlN Fr. verne: els. Lavergne (Lot, Lot-et-Garonne…). 1762 H. J. Lavergne, Geldenaken (CALUWAERTS).

 

FD
Lavergne

Laverne. NF importé du sud de la France, notamment par des Auvergnats fixés au pays de Hervé; fr. verne ‘aulne’ [JL, NFw].

 

JG
La-Vergne

Proven. La Verne (cours d’eau),  ,,Ruisseau    des    Aunes ».

Synon. : Vergniory. N° 230.

 

EV
Lavers

zie Lauwer(s).

 

FD
Laversin

-eyn: PlN Laversine(s) (Aisne, Oise). PlN Laversenne: landmaat, stuk land (DNF). 1624 Nicolaus Laversin, Ragnée H (MUL V).

 

FD
Lavery

zie Lavril.

 

FD
Laverze

zie Laverge.

 

FD
Lavesque

zie Leveque.

 

FD
Lavet

-eyt: Patr.? Dim. van een Germ. VN? Vgl. Laven(s).

 

FD
Lavet

w. Lâvèt (NF de la région de Visé). 1698 «Gilles Lavet» Juprelle; NF d’origine incer­taine, p.-ê. détoponymique.

 

JG
Laveyne

cf. Laveine.

 

JG
Laveyne

zie Lavoine.

 

FD
l-Aveyt

Proven.  L’Havaie  (Dép. Wegnez).

 

EV
Lavi

zie Delavie.

 

FD
Lavian(n)e

PlN La Viane in Ronquières (H).

 

FD
Lavianne

Laviane. 18e s. «Lavianne» Braine-le-Château; nom d’origine: La Viane, hameau de Ronquières ; en anc. w. (1406), vianne dési­gnait une panne (poutre) FEW 14, 30la.

 

JG
la-Vianne

Proven. Ruisseau à Tirlement (Viviana, ,,Eau vive »).

 

EV
Laviaux

zie Laval.

 

FD
Lavictoire

Fr. victoire, probabl. surnom de soldat.

 

JG
Lavie(i)lle

1. BN. Var. of vrl. vorm van Le Vie(i)l: de oude. 1269 Maroie li Vielle, Atrecht (NCJ); 1280 Maroie de Pierewés li Vielle, Dk. (J.G.). – 2. BN voor de vedelaar. Vgl. De Vedelaere. Ofr. viele: vedel. 1271 Jehans as Vielles, Atrecht (NCJ); 1424 Arnoul la Vieille, Senlis; 1438 Jehan la Vielle, Laon (MORLET).

 

FD
Lavie(r)

zie Delavie.

 

FD
Lavie(u)ville

zie Vieville.

 

FD
Lavieille

Lavielle. 1195 «Reniers la Vielle», 1269 «Maroie li Vielle» NécrArras, 1424 «Arnoul la Vieille» Senlis, 1438 «Jehan la Vielle» Laon, 1444 «Tinlemande le Vielle» AidesNamur; s’il s’agit bien d’un même nom à l’origine, probabl. surnom de musicien: anc.

fr. viele, fr. vielle, cf. 1271 « Jehans as Vielles» NécrArras. Secondairement, surnom fém. : la vieille, anc. fr. vieh, m., cf. par ex. 1280-81 «Maroie de Pierewés li Vielle» RegTournai, comp. Levieux, Levieil.

 

JG
Lavieuville

Lavieville. Nom d’origine, ainsi Laviéville (Somme), etc.; en Wallonie, cf. aussi Viesville, près de Gosselies (Ht).

 

JG
Lavigne

1670 «Antoine de Lavigne», 1690 «Guillaume Lavigne» BourgNamur; nom de résidence : fr. vigne.

 

JG
Lavigne

zie Delavigne.

 

FD
la-Vigne

V. Vigne.

 

EV
Lavignette

zie Vignette.

 

FD
Laville

1. Korte vorm van Delaville; zie Delville. – 2. Var. van Lavie(i)lle.

 

FD
Laville

Topon. fréquent ville, w. viye < lat. villa ; cf. Deville, Delville.

 

JG
Lavin

Féminisation anthrop. de Levin?

 

JG
Lavin

zie Levain.

 

FD
Laviol(l)ette

Fr. violette: vaak naam van soldaat of knecht, ook uithangbord (DNF). 1739 Jan la Violette, Ktr.(KW).

 

FD
Laviolette

Laviollette. Fr. violette, souvent surnom de soldat, d’aventurier ou de domesti­que, mais aussi nom d’enseigne, ainsi à Liège 1419 «La maison délie Cité appellée le Vio­lette» (BTD 26, 278).

 

JG

la-Violette.-

 

N. de guerre (Genre de N. donné autrefois à l’armée à ceux

qui n’avaient pas de nom patron. Comp.: Lafleur, Larose). N° 298.

 

EV
Laviolle

Fr. viole (instrument de musique), surnom de musicien.

 

JG
Lavis

Lavisse. 1449 «Jacquemine! fil Lavisse» AidesNamur; nom d’origine: w. lavi, terrain irrigué (ainsi w. ozès lavis, à Grand-Halleux), dérivé topon. en -iciu de laver’, secondaire­ment, surnom : fr. vis.

 

JG
Lavis(se)

PlN W. lavi: bevloeid, geïrrigeerd terrein. 1449 Jacquemine! fil Lavisse, Namen (J.G.).

 

FD
Lavit

PlN < lat. vitis: wijngaard (Tarn-et-Garonne). 1162 Bernardus de Lavit, Sylvanès (PDB).

 

FD
Lavocat

BerN L’avocat: advocaat. 1416 Jourdain Lavocat, Laon (MORLET); 1423 Rugger Bette…avocaet van der stede, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Lavocat

Nom de profession: fr. avocat FEW 24, 203a.

 

JG
Lavoine

-aine, -eine, -eyne, -enne(s), -en: 1. Fr. avoine, Ofr. aveine: haver. BerBN van de haverteler of -koopman. 1294 Jehan à Lavaine, Namen (J.G.); 1539 Fransoys Laveyne, Bg. (PARM.). – 2. PlN. Zie

Delavenne.

 

FD
Lavoine

cf. Laveine.

 

JG
Lavoir, van de

PlN Lavoir (LU). Of (le) Lavoir: wasplaats, in Zutkerque (PdC), Verlaine (LU), Floreffe (N). 1244 Egidius del Lavoir, Luik; 1287 Henris de Lavoir, LU (AVB). PlN Lavoorde in

Wingene (WV). 1341 Wouters wive van Lavorde, Bg.(DFIX).

 

FD
Lavoisier

Lavogez: Dial. var. (en hypercorrecte g-spelling) van l’avaissier: notenboom (DNF).

 

FD
Lavoix

cf. Lavoye.

 

JG
Lavolé

-olle, -ollée: Fr. avolé: verwaande, vreemdeling (NDF).

 

FD
Lavolle

Peut-être var. (avec perte de l’accent) de Lavollé, de l’anc. fr. avolé ‘sans aveu, venu on ne sait d’où; étourdi, tête folle, qui ne prend conseil de personne; étranger’ Gdf, qui pour­rait être un nom d’enfant trouvé [MH].

 

JG
Lavoye

Lavoix (orthographe négligée ou par remotivation sur fr. voix). Nom de résidence : fr. voie, w. vôye ‘route’.

 

JG
Lavoye

-oix, zie Delvoie.

 

FD
Lavr(e)ys(en)

zie Laurentius.

 

FD
Lavrauw

-eau, -ouw. Var. néerlandisée de Levrau(lt) [FD].

 

JG
Lavrauw

-ouw, Lavreau, zie Levrau.

 

FD
Lavreysse

1. V. Lauryssen (Comp. le N. russe Lavrenti, ,,Laurent »).

— 2. V. HLOD (Hlo).

 

EV
Lavril

-it, Lav(e)ry: L’avril. EN naar de naam van de

maand april. Zie April.

 

FD
Lavril

Lavrille. Surnom d’après le nom de mois, au sens médiéval de ‘printemps’ ; cf. Avril, April, Da(p)vril.

 

JG
Lavrille

Surnom en rapport avec le mois d’avril, comp. fr. blé avrillé, avrillet ‘blé semé en avril’, mais aussi anc. fr. avrilleus ‘semblable à avril; florissant (en parlant de personnes)’, pic. enavrillé, adj., ‘déshabillé pour travailler à son aise’ FEW 25, 59b, (Saint-Pol) avriyé ‘bien venant, bien portant’ (Edmont 71).

 

JG
Lavrillé

Lavrille: M.i. var. van Lavril, met secundair accent.

 

FD
Lavrouw

cf. Lavrauw.

 

JG
Lavry

Lavrys, Lavreysen, -ysen. Sans doute avatar de Lauwerys, cf. Lauwereins.

 

JG
Law

Laws: PlN Oe. hlaw: heuvel. 1208 John de la

Law,Worcester(REANEY).

 

FD
Lawaes(s)e

-ag(i)e, -aygie, -ais(s)e, zie Louage.

 

FD
Lawaisse

-aise. 1717 «Jacques Lawaijche», 1767 «Joannes Lawaisse» Dentergem; var. de Lo(u)wagie, cf. Louage.

 

JG
Lawal

zie Laval.

 

FD
Lawalrée

Lawarée, w. nam. Lawaréye, Lawarrée, Lawairée, Lawarie, Lavarée. Surnom: fém. de w. èwaré ‘étonné, effrayé’ DL 257b.

 

JG
l-Awar-

-ie, -rée. Car. mor. L’avare (Dial.). ,,L’égaré, l’étourdi ».

 

EV
Lawar(r)ée

-ee, Lawarie, Lawalrée, -ree, Lawairée, Lavarée, Lavarie: BN W. èwaré: verbaasd, verstomd (HERB.).

 

FD
Lawik

zie Lauwick.

 

FD
Lawoureux

cf. Laoureux.

 

JG
Lawrence

zie Laurentius.

 

FD
Lawriks

zie Lauriks.

 

FD
Lay

Laij, au génitif: Lays. Peut-être var. de Ley, Leys que Carnoy 66 glose comme hypo-cor. d’Adélaïde; ou bien aphérèse de Niklaais, Nicolas [FD]?

 

JG
Lay(e), (de)

zie de Laey.

 

FD
Lay(s)

Laij(s): Korte vorm van Nikolaais, Nicolaas. VgL Laes.

 

FD
Laycock

PlN Laycock (Yorkshire).

 

FD
l-Aydu

Proven. Haid  (Dép. Serin-champs),  avec suff.  -(e)u,  d’orig.

N° 211.

 

EV
Layeux

En Wallonie, on peut songer à un nom de métier, cf. fr. (depuis 1669) layeur ‘celui qui fait des laies, qui marque les bois à couper’, du v. loyer FEW 16, 438a.

 

JG
Laygnez

zie Lainier.

 

FD
Laymarie

V. LEUD.

 

EV
Laymoei(en)

zie Luymoeyen.

 

FD
Layon

1589 «Philippe Jehan Layon» Arbre-fontaine, 1659 «Jean Layon» DénSalm, 1664 «Jean Layon» Ferrières; surnom: fr. layon ‘petit chemin forestier’ FEW 16, 438b plutôt que pic. layon ‘faible couche de charbon mêlée de stérile’ id. 438a.

 

JG
Layon

zie Léo.

 

FD
Lays

cf. Lay.

 

JG
Layton

PlN Layton (Lancastershire, Yorkshire), Leyton (Essex). 1276 Roger de Leyton (REANEY).

 

FD
Laz-

Las- -ar(d), -are, -arus, -er. N. de bapt. d’orig. hébraïque.

 

EV
Lazar

Lazard, Lazare, Lazer. 1707 «François Lazar» Jodoigne; prénom Lazare, du nom du personnage de 1 ‘ Évangile ressuscité par Jésus ; aussi, au fig., w. (Malmedy) lozar ‘malade, misérable’, w. liég. làzâre ‘pauvre, misérable’, pic. lazaire, etc. FEW 5, 233a. – Lazaron. 1773 «Joseph Lazaron» Vedrin; soit anc. forme de Lazare (notamment dans la Chanson de Roland), soit anc. fr. lazaron ‘lépreux’ FEW 5, 233a.

« Latinisation: La/arns. », Dérivés du thème de Laz(are) : Lazet. -Lazoen.

 

JG
Lazaron

-oms, Lazeroms: Patr. Ofr. lazaron: melaats.

 

FD
Lazarus

Lazar(d), Lasar, Lazare, Laz(z)aro, Lazzari, Lazzer, Laz(z)aretti, Lazzarin(i): 1. Patr. Bijbelse VN Lazarus. 1375 Leeukens Lazari, Tv. (BERDEN). –2. Mnl. lasarus: melaats. BN. 1599 Willem de Lazarus, Aarts. (MAR.); 1609 Henrick de Lazarus, Tn. (HB 809).

 

FD
Lazer

Laser: Patr. D. vorm van Lazarus.

 

FD
Lazet

zie Lasset.

 

FD
Lazeu

De vorm Lazeu ontstond pas in de 196 e. uit de Sp. EN (de) Lazon. 136 e. Guillermo Lazon, Lezo bij San Sébastian; 1566 Jan de Lazon, San Sébastian (med. E. Van Boeckxel, Cent).

 

FD
Lazeu(re)

zie Leseurre.

 

FD
Lazeure

Peut-être w. liég. la-d’zeûr ‘là haut(-dessus), à l’étage, au sommet’; comp. Lad-sous. – Bibliogr. : A. Vincent, Remarques sur quelques NF belges [L’adverbe là + un autre adverbe de lieu], BTD 27, 1953, 71-73 (qui note que *ladessus ne (lui) est pas connu comme NF).

 

JG
Lazier

zie Lesire.

 

FD
Lazoen

zie Lison.

 

FD
Lazoore

zie Leseur(re).

 

FD
Lazou

Zie Asou.

 

FD
Lazzaro

-i,-etti, -in(i), Lazzer, zie Lazarus.

 

FD

Le-

De très nombreux noms de famille com­mencent par l’article le agglutiné; il s’agit essentiellement de noms de métier, de noms de dignité et de fonction et, de façon plus générale, de surnoms de tous types. Très souvent, ces noms existent parallèlement sans l’article agglutiné. On notera aussi que: 1° le type ┌ Le + prénom ┐ est rare en wallon; 2° avant le 14e s., l’article défini féminin est le, //’ en picard et en wallon, d’où des NF comme Lebelle, Lecombe, Leperche, Lepervenche; mais Ledent est masculin (w. dint, masc).

 

JG

Le Bail

zie Bail.

 

FD

Le Barb(i)er

zie Barbier(s).

 

FD

Le Barbenchon

Ethnique: avec métathèse, fr. brabançon, du Brabant, cf. Barbanson, etc.

 

JG

Le Barbenchon

zie Brabançon.

 

FD

Le Barbier

Le Barber. Nom de métier: fr. barbier.

 

JG

Le Baron

zie Baron.

 

FD

Le Bars

zie Lebar.

 

FD

Le Bienvenu

zie Bienvenu.

 

FD

Le Boulanger

-engé, zie Boulang(i)er.

 

FD

Le Boulch

Bretonse FN Le Boulc’h, Le Boulh. Bretons boulc’h: gewond, met hazenlip (DESHAYES,LEMENN).

 

FD

Le Bourlier

cf. Bourlier.

 

JG

Le Bourlier

zie Bourlier.

 

FD

Le Bras,

Lebras. NF probabl. d’origine bre-

tonne, d’après braz ‘grand, trapu’ (Deshayes 154; Dauzat 64).

 

JG

Le Bret

1365 «Will. le Brettellier»TailleMons; ethnique: anc. fr. bref ‘breton’ (cas sujet du suivant) ; cf. aussi Bret.

 

JG

Le Bris

Lebriz. Peut-être var. de Lebret, du lat. brittus, comp. Britte.

 

JG

Le Bussy

LU W. voor Le Boucher of Le Bûcher: slager, beul of houthakker.

 

FD

Le Calvé

-ez. Surnom : forme pic. de chauvet, dimin. de chauve.

 

JG

Le Calvé

Le Calvez: 1. Zie Calvet. – 2. Bretons Calvez: timmerman (LE MENN).

 

FD

Le Cam

zie Dechamp(s).

 

FD

Le Campe

zie Delcambe.

 

FD

Le Camus

14e s. «Thumassin le Camus le por­teur» CensHuy, 1352 «Jehan de Haley c’on dit le camus» AnthrLiég, 1444 «Ernau le Camus»

TerreJauche, 1609 «Andry dit Champion Le Camus» NPCerfontaine; surnom physique:ft. camus ‘(qui a le nez) court et plat’ FEW 6/3, 276a; v. Camus.

 

JG

Le Camus

zie Camus.

 

FD

Le Castrée

Blijkens 146 e. li Quastrec, Kassel FV (DUPAS 141) < Mnl. quaet streke. BN voor een kwade strijker, een koren- of lakenmeter die bij het strijken fraude pleegt. Vgl. 1383 Quade Canne, Ip. (BEELE), wellicht BN voor iemand die een vervalste kan of maat gebruikt. Castricque e.v. kan evtl. hierop teruggaan.

 

FD

Le Cauchois

Ethnique: habitant du pays de Caux, cf. Cauchois.

 

JG

Le Chanu

Le Canu (forme pic.). Surnom: fr. chenu, qui a les cheveux blanchis par l’âge, cf. anc. fr. chanuir ‘devenir blanc’. Cf. aussi Canu et Chanut.

 

JG

Le Charlier

zie Carlier.

 

FD

Le Chatelier

PlN Le Châtelier (o.m. Marne).

 

FD

Le Chatton

Surnom affectif: fr. chaton, petit d’un chat; cf. aussi Chatton.

 

JG

Le Choux

zie Chou.

 

FD

Le Clair

Leclair(e), Leclairq, Leclère, Lecler(e), Lecleir(e), Lecleer: 1. Fr. bnw. clair: helder. Vgl. De Cleer. – 2. Zie Leclère.

 

FD

Le Clech

Leclecq: Bretonse FN Le Clec’h, Le Clech. BerN van de klokkenluider (LE MENN).

 

FD

Le Clément

Le Clément, Le Clément de Saint-Marcq, -arc. Prénom Clément, avec l’article (type non wallon).

 

JG

Le Clément

Patr. Clément met lw.

 

FD

Le Corbesier

-isier, -usier, zie Corbusier.

 

FD

Le Cordenner

zie Cordonnier.

 

FD

Le Corre

Var. van Lecoeur?

 

FD

Le Cousin

zie Kozijns.

 

FD

Le Coz

Bretons Cozh: oud. 1426 le Coz (LE MENN).

 

FD

Le Dauphin

zie Dauphin.

 

FD

Le Devin

1256 «Jehans li Devins» Chartes-Hainaut; surnom : fr. devin, avec le sens (dans les dialectes) de ‘sorcier, rebouteux’, cf. De­vin.

 

JG

Le Devin

zie Devin.

 

FD

Le Docte

Ledocte, Ledoc(q), Ledock, Ledoque, Ledac(te): Fr. BN docte: geleerd (HERB.).

 

FD

Le Du

1. Zie Leducq. – 2. Bretons Du: zwart (LE MENN).

 

FD

Le Fiez

cf. Lepied.

 

JG

Le Foll

Surnom: anc. fr. fol ‘fou’.

 

JG

Le Fur

NF breton (= le sage) (Dauzat 378).

 

JG

Le Gain

1. Zie Lechien. – 2. Ook Bretonse FN Le

Cain: mooi, moedig (DESHAYES).

 

FD

Le Gal(l)

Bretonse FN. Gall: vreemdeling, Fransman (LE MENN).

 

FD

Le Garroy

w. (Petit-Han) /;’ Game. Nom d’une famille de Villers-Ste-Gertrude et de Petit-Han (16e-17e s.), près de Durbuy; NF qui pourrait faire référence à un toponyme local (comm.A. le Garroy) et qui est attesté plus souvent sans article, Garroit, -oy.

 

JG

Le Goascoing

zie Gascon.

 

FD

Le Goff

Legoff: Bretonse BerN. Goff: smid (LE MENN).

 

FD

Le Goupil

Cf. 1333 «Jehans li Voupis» Durbuy; surnom: anc. fr. goupil ‘renard’ < lat. vulpiculus FEW 14, 644b; cf. aussi Goupil.

 

JG

Le Goupil

zie Goupil.

 

FD

Le Grode

W. adaptatie van De Grote.

 

FD

Le Guay

cf. Legai.

 

JG

Le Guay

Leguaie, Légué, zie Legai.

 

FD

Le Guen

Bretonse FN. Gwenn: blank, wit, rein (LE MENN).

 

FD

Le Hardy de Beaulieu

le Hardy de Beau-lieu. NF de la noblesse belge.

 

JG

Le Henaff

Hénaf(f ): Bretonse FN Le Héna(n)ff: de oudste (LEMENN).

 

FD

Le Hir

Bretonse FN. Hir: lang (LE MENN).

 

FD

Le Hir

NF breton signifiant ‘le long’ (Morlet 610).

 

JG

Le Hodey

BN Ofr., W. hodé: vermoeid (DNF, J. G.), Lehon: Ofr. bon, Fr. homme: man. Vgl. De Man. 1355 Jehan li Hom; 1349 Katerine H Hons, Dk. (TdT).

 

FD

Le Hodey

Peut-être surnom : w. liég. hôdé « échaudé’ FEW 3, 263b, comp. le NF Léchaudé, ou bien w. hôdé ‘fatigué’ FEW 16, 216b-217a, mais le NF est surtout bruxellois et donc p.-ê. d’autre origine.

 

JG

le- ief-

-y. Proven. ,,Terre reçue en fief ».  Synon. : Lefils (Fausse ré­gression). V. LEEN I.

 

EV

Le Jean

Lej(e)an: Reïnterpretatie van Lejon(g)/Lejosne.

 

FD

Le Landais

Afkomstig van de Landes (Z.-W.-Frankrijk).

 

FD

Le Lepvrier

Surnom: fr. lévrier (chien de cour­se), cf. Lévrier.

 

JG

Le Lepvrier

zie Lévrier.

 

FD

Le Lorrain

Lelorain, Lelaurain, Lor(r)ain(e), Lauraine, Lorein(g), -eyn, Lorreyn, -eyne(n): Volksnaam: Lotharinger, Fr. Lorrain. 1340 Henri le Lorain, Senlis (MORLET); 1358 Willaume li Loherain, Dk. (Tdt); 1600 Jan Lorain=Jan de Loreynen, Heers (LABS).

 

FD

Le Maguer

Var. de Lemaigre.

 

JG

Le Maguer(esse)

Bretonse FN < mag: voeden, opvoeden (LE MENN). 1690 Marie Magueresse (dochter van) Jean le Maguereux, Guicquelleau (PDB).

 

FD

Le Maignent

Lemaignen, zie Magnien.

 

FD

Le Mansois

Afkomstig van Le Mans (Sarthe).

 

FD

Le Marée

Bretonse FN Mardi: paard (LE MENN).

 

FD

Le Marinel

Dim. van Ofr. marin: zeeman, matroos. BerN.

 

FD

Le Meigre

cf. Lemaigre.

 

JG

Le Meigre

zie Lemaigre.

 

FD

Le Millin

Peut-être, avec l’article, w. nam. Miyin, forme dialectale du prénom Maximilien.

 

JG

Le Minor

Lat. minor ‘le plus jeune’, antonyme de major, cf. Lemajeur.

 

JG

Le Moal

Bretonse FN. Moal: kaal (LE MENN).

 

FD

Le Mouton

1272 «Symon le Motion» Polypt-Villers, 1488 «Jehan le Motton de Luzeri»; 1517 «Jehan le Mouton de Luxery» Bastogne; fr. mouton, sans doute surnom d’homme très doux.

 

JG

Le Mouton

zie Mouton.

 

FD

Le Néel

Grafie voor Leignel, Laigne(i)l?

 

FD

Le Nezet

Bretonse FN: krom, scheef. 176 e. Le Nézec

(LE MENN).

 

FD

Le Nezet

Surnom: w. liég. nazèt ‘petit nez’, cf. Naset, Nazet.

 

JG

Le Nouvel

zie Nouvel.

 

FD

Le Paon

Lepa(o)n: BN Fr. paon: pauw. Vgl. De Pauw. 1222 Aalis au Paon; 1252 Felize Paons, Atrecht (NCJ); -1300 lohannis Pavonis, Ktr. (DEBR. 1980).

 

FD

Le Parc

Bretonse FN. Park: omheind veld, perk (LE MENN).

 

FD

Le Paul

Lepaulle, Le Poole, Lepeau, Lapeau, Lapauw, Lapouw: Patr. Paul met Iw. le. Pau is een Fr. dial. vorm van Paul. 1711 Judoca Lepaux = 1736 Le Pau = 1737 J. La Pau; ± 1720 Andréas le Pauw, Ing. (med. G. Bruyneel).

 

FD

Le Paul

Lepaulle. Article le + prénom Paul, comp. Lejean, Lejacques, etc.

 

JG

Le Paulmier

Paumier: BN naar de palm van pelgrims of kruisvaarders. 1273 Robertus dictus Paumier, Oc.; 146 e. Colart le Paumier, St.-Thibaut (MORLET). Vgl. De Palmenaere.

 

FD

Le Paulmier

Surnom de pèlerin, porteur de palmes; cf. aussi Paulmier.

 

JG

le- Pelletier

Profess. ,,Le fourreur ». N° 158.

 

EV

Le Piane

Probabl. de moy. fr. pian-pian, w, piane-piane, piame-piame, etc. ‘lentement, tout doucement’, tiré avec redoublement de l’ital. piano FEW 9, 31b, p.-ê. surnom de personne lente.

 

JG

Le Pichon

1265 «Jeh. li Pissons» DettesYpres; surnom: pic. pichon ‘poisson’, cf. Pichon, Pechon, Pisson.

 

JG

Le Pichon

zie Poisson.

 

FD

Le Pinçart

Sans doute surnom: comme le NF paraît de date récente, fr. pinsart, pinçart, pic. pinchard ‘pinson’ FEW 8, 518b ou fr. mod. pinçard ‘bon cavalier’, etc. id., 544b; une var. de Pinchart serait plus inattendue.

 

JG

Le Pinçart

zie Pinchart.

 

FD

Le Poigneur

BN van de vuistvechter. Vgl. Poignard.

 

FD

Le Polain

Lepollain, Lepoulain. 1294 «Jehans li Polains» CensNamur, 1314 «domini Liberti le Poulain», 1360 «Wilheame le Pollen de Waroux», 1382 «messire Johan le Poulen d’Aleur» AnthrLiège, 1510 «Johan le Pollen» CartCiney ; surnom: fr. poulain, w. polin.

 

JG

Le Polard

Article le + NF Polard, dimin. de Paul.

 

JG

Le Poole

zie Le Paul.

 

FD

Le Prévost

zie (de) Proost.

 

FD

Le Prieult

Malgré la graphie, p.-ê. lat. prior, fr prieur•?

 

JG

Le Prieult

zie Prior.

 

FD

Le Provost

Nom de fonction: anc. fr. pmvosl, var. de prévost, prévôt, cf. Prévos(t).

 

JG

Le Provost

zie (de) Proost.

 

FD

Le Puil

zie Lepoil.

 

FD

Le Pyge

Ofr. pige: bil. BN naar het lichaamsdeel. 1398 Jan Pidze, Bavikhove (DEBR. 1970); 1624 SymonPige(MAR.).

 

FD

Le Ray

zieLeroi(e).

 

FD

Le Reste

Probabl. réinterprétation du précédent, cf. Lairesse.

 

JG

Le Rigoleur

Surnom: moy. fr. (15e s.) rigoleur ‘railleur, moqueur’, également ‘qui aime prendre du bon temps’ FEW 10, 399a, plus vrai­semblable qu’un dérivé d’agent du verbe rigo­ler ‘ouvrir, pratiquer des rigoles (d’irrigation)’ Gdf[MH].

 

JG

Le Rigoleur

Wsch. een schertsend bedoelde reïnterpretatie (grappenmaker) van Rigole, Rigolet.

 

FD

Le Rycke

Lerij(c)ke, zie de Rijk(e), Lerich(e).

 

FD

Le Saux

Probabl. w. sau, sa. ordinair. f., ‘saule’ (nom d’arbre).

 

JG

Le Sergeant

Nom de fonction: anc. fr. sergent (des bois, généralement), cf. Serge(a)nt.

 

JG

Le Sergeant

zie Sergeant.

 

FD

Le Serrurier

Bretonse FN. Afkomstig van Le Berry. Vgl. Berruyer.

 

FD

Le Souchu

Surnom, dérivé du v. souchier ‘pousser des rejetons, faire souche’, cf. par ex. (Chabrillan) souchu ‘pesant à la main (de certains objets)’ FEW 13/2, 351b.

 

JG

Le Tanter

zie Letendre.

 

FD

Le Testu

Surnom: anc. fr. testu ‘têtu’.

 

JG

Le Teun

zie Leton(t).

 

FD

Le Verge

zie Laverge.

 

FD

Le Vigoureux

zie Vigoureux.

 

FD

Le(u)wenkron

Levenkron: Wsch. huisnaam Leeuwenkroon: gekroonde leeuw. Of PlN Löwenkrone(NS)(PDB).

 

FD

Lé, de

zie de Leede.

 

FD

Lea

Lea(e)rts, zie Liard.

 

FD

Leaders

1. V. Leen. — 2. V. LAND.

 

EV

Léagre

Liagre, Liacre. Nom de profession: moy. néerl. De Jaghere (= le chasseur), francisé en Le Jaghere, d’où Léagre, Liagre. – Biblio­gr. : J. Mullie, De FN Léagre, dans Versl en Meded. Koninkl. VI Académie 22,1960, n° 1.

 

JG

Léagre

zie de Jager(e).

 

FD

Leaignel

cf. Lagn(e)au.

 

JG

Leaignel

zie Lagneau(x).

 

FD

Léal

Leal, Léale. Surnom: anc. fr. teft)al ‘légal’, mais aussi ‘de bonne qualité’, fr. loyal FEW 5, 239b-240a; comp. aussi anc. fr. loial, m. ‘fidèle, chrétien’ Gdf [MH]. Cf. aussiLeau.

 

JG

Léal(e)

Leal(e): Ofr. le(i)al, Fr. loyal: legaal, wettelijk, van goede hoedanigheid.

 

FD

Léandre

Leandri(n): Patr. Gr. VN Leander.

 

FD

Léandre

Prénom d’origine grecque: Léandre,w. nam. Lèyande, archevêque de Séville béatifié au 6e s. « Dimin.: Leandrin.

 

JG

Leanne

et Lehaen. Proven. Lienne. (Riv.). N° 230.

 

EV

Léanne

Leanne. 18e s. «Jean Lianne Dupont» Huy; aphérèse de w. Juliâne (Julien) ou Valé­riane (Valérien), cf. 1556 «Lyaenne délie Croix à Grâce» = «Valerianne délie Croix a Grâce».

 

JG

Léanne

Leanne: Metr. Korte vorm van Valériane of Juliane. 1556 Lyaenne délie Croix à Grâce = Valerianne délie Croix a Grâce; i8e e. Jean Lianne Dupont, Hoei (HERB.).

 

FD

Lear(ts)

Leas, zie Liard.

 

FD

Léare

Proven. Le Harre, ,,Le plateau aride ».

 

EV

Léas

Leas. Peut-être aphérèse du nom biblique Elias, Élie.

 

JG

Leau

L’Eau. Sans doute var. vocalisée de Léal, Leal (avec remotivation), plutôt que fr. l’eau, cf. cependant Deleau.

 

JG

L’Eau

zie Deleau.

 

FD

Leaucour

Léaucour, -court. Nom d’origine: Léaucourt, à Hérinnes (Ht).

 

JG

Leaucourt, (van)

Leaucour, Léaucour(t): PlN Leaucourt in Hérinnes (H). 1197 Thoma de Leaulcort = 1233 Thomam de Liaucort, Dk. (SMT I); 1513 Lioen van Leeucourt, Wervik (med.).

 

FD

Leaurent

cf. Laurent.

 

JG

Leaurent

zie Laurentius.

 

 

Léautaud

Leautaud. Var. de Liétard [FD].

 

JG

Léautaud

zie Liétout.

 

FD

Léautier

Liottier: Patr. Rom. vorm van Germ. VN leud-hari ‘lieden-leger’: Liut(h)arius, Leotarius.

 

FD

Leavens

zie Laven(s).

 

FD

Leb

cf. Lebbe.

 

JG

Leb

zie Lebbe.

 

FD

Leb(b)e

V. LAD (La).

 

EV

Leba(s)tard

zie Bastaert(s).

 

FD

Lebac

Lebacq, Le Bacq, Lebacqz, Leback, 1499 «Franchois le Bacre» TerrierNaast, 1572 «le Baccre», 1610 «Valentin Le Bacq» CoinptesNivelles, 1780 «Nicolas Lebacq» Charleroi ; du NF De Backer (= le boulanger), francisé en Le Baccre, Lebacq. – Bibliogr.: J. Herbillon, NF Delacre, Diongre, Lebacq…, VW48, 1974, 175-6.

 

JG

Lebacq(z)

1. V. LEUD. — 2. Pro­ven. Le bacq, ,,Le ruisseau » (Dial.

pic.). N° 230.

 

EV

Lebacq(z)

Lebac(k): 1. BN Vertaling van De Baek(e). 1398 Heinkin le Baque, Torin le Baque = Heinkin de Bake, Torrekin de Bake, Dentergem (DEBR. 1970). – 2. Vertaling van De Back. Zie Bak. – 3. W. adaptatie van De Backer. 1443 Jehan le Bacquere, 1459 Jehan le Bacre, 1434 Carherine le Bacque, Dk. (TTT); 1572 le Baccre = 1610 le Bacq, Nijvel (VW1974,175-6); i8e e. Lebacker, Lebacques, Lebacre, Mkr. (Midd. 1954,190).

 

FD

Lebaigue

cf. Lebègue.

 

JG

Lebaigue

V. Lebègue.

 

EV

Lebaigue

zie Lebegue.

 

 

Lebaïli

Lebailli(e)u, Lebailly, Leballeur, zie Bailli.

 

FD

Lebailly

Lebaïli. 1314 «Bauduins li Baillius» DénLens, 1449 «Adam le bailly» Aides-Namur, 1524 «Johan le Bailliff» DénStavMy, 1616 «Jean Le Bailly» DénPrincipChimay; nom de dignité : anc. fr. bailliu, baillif, fr. bailli ‘gouverneur, régisseur d’une seigneurie, etc.’ FEWl,207a.

 

JG

Lebailly

V. Bailli.

 

EV

Lebailly de Tilleghem

NF de la noblesse.

 

JG

Lebain

(NF de la région tournaisienne). 1295-1302 «Colars li Bains» ImpôtArtois; NF d’origine incertaine, p.-ê. d’anc. fr. baien, bain, adj. ‘crevé, en parlant de pois et de fèves’ (Greimas, DAF 58), sinon surnom d’une per­sonne s’occupant des bains publics [MH]?

 

JG

Lebain

Ofr. bai(e)n: gespleten (erwt, boon). BN? ±1300 Colars li Bains, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Lebal(l)ue

Lebalus, zie Labal(l)ue.

 

FD

Leballeur

1. Zie Bailli. – 2. Ofr. baleor: danser?

 

FD

Leballeur

Probabl. surnom de danseur, anc. fr. baleor, batteur (Dauzat 376).

 

JG

Lebalue

Leballue, cf. Le- et Laballue.

 

JG

Leban

NF attesté en Ille-et-Vilaine depuis 1590 (GeneaNet), d’origine incertaine; peut-être d’anc. fr. ban ‘bannière’ Gdf [MH].

 

JG

Lebar

Le Bars: 1. BretonseFN: bard, zanger, minnestreel (LE MENN). – 2. Zie Baars.

 

FD

Lebaron

Le Baron. Nom de dignité ou de parenté: anc. fr. baron ‘homme distingué par sa naissance, ses hautes qualités’ (titre de no­blesse), mais aussi ‘mari’.

 

JG

Lebas

1313 «Guillaume le Bas talemelier» TailleParis; surnom: fr. bas (de taille basse), antonyme de Lehaut. Cf. aussi 1499 «Cousto le Baste» TerrierNaast.

 

JG

Lebas

BN Fr. bas: laag, klein, zwak. Vgl. Lehaut. 1341 Pierre le Bas, Comp. (MORLET).

 

FD

le-Bas

V. Basset.

 

EV

Lebastard

Le Bastard, Lebatard. 1279-81 «Gérars li Batars» ComptesMons, 1444 «Co-lart le Bastart» AidesNamur, 16e s. «Johan le Bastarde» Châtelet; surnom: fr. bâtard, né hors mariage FEW 15/1, 72a; cf. Battard.

 

JG

Lebau

zie Lebel.

 

FD

Lebaupin

Probabl. surnom de boulanger, cf. Beaup(a)in.

 

JG

Lebaupin

zie Beaupain.

 

FD

Lebay

Lebé(e): W. var. van Lebeau. 1297 Gilon dit le Beal, Luik (J.G.).

 

FD

Lebay

w. nam. Lèbê, Lebé. 1280 «li hoir Gille le Béai» PolyptLiège, 1297 «Gilon dit le Béai», 1542 «Berthermeir le Beail» Guill-Liège; surnom: w. liég. ‘beau’, forme dial. deLebeau; cf. aussi Lebée.

 

JG

Lebbe

Leb(e): Patr. Bakervorm van een Germ. VN Liebrecht of Lieboud.

 

FD

Lebbe

Lebe, Lébe, Lèbe, Leb. Pour Fôrst. 997, hypocor. de l’anthrop. germ. Leibin.

 

JG

Lebbin(c)k

zie Lieben(s).

 

FD

Lebbrecht

zie Liebrechts.

 

FD

Lebé

cf. Lebay.

 

JG

Lebé

-ée, Lébé, Lebe, Lébe, Lèbe: 1. Var. van Lebecq. Bé = Bec. Vgl. Bédane = bec d’âne, Bédoiseau = bec d’oiseau, Bedou = bec d’oie (DNF). 1275 Gerart le Bech = Gérars H Bès, Lessen-Bos (VR I28v°-129v°). 2. Zie Lebbe. – 3. Zie Lebay.

 

FD

Lebeau

Le Beau, Lebeaux, Lebel, Le Bel (formes non vocalisées). 1279-80 «Baudés li Biele» RegTournai, 1289 «Thomas li Biaus» CensNamur, 1298 «Jehans li Biaus», 1302 «Jakemin le Biel» LoiTournai, 1395 «Jehans Lebaus» Ladeuze, 1454 «Henri le Bial» Fos­ses-la-ville, 1503 «Vinchant le Beau» Aides-Hainaut, 1576 «Godefroid Lebeau» Bourg-Namur; surnom: fr. beau; cf. aussi Lebay et Lebelle.

 

JG

le-Beau

1. Car. phys. ,,L’homme beau ».  N°  252.  — 2.  V.  LEUD

(Leu).

 

EV

Lebeau(x)

zie Lebel.

 

FD

Lebec

Le Beck, Lebecq, Lebecque, w. (Vielsalm) Lèbèke, Lebèque, Lebeque, Lebek. 1275 «Gérars li Bech» Bois-de-Lessines, 1780 «sieur dom Gérard Lebbecque» Flo-rennes ; surnom : fr. bec, mais cette explication est peu convaincante pour les régions où bec se dit bètch. Plutôt var. graphiques de Lebegge, Lebègue (= le bègue) [JL, NFw2] ?

 

JG

Lebecq

Lebec(que), Lebèque, Lebe(s)que, Le Beck, Lebeck(e), Lebek(e), (van) Labeke, Labbeke, Labik: 1. BN Fr. bec: bek. Vgl. Bek. 1275 Gérars li Bech, Lessen-Bos (VRi26v°); 1695 Ignatius Labeke, Ktr. (KW). 2. W. adaptatie van De Becker.

 

FD

Lebedelle

Nom de charge: anc., moy. fr. bedel ‘sergent à verge dans les justices subalternes’ FEW 15/1, 102b, mais aussi ‘soldat de troupes légères qui s’adonnait au pillage’, également terme d’injure [le sens ‘bedeau d’église’ ne date que du 17e s.].

 

JG

Lebedelle

Ofr. bedel, Fr. bedeau: pedel, bode. Zie Bidaud.

 

FD

le-Bedelle

V. Bedeau. Lebeer. V. LEUD (Leu).

 

EV

Lebedew(a)

-eff, -off: Russisch-joodse FN < lebed: zwaan.

 

FD

Lebée

Peut-être d’anc. fr. bée, part, passé de bayer, béer FEW 1, 283b, surnom de celui qui reste bouche bée, qui est étonné, ébahi ; sinon, var. de Lebay.

 

JG

Lebeer

Le Béer, cf. Leber.

 

JG

Lebeer

zie Leber(t).

 

FD

Lebegge

Le Begge, Lebègue, Lebègue, Lebaigue. 1331 «Jehan dit Bègue» St-Hubert, 1499 «Gillion le Beghue» TerrierNaast, 1524 «Thonnet le fil le Beg» DénStavelotMy, ±1610 «Henri le Bègue» Vielsalm; surnom: fr. bègue ‘qui bégaie’ FEW 15/1, 86b.

 

JG

le-Begge

-bègue. Car. phys. ,,Homme bègue ». N° 262.

 

EV

Lebegue

Lebègue, Lebegge, Bègue, Lebaigue: BN voor een stotteraar of broddelaar. 1306 Wilequin le Bègue, Senlis (MORLET).

 

FD

Lebek

cf. Lebec(q).

 

JG

Lebek(e)

zie Lebecq.

 

FD

Lebel

Bel, Lebelt, Lebelle, Labelle, Lebeau(x), Lebau, Beau(d), Beaux, Lebé, Labeau, Labaut, Labiau(x), Labeeu(w), de Bel, de Beil, (de) Beyl: BN Ofr. bel, Fr. beau: mooi. Vgl. Moeyaert, de Fraeye. 1378 Dyonisius Lebiel = 1380 Dionisio le Beel = 1380 D. le Bel = 1390 Dionisii Libiel, Ktr.; 1373 Andries de Beyl (med. E. Vercaemst) = 1393 Andrieu le Beil; 1398 Gillis de Beil, Menen (DEBR. 1970); 1768

Eugenis Labeeuw, Ktr. (KW).

 

FD

Lebel

Le Bel, cf. Lebeau.

 

JG

Lebelle

1365 «Jak le Belle tellier» TailleMons; surnom (matronyme) : fr. la belle, cf. Le-.

 

JG

Leben

au génitif: Lebens. Pour Fôrst., anthrop. germ. Leibin (col. 997) ou Leubin (col. 1022). À noter un emploi tardif du prénom: 7.4.1746 «Leben Lebens, son beau frère» (not. P.N. Nivelle, Richelle) [JL, NFw].

 

JG

Leben(s)

zie Lieben(s).

 

FD

Lebensicq

Lebermuth. V. Lebesorg.

 

EV

Lebental

zie Lowenthal.

 

FD

Lebèque

Lebeque, cf. Lebec(q).

 

JG

Lebèque

zie Lebecq.

 

FD

Leber

D. afl. van PlN Le(w), Mhd. le: heuvel. Vgl. Law.

 

FD

Leber

Le Ber, Leberre, Le Berre, Lebert (avec –l analogique), Lebeer, Le Béer. 13e s. «Jehans li Bers» Laon, 1306 «Jehans le Bert» Ypres, 1620 «Toussaint, Henri et Dieu-donné Le Bert (de Fleigneux/Sedan)», 1621 «Jan Le Ber (de Villiers près de Sedan)» émigrés en Suède; nom de dignité ou sur­nom: anc. fr. ber ‘bon, considérable, impor­tant, vaillant’, cas sujet de baron < germ. baroFEW 15/l,68b.

 

JG

Leber(t)

Lebeer, Le Ber(re): 1. Ofr.ber < Germ.baro: belangrijk, aanzienlijk, moedig; znw. baron. 136 e. Jehans li Bers, Laon (MORLET); 1306 Jehans le Bert, Ip. (BEELE). – 2. Verfransing van De Béer. -3. Verfransing van De Bert. – 4. Evtl. reïnterpretatie van Libert, waarin li aïs Iw. werd opgevat. – 5. Bretons Berr: kort (LE MENN).

 

FD

Leberecht

zie Liebrecht(s).

 

FD

Leberger

1630 «Barbe Leberger» Bourg-Namur; nom de profession: fr. berger.

 

JG

Leberger

zie Berger.

 

FD

Lebermuth

Lebermüde. ,,Ho, fatigué du foie ».

 

EV

le-Berruyer

Proven.   Le   Berruyer. ,,L’H. originaire de Bourges ».

 

EV

Lebersorg

D’all. Leber, surnom de celui qui a des soucis de foie, bilieux.

 

JG

Lebersorg

Lebensicq. Car. phys. „ Homme  dont le foie lui donne des   soucis,   qui  souffre  du  foie » (formes thioises). V. Loslever.

 

EV

Lebersorg

PlN Lebersberg (BEI)?

 

FD

Lebert

cf. Leber.

 

JG

Lebert

V. LEUD (Leu).

 

EV

Lebeseur

Besure, Bizeur: BN Le Baiseur: kusser, zoener. 1313 Robert le Beseour, Bretteville-sur-Laize. – Lit. : PH. BESURE, Famille Lebeseur, alias Besure, Namen, 1984.

 

FD

Lebeseurf

cf. Besure.

 

JG

Lebesque

Var. de Levesque ou de Lebecque.

 

JG

Lebesque

zie Lebecq.

 

FD

Lebeuf

-euffe, cf. Lebœuf.

 

JG

Lebeuf(fe)

zie Leboeuf.

 

FD

Lebeurre

Sans doute surnom de marchand de beurre.

 

JG

Lebichot

BN Fr. dial. bichot: geitje.

 

FD

Lebichot

Le Bichot. Surnom: fr. (dial.) bichot ‘chevreau’FEW 1, 340b.

 

JG

Lebienvenu

Le Bienvenu. Surnom augurai : fr. bienvenu; cf. Bienvenu.

 

JG

Lebière

Lebi(e)re: Ofr. bière: draagbaar. BerBN (J.G.).

 

FD

Lebière

Lebiere, Lebierre, Lebire, Lebîre. Peut-être de w. (Malmedy) hier, w. liég. biyêre, bihêre, m., ‘biais, ligne oblique’ DL 81 a, comme surnom de qqn qui est difforme ; sinon, anc. fr. bière, f, ‘civière’, qui est masc. dans w. verviétois bîre, w. nam. ‘catafalque’ et w. (Fosses-la-ville) hier ‘râtelier de ber­gerie’FEW 15/1, 93b.

 

JG

Lebiest

zie Labiche.

 

FD

le-Biest    

 

-Bizay. Car. phys. ,,L’homme  aux  cheveux  bis ». N° 264.

EV

Lebigre

Le NF étant du Hainaut, probabl. de fr., pic. bigre ‘mauvais garnement’ FEW 1, 606b; sinon, comme NF d’origine normande, de moy. fr. (particulièrement en Normandie) bigre ‘garde-forestier chargé de recueillir les essaims d’abeilles dans les forêts; apiculteur’ FEW 15/1, 108b (Dauzat 376; Morlet 604).

 

JG

Lebigre

Normandisch bigre < Germ. bikari: imker (DNF).

 

FD

Lebire

cf. Lebière, -iere.

 

JG

Lebire

zie Lebière.

 

FD

Lebis

1292-93 «Jehan le Bisse» ComptesMons; surnom: anc. fr. bis, w. liég. bîhe, adj. de cou­leur (d’un gris brun) FEW 1, 43Ib, cf. aussi Biset, Biseau, etc.

 

JG

Lebis

BN Ofr. bis: donkergrijs. Vgl. Biseau.

 

FD

Lebizay

Surnom: dérivé de l’adj. de couleur w. liég. bîhe, fr. bis FEW 1,431 b, cf. Biseau, Bihay.

 

JG

Lebizay

zie Biseau.

 

FD

le-Blan(c)

Car. phys. ,,L’homme aux cheveux blancs ». N° 264.

 

EV

Leblanc

Leblan(s), zie Blank.

 

FD

Leblanc

Leblan, -ans, Le Blan. 1326 «Colars le Blanch» Tournai, 1551 «Gillotte Leblan» BourgNamur; surnom: fr. blanc, de teint blanc ou à la chevelure claire (mais non à la che­velure blanchie par l’âge, car tous les vieil­lards ont les cheveux blancs). – Cf. aussi : 1540 «Jehan le Blanc noir», nom du maire de Ghoy (au sud de Binche), 1656 «Mathieu leblancq Manteau» DénMalempré.

 

JG

Lebleu

Leblu, -ud, -us, Le Blus. 1326-30 «Li Bleus = Le Bleus» ComptesMons; surnom: fr. bleu, qui en anc. fr. signifie aussi ‘livide, pâle’ FEW 15/1,149b.

 

JG

Lebleu

zie Bleu.

 

FD

le-Bleu

Profess. ,,Le teinturier en bleu ».

 

EV

Leblicq

Le Blicq, Leblicque. Francisation du NF néerl. Deblieck; p.-ê. surnom: néerl. bleik, bleek ‘pâle’.

 

JG

le-Blicq

Proven. ,,Le regard, la vue ». (L.D.). Syn. : Beauregard, Belle-vue. V. Blicq et Blieck.

 

EV

Leblicq(ue)

zie (de) Bliek.

 

FD

Leblois

1358-59 «Colars li Bloite» BourgAth; surnom: anc. fr. bloi, blo ‘blond, pâle, jaunâtre’ FEW 1, 404b, forme anc. de Weuqui ne renvoie pas à une teinte précise (Greimas, DAF 68), ou bien anc. fr. blois ‘bègue’ FEW 1, 392b blaesus [JMP], Cf. aussi Blois.

 

JG

Leblois

zie Blois.

 

FD

le-Blois

Car. phys. (Ane. fr.), ,,Le jaune brillant » (Couleur de che­veux). N° 264.

 

EV

le-Blon(d)

Car. phys. ,,L’homme aux cheveux blonds ». N° 264.

 

EV

Leblond

Leblon(g), zie (de) Blonde.

 

FD

Leblond

-on, ong, Le Blon. 1250 «heredes Lambert! le Blont de Bosu» Nivelles, 1270 «Jakemon le Blont» DettesYpres, 1275-76 «Robiers li Blons li chevaliers» RegToumai, 1289 «Libillons li Blons de Bovech» Cens-Namur, 1444 «Mahieu le Blond» AidesNamur, 1494 «Sabelle Le Blond» BourgNamur, 1540 «Panthaleon Leblon» Ghissignies, 1543 «Colle le Blon» Ladeuze, 1768 «Leblond», «Leblon» Ciney; surnom: fr. blond (as cheveux).

 

JG

Leblouck

Peut-être surnom : w. blouke ‘boude’; pour l’article masc., cf. Le-.

 

JG

Leblouck

Vertaling van De Block. 1305 Jehan li Bloc, Ip. (BEELE).

 

FD

Leblu

-us, Leblud, cf. Lebleu.

 

JG

Leblu(d)

Leblus, Lebluy, zie Bleu.

 

FD

le-Blu(s)

V. Lebleu.

 

EV

Leboc

cf. Lebouc.

 

JG

Leboc

zie Lebouc.

 

FD

Leboeuf

Duboeuf, (de) Boeuf, Lebeuf(fe), de Beuf, de Buf: 1. BN of huisnaam. Ofr. buef, Fr. boeuf: os. Vgl. Den Os. 1330 Pire le Buef, Luik (SLLIII); isz8 Clais de Buef, Ip. (BEELE 1959); 1724 Michel de Buef fs. Jacques Debeuf, Geluwe (COUSS.). -2. De var. met Du- en De- kunnen op een PlN teruggaan: Boeuf in Dottenijs (H), Lesboeufs (Somme). 1410 Michelet de Buef, Senlis (MORLET).

 

FD

Lebœuf

Le Bœuf, Lebeuf, -euffe, Lebuf. 1279-80 «Gillos li Bues», 1302 «Jehan le Buef» LoiToumai, 1356-58 «Piérars li Bues» PolyptAth, 1659 «Lambert Hallebar dit le boeuff» Montegnée; surnom: fr. iœu/FEWl, 445a; cf. aussi Bœuf et Debuf.

 

JG

le-Boeuf

1. Car. phys. ,,Homme lourd ». N08 288, 291. — 2. Pro­ven. V. Delboeuf, Delbove.

 

EV

Lebois

Leboy, Le Boey: PlN Bois: bos.

 

FD

Lebois

Leboy, Le Boy. Nom d’origine: fr. bois, p.-ê. comme aphérèse de Delebois ; cf. surtout Dubois et Debois.

 

JG

Lebon

Debon, Bon, Libon(g): Fr. bon: goed. BN. Vgl. De Goede. 1398 Alart le Bon, Wielsbeke (DEBR. 19/0); 1724 Michel Debon, Wev. (COUSS.).

 

FD

Lebon

Le Bon. 1250 «Johans li Bons» Cart-ValBenoît, 1507 «Philippe Le Bon» Bourg­Namur, 1556 «François Lebon» Ham-sur-Heure, 1608 «Gille Lebon» BourgNamur; surnom : fr. bon.

 

JG

le-Bon

Car. mor. ,,L’homme bon ». N° 280.

 

EV

Lebondidier

Surnom composé: le bon Didier.

 

JG

Lebor(g)ne

Borgne, Laborne: BN voor een schele. 1269 Johannis Borngne, Kales (GYSS. 1963); 1321 Pieron le Borgne (Agr. 64); 1385 Jean le Borgne= Jean le Borne, Saulon-la-Chapelle (MARCHAI).

 

FD

Lebordais

Ook Lebourdais (DNF). Bewoner van een borde: landhuisje, hoevetje. Vgl. Bordier.

 

FD

Lebordais

Peut-être d’anc. fr. (plutôt angevin) bordais ‘métayer’, habitant d’une borde, d’une métairie FEW 15/1, 188a. Cf. aussi Bordet.

 

JG

Leborgne

Le Borgne, sans doute aussi Leborne. 1275-76 «Willemés li Borgnes kifu gardions Lotin», «Jehennette li Borgne s’amie» RegTournai, 1286 «Jehan le Borgne» CartBinche, 1289 «Colins li fis le Borgne de Namur» CensNamur, 1314-15 «Noulet le Borgne», 1324-26 «Colin le Borgne» Comp­tesMons; surnom: fr. borgne, w. bwagne, bwègne ‘qui ne voit que d’un œil’ FEW 1, 569a; cf. aussi Borgnet.

 

JG

le-Borgne

Car. phys. ,,H. ayant perdu l’usage d’un œil ». N° 262.

 

EV

Lebosq

Probabl. base, forme régionale de bois, cf. le NF fr. Dubosc.

 

JG

Lebosq

zie Lebouc.

 

FD

Lebot

(Petit-Rechain, 17e-18e s.). Surnom: soit w. bot ‘hotte’, soit anc. fr. bot ‘crapaud’ (d’où ‘petit homme gros et court’ FEW 1, 656b); ou encore, fr. bot ‘émoussé’, d’où ‘rabougri’ id., 658a.

 

JG

le-Bot

Car. phys. ,,L’homme (au pied) bot ». N° 262.

 

EV

Lebotte

cf. Leboutte.

 

JG

Lebouc

Leboucq, Boucq(ue), Leboc, Lebosq, Lebucq: BN naar de diernaam, de bok. Vgl. De Bock. 1343 Pierre le Bouc, St-Q. (MORLET).

 

FD

Lebouc

Leboucq, Le Boucq, Leboc. 1343 «Pierre le Bouc» St-Quentin; surnom d’après le nom de l’animal: fr. bouc, w. boc FEW 1, 587a.

 

JG

le-Bouc(q)

1. Car. phys. ,,H. à la barbiche de bouc » ou ,,H. malodo­rant ». — 2. Car. mor. ,,Homme têtu ». Syn. fl. : De Bock. Nos 288, 291.

 

EV

Leboucher

Le Boucher. 1275-76 «Jakemes li Bouchiers» LoiTournai, 1365 «Polliart le Boucher» TailleMons, 1472 «Lorens le Bou-chier» DénVirton; nom de profession: fr. bou-KterFEWl, 587b.

 

JG

Leboucher

zie Boucher.

 

FD

Lebouille

Probabl., avec l’art, fém., fr. bouille ‘bourbier’, cf. Bouille, Delbouille.

 

JG

Lebouille

zie Delbouille.

 

FD

le-Bouille

V. Bouleau.

 

EV

Leboulanger

Le Boulangé, Le Boulengé, -enge [lire-é], Le Boulenger. 1279-81 «Pro-vos li Boulengiers» ComptesMons, 1286 «Thumas li Boulengiers», 1508 «Henrion Le Boulangier» BourgNamur; nom de pro­fession: fr. boulanger FEW 15/1, 76b.

 

JG

le-Boulengé

Profess. ,,Le boulan­ger ». N° 147.

 

EV

Leboulle

Peut-être, avec article, de pic. boule, m. ‘bouleau’ FEW 1, 346b, comme nom de résidence. Cf. aussi Lebouille.

 

JG

Leboulle

zie Laboul(le).

 

FD

Lebourgeois

Le Bourgeois. 1426 «Gillet le Bourgeois» TailleSoignies, 1627 «Jean de Fangne dit le Bourgeois d’Andrimont» NP-Gleize; fr. bourgeois, habitant d’un bourg ou appartenant à la «bourgeoisie» d’une ville FEW 15/2, 18a.

 

JG

Lebourgeois

zie Bourgeois.

 

FD

Lebout

1385 «Moulart le Bout» Nivelles; fr. bout, surnom ou nom d’origine (extrémité); ou bien var. du suivant si le -t final est prononcé.

 

JG

Lebout(te)

Lebutte, Lebot(te): 1. Ofr. bot(e): pad. BN. 1385 Moulart le Bout, Nij vel (HERB.); 1409 Jean Lebout, Tg. (TYTGAT). – 2. Zie (de) Boute.

 

FD

Lebout(te)

V. LEUD (Leu).

 

EV

Lebouteillier

zie Bouteiller.

 

FD

Leboutte

w. (Verviers) Lèboute, Lebotte, Lebutte. Peut-être surnom formé sur w. bouter ‘pousser’, comp. w. (Chimay) boute, f, ‘perche à pousser l’arbre qu’on veut faire tomber’ et w. liég. boute ‘taupinière’ FEW 1, 455b.

 

JG

Lebouvier

Lebovy, zie Bouvier.

 

FD

Lebouvier

Lebovy. 1330 «Gillot le Bouvier» ComptesMons, 1472 «Hanry le Bouvier» DénLaroche, 1517 «Jehan Le Bouvier» BourgNamur, 1561 «Jacquemin le Bouvier» DénFlorenville; nom de métier: fr. bouvier, w. bov! ‘fermier, locataire d’un bien rural’ FEW l,445b.

 

JG

Leboy

Le Boy, cf. Lebois.

 

JG

Leboy

zie Lebois.

 

FD

Lebrasseur

1289 «Johan le Brasseur» Cens-Namur, 14e s. «Gilar le Bresseur le pexheur» CensHuy, 1449 «Pierrart le Brasseur» Aides-Namur, 1476 «Colin le Bresseux» Fronville, 1544 «Urban le Brasseur» DénStavMy, 1564 «Franceux le Bresseur» CoutStavelot; nom de profession: fr. brasseur, w. brèsseû FEW 1, 483.

 

JG

Lebrasseur

zie Brasseur.

 

FD

Lèbre

Lebre. Peut-être forme occitane de fr. lièvre (Dauzat 377).

 

JG

Lèbre

Lebre: BN Occ. voor Fr. lièvre: haas (DNF). Le Brech, Lebrec: Bretonse FN. BN: gevlekt, gespikkeld, of: arm (lichaamsdeel) (DESHAYES).

 

FD

Lebrecht

cf. Liebrecht.

 

JG

Lebrecht

zie Liebrecht.

 

FD

Lebreton

Le Breton, Lebriton. 1284 «Yon le Breton» DettesYpres, 1289 «Warnier li Bre­ton» CensNamur = 1303-7 «Warnier le Bre­ton» PolyptSalzinnes, 1602-3 «Eustache le Breton» TerriersNamur; ethnique: fr. breton (cas régime). Cf. aussi Leburton (par méta-thèse).

 

JG

Lebreton

Lebret(t), Lebriton, zie Breton.

 

FD

le-Breton

Proven.  ,,De Bretagne ». N° 217, 240

 

EV

Lebreux

Nom d’origine: fr. topon. breux, précédé de l’article, e.a. breû à Chassepierre et Breux près de Montmédy (Meuse) ; cf. Debreux, -eus.

 

JG

Lebriez

1369 «Mahieu li bries» Ladeuze; NF attesté à Comines et dans le départ, du Nord, à rapprocher de Briet, mais l’article fait penser plutôt à un surnom ou à un ethnique (comp. Briois).

 

JG

Lebriton

cf. Lebreton.

 

JG

Lebrocquy

1369 «Jehan Brokies» Ladeuze; p.-ê. surnom du thème de pic. broke, fr. broche, d’où w. liég. brokï ‘foncer sur’ FEW 1, 543-548.

 

JG

Lebrocquy

zie Brochier.

 

FD

Lebrule

Probabl., avec l’article le, topon. Brûle (= fr. breuil); cf. Debruel, Débraie [JMP].

 

JG

Lebrule

Wellicht met de//e-substitutie < Debrule.

 

FD

le-Brûle

Proven. V. Brûlé et Breuil.

 

EV

Lebrun

Le Brun, Le Bruyn (forme néerl.). 1246 «Gilon le Bran» ChartesFlandre, 1276-77 «Jehan le Brun» CharitéTournai, 1309-10 «le feme Lebrun», 1327 «Fierait le Bran» ComptesMons, 1365 «Ernoul le Bran des drappiers» TailleMons, 1417 «Fliprart Le­brun» PolyptAth, 1426 «Ernoul le Bran» Tail­leSoignies, 1472 «Henry le Brun» DénVirton, 1499 «Jehan le Bran» TerrierNaast; fr. brun

FEW 15/1, 306b, surnom d’homme aux che­veux bruns.

 

JG

Lebrun

Lebrum, Lebron, Labrune, Le Bruyn: BN naar de bruine kleur van haar, huid of kleren. Vgl. De Bruyne. 1299 Thieri le Brun, Luik (RENARD); i726J.B.Lebruen,Bs.(AP).

 

FD

le-Brun

Car. phys. ,,L’homme aux cheveux bruns ». N° 264.

 

EV

Lebucq

Var. de Lebo(u)c ou bien nom d’ori­gine : w. topon. buk (cf. L. Remacle, DW 12, 1984, 26-9).

 

JG

Lebucq

zie Lebouc.

 

FD

Lebuf

cf. Lebeuf.

 

JG

Lebuf

zie Leboeuf.

 

FD

Leburton

1544 «Thiery le Burton» DénSta-velotMy, 1602-3 «Jean le Burton» = «Burton» TerriersNamur 301 et 257; cf. aussi Burton et Lebreton.

 

JG

Leburton

zie Breton.

 

FD

le-Burton

V. Lebreton.

 

EV

Lebussy

Le Bussy, le Bussy (depuis le 16e s. à Flémalle). 1544 «Léonard Bussiers» Mal-medy, 1544 «Jacquet le buschier des favar-ges» Tilleur; nom de profession: anc. fr. buschier ‘marchand de bois, bûcheron’ FEW 15/2, 26b.

 

JG

Lebutte

cf. Leboutte?

 

JG

Lebutte

zie Lebout(te).

 

FD

Lebyn

Zie Labens.

 

FD

Leca(e)

zie Léchât.

 

FD

Lecacheur

-eux. Forme pic. de fr. chasseur, cf. aussi Cacheux.

 

JG

Lecaer

zie Lecart.

 

FD

Lecail(le)

zie Lacaille.

 

FD

Lecaill(i)é

-(i)ez, -ie(r): 1 Zie Caillier – 2. BerN Lescaillier; zie Escallier: leidekker. Of L’escaillet, dim. van Ofr. escaille: schalie, lei. BerBN. Vgl. Lécaillon. ±1300 Huars Escalliés = Hues li

Eskliés, Artesië (BOUGARD); 1605 P. Lescaillet,

Armentiers-Aw. (AP).

 

FD

Lécaille

Lecail. 1364 «Pierre le Quaille» Chau-ny, 1573 «Johan le quailhe» Jalhay, 1742 «Simon le Caille» Couvin, 1785 «J. Lecail» Gonrieux; surnom: fr. caille (oiseau) avec article le (aussi fém.), cf. Lacaille, plutôt que fr. écaille, w. scaye ‘ardoise, schiste’, cf. Lescaille.

 

JG

Lécaillier

-iez, -ie, Lecaillé, -ié. 1280 «Michel le Cailhier» PolyptLiège, 1476 «Renchon Quailhier» GuillLiège (fréquent au Moyen Âge à Liège et en Hesbaye), 1527 «Jehan l’Escaillier» DénLens; sans doute nom de métier, dérivé en -1er (apparemment non attesté comme tel) d’écaillé au sens de ‘ardoise, schiste’ FEW 17, 91b [fr. écailler ‘celui qui vend des huîtres’, est peu probable en Wallonie].

 

JG

Lécaillon

Le-. Nom de métier: moy. fr. (Douai) escaillon ‘fournisseur d’ardoises’, (Rimogne), écaillon ‘ouvrier qui travaille l’ardoise’ FEW 17, 92a [JL, NFw]. Comp. 1586 «Théodore Descaillon » BourgNamur.

 

JG

Lécaillon

Lécaillon: L’escaillon. Ofr. escaillon: trede,

trap. Of Opic. escaillon < Ondl. skalja, Zndl. schalie: lei. BerBN. Ook Opic. escaillon: notendop; vgl. Notschaele. 1460). L’escaillon, Laon (MORLET).

 

FD

Lecampe

Le Campe. Nom d’origine: moy. fr. cambe ‘brasserie’, pic. campe, fr. chambre (avec le, article fém.), cf. Delcambe, Del-campe.

 

JG

Lecan(n)e

zie de Carme.

 

FD

Lecane

-âne, Lécane, Lecanne, Lecarrae, le-kaene, Lekane, -aune, Lekanne dit Deprez. 1670 «Laurent Lekanne» BourgNamur; sur­nom : fr. carme (religieux), w. cane (de came) DL 132b (cf. Renard, BTD 26, 261). Cf. aussi Lacanne.

 

JG

le-Cane

1.  Profess. El canne, ,,La canne, le roseau ». N. de canneur (de   chaises   etc.).   Synon.   flam. : Matter (Stoelenmatter). Aussi : N. de scribe. Synon. flam.: Penneman. N° 131. — 2. Proven. Le casse ou Le casne, ,,Le chêne ». L.D. — 3. Car. phys. ou mor. ,,Le chien ». V. Chien. Synon. : Lescanne.

 

EV

Lecantre

zie de Canter(e).

 

FD

Lecanu

cf. Le Chanu.

 

JG

Lecapère

Capère (Gaume) = Fr. Compère (J.G.).

 

FD

Lecapère

-ère. ±1700 «Anne Lecapère» Rossart (Orgeo), 1767 «Jean-Louis Le Capère» Rossart (comm. M. Plainchamp); surnom: w. ard., gaum. capére, fr. compère, connu comme blason populaire de Bras (Librement) et Rosières (Morhet), au même titre que les copères de Dinant, cf. J. Haust, DBR 3,27-30; dans le départ, des Ardennes, se disait aussi d’un homme belge (BTD 13, 208).

 

JG

Lecapitaine

Le C-. 1544 «la relicte le Capi­taine» DénStavMy, 1631 «Gilles Le Capi­taine» Bourg Namur, 1754 «Christophe Le Capitaine» Archennes, 1768 «HenricusMaré­chal dictus Lecapitaine» La Gleize; fr, capitaine, nom de grade militaire ou bien, à date plus récente, surnom (capitaine de la jeunesse, etc.).

 

JG

Lecapitaine

zie Kapiteyn.

 

FD

Lecaplain

1275 «mesires Bauduins li Cape-lains» RentierAudenarde, 1284 «MestreWa-tiers li Capelains» PolyptAth; forme pic. de fr. chapelain. – Forme fém.: 1286 «Héluys li Capelaine» CensMons.

 

JG

Lecaplain

zie Chaplain.

 

FD

Lecardonnel

Surnom: anc. prov. cardoml ‘chardonneret’ FEW 2, 369, et dans ce casNF importé du sud de la France; cf. cependant anc. fr. chardonel Gdf, anc. norm. et pic. chardon(n)erel ‘chardonneret’ ibid.

 

JG

Lecareaux

Surnom de métier, de fabricant de carreaux d’arbalètes, etc., cf. Cariaux.

 

JG

Lecareaux

zie Careels.

 

FD

Lecarlier

zie Carlier.

 

FD

Lecarme

cf. Lecane.

 

JG

Lecarme

zie de Carme.

 

FD

Lecaron

Nom de métier: pic. caron ‘charron’, cf. Caron, Carron.

 

JG

Lecaron

zie Carron.

 

FD

Lecarré

Le Carré. Surnom: fr. carre, par ex. au sens de ‘trapu’, cf. Quatre.

 

JG

Lecarré

zie Carré.

 

FD

le-Carré

V. Lequarré.

 

EV

Lecart

Lecarte. Cf. 1715 «Joseph fils de Jean-Léonard La Carte» BourgLiège; p.-ê. surnom: fr. quart, quarte, noms de mesures de capacité.

 

JG

l-Ecart

Proven.   ,,(A)   l’écart   (de l’agglomération) ». N° 228.

 

EV

Lecart(e)

Lecaer, Lecarré, Lekar: Lequart(e). Ofr. quart(e): inhoudsmaat (1/4). Vgl. Vierendeels.

 

FD

Lecas

zie Léchât.

 

FD

Lecat

Le Cat, Lecas, Lekas. 1275-76 «Estie-venes li Cas» RegTournai, 1286 «Clais le Cat» DettesYpres, 1290 «Cholin le Cat» = «Cholart le Kat» ComptesMons, 1365 «Jehan le Cat des drappiers» TailleMons, 1426 «Je­han le Cat boullengier» TailleSoignies, 1597-98 «Daniel le Pas dict le Cat» Comptes-Nivelles; surnom: pic. cat, fr. chat, cf. Léchât.

 

JG

Lecat

zie Léchât.

 

FD

le-Cat

V. Chat.

 

EV

Lecaut

Lécaut, Lecaux. Probabl. var. de Les­caut, cf. A. Vincent, L’Escaut. Étude topo-nymique, dans Revue de l’Univ. de Bruxelles, 27, 1922, 418) [MH]. – Pour le NF normand Lecaux, Morlet 605 voit l’anc. fr. (au cas sujet) caus ‘chauve’.

 

JG

Lécaut

Lecaux, zie De Lescaut.

 

FD

Lecellier

Leceiller, zie Sellier.

 

FD

Lecellier

Leceiller. 1430 «du courtil Jean le Celier» Leers-et-Fosteau; nom d’origine (ou surnom): fr. cellier; ou bien nom de pro­fession: moy. fr. seellier ‘fondeur de sceaux’ FEWll,596a.

 

JG

Lecerf

Le Cerf, Lecerff, Le Cerff, Lecerf, Lécher. 1240 «Wautes li Cers» ChirTournai, 1272 «Pieres li Gers» PolyptVillers, 1288 «Josse li Cierf» DettesYpres, 1356-58 «Je-hans li Chiers» PolyptAth, 1611 «Gérard le Cerf» Arbrefontaine, 1623 «Bartholomé le Cerf» DénChimay; fr. cerf, soit surnom de chasseur, soit surnom évoquant les disgrâces conjugales (Dauzat 98-9).

 

JG

Lecerf(f)

Lecher(f), Leser(f), Cerf, Dec(h)erf, Deserf, Decher(t), Deschères, Decercq, Ducerf, Dussert: Fr. cerf: hert. BN of huisnaam. Vgl. De Hert. 1256 Giles Cerf, Atrecht (NCJ); 1272 Pieres li Ciers; 1345 Egidio de Cervo, Gérard de Chier demeurant au Chierf, Luik (RENARD 275); 1307 Lambiert le Cheerf, Ip. (BEELE); 1383 Regnaudot de Cher (MARCHAL); 1572 Fred. de Cherf, Steenwerk (SCHOUT. I); 1553 Jan de Serff, Steenwerk-Aw. (AP).

 

FD

le-Cerf(f)

V. Cerf et Serf.

 

EV

Lecervoisier

BerN Ofr. cervoisier: brouwer. 1270 Jehans li Cervoisier, St-Q. (MORLET).

 

FD

Leceuv(r)e

Lecoeuvre, Lecuivre: 1. Ofr. cuevre: pijlkoker. BerBN. – 2. Zie Lecuivre.

 

FD

Leceuvre

Leceuve, cf. Lecuivre.

 

JG

Leceux

Indien met uitspr. lekeu, zie Lekeu(x). Met uitspr. lesseu, zie Leseur(re).

 

FD

Leceux

jadis Leceut, Leseux; NF attesté en 1626 à Landelies et en 1672 à Sivry (GeneaNet); p.-ê. surnom: anc. fr. leeços adj. ‘joyeux’ Gdf [MH], sinon var. de Lesseux.

 

JG

Lechanoine

1289 «Johans li Chanoines» CensNamur; nom de dignité ou de charge: fr. chanoine FEW 2, 218a; cf. aussi Canonne.

 

JG

Lechanoine

zie Chanoine.

 

FD

Lechant(r)e

zie de Canter(e).

 

FD

Lechanteur

Chanteur, -eux: Fr. chanteur: (kerk)zanger. BerN. Vgl. Lechantre. 1265 Gérât le Chantor, Luik (AVB).

 

FD

Lechantre

 (cas sujet), Léchante (avec réduction de la finale en wallon); Lechanteur (cas régime). 13e s. «Henris li Chantres» CartVal-Benoît, 1275 «Huon le Chantre» Rentier-Audenarde, 1561 «Henry le Chanteur» Dén-Florenville; nom de profession: w. tchanteù, fr. chantre, ainsi 1300 «Albert de Looz li chanteres» Liège (DBR 7, 163).

 

JG

le-Chantre

Profess.  ,,Le    chantre d’église ». N° 145.

 

EV

Lechap(e)lier

zie Chapelier.

 

FD

Lechapelier

Lechaplier. Nom de métier: fr. chapelier; cf. Chapelier, Capelier.

 

JG

le-Chapelier

V. Chapeau.

 

EV

Lecharlier

Nom de profession : anc.w. charlier, w. liég. tchârlî ‘charron’ FEW 2, 433a; cf. Charlier.

 

JG

le-Charlier

V. Char.

 

EV

Lécharny

zie Carnier.

 

FD

Lecharpentier

Nom de métier: fr. charpentier; cf. Charpentier, Carpentier.

 

JG

Lecharpentier

zie Charpentier.

 

FD

le-Chat

V. Chat.

 

EV

Léchât

1272 «Walterus li Chas» PolyptVillers, 1298 «Jehans li Chas» 31 ChirTournai, 1581 «Lambert d’Ardenne dit le Chat» AnthrLiège, 1612 «Wathier le Chat» TerriersNamur, 1616 «Jan le Cet [w. tchèt]» = 1624 «Jehan le Chat» émigré en Suède, 1756 «François Lé­chât» BourgLiège; surnom de personne agile, etc. : fr. chat. Cf. aussi Lecat. Pour une approche globale des résultats de l’étymon cattus/gattus, cf. DicPatRom 1997, 52-69.

 

JG

Léchât

Lâchât, Lasat, Lecat, Leca(e), Lecas, Lekas, Ducat: Fr. chat, Pic. cat: kat. BN. Vgl. De Cat. 1296 Gillot le Cat, PdC (BOUGARD); 1349 Jehans li Kas,Dk.(TdT).

 

FD

Léchaudé

Surnom: part, passé de fr. échauder ‘passer à l’eau chaude’, w. liég. hôder ‘verser de l’eau bouillante, rincer à l’eau chaude’ FEW 3, 263b, DL 326b (aussi nom d’une pâtisserie légère). Comp. Le Hodey.

 

JG

Lechein

cf. Lechien.

 

JG

Lechein

zie Lechien, Lechêne.

 

FD

le-Chein

V. Chien.

 

EV

Lechêne

-ène, -ene. Fr. chêne, probabl. comme nom de résidence.

 

JG

Lechêne

Lechein, Leken(n)e, Lekène, Lequesne, Lequen(n)e: PlN Le Chêne, Pic. kêne: eik. Vgl. Duchêne, Duquenne.

 

FD

le-Chêne

V. Chêne.

 

EV

Lécher

Lecherf, cf. Lecerf.

 

JG

Lecher(f)

zie Lecerf.

 

FD

Lecheval(l)ier

zie Chevalier.

 

FD

Lechevalier

-allier. Nom de dignité : fr. cheva­lier, ou nom de métier: w. tch ‘volt ‘conducteur de chevaux de halage’ ; cf. Chevalier.

 

JG

le-Chevallier

V. Cheval.

 

EV

Lechevin

zie Echevin.

 

FD

l-Echevin

Ancien magistrat munici­pal. N° 141. V. Echevin.

 

EV

Léchevin

Leschevin. Nom de charge: anc. fr. eschevin ‘magistrat municipal’, fr. échevin FEW 17, 94b.

 

JG

Lechien

Le Chien, Lechein. 1257 «Warnero milite dicto le Chien» AnthrLiège, 1272 «Servatius Canis» PolyptVillers, «Willaumes li Chiens» DettesYpres, 1289 «Hennons li Chiens» CensNamur, 1449 «Maroie vefve Colart Lechien» AidesNamur; surnom méto­nymique ou métaphorique: fr. chien.

 

JG

Lechien

Lechein, Lekien, Le(s)quien, Lekain, Le Cain, Lequain, Lequen, Lequin(t), Lequim: BN Fr. Le Chien, Pic. Le Kien: de Hond. 1398 Rogier le Kien, Luingne (DEBR. 1970).

 

FD

le-Chien

V. Chien.

 

EV

Lechner

Lehner: Mhd. lêhenaere < Lehen: leen. Bezitter van een leengoed. Vgl. De Leenheer.

 

FD

Lecho

L’Echo, cf. Lecot.

 

JG

Lecho

zie De Lescaut, Lescot.

 

FD

Lechopier

BerN Ofr. eschopier: winkelier (DNF).

 

FD

Lechopier

Nom de métier: anc., moy. fr. eschop(p)ier ‘petit marchand, détaillant, établi dans une échoppe’ FEW 17, 54a.

 

JG

Lechoux

Le Choux. Peut-être surnom de culti­vateur de choux, cf. Jottay (w. djote ‘chou’). Comp. également Coolsaet.

 

JG

le-Choux

V. Choux.

 

EV

Lecieu(x)

zie Lescieux.

 

FD

Lecieux

Lescieux, p.-ê. aussi Lesieux, Leys-sieux. 1265 «Colins li cieux» CensNamur, 1820  «Lescieux» Pas-de-Calais, cf. aussi 1639 «Antoine Chieux» Warneton; une survivance de l’anc. fr. cieus, du, du lat. caecus ‘aveugle’ (comp. le NF Cecius) disparu très tôt du lexique gallo-roman FEW 2, 32b-33a serait possible mais peu probable [CH]. – Dauzat 386 (v° Lessieux) a une autre glose (toponymique); sinon var. du NF Lesieur?

 

JG

Lecigne

Lesigne. 1343 «Bertrand le Chisne» Chauny; anc. fr. cisne, ciné, fr. cygne FEW 2, 1605a, soit comme surnom, soit comme nom d’enseigne, cf. «à l’enseigne du cigne» (St. Bormans, Recherches sur les rues de l’anc. paroisse St-André à Liège, BSLW 9, 429 et 442).

 

JG

Lecigne

zie Lesigne.

 

FD

Lecire

cf. Lesire, Lessire.

 

JG

Lecire

zie Lesire.

 

FD

Leck

Lecq: BN voor een smulpaap. Vgl. D. Lecker.

 

FD

Lecko

cf. Lecot.

 

JG

Leckwyck, van

zie van Leekwyk.

 

FD

Leclair(e)

Le Clair, Leclair(c)q, cf. Leclerc.

 

JG

le-Clair(e)

V. Clair.

 

EV

Leclau

cf. Leclou(x).

 

JG

Leclau

zie Leclou(x).

 

FD

le-Clau

V. Clos.

 

EV

Lecleer

Lecleir(e), zie Le Clair.

 

FD

Leclef

Le Clef. 1557 «Marie de Sallet, veuve de Gilles de Solonne, dit Le Cleff», 1602 «Pierre le Clef» Purnode, 1618 «Brice Leclef» BourgNamur; fr. clef (avec le, article fém.), surnom de portier ou nom d’enseigne.

 

JG

Leclef

Leclée, Leclet, de Cleve, Declèves, Declef, Clef, Clé(e), Cle(e): Fr. clef, clé: sleutel. BerBN van de sleutelmaker, slotenmaker. Vgl. D. Schliissel. 1306 Evrart le Cleve; 1375 Jan de Clef, Ip. (SOETE).

 

FD

le-Clef

V. Clef.

 

EV

le-Clément

1. Car. mor. ,,L’homme clément ». — 2. V. Clément.

 

EV

Lecler

Lecler(r)e, zie Le Clair.

 

FD

Leclerc

Le Clerc, Leclerck, Leclercq [6e NF le plus fréquent en Wallonie, 3e en Hainaut], Le-clercque, Leclercqz, -ercqs, Lecler, Lecleir, -eire, Leclère, Leclere, Leclerq, Leclerque, -erqz, Leclerre, w. liég., nam. Lecler, Leclair [peut aussi être un surnom: fr. le clair], Le-claircq, Leclaire, Le Clair, Leclairq, Leclecq (par méprise). 1290 «Jehan Leclerc» Dettes-Ypres, 1294 «Linars li Clers» CensNamur, 1417 «Bauduin le Clercq» PolyptAth, 1451 «Jehan Leclerz» Châtelet, 1522 «Mahieu Leclerq» BourgNamur, 1524 «Johan le Clercque» CoutStavelot, 1625 «Vincent le Clercq» émigré en Suède, 1676 «Cornil le Clercq» RuageAth, 1697 «Marguerite Le­clair» BourgNamur; nom de profession: fr. clerc ‘ecclésiastique; homme lettré, savant’, puis ‘greffier, huissier; scribe’ FEW 2, 774a.

 

JG

le-Clercq

Profess. ,,Le secrétaire ».

 

EV

Leclère

Lecler(c)k, Lecler(c)q(ue), Lecler(c)qz, -cqs, Leclers, Leclère, Lecler((r)e), Lecleir(e), Leclair(e), Le Clair, Leclair(c)q, Lecleer, Declère, Decler, Declair, de Cleer, de Kleer, de Cleir(e), de Cleyr(e): Fr. clerc < Lat. clericus: geestelijke, klerk. Zie De Clerck. 1295 Hainmardus le Clerc, St-Q. (MORLET). Bovenstaande naamvormen kunnen ook var. zijn van Le Clair (zie i.v.). Zie ook De Cleer.

 

FD

le--Clère

V. Clair et Leclercq.

 

EV

Leclet

zie Leclef.

 

FD

Leclipteur

-eux, Clipteux, Sclipteux: BerN Mfr. clipteur: maker van duigen, kuiper. 1525 Jenin Leclipteur, Namen (J.G.).

 

FD

Leclipteur

Leclipteux. 1525 «Jenin Leclipteur», 1553 «Nicolas Le Clipteur», 1602-3 «Jean le Clipteur» TerriersNamur; nom de métier: moy. w. clipteur ‘ouvrier qui fait des clipes, des douves de tonneau’ FEW 2, 788a. -Forme fém.: 1624 «Marie La Cliptresse» BourgNamur.

 

JG

Leclou

Lecloux, Leclau. Fr. clou, w. dô, sur­nom métonymique de charpentier ou de maréchal-ferrant, cf. 1790 «Marguerite Le­cloux (ou De doux)» Henri-Chapelle.

 

JG

Leclou(x)

Leclau: Ofr. cloe, Pic. clau < Lat. clavus, Fr. clou: spijker, nagel. BerBN. Vgl. De Nagel. 1384 Colart Clau, Laon (MORLET).

 

FD

le-cloux

1.  Profess.   Fabricant ou marchand de clous. Nos 131, 189. — 2. Proven. V. Clos.

 

EV

Lecluse

Leclus(se), Lecluyse, -uijse, -uyze,-uijze, zie Delecluse.

 

FD

Lecluse

L’Ecluse, Lécluse, Lcclusse; formes flam.: Lecluyse, -uijse, -uys. Surnom de qqn habitant près d’une écluse ou nom d’origine, ainsi L’Écluse (BrW). – Lecluselle. Dimin.dn précédent.

 

JG

l-Ecluse

Le  Cluyse.  Proven. L’Ecluse (Loc. et L.D.). N° 66.

 

EV

Lecluselle

PlN L’Ecluselle, dim. van écluse: sluis.

 

FD

le-Co(c)q

V. Coq.

 

EV

Leco(u)yer

zie Escoyer, Lecuyer.

 

FD

Lecocq

Le Cocq, Lecoq, Le Coq, Lecoque, Le Coque; Lecock, Lecok (formes néerl). 1280-81 «Roussiel le Coc» RegTournai, 1281 «Lamb. li Coc» DettesYpres, 1289«Ydeli femme Jehan le Coc» CensNamur, 1363-64 «Jakemars li Kos» PolyptAth, 1365«Colartle Cok couveur et arbalestrier» TailleMons, 1392 «Johans li Kos» GuillLiège, 1426 «Henryle Cock» TailleSoignies, 1449 «MassartleCoq» AidesNamur,   1457  «Mathieu le Cocque», 1474 «Pierart le Kock» Ladeuze, 1479-80 «Hanke le Coke» TerreJauche, 1502 «Hiichon le Cocq» CoutStavelot, 1537-40 «Lecocqdu Plat» DénFrasnes,  1550 «Jacques Lecocq» BourgNamur,  1561  «Nicolle le Kocq» La­deuze, 1616 «Nicolas le Cocq» BourgDinant, «Servaix  Lecocque»  =  «Servay Lecocqz» PrincipChimay,   1655  «Nicolas Le Cocq» BourgNamur, 1676 «Adrien et Catherinnele Cocq» RuageAth;  fr.  coq, sobriquet d’un homme fier ou d’un vantard. ; cf. aussi Coq et ses nombreux  dérivés. – Secondairement, particulièrement pour les NF Lecok, Lecock: adaptation (par traduction de l’article) du NI néerl. Dekok (= le cuisinier), cf. 1285 «Pieror le Koc» DettesYpres. Nom composé: Le Cocq d’Armandville.

 

JG

Lecocq

Lecoq(ue), Leco(c)k; Laco(c)que, Duco(c)q, Duquoc, (de) Cocq, Coq, Koq: 1. Fr. Coc: haan. Vgl. De Haan. BN. 1384 Huet le Cocq, Laon (MORLET). – 2. Vertaling en adaptatie van De Coc(k). 1675 Maria le Cock, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Lecoester

zie Lecoutre.

 

FD

Lecœuche

cf. Lekeuche.

 

JG

Lecoeuche

zie Lekeuche.

 

FD

Lecœur

Cf. p.-ê. 1282 «Robers li Quer, li tain teniers » DettesYpres ; surnom : fr. cœur (pou désigner un homme ayant du courage).

 

JG

Lecoeur

de Ceur: 1. Le Coeur: het Hart. BN of huisnaam. 1306 Masins li Kuer, Ip. (BEELE); 1454 Jan de Cuer, Th. (PARM.). – 2. Pic. hypercorrect voor Lekeu.

 

FD

Lecœuvre

cf. Lecuivre.

 

JG

Lecoeuvre

zie Leceuvre.

 

FD

Lecohier

 

cf. Lescohier.

 

JG

Lecohier

zie Escoyer.

 

FD

Leçoil

cf. Les(s)oil.

 

JG

Leçoil

zie Lesoil.

 

FD

Lecointe

Lacointe, Lecoint(e)re, Cointe, Cointé, Cointre, -tré, Coindre: 1. Ofr. cointe < Lat. cognitus: wijs, ervaren; bevallig, aardig. BN. 1296 Engerrans Cointe; Colars li Cointes, PdC (BOUGARD); 1729 Jan la Cointre, FV (VERGR. 1972). – 2. Soms evtl. var. van Lecomte.

 

FD

Lecointe

Lecointre, Lecointere (forme néerl.? 1275-76 «Jehennés li Quintes» RegTourna 1286 «Thumas li Cointes» CartBmche, 129 «Colars li Cointes» ImpôtArtois; sumon anc. fr. cointe ‘joli, charmant, agréable’ FE1 2, 843 ; cf. aussi Cointe.

 

JG

le-Cointe

Car. mor. ,,L’homme élé­gant ». N° 281.

 

EV

Lecointere

cf. Lecointre.

 

JG

Lecok

zie Lecocq.

 

FD

Lecol(l)e

BerBN van de scholaster, schoolmeester. Vgl. Lecol(l)ier. 1414 Mannessier L’Escole, Comp.; 146 e. Jehan de l’Escole (MORLET).

 

FD

Lecol(l)ier

Fr. écolier: scholier, leerling. Vgl. Scholiers. 1203 Ogive Scolaris, Atrecht (NCJ).

 

FD

Lecole

Lecolle. Peut-être fr. l’école, comme nom de résidence; on notera que l’anc. fr. escale a eu aussi divers sens comme ‘façon, manière’, ‘remontrance, conseil’, ainsi que ‘cabaret’Gdf[MH].

 

JG

Lécolier

Lecollier. Probabl. d’après anc. fr. escalier ‘homme d’école, homme qui en­seigne, savant’, ‘étudiant de l’université’ FEW 11, 303a, ou bien escaliers (de l’église) attesté en 1298 au sens de ‘écolâtre’, cf. R. Monier, Les lois, enquêtes et jugements des pairs du castel de Lille, 1937, 46-47 [MH].

 

JG

le-Collier

V. Collier.

 

EV

le-Com(p)te

V. Comte.

 

EV

Lecompt(e)

cf. Lecomte.

 

JG

Lecomte

Le Comte, Leconte, Le Conte, Le-compte, -ompt. 1605 «Jean Lecomte», 1612 «Nicolas Leconte» TerriersNamur, 1614 «Ba-duen Le Comité» = «Baulduin Le Comité» Cerfontaine; nom de dignité (ou surnom iro­nique): fr. comte FEW 2, 940b.

 

JG

Lecomte

Lecompt(e), Lecont(r)e, zie Conte.

 

FD

Leconnetable

BerN Ofr. conestable < Lat. cornes stabuli: stalmeester, grootofficier. E. Constable. 1340 J. le Conestables de Sains (MORLET).

 

FD

Leconnetable

Nom de fonction: anc. fr. conestable ‘officier de la maison des rois de France’, ‘bourgeois exerçant des fondions de chef mililaire de quartier’, fr. connétable FEW 2, 94la.

 

JG

Leconte

cf. Lecomle.

 

JG

Lecop

Peut-êlre var. de Licop, Licops ; surnom : moy. néerl. lijfkoop ‘gralificalion payée par l’acheteur lors d’une Iransaction commerciale’.

 

JG

Lecop

zie Lycoops.

 

FD

Lecoq

Le Coq, Le Coque, cf. Lecocq.

 

JG

le-Coq

V. Coq.

 

EV

Lecoq(ue)

zie Lecocq.

 

FD

Lecorbesier

Le Corbesier, -isier. Nom de pro­fession: anc. fr. corvisier, anc. w. corbesier, w. lieg. cwèp’hî, cwèpî ‘cordonnier’ FEW 2, 1182a; cf. aussi Corbesier, elc.

 

JG

le-Corbesier

V. Cordonnier.

 

EV

Lecordier

1265 «Eslievenes li Cordiers» Cens-Namur, 1279-81 «Colars li Cordiers» Comptes-Mons, 1365 «Jehan le Cordier des arbales-triers» TailleMons; nom de métier: fr. cordier’, cf. aussi Cordier.

 

JG

Lecordier

zie (de) Cordier.

 

FD

Lecornez

zie Lescornez.

 

FD

Lecorre

Le Corre. Probabl. de w. côre ‘cou­drier’, comp. Delcor.

 

JG

Lecosse

cf. Lecosle.

 

JG

Lecosse

zie Lecoustre.

 

FD

Lecossois

Fr. L’écossais; de Schot.

 

FD

Lecossois

Lescossois. Elhnique: fr. écossais; cf. aussi Lescot et Lecol.

 

JG

Lecoste

Lecosse (par simplification w. de la fi­nale), Lecoutre, Lecouter, -ère, Lecouttere (forme néerl.). 1365 «Pier le Coustre tisse-ranl» TailleMons; nom de profession: anc. fr. castre ‘sacristain’ FEW 2, 1595b.

 

JG

Lecoste

Wsch. var. van Lecoustre (met W. reductie van -tre), of var. van Lacoste.

 

FD

le-Coste

V. Lacoste. Le correspond souvent à EL, article wallon, et se trouve ainci placé par­fois devant des noms féminins Le Kaff (V. Lacaffe). Le peut être aussi l’article neutre picard.

 

EV

Lecot

1. Spellingvar. van Lecos (zie Lekeu(x)) of van Lescot. – 2. Vertaling van De Coot. Zie Koot. 1398 Gillis de Coet = 1392 Gillis le Coot; 1382 Pieter de Coot = 1389 Piètre le Coet, Tielt (DEBR. 1970, 2000).

 

FD

Lecot

sans doule aussi Lecho, L’Echo, Lecko (var. remolivées?). 1276-77 «Wauler le Col» ChariléTournai; probabl. ethnique: l’Escot, l’Écossais, cf. Lescot, plutôl que surnom: fr. écot.

 

JG

Lecouester

zie Lecoutre.

 

FD

Lecouffe

Lacouf, Lacoffe: 1. W. var. (met r-reductie) van Le Coffre. BerBN van de schrijnwerker, meubelmaker, die koffers maakt. 146 e. Robert le Coffre, St-Thibaut (MORLET). – 2. W. var. (met l- reductie) van Fr. FN Lecoufle < Ofr. escofle: wouw (roofvogel). BN (J.G.). 1660 Niclaijs la Couf, Bredene (ORW39).

 

FD

Lecouffe

Probabl. surnom (ou nom d’ensei­gne?): moy. fr. escouble, lourn. écoufe ‘faucon crécerelle’, moy. fr. escoufle ‘milan’, aussi norm. escoufle ‘cerf-volanl’ FEW 12, 8a; ALW 8, 199a; comp. le NF fr. Lecoufle (Mor-lel 606).

 

JG

Lecour(t)

Court, Lacourt(e): BN naar de kleine gestalte. Vgl. de Corte. 1460 Robin le Court, Laon (MORLET).

 

FD

Lecourt

Lecour. 1287 «Kerstian le Court» DettesYpres; surnom physique: fr. court ‘pelil (de laille)’.

 

JG

le-Court

1. Car. phys. ,,L’homme de courte taille ». — 2. V. Curt.

 

EV

Lecourtier

1292 «Tassart Couretier» Nécr-Arras, 14e s. «Johan Silon, le cortier» Cens-Huy; p.-ê. anc. fr. courtier, syn. déjuge, ou bien fr. courtier, agent de change ; cf. Cortier.

 

JG

Lecourtier

zie Courtier.

 

FD

Lecourtois

Le Courtois. 1282 «Colart le Cour-lois» DettesYpres, 1314 «Johannes li Cour-lois» AnlhrLiège; surnom: fr. courtois FEW 2, 850b. Aussi 1441 «la maison et assize qui jadis fut Barbarin el Macortoy» NPLaroche. Cf. Courtois, -oy.

 

JG

Lecourtois

zie Courtois.

 

FD

Lecouter

-ère, Lecouttere, cf. Lecoste.

 

JG

Lecouteux

(NF normand, rare en Wallonie). Pro­babl. de l’anc. fr. escouteus ‘celui qui écoute’ Gdf, surnom de motivation à déterminer [MH].

 

JG

Lecoutre

cf. Lecoste.

 

JG

Lecoutre

Lecoutt(e)re, Lecouter(e), le Coûter, Lacoutere, Lecoustre, Lecoester, Lecouester, Lecoste, Lecosse, de Couter(e), de Couttere, Lequeu(s)tre: Ofr. co(u)stre < vulg. Lat. custor(em) < custodem: bewaarder, koster. BerN. -1300 Arnulphi custodis sancti Martini, Ktr. = 1785 Ernoul li Cousters de Puthem (DEBR. 1980); 1300 Stas le Coustre, Kales (GYSS.1963).

 

FD

Lecouturier

1582 «Helman le Coutturier» CoutSlavelol; nom de profession: fr. coutu­rier.

 

JG

Lecouturier

zie Couturier.

 

FD

Lecouvet

 (NF de la région lournaisienne). 1365 «Jak Scouvel couslurier» TailleMons, 1526 «Jehan Escouvel le filz» DénLens, cf. égale­ment 1267 «li Scouvete» CensHerchies; pro­babl. surnom: anc. fr. escouvet ‘cachette’, comp. Secret el Leco(u)vez (qui suil); éga­lement moy. pic. couvet ‘pol en terre cuile servanl de chaufferette pour les femmes’, donl le corresp. en wallon est covèt, cf. ALW 5, nol. 17 [JL,NFw2].

 

JG

Lecouvet

Le Covez, Lecover, zie Couvet.

 

FD

Lecovez

Lecouvez (NF de la région de Gand). 1273-80 «Gosseaus Escouvés» Frieden-Tournai, 1275 «Adans li Couvés» Rentier-Audenarde, 1280-81 «Colette Couvés» Loi-Tournai; probabl. surnom: anc. fr escouvé ‘dépouillé, dénué, pauvre’ FEW 11, 322a ou bien w., pic. (adj.) cové ‘couvé, dissimulé’ (DL, Wisimus), pour le sens, comp. Secret [JL, NFw2]; comp. 1275 «Jehans Pau Couvés [= peu couvé]» RentierAudenarde, 1279-80 «Gilles Paucouvés» LoiTournai. – En partie, même nom que le précédent, comp. 1313-14 «Jehans Couvés» = 1313 «Jehan Couvet» ComptesMons.

 

JG

Lecoyer

Lécuyer, Le-, w. nam. Lècwiyé. 1580 «Colla Lescuyer» Haybes; surnom: fr. écuyer FEW 11, 347b, qui cite anc. fr. ecoier.

 

JG

l-Ecoyer

V. Lécuyer, le Collier, Sco-hier.

 

EV

Lecq

Zie Leck.

 

FD

Lecrampe

cf. Lecrompe, Lecron.

 

JG

Lecrampe

zie (de) Krom.

 

FD

Lecrane

zie (de) Crâne.

 

FD

Lecrenier

Lecrennier, Lecrignier, Lecrigniez, Lecrinier, -iez, Lescrainier, Lescrenier, Lescrinier; forme fém.: Lecrenière, -iere. 1269(or.) «Adans li scrinis» CartValBenoît, 1332 «Gillot Lescrignier» ComptesMons, 1356-58 «Estiévenars de le Lecrenie» Polypt-Ath, 1513 «Toussain Lescrinier» Bourg-Namur, 1524 «Remacle le Scrinir», 1544 «Henry le Scrinier» DénStavelotMy, 1561 «Anthoine Lescrenier» Bihain, 1566 «Philip­pe le Scrinier fils de Philippe de Vaul» Guill-Liège, 1575 «Hubert Lescrinier» Arbrefon-taine, 1602-3 «Bertrand le Scrinier» Terriers-Namur, 1689 «Jean Lescrimier» Bourg-Namur, 1766 «Toussaint l’Escrenier» Arbre-fontaine; nom de profession: anc. fr. escrimer, w. liég. serin! ‘menuisier’ FEW 11, 337a (cf. BTD 38, 259). – Cf. aussi 1365 «Jehan de Masnuy léscrigneur. des carpentiers» Taille-Mons.

 

JG

Lecrenier(e)

-ière, Lecri(g)nier, -iez, zie Lescrinier.

 

FD

le-Crinier

Profess. ,,Le marchand de crin ».

 

EV

Lecrique

W. vertaling van De Kricke of De Krieck.

 

FD

le-Crique

Proven.

 

EV

Lecris

Lecrit, Lecry. Fr. cri, p.-è. surnom de crieur public; ou bien d’anc. fr. cri au sens de ‘célébrité, renommée, réputation’ Gdf [MH].

 

JG

Lecris

Lecrit, Lecry: BerBN van de (om)roeper. 1320 Jehans le Crie, Chauny; 1475 Jehan le Cry, Senlis (MORLET).

 

FD

Lécriv(a)in

Lecriv(a)in: BerN van de schrij ver, griffier, geheimschrijver, klerk. 1310 Folcwijf fille jadis Jehan le Scrivere = Folcwyf fille jadis Jehan Lescrivain, Ip. (BEELE); 1340 Tristrans li Escrivens, Dk. (RUELLE).

 

FD

Lécrivain

-in, Lecrivain, -in. 1265 «Gobers li Escrivens» CensNamur; nom de profession: fr. écrivain (public).

 

JG

l-Ecrivin

Profess. ,,Le scribe ».

 

EV

Lecroart

Lescroart, Lescrauwaert, -aet, Lescrouwaet. 1858 «Lecrohart» Ascq (Nord); nom de profession: dérivé de escroer (de escroc, rôle d’écriture) FEW 17, 136b (avec dérivés attestés en Flandre et à Tournai), cf. RIO 7, 1955, 68 (« Lecroart, Lescroart étaient des écrivains publics du Dauphiné »).

 

JG

Lecroart

zie Lescroart.

 

FD

le-Croart

Car. mor. Croweu ou Scroweû, ,,L’escroc », avec suff. -ard, péjor. Synon. : Lescrowaet. N° 268.

 

EV

Lecrocq

Surnom: fr. croc ‘crochet ou dent’ ou w. crok ‘fourche’, etc.

 

JG

Lecrocq

zie de Croock.

 

FD

Lecroix

zie Delacroix.

 

FD

Lecrombs

Lecrompe, -é, Lecron, -ond, -ont, Lecrampe. Surnom: w. crombe, cron ‘courbe, tordu’ FEW 16, 415b, cf. aussi Crombez, etc.

 

JG

Lecrompe

-ombs, -on(d), -ont, zie (de) Krom.

 

FD

le-Cron

Car. phys. ,,Le   tord ». (Dial.). N° 261.

 

EV

Lecru

zie Leereux.

 

FD

Lecry

cf. Lecris, -it.

 

JG

Lecry

zie Lecris.

 

FD

Lectius

Par aphérèse de Alexius, nom lat. de saint Alexis (5e s.); comp. le NF fr. Lexius.

 

JG

Lectius

Patr. Korte vorm van HN Alexius.

