A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

Sa(e)rsegem

van Saceghem: PlN Sa(a)rsegem, wsch. in Z.-WV. 1382 Alaerd van Sarseghem, St.-Denijs; 1398 Pierart de Sarsenghien, Dottenijs (DEBR. 1970); 1421 Wilgemijnkin van Saerseghem, Ktr. (DEBR.1958); 1454 Rugger van Saceghem, Menen;

1464 Roegier van Sarseghem, Ktr. (DF XIV); 1641 Judocus van Saceghem, Oud. (MUL V).

 

FD

Sa(m)m(a)in

V.   Salmain  et  SAD (Sa).

 

EV

Saadeldin

zie Saladin.

 

FD

Saanen

zie Saenen, Sanna.

 

FD

Saar

Sarr(e), Saren(s), Saeren(s): Metr. Bijbelse VN Sara ‘vorstin’. Fm. en GN verklaren Sara evenwel als Germ. sarwa ‘wapenrusting’. De bijbelse Sarah zou het gebruik ervan aïs vrouwennaam wel in de hand hebben gewerkt. 1115 Sarra (GN); 1245 Balduino filio Sarre, Har. (DEBR. 1980); 1321 Sare dou Busk, Ktr. (DEBR. 1971); 1368 up Saren cateile vanden Adelgate, Ktr. (DEBR. 1970); 1536 Adr. Sarens, Rumst-Aw. (AP).

 

FD

Saar, de

zie Desart.

 

FD

Saarloos, van

PlN Charlois in R’dam (ZH). « 1800 Gérard van Saarloos, Dinteloord (NB) (vader van) « 1836 Gerrit Christiaan van Saarloos, Dinteloord; die vestigde zich in 1872 in Aw. en is de stamvader van de er nu wonende familie Van Saarloos (med. V. van Saarloos, Schoten).

 

FD

Saas.

V. SAD (Saz).          

                

EV

Saavedra

zie Salverda.

 

FD

Saban

Sabban, Sabin: Patr./Metr. E. FN < Lat. HN Sabinus,-a (REANEY).

 

FD

Sabari

Sabry: Occ. vorm van Savary.

 

FD

Sabat(h)

Sabba(t), Szabat, Sabach, Saba(h), Sabba(g)h, Sabato, Sabado, Sabbatini, Sabbadin(i): BN voor een jood, die de sabbat viert. Maar sabbat is ook heksensabbat. Vandaar de Ofr. bet.: rumoer, lawaai. 1206 Sainte Sabato, Atrecht (NCJ); 1313 broeder lan Sabat, Nieuwmunster.

 

FD

Sabat(t)é

Sabâte: i. Misschien var. van Sabatier (DNF). – 2. Ofr. sabateis: lawaai, tumult. BN. Vgl. Sabat(h).

 

FD

Sabat(t)ier

BerN. Occ. vorm van Fr. Savetier: schoenmaker. Vgl. Savat. 1795 J. Fr. Sabatié, Versailles-Bs. (CALTJWAERTS).

 

FD

Sabatier

Profess. ,,Savetier ». N° 16l.

 

EV

Sabatier

Sabattier (NF non indigène en Wallo­nie). Nom de métier: forme occitane de fr. savetier.

 

JG

Sabau(t)

-aux, -eau, -iau, -ay, Sab(b)ia: i. Patr. Germ. VN Sabaldus (MORLET I). 1426 Symon Sabault (CCHt); 1555 Jor. Sabau, Binche-Aw. (AP). – 2. Zie Zabeau.

 

FD

Sabay

cf. Sabeau.

 

JG

Sabban

zie Saban.

 

FD

Sabbe

Sab- -eau, -(e)lin. V. SAD    (Sa).

                                               

EV

Sabbe

Sabben, Sap, Sappen: Patr. Gen. van Abbé, bakernaam < Albert. 1402 Jan Habbe = 1417 Maeykin Sabs f. Jans = 1423 Jan Abs kindren = 1423 Maeykin Sabbe f. Jans, Ktr. (DEBR. 1957); 1369 Wouter Sabbe, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Sabbe. VS1967, 266,276.

 

FD

Sabbe

Sabben. Surnom: moy. néerl. sabbe ‘femme négligente’ ou génitif de Abbé. – Bi-bliogr. : F. Debrabandere, De FN Sabbe, VISt 3, 1967, 266, 270 et 330.

 

JG

Sabbia

zie Sabaut.

 

FD

Sabbour

zie Sabour(in).

 

FD

Sabeau

Sabau, Sabaut, Sabaux, Sabiau (forme picarde), Sabay (forme liég.). 1524 «Johan Sabeau(x)», «Sabea de Lanwea», 1544 «Sa­beau del Chiva» DénStavelotMy, 1550 «Sa-beaux Gouffin» La Gleize, 1574 «Sabeaux» NPLouette, 1656 «Sabay Poncelet» DénMa-lempré, 1679 «Henry Sabeau» Fronville; aphérèse du prénom Isabeau, Isabay (= Elisa­beth).

Sabel. 1283 «Daniel Sabel» DettesYpres; aphé­rèse de Isabel (forme non vocalisée de Isa-beau). – Sabelin. Dérivé en -in, cf. aussi Sa-bl(a)in. – Double dérivé en -in-eau: 1322 «Ar-noto Sabelineal » AnthrLiège.

 

JG

Sabeau

zie Sabaut.

 

FD

Sabel

zie Zabeau.

 

FD

Sabel(s)

Saebels, Sable: Sabel was zwart boni, sabelbont. BerBN van een bontwerker. Vgl.Zabelsnidere (REIMPELL). 1326 Willem Sabel, Ip. (BEELE); 1395 van Willem Sable, Tielt (DEBR.

1970); 1279 Jakemes li Sables, Dk. (J.G.).

 

FD

Sabelin

zie Desablens.

 

FD

Saber

Patr. Wsch. < Chaber(t). Of evtl. Germ. VN Sadebertus (MORLETI). 1438 Goberon Sabert, Laon (MORLET).

 

FD

Sabeur

NF attesté à Charleroi depuis le 19e s., sans doute en provenance du sud de la France, où il pourait s’agir d’une var. du NF Sabour, de l’anc. occ. sabour ‘saveur’ (Morlet 872).

 

JG

Sabi(r)

Zie Saby.

 

FD

Sabia(u)

zie Sabaut.

 

FD

Sabin

Ancien prénom, du lat. Sabinus, nom de deux saints (Dauzat 533). – Forme fém. : 1272 «Sabine sorori fratris lohannis Seggin» Po-lyptVillers, 1275-76 «Grars Sabine» Dettes­Ypres.

• Dérivés: Sabinot. Cf. aussi 1472 «Jehan Sabynet» DénChiny.

 

JG

Sabin

zie Saban.

 

FD

Sabl(a)in

zie Desablens.

 

 

Sablain

-in. Var. de Saublain(s) ou de Sabel(in).

 

JG

sable

,,Endroit sablonneux ». Sablon , Sauvelon. Sauven-, Savea- -ay, -ée,      -ier,    -1ère.    L.D.    ,,Sablonnière ».

 

EV

Sable

1279-80 «Jakemes li Sables li jovenes» RegTournai; p.-ê. surnom: moy. fr. sable ‘fourrure noire’ [FD], comp. le NF Sabel. -Éventuellement aussi, forme populaire de Elisabeth, Sabeau, -el, cf. 1280-81 «Sable li Escliere» RegTournai.

 

JG

Sable

zie Sabel(s).

 

FD

Sablon

1536 «Vincent de Sabelon», 1573 «Marie du Saublon», 1612 «Paul du Sablon» TerriersNamur, 1690 «Gille Sablon» Bourg-Namur; nom d’origine, dérivé de fr. sable, très fréquent en Wallonie, par ex. Sablon à Casteau et Éverbecq (Ht), à Fragnée (Lg), Le Sablon à Flobecq, Bruxelles, etc.

 

JG

Sablon

Desablons: PlN Sablon: zand, zavel. Le Sablon in Vloesberg (H), Sablon in Casteau (H). Vgl. Van Zand, Desablens, Sauvelon. 1278 Henricum del Zande = 1289 Henrico du Sablon, Kales (GYSS. 1963); 1536 Vincent de Sabelon,

Namen (RBN).

 

FD

Sablon(n)ier

BerN. Werker in een zavelgroeve. Vgl. Zavelaer.

 

FD

Sablonier

Sablonnier. Nom de métier: fr. sa-blonnier, ouvrier travaillant dans une sablon-nière.

 

JG

Sabot

1623 «Guillame Sabot» DénChimay; probabl. surnom de métier: fr. sabot ‘chaus­sure’ (attesté depuis 1512) FEW 15/2, 43, plutôt que nom d’origine : par ex. Sabot, à Ha-vinnes (Ht) et Andenne (Nr).

 

JG

Sabot

Profess. ,,Sabotier ». NOB 131, 16l.

 

EV

Sabot

Sabo(o): Fr. sabot: klomp (schoeisel). BerBN voor de klompenmaker. 1545 Mat. Saboth, Béthune-Aw. (AP); 1620 Matthys Saboth, Ktr. (KW).

 

FD

Sabotier

Chabot(t)ier, -othier, Schappatier: BerN van de klompenmaker. Vgl. Sabot.

 

FD

Sabour(in)

Sabbour: Occ. vorm van Ofr. savor, Fr. saveur: saus, kruiderij, keukenkruid. BN. Vgl. Savouret.

 

FD

Sabre

Var. de Sable? Cf. aussi normand sabre ‘savetier’FEW 17, 14b.

 

JG

Sabre

Wsch. var. van Sable.

 

FD

Sabry

zie Sabary.

 

FD

Sabu(s)

Zabus: Metr. Korte vorm van VN Isabu, Isabeau(J.G-)?

 

FD

Sabus

Sabu, Zabus, w. (Bastogne) Zâbus’ (NF du sud-est de la Wallonie, également au G.-D. Lux.). Aphérèse d’une forme latinisée de (I)sab(eau).

Sac. 1274 «Arnoldus dictus Sac» CartValDieu, 1284 «Gherart le Sac», 1285 «Pieron dou Sac», 1289 «Jehan le Sac» DettesYpres; pro­babl. fr. sac ‘bourse, petite poche’, surnom de marchand. – Cf. aussi 1493 «M. Sacqueda-vaine» Mons (BTD 16, 250), mais aussi 1540 « Ung communément nommé Sacque à boire » à Mourcourt, surnom de buveur (M. Arnould, NP en Hainaut, 59) à rapprocher de Sacavin (Dauzat 533).

« Dérivé en -otte, sans doute de nature an-throp. : Sacotte. NF du Namurois, où l’on con­naît plutôt w. satchot comme dimin. de fr. sac.

 

JG

Saby

Sabi(r): Patr. Sabi, Saby, Z.-Fr. var. van Sabin.

Lat. HN Sabinus (DNF).  Sabir is hypercorrect.

 

FD

Sac

zie Zack.

 

FD

Saccas(s)yn

Sach(s), Sack. V. SAD(Sac).

 

EV

Saccasijn

-syn, Sackazyn, Sackesyn, Saquesyn, Sakesyn, -zyn, -zin: Dim. van de Fr. FN Sac(c)as: augmentatief van sac: grote zak, tas (DNF). BN of BerBN. 1225 Maroie Sacafine (lees: Sacasine?), Atrecht (NCJ). Vgl. 146 e. Jehan Saquatin

(MORLET).

 

FD

Saccasyn

-ijn, Sackazyn, -ezyn, Sakesyn, Sa-quesyn, etc. NF de Flandre occ., pour lequel une forme flam. en -ijn du NF du midi de la France Sacasin (proposé par Carnoy 136) semble à écarter, cf. FEW 2, 451b-452a. Pour Debrab. 1225, qui propose de lire «Sacasine» la mention arrageoise de 1225 «Maroie Sacafme», le nom serait un dimin. du NF fr. Saccas, lui-même augmentatif en -as de sac (cf. ci-dessus), et donc un surnom de métier.

 

JG

Sacchet

zie Saquet.

 

FD

Sacco

Sacchi, Sacchet(ti), -tino, -to, Saccon(e): It. pendant van Sac, Zack.

 

FD

Sace

NF p.-ê. issu d’un ancien prénom, cf. 1276 «Sace Franchois» DettesYpres, ainsi que «Sauce de Lalaing» (Body 190); le NF est aussi attesté dans des régions de France com­me la Loire-Atlantique et le Vaucluse (Genea-Net). Cf. aussi Sausset.

 

JG

Sace

Sache: Patr. Germ. VN Sahso, Sasso ‘Saks(er)’. Vgl. Sassen. 1276 Sace Franchois, Ip. (ARY); 146 e.. Sauce de Lalaing, Luik (BODY).

 

FD

Saceghem, van

zie van Saersegem.

 

FD

Sacépé

1305 «Jakemes Sakespee» NécrArras, 1307 «Jehan Saké espee» Ypres, 1480 «Guil­laume Sacquespee» Lille; anc. fr. sachier, saquier ‘tirer’ + espée, surnom de chevalier ou de soldat qui tire l’épée [FD].

 

JG

Sacépé

Zinwoord Ofr. sachier, saquier: trekken, uit de schede halen, zwaaien + Ofr. espee, Fr. épée: zwaard, speer. BN voor een ridder die zijn zwaard trekt, zwaait. Vgl. D. Schuddesper (DITTMAIER), E. Shakeshaft, Shakespear, Shakelance (REANEY). 1305 Jakemes Sakespee, Atrecht (NCJ); 1307 Jehan Saké espee, Ip. (BEELE); 1480 Guillaume Sacquespee, Rijsel (SPL); 1568 Lonys Sacespee, Diksmuide-Bg. (PARM).

 

FD

Sach

Var. van D. Zach(e), D. Zäh: taai, volhardend (BRECH.).

 

FD

Sachem

zie Sichem.

 

FD

Sacher(s)

zie Zacharias.

 

FD

Sachs(e)

Saks, Sax, Sas, (de); Sass(e), Saes, Saez, Tsas, T’Sas, ‘t Sas,

 (e), Saxks, Sacks, Sa(c)kx, Zas(s): 1. Sas, Saks(er), Mnl. Sasse. Volksnaam (uit Saksen). 1130 Reinfridi Sassa, Oudenburg (LEYS 1952); 1275 Wouteren den Sas, Aw. (V.GORP 1949); 1315 Henricus dictus Sasse, Kempen (VERB.). – 2. Patr. Het Iw. kan op jongere reïnterpretatie berusten. Zie Sassen.

 

FD

Sachs(e)

zie Sas.

 

FD

Sack

Sach, zie Zack.

 

FD

Sackazyn

zie Saccasijn.

 

FD

Sackebandt

BerN van de zakkenbinder; vgl. Stroobant. Mnl. sachant: band om zakken mee toe te binden; (ook) buikband. 1462 Janekin Sackebaut (lees: -bant), Bg. (PARM.).

 

FD

Sackenpré

-prez: Verhaspeling met n-epenthesis van Sacquépée; zie Sacépé.

 

FD

Sackenprez

Proven.   Pré   du   sieur Sagon.

 

EV

Sacker, van

Aferesis van Van Isacker.

 

FD

Sackesyn

zie Saccasijn.

 

FD

Sacks

Sackx, zie (de) Sas.

 

FD

Saclsmolder

Saeismolder. Avatar graphique de Slagmulder, Slacmeulder [FD].

 

JG

Saclsmolder

zie Slagmulder(s).

 

FD

Sacoor

Zaccour: Wellicht PlN Jaucourt (Aube). 1479 Pieter Jacourt, Ronse-Gent (PBG). Of < Jeancourt ofjoncourt?

 

FD

Sacotte

cf. Sac.

 

JG

Sacotte

Dim. van sac: zak.

 

FD

Sacré

1. V. SAD (Sac). — 2. Fonc- tion. Abréviation de Sacrétin (Ane. fr.).   ,,Sacristain ». —  3.   Proven. Secrée (Dép. Horrues).

 

EV

Sacré

-e, Sacrez. 1444 «Sacré de Velen cha-ron», «Alart Sacré» AidesNamur, 1487 «Pi-rote Sacré» Thy-le-Bauduin, 1500 «Martin Sacret» Tamines, 1502 «Piera Sacré», 1544 «Sacré Denizon» BourgNamur, 1579 «Gré­goire Sacré» Mettet, 16e s. «Sacret délie val» Châtelet, 1602-3 «Hubert Sacret» Terriers-Naraur, 1780 «François Sacré/Sacrez» Charle-roi ; du lat. Sacratus, nom de baptême (resté tard en usage en Wallonie) à valeur mystique, signifiant ‘consacré, baptisé’. – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Sacré, VW 48, 43-4; J. Sacré, La famille Sacré, dans En Fagne et Thiérache 52, 1980, 3-6.

 

JG

Sacré

Sacrez: i. Chr. VN ‘toegewijd, gedoopt’. 1461 Sacreit de Ladrier, Luik; 1526 Sacrée Waide, Nijvel; 1594 Sacratus filius Henrici d’Ockyr, Antheit; 1606 Sacré Firquet, Hollogne-sux-Pierres; 1620 Jehan Sacré, Saint-Menges. – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de famille Sacré. VW1974, 43-44. – 2. Uit Sacreas, Zacharias. 1720 Petrus Sacreys alias Sacreas =… alias Zacharias, Mielen (1744 St.-Tr.) (= kleinzoon van) 1646 Jacobus Sacharias, St.-Tr. (VS1978,327); 1684 Guill. Sacré, At.-Aw. (AP).

 

FD

Sacreas

Sacréas. Forme néerl. du prénom Zacharias [FD].

 

JG

Sacreas

zie Zacharias.

 

FD

Sacton

Saqueton, dim. van sac: zak. Vgl. Zack, Saquet. 146 e. J. Saquatin (MORLET).

 

FD

Sacton

V. SAD (Sac).

 

EV

SAD

,,Trésor ». (Allem. : Schatz, Flam. : Schat).

 

EV

SAD

SED, SID, SOD et SCHAD, SCHED, SCHID, SCHOD. Racines germaniques ayant servi à former des noms de baptême.

N° I. Cas sujet.

A.   Formes S(ch)ad, S(ch)ed, S(ch)od.

I.  N. simples.

Schat(t),   Schats,   Schatteman,   Schets,   Sey(d)e,   Seyd(e),   Syts, Schaetzen, Schattens, Scaton, Sad- -on(es), -aunes.

II.  N. simples avec suffixes.

S.- -ino, -ing : Sadin, Satin(et), Sedeyn.

S.- -etto, -itto : Sad- -et, -ée.

S.-iz : Sadis

S.-elin : Zetlin, Seidelin (Danois).

III.  N. composés. S.-and : Schattan. S.-bard : Chabert . S.-hari : Schetter. S.-hrod (-ron) : Chaidron. S.-wad (-wan) : Sad-, Sid- -oins.

S.-wald : Sot(t)- -iau(x), -elet (pour: -elt), Seydel. S.-wulf : Sadoul (Ane. Sedulius).

B.  Formes S(ch)a(y), S(ch)e(y), S(ch)i, S(ch)o(y). I. N. simples.

Saey(s), Sch(a)eys, Sai(lle), Sève, Sael-, Sa(e)r(e)- -mans, Saels,

Gels, Suys, Sauw-, Sael-, Sa(e)r-, Sche(y)v-, Seul-, Sev-, Scheyv-,

Ceyss-, Ceel- -en(s). Saron. II.N. simples avec suffixes. S.-ing : Seurinck.

S.- -etto, -otto : Sar-, Saill-, Say- -et, -ot. S.- -ekïn, -ik : Sa(i)l- -kin, -quin, Salik, Saligot, Seykens. III. N. composés. S.-and : Sarfr)an(d). S.-bald : Sabeau, Siebels, Soupl- -et, -y. S.-bard :  Sa(p)   -part,  -pin,  Sabbe,  Chabert,  Salberter,  Salbeth,

Sel(b)recht(s),  Zébier,  Si(e)-  -bert,  -bens,  -beth,  -bes,  Sou-

-part, -pert.

S.-bil (-ino) : Sébille, Sabelin. S.-hard : Saillart.

S.-hari : Saill- -iez, -y, Saw-, Sev-, Siv- -ers. S.-mad (-man) : Sam(m)- -ain, -yn. S.-mod (-mund) : Simont. S>rad (-rand) : Sevré, Sev(e)r(a)in, Sève- -ryns, -rink, Charade,

Sarrand.

S.-mari-: Scimar, Seemer. S.-wald : Sarlet (Intervers. : sar-àld). S.-ward :   Scheyvaert,   Sey-,   Sic-,   Schi-,   Sie-   -v(a)ert(s),   -fert,

-f(f)ers, Zeevaert.

C.  Formes S(ch)ac, S(ch)ec, S(ch)ic, S(ch)oc.

I.  N. simples.

Sach/s), Sa(c)k(s), Sax(e), Sage, Scha(a)ck, Schach(t), Scheck, Si(c)x, Sykes, Sa(e)ge-, Scheecq- -mans. Sacton.

II.  N. simples avec suffixes.

S.- -etto : Saqu- Sagu-, Siqu-, Socqu- -et. S.-ino : Saccas(s)yn, Seg(h)in, Saguin. N. composés.

S.-hard : Sag-, Seg- -a(e)rt, -ard, Sicc-, Sig- -ard, -art.

S.-hari-:   Sakkers,   Sequaris,   Se(e)g(h)er(s),  Ze(e)gers,   Zieger,

Zéquers, Ségu- -er, -y.

S.-rad (-rast, -van) : Sacré, Secret, Sigrist, Zigrand. S.-wald : Sag-, Sig- -al.

D.  Formes S(ch)az, S(ch)ez, S(ch)iz, S(ch)oz.

I.  N. simples.

Saas, Sasse, Seys, Suys, Sass-, Sys-, Zys- -man(s), Schatz, Sasse-nfus) ,Sasso.

II.  N. simples avec suffixes. S.-ing : Sessing.

S.-otto : Sadzot. S.-ello : Sassel.

II.                N. composés. S.-hard-: Schaetsaert. S.-hari : Sessier, Sizaire.

 

N° II. Cas régime inversé.

A.  Formes Sand, Send, Sind, Sond.

I.  N. simples.

Sand, Sante(s), Send, Sente, Cent, S(ch)wind, Schuind, Sandeman, Chandeson. Sant-, Send-, Sent- -en(s).

II.  N. simples avec suffixes. S.-ekin : Santkin, Sentjens. S.-el(in) : Sandelin, Schindel.

III.  N. composés.

S.-hari : Sand-, Send- -ers(e), Sandermans, Sant- -er, -y, -i. Génitif

latin : Sandri, Zonderman. S.-rad : Sand- -ra(r)t, -ras, -rap. S.-rie : Sandri. S.-wald : Santels, Schindel.

B.  Formes San, Sen, Sin, Son.

I.  N. simples.

Sannes, Sansen, Saen(eri), Zannen, Zone.

II.  N. simples avec suffixes.

S.-etto, -ez, -iz : Sen- -et, -ez, Zonis.

5.- -ac, -ekin, -oc : Senacq, Zonnekein, Senocq-

III.  N. composés. S.-bald : Sampou.

S.-bard : Sam- -pers, -permans, Sénépart. S.-bod (-bon) : Sam- -bon, -pont. S.-hari : Zannier, Zenner. S.-mad (-magin) : Sa(m)- -m(a)in, -myn. S.-wald : Sen- -auld, -ault, -elle.

C.  Formes Sanc, Senc, Sine, Sonc.

I.  ‘N. simples.

Sanche, Sancke, Zang, Schenck, Zinck, Sonck.

II.  N. simples avec suffixes.

S.-ez: Sanchez (Aussi N. espagnol).

III.  N. composés.

S.-hari : Sang-, Seng- -ier, -ers. Zyngier. S.-wald: Sengels, Sanglet (S.-eld, invers.). S.-wulf(en) : Sengulen.

D.  Formes Sanz, Senz, Sinz, Sonz (Schanz, Schenz, Schinz, Schonz).

I.  N. simples.

Sanz, Zingen, S(ch)eins, Schyns, Schyn(s).

II.  N. simples avec suffixes.

S.-ot : Sanz-, Seins-, Senz-, Sinz- -ot. S.-ez : Sensée.

III.  N. composés. S.-bald: Sanspoufx). S.-hari : Sensée.

S.-rad: Sans- -drap, -droi(t).

 

EV

Sadaune

cf. Sadoine.

 

JG

Sadaune

zie Sadoine.

 

FD

Sadelaer(e), de

(de) Sadele(e)r(e), -eir(e), zie de Zadeleere.

 

FD

Sadeler

Sadler. Nom de métier: moy. néerl. sadelaer, ail. Satller ‘sellier, bourrelier’; cf. Desadeleer, etc.

 

JG

Sadet

Sadia, Sadin. Dérivés de anc. fr. sacle ‘gracieux, gentil, agréable’; anc. fr. sadet et sadin, de même sens, sont attestés également, de même que moy. fr. sadinet ‘joli, propret, gentil’FEW 11, 201b-202a.

 

JG

Sadet

Sadin: BN Dim. van Ofr. sade: aangenaam, bevallig, charmant. 1390 Jehan Sadet, Rhuis (MORLET).

 

FD

Sadier

Sady: Patr. Rom. < Germ. VN Sadhari (DNF).

 

FD

Sadler

zie Sattler.

 

FD

Sado(u)k

Bijbelse naam < Hebr. çadoc, Gr. sadok < çedek ‘gerechtigheid’ (DNF).

 

FD

Sadoine

Sadaune, Sadones. 1360-62 «Estié-venars Sadoines» PolyptAth, 1443 «Maignon Sadone», 1498 «Jehenne Sadoine» Tournai, 1540 «Jehan Sadoine», «Arnoul Sadone» Ellezelles ; nom de divers Sarrasins dans les chansons de geste (e.a. fils du roi Manesier), issu de l’anthrop. germ. Sado, -onis ou de sad-win > Saduinus [FD] ; un dérivé en -oine, -one de l’anc. fr. sade ‘gracieux, gentil’ serait plus inattendu. – Comp. aussi 1779 «Jean Sadon-neux» Natoye.

 

JG

Sadoine

Sadaune, Sadoni(u)s, Sadon(es), Sadonés: Patr. Sadon is de Fr. verbogen vorm van de Germ. VN Sado; Sadoine wellicht < Germ. sad-win: Saduinus (MORLETI). Sadonés is spellingvar. van Sadonnet (DNF), dim. 1443 Maignon Sadone; HgSJehenne Sadoine, Dk. (TTT); 1540 Jehan Sadoine, Arnoul Sadone, Elzele; 1540 Jehan Sadone, Vloesberg; de FN kwam in Melden ook voor aïs Sadonés, Sadonie en Sidaenes (med. E. Verroken, Cent). 1660 Jan Sadonis, Ronse (Midd. 1964,278).

 

FD

Sadoul

-oux: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Sadulfus (MORLET I).

 

FD

Sadoul

Sadoux. Dérivé roman de l’anthrop. germ. sad-wulf > Sadulfus (Morlet, NP Gaule I, 193).

 

JG

Sadre

Sadron. Peut-être var. de Sandre et San-dron? Cf. aussi 1602-3 «Louise de Verenne vefve de Philippe Sadro» TerriersNamur.

 

JG

Sadre

zie Sander(s).

 

FD

Sadron

zie Sandron.

 

FD

Sady

zie Sadier.

 

FD

Sadzo(t)

PlN Sadzot in Erezée (LU) (J.G.).

 

FD

Sadzot

Sadzo. 1783 « Laurent-Joseph Zadzos (orig. de Fisenne)» BourgLiège; nom d’ori­gine : Sadzot, w. sâdzo, à Érezée (arr. Marche).

 

JG

Saebels

zie Sabels.

 

FD

Saedelaer(e), de

de Saedeleer(e), -eir(e), zie de Zadeleere.

 

FD

Saeffoet

Saeyvoet, Suyvoet: Mnl. savoor, chavoir, soefoer: visput, visvijver (DEBR. 1977). 1449 MagrietTsafoerts, Jan Safoets, Mb. (A.BAERT); 1595 -1660 Saeffaet = Sa(ef )fo(e)t(s) = Saevoets, Aw. (Midd. 1975,108).

 

FD

Saeg(h)er, de

de Saegre, zie de Sager.

 

FD

Saegeman

1. V. SAD. — 2. V. Sageman.

 

EV

Saegeman(s)

Saegman, Sagemans, Zageman, Sagerman, Saegerman(s): BerN van de houtzager. Vgl. De Sager. 1577 Antonis Sagerman, Gent-Aw. (AP); 1597 Jac. Saechman, Ninove (Par. 1982,91); 1644 Margr. Sagemans, Ninove (VS1988,318).

 

FD

Saeismolder

cf. Saclsmolder.

 

JG

Sael-

-e, -emans. 1. V. Saelmaekers. — 2. V. SAD (Sa).

 

EV

Sael-

-ens, -s. V. SAD (Sa).

 

EV

Saelaert

zie Sala(t).

 

FD

Saeldeler, de

zie de Zadeleere.

 

FD

Saele, de

zie Desalle(s).

 

FD

Saelema(e)kers

Saelmaekers, -mackers: BerN van de zadelmaker. Vgl. Wvl. zale = zadel. 1346 Jacomin den Zadelmakere van dat hi der stad zadel ende breidel maecte, Lv. (DE MAN1949); 1387 Henry le Zadelmakere, Ip. (BEELE); 1584 Gillis de Saelmaker, Aw. (AP). Vgl. De Sadeleer.

 

FD

Saelemaekers

cf. Saelmackers.

 

JG

Saelemaekers

Profess. Zadelmaker, ,,Sellier ».

 

EV

Saelemans

Saelman(s), Salemans, Salimans, Zaleman(s): i.BerN van de zaalwachter, deurwaarder. – 2. BerN van de zadelmaker; vgl. Saelemaekers. – 3. Evtl. Patr. Germ. VN Salaman, Salemannus (MORLET I). Vgl. Sallmann.

 

FD

Saelen

au génitif: Saelens, Salens, Salins. 1282 «Salin l’Amman», 1285 «Salins Mulart» DettesYpres, cf. aussi 1306 « Salemoen Voghe-lin» = 1307 «Salin Veughelin» Ypres; hypo-cor. en -in du nom d’origine biblique Salomon. – Bibliogr. : F. Debrabandere, Saelens, dans Ce Leiegouw 26, 1984, 388-9.

 

JG

Saelen(s)

zie Salen(s).

 

FD

Saelen, van

zie van Zaelen.

 

FD

Saelmackers

Saelmaekers, Saelemaekers. Nom de métier: moy. néerl. saelemaeker ‘sel­lier’.

 

JG

Saels

Patr. Korte vorm van bijbelse VN Salomon. Saelkin = Salemoen (DEBR. 1957). 1369 Jan Saels, Mech. (V.ING.). Vgl. Salens.

 

FD

Saeman

zie Saman(s).

 

FD

Saemen

zie Samin.

 

FD

Saen , (van)

van Zaen, van Zaan, van Saene, van der Sa(e)nen, (van der) Zaenen, van Sannen: Waternaam de Zaan (NH), ook de Zaanstreek. 1489 Pieter van de Zane, Bg. (DF XVIII); 1565 Gerardus vanden Sane = 1567 G. vande Zane, Lv. (HENNO); 1707 Peter van Saen, St.-Tr.-Aw. (AP). Saenen, Sa(a)nen, Saen(s): i. Gen. van De Hane = ‘s Hanen, Sanen. 1307 Trise Sanen = Trise li Hane; 1336 Beatrisse Shanen; 1388 Martine Sanen; 1393 Nanne Shanen, Ip. (BEELE); 1449 Angneete Saens,Mb. (A.BAERT).- 2. Patr. < Sanin, vleivorm van Germ. VN Sano (Fm.). 1398 Sohier Sanins, Luingne (DEBR. 1970). – 3. Metr. Sane = Susanna. Vgl. Sanna, Versaen. 1449 Claes Sanen; 1542 Thijs Zaenen = Saenen, Zolder (VANB.); 1587 Hendrik Sanen, Diest-Aw. (AP).

 

FD

Saen(en)

V. SAD (San).

 

EV

Saenen

Sannen. Dérivé (au génitif) du thème San- tiré du prénom fém. Suzanne.

 

JG

Saenger

zie Zanger.

 

FD

Saengtien

zie Santkin.

 

FD

Saenz

Saënz: Wellicht < Saint-Saè’ns, PlN (Seine-Mar.) < St.-Sidonius.

 

FD

Saer-

-emans, -en(s), -et. -V. SAD (Sa). Proven. Saar (Riv.).

 

EV

Saer(t), de

zie Desart.

 

FD

Saeremans

Sar(r)emans: Metr. Afl. van VN Sara.

 

FD

Saeren

-ens, cf. Saren(s).

 

JG

Saeren(s)

zie Saar.

 

 

Saes

Saesen(s), zie Sas(sen).

 

FD

Saet(e), van (der)

zie van der Sate.

 

FD

Saetens

zie Satens. Saevel, van de, zie (van de) Savel.

 

FD

Saevels

zie Savels.

 

FD

Saever, de

zie Lesaffre.

 

FD

Saey

Saeys. Hypocor. néerl. de Seger(s), Zeger(s) < Sigerius, cf. Soy, Sohier (J. Lindemans), et non moy. néerl. saey ‘serge de laine’.

 

JG

Saey(s)

Saeij(s), Say(e), Saeye(ns): Patr. Var. van Soy < Sohier/Soyer, Rom. vorm van Germ. VN Zeger. Vgl. 136 e. Barewout filius Saiewins, Z (GN) < Germ. VN Zegewin. 1287 Henrico Say, NL (CVD); 136 e. Michael Saie; 1386 Jan Say, Ip. (BEELE); 1345Willelmo Saeye, Zoutleeuw (C.BAERT); 1631

Anna Sayens=Anna Seghers; 1621 Cath. Zay = 1624 Cath. Segers, Schelle (PAR.).

 

FD

Saeyer(e), de

de Sayer, Sayers, Seyer: 1. BerN van de saaiwever, saaiwerker. 1268 Hugonem Saiere;

1304 Willame le Saiere; 1326 Jacob de Sayere, Ip.

(BEELE). – 2. Zie de Zaaier.

 

FD

Saeys(s)

1. V. SAD (Sa). — 2. Pro­ven. Saas (Dép. Hachy).

 

EV

Saeytyd, de

-tijd, Saeytydt, -tijdt, de Saeijtijd, de Zaeytijd(t), -tyd,

-ty(d)t, -teyd, -teyt, de Zaetydt: Mnl. saettijt, zaettijt: zaaitijd. BN voor de zaaier. 1337 e.v. Jan Zatijt, Saedtijt, Saitijt, Satijt, (de) Zatijt = 1334 Jan Goedesaedtijt, Ronse (DECONINCK); 1467 Heinryc Saetyt, Pamele (V. BUTS.); 1448 Pierre de Zaeteyt; 1512 Jacques de Sa(e)t(e)yt, Ronse (Midd. 1963,278-9).

 

FD

Saeyvoet

zie Saeffoet.

 

FD

Saez

zie (de) Sas.

 

FD

Safar

Saffa(r), zie Chauffard.

 

FD

Saffel, de

zie Lesaffre.

 

FD

Saffele, van den

PlN Saffel: zavel. Vgl. Zaffelstraat in Leeuwergem (OV).

 

FD

Saffer

Saffers. Forme néerl. de Saffre (ci-dessous).

 

JG

Saffery

Probabl. var. de Savary [FD].

 

JG

Saffery

zie Savary.

 

FD

Saffre

Saffer(s), zie Lesaffre.

 

FD

Saffre

Surnom : anc. fr. saffre ‘glouton’ FEW 17, 26a, cf. aussi Lesaffre. – Comp. 1289 «le fille Saffrenial de Bovech» CensNamur.

 

JG

Saffre

V. Lesaffre.

 

EV

Safir

Saphier, Zafir, Szafiro, Szafirsztajn: BN voor de drager van de edelsteen, de saffïer. 1218 Symon Saphir; 1245 loh. Safir, Cent (GN).

 

FD

Safran

1. Profess. N. d’épicier. — Nos 131, 154. — 2. Car. phys. Teint jaunâtre de la personne. N° 256.

 

EV

Safran(ck)

Szafran(ek), -ska, -ski: Ofr. Fr. safran: saffraan (de velare n wordt nk). BerBN voor de saffraanhandelaar. 1234 Robino dicto Safran, Villers (SLL); ±1300 Pieres Safrans, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Sag-

-aert, -al, -uet. V. SAD (Sak).

 

EV

Sagaer(t)

Saghaar(d), Sagar(t): i. Patr. Germ. VN sag-hard; vgl. Sago, Saganhart, Sagarius (Fm., STARK). 1398 Mathis Sagaart, Aalbeke; 1398 Roeger Saghart, Marke (DEBR. 1970); 1413 Rugger Sachgaert, Heule (DEBR. 1958). –2. Misschien een hervervlaamsing van Ségard, Rom. voor Zegaard (zie Segaert) met voortonig versterkte vocaal. In Kortrijk wordt Sagaert met het accent op de tweede lettergreep uitgesproken. 1593 Jan Segaer; 1603 Jan Zegaer, Roncq-Leiden(J.D.).

 

FD

Sagaert

Var. possible de Segaert, cf. Segart, de l’anthrop. germ. sigi-hard [FD].

 

JG

Sagawé

-awe. NF de la région de Binche, apparemment d’origine alsacienne ou lorraine (GeneaNet); p.-ê. à rattacher au thème an-throp. de Sagard (cf. Morlet 873).

 

JG

Sage

Sagemans. 1. Profess. ,,Scie » pour désigner le scieur ou le fabri­cant. ,,L’H. la scie ». N08 191, 166, 181, 189. — 2. Sage, ,,Récit ». N. de narrateur. — 3. V. SAD (Salé).

 

EV

Sage, de

zie Lesage.

 

FD

Sagehomme

BN: wijs man, rechtsgeleerde; vgl. Lesage.

 

FD

Sagehomme

Surnom : fr. sage homme au sens de ‘jurisconsulte’ ou marquant une qualité mo­rale; cf. aussi Lesage.

 

JG

Sagemans

Sagerman, zie Saegeman(s).

 

FD

Sager, de

(de) Sagers, de Sagher, de Saeg(h)er, de Saegre, de Sag(h)re, de Sa(e)ver, de Zaeger, Zagers: BerN van de houtzager. 1298 Mikiel Sawere, Kales (GYSS. 1963); 1398 Ghiselin de Saghere, Wervik (DEBR. 1970); 1547 Mich. Saghers, Aken-Aw.(AP).

Saget, Sajet, Sagiot, Sajotte: Dim. van sage. Zie Lesage. 1386 Jean Saget (MARCHAL).

 

FD

Saghaar(d)

zie Sagaer(t).

 

FD

Saghir

Saghy, Sagi(e), -is, zie Sakier.

 

FD

Sagiot

Probabl. dérivé anthrop. en -illot de fr. sage, cf. 1279-80 «Jehan Sages de Lamaing», 1280-81 «Jakes Sages» RegTournai. Cf. aussi Sa(i)got.

 

JG

Saglimbene

-béni: It. FN Salimbene: spring goed; vgl. Salenbien.

 

FD

Sagn(i)er

zie Saignier.

 

FD

Sagne

zie Saigne(s).

 

FD

Sagnier

cf. Saignier.

 

JG

Sagon

Adaptatie van Segon, met voortonige klinkerwijziging.

 

FD

Sagon

Var. de Segon, avec accentuation préto­nique [FD]?

 

JG

Sagot

Saigot. 1561 «Walram Sagot» St-Omer/ Anvers, [au fém.] 1365 «Ysabiaul Sagote veve» TailleMons; dérivé d’un anthrop. germ. en Sag-(hard) ou Sigi- [FD] ? Cf. aussi Sajotte.

 

JG

Sagot

Saigot: Patr. Dim. van Sagaert, Segaert of een sigi-naam? 1365 Ysabiaul Sagote, Bergen (J.G.); 1561 Walram Sagot, St.-Omaars-Aw. (AP).

 

FD

Saigne

Saignes. Probabl. nom d’origine: Saigne, -es, etc. (= terrain, pré marécageux), fréquent dans l’est de la France, cf. aussi Des­saignes (Morlet 873).

 

JG

Saigne(s)

Sagne: Ofr. PlN Saigne: moerassig terrein. Vgl. Dessa(i)gnes (DNF).

 

FD

Saignier

Sagn(i)er, Saniez, Sani(r), Sannier, -iez, Zan(n)ier, Seignier, Saunier: i. Ofr. cenier, seignier,

Fr. cenier: kloosterling belast met de verzorging van het avondeten (Lat. cena), die voor de levensmiddelen zorgt. 1396 Jakemiens Senhier de Selve, Donceel (AVB). – 2. BerN Saignier: slager, bereider van (Ofr.) saim, sain: vêt, reuzel (DAUZAT, J. G.). – 3. M.i. veeleer < Saunier. 1340 Henricus le Sannier; 1292 Herbert le Saunier, Laon(MORLET).

 

FD

Saignier

Sagnier. Nom de profession: moy. fr. saignier ‘marchand de saindoux’ FEW 11, 55b.

 

JG

Saigot

cf. Sagot.

 

JG

Saigot

zie Sagot.

 

FD

Sail

Saile. NF attesté aux 17e et 18e s. à Char-neux et Thimister (GeneaNet), dont la pro­nonciation pourrait aider à l’explication; ces NF ne semblent pas avoir de rapports avec les NF bretons Sail et le Sail.

 

JG

Sail(l)-

-e, -art, -iez, -ot, -y, -quin. V. SAD (Sa).

 

EV

Sail(le)

zieSaliën.

 

FD

Sailer

zie Salier.

 

FD

Saill(i)ez

-é, -et: i. Dim. van Saillant of Saillard? 1410 Gille Saillet dit le Bouilleur, Ans (J.G.). –2. Spelling voor Salier.

 

FD

Saill(i)ot

Dim. bij Saillant of Saillard?

 

FD

Saillant

BN van een springer; vgl. Saillart. 1430 Jehan Saillant, Comp. (MORLET).

 

FD

Saillard

Saillart. 1283 «Jehan Saillait» DettesYpres; surnom: probabl. dérivé en -ard de saillir, de sens divers (e.a. sauter), avec sens grivois (d’après la saillie des animaux) pour Dauzat 534, mais cf. aussi pic. (Lille) 1616 «saillard», sorte d’arme d’assaut FEW 11, 95b.

Saillet, Saillez, Sailliez. 1410 «Gille Saillet dit le Houilleur» Ans, 1524 «Maroie fille de Lambert Sailhiet» GuillLiège, 1667 «Jean Saillet» Houdremont; dérivé de saillir, à rapprocher sémantiquement de w. liég. sayète ‘sauterelle’, sèyète ‘enfant vif et pétulant’ FEW 11, 95b, cf. 1272 «Domina Alis li Sail-lette» PolyptVillers. – Comp. également 1288 «Jehans Saille» DettesYpres.

 

JG

Saillart

Seliaerts: Afl. van Ofr. saillir: springen. BN voor een danser. Vgl. Dansaert. 1344 Wouter Saillard, Bg. (JAM.); 1468 Oudaert Saillart, Rijsel (PARM.).

 

FD

Sailliot

Saillot. Peut-être autre dérivé en -ot du même thème, cf. FEW ibid.

 

JG

Sailly

1295-1302 «Robers de Salli», «Jehan de Sailli» ImpôtArtois; nom d’origine: plusieurs Sailly en France (PdC, Ardennes, etc.), cf. aussi Desailly.

 

JG

Sailly

Des(s)ailly: Verspreide PlN (Ard., PdC, Nord, Somme…). 1220 de Sailli; 1240 Fraassens Sailli; 1317 Huon de Sailly, Atrecht (NCJ); 1360 Mikiel de Sailly, Dk. (TdT).

 

FD

Saim

Sain, Saing. Surnom de charcutier: anc. fr. sain, w. sayin ‘saindoux’ ou d’apiculteur: w. saim ‘essaim’ (cf. DW 4, 103-6).

 

JG

Saim

Sain, zie Saint.

 

FD

Saimpain

cf. Sampain.

 

JG

Saimpain

zie Sampain.

 

FD

Sain

cf. Saim.

 

JG

Sain(t)denis

Fréquente PlN (H, N, Seine, Oise, Manche…). 1243 Michael de Sancto Dyonisio, Reims (ASH); 1391 Aubert de Saint Denis, H (CCHt).

 

FD

Sain(t)mont

Saynmont: PlN Saint-Mont (Gers) en in St-Géry (WB). Of Sainmont in Tignée en Saive (LU).

 

FD

Saincir

Nom d’origine: Saint-Cyr (France), ou plutôt Saint-Syr à Nivelles, dont on a des anciennes graphies St-Cyr (cf. É. Legros, VW 25, 1951,97) [MH].

 

JG

Saincir

Verspreide PlN Saint-Cyr.

 

FD

Saindenis

zie Saintdenis.

 

FD

Sainderichin

Een PlN Saint-Richin is me niet bekend. Misschien Patr. Richin met ironisch voorgevoegd Saint-; vgl. Saint-Fabien, Saint-Guily(DNF).

 

FD

Sainderichin

NF anversois, dû à une natura­lisation en France en 1879 (GeneaNet).

 

JG

Saing

cf. Saim.

 

JG

Saing

zie Saint.

 

FD

Saing(e)le, van

zie van Singhel.

 

FD

Saingenest

Verspreide Fr. PlN St-Genest.

 

FD

Saingier

Var. de Saignier ou de Sengier?

 

JG

Saingier

zie Sengier(s).

 

FD

Sainléger

zie Saint-Léger.

 

FD

Sainlez

Nom d’origine: Sainlez, à Hollange (Lx).

 

JG

Sainlez

Proven. Dép.Hollange.

 

EV

Sainlez

Seinlet: PlN in Hollange (LX).

 

FD

Sainmont

cf. Saintmont.

 

JG

Sainmont

zie Saintmont.

 

FD

Sainquentin

zie Synquintyn.

 

FD

Sainsoilier

BN Cinq soilier(s)/souliers: vijf schoenen. BN voor een schoenmaker, zoals D. FN Siebenschuh?

 

FD

Sainsoilier

NF de la région de Nomain (Nord), probabl. par déformation du NF Sainsollieux, -soulieux, d’après le nom de commune de la Somme, Saint-Sauflieu (Morlet 874).

 

JG

Saint

1598 «Jehan Sainct», «Joos de Sainct» DénWavre ; fr. saint, aussi avec la signification ‘plein de bon sens’ ; également ancien nom de baptême et plusieurs NL en France.

 

JG

saint

Proven. de la paroisse dont le nom indique le patron. Devenu souvent Saintes (Loc.). Sain-tal ou Sainte-Anne, Sainte-Marie, Sainctelet (St-Clet), Saintehuile (St-Wil), Saintenoy (St-Eloy), Saint- Hubert, -Jean, -Léger, -Mard, -Maux (St-Maur.), -Obin, (St-Aubin), -Remy.

 

EV

Saint

Sain(g), Saints, Sainz, Saim, Saïm, Lesaint, Lessain, Les(s)ent: i. BN voor een heilig, vroom man. Of Patr. naar de HN Sanctus. 1250 Roger le Sent (REANEY); 1351 Jaques le Sencte, Ktr. (DEBR. 1971). – 2. Volgens DAUZAT BerBN voor een slager, naar Ofr. saim, sain, Fr. saindoux: reuzel, vêt.

 

FD

Saint Cricq

PlN (Gers, Landes).

 

FD

Saint Ghislain

Saintghislain, Saint Guilain.

1794 «Jean-Joseph Saint-Guillain» Bourg-Namur; nom d’origine: Saint-Ghislain (Ht).

 

JG

Saint Hilaire (de)

Verspreide PlN (Nord, PdC, Somme…). 1492 Walrand de Saint Ylaire fîlius Guy van Saint Ylaire by Camerike, Bg. (PARM.).

 

FD

Saint Hubert

1472 «Jehain de Sains Hubert» DénLaroche, 1595 «Claude de Saint Hubert» BourgDinant, 1679 «Lambert Saint-Hubert» BourgNamur; nom d’origine: Saint-Hubert (Lx).

 

JG

Saint Jan, de

zie van Sint-Jan, Saint-Jean.

 

FD

Saint Jean

Saint-Jean, Saintjean. Nom d’ori­gine : e.a. Saint-Jean-Geest (BrW).

 

JG

Saint Machin

zie Saint-Maxim.

 

FD

Saint Michel, de

Saint-Michel, Saintmichel: Verspreide PlN. 1206 Alens de Saint Michiel; 1212 Maroie Saint Michiel, Atrecht (NCJ); 1349 Huart de Saint Mikiel, Dk. (TdT).

 

FD

Saint Paul

Saint-Paul, Saintpaul. Nom d’ori­gine: Saint-Paul, à Haine-Saint-Paul (Ht).

 

JG

Saint Pô

Saint-Pô, Saintpo. Probabl. saint Pô. forme wallonne de Saint Paul (ci-dessus); mais une var. remotivée de Sempoux, Sempo, etc. n’est pas à exclure pour autant.

 

JG

Saint Remy

1262 «Andreus de Sain Raiil CartOrval, 1593 «Colin de Saint Remy»B«J Dinant; nom d’origine: plusieurs Saint-Bml e.a. dans la prov. de Liège.

 

JG

Saint Viteux

Saint-Viteux, Saintviteux, Saintviteu, Sainviteux, Sainvitu, Sainvitux. sil « Werici de sancto Vito», «Catherina de Sanctil Victore» ObitHuy, 1574-95 « Barthélemi èl Saint-Vitu» ÉchHuy, 1584 «Anne de S» Victor» BourgNamur, 1758 «Jean-Lamte Saint-Viteu (orig. de Focagne/Fronville). BourgLiège; nom d’origine: plusieurs 1 Saint-Victor, Saint-Vitû [Viteû, forme lieg.it Vitû, forme hutoise du prénom Victor], ça i Abée (Lg), cf. aussi Titeux. Bibliogt.:! Renard, Glanures toponymiques [Saint4 teux], BTD 9, 193-7 et 27, 145.

 

JG

Saint(e)let

Patr./Metr. Dim. van VN Saint(e). 1449 Saintelet de Mohieville; 146 e. Maroie Sentelette; 1494 Collin Saintelet, Namen (J.G.). – 2. Zie Chantel.

 

FD

Saint-Amand

PlN (PdC, Nord, H…). 1222 S. Johanis de Sancto Amando, Dk. (SMTI); 1338 Petro de Sancto Amando = 1341 Piron de Saint Amant, Bergen (CCHt); 1575 Adr. de Sintaman, Hermaville-Aw. (AP).

 

FD

Saint-Anthoine, de

Fréquente Z.-Fr. PlN.

 

FD

Saint-Aubain, de

zie Sintobin.

 

FD

Saint-Aubert, de

Saint-Auber(t), Saintobert: PlN (Nord). 1209 Gerardus de sancto Auberto, Ktr. (DEBR. 1980); 1231 Englebert de Saint Obert, Atrecht(NCJ).

 

FD

Saint-Dic

zie Sindic.

 

FD

Sainte

1267 «Sainte Coispiele» CensHerchies, 14e s. «Sainte de Potelles», «medame Sainte Andegon» DocLens, 1359-60 «Sainte li Ru-maude» PolyptAth, 1365 «Sainte Carliere veve» TailleMons, 1417 «Sainte le Brunielle» PolyptAth, 1450 «Jehan Sainte» CartCouvin, 1616 «Fredericq Sainte» PrincipChimay; surtout prénom fém. Sainte, du lat. Sancta; cf. aussi Saintes. – Cas régime en -ain: début 14e s. «Jehans li fils Saintain» DocLens (Ber-nissart).

 

JG

Sainte

Sinte(s): i. BN voor een heilige, vrome vrouw. Vgl. Saint. – 2. Metr. Lat. HN Sancta. Maar Sainte kan ook een Rom. reïnterpretatie zijn van een Germ. s(w)inth-naam, zoals Alsent of Frethesenta (FORSSNER). 136 e. Saynte de Damme, Mariakerke (HAES. 1958); ±1300 Sainte Tempes, Arien (BOUGARD); 1395 Sainte de Thorout, Wervik (DEBR. 2000); 1484 Sente ende Pierken, Tielt (Wez. Bril /v°); 1367 Cente Poitevins, 1370 up Senten Tudins, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Sainte Foy, de

Verspreide Z.-Fr. PlN.

 

FD

Sainte(s)

S(a)inte(s), Desainte(s), Dessainte(s), Desinte, Desse(i)nte: PlN Saintes (WB), Ndl. Sint-Renelde.

 

FD

Saintehuile

Volksetymologie, zie Saintil.

 

FD

Saintelet

Saintlet. 14e s. «Maroie Sentelette» CensHuy, 1449 «Saintelet de Mohieville» AidesNamur, 1494 «Collin Saintelet» Bourg-Namur, 1504 «Sentlet femme Henry le fils le gran Pirot de Gbomont» La Gleize, 1552 «Ni­colas Saincteleis» SubsidesNamur, 1570 «Marie Sainctelet», 1602-3 «Jacques Saintelé» Terriers-Namur, 1627 «Thomas Saintelet» BourgNamur; apparemmment prénom fém. (cf. mention de 1504), double dérivé du prénom fém. Sainte, Sain(c)ton, encore bien attesté à Namur et à La Gleize au 16e s., cf. Sainte, -ain. – Secondai­rement, l.d. à Namur.

 

JG

Sainte-Marie

Fréquente PlN (LX, WB, Nord, PdC…).

 

FD

Saintenois

-oy: PlN Saintenay (Côte-d’Or). 1732-69 M. J. Saintenois, St-Ghislain-Gent (PBG).

 

FD

Saintenois

Saintenoy. 1732 «M. J. Saintenois» St-Ghislain; p.-ê. nom d’origine: Saintenay en Côte-d’Or (Dauzat 536).

 

JG

Saintes

Nom d’origine: Saintes (BrW), cf. Des­saintes. Cf. aussi Sainte.

 

JG

Saintfiet

PlN Saint-Vith, ni. D. Sankt Vith (LU). 1541 Cloes de Saint Vit, Namen (RBN).

 

FD

Saint-Georges

Saintgeorges. Nom d’origine: Saint-Georges (Lg).

 

JG

Saint-Georges, (de)

PlN (LU, Nord, PdC…). 1284 Matheum de sancto Jorio, Luik (SLLII); 1306 Pieres de Saint Jorge, Ip. (BEELE); 1338 Robert de Saint Georges, Dinant (SLL III).

 

FD

Saint-Germain

PlN (N) en 134 x in Frankrijk. 1289 Wotre de Sains Germain, Namen (J.G.).

 

FD

Saint-Germain

Saint Germain. 1289 «Wotre de Sains Germain» CensNamur; nom d’ori­gine: Saint-Germain (Nr).

 

JG

Saint-Ghislain

Saintghislain, Desaintghislain, Saint Guil(l)ain: PlN (H). 1341 li yestre Bauduin de Saint Gillain, Bergen; 1400 Jaquemart de Saint Ghillain dit Cambrelent, H (CCHt).

 

FD

Saint-Hubert, (de)

PlN (LX). 1330 Amelotes de Saint Hubier,Luik(SLLIII).

 

FD

Sainthuile

Sainthuille, Saintehuile. Cf. 1449 «Sainthoule [= w. sinte (h)ôle?]» Aides-Namur, 1797 «Jacques Sainthuile» Corbion; surnom en rapport avec la liturgie. Un nom tiré d’enseigne (E. Renard, BTD 26, 272) est moins probable.

 

JG

Saintil

Peut-être surnom: anc. fr. scintille ‘étin­celle’, comp. les NF all. Funk(e), néerl. Vonk [FD], Cf. aussi Sainthuile (ci-dessus).

 

JG

Saintil

Sainthuil(l)e, Saintehuile: Hypercorrect uit de

PlN Sainte-Olle (Raillencourt, Nord): 1119 Santollam, 1144 Sancte Olle villam (TW). Ole is ni. Pic. voor Fr. huile < Lut. olea.

 

FD

Saintin

Zie Santin.

 

FD

Saint-Jean

Saintjean, De Saint Jan: PlN Saint-Jean-Geest (Sint-Jans-Geest, WB), Saint-Jean-Sart in Aubel (LU) of een van de vêle PlNn Saint-Jean in Frankrijk. 1306 Jakemes de Saint Jehan = 1326 Jacop van Sinte Jehans, Ip. (BEELE); 1324 Arnoldo de Sancto Johanne, Luik (SLL III); 1361 Johannis de Sancto Johanne, Montreuil (CMM).

 

FD

Saint-Léger, (de)

Sainléger, Seinleger: Verspreide PlN (PdC, Somme, H, LX…). 1231 Mauritius de Sancto Leodegario, Estaimpuis (GYSS. 1964); 1295 Maroie Saint Ligier, Atrecht (NCJ); 1300 Mehaut de Saint Légier, Dk. (TdT).

 

FD

Saint-Léon, de

Verspreide Fr. PlN.

 

FD

Saintlet

zie Saintelet.

 

FD

Saint-Marcoux

PlN St-Marcoult in Opzullik (H).

 

FD

Saint-Mard

Saintmard, Saint Mart: PlN (o.m. Aisne: 1178 de sancto Medardo, Seine-et-Marne, Somme, Marne, LX). 1279 Antones de Saint Mart, Dk. (RL).

 

FD

Saint-Mard

Saintmard. 1298 «Gerars de Sain Mair», «Thibaul jadis de Sain Mair» Cart-Orval; nom d’origine: Saint-Mard [= Saint Marc] (aiT. Virton).

 

JG

Saintmartin

1285 «Johans de Sain Martin» CartValDieu; nom d’origine: Saint-Martin (Nr), mais aussi nom d’une paroisse à Liège.

 

JG

Saint-Martin

(de) St Martin: Uiterst fréquente PlN (N, Nord, PdC, Aisne… 274 Franse gemeenten met die naam). 1326 François de Saint Martin d’Esquincourt, Montreuil (CMM); 1254 Renekin de Saint Martin, Luik (SLL II); 1385 Hustin de Saint Martin (MARCHAL); 1421 Godefroid de Saint Martin, Namen (CCHt).

 

FD

Saintmaux

Nom d’origine: Saint-Marc, w. Sint-Mau (Nr), cf. 1578 «noble homme Herculles de Sainct-Marck escuyr» CartCouvin.

 

JG

Saintmaux

PlN Saint-Mau < Saint-Marc (N).

 

FD

Saint-Maxen(t)

-ens: PlN Saint-Maxent (Somme). 1306 Huet de Saint Maxen, Noyon (MORLET).

 

FD

Saint-Maxim

-in, Saint Machin: Wsch. var van Saint-Maxen(t).

 

FD

Saint-Médard

PlN(LX).

 

FD

Saintmont

Sainmont. Nom d’origine: p.-ê. Sainmont, l.d. à Tignée et Saive (Lg).

 

JG

Saintmortier, de

zie van Semmertier.

 

FD

Saint-Moulin, de

de St Moulin: Volksetymologie voor Sart-Moulin, PlN in Eigenbrakel (WB) en Villes-le-Temple (LU). Vgl. 1181 Sart a le Mole in Bruille-Saint-Amand bij Valencijn (TW).

 

FD

Saintobert

zie Saint-Aubert.

 

FD

Saintobyn

de Saintobeyn, zie Sintobin.

 

FD

Saintobyn

Nom d’origine: forme altérée de Saint-Aubin (Nr).

 

JG

Saintoin

Nom d’origine: Saint-Ouen, près de Paris.

 

JG

Saintoin

PlN Saint-Ouen bij Parijs (J.G.).

 

FD

Saint-Omer, de

PlN Sint-Omaars, Fr. St-Omer (PdC). 1267 Agnes de Sancto Audomaro; 1305 Coppin de Saintomer; 1326 Jan van Sint Omars, Ip. (BEELE); 1317 Jehan de Saint Orner, Atrecht (NCJ).

 

FD

Saintot

Patr. Dim. van VN Saint.

 

FD

Saintot

Probabl. hypocor. issu de Saint, comp. Saintelet.

 

JG

Saint-Paul

Saintpaul, Saint-Pol, Saintpol, Saint-Pô, Desaintpol: Verspreide PlN Saint-Paul of Saint-Pol (Nord, PdC). 1231 Berta de Saint Pol, 1264 Maroie Saint Pol, Atrecht (NCJ); 1296 Gobeles de Saint Pol, Luik (SLLII); 1309 Maroie de Saint Pol, Dk. (TdT); 1584 Bussaert van Simpol, Poperinge-Leiden (J.D.). Een voorvader van De Simpel staat in 1610 in Veurne geregistreerd aïs De Simpol (PDB, Damme).

 

FD

Saint-Pierre, de

PlN (LX, PdC…). 1203 Thome de Sancto Petro, Dk. (DEBR. 1980).

 

FD

Saintrain

Saintraint (NF namurois). 1582 «Pierre Sentrain», 1584 «Jacques Sentrin», 1612 «Jacque Saintrain» TerriersNamur, 1621 « Norbert Saintrain », 1664 « Simon Saintrain »

BourgNamur; p.-ê. dérivé de lat. Saucions nom d’un saint; ou bien var. (avec r nique) de Saintain, v° Sainte, cf. début H’i| «Jehans li fils Saintain» DocLens (Bail sart).

 

JG

Saintrain(t)

Reïnterpretatie aïs heiligennaam van oorspr. Santrain.

 

 

Saint-Remy, (de)

Saint-Rémi: Verspreide PlN (Nord, PdC, LU, WB…). 1300 Ansiaux de saint Remy, Beaumont (SLL II); 1394 Jehan de Saint Remy, PdC (CMM).

 

FD

Saint-Riquier, de

Saint-Requier: PlN Sint-Rijkers (Somme). 1323 Raoul de saint Rikier, St-Q. (MORLET); 1359 Jehan de Saint Riquier, Montreuil (CMM).

 

FD

Saintron

Saintrond. 1558 «Grigoire de Sel tron» BourgNamur; nom d’origine: Siïl Trond (Lb). Cf. aussi Sentron.

 

JG

Saintron(d)

Sentron: i. PlN Saint-Trond, de Rom. vorm van St.-Truiden (L). Vgl. Van Sintruyen. 1225 komisar de Sentron (AVB); 1270 Jehan de Saintron, Hoei (SLL II); 1368-75 Reinier de Saintron, At. (CHA 60). – 2. Patr. Afl. van HN Sanctorius. 1208 Sainteron; 1226 Sainterons del Warehem, Atrecht (NCJ); ± 1300 Colin Sainteron, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Saints

Nom d’origine: plusieurs NL Sains al Picardie.

 

JG

Saints

zie Saint.

 

FD

Saintvenant

PlN Saint-Venant (PdC). 1397 Jehane de Saint Venant, Dk. (TdT).

 

FD

Saint-Vit(h)eux

(St-Vith), (Loc. avec suff. -eux d’orig. N° 211), Salzard (St-Lazare).

 

EV

Saint-Viteux

Sain(t)viteux, Sainvitu(x): PlN Saint-Vitu in Abée (LU), d.i. Saint-Victor. 1719 J. M. Saint Viteu ex Verden; J. St. Saint Viteu ex Focaigne (MULVII).

 

FD

Sainval

Proven. Dép. Tilf. Saive. Proven. Loc. Synon. : Sève. Sak(s), Sakkers. V. SAD (Sak).

 

EV

Sainz

Spelling voor Saint of Sp. Sâinz < Sanchez < Sanctus.

 

FD

Sairy

NF du Borinage, attesté la lre fois à fin ville en 1708 (GeneaNet); p.-ê. d’un rai» toponyme local, mais la Top. du ban deFm ville n’atteste rien de tel.

 

JG

Saiselet

1667 «Ponselet Saislet», 1683 «M» gueritte Saislet», «Jean Saislet dorcimonb Houdremont; NF dont l’aire de distributionej extrêmement réduite (région d’Orchimonta de Givet), p.-ê. double dérivé en -el-a tt Saison, cf. le suivant. Comp. Saisset (Daual 536) et Saisselet (Carnoy 85).

 

JG

Saiselet

Dim. van Saison. 1667 Ponselet Saislet, Houdremont (J.G.).

 

FD

Saison

1781 «J. B. Saison» Flandre fr.; cas régime de l’anthrop. germ. Sahso, San ‘ saxon (ethnique)’ (cf. 1265 «Joseph le Saisne CensNamur, 1286 «Jehans li Sesnes» Cait Lessines), le nom Saisne étant très fréqua dans les chansons de geste (les Saxons étaiai considérés comme des Sarrasins félons), cf Dauzat 536 v° Saisson. Cf. également cèdent, probabl. de même origine. – L’anc.  f. saison  ‘ensemble des terres portant la même céréale’ serait tout à fait secondaire.

 

JG

Saison

Oude verbogen vorm van de volksnaam Germ. Sahso, Fr. saxon: Sakser, Sas. 1781 J.B. Saison, FV (VERGR. 1972).

 

FD

Sait  ?

1557 «Jacques Sart» BourgNamur; nom d’origine: très nombreux l.d. sort ‘essart’, cf. aussi Des(s)art, Delsart et Saur.

 

JG

Saiu

De w. sayu  ‘sureau’.

 

JG

Saiu

PlN W. sayu: vlier.

 

FD

Saive

1289 «Desiers H Salves» CensNamur, 1449 «Jehan le Saive» AidesNamur, 15e s. «Rigaut ly sayves» AnthrLiège (de Hemri-court); pour E. Renard (BTD 26, 247), sur­nom: anc. fr. saive ‘expert, habile dans son art’, w. liég. sève ‘sain, lucide’ FEW 11, 202b, cf. aussi Save. – Également nom d’origine: Saive (Lg), cf. Desaive.

 

JG

Saive

Sève, Sève: i. Ofr. saive, saige, Fr. sage: wijs, ervaren. Vgl. Lesage. 1289 Desiers li Saives, Namen (J.G.). – 2. PlN Saive (LU); zie Desaive.

 

FD

Sajdl

zie Seidel.

 

FD

Sajet

Sajotte, zie Saget.

 

FD

Sajfrt

zie Sievert.

 

FD

Sajotte

NF attesté à Montberthault (Côte d’Or) en 1726 et à Mons en 1803 (GeneaNet); p.-ê. forme fém. du NF fr. Sageot, Sajot, considéré corne un dérivé de sage par Morlet 873.

 

JG

Sak

zie Zack.

 

FD

Sakesyn

cf. Saccasyn.

 

JG

Sakesyn

-zyn, -zin, zie Saccasijn.

 

FD

Saket

Saké, zie Saquet.

 

FD

Sakier

Saq(u)i, Sakhi(r), Saghir, Saghy, Sagi(e), Sagis: 1. Ofr. sakier, saquier: zakkenmaker. 1280 Henry le Sachiere (FRANSSON); 1391 jeghen Jacob Sakiere = 1397 Jacob Saquier, Ktr. (DEBR. 1970). –

2. De vormen met g evtl. Patr. Sagarius (STARK). 1226 Fraessens Saghiere; 1291 Jehans Saghiers, Atrecht (NCJ).

 

FD

Saks

Sakx, zie (de) Sas.

 

FD

Saksou

Patr. Rom. vorm van Germ. VN sahs-wulf ‘Sakser-wolf.

 

FD

Saktreger

BerN van de zakkendrager, scheepslosser. 1246 Gerardi Sacdregele (HAGSTR.); 146 e. Lauwers Sacdraghers huus, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Sal

zie Sale.

 

FD

Sal(h)i

zie Salier.

 

FD

Sala

zie Sala(t).

 

FD

Sala(t)

Sallat, Salet, Salez, Salée, Salée, Sallet(s), Salle, Salle(y), Salaets, Salaerts, Sallae(r)ts, Salard, Saelaert: i. Uit Sarlet, Charlet, Fr. dim. van VN Charles? 1587 Jan Salaet oft Cannaerts = Jan Saleth alias Cannaert=1606 Jan Chaleth = 1606 Jan Charlet, Kontich (SELS). Maar Charlet kan natuurlijk op reïnterpretatie berusten. – 2. Afl. van Fr. sale: vuil? 1267 Henris Salez, LU (AVB); 1440 Lodewijck Salart = Lodewyc Salaert, Lier (FRANS).

 

FD

Salabert

Salberter, Salbeth, Sallebert: Patr. Germ. VN sal-berht. Of Sadelbertus (MORLET I). 1206 Agnes Saleberte, Atrecht (NCJ).

 

FD

Salabert

Sallebert (NF du Midi de la France). Nom issu de l’anthrop. germ. sala-berht (Dauzat 536).

 

JG

Salade

Très probabl. var. graphique de Salade (ci-dessous), par abandon de l’accent aigu; sinon de fr. salade.

 

JG

Saladin

-ino, Salade, Salade, Salladini, Salentijn, -iny, Salandini, Salhadin,Saadeldin: Patr. Arabische VN Saladin ‘heil van het geloof, die door de Kruistochten naar het Westen kwam. De ridderlijke sultan Saladin van Egypte en Syrie veroverde Jeruzalem in 1187. Zo werd het een populaire literatuurnaam. 1398 Jan Salendin, Izg.; 1408 van jonffre Aneesen Salendijns; 1418 zuster Masleene Saladyns = Masleene Saladins, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1422 Bernaerd vanden Habeele fïlius Saladins, Bg. (PARM.).

 

FD

Saladin

Salhadin (graphie fréquente dans les chansons de geste), Salade (par dénasalisa­tion). 1286 «Jakèmes Salehadins» CartMons, 1355 «Wilkin Saladin» FiefsLiège, 1402 «Salhadin Boudant» Ladeuze, 1418 «Mas-leene Saladin» Courtrai, 1496 «Bertrand Sal­hadin» GuillLiège, 1780 «Antoine Saladin», «Charles Salade» Charleroi; prénom inspiré par le sultan d’Egypte qui au 12e s. battit les croisés (Dauzat 536).

 

JG

Salae(r)ts

-ard, zie Sala(t).

 

FD

Salambier

cf. Salembier.

 

JG

Salambier

zie Salenbien.

 

FD

Salamé

Salami, zie Salomé.

 

FD

Salamon

-mone, -mun, -mson, zie Salomon.

 

FD

Salandini

zie Saladin.

 

FD

Salandre

cf. Sailendre.

 

JG

Salandre

zie Schellander.

 

FD

Salarnier

NF auvergnat, des départ, du Cantal et du Puy-de-Dôme (GeneaNet), d’origine incertaine (non repris dans le Dict. hist. des NF du Puy-de-Dôme, 2, 257).

 

JG

Salas

-lasse. On a cru expliquer ce NF par *Isalas, c’est-à-dire l’Ussel (Naamkunde. 40, 1964, 65); plutôt var. de Solas, Solasse.

 

JG

Salas(se)

zie Solas(se).

 

FD

Salathong

Thaise FN (PDB).

 

FD

Salazar

Sp.-Port. PlN: Germ. sala: zaal + Baskisch zahar: oud (DS). PlN in Burgos (DS).

 

FD

Salberter

Salbeth, zie Salabert.

 

FD

Salbeth

Salberter. 1426 «Pier. Salbet», «Esti-ven. Salbet» TailleSoignies; nom issu de l’an­throp. germ. sal(a)-behrt, cf. Salabert.

 

JG

Salcher

Salacher < PlN Salach (BW, BEI).

 

FD

Saldeler, de

zie de Zadeleere.

 

FD

Salden

Des Alden, gen. van de Aide, zoon van De Oude (LF 289). 1296 Saelden huus = 1333 die Heins Salden was = die Hein Saelden was, Her. (DERCON). Vgl. Souwen.

 

FD

Salden

Saldiën. Suniom < des Alden, génitif de: der Aide ‘le vieux’ (F. Debrab., BTD 67, 163), plutôt que forme évoluée de moy. néerl. saelge ‘sauge; cf. aussi Salien, Saliën.

 

JG

Saldiën

zie Salië’n.

 

FD

Sale

Sal, Salle(s), Lesal(l)e: BN Ofr. sale: bleek, triest, vuil. 1246 Perron Sale, St-Q. (MORLET); 1246 Agnes Sale, Atrecht (NCJ). Zie ook Delsalle.

 

FD

Sale

Sales. 1444 «Jehan de Sale» AidesNamur, 1766 «Ernest-Joseph Sale» BourgLiège; var. de Salle(s), cf. Desalle, nom d’origine ou d’en­seigne; moins vraisemblable, fr. sale (sur­nom), cf. Lesale.

 

JG

Sale(e)m

zie Salom(e).

 

FD

Salée

Salée (NF de la région de Liège et Verviers). 1444 «Jehan de Salée» Hanret (à côté de «Godissart Sale» Hanret); p.-ê. nom d’origine à situer dans la région de Theux et Verviers (Lg). Cf. aussi Salle.

 

JG

Salée

Salée: i. PlN. 1444 Jehan de Salée, Hanret (J.G.).-z.ZieSala(t).

 

FD

Salemans

zie Saelemans.

 

FD

Salembie(n)

-bier, zie Salenbien.

 

FD

Salembien

Salenbien; avec réinterprétation (-ien > -ier) : Salembier, Salenbier, Salambier. 1257 «Johannes Salenbien» Gembloux, 1280-81 «Jakèmes Salembien de Lille» RegTournai, 1284 «Jehan Salembien» DettesYpres, 1286 «Salembien» CensBinche, 1295-1302 «Mikieus Salenbien» ImpôtArtois, 1518 «Jacqueline Salen Bien» BourgNamur (comp. le NF ital. Salimbene, le flam. 1401 «Spryncintgoed» à Bruges, l’ail, 1276 «Springintgut»); surnom à comprendre comme «saille-en-bien», de l’anc. fr. saillir ‘sauter’, qui se serait appliqué à qqn de prodigue, de dépensier (Brech. II, 647) ou, plutôt, à qqn qui s’enrichit soudainement, par un héritage ou par un riche mariage. – Bibliogr. : F. Debrabandere, Salembien et Salembier, dans De LeiegoiM’Tl, 1985,85-87.

 

JG

Salemi

zie Salomé, Salmier.

 

FD

Salen

zie Salens.

 

FD

Salen(s)

Saelen(s), Salins: Patr. Vleivorm van de bijbelse VN Salomon. 1228 Riquardum

Salin (DEBR. 1980); 1306 Salemoen Voghelin = 1307 Salin Veughelin, Ip. (BEELE); 1424 Jacob van Moerbeke f. Salemoens, Hannekin, Salin, Beelkin zijn kinderen, Ktr. (DEBR. 1959); 1382 Salin de Crooc, Har. (DEBR. 1970); 1410 Ghyselin Salin, Ktr. (DEBR. 1958; LG1984,388-9).

 

FD

Salen, van

zie van Zaelen.

 

FD

Salenbien

-bier, Sal(l)embien, Salembie(r), Salambier, Schalembier: BN voor iemand die plotseling rijk geworden is (b.v. door erfenis of rijk huwelijk), die ‘in het goed springt’. Uit Ofr. saille-en-bien, van saillir: springen en bien: goed. Vgl. Salimbene, D. Spring(en)sgut(h), Spring(g)uth < 1276 Springintgut (BRECH.). 1401 Jan Spryncintgoet, Bg. (SIOEN). 1239 Bartholomeo Salenbien, Rijsel (SPL); 1280 Jakemes Salembien de Lille, Dk. (RL); 1368 Rugger Salenbien; 1398 Katherine Salembien, Dottenijs (DEBR. 1970); 1411 Mijnkin Salenbyens, Ktr. (DEBR. 1958). -Lit.: F. DEBRABANDERE, Salembien en Salembier. 161985,85-87.

 

FD

Salence

Romanisation de Sa(e)lens?

 

JG

Salence

W. uitspr. van Salens.

 

FD

Salender

cf. Sailendre.

 

JG

Salender

zie Schellander.

 

FD

Salengro(i)s

Salingros, -et, Salingue: Afl. van Opic. salengue, salingre: zoutziederij. 1443 Thumas de Salengroit, Dk. (TTT); ±1570 Gillis Salengre, Belle (CDT 352); 1655 Benedictus Salengre, Thuin (MUL VI); 1714 Ernest Sallingros, Namen (J.G.). Maar 1891 Pierre-Clément Salingre, geboren in Meschede (NRW), was de zoon van Theodor Salinger. Hier werd de D. EN Salinger geadapteerd aan de bestaande W. EN Salingre (J.G.).

 

FD

Salengros

-ois, Salingros. 1443 «Thumas de Sa-lengroit» Tournai, 1714 «Ernest Sallingros», 1729 «André Salengros», 1773 «André Salin-groz», etc. BourgNamur; probabl. nom d’ori­gine, d’un toponyme collectif en -ois < lat. –etum de pic. salingue ‘têtard de saule’, anc. pic. sauch salengue FEW 17, lOb [MHJ. Cf. aussi Salingue et Salingret. Salens, cf. Saelens.

 

JG

Salentijn

-iny, zie Saladin.

 

FD

Salentiny

Génitif lat. du prénom Salentin, cf. 1653 «Salentin Pierrez», «Salentin gros Jean», 1725 «Salentin Bègue» Vielsalm.

 

JG

Salerno

-ni: PlN Salerno (westkust Italie).

 

FD

Salesse

1780 «Pierre Jos. Salesse» Charleroi; var. de Salice? Ou bien nom d’origine fr. : Salesches (Nord), Salesse (Cantal, Creuse, etc.).

 

JG

Salesse

Salés, Sales, Salles, Salles(e): PlN Salesches (Nord), Salés (Tarn) of Salesse (Cantal, Creuse).

 

FD

Salet

-ez, zie Sala(t).

 

FD

Salhadin

cf. Saladin (graphie fréquente dans les chansons de geste).

 

JG

Salhadin

zie Saladin.

 

FD

Salice

1254 «Walterkinus de Salice» CartVal-Dieu, 1272 «Hennekinus de Salice» Polypt-Villers, 1273 «Johannes de Salice» CartVal-Dieu; forme latine de *Delsau(ch), lat. salix ‘saule’, cf. Delsa.

 

JG

Salice

It. EN. PlN: wilg.

 

FD

Salien

Saliën, Salïen. Surnom : moy. néerl. sael­ge, saelie ‘sauge’ [FD]; cf. aussi Salden.

 

JG

Saliën

Salien, Saldiën, Saldiën, Sail, Sail(l)e: Mnl. salie, saelge, sailge, saelie: salie. BN voor de kruidenteler of-handelaar. 1303 Janne Sailgen = J. Saelgen, Bg. (VERKEST); 1280 Johannis Sailge, Ip. (BEELE).

 

FD

Salier

Afl. van Mhd. salhe: waterwilg (BRECH.).

 

FD

Salier

-iez, -ies, Sal(h)i, Saill(i)ez, Salliez, -iet, Sailer, Saille, Saillet: Ofr. salier: zoutzieder. BerN. Vgl. De Souter. 1222 Hainr. et Burchardus Salarii, Salem (BRECH.); 1693 Petronelle Sallier, Menen (COUSS.).

 

FD

Salier

Saliez, Salliez.  1286 «Jehans Saliers» Namur,   1779 «Jacques  Sal(l)ier» Natoye,

1786 «Jean-Jacques Salier (orig. d’Assesse)» BourgLiège; nom de métier: cf. anc. bourgui­gnon salier ‘marchand de sel’ FEW 11, 88a.

 

JG

Salières

Peut-être nom d’origine, par ex. La Salière, à Harveng (Ht).

 

JG

Salières

Salières: Mfr. salière: zoutvat. BerBN van de zouthandelaar. Of PlN La Salière, b.v. in Harveng (H): zoutziederij.

 

FD

Saligo(t)

Naam uit de ridderromans. Afl. van Germ. salik: vuil. BN voor een vuilak, walgelijk mens, vies mens, smeerlap. 1269 Henris Saligos (AVB); 1290 Hanes Saligos, Luik (KCTD 1940,392); 1556 Jacques Salego, H = 1584 Jacques Saligo, Aw. (AP, AB). – Lit.: L. MICHEL, ‘Saligot’, nom commun, dans un texte liégeois du XlVe siècle. Mél.J. Haust 1939, 281-8.

 

FD

Saligot

Saligo. 1269 «Henris Saligos», 1280 «Heliin le filhe Henri Saligot» CartValDieu, 1293 «Hanet Saligos» AnthrLiège, 1356-58 «Piérars Saligos» PolyptAth, 1535 «Jehan Sal(l)igo» Ladeuze; surnom (de traître?) tiré du nom de deux rois païens de chansons de geste des 12e et 13e s. – Bibliogr.: L. Michel, «Saligot» nom commun dans un texte liégeois du XIVe s., dans Mélanges J. Haust, 1939, 281 -8; c.r. par M. Piron, BTD 14, 391-2.

 

JG

Salim

zie Salom(e).

 

FD

Salim(e)i

zie Salomé.

 

FD

Salimans

zie Saelemans.

 

FD

Salina(s)

Dial. vorm voor Fr. saline: zoutmijn, zoutziederij (DNF).

 

FD

Salingret

Probabl. de même origine que Salen-gros et Salingue (ci-dessous), cf. cependant 1891 «Pierre-Clément Salingré», né à Mes-chede (Westphalie), fils de Théodore Salinger, ermite à Bévercé (cf. FSMV 20-27, 1956-63, 42), qui pourrait orienter vers une adaptation wallonne d’un nom allemand.

 

JG

Salingros

cf. Salengros.

 

JG

Salingros

-et, Salingue, zie Salengro(i)s.

 

FD

Salingue

1608 «Antoine de Salengre» Bourg-Namur; à rapprocher de pic. (Mons) salingue ‘raffinerie de sel’, rouchi salengre ‘lieu où l’on raffine le sel’ FEW 11, 90a, comme nom de résidence, ou bien de pic. salingue ‘têtard de saule’ (E. Edmont, Lexique saint-polois, 1980, 502), 1488 salengre ‘saule marceau’ (Y. Coû­tant, Terminologie du moulin médiéval, 893), comp. Salengros et Salingret [MH].

 

JG

Salins

cf. Saelens.

 

JG

Salins

zie Salen(s).

 

FD

Salis

Patr. Korte vorm van Marsalis, var. van Marcelis? Of E. FN Sallis = Sallows, naar de woonplaats bij de wilgen (Fr. saule) (REANEY)?

 

FD

Saliter

Mhd. saliter: salpeter. BerBN. 1461 Jôslin Saliter, Freiburg i.B. (BRECH.).

 

FD

Salkim

Var. van Salkin? Turkse naam (PDB)?

 

FD

Salkin

. 1295-1302 «Hèle Salekins» ImpôtArtois; probabl. hypoc. de Salomon ou bien de Salle(s).

 

JG

Salkin(d)

Patr. E. (of Mnl.?) dim. van VN Salomon. ±1300 Hèle Salekins, Artesië (BOUGARD); 1327 Salkyn Eldefeld, Essex; 1255 William Salekyn, Huntingdon (REANEY).

 

FD

Salladini

zie Saladin.

 

FD

Sallae(r)ts

zie Sala(t).

 

FD

Sallami

zie Salomé.

 

FD

Sallat

zieSala(t).

 

FD

Salle

1265 «Saleit», 1289 «Maroie li femme Saleit», 1294 «Lambers de Sallei» Cens-Namur, 1339 «Gérard fils de Salleis» Roloux, 1409 «Stienne Salleis» Namur; surnom: fr. salé au sens de ‘grivois’ ou ‘altéré (en parlant de nourritures)’ (Dauzat 537); comp. aussi 15e s. «Louis Barbesaléez», «Jean dit Jokamin Barbesalée» (cf. BTD 26, 270), où salé semble désigner une couleur, comp. fr. poivre, sel et poivre.

 

JG

Salle

Salles, zie Sale, Delsalle.

 

FD

Salle

Salles. Nom d’origine: Salle près de Chimay (Ht), Salle, dépend, de Flamierge (Lx) ou La Salle, hameau de Rotheux-Rimière (Lg), cf. Desalle, Dessale(s); éventuellement aussi nom d’enseigne, cf. 1441 maison dite de « Sale» à Liège (BTD 26, 283), ainsi que 1365 «Jehan de le Salle, cousturier» TailleMons, 1501 «seure Jehenne de le Salle souveraine du Beginaige» AidesHainaut; cf. aussi Sale(s). -Également prénom ancien, cf. 11.3.1670 «Salle Hermotteau» (not. J. Pompony, Lg) d’où pourrait être issu le NF Salkin [JL, NFw].

 

JG

Salle

zie Sala(t).

 

FD

Sallebert

cf. Salabert.

 

JG

Sallebert

zie Salabert.

 

FD

Sallemeyn

zie Salmin.

 

FD

Sallendre

Salandre, Salender (NF henmryer). Probabl. adaptation flam. du NF fr. Chalandre (= chaland) [FD].

 

JG

Sallendre

zie Schellander.

 

FD

Salles

Salles(e), zie Salesse.

 

FD

Sallet(s)

-ey, zie Sala(t).

 

FD

Salliau

Mfr. salaud, afl. van sale: vies mens, smeerlap. 1282 Ko tins Salau, Atrecht (NCJ); ±1300 Salaus, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Salliez

-iet, zie Salier.

 

FD

Sallmann

Salman: i. BerN Mhd. Mnd. Sal(e)man: vertrouwensman, zegsman, bemiddelaar, voogd. – 2. Patr. Var. van bijbelse VN Salomon. 1422 Salman Ziselmiiller = 1437 Salomon Z., Schw. Gmiind (BRECH.). – 3. Patr. Germ. VN Salaman.

 

FD

Salluste

Prénom issu du lat. Sallustius (NF non indigène en Wallonie?). Dérivé: Sallustin.

 

JG

Sallustio

-tin, Sallus(te): Patr. Lat. VN Sal(l)ustius (MOR1ETII).

 

FD

Salluyts

zieSalu(t).

 

FD

Salm

van (de) Salm, van de(r) Zalm: l. PlN Zalm (NL). 1460 Jehan de Salmen, Tg. (TYTGAT); 1733 Marais van Salm, Bertem (MUL VII). – 2. PlN Vielsalm (LX). Ook riviernaam Salm (LU, LX). 1454 Servais de Salme, Stavelot (J.G.).

 

FD

Salm

zie Zalm, Salom(e).

 

FD

Salm(e)

zie Salom(e).

 

FD

Salman(g)

zie Salomon.

 

FD

Salme

Salin. 1454 «Servais de Salme» Cout-Stavelot, 1611 «Jehan de Salme»Tavier;nom d’origine: Vielsalm, w. al vî-sâme (Lx), cf. Desame, Desalm.

 

JG

Salmier

Salmi, cf. sous Salmin.

 

JG

Salmier

Salmi, Salemi, Sal(l)ami, Salimi, Solomie, Sollami: Salmier = Psalmier: psalmenzanger. 146 e. Jean Salmier dit Psallemin; Jean de Salmier dit Salmij n, Luik (BOD Y); 1450 Johan Salmy = 1442 Jehan Psalmien, Dinant (J. G.); 1493 Joannes Salmier, Namen; 1501 Nycolaus Salmeer, Dinant; 1516 Erardus Psalmier, Namen (MUL III).

 

FD

Salmin

Salmain, Salomein, Sallemeyn: i. Patr. Vleivorm van bijbelse VN Salomon. 1256 Raoul Salomin, Atrecht (NCJ). Vgl. Metr. Salmena (SOCIN 93). – 2. Afl. van Salmier (zie i.v.).

 

FD

Salmin

Salmain. 14e s. «Jean Salmier dit Psal-lemin», «Jean de Salmier dit Salmijn» Body-NPLiège, 1450 «Johan Salmy» = 1442 «Jehan Psalmien» Dinant, 1499/1510 «Jehenne Sal­min» BourgNamur, 1525 «Evrard Salmier», 1555 «Catherine de Salmier» BourgNamur, 17e s. «Nicolas de Salmyer» Dorinne; plutôt que de rattacher ces noms à Salomon (Vincent 43), il est préférable d’en faire des formes variées de *Psallemin, du thème de ht.psalma ‘psaume’ (JH, NF wallons); cf. également s.d. « domini Hermanni de Psalmis » ObitLiège. -C’est aussi l’avis d’A. Bayot, à propos du NF dinantais fSalmier, Salmi, forme ancienne «li Psalmiers», signifiant ‘chanteur ou faiseur de psaumes’, synon. salmonier, 1190 «Johans li Saumiers». – Bibliogr. : R. Goffm, Sur l’origine et le nom des Salmier, dans Études d’histoire et d’archéol. de Namur dédiées à F. Courtoy, Namur, 1952, 381-383; É. Legros, BTD 37, 147:38,238.

 

JG

Salmon

Salmont. 1250 «Salmon Belle» Chartes-Flandre, 1285 «Salemon l’Amman fil Salo­mon» DettesYpres, 1472 «Girart Salmon» DénLaroche, 1491 «Jennon Salmon», Bourg­Namur, 1597-98 «Salmon de Thoir» Comp-tesNivelles, 1628 «Jan Salmon» émigré en Suède, 1672 «Salmon Vermeil» BourgNamur, 1777 «Salmon Pasque» Xhendremael; généra­lement forme contractée de Salomon, mais une forme anc. de saumon (poisson), w. liég. samon, n’est pas à exclure, éventuellement comme nom d’enseigne (E. Renard, BTD 26, 277), cf. 1356 «Arnoteau de Samont» Fiefs-Liège, 1482 «Henri de Salmon» AnthrLiège.

 

JG

Salmon(t)

zie Salomon, De Salmon.

 

FD

Salom(e)

Salon(e), Sale(e)m, Salim, Salm(e), Solome, Solem(e), Saume: Patr. Naast Salomon, de Rom. verbogen vorm (cas-régime < Salomonem) moet een onverbogen Rom. vorm Salom(e)/Salm(e)/Saume (< cas-sujet Salomo) hebben bestaan. Salome, Solome kunnen ook wel grafïeën zijn voor Salomé/Solomé (en omgekeerd). Zie Salomon, Salome.

 

FD

Salome

-ée, -e(z), Salommez, Salamé, Sal(l)ami, Sal(e)mi, Salim(e)i, Solemé, Soleme, Solome, -e(z), -ie, Sollami: i. Metr. Bijbelse VN Salome. 1147 Salome, Schwaben; 1180 Salome, Bern; 1200 Salome, abbatissa, Regensburg; Salomee laica = Salmea laica; Salme vidua (SOCIN 93). Maar de VN was bij ons in de ME ongebruikelijk. –2. Daarom misschien dim. van VN Salomon. Patr. 1518 Maertin Salomme, Ktr. (MONB.); 1550 Pieter Salome, Middelburg (SCHOUT. I); 1555 Mahieu Salome, Roes.-Bg.; ±1570 Michiel Salome, Sailly; Martineken Salomee, St.-Win. (CDTsss); 1606 Claude Salomme, Fleurbay-Bg.(PARM-); 1639 Marcq Salomez, Steenwerk FV (DU V.); 1736 Anna

Salemez, Passendale (DE WULF 1980). – 3. Zie

ook Salmier.

 

FD

Salomé

Salomée, -ez, Salommez. Ane. prénom fém. d’origine hébreuse, d’après une des saintes femmes de l’Évangile (Dauzat 537); cf. aussi pic. (Mons) Marie Salomée ‘femme malpropre, débauchée’ FEW 6, 339b.

 

JG

Salomé

Salomez. 1. Proven. ,,Mez du sieur Sala ». N° 245. — 2. N. de bapt.    d’orig.    hébraïque    (Matro­nyme) .

 

EV

Salomein

zie Salmin.

 

 

Salomon

1264 «Salomon Brunkin» Chartes-Flandre, 1271 «Salomons li Barbiieres» DettesYpres, 1601 «Salomon Rogeri» Bourg-Liège, 1656 «Salomon» DénMalempré, 1725 «Salomon Quaiseurs» Hatrival ; prénom d’ori­gine hébreuse, d’après le nom du roi d’Israël, fils de David; cf. aussi Salmon.