 

FD

Lecu

cf. Lecut.

 

JG

Lecu

zie Lésait.

 

FD

Lecufier

cf. Lockefeer, Locufier.

 

JG

Lécuifier

zie Lockefeer.

 

FD

Lecuit

Lecuy. Peut-être surnom: fr. cuit, dans un sens fig. ‘malade, ruiné’ FEW 2,1163a.

 

JG

Lecuit

zie Lecuy.

 

FD

l-Ecuit

-Ecuy. L’écu. 1. Car. mor. ,,Homme riche ». N° 275. — 2. Profess. Fabricant de blasons. N° 131.

 

EV

Lecuivre

Leceuv(r)e, Lecoeuvre: 1. Fr. cuivre: koper. BerBN van de kopersmid. – 2. Zie, Leceuvre.

 

FD

Lecuivre

Lecœuvre, Leceuvre, Leceuve. Sur­nom : fr. cuivre, w. keûve.

 

JG

Lecul

Fr. cul (au sens toponymique du terme, synon. de bout, de coin reculé) ou au sens physique du terme (surnom); pourrait être également une réinterprétation de Lecu, Lecut. — Pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de l’étymon lat. culus, cf. DicPatRom 11.1,599-633.

 

JG

Lecume

-uni. Peut-être fr. écume, w, (Nivelles) èskume, etc. FEW 17, 137a, surnom de moti­vation obscure, p.-ê. au sens de ‘écumoire’ Gdf 3, 450. Ou bien de fr. enclume, w. (liég.) écorne et var. (comp. Egleme, Glume) [JL, NFw], mais le NF est plutôt de la région de Lessines et Rebecq.

 

JG

Lecureuil

1497 «Martin Ladent dit l’Escureux» Chauny; surnom de personne agile: moy. fr escureul, escurieu, fr. écureuil FEW 11,314a; cf. aussi Descurieux et Spiroux. Pour une approche globale des dérivés de l’étymon *scuirus, *scuriolus, cf. DicPatRom 1997, 247-254 (avec cartes).

 

JG

Lecureuil

Lecureur, zie Lescurieux.

 

FD

Lecureur

Nom de métier: anc. fr. cureor ‘celui qui prend soin de, curateur’, également ‘celui qui guérit’ Gdf [MH].

 

JG

Lecut

Lecu, Lescut. 1741 «Estienne Lescut» Blaugies ; surnom : anc. fr. escu, fr. écu ‘bouclier’ FEW 11, 354a ou ‘pièce de mon­naie’ id., 355b; cf. le suivant.

 

JG

Lecut

Lecul, zie Lésait.

 

FD

Lecutier

-iez: BerN Mfr. escutier < Lat. scutarius: (wapen)schilder, maker van schilden. 1235 Willaumes Scutarius; 1275 Am. l’Escucier, Atrecht

 

FD

Lécutier

-iez, Lecutier. Nom de métier: fr. e(s)cutier, anc. fr. escucier ‘fabricant d’écus, de boucliers’ FEW 11, 354b, avec article agglu­tiné; comp. Lecut (ci-dessus) et Debeuckelaer.

 

JG

Lecuy

cf. Lecuit.

 

JG

Lecuy

Lecuit: Wsch. var. van FN Lecoy (DNF). BN Ofr. coi(te) < Lat. quietus: rustig, kalm.

 

FD

Lecuyer

Le Cuyer, Lecuyer, Leco(u)yer: 1. BerN Ofr. escuier, ecoier, Fr. écuyer: schildknaap. 1296 Gilles li Escuiers, Artesië (BOUGARD); 1325 Johan dit le Scuwier, Luik (SLLIII); 1418 Jaquemart Lescuyer, Dk. (TTT). – 2. Var. van Lescouhier; zie Escoyer.

 

FD

Lécuyer

Lécuyer, cf. Lecoyer.

 

JG

Leda, van

PlN? Var. voor Lede?? Of verhaspeling?

 

FD

Ledac

Peut-être surnom: w. liég. dak, fr. dague ‘poignard’ (avec le, article fém.) FEW 3, la.

 

JG

Ledac(te)

zie Ledocte.

 

FD

Ledacte

Var. de Ledac ou de Ledocte.

 

JG

le-Daim

Car. mor. .Jeune élégant, niais ».

 

EV

Ledain

Ledin, Ladeyn, Dain: 1. BN Fr. daim: damhert. Vgl. Lecerf. 1322 Mahiu le Dain, St-Q. (MORLET). – 2. Zie Laden(t).

 

FD

Ledain

Soit surnom: fr. daim (également couleur de daim), cf. 1322 «Mahiu le Daiïi» St-Quentin [FD], soit en zone wallonne (ré­gion de Liège), var. de Ledent, reflétant la prononciation w. dint. – Forme fém. : Ledaine.

 

JG

Ledaine

Ledeine, Ledène, Lede(e)ne: Var. van Ledain en adaptatie. Vgl. (de) Deyn(e) 2.

 

FD

Ledant

cf. Ledent.

 

JG

le-Dant

-Dens, -Dent, -Din. 1. Pro­ven. Leden (Dép. Kersbeek). — 2. Car. phys. ,,La dent ». Signe par-tic, de l’individu. N° 261. — 3. V. Le Daim.

 

EV

le-Dant

V. Ledaim et Ledant.

 

EV

Lede(i)g(h)-

-em, -en. Proven. Lede-gem (Loc.).

 

EV

Lede, van

van Lee: PlN Lede (2x OV), Lendelede of Hooglede (WV). 1230 a Lamberto de Lede, Lendelede (SMTI); 1355 Clemmen Clais wedewe van Lede huus, Ktr. (DEBR. 1970).

Lede, -ez, Led(d)et: Ofr. dé: dobbelsteen. BerBN voor de maker of BN voor de dobbelaar. Vgl. Teirlinck.

 

FD

Ledeboer

Oost-Ndl. FN uit Lengerich (Westfalen), Ledebur in Tecklenburg (NRW) (HEKKET). 1195 Wigbert Lethebur; 1535 Manto Ledebur, Osnabruck (PDB). PlN: buurtschap van Lede? Of Ledeburg (NS). Vgl. E. PlN Ledbury, 1241 Ledebur (EKWALL).

 

FD

Ledeboer

Proven. et car. mor. ,,Pay-san de Lede (Loc.) ».

 

EV

Ledeck

Ledecq, Ledèque, -êque. Francisation, avec traduction de l’article et simplification de la finale, du NF néerl. Dedecker (= le cou­vreur), comp. Lebacq.

 

JG

Ledecq

Ledeck, Ledèque: W. adaptatie van De Decker. 1479 Boussart le Deere, Dk. (TTT).

 

FD

Ledecq

V. LEUD.

 

EV

Ledeene

zie Ledaine.

 

FD

Ledeg(h)em, (van)

1. PlN Ledegem (WV). 1280 Willelmus de Ledincghem, Ip. (BEELE). –2. Ledeg(h)em kan een reïnterpretatie van Ledeg(h)en.

 

FD

Ledeganck

1280 «Johannes Ledichganc» DettesYpres, 1313 «Gadifer Leidicganc» Fur-nés; raoy. néerl. ledichganc, néerl. lediggang ‘oisiveté’, surnom d’oisif, de fainéant, de citoyen sans profession [FD].

 

JG

Ledeganck

Lediggang, BN voor een leegloper, een burger zonder betrekking of ambacht. Wvl. leegganger. 1280 Joh. Ledichganc, Ip. (BEELE); 1313 Gadifer Leidicganc, Vn. (MANTOU 1972,491).

 

FD

Ledegen

Lede(i)ghen, de Leeg: BN voor een leegloper, die ‘leeg’ is, werkloos. 1251 Heinricus de Ledeghe, Assenede (G YSS. 1999); 1326 Jan de Ledighe, Ip. (BEELE); 1440 Peter de Ledige = van Peteren de Leeghe, Lier (FRANS).

 

FD

Ledeine

Ledène, Ledène, zie Ledaine.

 

FD

Ledent

Ledens, zie Laden(t).

 

FD

Ledent

Ledin, Ledant, Ledain (à Olne [arr. Verviers], forme anc. du NF Ledent). 1296-1302 «Willaumes li Dens» ImpôtArtois, 1302 «Jehenet le Dent» LoiTournai, 1444 «Jehan le Dent» AidesNamur, 1568 «Jean Ledin» Na-linnes, 1590 «Melon Le Dent» Villers-l’Évê-que, 1616 «Cornille Leden (venu d’Anor)» PrincipChimay, 1624 «Nicolas le Dent et Ponselet le Dent» émigrés en Suède, 1677 «Toussaint Ledant» BourgNamur, 1780 «Tho­mas Ledent» Charleroi; surnom: fr. dent, w. dint (masc.), qqn ayant une dent caracté­ristique. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Ledent, Clerdent, Gmsdent. VW 53, 1979, 122-3. Pour une approche globale des nom­breux résultats et dérivés de l’étymon lat. dens, cf. DicPatRom II. 1, 375-415 (avec cartes).

 

JG

le-Dent

V. Ledaim et Ledant.

 

EV

Ledèque

cf. Ledeck.

 

JG

Ledèque

zie Ledecq.

 

FD

Leder

13e s. «Arnout Leder» Gand; surnom: all. Leder, néerl. leer ‘cuir’.

 

JG

Leder

Lederman. Profess. ,,Cuir, marchand de cuir ». N° 131.

 

EV

Leder

Leers: BerBN van de leersnijder of leerbewerker. 136 e. Arnout Leder, Cent (GN).

 

FD

Leder(er)

D. BerBN en BerN van de leerlooier.

 

FD

Lederer

Probabl. surnom de tanneur, d’après ail. Leder ‘cuir’.

 

JG

Lederhandler

D. BerN van de lederhandelaar.

 

FD

Lederman(n)

Leerman: BerN van de leerbewerker of leerhandelaar (LIND. 1964).

 

FD

le-Derrey

Proven. Le Terreau (L. D.).

 

EV

Ledet

cf. Ledez.

 

JG

le-Det

Profess. Le té. N. de dessi­nateur. — 2. N. d’habitude. Le dé. N.   de  joueur.  Synon. flam. : De Dobbeleir.

 

EV

Ledeux

Peut-être article le + deux, nom de nombre, de motivation obscure (surnom de jumeaux?); ou bien d’anc. fr. deu ‘dieu’, var. remotivée de Ledieu.

 

JG

Ledeux

zie Dieu.

 

FD

Ledewyn

-ijn: Patr. Germ. VN leud-win ‘lieden-vriend’: Ledoinus, Ledevinus (MORLETI).

 

FD

Ledez

Ledet, Ledé. Probabl. anc. fr. deel, fr. FEW 3, 75b, surnom de joueur aux dés ou de couturier, cf. DicPatRom II. 1, 770-1.

 

JG

Ledez

Ledet, zie Ledé.

 

FD

Ledieu

Le Dieu. 1267 «Ermengars li feme Jehan le Diu» CensHerchies, 1279-80 «Mi-kius li Dieus de Caumont» RegTournai, 1286 «Li Dieus» CartMons, 1316 «Rogier le Dieu» TestToumai, 1365 «Leurent le Diu fruitier» TailleMons; surnom (par ironie): fr. Dieu. Comp. Ledeux.

 

JG

Ledieu

zie Dieu.

 

FD

le-Dieu

Proven.  1.   Dieu   (L.D.). (Emplacement de crucifix). — 2.

Le Thieu, ,,La colline ». Synon. : de Thier et de Thy.

 

EV

Lediganck

Car. mor. Lediggang, ,,Oisiveté ». N° 276.

 

EV

Ledin

cf. Ledent.

 

JG

Ledin

zie Ledain.

 

FD

le-Din

V. Le daim.

 

EV

Ledit

cf. Ledy.

 

JG

Ledit

Ledy: Fr. le dit: de genaamde, bijgenaamd. BN. Vgl. Dictus 2.

 

FD

Ledocte

Le Docte, Ledoc, Ledock, Ledocq, Ledoque (par simplification w. de la finale). Surnom: fr. docte ‘homme instruit’ FEW 3, lia.

 

JG

le-Docte

Car. mor. ,,Le savant ».

 

EV

Ledonne

Mis pour Ledonné, surnom : fr. donné!

 

JG

Ledos(s)eray

W. doz’rê: koorknaap, sopraan (J.G.).

 

FD

Ledoseray

Ledosseray. Nom de charge ou surnom: w. doz’ré ‘enfant de chœur; soprano’ FEW 3, 144a.

 

JG

Ledouble

Ledouppe (par assourdissement de la finale). Fr. double, w. nam. dobe, probabl. surnom d’un individu très grand (= de dimen­sion double de la normale) ou bien surnom de jumeaux, à moins qu’il ne s’agisse de la monnaie médiévale appelée le double Gdf, nom d’un impôt, d’une taille [MH]. Comp. encore, comme sobriquet au 18e s., le nom «Double Gueule» SobrHainaut.

 

JG

Ledouble

Ledouppe, Double, Doub(b)el: Fr. double: dubbel; vgl. Dobbels, Den Dubbelden. 1459 Jehan le Double, Laon (MORLET).

 

FD

le-Double

Car. mor. ,,H. suspect de duplicité ». N° 279.

 

EV

Ledoux

1426 «Guillart le Douch» Taille-Soignies, 1444 «Colart le Doux» AidesNamur, 1656 «Louys Ledoux» DénFlorenville; sur­nom: fr. doux (caractère moral).

 

JG

Ledoux

Ladou, Ladoe: Fr. doux: zacht, zoet. BN voor iemand met zachtaardig karakter. 1300 Gilles li Dous; 1334 Jakemés li Douch, Dk. (TdT).

 

FD

le-Doux

Car. mor. ,,L’homme doux ». N° 281.

 

EV

Ledoyen

1272 «Jakemon le Doien» Dettes-Ypres, 1349 «Aulbert le Doyen» FiefsLiège, 1612 «Jehan Arnuld dit le Doyen» Guill-Liège; nom de dignité: fr. doyen FEW 3, 22b, soit de corporation, soit comme titre religieux. Cf. aussi Doyen.

m Dimin. en -eau: 1506 «Gille Le Doyennea» BourgNamur.

 

JG

Ledoyen

Doyen: Fr. doyen: deken. Vgl. De Deken. 1275 Bauduins li Doiens, Baffe (VR i84r°); 1483 Jehan le Doyen, Dk. (TTT).

 

FD

le-Dr(o)u(t)

-drus. Car. phys. ,,L’homme (au système pileux) dru ». N° 265.

 

EV

Ledroit

Le Dret: BN Fr. droit: recht, in fysieke of morele zin. 1310 Jehan le Droit, St-Q. (MORLET).

 

FD

Ledroit

Ledret. Surnom: fr. droit (caractère physique ou moral); comp. l’antonyme Le-crompe.

 

JG

Ledrou

Ledroux, Ledru, -us, -ut. 1273-80 «Jehans li drus» FriedenTournai, 1544 «Johan le Drou» DénStavMy, 1589 «Agnès veuve de Thomas Le Drou» BourgLiège, 1640 «Pierre-Lambert Ledrou» Huy, 1701 «l’avocat Le­drou» BourgLiège; surnom: anc. fr. dru ‘vi­goureux, fort; dodu, bien nourri; vif, gaillard, etc.’Gdf, FEW3, 164a.

 

JG

Ledrou(x)

zie Ledru(s).

 

FD

Ledru(s)

Ledrut, Ledrou(x): Ofr. dru: vriend, geliefde, minnaar, minnares. BN. Vgl. Druits. 1224 Gontier le Dru, Noyon (MORLET); 1296 Jehans li Drus, Artesië (BOUGARD); 1349 Jehane li Drue, Dk. (TdT).

 

FD

Leduc

Le Duc, Leducq, -uck, -ux. 1256 «Gilion le Duc» ChartesHainaut, 1279-80 «Marges li femme Hennot le Duc» RegTour­nai, 1365 « Wille le Duc chavetier» TailleMons, 1430 «Colman le Ducqz» Leers-et-Fosteau, 1510-19 «Pierard le Duc [ou] le Duck» Châtelet, 1602-3 «Jacques Le Ducq» Ter-riersNamur, 1604 «Henry le Duc» Arbre-fontaine, 1607 «Jean de Jace dit le duc» Monte-gnée, 1612 «Barbette Leducq» TerriersNamur,

1711 «Pasc. Leducque» Thuin, 1730 «Noël Le Duc» Purnode; nom de dignité: fr. duc, mais le plus souvent surnom par dérision, par ex.: 1541 «Le Duc de Milan», sobriquet d’un indigent à Lens-sur-Dendre (M. Arnould, NP en Hainaut, 58) ou 16e s. «Johan Mathieu dict le duc de Geldre» Châtelet. Évent. aussi nom d’enseigne (cf. BTD 26, 273).

 

JG

le-Duc

-duke. Titre nobil. Sobri­quet de dignité. N° 135.

 

EV

Leduc(q)

Leduck, Le Duc(k), Duc(q), Le Du, Deduc: Fr. duc: hertog. BN. 1236 Simons li Dus, Atrecht (NCJ); 1275 Gilles li Dus, Baffe (VR i86r°); 1412 Jehenne le Ducq, Dk. (TTT).

 

FD

Ledune

Peut-être surnom hybride : avec l’article fr. le, néerl. dun ‘mince, délié’.

 

JG

Ledune

Wellicht vertaling van De Dunne; zie Dun.

 

FD

le-Dune

Proven. La dune.

 

EV

Ledur

Ledure. 1640 «Linard le dure» Malmedy; surnom: fr. dur (au sens de ‘fort’); mais à l’Est, peut être aussi un nom d’origine: Dùren (entre Aix et Cologne), cf. 1546 «Johan de Dure » Malmedy.

 

JG

Ledur(e)

Dur: BN Fr. dur: hard, hardvochtig, ongenadig. 1404 Jean le Dur, Laon (MORLET).

 

FD

le-Dur(e)

Car.  mor. ,,L’homme dur ».

 

EV

Ledux

cf. Leduc.

 

JG

Ledy

Ledit. Sans doute surnom de joueur: w. liég. di ‘dé (à jouer)’ DL 200; toutefois, le NF Ledit pourrait correspondre éventuellement à fr. le dit, introduisant une formule juridique ou un surnom.

 

JG

Ledy

zie Ledit.

 

FD

Lee

Hypocor. de Leonardus (cf. Naamkunde 35, 1959, 36).

 

JG

Lee

Ley: E. PlN Lee: bos, laar. 1296 Simon atte Lee, Sussex(REANEY).

 

FD

Lee, (de)

zie de Leede.

 

FD

Lee, van

zie van Lede.

 

FD

Lee, van der

van der Leede, Vanderléé, van Derlé, Verlee, Verlé(e), Verlez, Virlee, Virlée, Virlet, Viriez, Verleden(s): 1. Verspreide PlN (ter) Le(d)e: gegraven of gekanaliseerde waterloop. 1339 Lippin van der Leet, Bg. (DFIX). De Zuidlede in Eksaarde (OV): 1350 Pieter van der Leeden, Eksaarde (GYSS. 1963′). – 2. PlN Lede: helling, b.v. in Oedelem: 1226 Balduino de Lede; 1347 in een jeghenoode gheheeten ter Lee…Jan van Leden (DF IX); 1710 Joos Verleden, Ardooie (DEWULF 1977,58).

 

FD

Leeck, de

de Leek, Sleecks, Sleeckx: BN voor een leek, niet-geestelijke, ongeleerde, onontwikkelde. 1649 Anna Sleecx, Reet (MAR.).

 

FD

Leeckwyck, van

zie van Leekwyk.

 

FD

Leede, de

 (de) Lee, Delée, Delee, De Lé, Dele: Mnl. bnw. leet, (verbogen) leede (vgl. met lede ogen): onaangenaam, hatelijk, gehaat, verwenst.BN. 1355 Andries de Lee, Aksel (GYSS. 1999).

 

FD

Leede, van der

zie van der Lee.

 

FD

Leefdael, van

PlN Leefdaal (VB). 1276 Loduicvan Levedale, Bs. (CG); 1294 Arnoldi dicti de Levedale, Lv.(OATII).

 

FD

Leege, de

zie Ledegen.

 

FD

Leegenhoek

PlN Lege, d.i. Lage Hoek, in Heist en Kachtem (DF IX).

 

FD

Leegte

PlN Leegte: laagte (DF IX).

 

FD

Leegwater

Jan Adriaensz. (1575-1650) was drooglegger van de Beemster en werd naar zijn beroep Leeghwater genoemd (MEERTENS1941).

 

FD

Leegwater

Proven. ..Endroit où l’eau est peu profonde ».

 

EV

Leek

1. Proven. Leke (Loc.). — 2. Situat. soc. ..Laïque »   (opposé   à

l’homonyme, « prêtre »).

 

EV

Leek, de

zie de Leeck.

 

FD

Leeken

Proven. Dép. Westvleteren.

 

EV

Leeken(s)

zie Lekens.

 

FD

Leekens

cf. Lekens.

 

JG

Leekwyk, van

-wyck, -wij(c)k, van Le(e)ckwyck, -wyck: PlNaandeLek(ZH)?

 

FD

leem.   

,,Argile ».    Proven.    Leem-, Liem-  -ars   (aards),   -poels,  -put. ..Terre-,  Marais-,  Fosse-  -d’argile » (Argilière). Synon. : Kleem. VAN- -(C)leempoel,   -(C)leemput(ten).N° 240.

 

EV

Leemaerts

-ars, zie Liemard.

 

FD

Leeman

Leenman, au génitif: Leemans.1285 «lohannes dictus Leeman» = 1300 «lohannis Leenman» Courtrai [FD], 1290 «Jehans Lee­man» DettesYpres, 1426 «Ernoul le Lieman» TailleSoignies; surnom néerl.: assimilation de leenman ‘homme de fief, vassal’.

 

JG

Leeman(s)

V. Leen.

 

EV

Leeman(s), (de)

Leenman, Leman(s), Leijman, Leyman, Leeu(w)man, Lieman(s), Liémans, Liémance, Liman, Liman(n)e: Le(e)man door ass. < Leenman. 1239 Simon Léman = 1254 Simon dictus Leeraan; -1300 lohannis Leenman = 1285 lohannes dictus Léman, Ktr. (DEBR. 1980); 1398 Pieter de Leeman, Har. (DEBR. 1970).

 

FD

Leemen

Wellicht W. adaptatie van Leeman.

 

FD

Leemplakkers

BerN. Lemer, die de muren van vakwerkhuizen met leem bestrijkt. 1286 Hannekine den Leemplackere, Dordrecht(CG).

 

FD

Leempoel(s)

Leenpoel: PlN Leempoel: poel in leemgrond. Vgl. Leemput, Cleemput, Cleempoel. 1370 Janne vanden Leempoele; 1601 Barbara…van Leempoel = 1609 BerbeL.van Leenpoel, Aarts. (MAR.).

 

FD

Leempoels

Nom d’origine : Leempoel, composé de néerl. leem ‘argile’ + poel ‘marécage’.

 

JG

Leemput

Nom d’origine: Leemput, composé de néerl. leem ‘argile’ + put ‘trou’.

 

JG

Leemput, (van de)

van Leemput(te(n)): Verspreide PlN Leemput. 1278 Arnoldus de Leenputte, A (OSM); 1281 Heinricus de Leemput, Desselgem (HAES.); 1340 Elizabeth de Leemputte, Tnh. (VERB.).

 

FD

Leemrijse

Ook Leemreis(e). PlN in Vorden (G): 1494 ten Leemreyse (HEKKET). °i675 Berends Jansz Leemrijse, Vorden (zoon van) Jan Hendriksz Op het Leemreise (PDB).

 

FD

Leen

Lëën, Leën, génitif faible: Leenen, Lehnen, génitif fort: Leens; dimin.: Leent-jens; composé (avec néerl. zoon ‘fils’) : Leenezonne. Hypocor. de Magdaleen, moy. flam. Madeleene, Maseleene, fr. Madeleine [FD], plutôt que de Leonardus (Naamkunde 35, 1959, 36).

 

JG

Leen

zie Leene(n).

 

FD

Leen-

-en, -er(s), -s. V. Leen I et LEUD.

 

EV

leen I

,,Fief ». 1. Proven. Leen(s), Leenen. ,,Du fief, des fiefs ». — 2. Situation   soc.   Leenhouder,   Leemans.   ..Tenancier   de   fief ».   DE Leenheer ,,Le suzerain ». N° 136.

 

EV

leen II

,,Prêt ». DE Leener, Leenders. Profess. ,,Le prêteur ». N° 195.

 

EV

Leenaards

-aarts, -aert(s), -aers, -ard(s), -ar(t)s, zie Léonard.

 

FD

Leenaerts

Leendert.  V.  LEUD (Leun).

 

EV

Leenaire, de

zie de Leenheer.

 

FD

Leenard

Leenaert, au génitif: Leenaas (par simplification), Leenaers, Leenaerts, Lee-nars, Leenarts. Forme flam. de Leonardus.

 

JG

Leender(s)

-ert(se), zie Léonard.

 

FD

Leender, (de)

 (de) Leener, Deliéner, Deliener: Afl.van Mnl. lenen: te leen geven of houden. Vgl. De Leenheer. 1391 Luyc de Leendere, Aw. (ANP).

 

FD

Leendert, van

FN in Wallonie. Patr. Leendert met secundair vz.? Of PlN Liendert (U)?

 

FD

Leene(n)

Lenen, Leen, Leen, Leen(e)s, Lehnen, Lhenen, Leine(n), Leinne, Lienen, Lienne: Metr. Korte vorm van HN Magdalena, Mvl. Madeleene, Maseleene, Leene (DEBR. 1958,236). Vgl. Leentjens. 1455 Jan Lenens, Ht. (A. GHIJSEN); 1485 Kathelinen Leenens, Mb. (A. BAERT).

 

FD

Leene, van

1. PlN Leen in Herne (VB). 1423 Cornelis van Leene, St.-M.-Lennik (OSTYN); 1377 Geertruud van Leenen, Lier (FRANS). – 2. Zie Van de Leene.

 

FD

Leene, van (de)

van der Leene(n), van der Leen(den), van der Lienen, Verleene: Verspreide PlN het Leen, ten Leene: leen(goed), feodum. Achteraf opgevat als Ter Leene: leuning. 1284 Jehans del Leene = 1273 Johannis de Lene, Har. (DEBR. 1980); 1394

Daneel van den Lene, Ktr. (DEBR. 1970); 1615-63 Petrus le Fief = de Leene (vader van) Leene = vander Leene, Tielt-Ing. (VS 1979,76).

 

FD

Leeneer, (de)

zie de Leenheer.

 

FD

Leener

au génitif: Leenders (issu de Lenners). Variante de Leenars (cf. Naamkunde 35, 1959, 37); mais Leener (comme Deleener) peut aussi être un surnom: néerl. leener ‘prêteur’.

 

JG

Leener

zie Léonard, de Leenheer.

 

FD

Leener, de

zie de Leenheer, de Leender.

 

FD

Leenesonne

-zonne: Metr. Zoon van Leene, Magdalena; zie Leenen. Of adaptatie van Lieneson?

 

FD

Leenheer, de

 (de) Leeneer, de Leenhe(i)r, de Leenaire, -er, Leenheere, Leenherre, Leneer: Leenheer. Vgl. Leeman(s). 1281 terra Leenhere, Krombrugge; 1231 Jacop de Leenhere, Cent (HAES.).

 

FD

Leenhouder

Leenhouwers: Mnl. leenhouder: leenman. Vgl. Leeman(s). 1378 Janne den Leenauders, Dend. (OSD).

 

FD

Leenhouts

Patr. Germ. VN leud-naud Volk-nood’: 12e e. Li(e)tnodus; 1108-18 Letnodus Thelonarius; 1208 Lennothus Magister, Cent (GN); -1270 Lennot de Clocghitre, Lennot de Tolnerre, Cent;

1292 Jan Lennot, Bg. (CG).

 

FD

Leenhove, van

PlN Leenhof: leenhof, gerechtshof in leenzaken, hofstede. 1369 Claus van Leenhoven; 1369 Wouters dochter van Leenoven, Her. (DERCON).

 

FD

Leenknecht

Leenkneg(h)t: Mnl. leencnecht: leenman, tolbeambte. 1280 Daniele dicto Leencnecht, Moen; 1382 Jan de Leenknecht,

Beveren-Leie (DEBR. 1980,1970).

 

FD

Leenknecht

Leenknegt, -eght. 1280 «a Daniele dicto Leencnecht» Moen (FlOcc); nom de profession: moy. néerl. leencnecht ‘vassal’ ou ‘préposé au péage’ [FD].

 

JG

Leenman

cf. Leeman(s).

 

JG

Leenman

zie (de) Leeman(s).

 

FD

Leens

zie Leene(n).

 

FD

Leensel, van de

PlN Leensel (NB).

 

FD

Leent, van

van Lent: PlN Lent (G). 1398 Clays van Leent, Tielt; 1398 Gheeraerd van Leent, Wakken (DEBR. 1970).

 

FD

Leentje(n)s

Metr. Dim. van VN Magadalena. 1413 Leennekin.-.Skeysers, Ktr. (DEBR. 1958); 1584 Jan Leenkens, Aw. (AB).

 

FD

Leer

au génitif: Leers, Leirs, Lers. Sans doute réduction de Leener. – Un nom d’origine est aussi possible pour le NF Leers, malgré l’absence de la préposition de: Leers-et-Fosteau ou Leers-Nord (Ht), ainsi que Leers (près de Lille, Nord), cf. 1302 «Jehans de Lers» LoiTournai, 1315-16 «Watier des Lers» ComptesMons, 1331 «Jakemon de Lers» Tournai.

 

JG

Leer(ens)

zie Laire.

 

FD

Leer, van

Dial. var. van Van Laer.

 

FD

Leeraert(s)

Wsch. niet Mnl. leeraer: leraar, onderwijzer. Veeleer reïnterpretatie van Lenaert(s), met r/n-wisseling. 1756 J. F. Leeraerts, Hoogstraten (AP).

 

FD

Leerberghe, (van)

zie van Lerberg(h)e.

 

FD

Leereux

Lecru: BN Ofr. cru, crues: ruw, wreed. Vgl. DeWree.

 

FD

Leerg

Wsch. adaptatie van Lerch.

 

FD

Leermakers

BerN van de laddermaker. Mnl. leider, le(e)der, Zndl. leer: ladder. Vgl. D. Leitermacher. 1418 Jans Leedermakers, Oud. (WALRAET); 1473 Agnies Ledermackere, Dk. (TTT).

 

FD

Leerman

zie Lederman, Laarman(s).

 

FD

Leers

Leirs: 1. Var. van laars. BerBN van de schoenmaker of BN naar het kledingstuk. 1618 Anna Laers, Reet (MAR.). – 2. Zie Leder.

 

FD

Leersberghe, van

zie van Lerberghe.

 

FD

Leerschen

zie Lersch(en).

 

FD

Leerschool

BerBN van de schoolmeester, houder van een leerschool. Vgl. De Schoolmeester. Leersum, van: PlN Leersum (U). 1716 Carolus van Leersum, Hornanus (MUL VII).

 

FD

Leerschool

Surnom de maître d’école (par métonymie) : néerl. leeren ‘étudier’ + school ‘école’.

 

JG

Leersnijder, (de)

(de) Leersnyder, de Leerfnyder (sic NF), de Lesneyder, (de) Lissnijder, (de) Lissnyder: BerN van de leersnijder, riemensnijder. Lissnijder is een reïnterpretatie door ass. rs/s. 1398 Jan de Ledersnidere, Wg. (DEBR. 1970).

 

FD

Leertouwer

BerN van de leertouwer. 1293 Willem Wenemaer de Ledertauere, Cent (VMW).

 

FD

Lees

au génitif: Leesen. 1663 «Laurens of Lees Germis» Lowaige; hypocor. flam. de Laurentius. – Secondairement nom d’origine: (Grand-)Leez (Nr), cf. 1272 «Marie de Lees» PolyptVillers, 1294 «Warniers de Lees» CensNamur.

 

JG

Lees(e)

Leesen(s): Patr. Var. van Leys 1.1578 Giel Lèse; 1612 Jan Lees, Bilzen (SCHOE.); 1663 Laurens of Lees Germis, Lauw (HERB.).

 

FD

Lees, de

Door ass. < Deleers of apocope < De Leest?

 

FD

Leesberg

Ndl. FN (1840), ook Le(e)seberg, Lesberg, Leseburg, die uit het Hannoverse zou stammen (PDB).

 

FD

Leeson

E. Metr. Zoon van Lees, Leece. Ofr. Lece, Lat. Laetitia (REANEY).

 

FD

leest

1. ,,Sentier, ornière », et list. Proven.    Leestmans,    VAN    der Leest.    ,,Du   sentier ». Leesberg. ,,Colline du sentier ».    Lefe)st- (h)aeghe.   ..Bosquet   du   sentier ». — 2. Profess. Leestenhout. ,,Bois à formes ».

 

EV

Leest

1216 «Baldewinus Leest» Voormezele, 1287 «Tournas li Lees» Dettes Ypres; moy. néerl. leest ‘forme, modèle’, surnom de fabricant de formes de souliers, etc. ; ou bien nom d’origine: Leest (Anv), etc.

 

JG

Leest, (de)

1. BerBN voor een leestenmaker; zie i.v. Of BerBN van de schoenmaker of kleermaker, die de leest gebruikt. 1216 Baldewinus Leest, Voormezele (LEYS 1959′); 1373 Bette Leeste; 1398 Jehan Leest, Ip. (BEELE). – 2. PlN Leest; zie volgende FN.

 

FD

Leest, van (de(r))

PlN Leest (A), De Leest (NB). 1276 Hanneman van Leenst, Leest (V. LOON); 1324 Willelmus de Leest, Mech. (OATIII); 1392 Wouter Leest; 1406 Goesen van Leest, Aw. (ANP).

 

FD

Leestemaker

Bern: maker van schoenmakers- of kleermakersleesten. 1442 Pierre Bladelin dit Leestemakere, Ip. (BEELE).

 

FD

Leestmans

BerN van de leestenmaker. 1567 Guilhelmus Leestmans, Lv. (HENNO).

 

FD

Leeten

1. Proven. Lethen. (Dép. Bilzen). — 2. V. LEUD.

 

EV

Leeten

Leten, au génitif: Letens. 1523 «Leten» Grote-Brogel (Naamkunde 35, 1959, 36); hypocor. de Leonardus ou d’un autre nom gémi, en Leudi-.

 

JG

Leeten

zie Leten(s).

 

FD

Leeters

Patr. Germ. VN leudi-hari ‘lieden-leger’: Leuterius, Leterius (MORLETI). Vgl. Letens.

 

FD

Leeu(w)mans

Afl. van De/Van Leeuw? M.i. veeleer reïnterpretatie van Leeman(s). 1556 Kerstiaan Leeumans, Putte (AP).

 

FD

Leeumans

zie Leeu(w)mans.

 

FD

Leeuw

au génitif: Leeuws; composés: Leeuwenstein (nom d’origine), Leeuwmans. Sur­nom : néerl. leeuw ‘lion’ ou bien nom d’origine: Leeuw (de germ. *hlaiwa ‘pente, colline’), fréquent en toponymie flamande.

 

JG

leeuw

leeuwin.   ,,Lion,   Lionne ». 1. Car. mor. Pers. forte ou violente, furieuse.    Nos 288, 290. DE Leeuw, Leeuwen, Leeuwin. — 2. Proven. Leeuw (en toponymie), ,,Hauteur ».    VAN   Leeuw,    ,,De Léau »  ou d’un autre lieu,  appelé Leeuw, ..Colline ». — 3. V. LEUD (Leu).  

 

EV

Leeuw, (de)

(de) Leu(w), (de) Leeuwe, Leeuw(s): BN naar de eigenschappen van de leeuw (kracht, trots, onstuimigheid) of naar de huisnaam. 1306 Danin dou Leuwekin; 1380 de groote Leeuwe, Ip. (BEELE); 1307 Claus die Lewe, Aw. (V.GORP 1949); 1311-1424 uuten Leeu, Dordrecht (EBELING1993); 1407 Jan de Leeuwe, Aw. (ANP); 1536 Claes inden Leeuw, Zolder (VANB.). Zie ook Léo.

 

FD

Leeuw, van

van Leeuwe(n): PlN Leeuw (NL), St.-Pieters-Leeuw (VB), Denderleeuw (OV), Zoutleeuw (VB); Leeuwen (NL). 1282 Willem van Lewen, ZH (CG); 136 e. Dideric de Leiwe, Melsele (GN); 1300-37 W. van Leeuw = Walterus de Lewia, Zoutleeuw (HM); 1343 van Fierine van Leewe, Cent (RSGII); 1370 van Teelmanne van Leeuwe, Tn. (C. BAERT). Vgl. Deleeus. Zie ook Léo.

 

FD

Leeuw, van der

Verleuw(e): PlN Leeuw: (graf )heuvel, in Grobbendonk (A), Nieuwmunster, Vlissegem (WV): 1511 ter Leeuwe. 1476 Pietere van der Leeuwe, Ip.(DF IX).

 

FD

Leeuwaarden, van

PlN Leeuwarden (FL).

 

FD

Leeuwe(n)stein

Leeuwenstijn, zie Lôwenstein.

 

FD

Leeuwen(s)

Leeuw(s), Leeuwin, Leewen(s), Lewen, Leeuwis: 1. Patr. Eenstammige Germ. VN leuba ‘lief ? Vgl. Friese VN Leeuwe. 1429 Giesen Lews; 1389 Tielman Lews = 1448 Tyelman Leews, Diest (VdP).-2. Zie De Leeuw.

 

FD

Leeuwenburg(h)

(van) Leeuwenberg, -borgh, Levenbergh, Lewenberg: PlN Leeuwenburg in Voormezele (DFIX), Lewenborg (GR), Leeuwenbergh in Leidschendam (ZH). 1466 Abraham de Leewenberghe de Trajecto (MULII).

 

FD

Leeuwerck

BN naar de leeuwerik. Vgl. Lerch. 1308 Willem Lewerke, Voormezele (SOETE); 1351 Gillis Leewerke, Cent (GSB).

 

FD

Leever, de

De Leeuwer: leeuwenoppasser? 1313 Willem die Lewere, Nieuwmunster (RYCKEBOER).

 

FD

Leewen(s)

zie Leeuwen(s).

 

FD

Lef(f)ler

Leffleur, Leffelaer(e), Loeffler: Mhd. leffeler, D. Lôffler: lepelmaker. BerN. Vgl. De Lepeleer. 1388 Joh. Leffeler, Dresden (BRECH.); 1770 Nicolaus Leffler, Wenen-Izegem (VS1981,397).

 

FD

Lefai

cf. Lefait.

 

JG

Lefai

Lefai(s)t, Lefaix: PlN Lefay (o.m. Saône-et-Loire): beukenbos. Vgl. Dufay, Dufait.

 

FD

Lefaible

Hypercorrecte reïnterpretatie ‘de zwakke’ van Lefèbre (W. uitspr. lèfêp).

 

FD

Lefaible

Surnom : fr. faible, à moins qu’il ne s’agisse d’une réinterprétation de Lefèbre, Lefèvre [FD].

 

JG

Lefaire

zie Lefer(e).

 

FD

Lefait

-aist, Lefai. Surnom de motivation obscure, à mettre p.-ê. en relation avec Mal­fait, Bienfait [JMP] ou avec le NF fLefaix, qu’on explique par anc. fr.fais ‘faix, fardeau’ FEW 3, 429a, surnom de portefaix. – Si la pro­nonciation de ces NF était fayi, on pourrait envisager aussi le topon. très répandu /àvi, hêtraie [JL, NFw]; leur répartition ne plaide pas en faveur du top. ardennais d’extension plus réduite fè, var. de fa, masc. àefagne.

 

JG

Lefaivre

cf. Lefèvre.

 

JG

Lefaivre

zie Faber.

 

FD

Lefau(l)x

Lafaut, Fau(l)x, Faut: F r. faux: vais. BN voor een valsaard. 1222 Johannes Falsus, Atrecht(NCJ); 1404 Gille Faulx = 1438 Gille le Faux, Laon (MORLET); 1492 Daneel Laephault, Cent (BOONE).

 

FD

Lefaux

Fr.faux, surnom de traître, d’imposteur, cf. 1222 «Johannes Falsus» NécrArras, 1404 «Gille Faulx» = 1438 «Gille le Faux» Laon [FD].

 

JG

Lefeber

Le Feber (formes néerl.), cf. le suivant.

 

JG

le-Feber

-Fébure, -Fe(b)vre, -Fève, -Fèver(e). Profess. ,,le forgeron ».  N°  189. Synon. : Faber, Fabri, Fabry (Latinis.). Lefebvre. NB 63.

 

EV

Lefebre

Lefèbre, Le Fèbre, Lefebve, Le Febve de Vivy, Lefebvre [8e NF le plus fréquent en Hainaut], Le Febvre, Lefebvre, Le Febvre, Lefeure, Lefeber, Le Feber, Lefever, Lefevere, Lefèvere, Lefevre, Lefèvre, w. nam. Lèfêve, Lèféve, Lefaivre. 1270 «Giliart Lefèvre» Lobbes, 1285 «Stasart val-letJeh. leFevre»DettesYpres, 1286 «Herbins HFèvres» CartBinche, 1295 «Huars li Fevres» ComptesMons, 1314 «Jakot Lefevre» Comp-tesMons, 1579 «Rombau Lefebvre» Bourg-Namur, 1582 «Berthelmy Lefebve» Cart-Ciney, 1595 «Jean le Febvre, bouchier», 1612 «Jehan le Febve, cordonnier» BourgDinant; nom de profession: anc. fr., moy. fr. fevre ‘celui qui travaille le fer, forgeron, maréchal ; ouvrier, artisan en général’ FEW 3, 34 Ib.

 

JG

Lefèbre

Lefeber, Lefebure, Lefebv(e)re, Lefèbv(r)e, Lefefvre, Lefeivre, zie Faber.

 

FD

Lefebure

Lefébure. 1507 «Jehan Lefebure dit Piettre» Ladeuze, 1621 «Eloie le Febure (de Sedan)» émigré en Suède; var. du précédent, par mélecture du v dans Lefebvre.

 

JG

Lefel

Lefelon, Lefilon. Surnom: anc. fr. fel (ancien cas-sujet), anc. fr.fellon (cas-régime), fr. félon ‘cruel, méchant; déloyal’ FEW 15/2, 123b-124a.

 

JG

Lefel

zie Fel.

 

FD

Lefelon

zie Fellon.

 

FD

Lefer

Lefert. 1301 «Willaume le Feer» Onom-Calais, 1401 «Jacques le Fer» Laon; fr. fer, surnom d’homme vigoureux [FD].

 

JG

Lefer(e)

Lefert, Le Faire, La Fêre, Lafere, Lafaire: Lefer, Fr. BN voor een levenskrachtige of hardvochtige figuur. 1301 Willaume le Feer, Kales (GYSS. 1963); 1395 Andrieu le Fere, Wervik (DEBR. 2000); 1401 Jacques le Fer, Laon (MORLET); 1648 Simonie Faire, Bonen-Aw. (AP). Vgl. Dyserinck.

 

FD

Lefere

-ère. Var. du précédent ou bien var. de Lefevre.

 

JG

Leferme

BN ferme: krachtig, flink?

 

FD

Leferme

Surnom: fr. ferme ‘solide, qui a de la vigueur; inébranlable’ FEW 3, 576a.

 

JG

Lefert

cf. Lefer.

 

JG

Lefevre

Lefever(e), Lefève(r), Lefeu(v)re, Lefeve, zie Faber.

 

FD

Lefèvre

Lefeuvre, Lefève, Lefèvere, Leféver, Leffebvre, etc., cf. Lefeb(v)re.

 

JG

Leffebure

Leffebvre, zie Faber.

 

FD

Leffering

zie Liefferinckx.

 

FD

Leffin

cf. Lefin.

 

JG

Leffinghe, van

PlN Leffmge (WV). 1246 Johanni de Leffinghe, Bg. (DF); 1326 Bedde van Leffinghe, Ip, (BEELE).

 

FD

Leffleur

 (NF à Namur). Var. de Lafleur ou du N F ail. Leffler.

 

JG

Lefflot

cf. Leflot.

 

JG

Lefflot

zie Duflot.

 

FD

L’Effronté

Fr. effronté ‘qui n’a point de honte, de pudeur’ FEW 3, 820a, sans doute surnom de soldat, d’aventurier.

 

JG

Lefi

cf. Lefils.

 

JG

Lefi

zie Lefils.

 

FD

Lefief

Fr. fief, w. FEW 15/2, 117a, nom d’origine ou de résidence, cf. aussi Fi(é)vet.

 

JG

Lefief

zie Dufief.

 

FD

Lefieuw

Forme flam. de pic. fieu ‘fils’, cf. aussi Fieux, Fieuw.

 

JG

Lefieuw

zie Fieu(x).

 

FD

Lefilliatre

Zie Fillatre.

 

FD

Lefilliâtre

Nom de parenté: fr. fillâtre ‘beau-fils’ FEW 3, 518b, cf. Fiasse.

 

JG

Lefilon

1. Dim. van Ofr. fil: zoon, jongen. Vgl. Filion. – 2. Var. van Lefelon.

 

FD

Lefilon

cf. Lefelon.

 

JG

Lefils

Fils, Lefi: Fr. fils: zoon.

 

FD

Lefils

Lefi. 1635 «Marguerite Lefils» Bourg-Namur, 1656 «Lambert Lefilz» DénMalem-pré ; nom de parenté : fr. fils.

 

JG

le-Fils

1. N. de relation familiale. ,,Le fils ayant succédé au père dans

les affaires ». — 2. V. Lefief.

 

EV

Lefin

F(a)in: BN: fijn(zinnig), fijngevoelig, volmaakt. 1380 Jean le Fin, Laon (MORLET).

 

FD

Lefin

Leffin. 1725 «Walter Lefin» La Reid; surnom: fr. fin ‘maigre’, ou bien nom d’ori­gine : Lefin, w. è Lèfin, à Pepinster (Lg).

 

JG

Leflan(d)

Leflem: Ofr. flaon, Fr. flan: eierpudding. BN. 1406 Jehan Flan, Laon (MORLET).

 

FD

Leflant

Lefland (avec -d graphique?). Peut-être anc. fr.flaon, fr. flan, montais flan ‘mets composé d’oeufs et de lait’, etc. FEW 3, 593b, surnom de pâtissier? Comp. Leflon.

 

JG

Lefler

Leflere. NF plutôt flamand, que Debrab. 856 rapproche de moy. haut-ail, leffeler, all. Löffler ‘fabricant de cuillers’ ; à moins qu’il ne s’agisse de l’anc. fr. flair, fier, m. ‘odeur’ FEW 3, 746a [MH].

 

JG

Lefler

zie Leffler.

 

FD

Leflere

zie Laflere.

 

FD

le-Flern

Proven. Flemme (Riv. à Jallet).

 

EV

Lefloch

NF breton, signifiant ‘le page’ (Des-hayes, 239).

 

JG

Leflon

Flon(t): 1. BN W. flon: taart, via. Vgl. Leflan. 1545 Joannes Leflon, Atrecht (MUL IV); 1597 Perd. Leflon, Dowaai-Aw. (AP). – 2. Samentrekkingvan Lefelon, Fel(l)on, (le) Foulon of Lefilon. Foulon wordt in het Wvl.flong uitgesproken.

 

FD

Leflon

Surnom: w. flon ‘tarte, gâteau’ DFL 449b, cf. aussi Flon et Leflan(d).

 

JG

Leflot

Lefflot. ± 1700 «Leflot» Andenne et environs; nom de résidence: w.flo ‘étang’.

 

JG

Leflot

zie Duflot.

 

FD

Le-Flot

Proven. Dép. Rocour, Richelle etc.

 

EV

Lefol

Le Foll: BN Ofr. fol, Fr. fou: gek, dwaas.

 

FD

Lefont

Probabl. nom de résidence: anc. fr. (du Sud) font ‘fontaine’.

 

JG

Leforgeur

Nom de profession: anc. fr. forgeai; fr.forgeur ‘celui qui forge le fer’ FEW 3, 344a.

 

JG

Leforgeur

zie Forgeur.

 

FD

Lefort

Lafort(e), Lafourt(e), Lafour, Lefour, (de) Fort, (de) Foort, de Foordt, de Fo(i)rdt, de Foor, de Foer(e), Defoer, Defoër: Fr. Lefort en – met vertaaldlw.-De Fort. BN voor een sterke, krachtige man. 1288 Loreli Forte; 1316 Hues li Fors, Dk. (TdT); 1392 Wulf den Fort, Lendelede; 1398 Zegher de Foert, Joes de Foort, Gullegem (DEBR. 1970). lefoulon, zie Foulon.

 

FD

Lefort

w. nam. Lèfôrt, Le Fort. 1236-37 «Huon le Fort» ChartesHainaut, 1249 «Gontiers li Fors», 1279-80 «Hues li Fors» RegTournai, 1444 « Jehan le Fort » AidesNamur, 1616 « Piere le Fort» PrincipChimay, 1699 «Jean-Gille Lefort (orig. de Verviers)» BourgLiège; sur­nom: fr. fort, homme fort. – Cf. aussi Lafort, Lafourt(e).

 

JG

Lefoulon

1472 «Regnart le Foullon» Dén-Virton, 1493 «Jacquet Le Foullon» Bourg-Namur, 1496 «Collo Le Foullon» Vogenée, 1575 «Lambert le foullon» DénFlorenville; nom de métier: fr. foulon ‘artisan qui feutre les étoffes de laine’ FEW 3, 849b; cf. aussi Foulon.

 

JG

Lefour

1780 «Jean-Baptiste Lefour» Charleroi; nom de résidence : fr. four (surtout four banal), cf. Dufour.

 

JG

Lefour

Zie Lefort.

 

FD

Lefranc

Lefrancq, Lefrant, 1279-81 «Colars li Frans» ComptesMons, 1369 «Jehans li Frans = li Francq» Ladeuze; surnom: fr. franc ‘sin­cère’, aussi ‘hardi, effronté’ FEW 15/2, 163a.

 

JG

Lefranc(q)

V. LEUD (Leu).

 

EV

Lefrançois

Français, Leufrançois: i. Volksnaam Ofr. François, Fr. français: Fransman. – 2. Patr. VN François. 1384 Gobin François, Laon (MORLET). Zie ookTDF VI, 45-99. lefranc(q), Lefrant, Defranck, Defran(c)q, de Frangh, Frang,Defranc, De Franc: BN Ofr. franc < Germ. frank: vrank, vrij, vrijmoedig, stoutmoedig. 1279-81 Colars li Frans, Bergen (PIERARD); 1384 Jehan le Franc, Laon (MORLET).

 

FD

Lefrançois

Prénom François (avec l’article); ou bien surnom ethnique : le français.

 

JG

le-François

Proven. ,,Le Français ». Nos  211,  217.

 

EV

Lefrancq

Lefrant, cf. Lefranc.

 

JG

Lefrère

Lefrere. Nom de parenté : fr. frère.

 

JG

Lefrère

zie de Frère.

 

FD

Lefroid

1306 «Wichons li Frois» Nivelles; surnom: fr. froid, éventuellement au sens moral du terme.

 

JG

Lefroid

BN Ofr. froit: koud, droevig; (of ) geweldig. 1306 Wichons li Frois, Nijvel (BLOI). Isfur, Bretonse FN. Fur: wijs (LE MENN).

 

FD

Lega

Léga, Legas, Légat, Légat, Légaz, Legaz, Legaet (forme néerl.). 1308 «Jehans li Légas» Cuesmes, 1331 «Jaquemars li Legas» ComptesMons, 1426 «le veve Willatne le Legas» TailleSoignies, 1472 «Jacomin le Liegalz» DénVirton, 1691 «Marie le Léga» Glain; probabl. surnom: légat ‘envoyé, mes­sager (par ex. du pape, comp. Lapostole), ‘délégué quelconque’ (à partir du 15e s.) FEW 5, 241b; cf. aussi Lagaê.

 

JG

Le-ga(s)

-gasse, -ga(s)t. V. LEUD (Leu).

 

EV

Legaet

Lega(t), Légat, Légaz: BerN voor een legaat, afgezant, bode. Vgl. De Bo(de). 1281 Heinr. Legaet, Zevergem (HAES.); 1308 Jehans li Légas, Cuesmes (CSWI); 1728 Ign. Jos. Lega (°i669 Bavik), Cent (PBG, maar zie ook Laga(e)).

 

FD

Legagneux

1616 «Renard le gaigneur», 1656 «Querin le wagneur» Jalhay, 1635 «Jorus le Ganieu» émigré en Suède; nom de métier: anc. fr. gaaigneor, gagneur ‘laboureur; celui qui gagne’ FEW 17, 461b, cf. Cagneux, Wagneur.

 

JG

Legagneux

zie Wagneur.

 

FD

Legai

Le Cai(t), Cai(e), Gaij, Légale, -ais, -ait, -aix, le Cay(e), Legay(e), Legaey, Leghai(t), Le Guay, Leguaie, Légué, (de) Gay(e), (de) Ghaye, de Cey(e), de Ghey, de Gheij, Lagay(e), Lagaey, Delagaije, Delagay(e), Lagey, Lageij, La Gije, La Gye, Delagey: BNOfr. gay, gai > Mnl. gay: vrolijk, levendig, lustig, opgewekt. 1280 Jehans Gaies, Bergen (PIERARD); 1305 Jannetle Gaye; 1326 Pieter de Gay; 1387 Macs le Gay = 1392 Macs de Gay = Maes le Gaey, Ip. (BEELE); 1398 Gillis de Gaye = 1397 Gille…le Gay, Pittem; 1398 Lodin Ghey, Menen (DEBR. 1970).

 

FD

Legai

Legait, Legaix, Legay, Leghai, -ait. Le Guay, Légué, Leguet (NF plutôt hennuyers et namurois). 1281 «Henri le Ghaie» Dettes-Ypres, 1334 «Borgne le Gay» ComptesMons, 1365 «Nicaises le Gai sen frère» TailleMons, 1417 «Jakemes le Gay» PolyptAth, 1444 «Robin le Gay» AidesNamur, 1499 «Hanot le Ghay» TerrierNaast, 1493 «Jehan Legait» BourgNamur; surnom: fr. gai, mais comme certains de ces NF sont hennuyers, on peut songer aussi à pic. gué ‘geai’ (ALW 8, 109; Debrie, Gloss. du moy. pic., 215) qui, à Saint-Pol, désignait aussi l’oiseau qui servait de cible au tir à l’arc et, au fig., un original, un pauvre sire [MH] ; cf. aussi Lagaê. – Le NP « le Guet», «le Guea» a été attesté massivement à Lorcé sous diverses formes, représentant *guè ou *gué avec è ouvert ou é fermé > ê: 1567 «Johan le Guet», «J. le Gait», 1570 «J. le Ghueit», 1573 «J. le Guea», 1725 «J. le Gay», etc.; L. Remacle (DW 15, 1987, 139-142) pro­pose d’y voir la syllabe finale de NF comme Minguet, Hoguèt, Douguèt, substantivée comme sobriquet avec l’article. Cf. aussi Legaie, Legaye qui suit.

 

JG

Legaie

Legaye,   Leguaie,  Leguaye, w. (La Gleize) lu gave. 1570 «a la relicte le Gaye», 1587 «Remacle Tilquin dit le Gaye», La Gleize ; surnom : w. gây(e) ‘bien vêtu’ (L. Re­macle, Parler de la Gleize, 254); cf. aussi Legay (ci-dessus) et Gaie, Gaye, Ghaye.

 

JG

Legain

Surnom: fr. gain, cf. Gain etGagnage.

 

JG

Legain

zie Gain.

 

FD

Légal

1.  Proven.  Légal ou Légaux (Dép. Leernes). — 2. V. LEUD.

 

EV

Légal

Le Gall. NF breton : gall ‘français'(ethni­que), comp. Gallo.

 

JG

Legan

-and. Probabl. fr. gant, au sens médiéval de ‘droit du seigneur dans les mutations de fiefs’, ou bien ‘homme d’armes’ Gdf [MH],

 

JG

Legan(d)

zie Legon(d).

 

FD

Legand

V. LEUD (Leu).

 

EV

Legarçon

Surnom: fr. garçon, cf. Garçon, Garson.

 

JG

Legarçon

zie Garçon.

 

FD

Legardeur

cf. Lesgardeur.

 

JG

Legardien

Nom de profession : fr. gardien FEW 17, 518a. Cf. aussi Prégardien, Prégaldien.

 

JG

Legardien

zie Gardien.

 

FD

le-Gardien

Profess. ..Gardien   de propriété ou de troupeau ». Nos 138,

164.

 

EV

Legas

cf. Lega.

 

JG

Legas(se)

Legast(e), zie Lagasse.

 

FD

Legast

zie de Gast, Lagast.

 

FD

Legaste

Legast, Legasse (par assimilation). Probabl. nom de résidence: anc. fr.gotf’pays inculte’ FEW 14, 208b (mais en wallon on attendrait w-); pour Debrab., var. de Lagasse, ce qui serait étonnant.

 

JG

Legastelois

Probabl., avec changement de suffixe, d’anc. et moy. fr. gastelet ‘petit gâ­teau’ FEW 17, 547b, à moins qu’il ne s’agisse d’un surnom composé avec le verbe gosier ‘gâter’ [MH].

 

JG

Légat

Légat, cf. Lega.

 

JG

Légat

zie Legaet.

 

FD

Legau

Legault, Légaux, Laigaux. 1314 «Col-lart Legaut» CartCouvin, 1601 «Guislain Legault» Anderlues; l’anc. fr. gaut ‘forêt, petit bois’ (nom de résidence) ne paraît guère vraisemblable; plutôt forme vocalisée de ft. légal, cf. anc. fr., moy. fr. légal ‘légat du pape’ FEW 5, 24 Ib, tfLegad).

 

JG

Legau(lt)

Légaux, Laigaux, Lagauw: BN Ofr. gai, gau < Lat. gallus: haan. 1244 Willaumes Gallus, Atrecht (NCJ); 1314 Collart Legaut, Couvin (J. G.); 1704-34 A. J. Lageauw, Bg. (vader van) 1731-66 F.J. Lagau(w), Bg. (med. A. Claeys).

 

FD

Legavre

Surnom: anc. flandr., pic. (Artois, Cambrésis) gavre ‘droit de fief d’une certaine quantité de grain’ FEW 16, 749a.

 

JG

Legavre

Wellicht metathesis van Legrave, vertaling van De Grave. 1304 Wautier le Grave, Ip. (BEELE).

 

FD

Legay

cf. Legai.

 

JG

le-Gay(e)

1. V. Gay. — 2. Particular. vestim. Le gaie (wall.), ,,Le

bien vêtu, le cossu ». Synon. :  Le-cointe.

 

EV

Legaye

cf. Legaie.

 

JG

Legaz

zie Legaet.

 

FD

Légaz

Legaz, cf. Lega.

 

JG

Legbedje

Leghbeche: Arabische naam (PDB).

 

FD

Legé

cf. Léger.

 

JG

Legé

Lege, zie Liger, Legeais.

 

FD

Legeais

Legeay, Lejaye, Lege(t), Legé: BN Ofr. jal, jau, Pic. jai: haan. Vgl. Lecoq. 1251 Jehans li Jais, Atrecht (NCJ); 1264 Gilebertus dictus le Jais de Cerfroid (MORLET).

 

FD

Legeaite

Var. de Legait, Leghait ou de Legeay.

 

JG

Legeaite

Var. van Legait of Legeay (J.G.)?

 

FD

Legear

Legeard, cf. Lejaer, Lejard.

 

JG

Legear(d)

zie Lejard.

 

FD

Legeay

Lejaye. 1251 «Jehans li Jais» NécrArras, 1264 «Gilebertus dictus le Jais», 13e s. «Giles li Jays», «Thiebaut le Jay» Picardie, 1318 «Jehan le Jay», 1319 «Jay» ComptesMons; probabl. anc. fr., moy. ff. /ai ‘geai’ FEW 4, 21 b (pour les formes dialectales de Wallonie, cf. ALW 8, 109) [CH]. Cf. aussi Legeaite.

 

JG

Legei

 (NF de Flandre occ., Oostduinkerke). 1724 «Jacobus Legein» Moorsele; p.-ê. avatar de Legai(t), Legay [FD], mais les premières mentions attestent d’une alternance avec Lagein ou La Hein (GeneaNet).

 

JG

Legein

 (NF de Flandre occ., Oostduinkerke). 1724 «Jacobus Legein» Moorsele; p.-ê. avatar de Legai(t), Legay [FD], mais les premières mentions attestent d’une alternance avec Lagein ou La Hein (GeneaNet).

 

JG

Legein

zie Gain.

 

FD

le-Gein

V. Chien.

 

EV

Legemaate

PlN Lege Maat: laag maailand, hooiland, lage wei. Legemaat in Stuivekenskerke (WV) (DFIX). 1697 Gijsbert Barten van de Lagemaat (vader van) 1724 Gijsbert Gijsbertsen Legemaat, Woudenberg (PDB).

 

FD

Legendre

Surnom de parenté : fr. gendre FEW 4, 96a; cf. le thème anthrop. Gendr-, Gindr-.

 

JG

Legendre

zie Gendre.

 

FD

le-Gendre

V. Gendre.

 

EV

Legentil

Le Gentil, Legenty. 1598 «Jean Le Gentil» Cerfontaine, 1775 «Jacques Legentil (orig. de Basse-Normandie)» BourgLiège; surnom: fr. gentil, w. djinti ‘travailleur, coura­geux’ FEW 4, 1 l0a; cf. aussi Gentil, Genty.

 

JG

Legentil

Legenty, zie Gentil.

 

FD

Léger

1. N. de bapt. d’origin. germ. V. LEUD (Lettk). — 2. Car. mot.

,,Homme léger ».

 

EV

Léger

Legé, Légier, Le-, Legiers. 14e s. «Legier li bresers», «Kateline begine serour le Légier» DénHesbaye, 1525 «Piètre Legier» Ladeuze, 1637 «Léger Sprangers» Bourg-Namur, 1748 «Jean Legez» Nandrin; généra­lement, du prénom Léger (encore d’usage au 18e s., «Léger Tassonart» Bohan), popularisé par le saint bénédictin d’Autun, mais parfois aussi surnom: fr. léger, ainsi 1297 «Frankon le legier» Momalle. Cf. aussi Legiest. • Forme fém. : Légère (Doisches, d’ascen­dance française), Légère, Légerre. 1820 «Légère; Légerre» Pas-de-Calais. Éventuelle­ment, simple var. de Léger, avec prononciation du -r final attestée dans les dialectes (DOW 2,116)[MH].

 

JG

Léger

Léger, zie Liger.

 

FD

Léger, de

de Legher, Leger(s): Mnl. legger, ligger: commissaris van de graaf met de bevoegdheid van dijkmeester, klerk die de rekening met /esjpenningen natelt, ontvanger, rekenaar; handelsagent, zaakwaarnemer. 1281 Petrus Leggere; 1326 Années Legghers; 1396 Jan Leighere.Ip. (BEELE).

 

FD

le-Gère

Proven. V. Lejaer.

 

EV

Légère

 (Doisches, d’ascen­dance française), Légère, Légerre. 1820 «Légère; Légerre» Pas-de-Calais. Éventuelle­ment, simple var. de Léger, avec prononciation du -r final attestée dans les dialectes (DOW 2,116)[MH].

 

JG

Légère

Légerre, Leger(r)e: Fem. bij Léger.

 

FD

Leget

zie Legeais.

 

FD

Legeune

cf. Lejeune.

 

JG

Legeune

zie Lejeune.

 

FD

Legg(e)

1. E. BN leg: been. 1176 A. Leg, Northumberland (REANEY). – 2. Patr. Bakervorm van de Germ. VN Liedger.

 

FD

Legge

Profess.   Leg,   ,,Ponte ».   N. d’éleveur de volaille. N° 131.

 

EV

Leghai

Leghait, cf. Legai.

 

JG

Leghai(t)

zie Legai.

 

FD

Leghbeche

zie Legbedje.

 

FD

Legier

V. LEUD (Leuk).

 

EV

Légier

Legier, cf. Léger.

 

JG

Legier(s)

Legiest, zie Liger.

 

FD

Legiest

Probabl. forme flam. de Léger, Legier, -iers [FD].

 

JG

Legiest

Profess. Logies, ,,Logement » (N. flam.). N. de logeur.

 

EV

Legipont

Légipont. 1698 «Olivier Légipont» Soiron; nom d’origine: Legipont, w. lèdjïpont, à Saive (Lg).

 

JG

Legipont

Légipont: PlN in Saive (LU). 1672 Jacobus Legirpont, Soiron (MUL VI).

 

FD

Legius

Légius (NF campinois). Sans doute latinisation de Liégeois, formé sur Legia, anc. nom de Liège.

 

JG

Legius

Légius: Lat. naam van de Luikenaar(J.G.).

 

FD

Leglay

-aye, Legley, -eye. Peut-être surnom: anc. fr. glai ‘bruit, tumulte’ [JH], mais pourrait représenter aussi l’anc. fr. glaie ‘glaïeul, iris’,

continué surtout par le dérivé cladjot en Wallonie FEW 4, 144b.

 

JG

Leglay

-aye, Legley, -eye. Peut-être surnom: anc. fr. glai ‘bruit, tumulte’ [JH], mais pourrait représenter aussi l’anc. fr. glaie ‘glaïeul, iris’, continué surtout par le dérivé cladjot en Wallonie FEW 4, 144b.

 

JG

Leglay(e)

Legley(e): Gedenasaleerde vorm van Langlais, -ey, Lenglet. 1649 Jan le Gley, Guillaume le Gley; 1663 Jan le Glay; 1684 Marten le Glay, Rekkem (KWII); i8e e. Leglais, Leglaye, Legley, Leglez, Mkr. (Midd. 1954,191).

 

FD

Legleu

Surnom issu p.-ê. d’anc. fr. glud, moy. fr. gleu, flandr. glui, fr. glu (de sens dérivés) FEW 4, 169b, cf. 1285 «Gérait le Glui» Ren-tierAudenarde, 1318 « Gillot le Glui de Frame-ries» ComptesMons; toutefois, on ne peut écarter une forme évoluée d’anc. fr. geleus ‘jaloux’ [MH], comp. fr. gelinne vs NF Gline.

 

JG

Legleu

Surnom issu p.-ê. d’anc. fr. glud, moy. fr. gleu, flandr. glui, fr. glu (de sens dérivés) FEW 4, 169b, cf. 1285 «Gérait le Glui» Ren-tierAudenarde, 1318 « Gillot le Glui de Frame-ries» ComptesMons; toutefois, on ne peut écarter une forme évoluée d’anc. fr. geleus ‘jaloux’ [MH], comp. fr. gelinne vs NF Gline.

 

JG

Legley

Legleye, cf. Leglay(e).

 

JG

l-Eglise

Proven. Loc. et L.D.

 

EV

Léglise

Leglise, L’Église. Fr. église, nom de résidence (qqn qui habite près de l’église) ou bien nom d’origine, notamment Léglise (arr. Neufchâteau), mais le NF est plutôt de la ré­gion de Charleroi.

 

JG

Léglise

zie Deleglise.

 

FD

Leglott

Surnom: anc. fr. gloz ‘goulu’, w. glot ‘friand’FEW 4, 172b.

 

JG

Legnière

-iere. Peut-être nom d’origine: Lignières, w. Lègnîre, à Roy (Lx), cf. Delign(i)ère; ou bien var. de Lenière.

 

JG

Legnière

zie Delignière.

 

FD

Légo

cf. Legos.

 

JG

Legoff

Le Goff (NF importé). Nom de profession: breton goff ‘forgeron’. – À distin­guer de: 1444 «Gérard de Legoffe» Aides-Namur, dans lequel il s’agit plutôt de w. gofe ‘goufre’.

 

JG

Legois

1406 «Bertran li gois» Haccourt, 1729 «Adrien-Jos. Legois» Ecaussinnes, cf. aussi Gois; sans doute surnom, qui pourrait être (avec réserve) anc. fr. goi ‘sorte de serpe ou de couteau à l’usage… des tonneliers’ FEW 4, 303a (terme non usité en Wallonie). Il existe par ailleurs un NF Legois, normand ou breton (Goiïas), cf. également Lagois.

 

JG

Legois

Legoui(s), Legoit, Lagois, Cois: Ofr. goi: mes als kuipersgereedschap. BerBN. 1406 Bertran li Gois, Haccourt (HERB.).

 

FD

Legon

Légon, Legond. 1368 «Mahuet le Gon» Cuesmes, 1438 «Jehan le Gon» Laon; pro­babl. anc. fr. gon, fr. gond FEW 4, 192a, sur­nom de métier, plutôt qu’âne, fr. gon ‘pièce d’habillement, vêtement’ FEW 4, 326a [hapax, anc. fr. gone étant généralement fém.] proposé par Debrab. 858.

 

JG

le-Gon

le-Gon. V. Lejonc.

 

EV

Legon(d)

Legan(d): 1. Ofr. gon, Fr. gond: hengsel. BerBN (J.G.). 1368 Mahuet le Gon, Cuesmes (CSW II); 1438 Jehan le Gon, Laon (MORLET). – 2. De Brugse familie Legon stamt van een Spaanse famille Léon, Lejon, de naam van de Sp. Stad

Léon. 1700 capitanus Josephus Léon, Bs.; 1701 colonel sr Legon, Bg.; 1714 Humbertus Léon (ook Lejon), Cent (med. L. Verstraete, Brugge).

 

FD

Legos

Le Cost, Legot, Légo, Lago(s), Legout, Legoux, Dugo(t), Dogot: BN Ofr. gos: hond, waakhond; ook scheldwoord. 1385 Michel le Goux (MARCHAL).

 

FD

Legos

Le Gost, Legot, Légo (avec accent fautif), Legout, Legoux, Le Goux. 1385 «Michel le Goux» [FD]; surnom: anc. fr. gouz, anc. w. liég. gos, w. (Malmedy) go ‘chien, mâtin’ FEW 2, 1591b. Cf. aussi 1795 «Jean Joseph Dorinia dit got couvreur en pailles» Evrehailles.

 

JG

Legouge

Lagouge, Couge, Lagouche, Lagousse, Langouche, Cooge, Goeghe, Gough: Ofr. gouge: dienaar, knecht, bode. 1337 au gouge pour porter lettres, Reims; 136 e. Gobert le Gouge; 1397 Adam le Gouge; 1404 Jehennette la Gouge, Laon (MORLET). Zie ook De Goeyse.

 

FD

Legougne

NF connu dans le départ, de la Meuse à partir de 1653 (GeneaNet); surnom à rapprêcher p.-ê. de w. (Est) gougnî ‘heurter rudement’ FEW 2, 1532a, cf. Gougnard, -art, mais le mot fém. gougne, syn. de gouine et attesté vers 1625-1655 FEW 4, 189b (v. aussi Robert historique 902b) n’est pas à écarter définitivement [avec la collab. de L.-A. Cou-gnon].

 

JG

Legoui(s)

zie Legois.

 

FD

Legourd

Ofr. gort: zwaar, dik, log, lomp. 1398 Jaquemin le Gort, Dottenijs (DEBR. 1970).

 

FD

Legourd

Surnom: anc. fr. gourd ‘lourd, niais’ FEW 4, 327a, mais aussi ‘à la mode, richement habillé, pompeux’ Gdf [MH],

 

JG

Legout

Legoux, zie Legos.

 

FD

Legoux

cf. Legos.

 

JG

Legraeve

zie (de) Graaf.

 

FD

Legraie

Legraye, p.-ê. aussi Legré. Surnom: w. grêye ‘grêle, mince’ FEW4,20Ib, cf. 1449 «le Graile » AidesNamur.

 

JG

Legraie

Legraye: W.grêye, Fr. grêle: smal, tenger. BN (J.G.).

 

FD

le-Graie

Car. phys. ,,L’homme aux cheveux gris ». N° 264.

 

EV

Legrain

Lagrain, Lagrin(g), Dugrain, Crin, Greyn, Greijn, Grein(s): BN Ofr. graim, grain < Ondl. gram: bedrukt, droevig, bedroefd, kwaad. 1296 Ysabiaus li Grains, PdC (BOUGARD); 1330 Gerars li Grains, Luik (SLLIII); 1639 Jan le Grein, Waasten (DUV.).

 

FD

Legrain

Le Grain. 1296 «Ysabiaus li Grains» ImpôtArtois, 1330 «Gerars li Grains» Liège, 1354 «Gérard Legrain» Namur, 1687 «J.B. Legrain notaire» Falisolle; surnom: anc. fr. graim, grain ‘affligé, chagrin, de mauvaise humeur’ FEW 16, 50b. Cf. aussi Lagrain.

 

JG

le-Grain

Profess. ,,Grainetier ». N° 131, 163.

 

EV

Legraive

Le Graive, Legrève, Le Grève. 1257 «Jehans le Grave» DettesYpres, 1267 «Han-nekin le Grave» ChartesFlandre, 1289 «Pierre li Grave, li merchiers» DettesYpres; adapta­tion (par traduction de l’article) du NF néerl. De Grave, De Greef (= le comte).

 

JG

Legraive

zie (de) Graaf.

 

FD

le-Graive

Car. mor. ,,L’H. grave ».

 

EV

Legran(d)

Legrang, Lagrand, (de) Grand(e), Degraen, Grant, Grang, Schrans, Schrant(z): BN naar de grote gestalte. Fr. Grand. Vgl. De Groote. 1304 Willaume le Grote = 1306 Willaumes li Grans; 1305 Stasin le Grant, Ip. (BEELE); 1351 lehans li Grans = Jan de Grant, Ktr. (RG 34V°); 1376 Maersianen Sgrants = 1395 Maertiane Scrans; 1398 Willem de Grande, Ktr.; 1398 Pieter Grant, Deerlijk (DEBR. 1970).

 

FD

Legrand

Le Grand, Legran. 1258 «Perron le Grant» ChartesHainaut, 1262 «Thieri le Grant de Radiant» CartOrval, 1289 «Hues li fis Henris le Grant» CensNamur, 1295-1302 «Bauduin le Grant» ImpôtArtois, 1303-7 «Yernoul le Grant» PolyptSalzinnes, 1499 «Berthelemme le Grande» = «Bierto le Grant» TerrierNaast, 1501 «Jehan Legran» Mar-chienne-au-Pont, 1597-98 «Charle Legran» ComptesNivelles, 1629 «Claes Le Grand» émigré en Suède ; surnom : fr. grand. Cf. aussi Grand et Lagrand.

 

JG

le-Grand

Car. phys. ,,L’H. grand ». N° 253.

 

EV

Legrandhenri

Legrandhenry. Article le + adj. + prénom Henri, comp. Grandhenry, etc., et Legroscollard.

 

JG

Legrandhenri

-ry, zie Grandhenry.

 

FD

Legrange

Var. de Lagrange, avec le article fém.

 

JG

Legrange

zie Delagrange.

 

FD

Legras

Surnom: anc. fr. gras ‘gros’. Cf. aussi Crass- et Grass-.

 

JG

Legras,

Gra(a)s: Fr. gras: vêt, dik. BN. 1383 Mathe le Gras, Beaune (MARCHAL).

 

FD

Legraye

Legré, cf. Legraie.

 

JG

Legraye

zie Legraie.

 

FD

Legré

Ofr. gré: Griek.

 

FD

Legrelle

Le Grelle, Degrelle: BN Ofr. graile, Fr. grêle: smal, slank, spichtig.

 

FD

Legrelle

Le Grelle. Carnoy 237 explique le NF par un surnom : fr. grêle ‘menu, fluet’, mais cf. aussi Dauzat 306 v° Grel, qui suggère aussi deux autres thèmes. Cf. aussi le NF Degrelle, 1682 «Marie Degrelle» Les Rièzes.

 

JG

le-Grelle

Car. phys. ,,L’H. grêle ». N° 254.

 

EV

Legrenier

Le Grenier. Nom de résidence: ft. grenier; ou bien fr. grainier ‘marchand de graines’ (qui ne date que de 1636) FEW 4, 229a.

 

JG

Legreve

Legrève, zie (de) Graaf.

 

FD

Legrève

Le Grève, cf. Legraeve.

 

JG

Legrigeois

Cf. 1678 «Nicolas Grégeois» Bourg-Namur; surnom ou ethnique: anc. fr.grégeois, littér. grec, cf. feu grégeois, etc., w. liég. griyêus, grizou FEW 4, 210b-211a.

 

JG

Legris

Gri(s), Legrix, Legry: BN naar de grijze haarkleur. Vgl. De Grijze. 1212 Segardus li Gris, Kamerijk (SMTI); 1250 Johans li Gris, Luik (RENARD).

 

FD

Legris

Legrix. 13e s. «Johans li Gris» CartVal-Benoît, 1271 «Jeh. le Gris» DettesYpres, 1279 «Jakemars li Gris» ComptesMons, 1314 «Jakemart Legris» ComptesMons, 1362-63 «Claus li Gris» PolyptAth, 1365 «JakleOris des viniers» TailleMons; surnom: fr. gris (de cheveux) FEW 16, 80b ; cf. aussi Grisart, etc.

 

JG

le-Gris

Car. phys. ,,L’H.  aux che­veux gris ». N° 264.

 

EV

Legroe

Forme néerl. du suivant, cf. Legrou.

 

JG

Legros

Degros, Legrou(x), Legroe, Lagrou, Groux, Degrou(x), Degrox, Degroe, De Groo, Gros, Cros: BN Gros: groot, flink, zwaar, dik. 1275 Jehans li Gros, Tongre (VR 173V°); 1330 Pierars li Gros, Bergen (PIERARD); 1597 Michiel le Grou, Waasten (DUV.).

 

FD

Legros

w. Lègros, Le Gros, Legrou, Legroui (var.), Legroe (forme néerl.). 1289 «Haïrions li fis le Gros de Heuvis» CensNamur, 1303-7 «Henrions li Gros» PolyptSalzinnes, 1449 «Watelet le Gros», «Lambillon le Groz» AidesNamur, 1528 «Jehan le Groz» Dén-Virton, 1573 «Giellez Legroz» CoutStavelot, 1590 «Werion Legros», 1611 «WeryleGroz» BourgNamur, 1620 «Jan le Gros (de Montbliart)» émigré en Suède, 1670 «Quellin Jean le Groz » La Gleize ; surnom : fr. gros, pic, grou ‘corpulent, bien portant’ FEW 4,274a.

 

JG

le-Gros

Car. phys. ,,L’H.   gros ». N° 259.

 

EV

Legroscollard

Legros Collard. Article /e + adj. gros + Collard, comp. Legrandhenri; ou bien NF double (type jadis fréquent à l’Est).

 

JG

Legroscollard

Legros Collard: BN Gros + Patr. Collard. Vgl. Groteclaes, Groscol. Ook Fr. FN Groscolas.

 

FD

Legrosdidier

Article le + adj. gros + prénom Didier.

 

JG

Legrosdidier

zie Grosdidier.

 

FD

Legrou

Legroux, cf. Legros.

 

JG

Legrou(x)

zie Legros.

 

FD

Legru

Surnom: anc. champ, gruis, ard. grù, champ, gru ‘son de farine’ FEW 16, 94a, plutôt que anc. fr. (franc-comtois) gru ‘gruau’ id., 96b ; on ne peut écarter anc. fr. gru, var. de griu, c.-à-d. ‘grec’, comme surnom ethnique [MH].

 

JG

Legru(e)

Legrux: 1. Met verwisseling van Iw. < Lagrue. Ofr. grue: kraanvogel. Vgl. De Craene. BN. 1280 Philippus li Grue, Ip. (BEELE); 1314 Jehane li Grue, Dk. (TdT); 1392 Jaquemes le Grue =Jaques le Gruwe, Dk. (RAK, SR F> 6v°, 9). – 2. Evtl. gepalataliseerd < Legroux.

 

FD

Legry

zie Legris.

 

FD

Leguaie

cf. Legaie.

 

JG

Légué

cf. Legai.

 

JG

Leguebe

Leguèbe, Legueube: Misschien Pic. gepalataliseerde vorm van Ofr. gobe: ijdel, hoogmoedig. 1469 Jehan le Goibe, Comp.

(MORLET).

 

FD

Leguèbe

-ebe (NF gaumais). Surnom: p.-ê, forme palatalisée d’anc. fr. gobe ‘vaniteux, arrogant, hautain’ FEW 4, 177b (mais aucune forme de ce type n’est attestée), cf. 1469 «Jehan le Goibe» Compiègne [FD].

 

JG

Leguelle

1. Zie Degueldre. – 2. Bretonse FN Le Guell: rood, ros (DESHAYES).

 

FD

Leguelle

V. LEUD (Leu).

 

EV

Legueret

De fr. guéret, syn. de jachère, nom de résidence ou d’origine.

 

JG

Leguerrier

Guerrier: BerN van de krijgsman, de soldaat. Vgl. De Krijger.

 

FD

Leguerrier

Sans doute surnom de soldat: fr. guerrier ‘homme de guerre’.

 

JG

Le-Guerrier.

Fonction.   ,,Le   soldat » N° 143.

 

EV

Leguevaques

Probabl. surnom phrastique: moy. fr. léguer, pic. léquier ‘lécher’ FEW 16, 455b + pic. vake ‘vache’, littér. qui lèche les vaches (de motivation non immédiate, mais sûrement ironique).

 

JG

Léguillier

Le-, Légulier, Le-, Lewillie, Lewyllie, Wyllie, Willi, Willy: BerN L’aiguiller, Opic. l’aiwiller: naaldenmaker. 1245 Gerardus li Aguilliers, Comp. (MORLET); 1284 Tiébaus li Aiwilliers, Dk. (TTD).

 

FD

Léguillier

Le-, Légulier, Le-. Nom de pro­fession: âne., moy. fr. aiguillier ‘fabricant d’aiguilles’ FEW 24, 121a; cf. aussi Lewyllie et Lewille.

 

JG

Leguillon

1610 «Anthonne Leguillon» = 1619 «Anthoine Laguillon» BourgDinant; surnom: fr. aiguillon, w. liég. awion ‘pointe de fer’ FEW 24, 123a, w. malm. awiyon ‘aiguillon d’insecte’ id., 123b; cf. aussi Lew(u)illion.

 

JG

Leguillon

Lew(u)ill(i)on: Ofr. aguillon, Pic. awillon, LU W. awion: prikkel, stekel, doorn, angel. BN. 1384 Robert Aguillon, Laon (MORLET).

 

FD

Légulier

Légulier, cf. Léguillier.

 

JG

Lehac

Surnom: avec article fém. le, w. arch. hake ‘grande arquebuse’ FEW 16, 128a; cf. aussi Lahac, Lahacque, etc.

 

JG

Lehac

zie Lahak.

 

FD

Lehaen

Le Haen, Lehane, Lehanne. 1282 «Lamb. li Hane, li boulangier», 1284 «Clais li Hane ki fait les nef» DettesYpres, 1465-66 «Piètre le Hane» TailleHoves, 1623 «Lisbette LeHanne» BourgNamur; surnom: adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. De Haene (= le coq).

 

JG

Lehaen

zie (de) Haan.

 

FD

le-Haen

V. Leanne.

 

EV

Lehaire

1468 «Colars Lehere (le Haire)» Compiègne; surnom: pic. hère ‘vigoureux’ ou w. liég. (gros) hère ‘(gros) personnage’ FEW 16,207a.

 

JG

Lehaire

BN Ofr. haire: arm, ellendig. 1468 Colartli Haire, Comp. (MORLET).

 

FD

Lehambre

cf. Lehembre.

 

JG

Lehambre

zie Lehembre.

 

FD

Lehan(n)e

zie (de) Haan.

 

FD

Lehance

Lehans: D. VN Hans en Fr. Iw. le.

 

FD

Lehance

Lehanse. Peut-être surnom: prénom Hans (= Jean) employé comme nom commun, cf. pic. (Vimeu) ch ‘est un vrai hanse, qui fait mal son métier.

 

JG

Lehane

Lehanne, cf. Lehaen.

 

JG

Lehar

Probabl. NF étranger (cf. le musicien autrichien Franz Lehar).

 

JG

Lehardy

Le Hardy, le Hardy. 1272 «Jehans li Hardis» DettesYpres, 1275-76 «Colins li Hardis» RegTournai, 1292 «Henri le Hardi» ÉchHuy, 1495 «Henry Le Hardy» Bourg­Namur, 1561 «Aristote le Hardy, laboureur et clercq» Saintes; surnom: fr. hardi FEW 16, 155a; cf. aussi Hardy.

 

JG

Lehardy

zie Hardi.

 

FD

le-Hardy

Car. mor.,,L’H.  hardi ». N° 282.

 

EV

Lehau(l)t

zie Haut.

 

FD

Lehaut

1648 «Baulduin le Hault» Villers-l’Évêque; fr. haut ‘grand, élevé’, surnom au sens physique ou moral ; cf. aussi Lhaut.

 

JG

Lehé

Probabl. surnom d’ouvrier agricole (ou métaphorique): w. ‘croc (à fumier), fourche à dents recourbées’ FEW 16, HOb; à moins qu’il ne s’agisse de l’anc. fr. hé, m. ‘haine’ Gdf [MH].

 

JG

Lehec

Probabl. anc. fr. hec ‘crochet’ Gdf, anc. pic. hec, m., hecque, f., ‘barrière à claire-voie’, cf. Heck, Hecq, etc.

 

JG

Lehembre

Lehambre. 1441 «Olivier le Hembre» Amiens; NF attesté dans la région de Roubaix et Wattrelos (Nord) dès 1595, la var. Lehambre étant légèrement postérieure (Ge-neaNet); surnom qu’il semble difficile de rattacher à un étymon existant, p.-ê. (avec nettes réserves) anc. fr., pic. huemble ‘humble’ FEW 4, 5lia, en supposant une évolution -blé > -bre [avec la collab. de St. Delneste].

 

JG

Lehembre

Lehambre: Onduidelijk. 1441 Olivier le Hembre, Amiens (SPL); 1583 P. Hambre, Dk.-Aw. (AP).

 

FD

le-Hembre

Proven. Le Hembe (Dép. Ouffet, ruisseau).

 

EV

Lehenerz

cf. Lehnerts.

 

JG

Lehenerz

zie Léonard.

 

FD

Lehert

Leherte. Surnom: adaptation (avec traduction de l’article) du NF néerl. Dehert (= le cerf).

 

JG

le-Hert

Car. mor. 1. Le  hère,  ,,Le misérable ». —  2. Le  hère,  ,,Le jeune cerf »  (flam.: Hert). N. de jeune mari trompé.  (Allusion aux cornes du cerf. N° 290).

 

EV

Lehert(e)

zie de(n) Hert.

 

FD

Lehette

NF du Borinage et de la région d’Anzin (Nord), p.ê. var. de Lehaitre, Lehêtre (avec assimilation consonantique), cf. Morlet 610.

 

JG

Leheu

Leheut, Leheux, Leheuwe, Lehu(e): Ofr. hos, hues: laars. BN of BerBN. 1229 Watier le Hos; 1450 Jacot Lehut, Dk. (TdT, TTT).

 

FD

Leheureux

cf. Lheureux.

 

JG

Leheureux

zie Heureux.

 

FD

Leheut

-eu, Lehu (NF de la région montoise). Surnom: soit anc. fr. helt, heu ‘garde de l’épée’ FEW 16, 194b, soit anc. fr. hu ‘bruit en général; cri de guerre, de chasse’ Gdf [MH].

 

JG

Lehezée

Nom d’origine: (la) Hezée, w. so V hèzêye, à Soiron (Lg).

 

JG

Lehezée

PlN (la) Hezée in Soiron (LU).

 

FD

Lehideux

Surnom: fr. hideux.

 

JG

Lehime

cf. Lehyme.

 

JG

Lehime

zie Lehyme.

 

FD

Lehman(n)

D. équivalent van Leeman.

 

FD

Lehmann

-an. Surnom: forme ail. de Leeman (= homme de fief).

 

JG

Lehnartz

zie Léonard.

 

FD

Lehnen

cf. Leenen.

 

JG

Lehnen

zie Leene(n).

 

FD

Lehner

zie Lechner.

 

FD

Lehnert(s)

-er(t)z, zie Léonard.

 

FD

Lehnerts

Lehnertz, Lehnerz, Lehenerz, Leiner, Leiners. Prénom: forme germ. Lehnerdt (= Léonard).

 

JG

Lehning

Lehni(n)ger: PlN Lehning (BEI), Lehningen (BW).

 

FD

Lehocq

zie de Houck(e).

 

FD

le-Hodey

Proven. ,,La petite colline » (Comp. :   Haudion,  Dép.  Tainti-

gnies, même sens). Hode  (Dial.) ,,Hauteur ».

 

EV

Lehon

Surnom: anc. fr. hon ‘homme’, au cas-sujet; cf. L’Homme, Lhomme.

 

JG

le-Hon

Proven. Ancien N. du Honneau (Riv.). Comp. Dehon. V. Hon.

 

EV

Lehouck

-oucke, Lehoucq, Le Houcq. Nom d’origine: adaptation (par traduction de l’ar­ticle) du NF néerl. Dehoucke (= le coin).

 

JG

Lehouck(e)

Lehoucq, Lehouque, zie de Houck(e).

 

FD

Lehousse

Surnom: probabl. avec le, article féminin, var. du NF Lahousse, cf. w. (La Lou-vière) miche ‘houx’, boulonnais housse ‘ba­guette de houx’ FEW 16, 261b.

 

JG

Lehousse

zie Delahousse.

 

FD

Lehouttet

Nom d’origine: adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. Dehout (= le bois).

 

JG

Lehoux

Fr. houx (nom de l’arbuste), cf. Duhoux, etc.

 

JG

Lehoux

zie Dehoux.

 

FD

Lehrer

D. BerN: leraar, leermeester.

 

FD

Lehrmann

Afl. van D. PlN Lehre (NS) (DN).

 

FD

Lehu

cf. Leheut, Leheu.

 

JG

Lehu(e)

zie Leheu.

 

FD

Lehuraux

Surnom : dérivé de fr. hure, par ex. w. liég. hurà ‘tête de sanglier; figure grotesque’ DL338.

 

JG

Lehutois

Ethnique: hutois, habitant de Huy.

 

JG

Lehutois

zie Hutois.

 

FD

Lehwald

PlN (Oost-Pruisen). 1651 Wenzel Lehwaldt,

Borussus(BRECH.).

 

FD

Lehyme

Lehime, Lekim(m)e, Lekim, Lequime, Leshime, Lexhime: Ow. xhime, Lat. simia: aap. BN (J.G.). 1730 Jos. Le Quime, ‘s-Gravenbrakel (CALUWAERTS).

 

FD

Lehyme

Lehime, Lekime, -im, -imme, Lequi-me, Leshime, Lexhime. ±1257 «Reniers le skime» AnthrNivelles; surnom: de l’anc. w. (x)hime, w. liég. arch. hème ‘singe’ (cf. aussi w. hègne ‘grimace’) DL 316a < *scimia < simius FEW 11, 632-3, surnom de celui fait des grimaces comme un singe; ou bien de celui qui habite à l’enseigne du singe (cf. BTD 26, 276). – Bibliogr. : M. Piron, Étude sur les noms wallons du singe, BTD 18, 315-351.

 

JG

Lei, de

zie (de) Ley(e).

 

FD

Leiangue

Surnom : adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. De Lange (= le long).

 

JG

Leib

Leip: Patr. Germ. VN Liubo (BRECH.).

 

FD

Leib

Prénom: forme réduite de l’anthrop. Liubo (Brech. II, 166).

 

JG

Leibbrand

Leipprand, Leibrandt: Patr. D. vorm van Germ. VN leudi-brand ‘lieden-zwaard’: Lietbrandus, Liutbrandus (MORLETI).

 

FD

Leibkind

D. Liebkind: lief kind. Vgl. Liefkint. 1280 Ruod. dictus Liebkint, Tuttlingen (BRECH.).

 

FD

Leibman

zie Lieberman(n).

 

FD

Leibnitz

PlN Leubnitz (S). De filosoof Wilhelm

Leibniz (1646-1716) stamt uit Leipzig.

 

FD

Leibold

Patr. Germ. VN leudi-balth ‘lieden-moedig’.

 

FD

Leicher

Mhd. leicher: speelman, muzikant (DN). 1766 J. A. Leicher, Kriftel; 1806-30 Werner-Leicher, Hofheim-Pop. (VS1973,337-344)-Leich(t): BN Mhd. lîht, Mnd. lîcht: behendig, beweeglijk, onstandvastig, lichtzinnig. 1423 Conrad Leicht, Erfurt (BRECH.).

 

FD

Leichter

Leuchter: D. BerN < Mhd. lîhten: castreren. 1488 Petrus Leychter, Uberlingen (BRECH.).

 

FD

Leick

zie Lycke.

 

FD

Leidekker

zie Leydecker.

 

FD

Leidensdorf(f)

PlN Leidersdorf (Oberpfalz/BEI).

 

FD

Leider(t)

Leiderman(n): Patr. Oude VN, vgl. Leydens.

1484 Peter Leyder, Pommeren (BRECH.).

 

FD

Leidgens

1312-50 «Johannes Veren Liedkenen de Gravia» Grez-Doiceau ; dimin. en -gen (-ken) de Lied- (du thème anthropon. Liut-) (Vincent 68).

 

JG

Leidgens

zie Liedtke.

 

FD

Leiding(er)

zie Leydens.

 

FD

Leidinger

Ethnique: par ex, de Leidinge, à Rijsen, dans l’Overijssel (P.-B.).

 

JG

Leifer

Ontrond < Läufer: loper. Zie Lauffer.

 

FD

Leifgen

Dimin. en -gen (-ken) de l’anthrop. Liuffo, hypocor. de Liutfrid (Brech. II, 168).

 

JG

Leifgen

Leif(ke): Patr. Dim. Dim. van Germ. VN Liutfrid.

 

FD

Leignée

zie Lainier.

 

FD

Leignel

cf. Lagn(e)au.

 

JG

Leignel

zie Lagneau(x).

 

FD

Leijdsman

zie Leisman.

 

FD

Leijen, van

zie van Leyden.

 

FD

Leijenhorst, van

Leyenhorst: PlN Lewenhorst in Holland (MOERMAN).

 

FD

Leijnen

cf. Leyn, Leynen.

 

JG

Leijnen

Leyne(n): 1. Metr. < VN Geleine (Gisilena) of Madeleine (Magdalena). – 2. Grafie voor Lijnen.

 

FD

Leijssen

Génitif fém. de Leys, hypocor. de Lisbeth, Elisabeth (Vincent 41).

 

JG

Leijzen

zie Leysen(s).

 

FD

Leijzers

zie de Lyzer.

 

FD

Leimbach

-back, -bacq, -beck: Verspreide D. PlN.

 

FD

Leimbergen

zie van Lembergen.

 

FD

Lein

cf. Leyn.

 

JG

Lein

zie Leyn.

 

FD

Lein(e), de

zie Delain.

 

FD

Leinartz

-ardi, zie Léonard.

 

FD

Leinbergen

zie van Lembergen.

 

FD

Leinders

zie Léonard.

 

FD

Leine(n)

zie Leene(n).

 

FD

Leinenweber

Nom de profession: moy. haut-ail. lînen-weber ’tisserand de lin’ (Brech. II, 169).

 

JG

Leiner

Leiners, cf. Lehnerts.

 

JG

Leiner(s)

-ert, zie Léonard.

 

FD

Leineweber

D. BerN van de linnenwever. 1472 Diderick Lynenwevere, Oldenburg (BRECH.).

 

FD

Leinfelder

PlN Leinfelden (BW).

 

FD

Leininger

Afl. van PlN Leiningen (RP, TH).

 

FD

Leinne

zie Leene(n).

 

FD

Leintz

Prénom: comme Lintz, Linz, hypocor. de Léonard (Vincent 68).

 

JG

Leintz

zie Linz(e).

 

FD

Leinwand

BerBN van de lijnwaad-, linnenwever. Vgl. FN Leinwandschneider, Leinwander.

 

FD

Leip

zie Leib.

 

FD

Leipold

zie Leopold.

 

FD

Leipoldt

V. LEUD (Leu).

 

EV

Leipprand

zie Leibbrand.

 

FD

Leipsig, van

PlN Leipzig (S).

 

FD

Leir

Leire(ns), zie Lair(e).

 

FD

Leirberghe, van

zie van Lerberghe.

 

FD

Leire

Var. néerl. de Lair(e), aphérèse d’Hilaire, lat. Hilarius; cf. aussi Leirens.

 

JG

Leirens

Leiser, Leit. V. LEUD (Leu, Leuz, Leud).

 

EV

Leirens

Lerens, Lérens. Prénom (au génitif): comme Lermus, hypocor. de Willermus (= Guillaume) (cf. Taalen Tongvalll, 1959,205) ou bien double génitif de Leire [FD],

 

JG

Leirman

zie Laarman(s).

 

FD

Leirs

cf. Leer(s).

 

JG

Leirs

zie Leers.

 

FD

Leirsberghe, van

zie van Lerberghe.

 

FD

Leis

zie Leys.

 

FD

Leise(n)

zie Leysen(s).

 

FD

Leiser

zie de Lyzer.

 

FD

Leisman

Leijdsman, Leysmans: Patr. Afl. van Leys. 1400 Henric Leysman, Neerwinden (C.BAERT).

 

FD

Leisner

zie Leussler.

 

FD

Leiss

zie Leys.

 

FD

Leisse(n)

zie Leysen(s).

 

FD

Leist

au génitif: Leisten, Leistens. Peut-être surnom (de cordonnier): moy. néerl. leist, néerl. leest ‘modèle, forme (pour le pied)’ (cf. Brech. II, 171).

 

JG

Leist(a)edt

PlN Leistadt (RP).

 

FD

Leist(en)

D. équivalent van Leest. BerBN.

 

FD

Leit(e)

zie Leyten(s).

 

FD

Leitenberger

PlN Leitenberg (BEI) of Leutenberg (BEI.TH).

 

FD

Leithaeuser

PlN Leitenhausen (BEI) (DN).

 

FD

Leitjen

zie Liedtke.

 

FD

Leitner

Afl. van Beierse PlN Leite: (berg)helling. 1376 Stephan der Leyttner, Wenen (BRECH.).

 

FD

Leitz

Patr. Ontrond < Leutz, afl. van leudi-naam. 1294 Liuze, Reutlingen (BRECH.).

 

FD

Leiven

zie Lieven(s).

 

FD

Leivers

Patr. Germ. VN liub-hari ‘lief-leger’: Liubheri (MORLET I). Vgl. Leffering = Lieferink.

 

FD

Leiyckx

Patr. Ontronde vorm van Luyks.

 

FD

Leizer

zie de Lyzer.

 

FD

Leja

(NF liégeois). Var. de Lejar ou de Lejaxhe.

 

JG

Leja

Zie Lejard.

 

FD

Lejacques

. Article le + prénom Jacques, p.-ê. avec un des nombreux sens dérivés de ce nom dont celui de ‘niais, imbécile’ FEW5,8b.

 

JG

Lejacques

Reïnterpretatie van Lezaack.

 

FD

Lejacqz

Proven. Lajaxhe ou El Jaxhe (Dép. Sprimont).

 

EV

Lejaeg(h)ere

zie de Jager(e).

 

FD

Lejaegere

Lejaeghere, Le Jaeghere. Nom de profession: moy. néerl. De Jaghere (= le chas­seur), francisé en Le Jaghere, cf. aussi Léagre, Liagre.

 

JG

Lejaer

Légère.    Proven.   Le   Gers (Riv.),  Gers  (Loc.).  Synon. :  De Jaer. N° 230.

 

EV

Lejaer

zie de Jager(e), Lejard.

 

FD

Lejan

Zie Le Jaen.

 

FD

Lejar

Lejard, Lejeard, -ear, -aer, Legeard, -ear, Lejair. Sans doute w. liég., verv. djàr ‘jais (mâle de l’oie domestique)’ FEW 16, 17b, surnom de hargneux d’après Dauzat, Traité, 199.

 

JG

Lejar(d)

Lejear(d), Leja, Legear(d), Lejaer(d), Lejaire: BN Fr. jars: gent, gander. Vgl. De Cent.

 

FD

Lejaxhe

Nom d’origine ou de résidence: w. èdjâhe, agâ ‘schiste houiller’ FEW 21, 37b, comp. Lagauche et Leja.

 

JG

Lejaxhe

W. èdjahe: soort leisteen (J.G.). BerBN.

 

FD

Lejay(e)

zie Legai.

 

FD

Lejaye

cf. Legeay.

 

JG

Lejaye

zie Legeais.

 

FD

Lejean

Article le + prénom Jean; comp. Le­jacques, Lemichel, etc.

 

JG

Lejear(d)

zie Lejar(d).

 

FD

Lejeun

 [10e NF le plus fréquent en Wallonie, 1″ en prov. de Liège], w. Lèjeûne, Le Jeune, Legeune. 1547 «Pacquea le Joines» CoutSta-velot, 1612 «Gille Lejeune» TerriersNamur; surnom: fr. jeune (= puîné). Cf. aussi Lejosne. Noms composés: Le Jeune d’Allegeers-hecque. Le Jeune Gonzague.

 

JG

Lejeune

Lejeusne, Legeune, Liseune, Lezeune, Lejosne, Lasoone: BN Fr. jeune: jong. Vgl. De Jong(e). 1290 Jehan le Jovene; 1296 Eustasse le loune, Kales (GYSS. 1963); 1303 Alart le Jovene, Bergen (CSW II); 1559 Anthuenis le Joeusne, Bergen (SCHOUT. I).

 

FD

le-Jeune

Car.   phys.   ,,L’H.   jeune » ou   ,,Le   cadet »   par   opposition   à Laisné. N03 128, 263.

 

EV

Lejoint

1351 «Libiers li Joins» CartValBenoît; surnom: anc. fr. joint ‘bien fait, gracieux;ra­pide, alerte; mince’ FEW 5, 68a.

 

JG

Lejoint

BN Ofr. joint: bevallig, vlug, slank. 1351 Libiers li Joins, Val-Benoît (J. G.).

 

FD

Lejoly

Le Joly, w. (La Gleize) lu Djouli. Sur­nom: li. joli, mais aussi w. djoli ‘tacheté’;e/ Joli(s), etc.

 

JG

Lejoly

ziejoli(e).

 

FD

Lejon

Lejond, Lejonc, Lejoncq, Lejoncqne, Lejong. 1744 «Martin Lejong» Montigny-le-Tilleul; adaptation (par traduction de l’article) du NF néerl. Dejong(he) (= le jeune).

 

JG

Lejonc(q)

Lejon(g), Lejond, Lejoncque: BN. Vertaling van De Jong(e). 1296 Eustasse le loune = Stas le longhe, Kales (GYSS. 1963); 1661 Chr. Lejon, Elsene(MULVI).

 

FD

le-Jong

V. Jonc.

 

EV

Lejosne

Var. de Lejeune: w. djône, djon.tie ‘jeune’.

 

JG

Lejosne

zie Lejeune.

 

FD

Lejour

Le Jour. Surnom (à valeur obscure): fr. jour, cf. aussi Dejour et Lesjours.

 

JG

Lejour

Lesjours: BN Le Jour: de Dag. Vgl. De Dach. 1361 Willem de Dach = 1396 Guillame le Jour, Ktr. (DEBR. 1970,2000).

 

FD

le-Jour

Fonction. H. occupé pendant le   jour,   par   opposition   avec   un homonyme   occupé   la   nuit   (Denuit).

 

EV

Lejuge

BerN Le Juge: de Rechter. Vgl. De Richter.

 

FD

Lejuge

Le Juge. Nom de fonction: fr.juge.

 

JG

Lejuste

Le Juste. 1472 «Johan le Juste» Dén-Chiny; surnom: fr. juste.

 

JG

Lejuste

Patr. Juste (zie i.v.) met Iw.

 

FD

Lekaen

cf. Lecane.

 

JG

Lekaene

Lekan(n)e, zie de Carme.

 

FD

Lekain

cf. Lequin(t), Lequain.

 

JG

Lekain

zie Lechien.

 

FD

Lekane

Lekanne, cf. Lecane.

 

JG

Lekar

zie Lecart(e).

 

FD

Lekas

zie Léchât.

 

FD

Leke, van

PlN Leke (WV). 1280 Joh. de Leke; 1326 Wenin van Leike, Ip. (BEELE). Wsch. andere PlN in: 1583 Jan van Leecke, Tg.-Aw. (AP).

 

FD

Leken(n)e

zie Lechêne.

 

FD

Leken(s)

Leeken(s): 1. Patr. Dim. van Germ. leud-naam, zoals Ledbert, Ledboud (GN). ±1240 Balduinus Ledekyn, Aaigem (SCHMID). Zie Liekens. – 2. In L ontrond < Leukens, dim. van Lodewijk. 1618 Peter Leukens, Grote-Brogel (NOUWEN1958); Luytyens = Leuckens = Leudeken(TROCH).

 

FD

Lekene

Lekène, Lekenne, Lequenne, Lequesne. Nom d’origine: pic. kêne ‘chêne’ ; cf. aussi Lechêne.

 

JG

Lekenne

V. Chêne.

 

EV

Lekens

1. V. Leek et Leeken. — 2. V. LEUD (Leuk).

 

EV

Lekens

Leekens. Peut-être comme Lieckens, Liekens, dérivé en -ken (au génitif) de Lied-dû thème anthropon. Liut- (Vincent 68).

 

JG

Leket

cf. Lequel.

 

JG

Lekeu

Lekeux, Lequeu, Lequeut, Lequeux. 1284 «Jeh. li keus f. Pieron le Keu» Dettes-Ypres, 1289 «Lambers li Keus de Rion» Cens-Namur, 1302 «Willemès li Keus de Bruges manouvriers» LoiTournai, 1315 «domum Lamberti le Keus» AnthrLiège, 1426 «Jak. le Keux» TailleSoignies, 1427 «Leurens ly Keulx demorant au tordoir» Ladeuze, 1472 «Serva le Keu» DénVielsalm, 1533 «Fran-chois le Keu» Ladeuze, 1573 «Marie Lekeu» BourgNamur, 1579 «Colla le keu (le eue)» = «Colla le euysinier» Malmedy, 1593 «Aul-binet le cuisinier demourant à Bende» = «Aubinet le keux…» Ouffet (BTD 26, 268), 1607 «Jacques Lekeu» BourgNamur; nom de profession: moy. fr. queu ‘cuisinier’ FEW 2, 1169b. – Pour le NF Lequeue, fort répandu dans le Hainaut, on hésite à y voir une simple var. de Lequeu (même zone de diffusion), ou bien, avec article fera, le, fr. queue; pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de Pétymon lat. cauda, cf. DicPatRom II.1, 637-666.

 

JG

Lekeu(x)

Leque(u)x, -ueu(e), -ueut, -ueuse, Lekue, Leceux, Lecot: BerN Ofr. cou(s), coeu, queu < Lat. cocus: kok. 1279 Emmelot le Keus, 1293 Maroie li Kos, Dk. (TdT); 1327 a Camus, le keus… pour faire boine sause au pisson = 1331 Camus li Keus,

Bergen (PIERARD).

 

FD

le-Keu(x)

V. Lequeu(x).

 

EV

Lekeuche

Lecoeuche, Lekoeuche, Lekoeuge: Pic. cauche, keuche, Fr. chausse: schoeisel, kous (DNF). Vgl. Causse. 18e e. L. Leceuche, St.-Win. (ISB).

 

FD

Lekeuche

Lekœuche, Lekœuge, Lecœuche. Surnom: (avec le, article fém.) pic. couche, heuche ‘chausse’. Ce pourrait être également le pic. queuche ‘queux, pierre à aiguiser’ (Hécart, 378), keuch ‘ à Tournai [MH].

 

JG

le-Keuche

Car. mor. Le cuche (Dial.), ,,Le porc ». N0 288, 291.

 

EV

Lekien

Lequien, Lesquien. 1267 «Robins li Kiens» CensHerchies, 1268 « Wautyr le Kien» ChartesFlandre, 1279 «Giles li Kiens» Comp-tesMons, 1286 «Jehans li Kiens» CartBinche, 1302 «Mariien le Kien» LoiTournai, 1314 «Jakemart Lekien» ComptesMons, 1499 «Jehan le Kien» TerrierNaast; surnom: pic. tien, kin ‘chien’, cf. Lechien et Lequin(t).

 

JG

Lekien

zie Lechien.

 

FD

le-Kien

V. Chien.

 

EV

Lekim

Lekime, Lekimme, cf. Lehyme, -ime.

 

JG

Lekim(m)e

zie Lehyme.

 

FD

le-Kimme

Lexhime, Lequime. Car. phys. ou mor. ,,Le singe »   (latin,

cimies).   (Les armes  des  Lexhime contiennent  un  singe).   N08   288, 290.

 

EV

Lekimpe

Nom de profession: adaptation (par

traduction de l’article) du NF néerl. De Kimpe (moy. néerl. kempe, kimpe ‘champion, lut­teur’).

 

JG

le-Kimpe

Proven. Le camp  (Dial., L.D.).

 

EV

Lekkerkerker

PlN Lekkerkerk (ZH). 1534 Michiel Leckerkercke, Bergen NH-Aw. (AP).

 

FD

Lekœuche

Lekœuge, cf. Lekeuche.

 

JG

Lekoeuche

Lekoeuge, zie Lekeuche.

 

FD

Lekue

zie Lekeu(x).

 

FD

Lel, de

Onduidelijk. Uit Del(h)elle?

 

FD

Lelaboureur

1291-92 «Jehan le Laboureur» ComptesMons; nom de métier: fr. laboureur ‘paysan, agriculteur’ FEW 5, 105b.

 

JG

Lelaboureur

zie Laboureur.

 

FD

Lelait

1282 «Thumas li Lais» DettesYpres; probabl. anc. fr. lai ‘laïque, civil’, cf. aussi Lai. – Pourrait être aussi le surnom fr. laid, cf. 1544 «le laid Giele» DénStavelotMy, 1633 «Pac-quea le laid» Louveigné.

 

JG

Lelait

BN Ofr. laid: lelijk. 1306 Alêne li Laide, Ip. (BEELE).

 

FD

Lelan

Zie Lelon(g).

 

FD

Lelandais

Le Landais. Ethnique: habitant des Landes (sud-ouest de la France).

 

JG

Lelangue

zie (de) Lange.

 

FD

Lelardeux

Nom de métier, par ex. fr. (1640-60) lardeur ‘celui qui larde la viande’ FEW 5, 191b, ou surnom: anc. fr. lardoux, lardeux ‘graisseux, qui a l’apparence du lard’ id., 190a.

 

JG

Lelarge

1449 «messire Jehan le Large» Aides-Namur, 1466 «Lambert Strowe [= w. liég. streûf?] dit le Large» AnthrLiège, 1604 «la vefve Maurice Lelarge» Arbrefontaine, 1726 « Catherine Lelarge » BourgLiège ; surnom : fr. large (large de carrare, ou homme généreux) FEW 5, 182b.

 

JG

Lelarge

Delarge, Large: BN Fr. large: breed. Vgl. De Bree. 1321 Hue le Large, St-Q. (MORLET).

 

FD

le-Large

1.  Car. phys. ,,Carrure large ». N°  259. — 2.  Car.  mor.

,,Homme généreux ».

 

EV

Lelateur

Lelatteur. Nom de profession: fr. lutteur, fabricant de lattes, cf. aussi 1555 «Hacquin Cuvelliers latteur et bouchier» AnthrLadeuze.

 

JG

Lelaurain

cf. Lelorrain.

 

JG

Lelaurain

zie Le Lorrain.

 

FD

Leleu

Le Leu, Leleup, Leleux. 1267 «Gabriel le Leu» DettesYpres, 1275-76 «Ustaces li Leus», 1277 «Pieres li Leus» ChirTournai, 1286 «li fius Mahiu le Leu» CartMons, 1302 «Gillot Rainewar c’on dist le Leu» LoiTour­nai, 1353 «Leleu filz Cuegnin» CartOrval, 1368 «Gerar le Leu» CartValBenoît, 1566 «Jan Le Leux» Cerfontaine, 1597-98 «Piere Leleux» ComptesNivelles, 1624 «Jacqueline le Leux (de Sedan)», 1631 «Jan Leleu» émigrés en Suède, 1666 «Nicolas Leleux» BourgNamur; surnom: w. et pic. leûp ‘loup’ FEW 5, 457a, cf. aussi Loup et Leloup.

 

JG

Leleu(p)

Leleux, zie Leloup.

 

FD

le-Leu(x)

V. Le loup.

 

EV

Leliaert

-ard, -art: 1. Een Leliaard was een aanhanger van de Franse koning in het middeleeuwse Vlaanderen, tegenhanger van de Klauwaard. – 2. Mnl. leliaert: zilveren munt. Vgl. Parisis. 1382

Jacob Lelyaerd, Rumbeke (DEBR. 1970); 1402 Jan

Lelyaert, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Leliaert

Léliaert, Leliartt. Surnom: moy. néerl. leliaert, partisan du Lys (parti de la France) en Flandre. Cf. aussi Liart.

 

JG

lelie

,,Lis ». Lely. N. d’horticulteur. N° 113, 168.

 

EV

Lelie

Lely. Probabl. d’un nom d’enseigne, néerl. lelie ‘lys’ ; cf. aussi Leliaert.

 

JG

Lelie, (de)

Leli, Lely, Lelij, de Lelys: 1. Metr. VNLelia. Het Iw. is dan secundair. 1355 Lylya relicta…; 1356 Magriete Lilien dochter, Bs. (PEENE1949). – 2. Huisnaam.

 

FD

Lelie, van der

Huisnaam. 1389 Zebrecht in de Lylie, Haren (BOLSEE). Leliendael, (van): Naam van een vrouwenkloosterin

1231 in Hombeek gesticht (Top. XI,2). 1266 apud

Leliendale, Hombeek (OARI). 1303 Melijs van

Leliendale, Mech. (HB 653).

 

FD

Leliendael

Proven. „Vallée des Lis ». lé-Lièvre. V. Lièvre.

 

EV

Lelieu

Lellieu. Var. du suivant; ou bien fr. le lieu < lat. locus, assez fréquent en toponymie, cf. Delieu.

 

JG

Lelieur

Le Lieur. 1273-80 «Mainfrois li loiieur» FriedenTournai, 1354 «Jacques le Lieeur» Kernuz (Gdf), 1558 «Jacques Le­lieur» Bergues; nom de métier: fr. Heur ‘celui qui lie des gerbes de foin, de blé’ FEW 5, 322a, mais aussi ’emballeur de draps’, ‘relieur de manuscrits’ Gdf 4, 776, ainsi que moy. fr. Heur ‘sorcier’, (Mons) loyeu ‘tricheur’ FEW 5, 323b.

 

JG

Lelieur

Lelieu(x), Lellieu: BerN Fr. lieur: binder. Vgl. Binder. 1558 Jacques Lelieur, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Lelieuvre

cf. Lelièvre.

 

JG

Lelièvre

Le Lièvre, Lelièvre, -iévre, -ieuvre. Lelivre, etc. 1265 «Evrard le Lièvre» Cens­Namur, 1270 «Robiers li Lièvres» Dettes-Ypres, 1279-80 «Matus li Lièvres d’Yppre», 1280-81 «Jehennés d’Orke li lièvres» Reg-Tournai, 1280 «Johannes dictus li liewres» PolyptLiège, 1286 «Maroie li Lièvres» CartMons, 1355 «Arnoul dit le jovene lièvre» AnthrLiège, 1528 «Le Lièvre» DénNeuf-château, 1561 «Anzelot le Lièvre, clerq» Antoing, 1676 «Jean le Lièvre» RuageAth, 1692 «Jean le Lièvre» Florenville, 1771 «Sr Lelivre » Haybes ; fr. lièvre, w. live, surnom de poltron, de peureux. Pour une approche globale des résultats et des motivations de rétymonlepus,cf.DicPatRom 1997, 123-133.

 

JG

Lelièvre

Lièvre, Leli(eu)vre, De Lièvre, Deliever, de Liever: BN Fr. lièvre: haas. Vgl. De Haas. 1275 Jehans li Lièvres, Baffe (VR i8sv°); 1304 Jehan Lièvres, Ip. (BEELE); 1350 Piéron li Lièvre, Dk. (TdT). Lelikens: Metr. Dim. van VN Lelia. 1439 Lelyekin

Willemins, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Leligué

Sans doute surnom: moy. fr. ligué (depuis 1596), qui est du parti de la Ligue FEW 5, 329b.

 

JG

Leliveld

Lelyveld: PlN Lelieveld. Lilienfeld

(Oostenrijk)? 1650 van Lilieveld, Helmond (PDB);

1724 Laurentius Lelivelt, Den Bosch (MUL VII).

 

FD

Lelivre

cf. Lelièvre.

 

JG

Lelivre

zie Lelièvre.

 

FD

Lellieu

cf. Lelieu.

 

JG

Lellieu

zie Lelieu(r).

 

FD

Lellouche

1438 «Jehan le Louche» Laon; sur­nom: anc. fr. lo(u)sche, fr. louche ‘qui ne voit pas très bien; myope’, mais aussi ‘qui a les jambes arquées; gauche, maladroit’, etc. FEW 5, 473a.

 

JG

Lellouche

zie Louche.

 

FD

Leloir

Leloire. Fr. loir (nom du petit rongeur) FEW 4, 155a, p.-ê. comme surnom de qqn qui dort profondément (l’expr. dormir comme un loir est attestée depuis le 13e s.).

 

JG

le-Loir

V. Loir.

 

EV

Leloir(e)

Loir(e): Fr. loir: zevenslaper, relmuis. BN vanluiaard. 1348 Piéron li Loir, Dk. (TdT).

 

FD

Lelon

cf. Lelong.

 

JG

le-Lon

-Long(h). Car. phys. ,,H. de grande taille ». N° 253.

 

EV

Lelon(g)

Lo(o)ng, Lelan, Lilongh, Long(h)e, Longue: BN naar de lange gestalte. 1287 Joh. dictus Langh; 1267 Nicholay le Lonc, Ktr. (DEBR. 1980); 1387 Jakemard le Lonc, Mkr. (DEBR. 2000).

 

FD

Lelonchay

cf. Lon(c)hay.

 

JG

Lelonchay

zie Loncel(le).

 

FD

le-Lonchay

Proven. Lonzée (Loc.). Synon.: Lonchay.

 

EV

Lelong

Le Long, Lelon. 1265 «Pieron le Lonk» CensNamur, 1267 «Nicholon le Lonc» ChartesFlandre, 1277 «Jehans li Lons» Chir-

Tournai, 1289 «Watrekins li Lons» Cens­Namur, 1295-1302 «Jakerain le Lonc «Impôt-Artois, 1364 «Jehans li carpentiers dis li Lons» PolyptAth, 1415 «Johan Lelong fils» Gozée, 1544 «Johan le Long» DénStavelot-My ; surnom : anc. fr. lonc, fr. long (de haute taille), cf. Lelangue.

 

JG

Lelorain

Lelorrain, Le Lorrain, Lelaurain. 1544 «Henry fil le Lorain» DénStavelotMy, 1561 «Jehan le Lorain» DénFlorenville, 1606 «Jean Le Lorain» BourgNamur, 1693 «Jean Janne dit le lorain» Montegnée; ethnique: Lorrain, de Lorraine.

 

JG

Lelotte

Leloutre. 1689 «Jean Lelotte» Bourg­Namur; surnom: w. lote, m., ‘loutre’ FEW5, 476b, animal réputé gras.

 

JG

Lelotte

zie Loutre.

 

FD

Lelouchier

Le Louchier. 1284 «Jehans li Louchiers» Pont-sur-Sambre ; nom de pro­fession: moy. fr. louchier ‘celui qui fait des louches’ FEW 16, 483b (éventuellement des bêches en Wallonie, w. louchèt, /ocèf) ; ou bien celui qui perçoit le droit de « louche » (sur les grains).

 

JG

Lelouchier

Louchie(r), Lochie(z), Lo(u)chy: Ofr. louchier: lepelmaker. BerN. Vgl. De Lepeleere. 1315 Jehans li Louchiers, Dk. (TdT); 1376 Goesaert le Louchier, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Leloup

Le Loup, Leloux. 1289 «Watiers li Lous» CensNamur, 1472 «Jehan le Loup», «Henry le Louxe» (?) DénVirton, 1524 «An-drian Le Loup» BourgNamur, 1528 «Gilleyle Loux», «Jehan le Loux» DénHouffalize, 1571 «Mathieu le Loup de Nayou» La Gleize, 1581 «Jehan le Loup» NPLouette, 1602-3 «Jean Leloup» TerriersNamur, 1679 «Pierre Le Loup» BourgNamur, 16e-17e s. « Leloup» Spa (pour y éviter des confusions entre quatre frères, tous propriétaires de forges, seul le premier porta le nom de Leloup, les trois autres adoptèrent les noms de Wolff, Lupus et Lovinus, cf. Body 50); surnom: fr. loup, cf. aussi Leleu. Parfois aussi nom d’enseigne, cf. 1602-3 «4 hosteliers, assavoir (…) le Loup, le Mouton» TerriersNamur. – Cf. aussi 1478 «Hubert Leloupi [= loupier?]» Presles.

 

JG

Leloup

Loup, Leloux, Leleu(p), Leleux, Deleu(x), Deleuve: Ofr. leu, lou, Fr. loup: wolf. BN. Vgl. De Wolf. 1283 Boidin le Leu (DEBR. 1980); 1306 Lux le Leu = 1281 Lux Wulf, Ip. (BEELE); 1295 Soufie li Leuve=1310 Soufie li Leus, Bergen (PIERARD); 1320 Willaume le Lou (MORLET).

 

FD

le-Loup

-Loux, -Leu, -Lupe. Car. mor. ,,Homme cruel pour ses semblables » (Homo homini lupus). Nos 288, 290.

 

EV

Leloutre

cf. Lelotte.

 

JG

Leloutre

zie Loutre.

 

FD

Lelubre

Lelupe: BN Mfr, lubre: wulps, wispelturig.

 

FD

Lelubre

sans doute aussi Lelupe. Surnom: moy. fr. lubre ‘lascif, inconstant’ FEW 5, 427b.

 

JG

le-Lubre.

Car. mor. ,,H. lubrique ». N° 271.

 

EV

le-Lupe

V. Leloup.

 

EV

Leluron

cf. Luron.

 

JG

Leluron

Fr. luron: vrolijke kerel.

 

FD

Lelut

Peut-être fr. / ‘élu mais le -t final est sur­prenant ; serait-ce plutôt anc. fr. lut ‘terre à potier, enduit’ Gdf, comme surnom métony­mique de potier [MH] ?

 

JG

Lely

cf. Lelie.

 

JG

Lely.

 

V. Lelie.

EV

Lelyfs, (de)

zie (de) Lelie.

 

FD

Lelyveld

zie Leliveld.

 

FD

Lem

V. Lam et LAND.

 

EV

Lem

zie Lemme.

 

FD

Lem-

-lin, -lyn, -mens, -mers. V. LAND.

 

EV

Lema

Surnom: w. ma ‘mail, marteau’ FEW 6/1, 116a; le NF n’étant pas liégeois, ne peut être une var. w. liég. de Lemal (= le mal), cf. Ma.

 

JG

Lema

zie Lemal.

 

FD

Lemable

L’aimable: de beminnelijke?

 

FD

Lemable

Probabl. forme agglutinée de l’aima­ble, surnom.

 

JG

Lemache

1. BerN Ofr. mâche (onderwerpsvorm) naast machon (voorwerpsvorm), Fr. maçon: metselaar, steenhouwer. 1451 Christophe Lemaces, Ip. (IAYIII). – 2. Zie Limage.

 

FD

Lemache

Peut-être surnom: w. liég. matche, f., ‘dame de trèfle, jeu de cartes’ (de l’ail. Memch) FEW 16, 550b.

 

JG

Lemaen

zie Léman.

 

FD

Lemag(i)e

zie Limage.

 

FD

Lemage

Lemagie (var. flam. ?). Peut-être sur­nom: fr. mage, w. liég. mâdje ‘roi mage’ DL, désignant celui qui jouait ce rôle dans les Mystères du Moyen Âge, mais aussi anc. fr. mage ‘magicien’ et magis ‘mage’ Gdf [MH].

 

JG

Lemagne

Surnom: anc. fr. ma(i)gne ‘grand’ FEW 6/1, 50a, ou bien prénom Magne avec l’article agglutiné (Morlet 612).

 

JG

Lemagne

zie Lemaine.

 

FD

Lemahieu

Le Mahieu. Article le + prénom Ma-hieu (= Mathieu).

 

JG

Lemahieu

zie de Meyer(e).

 

FD

le-Mahieu

V. Maire.

 

EV

Lemai

cf. Lemay.

 

JG

Lemai

zie Lemay(e).

 

FD

Lemaide

1448 «Colignon le Mede» NP-Laroche, 1541 «Anne fille de feu Goeschal le Mède» Malmedy; nom de profession: anc. liég., anc. lorrain (Metz) meide ‘médecin’ FEW 6/1, 604a: comp. Lemie.

 

JG

Lemaignen

Le Maignent (NF importé de l’est ou du sud-est de la France). Comme le propose Dauzat 404, p.-ê. nom de métier: anc. fr. maigna(i)n ‘chaudronnier ambulant’ Gdf, comp. Magnien, mais on ne peut écarter anc. fr. maignen, adj. ‘mutilé, estropié’ (Greimas, DAF 355) [MH].

 

JG

Lemaigre

Maigre, Demaigre, Le Meigre: BN voor een magere. Vgl. Magerman. 136 e. Robert le Maigre, Laon (MORLET).

 

FD

Lemaigre

w. (Fosse) Lèmêke, Le Meigre, sans doute aussi Lemiegre, Lemiengre (formes néerl.). 1280-81 «Josses li Magres», 1331 «Magnon le Magre» Tournai, 1602-3 «la vefve de feu Le Maigre » TerriersNamur, 1624 «Pier Le Maigre» émigré en Suède, 1756 «Florent Le Maigre (orig. de Vieuxville)» BourgLiège, 1777 «fagne Lemaique» (topon.) Fosse-lez-Stavelot; surnom: fr. maigre. La var. flam. Lemiengre pourrait représenter anc. fr. mingre ‘chétif Gdf [MH].

 

JG

le-Maigre

Car. phys. ,,H. maigre ». N° 259-

 

EV

Lemailleux

Lemaylleux. 1428 «Johans le Maëleur», 1486 «J. le Mayeleur», 1579 «Gidet le maylleur» AnthrLiège; nom de profession: sans doute w. liég. mâyeleû, « mâlieu ‘châtreur’ DL 398 (E. Renard, BTD 26,263), cf. aussi Mailleur, Mailleux.

 

JG

Lemailleux

zie Mailleu(r).

 

FD

Lemaine

Lemagne: BN Ofr. maine, magne: groot. 1245 Emme Mainnes, Atrecht (NCJ),

 

FD

Lemaine

Probabl. nom d’origine:  Le Maine [anc. fr. maine ‘demeure’], topon. assez fré­quent en France.

 

JG

Lemair(e)

Lemeir(e), Lemeer, Lemerre, Lemer(e), Lamair(e), Lamère, Lameere, Lameir(e), La Meir, Lameijer, Lamer, Limère, Limere, Demeer(e), Demerre, Demaire, Demeire, Meire, Meer(e), Merre: Fr. maire < Lat. maior: meier, burgemeester. Zie De Meyer(e). 1270 Guillaume le Maire, Noyon (MORLET); 1424 Gillis le Merre, Ktr. (SR p.gg); 1449 Henrick Lameer, Mb. (A.BAERT).

 

FD

Lemaire

 [18e NF le plus fréquent en Wallonie], w. (Odeigne) Lèmêre, Le Maire, le Maire, Lemair. 1403 «Jehan, fils Jehan le Mair» Aische-en-Refail, ±1500 «Jean le Maire» Maillen, 1571 «Gilles Lemaire» BourgNa-mur, 1626 «Jaspar Le Maire (de Arbespinne/ Sart-lez-Spa)» émigré en Suède; nom de fonction: fr. maire (cas sujet de lat. maior) FEW 6/1, 55a. Cf. aussi Le Mayeur (issu du cas régime). « le Maire de Romsée.

 

JG

le-Maire

Le Mahieu, Le Mayeur (Dial.), Lemer. Fonction munici­pale. Magister.

 

EV

Lemaitre

Lemaître, Lemaistre, Lemaitte, Lemestre, Lematre. 1656 «Andrien Lemaistre» BourgNamur; nom de fonction: fr. maître (de corporation, d’école, etc.), mais aussi anc. fr. maistre ‘docteur, médecin’ Gdf. « NF composé: Le Maistre d’Anstaing.

 

JG

Lemaître

Lemai(s)tre, Lemaitte, Lemeiter, Lemistre, Lemat(t)re, Lemestre, Lemettre, Lemet(te), (de) Maître, Demaitre, Maiter, Demaiter(e), Demette(r), Demet(t)re, de Maistre, Demestre(s), Demeiter, Maystre, Meystre, Mestre(s): Ofr. maistre, Fr. maître < Lat. magister: meester, aïs academische graad of meester in een vak. Zie De Meester(e). 1306 Mahieu le Maistre; 1276 maistre Johan (tegenover cnape Jan), Ip. (BEELE).

 

FD

le-Maître

Fonct. ou profess. ,,Le maître d’école » ou ,,Le chef d’ate­lier ». Lemaistre, Lemes(t)te (anc.); Maisse, Miess (Dial.). N° 139, 142.

 

EV

Lemajeur

Lat. maior, le plus âgé, ou bien var.de Lemayeur.

 

JG

Lemajeur

zie de Meyer(e).

 

FD

Lemal

Lema(ux), Lemalle, Lemiau(x): BN Fr. mal: kwaad. Vgl. De Quae. 1386 Guy le Mal (MARCHAL).

 

FD

Lemal

Lemalle. 1386 «Guy le Mal»; sans doute surnom: anc. fr., moy. fr. mal ‘mauvais, méchant’, cf. aussi Lemaux et comp. Lemau-vais, mais on ne peut exclure le mâle, cf. Lemay [JL, NFw].

 

JG

le-Mal

Proven. 1. Le Mallum, lieu des assemblées publiques dans les villages. — 2. Altér. (par fausse régression) de Limal (Loc.). N° 83.

 

EV

Léman

Lemaen, Lemant, Le Men, Liman Liman(n)e: 1. Zie Leeman(s). – 2. Vertaling van De Man. 1366 Jehan li Man; ±1370 Symon le Man, Ktr. (DEBR. 2002). Lemaen < Léman met accent op 2e lettergreep.

 

FD

Léman

Lemant, au génitif: Lemans, Lémans. Var. de Leeman(s) (= homme de fief).

 

JG

Léman

V. Leeman et LEUD (Leu).

 

EV

Lemanissier

Man(n)echez: BerN: ontginner van een mergelgroeve. 1285 Hèle Manesière, Dk. (TdT); 1468 Jehans Mannessier, Senlis (MORLET).

 

FD

Lemans

zie Leeman(s).

 

FD

Lemarc

cf. Lemarcq.

 

JG

Lemarc(q)

zie De la Marche.

 

FD

Lemarchal

Lemaréchal. Nom de profession: généralement anc. fr. mareschal, fr. maré-cAa/(-ferrant), comp. Maréchal et Marchai, mais parfois aussi au sens médiéval de ‘artisan ou officier chargé du soin des chevaux et des écuries’Gdf [MH].

 

JG

Lemarchal

zie (de) Maréchal.

 

FD

Lemarchand

Le Marchand, Lemarquand (forme pic.). Nom de profession: fr. marchand.

 

JG

Lemarchand

zie Marchand(t).

 

FD

le-Marchand

Profess. H. exerçant un commerce.

 

EV

Lemarcotte

Avec le, article fém., surnom: w. marcote ‘belette’ FEW 16, 526a; cf. Marcotte et 1526 «Quentin Doesne dit Marcotte» Mons.

 

JG

Lemarcotte

zie Marcotte.

 

FD

Lemarcq

Lemarque, Lemarc, Lemerk. Sans doute var. de Lamarque.

 

JG

Lemaréchal

cf. Lemarchal.

 

JG

Lemaréchal

zie (de) Maréchal.

 

FD

Lemaresquier

Norm.-Pic. afl. van maresc, Germ. marisk: meers, beemd. BerN van groenteboer (DNF).

 

FD

Lemarié

Fr. marié, surnom de nouveau marié?

 

JG

Lemarinel

Le Marinel. Anc. fr., moy. fr. mari-nel ‘marin’ FEW 6/1, 345b.

 

JG

le-Marinel

Profess. ,,Le petit ma­rin ». (N. franc.).

 

EV

Lemarois

Probabl. nom d’origine : anc. fr. ma-rois ‘marais’.

 

JG

Lemaront

Surnom: article le + Maron, prénom dérivé de Marie, cf. Maron.

 

JG

Lemarquand

cf. Lemarchand.

 

JG

Lemarquand

zie Marchand(t).

 

FD

Lemarque

cf. Lemarcq.

 

JG

Lemarque

zie De la Marche.

 

FD

Lemarre

zie de Maer(e), Delamarre.

 

FD

Lemas(s)uy

zie Massuir.

 

FD

Lemasson

Masson, Machon, Maçon, Massun: BerN Fr. maçon: metselaar. 1334 Alart le Maçon… pour mâchonner; Phelippet le Machon, Bergen (PIERARD); 146 e. Estievenon le Machon.. .machonnaghe et fouaghe, Rijsel (DUPAS 82); 1485-1566 B. Masson = Latomus (BRECH.).

 

FD

Lemasson

Nom de profession: anc. fr. machon, masson, fr. maçon FEW 16, 506a; cf. aussi Masson, plus souvent dérivé de Thomas.

 

JG

Lemasuy

Lemassuy. Terme de coutume: anc. fr. de Wallonie masuier ‘tenancier (d’un manse), fermier’, du lat. médiéval mansuarius ‘tenancier d’un mansus’ FEW 6/1, 256a; cf. aussi Masuy, Mazuy.

 

JG

Lemat(t)re

zie Lemaître.

 

FD

Lematre

cf. Lemaitre.

 

JG

Lemaur

17e s. «Lemaur» Hautrage, puis Thulin; surnom: anc. fr. mor ‘qui a la couleur des maures (= brun, noir)’. Cf. Moreau, etc.

 

JG

Lemaur

17e s. «Lemaur» Hautrage, puis Thulin; surnom: anc. fr. mor ‘qui a la couleur des maures (= brun, noir)’. Cf. Moreau, etc.

 

JG

Lemaur(e)

1. BN De Moor. – 2. Zie Lemort.

 

FD

Lemauvais

1289 «Hennons li Malvais» Cens-Namur; surnom: fr. mauvais ‘méchant’. Comp. Lemal, Malice, etc.

 

JG

Lemauvais

zie Mauvais.

 

FD

Lemaux

Le Maux. Probabl. var. vocalisée de Lemal.

 

JG

Lemaux

zie Lemal.

 

FD

Lemay

-aye, Lemai. 1624 «Gile Le Maay» émigré en Suède; p.-ê. var. (avec le, article fém.) de Lamaye, ou bien surnom de l’homme qui plante le mai, w. may (Dauzat 380). – Pour J. Lechanteur, ce pourrait être aussi rie mâlei, w. liég. li mâye, surnom d’homme vigoureux, cf. 1620 «Anthoine le mailhe», 1624 Andrien Bertrand dict le mayelle (not. liég.); sous la forme fr., pourrait être représenté par Le-mal(le) [JL, NFw].

 

JG

le-May

V. Mez.

 

EV

Lemay(e)

Lemai: 1. Zie De Mey. – 2. PlN Le May-sur-Evre (Maine-et-Loire) (DNF).

 

FD

Lemayené

-ene. Surnom: anc. fr. mainé ‘puîné’, cf. Mayné.

 

JG

Lemayené

zie Mayné.

 

FD

Lemayeur

Le Mayeur. Cf. 1336 «sor le mai­sons Henrions le maiour» RegLaroche; nom de dignité: fr. du Nord et de Belgique mayeur ‘maire, bourgmestre’, cas régime de maire FEW6/l,57a, c/Lemaire.

 

JG

Lemayeur

Le Mayeur. Cf. 1336 «sor le mai­sons Henrions le maiour» RegLaroche; nom de dignité: fr. du Nord et de Belgique mayeur ‘maire, bourgmestre’, cas régime de maire FEW6/l,57a, c/Lemaire.

 

JG

Lemayeur

Lemaylleux, zie de Meyer(e).

 

FD

le-Mayeur

V. Maire.

 

EV

Lemaylleux

Nom de métier: rouchi maleu ‘maître tisserand’, cf. Mailleu(r), Mailleux; ou bien var. de Le Mayeur ou de Lemailleux.

 

JG

Lembcke

zie Lammekens.

 

FD

Lembecq

Lembeck. Nom d’origine: notam­ment Lembecq (BrFl).

 

JG

Lembeke, van

Lembeck, Lembecq: 1. PlN Lembeke

(OV). 1159 Amandus de Lembeka. – 2. PlN in Boezinge (WV). 1255 Eustachius de Lembeka. – 3. PlN in Oostkerke (WV). 1284 Jan van Lembeke; 1302 Jakemin van Lembeke, Bg. – 4. PlN in Tielt, Ooigem, St.-B.-Vijve, Wielsbeke (DE IX). –

S.Lembeek(VB).

 

FD

Lember

V. LAND.

 

EV

Lember

zie Lambrecht(s).

 

FD

Lember(g)ier

Proven.  Lemberg (Loc. all.), avec suff. d’orig.

 

EV

Lember, de

zie Delambre.

 

FD

Lemberechts

zie Lambrecht(s).

 

FD

Lemberg(er)

Lembergier: PlN Lemberg, Silezisch voor Löwenberg. 1495 Bartsch Lemberg = Bartusch Lewenberg, Görlitz (DN).

 

FD

Lembergen, van

van Lemberghe, Lemberg(h)e, Leimbergen, Leinbergen, van Limberg(h)en, van Linberghe, van Lomberg(h)en: PlN Lemberge (OV). De var. met o door ronding o.i.v. ml. 1238 Grita de Le(n)tberga, Cent (GN); 1281 Ymzoete van

Lembergen, Lemberge (HAES.); 1475 Hans van Lymberge, Lier (FRANS).

 

FD

Lemberger

Ethnique: habitant de Lemberg (Ail.).

 

JG

Lembert

cf. Lambert.

 

JG

Lembert

zie Lambrecht(s).

 

FD

Lemblin

cf. Lamblin.

 

JG

Lemblin

zie Lambelin.

 

FD

Lembo

zie Lambo.

 

FD

Lemborelle

cf. Lamborclle.

 

JG

Lemborelle

zie Lamborelle.

 

FD

Lemborg

-bourg, -bours, zie Limburg.

 

FD

Lembourg

Lembours, Lambourg, -our. 1365 «Mengnon Lembourc» TailleMons, 1382 «maistre Alart de Lembour» GuillLiège, 1444 «Pierart de Lembourg fuselier» AidesNamur, 1474 «frère Thomas de Lembourch» Princip-Liège, 1541 «Vaspasien Lembourcque» et-quennes (au nord de Bavai); nom d’origine: Limbourg (arr. Verviers) ou province.

 

JG

Lembrechts

-breght(s), -bregts, -brik, zie Lambrecht(s).

 

FD

Lembrechts

cf. Lambrechts.

 

JG

Lembrée

-ee, Limbrée. 1573 «J. deLembrée», 1776 «Marie-Joseph Lembrée» My; nom d’origine: Lembrée, w. Limbréye, hameau de My (arr. Marche).

 

JG

Lembrée

-ez, Limbrée: PlN Lembrée in My (LX). Lembrez: 1. Zie Lembrée. – 2. Zie Lambret(te).

 

FD

Leme(r)sre

Hypercorrect voor Lemerre.

 

FD

Lemeer

Lemeir(e), zie Lemair(e).

 

FD

Lemeer

Lemeir, Lemeire. Peut-être (avec le, article fém.) var. de Lameere: moy. néerl. meer ‘marais’, qui a souvent été emprunté en topon. w. ; ou bien var. de Lemaire [FD],

 

JG

Lemeir

Lemeire, cf. Lemeer.

 

JG

Lemeiter

zie Lemaître. Le Men: 1. Zie Léman. – 2. Bretonse FN Le Men(n): jong van een dier (LE MENN).

 

FD

Lemenager

zie Ménager.

 

FD

Leménager

Nom de profession: anc. fr, mesnager ‘ouvrier de campagne, cultivateur, etc.’FEW 6/1, 189a.

 

JG

Lemens

Lemense (forme francisée), cf. Lem-mens.

 

JG

Lemens(e)

zie Lemince, Lemmen(s.

 

FD

Lemense

1. Francis, de Lemmens. V. LAND.  – 2. Car. phys. ,,Le mince ».

 

EV

Lemenu

Surnom: fr. menu ‘petit (detaille)’FEW 6/2, 134b; cf. aussi Menu, etc. – Forme fém.: Lemenue.

 

JG

Lemenu

zie Menu.

 

FD

le-Menu

Men-, Min- -uet, -uit. Car. phys ,,H petit et mince. » N° 259.

 

EV

Lemer

cf. Lemmer, mais aussi Lemaire.

 

JG

le-Mer

V. Lemaire.

 

EV

Lemer(e)

zie Lemair(e).

 

FD

Lemercier

Nom de profession: anc. fr. mercier ‘celui qui importe des étoffes’, anc. pic. mer-chier, fr. mercier ‘marchand du corps de la mercerie’ FEW 6/2, 40b, cf. 1275-76 «Jehans de Trehout li mierchier» RegTournai, -Bibliogr. : Fr. de Cacamp et J. Lemercier, Une vieille famille athoise: six siècles d’histoireie la famille Lemercier (autrefois le Merchierdit le Bosquillon). 1370-1970, ACAA 43, 1970, 14-34.

 

JG

Lemercier

zie Merchier(s).

 

FD

le-Mercier

Profess. (Anc.) ,,Le col­porteur ».

 

EV

Lemercinier

1444 «Henri le Merchenier» TerreJauche, 1472 «Therion le Merchenir» DénLaroche; nom de profession: anc. fr.,anc. liég. merchenier ‘marchand’, attesté aussi avec le sens de ‘vénal, homme intéressé’, etc. FEW 6/2, 15a; cf. Mercenier, etc.

 

JG

Lemercinier

zie Mercenier.

 

FD

le-Mercinier

Profess. ,,Le merce­naire ».

 

EV

Lemerck

zie De la Marche.

 

FD

Lémeret

BN Ofr. l’esmeré: bevallig, voornaam. Vgl. Lémeray(DNF).

 

FD

Lémeret

Pour Dauzat 381, surnom: anc. fr. esmeré ‘fin, délicat’, littér. ‘épuré’ FEW 6/2, 39a.

 

JG

Lemerk

cf. Lemarcq.

 

JG

Lemerk

zie De la Marche.

 

FD

Lemerle

Lemi(e)lle, Lemesle: Fr. merle: merel. BN naar de vogelnaam. Vgl. De Meirel, Merlan(d).

 

FD

Lemerle

Surnom: fr. merle (oiseau), cf. Merle, Merlot, Marlet et Lemielle.

 

JG

Lemerre,

zie Lemair(e).

 

FD

Lemery

Article le + Aimery ou bien var. de Ne-mery (avec échange des consonnes liquides).

 

JG

le-Mes(t)re

V. Le maître.

 

EV

Lemestre

cf. Lemaitre.

 

JG

Lemestre

zie Lemaître.

 

FD

Lemestré

-ez. Nom de profession:  anc.  fr. ménestrel ‘artisan ouvrier, poète ambulant’, w. liég. mèstré ‘ménétrier’ FEW 6/2,   117 (cf. É. Legros, BTD 27, 129).

 

JG

Lemestré(e)

-ez, -er, Mestré, -ez, -ay, -eit, Mistré: W. mestré < Ménestrel (zie i.v.; RENARD 254). 1314 Gérard le Mestré = le Menestreit; 1400 Baudouin le Menstreit, Luik (Midd. 1981,77-97,197-210).

 

FD

Lemet

Lemey. Peut-être (avec le, article fém.) surnom: anc. fr. met ‘maie, huche’.

 

JG

Lemettre

Lemet(te), zie Lemaître.

 

FD

Lemeunier

Nom de profession : fr. meunier, cf. aussi Lemonnier.

 

JG

Lemeunier

zie Meunier.

 

FD

Lemeur

Le Meur, Lemur. Probabl. surnom à portée morale : anc. fr. meùr, fr. mûr, w. nam. meûr ‘sage, posé, réfléchi’ FEW 6/1, 533a.

 

JG

Lemeur

zie Lemort.

 

FD

le-Meur

V. Maure.

 

EV

Lemey

cf. Lemet ou Lemay.

 

JG

Lemey

zie de Mey.

 

FD

Lemhouer

Var. van Leenhouder? Of ArabischeFN (PDB)?

 

FD

le-Mi(r)e

-Mi(è)re. Profess. ,,Le médecin ».

 

EV

Lemiau

Lemiaux, -iau. Peut-être, avec article agglutiné, pic. émiau, aimiau ‘regain’ (Hécart, 23; ALW 1,236-7 et 283a) [MH].

 

JG

Lemiau(x)

zie Lemal.

 

FD

Lemichel

zie Michael.

 

FD

Lemichel.

 

Article le + Michel, comp. Lejacques, Lejean.

 

JG

Lemie

Lemye. 1327-28 «Renier le Mie» ComptesMons; nom de profession:  anc.  fr. mie ‘médecin’ FEW 6/1, 604a; cf. aussi Lemy.

 

JG

Lemié

Lemiez, Lemyé, Le Myé. Surnom: anc. fr., pic. myé ‘miel, hydromel’ FEW 6/1, 646a sv., cf. aussi Lemielle.

 

JG

Lemié

Lemiez, Lemyé, Lemy(e): Miet, dim. van Ofr. mie < Lat. medicus: arts, geneesheer. 1295 Guillermus dictus le Mie, St-Q.; Thomas Miet de Joncourt (MORLET); 1405 Lore le Mye; 1406 Maigne Lemie, Dk. (TTT).

 

FD

Lemie(n)gre

BN Ofr. mingre: zwak, spichtig, mager. Fr. FN Lemaingre.

 

FD

Lemiegre

Lemiengre, cf. Lemaigre.

 

JG

Lemielle

1359 «Henry le Miel clers» Cart-Orval; surnom: forme dial. de fr. merle, par ex. ouest-w. mièle, cf. Lemerle; ou bien anc.

liég. miellé ‘miel’, cf. Lemié.

 

JG

Lemielle

zie Lemerle.

 

FD

le-Miellé

Dial. ,,Le merle ». Car. mor. N08 288, 292.

 

EV

Lemier(r)e

Lemière, zie Lemire.

 

FD

Lemière

-iere. Pour Morlet 613, var. de Lemire.

 

JG

le-Mière

V. Lemire.

 

EV

Lemieuvre

Ofr. mièvre: levendig, guitig, schalks. 1215 Nicholaus le Mièvre, Laon (MORLET).

 

FD

Lemieux

BN Le Mieux? Wsch. veeleer reïnterpretatie van Lemié of samentrekking van Lemailleux.

 

FD

Lemieux

Peut-être surnom: le mieux? Mais une réinterprétation d’un nom proche,  par ex. Lemié, serait envisageable. Sinon, nom d’origine: Leymieux (Loire),   1761   «Lémieu» (Morlet 613).

 

JG

Lemiez

cf. Lemié.

 

JG

Lemiez

zie Lemié.

 

FD

Lemignon

1448 «Jehan le Mignon» NPLaroche, 1594 «Jean Lemignon»  BourgNamur, 1628-29 «François Le Mignon (de Verviers)» émigré en Suède;  nom de profession:  w. mignon ‘chaudronnier’ FEW 6/1, 203a, cf. Mignon. Lentille. Peut-être var. du NF Lemielle ou, avec échange des consonnes liquides et remoti­vation sur fr. mille, du NF Lemire, -irre [MH].

 

JG

Lemignon

zie Mignon(e).

 

FD

Lemille

zie Lemerle.

 

FD

Lemin

Var. van Lamain? Of Le Men?

 

FD

le-Min

Proven. Le Main (fleuve). -Mineur.    Profess.    ,,Ouvrier    de mine ».

 

EV

Lemin.

1280 «Jakemes Lemmins», 1284 «Lemmin Piet de soile»  « Dettes Ypres ; probabl. forme francisée de Lemen, cf. Lemens, Lemmens.

 

JG

Lemince

Leminse, Le Minse. Surnom : moy. fr. mince ‘misérable, pauvre’ ou bien fr. mince ‘chétif FEW 6/2, 133a.

 

JG

Lemince

Leminse, Lemens(e): Mfr. mince: tenger, mager. Maar het woord is pas ne-eeuws en er zijn geen oude vbb. van de FN bekend. Daarom veeleer reïnterpretatie, wellicht van Lemens < Lemmens.

 

FD

Lemineur

1444 «Pierrechon le Mineur» Aides-Namur, 1498 «Jacques Le Mineur» Bourg­Namur, 1509 «Henar Le Minneur» Bourg­Namur, 1540 «Paqueau le Myneur» Forge-Mirwart, 1548 «Feuillien Le Mineur» Bourg­Namur, 1636 «Jacques Lemineur» Morialmé; généralement nom de profession: fr. mineur, qui travaille dans une mine, qui exploite une mine, cf. notamment 1628 «Anthoine Le Minneu (de Couvin)» émigré en Suède. -Secondairement abréviation de (frère) mineur, cf. Frémineur, ou bien fr. mineur (d’âge), cf. \ 444 « le mineur Jehenin Maye » AidesNamur, comp. Le Minor (qui suit).

 

JG

Lemineur

zie Mineur.

 

FD

Leminse

Le Minse, cf. Lemince.

 

JG

Lemire

Lemir(re), Lemière, Lemier(r)e, Mir(e), Lami(e)re: 1. Ofr. mire: arts, geneesheer. 1306 Jehan le Mire, Senlis (MORLET); 146 e. li Mires, Lens (DUPAS 85). – 2. Uit Lormier (zie i.v.). Jean Lermire = l’Hermier (vader van) 1648 Janneken Lormije = 1681 Janneken Lemière, Oostwinkel (med. J. B. Glasbergen).

 

FD

Lemire,

Lemir, Lemirre. 1306 «Jehan le Mire» Senlis, 1610 «Antoine Lemir» BourgNamur; nom de profession: anc. fr. mire ‘médecin’ FEW6/l,604b.

 

JG

Lemistre

zie Lemaître.

 

FD

Lemke

Lemke(ns), zie Lammekens.

 

FD

Lemken

Lemkens. Cf. 1472 «Jehan Lemkin» DénChiny, 1551 «Colair Lemkin» Visé; di-min. du thème Lem-, tiré de land-behrt (Lam­bert).

 

JG

Lemlin

Lemlyn, -ijn, Lemmelyn. 1565 «Jost Lemlin» Kaiserslautern; son fils: «Theobald Lemblin»; prénom: Lem- (thème tiré de land-behrt) + suffixe –lin, mais la prononciation lèm ‘lin ‘ ou -Uni ‘ à Melen semble exclure ce suffixe (qui y serait -lé) [JL, NFw].

 

JG

Lemlin

-lijn, -lyn, zie Lambelin.

 

FD

Lemm-

Thème (avec assimilation) tiré de land-behrt.

Hypocoristique: Lemme, L’Emme. Dial. néerl. (Maastricht) Lemme = Lambert ; le rat­tachement à (Wi)lhem est secondaire (Linde-mans 122).

 Dérivés: Lemmen, Lemmens, Lemmense (forme francisée), cf. aussi Lemens. – Lem-mer, Lemmers, cf. Lemers [qui peut aussi être nom de profession: moy. néerl. lemer ‘ouvrier qui enduit d’argile les murs de torchis’].

 

JG

Lemm(e)

zie Lamme.

 

FD

Lemmaert

zie Lambrecht.

 

FD

Lemmelyn

cf. Lemlin, -yn.

 

JG

Lemmelyn

zie Lambelin.

 

FD

Lemmen

Lemmens, cf. Lemm-.

 

JG

Lemmen(s)

Lemmes, Lemens(e): Pair. i. Br. vormvm Lammen(s). – 2. Vleivorm van Germ. VN Adelem (Adelhelm). 1278 Lemmin Cause = 1269 Allâmes Cause; 1378 Lemmin de Witte = Adelem de Witte; 1284 Lemmin Piet de Soile = Aliaume Piet de Soile; 1284 Lemmin Oudinay = Aliaume Oudinay, Ip.(BEELE).

 

FD

Lemmens, van

zie van Limmen.

 

FD

Lemmer(s)

zie Lammers, Lambrecht(s).

 

FD

Lemmer.van den

PlN Lemmer (FL).

 

FD

Lemmerling

Autre dérivé du thème anthrop. Lemm- (ci-dessus) [FD].

 

JG

Lemmerling

-lijn, zie Lambelin.

 

FD

Lemmerz

zie Lambrecht(s).

 

FD

Lemmes

zie Lemmen(s).

 

FD

Lemogne

Peut-être var. de témoigne, NF breton signifiant ‘manchot’ (Dauzat 381).

 

JG

Lemoine

Lemon(n)e, Lemounes, Lemoisne, Le Moi(g)ne, Lemogne, Lemoign, Lemoyne, Moin(n)e: Ofr.monne, moine: monnik. Vgl. De Munck. 1218 Raoul le Moine, St-Q.; 1306 Jehan le Mongne, Senlis (MORLET); 1232 Waltero de Anveng dicto Monacho = 1235 Watier d’Anvaing le Moine, H (SMTI); 1396 Jaquemart le Moisne = 1398 J. le Monne, Herseaux (DEBR. 2000,1970).

 

FD

Lemoine

-oyne, Le Moine, Lemoisne (avec s graphique). 1258 «Winan le Moine son frère» CartValDieu, 1276 «Thumas le Moisne», 1280 «Ogive le Moine», 1285 «Jak. li Moene» DettesYpres, 1286 «Lambe li Moines» Cart-Binche, 1333 «Jehans dis li Moinne escuiers» CartOrval, 1365 «Estassait le Moinne» Taille-Mons, 14e s. «damme Maroy le Moine» Cens-Huy, 1514 «Giltea le Moysne» GuillLiège, 1528 «Willame le Moisne» DénVirton, 1492 «Pasque Le Moisne» BourgNamur, 1544 «Henry le Moisne» DénStavelotMy, 1666 «Nicolas Le Moisne» BourgNamur, 1756 «Lambert Lemoine» Villers-l’Évêque; sur­nom: fr. moine FEW 6/3, 64a, éventuellement fis naturel de moine. – Cf. aussi 1322 «dans Jakemes de Huy, dis li gais moines» Cart-ValBenoît, 1465-66 «Vuillamme des Elans Moines» TailleHoves.

 

JG

le-Moine

1. Sobriquet ,,Moine défro­qué ».  —  2. Car. mor. ,,Homme aux allures de moine ».

 

EV

Lemonnier

Le Monnier. s.d. «Johannis dicti le Monier» ObitHuy, 1280-81 «Jehennés h Moniers, de Valenchienes» RegTournai, 1289 «Servais le Monier», «Godescaus li Mou-niers» CensNamur, 1308 «au fil Siret le Monnier», 1318 «Godeffroit le Mounier» ComptesMons, 1426 «Daniel le Monier» TailleSoignies, 1522 «Benoit Lemoulnier», 1561 «Lambert Le Monier», 1638 «Hugues Lemolnier» BourgNamur; nom de métier: pic. manier ‘meunier’ FEW 6/3, 35a, cf. Lemeu-nier.

 

JG

Lemonnier

zie Mon(n)ier.

 

FD

Lémont

Lemon: 1. PlN Le Mont: de berg. – 2. Var. van Limon(t). – 3. Var. van Lamont.

 

FD

Lemor

Var. de Lemort (qui suit) ou de Lemaur.

 

JG

Lemor(t)

Dumord, Dumort, Lem(e)ur, Lemaur(e): BN voor een lijkbleke, die er aïs de dood uitziet. 1362 Pierre le Mort, Chauny (MORLET); 1394 Mahieu liMorz nez de Teraesse…dece quil devist avoir ensorcelé, Meulebeke (DEBR. 2000). Zie ook Lamort.

 

FD

Lemort

Le Mort. 13e s. «Adam le mort» Anthr-Nivelles, 1356-58 «Ernouls li Mors», 1364 «Jehans li Mors» PolyptAth; surnom: fr. mort ‘décoloré, pâle (teint, etc.)’ FEW 6/3, 134a, ainsi w. blanc mwért ‘pâle comme un mort’, cf. aussi 1302 «Mikelès Mors dou Sanc» LoiTournai; la graphie est défavorable à la glose par le maur(e), cf. Lemaur.

 

JG

le-Mort

Car. phys. 1. ,,H. qu’on avait cru ou dit mort ». — 2. Altér. de Le Maure. V. Maure. N° 255.

 

EV

Lemouche

s.d. «uxoris Martini le Moxh» ObitHuy, 1280 «Egidius li mohe de Bollesees» PolyptLiège; avec le (article fém.), fr. mouche, surnom d’un homme importun ou d’astucieux (comp. fine mouche), cf. aussi Lamouche et Mouche. Pour E. Renard (BTD 26, 275), il s’agirait de «mouches à miel», d’abeilles.

Lemouche. Surnom: fr. mouché ‘pincé, attrapé’ FEW 6/3, 174a; malgré l’accent aigu, p.-ê. aussi anc. fr. mouchet, w. nam. mo(u)chèt ‘éper-vier’, cf. Mouchet (MH).

 

JG

Lemouche

zie Lamouche.

 

FD

le-Mouël

Proven. El Mouhel, ,,La Moselle » (Cours d’eau).

 

EV

Lemounes

Lemoyne, zie Lemoine.

 

FD

Lemouseux

Le Mousseu, -eux. Comp. 1820 «Lemoussu» Pas-de-Calais; surnom:probabl. d’anc. fr. mossu ‘velu’ mais aussi ‘vieux’, ‘ri-che et puissant’Gdf, FEW 16,567b, plutôt que d’anc. fr. mousseux, adj. ‘émoussé’Gdf[MHj.

 

JG

Lemoux

Surnom: anc. fr. mol, fr. mou ‘faible, lâche’ FEW 6/3, 49b.

 

JG

Lemoyne

cf. Lemoine.

 

JG

Lemp(e)reur

Lampereur, Lampreu, Empereur, Lempérière, Lempi(e)re, Lamperjee: Ofr. emperere, -eor,Fr. empereur: keizer. BN. Vgl. De Keizer. Lamperjee is een Ndl. spelling voor Lemperier. 1234 Henris li Emperere, Atrecht (NCJ); 1250 Willaumes li Empereres, Ip. (HERB.); 1296 Willot l’Empereur, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Lempart

zie Lambrecht(s).

 

FD

Lempel

Patr. Lâmpel. Obd. dim. van VN Lamprecht, Lambrecht.

 

FD

Lempen(s)

zie Lammens.

 

FD

Lempens

cf. Limpens.

 

JG

Lemper(e)

Lempère, zie Lammers.

 

FD

Lemperé

1. V. Lompré. — 2. V. LAD.

 

EV

Lemperé

-ère, Lempéré, Lemperez. Surnom: p.-è. partie, passé de fr. empirer, w. èpéri, FEW 8, 155b, mais la prononciation limpèréà Soumagne rend cette explication (wall. èpéri ’empiré’) caduque; plutôt var. au cas sujet de Lempereur [JL, NFw]. Sinon, part, passé d’anc. fr. emperer ‘commander, gouverner, dominer’Gdf [MH].

 

JG

Lempéré

Lempéré, -ez, -ey: M.i. W. reïnterpretatie (metaccentverschuiving) van Lemper(e).

 

FD

Lempereur

w. (Nivelles) Limpèreûr, Lampereur, Lempreur, L’Empereur. 1250 «Wil-laumes li Empereres» DettesYpres, 1289 «Libillon li Empereres», «Wamiers li Tatars et li Empereres» CensNamur, 1365 «Jehan Lempereur drappier» TailleMons, 14es. «Jo-hans Lempereur» CensHuy, 1641 «Henri l’Empereur» Fronville; surnom (d’après nom de dignité), éventuellement de vantard, de pré­tentieux: fr. empereur (notamment au tir à l’arc), comp. Leroi. – Parfois aussi nom d’en­seigne, cf. 1567 «Simon de l’Empereur» AnthrLiège.

 

JG

l-Empereur

1. Proven. Dép. Clermont-sur-Berwinne. — 2. Sobri­quet. N° 135.

 

EV

Lemperez

-ey, cf. Lemperé.

 

JG

Lempernesse

Nom d’origine : Lampernisse (FlOcc), etc.

 

JG

Lempernesse

PlN Lampernisse (WV), maar ook verspreide PlN in WV en FV. 1120 Reinelmo de Lampernessa; 1326 Clais van Lampernesse (DF IX).

 

FD

Lempert

zie Lambrechts.

 

FD

Lempi(e)re

zie Lempereur.

 

FD

Lempierre

1. Proven. ,,Chemin em­pierré ». — 2. V. LAND.

 

EV

Lempire

-iere. Probabl. nom d’origine, ainsi Lempire (Aisne), Lempire-aux-Bois (Meuse).

 

JG

Lemploi

-oy, zie Lamproi(e).

 

FD

Lemploy

-oi, Lamploy. Sans doute pour Lan-broyé, dérivé d’un thème de Lambert.

 

JG

Lempreur

cf. Lempereur.

 

JG

Lempreur

zie Lempereur.

 

FD

Lems

1281 «Lisabetta filia Lems» Beersl; génitif du thème Lem-, tiré de land-behrt, c/ Lemm-.

 

JG

Lems

Patr. 1. Br. vorm van Lams. – 2. Lem < Adelem. Zie Lemmens 2. – 3. Korte vorm van Willem. 1327 Lem Doedine = Willem Doedin, Ktr. (OLV 265).

 

FD

Lemsen

zie Lamsens.

 

FD

Lemur

cf. Lemeur.

 

JG

Lemur

zie Lemort.

 

FD

Lemy

Var. de Lemie, Lemye, ou bien, comme NF essentiellement namurois, var. de Lamy.

 

JG

Lemy(e)

Lemyé, zie Lemié.

 

FD

Lemye

cf. Lemie.

 

JG

Lemyé

Le Myé, cf. Lemie.

 

JG

Lemyze

Adaptatie van Fr. FN, wsch. Le Mige. Ofr. mige < Lat. medicus: arts. Vgl. Lemié.

 

FD

Len-

-aers, -aert(s), -aertz, -ard(on), -eeuw, -el, -er, -ertz. V. LEUD.

 

EV

Len-

-ie, -ière. Prononciation gaumoise ou lorraine de Lenger. V. LAND (Lank) et LEUD.

 

EV

Len-

-y. V. LEUD.

 

EV

Lena

cf. Lenard.

 

JG

Lena

Patr. W. vorm van Lénart.

 

FD

Lenaert

au génitif: Lenaers, Lé-, Lenaerts, Lé-, Lenaertz, Lenaets, Lenaerst, Lenars, Lé-, Lenartz, Leners, Lé-, Lenérs, Lenertz, Lé-, Lennaerts, -aertz, Lennarts, -artz, Lenners, Lennerts, -ertz, Lennes, etc. Cf. 1569 «Lynard fils de feu Lenert van Holsnet de Bréda» BourgLiège; forme germ. ou flam. de Léonard; cf. aussi Lenard et Leenaer(t)s.

 

JG

Lenaif

Probabl. var. de Leneffe; cf. aussi Naif.

 

JG

Lenaif

zie Leneffe.

 

FD

Lenain

1265 «Thumas li Nains» CensNamur, 1286 «Hues li Nains» CartMons, 1302 «Alis femme Alart le Nain» LoiTournai, 1365 «Jehan le Nain siergant des bos» TailleMons, 1426 «Willame le Nain», «Jehan Lenain» Taille-Soignies; surnom: fr. nain ‘de petite taille’.

 

JG

Lenain

Nain, de N(e)yn, de Nijn: Fr. nain, Mnl. naen: dwerg, kabouter. BN naar de kleine gestalte. 1281 Raoulin le Nain, St-Q. (MORLET); 1335 Johannos li Nains, Ktr. (DE POTTER 1,346); 1412 Pietere de Naen, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Lenard

-art, -aar(t)s, -aert(s), -aer(s), -ars, zie Léonard.

 

FD

Lenard

Lenard, Lenart, Lénart, Lena. 1385 «Lenairt Wambois» CartValDieu, 1479 «feu Lenart» Liège, 1528 «Lenairt de Bodeul» DénHouffalize, 1552 «Lenart Gabriel» Sub-sidesNamur; forme régionale de Léonard, cf. aussi Liénart, Lenaert(s), etc. i Dérivé: Lenardon.

 

JG

Lenardon

Patr. Vleivorm van Le(o)nard.

 

FD

Lenaz

Probabl. var. de Lena, Lenard. Ou bien var. de Lenez, du moy. fr. nase FEW 7, 33a?

 

JG

Lenchant

Peut-être surnom: anc. fr. lançant ‘fougueux’ FEW 5, 155a, mais le NF est plutôt flamand, var. de Linchant [FD].

 

JG

Lenchant

zie Linchamps.

 

FD

Lenclu

Lenclud, Lenclus, Lanclu, -ud, Lanclus. 1426 «Pier. Lenclus» TailleSoignies, 1604 «Dominicque Lenclu» Ladeuze; sur­nom: anc. fr. enclus ‘reclus’ FEW 4, 628b.

 

JG

Lenclus

Lenclu(d), Lanclus, Lanclu(d): BN Ofr. enclus: teruggetrokken. 1351 Jehans li Lenclus, Villers-St-Amand (CSW LI); 1426 Pier. Lenclus, Zinnik (J.G.).

 

FD

Lenczner

Afl. van PlN Lenzen (BEI, MV, NS).

 

FD

Lendasse

Nom d’origine: Landas (Nord), cf. aussi Landas.

 

JG

Lendasse

zie Delandas.

 

FD

Lende(c)ker, de;

 

de Len(d)tdecker, de Lentdekker, de Lintdecker, (de) Lentacker, Lintacker: BerN Mnd. Leendecker: leemdekker, lemer, Mnl. leemplacker. 1274 Gerd Lemdeckere, Hb.; 1280 Hugo Lêmdecker, Rostock (NN); 1565 Peter Leendecker, Eupen (EBB145); 1684 Cornelis de Lentacker, Waasmunster (VS1975,310); 1770 Joanna Lentacker, Gillis Lentdeckere, Waas (VAN G. VIII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam De Len(d)tdecker. Nk. 1995,235-8.

 

FD

Lendel

Patr. Dim. van Germ. VN Landolf of andere land-naam.

 

FD

Lenders

Comme Landers, forme dissimilée de Lenners (= Léonard).

 

JG

Lenders

-ertz, zie Léonard.

 

FD

Lendormy

Surnom : fr. endormi.

 

JG

Lendroit

cf. Landroit.

 

JG

Lené

cf. Lenez.

 

JG

Leneau

Leneeuw, cf. Lenel(le) [FD]

 

JG

Leneau

zie Lenel(le).

 

FD

Leneer

zie de Leenheer.

 

FD

Leneeuw

Proven. Les Nowes (Dép. Rosée).

 

EV

Leneeuw

zie Lanneau, Lenel(le).

 

FD

Leneffe

Lenaif, Naif, Naive: Verwaalste vorm van D. Neffe/Näf. Näf en Naif komen allebei in Cent voor.

 

FD

Leneffe

sans doute auss Lenaif. 1265 «Ernous li Neve», 1285 «Bernars li Neve, ses serouges», 1289 «Pieter de Neve» DettesYpres, 1384 «Jean le Naive» Spontin, 1481 «Martin le Neve» Ladeuze, 1555 «Guillaume de Neve» Namur; surnom de parenté: anc. fr. nief ‘neveu’ ou romanisation de Neef, all. Neffe (même sens).

 

JG

Lenel

Lénel, Lenelle, Lénelle, probabl. aussi Leneau, Lenneuw (forme flam.). 1340 «Co-lart Lennel» Senlis, 1698 «Lennel» Rue (Somme), 1744 «Pierre Lenele» Nassogne, 1820 «Lenel; Lennel» Pas-de-Calais; comp. Portelenelle (Dauzat 493, qui dit le NF obscur). NF d’explication malaisée: pour J. Herbillon, lenelle est p.-è. pour *lunelle ‘lunette’, cf. lune! (terme de blason) FEW 5, 45Ib, tandis que Debrab. 864 y voit une var. de La(i)gnel, Lainel.

 

JG

Lenel(le)

Lénel(le), Leneau, Leneeuw: Var. van Lai(g)nel? 1340 Colart Lennel, Senlis (MORLET). Vgl. Le Néel.

 

FD

Lenen

zie Leene(n).

 

FD

Lener(s)

-ertz, zie Léonard.

 

FD

Leners

Lenertz, cf. Lenaer(t)s, etc.

 

JG

Leneuf

BN voor een nieuw aangekomen inwoner, nieuweling. Vgl. Nouvel.

 

FD

Leneuf

Leneux. 1849 «Leneux» Somme; surnom: fr. neuf (par ex.: sans expérience) FEW 7, 21 Ob.

 

JG

le-Neuf

,,Le nouveau venu ».

 

EV

Leneveu

zie Neveu.

 

FD

Lenez

Lené. À moins qu’il ne s’agisse d’une var. de Laisné [FD], surnom: fr. nez. Pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de l’étymon lat. nasus, cf. DicPatRom II. 1, 485-508.

 

JG

Lenez

zie Laisnez.

 

FD

Lenfant

Lanfant, L’Enfant: Fr. l’enfant: hetkind. BN. Vgl. Tkint. 1201 Maroie Enfant, Atrecht (NCJ); 1283 Petro dicto l’Enfant, Luik (ABV).

 

FD

Lenfant

L’Enfant, Lanfant. 1283 «Petro dicto l’Enfant» CartValBenoît, 1546 «Jehan Lenf-fant» Ladeuze; surnom: fr. enfant (sobriquet, ou désignant le fils), cf. Lanfant.

 

JG

l’-Enfant.

1. Situat. famil. ,,L’enfant (successeur du père dans une ex­ploitation) ». N° 128. — 2. Car. mor. ,,Homme enfantin ».

 

EV

Lenfranc

Nom issu de l’anthrop. germ. land-frank- (cf. Dauzat 363 v° Lanfranc).

 

JG

Lenfranc

Patr. Germ. VN Landfrancus (MORLETI).

 

FD

Leng-

-eles, -el(l)é, -let, -lez. V. Angle.

 

EV

Leng(e)ler

Afl. van veldnaam Längele: lang smal

stukland(BRECH.).

 

FD

Leng, (de)

zie (de) Lang(e).

 

FD

Lenga

1295-1302 «Jehans Lengars» Impôt-Artois; p.-ê. surnom: moy. fr. lengaire, fr. languard ‘bavard’ FEW 5, 359b.

 

JG

Lengagne

Soit nom d’origine: Lengagne, nom de hameau (PdC), soit surnom: anc. fr. en-gaigne ‘habileté, adresse’, ‘ruse, tromperie’ FEW 4, 683b, aussi ‘mécontentement, dépit, chagrin’Gdf[MH].

 

JG

Lengagne

zie Delengaigne.

 

FD

Lengauer

PlN Lengau (BEI).

 

FD

Lengel(l)é

-el(l)e, -elez, -elès, -eles, zie Langelet.

 

FD

Lengelé

Lengele, -er, Lengelez, -es, Len-gellé, -elle, Langelé. Surnom : fr. engelé ‘re­froidi, engourdi ; qui a le cœur de glace’ FEW 4, 88a.

 

JG

Lenger

 [venant d’Arlon], fr. (de Liège) Langé, mais w. (Érezée) Lègnêre, au génitif: Lengers, sans doute aussi Lengiers. Surnom: dérivé d’ail, ou néerl. long, long ‘grand’, cf. Langer.

 

JG

Lenger(s)

-es, zie Langer(s).

 

FD

Lengers

V. LAND (Lank).

 

EV

Lenges

Dérivé du même thème, cf. Lankes.

 

JG

Lenghendris

Nom d’origine néerl. (= longue friche), ainsi Langdries, à Ulbeek (Lb).

 

JG

Lenghendris

zie Langendries.

 

FD

Lengla(e)rt

zie Langlart.

 

FD

Lenglain

Lenglen, Lenglin. Pour Dauzat 381, hypocor. (avec changement de suffixe) de Lenglois.

 

JG

Lenglais

cf. Lenglois.

 

JG

Lenglais

-et, -ez, -ois, zie Langlais.

 

FD

Lenglart

-aert. Pour Dauzat 381, péjoratif de Lenglois; mais ce pourrait être plutôt un nom issu de l’anthrop. germ. en -hard, angil-hard > Angelhardus, cf. 1295 «Johannes dictus Engelard» St-Quentin [FD].

 

JG

Lenglen

Lenglin, cf. Lenglain.

 

JG

Lenglin

Langlin, Lenglain, Lenglen, Linglin: Vleivorm van L’Anglais: de Engelsman (DNF)?

 

FD

Lenglois

-ais, Lenglet, -ez, Lenglos. 1279-80 «Jehan Lenglesc», 1302 «Jekcmes Lenglès», «Jakelote Lengleseh» LoiTournai, 1365 «Woltre Lenglès lormier» TailleMons, 1393 «Gilet dit Lenglet», 1418 «les hoirs de Johans Lenglès» GuillLiège, 1566 «Collard Lenglets» Cerfontaine, 1626 «Pierre Langloix» Flo-rennes, 1650 «Charle Lenglez» Morialmé [famille-souche de Morialmé, cf. WG 2005, 254]; surnom ethnique: fr. anglais, anc. pic. englos, cf. aussi Langlet, Langlois.

 

JG

Lengrand

Langrand, Lingrand. 1499 «Geor­ge Lengrant», 1500 «feu George Lengherant» AidesHainaut, 1517 «Jean Langrand» Valen-ciennes, 1544 «Henry Langrand» DénStave-lotMy, 1676 «les hoirs Abraham Lengrand» RuageAth; prénom (avec article agglutiné) Enguerrand.

 

JG

Lengrand

V. LAND (Lank).

 

EV

Lengrand

zie Langrand.

 

FD

Lengyel

zie Lagneau(x).

 

FD

Lenhard

-ardt. Forme ail. de Lenard (= Léonard).

 

JG

Lenhard(t)

zie Léonard.

 

FD

Leni

-ie, Leny. 1820 «Leny» Pas-de-Calais; p.-ê. surnom: norm. lenier ‘doux, patelin’ FEW 5, 249a, ou bien nom de métier: rouchi lenier ‘ouvrier qui prépare le lin, celui qui en fait le commerce’ (Hécart 274) [MH].

 

JG

Lenière

-iere. Probabl. forme fém. de pic. lenier ‘celui qui prépare le lin’, cf. Leny (qui précède) ou de l’anc. fr. lanier, fr. lainier, qui travaille la laine; sinon de l’anc. fr. lanier, lenier ‘lâche, couard, timide, paresseux’. Cf. aussi Legnière.

 

JG

Lenière

Leniere, zie Delignière.

 

FD

Lenife)

zie (de) Lanier, Deligny.

 

FD

Lenjou

Probabl. l’Anjou, comme surnom d’ori­gine.

 

JG

Lenjou

Vl. spelling voor Laignoux. 1746 Gillis Lenjou, Waas (VAN G. VII).

 

FD

Lenk

Proven. Leng (Dép. Aartselaar).

 

EV

Lenn-

-artz, -ertz. V. LEUD.

 

EV

Lenna(e)rts

-a(e)rtz, -artson, zie Léonard.

 

FD

Lennaerts

etc., cf. Lenaer(t)s.

 

JG

Lenne

au génitif: Lennens. Hypocor. (et dérivé) de Leonardus, ou bien des noms cités sous Leen, Leenen. – Bien que le NF soit essen­tiellement hennuyer, on notera que Lenne peut être aussi nom d’origine: Lenne, à Waulsort (Nr), cf. 1602-3 «Michiel de Lenne», 1612 «Toussaint Lenne» TerriersNamur.

 

JG

Lenné

zie Laisnez.

 

FD

Lenneberg

PlN in Budenheim (RP).

 

FD

Lenneberg

Proven. Leenberg, «Col­line du fief ».

 

EV

Lennep, van/von

PlN (NRW). 1689). vonder Lennepe, Ludenscheid (BRECH.).

 

FD

Lenner(t)s

-ertz, zie Léonard.

 

FD

Lennon

zie Linon.

 

FD

Lenoble

Surnom (d’après nom de dignité): fr. noble.

 

JG

Lenoble

zie de Nobel(e).

 

FD

le-Noble

1. Situat. soc. ,,H. de famille noble ». N° 136. — 2. Car. mor. ,,H. d’allure distinguée ». N° 135.

 

EV

Lenoerts

zie Léonard.

 

FD

Lenoir

Le Noir, Lenoire. 1301 «Gerarsdisli Noirs» CartValDieu, 1370 «Bodechonli Noi­res» CartValBcnoît, 1789 «Jean Lenoir» Peti-gny ; surnom : fr. noir (de chevelure, de teint), éventuellement avec le sens moral de ‘triste’; cf. aussi Lenoor. – Cf. aussi 1314 «Johannes Noires Coulles piscator de Brechou» Anthr-Liège.

 

JG

Lenoir

Lenoor, Noir: BN naar de zwarte kleur (haar, huid). Vgl. De Zwarte. 1301 Gerars dis li Noirs, Luik (CVD); 1315 Jakemés li Noirs, Dk. (TdT).

 

FD

le-Noir

Car. phys. ,,L’H. aux che­veux noirs ». N8 264.

 

EV

Lenoitte, van den

zie Delaunay.

 

FD

Lenom

Lenon, zie Linon.

 

FD

Lenom

Lenon. Peut-être surnom: fr. nom ‘reno­mmée (bonne ou mauvaise)’ ; ou bien var. de Linon, peu probable.

 

JG

Lenoor

Var. néerl. de Lenoir [FD] plutôt qu’ethnique: Noor ‘norvégien’ (avec tra­duction de l’article néerl.).

 

JG

Lenormand

-ant, -ent, zie Norman(d).

 

FD

Lenormand

Le Normand. Ethnique: fr. Nor­mand, de Normandie

 

JG

Lenorst

zie Léonard.

 

FD

Lenoryt

Surnom: anc. fr. norri ‘commensal’ou ‘serviteur’, aussi moy. fr. bien nourri ‘qui ade l’embonpoint’ FEW 7, 250b; comp. Malnoury, Maunoury.

 

JG

Lenotte

Peut-être var. de Linotte ou, avec ré­duction consonantique à la finale, de Lenôtre.

 

JG

Lenotte

zie Linotte.

 

FD

le-Notte

V. Lanotte (N. de ha­meaux français).

 

EV

Lenouvel

Le Nouvel. Surnom: fr. nouvel, s’agissant d’un immigré, d’un nouvel arrivant.

 

JG

Lenquet

-ette. NF de la région de Lille et Préseau (Nord), qui pourrait être un surnoni métonymique d’ouvrière, de fileuse, d’après le métier exercé par plusieurs porteurs du nom (GeneaNet).

 

JG

Lenquet(te)

zie Lamquet.

 

FD

Lens

1. Proven. Loc. — 2. V. LAND (Lanz) et LEUD (cas régime).

 

EV

Lens

Lensen, Lenssen(s), Lenz(e), Lentz, Lensch, Leyns(e), Leijnse, Lins, Lins(s)e(ns), Lins(s)en, Lince(ns), Len(t)zen, Linsing(h): Patr. Samentrekking van VN Laure(i)ns. Vgl. Leys. 1375 Jan Lens, Ip. (BEELE); 1409 Lorent dit Lens, Luik

(BODY); 1485 Peteren Lenssens, Mb. (A.BAERT); 1655 Rener Lenssen = Linssen, Bilzen (SCHOE.); 1662 Laurens Schuyrmans = Lens Schuermans; 1730 Lens op die waert = Laurens, Grote-Brogel (NOUWEN).

 

FD

Lens

NF qui peut être d’origines diverses: géné­ralement var. de Lins, cf. aussi Lins(e), mais aussi, secondairement, hypocor. de Laurens, cf. 1409 «Lorent dit Lens» BodyNPLiège; dans le Hainaut surtout, ce peut être aussi un nom d’origine: nombreux Lens en Wallonie et dans le nord de la France, ainsi 1279-81 «Ja-kemars de Lens» ComptesMons, 1526 «Mar­tin de Lens» DénLens.

 

JG

Lens-

-eclaes, -sen(s). V. LAND (Lanz).

 

EV

Lens(e)claes

Patr. Lens: Laurens + Claes. 1723 Joannes Leyns(e)claes, Veltem-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Lens, van

de Lens, Delens: 1. PlN Lens H, PdC. 1215 Ustasses de Lens, Atrecht (NCJ); 1298 Gillote de Lens = van Gillise van Lens (in Artesia), Bg. (VERKEST). – 2. PIN Lens (LU). 1257 Henricus de Lense, St.-Tr. (HERB. 1947,71).

 

FD

Lenseigne

Lanseigne, Les(s)eigne: Wsch. niet Ofr. enseigne, W. èssègne: merkteken, uithangbord, maar reïnterpretatie Lesenne of Lesigne.  Lenselaer: Wsch. < Langelaar, Rom. uitspr.

l’angelard, waarbij Fr. g (zj) aïs z geadapteerd is.

 

FD

Lenselink

Patr. Lenselin, dim. van Landzo, afl. van Germ. land-naam. Vgl. Lentzelin (SOCIN). Of PlN Lenselink bij Hengelo (G): 1383 Lenzeling (HEKKET).

 

FD

Lensen

Lenssen, au génitif: Lenssens (cf Lanssens), Lenzen. Prénom germ.: Landso (cf. Lens) + suffixe -in.

 

JG

Lenshoek

Veldnaam (Z). 1708 Peter Lenshoek, Kerkwijk(PDB).

 

FD

Lenskens

Linskens, Lenzke(s): Patr. Dim. van Lens/Laurens. 1326 Michiel Lensekin, Ip. (BEELE).

 

FD

Lenssen(s)

Lensen, zie Lens.

 

FD

Lent, van

zie van Leent.

 

FD

Lentacker

Proven. Lentakker (Dép. Loo-ten-Hulle).

 

EV

Lentacker, (de)

de Lentdekker, -decker, zie de Lende(c)ker.

 

FD

Lentenois

zie Lantenois.

 

FD

Lenters

V. LAND.

 

EV

Lenters

zie Linters.

 

FD

Lenti(er)

zie Landier.

 

FD

Lentier

Surnom: anc. fr., fr. entier ‘sincère, intègre, loyal; parfait’ FEW 4, 734b et Gdf3, 265; pour Dauzat 382, surnom d’entêté.

 

JG

Lentje(n)s

Patr. i. Dim. van Lambrecht, ni. Lemmekin (zie Lammekens). 1565 Jan Lemtgen, Balen (EBB143). – 2. Zie Lindekens.

 

FD

Lentjens

Prénom: dimin. flam. de Madeleine, Hélène, cf. ail. Lenchen.

 

JG

Lentrebecq

cf. Lantrebecq.

 

JG

Lentrée

Proven. 1. Lemtrée (Dép. Chaudfontaine). — 2. Car. d’une propriété.

 

EV

L’Entrée

Delentrée: Wsch. reïnterpretatie van Landré. Lentrebecq, Lantrebec(q), Lanterbecq, Lantreibecq: PlN (H?). 1696 Theodorus d’Enterbecq, Aat (MU1 VII).

 

FD

L’Entrée

L’entrée. Surnom topographique:ft

entrée, cf. Delentrée, et non réinterprétation de Landré [FD].

 

JG

Lentrein

Car. mor. ,,H. plein d’en­train ».

 

EV

Lentz

Lenz. Prénom germ. Landso, Lanzo; cf Lens et Leintz.

 

JG

Lentz(en)

zie Lens.

 

FD

Lenvain

1. Proven. Anvaing (Loc.). — 2. Car. mor. L’envin (verbe enviner), ,,Le buveur ».

 

EV

Lenvain

Lanvin. 1250 «Lanvins Pilate» Douai, 1658-1717 «Lanvyn; l’Anvin» Renaix; nom issu de l’anthrop. germ. land-win (Fôrst. 1011). La glose de Dauzat 365 pour Lanvin n’est pas à retenir.

 

JG

Lenvain

zie Lanvin.

 

FD

Leny

cf. Leni.

 

JG

Leny

zie (de) Lanier, Deligny.

 

FD

Lenz

V. Lens et LAND (Lanz).

 

EV

Lenz(en)

zie Lens.

 

FD

Lenz,

cf. Lentz.

 

JG

Lenzen

cf. Lensen.

 

JG

Lenzer

Lenzser: PlN Lenz (BEI, S).

 

FD

Lenzke(s)

zie Lenskens.

 

FD

Lenzkens

V. LAND (Lanz).

 

EV

Léo

cf. Léon.

 

JG

Léo

Léon, Leong, Leyon, Layon, Leoen, Leone, Leoni(s), Lion(i), Leons, Lyon(s), Lioen, Lyoen: 1. Patr. Lat. HN Léo ‘leeuw’. 1317 Lion de Stielande, Ktr. (DEBR; 1971); 1362 Leonius de Ysenghem = 1378 Léo de Ysengheem, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. BN: de Leeuw. 1440 Callekin Lyoen f. Colaerts; Colaert le Lyoen, Ktr. (BAELDE). – 3. Huisnaam. 1244 domum…dictam ad Leonem; 1322 Theoderico de Leone, Luik (RENARD 276). – Opm. Ook vertaald: 1622 Jacobus Lion = de Leeuw=van

Leeuw, Ruiselede (VS1979,77).

 

FD

Léo

Léon. N. de bapt. d’orig. ro­maine.

 

EV

Léodet

Leodet. Sans doute dimin. roman d’un thème anthropon. germ. Leud-, ainsi dans leud-hard > Léautard (Dauzat 376).

 

JG

Léodet

Patr. Dim. van Germ. leudi-nam. Vgl. Léotard.

 

FD

Leoen

cf. Léon.

 

JG

Léon

Léon, Leyon, Léo (forme lat. ou hypocor. néerl.), Leoen, Léoen, Leong (formes néerl.). 1201 «Léo» St-Hubert, 1253-54 «Leonius de Novele» CartValDieu, 1272 «lohannes Léo» PolyptVillers ; prénom Léon, cognomen latin (= lion). Cf. aussi Leone, Léonet et Lion.

 

JG

Léon-

-ard. V. LEUD (cas régime).

 

EV

Léonar

 [9e NF le plus fréquent en prov. de Luxembourg], Léonard, Léonart, Leonaer (forme flamandisée), Leonaers, Léonaers (id. au génitif), etc. ; génitif lat. : Léonardy, Leo-nardy. Prénom Léonard, nom de plusieurs saints, dont le plus célèbre au Moyen Âge est Léonard de Noblac, converti par saint Rémi de Reims (cf. notamment L. Pérouas [et alii], Léo­nard, Marie, Jean et les autres. Les prénoms en limousin depuis un millénaire, Paris, 1984). Cf. Liénard, Linard, etc. et les nombreuses formes germ. Leenaerts, Lenars, Lennaerts, etc.

 

JG

Léonard

Léonardi, -y, -o, Leonhard(t), Lienhard, Lionnard, Lienardy, Leonaer(s), Leonnaer, Leenaards, -aarts, -aert(s), -aers, -ard(s), -ar(t)s, Lenart, -aar(t)s, •aer(s), -ars, -aert(s), -aertz, -ard(t), -art(z), -ers, •ertz, Lehnert(s), -er(t)z, -artz, Lehenerz, Lenhard(t), Leynaert, -a(e)rts, Le(e)ner, Lei nerfs), -ert, -arts, •ardi, Leender(s), -ert(se), Leinders, Lenders, -ertz, Lenner(t)s, -ertz, -a(e)rts, -a(e)rtz, -artson, Lannaert, Linhart, -ard, Linnert, -er(t)z, Liner(s), -ert, Linder(s), -ert, Lienhard, Liennard, Lienard, -art(s), Liénard, -art, -aert, Liesnard, Lenoerts, Lenorst, Loenhard, Lunhardi, Lima: Patr. Hybridische VN, Lat. Léo leeuw’ en Germ. hard ‘sterk’. 1294 lehan Ledenard, Kales (GYSS. 1963); 1449 Lauwerijse Lenaert, Mb. (A. BAERT); 1618 Tys Lenners = Tys Lenders; 1618 Pouls Leners = Paulssen Lenners; lôsoLenarden Kusters = 1632 Leonardus Custers; 1485 Lenarts erve = 1615 Lenners guet = 1735 Lenders hof, Grote-Brogel (NOUWEN); 1564 Etienne Lienar, Rijsel-Aw. (AP).

 

FD

Leone

Forme fém. de Léon (prénom); cf. aussi Lionne.

 

JG

Leonet

Léonet, Lionet, Lionnet, -ez, Lyonnet: Patr. Dim. van VN Léon, Lion. 1342 Lyonnes Scari, Nijvel (HERB.); 1384 Gile Lionnet, Laon (MORLET); 1516 Joh. Lyonet, Gembloers (CALUW. 2000).

 

FD

Léonet

Léonet. 1280 «Leones d’Ans» PolyptLiège, 1576 «Johan Lyon fils de Pirar Léonet» BourgLiège; dérivé en -et du prénom Léon ; cf. aussi Lionnet.

 

JG

Leonidas

Patr. Gr. VN, naam van een koning van Sparta (se e. voor Christus).

 

FD

Leonidas

Prénom d’origine grecque, nom d’un roi de Sparte du 5e s.

 

JG

Leonis

Léonis. Génitif lat. de Léon (prénom).

 

JG

Leopold

Léopol(d), Leipold: Patr. Door de Lat. oorkondentaal beïnvloede D. vorm van de Germ. VN Lieboud: leud-balth ‘lieden-moedig’: Leudbald, Liodboldus (MORLET I). De naamvorm werd vooral bekend door de Oostenrijkse Habsburgers. 1663 Fr. Ph. Leopolt, Wenen(MULVI).

 

FD

Léopold

Prénom: forme haut-ail, de l’anthrop. germ. leud-bald (Fôrst. 1034), dont la forme romane traditionnelle et régulièrement évoluée est Libaud.

 

JG

Leoroy

Proven. Le Hourois, ,,L’habitant de Hour » (Loc.). (Hore, ,,bourbier »).

 

EV

le–ort

Car . phys. ..L’homme fort ». N° 257.

 

EV

Léotard

Leotard. 1699 «Léotard» Walcourt; nom issu de l’anthrop. germ. leud-hard ou liut-hard.

 

JG

Léotard

Létard, Leutard: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Liedhard. Zie Lietaert. 1728 J.B. Léotard, Walcourt (MUL VII).

 

FD

Léotard

V. LEUD.

 

EV

Lepa(i)ge

Lepagie, zie Page.

 

FD

Lepachelet

Peut-être dimin. (non attesté?) de w. pachi ‘pâturage’, mais le NF Pachelet est at­testé plutôt au 18e s. dans le Loiret (Genea-Net).

 

JG

Lepaffe

1335 «Hennecottes fis le Paffe» RegLaroche, cf. aussi 1691 «sart le Paff», w. sârt li pafe, topon. à Jupille, ainsi que 1565 «Jehan Paff» Baelen-sur-Vesdre; surnom (iro­nique?): ail. âial.paf, ail. Pfaffe ‘prêtre’, avec article français.

 

JG

Lepaffe

Romanisering van D. Paff, Pfaff: priester. Vgl. De Paepe (HERB. 1974).

 

FD

le-Paffe

Car. mor. (Dialecte). ^L’ivrogne ».

 

EV

Lepage

Le Page, w. nam. Lèpâje, Le Paige, Lepaige, Lepagie (forme flamandisée). 1265 «Jehans li Pages» CensNamur, 1272 «relicta Giletti le Paige» PolyptVillers, 1313 «Willau-mes li Pages» 31 ChirTournai, 1365 «Jak le Page tellier», «Le Page roy des ribauls» Tail-leMons, 1417 «Huart le Page» PolyptAth, 1479-80 «Hanke le Page», «Pietreken le Paige» Terrejauche, 1507 «Jehan le Paige» Ladeuze, 1528 «la vefve Pierrot le Paige» DénHouffalize, 1544 «Jehenne relicte le Paige» DénStavelotMy, 1583 «Martin de Lab-bie fils le Page de Namuere» BourgLiège, 1589 «Jehan le Page» CartCiney, 1628 «Jan Lepage» émigré en Suède; nom de fonction: anc. fr.page ‘valet (en général)’ [le sens ‘jeune noble placé près d’un prince, etc.’ ne date que d’environ 1430] FEW 7, 474.

 

JG

le-Page

-Paige, -Pêche. Fonct. Page du roi ou d’un seigneur.

 

EV

Lépagnol

cf. Lespagnol.

 

JG

Lépagnol

zie Lespagnoul.

 

FD

Lepaige

cf. Lepage.

 

JG

Lepailler

Lapaillier, Lepaily, Lepaiye: Ofr. paillier: strohoop, stroschuur. BerBN voor een stroboer, strohandelaar. Of syn. met Ofr. paillard: die op het stro slaapt, landloper, boef. 1250 Odon li Paillers, St-Q.; 136 e. Adam Paillart, Laon (MORLET).

 

FD

Lepaily

Nom de profession: moy. fr. paelier ‘chaudronnier, fabricant de poêles à frire (w. pèle)’.

 

JG

Lepain

Fr. pain, surnom de boulanger.

 

JG

Lepain

zie Dupin.

 

FD

Lepainture

Nom de profession: mis pour *Le-peinteur, cas régime de peintre (Dauzat 383).

 

JG

Lepair

Lepaire, Lepeer, Leper. Nom de dignité: moy. fr.pair, titre des principaux vas­saux d’un seigneur, moy. fr. per ‘notable d’une commune, échevin’ FEW 7, 595b; cf. aussi Lepeire et Lepère.

 

JG

Lepair(e)

zie Lepère.

 

FD

Lepalmet

Surnom: fr. paume (de la main) ou bien fr. paume, mesure de longueur (avec l’article le féminin).

 

JG

Lepaon

Le Paon, Lepan. Fr. paon, surnom d’orgueilleux, de vaniteux, ou bien nom d’en­seigne [JL, NFw].

 

JG

Lepape

Le Pape. 1540 «Jehan Pirar de Hardenne, dit le Pape» CartCiney, 1647 «feu Eustase Wathieu surnommé le Pape» La Gleize; surnom ironique de prétentieux, de vantard (d’après nom de dignité): fr. pape, comp. Lapostole; ou bien (avec traduction de l’arti­cle) adaptation du NF flam. De Pa(e)pe (= le curé).

 

JG

Lepape

Pape: 1. BN Fr. pape: paus. 1281 Walterus Papa, Herseaux (HAES.); 1259 Wautiers li Pape, Atrecht (NCJ). – 2. Vertaling van De Pape.

 

FD

le-Pape

Titre suprême de la hiérar­chie   ecclésiastique. Sobriquet. N0 135.

 

EV

Leparc

Le Parc. S’il ne s’agit pas d’un nom altéré, remotivé, ou d’un NF breton, simple nom d’origine: fr. le parc (enclos), cf. Duparc.

 

JG

Leparlier

Nom de profession: anc. fr. parlier ‘qui parle beaucoup et bien’, w. nam. paurli ‘avocat, orateur’, etc. FEW 7, 610a. Comp. aussi 1273-80 «Pieron de Lille l’amparlier» FriedenTournai.

 

JG

Leparlier

zie Parlier.

 

FD

Lepas

Le Pas, le Pas, w. nam. Lèpas. 1608-9 «Daniel le Pas dict le Rat» ComptesNivelles; surnom: fr. pas (d’après la démarche); ou bien nom d’origine: fr. pas ‘passage, sentier de servitude’, comp. Depas, Dépasse.

 

JG

Lepas

zie Dupas.

 

FD

le-Pas

Proven. ,,Le passage ». L.D.

 

EV

Lepaslier

1272 «lohannes li Piaceliers» Polypt-Villers, 1273-80 «Grars li peaucheliers» Frie­denTournai, 1502 «George le Peaussellier», 1534 «Germain le Peaucelier» BourgNamur, 1547 «Noiel le peaslier» Fronville, 1552 «Joachim le Piaslier» SubsidesNamur; nom de métier: anc. hain. piauchelier, anc. liég. peachelier, w. liég. pês ‘If ‘peaucelier’ FEW 8, 166 [CH].

 

JG

Lepaslier

zie Parlier.

 

FD

le-Pe(e)r

 -Père, -Perre. 1. N. de relation famil. ,,Le père exploitant une maison différente de celle du fils. N° 128. — 2. V. LEUD (Leu).

 

EV

Lepeau

Var. de Lapeau, cf. 1286 «li manages le Pel»CartBinche.

 

JG

Lepecheur

Lepêcheur, Lepesqueur (forme pic.). Surnom: fr. pêcheur, pic. pèkeû, cf. Pécheur, Pecqueur.

 

JG

Lepêcheur

Pécheur, -eux, Pe(s)cheur, -eux: BerN van de visser. 1246 Yvon le Pescheeur, Comp. (MORLET); 1395 Lodewijc de Visschere = 1399 Loys le Pechuer, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Lepee

L’Epée, Lépée, Lepée, zie Lepez, L’espé.

 

FD

Lepée

Lépée, L’Epée, L’Espé. Surnom: fr. épée.

 

JG

Lepeer

Lepeire, cf. Lepère.

 

JG

Lepeer

Lepeire, zie Lepère.

 

FD

Lepel(le)tier

zie Pelletier.

 

FD

Lepeleer(e), de

de Lepeleire, de Lepelaere, -aire, Lepelaers, Lepelaar, Lepler: BerN van de lepelmaker. Vgl. Lôffler. 1326 Coppin de Lepelare, Ip. (BEELE); 178 Ghilbert Lepelare = 1379 Ghiselin de Lepelere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Lepelletier

Lepeltier. 1302 «Ysenbart le Pèletier de Normendie pèletier» LoiTournai, 1449 «Bertrand le Pelletier» AidesNamur, 1472 «Henry le Peltier» DénVirton, 1489 «Gylle le Peltier» Justice Bastogne; nom de métier: lat. méd. pelletarius, fr. pelletier, qui travaille les peaux ou en fait le commerce FEW 8, 166.

 

JG

Lepelve

Lepève, -eve, Lepever (forme néerl.). 1820 «Lepelve (var.: Lepelvre, Lepeivre, Lepevre)» Pas-de-Calais; p.-ê. surnom: norm. peivre ‘poivre’ FEW 8, 552b; cf. aussi Le-poivre.

 

JG

Lepelve

zie Poivre.

 

FD

Lepenne

Probabl. anc. fr. penne ‘plume’ (avec le, article fém.); cf. aussi Penne.

 

JG

Lepenne

Wellicht de Bretonse FN Le Penn(e): hoofd, top (LE MENN).

 

FD

Leper

cf. Lepair.

 

JG

Leperck

Le Percq, Lepercq(ue), zie Laperche(s).

 

FD

Lepercq

Le P-, Lepercque, -erck. Var. pic. (avec le, article fém.) de Laperche; v. aussi Percq(ue), Perque.

 

JG

Lepère

-ère, -ère, -erre; Lepeer, Lepeire (for­mes néerl.). Nom de parenté: fr.père;cf. aussi Lepair.

 

JG

Lepère

Lepère, Lepère, Leper(re), Lepers, Lepert, Lepair(e), Lepeire, Lepeer, Lapère, Laper(r)e, Laper(s), La Perre, Lappère, Lapperre, Lapeer(e), Lapeir(r)e, Lapeyre, La Peyr, Lapeere, La paire: 1. Fr. Le père: de vader. Verwantschapsnaam. 1296 Jakemes li Pères, Valensijn (CDH); 146 e. Vuatier le Père (MORLET). – 2. Lepair. Mfr. pair: pair, hoge vazal, paladijn, edelman. 1605 Pieter le Per, Dottenijs (KWII); 1614 Pierre le Peer, Zillebeke; 1617 Anthone le Per, Emelgem; 1717 Joannes Lepeere fs. J. B. Leperre, Wev.; 1752 Jud. Lepeire, 1724 Cornil Lepère, Izg. ; 1724 Pierre Laperre fs. Cornille = Pierre Leperre fs. Cornille, Izg.; 1775 Jean Lapeire fs. Joes Lapiere, Wvg. (COUSS.). -Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Lapère. Nk. 30 (1998), 243-246.

 

FD

Leperlier

zie Parlier.

 

FD

Lepers

Leper(t), Lapers: 1. BN Fr. pers: blauwachtig, paars, bleek. 1455 Adrienne le Perse; 1468 Jehan le Pers, Dk. (TTT). – 2. Spelling voor Lepère?

 

FD

Lepers

Surnom: fr. pers ‘bleuâtre'(des yeux ou du teint) FEW 8, 277a; cf. aussi Lapers,-erse.

 

JG

Lepersonne

(pour Leberson). V. LEUD (Leu).

 

EV

Lepersonne

Surnom (d’après nom de dignité): anc. fr. perso(n)ne ‘dignitaire ecclésiastique’ FEW 8, 270b.

 

JG

Lepersonne

zie Persoon(e).

 

FD

Lepert

cf. Leper.

 

JG

Lepert

Var. de Leper ou de Lepère.

 

JG

Lepesqueur

cf. Lepecheur.

 

JG

Lepesqueur

zie Pecqueur.

 

FD

Lepetit

Le Petit. 1280 «Frankars li Petis» PolyptLiège, 1280-81 «Jehennés li Petis li pisseniers ki fu fius Jehan le Petit» Reg-Tournai, 1286 «Crestiens li Petis» Dettes-Ypres, 1294 «Jehans li Petis» CensNamur, 1358-59 «Jakemars li Petis» PolyptAth, 1447 «Johan Lepetit» Gozée; surnom: fr. petit, personne de petite taille, cf. DicPatRom 1997, 177-9.

 

JG

Lepetit

zie Petit.

 

FD

Lepêtre

zie Paitre.

 

FD

Lepeut

NF d’origine champenoise (GeneaNet), p.-ê. d’après le NL Le Peu en Indre-et-Loire (cf. Morlet 616); à noter aussi, anc. fr. peu, adj. ‘repu, bien nourri’ (Greimas, DAF 488) [MH].

 

JG

Lepeut

zie Dupuis.

 

FD

Lepève

Lepever, cf. Lepelve.

 

JG

Lepeve(r)

Lepève, zie Poivre.

 

FD

Lepez

 (NF de la région de Renaix et de Tournai). 1655 «Hermès le Pez = H. Le Pé» Renaix; probabl. surnom (avec article agglutiné, de­vant un monosyllabe), d’anc. fr. peiz ‘poitrine’ FEW 8, 11 Ib, comp. 1300 «Joh. dictus Brust» Stasbourg [FD].

 

JG

Lepez

Lepee: Ofr. peiz: borst. BN. Vgl. 1300 Joh. dictus Brust, Straatsburg (BRECH.). 1655 Hermès le Pez = le Pé, Ronse (Midd. 1964,277).

 

FD

Lepicard

Ethnique: fr. picard, de Picardie; cf. aussi Picard.

 

JG

Lepicard

zie Picard.

 

FD

Lepicier

1311 «Watelet kon dist le Spesier de Liège» CartValBenoît, 1320 «Estienne Lespi-cier» Senlis, 1392 «Bernaerd Lespechier» Tournai [FD]; nom de métier: fr. épicier, à l’origine ‘marchand d’épices’, puis ‘tenancier d’une épicerie’ FEW 12, 154a; également anc. fr. espicier ‘officier qui avait soin des épiées’ Gdf[MH],

 

JG

Lepicier

L’épicier: kruidenier, kruidenhandelaar. 1311 Watelet kon dist le Spesier de Liège (AVB); 1320 Estienne Lespicier, Senlis (MORLET); 1392 Bernaerd Lespechier, Dk. (RAK, SR iov°).

 

FD

Lepièce

-iece. Surnom: (avec le, article fém.) fr. pièce (multiples sens), surtout moy. fr. pièce d’homme, homme grand, bien découplé FEW 8, 339b.

 

JG

Lepièce

Lepiece: M.i. niet Fr. pièce, maar hypercorrecte remterpretatie van de FN Lépice/Lespice (zie DNF). BerBN van de kruidenier. Vgl. Lepicier.

 

FD

Lepied

Lapied, Le Piez: Fr. pied: voet. BN. Vgl. Voet. 1280 Mehaus au Piet, Dk. (J.G.); 146 e. Jehan Piet (MORLET).

 

FD

Lepied

Le Fiez. Surnom: fr. pied, cf. 1280-81 «Mehaus Au Piet» RegTournai; cf. aussi Lapied.

 

JG

Lepiemme

1477 «le pyeme de Porchereche», 1524 «Pirot le piemme» CoutStavelot; surnom : probabl. du lat. perna, w. pièle, m., ‘perle’; au fig. ‘gaillard, luron’ FEW 8, 253b, 254a.