 

JG

Salomon

-mons, -mont, -mone, -moni, Salamon(e), -moni, -mûri, Salamson, Salmon(t), -mona, -man(g), Saulmont, Saumon, -oné, Somon, Sallmann, Solomon(s): Patr. Bijbelse VN Salomo(n). 1136 Salomon; 1174 Salomon scaltetus de Ostburg (GN); 1276 Salomon Amman; 1276 Salmon Balgh, Ip. (BEELE); 1269 Salemon; 1287 Salomon, Kales (GYSS. 1963); 1295 Mikius Salemon, Atrecht (NCJ); 1347 Hughe Saelmoen, Kaprijke (AZT). Zie ook Salens, Sallmann 2.

 

FD

Salomon(s)

N. de bapt. d’orig. bibl. ou, plus souvent, N.  israélite. N° 104.

 

EV

Salon

Peut-être cas régime de l’anthrop. germ. Sarlo que l’on trouve dans 1097 «Ego, Sarlo nobilis», aujourd’hui Menetou-Salon (Cher) (A. Vincent, Top. de la France, 327)?

 

JG

Salperwick

-wyck: PlN Salperwick (PdC). 1174 Hugo de Salperwich; 1203 Eustachii de Salperwic = Eustacii de Salperwyck (DF XIV;

DEBR. 1980).

 

FD

Salpeteur

(anc. forme) et Salpetier. Profess. ,,Salpétrier ». N° 174.

 

EV

Salpeteur

-pè-, -pé-, Salpetier, Salpét(r)ier: BerN van de salpeterbereider of-verkoper. Vgl. Saliter. 1511 Gillechon Salpeteur, Namen (J.G.); 1538 Joh. Salpétrier de Marvilla (MUL IV).

 

FD

Salpeteur

Salpéteur, w. nam. Salpèleûr. 1511 «Gillechon Salpeteur», 1598 «Pierre Le Sal­peteur», 1639 «Mathieu Salpeteur» Bourg­Namur, 1650 «au prouffit de Nicollas Bour-geoys dit Salpeteur (…) pour y bastir une àuisine a pouldre» Crupet; nom de métier: anc. fr. salpestreur, rouchi salpéteur ‘ouvrier travaillant dans les mines de salpêtre, vendeur de salpêtre’ FEW 11, 82a; cf. aussi Salteur et Sateur.

 

JG

Salpetier

Salpétier, Salpétrier. 1561 «Lorens le Salpethier» = 1575 «Laurent le Salpétier» DénFlorenville ; fr. salpêtrier, de même sens FEW, ibid.

 

JG

Sals

zie Salt.

 

FD

Salsac

NF d’origine occitane, représentant une forme anc. du NL Saussac fréquent dans le Midi (Dauzat 538). – Probabl. distinct: 1645 «Jean le Lombaere dit salsa» à Montegnée (DBR 12, 78), où l’on peut voir Salazar (E. Renard, BTD 34, 218)?

 

JG

Salsac

Oude vorm van PlN Saussac (Cantal, Gironde, Vaucluse).

 

FD

Salsmans

zie Salzman(n).

 

FD

Salson(e)

Z.-Fr. dim. van salsa: saus. BerBN (DNF).

 

FD

Salt

Salz, Zalc, Salis: Ndd. Sait, D. Salz, in L geadapteerd als Sals: zout. BerBN. Vgl. Salzmann. 1265 Eppo Salifex (voorvader van) 1350 Hermann Saltze (BRECH.).

 

FD

Saltbommel, van

PlN Zaltbommel (G). 1159 Reinfrit

de Bumele = 1178 Reinfridi de Bommele (LNT).

 

FD

Salter

Ndd. voor D. Salzer: zoutzieder. Vgl. De Souter.

 

FD

Salteur

1356 «Jamotton Salteur» FiefsLiège; forme anc. de sauteur ‘danseur’, cf. Sauteur. -Aussi modification administrative (par perte d’une syllabe) du NF Salpeteur (famille de Houyet), comp. Sateur.

 

JG

Salteur

Zie Sauteur. – 2. Naamwijziging (gem. Houyet) van Salpeteur bij KB van 27.01.1955 (med. P. de Tienne).

 

FD

Salton

Dim. van Ofr. sait, Fr. saut: sprong, schok.

 

FD

Salu

Proven. Salles (Loc.). avec suff. -(e)u, d’orig. N° 211.

 

EV

Salu(t)

Saluyts, Salluyts, Salluijts: Ofr. salut: heil, bescherming, beveiliging, groet. BN.

 

FD

Salvador(e)

-ori, Salvatore, -ori: Patr. Sp./It. vormen van Lat. Salvator ‘redder, verlosser, heiland’.

 

FD

Salvan

Sauvan: Patr. Volkse vorm van HN Silvanus (DNF).

 

FD

Salve

Profess. N. de chantre (D’après le début d’un chant litur­gique). N08 131,  145.

 

EV

Salve

Salvée, Salve. 1683 «la veusve François Salvez» Houdremont; nom de baptême augu­rai à valeur religieuse < lat. Salvatus (comp. Sacré) ou surnom délocutif de chantre d’après le Salve Regina (Dauzat 538).

 

JG

Salvé(e)

Salve, Sauvé, Sauvey, Sauvet, Save(t), Savay: Patr. Lat. HN Salvatus ‘gered, verlost’ (MORLET II). Vgl. It. FN Salvato.

 

FD

Salveniac

Salvéniac. Probabl. NF d’origine occitane, qui serait une altération de Salva-gnac, considéré comme un nom d’origine (Dau­zat 538).

 

JG

Salveniac

Salvéniac: PlN Salvagnac (Aveyron, Tarn).

 

FD

Salverda

Saavedra: Friese FN. Afkomstig van Salverd in Franekeradeel (EL).

 

FD

Salverius

Salvérius. Forme évoluée du nom Serverius [FD].

 

JG

Salverius

zie Serverius.

 

FD

Salvi

Salvo: It. vormen van Lat. HN Salvius, Salvus. Patr.

 

FD

Salz

zie Salt.

 

FD

Salzard

Proven.  1. ,,Essart du sieur Sala ». N° — 2. Saint-Lazare. N. de paroisse. N° 227. V. Saint.

 

EV

Salzberg

Zalzberg, Zalcberg: Fréquente D. PlN Salzberg: zoutberg (BEI, BW, HS).

 

FD

Salzburg(er)

-burger: PlN Salzburg (Oostenrijk).

 

FD

Salzburger

Ethnique all. : originaire de Salzburg (Autriche).

 

JG

Salzman(n)

Zalcman, Salsmans: BerN D. Salzmann: zoutman, zoutzieder. 1266 Albertus dictus Salzeman, Mûhlheim (BRECH.).

 

FD

Sam-

-ois, -oy. Proven. Saint  (riv.), avec suff. d’orig.

 

EV

Sam(m)ison

Wsch. E. grafie van Samson.

 

FD

Sam, van

zie van Zand.

 

FD

Samae(r)s

Samaey, zie (van) Simaey.

 

FD

Samaill(i)e

Samale, zie Semail.

 

FD

Samaille

Samaillie. Comp. 1317 «(défense de nourrir les bêtes) de nulle samailhe» Ord. Princ. Liège I, 163 ; var. du NF Semaille?

 

JG

Samain

-in, Samyn. 1419 «Pieter Samijn» Courtrai; dérivé de Samuel [FD] plutôt que surnom de marchand: anc. fr. samin ‘fine étoffe de soie’ (Dauzat 538).

 

JG

Samain

V. Salmain.

 

EV

Samain

Zie Samin.

 

FD

Saman(s)

Zaman, Sâmann, Saeman: i. BerN van de zaaiman, zaaier. 1340 Daneel Saman, Dend. (CED); 1306 Jan de Zaman, Waas (Midd. 1952,47); i6e e. Pieter Saman, Beatrix Samans, Waas (VAN G. I). – 2. Saman/Zaman soms evtl. door ass. < Zan(d)man. 1422-50 Zanmans huijsvrouwe = Zantman, Zonhoven (MNT 324).

 

FD

Samang, van

van Semang: PlN Samang in Membach (LU)(NR).

 

FD

Samard

Proven. Samart (Loc.).

 

EV

Samay

zie (van) Simaey.

 

FD

Sambaer(e)

Samba(s), zie Chambard.

 

FD

Sambeek,van

van Zantbeek: PlN Sambeek (NE). 1425 Jehan de Zambecque (CCHt).

 

FD

Samber, de

zie Desambre.

 

FD

Samberg,van

zie Zandberg.

 

FD

Sambeth

zie Sammeth.

 

FD

Samblanc, de

-anc(k)x, zie Desamblanc.

 

FD

Sambon

V. Chambon et SAD (San).

 

EV

Sambon

Var. flam. de Chambon [FD].

 

JG

Sambon

zie Chambon.

 

FD

Sambour

PlN Chambourg (Indre-et-Loire).

 

FD

Sambre

1607 «Lambert Sambe» BourgNamur; riverain de la Sambre, cf. Desambre.

 

JG

Sambrée

-ee. 1294 «Denisars de Sambrée» CensNamur, 1691 «François Sambrée» Bourg­Namur, 1777 « Sambrée échevin et greffier de la justice» Couvin; nom d’origine: dérivé de Sambre ou bien forme évoluée de Samrée (Lx), cf. 1572 «Johan fils de Johan Garanchon de Samerée» BourgLiège.

 

JG

Sambrée

Sambre(e): PlN Samrée (LX). 1294 Denisars de Sambrée, Namen (J. G.).

 

FD

Sambrée

V. Samrée.

 

EV

Samedi

EN naar de dagnaam zaterdag. Vgl. Vrijdag. 1449 Anthuenis Samedy, St.-Omaars (PARM.).

 

FD

Samedi

Peut-être nom d’enfant trouvé un samedi; comp. Vendredi.

 

JG

Sameese

zie Samoy.

 

FD

Samelson

Patr. Zoon van Samuel.

 

FD

Sameni

PlN Chamigny (Seine-et-Marne).

 

FD

Samens

zie Samin.

 

FD

Sameray

-ey, zie Samray.

 

FD

Sameray

Samerey, Sameré, cf. Samray.

 

JG

Sameyn

zie Samin.

 

FD

Sameys

zie Samoy.

 

FD

Samier(s)

Samiez, Sami(r), Samy: M.i. var. van Sannier/Sagn(i)ez.

 

FD

Samil(l)(i)et(te),van

zie van Zandvliet.

 

FD

Samin

cf. Samain.

 

JG

Samin

-ijn, -yn, -ain, -eyn, -eijn, Semeyn, Saemen, Samens: 1. Patr. Vleivorm van de bijbelse VN Samuel, die in de 12e e. al aïs VN in WV voorkwam (LEYS1958). 1190-1209 Samuel, Merelbeke (GN). 1409 Pieter Samijn; 1419 Franse Samijn, Ktr. (DEBR. 1958); 1454 Pierre Sammin.Komen (RHK); 1597 Pieter Samain, Waasten (DUV.); 1678 Egidius Sames, Tg.; 1675 Engelbertus Sammen, Mtr. (MUL VI). – 2. BerBN

Ofr. samin: fïjne zijden stof (DNF). Dit geldt natuurlijk niet voor Saemen, Samens.

 

FD

Samion

zie Semillon.

 

FD

Sammels

BN voor iemand die ‘sammelt’, d.i. talmt, zeurt, knoeit. 1318 Johanni dicto Sammel, Meertsborre (PEENE1949); 1516 Marij Sammelers, Zolder (VANB.); 1628 Chr. Sammels, Aw. (AP). – 2. Patr. Gen. van bijbelse VN Sammel < Samuel. 1671 Samuel Guldsmed = Sammel Guldsmitz, Ystad; 1675 Samuel Pederson = Sammel Peetersen, Delaware (PDB).

 

FD

Sammels

Dérivé néerl. (au génitif) du thème anthropon. Sam- de Samson (Vincent 43)?

 

JG

Sammels

Proven. Zammel    (Dép. Gheel).

 

EV

Sammens

Var. van Samens of Sammels.

 

FD

Sammeth

Sammert, Sambeth, Sammut: D. Sammet, Samt: fluweel. BerBN. 1338 Sanderus Samyt, Lubeck (BRECH.).

 

FD

Sammiliette, van

zie van Zandvliet.

 

FD

Sammut

zie Sammeth.

 

FD

Samoy

Samoye, Samoey, Samois(e), Sameys, Sameese, Semeese: Van Ofr. ww. psalmoier, salmoier: psalmodiëren, psalmen zingen? 1329 Willelmo Salamoyen = 1334 W. Salmeyen = 1337 W. Salomoyen = 1344 W. Samoyken = 1345 domino Salmoyken = 1346 W. Salmoeien, Tn. (C.BAERT); 1300 Pierre Saumois, Chauny (MORLET).

 

FD

Samoy

Samoye, Samoey. Autre dérivé du même thème Sam- de Samson (Vincent 43) ou bien forme réduite du néerl. (p)salmoier [FD]?

 

JG

Sampain

Saimpain. Fr. sans pain, w. sins pwin, surnom exprimant la pauvreté; moins probable est un dérivé de Sam(p)son, avec réinterprétation par pain [FD].

 

JG

Sampain

Saimpain: Reïnterpretatie (als sans pain: zonder brood) van oorspr. Sampin, vleivorm van de Bijbelse VN Sam(p)son. 1417 Sampin Boene; 1429 Sampsoen van Mouden; 1409 Pieter Tsamppin = 1416 Pietere Champin, Ktr. (DEBR. 1958); 1449 Joh. Sampeyn, Lv. (MUL I).

 

FD

Sampaix

Sampé: BN Sans paix: zonder rust, rusteloos. 1275 Jehennés Sans Pais, Dk. (RL).

 

FD

Sampaix

Sanipé. 1275-76 «Jehennés Sans pais » RegTournai ; surnom : fr. sans paix.

 

JG

Samper(s)

Sampe, zie Cambre.

 

FD

Sampermans

Wsch. < Sammelmans. Zie Sammels. 1329 Henrico Sammelman, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Sampers

Sampermans. 1. N. de bapt. V.   SAD.   —   2.   Proven.   Sambre (Riv.), avec suff. -mans d’orig.

 

EV

Sampeur

cf. Sanspeur.

 

JG

Sampeur

zie Sanspeur.

 

FD

Sampité

BN Sans pitié: meedogenloos.

 

FD

Sampol

-os, -ou(x), zie Sanspoux.

 

FD

Sampont

Nom d’origine: par ex. Sampont, à Hachy (Lx).

 

JG

Sampont

PlN in Hachy (LX).

 

FD

Sampont

V. Champon.

 

EV

Sampou

Proven.  Saint-Paul    (pa­roisse).   Synon. :   Sanspoux,   Sem-po(u)x, Sampoux, (Loc. fr. )

 

EV

Sampoux

-ou, Sampos, Sanpoux, Sanpo, Sans-poux, Sempo, -os, -ot, Sempoux, Senpo, Senspoux, etc. Surnom: formes variées d’un type lexical rsans poucen (anc. w.pô, w. pôce ‘pouce’), c.à.d. ‘privé de pouce ou n’ayant qu’un moignon de pouce’; on notera que couper le pouce, autrefois, était un supplice judiciaire infligé à certains criminels. -Bibliogr.: J. Herbillon, Les NF Sanspoux…, DW 7, 1979, 23-30. Cf. aussi DicPatRom II. 1, 779-784.

 

JG

Samray

Sameray, -é, -ey, Sanrey (forme alté­rée). 1524 « Sambrea» [b est graphique et indi­que que a n’est pas nasalisé] Libomont/ Waimes, 1656 «Nicolas Samray de Pieron-ster» DénMalempré; ethnique: w. (Verviers) sâmeré ‘habitant de la région de Vielsalm’ DL, comp. w. wém ‘ré ‘habitant de Waimes’ pour le suffixe (JH, NF malmédiens, 45).

 

JG

Samray

Samrée, Sambrée.    Proven. Samrée (Loc.), Sanabria (Latinis.)

 

EV

Samray

Samri, Sameray, -ey, Sanrey: W. samerê: bewoner van de streek van Vielsalm (LX). 1524 Sambrea, Libomont (HERB., PSR 45); 1656 Nicolas Samray de Pieronster, Malempré (J.G.).

 

FD

Samso(e)n

1. N. de bapt. d’orig. bi­blique.   N°   104.   —   2.   Proven. Samson (Dép. Thon).

 

EV

Samson

Samsoen, Sampson, Sanson. 1141 «Sanson» CartOrval, 1265 «Philippes de San­son» CensNamur, 1282 «Crestiens Sanson» DettesYpres, 1286 «Sare li Sanson» Cart-Binche, 1289 «Rawous de Sanson» Cens­Namur, 1309 «Ranwoul de Sanson», 1365 « Johans de Sanson li drappirs», 1404 « Piron de Sanson viniers» CartValBenoît, 1432 «Gieles de Coire dit de Sampson» GuillLiège, 1444 «Jamart de Sanson» AidesNamur, 1554 «Mar­tin Sampson», 1581 «Samson du Thielt», 1618 «Gilles de Samson» BourgNamur; prénom inspiré par le personnage de la Bible, très popu­laire au Moyen Âge, notamment dans les chansons de geste (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 56). Dans la région de Namur, ce peut être aussi un nom d’origine: (Thon-)Samson (Nr), et à Liège, un nom d’enseigne, cf. 1502 «Le Samson, joind. (…) derrière aux Têtes d’Or, au Gentilhomme et aux 4 Fils Aimond», 1573 «Maison dite Sampson sur le Marché» (E. Renard, BTD 26, 273), cf. la mention de Hemricourt dans Le miroir des nobles : « N… maisenat une maison sor le marchiet à Liège et le nommât Sanson syque ly dis Johan del Coir fut sornommeis de Sanson por cely cas» (cité dans BSW 17, 28). Dimin. (de Samson comme prénom): Samsonau.

 

JG

Samson

Samsson, Sampson, Samsom, Samsoen, Sanson(e), Sansoen, Sansom: Patr. Bijbelse VN Samson/Simson. 1277 Pieterkin Sanson; 1304 Salemon Sanson; 1374 Sansoen de Bets, Ip. (BEELE); 1398 Sanson van den Berghe, Beveren-Leie; 1429 Sampsoen van Mouden, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Samsonau

Patr. Dim. van Samson.

 

FD

Samuel

N. de bapt. d’orig. biblique. N° 104. Souvent N. israélite.

 

EV

Samuel

Samuel, Samuele, Samuels, Samu(l), Samuelov: Patr. Bijbelse VN. 1246 Samuele de Durne, Aw. (V.LOON); 1590 Theodoricus Samuelis, Aalst (GAUBL. 1971).

 

FD

Samuel

Samuel. 1272 «Samuel de Dinno» PolyptVillers, 1271 «Jehan Samuel» Dettes­Ypres, 1676 «Samuel Moussu» RuageAth; prénom biblique, d’origine hébreuse, nom d’un des Prophètes, également nom de plu­sieurs personnages dans les chansons de geste (e.a. des Sarrasins).

 

JG

Samuliet, van

zie van Zandvliet.

 

FD

Samy

zie Samier(s).

 

FD

Samyn

cf. Samain.

 

JG

Samyn

V. Salmain et SAD.

 

EV

Samyn

Zie Samin.

 

FD

San

Korte vorm voor Van San? Sp. korte vorm van Santo, HN Sanctus?

 

 

San Cil

Verspreide Fr. PlN St-Gilles.

 

FD

San(n)a

Sanne(n), Saanen, Sa(e)nen, Zan(n)en, Zanne: Metr. Korte vorm van de Hebr. HN Susanna. 1375 terra quondam Sannen = 1379 van den landen wilen Zannen van Daleem, Lubbeek (C.Baert); 1429 Zuzanna dicta Zanne; 1444 Zuzanna dicta

Zaen, Den Bosch (GOR.); 1556 Hans Sannen, Deurne (AP). Zie Versaen.

 

FD

San, van

zie van Zand.

 

FD

Sana

1747 «Jean Sana», 1752 «François Sana», etc. BourgNamur; aphérèse du nom Susanna [FD] ; cf. aussi Saenen.

 

JG

Sana

zie Sanna.

 

FD

Sanabria

V. Samrée.

 

EV

Sanberg, (van)

zie Zandberg.

 

FD

Sanc(ke)

Patr. Ndd. dim. van VN Sanno (BRECH.): Saneke. Of < Sandtke: Santke (zie Santkin).

 

FD

Sanche

Sanchez, Sancke.   V.   SAD (Sank).

 

EV

Sanchez

Sanches, Sanges, Sancho: Patr. Sp. vormenvan Lat. HN Sanctus ‘heilig’. 1755 J. Sanchez, Hamme-Aw. (AP).

 

FD

Sanct(o)rum

BN naar het Lat. woord sanctorum ‘van de heiligen’ uit een liturgische tekst, wellicht voor een koster of geestelijke. Vgl. 1477 les oblacions de troncs, bouestes et sanctorum (GOD.). 1576 Pieter Santorum, Roes. (MARICHAL); 1676 Peter Sanctorum, ‘s Gravenwinkel-Aw. (AP).

 

FD

Sanctobin

zie Sintobin.

 

FD

Sanctorum

1576 «Pieter Santorum» Roulers, 1626 «Martin Sanctorum» Nivelles, 1757 «Thomas Sanctorum» BourgNamur; probabl. latinisation de Toussaint ou de Dessain(tes) ou bien surnom délocutif de chantre, d’origine religieuse. – On notera aussi moy. fr. (1477) Sanctorum ‘argent recueilli dans les troncs de tel ou tel saint’ Gdf 7, 303, qui serait un surnom possible de pilleur de troncs ou du préposé qui en récolte l’argent [MH].

 

JG

Sanctorum

Latinis. de Toussaint, N. de   baptême.   Synon. :   Toussaint, Heyligers, Santos.

 

EV

Sanctus

Santus, -y, -ij: Patr. Lat. HN Sanctus. Santi is It. 1435 Eermond Santus, Lampernisse (PARM.).

 

FD

Sancy

i. PlN Sancy (Meurthe-et-Mos.). 1088 ante Sanctiacum…a Roberto milite = 1109 Robert de Sancy (ASH); 1173 Walterus de Sancei (CAO). – 2. Zie Censier.

 

FD

Sand

1. Proven. Loc. allem. — 2. V. (Sttnd).

 

EV

Sand

Korte vorm voor Van Sand. Ook D. FN Sand, eveneens < PlN.

 

FD

Sand

Sande, cf. Sandre.

 

JG

Sand-

-elin, -eman. V. SAD (Sand). Sand(en)bergh. Proven. Zandbergen (Loc).

 

EV

Sand(e), van (de(n/r))

zie van Zand.

 

FD

Sand, van

zie van Zand.

 

FD

Sandbank

PlN: zandbank.

 

FD

Sandberg(er)

Verspreide D. PlN Sandberg: zandberg. Zie ook Zandberg.

 

FD

Sande

W. reductie van Sandre.

 

FD

Sandee

Adaptatie van Fr. FN Chandet, dim. van Occ. cande, Lat. candidus: wit (DNF).

 

FD

Sandelé

zie Chantel.

 

FD

Sandelin

Patr. Vleivorm van Sander < Alexander. 1530 Theodoricus Zandelinus; 1554 Jacobus Sandelinus, Aw.; 1564 Arnoldus Sandelijn, Den Haag (MULIV); 1544 Jer. Sandelin, Z (ICC IV).

 

FD

Sandeman

zie Sandman.

 

FD

Sanden, van (de(n/r))

van der Sander, zie van Zand.

 

FD

Sander(s)

V. SAD  (Sand) et Ale­xandre. Sander,   Sandermans.   1.   V.   SAD (Sand).    —    2.    Proven.    Zande (Loc.), avec suff- -er et -r(mans) d’orig.

 

EV

Sander(s)

Zander(s), Saunders, Sandre, Sadre: Patr. Korte vorm van Gr. HN Alexander. 1248 Yvanum dictum Sandir (DEBR. 1980); ±1300 bruder Alsander = bruder Sander, Hoeselt (OGO); 1368 Sanders Gillien; 1366 Egidius Sanders, Ktr.

(DEBR. 1970).

 

FD

Sander, de

Desand(e)re: 1.1820 Desandre, PdC (BERGER). Zoon van Sandre, Alexander. Zie ook Descendre. – 2. Zie de Zanger.

 

FD

Sanderman(s)

Santermans: Patr. Afl. van VN Sander < Alexander. 1650 lan Santermans, Tn. (HEND.); 1775 Sandermans = Santermans, Bunsbeek (PDB).

 

FD

Sanders

1282 «Jeh. Sanders le jovene», 1289 «Sanders Flauweel» DettesYpres; aphérèse (au génitif) d’Alexander, forme néerl. d’Alex­andre.

 

JG

Sanderse

-son: Patr. Zoon van Sander.

 

FD

Sanderus

Patr. Latinisering van Sanders. Humanistennaam van Antonius Sanderus, °Aw. 1586, tAffligem 1664; auteur van Flandria

Illustrata.

 

FD

Sanderville

PlN Sandarville (Eure-et-Loir); evtl. Sandouville (Seine-Mar.). 1688 Maerten Sandeville(DFXIV).

 

FD

Sanderville

Proven. -,,Domaine   du sieur Sandaire ». N° 245.

 

EV

Sandervorst

zie Sondervorst.

 

FD

Sandevoir

1750 Pierre Sandevoir, Roubaix (zoon van) 1717 Pierre Joseph Zwinvoorde (Spiere, Dottenijs) < van Zwijn(s)voorde (med. P.

Sandevoir, Bagnols).

 

FD

Sandevoir

Traduction/adaptation, dans le Nord de la France, du NF flam. Van Zwijnvoorde (FD, BTD 67, 1995, 106).

 

JG

Sandfurth

Sandfort: PlN Sandfurth (NS), Sandfort(h) (NRW, NS), Santfort (NL).

 

FD

Sandij(c)k

zie van Zandijcke.

 

FD

Sandkoul

PlN: zandkuil. Sandkuhle (NRW, NS, SH). Vgl. Savelkoul. 1755 Georg. Car. Santkoul, Melreux; 1760 Fr.L.J. Sandkoul, Melreux, Luxemburgensis (MUL VIII).

 

FD

Sandl, (van (der))

zie van Zand.

 

FD

Sandman

Sandeman: i. Afl. van Van den Zande. 1340 Joh. Zantman, Tnh. (VERB.); 1422 Zantman = Jan van den Zande, Zonhoven (MNT 324). – 2. BerN van de zandvoerman of-handelaar. 1470 Peter Sandmann, Gôrlitz (BRECH.).

 

FD

Sandmeier

Meier, boer op zandig terrein. Sandner: D. BerN van de zandgraver, -voerman of -handelaar.

 

FD

Sandon

PlN (Berkshire, Essex, Hertfordshire).

 

FD

Sandor

Hongaars Patr. < Alexander. Sandorff: PlN Sandorf (BEI), Sanddorf (SL).

 

FD

Sandoz

1725 «Jean Sandot», 1732 «François Sando» Hatrival; un surnom sans dos (sans rapport avec le NF savoisien) (Vincent, BTD 27, 82) serait surprenant; plutôt dimin. en-o( de Sand(r)e (= Alexandre).

 

JG

Sandoz

Patr. Dim. van VN Sandre. 1725 Jean Sandot,

Hatrival. Sandraert, -ard, -art: Patr. Afl. van VN Sander. 1321

Sandrart Boutevillain de Bielaing (DEBR. 1980);

1396 Gillis Sandraert, Wodecq (DE B.).

 

FD

Sandr-  

-art,   -as,   -ap,   -i.   V.   SAD (Sand).

 

EV

Sandra(s)

Sandrap(s), Sansdrat, cf. ci-dessous, sous Sandre.

 

JG

Sandra(t)

-as, Tjandra, San(s)drap(s), Sendrap: Patr. W. vorm van Sandrard. 1335 Sandrat le Potier, Bergen (J.G.); 1541 Piero Sandrau; 1558 Pierre Sandra, Namen (RBN).

 

FD

Sandre

Sand, Sande, Santé. 1221 «Heinricus de Sande» CartValDieu, 1286 «Sandre Flau-wiel», 1290 «Jehan Sandre» DettesYpres, 1330 «Sandre de Miauraing» ComptesMons, 1374 «Sandre de Roismelt» CartValBenoît, 1449 «Andrier Sandre» AidesNamur, 1564 «Jacob Sandre» BourgNamur; aphérèse d’Alexandre, cf. aussi Sanders. -Aussi prénom fém. : 1330 «demiselle Sandre de le Motte» ComptesMons, 1365 «Sandre Mouzon sous-kestaine» TailleMons.

Dérivés: Sandrard, Sandrart, Sandra, Sansdrat. 1279-80 «le vallet Sandrart» RegTournai, 1295-1302 «Sandras li Man-gniers» ImpôtArtois, 14e s. «Sendrars li Vin-gnerons» CensHuy, 1302 «Jehanet Sandrart» LoiTournai, 1309 «Sandrars li Chiriers», 1335 «Sandrat le Potier» ComptesMons, 1362-63 «Sandrars dou Moulin» PolyptAth, 1365 «Sandrart de Senselle» TailleMons, 1444 «Sandra dele Me» TerreJauche, 1515 «Jac-qmart Sandrart», 1558 « la veuve Pierre Sandra» BourgNamur; avec réinterprétation par sans

drap (cf. È. Legros, BTD 31, 222): Sandrap, Saudraps. Sansdrap, Sendrap. 1364 «San-draps dou Moulin» PolyptAth. – Sandrin. 1275-76 «Sandrins Escornuis» RegTournai, 1286 «Sandrins li Peskieres» CartBinche, 1323 «Sandrin de le Lowe» ComptesMons, 1353 «Sandrin le Lombars» CartOrval, 1388 «Sandrin le Leareche li hulheur» GuillLiège, 1422 «Colart Sandrin» ComptesMons, 1625 «Pier Sandrin» émigré en Suède. – Sandron, Sandront, Sendrons. 1359 «Jehans li Sendrons» CartOrval, 1380 «Colart Sandron lescohier», 1399 «Alixsandre Sandron le vies taneur» Val- Benoît, 1468 «Alexandre di Sandron de Borlée» (BTD 26, 238). – Cf. aussi Santkin, «Sandrekin», et p.-ê. Sandoz.

 

JG

Sandre

zie Sander(s).

 

FD

Sandreczki

-eschi, -etti: Patr. Slav. en It. afl. van VN

Alexander.

 

FD

Sandri(e)

zie Cendrier.

 

FD

Sandrin

Patr. Vleivorm van Alexander. 1323 Jehannen Sandreynen, Mech. (HB).

 

 

Sandroi(s)

Proven.   Cendre   (L.D. ,,Endroit    essarté »),     avec    suff.

d’orign. N° 211.

 

EV

Sandron

-ont, Sadron, Sendrons, Sondron: Patr. Vleivorm van VN Alexander. 1346 Sandrons fis jadit Gilon le clerc de Flemale; 1380 Colart Sandron, le scohier; 1393 Allixandres Sandrons= 1399 Alixsandre Sandron, Luik (AVB); 1468 Alexandre di Sandron de Borlé, Luik (RENARD).

 

FD

Sandron(t)

1. V. Cendron. — 2. V. SAD  (Sand). — 3. Proven. Sendrogne (Dép. Sprimont).

 

EV

Sandter

zie Sansterre.

 

FD

Sandtke

zie Santkin.

 

FD

Sandvoet, van

zie van Zandvoort.

 

FD

Sanen,

zie Saenen, Sanna.

 

FD

Sanfrin(n)on

Verhaspeling (in VB) van Chaufoureau

(uit WB), met de normale adaptatie ch/s en de zo

fréquente n-epenthesis. Voor de adaptatie au/on,

vgl. Mesplau/Mispelon.

 

FD

Sanfrinon

Sanfrinnon. NF bruxellois, y attesté dès 1747 (GeneaNet), pour lequel Debrab. envisage un avatar de Chauffoureau, avec évolution ch>s,n épenthétique et changement de suffixe, ce qui paraît hypothétique.

 

JG

Sang-

-ers. 1. Profess. Zanger, ,,Chantre ».   N°   145.   —   2.   V.   SAD (Sanc).

 

EV

Sangeleer

Wsch. Br. adaptatie en reïnterpretatie van Fr. Sanglier, Ofr. sengler. 1323 Ebiert Sengler, Bergen (PIERARD).

 

FD

Sangen, van der

Dial. var. van Van der Sanden (vgl. Kustwvl. zange = zand).

 

FD

Sanger(s)

de Sanghere, zie Zanger.

 

FD

Sangermann

-mano: BerN. Afl. van Sanger.

 

FD

Sanges

zie Sanchez.

 

FD

Sangiorgi(o)

It. PlN San Giorgio. Sanglan: Ofr. sanglent: bloeddorstig, wreed. BN. 1678 Anth. Sanglan, Ronse (Midd. 1964,278).

 

FD

Sanglan

1678 «Sanglan» Renaix, 1780 «Louis Sanglant» Charleroi; p.-ê. moy. fr. sanglant, élément qui rehausse la valeur péjorative d’un adj. ou d’un subst. (comme délocutif) FEW 11, 154b? Plutôt surnom: anc. fr. sanglent ‘souillé de sang, etc.’ id., 154a, ‘sanguinaire’ Gdf.

Sanglier. 1554 «Remy Le Saingler», 1616 «Jean Le Sanglier», 1699 «Marie Sanglier» Bourg-Namur; soit surnom d’homme peu sociable, soit nom tiré d’une enseigne, cf. à Liège 1417 «Maison du Sengleit d’Or», 1745 «Maison du Saulcy dit Sanglier», etc. (BTD 26, 275).

 

JG

Sangler

zie Sengier.

 

FD

Sanglet

1. V. SAD (Sanc). — 2. V. Sanglier.

 

EV

Sanglet

Dim. van Sanglier (zie i.v.).

 

FD

Sanglier

Fr. sanglier: wild zwijn, everzwijn. BN of huisnaam. 1417 Maison du Sengleit d’Or; 1745 maison du Saulcy dit Sanglier, Luik (RENARD 275); 1558 Jacques Sanglier, Valencijn-Aw. (AP).

 

FD

Sanglier

Seinglier, Sanglet, Single, Singelé(e)     (Dial.).    Car.    mor.

Sanglier. ,,H. brusque et grossier ». Nos 288, 290.

 

EV

Sangster

BerN E. fem. voor Sanger: zangeres. 1327 Sibilla Sangistere, Hampshire (REANEY).

 

FD

Sanguin

Fr. sanguin: donkerrood, bloedrood. BerBN voor een lakenverver. 1391 Nycholai Sangwyn tinctor, Lv. (DE MAN1959); 1421 Woutren Sangwijn, Lv. (HB 555).

 

FD

Sanguinetti

Sangineto: PlN Sanguineto in Ligurië of Sanguinetto: kornoeljeboom.

 

FD

Saniez

Sani(r), zie Saignier.

 

FD

Sannen

cf. Saenen.

 

JG

Sannen, van

zie (van) Saen.

 

FD

Sannes

Sansen. V. SAD  (San).

 

EV

Sannier

-iez, zie Saignier.

 

FD

Sanpo

Sanpoux, cf. Sampoux.

 

JG

Sanpo(ux)

zie Sanspoux.

 

FD

Sanquin

Cf. 1637 «ruelle Sankin» à Vottem; var. graphique de Santkin.

 

JG

Sanquin

zie Santkin. – 2.1762 Bertien Arnould Sannequin/Sanquain, Thuin = Sanchez (VS 1981, 276).

 

 

Sanrey

cf. Samray?

 

JG

Sanrey

zie Samray.

 

FD

Sans-

Plusieurs noms de famille (dont Sampaix, Sampoux) sont introduits par Sans- (cf. néerl. Zonder- ou -loos), ainsi 1279-80 «Jehan li fius Bertran Sans Dieu» [mis pour: Sain(t)d-, Sainsd-?] RegTournai; cf. aussi 1786 «François Viraux dit sans souci» arbalétrier de Ciney. -Bibliogr. : A. Vincent, Remarques sur quelques NF belges [Sans, zonder], BTD 27, 1953, 81-84. – On observera toutefois que certains NF le sont faussement, ainsi Sansdrap et, p.-é., Sam-pain.

 

JG

Sansdrap

cf. Sandrap(s).

 

JG

Sansdrap

zie Sandrat.

 

FD

Sansen

Dérivé flam. de Samson [FD].

 

JG

Sansen(s)

Sans(e), Sanssens, Zanzen, Sensen: Pair. < Sansin, vleivorm van Sanson, Samson. 1416 Samsine Joye f. Damiaens, Ktr. (PB 2r°); 1720 Pieter Sanssen fs. Andries, Westkappel (VERGR. 1972).

 

FD

Sansier

Zie Censier.

 

FD

Sanso(e)n

-om, one, zie Samson.

 

FD

Sanson

cf. Samson.

 

JG

Sanspeur

Sampeur. 1426 «Jehan Sampeur» TailleSoignies; surnom d’homme intrépide, de courageux : fr. sans peur (cf. le surnom du roi Jean Sans Peur).

 

JG

Sanspeur

Sampeur: BN Sans peur: zonder vrees. Vgl. D. Ohnefurcht, Ohneangst.

 

FD

Sanspoux

-pouls, Sampou(x), Sampoulx, Sampol, Sampos, Sanpo(ux), Sempoux, Senspoux, Sempo(s), Sempot, Senpo: Reïnterpretatie (aïs W. sanspôce: zonder duim) van Saintpo = Saint-Paul (zie i.v.).

 

FD

Sanspoux

Sanspouls, cf. Sampoux.

 

JG

Sanspoux

V. Sampou.

 

EV

Sansterre

Santer(re), Santer(n)e, Senter(re), Senster, Sandter: i. BN Sans terre: zonder land. Vgl. Landeloos. 1275 Jehans sans Tiere, d’Orke, Dk. (RL); ±1300 Gillos sans terre, Luik (SLLIII); 1365 Jehan sans Terre, Bergen (DE COCK). – 2. PlN Santerre, Lat. sana terra (Somme).

 

FD

Sansterre

Santerre, Santer, Santerne (avec finale altérée), Senterre, Scnster. 1295-1302 «Gillos Sans Tere» ImpôtArtois, 1361 «Colin dict Sensterre de le Wey» CartOrval, 1365 «Jehan sans terre, des fèvres» TailleMons, 1444 «Jehan Santerre» AidesNamur, 1541 «Thitus Santerre», «Vaspasien Santerre» Cues-mes, «Vaspasyen Saintterre» Jemappes, 1552 «Désiron Sansterre» SubsidesNamur, 1673 «Rock Senter» BourgNamur; surnom de paysan pauvre ou de cadet de famille, sans terre; cf. aussi Senterre. – Secondairement, nom de région, au sud-est de la Somme (Dauzat 540).

 

JG

Sanstra

Wsch. verhaspeling van Sandra.

 

FD

sant

Forme espagnole de ,,Saint ». Sant- -ander, -azar, -iago, -omero,

-anto,    -stino,    -stefano.    (Saint–André,   -Lazare,   -Jacques,   -Omer, -Antoine, -Christian, -Etienne).

 

EV

Sant-

-e, -els, -en(s), -er, -es, -i, -y. V. SAD (Sand).

 

EV

Sant, (de)

Mnl. sant: heilige. BN. Vgl. Saint. 1250 Roger le Sent, York; 1270 Hugh Sant, Cambridge (REANEY).

 

FD

Sant, (van)

zie van Zand.

 

FD

Santa Maria

Verspreide It. en Sp. PlN.

 

FD

Santacat(t)erina

PlN.

 

FD

Santan(d)er

Sp. PlN Santander. 1670 Anthone Santander (kapitein gereformeerd van een cie. paarden ten dienste van zijne majesteit), Cent (PBG).

 

FD

Santana

Sant’Anna: Sp., Cat. en Port. PlN: Sint-Anna.

 

FD

Sant’Angelo

Verspreide It. PlN.

 

FD

Santantonio

It. en Sp. PlN.

 

FD

Santberg(h)e(n), van

em, zie Zandberg.

 

FD

Santé

cf. Sandre.

 

JG

Santé

Zie Sente(n). – 2. Var. van Sande < Sandre.

 

FD

Sante(n), van

van Zanten: 1. PlN Xanten (NRW). 1546 Aart van San ten, Xanten; 1570 Guillaume van Santen, Den Bosch-Aw. (AP). – 2. PlN Zanten, Fr. Saintes (WB). 1250 Colinus de Saintes = Claeys van Santen, Bs. (PEENE1949).

 

FD

Santelé

Santele, Santels, zie Chantel.

 

FD

Santelé

Santele. Var. de Sa(i)ntelet?

 

JG

Santenaire  

1.   Car.   phys.   ,,Centenaire ».   —   2.   Proven.   Santeneer, ,,De Zande » (Loc.). — 3. Centner. N. allem.  (Mesure). N. de mesu­reur. .

 

EV

Santens

cf. Santin.

 

JG

Santens

zie Santin.

 

FD

Santer

Santerre, Santerne, cf. Sansterre.

 

JG

Santer(re)

Santer(n)e, zie Sansterre.

 

FD

Santermans

zie Sanderman(s).

 

FD

Santerre

Proven. Rég. fr.

 

EV

Santfliet, van

zie van Zandvliet.

 

FD

Santfo(o)rt, van

zie van Zandvoort.

 

FD

Santi

zie Sanctus,

 

FD

Santiago

Tiago: Verspreide Sp. PlN Sant’Iago (Sint-Jakob). Vooral bekend is de bedevaartplaats Santiago de Compostela.

 

FD

Santilman

Santilmon.   Proven.    St Tilman (N. de paroisse).

 

EV

Santin

au génitif néerl.: Santens. 1200 «San­tin», 1307 «Santins, f. Jehan Moenins» Gand; dérivé de Sanctus [FD]. « Dérivé: Santinon.

 

JG

Santin

-ing, Santens, Saintin: Patr. Vleivorm van Lat. HN Sanctus. 1200 Santin; 1307 Santins f. Jehan Moenins; 1326 Jan Santin = 1340 dat Ihan Sanctins was, Ip. (BEELE); 1346 Jan Santijn, Ronse (DECONINCK).

 

FD

Santinon

Patr. Afl. van Santin.

 

FD

Santiquiam

Proven. St William (N. de paroisse).

 

EV

Santkin

1333 «Sandrekin de Hamoir» Hamoir, 1444 «Sandkin le Canone», 1491-92 «Watle Santkin» TerreJauche, 1524 «Pirot Santkin» DénStavelotMy, 1537-40 «Sandrekin Venc-quiers» DénFrasnes, 1543 «Johan Sandkyn» CoutStavelot, 1555 «Santkin délie Venne» La Gleize, 1560 «Sandekin», 1652 «Sentkin» AnthrLiège, ±1650 «la femme matieu San-ckin [Santkin] » Lorcé ; dimin. en -kin de San­dre, Santé, aphérèse d’Alexandre. Cf. aussi Sanquin.

 

JG

Santkin

Sa(n)quin, Saengtien, Sandtke, Sentiens, Sentjens, Zentjens: i. Patr./Metr. Dim. van HN Sanctus/Sancta. Vgl. Santin, Sente(n). 1360 Sancta Roukeloes = 1358 jeghen ver Senten Roukeloes, Ktr.; 1398 Sentkin van Zwinevoerde, Wervik (DEBR. 1970). – 2. Santkin evtl. W. gereduceerde vorm van Sanderkin, dim. van Sander. 1333 Sandrekin de Hamoir, Hamoir; 1444 Sandkin le Canone(J.G.).

 

FD

Santkin

V. SAD (Sand). Santos.  N.  de bapt.  d’orig.  espagn.

,,Toussaint ». V. Sanctorum.

 

EV

Santon

Santhong: Fr. Centon, afl. van VN Vincent?

 

FD

Santos

Port, en Sp. PlN.

 

FD

Santrain(e)

Saintrain(t): Adaptatie van Chantrain(e). 1374 Chant(e)raine = Santreyn = San train (BLO VI); 1582 Pierre Sentrin; 1612 Jacque Saintrain, Namen(J.G.).

 

FD

Santraine

Forme altrérée (ch- > s-) de Chantraine [FD] ; cf. aussi Saintrain.

 

JG

Santrisse

NF lillois, attesté à Lille depuis 1674 (GeneaNet), qu’on peut difficilement dériver de Sandre, hypocor. d’Alexandre, à cause de la finale -isse, p.-ê. réduite de -istre ou -iste.

 

JG

Santus

Santy, zie Sanctus.

 

FD

Santvliet, van

zie van Zandvliet.

 

FD

Santvoort, van

van Santvoet, zie van Zandvoort.

 

FD

Santy

 (NF de Flandre occ.). Probabl. forme génitive de San(c)tus, cf. 1435 «Eermond Santus» Lampernisse [FD].

 

JG

Sanvicq

Proven. St-Vith (Loc.).

 

EV

Sanz

Obd. afl. van VN Sanne, Sanno. – 2. Ndd. PlN Sanz bij Stralsund (BRECH.).

 

FD

Sanz(ot)

V. SAD (Sam).

 

EV

Sanzo(t)

zie Senzot.

 

FD

Sanzot

Sanzo. Var. de Senzot, Sinzot.

 

JG

sao

Forme portug. de ,,Saint ». Sao- -gonçalo, -Joâo, -Jorge, -Paolo.

 

EV

Sap

Sappen: i. Metr. Korte vorm van Lat. HN Sapientia. ± 1240 Sappa soror Margareta; Imma soror Sapientie, Cent (SCHMID); 1287 Walterus filius quondam Sappe, Herent; 1308 Lambertus dictus voren Sappen, Winksele (HM); 1295 Johanne Sappen, Dend. (CED); 1280 Hugonem filium Sapen; 1305 Sape Pottins, Ip. (BEELE). -2. Zie Sabbe.

 

FD

Sap-

-art, -in, Saquet. V. SAD (Sa, Sac).

 

EV

Sap(p)-

Thème anthropon., p.-ê. de Sapientia (nom fém. en latin), cf. notamment les men­tions anciennes de Sapion. » Simple: Sap. 1288 «Will. fieus Sape», 1290 «Crestiens fieus Sape» DettesYpres, 1360 «mins heren Saps» Courtrai. * Dérivés: Sapart [plutôt que nom de métier, ouvrier agricole travaillant avec la sape à mois­sonner (Carnoy 218)]. – Sapin, Sappin. 1272 «lohannes films domine Sappen» Polypt-Villers, s.d. «Johannis Sapin» ObitHuy, 1352 «Jehan Sappin» FiefsLiège, 14e s. «Johan Sa­pin» CensHuy, 1649 «Martin Salpin» Bourg-Namur [ne peut représenter l’arbre, même comme enseigne, puisque non indigène en Wal­lonie]. Sapion (dérivé en -illon?). 1272 «Helu-widis et filia eius Sapion» Corroy-le-Grand, 1337 «dame Sapion de Votemme» Liège.

 

JG

Sapart

Uit Fr. Chappard: drager van een kap(mantel). Vgl. Cappaert. 1338-40 Andries Sappaerd, Bg. (VERBRUGGEN); 1382 Philips Tsappaerd, Izg. (DEBR. 1970).

 

FD

Sapelier

zie Chapelier.

 

FD

Saphier

zie Safïr.

 

FD

Sapin

Sappin, Sapyn, -ijn: i. Metr. Afl. van HN Sapientia. Vgl. Sap. 1352 Jehan Sappin, Luik (J.G.); 1438 Thomas Sapin, Laon (MORLET). – 2. Evtl. Fr. PlN Sapin: spar, den. Vgl. Dusapin (DNF).

 

FD

Sapion

Metr. afl. van Sap. 1272 fîlia eius Sapion, Corroy-le-Grand; 1337 dame Sapion de Votemme, Luik(J.G.).

 

FD

Sapir(o)

zie Schapiro.

 

FD

Sapit

zie Chapitre.

 

FD

Sappen

zie Sap.

 

FD

Sappenberghs

PlN Dapenberg in O.-L.-V.-Lombeek (VB)(NR).

 

FD

Saq(u)i

zie Sakier.

 

FD

Saquesyn

cf. Saccasyn.

 

JG

Saquesyn

zie Saccasijn.

 

FD

Saquet

1747 «Jean Saquet» Thy-le-Bauduin; surnom : w. (one) saqwè ‘quelque chose’ avec valeur affective, ou bien pic. saquet ‘petit sac’ (Camoy 272), comp. 1328 «Robert Saquelet» St-Quentin.

 

JG

Saquet

Sacchet, Saket, Saké, Sekeet: Opic. saquet, Fr. sachet: zakje. BerBN. Vgl. Zack. 1328 Robert Saquelet, St-Q. (MORLET).

 

FD

Saquin

zie Santkin.

 

FD

Sar-  

-emans,   -ens,   -et,   -on,   -ot, Sa(r)r-   -an(d),   Sarlet.   V.   SAD (Sa).

 

EV

Sar(r)a-

-syn, -zin. Proven. 1. Terre de culture du sarrasin ». •— 2. L.D.

—  3. Car. mor. Sarrasin, ,,H. sau­vage et cruel ». N° 215.

 

EV

Sara(y)

zie Sarrau.

 

FD

Saragosse

Namen (MUL VII).

 

FD

Saragossi

Sp. PlN Saragossa. 1704 Fr. Nie.

 

FD

Sarante

NF sans doute importé du sud de la France, le nom étant attesté dans l’Aude en 1621 (GeneaNet); sa présence en 1796 dans le Loiret pourrait orienter vers le NL Saran, canton d’Ingré dans le Loiret (cf. Morlet 883).

 

JG

Saray

NF apparemment importé de Normandie ou de Champagne (GeneaNet), dont l’étymologie n’est pas assurée (détoponymique ?).

 

JG

Sarazin

cf. Sarrazin.

 

JG

Sarazin

-sin, -sijn, -syn, -cen(o), -cino, Sarrazin, -zijn, -zyn, -sin, Saradin: Mnl. sarasijn, sarazijn: Saraceen, Arabier, mohammedaan, heiden. Soms huisnaam. 1280 Willelmus Sarracenus = 1281 W.Sarrasin; 1378 Jan Sarasijn, Ip. (BEELE); 1305 was Johans Sarrasins, Rijkhoven (VMW); 1322 Colars

Sarrasins, Quaregnon (CSWII).

 

FD

Sarboer

Adaptatie van PlN Cherbourg (Manche) of Sarrebourg (Moselle).

 

FD

Sarcelle

Nom d’origine: Sarcelle (Seine-et-Oise).

 

JG

Sarcelle

PlN (Seine-et-Oise).

 

FD

Sarda(r)

Chardard, afl. van VN Richard.

 

FD

Sardeur

Fr. chardeur, var. van cardeur: wolkaarder.

 

FD

Sardo

Zie Cardot.

 

FD

Sardon

Sarlet, Sarly. Proven. Sarton, «Petit (es)sart ». V. Essart. N » 238.

 

EV

Sardon(s)

zie Cardon.

 

FD

Sarel

Adapatation flam. du NF fr. Charles, néerl. Karel [FD].

 

JG

Sarels

zie Charle(s).

 

FD

Saremans

zie Saeremans.

 

FD

Saren

Saeren, au génitif: Sarens, Saerens. Dérivé néerl. du prénom fém. biblique Sara(h), cf. 12e s. «Sarra de Hainin» WaudruMons, 1230 «Sara» CartOrval, 1236 «Sarra uxor Jo­hannis Pain de Soile» St-Hubert, 1267 «Sare li Asne», «Sarain a la Viole» CensHerchies, 1275-76 «Sare Billarde» RegTournai, 1284 «Jehans fieus Sare» DettesYpres, 1286 «Sare li Ferète» CartBinche, «Sarain li Faveresse» CartLessines, 1316 «Sarain Walekine» Test-Tournai, 1499 «Ernoul Sarre» TerrierNaast, 1561 «Hercules Saraz» Péruwelz.

 

JG

Saren(s)

zie Saar.

 

FD

Sargant

-gent, zie Sergeant.

 

FD

Sarin

Metr. Vleivorm van bijbelse VN Sara. 1342 Sarain le Pouletière, Reims (CCHt). – 2. Zie Charrin.

 

FD

Sarion

zie Charrion.

 

FD

Saris

Sarris: Patr. Korte vorm van Sesaris, HNCaesarius. 1447 Art Tsarijs; 1515 Jannes Sarijs, Zolder(VANB-).

 

FD

Sarite

zie Carité.

 

FD

Sarlée

NF limbourgeois, attesté à Moorslede (FlOcc) en 1640 (GeneaNet), p.-ê. var. de Sar-let (qui suit).

 

JG

Sarlet

Probabl. dimin. en -elet du thème anthropon. germ. Sar-, Sarus (Fôrst. 1299), pourtant rare en Wallonie, ou bien var. flam. de Charlet [FD].

 

JG

Sarlet(te)

-lee, zie Charlet.

 

FD

Sarlette

 (NF des cantons de l’Est). Ce serait le fém. du précédent, p.-ê. un anthrop. masc. à suffixe fém. (JH, NF malmédiens, 45); sinon du w. sârlète ‘salière’ (E. Renard, BTD 26,254).

 

JG

Sarlie

-ly, zie Carlier.

 

FD

Sarlin

zie Charlin.

 

FD

Sarmeus

Sarmeux (NF plutôt hennuyer). Var. de Sermeus (= fils de Bartholomeus), avec influence régressive du r.

 

JG

Sarmeux,

-eus, zie Charneux.

 

FD

Sarna(t)

Uit Chameau, dim. van charme: haagbeuk?

 

FD

Saro(t)

zie Carot.

 

FD

Sarokin

Dimin. en -kin du nom Sara(h), cf. 1284 «Sarrekin, enfant de Willaume Blendelos» DettesYpres.

 

JG

Sarolea

Saroléa. Nom d’origine: Sarolay, w. Sârôlë, à Argenteau (Lg), avec le graphème -ea typique de la scripta liégeoise.

 

JG

Saroléa

(Forme anc). Proven. Sarolay (Dép. Argenteau).

 

EV

Saroléa

Sarolea: PlN Sarolay in Argenteau (LU).

1720 Jos. Sarolea de Cheratte, Limburgensis; 1727

J. M. Desaroleas, Leodius (MUL VII).

 

FD

Saron

zie Carron.

 

FD

Sarot

Dérivé en -ot du thème anthrop. germ. Sar-deSara(h)?

 

JG

Sarpette

 (NF de la région montoise). Surnom: moy. fr. sarpette ‘petite serpe, serpette’, mon-tois sarpète FEW 11, 234b, dont on peut rapprocher (Tourcoing) serpette ‘mauvaise langue’ (sans doute mal classé FEW 11,658a).

 

JG

Sarpette

BerBN Fr. serpette: klein snoeimes (J.G.).

 

FD

Sarphati(e)

Serfati, -y, Servaty: Joodse FN Sarfatti. Volksnaam van Spaanse en Franse migranten in Italie. Hebreeuws Tsarefati is een afl. van Tsarefat, oorspr. de naam van een Fenicische

stad, nu met bet. ‘Frankrijk’ (DS).

 

FD

Sarpong

Wellicht niet een adaptatie van Charbon (zie Carbon). Volgens P. De Baets een Ghanese FN.

 

FD

Sarr(e)

zie Saar.

 

FD

Sarrand

zie Seran(ne).

 

FD

Sarrau

-ault, -aute, Sarreau, Sara, Sarra(s), Saray, Sarria: i. Adaptatie van Chareau, dim. van Char. Zie Charrault. – 2. Dim. van Germ. sar-naam? 1377 Wilhelmo dicto Sareaz d’Eure (AVB).

 

FD

Sarrazin

-sin, -zijn, zie Sarazin.

 

FD

Sarrazin

-yn, Sarrasin, Sarazin, -ijn. 1252 « Morretum dictum Sarrazin de Novo Castro» St-Hubert, 1276 «Clais Sarrasin» DettesYpres, 1279-81 «Simons li Sarrasins» ComptesMons, 1280-81 «Sarrasins li Camus» RegTournai, 1284 «Nicolon Sarazin» = 1285 «Nicoles Sarazijn» DettesYpres, 1289 «Thierri Sarasin» CensNamur, 1295-1302 «Jehans Sarrazins» ImpôtArtois, 1303-7 «Sarazin le filh Colle» PolyptSalzinnes, 1308 «Raoul Sarrasin», «Sy-mon (le) Sarrazin» ComptesMons, 1359 «Gérard Collart Sarasin» CoutStavelot, 1365 «Sarasin de Hion», «Sarrasin le Mie» Taille-Mons, 1444 «Fierait Sarrazin» AidesNamur, «Henrar Sarazin» TerreJauche, 1472 «Hanry Sarazin» DénChiny, 1487 «Sarrasin» Justice-Bastogne ; fr. sarrazin, ethnique, syn. de païen, ou encore surnom d’individu brun de peau (cf. en 1252 : «Morretum dictum Sarrazin»). ii Forme fém. : 1279-81 «Maroieli Sarrasine» ComptesMons, 1356-58 «Katerine li Sara-sine» PolyptAth, 1365 «Julianne Sarrasine des corduaniers» TailleMons.

 

JG

Sarremans

zie Saeremans.

 

FD

Sarren, van der

Regressievorm voor Metr. Versaren: vrouw Sara. Versaren, een hoogbaljuw in het Waasland in de i6e e., noemde zich Vander Saren (LIND. 1940). 1624 Denys van der Sare, Hansbeke (Vî 1993,38); 1680 Anthone van der Sarre, Roes. (MARICHAL).

 

FD

Sarria

Zie Sarrau. – 2. PlN in Baskenland.

 

FD

Sarris

zie Saris.

 

FD

Sarro

zie Carot.

 

FD

Sarron

zie Carron.

 

FD

Sarsegem, van

zie van Saersegem.

 

FD

Sart

zie Desart.

 

FD

Sart-

-ène, -er, -ini, -or. V. HARD.

 

EV

Sart-

-i(e)aux, -illo(n), -on. Proven.,,Petit essart » (V. Essart). N° 238.

 

EV

Sarteau

-eaux, Sartiau, -iaux, -ieaux (formes pic.). 1226 «Wautiers Sartials» = 1227 «Wa-tiers Sartiaus» ChirTournai, 1266 «Watiers Sarteaus» ChartesHainaut, 1272 «Sartellus de Rosires» PolyptVillers, 1280-81 «Maroie Sa­rteaus» RegTournai, 1294 «Sartias de Beve-ne» CensNamur, 1326 «Phelippron Sartiaul» ComptesMons, 1365 «Jehan Sartiaul des viniers», «Gérait des Sartiauls vieswarier» TailleMons, 1493 «Collart Sartiau» = 1495 «Collart Sarteau» Marchienne-au-Pont, 1558 «Paulus Sarteau» BourgNamur, 16e s. «Henry Sartéal» Chàtelet, 1780 «la veuve Louis Sartiau», «Edouart Sartiaut» Charleroi; nom d’origine: Sarteau, Sartiau (dans le Hainaut), topon. très fréquent, dimin. en -eau de sort FEW 3, 318b, cf. aussi Saurtia.

 

JG

Sarteel

Sartel, Serteels, Sarteau(x), -iau(x), -ieaux, Saurtia, Sortia, Sautel, Dusartel: i. PlN Sart(i)el, dim. van sart, Fr. essart: rode, gerooide plaats. 1235 Johannem del Sartiel, Dk. (SMTI); 1300 Jacob Sarteels, Tv. (BERDEN); 1326 Phelippron Sartiaul = 1336 Ph. Sartiel, Bergen (PIERARD); 1368 Jakemaert van den Serteele; 1398 Jehan du Sartiel, Jehenne du Sartel, Ktr. (DEBR. 1970). -2. Patr. 1356 Serteel de Ghereymakere; 1400 Sartelli Serteels, Tv. (BERDEN); 1374 J(an) Sarteel van Edeghem = Sartel van Eedeghem, Bs. (BLO VI); 1449 Zarteel vander Bruggen, Lv. (HB).

 

FD

Sartena(e)r

Adaptatie van D. FN Zartner, afl. van PlN Zarten (BW). 1715 Hans Georg Zartner komt uit Beieren naar Hendrik-Kapelle en wordt opgetekend aïs Sartener, Sartenaer (PDB).

 

FD

Sartenaer

Proven. Zarrenaar (Zarren, Loc. avec suff. -aar, d’orig.). N8

212.

 

EV

Sartenaer

Sartenar. Peut-être forme dissimilée (/• > n) de: 1294 «Gerars Sarteriars» Cens­Namur, dérivé de Sarte(u)r? Pour Debrab. 1237, forme flam. de Sart Hermard, à Petit-Thier [FD].

 

JG

Sarter

Var. (< cas-sujet) van Ofr. sarteur: ontginner, die bossen rooit, houthakker. 1452 Cukelet le Sarteir d’Amonin = 1486 Jean dit Coukelet le Sarter d’Amonine, Izier (VW1984, 48). – 2. Zie Sartor.

 

FD

Sartert

 [nom de seigneurs d’Izier, famille de défricheurs]. 1429 «Lambier dit le Sarteur» CoutStavelot, 1449 «Henrart le Sarteur» Aides-Namur, 1452 «Cukelet le sarteir d’Amonin», etc. Izier, 1490 «Lanbé le Sarter de Berton-gne» JusticeBastogne, 1504 «Willemme le Sarter» Borlon ; nom de métier : fr. (es)sarteur, au cas-sujet, w. saurteû FEW 3, 318b. -Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Fonder, Galler, Sarter…, VW 58, 1984,48-49.

 

JG

Sartiau

Sartiaux, Sartieaux, cf. Sarteau(x).

 

JG

Sartiau(x)

-ieaux, zie Sarteel.

 

FD

Sartiliot

Sartillo, Sartillot. Peut-être dérivé en -illot (non attesté) de sart. – Aussi modifica­tion légale du NF Saligot [JMP].

 

JG

Sartillo(t)

Sartiliot, Sastrillo: i. Dim. van Ofr. sart: rode, gerooide plaats. – 2. Naamswijziging van oorspr. SaligotQ.G.).

 

FD

Sartisse

Nom d’origine: avec prononciation du -s final, lat. -iciu, topon (Les) Sartis (e.a. Cour-celles, Hensies et Villers-aux-Tours) FEW 3, 318b; pour la graphie -isse, comp. le NL Saucisse < l.d. Saucis.

 

JG

Sartisse

PlN (Les) Sartis in Courcelles, Hensies (H) (J.G.).

 

FD

Sarto

Sartot. 1545 «Thomas Sarto» Bourg­Namur, 16e s. «Michiel Sarto» Chàtelet; plutôt que dér. en -ot de sart, qui ne semble pas attesté (cf. M. Willems, Voc. défrichement, II, 43-57), latinisation, du type America, cf. 21.2.1680 «Mathieu Sarto», 22.11.1683

«Thomas Godeus a Sarto, vivant chanoine dud. S’ Martin», 1698 «Sibille Sarto» (tous not. liégeois, cf. BTD 75). La var. Sartot est du reste moins fréquente [JL, NFw].

 

JG

Sarton

1272 «terra Henrici filii lohannis Sartonis» PolyptVillers, 1502 «Lancelo de Sarton», 1518 «la veuve Jehan de Sarton», 1594 «Nicolas Sarton», 1645 «Catherine Sar­ton» BourgNamur; nom d’origine: e.a. Sarton (PdC, arr. Arras).

 

JG

Sartor

Sartori(us), -oris, -orio, Satory, Sarter, Sartoirs: BerN Lat. sartor: kleermaker. 1571 Henri Sertor, Lv. (HENNO); 1626 Vitus Sartorius; 1632 Guil. Sartoris, Valkenburg; 1650 Martinus Sartorius,

Roermond (MUL V). Voor Sartorius/Schreurs, zie

Midd. 1971,110-4.

 

FD

Sartor

Sartorius (latinisation maladroite). 1662 « Leonarda filia Servaty Sartoris de Gle-zia» La Gleize; latinisation de l’ail. Schneider ‘tailleur’, cf. aussi 1280 «Johannes sartor» PolyptLiège. – Bibliogr.: A. Schreurs, Les Sartorius et les Schreurs ont-ils une origine commune, IdG 26, 1971, 110-4.

 

JG

Sartot

cf. Sarto.

 

JG

Sartre

 (NF rare en Wallonie). Nom de pro­fession: de l’anc. fr. sartre ‘tailleur’, cas sujet du lat. sartor FEW 11, 236b.

 

JG

Sartre

Sa(s)tre: BerN Ofr. sartre < Lat. sartor: kleermaker. Zie Sartor.

 

FD

Sartrys

Wvl. var. van Sartisse (met r-perseveratie).

 

FD

Sas

Sasse, au génitif: Sassen, latinisé en Sassenus. 1272 «Heluwidis relicta Sas» PolyptVillers, 1280 «Johannis del Sas» Po­lyptLiège; probabl. ethnique: Saxon; cf. aussi Saison et Saiselet.

 

JG

Sas

Sasseman. Proven. 1. Saas (Dép. Hachy  et  Riv.   ,,Semois »).   —   2. Sas,  „Ecluse ».  Profess.  ,,Eclusier ». —  3. V. SAD (Saz).

 

EV

Sas, van (der)

PlN Sas (NB), Sas van Cent (Z).

 

FD

Sass-  

-e(n),   -el,   -enus.   V.   SAD (Saz).

 

EV

Sassel

Nom d’origine: Sassel, commune de Wincrange (G.D. Lux.).

 

JG

Sassel

PlN (GH).

 

FD

Sassen

Sassenus, cf. Sas(se).

 

JG

Sassen

Sassenus, Saesen(s): i. Patr. < Germ. VN Sahso, Saxo, Sasso, volksnaam van de Zassen, Sachsen (zie de Sas). 1130 Reinfridi Sassa, Oudenburg (GYSS. 1999′); 126 e. Sassinus monachus, Cent (GN); 1420 Lyzebette Zassen, Utrecht (PARM.); 1654 Andréas Sassenus, Lv. (MUL VI). – 2. Evtl. PlN zonder vz.: streeknaam Sachsen. 1399 Arnoud van Zassen, Ktr. (SR2iv°); 1495 Bellen van Sassen, Lv. (BO).

 

FD

Sassenbrouck, van

van Sassenbroeck: PlN Sassenbroek in Broekom (L). 1171,1205 Hermannus de Sassenbruc, St.-Tr.; 1278 Henrici de Sassenbruch, St.-Tr. (CSTI; GHYSEN); 1319 derier le vile de Sassembrouc…Coune de Sassenbrouc, Broekom (SLLIII).

 

FD

Sasserath

Nom d’origine: Sasserath, près de Dusseldorf(All.).

 

JG

Sasserath

PlN(NRW).

 

FD

Sassier

Sassi: Patr. Rom. vorm van Germ. VN sahs-hari ‘Sa(k)s-leger’ (DNF).

 

FD

Sassigneux

NF de la région namuroise, appa­remment importé du Cher ou de la Haute-Vienne, où il est attesté depuis 1700 (Genea-Net); probabl. d’origine toponymique [à pré­ciser],

 

JG

Sasso

zie Desausoi.

 

FD

Sasso-

Proven.    Sa(u)ssois     (Dép. Braine l’Alleud). V. Saule.

 

EV

Sasson

 Fr. saxon: volksnaam van de Saks(er). Vgl. (de) Sas. – 2. Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Saxo ‘Sa(k)s’; vgl. Sassen.

 

FD

Sassoye

zie Desausoi.

 

FD

Sastre

zie Sartre.

 

FD

Sastré

Proven. Sastrée, ,,Chaussée des Saules ».

 

EV

Sastrillo

zie Sartiliot.

 

FD

Sate, van der

van der Saete, van Saet, Zaad: PlN Mnl. sate: woonplaats, woning, tijdelijk verblijf, kasteel.

 

FD

Satens

Saetens: Patr. Vleivorm van een Germ. sath-naam, zoals Sadebertus, Saduinus (Satoinus), Sadulfus(MORLETI).

 

FD

Saterdag

BN naar de weekdag, zaterdag.

 

FD

Sateur

Naamswijziging < Salpeteur (J.G.).

 

FD

Sateur

NF né d’une modification administrative du NF Salpeteur, cf. aussi Salteur.

 

JG

Satin

1516 «Willemme Satin» GuillLiège; surnom de fabricant ou de marchand de satin, cf. 1555 «Thiry Ployart satinier» Ladeuze; ou bien anc. w. liég. satin ‘quart d’once’, anc. pic. sattin ‘sorte de poids’ FEW 23, 222b. – Di­min. : Satinet.

 

JG

Satin

-ijn, -yn, Satinet: Mfr. satin: satijn. BerBN van de wever of handelaar. 1516 Willemme Satin, Luik (J.G.).

 

FD

Satinet

1. Proven. Sautin (Loc., avec suff.  -et,  d’orig.). N°  211. — 2.

V. SAD.

 

EV

Satirus

Forme latinisée d’un nom comme Sau-tier ou Sauteur?

 

JG

Satirus

Lat. humanistennaam. Wellicht Satyrus: dichter (van satires).

 

FD

Satory

zie Sartor.

 

FD

Satre

En France, forme dissimilée de Sartre (Dauzat 541).

 

JG

Satre

zie Sartre.

 

FD

Sattler

Sadler: D. BerN van de zadelmaker; vgl. de Sadeleer.

 

FD

Satyn

zie Satin.

 

FD

Sau(e)r

D. BN: zuur, bitter, bars.

 

FD

Saub(o)in

(Saint Obin), Saintrain(t) (St-Trond), Saintmoulin. Sart-Moulin (Dép. Soignies), V. Saint.

 

EV

Saubain

Sauboin. 1694 «Anne Saubain», 1717 «Françoise Saubain» Thuin; ces deux NF de Thudinie (Sauboin est attesté la lre fois à Gozée en 1601) sont p.-ê. de simples var. du suivant, avec perte du / (sous l’attraction de Saint-Aubain?).

 

JG

Sauber

D. sauber: rein, zuiver, schoon.

 

FD

Saubl-

-ain, -ens, -un. Sauvier. 1.  Profess.   Exploitant   ou   marchand Nos  170  et 240).  —  2.  Proven. d’un de ces L.D.

 

EV

Saubl-

-ain, -ens, -un. V. Sable.

 

EV

Saublain

-ains, Saublin, Saublen, -ens, Sa-blain, Sablin, etc. 16e s. «Gertrud de Saublen» ou «de Sableing» (mis pour «des Aublains»). 1676 «Martin Desablens» RuageAth; nom d’origine: (Les) Sablens à Grandmetz (Ht), cf. Desablens, Desablain, -in(s).

 

JG

Saublen(s)

Saublain(s), Saublun, Saubain; -oin, zie Desablens.

 

FD

Sauboin

cf. Saubain.

 

JG

Saubry

V. Sorbier

 

EV

Saubry

Zie Sobry.

 

FD

Sauc-

-ez, -in, -cy. V. Saule.

 

EV

Sauc-

Soss-,Sauss- -et, -ez,  -in, -y,  -oy, -us, -aye.   Sole   (Saulaye),   Saut-   -oie, -ois, Saudoyer. (V. ce N.). Dus(s)aus(s)-  -ois,  -oit, -oy.   .plan­tation de saules ». Del- -sa, -saute, -saux, Delasaulx, Sautereau, ,,Petit bois de saules ». N° 242.

 

EV

Saucet

-ez, -é, zie Sausset.

 

FD

Saucez

Saucet, Saucé, cf. Saussez.

 

JG

Saucin

Sausin. 1615 «Poncelet de Sausin», 1745 «Jean Saucin» BourgNamur; nom d’ori­gine: Saucin, dépend, des Isnes (Nr).

 

JG

Saucin

Sausin: PlN Saucin in Isnes (N). 1615 Poncelet de Sausin, Namen (J.G.).

 

FD

Saucure

zie Saussure.

 

FD

Sauçure

Var. de Saussure, anc. nom de Caris-bourg (Lx)

 

JG

Saud(e)mont

PlN Saudemont (PdC). 1347 Yzabel de Saudemont, Atrecht (NCJ).

 

FD

Saudemont  

Proven.     Soudromont (Dép.  Seneffe).

 

EV

Saudemont

Saudmont. Nom d’origine: Saude­mont (PdC); aussi nom du cheval de Roland dans une chanson de geste.

 

JG

Saudoyer

-es, Sodoyer, -ez, -é, Soudoyer, -ez: Ofr. soldoier: soldenier, huurling. 1340 a Saudoiier, Bergen (PIERARD); 1745 Jos. Sodoiez, Halle-Aw. (AP).

 

FD

Saudoyer

Proven. Sautais, avec suff. -er d’orig. N° 211.

 

EV

Saudoyer

Saudoyez, Sodoyer, -oyez, -oyé, Soudoyer, -oyez. 1340-41, 1347-48 «Saudoi-ier», «Saudoyer» ComptesMons; nom de pro­fession: anc. fr. soldeier, soldoier, souldoier, etc., anc. hain. saudoyer ‘soldat mercenaire, engagé pour une certaine solde’ FEW 12, 52b.

 

JG

Sauer

Surnom: all. sauer ‘aigre’.

 

JG

Sauerbier

BN voor de brouwer van zuur bier, het bittere langer houdbare bier. Vgl. Zuurbier. 1163 Godescalcus Amare cerevisie, Keulen; 1183 Ludew. Surbier, Keulen (BRECH., HAGSTR.

1949).

 

FD

Sauerman(n)

Suermann: BN voor iemand met een zuur, bitter, bars karakter. Zie Sauer.

 

FD

Saufnay

cf. Sauvenay.

 

JG

Saufnay

zie Sauvenée.

 

FD

Saugeron

Dérivé en -on de *Sauger, de l’an-throp. germ. sal-gari (Dauzat 542)? Cf. aussi 1541 «Pierre de Saugier» DénFlorenville.

 

JG

Saul

Saül, Saulle, Sau(l)x, Saut, Sauw: PlN Ofr. sais, Fr. saule: wilg. Vgl. Desseaux. Of PlN

 

FD

Saulay

PlN: plaats met wilgen.

 

FD

saule

Proven. Saule, arbre, caractérist. d’une habitation.

 

EV

Saulmont

Saumon. 1404 «Jacquemars Sau­mons» Ladeuze, 1496 «Collin Saulmon» BourgNamur, cf. aussi 1383 «Margrie Sau-monne» Ladeuze; surnom de pêcheur ou de marchand de saumons; cf. aussi Salmon.

 

JG

Saulmont

zie Salomon, De Salmon.

 

FD

Saulnier

zie Saunier.

 

FD

Sault

< Lat. saltus: bos (DNF).

 

FD

Saulx

1533 «Josse de Saulx», 1612 «la vefve Jacques de Saulx» TerriersNamur; nom d’ori­gine: nombreux l.d. Saulx (= saule); cf. aussi Salice.

 

JG

Saume

Proven. Soulme  (Loc.).

 

EV

Saume

Serait-ce le w. saume ‘filet de pêche’? Ou bien forme évoluée de Salom(e) [FD].

 

JG

Saume

zie Salom(e).

 

FD

Saumon

-oné, zie Salomon, De Salmon.

 

FD

Saunders

zie Sander(s).

 

FD

Saunier

1265 «Colin li Sausnier» CensNamur, 1283 «Pieres li Sauniers» DettesYpres, 1295-1302 «Gilles li Sanniers» ImpôtArtois, 1296 «Jehans Sauniers» CartMons, 1365 «Jake-mart Saunier des viniers» TailleMons, 1499 «Moury Saunier» TerrierNaast, 1527 «Josse le Saulnier» DénLens; nom de métier: fr. sau­nier ‘marchand de sel’.

 

JG

Saunier

Saulnier, Lesaulnier, Sougnier, -(i)ez, -é, -e, Seunier: Fr. BerN van de zouter, zoutzieder, zouthandelaar. 1287 pueris Johannis Salenier = 1292 Johannis Salnier, Kales (GYSS. 1963); 1365 Jak. Saunier, Bergen (DE COCK); 146 e. Willaume le Saunier…pour le sel, Rijsel (DUPAS 82).

 

FD

Sauquet

zie Socquet.

 

FD

Saur

Nom d’origine: w. saurt ‘sart’, cf. Sar; ou adaptation du NF all. Sauer.

 

JG

Saur

zie Sauer.

 

FD

Saureau

-ais, -o, zie Sorel.

 

FD

Saurel-  

1.  N.   de relation  familiale, ,,Sœur ».   N°   128.   —   2.   Proven. Sorel (Loc. fr.).

 

EV

Saurin

-en: Afl. van Ofr. sor: bruinachtig geel. Vgl. Saureau.

 

FD

Saurtet

 

dim. van sart: rode (J.G.).

FD

Saurtet

Proven. Saultaie  (L.D.).

 

EV

Saurtet

Sortet, Sorte. Dérivé en -et de sart, w. saurl.

 

JG

Saurtia

Sortia. Nom d’origine: w. (Cerfon-taine) saurtia ‘petit essart’ (A. Balle, Dict. Cerfontaine, 279); cf. Sarteau(x), -iaux.

 

JG

Saurtia

zie Sarteel.

 

FD

Saury

Sauris: i. Var. van Savary. 1470 Jehanne Sauris = Savary; 1441 Tassart Saurys, Dk. (TTT). -2. Spellingvar. van Soris; zie Souris.

 

FD

Sausez

zie Sausset.

 

FD

Sausin

cf. Saucin.

 

JG

Sausin

zie Saucin.

 

FD

Sausoit

Saussoy, zie Desausoi.

 

FD

Saussard

Proven.  1. Sauchoir (Dép. Kain).  — 2.  ,,Essart des Saules ».

L.D. N° 238.

 

EV

Saussard

zie Chaussard.

 

FD

Saussereau

NF importé de la Sarthe où il est attesté à Dollon en 1641 (GeneaNet); probabl. rsaulcereain, comp. moy. pic. sausseroi ‘ose-raie’ (Debrie, Gloss. du moy. pic., 363), avec substitution de suffixe.

 

JG

Sausset

-et, Saucet, -ez, -é, -e, Sausez, Sauzet, Sosset: Dim. van Ofr. sais, sauz, sause, lat. salix: wilg. Vgl. Dusausoit. 1294 Jehan Sausset, Namen (J.G.); 1309 monsigneur Sausset, Bergen (PIERARD); 1421 Gille Sausse, Chauny (MORLET).

 

FD

Saussez

Saucez, Saucet, Saucé, Sosset. 1286 «Bauduins Sausses» CartBinche, 1294 «Je­han Sausset» CensNamur, 1309 «monsigneur Sausset» ComptesMons, 1360-61 «Colars Sausses» PolyptAth, 1426 «Jehan Sausset» TailleSoignies, 1590 «Henri de Saucey» BourgNamur; plutôt qu’un dimin. de salin ‘saule’, ce NF serait un surnom (surtout hen-nuyer) marquant la couleur du visage ou des taches caractéristiques, tiré par ex. de l’anc. fr. sausse ‘sauce’ (par opposition à clair, lim­pide?) (J. Herbillon, NF wallons).

 

JG

Saussoy

Sausoit, Sossois. 1295-1302 «Vincans dou Saucoi» ImpôtArtois, 1359-60 «Jehans Sauchois» PolyptAth; nom d’origine: nom­breux l.d. saussoi(s) ‘lieu planté de saules’, cf. Desausoi, Dusauçois, etc.

 

JG

Saussu

Saussus. Var. gaumaise de l’anc. fr. saucy ‘saulaie’ (BTD 53, 86-87).

 

JG

Saussu(s)

Var. (Gaume) van Ofr. Saucy: plaats waar wilgen groeien (KCTD1979,86).

 

FD

Saussure

Saucure: PlN Oude naam van Carslbourg in Paliseul (LX). 1330 les dismes de Palisuel, de Framont, de Noleval, de Lannoy, de Bergimont, de Sassuere; 1373 item Sasur mesure de Beamont (ASH).

 

FD

Saut

Saut-  -e,  -i.   1.  H.  habile  au saut  (distance ou hauteur). — 2. Car. mor. ,,Sauteur ». — 3. Proven. nombr. L.D. La Saute.

auter. Proven. Sauteur (Ane. N. de Sautour, Loc.).

 

EV

Saut

Surnom: fr. saut, cf. 1356-58 «JehansQui saut» PolyptAth.

 

JG

Saut

zie Saul.

 

FD

Saut-

-oie, -ois. V. Saule.

 

EV

Sauté

Saute: sart: rode (J.G.).

 

FD

Sauté

Sautelet. Dérivés en -et et -elet de sart, cf. Saurtet?

 

JG

Sautel

zie Sarteel.

 

FD

Sautelet

zie Sotelet.

 

FD

Sauter

Afstammelingen van Jacob Sutter=Sauter (begin 176 e.) in Reichenau (Bodenmeer). D. BerN Sauter = Suter (in het Alemannisch niet gediftongeerd) < Lat. sutor: naaier. (VS1990, S/­go). – 2. Zie De Souter.

 

FD

Sautereau

Sautois.   Proven.   1.   ,,De Sautour »   (Loc). —  2.  V.  Saule.

 

EV

Sautereau

Sautrau, Sautriaux, Sautron: Ofr. sauterel, Fr. sauterelle: sprinkhaan. BN voor een springer. 1234 Roberti Sauteruele, Chièvres (CAE).

 

FD

Sauteur

Peut-être anc. fr. salteur ‘sauteur, danseur, saltimbanque’, cf. aussi Salteur.

 

JG

Sauteur

Salteur: Ofr. salteur, Fr. sauteur: springer, danser. 1356 Jamotton Salteur, Luik (J.G.); 1396 Piere dou Saert vel Saustuer, Vloesberg (DE B.).

 

FD

Sautier

-ié, -ière, -iere, Sauthier: Ofr. saltier, sautier: psalmboek, Mnl. souter, Ndl. psalter, ook muziekinstrument: dertiensnarige harp. BN voor een muzikant. Vgl. D. Psalterier. 1427 Henri Sautier, (abt van) Maroilles (CCHt).

 

FD

Sautier

Sauthier. Soit anc. fr. soutier (dérivé de sault < lat. saltus ‘bois’) ‘garde-forestier’, soit anc. fr., moy. fr. sautier ‘psautier (livre de psaumes)’, surnom de chanteur de psaumes, mais non graphie maladroite de w. sav’ti ‘sa­vetier’ (E. Renard, BTD 26, 265). Forme fém. : Sautière, Sautiere.

 

JG

Sautin

Proven. Loc.

 

EV

Sautois

Peut-être surnom de danseur (Carnoy 228) ou bien var. de sautoir FEW 11, 113b.

 

JG

Sautois

zie Dusautoir.

 

FD

Sautrau

-iaux, -on, zie Sautereau.

 

FD

Sautreuil

Nom d’origine: Sautreuil, hameau de Arc-en-Barrois (Haute-Marne) (Dauzat 543).

 

JG

Sautreuil

PlN in Arc-en-Barrois (Hte-Marne) (DAUZAT).

 

FD

Sautriaux

Sautereau, Sautrau. Surnom: anc. fr. sauterel, pic. sautriau ‘sauterelle, (au fig.) enfant qui saute beaucoup’ FEW 11, 114b et 117b. – Comp. 1234 «Roberti Sauteruele» Chièvres, dérivé en -eolal

 

JG

Sauv- 

-an,  -elon,  Sauven-  -ay,  -ée, -ier, -ière. V. Sable. Sauvan (Dép. Racour), Sauvenière (Loc.).

 

EV

Sauvage

1275-76 «Grars li Sauvages» Reg-Tournai, 1276-77 «dame Usile le Sauvaige» CharitéTournai, 1286 «Gilles Sauvages» CartBinche, 1289 «Alissandres li Savaiges» CensNamur, 1295-1302 «Sauvages» Impôt-Artois, 1332 «aus enfans Savaige de Waren-sis» RegLaroche, 1365 «Simon Sauvage tellier» TailleMons, 1376 «Collars d’Oelne fil jadit Sauvaige d’Oyne» Olne, 1515 «Collait Sauvage» BourgNamur, 1524 «Johan Sal-vaige» DénStavelotMy, 1573 «Françoise de Sauvaige» BourgNamur, 1592 «Servaes Sau­vaige» CartCiney, 1605 «Jehan Sauvaige, cuvelier» BourgDinant; fr. sauvage, soit surnom d’homme peu sociable, soit nom d’origine (nombreux l.d. Sauvage) ou nom d’enseigne: comp. 1528 «Maison dite de la Sauvage Femme en Merchoul», 1562 «Fran­çois de Falle du Sauvage Homme», 1740 «Au Sauvage Homme» Liège (BTD 26, 274). -• Dérivés : Sauvageot. – Sauvaget.

 

JG

Sauvage

Car. mor. H. peu sociale ou mal élevé. N° 281.

 

EV

Sauvage, (de)

Dessauvage(s), Savage, Souvag(i)e: BN voor iemand met onsociaal gedrag, die zich wild en ongedisciplineerd gedraagt. Vgl. De Wilde, De Wildeman. Ook huisnaam. 1199 Willelmile Salvage, Dk. (SMTI); 1360 Clai le Sauvaige (= de Wilde), Niepkerke (RPN); 1397 Ysabiel Desauvaige, Dk. (TdT); 1398 Ysabel le Sauvage, Mkr. (DEBR. 1970); 1418 Pieterkin Savagen=i428 Piètre Sauvage, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Sauvageau

-eot, -et: BN. Dim. van Sauvage.

 

FD

Sauvai

Patr. Germ. VN Saluvalus (MORLET). 1324 Sauvale Crespin, Artesië; 1430 SauvaleWion (PDB).

 

FD

Sauvaire

Probabl. lat. Salvator (prénom) au cas sujet (comp. Sarter ci-dessus), cf. Sauveur.

 

JG

Sauvan

zie Salvan.

 

FD

Sauvanaud

zie Sauvenée.

 

FD

Sauvé

zie Salvé(e).

 

FD

Sauvegarde

Nom d’origine: plusieurs l.d. Sauvegarde en Wallonie; ou bien surnom: fr. mod. (17e-18e s.) sauvegarde, m. ‘cavalier (…) employé à prévenir les désordres de soldats débandés’ FEW 11, 134ab et 17, 516b (pour Carnoy 175, nom de garde-champêtre).

 

JG

Sauvegarde

Verspreide PlN in Wallonie (J.G.).

 

FD

Sauvelon

Savelon. 1267 «Jehans dou Savelon» CensHerchies, 1742 «Claude Sauvlon» Bourg­Namur; topon. fréquent: w. sa(u)velon ‘sable’, cf. Sablon.

 

JG

Sauvelon

Savelon: PlN W. sa(u)velon, Fr. sablon: zand, zavel. Vgl. Sablon. In Fragnée (LU): 1307 li Savelon (AVB). 1267 Jehans dou Savelon, Herchies

(J.G.).

 

FD

Sauvenay

Savenay, Saufnay, w. liég. Sâvenè, Sâm’nê. 14e s. «Saveneal de pas de Wonck», 1522 «Giclet Saveneal» Glons, 1593 «Save-neau de Meers (orig. de Roclenge)» Bourg-Liège, cf. également 1598 «Gilles Sauvenia» DénWavre; NF typiquement liégeois, dérivé au moyen du suffixe double -enê du thème anthropon. Sav-, cf. Savary. – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Sa(u)venay, VW 52, 1978, 117-9.

 

JG

Sauvenée

-ay, Savenay, Saufnay, Sauvanaud, Savineau: Patr. LU W. afl. (met dubbel suffix -enê, -inel) van Germ. Sav-naam, zoals Savary. 146 e. Saveneal de Pas de Wonck = Savin de Pas de Wonck; 1454 Saveneal de Broucke, Bassenge; 1522 Gicle Saveneal = 1530 Gilet Saveneau, Glaaien; 1598 Gilles Sauvenia, Waver. – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de famille Sa(u)venau. VW 1978,117-9.

 

FD

Sauvenier

Nom de profession: soit équivalent w. de fr. sablonnier, soit dérivé en -1er de w. savener ‘savonner’, avec le sens de barbier?

 

JG

Sauvenière

1292 «maistre Bastiens délie Savenire», 1297 «Gerar clerch dou capitre de Liège dit délie Saveniere» CartValBenoît, 1367 «Godefrois délie Savenire» GuillLiège, 1520 «Thomas de la Sauvenière» Bourg­Namur; nom d’origine: Sauvenière (Nr), La Sauvenière à Liège, et nom de plusieurs ha­meaux.

 

JG

Sauvenière

-ier, Delsauvenière, Sauviller(s), Saveniers, Savernier: PlN Sauvenière < Mlat. sabulonaria (MONJOUR): zandgroeve (N). In Charneux (LU): 1404 preit del Savenier. Ook een stadswijk van Luik: 1107 Sabulonaria = 1226 in Sabuleto. 1225 Theobaldus de Sabuleto, Luik (SLL); 1317 Thomas delà Sauvenière, Luik (ISC); 1340 Henrici de Savenier, Tn. (C. BAERT); 1356 Verlisen van Saveniers, Bs. (PEENE1949).

 

FD

Sauvet

-ey, zie Salvé(e).

 

FD

Sauvet

Sauvey. Var. de Salve?

 

JG

Sauveur

1265 «li cortius le Sauveur», 1294 «Jehans li Sauveres de Maisons» CensNamur, 1544 «Jean Toussaint le Sauveur», 1601 «Simon Le Sauveur» Cerfontaine, 1787 «Jean Sauveur» BourgLiège; surnom: anc. fr. sal-veor ‘sauveur, protecteur’, mais aussi ancien prénom < lat. Salvator, cf. aussi Sauvaire. -Secondairement, nom d’enseigne, ainsi 1578 «Au Sauveur» (BTD 26, 272).

 

JG

Sauveur

Proven.  St-Sauveur  (Loc.) ou   L.D.   Sauveur    (Emplacement

d’image sainte).

 

EV

Sauveur(s)

zie De Saveur.

 

FD

Sauvier

Sauvlet. Dérivés du thème Sa(u)v-, cf. Sauvenay, ou de fr. sable, cf. 1574 «Jehan délie Sauvier» Hanzinne.

 

JG

Sauvier

V. Sable.

 

EV

Sauviller(s)

zie Sauvenière.

 

FD

Sauw, (de)

zie Desseaux, Saul.

 

FD

Sauwen(s)

V. SAD (Sa).

 

EV

Sauwen(s)

zie Souwen(s).

 

FD

Saux

Proven. Seaux (Ville fr.).

 

EV

Saux

zie Saul.

 

FD

Sauzet

zie Sausset.

 

FD

Savaete

cf. Chavatte.

 

JG

Savage

zie Sauvage.

 

FD

Savaria(u)

Patr. Dim. van Savary.

 

FD

Savariau

Savaria, cf. Savary.

 

JG

Savarin

1.  N.  de bapt.  Dimin.  de Sauvaire    (Midi).    Equivalent   de

Salvatore     (Italie)     ou    Salvador (Espagne). — 2.  Proven. Dimin. de Savart, ,Jachère ».

 

EV

Savart

1337 «Petrus Savar» Voroux-Goreux, 1450 «Jehan du Savar» Lobbes, 1629 «Fran­çois Savar» émigré en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. sav-hard ou bien surnom: anc. fr. sauvart, moy. fr. savart ‘friche’ (cf. 1578 «six jours de champs qui estaient … en frisque et savart» Orchimont) FEW 11, 138b.

 

JG

Savart

Sava(s), Savat, Savardi: Patr. Germ. VN sav-hard. 1337 Petrus Savar, Voroux-Goreux (J.G.).