 

JG

Lepiemme

W. < Lat. perna, fig.: vrolijke kerel. 1477 le pyeme de Porchereche; 1524 Pirot le Piemme, Stavelot(J.G.).

 

FD

Lepierre

Var. de Lapierre ou bien prénom Pierre avec l’article, comp. Lejean.

 

JG

Lepierre

zie Delepierre.

 

FD

Lepin

zie Dupin.

 

FD

le-Pin

V. Pin.

 

EV

Lepin(n)e

zie Delépin(n)e.

 

FD

Lepine

Lépine, Lepinne. Fr. épine ‘arbrisseau épineux’, nom d’origine, cf. Delespine, Delé-pinne, etc.

 

JG

Lepingle

BerBN van de speldenmaker.

 

FD

Lépinois

Lepinois, -oy, Lippinois. 1557 «Guillaume de Lespinoit», 1583 «Benoid de Lespinoy» BourgNamur, 1632-34 «Jacque Lespinoy» BourgLiège; nom d’origine: col­lectif en -oit < lat. -etum de fr. épine, fr. épinaie’, cf. aussi Lespineux.

 

JG

Lépinois

Lepinoy, Lepiniois, Lepinoo, Lippinois, Lippenois, Lippenoo: PlN Fr. épinaie: plaats waar doornstruiken groeien (dorent). Zie Despinoy. 1557 Guillaume de Lespinoit, Namen (J.G.); 1648 Jan Lespenoij, Ktr. (KW); 1779 Joanna Lepinoo, 1786 Jan Lippenoo, Lichtervelde (DEWULF1977).

 

FD

Lepiouf

NF breton (région de Quimper), sans doute d’origine onomatopéique (Deshayes 453).

 

JG

Lepique

1564 «Jehan fils de feu Lyenard de Roanne surnommé le picque de Guebomont», 1841 «Marie-Françoise Lepique» La Gleize; surnom: (avec le, article fém.) fr. pique (arme).

 

JG

Lepique

Zie Pycke.

 

FD

le-Pique

Profess. ou fonction. 1. Le Piquier (soldat ordin., par opposi­tion à Le hallebardier, soldat d’élite. N° 153. — 2. Le porteur de pique. N. de suisse d’église. N° 145.

 

EV

Lepitre

Sauf s’il s’agissait d’un NF méridional, probabl. fr. l’épitre, surnom de chantre ou de clerc (Dauzat 383).

 

JG

Lepla

cf. Leplat.

 

JG

le-Pla(e),

-Plat. 1. V. Plat, plateau.

 

EV

Leplae

Surnom: p.-ê. (avec le, article fém.) fr. plaie, bourguignon (14e s.) plae FEW 9, lOb; ou bien flamandisation de Leplat.

 

JG

Leplang

1. D. FN Leblang, D. naam van PlN Lebnek in Zevenburgen (Roemenië) (BRECH.)? – 2. Var. van Leblanc of Leplomb?

 

FD

Leplat

Le Plat, Lepla. 1261 «Henricus dictus li Plas» CartValBenoît, 1279-80 «Jehans li Plas», 1302 «Piérès li Plas» LoiTournai, 1360-62 «Jehans li Plas» PolyptAth, cf. aussi 1302 «Maroie le Plate» LoiTournai; surnom: fr. plat (adj.); antonyme de Legros.

 

JG

Leplat

Plat, Lela(e), Leplas, Duplat, Douplat, Desplat, Desplas, De Pla(e): BN naar de platte buik, voor een magere. 1261 Henricus dictus li Plas, Luik (RENARD 244); 1275 Everart le Plat, Lessen-Bos (VR 142V°); 1724 Robert Deplat, Menen; 1732 Martyne Leplae, Moorsele; 1724 Anthoine Leplat, Geluwe (COUSS.).

 

FD

le-Plattenier

Le platinier. Profess. Fabricant de pièces plates (pla­tines).

 

EV

L’Eplattenier

Lees: Le Plattenier, var. van Patinier (zie i.v.) met 1-epenthesis. Vgl. Zndl. platijn = patijn.

 

FD

Lepler

zie de Lepeleer(e).

 

FD

Leplomb

Surnom d’ouvrier extrayant ou tra­vaillant le plomb, comp. Plomteux, etc.

 

JG

Leplomb

zie Plomb.

 

FD

Lepo

cf. Lepot.

 

JG

Lepo

zie Lepot.

 

FD

Lepo(t)

BerBN van de pottenbakker. 1275 Jehans li Pos, Lanquesaint (VR i6ir°); 1364 Colard li Pot, Dk. (TdT).

 

FD

Lepoetere

zie Lepoutre.

 

FD

Lepoigneur

Le Poigneur. Probabl. moy. fr. poingneur ‘celui qui donne des coups de poing; combattant, guerrier’ Gdf, comme sur­nom de batailleur, ou w. pougneû, qui poigne, saisit à pleine main; est également attesté anc. fr. poingneeur ‘officier préposé à l’examen de la morue’FEW 9, 516a.

 

JG

Lepoil

1356-58 «Henri le Poil tisserans de Broussielle» PolyptAth; surnom: fr.poil ‘che­veu’, cf. aussi Poilvé.

 

JG

Lepoil

Le Puil: 1. Fr. poil: haar. BN voor een behaarde, Fr. poilu. 1336 Gile dit Poilet (MORLET); 1345 Arnoud Poeil, Har. (DEBR. 1971). – 2. BerBN voor de haarwerker, maker van haren kledingstukken. Vgl. De Haermaker.

 

FD

Lepoint

 (NF hennuyer). Surnom: fr. point, qui peut être de sens multiples (pointe, piqûre, monnaie, etc.).

 

JG

le-Point

1. Car. mor. Le poing, ,,H. batailleur ». — 2. Profess. Le poin-tier. ,,Le graveur ». -Poir. Profess. ,,Marchand de poi­res ». N° 165. (Comp. : Lepomme). V. Ledant.

 

EV

Lepoint(e)

zie Pointe.

 

FD

Lepointe

1789 «Guillaume Lepointe» Auve-lais ; var. du précédent ou de Lapointe.

 

JG

Lepoir

w. (Ensival) Lèpeûr ou Lèpwèr. Surnom : w. arch. pwér ‘porc frais’ DL 514; cf. aussi Leporc.

 

JG

Lepoir

zie Lespoix.

 

FD

Lepoivre

 (Wiers, 16e-18e s.), Le Poivre. 1275-76 «Ustasses li Poivres li mierchiers» Reg­Tournai, 1356-58 «Jehans li Poivres» Polypt­Ath, 1540 «Pierchon le Poivre mon serviteur» AidesHainaut, 1586 «Jean Le Poyvre» BourgLiège ; fr. poivre, surnom de com­merçant ou d’après un trait de caractère; cf. aussi Lepelve, Lepever.

 

JG

Lepoivre

zie Poivre.

 

FD

le-Poivre

Profess.  Marchand d’épices. Nos 131, 154.

 

EV

Lepoix

 (NF rare, du Tournaisis). 1676 «Anne le Poix, femme de Jaspard Rims» RuageAth; nom d’origine incertaine (fr. poix?), probabl. de Lespoix, dont l’aire de répartition dans le Limbourg est toutefois tout à fait opposée.

 

JG

Lepoix

zie Lespoix.

 

FD

Lepol(l)ain

zie Poulain(t).

 

FD

Lepolard

Lees: Fépaulard < Ofr. l’espaulart: breedgeschouderd. BN. 1334 Pierre Espaulart, Si-Ci (MORLET).

 

FD

Lepomme

zie Lapomme.

 

FD

Lepomme.

Surnom: (avec le, article fém.) fr. pomme.

 

JG

le-Pomme.

Profess. 1. V. Lepoir. — 2.  Altér. de Le Pomme,  ,,Le cidre » (Ane. fr.) N. de producteur ou de marchand de cidre.

 

EV

Leponce

Leponge: Wsch. reïnterpretatie (aïs Le Ponce, VN Ponce: HN Pondus) van Lepouce of Lepouse. Hier spelen uiteraard hypercorrectie (vgl. Pouchelle = Ponchelle) en n-epenthesis mee.

 

FD

Leponce

Peut-être article le + prénom Ponce ; ou bien surnom: (avec le, article fém.) w. panse, ponse ‘panse’, cf. 1848 «Constant La Ponce» Grez-Doiceau (FyS).

 

JG

Leponge

Peut-être surnom: graphie pour *Lepogne, de w. pogn ‘, pougn ‘ ‘poing’ FEW 9, 514b, cf. 1748 «Henri Lepougne» Nandrin et comp. Lepoigneur.

 

JG

Leporc

Leporek, Leporcq, Lepork, Lepore, Lepour, Lepourcq. 1295-1302 «Jehan le Porc» ImpôtArtois, 1616 «Lambert le Porcque (venu d’Anor)» PrincipChimay; surnom: fr. porc; cf. aussi Lepoir et Lepourceaux. Pour une approche globale des résultats de l’étymon porcus, cf. DicPatRom 1997, 198-209.

 

JG

Leporcher

BerN van de varkenshoeder. 1251 Galterus dictus le Porchier, St-Q. (MORLET).

 

FD

Lepore

cf. Leporc.

 

JG

le-Porge.

Proven. Le porche. Caractér. d’une habitation. N° 248. –Poudre. Profess. 1. Marchand de poudre. — 2. V. Lepoutre.

 

EV

Lepork

cf. Leporc.

 

JG

Leporq

Leporc, Lepor(c)k, Leporcq, Lepor(t), Lepore, Lepour(c), Lepourcq, Porc(q), Deporcq, de Pourck, -cq, Depourcq, Depourq(ue), De Poerck, De Peurck: Fr. porc: varken. BN, BerBN of huisnaam. Vgl. Verken(s). ±1300 Jehans le Porc, Artesië (BOUGARD); 1448 Michel de Pourcq = de Porc= Porcus, Gullegem (med. St. Depourcq, Cent).

 

FD

Lepot

Lepof. 1777 «JeanLepot» Eben-Emael; probabl. de fr. pot; sinon de w. po ‘pouce’, cf. Lepouce (qui suit) et comp. Sempo, etc.

 

JG

Lepouce

1. Fr. pouce: duim. BN. Vgl. Duym. – 2. Of spelling van Lepouse.

 

FD

Lepouce

Surnom: fr.pouce; cf. 1273-80 «Jehan au Polç» FriedenTournai, et Sempo, Sampoux. Pour une approche globale des nombreux résultats et dérivés de l’étymon lat. pollex, cf. DicPatRom 11.1, 773-796 (avec cartes).

 

JG

Lepoudère

Lepoudre, zie Lepoutre.

 

FD

Lepoudre

cf. Lepoutre.

 

JG

Lepoulain

cf. Lepolain.

 

JG

Lepoulain

zie Poulain(t).

 

FD

Lepour

Lepourc(q), zie Leporcq.

 

FD

Lepour

Lepourc, cf. Leporc.

 

JG

Lepourceauxt

1279-81 «Jehans li Pourchiaus» ComptesMons, 1286 «Adans li Porcheaus» CartLessines, 17e-18e s. «Lepourceau» Petit-Rechain ; surnom : fr. pourceau, cf. Leporc et Pourceau.

 

JG

Lepourcq

cf. Leporc.

 

JG

Lepouse

BN l’épouse: echtgenote. 1279 Stievenesli Espouses, Watiers li Spouses, Bergen (PIERARD).

 

FD

Lepouse

Probabl. mis pour l’épouse; sinon var. de Lepouce.

 

JG

Lepoutre

Lepoutt(e)re, Lepouter(e), -ère, -ère, Lepoetere, Lepoutte, Lepoudre, -ère, Lapouter, Lipouter, De Poutre, Depôtre, Poutre, Poutte: Ofr. poutre: merrie. Vgl. Poutrain. 1241 Maroie Poutra, Atrecht (NCJ); 1707 Marie Lepoutre, Menen (COUSS.).

 

FD

Lepoutre

-oudre, -outte, Lepouter, -ère (var. flam.). Surnom: (avec le, article fém.) moy. fr. poutre, w. *poûte ‘jeune jument, pouliche’ FEW 9, 530a; Renard, BTD 26, 261.

 

JG

le-Poutre.

Profess. Poutre, .Jument » (Dial. pic.). N. de producteur ou de marchand. Synon. : Le–Pour, -Pouter. NOB 131, 164.

 

EV

Leppens

1. Patr. Vleivorm van de Germ. VN Lieboud of Liebrecht. 1278 Aleydis Leppine, Lv. (HB 584); 1385 Lijsbetten Leppens, Dworp (OSTYN). Vgl. Lebbinck. – 2. Evtl. var. van Lippens.

 

FD

Leppens

cf. Lippens (de Philippe).

 

JG

Lepper(e), de

Leppers, zie de Lapper.

 

FD

Leppert

zie Lippert.

 

FD

Leprail

zie Lapraille.

 

FD

Leprat

zie Deprat.

 

FD

Lèpre

zie Depré.

 

FD

Lepretre

Lepretre, -être. Surnom (d’après nom de dignité): fr. prêtre. – La localisation invite à envisager aussi une adaptation (avec traduc­tion de l’article) du NF flam. Depr(a)eter (= le garde-champêtre).

 

JG

Leprêtre

Leprette, zie de Priester.

 

FD

le-Prêtre

Dignité  ecclésiastique. Sobriquet. N° 144.

 

EV

le-Preux

Car. mor. Le preux. Sens orig. :  ,,L’H. sage ».  Sens  dérivé : ,,L’homme vaillant ». N° 282.

 

EV

Lépreux

1. Zie Preux. – 2. Grafie voor Lépreux: melaats. BN. 1196 Anscherus Leprosus, Atrecht (NCJ).

 

FD

Lépreux

Surnom: fr. preux ‘vaillant’, anc. fr. proz ‘sage, prudent’ FEW 9, 418b.

 

JG

Leprevier

Surnom: fr. épervier, w. èprivi, etc.

 

JG

Léprevier

BN Fr. épervier: sperwer.

 

FD

Leprince

Le Prince. 1267 «Mahiusli Princes» CensHerchies, 1316 «Rogier le Prince de Velainne» TestTournai, 1499 «Bertrant le Prince» TerrierNaast, 1597-98 «Eustace Le Prince» ComptesNivelles, 1606 «Hubert Le Prince» BourgNamur; surnom (d’après nom de dignité): fr.prince.

 

JG

Leprince

zie de Prins.

 

FD

le-Prince

Car.   mor. Sobriquet  de dignité. N° 135. -Propre. 1. Car. mor. ,,L’H. digne ». —  2. Proven. ,,Bien propre à l’un des époux ». N. de terre. (Opposé à ,,Bien commun »).

 

EV

Leprohon

(NF de la région d’Erquelinnes et Momignies, orig. de Beaufort et Hautmont (Nord) FyS). 1840 «Jules Joseph Leprohon» Biercée; surnom: pic., rouchi èpro.on ‘étour-neau, sansonnet’ (Hécart 183), cf. FEW 17, 188a,ALW8, 115-8 [JL.NFw; MH].

 

JG

Leprohon

BN Pic. èpro.on: spreeuw.

 

FD

Lepropre

-es. Surnom: fr. propre, cf. l’anto­nyme Lesale.

 

JG

Lepropre(s)

Proper: BN Fr. propre: net, rein, zindelijk, schoon. 1421-55 Cornelis Proper, Kamerijk (CCHt); 1550 Jan Proper, Zoutleeuw (HB8s8).

 

FD

Leps

Lepsch(e), zie Lips.

 

FD

Lepuc

Lepuits, zie Dupuis.

 

FD

Lepuits

Fr. puits, surnom d’habitant près d’un puits, cf. Dupuis.

 

JG

Lepyrcq

NF adapté de Leporcq (orig. de Seloignes), par modification officielle à Liège au début du 20e s. [avec la collab. de J.C. Micha].

 

JG

Lepyrcq

Wsch. var. van Lepercq.

 

FD

Lequain

cf. Lequin(t).

 

JG

Lequain

zie Lechien.

 

FD

Lequan(g)

zie Dechamp(s).

 

FD

Lequarré

zie Carré.

 

FD

le-Quarré

1. Proven. ,,Le carré », forme de terre. — 2. Car. phys. ,,H. aux épaules carrées ». — 3. Profess. Caire (Ane. fr.), ,,Bloc équarri ou pierre taillée. N. de tailleur. N08 131, 175. Synon. : Quairiaux, Cayron. -Quen(n)e, -Quesne. V. Chêne.

 

EV

Lequarré,

-e. Surnom : fr. carré (= aux épaules carrées).

 

JG

Lequay

zie Kay(e).

 

FD

Lequayt

 (encore NF à Liège en 1939). 1506 «Pirot le Quaille» Stembert, 16e-18e s. «Le-quaille» Verviers, cf. BAV 18, 1988-89,71-94 (avec armories contenant une caille); surnom: probabl. (avec le, article fém.) de w. liég. cwaye ‘caille’ ALW 8, 207, cf. Lacaille et Laquay(e).

 

JG

Lequel

-ez, Leket. 1849 «Leket» Sommejsur-nom: p.-é. dérivé pic. du thème de fr. lécher FEW 16, 45 7a, 460b, lequel, liquet étant attesté (avec plusieurs sens) à côté de licquem ‘petite tranche’. On peut songer aussi à pic. équé ‘écheveau’ (Hécart, 184) ou, comme nom de résidence, à pic. équet, ékét ‘appentis, galerie couverte, etc.’ cf. ALW 9, 85b et BTD 21,29[MH].

 

JG

Lequen

zie Lechien.

 

FD

Lequen(n)e

Lequesne, zie Lechêne.

 

FD

Lequenne

Lequesne, Lequene, cf. Leken(n)e.

 

JG

Lequertier

Pour Dauzat 384, fausse régression de le cartier, forme pic. de charretier.

 

JG

Lequertier

zie (de) Cartier.

 

FD

Lequet(te)

-ez, zie Liket.

 

FD

Lequette

Dauzat 384 glose par anc. fr. queste ‘impôt (sorte de taille)’. Songer aussi à pic. équéte ‘copeau de menuisier ou de charpen­tier'(Hécart, 184) [MH].

 

JG

Lequeu

Lequeut, Lequeux, Lequeue,  cf. Lekeu.

 

JG

Lequeu(e)

-ueux, -ueuse, -ueut, zie Lekeu(x).

 

FD

Lequeu(s)tre

zie Lecoutre.

 

FD

le-Queue

-Queux.  1.  Profess.  ,,Le cuisinier ». — 2.  Car.  mor.   (Dialecte).    ,,Le    placide ».    N°    281. Synon. : Lekeux.

 

EV

Lequeuse

Forme fém. de Lequeu(x), cf. Lekeu.

 

JG

Lequi

cf. Lequy.

 

JG

Lequi(s)

Lequy, Licki: Wellicht < Ofr. l’esquis, volt, dw. van Lat. exquaerere, Ofr. esquerre. BN: gezocht, in trek. De huidige bet. van exquis dateert pas van de i8e e.

 

FD

Lequien

cf. Lekien.

 

JG

Lequien

zie Lechien.

 

FD

Lequieu

Var. de Lequeu; sinon, à interpréter comme une forme pic. de *le chieur, du verbe quier ‘chier’ Hécart 379 [MH].

 

JG

Lequieu

Var. van Lequeu of verkeerde lezing van Lequien (n/w-verwarring).

 

FD

Lequièvre

Surnom: pic. quièvre ‘chèvre’ FEW 2, 294b; cf. aussi Quièvre.

 

JG

Lequim

-ime, cf. Lekime.

 

JG

Lequim

Lees Lequin? of var. van Lequime?

 

FD

Lequime

zie Lehyme.

 

FD

le-Quime

V. Lekime.

 

EV

Lequin

-int, Lequain, Lekain. 1820«Lequin, Lequint» Pas-de-Calais; soit var. du NF Lekien, Lequien, soit surnom: anc. fr. quin ‘singe’ Gdf [MH] ou nam., flandr. kin, nom d’amitié qu’on adresse aux petits enfants FEW 16, 324a. – Pour Lequint, Dauzat 384 propose d’y voir moy. fr. quint ‘cinquième (enfant d’une famille)’.

 

JG

Lequin(t)

zie Lechien.

 

FD

Lequy

Lequi, -is. Surnom: p.-ê. dérivé pic. du thème de fr. lécher, cf. dial. Bessin (Calvados) tiqué ‘friand’ FEW 16, 460b?

 

JG

le-Quy

Proven. Le gui. Caractér. d’une propriété. N° 243.

 

EV

l-Equyer.

V. Ecuyer.

 

EV

Ler-

-cas, -er. V. LEUD. le-Ribaud. Car. mor. Le ribaud, ,,Le

débauché ». N° 271.

 

EV

Lera

cf. Lerat.

 

JG

Leraillé

Morlet 617, surnom: fr. l’éraillé, part, passé de l’anc. fr. esrailler, surnom de celui qui roule les yeux en signe de colère ; cf. aussi anc. fr. erraaillé, adj. ‘dont le bord est retourné (d’un œil)’FEW 10, 508a.

 

JG

Lerant

Peut-être var. récente de Leurant, Laurent. Toutefois, le NF est déjà attesté sous cette forme en 1649 à Cambrai (GeneaNet) et pourrait s’expliquer par l’anc. fr. ran ‘bélier’ Gdf, d’où pic. ran ‘vieillard porté à la lubricité’ (Edmont 475), ‘débauché’ (Dubois 40) [MH].

 

JG

Lerat

Lera(s), Lerate, Dura(t), Doura(s): BN naar het knaagdier, de rat. Vgl. Muis. 1259 Adan le Rat, St-Q. (MORLET); 1303 Agniès li Ratte, Dk. (TdT).

 

FD

Lerat

Lera, Leras. 1289 «Jehan le Rat» CensNamur, 1474 «Collart Lerat» Bouffioulx, 1503 «la veuve Pierart le Rat», 16e s. «Meu-rice le Rat» Châtelet, 1602-3 «Gilles Lerat» TerriersNamur, 1608-9 «Daniel le Pas dict le Rat» ComptesNivelles; surnom: fr. rat (le sens ‘personne avare’ n’est attesté que depuis Balzac FEW 10, 121a), cf. aussi Rat.

 

JG

le-Rat

Car. phys. du mor. ,,Etre fuyant ». Nos  288,  290.

 

EV

Lerate

1206-7 «Lambiers li Rate» Char-tesHainaut, 1275-76 «Lambiers li Rate», 1302 «Angniès li Rate» = 1303 «Agnièse li Ratte» LoiTournai; surnom: sans doute (avec le, arti­cle fém.) w., pic. rate ‘rat’ mais aussi ‘mulot’, cf. Ratte.

 

JG

Leray

Le Ray. 1810 «Le Ray» Tournai (d’ori­gine bretonne); sans doute var. de Leroy, cf. Lerey (Normandie), dans Dauzat 384; fr. rai (d’une roue) et dial. (Velay) rai ‘jet d’une source’ FEW 10, 22b sont moins probables.

 

JG

le-Ray

Proven. ,,Ruisseau jaillissant » (France).

 

EV

Lerberg(h)e, (van)

van Lerenberghe, van Lerberge(r), (van) Leerberghe, La(e)renbergh, van Leerbergen, vanLerbeirghe, van Leersberghe, van Leir(s)berghe, (van) Lersberg(h)e, van Lesbergh(e), -gen: PlN Laarberg in Ktr. en Marke. 1285 Petrus de Larberghe; 1393 ten Laerberchbome… Wouter van Laerberghe, Ktr.; 1382 Gille van Larberghe, Marke (DEBR. 1960,1980,1970); 1584 Jan van Leerbergen, Aw. (AB). – Lit.: TDF VII, 192-238.

 

FD

Lerbier

Larbi(e), Larbière, -iere: Fr. FN Lherbier: kruidenier, kruidenhandelaar.

 

FD

Lerbier.

Avec de nettes réserves, mis pour / ‘herbier, herboriste, ouvrage traitant de plan­tes, ou même (en Picardie) mauvaises herbes.

 

JG

Lercangé

Lercangée, -ee. Surnom: pic. erkanger, fr. rechanger (à Lille, se r. signifie ‘faire sa toilette’) FEW 2, 123b.

 

JG

Lercangé(e)

Lercancée: Pic. FN Larcanger. Germ. VN Erkenger: Ercangarius (DNF).

 

FD

l-Ercangée  

Proven.    ,,(La    terre) échangée » (Dial. pic.).

 

EV

Lerch(e)

Lerchs: D. BN Lerche: leeuwerik. Vgl. Leeuwerck.

 

FD

Lere(ns)

zie Lair(e).

 

FD

Leredotté

-e. 1530 «Léonard le redoubteit» GuillLiège; surnom: fr. redouté ‘qui inspire la crainte’ ; anc. fr. redoté ‘tombé en enfance’ FEW 15/2, 66b est moins probable; cf. Re­douté, etc.

 

JG

Leredotté

zie Redouté.

 

FD

Lerenard

Surnom: fr. renard; comp. Le Goupil.

 

JG

Lerenard

zie Reinaert.

 

FD

Lerens

Lérens, cf. Leirens.

 

JG

Léresse

Le Reste, zie Lairesse.

 

FD

Léresse

Leresse, cf. Lairesse.

 

JG

Lereu

Lerey, Lerho, zie Leroi(e).

 

FD

Lergon

Leurgon. NF rare de la vallée mosane, attesté dans la région hutoise (Marchin) dès 1682, p.-ê. en provenance de Charente-Mari­time (GeneaNet) ; nom d’origine incertaine, à interpréter sans doute comme rie regom, d’après anc. fr. regon ‘seigle, méteil’ Gdf, comp. le NF Lesoil [MH].

 

JG

Lerho

Lerhô, Leroo. ±1400 «Colines Le-roy(e)» Gueuzaine, 1670 «Jean le Rhô» Malmedy; cf. w. (Faymonville) canon l’rô, w. (Waimes) lufontin.neLèrô; probabl. surnom: w. rôy, fr. roi, avec -h graphique qui n’apparaît qu’au 17e s. (cf. PSR 6, 1967, 42). Comp. Sirlereau, Surleraux, etc.

 

JG

Lerib(e)aux

Ofr. ribaud: vagebond, landloper, schurk, vrouwenloper. BN. 1257 Barthélémy li Ribaus, Abbeville (MORLET).

 

FD

Leribaux

1267 «Nicholes li Ribaus» CensHer-chies, etc.; surnom: anc. fr. ribaut, -ault ‘homme de plaisir, débauché, brigand, etc.’ FEW 16, 702a, parfois avec le sens neutre de ‘portefaix’ (R. Mantou, BTD 51, 214-5), cf. Ribault, -eaux.

 

JG

Lerich(e)

Lericq(ue), Lerique, Lerycke, Le Rij(c)ke, Lerick, Larik, Rich(e), Rice, Risch(e), Riss(e), Rits: Fr. riche, Pic. rique < Ondl. rîk: rijk, vermogend, machtig. Vgl. De Rijk(e). 136 e. Estene le Riche, Lens (MORLET); 1275 Pieriart le Rike, Ogy (VR 92V°).

 

FD

Leriche

Le Riche. 1227 «Pieron le Riche» ChartesFlandre, 1280 «Clementia et Heluidis relicte (…) filiorum W. le Riche » PolyptLiège, 1487 «Hubert le Riche Genre» Justice-Bastogne, 1780 «Antoine Leriche» Charleroi; surnom: fr. riche’, cf. Riche et Richomme.

 

JG

le-Riche

Car. mor. L’H.  riche. N°275.

 

EV

Lericq

-icque, -ique, Lerick, Le Rijcke, Le Rycke. Surnom: adaptation (avec traduction de l’article) du NF flam. De Rycke (= le riche).

 

JG

Lerinck

Lerinckx, Lerink. Var. en -inc(k) de Le(i)rens.

 

JG

Lerinck(x)

Lerink: Mnl. lerinc: leerling. BN. 1327 Henricus Leering = 1332 Henrici Lerincs = 1340 Henricus Lerinc, Wommersom (C.BAERT).

 

FD

Lerinckx

V. LEUD (Leu).

 

EV

Lerique

cf. Lerick, -icque.

 

JG

Lerique

zie Lerich(e).

 

FD

Lerisson

Lees: L’hérisson: egel. Vgl. Egels, Dégels. Fr. FN Hérisson.

 

FD

Lerisson

sans doute aussi : Lerson (sinon var. de Leurson), Lurson. 1820 «Lerisson» Pas-de-Calais; surnom: fr. hérisson, w. lurson, pic. irchon FEW 3, 23 Sa.

 

JG

Lerius, van

Reïnterpretatie van HN Valerius.

 

FD

Lermenier

cf. Lhermenier.

 

JG

Lermenier

zie Larminier.

 

FD

l-Ermi(g)n-

-iau(x), -ez. 1. Profess. ,,Le   (fourreur)   herminier.   —   2.

Car. phys. H. agile et menu, comme le rat herminier  (arménien).  Nos 288, 290.

 

EV

Lermi(g)niau(x)

-eau, zie Larminiaux.

 

FD

Lermigneau

Lermigneaux, Lermigniaux, Lerminiau, -iaux, L’Herminiaux, l.arminiaux. Sans doute surnom: dérivé d’‘hermine, cf. herminette, ‘belette, esprit follet’, d’où (Mouzon) erminaus, pi., ‘sorciers’ (aussi bla­son populaire des habitants des monts du canton de Renwez) FEW 1, 142a (non repris FEW 25, 276a). Le sens pourrait être égale­ment celui du pic. èrminiô ‘charivari, tumulte accompagné de cris et de huées, fait en bande devant le domicile d’une personne qui, par sa mauvaise conduite, s’est exposée à la risée ou à la vindicte publique’ (cf. Vindal, 116; R. Pinon, ACAA49, 414-5) [MH].

 

JG

Lerminé

-inet, -inez, cf. Lhermenier.

 

JG

Lerminez

-et, -é, zie Larminier.

 

FD

Lermite

Lermyte, Lermitte, Lermytte. 1444 «Jehan Lermitte» AidesNamur, 1526 «Vuil-lamme Lermittre» DénLens; surnom: fr. ermite (vivant isolé), cf. aussi Lhermite.

 

JG

Lermitte

Lermyt(t)e, -ijtte, L’Hermit(t)e, Lhermit(t)e, Larmit, Delhermite, Hermitte: BN van de (h)eremiet, kluizenaar. 1295 Henri l’Ermite; 1346 Mahieus Ermitte, Atrecht (NCJ); 1499 Jan le Hermite,Lier(FRANS).

 

FD

Lermoyeux

cf. Larmoyer, Larmoyeux.

 

JG

Lermoyeux

zie Larmoyer.

 

FD

Lermuseau

-i(e)au(x), zie Larmuseau.

 

FD

Lermuseau

Lerniusiau, -iaux, Lermusieau, -ieaux, cf. Larmuseau, -iau.

 

JG

Lermyte

-ytte, cf. Lermite.

 

JG

Lerner

D. Lerner: scholier, leerling (BRECH.).

 

FD

Lerno

cf. Lernould (ci-dessous).

 

JG

Lerno

zie Larnaud.

 

FD

l-Erno(u)ld

,,Le    (nommé)    Ernould ». V. ARIN.

 

EV

Lernons

Wsch. var. van Lerno of Lernois, met -on-suffix. Of verkeerde lezing van Lernous?

 

FD

Lernou(l)d

-oul(d)t, -ou(s), -out, -oux, -ourd, Lhernould, Larnould, -ou(t), -oe, -o: 1. Patr. Frans Iw. l’ (le) + VN Ernoul, Ernous, Arnoul, Rom. vorm van Germ. VN Arnolf. 1262 Ernoul des Amions, 1259 Ernous Chevaus, Atrecht (NCJ); 1347 Colars li Ernous = 1358 Colars Ernouls, Cuesmes (CSW II). – 2. PlN Lierneux (LU): 862 Lernou, 1153 Lernau (TW). 1107 Franchone de Lernou, Stavelot (ASM); 1559 Jan Lheernout, Aw. (SCHOUT. I). Zie ook Lierneux.

 

FD

Lernould

Lernoud, Lernoult, Lernout, Lernous, L’Ernout, Lernoux, Lerno. Article le + prénom Ernould, Arnould.

 

JG

Leroeye

zie Leroi(e).

 

FD

le-Roeye

-Roye. Proven. 1. Le roye (Wallon),   ,,Le   sillon,   l’ornière »

(L.D.). — 2. Le roua  (Wallon), ,,Le torrent » (L.D.).

 

EV

Leroi

Le Roi, Leroy [14e NF le plus fréquent en Wallonie, 6e en Hainaut], Le Roy, w. (Grand-Halleux, La Gleize, Annevoie) Lèrwè. 1263 «Pires de Pitrechin com appelle li Rois» Jauchelette, 1279 «Robiers li Rois» Comptes-Mons, 1279-80 «Gilles li Rois teliers», «li Rois de Chère», 1280-81 «Colars li Rois li ba-binere» RegTournai, 1280 «Leroi de Frères» PolyptLiège, 1286 «Bauduins li Rois» Cart-Binche, « Jehans li Rois de Trivière » CartLes-sines, 1287 «Jakemon le Roi, le clerc» Dettes-Ypres, 1289 « Williames li Rois» CensNamur, 1331 «Jaquemars li Roys» ComptesMons, 1380 «li fis Le Roy de Gestial» Rentier-Ramée, 1472 «Lambelet le Roy» DénChiny, 1472 «Le Roy Pépin» DénLaroche, 1497 «Lievin le Roy» DénKain, 1516 «Miquelotet Caisot Leroy» Ladeuze, 1531 «David Le Roy » BourgNamur, 1561 « Jehan le Roy men­diant» Bihain, 1616 «Nicolas Leroy» Prin-cipChimay, 1793 «Jean Hubert fils de Servais Le Rois» La Gleize; surnom (d’après nom de dignité) : fr. roi (notamment au tir à l’arc), mais aussi souvent par dérision, cf. 1323 «Li Roys des Viaus» ComptesMons, 1330 «Polet le roys des ribaus » AnthrLiège (comp. le conte des ribaus en Flandre, BTD 51, 214-5); cf. aussi Lerho. – On observera en outre que deux enfants trouvés le jour de l’Epiphanie à Namur en 1781 et 1794 furent dénommés Leroy (Des-tray 60).

 

JG

le-Roi

-Roy. 1. Car. mor. Sobriquet de dignité. — 2. Situat. politique.

„ (Sujet d’un territoire) du Roi ». — 3. Roi du tir à l’arc ou d’une autre compétition. N° 135. -Rooy. V. Leroeye.

 

EV

Leroi(e)

Le Roi, Leroy(e), Loroy, Leroeye, Lerooy, Lero(o)ij, Laroy(e), Le Ray, Lerey, Larey, Lerho, Lerhô, Leroo, Lerot, Lerro, Lereu, Laroo, Laros: BN Fr. roi, W. râ, Ofr. rei: koning. Vgl. (de) Koning. 1298 Johannes le Roy; 1296 Simon le Roi = Simon le Coninc, Kales (GYSS. 1963); 1381 Mikieu le Roi = 1387 Michiel de Coninc, Wev. (DEBR. 2002); 1612 Jacob der Koenig van Ussenboren=Jacques Lerho de Faymonville (HERB., PSR 42).

 

 

Leroisse

Probabl. anc. fr. roiste, w. liég. rwèsse ‘roide, escarpé’ FEW 16, 684b-685a, soit comme surnom métaphorique, soit comme nom de résidence (endroit pentu).

 

JG

Leroisse

Roisse: Ofr. roiste, LU W. rwèsse: stijf, stram, stug.BN(J.G.).

 

FD

Lerond

Fr. équivalent van De Ronde. 1409 Robert le Ronc, Morialmé (CCHt).

 

FD

Lerondeau

Var., avec l’article, de Rondeau.

 

JG

Lerondeau

zie Rondeau(x).

 

FD

Lerondt

1413 «Jehan le Ron, de Brus» Anthr­Liège, 1526 «Colart le Rond» DénLens, 1542 «Jean Le Rond» Lobbes, 1631 «Jean Istace dit le Rond de Borgoumont» La Gleize, 1675 «Charles-Guillaume Le Rond» BourgNamur, 1713 «Jean-François Le Rond» BourgLiège, 1717 «H. Le Rond» Thuin; fr. rond, surnom d’homme gros et de petite taille. Pour une approche globale des résultats de l’étymon *retundus/rotundus, cf. DicPatRom 1997,231-246.

 

JG

Leroo

cf. Lerho.

 

JG

Leroo(y)

Lerot, zie Leroi(e).

 

 

Lerooy

Lerooij. Forme néerl. de Leroi, Leroy.

 

JG

Lerossay

cf. Lerousseau(x).

 

JG

Lerot

Soit var. de Lerho, soit surnom : fr. lérat ‘petit loir’ FEW 4, 155a, comp. Leloir.

 

JG

le-Rot

Proven.  Le rod(e)   (Forme romane du thois De rode), ,,L’essart » (L.D.).

 

EV

Lerou

cf. Leroux.

 

JG

Lerou(x)

Liroux, La Rou, Roux, Rous: BN naar de rode haarkleur. Vgl. Lerouge. 1276 Johans li Rous, Ip. (BEELE); 1289 Boid Rode = 1298 Boid le Rous; 1296 Simon le Rous = Simon le Rode, Kales (GYSS. 1963); 1743 PieterLarou, Roes. (MARICHAL).

 

FD

Lerouge

Le Rouge. Fr. rouge, surnom de très roux.

 

JG

Lerouge

Rouge(s): BN naar de rode kleur (haar, kleren). Vgl. Lerou(x), De Ro. 136 e. Peressons li Rouges, Laon (MORLET); 1480 Nichase le Roege, Atrecht-Bg. (PARM.).

 

FD

Lerousseau

-eaux, Lerossay f. 1352 «maistre Gile li Rossea li sellir» CartValBenoît, 1444 «Le Rosseal» TerreJauche, 1449 «Libert le Rosseau» AidesNamur, 1460 «Henry le Ros-seaul» GuillLiège, 1472 «Pirott le Rosseay» DénLaroche, 1509 «Jehan Le Roussea» Bourg-Namur, 1568 «Jean Le Rousseaux» Nalinnes, 1570 «Jean Le Rosseau» BourgNamur, 1589 «Jean le Rossea» La Gleize; surnom: fr. rous-seau, w. liég. rossé ‘roux’.

 

JG

Lerousseaux

zie Rossel.

 

FD

Leroux

Le Roux, Lerou. 1215 «Huon le Rous» ChirTournai, 1279-80 «Maroie li Rousse ki fu femme Jakemes le Rous» Reg-Tournai, 1283 «Baudri le Rous», 1284 «Lam­bert le Roux» DettesYpres, 1289 «Huguelos li Rous» CensNamur, 1302 «Jakemon le Rous» LoiTournai, 1632 «Thomas Le Roux» émigré en Suède; surnom: fr. roux (de cheveux).

 

JG

le-Roux

V. Roux.

 

EV

Leroy

Le Roy, cf. Leroi.

 

JG

Leroy(e)

zie Leroi(e).

 

FD

Leroyer

Nom de profession : moy. fr. (du Nord-Est) rayer ‘charron (qui fabrique des roues)’ FEW10,492b.

 

JG

Leroyer

Ro(u)yer, Deroyer: BerN Fr. royer: wielmaker, wagenmaker. Vgl. Ramakers. 1384 Thibaut le Royer = le Rouyer, Châtillon (MARCHAL).

 

FD

Lerro

zie Leroi(e).

 

FD

Lers

cf. Leer(s).

 

JG

Lersberg(h)e, (van)

zie van Lerberg(h)e.

 

FD

Lersch(en)

Leerschen, Lerschmacher: D. BerBN en BerN van de laarzenmaker.

 

FD

Lersman

BerN van de laarzenmaker (LIND. 1964).

 

FD

Lerson

Var. de Lerisson ou de Leurson.

 

JG

Lerson

zie Larson, Lurson.

 

FD

Lersy

Nom d’origine: Lerzy (arr. Vervins, Aisne), cf. Delersy.

 

JG

Lersy

zie Delerzy.

 

FD

Lerude

BN Fr. rude: ruw. Vgl. De Ruwe.

 

FD

Lerude

Surnom: moy. fr. rude ‘ignorant, inca­pable’, fr. rude ‘qui cause de la peine; qui est choquant’, etc. FEW 10, 540b; ou bien var. remotivée de Lerute, Leruth (ci-dessous).

 

JG

Leruet

Le Ruet. Surnom : fr. rouet, ard. nvé, cf. Ruwet.

 

JG

Leruet

Patr. Ruet met Iw.

 

FD

Leruit(t)e

Leruith(e), Lerut, Laruth, Leruth(e), Lerut(t)e: W. adaptatie van De Ruyter. 1300 Jean de Beaurewart dit le Ruytte, Luik (BODY); 1419 Johan le Ruitte; 1586 Wéri le Rutte, Luik. Vgl. huisnaam: 1586 maison de noire ruytte, Luik (RENARD 273).

 

FD

Leruite

Leruith, Leruithe, Leruitte, Lerut, Lerute, Leruth, Leruthe, Lerutte, w. liég. Lèrût’ (note Warland). 1287 «Pieres de Ruit» DettesYpres, 1419 «Johan le Ruitte», 1446 «Goffm le Ruytte», 1498 «Jean de Bearwaer dit le Rute», 1518 «Goffm le Rutz», 1526 «Jamin le Ruyt» AnthrLiège, 1528 «Jehan le Rutt» DénHouffalize, 1586 «Wéri le Rutte» AnthrLiège, 1589 «Jehan le Ruth» DénMa-lempré, 1645 «Jean Le Ruth» BourgNamur, 1689 «Mathy le Ruth» DénLierneux; cf. w. topon. al hâye de rûte, 1642 «la haie le Ruytte» Alleur, 1659 «Mathieu le Ruitte» DénSalm; surnom: comp. w. (Malmedy) rûte ‘dizeau de gerbes’ (propr. ‘cavalier’ ) ; emprunt au moy. néerl. ruter; ruyter ‘pillard, valet d’armée (reître)’ ou à l’ail, rhénan rùter FEW 16,746b, cf. BTD 26, 273 ; DBR 9, 1952, 137.

 

JG

le-Ruitte

Proven. ,,Le   ruisseau ». Synon. : Le- -Ruth, -Rutte, -Ruste. N° 230.

 

EV

Lerus(s)e

Volksnaam Fr. russe: Rus. 1276 Lamb. li Russe; 1286 Jakemon le Russe, Ip. (J.G.).

 

FD

Leruse

Lerusse, w. (La Gleize) Lèrûsse. 1276 «Lamb. li Russe fius Lamb. li Russe», 1282 «Ysabiel, veve Thierry le Russe ki fu», 1286 «Jakemon le Russe» DettesYpres, 1784 «Jean François fils de Henry Leruse du Cheneux» La Gleize; ethnique: w. russe, fr. russe, originaire de Russie; sinon, var. du suivant avec assimi­lation consonantique à la finale.

 

JG

Lerust(r)e

BN Ofr. ruste, Mfr. rustre < Lat. rusticus: boer, boerse kerel, lomperd. 1360 Jehan li Rustes, Aat (J.G.).

 

FD

Leruste

1360-62 «Jehan li Rustes» PolyptAth, 1519 «Mathis Le Rust» BourgNamur, 1544 «Pacquea le Rust» DénStavelotMy; surnom: fr. rustre (paysan) FEW 10, 592b.

 

JG

Lerut

Lerute, Leruth, etc., cf. Leruite.

 

JG

Lervant

Var. met epenthetische r voor Levant; zie Lèvent.

 

FD

l-Ervigne

Proven. ,La vigne ». (Dia­lecte du Hainaut).

 

EV

Lery

NF breton, région de Plabennec dans le Finistère (GeneaNet).

 

JG

Lery

PIN Léry (Marne, Côte-d’Or, Eure).

 

FD

Lerycke

Le Rycke, cf. Lerick.

 

JG

le-Rycke

V. Leriche. Leryck. V. LEUD (Leu).

 

EV

Les-

-ens, -ent. V. LEUD (Leuz).

 

EV

Les(s)ens

1. Patr. Mnl. VN Lessin. Zie Leskens. 1398 Lessin Hameide, Aalbeke (DEBR. 1970). – 2. Lees: Le Sens. Ofr. sens: verstand, zin, wijsheid. BN. 1295 Philippus le Sens, St-Q. (MORLET).

 

 

FD

Lesaf(f)re

Lessaffre, Lesaf(f)er, Saffre, Saffer(s), de Saffel, Lesavre, de Saever, (de) saver, de Seffer: 1. Ofr. safre: gulzigaard, schrokker. BN. 1578 Merlen de Saeffre, Wervik (VS1970,595); 1585 Matt. le Saffre, Valensijn-Aw. (AP); 1616 Pieterle Saffere, Dowaai (SCHOUT. I); 1639 Jacques le Saffere=Jacob van Saffel, Waasten (DUV.); 1759 Simon Saevens fs. Marc Savers, Menen; 1764 Marcq Saffers fs. Marcus Saffre, Wev. (COUSS.). – 2. In Moeskroen werd Sabbe geherinterpreteerd aïs Saffre (of omgekeerd): 1764-1818 A.J. Sabbe (vader van) J. L. J. Saffre (vader van) 1842-97 P. F. Lesaffre, Mkr. (med. fM. Vandenberghe).

 

FD

Lesaffre

-afre, -avre; Lesaffer (var. néerl.). Surnom: anc. fr. safre ‘glouton’ FEW 17, 26a.

 

JG

le-Saffre.   

Car.   mor.   ,,Le   goulu » (Ane. fr.). N° 273. –Sage. Car. mor. ,,L’H. sage ». N° 277.

 

EV

Lesage

Le Sage, Lessage. 1241 «Watiers li Sa­ges» ChartesHainaut, 1265 «Jehan li Sages» CensNamur, 1275-76 «Marget le Sage» Reg-Tournai, 1282 «Jeh. le Sage, le bolenghier» DettesYpres, 1356-58 «Watiers li Sages» Po­lyptAth, 1365 «Pasque le Sage» TailleMons, 1523 «Jehan Le Sage» BourgNamur, 1648 «Catherine Lesage» BourgNamur; surnom: anc. fr. sage ‘savant, expert, habile’ Gdf, fr. sage FEW 11, 202b, au sens premier ou dans un sens dérivé, cf. 1449 «Margritte le sage damme » AidesNamur, 1472 «Mathit de Fon-tenalle et le sage damme» DénLaroche.

 

JG

Lesage

Lesaege, Lessage, de Sage, Oesage: BNFr. sage: wijs, verstandig. Vgl. De Vroe(de). 1241 Watiers li Sages, H (J.G.); 1348 Maroie le Sage, Ktr.; 1382 Adam Sage, Hulste (DEBR. 1971,1970).

 

FD

Lesaine

zie Lesenne.

 

FD

Lesaint

Le Saint, Lèsent. Surnom: fr. saint, également avec le sens ‘plein de bon sens’, cf. aussi Saint.

 

JG

Lesaint

zie Saint.

 

FD

Lesal(l)e

zie Sale.

 

FD

Lesale

Lesalle. Surnom: fr. sale, peut-être au sens médiéval de ‘troublé, triste’ Gdf; anto­nyme du NF Lepropre.

 

JG

Lesandre

Lesandré (avec accent fautif?). Peut-être article le + Sandre, aphérèse de Alexandre (prénom).

 

JG

Lesandre

Lesandré: Lw. + Patr. Sandre: Alexander. Of < Lissandre, Alissandre (DNF)?

 

FD

Lesanfans

cf. Lesenfans, Lesenfants.

 

JG

Lesaulnier

Nom de métier: fr. saunier ‘mar­chand de sel’FEW ll,90b.

 

JG

Lesaulnier

zie Saunier.

 

FD

Lesavre

cf. Lesaffre.

 

JG

Lesavre

zie Lesaffre.

 

FD

Lesbergh(e), van

zie van Lerberg(h)e.

 

FD

Lescaille

Lescal(e), zie Delescaille.

 

FD

Lescaille

Lescal, Lescale (avec dépalatisa-tion). 1502 «Denison de Lescaille», 1516 «Jehan des Lescailles» BourgNamur, 1593 «Denis de Lescaille» = 1602 «Denis del Scaille» BourgDinant, 1683 «Jean Lescaille» BourgNamur; les toponymes «l’Escaille» (w. scaye ‘schiste, ardoise’), sont nombreux; cf. aussi Lecaille.

 

JG

Lescalier

1365 «Huet Lescaillier là demorant» TailleMons, 1820 «Lescallier» Pas-de-Calais, cf. Lécaill(i)er (sans doute dérivé d’écaillé ‘ardoise, schiste’). – II est à noter qu’un enfant

trouvé à Namur (sous un escalier?) en 1758 fut appelé Lescalier (Destray 61).

 

JG

Lescalier

zie Escalier.

 

FD

l-Escalier.

Proven. 1. Caractér. d’une habitation. N° 248. — 2. L’Escaillière, ,,La carrière d’ardoises » (L. D.). N° 240.

 

EV

Lescan

NF breton, de moy. breton scanf ‘léger, non pesant’ (Deshayes 160).

 

JG

Lescan

zie Dechamp(s).

 

FD

Lescanne

NF lorrain, de Meurthe-et-Moselle (GeneaNet), dont l’origine est incertaine.

 

JG

Lescanne

Wsch. spellingvar. van Lecane.

 

FD

lès-Canne

V. Lecanne.

 

EV

Lescapet

BN l’escapé, Fr. l’échappé: gered, ontsnapt?

 

FD

Lescapet

De w. (Charleroi), pic. scapè, scapé, littért (r)échappé, ‘sauvé, hors de danger’ DOW 3,143, Hécart 188, p.-è. comme surnom d’en­fant trouvé.

 

JG

les—Cardeur

Profess. 1. ,,Le gardeur (de bétail). N° 164. — 2. ,,Le car-deur (de laine, etc.) ». N° 157.

 

EV

Lescarmontier

Surnom à rapprocher sans doute de w. (Charleroi) scarmoteû ‘escroc, filou, prestigiditateur’, dérivé de scarmoter ‘déro­ber, soustraire’ DOW 3, 144.

 

JG

Lescart

-arts. 1549 «Jehan Lescart» Marchien-ne-au-Pont; nom d’origine: anc. fr. escart, fr. écart, avec divers sens topographiques, ainsi ‘coin de rue’ à Florent (Marne) FEW 3, 315b; cf. aussi Lecart, qui pourrait être rattaché ici.

 

JG

l-Escart

Proven. L’endroit écarté (L. D.). N° 228.

 

EV

Lescart(s)

1. PlN Ofr. escart, Fr. écart: afgezonderde plaats, straathoek. In Florent (Marne). Lescar (Basses-Pyr.). – 2. Spelling voor Lecart.

 

FD

Lescaut

1492 «Thomas de Lescault» Bourg-Namur; en Belgique, nom d’origine: l’Escaut, et non point l’escaut ‘la pelote’, surnom méridional de dévideur (Dauzat 385). Cf. aussi Lecaut, etc.

 

JG

Lescaut

zie De Lescaut.

 

FD

Lescenne

cf. Lesenne.

 

JG

Lescenne

zie Lesenne.

 

FD

Lesceu

Lesceux, cf. Leceux.

 

JG

Lesceu(x)

zie Leseurre.

 

FD

Leschevin

cf. Léchevin.

 

JG

Leschevin

zie Echevin.

 

FD

Lescieux

cf. Lecieux.

 

JG

Lescieux

Lesieux, -leur, Lecieu(x), Leyssieux, S(c)ieur, S(c)ieux, S(c)yeur, Sieuw(s): 1. BerN. Fr. scieur: zager; ook maaier. – 2. Deze vormen kunnen ook grafieë’n zijn van het homonieme Lesieur, Sieur, Sieux. Zie Lesieur. Zie ook LG1987,386. – 3. BN Ofr. cieu, ciu < Lat. caecus: blind. In dit geval zijn de vormen op -eur Pic. en hypercorrect. 1265 Colins li Cieux, Namen (J.G.); 1639 Antoine Chieux, Waasten (DUV.).

 

FD

Lescoat

Spelling voor Lescaut?

 

FD

Lescornez

1559 «Jermein Lescornet» Bruges/ Anvers; surnom: l’escorné, part, passé de l’anc. fr. escorner, soit ‘détrousser, dépouiller’ [FD], soit ‘insulter, faire affront à, se moquer de’, d’où escorné, adj. ‘honteux, confus, humi­lié’ Gdf [MH].

 

JG

Lescornez

Lecornez: 1. L’escorné, volt. dw. van Ofr. escorner: onthoornen, beroven. 1559 Jermein Lescornet, Bg.-Aw. (AP). – 2. Lescornez kan hypercorrect zijn voor Lecornez; zie Cornet.

 

FD

l-Escornez

Proven. Escornaix (Loc).

 

EV

Lescossois

cf. Lecossois.

 

JG

Lescot

1272 «Petrus filius le Scot» Polypt-Villers, 1276-77 «Wauter le Cot» Charité-Tournai, 1282 «Olivier le Scot», 1284 «Boisse Anguisseus de la compagnie de le Scot», 1290 «Jehans li Scot» DettesYpres; soit ethnique: l’Escot, l’Écossais, soit anc. fr. escot, employé au sens de ‘gueux’ [MH]. Cf. aussi Lecot, etc.

 

JG

Lescot

Lesceu(x), Lecot, Lecho, L’Echo: L’escot: de Schot, volksnaam. 1296 Estevenes li Escos, PdC (BOUGARD); 1342 Guy Lescot, Reims (CCHt).

 

FD

le-Scot.

Origine. ,,L’Ecossais ». N° 222.

 

EV

Lescouhier

Lesco(u)wier, zie Escoyer.

 

FD

Lescouhier

Lescowier, Lecohier. 1452 «Jo-hanne feme le Xhoxhir (…) le scohier» NP-Laroche; nom de métier: w. sco(h)î ‘pelletier, qui traite les peaux’ FEW 17, 126b, cf. Scohy, Scohier et Xhohier.

 

JG

Lescrainier

cf. Lecrenier.

 

JG

Lescrainier

Lescrenier, zie Lescrinier.

 

FD

Lescrauwae(r)t

zie Lescroart.

 

FD

Lescrauwaert

-aet, cf. Lecroait.

 

JG

l-Escrauwaet

V. Lecroart.

 

EV

Lescrenier

Lescrinier, cf. Lecrenier.

 

JG

Lescrève

zie Scribe.

 

FD

Lescrinier

cf. Lecrenier.

 

JG

Lescrinier

Lescrenier, Lescrainier, Escrinier, Crenier, Lecri(g)nier, -iez, Lecrenier(e), -ière: BerN Ofr. escrinier: schrijnwerker, meubelmaker. 1332 Gillot Lescrignier, Bergen (PIERARD).

 

FD

Lescroart

Lecroart, Ecrohart, Lescrauwae(r)t, Lescrouwaet, le Scrauwaet, Lescrooat, Ascrawat: BerN < Ofr. escroer: inschrijven op het Ofr. escroe: perkament, register; dat gaat terug op Ondl. skrôda, Mnl. schrode: strook perkament. BerN voor een klerk. In de Dauphiné was Le(s)croart een ambtelijke klerk (RIO 1955,68). Fr. écrouer: inschrijven op het (gevangenis-) register; dus ook: gevangenisklerk. – Lit.: KFV-Med. 1980, nr. 3,24. – BdS 1990, nr.z.

 

FD

Lescroart

Lescrouwaet, cf. Lecroart.

 

JG

Lescur(e)

zie De Lescure.

 

FD

Lescurieux

Descurieux, Lecureuil, Lecureur: Mfr. escurieu, Fr. écureuil: eekhoorn. BN naar de handigheid, beweeglijkheid. 1418 Jaques Descurieux, Dk. (TTT); 1497 Martin Ladent dit l’Escureux, Chauny (MORLET). De vorm Lecureur is Pic. hypercorrect.

 

FD

Lescut

cf. Lecut.

 

JG

Lescut

Lecu(t), Lecul: Ofr: l’escut, Fr. l’écu: schild. BerBN. 1312 Gorge Lescut, Ip. (MANTOU 1972,484).

 

FD

l-Escut

Escut, anc. forme de ecu. Désignat. de la monnaie d’or ornée de l’écu de France. 1. Car. mor. ,,L’H. riche ». N° 275. — 2. Pro­fess. Concessionnaire de la mon­naie ». N° 131.

 

EV

Lésée

Leseck, Lesecq, Lesecque, Lesèque. Surnom: fr. sec ‘maigre’ FEW 11, 584a.

 

JG

Lésée

Lesecq(ue), Lesèque, Leseck: BN Fr. sec: droog. Vgl. De Droog. 1264 Bernier le Sec, St-Q. (MORLET); 1399 Jehenne li Secque, Dk. (TdT).

 

FD

Leseigne

cf. Lesseigne.

 

JG

Leseigne

Lesseigne: 1. Wsch. var. van Lesenne. -2. Evtl. = Lesigne. – 3. Zie ook Lenseigne.

 

FD

Leseine

cf. Lesenne.

 

JG

Leseine

zie Lesenne.

 

FD

Lesellier

Lesseliers, -elliers. 1318 «Iakes le seliet» RegLaroche; nom de métier: fr. sellier ‘artisan qui fabrique des selles de cheval’ FEW 11, 422a, plutôt que moy. fr. seellier ‘fondeur de sceaux, de médailles’ FEW 11, 596a.

 

JG

Lesellier

zie Sellier.

 

FD

le-Sellier

Profess. Fabric. de selles.

 

EV

Lesemann

zie Lesman.

 

FD

Lesenec(h)al

zie Sénéchal.

 

FD

Lesenechal

Lesenecal (forme pic.). Nom de fonction: fr. sénéchal FEW 17, 70a.

 

JG

Lesenfan(t)s

-ents, zie Desenfants.

 

FD

Lesenfans

Lesenfants, -ents, Lesanfans. Nom de parenté collectif: les enfants’, cf. aussi Auxenfants et Desenffans.

 

JG

Lesenfans

zie Desenfan(t)s.

 

FD

Lesenne

Lesenne, Lescène, Lesène, Leseine, Lessenne, Lessennes. Surnom: p.-ê. var. de l’anc. fr. cisne ‘cygne’, cf. Lecène (Dauzat 98, v° Cesne); ou bien anc. fr. senne ‘assemblée (notamment des métiers)’ FEW 12, 497b, v° synodus. Cf. aussi Lessin(n)e.

 

JG

Lesenne

Lesenne, Licenne, Les(s)ène, Lessene, -em, Lessenne(s), Lescenne, Les(s)eine, Lesaine, Les(s)eigne: Volksnaam Ofr. saisne: Sakser. 1235 Johannes le Saisne, Noyon: 1259 Wiard li Saines, Laon (MORLET); ±1300 Marghe li Saine, Jehans li Saisnes, PdC (BOUGARD); 1400 Jaque li Sesne, Dk. (TdT); 1548 Lauwers Lessene, Ktr. (KW).

 

FD

Lesens

zie Lessens.

 

FD

Lèsent

cf. Lèsent.

 

JG

Lèsent

zie Saint.

 

FD

Lesèque

cf. Lesec(q).

 

JG

Léser

1. Passe-temps ou profess. Lezer, ,,Lecteur ». — 2. V. LEUD (Leuz).

 

EV

Léser

Lezer: BerN van de voorlezer, of wijnlezer. 1219 Conr. Léser, Nordhausen (BRECH.).

 

FD

Léser

Var. de Lesir(e) ?

 

JG

Leser(f)

zie Lecerf(f ).

 

FD

Leserève

Lescreve. Sans doute nom de pro­fession: adaptation (avec traduction de l’arti­cle) du NF flam. Deschrijver (= l’écrivain). –Cf. également: 1626 «Léonard le Scrivy» = «Lina le Sckrivy» = 1626-27 «Léonard! le Cri-vier» émigré en Suède (littér. : l’écrivier).

 

JG

Leseul

1541 «Cuelin le Seul» Cambron-St-Vin-cent, 1635 «Jacques Leseul» BourgNamur; surnom : fr. seul au sens de solitaire ou bien surnom d’enfant unique.

 

JG

Leseul

BN Fr. seul: alleen, eenzaam.

 

FD

le-Seul

Car. mor. ,,L’H.  solitaire ». N° 286. —Seur. V. Lesure(s).

 

EV

Leseultre

Sans doute nom de profession: adaptation (avec traduction de l’article) duNF flam. Desutter, Dezutter (= le cordonnier).

 

JG

Leseultre

W. adaptatie van De Sutter (HERB.).

 

FD

Leseur

-eure, cf. Lesur.

 

JG

Leseur

Lescure. Probabl. traduction du NF Van der Schure, cf. 1394 «Hannekin dele Scuere» Lauwe [FD], plutôt que nom d’origine: Les­cure (Ariège, Aveyron, Tarn) (Dauzat 385), qui ne s’expliquerait que pour un NF importé. Cf. aussi Escure.

 

JG

Leseur(re)

Leseure, Lezeure, Lesur(e), Lesseur(s), -eux, Lesceu(x), Leceux, Leseux, Laseur(e), Lazeur(e), Laceur, Laseux, Lasure, Lazoore: BerN Ofr. seurre, sure < Lat. sutor: naaier, schoenmaker. Vgl. Lesueur. ±1300 Rober le Sure, Artesië (BOUGARD); 1287 Ernoul li Sures, Dk. (TdT); 1395 Brosekin le Seure, Ip. (BEELE); 1739 Adriaen Laseu = 1757 A. Laseur, Ruiselede (KW II). Zie ook Lassue.

 

FD

Leseux

cf. Lesseux.

 

JG

Lesgardeur

BerN Ofr. esgardeur, Opic. eswardeur, Mnl. waerderre: opzichter, keurmeester. ±1300 le saiel d’un demi drap saielé par les eswardeurs (KCTD1977,218).

 

FD

Lesgardeur

Legardeur. Nom de profession: anc. fr. esgardeur, eswardeur, moy. pic. égardeur, ‘inspecteur (notamment dans les anciens métiers)’ FEW 17, 513a.

 

JG

Leshime

cf. Lehyme.

 

JG

Leshime

zie Lehyme.

 

FD

Lesieur

Lesieux, Leyssieux, Sieu(x), Sieuw(s), Sieur, Syeur, Desyeux: 1. Ofr., Opic. sieur, sieux < Lat. senior(em): seigneur. Vgl. De Heere. 1405 Jehan le Syeur, Comp. (MORLET); 1748 Pieter Sieux, Ledegem (COUSS.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Fieuw(s) en Sieuw(s). LG1982,107-8. – 2. Zie Lescieux.

 

FD

Lesieur

Lesir, Lesire, Lessir, Lessire, Lecire. 1280 «Nicolaus Lesirs» PolyptLiège, 1576 «Pierre Lesire» BourgNamur, 1602-3 «Franchois Lecire» TerriersNamur; nom de dignité: sire (cas sujet), sieur (cas régime) ‘seigneur’.

 

JG

Lesieux

Leyssieux. Var. du précédent ou bien de Lecieux.

 

JG

Lesigne

cf. Lecigne.

 

JG

Lesigne

Lecigne, S(u)igne: BN of huisnaam. Ofr. ci(s)ne, Fr. cygne: zwaan. 1343 Bertrand le Chisne, Chauny (MORLET).

 

FD

Lésine

Proven. Lesstnes (Loc.).

 

EV

Lesir

-ire, cf. Lesieur.

 

JG

Lesir(e)

Lessir(e), Lecire, Le(y)zier, Lazier, Sir(r)e: Fr. sire, onderwerpsvorm < Lat. senior. Vgl. Lesieur, De Heere. 1258 sire Vaas Dous, Atrecht (NCJ); 1576 Pierre Lesire, Namen (J.G.).

 

FD

le-Sire

Situat. sociale. ,,Le Seigneur ». N° 136.

 

EV

Lesjours

Nom d’origine: moy. fr. jour (= jour­nal), mesure agraire? Cf. aussi Lejour.

 

JG

Lesjours

zie Lejour.

 

FD

Leskens

Patr. Dim. van Germ. VN Lezzo, -so-afl. van Germ. leudi-naam. 1418 Leskin…ende Maertijnkin Strijppincx = Lessin, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Lesley

Leslie: PlN Lesley. 1272 Robert de Leslie (REANEY).

 

FD

Lesman

Lesemann, Les(s)meister: BerN Mnl. lesemeester, lesmeister: geestelijke die kloosterlingen in godgeleerdheid en wijsbegeerte onderwijst, leraar, lesgever.

 

FD

Lesne

Lesnes. 1569 «Lesne» Saint-Pol, 1820 «Lesne» Pas-de-Calais; Dauzat 385 (suivi par Carnoy 203) glose par une aphérèse de alesne ‘alêne’ (surnom de cordonnier), ce qui serait étonnant; p.-ê. hypocor. de Alêne, Hélène, ou à rapprocher d’anc. fr. esne, f. ‘vase à mettre du vin, cuve où se met la vendange’ GDf [MH].

 

JG

l-Esné

V. Laîné.

 

EV

Lesne(s)

Lesné: 1. Metr. Korte vorm van Alêne of Hélène (HERB.). – 2. Lees Lesné? Zie Laisnez.

 

FD

Lesneuck

Adaptatie van De Snoeck?

 

FD

Lesneuck

Probabl. semi-traduction de De Snoek [FD]

 

JG

Lesneyder, de

zie (de) Leersnijder.

 

FD

Lesny

Surnom de chantre : anc. liég. lesnier, w. liég. lès’ni, anc. fr. leçonnier ‘lutrin’ FEW 5, 234a.

 

JG

Leso

cf. Lesot.

 

JG

Lesober

zie Sober.

 

FD

Lesobre

13e s. «Goberons li Sobres» Laon; fr. sobre FEW 12, lOb, surnom de personne sobre, frugale, modérée.

 

JG

Lesoier

Probabl. nom de métier: w. soyeû ‘scieur (de long)’, cf. Soyeur.

 

JG

Lesoier

Soyeur(t), -eux: BerN van zager < Ofr. soier: zagen. 1331 Fremin le Soyeur pour bos soyer (om bout te zagen), Bergen (PIERARD); 1419 Nicaise le Soyeur, Dk. (TTT).

 

FD

Lesoil

Lecoil, Lesoil(l)e, Lessoille, Leswal: Ofr. soile, Fr. seigle: rogge. BerBN. 1268 Johannes dictus le Soile; 1260 Robertus au Soile, Laon (MORLET).

 

FD

Lesoil

Lesoile, Lesoille, Lessoil, Lessoille, Leçoil, Leswal. 1793 «Jean-Robert Lesoille (orig. de Tihange)» BourgLiège; surnom: anc. fr. soi/e’seigle’FEW ll,360b.

 

JG

le-Soil(e)

Proven. Le seuil. Caractér. d’une habitation. N° 248. Synon. flam. : Van den Dorpel.

 

EV

Lesoin

Le Soin, Lessoin. sans doute aussi Lessone. 16e-18e s. «Lesoin» Verviers; p.-ê. de fr. soin, w. sogne, surnom d’un homme soigneux; ou bien var. graphiques de Lesoinne [JL, NFw].

 

JG

Lesoin(g)

Lessoin, Lessone, Soin(s): Ofr. soigne, soing: zorg, kommer. BN. Vgl. Sorg. 1325 Jakemart Sayn de Saint Symphoriien = Jakemars Soyns; 1326 Pierars Songnes, Bergen (PIERARD).

 

FD

Lesoinne

Soinne: BN of huisnaam. W. swéne, Fr. cigogne < Lat. ciconia: ooievaar. 1355 Henri Chiwongne; 1447 Oliverus de Ciconia, Luik (J.G.).

 

FD

Lesoinne

w. (Liège) Lèswène (NF plutôt verviétois). 1533 «Johan le Soen» GuillLiège, 1722 «Leswenne», 1733 «le Soyne», 1753 «Abraham Lesoinne (orig. de Melen)» Bourg-Liège, cf. aussi 1355 «Henri Chiwongne», 1447 «Oliverus de Ciconia» GuillLiège, 1519 «Collin de Choene» BourgNamur; p.-ê. d’un nom d’enseigne (À la Cigogne) mais un sur­nom est aussi possible, pour une femme maigre, élancée, une femme hébétée, etc., cf. w. arch. swéne (var. : w. malm. ciwagne) ‘cigo­gne’ FEW 2, 665-6 (aussi ALW 8, 214b-215a), par ex. dans le topon. w. à nid dès swénes, à Bovigny (cf. É. Legros, EMVW 6, 241-3 et 13, 95-97). Cf. aussi Lesoin et Soinne.

 

JG

Lesoir

1. Oudw. soir: schoonvader. Vgl. Beaupère. – 2. Fr. sor, W. soir: bruingeel. vgl. Lesort 2. (J.G.).

 

FD

Lesoir

Nom de parenté : anc. w. soir ‘beau-père’ FEW 12, 15b; ou bien anc. w. soir, anc. fr. sor ‘jaune brun’ FEW 17, 18a.

 

JG

le-Soir

1. Car. mor. ,,L’H. qui ne se montre que le soir ». Ou bien : ,,H. sombre ». — 2. V. Lissoir (Fausse régression). N° 83. -Sourd. Car. phys. ,,L’H. sourd ou dur d’oreille ». Nos 250, 262.

 

EV

Lesort

1. Ofr. sord, sort, Fr. sourd: doof. BN. Vgl. Dendooven. 1258 Johannes li Sors, Luik (AVB); 1333 Pierart le Sourt, Bergen (PIERARD). – 2. BN Ofr. sor: bruingeel, blond, kastanjebruin. Leso(t): BN voor een zot, gek. Vgl. De Sot. 1275 Thiri le Sot, Baffe (VR i84r°); 1295 Symon dictus le Sot, St-Q. (MORLET).

 

FD

Lesort

1258 «Johannes li Sors» = 1268 «Jehanz li Sorz», 1280 «Tiris li Sors de Corduenerie» PolyptLiège, 1333 «Pierart le Sourt» Comp-tesMons, 1525 «Wamotte le Sourt» Bourg­Namur; surnom: anc. fr. surt, sort, fr. sourd ‘qui n’entend pas ou qui entend peu’ FEW 12, 452a; ou bien var. de Lesoir (ci-dessus).

 

JG

Lesot

Leso. 1275 «Thiri le Sot» Baffe, 1295 «Symon dictus le Sot» St-Quentin; surnom: fr. 50/FEW 12, 508b.

 

JG

Lesouple

BN Ofr. sople: nederig, onderworpen, onderdanig, terneergeslagen.

 

FD

Lesouple

Le Souple. Surnom: anc. fr. souple ‘qui s’incline, humble, suppliant; abattu, triste’FEW 12, 447a.

 

JG

Lesoye

Lessoye. NF attesté à Ligny en 1728 et à Grand-Halleux en 1655, d’où le topon. Mont-le-Soie, w. amon l’ sôye (BTD 40, 59); surnom d’ouvrier: w. et pic. soye, sôye ‘scie’, cf. ALPie 294 et BTD 36, 252 [MH], à rap­procher des NF hennuyers Delassoie, -oye.

 

JG

Lesoye

zie Delassoye.

 

FD

Lespagnard

Ethnique: anc. pic. espai(n)gnart, espaniard ‘espagnol’ Gdf 3, 505 [MH].

 

JG

Lespagnard

Lespagne: Spanjaard, uit Spanje.

 

FD

Lespagno(u)l

Lêpagnol, Spano(s), Spanneut,

 -u(e)t, Spanu: Volksnaam van de Spanjaard. Ofr. espagnol, -eul, -ot. 1275 Thumas Spaigneus =

Espaignaus, Lessen (VR 104 v°, 1071*); 1385 François Lepagneul (MARCHAL); 1390 Davyt Spanieu, St.-Win. (VERGR. 1968); 1496 Jehan Lespaignot, Dk. (TTT); 1523 Joannes Spanneut, Kassel (MULIII); 1560 Guilialme Spanhuyt, Ip. (IAYVI).

 

FD

l-Espagnard

Origine. L’Espagnol. N° 220. — 2. Car. mor. L’espagneu (Dialecte), ,,Le parcimonieux, l’avare ».  (Suffixe péjoratif). N° 270.

 

EV

Lespagne

1766 «Nicolas Delise dit l’Espagne (orig. de Namur)» BourgLiège; (originaire de) l’Espagne ou, plus généralement, surnom de qqn qui habitait une localité dépendant politiquement de l’Espagne (par rapport à la Principauté de Liège), qui avait fait un voyage dans ce pays, etc. [JL, NFw], cf. Despagne. -Secondairement, nom d’origine représentant w. lès spâgnes, littér. «les épargnes», par ex. «le bois l’Espagne» à Antheit [JL, NFw2].

 

JG

Lespagnol

Lépagnol. Ethnique : fr. espagnol.

 

JG

L’espé

l’Espé, Lespes, Lepee, Lepée, L’Epée, Lepez: i. Ofr. espe(i)s, Fr. épais: dik, breed. BN. Zie ook Lespoix. 1295 Johannes dictus Lespes, St-Q. (MORLET). – 2. Ofr. l’espée, Fr. l’épée: het

zwaard. Huisnaam. Vgl. Delepee.

 

FD

L’Espé

Var. de Lespes (= l’épais) plutôt que de Lepée (= l’épée) [JL, NFw]. Cf. aussi Lispet.

 

JG

Lesperoy

Onduidelijk. Verhaspeling van Lespinoy? Of L’espéré: de verhoopte? Vgl. Lespérat (DAUZAT).

 

FD

Lesperoy

Sans doute surnom: moy. fr. esperoit ‘poignard, grand couteau’ Gdf 3, 525; FEW 23, 134a [MH].

 

JG

l-Espéroy

Proven. Espierres (Loc.), avec suff. d’orig. N° 211.

 

EV

Lespes

cf. Lespoix.

 

JG

l-Espès

Car. phys. ,,L’épais »  (Anc. fr.). N° 259.

 

EV

Lespilette

Anc. fr. espillette, dimin. de espi(e) ‘lance’, cf. Spilette.

 

JG

Lespilette

zie Spilette.

 

FD

Lespinay, de

zie Despinoy.

 

FD

Lespineux

Lespinois, -oy. Nom d’origine: w. topon. spineû ‘épinaie’ (collectif); cf. aussi Lepinois, -oit.

 

JG

Lespineux

PlN W. Spineû: plaats waar doornstruiken groeien. Vgl. Despinoy.

 

FD

l-Espineux

V. Epine.

 

EV

Lespinne

W. spine, spène ‘épine’, nom d’ori­gine; cf. Delespinne.

 

JG

Lespinne

zie Delépinne.

 

FD

Lespinois

-oy, zie Despinoy.

 

FD

Lespir

Lespire. Surnom: anc. fr. espir ‘souffle, haleine; esprit’, w. (Malmedy) spîr, w. liég. spér ‘esprit (revenant)’ FEW 12, 191b, au fig. ‘décharné’ DL 608b; p.-ê. nom d’enseigne, cf. 1476 «Maison (…) à présent appellée au Saint-Espir» (Renard, BTD 26, 272).

 

JG

le-Spir

Proven. Le Spir, ruisseau à Espierres (Loc). N° 230.

 

EV

Lespir(e)

Lespier: Ofr. espir, Fr. esprit: geest. Vgl. Espri(e)t, De Geest. 1197 Hugone Lespir, Cysoing (SMTI).

 

FD

Lesplingard

Lesplingart. Surnom: anc. fr. espringale ‘grosse arbalète sur roue, machine à lancer des pierres’ (aussi une forme de danse où l’on saute), fr. espingard ‘sorte de petit canon’Gdf, FEW 17, 189.

 

JG

Lesplingart

-ard: Ofr. espringale, -garde, Fr. espingard: belegeringstuig, katapult. Zie Springael.

 

FD

L’Espoir

Fr. l’espoir, surnom de militaire, de domestique, etc.; ou bien réinterprétation de Lespoix [FD].

 

JG

Lespoix

Lespes. Cf. 1295 «Johannes dictus Lespes» Saint-Quentin; surnom: anc. fr. es-pois, espes, fr. épais ‘gros’ FEW 12, 198a; cf. aussi Lepoix.

 

JG

Lespoix

L’Espoir, Despois, Lepoix, Lepoir: Ofr. espois, espes, Fr. épais: breed, dik. Vgl. De Bree, L’espé. BN.

 

FD

Lesquelen

1820 «Lesquelin; Squelin» Pas-de-Calais; surnom: w. skèlin ‘escalin (pièce de monnaie)’ FEW 17, 32a.

 

JG

Lesquien

cf. Lekien.

 

JG

Lesquien

zie Lechien.

 

FD

Lesquoy

Lesquois: Spelling van de Fr. FN Lequoy, Lecoy, d.i. le coi < Lat. quietus: kalm, rustig. BN (DNF).

 

FD

Lesquoy

-ois. Surnom: p.-è. anc. fr. esquoi ‘abri’ (cf. P. Ruelle, Vocab. 10) ou anc. fr. escois, m. ‘barque’ Gdf [MH].

 

JG

Lessage

cf. Lesage.

 

JG

Lessage

V. Lesage.

 

EV

Lessage

zie Lesage.

 

FD

Lessain

Surnom: fr. sain ou saint, mais aussi var. possible de Lessens, -ent.

 

JG

Lessain

zie Saint.

 

FD

Lessard

Lessart. Probabl. fr. l’essart, w. lisârt, etc., nom d’origine.

 

JG

Lessart

-ard: PlN L’essart: rode; zie Desart.

 

FD

Lesscha(e)ve

zie Lestaeghe.

 

FD

Lesseigne

Leseigne, Lesseine, Lanseigne. Sur­nom: w. èssègne, fr. enseigne FEW 4, 714b.

 

JG

Lesseigne

zie Leseigne.

 

FD

Lesseine

zie Lesenne.

 

FD

Lessel(l)iers

zie Sellier.

 

FD

Lesseliers

Lesselliers, cf. Lesellier.

 

JG

Lessen, van

PlN Lessen, Fr. Lessines (H). 156 e. Heine van Lessene, Mb. (A.BAERT).

 

FD

Lessène

-ene, -enne(s), zie Lesenne.

 

FD

Lessenne

-ennes, -ene, cf. Lesenne plutôt que Lessine(s).

 

JG

Lessenne(s).

Proven.   1.  Loc.  fr. — 2. V. Lessines.

 

EV

Lessens

Lessent. Peut-être fr. sens, w. sin(s), surnom pour un homme de bon sens?

 

JG

Lessent

zie Saint.

 

FD

Lesser, (de)

Afl. van Mnl. lesschen, lessen: blussen, uitdoven. BerN van de blusser, brandweerman. Vgl. D. Lescher, Lôscher, Lesch(en)brand.

 

FD

Lesseur(s)

-eux, zie Leseur(re).

 

FD

Lesseux

1688 «François Lesseu» BourgNamur; nom d’origine: Lesseux (Vosges) ou bien: de le Sewe (M.-A. Arnould, dans Mélanges Mi-chaëlsson, 23, note 60); cf. aussi Leceux.

 

JG

Lessine

-es, Lessinne, -es. 1275-76 «Jehennés de Lésines» RegTournai, 1308 «Thumasde Lessines», 1309-10 «Jehans de Lesinnes» ComptesMons; nom d’origine: Lessines, à l’sine (Ht). Cf. aussi Lesenne, Lessenne.

 

JG

Lessines.

Proven.  Loc.  Synon. : Lassine,  Delsine,  Delsenne,   Lessenne(s).

 

EV

Lessinne(s)

Lessine(s): i. Zie De Lessines. – 2. Grafie voor Le Sine. Ofr. ci(s)ne, Fr. cygne. Zie Lesigne.-3. Evtl. var. van Lesenne.

 

FD

Lessir

-ire, cf. Lesieur, Lesire.

 

JG

Lessir(e)

zie Lesire.

 

FD

Lessius

Humanistennaam van de theoloog Léonard Leys (Brecht 1554 – Leuven 1623).

 

FD

Lessmeister

zie Lesman.

 

FD

Lessoil

-oille, cf. Lesoile.

 

JG

Lessoil(le)

zie Lesoil.

 

FD

Lessoin

cf. Lesoin.

 

JG

Lessoin

Lessone, zie Lesoin(g).

 

FD

Lessonaux

Nom d’origine: w. topon. ônê ‘petit aulne’ (au plur.).

 

JG

Lessone

cf. Les(s)oin?

 

JG

Lessoye

cf. Lesoye.

 

JG

Lessoye

zie Delassoye.

 

FD

Lessuis(s)e

zie Lesuis(s)e.

 

FD

Lessuise

Lessuisse, Lesuise, Lesuisse, w. nam. Lèswisse. 1530 «Pierlo Le Suisse» Bourg­Namur, 1546 «Hulin le Suisse» Pumode, 1578 «Jean Lesuisse», 1602-3 «Jacques Gillain dit le Suisse», 1612 «Jean Lesuis» Terriers-Namur, 1613 «Haulain Le Suisse», 1645 «Catherine Lesuis» BourgNamur; ethnique: originaire de Suisse ou bien soldat mercenaire, à l’uniforme coloré [suisse, avec le sens de ‘gardien d’une église, bedeau’ ne date que de 1798]. Le sobriquet peut également faite référence à un sens figuré (comme boire comme un Suisse, beaucoup, FEW 17, 61) et donc avoir été attribué à un ivrogne, ainsi à Olne: 16.5.1778 «Jacques Begen dit le suis­se», 13.7.1778 «outre que le susd. Mossayest une ivrogne, il est d’ailleurs qu’il ne parle que sur l’oui-dire d’un autre coquin surnomé par dérision le suisse, dont la vie est un tissu de brigandages (…), en un mot ce Begen est reprochable d’un bout à l’autre comme étant un homme hors de toute considération, de l’espèce la plus crapuleuse, un menteur, une ivrogne (…)» [JL, NFw2].

 

JG

Lestabel

Lestavel. Surnom : moy. néerl. stabet ‘stable, ferme’, cf. aussi Destabele; ou bien anc. fr. estavel ‘cierge’, surnom de chandelon,

 

JG

Lestable

Lestabel, Lestavel, Lastavel: BN Fr. stable: stabiel, vast. Vgl. (de) Stabel.

 

FD

Lestaeghe

Lestage, Lesthaeg(h)e, Listhaeghe, Lesscha(e)ve: PlN < l’estage: estrade, podium, steiger. Fr. étage. 1728 Joa. Ant. Letaghe, Kassel (MUL VII). Maar aangezien in oud schriftdecen de t erg gelijkend waren en aanleiding gaven tôt verkeerde lezing, kan De l’Estage ook wel een verkeerde lezing zijn van De l’escage, verfransing van Van der Schage (zie Verschaeve), vgl. 1378 Testart de l’Escaghe = 1388 Testart de Lesthave, St.-0maars (DF XIV).

 

FD

Lestaeghe

V. LEEST.

 

EV

Lestarquis

Lestarquit, Lestarquy, Lesterquy. Surnom: anc. fr. estargi, pic. éterqui ‘raide, rigide (d’un corps humain)’ FEW 17, 223a, issu du verbe (s’)esterchir ‘s’affermir, se re­dresser’, tourn. esterkir Gdf 3, 609 [MH].

 

JG

Lestarquis

-uit, -uy, Lesterquy: BN Ofr. estargi, Pic. éterqui: stram, stijf. 1400 Jean le Estarkis, 1412li Estarkis, Wodecq (IAG); 1419 Colart li Estarkis (GAD.II).

 

FD

Lestavel

cf. Lestabel.

 

JG

Lestavel

zie Lestable.

 

FD

Lesterquy

cf. Lestarquis.

 

JG

Lestesse

Surnom: probabl. qualité de celui qui est leste [mais ce dérivé n’est pas attesté dans FEW 16, 469a].

 

JG

Lestez

-ée: 1. Zie Delestrée. – 2. Ofr. estreit: smal. BN. 1266 Beatris li Estree, Atrecht (NCJ).

 

FD

Lesthaeg(h)e

zie Lestaeghe.

 

FD

Lestiboudois

Nom d’origine, probabl. en Nor­mandie (Morlet 621).

 

JG

Lestiboudois

Normandische FN les Tiboudois, afgeleid van VN Tiboud, Dibboud (DNF).

 

FD

Lestienne

L’Estienne,  Letienne. Article le + prénom Etienne ou bien w. tiène ‘colline’.

 

JG

Lestienne

Proven.   Estinnes    (Loc. Anc. Lestines).

 

EV

Lestienne

zie Estienne, Delestienne.

 

FD

Lestoquoy

PlN L’Estoquoy in Fournes (Nord), Fruges (PdC) < stoketum, Ndl. Stokt < stok: boomstronk (TW). Vgl. Destoquay. 1275 delésle Stocoit; au Stocoit.-.Mahiu do Stocoit, Schorisse (VR 8 v°-9); 1392 van Jehanen Delestocquoit, Ktr. (SRf°8).

 

FD

Lestra(e)de

Lestraete, Lestrat(e), Strade: PlN Mfr. estrade: straat. Vgl. Delestrée.

 

FD

Lestrade

Lestrate,  Lestrat. Nom d’origine: moy. fr. estrade ‘route, rue’.

 

JG

l-Estrade

Proven. (Bas latin, strata).,,Voie dallée ». Syn. : Estrée.

 

EV

Lestrez

Peut-être nom d’origine: anc. fr. estrée ‘chemin’ précédé de l’article, cf.  Delestrée [JMP].

 

JG

Lesueur

cf. Lesur.

 

JG

Lesueur

Sueur: BerN Ofr. sueur < Lat. sutor: Mnl. zutter, schoenmaker. Vgl. De Sutter, Leseur(re). 1298 Adam le Sueur; 1294 Joh. Zutere = 1298 Job. le Sueur, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Lesuffleur

Surnom: var. régionale (normande?) defr. w#7ewr (Dauzat 386).

 

JG

Lesuis(s)e

Lessuis(s)e, Suisse: Volksnaam Fr. Suisse: Zwitser. 1530 Pierlo le Suisse, Namen (J.G.).

 

FD

Lesuisse

cf. Lessuisse.

 

JG

le-Suisse

1.   Proven.   ,,De  Suisse ». N°   219.   —   2.   Profess.   ,,Suisse

d’égilse ». N°  145.

 

EV

Lesur

-ure, Leseur, -eure, Lezeure, Lesueur, Le Sueur. 1272 «lohanni Lesur» PolyptVillers, 1273-80 «Colart le sure d’Antoing» FriedenTournai, 1426 «Colart Leseure» Taille-

Soignies, 1623 «Jean Lesure (en lat. : Surius)» curé de Purnode ; nom de profession : anc. fr. seurre, sure ‘cordonnier’ FEW 12, 480b, v° sutor. Cf. aussi Lasure.

 

JG

Lesur(e)

zie Leseur(r)e.

 

FD

le-Sur(e)

1. Car. mor. L’H. sûr de lui-même. — 2. Profess. Le Sueur,

,,Le cordonnier ». N° 16l.

 

EV

Leswal

cf. probabl. Lesoil(e) ou Lewalle.

 

JG

Leswal

zie Lesoil.

 

FD

Lesy

Lezy. 1820 «Lesy» Pas-de-Calais; Dauzat 389 glose Lézy par: originaire d’Ezi (Eure) ou d’Aisy (Aisne, Côte-d’Or, Yonne), tandis que Debrab. 380 explique ces noms par le moy.

néerl. log(i)e, équivalent d’anc. fr. loge (cf. Deloge), ouest-flam. logie (prononcé lozie). Cf. aussi Lizy.

 

JG

Lesy

zie Deloges.

 

FD

l-Et(h)e

Proven. Ethe (Loc.), avec suff. -é (-ah), d’orig. N° 211.

 

EV

Leta

cf. Letar(d).

 

JG

Letaille

Cf. 14e s. «maistre Heyne Letalhe» CensHuy; nom d’origine:  (avec le, article fém.) fr. taille, cf. Lataille.

 

JG

Letailleur

Letaillieur, zie Tailleur.

 

FD

Letainturier

cf. Leteinturier.

 

JG

Letainturier

Leteinturier: Fr. BerN van de (laken)verver. Vgl. Taintegnier.

 

FD

Letanche

Letange: PlN Létanche (Savoie) (DNF).

 

FD

L’Etang

Fr. l’étang, comme nom de résidence.

 

JG

L’Etang,

zie Delétang.

 

FD

Letange

Var. du suivant? Ou bien traduction fr. du NF flam. Detangh.

 

JG

Letangre

1308 «maistres li Tancres» Comptes-Mons; surnom:  anc. pic.  tangre ‘désireux, impatient’ FEW 17, 306b, cf. aussi Tangre.

 

JG

Letangre

Tangre, Tanger: BN Opic. tangre: verlangend, ongeduldig. 1308 li Tancres, Bergen

(J.G.).

 

FD

Letar

Létard, Letard, Leta. Probabl. var. de Léotard ou Liétard.

 

JG

Létard

Letar(d), Leta, Lataer: 1. Zie Léotard. – 2. L’estard: treuzelaar, die te laat komt. BN. 1448 Raoul Lestart, Comp. (MORLET).

 

FD

Letargez

Létargez. Surnom : part, passé d’anc. fr. estargier, atargier ‘s’attarder’ FEW 13/1, 117b, au sens de ‘attardé, retardé; interdit,

troublé’Gdf[MH]. Letawe. De w. liég. tawe ‘tuffeau’ FEW 13/2, Ib, comme surnom d’ouvrier ou nom de résidence.

 

JG

Létargez

Letargez: BN voor iemand die altijd te laat komt. Létargez < l’estargé, volt. dw. van Ofr. estargier: zich verlaten (FEW XIII,(…)).

 

FD

Letawe

PlN LU W. tawe: tufkrijtsteen (HERE.).

 

FD

le-Tawe

Dial. Rue des Tawes à Liège. Le Taweu, ,,Le tueur ». N°268.

 

EV

Lété

Lete, Lethé, Letté: Fr. été: zomer. BN. Vgl. De

Zomer.

 

FD

Lété

L’Eté, sans doute aussi Letté. Sans doute surnom: fr. été (Vincent 90); comp. L’Hiver.

 

JG

Letecheur

Letècheur, Letêcheur, Leteheux. 1289 «Magins li femme Servais le Tesseur» CensNamur, 1444 «Magritte qui fut femme Johan le Tesseur» TerreJauche, 1449 «Anseau le Teisseur» AidesNamur, 1472 «Jehan le Texeur» DénLaroche, 1504 «Hacquimot Le Tesseur» BourgNamur, 1517 «Jehan le Tes­seur» GuillLiège, 1522 «Collin Le Tescheur» BourgNamur, 1540 «Thiri le Tesseur» Cart-Ciney, 1583 «Loren le Texheur» Montegnée, 1664 «Jean Le Techeu» BourgNamur; nom de profession: w. nam. tècheû, w. liég. tèheû ’tisserand’ FEW 13/1, 29Ib, cf. 1406 «Gerars de Tamines li tesseurs de toilez» GuillLiège.

 

JG

Letecheur

Leteheux: BerN N W. tècheû, LU W. tèheû: wever. 1289 Servais le Tesseur, Namen (J.G.).

 

FD

le-Techeur

-Tel(l)ier. V. Tisse­rand.

 

EV

Leteiller

Zie Tellier.

 

FD

Leteinturier

Letainturier. Nom de métier: fr. teinturier.

 

JG

Leteinturier

zie Letainturier.

 

FD

Letel(l)ier

Zie Tellier.

 

FD

Letelier

Letellier, Le Tellier, Lettelier. 1279-80 «Cokeaus li Teliers» RegTournai, 1279-81 «Gifrois li Teliers» «Noulés li Tiliers», «Je-hans li Tilliers» ComptesMons, 1365 «Pier. le Tellier tellier» TailleMons, 1426 «Hanin le Tellier» TailleSoignies, 1449 «Rassorte le Tellier» AidesNamur, 1509 «Maroie Le Tillier», 1513 «Maroie Le Tellier» BourgNamur, 1623 «Lambert le Tellier» DénChimay; nom de profession: fr. tellier ’tisserand de toile’ FEW 13/1, 160b.

 

JG

Letems

Peut-être surnom: fr. temps; comp. les NF Bontemps, Bontems et Fortemps.

 

JG

Letems

zie Laitem.

 

FD

Leten

-ens, cf. Leeten.

 

JG

Leten(d)re

Tandre, Le Tanter: BN Ofr. tenre, Fr. tendre: teder, zacht. 1631 Jacques le Tendre, Ktr. (KW).

 

FD

Leten(s)

Letten(s), Leeten: Patr. Vleivorm van een Germ. leudi-naam, zoals Lietaerd: Let(t)ardus (Dip.). 1281 Lambinus Letting; 1399 Jehan Lettin, Ip. (BEELE); 1595 Jan Letins, Bg. (SCHOUT. II).

 

FD

Letendre

Letenre (forme dialectale). Surnom (avec sens physique ou moral): anc. fr. tendre ‘mou, lent’, w. tinre FEW 13/1, 205b.

 

JG

Letenneur

Probabl. nom de métier: fr. tanneur.

 

JG

Letenneur

zie Tanneur.

 

FD

Letenre

cf. Letendre.

 

JG

Letent

Peut-être semi-traduction du NF flam. De Tand(t), comp. Ledent.

 

JG

Letent

zie Laitem.

 

FD

Leterm(e)

zie Duterme.

 

FD

Leterme

Leterm (NF de la région de Comines). Probabl. nom d’origine ou de résidence, d’après fr. dial. terme ‘tertre, colline’ corresp. à w. tiène, tier, cf. Duterme.

 

JG

Leterrier

Anc. fr. terrier ‘seigneur terrien, justi­cier’, comme nom de fonction.

 

JG

Letertre

Nom de résidence: fr. tertre ‘éminence’.

 

JG

Letertre

zie Dutertre.

 

FD

Letesson

17e-18e s. «Letesson» Petit-Rechain; surnom: w. liég. tesson ‘blaireau’ FEW 13/1, 145a.

 

JG

Letesson

BN LU W. tesson: das (HERB.)? M.i. veeleer reïtiterpretatie van Letisson (zie Letihon): Dietser. 1289 Watiers li Tissons, Namen (J.G.).

 

FD

Letestu

zie Testu.

 

FD

Leteu(i)l

PlN Letheuil, Letheux: thil, tilleul: linde (DNF).

 

FD

Leteuil

Var. de Letheuil, que Dauzat 386 expli­que par un nom d’origine: Le Theuil (Eure-et-Loir, Haute-Loire, etc.).

 

JG

Leteul

(NF de Charleroi; aussi en Gaume). Peut-être d’anc. fr. esteule, pic. éteûle ‘paille, chau­me’; ou bien de lorr. éteûle ‘sourd’ FEW 21, 334a, ‘maladroit’ FEW 22/1, 90a.

 

JG

Létévé

cf. Létuvé.

 

JG

Létévé

Létuvé: Var. van Letevé, Letévet, Lestevet, Leuteuvé in PdC 1820 (BERGER). Patr. Fr. Iw. le+ Estevet, dim. van VN E(s)tienne; zie Estevez i.v. Estienne. Vgl. Fr. FN Thevet.

 

FD

Letexier

Cf. Tessier, nom de métier : tisserand.

 

JG

Letexier

zie Tissier.

 

FD

Lethé

Lethe. Var. de Lété.

 

JG

Lethé

zie Lété.

 

FD

Lethem

Léthem, cf. Laitem.

 

JG

Lethem

zie Laitem.

 

FD

Lethen

Spelling van Leten of Lethem.

 

FD

Lethielleux

cf. Thieuleux.

 

JG

Lethielleux

zie Tilleul.

 

FD

Lethien

Letient (par réinterprétation). Pourrait représenter la forme pic. de fr. chien, rouchi tien (Hécart, 453), tourn. tyin, tchin [MH].

 

JG

Lethien(ne)

zie Estienne.

 

FD

Lethier

Letier, Letiere. Nom d’origine: w. liég. lier ‘tertre’ ; cf. Dernier.

 

JG

Lethier

zie Dethier(s).

 

FD

Lethis(t)

zie Letist(e).

 

FD

Lethist

cf. Letist(e).

 

JG

le-Thist

-Tihon. Orig. ,,Le Thiois,  le Flamand ». Synon. : Letige.   N°

224.

 

EV

Lethueur

Fr. tueur, à moins qu’il ne s’agisse d’une réinterprétation d’un NF proche.

 

JG

Lethueur

Le Tueur: de doder? M.i. veeleer reïnterpretatie, b.v. van Letilleu (zie Lethielleux)

 

FD

Lethuillier

Nom de métier: fr. tuilier, avec h graphique.

 

JG

Lethuillier

zie Tuilier.

 

FD

Letienne

cf. Lestienne.

 

JG

Letienne

Letient, zie Estienne.

 

FD

Letient

cf. Lethien.

 

JG

Letier

Letiere, cf. Lethier.

 

JG

Letier

zie Dethier(s).

 

FD

Letiere

zie Litière.

 

FD

Letiexhe

au cas régime: Letihon, Letixhon. 1289 «Watiers li Tissons» CensNamur, 1390-94 «Johan le Tixhon de Montegneez» Monte-gnée, 1472 «Claux le Tisson» DénLaroche, 1474 «Egidius dictus Gilhe le Tixchon» Prin-cipLiège, 1528 «Jehan le Tixon» DénHouf-falize, 1530 «Jean le Tixhon» La Gleize, 1560 «Jehenne Le Tichon» BourgNamur, 1571 «Abeuse la fille le Tichon» La Gleize, 1659 «Piron le Tichon» DénSalm, 1734 «Jacob le Tixhon» = 1745 «Jacob Tixhon» = 1746 «Jacob Louxen» Basse-Bodeux (comm. J.-C. Micha); ethnique: w. tîhe, tîhon ‘thiois’, cf. Ti(x)hon, etc.

 

JG

Letihon

Letixhon, Letiexhe,Ti(x)hon,Texhon,Tyhon, Tichon, Tychon: Volksnaam W. tthe, tihon, Pic. tichon, Fr. thiois: Diets, Duits. 1370 Goffines li Tixhons, Jehay (CSP); 1443 Henrar le Tiexhon, Luik(BODY).

 

FD

Létique

BN Fr. étique: mager, slecht uitziend (J.G.).

 

FD

Létique

Letique. Surnom: fr. étique ‘très maigre et de mauvaise mine; mesquin, insuf­fisant’, w. liég. étique ‘maniaque, scrupuleux minutieux à l’excès’ FEW 4, 396a [JL, NFw2].

 

JG

Letist

Letiste, Lethist. 1289 «Lambotte des Monchias et Letisse», «Letisse et Jehans Granvarles» CensNamur; nom de profession: anc. fr. tistre ’tisserand’ FEW 13/1, 290-1. Cf. aussi Lothis(t).

 

JG

Letist(e)

Lethis(t),Tist(e), Lothis(t): BerN W. vormen van Ofr. tistre: wever.

 

FD

Letixhon

cf. Letiexhe, Letihon.

 

JG

Letixhon

zie Letihon.

 

FD

Leto

zie Letot.

 

FD

Leto(t).

V. LEUD.

 

EV

Letocard

-art, Létoquart: L’Estocard < Ofr. estoc < Ondl. stok: boomstronk, stok, zwaard. BN. Vgl. Stockart. 1295 Balduinus dictus Estokart, St-Q. (MORLET).

 

FD

Letocart

Letoquart, Lé-. Pour Dauzat 387, ce serait un surnom péjoratif d’homme d’armes, cf. Lestocq, tandis que pour Edg. Renard, il s’agirait de w. *tokâ, péjoratif de w. tokeû ‘celui qui attise, qui active le feu’ (BTD 26, 261). Sont attestés: fr. estocard ‘perche ser­vant à arranger le charbon dans un haut four­neau’ FEW 17, 243b, et (Provins) tocard ‘arbre étêté’ ibid., 238b. Cf. aussi Stoquard, Stokard.

 

JG

Létoffé

BN l’étoffé: goed voorzien, gestoffeerd (DNF).

 

FD

Létoffé

Letoffé. Pour Morlet 623, surnom: fr. étoffé ‘bien garni, bien muni, opulent’.

 

JG

Letombe

Avec article fém. le, fr. tombe (nom d’origine).

 

JG

Letombe

zie Latombe.

 

FD

Leton

Letont. Surnom: anc. fr. ton ‘tonnerre’ou surnom de musicien: fr. ton (en musique). Cf. également Laton.

 

JG

Leton(t)

Le Teun: Ofr. ton: donder. BN.

 

FD

Letoquart

Letoquart, cf. Letocart.

 

JG

Letoquart

zie Letocard.

 

FD

Letor

1628 «Joan Le Thoor» = 1635 «Johan le Thoor» émigré en Suède; surnom: anc. fr. tor ‘taureau’ FEW 13/1, 130a; cf. aussi Letors, Letort.

 

JG

le-Tor

Car.   phys.   Le   tort,    ,,Le tortu ». N° 261.

 

EV

Letor(s)

Letort, Letord: 1. Ofr. tor: stier. BN. Vgl. Stier. – 2. BN Ofr. tort: misvormd, mismaakt.

 

FD

Letoret

 (NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse). 1773 «Letoret» Fontaine-Valmont; surnom: peut être dial. fr. étoré ‘bien pourvu, garni’ FEW 4, 722a.

 

JG

Letoret

-ey, zie Estoret.

 

FD

Letorey

 (NF liégeois). Sans doute w. liég. tore ‘taureau’ DL 664b.

 

JG

Letors

Letort. Surnom: anc. fr. tors, moy. fr. tort ‘tordu, difforme’ ; ou bien var. de Letor. Pour une approche globale des résultats de l’étymon tortus, cf. DicPatRom 1997, 282-294.

 

JG

Letot

Leto (NF de la région montoise et du Hainaut). Sans doute surnom affectif, de pic., rouchi èto ‘souche’ FEW 17, 238; comp. leNF Stocq et var. [JL, NFw].

 

JG

Letot

Leto: 1. PlN Le Tôt (Normandie). – 2. Létot < l’estolt, Germ. stolt (D. stolz, Ndl. stout): stoutmoedig, durvend (DNF).

 

FD

Letouche

cf. Latouche.

 

JG

Letouche

zie Latouche.

 

FD

Letourneur

Nom de métier: fr. tourneur.

 

JG

Letourneur

zie Tourneur.

 

FD

Letranchant

zie Tranchant.

 

FD

Letranchant.

Ellipse d'(écuyer) tranchant, cf. Tranchant.

 

JG

Letronne

Probabl. w. tron.ne, fr. tremble (nom d’arbre), comme nom de résidence.

 

JG

Letronne

W. tronne, Fr. tremble: esp (boom) (J.G.).

 

FD

Letroye

1265 «Frankes li Troie» CensNamur, 1272 «Henricus dictus Troie de Lagenrode» PolyptVillers; surnom: sans doute (avec le, article fém.) w. trôye ‘truie’; aussi, au fig., anc. fr. troie ‘machine de guerre lançant des pierres’, etc. FEW 13/2, 315b.

 

JG

Letroye

Letrouit: Ofr. truie, troie, W. trôye: zeug, katapult. Vermoedelijk BerBN voor de bediener van het werptuig. Vgl. Dondaine, Selschotter, Latruwe. 1269 Gerart le Truie, St-Q. (MORLET); 1275 Piérars li Truie, Wodecq (VR Sgv0); 1310

Jehane li Truye, Dk. (TdT); 1472 Berhelemi a le Truye. Rijsel(SPL).

 

FD

l-Etroye

Proven. ,,La hêtroye ou hêtraie ». V. Hêtre. N° 242.

 

EV

Letsch

D. Lätsch, BN voor iemand met neerhangende lip.

 

FD

Letschert

D. Latscher < latschen: slenteren, traag en lomp lopen.

 

FD

Letschert

Proven.   Laetschet   (Dép. Hombourg).  Synon. :  Lachart.

 

EV

Lett-

-ens, Lety. V. LEUD.

 

EV

Lettani(e)

Lettany, -anu, Lietanie, Litannie, Littani(e), Litani, Lutanie, Delitenie: Reïnterpretatie van de landnaam Lettonie: Letland?

 

FD

Lettanie

Lettany, cf. Lietanie.

 

JG

Lettany

Litannie. Proven. Le tainier ou Le tagnier, ,,La tanière » (L.D.).

Comp. : La Louvière  (Loc.). Tassenier,   ,,Tanière  de  blaireau »   (L.D.).

 

EV

Letté

zie Lété.

 

FD

Letté,

cf. Lété?

 

JG

Lettelier

zieTellier.

 

FD

Lettelier,

cf. Letellier.

 

JG

Letten(s)

zie Leten(s).

 

FD

Letten, van der

Verlet: PlN Lette bij Detmold en bij Munster (NRW) (TW)? PlN Lete in Snellegem: 1264 Margarita f. Johannis dicti de Lete (DFIX); 1303 van Hannekine van der Lete, Bg. (VERKEST); 1448 Peter Verlet, Diest (VdP); 1744 Ant. van der Letten, LU-Aw. (AP).

 

FD

Letter, de

de Lettre, Letters: 1. BN naar de kleine gestalte. Mnl. luttel, littel, lettel: klein. Letter i.p.v. lettel door r/Z-wisseling, vgl. Wvl. letter. 1306 Michiel Lettel = 1326 Michiel Letter, Ip. (BEELE); 1382 Jan de Lettel, Izg. (DEBR. 1970); 1564 Joannes de Lettere, Lv. (HENNO). – 2. Zie ook Delestre.

 

FD

Leturc(q)

Leturque, zie Turk.

 

FD

Leturc,

Leturcq, Leture. 1748 «Maria Letur-que», «Franciscus filius Elisabethae vulgo dictae Leturque » La Gleize ; ethnique : fr. turc, de Turquie, autrefois avec le sens de ‘otto­man’. La forme liégeoise *tur est hypothé­tique, mais cadrerait avec la phonétique wal­lonne (une telle forme a été notée dans Girart de Roussillon par P. Fouché, Phon. hist. du fr., 3,2e éd., 782).

 

JG

Létuvé

zie Létévé.

 

FD

Létuvé,

Létévé. Fr. l’étuvé, surnom de sens ob­scur, p.-ê. pour qqn qui a chaud, qui sue beau­coup?

 

JG

Letz

1. BN Mhd. letz: links, verkeerd. 1294 Heinr. Lezzo, Kleinbasel (BRECH.). – 2. Afl. op -so van Germ. leud-naam: Le(u)zo.

 

FD

Letz(t)er

Afl. van Mhd. letzen: verhinderen, beroven, verwonden (BRECH.).

 

FD

Leu, de

zie de Leeuw, Leloup.

 

FD

Leuchter

zie Leichter.

 

FD

Leuck(x)

zie Luyks.

 

FD

Leuck,

au génitif: Leuckx, Leuyckx. Hypocor. de Lucas ou de Lodewijk.

 

JG

Leuckx

V. LEUD (Leuk).

 

EV

LEUD

Racine germanique ayant servi à former des noms de baptême. Les noms de baptême composés de cette racine et d’une autre, telle que -bald ou -bord, ont été analysés, à tort semble-t-il, comme comprenant une racine Leub : Libaud ou Léopold et Libert doivent être compris Leud-bald et Leud-bard et non Leub-wald et Leub-hard. Il semble que la racine Levon, mentionné par certains auteurs, soit en réalité le cas régime de Leud : Leuon.

N° I. Cas sujet : LEUD (Led, Lid, Lud) A. Forme Leud.

I.  N. simples.

1.  Leit, Lith, Litt, Lutte.

2.  Liedts.

3.  Lettens.

II.  N. simples avec suffixes.

L.: -otto, -ek(in) : Letot, Ledecq, Lut(t)gen(s).

III.  N. composés.

L.-ad (-and) : Lut- -an, -end, Luidin-, Lieuten- -ant. L.-hard :  Liét-,  Léot-,  Let- -a(e)rt,  -ard. L.-hari : Luth- -ers, -i.

 

B.  Forme Leu (avec substitution éventuelle de h, l, r, w, y au d ori­ginaire) .

I. N. simples.

Ley, Le(e)mans, Liel-, Leir- -ens, Lulsens. L.- -otto, -ekin : Liot, Leur-, Lur- -kin, -quin. L.-ing : Lerinckx. IL N. composés.

L.-bad (-bak) : Lebacq(z).

L.-bald :  Le-,  Li(e)-,  Lié-  -haut,  -beau,  Leipoldt,  Lipp-,  Lupp-

-e(ns). L.-bard :   Le-,  Li(e)-,   Lié-,  Ly-   -ba(e)rt,   -bert,   -pe(e)r,   -béer,

-perre,   -père,   -(b)brecht,   Luypaert(s).   Lepersonne   (Leud-

berd-son).

L.-bod : Li- -botte, -bouton, Leboutte. L.-franc : Lefranc(q). L.-hard : Lilar. L.-marie : Laymarie. L.-mod : Luymoeyen.

L.-wad (-wast, -wand) : Le- -ga(s), -gasse, -ga(s)t, -gand. L.-wald : Leguelle. L.-ward : Luwaert. L.-wid (-win) :  Liévin,   Lievens,   Lievesoens,   Livinus,  Liefmans,

Luffin.

C.  Forme Leuk.

I.  N. simples.

1. Leek, Lycke, Lucke, Leu(y)ck(x), Lugs. Luch-, Lug-, Lux- -en, Li(e)k-, Lucht- -ens. Lig-, Lix(h)- -on, Ligot.

II.  N. composés. L.-hard : Licart.

L.-hari : Lég(i)er, Ligy, Lugder. L.-ric : Lugaric.

D.  Forme Leuz.

I.  N. simples.

1.  Leus, Le(i)z, Litsch, Lus, Lutz.

2.  Lies-, L(e)ys-, Liz-, Lis- -(s)sens, -kens.

3.  Lis-, Liz- -on, -in, -en, Luss- -an, -on.

II.  N. composés. L.-franc : Lisfranc. L.-hard : Lisart. L.-hari: Leys-, Leis- -er. L.-mod (-mund) : Lismonde. L.-wulf (-etto) : Lizoulet.

N° II. Cas régime Leu(do)n, Leuw. I. N. simples.

1. Leeuw, Leen, Lin, Lyne, Lune.

248

2.  Lens, Lints, Linz, Leune, Len-, Lin- -(s)sen(s).

3.  Leun-, Le(e)uw-, Lio-, Lev-, L(e)yn- -en. Lin-, Li-, Ly- -on.

IL N. simples avec suffixes.

L.-ino : Leeuw-, Liév- -in, Lunin.

L.-otto : Linotte.

L.-ek’m : Leun-, Linz- -(c)kens. III. N. composés.

L.-hard :  Len(n)-  -aers,  -artz,  -ertz,   Leendert :  Cleenders;   Lyna, Léon-, Lien-, Liesn- -ard, -art. Diminutifs : Lénardon, Liénardy.

L.-hari : Le(e)ner(s), Len- -ier, -y.

L.-wald : Len- -el, eeuw, Lunel, Lyneel.

 

EV

Leue

Leu: BN Mhd. leu: leeuw. Vgl. De Leeuw.

 

FD

Leuenberger

zie Lowenberg.

 

FD

Leuffel(en), van

zie van Luffelen.

 

FD

Leufgen

Leufkens, Lo(e)fgen, Löfgen: Patr. Rijnlands L(e)uffgen, Ndd. Lofken, dim. van Luff, Loff, bakervormen van Germ. VN zoals Ludolf of Liiffrid, Lùtfrid. Zie ook Loef 2.1412 Johan Lueff; 1385 Johannis dicti Luefken, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Leufrancois

zie Lefrançois.

 

FD

Leugenhage(n), van

van Leugenha(e)g(h)e, van Leughenhagen, van Leuvenha(e)ge: PlN Leugen-haag: valse, onechte haag. PlN in Aarts. en Wilrijk (A) (VAN PASSEN139). 1281 Willelmi de Loghenhaghe, Aw. (JOCH.); 1309 Joannes de Loghenhaghe, Reet (MAR.). PlN in Temse. 1383 Gillis van der Loghenhaghe, Bazel (FLW); 1492 Gheeraert van der Lueghenhaghe, Kruibeke-Bg. (PARM.).

 

FD

Leuillet

zie Oeuillet.

 

FD

Leuk

zie Luyk(s).

 

FD

Leukemans

zie Loeckemans.

 

FD

Leuken, van

zie van Look.

 

FD

Leukers

zie de Luycker.

 

FD

Leulier

zie Lhuilier.

 

FD

Leulier,

cf. aussi Lollier, Loilier.

 

JG

Leuliet(te)

zie Oeuillet.

 

FD

Leuliet.

Var. du précédent, ou bien fr. œillet ‘petit œil; nom de fleur’, cf. Œillet.

 

JG

Leulieux

zie Ollieu(x).

 

FD

Leumans

zie Looman(s).

 

FD

Leun-

-ckens, -ens, -is. V. LEUD (Leun).

 

EV

Leunckens

zie Loontjens.

 

FD

Leune

-en(s), zie Loonen(s).

 

FD

Leunen,

génitif surcomposé: Leunens; latini­sation: Leunis, Lunis, Leunus, Loonus, au génitif: Leunissen. 1465-66 «Jehan Leunis» TailleHoves; aphérèse de Apolleunis, etc. < Apollonia.

 

JG

Leunenberg

zie Lowenberg.

 

FD

Leunessen

-is(sen), zie Lonys.

 

FD

Leuntje(n)s

zie Loontje(n)s.

 

FD

Leunus

zie Lonys.

 

FD

Leupe(n)

zieLoppe.

 

FD

Leupe.

Probabl. var. de Loppe [FD].

 

JG

Leupert

Patr. D. Leupart. Germ. VN leud-berht (Liebrecht, Liebaert) of leub-hard: Leobardus, Leopardus (MORLETI).

 

FD

Leur-

-iaux, -idan, -is, -quin, -s, -y. V. HLOD et LEUD. N° 19.

 

EV

Leur-

Thème tiré de Leurant, var. de Laurent, cf. aussi Lur-\ le thème pourrait parfois être celui de Hloderich, cf. Leuris. « Simple: Leurant. 1295 «Leurins Alowes» ComptesMons, 1302 «Leurins Boi l’Euwe» LoiTournai, 1312 «Leurin Boinne Baiselle» ComptesMons, 1417 «Leuren Mathieu» Po-lyptAth, 1444 «Leuren Riennevault» Aides-Namur, 1526 «Leuren Desgauquiers» Dén-Lens, 1529 «Ghossart Leurant» Ladeuze, 1623 «Martin Leurant» DénChimay, 1643 «Georges Leurin = Georges Laurent» Ladeuze. • Dérivés : Leurart. 1417 « Gillekin Leurart » PolyptAth. – Leuriaux. 1311-12 «Bauduin Leuriaul de Lens» ComptesMons. – Leurin. -Leurkin, Leurquain, Leurquin, w. nam. Lurkin (sufixe -kin, cf. aussi Lurkin, Lurquin). 1289 «Leurkin» Pas-de-Calais, 1496 «Géra Leurckin dit Maistre Cok» Vogenée, 1520 «Gérard Leurkin» Presles, 1592 «Jean Leur­quin» BourgNamur. – Leurson (suffixe -eçon).

 

JG

Leur, de

zie de Loor(e).

 

FD

Leur, van de(r)

Verleure: PlN (Etten-)Leur (NB). 1534 Peter van Leure, Burcht-Aw. (AP); 1720 Cornélius Vandeleur, Breda (MUL VII).

 

FD

Leurant

V. Laurent.

 

EV

Leurant

zie Laurentius.

 

FD

Leurart

-aert, -aers: Patr. Afl. van VN Leurent.

 

FD

Leuregans

BN van een ganzenhoeder, die met een lokgans de ganzen naar de kooi lokt. Vgl. Mnl. lorevogel: lokvogel en Ndl. lokduif, lokeend. 1549 Jan Luergans, Ekelsbeke; 1558 Adriaen

Leureghans, Wemaarskappel FV. – Lit: W. BEELE, Defamilienaam Leuregans. Ni 1995,239-241.

 

FD

Leurelle

zie Loraux.

 

FD

Leurent

zie Laurentius.

 

FD

Leurentop

zie Lorrendopt.

 

FD

Leurere, de

Reïnterpretatie van De Leur?

 

FD

Leureux

zie Heureux.

 

FD

Leurgon

cf. Lergon.

 

JG

Leuriaux

zie Loraux.

 

FD

Leuridan

-dant, -dent, -don, Loredan, -étan, Loridan, -ant (var. à Comines). 1294 «Jehans Leuridans» Lille, 1490 «Pasque Leuridan» Tournai, 1774 «Jeanne Loridan» Comines; de l’ital. Loredano < Loretano, dérivé de Loreto (Italie, prov. d’Ancône), d’où fr. Lorette (Dau-

zat 396), et non pas du thème de Laurent [avec suffixe à justifier] comme proposé par Vincent 50. – Bibliogr.: F. Debrabandere, De FN Laridon, dans Naamkunde 12, 1980, 127-132.

 

JG

Leuridan(t)

-dent, -don, zie Loridan(t).

 

FD

Leurier

zie Laurier(s).

 

FD

Leurin

zie Laurin.

 

FD

Leuris

Leurs, Leus. 1298 «Xristiana Leurs» OnomCalais; nom issu de l’anthrop. germ. hlod-rik ou hlod-hari, cf. aussi Leur-.

 

JG

Leuris

zie Laurentius, Lory.

 

FD

Leurkin

-qu(a)in, zie Lorquin.

 

FD

Leurmans

Lo(e)rmans: Patr. Afl. van Germ. VN Loderik/Lorik of van HN Laurentius. 1709 Hendrik Lormans, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Leurs

Leus: 1. Loders, Germ. VN hluth-hari ‘beroemd-leger’: Hlotarius, Lotharius (GN). D. Luther. – 2. Zie Lauwer(s).

 

FD

Leurson

cf. Leur-.

 

JG

Leurson

zie Lurson.

 

FD

Leury

Var. de Lory ou de Leuris.

 

JG

Leury

zie Lory.

 

FD

Leus

cf. Leurs (ci-dessus).

 

JG

Leus

V. Leuze.

 

EV

Leus

zie Leurs.

 

FD

Leus(s)ink

Leuzinger: PlN Leusinc bij Usselo (Twente) (MOERMAN).

 

FD

Leusch(e)

Patr. D. vleivorm van Germ. leudi-naam, b.v. Leuther. Leusden: PlN (U).

 

FD

Leuse

zie Deleuse.

 

FD

Leuse(n)

Gepalataliseerde var. van Loose(n).

 

FD

Leushuis

PlN. 1756 van ‘t Leushuijs, Almelo; 1792 Luijshuijs, Tubbergen (PDB).

 

FD

Leussler

Leisner: D. Leuchsner < Mhd. liuhse: deel van de as. BerN van wagenmaker. 1483 Baltasar Leyssner, Wurzburg (BRECH.).

 

FD

Leutard

Zie Léotard.

 

FD

Leutem

zie Laitem.

 

FD

Leutenez

Spelling voor Le Thenet, dim. van VN Etienne. Vgl. FN Thenet (DNF) en Létévé.

 

FD

Leuther

cf. Lut(h)er.

 

JG

Leuther

Patr. Germ. VN leudi-hari ‘lieden-leger’.

 

FD

Leuthreau

zie Luthereau.

 

FD

Leutscher

D. BN Leutscherer: Leuteschinder, die de

lui (lieden) plaagt, pest, een pestkop.

 

FD

Leuve, de

zie Deleuw, Leloup.

 

FD

Leuven, van

van Lo(o)ven: PlN Leuven (VB). 1321 Arnoldo de Lovanis; 1340 Marselis van Lovene, Tn. (C. BAERT); 1375 Jan van Leuvene, Ip.

(BEELE).

 

FD

Leuvenaar, de

-aer, Lovenaer, Leuwener: Leuvenaar, van Leuven (VB). 1367 Pieter de Leuvenere; 1371 Stassin de Luevenare, Ktr. ( V f° 75,49V°).

 

FD

Leuvenha(e)ge, van

zie van Leugenhage(n).

 

FD

Leuvensteijn, van

zie Löwenstein.

 

FD

Leuw, (de)

zie de Leeuw, Deleuw.

 

FD

Leuwener

zie de Leuvenaar.

 

FD

Leuwer(s)

zie Lauwer(s).

 

FD

Leux(e)

Leuyckx, zie Luyk(s).

 

FD

Leuxe

Leuyckx. V. HLOD et LEUD.

 

EV

Leuxe

Probabl. forme francisée du NF néerl. Leuckx.

 

JG

Leuyckx

cf. Leuck, Leuckx.

 

JG

Leuzière

Prov. El Heusir, ,,La houssaie ». V. Houx. N° 243.

 

EV

Leuzinger

zie Leus(s)ink.

 

FD

Lev-

-ens, -ering, -ert. V. LEUD (Leun).

 

EV

Lev(a)in

Vain(e), Lav(a)in: BN Ofr. vain: zwak,

uitgeput, leeg.

 

FD

Leva

Leva, Levae, Levaz, Lévaz, Levaux, Levo, Lévoz, Levoz,

-ooz, etc. 1242 «Gerardi de Levaz», 1258 «Anseal de Levaz» CartVal-Dieu, 1491 «J. Le Valle» JusticeBastogne, 1568 «Pierre Levaux» Nalinnes; nom d’ori­gine : fr. val (plur. vaux), w. va ; cf. aussi Levo(z), Leveau(x).

 

JG

Leva

V. Val.

 

EV

Leva

zie Lava, Val.

 

FD

Levacher

zie Vacher.

 

FD

le-Vacher

Profess. ,,Gardien de vaches ».

 

EV

Levacq

Levaque, w. nam. Lèvaque. 1275-76 «Jehan le Vake» RegTournai, 1284 «Jehan a le Vake» 31 ChirTournai, 1295-1302 «Pieres li Vaque li jovenes» ImpôtArtois ; probabl. (avec le, article fém.) pic. vaque ‘vache’, surnom de propriétaire ou de conducteur de vaches, de vacher, cf. aussi 1595 «Denis le Vache» = 1596 «Denis le Vacher» BourgDi-nant, 1596 «François Levache» BourgNamur, 1605 «Collar le Vache» BourgDinant, 1769 «Jean Levage» Ciney.

 

JG

Levacq

Levaque: Pic. vaque, Lat. vacca, Fr. vache: koe. BN. Vgl. Kalf, Stier. 1282 Henrico le Vaek = 1296 Hein le Vack, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

le-Vacq

-Va(c)que, -Vage. Profess. La vache  (forme picarde). N.  de marchand ou d’éleveur.

 

EV

Levae

zie Val.

 

FD

Levai

zie Val.

 

FD

Levaillant

1335 «Colart le Vaillant» = 1336 «Colars li Vaillans» ComptesMons; surnom: fr. vaillant ‘courageux’ FEW 14, 131a. Cf. aussi Vaillant.

 

JG

Levaillant

zie Vaillant(s).

 

FD

Levain

Probabl. surnom: anc. fr. vain ‘faible, abattu, sans force; épuisant’ Gdf, éventuelle­ment comme surnom de vaniteux; fr. levain, surnom de boulanger, est sans doute moins vraisemblable.

 

JG

Levalet

Levarlet. 1277 «Pieres li Variés» Chir­Tournai, 1280 «Symon li Varies» Polypt-Liège ; surnom : fr. valet, varlet (qui en est une autre forme).

 

JG

Levalet

zie Valet.

 

FD

Levallois

Nom d’origine: dérivé en -ensis de lat. vallis, cf. Valois, ancien pays de France.

 

JG

Levan

Surnom: fr. van ‘corbeille d’osier qu’on agite pour séparer le bon grain’ FEW 14, 157a, cf. Levannier; ou bien var. de Levant.

 

JG

Levan(t)

Le Van, zie Lèvent.

 

FD

Levannier

Nom de métier: fr. vannier ‘qui fabrique des vans ou mannes d’osier’ FEW 14, 158a.

 

JG

Levannier

zie Vanier.

 

FD

Levant

Pour Dauzat 388, soit maison exposée au levant, soit voyageur revenu du Levant. Cf. aussi Levan.

 

JG

Levaque

cf. Levacq.

 

JG

Levaque

zie Levacq.

 

FD

Levarlet

cf. Levalet.

 

JG

Levarlet

zie Valet.

 

FD

le-Varlet

Situat. soc. Le valet (Dial. ,,Le domestique ».

 

EV

Levasseur

1365 «Jehan le Vasseur soiieur, des carpentiers» TailleMons, 1527 «Gharin le vas-seur» Ladeuze; surnom: anc. fr. vasseor ‘vassal d’un vassal’ FEW 14, 201b, cf. Vasseur et Vavasseur.

 

JG

Levasseur

zie Vasseur.

 

FD

le-Vasseur

Situat. soc. (Féodalité). Le(Va)vasseur, ,,Le vassal du vas­sal ».

 

EV

le-Vastre

Fonction ou occupation. Vastre, „ Chien qui chasse le san­glier ». N. de garde-chasse ou de chasseur. N08 131, 200, 288, 291. -Vaux, -Voz. V. Val.

 

EV

Levau(x)

Levay, zie Leveau(x), Val.

 

FD

Levaux

Levau, cf. Leva(e).

 

JG

Levayer

zie Léveillard.

 

FD

Levaz

Lévaz, cf. Leva(e).

 

JG

Levé

cf. Levez.

 

JG

Levé

zie Levez.

 

FD

Leveau

Leveaux. 1279 «Colars li Viauls» = 1296 «Cholars li Viaus» = 1295 «Cholars li Vials» ComptesMons, 1286 «Raouls li Veaus» CartLessines, 1289 «Colais li Vias» Cens-Namur, 1314 «Jehans le Viaul» Comptes­Mons, 1414 «Jehan le Viaux» Ladeuze, 1500 «Jacque Leveau» CartCouvin, 1523 «Fran­çois Leveau» BourgNamur, 1613 «Perpète le Veau» BourgDinant, 1633 «Jean le Veau» émigré en Suède; surnom: fr.veau, cf. aussi Level ; mais pourrait être parfois aussi une var. graphique de Levaux (= w. vau, val), cf. Le-va(e), Levaz.

 

JG

Leveau(x)

Levau(x), Levay, Level, Levo, Levo(o)z, Levo(z), Vaux, Veau(x): 1. BN naar het kalf, Fr. veau. Vgl. Calf. 1265 Alard le Veau; 1340 Tassinus le Veel, NF (MORLET); 1288 Jakemes li Viaus, Montignies (CSWI). – 2. Zie Val.

 

FD

Levecke

Levecq(ue), L’Evècque, zie Leveque.

 

FD

Levecq

Levecq, Levecke, Levecque, Leveque, Leveque, Leveque, Leveque, Leveque, Leveque, L’Évêque, etc. 1280 «Jehans li Ves-ques» DettesYpres, 1430 «Lievin Levesque» Leers-et-Fosteau, 1472 «Jehan Levesque» DénLaroche; fr. évêque, anc. fr. vesque, sur­nom généralement ironique (d’après le nom de dignité), comme surnom de vantard ou fils naturel d’un évêque.

 

JG

l-Evecq

-Evêque. 1. Dignité ecclé-siast. Sobriquet. N° 135. — 2. Dépendance du Prince Evêque ou Proven. d’un territoire de la Prin­cipauté de Liège. N° 144.

 

EV

Léveillard

Cf. 1412 «Jehan Éveillait» Senlis; dérivé péjoratif de fr. éveillé (non attesté FEW 3, 336a), cf. le suivant.

 

JG

Léveillard

Léveillé, L’Eveillé, Levillez, Leveille, Levayer: BN Fr. éveillé: wakker, levendig, monter. 1412 Jehan Eveillart, Senlis (MORLET).

 

FD

Léveillé

Leveillé, L’Éveillé. Surnom: moy. fr., fr. éveillé ‘vif, alerte, intelligent; dégourdi’ FEW 3, 336a; ou bien, par antiphrase pour ‘l’endormi’, de rouchi l’évélié ‘lendore, non­chalant’ (Hécart 275) [MH].

 

JG

Levêke

zie Leveque.

 

FD

Level

Peut-être anc. fr., moy. fr. veel ‘veau’, cf. Leveau(x).

 

JG

Level

zie Leveau(x).

 

FD

Levelt(s)

zie Lieveld.

 

FD

Leven(s)

zie Lieven(s).

 

FD

Levenbergh

zie Leeuwenburg(h).

 

FD

Levenkron

zie Leuwenkron.

 

FD

Levens

Var. de Lievens ou de Lèvent (ci-des­sous).

 

JG

Levenstond

Adaptatie van Ndd. FN Levestund, D. Liebenstund; vgl. Ndd. Levedag, D. Liebe(n)tag, Lieb(e)zeit: ogenblik, tijd, dag voor de liefde. BN (GOTTSCHALD.NN).

 

FD

Lèvent

1279-80 «Monnés li Vens» RegTournai, 1285 «Jak. li Vens» DettesYpres; pour Vin­cent 90, de fr. vent, mais dans quel sens?

 

JG

Lèvent

Lavent, Levan(t), Le Van, Lervant: BN voor iemand die vlug is aïs de wind. 1349 Thumas li Vent, Dk. (TdT); 1392 Hannin le Vent, Wervik (DEBR. 2000).

 

FD

Leveque

etc., cf. Levecq(ue), etc.

 

JG

Leveque

Leveque, Levesque, Levecq(ue), L’Evècque, Leve(c)ke, Levêke, Lavesque, Vêque, Vèque, Véque: BN Ofr. (e)vesque, Fr. évêque < Lat. episcopus: bisschop. 1281 Symon Episcopus, Herseaux (HAES.); 1269 Jaquier dit l’Evesque, Laon (MORLET); 1275 Jehans li Vesques, Vloesberg (VR58r°).

 

FD

Lever

1285 «Nicoles li Ver» DettesYpres; sur­nom: anc. fr. ver ‘verrat’, w. nam. ver, etc. FEW 14, 304a, DicPatRom 1997, 305-6; cf. aussi Ver.

 

JG

Lever(t)

Leverd, Levers, Devert(h), Dever(s), Deverd, Deverre, Deveer: 1. BN Fr. vert: groen, fris. 1265 Jakemon le Vert, St-Q. (MORLET); 1285 Nicoles li Ver, Ip. (ARY). – 2. BN Fr. ver: worm. Vgl. De Norme.

 

FD

Leverd

Levert. 1586 «Jean Hollet dit le verd» AnthrLiège ; surnom : fr. vert, au sens de ‘resté vigoureux malgré les années’ FEW 14,507a, ou bien, comme le propose F. Renard (BTD 26, 282), réductions de noms d’enseigne du type «Vercheval», «Verd Cœur», «Pic Verd», etc. Cf. aussi Lever (qui précède).

 

JG

Levering

zie Liefferinckx.

 

FD

Leverius

zie Loverius.

 

FD

Leverrier

zie Verrier.

 

FD

Leverze

zie Laverge.

 

FD

Levesnbergh

Prov. ,,Colline du sieur Liévin ».

 

EV

Levesque

cf. Levecq(ue).

 

JG

Levesque

zie Leveque.

 

FD

Leveugle

Fr. adaptatie van De Veugle. 1304 Daniel Voghel = Daniel le Veughel, Ip. (BEELE).

 

FD

Leveugle

Peut-être surnom : fr. aveugle, par ex. 1295-1302 «Falaus li Avugles» ImpôtArtois, 1330 «Sohier l’aveule» ComptesMons, mais plus probabl. francisation (avec remotivation) du NF De Veugle, De Voghel (= l’oiseau), cf. 1304 «Daniel Voghel» = «Daniel le Veughel» Ypres [FD].

 

JG

l-Eveugle

Car. phys. ,,L’aveugle ». N° 262.

 

EV

Levevre

zie Faber.

 

FD

Levez

Levé. Surnom: p.-ê. du moy. fr. lever ‘élire’ FEW 5, 267b; sinon: w. vé, fr. vit FEW 14, 21 la, comme surnom grivois.

 

JG

Levez

Levé: BN Ofr. vies, vez: oud.

 

FD

Levez

Lévoz, cf. Leva(z), Levo(oz).

 

JG

Levez

Prov. Lesvais, ,,De Lesves ». ^(Loc).

 

EV

Levi

Lévi(e), Levie, Levy, -ij, Lévy, Lewi, -y: Patr. Joodse VN. Naam van de derde zoon van Jakob en Lea, stamvader van de Levieten. 1715 M. J. Levi, A’dam-Aw.(AP).

 

FD

Levi

Lévi, Levy, Lévy, Lewi, sans doute aussi Levie. Nom Israélite, désignant un membre de la tribu de Lévi (troisième fils de Jacob), d’où le fr. lévite.

 

JG

Lévi

1. N. Israélite. N. d’une des douze tribus d’Israël. — 2. Exception., forme dialectale de ,,Le vieux ». V. ce N.

 

EV

Levieil

cf. Levieux.

 

JG

Levieil

Levieux: Ofr. vie(i)l, Fr. vieux: oud. BN. Vgl. Levez. 1335 Colart le Viel, Bergen (PIERARD); 146 e. Herbert le Vieu, St-Thib. (MORLET).

 

FD

Levieux

Levieil. 1267 «Mahius li Vielles» Cens-Herchies, 1294 «Canos li Vicies» CensNamur, 1309 « Wilheame le Vielh maiour de Novilhe» CartValBenoît, 1485 «Coliné le Vielz» Jus-ticeBastogne, 1709 «François Le Vieu» Ar-chennes, 1764 «Godefroy Levieux» La Gleize; surnom: fr. vieux, vieil FEW 14, 360a. Pour une approche globale des dérivés de l’étymon vou­lus, cf. DicPatRom 1997, 321-343.

Levigne. Nom d’origine: (avec le, article fém.) fr. vigne, cf. Lavigne.

Levillain 1276-77 «Jakemon le Villain» CharitéTournai, 14e s. «le Villain de Darion» Cens-Huy, 1400 «Ernul le Villain» TerreJauche, 1499 «Mahieu Le Villain» BourgNamur, 1502 «Henry fils de Henry le Villain» GuillLiège, « 1514 «Maroie Le Villain» BourgNamur; sur­nom: fr. villain, au sens ancien de ‘paysan, homme de basse condition’ FEW 14, 453a.

 

JG

le-Vieux

Car. phys. ,,Le vieillard ». Synon. : Levie. N° 263. –Villain. Situât, soc. Le vilain, op­posé à ,,Le gentilhomme ».

 

EV

Levigne

zie Delavigne.

 

FD

Levillain

zie Vilain(e).

 

FD

Levillez

Probabl. nom d’origine, par ex. Le Villers (Loir-et-Cher), etc., cf. Villers.

 

JG

Levillez

zie Léveillard.

 

FD

le-Villez

V. Ville, Villers.

 

EV

Levin

Fr. vin, surnom de buveur ou de marchand de vin.

 

JG

Levin

zie Levain.

 

FD

Levin(son)

Levine, Lewin(e), Lewien, Lewinson, Lewenson: Patr. Germ. VN leub-win ‘lief-vriend’. 1010 Wilfricus filius Leofwini; 1066 Leuuin, Lifwinus, Liuuinus (REANEY).

 

FD

Levionnois

Loevionnois: Top. afl. (Normandie) van FNVion(DNF).

 

FD

Levis

Lévis, Levisse. Peut-être nom de profes­sion: adaptation (avec traduction de l’article) du NF flam. De Visscher (= le pêcheur), comp. Lebacq.

 

JG

le-Vis

Car. mor. Le  vice, ,,L’H. vicieux ». N° 267. -Voz. V. Val.

 

EV

Levis(se)

Livis: W. adaptatie van De Visch of De Visscher. Levis(se) is in 1820 heel fréquent in PdC (BERGER). 1307 Clais li Visch, Ip. (BEELE); 1463 Joh. Levisse, Tubeke (MULII).

 

FD

Levissier

Nom de métier, probabl. d’anc., moy. fr. vi(e)sier, vicier ‘fripier, raccommodeur de vieux habits’ FEW 14, 364a [avec la collab. de St. Delneste].

 

JG

Levist(r)e

W. hypercorrect voor Levisse (vgl. W. minisse < ministre).

 

FD

Levita

Lévite: It. levita, Fr. lévite: leviet. 1718 Abr. Leviti, Polen-Aw. (AP).

 

FD

Levitre

Hypercorrect voor Levisse of Lévite? 1659 Levistre, St-Nizier; 1662 Levitre, Dieppe (PDB).

 

FD

Levivier

Fr. vivier, nom d’origine, cf. Duvivier, Vivier.

 

JG

Levivier

zie Vivier.

 

FD

Levo

Levo(o)z, zie Leveau(x), Val.

 

FD

Levo

Levooz, cf. Leva(ux).

 

JG

Levoisin

zie Voisin.

 

FD

Levoisin.

Surnom: fr. voisin FEW 14, 414b; cf. Voisin.

 

JG

Levoye

Var. de Lavoye.

 

JG

Levoye

zie Delvoie.

 

FD

Levrai

cf. Levray.

 

JG

Levrai

Levraey, zie Levray. Levrau, Levreau(lt), Levraut, Lavreau, Lavrauw, -ouw, Levrouw, Li(e)vrouw, Li(e)vrauw, Lyvrouw, Lievevrouw, -vrauw: Fr. levraut, dim. van lièvre: jonge haas, haasje. BN. 1410 Jehan Levroult, Dk. (TTT); 1638 Christoffels Levrau, Grammene (VS 1988,309); 1684 Jooris Lievevrouw, Olsene (KW II); 1743 Maerten Levrauw, 1746 Joannes Lavrauw fs. Maerten, Ardooie (DEWULF1977). De Lievrouwskapel in Olsene werd ça. 1873 door Jules Levrau gebouwd (L. GOEMINNE e.a., Toponymie van Olsene, 139).

 

FD

Levrau

Levrault. Surnom: fr. levraut ‘jeune lièvre’ FEW 5, 259b, cf. DicPatRom 1997, 130.

 

JG

Levray

-ai. 1273-80 «Jehan le vrai» Frieden-Tournai; surnom d’homme sincère: fr. vrai FEW 14, 273b;c/ Vray.

 

JG

Levray

Levrai, Levraey, Livraey, Vray: Fr. vrai: eerlijk,

rechtschapen. BN. 1279 Jehans li Vrais, Bergen (PIERARD).

 

FD

le-Vray

Car.  mor.  Le  vrai,  ,,L’H. sincère ». N° 279.

 

EV

Lévrier

Levrie(r), Levril, Le Lepvrier: Fr. lévrier: windhond, hazewind. BN voor een vluggerd. 1273 Theri le Lévrier, Dk. (FST); 1580 Peter Levry = Lewrier, Tn. (GESSLER).

 

FD

Lévrier

Levrie. s.d. «Johannis le Lévrier» Obit-Huy, 1273 «Theri le Lévrier» ChirTournai, 1444 «Renouard du Lévrier» AidesNamur; soit surnom d’éleveur (cf. 1449 «Lambonet varlet des lévriers» AidesNamur): w. lèvri, fr. lévrier FEW 5, 260a, soit nom d’enseigne, cf. 1602-3 «le blan Lévrier» à Namur. Pour une approche globale des résultats de l’étymon leporarius, cf. DicPatRom 1997, 135-6.

 

JG

Lévrier

Pers. qui est propriétaire d’un lévrier, s’en sert ou en élève. Nos 131, 200, 288, 291.

 

EV

Levrouw

Non point néerl. vrouw, mais réinter­prétation de Levraut.

 

JG

Levrouw

zie Levrau.

 

FD

Levy

Lévy, cf. Levi.

 

JG

Levy

zie Levi.

 

FD

Lew

PlN Oe. hliew: lo, heuvel. 1191 Adam de Lewe, Gloucestershire (REANEY).

 

FD

Lewahert

NF de la région de Charleroi, de date récente, dont l’origine est incertaine.

 

JG

Lewahert

Verhaspeling (< Lewaite)?

 

FD

Lewaise

zie Louage.

 

FD

Lewaite

-aîte. Nom de métier: anc. w., pic. v/aite ‘gardien, guetteur’, corresp. d’anc. fr. guaite ‘sentinelle, homme qui fait le guet’ FEW 17,451b.

 

JG

Lewaite

Lewette: Opic. waite, Ofr. gaite: wacht(er), waker. BerN. 1295 Matheus le Waite, St-Q. (MORLET); 1366 Jehan le Wette, H (CCHt).

 

FD

Lewall

 (NF liégeois). Nom de résidence: w. liég. so lès Wales, topon. à Liège (désignant les remparts) DL 704b, p.-ê. mis pour so l’èwale, de w. èwal ‘égal, nivelé’ DL 257.

 

JG

Lewalle

Verfranst < De Wale. 1282 Johannes de Wale = 1298 J. le Wale, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Lewandowski

-sky, -ska, Lewendoski: 1. Foolse afl. van PlN Lewandowka. – 2. BN bij Pools lewanda: lavendel (DS).

 

FD

Lewen

zie Leeuwen(s).

 

FD

Lewenberg

zie Leeuwenburg(h).

 

FD

Lewenkron

zie Leuwenkron.

 

FD

Lewenson

zie Levinson.

 

FD

Lewenthal

zie Löwenthal.

 

FD

Lewette

zie Lewaite.

 

FD

Lewi

zie Levi.

 

FD

Lewien

zie Levin(son).

 

FD

Lewijse

Lewijze, Lewyze: Vertaling van De Wijse.

 

FD

Lewill(i)on

zie Leguillon.

 

FD

Lewille

Le NF étant plutôt flamand, p.-ê. trad. fr. de Van de Wiele, etc. ; sinon, graphie w. ou pic. de fr. aiguille, w. nam. èwîye.

 

JG

Lewille

Lewylle: BN Fr. aiguille, Pic. aiwille: naald. BerBN van de naaldenmaker. Vgl. Leguillier. Of var. van Lewillie.

 

FD

Lewillie

zie Leguillier.

 

FD

Lewillion

-illon, Lewuillion, -on. Surnom: fr. aiguillon, w. liég. awion ‘aiguillon, pointe’ (BTD 27, 140); cf. aussi Leguillon.

 

JG

Lewin

Probabl. NF juif, en rapport avec Lévi.

 

JG

Lewin(son)

zie Levin(son).

 

FD

Lewinter

-tre, zie (de) Winter.

 

FD

Lewis(on)

Patr. E. < Fr. VN Louis. 1166 Lowis le Briton, Essex (REANEY).

 

FD

Lewkowicz

-witz, -witsch, -vitz: Pools dim. van VN Lew ‘leeuw’, Léo (DS).

 

FD

Lewuill(i)on

zie Leguillon.

 

FD

Lewuillion

-on, cf. Lewillion.

 

JG

Lewy

zie Levi.

 

FD

Lewylle

zie Lewille.

 

FD

Lewyllie

1289 «Colais li Awilliers» Cens-Namur; forme w. de Légulier (= l’aiguillier).

 

JG

Lewyllie

zie Leguillier.

 

FD

Lex

Aphérèse de Alex (de Alexis, forme savante du latin Alexius).

 

JG

Lex

Patr. Korte vorm van HN Alexius. 1554 Hans Lexius = Hans Lex, Jena (BRECH.).

 

FD

Lexcellent

BN Fr. excellent: uitstekend, uitmuntend.

 

FD

Lexcellent

Surnom: fr. excellent FEW 3, 272b.

 

JG

Lexhardé

-de(z), Lexaerde, Xharde(z), -é, Hardez, Chardez: BN LU W. hardé: met afgebroken tanden, met een gat tussen de tanden. Mnl. sc(h)aerde: opening. Vgl. 1399 Vastraerd Scaert, Ktr. (SR 7v°). 1275 Ernoul Scardeit, Lessen-Bos (VR 125V°); 1579 Loys le Xhardé, Sprimont (RENARD 245).

 

FD

Lexhardé

-e, Lexhardez. 1568 «Winant le Xhardé demeurant en Werimont» la Gleize, 1579 «Loys le xhardé» Sprimont, 1621 «Hu­bert le xhardé», 1665 «Michy le xhardé» Louveigné (BTD 26, 245); surnom: w. liég. hârdé ‘ébréché, brèche-dent’ DL 309a; cf. aussi Xhardé.

 

JG

Lexhay

w. hervien Lôyihê (comm. A. Baguette). Probabl. nom de résidence, du subst. ancien âyehê ‘place publique, terrain communal, aisance’, qui selon J. Haust (Étym. 19) «ne subsiste que comme NL aux environs de Liège, à Jupille notamment et à Herstal». Si les formes anciennes sont le plus souvent en °Lai-, °lay-, on rencontre aussi à Jupille, en 1492 °en Leyheal (cf. Jacquemotte et Lejeune, Gloss. topon. deJ., 226) [JL, NFw2].

 

JG

Lexhay

zie Losseau.

 

FD

Lexhime

cf. Lehyme, Lekime.

 

JG

Lexhime

zie Lehyme.

 

FD

Lextrait

Graphie pour w. liég. arch. li k’trêt ‘difforme, mal bâti, contrefait’, corresp. à anc. fr. contrait DL 356b ; FEW 2, 1119a. Mentions anciennes (notaires liégeois): 20.7.1638 «Jean fils Piron le ketraict résident en Ayneux», 26.8.1685 «Margaritte Luctray», 1704 «Ren-son Guilliaume Lugtray», 21.5.1708 «Hubert Lictray», 3.8.1711 «Catherinne le xtray», 17. 3.1721 «Estienne lictray [remplace: lextray]», 4.4.1753 «Marguerite Luxtray» [JL, NFw].

 

JG

Ley

1. Zie (de) Ley(e). – 2. Zie Leys 2. – 3. Zie Lee.

 

FD

Ley

Peut-être aphérèse de Adélaïde (Carnoy 66), mais aussi var. de Leys ou de De Leye [FD].

 

JG

Ley(e), de

de Leij, de Lei, Delej: Mnl. lei: lui. BN. 146 e. Willem de Leie, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Leybaert

Var. de Liebaert.

 

JG

Leybaert

zie Liebaert.

 

FD

Leybold

D. Germ. VN Leibold = Lieboud.

 

FD

Leybrecht

Var. de Liebrecht.

 

JG

Leybrecht

zie Liebrecht(s).

 

FD

Leyde

zie Leyden(s).

 

FD

Leydecker

Leidekker, Leijendeckers, Leyendecker(s), -dekkers, Laeijendecker: BerN van de leidekker. 1365 Gilijs Leydecker, Den Bosch (HB 443); 1402 Heinric de Leydeckere, Aw. (ANP).

 

FD

Leyden(s)

Leyde, Leydinck, Leiding(er): Patr. Germ. VN < Laitho: Leiting (Fm.); Laydingus (MORLET I). 1316 Gielys Leydinc, Gelrode (OATII); 1321 Egidius Leidinc, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Leyden, van

van Leij(d)en: PlN Leiden (ZH), uitspr. leie. 1357 (Vranke) van Leiden (BLOIII); 1400 Jan van Leyden, Bg. (SIOEN); 1543 Arnout van Leyen, Arnhem-Aw. (AP).

 

FD

Leyden, van der

van der Luyden: 1. PlN Lede, Leide, Lee: waterloop, afvoerkanaal. Zie Verlee. 1676 van der Leyden; 1728 Verlée, Mech. (MERTENS). -2. Zie Van der Leye(n).

 

FD

Leyder

au génitif: Leyders, Leyers. Surnom: néerl. leider ‘chef, guide, conducteur’.

 

JG

Leyder

Leijder, de Leyer, de Leijer, Leyers, Leijers: Mnl. Ndl. leider: geleider, gids. Vgl. D. Leiter.

 

FD

Leydinck

zie Leydens.

 

FD

Leye(n), van der

van der Leyden, Verley(e(n)), Verleije(n), Verlijen, Verlye(n): PlN Ter Leie aan de Leie (WV), maar ook verspreide waternaam. 1138 Balduinus de Leia; 1331 Nicolaus dominus de Lisa, Har.; 1374 Jhan van der Leie, Ktr. (DEBR. 1980′, 1971,1970); 1299 Jans Casteleyns van der Leye, Maldegem (DFIX). Van der Leyden is hypercorrect, vgl. Ndl. kastij(d)en. PlN Ter Leiden in Avelgem (DF IX). – Lit.: BdS 1993, nr.i.

 

FD

Leyemberg

Leyenberg(er): PlN Leienberg (Z of ZH?) of Leyenburg (ZH). 1412 Aernt (heer) van Leyenberch (CCHt). Voor Leyenberger kan worden gedacht aan D. FN Leimberger < PlN Leimberg bij Geislingen-Steig (BW).

 

FD

Leyen

Leyens. Génitif et génitif surcomposé de Ley (= Adélaïde).

 

JG

Leyen(s)

Patr. 1 Gepalataliseerd < Loyen(s). -2. Door d-syncope < Leydens. – 3. Grafie voor Leyns. 1561 Hendrik Leyens, Grimbergen (AP).

 

FD

Leyenaar

Leijenaer: Afkomstig van Leiden (ZH). 1672 Petrus Leijenaer, Haarlem (MUL VI).

 

FD

Leyendecker

Leyendeker, au génitif: Leyendeckers. Nom de profession: moy. néerl. leyendecker ‘couvreur en ardoises’.

 

JG

Leyendecker(s)

-dekkers, zie Leydecker.

 

FD

Leyer, de

Leyers, zie Leyder.

 

FD

Leyers

cf. Leyder(s).

 

JG

Leygraaff

-graf, Leijgraaff: PlN Leigraaf (NB, G). 1588 Rutgeert Leygraef, Kleve-Aw. (AP).

 

FD

Leyman

Variante de Leeman (= homme de fief).

 

JG

Leyman

zie (de) Leeman(s).

 

FD

Leyn

Lein, au génitif: Leynen, Leijnen, Leyns. Var. de Leenen, Leens; il faut aussi envisager une aphérèse de Gilleyn, Gelein, fr. Ghi(s)lain < lat. Gislenus.

 

JG

Leyn

Lein, Leijnse, Leyns(e), Leys: Patr. Korte vorm van Gelein < Fr. Ghi(s)lain, Lat. Gislenus, latinisering van Germ. gisil-naam. 1418 te sente Gheleynsoutare, Ktr.; 1298 Wit Leins, Kales (GYSS. 1963); 1334 bachten Leyns Sclercs, Ktr. (DEBR. 1971); 1367 Oste Leins; 1374 Lein van den Ackere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Leyn, de

zie Delain.

 

FD

Leynaert

-a(e)rts, zie Léonard.

 

FD

Leynaerts

Leynarts. Génitif d’une var. de Lee-nard, représentant Leonardus.

 

JG

Leyniers

zie Lainier.

 

FD

Leyns(e)

zie Leyn, Lens.

 

FD

Leynseele, van

van Leijnseele, van Leynseels, Leyse{e)le, Leyzeele, Valynseele, Linseele: PlN Linzele, Fr. Linselles (Nord) of Leisele (WV). 1270 Egidius de Linsieles = de Lenseles (SMTII); 1367 Michiel van Leinseele = 1362 Michaelis de Lensele, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Leyon

zie Léo.

 

FD

Leyre

zie Lair(e).

 

FD

Leys

Leijs, Leyss, Leis(s), Lys: 1. Patr. < Laurei(n)s. 1403 Laureys Leys, Aw. (HB 73); 1440 Lauwereys vander Nedermolen = 1442 Leys vander Nedermolen, Ht.; 1477 Lauwereys van Dodermeer = 1478 Leys van Doermeer, Ht. (ROEL. 1951); 1378 Pétri Leys, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Gen. van Lei, ontrond < Loy = VN Elooi. 1310-60 rel. lans Leis=Jan Loie (LEYS 1953); 1398 wedewe Jan Leys, Willem Ley, Geluwe (DEBR. 1970); 1405 Mattheus Lueys = M. Leys, Bg. (SIOEN). – 3. Leins, gen. van Lein. Zie Leyn. – 4. Metr. Evtl. Lijs < VN Alice of Elisabeth. Vgl. Lissens, Leysen(s).

 

FD

Leys

Leysen, Leysens, Leyssen, Leyssens; dimin. en -ken: Leyskens. Cf. Leijssen; on notera que Carnoy 66 rattache Leys à Ley (= Adélaïde), mais qu’à la p. 73, il explique Lie-sen par Elisabeth, cf. Liesens.

 

JG

Leysbeth

Leysebettens, van Leysebeth, zie Elisabeth.

 

FD

Leyse(e)le

zie van Leynseele.

 

FD

Leyseele

Nom d’origine: Leysele (FlOcc).

 

JG

Leysen(s)

Leijsen(s), Leise(n), Leyse, Leijzen, Leyzen, Leyssen(s), Leijssen(s), Leisse(n), Verl(e)ysen, Verleyzen, Verlijsen, Verlies: 1. Metr. Zoals Lijsen, Lissens. Ver Leysen: vrouw Lijse, Alice, Aleidis. 1372 Leyse Swenen = 1377 veren Aleysen Swenen, Tn. (C.BAERT); 1422 Nicholai Verleysen, St.-M.-Lennik; 1509 Aerdts geheeten Leysen = Aert Leys(s)ens, Bs. (OSTYN); 1357 Egidius Verlyes, Mtr. (SKM). – 2. Metr. Elisabeth. 1478 Leys Traes = 1459 Lisen Traes = 1460 Liisbeth Traes = 1460 Lijsen Traes, Aarts. (MAR.).

 

FD

Leysen, van

zie van Lissum.

 

FD

Leyser, (de)

Leijser, zie de Lyzer.

 

FD

Leyskens

cf. Leys, Leysen(s).

 

JG

Leyskens

Leijskens: 1. Metr. Dim. van VN Alice of Elisabeth. Zie Lissens, Liskens en Leysen. – 2. Patr. Dim. van Laurei(n)s; zie Leys i. en Lenskens.

 

FD

Leysmans

zie Leisman.

 

FD

Leyssem, van

zie van Lissum.

 

FD

Leyssen

-ens, cf. Leys, Leysen(s).

 

JG

Leyssieux

cf. Lesieux.

 

JG

Leyssieux

zie Lesieur, Lescieux.

 

FD

Leysten

Wsch. Luikse verzwaarde vorm van Limburgse FN Leyssen.

 

FD

Leyt, de

zie Delattre.

 

FD

Leyten

Leytens. Génit. (surcomposé) de l’aphérèse d’Adelheid (= Adélaïde).

 

JG

Leyten(s)

Leijten, Leit(e), Leyte, Lijtens, Lytens, Leyts: Metr. Leite < Aleit(e), Germ. VN Adelheid. 1449 Gielys Leyten, Diest (VdP); 1545 Jan Leytens, Boechout (AP); 1604 Guillalmus Leyts, Lo (CRAEYE).

 

FD

Leyzeele

zie van Leynseele.

 

FD

Leyzier

zie Lesir(e).

 

FD

Lezaack

Lejacques: W. adaptatie van De Saeger (HERB.). 1545 Johan le Zacq, Theux (Archives verviétoises VI (1957), 89).

 

FD

Lezaack

Sans doute adaptation (avec traduction de l’article) du NF flam. De Saegcr(e) (= scieur de long). — Sur la généalogie de la famille Lezaack (ou Le Zacq) originaire de Polleur, cf. P. Hanquet, Familles verviétoises. lre série, BAV6, 1957.

 

JG

Lezaire

Patr. VN Lazaire (Lazarus)? Of door suffixsubstitutie < Lezeure?

 

FD

Lezer

zie Léser.

 

FD

Lezeune

zie Lejeune.

 

FD

Lezeure

cf. Lesur(e), Leseur.

 

JG

Lezeure

zie Leseur(re).

 

FD

Lezier

zie Lesir(e).

 

FD

Lezin

1820 «Lezin» Pas-de-Calais; sans doute nom d’origine: Lezin (1079 «Lisin»), fief à Quœux(PdC); on doit tenir compte aussi d’anc. fr. lesin adj. ‘qui lésine, avare’ Gdf [MH].

 

JG

Lezin

PlN Lezin in Queux (PdC).

 

FD

Lezwijn

BerN. Adaptatie van Lechevin.

 

FD

Lezy

cf. Lesy.

 

JG

Lezy

zie Deloge(s).

 

FD

Lhair

L’Hair(e): 1. Ofr. haire: ellendig, arm, ongelukkig. BN. 1468 Colart li Haire, Comp. (MORLET). – 2. Zie Lair(e).

 

FD

Lhassen

zie Lassen.

 

FD

Lhaut

L’Haut, L’haut. Var. de Lehaut.

 

JG

Lhaut

zie Haut.

 

FD

Lhenen

zie Leenen.

 

FD

L’Herbette

Metr. Fr. Iw. en VN Herbette, vrl. dim. van Herbert. Vgl. Herbet.

 

FD

Lhéritier

Lheritier. Surnom: fr. héritier FEW 4, 411b; cf. aussi Lhoir.

 

JG

L’hermenez

-enier, -inez, zie Larminier.

 

FD

Lhermenier

Lermenier, Larminier, Lherminez, L’Herminez, L’Hermenez, Lerminé, Lerminet, Lerminez, etc. 1639 «Jan Ler-minet» Warneton, 1760 «Baudewijn Lerme-nez» Menin [FD]; nom de profession: dérivé en -ier, marchand d’hermine, fourreur FEW 25, 274, mais aussi anc. fr. herminet ‘manteau d’hermine’ ibid., surnom possible de magis­trat.

 

JG

Lhermerout

NF normand, attesté dans l’Eure depuis 1680 (GeneaNet), probabl. d’origine toponymique.

 

JG

L’Hermignaux

-iniaux, -igneaux, zie Larminiaux.

 

FD

Lherminez

L’Herminez, cf. Lherminier.

 

JG

L’Herminiaux

L’hermignaux, Lhermigneaux, cf. Lermignaux.

 

JG

Lhermit(t)e

zie Lermitte.

 

FD

Lhermite

L’Hermite, Lhermitte, L’Hermitte. Var. de Lermite.

 

JG

Lhernould

zie Lernou(l)d.

 

FD

Lherondelle

BN Fr. hirondelle: zwaluw. Zie ook Larondelle.

 

FD

Lheureux

L’heureux, L’Heureux, Leheureux.

1602-3 «Jean le Heureu» TerriersNamur, 1633 «Philippe Lehureux» BourgNamur, 1676 «Antoine Lheureux» RuageAth, 1687 «Nico­las Lhureux» BourgNamur; surnom: fr. heu­reux FEW 25, 887b; cf. aussi La(w)oureux.

 

JG

Lheureux

zie Heureux.

 

FD

l-Heureux

1. Car. mor. ,,L’H. satis­fait de son sort ». N°  275.  — 2.

Proven. Le Roeulx (Loc.). N° 81.

 

EV

Lhiver

L’Hiver. Surnom de motivations di­verses (par ex. moment de la naissance): fr. hiver, cf. aussi Lhyvernay et comp. Lété.

 

JG

Lhiver

L’Hiver: BN Fr. hiver: winter. Vgl. De Winter.

 

FD

Lhoas

w. (Bastogne) Lwas’, Lhoest, Lhoëst, L’hoest, L’Hoest, L’Hoeyes, Lhouest, L’Hoiest, Lhoist, L’hoist, L’Hoist, w. Lwèsse, L’Hoyes, L’Hoyès, L’Hoyes, L’Hoyest, Lhoyst, Loes, Loës, Loest, Lohest, w. nam. Loès’, Louyest, etc. 1303 «Johan Loiste» AnthrLiège, 1373 «Henri Lhost» CoutStave-lot, 1418 «Eirnotte Loiste» Liège, 1444«mes-sir Pire Lhoeste», «Johans Lhoste» Terre-Jauche, 1446 «Gielet Loest» GuillLiège, 1449 «Jehan Loist» AidesNamur, 1472 «David lu West» DénVielsalm, 1597-98 «Mathieu Lhost» ComptesNivelles, 1601 «Jean de Lhost» BourgNamur, 1659 «Jean Lhoest» DénSalm; nom de profession : w. liég. *wèsse, w. (Mal-medy, 1793) wasse ‘hôtelier, tavernier, auber­giste’ (< lat. hospes) FEW 4, 491a; cf. aussi Lhost, Lhote, Wesse. – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Lhoest, VW 47, 1973, 225-6. » Dimin. en -eau: 1486 «Henry Losteal» Liège (DBR 15, 175).

 

JG

Lhoas

zie Lhoest.

 

FD

Lhode

cf. Lhote.

 

JG

Lhoest

L’Hoest, etc., cf. Lhoas.

 

JG

Lhoest

L’hoest, L’Hoest, Lhoest, Lhouest, Lhoez, Loës, Loes, Loest, Lousth, L(h)oist, L(h)oost, L’Hoost(e), Lhoas, L’Hoyst, L’Host(e), Loste, Lhost(e), Lhostte, Lhôte, L’Hôte, Lhoth, Lhot(t)e, Loth(e), Lot(t)e, Lhoute, Lout(t)e, Louthe, Hôte, Hôte, Lohest, L’Hoiest, L’Hoyès, L’Hoyes(t), L’Hoeyes, Louye(s)t, Louïet, Louillet, Louesse, Louisse, Louïes, Louies, Lowis(t), Louïst, Louist: Fr. hôte < Lat. hospes, W. Iwèsse: gast(heer), waard. BerN. Vgl. De Weert. 1203 Aelis l’Oste; 1239 Robers li Ostes, Atrecht (NCJ); 1283 Gilles li Ostes, Bergen (ARNOULD); 1303 Johan Loiste, Luik (RENARD 262); 1373 Henri Loust (brouwer) = Henri Lhost, Leignon; 1609 Henry Denis dit Lhoest, Luik. – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de famille Lhoest. VW1973, 225-6.

 

FD

Lhoir

l’Hoir, L’Hoir(e), Lhoirs, Loir(e), Lhor, L’Hort: Ofr. hoir: erfgenaam. Vgl. Dhoore. 1314 Stassins li Hoirs = 1329 Stassin Loir, Bergen (PIERARD).

 

FD

Lhoir

L’hoir, L’Hoir, L’Hoire, Loir. 1313-14 «Stassin Loir» = 1314 «Stassins li Hoirs», 1323-24 «Tassins li Hoirs» = 1347-48 «Tassii Loir», 1327-28 «Margot Loir» Comptes-Mons; surnom: anc. fr. hoir ‘héritier’FEW4, 4\2b;cf. aussi Lhor. – Nom composé avec mal adj. ‘mauvais’: 1598 «JeanMalhoir» Verviers.

 

JG

Lhoireau

Dim. van hoir: erfgenaam. Zie Lhoir.

 

FD

Lhoist

L’Hoist, cf. Lhoas.

 

JG

Lhoist

zie Lhoest.

 

FD

Lhom(m)el

Lommel, L’Hommelet, Lhommelet: PlN Opic. hommel: kleine iep, olm. Hommel(et) door ass. < Ormel(et). Fr. FN Lhommeau. 1467 Coppin Lommiel,Dk.(TTT).

 

FD

Lhomel

cf. Lhommel.

 

JG

Lhomme

L’Homme, Lomé, Loinmc. 1289 «Jehans li Homme» DettesYpres, 1314«Jakemart Lomme le conte» ComptesMons, 1444 «Jehan Lomme» AidesNamur, 1472 «Jehan Lomme» Montquintin, 1478 «Robin Lomé» Mettet, 1544 «Smettre Lhomme», «Gérarda Lhome» DénStavelotMy; surnom: fr. homme, par ex. : homme lige ; cf. aussi Lehon. – Toute­fois, certains de ces noms sont sans doute issus de toponymes à rattacher à fr. orme, avec les­quels il y a eu maintes confusions, cf. DicPat-Rom, vol. 11.1,6-11.

 

JG

Lhomme

zie Homme.

 

FD

Lhommel

Lhomel. Nom d’origine: anc. pic. hommel ‘petit orme’ FEW 14, 6b. – Dimin. toponymique: Lhommelet, L’Hommelet.

 

JG

Lhon(n)eux

L’Hon(n)eux, Delon(n)eux, de Lhoneux, Lonneu(x), Loneux: W. l’ôneû, Fr. aunaie: plaats waar elzen groeien, elzenbos. Verspreide PlN Lon(n)eux (LU). 1350 Baduwien de Lonois…en teroir Lonoir, LU (CVD); 1554 Collet des Oulneux (TOUSSAINT).

 

FD

Lhonai

Lhonnay, w. Lônê. Nom d’origine: w. topon. âne ‘petit aune’, cf. aussi Launay.

 

JG

Lhonai

Lhonnay, zie Lonay.

 

FD

Lhoneux

L’Honeux, Lhonneux, L’Honneux, w. Lôneû. Nom d’origine: w. topon. ôneû ‘aunaie’, avec h- initial graphique; cf. aussi Xhonneux.

 

JG

Lhonnay

cf. Lhonai.

 

JG

Lhonoré

L’Honoré. Surnom : anc. fr., fr. honoré ‘honorable, digne de respect’ FEW 4, 464b; sinon article + prénom Honoré.

 

JG

Lhonoré

zie Honoré.

 

FD

Lhoost

L’Hoost(e), zie Lhoest.

 

FD

Lhoost

L’hoost, L’Hoost, L’Hooste. Graphies et formes néerlandaises de Lhost.

 

JG

L’Hôpital

L’hôpital, L’Hospital. 1210 «Johannes de Hospitali» NécrArras, 1284 « Jehans de Lospital» Namur, 1332 « Wautier de L’Hospi­tal» NécrArras, 1676 «Johannes L’Hospital» Wavre [FD] ; nom de résidence, pour qqn ayant habité près d’un hôpital ; cf. aussi Spitaels.

 

JG

L’Hôpital

L’Hospital, Lhopiteau, Hospital: BNvoor iemand die bij een hospitaal woont of ereen beroepsverband mee heeft. Vgl. Spitaels, Lobbestael. 1210 Joh. de Hospitali; 1332 Wautier de l’Ospital; 1295 Tassart Ospital, Atrecht (NCJ); 1294 Jehans de Lospital, N (CRN).

 

FD

Lhor

L’Hort, zie Lhoir.

 

FD

Lhor

L’Hort. Peut-être anc. fr. hort ‘jardin, verger, clos’ (du lat. hortus) Gdf, plutôt que var. de Lhoir.

 

JG

Lhost

L’Host, Lhoste, L’Hoste, Lhosste. 1269 «Bauduin l’Oste» DettesYpres, 1279-80 «Je­hans li Ostes» RegTournai, 1286 «Li Hostes» CartMons, 1326 «Gillos li Ostes» Comptes-Mons, 1365 «Jehan l’Oste clerch» TailleMons, 1444 «Godissart l’Oste» AidesNamur, 1503 «Jehan Lhoste», 1518 «Catherine Lhost», 1583 «Jean L’Host» BourgNamur, 1593 «Jean de Trussongne dit l’Host» = 1594 «Jean l’Host» BourgDinant, 1598 «Gille l’Host» DénWavre, 1603 «Emond Lhost» BourgDinant, 1608-9 «Mathieu L’Host» ComptesNivelles, 1617 «HubertLoes» BourgDinant, 1678 «Agnes fille Laurent L’host» La Gleize; surnom: anc. fr. (h)oste ‘hôte’, ‘manant’ ou ‘tenancier’ FEW 4, 491a; cf. également Lhote (ci-dessous) et Lhoas, etc. – Cf. aussi 1613 «Perpète Denis dit Fing Host» BourgDinant.

 

JG

Lhost(e)

L’Host(e), Lhostte, Lhôte, Lhot(t)e, L’Hôte, zie Lhoest.

 

FD

Lhotaire

cf. Lot(h)aire.

 

JG

Lhote,

Lhôte, L’Hôte, L’Hôte, Lhoth, Lhotte, Lhode. 1735 «Hubert L’hôte», 1739 «Agnes-se fille de Henri L’hôte du Ruy» La Gleize; anc. fr. hoste, fr. hôte, ‘celui qui reçoit’, aussi

‘tenancier’ FEW 4, 491a; cf. aussi Lhost(e) et Lhoas, etc.

 

JG

Lhotel

Fr. hôtel, cf. Dhôtel. Comp. le suivant.

 

JG

Lhotellerie

-ery, zie Delhotellerie.

 

FD

Lhotellerie

-ery. 1561 «Collart de Lhostel-leries» Roly, 1603 «Johan Lhostellerie» BourgLiège ; nom de résidence : fr. hôtellerie.

 

JG

Lhotte

Lhoth, cf. Lhote.

 

JG

Lhouest

cf. Lhoas.

 

JG

Lhouest

Lhoute, L’Hoyes(t), L’Hoyst, zie Lhoest.

 

FD

Lhoute

cf. Loute, Louth(e).

 

JG

L’Hoyes

L’Hoyès, L’Hoyes, L’Hoyest, Lhoyst, cf. Lhoas.

 

JG

Lhu(i)ssier

Luis(s)ier: BerN Fr. huissier: deurwaarder. 1394 Colard Luissier, Ktr. (DEBR. 2000).

 

FD

Lhuil(l)ier

L’Hu(i)llier, Loilier, Hul(l)y, Leulier, Lullier, Lully: BerN Fr. huilier: olieslager, oliehandelaar. 1306 Jehan L’Ulier, Senlis; 1383 Gerart Luillier, Comp. (MORLET); 1385 Jean Huilier = Luillier (MARCHAL).

 

FD

Lhuillier

L’Huillier. 1306 «Jehan L’Ulier» Senlis, 1383 «Gerart Luillier» Compiègne, 1385 «Jean Huilier = Luillier» [FD]; nom de profession : fr. huilier, w. liég. (arch.) ôlî, fa­bricant ou marchand d’huile; cf. aussi Leulier et Lollier.

 

JG

Lhuire

L’Huire, L’huire. NF répandu en Gau-me, probabl. en provenance de Francheval dans les Ardennes fr. (GeneaNet) ; à deux re­prises, en 1678 et 1717, on trouve l’alternance Lhuire ou Luivre, ce qui pourrait – dans cette région – conduire à une forme de l’anc., moy. fr. huivre, vuivre ‘vipère’ FEW 14, 487b.

 

JG

Lhuissier

Lhussier. Nom de métier: fr. huis­sier, cf. aussi Luisier, Lussier.

 

JG

Lhussier

-iez, zie Luchier, Lhuissier.

 

FD

Lhyvernay

 (NF localisé à Virton). Surnom: cf. w. (Malmedy) îvurné ‘hivernal’ (Scius, 175), ‘légume qui passe l’hiver en terre’ DFL 257a, mais aussi anc. liég. fieste saint Martin yvrenal ‘fête de saint Martin de Tours, le 11 novem­bre’, etc. FEW 4, 419a. Cf. aussi Lhiver (ci-dessus).

 

JG

Lhyvernay

zie Ivergneau.

 

FD

Li

 (Dial.) correspond souvent à Le (article défini) : Literme, Lihon, Limère, Lisait sont synonymes de Leterme, Lehon, Lemaire, Lesart.

 

EV

Li(e)bling

D. Liebling: lieveling. Maar de FN kan gereïnterpreteerd zijn < Patr. Lieblin, Lieblein, dim. van Germ. lieb-naam. Lieblein = Liebhart; 1527 Hannfi Lieblin, Kempten (BRECH.).

 

FD

Lia

Liaer, zie Liard.

 

FD

Liacre

Liagre, Liaer, zie de Jager(e).

 

FD

Liagre

Liacre, cf. Léagre.

 

JG

Liard

-a(rt), -aer, -as, Leaerts, -arts, Lear, Lea(s): Patr. Rom. vorm van Germ. VN leud-hard ‘lieden-sterk’; vgl. Lietaer(t). 1285 Sare Liarde, NF (HERB.); 1406 Gerart Liart, Lyon (MORLET).

 

FD

Liard

Liart. 1285 «Sare Liarde» Louvignies-Quesnoy (Nord), 1406 «Gerart Liart»; nom issu de l’anthrop. germ. leud-hard, cf. aussi Lie-tard, ou bien surnom: anc. fr. liart, adj. ‘joyeux’ Gdf[MH].

 

JG

Lib-

Thème anthropon. tiré de Libert < leud-behrt.

Dérivés: Libaux, -eau, cf. ce nom. – Libin. 1260 «Wiilheaume de Juppille li fils sanior Libin» CartValBenoît, 1275-76 «Libins Pa-rens», 1280-81 «Havis li femme Libin de Bauwegnies» RegTournai, cf. aussi Liben(s); parfois aussi nom d’origine: Libin (Lx). –Libion, w. nam. Lîbion (dérivé en -illon). 1289 «Libillons li fieus Jehans Vois les Leus [= qui voit les loups]», «Willemotte et Libellions»,

«Jehans Libillons de Tillires» CensNamur, 1351 «Libellions» Roloux, 14e s. «Libeilhons de Fehe» Fexhe, 1540 «François Libillon» BourgNamur, 1593 «Françoy Libillon dit de Gimbloux» BourgDinant, 1635-36 «Jean Libion fils Margueritte relict Jean Lebion» Nandrin. – Libioul, Libioulle (dérivé en -Moule). 1444 «Libilhoul Senhier» Terre-Jauche, 1513 «Libert Libioule» Limont, 1594 «Philippe Libioulle» BourgNamur. – Libon, w. Lîbon, Lybon. 1570 «Thonar Libon dit de la fleur de lis», 1600 «Gérard Lybon le joesne» GuillLiège, 1665 « François Thonnard dit Libon» Montegnée. – Libot. 1388 «Libot Mackaloxh [w. make a l’ouh, frappe à la porte]» = «Libot Makalus [= id.]» GuillLiège. – Libotte, w. nam. Libote. 1280 «Lambertus dictus Libote» PolyptLiège, 14e s. «Libote ou Libier li fis Henri de Fehe», «Libotes condist Tabars» DénHesbaye, 1602-3 «Henry Libotte» TerriersNamur. – Liboton, Libouton, Liboutton [Libout doit représenter Libaux]. 1379 «Liboton le Kaferial» [= 1374 «Libar le coffreal»] Huy, 1407 «Johan Libotton de Hol-longe» GuillLiège. – Liboy (dérivé en -ôye). 1272 «Liboye de Attenhove» PolyptVillers, 1337 «Libertus Liboy» Montenaken; cf. aussi Libois.

 

JG

Libaers

cf. Libar(t).

 

JG

Libaert

-ar(t), -aers, -at, -airt, zie Liebaert.

 

FD

Liban

Liban). Le nom du pays comme nom d’origine est peu probable et le fr. liban ‘grosse corde’est d’origine provençale FEW 16, 465a; p.-ê. avatar d’un dérivé de Lib(ert).

 

JG

Liban(t)

Lupant: Lat. HN Libentius (MORLET II).

 

FD

Libar

Libart, w. (Bastogne) Lîbârt, Liebart, Libat, p.-ê. aussi Lybas; formes néerl.: Lie-baert, Lybaert, Libaers, etc. 1267 «Libars» CartValDieu, 1284 «Jakemes Liebart» Dettes-Ypres, 1289 «Libars H Cambiers de Liernut» CensNamur, 14e s. «Colars Libar de Saint Hilaire» CensHuy, 1350 «Libardus textor» Trognée, 1374 «Libar le coffreal» Ampsin; nom issu de l’anthrop. germ. lieb-hart. -Secondairement, moy. néerl. liebaert ‘léopard, lion’, surnom de patriote flamand, cf. 1314 «maistre Wautier Lion» = «maistre Wautier Liebaert» Ypres [FD].

 

JG

Libau(t)

-aux, -eau, zie Lieboud.

 

FD

Libaux

Libeau, Liebaut, Liébaux. 1444 «Jean Libau(l)t», «Libert Libault» TerreJauche, 1449 «Liebault Stachelot» AidesNamur, 1602-3 «Jean Libau» TerriersNamur; nom issu de l’anthrop. germ. leud-bald, encore que la mention de Jauche «Libert Libault» invite à voir un dérivé direct du thème anthropon. de Libert < germ. leud-behrt, cf. Lib-.

 

JG

Libb(e)recht

zie Liebrechts.

 

FD

Libbrecht

cf. Liebrecht.

 

JG

Libeer

Libeert, Lybeer. Forme néerl. de Li-ber(t).

 

JG

Libeer(t)

Zie Liber(t).

 

FD

Libeman

zie Lieberman(n).

 

FD

Liben

Lieben, au génitif: Libens, Liebens. Forme néerl. de Libin, du thème Lib- tiré de leud-behrt.

 

JG

Liben(s)

1. Zie Lieben(s). – 2. Metr. Libe < Elisabeth. 1369 Libe Ghijbs = Lysbet Ghijbs, Her. (DERCON).

 

FD

Liber

cf. Libert.

 

JG

Liber

zie Libert.

 

FD

Liber(t)

Libeer(t), Lieber(t), -bertz, Lybeer(t), Libier, -iet, Liberton: Pair. Rom. vorm van Germ. VN Liebrecht. 1276 Libeers = 1280 Libertus, Ip. (BEELE); 1303 Jehans Liberch, Tielt; 1395 Libert le Rommelare, Geluwe (DEBR. 1971).

 

FD

Liberg(e)

1. Metr. Germ. VN leud-berg ‘lieden-bescherming’: Leutberga, Litberga (MORLET I). – 2. PlN. Zie Van Liebergen.

 

FD

Libergen, van

zie van Liebergen.

 

FD

Liberloo

Lieberloo. Nom d’origine: sans doute Leverooi, à Nederweert (Limb. holl.), 1244 «Loiverlo», d’où la famille de Liverlo établie à Liège depuis le 15e s.

 

JG

Liberloo

Lieberloo: PlN Leveroij (NL), waar de familie De Liverlo vandaan komt, die zich in de 156 e. in Luik vestigde (HERB.). Zie Van Lieverlo.

 

FD

Libermann

-mensz, zie Lieberman(n).

 

FD

Libermé

Nom d’origine: Libermé, à Kettenis (Lg).

 

JG

Libermé

PlN Libermé in Kettenis (LU). 1346 Katheline de Linpremee, bursire = 1351 damme Katerine de Libremeez, bursiere, Luik (AVB).

 

FD

Libersart

Libessart: PlN Libersard in Tourinnes-St-Lambert (WB). 1372 Jean Libiersars, Thorembais (AAV); 1455 Guerraerdin de Libessaet van Wale in Walsch Brabant, Bg. (PARM.). Libersens, zie Liebesens.

 

FD

Libert

w. nam. Libert, w. (Bastogne) Libêrt, Liber, Libier, Libiez, w. liég. Libiè. 1280 « Liber de Lantremenges » PolyptLiège, 14′ s. «Henris li fres le dewant dit Liber», «Libiers li culos» DénHesbaye, 1303 «Libier grosse tieste de Hemricourt» AnthrLiège, 1316 «Colart Libiert d’Antoing» TestTournai, 1356 «Libiers Bottons fils le gran Libier» Fiefs-Liège, 1426 «Nicaise Libiert» TailleSoignies, 1600-11 «Libert» émigré en Suède ; nom issu de l’anthrop. germ. leud-behrt. – Cf. aussi les nombreux dérivés du thème Lib-. « Dérivés: Liberton,  Libertiaux.

 

JG

Libertiaux

-ton: Patr. Vleivorm van Libert.

 

FD

Libeskind

zie Liebkind.

 

FD

Libessart

zie Libersart.

 

FD

Libier

-iez, zie Liber(t).

 

FD

Libihoul

zie Libot(on).

 

FD

Libin

Libion, Libioul, -ioulle, cf. Lib-.

 

JG

Libin

zie Lieben(s).

 

FD

Libion

Libioul(le), zie Libot(on).

 

FD

Liblanc

Peut-être, avec forme w. de l’article défini, surnom: w. li blanc, qui serait l’équi­valent du NF Leblanc.

 

JG

Liblanc

Zie Blank.

 

FD

Libling

zie Liebling.

 

FD

Libois

Liboit, w. nam. Libwè. 1602-3 «Nicolas de Liboy» TerriersNamur, 1696 «Marie-Agnès Liboy» BourgNamur, 1748 «Gille Liboy» Nandrin, cf. aussi 1771 «Jean Jamai de Libois» BourgLiège; nom d’origine: Libois, w. Libwè, à Évelette (Nr), à distinguer de Liboye, cf. Lib-.

 

JG

Libois

-oit: 1. Zie Libot(on). – 2. PlN Libois in Evelette (N). 1602 Nicolas de Liboy, Namen (J.G.).

 

FD

Libon

Libot, Libotte, Libouton, cf. Lib-.

 

JG

Libon(g)

1. Patr. Vleivorm van VN Libert. Zie Libot(on). – 2. Zie Lebon.

 

FD

Liborelle

Libourel: Patr. Dim. van Libert. 1327 Liberti dicti Liboret de Villari, Awans (AVB).

 

FD

Liborius

Patr. HN Liborius, bisschop van Le Mans (4e e.), Ndd. Bôrries, Slav. Boris.

 

FD

Libot(on)

-otton, -out(t)on, Delibouton, Libotte, -ost, Libout(in), Libois, -oit, -oy, Lib(i)on, Libon(g), Libioul(le), Libihoul: Patr. Rom. vleivormen van Germ. VN Liebrecht/Libert of Lieboud. 1321 Johannis Liboey; 1325 Gerardo Libot, Tn. (C.BAERT); 1327 Liberti dicti Libot de Ham, Tn. (OATIII); 1337 Libertus Liboy, Montenaken; 146 e.

Libote ou Libier li fis Henri de Fehe; 1379 Liboton

le Kaferial = 1374 Libar le Coffreal, Hoei; 1513

Libert Libioule, Limont (J. G.).

 

FD

Libre

Probabl. fr. libre, au sens médiéval du terme, cf. 1163 «Anselmus liberhomo», 1166 «Nicholaus de Herocha liber homo» CartWaulsort.

 

JG

Libre

Wsch. niet Fr. libre: vrij, maar een reïnterpretatie van Liber(t).

 

FD

Librech(t)

-eg(t)s, zie Liebrechts.

 

FD

Librecht

cf. Liebrecht.

 

JG

Li-brecht

-cart. V. LEUD (Leu).

 

EV

Libront

-ot, Lieberon: Patr. Dim. van VN Libert.

 

FD

Libschitz

zie Lipszyc.

 

FD

Libsky

zie Lipski. Licenne, zie Lesenne.

 

FD

Libyn(s)

-ijn(s), zie Lieben(s).

 

FD

 

 

 

Licht(en)feld

Lichteveld: PlN Lichtenfeld (BW).

 

FD

Lichtaert

Lichtert: 1. PlN Lichtaart (A), lokale uitspr. Lichtert. 1392 Gheerd van Lichtert, Lier (FRANS);

1412 Jan van Opstalle alias van Lichtart, Aw.

(ANP). – 2. Zie Lechtherte.

 

FD

Lichtblau

Profess. N. de teinturier en bleu. Synon. : De Blauwer.

 

EV

Lichte, (de)

Lich(t), de Ligt, (de) Locht, Lochten, de Log(h)t, de Loecht, Lucht(e): BN voor iemand die licht weegt, een tenger mens. Lo(e)cht is Br. 1374 Hermanne den Lichten, Aw. (VLOEB.); 1396 Alsteen de Lichte, Aw. (ANP); 1584 Peeter de Locht, Aw.(AB).

 

FD

Lichteblau

Wsch. reïnterpretatie van de D. FN Lichtenau, verspreide PlN.

 

FD

Lichtenberg(er)

PlN Lichtenberg (NL). 1309 Henricus de Lychtenberg, Mtr. (CVD); 1436 Aelart van Liechtebergh, Zolder (VANB.); 1555 Maaiken van Lichtenberch, Mtr.-Aw. (AP). Ook verspreide

D.PlN.

 

FD

Lichtenknecker

D. Lichtenecker, -egger < PlN Lichteneck, -egg in Stiermarken.

 

FD

Lichtenstadt

PlN in Bohemen. 1420 Joh. de Lihtenstat, Leipzig (BRECH.).

 

FD

Lichtenstein

-sztajn, -sztejn, Ligtenstein: VerspreideD. PlN Liechtenstein.

 

FD

Lichter, (de)

Afl. van ww. lichten: licht geven, met kaarsen verlichten; helpen, bijstaan. BerN voor iemand die voor het licht zorgt. 1305 lehan de Lichtre; 1373 Jacop de Lichtere, Ip. (BEELE).

 

FD

Lichterman(n)

Lichtman(n): Afl. van Licht of Lichter. 1359 Godefridus Lichtman, Mtr. (SKM 339).

 

FD

Lichtert

Lichtertens. Nom d’origine néerl.; Lichtaart, dial. Lichtert (Anv), du moy. néerl. luchter ‘gauche’ (donc: terre située à gauche); à distinguer de De Lichter.

 

JG

Lichtert

zie Lichtaert.

 

FD

Lichterte(ns)

zie Lichtherte.

 

FD

Lichtervelde, (van)

PlN (WV). 1202 Jacobi de Lichtervelde, Har. (DEBR. 1980).

 

FD

Lichteveld

Lichtfeld, zie Lichtenfeld.

 

FD

Lichtfus

Lichtfous(e): D. BN Leichtfuss. Vgl. Ligtvoet.

 

FD

Lichtfus

Lichtfous, Lichtfouse. Surnom com­posé: all. leicht(er) Fuss ‘pied léger’; comp. le NF flam. Ligtvoet.

 

JG

Lichtherte

Lichtert, Ligthart, Lichterte(ns): Lichthart, BN voor een lichthartige, lichtzinnige, opgewekte, zorgeloze. 1326 Griele Lichtherte, Ip. (BEELE). Ook Ndd. Lichthard, D. Lichtherz.

 

FD

Lichtman(n)

zie Lichterman(n).

 

FD

Lichtwark

D. BerN van de lichtwerker, kaarsengieter. 1328 Cher. Lichtwerk, Lübeck (BRECH.).

 

FD

Lick

Lycke; au génitif: Lickens, Lieckens, Liekens. Hypocor. de l’anthrop. germ. Lidiko, dérivé du thème leud- ; cf. aussi Le(e)kens et Liket, Likin.

 

JG

Lick

zie Lycke.

 

FD

Lick, van der

zie van der Lin.

 

FD

Lickens

zie Liekens.

 

FD

Licker

D. BN voor een likker, lekkerbek, smulpaap.

 

FD

Licki

zie Lequis.

 

FD

Lico(t)

Var. van licol, licou (DNF)? BerBN van de zadelmaker. 1265 Enras Licos, Namen (J.G.). Licour: PlN in Herstal (LU) (HERB.).

 

FD

Licop

Licope, Licoppe, Licops, Lycoops, Lycops, Lykops. 1627 «Pierre Lycops» St-Trond; surnom: moy. néerl. Hjfcoop ‘gratifi­cation payée par l’acheteur lors d’une transac­tion’.

Licot [ancienne famille de maîtres de forges à Nismes]. 1265 «Enras Licos», 1294 «Thumas Licos» CensNamur, 17e s. «Licot» Cerfontaine; pour Dauzat 390, suivi par Carnoy 201, var. de fr. licol, licou. – On ne peut exclure un dér. du thème Lik-, comme Liket, et p.-ê. Lixon (ci-dessous) [JL, NFw].

 

JG

Licop(s)

Licop(p)e, zie Lycoops.

 

FD

Licoppe

N. de baptême. Lie(nard)-(]a)cob.

 

EV

Licot

V. LEUD (Leuk).

 

EV

Licour

Nom d’origine: La Licour, w. so l’ Licou, à Herstal (Lg).

 

JG

Lictevoet

Lictevout, zie Ligtvoet.

 

FD

Lidolf

Metr. Germ. VN leud-wulf ‘ lieden-wolf: Leodulfus, Liedulphus (MORLETI). ize e. Lidolfus Castellain, Boesegem; Ledolf Coriman (GN).

 

FD

Lidou(h)

Lydou: 1. Rom. vorm van Lidolf. – 2. Var. van Ledoux (vgl. Liblanc).

 

FD

Lidt, van

zie van Lith.

 

FD

Lie-

-baert, -baut, -ben. V. LEUD (Leu).

 

EV

Lie(d)ts

zie Liets.

 

FD

Lie, de

zie Dilie(n).

 

FD

Liebaert

-aers, -ar(t), Libaert, -ar(t), -aers, -at, -airt, Lybaert, Lijbaert, Leybaert, Leijbaert: 1. Patr. Var. van Libe(e)rt (vgl. Huyghebaert/Hubert, staart/ steert) of Germ. VN leub-hard ‘lief-sterk’ (zie Lievaart): Liubardus, Leopardus (MORLETI). 13e e. Fulcro Lietbart = F. Libart, Cent (GN). -2. Overdrachtelijk naar Mnl. liebaert: luipaard, leeuw, voor een Vlaming, patriot. 1314 Wautier Lion = Wautier Liebart; 1280 Hankinus Liebard, Ip. (BEELE); 1398 Jan Liebaert, Petegem (DEBR. 1970).

 

FD

Liebart

-aert, cf. Libart.

 

JG

Liebaut

-au(x), -eaux, zie Lieboud.

 

FD

Liebaut

Liébaux, cf. Libaux.

 

JG

Liebecq

Liébecq: l. PIN Libeek (NL). 1358 Mathias de Libeke, Mtr. (SKM); 1398 Cloes van Lyebeke, Mtr. (IOT). – 2. PlN Lubbeek (VB). Zie Van Lubbeek.

 

FD

Liebecq

Nom d’origine avec l’élément -becq (= ruisseau) [à situer], ou bien var. du NF all.

 

JG

Lieben

Liében, Lichens, cf. Liben, Libens.

 

JG

Lieben(s)

Lyben, Liben(s), Libin, Libijn(s), -yn(s), Liebin(g), Liébin, Liépin, Lebbin(c)k, Leben(s): Patr. < Germ. VN Liebrecht of Lieboud. 1288 Gillis Lebbin, Oosteeklo (CG); 1316 Jakemins Lieppins, Dk. (HERB.); 1382 Jan Libbin, Zwg.; 1396 van Zegher Lebbine, Kanegem (DEBR. 1970); 1446 Huben Liebens; 1460 Liebrechts van Breede = 1452 Lieben van Breede, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Liebenguth

Alemannische FN Leibundgut: lijf en goed. EN voor een provenier die levenslang levensonderhoud geniet. 1293 Ulricus Lipundguot, Basel (BRECH.).

 

FD

Liebenstein, von

Verspreide D. PlN. 1256 Hainr. dictus Liebenstain, Meersburg (BRECH.).

 

FD

Lieber

zie Libert.

 

FD

Lieber-

-mann, -mensz. 1. Car. mor. ,,H. aimable ». N° 281. — 2. V. LEUD (Leu).

 

EV

Lieber(t)

V. LEUD (Leu).

 

EV

Liebergen, van

van Libergen: PlN. Liedberg bij Dûsseldorf (NRW) (TW)i> 1356 Otthe van Liberghe, Lv. (ICKX); 1539 Aart van Libergen, Den Bosch-Aw. (AP); 1627 Henrick van Liebergen, Den Bosch (HB 467).

 

FD

Liebergeseli

D. BN van een lieve, goede gezel. Vgl. 1326 Henri Lieve ghezelle, Ip. (BEELE).

 

FD

Lieberloo

cf. Liberloo.

 

JG

Lieberloo

zie Liberloo.

 

FD

Lieberman(n)

-mensz, Liberman, -mensz, Liebman(n), Libeman, Leibman: D. BN voor een lieve man.

 

FD

Lieberon

zie Libront.

 

FD

Liebersens

zie Liebesens.

 

FD

Liebert(z)

zie Libert.

 

FD

Liebertz

au génitif surcomposé: Liebersens, Liebesens. Anthrop. Libert, plus -s de génitif germ.

 

JG

Liebesens

Li(e)bersens: Patr. Liebertzoon of Liebenzoon: zoon van Liebrecht/Lieboud. 1361 Heinricus Lybensoens land, Aw. (CLEMEUR); 1567 Aart Libaertsssone, Utrecht-Aw. (AP).

 

FD

Liebeskind

zie Liebkind.

 

FD

Liebhaberg

D. BN Liebhaber: vriend, minnaar. Vgl. dial. liefhebber: vrouwenloper. 1603 Bernt Liebhaber, Celle (BRECH.).

 

FD

Liebich

Liebig, de l’anthrop. germ. leub-ico (Först. 1021).

 

JG

Liebig

Liebing: Silezische FN < Tsjechische VN Libnik < Slav. Ijub ‘lief’ + k-suffix. Liebing kan natuurlijk een afl. zijn van de Germ. VN Lieb-hard of een andere lieb-naam (DN, NAUMANN).

 

FD

Liebin

1280-81 «Gilles dou Gavre et si doi frère Henris et Liebins» RegTournai ; p.-ê. hypocor. en -in d’un anthrop. germ. en leud-, par ex. leud-behrt, cf. Libaux, Li(e)ben, etc.

 

JG

Liebin

Liébin, zie Lieben(s).

 

FD

Liebkind

Lip(s)kind, Li(e)beskind: BN. Vgl. Liefkint. 1280 dictus Liebkint, Tuttlingen (BRECH.).

 

FD

Lieblich

D. BN Lieblich: liefelijk.

 

FD

Liebman(n)

zie Lieberman(n).

 

FD

Lieboud

Liephout, Lyphout, Liebau(t), Li(e)baux, Liebeaux, Libeau, Libau(t), Liebold: Patr. Germ. VN leudi-balth ‘lieden-moedig’: Leodebaudus (MORLET I). 1123 Letboldus de Herlengem (GN); 1444 Libert Libault, Geten (J.G.); 1641 Sebastianus Libhoudt,Lv.(MULV).

 

FD

Liebrand

Patr. Germ. VN leud-brand lieden-zwaard’: Lietbrandus (MORLET I). ize e. Librandus laicus, Cent (GN).

 

FD

Liebrecht

Libbrecht, Librecht, Lebrecht, Liebreich, -eicht, au génitif: Liebreehts, etc. Forme néerl. de l’anthrop. germ. leud-behrt, fr. Libert.

 

JG

Liebrecht(s)

-bregts, Liebreich(t), Liebreks, Lybrecht, Librech, Libreg(t)s, Lib(b)recht, Libberecht, Leb(b)recht, Leberecht, Leybrecht, Luybregts, Luijbregts: Patr. Germ. VN leud-berht ‘lieden-schitterend’: Lietbertus, Letbertus (Dip., GN).

1281 Joh. Lebbregt, Ip. (BEELE); ±1300 Librecht Librech ts soen van Montenaken L (OGO); 1398 wedewe Willem Libbrechts, Martin Librecht, Aarsele (DEBR. 1970).

 

FD

Liebschutz

zie Lipszyc.

 

FD

Liebshardt

Patr. D. Liebhard, Germ. VN.

 

FD

Lieck, van der

zie van der Lin.

 

FD

Lieckendael

zie Liekendael.

 

FD

Lieckens

cf. Lick(ens).

 

JG

Lieckens

zie Liekens.

 

FD

Liedekerke, van

de Liedekerke, Liedekerken, Likerque: PlN Liedekerke (VB). 1356 die meester Jans van Liedekerke was, Bs. (PEENE1949); 1546 Midi. van Liekercken, Hoboken (AP).

 

FD

Liedekerken

Nom d’origine: Liedekerke (BrFl), cf. 1310 « monsigneur Grart de Liede­kerke» ComptesMons.

 

JG

Liedel

Patr. D. dim. van Germ. leudi-naam, zoals Liebrecht. Of ontronde vorm van Ludel, dim. van Ludolf od Ludwig.

 

FD

Liedtke

Lietge, Litke, Litjens, Leitjen, Leidgens: Patr. Dim. van leudi-naam; vgl. Liets. 1704 Matthias Lietgens, Venray (MUL VII).

 

FD

Liedts

Lietz. Génitif de Lied, forme abrégée de Lidiko; cf. Lick.

 

JG

Lief(f)erinckx

Lief(e)rink, Lieffering, -in(c)k, Lieffri(n)g, Liffring, Leff(e)ring, Levering: Patr. Afl. van Germ. VN leud-frith ‘lieden-vrede’: Leudefridus, Lifridus (MORLET I). Of van Lieverd (Liebhard). Vgl. Leferdinc (MOERMAN1950,8). 1338 G. Lieferinck, Bs. (BLOI); 1508 Joes Liefferincx, Bs. (Midd. 1957,2/9).

 

FD

Lief(f)ering(h)e(n), van

van Liffering(h)e: PlN Lieferinge (0V). 1406 Dierix van Lieferingen bosschelken, Partiel (PEENE).

 

FD

Lief, de

de Liefde: BN lief: geliefd, bemind. Vgl. D. Lieb.

 

FD

Liefde, van

zie van Lierde.

 

FD

Liefferinckx

Liefrinck, au génitif: Liefferinckx. Probabl. nom issu de l’anthrop. germ. leudi-frithu > Leudefridus, Lifridus [FD].

 

JG

Liefferts

Patr. Germ. VN leud-frith; zie Liefferinckx. 1580 Koenr. Lieferts, Lipp Westf.-Aw(AP).

 

FD

Lieffrig

V. LEUD  (Leu).

 

EV

Liefgen

Pacr. Dim. van VN Lieven of Lieffert. 1555 Michiel Liefkens, Diest-Aw. (AP).

 

FD

Liefhoge

-hoog(h)e, zie Liefooghe.

 

FD

Liefkind

-kint: BN voor een lieveling, bevoorrecht kind, iemand die bij nalatenschap bevoordeeld wordt. 1270 Walterus Lifkint, Tv. (CSJ); 1281 BeroutLiefkint, Nieuwmunster (HAES. 1957).

 

FD

Liefland, van

Van Lijfland in Estland en Letland. 1432 Joh. Lieflant, Morin. dioc. (MULI).

 

FD

Liefman(s)

Patr. Germ. VN leub-man ‘lief-man’i Liebman (Fm.), Liupman (MORLETI). Wellicht zoals Liebermann achteraf aïs ‘lieve man’ opgevat.

 

FD

Liefmans

1. Car. phys. ,,H. aimable ». N° 281. — 2. V. LEUD.

 

EV

Liefooghe

1. Car. phys. ,,Yeux doux » N° 280. — 2. V. LEUD.

 

EV

Liefooghe

1287 «Jeh. Lievoghe» DettesYpres, 1288 «Simon Liefhoghe» = «Simons Lieve-hoghe» DettesYpres; surnom: néerl. lief oog ‘œil aimable’.

 

JG

Liefooghe

Liefhoog(h)e, Liefhoge: BN voor iemand metlief kijkende ogen, die liefelijk oogt. 1234 Henricus Lievoghe, Bs. (PEENE 1949); 1276 Manin Liefoghe, Ip. (BEELE); 1399 Heine Lieveoeghe,Ktr.(SRf°28).

 

FD

Liefrink

zie Liefferinckx.

 

FD

Liefsoons

-soens, Lievezoons, -soons, -soens: 1. Patr./Metr. Zoon van Lieve, Germ. VN Leubo/Leuba. Vgl. Lievens. 1385 Nicholai dicti Liefsoens = Nicholaus Liefzoen, Tg. (TYTGAT); 1398 Zegher Lievezone, Trijsse Lievesoens, Hulste (DEBR. 1970); 1415 Cloes Livesoens, Mtr. (SKM).

 

FD

Liefting

Patr. Afl. van Germ. VN zoals Lievoud, Lieverd (Liebhard). Vgl. Leeftinc (MOERMAN 1950).

 

FD

Liég(e)ois

Naam van de Luikenaar. 1365 Gillotiaul le Liégois, Bergen (J. G.); 1598 Jehan Liégeois, Dinant-Aw. (AP).

 

FD

Liég(e)ois

Proven.   Liège    (Loc.),  avec suff. d’orig.

 

EV

Liège

zie Deliège.

 

FD

Liegeart

Metr. Germ. VN leud-gard ‘volk-hoP: Liega(i)rt = Leutgardis (KALBOW 63). 1036 Rotbertus f. Litgardis; 1144 Lietgard; 1165 Liegardis; 1236 Liejardis, Cent (GN); 1396 Lieguaert van Winghine, Zwevezele (DEBR. 1970).

 

FD

Liégeois

Liegois. 1333 «Liégeois» = 1334 «Liegois» ComptesMons, 1365 «Gillotiaul le Liegois corduanier vallet» TailleMons, 1561 «Hector Liégeois»Antoing, 1602-3 «Pierre le Liégoy», 1612 «Antoine le Liegois» Terriers-Namur, 1636 «feu Jean Collin dit le Liégeois» Crupet, 1683 «Lambert Leliegeois» Bourg-Namur; ethnique: habitant de Liège ou, d’après la distribution géographique du nom, ressortis­sant de la principauté de Liège. m Forme fém. : 1302 «Marion li Liégeoise», «Jehane li Liégoize» = «Jehanain le Liégoi-ze» = «Jehanain le Potière c’on dist le Lié­goize» LoiTournai, 1472 «la Liégoize vesve» DénLatour.

 

JG

Liekendael

Lieckendael: PlN Lisquendal in Acquin (PdC) (DFIX). Of D. PlN Ligenthal?

 

FD

Liekendael

Proven.   ,,Vallée  de  la Leek ». (Riv.).

 

EV

Liekens

cf. Lick(ens).

 

JG

Liekens

Lieckens, Li(c)kens, Likin: Patr. < Liedkin, dim. van Germ. lied-naam, zoals Liebrecht, Liederik, Liedolf, Liedelm. 1307 Liedekin(s) de Dickebusch, Ip. (BEELE); 1296 Walterus dictus Liedeken, Mech. (OATII); 1596 Peter Lieckens, Lv. (AP).

 

FD

Liekens

Lielens. V. LEUD (Leu).

 

EV

Lielde, van

zie van Lierde.

 

FD

Lielens

Metr. Dim. op -ila van Germ. leudi-naam: Liudila, Liutila (Fm.). 1340 Heinne Everdey.-.Liela, Truda…, Saaftinge (DEBR. 1969).

 

FD

Liem

1. Zie Liems. – 2. Spellingvar. van Lien.

 

FD

Liem

V. Leem. Lien(s). Prov. Lienne (Riv. à Lierneux).

 

EV

Liem(s)

Lim(m)e, Lim: Patr. Korte vorm van Germ. VN Lieman of Liemaar? 1401 Jacop Liem, Bg. (SIOEN).

 

FD

Lieman(s)

Lymans: 1. Patr. Germ. VN leud-man ‘lieden-man’: Liutman (MORLET I), Liedman (Fm.). Evtl. leub-man ‘lief-man’: Liebman, Liuman (Fm.). Vgl. Liefmans. 1278 Boidin Lieman, Cent (CG); 1281 Eustachius Lieman, Temse (HAES.). – 2. Zie ook Leeman(s). De ie in Liemans kan de scherplange e (iê) in Leemans weergeven.

 

FD

Liémance

Liêmans: W. spelling en uitspr. van Liemans = Leemans.

 

FD

Liemans

cf. Leemans.

 

JG

Liemard

Leemaerts, -ars: Wellicht is de -ard/-aert-uitgang hier secundair voor oorspr. Liema(e)r. Zie Liémer. Vervorming van Lienard, Leenaerts is evenwel niet uit te sluiten. 1381 fïlii Liemaerts, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Liemer

Nom issu de l’anthrop. germ. leudi-mêrja [FD] plutôt que nom de profession: moy. néerl. lemer ‘ouvrier qui enduit d’argile les murs de torchis’ ; cf. aussi Lemmer.

 

JG

Liémer

Liémer: Patr. Germ. VN. Zie Limer(e) i.

 

FD

Liempt, van

van Limpt: PlN Liempde (NB). 1317 Arnoldus filius Mette de Lyemde, Mierlo (OAT II).

 

FD

Lien

1524 «Johan Lien», «la femme Bodechon Lien» DénStavelotMy; fr. lien, surnom possible de celui qui lie les gerbes, les fagots.

 

JG

Lien

Liem: Fr. lien: band. BerBN voor een binder. 1524 Johan Lien, Stavelot (J.G.). Zie ook Lien(s).

 

FD

Lien-  

-ard ,-ardy, -art. V.   LEUD (Leun).

 

EV

Lien(s)

Lijen, Lyen: Patr. < Lieden(s), Mnl. Liedins, vleivorm van Germ. leudi-naam, zoals Liedwin, Liedhard. Vgl. Liekens, Lietaert. 1406 Jan Liedens, Erps (PEENE); 1420 Johannes Liedens ex parte Liedini Spape, = 1450 Jan Liedens = doot Jans Lyens; 1433 van Hennen Lyens = 1453 van Hennen Liedens, Kh. (DEKEYSER); 1457 Lyeden van Briede = 1462 Lien van Brede = 1460 Liebrechts van Brede, Ht. (GHIJSEN).

 

FD

Lienard

-art(s), -aert, zie Léonard.

 

FD

Liénard

Liénart, Lienaux, Liénaux, Lienaert (forme néerl.), au génitif néerl.: Lienarts. 1365 «Stievenars Liennars telliers» Taille­Mons, 1472 «Liénart Bottefort» DénLaroche, 1491 «Liénard Le Mignon», 1499 «Jehan Liénard» BourgNamur, 1528 «Estienne Lié­nart» DénVirton, 1542 «Jehenne Liénart» BourgNamur; forme populaire, surtout picarde, de Léonard, cf. aussi Linard et Leenard. a Génitif lat. : Lienardy, Liénardy.

 

JG

Lienasson

zie Lieneson.

 

FD

Liénaux

Lienaux: Patr. W. var. van Lienard.

 

FD

Lienen

zie Lijnen, Leenen.

 

FD

Lienen, van der

zie van de Leene.

 

FD

Lieneson

Lienasson: Patr. W. afl. op -eçon van VN Léonard, Lienard.

 

FD

Lienhard

Liennard, zie Léonard.