 

FD

Savary

Savari(s), Saveri, Saverijs, -ys, -ies, Saffery, Zavarise, Soferis, Sofferie: Patr. Savary, Rom. vorm van Germ. VN sav-rîk: Sabaricus, Savaricus, Savarich (Fm.). 12e e. Savaricus (GN). 1313 Savari de la Fonteine (MICH. 1951); 1321 Jehans Savaris, Ktr. (DEBR. 1971); 1370 Ystas Saverijs = 1382 Ustaes Savaris; 1393 Robrecht Saveris, Ktr. (DEBR. 1970); 1422 Hannekin Savarijs; 1453 Joes Savoris, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Savary

Savaris, w. liég. Sâvari. 1153 «Johannes et Savaricus et Paganus de Ivodio», 1239 «Willelmi rratris Sâvari» CartOrval, 1297 «Jakemin Sâvari» ComptesMons, 1314 «Sa­varis de Bachenges» Roclenge, 1337 «Colons Sâvari» Liège, 1365 «Fierait Savaris des pes-keurs» TailleMons, 1544 «Savary le Bolen-gier» DénStavelotMy, 1649 «Isabelle de Sa­vary» BourgNamur; anthrop germ. sav-ric > Sabaricus, Savaricus, nom de nombreux personnages dans les chansons de geste (cf. VW 52, 1978, 118-119). Cf. aussi Saffery. –s Dérivés: Savariau, Savaria. – Cf. égale­ment Sa(u)venay.

 

JG

Savat

Savatte, Savaete, Chavat(te), Servaete(n): Ofr. savate, Pic. chavate: schoeisel. BerBN van de schoenmaker, Fr. savetier. 1242 Letberto Chavatte, Le Quesnoy (SMTI); 1296 Pieres Cavate, Artesië (BOUGARD); 1577 Elias Chavatte, Aardenburg (VAN VOOREN); 1637 Jaques Savate, Voormezele (BEELE1986); 1696 A. de Savatre = A. Servaeter, FV (VERGR. 1972).

 

FD

Savat

Savatte. 1653 «André Savatte» Bourg­Namur; fr. savatte, surnom de cordonnier, de savetier.

 

JG

Savat(te) 

Proven.  1. Savarte, „Jachère ».  —   2.  Dép. Ciplet et  Hyon.

 

EV

Savay

Save, zie Salvé(e).

 

FD

Save

1279-81 «Mahaus li Save», 1290-91 «Ja-kemart le Save» ComptesMons; probabl. var. de Saive (= sage).

 

JG

Save

Proven. Saive  (Loc.).

 

EV

Savel(s)

Saevels, Zavels, Savelen: i. Savel, zavel: zand, plein. Vgl. Van de Savel. – 2. Mnl. savel, sabel: zwart (in de heraldiek); zwart boni, sabelbont. Vgl. Sabels. 1340 Henrici dicti Zavel; 1347 Goert Savels, Tn. (C. BAERT).

 

FD

Savel,(van de(n/r)

van de(n) Zavel, van de Saevel, Ver-sa(e)vel(e): PlN Zavel: zand, plein. Zie ook Savels. 1282 Thomas de Zavle, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Savelberg

Savelbergh, Savelsberg. Nom d’ori­gine: topon. flam. Zavelberg (= colline de sable), à Erwetegem (FlOr) et à Vollezeel (BrFl).

 

JG

Savelberg(h), (van)

Savenberg,Savelsberg,van Zavelberg(h): PlN Zavelberg in Erwetegem (OV) en Vollezele (VB). 1389 Kateline Savelberchs, Wambeek (BOLSEE); 1508 Judocus Savelberch de Mol(MULIII).

 

FD

Savelen

V. Zavel.

 

EV

Savelkoel(s)

Savelkoul(s): Limburgse FN. Koel (kûl): kuil. PlN Zavelkuil: zandgroeve, in Berg, Genoelselderen (L), Rummen (VB). 1697 Joseph van Savelcuyl (DF XVIII); 1714 Dirck Savelcoel, Heusden L (VAN AUTENBOERII).

 

FD

Savelon

cf. Sauvelon.

 

JG

Savelon

zie Sauvelon.

 

FD

Savels

Génitif de néerl. savel ‘sable’.

 

JG

Saven-

-ay, -ière. V. Sable.

 

EV

Savenants

zie (van) Sevenant.

 

FD

Savenay

cf. Sauvenay.

 

JG

Savenay

zie Sauvenée.

 

FD

Savenberg

zie (van) Savelberg(h).

 

FD

Saveniers

Savernier, zie Sauvenière.

 

FD

Saver(w)ijns

-(w)yns: Patr. Var. van Saverijs.

 

FD

Saver, (de)

zie Lesaffre.

 

FD

Saveri

-ijs, -ys, -ies, zie Savary.

 

FD

Savet

Zie Salvé(e).

 

FD

Saveur, de

zie De Saveur.

 

FD

Saveyn

-eijn, zie Savin.

 

FD

Savignac

zie De Savignac.

 

FD

Savignet

PlN Savigné (Vienne, Sarthe), Indre-et-Loire).

 

FD

Savigny

Savigni: Verspreide PlN Savigny. 1385 Girart de Savigny, Auxonne (MARCHAL).

 

FD

Saville

Proven. 1. „Villa du sieur SAD ». — 2. Savy (Dép. Long-champs-lez-Bastogne).

 

EV

Savin

-eyn, -eijn: Patr. Lat. HN Sabinus/Savinus.

 

FD

Savine

Metr. Lat. HN Sabina.

 

FD

Savineau

zie Sauvenée.

 

FD

Savinien

Anc. prénom, issu de lat. Sabinianus, premier évêque de Sens et martyr du 3e s. (Dauzat 544).

 

JG

Savinien

Lat. HN Sabinianus.

 

FD

Savinien

N. de bapt. Sabinien.

 

EV

Savogin

Peut-être graphie maladroite de: 1544 «Querin Savoyen» DénStavelotMy, qui serait un syn. de Savoyard, cf. Savoy(e). Comp. aussi 1730 «Françoise Savauge» BourgNamur.

 

JG

Savoi(e)

Savoir, Savoy(e), Savooy, Savoey: 1. Metr. Lat. HN Savia (MORLETII). 1334 Savoie le Hyra, Othée (J.G.). – 2. Zie De Savoye.

 

FD

Savoir

Proven. 1. V. Savoye. — 2. Savart, ,,Terre en friche » (L.D.). Synon. : Savarte, Savat(t)e. Di­min. : Savarin.

 

EV

Savon-

-e, -et. Profess. Savonnier, ,,Fabricant de savon ».

 

EV

Savonet

Sans doute marchand de savons, cf. w. savonète ‘brique de savon’.

 

JG

Savonet

Savoné, Savone: Dim. van Fr. savon: zeep. BerBN van de zeepzieder.

 

FD

Savonie

Savonije: Wsch. < Savigni.

 

FD

Savouré

Savouret. Surnom: anc. fr. savoré ‘suave; doux, charmant’, savoret ‘savoureux’ FEW 11, 207a; à rapprocher de: 1272 «Do­mine Savereuse» PolyptVillers, 1365 «Aulis Savereuse» TailleMons, 1366 «Jehan (le) Savereus» Cuesmes, 1531 «Pierson Save-reux», 1559 «Anne Savureux» BourgNamur.

 

JG

Savouret

Savouré: Ofr. savoret: smakelijk; zacht, aardig. BN. 1275 Savereuse, Ghoy (VR 68r°); 1366 Jehan le Savereus = Savereus, Cuesmes (CSWII).

 

FD

Savoy

Savoye. 1334 «Savoie le Hyra» Othée; comme prénom, autre dérivé du thème Sav- de Savary (VW 52, 119). – Le plus souvent nom du pays d’origine, éventuellement par le biais d’une enseigne: cf. 1773 «Maison cy-devant enseignée du Pot d’Etain et Duc de Savoy» à Liège (BTD 26, 278): 1286 «Jakemon de Sa­voie» CartMons, 1423 «Gérard de le Savoye» Ladeuze, 1444 «Jehan de Savoye» Aides-Namur, 1528 «Loys le Savoye» DénHouf-falize, 1676 «André de Savoye» RuageAth. Cf. aussi Savogin.

 

JG

Savoy(e)

Proven. ,,(De l’ancien Duché de) Savoie ». N° 221.

 

EV

Savy

1259 «Savit» ChartesHainaut, 1295-1302 «Colart Savi» ImpôtArtois; nom d’origine: Savy (Aisne) ou Savy, à Longchamps-lez-Bas-togne (Lx).

 

JG

Savy

PlN (Aisne) of Savy-Berlette (PdC) of in Longchamps (LX). 1273 Maroie Savie; 1308 Pieres de Savie, Atrecht (NCJ); ±1300 Colart Savi, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Sawers

1. N. de filiation, ‘s Ou(d)ers, ,,Du père » (Désignation de celui des fils qui a repris les affaires du père ». — 2. V .SAD (Sa).

 

EV

Sax

Saxe. Nom d’origine : Saxe (Ail.) ou ethni­que: ail. Sachs, Saxon, originaire de Saxe.

 

JG

Sax(e)

Saxks, zie (de) Sas.

 

FD

Saxer

Volksnaam van de Sakser. Vgl. (de) Sas.

 

FD

Say

Saye. 1287 «Henrico Say» CartValDieu, 1326 «Jakemars Says» ComptesMons; var. du NF néerl. Saey?

 

JG

Say(e)

zie Saey(s).

 

FD

Saye(t)

1. Profess. „(Fabricant ou marchand de) saie » (Serge, tissu de laine des Flandres »). — 2. V. SAD (Sa).

 

EV

Sayer(s)

zie de Saeyer(e).

 

FD

Sayette

Ofr. saiete: pijl. BerBN. Vgl. Fiji.

 

FD

Sayette

Surnom, qui peut être soit l’anc. fr. saiette ‘flèche’, soit le w. et pic. sayète ‘renoncule flammette’, soit enfin le w. et borain sayète ‘laine fine, à ravauder; tissu de laine’, etc.

 

JG

Sayez

Var. de Saill(i)ez? Cf. aussi le suivant.

 

JG

Sayez

Wsch. var. van Sailliez.

 

FD

Saynmont

zie Sain(t)mont.

 

FD

Sayoen

zie Soen(s).

 

FD

Sbil(l)e

zie Sibille.

 

FD

Sbille

1444 «Pierechon Sbille» Bovesse, 1597-98 «Isabeau Zebille ou Sbille», 1608-9 «Isabeau Sbille» ComptesNivelles; forme con­tractée de Sybille, prénom fém. fréquent autrefois, du nom de la prêtresse d’Apollon.

 

JG

Scabers

zie Chaubert.

 

FD

Scaceriaux

Scacériaux, cf. Scarceriaux.

 

JG

Scacériaux

zie Scarceriau(x).

 

FD

Scaf

Scaff, Scaffe, Scafs. 17e s. «Toussaint Scaff» Liège, 1626 «Toussainct Le Scaff» Retinne; adaptation romane de l’ail. Schaf ‘mouton’, cf. aussi Schaff.

 

JG

Scaf(s)

Scaff(e), zie Schaf.

 

FD

Scaff

Scafs, Schaf. Car. Skaf, po­lisson, vaurien » (Mons). Synon. : Lescaff.

 

EV

Scahaise

Proven. L’Escaisse (ou La Chaise), ,,La maison » (Casa).

 

EV

Scahaise

Var. graphique de Scaheys qui a donné le NF Schayes.

 

JG

Scahaise

zie Schayes.

 

FD

scaille

(E)scaïllière, ,,Ardoise, ar­doisière » (Dialecte, Hainaut). 1. Proven. d’un lieu dit Escaillière (Dép. Bailleux et Chimay) ou Escaille. Schalie, Scbalien- -dak, -hof, -huis. L.D. Sc(h)a(i)ll–(i)er, -e, -et, -ais, -ée, -é. De l’Es-caille, Discaille et Tiscal. N° 240. — 2. Profess. Exploitant d’une ardoisière ou couvreur d’ardoises. (S)cailt- -eur, -ier, Sc(h)a(i)ll–ais, -(i)er, -i. N° 177.

 

EV

Scaillet

-ez, Scal(l)iet, Escale, Scalais, Schaillée, -ee, -ez, -ié, Schaalje, Xhaët, Xhaet, Xhayet: Dim. van Ofr. escale, escaille < Ondl. skal(j)a: lei, Zndl. schalie. BerBN van de leidekker. Maar sommige vormen kunnen net zo goed spellingvar. zijn van Sc(h)aillier, Schallier; zie Escallier. 1279 Adins Scales, Bergen (PIERARD); 1298 Willaume Scaillet, Kales (GYSS. 1963); 1410 Marguerite Scaillet, Luik (J.G.); 1418 Bernard Escaillet, Dk. (TTT); 1561 Matthijs Schaliet, Lessen-Aw. (AP).

 

FD

Scaillet

Scaillet et Scail-lier.

w. nam. Scayèt, Scalliet, etc. 1279 «Adam Scalet» ComptesMons, 1289 «Jake-mins Scailles» CensNamur, 1298 «Willaume Scaillet» ImpôtArtois, 1410 «Marguerite Scaillet» Liège, 1449 «Jehan Scaillet» AidesNamur, 1497 «Mathis Scallet», 1535 «Mathis Scaillet» BourgNamur, 1602-3 «Philippe Scaillet» TerriersNamur, 1611 «Scaillet, greffier» Vogenée, 17e s. «Henry Scallié» Dorinne, 1676 «les hoirs Nicolas Scaillet» RuageAth (comp. aussi 1489 «Denis Scaillette» Jodoigne). Pour J. Herbillon (NF malmédiens, 46-47), Scaillet ainsi que le NF malmédien Xhayet représenteraient le masc. de l’adj. w. (fém.) hayéte ‘se dit de la noix mûre dont le brou s’entrouvre’ DL et devaient signifier qqch comme ‘qui s’écaille’, cette signification pouvant être figurée (par ex. ‘déluré’) FEW 17, 89ba. Comp. aussi w. (Malmedy) hayéte ‘(jeune fille) nubile’ (Vil-lers, 144, v° xhaiette). — Vu la fréquence du NF, on serait tenté d’y voir malgré tout un dérivé de w. scaye ‘ardoise’, cf. 1458 «Lowy fils de Lowy le covreur de scaille» GuillLiège, ou une apocope du nom de profession w. (nam., niv., etc.) scayeteû ‘couvreur en ardoi­ses’ (cf. ci-dessous). – Cf. également: 1272 «Havidis Scallart» PolyptVillers, 1280 «Gerars Scaillars» PolyptLiège; 1362-63 «Leurens Scailleus» PolyptAth; 1560 «Mel-chior Scaillot » BourgNamur.

 

JG

Scaillier

-iez, zie Escallier.

 

FD

Scaillier

Scailliez. 1567 «Collin Scaillez», 1553 «Collin Scaillie» BourgNamur; var. du précédent, dérivé de (e)scaille ‘ardoise, schiste’.

 

JG

Scaillon

Scalon, Schallon. 1340 «Colin Scailhon» = 1349 «Collins Scallons» = 1350 «Collin Skallons» = «Colins Skaillons»Terre-Jauche ; surnom : soit anc. fr. esc(h)aillon, w. scayon ‘échelon’ ALW 4, 203b, soit anc. pic. escaillon  ‘ardoise’,  ‘ouvrier qui travaille l’ardoise’FEW 17, 92a.

 

JG

Scaillon

Schallon, Scalon: i. Ofr. escaillon: sport, trede, trap. B.v. PlN Schalioen in Mal (L). 1340 Nycholai filij Scalion; 1346 Lambert Schalgoen, Tn. (C.BAERT); 1470 Reyner van Schalioen, Tg. (IOT). – 2. PlN Ecaillon (Nord). Zie Decaillon.

 

FD

Scailquin

1290 «Jehan Scallekin», 1315-16 «Scallekins», 1327 «Jakemart Scalkin» = 1338 «Jakeraart Scallekin» ComptesMons, 1356-58 «Piètres Skalkin» PolyptAth, 1465-66 «Sohier Scalquin» TailleHoves, 1535 «Gérart Le Scalquin» BourgNamur; corres­pond au NF flam. Schalkens, Schel(le)kens, dérivé de Godescalk (J. Lindemans, BTD 18, 269; É. Legros, BTD 27, 140 et 32, 292-3).

 

JG

Scailquin

zie Schal(c)k.

 

FD

Scailteur

-eux, Cailteur, -eux, Xhay(e)teux: Afl. van Ofr. escaille: lei. BerN van de leidekker. 1523 Mathelin le Scailleteur, Namen (RBN).

 

FD

Scailteur

w. nam. scayeteû, Scailteux. 1450 «Selvais Lescailleteur» Lobbes, 1526 «Hen-rotte Le Scailleteur» BourgNamur, 1549 «Je­han le schalteur» Fronville ; nom de métier : w. nam. scayeteû ‘couvreur en ardoises ou ardoisier, extracteur d’ardoises’ FEW 17, 92a, ainsi 1449 «Pierart Dorece scailleteur de l’ab-bie» AidesNamur; cf. aussi

 

JG

Scal(l)iet

zie Scaillet.

 

FD

Scalabre

Fr. adaptatie van Schelhaver. 1563-1600 Herman Schelhavere (vader van) 1616 Herman Schallabre, Rijsel; 1644 Mathias Scalabre, Brugge = 1642 M. Schalhaver = M. Scelhavre, Rijsel (med. P. Nanin, Haubourdin).

 

FD

Scalais

 (NF   de   Hesbaye   liégeoise)   Nom d’origine incertaine, qui ne peut être une var. de Scaillet. Scalon, cf. Scaillon.

 

JG

Scalais

zie Scaillet.

 

FD

Scalbert

zie Chalbert.

 

FD

SCALC

Racine germanique ayant servi a former des N. de baptême.

I.  N. simple ; Schalch(ens), Schelck.

II.  N. simples avec suffixes diminutifs : Schel(le)kens, Scalquin.

 

EV

Scalon

zie Scaillon, Chalon.

 

FD

Scambrouck

zie van Schaeybroeck.

 

FD

Scamp-

zie Schamp-.

 

FD

Scampart

1. Car. mor. Habitué des escapades (Terme emprunté au jeu

de billes, ,,Faire une escampe ». — 2. V. Schampaert.

 

EV

Scar(r)ès

V. WARD (Wari).

 

EV

Scar(r)on

Wsch. spelling voor Charron.

 

FD

Scarapart

1240 «Henricus Scampart» Malle, 1493 «Jehan Scapart», 1506 «Jehenne Scam­part», 1513 «Collait Scampart» BourgNamur, 1674 «Pierre Scampart» Saint-Denis-lez-Gembloux; forme fr. de Schampa(e)rt.

 

JG

Scarbel

 (NF mouscronnois). Peut-être corresp. pic. de fr. escarbille, avec / simple, non mouil­lé, mais le e fait problème [MH] ; ou bien var. du suivant, avec substitution de suffixe.

 

JG

Scarbel

Profess. Escarbille. N. de ra-masseur (et revendeur) de résidus de charbon, contenant des escar­billes.

 

EV

Scarbotte

1. Car. phys. H. sautant ou marchant à l’escarbotte (sur une jambe, comme l’escarbot, espèce de coléoptère). — 2. Proven. (E)scar-botte (Dép. Arquennes et Watri-pont).

Scarcériaux. 1. Profess. Fonctionnaire chargé de la tenue des registres fonciers (Chassériaux). — 2. Car. phys. H. ayant une jambe de bois (Eschasse). — 3. Car. mor. V. Scarcet.

Scarc- -et, -ez. 1. Proven. „ (Terrains,) échars ou schards » (avares de leurs récoltes). De L’escart. Dimin. : Scarc- -et, -ez. N° 237. — 2. Car. mor. H. avare (Eschars, „Avare », en vieux fr.). Comp. en flam. Schaars. N° 270.

 

EV

Scarbotte

1286 «Colars Scarbote» CartBinche, 1295-1302 «Jehans Escarbotte» ImpôtArtois, 1295 «Jehan Scarbotin» = 1334 «Jehan Scar­botte» ComptesMons, 1335 «Giles condist Skerbote» DénHesbaye; à rapprocher de l’anc. NP Sc(h)erbotte (par ex. ±1260 «Scer-bote de Lyge» PauvresLiège), dont la signi­fication devait se rapprocher du w. on vî hèrvê ‘une vieille décrépite’ (cf. J. Herbillon, DBR 9, 33); p.-ê. aussi surnom d’après le w. scarbote, nom de plusieurs coléoptères, du bousier en particulier (cf. DW 1, 102-3) ou encore du w. nam. scarbote ‘coquille, brou de noix’, ‘na­vette à encens’ FEW 7, 56-7, équivalant à w. liég. harbote ‘boîte de quête à l’église; petite niche dans un mur, potale’ DL 308-9 (solution proposé par E. Renard, BTD 26, 265).

 

JG

Scarbotte

Ofr. escarbote: (mest)kever. BN. Vgl. Kever(s). ±1300 Jehans Escarbote, Artesië (BOUGARD); ±1300 Jehan Scarbotte, Bergen (J.G.).

 

FD

Scarcer

Zie Scarset.

 

FD

Scarceriau(x)

-ieau, Scarcériaux, -ieau, Scarseriaux, Scacêriaux, Scacêriaux: BN Dim. van Ofr. eschars: zuinig, karig, krenterig, gierig. Vgl. Escarsiaus, Arien (DUPAS 118).

 

FD

Scarceriaux

-ieau, Scarceriaux, -ieau, Scace-riaux, Scacériaux. 1474 «Dyonisius Scoce-reau [= Scacereau?]» PrincipLiège; p.-ê. double dérivé en -er-eau de l’anc. fr, eschars ‘chiche, avare’ mais aussi ‘faible, petit’, ou bien du v. escharsier ‘user avec épargne’ FEW 3, 270b, surnom d’avare.

 

JG

Scarcez

Scarsé, Scarse, Scarset, Scarsez. 1809 «Gabriel Scarsez» Mons; autre dérivé de l’anc. fr. escharsier, également surnom d’avare?

 

JG

Scardy

1716 «Jacques Scardy» Lessines; sur­nom: p.-ê. dérivé du w. (Écaussinnes) scarder ‘ébrécher’, comp. 1272 «lohannes Scardeles» PolyptVillers, 1284 «Nicoles Scardau» Det-tesYpres.

 

JG

Scariot

NF apparemment importé de Aix-en-Provence où il est attesté depuis 1643 (Genea-Net), qui n’est donc pas à rapprocher de 1335 «Jehan(s) Scari(s)», «Mahaus Scarée» Ni­velles, dont le sens serait ‘à angles droits’ [JH].

 

JG

Scarlakens

zie Scharlaeken.

 

FD

Scarmur

Scarmure. 1517 «Scarmure» (var.: Scarmur, Scherme(r)) échevin de Trazegnies, 1658 «Jean Scarmur» id. ; NL situé à Tongres, cf. 1364 «Joh. de Scermure» Tongres, 1624 «Johannes Scharmur» Mariemont [FD].

 

JG

Scarmur(e)

PlN in Tg. (L) (ZLP). 1364 Joh. de Scermure, Henricus de Scermure, Tg. (IOT); 1624 Joabnnes Scharmur, Mariemont (MUL V). De naam werd later aïs Schermer gereïnterpreteerd: 1517 Scarmure = Schermer, Trazegnies (J.G.).

 

FD

Scarmure.

1. Proven. ,,Mur ébrêché ». Caractérist. d’une propriété. — 2. Profess. Scarnure, ,,Echarnure » (Façon donnée au cuir par l’écharnage). N. d’artisan. Synon. flâm. : Schaevers.

 

EV

Scarni-

-ère, -et. Proven. 1. Cornières (Loc), Bois de charmilles ». — 2. C(h)arnier, ,,Cimetière » (Ane. fr.)

 

EV

Scarnier

forme fém. : Scarnière, -iere. Sans doute dérivé en -1er (comp. le moy. néerl. sche(e)rnier ‘railleur, moqueur’) de l’anc. fr. eschar(n) ‘moquerie’, escharnier ‘se moquer de, railler’ [FD]. « Du même radical: Scarneaux. – Scarniet. 1348 «Jehan Scarnet» Nivelles, 1660-1670 «Scharniet», «Schamiez», 1700 «Scarnier» RPBousval (comm. A. Scarniet); p.-ê. donc simple var. de Scarnier.

 

JG

Scarnier

-ière, -iere, -iet, Schernier(s): Mnl. schernier, schaernier: spotter. BN. Afl. van Ofr. eschar(n): spot. 1264 Hélène f. Will. dictus Scherniers, Waasmunster (FLW), 1272 Joh. dictus Schernier, Diest (F.C.); 1281 Emma Scerniers, Zevergem (HAES.); 1353 Jan van Coninxloo alias Scarnier, Lv.; 1396 Jan de Scarnier, St.-M.-Lierde (DE B.).

 

FD

Scaron

Profess. ,,Charron ». N° 186.

 

EV

Scarpel

À rapprocher de moy. fr. scarpel  ‘piège’, Mons crèpiau ‘souricière’ FEW 17, 123a?

 

JG

Scarpel

Dim. van Ofr. escharpe: reistas. Vgl. Scherpereel.

 

FD

Scarr

zie Scharre.

 

FD

Scarsé

Scarset, Scarsez, cf. Scarcez.

 

JG

Scarseriaux

zie Scarceriau(x).

 

FD

Scarset

-se, -se(z), Scarcez, Schairsée, -ee: Dim. van Ofr. eschars: krenterig, gierig. Vgl. Scarceriau.

 

FD

Scaton

V. SAD.

 

EV

Scattens

zie Schatten(s).

 

FD

Scauf(f)laire

zie Schuyf(f)eleer.

 

FD

Scauflaire

Scaufflaire, cf. Scoufflaire.

 

JG

Scauman

zie Schaumans.

 

FD

Scaumont

V. Scoumont.

 

EV

Scaunet

Proven. Conet (Dép. La Hamaide).

 

EV

Scaut

Seaux. À rapprocher du NF Escaux?

 

JG

Scaut

Seaux. Proven. 1. Escaut (Fleuve). — 2. Scati(becq), ,,Ruis-seau boueux » (Dép. Wannebecq, Braine-le-Comte, etc.).

 

EV

Scauwers

zie de Schouwer.

 

FD

Scaux

Scaut, zie Escaux.

 

FD

Scavée

-ee, Schavey, -ay, Skevee, -ee, Skevee, Sckevee, Skivée, -ee, Scuvée, -ee, -ie, Sckuvie, Sikivie, Squivée: PlN Rom. scavée, escavée < Lat. excavata: holle weg, groef. Xhavée in Saive, Vinalmont en Wandre (LU): 1337 délie Scavee de Wandres (CVD). Scavey in Eben-Emaal (ZLP); 1340 super Scaveyam, Tn. (HB 812); Schavey in Linkebeek (VB). 1356 Gherem van Scaveij…te Scaveij; 1486 hof te Scavaye, Beersel (LIND., ESBr. 1935,96); 1422 Colart Scavee = 1425 Colart Escavée, H (CCHt); 1444 Pierart dele Scavee, Namen (J.G.); 1450 Pierre del Scaveye, WB (AAV).

 

FD

Scavée

Proven. V. Chavée.

 

EV

Scavée

Schavey. 1289 «Jehans de le Scavée» CensNamur, 1444 «Pierart dele Scavée», 1449 «Désir dele Scavée» AidesNamur; nom d’origine: topon. Scavée, w. scavéye ‘chemin creux’ < lat. excavata (via), fréquent dans la zone wallo-picarde. Comp. Chavée.

 

JG

Sceau(x)

Proven. Loc. fr.

 

EV

Scellier

zie Sellier.

 

FD

Sceraert

V. WARD (Wari).

 

EV

Sceraert

zie Gerard(s), Serrarens.

 

FD

Scevenels

cf. Schevene(e)ls.

 

JG

Scevenels

zie Scheefhals.

 

FD

Scha(e)rlaeken

Profess. Scharlaken, ,,Tissu de laine ». N. de fabric. ou vendeur.

 

EV

Schaab

zie Schaap.

 

FD

Schaack

Schaek. Comme NF lux., serait une forme évoluée de Jacques (J. Hess); p.-ê. aussi néerl. schaak, surnom de joueur d’échecs [FD]

 

JG

Schaad

zie Schade.

 

FD

Schaader

BN voor iemand die schade toebrengt, vijand, rover. 1204 Hugo Schader (LEYS1959′).

 

FD

schaaf

,,Copeau » et, en toponymie, ,,Endroit défriché ». — 1. Profess. Ouvrier qui rabotte les bois, les métaux. V. aussi Schaever. — 2. Proven. Endroit défriché. Schave (Dép. Deinze). Verschaeve, -schaf-fene.

 

EV

Schaaf

cf Schaf[FD].

 

JG

Schaaf(f)

zie Schaf.

 

FD

schaak

,,Echec » (Jeu). N. de joueur d’échecs. Sch(a)a(c)k, Schae-k(en), Scheck, Schaekers, Scheecq-mans. N° 201.

 

EV

Schaak(e)

Schaack, (de) Schae(c)k, Scha(c)k, Schake, Schaakxs: i. Schaak: schaakbord. BN voor de schaker, schaakspeler. Op het zegel van de Kortrijkse familie Scaec stond een schaakbord. 1187 ex Galtero Scac, Bg. (GYSS. 1999′); 1245 Willermo Schac, Har.; 1281 Joh. Scaec, Otegem (DEBR. 1980); 1311 Bauduins Scaec, Ktr. (DEBR. 1971). – 2. Fréquente huisnaam. 1273 Bertelmieu del Escac, Ip. (DF); 1393 Kerstine vanden Scake, Ktr. (DEBR. 1970); 1396 Steven vanden Scake, Ronse (DE B.). Wouter Elbertsz Schaeck woonde in de i6e e. ‘in ‘t Schaeck’ (MEERTENS1941).

 

FD

Schaak, van

Var. van Van Schaick. – 2. Huisnaam: Het Schaak; zie Schaake 2.

 

FD

Schaal(e)

Schaele: BerBN van de schalenmaker, maker van weegschalen. 1172 Rupertus Scalle, Keulen(BRECH-); 1294 Henr. Schalenmeker, Rostock(NN).

 

FD

Schaal.

Peut-être moy. haut-all, schal(e) ‘esca­lier’ (Brech. II, 476); ou bien surnom d’un fa­bricant de balances, néerl. schalenmaker [FD],

 

JG

Schaalburg

zie van Schuylenburg(h).

 

FD

Schaalje

zie Scaillet.

 

FD

Schaap

Schaaps. 1288 «Mich. Schaep» Det­tes Ypres; surnom: moy. néerl. schaep ‘mouton’.

 

JG

Schaap

Schaep(s), Schaaps, Scha(a)b, Scheps: BN. 1. Naar de eigenschappen van het schaap: zachtaardigheid. Ook wel BN voor een sukkel of dom mens. 1382 Jan Scaep, Har. (DEBR. 1970). –  2. Huisnaam. 1326 Jacob vanden Scape, Ip. (BEELE); 1520 Jacob alias int Scaep van sijnen huijse…geh. tScaep wijlen toebehorende Reynsoen int Scaep… Jan int Scaep, Lv. (DE MAN 1950).

 

FD

Schaapman

Schaepman, Schapmans, Scheepman(s), Schepman(s): BerN van de schaapherder (Bk. 1969, 211-2).

 

FD

Schaapsmeerders

zie de Schaepmeester.

 

FD

Schaapveld

Reïnterpretatie van Schaapvel. BerBN van de schapenviller of de looier van schaapsvachten. Vgl. D. Schaffell, Kalbfell.

 

FD

Schaapven

Proven. ,,Marécage des moutons ». (L.D.).

 

EV

schaar

1. Proven. Schaar, ,,Rivage » et ,,Prairie ». Schaar (Dép. Bo-chout). Schare (Dép. Rudder-voorde). Schaer, ,.Originaire de Schaar ». Synon. : Vande-, Ver–schaeren, Scharer (Schare, avec suff. -(e)r, d’orig. N° 212. — 2. Profess. Schaar, ,,Ciseaux ». N. de fabric. ou de marchand de ciseaux ou de rémouleur.

 

EV

Schaar

Schaer(s), Scharre(s): i. BerBN voor een scharenslijper of-smid, een snijder of scheerder. 1399 Jehan Scare, Ktr. (DEBR. 1970); 1516 Stoffels Scaers, Aarts.; 1639 Joanna Sears, Schelle (MAR.). – 2. Korte vorm voor Van der Schaar.

 

FD

Schaar, van der

van Scha(e)ren,Verscha(e)ren, Verschaere: PlN Schare, Schaar: oever, dijk (MOERMAN), in Boechoute, Assenede (OV), Ruddervoorde (WV). 1298 lamsino de Scare, Bg. (VERKEST); 1430 Paulus Verschaer, Tnh. (VERS.); 1539 Claus van Schare, Mech. (AP); 1584 Jan van der Scharen, Aw. (AB).

 

FD

Schaardenburg(h), van

Hoofdzakelijk Limburgse FN, maar hij komt al in de 146 e. in Bg. voor: 1338 Jan van Scaerdenborch, Ruebin van Scarenborch (JAM.). DE XIV leest evenwel soms berg: 1339 Ruebin van Scaerdenberch, Jan van Scaerdenbergh; 1590 Jan van Schaerdenburch, Bg. Er is een PlN 156 e. Scadenbourg in St-Martin-au-Laërt (PdC). Ook een Ndl. FN Scherrenburg. Aangezien burg- en berg-namen vaak verward werden, gaat de FN wsch. terug op een PlN en TN in de streek van Diest(VB): 1305 Joh. Scardenberch; 1316 Jacob Scardenbergh, Diest (OATII); 1317 Scaerdenberghe, 1340 Joh. Scaerdenberch, Diest (F.C.); 1338 Jacob Scaerdenberghe, Diest (HB 316). Of uit NB? 1410 Wouter van Scaerdenberch, Den Bosch (HB 498); 1535 Hendrik Schaerdenborch, Grave-Aw. (AP); 1581 Franchois Scharenborch, Aw; (HB 62).

 

FD

Schaarmann

-mang, Scharmann: BerN van de scharenmaker (vgl. Schaarschmidt) of de scharenslijper. 1408 Jan Scaerman, Aw. (ANP).

 

FD

Schaarschmidt

BerN van de kleinsmid die scharen maakt.

 

FD

Schab

zie Schaap.

 

FD

Schaballie

Schabaille: PlN in Zillebeke (WV): 1336 a curte que dicitur Scabaelgeshove; 1410 décima…vocata Scabaelge; 1441 van eenen tiendekinne ghenaemt Scabaelge (PSM). 1274 Jehan Scabaille = Jehans Schabaille; 1271 Willaume Scabaille, Ip. (ARY); 1326 Jackemon Scabaille, Komen (IAYII); 1757 F. J. Schaballie, Pop. (V.HILLE 1969); 1776 Jos. Chabaille, Terdegem (VERGR. 1968).

 

FD

Schabanel

zie Chabaneau.

 

FD

Schabel

D. BN < ww. schaben: pesten, zich afbeulen (BRECH.).

 

FD

Schabel

Surnom: du moy. haut-ail, schaben ‘maltraiter, vexer’ ou ‘se crever, s’éreinter’ (Brech. II, 476).

 

JG

Schabergs

-brechts, -bregs, zie Schoebrechts.

 

FD

Schabon

zie Carbon.

 

FD

Schachne(r)

Die bij een Schachen woont. Mhd. schache: stuk bos.

 

FD

Schacht, (de)

de Schachte, de Schagt, (de) Schaght, Schaecht: BerBN Mnl. scacht: ronde stang of staak, staf van speer of lans. BerBN van de schacht- of speermaker: Henricus dictus Schacht = H.d. Hastifex (BACH 1,281). 1337 Philipse den Scachtmakere van standartscachten…te diere orloghen, Cent (RSGI). 1298 Simon Scagt, Kales (GYSS. 1963); 1308 Michiel Scacht; 1395 Coppin Scacht, Ip. (BEELE); 1304 van Zegers wegen metten Scachte, Bs. (HB 274) = 1356 Zegher met den Scachte (PEENE1949).

 

FD

Schachter

Schächter, Schaechter, Schechter: BerN van de maker van pijl-, lans- en speerschachten. Vgl. D. Schachtschneider. Zie ook (de) Schacht.

 

FD

Schack

zie Schaake.

 

FD

Schackels

zie Schaekels.

 

FD

Schackman

zie Schakman.

 

FD

Schad(e)ron

PlN Schadron in Uden (NB).

 

FD

Schaddelee

Adaptatie van Zwitserse FN Schaedli, die beantwoordt aan D. FN Schâdelein, dim. van Schade (zie i.v.) en aan Mvl. 1398 Jan Scadelin, Rumbeke (DEBR. 1970). 1712 Conrad Schedelie, Bern (vader van) Peter Condradsz Schaddelee, Geertruidenberg (PDB).

 

FD

Schade

Schaad, Schaede, Schaets: BN < ww. schaden: schade of nadeel toebrengen, benadelen. D. Schade ‘Schädiger, Feind’ (BAHLOW 1933, SÜTTERLIN). 1204 Hugo Schader (LEYS 1959 ); 1344 Judoco dicto Scade; 1364 Olivier Scade up Olivier Scaeds voers. huus, Ktr. (DEBR. 1971, 1970); 1493 Dirck Jacobsz. Scay, Theunis Schade; 1541 Jacop Schae, Westrum (Ndl.L. 1976,272-301, 335-368).

 

FD

Schadeberg

PlN(SA).

 

FD

Schadeck

Nom d’origine: Schadeck, à Attert (Lx).

 

JG

Schadeck

Schadick: PlN Schadeck (HS) in Attert (LX).

 

FD

Schaderon

Schadron. Nom d’origine: Scha-dron, à Uden (Noord-Brabant, P.-B.).

 

JG

Schadron

Fonction. Chef (ou cava­lier) d’escadron. N° 143.

 

EV

Schaecht

zie (de) Schacht.

 

FD

Schaechter

zie Schachter.

 

FD

Schaeck

cf. Schaack.

 

JG

Schaeck

zie Schaake.

 

FD

Schaede

zie Schade.

 

FD

Schaefer

Schäfer, Schaeffer. Nom de métier: ail. Schàfer ‘berger’.

 

JG

Schaefer(s)

Schaeffer, zie Schafer.

 

FD

Schaeff

Schaefs, zie Schaf.

 

FD

Schaeger

Schegers: D. EN Schagger voor de drager van Mhd. schegge: nauwe, gestreepte herenrok, boerenkiel. 1350 Haintz Schâger, Stuttgart (BRECH.).

 

FD

Schaegh(e), van der

van der Schaeg(e), van der Schaeve(n), Verscha(e)ve, Verschage, Verschae(gen), Verscha(e)ver: PlN (ter) Schage: kreupelhout, bosje (aan rand van een veld); vgl. E. shaw, Zweeds skog, Deens skov (MVN1961,146-150). 1191 Simon de Schage, voorloper van E. Shaw (REANEY). Let op de v/f-wisseling. PlN Schage in Woumen (WV), (TW), Schagen in Rozendaal (NB): 1268 in locis vulgariter dictis Schaghe. In Roes.: 1474-1778 (heerlijkheid) vander Schage = 1645 vande Schave. Ook PlN in Anzegem, Tiegem, Deinze (DF). 1268 Gosuinum de Schaeghe, Lier (V.LOON); 1340 Petrus de Scaghen, Tnh. (VERB.); 1348 Kateline vander Scave (DEBR. 1971); 1372 van Verbeelen vander Scaghe of Scave; 1399 Jan vander Scave; 1377 Kateline vander Scave, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: O. LEYS, Defamilienaam Verschaeve. MVN 1957,168.

 

FD

Schaeiltjens

zie Schalck.

 

FD

Schaek

zie Schaake.

 

FD

Schaekels

Profess. 1. Schakel, .pail­lon, chaînon ». N. d’artisan qui fait des chaînes. — 2. Schakel, ,,Tré-mail ». N. de pêcheur qui l’utilise ou de fabricant.

 

EV

Schaekels

Schaekers, Schackels: Mnl. schakel: voetkluister, schakel van ketting. BN of BerBN. 1299 Petro Scakel, Bg. (VERKEST).

 

FD

Schaeken

-ens, cf. Scou(c)kens.

 

JG

Schaeken(s)

Schaken, Schaukens, Schou(c)kens, Schuykens: i. Mnl. scadekin, dim. van sc(h)ade. Zie Schade. 1308 Godevart Scadeken, Eersel (OAT II); 156 e. Jan Scadekins, Vrasene (VAN G. 1966′). 2. Uit Schalken(s) door 1-vocalisering. Zie Schalck.

 

FD

Schaekers

Schaeckers: i. Mnl. schaker: struikrover, rover. – 2. Var. van Schaekels, door r/?-wisseling.

 

FD

Schaele

zie Schaal(e).

 

FD

Schaele, van der

Mnl. schale: weegschaal, (stads)waag. Naar de woonplaats of voor de weger.

 

FD

Schaelenbergh

zie van Schuylenberg(h).

 

FD

Schaelens

zie Schol.

 

FD

Schaeler

zie Schaler.

 

FD

Schaemelhout, (van)

zie (van) Schamelhout.

 

FD

Schaempaert

zie Schampaert.

 

FD

Schaemphelaere, de

-leere, zie (de) Schamphelaere.

 

FD

Schaenkel

zie (de) Schinkel.

 

FD

Schaep

Zie Schaap.

 

FD

Schaepdrijver, (de)

-yver, Schapdryver, -ijver: BerN van de schaapherder. i6e e. Jorijs de Scapdrivere, Waas (VAN G. II); 1616 Ghysbrecht de Schaepdryver, Dend. (CED).

 

FD

Schaepe-

zie Schape-.

 

FD

Schaepherders

BerN van de schaapherder.

 

FD

Schaepkens

Schepkens, Schöpges, Scho(e)pges: Dim. van Schaap. BN. Vgl. Ndd. Schap(e)ke (NN). 1186 Arnoldus Scapekin, Utrecht (GYSS. 1999′).

 

FD

Schaepman

zie Schaapman.

 

FD

Schaepmeester, de

Schaapsmeerders: BerN van de schaapherder. 1396 Jan de Scaepmeester, Herdersem (DE B.); 1657 Jacques Scaepmeesters, Gent-Aw. (AP).

 

FD

Schaeps

zie Schaap.

 

FD

Schaepshooft

BN voor iemand met kroeshaar, krullenbol. 1272 Willaume Scaphoft, Ip. (ARY); 1299 Elyzabeth Schaepshoft, Bg. (VERKEST); 1394 Piètre Scaepshooft, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Schaer

V. Schaar.

 

EV

Schaer(s)

zie Schaar.

 

FD

Schaerbeek, van

de Scarenbeke: i. PlN Schaarbeek (Bs.). 1318 Henrico de Scarenbeke; 1356 Magrieten van Scarenbeke, Schaarbeek (PEENE); 1419 Gérard Escarbecque, Vilvoorde (CCHt). – 2. Evtl. PlN in Aalst en Zwijndrecht (OV).

 

FD

Schaeren, van

zie van der Schaar.

 

FD

Schaerlaken(s)

-lae(c)ken(s), zie Scharlaeken.

 

FD

Schaers

Surnom d’aiguiseur de ciseaux ou de découpeur d’étoffes, d’après le néerl. schaar ‘ciseaux’ [FD]; cf. aussi Scheer(s).

 

JG

Schaessens

Afl. van Mnl. schaers: zuinig? BN. 1428 Luuc Scaersins, Zedelgem (PARM.); 1520 Jooris Scharsins, Snellegem (Bk. 1965,224); 1584 Franchois Scheersens, Aw. (AB).

 

FD

Schaets

Mnl. schaetse: houten been, kruk, prothèse, stelt. BN voor een kreupele, gehandicapte. 1281 Petrum Scache, 1326 Willem Scache, Ip. (BEELE). – 2. Evtl. gen. van Schade.

 

FD

Schaetsaert

1. N. évoquant un talent ou un passe-temps. Schaatser, ,,Pati-neur ». — 2. V. SAD (Saz).

 

EV

Schaetsaert

Schotsaert: Afl. van Mnl. schaetse: houten been, kruk, stelt. Vgl. Schaets, Crucke. 1396 Arent Schaetschaert, Everbeek (DE B.); 146 e. Arent de Kant…gheseit Schaetsaert, Elzegem (GPO); 1420 Michiel Scaetsaert, Aksel (GYSS. 1999).

 

FD

Schaetzen, de

PlN Schaatsen in Sint-Huibrechts-Hern (L): 146 e. per Scaetchen (ZLP). 1383 J. Schaetzen; 1456 Art Scaetzen, Tg. (IOT); 1474 Ghysbrecht Schaetzen, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Schaeve(n), van der

zie van der Schaeghe.

 

FD

Schaever, de

Schaevers, de Schauvre: BerN van de schaver, de timmerman, 1303 van Meuse den Scavere, Dudzele (VERKEST); 1409 Pieter de Scavere,Bg.(SIOEN).

 

FD

Schaeverbeke

zie van Schaverbeke.

 

FD

Schaevers

Profess. Schaver, ,,Ouvrier qui écharne les peaux ». Synon. : Schaaf et Scarneur, altéré en Scarmur.

 

EV

Schaevlieghe

V. schelf.

 

EV

Schaevlieghe

zie Schauwvlieghe.

 

FD

Schaeybroe(c)k, van

van Schuybroeck, van Schuytbroeck, van Schuijtbroeck, Schuybroek, -broecks, Schuynbroek, van Scambrouck: i. PlN Schadebroek in Schorisse (OV). 1396 Heinric van Scadenbrouc, Denderhoutem (DE B.). -2. PlN Schaadbroek in Overijse (VB). 1322 Jan van Scaedbroec, Tn. (HB 747); 1374 Karys van Scaetbroec/-brouc, Bs. (BLO VI); 1488 Lodewijck van Scaybroeck, 1520 Loewijch van Schaybroick, Tn. (HB 801,804); 1500 van Loywige van Schaybroeck, Diest (HB 344). Of in ZH? 1522 Jacobus de Schadenbroeck prope Woerden (MUL El). – 3. Deze FN valt samen met de Br.-dial. vorm van Van Schoubroeck. 1504 e.v. Van Scaybroeck = Van Schoubroeck; 1680 Schaubroeck = Schaijbroeck; 1680 Jenneken Schaebroecx, Diest (CLAES1983).

 

FD

Schaeys

zie Schayes.

 

FD

Schaf

Schafs, Schaff, Schaaf(f), Schaeff, Schaefs, Scaf(s), Scaff(e), Scheffs: BN D. Schaf: schaap. Vgl. Schaap. 1135 Bertolf Scaf, Keulen (BRECH.).

 

FD

Schafer

Schäfers, Schaffer(s), Schaffer, Schaefer(s), Schaeffer, Sche(e)fer, Scheffer(s), -ert, Schöffer(s), Schoffers, Schoeffer(t): BerN D. Schafer: schaapherder. Vgl. Schapers. 1326 Culman Schefer = 1333 Culmannus Opilio = 1340 Culman Scheffer, Frankfurt a. M. (BRECH.); 1547 Melchior Scheffer, Beveren; 1614 Wynant Scheffers, Gulik-Aw. (AP).

 

FD

Schaff

Schaaf, Schaeff, Schaefs. Surnom: ail. SchaJ ‘mouton’, cf. aussi Scaf(f).

 

JG

Schaffel

Proven. Schave-loo. Clai­rière de l’essart. Synon. : Ver-schaffel.

 

EV

Schaffel(l)

D. BerBN van de schapenviller. 1170 Gerardus Scafel = Ovinepelle, Keulen (BRECH.). 1776 Jac. Schaeffels, Kessel-Aw. (AP).

 

FD

Schaffeneers

Schaffner. Mnl. schaffenaer, Mhd. schaffenaere: ambtenaar belast met toezicht, opzichter, intendant, hofmeester, rentmeester. BerN. 1323 Joh. dictus Schaffener, Straatsburg (BRECH.); 1756 Baltazar Schaffener, Ranst-Aw. (AP). – 2. Afl. van PlN Schaffen bij Diest (VB). 1325 lan Scaffeneers huus, Diest (F.C.).

 

FD

Schaffer(s)

Var. van Schaffner of van Schafer.

 

FD

Schafferaet

Schafraet, -rad, -rath, -rand, Schaffrath, -rand: BN voor iemand die graag raad schaft, raad geeft. 1300 Cunr. Schaffenrat, Lübeck (BRECH.); 1616 Jan Schafraet, Aken-Aw. (AP).

 

FD

Schaffner

zie Schaffeneers.

 

FD

Schaffrath

Schafraet. Surnom ail. de qqn qui donne volontiers des conseils (Brech. II, 480-1).

 

JG

Schafting(h)en, van

van Schaftighen: PlN Verdronken dorp Saaftinge (Z). 1339 dominas de Chavetinghe; 1342 scepenen van Tsaeftinghe; 1393 Meeus RicolL.van Chaeftinghen (OLV 296,

307,397)-

 

FD

Schag{h)t, (de)

zie (de) Schacht.

 

FD

Schagen, (van)

PlN Schagen (NH). ise e. (Jan en

Willem) van Schagen, NH (CCHt). Zie ook Van

der Schaegh(e).

 

FD

Schaght, van der

Reïnterpretatie van Van der

Schlagt? Of van Verschate? 1709 Charles

Verschacht fs. Josse Verschaete, Lendelede (COUSS.).

 

FD

Schaheys

zie Schayes.

 

FD

Schai(c)k, van

van Schaijk: PlN Schaijk (NB). 1507 Ghisbertus Schayck, Utrecht (MUL III).

 

FD

Schaijk, van

zie van Schaick.

 

FD

Schaillée

-ee, -ez, -ié, zie Scaillet.

 

FD

Schaillée

Schaillee, Scliaillie. Peut-être anc. w. scaillie ‘petite cour dallée d’ardoises’, nom d’origine.

 

JG

Schaillée

V. Scaille.

 

EV

Schaillie(r)

-ié, zie Escallier.

 

FD

Schairsée

-ee, zie Scarset.

 

FD

Schak(e)

zie Schaake.

 

FD

Schaken

zie Schaeken(s).

 

FD

Schakman

Schackman, Schapman: De Wvl. FN Schapman gaat terug op Scha(ck)man, een Duitse adaptatie van Jacquemin (vgl. D. Schang < Jean). 1712 P. F. Jacquemin (uit Michamps LX), Schwalbach (voorvader van) 1819 Jacob Schackmann, Elm; 1761-1831J. H. Jacquemin = 1800 Schackmann, Prùmzurlay; 1730 Jan Hendrikzen Schakman, Amersfoort (vader van) 1735 J.H. Schackman, Merkem; 1738 Gabriel Schackman (vader van) 1791 Engel Schapman = 1826 Engel Schakman, Merkem; vanaf 1821 in Esen: Schapman (med. M. Schakman, Koksijde).

 

FD

Schal(c)k

Schalckx, Schalke(n), Schalks, Schelck, Schal(c)kens, Scailquin, Schaeiltjens, Scheyltjens, Schell(e)kens, Schelke(ns), Scheltjens, -(i)ens, Scheullekens: Patr. Germ. VN Scalco ‘knecht’ en vleivorm/dim. 1282 Scalkin Blindepot, Kales (GYSS. 1963); 1327 Jakemart Scalkin = 1338 J. Scallekin, Bergen (PIERARD); 1296 Hein Scelkens, Her. (DERCON); 1300 Joh. Scelkens, Tv. (BERDEN); 1365 dat Jan Hasenoechs was diemen hiet Scalcx, Bs. (OSTYN); 1379 Scellekens goede van der Stoct, Diest (F.C.); 1397 Peter Sceelkens, Aw. (ANP); 1649 Karel Scheltiens, Mech. (AP).

 

FD

Schalandrijn

-yn: Chalandrin, dim. van Chalandre. Zie Schellander.

 

FD

Schalbert

zie Chalbert.

 

FD

Schalbroeck

PlN in Lummen (L). 1379 Theodericum de Scallebrouck; 1382 Waltero de Schaultbroec; Walteri de Schalbruecke, L(GRAUWELSi978).

 

FD

Schalch(ens)

1. Situat, sociale. Schalk, ,,Serf » (Moy. néerl.). Sy­non. : Schelck. — 2. Car. mor. Schalk, ,,Farceur ». — 3. V. SCALC.

 

EV

Schalckhoven, van

PlN Schalkhoven (L). 1321 Gilis van Scauchoven, L (OGO); 1381 Joh. de Scalchoven, Vliermaal (GRAUWELS1978).

 

FD

Schalembier

zie Salenbier.

 

FD

Schalenborg(h)

-borghs, -bourg, zie van Schuylenberg(h).

 

FD

Schalenbourg

Schalenborgh, Schallenbergh, Schallenberg. Nom d’origine: Schuilenburg (Noord-Brabant, Overijssel, Friesland).

 

JG

Schaler

1. V. Scaille. — 2. Evocation d’un talent. Schal, ,,Son, résonance (d’une trompette, par ex.) ». N. d’exécutant.

 

EV

Schaler

Schaeler, Scheler: D. FN Schaler, Schâler: Schiller, ontschorser (voor het looien). BerN.

 

FD

Schaliedecker, de

BerN van de leidekker. 1418 Arend den Scaelgedeckere van dat hy leverde scaelgen ende naghelen, Ktr. (DEBR. 1958); 1584 Adam Schaeldecker.Aw.(AB).

 

FD

Schallenberg

Proven.   ‘s Kalen-   ou Scbaliën- -berg, ,,Colline- -dénudée

ou   -des   ardoises »,   ‘s Galgenberg, ,,Du Gibet » (L.D.).

 

EV

Schallier

Forme flamandisée de Cha(r)lier [FD]?

 

JG

Schallier

V. Scaille.

 

EV

Schallon

cf. Scaillon.

 

JG

Schaltin

s.d. «Johannis de Scaltien», «… ma-gistri Jacobi de Scaltin» ObitHuy, 1444 «Lambert de Scaltin» AidesNamur, 1517 «Johan de Schaltin»; nom d’origine: Schaltin (Nr).

 

JG

Schammelhout 

Proven.  Schamel hout, ,,Bois pauvre ».

 

EV

Schamp(s)

Proven. Dép. Ath.

 

EV

Schamp(s)

Scamps: i. BN voor de schamper, spotter, die schamper is. 1291 Gosin Scamp, Oud. (CG); 1299 Johannis Scamp, D worp; 1356 Jan Scamps huus, Bs. (PEENE 1949). Vgl. Schampaert. – 2. In Z.-OV werd Deschamps verkort tôt Schamp(s). i6e e. Schamp = des Champs, Ronse (Midd. 1963, 278); 1551 Kerstiaen Schamp, Ronse-Pamele (V. BUTS.); 1560 Andr. Schamps, Edingen-Aw. (AP).

 

FD

Schampa(e)rt

Car. mor.  1. Schamper, „Arrogant, sarcastique ». — 2.

V. Scampart.

 

EV

Schampaert

1340 «Jan Scampaert» Malines; surnom : cf. néerl. schamper ‘sarcastique, per­sifleur’ ; cf. aussi Scampart.

 

JG

Schamphelaere, (de)

(de) Schampheleer(e),de Schamp(h)eleir(e), (de) Schamph(e)laire, de Schamfeleer, de Schaemphelaere, -leere, de Scamphelaire, Schanfelaer, de Schanfeleire, -ler, de Schamphamlaere (sic NF): Afl. van Mnl. schampelen, schamfelen, schanfelen: struikelen, (ook in woorden); > stotteraar, stamelaar. Vgl. (de) Stommeleer. 1280 Jan Scanfelare, Cent (CG); 1418 Kerstiaen de Scanfelare = Kerstiaen de Scanfenare, Ktr. (SR15-21 v°); 1490 van Petteren den Schamffelere, Bs. (HB 261).

 

FD

Schanck

zie Schenke.

 

FD

Schanck, de

zie Deschamp(s).

 

FD

Schandeler

Ethnique : habitant de Schandel (G.-D. Lux.).

 

JG

Schandeler:

D. Afl. van Mhd. schandel < Ofr. chandel: kaars. BerN van de kaarsgieter, Fr. Chandelier. – 2. Afl. van PlN Schandel (GH).

 

FD

Schandené

Schandene: Grafie van Fr. FN Chandonnet. Dim. van PlN Chandon (Loire) (DNF)?

 

FD

Schandevyl, (van)

(van (de)) Schandevijl, Schandevel: Adaptatie van Fr. FN Chédeville, Chadeville, Chefdeville, Duchefdelaville, met n-epenthesis. PlN Che(f )deville: hoogste punt van een stad, dorp (DNF). 1289 Stéphane de Scadeville = 1298 Steven de Scadeville; 1296 Eustasse de Scadevile, Kales (GYSS. 1963)^1570 Frans Schandervels, Diest (CDT 356); 1663 Merten van Schandevel, 1728 Antoon van Schandevijl, Denderhoutem (CORNELIS).

 

FD

Schanfelaer

de Schanfelaire, -ler, zie (de) Schamphelaere.

 

FD

Schank

cf. Schenk.

 

JG

Schank

zie Schenke.

 

FD

Schans, de

Reïnterpreterende spelling van Deschans = Deschamps.

 

FD

Schans, van de

PlN Schans in Zelem (L).

 

FD

Schansselen, van

zie van Schausselen.

 

FD

Schanus

Luxemburgse FN Schannus, -es, dial. uitspr. van Jannes. Vgl. Rij nlands Schang < Jean.

 

FD

Schanze

Schantz, Schanzer, Schänzer, Schentzer: Verspreide D. PlN Schanze (en afl.): schans, versterking.

 

FD

Schanze-   

Proven.   Schans, ,,Redan, rempart ». (L.D. Dép. Zelem).

 

EV

Schap, van

Wellicht huisnaam Schaap (zie i.v.).

 

FD

Schapdryver

zie (de) Schaepdryver.

 

FD

Schapelynck

-linckx, Schaepelinck, -lynck: Dim. van schaap. BN. 1282 Arnoud Scapelin, Bg.; 1339 Scapelins leen; 1559 Schapelynckx meersch, Maldegem (DF XIV); 1650 Joannes Schappelinx, Bg.(MULV).

 

FD

Schapendonk

Schaependonck: PlN: kleine hoogte waarop schapen grazen.

 

FD

Schaper(s)

Schaepers, Schâper(s), Schepers, Schoeppers: BerN van de schaapherder, schaper. 1380 Jan de Scapere, Hulst (DEBR. 1999); 1392 Jan deScapere,Aw.(ANP).

 

FD

Schapiro

-a, Chapiro, Sapir(o), Shapiro, -a, Szapiro, -a: Jiddische FN: afkomstig uit Spiers, D. Speyer (RP) (DAUZAT).

 

FD

Schapman

De Wvl. FN Schapman is een reïnterpretatie van Schakman.

 

FD

Schapmans

zie Schaapman.

 

FD

Schappatier

zie Sabotier.

 

FD

Schaqueue

Surnom: w. tchèt-quawe, tchèt-quèwe, littér. ‘chat-queue’ ‘prêle (plante)’; peut être aussi nom d’origine: (La) Chatqueue, à Se-raing (Lg). Cf. Chaqueue

 

JG

Schaqueue

zie Caqueue.

 

FD

Schar(r)er

V. Schaar.

 

EV

Schar(t)z

1. D. BN voor een goochelaar, jongleur. – 2. PlN Schartz in Schellingen (RP). Schat, Schats, Schatt, Schatz, Schâtze, Schets, Schetz: 1. BN naar een schat. BerBN van de schatbewaarder of van een schatter of inner van belastingen. Vgl. Schatteman. 1281 Joh. Scath, Deftinge (HAES.); 1239 Henri dit Seat (is belastinginner), St.-Tr. (GESSLER); 1358 Pieter Scats huus, Hulst (DEBR. 1999); 1390 Peter Seat, Aw. (ANP); 1435 Gheert Scats, Zolder (VANB.). –

2. Zie Schattens.

 

FD

Scharen, van

zie van der Schaar.

 

FD

Scharf(f)

Scharfe, Scherf: D. BN Scharf: scherp, onvriendelijk.

 

FD

Scharfenberg

PlN (NRW,S).

 

FD

Scharff

Surnom: ail. scharf »sévère, dur’ (Brech. II. 485).

 

JG

Scharla(e)ken

Scharlaeckens, Schaerlaken(s), Schaerlae(c)ken(s), Scarlakens: Scharlaken is de naam van een fijne rode stof, ook kledingstuk van scharlaken. BN of BerBN. 1238 Willelmo Scarlaken, Esen (CCH); 1280 Petrus Scarlaken, Ip. (BEELE); 1353 Pieter Scaerlaken, Cent (GSB); 1368 up Rugger Scaerlakenen, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Scharlaeken

V. Schaerlaeken.

 

EV

Scharlé

zie Charlet.

 

FD

Scharley

1. Adaptatie van Charlet. – 2. Mnl. scharleie: scharlei, wilde salie. BN of BerBN. 1515 Jo. Scarleye = 1521 Joh. Scarlei, Den Bosch (MUL III); 1523 Henric Scarleye, Den Bosch (HB 457).

 

FD

Scharlier

zie Carlier.

 

FD

Scharmann

zie Schaarmann.

 

FD

Scharmer

zie de Schermer.

 

FD

Scharmin

Schermin: Wsch. hypercorrect voor Samin, met r-epenthesis. Vgl. Sermijn.

 

FD

Scharpé

Scharpe, Sjerp: James Sharp (1722-1795) was destamvader van de Nederlandse familie Sjerp. Simon Sharp was officier in het 36 régiment Schotten in dienst van de Nederlandse Staten. Zijn zoon, Jan Simon Siearpe (« 1779 in Klundert) komt naar Bg., waar zijn naam aïs volgt evolueert: 1801 Siearpe, 1830 Sciarpé, 1854 Charpé, later Scharpé (LIND. 1946′, 32).

 

FD

Scharping

zie Scherping(s).

 

FD

Scharre

Scharres, Scarr: i. Wellicht van Mnl. ww. scarren: krabben, door krabben omwoelen, afkrabben, schrapen. 1399 Masekin Scarre, Ip. (BEELE).-2. Zie Schaar.

 

FD

Scharres

-ès, Scharès. NF de la région d’Eupen, Scharès étant attesté à Raeren en 1695 (GeneaNet).

 

JG

Schartz

Chartz. Nom d’origine: topon. à Schellingen près de Trêves (J. Hess); ou bien surnom de jongleur d’après le moy. haut-ail. schar(t)z (Brech. Il, 487).

 

JG

Schasny

Profess.  ,,Caisonnier »   (Architect.  ou art milit.). Dialecte.

 

EV

Schat

 

1. Situat, soc. Schat, ,,Trésor ». N. d’H. riche. — 2. Fonction N.

de trésorier.  Synon. :  Schatteman. —  3. V. S AD. Variantes : Schat-t(en), Schat- -s, -z.

 

EV

Schatteman

Nom de profession: moy. néerl. schatteman ‘percepteur, priseur’.

 

JG

Schatteman(s)

Schateman, Schatt(e)mann: Afl. van schat. BerN van de schatbewaarder, penningmeester of van de schatter. Vgl. Schat, D. Schatzmann. 1343 Jan Scatman, Gent (RSGII); 1477 Gillis Scatteman, Laarne (PBG).

 

FD

Schatten(s)

Scattens: Patr. Germ. VN Scatto (Fm.). 1200 Lennothus Scattin (GN); 1267 Canino Scattin, Ip. (BEELE); 1470 Scattins ghemet, Reninge (DF XIV); 1576 Jan Schatten, Valkenburg-Aw. (AP).

 

FD

Schattens

1200 «Lennothus Scattin» Gand, 1276 «Thumas Schattin», 1289 «Kerstiens Schattins» DettesYpres; nom issu de l’an-throp. germ. Scatto (Fôrst., 1305) [FD].

 

JG

Schattevoet

Wsch. PlN op -voorde. Vgl. van Dievoet, Marivoet. 1808 Schatefort, 1812 Schattefoet, 1876 Schattefor, 1885 Schattevort, Horst (PDB). Wellicht E. PlN Shadforth (Durham).

 

FD

Schatz

Schätze, zie Schat.

 

FD

Schätzer

Schatzer: D. BerN van de schatter. Vgl. Schetter(s).

 

FD

Schätzle

Patr. Dim. van oude Germ. VN Scatto (Fm.). VN loe e. Scazilo; 1231 Beringerus cognomine Schazzelin, Brackenheim (BRECH.). – 2. BN, dim. van Schatz. Zie Schat i.

Schaub: BN Mhd. schoup: strobos. Vgl. Stroobant. 1299 Burkard Schoub, Straatsburg (BRECH.).

 

FD

Schau-

-mans, -ens. V. Schouw.

 

EV

Schau(w)vlieg(h)e

Schaevlieghe, Schau(w)vlieger, Schouvliege(r), Schouwvlieger, Schaulivege: Zinwoord, samenst. van ww. schuwen, schou-wen: bang zijn voor, schuwen + znw. vliege. BN voor iemand die vliegen schuwt of ze verschuwt, wegjaagt. Vgl. Schouvorst en D. Scheuchhase. 1335 Jan Scoudevlieghe, Mech. (HB 670); 1396 Gillis Scoudevlieghe, Schendelbeke (DE B.); 1458 Johannis Schouvliege, Lv. (DE MAN1981); 1532 duintin Schoevlieghe, Scheldewindeke (PARM.); 1534 Jan Scauvlieghe, Pamele (V.BUTS.).

 

FD

Schaub

V. Schwabe.

 

EV

Schaubroe(c)k, van

zie van Schoubroe(c)k.

 

FD

Schauenberg

-burg, van Schauwenberge, van Schouwburg, Schouwenburg, Schaumburg: Verspreide PlN Schauenberg, -burg: uitkijkpost. Schauwberg in Lubbeek (VB), Schauenberg (NRW), Schauenburg (HS), Schaumburg (NS, RP, BEI). 1287 Willem van Scouwenberch…te Scouwenberch âne Lewer hout, L (OGO); 1496 Leenaert van Scayborch, Aarts.; 1617 Barbara van Schuyenborch, Sérielle (MAR.); 1518 Cristoforus Scauwenburch de Lutsenburgo; 1522 Adolphus filius comitis Schoemborch (MUL III); 1532 Adolphe de Schauwenbourg, LU (ISC); 1567 Hendrik van Scayenberch, Her.; 1595 Peter van Schayenborch, Kapellen (AP); +1584 Rombout van Schouwenborch, Aw. (AB).

 

FD

Schauergans

D. zinwoord met Mhd. schûren: hoeden, beschermen. BerN van de ganzenhoeder.

 

FD

Schaukens

zie Schaeken(s).

 

FD

Schaul(s)

Zie Schol.

 

FD

Schaulivege

zie Schau(w)vlieg(h)e.

 

FD

Schaumans

Scauman: BerN van de schouwer, die een schouw of inspectie houdt. Vgl. De Schouwer. 146 e. Gijsbrecht Scouman, Bs. (OSTYN).

Schaumburg, zie Schauenberg.

 

FD

Schaumont

zie Chaumont.

 

FD

Schaus

Schauss. Peut-être surnom de farceur, spécialement du bouffon du Mardi-Gras (J. Hess).

 

JG

Schaus(s)

Zou een BN zijn voor een grappenmaker, vastenavondgek (J.G.).

 

FD

Schausselen, van

van Schansselen: PlN Schousel bij Temse (OV). 1166 Benzo de Scoucele, Temse (GN); 1232 Nid. van der Scoucele, Boudelo; 1325 Jehans de Scouzele, Bazel; 1374 Jan van Scousele, Melsele (FLW).

 

FD

Schaut(t)eet

zie Schout.

 

FD

Schaut, (de)

Schautens, zie Scout.

 

FD

Schauten

1. V. Schout. — 2. Proven. Schoten   (Loc.).

 

EV

Schauterden

zie Schout.

 

FD

Schauters

zie Schoesetters.

 

FD

Schauvae(r)ts

zie Schouwaerts.

 

FD

Schauvlieg(h)e

-ger, zie Schauwvlieg(h)e.

 

FD

Schauvre, de

zie de Schaever.

 

FD

Schauw

zie Schouw.

 

FD

Schauwaert

-aer(t)s, zie Schouwaerts.

 

FD

Schauwbroe(c)k, (van)

zie van Schoubroeck.

 

FD

Schauwenberge, van

zie Schauenberg.

 

FD

Schauwer(s), de

zie de Schouwer.

 

FD

Schauwers

Génitif du moy. néerl. schouwer ‘inspecteur’.

 

JG

Schauwers

V. Schouw.

 

EV

Schav-

-ier, -y. Proven. 1. V. Gavée. —  2. Schave (Dép. Deinze), Schavei (Dép. Linkebeek).

 

EV

Schavar

zie Schouwaerts.

 

FD

Schavay

-ey, zie Scavée.

 

FD

Schavemaker

Ndl. FN < D. Schaffmacher < Scheffmacher, d.i. Scheffler: kuiper (PDB).

 

FD

Schaverbeke, van

-beeck: PlN Schaverbeke in Zwijndrecht (OV), nu Schaarbeek: 1295 Scaverbeke (GYSS. 1956). Schaverbekestraat in Temse (1400-1665). 1196 Gisel van Scaverbeke, Temse; 1374 Amelb. van Scaverbeke, Melsele (FLW); 1248-71 Jans van Scaverbeke, Aw. (CG); 1491 Jan van Schaverbeke, Temse (DE MAN).

 

FD

Schavier

Schavy(e), zie Chauvier.

 

FD

Schawers, de

zie de Schouwer.

 

FD

Schayes

NF résultant de l’évolution graphique (attestée vers 1800) du NF flam. Schouwehuys (composé de flam. schouw ‘cheminée’ et huis ‘maison’). – Bibliogr. : A, Goosse, Le NF Schayes, DW 6, 1978, 138-142.

 

JG

Schayes

Schaijes, Schaeys, Schaheys, Scahaise:W.-Br. adaptatie van Br. Schouwhuis (Br. uitspr. ±schaès, W. uitspr. skajès). 1654 Joannes Schahuijs, Beauvechain (MUL VI); 1605 Pieter Schouwehuys; 176 e. Schauheuze, Scaheuze, Scahuys, Scahuise, 1737-1819 Lambert Scaheys, 1808-1859 A. Schayes, Bevekom. – Lit.: A. GOOSSE, le nom de famille Schayes. Dialectes de Wallonie 1978,138-142.

 

FD

Schechter

zie Schachter.

 

FD

Scheck

Schech: Mhd. schecke: gevlekt. BN. 1209 Cuonr. cogn. Schecco, Pfullendorf (BRECH.).

 

FD

Scheck

Scheecqmans.   —    1.    V. Schaak. — 2. V. SAD  (Sac).

 

EV

Sched(e)in

zie Esquedin.

 

FD

Scheecqmans

De FN is ontstaan door eenleesfout van Scheepmans. Bij het huwelijk van Vital-Jean-Baptiste-Alfred Scheepmans (°Louvroil-lez-Maubeuge) in Monceau-sur-Sambre in 1913 maakte de ambtenaar een inktvlek op ep, zodat de FN er aïs Scheecqmans uitzag (med. P. De Zuttere, Bs.).

 

FD

Scheeder, de

zie Scheider.

 

FD

Scheef

1. BN voor iemand die zich scheef houdt, -2. Var. van D. Schaf: schaap. BN. 1581 Hendrik Scheeffs,Mech.(AP).

 

FD

Scheefer

zie Schafer.

 

FD

Scheefhals

Scheven(h)als, Schevenhels, Schevene(e)ls, Scevenels, Scheefnels, Schevernels, Se(e)venels: BN voor iemand met een scheve hais. D. Schiefnacke. 1575 Laureys Schevernels; 1655 Laurens Schevenels, St.-Tr. (MEURICE); i6e e. Jan Gelaes metten scheven hais, Ht. (GESSLER); 1698 Scheefhals, Schevenhels, Mech. (MERTENS).

 

FD

Scheel

Scheele(n), Schelen: BN voor een schele. 1122 Reingotus Scelue, Bg. (GYSS. 1999′); 1457 Jan Schelen, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Scheelen

1. Car. phys. ,,Louche ». N° 262.  —  2.   Proven.  Schele   (Dép.

Vorst).

 

EV

Scheelings

zie Schellinck(x).

 

FD

Scheemaker, (de)

de Scheema(e)(c)ker(e), Scheemaeker(s), Scheema(e)cker, de Schemackere: BerN van de schedenmaker, de vervaardigervan scheden. Vgl. E. She(a)ther. 1286 Walterus Scedemakere, Bs. (HB 245); 1368 Johannis Sceedemakers, Ktr.; 1382 Jan de Sceedemakere, Marke (DEBR. 1970).

 

FD

Scheen

Graphie négligée de l’all, schön, comp. Scheun (Brech. II, 491) cf. aussi Schene.

 

JG

Scheen

Scheenen, Schennen: i. Mnl. scène: scheenbeen, schenkel, scheenplaat. BN naar het lichaamsdeel of het deel van de wapenrusting. Vgl. D. Schienbein. 1170 Albero Skine, Keulen (HAGSTR. 1949); 1277 Nicholaum dictum Scène, Hulst (DEBR. 1962); 1438 Gossin Scène, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Scheen kan ook dial. (Saksisch) ontrond zijn < Schô’n.

 

FD

Scheen

V. Schijn.

 

EV

Scheenaerts

zie Schenaerts.

 

FD

Scheep-   

-ers, -man(s). Profess. Scheper,  ,,Berger ».  Synon. :  Schepers, Scheepman. Profess. 1. ,,Batelier ». — 2. V. Scheepers.

 

EV

Scheepens

zie Schepens.

 

FD

Scheepers

Scheepmans. Nom de métier (au géni­tif): néerl. scheeper, scheepman ‘batelier’ou moy. néerl. scheper, schaper ‘berger’, cf. Scheper(s). * Scheepers dit Scapus.

 

JG

Scheepers

zie de Scheper.

 

FD

Scheepman(s)

zie Schipman(s), Schaapman.

 

FD

Scheer

Scheer- -s, -ens. 1. V. Schaar. —  2. V. HARD (Hari).

 

EV

Scheer

Scheers. Surnom de coiffeur ou de ton­deur; comp. le NF Schaers.

 

JG

Scheer-  

-es,   -linck(x).   V.   HARD (Hari).

 

EV

Scheer(s)

Schees, zie de Scheerder.

 

FD

Scheerder, de

-ère, de Scheirder(e), Scheerder(s), Scheerer, Schierer, Scher(r)er, Scheer(e), Schee(r)s, Scher(re), Schers, Sches, Scheir(e), Scheirs(en), Schier(s): BerN van de scheerder, d.i. ofwel de baardscheerder, barbier, ofwel de lakenscheerder, droogscheerder. 1358 fundum Danielis Scerre; 1368 Oste de Scherre up doir Danin Scherers; 1367 Oste de Sceere; 1395 van Willem den Scerrere, Ktr.; 1398 Bette Scers, Ing. (DEBR. 1970); 1389 Hennen die Scheerder, VB (BOLSEE); 1396 Lambrecht Scheers, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Scheerdijk

-dyk: PlN. Vervorming (n/r-wisseling) van Scheendijk (U)?

 

FD

Scheeren(s)

Scheerden, Scheeres, Scheirens, Scheiris, Scheren(s), Schéren(ne), Scherenne, Schérès, Scherrens, Schieren(s), -es, Schirren: Uit Scherin, ail. van ww. Squerens, scheren. Zie De Scheerder. 1382 Wouter Scherrin; 1398 Galle Sceerins, Wingene (DEBR. 1970).

 

FD

Scheerlinck

-linckx, -ling, -lynck, Scherling, -linck, -linx, -lynck, -lijnck, -lyngk, Scheir(e)linck(x), -lynck, Scheirlijnck, Schierlinck, -ling: Mnl. scheerlinc, Mhd. scherlinc: dolle kervel. 1297 Wernh. dictus Scherlink, Bonndorf (BRECH.); 1344 van Janne Scerlinghe, Cent (RSGII); 1389 sire Scerlinc, VB (BOLSEE); 156 e. Bave Sceerlijncx, Bg. (CG); 1541 Lauwereins Scheerlinc, Ktr. (MONB.).

 

FD

Scheerlinck

Scheirelinckx, Scheirelinck, etc. Nom de plante: néerl. scheerling ‘ciguë,mar­jolaine’.

 

JG

Scheerlippens

zie Serlippens.

 

FD

Scheerschmidt

D. BerN van de kleinsmid die scharen maakt.

 

FD

Scheeuwijck, van

-yck, Schewijck, -yck: PlN Schadewijk in Eersel en Os (NB), Schawijk in Kerkom (VB) (F.C.). 1311 Henricus de Scadewich, Eersel (OATII); 1420 Diederick van Scadewyck, Kleef (PARM.). Of een andere PlN? 1357 Wasmoet van Scevic = S. Wasmodi de Schevic, Brabant (BLO III).

 

FD

Scheeven

Scheyven, Scheijven(s): i. Verbogen vorm van Mnl. scheef, scheyf: scheef, schuin, scheel. BN voor een scheve. Vgl. Scheef. Ndd. Sche(e)fe, Scheve, Schewe. 1315 Willeke Scheve, Greifswald (NN). – 2. Patr. Var. van Schijven. 1347 Scheven Thomaes sone, St.-Remigius-Geest (C.BAERT); 1396 Diederic Scewen zone, Scheldewindeke (DE B.). Vgl. Scheyvaerts.

 

FD

Schefer

zie Schafer.

 

FD

Scheffel(s)

D. dial. (Elzas, Rijnland) var. van Schôffe: schepen. Vgl. Scheffen.

 

FD

Scheffelaar

zie Scheffler, Schuyffeleer.

 

FD

Scheffen

Limburgse vorm van schepen: wethouder. Vgl. Schepens. 1340 Johannis dicti heren Sceffens, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Scheffen

Nom de profession: lux. Scheffen (all. Schöffè) ‘échevin’.

 

JG

Scheffer

Scheffert. Sans doute lux. Scheifer(t), var. de l’all. Schäfer’berger’.

 

JG

Scheffer(s)

-ert, zie Schafer.

 

FD

Scheffermeyer

D. BerN van de schaapherder, schapenfokker. Vgl. Schafer. 1755 Egid. Joa. Scheffelmeijer, Mech. (MUL VIII).

 

FD

Scheffler

Scheffelaar, Schöffler, Schoeffler, Schoffeleers, Schouffler: D. Zwabische BerN van de kuiper. 1306 Ulr. der Scheffler, Augsburg (BRECH.); 1581 Jan Scheffeleer, Erkelenz-Aw. (AP).

 

FD

Scheffs

zie Schaf.

 

FD

Schefman

Var. van D. Schafmann. Vgl. Schaapman. 1382 Joh. Schefman, Kassel (BRECH.).

 

FD

Schegers

zie Schaeger.

 

FD

Schei

Scheyen, Scheys, Scheijs: Mnl. scheye: stuk gekloofd hout. BN naar het knoestige voorkomen, voor een lomperd. Vgl. D. FN Scheit (BRECH.) < Mhd. schît: blok (gekloofd) hout. 1337 Willelmi Scey = 1340 Willelmi dicti Sceys = 1357 Willelmi Scay=1358 Wilelmi Schaey, Tn. (C.BAERT); 1398 Willem Scey, Grielkin Sceys, Wingene (DEBR. 1970); 1442 Aleyt Scheys, Zolder (VANB.).

 

FD

Schei, van

zie van Schelle.

 

FD

Scheid

Nom d’origine: all. Scheid ‘frontière, bifurcation’ (Brech. II, 493).

 

JG

Scheid

Proven. Plus. L.D. (Gr. duché Luxemb.: Bour-, Heider-, Ho- -scheid).

 

EV

Scheid(t)

Scheit, Scheidgen, Sheid: i. D. Scheide: schede. BerBN van de schedenmaker of huisnaam. 1283 Eberh. dictus ad Vaginam; 1298 Volzo zum Scheydye, Mainz (BRECH.). – 2. PlN Scheide: wegscheiding. PlN Scheid in Kronenburg (NRW). – 3. D. Scheit, zie Schei.

 

FD

Scheid(t)weiler

Scheiwiller: PlN Scheidweiler bij Trier (RP).

 

FD

Scheider

de Scheeder, (de) Scheyder, Descheyers: BerN i. Scheidsrechter, bemiddelaar. 1381 Claeys Sceedere, Hontenisse (DEBR. 1999); 1396 Gillis de Sceydere, Aspelare (DE B.). – 2. Evtl. schedenmaker. E. Sheather. 1302 Richard le Schether(e), York (REANEY).

 

FD

Scheiff

Var. van Scheef? Of van Schiff?

 

FD

Scheiffele

Wsch. < Schifferle, dim. van Schiffer: schipper.

 

FD

Scheimann

zie Scheyman(s).

 

FD

Schein(s)

zie Schijns.

 

FD

Scheinberg

V. Schijn. Scheins. 1. V. Schijn. — 2. V. SAD (Ban).

 

EV

Scheiner(t)

Szajner(t): Vertegenwoordiger voor het gerecht, voorzien van een volmacht (Mhd. schîn, D. Schein). Mhd. Schînbote (BRECH.).

 

FD

Scheinman

zie Scheyman(s).

 

FD

Scheipers

zie de Scheper.

 

FD

Scheirder(e), de

Scheire, zie de Scheerder.

 

FD

Scheirens

Scheiris, zie Scheeren(s).

 

FD

Scheirlinck(x)

-lynck, zie Scheerlinck.

 

FD

Scheirlinckx

V. HARI. Scheirman.  1.  V.  Schaar.  — 2.  V. HARD (Hari). Schelck.   1.   V.   Schalch,   —  2.  V. SCALC.

 

EV

Scheirman

zie Scherman(t).

 

FD

Scheirs(en)

zie de Scheerder.

 

FD

Scheit

zie Scheidt.

 

FD

Scheitler

Wsch. var. van Scheiterer: die hout in stukken klooft. 1417 Heinz Schitrer, Konstanz (BRECH.).

 

FD

Scheiwiller

zie Scheidtweiler.

 

FD

Schel(h)aever

Proven. Schelde-hoeve avec suff.   -(e)r,  d’orig. N°  212.

,,De la ferme de l’escaut ». Comp.: Se(y)naeve, ,,Ferme de la Senne ». N° 245.

 

EV

Schel(le)kens

1. V. SCALC. — 2. Proven.   Scheldeken   (Dép.   Kluizen) ou Schillekens, ,,Petites écorces » (L.D.).

 

EV

Schel(le)mans

Chelman: i. Afl. van schelle: bel, klokje. Naam voor belleman, omroeper. Vgl. D. Schellmann. 1554 Adam Schellemans, Mech. (AP). – 2. Zie Schillemans.

 

FD

Schelbach

-back: PlN Schellbach (HS).

 

FD

Schelck

zie Schalck.

 

FD

Schelde(n), van de(r)

van de(r) Skelde(n), van de(r) Schilde, van den Schilde(n), van der Schilt, Vandesquille, Verschelde(n), Verschilde, Verchel(de), Verschelle, Versquel, Verschelve: PlN Ter Schelde, naar de riviernaam Schelde. 1176 Gerulphi de Schalda, Cent (GYSS. 1999′); 1368 Gosuinus de Scalda (SM Cz8); 1427 Jans van der Schelden huus, Ktr. (DEBR. 1958); 1537 Jan Verschellen, Heerlen-Aw. (AP).

 

FD

Scheldeman

Afl. Van van der Schelde, Verschelde.

 

FD

Schelder(s)

BN voor iemand die berispt, vermaant, laakt, scheldt? Vgl. D. Schelter. Maar wellicht veeleer var. van Schilder(s), zoals in Heerhugowaard in 1787 (PDB).

 

FD

Scheldewa(e)rt

zie Schellewaert.

 

FD

Scheldewaert

Proven.  ,,Alluvion de l’Escaut ».    Comp. :    Schillewaert,

,,Alluvion de la Schille » (Rivière).

 

EV

Schelen

zie Scheel.

 

FD

Scheler

zie Schaler.

 

FD

Schelest

zie Céleste.

 

FD

schelf

,Jonc ».    Proven.    Schelf- -heide,   -bout,   -vliet,    ,,Bruyère-,

Bois-, Ruisseau- -aux joncs ». Schae- vlieghe. Synon. de Schelfvliet.

 

EV

Schelfaut

Schelfhaut, Schelfhout, etc. Nom d’origine: Schelfliout, à Tamise (FlOr), et à Grauw (Flandre zélandaise).

 

JG

Schelfhof

Reïnterpretatie van Schelfhout?

 

FD

Schelfhout

-(h)aut, -out, -t(h)out, Schel(p)hout: PlN Schelfhout in Temse (OV) en Grauw (Z). 1388 Bertel Scelfout, Moerzeke (CED); 1486 mit Gielyse Scholle ende Janne Schelfout, Hoeilaart (STR.); 1508 Luuc Scelfhout, Temse (DE MAN).

 

FD

Schelhaever

Zinwoord. Mnl. schellen: schillen, pellen. BerN: die de haver schilt, pelt. Vgl. Wvl. bloempelder, gerstepelder (DE BO); 1588 Johan Pellecoorn, Leiden (J.D.). 1476 Herman Scelhavere, Duisburg (PARM.); 1568 Fransois Scelhavere, Bg.; 1641 Anthoine Schelhavere, Petegem (SCHOUT.). Zie ook Scalaire. – Lit.: F. DEBRABANDERE, Schelhaever en Buyswgge. VS 1989,34-36.

 

FD

Schelhout

zie Schelfhout.

 

FD

Schelings

zie Schellinck(x).

 

FD

Schelke

zie Schalck.

 

FD

Schelkens

zie Schellekens, Schal(c)k.

 

FD

Schell-

-inch, -inck(x), -ings,  -inx, 1. Proven. Schilling (Monnaie). N.

de terre, d’après la redevance payée par le preneur. Synon. : Squelins. Schelling. Plus. L.D. en Hollande. Terschelling (Loc. holl.).

 

EV

Schell(e)kens

Schelkens, Schelt(i)ens, Scheltjens: i. Mnl. schelle, dim. schellekin: schel, belletje, klokje. BN voor wie met het belletje rinkelt of BerBN van de belleman. 1233 Lennotus Scellekins, Cent (GN). – 2. Patr. Dim. van VN Godschalk. Vgl. Schellen. Zie Schalck.

 

FD

Schellaert

Squela(e)rt, -ard, Squélard, -art, Squèlard: i. Afl. van Mnl. schellen: weerklinken, schallen, doen klinken. BN voor een lawaaimaker. 1209 Henr. Schelart, Keulen (BRECH.); 1260 Boidin Schellart, Grauw (CG); 1381 Aechte Scellaerts, Ossenisse (DEBR. 1999); 1396 Jan Scellaerts wijf, Erondegem (DE B.). – 2. Patr. 1357 Scelaert van Cryekenbeke = Scelaert van Criekenbeke = Sceelaerd v.C. = Scelard (BLOIII).

 

FD

Schellander    

Proven. Scheldeland, avec suff. -er, d’orig., ,,De la région de l’Escaut ». N° 212.

 

EV

Schellander

Salandre, Sallendre, Salender: i. Adaptaties van Fr. FN Chalandre. Ofr. calandre, chalendre: leeuwerik. BN. Zie ook Schalandrijn. – 2. Ook D. FN Salender < Mhd. sallant: eigen goed van de heer. Ook PlN Saaland (CH) (BRECH.).

Schell(e): BN Mhd. schel: luidruchtig, opvliegend.

1272 Arnoldus Schello, Wurzburg (BRECH.).

 

FD

Schelle(n)

Schelle(n)s, Schelles, Schellis: Patr. < Schallin, vleivorm van de Germ. VN Godschalk. 1295 Pétri Scellins, St.-M.-Lennik (LIND. 1947′, 11); ±1360 Scellen Goodscalc, Henric Schellens, Diest(CLAESi986).

 

FD

Schellebroodt

Surnom néerl. signifiant ‘qui rompt le pain de ses mains, qui mange sur le pouce’ [FD] ; comp. Brisemiche.

 

JG

Schellebroodt

Zinwoord. BN: die het brood breekt, met de hand in hompen deelt. Vgl. Scheurweg(en). 1333 Clövenbrod, Lubeck (NN). 1363 Jacobus dictus Scellebroet, Lv. (BO); 1465 Cornelis Scellebroots, Maldegem-Bg. (PARM.).

 

FD

Schelleisen

BN voor smid: die het ijzer laat klinken.

 

FD

Schellekens

Schellens. Dérivés néerl. du thème anthropon. Schel(k)-, tiré du nom germ. Godescalc ; ou bien surnom formé sur le néerl. schel ‘clochette, sonnette’ [FD].

 

JG

Schellen(s)

1. V.  HAD  (Ha). — 2. Proven. Schelle (Loc.).

 

EV

Schellengs

zie Schellinck(x).

 

FD

Scheller

zie Schaller.

 

FD

Schellewaert

Schillewaert, Scheldewa(e)rt: BN voor een schele. Afl. van Mnl. scelu: scheel. Vgl. Callewaert. 1270 Heinric Schelewart, Cent (CG); 1281 Hannekinus Sceleward, Ip. (BEELE); 1398 Jan Scellewaert, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD

Schellinck(x)

-ing(s), -ynck, -ingen, -engs, Sche(e)lings, Schilling(s), Schillinger, Schillings: BN naar de oude muntnaam, de schelling, 1/20 pond of 12 penningen. Vgl. D. Schilling. 1335 Jacob Scellinc, Bg. (JAM.); 1385 Lamberti Scillinx, Tg. (TYTGAT); 1508 Katheline Schellincx, Temse (DE MAN).

 

FD

Schelling

Schellings. Surnom flam. ou ail. d’après le nom de monnaie, équivalent du w. liég. skèlin, fr. escalin, cf. aussi 1360-62 «Leu-rens Skalins» PolyptAth.

 

JG

Schellis

zie Schelle(n).

 

FD

Schellkens

zie Schellekens, Schalck.

 

FD

Schelmans

zie Schellemans.

 

FD

Schelpe

1.   Profess.   Schelpenvisser, ,,Pêcheur   de   coquillages ».   —   2. Surnom  de  pèlerin.   V.   Coquille. N° 146. — Synon. : Schulpe, Schelstraete. Proven. Schellestraat (Dép. Stokroie).

 

EV

Schelpe

Schelpé: Mnl./Wvl. schelpe: schelp, schaal, schub. BN voor een pelgrim naar Sint-Jakob van Compostela, naar de schelp op zijn hoed? BN naar de schubbige huid? 1221 Willelmus Scelpa; Willekinus dictus Scelpe; ±1300 Philippus Schelpe, Cent (GN); 1366 domum Facellini Scelpe, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Schelpheuvel

De familie komt uit Essen, waar zo’n PlN zou zijn (PDB).

 

FD

Schelphout

zie Schelfhout.

 

FD

Schelstraete, (van)

PlN Schelstraete in Bg., Aardenburg, Dend., Cent (KCTD1935,389-391). 1281 Willelmus de Scelstraten, Zwijnaarde (HAES.); 1474 Jooris vander Scheldestrate, Gent-Bg. (PARM.); 1501 Gillis van der Schelstrate, Tielt (KWII); 1584 Peeter van Schelstraeten, Aw. (AP).

 

FD

Schelt(i)ens

Scheltjens, zie Schellekens, Schalck.

 

FD

Schelvergem, van

PlN Schelvergem bij Hillegem (0V). 1281 loh. de Scelveghem, Hillegem (HAES.); 1396 Pouwels van Schelveghem, Aaigem (DE B.); 1472 Jan van Scelvegheem, Heldergem (PARM.); 1633 Lieven van Schelvergem, Aalst-Aw. (AP).

 

FD

Schelvis

BerBN voor de visser of verkoper van schelvis.Vgl.Pladijs.

 

FD

Schemackere, de

zie (de) Scheemaker.

 

FD

Scheman

zie Scheyman(s).

 

FD

Schemberg

Ontrond < Schönberg.

 

FD

Schembre

zie Cambre.

 

FD

Schembri

zie Chambrier.

 

FD

Schemel

zie Schimmel.

 

FD

Schemke

Schemmekes, Schimek, Schimanski, -sky: Pair. Var. en afl. van Silezisch Schimke, afl. van VN Simon. 1381 Schimko von Kalkow, Neisse (DN).

 

FD

Schena

zie Chénau.

 

FD

Schenaerts    

Car.     mor.     Schijner (Schijnheilige),  ,,Hypocrite ». N°279.