 

FD

Lienne

 (NF de la région d’Eupen et Malmedy). Peut-être nom d’origine: Lienne, affluent de PAmblève, mais ce fut aussi un prénom fémi­nin, cf. 5.10.1570 «Lyenne, fille à Johan Jar-don de Hervé», qui serait l’aphérèse des prénoms fém. anc. Allienne, Malienne. Masa-lienne [JL, NFw].

 

JG

Lienne

1. PlN in Ciney (N). – 2. Zie Leenen.

 

FD

Liepach

Oostmiddelduitse BN Liepack, Lieback < Pools lepak: schrandere kop (BRECH.).

 

FD

Liephout

Proven.   ,,Bois   du   sieur Libert ».    V.    Lippeveldt.   Synon. :

Lippeloo (Loc.). N° 24l.

 

EV

Liephout

zie Lieboud.

 

FD

Liepin

Liépin. 1282 «Liepins de Lo» Dettes­Ypres, 1316 «Jakemins Lieppins» TestTournai; p.-ê. dérivé en -epin du thème anthrop. leud-.

 

JG

Liépin

zie Lieben(s).

 

FD

Lier, (van)

PlN Lier (A). 1396 Reynier van Liere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Lierde, van

van Lirde, van Liefde, van Lielde: PlN Sint-Martens-Lierde of Sint-Maria-Lierde (OV). 1281 Hannekinus de Lierde, Beerlegem (HAES.).

 

FD

Lierdeman

1. Afl. van Van Lierde. 1580 Catherina Lierdeman, Letterhoutem (LIEVENS). – 2. Evtl. = Lier(e)man.

 

FD

Lierman

Liereman, au génitif: Liermans. Soit surnom de musicien, de joueur de vielle, soit habitant (-man) de la ville de Lier, fr. Lierre (Anv), cf. 1274 «Johannera dictum Lirman» Anvers [FD].

 

JG

Lierman(s)

Liereman: 1. BN voor de muzikant, de lierspeler. – 2. Afl. van PlN Lier: Lierenaar. 1274 Johannem dictum Lirman, Aw. (V.LOON 103). -3. Evtl. < Lierdeman.

 

FD

Lierneux

1455 «Henry de Lierneur», 1552 «Jo-han de Lierneux» CoutStavelot, 1775 «Henry Lierneux» BourgLiège; nom d’origine: Lier­neux (Lg), cf. aussi Delierneux.

 

JG

Lierneux

Delierneux: PlN Lierneux (LU). 1107 Franchone de Lernou, Stavelot (ASM), 1294 Gilors de Lernut, eskievin de Lernut (CRN).

 

FD

Lierneux

Proven. Loc.

 

EV

Lierop, van

PlN Lierop (NB).

 

FD

Liers

1269 «Bertrandus de Liers», 1383 «Liers» CartValBenoît, 1504 «Conrar de Liers» Cout­Stavelot; nom d’origine: Liers (Lg).

 

JG

Liers

Proven. Loc.

 

EV

Liers

zie Deliers.

 

FD

Lies

,,Iris, roseaux ». N° 243.  

 

EV

Lies(e)

zie Lissens.

 

FD

Liesaerde

zie Lisart.

 

FD

Lieseborghs

Lisenborgh, -orgs, Liesenborghs. Nom issu de l’anthrop. germ. fém. Liezeburch (Fôrst. 1051).

 

JG

Liesegang

Dial. var. van D. Leisegang. BN: die zacht, langzaam, voorzichtig stapt.

 

FD

Liesen-

-berg,  -borg.  Proven.  ,,Colline-, Château- -du sieur Lizin » ou

,,-des roseaux ». Nos 232, 243.

 

EV

Liesen(s)

V. LEUD (Leuz).

 

EV

Liesen(s)

zie Lissens.

 

FD

Liesenberg

-borg(h), -borg(h)s, Liezenborgh(s), Lisenborg, Lissenberg, -burg: 1. Metr. Germ. VN Liezeburch (Fm.). – 2. PlN met Liese: moeras, lis, riet, o.m. Lies(e)berg, Liesenberg (NRW) (DN). 1673 Lenaert Lisenborch, Hoeleden (F. CLAES, Oost-Br. 1998,118-120).

 

FD

Liesens

Liessens; dimin. : Liesken. Hypocor. néerl. (au génitif) d’Elisabeth.

 

JG

Lieshout

,,Bois   aux   roseaux »   (Loc. holl.)    Confus. :    Leest.    V.    Lis, Leest.

 

EV

Lieshout, (van)

zie van Lishout.

 

FD

Liesken

zie Liskens.

 

FD

Liesmons

zie Lismont.

 

FD

Liesnard

V. LEUD (Leun).

 

EV

Liesnard

zie Léonard.

 

FD

Liess

Liesse(ns): 1. Zie Lissens. – 2. Liessens later ook < Liefsoons. 1746 Maria Elisabeth Liefsoens, Kermt = 1750 Elisabeth Liessens, Lummen; 1746 Petrus Liefsoens, Kermt = 1750 Petrus Liessens (med. F. Vreven, Bs.).

 

FD

Liesse

1. V. Lies. — 2. V. LEUD (Leuz).

 

EV

Liesse

w. brab. Liyèsse. Pour Dauzat 391 et Carnoy 243, de fr. liesse ‘joie, réjouissance’ FEW 5, 129b, mais l’explication par un mot fr. abstrait paraît peu vraisemblable. La phoné­tique et la localisation poussent à repousser le topon. Liers (arr. Liège), w. Liès ‘ [JL, NFw2], mais pas vraiment Liesse, w. liesse, dépend, de Rhisnes (arr. Namur) qui pourrait être le NL éponyme [JG]. Moins vraisemblable, un subst. précédé de l’article élidé, par ex. li-y-èsse ‘le hêtre’ ou li ièsse ‘la herse’ (phonétiquement possible) [JL, NFw2].

 

JG

Liessens

V. LEUD (Leuz).

 

EV

Liestert

PlN Liettres (PdC)? 1245 Evreus Liestes, Atrecht(NCJ).

 

FD

Liét-

-aert, -ar(d). V. LEUD.

 

EV

Lietaer(t)

Lietard, Liétard, Lietar(t), Liétar(t), Litaer, Lita(r), Lietor, Liotard, Liotta: Patr. Germ. VN leud-hard ‘lieden-sterk’: 995 Litardus, 1070 Lietardus (GN). 1244 Lietardi de Miaulens; 1216 Maroie Lietarde, Atrecht (NCJ); 1398 Lietart de le Brouc, Dottenijs (DEBR. 1970); 1453 Arnoul Lietart, Dk. (TTT).

 

FD

Lietanie

Lettanie, -y. Ane. fr. letanie, fr. litanie FEW 5, 375a, par ex. comme surnom de chantre, à moins qu’il ne s’agisse de qqn né le jour des Litanies majeures à Rome [MH].

 

JG

Lietanie

zie Lettani(e).

 

FD

Lietar

Liétar, Liétard, Liétart, Litar; Lietaer, Lietaert (formes néerl.). s.d. «comme-moratio presbyteri Liethardi» ObitLiège, 1272 «pro orto Litart», «Ransinus li Giere Littart» PolyptVillers, 1291 «Jourdain Liétart» Dettes-Ypres, 1326 «Jehans Lietars» ComptesMons, 1567 «Bastien Liétard» Ladeuze; forme populaire régionale de Léotard, nom issu de l’anthrop. germ. leud-hard. Cf. aussi Léautaud.

 

JG

Lietem

Liétem, zie Laitem.

 

FD

Lieten

Patr. < Lietin, vleivorm van Germ. lied-naam zoals Liederik. Vgl. Liens < Liedens. 1398 Hannin Lietin, Aalbeke; 1426 Jan Lyetin, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Lietge

zie Liedtke.

 

FD

Lietor

zie Lietaer(t).

 

FD

Liétout

Léautaud, Leautaud, Lieutaud: Patr. Germ. VN leud-wald ‘lieden-heerser’: Leutaldus, Leotaldus (MORLETI). 1131 Letaldus archidiaconus = S. Letaudi, Laon (SMTI); 126 e.

Lietwoldus (GN); ise e. Wiars Lietaud, Laon (MORLET).

 

FD

Liets

Lietz, Lied(t)s, Lits: Patr. Korte vorm in de gen. van Germ. lied-naam; vgl. Lieten. 1108 Lido, ne e. Lietdo (GN). 1648 Jan Lits, Mech.-Aw. (AP); 1724 Jan Ludts = J. Liedts=J. Loydts, Deurne-Diest (F.C.).

 

FD

Liette

 (NF du Tournaisis). Sans doute nom d’ori­gine: p.-ê. Liettres, 1187 «Liestes» (PdC), cf. ImpôtArtois 289 [MH].

 

JG

Liette

PlN Liettres (PdC): 146 e. Liètes. I354îhumas de Listes; 1384 Gille de Liestes; 1390 Jehan de Liestres; 1478 emprès Lyetes (DFIX).

 

FD

Lietz

cf. Liedts.

 

JG

Lietz(mann)

Patr. Afl. op -so van Germ. leud-naam. 1234 Liezo (GN). Zie ook Liets.

 

FD

Lietzmann

Nom issu de l’anthrop. germ. leud-s-man (Fôrst. 1051).

 

JG

Lieu

zie Lieuw.

 

FD

Lieu(w)

1. Kan teruggaan op Pic. Lieu, Fr. lieur: binder. BerN. 1497 Rogin le Lieur, Laon (MORLET). – 2. Of korte vorm van Deliew= Delieu.

 

 

FD

Lieutaud

zie Liétout.

 

FD

Lieutenant

1.   Grade  militaire.   N° 143. — 2. V. LEUD. Synon. Lui-

dinant.

 

EV

Lieutenant

Lu(i)dinant: Ofr. lieu tenant: plaatsvervanger. BerN van een ambtenaar, bestuurder. De militaire betekenis pas i6e-eeuws.

 

FD

Lieutenant

Nom de fonction: fr. lieutenant ‘fonctionnaire civil’ [le grade militaire date du 16e s. cf. Dauzat 391]; cf. également Lu(i)di-nant.

 

JG

Liev-

-ens, -esoens, -in, -yns. V. LEUD (Leu, Leun).

 

EV

Lievaart

Liva(r), Lifart: Patr. Germ. VN leub-hard ‘lief-sterk’: Leobardus, Leuvardus (MORLET I). 1187 Livard (VERHULST 171).

 

FD

Liévain

zie Liévin.

 

FD

Lieveld

Levelt(s): 1. Metr. Germ. VN leub-hildlief-strijd’: Leobhilt (Fm.). 1175 Arnout filius Lievild= 1174 Arnout filius Levild, Cent (GN); 1130 terra Livildis, Ramskapelle (LEYS1959); 1382 Piètre Lievelt, Wg. (DEBR. 1970). – 2. PlN Lieveld (NB). 1554 Adriaen van Liefvelt; 1553 Joos Liefvelt, Liedekerke (LIEVENS).

 

FD

Lievemont, (de)

Deliévemont: PlN Lièvremont (Doubs)? Of var. van Livremont (met W. vr/v-reductie).

 

FD

Lieven(s)

Lievense, Liven(s), Liévin, -ain, Liv(a)in, Lievyn(s), -ijns, Livyns, -ijns, Lieveyns, Liveyns, Leiven, Leven(s): Patr. Germ. VN, Oe. Leofwine, Saksisch Liafwin ‘lieve vriend’ (GN): Liobuuinus (Dip.). 1209 Richoars Lievins, Atrecht (NCJ); 1341 Livini dicti de Deeve, Ktr. (DEBR. 1971); 1308 Liévin fiex Liévin; 1308 Mikiel Liévin, Ip. (BEELE).

 

FD

Lievendael, van

PlN Lievendaal (NB). 1340 Reneri de Livendale, Tn. (C.BAERT); 1414 Johan Lievendael, Ht.(A.GHIJSEN).

 

FD

Lievenoogen, van

Wsch. adaptatie van D. PlN Liebenau (NS, HS, BW, BEI). Vgl. Liebaug, waarin aug = aue, ouwe: beemd (BRECH.). Of Liebenhofen(BW)?

 

FD

Lievens

Liévens, Livens. Formes néerl., au gé­nitif, de Liévin, nom issu de l’anthrop. germ. liub-win.

 

JG

Liever, de

zie Lelièvre.

 

FD

Lieverlo, van

PlN Leveroij (NL): 1294 Leverlo (PLB). 1620 Lambertus Leverloij, Luik (MUL V); 1621 Wautieu Liverloe, Luik (ALK).

 

FD

Lievers

Liffers: Patr. Germ. VN leub-hari ‘lief-leger’: Liubheri (MORLETI).

 

FD

Lievesoens

-soons, -zoons, zie Liefsoons.

 

FD

Lievesoons

Surnom néerl. : liefzoon ‘fils chéri’.

 

JG

Lievevrouw

cf. Lievrouw.

 

JG

Lievevrouw

-vrauw, zie Levrau.

 

FD

Lieveyns

zie Lieven(s), Delavenne.

 

FD

Liévin

-ain, Li(e)v(a)in: 1. PlN Liévin (PdC). 1225

Tiefane de Laiving, Atrecht (NCJ). – 2. Zie

Lievens.

 

FD

Liévin

Liévin, Livin, Livain. 1277 «Cristien Liévin», 1284 «Jehan Liévin fil Jehan Liévin le jovene » DettesYpres, 1302 « Sandrine Lie-vins» LoiTournai, 1356-58 « Liévins de Here-zielle» PolyptAth, 1575 «Livyn le Febve» FrancsLux, 1602-3 « la vefve Andrien Livin» TerriersNamur, 1691 «Livin Rotier» Bourg-Namur; nom issu de l’anthrop. germ. liub-win, cf. aussi Lievens, Livens. – Secondairement, nom d’origine: Liévin (PdC), cf. 1275-76 «Jehennés de Liévin» RegTournai.

 

JG

Lievois

zie Delvoie. Lievoud: Patr. Germ. VN leub-wald ‘lief-heerser’:

Livoldus (GN). 1326 Arnoud Lievoud, Ip. (BEELE).

 

FD

Liévrard

Lievrard. Soit dérivé péjoratif (à fonction anthropon.) de fr. lièvre, non attesté FEW 5, 259b, soit francisation du NF ail. Lieberhard (Dauzat 391).

 

JG

Liévrard

Wsch. var. van Lévrard (DNF). Patr. Evrard met Fr. Iw. Lièvre, zie Lelièvre.

 

FD

Lièvre

Nos 288,  290.  1. Car. phys. ,,H. agile et rapide’. — 2. Car. mor.

,,H. peureux ».

 

EV

Lièvre

Surnom : fr. lièvre, cf. Lelièvre.

 

JG

Lievrouw

Lievevrouw. Probabl. surnom néerl. lieve vrouw, pour Debrab. 875, ce serait ce­pendant une réinterprétation de fr. levraut ‘jeune lièvre’, ce qui paraît étonnant.

 

JG

Lievrouw

Lievrauw, zie Levrau.

 

FD

Lievrouw

Proven. „ (Paroisse) Notre-Dame »

 

EV

Lievyn(s)

zie Lieven(s), Delavenne.

 

FD

Liezenborgh(s)

zie Liesenberg.

 

FD

Lif(f)range

PlN Liefrange/Lieffringen (GH).

 

FD

Lifart

zie Lievaart.

 

FD

Liffering(h)e, van

zie van Liefferinghen.

 

FD

Liffers

zie Lievers.

 

FD

Liffring

zie Liefferinckx, Liffrange.

 

FD

Lifrange

w. (Bastogne) Lifmnje, Liffring, w. Lîfring’. Nom d’origine: Liefrange = Lief-fringen (G.-D. Lux.).

 

JG

Lifs(c)hitz

Lifsics, zie Lipszyc.

 

FD

Lig-

-on, -ot. V. LEUD (Leuk).

 

EV

Ligas

Probabl. NF importé de l’Indre ou du Maine-et-Loire où il est attesté depuis 1651 (GeneaNet); d’origine incertaine.

 

JG

Liger

Ligier, Ligy, Léger, Lege(r), Legé, Legier(s), Légier, Legiest: Patr. Fr. vormen van de Germ. VN leud-ger ‘lieden-speer’: Liudgerus (Dip.),

Ligerus (GN). 1374 Lygeer vanden Scape = Ligier =

1375 Liegier = 1378 Légier van den Scape, Ip.

(BEELE).

 

FD

Liger

Ligy. Ancien prénom Léger, w. liég. Lidji. Cf. Léger.

 

JG

Lign-

-ier, -y. Proven. Ligny (Loc.) (Du latin Linea, ,,chemin »).

 

EV

Ligna

W. vorm voor Liénard?

 

FD

Ligne(e)l

zie Lagneau(x).

 

FD

Ligneel

Lignel. 1614 «Laingneel» Bas-Warneton, 1698 «Ligneel» Langemark, etc.; pour W. Beele, un des avatars néerl. du NF Lagneau(x), var. Laignel, anc. fr. ugnel ‘agneau, fourrure d’agneau’. – Bibliogr.:W. Beele, De FN Lignel, dans Naamkunde 25, 1993, 178-180.

 

JG

Lignian

NF attesté à Mons dès 1697 (Genea­Net); p.-ê. part, présent (sans -t final?) de l’anc. fr. lignier ‘prendre des mesures’ou’en­duire’, à moins qu’il ne s’agisse d’un NF importé, de Lignan en Gironde [FD].

 

JG

Lignian

PlN Lignan (Gironde)? 1756 Phil. Lignant, Beveren-Aw. (AP).

 

FD

Lignian

Proven. Leignon (Loc.).

 

EV

Lignie(r)

Li(g)ny, Lini: BerN Ofr. linier: vlasbewerker, linnenwever. 1256 Bauduins li Liniers, Atrecht (NCJ); 1404 Rogier le Lignier; 136 e. Colins Liniers, Laon (MORLET).

 

FD

Lignier

1275-76 «Estievenins li Liniers» Reg­Tournai, 1291 «Willaume le Linier» 31Chir-Tournai, 1337 «Bauduwin le lignier» Liège, 1553 «Gobert Lignier greffier» Villers-en-Fagne; nom de profession: anc. fr. linier’ii-

bricant de toile de lin’, pic. lignier ‘marchand de lin teille’ FEW 5, 368a; apparemment aussi prénom, cf. 1590 «Lignier de Landrichin» BourgNamur.

 

JG

Lignon

1. PlN Lignon (Marne)? 1612 Mathieu de Lignon, Namen (J. G.). – 2. Patr. Korte vorm van Collignon(HERB.).

 

FD

Lignon

Probabl. aphérèse de Collignon, comp. Linon; sinon, surnom: moy. fr. lignon, fr. linon ‘toile de lin très souple’ FEW 5, 368b.

 

JG

Lignoul

Lignoulle. Surnom: w. liég. lignoû (anc. fr. Hgneul) et lignoûle ‘mèche de l’an­cienne lampe à huile, de chandelle ou de bou­gie’, mais aussi ‘ligne de pêche’ et ‘bride de cheval’, etc. DL 369b, FEW 5, 355b.

 

JG

Lignoul(le)

W. lignoûle < Lat. lineola: breidel. BerBN (J.G.).

 

FD

Ligny

 

Nom d’origine: Ligny, w. ligne (Nr), cf. Deligny.

 

JG

Ligny

zie Lignie(r), Deligny.

 

FD

Ligon

Var. van Legon? Ligot, -o(s): Mfr. ligot: kousenband. BN. 1225

Renaldus Ligo, St-Hubert (J.G.).

 

FD

Ligot

w. Ligo, Ligos, Ligo. 1225 «Renaldus Ligo (…) miles de Juvincurt» St-Hubert; sans doute surnom: moy. fr. ligot ‘jarretière’, anc. fr. ligotte ‘courroie intérieure d’un bouclier’ FEW 5, 323a. – On pourrait songer à w. liég. // go ‘le chien (mâle)’, explication considérée comme plausible pour Goux et pour Legos et var. [JL, NFw], mais cela paraît moins vrai­semblable.

 

JG

Ligt, de

zie de Lichte.

 

FD

Ligtendag

BN heldere dag. Vgl. D. Schontag.

 

FD

Ligtenstein

zie Lichtenstein.

 

FD

Ligterink

Vervorming van Liefferinck (via  Liefterinck met ft/gt-wisseling)? Vgl. Ndl. FN Leverding, Lieftink.

 

FD

Ligtermoet

BN voor een zorgeloze, onbezorgde. Vgl. D. Leichtermut. 1469 Peter Lichtermuth, Rottenburg (BRECH.).

 

FD

Ligthart

zie Lichtherte.

 

FD

Ligtvoet

Lictevoet, Lictevout(e), Linktevoet: BN voor een lichtvoetige. 1298 Jehan Ligtvoet, Kales (GYSS. 1963); 1350 Walrant Lichtvoet, Bg. (CLM).

 

FD

Ligy

 

cf. Liger.

 

JG

Ligy

Proven. Lilar. V. LEUD (Leu).

 

EV

Ligy

zie Liger.

 

FD

Lihouck

zie de Houck(e).

 

FD

Lijcke

Lyck(e), Licke(s), Leick: Patr. Germ. VN Lideco, dim. van leud-naam. Vgl. Liekens, Lickens.

 

FD

Lijen

zie Lien(s).

 

FD

Lijn, de

zie Delain.

 

FD

Lijn, van der

zie van der Lin.

 

FD

Lijnden, van

PlN Lijnden (NH).

 

FD

Lijnen

 

cf. Lynen.

 

JG

Lijnen

Lynen, Leijnen, Leyne(n), Lienen: Metr. Korte vorm van Katelijne, Pauwelijne of een andere VN. 1399 Cateline Beraets = 1397 van Linen Baraets, Geluwe (DEBR. 1970); 1460 Line Mertens = 1462 Katelinen Mertens, Aarts. (MAR.); 1485 Gheerken Lijnen, Genk (VDZ). Van Juliana: 1415 van Lynnen Bollaerts = 1419 Jelynne Ballaens, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Lijsen

Lys(s)ens, zie Lissens.

 

FD

Lijtens

zie Leyten(s).

 

FD

Lik

zie Lijcke.

 

FD

Likens

zie Liekens.

 

FD

Likerque

zie van Liedekerke.

 

FD

Liket

Liquet, Lequet(te), -ez, Lacquet: Patr. Dim. van Germ. leudi-naam. Zie Liekens, Lekens.

 

FD

Liket

Liquet; Likin. Dérivés de l’anthrop. germ. Lidiko, formation en -ik sur Liebrecht ou un autre nom en -lied’, cf. Lekens, Li(e)ckens.

 

JG

Likin

zie Liekens.

 

FD

Lil(l)ot

Lillo(n), zie Lilet.

 

FD

Lil, de

zie Delille.

 

FD

Lil, van

1. PlN Lille, ni. St.-Huibrechts-Lille (L) of St.-Pieters-Lille (A). 1340 Enghelbertus de Lille, Tnh. (VERB.); 1392 Reyner van Lille, Aw. (ANP). Ook gehucht in Berg bij Kh. (VB). 1356 mijn vrouwe van Lelle, Berg (PEENE1949). – 2. Zie ook VanLul(le).

 

FD

Lilar

Lilla(rd): PlN Li(e)laar in Gavere (OV), St.-Maria-Oudenhove (OV). 1160 Gertrudis… de Lielar; 1216 Soykynus de Lylar, OV (GN); 1237 Henricus de Lyelar, Gb. (SMTI).

 

FD

Lile

Zie Delille.

 

FD

Lileire

PlN Lillers(PdC)?

 

FD

Lilet

Lilot, Lillo(t), Lillon, Lylon: PlN Dim. van Fr. île: eiland: lîlet, l’îlot, l’îlon? Vgl. PlN Lil(l)ette (PdC) (DE IX).

 

FD

Lilet

Lilot. Peuvent être des dérivés de fr. île, comp. Liette.

 

JG

Lilien

D. FN Lilie: lelie. Huisnaam of meisjesnaam: 1398 Lelie Aensbouts, Olsene (DEBR. 1970).

 

FD

Lilien

Lille. Proven. Lille   et   LUI (Loc. fr. et belge). Lillon(gh.)    Car.    phys.    Le    long (Dial.). N° 253. V. Long.

 

EV

Lilien

Probabl. surnom néerl.: pluriel de lelie ‘lys, fleur de lys’, cf. Lelie.

 

JG

Lilienfeld

D. PlN: Lelieveld.

 

FD

Lilienthal

PlN (SH, NS, BW).

 

FD

Liling

Patr. Afl. van Germ. VN Leudilo, dim. van leudi-naam. Vgl. Liedel.

 

FD

Lilla(rd)

zie Lilar.

 

FD

Lille, de

zie Delille.

 

FD

Lillo

Nom d’origine: Lillo (Anv).

 

JG

Lilongh

zie Lelong.

 

FD

l-Ilot

Proven. L’ilôt (L.D.).

 

EV

Lilouche

Lelouche, BN voor een schele. Vgl. Louchard. 1438 J. le Louche, Laon (MORLET).

 

FD

Lim

zie Liem(s), Limme.

 

FD

Lim(m)e

1. Zie Delim(m)e. – 2. Zie Liem(s). – 3. Var. van Lamme. Vgl. Limpens = Lampens.

 

FD

Lima

zie Delimal.

 

FD

Lima(rdi)

zie Léonard.

 

FD

Lima(u)ge

Proven. Dép. Céroux.

 

EV

Limage

Limauge, Limoges, Lemage, Mage, Lemache, Lemagie, Lama(u)gie, Lamongie, Lameize, Lameyse, Lameyze, Lamoise: Fréquente PlN L’Image, die verwijst naar een heiligenbeeld (HERB.). Limauges in Ceroux (WB). Of BerBN voor een beeldhouwer. 1210 Margerite Image, 1212 Maroie Imago; 1281 Heluis Imaginiere, Atrecht (NCJ); 1444 Wera de Limage, Namen (J.G.); 1455 Willaume de Limaige, Dk. (TTT). Li werd gereïnterpreteerd als Iw. le/la. Pic. Limaige werd in Vlaanderen Lameyse (vgl. Lapeyse < Lapaige). De Lameyse werd later met De Lameyde verward: 1805 M. Th. de Lameyse = 1805-7 M.Th. de Lameyde, Kwaremont (med. D. Ameye, Zedelgem). Sommige vormen kunnen hypercorrect zijn voor Limoges.

 

FD

Limage

Limauge, w. Limôdje. 1444 «Wera de Limage», «Jehan de Limage» AidesNamur; nom d’origine: w. Limôdje, l’image, top. fré­quent pour désigner une statuette pieuse, aussi NL habité: Limauges à Céroux-Mousty et Court-Saint-Étienne (BrW).

 

JG

Liman

Liman(n)e, zie Léman.

 

FD

Limb-

Variante (avec passage à > è) de Lamb-, thème tiré de land-behrt ; cf. aussi Lembert. • Dérivés: Limbioul,  Limbioulle.      Lim-bot.-Cf. aussi 1638 «Martin Limbion» Momalle.

Limbor, Limbort (formes wall.), Limborg, Limborgh, Limbourg, Limburg. s.d. «doraini Balduini a Limborch» ObitHuy, 1585 «Onofry de Limborgh» Marcinelle, 1780 «Pierre Limborg» Charleroi; nom d’origine: Limbourg, w. limbôr, lêbâr (arr. Verviers).

 

JG

Limb(o)urg

Proven. Anc.  duché et Loc.

 

EV

Limbach

Verspreide D. PlN.

 

FD

Limberg(er)

Verspreide D. PlN Limberg < Lindberg (BRECH.). Zie ook Van Lembergen.

 

FD

Limberg(h)en, van

zie van Lembergen.

 

FD

Limbioul

Patr. W. afl. van VN Lambert (J.G.).

 

FD

Limbor(gh)

V. Limbourg.

 

EV

Limbos(ch)

PlN Limbos in Meise (VB). 1413 Joannes de Lymbosch, Wemmel-Mech. (GPM); 1474 van Willemen Lymbosch, Bs. (HB).

 

FD

Limbos(ch)

Proven. Dép. Meysse.

 

EV

Limbosch

 

Nom d’origine néerl. : ainsi Limbos, à Meise (BrFl).

 

JG

Limbrée

cf. Lembrée.

 

JG

Limbrée

zie Lembrée.

 

FD

Limburg, (van)

(van) Limbourg, -borg(h), -boerg, Limborg(s), Limbort, Lemborg, -bourg, -bours, Lambour(g), -bou(x): PlN Limburg (LU), Fr. Limbourg. Zie De Limbourg. 1505 Peeter vander Elst geheeten Lymborch, Wemmel (OSTYN); 1562 Hubrecht van Limborch, Mtr.-Aw. (AP).

 

FD

Lime

Limme. Sans doute var. de Lemm-, thème tiré de land-berht.

 

JG

Lime

zie Limme.

 

FD

Limeer

1287 «Willelmus Limeer» Brabant flam. ; nom issu de l’anthrop. germ. leud-mar (Först. 1045).

 

JG

Limelette

Limemette, zie De Limelette.

 

FD

Limelette

Limmelette. Nom d’origine: Limelette (BrW).

 

JG

Limer(e)

Limère, Limeer, Limmer: 1. Patr. Germ. VN leud-mêr ‘lieden-beroemd’: Leutmarus, Letmerius (MORLETI). 1285 Willelmus Limeer, VB; 146 e. joffrouwe Limeers, Anderlecht (OSTYN). Zie ook Liémer. – 2. Evtl. var. van Lemaire.

 

FD

Limère

-ère (NF liégeois et hesbignon). Peut-être w. li mére ‘la mère’, avec article wal­lon (Renard, BTD 26, 253), ce qui paraissait douteux pour É. Legros (BTD 27, 133); sinon var. remotivée de Limeer.

 

JG

Limerkens

Dim. van Limeer.

 

FD

Limerkens

Nom issu d’un anthrop. germ., dé­rivé de Limeer.

 

JG

Limet

1502 «Henri de Limés» Linchet; nom d’origine: Limet, à Vierset-Barse (Lg).

 

JG

Limet

PlN in Vierset-Barse (LU). 1502 Henri de Limés, Linchet (J.G.).

 

FD

Limet

Proven. Dép. Terwagne.

 

EV

Limière

V.  Lemaire, Lemire et Lumière.

 

EV

Limme

cf. Lime.

 

JG

Limme

Proven. Riv. V. Limpach.

 

EV

Limmelette

cf. Limelette.

 

JG

Limmelette

zie De Limelette.

 

FD

Limmen, van

van Lemmens: PlN Limmen (NH). 1317 Florens personre van Lymben, Egmond (NHC).

 

FD

Limmer

zie Limer(e).

 

FD

Limnander

Vergrieksing van (wellicht) Moerman. 1686 Car. Ol. Limnander, Aalst (MUL VII).

 

FD

Limoges

Limauge: Ofr. limoge: fazant. BN of BerBN. 1275 Hues li Limoges; à le tere le Lymogenesse.. Jehans li  Limoges… d’encosté le bruec Huon le Limoge; Ivète li Limogenesse, Ghoy (VR 68). Zie ook Limage.

 

 

Limoges

Nom d’origine: de Limoges (France), comp. Limouzin, ou var. de Lima(u)ge, cf. ci-dessus.

 

JG

Limol

1. Vertaling van De Mol. 1389 Jehan le Mol = J. de Mol, Ip. (BEELE). – 2. Dial. uitspr. van PlN Limai (WB). Zie Delimal.

 

FD

Limon

Proven. Limant (Loc.).

 

EV

Limon(t)

zie Delimon(t).

 

FD

Limonier

zie Mon(n)ier.

 

FD

Limont

1280 «Ottelet de Limon» CartValBenoît, 1323 «Renelot de Limont» AnthrLiège; nom d’origine: Limont (Lg) ou Limont, dépend, de Tavier-lez-Nandrin (Lg); cf. aussi Delimon(t) et Lismonde.

 

JG

Limousin

Proven. Ane. prov. fr. Limpach. Proven. Ruisseau. N° 230.

(Est).

 

EV

Limousin

-zin: Herkomstig van de Limousin, de streek van Limoges.

 

FD

Limouzin

1659 «Marie Limouzin» Erpion, 1615 «Pierre Limosin charlir» Cerfontaine (comm. A. Lépine); surnom ethnique: fr. limou­sin, de Limoges. Cf. aussi Mosin, Mousin.

 

JG

Limpach

Nom d’origine: Limpach Constance (composé de ail. Bach ‘ruisseau’), dans les cantons de Berne et de Constance.

 

JG

Limpach

PlN bij Bern en Konstanz.

 

 

Limpe(ns)

Patr. 1. Vleivorm van Germ. VN lind-berht. Limebertus (MORLET I). 1396 Pieter Limpiin, Bornem (DE B.). – 2. Var. van Lempens. 1542 Jan Limpens = Lempkens, L (Mdfljgottw 1945, 17).                               

 

FD

Limpens

cf. Lempens; d’après Lindemans 150, probabl. contamination de Impens (de ing-berht) et de l’anthrop. fém. Limpias.

 

JG

Limpens

Linard. V. LEUD (Leun).

 

EV

Limpt, van

zie van Liempt.

 

FD

Lin

Patr. Korte vorm van een VN met dim. -lin. Of Paulin, Colin; vgl. Linet.

 

FD

Lin, van der

van der Lijn, van der Lyn, van der Linck, van der Li(e)ck: W. adaptaties van Van derLinden. Vanderli(e)ck < Van der Linck.

 

FD

Lina

Lyna, Linard, Linard de Guertechin, Linart, Linaer. 1294 «Linars li Clers» Cens-Namur, 1373«Johan Lynar de Ronval» Cout-Stavelot, 1407 «maistre Lynar de Tihous», 1429 «Gérard Lynard de Tyleur» GuillLiège, 1444 «Linart Queue ruiée», 1449 «Pierart Linart» AidesNamur, 1487 «Thiri Lynar» JusticeBastogne, 1502 «Lyna de Ponchon» CoutStavelot, 1524 «le grand Lynar», «Lynar Johan Huby» DénStavelotMy, 1592 «Henry Linard des Ria» La Gleize, 1688 «Jean Lina le

badet» Olne, 1727 «Linat Cunaint» NP-Louette; forme dialectale du prénom Léonard, w. liég. Lînâ.

Dérivés du thème anthrop. Lin- de Linard : Linet. 1400 «Linet ly maistre de Wissiple» CoutStavelot, 1780 «Nicolas Linet» Charle-roi; un surnom d’après w. linèt ‘linotte’ FEW 5, 369a ne peut être que secondaire. – Forme fém. : Linette.

 

JG

Linard

-art, -aer, -a, Lyna: Patr. W. vormen van VN Léonard. 1348 Lienars de Dommarrtin; Léonard dit Linard Jamar de Geneffe; Léonard dit Lynar de Berwier; 1381 Jean Linar, Luik (BODY).

 

FD

Linares

-es: Sp. PlN linar: vlasakker (DS).

 

FD

Linberghe, van

zie van Lembergen.

 

FD

Linc- 

-é,   -ey.  Proven.   Lincé  (Dép. Esneux).

 

EV

Lincé

cf. Linsse.

 

JG

Lincé

Lincez, Lincer, zie Delincé.

 

FD

Lincé

Lincez. Nom d’origine: Lincé, à Spri-mont (Lg).

 

JG

Lince(ns)

zie Linsse.

 

FD

Lincens

cf. Linssens.

 

JG

Linchamps

Linchant, Lenchant, Delinchamp: FlN Linchamps in Resteigne (LX) en Tellin (N). 1563 Jacques de Linchamps, Namen (RBN).

 

FD

Linchamps

Linchant. 1512 «Thierion de Lin-chant», 1563 «Jacques de Linchamps», 1652 «François Linchamps» BourgNamur, 1741 «Valentin Linchamps», 1751 «Jean Lin-chant» Spontin; nom d’origine: Linchamps, à Resteigne et Tellin (Lx). Le NF Lenchant en semble distinct.

 

JG

Linchet

1748 «Martin Linchet» Nandrin; nom d’origine: Linchet, dépend, de Modave (Lg) ou de Lincé, à Sprimont (E. Renard, Top. de Sprimont, 94), 1524 «Johan de Linchez merchenir» DénStavelotMy. « Nom composé: Linchet dit Froidebise, Linschet-Froidbise.

 

JG

Linchet

Lin(sc)het: Pin Linchet (LU). 1323 Thiri de Linxhey, Luik (SLLIII); 1493 Johan de Linxhet, Stavelot(ASMII).

 

FD

Linck

Link, au génitif: Linkens. Nom issu de l’anthrop. germ. Linco (Först. 1057); ou bien surnom: ail. Linkhand ‘gaucher’, cf. Lingeman, Lingen(s).

 

JG

Linck(e)

Linckx, zie Link(e).

 

FD

Linck, van der

zie van der Lin.

 

FD

Linckenheld

Verhaspeling van D. EN Linkerhand?

 

FD

Linckens

zie Lindekens.

 

FD

Linckweiler

Linkweiler. Nom d’origine: topon. all. (= hameau de gauche)?

 

JG

Linckweiler

zie Linkweil(l)er.

 

FD

Linckx

1.  Proven. Link ,,Terr. on­dulé ». —   2.   Car. phys. Links.

,,Gauche ». N. de gaucher. — 3. V. LEUD (Leun).

 

EV

Linclau

Linclauw. 1651 «Michiel Linclau» Tielt; probabl. avatar néerl. del’anc. fr.enclos, cf. Lenclus [FD].

 

JG

Linclau(w)

Wvl. EN < Delenclos. 1630 Nicolas de Linclon (lees Linclou, is wsch. de vader van) 1651 Michiel Linclau, Tielt (KWII).

 

FD

Lincz

Spelling voor Linckx of Linz.

 

FD

Lind

Linde, zie Linden.

 

FD

Lindau(er)

PlN Lindau (BEI).

 

FD

Lindberg(h)

zie Lindenberg.

 

FD

linde

,,Tilleul ».   N°   242.   Proven. Linden, V(and)er-, Ter- -linde(n).

 

EV

Linde-

par assimilation: Linné-. Nom d’ori­gine: néerl. linde, ail. Linde ’tilleul’. -Linden (pluriel).

En composition: Lindeboom, Linden-banni (néerl. boom, ail. Baum ‘arbre’).-Lin-debringhs, Lindebrings (moy. néerl. bring ‘bordure herbeuse, place gazonnée’). –Lindeman, Lindemann, Lindemans (-mon sert à personnifier un toponyme). – Lindenberg, Linnenberg (néerl. berg ‘montagne’). » Dimin. en -ken: Lindekems, Lindekens, Linnekens, var. : Lindekers.

 

JG

Linde(n)-   

-lauf,  -loof. ,,Ombrage des tilleuls ».

 

EV

Linde(n), van der

van de Linde, van der Lynden, von der Linden, van Terlinden, Verlinde(n), Verlynde, Verlijnde, Verlende: Fréquente PlN Ter Linde. 1356 Gilijs van derLenden, Asse (PEENE 1949); 1367 Jacop van der Linde, Ip. (BEELE); 1397 Jan van der Linde, Ktr. (DEBR. 1970); 1400 Claes van der Linden…ter stat geheten ter Lynden, Merchtem (LIND. 1955,498).

 

FD

Linde(n)lauf

van den Linde(n)loof: PlN Lindeloof, Ndd. Lindenlauf, Lind(e)loff, D. Lindenlaub (NN). Mhd. lindenloup was een beeld van onbeduidendheid, futiliteit. 1460 Joh. Lindelaub, Dillingen (BRECH.); 1726 Joannes Andréas lindenlauff, Eupen (MUL VII).

 

FD

Linde, van de(r)

zie van der Linden.

 

FD

Lindeboom

Lindenbaum: PlN of huisnaam Lindeboom. 1205 domus que dicitur Tylia, Keulen; 1409 Peter Lindeboum, Leipzig (BRECH.).

 

FD

Lindebring(h)s

Linnebrits: PlNLindebringeninhet Hageland (L) (PAQ.). Zie ook Linnenbrink,

 

FD

Lindekens

-kers, Lindenkens, Linnekens, Lin(c)kens, Lintjens, Lentje(n)s: i. Patr./Metr. Dim. van Germ. lind-naam; zie Linden. 1600 Joestien Lijntgens, Helmond (HB 425); 1628 Math. Linkens, Valkenburg (AP); 1650 Niclaes Lindekens, Tn. (HEND.). – 2. Dim. van Van der Linden.

 

FD

Lindelauf

zie Lindenlauf.

 

FD

Lindemaier

zie Lindenmeyer.

 

FD

Lindeman(s)

-mann, Lin(d)mans, Linderman, Linneman(n): Afl. van Van der Linde(n), Verlinde(n). 1406 Jan Lindemans dochter, St.-M.-Lennik (PEENE); 1451 Jan van der Linden geheten lyndeman, Haasrode; 1467 Jan vander Linden = Jan Lindeman, Tn. (HB 796); 1508 Jannes Lyndmans = 1509 J. vander Linden, Zolder (VANB.). – Lit.: J. LINDEMANS, Lindemans. ESBr.

1950,355-387-

 

FD

Lindemans

,,Du tilleul ».   Lindebring(h)s.  Lindebrink,  ,,Place  du

tilleul ».   

 

EV

Linden

Linten, Lind(e), Lynde: Patr./Metr. Germ. VN met-lind ‘linde, schild’: Lindevretus, Godelindis (MORLETI), Gerlinda, Herlint (GN). 1483 van Jannen Lindens, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Linden, van

PlN Linden (VB, NB).

 

FD

Lindenbaum

zie Lindeboom.

 

FD

Lindenberg

Lindberg(h), Linnenberg: Fréquente PlN, o.m. in Malle (A): 1281 Aleidis, filia Arnoldi de Lindeberghe, beghina… in parochia de Malle, vulgariter dictis Lindeberghe (OSM); 1618 Jac. Lindenberghe, Bommel (MUL V).

 

FD

Lindenkens

zie Lindekens.

 

FD

Lindenmeyer

Lindemaier, Lindmayer, Linimeier: Meier of boer op een Lindehof.

 

FD

Linder

au génitif: Linders. Nom d’origine: ail. Linde ’tilleul’ (Brech. II, 194); Linders peut aussi être une var. de Leenders, Lenders, de Leon-hard.

 

JG

Linder(s)

1. Afl. van PlN Linde(n). 1280 Cuonr. apud Tiliam=1281 Cuonr. dictus Linder, Pfullingen (BRECH.). – 2. Var. van Lenders. – 3. Patr. Germ. VN.ZieLinter(s).

 

FD

Linder(s)

Linde, avec suffixe d’orig. N° 212.

 

EV

Linderhof

PlN in Mtr. (NL). D. PlN (BEI, BW).

 

FD

Linderman

zie Lindeman(s).

 

FD

Lindert

zie Léonard.

 

FD

Lindhardt

Nom issu de l’anthrop. germ. Linthart (Fôrst. 1060) ou bien nom d’origine: Lindhardt (AU.) (Brech. II, 194).

 

JG

Lindmans

zie Lindeman(s).

 

FD

Lindmayer

zie Lindenmeyer.

 

FD

Lindner

Lintner: Var. van Linder < PlN Linden. 1370 Hans der Lindner = 1377 H. Linder, Ulm (BRECH.).

 

FD

Lindschet

Proven. Lindscheid (Dép. Schoenberg,    Région    Eupen-Malmédy).

 

EV

Lindt-

Zie Lint-.

 

FD

Linée

cf. Lignée.

 

JG

Linelau

Verkeerde lezing van Linclau. liner(s), -ert, zie Léonard.

 

FD

Linen

Lynen. Génitif néerl. du prénom fém. Line (Karoline, etc.) plutôt que surnom: néerl. linnen ‘toile, linge’.

 

JG

Liners

Var. de Leners (Lenaers).

 

JG

Linet

Linette, cf. Lin-, thème de Lina(rd).

 

JG

Linet

Linette, Linnet, Linné: Patr. Verkorting van b.v. Colinet. 1400 Linet ly Maistre, Stavelot (J. G.).

 

FD

Linet

Proven. Lignet ou Ligny (Loc.) Lingier. Profess. ,,Homme chargé de nettoyer   ou   entretenir   le   linge ». N° 133.

 

EV

Lineveldt

PlN Lindeveld. Vgl. D. Lindenfeld(er).

 

FD

Ling

De D. FN Ling is vaak een var. van Link. 1515 Jakob Lincke = J. Ling, Neurenberg (BRECH.).

 

FD

Linge, de

zie De Linge.

 

FD

Lingelet

zie Langelet.

 

FD

Lingeman

Lingen, -ens. Surnom: comp. ail. Linkhand ‘gaucher’ ; cf. Linck.

 

JG

Lingeman

Var. van Lindeman (nd/ng). 1490 Joh. Lindeman = Lingman, Eisleben (BRECH.).

 

FD

Lingen(s)

 

1. Ndd. PlN Linge: smalle strook land of water. – 2. Var. van Linden(s)? Vgl. Lingeman.

 

FD

Lingen, van

PlN Lingen (NS).

 

FD

Lingier

-iez, -y, -ij: Wvl. FN, m.i. niet Fr. linger: linnenwever, maar < Lig(i)er, met epenthetische n (vgl. Singier < Sigier).

 

FD

Lingier

Nom de profession: fr. linger ‘celui qui confectionne du linge’ FEW 5, 357b.

 

JG

Lingl-

-et, -ez. V. Langlet.

 

EV

Linglart

zie Langlart.

 

FD

Linglez

-et, zie Langlais.

 

FD

Linglez

-et. Ethnique: l’Anglais, cf. aussi Leng-let, Lenglez, Linguelet.

 

JG

Linglin

zie Lenglin.

 

FD

Lingnau

zie Lagneau(x).

 

FD

Lingrand

cf. Leangrand.

 

JG

Lingrand

zie Langrand.

 

FD

Linguelet

1. Zie Langelet. – 2. Grafïe voor Linglet= Langlais.

 

FD

Linguelet

Probabl. forme développée de Ling­lez, Lenglet (= l’anglais).

 

JG

Lingy

zie Lingier.

 

FD

Linhard

-art, zie Léonard.

 

FD

Linhet

Linchet, Linschet. Nom d’origine: Lin-chet, w. linhè (Lg).

 

JG

Linhet

zie Linchet.

 

FD

Linhoff

PlNLindenhof.

 

FD

Lini

zie Liny.

 

FD

Linimeier

zie Lindenmeyer.

 

FD

Link

Linkens, cf. Linck.

 

JG

Link(e)

-er, Linck(e), Linckx: BN voor een links- of onhandige. 1140 Goteboldus Sinister=1169 G. Linko, Wurzburg (BRECH.).

 

FD

Linkens

zie Lindekens.

 

FD

Linktevoet

zie Ligtvoet.

 

FD

Linkweil(l)er

Linckweiler: PlN Lindweiler (NRW).

 

FD

Linkweiler

cf. Linckweiler.

 

JG

Linmans

zie Lindeman(s).

 

FD

Linné

zie Linet.

 

FD

Linné-

zie Linde-.

 

FD

Linnekens

cf. Lindekens.

 

JG

Linnenberg

cf. Linde.

 

JG

Linnenberg

V. Linde.

 

EV

Linnenbrink

Door ass. < PlN Lindenbrink (vgl. Lindebringhs)? Of Ndd. FN/PlN Lingenbrink.

 

FD

Linnenkohl

D. Linnenkugel: linnen kapmantel. BN.

1689 Sofie M. Linnkogel, Hannover (BRECH.).

 

FD

Linnert

-er(t)z, -artz, zie Léonard.

 

FD

Linnertz

Linnerz. Var. de Lennertz (Leonhard).

 

JG

Linnet

zie Linet.

 

FD

Linnewiel

PlN Lunéville (Meurthe-et-Moselle).

 

FD

Linon

Cf. les mentions liégeoises de Linon comme prénom: 17.2.1610 «Linon le texheur», 9.5.1612 «Lynon fils Pirard Lynon», 11.6.1624 «Lynon le texheux dit Kineau»; si le î est long, hypocor. de Lînâ. tandis que si le i est bref et vu la localisation des mentions anciennes (Soumagne, proche de Saint-Hadelin), plutôt hypocor. d’Hadelin, w. Hâlin [JL, NFw].

 

JG

Linon

cf. Lin-, thème de Lina(rd).

 

JG

Linon

Lenon, Lenom, Lennon: Patr. Verkorting van b.v. Colinon.

 

FD

Linon

V. LEUD  (Leun).

 

EV

Linot

1444 «Linot» AidesNamur, 1445 «Li-not Wéry » Ottré-Bihain, 1629 «Martin Linot» (de Sedan) émigré en Suède. – Linotte, Li-nott. 1731 «Anne-Louise Linotte» Visé, 1767 «François Linotte» Clavier; évent. aussi surnom: fr. linotte.

 

JG

Linot

Linotte, -ott, cf. Lin-, thème de Lina(rd).

 

JG

Linot(te)

Lino, Lenotte, Oelinotte, Oelimotte: Patr./Metr. i. Korte vorm van b.v. Colinot; vgl. Linet, Linon. 1408 Maigne Linotte, Dk. (TTT); 1445 Linot Wéry (J. G.). – 2. Dim. van VN Léonard.

1388 Linotins fils de Linard de Moxhe, Luik (BODY).

 

FD

Linotte

1.  Car. mor.  ,,H. sans mé­moire ni présence d’esprit ».  (Tête

de linotte). N08 288, 292. — 2. V. LEUD (Leun).

 

EV

Linquet

-ette, cf. Lin-, thème de Lina(rd).

 

JG

Linquet

Linquette. Pour Carnoy 98, dérivé en -ket du thème de Lin(ard).

 

JG

Lins

Linsse, Lincé, au génitif: Linsen, Linssen, Linsens, Linssens, Lincens. 1364«Thieris Linse» Bierset; sans doute var. de Lints,Linz, Linze, au gén. Lintzen, Linzen. À noter que Lins et la var. Lens sont attestés comme prénoms à Richelle aux 16e et 17e s.: 8.1.1598 «Lins Kryckel», 6.5.1694 «les représentants Lins de Hausbourg dit Cricquel», 27.1.1695 «des biens qui furent Lens Hausbourg dit Cricquel». On retiendra p.-ê. pour l’expliquer une des hypothèses avancées pour Lints : nom issu de l’anthrop. germ. Linzo (Fôrst. 1060) [JL.NFw]. – Lins peut parfois être une var. de Lens (nom d’origine), bien que la pronon­ciation wallonne des Lens hesbignons est lin sans -s prononcé. – Linsen, Lincens peuvent se rapporter aussi au topon. hesbignon Lincent, 1031 «Linsein» (Lg), cf. 1352 «Jutte de Lin­sen cererarie», 1397 «Pirons de Linsen entail-heurs» CartValBenoît, 1444 «Henry de Linsen» AidesNamur, 1576 «Pierart Luisent» Bourg-Namur. Cf. également Lens.

 

JG

Lins

zie Lint, Lens.

 

FD

Linschet

cf. Linhet.

 

JG

Linschet

zie Linchet.

 

FD

Linseele

Nom d’origine: Liezelle, 1139 «Lien-sellam» (arr. Malines), ou Linselles, 1120 «Lincele» (Nord).

 

JG

Linseele

zie van Leynseele.

 

FD

Linsen(s)

Linsing(h), zie Lens.

 

FD

Linsingh

Nom d’origine: Linsingen (Nassau).

 

JG

Linskens

zie Lenskens.

 

FD

Linsler

D. BerN van de linzenteler. D. Linsenmann.

 

FD

Linsman

1. Patr. Afl. van Lins = Laurentius. Zie Lens. – 2. BerN zoals Linsenmann: linzenteler.

 

FD

Linsman

Nom de profession: all. Linse + -mon, cultivateur de lentilles (Brech. II, 197).

 

JG

Linsmaux

Linsmeau, Linsmeaux. Nom d’ori­gine: Linsmeau (BrW).

 

JG

Linsmeau(x)

Linsmaux: PlN Linsmeau, Ndl. Linsmeel (WB). 1327 Johans de Linsemial, Adorp (OAT UI); 1329 J. Linsemeal, Fosses (SIX EŒ).

 

FD

Linsmeau(x)

Proven.  Dép. Noduwez.

 

EV

Linsse

-en(s), zie Lens.

 

FD

Linsse

Linssen, cf. Lins.

 

JG

Linssen

V. LEUD (Leun).

 

EV

Linster

PlN Altlinster en Junglinster (GH). 1256 Sobilia de Linderia =… de Linder; 1256 Renbaldus miles de Lincerio…decimam meam de Veteri Lincerio, GH (CCL).

 

FD

Lint

Linten, Linterman, Lintermans, cf. Linde.

 

JG

Lint, (de)

Lints, Lindt, Lins: 1. Patr. Korte vorm van een Germ. lind-naam. Zie Linden. – 2. BerBN van de lintenwever of-verkoper. 1430 Paul Lynts (vader van) H. Lyns, Blanden (Midd. 1967,74-85; 1981,1-42,104-116); 1494 Aerde Lints, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Lint, van (der)

van Lindt: PlN Lint (A). 1273 Symonis de Lint, Aw. (CLEMEUR); 1396 Jan van Lint, Aw. (ANP); 1420 Johanne van Lijnt.-.huys ende hof…op Lynt, Kontich (SELS).

 

FD

Lintacker

de Lintdecker, zie de Lendecker.

 

FD

Lintel

D. FN uit de Elzas, naar PlN Lintal (Elzas).

 

FD

Lintelo

PlN in Aalten (G). Vgl. Lindelo (OIJ). 1172 Hathemannus de Lindelo, Utrecht (LNT); 1564 Matthijs Lindeloo, Valkenburg-Aw. (AP).

 

FD

Linten

zie Linden.

 

FD

Linter

Linters, cf. Linder, Linders.

 

JG

Linter(s)

Lenters: 1. Patr. Germ. VN lind-hari ‘linde-leger’: Lindhari. 1396 Mergriete Linters, Appelterre (DE B.). – 2. PlN Linter. Zie Van Linter.

 

FD

Linter, (van)

PlN Linter, ni. Oplinter en Neerlinter (VB). 1236 Johanne dicto Brienne de Lintres, Hoei (SLLI); 1297 Johannis dicti de Lintera, Tn. (OAT II); 1373 Jan van Linther, Tn. (HM156).

 

FD

Lintermans

Afl. van Van Linter. 1321 Henrico Linterman, Tn. (C.BAERT); 1399 Arnoud Linterman (Ktr., DEBR. 2000′).

 

FD

Lintermans

Proven. (Neer- ou Op-) Linter (Loc.) avec suff. d’orig. N°212.

 

EV

Linthou(d)t, (van)

(van) Linthaut, van Lithaut, Linthoud, -haud, Lindthout: PlN Lindhout in Schaarbeek, Brussegem (VB), St.-Martens-Lierde (OV). 1220 Philippus de Lenhout, Cent (GN); 1294 van Lenthout, Gb. (CG); 1356 Jan van Linthout, Bs. (PEENE1949); 1330 Soykin van Lenthout; 1494 Artuers veldekin van Lenthoud…te Lenthoud, St.-Martens-Lierde (GAUBL. 1974).

 

FD

Linthoud(t)

Proven. Dép. Schaerbeek.

 

EV

Linthout

probabl. aussi Linthaud. Nom d’ori­gine: Linthout (= bois de tilleuls), topon. fré­quent, notamment en Brabant.

 

JG

Lintjens

zie Lindekens.

 

FD

Lintner

zie Lindner.

 

FD

Lints

1. Zie Lint. – 2. Spelling voor Linz.

 

FD

Lints

Linz, Linze, au génitif: Lintzen, Linzen. Nom issu de l’anthrop. germ. Linzo (Fôrst. 1060) ou d’un nom germ. fém. en -lindis (Car-noy 45, 73). – La var. Linz pourrait être aussi un nom d’origine : Linz am Rhein, Linz (Au­triche), etc.

 

JG

Lints

Linz. 1. V. LEUD (Leun). — 2. Proven. Lintz (Ville allem.).

 

EV

Lintz(en)

zie Linz(e).

 

FD

Linval

13e s. «Lenval de Cortessem», 1312 «Arnulfus Lenval» Courtrai; nom épique?

 

JG

Linval

Patr. VN uit de ridderliteratuur. 1298 Willelmus Lenvael, Bg. (VERKEST); 1311 Lenval Horninc = 1312 Arnulfus Lenval horninch; 1328 Johannis Leinvaels, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Liny

Lini: 1. LU W. vorm van Linier < Lignier of Lainier/Lanier. – 2. Zie Deligny.

 

FD

Linz(e)

Lintzen, Linzen, Leintz: Patr. Afl, op-sovan Germ. lind-naam. Linzo (Fm.).

 

FD

Linz(er)

PlN Linz (RP, Oostenrijk).

 

FD

Lio(e)n

V. LEUD (Leun).

 

EV

Lio(t)

Patr. Dim. van leudi-naam: vgl. Liottier= Léautier.

 

FD

Lioen

Lion(i), zie Léo.

 

FD

Lion

Lyon, Lyon-Lynch [Lynch est un NF anglais], Lyons, Lyoen. 1258 «Ricuins li fiz Lions d’Ivois» CartOrval, 1267 «Pierars Lions» CensHerchies, 1286 «li maisons Jehan Lyon» = «Jehans Lyons» CartBinche, 1284 «Lion le Mounie le lombart» DettesYpres, 1289 «Lyon van Masmine» Massemen (FlOr), 1365 «Lion le Lormier des arbalestriers»

TailleMons, 1417 «Grart Lion» PolyptAth, 1493 «Lion Hennequo» BourgNamur, 1537 «Lyon de Souhey» CoutStavelot, 1542 «la veuve Lyon Bon Bleid» BourgNamur, 1551 « Lyons de Sars » Hainaut ; forme régionale du prénom Léon, avec évolution de e atone en hiatus en i devant voyelle, cf. Léon. – Égale­ment nom de l’animal comme surnom symbo­lique, métaphorique (homme fort, courageux, noble, etc.) ou comme nom d’enseigne (cf. BTD 26, 270, 276 : Les Trois Lions d’Or, Au Lion Bleu, Au Verd Lion, etc.): ainsi 1244 «Theodorico de Leone», 1496 «Anthoine Le Lion», 1504 «Jehan le Lyon», 1516 «Bernard Le Lyon» BourgNamur, 1524 «Johan le Lyon» DénStavelotMy; comp. Loeuw, De Leeuw. -Très secondairement, en Wallonie [sous réser­ve des remarques ci-dessus], nom de la ville française: 1374 «damoiselle Ysabeal de Lyon» CartValBenoît, 1429 «Maroie fille de Gilhe de Lyon» GuillLiège, 1520 «Denis de Lion» AnthrLiège, 1639 «Antoine de Lyon» BourgNamur.

Lionne. 1289 «Michies li fis Lione» Cens-Namur, 1468 «Jehane Lione» Ladeuze; fém. de Lion (prénom), cf. Leone, plutôt que fr. lionne (animal) attesté depuis 1530 seulement.

Lionnet, Lionnez, Lyonnez. 1239 «Lioniés» = «Lionnes» ChartesHainaut, 1279-80 «Lionés li Froumegiers», «Jakemes Lionés» RegTour-nai, 1280 «Leones d’Ans» PolyptLiège, 1289 «Lionés Foubers» CensNamur, 1333 «Lyones jureis d’Yvois» CartOrval, 1342 «Lyonnes Scari» Nivelles, 1497 «Jehennin Lionnet», 1507 «Bastien Lyonnet», 1545 «Henin Lio-net» BourgNamur; dimin. anthroponymique du prénom Lion, Lyon, cf. 1576 «Johan Lyon fils de Pirar Leonet» BourgLiège, plutôt que surnom: moy. fr. lionnet ‘petit lion’ FEW 5, 255b. Cf. aussi Leonet.

 

JG

Lionet

Lionnet, -ez, zie Leonet.

 

FD

Lionnard

zie Léonard.

 

FD

Liot

V. LEUD (Leu).

 

EV

Liottier

zie Léautier.

 

FD

Liouville

PlN (Meuse).

 

FD

Lip-

-s, -kind, -son. V. LEUD (Leu).

 

EV

Lip(p)ert

Leppert, Lipperts, -ertz, Lipphardt: Patr. Germ. VN leub-hard ‘lief-sterk’: Liubardus (MORLETI). Vgl. Liebaert. 1569 Hendrik Lippert, Kleef-Aw.(AP).

 

 

Lipczyc

zie Lipszyc.

 

FD

Lipert

zie Lippert.

 

FD

Lipinski

-sky, -ska, -szki: Afl. van Poolse PlN Lipa: linde(DS).

 

FD

Lipkens

Patr. < Mnl. Lipkin, dim. van VNFilips.Zie Lippens.

 

FD

Lipkind

zie Liebkind.

 

FD

Lipman(ne)

Lippmann: 1. Patr. Afl. van Philips. Zie Lippens. – 2. In Bremen is Lipman=von der Lippe (DN). – 3. Var. van Liebmann. 1540 Elias Lippmann = Liebmann (BRECH.); 1664 A.R Lipman, Rimburg NL; 1700 A. F. Lipman, Aken (MULVn).

 

FD

Lipouter

zie Lepoutre.

 

FD

Lipp(e)

Patr. Korte vorm van VN Philipp, Filips. 1386 Lipp der Vischer, Fufien (BRECH.).

 

FD

Lipp(e).

1. Proven. Anc. Duché de Lippe. N° 216. —  2.  V.  LEUD (Leu).

 

EV

Lippe

au génitif: Lippens, Luppens; Lips; dimin. : Lipkens. Hypocor. de Liebrecht, con­fondu avec (Phi)lippe (Lindemans 154).

 

JG

Lippe-

-veldt, -vels. Proven. Terrain du Sieur Lib(ert).

 

EV

Lippe, van der

Westfaalse rivier de Lippe. 156 e. Andrée van der Lippe, Bg. (DFIX); 1650 Theodorus von der Lippe, Hannover (BRECH.).

 

 

Lippeloy, van

PlN Lippelo (A) of in Berchem, Deurne of Wommelgem (A). 1285 Woutre van Lippenlo, Aw. (HB 30); 1301 Willem van Lippeloo, ‘s-Gravenwezel (BLOI).

 

FD

Lippenois

-oo, zie Lépinois.

 

FD

Lippens

Lippert. V. LEUD (Leu).

 

EV

Lippens

Luppe(n)s, Luppus, Lyppens, Lijppens: 1.Patr. Vleivorm van Gr. HN Philippus, Philips. 1387 Lippin le Makelare = 1394 Philippe le Makelare; 1326 Lippin Bolle, Ip. (BEELE); 1427 Philips Beke = 1435 Lippin Beicx huus, Ktr. (DEBR. 1957). Luppens door î’/u-ronding o.i.v. dep: is/oLuppin van Beneden, Knesselare (DELHAYE). –1. Soms vleivorm van Germ. VN Liebrecht. 1480 Libredit Swennen = Lippen Swennen, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Lippert

Forme haut-all. de Liebrecht.

 

JG

Lippevelde, (van)

Lippeveld(t), -veldts, -velt, -vel(t)s, -velst: PlN Lippevelde in Elverzele en Hamme (OV). 1239 Iggelhart van Leppevelde, Hamme (FLW); 1354 Willem van Lippevelde, Temse (DE MAN).

 

FD

Lippinois

cf. Lepinois.

 

JG

Lippinois

zie Lépinois.

 

FD

Lippmann

zie Lipman(ne).

 

FD

Lippo

Patr. Korte vorm van Filippo, Gr. HN Philippus.

 

FD

Lippold

Patr. D. var. van Leopold.

 

FD

Lippus

Patr. Korte vorm van HN Philippus.

 

FD

Lips

cf. Lippe.

 

JG

Lips

Leps, Lepsch(e): Patr. Korte vorm van VN Filips. Vgl. Lippens. 1375 Michielkin Lips, Ip. (BEELE); 1298 Guse Lips, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Lipschütz

-schitz, zie Lipszyc.

 

FD

Lipsin

cf. Lupsin.

 

JG

Lipsin

-sen, Lupsin, -sen, -cin: Patr. W. vleivorm op -ecin van VN Libert. St-Lupicin wordt vereerd in Lustin, zodat de FN vooral in N voorkomt. 1409 les vignes de saint Lubrechin, Namen. 1449 Lupechin Daisse; 1515 Lupecin de Lustin, N (J.G.); 1556 Jehan Lupsin, Namen (RBN). Vgl. 1350 Liberti dicti Lipson, Tg. (MNT161). – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de saint Lupicin. Le Guetteur vallon 1972,32-33.

 

FD

Lipsius

1. Humanistennaam van o.m. Justus Lipsius (1547-1606), latinisering van Lips. 1564 Judocus Lypsius=Justus Lipsius, Bs.; 1653 Fredericus Lipsius, Lv. (MULIV, VI). – 2. De D. FN Lipsius is een latinisering van Von Leipzig. 1596 David Lipsius aus Erfurt (BRECH.).

 

FD

Lipski

Lipsky, Libsky: Afl. van Lipsk, de Sorbische naam van Leipzig. 1626 Santoslaus a Lype Lipski, nobilis, Polonus (MUL V).

 

FD

Lipskind

zie Liebkind.

 

FD

Lipstadt

Lipszstadt: PlN Lippstadt (NRW).

 

FD

Lipstadt

Nom d’origine: Lippstadt (Nordrhein-Westfalen).

 

JG

Lipszyc

Lip(c)zyc, Lipszic, Lipsitz, Lipschùtz, -schütz, schitz, -schits, Libschitz, Liebschutz, Lifs(c)hitz, Livschitz, Liwszyc, Liwschitz, Lifsics, Liwsitz: 1. PlN Liebschutz (TH) (GOTTSCHALD), Leobschütz (Oppersilezië), Liebeschitz (Bohemen) < Slav. lipa: linde (DS). – 2. Var. van de Oudsorbische naam van Leipzig (S): 1350 Lipzcik, Lipgzcig, 1329 Lypzic < Lipsk(o), Lipc: plaats waar linden groeien.

 

FD

Liquet

cf. Liket.

 

JG

Liquet

zie Liket.

 

FD

Lirde, van

zie van Lierde.

 

FD

Liroux

(NF namurois). 1289 «Lambers de Liroul» CensNamur; nom d’origine: Liroux, w. à lirou, à Sauvenière (Nr) et à Achêne (auj. Dinant). Toutefois, le même NF pourrait être une var. de Leroux, avec article wallon, cf. 10.5.1700 «Marie Liroux, [in fine] marque de Marie leRoux» (not. J. Froidcourt, Lg); comp. Liblanc, var. de Leblanc [JL, NFw].

 

JG

Liroux

1. Zie Lerou(x). – 2. PlN Liroux in Dinant en Sâuvenière (N). 1289 Lambers de Liroul, Namen (J.G.).

 

FD

Lis 

(Flam.). ,,Roseau,   iris ».  

 

EV

Lis

Lys, Lisse. 1275-76 «Antoine de Lis» Reg-Tournai, 1284 «Gillot de le Lys», «Henris de le Lis» DettesYpres, 1564 «Jacques Lys», 1602-3 «la vefVe Jean Lys» TerriersNamur, 1636 «Jean Del Lis» Jodoigne, 1660 «Jean Lis (sur son épitaphe: Jean Lisse)» Arquennes; généralement, nom d’enseigne «À la fleur de lis», cf. 1532 «Paulus délie Fleur de Lys» AnthrLiège, 1545 «Lambert delà Fleur de Lys» BourgNamur, 1570 «Thonar Libon dit de la Fleur de lis» AnthrLiège.

 

JG

Lis

Lys: 1. Fr. lis: lelie. BN naar het uithangbord, wapenschild. 1532 Paulus délie Fleur de Lys, Luik (J.G.); 1636 Jean del Lis, Geldenaken; 1660 Jean lis, Arquennes (HERB.). – 2. Evtl. De le Lis = van der Leie. 1307 Willames de le Lis, Ip. (BEELE); 1348 Sohier de le Lis; 1348 Mathie de Lisa, Ktr. (DEBR. 1971). – 3. Metr. Korte vorm van Alice of Elisabeth; zie Lissens.

Lis,van; van Lys, van Lijs: PlN Lixhe (LU), Ndl. Lieze: 1169 Lise (TW).

 

FD

Lis-

-ens, -franc, -in, -kens. V. LEUD (Leuz).

 

EV

Lis-

-on, -sens. V. LEUD (Leuz).

 

EV

Lis(a)beth

zie Elisabeth.

 

FD

Lisabeth

cf. Lisbeth.

 

JG

Lisar(t)

Lisa(e)rde, Liesaerde, Lixaerde: Patr. Hybridische VN: Elisardus (MORLETI). 1384 Pierre Lisart, Laon (MORLET); 1584 weduwe Liesaert, Aw. (AB).

 

FD

Lisart

Ancien prénom (dérivé de Lise?), cf. 1272 «Lizars» Walhain, 1384 «Pierre Lisart» Laon.

 

JG

Lisart

N° 1. Proven. Le Sart (L’essart »). Nos 98, 238. — 2. V. LEUD

(Leuz).

 

EV

Lisbecq

,,Ruisseau aux iris » (Dép. Hoves).

 

EV

Lisbet

Lisbeth, Lisabeth. 1283 «Lisebette Lotins», «Lizebette Pille» DettesYpres, 1332 «Lissebeth» Nivelles, 1417 «Lisebeth de Ber» PolyptAth, 1486-87 «Gort Lizebeth» TerreJauche, 1499 «Jehan Lizebeth» Terrier-Naast, 1599 «Lisbette fille de Tossent le Tixhon » La Gleize, 1719 « Lisabette Nemery » NPLouette; hypocor. d’Elisabeth.

 

JG

Lisbourg

 (NF de la région verviétoise). Sans doute par altération de Richebourg, cf. 1703 «Jean Lisbourch [surmonté de: rixbourch] (…) Albert Risbourch [R paraît remplacé par L]», 1704 «Jean Lisbour (…) Albert Rick-bourg», 1705 «maitre Jean Risbourge (…) Albert Risbourg» [JL, NFw].

 

JG

Lisbourg

PlN Lisbourg (PdC). 1119 Ernulfus de Lisburg(DFIX).

 

FD

Lisdonk, van (de)

PlN Lijsdonk in Sinaai (OV). 1555 Adriaan van der Lysdonck, Heusden-Aw. (AP).

 

FD

Lise

,,Terre glaise » (Ane. fr.). Pro­ven. Lize (Dép. Marchin).

 

EV

Lise

1. PlN Lise of Lize in Marchin en Seraing (LU). – 2. Metr. Korte vorm van Alice of Elisabeth. Vgl. Lissens.

 

FD

Lise

Lize. 1444 «Lize vesve Henri Massar», «Baldewin Lize» TerreJauche, 1472 «Lize» DénVirton, 1517 «Jehan Lize» BourgNamur; prénom fém. Lise (Élise), cf. 1272 «Domina Lisa», «Lisa relicta Arnoldi Nepotis» Po-lyptVillers. – Également nom d’origine: Lize, à Seraing et à Marchin (Lg), cf. Delise, Delize. » Dimin. en -kin (prénom fém.): 1356-58 «Lizekin Valinde sen amie» PolyptAth, 1623 «Thomas Lisquin» DénChimay.

 

JG

Liseaux

Peut-être surnom: moy. fr. lyseau ‘lisière d’étoffe’ FEW 5, 312b.

 

JG

Lisée

Lizée. Nom d’origine: Lizée, àCrupetet Flostoy (Nr) plutôt qu’aphérèse de Elisée.

 

JG

Lisée

zoe Delisé(e).

 

FD

Lisein

cf. Lisin.

 

JG

Lisein

Zie Lizin.

 

FD

Lisen

1. Proven. Dép. Ouffet. — 2. V. LEUD (Leuz).

 

EV

Lisen

génitif surcomposé: Lisens. 14e s. «Jo-han, fïlius Lisen» Dranoutre; génitif du prénom néerl. Lise (Elisabeth), cf. Leijssen. -Comme NF wallon, Lisen peut être aussi une var. de Lisin.

 

JG

Lisen(s)

zie Lissens.

 

FD

Lisenborg

zie Liesenberg.

 

FD

Liser, (de)

zie de Lyzer.

 

FD

Liseune

zie Lejeune.

 

FD

Lisfranc

Grafie voor Lefranc. Zie Lefranc(q).

 

FD

Lisfranc

NF de la région de Saint-Paul-en-Jarez (Loire), connu initialement sous la forme Lisfranc de Saint-Martin dès 1726, importé à Liège (GeneaNet); nom d’origine inconnue [avec la collab. de J. Virgo].

 

JG

Lishout, van

(van) Lieshout: PlN Lieshout (NB). 1377 Art van Lijshout = 1394 Aert van Lishout, Lier (FRANS); 1398 Aernoud Lishout = 1397 Arnekin van Lijshout, Meulebeke (DEBR. 1970); 1414 Johan van Lieshoute, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Lisin

Lisen, -ein, Lizin, Lizen, -ein, etc. s.d. «Jehenne Lizens uxoris Jacobi Grite» Obit-Huy, 1280 «Colais de Lisen» CartValDieu; nom d’origine : Lizin, à Ouffet (Lg).

 

JG

Lisin(g)

zie Lizin.

 

FD

Lisken(s)

Liesken, Leyskens, Leijskens: Metr. 1. Dim. van Alise, Alice. Zie Lissens. 1409 Lijskin Coevoets; 1413 Alijssen Coevoets, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Dim. van VN Elisabeth. 1460 Liisbeth Traes = 1462 Lisken Raes, Aarts. (MAR.).

 

FD

Lisman

1. Metr. Afl. van Lisse. Zie Lissens. – 2. Var. van Lismont?

 

FD

Lismon(d)

-mont.  1.  Proven. Limant. — 2. V. LEUD (Leuz).

 

EV

Lismond

Lismonde, Lismont. Nom d’origine: Limont, néerl. Lismont (Lg).

 

JG

Lismont

-monte, -mond(e), Liesmons, Lysmont: 1. Metr. Hybridische VN met Germ. mund ‘bescherming’. Vgl. Lisbrandus. 1275 Lissemond de le Houve, Schorisse; Lissemont, li fille Ermentrut, Nukerke (VR 8v°, 28r°). – 2. PlN Lismont, Fr. Limont (LU) of Limont (Nord): 965 in Lismonte (TW).

 

FD

Lisoir

cf. Lissoir.

 

JG

Lisoir

zie Lissoir.

 

FD

Lison

Lisons, Lizon. 1265 «Lison Grenote» CensNamur, 1638 «Arnould Lison» Mons, 1676 «André Lizon» RuageAth; cas régime ou dérivé de Lise (Élise). – Bibliogr.: R. Pecriaux, Le patronyme Lison, ACAS 22, 1963,75-7.

 

JG

Lison(s)

Lisoen, Lix(h)on, Luxon, Lizo(e)n, Lyson, Lisson(e), Laso(e)n, Lazoen: Metr. < Alison (DEBR. 1970,526), leivorm van Alice. 1575 Alyzoene Vromonts, Rekkem (W f°4); 1638 Arnould Lison, Bergen (J.G.); 1654 Jaecques Laisoen, Moorslede (MARECHAL); 1687 Steven Lasoen, Sijsele (PARM.). Voor Lixon, zie ook Alix. – Lit.: M. BOUSSAUW, Généalogie van defamilie Lysoen – Lisoen, Lasoen – Lazoen, Cent, 1978.

 

FD

Lisot

Dérivé en -ot de Lise, forme anc. de Élise.

 

JG

Lisot

Metr. Korte vorm van Alisot, vleivorm van Alice. Vgl. Lison.

 

FD

Lispet

Probabl. graphie pour li spès ‘l’épais’, var. des NF Lespoix, Lespes et probabl. L’Espe (v. ci-dessus) [JL, NFw] ou même de Lisbet.

 

JG

Lispet

zie Elisabeth.

 

FD

Lisse

cf. Lis.

 

JG

Lissenberg

-burg, zie Liesenberg.

 

FD

Lissens

Lisse(n), Liesen(s), Liesse(ns), Lies(e), Liess, Lys, Lijs(en), Lize(n), Lysen(s), Lisen(s), Lijssens, Lyssens: Metr. i. Van Alice, Rom. vorm van Germ. VN Adelheid: Adelis, Alis(a) (GN). 1369 Alisen Vleyscaerts huus = 1396 Aelidis  Vleeschaerts, Ktr. (DEBR. 1970); 1306 Lisse de Castre = 1306 Aelid de Castres, Ip. (BEELE); 1245 Margareta filia Lisen, Izg. (DEBR. 1980); 1394 Henric Lissen, Meldert (C. BAERT). – 2. VN Elisabeth. 1459 Lisen Traes = 1460 Liisbeth Traes = Lijsen Traes, Aarts. (MAR.). Zie ook Leysen(s), aangezien ij’/ei vaak verward werd.

 

FD

Lissens

Pour Carnoy 73, génitif surcomposé du prénom féminin Alice.

 

JG

Lisser-

Litse-, -meyer. Profess. .Métayer  du  sieur  Lidier ».

 

EV

Lissermeyer

zie Litsermeyer.

 

FD

Lissfelt

PlN Lisveld.

 

FD

Lissnijder, (de)

zie (de) Leersnijder.

 

FD

Lissoir

Lisoir, Lizoir: PlN Lissoir (N). 1606 Françoy de Lysoir, Dînant (J.G.).

 

FD

Lissoir

Proven. ,,Enclos de la Lesse ». Synon. : Lesoir (Fausse régression).

 

EV

Lissoir

w. nam. Lisswêr, Lisoir. 1606 «Françoy de Lysoir», «Martin de Lysoir» BourgDinam, 1730 «Remacle Lissoir» Bouillon ; nom d’ori­gine : Lissoir, w. liswêr, dépend, de Hour (Nr).

 

JG

Lisson(e)

zie Lison.

 

FD

Lissum, van

van Leysen, van Leyssem: PlN Lincent, Ndl. Lijsem (LU). 1322 Maria de Lisseem; 1347 Symoen van Lijseem, Tn. (C. BAERT).

 

FD

list 

 (Topon.) ,,Ensemble  de  roseaux, d’iris » (Dép. Schoten, etc.). 

 

EV

List

BN voor een listig mens. 1370 lan de Listege, Lv. (HB); 1500 Willelmi List, Tv. (BERDEN).

 

FD

List

Surnom: néerl. list, ail. List ‘ruse, finesse’.

 

JG

List, van der

PlN ter List: plaats waar lis groeit, o.m. in Schoten. 1304 Ida van der Lisght = 1306 Yde van der Lijscht, Aw. (HB 34-5); 1339 Arnout van der Lijst; 1363 Woutere van der List, Aw. (CLEMEUR).

 

FD

Listel

Surnom: anc. fr. listel ‘bordure, raie’ FEW 16, 470b.

 

JG

Listhaeghe

zie Lestaeghe.

 

FD

Listray

-ez, -é, zie Delestrée.

 

FD

Listray

Listrez. Surnom métonymique de plafonneur: w. liég. listrê ‘palette du plafonnera pour lisser les parois’ DL 371, FEW 16,470b.

 

JG

Lit(h), van

van Lidth: PlN Lith (NB). 1403 Geenken van Lit, Den Bosch (HB).

 

FD

Lit, van

zie van Lith.

 

FD

Litaer

Lita(r), zie Lietaert.

 

FD

Litannie

Litani, zie Lettani(e).

 

FD

Litannie

V. Lettanie.

 

EV

Litar

cf. Liétar, Liétard.

 

JG

Litauer

Litouwers: Afkomstig van Litouwen. Er is ook een PlN Littau bij Luzern (CH). 1584 Chr. Littau, Mannheim (BRECH.).

 

FD

Lith

Lits(ch), Livain. V. LEUD.

 

EV

Lithaut, van

zie (van) Linthoudt.

 

FD

Litière

Letiere: Ofr. litière, afl. van lit: draagstoel. PlN? 1376 Pierars de le Litière, Binche (BLO VII).

 

FD

Litjens

Litke, zie Liedtke.

 

FD

Litouwers

zie Litauer.

 

FD

Lits

Var. deLiedts?

 

JG

Lits

zie Liets.

 

FD

Litsemborgh, van

van Litsenborg(h), -borch, -burg(h), van Litzenburg, Litzenburger: Letzeburg is de lokale vorm van de naam van de stad Luxemburg (GH). 1396 Gillis van Lusenborch, St.-Maria-Lierde (DE B.); 1562 Willem van Lutsenborch, St.-Tr. (AP).

 

FD

Litsermeyer

Lissermeyer: Litzelmeyer, Lütselmeyer: kleine meier. Vgl. D. Litzelmann.

 

FD

Litt

Forme haut-all, de l’hypocor. de Liuto (Brech. II, 199).

 

JG

Litt

Lith: Patr. Korte vorm van een Germ. lied-naam. Vgl. Lietens, Liets, Lits.

 

FD

Littani(e)

zie Lettani(e).

 

FD

Littanie

cf. Lietanie.

 

JG

Little

E.BN Little:klein.

 

FD

Littmann

Patr. Ontrond < Luttmann, afl. van Germ. VN met Lud-, zoals Ludolf of Ludwig.

 

FD

Littré

Littre: Ofr. letré < Lat. literatus: geletteri BN voor een klerk (DNF).

 

FD

Litwin

Littwiens, Litvin(e), Litvinenko,-inoff, Littwinenko,

-inow(a), -inski: Pools Littwin, de volksnaam van de Litouwer.

 

FD

Litzenburger

zie van Litsemborgh.

 

FD

Liuven(s)

zie Laven(s), Lauwen(s).

 

FD

Liva(r)

zie Lievaert.

 

FD

Livache

zie Lavache.

 

FD

Livain

cf. Liévin.

 

JG

Livain

zie Liévin.

 

FD

Liveau(x)

Liviau: 1. Patr. Korte vorm van Oliveaux, dim. van VN Olivier. Vgl. Livet. – 2. Patr. Rom. vorm van Germ. VN leub-wald ‘lief-heerser’. 136 e. Livoldus (GN).

 

FD

Livemont

zie Livremont.

 

FD

Livémont

Live- (NF hennuyer). 1727 «Marie Livémont» Sirault; d’un topon. composé en -mont à situer dans le Hainaut (le L- est p.-ê. dû à une agglutination).

 

JG

Liven(s)

zie Lieven(s).

 

FD

Livens

cf. Lievens.

 

JG

Livernaux

zie Ivergneau.

 

FD

Livet

Patr. Korte vorm van Olivet, dim. van VN Olivier. 1340 J. Olivet… Thiérache (MORLET).

 

FD

Livet

Prénom : aphérèse de Olivet (du thème de Olivier).

 

JG

Liveyns

zie Lieven(s), Delavenne.

 

FD

Liviau

zie Liveaux.

 

FD

Livijns

-yns, zie Lieven(s), Delavenne.

 

FD

Livin

cf. Liévin.

 

JG

Livin

zie Liévin.

 

FD

Livis

Var. deLevis?

 

JG

Livis

zie Levis(se).

 

FD

Livraey

zie Levray.

 

FD

Livrauw

Livrouw, zie Levrau.

 

FD

Livrauw

V. Lievrouw. Livron,  Liwerant. 1. V. LEUD (Leu).  —  2.    Profess.  (Dial.). ,,Livreur ».

 

EV

Livremont

Livemont, Livemont: PlN Livrumontin Malmedy (LU). Zie ook Lievemont.

 

FD

Livron

1431 «Gilles de Livron» Grâce-Berleur; nom d’origine: p.-ê. Livron (Drôme, Pyré-nées-Atl.).

 

JG

Livschitz

zie Lipszyc.

 

FD

Liwszyc

-szitz, -schitz, zie Lipszyc.

 

FD

Lix(h)on

zie Lison.

 

FD

Lixaerde

Sans doute surnom: w. /;’ [x]ardé Tébréché’ ou li H [x]hârd ‘la brèche’; comp. Xhardez, Xhaard.

 

JG

Lixaerde

zie Lisart.

 

FD

Lixhon

Lixon, Lixson, w. liég. Likson. 1717-29 «Gérard Alixon», 1726 «Gérard Lixon» Bourg-Liège, 1820 «Licson; Lixon» Pas-de-Calais, 1828 «Nicolas Luxon» Mons-lez-Liège; dérivé en -on, avec aphérèse, de Alixe, cf. Luxon; ou bien dér. en -eçon sur le thème Lik- (cf. Lick, Liket; Likin, et p.-ê. Licot) [JL, NFw].

 

JG

Lixon

V. LEUD (Leuk).

 

EV

Liz-

-en, -in.  1. V. Lisen. — 2. V. LEUD.

 

EV

Lize

cf. Lise.

 

JG

Lize(n)

zie Lissen(s).

 

FD

Lizée

cf. Lisée.

 

JG

Lizée

Zie Delisé(e).

 

FD

Lizein

zie Lizin.

 

FD

Lizen

Lizin, Lizein, cf. Lisin.

 

JG

Lizière

PlN Fr. lisière: bosrand.

 

FD

Lizière

Sans doute surnom de tailleur, d’anc. fr. lisière ‘bord d’une étoffe, liséré, etc.’, w. liég. lizîre FEW 5, 313a [le sens ‘frontière d’un pays, bord d’un terrain’ ne date que du 16e s.].

 

JG

Lizin

Lisin(g), Lisein, Lizein: PlN Lizin. Lizen in Ouffet (LU). 1280 Colais de Lisen, LU (CVD).

 

FD

Lizoen

zie Lison.

 

FD

Lizoir

zie Lissoir.

 

FD

Lizon

cf. Lison.

 

JG

Lizoulet

V. LEUD (Leuz).

 

EV

Lizy

Lysy, |Lyzy (NF de la région de Comines et Courtrai). Nom d’origine: Lizy (Aisne) ou Lizy-sur-Ourcq (Seine-et-Marne) [MH], cf. aussi le NF Delizy, de Lizy, ainsi qu’à Bruges, 1421 «de Prelle de Lizy» [avec la collab. de L.-A. Cougnon].

 

JG

Lizy

Lysy: 1. Zie Déloges. – 2. PlN Lizy (Aisne, Seine-et-Marne). Ljungberg, Ljûngberg: Zweedse, kunstmatige ige-eeuwse FN: heideheuvel, heideberg (DS).

 

FD

Lloyds

Britse FN. BN Welsh llwyd: grijs. 1327 Richard Loyt, Worcester (REANEY).

 

FD

Lo

Weergave van W. uitspr. van Lau? Of gewoon PlN Lo; zie Van Loo.

 

FD

Loagie

zie Louage.

 

FD

Lobbé

cf. Lob-.

 

JG

Lobbé

zie Lobet.

 

FD

Lobbe(ns)

Lobbes, Lob(e), Lobin, -ijn, -yn, Loubin, Lubbe(n): Pair. Bakervormen en vleivormen van de Germ. VN Lodebert < Chlodebert (Fm.): hluth-berht’beroemd-schitterend’.

 

FD

Lobbe, de

zie Delobbe.

 

FD

Lobbedey

Lobbedei is een Wvl. scheldwoord: sul, lomperd (DE BO), maar ook de naam van een personage in een rederijkersklucht (Veurnei688) (Bk. 1986,14-5,157-9). Wsch. gaat het om een oorspr. VN, wellicht een afl. van de Germ. VN Lubbert, Lobbrecht (vgl. Everdey). Er is ook een FNLobédé, Lopidé, die in 1820 in PdC voorkwam (BERGER). Lobbedey kan de normale Vl. adaptatie zijn van Lobédé, tenzij Lobédé zelf een Fr. grafie zou zijn van Lobbedey. 1655 Lobbedey, Haringe; 1697 Lobbedey, Houtem (med. J. Beyen, Oostende). Maar de EN zou wel eens een jongere adaptatie kunnen zijn van Lobeie = Labeye (zie i.v.). 1639 Jacobus Lobeie, St.-Jans-Kappel (med. F. Denys).

 

FD

Lobber

zie Lobbrecht.

 

FD

Lobbesta(e)l

Metathetische vorm van Lospetael: L’Hospital; zie L’Hôpital. Vgl. dial. wesp/weps, hesp/heps. 1546 Lambertus de Lopitalle (MUL IV); 1648 Laurens Lobbestael, Roes.; 1667 Pieter Lobbestael, Izg. (MARICHAL); 1672 Gelaudius de Lobbestael = Claude Lobbestal, Ruisbroek (med. G.Van Auwenis); 1669)005 Lobbestael, Ing. (VS 1986,81); 1700 Anna Lopestael, Ardooie (DEWULF1977,30). – Lit.: F. DEBRABANDERE, NogmaalsLobbestael.Nk. 1990,183-6.

 

FD

Lobbestael

1648 «Laurens Lobbestael» Rou-lers, etc.; probabl. métathèse de Lospetael (= L’Hospital). – Bibliogr. : F. Debrabandere, Nogmaals Lobbestael, dans Naamkunde 22, 1990, 183-6.

 

JG

Lobbin

(Dip.). 1307 Griele Lobbins, 1326 Clais Lobbe, Ip. (BEELE); i398wedewe Zeghers Lobbins, Kanegem (DEBR. 1970); 1459 van Arnde Lobben, Lv. (HB 611); 1529 Hans Lobbens, A (MAR.).

 

FD

Lobbinger

 

Patr. Afl. van VN Lobbrecht. 1537 GijsbrechtLobbinck, Zutphen-Aw. (AP).

 

FD

Lobbrecht

van Lobbregt, Lobert, Loubert, -ers, -1er, Laubert, Lobber: Patr. Germ. VN Lodebrecht: hluth-berht ‘beroemd-schitterend’: Chlodobert, Lotbertus (Fm., Dip., GN). 1579 François Lobbert, Kamerijk-Aw. (AP); 1584 Willem Lobrechts, Aw. (AB).

 

FD

Lobé

zie Lobet.

 

FD

Lobeau

zie Lobelle.

 

FD

Lobel

Lobelle. 1626 «Jean-Philippe Lobel» BourgNamur; nom d’origine: anc. fr. aube! ‘peuplier blanc’, par ex. Lobel, nom d’une sei­gneurie à Néchin (Ht); cf. aussi Delobelle.

 

JG

Löbel

zie Löbl.

 

FD

Lobel(le)

Laubel, Loubel(l)e, Delobel(le), Delabelle, Delobbel, Dellobel, Delobal, Delobeau, Lobeau, Labeau, Labaut, Labiau(x), Labeeu(w): PlN L’Aubel < Lat. albellus: wite populier, abeel. Vgl. Van den Abeele. PlN L’Aubel in Atrecht, Dowaai, Rijsel en Wattrelos. 1233 Symonem del Aubeel; 1231 Motons del Aubel, Wattrelos (GYSS. 1964); 1356 allé Abeal, Lantremange; 1359 Watirs de l’Abeal, Luik (SLLIII); 1420 Floris de Labiaus (= Florent van den Abeele), Bs. (CCHt).; 1604 Charels Lobel = deLobel,Lo(CRAEYE).

 

FD

Lobenthal

zie Laubenthal.

 

FD

Lobert

Laubert. Nom issu de l’anthrop. germ. hlod-behrt (Fôrst. 850).

Dérivés du thème anthrop. Lob- qui en est issu: Lobet, Lobbé, Lobé. 1449 «Adam Lo-bet» AidesNamur, 1456 «Bertran Lobbet» Ni­velles, 1616 «Martin Lobbet», «Nicaize Lob-

bet» PrincipChimay, 1696 «Simon Lobet» BourgNamur. – Lobin. – Lobleau. Peut-être double dérivé en -el-ean, sinon dimin. de l’aubel (peuplier blanc), cf. Lobel(le).

 

JG

Lobert

zie Lobbrecht.

 

FD

Lobet

-ez, Lob(b)é, Lobe, Loube(te): Patr. Dim. van VN Lobert. 1456 Bertran Lobbet, Nijvel (HERB.).

 

FD

Lobijn

zie Lobbe(ns).

 

FD

Lobin

zie Lobbe(ns).

 

FD

Lobjoie

Lobjois, Lobjoit. Ethnique ou surnom: fr. albigeois, cf. 1285 « Jehan Aubegois » DettesYpres, 1359-60 «Jehans Aubegois dis Courtins», 1360-62 «Maroie li Aubegoise», 1417 «Grars l’Aubegois», 1676 «Jean Laube-geois» RuageAth. – L’explication par un ethnique rlobisoisi < lat. Lobiensis (ressortis­sant de l’abbaye de Lobbes), qui permettait d’expliquer aussi le w. lotcheu (blason popu­laire des habitants de Jamioulx), semble bien à écarter, cf. J. Germain, A propos de lotcheu…, CILL, 9/1-2, 13-26.

 

JG

Lobjois

-oie, -oit, Objois: Fr. albigeois: Albigens, uit Albi. 1275 Gérart l’Aubigiois, Isières (VR isov°); 1359 Jehans Aubegois, Aat (J.G.); 1536 Jan Lobbejois, Gent-Bg. (PARM.); 1634 Francisais

Laubegeois, Aat (MUL V).

 

FD

Löbl

Loebl, Löbel: 1. Var. van Leupold, Leopold (BRECH.). – 2. Dim. van Lob, Lôwe: leeuw (DN).

 

FD

Lobleau

cf. Lob-, thème de Lobert.

 

JG

Lobleau

Dim. van Lobel.

 

FD

Lobler

 

Lobler: Afl. van Lôbl?

 

FD

Lobry

Lobrie, Loubry, Loubri(s): Patr. Rom. vorm van Germ. VN lob-rîk; zie Loverix. 1650 J. Lobry, Dowaai-Aw. (AP).

 

FD

Lobry

Lobrie. 1820 «Lobri; Lobry» Pas-de-Calais; une var., avec l’article, de Aubry (Albe-ricus) est à exclure, cf. Loubry. – Secondai­rement, à rapprocher d’anc. fr. loberie, syn. de lobe, f. ‘discours flatteur, artificieux, cajolerie; séduction, tromperie’ Gdf [MH].

 

JG

Lobsien

PlN Lübzin in Mecklenburg en Pommeren, Lopsienen in Oost-Pruisen (BRECH.).

 

FD

Lobsiger

Afl. van PlN Lobsigen bij Bern (CH).

 

FD

Locatelli

PlN Locatello.

 

FD

Locc(u)fier

Locefier, zie Lockefeer.

 

FD

Loccufier

cf. Lockefeer.

 

JG

Loch

D. PlN Loch: gat, hol, diepte.

 

FD

Loche

1. Ofr. losche, Fr. louche: scheel. BN. Zie Louche. – 2. Ofr. loche, Fr. louche: grote lepel. Vgl. Louchier. 1317 Jehan Loche, Bergen (PIERARD).

 

FD

Loche

zie Louchet.

 

FD

Lochegnies

-enie(s), -eny, Locqueny, Locquegnies: PlN Lochegnies in Gaurain-Ramecroix (H).

 

FD

Lochegnies

Lochenie, Lochenies, Locheny. Nom d’origine: ferme de Lochegnies, à Gau-rain-Ramecroix (Ht), cf. aussi Locquegnies.

 

JG

Lochem, van

Lockem: PlN Lochem (G). 1399 Heinric van Lochem (Ktr., DEBR. 2000′); 1494 Heinric van Loghem, Lochem-Bg. (PARM.).

 

FD

Lochenies

Profess. Lockenier ,,Accoucheur » (Lochies, ..Accouchement).

 

EV

Lochet

Loche. 1767 «Jean-Théodore Lochet (orig. de Haneffe)» BourgLiège; surnom: w. lotchèt ‘mèche de cheveux’ FEW 16, 475a. –Cf. aussi 1646-50 «Jacob Lochette» et «Hector Loscet» émigrés en Suède.

 

JG

Lochet

zie Louchet.

 

FD

Lochie(z)

zie Luchie, Lelouchier.

 

FD

Lochkampers

zie Lockkamper.

 

FD

Lochon

cf. Loçon.

 

JG

Lochon

zie Loçon.

 

FD

Lochs

Spellingvar. van Locks.

 

FD

Lochschmidt

Wsch. D. reïnterpretatie van E.

Locksmith: slotenmaker.

 

FD

Locht

Lochten. Surnom d’homme mince, d’après dial. brab. loecht, locht, équivalent de néerl. licht ‘air’ [FD], cf. aussi De Locht.

 

JG

Locht-

-en, -mans, Lock- -em, -hart, Loquet. V. HLOD (Hlok).

 

EV

Locht(en), (de)

zie de Lichte, van der Locht.

 

FD

Locht, van de(r)

van der Logt, de Locht, de Log(h)t, van der Lochten, van Logten: PlN Locht(en), Lucht: tuin, Wvl. lochting. Vooral in NB, A, L, NL. 1406 Jan Tsmit vander Locht, Aw. (ANP); 1409 Peeter van der Locht, Breda; 1451 Geerken van der Locht,

Ht. (A.GHIJSEN); 1637 Joannes van der Locht = J. de Locht, Zoersel (med. L. Faes, Berchem).

 

FD

Lochtenberg(h)

Logtenberg, Loghtenbergh, Lo(e)gtenburg: PlN Lochtenberg in Merksplas en St.-Job-in’t-Goor (A), Lochtenburg (NB), Luchtenberg in Wermelskirchen en Wassenberg (NRW).

Vgl. Lichtenberg. 1521 Peter Lochteberchs, St.-Tr.

 (LENGLEZ); 1548 Peter Lochtenberghs, Zolder (VANB.).

 

FD

Lochtman

Lochtmans, Lochtmant. Nom de profession: moy. néerl. lochting ‘jardin’, loch-tincman ‘jardinier’ ou simple dérivé en -mon de Van der Locht (= du jardin) [FD].

 

JG

Lochtman(s)

Logtman, Luchtmans, Luftman: Afl. van Van der Locht. 1385 Hennen Lochtmans, Tn. (C.BAERT); 1455 Wouter Luchtmans (PARM.).

 

FD

Lochy

zie Luchie, Lelouchier.

 

FD

Lock(e)

Locks, Lok(s), Locq: 1. Wellicht BN naar de haarlokken, krullen. 1307 Willame Locke, Ip. (BEELE). – 2. In de meeste gevallen var. van Loock(x).

 

FD

Lockefeer

-eir, Loc(c)ufier, Locefier, Lecufier, Loquif(i)er, Lottefier, Lodefier, Lodifier, Lotfé, Lot(t)fi, Loutfi: Pic. Loque fier, Ofr. loche fer: die de lans zwaait. Zinwoord met Ofr. lochier: zwaaien. Vgl. E. Shakespeare, Shakelance, Ndd. Schiiddespeer. 1561 Hugo Locquifier, Roubaix-Aw. (AP); ±1570 Michiel Lokefier, Cent (CDT 285); 1605 Jan Lockefier, Zwg. (KWII). – Lit.: VS1989,189-190.

 

FD

Lockefeer

Locufier, Loccufier, Lecufier. Sur­nom guerrier: qui brandit le fer, anc. fr. lochier ‘brandir’, pic. laquer FEW 16, 488.

 

JG

Lockem

zie van Lochem.

 

FD

Lockemans

zie Loeckemans.

 

FD

Lockeren, van

zie van Lokeren.

 

FD

Lockhart

E. BerN van de veeschutter, die het vee opsluit, ‘who locks thé herd’ (REANEY). 1538 Robert Lockaert, Edinburgh-Aw. (AP).

 

FD

Lockkamper

Lochkampers: Afl. van PlN Lokkamp: ingesloten, besloten veld.

 

FD

Lockman

Locman(e), -mant, -ment: W. adaptatie van Lochtman. 1581 Adrien Lochtman, Namen; 1764 Martin Locktmans, Luik (J.G.).

 

FD

Locks

zie Locke.

 

FD

Locman

Locmant, Locment. 1581 «Adrien Lochtman» BourgNamur, 1764 «Martin Lockt-mans » BourgLiège ; nom de profession : moy. fr. locman ‘pilote d’un port, d’une rade, d’une rivière’FEW 16, 480a.

 

JG

Loco, van

zie van Look.

 

FD

Locoge

Locoche (avec assourdissement). NF manifestement borain, attesté à Blaton depuis 1647 sous la forme Locoche, à Curgies (Nord) sous la forme Locoge depuis 1595 (Genea-Net), d’origine incertaine; probabl. sans rapport avec moy. néerl. look oog, qui ferme les yeux, qui fait comme s’il ne voyait rien, cf. 1406 «Jan Luyc Oghe» Anvers, 1459 «Maer-tin Luuchoghe» Tielt [FD].

 

JG

Locoge

Locoche: Look oog: die zijn ogen ‘lookt, luikt’, sluit, dichtdoet, die doet alsof hij niets ziet. Vgl. Ndl. oogluikend. 1406 Jan Luyc Oghe, Aw. (ANP); 1459 Maertin Luuchoghe, Tielt (PARM.).

 

FD

Locon

Lochon, Los(s)on: Blijkens de oudste Henegouwse bewijsplaatsen voor deze hoofdzakelijk Henegouwse EN is de aanvangs-/ het Franse lw., dus: l’oçon, l’odion. Wellicht afl. van Ofr. o(s)che: snee, kerf, keep, houw. BN. Vgl. De Kerf. 1275 Colart l’Ochon = Colars li Ochons = Nicholes Ochons, Tongre (VR173); 1331 Willealme Lochon, Juprelle (HERB.); 1497 Jehan Carpentier dit Lochon, Kain (J.G.).

 

FD

Loçon

Losson, Lochon. 1331 «Willealme Lo-chon» Juprelle, 1426 «Jehan Lochon» Taille-Soignies, 1497 «Jehan Carpentier dit Lochon» DénKain, 1550 «Simon Losson» Nivelles, 1562-70 «Pierre Lochon ou Losson» ÉchHuy, s.d. «Catherine dicte Losson» ObitHuy, 1602-3 «Perpète Losson» TerriersNamur, 1683 «Godefroid Losson» BourgNamur, 1747-1750 «Losson» Renaix; surnom qui peut être soit le gaum. lochon ‘quignon (de pain)’, soit le moy. fr. lochon ‘petit pot’ FEW 23, 35b, soit encore un dérivé d’anc. fr. louce, loche ‘louche, bêche’ FEW 16, 483; même le borain losson, petit «losse», est possible, cf. rouchi lostron ‘vaurien’. – Par contre, on ne suit pas Debrabandere qui, s’appuyant sur 1275 «Co-lart l’Ochon» = «Colars li Ochons» = «Nicho-les Ochons» Tongre-Notre-Dame (près de Ath), propose un dimin. de l’anc. fr. o(s)che ‘coup, entaille, encoche’.

 

JG

Locq

Si Locq représente une var. de Lock, on suit plutôt Carnoy 67, qui rattache Lock à Lodewijk et non Vincent 68 qui songe à une aphérèse de Willock. – Cf. cependant 1408 «Mathieus li Locque» Ladeuze, 1417 «Jehan le Locque» PolyptAth, apparemment surnom, par ex. anc. fr. loc ‘serrure, loquet’ FEW 16, 474b ou anc. fr. loque ‘massue’ Gdf [MH].

 

JG

Locq

zie Locke.

 

FD

Locquegnies

Locqueny, zie Lochegnies.

 

FD

Locquegnies

Locqueny. Var. pic. de Lochc-gnies?

 

JG

Locqueneux

PlN Locquignol (Nord).

 

FD

Locquet

Lockey, zie Loket.

 

FD

Locquet

Loquet, s.d. «Gilberti Locket» Obit­Huy, 1442 «Linair Locket» GuillLiège, «Phe-lippret Locquet» ComptesMons, 1623 «Mel-chior Locquet» DénChimay, 1759 «Lambert Loquet» Ensival; w. loquet ‘cadenas’ FEW 16, 474b, surnom de serrurier ou de geôlier, ou bien moy. fr. locquet ‘mèche de cheveux’ FEW 16, 475a, c/Lochet.

m Dimin. en -eau’. 1480 «Berteline fille de Jehan Loqueteal » Liège.

 

JG

Locré

Proven. Locre (Lokeren, Loc.)

 

EV

Locreille

Locrel, -elle. 1730 « Jacques Locrelle» Blaton (IdG 1995, 340); le NF Loereille, qui ne paraît pas attesté avant le 19e s. en Hainaut (1874 à Huissignies) et dans l’Aisne, pourrait être une var. de Locrelle avec palatalisation. NF dont l’origine est obscure, un dérivé en -elle de ocre ‘terre argileuse jaunâtre’ ou ‘de couleur ocre’ FEW 7, 303b paraissant peu probable [avec la collab. de St. Delneste]. Peut-être, avec article agglutiné et disparition du h-, de l’anc. fr. hoquerel, m. ‘piège’Gdf [MH],

 

JG

Locufier

cf. Lockefeer.

 

JG

Locufier

zie Lockefeer.

 

FD

Locus

1. Proven. ,,Le lieu ». Latinis. de Delplace ou Dellelieu ou Van der Plaatse. — 2. Car. phys. Locuste, ..Sauterelle ». Nos 288, 295.

 

EV

Locus

BN Ofr. locu: ruig, harig (FEWXVI,47s)? 1370 Wolter Locuyt, Wange; 1383 Goert Locuut, Heilissem (C.BAERT).

 

FD

Locus

BN Ofr. locu: ruig, harig (FEWXVI,47s)? 1370 Wolter Locuyt, Wange; 1383 Goert Locuut, Heilissem (C.BAERT).

 

FD

Locus

Pour Camoy 283, latinisation de Louckx (Lodewijk), ce qui paraît douteux; p.-ê. lat. locus ‘lieu’, de sens obscur.

 

JG

Locy

zie Luchy.

 

FD

Lod-

-ens, -ewickx, -ewyckx, -ez, Lodts, Loeckx, Loeman, Loens, Loersch, Loesch, Log- -é, -elin, -en, -eot, Loghe. V. HLOD.

 

EV

Lodder(e), de

Deloddère, Lodder(s): Mnl. lodder: losbol, wellusteling, gemene kerel, deugniet, vagebond. Ndl. loeder. BN. 1275 Willekinde Loddere, Oedelem (CG); 1379 dhoir Ghiselins Loders, Ktr. (DEBR. 1970); 1398 Art Lodders, Aw. (ANP).

 

FD

Loddewijck(x)

-wy(k)x, zie Lodewick(x).

 

FD

Lode

Lude(s): Patr. Korte vorm van Germ. VN Lodewijk, Ludwig.

 

FD

Lodefier

zie Lockefeer.

 

FD

Lodeman

Looman(s), Loeman(s), Loman(s), Looymans, Loyman(s), Leumans: Patr. Afl. van VN Lodewijk.

 

FD

Lodens

Génitif surcomposé de Lode, hypocor. de Lodewijk.

 

JG

Lodens

Loens, Loyen(s), Loijens, Loeyen: Patr. Gen. van Mnl. lodin, vleivorm van Germ. VN Lodewijk. 1368 Lodewijc Lours = 1372 Lodin Lours, Ktr. (DEBR. 1970); 1326 Jan Lodin, Ip. (BEELE); 1386 Aliit Loedens Lodewychs Svolres dochter, Diest (F.C.); 1540 Jan Loyens…tot behoeff Loens sijns soens, Zolder (VANB.).

 

FD

Lodewic

Lodewick, Lodewijck, Lodewyc, Lodewyck, Lodewyg, Lodewyk, Lodwye, au génitif: Loddewyckx, Lodewijcks, Lode-wijks, Lodewyckx, Lodewycqx. Prénom germ. hlod-wig, néerl. Lodewijk, fr. Louis.

 

JG

Lodewick(x)

-wijck(x), -wyck(x), -wyk(s), -wykx, -wijk(s), -wijkx, -wyc, -wikus, -weyck(x),-weijck(x), Loddewyck(x), -wy(k)x, -wijck(x), -wij(k)x, Lowyck, -wijck, -wikx, Loywyck, Louwyck, -wijck, Lauwyck, -wijck, -wick, -wych, Lodovici, -visi, Ludovic(i),-vicy, -vico, -visi, -wig, Ludewig(s), Ludwich, -wig(s), -vig, Ludivig: Patr. Germ. VN hluth-wîg ‘beroemd-strijd’: Chlodowich, Clodoveus, Hlodowicus, Ludovicus, Lodewicus (Fm., MORLETI). 1277 Waltero Lodewiic, Har. (DEBR. 1980); 1361 Danielem dictum Lodewijc, Ktr. (DEBR. 1970); 1378 Lodewijc de Pratre = Lowijc de Pratre, Ip. (BEELE).

 

FD

Lodez

Dérivé roman de l’hypocor. de Hlodo? Cf. aussi Laudet.

 

JG

Lodez

zie Laudet.

 

FD

Lodiers

Loudier: Ofr. lodier: bedelaar, deugniet, schelm. BN.

 

FD

Lodifier

zie Lockefeer.

 

FD

Lôdige

Lodige: Mnd. lodige: volwaardig (DN).

 

FD

Lodigeois

zie Laudisoit.

 

FD

Lodomé

Lodomez. 1544 «Sire Piere de Londomeis» DénStavelotMy, 1753 «JeanÉverard de Lodomé résident au village de Ruy» La Gleize; nom d’origine: Lodomez, w. | lôdômé, à Stavelot (Lg).

 

JG

Lodomez

Lodomé: PlN Lodomez in Stavelot (LU). 1544 Piere de Londomeis, Stavelot (J.G.).

 

FD

Lodovici

-viso, zie Lodewick(x).

 

FD

Lodrigo

Lodriguez: Patr. Sp. vorm van de Germ. VN Loderik; zie Lory.

 

FD

Lodrioor

cf. Lorthioir.

 

JG

Lodrioor

zie Lortiois.

 

FD

Lodrioor

zie Lortiois.

 

FD

Lodt

Loedt, Lodts, Loidts, Loits. Hypocor. de hlod(-wig); Lodts est une adaptationneerl.de l’ail. Lutz (dérivé en -so) (cf. Lindemans 50-51).

 

JG

Lodt(s)

zie Lots.

 

FD

Loe, van

zie van Loo.

 

FD

Loeb

D. Lob, dial. voor Lôwe: leeuw.

 

FD

Loebenstein

zie Löwenstein.

 

FD

Loeber

Surnom: all. Lober ‘louangeur’ou bien nom issu de l’anthrop. germ. loba-hari (Först. 1062).

 

JG

Loebisch

zie Loewitz.

 

FD

Loebl

Zie Löbl.

 

FD

Loechse

Loeckx. Hypocor. de hlod-wig; cf. aussi Loockx et Louckx.

 

JG

Loecht, de

zie de Lichte.

 

FD

Loeckemans

Lockeman, Leukemans: Afl. van Van Look; Van de(r) Loock, Van der Leuke. 1382 Woutre van der Lueke, Wontergem (DEBR. 1970).

 

FD

Loeckx

zie Loock(x).

 

FD

Loedt(s)

zie Lots.

 

FD

Loeeker,de

de Louker: 1. Afl. van Mnl. loeken: kijken, turen, schouwen, gluren. BN voor een loerder, gluurder. 1376 Wouter die Loeker, Aw. (CLEMEUR); 1450 Peter de Loekere, Lier (FRANS). – 2. Evtl. spelling van Loeker < Mnl. ww.loken: sluiten, bergen, verstoppen. Zie Lokere, De Luycker, Slockers.

 

FD

Loef

au génitif double : Loeffens. Hypocor. de Ludolf (Lindemans 28); aussi surnom: moy, néerl. loef ‘laid, disgracieux, nigaud’, cf. 1284 «Pieres li Loef» DettesYpres.

 

JG

Loef

Loeff, Louf(s), Loefs, Lof,(de) Loof: 1. Debet. van loef: loebas, lomperd, lelijke man of vrouw, lummel gaat wellicht terug op Pic. lof, louf, Ofr. lou: wolf. 1203 Willelmo Lof, Terdegem (LEYS 1954); lie e. Walterus Loef, Cent (GN); 1283 Willem die Louf, Bg. (CG); 1376 Jan de Louf, Ip. (BEELE); 1398 Olivier f. Willems Loofs, Bg. (SIOEN). – 2. Zoals D. FN Luff, Loff is het wellicht oorspr. een Patr. Bakervorm van een Germ. VN Lotfrid, Lutfrid of Ludolf. Vgl. Loffens.

 

FD

Loef(f),van (der)

zie van der Loove(n).

 

FD

Loeffen(s)

zie Loffens.

 

FD

Loeffler

zie Leffler.

 

FD

Loefgen

zie Leufgen.

 

FD

Loegtenburg

zie Lochtenbergh.

 

FD

Loeile

zie L’Oeuille.

 

FD

Loeman(s)

zie Loomans, Lodeman.

 

FD

Loems

Var. van Loens?

 

FD

Loen(en),van

PlN Loenen (U, G). 1432 Gherijt Jans soen van Loenen, A’dam (NHC); 1584 Coenraert van Loennen, Aw. (AB).

 

FD

Loenders

cf. Leenders.

 

JG

Loendersloot

PlN Loenersloot in Loenen (U). 1185 Henricus de Lonreslote, U (GYSS. 1999′); 1450 Ghijsbert van Loenresloot, A’dam (NHC).

 

FD

Loeners

cf. Leener(s).

 

JG

Loeners

-ertz, Lo(e)nders, Lunders: Patr. = Leenders. Zie Léonard. Ook D. Löhnert = Lehnert, lehnhart, Leonhard (DN). 1448 Aert Loeners; Geert Loenairts, Diest (VdP); 1655 Leonardt Lenarts = Leonardt Lounars = 1662 Leendert Lounarts; 1735 Walteri Loueners = Walterus Leners, Grote-Brogel (NOUWEN1958).

 

FD

Loenhard,

zie Léonard.

 

FD

Loenhout, van

PlN (A). 1387 Godevaert van Loenhout, Breda (HB); 1394 Jan van Loenhout, Aarts.(MAR.).

 

FD

Loenis

cf. Leunis.

 

JG

Loens

zie Lodens, Loonen(s).

 

FD

Loeper

zie de Looper.

 

FD

Loequeneux

Probabl. nom d’origine: Locquignol (Nord), dont le suffixe semble être -eolu [FD].

 

JG

Loerke

Lohrke: Patr. Ndd. dim. van Laurentius.

 

FD

Loermans

zie Leurmans.

 

FD

Loes

Loës, Loest, cf. Lhoest (= l’aubergiste).

 

JG

Loesberg

Loese(n)bergh, Loesenborgh, zie Lousberg.

 

FD

Loesberg

Loesebergh, Loesenbergh. Non d’origine: Lousberg, à Aix-la-Chapelle (W 637); cf. aussi Lousberg(hs).

 

JG

Loest

zie Lhoest.

 

FD

Loete

zie Lote.

 

FD

Loetens

zie Lotens.

 

FD

Loeters

zie Luther(s).

 

FD

Loetschert

D. BN Lotscher: onverschillig, onbetrouwbaar mens.

 

FD

Lœuil

Lœuille, L’Œuille, Lœile. Surnom: fr. l’œil, comp. 1552 «Collette Belle en lœil» SubsidesNamur; pour un aperçu général des dérivés de lat. oculus, cf. DicPatRom II. 1,421 -456. En Wallonie et dans le nord de la France, il serait plus étonnant d’y trouver trace d’anc. fr. oeille ‘brebis’ Gdf, forme issue du lat. ovicula concentrée surtout dans le sud-ouest [MH],

 

JG

L’Oeuille

Loeuil(le), Loeul, Loeile: BN Fr. l’oeil: oog. Vgl. Ooge, Oeuillet.

 

FD

Loeuillet

zie Oeuillet.

 

FD

Loeuw

Loeven. Surnom: néerl. leeuw, ail. Lowe ‘lion’ ; cf. Leeuw.

 

JG

Loeve(n)

1. Zie Loven(s). – 2. Spelling van Loewe(n).

 

FD

Loevionnois

zie Levionnois.

 

FD

Loewe(n)

Löw(e), Loeve(n), Löwen, Low(e(n)): BN D. Löwe: leeuw. Vgl. De Leeuw.

 

FD

Loewenberg

zie Löwenberg.

 

FD

Loewenstein

Formation imagée (= pierre des lions) de type Israélite (Dauzat 399).

 

JG

Loewenstein

zie Löwenstein.

 

FD

Loewitz

Loebisch: Verspreide Slav. PlN Lowicz in Pommeren. Loewy, zie Louis.

 

FD

Loewy

zie Louis.

 

FD

Loey, van

zie van Loo, van Looy.

 

FD

Loeyen

Loijen, Loyens (nombreux à Liège), Loeys. Prénom: au génitif, aphérèse de néerl. Eloey, fr. Eloi.

 

JG

Loeyen

zie Loy(e), Lodens.

 

FD

Loeys

cf. Loeyen (ci-dessus).

 

JG

Loeys

zie Loy(e).

 

FD

Loëz

zie Louet(te).

 

FD

Lof

zie Loef.

 

FD

Loffaut

1289 «Maroie Loffarde» CensNamur; surnom: w. liég. lofa, lofâde ‘goinfre, goulu’ DL 372b, dérivé en -ard(e) du verbe lofer ‘goinfrer’ FEW 5, 398a; cf. aussi Loffet.

 

JG

Loffaut

Loffet: BN W. lofa, lofèt. schrokker, gulzigaard. 1524 Martin Loffet, Stavelot (Herb., PSR43).

 

FD

Loffelman

D. BerN Löffelman: lepelmaker.

 

FD

Loffelt, van

van Loffeld(t), Loffeld, van Lofveld(e): PlN Lafeld in Vlijtingen en Hoeselt (L). ±1400 Nicolaus de Laufelt, Mtr. (GRAUWELS 1981,99); 1575 Catarina van Loeffelt; 1654 Lenaerdt van Lofvelt, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Loffelt, van

van Loffeld(t), Loffeld, van Lofveld(e): PlN Lafeld in Vlijtingen en Hoeselt (L). ±1400 Nicolaus de Laufelt, Mtr. (GRAUWELS 1981,99); 1575 Catarina van Loeffelt; 1654 Lenaerdt van Lofvelt, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Loffens

Loeffen(s), Looffen, Luf(f)in, Louffin: Patr. Vleivorm van VN Roelof of Olof. Of bij bakernaam Luffo (zie Luff, Loef). 1425 Loffin van Hoverberch, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Loffens

Prénom: Loffin est un dérivé (avec aphérèse) de Roelof (= Rodolphe). • Dimin. en -gen : Lofgen, Löfgen.

 

JG

Loffet

1524 «Martin Loffet», «Johan Loffet», 1544 «Henry Loffes» DénStavelotMy, ± 1560 «Jean Querin Loffe ou Loffet [père de] Remacle Lophet» Bruyères/Waimes, 1721 «Lambert Loffet» La Gleize; surnom: w. (Verviers) loftt ‘goinfre’ FEW 5, 398a (JH, NF malmédiens, 43). Cf. aussi Loffaut.

 

JG

Loffet

zie Loffaut.

 

FD

Löffler

Loffler: D. BerN Loffler: lepelmaker. Vgl. De

Lepeleer(e).

 

FD

Löffler

Surnom: dérivé de all. Löffel ‘cuiller’, ainsi all. Löff(e)ler, littér. ‘bec plat, bec à cuiller’ (esp. de canard).

 

JG

Löfgen

zie Leufgen.

 

FD

Löfgren

Lofgren, Lovgren: Zweedse FN: loof-tak (DS).

 

FD

Lofthouse

Lofthus: PlN (Yorkshire).

 

FD

Log-

-ier, -iot. V. HLOD (Hlok).

 

EV

Loge

Loog(he): 1. Zie Logghe. – 2. Ofr. loge, Mnl. love: prieel, mit, schuurtje met lover, tent.

 

FD

Loge

Nom d’origine: anc. fr. loge ‘hutte de feuillage'(topon. fréquent); cf. Déloge.

 

JG

Logé

Logez, Logier [cf. aussi Logie]. 1327 «Loghet» = 1333 «Loget» ComptesMons, 1365 «Jehan Loget chavetier» TailleMons, 1557 «Marie Logier» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. hlod-gari, d’où le thème Log- et ses dérivés: Logelain (suffixe -elin) et Logeot. – Secondairement, nom commun: 1342 «Gerars de Puche, li logiers» Liège, 1365 «Johan Gibar le logier» CârtValBenoît (synon. de logeur!).

 

JG

Logel(a)in

Logeot: Patr. Dim. van Logier 1.

 

FD

Logemann

Laugeman, Logman: Afl. van Mnd. loge: bosje, struikgewas. 1428 Joh. Logheman, Oldenburg (BRECH.). Of van Mnl. loge, looch, loech: woonplaats, woning, plein. 1383 Jan

Loegheman, Lv. (HB 591).

 

FD

Loget

-ez, -é, -er: 1. Dim. van Ofr. loge: tent, hut, luifel, huisje, kamer. 1412 Jehan d’Escaussines dit Loget, fourreur = 1423 Jehan Logez, Bergen (CCHt). – 2. Spelling voor Logier.

 

FD

Logghe

Lugghe, Log(g)en, Logue, Loge, Loog(he): BN

voor iemand die log en traag is. 1393 Jehan Lugghe = 1394 Jehan Logghe, Langemark (BEELE).

 

FD

Logghe

Pour Carnoy 246, surnom: néerl. log ‘lent, paresseux’.

 

JG

Loght, de

zie de Lichte, van der Locht.

 

FD

Loghtenberg

Proven. ,.Colline du sieur Lodon ».

 

EV

Loghtenbergh

zie Lochtenberg(h).

 

FD

Logie

Les Logie de Bruxelles sont originaires de Warneton où Logie (1680) alterne avec Logier (1678); donc plutôt var. de Logier que flam. logie (emprunté au fr. loge).

 

JG

Logie(r)

Log(i)é, Loger, -et, -ez, Logies(t), Logist(e), Logis(se): 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN hluth-ger ‘beroemd-speer’: Hlodeger, Lodegarius (MORLETI). 1475 Jan Logiers, Z (VAN VOOREN 1970). Voor Logi(e)st, vgl. Rogiest=Rogier; Legiest = Légier. 1731 Guill. Logist, Neerlinter-Aw. (AP). – 2. BerN Ofr. logier, logé: verhuurder van logies. Of BN voor de huurder van een woning, een logeergast. 1342 Gerars de Puche li Logiers, Luik (HERB.).

 

FD

Logier

cf. Logé.

 

JG

Logies

Logiest, Logist. Nom d’origine: néerl. logies ‘logis’ ; le moy. néerl. logijs a pour var. logijst qui peut expliquer les NF Logiest, Logist, Légiste. – Le norm. logiste (19e s.) ‘habitant de misérables huttes’ (non dans le FEW 16) est peu probable.

 

JG

Logist

Proven. ,,H. qui donne des logements en location ».

 

EV

Logjes

Var. van Logies (door spellinguitspr.)?

 

FD

Logman

zie Logemann.

 

FD

Logna

Lognard. 1683 «Anthoine le Lognarddu Moulin» La Gleize; ethnique: habitant du comté de Logne (Vieuxville) ou bien surnom : w. lognârd ‘nigaud’, anc. liég. lorgnart FEW 16, 491a; les deux termes se sont rencontrés.

 

JG

Logna(rd)

BN Afl. van Ofr. lonc, lo(i)ng: lang. Vgl. De Lange. 1324 Jakemar Loingnart; 1396 Simon Longnart, St-Q. (MORLET).

 

FD

Lognay

-ais, zie Lagneau(x).

 

FD

Lognay

-ais. 1472 «Gerar Logney» DénLaro-che; surnom: w. liég. ognê ‘agneau’ FEW 24, 264a; cf. Lagneau.

 

JG

l-Ognay

V. Aune.

 

EV

Lognon

1373 «Maroie de Lognon» CoutSta-velot, 1626 «Jan de Loignon», 1630 «Jan L’ongnon», liégeois installé en Suède; surnom: fr. oignon, w. ognon. Comp. Assoignon(s).

 

JG

Lognon

Lonjon: BN Fr. oignon: ui. 1630 Jan l’Ongnon, Luikenaar in Zweden (HERB.).

 

FD

Lognoul

Lognoule, Lognoulle, w. Lognoûle, Lègnoûle. 1524 «Henry de Lognoul»

DénSta­velotMy, 1721 «Bastin Remacle Lognoul», «Jeanne Lognoul» La Gleize; nom d’origine: Lognoul, à Ferrières (Lg).

 

JG

Lognoul

-oul(l)e: PlN Lognoul in Ferrières (LU). 1524 Collin de Lognoul, Stavelot (ASM II).

 

FD

Logt-

zie Locht-.

 

FD

Logt, de

zie de Lichte, van der Locht.

 

FD

Logue

zie Logghe.

 

FD

Loh-

-est, -isse, Loicq, Loidts. V. HLOD.

 

EV

Lohaus

Lohuis, Löhausen: PlN Lohaus (NS, BEI), Lohausen (NRW). 1759-1797 Adolf Lohuis, Emlichheim (NS)-Emmelkanip (PDB).

 

FD

Lohay

Loixhai, Loxhay, Lowhay (NF toujours prononcé ordinairement à la française loksè, tant en wall. qu’en fr.). 2.8.1713 «feu Mathieu Loxhay surnommé en flamend Vanderbeen» (not. J.P. Pirotte, Lg) [JL, NFw], 1758-76 « Martin-Joseph Loxhay» ÉchHuy; surnom: w. ohé ‘os’ DL 438a, à mettre p.-ê. en relation avec la cérémonie burlesque de Matî l’ohé qui représentait l’enterrement du carnaval DL 438a.

 

JG

Lohay

zie Losseau.

 

FD

Lohé(e)

zie Louchet.

 

FD

Lohest

w. nam. Loès ‘, cf. Lhoest.

 

JG

Lohest

zie Lhoest.

 

FD

Lohet

Lohez, zie Louchet.

 

FD

Lohez

cf. Loxhet.

 

JG

Lohier

Lowier: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hluth-hari ‘beroemd-leger’: Hlotarius. 136 e. Willaume Lohier, Laon (MORLET); 1455 Jehan Lohier, Dk. (TTT). Vgl. Loyer.

 

FD

Lohisse

Var. de Lois (= Louis), prononcé Loïs ‘.

 

JG

Lohisse

zie Louis.

 

FD

Lohman(n)

Lahmann: Afl. van D. PLN Loh, Lah: lo, bosje. Vgl. Logemann.

 

FD

Lohner

BerN van de dagloner.

 

FD

Lohr,

Löhr: BerN D. Loher: leerlooier.

 

FD

Lohrke,

zie Loerke.

 

FD

Lohuis:

1. Zie Lohaus. – 2.1590 Jan van ‘t Loohuis, Notter (vader van) Henrikien Lohuis (PDB).

 

FD

Loi

 

1276 «Loi Gherebout» = 1282 «Loi Ghierebout» DettesYpres; probabl. var. graphique de Lois ou bien aphérèse de Éloi, du nom du saint évêque de Tournai [MH].

 

JG

Loi,

zie Loy(e).

 

FD

Loicq

 

au génitif: Loix, Loïx. Réduction de Lodewijk (Lindemans 51).

 

JG

Loicq,

Loix: 1. Patr. Samentrekking van Lodewijk(s). 1483-9 Jan Loeycx=Janne Lodewycxz; Loeyck Jannis Lodewycx sone, Wuustwezel (MNT171). -Lit. : F. CLAES, Defamilienaam Loix. Oost-Brabant 1986,4. – 2. Spelling voor Loock(x).

 

FD

Loidts

cf. Lodt(s).

 

JG

Loidts,

zie Lots.

 

FD

Loie

zie Loye.

 

FD

Loier

zie (de) Loyer.

 

FD

Loijen

cf Loeyen.

 

JG

Loilier

cf. Lollier.

 

JG

Loilier

zie Lhuillier.

 

FD

Loin

Pour Carnoy 78, anc. prénom Ouin (= Auduin) avec accrétion de l’article.

 

JG

Loin(g):

BN Ofr. loing = long, lonc: lang. Vgl. Lelong. 1246 Maria la Loigne, Laon (MORLET).

 

FD

Lointier

Nom de profession: anc. fr. ointier ‘marchand de graisse (oint)’.

 

JG

Lointier

Proven. ,,Lieu éloignée de l’agglomération ». N° 228.

 

EV

Lointier,

Lont(h)ie: BerN Ofr. ointier: vethandelaar.

 

FD

Loir

cf. Lhoir (= l’héritier). Cf. cependant: 1270 «Jehan li Loire» DettesYpres, dans lequel il s’agit p.-ê. de l’anc. fr. loir(e) ‘loir’ (rongeur) [MH].

 

JG

Loir(e)

1. Le loir. Car. phys. «Dor­meur ». Nos 288, 290. — 2. La Loire. Proven. Fleuve et région de France. N° 230.

 

EV

Loir(e),

zie Lhoir, Leloir.

 

FD

Loiris,

zie Lory.

 

FD

Lois

à interpréter Lois’. 1254 «Évrars Loïs » ChartesHainaut, 1266 «monsegnor Lois», 1272 «Loïs cuens de Chini» CartOrval, 1295 «Lois Bajuwes», 1309 «Jehan Lois massait de Mons» ComptesMons, 1500 «Loys du Bac licencié es loix» AidesHainaut, 1602-3 «Lois Cocquelin» TerriersNamur, 1630-32 «Henri Lois» émigré en Suède; forme anc. fr. du pré­nom Louis, au cas sujet ou par l’intermédiaire de l’adaptation flam. Lowis, Lowies (Linde-mans 49); cf. aussi Loi et Lohisse.

 

JG

l-Ois-

-eau, -elet. Car. mor. Synon. : (dialecte) : Losseau.

 

EV

Lois,

zie Louis.

 

FD

Loise

Loisse. 1338 «maistre Henri Loise» ComptesMons ; pour Camoy 35, var. du précé­dent. — Également nom d’origine: par ex. 1213 «Loise» = (Somme-)Leuze (Nr), cf. 1356-58 «Piètres de Loise» = 1362-63 «Piètres Loise» PolyptAth (= Leuze, près de Tournai?).

 

JG

l-Oise

Proven. Cours d’eau fr. pre­nant sa source en Belgique. N° 230.

 

EV

Loise,

Loisse: 1. Patr. Var. van Lois/Louis of Metr. Fem. bij Louis. 1330 Henri Lose = 1338 Henri Loise, Bergen (PIERARD). – 2. PlN Leuze (N, H). 1356-8 Piètres de Loise = 1362-3 Piètres Loise, Aat (J.G.).

 

FD

Loiseau

-eaux, Loisseau, Lui/eau. Loisel, -elle (forme non vocalisée). 1266 «Simons li Oisiaux», 1285 «Beatris l’Oisiel», 1286 «Zegher li Oisel» DettesYpres, 1494 «Simon Loisia» BourgNamur, 1524 «Servais Loizea» DénStavelotMy, 1528 «SimonLoiseau», 1549 «Jehan Loizeau» BourgNamur, 1566 «Pierre Loiseaux» Cerfontaine, 1583 «Pierre Loy-seau» BourgNamur, 1593 «Servais Loyseau» = 1622 «Servais l’Oiseaux» BourgDinant, 1602-3 «Franchois Loizeau» TerriersNamur, 1633 «Pau[u]lus Loseau» émigré en Suède, 1692 «Catherine Loyzeau» BourgNamur, 1752 «Antoine Loisseau marchand» Couvin; fr. oiseau, surnom métaphorique («petite tête sans cervelle» pour Dauzat, Traité, 200).

 

JG

Loiseau(x),

Loisel(le), Loiselet, Loisseau, Loizeau, Oiseau(x), Doiseau: BN Ofr. oisel, Fr. oiseau: vogel. BN voor de vogelvanger. Vgl. Vogelaar, Loiseleur. 1304 Daniel Voghel = 1305 Danin

Loisiel, Ip. (BEELE); 1397 Gillien le Voghel=1399 Gillien Loysiel, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Loiselet

1273-80 «Jehans Oizelés de Ligniettes» FriedenTournai; surnom: fr. oiselet ‘petit oiseau’, cf. le précédent et Oiselay. Comp. aussi 1533 «Jehenne Loyzet» BourgNamur.

 

JG

Loiseleur

-eux. 1286 «Harduins li Oiseleres» CartMons, 1310-11 «Renaut Loiseleur» Comp­tesMons, 1365 «Henri l’Oiseleur» TailleMons; fr. oiseleur, pic. (Lille) ojleux FEW 1, 170b.

 

JG

Loiseleur,

-eux, Loizelier: Fr. BN Oiseleur: vogelvanger, ook die vogels africht voor de jacht. Vgl. De Vogelaere. 1275 Jehans li Oiselières dePétenghien, Lessen (VR io3r°); 1295 Johannes

L’oiseleur, St-Q. (MORLET); 1311 Renaut Loiseleur, Bergen (PIERARD).

 

FD

Loisen

cf. Loosen.

 

JG

Loisen

zie Loosen.

 

FD

Loison

Loisson, Loyson. 1525 «Simon Loizon» BourgNamur, 1544 «François Johan Loyson» DénStavelotMy, 1548 «Nicolas Loison» = «Nicolas Loyson» BourgNamur; surnom: fr. oison ‘petit de l’oie’ FEW 1, 172b. Cf. ce témoignage sur la variation des noms autrefois: «L’an 1636 (..) est comparus (…) Léonard, fils de feu Simon Loison de genestre, manant à Richellette, lequel nous at remonstréque (…)on at escript son nom diversement comme Léonard Loison, Léonard de genestre et Léonard de Richellette (…)» Mortier (Schnackers 9).

 

JG

Loison

Loyson, Loijson, Loisson, Deloison, Doison: Ofr. oison: gansje, kleine gans, vogel. BN. ±1300 Aelis li Oisons, PdC (BOUGARD); 1334 Alart l’Oison, Hon(CSWII).

 

FD

l-Oison

Car. mor. La petite oie, ..Personne peu intelligente ». N° 288, 291.

 

EV

Loist

zie Lhoest.

 

FD

Loits

cf. Lodt(s).

 

JG

Loits

zie Lots.

 

FD

Loix

cf. Loicq.

 

JG

Loix

zie Loock(x), Loicq.

 

FD

Loixhai

cf. Lohay.

 

JG

Loixhai

zie Losseau.

 

FD

Loizeau

zie Loiseau.

 

FD

Loizelier

Nom de profession : moy. fr. oiselier, w. ow/)e/fFEW25, 787a.

 

JG

Loizelier

zie Loiseleur.

 

FD

Loizillon

Dim. van Loiseau(x).

 

FD

Lojen

zie Loye.

 

FD

Lok

zie Locke.

 

FD

Loke, van

zie van Look.

 

FD

Loker, van

PlN Loker (WV). 1267 Lambinus de Locre; 1280 Martine de Lokere, Ip. (BEELE).

 

FD

Lokere

Afl. van Mnl. loken: sluiten, bergen, afsluiten, omheinen. 1281 Hankinus Locre; 1326 Jan de Locre; 1379 Pieter de Lokere, Ip. (BEELE). Zie ook De Loecker.

 

FD

Lokeren, van

van Loqueren, van Lockeren: PlN Lokeren (OV). 1173 Theodericus de Lokerne(GN); 1292 Hughe van Lokeren, Hulst Z (DEBR. 1962); 1413 Beelle van Lokerne, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Lokerman(s)

Lookermans: Afl. van Van Lokeren of De Loecker. 1530 Joannes Lokermans; 1536 Petrus lockermans, Tongerlo (MULIV); 1578 Govaert Lokermans, Tnh. (VS1986,115-133).

 

FD

Loket

Loquet, Locquet, Lockey: Fr. loquet: slot, klink; Ndl. loket: loket, vak, verborgen hoekje. Fr. dim. vanMnl. loke: afsluiting. BerBN van een slotenmaker. 1275 Albericus dictus Loquet, Oc. (MORLET); 1423-24 Woutere Locquet = Locket = loket, Ktr.(DEBR. 1958).

 

FD

Lokker

Wsch. var. van Lokere.

 

FD

Loks

zie Locke.

 

FD

Lolivier

Olivier, N. de bapt. précédé de l’article défini, ,,Le (nommé) Oli­vier » (Ellipse). V. Olivier.

 

EV

Lolivier

Zie Olivier(s).

 

FD

L’Olivier

Article + prénom Olivier.

 

JG

Lolli

Loly. V. HLOD (Hlo).

 

EV

Lollier

Loilier, Loly, Lôly, Leulier, Leulier. 1596 «Emest Loly» Mortier (Lg), cf. aussi [sous réserve:] 1499 «Jehan Lolieu [suffixe -eur]» BourgNamur; nom de profession: fr. huilier, w. ôlî ‘ouvrier qui fait l’huile’ DL, c/ aussi Lhuillier.

 

JG

Lollier

Loly, Lôly: BerN Ofr. olier, Fr. huilier: olieslager. Vgl. Lhuilier. 1249 Pierre Olier, Noyon (MORLET); 1297 Jehans H Oliières, Dk. (TdT).

 

FD

Lom

-rez, -ry. Proven. L’Heaumerie, ,,La fabrique de casques »   (L.D.). —  2. Lompret (Loc.) ou Lomprez.

 

EV

Lom-

-beau, -et. 1. V. LAND (Lan). — 2. V. LAMBEAU.

 

EV

Lom-

-bois, -car. V. Long.

 

EV

Loma(ert)

Var. van (de) Lombaert, met ass. ml/mm. Maardenaam werd ook verward met Blom-me&jfûf Manias. Lomart (dochter van) Lucas Lamart; 1681 Jan de Lomart=Jan Lommaert =

jlaterj/an B/omart, Aw. (med. J. Lommaert).

 

FD

Loman(s)

zie Looman(s), Lodeman.

 

FD

Lomb-

-a, -aers, -aert(s), -ar(d). 1. Profess. ,,Prêteur sur gages » (Les Lombards ont été les premiers à exercer ce métier). N° 194. — 2. V. LAND (Lan).

 

EV

Lomb-

Variante  de  Lamb-, thème tiré de l’anthrop. germ. land-behrt > Lambert. « Simple: Lombe (hypocor.). » Dérivés : Lombeau [cf. aussi «Le Lombau» sous Lombard]. – Lombet. – Lombin. si «domini  Nicolai Lomben» ObitHuy, 1561 «Nicolas Lombien» Huy. » Avec double suffixe:  Lombrette. – C/ aussi 1524 «Lombrey» DénStavelotMy, 1537-40 «Jacquet Lombray» DénFrasnes.

 

JG

Lombaert, (de)

(de) Lombaerde, (de) Lombaerd(t), de Lombard, Lombaerts, Lombae(r)s, Lombarder, -berder, Lomma(ert), Lombarde, -i, Loinbar(d), Lombart(s), Lomba(t), Lumba: Een Lombaert/ lombard was een inwoner van Lombardije. Aangezien de Lombarden gespecialiseerd waren in de gddhandel, kreeg Lombard débet.: bankier, wisselaar, geldschieter, woekeraar. 1311 Rogers Lombarts erve = 1315 Rogiers li Lombars = 1332 Roeger de Lombaert, Ktr. (1971); 1368 up Obbiertden Lombaert…dat tusschen hem ende denghenen die de stede vanden Lombarden hilt, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Lombard

Lombart, Lombar, Lomba, Lom­bât, w. Lombâ, Lumba; formes néerl.: Lombaert, au génitif: Lombaerts, Lombaes. Lombarts. 1278 «Jehan Lombart» Cens-Herchies, 1280-81 «Jakemes li Lombars, li mareschaus» RegTournai, 1286 «Pières li Lombars» ComptesMons, 1294 «Cambiusli lombars» CensNamur, 1313 «Manfroit Le Lombart» ComptesMons, 1472 «Jehan le Lombart» DénChiny, 1499 «Drisse le Lom­bart», «Gilliart Henry dit le Lombar»Terrier-Naast, 1500 «la veuve Piera des Lombars». 1519 «Martin Lombart» BourgNamur, 1540 «Jehan le Lombau» Namur, 1664 «Jean Lomba» Fronville; ethnique: Lombard, de Lombardie (pfs Italien en général), région d’origine des changeurs, des usuriers, donc aussi surnom de banquier; cette ayant mauvaise réputation dans le Moyen Âge chrétien, le nom a pu aussi être un sobriquet désignant des personnes rapaces, avides, cf. anc. fr. lumbart ‘rapace, avide’ FEW 5, 160a.

 

JG

Lombary

zie Lombril.

 

FD

Lombeau

zie Lambaux.

 

FD

Lombee(c)k,van

Lumbee(c)k: PlN Lombeek (4* VB). i2/6Arnout van Lombeke, Bs. (CG); 1281 pro lohanne de Lombeke, Zwijnaarde (HAES.).

 

FD

Lombet

-in, -ois, zie Lambet, -in, -ois.

 

FD

Lombois

Zie Lambois. taibosfch): Wsch. < Lombois.

 

FD

Lombosch

Proven.   ,,Bois   fangeux » (L.D.). Synon. : Lommel.

 

EV

Lombré

-ette, -ez, zie Lambrette.

 

FD

Lombrechts

zie Lambrecht(s).

 

FD

Lombril

Lombry, Lombary, -ij: BN Ofr. lombril: Éren; of lonbril, Fr. nombril: navel?

 

FD

Lombril

Lombry. Peut-être surnom: anc. fr. tonéri/’nombril’FEW 14, 17b.

 

JG

Lomé

Lomme, cf. Lhomme.

 

JG

Lomerange

Nom d’origine: Nomerenge, w. lôm ‘rindje, à Thys (Lg).

 

JG

Lomm-

-aert. 1. Car. mor. ,,Imbécile ». —  2. V. LAND (Lan).

 

EV

Lomme

zie Home, Lummens.

 

FD

Lommé(e)

-ee, zie Delommé.

 

FD

Lomme(n)

1.   N.   de   bapt.   Guil(leaume). — 2. V. Lommaert.

 

EV

Lommée

Proven.   L’Homay   (Dép. Laplaigne). (Prononc. du Hainaut).

 

EV

Lommel

Nom d’origine: Lommel (Lb).

 

JG

Lommel,(van)

van Lomm(en), van Lommeren: PlN lommel (L). 1406 Jan van Lommel, Bs. (PEENE); 1566 Klaas van Loemel, Lommel-Aw. (AP). Voor Van Lommen is ook PlN Lummen (L) mogelijk; zie Lummen(s).

 

FD

Lommelaars

-aers: Afkomstig van Lommel (L).

 

FD

Lommelen

1. L’Hommelin, dim. van homme? 1388 Antoine Lommelin, Genua (MARCHAL). – 2. Of van PlN Lommel?

 

FD

Lommen

Lommens (au génitif). Hypocor. néerl., dérivé de fr. (Guil)laume (Lindemans 170).

 

JG

Lommen(s)

zie Lummens.

 

FD

Lommer

Lommers(e), Lommerts: Patr. Germ. VN hluth-mêr ‘beroemd-beroemd’: Hlutmarus, Lotmarus (MORLET I). 1377 Lommere van Aken, Ip. (BEELE).  

 

FD

Lommert

au génitif: Lommers. Néerl. Lom-maert, forme assimilée de Lombaert (Dauzat 617).

 

JG

Lommez

zie Delommé.

 

FD

Lompret

Lomprez, zieLongpré.

 

FD

Lomré

Lomry. 1659 «la vefve Lomré» Dén-Salm; nom d’origine: Lomré, w. lom’ré et lom’ri en salmien (à Bovigny), hameau de Montleban (Lx).

 

JG

Lomré

Lomry: PlN Lomré, W. ook lom’rî, in Mont-le-

Ban(LX).

 

FD

Lon(g)ton

Lon(g)don: PlN Longton (Lancashire, Staffordshire). Longdon (Staffordshire, Worcestershire).

 

FD

Lonay

Lonnay, Lhonai, Lhonnay: 1. W. onê, Fr. anneau:

ring. Vgl. De Rinck. BN. 1396 Balduwien Oneaul;

1567 Gilet Lowy dit de l’Anneau d’Or, Luik (RENARD 281). – 2. Zie Lan(n)oy(e).

 

FD

Lonay

Lonnay. Nom d’origine: w. aunê ‘aune (arbre)’ ; cf. Launay, Lhonai et Lonniaux. Ou bien de w. liég. onê ‘anneau’, comme nom d’en­seigne, ainsi 1663 «À l’Onnea d’Or» (BTD 26, 281).

 

JG

Lonberg(h)en, van

zie van Lembergen.

 

FD

Lonbois

zie Lambois.

 

FD

Loncar

-art, Lonchard. Sans doute var. de Longard.

 

JG

Loncar(t)

Lonchard: Var. van Longard (HERB.).

 

FD

Loncel(le)

Lon(c)hay, Lelonchay: BN Ofr. lemoissel, Opic. Loinseau, W. lonhê: garenkluwen, -klos. BerBN (HERB.).

 

FD

Loncelle

cf. Lancelle.

 

JG

Lonchamp(s)

zie Longchamp(s).

 

FD

Lonchamps

Longchamp, Longchamps, Long-camp, -amps (forme pic.). 1232 «Waltero de Lonchan» St-Hubert, 1289 «Renaut de Lon-charap» CartOrval, 1422 «Ernekins de Lon­champs», 1444 «Henryde Longchamp »Aides-Namur, 1497 «Mecte de Lonchamp» Bourg-Namur; nom d’origine: long champ (topon. fréquent), e.a. Leuze-Longchamps (Nr), Long-champs-lez-Bastogne, etc.

Lonchard, cf. Loncar(t).

 

JG

Lonchard

Louchart. 1194 «Locart»NécrArras [famille des financiers Louchard], 1265 «Jake-mon Louchart fil Englebert Louchart», 1267 «Jakemon Loucart» ChartesFlandre, 1270 «Jakemon Louchart» DettesYpres, 1276-77 «Andriu Loucart» CharitéTournai, 1280-81 «Pieres Louchars» RegTournai; surnom péjo­ratif en -art: qui louche FEW 5, 473b.

 

JG

Lonchard

zie Loncart.

 

FD

Lonchay

Proven. Lancée (Dép. Loupoigne). V. Le Lonchay.

 

EV

Lonchay

w. (Bastogne) Lonchê, Lonhay, Lelonchay, Lonckay . Surnom: w. liég. lon.hê, lonchê DL 374a, chestr. luchê, nam. loncha, anc. pic. loinseau, flandr. lonseau ‘pelote de fil’FEW 4, 162a.

 

JG

Lonchay

zie Loncel(le).

 

FD

Loncheval

Longcheval, Longheval, Longue-val, Longval, Lonvaux, etc. 1275-76 «Ma-roie de Longheval» RegTournai, 1356-58 «Colars de Longheval» PolyptAth, 1484 «Ar-noul Longheval » Tournai, 1618-19 « Albert de Longuevalle» BourgLiège; nom d’origine: longue (anc. fr. longe) val ‘long val’, e.a. Lon-gueval (Somme), etc.

 

JG

Loncheval

zie Longval.

 

FD

Loncheval

zie Longval.

 

FD

Loncin

1280 «Stassinus de Loncins» Polypt-Liège; nom d’origine: Loncin (Lg).

 

JG

Loncin

de Loncin: 1. PlN Loncin (LU). 1220 B. de

Loncins, Luik (SLL); 1232 Theobaldus de Loncins;

1331 Cuene de Loncins, Jupille (AVB). – 2. Rom.

vorm van PlN Lontzen (LU): 1076 Loncins (TW). 1366 Gerardum dictum de Lonchins juxta Harne = Gérard dit de Lonchins deleis Harne (AVB).

 

FD

Loncin

Proven. Loc.

 

EV

Loncke

au génitif: Lonckx. 1348 «Alis Lonke» Courtrai, 1381 «Heinin Lonke» Ypres; surnom de qqn qui louche, néerl. lon-ken [FD].

 

JG

Loncke

Lonker. Lonk. ,,Oeillade ». Synon. : Lorgneur, Loucheur.

 

EV

Loncke

Loucke, Lonque, Lancke: BN vooriemand die lonkt. Vgl. De Lonker. 1348 Alis Lonke, Ktr. (DEBR. 1971); 1381 Heinin Lonke, Ip. (BEELE).

 

FD

Loncle

1215 «Watiers li Oncles» ChirTournai, 1288 «Pauwelins li Oncles» DettesYpres, 1326 «Jehans li Oncles» ComptesMons, 1350 «Johans dy li Oncles» TerreJauche, 1506 «Henra Loncle» BourgNamur, 1597-98 «Jan Loncle» ComptesNivelles; nom de parenté: fr. oncle, cf. aussi Longle et Onclin.

 

JG

Loncle

Verwantschapsnaam L’oncle: de oom. Vgl. Doom. 1325 Jehan Loncle, St-Q. (MORLET).

 

FD

Loncol

BN Long Col, long cou: lange hais. Vgl. Lanchals.

 

FD

Loncol

cf. Long.

 

JG

Loncour

Reïnterpretatie van Longcou; zie Loncol.

 

FD

Londen, van

PlN Londen (GB).

 

FD

Londers

zie Loeners.

 

FD

Londerse(e)le, van

van Londerze(e)le: PlN Londerzeel (VB). 1313 Egidii de Londersele, Mech. (…)); 1356 Jan van Londersele, Kobbegem (PEENE 1949).

 

FD

Londes

V. LAND.

 

EV

Londès

Londès: Var. van Fr. Londais, afl. van PlN La Londe (Seine-Mar.) (DNF).

 

FD

Londner

Herkomstnaam: Londenaar. London: 1. E. naam van Londen (GB). – 2. Zie Longton.

 

FD

Londos

Londot, Londoz, Longdos, Longdot, Longdoz. 13e s. «Benoit de Londos» CartVal-Benoît, 1496 «Hansoul de Londos» Cout-Stavelot, 1510 «Gérard Renier de Longdoz» GuillLiège, 1544 «Jehan de Londoz» Cout-Stavelot, 1592 «Bertrand Longdoz», 1610 «Françoise Londot» BourgNamur, 1616 «An-drieu Londoz, brasseur», 1621 «Simon de Londoz» BourgDinant, 1623 «Simon Long-do», 1672 «Catherine Londoz» BourgNamur; nom d’origine: w. dos ‘île arrondie en forme de dos’, ainsi Longdoz, à Liège.

 

JG

Londos

-ot, -oz, zie Longdos.

 

FD

Londow

cf. Landouw.

 

JG

Loné

cf. Lonez.

 

JG

Loneu(x)

zie Lhon(n)eux.

 

FD

Loneux

Lonneu, Lonneux. 1684 «Marguerite Lonneux» BourgNamur, 1756 «Lambert Lo­neux» Soumagne; nom d’origine: w. topon. auneû ‘aunaie’; cf. aussi Lhoneux et Lonnoy.

 

JG

l-Oneux

V. Aune.

 

EV

Lonez

Lon(n)é, Lonnee: 1. L’onet: dim. van Ofr. on, om, Fr. homme: man. Vgl. Mannekens 2.1467 Piérart Lonnet, Dk. (TTT). – 2. Evtl. jongere spelling voor Lonay.

 

FD

Lonez

Loné, Lonné. 1724 «Jacques-Philippe Lonez» Mons; NF d’origine incertaine, soit surnom: cf. w. (Jamioulx, etc.) lôné ‘dupé’ FEW 16,491 b, soit var. de Lonnay, ainsi 18e s. «Antoine Launay = Antoine Lonez» (orig. du Mans).

 

JG

Lonfils

Longfils, cf. Long.

 

JG

Lonfils

zie Longfils.

 

FD

long

1. Car. phys. Désigne un H. de grande taille. Lelong. Joint à une partie du corps, évoque une proportion anormale. Longjarret (Comp. : Langehenkel, ,,Longue cheville »). Nos 253, 254. — 2. Proven. Joint à un nom commun de lieu, indique une surface allon­gée. Longchamp(s), Longfils, ,,Long fy ou fief », Long(u)eville et Loncour, ,,Long domaine », Long(ch)eval (Long-val), Long-pretz (Longpré, Loc.), Lon(g)–dos, -dot, -doz », Longue étendue en dos d’âne » (Dép. Liège, etc.). Lombois (Long bois), Lomchar (Long essart). N° 239.

 

EV

Long

au fém.: Longe, Longhe, Longue, Lonque. 1277 «Willaumes li Long», 1288 «Longhe Lambert», 1289 «A(e)lis li Longe» DettesYpres, 1295-1302 «Marge li Longue» Impôt Artois, 1449 «Lambert le fil Thomas Long» AidesNamur, 1472 «Pasque le Longhe» Ladeuze, 1686 «François Longue» Bourg­Namur; surnom: anc. fr. lonc, fr. long(ue), avec le sens de ‘grand, de haute taille’ p.-ê. sous l’influence du néerl. long; cf. aussi Le-lon(g), Lon(g)fils, Lang(e), etc.

Également premier élément dans divers sur­noms, entrant en composition : 1° avec un prénom: 1474 «Symon filius Long Jehan» PrincipLiège. – 1540 «le long Hus-teit» CartCiney.

2° avec un nom de parenté: Lonfils, Longfils. 1542 «Johan Le Longflls» Gozée-Marbaix, 1568 «Nicolas le Longfils» Nalinnes, 1680 «Barnabe Le Longfils» Thuin; fils de grande taille, antonyme de Grosfils. 3° avec une partie du corps: 1265 «Henris Lons Bras » CensNamur. – Loncol. Surnom de personne élancée: anc. fr. long col ‘long cou’. – Longuehaleine. Avec anc. fr. aleine ‘souf­fle’, surnom d’une personne qui respire diffici­lement [MH] ou bien d’une personne patiente, comp. fr. (travail de) longue haleine. – 1286 «Coppin Longhegambe» DettesYpres, 1344 «WautierLonghejambe»AnthrLiège.-Longe-queue. Peut-être surnom à connotation ero­tique (sens attesté au 16e s.); ou bien de moy. fr. longuequeue (dep. 1583), variété de pomme FEW 2, 526a, comme surnom de jardinier. -1367 «Henri Longueorelhe» CoutStavelot. 4° avec un vêtement, un objet: Longuebraye. Surnom: fr. longue braie ‘longue culotte’. -1260 «Colars li fius Adam Longhe Kemisse» ChirTournai, 1365 «Henete Longhe Kemise» TailleMons. – 1267 «Baudés Longe Cote» CensHerchies, 1404 «J. le longhe cotte» ComptesMons. – Longepée, -ee, Longuépée, Longuepée, Longuespée. 15e s. «messire Wilhelme ly Polen d’Aleurdit Longue Espée» AnthrLiège (de Hemricourt); fr. longue épée, surnom de militaire ou à connotation erotique.

 

JG

Long

zie Lelon(g).

 

FD

Long(e)

Longhe: Var. van (de) Lange. 136 e. Joh. Loncghe; 1308 Griele li Longhe, Ip. (BEELE); 1397 Arnoud Longen, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Long(e)ville

zie Longueville.

 

FD

Long(h)e

zie Lelong, Long(e).

 

FD

Long(h)eval

zie Longval.

 

FD

Longa(rd)

1. Mfr. longard: slenteraar (J.G.). – 2. Evtl. var. van Lognard.

 

FD

Longard

p.-ê. aussi Longa, -as. Surnom : moy. fr. longard ‘flâneur, traînard’, cf. aussi pic. longarder ‘tarder, différer’ FEW 5, 416b; cf. aussi Loncar(t).

 

JG

Longatte

Longat(e), Longaut(t)e: PlN Longatte in Ecoust-St-Mein (PdC) (TW).

 

FD

Longatte

Nom d’origine: Longatte, à Ecoust-Saint-Mein (PdC).

 

JG

Longaver

-ert. Peut-être surnom: moy. néerl. loongever ‘celui qui donne (= paie) le salaire’.

 

JG

Longaver(t)

Oostd. FN Longaver = Longauer, Langauer < PlN Langau (Oostenrijk) (PDB).

 

FD

Longavesne(s)

Longavenne: PlN Longavesnes (Somme). 1274 Bernart de Longavene, Comp. (MORLET).  

 

FD

Longcamp(s)

Longchamp(s), cf. Lonchamps.

 

JG

Longchamp(s)

Lonchamp(s), Longschamps, Longuecand: Verspreide PlN Longchamp(s): lang veld. De vorm -cand is Pic. 1234 Warnerus de Longocampo, Reppe; 1245 Thibaus de Lonchans (SLL); 1275 Aelis de Lonc camp, St-Q. (MORLET);

1309 Walter dit Wotuel de Longchamps, Luik (ISC).

 

FD

Longcheval

cf. Loncheval.

 

JG

Longdon

zie Longton.

 

FD

Longdos

cf. Londos.

 

JG

Longdos

-ot, -oz, Londos, -ot, -oz: PlN Longdoz in Luik. 1151 Longum Dorsum: lange (heuvel)rug (TW). 1194 Benoit de Londos, Luik (AVB); 1325 Henri Loindos, Luik (ISP).

 

FD

Longe

cf. Long.

 

JG

Longé

zie Longuet.

 

FD

Longelé

zie Langelet.

 

FD

Longepee

zie Longuepée.

 

FD

Longepée

-ee, Longuépée, Longuepée, Lon­guespée, cf. Long(ue).

 

JG

Longequeue

BN: lange staart, wellicht erotisch bedoeld.

 

FD

Longequeue

cf. Long(ue).

 

JG

Longerich

PlN Longerich (NRW).

 

FD

Longersta(e)y

(Van) Langerstade of-stede. 1340 Arnoldus de Langerstede, Joh. de Langerstede, Tnh. (VERB.); 1412 Zeeger van Langerstede van Beerse; 1414 Henric vander Langerstede, Aw.

(ANP).

 

FD

Longeval

zie Longval.

 

FD

Longfi(l)s

Lonfils: BN Long: lang + fils: zoon, jongen. 1542 Johan le Longfils, Gozée-Marbaix (J.G.).

 

FD

Longfils

cf. Lonfils.

 

JG

Longhay

cf. Lonchay.

 

JG

Longhe

cf. Long.

 

JG

Longhe

Longhe(z), zie Longuet.

 

FD

Longhe

Longhez. Peut-être var. de Longuet plutôt que w. ard. (topon.) longue hé ‘côte es­carpée couverte de bruyères ou de bois’ (la répartition du NF ne plaidant pas pour cette explication).

 

JG

Longheval

cf. Loncheval.

 

JG

Longie

Longue: 1. Ofr. ongle, W. ongue: klauw. Vgl. Clauw. – 2. Longie kan een spelling zijn voor Longie.

 

FD

Longiez

Longie: 1. L’onglet, dim. van ongle: klauw, Vgl. Longie. 1275 Jehan Longhelet, Lessen (VR i22r°); 1346 Piéron Longhelés, Dk. (TdT).-2.Var. van Langiez; zie Langlais.

 

FD

Longiez

Longle. 1241-42 «Longelet» Charité-Tournai, 1279-80 «Jehans Longelés li porte­ra» RegTournai; surnom: dérivé en -rtd’anc. fr. longuel ‘un peu long’ ou bien anc. fr. onglet ‘petit ongle’.

 

JG

Longin

Longhin, de Longie, de Longhi, Delo(e)nzien: BN. Pic. longin: traag, sloom, lui. 1286 Symons Longins, Bergen (J. G.); 1739-1774 François Longin, Oud. (grootvader van) « 1797 J. B. Longien, °i8o2 Amélie Delongie, Ooike; (verder generaties: 1803 Camiel Loenzien, Nokere, Modest de Loenzien; 1847 Eduard Delongie, Zingem (med. L. Goeminne, Zulte).

 

FD

Longin

Longhin. 1286 «Symons Longim» ComptesMons, 1580 «Claude Longin sei­gneur de Lambecque» BourgLiège; prababl. surnom: anc. w. liég. longen, pic., w. tongin ‘lambin, lent, paresseux’, dérivé de l’anc. fr. lonc, fr. long FEW 5, 414b; comme la forme verviétoise est lôdjê, -êne et que le fera, du liég. londjin est londjin.ne, (non londjène, attendu si le point de départ était longina), le suffixe qui est au point d’arrivée, si non de départ, des formes wallonnes est sans doute –anu plutôt que -inu [JL, NFw]. – On notera aussi que Longhis, Longin est le nom du soldat aveugle qui perça de sa lance le flanc du Christ en croix, qu’il fut bien représenté dans les Mystères médiévaux et qu’il existe plusieurs saints populaires Longin, notamment en Wallonie sint Londjin qui guérissait les enfants en retard de croissance (cf. LN 606; É. Legios, EMVW 5-6) [CH].

 

JG

Longle

Sans doute surnom: article + fr. o/igfe, w. ongue ou bien var. sonorisée de Loncle.

 

JG

Longle

V. Langle.

 

EV

Longly

Proven. Longlier (Loc.).

 

EV

Longmans

zie Langman(s).

 

FD

Longneaux

-iaux, zie Lagneaux.

 

FD

Longneaux

-niaux. Probabl. var. deLogneaux (= l’agneau), cf. Lognay, plutôt que de Lonniaux.

 

JG

Longniaux

V. Aune.

 

EV

Longo

It. BN Longo: lang. Vgl. De Lange.

 

FD

Longpré

Long Pretz, Longpretz, Lompret, -ez, Delompré: PlN Long Pré. Vgl. Langemeersch. Lompret (H), Lomprez (LX). 1067 Tietbaldus de Longo prato, Stavelot (ASM); 1267 Piron de

Lompret, Incourt (AAV); 1403 Guyote van Lompreyt, Aw. (HB 73).

 

FD

Longpré

Longpretz, Long-Pretz. s.d. «domini Balduini de Longoprato» ObitHuy, 1444 «Raskin de Longpreit» TerreJauche, 1559 «Willamme de Longprez» = «Willayme de Lonprez» NPLouette; nom d’origine: long pré (topon. fréquent).

 

JG

Longre

1247 «Johannes li Hongres» Cart-ValDieu = 1263 «Johans li Hongres »CartVal-Benoît, 1286 «Ernols li Hongres dou Rues» CensMons; ethnique: le Hongrois, devenu surnom (cf. Mélanges Elisée Legros, 1973, 121-123).

 

JG

Longré(e)

Longrie, zie De Longrée.

 

FD

Longrée

Longree, Longré, Longrie. 1690 «Mathieu de Longree» BourgNamur; probabl. d’un topon. Hongrie (d’après le nom du pays, cf. ibid.), ainsi à Liège : rue Hongrée, w. rowe Hongrêye, ou à Huy: 1355 «en Longherie» [absence du h- initial dû à une influence pi­carde ou française?], 1571 «Longrée»; cf. aussi de Longrée.

 

JG

Longrée

Proven. Longrée (Dép. Huy), L’Ongrée (Dép. Ittre).

 

EV

Longschamps

zie Longchamp(s).

 

FD

Longtain

Lon(g)tin(gs): 1. Ofr. lontin, lointain: ver, verwijderd. BN. 1601 Jean Lontin, Namen (HERB.). – 2. PlN Longtain in La Louvière (H) of Lantin (LU) (zie i.v.).

 

FD

Longtain

Longtin, Lontin (NF liégeois). 1601 «JeanLontin» BourgNamur; surnom (délocu-tif?) : long temps, longtemps, w. lontimps, cf. 16e-18e s. «Longtemps» Verviers, plutôt que nom d’origine: Longtain, à La Louvière.

 

JG

Longtain

Proven. Dép. La Louvière.

 

EV

Longton

p.-ê. surnom: anc. fr. long ton (= ton­nerre); comp. Leton.

 

JG

Longuat(t)e

zie Longatte.

 

FD

Longue

cf. Long.

 

JG

Longue

zie Longie, Lelong.

 

FD

Longuebraye

BN: lange broek (J.G.).

 

FD

Longuebraye

Longuehaleine, cf. Long(ue).

 

JG

Longuecand

zie Longchamps.

 

FD

Longuehaleine

BN voor iemand met lange adem. 1681 J. F. Longhaloine (MUL VI).

 

FD

Longuepée

Longue(s)pée, Longuepe(e), -ez, Longepee, Langepee: Fr. Longuez épée: lang zwaard. BN voor wapensmid of zwaardvechter. Vgl. Lanszweert. 1297 Jehans Longhe espée, Dk. (TdT); 1305 fundum Johannis Longhespeie, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Longuépée

Longuepée, Longuespée, cf. Long(ue), Longepée.

 

JG

Longuet

-ez. 1302 «Jehanet Longet» LoiTour-nai, 1365 «Jehan Longhet des vieswariers» TailleMons, 1449 «Stassart Longuet» Aides-Namur, 1492 «la veuve Willamme Longuet» BourgNamur, 1616 «Bertrand! Longhuet» PrincipChimay; surnom: anc. fr. longet, fr. longuet ‘un peu long, allongé’ FEW 5, 409a; cf. aussi Longhé, -ez.

 

JG

Longuet

-uez, Longhe, -e(z), Longé: BN Dim. van long: lang. 1355 Jehan Longhet, Bergen (CCHt); 1413 Maigne Longhette, Dk. (TTT).

 

FD

Longueval

cf. Loncheval.

 

JG

Longueville

Longville, sans doute aussi Lonneville. 1272 «lohanni de Longa Villa» PolyptVillers, 1280-81 « Maroie de Longheville » RegTournai, 1315-16 «Le Longhé Ville» ComptesMons, 1469 «Mathieu de Longue Ville » CoutStavelot, 1529 «Jehan de Longue-ville» BourgNamur; nom d’origine: Longue-ville (BrW), aussi dépend, de Tohogne (Lx), etc.

 

JG

Longueville, (De)

Dallongeville, Delonville, Long(h)e)ville, Lonqueville, Lonneville: Verspreide PlN (WB, Nord, PdC…). 1386 Jena de Longueville, Beaufort (MARCHAL); 1510 Benedictus de

Longueville (MUL III).

 

FD

Longuich

Lunquich: PlN bij Trier (RP).

 

FD

Longval

cf. Loncheval.

 

JG

Longval

Longueval, Long(h)eval, Lon(g)cheval: PlN Long Val: lang dal. Longueval (Somme, Aisne). Wsch. PlN in Ghoy (H). 1396 Jan van Longhevael, Overboelare; Jan van Longhevael, Ghoy (DE B.); 1479 Colart de Longheval, Ghoy; 1601 Laurent de LonghevaL.au gisant dict de Longueval, Ghoy (med. Chr. Tanghe, Geel). Zie ook van Ongeval(le).

 

FD

Longville

cf. Longueville.

 

JG

Lonhay

cf. Lonchay.

 

JG

Lonhay

zie Loncel(le).

 

FD

Lonhienne

1452 «Gérait le Clercq de Lon-hierne» Liège, 1472 «Jehan de Lonhenne» DénVirton; nom d’origine: Lonhierme, w. Lonhiène, à Forêt-lez-Chaudfontaine (Lg).

 

JG

Lonhienne

PlN in Forêt-lez-Chaudfontaine (LU). 1457 Gerart le Clercq de Lonhierne, Luik (HERB.).

 

FD

Loni(e)

zie Lonys.

 

FD

Lonjon

zie Lognon.

 

FD

Lonker, de

de Lancker, Lanckers: BN voor iemand die lonkt, loert, gluurt, scheel kijkt. 1298 Joh. le Lonkere, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

l-Onn-

-iaux ,-oy. V. Aune.

 

EV

Lonnay

cf. Lonay.

 

JG

Lonnay

zie Lonay.

 

FD

Lonné

cf. Lonez.

 

JG

Lonnee

Lonné, zie Lonez.

 

FD

Lonneu(x)

cf. Loneux.

 

JG

Lonneu(x)

zie Lhonneux.

 

FD

Lonneville

cf. Longueville.

 

JG

Lonneville

zie Longueville.

 

FD

Lonniaux

1449 «Pierard Loniau» AidesNamur, 1478 «Jannot Lonial» Mettet, 1552 «Agnès Lonneau» SubsidesNamur; nom d’origine: w. aunia (plus souvent: aurnia), (petit) aune; cf. Lonay.

 

JG

Lonniaux

zie Lanneau.

 

FD

Lonnoy

1350 «Baduwien de Lonois» CartVal-Dieu, 1721 «Jeane Lonoix» NPLouette, 1779 «Antoine Lonnoy»Natoye; nom d’origine: w. topon. ônwè, fr. aunoit, équivalent de fr. aunaie; cf. Launois et Loneux.

 

JG

Lonnoy

zie Lan(n)oy(e).

 

FD

Lonque

cf. Long, Longue.

 

JG

Lonque

zie Loncke.

 

FD

Lonqueville

zie Longueville.

 

FD

Lons

zie Loonens.

 

FD

Lonsdorfer

PlN Lohnsdorf (SA).

 

FD

Lont

Lons. Probabl. var. de Long.

 

JG

Lont(h)ie

V. HLOD.

 

EV

Lont(h)ie

zie Lointier.

 

FD

Lonthie

Lonlie. Pour Carnoy 63, dimin. néerl. en -ie. -je d’un thème tiré de Apollonia.

 

JG

Lontin

cf. Longtain.

 

JG

Lontin(gs)

zie Longtain.

 

FD

Lonton

zie Longton.

 

FD

Lonvaux

cf. Loncheval.

 

JG

Lonviau(x)

-ieaux, cf. Louv-.

 

JG

Lonys

-ijs, Loni(e), Loonis, -es, -us, Loons, Leunus, Leunis(sen), -essen, Lunis: Patr. 1. Korte vorm van HN Apollonius. 1349 Loenis Cobbouts huus; 1399 Rogier Lonis, Ktr. (DEBR. 1971,1970); 1403 Jan Loenis = Ploniis, Aw. (HB 72); 1473 Jan Luenis, Cambron-Bg. (PARM.). – 2. HN Leonius. 1368 Lonis van Ysenghem = 1362 Leonius de Ysenghem = 1378 Léo de Ysengheem, Ktr. (DEBR. 1970); Leonius de Aa = Lonise van Aa, Bs. (PEENEII). -Lit.: F. CLAES, Defamilienaam Lonis/Lonys en de Mligen Apollonius en Leonius. Nk. 33 (2001), 81-83.

 

FD

Loo

1535 «Jehan de Loo» BourgNamur; nom d’origine: nombreux topon. Loo (= bois) en pays flamand, cf. Van Loo.

 

JG

Loo

Proven. ,,Bois ». Loc. et L.D. Van (de) Loo, Loomans. Loo-buyck. Proven. Loobeek, ,,Riv. du bois ». N08 230, 24l.

 

EV

Loo, (van)

van Loe, Lo, van Looy, van Looij, van Loey, van Loeij, van Loy(e), van Loij: PlN Lo (WV), Korbeek-Lo, Kessel-Lo (VB), Venlo (NL). 1276 Jehans de Lo; 1326 Boidin van Lo; 1375 Olivier van Loo; 1379 Marie van Loe, Ip. (BEELE); 1494 Clois van Loye, Genk (VDZ). Zie ook Van der Loo.

 

FD

Loo, van der

van de Loo, van ‘t Loo, van Deloo, van de(r) Looy, van der Looij, Verloo, Verlo(o)y, Verloey, Verloes: PlN ter Lo: open plaats in een bos, bos, bosje op hoge zandgrond. Zie ook Van Loo, Terloo. 1321 Joh. de Loe = 1334 Johanne van der Loe,Tn. (C.BAERT); 1382 Hannekin van der Loo, Bavikhove (DEBR. 1970); 1506 Lippen Verloo,

Temse (DE MAN); 1512 Lenaert de Ketelbueter alias vande Loey = 1544 Lenaert vander Loe, St.-Tr.(LENGLEZ).

 

FD

Loobeek

PlN in Venray (NL). 1578 Daan Lobeecxsone, Gulik-Aw. (AP).

 

FD

Looberghe, van

PlN Loberge (FV). 1380 Joorkin van Looberghe, Ip. (BEELE).

 

FD

Loobuy(c)k

Loobuijck, Loobuych: BN voor iemand met loden, loodzware buik. 1336 van Jan Lodinbuke, Cent (RSGI); 1398 Jan Lodebuuch, Pittem (DEBR. 1970).

 

FD

Loock(e), van (de)

van Looch, zie van Look.

 

FD

Loock(x)

1. V. HLOD. — 2. Profess. Look, ,,Ail ». N. de producteur ou de marchand. N° 131, 168.

 

EV

Loock(x)

Look, Looch, Loocx, Loeckx, Lox, Lou(ck)x, Loicq, Loix: BN naar het look, knoflook, wellicht voor de looketer of lookteler. Vgl. Chibole, de Looketere, Ip. (BEELE). 1166 Balduinus Loe, Cent (GN); 1128 Eremboudus Locashovad; 1219 Nicholaus Locshovet, WV (LEYS1952 ‘lookbol’); 1281 Griela Loec, Ip. (BEELE); 1392 Huge Loec; 1409 Rugger Loocke = 1410 R. Loke, Ktr. (DEBR. 1970,1958).

 

FD

Loockx

Hypocor. de Lodewijk, germ. hlod-wig; cf. aussi Leuck(x) et Loeckx.

 

JG

Lood

1. Profess. ,,Plomb ». N. de plombier. N03 131, 189.

 

EV

Lood

au génitif: Loodts, Loots. Autre hypocor. de Lodewijk (Louis); cf Lodt(s).

 

JG

Lood(ts)

zie Loots.

 

FD

Loodsteen

PlN. Ook FN Lootsteen, Lodest(e)ijn, Looije(n)stijn, Looijestein (HUIZINGA). 1552 van Lodensteyn, Delft; 1614 Lodesteijn, 1626 van Lodestein, Middelburg (PDB).

 

FD

Loof

Hypocor. de Ludolf, cf. Loef.

 

JG

Loof

Proven. ,,Ombre, ombrage ». L.D.

 

EV

Loof, (de)

Ongetwijfeld var. van Loef: 1398 Hannekin Louf; 1723 Jan de Loof, Tielt (DEBR. 1970; KWII).

 

FD

Looffen

zie Loffens.

 

FD

Loofsveldt, van

zie Loosveld.

 

FD

Looft

Wsch. var. van Loof.

 

FD

Loog

Looghe, cf. Logghe.

 

JG

Loog(he)

zie Loge.

 

FD

Looijer

zie (de) Loyer.

 

FD

Looijkens

zie Loykens.

 

FD

Look

zie Loock(x).

 

FD

Look, van

van Looch, van Loock(e), van Loke, van Looke(n), van Locke, van Leuken, van de(r) Loo(c)k, van Loco, Verloock: PlN Look: omheining, omheinde ruimte. 1575 een stuck lants geneumpt het Loocxken offt Camken wesende besloten vierkantich, Kaulille (Nk. 1970,21-3). 1394 Gielijs vanden Loeke; 1611 Anthuens van Loock = 1614 Anthonis van Loocke, Aarts. (MAR.); 1581 Cornelis van Loke, Mech.-Aw. (AP).

 

FD

Lookermans

zie Lokermans.

 

FD

Looman

au génitif: Loomans. 1551 «Pierre Loomans» BourgNamur; équivalent de Van Loo, avec le suffixe -mon.

 

JG

Looman(s)

Lo(e)manjs), Leumans, Loyman(s), Looymans, Looijmans: 1. Afl. van Van der Loo. 1406 Heinric Loeman, Tn. (C. BAERT); 1613 Anna Leumans, Kontich (SELS). – 2. Zie Lodeman.

 

FD

Loomans

1. V. Loo. — 2. V. HLOD.

 

EV

Loon(i)s

zie Lonys.

 

FD

Loon, van

PlN Loon, Borgloon (L). 1346 Will. de Loen; 1340 Symoen van Loen, Tn. (C. BAERT).

 

FD

Loonbee(c)k

PlN Loonbeek (VB). Of spelling voor Lombeek(VB).

 

FD

Loonbeek

Nom d’origine: Loonbeek (BrFl).

 

JG

Loonbeek

Proven. Loc.

 

EV

Looneman

Afl. van PlN Loon (LIND. 1964).

 

FD

Loonen

 (cf Leunen) ; Loones, Loonus (cf. Leunis, Loenis); dimin.: Loon tiens. Loontjens. Déri­vés néerl. du thème anthropon. de Apollonia.

 

JG

Loonen(s)

Leune, Leunen(s), Lo(o)ns, Loones, Laune(ns), Loens, Luns, Lunssens: Patr. Vleivormen en korte vormen van HN Apollonius, Lonys. Zie Polleunis. 1374 Willem Lonens; Jan Lonis, Gb. (SCHR.); 1604 Gielis Loenens, Emmerich-Aw. (AP); 1681 Jan Leunen, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Loones

Loonus: Patr. Spelling voor Loonis of < Loonens.

 

FD

Loong

zie Lelong.

 

FD

Loon-is

-tjens. V. LEUD (Leun).

 

EV

Loonsteen

-stijn: PlN Lahnstein (RP)? Of door d-syncope < Lodenstein, zie Loodsteen?

 

FD

Loontje(n)s

Loontiens, Leuntje(n)s, Leunckens, Lunkes, Lunken, Lunskens: Patr. Dim. van Lonys < Apollonius. VN1268 Lonekin f. Clais, Bg. (CG); 1350-1400 Loonkin, Ktr. (DEBR. 1970,501). 1499 Wijllem Luynsken, Genk (VDZ); 1560 Joannes Leunckens, Lv. (HENNO); 1655 Gilis Lunskens, Bilzen (SCHOE.); 1757 Ignatius Loontjes, Bg. (SCHOUT.II).

 

FD

Loonus

zie Lonys, Loones.

 

FD

Loop

Nom d’origine: néerl. loop ‘course’, moy. néerl. loop, qui a aussi le sens de ‘sentier’.

 

JG

Loop

V. LEUD (Leu).

 

EV

Loop, (van der)

PlN (de) Loop: waterloop; in Her., Vorselaar (A) enz. 1340 Walterus de Loepe, Tnh. (VERB.); 1420 Jan vanden Lope = 1443 Janne Loop, Lier(FRANS).

 

FD

Looper, de

Loopers, Loeper: BN voor een hardloper of BerN van de loper, bode. 1220-40 Lamberto Lopere, Cent (CG); 1280 Maes Lopere, Ip. (BEELE); 1350 Gillis Loepers huus, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Loopmans

BerN van de loper, bode. 1561 Everaart Loopmans, Eersel-Aw. (AP); 1648 Jan Loopmans kint,Aarts.(MAR.).

 

FD

Loopuit

Loopuyt: Zinwoord voor Mnl. uteloper: die een gewapende uitval doet, ontvluchter. 1386 Jehan Lopuud = 1399 J. Loophuut, Ip. (BEELE).

 

FD

Loopuit

Proven. ,,Déversoir ».

 

EV

Loor

Loore. Sans doute surnom: moy. néerl. loor, lore ‘tromperie’, tore, leure ‘vaurien’; cf. aussi Lore.

 

JG

Loor

zie Lor, (de) Loor(e).

 

FD

Loor(e)

V. HLOD.

 

EV

Loor(e), (de)

de Lore, Looren, de Loorde, de Leur: Mnl. lore, luere: lor, vod. BerBN voor de voddenkoopman, oudekleerkoper. 1388 Jehan Loor (oude kleren) = 1390 Jehan Lore; 1388 Pieter Loor (oude kleren), Ip. (BEELE). Ook BN voor een schelm, loer, Wvl. leure. 1217 Willelmo Lur, Voormezele (LEYS1959′); 1434 Jan Loor, Rexpoede; 1451 Hannekin de Luere, Berchem-Bg. (PARM.); 1568 Jacob de Loor, Houtkerke (DGW).

 

FD

Loorits

zie Lauritzen.

 

FD

Loorius

Ongetwijfeld een adaptatie van een oorspr. Fr. FN (Lorjoux, Lorilleux?). 1773 Jacobus Loorius; Laurentius, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Loos

 [aussi toponyme], Loose, Looz [aussi topo-nyme], Looze; au génitif: Loosen, Loossens, Loozen, Loisen. Probabl. surnom: néerl. loos ‘rusé’ ; cf. aussi Loze.

 

JG

Loos

1. Proven. Loc. — 2. V. HLOD. — 3. Car. mor. ,,Rusé (compère) ».

 

EV

Loos

1. Zie (de) Loos(e). – 2. Soms een grafie van Lhost(e); zie Lhoest. Midd. 1954,321,334). -3. Grafie voor Lois. 1500-50 Walterus Loos alias Loeys, Brecht (vader van kinderen) Loos, Loys, Loeys (PDB).

 

FD

Loos(e), (de)

(de) Looz(e), Loze, Looses, Leuse:BNvoor iemand die loos is: vais, arglistig, sluw. 1281 Lambinus Lose; 1388 Loy le Loze = 1395 le Lose, Ip. (BEELE); 1389 over her Dierec den Losen, Zellik (BOLSEE). Zie ook Deloos, Delooz.

 

FD

Loosberg

V. Lousberg.

 

EV

Loosberg(h)

zie Lousberg.

 

FD

Loosbroek, van

1. PlN Loosbroek (3* NB). – 2. PlN Oostbroek in St.-Omaars (PdC) met Iw. k (!’). 1464 Loestbroucq = 1677 L’Ostbroucq = 1380 Loostbrouck = 1830 Loosbrouck (DF XI).

 

FD

Loos-e(n)

Loossens. V. HLOD (Hloz).

 

EV

Loosen

Loossens, Loozen, Loisen, Leusen: Afl. of gen. van (de) Loze. Zie (de) Loos(e). 1394 Jehan Lozin, Ip. (BEELE).

 

FD

Loosevelde

Loosfeld, -fel(d)t, zieLoosveld.

 

FD

Loosleber

Loslever. Surnom: dérivé de all. losleben ‘vivre au jour le jour’.

 

JG

Loosleber

zie Loslever.

 

FD

Loossens

zie Loosen.

 

FD

Loost

Forme germanisée de L’Hoste, cf. Lhoost.

 

JG

Loost

zie Lhoest.

 

FD

Loostermans

zie Luysterman.

 

FD

Loosvel(d)t

Proven. ,,Champs du sieur Hlod ».

 

EV

Loosveld

Loosvel(d)t, van Loosveldt, van Loofsvelt, Loosvel, Loos(e)velde, Loosfelt, Loosfeld(t), Losfeld, Losfel(d)t, Losfveldt: PlN Loosvelt, b.v. 1681 het Loosvelt, Rumbeke (GORISSEN 93). 1398 Lootkin Loesvelt, Ktr.; 1398 Jehan Loesfelt, Dottenijs (DEBR. 1970); 1533 Joh. Loosvelt, Meldert (MUL IV,88); 1724 Gille Loosvelt = Losvelt, Moorsele (COUSS.).

 

FD

Loosveld

Loosveldt, Loosvelt, Loosfelt, Los-feld, Losveld. Sans doute nom d’origine: champ libéré (de charges), du moy. néerl. loos-sen ‘libérer’; loos est aussi un élément topo-nymique (cf. H. J. Moerman, Nederlandse Plaatsnamen, 151).

 

JG

Loot, van

PlN Lot (VB) of in Ramskapelle (WV)?

 

FD

Looten

Lootens. Au génitif, aphérèse de Lanse-loot, fr. Lancelot.

 

JG

Looten(s)

zie Lotens.

 

FD

Loot-ens

-s. V. HLOD.

 

EV

Lootgieter

BerN: loodgieter. 1392 Piètre den Loedghietre…dat hi de loeden gote vermaecte, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Loots

cf. Loodts.

 

JG

Loots

Lood(ts), Lot(h), Lott: 1. Patr. Korte vorm van een VN op -lot, zoals Berteloot, Boudeloot, Hugelot, Ke(r)steloot, Lanseloot, Robeloot, Willoot, Jakeloot. 1268 Lots Fagel; 1280 Loets de Thoralto = 1281 Lots de Thoroud; 1268 Willelmus Lot; 1280 Carstinus Loet; 1391 SilvesterLoot= 1393 S. Loots, Ip. (BEELE); 1368 Pétri Loots=Petro Lood, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. BerBN van een loodgieter of looddekker. 1472 vanden dakete stoppene.-.Henrick Loets, Heinken Loots, Lv. (DE MAN1959).

 

FD

Lootvoet

Lotvoet: BN voor iemand met loden, loodzware voeten. 1277 Jehans Lodinvoet; 1378 Michiel Lodinvoet, Ip. (BEELE).

 

FD

Loove(n), van der

van der Loeff, van Loef, Verloof, Verloove(n): PlN ter Love, b.v. in Slijpe (WV) (DF IX), Aalter (OV) (MT II,i). Mnl. love: luifel, uitbouwsel, schuur, keet, galerij, tuin, villa. 1264 Heinric van der Loeve, Deinze (ROMBAUT126); 1584 Claes Verlooff, Aw. (AB).

 

FD

Looven, van

zie van Leuven.

 

FD

Loover(e), de

Ongetwijfeld een reïnterpretatie, wellicht van Deloffre.

 

FD

Looverbosch, van de

PlN Loverbos: loofbos. 1755 Simon van den Looverbos, Vlierden (MUL VIII).

 

FD

Looveren, van

PlN Loveren (sx NB). 1583 Antonis van der Loeveren, Diest-Aw.; 1719 Corn, van Looveren, Wuustwezel-Aw. (AP).

 

FD

Looverie(r)

Loovrier, zie Louvrier.

 

FD

Looverier

Loovrier, cf. Lauwerier.

 

JG

Looverier

V. Louvrier.

 

EV

Looy, van

van Looij, van Loey, van Loeij, van Loy(e), van Loij: 1. Zie Van Loo. – 2. PlN Lauw (L): 1146 Lude (TW). 1467 Art van Loy; 1497 Ghielis van Loy anders hoemekers = 1479 Ghielis van Luye huyemekers = 1483 Ghilis van Luyde alias Hoemekers, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Looy, van de(r)

zie van der Loo.

 

FD

Looyen(s)

zie Loy(e).

 

FD

Looyens

Aphérèse avec double génitif de Eloey, fr. Eloi; cf. aussi Loeyen.

 

JG

Looymans

zie Looman(s).

 

FD

Looyschelder

Looijscheider: D. Leuscheider < PlN Leuscheid (NRW). Vgl. Lorscheider.

 

FD

Looz(e)

zie (de) Loose.

 

FD

Looze

-en, cf. Loos.

 

JG

Looze

V. Loos.

 

EV

Looze(n)

zie Loose(n).

 

FD

Lop-

-ez, Loppe(ns), Loquet. V. HLOD.

 

EV

Lopez

Généralement noms de juifs espagnols, issus du NP Lupus.

 

JG

Lopez

Lopes: Patr. Sp.-Port. VN < Lat. lupus (DS). 1538 Gravia Lopez, Lissabon-Aw. (AP).

 

FD

Lopik, van

PlN Lopik(U).

 

FD

Loppa(rt)

zie Loupart.

 

FD

Loppart

cf. Loupart.

 

JG

Loppe

au génitif: Loppens. Hypocor. de hlod-behrt > Lobrecht; cf. aussi Leupe.

 

JG

Loppe

Loppens, Loppé, Loupe, Louppe(n), Leupe(n): Patr. Loppin is een vleivorm van Loppe, bakervorm van Lodebert, met ass. en

verscherping bb/pp (LIND.). Zie Lobbens. 1366 Jan Loppin; 1377 Griele Loppe, Ktr. (DEBR. 2002); 1382 Jan Loppin, Lng. (DEBR. 1970); 1436 Loppin de Tiole; Loupien de Strée = Leupins de Stréez, Luik(BODY).

 

FD

Loppem.van

de Lophem: PlN Loppem (WV) of Lophem (0V? TW). 1034 Heimericus de Lophem (GN); 1303 van Hannine van Lophem, Varsenare

(VERKEST).

 

FD

Loppersum

PlN (GR). 1540 Petrus Lopperson, Frizius; 1545 Gerardus Loppersom, Frisius, Groeninganus (MUL LV).

 

FD

Loppes

NF d’origine espagnole, d’une famille Loppes, Loppez établie à Jumet au début du 18e s. et issue du mariage de «Matheus Loups hispanus miles in legione domini de Torsay» à Charleroi en 1700 (comm. J. Loppes).

 

JG

Loqueren, van

zie van Lokeren.

 

FD

Loquet

cf. Locquet.

 

JG

Loquet

zie Loket.

 

FD

Loquif(i)er

zie Lockefeer.

 

FD

Loquifer

Altéré en Luquiser. Sobri­quet. Lucifer, Car. mor. 1. ,,H. diabolique ». — 2. ,,Enfant remuant et insupportable » (Centre).

 

EV

Loquy

NF attesté d’abord à Bouillon et à Monthermé, à la fin du 18e s., p.-ê. en prove­nance des Vosges et de l’Ain (GeneaNet); parmi toutes les hypothèses possibles, on privilégie le type picard loquier, w. (Charleroi) loquî ‘chiffonnier’ FEW 16, 476a [avec la collab. de M. Dumont].

 

JG

Lor

Loor: Patr. Korte vorm van Lorent, Laurent.

 

FD

Lor

Peut-être fr. or, surnom d’orfèvre, cf. Dor; ou bien var. de Lore ?

 

JG

Lor-

Thème anthropon. tiré de Lorent (Laurent), cf. aussi le thème parallèle Leur-. « Dérivés: Loraux, Loriau, Loriaux, Lor-riaux, Loria, Lorea, -éa. 1289 «Loriaus fis dame Mollissent», «Lorens Loreaus/Loriaus» = «Lorens Loureaus» = 1294 «Lorent Loriau» CensNamur, 1356-58 «Mahius Loriaus» PolyptAth, 1359 «Willemet Loreal» Hierges, 1422 «Wattier Loriaul» ComptesMons, 1499 «Willamme Loriau» TerrierNaast, 1602-3 «Hubert Loreau» TerriersNamur, 1780 «Jean-Baptiste Loria» Charleroi; cf. aussi Laurio, -ia. – Loret, Lorez, et sans doute Loré, Lorré. 1289 «Watier Loret» Thiméon, 1449 «Pierart Loret» AidesNamur, 1494 «Jehan Loret» Fronville, cf. Laurez. – Lorson (avec suffixe -eçori). 1345 «Laurentius Lorechon» Anthr-Liège, 1444 «Lorchon le Scohier» TerreJauche, 1449 «Lorechon le mareschal» AidesNamur, 16e s. «Lorson le Herdir» Chàtelet. – Lorquet (avec suffixe -ket). – Lorquin (avec suffixe –kin). 1588 «Maroie relicte feu Henri Lorquin dit bragel de Nouville» La Gleize, cf. aussi Leurquin, Lurquin.

 

JG

l-Or-

-iau(x), -io, -illeux. Car. phys. 1. .Couleur d’or ». Teinte de che­veux. — 2. (Compère) loriot. ,,Or-gelet ». Synon. : Graindorge.

 

EV

Lorain(e)

zie Le Lorrain.

 

FD

Loraine

Lorraine, Lauraine. 1449 «Colart de Loraine bovier» AidesNamur, 1533 «Johan Loraine librairier», 1568 «Pierre van Lare dil de Lorraine » BourgLiège ; (originaire de) Lor­raine.

 

JG

Loral

zie Loraux.

 

FD

Lor-al

aux, -éa, -eau. V. Loriau.

 

EV

Lorand

Lorang [avec finale germ.], Lorant, Lorend, Lorens, Lorent, Lorin, w. Lorin, Loreing, Lorrcng, Loring [avec finale gérai.]. 1381 «Lorain Martin», 1397 «Lorain de Doncheire» = 1427 «Lorains de Doncheire», 1423 «Lorain Basin d’Avroy» GuillLiège, 1455 «Loran de Pays» CoutStavelot, 1512 «Jehan Loran» BourgNamur, 1528 «Jehan Lorans » DénVirton ; prénom Laurent, w. liég. Lorint.Cf. aussi le thème Lor-.

 

JG

Lor-and

-ent, -enz. V. Laurent.

 

EV

Lorange

Lorenge. Fr. orange, probabl. comme nom d’enseigne, ainsi 1669 «À l’Orange», 1738 «À la Pomme d’Orange» à Liège (BTD 26, 278) ou «À la Pomme d’orange», «Aux Trois Pommes d’orange» à Tournai [MH]. Comp. Delpomdor.

 

JG

Lorange

Lorenge: Aangezien de sinaasappel (Fr. orange) bij ons pas in de i6e e. bekend raakte, zal deFN wel een jongere reïnterpretatie zijn van Lorance: Laurence. Metr. 1309 Guillaume Lorence, Senlis (MORLET).

 

FD

Lorant

-an(d), -ang, zie Laurentius.

 

FD

Loraux

Loreau(x), Loriau(x), Lorriaux, Laureau, Leurelle, Leuriaux, Lorea, Loréa, Loria, Loral: 1. Patr. Dim. op -el (-eau) van HN Laurentius. 1294 Lorent Loriau, Fleurus (CRN). – 2. Ofr. lorel: teugel, breidel. BerBN. Vgl. Breydel. ±1300 Thumas Loriaus, Artesië (BOUGARD); 1312 Bauduin Leuriaul, Bergen (PIERARD); 1359 Willemet Loreal de Hierge (HERB.); 1425 Pierart Loriaul de Nimy (CCHt).

 

FD

Lorbach

Lorbecher: PlN Lorbach (HS, NRW).

 

FD

Lorbe(r)g

Reïnterpretatie van Lorbach of Lorber?

 

FD

Lorber(blatt)

D. Lorbeer(blatt): laurier(blad). BerBN van de  kruidenhandelaar.

 

FD

Lorcé

Lorce, Lorsé, Lorse: PlN (LU).

 

FD

Lorcé

Nom d’origine: Lorcé (Lg).

 

JG

Lorch

PlN (BW,HS).

 

FD

Lorcy

Nom d’origine: Lorcy, à Arville (Lx).

 

JG

Lorcy

PlN in Arville (LX).

 

FD

Lord

E. BN Lord: meester, heer.

 

FD

Lordel

zie Lourdel.

 

FD

Lordemus

zie Doremus.

 

FD

Lordong

Adaptatie van Lourdon?

 

FD

Lore

1266 «Herbini et Lore ejus uxoris» St-Hubert, 1286 «Lore de Binche femme Renier le Kokut» CartLessines, 1444 «Lore» Aides­Namur; probabl. prénom fém. Laure; cf. aussi Lor, Loor(e) et Lorette.

 

JG

Loré

cf. Lor-.

 

JG

Loré

Lo Ré, zie Lauret.

 

FD

Lore, de

zie (de) Loor(e).

 

FD

Lorea

Loreau(x), zie Loraux,

 

FD

Loredan

cf. Leuridan.

 

JG

Loredan

zie Loridan(t).

 

FD

Lorefice

BerN It. orefice: goudsmid, juwelier.

 

FD

Lorein(g)

zie Le Lorrain, Laurin.

 

FD

Loreis

-enc, -end, zie Laurentius.

 

FD

Lorence

Prénom fém. Laurence; ou bien gra­phie pour Laurens.

 

JG

Lorenge

zie Lorange.

 

FD

Lorens

-ent(sen), -en(t)z(en), zie Laurentius.

 

FD

Lorentz

Lorenz; au génitif: Lorenzcn. Forme ail. de Laurentius.

 

JG

Lorenzo

-zon(i), -zonetto, -zutti, -zi, -zin(i), -zino, -zet(ti), -zetto: Patr. It. vormen en dim. van VN Laurentius.

 

FD

Lores

-et, -et, zie Lauret.

 

FD

Loret

cf. Lor-.

 

JG

Loretan

zie Loridan(t).

 

FD

Lorétan

cf. Leuridan.

 

JG

Lorette

1272 «Oda li Loretthe» PolyptVillers, 1286 «Lorète li Kokue» = «Lore de Binche femme Renier le Kokut» CartLessines, 1472 «Margueritte Lorette vesve» DénLatour, 1568 «Lorette Blan Jehan» BourgNamur, 1689 «André Lorette» DénLierneux; prénom fém. Laurette. – Secondairement, surnom de pèlerin à Lorette, cf. Leuridan.

 

JG

Lorette

Proven. Plus L.D. (N.D. de Lorette).

 

EV

Lorette

zie Laurette.

 

FD

Loreyn

zie Le Lorrain, Laurin.

 

FD

Loreynen, van

Lorreinen, Ndl. adaptatie van Lorraine, het oude hertogdom Lotharingen.

 

FD

Lorez

cf. Lor-.

 

JG

Lorfèbvre

-ebvre, Lorfèvre, -evre, L’Orfèvre, -evre, Lorphèvre, -evre. 1279-80 «Aubrisli Orfèvres» RegTournai, 1286 « Waukiers li Or­fèvres» CartMons, 1288-89 «Pierart Lorfe-vre», 1314 «Nikaise Lorfèvre» Comptes­Mons, 1365 «Gobert l’Orfèvre des merchiers» TailleMons, 1517 «Jehan Lorphevre» Bourg-Namur, 1552 «Guillaume Lorfebvre» Subsi-desNamur; nom de profession: fr. orfèvre.

 

JG

Lorfèvre

Lorfèbvre, Lorphèvre: BerN van de goudsmid. 1277 Colars li Orfèvres ki maint a Courtrai(SMTII).

 

FD

Lorge

Surnom: fr. orge; comp. Froment et Graindorge. – Dimin. : Lorget.

 

JG

l-Orge

Profess. Marchand d’orge.

 

EV

Lorge(s)

zie Delorge.

 

FD

Lorgeoux

zie Lorjou(x).

 

FD

Lorget

Lorgé: Ofr. orget, dim. van orge: gerst. Wellicht syn. met Fr. orgelet: gerstekorrel, strontje. BN. 1265 Drouart Orget, St-Q. (MORLET).

 

FD

Lorguet

Var. de Lorquet?

 

JG

Lorguet

zie Lorquet.

 

FD

Lori(e)

zie Lory, Loriers.

 

FD

Lori(ll)eux

Ofr. oreilleur < oreillier: luisteren.

 

FD

Loria(u(x))

zie Loraux.

 

FD

Loriaux

cf. Lor-.

 

JG

Loridan

-ant, cf. Loredan.

 

JG

Lorid-an

 

-on. Proven. Neuve-Eglise.

 

EV

Loridan(t)

Loredan, Loretan, Loridon, Leuridan(t), -ent, Leuridon, Laridan(t), -aen, Lar(r)idon, Larandon: Fr. Loredan < It. Loredano, Loretano: afkomstig van Loreto (It.). 1294 Jehans Leuridans, Rijsel; 1490 Pasque Leuridan, Dk. (TTT); 1499 Joh. Lueridani; 1535 Wilh. Leuridan, Rijsel (MUL III-IV); 1774 Jeanne Loridan, Komen; 1722 Denys Loridon,

Izg.; 1713 Jan Laridaen, Oedelem; 1695 Andries Laridon, St.-El.-Vij ve; 1718 Michiele Leuridant = 1715 Michel Leuridon, Komen; 1703-72 Georges Loridan, Jeanne Loridon, Niepkerke; 1714 Philippe Leuridan (voogd van) Loridan. -Lit.: F. DEBRABANDERE, Laridon. Nfe. 1980,127-132-

 

FD

Lorie

Probabl. var. de Lory.

 

JG

Loriers

cf. Lauriers.

 

JG

Loriers

Lori(e), Lorié: 1. BerN. Ofr. orier: goudborduurder. 1745 Colardus Lorier, Laon (MORLET). – 2. Zie Laurier(s).

 

FD

Lor-iers

-ie(s), -is, -mans. V. HLOD (Hlo).

 

EV

Lories

Peut-être var. de Laureys (Laurentius).

 

JG

Lories

zie Lory.

 

FD

Lorieux

cf. Lorio(t).

 

JG

Lorigenne

 (NF liégeois). Sans doute de w. liég. âr’djène ‘origine’ DL 442, surnom de moti­vation incertaine (nom d’enfant trouvé?)

 

JG

Lorigenne

BN W. ôr’djène, Fr. origine (J.G.)?

 

FD

l–Orilleux

1. Car. phys. L’oreillard, ,,L’H. aux grandes oreilles ». — 2. V. Loriau.

 

EV

Lorimier

Lormier, Lormiez, Lorumier. 1279-80 «Willaumes li Lormiers au cabaret» RegTournai, 1288 «Lambert li Lormier» DettesYpres, 1358-59 «Colars li Lormiers» PolyptAth, 1365 «Mikiul le Lormier des sel­liers», «Gillot Panière des lormiers» Taille­Mons; nom de profession: fr. larmier ‘fabri­cant de brides’, etc. FEW 5, 423b.

 

JG

Lorimier

zie Lorimier.

 

FD

Lorin

zie Laurin.

 

FD

Lorin(c)z

zie Laurentius.

 

FD

Lorio

Loriot, p.-ê. aussi Lorieux. 1554 «Johan Loriot» BourgLiège; surnom: fr. (compère-) loriot, moy. fr. lorios (oiseau) FEW 1, 178 (cf. aussi L. Remacle, DW 7, 1979, 107-127); cf. aussi Laurio et Loriaux.

 

JG

Lorio(t)

Laurio: Fr. loriot < l’oriol < Lar. aureolus: wielewaal. BN. Vgl. Auriol. 1554 Johan Loriot, Luik(J.G.).

 

FD

Loripier

Lorriper: Tweeledig Patr. Lory + Pier(re) (CARNOY1953′)??

 

FD

Loris

1286 «Loris dou Temple» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. hlod-rik > Lode-rik;c/aussi Leuris.

 

JG

Loris

zie Lory.

 

FD

Lorje

zie Delorge.

 

FD

Lorjou(x)

Lorgeoux: Var. van Loriot (LECHANTEUR).

 

FD

Lorjoux

 (NF de la région de Couvin). Pour Dauzat 396, surnom méridional: anc. occ. l’orjol ‘cruche’. – En Wallonie, à moins que l’origine étrangère de cette famille ne soit prouvée, plutôt graphie pour Lorioux et var. de Lorio, etc. [JL,NFw].

 

JG

Lormans

Surnom néerl. : p.-ê. composé de néerl. leur ‘chiffons’ (comp. néerl. leurkramer ‘colporteur’); cf. aussi Loor.

 

JG

Lormans

zie Leurmans.

 

FD

Lormeau

Lorneau: PlN Ormeau, dim. van orme: jonge iep. Vgl. Delorme, Delormel.

 

FD

Lormier

-iez, Lor(r)imier, Lorumier, Lorniez: 1. Ofr. lor(e)mier, Mnl. lormier: kleinsmid, vervaardiger van harnas, breidels, sporen. ±1300 Willaume le Lormier, Artesië (BOUGARD); 1304 Coenraet de Loermier, Mech. (HB 658); 1365 Mikiul le Lormier des selliers, Bergen (DE COCK). – 2. Evtl. L’ormier: plaats waar iepen groeien. PlN in Wervik (WV): 1502 seigneurie de la Croix, du Lormier (DFIX).

 

FD

l-Ormiez

Proven. ,,L’ormille », (Fausse   régress. : Mot pris pour une forme dialectale  de  Ormier). N° 242.

 

EV

Lormoy

cf. Lorneau, Lornoy.

 

JG

Lormoy

Lornoy: PlN Ofr. ormoi: plaats waar olmen, iepen groeien.

 

FD

Lorne

zie Delorme.

 

FD

Lorneau

Lornoy, Lormoy. 1459 «Lorneaul» CoutStavelot, 1602-3 « Jean Olivier dit de Lor­neau» TerriersNamur; nom d’origine: 1° col­lectif de fr. orme ; 2° dimin. de fr. aune (cf. w. mania), également nom d’un ruisseau à Gem-bloux; 3° collectif du même.

 

JG

Lorneau

zie Lormeau.

 

FD

Lorniez

zie Lormier.

 

FD

Lornoy

zie Lormoy.

 

FD

l-Ornoy

Proven. Loc. (Moselle).

 

EV

Loroi

Loroy. 1365 «Piere dou Loroit manouvrier», «Jehan Loroit carpentier» TailleMons; nom d’origine: anc. fr. oreor ‘oratoire’, ainsi

dans le topon. Le Lorroir, w. èl lorwè, à Solre-Saint-Géry (Ht).

 

JG

Loroy

1. PlN Le Lorroir in Solre-Saint-Géry (H). 1365 Piere dou Loroit; Jehan Loroit, Bergen (J.G.). -2. Var. van Leroy.

 

FD

Lorphelin

1273-80 «Jak. Orfenin» Frieden-Tournai; surnom: anc. fr. orfenin, fr. orphelin FEW 7, 420a.

 

JG

Lorphelin

BN Fr. orphelin: wees. 1279 Jakemins Orfenins, Dk. (KL).

 

FD

Lorphevre

Lorphevre, cf. Lorfè(b)vre.

 

JG

Lorphèvre

zie Lorfèvre.

 

FD

l-Orphèvre

 

Profess. Lorfèvre.

 

EV

Lorquet

Lorguet: Patr. Dim. van VN Laurent.

 

FD

Lorquet

Lorquin, Lorré, Lorriaux, cf. Lor-.

 

JG

Lorquin

Leurkin, -qu(a)in, Lu(e)rquin, Lurkin: Dim. op -kin van HN Laurentius, Lurent = Leurent. 1289 Leurkin, Kales (GYSS. 1963); 1521 Henrick Lurkens = 1523 Heyn Loerkens = 1538 Henrick Leurkens, Kontich (SELS); 1556 Nicolaus Lurquinius, Chatelet (MULIV).

 

FD

Lorrain

1472 «Jehan Lorain munnier», «le groz Lorain» DénLaroche, 1561 «Jehan le Lo­rain» DénFlorenville, 1650 «Philippe Lor­rain» Aublain; ethnique: originaire de Lor­raine, cf. Loraine, Le Lorrain, Lelorrain. -Dans certains cas, «Lorain(s)» en fonction de prénom paraît représenter une forme dialectale de Laurent, Lorent, cf. Lor-.

 

JG

Lorrain(e)

zie Le Lorrain.

 

FD

Lorraine

cf. Loraine.

 

JG

Lorré

Lorre, zie Lauret.