 

EV

Schenaerts

Scheenaerts: Wsch. ontronde vorm van Schoonaerts. 1584 Hans Schenaers, Aw. (AB).

 

FD

Schenck

1.  Profess.  Schenk,   ,Jambon ». N.  de charcutier. Nos  131,

150. Synon. : Jambon. — 2. V. SAD (Sanc).

 

EV

Schenck

zie Schenke.

 

FD

Schendel

Proven. Schendel (Rivière), Schendelbeke (Loc.). Van Schendel.

 

EV

Schendel

Schindel: Mnl. schindel: houten dakpan, dekspaan. BerBN. 1399 Symoen Scindel, Ktr. (SR 4ir°).

 

FD

Schendel, van

zie van Schijndel.

 

FD

Schendelbeke, van

PlN Schendelbeke (OV). 1212 Oliverus de Scendelbecha, Ninove (CACa); 1374 Gheeraert van Scenderbeke, Gb. (SCHR.).

 

FD

Schendermaal, van

PlN Xhendremael (LU). 1280-90 Librecht van Scendelmale, Rijkhoven (VMW); 1288 Emut de Scendremale; 1334 Bodechon de Scendremale, Othée (SLLII-III); 1488 Peter Schindermael = 1500 Peeter van Schindermale, Diest (HB 340,343).

 

FD

Schène

Schene. 1438 «Gossin Scène» Courtrai; surnom: moy. néerl. scène ‘tibia, jambière’ [FD]; cf. aussi Scheen.

 

JG

Schêne

Schène, Schene, zie Duchêne.

 

FD

Scheneider

-eyder, -ider, -éder, zie Schneider(s).

 

FD

Schener

zie Schoner.

 

FD

Schengen, van

van Schingen: Waternaam Schenge (Z). PlN Schengen in Remerschen (GH), Schingen (FL). 1147 Baldwino de Skinga; 1198 Henricus de Scinge, Z (LNT); 1381 Jan van Scenghen, Ossenisse (DEBR. 1999); 1396 Gillis van Schinghe, Zonnegem (DE B.).

 

FD

Schenis

1. Car. mor. Schennis, pro­fanation ». N. de profanateur (d’église). — 2. Proven. Schijnhees. ,,Fourré de la Schijn » (Riv.) ou ,,Fourré resplendissant ». V. Schijn.

 

EV

Schenk

Schank. Nom de métier: all. Schenk ‘échanson, cabaretier’.

 

JG

Schenk(e)

Schenck, Schin(c)k, de Schijnck, de Schynck, Schan(c)k: Mnl. schenke: schenker, wijnschenker, waard. BerN. 1335 Wouter Scenke, Hulst (DEBR. 1999); 137° Robinum Schenke, St.-Tr. (GHYSEN); 1374 Werner Schenck, LX (BLO VI); 1650 Hendrick Schincx, Tn. (HEND.).

 

FD

Schenkel(s)

Proven. Dép. Balegem.

 

EV

Schenkel, (de)

Schenkels, zie (de) Schinkel.

 

FD

Schenkelaars

BerN van de wijnschenker, waard.

Mnl. schenkenaer. Vgl. Schenkers.

 

FD

Schenker

1. Car. mor. ,,Donateur, bienfaiteur ». — 2. Proven. Schenkel (Dép. Balegem).

 

EV

Schenker(s)

Schinker: BerN van de wijnschenker,

bierschenker, waard. Vgl. Schenk(e).

 

FD

Schenkeveld

PlN Schinveld (NL)?

 

FD

Schenkkan

BN voor de wijn- of bierschenker.Amsterdams-joodse FN (PDB).

 

FD

Schennen

zie Scheen.

 

FD

Schenten

Luxemburgs Patr. Ook Schennetten < Jeannette.

 

FD

Schentzer

zie Schanze.

 

FD

Schenus

zie Chenu(t).

 

FD

Schep-

-mans, -pers. Profess. 1. Schepper, ,,Puiseur ». — 2. Scheepman, ,,Batelier ». V. Schip. —• 3. Schepper, ,,Créateur, constructeur ».

 

EV

Schepdael, van

Vaneschepdael: PlN Schepdaal (VB).

1485 Willem van Scepdale, Mb. (A.BAERT).

 

FD

Schepen(s)

Scheepens, Scheppens: Ambtsnaam van de schepen, lid van de schepenbank. 1306 Hannin le Scepene, Ip. (BEELE); 1570 Hendrik Schepens, Meerhout-Aw. (AP).

 

FD

Schependom, van

Mnl. schependom: rechtsgebied van een schepenbank.

 

FD

Schepens

Fonction. ,,Echevin ». N° 141.

 

EV

Schepens

Schépens. 1288 «Baud. li Schepen» DettesYpres; nom de fonction (au génitif): œzû.schepen ‘échevin’.

 

JG

Scheper, de

Sche(e)pers, Schépers, Scheipers, Scheypers: i. Mnl. scheper = schaper. BerN. Zie Schapers. 1285 Godefert der Scepere van

Overspauden (OGO); 1393-5 Andries de Scepere van Duffel (V.GORP 1949); 1504 Pieter Sceper = 1523 P. de Sceper, Aarts. (MAR.). – 2. Mnl. scheper = schepper. Zie De Schepper. – 3. Evtl. ook = Schipper.

 

FD

Scheperboer

BerN van een schapenboer, schapenfokker. Vgl. Scheffermeyer. 1350 Hennig Burschaper = H. Schaper, Handensleben (NN).

 

FD

Schepers

Schépers. 1689 «Georges Schepers» BourgLiège; nom de métier: néerl. scheper ‘berger’.

 

JG

Schepers

V. Scheepers.

 

EV

Schepkens

zie Schaepkens.

 

FD

Schepman(s)

zie Schepen(s).

 

FD

Schepmans

1777 «Walterins Schepmans» Bourg-Namur; nom de profession (au génitif): moy. néerl. schepman, schipman ‘batelier’, cf. 1284 «Jehan Taits, li scipman» DettesYpres, ou néerl. schaapman ‘berger’ [FD].

 

JG

Scheppens

zie Schepen(s).

 

FD

Schepper(e), de

 (de) Scheppers, de Schopper, de

Fchepper (NF), Desqueper: BerN van de

kleermaker. 1268 Paulinus Sceppre, Ip. (BEELE);

1325 Simoen de Sceppere, Hulst (DEBR. 1999).

« 1803 Louis Desqueper wordt in Vélain gedoopt

alsDeschepper(PDB).

 

FD

Scheppermans

BerN van de kleermaker; afl. van De

Schepper.

 

FD

Scheppers

Nom de métier: moy. néerl. schepper ‘tailleur, couturier’.

 

JG

Scheps

zie Schaap.

 

FD

Schequenne

Luikse adaptatie van Limburgse FN

Schaeken.

 

FD

Schequenne

NF attesté à Monaville et Long-champs, dans la région de Bastogne, depuis 1842 (GeneaNet), sans doute comme adapta­tion romane d’un NF luxembourgeois.

Scheren, Schéren, Schérenne. Nom de métier, cf. néerl. scheerder ‘tondeur, barbier’ [FD]. Comp. aussi Scheer(s).

 

JG

Scher

1. V. Schaar. — 2. V. HARD (Hart).

 

EV

Scher

zie de Scheerder. Scherbeijn, zie Schobijn.

 

FD

Schereel

zie Schoreels.

 

FD

Scheren(s)

Schéren(ne), Schérès, zie Scheeren(s).

 

FD

Scherer

Schérer, Scherrer. Nom de métier: all. Scherer ‘barbier, tondeur (de moutons)’.

 

JG

Scherer

zie de Scheerder.

 

FD

Scherf

zie Scharf(f).

 

FD

Scherf(chen)

Mnd. Mhd. scherf: muntnaam van de

kleinste munt, 1/2 penning. Vgl. D. sein Sherflein beisteuern: zijn duit in ‘t zakje doen. 1172 Herm. Obellus = 1182 Herm. Scervechin, Keulen

(BRECH.); 1273 Godefridi dicti Scervekin,

Bornheim (NTW) (CVD).

 

FD

Scherier

Scherrier: Mnl. scherier, scheerre:

scheerder. Vgl. De Scheerder. 1282 Johanni le

Scerier, Kales (GYSS. 1963); 1534 Michiel Scerrier,

Pop. (PARM.).

 

FD

Scherjon

zie Scourion.

 

FD

Scherling

-linck, -linx, -lynck, zie Scheerlinck.

 

FD

Scherlippens

zie Serlippens.

 

FD

Scherman(t)

-mann, -ment, Scheirman: BerN van de

scheerman, baardscheerder, barbier. 1350

Everardus Scerman = 1317 Everardi

Barbitonsoris, Lv. (DE MAN1949). D. Schermann.

 

FD

Schermer, (de)

Scharmer, Schirmer: Schermer, vechter, duelleerder. 1239 Henricum den Schermere, Cent (GN); 1321 Bartholomeus

Scermere, Zoutleeuw (HB 881); 1379 Hannekin de Scermere, Ip. (BEELE).

 

FD

Schermie

Wellicht < Schermier, var. van Schernier.

 

FD

Schermin

zie Scharmin.

 

FD

Schernier(s)

zie Scarnier.

 

FD

Schernus

zie Chenu(t).

 

FD

Scherpenberg

Scherpenberghs. Nom d’ori­gine: Scherpenberg, nom de plusieurs dépen­dances ou hameaux (Loker, Westmalle, etc.).

 

JG

Scherpenberg(h)(s)

Verspreide PlN Scherpenberg. 146 e. Baudouin de Scarpenbergh, Ip. (PSM); 1365 Niclaus van Scarpenberghe, Ronse (DECONINCK); 1377 Willem van Scorpenborghe,

Heers (LAES); 1397 Heinric van Scarpenborch, Aw. (ANP); 1454 Beatris van Scerpenberghe, Komen (RHK).

 

FD

Scherpenisse, (van)

PlN (Z). 1248-71 Aleiden van

Scerpenisse, Aw. (CG).

 

FD

Scherpenzeel, (van)

Scherpenseel(s): PlN Scherpenzeel (G, FL), Scherpenseel in Ubach-Palenberg (NRW). 1661 Joannes Scherpenseel,

Rumst; 1701 Joannes van Scerpensel, Drumelensis (MUL VI-VII).

 

FD

Scherpereel

1440 «Rugger Scerpereel» Cour­trai, 1480 «Loys Escarprel» Tournai; surnom de pèlerin, cf. pic. escarperel, dimin. de l’anc. fr. esc(h)arpe, moy. néerl. scha(e)rpe ‘sac de voyage, balluchon’ [FD].

 

JG

Scherpereel

Pic. escarperel, dim. van Ofr. esc(h)arpe < Ondl. skerpa, Mnl. scha(e)rpe: pelgrimstas, reistas. BN, wellicht voor een pelgrim. Vgl. Palster. 1480 Loys Escarprel, Dk. (TTT); 1440 Rugger Scerpereel, Ktr. (BAELDE); 1504 Belkin Scerpereel, St.-Denijs WV (Wez.).

 

FD

Scherping(s)

Scharping: Patr. Afl. van Germ. skarp-

naam; vgl. Scerpholt, Scherpinus (MORLETI).

Scerpinc komt aïs VN in de eerste helft 146 e. voor

in H en Z. 1280 Joh. Scarpinc, Ip. (BEELE); 1382

Pieter Scarpinc, van der weduen Pieter Scarpins,

Hulst (DEBR. 1999); 1389 Gherekinus

Scherpingh, A’dam (OA 344).

 

FD

Scherps

Schierp: Patr. (zie Scherping) of BN: scherp,

nijdig, schrander. Vgl. Scharff, E. Sharp. Scherrens, zie Scheeren(s).

 

FD

Scherre(r)

Schers, zie de Scheerder.

 

FD

Scherrier

zie Scherier.

 

FD

Scherroelfs

Joes Scherroels; Zegher Serroels, Geluwe (DEBR. 1970).

 

FD

Schertges

zie Schetgen.

 

FD

Scherz

D. BN Scherz: spel, genoegen, grap, poets.

 

FD

Sches

zie de Scheerder.

 

FD

Schetgen

Schertges, Schetske: i. Patr. Dim. van oude Germ. VN Scatto (Fm.). Vgl. Schattens, Schatzle.-2. BN. Dim. van Schat i.

 

FD

Schets

Schetz, zie Schat.

 

FD

Schetske

zie Schetgen.

 

FD

Schetter

Schetters. Nom de profession: limb. schetter, néerl. schatter ‘receveur des impôts’ [FD].

 

JG

Schetter(s)

Chet(t)er: Br.-Limburgse vorm van schatter: schatter, taxateur, inner van belastingen. 1385 Johannis Schettere, St.-Tr. (TYTGAT). Vgl. Schatzer, Schat.

 

FD

Scheuer

Scheu(e)rer, Scheuern, Scheur(r)en, Scheuerlein: Woonplaats D. Scheuer: schuur. Vgl. Van der Schure(n). 1178 Karolus Skuro, Keulen (BRECH.).

 

FD

Scheuer

V. Schuyer.

 

EV

Scheuermann

Schierman(n): Afl. van PlN Scheuer: schuur. Vgl. Schuurman(s). Schiermann is dial. ontrond; vgl. Schierle.

 

FD

Scheufele

BerBN Mhd. schûvele, D. Schaufel: schop. 1467 Heinr. Schufelin = 1468 H. Scheufelen, Leonberg (BRECH.).

 

FD

Scheulenburg

zie van Schuylenberg(h).

 

FD

Scheullekens

zie Schalck.

 

FD

Scheun

Surnom: all. schön ‘beau; cf. aussi Scheen.

 

JG

Scheun(e)

Scheûne: Spelling van D. Schön: mooi. Zie Schöner.

 

FD

Scheunders

zie Schöner.

 

FD

Scheunis

zie (van) Schoonis.

 

FD

Scheur

V. Schoor.

 

EV

Scheur(e)mans

zie Schuurman(s).

 

FD

Scheurbeek, van

zie van Schuerbeeck.

 

FD

Scheuren

 (NF de la région d’Eupen). Sans doute var. de Schueren.

 

JG

Scheuren, van der

zie van der Schure(n).

 

FD

Scheurer

Nom de métier: cf. all. Scheuerverwalter ‘intendant, régisseur de la grange’ (Brech. II, 505).

 

JG

Scheurer

Scheur(r)en, zie Scheuer.

 

FD

Scheurette

NF  attesté  à Gouvy  dès   1673 (GeneaNet), probabl.  d’origine  luxembour­geoise.

 

JG

Scheurette

Spelling voor Cherrette.

 

FD

Scheurweg(en)

-weg(h)s, -wegh(e), -weghes, Schuerweg(en), -weg(h)s, -weghes, -wegh(en), Schuerewegen, Schuurweghen, Schurweghs, Schorrewegen: BN. Zinwoord: schoren, scheuren: scheuren, splijten; Mnl. wegge: wigvormig tarwebrood (D. Wecken). Die het brood afscheurt, hompen brood afbreekt, die uit het vuistje cet. Vgl. 1326 Salemoen Scorebroot, Ip. (DF XVI); 1370 Beatriis Scoerbroets, Lv. (TT1964,175); 1340 Gerardus Pitsweghe, Tn. (C.BAERT). Vgl. D. Schertweg(ge), Clôvenbrod, Slûsewegge, Fr. Brisemiche; 146 e. Quaissepain, Fampous (DUPAS 108). 1356 Willem Scorewegghe, Woluwe (PEENE1949); 1370 Wolterus Scoerwegghe, Overhespen (C.BAERT); 1501 Claes Scuerwegghe, Aarts.; 1622 Aegidius Scuerweghe, Schelle (MAR.).- Lit.: F. DEBRABANDERE, Nk. 1986,194-5; 1989,190-2.

 

FD

Scheut

Wellicht BN voor een schutter. 1398 Michaut Scuet, Mahieu Scuet, Dottenijs (DEBR. 1970).

 

FD

Scheutter, de

zie de Schutter(e).

 

FD

Schevelenbos(ch)

Schevelnbosch: PlN (in Rolland?). Schiefelbusch in Lohmar (NRW)? 1741-1828 Anthony Schevelenbosch, A’dam-Wuustwezel (med. J. Schevelenbosch, Evere).

 

FD

Scheven-

-(e)els, -hels. 1. Car. phys. Scheef hals pour Scheefman, ,,Le tortu ». (Comp. : Goethals, Ryck-alts, etc.). N° 280. — 2. Car. mor. ,,Cou tors » (Retors, Hypocrite).

 

EV

Scheven(h)als

-hels, -e(e)ls, zie Scheefhals.

 

FD

Scheveneels

Schevenels, Scevenels, etc. Sur­nom de qqn au cou tordu, néerl. scheve hais [FD].

 

JG

Schevensteen, van

PlN Mnl. scheversteen: steengruis, kiezelsteen, maar ook leisteen (D. Schiefer); vgl. 1380 Arnoldus die Scheversteendecker, Kolmont (GRAUWELS 1978); ±1500 Johan der Scheversteendecker, Ht. (GESSLER). PlN Scheversteen in Rekem en Vechmaal (L) (NR). 1274 Joh. de Scheverstene, Zoutleeuw = 1281 Joh. dictus de Sceverstene (CST); 1382 Froyten vanden Scheverstene, Lv. (IVL); 1622 Andreae Schevensteen = 1629 Andraeae van Scheversteyn, Edegem (SELS).

 

FD

Schevernels

zie Scheefhals.

 

FD

Schevers

Schévers. Cf. 1262 «Petrum de Scke-vere» CartValDieu; corresp. du néerl. Schij-vers, ail. Scheiber ‘joueur’ (jeu de disque) [FD].

 

JG

Schevers

zie Schijvers.

 

FD

Schewijck

zie Scheeuwijck.

 

FD

Schewtz

1. Car. mor. Zwets(er), «Hâbleur ». — 2. V. WAD. — 3-Origine. Schweitz, ,,Suisse ». (N° 219). Ou bien : Switzer (Dép. Aubel).

 

EV

Schey-

-s, -en. V. SAD (Sa).

 

EV

Scheyen

zie Schei.

 

FD

Scheyer, (de)

Scheyers, zie Scheider.

 

FD

Scheyltjens

zie Schal(c)k.

 

FD

Scheyman(s)

Scheijmans, Scheimann, Scheinman, Scheman, Schéman, Chémanne, Chemanne, Schuysman, Scuyesmans, Schoysman(s): BerN van de scheidsrechter, middelaar. Mnl. scheidesman. Vgl. D. Scheidemann, Ndd. Sche(d)emann. 1342 Hinrik Schedeman, Lùbeck (NN); 1620 Cornelis Schuijsmans, Bs. (HB 299); 1725 J.R. Schoymans, Weert-Aw.(AP).

 

FD

Scheynen

zie Schynen.

 

FD

Scheyns

cf. Schijns.

 

JG

Scheypers

zie de Scheper.

 

FD

Scheys

zie Schei.

 

FD

Scheyv-

-em, -aerts. 1. V. Sche-neneels. — 2. V. SAD (Sa).

 

EV

Scheyvaerts

Schijvaerts, Schyvaerts: Patr. 1374 Scheyvart vanme Rode = Scheifart…, L-NL; 1374 Sceyvaert van Mussenbroech = 1375 Sceyvart van Musschenbruych, NL(BLV-VI); vgl. 1374 Scheifken van Reymesdale = Stasse de Reymesdale; Sceyfken van den Driessche = Scheyfken van den Driessche, L (BLO VI). Zie ook Scheeven, Schijven(s).

 

FD

Scheyven

Scheijven(s), zie Scheeven, Schijven(s).

 

FD

Scheyving

zie Schijven(s).

 

FD

Schiavo(ne)

-von(i), -vetto: It. schiavo(ne): slaaf.

 

FD

Schicht

BN: pijl, werpschicht. BerBN voor de pijlenmaker of de schutter. Vgl. Pijlijzer. 1326 Michiel Schicht, Ip. (BEELE); 1430 Jacop Scicht, Bg.(PARM-).

 

FD

Schichtel

Proven. – Schichtel(o), ,,Bosquet des hélicoïdes » (Botan.).

 

EV

Schick

Schick(e)s, Schickès, Schiks: BN Mhd. Mnd. schick: met voorkomen, die zich weet te gedragen. 1150 Albr. Schiko, Keulen (BRECH.).

 

FD

Schickler

Afl. van Alem. schickelen: handelen, verhandelen. 1363 Hainr. Schikler, Isny (BRECH.).

 

FD

Schie-

-broeck, -laer. Proven. ,,Ma-rais-, Lande- -de séparation ». V. schouw III.

 

EV

Schie, van

PlN Overschie (ZH). 1162 Hugo de Scye = Hugo de Scie (LNT).

 

FD

Schiebahn

Patr. Slav. VN Schiban. 1323 Schiban von Widemar; Schibanus, Breslau (DN).

Schiebroe(c)k: PlN Schiebroek in R’dam (ZH).

 

FD

Schiedt(s)

Schiets(e), Schits: BerN van de schutter? 1298 Hugone Sciet, Bg. (VERKEST); 1580 Volkaart Tscitzen, Dokkum-Aw. (AP).

 

FD

Schief(f)er

zie Schiffer(s).

 

FD

Schiel(e)

Schiell: D. ontrond < Schùle: schoentje. BN van de schoenmaker (BRECH.).

 

FD

Schiemann

Patr. O.-D. vorm van VN Simon. 1644 Caspar Schieman, Koningsberg. – 2. NW-D. Schimman: stuurman (BRECH.).

 

FD

Schiemsky

-skij: Patr. Slav. afl. van Simon.

 

FD

Schiepers

cf. Schippers.

 

JG

Schiepers

V. Schip.

 

EV

Schiepers

zie (de) Schipper.

 

FD

Schier

Proven. Schier(veld), „ (Champ) gris ». Ou Schieren (Loc., Gd. Duché Luxemb.). Même nom : Schierer, avec suf­fixe er, d’orig.

 

EV

Schier(er)

Schiers, zie de Scheerder.

 

FD

Schieren(s)

-es, zie Scheeren(s).

 

FD

Schierer

1. Sobriquet. Schierheer, „Moine vêtu de gris ». (Comp. en Holl. : Schiermonnik). — 2. V. Schier.

 

EV

Schierhout

BN of BerN van de man die het hout in grote stukken klooft. Zinw. met Mnl. schieren: splijten + hout. Wvl. een schiere hout. Vgl. D. Schierholz.

 

FD

Schierl(e)

Schierlé, Schirl: D. ontrond < Scheuerle, dim. van Scheuer: schuur. Vgl. Scheuerlein, Schiermann.

 

FD

Schierlinck

-ling, zie Scheerlinck.

 

FD

Schierman

Forme dial. all. de Scheuermann, all. Scheuer ‘grange’.

 

JG

Schierman(n)

zie Scheuermann.

 

FD

Schierp

zie Scherps.

 

FD

Schiervel

1143 «Henricus de Schiervelde» Roulers; nom d’origine: Schierveld à Roulers (FlOcc).

 

JG

Schiervel(d)

Schirvel, Siereveld: PlN Schiervelde in Roes. (WV). 1143 Henricus de Schiervelde; 1159 Joh. de Sciervelt (DE XIV); 1270 Johannis de Sciervelde, Ktr. (DEBR. 1980); 1387 Gheraerde van Sciervelde, Ktr.; 1374 van Ghiselen van Sciervelt, Hulste (DEBR. 1970).

 

FD

Schietaert

Afl. van ww. schieten. BN voor iemand die vaak schiet. Vgl. De Scieter(e).

 

FD

Schiete-

Schitte- -catte, -kat. Pro­ven. Schietgat. ,,Meurtrière » (Ca-ractérist. d’une propriété).

 

EV

Schietekat

-katte, -cat(te), -cart, Schiettekat(te), -kate, -cat(te), -cate, -cotte, Schittekatfte), -cat(te), Sckiettekatte, Shietecatte, Schietgat: Zinwoord: schiet (de) kat. BN voor een kattendoder. Vgl. 136 e. Tuecat, Lens (DUPAS); D. Katzenbeisser. 1288 Loys Scietekatte, Namen (CDN); 1356 Sophye Scietcaets, Gb. (CLMII); 1361 Raes Sciecats, Oud. (WALRAET); 1373 Stevin Scijtkatte, Ronse (GADEYNE); 1417 Jan Scietcatte, Gb. (SCHR.); 1485 Justin Schiettecatte, Cent (IAYIV); 1523 Hermyne Schietaze filia… Adrien Schietecate, Ronse (Midd. 1963,278); 1578 Lysbette Schietgate = 1599 L. Schietcatte, Nederzwalm (LIEVENS). -Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Schietekat.Nk. 1989,186-9.

 

FD

Schieter(e), de

BerN van de schutter. 1281 Woitinus Scietere, Gossuinus Scietere, Wortegem (HAES.); 1291 Pieter de Sciettre van Wartighem, Oud. (CG).

 

FD

Schietgat

zie Schietekat.

 

FD

Schiets(e)

zie Schiedt(s).

 

FD

Schiettecatte

-katte, Schittecatte, -katte etc. 1289 «li bailli Lowis Scietecatte» Cens-Namur; forme impérative: néerl. schiet de kat ‘tire sur le chat’, éventuellement surnom ironique de chasseur (cf. Naamkunde 21,1989, 186-9).

 

JG

Schiettekat(te)

-cat(te), zie Schietekat.

 

FD

Schievekamp

PlN Am Schievekamp in Isselburg (NRW).

 

FD

Schiever, de

zie Dechèvre, de Schyver.

 

FD

Schievers

zie Schijvers.

 

FD

Schiff

D. EN naar de huisnaam. 1451 Hans zuom Schiff, Basel (BRECH.): in het Schip.

 

FD

Schiffelaers

-leers, -ler(s), zie de Schuyf(f)eleer.

 

FD

Schiffele(e)rs

Car. phys. Schuifelaar ,,H. qui s’avance en glissant ». Synon: . DE Schuyffeleer.

 

EV

Schiffer

Schiffers. Nom de métier: ail. Schiffer ‘batelier, marin’.

 

JG

Schiffer(s)

Schief(f)er, Szyf(f)er: D. BerN van de schipper. Maar in NW kan Schiffer ook = Schafer. Vgl. Schipper, Scheper.

 

FD

Schiffler

Schifflers. Var. de Schuyffeleer (= siffleur); comp. Scouflaire.

 

JG

Schiffler(s)

zie Schuyffeleer.

 

FD

Schiffman

D. BerN van de schipper. Vgl. Schipam(s).

 

FD

Schignesse

cf. Xhignesse.

 

JG

Schijfs

Schive: Mnl. scive: schijf, platrond voorwerp om mee te spelen. BN voor de speler van het schijfspel. Vgl. Schijvers. 1445 Jan Sceyfs; 1461 Anthonis Scive; 1540 Heynrick Scheyf, Aarts. (MAR.); 1571 Wouter Schyffs, Mtr.-Aw. (AP).

 

FD

schijn

Proven. 1. Schijn. N. de rivière (Anvers). — 2. Schijn (en topon.), ,,Endroit éclairé », ou ,,Belle-vue ». Variantes : Scheins, Scheen, Schins, Schyns. Composés: Schein-, Schyn- -berg, -haag, -haeg, ,,Colline-, Bosquet- -resplen­dissants ».

 

EV

Schijn(s)

Schyn(s), Schijnts, Schynts, Schin(t)z, Schin(g)s, Schein(s): Patr. Korte vorm van de Germ. VN Schînhard. 1299 Jo. Schinhardus = 1298 Jo. Schinhart, Basel (SOCIN). 1422 Petrus Schintzli, Biberach (BRECH.); 1564 Arnoldus Schins, Lv. (HENNO). De naam werd naderhand begrepen aïs schijn ‘glans, schittering’ en gelatiniseerd aïs Fulgens en HN Fulgentius ‘schitterend’. 1536 Mich. Schyntz, Aken-Aw. (AP); 1519 Agnes Schyns, Aken; 1656-1707 Fulgens Schyns = Fulgentius Fulgentii vulgo Schyn Schyns, Gemmenich; 1743 Lambert Scheins, Aken (Par. 1980,136-146).

 

FD

Schijndel, van

van Schyndel, van Schendel: PlN Schijndel (NB). 1379 Jan van Scijnle; 1449 Jan van Schijndel, Den Bosch (HB 473,503).

 

FD

Schijnkel, (de)

Schynkels, zie (de) Schinkel.

 

FD

Schijns

Schyns, Schynts, Schins, Scheyns, etc. NF ail. (cf. 1486 «Festchyn Schyn» Aix-la-Chapelle): dimin. du prénom ancien Fests-chein, -yn qui viendrait soit de Bonifacius soit de Fulgentius (évêque de Ruspe en Afrique), cf. Le Parchemin 1980, 136-146.

 

JG

Schijven(s)

-inck, -ijnck, Schyven(s), -inck, -ynck, -ijnck, Schiving, Scheyven, -ing, Scheijven(s), Schuyvinck: Wsch. Patr. Vgl. D. FN Scheffold: 1273 Schevoldus, Wurtemburg (DN). Zie ook Scheeven, Scheyvaerts. 1328 Willem Schivinc, Hulst (DEBR. 1999); 1368 Katheline Scivinc, Ktr. (DEBR. 2002); 1369 van Dydden Sceyven zoen,Den Bosch (HB 487). Schuyvinck door ronding van i voor v (vgl. Wvl. vuve Vijf).

 

FD

Schijvenaars

Var. met suffix -enaar van Schijvers of Schijvaerts. Vgl. D. Scheib(n)er (BRECH.).

 

FD

Schijvers

Schyvers, Schievers, Schevers, Schévers: Afl. van Mnl. schiven: rollen, een schijfspel spelen. Vgl. D. Scheiber.

 

FD

Schikorr

Schikora: PlN Schikorren (O.-Pruisen). 1656 Jakob Schikorra, Hohenstein (BRECH.).

 

FD

Schiks

zie Schick.

 

FD

Schil-

-s, -tz. 1. Proven. Schil, ,,Ecorce ». Désignation d’un bois. —• 2. Profess. ou fonction. Schild, ,,Bouclier ». N. de fabric. ou de sol­dat. — 3. V. HILD.

 

EV

Schil(t)z

zie Schils.

 

FD

Schil, van

van Schilt: i. PlN Schilde, uitspr. Schil. 1341 Coppin van Scille, Saaftinge (DEBR. 1999); 1393 Nout van Scille; Aw. (ANP); 1502 van Scilde = 1503 van Scille, Aarts. (MAR.). – 2. Zie ook Van Schelle.

 

FD

Schild

Schilt: i. BerBN van een schildenmaker of van een schilddrager in een gild. 1480 van Willems Schilt, Mb. (A.BAERT). – 2. Huisnaam. 1585 Gerbrant Albertsz. zeilmaker in ‘t Schilt op de Nieuwendijk, A’dam (BROUWER 205).

 

FD

Schilde, van de(r/n)

zie van der Schelde(n).

 

FD

Schilder, de

de Schildre, Schilter, Schilders, des Childres: BerN van de schilder, wapenschilder, decoratieschilder, vergulder, kunstschilder. 1315 Danielem Schildere, Ktr. (DEBR. 1971); 1375 Stasin Scilders wijf; 1378 Clais de Schildre, Ip. (BEELE); 1421 Willem de Schildere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Schildermans

1. Profess. „ Aide-peintre ». — 2. Schildemans, ,,H. originaire de Schilde (Loc). Synon. : Schilders, Van de(n)-schilde.

 

EV

Schildermans

BerN van de schilder. 1400 Jan Scilderman, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Schilders

Profess. ,,Peintre ». — 2. V. Schildermans.

 

EV

Schildknecht

BerN van de schildknaap, die zorg draagt voor de wapenrusting van zijn heer. 1410 van Janne Sciltknechte, Overijse (STR.). Vgl. 1424 Phelips den Sciltknape, Ktr. (SR p.nô).

 

FD

Schildknecht

Fonction féodale. ,,Ecuyer ». N° 136.

 

EV

Schill(e)

D. BN Schiel: scheel(ogig). 1271 Hainr. dictus Schili, Konstanz (BRECH.).

 

FD

Schille-

-beeckx, -waert. Proven. ,,Rivière-, Alluvion de- -la Schille ». Schillebekè (Dép.-Over-Boelare). Synon. : Squilbecq, Sillevarets.

 

EV

Schillebeeks

-bee(c)kx, -becks, Squilbeck, -becq, Skilbecq: PlN Schillebeek in Meulebeke en Tielt (WV), Overboelare en Gb. (OV). 1344 Jan van Scillebeke, Bg. (JAM.); 1374 Griele van Scielbeke, Gb. (SCHR.); 1382 Jan van Scillenbeke, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD

Schillemans

Schel(le)mans: Afl. van Mnl. schelle/schille, schellen/schillen. BerN van iemand die schilt, van schil of bolster ontdoet.

1416 Wouter Scilleman, Lier (FRANS); 1535 Jaspar

Schillemans, Grobbendonk (AP).

 

FD

Schiller

Schu(h)ler, Chul(l)er, Schôl(l)er, Schol(l)er, Schuller, Schuller, Szyler: i. D. Schiller: scholier, leerling, studerende. Vgl. Scolart, Scholiers. 1266 Heinr. dictus Scholre, Bingen (BRECH.). – 2. PlN Schûller (RP). 1564 Dirk Schuller, Schùller-Aw. (AP).

 

FD

Schiller(s)

-es: D. BN Schieler: schele (BRECH.).

 

FD

Schillewaert

zie Schellewaert.

 

FD

Schilling

Schillings. Surnom: all. Schilling (monnaie).

 

JG

Schilling(s)

-inger, zie Schellinck(x).

 

FD

Schilling(s)

V. Schelling.

 

EV

Schils

Schil(t)z, Chiltz: Patr. Limburgs-Rijnlandse uitspr. van Fr. VN Gilles < HN Egidius. 1430 Schiltz Wabe = Aegidius Wabe, Trier (BRECH.); 1558 Ger. Schils, Kleef-Aw. (ÂP); 1568 Martinus Schiks, Lv. (HENNO); 1645 Mathijs Schils, Bilzen

(SCHOE.).

 

FD

Schils

Schiltz. 1528 «la vefve Schilltze» Dén-Houffalize; forme dérivée du nom de baptême Àgilius, var. d’Àgidius, Gilles (Brech. II, 511).

 

JG

Schilt

zie Schild.

 

FD

Schilt, van

zie van Schil.

 

FD

Schilt, van der

zie van der Schelden.

 

FD

Schilter

zie de Schilder.

 

FD

Schiltmans

BerN van de schildknaap, schildknecht.

Vgl. D. Schildmann.

 

FD

Schimek

Schimanski, -sky, zie Schemke.

 

FD

Schimith

W. uitspr. van D. Schmitt.

 

FD

Schimmel

Schemel: BN naar het schimmelkleurige, witgrijze haar. 1426 Joh. Schimel, Neurenberg (BRECH.).

 

FD

Schimmelpenninck

-pfennig: BN voor een vrek, die zijn penningen laat schimmelen. 1263 Scimmelpenninc, Mech. (HB 645); 1378 Sanders Schymmelpenninc, Bs. (BLO VII); 1450 Aert

Schimmelpenninck, Ht. (GESSLER).

 

FD

Schimp

1. Car. mor. ,,Outrage, mo­querie ». N. d’H. moqueur. — 2. Proven. Schimpen (Dép. Curange).

 

EV

Schimp(f)

BN voor een schertser, spotter.

 

FD

Schimpfessel

zie Schindfessel.

 

FD

Schinagel

Car. mor. Schinhagel, ,,Traces d’érésypèle ». Synon. : Schins.

 

EV

Schinas

Wsch. Gr. FN, aangezien de naam meestal

met een Griekse VN voorkomt (PDB). Patr. Oude

VN. 1392 Chinnaez le Clerc, Ktr. (SR gv°).

 

FD

Schinck

zie Schenk(e).

 

FD

Schinckaert

Afl. van ww. schenken, schinken: (in)schenken. Vgl. Schenk(e).

 

FD

Schinckel(s)

zie (de) Schinkel.

 

FD

Schinckgen

zie Schintgen.

 

FD

Schinckus

Schinkus. Forme impérative: bas-all. schenkus, néerl. schenk uit ‘verse, vide (une boisson)’ [FD].

 

JG

Schinckus

zie Schinkus.

 

FD

Schindel

1. V. Schendel. — 2. V. SAD (Sind).

 

EV

Schindel

zie Schendel.

 

FD

Schindeler

Schin(d)ler, Szyndler: D. BerN van de schindelmaker: maker van dakspanen, houten dakpannen, ook dakdekker. Vgl. Schendel. 1335 Joh. Schindelere, Bremen (NN).

 

FD

Schindelheim

Door metathesis < D. Schindhelm, Schüttenhelm: die de helm opzet, klaar voor de strijd? Naam van een joodse familie uit Galicië (PDB).

 

FD

Schindfessel

Schimpfessel: Mhd. Schiltvessel: band die het schild draagt, schilddrager, schildknaap; schintvessel: rondtrekkende krijgsknecht. D. geronde vorm Schimpfôssel. 1586 Valthin

Schintfessel, Stanz (BRECH.).

 

FD

Schingen, van

zie van Schengen.

 

FD

Schings

zie Schijn(s).

 

FD

Schingtienne

Forme évoluée du prénom luxem­bourgeois (dimin.) Jeannetten (J. Hess) ou var. de Schoentgen.

 

JG

Schingtienne

zie Schintgen.

 

FD

Schink

zie Schenk.

 

FD

Schinkel, (de)

(de) Schinckel, (de) Schijnkel, de Schenkel, Schynkel(s), Schin(c)kels, Schenkel(s), Schaenkel, Skinkel, Squinquel: Mhd., Mnl. schenkel, schinkel: schenkel, been, bovenbeen. i. BN naar h’et lichaamsdeel. Vgl. Langschenkel, Kurzschenkel. 1179 Sigerus de Marxblas cognomento Hardescenkel (OSM). – 2. BerBN voor een slager of slachter, zoals in Lubeck (SUNDQJJIST 301). 1175 Arnout Scinkel, Cent (GN); 1267 Woutersoete Scinkel, Bg. (CG); 1368 Fierin Schinkel = 1394 van Olivier Scinkelen, Ktr. (DEBR. 1970); 1391 Willem Scenkel, Aw. (AMP).

 

FD

Schinker

zie Schenker(s).

 

FD

Schinkus

Schinckus: D. BN schenk us: schenk uit (zinwoord), voor een wijn- of bierschenker, die uitschenkt. Vgl. Ndd. Berschenk.

 

FD

Schinler

Forme réduite de 1′ all. Schindler ‘cou­vreur en ardoises (de bois)’.

 

JG

Schinler

zie Schindeler.

 

FD

Schins

1. V. Schinagel. — 2. V. SAD (San).

 

EV

Schins

cf. Schijns.

 

JG

Schins

Schin(t)z, zie Schijn(s).

 

FD

Schintgen

Schinckgen, Schingtienne: Patr. Dim. van Rijnlands Schang / Scheng < Fr. Jean Schip: BerBN van de schipper of huisnaam; vgl. Schiff.

 

FD

schip

,,Bateau ». Profess. Schipper, ..Batelier ». Schi(e)pp-, Schepp–ers. Schipperges, Schippersgast, „Apprenti batelier ».

 

EV

Schiphorst

PlN (DR, G, SH), in de Veluwe: 1325 goet te Sciphorst (MOERMAN).

 

FD

Schipman(s)

Scheepman(s), Schepman(s): BerN van de schipper. 1275 Griele Scipmans, Vinkt (ROMBAUT); 1287 Gosuini dicti Scipmans, Oud. (CG); 1418 Jhanne van Vlenken van desen eeken met zinen scepe te doen bringhen van Deynse te Curtrike.-.gheen vrij scipman es; i4Z4betaelt Lodewijc den Clerc van eenen scepe calcx… scipman, Ktr. (SR 25v°, 45); 1480 Machiel Caym scepman = M. Caym scipman, Mb. (A.BAERT).

 

FD

Schipper, (de)

Schip(p)ers, Schiepers, Schipperus: BerN van een schipper. Of var. van Schepper of Scheper? 1584 Gommaer de Schipper, Aw. (AB); 1631 Aert den Schipper, Schelle (MAR.).

 

FD

Schipperges

Wellicht < Scheperjans: schaapherder Jan; vgl. Schipperheijn.

 

FD

Schipperheijn

Schipperijn: Scheperhein: schaapherder Hein (Hendrik). Vgl. Ndd. Scheperjan(s), Schaprian (Schaperjan) (NN). 1700 Hendrik Scheperhein, Zevenaar G (med. mw. Grootendorst).

 

FD

Schippers

Schiepers. Nom de métier (au gé­nitif): néerl. schipper ‘batelier, marin’. Schirvel, w. Chirvèl, cf. Hervel(le), Xhervette. Schittecatte, Schittekatte, cf. Schiettecatte.

 

JG

Schipteux

Profess. Scripleur, „Ecri­vain ».

 

EV

Schirl

Zie Schierl(e).

 

FD

Schirmer

zie (de) Schermer.

 

FD

Schirren

V. Schier.

 

EV

Schirren

zie Scheeren(s).

 

FD

Schirrmacher

-mann, -meister: BerN van maker van gereedschap (Geschirr).

 

FD

Schirvel

zie Schierveld.

 

FD

Schissler

zie Schüssler.

 

FD

Schits

zie Schiedt(s).

 

FD

Schitte-

-catte, -kat. V. Schietecatte.

 

EV

Schittekat(te)

-cat(te), zie Schietekat.

 

FD

Schive

zie Schijfs.

 

FD

Schiving

zie Schijven(s).

 

FD

Schla(c)ht

D. BerBN van de Schlachter: slachter.

 

FD

Schlaak

zie Schlag(e).

 

FD

Schlabertz

zie Slabbaert.

 

FD

Schlacht, van der

zie van der Slagh.

 

FD

Schladen

zie Sladden.

 

FD

Schlaf(f)

Schlafen, Schläfli: BN voor een slaperige

of langslaper? 1277 Slafeli, Ravensburg (BRECH.).

 

FD

Schlag(e)

Schlaak, Schlaks: i. D. PlN Schlag: slagboom. 1223 de Slage (NAUMANN). – 2. Maar

Schlaack is een vooral Hamburgse FN en daar

kan auslaut-g geen occlusieve k worden. Patr.

Dim. van VN Slawe ‘Slaaf. 1566 Joh. Schlageke,

Stettin; 1558 Slacke Adebor, Kolberg (DN).

 

FD

Schlagt, van der

zie van der Slagh.

 

FD

Schlaks

zie Schlag(e).

 

FD

Schlatter

Schlattl: Afl. van verspreide D. PlN Schlatt < Mhd. slâte: riet, moerassige wei. 1275 Hartm. dictus de Slatte, Engen (BRECH.).

 

FD

Schlechter

Nom de métier: ail. Schldchter ‘bou­cher’ (Brech. 0,519).

 

JG

Schlechter

Schlecter, Szlechter: D. BerN van de slachter, slager. 1352 Jordan Slechtere, Hannover (BRECH.).

 

FD

Schleck(er)

D. BN. Mhd. slëc: lekkerbek, snoeper, smuller.

 

FD

Schléder

zie Schleider. Schlegel, Schlögel: BN Mhd. slegel: moker, knuppel, vlegel. BerBN of BN voor een lomperd. 1142 Wolbero Slegel, Keulen (BRECH.).

 

FD

Schleich(er)

Szlajcher, Schleick, Schlich, Schlick, Schlicke(r), Schlikker, Slieker, Slikker: 1. Van D. schleichen, Ndd.-Nederrijns sli(c)ken; sluipen. D. Schleicher, Ndd. Schlieker. Vgl. De Sluyper. 1293 Henr. Slikere, Bremen (DN). – 2. Van Mhd.

slicken, slichen, Ndd. sli(c)ken: slikken, slokken, vreten. BN voor een schrokker.

 

FD

Schleiden

PlN(NRW).

 

FD

Schleider

Schléder, Chleide(r): Afl. van PlN Schleiden

(NRW) of Schleid (RP, TH).

 

FD

Schleier

Schleyer: BerN van de sluierwever, sluiermaker.

 

FD

Schleiffer

D. BerN van de slijper.

 

FD

Schleiper

zie de Slyper(e).

 

FD

Schleisinger

zie Schlesinger.

 

FD

Schleiss

Schleihs: D. FN Schlaiss < Mhd. sleisse: kienspaan, houtspaan. BerBN.

 

FD

Schlembach

Var. van D. Schlimbach: scheve, kromme beek.

 

FD

Schlemmer

Schlemper, Schlômer, Schlomer, Schloemer: D. BN voor een slemper. 1293 Reinhardus Slemper, Buchen; 1452 Stephan Slemmer, Zevenburgen (BRECH.).

 

FD

Schlemmer

Surnom: all. Schlemmer ‘ripailleur, débauché’ (Brech. II, 523).

 

JG

Schlenk(er)

Afl. van Mhd. slenken: zwaaien, schommelen, slingeren (D. schlenkern), bengelen. BN naar de manier van lopen. 1341

Konr. Schlenke, Tùbingen (BRECH.).

 

FD

Schlenter

D. Schlender. BN voor een slenteraar,

treuzelaar.

 

FD

Schlesinger

Schleisinger, Slesingier, Slezingher, Slé-, Slezingier, Slisengher, Slising(u)er: Volksnaam van de Sileziër, D. Schlesier.

 

FD

Schlesser

zie Schlosser.

 

FD

Schleus(e)ner

Schlusener, Schlusener: Afl. van D. Schleuse: sluis. BerN van de sluiswachter.

 

FD

Schleyer

zie Schleier.

 

FD

Schleypen

zie Slypen.

 

FD

Schlich

Schlick, -e(r), zie Schleich(er).

 

FD

Schlieper

zie de Slyper(e).

 

FD

Schlikker

zie Schleich(er).

 

FD

Schlim

w. (Bastogne) Chlim ‘. Surnom d’après le moy. bas-all, slim ‘grivois; câlin’ (Brech. II, 527).

 

JG

Schlim(m)

Mhd. slim(p): schuin, scheef, verkeerd,

slecht. BN. 1187 Henr. Slimbe, Neufi (BRECH.).

 

FD

Schlirf

PlN Schlirf bij Fulda (HS).

 

FD

Schlit

PlN: glad, glijdend.

 

FD

Schlit

Schlitz. 1794 «Pierre Schlit» Bourg-Namur; NF all. (topon. all.).

 

JG

Schlitz

D. PlN: spleet, reet.

 

FD

Schloemer

zie Schlömer.

 

FD

Schloesser

zie Schlosser.

 

FD

Schlögel

1810 «Jacques Schlögel» Ciney (famille du pays de Düsseldorf installée à Ciney au début du 19e s.); probabl. ail. Schlegel ‘grand marteau, maillet’, surnom de maître de forge.

 

JG

Schlögel

zie Schlegel.

 

FD

Schlömer

Schlômer, zie Schlemmer.

 

FD

Schloremberg

Door l/n-wisseling < Schnorrenberg?

 

FD

Schlosser

Schlöszer, Schloesser, Schlos(s)er, Schlesser:D. (ook NL) BerN Schlosser: slotenmaker, kleinsmid. 1290 Chuonradus rufus faber qui dicitur Slosser = 1294 Ch. dictus Slosser qui

dicebatur der rot Smit, Basel (BRECH.).

 

FD

Schlösser

Schloesser, Schlosser. Nom de mé­tier: all. Schlosser ‘serrurier’. — Var. : Schlossmacher.

 

JG

Schlossmacher

D. BerN: slotenmaker.

 

FD

Schlott

-ke, Schloot: Ndd.-Mhd. var. van D. Schlofi:

slot. BerBN van de slotenmaker.

 

FD

Schlötter

Schlottert: Ndd.-Mhd. var. van D.

Schlosser: slotenmaker.

 

FD

Schloune

D. BN Schlun: luiaard (BRECH.).

 

FD

Schlueppmann

BN van een sluiper. Vgl. Schluper.

 

FD

Schluntz

Schlungs: D. BN: luiaard. 1286 Herm. Slunz, HS (DN).

 

FD

Schluper

Schlup(er), zie de Sluyper.

 

FD

Schlusener

Schlusener, zie Schleusener.

 

FD

Schlusmans

zie Sluysmans. Schlûssel: D. BerBN van de sleutelmaker of

sleutelbewaarder.

 

FD

Schlusselberg

PlN Schlusselberg (NRW).

 

FD

Schlüter

zieSluyter.

 

FD

Schmaal

Schmahl, Schmal(e): D. BN Schmahl: smal,

dun, mager, spichtig. Vgl. De Smaele.

 

FD

Schmalt

Schmalz, Schmailzl: D. Schmalz (dim. -el): smout, reuzel, olie. BerBN. Vgl. smout(s).

 

FD

Schmatz

1656 «Schmaltz» Luxembourg (Oster 77); avec le z du Hausname, lux. (a, bei) Schmatz ‘(chez le) forgeron’.

 

JG

Schmatz

D. BN voor een snoeper.

 

FD

Schmed(d)ing

zie Smeding.

 

FD

Schmeder

D. BerN: smeder, smid.

 

FD

Schmeets

-tz, zie de Smid.

 

FD

Schmeiter

Schmeiss(er): D. BN voor iemand die smijt, slaat, schopt. Vgl. De Smijter.

 

FD

Schmeits

-tz, zie (de) Smid.

 

FD

Schmel(t)zer

Smelcerz: D. Schmalzer: bereider van smout (D. Schmalz), reuzel, olie. Vgl. (de) Smouter.

 

FD

Schmelcher

Schmel(l)er, Schméler: Van PlN Mhd. smelehe, Beiers Schmelche, Schmelle, D. Schmiele: smele, rietgras, zegge. 1430 Mathias Smeler, Teck; 1458 Hans Schmeller, Riedlingen

(BRECH.).

 

FD

Schmets

Schmetz, zie (de) Smid.

 

FD

Schmets

Schmetz. Comp. 1561 «Jehan Schemet» Bihain, cf. Schmit(z).

 

JG

Schmi(e)der

Schmitter, Schmitzer: D. BerN van de smid, smeder.

 

FD

Schmid

de Schmidt, zie Schmied.

 

FD

Schmid

Schmidt, Schmit, Schmitt, Schmits, Schmitz, Schmets, Schmet, etc. 1780 «Ma­thieu Schmitte» Charleroi; nom de métier: all. Schmi(e)d  ‘forgeron’, (bei) Schmitz, etc. ‘chez le forgeron’.

 

JG

Schmidtmayer

Schmiedmayer: ambtenaar belast met het toezicht op de smidsen.

 

FD

Schmied

Schmid(t), -t(t), -th, -t(t)e, -(d)ts, -(d)tz: D. BerN van de smid; zie (de) Smid. 1783 Joseph Schmit.-.van Hanau (a. Main), Bg. (PARM.).

 

FD

Schmiedbauer

BerN: smid-boer.

 

FD

Schmiedel

Schmid(t)ke, Schmidli(n), Schmidtchen: Dim. van D. Schmied: smid.

 

FD

Schmiekrath

Schmickratte. Nom d’origine: Schmickerath (All.).

 

JG

Schmook

Ndd. vorm van D. Schmauch (E. smoke): rook, damp. BerBN (kolenbrander, roker, stoofhouder, smid).

 

FD

Schmuck

Schmucker, Szmuck: BN Mnd. smuk: lenig, soepel, slank > (176 e.) Nhd. schmuck: bevallig, knap.

 

FD

Schmuck

Surnom: all. schmuck  ‘joli, beau’.

 

JG

Schn-

-aekers, -oeck, -yders. V. Sn–akaert, -oek, -ijder.

 

EV

Schnabel

Sznabel: D. Schnabel: snavel. BN voor een prater, die een grote bek opzet. 1369 Heyn Snavel, Den Bosch (HB 488).

 

FD

Schnack

zie Snacken.

 

FD

Schnackers

Schnak(k)ers, Schnaekers, zie Snackaert.

 

FD

Schnackers

Schnakers. Surnom : all. Schnacker ‘bavard’?

 

JG

Schnall

D. Schnalle: gesp. BerBN.

 

FD

Schnaphauf

D. BN Schnappauf: praat erop los.

 

FD

Schneberg

zie Schneeberg(er). Schneder, zie Schneider(s).

 

FD

Schneeberg(er)

Schneberg, Schneebalg: Verspreide PlN Schneeberg (BEI, BB, S).

 

FD

Schneider

Schnéder, w. (Bastogne) Chnédèr, Schneiders, Schneyders, etc. Nom de métier: all. Schneider ‘tailleur, couturier’.

 

JG

Schneider(s)

-esch, Schneyder(s), Schneder, Schneder, Schnieder(s), Schnyder(s), Scheneider, -eyder, -ider, -éder, Sznaj(d)er, Chneider, Chnitir: D. BerN van de snijder, kleermaker.

 

FD

Schneidesch

Nom de métier: lux. Schneidesch  ‘couturière’.

 

JG

Schneidewind

D. BN: die de wind snijdt, dakloze, landloper. 1329 Wernerus Snidewind, Lûbeck (BRECH.).

 

FD

Schnell(er)

D. BN: snel, behendig, levendig. Vgl. De Snel. 1284 Hainr. dictus Snelle, Wurtemberg (BRECH.).

 

FD

Schnepp

Schneps, Schnepf: BN Mhd. snëpfe, D. Schnepfe: snip. Vgl. Sneppe.

 

FD

Schnett

-te, Schni(e)tz, Schnitzius: D. BerN van de Holzschnitzer: houtsnijder.

 

FD

Schneyder(s)

Schnieder(s), zie Schneider(s).

 

FD

Schni(e)tz

Schnitzius, zie Schnett.

 

FD

Schni(t)zer

Sznycer, Schnitz(e)ler, Snitzer, Snytsers, Snijtsers, Snitselaar, Snytselaar: BerN van de houtsnijder. 1563 Andries Snytser, Aw. (AP).

 

FD

Schnitzler

Nom de métier: moy. haut-alil, snitzeler, all. Schnitzer ‘sculpteur’ (Brech. II, 548).

 

JG

Schno(e)ck

zie Snoek(en). Schnorbusch, zie Schnurbus.

 

FD

Schnorr

Schnörr, zie Schnur(rer).

 

FD

Schnorrenberg

PlN (NRW).

 

FD

Schnur(rer)

Schnorr, Schnôrr, Sznur: BN Mhd.

snurraere: grappenmaker (BRECH.).

 

FD

Schnurbus

Schnorbusch: D. zinwoord Schnurrbusch, Schnorrbusch. Mhd. snurren: snuivend naar wild speuren + busch: bos, struikgewas. BN voor een jager. 1485 Snurrebusch, Oostfalen (NAUMANN).

 

FD

Schnyder(s)

zie Schneider(s).

 

FD

Scho(e)ls

Scholt(u)s, Scholtes, DE Schout-heete, Schoute(r)den. Schoutrop, Schout Robbe, ,,Le Bailli Robert ». N° 14l.

 

 

EV

Scho(o)nheere

Mnl. schoonhere: grootvader. Vgl. Grandpère. 1299 Pieterkine Scoonhere, Gistel (CG); 1425 Jacop Scoonheere, Straten (PARM.).

 

FD

Scho(o)v-

-e(e)rs, -aerts. 1. V. Schoof. — 2. V. WAD (‘s Wa,).

 

EV

Schobbe

Schobbé, Schobben(s), Schoben, Schoeb(b)en, Schoub(b)en: BN Mnl. schobbe: schub, schurft, vuil en smerig wijf. BN voor iemand met schurftige huid. 1385 Ghiselberti Scobbe = 1434 Giselberto Scobben, Tg. (TYTGAT); 1449 Daniel Scobens, Mb. (A.BAERT); 1582 Henrick Scoebben; 1675 Egidius Schoeben, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Schobben

Schoubben, Schouben, au génitif: Schobbens, etc. Surnom néerl. signifiant ‘à la peau écaillée’ [FD].

 

JG

Schober(t)

zie Choubert, Schubert(h).

 

FD

Schobert

Var. de Schubert [FD].

 

JG

Schobijn

-yn, Scherbeijn: Pair. De anlaut-sch is ontstaan door verkeerde splitsing van VN en FN van i8e-eeuws Joce Gobijn (Josgobijn > Josschobijn). ± 1700 Judocus Gobijn = 1713 Judoci Schabeijn (vader van) 1735 A. Scobijn; 1733 Laur. Schobbyn, Moerbeke-Waas (VS1976,51).

 

FD

Schoch

Schock, Schock(a)ert. 1. 1. Car. mor. Schok, ,,Emotion ». N. d’H. émotif. — 2. V. HAD (Hac). — 3. Proven. Schock (Dép. Hachy).

 

EV

Schock

Schoch, Schog, Skok: Mnl. schoc, Mhd. schoc: hoop, stapel, zestigtal; Mhd. schoche: hooistapel. BN. 1269 Willois Scock, Ktr. (DEBR. 1980); 1350 Joh. dictus Tsioc, Ktr. (DEBR. 1970); 1584 Philips Schock, Aw.(AB).

 

FD

Schock(a)ert

Schochaert, zie Schokkaert.

 

FD

Schockaert

Soit dérivé en -ard du fr. choc (comp. le pic. Choquard), soit du néerl. schokken ‘secouer’ [FD]. On notera en outre que le toponyme Schokkaard existe dans plusieurs localités de la région d’Enghien [BR].

 

JG

Schockeel

-elé, zie Choquel(le).

 

FD

Schockert

Var. du précédent [FD] ou forme évoluée d’un dimin. lux. du prénom Jacques (J. Hess).

 

JG

Schockmel

Verhaspeling van Schockweiler?

 

FD

Schockweil(l)er

PlN Schockweiler in Nobressart (LX). 1726 Joa. Cl. Schockweiler, Luxemburgensis (MULVII).

 

FD

Schodduyn

Adaptatie van Fr. FN en PlN Chaudun

(Aisne).

 

FD

Schodduyn

Proven. Schotduin, ,,Dune de l’enclos ». N° 245.

 

EV

Schoder

Schoeder, Schöddert: D. Schoder: onvol-groeide boom. BN naar de gedrongen gestalte. 1337 Joh. der Schoder, Ellingen (BRECH.).

 

FD

Schodet

Adaptatie van Fr. Chaudet < Michaudet? 1570 Jan Schodet, Herzele FV (VERGR. 1972).

 

FD

Schodt, de

Schodts, Schot(s), de Schotte, Schott(e), Scott(e), Schotten, Tschodts: i. Volksnaam Schot. 1307 Gilbertus Amman dictus Scotte (DEBR. 19/1); 1326 Heinric de Scot, Ip. (BEELE); 1395 der Andries Scotten, Ktr.; 1398 Lijsbette wedewe Casins Scots…Baselikin de Scotte fil Casins, Meulebeke; 1393 Mergriete Rogeer Scottins dochter, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. In de Westhoek is De Schodt het resultaat van een officiële naamwijziging, ter vervanging van De Sodt (med.W.Beele).

 

FD

Schoe

BerBN van de schoenmaker?

 

FD

Schoeb(b)en

zie Schobbe.

 

FD

Schoebeke, van

PlN Schoebeke in Okselare (FV) < Schoudebeke: beek met lis (DEBR. 1984,62). 1301 Makiel d’Escaubiecke; 1580 van Schoebeke; 1762 Pieter van Schoebeke, St.-B-Vijve (DF XIV).

 

FD

Schoebrechts

Schoub(e)rechts, Schabrechts, -bregs, -bergs: Patr. Gen. (met prothetische s) van Germ. VN Gobrecht of Limburgs Houbrecht / Hoebrecht.

 

FD

Schoeder

zie Schoder.

 

FD

Schoeffaerts

zie Schovaerts.

 

FD

Schoeffer(t)

zie Schafer.

 

FD

Schoeffler

zie Scheffler.

 

FD

Schoefs

cf. Schoofs.

 

JG

Schoefs

Proven. 1. Schoef (Dép. Renaix). — 2. V. Schoof.

 

EV

Schoefs

zie Schoof.

 

FD

Schoekaert

zie Schokkaert.

 

FD

Schoel(ens)

Schoels, zie Schol.

 

FD

Schoeland(t), van

zie van Schooland.

 

FD

Schoeling

-inck, -ynck, -ijnck, Scoelinck, Scholings, -inckx, -inchx, Schollinckx, Schuiling: Dim. op -lin van Mnl. scoe: schoen. BerBN voor een schoenmaker. Vgl. Schiel. 1300 Scoelins warf, Nieuwmunster; 1302 Clays Scoelin, Bg. (DF XIV); 1313 Gillis Scoenlin, Leke; 1336 Marie Scoelins, Testreep (RYCKEBOER); 1450 Gillis Scoelinc, Ichtegem (PARM.); 1584 Franchois Schuylincks, Aw. (AB).

 

FD

Schoels

1. Car. mor. Schoelje, ,,Fripouille ». Synon. : Schouls. — 2. V. Schout (Schoit).

 

EV

Schoema(e)(c)ker,

(de)

zie Schoenmakers.

 

FD

Schoemaker

V. Schoenmaker.

 

EV

Schoeman(s)

Schoumans, Scouman(ne), Scoman. 1. Zie Schoenmans. – 2. Mnl. Schoudeman. Vgl. Wvl. schoen < schouden: met kokend water wassen, geslachte dieren zengen, schroeien. BerN. 1365 Alaerde Scoudemanne, Bassevelde (JAM.).

 

FD

Schoemans

1. Profess. Schoen(en)-man, ,,H. qui s’occupe des chaus­sures ». — 2. Car. mor. ‘s Goe(de)-mans. ,,H. bon ». — 3. V. HAD (Ha).

 

EV

Schoemans

Schoenmans, etc. Nom de métier: dérivé en -man de schoen ‘chaussure’, surnom de cordonnier.

 

JG

Schoen(en)

zie Schoon.

 

FD

Schoenacker

zie (van) Schoonacker.

 

FD

Schoenaer(t)s

zie Schoonaert.

 

FD

Schoenaers

Schoenaerts. 1381 «Conrardo de Schoenerst domino de Elsloe» CartValDieu; var. de Schoonaerts, dérivé de schoon ‘beau’ [FD].

 

JG

Schoenaers

V. Schoonaert.

 

EV

Schoenbecq

van Schoenbeek, zie van Schoonbeek.

 

FD

Schoenbrod(t)

zie Schoonbrood.

 

FD

Schoenenberg

zie Schoonenberg.

 

FD

Schoener

zie Schöner.

 

FD

Schoenfeld

zie Schönfeld.

 

FD

Schoenheijd

zie Schoonheyd.

 

FD

Schoenhofen

zie Schönhofen.

 

FD

Schoenland(t), van

zie van Schooland.

 

FD

Schoenmaeckers

Schoenmaekers, etc. Nom de métier: moy. néerl. schoemaker ‘cordonnier’,

 

JG

schoenmaker

,,Cordonnier ». Pro­fess. Schoen- -ma(e)ker(s), -ma-cker(s). Formes allem. : Schu­macher, -ma(c)ker.

 

EV

Schoenmakers

de Schoenmaker(e), (de) Schoe(n)mae(c)ker, (de) Schoema(e)(c)ker, (de) Schoenma(e)kers, (de) Schoenmacker(s), Schoenma(ec)ker(s), Schoonmaekers, Schumacker(s), -ma(e)ker, Schu(h)macher, Schoemacher, Schouma(c)ker(s), Schoumacher(s): BerN van de schoenmaker. 1280 Aelidis Scoumakers; 1326 Arnoud de Scoemakere, Ip. (BEELE); 1358 Johannis Scoemakers, Ktr. (DEBR. 1970); 1484 Jan Scoonmakere, Biervliet-Bg. (PARM.). Zie ook Schonmacker.

 

FD

Schoenman(s)

Schoeman(s), Schoemann, Schoumans, Scouman(ne), Scoman: i. BerN van de schoenmaker. Vgl. D. Schumann. 1303 van Hannekine Scoeman, Bg. (VERKEST); 1450 Thys Scoemans, Zonhoven (MNT 283). – 2. Zie Schoonemans.

 

FD

Schoenmans

cf. Schoemans.

 

JG

Schoentgen

Surnom: lux. schönchen, dimin. de schön ‘beau’ (EW).

 

JG

Schoentje(n)s

Schoentgen, Schôntgen: Dim. van schoon, schoen, schôn: mooi. BN. Ndd. Schôneke. 1320 Schoneke, Lûbeck (NN). 1720 Peter Schoentiens, Grevenbroich-Aw. (AP).

 

FD

Schoenwinkel, van

zie van Schoonwinkel.

 

FD

Schoenzetters

-setters, zie Schoesetters.

 

FD

Schoep

1. Profess. Scbo(e)p, ,,Pelle ». N. de fabricant ou d’ou­vrier (terrassier). — 2. V. HAD (Ha).

 

EV

Schoepen(s)

zie Schoppen.

 

FD

Schoepen, van der

Mnl. schoepe: schop, schep, wan. Aïs PlN wellicht een watermolen. De Schope is een waterloop in St.-Laureins (OV): 1293 Jehan de le Scoupe borgois de Brugis au dit liu…devers le Scope. Ook PlN in PdC: 1220 Herbertus de la Schope, Bethune; 1230 Petrus de Scope (DF XIV).

 

FD

Schoepges

zie Schaepkens.

 

FD

Schoeppers

zie Schaper(s).

 

FD

Schoeps

Schoep(p): i. Limburgse vorm van Schaap. 1385 Arnoldi dicti Scaep = Scuep = Arnoldi dicti Scoep, Tg. (TYTGAT). – 2. Zie Schoppen.

 

FD

Schoeps

Surnom: moy. néerl. scoep, scuep (au génitif), forme limbourgeoise de scaep, schaap ‘mouton’ (KR).

 

JG

Schoer

Schor: Mhd. schûr, schour: hagel, onweer, bui. BN voor een opvliegend mens.

 

FD

Schoeren

V. Schoor.

 

EV

Schoermans

zie Schoorman, Schuurman(s).

 

FD

Schoesetters

Schoensetters, -zetters, de Schoesitter, Schoeter(s), Schoetter(t), Schauters, Schouters, Chouters: BerN Mnl. scoesutter: schoennaaier, schoenmaker. D. Schuster. 1288 Heinric der Scusutere, Oudenbiezen (OGO); 1302 Gerardi dicti Scuzuttera, Tongerlo (VERB.); 1391 Jan de Scoesittere, Aw. (ANP); 1394 Aert de Scoesuttere = 1447 Aerde den Scoesitter; 1479 Raes de Scoesytter = 1522 de kinderen Raes Schoeters = 1522 Rasen den Scoeter; 1614 Margareta Schoeters = 1620 M. Schoesetters, Schelle; 1635 Hans Schoeters = Jans Schoesitters = 1636 Hans Schouters, Aarts. (MAR.).

 

FD

Schoet-

-ens, -ers. 1. Proven. Schoten (Loc.), ou Schot(ten), ,,Enclos », sans ou avec suff. -er, d’orig. N° 212. — 2. V. HAD.

 

EV

Schoetens

zie (de) Schout.

 

FD

Schoeter(s)

zie Schoesetters.

 

FD

Schoeters

1516 «Joes scoesitter» = 1528 «Joes scoeter» Aartselaar; nom de métier: moy. néerl. schoesutter, -sitter (= ail. Schuster) ‘cor­donnier’ (KR).

 

JG

Schoevaer(d)/s

V. Schoof.

 

EV

Schoevaert(s)

-vaer(dt)s, zie Schovaerts.

 

FD

Schoffeleers

zie Scheffler.

 

FD

Schoffelen

Moet ongetwijfeld aïs Schoffélen worden uitgesproken. Misschien dim. van Ofr. escof(l)e: wouw, (ook) leren kledingstuk. Vgl. escofier: schoenmaker (DNF). 1310 Joh. Scoffeel, St.-Tr. (AAV); 1461 Jan Scoffeels, St.-Tr. (LENGLEZ).

 

FD

Schöffer(s)

Schoffers, zie Schafer.

 

FD

Schoffers

Schöffers. Nom de métier, d’après une des nombreuses var. de ail. Schâfer ‘ber­ger'(Brech. II, 551).

 

JG

Schöffler

zie Scheffler.

 

FD

Schofield

zie Schonfeld.

 

FD

Schofs

zie Schoof.

 

FD

Schog

zie Schock.

 

FD

Schoiers

Schoïers, Schoyer(er): Afl. van Mnl. schoeyen: schoeien, van schoenen voorzien. BerN van de schoenmaker. Vgl. Schoy. 1154 Albertus Scoiart, Cent (GN).

 

FD

Schok(k)elé

zie Choquel(le).

 

FD

Schokkaert

Scho(c)kaert, Schoekaert, Schochaert, Schockert, Scoka(e)rt, Squoquart, Scocard, Scoca(rt): Kan een -aard-afl. zijn van Mnl. schocken: schokken, maar kan ook rechtstreeks uit Fr.-Pic. Choquart (zie i.v.) worden verklaard. 1350 Joh. dictus Tsioc, Ktr. (DEBR. 1970); Nicholaus Tsocard, Bg. (GAILLIARD); 1356 Jan Scockaert, Asse (PEENE 1949); 146 e. Stockar dit Scochar de Blehen, Luik (BODY); 1396 Diedric Scockaert, Erpe (DE B.).

 

FD

Schoku(s)

Proven. Chocqueux, ,,De Chocques » (Pas-de-Calais). (Suf­fixe: N° 211).

 

EV

Schol

Scholl, au génitif: Schols, etc. Surnom de pêcheur: moy. néerl. scholle, schulle ‘plie séchée’.

 

JG

Schol

Scholl, Scholle(n), Schols, Schoel(s), Schoelens, Schools, Schouls, Schaul(s), Schul(le), Schull, -e(n), Schuilen, Schaelens: Mnl. scholle, schulle, Mnd. schulle: schol (platvis). BerBN voor visser of vishandelaar. 1303 Elisabeth Scollens, Mb. (A. BAERT); 1395 jeghen Jan Scullen, Aw. (VLOEB.); 1405 Wouter Scolle, Bg. (SIOEN); 1406 Jan Scolle, Aw. (ANP). Soms huisnaam: i6e e. Claes van Campen, scholkoper ‘In die Gouden Scol’ = Claes Jansz. Schol, A’dam (MEERTENS 1941).

 

FD

Schol(l)

1. Profess. Schol, ,,Plie ». N. de marchand de poissons. Nos 131, 156. Synon. : Schollen — 2. V. School.

 

EV

Scholart

1482 «Claux Schollart» St-Vith, 1693 «Joseph Schollart» BourgNamur; forme fran­cisée de Schollaert.

 

JG

Scholart

-aert, -aers, Scholeer, Schoolaert, Scolard, -art, Schollaert(s), -aers, -art, Sckoolaert: Mnl. scholaer: leerling, student, scholier, koorknaap. Vgl. Scholier(s). 1303 van Woutre Scolarde, Bg. (VERKEST).

 

FD

Scholart

Scholasse. 1. V. School. — 2. Proven. Scbolas (Dép. Braine-

l’Alleud).

 

EV

Scholasse

-asch, zie Escolas.

 

FD

Scholasse

cf. Scolas(se).

 

JG

Scholberg

1777 «Guilleaume Scholberg» Bourg-Liège; nom d’origine: Schulenberg (Han-nover) [FD].

 

JG

Scholberg

zie Scholenborgt.

 

FD

Scholcz

zie (de) Schout. .

 

FD

Scholders

1. Car. phys. Schouders, ,,Epaules », N. d’H. aux larges épaules. — 2. V. Schout.

 

EV

Scholders

Mnl. scholder: beul. BerN of BN. 1390 Henrici dicti Scolders, Bs. (OSTYN).

 

FD

Scholders

Nom de profession (au génitif) : moy. néerl. scholder ‘bourreau’ [FD].

 

JG

Scholdis

zie (de) Schout.

 

FD

Scholeer

zie Scholart.

 

FD

Scholenborgt

Scholberg: PlN Schuleburg (Silezië, NS, SH) of Schulenberg (MV, NS). 1135 Werner Sculinburch, Keulen (BRECH.); 1565 Herman Schoelenberg, Berg-Aw.; 1568 Hendrik van Schoelenborg, Verdelen(?)-Aw. (AP).

 

FD

Scholer

Scholer. NF lux., du lat. scolarius ‘clerc’ (J. Hess).

 

JG

Schöler

Scholer, zie Schüler.

 

FD

Scholey

zie Cholet. Scholier(s), Schollier(s), Schooliers, Scoliers: Mnl.scholier, Mfr. escolier: scholier, leerling, koorknaap. 1519 Scoliers, Mech. (MERTENS); 1536 Peter Scolier, Aw. (HB107); 1584 Hans Scholiers,Aw.(AB).

 

FD

Scholier

Scholier, zie Schiller.

 

FD

Scholiers

Scholliers. Moy. néerl. scholier ‘éco­lier’. – Cf. également 1289 «Menés Scoliersde Sclayn» CensNamur.

 

JG

Scholings

-inckx, -inchx, zie Schoeling.

 

FD

Scholla(e)rt

-aer(t)s, zie Scholart.

 

FD

Schollaert

Moy. néerl. scholaer  ‘écolier, étu­diant’ [FD], cf. aussi Scholart.

 

JG

Schollaert

V. School.

 

EV

Scholle(n)

zie Schol.

 

FD

Schollier

Sobriquet. Scholier, ,,Ecolier ». N. d’H. ayant prolongé de façon anormale ses études.

 

EV

Schollier(s)

zie Scholier(s).

 

FD

Schollinckx

zie Schoeling.

 

FD

Schollmeyer

Schulmeyer, Scholtmeijer: Samenstelling met scholle, schulle: aardkluit, graszode. Naar een kenmerk van de woonplaats. 1580 Georg Schollmeyer, Eichsfeld (BRECH.).

 

FD

Schols

Scholt(u)s. V. Schout.

 

EV

Schols

zie Schol, Schout.

 

FD

Scholte(n)

Scholt(e)s, -tis, -tus, Schol(t)z, zie Schout.

 

FD

Scholteden

zie (de) Schout.

 

FD

Scholtes

-es, Scholtis, -issen, Scholts, Scholz, Scholzen, etc. 1656 «Scholtess» Lellig, etc. (Oster, 78-79); nom de dignité: ail. Schul-theiss, néerl. schulthuis, schout ‘écoutète, maire du village’.» Formes latinisées [à moins que la finale -us ne représente une var. dialectale de -uis]: Scholtus, w. (Bastogne) Choltus’, Scoltus.

 

JG

Scholtmeijer

zie Schollmeyer.

 

FD

Schom(m)er(s)

Schomus, zie de Schuymer(e).

 

FD

Schomann

Schömann, zie Schuhmann.

 

FD

Schombro(o)dt

-blood, -blond, zie Schoonbrood.

 

FD

Schomburg

-bourg: i. Var. van Schaumburg. – 2. D.PlN Schônburg. 1368 Joh. Schonenburg, Erbach (BRECH.).

 

FD

Schomelhoud

Schommelhaudt, zie (van) Schamelhout.

 

FD

Schomelhoud

Var. de Schamelhout, fief à Heestert (FlOcc) [FD],

 

JG

Schommen, van der

PlN Schom(me) in Boom (A), Wilrijk, Kontich, Bouwel en Tongerlo (A): mosachtig bos (VAN PASSEN), onvruchtbare

grond (PAK). 1520 Marie vander Scommen alias Smeyns, Diest (KCG1992,343); 1696 Carolus vander Schomme, Halle (MUL VLT).

 

FD

Schommer

Schommers, Schumer. Surnom: bas-all. Schummer ‘vaurien, vagabond'[FD].

 

JG

Schomus

NF attesté à Waimes et Gueuzaine (ré­gion de Malmedy) depuis 1664 (GeneaNet), probabl. d’origine allemande.

 

JG

Schön

Schon(e), Schöne(n), Schonn(e), Schoun(e), Schün, Schun: D. BN schön: mooi. Zie Schoon.

 

FD

Schon(ne)

Schons, zie Schoon.

 

 

Schonaerts

zie Schoonaert.

 

FD

Schönau(en)

Schonau(er): Verspreide D. PlN Schônau: mooie beemd. 1368 Joh. de Scoeynouwen=Joh. van Schonouwen (Schoenouwe, Schonauwe, Schônau), Mtr. (SKM).

 

FD

Schonberg

Schönberg(er), zie Schoonenberg.

 

FD

Schönborn

Schönenborn, Schonbrun: Verspreide D. PlN Schönborn, -brunn: mooie, heldere bron. Vgl. Bellefontaine, Beaufont. 1697 Ans. Fr. baro a Schönborn, Mainz (MUL VII).

 

FD

Schonbro(o)dt

cf. Schoonbrood(t).

 

JG

Schönbrod

Schonbro(o)dt, -broedt, zie Schoonbrood.

 

FD

Schonbrun

zie Schönborn.

 

FD

Schonck

zie Schonk(en).

 

FD

Schonckert

zie Schonker(en).

 

FD

Schone

Schonne. Surnom: all. schôn ‘beau’.

 

JG

Schonebeck

zie (van) Schoonbeek.

 

FD

Schönemann

zie Schoonemans.

 

FD

Schönemarker

zie Schonmacker.

 

FD

Schönen,

zie Schön.

 

FD

Schonenberg

zie Schoonenberg.

 

FD

Schönenborn

zie Schönborn.

 

FD

Schöner

Probabl. surnom all.: qui rend beau, qui idéalise (Brech. II, 554).

 

JG

Schöner

Scho(e)ner, Schener, Scheunders: D. BN: die mooi maakt, mooiprater, die allés mooi voorstelt. 1623 Fr. de Schooner, Brogel-Aw. (AP).

 

FD

Schönermarck

1. PlN Schönermark (BB). 1648 Burch. Schönermarchius, Goslar (BRECH.). – 2. Var. van Schonmaker.

 

FD

Schoneveld

Nom d’origine: topon. néerl. Schoon-veld(e) (= beau champ), fréquent en topony­mie flam.

 

JG

Schoneveld

zie van Schoonvelde.

 

FD

Schonewille

BN Mooie Willem ?

 

 

Schönfeld

Scho(e)nfeld, Schofield, Shainfeld: Verspreide D. PlN Schönfeld: woest veld, lege vlakte, braakland. Vgl. Van Schoonvelde.

 

FD

Schonheere

zie Schoonheere.

 

FD

Schönherr

-hertz: BN Mooie heer (BRECH.)? Maar vgl. Schoonheere.

 

FD

Schönhofen

Schoenhofen: Verspreide D. PlN Schönhof. Vgl. (van) Schoonhoven.

 

FD

Schonians

cf. Schoonjans.

 

JG

Schonians

Schonijahn, zie Schoonjans.

 

FD

Schöning(h)

Schoning: Patr. Afl. van Germ. VN Sconi. 1303 van Boudene Sconinc, Dudzele (VERKEST); 1516 Henricus Schoenink de Beylen alias de Groeningha (MUL III); 1583 Tijman

Schoninges = Tijman Schoenink, DR (MNT 414).

 

FD

Schonk(en)

Schonck, Schun(c)k: Limburgs schonk: ham. Ook D. dial. schungke/schingke = Mhd. schinke: schenkel, ham. Vgl. Schinkel.

 

FD

Schönke

D. hypercorrect < Schenke. – 2. Var. van Schôneke, zie Schoentjens.

 

FD

Schonken

1. Car. phys. Schonk, ,,Epaule ». N. d’H. aux fortes épau­les. _ 2. V. HAD (Hank).

 

EV

Schonker(en)

Schonckert: Wellicht < schonckelen: schommelen (KILIAAN). BN voor iemand met schommelende stap? 1396 Katline Schonkelinne, Aw. (CLEMEUR).

 

FD

Schönlau

Schoonlau: D. schön + Mhd. loube, Mnd. love, D. Laube: overdekte hal, gang. 1425 Joh. Schonlower, Kassel (BRECH.).

 

FD

Schonmacker

Nom de profession ail.: qui rend les fines étoffes propres au commerce (Brech. II, 556); ou réinterprétation de Schoenmaker, bas-ail. Schomaker [FD].

 

JG

Schonmacker

Schönemarker, Schönermarck: M.i. niet schoonmaker (van laken) (BRECH.), maar reïnterpretatie van Ndd. Schomaker:

schoenmaker.

 

FD

Schonnartz

zie Schoonaert(s).

 

FD

Schonooghe

zie Schoonooghe.

 

FD

Schons

Génitif de néerl. schoon ‘beau’.

 

JG

Schöntgen

zie Schoentje(n)s.

 

 

Schönwetter

BN: mooi weer, wellicht voor een optimist. 1180 Hermannus Sconewedir, Keulen (BRECH.); 1396 Herman Scoonwedere, Ktr. (DEBR. 1970); 1714 Joa. G. Schoonwetter, Heidelberg (MULVII).

 

FD

schoof

,,Gerbe ». 1. Proven. Désigna­tion de terre par le nombre de gerbes dues à titre de redevance (sou­vent pour le service paroissial).

 

EV

Schoof

Schoof(f)s, Scoofs, Scho(e)fs, Schoufs, Schuyf:

i. BerBN van de schovenbinder (CARNOY1952). 1268 Coppinus Scof, Ip. (BEELE); 1338-40 Pauwels Taruscoef (VERBRUGGEN); 1379 Jan metten Scoof, Ktr. (DEBR. 2002); 1382 Ywein de Scoof= 1398 Yweins Scoefs, Wontergem (DEBR. 1970); 1450 Jan Scoef van synder moelen, Kh. (DEKEYSER). – ï. BN naar de gestalte. 1298 Dyrulpho Cortscoef, Bg. (VERKEST). Voor BACH 11,291 is Schaub een mager mens.

 

FD

Schoof, van der

PlN Schoof, wellicht Schoofland: land waarop graanschoven staan. Schoef in Ronse (OV). 1783 Cornélius van der Schoof, Hoogstraten (AP).

 

FD

Schoofs

Schoefs, Schovaert (Dép. Nijlen). — 2. Profess. Schover, ,,Gerbier ». Scho(o)v-, Schoev-ers, -aer(d)ts.

 

EV

Schoofs

Scoofs. Surnom: néerl. schoof ‘gerbe’; ou bien nom d’origine, cf. 1571 «Guillaume de Schooffz (orig. de Malines)» BourgLiège.

 

JG

Schooians

-jans, zie Schoonjans.

 

FD

school

,,Ecole ». 1. Profess. ,,Le maître d’école ».

 

EV

Schoolaert

zie Scholart.

 

FD

Schooland, van

van Schoeland(t), -lant, van Schoonlandt, van Schoenland, -lan(d)t: PlN,b.v. Schoelant in Th. (DF XIV). 1374 Jacobs wedewe in Scellant; 1377 Peters huys van Scoelant, Aw. (VLOEB.); 1348 Peter Scellant, A’dam (OA 87); 1509 Machiel Schoelants, Diest (HB 359); 1538 Jan Schoonlants, Kontich (SELS).

 

FD

Schooliers

zie Scholier(s).

 

FD

Schoolmeester, de

Schoolmeester(s), Schûlmeesters: BerN van de Schoolmeester, onderwijzer. 1284 Woutere den Scolmester, Dordrecht (CG); 1382 Jan de Scolemeestre, Olsene (DEBR. 1970); 1440 Willem de Scolemeester, Ktr. (BAELDE).

 

FD

Schoolmeesters

De Schoolmeester, Scholla(e)rt, Sc(h)olas(se). ,,Ecolâtre » (Ane. fonction).

 

EV

Schoolmeesters

Nom de profession: néerl. schoolmeester ‘maître d’école’.

 

JG

Schools

zie Schol.

 

FD

Schooman(s)

zie Schoonemans.

 

FD

Schoon

(de) Schoonen, Schoone(ns), Schoen(en), Schon(ne), Scho(o)nn, Schons: ï. BN naar de fysieke schoonheid en aantrekkelijkheid: mooi. 1280 Bedda Scone, Ip. (BEELE); 1398 Marie Scoons, Heule (DEBR. 1970); 1463 Jan Schonen, Genk (VDZ). Zie Scho’n. – ï. Metr. Meisjesnaam, b.v. in Bg., Oud. (V.GEERTSOM 1954) en Ip.: 1308 dame Scone li Maeghe (BEELE).

 

FD

schoon

,,Beau ». 1. Car. phys. (De) Schoone ,Schoon(e)- -jans, (N° 280), -man, ,,Le Beau, Beau Jean, Bel homme ». Schoonheere, ,,Beau seigneur ». Schoonaert, ,,Bellâtre ». N° 252. — 2. Proven. Schoon-, Schoen- -beeck (N° 230), -heyd(t) ou heyt, -vliet, ,,Belle rivière, Belle bruyère, Beau ruisseau » (Schoon-beek, Dép. Bilzen et Rummen).

 

 

EV

Schoonacker, (van)

Schoonackers, Schoonakker, Schoenacker: PlN Schoonakker in Krombeke en ±Sijsele. 1384 Jan Scoonackere = 1397 Jan Sconacker, Sijsele; 1479 Jan f. Pieters Scoonackers; 1550 Jan van Schoonackere, Middelburg (DF XIV); 1484 Cornelis van Scoonackere, Adegem-Bg. (PARM.).

 

FD

Schoonaert(s)

-aard, Schonaerts, Schoenaert, -aer(t)s, Schonnartz: Afl. van schoon: mooi. BN. Vgl. Schoonemans. 1300 Joh. Schoenarts = 1375 Jo Sconaert, Tv. (BERDEN); 1340 Willelmi dicti Scoenart, Waanrode (C.BAERT); 1350 Joh. Sconard.WV(DFXIV).

 

FD

Schoonbaert

BN: mooie baard. 1303 van Sconebarde, Dudzele (VERKEST).

 

FD

Schoonbeek, (van)

van Schoenbeek, Schonebeck, Schoenbeck: PlN Schoenbeek in Beverst en Bilzen (L). 1429 Willem van Schoenbeke, Ht. (A.GHIJSEN); 1450 Gherit van Schoenbeeck, Hoeselt (IOT); 1546 Gilbert van Schoonbeke, Luik-Aw. (AP).

 

FD

Schoonbrodt

Schoonbrood, -oodt, Schon-brodt, -oodt, Schombrodt, etc. Surnom de boulanger: néerl. schoon brood, ail. schôn Brot ‘beau pain’.

 

JG

Schoonbrood

-broo(d)t, -broed(t), -brodt, Schoenbrodft), Schombro(o)dt, -blood, -blond, Schônbrod, Schonbro(o)dt, -broedt: BerBN van de bakker van schoonbrood: fijn wittebrood. Ook D. Schônbro(d)t. 1387 Maes Sconebrot, WV (DF XIV); 1457 Wilhem Schoenbroet, Mtr. (SKM).

 

FD

Schoonderwoerd

-woert: PlN Schoonrewoerd in Leerdam (ZH). 1166 Rodulfo…de Scoenrewrth, U (LNT).

 

FD

Schoondijke, van

PlN (Z). 1270 Henrici de Sconendike, Ktr. (DEBR. 1980); 1396 Hannin de Scoendique, Ip. (BEELE).

 

FD

Schoone(n)

zie Schoon.

 

FD

Schooneknaep(e)

BN Mooie knaap; zie Knapen. 1425 Zoete Scoonecnape, Mech. (PARM.).

 

FD

Schooneman(s)

Schoonmann, Schônemann, Schoe(n)mans, Schooman(s), Scoman: ï. BN naar de fysieke schoonheid en aantrekkelijkheid. 1170-90 Godefridus Sconeman, Keulen (HAGSTR. 1949); 1398 Jan Steembaert (lees: Scoembaert?) dit Scoenman, Oostrozebeke (DEBR. 1970); 1422 Inghele Schoenman, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Patr. Afl. van Germ. skôn-naam. Vgl. Schoon 2.1304 Sconeman le Pud; 1280 Griela Sconeman, Ip. (BEELE).

 

FD

Schoonenberg

-bergh, -burg, van Schoonenberg(h)e, Scho(e)nenberg, Schônenberg, Schonberg, Schônberg(er), Sheinberg: PlN Schoonbergin Aalter (OV), Schoonbergen in Lubbeek (VB). Verspreide D. PlN Schôn(e)(n)berg. 1289 Eustachius de Schonenberghe, Aalter (MT II,i); 1368 Zegher van Sconeberch, Aalter (JAM.); 1420 Lauwers van Scooneberch, Oedelem (PARM.).

 

FD

Schoonens

zie Schoon.

 

FD

Schoones

zie (van) Schoonis.

 

FD

Schooneveld, (van)

zie van Schoonvelde.

 

FD

Schooneyt

Schoonheyt, etc. Surnom abstrait: néerl. schoonheid ‘beauté’.

 

JG

Schoonhen

Schoonheim: BN en Patr. Schone, mooie Hein. 1381 Jan Scoenheine, Hontenisse (DEBR.

1999)-

 

FD

Schoonheyd

-heijt, -hey(d)t, -eyt, -ydt, -huydt, Schoenheijd, Schoouhnydt: Een BN met bet. schoonheid, aantrekkelijkheid lijkt me niet wsch., al pleit daarvoor: 1321 Jehan Biauté, Rijsel (SPL). BRECH. verklaart Schônheit, -heide(r) < PlN Schônheide. M.i. is Schoonheyd een reïnterpretatie van een PlN Schoonhout, mede door fonetische ontwikkeling (-oit > -oit > -uit > -eit, vgl. Boudens, Boydens, Buydens, Beyens). 1283 Petrus dictus de Scoenhout, Bergen-op-Zoom (SEA); 1392 Andries Schoonhout, Aw. (ANP); 1710 Jos. Schoonheydt, Edingen (CALUWAERTS).

 

FD

Schoonhoed

BN: mooie hoed. Vgl. D. Schonhut. -2. BN Schoonhoofd, blijkens Mnl. hovet > hoot.

1395 Brixis Sconehoofd, Ip. (PSM).

 

FD

Schoonhoven, (van)

PlN Schoonhoven (ZH), of o.m. in Kampenhout (VB). 1297 Mouriis van Scoenhove, Schoonhoven (CG); 1340 Joh. de Scoenhoven, Mollem (PEENE1949); 1397 Wouter van Scoenhoven, Aw. (ANP).

 

FD

Schoonis, (van)

Schoones, Scheunis: Lokale uitspr. van PlN Schoonhees in Tessenderlo (L). 1442 Jan van Scoenhese = Jan Sconys, Vorst A (HERMANS).

 

FD

Schoonjans

Schoon Jans, Schoonejans, Schoonyans, Schonians, Schooians, Schoojans, Schooyans, Schonijahn: BN + Patr. VN Jan met het epitheton schoon: mooi. Vgl. Schônhans, Beaujean. 1297 domum Scone Jhans, Ktr. (DEBR. 1980); 1302 Joh. dictus Scone Jan, Mech. (OATII); 1364 Clais Scone Jan,Ip.(BEELE).

 

FD

Schoonjans

Schoonyans, Schonians, Schoo-yans. 1297 «super domum Scone Jhans» Courtrai, 1364 «Clais Scone Jan» Ypres; schoon Jans, équivalent néerl. de fr. Beaujean.

 

JG

Schoonjans dit de Coudenberg

NF de la noblesse belge.

 

JG

Schoonlandt, van

zie van Schooland.

 

FD

Schoonlau

zie Schônlau.

 

FD

Schoonmaekers

zie Schoenmakers.

 

FD

Schoonooghe

Schonooghe: BN voor iemand met mooie ogen. 1351 Willem Scoonoghe, Bg. (JAM.); 1396 Bette Scoenhoeghe, Idegem (DE B.).

 

FD

Schoonvaere

BN. Schoonvader. 1779 P. J. Schoonvaere, Ardooie (DEWULF 1977).

 

FD

Schoonvelde, van

Scho(o)neveld, van Schooneveld: Verspreide PlN Schoonveld(e), Schoneveld. Vgl. Schonfeld. 1262 Willelmus de Sconevelde; 1380 Lamsen van Sconevelde, Komen; 1392 Thomas van Schoonevelde, Sluis (DF XIV); 1378 Lambert de Sconevelde, Ip. (PSM); 1398 Gillis van Scoonvelde, Menen (DEBR. 1970). Een adaptatie van Schonfeld is: 1617 D. Schoonvelts, GH-Aw. (AP).

 

FD

Schoonvliet

PlN: mooie vliet. i8e e. Marie Schoonvliet, Waas (VAN G.).

 

FD

Schoonvrient

Mnl. schoon: aangetrouwd, aanverwant; vriend: familielid. Dus: aangetrouwd familielid (vgl. schoonzuster). ±1240 Walter Sconvrint, Zwijnaarde (SCHMID).

Schoonwater: PlN in Gullegem (WV): schoon, helder water.

 

FD

Schoonwinkel, van

van Schoenwinkel: PlN in Wintershoven, Kortessem, St.-Lambrechts-Herk en Riemst (L). 1280 Grite van Scoenwinkele, Riemst (OGO); 1310 Renerus de Schonewincle, Mtr.(CVD).

 

FD

Schoonyans

zie Schoonjans.

 

FD

Schoonydt

zie Schoonheyd.

 

FD

Schoop

zie Schoppen.

 

FD

schoor

scheur. ,,Terrain alluvion­naire ». N. confondu souvent avec Schuur, Grange ». Schore (Loc.). Schoor (L.D.). VAN Schoor, Schoorman, Schoeren, Schor. VAN der Schuere(n),

 

EV

Schoor, van

van Schoore(n), van Schoren, Wansc(h)oor: PlN Schoor (NL), in Hoegaarden (VB) of Broechem (A); Schore (WV, Z). Zie ook Verschoor(e). 1218 Johanne de Score; 1220 Erlebaldus miles de Scora; 1261 Thirinus de Scora = 1263 Tierin van Score, WV (DF XIV); 1326 Gillis van Scoren, Ip. (BEELE); 1433 Heinric van Score, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Schoor, van de(n)

zie Verschoor(e).

 

FD

Schoore

Schoors. Nom d’origine: Schoore (FlOcc), et Schoor, nom de plusieurs dépend. (Baelen, Hougaerde, Velm, etc.); ou bien néerl. schoor ‘étai, soutien’ [FD].

 

JG

Schoore(e)l

zie Schoreels.

 

FD

Schoore(ns)

Schoors, Schoren: Mnl. schore: schoor, stut, schraag. BN. 1281 Symon Scorre, Z (HAES.); 1728 Carel Schoore, Heule (COUSS.).

 

FD

Schooren, van

zie van Schoor, Verschoor(e).

 

FD

Schoorisse, van

zie van Schorisse.

 

FD

Schoorman(s)

Schoermans, Schor(re)mans, Schorrmann: Afl. van Van (den) Schoor. 1313 Jehan Scoreman, Nieuwpoort (DF XIV); 1414 Heinric Scoermans van Ghierle, Aw. (ANP); 1530 Lijn Schoermans, Zolder (VANB.).

 

FD

Schoors

zie Schoorens.

 

FD

Schoors, van

zie van Schorisse.

 

FD

Schoot, van (de)

(van der) Schoot, Schoote(n), van der Schot, van de(r) Scotte, Wa(r)scotte, Verschoot(e(n)), Verschote, van Schoten, van Schoote(n): i. PlN Schot: afgeperkte ruimte, plaats waar vee opgesloten wordt (MOERMAN, MANSION). 1352 Olivier van der Scotte = 1356 Oliveri de Scotten, Ktr.; 1382 Wouters erve van den Scoote, Aarsele; 1382 Pieter van der Scotte = 1398 van den Scotte, Menen (DEBR. 1970). –2. PlN Schoot: beboste hoek zandgrond uitspringend in moerassig terrein (TW), hoek van de hei (MOERMAN). Schoot (NB), in Noordwijk (ZH) en verspreid in de Kempen. Jan van den Scoete opten Scoet, Lillo (TROCH); 1340 Godefridus de Scoete; Henricus de Scote, Tnh. (VERB.). – 3. Zie ook Van Schoten.

 

FD

Schoote

Nom d’origine: Schoot, nom de plu­sieurs dépend. (Beeck, Heusden, Tcssender-loo, etc.).

 

JG

Schoote(n), van

zie van Schoten, van (de) Schoot.

 

FD

Schootmans

Schotmans: Afl. van Van Schoten of Van (de) Schoot.

 

FD

Schoouhnydt

zie Schoonheyd.

 

FD

Schoovaert(s)

zie Schovaerts.

 

FD

Schoovaerts

V. Schoof.

 

EV

Schooyans

cf. Schoonjans.

 

JG

Schooyans

zie Schoonjans.

 

FD

Schop(p)en

Sc(h)ops, Schoppé, Schôpe, Schop(p), Schupp(en), Schoop, Schoepen(s), Schoeps, Schoep(p), Schoub(s), Schoup(pe), Scho(u)ppé, Schoups, Scoup(p)e: Mnl. schoepe, schope: schop, schep, wan. BerBN. 1151 Lambertus Scupe, Aalst (CVT); 1269 Reimbern Scope, Hb. (BRECH.); 1369 Walteri Scoepen, St.-Tr. (GHYSEN); 1384 Walterus dictus Schoepe, Stevoort (GRAUWELS); 1401 Liebrecht Scoups, Tg. (IOT).

 

FD

Schopen

Schopp(en). 1. V. Schoep. — 2. V. HAD (Ha).

 

EV

Schöpges

Schopges, zie Schaepkens.

 

FD

Schoppach

-ack: PlN Schoppach in Aarlen en Heinsch(LX).

 

FD

Schoppach

Schoppack. Nom d’origine : Schop-pach, dépend. d’Arlon et Heinsch (Lx).

 

JG

Schoppé

-et, Schouppé: Fr. Chopet. Zie Chopplet. Of gewoon verfranste spelling van Schoppe/Schouppe.

 

FD

Schopper, de

zie de Schepper(e).

 

FD

Schor

Schor- -iels, -ine. 1. V. Schoor. — 2. V. Scorie. Schorpion. N. de circonst. N. adopté par une personne née sous le signe

du Scorpion (Zodiaque). N° 302.

 

EV

Schor

zie Schoer.

 

FD

Schoreel(s)

Schoore(e)l, Schorreel(s), Scoriels, -iel(le), Schorielle, -i(e)ls, Schreel: Ofr. escorieul, escuriau: eekhoorn (DAUZAT1938). Mnl. scu(e)reel. FN Ecureuil, Lescurieux, Eichhorn. 1356 Romboude Scureele, Gent(GSB); 1382 Jan Scareel, Izg.; 1377 Jhan Scoreels cateile = 1378 Jhan Scareel, Ktr. (DEBR. 1970); 1417 Jan Scuereel, Gb. (SCHR.). Zie ook Scruel.

 

FD

Schoren

zie Schoore(ns).

 

FD

Schoren, van

zie van Schoor, Verschoore.

 

FD

Schoriel

-iels, cf. Scoriels.

 

JG

Schorielle

-i(e)ls, zie Schoreels.

 

FD

Schorisse, van

van Schoorisse, van Schoors, Verschooris: PlN Schorisse (OV). 1362 Andries van Scoerresse/Scoresse, Ronse (DECONINCK).

 

FD

Schorkops

Ndd. BN: geschoren kop, gladgeschoren hoofd. Vgl. Wvl. scharrekop. 1383 Joh. Schorekop, Hannover; 1650 Herman Scharkopf, Braunschweig (NN).

 

FD

Schormans

zie Schoorman(s).

 

FD

Schorn

Zoals Schorner: werker met de schop. 1243 Ruod. dictus Schorne, Winterthur (BRECH.). Of PlN (BEI) (DN).

 

FD

Schornak

-ick: O.-D.-Slav. BN: zwartharig (DN).

 

FD

Schornstein

BN voor de bewoner van een huis met gemetselde schoorsteen (BRECH.).

 

FD

Schorpion

Mnl. schorpioen. BN.

 

FD

Schorreel(s)

zie Schoreel(s).

 

FD

Schorremans

zie Schoorman.

 

FD

Schorrewegen

zie Scheurweg(en).

 

FD

Schortgen

Hypocor. lux. signifiant ‘petit Geor­ges’ (EW).

 

JG

Schortgen

Patr. Dim. van Schors < Georges?

 

FD

Schortz

Avec le -z du Hausname, ‘chez Georges’?

 

JG

Schortz:

Wellicht Rijnlands Schors(ch) < Georges.

 

FD

Schöss(e)ler

zie Schüssler.

 

FD

Schösse(r)

Schöser: Mhd. Schotëfier: belastinginner (BRECH.).

 

FD

schot

Proven.  1. Schot, «Ecossais ». Schots, Schotte,  Schoot-,  Schoet- -en. (Schoten, Loc.). N° 245. Schots, Scotsman, Schott- -e(y), Scot(t)- -et, -i. Lescot, Deschodt.   —   2.   Schot,    ,,Enclos ».

 

EV

Schot

Schots, zie Schotte(n).

 

FD

Schot

Schotte. 1284 «Jakemon den Scot» Dettes-Ypres, 1573 «Conrard Schot» (né à Bruxelles) BourgLiège; ethnique: néerl. schot ‘écossais’, cf. Deschodt, -ot et Scot.

 

JG

Schot, van der

zie van (de) Schoot.

 

FD

Schotanus

Humanistennaam van Hendrik Berends (« 1548) uit Oudeschoot (Heerenveen, FL) (PDB).

 

FD

Schotelaer, (de)

BerN van de schotelmaker of schotelverkoper. 1291 Diederic de Scotelere, Cent (CG); 1309 Johannis Scotelars; 1338 up Jacob den Scotelere, Ktr. (DEBR. 1971); 1372 Sapoela die de scotelen vercoept = 1379 van Sapoelen de Scotelersen, Tn. (ROEL. 1951).

 

FD

Schotelmans

BerN: schotelmaker. 1300 Danielis Scotelmakers = Danielis Scotelmans, Tv. (BERDEN); 1379 Lijsbeth Scotelmans, Diest(HB 370).

 

FD

Schoten, van

van Schoote(n): i. PlN Schoten (A, NH). 1340 Nicholaus de Scoeten, Tnh. (VERB.); 1405 Symon van Scoeten, Aw. (ANP). – 2. Schoten was ook de naam van Noord- en Zuidschote (WV). 1309 Jehan de Scotes de Nortscotes; 1326 Jacob van Scoten, Ip. (BEELE). – 3. Zie ook Van (de) Schoot.

 

FD

Schotman(s)

Schotsman(s): i. Volksnaam van de Schot. Vgl. Engelsman, E. Scotchman. 1640 Peter Schotsmans, Roermond; 1739 Peter Schotmans, Lv.-Aw. (AP). – 2. Zie ook Schootmans.

 

FD

Schotsaert

zie Schaetsaert.

 

FD

Schotte(n)

Scott(e), Schot(s), Schut(te), Schutt(en), Schuth, Schuts: i. BerN van de schot(t)er of schutter, de beambte die loslopend vee in een kooi schut. 136 e. Gilis Scote, Cent (GN); 1423 Wouter Schotte, Ktr. (DEBR. 1958); 1434 Pieter Scutte, Sluis (PARM.). – 2. Zie De Schodt.

 

FD

Schottey

Wellicht < Fr. Chottet, dim. van Michot, dim. van VN Michel. 1607 Jaecques Schottey, Tournehem-St.-Win. (VERGR. 1968); 1653 Georges Schottey, St.-Win. (ISB).

 

FD

Schou

Zie Schouw. Of grafie voor Schuh?

 

FD

Schou-  

bben,   -berechts.   V.   HAD

(Ha).

 

EV

Schou(c)kens

1. V. Schouw. — 2. V. HAD (Ha),

 

EV

Schou(c)kens

zie Schaeken(s).

 

FD

Schou(w)

Schauw: BerN van de schouwer, inspecteur. Vgl. Schouwaerts, De Schouwer.

 

FD

Schoub(b)en

zie Schobbe.

 

FD

Schoub(e)rechts

zie Schoebrechts.

 

FD

Schoub(s)

zie Schoppen.

 

FD

Schoubben

Schouben, cf. Schobben.

 

JG

Schoubroe(c)k, van

van Schoubrouck, Schouwbroeck, (van) Schaubroe(c)k, Schaubrouck, (van) Schauwbroe(c)k: PlN Schou(de)broek: moerasmet lis > Schouwbroek, Schoebroek (DEBR. 1984). 1287 Goisin van Scoubroec, Aalst (CG); 1303 Cornile van Scoudebrouc, Bg. (DF); 1311 Lodewijc van Scoutbroec, Geel (OATII); 1345 zuster Kateline van Scoubrouc, nonne in Zuiveke bi Denremonde… op ‘t goed van Scoubroec (AZT); 1375 Gillis van Scoudebrouc, Bg. (JAM.); 1398 Jan van Scoudebrouc, Tielt (DEBR. 1970); 1550 Adriaen Scoebrouck, Lapscheure (DF).

 

FD

Schoué

Fr. FN Chouet. Ofr. choete, Fr. chouette: uil? Of PlN Schoudee? 1362 van Philipse van Scodee,Gent(GSB).

 

FD

Schouffler

zie Scheffler.

 

FD

Schoufs

zie Schoof.

 

FD

Schouhamer

Blijkens de vorm uit 1648 wellicht uit Schönauer, afl. van de verspreide PlN Schônau. 1626 Scouhamer, 1648 Schouwenhauwer, 176 e. Schouhamer, Dinteloord (PDB).

Schouller, Schouleur: Verfransing van D. Schûler, aïs Schuler gelezen. Ook Chouleur (DNF).

 

FD

Schoukens

Schouckens. Pour Debrab. 1242, var. de Schaeken(s), du moy. néerl. scadekin, dimin. de sc(h)ade ‘dommage, préjudice’?

 

JG

Schouler

Altération     de    Schüer (Allem.).   Synom. :   De   Scholier

(V. Schollier).

 

EV

Schouleur

Francisation du NF Schuler.

 

JG

Schouls

V. Schoels.

 

EV

Schouls

zie Schol.

 

FD

Schouma(c)ker(s)

-macher(s), zie Schoenmakers.

 

FD

Schouma(e)ker

V. Schouw. Schoup- pe, -s. 1. V. Schoep. — 2. V. HAD  (Ha).

 

EV

Schoumacher

Schoumaker.w. (Bastogne) Chou-mâkèr, Schoumackers, etc., cf. Schumacher.

 

JG

Schoumans

zie Schoeman(s).

 

FD

Schoumer

zie de Schuymer(e).

 

FD

Schoun(e)

zie Schön.

 

FD

Schoune

Adaptation graph. du néerl. Schoen?

 

JG

Schoup(pe)

Schoups, zie Schoppen.

 

FD

Schouppe

Scoupe, Scouppe. 1754 «Simon Scouppe, manouvrier» Archennes; surnom: néerl. schoppe(n) ‘pelle’ [FD] ou var. de Schoep(s) = néerl. schaap ‘mouton’ ?

 

JG

Schouppé

zie Schoppé.

 

FD

Schouren

zie Schuur.

 

FD

SCHOUT  

,,Bailli »,  SCHOUTHETEN, ,,Ecoutête ». Anciennes fonctions adminis. et judic.

 

EV

Schout-

Schaut–en(s) (Confusion avec Schoten, Loc. N. de proven.).

 

EV

Schout, (de)

Schouten(s), (de) Schaut, Schautens, Schoetens, Scholte, -en(s), Schoult, Schult(e), -en, Schûlte, Schuld(t), Schol(t)s, -(t)z, -cz, -ze(n), Schulz(e), -zen, -tz(e), -sse, Schulze, Szulc, Szulz, Schultin(g), -ink, de Schoutheete, Schout(t)eet(en(s), Schout(t)eten(s), Schoutet, Schoutede(n), Schoutende, Shoutteten, Scholteden, Schouterden, -dem, Schouteere, -eren(s), Schoutissen, Schaut(t)eet, Schauterden, Schult(h)eis, Schultes(s), Scholtes, -es, -es, -is(sen), -us, -haus, Scholdis, Scoltus: Mnl. schoutet(e), Schout(h)eit, schoute, scholte, schulte; Mnd. Schûlte, schulthete, D. Schultheiss: schout, gerechtelijk ambtenaar, voorzitter van een schepenbank. 1144 Eggebertus Scoltetus, Cent (GN); 1245 Willelmo Scoute, Har. (DEBR. 1980); 1251 Henricus Scultetus de Elethe = Henric Scultinc (NAARDING); 1278 Godefridus dictus Scoltere, Heisterbach (CVD); 1281 Lambertus Scoutete, Ip. (BEELE); 1398 Rasse Scoute, Kanegem; 1398 Jan de Scoutete dit Blase, Wev. (DEBR. 1970); 1424 Claeis Blaze dit Schoutetene, Ktr. (DEBR. 1958); 1539 Herman Scholten, Rees-Aw.; 1564 Fred. Scholtes, Worms-Aw. (AP).

 

FD

Schoute, van:

Wsch. var. van Van Schoote.

 

FD

Schoutede

Schouteden, etc. 1272 «Mathias scultetus» PolyptVillers, 1280 «Bauduin le Scoutete», 1289 «Franchois le Scotiete» Det­tes Ypres; nom de dignité: moy. néerl. schote-t(e), schout(h)eit, schoute ‘bailli, échevin, écoutête’, cf. 1281 «Jeh. Lauwart ki fu escou-tete» DettesYpres.

 

JG

Schouteere

Schouteren(s). Mnl. schoutheere: schuldeiser. – 2. Zie Schout.

 

FD

Schouters

zie Schoesetters.

 

FD

Schoutheete, de

zie (de) Schout.

 

FD

Schoutrop

PlN Scholderup in Taarstedt (SH).

 

FD

Schouveller

Schouweiler. Nom d’origine: Schuweiler (G.-D. Lux.).

 

JG

Schouveller

zie Schouweiller.

 

FD

Schouvliege(r)

zie Schau(w)vlieg(h)e.

 

FD

Schouvorst

Soudeworst, Schouwvors: die de kikvorsen, kikkers verschuwt, wegjaagt, schuwt. 1362 Joh. Scoudevorsch, Lv. (DE MAN 1981); 1606 weduwe Schouworst, Boechout (SELS); 1711 Jan Schauvorst, Boechout-Aw. (AP). Misschien hypercorrect voor Schou(de)vos: die vossen schuwt: 1310 Willem Scoudevoes, Aardenburg (HAES. 1954″). Vgl. Schau(w)vlieghe. 1299 Reynghers Scoudegoes, Aardenburg (DE XIV): die ganzen wegjaagt. 1406 Scouhase, Aw. (ANP).

 

FD

schouw I

,,Cheminée ». 1. Profess. Schouwman, „ Constructeur de che­minées ». Schau- -man, -en. — 2. Proven. Schauen, Schou(c)kens, ,,Cheminées, petites cheminées » (Caractérist. d’une habitation).

 

EV

schouw II

,,Inspection ». Profess. Schau- -man, -er, Schoumans, Schouwers, Schouwaerts, DE Schouwer.

 

EV

schouw III

 (En toponymie), .^En­droit) sauvage ». VAN Schou–berg, broeck, ,,De la colline-, Du marais- -sauvages » (Dép. Lub-beek, Dép. Zomergem).

 

EV

Schouw(en)burg, van

zie Schauenberg.

 

FD

Schouwaerts

Schauwaert, -aer(t)s, Schauvae(r)ts, Schavar: BerN van de schouwer; zie De Schouwer. 1356 Peter Scauwaert, Bs. (PEENE1949).

 

FD

Schouwbroeck

zie van Schoubroe(c)k.

 

FD

Schouweil(l)er

Schuweiler, Schouveller: PlN Schuweiler (GH).

 

FD

Schouwen, van

PlN (Z). 1415 Jan van Scouden, Bg. (SIOEN).

 

FD

Schouwenaar(s)

-aers: i. Afl. van Van Schouwen. –2. Mnl. schoudenaer: schuldenaar.

 

FD

Schouwer, de

de Schauwer(s), de Schawers, Schouwers, Sc(h)auwers, Descower: i. BerN van de schouwer, de beambte belast met het schouwen of inspecteren; b.v. straatschouwer, die wegen inspecteert. 1572 Gommarus Schouwers, Boechout (SELS). – 2. Mnl. Sc(h)ouder < ww. schouden: met kokend water wassen of begieten, geslachte dieren zengen, in kokend water schroeien. BerN. 1400 Pieters Scouders lande; 1401 Pieter Scoudre, Bg. (SIOEN).

 

FD

Schouwvlieger

zie Schau(w)vlieg(h)e.

 

FD

Schovaer(t)s

Schoovaert(s), Scoevaert(s), -vaers, -vaerdts, Schoeffaerts: Patr. Gen. van Govaert. z.d. Jacquemyne Schoevaerts dochter van Jan Godevaert, z.p. (TROCH); 1741J. M. Eschovarts, Bs.(MULVIII).

 

FD

Schoy

Schoij, Schuy: Van Mnl. schoeyen: schoeien, van schoenen voorzien. BerN van de schoenmaker? 1241 Hugo dictus Scoye, Cent (GN).

 

FD

Schoy

Schoyer. Variantes graphiques de Scohy, Scohier?

 

JG

Schoyer(er)

zie Schoiers.

 

FD

Schoysman(s)

zie Scheyman(s).

 

FD

Schprecher

zie Sprecher.

 

FD

Schr(e)yen

1. Proven, (Ter)schreien (Dép. Steenhuize). — 2. Car. mor. Schreier, ,,Pleureur ». — 3-Profess. Schrijn (Angl. Screen), ,,Ecrin ». N. de menuisier. N08 131.

 

EV

Schraal

1. Car. phys. ,,H. maigre ». — 2. Car. mor. Schraal(hans), ,,Ladre ». •— 3. Proven. ,,(Terrain) aride ». N° 237.

 

EV

Schraauwen

zie de Grauwe.

 

FD

Schrader

zie Schröder.

 

FD

Schraege, van der

Verschragen, Verschraeg(h)e(n), Verschraeven: PlN Schrage: droog, dor. In Eksaarde: 1571 int Scrage, de Scrage. 1349 Jan van der Scraghe, Eksaarde (GYSS. 1963′); 1485 (Willem) van der Schragen, Cent (IAYIV).

 

FD

Schraeger

zie Schrager.

 

FD

Schraelen, van der

Wellicht < van der Schaelen met ingevoegde r.

 

FD

Schraem

zie Schram.

 

FD

Schraen(en)

1. Zie (de) Crâne. – 2. Br. uitspr. van Schrynen.

 

FD

Schraenen

Proven. 1. ‘s Kranen–berg, -broek (L.D.). — 2. Sckraag ,,(Terre avare ». Synon. : Ver-schraegen. N° 237.

 

EV

Schraepen

BN voor een schraper, een schraperig mens. Vgl. Schreppers. 1434 Marie Scrapen, Zolder(VANB.).

 

FD

Schraepen

Surnom néerl. de grippe-sou, d’avare, néerl. schraper (au fig.) [FD].

 

JG

Schraets

zie Graat.

 

FD

Schraeyen

zie Schroons.

 

FD

Schrage(r)

Schraeger: Afl. van Mhd., Mnl. schrage: schraag, stut. M.i. BerN veeleer dan PlN Schragen (BRECH.). Schraeger kan oudere spelling zijn voor D. Schrager, maar ook spelling voor

Schreger. 1580 Rein. Sgrager, Altenrath NRW-Aw. (AP).

 

FD

Schram

Schramm(e), Schraem: Mnl. schramme: schram, wonde, snee. D. Schramm. BN naar een opvallend litteken. 1345 Lisbeth Scrammen, Bg. (JAM.); 1566 Jan Korstkens alias Scramme, Ht.

(GESSLER).

 

FD

Schram

Schramme. Autre surnom: moy. néerl. schramme ‘égratignure, éraflure’ [FD].

 

JG

Schrans

Schrant, zie Legrand.

 

FD

Schrantz

Spelling voor Schrants, Schrans; zie Legrand. – 2. D. FN Schran(t)z, Mhd. schranz: spleet, scheur, gat. PlN (BRECH.).

 

FD

Schrap(f)

D. FN Schrapp(e), Mhd. schrapfe, Mnd. schrape: roskam. BerBN.

 

FD

Schraub(en)

Schrouben, Schrub: Mhd. schrübe, D. Schraube: schroef. BerBN (BRECH.).

 

FD

Schrauben

Schrouben. Moy. haut-ail, schrübe ‘vis, cheville, etc.’, surnom de celui qui fabri­que ou vend des vis (Brech. II, 562).

 

JG

Schrauwen

Schreu(de)rs. V. HLOD (Hlo).

 

EV

Schrauwen

Surnom (au génitif): des grauwen ‘(fils du) gris (de cheveux)’.

 

JG

Schrauwen(s)

-ers, zie de Grauw(e).

 

FD

Schraven

zie (de) Graaf.

 

FD

Schrayen

Schroyen, Schroyens. Var. de Schroders, de même signification que Schreurs et Schroeder [FD].

 

JG

Schrayen

zie Schroons.

 

FD

Schre(e)fheere

Lees: Schreffeerre, dus schreffeerder. Afl. van Mnl. schrafferen: schrafferen, schaduwlijnen aanbrengen op een tekening, arceren. BerN. 1654 Jan de Schrefeere, Herzele FV

(VERGR. 1972).

 

FD

Schreck

Mhd. schrecke: springer. Vgl. Schrick(x).

 

FD

Schreck

Surnom: all. Schreck ‘(qui fait) peur’ ou ‘peureux’ (Brech. II, 562).

 

JG

Schreder

Schréder, cf. Schroeder.

 

JG

Schreder

zie Schröder.

 

FD

Schreel

zie Schoreels.

 

FD

Schreer(s)

zie Schröder.

 

FD

Schreiber

-ers, Szrajbe(r): D. BerN van degeheimschrijver, klerk. Vgl. De Schrijver.

 

FD

Schreiber

Nom de métier: all. Schreiber ‘écri­vain, clerc’.

 

JG

Schreiden

zie Schreye(n).

 

FD

Schreider, de

Schreier, zie de Schreyer.

 

FD

Schrein(n)er

Schreyners, Srajner: D. BerN Schreiner: meubelmaker, timmerman. Vgl. Schreinemacher(s).

 

FD

Schreine

zie Schrynen.

 

FD

Schreinemacher(s)

-makers: D. BerN van de schrijnwerker, meubelmaker. Vgl.

Schrynemaekers.

 

FD

Schreiner

Nom de métier: all. Schreiner ‘me­nuisier, ébéniste’.

 

JG

Schreppers

Afl. van Mnl. schreppen, schrappen: schrapen. BN: schraperig mens. 1449 Aerde den Scraper,Mb.(A.BAERT).

 

FD

Schretlen

Ontrond < D. Schrotle(in), dim. van Schrot. Zie Schrod(e) i.

 

FD

Schretter

zie Schröder.

 

FD

Schreuder(s)

Schreur(s), Schreus, zie Schrôder.

 

FD

Schreuer

1. Spelling voor Schreur; zie Schrôder. – 2. D. hypercorrecte var. van Schreier.

 

FD

Schreurs

NF de l’est de la Wallonie, équivalent de l’all. Schröder (Carnoy 204) et de Sartorius (= tailleur), cf. IdG 24, 1971, 110-114.

 

JG

Schreve

zie Scribe.

 

FD

Schrève

cf. Scref, Scrève.

 

JG

Schrevel

12e s. «terra Boidini Screvel», 1281 «Eustachius Screvel» Gand; surnom en rap­port avec le verbe schrevelen, var. de krevelen ‘gribouiller, chatouiller’ (cf. Gentse naam-kunde, 293).

 

JG

Schrevel, (de)

Descrevel, Descreven, de Schre(y)ver, Schrever(s), Schrevens, Schrévens, Screvens, Scriven(s): Van Wvl. ww. schrevelen: krevelen. BN voor een krevelaar: die traag loopt of werkt, treuzelaar. lie e. Boidini Screvel, Cent (GN); 1268 Elenam Screvel, Ip. (BEELE); 1281 Eustachius Screvel, Cent (HAES.); 1352 van Katelinen Screvers, Cent (GSB); 1378 Theodericus Cupere alias Screvel, Ktr. (DEBR. 1970); 1396 Gheraert de Screvel, Herdersem (DE B.); 1787 Adriaen Schreyvers = A. Schrevers, Overboelare (VS 1991,563)-

 

FD

Schrevens

1. Proven. Schreven, ,,Frontières ». ‘s Grevenbosch (Dép. Meerbeek). — 2. V. HRABAN. Synon. : Scrève.

 

EV

Schrevens

Schrévens. P.-ê. var. du précédent; ou bien à rapprocher de Sgreven, des Greven, fils du Grève/Grave ou comte (VISt 1994, 114) [FD].

 

JG

Schreye(n)

Schreij(en), Schrey, Schrije, Schrye, Schreiden: Nomen agentis bij Mnl. schriden: schrijden, stappen. 1269 Boidin Scride, Cent (CG); 1374 Matthias Screye, Bs. (BLO VI).

 

FD

Schreyer, de

de Screyer, de Schreye, de Schreider,de Schrijder, de Schry(d)er, Schreier, Schreyer(s), Schrier(s), Schrieder, Schryers, Schrijers: Afl. van Mnl. schreyen, (hypercorrect) schreiden: schreeuwen, roepen. BN voor een lawaaimaker of zoals D. Schreier: omroeper. ±1300 Reynken Screyer, Stevoort (GRAUWELS1978); 1391 Lamsin le Screyere, Ip. (BEELE).

 

FD

Schreyers

Schryers. Surnom: néerl. schreier ‘crieur, pleureur’.

 

JG

Schreyne

zie Schrynen.

 

FD

Schreyners

zie Schrein(n)er.

 

FD

Schreyver, de

zie (de) Screvel, de Schrijver(e).

 

FD

Schrick(x)

Schriks, Schricke, Schrikke, Schriek, Schrickel: i. Mnl. schricken: een grote stap nemen, grote schreden zetten, sprongen maken. 1302 de Schricker, Bg. (MW); 1326 Henric de Scric, Ip. (BEELE); 1391 Lauwers Scrijc, Ktr.; 1398 Katheline Scricx, Jacob Scric, Olsene (DEBR. 1970). – 2. Verkorting van Van Schrieck. i6e e. Lambert Schrick = van Schrick, Dalhem (Midd. 1965,281-9).

 

FD

Schrick, van (de(n/r))

zie van (den) Schrieck.

 

FD

Schrieck, van (den/r)

van (de(n/r)) Schrick, van den Scrik: PlN Schriek (A) en in Gendringen (G), Boom (A), Aarts. (A), Appels (OV): hoek, bocht. 1361 Heinriich van den Scrieke, Duffel (OARI); 1396 Heinric van den Scrijke, Gijzegem (DE B.); 1402 Henric vanden Scryeke, Aw. (ANP); 1444 Aernde vanden Scrieke, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Schrieder(s)

Schrier(s): Ontronde vorrn van Schreuder(s), Schreur(s) (BELEMANS 262). Zie Schrôder.

 

FD

Schriefers

zie de Schrijver(e).

 

FD

Schriek

zie Schrick(x).

 

FD

Schrier(s)

zie Schrieder(s).

 

FD

Schriever(s)

Schriewer, Schriemer, zie de Schrijver(e).

 

FD

Schrifve

zie Scribe.

 

FD

Schrijbers

zie de Schrijvere.

 

FD

Schrijder, de

Schryer(s), zie de Schreyer.

 

FD

Schrije

zie Schreye(n).

 

FD

Schrijver(e), de

de Schryver(e), de Scryver, de Schre(y)ver, Schrijver(s), Schryver(s), Schrijbers, Schriever(s), Schriefers, Schriewer, Schriemer: i. BerN van de (geheim)schrijver, griffier, klerk. Vgl. Scribe. 1280 Symon Scrivere; 1326 Loy de Scrivere, Ip. (BEELE); 1412 Gillis de Scrivere, Ktr. (DEBR. 1958); 1481 Jacoppe den Scrivere van scrifturen, Lv. (BO). – 2. Sommige vormen – m.n. De Schre(y)ver – gaan ongetwijfeld terug op (de) Schrevel.

 

FD

Schrijvers

Schryvers. Nom de métier: néerl. schrijver ‘écrivain, greffier’.

 

JG

Schrik, van den

zie van den Schrieck.

 

FD

Schrikke

Schriks, zie Schrick(x).

 

FD

Schrit, van der

Verhaspeling van Van der Schrick.

 

FD

Schrive

zie Scribe.

 

FD

Schrobiltgen

1656 «Schrobeiltgen» Monder-cange (Oster, 79); surnom lux. signifiant ‘petit grincheux’.

 

JG

Schrobiltgen

Luxemburgse BN: kleine knorrepot (J.G.). 1702 Schrobiltgen, Differt (PDB).

 

FD

Schrod(e)

D. FN. Mhd. schrôt(e): scheut, stukvan boomstam, blok. BN voor een geblokt man, met gedrongen gestalte. – 2. Mnl. scrode, nomen agentis van ww. scroden, syn. met Schroder. Zie Schroons.

 

FD

Schroder

de Schrooder(e), Schrooders, Schroeder(s), Schro(u)ders, Schroer(s), Schrôer, Schroeyers, Schroeijers, Schruyers, Schreu(d)er(s), Schreur(s), Schruers, Schrurs, Schrure, Screurs, Schreer(s), Schreus, Schrieder(s), Schrieder(s): BerN Mnl. schroder: schrooier. i. Snijder, kleermaker. 1569 Godefridus Sartoris = 1583 G. Schruirs = 1586 Schrors, Sevenum NL (Midd. 1971,110-4). ~ 2. Wijnschroder, sjouwer van wijnvaten, kraanmeester, die zware lasten, vaten oplaadt, vervoert. – 3. Muntschroder, muntschrooier, die munten slaat, maar ook die munten aan de rand afvijlt (om het goudvijlsel te gelde te maken). 1303 Boudsin den Schroedere, Oostkerke (VERKEST); 1433 Aert Scroeder = 1456 Arnt Schreur; 1456 Heynen Schroders, Ht. (A.GHIJSEN); 1576 Lenaart Schroyers, Aw. (AP).

 

FD

Schröder

Schroder, Schröer, Schroers, Schrö(d)ter, Schroduer, Schroed(t)er, Schroëter, Schretter, Schreder, Schréder, Schrader: D. BerN van de kleermaker. Vgl. Schroder 1.1135 Rud. Incisor = 1150 Rutholf Scrodir, Keulen (BRECH.); 1553 Joannes Schrader = 1548 Joannes Schraderus, Brunswijk; 1724 H. J. Schrooder, Recklinghausen (MULIV,VII).

 

FD

Schroe

Schroë, Schroé: Var. (met d-syncope) van Schrode 2.

 

FD

Schroeder

Schroeders, Schroder, Schreuder, Schreder, Schréder, etc. Nom de métier: moy. bas-ail. Schroder ‘tailleur’; comme NF lux., pourrait être à l’origine un Weinschrôter, un encaveur de vin (J. Hess).

 

JG

Schroeder(s)

zie Schroder, Schroder.

 

FD

Schroedter

zie Schroder.

 

FD

Schroef

Profess. ,,Vis ». N. de fabric. ou de marchand. Nos 131.

 

EV

Schroef

zie Schruf(f).

 

FD

Schroen

zie Schroons.

 

FD

Schroener

BerN. Volgens CROTT1995 var. van D. Schreiner. M.i. veeleer var. van Schroeder, Schrôer, Schrôdner.

 

FD

Schroer

Schroers. Var. de Schreurs ou forme réduite du précédent?

 

JG

Schroer(s)

zie Schroder, Schroder.

 

FD

Schroeten

zie Groot(en).

 

FD

Schroëter

zie Schroder.

 

FD

Schroeven(s)

zie de Grove.

 

FD

Schroey-

Schroot- -fin(s), Schroé, Schroers, Schrooy, Schruers. 1. Profess. Schroden, Schrooien, ,,Ha-cher de la paille ». N. d’ouvrier chargé de ce travail. — 2. V. HLOD (Hlo, Hlod).

 

EV

Schroeyen(s)

zie Schroons.

 

FD

Schroeyers,

zie Schroder.

 

FD

Schrom(me)

1. Car. phys., ,,Cica-trice ». — 2. V. HRABAN.

 

EV

Schrondweil(l)er

PlN Schrondweiler in Nommern (GH).

 

FD

Schrondweiler

Nom d’origine: Schrondweiler, village de la commune de Nommera (G.-D. Lux.).

 

JG

Schrooder(e), de

zie Schroder.

 

FD

Schrooner, de

Misschien < De Schrooder?

 

FD

Schroons

Schruns, Schroen, Schroos, Schrooyen, Schroeyen(s), Schroijen(s), Schroyen(s), Scro(e)yen, Sc{h)ra(e)yen: Schrode is een oud nomen agentis bij Mnl. ww. schroden / schraden met zelfde bet. aïs Mnl. sc(h)roder/schrader. Zie Schroder. 1174 Willelmus Scroda = Scrode, Cent (GN); 1356 Aert Scrode, St.-L.-Wol. (PEENE1949). De bovenstaande vormen zijn ontstaan uit de gen. Schroden(s), met d-syncope. 1481 Lambertus Scroyen, Leod. (MULII); 1561 Guilliam Scroyen, Zoutleeuw-Aw. (AP).

 

FD

Schrooten

zie Groot(en).

 

FD

Schroots

Gen. van De Groot of Schrod(e)? 1637 Henricus Schroots = 1638 Schrotes, Eersel (PDB)

 

FD

Schrooyen

zie Schroons.

 

FD

Schröter

zie Schroder.

 

FD

Schrouben

cf. Schrauben.

 

JG

Schrouben

zie Schraub(en).

 

FD

Schrouders

zie Schroder.

 

FD

Schrouff

zie Schruf(f).

 

FD

Schroven(s)

zie de Grove.

 

FD

Schroyen

Schroyens, cf. Schrayen.

 

JG

Schroyen(s)

zie Schroons.

 

FD

Schrub

zie Schraub(en).

 

FD

Schruf(f)

Schrouff, Schroef: D. FN Schroff: onvriendelijk, bars. BN.

 

FD

Schruns

zie Schroons.

 

FD

Schrure

Var. de Schreur(s), comme le suivant, plutôt que de Schroder [FD].

 

JG

Schrurs

Schrure, Schruyers, zie Schroder.

 

FD

Schruse

NF de la région de Visé, attesté à Mor­tier depuis 1831 (GeneaNet), p.-ê. adaptation d’un NF limb. comme Schr(e)urs.

 

JG

Schruyers

Var. de Schreurs.

 

JG

Schryers

cf. Schreyers.

 

JG

Schrymecker

Schrynemakers, Schrynemackers, Schrijnemakers. Nom de métier: moy. néerl. schrinemaker ‘menuisier, ébéniste’.

 

JG

Schryn(e)ma(e)kers, (de)

-mekers, Schrynemackers, (de) Schrijn(e)ma(e)kers, Schrijnemackers, -meeckers, de Scrijnmakers, de Scrynmakers, Schrymecker: BerN van de schrijnwerker, meubelmaker. 1294 Arnout de Scrinmakre, Oud. (CG); 1395 Francen de Scrinemakere van eenre nieuwer scepenen cofre te makene, Ktr. (DEBR. 1970); 1588 Hans Schrijnmaecker, Valkenburg-Lv. (DE MAN 1959).

 

FD

Schrynemakers

Profess. Schrijn–maker, -werker, ,,Menuisier ». Sy­non. : DE Schrynmakers.

 

EV

Schrynen

Schrijnen, Schreine, Schreynen: BerBN van de schrijnwerker, meubelmaker. 1477 van Janne Scrijne, Kh. (DEKEYSER); 1483 Joh. Scrinemakere dictus Scrijne, Lv. (DE MAN).

 

FD

Schrynen

Surnom de menuisier: néerl. schrij-nen ‘écrins’ [FD].

 

JG

Schryve

zie Scribe.

 

FD

Schryvers

cf. Schrijvers.

 

JG

Schryvers

Profess. Schrijver, ,,Secré-taire, écrivain ». Synon. : DE Schryver.

 

EV

Schtickzell

Schtic(k)zelle: W. verhaspeling van D. Stitzel? Ontrond < Stùtzel, dim. van Stutz: stoot.

 

FD

Schtickzell

Schtickzelle. NF all. obscur.

 

JG

Schtickzelle

1. Proven. Stuhelzele, ,,Propriété des chardons ». — 2. Profess. Sliksel, ,,Broderie ». N. de brodeur.

 

EV

Schu

Surnom: all. Schuh ‘soulier’.

 

JG

Schu

zie Schuh.

 

FD

Schu(e)rmans

1. V. Schuur. — 2. V. Schoor.

 

EV

Schubach

Zoals Schuback, afl. van Wendisch suba: pels (GOTTSCHALD).

 

FD

Schubert

‘s Hubert. V. HAD (Ha).

 

EV

Schubert(h)

Schubert(h), Schuba(r)th, Schober(t), Szubert: BerN Mhd. schuoch-wurhte > Schuowirt, Schubert: schoenwerker, schoen-maker. 1404 Asman Schuworcht = A. Schuwart = A. Schubert, Freiberg (BRECH.).

 

FD

Schuch,

Schucht, Schuck, zie Schuh.

 

FD

Schuchard(t),

Schuckard, Suchard: D. BerN van de schoenmaker < Mhd. schuochwùrchte: schoenwerker. Vgl. Schubert. 1409 Conr. Schuochart, MeiÊen (BRECH.).

 

FD

Schuddinck,

-ings: Afl. van Mnl. schudde: galgenaas, schelm, leegloper.

 

FD

Schuer

zie Schuur.

 

FD

Schuer(e)mans

zie Schuurman(s).

 

FD

Schuer(e)wegen

Schuerwegh(e(s)), zie Scheurweg(en).

 

FD

Schuer, van de(r)

zie van der Schure(n).

 

FD

Schuerbee(c)k, van

van Schuerbecq, Schuerbeke, van Schuerebeek, van Scheurbeek, Schuurbeque, Scurbecq, Scurberg: PlN. Waternaam Schorbeke in Aalbeke (DF XIV)? 1657 Guislain van Schuurbeke = van Scuerbeke, Ronse (Midd. 1964,279).

 

FD

Schuerbier(s)

zie Zuurbier.

 

FD

Schuerch

zie Schürgers.

 

FD

Schuere(n), van der

zie van der Schure(n).

 

FD

Schueren(s)

zie Schuur.

 

FD

Schuergers

zie Schiirgers.

 

FD

Schuermans

Schurmans. 1766 «Pierre Schurmans (orig. de Hollande)» BourgLiège; sur­nom formé sur le néerl. schuur ‘grange’ ; aussi dérivé en -man de Van der Schueren?

 

JG

Schuer-mans

Schorine, Schoring, VAN Schuerbeek, ,,Du ruisseau de l’alluvion ». Verschooris. ,,Ouvrage étançonne ».

 

EV

Schuffele(e)rs

zie de Schuyffeleer.

 

FD

Schuh

Schu, Schuch(t), Schugt, Schuck: D. Schuh: schoen. BN naar het uithangbord. BerBN voor een schoenmaker.

 

FD

Schuhler

zie Schiller.

 

FD

Schuhmacher

zie Schoenmakers.

 

FD

Schuhmann

Schuman(n), von Schumann, Schumann, Schomann, Schöômann: i. D. BerN van de schoenmaker. 1453 Hans Schuchman, Mainz (BRECH.). – 2. Sommige vormen, vooral Schömann, kunnen var. zijn van Schön(e)mann. Vgl. Schoenman(s).

 

FD

Schuhmeier

Meier op een goed waarop een cijns rust in de vorm van schoenen (BRECH.). M.i. reïnterpretatie van Schulmeyer.

 

FD

Schuijren

zie Schuur.

 

FD

schuil-

En composition, ,,Abri, ca­chette ». Proven. Schuil-, Schuy-(en)- -broe(ck), -burg, -hâve, -hoek, ,,Marais caché, Château-, Ferme-, Coin- -abrités ».

 

EV

Schuilen

zie Schol.

 

FD

Schuiling

zie Schoeling.

 

FD

Schuilwerve

Walcherse veldnaam Scuwelincwerve: erf van het geslacht Scuweling (MEERTENS 1944).

 

FD

Schuind

V. S AD (Sand).

 

EV

Schuind

Var. de Schwind?

 

JG

Schuind

zie Schwind(t).

 

FD

Schuirmans

zie Schuurman(s).

 

FD

schuit

 «Barque ». Profess. Schuit-, Schuyt- -en, -s. DE Schuyteneer, altéré en Scutenaire.

 

EV

Schuit

Schuiten, Schuyten, Schuijten, Schuyt(s), Schuijts, Schuytjens: i. BN naar de schuit op het uithangbord of BerBN van de schipper; vgl. De Schuiteneer. 1374 Jacop Scuten den metsere, Aw. (VLOEB.); 1585 Marten Schuytgen (naar de brouwerij) ‘het Schuytgen’, A’dam (TROCH). -2. Dial. var. van Schout(en).

 

FD

Schuiteneer, de

(de) Schuytene(e)r, (de) Schuijteneer, de Schuytteneer, de Schuyttelaere, de Schutner, Scuttener, Scut(t)enaire, Scutnaire, Escut(e)naire:

Mnl. schutenaer: schipper. BerN. ise e. Luuc Scheyteneeren, Sinaai (VAN G. 1964); 1537 Willem de Schuyteneer, Nieuwland; 1577 Bern. Schuytener, Beveren (AP).

 

FD

Schuitevoerder

BerN van de schuitenvoerder.

 

FD

Schuk

V. H AD (Hoc).

 

EV

Schul

Proven. Schoonlo, «Beau bois ». Synon. : Schulen (Loc.).

 

EV

Schul

Var. de Schol.

 

JG

Schul

zie Schol.

 

FD

Schul(le)

Schull(e), zie Schol 2.

 

FD

Schuld(t)

zie(de)Schout.

 

FD

Schuldes

Profess. Schuldeis, «Cré-ance ». N. de prêteur. N° 195.

 

EV

Schuler

Schiller. All. Schüler ‘écolier, élève’.

 

JG

Schuljen

-jin, Schulie(n), Schulié: Wellicht dim. van Schulle; zie Schulkens.

 

FD

Schulkens

Wsch. dim. van Mnl. schulle, scholle: schol. Vgl. Schol. – 2. Schiilke (Hb.) volgens DN < Mnd. schule: schuilhoek. 1309 Joh. Sculeke, Stralsund.

 

FD

Schulkleper

BerN van de schollenklopper, -vanger. Vgl. Ndd. Schullenfenger, Schullenknieper (NN).

 

FD

Schuller

Schuller, zie Schiller.

 

FD

Schulman(n)

Shulman: D. BerN Schulleman: verkoper van schollen (platvis). 1464 Ludeke Schullemann, Hannover (BRECH.).

 

FD

Schûlmeesters

zie de Schoolmeester.

 

FD

Schulmeyer

zie Schollmeyer.

 

FD

Schulp(e)

-é, -en, -in, Schülpin: i. Mnl. sculpe/scelpe: schelp. Vgl. Schelpe. 1280 Andréas Sculpin; 1307 Watier Schulpin, Ip. (BEELE). – 2. De Limburgse FN Schulpen is veeleer de gen. van PlN Gulpen (CROTT1995); zie van Gulpen.

 

FD

Schulsse

zie (de) Schout.

 

FD

Schult(e)

-en, -es(s), -(h)eis, Schùlte, zie Schout.

 

FD

Schultin(g)

-ink, zie (de) Schout.

 

FD

Schulz

Schulsse, Schulzen, etc. Nom de digni­té: all. Schulze ‘maire du village, bailli’ ; cf. aussi Scholt(è)s.

 

JG

Schulz(e)

-zen, -tz(e), Schülze, zie (de) Schout.

 

FD

Schum(m)ers

Car. mor. Schuimer, ,,Pique-assiette ».

 

EV

Schumacher

-macker(s), -ma(e)ker, zie Schoenmakers.

 

FD

Schumacher

Schumacker, Schoumacher, Schoumaker, Schoumackers, etc. Nom de métier: ail. Schu(h)macher ‘cordonnier’.

 

JG

Schuman

V. Schoenman.

 

EV

Schuman(n)

Schumann, zie Schuhmann.

 

FD

Schumer

cf. Schommer.

 

JG

Schumer(s)

-esch, Schummer, Schummer, zie de Schuymer(e).

 

FD

Schün

Schun, zie Schön.

 

FD

Schun(c)k

zie Schonk(en).

 

FD

Schunck

Peut-être forme dial. de l’all. Schenkel ‘cuisse’ (Bahlow 462).

 

JG

Schunzelaar

1. Proven. Schuime laar, ,,Lande en pente ». — 2. Car. mor. Schuineloper, ,,Noceur ».

 

EV

Schupp(en)

zie Schoppen.

 

FD

Schuppisser

N. de filiation illégi­time. Soubizer (XVIIe s.). Sobri­quet donné aux enfants des soldats du prince de Soubisse (Région d’Audenarde). Comp. : Montmo­rency (V. ce N.).

 

EV

Schuppisser

Obd. var. van Schubisser, ontrond < Schuhbûsser: schoenlapper.

 

FD

Schur

Nom d’origine: néerl. schuur ‘grange’, cf. 15e s. «Jehan délie Schurre» GuillLiège.

 

JG

Schûr(en)

Schur(en), zie Schuur.

 

FD

Schur(en), van der

van der Schuere(n), van der Scheuren, van de(r) Schuer, van de Schuren, van de(r) Scuren, van de Scure, van de Scueren, Verschure(n), Verschuur(e(n)), Verschuere(n), Verscheure(n), Verscuren, Vershueren, Versheure, deTerschueren,Terschuren,Terschùren: Verspreide PlN: Schuur. 1281 Petrus de Scure, Deerlijk (HAES.); 1326 Boidin van der Scuere, Ip. (BEELE); 1356 Jhan van der Schure, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Schurgers

Car. mor. Schurkaard, ,,De nature coquine ».

 

EV

Schurgers

Surnom all. : qui allume un feu (Brech. II, 573).

 

JG

Schürgers

Schurger(s), Schuergers, Surgers, Schurg, Schurg, Schuerch: BerN van de kruier. Afl. van Limburgs schurge, sjurge: met de kruiwagen rijden (VAN DEN WIJNGAAKD 243). Ohd. scurgan, Mhd. schiirgen, schurgen: duwen, stoten, drijven. 1170 Lambert Scurge, Keulen; 1478 Hans Schurger, Buchen (BRECH.).

 

FD

Schurig

Patr. Zoals Schuricht en Schuricke O.-D. < Wendisch Schurek/Jurek = Georg (DN).

 

FD

Schuring(s)

-ink, -ins, Schuuring: Afl. van Schuur, Van der Schuren. Vgl. Fries Schuringa.

 

FD

Schurkens

Verkort uit Schuurken: kleine schuur.

 

FD

Schurmans

cf. Schuermans.

 

JG

Schurmans

-mann, Schûrman(n), zie Schuurman(s).

 

FD

Schurweghs

zie Scheurweg(en).

 

FD

Schus(s)ter

Schuszter, Szuster, Szyster, Schustereit: BerN Schuster < Mhd. schuochsûtaere: schoennaaier, schoenmaker. Vgl. Schoesetters.

 

FD

Schüssler

Schussler, Schissler, Szysler, Schöss(e)ler: BerN Mhd. schusseler: schotelmaker, schoteldraaier. Vgl. (de) Schotelaer.

 

FD

Schuster

Nom de métier: ail. Schuster ‘cordon­nier, savetier’.

 

JG

Schut(te)

Schutt, Schuth, Schuts, Schutte(n), Schûtte:

1. BerN van de (boog)schutter. 1434 Pieter Scutte, Sluis (PARM.). – 2. Zie Schotte(n).

 

FD

Schutjes

Schutgens, Schuytjens: i. Dim. van Schut(te). 1339 Joh. Scutteke, Lùbeck (NN). –2. Evtl. = Schuytjens; zie Schuit.

 

FD

Schutner, de

zie de Schuiteneer.

 

FD

Schutt-

-e, -(i)er(s). Fonction ou passe-temps. ,,Tireur ». Synon. : DE Schutter, De Schietere. DE Hantschutter, Daenschutter. De Hand(boog)schutter, ,,Le tireur à l’arc ». N° 201.

 

EV

Schutter(e), de

Schutter(s), de Schutere, de Scheutter, de Schuyt{t)er(e), de Schuytère: 1. BerN van de (boog)schutter, lid van een schuttersgild. – 2. BerN van de beambte die vee schut, in een schot opsluit. 1366 fundum Jacomini Scuttere, Ktr. (DEBR. 1970); 1393 Jan de Scuttere de smit, Aw. (ANP); 1426 Pieter de Scutere; 1513 Pieter de Scutere = 1519 P. de Schut(t)ere, Cent (V.LAN). – 3. Zie ook De Schuyt(t)er(e).

 

FD

Schuttermans

BerN van de schutter.

 

FD

Schüttler

Schuttler: Ndd. vorm van D. Schussler.

1282 Ludolf Scotelere, Rostock (NN).

 

FD

Schutyser

Proven. Schoutheis- -et; «Du fourré de l’enclos » (L.D.).

 

EV

Schutyser

-yzer, Schuttyser, -yzer, -ijser, -ijzer: BerN van de schutter of de smid die schutijzers maakte: 1336 ysers ten gescutte van den voetboghen; 1295 Nesa dicta Scutysers, Denderhoutem (VS1976,296); 1374 Wouter Scutyser, Gb. (SCHR.); 1396 Woutere Scutijzere, Schendelbeke (DE B.j. Vgl. Pylyser.

 

FD

Schutz

Schutz(e): D. BerN van de (boog)schutter. Vgl. Schut(te).

 

FD

Schutz

Schütz. Nom de profession: ail. Schiitze ‘archer’ (Brech. II, 576).

 

JG

schuur

,,Grange ». Proven. Schoor-(ou Schuur-)-beers, ,,Marais- -de l’alluvion (ou -de la grange) ».

 

EV

Schuur

Schuer, Schû(e)r, Schur(en), Schuren, Schueren(s), Schuijren, Schouren: Mnl. schuur, schuer(e), Mhd. schiure, schur: schuur. PlN. Zie Van der Schure(n).

 

FD

Schuurbeque

zie van Schuerbee(c)k.

 

FD

Schuurbiers

zie Zuurbier.

 

FD

Schuuring

zie Schuring(s).

 

FD

Schuurman(s)

Schurmans, -mann, Schuyrmans, Schûrman(n), Schuer(e)mans, Scheur(e)mans, Schuirmans, Schoermans: Afl. van Van der Schure(n). 1368 Jan Scuermans, Tnh. (V.GORP 1951); 1398 Joeris Scuerman, Pittem (DEBR. 1970); 1624 Andraea Verschuren = 1628 A. Schuermans, Edegem (SELS).

 

FD

Schuurwegen

zie Scheurweg(en).

 

FD

Schuweiler

zie Schouweil(l)er.

 

FD

Schuy

zie Schoy.

 

FD

Schuybroek

-broeck(s), zie van Schaeybroeck.

 

FD

Schuyer

Profess. Scuhier, «Brosse ». N. de fabric. de brosses ou de pré­posé au nettoyage. Synon.: Scheuer. N° .131.

 

EV

Schuyesmans

zie Scheyman.

 

FD

Schuyf

Zie Schoof.

 

FD

Schuyf(f)eleer, de

de Schuijffeleer, de Scuyffeleer, Schuffele{e)rs, Schiffelaers, -leers, Schiff(e)ler(s), Scheffelaar, Suffeleers, Scuf(f)laire, Escouf(f)laire, Scouf(f)laire, Scouffler, Scauf(f)laire, Xhauf(f)lair{e), Xhaflaire: Afl. van Mnl. schufelen: fluiten. BerN van de fluitspeler. Vgl. De Pijper. Wvl. schufelen is sufekn in FV; volkslied: ‘Trommelaren, suffelaren en den zot’ (KFV-Med. 1985, nr.4,i8). 1273 Arn. dictum Skiflart = Skiflardum, NL; 1283 Renerus dictus Scifflars, Valkenberg (CVD); 1377 R. Schifflart = Reinart Scuffelart, NL (BLO VII); 1385 bachten Suffeleeren, Zingem (CASTELAIN 2002); 1455 Robyn Scuffelers, Tg. (TYTGAT); 1563 Marc Schuffelers, Tg. (IOT); 1577 Margriete Suffelare, Melsen (LIEVENS); 1655 Maria Schiffeleer, Bilzen (SCHOE.); 1699 J. B. Schuijfelaer, Halle (MUL VII). De vormen metxh (= h) zijn W. 1371 Henris Xhifflars, Walshoutem (SLLIV).

 

FD

Schuykens

zie Schaeken(s).

 

FD

Schuylenberg(h), van

van Schuijlenbergh, Scheulenburg, Schaalburg, Schalenborg(h), -borghs, -bourg, Schaelenbergh, Schallenberg(h): 1. PlN Schuilenburg (NB, OIJ, FL). 1399 Sweder van Scuyllenborch, Den Bosch (HB 493); 1584 Hans Schoelenborch, Aw. (AB); 1586 Heyndrick van Schulenburch, Aw.-Leiden (J.D.); 1654}. van Schuylenborgh, Leiden-Aw. (AP). – 2. PlN Schullenberg in Beverst (L); Schoellen-berg in St.-Huibrechts-Hern (L) (ZLP). 1475 Raes (van) Schulenborch, Ht. (A.GHIJSEN); 1516 Heinrick van Schoulenburch, Herderen (KPM); 1520 Maghijl Sculenborch, Heers (LAES). –

3. Evtl. PlN Schulenberg (NS), Schulenburg (NS, SH).

 

FD

Schuymer(e), de

de Schuijmer(e), Schumer(s), -esch, Schiimmer, Schummer, Schom(m)er(s), Schoumer, Schomus: BN Mnl. schumer, Mnd. schumere: landloper, straatrover. 1330 Werner Schumere, Lubeck (NN); 1374 was lan Scumers, Gb. (SCHR.); 1396 Jan de Scumere, Appelterre (DE B.); 1405

Mergriete Schumers, Breda (HB129).

 

FD

Schuynbroek

zie van Schaeybroeck.

 

FD

Schuyrmans

zie Schuurman(s).

 

FD

Schuysman

zie Scheyman.

 

FD

Schuyt-

-en, -s. V. Schuit.

 

EV

Schuyt(t)er(e), de

de Schuijter, de Schuytère, de Schutere, de Scuyter: 1. BerN < Mnl. scute: schuit. Vgl. de Schuiteneer: schipper. 1354 Willem de Scutere, Eksaarde (GYSS. 1963′). – 2. Zie de

Schutter(e).

 

FD

Schuytbroeck, van

zie van Schaeybroeck.

 

FD

Schuyten,

Schuyt(s), zie Schuit.

 

FD

Schuytene(e)r, (de)

de Schuyttelaere, zie de Schuiteneer.

 

FD

Schuytevaarder

 «Batelier », ou Schuitejager, «Haleur ».

 

EV

Schuytjens

1. Dim. van Schuit. – 2. Zie Schutjes.

 

FD

Schuyvinck

zie Schijven(s).

 

FD

Schvartz

-cz, -dz, zie Schwarz.

 

FD

Schwab

Schwob. Surnom ethnique: Souabe.

 

JG

Schwab(e)

Schwob, Svab, Swa(a)b, Swaeb, Swaap, Zwaab, Zvab: D. Schwabe, volksnaam van de Zwaben, inwoners van Zwaben. Mnl. (klankwettig) Swave, Zwave. Vgl. De Zwaef / De

Swaef. 1312 Phil. miles dictus Swap, Mainz (BRECH.).

 

FD

Schwabe

Origine. ,,Souabe ». Dési­gnation parfois péjorative de l’Al­lemand. Variantes : Schwob, Schaub, Schoep, Schoup, Schoop, Scoupe. V. Swaaf. N° 216.

 

EV

Schwachhofer

Schwaighofer. Habitant de Schweighof, Schwaighof, topon. ail. très fré­quent (Brech. II, 578), comp. le suivant.

 

JG

Schwachhofer

zie Schwaighofer.

 

FD

Schwadron

D. Schwadron < Fr. escadron, It. squadrone: escadron. Of van D. ww. schwadronieren: grootspreken, opsnijden, zwetsen? Vgl. FN Schwaderer. Of reïnterpretatie van Schadron?

 

FD

Schwaenen

zie Schwan(en).

 

FD

Schwager

D. verwantschapsnaam: zwager, oorspr. aanverwante (ook schoonzoon, schoonvader).

 

FD

Schwagten

Onduidelijk. Misschien Ndd. Schwarten, met als g gehoorde huig-r.

 

FD

Schwaiger

Moy. haut-ail, sweiger ‘propriétaire ou domestique de ferme’ (Brech. II, 578).

 

JG

Schwaiger

zie Schweiger.

 

FD

Schwaighofer

Schwachhofer: Verspreide D. PlN Schwaig-, Schweighof(en). Mhd. sweige: veehoeve, runderfokkerij (BRECH.).

 

FD

Schwalb

Swaalep: D. BN Schwalbe: zwaluw.

 

FD

Schwalbach

PlN (HS, RP, SL). 1321 Petrus Swalbach, Mainz (BRECH.). Schwalen, zie Swalen.

 

FD

Schwall

Nom d’origine: moy. haut-alil, swal  ‘eau profonde, écluse, etc.’ (Brech. II, 579).

 

JG

Schwall(er)

PlN Mhd. swal: diepe plaats in het water, sluis (BRECH). – 2. In de Eifel: de Waal (WINTGENS187).

 

FD

Schwalm

Waternaam (HS, NRW) (DN).

 

FD

Schwan(en)

1. Proven. Zwaan, ,,Cygne » (L.D.). V. Soinne. N08 288, 29. — 2. V. WAD (Won).

 

EV

Schwan(en)

Schwaenen : BN naar de naam van de zwaan, D. Schwan; vaak huisnaam. Evtl. Metr. Zie De Swaene. 1178 Theodericus qui dicebatur Swano = 1207 Theod. Cignus, Keulen (BRECH.).

 

FD

Schwanen

Schwaenen. Surnom: génitif de l’ail. Schwan ‘cygne’.

 

JG

Schwank

zie Schwenk.

 

FD

Schwart(e)

Schwardtmann: Ndd. schwart, D. schwarz: zwart. BN.

 

FD

Schwartz

Surnom: ail. schwartz ‘noir (de che­veux)’.

 

JG

Schwarz

-rtz, -rts, -rc(z), de Schwartz, Schwarze(r), Schvartz, -rcz, -rdz, Swartz, -rts, -rc, -rs, Svartz, Szwarc(er), Schvarzova, Schwarzman, Schwerzmann: D. BN voor een zwartharige.

 

FD

Schwarzbaum

Szwarcboim: D.-joodse FN: zwarte boom.

 

FD

Schwarzenberg(er)

(von) Schwartzenberg, Swarc(en)berg: Verspreide D. PlN Schwarzenberg: zwarte(n)berg. 1620 Joa. G. Swartsenberg,

Valkenburg(MULV).

 

FD

Schwärzler

Schwarzler: Contaminatie van Schwärzer: die zwart verft, en Schwârzle, dim. van Schwarz, d.i. Schwarz junior.

 

FD

Schweden

D. volksnaam Schwede: Zweed.

 

FD

Schweer

zie Swier(s).

 

FD

Schweers

1. Profess. ou oFnction. Zweerd ou Zwaard, ,,Epee ». N. de fabric. ou de soldat. — 2. V. WARD (Warz).

 

EV

Schweich

Schweicher. Nom d’origine et ethni­que: Schweich(er) (an der Mosel), Schwei-chertal (G.-D. Lux.)?

 

JG

Schweich

Schweig: PlN Schweich (RP).

 

FD

Schweig

D’un topon. all. signifiant ‘marais’ (Bahlow 465).

 

JG

Schweiger

Schwaiger, Schwieger, Schweicher, Schwei(c)kert, S(ch)wickert: Patr. Germ. VN swinth-ger ‘heftig-speer’: Swidger (MORLETI). Vgl. Swiggers. 1343 Konr. Swiger, Efilingen; 1468 Hans Swicker = 1477 Hans Swikart, Vaihingen

(BRECH.).

 

FD

Schwein

Schweyen, Schwien: D. BN Schwein: zwijn,

varken.

 

FD

Schweisen

Wsch. = Swijsen.

 

FD

Schweisthal

Nom d’origine: cf. Schweisthaler Hof, à Schbnecken dans l’Eifel (J. Hess).

 

JG

Schweisthal

PlN. Er is een Schweisthaler Hof in Schönecken (Eifel).

 

FD

Schweitzer

Ethnique: ail. Schweizer ‘Suisse’.

 

JG

Schweizer

Schweitzer, Schweitser, Chweitzer, Schwitzer, Scweizer, Szwajcer, Szweicer: Volksnaam van de Zwitser, D. Schweizer.

 

FD

Schweling

1. Proven. Zwetting, ,,Gonflement du sol (provoqué par les eaux). — 2. Car. phys. ,,Tuméfaction ». — 3. V. WAHL.

 

EV

Schwenk

Schwenke(n), -er, Schwenck, Schwank, Schwennicke: Patr. Ndd. FN < Swanico, dim. van Germ. VN Swano. 1347 Swaneke de Lechthingen, Osnabriick (BRECH.).

 

FD

Schwer

zie Swier(s).

 

FD

Schwerdtfeger

D. BerN van de wapensmid, die het zwaard oppoetst. Vgl. Zwertvaeger. 1266 Joh. Swertfegere, Hb. (BRECH.).

 

FD

Schwers

Spelling voor Schwerz = Schwarz.

 

FD

Schwerzmann

zie Schwarz.

 

FD

Schweyen

zie Schwein.

 

FD

Schwi(e)bbe

Patr. D. bakeryorm van de Germ. VN

Swindbert. Zie Schwippert. Vgl. D. Schwieberle.

 

FD

Schwickert

zie Schweiger.

 

FD

Schwidlen

1. Car. mor. ‘s Wilden ,,(Fils) du sauvage ». Compar. : De Wilde. N° 281. — 2. V. WALD.

 

EV

Schwieger

zie Schweiger.

 

FD

Schwien

zie Schwein.

 

FD

Schwier

zie Swier(s).

 

FD

Schwilden

zie de Wilde.

 

FD

Schwillens

zie Swille.

 

FD

Schwimmer

Szwimer: Die woont aan een Schwemme: wed, drink-, waadplaats.

 

FD

Schwind

Schwindt. Surnom: moy. haut-all. swinde ‘fort, violent; prompt, rapide’ (Brech. II, 589).

 

JG

Schwind(t)

Schuind, Schwinden: D. BN Schwind < Mhd. swinde: heftig, onstuimig, gezwind, behendig, snel.

 

FD

Schwing

Van D. ww. schwingen: zwaaien, bewegen, schudden. Er bestaan heel veel D. FNn (zinwoorden) die met schwing- samengesteld zijn.

 

FD

Schwinnen

zie de Winne.

 

FD

Schwippert

Patr. Germ. VN swinth-berht ‘sterk-schitterend’: Swinbert (MORLETI). 1165 Swibertus, Keulen (BRECH.). Vgl. Schwiebbe.

 

FD

Schwitzer

zie Schweizer.

 

FD

Schwnid

V. SAD (Sand).

 

EV

Schwob

cf. Schwab.

 

JG

Schwob

V. Schwabe.

 

EV

Schwob

zie Schwabe.

 

FD

Schyn

zie Schijns.

 

FD

Schyn(s)

1. V. Schijn. — 2. V. SAD (San).

 

EV

Schynck, de

zie Schenk.

 

FD

Schynen

Scheynen, Scheijnen: i. Patr. Vleivorm van de Germ. VN Schînhard. zie Schijn(s). -2. Misschien PlN Schinnen (NL). 1216 Theodericus de Skinne; 1263 Thillemanno de Skines, Valkenberg (CVD).

 

FD

Schyns

Schynts, cf. Schijns, Schins.

 

JG

Schyvaerts

zie Sceyvaerts.

 

FD

Schyver, de

Deschiever: Adaptatie van Dechièvre; zie

Dechèvre, de Kijver.

 

FD

Sciaens

Scianna, Scianne, zie Siaen(s).

 

FD

Scieur

Profess. ,,Scieur (de bois) ». Synon. : Soy- -e(u)r, -ez, Sc(h)–ier, -iez. N° 181.

 

EV

Scieur

Scieux, zie Lescieux.

 

FD

Scieur

Scyeur, Scieux. 1685 «Jean le Scieur» BourgNamur; nom de métier: w. sôyeû ‘fau­cheur’ ou w. sôyeû, fr. scieur (de planches); ou bien simple var. de Sieur, Sieux.

 

JG

Sciffer

zie Sievert.

 

FD

Scil(l)ien

zieSillen.

 

FD

Scilla

Proven. Stlla ou Stlle (Affluent de la Dendre). Sila, ,,Cours d’eau » (Ane. germanique). Comp. : Sil-kens (Diminutif).

 

EV

Scillie

zie Celie.

 

FD

Scimar

1. V. Simarre. — 2. V. SAD (Sa).

 

EV

Scimar

zie Simar.

 

FD

Scion

Scyon. Var. de Sion; moins vraisemblable paraît le fr. scion ‘rejeton’.

 

JG

Scion

zie Sion.

 

FD

Scior

Sciorre. Var. de Sior, par aphérèse de Melchior, Mentior. Cf. cette mention de surnom: Ils avaient un garde, le «Cior» (corruption de Melchior) (Th. Delogne, L’Ardenne …. 28) [JL, NFw],

 

JG

Scior(re)

zie Sior.

 

FD

Sciot

1554 «François Sciot» BourgNamur, 1634 «Arnould Sciot» Mozet, 1692 «Nicolas Scio» Fosses-la-ville, 1700 « Feuillin Scio » Vitrival ; surnom: sans doute moy. fr. siot ‘petite scie’ FEWll,367b.

 

JG

Sciot

zie Siot.

 

FD

Scipio(ne)

-oni, Seppion: Romeinse FN uit de gens van de Cornelii. In de Renaissance bij ons VN geworden. Lat. scipio ‘staf.

 

FD

Scius

(famille d’origine suisse lointaine). Dérivé par aphérèse de Rossius?

 

JG

Scius

Proven. Latinis. de Scy (Loc.).

 

EV

Scius

Sius: Korte vorm van Rossius (RENARD 238). Sckevée, Sckuvie, zie Scavée.

 

FD

Sckevée

Sckuvie, cf. Skivée.

 

JG

Sckiettekatte

zie Schietekat.

 

FD

Sckoolaert

zie Scholart.

 

FD

Sckuvie

V. Scuvie et Sikivie.

 

EV

Scla(e)mender

Sclacmeulder, -mender, -manne, Sclameulder, Sclakmender, zie Slagmulder(s).

 

FD

Sclabie

zie Slaby.

 

FD

Sclacmeulder

Sclacmender, Sclamender, etc. ; Sclacmanne, Sclameule. Nom de métier: moy. néerl. slagmulder ‘meunier d’un «slagmolen» ou moulin à huile’.

 

JG

Sclameule

zie Slag(h)molen.

 

FD

Sclaubas

NF attesté à Jumet dès 1795, d’origine obscure.

 

JG

Sclavon

Sclavons, Sclavont. 1710 «Nicolas Sclavons», 1738 «Grégoire Sclavons» Chau-mont-Gistoux; ethnique: autre forme de Es-clavon(s), nom des Slaves dans les chansons de geste, ou dérivé de fr. esclave, du lat. médiéval sclavus ‘slave’ FEW 20, 45b, cf. Esclavon. Pour Debrab. 1289, cas régime de l’anthrop. genn. Slavo (Fôrst. 1348).

 

JG

Sclavon(t)

-ons, zie Slavon.

 

FD

Sclavons

Origine. Esdavon, ,,Slave » (Autrefois).

 

EV

Sclep

zie Slypen.

 

FD

Sclève

cf. Seclève.

 

JG

Sclève

Scleve, Seclef, Seclève, Secléve, Secleve: Verkort < Desclève.

 

FD

Sclif(f)et

Selif(f)et, Sélifet: W.-Pic. var. (metathesis) van Fr. sifflet: fluit(je). BN. Ofr. ook chiffler, Opic. scliffer < Lat. sifilare. 1468 Marie li Scliffette, Ladeuze (J.G.). Vgl. Squif(f)let.

 

FD

Sclifet

Scliffet (NF de la région de Charleroi et Thuin). 1499 «Jehan Scliffet» TerrierNaast, à Écaussinnnes-Lalaing dès 1600 (GeneaNet), cf. aussi 1468 «Marie li Scliffette» Ladeuze; surnom: dérivé en -et du verbe (w., pic.) sclifer ‘siffler; déchirer’ (cf. BTD 28, 347 ; ALW 4, 185). Cf. les var. diversement altérées Seli-fet/SeliffetetSquiflet?.

 

JG

Sclipteux

Nom de métier: fabricant de clipes ou (louves de tonneau, cf. le NF Leclipteur; pour Jodogne 22, de w. nam. sclipteû [non attesté par le LN] ‘fuyard, poltron’, ce qui est moins assuré.

 

JG

Sclipteux

zie Leclipteur.

 

FD

Sco(u)rnet

Cornet, «Languette de terrain ». Proven. : (S)co(u)rn- -et, -ez, -eaux, -iaux. N° 228.

 

EV

Scobry

Scoubry: Wsch. var. van Sobry. Scocard, Scoca(rt), zie Schokkaert.

 

FD

Scocart

Scocard, Squoquart, Scokart, Scokaert. s.d. «domini Ottonis Schochar de Forvy» ObitHuy, 1461 «Scochar de Dalvez», 1468 «Jean de Han dit Scochar ly charon» Liège, 1477 «Gillis Scocquart» Marcq, 1465-66«Vuillamme Scockart», «Claux Scockart» Ladeuze, 1517 «Jehan Scochart» Bourg­Namur, 1526 «Jehan Scokart» DénLens, 1558 «Lambert Scochart» Huy; forme francisée du NF flam. Scho(c)kaert, mais le nom n’est pas que picard.

 

JG

Scoelinck

zie Schoeling.

 

FD

Scoh-

-ier, -y. 1. Profess. «Cordon­nier » (Mot wallon dérivé en ger-man. Scbuhe). — 2. Car. phys. «Dégingandé » (Dialecte).

 

EV

Scohier

-iez, -i(r), -y, zie Escoyer.

 

FD

Scohy

w. nam. Scoyî, Scohi, Scoys, Scohier, Scohicz, Scoyer, Scoyez, -et, etc. s.d. «domum Bibonis le Schohier» ObitHuy, 13e s. «Richars li scohirs» CartValBenoît, 1272 «Maria uxor Gerardi le scohier» PolyptVillers, 1279 «Sco­hier» ComptesMons, 1286 «Driuars li Scohiers» CartLessines, 1289 «Jehans li Scohiers» Cens-Namur, 1295 «Meurisses li Scohiers» Comp­tesMons, 1351 «Johan li scohirs délie Bovrie» FiefsLiège, 1380 «li feme Johanin le Scochier» RentierRamée, 1444 «Lorchon le Scohier» TerreJauche, 1481 «Martin le Schohier» Justi-ceBastogne, 1509 «Symon Argenteal le viez scoxhier» GuillLiège, 1551-53 «Andrien Sco­hier» Châtelet, 1602-3 «Gilles Scohier» Ter-riersNamur; nom de métier: anc. w. scohier, w. sco(h)î ‘pelletier, qui traite les peaux’ (et non ‘tanneur’). – Cf. aussi 1401 «Lambiert Tintelet jadis vairainscohir» GuillLiège.

 

JG

Scoka(e)rt

zie Schokkaert.

 

FD

Scolard

-art, zie Scholart.

 

FD

Scolart

Scolard. 1693 «Joseph Schollart» BourgNamur; francisation du NF flam. Schollaert.

 

JG

Scolas

V. schiol.

 

EV

Scolas(se)

zie Escolas.

 

FD

Scolasse

-as, Scholasse. 1265 «Li Scolaste» Mons, 1780 «Nicolas Scolas» Charleroi; sur­nom: anc. w. liég. *scolâsse, anc. fr. escolastre, écolâtre; pour le suffixe, comp. mârâsse, marâtre, et parasse, parâtre [JL, NFw2].

 

 

Scoliers

zie Scholier(s).

 

FD

Scoltus

cf. Scholtus.

 

JG

Scoltus

zie (de) Schout.

 

FD

Scoman

Francisation soit de Schoo(ne)man(s) (= homme beau), soit de Schoemans (= cor­donnier).

 

JG

Scoman

V. Scoumont.

 

EV

Scoman

zie Schooneman(s), Schoeman(s).

 

FD

Scoofs

cf. Schoofs.

 

JG

Scoofs

zie Schoof.

 

FD

Scops

zie Schoppen.

 

FD

Scoquaert

1. V. Schockaert. — 2. Car. mor. Coquaert, «Vieux galant » Nos 288, 293.

 

EV

Scorey

Sans doute surnom physique: w. nam. score ‘(personnage) long et fluet, décharné’ (à Fosse-la-ville) ou ‘(blé) maigre, mal venu’ (à Cerfontaine) FEW 17, 56a.

 

JG

scorie

 «Résidu de métaux en fu­sion ». Proven. Terrains contenant scories. Scor -ier, -y, Sc(h)or–iels, -ine.

 

EV

Scoriel

Scorielle (NF de la région Mons et Ath). Probabl. d’une forme régionale plutôt picarde corresp. à anc. fr. escorieul (Bourges, 1486) ‘écureuil’ FEW 11, 314a [FD], le NF étant concentré dans l’air, de Thuin où sub­sistent des formes w. scurieu, scuriè ALW 8, 78-80; cf. aussi DicPatRom 1997, 249-250. Cf. également Scruel, sans doute de même origine.

 

JG

Scoriel(s)

-elle, zie Schoreel(s).

 

FD

Scoriels

Schoriels, -eels. Génitif néerl. du pré­cédent.

 

JG

Scorier

Scor(e)y, Scorière: i. BerN W. scorîye: maker van zwepen. 1623 Jan Scorie, Chimay (J.G.). – 2. Var. van Fr. FN Escurrier < Ofr. escurer < Lat. excurare: reinigen, schoonmaken (DNF)?

 

FD

Scorier

Scory. 1623 «Jan Scorie» DénChi-may, 1780 « Gille Scory » Charleroi ; nom de métier: p.-ê. fabricant de fouets, w. scorîye ‘fouet’. Forme fém. : Scorière.

 

JG

Scorn(e)aux

Scorneau, cf. Scourn(e)aux, etc.

 

JG

Scorneau(x)

-aux, -os, zie Scourneau(x).

 

FD

Scorniciel

Dim. van Scorneau?

 

FD

Scorniciel

NF attesté à Chaumont-Gistoux et Glimes dès 1826 (GeneaNet), d’origine incer­taine; p.-ê. double dérivé de Sco(u)rnaux.

 

JG

Scory

cf. Scorier.

 

JG

Scory

zie Scorier.

 

FD

Scotet

Scottez. 1541 «Jehan Scottey» Bourg­Namur; dérivé du précédent, sinon à rap­procher de anc. fr. escoter ‘fixer avec un bâton, une cheville’, etc. FEW 17, 128b.

 

JG

Scott

Scot(t)- -et, -i. V. Schot. Scoufflaire.    Proven.    Chauve    lare, ,,Lande dénudée ».

 

EV

Scott

Scotte. 1238 «Beatrix feme Scot» Nécr-Arras, 1272 «Petrus, filius le Scot» Chastre, 1514 «Jehan Scote» BourgNamur; ethnique: néerl. schot ‘écossais’.

 

JG

Scott(e)

zie Schotte(n).

 

FD

Scotte, van de(r)

zie van de Schoot.

 

FD

Scotton

1460 «Jehan le scoton» Jodoigne, 1580-82 «Gilson le Schotton» Durbuy, cf. p.-ê. aussi 1626 «Jean le Schotton» = «Jan le Chotton» émigré en Suède ; surnom : w. scoton ‘campagnol des champs’ FEW 17, 634b. -Aussi NL à Haut-Pays (Nr) (cf. J. Herbillon, NTN n° 110).

 

JG

Scoubeau

Dim. van Ofr. escobe: bezem? Vgl. Escoube(t).

 

FD

Scoubeau

NF hennuyer, attesté à Houdeng-Goegnies dès 1683 (GeneaNet); p.-ê. dimin. d’anc. fr. escoube, escouve ‘balai’ FEW 11, 319a, comp. le NF fr. Scoubart auquel Morlet 893 donne la même explication.

 

JG

Scoubry

zie Scobry.

 

FD

Scouf(f)laire

-er, zie de Schuyf(f)eleer.

 

FD

Scouflaire

-fflaire, Scuflaire, -fflaire, Scau-flaire, -fflaire. 1680 «Scoufler» Neufvilles-lez-Soignies, 1708 «Anne-Marie Scupheler» BourgNamur; francisation de néerl. schuife-laar ‘siffleur, joueur de flûte, musicien’ [FD] ou d’un dérivé du moy. néerl. schuffel, schoffel ‘pelle’ [JH].

 

JG

Scoufmont

zie Scouvemont.

 

FD

Scouman

Scoumanne. Nom de profession: adaptation graphique de néerl. Schoeman (= cordonnier).

 

JG

Scouman(ne)

zie Schoeman(s).

 

FD

Scoumont

Proven. Dép. Arquennes. Synon. :    Seau-,    Sco(u)-    -mont,

-man.

 

EV

Scoup(p)e

zie Schoppen.

 

FD

Scoupe

Scouppe, cf. Schouppe.

 

JG

Scoupe

V. Schwabe.

 

EV

Scouperman

Scoupermanne, Scoupermant, Scoupreman. Équivalent de l’ail. Schopper-mann, surnom de significations diverses [FD].

 

JG

Scouperman(ne)

-mant, Scoupreman: W. adaptatie van D. Schoppermann, afl. van D. FN Schopper, BerN met niet heel duidelijke bet. Misschien = Schoppenhauer: maker van schoppen, scheppen. Vgl. D. Schopmann. 1345 Merklin der Schopper, Stuttgart (DN). 1706 Nie. J. Schouperman, Mersle; 1714 Lud. Scouperman, Carromerbianus (MUL VII).

 

FD

Scoupreman

Proven.    Skeuvremont (Dép. Natoye).

 

EV

Scourion

1761 «Louis-Joseph Secourgeon/ Scourjon» Eppe-Sauvage (cf. IdG 2005, 195); surnom: moy. pic. scourion ‘escourgeon’ FEW 2, 1224a [dans les armoiries de la famille Scorion figurait une branche de scourjon, cf. Croquet, Hist. de Grandmetz, 54].

 

JG

Scourion

Scherjon: Mpic. scourion, Fr. escourgeon: wintergerst. 1757 Lud. de Scorion; 1763 Jos. Scorion, Mech. (MUL VIII).

 

FD

Scournaux

-eau, -eaux, Scourgneaux, Scor-naux, -eau, -eaux. 14e s. «Jehan Scournial» Walcourt; nom d’origine: Scourneau,dépend, de Tubize (BrW); cf. aussi Scorniciel.

 

JG

Scourneau

V. Scornet.

 

EV

Scourneau(x)

-aux, Scourgneaux, Scorneau(x), -aux, Scornos: PlN Scourneau in Tubeke (WB). 146 e. Jehan Scournial, Walcourt (J.G.).

 

FD

Scouvart

1405 «Pirart Scouvart dit Plocquin» Lobbes, 1434 «Lambert Scouvarts» Liège, 1602-3 «maistre Jacque Scovart» Terriers-Namur, 1623 «Millier Scovaux» émigré en Suède; probabl. dérivé péjoratif en -art de l’âne, fr. esco(u)ver ‘balayer, dépouiller de’ FEW 11, 321b-322a; ou bien forme francisée du NF flam. Scho(o)vaerts, génitif de Go-vaerts, cf. «Jacquemyne Schoevaerts dochter van Jan Godevaert» [FD]?

 

JG

Scouvart

Afl. van Ofr. esco(u)ver: vegen. 1405 Pirart Scouvart dit Plocquin, Lobbes (J.G.).

 

FD

Scouvart

V, Schoovaerts.

 

EV

Scouvemont

Scoufmont. 1280 «Johannes de Scovemont» PolyptLiège; nom d’origine: Sco-vemont, à Ellemelle, Houtain-l’Évêque, etc., Scovemont, à Huy. Cf. aussi 1676 les «hoirs Scouvaumont» RuageAth.

 

JG

Scouvemont

Scoufmont: PlN Scovaimont in Bierges (WB), Scovemont in Ellemelle (LU), Walshoutem, Scovémont in Hoei (LU). 1446 Jehan Scoevemont, Dk. (TTT).

 

FD

Scouvémont

Proven.  Chauve  mont, ,,Colline dénudée ». Nos 79, 80.

 

EV

Scoville

PlN in Mohiville (N). 1629 Aegidius Schoville ex Schoville; 1639 Philippus Schoville, Luxemburgensis (MUL V).

 

FD

Scoville

Proven. Dép. Mohiville.

 

EV

Scoville.

1602-3 «Geneviève de Scoville» Ter-riersNamur; nom d’origine: Scoville, àMohiville (Nr).

 

JG

Scoyer

-ez, -et, zie Escoyer.

 

FD

Scoyer

Scoyet, Scoyez, Scoys, cf. Scohy, Scohier.

 

JG

Scoyer

V. Scohier.

 

EV

Scra(e)yen

zie Schroons.

 

FD

Scraeyen

1.    Proven.    ‘s Kraaien- (-hof, -bosch, etc.), ,,De la ferme-,

Du bois- etc. -des corbeaux ». — 2. V. HRAM (Ran),

 

EV

Scrauwaet, le

zie Lescroart.

 

FD

Scravatte

Var. de Cravatte (= croate)?

 

JG

Scravatte

Wsch. < Ascrawat = Lescroart.

 

FD

Scref

Screve, Scrève, Schreve, Schrève. 1514 «Jehan de Screwe/de Screves/Descrebve» La-deuze; adaptation fr., en Wallonie, duNF flam. Schrijver (= écrivain).

 

JG

Scref

zie Scribe.

 

FD

Screpel

Car. phys. Crepel, ,,Crépu ». N° 265. Scrève. 1. Proven. Scrive (Ane. N. de Scry). — 2. V. HRABAN.

 

EV

Screpel

Scrépel, Scripel. À rapprocher de pic. skrèpé ‘avare, pince-maille’ (Sigart, 333) et de w. (Fosse-la-ville) scrèpèle ‘rognures de cuir, de bois’.

 

JG

Screpel

Scrépel: BN Mnl. schrepel: mager. Of. dim. van Pic. skrèpé: gierig (J.G.)?

 

FD

Screurs

zie Schroder.

 

FD

Screve

zie Scribe.

 

FD

Screvens

V. Schrevens.

 

EV

Screvens

zie (de) Schrevel.

 

FD

Screyer, de

zie de Schreyer.

 

FD

Scribe

Scrive, Scri(f)ve, Schryve, de Scryve, Lescrève, Screve, Schrève, Screve, Screve, Screve, Scref, Schréve, Schrève: i. BerN Ofr. scribe, scrive: schrij ver, griffier, klerk, scribent; Mnl. scribe: schriftgeleerde. 1303 Biétris Escreve, Dk. (TdT); H55 Jean Lescrève, Gellingen (IAG); 1488 Louis Scrive, Laon (MORLET); 1556 J. Sgreve, Dk.-Aw. (AP); 1631 Petrus Schreff, Nij vel (MUL V). – 2. De naamvormen worden evenwel doorkruist door W. adaptaties van FN De Schrij ver, maar vooral van (de) Schrevel.

 

FD

Scribe

Scrive. 1745 «J.-F. Scribe» Bouvignes; nom de profession : fr. scribe ‘greffier, clerc, écrivain public’, comp. aussi w. (Écaussinnes) scribe ‘espiègle’. — Comp. également 14e s. «le maison le Scribain» CensHuy, ainsi que 1626 « Léonard le Scrivy » émigré en Suède.

 

JG

Scrijnmakers, de

zie (de) Schryn(e)ma(e)kers.

 

FD

Scrive

zie Scribe.

 

FD

Scriven(s)

zie (de) Schrevel.

 

FD

Scro(e)yen

zie Schroon(s).

 

FD

Scroeyen

1. V. Schroeyen. — 2. V. HLOD (Hlon).

 

EV

Scruel

BN Ofr. escurieul, Fr. écureuil: eekhoorn. Vgl. Schoreel. Scruel is samengetrokken < Scuruel. 1497 Martin Ladent dit l’Escureux, Chauny (MORLET).

 

FD

Scruel

NF hennuyer, attesté d’abord à Soignies dès 1730 (GeneaNet); comme pour le NF Scoriel, Debrab. propose d’y voir une forme d’anc. fr. escurieul, via une forme intermé­diaire *Scuruel.

 

JG

Scryve, de

zie Scribe.

 

FD

Scryver, de

zie de Schrij vere.

 

FD

Scueren, van de

zie van der Schuren.

 

FD

Scuf(f)laire

cf. Scouflaire.

 

JG

Scuf(f)laire

zie de Schuyffeleer.

 

FD

Scuijkens

zie Kieken(s).

 

FD

Sculfort

1540 «Grigoire Scouillefort», «Fran-chois Scouillefort» Boussoit, 1652-64 «An­toine Sculfort» échevin à Grandmetz, 1723 «Bernard Sculfort» curé à Ellemelle; surnom: littér. rsecoue-le-fortn (comp. le l.d. d’Ar-quennes 1153 «Sculfol, Scultfol» = rsecoue-(le)-fou-i). Mais on note aussi en 1540 «Franchois Scouillefort» et «Grigoire Scouillefort» à Boussoit.

 

JG

Sculfort

PlN Schéfol in Atrecht: 1119 Sculfolt; of 1153 Sculfol in Erken (H) (TW).

 

FD

Sculfort

Proven.     Schille-voorde, ,,Gué de  la Schille »   (Riv.).  N08

55, 79.

 

EV

Sculier

1295 «Cholart le Sculier» = 1309-10 «Colars li Sculiers» ComptesMons ; nom de profession: anc. fr., moy. fr. escu(e)lier ‘fa­bricant, marchand d’écuelles’ FEW 11, 353a.

 

JG

Sculier

Fonction.   1.   (E)scu(e)lier, ,,Officier chargé du soin de la vais­selle »    (Ane.).    —    2.    Escurier, ,,Homme   chargé   du   nettoyage ». N° 79  (chez le roi, le seigneur). Compar. : Bouteillier. N° 140.

 

EV

Sculier

Ofr. BerN escuelier: schotelmaker < Ofr. escuele < Lat. scutella: schotel. Vgl. Schotelaer, Schüssler. 1306 Colart l’Esculier, Senlis (MORLET).

 

FD

Sculpe

V. Schelpe.

 

EV

Sculte(u)r

BerN Mfr. sculpteur: beeldhouwer.

 

FD

Sculteur

Nom de profession : fr. sculpteur.

 

JG

Sculteur

Profess. Sculpteur.

 

EV

Scurbecq

-berg, zie van Schuerbeek.

 

FD

Scurbecq

Scurberg. Francisation du NF flam. Van Schuerbeeck [FD].

 

JG

Scure(n), van de(r)

zie van der Schuren. Scurole, zie Skirol(l)e.

 

FD

Scuroie

Profess. Ecureau. N. d’H. qui écure la vaisselle, les chardons des cardes (Filatures), etc.

 

EV

Scurole

Scurolle,  cf. Skirole.

 

JG

Scurpe

1. Profess. Escoupe, ,,Pelle de four-à-chaux ». N. d’ouvrier. — 2. Proven. Scourpe et Scourpiat (Dép. Mesnil-St-Blaise).

 

EV

Scut(t)enaire

Scutnaire, zie de Schuiteneer.