 

FD

Lorrendopt

Lorrentop, Leurentop: PlN Ludendorf (NRW): 1223 Ludendorp (TW). 1135 Bertram Ludendorp, Keulen (BRECH.); 1474 Michel Lorendorp, Luik (ISP); 1502 Henricus Lorendorp, Diest (MULIII); 1521 Janne Lorendops den jongen, Diest (HB 361); 1562 Adriaan Luerentops, Diest-Aw. (AP); 1584 Hendrik Leurentop, Aw. (AB).

 

FD

Lorreng

cf. Lorent.

 

JG

Lorreng

zie Laurentius.

 

FD

Lorrens

Patr. Vleivorm van Germ. VN Loderik. 1398 Catheline Lorrins, Aarsele (DEBR. 1970).

 

FD

Lorreyn

Lorreyne, Lorryn, au génitif: Lor-reyns. Forme néerl. de Laurentius (Vincent 50).

 

JG

Lorreyn(e)

zie Le Lorrain.

 

FD

Lorrez

zie Lauret.

 

FD

Lorri

zie Lory.

 

FD

Lorriaux

zie Loraux.

 

FD

Lorrimier

zie Lormier.

 

FD

Lorriper

zie Loripier.

 

FD

Lorryn

-ijn, zie Laurin.

 

FD

Lorsay

Proven. Lorcé (Loc,).

 

EV

Lorscheider

Afl. van PlN Lorscheid (RP).

 

FD

Lorsé

Lorse. Var. de Lorcé?

 

JG

Lorsé

zie Lorcé.

 

FD

Lorsignol

cf. Lossignol.

 

JG

Lorsignol

-on, zie Rossignol.

 

FD

Lorsom

Spelling voor Lorson? PlN? 1735 Jooris Lorsum, Moorsele (COUSS.).

 

FD

Lorson

1. Patr. W. vleivorm op -eçon van VN Laurent. 1345 Laurentius Lorechon, Luik (RENARD). – 2. L’orson, dim. van Ofr. ors, Fr. ours: béer. BN. 1295 Jehanne li Orchons, Bergen (PIERARD).

 

FD

Lorson

1546-57 «Jaspar Lorson» Purnode; dérivé en -eçon du thème Lor-, et non pas moy. fr. ourson ‘petit de l’ours’ ; cf. aussi Lurson.

 

JG

l-Ort(h)i-

-oir, -ois. Profess. ,,Le-Jardinier » (Latin : Hortus).

 

EV

Lorthiau

cf. Lortiaux.

 

JG

Lorthiau

Lortiaux, Lorteeuw, Lourtioux: PlN Ow. ortiaul: tuin; dim. van Lat. hortus.

 

FD

Lorthioir

Lorthiois, Lotthior, Lodrioor, La-thioor (néerlandisations), etc. 1197 «Oliverus de l’Orthioit», 1273 «Henri de l’Ortioit», etc. Tournai, 1700 «A. Ch. Lorthioir» Lille; nom d’origine: l’Orthioit, lieu où poussent des orties (collectif en -etum), ainsi Orthiois près d’Huqueliers (PdC). – Bibliogr.: F. Debra-bandere, Lathioor, Lotthior en Lodrioor, dans De Leiegouw 29, 1987, 380-382.

 

JG

L’Orthyie

L’Ortye, Lourthie, Lourtie. Fr. ortie, w. liég. oûrtèye, etc., comme surnom ou comme nom d’origine.

 

JG

Lortiaux

Lorthiau. Nom d’origine: anc. w. (Salzinnes, 1303) ortiaul ‘jardin’ < lat. hortus, cf. Lhor, L’Hort; ou bien surnom: w. nam. ôrtia ‘orteil’ FEW 25, 376b.

 

JG

Lortiois

-oy, Lortio, Lorthiois, -oy, -oir(s), Lortilloir, Lorthio(s), Lorthois, -oy, Lotthior, Lodrioor, Lathio(o)r: PlN L’orthiot: plaats waar netels (Fr. ortie) groeien. PlN Orthiois bij Hucqueliers (PdC) (DF XI). 1197 Oliverus de l’Orthioit; 1251 Oliveri de l’Ortioit, Dk. (SMT); 1349 Jehane de Lortioit; 1422 Mengne de Lortioir, Dk. (TdT, TTT); 1511 Woultre Ortiot, 1641 Passchier Lortior, Ktr. (KW II); 1669-80 Joos Lodrijoor, Ing. (VS1986,81); 1753 Jan Lotior, Joannes Lotthior, Ktr. (KW). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Lathioor, Lotthior en Lodrim, LG1987,380-382.

 

FD

Lortscher

Lörtscher: Wellicht D. Patr. Lortsch= Lorenz (BRECH.).

 

FD

L’Ortye

L’Ortije, L’Orthyie, Lourt(h)ie: PlN Fr. ortie: netel. Vgl. Lortiois. 1452 Jehenne de Lortie, Dk, (TTT).

 

FD

Lortz

Comme Lortsch, hypocor. de Lorenz (Brech. II, 206).

 

JG

Lorumier

cf. Lorimier.

 

JG

Lorumier

zie Lormier.

 

FD

Lory

Leury, Laurie, Lori(s), Lorie(s), Lorri, Leuris, Loiris:

Pair. Rom. vorm van de Germ. VN Loderik: Luttericus (MORLETI). 1340 Henricus dictus Lorijs, Tn. (HB 811); 1345 Henricus Loriis, Oplinter(LIND.).

 

FD

Lory

Sans doute du thème de Laurent (cf. aussi Brech. II, 206); ou bien nom d’origine: var. d’anc. fr. larris (ainsi Laury à Landelies, Jamioulx, etc.), cf. L. Remacle, Étym. 104-6.

 

JG

Los, (de)

(de) Losse: 1. Mnl. en Wvl. losch: loens, scheel, eenogig. Vgl. Losschaert. 1215 Willem filius Losken, Bg. (LEYS 1954); 1389 Piere de Loosch, Ip. (BEELE). – 2. Zie Delcos.

 

FD

Losa

Peut-être surnom: comp. w. (Cerfontaine) lôsard ‘flatteur intéressé, flagorneur’ Balle 193.

 

JG

Losa

zie Luzar.

 

FD

Losaert

zie Louchard.

 

FD

Losaert

zie Louchard.

 

FD

Losange

Lozange: 1. Ofr. losange: lof, gevlei, bedrog. BN. – 2. PlN Losange in Villers-la-Bonne-Eau (LX) ofHompré(LX).

 

FD

Losange

Nom d’origine: Losange, w. Losindje, à Villers-la-Bonne-Eau (Lx).

 

JG

Losange

Proven. Dép. Hompré et Villers-la-Bonne-Eau.

 

EV

Losbaert

BN voor iemand met een valse (loze) baard. 1393 Jan Loesbaerde, Ktr.; 1382 Jan Losebaerd, Aalbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Losbaert

Loscaux  V.  HLOD (Hloz).

 

EV

Loscau(x)

Var. van Fr. FN Lascaux? PlN (Corrèze, Hte-Vienne). Of var. van Lescaut?

 

FD

Loscaux

NF de Gilly où il est attesté dès 1719, e.a. en alternance avec la var. Losquaers (Ge-neaNet); adaptation fr. du NF flam. Los-schaert(s), du moy. néerl. losscaert ‘qui n’a qu’un œil, qui louche’ [FD]

 

JG

Löscher

blusser. Vgl. (de) Lesser.

 

FD

Losdyck

-dijck: PlN Loosdijk: valse dijk.

 

FD

Losdyck

Nom d’origine: néerl. los + dijk ‘digue’.

 

JG

Losdyck

Proven. ,,Digue  (qui s’est un jour) détachée ».  (L.D., proba­blement en Holl.). — 2. Digue du domaine du sieur HLOD. Loadyk (Dép. Heist-op-den-Berg).

 

EV

Losen

cf. Loos(en).

 

JG

Losenberg

Losenbergh, Lozenbergh. Nom germ. d’origine, cf. Loesberg et Lousberg.

 

JG

Losenberg(h)

zie Lousberg.

 

FD

Losenoord, van

FN in Gelderland < PlN bij Ermelo (G)(PDB).

 

FD

Loser

1. V. HLOD. — 2. Proven. Laos. (Fr.), avec suffixe -er, d’orig.

 

EV

Loser

Loser. Surnom ail.: celui qui a libéré d’un gage un bien-fonds (Brech., II, 208); ou bien moy. néerl. lasser ‘celui qui peut préten­dre à la succession d’un fief.

 

JG

Losfeld

Losfel(d)t, Losfveldt, zie Loosveld.

 

FD

Losfeld

Losveld, cf. Loosfelt.

 

JG

Losier

Lausier, Lozie, Osier, Osy: Fr. l’osier: teenwilg, teen. BerBN van de mandenvlechter. 1492 Jacop Losier, Cent (BOONE).

 

FD

Losignol

Proven. Rossignol (Anc. N. de la loc).

 

EV

Losken

Patr. Ndd. dim. van VN Ludwig. 1400 Loseke Mesmeker, Werdener Urbar; 1423 Hilmer Loseke, Hannover (NN).

 

FD

Loslever

Car. phys. Losse lever ,,Foie détaché ». Comp. :  Lebersorg, Le-

bensicq. — 2. Car. mor. Los lever ,,De vie dissipée ».

 

EV

Loslever

cf. Loosleber.

 

JG

Loslever

Loosleber: BN : die erop los leeft, die onbekommerd leeft. Vgl. Lebsanft, Lebschön.

 

FD

Losman

Afl. van Los. Zie (de) Los.

 

FD

Loson

zie Loçon

 

FD

Loss(e)au

Lo(x)hay, Lowhay, Lexhay, Loixhai, Losselet: BN Ofr. ossel, dim. van os: been; W. ohé. Vgl. Fr. FN Losset (DNF). 1262 Henri Loussiaux, Laon (MORLET).

 

FD

Lossaint

Proven.  ,,De Looz »   (Loc. et ancien Comté).

 

EV

Losschaert

Mnl. losscaert: scheeloog, eenoog. BN. 1213 Fromaldus Losgarth (LEYS 1952); 1284 Jan Losscards huus, Bg. (CG); 1398 Ghelein Losschaert, Wervik (DEBR. 1970); 1463 Jan

Losschaerts…dictus Schelu, Mtr. (PARM.). Vgl. Schellewaert.

 

FD

Losse

1272 «Pires Losses» Beauvechain, 1489 «Gylle Losse» JusticeBastogne, 1687 «Marie-Françoise Losse» BourgNamur, 1748 «Ma­thieu Losse» Nandrin; surnom: w. losse ‘mau­vais sujet, farceur; paresseux’ FEW 16, 480b, cf. aussi Lozet.

 

JG

Losse, (de)

zie de Los.

 

FD

Losseau

 (NF de la région Charleroi-Mons). Probabl. forme francisée de w. (Charleroi) oucha, oussia ‘os’ DOW 3,21, comp. Lohay, Loxhay.

 

JG

Loss-eau

V. Loiseau.

 

EV

Losselet

Surnom: fr. osselet.

 

JG

Lossery

Verkorting van Allossery.

 

FD

Lossez

Lossée: Losset: l’osset, dim. van Fr. os: been.

 

FD

Lossie

cf. Luchie?

 

JG

Lossie

zie Luchie.

 

FD

Lossignol

Lorsignol. 1283 «Arnoul dou Los-signot dit Parchemin clerc» CartOrval; nom d’origine: Rossignol, w. Rocheno, 1270 «Losignot» (Lx), cf. aussi Rossignol. – Également surnom: fr. rossignol, cf. 1365 «le beghe Lossignot vallet Jehan Couvet» TailleMons.

 

JG

Lossignol

zie Rossignol.

 

FD

Losson

cf. Loçon, Lochon.

 

JG

Losson

zie Loçon.

 

FD

Lossy

zie Luchie.

 

FD

Lost(e)

zie Lhoest.

 

FD

Losterman(s)

zie Luysterman.

 

FD

Lostermans

Peut-être surnom: var. de Luyster-man, de néerl. luisteren ‘prêter l’oreille, écouter’.

 

JG

Lostrie

Korte vorm van Allostery, var. (met epenthetische t) van Allosserie.

 

FD

Lostrie

Nom d’origine: moy. fr. astérie ‘auberge’ FEW 4, 491b; cf. aussi Loterie.

 

JG

Lostrie

Proven.    Lousserie    (Dép. Marche-lez-Ecaussines).

 

EV

Losvelt

cf. Loosfeld.

 

JG

Lot

cf. Loth.

 

JG

Lot

zie Loots, Lots.

 

FD

Lot-  

-ar, -ens, -igier, -in, -s, -z, Lothaire, Lou- -ant, -bert, -ckx. V. HLOD.

 

EV

Lot(h)

zie Loots.

 

FD

Lot(h)aire

Loth(i)er, Lauthier: Patr. Germ. VN hluth-hari ‘beroemd-leger’: Hlotarius, Lotharius, Lotherus (MORLET I).

 

FD

Lot(s)

Lodt(s), Loedt(s), Loi(d)ts, Luts(ch), Lotz(e), Lutz(e), Loutz, Loutsch, Ludze: Patr. Korte vorm van de Germ. VN Lodewijk. Lutz is meestal D. De vormen op -s/-z zijn niet noodzakelijk gen., ze …

 

FD

Lotaire

Lothaire, Lhotaire, Lother, Lothier. 1136 «Lotharius» CartWaulsort, 1175 «Lo-tharius frater comitis de Castre» CartOrval; dérivé de l’anthrop. germ. hlod-hari (comp. hlod-wig > Louis), cf. notamment Lothaire, petit-fils de Charlemagne, d’où la Lotharingie.

Dérivés du thème anthrop. Lot(h)- issu de Lothaire: Lottiau, Lottieau, Lotteau. 14es. «Loteal del Telerie» Liège, 1742 «Antoine Lotteau » Couvin. – Lotiquet. Sans doute dimin. en -ik-et. – Pour Lot(t)in, voir ci-dessous.

 

JG

Lotaire

zie Lothaire.

 

FD

Lotar

Luta(ert): Patr. Germ. VN hluth-hard ‘beroemd-sterk’: Chlodard, Lut(h)ard (Fm.). 1398 Lotart Castelain; Lotart Maufait, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD

Lote

Loete: Metr. Zie Lotens, Lotte.

 

FD

Lotemans

Lottemans: Patr. Afl. van Lanceloot (LIND. 1964) of van Lote. Zie Lotens.

 

FD

Lotens

Looten(s), Loetens, Lotten: 1. Metr. Meisjesnaam Lote, korte vorm van VN met suffïx -lote, zoals Emmelote, Heilote, Jaquelote, Carlote. 1125 Lota (GN); 1321 Lote Chul (DEBR. 19/1); 1392 Lote Houvenaghels; 1268 Joh. Lote, 1307 Jehans Loete, Ip. (BEELE); 1412 Trijskin Loeten, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Patr. Lotin, vleivorm van Germ. hluth-naam. 1284 Loetkino orphano Carsteloet Duunnings; 1292 Lotino Loodghietra, Bg. (WYFFELS); 1381 Michiel Lotin, Hontenisse (DEBR. 1999); 1409 van Beellen Loetins, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Loter, de

BerN van de loter, de man die loot, die de staanplaatsen op de markt en in de haï verloot. Vgl. De Cavelaer. 1281 Gherardus Loter, Ip. (BEELE).

 

FD

Loterie

Sans doute var. de Lostrie.

 

JG

Loterie

zie Lotry.

 

FD

Loterman

cf. Lauterman.

 

JG

Loterman

zie Lauterman.

 

FD

Lotfé

Lotfi, zie Lockefeer.

 

FD

Lotfeld

Henegouwse verhaspeling van Losfeld.

 

FD

Lotgering

Patr. Afl. van Germ. VN Lotger: hluth-ger ‘beroemd-speer’: Hlodoger, Lotgerius (MORLET I).

 

FD

Loth

Lot, Lotte, Lothe. 1275-76 «Courtois ki fu fius Willaumes Lote» RegTournai, 1286 «Will. Lot», 1289 «Michieus fieusLote»Det-tesYpres, 1493 «Clémence Lotte» Bourg-Namur, 1616 «Martin Lotte (estrangier ne sachant d’où il est natif)» PrincipChimay; généralement de Loth, personnage biblique (neveu d’Abraham) ou du thème anthropo-nymique de Lothaire. Par ailleurs, pour Lotte, aphérèse possible d’un nom comme Jacqnc-lotte, Charlotte, et pour Lothe, p.-ê. var. de Lhote (= l’hôte) [JL, NFw]. Cf. aussi Loute.

 

JG

Loth(e)

zie Lhoest.

 

FD

Lothaire

cf. Lotaire.

 

JG

Lothe

Var. de Loth ou de Lhote (= l’hôte).

 

JG

Lothis

Lothist. Pour Vincent 79, dérivé de ( Lance)lot [glose douteuse] ; plutôt var. de Le-tist(e) [FD] ?

 

JG

Lothis(t)

zie Letist(e).

 

FD

Lotigie(r)

-iers, Lottegier, Lustygier: L’ostegier < Ofr. ostage: gastvrijheid, logies; waarborg, pand. BerN van de waard of de pander. 1279 Bauduin Lostegier, St-Q. (MORLET).

 

FD

Lotigier

Lotigie. 1547 «Alexit Lotissier» Mons; probabl. à rapprocher du nom de Bauduin Lostegier (St-Quentin, 1279) que M.-Th. Morlet (Etude d’anthrop. pic., 142) rattache à anc. fr. ostegier ‘celui qui était char­gé du soin des autours (comme le fauconnier l’était des faucons)’ FEW 24, 72a, Gdf 5,655a [MH].

 

JG

Lotin

Lottin, Lotten. 1263 «Lotin» [nom de femme] Dinant, 1275-76 «Willemés li Bor­gnes ki fu garchons Lotin», 1279-80 «Lotins li Descaus» RegTournai, 1282 «Lotin dou Moulin » Dettes Ypres, 1290 « Lotin Romont» ComptesMons, 1296 «Margrie Lottins» OnomCalais, 14e s. «Lothins Grardins» Doc-Lens, 1302 «Lotin le Pouletier» LoiTournai, 1309-10 «Lotin Malparlier» ComptesMons, 1334 «Gilet Lotin», 1342 «Colars Lotiens» Liège, 1352 «Giles Lottins li scohiers» FiefsLiège, 1418 «Lottins» (nom d’homme) Quaregnon, 1422 «Thieri Lottin», 1443 «Catherine le Lotin vesve de Ernoult Lotin» Ladeuze, 1561 «Laurent Lottin» BourgNamur, 1695 «Jacques Lottin» meulnier de Spontin; étant donné la fréquence (dans le Hainaut principalement) comme prénom (d’homme

généralement), très probabl. dérivé en -in du thème Lot(h)- de Lothaire, et non dérivé (avec aphérèse) de noms comme Jacquelotte, Gillotte, etc.

 

JG

Lotin

Lottin: Patr. Vleivorm van een Germ. hluth-naam, b.v. Lodewijk. ±1300 Lotino pro gothis veteris halle, Bg. (VERKEST); 1425 Jacop Bastin filius Lotins van Loo (PARM.); 1394 Lotin Roelin, Herseaux; 1382 te Wouter Lotins, Geluwe (DEBR. 1970).

 

FD

Lotiquet

cf. Lot(h)-.

 

JG

Lotiquet

Patr. Dim. van VN Lotin.

 

FD

Lotry

Loterie, Lotteriet: Rom. vorm van de Germ. VN Loderik; zie Lory.

 

FD

Lots

Lotz, cf. Lodts et Loots.

 

JG

Lotte

cf. Lot(h).

 

JG

Lottefer

Variante de Lockefeer (= brandit le fer) ; comp. le NF anglais Shakespeare, de même sens.

 

JG

Lotten

cf. Lotin.

 

JG

Lotthior

etc., cf. Lorthioir, Lorthiois.

 

JG

Lottiau

-ieau, Lotteau, cf. Lot(h)-.

 

JG

Lottin

cf. Lotin.

 

JG

Louage

Louvage, Louwage, Louagie, -é, Louwagie, Lowagie. Non point, comme le pensait J. Herbillon, moy. fr. louage qui a le sens de ‘maison qu’on loue’ FEW 5, 387b, cf. 1598 «Charles Louuaigier» DénWavre, mais bien *Le Wage, corresp. pic. de fr. Lagage, de fr. gage ‘hypothèque’ ; cf. aussi Lawaisse. -Bibliogr. : W. Beele, De FN Loage, dans Naamkunde20, 1988, 158-160; F. Debraban-dere, De FN Lawais(s)e en Lagais(s)e, VISt 24, 1988, 270-272, et Nogmaals Lo(u)ag(i)e. OfWago versus Le Wa(i)ge, VISt 28, 1992, 511-4.

 

JG

Louant

1681 «de Lowen», 1780 «Joseph Lou­ant» Charleroi; la famille de Lowen, de Lo-hen, de Loyens, de Louant, Louant est origi­naire d’Ecques, près de St-Omer (cf. L’Anti­quaire 2, 1961, 146); le nom a été attiré par le participe présent de fr. louer [Dom Louant, abbé d’Aulne, avait pour devise Laudans laudabo Dominum].

 

JG

Louard

Louward, Louwart, etc., cf. Lou-, thème de Louis.

 

JG

Loubier

Probabl. nom auvergnat, Jean Loubier (déb. 18e s.) étant originaire de Laroqueville, diocèse de Saint-Flour dans le Cantal (cf. F. Foucart, Le Courrier de l’Escaut, 15 avril 1999).

 

JG

Loubry

Loubri, Loubris, Lobry, Lobrie. Pour Carnoy 55, nom issu de l’anthrop. germ. leub-rik (cf. Fôrst. 1028), mais le phonétisme fait difficulté; plutôt dérivé roman de l’anthrop. germ. loba-rîkja, lob-rîc [FD].

 

JG

Loucas

Lukas(se), Luka, Lucca, Lukac(s), Lukasz(ewski), Lukkesen: Patr. Apostelnaam Lucas. 1281 Lucas Vos, Ip. (BEELE); 1389 Geerlac Lucassoen, Den Bosch (HB 491); 1556 Jan Lucas, Steenvoorde-Aw. (AP); 1646 Lucas Lucaessen, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Louchart

Car. phys. ,,Loucheur ». N° 282.

 

EV

Louche

1336 «Jehan Louche» ComptesMons; surnom: soit adj. louche (sens fig. au 17e s.) FEW 5, 473a, soit anc. fr. loche, pic. louche ‘louche, bêche’, cf. w. locèt.

 

JG

Loucheur

-eu, -eux. Surnom: qui louche (mais le mot est tardif) FEW 5, 474a, ou bien anc. fr. loucheor ‘avaleur’.

 

JG

Louchy

Peut-être anc. pic. louchier ‘bêche’ ou ‘fabricant de louches, de bêches’, cf. 1314 «Jakemes li Louchiers» ChirTournai, 1340 « Gossuins li Louchiers » Tournai.

 

JG

Louckx

cf. Loockx et Loeckx.

 

JG

Loudèche

-eche. NF attesté à Onhaye et Neuville-le-Chaudron, uniquement à partir du début du 19e s. (GeneaNet); p.-ê. surnom déri­vé de w. lourd ‘lourdaud’, avec un suffixe -èche un peu inattendu (altéré de -me?), comp. moy. fr. lourdise ‘sottise, lourdeur d’esprit’, lourdesse, laudesse ‘caractère d’un lourdaud’, etc. FEW 5, 466a, ou encore w. (Cerfontaine) loûdine ‘lourdaude’ DOW 2, 132. Si le NF était d’origine étrangère, on pourrait penser à un topon. comme Oudèche (Grande et Petite), à Charmey (canton de Fribourg, district de Gruyère), mais cela paraît moins probable [avec la collab. de M.-L. Gonsette].

 

JG

Loudèche

Lou- -el, -esse, -ette, -ies. V. HLOD.

 

EV

Loudoux

NF d’origine étrangère, soit du Finistère, soit du Lot-et-Garonne (GeneaNet).

 

JG

Louesse

Sans doute var. de Lhouest, L’Hoyes (= l’hôte).

 

JG

Louette

Louwette, Lowette, cf. Lou-, thème de Louis.

 

JG

Louffïn

Var. de Luffin; ou bien surnom de goin­fre: dérivé en -in de l’anc. fr. loufer ‘avaler, dévorer’ FEW 5, 398b, comp. 1364 «Mons. Louffart de Corbion» PolyptAth.

 

JG

Louillet

Anc. N. de guerre. N. donné autrefois aux soldats qui n’avaient

pas de patronymes. ,,L’Oeillet » (Comp. Lafleur, Larose, Latulipe, etc.). N° 298.

 

EV

Louis

Louijs, Louys. 1260 «Louis Bertaus» ChartesFlandre, 1680 «Anthoine Louis» Fronville; nom issu de l’anthrop. germ. hlod-wig, popularisé par les rois de France, dont saint Louis.

» Dérivés du thème anthrop. Lou-, Louw- de Louis :

Louard, Louward, Louwart, Loward, Lowart.1384 «Lowis fis Johans Lowar» Cart-

ValBenoît, 1444 «Lowar» TerreJauche, 1460 «Lambiert Louart» Jandrain, 1501 «Jehan Louart» BourgNamur, 1542 «Lowys Lowart huilheur» GuillLiège, 1574 «Mathis Lowaert», 1577 «Laurent Lou(w)art» BourgNamur; dérivé en -art de Lou(is), mais parfois aussi surnom: w. liég. loyâ ‘indolent, paresseux’ FEW 16, 489a, cf. 1531 «Mathie le Louar d’Ottré» = 1538 «Mathy le Lowar d’Ottré» = 1544 «Mathie le louar» Lierneux, 1584 «Johan Boenem dit Lowar» Montegnée. -Adaptations néerl. : Lowaertz, Lowartz. Louwet, Lowet. 1289 «Loweys de Clermont» CensNamur, 1365 «Lowet fils de feu Biertrans Bidon» GuillLiège, 1384 «Lowet Crocheteal» CartValBenoît, 1474 «Ludovicus dictus Lowet de Sprimont» Sprimont, 1505 «Lowet de Cheneux», 1577 «Mathy Lowet» La Gleize, 16e s. «Louwey» CoutStavelot; dérivé en -et. – Louette, Louwette, Lowette. 1263 «Lowete le bressoir» (DBR 7, 163), 1328 «Lowette, fille de Lowis de Pilechule» GuillLiège, 1330 «Gerars et Lowete frères et enfans maistre Henri le Poindor» CartVal-Benoît, 1523 «Gielet Lowette», 1612 «Jehan Louwette» GuillLiège, 1637 «Jean Lowette» BourgNamur; la plupart de ces NF sont des hypocoristiques masc. à suffixe féminin; secondairement, Louette peut aussi être un nom d’origine: Louette (deux communes, prov. Namur). – Louon.

 

JG

Louis

V. HLOD (Hlo).

 

EV

Louisdieu

Sans doute NF double formé du prénom Louis + Dieu; ou bien altération de loué (soit) Dieu, p.-ê. surnom délocutif.

 

JG

Loumaye

Lumaye, -ay. 1701 «le prélocuteur Loumaye» BourgLiège; nom d’origine: (Zétrud-)Lumay, w. loumây (BrW).

 

JG

Loumaye

V. Lumay.

 

EV

Louon

Loup, Loupart, Louppe. V. HLOD (Hlo).

 

EV

Loup

Surnom: fr. loup, cf. Leloup, Leleu(x), mais surtout prénom Loup (cf. la paroisse Saint-Loup à Namur), Lup(i)us, encore prénom à Namur au 17e s. (BTD 60, 38), cf. 1250 «Lupus» Nethen, 1280 «Lambertus frater Lupi» PolyptLiège, 1282 «Leu Caingnefin», 1288 «Lup Renaut», 1290 «Lous Masins» DettesYpres, 1640 «Lupus Marneffe» Bourg­Namur.

Loupart, Loppart. 1302 «Jehanès Loupars», «Jehane li femme Jehan Louppart» Loi-Tournai, 1650 «X. dit le lopard» AnthrLiège; si le ou est long, p.-ê. w. liég. loûpâr(d)

‘sournois, hypocrite’ DL 375, mais Loupart et Lupart ont été aussi des var. de Léopard (cf. anc., moy. fr. lupart ‘léopard’ FEW 5, 257a), ainsi dans les mentions liégeoises suivantes: 5.9.1571 «heritaiges Lambert Lupar de susd. Jullemont» = 12.11.1578 «Lambert dit Lou­part de Julemont» = 22.6.1627 «Lambert le Léopard de Julemont» = «Lambert le Lou­part», «Remy le Lupart»; plusieurs maisons de Liège ont porté l’enseigne du léopard (c/E. Renard, BTD 26, 276; É. Legros, BTD 27, 129)[JL,NFw].

 

JG

Loupe

Louppe. 1359-60 «Jehans Louppes» PolyptAth, 1493 «Hubert le Loupe» Vogenée, 1575 «Estienne Louppe» FrancsLux, 1603 «Jacques Loupe» BourgNamur; surnom: anc. fr. lope ‘grimace’, cf. Loupart, Loppart; ou bien var. de Loppe.

 

JG

Louppen

Génitif de Loppe; cf. Loppens.

 

JG

Lourdeau

-eaux, Lourdel; Lourdin. 1273-80 «Estievenon Lourdiel» FriedenTournai, 13e s. «Willaume Lourdiaus» ImpôtArtois; surnoms: fr. lourdaud et moy. fr. lourdin ‘lourdaud’ FEW 5, 466a.

 

JG

Lourdeau(x)

Car. phys. ou mor. Lourdaud. ,,H. lourd et maladroit ».

N° 259. ,,Esprit lourd et grossier ». N° 281.

 

EV

Lourdon

Variante (non attestée) du précédent; ou bien fr. dial. ordon, ourdon ‘lot attribué à chaque bûcheron’, etc. FEW 7, 404b.

 

JG

Lourette

 (NF hennuyer). Peut-être var. de Laurette ou Lorette. Ou bien forme agglutinée avec l’article défini de hourète ‘fagot fait de branchages de chênes’ (Hécart 253) [MH].

 

JG

Lourthie

Lourtie, cf. L’Orthyie.

 

JG

l-Ourtie

1. Proven. L’ourthier (Dial.) ,,De la région de l’Ourthe » (Riv.). — 2. Car. mor. L’ortie. ,,H. dont les propos bles­sent ».

 

EV

Lousberg

Lousbergh, Lousberghs, Loesberg(h). Le topon. est fréquent: à Fouron-St-Pierre, à Hombourg, à Membach, à Haeten (Bruxelles) ; cf. aussi Losenberg.

 

JG

Lousberg(h)

Proven. Lusberg (L.D. Région d’Aix-la-Chapelle).

 

EV

Lousse

Surnom: w. tousse ‘louche’ FEW 16, 483a; ou bien du thème anthrop. hlod- + suf­fixe -so (cf. Lindemans 51).

 

JG

Loustalot

Dimin. d’Ostal, ,,Hôtel » ou ,,Hôpital ». Proven. L.D. ou Profess. Hôtelier ou Hospitalier.

 

EV

Lout-

-te, -z. 1. V. HLOD. — 2. V. Lelotte.

 

EV

Loute

Louth, Louthe, Loutte, Lhoute. 1272 «pueri lacobi de Loute» PolyptVillers, 1287 «Henrico filio Louthe» CartValDieu; p.-ê. var. (haut-ail.) de Lood, cf. Lot, Loth [le fr. loutre (Carnoy 264) est peu probable].

 

JG

Louterman

cf. Lauterman, Loterman.

 

JG

Loutre

1365 «Maroie Le Loutre» TailleMons; surnom : fr. loutre.

Dimin.: Loutrel. 1265 «Gossuins Lou-treaus» Le Quesnoy, 1417 «Estievenes Lou-triaul» PolyptAth.

Cf. aussi 1365 «Jehan le Loutrier» (nom de métier) TailleMons.

 

JG

Loutrel

Profess. Loittrier. N. de four­reur. N° 158.

 

EV

Loutsch

Hypocor. all. avec suffixe -so de Ludwig; cf. Luts, Lutz.

 

JG

Louv-

-eau(x), -el, -iaux, -ion, -ois. Car. phys. ,,H. au poil couleur de loup’. Synon. : Lauvaux. N° 264.

 

EV

Louv-

Thème dérivé de fr. Loup, généralement comme prénom, cf. Loup. h Dérivés (généralement anthroponymiques): Louva, -at. Dérivé anthrop. ou directement d’anc. fr. lovât, m. ‘louveteau’ Gdf [MH]. -13e s. «Louvars» Amiens; comp. aussi Loward et Louard, cf. Lou-. – Louvau, -aux, Louveau, -eaux, Louviau, -iaux, Louvieaux [cf. aussi anc. fr. louveau, w. louvia FEW 5, 458a]. 1192 «Lovellus» ChartesHainaut, 1284 «Jehans Louveaus» Maubeuge, 1286 «Pières Louvaus» CartBinche, 1289 «Marée li femme Louviel», «Colins fis Louvial» CensNamur, 1294 «Thoumas Louviaus» CensNamur, 1365 «Huart Louviaul boskillon» TailleMons, 1444 «Jehan Louveau machon» AidesNamur, 1460 «Jehan le Louvial» Corenne; cf. aussi Luwel. — Louvet [cf. aussi fr. louvet ‘louveteau’ FEW 5, 458a]. 1504 «Louvet [= Louwet?] de Schan-noy» La Gleize, 1752 «Catherine-Geneviève Louvet» BourgLiège; cf. aussi Louwet. –Louvion. NF attesté massivement dans le Nord et en Meurthe-et-Moselle dès le 17e s. (Genea-Net); p.-ê. dimin. en -illon, comp. Louviaux. • Avec suffixe fém. -ette (nom d’homme). 1656 «Louvette Montfort (…) boucquillon» Arbre-fontaine; plutôt dérivé de Louis, cf. Louette, Lo(u)wette. – Avec double suffixe -et-on: Louveton. 1286 «Louvetons» CartLessines.

 

JG

Louva

-at, cf. Louv-.

 

JG

Louvegnez

1447 «Martin Louwy de Louvegné» CoutStavelot, 1574 «Jean de Louvegnee» BourgNamur; nom d’origine: Louveigné, w. loin ‘gné (Lg).

 

JG

Louvegny

cf. Louvigny.

 

JG

Louvet

cf. Louv-.

 

JG

Louvier

Louviers (cas-sujet). 1265 «Henris li Louviers» CensNamur, 1332 «Jehan le Lou­vier» ComptesMons, 1540 «Martin et Louvier marteleurs» ForgeMirwart ; fr. l(o)uvier ‘lou-vetier’, dérivé en -ier de loup FEW 5, 458a (cf. Louv-). – Secondairement, nom d’origine: Louviers (Eure).

 

JG

Louvigny

Louvegny, w. nam. Lovigni, Louvegnies. 1365 «Robier de Louvignies» Taille-Mons, 1396 «Jehan de Louvignies», 1421 «Colard de Lovignis» Hainaut; nom d’ori­gine: les plus proches sont Louvignies-Bavai et Louvignies-Quesnoy (Nord) et Chaussée-Notre-Dame-Louvignies (Ht), ainsi que Lou­vigny (Moselle, Calvados). Cf. aussi Lovi(g)ny. « Distinct de: 1444 «Jehan aux Lovingnis» AidesNamur.

 

JG

Louvins

1279-80 «Jakeme de Louvin li cam-bier», 1280-81 «Jehans Louvains, de Herle-bieke» RegTournai; nom d’origine: Louvain (BrFl).

 

JG

Louvion

cf. Louv-.

 

JG

Louvois

Nom d’origine : Louvois (Marne).

 

JG

Louvrex

Louvricx, Louvriex, Louwerix, Loverix, Lovrix, Lôvrix, etc. Nombreuses var. anciennes, cf. «Lauwrins; Lauweris; Lauwerix; Leuwerix; Louwerix; Louverix; Louvrix; Louvrex; Loverix» Body, 61 (d’après Thys, Notice généalogique sur la famille Louvrex et Loverix, dans le BIALg). Dérivés germ. de Lau-rens, Lauwrens.

 

JG

Louvrier

… Jehan dit l’Ovrir, Awans (SLLIII); 1384 Jehan Louvrier, Laon (MORLET).

 

FD

Louvrier

1334«Johandit l’Ovrir»Awans, 1384 «Jehan Louvrier» Laon; nom de profession: fr. ouvrier.

 

JG

l-Ouvrier

Profess. Travailleur sou­mis à un patron.

 

EV

Louw

1. Proven. Lauwe (Loc.) ou Lauw (Lowaige, Loc.). — 2. V. HLOD.

 

EV

Louw

Hypocor. de Laurens (ainsi à Maastricht).

 

JG

Louw-

-âge, -ard, -ers, -et(te), -ies, Louyot. V. HLOD.

 

EV

Louw, (de)

zie de Lauw.

 

FD

Louwa(e)g(i)e

Louwaeyge, zie Louage.

 

FD

Louwa(e)rt

-ard, zie Lauwaert.

 

FD

Louwage

-ie, cf. Louage.

 

JG

Louward

-art, cf. Louard.

 

JG

Louwe, van

zie van Lauwe.

 

FD

Louwerens

zie Laurentius.

 

FD

Louwerix

zie Loverix.

 

FD

Louwers

cf. Lauwers (de Laurens).

 

JG

Louwers(e)

zie Lauwers.

 

FD

Louwet

Lowet; Louwette, cf. Louu-, thème de Louis.

 

JG

Louwet(te)

zie Louet(te).

 

FD

Louwie(s)

zie Louis.

 

FD

Louwin(c)k

zie Lauwen(s).

 

FD

Louwinck

Louwink. Sans doute dérivé germ. en -inc du thème Louw- (de Lodewijk).

 

JG

Louwyck

cf. Lowyck, etc.

 

JG

Louwyck

zie Lodewick(x), Lauwick.

 

FD

Louwye

zie Louis.

 

FD

Loux

Var. de Loockx.

 

JG

Loux

zie Loock(x).

 

FD

Louxinger

Luchsinger < PlN Luchsingen (Glarus).

 

FD

Louy(s)

zie Louis.

 

FD

Louye(s)t

zie Lhoest.

 

FD

Louyest

cf. Lhoas, Lhouest (= l’hôte).

 

JG

Louyet

Surnom: w. liég. l’ ouyèt, «l’œillet» ‘petit œil de l’enfant’ DL 448b.

 

JG

Louyet

zie Louiet.

 

FD

Louys

cf. Louis.

 

JG

Louzeau

L’Houzeau; zie Housiau(x).

 

FD

Lovaert

zie Lauwaert(s), Louvaert.

 

FD

Love

 [aussi nom d’origine : Leuven (Louvain), etc.], Lovens. Pour Carnoy 71, génitif de moy. néerl. love, loof ‘fatigué’ ; pour Debrab. 904, plutôt surnom: anc. fr. lovin ‘menaçant, ren­frogné’, dérivé en -in de loup. Cf. aussi Louvins.

 

JG

Love, de

Spelling voor Delhove.

 

FD

Loven

zie Lovens.

 

FD

Loven(s)

Loeve(n): Lo(u)vin, adj. < Fr. loup: verschrikkelijk, dreigend. 1219 Arnulfus Lovin, Duinen (LEYS1954); 1382 Jan Louvin, Heule; 1382 Pieter Lovin, Moorsele (DEBR. 1970).

 

FD

Loven, van

zie van Leuven.

 

FD

Lovenaer

zie de Leuvenaar.

 

FD

Lovenberg

Nom d’origine, ainsi à Asse (BrFl).

 

JG

Lovenberg

zie Löwenberg.

 

FD

Lovenfosse

Lovinfosse. 1602-3 «le chanoine Jacques de Lovinfosse» TerriersNamur; nom d’origine: Lovinfosse, à Ougrée (avec châ­teau), Herstal, Hermée, Gesves. – Bibliogr. : Dauvister, Une ancienne famille du pays de Liège, les Lovinfosse, dans Bull, de la Soc. verviétoise d’archéol. etd’hist., 32, 110-1.

 

JG

Lovenfosse

zie De Lovinfosse.

 

FD

Lövenich

Lovenich, Lövenisch: PlN Lövenich in Keulen, Erkelenz of Zülpich (NRW).

 

FD

Loveniers

Wsch. adaptatie van Louvigny.

 

FD

Lovenweent

zie Löwenwirth.

 

FD

Lover

,,Ombrage ». Proven. Linden-lauf. ,,Ombrage des tilleuls. Van de Loverbosch. ,,Du bois ombragé »

 

EV

Lovergne

zie Lavergne.

 

FD

Loverier

Loveri(e), zie Louvrier.

 

FD

Loverius

Leverius: Latinisering, wsch. van Lauwers.

 

FD

Loverix

cf. Louvrex.

 

JG

Loverix

Lovrix, Louvricx, -iex, Louvrex, Louwerix: i. Patr. Germ. VN lob-rîk ‘lof-rijk’. Mnl. loverijc: roemrijk, glorierijk. 1398 wedewe Daniel Lovericx, Zulte (DEBR. 1970). – 2. In Luik is Loverix ontstaan < Lauwerins: Lawrins, Lauweris, Lauwerix, Leuwerix, Louwerix, Louv(e)rix, Louvrex, Loverix (BODY). 1460 Peter Louverinx, Kanne (IOT); 1630 Ludovicus Louwerex, Luik (MUL V).

 

FD

Lovet,

zie Louvet.

 

FD

Lovgre

zie Löfgren.

 

FD

Lovi(g)ny

zie Louvigny.

 

FD

Lovinfosse

cf. Lovenfosse.

 

JG

Lovinfosse

zie De Lovinfosse.

 

FD

Lovink

zie Lauwen(s).

 

FD

Loviny

Lovigny (NF de Anhée et Onhaye). Probabl. génitif de Lovin(i)us, latinisation de Wolf ou de Leloup (cf. Body 50). —Apparem­ment, sans rapport avec le NF Louvigny, formellement proche.

 

JG

Lovrix

Lôvrix, cf. Louvrex.

 

JG

Lovrix

zie Loverix.

 

FD

Low

Lowe(s): E. FN. 1. Ofr. lou: wolf. 1207 John le Lu,

Gloucester. – 2. E. low: kort. BN. 1284 William le Low, Lancaster (REANEY). – 3. Low(e) kan ook een geadapteerde spelling zijn (zonder umlaut) van Lôw(e).

 

FD

Low(e)

Löwen, Lowe(e(n)), zie Loewe.

 

FD

Lowa(e)g(i)e

Lowaige, Lowaise, zie Louage.

 

FD

Lowaertz

-ard, -art, -artz, cf. Louard.

 

JG

Lowagie

cf. Louage.

 

JG

Loward

-art(z), zie Lauwaert(s).

 

FD

Lowe

leeuw. Vgl. De Leeuw.

 

FD

Lowel

zie Louvau(x).

 

FD

Löwenberg

Loewenberg, Lo(u)venberg, Leuenberger, Leunenberg: Verspreide D. PlN Lôwenberg, Leuenberg. Vgl. Leeuwenberg. 1312 Conr. Leuwenberg, Herrenberg (BRECH.); 1485 Henricus Lovenberch, de Porco (MUL II).

 

FD

Lowens

Lowers, cf. Lauwens et Lauwers.

 

JG

Löwenstein

Loewen-, Loeben-, Leeuwe(n)stein, Leeuwenstijn, -styn, van Leuvensteijn: Verspreide D. PlN Lôwenstein (BW, SH). 1297 Joli, de Lewenstein (BRECH.); 1742-82 Claas Leverstein, Maassluis-Gent (PBG).

 

FD

Löwenwirth

Lowenweent, Lovenweent: BN van de ‘Wirt zum Lôwen’, de waard in het gasthof ‘In de Leeuw’.

 

FD

Lowet

cf. Louwet.

 

JG

Lowet(te)

zie Louet(te).

 

FD

Lowette

cf. Louette.

 

JG

Lowhay

cf. Lohay.

 

JG

Lowhay

zie Losseau.

 

FD

Lowickx

Lowijck, Lowikx, Lowyck, Louwyck. Formes néerl. de Lodewijk, fr. Louis.

 

JG

Lowie

Lowy, Lôwy; avec maintien de -s: Lowies, Lowis, sans doute aussi Lowist. 1265 «sainor Lowi Naveaz citain de Liège», 13e s. «Lowi de Weiz» CartValBenoît, 1279-81 «Lowis li Mesureres» ComptesMons, 1286 «Loy de le Porte» DettesYpres, 1289 «Lowis li Bolengiers» CensNamur, 1305-6 «Jehan Loy», 1310-11 «Jehan Lowis» Comptes­Mons, 1327 «Loy conte de Los et de Chiney» CartOrval, 1328 «Lowis de Pilechule» Guill-Liège, 14e s. «Lowis de Crotor» DénHesbaye, 1479 «Jacquemart Lowies» Silenrieux; for­mes anc. (et dans certains cas, adpatations néerl.) de Louis. Cf. aussi Loy (= Eloi).

 

JG

Lowie(s)

Lowis(t), zie Louis.

 

FD

Lowier

zie Lohier.

 

FD

Lowijs

Lowys, zie Louis.

 

FD

Lowikx

zie Lodewick(x).

 

FD

Lowis(t)

zie Louï’es.

 

FD

Lowry

cf. Lavry (sans doute de Laurens).

 

JG

Lowy

cf. Lowie.

 

JG

Lowy

zie Louis.

 

FD

Lowyck

zie Lodewick(x), Lauwick.

 

FD

Lox

V. HLOD.

 

EV

Lox

Variante de Loockx ; cf. Loux.

 

JG

Lox

zie Loock(x).

 

FD

Loxhar

Lu W. vorm voor Louchard. 1357 Balduinus le Loxhar, Voroux-Goreux (HERB., PSR 43).

 

FD

Loxhay

cf. Lohay.

 

JG

Loxhay

Lochay. Proven. ,,Bosquet du sieur HLOD ». N° 24l.

 

EV

Loxhay

zie Losseau.

 

FD

Loxhet

w. (Malmedy, Stavelot) Lohè, Lohez. 1512 «Jean Lohez» Xhoffraix/Bévercé, 1693 «le Louxhet» Lambermont; surnom: w. lohèt ‘petit verre de bienvenue’ DL; cf. aussi Lox­hay. – Dans un premier temps, J. Herbillon (NF malmédiens, 43) avait expliqué ce nom par w. liég. luskèt, w. malm. lûskèt, dérivé de l’anc. fr. louche, lat. luscus ‘louche’ FEW 5, 473b, en le rapprochant du NF Loxhart, cf. 1357 «Balduinus le loxhar» Voroux-Goreux, [avant 1400] «Loxhar de Rue» Waimes, [15e s.] «Renard le Loxhar» Malmedy.

 

JG

Loxhet

zie Louchet.

 

FD

Loy

au génitif: Loyen, Loyens. 1392 «Loy» = 1394 «Eloy» Ypres, 1429 «Eligius dictas Loy » Bois-le-Duc ; aphérèse de Eloei, fr. Éloi, cf. aussi Loeyen, Loeys, Looyens, mais aussi Lowi(e)s.

 

JG

Loy-

-aerts, -ens. V. HLOD.

 

EV

Loy(e)

Loi(e), Loyen(s), Loeyen, Looyen(s), Lo(o)ijen(s), Lojen, Loys, Loeys, Luy(ens), Lui: Patr. i. Uit Louis, Fr. vorm van VN Lodewijk. ± 1335 Loeys van Pouke, Poeke (DEBR. 1971); 1391 Loy le Ram = 1397 Loys le Ram; 1394 Loys dele Wiingarde= 1394 Lodewijc de le Wingarde, Ip. (BEELE); 1367 Loy Lours = 1368 Lodewijc Lours, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Looi, korte vorm van Elooi, HN Eligius. 1307 Loy de le Porte = Eloys dele Porte; 1386 Eloy le Wachtere = 1388 Loy le Wachtere, Ip. (BEELE); 1367 in hospitali beati Eligii = 1392 voer sente Loys; 1378 Eligius de Driessche = 1379 Loy van Driessch, Ktr. (DEBR. 1970); 1422 heere Jan loyen, Ktr. (DEBR. 1958); 1429 Eligius dictus Loy, Den Bosch (GOR.).

 

FD

Loy(e), van

zie van Loo, van Looy.

 

FD

Loyaerts

Mnl. loyaert: luiaard. BN. 1396 Gillis Loyaert, St.-Lievens-Esse (DE B.); 1406 Jan Croes diemen heet Loyaert, VB (PEENE); 1542 Lambrecht Loyaert, Tn. (AP).

 

FD

Loyaerts

Surnom: néerl. luiaard‘paresseux’.

 

JG

Loyal

Loyau. 1472 «Jehan Loyal», «Thery Loyal » DénChiny ; surnom : moy. fr. loyal, au sens de ‘fidèle; chrétien’ FEW 5,240a; corap. Léal et Féaux (= féal).

 

JG

Loyal

Loyau: BN Fr. loyal: loyaal, eerlijk. 1275 Pierron le Loial = Piérars li Loiaus, Baffe (VR i82v°); 1398 Jean Loyal, Laon (MORLET).

 

FD

Loyen

-ens, cf. Loy.

 

JG

Loyen(s)

zie Loy(e), Lodens.

 

FD

Loyer

-et, Loier: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hluth-har ‘beroemd-leger’: Chlodocharius (MORLETI). Vgl. Lohier. 1426 Gillis Loyhier, Dk. (PARM.).

 

FD

Loyer, (de)

de Loyers, Looijer, Loier, Luyers: BerN van de (leer)looier. Vgl. Dhuyvetter. 1328 was Truden Loijers, Ktr. (DEBR. 1971); 1393 Ihan Loiers erve, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Loyette

zie Louiet.

 

FD

Loyeux

Peut-être surnom, de w. loyeû, celui qui lie (les gerbes) etc.; sinon var. du précédent.

 

JG

Loyez

Loyer, Lohier. 1426 «Gillis Loyhier» Dunkerque; nom issu de l’anthrop. Chlodo-charius (Morlet I, 133), de germ. hluth-hari [FD].

 

JG

Loykens

Looijkens: Patr. Dim. van Looi. Zie Loy(e). 1306 Loikins Ghime, Ip. (BEELE).

 

FD

Loyman(s)

zie Looman(s).

 

FD

Loys(ch)

zie Luys.

 

FD

Loyson

cf. Loison.

 

JG

Loyson

Zie Loison.

 

FD

Loywyck

zie Lodewick(x).

 

FD

Loza

Zie Luzar.

 

FD

Lozange

V. Losange.

 

EV

Lozange

zie Losange.

 

FD

Loze

1. V. Loos et Looze. — 2. V. HLOD.

 

EV

Loze

s.d. «dominus Gerardus Loze», «per Gerardum Loze » ObitHuy ; p.-ê. var. de Loos, Looze.

 

JG

Loze

zie (de) Loos(e).

 

FD

Lozenbergh

cf. Loesberg et Losenberg.

 

JG

Lozenbergh

zie Lousberg.

 

FD

Lozet

1448 «Gerare Lozes» St-Hubert, 1677 «Gérard Losset» = 1681 «Gérard Lozet» Jodoigne, 1753 «Anna Maria Lozet» AntkSt-Hubert ; sans doute surnom : dérivé en -et de w. losse ‘badin, paresseux’ FEW 16, 480b, cj. Losse.

 

JG

Lozet

Lozé: BN. Dim. van Ofr. los: ellendig. Of van W. lusse: lui? 1272 Pires Losses, Bevekom; 1448 Gerare Lozes, St-Hubert; 1677 Gérard Losset = 1681 Gérard Lozet, Geldenaken (HERB.).

 

FD

Lozie

Zie Losier.

 

FD

Lozin

Afl. van Ofr. los: ellendig. Zie Lozet.

 

FD

Lozout

Proven. Loos (Loc. fr.), avec suff. -ont, d’orig. Synon. : Loser.

 

EV

Lubbeek, van

van Loubbeeck, Liebecq: PlN Lubbeek (VB): 1155 Libbeka (TW). 1299 Johannis de Lubeke, Bg. (VERKEST); 1340 Henricus de Libbeke,Tn.(C.BAERT); 1366 Lambertus de Libecke; 1367 Joh. de Lybbeke, Borgloon (HERB.

1947,7l)-lubbe(n), Lubsen, Lube: Patr. i. Korte vorm en afl. van

Lubber. – 2. Zie Lobbe(ns).

 

FD

Lubber(s)

Lübbert, Lubbersen, Lubber(d)ing: Patr. Germ. VN Lûbbert: leud-berht lieden-schitterend’: Leu(t)bertus (MORLET I), d.i.

Liebrecht; of Lodebert, zie Lobbens. 1338 Joh. Lubberti, Hannover (BRECH.); 1414 Lûbbert Gherijts zoens erve, A’dam (NHC); 1420 Henri Lubertzoen,H(CCHt).

 

FD

Lubcke

Lubke. Probabl. de l’anthrop. germ. Lubbiko (Först. 1021).

 

JG

Lubeck

Soit nom d’origine: Lubeck (All.), soit var. du précédent.

 

JG

Lübeck

Lubeck: PlN Lübeck (SH).

 

FD

Lübke

Lub(c)ke, Lubcke: Patr. Lubbeke, Ndd. dim. vanVNLubbe, Lûbbert. 1469 Clawes Lubbeke, Oldenburg (BRECH.).

 

FD

Lublin(er)

PlN Lublin in Polen.

 

FD

Lubrez

Peut-être nom issu de l’anthrop. germ., cf. 1282 «Lubrecht fi Friden» DettesYpres.

 

JG

Lubrez

Wellicht spelling voor Lebret: de Breton.

 

FD

Luc

Lucas(sen). Lucas. N. de bapt. d’orig. helléniq. N° 106. Lucke, Luckx, Lucq.

 

EV

Luc

Lucq. 1564 «Lucq de Boussult» Ladeuze, 1616 «Lucq Révélait» PrincipChimay, 1622 «Gérard Luc» BourgNamur, 1753 «Jean Lucq» Sart-en-Fagne; prénom Luc, nom de l’apôtre et évangéliste. – Parfois aussi nom d’origine: Bois-du-Luc, à Houdeng-Aimeries (Ht) et plusieurs topon. Luc < lat. lucus ‘bois sacré’, cf. 1286 «Willaumes dou Luc», «Adans li fms Obert dou Luc» CartBinche. – Cf. également 1266 « Watier Luke Dore» Chartes-Hainaut.

 

JG

Luc

Zie Luyk(s).

 

FD

Luca

Lucas, w. liég. Lucas’, w. nam. Lucas’, Lucase, Lucasse, génitif néerl.: Lucassen. 1356-58 «Lucas de le Kavée» PolyptAth, 1478 «Lucas Lorre» Ladeuze, 1524 «Valentin Lucas», 1526 «Lucas Berthollet» Bourg­Namur, 1528 «la vefve Lucas» DénHouffalize, 1625-27 «Jan Lucas», 1633 «Nicolas Lucas» émigrés en Suède; forme savante du prénom de l’apôtre Luc; cf. aussi Luyck.

 

JG

Lucardie

Spelling voor Lecordie(r); zie Cordier. Vgl. Lufiacre (voor le/lu)? Of It. FN Lucardi?

 

FD

Luch-

-en, -tens. V. LEUD (Leuk).

 

EV

Luchantré

zie de Canter(e).

 

FD

Luchart

zie Louchart.

 

FD

Luchen, (van)

van Luchene, van Luchène, van Lucchene, van Luggene, van Luechene, (van) Luchem: PlN Luchen in Mierlo (NB), Luchem (NRW). 1256 Gerardi de Lugene = 1264 G. de Luchene, Aken (CVD); 1436 stede Heindericx van Luchen, Ip. (SOETE); 1544 Matheeus van Luchghene, Zwevezele (KWII).

 

FD

Luchie

Lossie. Probabl. prénom fém. Lucie < lat. Lucia, cf. 1747 «Lussie de Bergue» Thy-le-Bauduin; cf. aussi Lucy.

 

JG

Luchie

Luchies, Lussie, Lussis, Lucy, Louchy, Lochie, Lossie, Loc(h)y, Lossy, Lachi(e): Metr. Lat. HN Lucia < Lat. lux: licht. 1362 Yde van den Houtvinne filie Lossien = 1373 Yde de Houtvinne filie Lucie, Tn. (ROEL. 1951); 1398 Lussie Smaerscals, Ing.; 1398 Lossie van den Keere, Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Luchier

Luchie, Lhussier, -iez, Lussier, -ie(z), Luciez, Lucyer, Lucieer: BerN Ofr. huchier: timmerman, meubelmaker. 1396 Jacob Baert huutsier, Ip. (BEELE); 1404 Pierre le Huchier, Offémont (MORLET); 1782 Ph. Lucier, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Lucht(e)

zie (de) Lichte.

 

FD

Luchte

Luchtens, Luchtmans. Sans doute sur­nom: moy. néerl. lichte, luchte ‘léger, frivole’.

 

JG

Luchtens

zie Lutgen(s).

 

FD

Luchtmans

zie Lochtmans.

 

FD

Lucidarme

-arne. NF attesté dans la région d’Aubers et Estaires (Nord) depuis 1560 (GeneaNet); nom de dignité que Dupas 230 propose d’expliquer par / ‘huissier ou / ‘huchier d’armes, dans un tournoi ; toutefois, à l’anc. fr. huchier ‘appeler, publier à haute voix’ corres­pondent généralement des formes picardes hu-quier, huquer FEW 4, 504b, comp. aussi (avec agglutination de l’article) moy. fr. lucheran ‘hibou’ id., 505b.

 

JG

Lucidarne

Lucidarme: Uit louche-darne: slikt vismoten? Vgl. Loucefeve, Loucepoiez ‘louche fèves, pois’ (BOUGARD)? Of l’huchier d’armes: die de wapens afroept bij een toernooi (DUPAS 230)?

 

FD

Lucieer

zie Luchier.

 

FD

Lucien

Lucian, Luciano, -i: Patr. Fr. en It. vormen van Lat. HN Lucianus. 1457 Margriete Lucien, Her. (DERCON).

 

FD

Lucien

Prénom Lucien < lat. Lucianus, saint martyr des 3c-4e s.

 

JG

Luciez

zie Luchier.

 

FD

Lucion

N. de bapt. Dimin. de Lucien. N° 106.

 

EV

Lucion

Patr. Afl. van VN Lucien.

 

FD

Lucius

1. Patr. Lat. HN Lucius. – 2. Humanisten-naam. Latinisering van Lutz = Ludwig. Lucius was b.v. de humanistennaam van Ludwig Lutz (1577-1619) (BRECH.).

 

FD

Luck(e)

Lück(e): Patr. D. vorm van de Germ. VN Ludeke. Soms Lucas. 1443 Lucke Kuneman, Halberstadt (BRECH.).

 

FD

Luck(x)

Lucq, zie Luyks.

 

FD

Luck, van

zie van Luyck.

 

FD

Lucke

Luckx, Lucq. 1. V. Luc. — 2. V. LEUD.

 

EV

Lucker

Lücker, au génitif: Luckers, Lukers ; composé: Luckermans. Peut-être du moy. néerl. luken ‘éplucher, teiller (le lin)’.

 

JG

Lucker

Lücker: Patr. D. Germ. VN leud-ger ‘lieden-speer’: Leudgarius (MORLET I). 1460 Lucgerus der Ehenhem, Elzas (BRECH.).

 

FD

Lückerath

Luckerath: PlN Luckerath (NRW). 1661 Joh. Luckenrath, Eifel (BRECH.).

 

FD

Luckermans

Lukermans: Var. van Lokermans.

 

FD

Luckers

Lukers: 1. Gen. van D. Lucker. – 2. Gen. van De Luy(c)ker.

 

FD

Luckett

zie Luquet.

 

FD

Luckmans

Luckman: Patr. Afl. van VN Luc of van Lucke.

 

FD

Luckner

Lückner. Sans doute surnom: all. Lügner ‘menteur’.

 

JG

Luckner

Luckner: Afl. van D. PlN Lucke: opening, smalle doorgang.

 

FD

Lucktens

zie Lutgen(s).

 

FD

Luckx

cf. Lux.

 

JG

Lucq

cf. Luc.

 

JG

Luctkens

zie Lutgen(s).

 

FD

Lucullus

De l’anthrop. lat. Lucullus, comme surnom de gourmet, d’épicurien; ou bien nom d’enfant trouvé [MH].

 

JG

Lucullus

Patr. Lat. VN Lucullus.

 

FD

Lucy

zie Luchie.

 

FD

Lucyer

zie Luchier.

 

 

Luddens

Ludding: Patr. Afl. van VN Ludwig.

 

FD

Lude(s)

zie Lode.

 

FD

Lüdecke

zie Lutgen(s).

 

FD

Luder

Luder(s), zie Luther(s).

 

 

Ludewig

cf. Ludwig.

 

JG

Ludewig(s)

zie Lodewick(x).

 

FD

Ludgen

Ludik, zie Lutgen(s).

 

FD

Ludic

V. HLOD.

 

EV

Ludikhuize

-huyze: PlN Ludinghausen (NRW). 1531 Anthonius Ludinchusen, Munster (MULIV).

 

FD

Ludikhuize

Proven. ,,Maison du sieur Lodwijk »  ou ,,de Lo Dijk » (Dép. Steenkerke).

 

EV

Ludinant

Luidinant. Var. de néerl. luitenant ‘lieutenant’, cf. Lieutenant.

 

JG

Ludinant

zie Lieutenant.

 

FD

Ludioff

Ludiow, Lütolf: Patr. Germ. VN Ludolf. Zie Lulof.

 

FD

Ludivig

zie Lodewick(x).

 

FD

Ludmann

Patr. Afl. van Germ. VN met Lud-, zoals Ludolf, Ludwig. 1453 Henrich Ludemans, Hannover (BRECH.).

 

FD

Ludovic

cf. Ludwig.

 

JG

Ludovic(i)

-icy, Ludowig, zie Lodewick(x).

 

FD

Ludovicy

Génitif lat. (Ludovicus) du prénom Louis.

 

JG

Ludovik

V. HLOD.

 

EV

Ludtke

zie Lutgen(s).

 

FD

Ludvig

-wich, -wig(s), zie Lodewick(x).

 

FD

Ludwig

 

/Lode(wijk). Zie Lüdecke. Vgl. D. Lüdeckens, dat (met d-syncope) in het Ndl. aan Luikens beantwoordt.

 

FD

Ludwig

-igs, Ludewig, Ludovic, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. hlod-wig > Louis.

 

JG

Ludze

zie Lots.

 

FD

Luechene, van

zie (van) Luchen.

 

FD

Lueck

zie Luyk(s).

 

FD

Lueken

zie Luiken(s).

 

FD

Luel

zie Louvau(x).

 

FD

Luen

Peut-être nom d’origine: Loën, w. Iwène, à Lixhe (Lg).

 

JG

Luerquin

1. V. LEUD. — 2. V. Lorquin.

 

EV

Luerquin

cf. Lurkin.

 

JG

Luerquin

zie Lorquin.

 

FD

Lues

Loes, zie Lhoest.

 

FD

Luetkemann

Patr. Afl. van Lüttke; zie Lutgen(s).

 

FD

Luey

1519 «Mathis Lucy» BourgNamur; nom d’origine: Lucy (Aisne, Marne, etc.) ou bien var. de Lucie, cf. Luchie.

 

JG

Luf(f)in

zie Loffens.

 

FD

Luff

Luffin, Lufin. 1714 «François Luffin» Nivelles, cf. aussi 1690 «Claude Luflin» BourgNamur; p.-ê. dérivé avec aphérèse, de Roelof (Rodolphe), cf. Loffens, ou bien nom issu de l’anthrop. germ. Luffo (Fôrst. 1063).

 

JG

Luff

Patr. Germ. bakernaam Luffo (Fm.) bij een VN zoals Ludolf. Zie ook Luffin.

 

FD

Luffelen, van

van Leuffel(en): PlN, door diss. < Van Nuffel(en) (vgl. Van Lerius < Valerius). 1535 Jan van den Luffele, Mech.; 1579 Adriaan van Luffele, Westerlo (AP).

 

FD

Luffin

V. LEUD.

 

EV

Lufiacre

Grafie voor Lefîacre (vgl. Lucardie). Patr. HN Fiacrius. Fr. FN Fiacre (DNF).

 

FD

Luftman

zie Lochtman(s).

 

FD

Lug-

-aric, -en, -s. V. LEUD (Leuk).

 

EV

Lugan(d)

PlN Lugan (Aveyron, Tarn).

 

FD

Lugen

Lugens, -entz. Probabl. à rapprocher de 14e s., 1425 «Luge», prénom, fém. à Liège, cf. aussi 1464 «Johan Lugette le marexhal» GuillLiège.

 

JG

Lugen(s)

-entz, -es: Metr. Vrl. VN 1425 Luge, Luik (HERB.). Bakervorm van Germ. VN Lutgard. Vgl. D. Lugelin.

 

FD

Luggene, van

zie van Luchen.

 

FD

Lugghe

zie Logghe.

 

FD

Lugil

Lugli: 1. Patr. Dim. van Ludwig. VN 1253 Lugelinus, Mainz. – 2. Metr. Dim. van Lutgard. 1320 Claus Lugli, Villingen (BRECH.). Vgl. Lugen.

 

FD

Lugtmeijer

Lu(e)gmeier: boer, meier van een Lueg: verborgen plaats, holte, hol (BRECH.). PlN in Tirol.

 

FD

Luhr

Lühr(mann), Lurmann: D. PlN Lur, Lür: hoogte, hoog veld of bos (BRECH.).

 

FD

Lui

zie Loye.

 

FD

Luib

Patr. Korte vorm van een Germ. VN

 

FD

Luickfasseel

cf. Luyckfasseel.

 

JG

Luickfasseel

zie Luikfasseel.

 

FD

Luickx

cf. Luyck.

 

JG

Luickx

zie Luyk(s).

 

FD

Luidens

Luyens: Patr. Vleivorm van een Germ. lied-naam. Vgl. 1556 Hans Luydinckx, Wilmarsdonk (AP).

 

FD

Luidinant

cf. Ludinant.

 

JG

Luidinant

V. LEUD.

 

EV

Luidinant

zie Lieutenant.

 

FD

Luijk, van

zie van Luyck.

 

FD

Luijn, van

Limburgs hypercorrect voor Van Loen.

 

FD

Luijpen

zie Luyben.

 

FD

Luijs

Luys(ch), Loys(ch), Luyce, Luyssen: 1. Patr. < Loïs, Fr. Louis. Vgl. Luysmans. 1369 Jan Luyce, Jan Luys sone was, Aw. (CLEMEUR); 1445-8 Henneken Luys Jan Luys zoen, Wilmarsdonk (MNT 73). -2. In Limburg is Luys een veldnaam: hooiland. 1594 den Luijss bampt, Bocholt; 1634 Lenaert Belien = 1640 Lens op den Luijs; 1640 Jan op den achtersten Luijs = 1656 Jan Belien; 1667 Heijn Belien = Hendrick Luijs; 1768 Petrus Luijs = Peter Billen, Bocholt (Limburg 1975,221-2).

 

FD

Luiken(s)

Luyken, Lueken: Patr. Ludekin/Ludiken, dim. van een leud- of hluth-naam (Ludolf,

 

FD

Luikfasseel

Luickfasseel, Luycfasse(e)l, Luyckfasse(e)l, -fazeel, -rasseel, -fessel, -vanzeel, Luykfasseel: Zinwoord: Mnl. luken: toedoen, dichtknijpen, sluiten. Mnl. fasceel: bos, takkenbos. BerN: die de houtbundels dichtbindt.

 

FD

Luilcke, van den

Verhaspeling (NF!) van Van den Bulcke.

 

FD

Luingne

Nom d’origine: Luingne (Ht).

 

JG

Luipaert

zie Luypaert.

 

FD

Luis(s)ier

zie Lhuissier,

 

FD

Luiset

zie Louiset.

 

FD

Luisier

Lussier, Lussiez. 1330 «Piètre Luissier» ComptesMons; nom de profession: fr. huissier, cf. Lhu(i)ssier.

 

JG

Luite

Luites, Luitz. Hypocor. de Luitgaarde, cf. Luten.

 

JG

Luiten

zie Luyten(s).

 

FD

Luitgaarden, van de

zie Luytgaerens.

 

FD

Luiting

Luyting: Patr. Afl. van Germ. leud-naam; vgl. Luyten(s).

 

FD

Luits(z)

Luites, zie Luyts.

 

FD

Luitwieler

zie Luttwiller.

 

FD

Luk

Zie Luyk(s).

 

FD

Luka

Lukas(se), Lukac(s), zie Lucas.

 

FD

Lukermans

zie Luckermans.

 

FD

Lukers

cf. Lucker.

 

JG

Lukers

zie Luckers, de Luy(c)ker.

 

FD

Lukkesen

zie Lucas.

 

FD

Luks

zie Luyk(s).

 

FD

Luksberg

PlN Var. van Luksenberg? Of Loksbergen (L): 1141 Loxberge.

 

FD

Luksen- 

-berg. Proven. Loksbergen (Loc.)-Luksemburg.    Proven.    Luxembourg (Ancien duché et Loc.).

 

EV

Luksenberg

Wsch. var. van Luksenburg. Burg- en bergnamen werden vaak verward.

 

FD

Luksenburg

PlN Luxemburg (GH).

 

FD

Lul(le),van

de Lulle, van Lil: Var. van Van Lil of van Delille? 1517 Piètre de Lulle, Herne; Jan de Lui; 1574 Pieter de Lui; 1620 Adriaan van Lil; 1716 Philippus van Lui, Gb. – Lit.: A. VAN LUL, Van

LullVA 1962,19-40,241-257.

 

FD

Luliet

zie Oeuillet.

 

FD

Lulle, de

1. Lees Delulle: del Huile, vertaling van Van Huile. 1393 J acop dele Huile, Pittem (DEBR, 2000). – 2. Zie Van Lul(le).

 

FD

Lullier

Lully, zie Lhuilier.

 

FD

Lulof(s)

Patr. Germ. VN hluth-wulf ‘beroemd-wolf: Chlodulfus (MORLETI). D. Ludolf. 1286 Ludolve, Dordrecht (CG); 1398 Ludolf Oedwijns soen, Beverwijk(NHC).

 

FD

Lülsdorf

PlN in Niederkassel (NRW).

 

FD

Lulsens

V. LEUD (Leu).

 

EV

Lulsens

Wsch. regressievorm van Lussens.

 

FD

Lultz

NF all. obscur.

 

JG

Lumanne

Spelling voor Lemanne : Léman.

 

FD

Lumay

Lumaye, cf. Loumaye.

 

JG

Lumay(e)

Loumaye, Lumey: PlN Lumay (WB), Ndl. Lummen. 1379 E. de Lumaigne (SLLIV); i8e e. Ingel Loumay, Waas (VAN G. VII).

 

FD

Lumay(e)

Proven. (Zertrud-) Lumay (Loc).

 

EV

Lumba

cf. Lomba.

 

JG

Lumba

zie Lombaert.

 

FD

Lumbee(c)k

zie van Lombee(c)k.

 

FD

Lumeau

cf. Lumia.

 

JG

Lumeau

Lumia: Wellicht var. van Fr. FN Lhomeau, zoals Lhommel dim. van orme: olm, iep. lumen(s), zie Lummens.

 

FD

Lumeau

Sans doute NF importé de Vendée ou du Loiret (GeneaNet), où il semble d’origine toponymique : l’ umeau, var. de l ‘ormeau (Morlet 642).

 

JG

Lumen

Lummen, au génitif; Lumens, Lummens. Var. de Lommen(s); ou bien nom d’ori­gine: Lummen (Lb), Lummen = Zétrud-Lumay (BrW), Lumen, à Flobecq (Ht), etc.

 

JG

Lumen

Lummens. Proven. Lummen (Loc).

 

EV

Lumey

zie Lumay(e).

 

FD

Lumière

Profess. 1. H. chargé du ser­vice  de  l’éclairage  de  l’église  ou

d’un autre lieu public. — 2. Porteur de flambeau. V. Flambeau, Flamme. Synon. : Limière.

 

EV

Lummen(s)

Lumen(s), Lümes, Lommen(s), Lomme: 1. Patr. < Germ. VN zoals Leudemar, Leudemond of Hlodmar. 1389 Jannes Lomme = 1429 Jan Lumme=Jan Lummen = 1448 Jan Lommen, Diest(VdP); 1517 Jan Lummen, Lo (CRAEYE). – 2. PlN Lummen (L) (evtl. WB). 1433 Henric van Lummene, Diest (VdP); 1624 Jan Lummen, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Lummerzheim

Nom d’origine: Lommersum (AU., entre Cologne et Aix).

 

JG

Lummerzheim

PlN Lommersum bij Keulen (NRW): 1222 Lumersheim (TW).

 

FD

Lun-

-e, -el, -in. V. LEUD (Leun).

 

EV

Lundberg

Proven. Lindeberg. ,,Colline  du tilleul ».   (Dép.  Zulte).

 

EV

Lunden

Proven. Lunden (Loc.). (N° 79 in fine : confusion : « et /). V.

le suivant.

 

EV

Lunders

zie Loeners.

 

FD

Lundström

Scand. PlN: rivier in een bos.

 

FD

Lundy

1. N. de circonst. Lundi, jour  de la naissance. N° 301. — 2. V.

HLOD.

 

EV

Luneau(t)

PlN Luneau (Allier, Hérault) (DNF).

 

FD

Lunebach

Nom d’origine: Lunebach, près de Prüm (All).

 

JG

Lünebach

Lunebach: PlN (RP).

 

FD

Lunenburg

PlN Lûneburg (NS).

 

FD

Lunis

cf. Leunis.

 

JG

Lunis

zie Lonys.

 

FD

Lunken

Lunkes, zie Loontje(n)s.

 

FD

Lunquich

zie Longuich.

 

FD

Luns

Zie Loonen(s).

 

FD

Lunskens

Lunssens. Peut-être var. de Lenssen(s).

 

JG

Lunskens

zie Loontje(n)s.

 

FD

Lunssens

zie Loonen(s).

 

FD

Lupant

NF de la région montoise, attesté à Hyon et Cuesmes depuis 1684 (GeneaNet), d’origine incertaine; p.-ê. dérivé de Luppe, hypocor. de Luprecht (Vincent 68), ce qui est douteux, ou bien, éventuellement, surnom à rapprocher du part, présent d’anc. fr. louper ‘se livrer à la boisson’ Gdf [MH].

 

JG

Lupant

Zie Liban(t).

 

FD

Lupcin

Lupsin, w. nam. Lup’cin, Lipsin. 1449 «Lupechin bastart Lupechin Daisse» Aides-Namur, 1515 «Lupecin de Lustin», 1530 «Lup­sin de Venat», 1556 «Jehan Lupsin», 1598 «Lupsin de Bothey» BourgNamur, 1602-3 «Anne Lupsin», «Léonard Lipsin» Terriers-Namur; sans doute dérivé en -ecin du thème de Lib(ert); saint vénéré à Lustin (J. Herbillon, NTN n° 25. Le nom de saint Lupicin).

 

JG

Lupcin

zie Lipsin.

 

FD

Lupo

Loupo(t): Patr. Wellicht < Liebrecht; vgl. de Fries-Gron. vormen Lubbe, Luppe, Luppo (V.D.SCHAAR). 1311 Luppo dictus Luppeken Haveloes, Den Bosch (ONB). Of < Lipo, Philippot. Vgl. Luppens = Lippens. 1401 Jacop Lupots huus = 1418 Jacop Lupoots huus, Bg. (SIOEN).

 

FD

Luppe(n)s

Luppus, zie Lippens.

 

FD

Luppen.van der

Var. van Van der Lippe, met ronding van de i voorp (vgl. Luppens)? Of var. van Ndl. FN Van der Lubben ?

 

FD

Luppens

cf. Lippens.

 

JG

Luppens

V. LEUD (Leu).

 

EV

Lupsen

-sin, zie Lipsin.

 

FD

Lupsin

cf. Lupcin.

 

JG

Luque

zie Luyk(s).

 

FD

Luquet

Luckett: 1. Patr. Dim. van VN Luc, HN Lucas.

 

FD

Luquiser

P.-ê. var. de Lockefier, Locufier, s étant lu pour f comp. Toufsaint pour Toussaint [JL, NFw],

 

JG

Luquiser

V. Loquifer.

 

EV

Luquiser

Vertaling < Lockefeer. Fr. fer = ijzer.

 

FD

Lur-

-kin,  -quin.  V.  LEUD  (Leu).

 

EV

Lur-

Thème tiré de Leurant, var. de Laurent, cf. aussi le thème principal Leur- (comme pour ce dernier, le thème pourrait parfois être celui de Hloderich, cf. Leuris).

Dérivés: Lurkin, Lurquin. 1472 «Paulus Lurquin», 1478 «Gérard Lurquin» Presles, 18e s. «Joseph Lurkin» Dorinne; dimin. en -kin, comp. Leur-, Leurquin. – Lurot. 1633 «Louis Luro» émigré en Suède. – Lurson. Dérivé en -eçon du thème Lur-, cf. Lorson et 1345 «Laurentius Lorechon» Fosses-la-ville; un surnom est toutefois envisageable: w. liég. lurson ‘hérisson’ FEW 3, 238, ALW 8, 99a.

 

JG

Luremonde

Lur(e)monte: W. diss. van Ruremonde, PlN Roermond (NL).

 

FD

Luremonde

Luremonte, Lurmonte. Forme dissimilée de Ruremonde (P.-B.), nom d’ori­gine.

 

JG

Lurge

Lurge, Lurje: Patr. Dim. van VN Laurentius. Vgl. Lurkin.

 

FD

Lurgen

Lürgen. Peut-être de l’anthrop. germ. hlod-rich (Lindemans 45); cf. Leuris.

 

JG

Lurin(c)x

zie Laurin.

 

FD

Lurkin

Lurquin, cf. Lur-, Leurquin.

 

JG

Lurkin

zie Lorquin.

 

FD

Lurmann

zie Luhr.

 

FD

Lurmonte

zie Luremonde.

 

FD

Luron

Leluron (NF verviétois). 1673 «Pierre Lurond [= Lerond?]» BourgNamur, 17e-18e s. «Leluron» Petit-Rechain; surnom: moy. fr. luron ‘joyeux compère, bon vivant’ FEW 5, 463b.

 

JG

Luron

Lurot: BN Fr. luron: vrolijke kerel.

 

FD

Lurot

Lurquin; Lurson, cf. Lur-.

 

JG

Lurquin

zie Lorquin.

 

FD

Lurson

Le(u)rson: Patr. Afl. op -eçon van VN Laurent. Zie Lorson 1.146 e. Leurchon, Broekburg (DUPAS 47).

 

FD

Lus

Luss- -an, -on. V. LEUD (Leuz).

 

EV

Lus(se)

Lussens: Patr. Germ. VN hluth-so: Luzo (MORLET I). Vgl. Lots, Luts. 1365 Lusse de Strepy; Jehan Lusse (J.G.).

 

FD

Lusiau

 (NF de Charleroi). Probabl. surnom: moy. fr. luisiau, w. (Namur, Charleroi) lûja ‘cercueil’ FEW 5, 390b.

 

JG

Lusiau(x)

zie Luzar.

 

FD

Lusignan

Nom d’origine: Lusignan, nom de localité et d’ancien fief (Vienne, Charente-Maritime, etc.).

 

JG

Lusignan

PlN (Vienne, Char.-Mar….).

 

FD

Lussaert

zie Louchard.

 

FD

Lusschentier

zie Esschentier.

 

FD

Lusse

au génitif néerl. : Lussens. 1365 «Lusse de Strepy», «Jak. Lusse corduanier», «Jehan Lusse corduanier et arbalestrier» TailleMons; p.-ê. de l’anthrop. germ. hlod-wig (Louis) ou hlod-so, cf. aussi Lousse. « Dérivés: Lusson. – Lussot. Du thème de Lusse ou de Lucien. – Cf. aussi 1623 «Matthis Lusset», 1625 «Johan Lusset (de Virelles)» émigrés en Suède.

 

JG

Lussie

zie Luchie.

 

FD

Lussie(r)

-iez, zie Luchier.

 

FD

Lussier

Lussiez, cf. Luisier.

 

JG

Lusson

Lussot: Patr. Afl. van VN Lucien. Lusson kan door ass. < Lurson worden verklaard.

 

FD

Lust

[aussi nom issu de l’anthrop. germ. Lusto (Först. 1066)]. Surnom: néerl. lust, all. Lust ‘plaisir, divertissement’. m Composé avec -man(n) : Lustmann.

 

JG

Lust

Lustig, Lustman. Car. mor. ,Joie, joyeux ». N. d’H. joyeux. N°

286.

 

EV

Lust, (de)

BN voor een lustig man of voor iemand die zich aan de lusten (eten, drinken…) overgaf. Vgl. Lustig, D. Lust, Lust(ig)mann (BRECH.). 1377 Heine Lust, Rumbeke (SOETE); 1565 Matheus Lust, Gistel-Bg. (PARM.).

 

FD

Lustbader

BerN van een badmeester, exploitant van een ‘badstoof of badhuis. Wijst ‘lust’ op de reputatie van de badhuizen?

 

FD

Lusten(h)ouwer

D. FN Lustnauer < PlN Lust(e)nau

(BW,Vorarlberg).

 

FD

Lustgarten

D.PlN: lusthof.

 

FD

Lustig

BN naar het lustige, vrolijke karakter. 1377 Jehan de Lustigghe, Ip. (PSM); 1396 Gillis de Lusteghe, Kerksken (DE B.); 1399 Jacop de Lustighe, Bg. (SIOEN); 1698 J. F. Lustig, Marburg

(MULVII).

 

FD

Lustman(n)

Zoals D. Lustigmann BN voor een

lustig, vrolijk man.

 

FD

Lustygier

zie Lotigie(r).

 

FD

Lusyne

zie De Lessine(s).

 

FD

Lut-

-an, -end, -gen. V. LEUD.

 

EV

Lut(h)ringer

Luttringer: Lothringer: Lotharinger, uit Lotharingen.

 

FD

Lut(t)un

zie Luton.

 

FD

Luta(ert)

zie Lotar.

 

FD

Lutanie

zie Lettanie.

 

FD

Lutaster

16e-18e s. «Lutaster» Verviers, Petit-Rechain;   nom  d’origine:  Lutaster, jadis Lautaster, à Thimister (Lg) (BTD 3,63).

 

JG

Lutaster

PlN in Thimister (LU) (J.G.).

 

FD

Lutel

NF de la région de Floreffe, p.-ê. origi­naire de l’Aube où il est attesté massivement aux 17e et 18e s. (GeneaNet); très probabl. nom détoponymique d’après anc. fr. Intel. dimin. en topon. de lut ‘fange’ FEW 5,477b, que l’on retrouve notamment dans le topon. Lutiaux, Lutta à Rêves et Renlies (air. Thuin), 13e s. «Lutel» (Carnoy, ONCB 424) [avec la collab. de Ch. Mytskos].

 

JG

Luten

Luthen; dimin: Lutgen, w. (Bastogne) Ludjèn’, au gén.: Lutgens, Luttgens, Lüttgens. Hypocor. de Luitgaarde; cf. Luite, Luylen.

 

JG

Luten(s)

zie Luyten(s), Luttens.

 

FD

Luter

Luther, Leuther, au génitif: Luters, Luthers. 1213 «Lutherus de Are», «Luthero» CartValDieu; dérivés néerl. de l’anthrop. germ. hlod-hari, cf. Lothaire.

 

JG

Luteraan

Joodse familie. David Levie. Louteran (vader van) 1778 Joseph Levi Louteraan, Zwolle (vader van) 1819 Berend Luteraan, Zwolle (PDB).

 

FD

Luteyn

zie Lutin.

 

FD

Lutgen(s)

cf. Luten.

 

JG

Lutgen(s)

Lutgen(s), Lutge, Liitje, Lutje, Lutje(n)s, Ludgen, Lùttgen(s), Luttgens, Luttiens, Ludecke, Ludik, Lut(t)ke, Liittke, Ludtke, Luctkens, Lucktens, Luchtens: Patr. Dim. van Germ. leud-naam, zoals Lie(d)boud, Lie(d)brecht of van een hluth-naam, zoals Ludolf, Lodewijk/Ludwig, Lodebrecht, Luther. 1258 Ludeko niger = Ludolphus niger, Hb.; 1314 Joh. Ludeken = 1316 Joh. Ludolfi, Brunswijk; 1460 Ludolphus Ludeke = Lutteke Ludeke, Bodenwerder; 1457 Gottfried Liitke = G. Luttike, Westf. (BRECH.); 1613 Ren. Lutkens sone, Hb.; 1618 Hendrik Lutgens, Keulen-Aw. (AP).

 

FD

Luth-

-ers, -i, Lutte, Luttgens, Lutz, Luwaert, Luwen, Luyck(x).   V. LEUD.

 

EV

Luthen

cf. Luten.

 

JG

Luthen

zie Luyten(s).

 

FD

Luther(s)

cf. Luter(s).

 

JG

Luther(s)

Luter(s), Lutter(s), Lutter, Luder, Lüder(s), Loeters: Patr. Germ. VN hluth-hari ‘beroemd-leger’: Hlotarius (MORLETI). Vgl. Lothaire. Hertoghe Luder von Sassen den me Lotarius ok het; 1262 Henricus filius Luderi, Hb. (BRECH.); 1695 Frans Luethers, Stadtlohn NRW (vader van) Gijsbert Luethers (vader van) Dirk Loeters = Lutters (vader van) « 1818 Gradus Loeters, Didam (PDB).

 

FD

Luthereau

Leuthreau: Patr. Dim. van Luthier, Rom. vorm van Luther (zie i.v.).

 

FD

Lutin

Luttin, Luteyn, Luteijn: 1. Fr. lutin; dwerg, kabouter. Vgl. Cobbaut. 1384 Perre Lutin (MORLET); 1724 Thomaes Luthein; Th. Luthin, Gullegem (COUSS.). – 2. Patr. Zie Luttens.

 

FD

Lutin

Surnom : moy. fr. lutin, w. liég. lutin, aussi ‘enfant espiègle’ FEW 7, 98a, cf. également le suivant.

 

JG

Lutje

-je(n)s, -ke, zie Lutgen(s).

 

FD

Lutjeharms

Patr. Dubbele VN. Zie Lutgens en Harms(en).

 

FD

Lutman

Patr./Metr. Afl. van een Germ. hluth-naam.

 

FD

Lutolf

zie Ludloff.

 

FD

Luton

Comme le précédent, surnom: w. hutois lûton ‘nain fabuleux’, pic. luton ‘mauvais génie’, w. nam. nûton ‘lutin’ FEW 7, 97a;c/ aussi Lutun.

 

JG

Luton

Louton, Lut(t)on: Ofr. luiton: dwerg, kabouter. Vgl. Lutin. 1249 Ghillebers Luitons, Atrecht (NCJ).

 

FD

Lutringer

zie Luthringer.

 

FD

Luts(ch)

zie Lots.

 

FD

Lutsen

Wsch. spelling voor Liitgen, met erg palatale uitspr. vang, zoals in het Rijnland.

 

FD

Lutte

au génitif: Luts, Luttes, Lutz. Hypocor. de Luitgaarde, mais Luts, Lutz peut aussi représenter Lud(wig) (cf. Lindemans 51).

 

JG

Lutte

Patr. Germ. bakernaam Lutto; zie Luttens.

 

FD

Luttenberg

PlN Leutenberg (BEI). 1250 der Liutenberch, Isny (BRECH.).

 

FD

Luttens

Luten(s): Patr. < Luttin, vleivorm van Lutto, bakervorm van een Germ. hluth-naam, zoals Hludbert/Lodebert (KALBOW). 1398 Jan Luttin, Bellegem (DEBR. 1970).

 

FD

Lutter(s)

Lutter, zie Luther(s).

 

FD

Luttermann

zie Lauter(s).

 

FD

Luttgen(s)

Luttiens, Luttke, zie Lutgens.

 

FD

Luttin

zie Lutin.

 

FD

Luttringer

zie Luthringer.

 

FD

Luttwiller

Luitwieler: D. FN Lùtwiler, Leutw(e)iler < PlNLeutwil(CH). Lutz(e), zie Lots.

 

FD

Lutun

Luttun (NF de la région de Comines). Peut-être var. de Luton, cf. anc. fr. luitun FEW 7, 97b.

 

JG

Lutzemburg

Stad of Hertogdom Luxemburg.

 

FD

Luuberg

PlN Luberg(BEI).

 

FD

Luuk

zie Luyk(s).

 

FD

Luwaert

zie Lauwaert(s).

 

FD

Luwel

Var. de Louvaux [FD]?

 

JG

Luwel

zie Louvau(x).

 

FD

Lux

Luckx. 1265-66 «sire Lux = Lucas liTon-loiers», 1281 «Jehan Lux», 1285 «Lux Jaspers», 1287 «Lux li Leus, li tonderes» DettesYpres ; hypocor. de Lukas (cf. la men­tion de 1265-66) ou de Lodewijk (Lindemans 51).

 

JG

Lux

zie Luyk(s).

 

FD

Luxem

Luxen: PlN Luxem (RP). Evtl. Loksem (VB).

 

FD

Luxen

1734 «Jacob le Tixhon» = 1746 «Jacob Louxen» Basse-Bodeux, > fin 18e s. «Lu­xen» (comm. J.-C. Micha); génitif germ. du précédent ou bien nom d’origine: Lûxem, près de Trêves (Ail.), ce que semble indiquer le surnom «le tixhon», c.-à-d. le thiois,l’alle­mand.

 

JG

Luxon

zie Lison(s).

 

FD

Luxon.

Var. de Lixon, dérivé, avec aphérèse,de Alixe.

 

JG

Luxque

Forme francisée d’un hypocor. néerl. de Lu(ck)x?

 

JG

Luxque

zie Luyks.

 

FD

Luy

Luyens. Forme contractée de Luyte(ns).

 

JG

Luy

zie Loy(e).

 

FD

Luy(c)ker, de

Lukers, Leukers: Afl. van Mnl. luken: (af )sluiten, dekken. BerN van de dekker, leidekker, of van de stucadoor die de muren dichtpleistert: 1326 Thierine den Deckere van den huse…te lukene ende plaesterne; 1326 vante stakene ende te lukene ene weech (muur, wand); 1326 Jan de Lukere, Ip. (BEELE); 1398 Wouter de Lukere, Aw. (ANP).

 

FD

Luy(ens)

zie Loy(e).

 

FD

Luyben

Luijben, Luijpen: Patr. < Germ. VN

Liebrecht/Luibrecht of Lieboud. Vgl. Luib.

 

FD

Luybregts

zie Liebrecht(s).

 

FD

Luyce

zie Luys.

 

FD

Luycfasse(e)l

zie Luikfasseel.

 

FD

Luycfassel

Luyck-Fasseel, Luyckfasseel, Luyckfassel, Luyckfazeel, Luickfasseel, Luikfasseel. NF double: Luyck + moy. néerl. fasceel ‘fascine’.

 

JG

Luyck

Luyk, Luyka, Luycke, Luyke, au géni­tif: Luycks, Luyckx, Luycx, Luykx, Luyx, Luickx. Généralement forme néerl. diphton-guée de Luk(as), Lucas [ce qui est certain pour Luyka]; toutefois Lindemans 51 rattache ceratines formes principalement à Lodewijk, cf. Loock(x).

 

JG

Luyck

zie Luyk(s).

 

FD

Luyck, de

Deluk, Deluc: Var. van De Luycker? 1408 Heine de Luuc, Jan de Luuc, Ninove (VANGASSEN).

 

FD

Luyck, van

van Luijk, van Luck: PlN Luik,Fr. Liège. 1382 Heynric van Ludeke, Aarsele (DEBR. 1970).

 

FD

Luyckfaseel

Proven.   Luik   wasteel, ,,Terrain inculte du sieur Ligon ».

 

EV

Luyckfasse(e)l

-fazeel, -fessel, -vanzeel, -rasseel, zie Luikfasseel.

 

FD

Luycks

Luyc(k)x, zie Luyks.

 

FD

Luyd(t), van

zie van Luyt.

 

FD

Luyden, van der

zie van der Leyden.

 

FD

Luyens

zie Luidens.

 

FD

Luyers

zie (de) Loyer.

 

FD

Luyk(s)

Luyck(s), Luyc(k)x, Luy(k)x, Luijks, Luij(c)kx,

Luijcx, Luickx, Leuyckx, Luuk, Luc(q), Luk(s), Luque,

Luck(x), Lux, Luxque, Leuk, Leuck(x), Leux(e), Lueck,

Luynckx, Leiyckx: i. Patr. HN Lucas. Zie ook Lucas. 1281 Lux Wulf; 1375 Luux Lamoot; 1393 Luucx Clais; 1379 Luuc de Wachtere; 1306 Jehans Lux; 1375 Andries Luux, Ip. (BEELE); 1420 Luyck Ravensbosch = 1450 Lucas, Kontich (SELS). – 2. De vormen met ui/eui kunnen var. zijn van Loix, zie Loock(x) 2.

 

FD

Luyken

zie Luiken(s).

 

FD

Luykfasseel

zie Luikfasseel.

 

FD

Luymo(e)yen

Laymoei(en): Metr. Germ. VN leud-môd ‘lieden-(ge)moed’: Liutmod (Fm.). 1282 Limoedis, relicta quondam Godefridi de Hoelaer; 1286 Godefridus Limoedis, Erps; 1304 Lumode Henrikes wif van Hesellare,…vor Lutmode, Waalwijk NB (ONB); 1437 Mergriete Luymoeyen, Geel (med. J. Van Loon); 1439 Luymoet sijn wijf, Den Bosch (HB 480); 1521-26 Goort Luymoyen(s), Mol (CALUW. 2000); 1534 Godefridus Luymoien, Arendonk(MULIV).

 

FD

Luymoeyen

Surnom double: moy. néerl. leuy ‘paresseux’ + moe ‘fatigué’.

 

JG

Luynckx

zie Luyks.

 

FD

Luypaert

-aerd, -aer(t)s, Luipaert, Luijpaert: 1. Mnl. lupaert, Ofr. lupart: luipaard, leeuw. Wsch. < huisnaam, b.v. 1467 in Cent (DE SMET 831). Ook in Atrecht: 1340 Grart du Lupart (NCJ). 1382 Jan Lupaerd, Ktr.; 1398 Stasie Lupaerts, Pittem (DEBR. 1970). Vgl. E. Léopard, Lep(p)ard. Zie ook Loupart. – 2. Een enkele keer afl. van PlN. In 1340 was Impin Lupaert de zoon van Jan van Lupegem (LIND.).

 

FD

Luypaert

au génitif: Luypaerts. Surnom: néerl. luipaard ‘léopard’.

 

JG

Luys

au génitif: Luyssen. Nom issu de l’an-throp. germ. hlod-so (Fôrst. 850) ou bien for­me néerl. adaptée de fr. Louis, Louise. • Composé avec -man : Luysmans.

 

JG

Luysmans

Lueysmans, Luijsmans: Patr. Afl. van Loïs, Fr. Louis. Vgl. Luys.

 

FD

Luyssaert

zie Louchard.

 

FD

Luyssen

zie Luijs.

 

FD

Luyster, van de

van de Luijster: PlN Luister, kreek in de Oude Polder (Z). 1688 van de Luijster, Sint-Philipsland(PDB).

 

FD

Luysterborg(h)

-borg(h)s, -burg, Luijsterborg, Laustrebourg: PlN Luisterburg bij Nispen (NB) en in Beerse (A). 1362 Egidius de Luesterborch, Essen; 1368 Goert van Luysterborch, Tnh.; 1545 Martijnken van Luijsterborch, Beerse (med. dr. L. Luysterborg).

 

FD

Luysterman

Luystermans, Lystermans. Com­posé avec -man de moy. néerl. luisteren ‘prêter l’oreille’, surnom de guetteur.

 

JG

Luysterman(s)

Lystermans, loostermans, Losterman(s): Afl. van Mnl. luusteren: luisteren.

Vgl. D. Lauscher, Lauster(er), Ndd. Lustermann. 1679 Jacob Tonissen Loistermans, Oisterwijk NB is evenwel afstammeling van Cloostermans (med. R. Jansen, Berchem-Aw.).

 

FD

Luystermans

Car.   mor.   ,,L’H.   qui écoute ». N. d’indiscret. Luy- -moeyen, -paert(s), Luyten(s), Luytgaerens, Luyts. V. LEUD.

 

EV

Luyt, van

van Luijt(en), van Luyten, van Luyd(t): PlN Leut (L) of in Ubbergen (G): 136 e. Luthe (TW).

 

FD

Luytelaar, van

PlN(NB).

 

FD

Luyten

Luytenne (graphie francisée), Luyts, Luytens. Hypocor. de Luitgaarde, cf. Luite, Luten.

 

JG

Luyten(s)

Luijten(s), Luyte(nne), Luytte(ns), Luiten, Luten(s), Luthen, Verluyten: Metr. Luite < VN Lu(i)tgard. Verluyten: vrouw Luite. 1362 Jan Luten, Geel (GF); 1367 Francone veren Luyten = 1381 Vrancken Luytens, Kumtich (C.BAERT); 1383 Luyte Wouters = 1402 Luytgart Wouters (BAERT); 1396 Pieter Verluten, Gijzegem (DE B.); 1450 Floryse vander Luyten = 1440 Floriis Verluyten, Noorderwijk (MNT 276). Zie ook LIND. 1950, 103-5-

Luytgaerens, van de Luijtgaarden, van de Luitgaarden: Metr. Germ. VN leud-gard ‘lieden-omheining’: 1197 Lutgardis, Cent (GN); 1317 ver Luytgaert sher Wellen Daens wyf, Aw. (LIND.); 156 e. Verluytgaerden, Bs. (LIND.); 1762 Ph. Ch. Luytgarens, Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Luytenhoven:

D. PlN Leutenhofen (BEI).

 

FD

Luyting,

zie Luiting.

 

FD

Luyts,

Luijts, Luits(z), Luites: Patr. Br. ontwikkeling uit Loots of Lots. 1530,1638 Loots > 1664 Loits > 1701 Loeyts, 1709 Luyts, 1711 Luts, 1715 Leuts, Tnh. > 1790 Luyts, Tnh.-Arendonk (med. W. Luyts, Tnh.).

 

FD

Luytte(ns),

zie Luyten(s).

 

FD

Luyx

cf. Luyck.

 

JG

Luyx,

zie Luyk(s).

 

FD

Luzar

Luzot, Luzeaux, Lusiau(x), Loza, Losa: BN Pic. lozard: luiaard; Boons lusot: leegloper (FEW); evtl. W. lôsard: vicier (HERB.).

 

FD

Luzar

Peut-être à rapprocher de pic. lozard ‘paresseux’ FEW 16, 480b (comp. boulonnais lusot ‘fainéant’).

 

JG

Ly-

-baert, -brecht. V. LEUD (Leu).

 

EV

Lyagre

zie de Jager(e).

 

FD

Lybaert

Lybas, cf. Libart.

 

JG

Lybaert

zie Liebaert.

 

FD

Lybeer

cf. Libeer(t).

 

JG

Lybeer(t)

zie Liber(t).

 

FD

Lyben

zie Lieben(s).

 

FD

Lybon

cf. Libon, v° Lib-.

 

JG

Lybrecht

zie Liebrecht(s).

 

FD

Lycke

cf. Lick.

 

JG

Lycoops

Lycop(s), Lijcops, Lykops, Lijkops, Licop(s), Licop(p)e, Lecop: Mnl. lijfcoop, licoop: wijnkoop, handgeld, godspenning of fooi bij het sluiten van een koop. BerBN van veilingmeester. 1289 Jan Lijfcoep, Oostburg (CG); 1321 Henricus Licoep = 1325 H. Licoeps = 1347 Henric Lycoep = 1360 H. Lijcop, Neerlinter (C. BAERT).

 

FD

Lycoops

Lycops, Lykops, cf. Licops.

 

JG

Lycops

V. Licoppe.

 

EV

Lydou

zie Lidou.

 

FD

Lyes

Hypocor. d’Elisabeth, cf. Lysen(s).

 

JG

Lykops

zie Lycoops.

 

FD

Lylon

zie Lilet.

 

FD

Lymans

zie Liemans.

 

FD

Lymkens

Var. de Lemkens.

 

JG

Lyn-  

-a,   -e,   -eel,   -en.   V.   LEUD

(Leun).

 

EV

Lyna

cf. Lina.

 

JG

Lyna

zie Linard.

 

FD

Lyncee

zie Delincé.

 

FD

Lynch

Var. van E. FN Linch. PlN Oe. hlinc: heuvel. 1228 Geoffrey Linch, Suffolk (REANEY).

 

FD

Lynckeman

Afl. van Van der Lincke (LIND. 1964).

 

FD

Lynde-

zie Linde-.

 

FD

Lyneel

Lijnneel, zie Lagneau(x).

 

FD

Lynen

cf. Linen.

 

JG

Lyon

1. Proven. Ville fr. N° 217. — 2. V. LEUD (Leun).

 

EV

Lyon

Lyons, Lyoen, cf. Lion.

 

JG

Lyon(s)

Lyoen: 1. PlN Lyon (Rhône). 1259 Bauduin de Lyon; 1350 Lambert de Lyon, Luik; 1560 Jacques Lyon, Jumet (Par. 1974,77-99). – 2. Zie Léo.

 

FD

Lyonnet

zie Leonet.

 

FD

Lyonnez

cf. Lionnet. Lys, cf. Lis ou bien var. de Leys.

 

JG

Lyphout

zie Lieboud.

 

FD

Lyppens

zie Lippens.

 

FD

Lys

zie Lis, Leys, Lissens.

 

FD

Lys, van

zie van Lis.

 

FD

Lysabeth

van Lys(e)beth, van Lysebetten(s), zie Elisabeth.

 

FD

Lyse

Lysens, Lyssens. 1268 « damme Lysen [= Lyse] » CartValBenoît ; cf. Liesens et Lyes.

 

JG

Lysen(s)

V, LEUD (Leuz).

 

EV

Lysmont

zie Lismont.

 

FD

Lyson

zie Lison(s).

 

FD

Lystermans

cf. Luysterman. Lysy, cf. Lizy.

 

JG

Lystermans

zie Luysterman(s).

 

FD

Lysy

zie Lizy.

 

FD

Lyvrouw

zie Levrau.

 

FD

Lyzer, de

(de) Liser, Leiser, Leizer, (de) Leyser, Leijzer, Leijzers: Afl. van PlN Lyss bij Bern (CH). 1679 Hans, zoon van Samuel Lijser, Wengi (bij Bern) = 1711 Johannes Liser (uit Bern), Kadzand, (vader van o.m.) 1712 Maria de Liser, Kadzand (med. P. de Lijser).

 

FD

Translate »
Share This
error: Alert: Content is protected !!