 

FD

Scutenaire

Scutnaire, Scuttenaire, Scuttener. Nom de profession: adaptation fr. de moy. néerl. schutenaer ‘matelot, batelier’.

 

JG

Scutenaire

V. Schuit.

 

EV

Scutenelle

Probabl. var. de Scutenaire, Scutte­ner (ci-dessus), avec échange des consonnes liquides ou substitution de suffixe [MH] ?

 

JG

Scutenelle

Var. van Scutenaire, met r/1-wisseling?

 

FD

Scuvée

-ee, -ie, zie Scavée.

 

FD

Scuvée

Scuvee, Scuvie,  cf. Skivée, etc.

 

JG

Scuvie

1.  Profess.  ,,Cuvier ».  — 2. V. Sikivie.

 

EV

Scuyffeleer, de

zie de Schuyf(f)elleer.

 

FD

Scuyter, de

zie de Schuyt(t)er(e).

 

FD

Scweizer

zie Schweizer.

 

FD

Scy

Nom d’origine: Scy (Nr), cf. Descy.

 

JG

Scy

zie Desy.

 

FD

Scyeur

cf. Scieur.

 

JG

Scyeur

V. Scieur.

 

EV

Scyeur

zie Lesdeux.

 

FD

Scyon

cf. Scion.

 

JG

Scyon

zie Sion.

 

FD

Se-

-bille, -brechts. V. S AD (Sa).

 

EV

Se(r)bruyns

Serbruijns, Serbryns: Patr. Ser Bruins: (zoon) van heer Bruin. Germ. VN Bruno. Zie Bruin(en). 1327 Race ser Bruuns, Cent; 1574 Sebruyns; 1709 Chaerles Cebruijns, Oostakker (GYSS. 1971); 1396 Heinric ser Brins, Zonnegem (DE B.).

 

FD

Sea

Séa, cf. Seha.

 

JG

Séa

Sea, zie Siar(d), Seaux.

 

FD

Seagar

Patr. E. vorm voor Zeger.

 

FD

Seau

Seau, Séaut, Seaux, Seaux. 1580 «Jean de Sehau» BourgNamur, 1633 «Jacques Seau» émigré en Suède ; soit surnom de chaudronnier d’après le nom du récipient (comp. les NF Ketels et Seilleur), cf. 1613 «Servais le Seau» BourgDinant, soit nom issu de l’anthrop. germ. sigi-wald [FD]. Cf. aussi Seha.

 

JG

Seaulaux

NF d’origine incertaine, importé d’Onnaing et Marly (Nord).

 

JG

Seaux

Seaux, Seau(t), Séau(t), Siaufw), Sea, Séa: 1. Ofr. seel, Fr. sceau < Lat. sigillum: zegel. BerBN van de verzegelaar of zegelsnijder. Vgl. Zegels. – 2. Ofr. seel, Fr. seau < Lat. sitellum: emmer, ketel. BerBN van de ketelslager of-lapper. Vgl. Ketels. – 3. Patr. Rom. vorm van Germ. VN sigi-wald ‘zege-heerser’: Sewaldus (MORLET I).

 

FD

Seba

Séba. Forme wallonne de Sébaud < an-throp. germ. sig(i)-bald.

 

JG

Séba

Seba: Patr. W. vorm van Sébaud, Sibaud, Rom.

vorm van Germ. VN Zeboud (zie i.v.).

 

FD

Sebastian(i)

-iano, -ien, Sebestyen: Patr. Gr. HN

Sebastianus. 1519 Pieter Sebastiaen, Lo (CRAEYE);

1728 J. Sébastian!, Poppel (AP).

 

FD

Sébastien

Sebastien, Sébastian, Séb- (forme occitane?). 1272 «Sebastianus de Monte» Po-lyptVillers, 1600 «Sébastien Le Glorieux» BourgNamur; nom de baptême, d’après saint Sebastianus (nom d’origine grecque), connu surtout en Wallonie sous la forme aphérésée Bastien, Bastin.

 

JG

Sebbe

Sebben. Hypocor. du NF Sebrecht ou Seboud, cf. aussi Sibenne.

 

JG

Sebbe(n)

Sebe, zie Sibbens.

 

FD

Seber(t)

zie Sebrechts.

 

FD

Sebestyen

zie Sebastian(i).

 

FD

Sebille

Sébille. 1248 «Sébile» ChartesFlandre, 1265 «li enfant Sébile le Cangenesse» Cens-Namur, 1266 «sa femme damme Sébilhe» CartOrval, 1280-81 «Colins Sébile» Reg-Tournai, 1286 «Sébile dou Postic» Cart-Lessines, 1289 «Sebille fille le Boskillon» CensNamur, 1296 «ma dame Sébile mère audit Henekin» CartOrval, 1365 «Bauduin Sébille conreur» TailleMons, 1386 «Sebille le Cor-

bisette» Ladeuze, 1424-25 «Grart Sebille» Fronville; var. de Sibille, attestée à date ancienne; cf. aussi Sbille. – Dimin. en -ette: 1279-80 «Sebilette de Menreville» RegToumai, 1432 «Pieres Gontiers et Sebilette se suer» Ladeuze, comp. 1338 «Gelon filhe Dame Sebilh de Harcy, et Sebillote et Gelenete» RegLaroche. « Dérivés: Sebilleau, Sebilleaud.

 

JG

Sebille(n)

zieSibill e.

 

FD

Sebo

zie Seebodts.

 

FD

Sebrecht

Sebreght, Sebret (forme romane), au génitif: Sebrechts. Nom issu de l’anthrop. germ. sigi-berht.

 

JG

Sebrechts

Seberechts, Sebreg(h)ts, Seebrechts, Siebrecht, Sébert, Sebret, Segebarth, Segbers, Siber(d)t, Seibert, Seyberth, Syberts, Sybertz, Sieber(t), Siébert, Siebertz, Sybers, Sijbers, Cibers, Cybers, Sifejpers, Ci(e)pers, Cypers, Ziepries, Cyprès, -es, Seper(s), Seber, Sibeth, Sibiet, Siebe(r)s, Sibergs, Syberg, Sybiegs, Ze(e)berg: Patr. Germ. VN sigi-berht’zege-schitterend’: Sigiberht, Sigeberd, Sibert, Sigibertus, Siebertus, Si(ge)bertus (Fm., MORLETI, GN). 1277 lernous Sibiert = -1300 Arnold! Sibert, Ktr. (DEBR. 1980); 1313 Coppin Zibrecht, Testreep (RYCKEBOER); 1360 Heinric Cypers, Diest (CLAES1986); 1475-80 Jan Zebrecht(s), Westmalle; 1410 Zebredit Jan Zebrechts zone, Ulvenhout (MNT); 1434)30 Sypers, Diest (HB 335). Zie ook Sibbens.

 

FD

Sebroeck, van

zie van Zeebroe(c)k.

 

FD

Sebruyns

zie Serbruyns.

 

FD

Sebus

Sebis: Patr. (Nederrijn). Lat. van Sebe, bakervorm van Germ. VN; zie Sibbens. 1473 Iwer Sebbesen, Hadersleben; 1584 Sebus Gaerten, Wezel (BRECH.).

 

FD

Secaet

Seca(t), Sécat, zie Sicard.

 

FD

Sécat

Probabl. var. de Sicard [FD]; cf. aussi 1444 «Séchait Duchierf» AidesNamur.

 

JG

Secelle

Proven. Sijsele (Loc.).

 

EV

Secelle

Sesselle, Sézille, Sezille: Metr. Lat. HN Cecilia. 1243 Yzabiaus Sezila, Atrecht (NCJ); 1324 Ceciliam dictam Eldebols, Bg. (DEBR. 1970); 1397 Oudinet Cesille, Laon (MORLET).

 

FD

Secember

Wsch. verhaspeling van December, met anticipatie van de s-klank. Zie Décembre.

 

FD

Sechaud

zie Ségaux.

 

FD

Sechehaye

Nom d’origine: Sèche Haie, e.a. à Weillen (Nr) ; cf. aussi Seghaye.

 

JG

Sechehaye

Seghaye: PlN Sèche Haie: droge haag, in Weillen(N).

 

FD

Sèchehaye

Proven.  ,,Bosquet   sec » (L.D.).

 

EV

Sechet

-ez, -er, -é, -e: BN Dim. van Fr. sec: droog. Vgl.(de)Seck.

 

FD

Sechet

Séchez. Surnom: fr. sechet, dimin. de sec, non attesté comme tel par le FEW 11,586-8 ; comp. le NF néerl. De Droog.

 

JG

Sechter

Sester, Sister, Zester: Inhoudsmaat, Mhd. sëhster, sëster, sister, së(c)hter, Mnl. sester, sister, suster (met geronde vocaal, zie VMW) < Lat. sextarius ‘zesde deel’: maat voor wijn, olie, graan.

 

FD

Seck(l)er

Seker: D. BerN Sâck(l)er: zakkenmaker, maker van geldbuidels. 1324 Joh. dictus Seckeler, Basel (BRECH.).

 

FD

Seck, (de)

Secq, Secke, Sek(e): Fr. Le Sec: de Droge. BN. 1425 Fransoys de Sec, Mergem FV (PARM.); 1434 Bertault Secq, Laon (MORLET).

 

FD

Seclepe

Sans doute surnom, de w. (Charleroi, Nivelles) sclèpe, èsclèpe ‘gousse (d’ail)’ FEW 17, 32a.

 

JG

Seclepe

zie Slypen.

 

FD

Secleve

Seclef, zie Sclève.

 

FD

Seclève

-eve, Sclève. NF de la région tournai-sienne, attesté à Bailleul dès 1648, ainsi qu’à Lannoy (Nord) (GeneaNet), d’origine très in­certaine; pour Debrab., forme courte de Des-clève, Declève.

 

JG

Seconde

-i(ni), Segond, Sagon: Lat. HN Secundus, -inus. Of BN voor de tweede in een gezin. 1582 Pierre Segon, Namen (J.G.); 1597 Jan Segon, Waasten (DUV.).

 

FD

Seconde

Surnom fém. attribué à la seconde d’une famille (comp. le NF Second en France).

 

JG

Secret

Proven.   Serrée   (Dép.   Horrues). V. SAD (Sak).

 

EV

Secret

Segrette: Reïnterpretatie (secret: geheim) van Sacré; vgl. Secretin/Segretin.

 

FD

Secret

Surnom: anc. fr. secret ‘(homme) discret ou confident’ FEW 11, 375-6.

 

JG

Secréta(i)n(t)

Profess. ,,Sacristain » (Ane. et dialect).

 

EV

Secrétin

-etin, Segrestain, Segrétin, -etin. 1266 «dan Gilhont le sacrestain» CartOrval; nom de profession: anc. fr. segretain, secre-tain ‘sacristain’ FEW 11, 32a.

 

JG

Secrêtin

Secretin, Sécrétant, Segretin: Bn Ofr. secretain < Lat. sacristanus: koster. Zie ook Sigrist. 1266 Gilhont le Sacrestain, Orval (CAO).

 

FD

Séculier

Se-. Surnom de prêtre ou fr. séculier avec le sens de ‘mondain’ FEW 11, 45a.

 

JG

Séculier

Séculier: Ofr. secul(i)er < Lat. saecularis: werelds, mondain, niet-geestelijke. BN. 1488 Joh. Ceculier,Gent(MULÏÏI).

 

FD

Secundo

Peut-être délocutif : lat. secundo.

 

JG

Sed(‘e)yn

V. SAD.

 

EV

Seddeler, de

. BerN van de zetelmaker, maker van

ligmeubels. 136 e. Joh. Zedelare, Ip. (BEELE). –

2. Var. van De Zadeleere.

 

FD

Sedeur

Sédeur. NF d’origine incertaine, p.-ê. adaptation d’un NF hollandais (attesté à Ittervoorten 1807).

 

JG

Sedeyn(s)

-eijn, -yn, zie Soudeyns.

 

FD

Sedran

NF probabl. d’origine étrangère, surtout frioulane.

 

JG

Seeben

zie Sibbens.

 

FD

Seebodts

Sepot, Sebo, Sibo, Cibos: Patr. Germ. VN sigi-bodo ‘zege-bode’: Sigibodo, Segebodo, Sib(b)odo (Fm.). Bode-namen werden vaak verward met boud-namen, zie dus ook Zebouds.

1275 Goqssuini Zeghebots, Avelgem (DEBR. 1980); 146 e. Jan Zeghebode, Oud. (GPO); 1424 Catheryne Zebots, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Seebrechts

zie Sebrechts.

 

FD

Seeder

Céder: Ontrond < D. Söder, afl. van PlN Sodé: nat riet.

 

FD

Seeger

V. SAD (Sak).

 

EV

Seeger(s)

zie Seger(s).

 

FD

Seegmuller

Profess.   Zegge mulder, ,,Meunier de la rivière aux laiches ».

 

EV

Seel

1. Profess. Zeil, ,,Voile ». N. de fabric.   de   voiles.   Synon. :   Seeldrayers. — 2. V. SAD (Sa).

 

EV

Seel

Sel, au génitif: Sels. 1769 «Adrien Sels» BourgNamur; généralement aphérèse de la forme flam. de Marcellus, comp. Selis, Celis; cf. aussi Sèle.

 

JG

Seel

zie Celis.

 

FD

Seel(s)

zie Celis.

 

FD

Seelbach

Selbach: PlN (BW, HS, NRW, RP, SL).

 

FD

Seelde

Wellicht Ovl. var. van Sillen, met là < gemouilleerde l (DEBR. 1985).

 

FD

Seeldra(e)yers

BerN van de touwslager. Vgl. Zeelmaekers. 146 e. Wouter de Zeeldrayer, St.-Gillis (OSTYN); 1563 Steven Seeldrayers, Bilzen-Aw. (AP).

 

FD

Seele(n)

Seelenne, zie Celen.

 

FD

Seeleghem, van

zie van Zieleghem.

 

FD

Seelen, van der

zie van Zele(n).

 

FD

Seelig

1. Proven. Zellik (Loc.), ou ,,De Selange »  (Arlon, Pour Selin-

ger).  Synon. :  Seeliger.   Zelliker, ,,De   Zellik »,   ou   Seligher    (Lac russe). — 2. Car. mor. Selig(man),,H. heureux ».

 

EV

Seelmans

Seleman, Sellemans: BerN van de touwslager. Vgl. Seeldraeyers.

 

FD

Seemans

zie Seghemans.

 

FD

Seemer

1. Profess. Zemer, „Artisan qui chamoise les peaux ». — 2. V.

SAD (Sa).

 

EV

Seemer

zie Semer.

 

FD

Seer, van

van Ceer, van Zeer, van Zeir: PlN Seer in Montzen (LU).

 

FD

Seeraert

zie Serrarens, Gerard(s).

 

FD

Seerden

Patr. Wellicht var. van Geerden; vgl. Zeerards, Zerard.

 

FD

Seery

lerse FN, verengelst < Gaëlisch 0 Saoraidhe < saordha ‘edeF (DS).

 

FD

Seeten

zie Sette.

 

FD

Seeuwen

zie Sevens.

 

FD

Seeuwers

zie Sievert.

 

FD

Seeuws

Proven. Zeeuw, ,,Zélandais ». N° 223

 

EV

Seeuws

Surnom ethnique: Zeeuws, Zélandais.

 

JG

Seeuws

zie Zeeuws.

 

FD

Seevenels

zie Scheefhals.

 

FD

Seevens

zie Sevens.

 

FD

Seeverens

zie Severijns.

 

FD

Seewald

zie Sewalt.

 

FD

Sefer

Seffer(t), -ers, zie Sievert.

 

FD

Seffer

cf. Siffert.

 

JG

Seffer, de

zie Lesaffre.

 

FD

Séfrin

zie Zéphirin.

 

FD

Seg-

-aert, -ard, -ond, -uin, -uy. V. SAD (Sak). Seg(h)-   -er(s),   -eir.   1.   V.   SAD (Sak). — 2. Proven. Segers (Dép. Roulers).

 

EV

Segaert

Segaar, Segar(d), Séga(rd), Segat, Siegert(sz): Patr. Germ. VN sigi-hard ‘zege-sterk’: Sigihard, Segart, Sigardus, Segardus (Fm.). 1300 Margareta Segarts, Ktr. (DEBR. 1980); 1281 Segardus Riedere; 1306 Pauwelins Zegard; 1376 Clais Zegaerd = Clais Segaerd, Ip. (BEELE); 1317 Everart Zegart = 1321 Evrars Segars, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Segain

zie Seguin.

 

FD

Ségal,

Segal (l), Segalen, Sigal: i. Fr. dial. (Languedoc) ségal: Fr. seigle: rogge (DNF). – 2. Z.-Fr. var. van Ségaux/Sicault.

 

FD

Segard

Ségard, Segaert (forme néerl.). 1154 «Rogerus, Segardus et Wido» St-Hubert, 1272

«Segardus li Pos» PolyptVillers, 1279-81 «Colars Segars» ComptesMons, 1282 «Nicole Segart» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. sigi-hard; nom de plusieurs personnages de la littérature chevaleresque.

 

JG

Segaux

Ségaux. Nom issu de l’anthrop. germ. sigi-wald [FD] ; cf. aussi Seau(x). Comp. éga­lement, en toponymie, le NL Presgaux = pré Segaux.

 

JG

Ségaux

Segaux, Sechaud, Sicault, Sigon, Zigo: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN sigi-wald ‘zege-heerser’: Sigaldus, Segaldus (MORLETI). 1404 Jehan Segaut, Laon (MORLET).

 

FD

Segbers

zie Sebrechts.

 

FD

Segbroeck, van,

zie van Zegbroek.

 

FD

Segebarth

zie Sebrechts.

 

FD

Segelaer

zie Zegelaer.

 

FD

Segels

zie Zegels.

 

FD

Seger(s)

Segher(s), Ségers, Seghir, Seeger(s), Seiger(s), Zeg(h)ers, Zeegers, Zeggers, Zeghiers, Zeiger, Zeguers, Zéguers, Zêg(g)ers, Séguerse, Seguerse, Segre, Zegre(s), Zégrès, Sieger(s), Zeugers, Segier, Sigier, -iez, -it: i. Patr. Germ. VN sigi-hari ‘zege-leger’: Siger, Sigiheri, Sigerus, Segarius (Fm., MORLET I, Dip., GN). 1201 Lambertus et Sigerus, Ktr. (DEBR. 1980); 1280 Zeger Meskin; 1276 Sygero de Puteo = Zegher de Puteo; 1373 Zeigher van der Cruse = 1374 Seigher vander Cruce, Ip. (BEELE); 1378 domum Willelmi Zeghers, Ktr. (DEBR. 1970). Ségier/Sigier is een Rom. vorm. 1639 Jan Sigier, Steenwerk FV (DUV.). Siegers is een oostelijke en D. vorm. 1673 Balthus Siegers, Bilzen (SCHOE.). – 2. Ségers een enkele keer < Shegers, gen. van De Heger: 1377 Wauter de Heegher, Roegeer Wouter Sheegers sone, Oud. (GPO). Zie D’Heyghere. – 3. Zegers/Segers evtl. gen. van De Zeger. – Lit.: F. DEBRABANDERE, De naamkundige nazaten van Zeger. LG1993,75-82.

 

FD

Segerink

Patr. Afl. van VN Zeger.

 

FD

Segers

Ségers, Seghers, Seegers, Siegers, etc. 1694 «Guillaume Segers» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. sigi-hari [FD] ; cf. aussi Zeeghers.

 

JG

Seggelen, van

zie van der Sickel.

 

FD

Seghaye

Ce NF verviétois doit se comprendre comme sètche-haie (J. Feller, BTD 4, 260), cf. Sechehaye.

 

JG

Seghaye

Seghées. V. Sèchehaye.

 

EV

Seghaye

zie Sechehaye.

 

FD

Seghbroeck, van

zie van Zegbroek.

 

FD

Seghemans

Seemans: Patr. Afl. van Germ. VN Zeger ofZegebrecht.

 

FD

Segher, de

de Zeg(h)er: i. Br. var. van De Zager. BerN Houtzager. 1369 Jan die Zegher, den Bosch (HB 488); 1421 Wouter der Zeegere…dor berddere ende vinster berdere ende kleyn werc gesneden, Zoutleeuw (HB 840); 1516 Henricken den Zegher; Claeusen den Zagher, Breda (HB 143). – 2. Soms wellicht ook reïnterpretatie van de Germ. VN Zeger als ‘de overwinnaar’, met secundair Iw. Zie Seger(s).

 

FD

Seghin

zie Seguin.

 

FD

Segier

zie Seger(s).

 

FD

Segon(d)

zie Seconde.

 

FD

Segond

1582 «Pierre Segon» BourgNamur; anc. nom de baptême, du lat. Secundus; cf. aussi Seconde.

 

JG

Segouin

zie Seguin.

 

FD

Segre

zie Seger(s).

 

FD

Segrestain

Segretin, cf. Secretin.

 

JG

Segretin

zie Secrétin.

 

FD

Segrétin

V. Secrét(a)in(t).

 

EV

Segrette

zie Secret.

 

FD

Séguerse

zie Seger(s).

 

FD

Segui

Seguy: Patr. Rom. vorm van Germ. VN sigi-wî ‘zege-strijd’. 136 e. Siwich, Cent (GN).

 

FD

Seguin

Seghin, Segain, Zeguin, Segouin: Patr. Fr. vorm van de Germ. VN sigi-wini ‘zege-vriend’: Sigoinus, Seguinus (MORLET I). 12e e. Siwinus (GN). 1350 Jehennin Segin (MORLET); 1386

Guillaume Seguin, Chaume (MARCHAL).

 

FD

Seguin

Seghin. 1272 «Sabine sorori fratris lo-hannis Seggin» PolyptVillers, 1295-1302 «Ghilebers Seghins» ImpôtArtois, 1365 «Will. Seghin tourneur» TailleMons; nom issu de l’anthrop. germ. sig(i)-win; nom de plusieurs personnages des chansons de geste.

 

JG

Seguinot

Patr. Dim. van Seguin. 1384 Guillaume Seguinet, Nuits (MARCHAL).

 

FD

Segvelt, van

PlN Zegveld (U).

 

FD

Seha

Séha, w. nam. Sèya, Sea, Séa. 1403 «Gerars Sehar» Herbais (Piétrain), 1460 «Gerart Sehar» Jandrain (AGR. Ch. Comptes n° 44 742); de l’anthrop. germ. sigi-hard [FD]; cf. aussi Seau(x) et Segard.

 

JG

Séha

Seha, Céha, Ceha: Patr. Séhard < Germ. VN sigi-hard. Zie Segaert. 1403 Gerars Sehar, Herbais; 1460 Gerart Sehar, Jandrain (J.G.).

 

FD

Seheque

Sehèque, Séhèque. Sans doute NF d’origine étrangère, plutôt que var. graphique de Selecque (par confusion du / et du h)7

 

JG

Sehmke

zie Simke(ns).

 

FD

Seibert

zie Sebrechts.

 

FD

Seichepine

Nom d’origine: fr. sèche épine; comp. Sechehaye. – Cf. également s.d. «Johan-nis Sechbranche» ObitHuy, de même type.

 

JG

Seichepine

PlN Sèche épine: dorre doornstruik.

 

FD

Seidel

Cf. 1391 «Seidel der Sweinpeck» Autriche; hypocor. ail. de Siegfried (Brech. II, 596).

 

JG

Seidel

Seidl, Sajdl, Seydel(s), Zajdel: Patr. D. dim. van Germ. VN Siegfried. 1391 Seidel der Sweinpeck (BRECH.).

 

FD

Seidelin

Patr. Dim. van Seidel. 1426 Hesso dictus Sydelin, Schlettstadt (BRECH.).

 

FD

Seidler

Seitler: i. Afl. van PlN Seidel (Pommeren). – 2. Zijdespinner (BRECH.).

 

FD

Seif(en)

Seifman, Zajf(en), Zajfman: i. D. Seife: zeep. BerBN en BerN van de zeepzieder. Vgl. D. Seifenmacher, Seifensieder. – 2. Patr. Korte vorm en afl. van Seifert.

 

FD

Seif(f)er(t)

Seifried, zie Sievert.

 

FD

Seiffermann

Seifman, Soiferman: Patr. Afl. van Seifert. 1328 Sifermann, Straatsburg (BRECH.).

 

FD

Seifter

Wsch. var. van Seifer, misschien door metathesis < Seifert. Seiger(s), zie Seger(s).

 

FD

Seigel

Proven.   Zeggelo,    ,,Bosquet aux laiches ».

 

EV

Seiger(s)

zie Seger(s).

 

FD

Seigné

-ez, Signet, Zinjé, Zinje: i. Ofr. s(e)ignet: zegel. Vgl. Zegels. – 2. Grafie voor Seignier.

 

FD

Seigné

Proven.    Dép.    Louveigné. Seigne,   „Marécage ».     Compar. : Grandsaigne, ,,Grand marais ».

 

EV

Seigneur

Fr. pendant van De Heere. It. Signore. 1366 Willelmi Singeur, Ktr., 1398 Jan Seigneur,

Zulte (DEBR. 1970).

 

FD

Seigneur

Nom de dignité : fr. seigneur FEW 11, 448b, p.-ê. avec sens ironique. * Dimin. : 1539 «Jehan le Seignoreau» Cour-Vedrin, 1546 «Jehan Le Seigneureau» = 1559 «la veuve Jehan Le Seignereau» BourgNamur.

 

JG

Seigneur

Situat, soc., ,,Suzerain ». N° 136.

 

EV

Seignier

Seignez, Seigné. Var. de Saignier?

 

JG

Seignier

zie Saignier.

 

FD

Seijnhaeve

cf. Seynaeve.

 

JG

Seikert

Patr. D. FN < Germ. VN Sigihard. Zie

Segaert.

 

FD

Seil(l)er

Seyler: D. BerN van de touwslager. 1291 Jakob der Seiler, Freiburg (BRECH.).

 

FD

Seiler

Profess.   Zeiler.   1.   ,,Navigateur ». —- 2. ,,Cordier ». Seinglier. V. Sanglier.

 

EV

Seill(i)er

Seillé, Seiliez, Seilleur: Afl. van Ofr. seille, Lat. situla: emmer. BerN van de ketelslager. 1472 Henry le Seilhier, Laroche (J.G.).

 

FD

Seilleur

Nom de métier: fabricant de seules ou seaux (Jodogne 20), cf. Seillier (ci-dessous); éventuellement, pourrait être aussi dérivé en -eur de l’anc. w. seiller (les céréales) ‘faucher les céréales’ FEW 11, 365a, cf. Soyeur. -Même si le NF est plutôt namurois, on peut penser également au w. liég. sàlieû, sâyeleû, m., poinçonneur (de poids et mesures), cf. 28.8.1645 «André délie Ruelle, seilleur de S. A. Sme de Liège » (not. N. Dodeur, Lg) FEW ll,595b[JL, NFw].

 

JG

Seillier

Seiller. 1367 «feu Johan Odar le sel-hier» GuillLiège, 1472 «Henry le Seilhier» DénLaroche; nom de métier: anc. fr. seillier, ‘fabricant de seilles, seaux’ FEW 11, 667a; cf. aussi Seyler et Seilleur.

 

JG

Sein, de

zie Desein.

 

FD

Seina(e)ve

Seyna(e)ve, Seynha(e)ve, Seijn(h)aeve, Seyhave, Seynhaghe, Sin(n)a(e)ve, Syn(n)aeve, Sy(e)nave, Sinaf, Synaeghel, Sinnaghel, Synnaghel, S(e)ynnave, Sijn(h)a{e)ve, Synhaeve, Sena(e)ve, Senaffe, Zinaëve, Sinove, (van) Synhove: i. BerBN < niet-geattesteerd Ofr. chenave, d.i. Ofr. cheneve, chaneve < vulg. Lat. canapus: cannabis, hennep. Vgl. chenove < cannabu: hennep (MONJOUR 81). BN voor de hennepteler. Vgl. Chen(n)evier, Chenavier, Chenevard (DNF), D. Hanf, Hanfbauer. – Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Seyna(e)ve. Nk. 1978,268-270. – 2. BerBN van de mosterdmaker of -handelaar. Ofr. senavre < Lat.-Gr. sinapi: mosterd. Vgl. D. Senf (zelfde herkomst), Ohd. senef, Os./Oe. senap (J.G.). Onderstaande oude Wvl. vormen kunnen evenwel alleen op ch- teruggaan. Maar sinapi-PlNn vertonen ook ch-anlaut: Sennevières (Oise): 1061 Sineverie, 1284 Chaneuvieres, 1667 Chesnevieres, waarbij natuurlijk verwarring met Chenevière (hennepveld) niet uitgesloten is (MONJOUR 250). 1243 Beatris Synapis; 1244 Mahius Sinapium; 1248 Maroie Sénevés, Atrecht (NCJ); 1245 Willelmo Ceinave, Har. (DEBR. 1980); 1398 Willem Tseynave; Henriet Tseinhave, Zwg. (DEBR. 1970); 1527 Jan Tseijnave; 1501 Jan Seynave, Zwg.(KWII).

 

FD

Seinderd, van

zie van Zundert.

 

FD

Seine

Un surnom de pêcheur d’après le fr. seine (Dauzat 547) ne semble guère plausible, caria forme w. nam. est sayène (filet de pêche); pro-babl. var. graphique de Saisne (= Saxon) [FD], cf. 1286 «Jehans li Sesnes» CartLessines.

 

JG

Seine, (de)

zie Deseine.

 

FD

Seingier

zie Sengier(s).

 

FD

Seinlet

Var. de Sainlez; ou bien dérivé du thème Sin-, premier élément de sin-hard ou sin-wald (Vincent 73)?

 

JG

Seinlet

zie Sainlez.

 

FD

Seinsot

1. V. Sencie. — 2. V. SAD (Sanz).

 

EV

Seip(t)

Pair. < VN Seipold: Seibold: Zegeboud.

 

FD

Seitler

zie Seidler.

 

FD

Seitz

Seytz, Seits, Zajc: Patr. < Sigizo, Sizo, afl. van Germ. sigi-naam.

 

FD

Seivert

Seiwert, zie Sievert.

 

FD

Seize

Fr. seize: zestien.

 

FD

Seize

Surnom de motivation obscure, d’après le nombre 16. Nom d’enfant trouvé?

 

JG

Séjourné

Séjournant, de Séjournet, de Sejournet: BN Volt, en teg. dw. van Ofr. sejorner, sojorner: verblijven, uitmsten, ontvangen, onderdak verlenen. 1344 Hues Seuiourneis = 1351 Huars Séiournés, Villers-St-Amand (CSWII); 1437 Jacobus Sejournet; 1450 Arnoldus Seigournit, Cam.dioc.(MULI).

 

FD

Sek(e)

zie(de)Seck.

 

FD

Sekeet

zie Saquet.

 

FD

Seker

PlN in Jerxheim (NS). – 2. Zie Seckler.

 

FD

Sel

cf. Seel.

 

JG

Sel

Profess. Marchand d’épices. Nos 131, 154.

 

EV

Sel

zie Celis.

 

FD

Sel-

-is. 1. V. SAD (Sa). — 2. Pro-ven. De Cœlis, Latinisat, de Van Hemelen ou Paradis.

 

EV

Sel(l)if(f)et  

Proven. Silly-fay, ,,Hêtre de Silly »  (Loc.)-

 

EV

Sel(t)zer

zie Selzer.

 

FD

Selbach

zie Seelbach.

 

FD

Selbeck

PlN in Muhlheim/Ruhr (NRW).

 

FD

Selck

zie Selk.

 

FD

Selde(n)-

Selle-, Selder- -slag(h)s, -slachts. Profess. ou Passe-temps. Zeihlag. ,,Trébuchet en voile ». (Piège pour oiseaux). N. d’oiseleur.

 

EV

Seldenslach

cf. Selleslagh.

 

JG

Seldenslach

-slagh, Seldeslachts, -slagh, Sellenslach, -slagh, -sslach, Selderslagh(s), -slag, Selleslagh(s),

-slag(s), -slach(s), Selslagh, Selfslag(h), -slags: BN

voor iemand die zelden slaat, of ironisch voor een vechtersbaas. Vgl. 146 e. Chuonrad Seltenstich (slager), Tirol (BACH). Vgl. Vuylsteke. 1286 loh. Zeldenslach, Bs. (HB 245); 1396 Kateline Seldenslaecht, Neigem (DE B.); 1492 Gheert Selleslach = 1515 Gheert Seldeslach, Kontich (SELS); 1586 Willem Selleslach = 1585 Seldeslach, Aarts. (ROEL. 1951); 1542 Merten Seldenslach, Keerbergen-Aw. (AP).

 

FD

Selder(s)

Mhd. selder: bewoner van een boerenwoning, hoevetje, hut. 1260 Hainr. filius dicti Selders, Battingen (BRECH.).

 

FD

Seldrum

Wsch. een oostelijkehem-naam.

 

FD

Sele

Sèle. 1216 «Johannis de Selh» CartVal-Benoît, 1294 «Jehans de Selh» CensNamur; nom d’origine: Selle, Celle, topon. fréquent (e.a. Celles-lez-Waremme), cf. Deselle.

 

JG

Sele, van

zie van Zèle.

 

FD

Seleck

Séleck, Selecque, Selecque, Seleque, Selicq. Soit var. du NF Senlecques, soit nom d’origine: Zellick, 1133 «Selleke» (BrFl).

 

JG

Seleck

Selecque, zie Selke.

 

FD

Seleman

zie Seelmans.

 

FD

Selen(s)

Selenne, Sélenne, zie Celen.

 

FD

Selenne

Sélenne. Probabl. forme francisée du NF flam. Selen, Celen, génitif de Se(e)l, du lat. Marcellus.

 

JG

Seleque

zie Selke.

 

FD

Sélerin

Se-. 1809 «Jean-Claude Selerin» Liège; NF liégeois, sans doute d’origine française, p.-ê. var. du NF normand Celerin, que Morlet 185 explique par un surnom de poissonnier.

 

JG

Sélerin

Selerin: Fr. FN Célerin: sardine, haring. BerBN (DNF).

 

FD

Self

Patr. E. vorm van de Germ. VN Oe. Szwulf ‘zee-wolf. 1296 William Sewolf, Sussex (REANEY).

 

FD

Selfslag(h)

-ags, zie Seldenslach.

 

FD

Selhorst

PlN in Wierden (OIJ), Herbern (NRW).

 

FD

Seliaerts

zie Saillart.

 

FD

Selicaers

zie Zelckaerts.

 

FD

Selick

zie Selke.

 

FD

Selicq

cf. Seleck, Sele(c)que.

 

JG

Selif(f)et

Sélifet, zie Sclif(f)et.

 

FD

Selifet

Sélifet, Seliffet. NF attesté sous la forme Selifet à Écaussinnes-Lalaing en 1670 (Genea-Net), probabl. var. graphique de Selifet, Seliffet (par confusion de c et e). – Sans doute distinct: 1514-15 «Amould Sellifieis»curéde Saint-Gilles à Liège.

 

JG

Seliger

Selin(g)er: Patr. Germ. VN sali-ger ‘zaal-speer’: Saligerius, Seligerus (MORLETI). 1168 Seligerus de Holistein (BRECH.).

 

FD

Selis

Sélis. Aphérèse de néerl. Marcelis, Mer-celis, du lat. Marcellus; cf. aussi CelisetZelis.

 

JG

Selis

zie Celis.

 

FD

Selk

Selck, Zelck: i. PlN Zelk in Halen (L). 1389 Arnout van Zelke, Diest (VdP); 1253 Gerardus de Selleke, 1562 Lysbeth van Zelck, Diest (CLAES 1983). – 2. Zie ook Selke.

Selke, Seleck, Seleck, Selicq, Selefcjque, Selecque: i. Fréquent in Hb. Selke = Selleke, dim. van Selle, Geselle: gezel, vriend. 1426 Tile Selleke = Selke (DN); 1401 Jan Zelleken; 1406 Willem Zellekens, Aw. (ANP). – z. PlN Zellik (VB): 1133 Selleke (TW). 1434 Arnoldus de Selke, Leod. dioc. (MULI).

 

FD

Sell-

-ire, -iez, -y. 1. Profess. Fabric. de selles. — 2. V. SAD (Sa).

 

EV

Sell-

-o, -osse. V. SAD (Sa).

 

EV

Sell(e)

zie Celis.

 

FD

Selle-

-caerts, -kaer(t)s. Profess. Zeilkaarde, ,,Carde pour les tissus à voile ». N. de cardeur.

 

EV

Selle, van

zie van Zelle.

 

FD

Sellekaer(t)s

-caerts, zie Zelckaerts.

 

FD

Sellekens

Patr. Dim. van VN Marcellus. 1430 die lan Sellekens was, Her. (DERCON). – 2. Dim. van Mhd. selle: gezel. Zie Selke i.

 

FD

Sellemans

zie Seelmans.

 

FD

Sellens

zie Celen.

 

FD

Sellenslach

-slagh, Selleslag(h)(s), zie Seldenslach.

 

FD

Seller(s)

E. seller < Ofr. selier, seller: zadelmaker. Zie Sellier 1.1319 Philip le Celler = 1320 le Sadeler, Londen (REANEY).

 

FD

Selles

Zie Celis.

 

FD

Selleslagh

Seldenslach, -slagh, etc. 1614 «Seldenslach»; surnom composé de néerl. zelden ‘rarement’ et signifiant ‘qui frappe (atteint) rarement’, p. -ê. par antiphrase (Naam-kunde2Q, 112).

 

JG

Sellette

1426 «Jehan Sellette» TailleSoignies; p.-ê. surnom : anc. fr. selete ‘petit siège de bois sans dossier, escabeau’ FEW 11, 419b.

 

JG

Sellette

Ofr. selette: bankje. BerBN of BN. 1426 Jehan Sellette, Zinnik (J.G.).

 

FD

Sellicaerts

zie Zelckaerts.

 

FD

Sellier

-iez, -ière, -iere, Sel(l)y, Selij, Celli, Celly, Scellier, Lesellier, Lessel(l)iers, Lecellier, Leceiller, de Sellier(s): 1. Ofr. selier, Fr. sellier: zadelmaker, gareelmaker. 1296 Eustasse le Selier, Kales (GYSS. 1963). – 2. Ofr. selier < Ofr. seel, Fr. sceau: zegel. BerN van de zegelaar of zegelsnijder. 1379 Jacob de Zeghelare, Ip; 1306 Jehan Lescrivain le selier, Ip. (BEELE); 1425 Jehan le Sellier (CCHt). -3. Grafie voor Cellier.

 

FD

Sellier

Selliez. 1257 «Alart le Sellier» Baill-Nivelles, 1265 «Robins li Seliers» Cens-Namur, 1295-1302 «Estevenes li Seliers» ImpôtArtois, 1309-10 «Leurins li Selliers» ComptesMons, 1444 «Godefrin le Sellier» AidesNamur; nom de métier: fr. sellier, w., pic. sèlî ‘fabricant de selles’ FEW 11, 422a. -Sur la famille namuroise de Sellier, cf. RbPhH 30, 1952,600-1. • Forme fém. : Sellière, Selliere.

 

JG

Selling

Sellink: Achterhoekse FN. Fri. Sellinga. Patr. Afl. van Germ. VN Sello, Fri. VN Selle.

 

FD

Selman

Var. van Seelman of van Salman?

 

FD

Selos(se)

zie Slosse.

 

FD

Selosse

Selos, Slosse, Slos. 1450 «Piètre Selosse» = 1470 «Piettre Selos» Tournai, an VI «Jean Selosse» Ascq (Nord); probabl. adapta­tion flam. d’un nom picard, ainsi 1458 «Piètre Jelosse» Tournai, anc. fr. gelas ‘jaloux’ [FD], et non point génitif de (De) Los(se). – Noter que 1776 « la selosse est un topon. (d’origine obscure) de Hompré (arr. Bastogne), cf. Ch. Losange, Top. de Hompré, 129 [JL, NFw2].

 

JG

Sels

cf. Se(e)l.

 

JG

Sels

zie Celis.

 

FD

Sels(on)

V. SAD (Sa).

 

EV

Selschotter

Mnl. selfschotter: bediener van een selfschot: belegeringswerktuig. BerN. 1240 balistarjus: self scottre, L (VMW); 1303 Meuse Dullekine coningstavle van den selfscotters; Boudene Rommel coningstavels van den zelscotters, Bg. (VERKEST). 1612-25 J- de Zelschotter; 1628 de Zelfschottere, Merkem (med. E. Verroken, Cent).

 

FD

Selschotter

Profess. Zeilschuiter, ,,Navigateur à la voile ».

 

EV

Selslagh

zie Seldenslach.

 

FD

Selst, van

zie van Zelst.

 

FD

Seluse

1336 «Seluze»; probabl. var. de Sluse. -Ou bien de w. silusse, sulusse ‘éclair’ ALW 3, 113b, FEW 12, 34a, devenu topon. à Herchies, 1267 «le Selustre» CensierHerchies, cf. L. Remacle, Étym. 214.

 

JG

Seluse

zie (van der) Sluis.

 

FD

Selvais

-ait, zie Servaas.

 

FD

Selvais

Selvait. 1265 «Selvais le peskeur» CensNamur, 1356-58 «Selvais fiuls le bateur» PolyptAth, 1450 «Selvais Lescailleteur» Lobbes, 1501 «Selvay Tiebau» Marchienne-au-Pont, 1652 «Selvais, dit l’embrouille» Mons; var. de Servais, par mutation des liqui­des r> /. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NFSer­vais, Selvais, Solvay, VW 48, 1974, 108-110.

Selves. 1307 «Robars de Selve» CartValBenoît, 1319 «Gilon de Selves» GuillLiège, 1634 «Johannes le Selve» Antheit; nom d’origine: *Selve < lat. silva ‘forêt’, e.a. forme anc. de Celles-lez-Waremme (Lg) et de Saive (Lg), cf. BTD 58, 116 [JL, NFw]. Comp. Sève.

 

JG

Selversmet

zie Silversmit.

 

FD

Selves

PlN Selve < Lat. silva: woud, bos. Oude vorm van Celles-lez-Waremme (LU). 1307 Robars de Selve, Val-Benoît (J.G.).

 

FD

Selvestre

Selvestrel, zie Silvester.

 

FD

Selvestrel

Dimin. en -ellu du prénom Silvestre ou du surnom: anc. fr. sevestre, moy. fr. sevest ‘qui demeure dans les bois; sauvage’ FEW 11, 62 Ib, cf. 1286 «Thumas li Selvestres et Capelassée» CartMons.

 

JG

Selway

zie Servaas.

 

FD

Sely

Selij, zie Sellier.

 

FD

Selys

de Selys, cf. Selis. – Sur la famille de Sélys, originaire de Maastricht, anoblie en 1656. cf. Limburg47, 1968, 115-sv.

 

JG

Selzer

Seltzer, Selter: D. en Ndd. vormen met umlaut < D. Salzer: zoutzieder, zouter. 1268 Heinr. dictus Selzere, Worms (BRECH.).

 

FD

Sem-

-po(s), -pour, -poux. V. Sampoux.

 

EV

Sem(m)ail(le)

Profess. Préposé aux semailles. N° 163.

 

EV

Semaes(se)

zie (van) Sima(e)y.

 

FD

Semai

Proven. Ezemaal (Loc.).

 

EV

Semai

Samale, Simal: Var. van Smal(e) (zie De Smaele), met svarabhaktische vocaal. 1303 Jan Semale, Bg. (VERKEST); 1320 Jean dit Simale,

Luik (ISP); 1374 (Dibboud) Smale = Thibaut Semale (Brosberg) (BLO VI); 1399 mesire Semale chevalier, LU (AVB); 1479 Martin Desemalle, Dk. (TTT).

 

FD

Semai

Semai, Simal. 1303 «Jan Semale» Bruges, 1399 «mesire Semale chevalier» Cart­ValBenoît, 1449 «Willaume bovier Semale de Bonneville» AidesNamur, 1756 «Antoine Se­mai » BourgNamur ; le nom étant attesté à date ancienne en fonction de prénom, probabl. nom issu d’un anthrop. germ. en sigi ; cf. aussi Smal. s Dimin. en -Idn: 1444 «Jehan Semalquin», 1497 «Bertran Semalquin» AidesNamur.

 

JG

Semail

Semaille. Probabl. surnom de l’homme préposé aux semailles; en anc. w., le terme semaille désignait aussi soit la saison (PSR 4, 55), soit une graine de foin (cf. Remacle, Not. 227), soit une graine dont on tirait de l’huile (ASAN 52, 191). D’après la localisation du NF, on peut également envisager l’éventualité d’une var. de Seumaye [JL, NFw].

 

JG

Semail(le)

Samaill(i)e: Fr. semaille: het zaaien, gezaaide. BerBN van de zaaier? 1317 (défense de nourrir les bêtes) de nulle samailhe, Luik (J.G.). Of grafie voor Semay/Samaey? 1673 Jan Samaile, Lauwe (KWII); 1713 Barthélémy Samaille fs. Antoine Samallie, Izg. (COUSS.).

 

FD

Semaire

Probabl. cas-sujet de fr. semeur, comp. Fondaire/Fondeur [JL, NFw].

 

JG

Semaire(s)

zie Semer.

 

FD

Semang, van

zie van Samang.

 

FD

Semay

Proven. 1. Seumay (Dép. Perwez). N° 70. — 2. S émois (Riv.). Synon. : Sem- -et, -ay.

 

EV

Semay

zie (van) Sima(e)y.

 

FD

Semberg, van

zie Zandberg.

 

FD

Semeelen

zie Semelyn.

 

FD

Semeese

zie Samoy.

 

FD

Semeesel

Onduidelijk. Gen. van De Mesel (Smesels) of var. van Semeese?

 

FD

Semel(s)

PlN Semel in Werkhoven (U). – 2. Patr. Dim. van een VN, zoals Zegemond; vgl. Seminck(x). Vgl. Semelyn.

 

FD

Semelyn

Simelyn, -lijn, Semeelen, Semmeling, Semoulin, Simoulin: Wsch. Patr. Dim. op -lin. Vgl. Seminckx, Semel(s) 2.1340 Jan Semelin die men heet van Belle (JAM.).

 

FD

Semen

zie Seminck(x).

 

FD

Semer

Seemer, Semaire(s), Siemer(s), Seymer, Simmer(s), Ziemer, Zeimers, Zemer, Zémer: Patr. Germ. VN sigi-mêr ‘zege-beroemd’; zie Simar. 1392 Symer Werneman, Bremen; 1262 Ernest Symers, Rostock (NN).

 

FD

Semer

Semer. Nom issu de l’anthrop. germ. sigi-mar, attesté sous la forme lat. Segemarus (Morlet, NP Gaule I, 198); cf. aussi Semaire.

 

JG

Semerie

1365 «Jehan de Semeries», 1398 «Gilles de Sepmeries» ComptesMons, 1573 «Adryen de Sepmeries» Rianwelz; nom d’ori­gine: Semeries ou Sepmeries en Avesnois (Nord) ou Semrée, 1265 «Semeries», à Leuze-lez-Dhuy (Nr).

 

JG

Semerie

PlN Sémeries (Nord). 1365 Jehan de Semeries, Bergen (J.G.).

 

FD

Semertiert

Semmertiert (ne subsiste que le NF flam. Van Semmertier). Pourrait être un nom de profession, dérivé en -1er (non attesté) de la famille de lorr. semarter ‘faire les 3 ou 4 labours pour l’ensemencement des blés’, Metz semèrtré ‘terre en jachère’ FEW 11, 140b gaul. *samo [JL, NFw2].

 

JG

Semés

w. Seumès ‘. NF de la région d’Aubange, sans doute var. de Simes.

 

JG

Semés

zie Siemens.

 

FD

Semet

Semette. 1417 «Gillez Setnet» Polypt­Ath; le NF étant hennuyer, var. du NF Smet avec voyelle d’appui.

 

JG

Semet(te)

W. adaptatie van Smet. – 2. Zie Simettre.

 

FD

Semeteys

zie van Semmertier.

 

FD

Semetier

Zie Van Semmertier. Maar 1240 Aubert Cementier de Sermaize (MORLET) lijkt een afl. van Ofr. cément < Lat. caementum: grove steen.

 

FD

Semey

zie (van) Sima(e)y.

 

FD

Semeyn

zie Samin.

 

FD

Semillon

cf. Simill(i)on.

 

JG

Semillon

zie Soumillon.

 

FD

Seminck(x)

Semninckx, Syme, Semen, Simin, Simme(n): Patr. Afl. van Germ. VN Sigmund (Zegemond) of Sigihelm (vgl. Simknes). Zie ook Symynck. 1396 Gillis Semins, Heine Semmins, Goessen Zemins, Mère (DE B.); 1554 Lysbette Seminck, Mère; 1558 Simoen Seminck, Aalst (LIEVENS); 1563 Aart Semmens, Kuringen-Aw. (AP).

 

FD

Semmeling

Peut-être dérivé en -elin d’un nom issu d’un anthrop. germ. comme Sigmond [FD].

 

JG

Semmeling

zie Semelyn.

 

FD

Semmertier, van

van Semmortier, van Seymertier, (van) Seymortier, van Cemestier, Semetier, Seijmortier, Semortier, de Saintmortier, Semeteys: PlN in Elzele (H): 1275 encoste set mortiers (VR 84r°). 1385-1411 Heynderic van Semmortijers, Oud. (CASTELAIN 2002); 1396 Heine van Seinmortiers, Kwaremont (DE B.); 1554 Jacob van Seymortier, Berchem OV; 1556 Antheunis de Saintmortier, Rozenaken (LIEVENS); 1715 J. B. de

St. Mortier, Rozenaken (CORNELIS); 1722 Joannes Seymortier, Oud. (POz./g).

 

FD

Semninckx

zie Seminck(x).

 

FD

Semortier

zie van Semmertier.

 

FD

Semoulin

Profess. Marchand de semoule.

 

EV

Semoulin

Simoulin. Peut-être de fr. semoule (Dauzat 553, v° Simoulin), w. semoule, si-moule, arch. simo(u)ye, mais aucun dérivé en -in ne paraît attesté FEW 11, 622-3, à moins de

songer à une attraction plaisante de moulin comme surnom de meunier. Peu probable est une var. de Semelyn, Semmeling [FD].

 

JG

Semoulin

zie Semelyn.

 

FD

Sempel(s)

Zie de Simpel(e). – 2. Misschien PlN Champles in Bierges of Rozieren (WB). 1410 Magriete van Sampels, Rozieren (STR. 5).

 

FD

Sempels

Car. mor. Simpel, ,,Simple d’esprit ».

 

EV

Sempels

cf. Simpels.

 

JG

Semper

Var. van Sempel?

 

FD

Sempo

Sempos, Serapot, Sempoux, cf. Sam-poux.

 

JG

Sempoux

Sempo(s), -ot, zie Sanspoux.

 

FD

Sen-

auld, -ault. V. SAD (San).

 

EV

Sen- 

-et,  -ez.   1.   Car.  phys.  Senex, ,,Vieillard ». — 2. V. SAD (San). — 3. V. Senny.

 

EV

Sena(e)ve

V. Seyn(h)a(e)ve.

 

EV

Sénac

Senacq, Sinac(q), Sinakx, Sienack: i. PlN Sénac (Gironde, Htes-Pyr.). – 2. Patr. Oude VN Senacus (Pol. Irm.: MORLETI). 1461 Jehan Senacq, 1472 George Senact, Dk. (TTT).

Senaeme, Seniamme, Senane, Senrame, Ceenaeme, Zeena(e)me: Ofr. cename < Lat. cinnamum: kaneel. Vgl. Zimt. Evtl. < It. FN Cenami < Oudit. cennamo: kaneel (VS1996,283-4; 4i2« 3)- De vrouw van Giovanni Arnolfïni op het beroemde schilderij van Jan van Eyck heette Giovanna Cenami, uit Lucca. 1552 Filippo Cenamy, Lucca-Aw. (AP); 1627)005 Seynhame, Hulste (KWII); 1677 Jan Cenaeme, Menen (PV); 1693 Jan Seinamme, Staden (MARICHAL); 1701 Joos Senaeme; 1739 Michiel Sinaeme, FV (VERGR. 1972).

 

FD

Senacq

V. SAD  (San).

 

EV

Senaeme

-âme, Ceenaeme, etc. 1627 «Joos Seynhame» Hulste; p.-ê. NF Cenami, d’ori­gine italienne à date ancienne (Debrab2 1119).

 

JG

Senaeve

Senaffe, zie Seinaeve.

 

FD

Senaire

Sénaire. Var. de Semaire ou dérivé du thème anthrop. de germ. Sin- (Vincent 73)?

 

JG

Senauld

-ault, Sena, Senay, Sinia: Patr. Rom. vorm van Germ. VN sin-wald: Sinoldus, Senaldus (MORLET I). 1569 Guillaume Sinia, Luik-Aw. (AP).

 

FD

Senauld

Senault. Nom issu de l’anthrop. germ. sin-wald > Sennaldus (Morlet, NP Gaule I, 200b).

 

JG

Senave

Senaeve, cf. Seyn(h)aeve.

 

JG

Senave

zie Seinaeve.

 

FD

Senay

zie Senauld.

 

FD

Sencie

Profess. ,,Fermier ». Dimin. : Se(i)n-, Sin- -sot, -zot NOB 133, 162.

 

EV

Sencie(r)

Senci, zie Censier.

 

FD

Sencier

Sencie. Peut-être w. cinsi ‘qui tient à cens, censier; fermier’ FEW 2, 581a, du moins pour la var. Sencier, cf. Ê. Legros (BTD 26, 416). Pour Sencie, dont il faudrait connaître la prononciation, on peut songer aussi à une var. des NF Senzée, -sée [JL, NFw].

 

JG

Send(en)

Patr. < Germ. sinth-naam: Sindo (MORLET I).

 

FD

Send(en)

Sender(s). 1. V. SAD (Sand). — 2. Profess. Zender, ..Expéditeur ».

 

EV

Senden

Hypocor. néerl. de l’anthrop. germ. Sindo [FD].

 

JG

Senden, (van)

PlN Senden in Westfalen (DN).

 

FD

Sender(e), de

zie Descendre.

 

FD

Sender(s)

Patr. Var. van Sander(s). – 2. Evtl. Germ. VN sinth-hari ‘weg-leger’: Sindharius, Sendarius (MORLET I).

 

FD

Sendrap

cf. Sandrap, v° Sandre.

 

JG

Sendrap

zie Sandrat.

 

FD

Sendrons

cf. Sandron, v° Sandre.

 

JG

Sendrons

zie Sandron.

 

FD

Sendyk

zie Sindic.

 

FD

Séné

Sene(t), Senez, Cenez: Ofr. séné: wijs, verstandig. BN.

 

FD

Sene(n)

zie Senne(n).

 

FD

Seneberg

Proven. ,,Colline de la Senne ».

 

EV

Sénéc(h)al

Senec(h)al, Sennechales, Sennécha(r)les,

Sénécharles, Lesenec(h)al, Sinéchal, Sinechal, -arles, Sinécharles, Senecaut, -aux, -a(t), Sénéca(ux), Sinic(c)o, Sinica, Sénésal, Senesal, Seneschael, Sen(n)esael, Sinnesael, Synnesael, Sijn(n)esael, Seynesael: Ofr. sénéchal, sénéchal < Germ. siniskalk’oudste dienaar’, Mnl. seneschael: voornaamste hofambtenaar, intendant, prefect, (later) militair bevelhebber (BdS 1992, nr. i). 1227 Bauduins Senescaus, Atrecht (NCJ); 1384 Ferre le Seneschal, Laon; 1380 Jehan le Seneschaut, Laon (MORLET); 1402 Jehan le Senescal; 1426 Gilles le Senescault, Dk. (TTT); 1444 Jan Seneschal, Dk.-Bg. (PARM.).

 

FD

Sénéca(l)

Senecaut, Senecaux, cf. Sénéchal (ci-dessous).

 

JG

Seneca, (van)

Sénéca, Senecat, Sénèque, Seneque, Senica, Sinica, Senique, Senik, Senyk: i. Patr. Naam van de Lat. dichter Seneca (-4-+6s), leermeester vanNero. 1436 Seneca van den Brouke; her Seneca Michiels, Ip. (SOETE); 1443 Agnes Senicq, Atrecht (VS 1992,391). – 2. Zie ook Sénéchal.

 

FD

Sénéchal

Fonction et dignité de l’Ancien Régime. Souvent sobri­quet. N° 135. Variantes : Séné-, Senne- -ça, -caut, -chal(es), -ssael. (Senex Scalcus, ,,L’aîne des servi­teurs ».

 

EV

Sénéchal

Sénéchal, Sennechales, Sennechales, Sinechal, Sinéchal; Sénécharles, Sénné-charles, Sinécharles (avec rémotivation sur Charles, w. Châle) ; Seneca, Sénéca, Senecal, Sénécal, Senecaut, Senecaux (formes pic.). 1204 «nobilis vir Guido cognomento Senes-calcus» CartOrval, 1257 «messire Watiers li Senescas» BaillNivelles, 1295-1302 «Robers li Senescaus» ImpôtArtois, 1331-32 «Mais-tres Jehans li senescaus monsigneur de Naste» ComptesMons, 1676 «Nicolas Séneschal» RuageAth; nom de fonction: fr. sénéchal FEW 17, 70a, prototype du déloyal au M.-A. -Secondairement, pour Seneca, p.-ê. aussi prénom d’après le nom de l’écrivain latin Sénèque, cf. 1436 «Seneca van den Brouke» Ypres.

 

JG

Senel(le)

zie de Snel.

 

FD

Senel(le).

Proven.  N.   de  ruisseau. (Chinelle ou Senelle).

 

EV

Senellart

Senelar(t), zie Snellaert.

 

FD

Senellatt

Proven. Sennelare, ,,Lande de la Senne ».

 

EV

Senelle

Senel. 1282 «Jeh. Senelle» Dettes-Ypres; adaptation fr. (avec élargissement) du néerl. snel ‘rapide’ ; ou bien dérivé du thème anthropon. germ. Sin-?

 

JG

Senen

Sénen, Sennen. Prénom frison Senne (au génitif) [FD].

 

JG

Senepart

Sénépart. 1569 «Jehan Senepart» Mézerolles, près de Doullens (Somme), 1569 «Pierre Senapart» Frévent (PdC) (cf. Rép. HP artésiens en 1569, 1,183), 1604 «Jolente Senepart» Sedan (FyS), 1676 «Jacques Sénépart» RuageAth (pour des formes antérieures, cf. le NF. Desénépart). Le NF est tout aussi fréquent en France, dans les départ, du Nord, de la Somme, de l’Aisne (à Chauny) et de l’Aube (à Vendeuvre-sur-Barse), avec une var. Senapart; nom d’origine, à situer probabl. dans le départ, de la Somme, p.-ê. Senarpont (air. Amiens), ce qui pourrait expli­quer les var. fr. Sene(s)pont, Senapart et Senepart.

 

JG

Sénépart

V. SAD (San).

 

EV

Sénépart, (de)

Senepart: i. Germ. VN Senepartus, Sinbertus, Sembardus (MORLET I). ± 1220 Jordanus Sunepert, St.-Tr. (CST); 1340 Gerardi Snepart, Goetsenhoven (C.BAERT); 1368 Walterus Sneepaert, Attenhoven (CST II). -2. PlN. 1479 Arnoul de Seniepart, Ladeuze (J.G.); 1538 Jan de Sinpar, Aat; 1558 Jan Sinneparte, H-Aw. (AP); 1676 Jacques Sénépart, Aat (J. G.); 1722 Ph.-Fr. de Senepart, La Hamaide (Midd. 1958, 49).

 

FD

Sénèque

Seneque, zie Seneca.

 

FD

Senesael

Sénesael, Sénésal, Sennesael. Formes néerl. de Sénéchal.

 

JG

Senesael

Sénésal, Seneschael, zie Sénéchal.

 

FD

Senet

-ez, zie Séné.

 

FD

Senet

Senez. Surnom: anc. fr. senet ‘sensé, sage’, cf. aussi Cenez. Ou bien de w. (ouest), pic. senet, -ez, sné ‘moutarde sauvage’ FEW 12, 639a.

 

JG

Senf

D. Senf: mosterd. BerBN van de mosterdmaker of-handelaar.

 

FD

Seng-

-ier. V. SAD (Sank).

 

EV

Sengeleng

zie Singelyn.

 

FD

Senger

Sengers. Var. de Sanger(s), Zanger (= chantre).

 

JG

Senger(s)

zie Zanger.

 

FD

Sengers

1. Evocation de profess. ou de talent. Zanger, ,,Chanteur ». — 2. V. SAD (Sank).

 

EV

Sengier(s)

S(e)ingier, Saingier, Sangier, Senzier, Sensier, Zingir, Zyngier, Sengez, Senzee, -ée, Sensée: Patr. Niet de Rom. vorm van een Germ. VN S(w)indger: 1285 Singerus Cuerbille, Atrecht (NCJ). Deze hoofdzakelijk Wvl. FN is een adaptatie – met epenthetische n – van Ségier/Sigier/Sezier, Rom. vorm van VN Zeger (zie Seger(s)) (LG1993,75-82). 1639 Bernaert Saingier, Jan Saingier, Waasten (DUV.); 1704 Jacobus Sengier = 1739 J. Singier, Ktr. (KW). Vgl. Sesier, Sergier.

 

FD

Sengulen

Proven. Sint-Gule, ,,(De la paroisse de) Ste-Gudule ».

 

EV

Seniamme

zie Senaeme.

 

FD

Senica

zie Seneca.

 

FD

Senicourt

Sénicourt: PlN Senicourt in Genvry (Oise). 156 e. Raoul de Senicourt, Coudun (MORLET).

 

FD

Senik

Senique, zie Seneca.

 

FD

Senior

BN Senior: de oude(re). Of spelling van Sp. Sefior: heer.

 

FD

Senique

Peut-être var. de Sénèque, Seneca [FD]?

 

JG

Senlecque

Nom d’origine: Senlecques (PdC). Cf. aussi Selecque, etc.

 

JG

Senlecque

PlN Senlecques (PdC).

 

FD

Senne(n)

Sene(n): Patr. Friese VN Senne (V.D.SCHAAR). 1550 Filip Sennen, Dend. (AP).

 

FD

Sennechales

Sennécha(r)les, zie Sénéchal.

 

FD

Sennéchales

V. Sénéchal.

 

EV

Sennelier

Wellicht < Chandelier.

 

FD

Sennesael

zie Sénéchal.

 

FD

Senneville

PlN (Seine-Mar.). – 2. Soms wellicht var. van Sonneville.

 

FD

Senny

cf. Seny.

 

JG

Senny

Proven. Seny (Loc.). Synon. : Sen -et, -ez. (Ane. forme : Seney).

 

EV

Senny

Zie Seny.

 

FD

Senoc(q)

Verfransing van Snoek met svarabhaktivocaal. Vgl. 1699 Trieu de quattre senoucques, d.i. de Kwadensnoekdries in St.-Pieters-Kapelle (VB) (med. B. Roobaert).

 

FD

Senocq

N.  de  bapt.   (St-Senoch,   à Paris). V. SAD (San).

 

EV

Senocq

Senoc. 1450 «Nicolas de Senocq [var.: Schenock], citain de Verdun» (comm. A. Lanotte), cf. aussi 1792 «Jean Nicolas Se-nonque» Oignies; probabl. d’un nom d’ori­gine à préciser. – Ou bien à rapprocher d’anc. fr., moy. fr. senuec, (Froissart) senoec ‘sans cela’ FEW 11, 643a, que l’on pourrait recon­naître dans la mention athoise 1356-58 «Gilles Senuke» PolyptAth.

 

JG

Senon

1574 «Alixi Senont» BourgNamur; surnom: anc. w. senon de ‘dépourvu de’FEW ll,561a.

 

JG

Senpo

cf. Sampoux.

 

JG

Senpo

zie Sanpoux.

 

FD

Senrame

zie Senaeme.

 

FD

Sens

Chens: Patr. < Sents? Korte vorm van Vincens/Vincentius? 1533 Cras Sens, Aw.; vgl. 1562 An t. Sensius, Saksen-Aw. (AP).

 

FD

Sensée

cf. Senzée.

 

JG

Sensée

Proven.   1. Senzeille  (Loc.). (Fausse  régression).  —  2.   Sancy (Dép. Romsée).

 

EV

Sensée

zie Senzée.

 

FD

Sensen

zie Sansen(s).

 

FD

Sensi(er)

zie Censier, Sengier(s).

 

FD

Sensique

 (région de Bièvre et Paliseul). NF attesté d’abord à Acremont et Offagne (Lx) dès 1733, p.-ê. en provenance du départ, de la Vienne et du Poitou où figurent dès le 16e s. les NF Sansique, -é, Sansiquet (GeneaNet); pour Morlet 882, ce nom poitevin serait un dérivé de la famille de Sans, Sanz, du lat. Sanctius, avec un suffixe dimin. gascon en -ic.

 

JG

Senspoux

cf. Sampoux.

 

JG

Senspoux

zie Sanspoux.

 

FD

Senster

zie Sansterre.

 

FD

Sent-

-jens, -roul. V. SAD (Sand).

 

EV

Sente

1.  Proven.  ,,Sentier »   (L.D.). Synon. : Delpiesente, N° 229. —

2. V. SAD (Sand).

 

EV

Sente

1371 «Sente femme jadit Pangneteal» CartValBenoît, 1524 «Johan Sent» DénSta-velotMy, 1595 «Henri Eustace Sente» La Gleize, 1635-36 « Sent espouse Adam Degard», 1637 «Sent vefve», «Martin Sent» Nandrin; prénom fém., var. de Sainte < lat. Sancta. — Cf. aussi 1572 «Senton fille feu Grigoir dudit Roanne» La Gleize.

 

JG

Sente(n)

Centen, Santé, Zante: Metr. i. Meisjesnaam Sente = Lat.HN Sancta. 1360 Sancta…Roukeloes = 1358 jeghen ver Senten Roukeloes, Ktr.; 1398 Sente Blokiels, Geluwe (DEBR. 1970). – 2. Sancta kan een latere herinterpretatie zijn van een oorspr. Germ. VN op -s(w)inth, zoals Frethesent (FORSSNER), Hengelsenda, Megensinda, Meinsent, Rofsind (LEYS 1959). – 3. Fem. van Cent < Vincent. 1385 Vincent France = 1393 Chend France, Ip. (BEELE); 1400 Send Boodsaerds land, Reninge(DFXIV).

 

FD

Senter(re)

zie Sansterre.

 

FD

Senterre

Senster, cf. Sansterre.

 

JG

Senterre

V. Santerre.

 

EV

Sentiens

Sentjens, zie Santkin.

 

FD

Sentobin

zie Sintobin.

 

FD

Sentrie

zie Chanterie.

 

FD

Sentron

1794 «Albert Sentrond» (dominicain) BourgLiège; probabl. forme altérée de Saint-Trond (Lb), cf. Saintron(d); ou bien du même thème que le suivant.

 

JG

Sentron

zie Saintron(d).

 

FD

Sentroul

Comp. 1697 «Denis Sentroul» Bourg-Namur, 1761 «Jean-François Sentroul» Bourg-Liège; dérivé en -er-oul de S(a)int-, tiré par aphérèse de Vincent (Vincent 52) ou du prénom fém. Sainte, Sente [JL, NFw].

 

JG

Sents

Patr. gen. van Sent < Vincent of = Sanctus of < sinth-naam.

 

FD

Seny

Senny. 14e s. «Jackemiens de Seny li corbesiers» CensHuy, 1431 «Johan de Seny» GuillLiège, 1694 «Jacques-François Seny» BourgNamur; nom d’origine: Seny (Lg).

 

JG

Seny

Senny: PlN Seny (LU). 146 e. Jackemiens de Seny,Hoei(J.G.).

 

FD

Senyk

zie Seneca.

 

FD

Senzée

-ee, Sensée. Probabl. nom d’origine: Senzeille, w. sinzêye (Nr) ou, secondairement, (la) Sensée, affluent de l’Escaut (MH). – Cf. aussi Sencie.

 

JG

Senzée

-ée, Sensée: M.i. = Sengez, Sengier.

 

FD

Senzier

zie Sengier(s).

 

FD

Senzot

1. V. Sencie. — 2. V. SAD (Sanz).

 

EV

Senzot

Sanzo(t), Sinzot: Patr. Dim. van HN Sanctio, Santius of < Sanctus, Ofr. sainz, Oudw. sinz-(GERMAIN 1993,77).

 

FD

Senzot

Sanzot, Sanzo, Sinzot. 1672 «Jean Senzo» BourgNamur, 1675 «Henri Senzo» Assesse (NF du reste typiquement namurois); comme n’existe aucune var. en -eau, il semble difficile d’y voir un nom d’origine comme Sanzeau (littér. «sans eau»), à Emptinne (Nr) (Jodogne 10), d’autant plus que c’est la forme en -en- qui paraît la forme originale. Sûrement dérivé en -ot du thème Sin- tiré de sin-hard, sin-wald (Vincent 73) ou du thème Sans- de Samson (A. Carnoy, BTD 27, 194). – Bibliogr. : J. Germain, Noms d’entre Ardenne et Meuse I, dans De la Meuse à l’Ardenne 17, 1993, 75-82.

 

JG

Sep

Sepp, Seps(z): Patr. Korte vorm van VN Josep(h), Jozef. Zie Joseph. 1530 Ulr. Sepp, Ulm (BRECH.); 1558 Richard Seppe, Kales-Aw. (AP).

 

FD

Sép(o)ul

Proven. 1. V. Sampoux. — 2.   Sépulture,   ,,Ancienne   tombe »

(Dialecte).

 

EV

Sepeli(e)

zie Sup(p)ly.

 

FD

Seper(s)

zie Sebrechts.

 

FD

Sepieter

zie Serpieter(s).

 

FD

Sepot

zie Seebodts.

 

FD

Seppion

zie Scipio(ne).

 

FD

September

Maandnaam, wellicht voor een vondeling.

 

FD

September

Surnom néerl. ou latin donné sans doute à un enfant né ou trouvé en septembre.

 

JG

Septfontaine

Cf. 1205 «Nicholaus dominus Septemfontium», 1247 «Werricus de Septem-fontibus» St-Hubert, 1263 «messires Ferris de Setfontaines» CartOrval, 1696 «Martin de Septfontaine» BourgNamur; nom d’origine (fréquent) : Sept-Fontaines, dépend, de Braine-l’Alleud, Rhode-Saint-Genèse, Tournai, etc.; aussi abbaye en Thiérache.

 

JG

Septfontaine

PlN Septfontaines: zeven bronnen, o.m. in Eigenbrakel (WB), Doornik (H), Fagnon (Ard.). 1247 Werricus de Septemfontibus, St-Hubert(J.G-).

 

FD

Septon

Proven. Loc.

 

EV

Septon

Set(t)on: PlN (LX), W. sèton (J.G.).

 

FD

Septon

Seton, Setton. 1763 «Jean-Antoine Septon (orig. de Noiseux) » BourgLiège ; nom d’origine: Septon, w. sèton (Lx).

 

JG

Septroux

1715 «Hubert de Setroux» Bourg-Liège; nom d’origine: Septroux, dépend. d’Aywaille (Lg) plutôt que surnom, w. set’très ‘lamproie’.

 

JG

Septroux

PlN in Aywaille (LU).

 

FD

Sepul

Sépul, Sepulle, Sépulle, Sepult, Sépult, Sepulchre, Sépulchre, Sépulcre, Sépulque. 1257 «chias del Spulcre de Nivelle» Baill-Nivelles, 1272 «Udule de parrochia Sepulcri de Nivella», «Waltero de Sepulcro de Ni-vella» PolyptVillers (Nivelles), 1513 «Johan le sépulle» Comblain-au-Pont, 1596 «Jean Sepult», 1635-36 «Gérard Sepult» Nandrin, 1700 «Gérard Sepult » Malmedy, 1701 «Doro­thée Sepule» BourgNamur; soit nom de rési­dence, pour qqn habitant à proximité d’un Saint-Sépulchre, w. liég. sépul (monument religieux), e.a. l’église du Saint-Sépulchre à Nivelles, soit surnom comparable à (Metz) sint speuc ‘personne qui demeure longtemps de­bout sans bouger’ FEW 11, 485b (JH, NF mal-médiens, 45-46), soit encore surnom de pèlerin [JMP].

 

JG

Sépulc(h)re

Proven…Ancienne tombe » (Dialecte). — 2. (Paroisse

St-)Sépulchre. — 3- Pèlerin. Séquaris. V. SAD (Sak).

 

EV

Sépulc(h)re

Sepulc(h)re, Sépulque, Sépul(le), Sepul(le), Sêpult, Sepult, Dusépulc(h)re, Dusepulchre, Dusépulckre: Sépulchre = le saint Sépulchre: het Heilig Graf. PlN, o.m. parochie in Nijvel. 136 e. Goffart dou Spucre, Nijvel (HERB.). Vgl. 1182 S. Balduini abbatis S. Sepulchri, Kamerijk (CACa).

 

FD

Sequaris

Séquaris (NF localisé dans le pays de Hervé). Surnom qui pourrait provenir d’une inscription sur un étendard, lat. sequaris ‘suivez-moi’ (comm. J. Lechanteur).

 

JG

Sequaris

Séquaris: Naar de tekst op een vlag of standaard Sequaris ‘volg mij’ (med. J. Lechanteur).

 

FD

ser-

(devant les N. de baptême), ,,Le sieur ».     Ser-     -Arens,     -Ayen, -Bruyns.   V.    ARIN,    ADA(A), (Bran).

 

EV

Ser-

-es, -et. V. Serre.

 

EV

SER-

-goigne, -gonne, -goene -goynne, -joens. V. ser- et WAD (Wan).

 

EV

SER-

-gooris, -gysels, -jacobs. V. SER et : Georges, WID, Jacques.

 

EV

SER-

-lippens, -luppus, -main ou -mon, -meus, -neels, -niclaas, -pie-ter. V. ser- et: HLOD (Lo), MAD (Man), Barthélémy, Corné-lis, Nicolas, Pieter.

 

EV

SER-

-ruys, -tra. V. ser- et : HROD (Hroz), DARIDO.

 

EV

SER-

-sté ou -(s)teyn, -ton. V. ser-et : Steven, Antoon.

 

EV

SER-

-verius, -vis, -votte, -vranckx, -wy.   V.   ser-   et:   WARI,   WID (Wiz), FRANC, WID (Wy).

 

EV

Sera

zie Senauld.

 

FD

Seraerts

zie Serrarens, Gerard(s).

 

FD

Serafin(i)

-im, -ino, Sérafin(i), Séraffin, Séraphin: Patr. HN Serafinus, afl. van Hebr. seraph ‘edel, vlammend’. De Serafs of Serafim waren in het O.T. hogere engelen (V.D.SCHAAR). Mnl. al seraphijn aïs naam van engel van hogere rang. Of BN voor een vrome, een devoot. 1288 Richardus dictus Séraphin, Basel (BRECH.); -1203 Séraphins Scolasticus, Luik (J.G.); 1554 Nicolaus Ceraphinus, Groningensis (MULIV).

 

FD

Serafln

Sérafin, Séraphin. Prénom rare, attesté pourtant au 13e s., cf. [avant 1203] «Séraphins scolasticus» Liège (St-Barthélemy).

 

JG

Serai

-as. Sans doute surnom: w. sèra ‘frein’ (suff. -ait) DL 585b ou d’un terme équivalent de la famille de fr. serrer.

 

JG

Seran(ne)

Serhan(e), Seranty, Serrand, Serran(n)e, Sarrant: Fr. séran, Ofr. serand: kaarde, kam om wol, vlas, hennep te hekelen. BerBN (DNF).

 

FD

Serar

-as, -at, zie Gerard(s).

 

FD

Serar

NF du Pas-de-Calais (Zutkerque), pro­babl. nom en -ar(d) d’origine germanique.

 

JG

Seray(en)

zie Serroyen.

 

FD

Serbrock

PlN Schierbrok (NS)? E. FN Sherbrook?

 

FD

Serbruyns

Génitif néerl. (marquant la filiation) ‘s her Bruyn < germ. Bruno.

 

JG

Serck(x)

zie Zer(c)k.

 

FD

Serckx

Proven. Zerk, ..Sarcophage », emplacement   d’un    ancien   cime­tière. V. par ex., Zerkegem (Loc.) et   Zerkingen    (Dép.   St-Trond), qui   sont   dans   ce  cas.   Compar. : Sép(o)ul (V. ce N.).

 

EV

Serclaes

‘t Serclaes, T’Serclaes, Tserclaes, de t’Serclaes, Circlaeys: Patr. ‘s her(en) Claes: zoon van heer Claes. 1345 Johannis der Claus, Anderlecht; 1334 Katherine dicte Tserclaes, VB (PEENE1949); 1374 Jan tser Claes, Bs. (BLO V).

 

FD

Serclaes

‘t Serclaes. 1689 «comte Serclaes de Tilly» BourgLiège; génitif néerl. (marquant la filiation) s her Claes (= Nicolas).

 

JG

Sercu

Nom d’origine: Sercus, flam. Zerkel (Nord).

 

JG

Sercu

Sercus is de Fr. vorm van PlN Zerkel (FV). 1190 Stacinus de Zercela; 1227 Gilles de Sarcus; 1395 Jehan de Zercle = 1397 Jean de Serqus, St.-Omaars (DF XIV).

 

FD

Sercu(s)

Proven. Loc. fr.

 

EV

Serdobbel

Cerdobbel: Sheren Dobbel. Dim. van Friese VN Dobbe, door V. D. SCHAAR verklaard uit Dietboud. Ook BRECH. verklaart Dobelt uit Theobald. Of dim. van Germ. VN Dotbert (MORLETI)?

 

FD

Serdon(g)s

Zie Cardon. – 2. PlN Sourdon (Somme): 1224 Surdon (TW). 1320 Pierre de Surdon = 1321 Piere de Seurdon = 1327 van Pieteren van Sardoene; 1378 Jan van Serdoene, Ip. (BEELE).

 

FD

Serdons

V. ser- et TAD (Tan).

 

EV

Seré

Séré, Serré. 1602-3 «Martin Serré» Ter-riersNamur; var. de Seret ou bien surnom: anc. fr. seré ‘lait aigre, sorte de fromage mou et non salé’FEW ll,494b.

 

JG

Séré

Sere, zie Seret.

 

FD

Séres(s)ia

Proven. 1. Séréssiat (Dép. Forville). — 2. Serecia, ,,Seraing » (Loc., forme latinisée).

 

EV

Sérés(s)ia(t)

Seres(s)ia(t), Sérécia(t), Seredat, Ceres(s)ia, Ceres(s)iat, Cérés(s)iat, Ceressiaux, Ce-, Cereciat, Céréciat, Céréci(e)aux, Cerreciat, Ceresa, Cereja, Séréciaux, Sérusiaux, Serusiaux: PlN Seressia in Forville (N).

 

FD

Seressia

Séressia, Séréssia, Serresiat, w. nam. Sèrèssia, Seresia, Seresiat, Sérésiat, Séréciat, Séréciaux, Serusiaux, Sérusiaux, etc. (NF essentiellement namurois). 1444 «Mariette de Seronceau» AidesNamur, 1602-3 «la maison Jacques de Seresia» TerriersNamur; nom d’origine: Seressia, dépend, de Forville (Nr); on notera qu’un top. semblable a existé à Olne: 1523 «es serechea», 1540 «en sere-cheaux», 1596 «en ceressea», 1599 «en ser-ressea», 1613 «les ceressea», etc. [JL, NFw2]. – Pour le NF ancien Seresia di Batista, d’où Seres dit Batist, p.-ê. d’origine espagnole, cf. A. Vincent, BTD 32, 195-6.

 

JG

Seret

-ez, -ey, Séré, Sere: i. Zie Cehert. – 2. PlN Seraing, W. Sèrè (LU) (J. G.).

 

FD

Seret

Serez, Serret. 1568 «Gabriel de Seretz» BourgNamur, 1656 «Gié Seret» DénMalem-pré; nom d’origine: Seraing, w. Sèrè (Lg). Cf. aussi Seré, Serré.

 

JG

Serex(he)

zie Cerexhe.

 

FD

Sérex(he)

Proven. Cérexhe (Loc.).

 

EV

Serexhe

cf. Cerexhe.

 

JG

SEReyn

Ser Reyn. V. ser et RAD (Ran).

 

EV

Sereyn

zie Serreyn(s).

 

FD

Serf, de

zie Lecerf.

 

FD

Serfati

-y, zie Sarphati(e).

 

FD

Serfranckx

Servran(k)x, Serv(e)ranckx, ‘T Servranckx, T’Servrancx, -vran(c)kx, t’Servranckx, ‘t-, T’Servranex, Sevranckx: Pair. Ser Vranks: (zoon van) heer Vrank. Zie Frank. 1356 Heinrec ser Vranx, Woluwe; 1346 Ingelbertus tser Vranx, Es. (PEENE1949); 1396 Willem ser Vrancs, Bs. (DE B.).

 

FD

Serg-

-ant, -e(a)nt. Profess. ,,Sergent de bataille ». Auparavant: ,,Serviteur, huissier ».

 

EV

Serge(a)nt

Serga(e)nt, Le Sergeant, Sierzant, Sargant, -ent: i. BerN van de sergeant: bode, gewapende dienaar, lijfwacht, krijgsknecht. 1318 Stephanus dictus Sergant, VB (PEENE 1949); 1392 Ghegheven Jannin den Meyere aïs sergiante sinde van der stede = Jannin de Meyere der stede cnape, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Evtl. herinter-pretatie van Serjans, Sirejean. 1275 Jehan Sierjans, Dk. (RL).

 

FD

Serge(e)raert

Serghe(e)raert: Pair. Zoon ‘s heren Geraard. 1619 Jacques Sergheraert, FV (VERGR. 1972).

 

FD

Sergeant

Sergent. 1295-1302 «Hues li Serjans» ImpôtArtois, 1302 «Leurens sergans» Loi-Tournai, 1358-59 «Nikaises Siergans» Po-lyptAth, 1365 «Gillot le Siergant» TailleMons, 1488 «Col. Le Sergans et Marie sa femme» JusticeBastogne, 1531 «Jehan Sergant» Bourg­Namur; nom de fonction: anc. fr. sergent ‘serviteur, homme de troupe à pied, officier de justice, huissier (jusqu’en 1789)’ FEW 11, 532a, souvent ‘sergent des bois’, cf. 1365 «Jehan le Nain siergant des bos» TailleMons.

 

JG

Sergeef

-ejew: Slav. FN Sergueeff, Serghuieff, Sergejew, afl. van Lat. Sergius.

 

FD

Sergeys

Patr. ‘s Her(en) Gijs. 1775 Jos. Sergheys, Lv.-Aw.(AP).

 

FD

Sergeys(s)els

Sergeyssens, zie Sergys(s)els.

 

FD

Serghe(e)raert

zie Serge(e)raert.

 

FD

Sergier

Sergi(e), Cherchi(e), -chye, -chié: Patr. Zoals Sengier/Singier < Ségier/Sigier, hier met epenthetische r. Chercie is hypercorrect. Zie ook Sesier (LG1993,75-82). 1712 J. B. Serigiers, Aw. (MULVII).

 

FD

Sergo(i)gne

Sergonne, Sergoyn(n)e: Wsch. < Sigogne met epenthetische r. Fr. cigogne: ooievaar. BN voor iemand met lange hais of lange benen. Vgl. Ovaere, D. Storch.

 

FD

Sergo(o)ris

Patr. ‘s Heren Goris.

 

FD

Sergys(s)els

Sergijs(s)els, Sergeys(s)els, Sergeyssens: Patr. ‘s Heren Gijsels, zoon van heer Gijsel < VN Gijzelbrecht. Zie Gijsels, Gyselbrecht. 1358 Jan ser Ghisels = 1385  Jan Ghisels, Dend. (MNT 276); 1425 Vranke Sherghiselbrechts (DEBR. 1980);

1420 Hinric Tserghisels = 1450 Heinric Sergisels, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Serhan(e)

zie Seran(ne).

 

FD

Serheylaerds

Patr. Gen. van Heer Heylaerd, Germ. VN. 1382 Marie Sher Heylaerds, Olsene (DEBR. 1970).

 

FD

Seriacop

zie Serjacobs.

 

FD

Serie(r)

Seri, zie Serrier.

 

FD

Sérielle, (van)

van Schel: i. PlN Schelle (A, OIJ). 1356 Jan van Scelle, Bs. (PEENE1949); 1533 Jan van Schelle, Dend.-Aw. (AP); 1639 Aart van Schel, Hoboken (AP). – 2. Zie Van Schil.

 

FD

Serieys

Occ. FN < Séries, Seriers, Fr. Cerier: kersenboom (DNF).

 

FD

Serin

Peut-être surnom: moy. fr. serin (oiseau réputé pour son chant) FEW 11, 654b [le sens péjoratif ‘qui se laisse leurrer ou mener faci­lement; niais’ n’est attesté que depuis le début du 19e s. ibid.] m Dimin. : Serinet.

 

JG

Serin

Proven. Seraing (Loc.) ou Serin(champs) (Id.).

 

EV

Serin

zie Sorin.

 

FD

Serions

zie Carton.

 

FD

Serjacobs

cf. Sirjacobs.

 

JG

Serjacobs

Seriacop, Sir(e)jacob(s), Sierjacobs, Sire Jacob: Patr. Serjacobs: ‘s heren Jacobs. Vgl. Sirjacques. 1280 Wouter Ser Gacops soene, Wondelgem (CG); 1430 Franco Tseriacops dictus vanden Poêle, Bs. (OARII); 1706 Joannes Sirejacob.Bs. (MULVII).

 

FD

Serk

zie Zer(c)k.

 

FD

Serk(e)yn

-(e)ijn, -eym, zie Cierkens.

 

FD

Serl-

-at, -ez. Proven. ,,Petit essart ». V. Essart.

 

EV

Serlambrechts

Patr. Gen. van heer Lambrecht. 1366

Sigeri Serlambrechts, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Serle(t)

-eth, -ez, zie Charlet.

 

FD

Serlet

Seriez. Forme évoluée de Charlet [FD] ?

 

JG

Serlie

zie Carlier.

 

FD

Serlippens

Serluppens, Serluppus, Sche(e)rlippens: Patr. Ser Lippens: zoon van heer Lippin. Zie Lippens. 1396 Jan ser Lippens, Mater (DE B.); 1553 Jacop Sheerlippins, Cent (SCHOUT. I).

 

FD

Serlooten

Sarlote, adaptatie van Charlote. 1702 Sarlote, 1752 Sarloten, 1770 Serlooten, Herzele (PDB).

 

FD

Sermant

Serment, Szerman, Szerment, Charmant: Fr.

serment: eed, gelofte. BN voor een beëdigd

beambte. 1349 Jakemon Sermentet, 1352 Hanekin

Sermentée, Dk. (TdT); 1607 Claude Serment,

Mech.-Aw. (AP).

 

FD

Serment

Sermant. 1484 «H. Serman», 1496 «H. fils de Serman et Margeryt sa ffetnme]» JusticeBastogne, 1507 «la veuve Jehan de Ser­man» BourgNamur, 1544 «Anthoine Serment» DénStavelotMy; de fr. serment FEW 11, 34b, surnom de qqn qui fait des serments (Dauzat 549); sinon de w. (hutois) sèrmint ‘sarment (de vigne)’ (cf. EMVW 5, 10; BTD 38, 256).

 

JG

Sermettens

Patr. Sermertens: ‘s heren Maartens, met ass. rt/tt (vgl. Br. met < mer(k)t, markt). 1453 Clarissia dicta tser Mertens filia Mathie tser Mertens,Mech.(OARII).

 

FD

Sermeus

Sermeuse. Nom composé: Ser (mar­quant la filiation) + Meus, aphérèse de Bartho-lomeus.

 

JG

Sermeus(e)

Chermeux: Patr. Ser Meus: ‘s heren Meus, soon van heer Meus, Bartholomeus. Chermeux is hypercorrect (DUPAS 174).

 

FD

Sermijn

-yn: Var. van Samin met r-epenthesis? Vgl. Scharmin.

 

FD

Sermon

Fr. sermon FEW 11, 515a, surnom à caractère religieux ou p.-ê. ironique (pour qqn qui sermonne volontiers, qui fait la morale).

 

JG

Sermon

-onne: Var. van Simon met r-epenthesis.

 

FD

Serneels

Cerneels: Patr. ‘s Heren Neels = Daneels of Corneels. 1479 Jacop Tserneels, Berlaar (OAR II); 1478 Jan Tserneels = 1497 Jan Serneels, Lier (FRANS); 1591 Gommaar Serneels, Keerbergen (AP).

 

FD

Serneels

Nom composé Ser (marquant la filiation) + Neels, aphérèse de Daneel, Daniel [FD].

 

JG

Serniclaes

Sernicola: Patr. ‘s heren Niklaas. Vgl.

Serclaes. 1419 Heynriics Tsernighels, Duffel (OARII).

 

FD

Seroeyen

zie Serroyen.

 

FD

Seron

Séron, Seront, Serron. 14e s. «lesenfans Libier de Seron» CensHuy, 1444 «Gilhçonde Seron» TerreJauche, 1449 «messire Jehan de Seron» AidesNamur, 1540 «Gabrielle de Ser­ron» BourgNamur; nom d’origine: Seron, dé­pend, de Forville (Nr) ou dépend, de Soy (Lx).

 

JG

Seron(t)

Séron, Serro(e)n, Ceron, Céron: i. PlN Seron in Forville (N) of Soy (LX). 146 e. Libier de Seron, Hoei (J.G.). – 2. Zie Siron.

 

FD

Seronval

Séronval, Seronvalle, Seronvaux, Seronveau, -eaux, cf. Sironval.

 

JG

Seronval(le)

-veau(x), -vaux, zie Sironval.

 

FD

Seroux

Serrou(x), -out: i. PlN Céroux (WB) of Seroux in Thimister (LU). – 2. Zie ook Sirou(x).

 

FD

Seroux

Serroux, Serrout. 1598 «Jehan Serou dict le Grand Jehan » DénWavre ; nom d’ori­gine: Céroux (BrW) ou Seroux, dépend, de Thimister (Lg).

 

JG

Serpe

BerBN Fr. serpe: snoeimes (DNF).

 

FD

Serpe

Surnom d’homme qui manie la serpe (Dauzat 549), cf. aussi Sarpette.

 

JG

Serpenti(er)

zie Charpentier.

 

FD

Serpentier

cf. Cerpentier.

 

JG

Serpieter(s)

Sepieter, Sipieter: Patr. ‘s heren Pieters: zoon van heer Pieter. 1577 Jan Cherpieters, St.-Win.; 1787 Jacobus Serpieter, Kwaadieper; 1733 Mattheus Sepieter, Belle (VERGR. 1968).

 

FD

Serraes

Serras: Patr. ‘s heren Raes. Zie Raes. 1351 Pieters zone ser Raes, Cent (MNT 250); 1373 Egidio Tserraes, Dend. (CED); 1398 Jan ser Raes, Oostakker(GYSS.i97i).

 

FD

Serraf

Seraph, bijbelse VN. Zie Serafïn.

 

FD

Serrano

zie De Seranno.

 

FD

Serrant

Seran(n)e, zie Seran(ne).

 

FD

Serrar

Serra(t): Adaptatie van Gérard.

 

FD

Serrarens

Serraris, Seraerts, Seeraert, Sceraert: Patr. Ser Aren(d)s: ‘s Heren Arends, Aerts. 1381 Machiel gheheten Tserarnts, Bs. (HB166); 1485 Magrieten Tseraerts, Mb. (A.BAERT); 1584 Hans Seraerts, Aw. (AB); 1718 J. Fr. Serraris, Hamme (MUL VII).

 

FD

Serras

zie Serraes.

 

FD

Serre

NF en partie flamand (Louvain, Diest), sans doute d’origines multiples, p.-ê. en partie d’origine toponymique, cf. 1525 «Jehan de Serre» BourgNamur, 1631 «J. Serre greffier» Treignes.

 

JG

serre

ou sarre. N. de plusieurs rivières. Proven. Laserre, Sere(s), Soeur(r)e, Serré, Serra, Sirre. Dimin. : Ser-, Si(é)r-, Cher-, Chir–et, -on(t), Seurette, Seroo. (Seron, Dép. Forville).

 

EV

Serré

cf. Seré.

 

JG

Serré(e)

-e(e), -è, -et, -es: i. Zie Cheret. – 2. PlN Serrée in Bothey (N). – 3. Var. van Seret.

 

FD

Serret

cf. Seret.

 

JG

Serreyn(s)

Sereyn, Serryn, Serrijn, Syryn, Sijrijn: i. Ser(r)eyn is een hoofdzakelijk Wvl. FN. Patr. Ser Hein(s): ‘s heren Hein(s), Hendrik. 1300 Willamme Serheins, Heule (DEBR. 1980). Evtl. Ser Reyn(s): ‘s heren Rein < Reinaard/Reinoud. 1448 Berthelmeeus Serreins, Kassel-Bg. (PARM.); 1484 Quintyn Sereyns; 1520 Joos Serrains, Cent; 1500 Franchois Serein, Vladslo; 1555 Marie Serreins, Kemmel (med. E. Verroken, Cent). – 2. Var. van Sor(r)eyn = Sorin. – 3. PlN Seraing (LU). 1374 (Diederic heer) van Sereyn = Thiri sire de Serin = 1374 van Syreyn = Thiri sire de Serin = die hère van Seraing; 1374 Jan van Syreine=Jan van Syreyne=Johan de Jardien (BLO V-VI); 1397 Peter Sereyn, Tn. (C.BAERT); 1476 Henric van Sareyn, Rutten (IOT). Zie ook Serrien.

 

FD

Serrien

Serrien: De Antwerpse FN Serrien (ix Serrien) is een verhaspeling van Jorion. 176 e. Jonas Jorion (vader van) ± 1643 Guilelmus Jorion, Heffen-Heindonk = 1667 Guilielmus Serion (vader van) 1667 A. Seron, 1670 M. Cherion, 1672 J. Zeron, 1674 G. Jeroon, 1677 J. Geroen = 1680 C. (Jeroen geschrapt en vervangen door) Serin, 1683

A. Serin, 1686 F. Jeroen, 1687 P. Jeroen, 1691 Cl. Serin. Van 1720 tôt 1770 wordt de FN Serrin gespeld. Vanaf 1770 komt in Niel de vorm Serrien voor. Al wie Serrien heet, behoort tôt deze famille (med. D. De Jonge, Niel).

 

FD

Serrier

-iez, Serri(é), Serry, Serries, Serie(r), Séry, Sery, Seri, Cériez, Ceri(ez): 1. BerN Ofr. serrier: slotenmaker. 1444 Robiert le Serrier, Namen (J.G.). – 2. Cerier, Sirieix, Occ. vormen van cerisier: kersenboom (DNF). Vgl. Cerisier.

 

FD

Serrier

Serriez. 1444 «Robiert le Serrier» AidesNamur ; nom de profession : anc. fr. ser-rier ‘serrurier’ FEW 11, 498a, cf. aussi Serwy, Serwi(e)r, Serulier, Serusier.

 

JG

Serriot

NF du Borinage, importé de Berrieux dans l’Aisne (GeneaNet), d’origine incertaine.

 

JG

Serrisier

P.-ê. de fr. cerisier (arbre caracté­ristique du domaine), mais une var. de Serusier (avec remotivation sur le nom de l’arbre) sem­ble plus probable.

 

JG

Serrisier

zie Cerisier.

 

FD

Serro(e)n

zie Seron(t).

 

FD

Serroels

Patr. Gen. van Heer Roel(f): heer Roelof. In 1223 was Rolinus fîlius Rudolphi schepen van Brussel uit het geslacht Serroelofs (LIND.). Roel ook < Roeland. 1398 Brandaen

 

FD

Serron

cf. Seron.

 

JG

Serrou(x)

-out, zie Seroux.

 

FD

Serroyen

Forme évoluée de Ser (marquant la filiation) + Oden < anthrop. germ. Odo [FD].

 

JG

Serroyen

Ser(r)oeyen, Seray(en): Var. van Schroyen met reductie van de cluster schr > sr; zie Schroons. 1568 Cornelisen Seroyen, Schelle (MAR.); 1574 Hans Serroyen, Diest (FCCG1992, 358); 1705 Petrus Schroyen (vader van) 1735 Theodorus Scroen (vader van) 1766 Gérard Schroyen (vader van) Théo Serroyen, Overpelt (PDB).

 

FD

Serru

Serrues, zie Serruys.

 

FD

Serrure

1234 «Tumas Serrure» NécrArras; surnom de serrurier, cf. 1281 «Jeh. de Haves-kerke, le faiseur de serures ki maint au Prei» DettesYpres. – Sur la famille Serrure, cf. RbPhHSl, 1973,870.

 

JG

Serrure

BerBN van de slotenmaker. Vgl. Serrurier. 1540 Pierre Serrure, Antoing (AP).

 

FD

Serrurie(r)

Serurier: BerN Fr. serrurier: slotenmaker. 1326 Gillot le Sierurier pour sierures, Bergen (PIERARD); 1383 Perrin le Serrurier…pour serrures (MARCHAL).

 

FD

Serrurier

-urie, Serurier, Serulier, Serusier. 1444 «Libert le Serrurier», «Jamart le Seru­rier» AidesNamur, 1504 «Libert le Serrurier», 1508 «Baudechon Le Serrurier», 1516 «Jehan Le Serruries» BourgNamur, 1543 «Henri le seruri del Ru» La Gleize, 1573 «Collait le Serurier» CoutStavelot, 16e s. «Jaco le Serrairier, Philippe le Ceruier» et «Collar le Ceru-yer» Châtelet; nom de profession: fr. serru­rier, pic. cherrulier, sérulier ‘serrurier’ (avec échange des liquides r > l) FEW 11, 498a (où figure 1467 «serrusier» Nevers, etc.), cf. aussi Serrier, Serwy, Serwi(e)r.

 

JG

Serruys

Forme réduite de Serhuyghs, composé de Ser + Huigs < germ. Hugo [FD].

 

JG

Serruys

Serruijs, Serrus, Serru(es), Seru: Patr. Serhuigs: zoon van heer Huig, Hugo. Zie ook Huis. 1395 Luux ser Huughs = Luux Serhuus, Wervik; 1326 Lambert sher Huughsons, Ip. (BEELE); 1422 Luuc ser Huughs, Ktr. (DEBR. 1958); i6e e. Jane Serrus, Wervik (LG1967,265).

 

FD

Serry

Nom d’origine: Serry (Meurthe-et-Mo­selle) ou Séry (Ardennes. Oise, Aisne, etc.).

 

JG

Serry

zie Séry.

 

FD

Serryn

zie Serreyn(s).

 

FD

Sersanders

Sersante: Patr. ‘s heren Sanders. 1345 Sanderse ser Sanders, Cent (RSGII); 1382 Daniel Sher Sanders, Beveren-Leie (DEBR. 1970).

 

FD

Serson

NF de la région de Bouillon, originaire soit de Normandie, soit de Charente-Maritime (GeneaNet), p.-ê. d’une famille protestante. Cf. aussi Surson.

 

JG

Sersté

Serste. Forme francisée du NF ‘t Serste-vens.

 

JG

Sersté

Serste: W. adaptatie van Serstevens (J.G.).

 

FD

Serstevens

‘t Serstevens, t’Serstevens, T’Ser(s)tevens: Patr. Ser Stevens: ‘s heren Stevens. 1382 Ghijsbrechte tser Stevens, Bs. (HB 185).

 

FD

Serteels

zie Sarteel.

 

FD

Sertijn

-yn, -in, -eyn, zie Certijn.

 

FD

Serty

Wellicht W. < Chertier, Charrier.

 

FD

Seru

zie Serruys.

 

FD

Serulier

BerN. Var. van Serrurier met r//-wisseling (J.G.).

 

FD

Sérulier

Serurier, cf. Serrurier.

 

JG

Serulus

zie Cerulus.

 

FD

Serurier

zie Serrurier.

 

FD

Serusiaux

Sérusiaux, cf. Seresiaux.

 

JG

Sérusiaux

zie Sérés(s)ia(t).

 

FD

Serusier

cf. Serrurier.

 

JG

Serusier

zie Cerisier.

 

FD

Serv-

-aes, -ais, -aye, -é. N. de bap­tême. Servais. V. S AD (Sa).

 

EV

Serva(e)ge

Serva(e)yge, Serva(e)yse: Fr. servage, It. servaggio: horigheid, lijfeigenschap, knechtschap. 1455 Michiel Sheervaghe, Milaan-Bg.(PARM-).

 

FD

Servaas

Servaes, Servatius, Zervas, -os, Servasy, Servais, -vaye, Selvais, -vait, Selway, Sol(le)vay, Sollewijn, -weyn, Solveyns, Serve, Serve(z), Serveau: Patr. Lat. HN Servatius. 1298 Joh. Servaes, Kales (GYSS. 1963); 1427 Servays Hughes, Assenede (PARM.); 1595 Peter Servaes, Lv. (AP); 1286 Alixandre Selvais, Valensijn; 1523 Selvay de Glymes, Cour-sur-Heure; 1354 Servais = 1360 Selvais = 1372 Selvays, Silvays = 1416 Solvay; 1436 Estievenart Solvais, Nijvel; 1618 Solvais = Selvais, Tubeke (VW1974,108-110); 1700 Simon I.M.A. Servati, Nieuwpoort (MUL VII).

 

FD

Servaete(n)

zie Savat.

 

FD

Servais

 [7e NF le plus fréquent en prov. de Liège], Serve, Serve (avec perte de l’accent aigu?). Prénom mystique chrétien: lat. Serva-tius (dérivé de Servatus, part, passé du verbe servare ‘sauver, protéger du péché’), popu­larisé par saint Servais, évêque de Tongres (4e s.), dont le centre de culte était Maastricht. Le culte du saint était particulièrement popu­laire en Hainaut, où il était invoqué comme protecteur des gens et surtout du bétail [JH]. Cf. aussi Selavis et Solvay. * Forme latine: Servatius. 1250 «Servacius» Nethen, «Servatius Balhet» Kemexhe, 1474 «Servacius Fabri» PrincipLiège: génitif: Servasy, Servaty. 1534 «Servais Servatii» Saint-Trond, 1706 «Joannes Servaty» Cerfon-taine.

« Dérivés: Servaye. – Serveau [suffixe -ard, w. -aud, ou -eau]. 1350 «Serwaus de Mon-cheaus» CartValDieu, 1522 «Jehan Léonard Servaux», 1538 «Servaulx Noullens» Cout-Stavelot. — 1444 «Servot Brulefer», «Servot bouvier Tirebonant» AidesNamur. – Servotte. 1289 «Servote li fis Massait» CensNamur, 1444 «Servotte Brulefer» AidesNamur, 1499 «Servotte de Heuvis», 1558 «Jehenne Ser­votte», 1660 «Andrien Servotte» Bourg-Namur.

« Forme néerl. : Servaes. 1592 «Servaes Sau-vaige» CartCiney, 1598 «Servaes de Halle» DénWavre. Cf. aussi Vaes, Vaes(s)en.

 

JG

Servais

-aye, zie Servaas.

 

FD

Servan

1. Profess. Servant, ,,Domes-tique ». N° 137. — 2 .En Bretagne, N. de baptême.

 

EV

Servan(t)

Serwan: BerN Fr. servant: dienaar (DNF).

 

FD

Servaton

Patr. Vleivorm van HN Servatius.

 

FD

Servaty

zie Sarphati(e).

 

FD

Servayge

-ayse, zie Serva(e)ge.

 

FD

Serve

Servez, zie Servaas.

 

FD

Serveau

Cerveau: Patr. Hypercorrect voor Servais. Of dim. 146 e. Badewien Xherveal; Xherveaz de Bernaw, Luik (BODY).

 

FD

Serveau

Proven. Servel (Loc fr.). — 2. Car. mor. Cerveau. N. d’H. supé­rieur.

 

EV

Servellen, van

zie Serville.

 

FD

Servenay

Dérivé liég. en -ê, avec métathèse, de Séverin ?

 

JG

Servenay

-ene: LU W. afl. van Séverin, met metathesis(J.G-)?

 

FD

Serveranckx

zie Serfranckx.

 

FD

Serverius

Salverius, Salvérius: Lat. HN Severius/Severus met epenthetische r. Salverius is beïnvloed door Salvator.

 

FD

Serverius

Var. de Severius avec r prétonique [FD].

 

JG

Serveyt

N. de filiation. (Zoon) van Ser Veyd, ,,(Fils) du sieur Guy ». N° 102.

 

EV

Serveyt, van

PlN Servais (Aisne)? 1808 Jan Baptist van Serveit = Servuijt, Sint-Laureins (PDB)

 

FD

Serville

1. Proven. Loc. — 2. Car. mor. ,,H. servile  (Vil, bas) ».

 

EV

Serville

1294 «Jakes de Serville» CensNamur, 1517 «Ernult de Servilhe» GuillLiège, 1750 «Jean Serville» Vitrival; nom d’origine: Ser­ville (Nr).

 

JG

Serville

van Servellen: PlN (N, Eure-et-Loir).

 

FD

Servotte

Serves, -oz: Patr. Dim. van HN Servatius. 146 e. Servot fis Idoul, Luik (BODY); 1350 Servot, frère le dit Helin; 1455 Servot, fils de Servais Bibauwe (VW1974,109); 1703 Lambert Servotte, Marche-en-Condroz-Aw. (AP).

 

FD

Servranckx

Nom composé: Ser (marquant la filiation) + Vranckx < germ. Franco(n).

 

JG

Servranckx

-vran(k)x, zie Serfranckx.

 

FD

Servy

zie Serwier.

 

FD

Serw-  

-y,   -ir.   Profess.   ,,Serrur-ier ». N° 189.

 

EV

Serwan

zie Servan(t).

 

FD

Serwas

Var. graphique de Servais ou Servaes ?

 

JG

Serweytens

Patr. ‘s herens Weitens (zoon). Weit < Wouter. Zie Wuyten(s). 1322 Jan ser Woitijns zone; 1380 Pieter f. Jan ser Weytins, Eksaarde (GYSS. 1963’).

 

FD

Serwi(e)r

Serwird, Serwy, Servy: BerN W. sèrwî, Fr. serrurier: slotenmaker (J. G.). 1410 Johan Servier, le manghon (slager) de Jemeppe=Johan Serwier (AVB).

 

FD

Serwouters

Patr. Ser Wouters: (zoon van) heer Wouter. 1310 ieghen lanne sar Wouters wevers sone, Hulst (DEBR. 1999); 1382 Pieter Sherwouters, Wervik (DEBR. 1970). Zie ook Cheroutre.

 

FD

Serwy

w. nam. Sèrwi, Serwier, Serwir. 1444 «Jamart le Seruier» = «Jamart le Serurier» AidesNamur, 1462 «Pirair Daghe le seruwier» GuillLiège, 1498 «Lambert Serruyer fils de Thiry le Mygnon» JusticeBastogne, 1511 «Henri le Seruy de Filous» Filot, 1524 «Re-macle le Serwir» CoutStavelot, «Doalran le Serwy» Malmedy, 1539 «Henry le Serruyer» Pesche, 1544 «Henry le Seruier» Malmedy, 1556 «Henry le Serwyr» CoutStavelot; nom de profession: anc. w. serwier, w. liég. sèrwî ‘serrurier’ FEW 11, 498a, cf. aussi Serrier, Se-rurrier.

 

JG

Séry

Serry: i. Zie Serrier. – 2. PlN Séry (Ard., Yonne, Aisne, Oise).

 

FD

Ses(s)oye

zie Desausoi.

 

FD

Sesée

Misschien var. van Sesier.

 

FD

Sesier

De l’anthrop. germ. Siserius ou de Caesarius, nom de saint [FD].

 

JG

Sesier

Sesier, Sezier: Patr. Wvl. adaptatie van Ségier/Sigier, Rom. vorm van VN Zeger. De Fr.^’ (zj) wordt dial. z. Zie ook Sengier, Sergier (LG 1993.75-82). 1578 Pieter Sezier, Wervik (VS1970, 596).

 

FD

Sesselle

zie Secelle.

 

FD

Sessing

Sessier. V. S AD (Saz).

 

EV

Sester

zie Sechter.

 

FD

Sestig

Sestigh. Cf. 1584 «J. van Sestich» Diest, etc. ; moy. néerl. sestig ‘soixante’, qui peut être d’origines diverses (notamment le nom d’une maison à Louvain portant les chiffres romains LX) [FD].

 

JG

Sestig(h)

Tsestigh, T’Sestig(h): PlN Sistig in Kall (NRW). De Leuvense humanist Sexagius heette Van Tsestich en woonde in het huis met Romeinse cijfers LX. 1432 Judocus de Sistich, Leod. dioc. (MULI); 1565 Jopken van Seestich, Eupen (EBB148); 1584 J. van Sestich, Diest; 1584-90 Jac. van T’Sestich = van T’Zestich, VB (ICC III).

 

FD

Set

Seth. Aphérèse de noms comme Gonseth, etc.?

 

JG

Set(t)on

zie Septon.

 

FD

Seters, van

PlN Seters (NB). 1539 Matthijs van Zeters, Breda; 1582 Cornelis Zeters, Gorkum-Aw. (AP).

 

FD

Seton

Setton, cf. Septon.

 

JG

Sette

Set(h), Seeten: Ofr. set(t)e: otter. BN voor een otterjager. Vgl. Fr. Loutre, D. Otter. 1382 Ghiselin Tseet = 1377 Gh. Tset, Wev. (DEBR. 1970); 1511 Woulter Zet = Zets; 1605 Jan Zette, Menen (KW II); 1586 Jacob Seete = 1590 Jacob Sette, Halewijn-Leiden (J. D.); 1598 Jacob Zetten; 1639 Jacques Sette, Waasten (DUV.); 1724 Laurend Sette, Izg.; 1782 Jean Sette, Menen (COUSS.).

 

FD

Seuckens

Patr. Vleivorm van een bakervorm Succho van een Germ. VN, wellicht Sutgarius, Suc(c)herius (MORLETI).

 

FD

Seule(n)

 (M)wvl. seule: houten emmer. BerBN van de kuiper. 1306 Jehan Seule, Ip. (BEELE).

 

FD

Seulen

1. Proven. Zuilen (Loc. hollan.)   ou   Sol,   Seul,   ,,Marécage »

(Moy.   NéerL).   Saeul   (Loc,   G. Duché Lux.). — 2. V. SAD (Sa).

 

EV

Seulet

Surnom: anc. fr. solet, seule! ‘(tout) seul’ moy. fr. seulet ‘secrètement’ FEW 12, 79b. –Cf. aussi 1302 «Seulete de Bailluet en Flan­dres» LoiTournai.

 

JG

Seulet

Zie Sollet.

 

FD

Seulin

NF hennuyer, importé de Cambrai et du départ, du Nord (GeneaNet); p.-ê. var. de Seu-rin, Sévrin.

 

JG

Seumaye

Cf. 1289 «Abrahans de Seumaing» CensNamur, 14e s. «Gilon de Seumainge» CensHuy; nom d’origine: Seumay, w. seûmây, à Perwez et Ottignies (BrW).

 

JG

Seumaye

PlN Seumay in Perwez en Ottignies (WB). 146 e. Gilon de Seumainge, Hoei (J.G.).

 

FD

Seume, de

Vervorming van De Seune?

 

FD

Seume.

Proven.   Zoom,   ,,Orée   (du bois) » (L.D.).

 

EV

Seumois

1601 «Jean de Seumoy», 1680 «Pierre Seumoy» BourgNamur; nom d’origine: Seu­mois, à Émines (Nr).

 

JG

Seumois

PlN Seumois in Emines (N). 1680 Pierre Seumoy,N(J.G.).

 

FD

Seune, de

zie Zoon(s).

 

FD

Seunen

Var. de Soenen.

 

JG

Seunen(s)

zie Soenen.

 

FD

Seunes

zie Zoon(s), Soenen.

 

FD

Seunier

V. Saumier.

 

EV

Seunier

Var. de Sau(l)nierou Saignier.

 

JG

Seunier

zie Saignier, Saunier.

 

FD

Seuningen, van

Misschien Zoningen, een adaptatie van PlN Soignies (H), Ndl. Zinnik.

 

FD

Seuntje(n)s

-tiens, zie Soontjens.

 

FD

Seur-

-(r)e, -ette. V. Serre.

 

EV

Seur(en)

Seur(e), Seurs: Patr. Limburgse korte vormen van Severinus.

 

FD

Seure, de

zie Zuur

 

FD

Seuret(te)

Z.-Fr. dim. van VN Séverin (DNF).

 

FD

Seurette

1487 «la maison Seurette» Soignies; p.-ê. anc. fr. sœurette ‘petite sœur; religieuse’ FEW 12, 117a, ou dérivé d’anc. lorr. seure ‘belle-mère’ FEW 12, 15b (cf. BTD 38, 270).

 

JG

Seurgeloose

zie Sorgeloos(e).

 

FD

Seurinck

V. SAD (Sa).

 

EV

Seurinck

-ynck, zie Zurings.

 

FD

Seutens

zie Zoeten(s).

 

FD

Seuter, de

zie de Zuttere.

 

FD

Seutin

1426 «Jehan Seutin» TailleSoignies; nom d’origine : Seutin, dépend, de Feluy (Ht).

 

JG

Seutin

Proven. Sautin (Loc.). N° 79.

 

EV

Seutin(s)

-ein: i. Metr. Pic. gepalataliseerde var. van Mnl. VN Soetin. 1230 Osto Sotins, Chièvres (SMT I); 1340 Jehan Sotin, St-Q. (MORLET). Zie Zoetens. – 2. Evtl. PlN Seutin in Feluy (H).

 

FD

Sev-

-enants, -ens, -ers, -(e)r(a)in, -eryns,  -erink, -in,  -ré.   V.  SAD (Sa).

 

EV

Sevanne

Sévanne, Sevenne: Adaptaties van Fr. FN Chevenne, -anne, Fr. chevenne: kopvoorn, vis met dikke kop. BN (DNF).

 

FD

Sevanne

Sévanne. Var. du NF Chevanne, Che-venne? Cf. aussi Sevenne.

 

JG

Sevar

Sévar (NF verviétois). ± 1260 «Jake-miens li frères Sevar» Sy; NF sans doute d’origine germanique; comp. aussi le NF Zeva et var., considérés de manière vraisemblable comme des francisations du NF flam. Zeevaert [JL, NFw],

 

JG

Sevar(t)

Sévar, zie Sievert.

 

FD

Sève

1. Proven. Sait/es (Loc.). Synon. De Sayne. — 2. V. SAD (Sa).

 

EV

Sève

Sêve, zie Saive.

 

FD

Sève

Sève. 1337 «Juette ditte Sève de Gorrout» Liège; surnom: anc. fr. suive ‘sage’, cf. Saive; ou bien nom d’origine: Saive ou Celles-lez-Waremme (Lg), cf. Selves et Desaive.

 

JG

Sevean

Sévéan. NF breton du Finistère, implanté dans la région de Binche, considéré comme d’origine incertaine (Deshayes 469).

 

JG

Sevecotte, van

zie van Sevencoten.

 

FD

Seven(e), van

Wsch. reïnterpretatie van Van Sever(en).

 

FD

Sevenant, (van)

van Sevenandt, -hant, van Zevenhand, Sevenhan(d)t, -hans, Sevenan(t)s, Sévenan(t)s, Savenants: i. PlN S(a)int-Venant (PdC). ± 1300 Sébile de Saint Venant, Arien (BOUGARD); 1366 Gillis van Sint Venands, Rijsel (JAM.); 1439 Wouter van Sevenant, Joos van Sevenant, Kortemark (CCH). – 2. Voor de namen zonder vz. is misschien toch niet uit te sluiten: zeven handen. BN voor een handig man. Vgl. Siebenfinger, Siebenfuss, Siebenhaar(BRECH.). 1300 Zevenant; Gheerken Sevenants, Tn. (DESPY); 1340 Jan Sevenant, Tn. (C.BAERT); 1484 Daniel Sevenans = 1496 Daniel Zevenant, St.-Tr. (CSTII); 1563 Joannes Vierhant, Lv. (HENNO). Vgl. Quaterman.

 

FD

Sevenants

Sevenans, etc. 1370 «Mer Jan van Sintevenants » ; nom d’origine: Saint-Venant sur la Lys (Flandre fr.) (J. Lindemans) ou bien, dans certains cas, surnom d’homme habile, néerl. zeven handen ‘sept mains’ [FD].

 

JG

Sevenberg(h)en, van

zie van Zevenberg(h)en.

 

FD

Sevencoten, van

van Sevecotte, van Zevenkoten, van Zevencote: PlN Zevekote (WV), in St.-Martens-Latem (OV), Ruiselede (WV) enz. 1200 Willelmus de Sevencote; 136 e. Segere de VII Coten, Evergem (GN); 1281 Everardus de Zevencote; 1215 Willelmus de Zevencote, Desselgem (DEBR. 1980); 1386 Macs de Zevencote, Ip. (BEELE).

 

FD

Sevendonck, van

PlN Zeverdonk in Tnh. (A). 146 e. Denijs van Zeverdonck, Bs. (OSTYN); 1417 Jan Ceels van Zeverdonck; Jan Heins soen van Zeverdonck, Tnh. (MNT 488).

 

FD

Sevenels

zie Scheefhals.

 

FD

Sevenhan(d)t

-hans, zie (van) Sevenant.

 

FD

Sevenich

-ig, Sewenig: PlN Sevenich (Titz NRW).

 

FD

Sevenne

Sevenne. Francisation du néerl. zeven ‘sept’ ou à rapprocher de Sevanne (ci-dessus).

 

JG

Sevenne

zie Sevanne, Sevens.

 

FD

Seveno(o)

-ois, -oy: Bretonse FN Séveno < Seven: beleefd, beschaafd, gezond, gemanierd (LE MENN). 1660 Franciscus Séveno, Brugensis (MULVI).

 

FD

Sevens

Seevens, Sevenne, Zeven, Zevne, Zevenne, Zevenne, Zewen, Seeuwen, Sieven: Patr. Vleivorm van Sievert (vgl. Zevaert). Of var. Sieben(s), zie Sibbens.

 

FD

Sevenster

PlN en huisnaam Zeven Ster(ren).

 

FD

Sever(en), van

zie van Zeveren.

 

FD

Sever(s)

zie Sievert.

 

FD

Severi

Séveri, Severy. 1240 «Richar de Severi» CartOrval, 1542 «Gilles de Severy», 1582 «Éverard de Severy», 1642 «Alexandre de Severy» BourgNamur; nom d’origine: Se-v(e)ry, w. sevré, à Javingue (Nr) ou, éventuel­lement, génitif de lat. Severus, nom de plu­sieurs saints.

 

JG

Severi

Séveri, Severy: 1. Vanwege de hoge frequentie van deze FN in L en LU heel wsch. < HN Severinus, al is Severi eigenlijk gen. van Severus. – 2. PlN Sev(e)ry in Javingue (N). 1240 Richard de Severi, Orval (CAO).

 

FD

Severijns

-yns, -ijnen, -eyns, -(e)ijns, -in(s), -ing, -ini, -ino, -a(i)n, Se(e)verens, Sevrin, -ain, Sévrin, Sevryns, Sevriens, Severne, Sewerin: Patr. Lat. HN Severinus < Lat. severus ‘streng’. Severinus was bisschop van Keulen (46 e.), vandaar de populariteit van de VN in Rijnland en Limburg (FN Frings, Frijns). 1375 Séverine van den Doffhuys = 1379 Sevrijn van den Dofhuyse, Tn. (ROEL. 1951); 1300 Henricus Severiins, Tv. (BERDEN); 1426 Jan van den Barne filius Severyns, Mtr. (PARM.); 1491 Jacotyn Patour filius Severain, Rijsel (PARM.).

 

FD

Severin

Séverin, Sevrain, Sevrin, w. nam. Sèvrin, Severyns, -ijns (forme néerl. au géni­tif), etc. 1257 «Sevrin de Celle» BaillNivelles, 1265 «Severins fius le Sarete» CensNamur, 1272 «Severinus presbyter», «Gossuinians Severins» PolyptVillers, 1289 «Maroie li femme Severin» CensNamur, 1472 «Gerar Severin» Arbrefontaine, 1524 «Severin le maier» Stoumont, 1577 «Henry Severin» La Gleize, 1602-3 «Laurent Sevrin» Terriers-Namur, 1604 «Sevrin Geutquin porchier» Arbrefontaine, 1618 «Severin Plainting» Ladeuze, 1656 «Severain Servais», «Paul Severain» DénMalempré; ancien prénom, du lat. Severinus, nom de plusieurs saints.

 

JG

Severs

Hypocor. néerl. de Siegfried < anthrop. germ. sigi-frithu.

 

JG

Sevestre

V. Sylvestre. Sey- -(d)e, -dfe). 1. Proven. Zijde, ,,Côté de l’agglomération ». N° 228. —  2. V. SAD (Sad et Sa). Seydel.  ;. Profess. Seidel (Alasace), ,,Chopes ». Fabric. de chopes. — 2. V. SAD.

 

EV

Sevestre

zie Silvester.

 

FD

Seveur

zie De Saveur.

 

FD

Sevilla

Sivilla, Siville: Sp. PlN (Andalousie).

 

FD

Sevin(gen)

Sevink: Patr. Afl. van Severinus of Severt.

 

FD

Sevrain

-in, -iens, -yns, zie Severijns.

 

FD

Sevrain

Sevrin, cf. Severin.

 

JG

Sevranckx

zie Serfranckx.

 

FD

Sewalt

Seewald, Seywald: Var. van D. Sewold. Patr. Germ. VN Sigiwald.

 

FD

Sewenig

zie Sevenich.

 

FD

Sewerin

zie Severijns.

 

FD

Sey

zie Soy.

 

FD

Sey-

-fert, -(f)ers, -kens. V. SAD (Sa).

 

EV

Seyberth

zie Sebrechts.

 

FD

Seybold

zie Zebouds.

 

FD

Seyde

BerBN van de zijdespinner of-wever? Vgl. D. Seidenspinner, Seidensticker.

 

FD

Seydel(s)

zie Seidel.

 

FD

Seyen

zie Syen.

 

FD

Seyer

zie de Saeyer(e).

 

FD

Seyfarth

Seyf(f)ert, Seyffers, Seijffers, zie Sievert.

 

FD

Seyhaeve

zie Seinaeve.

 

FD

Seykens

Dimin. flam. en -ken de Sey, du germ. Sigerus (Vincent 73), ou de Soy (= François) [FD].

 

JG

Seykens

Seijkens: Patr. < Soikin, dim. van Soyer.

 

FD

Seyl

Seyll(e): D. Seil: touw, Zndl. zeel. BerN van de touwslager. Vgl. Seiller.

 

FD

Seyl

Seyll, Seylle. All. Seil ‘corde’, surnom de cordier ; cf. le suivant.

 

JG

Seyl

V. Profess. Zeil, „Voile » (Navi­gation). N. de cordier ou de navi­gateur à la voile.

 

EV

Seylberg, van de(n)

PlN Zeilberg in Deurne (NB).

 

FD

Seyler

Nom de métier: all. Seiler ‘cordier’;c/ aussi Seill(i)er.

 

JG

Seyler

zie Seiller.

 

FD

Seyman(d)

zie Soiman.

 

FD

Seymens

zie Siemens.

 

FD

Seymer

zie Semer.

 

FD

Seymertier, van

(van) Seymortier, zie van Semmertier.

 

FD

Seymo(e)ns

zie Simon(s).

 

FD

Seymus

zie Siemens.

 

FD

Seyn(h)a(e)ve

Proven. Sennehoeve, ,,Ferme de la Senne ». Synon. : Sen-, Sin-, Seyn- -(h)a(e)ve. (La Senne, Riv., Ane. Sinna). N° 245.

 

EV

Seyna(e)ve

zie Seina(e)ve.

 

FD

Seynaeve

-ave, Seynhaeve, Seijnhaeve, Senave, -aeve, Sinave, Sinaeve, Sinnaeve, Synaeve, -ave, Synhove (forme dial.). Peut-être flaman-disation de l’anc. fr. senavre ‘moutarde’ ¥CT( 11, 630 [JMP], surnom de fabricant de moutar­de, ou bien flamandisation de *chenave, var. non attestée de l’anc. fr. cheneve, chaneve< lat. vulg. canapus, var. de cannabis ‘chanvre’. – Bibliogr. : W. Beele, De FN Seyna(e)ve, dans Naamkunde 10, 1978, 268-270.

 

JG

Seyne, (de)

zie Deseine.

 

FD

Seyner

Mnd., Mnl. seiner: die met een zegen, sleepnet vist. 1419 Gerhard der Seyner, Arnsberg (BRECH.).

 

FD

Seynesael

zie Sénéchal.

 

FD

Seynha(e)ve

-haghe, -nave, zie Seina(e)ve.

 

FD

Seyns

Seijns, Cheyns, Cheys, Seys: Mnl. chens, sens, seins: schatting, cijns. BN voor een cijnspachter of cijnsinner. 1393 Pieter de Seins = 1396 de Sens = 1397 van Piètre den Seins, Ktr. (DEBR. 1970); 1648 Josse Cheys, Pop. (Midd. 1958,306-310).

 

FD

Seyns

Surnom d’un receveur de cens: moy. néerl. seins, anc. fr. cens [FD]. – Bibliogr.: J.A.W. Swane, Nicarius, vulgo Seyn, dans Brabantse Leeuw 12, 1963, 59-60.

 

JG

Seype(n), van der

zie van de Zype.

 

FD

Seys

1. Profess. Zeis, ,,Faulx ». N. de fabric. ou de faucheur ». N° 131.

—  2. V. SAD (Saz).

 

EV

Seys

NF néerl. venant du germ. Sigerus (d’oùft. Sohier), ou aphérèse de Franseis = François [FD].

 

JG

Seys

Seijs, Seyse, Seys(s)en(s), Ceys(s)ens: Patr. Korte vorm van Franseis < François. 1310 François leen van Poêle = Franseys dochter van den Poêle (LEYS 1953); 1398 Willem Seys, Geluwe (DEBR. 1970); 1492 Augustin Seyssin, Lyon Seyssins, Cent (BOONE). Zie ook Seyns.

 

FD

Seys(s)en(s)

zie Seys, Ceys(s)ens.

 

FD

Seysmans

zie Chynsmans.

 

FD

Seyssens

Plutôt que double génitif de Seys (ci-dessus), var. de Ceyssens, du lat. Vincentius (cf. V1S121, 1985,453-461).

 

JG

Seyteleer   

1. Profess. Zedenleer, ,,Morale ». N. de professeur ou de moraliste. – 2. Car. mor. Zetelaar. ,,L’H. qui siège, H. sédentaire ».

 

EV

Seyteleer

Wsch. var. van Sinteleer.

 

FD

Seytz

zie Seitz.

 

FD

Seyvert

-wert, zie Sievert.

 

FD

Seywald

zie Sewalt.

 

FD

Sezier

zie Sesier.

 

FD

Sézille

zie Secelle.

 

FD

Shainfeld

zie Schönfeld.

 

FD

Shapiro

-a, zie Schapiro.

 

FD

Shaw

E. PlN Shaw: kreupelhout, bosje. Vgl. Van der Schaeghe. 1191 Simon de Schage, Berkshire; 1275 Richard de la Schawe, Worcester; 1295 John ate Shaw, Essex (REANEY).

 

FD

Sheeren

zie (de) Heer.

 

FD

‘s Heeren

1. Proven. ‘s Heren (-EI-deren)   (Loc.).  —  2.   Situat,  soc.

‘s Heren(zoon), ,,(Fils » du sei­gneur, du suzerain ».

 

EV

Sheid

V. Scheid.

 

EV

Sheid

zie Scheidt.

 

FD

Sheinberg

zie Schoonenberg.

 

FD

Shepherd

Sheppard: E. BerN: schaapherder.

 

FD

Sheridan

Verengelst < Gaëlisch O Sirideâin, met onzekere bet.

S’Hertogen, zie (de) Hertog.

 

FD

Shietecatte

zie Schietekat.

 

FD

Shillings

zie Schellinck(x).

 

FD

Shoutteten

zie (de) Schout.

 

FD

Shpilman

zie Speelman(s).

 

FD

Shuldiner

D. Schuldner: schuldenaar, schuldeiser.

 

FD

Shulman

zie Schulman(n).

 

FD

Si-

-bens, -beth, -bille. V. S AD (Sa).

 

EV

Siaen(s)

Sciaens, Sian, Sian(n)e, Scianna, Scianne: 1. Patr. / Metr. < HN Domitiaan (Domitianus, -ana)? 1565 Marie Syaens, Pollare (LIBYENS). – 2. Var. van Zian.

 

FD

Siaens

Aphérèse (au génitif) de Domitiaen, cf. le suivant.

 

JG

Siaens

N. de bapt. (Domi)tiaans, ,,Domitien ».

 

EV

Siane

1704 «Marie Sianne» BourgNamur; aphérèse de Domitiane ; cf. le NF Ziane.

 

JG

Siar(d)

Sias, Séa, Sea, Cejaert: Patr. Rom. vorm van Germ. VN sigi-hard ‘zege-sterk’: Seiardus, Siardus (MORLETI).

 

FD

Siau(w)

1. Zie Seaux. – 2. Patr. Siaud < Sigaud, Germ. VN sigi-wald ‘zege-heerser’: Siwaldus (MORLETI).

 

FD

Sibbald

Sibal, zie Zebouds.

 

FD

Sibbens

Sibbes, Siben(s), Sibenne, Syben(s), Sijben(s), Zyben, Sibbing, Sieben(s), Siebes, Sieb(s), Siep(s), Sip(s), Siepen, Seeben, Sebe, Sebbe(n), Zeeben: Patr. Sibbe, Siebe, bakervorm van Germ. VN Zegeboud (Siboud), Zegebrand (Sibrand) of Zegebrecht (Sebrecht). 1384 Jacemart Sybe = 1391 Jakemarde Siben = 1396 Jammart Sybeert, Tn. (BAERT); 1389 Herman Peter Zeben zoens goede, Breda (HB 127); 1580 Johan Sips, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Sibella

Sibelle, zie Sibille.

 

FD

Sibelle

Var. (avec réinterprétation en -belle) de Sibille.

 

JG

Siben(s)

zie Sibbens.

 

FD

Sibenal(l)er

zie Siebenaler.

 

FD

Sibenaler

Nom d’origine: Siebenaler (G.-D. Lux.).

 

JG

Sibenaler

Proven. Bép. Bonnert.

 

EV

Sibenne

Francisation du NF Si(e)ben, cf. ce nom.

 

JG

Siberdt

-eth, -iet, -ergs, zie Sebrechts.

 

FD

Sibert

Sibiet (forme w., comp. Hubert/Hubiet), Siberdt, Siebert, Siébert (formes ail.). 1593 «Henry Sibert l’aisné» = 1605 «Henry Sybert», 1616 «François Sibert, brasseur» BourgDinant, 1664 «André Sibert», 1705 «André Sibiez» BourgNamur, 1752 «Joannes Jacobus Sibiet» AnthrStHubert ; nom issu de l’anthrop. germ sigi-berht.

 

JG

Sibick

Sibiek: Patr. Dim. van Sibbe; zie Sibbens. 808 Sibicho (MORLETI). Sibich is een naam uit de Dietrichsage (BRECH.).

 

FD

Sibil(le)

Sibilles, Sybille, (de) Sebille, Sebillen, Sibil(d)e, Sibiel, Sbil(l)e, Sibilia, Sibil(l)a, Sibella, Sibelle, Sybelle: Metr. Gr. HN Sibulla, Lat. Sibylla ‘waarzegster’ (V.D.SCHAAR) of Lat. VN Sibilia (GN, JACOBSSON). 1138 Sibilia, tweede vrouw van Dierik van de Elzas (LEYS 1959); ne e. Cibilia, 1237 Sibilia (GN); 1252 Sibeliam de Hoiet, Har.; 1258 uxor mea Sibilia…Radulfus, Wingene (DEBR. 1980); 1615 Niclaes Sibille = 1616 Nicolas Sebille; 1629 Herman Sibil = 1630 H. Sibille = 1632 H. Sebil, Schelle (MAR.). De vorm Sibilde is Ovl. (DEBR. 1985).

 

FD

Sibilde

cf. Sibille.

 

JG

Sibille

Sibile, Sibilles, Sybille, Sibilde (avec évolution flam. ll > ld, cf. F. Debrabandere, dans Hulde-Album … Hoebeke, 1985, 67). En Wallonie depuis 1087 : «Sibilie» (génitif), 12e s. «Sibilia de Haverec» WaudruMons, 1225 «Sibilla uxor ejusdem Renaldi», 1239 «Everardus et Elisabet liberi predictorum Nicholai et Sibile» CartStHubert, 1280 «Maguin, Ydain et Sibile filhes sagnor Hubin» Polypt-Liège, 1289 «Sibilie Flawene» CensNamur, 1397 «Rennechon fis damme Sibilhe délie Peticte Flemale» Cart Val Benoît, 1444 «Henri Sibilhe» = «Henri Sibilie» TerreJauche, 1546 «Lambert Sibilie» Cerfontaine, 1703 «Paul Sibil», «Anne-Catherinne Sibylle» BourgNa-mur; prénom fém. courant autrefois, qui pourrait être un dérivé en -ilia de Sibbe, ou bien être dû à un croisement avec le nom de la sibylle païenne, nom de la prêtresse d’Apollon [JH] ; également nom de plusieurs reines dans les chansons de geste. Cf. aussi Sebille et Sbille (forme contractée).

 

JG

Sibo

zie Seebodts.

 

FD

Siborg(h)s

Sieborgs, Ci(e)borgs, Sibourg, Cibour, Cibos: i. Metr. Germ. VN sigi-burg ‘zege-burg’: Sigiburga (MORLET I). 982 Sigeburgis; 1085 Siborch de Rininge; 1234 Siburg, Cent (GN); 1282 Jacop Syborghen sone, Holland (CG). – 2. Evtl. PlN Sébourg (Nord). 1280 Marions de Sebourc, Dk. (RL).

 

FD

Siboul

Dérivé en -oul de Sibert. Cf. également en -otte: 1280 «Bokehos et Sibotte» Polypt-Liège.

 

JG

Siboul

Patr. Afl. van VN Sibert.

 

FD

Sibourg

Siborg(h)s. Forme romane de l’an-throp. germ. sigi-burg (prénom fém.) [FD]; on notera que le NF Cibour pourrait représenter aussi Pane. liég. (1594) cibour ‘dais, ciboire’ [JH].

 

JG

Sibret

Nom d’origine: Sibret (arr. Bastogne).

 

JG

Sibret

Proven. Loc.

 

EV

Sibret

Zibret: PlN (LX).

 

FD

Sic-

-bels, -bens, -bert, -bès. V. SAD (Sa).

 

EV

Sica(rd)

Siccard, Sickert, Sicka, Sikaet, Succa(rd), Suquart, Souka, Suc(c)aet, Secaet, Seca(t), Sécat, Cécat: i. Patr. Germ. VN sigi-hard ‘zege-sterk’: Sigihart, Sicardus (MORLET I). Vgl. Segaert, Segat. 1414 Philippe Cicart, Comp. (MORLET). – 2. Voor sommige namen evtl. afl. van Ofr. soc: ploegschaar. BerN van de ploeger. 1298 Nicholao Succart, Bg. (VERKEST); 1387 Wilheames Soukart, Weerst (CVD); 1580 Guillaume Succa, Aw. (AP).

 

FD

Sicard

Siccard. Nom issu de l’anthrop. germ. sigi-hard; cf. aussi Sigard.

 

JG

Sicault

Zie Ségaux.

 

FD

Siccard

V. SAD (Sak).

 

EV

Sichel, van der

zie van der Sickel.

 

FD

Sichelen, van

zie van der Sichel.

 

FD

Sichem

Proven. Zichem  (Loc.).

 

EV

Sichem

Sachem: i. PlN Zichem (VB). – 2. Germ. VN sigi-helm ‘zege-helm’: Sigelmus, Segelmus (MORLETI). ±1000 Sigelmus, Cent (GN).

 

FD

Sichem, van

van Sichen, van Siechem, van Sighem, van Sighen, Zighem: PlN Zichem (VB) (1219 Sichen) of Zichen(-Zussen-Bolder, L). 1266 Enkinus de Zighene; 1277 Guillielmus de Syghene, Diest (DESPY); 1338 Nicholai de Zighene, St.-Gillis (OSTYN); 1585 Janne van Sichem, Aarts. (MAR.).

 

FD

Sichi(e)n

Sigin: Adaptaties van Patr. Sicking, afl. van Sicke, Sicco, bakervorm van Germ. sigi-naam. VN Sikke (GR, FL). Sibertus = Sicco; Sifridus = Sicco (STARK). 1721 Michael Jeremiah Zigin, Saksen-Wichelen = 1749 Michael Zigin, Wichelen (stamvader van Sigin, Sichi(e)n). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamàiewam Sigin of Sichi(e)n. VS1994,329-330.

 

FD

Siciliano

-i: Afkomstig van Sicilië.

 

FD

Sicka

zie Sicard.

 

FD

Sickel, van der

van der Sichel, van Sichelen, van Seggelen, Versickel, Versichel, Versigg(h)el, Versichel(e{n)): i. PlN Sikkel, b.v. in Asse (VB): 1490 de Sekle (LIND. 1952). Andere PlN? 1569 Matthijs van Zichel, Zichel-Aw. (AP). -2. Huisnaam van de sikkelmaker. 1342 Jacope van der Sichkelen, Cent (RSGII); 1374 Jan van der Zickele (OLV 373); 1390 Simon van der Sekele = Symoene van der Zeikele, Veurne (DELHAYE); 1540 Peter van der Sickele, Middelburg(AP).

 

FD

Sickert

zie Sicard.

 

FD

Sickesz

Sikkes(z), Sykes, Si(c)x, Sicz, Cyx: Patr. Gen. van Sicke < Sicco, bakernaam bij een Germ. sigi-naam. Sifridus cognomento Sicco (V.D.SCHAAR 1953)-1462 Bauka Sickis (weduwe van) Sicke, FL (MNT190).

 

FD

Sicot

Zicot, Zicos: Patr. Dim. van sigi-naam, zoals Sicart, Sicault.

 

FD

Sicx

cf. Six.

 

JG

Sicx

Sicz, zie Sickes, Six.

 

FD

Sicx

V. SAD (Sak).

 

EV

Siddre

Sieder. V. Zieder.

 

EV

Siderius

Sidérius, Sideri(s): Patr. Verkort < Desiderius.

 

FD

Sidérius

Siderius. Aphérèse du nom lat. Desi-derius (fr. Didier).

 

JG

Sidon

Lat. HN Sidonius??

 

FD

Sidon

N F de la région de Rochefort et Marche, sans doute en provenance du départ, de la Meuse (GeneaNet); le lat. Sidonius (nom d’un saint) paraissant peu probable, p.-ê. du NL Sidon, anc. nom de Saïda (Liban) (le NF de Sidon est attesté à date ancienne).

 

JG

Sieb

zie Sibbens.

 

FD

Siebelink

Patr. Afl. van VN Siebe. Zie Sibbens.

 

FD

Siebels

Sybels, Zybel, Cibels, Sijpels, Sypels, Sippel: i.

Patr. Dim. (-el) en afl. van Siebe. Zie Sibbens. 1277 Arnoldus dictus Siebel, Lv. (ICKX). – 2. De Tongerse familie Sypels stamt evenwel van ene Cerbel, die aïs lutheraan wellicht een Duitser was. Misschien de D. FN Zerbe en dat kan op een Serbe ‘Servië’r’ slaan, op herkomst van Zerben (SA) of op de naam Servatius. 1842 Caspar Sypels (zoon van) 1835,1874 Jan Caspar Sybels (zoon van) 1761-1840 Christiaan Sybels, Henis (zoon van) 1755 Casparum Cerbel lutherane heresis = 1753 Caspar Suypers = 1755 Caspar Cijbel = 1761 Gaspar Zeijbel = 1764 Gaspar Sijbel = 1767 Gaspar Zijbel = 1810 Gaspar Sijbels, Henis ( VS 2000,405-406).

 

FD

Sieben

Syben, au génitif: Siebens. Hypocor. flam. de l’anthrop. germ. sigi-berht > Sigebert, Sibert (cf. ce nom). Cf. aussi Sibenne.

 

JG

Sieben(s)

zie Sibbens.

 

FD

Siebenaler

Sibenal(l)er: PlN Siebenaler (GH): zeven elzen.

 

FD

Sieber(s)

Siebes: i. D. Sieber: zevenmaker. 1323 Uolrich der Siber; 1365 Heinricus Cribrator, Chemnitz = 1367 Heinr. Siber (BRECH.). –2. Siebert = Sebrecht.

 

FD

Sieberath

Sieprath: PlN in Hellenthal (NRW).

 

FD

Siebert

Siébert, cf. Sibert.

 

JG

Siebert(z)

zie Sebrechts.

 

FD

Siebes

zie Sebrechts, Sieber(s), Sibbens.

 

FD

Sieborgs

zie Siborghs.

 

FD

Siebrand

Sybrands, -di, Sybrants, Sybren: Patr. Germ. VN sigi-brand ‘zege-zwaard’: Sigibrandus (MORLET I). 1074 Sibrandus, Cent (GN); 1489-98 Jan Sibrant zoen=Jan Sibren zoen; Sibrant Peter zoen = Sybren Peters zoen, Leeuwarden (TROCH).

 

FD

Siebrecht

zie Sebrechts.

 

FD

Siebs

zie Sibbens.

 

FD

Siech

Zie Siek.

 

FD

Siechem, van

zie van Sichem.

 

FD

Siecke

zie Siek.

 

FD

Sieckelinck

Afl. van Mnl. siek: ziek, melaats. BN voor een ziekelijk mens. Vgl. Siek en D. FN Siechling. 1344 Wernher Siecheling, Oppenheim (BRECH.).

 

FD

Siedentopf

Ndd. vorm van D. Seidenzopf: haarvlecht met zijden linten. BN. 1397 Sidentop, Hildesheim (DN).

 

FD

Siée-

Sleu- -wa(e)gen. Proven. Sleu-wagen (Dép. Merchtem et Mollem).

 

EV

Siefers

Sief(f)ert, zie Sievert.

 

FD

Siefert

cf. Siffert.

 

JG

Siefried

zie Sievert.

 

FD

Sieg

zie Siek.

 

FD

Siegburg

PlN(NRW).

 

FD

Siegel(s)

Sigl: i. Patr. D. Siegl, dim. van sigi-naam. 1297 Albert Sigeli, Esslingen (BRECH.). -2. D. Siegel: zegel. BerBN van de zegelsnijder. Vgl.Zegel(s).

 

FD

Siegels

Nom all. signifiant ‘cachet’, surnom de fabricant de cachets (Dauzat 552); ou bien dimin. d’un anthrop. germ. du thème sigi- [FD].

 

JG

Siegenthaler

PlN Siegenthan (BEI)?

 

FD

Sieger(s)

zie Seger(s). Siegers is een oostelijke en D. vorm. 1673 Balthus Siegers, Bilzen (SCHOE.). – 2. Ségers een enkele keer < Shegers, gen. van De Heger: 1377 Wauter de Heegher, Roegeer Wouter Sheegers sone, Oud. (GPO). Zie D’Heyghere. – 3. Zegers/Segers evtl. gen. van De Zeger. – Lit.: F. DEBRABANDERE, De naamkundige nazaten van Zeger. LG1993,75-82.

 

FD

Siegers

cf. Segers.

 

JG

Siegert(sz)

zie Segaert.

 

FD

Siegfried

Patr. Germ. VN sigi-frith ‘zege-vrede’. Zie Sievert.

 

FD

Siegrist

zie Sigrist.

 

FD

Siek

Siecke, Siech, Sieg: BN Mnl. siée, Ndd. siek, Mhd. siech: ziek, melaats. 1378 Wouter de Zieke, Dend. (OSD); 1580 Rog. Siechen, Aw. (AP).

 

FD

Siekman(n)

Mnl. ziek(e)man: melaatse (1539 den zieckman oft lazarus); ook deken van de leprozen, provenier van een ziekeliedenhuis (DEBR. 1977). 1325 Heinrich Siekman, Herford (NN); 1700 Joannes Zieckemans, Utrecht (MUL VII).

 

FD

Siele(n)s

zie Zielens.

 

FD

Sieleg(h)em, (van)

zie van Zieleghem.

 

FD

Siels

Patr. Germ. VN Seolo (Dip.). Zie Zielens. 1401 Willems Ziels huus, Bg. (SIOEN).

 

FD

Sieme(n)s

Symens, Sijmens, Simens, Seymens, Zeimen, Symus, Sijmus, Simus, Seymus, Siemsen, Zeymes, Zeimes, Zemes, Semés: i. Patr. Afl. van Sime, bakervorm van Germ. VN Sigmund of Sigmar (vgl. Semer). 1580 Lysbeth Sijmens, Bilzen (SCHOE.); 1585 Jan Symen, Sluizen L (IOT). –2. Evtl. < HN Simon.

 

FD

Siemer(s)

zie Semer.

 

FD

Siemes

Var. de Siemens, Symens [FD].

 

JG

Siemoens

-on(s), zie Simon(s).

 

FD

Siemons

V. Simon.

 

EV

Siemons

Var. néerl. (au génitif) de Simon.

 

JG

Siempsen, van

zie van Simpsen.

 

FD

Siemsen

zie Siemens.

 

FD

Sienack

zie Sénac.

 

FD

Sienaert

Car. mor. Ziener, ,,Vision-naire », (-aert, suff. péjoratif).

 

EV

Sienaert

Wellicht Patr. Germ. VN Sinhard: Senardus (MORLETI). Fr. FN Senard, -art (DNF). 136 e. Robin Sinart, Laon; 1477 Jean Senart, Noyon (MORLET).

 

FD

Sienap

zie Sinap(i).

 

FD

Sienne

Probabl.   thème  de   Est(i)enne,   cf. Stienne.

 

JG

Siepelt

Patr. Siebold. Zie Zeboud.

 

FD

Siepen

Siep(s), zie Sibbens.

 

FD

Siepers

zie Sebrechts.

 

FD

Sieprath

zie Sieberath.

 

FD

Sier

Var. de Sieur ou nom d’origine: Sier, à Moresnet (Lg), cf. 1524 «la femme de Sier» DénStavelotMy.

 

JG

Sier, van

zie van Zier.

 

FD

Siere, de

zie Désir.

 

FD

Sieren(s)

Cieren(s), Siering, Syrinc(k)x, Sier(s), Cier(s), Chie(r)s: Patr. Afl. en korte vorm van Germ. VN Zierik: sigi-rîk ‘zegemachtig’: Sigericus (MORLET I). Of Sier < Siger, Seger. 1250 Ziricus senescalcus, Breda; 1266 Willelmus filius Zirici, Aw. (LIND.); 1280 Clais Sierinc, Ip. (BEELE); 1617 Beyken Ziers; 1621 Christophori Ciers; 1608 Hans Siers, Cent (AP).

 

FD

Sierens

1511 «Pierechon Sieren» BourgNamur; hypocor. néerl. (au génitif) de l’anthrop. germ. sigi-rîc > Sigericus (Carnoy 56).

 

JG

Siereveld

zie Schierveld.

 

FD

Sierjacobs

zie Serjacobs.

 

FD

Siermans

Vermoedelijk adaptatie van Chermanne.

 

FD

Siéron

Sieron, zie Carron.

 

FD

Siéron

V. Serre.

 

EV

Siers

zie Sieren(s).

 

FD

Siers(e)ma

Patr. Friese afl. van Sier; zie Sieren(s).

 

FD

Siersa(e)ck

zie Sirjacques.

 

FD

Siersaeck

1. Profess. Sierzaak, „Ate­lier d’ornementation ». — 2. Car. mor. (Goede sierzak, ,,Sac de gour­met ». N. de gourmet.

 

EV

Sierts

Ndl. ook Sierds. Patr. Sierd, Siard, Germ. VN sigi-hard: Siardus, Sierdus (MORLET I). 1659 Dom. Siert, Her. (AP).

 

FD

Sierzant

zie Sergeant.

 

FD

Sieter, de

zie de Zutter(e).

 

FD

Sieur

Syeur, Sieux, Sieuw (forme pic. flaman-disée); Chieux, -eus, Cieux. Cf. 1405 «Jehan le Syeur» Compiègne; nom de dignité (p.-ê. ironique): anc. fr. sieur, sieux ‘seigneur’; v. aussi Scieur, -ieux, qui pourrait en être une va­riante. – Bibliogr. : F. Debrabandere, Fieuw(s) en Sieuw(s), dans De Leiegouw 24, 1982, 107-8.

 

JG

Sieur

zie Lesieur.

 

FD

Sieurs

zie Sloore.

 

FD

Sieuw(s)

Sieu(x), zie Lesieur, Lescieux.

 

FD

Sieven

zie Sevens.

 

FD

Sieverding

Patr. Afl. van VN Sievert.

 

FD

Sievert

-er(s), Sivert, Siewert, -ers, de Sivers, Zevers, Zévers, Sever(s), Sévers, Zeevaart, -a(e)rt, -eld, Siva(rd), Sevar(t), Sévar, Zeva{e)rt, Zévart, Zeva, Zewart, Ziewers, Seeuwers, Siffert, Siffer(s), Sciffer, Sifer, Siffre, Syfer, Ziffer, Siefers, Sief(f)ert, Sefer, Seffer(t), Seffers, de Seffer, Seiffert, Seifer(t), Seivert, Seiwert, Seyvert, -wert, Seijffers, Seyffers, Seyf(f)ert, Seyfarth, Seifried, Sajfrt, Soifer: Patr. Germ. VN Ziveerd, Sivert, D. Siegfried: sigi-frith ‘zege-vrede’: Sigifridus, Sigefrid (MORLET I). 1123 Sifridus; 1208 Thomas filius Sifridi, Cent (GN); 1356 bi Aert Ziveerts, VB (PEENE1949); 1347 Syfer de Metzger, Esslingen (BRECH.); 1400 Loenis Sievaert, Ktr. (SR iov°); 1403 Heert Zivaert zoen, Hoorn (NHC); 1639 Peter Sévers, Erkelenz-Aw. (AP); 1660 Gertrude Zeevaert, Bs. (Midd. 1989, 248).

 

FD

Sievert

V. SAD (Sa).

 

EV

Siewert

-ers, Zewart, Ziewers: i. Zie Sievert. – 2. Patr. Germ. VN sigi-ward ‘zege-wachter’. 870 Siwardus, Cent (GN). Friese VN Sie(u)werd, Siewart, Sywert.

 

FD

Siffain

Dérivé du thème anthropon. de Siffert (ci-dessous).

 

JG

Siffain

Patr. Vleivorm van Siegfried.

 

FD

Siffert

-er(s), Sifer, Siffre, zie Sievert.

 

FD

Siffert

Siefert, Seffer. s.d. «commemoratio de-cani et presbyteri Sefridi» ObitHuy, 1278 «Sifridus» CartValDieu; nom issu de l’an­throp. germ. sigi-frithu > Siegfried [FD]?

 

JG

Sifflet

BN Fr. sifflet: Huit. Vgl. Sclif(f)et.

 

FD

Sifflet

Fr. sifflet, surnom de motivation obscure.

 

JG

Sig-

-al, -ard, -rist. V. SAD (Sak).

 

EV

Sigal

zie Ségal.

 

FD

Sigart

-ard, -a(a)r, Ciggaer, Cigar(e): Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Zegard. Zie Segaert.

 

FD

Sigart

Sigard. [1131-45] «Sigardus de Duseio» CartOrval; nom issu de l’anthrop. germ. sigi-hard, attesté à date ancienne surtout en Lor­raine, cf. 1241 «l’avelet Ulri Sigart», 1269 « Sigart loumaritAilison», 1281 «Sigarslibo-lengiers», tous BannrollenMetz; v. aussi Sic-(c)ard.

 

JG

Sigbaldi

zie Zebouds.

 

FD

Sighem/n, van

zie van Sichem.

 

FD

Sigier

-iez, zie Seger(s).

 

FD

Sigier

Sigiez, Singier (NF à Comines). Nom issu de l’anthrop. germ. sigi-hari.

 

JG

Sigin

zie Sichi(e)n.

 

FD

Sigl

zie Siegel(s).

 

FD

Sigmans

Patr. Germ. VN sigi-man ‘zegeman’: Sigeman (MORLET I). D. Siegmann. 1420 Joh. Sigemann, Wertheim (BRECH.); 1795 Joannes Sigmans, Woensel-Aw. (AP).

 

FD

Sigmund

Zikmund, Zygmund, -munt, Zsigmond: Patr. Germ. VN sigimund ‘zegebescherming’: Sigimund (MORLET I). 1775 Laur. Siegmonds, Den Bosch-Aw. (AP).

 

FD

Signe

zie Lesigne.

 

FD

Signet

Var. de Seigné, Saignier [FD]?

 

JG

Signet

zie Seigné.

 

FD

Signon

-ong. Aphérèse de Rossignon.

 

JG

Signon(g)

Verkort < Rossignon?

 

FD

Signor(e)

-ori(no), -orelli, -orato, -oriello: It. pendant (en afl.) van De Heere.

 

FD

Signoret

Situat, soc. ,,Petit seigneur ». N° 136.

 

EV

Sigo

zie Ségaux.

 

FD

Sigona

Var. van Sigonneau, dim. van Sigogne, Cigogne: ooievaar. Sigrist, Sigerist, Siegrist: BerN Mhd. sigriste < Lat. sacrista: koster. 1285 Chunrat der Sigeriste = 1291 Cunrat Sigrist von Rihen = 1295 C. dictus Sacrista (SOCIN).

 

FD

Sigvarte

Siguoirt: Patr. Germ. VN Sigiward. 1325 Ulr. Sigwart, Esslingen (BRECH.).

 

FD

Sihette, van

zie van Zandvliet.

 

FD

Sijsmans

zie Chynsmans.

 

FD

Sijssens

zie Ceyssens.

 

FD

Sik(e)

Patr. < Germ. bakernaam Sicco < Sigi-naam; zie Sickes. B.v. Sikko = Sigmarus (STARK).

 

FD

Sikaet

zie Sicard.

 

FD

Sikivie

cf. Skivée, Sckuvie, etc.

 

JG

Sikivie

Profess. Ci qui vî, ,,Celui qui voit » (Dialecte). Témoin profes­sionnel (appelé pour la passation des actes). Synon. : Scu-, Sku- -vei.

 

EV

Sikivie

zie Scavée.

 

FD

Sikkelerus, van

van Sikkeleris: PlN. 1432 Jan van Sicleers, Cent (PDB).

 

FD

Sikkes(z)

zie Sickesz.

 

FD

Sikkink

Patr. All. van Sik(e). Vgl. Sichi(e)n, Sickes.

 

FD

Sikorski

Poolse BN voor een klein, donker mens (DS).

 

FD

Sil-

Thème anthropon. par aphérèse de Marsille (Vincent 80).

Dérivés: Silliard.    Sillion. 1530 «Margue­rite de Sillon» BourgNamur, 1633 «Jan Sillon» émigré en Suède. « Génitif néerl.: Silien, Sillien.

 

JG

Sil(l)(i)ette, van

zie van Zandvliet.

 

FD

Sil(l)on

Sillion, Cellion: 1. PlN Sillon: voor (DNF). – 2. M.i. < Gillon; vgl. Sillis 2. Silva, zie Da Silva.

 

FD

Silance

zie Silence.

 

FD

Silbach

Silback: PlN Silbach (NRW).

 

FD

Silber

BerBN van de zilversmid. Of verkort < BerN Silberer: zilverwerker. 1279 Albertus dictus Silberer, Esslingen (BRECH.).

 

FD

Silberberg,

Zilberberg, Zylberberg: D. PlN en huisnaam. 1390 Cunrat zem Silberberg, Freiburg (BRECH.).

 

FD

Silbereisen

BN voor de zilversmid. 1476 Hans Silbereisen, Schmied, Stuttgart (BRECH.).  

 

FD

Silberfeld

PlN (TH).

 

FD

Silberman(n)

Zilberman(n), Zylberman: BerN van de zilversmid. Vgl. Silber.

 

FD

Silbersack

Zylberszac: D. BN, wsch. voor een rijke, die een zak zilver heeft.

 

FD

Silberschatz

D. BN voor een rijke, die een schat aan zilver heeft.

 

FD

Silberschmidt

D. BerN van de zilversmid. Silberstein, -sztejn, Sylberszteyn, Zilbers(z)tein, -sain, Zilbesztain, Zylbersztein, -sztejn, -sztajn: D.-joodse EN: zilversteen.

 

FD

Silberstein

Surnom ironique (attribué surtout à des Juifs): ail. Silberstein ‘pierre d’argent’ (Dauzat 552).

 

JG

Sileg(h)em, (van)

zie van Zieleghem.

 

FD

Silence

Fr. silence, comme surnom de taciturne ? Peut-être nom d’enfant trouvé.

 

JG

Silence

Silance: Fr. silence: stilte. BN voor een stil en zwijgzaam mens. Vgl. D. Stille. 1218 Silens, Atrecht(NCJ).

 

FD

Silfs

Patr. Germ. VN sigi-wulf ‘ zege-wolf: Siulfus, Silef (MORLETI).

 

FD

Silfverstolpe

Zweedse EN. BN Zilveren stijl, post.

 

FD

Silien

zie Sillen.

 

FD

Silkens

Proven. ,,Ruisseau » Ane. german.). V. Scilla.

 

EV

Silkens

Silkijn, Silkyn: 1. Patr. Dim. van Marcelis. Zie ook Celis, Celen. – 2. Metr. Dim. van Marcilia of Cecilia. 136 e. Selekin, Cent (GN); 1361 Conrardo

 

FD

Silleken

St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Sillem

Wsch. var. van Sillen.

 

FD

Sillen

Cillen, Cielen, S(c)il(l)ien, Cillien: 1. Metr. Korte vorm van HN Cecilia of Marcilia. 1332 Henricus Sillen; 1340 Joh. filli Sille, Landen (C. BAERT). – 2. Zie Celen.

 

FD

Silles

zie Sillis.

 

FD

Sillevaerts

Silvert: Patr. Germ. Silefredus, Selifredus (MORLETI). Vgl. 1473 Jan ende Peeter Zielenvoerts erve, Bonheiden (VS1973,121); 1510-1600 Sillevoorts, Mech. (PDB).

 

FD

Sillevaerts

V. Schillebeek.

 

EV

Silliard

-iatte: Wellicht adaptatie van Gilliard.

 

FD

Silliatte

Sans doute var. de Chiliade.

 

JG

Sillien

zie Sillen.

 

FD

Sillis

Silles: 1. Var. van Celis < Marcelis. – 2. Var. van Gillis = Egidius. 1528 Sielis Bal = 1529 Gielijs Bal, Aarts. (ROEL. 1951).

 

FD

Sillye

Proven. Silly (Loc.).

 

EV

Silvain

Silvan(o), Silvin, Sylvain: Patr. Lat. HN Silvanus. 1289 de Fulcone Selvain, Kales (GYSS. 1963); 136 e. VN Selvain, NE (DUPAS 31).

 

FD

Silvain

Sylvain. Prénom Silvain, lat. Silvanus, du nom d’un saint assez obscur honoré dans l’Ouest et le Midi (Dauzat 552); p.-ê. NF im­porté.

 

JG

Silver

1. N. de bapt. d’orig. romaine. ,,Silvère ». •— 2. Profess. Zilver, «Argent ». N. de joaillier.

 

EV

Silver

BerBN van de zilversmid. Vgl. Silber. 1584 Jan Silvers, Aw. (AB).

 

FD

Silveran(t)s

Silvrants, Sylverans: Reïnterpretatie van de onbegrepen EN Sevenants. Let op de 1- epenthesis en de n/r-wisseling.

 

FD

Silverberg

Proven. Plus. L.D.

 

EV

Silverberg

zie Zilverberg.

 

FD

Silverhans

1. Profess. Zilver- -bans ou -mans, ,,L’H. qui travaille l’ar­gent ». (N° 280, suffixe -bans). — 2. Proven. Zilverhand. ,,Main d’ar­gent ». Enseigne de maison. N° 248.

 

EV

Silverman

BerN van de zilversmid. Vgl. Silbermann.

 

FD

Silversmit

-smet, Selversmet: BerN van de zilversmid. 1326 Riquart de Zelversmit, Ip. (BEELE); 1371 Gillis de Selversmet, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Silvert

Surnom d’orfèvre, néerl. silver ‘argent’ [FD].

 

JG

Silvert

zie Sillevaerts.

 

FD

Silvertand

-(s)tant: BN naar een zilveren tand. Vgl. D. Silberzahn. 1337 Jacop Selverintant, Cent (RSG).

 

FD

Silvertant

Silvertand. Surnom néerl. : aux dents d’argent.

 

JG

Silveryser

Profess. Zilverijser, ,,Fil d’argent » (Littéral. : ,,Fer d’ar­gent »). N. d’artisan qui passe des fils d’argents dans les tissus. V. Goudyser. N° 160.

 

EV

Silveryser

-yzer: BN voor een zilversmid. Vgl. Silbereisen. 1673 Henricus Silverenijser, Aw.

(MULVI).

 

FD

Silvester

-tre, -tri, -tro(s), Sylvester, -tre, -tri, Silveste, Selvestere, -trel, Sevestre: Patr. Lat. HN Silvester < Lat. silvestris ‘uit het woud’. 1175 cornes Silvestris; 1232 Petrus cognomine Silvester, quondam prior Dunensis (CAO); 1298 Jake

Selvester, Kales (GYSS. 1963)^1300 Renier Selvestre, Artesië (BOUGARD); 1391 Silvester Loot, Ip. (BEELE).

 

FD

Silvestre

Sylvestre. 1241-42 «Galtero Silves-tri», «Galtero Silvestre» CharitéTournai, 1704 «Silvestre Rensonnet» BourgLiège; prénom Silvestre, forme savante de lat. Silvestris, nom d’un pape et saint du 4e s. (Dauzat 552); à Liège, patron des meuniers. Cf. aussi Selvestrel.

 

JG

Silvestrin(i)

Patr. Vleivorm van VN Silvester.

 

FD

Silvin

zie Silvain.

 

FD

Silvrants

zie Silverants.

 

FD

Sim

Sim(m)s: Patr. Korte vorm van VN Simon of Germ. VN Sigmond of Sigmar. Zie Simkens.

 

FD

Sim(p)son

zie Simonson.

 

FD

Sima(e)y, (van)

Chemay, (van) Simaeys, van Simaeyse, van Simaes, Syma(e)ys, Simays, -aijs, -ais, -aïs, Symaes, van Sijmaes, Sama(e)y, Samaeij, Semay, Semey, -eij, Semaes(se), Samae(r)s: PlN Chimay (H). 1207 Gerardum Cymai = Gerardus Chimai (SMTI); 1288 Jehan de Simay = 1280 Johannem de Semay, Ip. (ARY, BEELE); 1322 lan van Samay, Mech. (HB 737); 1374 Pieter van Simay = 1375 Pieter van Semay, Ip. (BEELE); 1576 Gossaert Symais, Aw. (AP); 1652 Jaques Simey, St.-Omaars-Bg. (PARM.); 1722 Lucas Semez, Ronse (Midd. 1964,279).

 

FD

Simaels

Gen. van Simal? Of hypercorrect voor Symaes?

 

FD

Simaels

Génitif néerl. de Simal ou forme hypercorrecte de Symaes [FD].

 

JG

Simaer

zie Simar.

 

FD

Simaey

Simaeys. Adaptation flam. du NL Chimay [FD] ; cf. aussi Van Simaeys.

 

JG

Simair

cf. Simar.

 

JG

Simair

zie Simar.

 

FD

Simais

Proven. Simet (Dép. Vier-set).

 

EV

Simais

zie (van) Simaey.

 

FD

Simal

cf. Semai.

 

JG

Simal

zie Semai.

 

FD

Simar

Simaer, Simard, Scimar, Symaes, Simair: Patr. 1. Germ. VN sigi-mêr ‘zege-beroemd’: Sigimar, Segemar, Sigmar, Sim(m)ar, Simer (Fm.). 1336 met Symare sher Symaers sone, Aw. (OARI); 1343 Zimare Heynrix zone = 1350 wi Zimare Heinnerix Zimaers sone, Saaftinge (DEBR. 1969); 1374 Claus Symaers wijf; jeghen Jan Symare, Aw. (VLOEB.). – 2. Soms geïnterpreteerd als een afl. van VN Simon. 1320 Simon dit Symar, Luik (BODY).

 

FD

Simar

Simart, Simard, Simair. 1474 «Go-dardus dictus Godet filius Symar» Sougné, 1602-3 «Godeffroid Simart» TerriersNamur, ± 1630 «Servaix Simar» Hervé (Schnackers 11); nom issu de l’anthrop. germ. sigi-mar, plutôt que dérivé en -ard formé sur le thème de Simon, cf. 1320 «Simon dit Symar» à Liège.

 

JG

Simar(d)

1. Proven. Simard (Loc. fr.). — 2. Fonction évoquée par le vêtement. Simarre, ,,Toge de cérémonie ». — 3. V. SAD (Sa). Comp. : Scimar, Seemer (FI.), Sey-mour (Angl.).

 

EV

Simays

-aijs, zie (van) Simaey.

 

FD

Simays

V. Simais.

 

EV

Simelon

zie Soumillon.

 

FD

Simelyn

-ijn, zie Semelyn.

 

FD

Simenel

zie Simonel.

 

FD

Simenon

Dérivé du thème anthropon. de Simon (Dauzat 553).

 

JG

Simenon

zie Simonon.

 

FD

Simens

Simes. Var. de Sieme(n)s.

 

JG

Simens

zie Siemens.

 

FD

Simenson

zie Simonson.

 

FD

Siméon

Simeon, génitif néerl.: Siméons, Simeons. 1528 «Jehan Simeon» DénVirton, 1605 «Siméon Lambert» Cerfontaine; pré­nom Simeon, popularisé par le Juif pieux qui prit l’Enfant Jésus dans ses bras lors de la présentation au Temple.

 

JG

Simeon(s)

-eoni, -eone, Siméon(s), -éoni, Syméon, Simions, -ioni, Des(s)iméon: i. Patr. Bijbelse VN Simeon, die wel geregeld met Simon verward werd. 1681 Geert van Simeons, Aw. (AP). – 2. Sommige vormen (-ion/-eon) kunnen spellingvar. zijn van Simillon.

 

FD

Siméon(s)

N. de bapt. d’orig. bibli­que. N° 104.

 

EV

Simes

cf. Simens.

 

JG

Simetin

Afl. van Simettre?

 

FD

Simettre

1524 «Semetre le Marischal», «Seme-tre Johan Colla», «Simetre Johan le Bastar», «Simetre Éverard», 1544 «le petit Semettre», «Semettre Anthoine» DénStavelotMy, 1573 «Semette du Spineux» La Gleize, ±1621 «Gille Semette» Lorcé, 1689 «Jehenne Se­mettre», «Semettre le petit Colla» DénLier-neux; prénom régional Symètre, w. Sumète, Smète\ du nom d’un saint honoré à Lierneux où se trouve une châsse du Moyen Âge (cf. L. Remacle, Top. de Lierneux, 105; Ch. Leest-mans, Histoire d’une vallée. La Lienne en Haute-Ardenne, 1980, 309-310). • Dérivé en -etin : Simetin. – Forme fém. : 1561 «Simetrine Macqueau», «Simetrine de Bihen» Bihain.

 

JG

Simettre

Semet(te), Smettre, Smette: Patr. HN Symètre, W. s(u)mète, vereerd in Lierneux (LU). 1524 Semettre le Marischal, Stavelot; 1544 Semettre Anthoine, Rahier; 1573 Semette du Spineux, La Gleize; 1689 Maroie Smettre, Lierneux (J.G.). De volgende vormen doen aan Rom. adaptaties van Ndl. smeder denken: 1351 Jehan Semeder=Jehan Semede = 1352 Jehan Semeddre, H (CCHt) (zie ook (de) Smettre).

 

FD

Simill(i)on

Similon, zie Soumillon.

 

FD

Simillion

Similon, Simillon, Semillon. Var. de Soumill(i)on [FD] ou dérivé en -illon de Simon [JH].

 

JG

Simin

zie Seminck(x).

 

FD

Simion(s)

-ioni, zie Simeon(s).

 

FD

Simkay

-ket, Simquay, Sumkay. 21.10.1631 «Symon Simkea, dernorant sur le boix leves-que», 5.5.1708 «Renson Simquet [sign.: Ren-son Simkay]» (not. M. Desaive, Lg); dimin. w. liég. en -kê de Simon [JL, NFw].

 

JG

Simkay

Simquay: W. dim. van VN Sim-; zie Simkens.

 

FD

Simke(ns)

Symkens, Sijmkens, Sehmke, Cemke, Zemke: Patr. Dim. van HN Simon of Germ. Sigmund, Sigmar (zie Siemens). Of van Friese VN Semme < Sigihelm. 1381 Joh. dictus Semken, Bilzen (GRAUWELS1978).

 

FD

Simme(n)

zie Seminck(x).

 

FD

Simmelon

zie Soumillon.

 

FD

Simmer(s)

zie Semer.

 

FD

Simmeren, van

PlN Simmern (RP, GH).

 

FD

Simmers

Var. de Semer [FD].

 

JG

Simmil(l)on

zie Soumillon.

 

FD

Simmon(d)s

zie Simon(s).

 

FD

Simms

Zie Sim.

 

FD

Simoen

Simoens, cf. Simon.

 

JG

Simoen(s)

Simoes, -oës, Simon, zie Simons.

 

FD

Simon

 [7e NF le plus fréquent en Wallonie, 5e en prov. de Namur], Symon; Simoen (forme néerl.), génitif néerl. : Simons, Symons, Si­moens, Symoens. 1183 «[ablatif] magistro Simone de Cunis» CartOrval, 1265 «Maréeli Simons» CensNamur, 1575 «Pierre Symon» Arbrefontaine ; prénom Simon, d’après Simon le Zélote, un des 12 apôtres, martyr du 1er s.; également premier nom de l’apôtre Pierre, etc. * Génitif latin: Simonis [NF fréquent dans l’est du pays]. 1474 «Petrus filius Symonis» Sart-lez-Spa, 1758 «Pier Joseph Simonis de Heilrimont» La Gleize, 1760 «François Simo­nis dit le cadet» Anthr Liège. « Dérivés: Simonart, Simonard. 1356-58 «Veve de Jakemart Simonnart» PolyptAth, 1444 «Simonnart» AidesNamur, 1616 «Jean Simonart», «Franchois Simonnart» Princip-Chimay. – Simonet, Simonez. 1262 «Simonès frères Herberant» CartOrval, 1275-76 «Simo­nès li Hamés de Douai», «Simonnet Lagniel», 1302 «Simonnès de Dotegnies» LoiTournai, 1444 « Simonet varlet le chastelain», «Simon-net l’armoieur» AidesNamur, 1450 «Simonès de Chenneur» CoutStavelot, 1472 «Simonnet Corvisier» DénVirton, 1539 «Collin Symo-net» CourVedrin. – Simonin. 1359 «Simonin fil le Lar» CartOrval. – Simonon. Cf. aussi Simillon, Semillon.

Simone. 1365 «Ysabiaul Simonne filleresse» TailleMons, 1554 «Simone de Ryel», 1607 «Simone de Hubovaulx» BourgNamur, 1717 «Simonne Pierot» NPLouette; matronyme, d’après le prénom fém. Simone, apparemment attesté à date ancienne.

 

JG

Simon

N. de bapt. d’orig. hébraïque. N° 104. Variantes : Simon, Si-moeni’s), Moens. Forme latine (Génitif) : Simonis. Diminutif : Simonet. Augmentatif : Simonard.

 

EV

Simon

prononcé autrefois Sinau. Graphies anciennes: «Sinou, Sinau» (comm. Ph. Su-nou); probabl. résultat d’altérations graphi­ques successives de Sinaii > Sinau > Sunau > Sunou, cf. Van Sinaij.

 

JG

Simon(s)

Symon(s), Sijmon(s), Symonds, Szymon, Syemons, Syemans, Siemoens, Siemon(s), Siemens, Simond(s), Simmon(d)s, Simont(s), Simonse(n), Simoni(s), -y, -o, de Simon(e), -i, -y, Simoen(s), -oes, -oës, Symoen(s), Sijmoens, Seymo(e)ns, Seijmoens, Ziemons, Ziémons: Patr. HN (apostelnaam) Simon. Hij komt al in 1130 voor (GN). Simonis ook wel eens = Simonet (zie i.v.). 1223 Symonem, presbiterum de Cuerne; 1267 Watier fil Simon, Assenede (DEBR. 1980); 1378 Symoen van Curtrike = 1385 Simon van Curtrike; 1373 Clays Symon = 1375 Clais Simoen; 1374 Kerstiene Symoens, Ip. (BEELE).

 

FD

Simonard

-art, -aer, Simonna: Patr. Afl. van HN Simon. 1327 Simonar de Cimes, Luik (BODY); 1563 Crispijn Simonart, Lessen-Aw. (AP).

 

FD

Simonel

-elli, Simenel: Patr. Dim. van HN Simon.

 

FD

Simonet

-ez, -é, -etti, -etto: Patr. Dim. van VN Simon. 1275 Soekin Symonet, Melden (VR 32V°); 1494 Jean Simonet = 1505 Jean Simonis = 1511 Johan Simonez, Wanne (ASM II).

 

FD

Simoni

zie Simons.

 

FD

Simonin(i)

Patr. Vleivorm van VN Simon.

 

FD

Simonna

zie Simonard.

 

FD

Simono(t)

Patr. Dim. van VN Simon.

 

FD

Simonon

Simenon: Patr. Vleivorm van de HN Simon (VS1976,57-64).

 

FD

Simonson

Simenson, Sim(p)son: Patr. E. Zoon van Simon. 1353 Richard Symmeson; 1487 John Symson or Sympson (REANEY); 1579 Robert Simpson, Bg. (PARM.).

 

FD

Simont

(Sigmund). V. SAD (Sa).

 

EV

Simoulin

cf. Semoulin.

 

JG

Simoulin

zie Semelyn.

 

FD

Simpel(e), de

Simpels, Sempel(s): BN Mnl. simpel, sempel < Fr. simple: eenvoudig, gewoon, onschuldig, eenvoudig van geest. Vgl. (de)

Simpelaere. 1398 een canonc gheheeten her Simplicius, Aw. (HB 71); 1398 Jehan le Simpel, Herzeeuw (DEBR. 1970); 1407 Claren Simpels huus, Bg. (SIOEN); 1465 Jaquemaert de Simpele, Wg. (CASAERT). Zie ook Saint-Paul.

 

FD

Simpelaar

(de) Simpela(e)re, Simpelaère, de Simplelaere: BN Wvl. simpelaar: sul, sufferd. 1260 Johannis dicti Symplaire, Wielsbeke (SMT II); 1379 van Jhan den Sinblere; 1398 Colin le Simpelare; 1398 Willem de Simpeleere, Wg. (DEBR. 1970).

 

FD

Simpels

Sempels. Surnom néerl. (au génitif): moy. néerl. simpel, semple ‘simple, ignorant’, cf. 1398 «Danin le Simple» Ypres.

 

JG

Simplisse

Peut-être fr. simpliste, spécialiste en simples ou plantes médicinales, attesté avec ce sens entre 1588 et 1660 (fr. simpliste ‘simple d’esprit’ ne date que du 19e s.).

 

JG

Simpsen.van

van Siempsen, van Simsen,van Sumsen: PlN Zemst (VB): 1181 Semse (TW)? 1396 Jan van Sempse, St.-Renelde (DE B.).

 

FD

Simquay

cf. Simkay.

 

JG

Simquay

zie Simkay.

 

FD

Sims

zie Sim.

 

FD

Simsen, van

zie van Simpsen.

 

FD

Simul.

Peut-être lat. simul ‘ensemble, en même temps’, tiré d’une formule juridique.

 

JG

Simus

Symus. Var. de Siemens, -es [FD]?

 

JG

Simus

zie Siemens.

 

FD

Sin-

Thème anthropon. issu par aphérèse de noms dérivés en -ssin, comme Massin, Tho-massin, Roussin, etc. Cf. aussi Sine. « Sinal. – Sinet. s.d. «domini Ricoldi Sinet» ObitHuy, 14e s. «Sinay lu fis Fachot» Cens-Huy; aphérèse de Massinet, tiré de Thomas-sinet, ou d’un autre dérivé de même suffixe, mais certainement pas de Ciney (Carnoy 109). – Sinon. Aphérèse de Rossinon, Massinon, etc. – Sinot. Aphérèse de Massinot, etc.

 

JG

Sin(e)

zie Sinn.

 

FD

Sin(n)aeve

V. Seyn(h)aeve.

 

EV

Sina(e)ve

Sinaf, zie Seinaeve.

 

FD

Sina, van

zie van Sinaey.

 

FD

Sinac(q)

zie Sénac.

 

FD

Sinaey, van

van Sinay(e), van Sinaij, van Sina, Vasina, (van) Sinoy: PlN Sinaai (OV), plaatselijke uitspr. sna. ±1350 Guillielmus de Sinai, Har. (DEBR. 19/1); 1392 Willemme van Synay = W. van Senay, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Sinakx

zie Sénac.

 

FD

Sinap(i)

Sinope, Sienap: Gr. sinapi, Lat. sinapi(um), Fr. sénevé, Ndd. senep, D. Senf, Mnl. senep: mosterd. BerBN. Vgl. Mostaert. 1243 Beatris Synapis; 1244 Mahius Sinapium, Atrecht (NCJ); 1400 Johan Senep, Hb. (NN).

 

FD

Sinave

Sinaeve, Sinnaeve, cf. Seynaeve.

 

JG

Sinay(e), van

zie van Sinaey.

 

FD

Sinclair

PlN Sint-Clair (Manche, Calvados). 1086 Hubertus de Sancto Claro, Somerset; 1194 Richard de Seincler, Norfolk (REANEY).

 

FD

Sincq

zie Zink.

 

FD

Sindic

 (NF fréquent dans la prov. de Luxem­bourg). Nom de dignité : fr. syndic, en rapport avec les corporations de métiers.

 

JG

Sindic

Fonction. Syndic d’un com­munauté ou d’une corporation. N° 139.

 

EV

Sindic

Saint-Dic, Sendyk: i. Mfr. sindic (vanaf 1318) < Lat. syndicus: vertegenwoordiger van vrije burgers, wethouder, gildehoofd, gevolmachtigde. 1357 Arnoldus Sindic, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. Patr. Dim. van Germ. sinth-naam: Sindicho, Sindico, Sendeco (MORLETI).

 

FD

Sindorff

PlN Sindorf (BEI, NRW, NS).

 

FD

Sine

Sinne. 1541 «Sine» Bihain; aphérèse d’un nom fém. en -ssine, comp. les dérivés masc. de Sin-; cf. aussi 1541 «la vefve Sinett» Bihain.

 

JG

Sinécha

1. V. Sénéchal.

 

EV

Sinechal

Sinéchal, Sinécharles, cf. Sénéchal, etc.

 

JG

Sinéchal

Sinécharles, zie Sénéchal.

 

FD

Sinet

cf. Sin-.

 

JG

Sinet

Sinee, Sinée, Zinet: Patr. Verkort < b.v. Massinet. 1313 Jan Sinet, Testreep (RYCKEBOER).

 

FD

Sing(e)lé

V. Sanglier.

 

EV

Sing(h)el, van

van Syng(h)el, van Single, van Zingel, van Zynghel, van der Cingel, Verschingel, van Saing(e)le: PlN Singel: muur of weg om een stad, rondlopende afsluiting.

 

FD

Singel

Déj. Lombeke et Selidinge.

 

EV

Singelé(e)

-e(e), zie Singlet.

 

FD

Singelyn

-ijn, Sengeleng: Fr. FN Singelin, dim. van singe: aap (DAUZAT)? Of var. van Singelee, Singlet, met suffixsubstitutie?

 

FD

Singelyn

Proven. (Paroisse de) ~St-Ghilatn. N° 66.

 

EV

Singer

Surnom: all. Singer ‘chanteur’.

 

JG

Singer

Zinger: BerN: zanger.

 

FD

Singier

cf. Sigier.

 

JG

Singier

zie Sengier(s).

 

FD

Single

Singlet. Surnom: w. singlé, singlè ‘san­glier’ FEW 11, 644a, cf. Sanglier.

 

JG

Singlet

Single, Single, Singulé, Singule, Singelé(e),

Singele(e): i. BN Dim. van Ofr. single: alleen, eenzaam, eenvoudig. – 2. W. single, single, Fr. sanglier: everzwijn. BN (J.G.).

 

FD

Singleton

PlN (Sussex).

 

FD

Sinia

1. Proven. Sinat (Loc.). — 2. Dignité. Pèlerin du Mont-Sinaï.

 

EV

Sinia

zie Senauld.

 

FD

Sinic(c)o

zie Sénéchal.

 

FD

Sinica

zie Seneca.

 

FD

Sinjan

zie van Sint-Jan.

 

FD

Sinn

Proven. Sin (Dép. Laplaigne).

 

EV

Sinn

Sinne(n), Sin(e), Sins: Riviernaam en PlN Sinne (DN)?

 

FD

Sinna(e)ve

Sinnaghel, zie Seinaeve.

 

FD

Sinnaeve

V. Seyn(h)aeve.

 

EV

Sinner

D. BerN: ijkmeester.

 

FD

Sinner

Nom de profession: all. Sinner ‘qui éta­lonne, vérificateur des poids et mesures’ (Brech. 11,616).

 

JG

Sinnesael

zie Sénéchal.

 

FD

Sinnet

Proven. Ciney (Loc.).

 

EV

Sinnige(r)

Proven. Sinnich (Dép. Teuven).

 

EV

Sinon

cf. Sin-.

 

JG

Sinon

Sinot, Sinos: Patr. Korte vorm van Massinon, -ot; vgl. Sinet. 1568 Jan Sino, Hondschote (DGW).

 

FD

Sinonquel

W. var. van de vroegere LU W. FN Sinoquet. 1791 J.-Ph. Sinoquel, Namen (J.G.).

 

FD

Sinope

Zie Sinap(i). – 2. W. vorm van Ofr. sinopre, Sinople: de heraldische groene kleur.

 

FD

Sinoquet

Comp. 1791 «Jean-Philippe Sinoquel» BourgNamur; probabl. dimin. de Senoc(q).

 

JG

Sinot

cf. Sin-.

 

JG

Sinove

zie Seina(e)ve.

 

FD

Sinoy, (van)

zie van Sina(y).

 

FD

Sins

zie Sinn.

 

FD

Sint Maartensdijk, (van)

PlN (Z).

 

FD

Sint, van

van Sinte: PlN Saintes (Sint-Renelde, WB). Of korte vorm van een andere PlN met Sint- of Sinte-. Sinte-Kartharina-Kapelle (Heule, WV) heet in de volksmond Sente.

 

FD

Sint-Aldegonde, van

PlN Sainte-Aldegonde in Bavinchove (FV), Longuenesse (PdC), St.-Omaars (PdC) (DF XIII). 1281 lohannis de Sancta Aldegonda (HAES); 1499 Jacques de Saint Audegonde, Montreuil.

 

FD

Sinte

Var. de Sainte ou nom d’origine: Saintes (BrW); cf. Dessainte, Desinte.

 

JG

Sinte

zie Sainte.

 

FD

Sintebin, (de)

zie Sintobin.

 

FD

Sintejan, van

zie van Sint-Jan.

 

FD

Sinteleer

Seyteleer: Erg fréquente PlN Saint-Hilaire (Seine-et-Oise, Somme, PdC, Nord…). 1280 Jehan de Saintelaire, Dk. (RL); 1471 Guyot de Saint Ylaire van Camerike, Bg. (PARM.; hier St-Hilaire-lez-Cambrai); 1496 Judocus films Ghysberti Sintelleer de Brughis (MULIII); 1564 Alard Sinteler, Rijsel-Aw.; 1643 Ger. Synteleer, Aw. (AP); 176 e. Gysberte de Saint-Hilaire = Sinteleer (VS 1967,140).

 

FD

Sintes

zie Sainte.

 

FD

Sintfiet, van

PlN Sankt Vith (LU).

 

FD

Sinthomez

PlN Sint-Omaars, Fr. Saint-Omer (PdC), vroeger wel cens aïs Sint-Thomas begrepen (Bfe.ig62,317). 1267 Agnes de Sancto Audomaro; 1305 Coppin de Saintomer; 1379 van Coppine van sente Thomaers, Ip. (BEELE); 1427 Denis van Sintomers, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Sint-Jan, van

Vansint(e)jan, Sinjan, de Saint Jan, van St. Jans: PlN Sint-Jan-in-Eremo (OV) of Sint-Jan-bij-Ieper of de middeleeuwse Sint-Jansparochie in leper of Sint-Jans-Cappel (Fr. Saint-Jans-Cappel, Nord). 1326 Jacop van Sintejehans; 1326 Michiel van Sint Jans, Ip. (BEELE). Of een ander Sint-Jan, zoals in Brussel: 1318 sgastuus behoed van sent Jans in Brussele; 1356 suster Clemeysien van sente Jans; 1406 Peter van Sent Jans (PEENE).

 

FD

Sintobin

cf. Saint-Obyn.

 

JG

Sintobin

-ein, Sintubin, Sintebin, Sentobin, Saintobyn, Sanctobin, de Saint-Aubain, Desaintobein, Desintebin, Deseintebein: PlN Saint-Aubin, erg verspreid (Nord, PdC, Somme, N,…). 1275 Bauduin de Saint Aubin; 1280 Pierre de Saint Obin, Montreuil (CMM); 1341 Pirars de Saint Aubin, Luik (SLLIII); 1636 Jacques de Sint Aubyn = 1651J. de Sint Obeijn, Moorsele (KW); 1724 François de St Obin, André St Obin, Izg. (COUSS.).

 

FD

Sintobin

Proven. St-Aubin (Loc.). N° 66.

 

EV

Sintruyen, van

van Sintruijen, van Sint-Truijen: PlN Sint-Truiden (L). 1356 Jan Diederecs wijf van Sentruden, St.-Pieters-Leeuw; 1356 Jan van Sentruden, Schaarbeek (PEENE 1949).

 

FD

Sintubin

zie Sintobin.

 

FD

Sinty

Peut-être anc. fr. saintier, sainteur ‘homme libre qui se faisait serf d’un sanctuaire ou d’une abbaye’, moy. fr. saintieux, etc. FEW 11, 150a ou nom de profession: anc. fr. saintier ‘fondeur de cloches’ [MH].

 

JG

Sinty

Var. vn Santy?

 

FD

Sintzen

zie Zintzen.

 

FD

Sinvau

Proven. Sainval (Dép. Lou-veignée et Tilff).

 

EV

Sinviteux

w. nam. Sinvètu, cf. Saint-Viteux, etc.

 

JG

Sinzot

cf. Senzot.

 

JG

Sinzot

zie Senzot.

 

FD

Sio(e)n

Proven. Sion (Loc. fr. et suisse).

 

EV

Sioen

au génitif: Sioens, Sioëns. 1362 «Rogeri Choens», 1425 «Piètre Tsoen» Courtrai, 1398

«Caisin Syoen» Ypres; aphérèse d’un nom en -chon ou -çon (comme Michon, Robechon, etc.) sous une forme flam. [FD].

 

JG

Sioen(s)

zie Soen(s).

 

FD

Sion

1474 «Johannes Syon» Sprimont, 1540 « Sion de Souhez» CoutStavelot, 1579 «Sion de Berlo», «Jean Sion» BourgNamur, 1689 «Sion Didier» DénLierneux; probabl. forme courte d’un prénom, par ex. aphérèse de Domition, tiré de Domitianus, cf. 1349 «Domition Kokar» (Vincent 49), d’Ancion, Ansion ou bien encore de Mansion, Mention [JL, NFw].

 

JG

Sion

Scion, Scyon: i. Patr. Korte vorm van Domition, afl. van HN Domitianus. 1349 Domition Kokar; 1474 Joh. Syon, Sprimont; 1540 Sion de Souhez, Stavelot (J. G.). – 2. Zie Soen(s).

 

FD

Sioncke

Zie Tjonck.

 

FD

Siongers

cf. S’Jongers.

 

JG

Siongers

zie (de) Jonckheer(e).

 

FD

Sior

Pour E. Renard (BTD 26, 238), aphérèse de Menchior, Mentior, w. Mèn ‘cheûr.

 

JG

Sior

Scior(re): Patr. Korte vorm van Melsior = Melchior.

 

FD

Siot

1508 «Collinet du Siot» BourgNamur, 1634 «Arnould Sciot» Mozet, 1785 «Louis Siot» BourgNamur; surnom: moy. fr. sciot ‘petite scie’ FEW 11, 367b [le NL Siot à Seneffe n’existe pas] ou bien dérivé en -illot avec aphérèse de Domitianus (?), cf. aussi 1449 «Siotte vefve Henrion Paris» AidesNamur.

 

JG

Siot

Sciot: Spellingvar. van Fr. FN Chiot: hondje (DNF)? Of korte vorm van Mich(i)ot? 1554 François Sciot, Namen (J.G.).

 

FD

Sioulants

zie Thielland.

 

FD

Sip

zie Sibbens.

 

FD

Sipelier

Graphie avec i épenthétique pour anc. w. speelier ‘fabricant d’épées’ (cf. DBR 9, 72-84), avec graphies diverses dans les notaires liégeois : 1622 «speelyr», 1626 «spelir», 1642 «spay-lier», comp. le NF Spailier et var. [JL, NFw].

 

JG

Sipelier

Wellicht var. van Sapelier < Chapelier. Maar een hypercorrecte vorm voor Siply is niet uit te sluiten.

 

FD

Siperius

Sipérius: Latinisering van Sipers.

 

FD

Sipérius

Siperius. Latinisation de Sipers < Sebrechts [FD].

 

JG

Sipers

zie Sebrechts.

 

FD

Sipido

zie Cepeda(l).

 

FD

Sipieter

zie Serpieter(s).

 

FD

Siplet

Nom d’origine: Ciplet (Lg).

 

JG

Siplet

Proven. Ciplet (Loc.).

 

EV

Siplet

zie Ciplet.

 

FD

Sipli

Siply, zie Supply, Ciply.

 

FD

Siply

Sipli. Nom d’origine : Ciply (Ht).

 

JG

Sippe, van (der)

zie van de Zype.

 

FD

Sippel

Zie Siebels.

 

FD

Sips

1. Car. mor. Sippig, ,,H. pe­naud ». — 2. Proven. Zijp (Ane. Sipe). Nombr. L.D. ,,Fossé, ruis­seau ».

 

EV

Sips

1790 «Guilleaume Sips» BourgNamur; var. de Siep(s), Sieb(s), hypocor. de Sigebert.

 

JG

Sips

zie Sibbens.

 

FD

Siquet

 (NF concentré dans la prov. de Liège), Siquiet. Cf. 1254 «le cortil Colart Siket» ChartesHainaut, 1279 «Jakemin Sike [= -et?]» ComptesMons, 1524 «Lynar Cyquet» Cout­Stavelot; un surnom d’ouvrier agricole d’après *siqitet ‘sape à moissonner’ (Camoy 218) est peu probable; NF attesté dans diverses régions de France aux 17e et 18e s., notamment dans le Nord, p.-ê. à rapprocher de Chiquet, comp. 1404 «Jorin Chiquet» Laon, dimin. de chique, surnom de petit (Dauzat 127).

 

JG

Siquet

Siquiet: Var. van Ofr. Chiquet, met onzekere bet. BN voor een kleine (DAUZAT)? Dim. van chique: lor, flard, lomp (DNF)? i4O4jorin

Chiquet, Laon (MORLET); 1524 Lynar Cyquet, Stavelot (J.G.). Vgl. ook 1279 Jakemin Sike, Bergen (J.G.).

 

FD

Siquet

V. SAD (Sak).

 

EV

Sir-

-au(l)t, -au(x). Proven. Sirault (Loc).

 

EV

Sir-

-ou(l), -oux. Proven. Siroux (Dép. Seilles).

 

EV

Sir(e)-

-jacob, -jacq. V. SER. Siret, ,,Petit seigneur ». Synon. Signoret.

 

EV

Sir(r)y

zie Cirier.

 

FD

Sirau(l)t

-aux, Sira(t), Siray: PlN Sirault (H). 1275 Jakemes de Sirau, Dk. (RL); 1340 Allé de Sirau, Bergen (CSWII).

 

FD

Sirault

Siraut, Siraux. 1302 «Anthonins de Sirau» LoiTournai, 1499 «Polet de Syrault» TerrierNaast; nom d’origine: Sirault (Ht).

 

JG

Siray

NF attesté aux 17e et 18e s. dans diverses régions de France (GeneaNet), qui pourrait être une var. de Siret (ci-dessous) plutôt que de Suray.

 

JG

sire

Situat, soc. ,,Seigneur, proprié­taire ».

 

EV

Sire

zie Lesire.

 

FD

Sire-

Les NF composés avec Sire-, appellatif de politesse, paraissent typiques de la Bourgo­gne: Sirandré, Sirantoine, Sirjean, etc. Chez nous, on ne trouve guère que 5ir(e)jacques et Sir(e)jacob(s), p.-ê. également Surpierre; cf. aussi 1267 «Mathieu Sire Melot» CensHer-chies. – Pour ce type de composés, comp. les NF introduits par Dam- < lat. dominas.

 

JG

Sirejacob

cf. Sirjacobs.

 

JG

Sirejacob(s)

Sire Jacob, zie Serjacobs.

 

FD

Sirejacques

cf. Sirjacq.

 

JG

Siret

1308 «au fil Siret le Monnier», 1332 «Siret» ComptesMons, 1426 «Jehan Siret» TailleSoignies, 1474 «Leonardus Siret junior» Spa; dimin. de sire comme sobriquet (ironi­que?) ou bien, Siret étant attesté en fonction de prénom, aphérèse de Désiré (Vincent 80), comp. w. Zîrèl – Cf. également, au fém. : 1279-80 «Annechons Sirette» RegTournai, 1286 «Pierone Sirète» CartBinche.

 

JG

Siret

Dim. van Ofr. sire: heer. Vgl. Heerkens. 1273 Huet Siret, Dk. (FST); 1332 a Siret, Bergen (PIERARD); 1383 Jehenne Siret, Dk. (TdT).

 

FD

Sireuil

Nom d’origine: Sireuil (Charente).

 

JG

Sireuil

PlN (Charente).

 

FD

Sireuil

Proven. Sirieux (Dép. Thieu-sies).

 

EV

Siriez

Probabl. nom de métier: fr. cirier’, cf. Cirier, Cirriez.

 

JG

Siriez

Siriex, zie Cirier.

 

FD

Sirjacob(s)

zie Serjacobs.

 

FD

Sirjacobs

Sirejacob, Serjacobs. Même com­posé avec Jacob(s).

 

JG

Sirjacq

Sirejacques, Sirzacq. 1401 «Pholien Sirejacques», 1496 «Bauduin Sirjacques», etc. Écaussinnes; NF composé de Sire + Jacques, cf. le précédent. – Bibliogr. : L. Jous, Une vieille famille de la région des Écaussinnes, IdG 32, 1977, 404-423; 33, 1978,48-62.

 

JG

Sirjacq(ues)

Sirjack, Sirzacq, Siersa(e)ck: Patr. Sire Jacques: heer Jakob. Vgl. Sirejacob(s). 1360 Sire lacke Ackerstade, Niepkerke (RPN); 1401 Pholien Sirejacques; 1543 Jean Sirjacq; i6e e. messire Jacques ou Sirejaucques, Ecaussines (Midd. 1977, 404-423:1978,48-62).

Sirlande, Cirlande: BerN van de ambtenaar die land moest schatten, ramen, taxeren. Uit Mnl. chier-land, zinwoord met Mnl. c(h)ieren: schatten. 1382 Gille Tsierland, 1398 Jan Chierland, Zwg.; 1398 Jan Tsierlant, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Sirlande

Forme francisée du NF flam. Sierland, Chierland (cf. 1398 «Jan Chierland» Zweve-gem, «Jan Tsierlant» Courtrai) signifiant ‘ta-xateur de terrains’ [FD].

 

JG

Sirlereau

Sirlereaux, -aut, Surleraux, -eaux. Probabl. nom composé ironique rsire le roin avec une forme archaïque de roi, comp. Leroo, Lerho; sinon, nom d’origine: littér. rsur le roi var. topon. de rou, du germ. rode ‘es-sart’.

 

JG

Sirlereau(x)

-aut, zie Surlereaux.

 

FD

Siron

1281 «Sirons de Condet» Pans, 1616 «Jaspart Siron», «Estievene Siron» Princip-Chimay, 1746 «Marie Siron» BourgNamur; aphérèse de Désiron (Vincent 80).

 

JG

Siron

-ond, -oen, Cyron, Céron, Ceron, Séron, Seron(t), Serro(e)n, Ziroen: Patr. i. Lat. HN Seronius, Fr. Siroine. Of verkorting van Désiron. 1283 Sirons de Condet, Bergen (ARNOULD); 146 e. van lan Soroenen, Bs. (OSTYN); 1410 Jehan Seroine; 1412 Seronne, Senlis (MORLET); 1467 Philippe Siron, Bergen (CSW III); 1724 Pierre Seronne, Moorsele; Nicolas Serroen, Wervik (COUSS.). – 2. Sommige vormen – m.n. Serroen/Ziroen – kunnen Vl. adaptaties zijn van VN Jeroen < Jérôme. 1685 Hieroen Boehets = 1691 Serroen Byeheydts, Kh. (med. P. Behets).

 

FD

Siron(d)

Sironval. V. Serré.

 

EV

Sironval

,,Vallée du Siron ». Serrine, ,,De la région de la Serre ».

Serrure, Serrurier. Profess. Varian­tes : Sérulier. Nos 79, 189.

 

EV

Sironval

Seronval(le), Séronval, Séronveau(x), Seronveau(x), Seronvaux: PlN Sironval in Charneux (LU). 1271 Alardus de Surani Valle (CVD).

 

FD

Sironval

Sironveau, Séronval, Seronval, -allé, Seronvaux, -eau,  -aux. Cf. p.-ê. 1412 «Jo-han le Serenvalz» GuillLiège; nom d’origine: Sironval, w. sirôvâ, à Charneux (Lg).

 

JG

Sirou

Siroux, Siroul. Nom d’origine: topon. fréquent (e.a. Siroux, à Seilles) s’appliquant à des prés éloignés du village, dérivé du francique *setr-uth (comp. 1444 «Gérard de Setru» à Namur). – Bibliogr.: J. Herbillon, Le NF Ciroux, Siroul, Siroux, VW 53, 1979,40-41.

 

JG

Sirou(x)

Siroul, Cirou(x), Cyroux, Chéroux, Seroux, Serrou(x), -out: PlN Siroux in Seilles (LU), maar verspreid. Var. van sétru, séru, serrues, PlN Sorrus, Setrez. Romanisering van Ndl. PlN Zittert (b.v. Sittard) (KCTD1939,141-169). 1444 Gérard de Setru, Namen (J.G.). Vgl. Siroyt. -Lit.: J. HERBILLON, Le nom de famille Ciroux, Siroul, Siroux. VW1979,40-41.

 

FD

Siroyt

Syroit: PlN < Germ. sigidrôthu: plaats waar zegge groeit. Vgl. Siroux.

 

FD

Sirre

1. V. Sire. — 2. V. Serre.

 

EV

Sirre

Sirres, -es. Peut-être anc. fr. sire ‘sei­gneur’, mais le double r ne plaide pas en ce sens.

 

JG

Sirre(s)

zie Lesire.

 

FD

Sirtaine

1656 Pirette Sirtaine (dochter van) Pierre de Mont dit Xiwetaine/Schieutaine/Siwetaine/ Sivetaine,Thimister (PDB). Blijkens x(h)/sch duidelijk een Luikse FN. Afl. van esquivet, dim. van Ofr. eschif, eschiu: koppig, schuw, verbannen, < Germ. skiuh > Ndl. schuw, D. scheu, E. shy. Hieruit ook Ofr. eschiver, eschuir, Fr. esquiver: ontwijken. Vgl. Fr. FN Échivard, Échevet.

 

FD

Sirtaine

Proven. 1. Sartène (Loc. corse). — Sourd d’Haine, ,,Source de la Haine ».

 

EV

Sirtaine

Surnom métonymique de tisserand: w. sirtin.ne (et var.) nom de tissu, shirting FEW 18, 112b; Remacle, Not., 229a) [JL,NFw],c/ la mention très explicite: 23.5.1768 «François Cirtaine, jeune homme âgé de 47 ans ou eiw., tisserant de profession, résident en cette ville de Vervier» Neufchâteau-lez-Visé [JL, NFw2],

 

JG

Sirzacq

cf. Sirjacq.

 

JG

Sirzacq

zie Sirjacques.

 

FD

Sis

Var. de Six ou part, passé sis de seoir (Dauzat 554)?

 

JG

Sis

zie Six.

 

FD

Siscot

NF attesté à Bossière (arr. Namur) dès 1701, p.-ê. en provenance d’Oloron en Pyré-nées-Atl. (GeneaNet) où ce pourrait être un hypocor. de Francisco.

 

JG

Siscot

PlN Sisco in Corsica (DNF)??

 

FD

Sissau

Syssau(w), Cyssau, Siseau, Cijsouw, Sissou: Uit Fr. chincsaulx, Fr. cinq saules: vijf wilgen. PlN Cissau in Eke (FV) en Borre (DFIII). Vgl. Vijf Wulgen in Eernegem. 1383 Pieter Chinchau; 1393 Griele Chincaulx; 1364 Lambrecht Tsijnsau = Tsijntsau, Ip. (BEELE); 1393 Hannekin Sissau, Wervik (DEBR. 2000); 1570 Marguerite Sissau, Belle (CDT 365).

Sistenich: Wsch. var. van Siestemich (CROTT1995). Delocutieve naam ‘Siehst du mich?’? Veeleer een PlN, evtl. Sinzenich (NRW). Vgl. FN Kenntemich, Kentenich < PlN Kendenich (NRW).

 

FD

Sist

V. Sixte.

 

EV

Sister

zie Sechter.

 

FD

Sisterman

au génitif: Sistermans, Sys-. Dérivé en -man de moy. néerl. sister, sester ‘mesure pour l’huile, le vain, les semences’, surnom de mesureur [FD].

 

JG

Sisterman(s)

-mann, Sijstermans, Systermans, Sustermans, Zestermann: Afl. van Mnl. sister, suster: maat voor wijn, olie, graan. BerN van de meter van waren. Zuid-Limburgse FN, ook Sichtermans (CROTT 1995). Zie Sechter. BAHLOW (NN) verklaart Sichtermann evenwel aïs bewoner van vochtige, moerassige bodem.

 

FD

Sitar

Proven. Sittard (Loc. holl. et Dép. Looz).

 

EV

Siterman

zie Zutterman.

 

FD

Siters

zie de Zutter(e).

 

FD

Sitoor

Misschien < châtoire, Ofr. chastoire: bijenkorf. Vgl. Catoir(e), de Pic. vorm.

 

FD

Sitou

Profess. Joueur de choie (Instr. de musique).

 

EV

Sittaert, van

van Sittard, van Sittert, van Sitteren, van Zitteren: PlN Sittard (NL, NRW), Zittard (NB, NL, A), Zittert (NB, NL), Zittert-Lummen (VB). 1321 Katherine de Sittert (BAERT); 1340 Arnoldus de Zittert, Tnh. (VERB.); 1350 de Suttert = de Sittert, Kh. (DEKEYSER); 1390 Jans vander Zittert (OSTYN).

 

FD

Sitter(e), de

Sitters, zie de Zutter(e).

 

FD

Sitteren, van

van Sittert, zie van Sittaert.

 

FD

Sittner

Sittler, Sitzler, zie Süttner.

 

FD

Sius

zie Scius.

 

FD

Siva

NF attesté à Malmedy dès 1760 (Genea­Net), probabl. d’origine étrangère (Ardèche, Isère ou bien Portugal).

 

JG

Siva

Sivers. V. SAD (Sa).

 

EV

Siva(rd)

Sivert, zie Sievert.

 

FD

Sivertsen

Syvertsen: Patr. Zoon van Sievert.

 

FD

Sivilla

Siville, zie Sevilla.

 

FD

Siwy

Sans doute var. de Chiwy.

 

JG

Six

1. V. SAD (Sac). — 2. V. Sixte.

 

EV

Six

Sicx, Sicz, Syx, Sijx, Cyx, (van) Sys, (van) Sijs, Cis, Sis, Chys, C(h)ijs, Cys(ch), Zys, Zijs: 1. Mnl. (t)sijs, Fr. six: zes, de zes ogen op de dobbelsteen, hoogste worp, beste kans, het meeste geluk. BN voor iemand die geluk heeft in het spel. 1332 Willem Sys, Ktr. (DEBR. 1971); 1382 Pieter Sijs, Izg.; 1398 Gillis Tsijs, Lendelede (DEBR. 1970); 1440 wedewe Pieters Syx, Ktr. (BAELDE); 1597 Charles Syx = Six, Waasten (DUV.). – 2. Sie ook Sickes.

 

FD

Six

Sicx, Syx. 1794 «Jean-François Six» Bourg­Namur; pourrait être le chiffre 6, soit comme surnom de joueur (double 6 aux dés) [FD] ou comme nom d’enfant trouvé à cette date. Ce peut être aussi une altération ou une réduction de Sixt(e), nom de plusieurs saints et papes, ou un dérivé de l’anthrop. germ. Sicco (Carnoy 62). Comp. 1699 «Jacques-Servais Sicq» BourgNamur.

 

JG

Sixset

Nom composé six-sept, de motivation obscure, éventuellement surnom de joueur?

 

JG

Sixte

N. de bapt. d’origine romaine.

 

EV

Sixte

Prénom Sixte, du nom de plusieurs papes et saints. Cf. aussi Six.

 

JG

Sixte

Sixto: Lat. HN Sixtus ‘de zesde’. 1666 Adriaen Sixtus, Luis (PARM.).

 

FD

Sizaire

1629 «Thomas Sizaire» Mettet, 1657 «Laurent Sizair», 1685 «Martin Sizaire» BourgNamur; probabl. du nom lat. Caesarius [FD], nom de plusieurs saints.

 

JG

Sizaire

V. SAD (Saz).

 

EV

Sizaire

Ziesaire: Luxemburgse FN Ziesaire < Zieser, BerN van de inner van zîs: accijns.

 

FD

‘s Jacobs

N. de bapt., ,Jacques », précédé de ‘s, indice de filiation. N08 101, 104

 

EV

S’Jegers

zie de Jager(e).

 

FD

Sjerp

zie Scharpé.

 

FD

Sjongers

S’Jonkers, zie (de) Jonckheer(e).

 

FD

S’Jongers

Siongers. Génitif néerl. de Jonckheer (= damoiseau) [FD].

 

JG

‘s Jongers

N. de situat, familiale. ,,Fils du cadet ». V. ‘s Jacobs. N° 128.

 

EV

‘s Jonkers

Situat, soc., ,,Fils du gen­tilhomme ». V. ‘s Jacobs.

 

EV

Sjouken

Sjoukes: Patr. Friese vormen van Siewerd, Sigiward. Germ. VN.

 

FD

Sjouwerman

BerN van een sjouwer?

 

FD

Ska

w. (Bastogne) Skâ (avec a long) (NF du centre de l’Ardenne, région de St-Hubert et Libramont). 1602 «Henri Ska» Ortheuville = 1606 «Henry Ska» Wyompont =1611 «Gousse Grandjean dit Ska (aliter Henry et Goes Ska)» Ortheuville (IdG 1968, 133), 1661 «Grégoire Ska» Roumont; autres var. du 17e s. «Scha, Schka, Scka, Sca» (citées par De Zuttere). Le Sk- initial pourrait être une graphie analogique du graphème Xh- représentant le h- aspiré de l’est-wallon; Ska équivaudrait donc à w. liég. *hâ(r), anc. fr. escart ‘brèche’ FEW 17, 97a et correspondrait aux NF (X)hayard. Xhaar, Xha (pour sk- = h-), comp. 1225 «mescon» = w. mè-hon ‘moisson’ et «skacelet» = petite «hasse», cf. L. Remacle, Les Variations de l’h secon­daire, 227 et 241, ainsi que L’origine du wal­lon hé, 1964, 549]. – Bibliogr. : P. De Zuttere, L’origine d’un NF étrange: Ska, IdG, mai 1968,  128-134; J. Germain, Noms d’entre Ardenne et Meuse I, dans De la Meuse à l’Ardenne 17, 1993,75-82. Skévée, Skevee, cf. Skivee.

 

JG

Ska

Xhaard: Lu W. *hâ(r) < Ofr. escart: bres (GERMAIN 1993,75). BN voor iemand met openingen tussen de tanden. 1602 Henri Ska, Ortheuville (J.G.); 1599 Gousse Grandjean dit Ska, Ortheuville (Midd. 1968,128-134).

 

FD

Skelden, van der

zie van de(r) Schelde(n).

 

FD

Skevée

zie Scavée.

 

FD

Skilbecq

Squilbeck, Squilbecq.  Forme fran­cisée de Schillebeekx, etc.

 

JG

Skilbecq

zie Schillebeeks.

 

FD

Skinkel

Squinquel. Forme francisée de Schin(c)kel.

 

JG

Skinkel

zie(de)Schinkel.

 

FD

Skirol(l)e

Scurole: Z.-Fr. FN Esquirol, Fr. Ecureuil: eekhoorn. BN voor een lenig, levendig mens (DNF).

 

FD

Skirole

Scurole. Peut-être d’anc. fr. escurol, d’origine occitane, cf. Cahors esquirol ‘écu­reuil’ FEW 11, 314-5, à moins qu’il ne s’agisse d’une forme fém. du nom, disparue dans la région de Liège et dans le Condroz liégeois (où le NF est bien attesté), au sud duquel l’ALW 878-79 a relevé des formes w. skiron, sltiro; cf. aussi DicPatRom 1997, 251-3.

 

JG

Skivee

-ee, Skévée, Skevee, Sckevee, Sckuvie, Sikivie, Squivée, Scuvée, -ee, Scuvie, etc. (NF essentiellement de la prov. de Liège et du Limbourg). 1767 «Jean Scuvée» Ensival; NF liégeois qui n’est certainement pas une var. de Scavée, w.-pic. scavée ‘chemin creux’, comme le propose Debrab. 1241. Peut-être à rapprocher de ±1260 «Johan Skeveal» Liège, considéré comme un dérivé en -ellu sur le thème tronqué skev- (= petit échevin), cf. 1455 «Gobert Skevineal» Liège (J. Herbillon, DBR 7, 167-8), cf. aussi anc. liég. eskevien, w. (Malmedy, La Gleize) scuvin ‘échevin’, ainsi que w. (Hervé) èskèvé ‘garçon d’honneur à un mariage’, w. verviétois èsclèvé, -êve, etc. FEW 17, 94b.

 

JG

Skivée

zie Scavée.

 

FD

Skok

zie Schock.

 

FD

Skolaster

zie Escolas.

 

FD

Skottke

Ndd. Schottke, dim. van Schott: schutter. BerN. 1339 Joh. Scutteke, Liibeck (NN).

 

FD

Skovron(ek)

Skowron(ek), Skowronska, -ski: Pools Skwronek: leeuwerik.

 

FD

Slaaft

zie de Slaeve.

 

FD

Slaakweg

Wellicht < Slagweg: weg met slag of wagenspoor.

 

FD

Slaats

zie de Laet.

 

FD

Slab(b)inck

Slabbynck: Aangezien -ing-namen gwl. patroniemen zijn, wellicht afl. van VN Slavo (Fm.), met hypocoristische intensiefvorming v/J (vgl. kij ven/kibbelen). 1316 Jehan Slabbin, Ip. (BEELE).

 

FD

Slabb-

-aert, -ers, -inck. V. LAD (La).

 

EV

Slabbaert

Schlabertz, Slabbers: Afl. van ww. slabben: gulzig drinken, slurpen, kwijlen. BN voor een slemper, schrokker, drinkebroer; iemand die kwijlt of morst bij het eten. 1168-90 Hugo Slabbard, WV (LEYS1959′); 1220 Woubertus Slabbard; 1262 Willelmus dictus Slabbaert, Aw. (LIND. 1949); 1267 Hannekinus Slabbard, Ip. (BEELE); 1281 Walterus Slabbart, Avelgem (DEBR. 1980).

 

FD

Slabbeling

Wsch. var. van Slabbinck.

 

FD

Slaby

Sclabi: Onduidelijk.

 

FD

Slack

Slagh. 1. Car. mor. Slak, ,,Limace ». N. d’H. lent comme la limace. N° 288. Ou bien : Slag, ,,Coup ». N. d’H. batailleur. — 2. Proven. Slaag (Dép. Beringen). — 3. ‘s Lak. V. LAD (Lak).

 

EV

Slacmeulder

Slachmuylders, Slacmeuldre, Slagmulder, w. (Bastogne) Chlakmun ‘dèrs ‘, Slagmeulder. Nom de profession: moy. néerl. mulder ‘meunier d’un slagmolen ‘ (= moulin à huile ou à foulon).

 

JG

Slaes

V. LAD (Laz).

 

EV

Slag(g)-

Slagh-, Slach- -mury)l-der(s), -molders. Profess. ,,Exploi-tant d’un moulin à huile ».

 

EV

Slangen

Génitif de De Lange ‘fils du grand’ (des Langen zoon > ‘s Langen ).

 

JG

Slechten

Slegten. Car. mor. Slecht, ,,Mauvais ».

 

EV

Slechten

Surnom; moy. néerl. slecht ‘homme simple, innocent, niais’.

 

JG

Sleebus

Proven. Sleebos, ,,Bois des prunelles » (L.D.).

 

EV

Sleeuwaert

1. Car. mor. Sluwaard, ,,Rusé ». — 2. Proven. ‘s Leeuwaard, ,,De la campagne de la col­line ». V. Leeuw, ,,Colline » (Nombr. L.D.).

 

EV

Sleeuwaert

Probabl. dérivé de moy. néerl. slee(u) ‘lent, paresseux’ [FD].

 

JG

Sleex

V. Slijk.

 

EV

Slegers

Profess. Slager, ,,Batteur ». V. Olie-, Ketel-, Koper- -slager.

 

EV

Slegers

Slégers. 1583 «Martin Sleghers (orig. d? Hassefr)» BounçLiége; nom de profession (au génitif)-‘ moy. néerl. siéger, slager ‘boucher’.

 

JG

Slegers

zie Slager.

 

FD

Slegte(n, de)

zie Slechten.

 

FD

Slegtinck,

Sligting: i. Afl. van Slecht (zie Slechten). Vgl. D. Schlicht. BN. 1281 Deniis Slechtinc, Pelkem; Willem f. Pieters Sclichtijncs, IJzendijke (HAES.); 1411 Thomaes Slichting, Bg. (SIOEN); 1445 Coppin Slichtinc, Eeklo-Bg. (PARM.). –2. BRECH. verklaart Schlichting < Mhd. slihtinc: scheidsrechter, die ongevraagd beslecht.

 

FD

Sleiman

zie Sliman(e).

 

FD

Slek

zie Slecke.

 

FD

Slembroe(c)k

-brouck, (van), zie (van) Slambrouck.

 

FD

Slenders

Slenter: BN slinder, E. slender: dun, mager (KILIAAN).

 

FD

Slesingier

zie Schlesinger.

 

FD

Sleteren, van

zie van Fleteren.

 

FD

Sleuckx

zie Sleecks.

 

FD

Sleuseman

zie Sluysmans.

 

FD

Sleutel

BerBN van een sleutel- of slotenmaker, of gevangenbewaarder. 1280 Caninus Slotel, Ip. (BEELE); 1377 Lijsbet Slotels, Lier (FRANS).

 

FD

Sleutjes

Dim. van Slot. BerBN van de slotenmaker. 1417 Aerde Sloetken…van sloten ende sloetelen, Lier (FRANS); 1689 Slootjens, Berlicom; 1773 Sleutjens, Den Bosch (PDB). Zie Sloot(en).

 

FD

Sleuwa(e)gen

zie Sleewaeg(h)en.

 

FD

Sleuyter(s)

zie Sluyter(s).

 

FD

Sleven

Mnl. sleve: mouw. E. sleeve. BN. Vgl. De Mauw.

 

FD

Sleyen, van der

van der Slijen, van der Slyen, Versleijen: PlN i. Slede, Slei(d)e: glibberige plaats; b.v. in Houtave (WV): 1201 Sleda (TW). Erg fréquent in de streek van Zottegem (TVR 621). 1350 Jan vander Siée, Lv. (ICKX). – 2. Schleiden (NRW): 1179 Sleida, 1222 Sleiden (TW). 1362). de Sleyden = 1363 J. de Sleiden : Johannis de Sleda (= Schleiden) (BLOIII-VI); 1357 wyr Johan, hère so der Sleyden, ind Lyse, vrauwe zo der Sleyden… Johan, hère van der Sleyden (F. VAN MIERIS, Groot charterboek III,zi); 1377 Beatrix de Scleyden = 1378 Beatrix van der Sleyden, NL (BLO VII).

 

FD

Sleymer

zie Slymers.

 

FD

Sleyp

Sleypen(s), zie Slypen.

 

FD

Sleypen

V. Slippe.

 

EV

Sleyter

zie Sluyter(s).

 

FD

Slezingher

Slezingier, zie Schlesinger.

 

FD

Slickx

Var. van Sleecks of Slinckx.

 

FD

Slieker

zie Schleicher.

 

FD

Sliep-

zie Slyp-.

 

FD

Sliepers

Slijper, etc. 1382 «Willem Slipere» Menin; surnom d’aiguiseur de couteaux, du moy. néerl. slijp ‘limaille de fer’ [FD].

 

JG

Sliggers

zie Slager.

 

FD

Slight

zie Slechten.

 

FD

Sligting

zie Slegtinck.

 

FD

Slijcken, van (der)

van (der) Slycke(n), van Slijcke, van de Slij(c)ke, van de Sly(c)ke, van de Slyeke, van der Slik(ke), Verslijcke(n), Verslycke(n): PlN Slijke(n) in Bredene en Reningelst (WV): slik, slijk, moerassige plaats, aangeslibde grond die nog niet ingedijkt is. 1313 JoH. de Slike, Mech. (OAT II); 1544 Jan van der Slijcke, Oeselgem (KWII); i6e e. Adriaen van Slijcke, Waas (VAN G. I).

 

FD

Slijen, van der

zie van der Sleyen.

 

FD

Slijk

Proven. ,,Boue, bourbier ». Sleex, Slickx, Van de Sly(c)ke. N° 231.

 

EV

Slijkerman

Slykerman: Afl. van Slijker, zie Schleicher. Vgl. D. Schlickmann.

 

FD

Slijters

zie Sluyter(s).

 

FD

Slik(ke), van der

zie van (der) Slijcken.

 

FD

Slikboer

BerN van een slijkboer, die slijk en modder opruimt, werkman bij de reinigingsdienst. Vgl. Mnl. slijcmeyer. 1418 Clément Brunel… modermeyers, Ktr. (DEBR. 1958)5+1560 Pieter

Andriesz Slickboer, Mijnsheerenland (PDB).

 

FD

Slikker

zie Schleich(er).

 

FD

Sliman(e)

Sleiman: Afl. van Mnl. slie, sly: zeelt. BerN van de vishandelaar. Ndd. Schliemann. 1400 Joh. Slyman, Lù’beck (NN). Of afl. van Mnl. slée, slie: slee(pruim). 1278 Joh. Slemans, Lv. (HB).

 

FD

Slimbroeck

-brouck, zie (van) Slambrouck.

 

FD

Slinc(k)x

Slings: Mnl. slinc: links, listig. BN, Vgl.

Slinckaert. 1316 Symonis dicti Slinke, Lv. (OATII);

1340 Jan de Slinke, Lv. (ICKX).

 

FD

Slinckaert

BN. Afl. van Mnl. slinc: linker, links,

averechts, verkeerd, listig. BN. Vgl. Zndl.

linkaard. Zie Slinckx. 1619 Jan Slynckaert,

Tetegem (VERGR. 1968).

 

FD

Slingen-

-berg, -eyer. Proven. Slin-gen- -berg, -eer, ,,Colline de la Slinge » (Riv. Holl.), ,,De la Slinge ».

 

EV

Slingeneyer

-neijer: Adaptatie van een D. FN, misschien Schliengmeier (BRECH) < PlN Schliengen (BW). 1700 Mathieu Slingeneijer,

Praag (stamvader van de Belgische Slingeneyers, med. M. Slingeneijer, Estinnes-au-Mont; zie ook Par. 1996,462). Slingerland: ±1646 Cornelis Ariensz Vonck, gezegd

Slingerland, (gedoopt in) Nederslingeland (ZH) (PDB).

 

FD

Slinger(s)

BerBN voor de man die de slinger, het werptuig, het slingertuig bedient. 1280 Francisais Slinghere; Willekinus Slingher, Ip.

(BEELE); 1396 Arent Slinghere, Nukerke (DE B.);

1403 Joes Slinger, Aw. (ANP). Vgl. Springael.

 

FD

slippe

1. Proven. Slippe, ,,Fente, sillon ». Slijpe (Loc. et L.D.). Variantes : Sleyp-, Sliep-, Slyp- -en. — 2. Profess. Slijper, ,,Rémouleur, aiguiseur ». Slypsteen. Slijpsteen, ,,Meule à aiguiser ». N. de fabric. ou d’aiguiseur.

 

EV

Slisengher

Slising(u)er, zie Schlesinger.

 

FD

Slits

V. LAD (Laz).

 

EV

Slitt

Slits: Wellicht de D. FN Schlitt, Schlitz. PlN (DN).

 

FD

Sliwa

Sliwinski, Slivinski: Pools sliwa: pruim.

 

FD

Slobben

Mnl. slobbe: modder, slijk, smerigheid.

BN voor een viezerd. 1397 Franco Willemar

dictus Slobbe, Lv. (DE MAN 1981).

 

FD

Slock

BN voor een slokker. Vgl. D. Schluck. 1210 Henric Sloc, Oostakker (GYSS. 1971); 1236 Henrico Sloc (DEBR. 1980); 1374 van Andries Slocke backer, Ip. (BEELE).

 

FD

Slock

Surnom de gourmand : moy. néerl. slocken

‘bâfrer’, slockaert ‘glouton’ [FD].

 

JG

Slock

V. HLOD (Hlok).

 

EV

Slock, van der

Veldnaam Slok, b.v. in Anzegem (DF XIV): doorlatende grond, die water slokt. Slockers: BN voor een slokker, schrokker. Vgl. Slock. 1392 Peter Slockere, Aw. (ANP).

 

FD

Sloen, van

van Sloun: PlN Mnl. sloe(de): straatgoot;

Oe. slôh: diepe plaats met veel modder; Westfaals

Slon, Schlon, im Schloe: modderige sloot

(MOERMAN). Ndd. FN Schlon, Schloen. 1409

Cord von den Slon, Minden-Westfalen (BRECH.).

 

FD

Sloesen

Gen. van De Loose.

 

FD

Sloetma(e)kers

zie Slotemaker.

 

FD

Sloodts

1. Proven. Sloot, ,,Rigole » (L.D.). Synon. : Van der Sloot. — 2. V. HLOD. — 3. Profess. V. Slootma(e)kers.

 

EV

Sloodts

zie Sloot(en).

 

FD

Sloof

zie Slooven.

 

FD

Sloore

Sloor(s), Sleurs: BN voor een slordig, slonzig, haveloos persoon, een slons, sloerie, sul, sukkel. Mnl. slodder, Wvl. slore. D. Sluder: die slordig werkt (SCHEFFLER-ERHARD). 1370 Willem Slodere, 1367 Willem Sloder, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Sloors

1. Car. mor. Sloor, ,,Pauvre diable ». — 2. Proven. Sloore (Dép. Izegem).

 

EV

Sloos

176 e. Sloos < Sloo(d)ts, Hoorn (PDB).

 

FD

Sloot(en)

Slot(te), Slots, Sloo(d)ts: BerN van de slotenmaker. 1519 Pouwels Sloet twee sloet gemaict, Ht. (GESSLER). Zie ook Sleutjes.

 

FD

Sloot, van (der)

van (der) Sloten, van Slooten, Verslot: PlN Sloot: sloot, afwateringsgracht, gegraven waterloop. Slote in Bachte-Maria-Leerne, of Sloten bij Oostakker (OV): 1102 Slote (TW). 1220-40 Arnulfi de Slote, Cent (CG); 1281 Elisabeth de Slota, Cent (HAES.); 1575 Lucas van de Slote, Schelle; 1617 Willem van Sloet = 1629 Willem van den Sloot, Aarts. (MAR.).

 

FD

Slooters

BerN: slotenmaker. Ndd. sloter (DN).

 

FD

Slootma(e)(c)kers

zie Slotemaker.

 

FD

Slootmans

Slotmans: i. BerN van de slotenmaker. –2. Au. van Van der Slo(o)ten. 1356 Slotmans, Mtr. (SKM); 1589 Peeter Slootmans, Aarts. (MAR.); 1615 Joos Slootmans, Aw. (AP).

 

FD

Sloots

zie Sloot(en), Slosse.

 

FD

Slooven

Car. mor. Sloven, ,,Trimer ». N. d’H. qui travaille dur. Synon. : DE Sloovere, Sloves.

 

EV

Slooven

Slove(n), Sloof: BerBN van de slovenmaker. Vgl. De Sloover. Een slove was een ijzeren ring, geschoven over een balk, steel, om te verstevigen. 136 e. Lambertus Slove = contra Lambertum Sloven = L. Sclouvre, Cent (GN); 1405 Peter Sloeve, Aw. (ANP); 1430 Jan Sloeve, Her. (DERCON).

 

FD

Sloover(e), de

de Slover: BerN van de slovenmaker. Vgl. Slooven. 1239 Lambertus Sclouvre, Cent (GN, CG). – Lit.: F. DEBRABANDERE, De familienamen Slooven en De Sloover(e). LG1985,216.

 

FD

Slos

Slosse, cf. Selosse.

 

JG

Slos(se)

Selos(se), Celos, Sloo(t)s: BN Ofr. gelos < Lat. zelosus: jaloers, afgunstig, woedend. Vgl. Fr. FN Jaloux, E. Jealous. S(e)los is een adaptatie in het zuiden van WV/OV van een FN uit H: 1458 Piètre Jelosse, Dk. (TTT). 146 e. Jan, Gillis…Slos(se), Slossen, Ronse (DECONINCK, LENOIR); 1379 Clais Slosse, Ktr. (DEBR. 2002); 1369 Gilles Slosse; 1518 Joh. Celosse, Ronse (VS1972, *74); 1416 Gillis Slos, Oud. (WALRAET); 1450 Piètre Selosse, 1470 Piettre Selos, Dk. (TTT); 1660-1737 Elisabeth Selosse = Lijsbeth Sloots, Leiden; 1678-1758 Philip(pe) Seloos = Sloos, Leiden (zoon van) « 1633 Philip(pe) Selos(se), Tourcoing (med. G. A. Sloos, Schiedam).

 

FD

Slosse

V. HLOD (Hloz).

 

EV

Slot

Slotte.  Surnom de serrurier: néerl. slot ‘serrure’ ; comp. le NF Serrure.

 

JG

Slot

zie Sloot(en).

 

FD

Slotboom

PlN Vgl. Hamburgse FN Schlobohm.

 

FD

Slotemaker

Slootma(e)kers, Slootma(e)ckers, Sloetma(e)kers: BerN van de slotenmaker.Hannijn de Slotemakre, Oud. (CG); 1350 Vranken den Sloetmakere van sloeten ende van slotelen, Lv. (DE MAN1949); 1382 Olivier de Slotemakre, Pittem (DEBR. 1970); 1395 Petren den Sloetmakere van vêle sloten, Lier (FRANS).

 

FD

Sloten, van (der)

zie van der Sloot.

 

FD

Slothouwer:

Ndd. Schlotthauer, D. Schlosshauer: slotenmaker. 1500 Gerische Sloshauwers, Leipzig. – 2. Evtl. Obd. Schlotthauer: rietmaaier. 1497 J. Schlotheuwer, Eisenach (BRECH.).

 

FD

Slotma(e)kers

Profess. 1. Slotmaker, ,,Serrurier ». — 2. Slootmaker, „Ouvrier qui creuse des rigoles ». N° 133.

 

EV

Slotmans

zie Slootmans.

 

FD

Slots

Slotte, zie Sloot(en).

 

FD

Sloun, van

zie van Sloen.

 

FD

Slove(n)

zie Slooven.

 

FD

Slover, de

zie de Sloover(e).

 

FD

Slowa(c)k

Volksnaam van de Slovaak.

 

FD

sluis

,,Ecluse ». 1. Proven. Sluis et Sluizen (Loc. et L.D.). Sluse (N.

fr. de Sluizen).

 

EV

Sluis

Sluys, Sluijs: 1. Sluus, gen. van De Lu(w). Mnl. luw: voor de wind beschut, veilig. BN naar een beschutte woonplaats? 1300 Godefridi Sluus = 1355 Godevert de Lu; 1403 Hermans Sluus = Hermans Luus = 1400 Hermannus de Lu = 1440 Hermans Luws, Tv. (BERDEN). – 2. Korte vorm voor Van der Sluis.

 

FD

Sluis, (van der)

(van der) Sluys, van Sluis, van Sluijs, van Sluys, S(e)luse, Verslui(j)s, Versluys(en), Voorsluijs: i. PlN Sluis (Z): 1339 ter Sluus (DF XIV). 1274 Johanne de Sluse, Wg. (DEBR. 1980); 1398 Wauter van der Sluus, Menen; 1382 Zegher van der Sluse, Wg. (DEBR. 1970). – 2. Of welke andere PlN Sluis ook. 1615 Rener Sluijs, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Sluismans

zie Sluysmans.

 

FD

Sluiter

1. Profess., ,,Gardien » (H. chargé de la fermeture ou de la clô­ture d’un bien). Synon. : (DE) Slut(t)er(e), Sluyters.

 

EV

Sluiter(s)

zie Sluyter(s).

 

FD

Sluse

1444 «Moreal dele Sluse» TerreJauche. 1515 « Bertremer de Awira dit de Sluse »Guill-Liège; nom d’origine: Sluse près de Tongres  (Lb). Cf. aussi Seluse.

 

JG

Sluse

De Sluse, Sluys, Sluysmans, Versluys(en). ,,De Sluse, De l’éclusier ». — 2. Profess. Sluysmans, ,,Eclusier ».

 

EV

Sluse

zie (van der) Sluis.

 

FD

Sluters

zie Sluyter.

 

FD

Sluydts

zie de Laet.

 

FD

Sluyper, de

Sluypers, Schliiper, Schlup(er): BN voor een sluiper, die steelsgewijze loopt. 1407 Jan de Sluupere, Ktr. (DEBR. 1958); 1567 Jan Sluypers, L-Aw.(AP).

 

FD

Sluys

Nom d’origine: plusieurs NL Sluis (=écluse), e.a. Sluis en Zélande.

 

JG

Sluys, (van (der))

zie (van der) Sluis.

 

FD

Sluysmans

Sluijsmans, Sluismans, Sleuseman, Schlusmans: i. BerN van de sluiswachter. – 2. Au. van Van der Sluis. 1278 Joh. Sluseman, Lv. (HB 584); 1402 Jan Sluzemans, Den Bosch (HB 451); 1454 Godevaert Sluusmans…vander Steghene (PARM.).

 

FD

Sluyter(s)

Sluiter(s), Sluijter, Sluters, Schluter, Sleuyter(s), Sleyter, Slijters: Mnl. sluter: portier, concierge, gevangenbewaarder. BerN. 1284 Didderic Wouter Scluters sone, Holland (CG); 1420 Jan de Slutere, Lier (FRANS); 1475 Everardus dictus de Sluytere, Bs. (OSTYN); 1541 Gijsbrecht de Sluytere, Bg.-Aw. (AP).

 

FD

Sluyts

Sluijts, zie de Laet.

 

FD

Sluyzer

Sluijzer: BerN van de sluismeester.

 

FD

Slymers

Sleymer: Mhd. slîmer: vervaardiger van kleefstof, vogellijm. 1365 Seydel Slymer, Brûnn (DN).

 

FD

Slyp(en)

Sliepen, Sleyp, Sleypen(n), -ens, Sleijpen, Schleypen, Schleijpen, Sclep, Seclepe: BerN van de (scharen)slijper, messen- en zwaardenslijper. Vgl. Dial. scharensliep, -slijp. 1275 Bernars Sclèpe, Lessen (VR losr0); 1279 Jh. Slîp, Hb. (NN); 1395 Guillaume Slijp, Aalbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Slype, van

PlN Slijpe (WV) of in Voormezele (WV) (DF XIV). 1224 Ingravus de Slipis (AGr.s); 1326 Jacop van Slipen, Ip. (BEELE).

 

FD

Slyper(e), de

de Slypper, de Slijper, Slijper(e), Sliepers, Schlieper, Schleiper: BerN van de slijper, messen-of scharenslijper. 1380 Andries de Slijpere, Ip. (BEELE); 1382 Willem Slipere, Menen (DEBR. 1970).

 

FD

Slypsteen

BerBN voor de messen- en scharenslijper. 1508 Jan Mitens gheheeten de Slijpsteen, Temse (DE MAN).

 

FD

Smaardijk

PlN Sint-Maartensdijk (Z), in de volksmond Smeersdijk, Smeerdike.

 

FD

Smacghe

zie de Maegd(t).

 

FD

Smackers, de

Afl. van Mnl. ww. smacken: smijten, krachtig werpen?

 

FD

Smae, de

zie Desmae.

 

FD

Smaeg(g)(h)e

zie de Maegd(t).

 

FD

Smael(e), van de

zie Vandesmal.

 

FD

Smaele, de

de Smalen, de Smael(s), Desmaël, de Smals, Smaal, Smal(s), Small(e), Smael(e), Smaelen(s), Smales: BN voor een klein, onaanzienlijk, tenger mens. E. Small. 1300 Joh. Smalekin, Har. (DEBR. 1971); 1326 Jan Smal; 1326 Clais de Smale, Ip. (BEELE); 1378 Marie Smals, Ktr. (DEBR. 1970); 1413 Jan Smael van Ryemenam, Aw. (ANP).

 

FD

Smaelen

V. Smal.

 

EV

Smaers

Smaes, Smaës: BerN. Gen. Van Mnl. mader: maaier. 1543 Joannis Smars de Meerhaut (MUL IV); 176 e. Pauwel Smaders, Jacob Smaers, Waas (VAN G. II).

 

FD

Smaers

Smars. V. Smart.

 

EV

Smagg(h)e

Smag(g)hue, zie de Maegd(t).

 

FD

Smal

w. nam. Smâl. 1602-3 «Smal», «Jacquemin Smalle» TerriersNamur, 1606 «Thomas Small»,   1678   «Marie-Catherine   Smalle» BourgNamur, 1710 «Marie Catherine Smal» Sovet; forme contractée de Semai (cf.  les dimin. anthropon. en -km : Semalquin = Smalquin, Smalkin) plutôt que surnom: moy. néerl. sma(e)l  ‘petit, grêle, mince’, cf. Desmael. « Dimin.: 1534 «Severin Smalquin», «Jehan

Smalkin»  BourgNamur,   1602-3   «Erasme Smalquin» TerriersNamur.

 

JG

Smal

zie de Smaele.

 

FD

Smal, van de(r)

zie Vandesmal.

 

FD

Smalbeen

BN voor iemand met dunne benen. 1298 Johanni Smalbeen, Stalhille (VERKEST).

 

FD

Smalbil

BN, vgl. Smalbeen. Ene Berend Roelfs Smalbil was geboren in Veendam (GR) in 1717 (PDB).

 

FD

Smalders

zie de Malder(e).

 

FD

Smalen, de

zie de Smaele.

 

FD

Smallbones

E. BN voor iemand met magere benen. Vgl. Smalbeen. 1198 W. Smalbon (REANEY). Smalle, zie de Smaele.

 

FD

Smallegange

Naar de woonplaats in een smalle gang of steeg. Vgl. D. Schmalstieg.

 

FD

Smals, (de)

zie de Smaele.

 

FD

Smalstraeten, van

PlN Smalle straat, b.v. in Kachtem en Deerlijk (WV) (DF XIV).

 

FD

Sman, van der

EN in L (isx). Lees Vandersman: Wandersmann: trekker, reiziger, rondtrekkend gezel. Zie ook Vandesmanne. Smans, ziedeMan.

 

FD

Smans

N. de filiation, ‘s Mans, ,,(FiIs) du mari » (Par opposition au fils de la femme). N° 128.

 

EV

Smart

Car. mor. ,,DouIeur, chagrin ». N. d’H. malheureux. Variante : Sma(e)rs.

 

EV

Smart

Smar(s): Wellicht samengetrokken < Simard.

 

FD

Sme(e)dt(s)

Smeekens. V. Smid.

 

EV

Smecht, de

de Smechts, de Smicht: Nomen agentis bij Mnl. smachten / smechten: wegkwijnen van grote honger of dorst. BN. 1460 Pieter de Smicht, VN. (PARM.); 1569 Absalon de Smicht, Gullegem; 1621 Jan de Smicht, Ktr. (KW II).

 

FD

Smeckens

zie Smekens.

 

FD

Smed(t), de

zie (de) Smid.

 

FD

Smed(t)s

zie Mets, (de) Smid.

 

FD

Smeding

Schmed(d)ing: BerN van de smid.

 

FD

Smedt

Smedts, cf. Smet(s).

 

JG

Smee

BerN van de smid. Vgl. Smidje smee? Of

samentrekking van Semet?

 

FD

Smeeckaert

BN. Afl. van Mnl. smeken: mooipraten, flemen, vleien. D. Schmeicheln. BN voor een vicier. 1393 Hennekin Smekaerd; 1435 Andries Smekaert, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Smeedts

zie Mets, (de) Smid.

 

FD

Smeek(en)s

zie Smekens.

 

FD

Smeekers

zie de Smeker.

 

FD

Smeenk

Smink: BerN van de smid < Smedink.

 

FD

Smeerdijk, (van)

Spelling voor Smurdiek,

plaatselijke uitspraak van PlN Sint-Maartensdijk

(Z) (BERNS 2001,217).

 

FD

Smeermond

BN van een fleemtong, vicier. Zinwoord: smeren: vleien + mond. D. Schmermund, Schmirmaul. 1544 Philippus

Smeermont, Rijsel (MUL IV).

 

FD

Smeers

Proven. ‘s Meers, ,,Du lac ». N° 231.

 

EV

Smeers

Surnom: génitif de moy. néerl. smeer ‘graisse (animale), crasse’ [FD].

 

JG

Smeers:

Uit Smeets. 1530 Egidius Haeynen alias Smeetzoon, Kortessem. Zijn kinderen heten Smeets. Zoon Jhannes verhuist 1730 naar Diepenbeek; zijn kinderen worden nu Smeyers

of Smeers. De afstammelingen heten Smeers. –

2. Een andere Limburgse tak Smeers stamt af van 1491 Gielis Smeiers, meier van het Smeyershof van Gingelom bij St.-Tr. Vanaf 1591 Smeers geschreven (med. M. Smeers, Alken). Zie ook Meers.

 

FD

Smeessens

Smee(d)sens (Dialecte). V. smid.

 

EV

Smeester(s)

zie de Meester(e).

 

FD

Smeesters

Forme réduite du génitif des meesters(avec *•- initial provenant de des) ‘(fils) du maître’ (avec sens divers).

 

JG

Smeesters

‘s Meesters. V. Meester.

 

EV

Smeets

cf. Smet(s).

 

JG

Smeets

Smekens. V. smid.

 

EV

Smeets

zie (de) Smid, de Mets.

 

FD

Smeevoorde, van

van Smevoorde: PlN Smedevoorde, wellicht in Dentergem (DF XIV). 1398 Ystaes van Smedevoerde, Oostrozebeke

(DEBR. 1970); 1426 lustaes van Smedevoerde, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Smekens

Smeekens, Smeckens, Smeeks: BerN van der smid. Mnl. smedekin, dim. van smet: smid. 1280 Smedekinus Tinctor, Ip. (BEELE); 1403 Clais Smedekins goede, Bg. (SIOEN); 1445 Heynen Smekens = H. Smedekens, Lier (FRANS); 1388

Jehan le Smet dit Smedekin, Zwevezele (DEBR. 2000).

 

FD

Smekens

Smeekens. Dimin. en -ken de Sme(e)t.

 

JG

Smeker, de

Smeekers: Mnl. smeker, vleier. Vgl. Smeeckaert. 1397 Jan le Smekere, Ip. (BEELE); 1584 Zeger Smeeckers, Aw. (AB).

 

FD

Smelcerz

zie Schmeltzer.

 

FD

Smelders

zie Melders.

 

FD

Smelens

Smellinckx: Afl. van smel, Br. var. van smal: mager, dun, tenger. Smelens = Smaelens. Vgl. D. Schmeling. 1273 Hinrik Smeling, Oldenburg (BRECH.); 1399 de goede Jan Smelens, Bs. (OSTYN).

 

FD

Smellenbergh

zie Molenberg.

 

FD

Smellers

zie Melders.

 

FD

Smellinck

Proven. Smalling(erland). (Région frisonne).

 

EV

Smellinckx

zie Smelens.

 

FD

Smelt(en)

Smeltsen: Afl. van ww. smelten, D. s(ch)melzen. BerN van de metaalsmelter of de smouter: bereider van reuzel, olie. Vgl. D.

Schmel(t)z. 1465 Hans Smeltz, Fulda (BRECH.); 1577 Jan Smeltzens, Keulen-Aw. (AP).

 

FD

Smelten

Profess. Smellen, ,,Fondre ». N. de fondeur.

 

EV

Smeraldi(e)

Smeraldy: It. smeraldo < Lat. smaragdus: smaragd. BN of BerBN.

 

FD

Smeraldy

Profess. Esmeralda. 1. (Danse espagnole). N. de danseur. — 2. ,,Emeraude ». N. de joaillier.

 

EV

Smerke

Dim. van smeer; zie Smeers. BerBN. 1285 Gerd Smereghe, Rostock (NN).

 

FD

Smes-

zie Smis-.

 

FD

Smessaert

Smissaert. Nom de forgeron : dérivé en -aert de Van der Smessen/Smissen (= de la forge).

 

JG

Smessaert

V. smid.

 

EV

Smet

au génitif: Smets [19° NF le plus fréquent en Belgique], Smetz, Smedt, Smedts, Smeets. 1572 «Gilis Smets» BourgLiège, 1582 «Henri Smetz» BourgNamur; nom de profession: moy. néerl. smet ‘forgeron’. -Sme(e)ts pourrait être aussi le génitif de De Mets Me maçon’ [FD].

 

JG

Smet(h), de

(de) Smette, (de) Smets, Smetz, zie (de) Smid.

 

FD

Smetcoren

Car. mor. Besmet koren, ,,Blé contaminé ». N. de marchand de blé peu scrupuleux.

 

EV

Smetcoren

Wsch. BN voor een vuile molenaar, die het koren besmet, bevuilt. Vgl. Wastable, Quistcoren.

 

FD

Smetr(e)yns

Smetrijns, Smettr(e)yns: BerN Smet + Patr. Rein. 1384 Jan Smet gheheten Reynkens, Niel (MNT 264); 1588 Jan Smetreyns, Lede (LIEVENS).

 

FD

Smetryns

Smet(s). V. Smid.

 

EV

Smets

zie (de) Smid, de Mets.

 

FD

Smetsers

zie de Metser.

 

FD

Smette

1. Car. mor. S met, ,,Tache ». N. d’H. dont l’honneur est enta­ché. — 2. V. smid.

 

EV

Smette

1472 «Collar Smettere» DénVielsalm, 1544 «Smettre Lhomme», «Smettre Grand Johan», «Smettre Johan Bodeson» DénStave-lotMy, 1607 «Pierre Smette» BourgNamur, 1627 «Servaix Smette» La Gleize, 1689 «re-licte Smettre Biettemé», «Maroie Smettre» DénLierneux; forme contractée du nom Simet-tre, Semette < prénom Symètre, w. S(u)mète, du nom du saint honoré à Lierneux (en Ardenne liégeoise), et non francisation du NF néerl. Smet (ci-dessus).

» Dérivé: Smettin. Cf., au fém., 1561 «Sime-trine Macqueau», «Simetrine de Bihen» Bihain.

 

JG

Smette,

zie Simettre.

 

FD

Smette, (de)

zie (de) Smid, (de) Smettre.

 

FD

Smettre, (de)

Als Desmettre een var. is van De Smijter, dan kan Desmette daar de verwaalsing van zijn. Maar Desmette/Smette kan ook een var. zijn van (de) Smet en dan kan Desmettre/Smettre daar een W. hypercorrecte vorm van zijn. Maar wsch. gaan zowel Smette aïs Smettre terug op Simettre (zie i.v.) en is de de-aanloop secundair.

 

FD

Smetz

cf. Smet.

 

JG

Smetz, (de)

zie (de) Smid.

 

FD

Smeul(d)ers

zie (de) Mulder.

 

FD

Smeulders

‘s Molders. V. Molen.

 

EV

Smeunin(ck)x

zie de Munck.

 

FD

Smevoorde, van

zie van Smeevoorde.

 

FD

Smeyers

Forme réduite du génitif des meyers ‘(fils) du mayeur’ (avec sens divers).

 

JG

Smeyers

Smeysters, ‘s Meyers, ‘s Meesters. V. Meijer, Meester.

 

EV

Smeyers

zie de Meyer(e).

 

FD

Smeys

zie (de) Mey.

 

FD

Smeysters

zie de Meester(e).

 

FD

Smeyter(s)

zie de Smijter.

 

FD

Smicht, de

zie de Smecht.

 

FD

smid

,,Forgeron ». Profess. Variantes: DE Sme(d)t, Smette, Smits, Sme(e)dt(s), ,,Fils du forgeron », ou ,,Des forges ». Smess-, Smiss–aert, ,,Forgeron » (Avec suff. péjo­ratif). Smisman, „Aide-forgeron ».

 

EV

Smid, (de)

(de) Smi(d)t, (de) Smed(t), (de) Smet(h), (de) Smette, (de) Smets, de Smeds, Smed(t)s, Sme(e)ts, Smeedts, (de) Smetz, (de) Smidts, Smits, Smitz, Smie(d)ts, Smitt, Smith, (de) Schmid(t), Schmied, Schmit(t), Schmith, Schmit(t)e, Schmi(d)ts, Schmi(d)tz, Schmetz, Schmeets, -tz, Schme(i)ts, Schmeitz, Szmid(t), Szmit: BerN van de smid, b.v. hoefsmid, wapensmid. 1326 Galle Smeits man; 1373 Jan de Smit = 1380 Jhan de Smet, Ip. (BEELE); 1311 Ihan Faber = 1323 Jhan de Smet, Ktr. (DEBR. 1971); 1370 Gillis den Smet…dat hi houdt te ghereke al tharnasch van den Hove aïs van Yserwerke…van anderen yserwerke van eenre merie te beslane ende van naghelen; 1376 jeghen Pietren den Smet aïs van eenen jare vanyserine werke ende van allen den paerden te beslane, Ktr.; 1398 Jan de Smet, Sare Smets, Deerlijk; 1382 Jan de Smet oude Woutre Smeets zone, Ruiselede (DEBR. 1970); 1379 Aerts van Holede smeets = Aert van Holede de smet, Diest (HB 368). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Familienamen rond het smidsvak. HuldealbumJ. De Smet, Brugge, 1964,147-153.

 

FD

Smidts

Smit, Smits, Smitz. Nom de profession (au génitif): néerl. smid ‘forgeron’.

 

JG

Smijter, de

de Smyt(t)er(e), de Smitter, Smeyters, de Smeyter(e), de Smeijter: Van Mnl. ww. smiten: werpen, slaan, schoppen, trappen. 1381 Kerstine Smiters, Ossenisse (DEBR. 1999).

 

FD

Smilde

Car. mor. ‘s Milde, ,,(Fils) de l’H. généreux ».

 

EV

Smink

zie Smeenk.

 

FD

Smis(s)aert

Smessaert: BerN van de smid.

 

FD

Smismans

Smesman(s): Afl. van Van der Smissen. BerN van de smid. 1368-75 Ysabeaul Smismans … Smisseman, Langdorp (CHA 94); 1426 Jan Smisman, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Smissen, (van der)

van der Smessen, Versmisse(n), Vesmissen, Versmesse(n), Smis(sen), (de) Smis: PlN Smisse, Smesse: smis, smidse, smederij. Meestal naam van een smid: 1398 Nijs van der Smesse dit Tanghen, Geluwe (DEBR. 1970). 1378 Willem van der Smesse, Ip. (BEELE); 1396 Mergriete vander Smissen, Moerbeke (DE B.); 1407 Gielijs vander Smissen, Aw. (ANP).

 

FD

Smister

‘s Meester. V. Meester.

 

EV

Smister

zie de Meester(e).

 

FD

Smit, (de)

Smits, -tz, -th, zie (de) Smid.

 

FD

Smitmans

Smitsmans: BerN van de smid. 1561 Christoffel Smitsmans, Aw. (ANP).

 

FD

Smitter, de

zie de Smijter.

 

FD

Smo(o)lenaers

zie Molenaer.

 

FD

Smoes

Car. mor. ,,Roublard », ,Juif » (Dialecte).

 

EV

Smoes

Smoos, Smouse. Noms issus de Smols, génitif de De Mol, cf. 1561-1580 «Smols», 1666 «J. Smoes» Forest» (Parch. 1993, 86-130) [FD].

 

JG

Smoes

Smoos, Smouse: Uit Smols, gen. van De Mol. 1561-80 Smols, Vorst; 1621 Anna Smoes, Vlezenbeek; 1666 J. Smoes, Vorst (Par. 1993,86- 130). Smoker: Afl. van smoken: roken, walmen. BN vande kolenbrander of badstoofhouder. Vgl. Schmoock.

 

FD

Smol

BN voor een dikkerd, een smuller. Vgl. De Smul en D. Schmoll. 1373 Cuntz Smol, Stuttgart (BRECH.).

 

FD

Smold-

Smul- -ders. ‘s Mulders. V. Molen.

 

EV

Smolders

Smolderen, zie (de) Mulder.

 

FD

Smolders

Smulders. Nom de profession (au génitif): des molders ‘(fils) du meunier’.

 

JG

Smons

Kan uit Simons samengetrokken zijn. Of uit Smonts, gen. van De Mont.

 

FD

Smoort, de

Wsch. adaptatie van Desmottes.

 

FD

Smoos

cf. Smoes, -ouse.

 

JG

Smoos

zie Smoes.

 

FD

Smorgens

Brech. vermeldt heel wat FNn met Morgen. Vgl. Avonds.

 

FD

Smoudt, de

Var. van Smout, of adaptatie van De Smouter. Smouter, (de): BerN van de smouter (draperie), die de wol invette om ze zacht te maken. Ook bereider van smout: reuzel, olie; vgl. Schmel(t)zer. 1292 Wouter Smouter, Bg. (CG); 1296 Jan Oem, smouter, Bg. (DE LEEUW); 1303 van Janne den Smoutre drapenier, Bg. (VERKEST).

 

FD

Smouse

zie Smoes.

 

FD

Smout

1. Profess. ,,Saindoux ». N. de marchand. — 2. Proven. Terrain gras. Smout(akker).

 

EV

Smout(s)

BerBN van de olieslager of handelaar in smout: reuzel, olie. Zie Smoutman. Of BN voor iemand die rijkelijk en vêt eet. Vgl. 1337 der Smaltz (SCHEFFLER-ERHARD). 1289 Jan Smout,

Hulst Z; 1398 Pieter Smout, Oostrozebeke (DEBR. 1970); 1338 Johanne Smouts (BAERT).

 

FD

Smoutman

BerN van de smout- of reuzelbereider, olieslager. 1390 Heinrijc de Smoutslaghere, Aw. (VLOEB.). – 2. BerN van de smouter, die invet, oliet. 1370 van Janne Smouytmanne van smoyte =

Joh. Smoutman, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Smu(y)lders

zie (de) Mulder.

 

FD

Smul, de

de Smuel: Mnl. smul: verzot op lekker eten, drinken, seksueel genot, snoeper. Vgl. een jongh meysken ende ouden smul, dats allé jare een wieghe vul (MW). 1579 Godev. Smul, G-Aw.

(AP).

 

FD

Smulders

cf. Smolders.

 

JG

Smullenberg(hs)

zie Molenberg.

 

FD

Smyers

‘s Meyers. V. Meijer.

 

EV

Smyers

Smijers, zie de Meyer(e).

 

FD

Snack-

-aert, -en. Car. mor. 1. Snaker, ,,Farceur » (Suff. -aert, péjoratif). Synon. : Schnaekers. —• 2. Snakker, ,,H. aux propos acerbes ».

 

EV

Snackaert

Snackers, Snak(k)ers, Schnackers, Schnak(k)ers, Schnaekers: Afl. van Mnl. en Mnd. snacken: praten, babbelen, kletsen. BN. De Brugse Snaggaardstraat heet in de volksmond Snakkersstrate. Vgl. Snacken 2.1096 Albertus Snagardus, Affligem (CVT); 1291 Willelmi Snaggards = 1292 Wilsino Snacgard, Bg. (MAR. 1974); 1344 Petrus Snackart, Spouwen (IOT).

 

FD

Snacken

Schnack: i. Wvl. (Mnl.), Mnd. snake, E. snake: slang. BN naar de lenigheid of valsheid. 1394 Maercx Snake, 1395 Hannekin Snake, Ip. (BEELE); 1439 Hans Snake, Oldenburg (BRECH.). – 2. BN Mnd. snacke: kletser, babbelaar; ook snatersnacke. Zie ook Snackaert. 1282 Joh. Wortsnake, Rostock; 1340 Joh. Snake, Lubeck (DN); 1398 Diederic Snacke, Aw. (ANP).

 

FD

Snackers

Snakkcrs. Surnom de bavard: moy. néerl. snacken ‘bavarder’.

 

JG

Snaet

zie Naets.

 

FD

Snajder

zie (de) Snijder.

 

FD

Snak(k)ers

zie Snackaert.

 

FD

Snakenbroek

PlN, wellicht Schnackenburg (NS), 1218 Snakenburch.

 

FD

Snakenbroek

Proven. 1. Snikbroek, ,,Marais désolé ». N° 237. V. Snick. — 2. ‘s Naken broek, ,,Du marais dénudé ».

 

EV

Snappe

Snap(s): BN voor een snapper, babbelaar, zwetser. 1430 lan Snaep, Her. (DERCON).

 

FD

Snappe

Snaps. 1571 «Jean Snap (orig. de Hervé)» BourgLiège; autre surnom de ba­vard: moy. néerl. snappen ‘bavarder’.

 

JG

Snaps

Car. mor. Snaps, ,,Petit verre ». N. de buveur. N° 274.

 

EV

Snauwaert

1. Car. mor. Snauwer (avec suff. péjoratif), ,,H. har­gneux ». — 2. Proven. Snauw-aard, ,,Terrain rébarbatif ». Com. : Snau-wenberg (Dép. Fouron-le-Comte). N° 237.

 

EV

Snauwaert

Surnom: dérivé en -aert de néerl. snauwen ‘brusquer, rudoyer’, s’appliquant à qqn qui parle aux autres de manière désa­gréable, méchante [FD].

 

JG

Snauwaert(s)

Snouwaert: Afl. van ww. snauwen: happen of bijten, snauwen, toebijten. BN voor iemand die snauwt. 1298 Johannis Snauwards, Bg. (VERKEST); 1300 Simon Snauwaerd, Maldegem (CG); 1398 Lauwers Snauwaert, Olsene (DEBR. 1970).

 

FD

Snebbout

Een afl. van snebbe: snavel, bek (LIND.) is erg onwsch. 156 e. Snibbouts, Beselare (LIND.).

 

FD

Snebbout

Proven. Snephout, ,,Bois aux bécasses ». (Dialecte).

 

EV

Snedden

Schotse FN (PDB). Schots Sneddon, Snaddon < Oe. snaed dun: beboste heuvel (Dorward).

 

FD

Sneep

zie Sneppe.

 

FD

Sneepers

BN voor een snapper, zwetser. Vgl. D. Schnepper, Schnepfer, Schnapper. 1329 Joh. dictus Snepert, Breda (OATIII); 1679 Joannes Sneeper; 1682 Dominicus de Sneeper; 1683 Isabella Snepers, Lo (CRAEYE).

 

FD

Sneepers.

1679 «Johannes Sneeper», 1682 «Dominicus de Sneeper» Lo; NF limbour-geois et des Fourons, probabl. surnom de ba­vard, de fanfaron [FD].

 

JG

Sneessens

‘s Neessenss. V. NAD (Naz).

 

EV

Sneessens

Sneyssens (NF du Brabant). Cf. 1574 «Merten Sneessen» Overijsse; probabl. génitif de Neesen [FD].

 

JG

Sneessens

Sneyssens: Gen. van Neesen? 1574 Merten Sneessen, Overijse (med. G. Vande Putte); 1690 Joannes Snesens; 1691 Joa. Sneesens,Lv. (MULVÏÏ).

 

FD

Sneiders

V. Snijder.

 

EV

Sneiders

zie (de) Snijder.

 

FD

Sneijers

zie de Naeyer, (de) Snijder.

 

FD

Snel

1270 «Jakemon Snele», 1284 «Jehans Snelle» DettesYpres, 1723 «Laurent Snel» St-Aubin, 1770 «Guilleaume Snelle (orig. d’Amsterdam)» BourgLiège; surnom: néerl. snel ‘rapide’ ; comme le suivant, ce pourrait être aussi un dérivé de l’anthrop. germ. Snello [FD].

 

JG

Snel, de

Snelle(n), Snel(s), Senel(le): 1. BN voor wie snel, vlug, levendig is, een vluggerd. 1185 William Snel: 1223 Thurstan le Snel (REANEY). –2. Wellicht oorspr. Pair. Germ. VN Snello (OGN). Vgl. Snellaert. 1282 Jeh. Senelle = 1284 Jehan Snelle, Ip. (ARY); 1276 Jacobo Snelle; 1392 Jehan Snel = 1397 Jan Snelle, Ip. (BEELE).

 

FD

Snellaert

-aers, Snelders, Senellart, Senelar(t): Fatr. Germ. VN snel-hard ‘dapper-sterk’: Snelhard, Snellard (Fm.), Snellardus (Dip.). 1150 Snellardus Heiamensis, Ename; 1227 terra Snellarts, Munkzwalm (GN); 1320 Wouter Snellard, Hulst (DEBR. 1999); 1346 Snellaert Ghene Snellenzone, Breda (MNT 456); 1404 Pieter Snellaert, Ktr. (DEBR. 1970,1958).

 

FD

Snelleman(s)

Afl. van De Snel.

 

FD

Snelling(s)

Snellinck(x), -in(c)x: Patr. Afl. van Germ. VN Snello of Snel-naam (Snellaert, Snelger). 1109 Bertulfo filio Snellingi (CV); 1326 Symoen Snellinc, Ip. (BEELE); 1458 Art Snellincx der oude, Henis (IOT).

 

FD

Snellings

Snellinx. Dérivé en -ing de l’anthrop. germ. Snello [FD], cf. le précédent.

 

JG

Snels

Snell. Car. phys. ou mor. Snel, ,,Rapide ».

 

EV

Sneppe

Car. mor. Snep, ,,Bécasse ». (Dialecte). N. d’H. borné, étour­di ». Synon. : Desnep.

 

EV

Sneppe

Sneppé, Snep, Sneep, Snepsts: BN naar de vogelnaam, de snip, wellicht voor iemand met spitse ‘snavel’ of neus. 1306 Diederic Snippe, Bg. (DF XIV); 146 e. Barnart Snipe, Ktr.; 1398 Willem Snipe, Bavikhove (DEBR. 1970).

 

FD

Sneppen, van der

Huisnaam De Sneppe: snip. 1436 Robrecht van der Snyppen, Bg. (DF XIV).

 

FD

Snepvanger(s)

Snippenvanger. 1763 Dinghemanus Snepvangers, Zundert (MUL VIII).

 

FD

Snerck, de

BN voor iemand die ‘snerkt’, een scherp geluid laat horen, snauwt. Vgl. Snauwaert. 1527 Jan Snerck, Olsene; 1556 Joos Snerck, War. (KW n).

 

FD

Sneyaert

Var. van Sneyers, met -aard-suffix? 1693 Joos Sneyaert, Ursel (VS1971,32).

 

FD

Sneyder, (de)

zie (de) Snijder.

 

FD

Sneyers

Snijers, Snyers, Sneyders, Snijders, Snyders. Nom de profession (au génitif): néerl. snijder ‘tailleur’.

 

JG

Sneykers

zie Nyckers.

 

FD

Sneyssens

zie Sneessens.

 

FD

Snicht, van der

zie van Snickt.

 

FD

Snick

1. Car. mor. V. Snickers. — 2. Proven. Snik, ,,Sanglot ». N. de terre inculte à faire pleurer ». Synon. : Van der Sni(c)k(t). N° 237.

 

EV

Snick

Snik: BN voor iemand die snikt of naar adem hijgt, hikt. 1275 Weitin Snic, Oedelem (CG); 1398 Clay Snic, Bissegem (DEBR. 1970).

 

FD

Snick(t), van;

van Snik, van der Snick(t), van der Snicht, Versnick, Versnich: PlN Zinnik (Fr. Soignies H). 1291 Thibaut de Senike (BLOI); 1408 Heine van Snic, Gossin de Senic, Ninove (VANGASSEN); 1490 Lievin van Zinnicq, Bs. (Par. 1990,232-265); 1548 Jan van Snick, Ninove-Aw. (AP).

 

 

Snickers

1. Car. mor. ,,H. qui san-glotte (toujours) ». — 2. Proven. Snik (V. Snick), avec suff. -er, d’orig.

 

EV

Snickers

zie Nyckers.

 

FD

Snidr

Snide, zie (de) Snijder.

 

FD

Snieder(s)

zie (de) Snijder.

 

FD

Snij(c)kers

zie Nyckers.

 

FD

snijder

,,Coupeur, tailleur ». Profess. Variantes : Snei-, Sn(e)y-, Snuy-, Schnei- -(d)er(s).

 

EV

Snijder, (de)

(de) Snyder(s), de Sneyder, (de) Snijders, Snidr, Snide, Snieder(s), Sneyder(s), Sneijder(s), Sneiders, Snijers, Snyers, Sneyers, Sneijers, Snajder: BerN van de snijder: maaier, oogster; lakenverkoper (die laken uitsnijdt, in het klein verkoopt); beeld- of houtsnijder; kleermaker. D. Schneider. 1280 Heinric der Snidere, Oudenbiezen (OGO, CG); 1289 Heinric die Snidere, Dordrecht (CG); 1338 Jan de Snidere, Aw. (CLEMEUR); 1394 van Betrisen Sniders, Moen .(DEBR. 1970).

 

FD

Snik

zie Snick.

 

FD

Snik, van

zie van Snickt.

 

FD

Snissaert

Ongetwijfeld var. van Smissaert.

 

FD

Snitselaar

Snitzer, zie Schnitzer.

 

FD

Snocq

Francisation du suivant ou forme contractée de Senoc(q).

 

JG

Snoeck

1. Car. mor. Snoek, ,,Gou-jon ». H. naïf. — 2. Profess. ou occupation. N. de pêcheur de gou­jons. V. Goujon. — 3. ‘s Nock. V. 345 NAD (Nak). — 4. Proven. Snoe-ken (Dép. Kanegem). Variantes : Snock, Snoeckx, Schnoeck.

 

EV

Snoeck

au génitif: Snoeckx, Snoeks, Snoeta. 1262 «Pieron Scnouc» = 1283 «Pétri dicti Snoec» Courtrai, 1672 «Jean Snouk» Bourg­Namur; surnom d’après le nom de poisson: moy. néerl. snoec ‘brochet’, comp. Becquet. -Également prénom, surtout en Zélande [FD], cf. 1283 «Snoec Heneman», «Snoec fiais Beatris», 1290 «Snoec, fil Béatrice, kerke-mestre» DettesYpres.

 

JG

Snoek(en)

Snoe(c)ks, Snoeck(x), Snoekx, Snoecx, Schno(e)ck, de Snoeck, de Snouck, (de) Snock, Sno(c)ks, Sno(c)kx, Snocq: i. BN naar de visnaam. 1066 Eduuardus Snoch (REANEY); 1222 Eustacius Snoec (LEYS1959′); 1238 Yo Scnouc; 1262 Pieron Scnouc = 1283 Pétri dicti Snoec, Ktr. (DEBR. 1980). – 2. Ook VN (MEERTENS1947), vooral in Z. 1345 van Snouke Pinaerde, Cent (RSG II); 1381 Snouc van den Calve, Ossenisse; 1381 Snouc uter Scare, Hontenisse; 1392 Snouch Willem sone, Hulst Z (DEBR. 1969); 1369 Jan Snoec, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Snoekeveld, van

PlN.

 

FD

Snoeren

Snoers: Mnl. snoere, snorre: schoon-dochter, ontrouwe vrouw. BN. 1340 Beatricis Snorre; 1371 van Vranck Snorren, Tn. (C.BAERT); 1418 Jan Snore, Ktr. (SR sor°); 1383 Jan Snoere, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Snoers

1. Profess. Snoer, ,,Lacet, col­lier ». N. de fabric. ou de marchand. — 2. ‘s No(d)er. V. NAD (Na).

 

EV

Snoeyers

BerN van de snoeier. 1356 Jan Snoeyers lant,Evere(PEENE).

 

FD

Snoeys

Snoeij(s), Snoeijen, zie Snoy.

 

FD

Snoijink

Afl. van Snoy.

 

FD

Snoks

Snokx, zie Snoek(en).

 

FD

Snollaerts

Var. van Snellaert met klinkerronding.

 

FD

Snoo, de

zie Desnos.

 

FD

Snouwaert

zie Snauwaert.

 

FD

Snoy

1. Proven. Assenais (Loc.) (Compris : A Senois). Synon. : Dasnoy. — 2. Profess. Snoei ,,(Bois) élagué ». Synon. : Ver-snoyen.

 

EV

Snoy

Snoeys, Snoeij(s), Snoijs, Snoeijen: i. BN voor een snode kerel: arm, behoeftig, verdorven. -2. BerN van de snoeier. Vgl. Snoeyers. 1359 Jan Snoye, Ekeren (CLEMEUR); 1397 Aert Snoeye, Claus Snoye, Aw. (ANP). – 3. Patr. VN (U, G): B. DE KEIJZER, Defamille Snoey te Oudekerk a/dl]ssel. Ons Voorgeslacht 32 (1977), 113.

 

FD

Snoy

Surnom: moy. néerl. snode ‘piteux, mi­sérable’ (Carnoy 246) ou, éventuellement, for­me réduite de moy. néerl. snoeier ‘émondeur’ [FD].

 

JG

S.N.P.

(NF apparemment disparu). Nom d’enfant trouvé, d’après des initiales administratives (sans nom propre, ou patronymique, ou sine nomine personale), trouvées sur les vêtements du bébé (cf. Dauzat, NF de France, 257).

 

JG

S.N.P.

Vermoedelijk vondelingnaam naar de initialen (J.G.).

 

FD

Snurer

Snurer: BerN Vgl. Schnürer, Schnurer: maker van snoeren, passementwerker. 1333 Herm.Liegnitz (DN).

 

FD

Snutsel

Wsch. var. van Snitzer.

 

FD

Sny(c)kers

V. Snickers.

 

EV

Sny(d)er(s)

V. Snijder.

 

EV

Snytselaar

Snytsers, zie Schnitzer.

 

FD

Snytsers

dérivé : Snytselaar. Nom de profes­sion: cf. ail. Schnitzer ‘sculpteur, ciseleur’,

 

JG

Sob(b)el

Zie Siobbel.

 

FD

Sober

Soubre, Soubré, Lesobre: BN voor een sober, matig, behoorlijk mens. ± 1300 Soubres, Artesië (BOUGARD); 136 e. Goberons li Sobres, Laon (MORLET).

 

FD

Soberon

Sobéron: Wellicht < Occ. Soubiran, Soubran: hoger gelegen plaats (DNF).

 

FD

Soblet

NF gaumais, sans doute d’une famille protestante venue de la région de Sedan où le NF est attesté dès 1620 (GeneaNet); p.-ê. var. des NF Chobelet, Choblet, qui sont rattachés au v. chober ‘égrener à la main les épis’ par Morlet218.

 

JG

Soblet

Var. van Fr. FN Chob(e)let, dim. van D. Schaub: strobundel (DNF).

 

FD

Sobr-

-ler, -y. 1. Proven. Sorbier. N. d’arbre, caractér. d’une propriété. N° 242. — 2. V. Soubre.

 

EV

Sobrie

Sobry, Soubry, -ier. 1321 «Gilles des Aubris» Lille, 1535 «Peronne Desobrys» Courtrai, 1569 «Albert Sobry» BourgNamur, etc. ; probabl. nom d’origine du nord de la France: Les Aubris (= endroit où poussent les peupliers), tiré de l’anc. fr. albe ou albor, formé sur lat. albarus FEW 25, 29b. -Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN So(u)bryof Sobrie, dans De Leiegouw 30, 1988, 349-350.

 

JG

Sobry

Sobrie, Saubry, Sobbry, Soubry, (de) Soubrij, de Soubri, Soubrier, Dessobry, Des(s)oubrie, de Sobri(e), de Sobry, Desombry, Desaubry: Des Aubris. De PlN heeft wsch. dezelfde etymologie aïs Aubry (Nord): 1158 Aubriu < albus rivus: witte waterloop (TW). 1321 Gilles des Aubris, Colars des Aubris, Rijsel (AGr. 64); 1471 Jehan des Aubris, Jehan des Aubry, Dk. (TTT); 1479 Henri Desoubry, Glatigny (AAV); 1484 Jan de Sobrijs, Wervik (Wez. Bril); 1535 Peronne Desobrys, Voormezele (AC1841°); 1597 Abraham Soubry, Waasten (DUV.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, De familienaam So(u)bry ofSobrie. LG1988,349-350.

 

FD

Sockeel

zie Choquel(le).

 

FD

Socquay

cf. Sokay.

 

JG

Socquay

zie Sokay.

 

FD

Socquet

Soquet, Sauquet, Choquet, -é, -e(z), Chocquet, Souquet, Chuquet: 1. Ofr. soket: ploegschaartje. BerBN. – 2. Wijnbelasting. BerBN voor de inner ervan. Vgl. Choquelle. 1330 Jehan Choket, Bergen (PIERARD); 1480 Jan Socket, Atrecht; 1537 Pieter Socquet, Vaulx (PARM.); 156 e. Denis Choquet, Coudun (MORLET); 1584 Joris Socquet, Aw. (AB).

 

FD

Socquet

Soquet. Dérivé de w. et pic. soke ‘souche’ comme surnom affectif, ou p.-ê. comme surnom de percepteur de l’impôt (cf. le sens de l’anc. fr. soquet ‘impôt sur le vin et quelques autres denrées’) FEW 13/2, 352a. -Comp. 1288 «Jeh. le Soc fil Waut. le Soc» DettesYpres.

 

JG

Socquet

V. Souche.

Sny(c)kers. V. Snickers.

 

EV

Socx, van

PlN Socx (FV). 1390 van Cente van Chox, Vn. (DELHAYE); 1403 Roeland van Soxs, Aw. (ANP).

 

FD

Sodart

1640-42 «Johan Sodar» émigré en Suède, 1800 «Thomas Joseph Sodar de Par-fondruy» La Gleize; nom de profession: moy. fr. soudart, w. sôdârt ‘soldat’.

 

JG

Sodart

Mfr. soudart: soldaat. BerN.

 

FD

Sodermans

zie Soetemans, Soutmans.

 

FD

Sodoyer

-ez, -é, zie Saudoyer.

 

FD

Sodoyer

Profess. Soudoyeur, .Recru­teur ».

 

EV

Sodoyez

Sodoyer, Sodoyé, cf. Saudoyer.

 

JG

Sodt, de

zie de Sot.

 

FD

Sody

 (NF de l’Ardenne liégeoise). 1541 «Collau Le Sody», 1585 «Toussaint Sodier» Bourg-Namur; équivalent w. *sôdî d’anc. fr. soudier et var. ‘soldat’, synon. de sodart (soudart) FEW 12, 52b, comp. les NF fr. Soudier, Le-soudier [JL, NFw2].

 

JG

Sody

Profess. Soudier (Dialecte), ,,Soudeur ».

 

EV

Soebert

Patr. < Soibert, Rom. vorm van der Germ. VN sigi-berht ‘zege-schitterend’: Sigebertus, Seibert, Soypertus (MORLET I). 1399 Alixandre Soibert, Noyon (MORLET). Of Germ. VN swôt-berht: Zoe(t)brecht? 1256 Viviane Sobert, Dk. (SMTI); 1310 (VN) Zobrecht, Oostkerke (LEYS 1952′).

 

FD

Soeffers

Proven. ‘s Devers, ,,Du rivage ».

 

EV

Soeffers

zie Soffers.

 

FD

Soeghen

zie Hoge.

 

FD

Soehnchen

zie Söhngen.

 

FD

Soeiers

zie Zoetaert.

 

FD

Soel, van

van Sull: i. PlN Suhl (TH) of Suhle in Lastrup (NS). – 2. PlN Zoelen (G). 1568 Hans van Soelen, G-Aw. (AP).

 

FD

Soels

So(o)ls:PlN? 1469 Jan van Sols, Mtr. (KPM).

 

FD

Soemer

V. Zomer et Zoom.

 

EV

Soen-

-(en)s, -tjens. V. zoon.

 

EV

Soen(s)

Tjoen(s), Tjoën, T’Joen(s), ‘t Joen(s), t’Joen(s), Tjon(g), Tion, Tyjon, Tyoen, Tsjoen, T’Sjoen, ‘t Sjoen, T’Sjoën, Sioen(s), Sioëns, Sion, Scion, Scyon, Syoen, Sijoen, Céoen, Sayoen: 1. Patr. Chon, korte vorm van b.v. Michon, vleivorm van Michel, of Lammechoen, Robechoen: 1326 Jan Lammechoen; 1304 Henri Robechon, Ip. (BEELE). afl. op -eçon van Lambert, Robert. 1280 Michaelem Choen; 1398 Caisin Syoen, Ip. (BEELE); 1355 Pieter Choen, 1362 Rogeri Choens; 1425 Piètre Tsoen, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1724 Augustin Sion, Cent (COUSS.). – 2. Zie ook Zoon(s).

 

FD

Soenen

Soenens. Non pas dérivé de soen ‘fils’, mais plutôt hypocor. d’un anthrop. germ. dérivé du thème de Sôna, par ex. Sonardus, Suonbertus [FD].

 

JG

Soenen(s)

Zoonens, Zoenen, Seunen(s), -es, Suenens, Sunes, Sunnen, Sunnen: Patr. Vleivorm van de Germ. VN sôna ‘zoen, oordeel’: Suonbertus, Sonardus (MORLET I). 1299 tussche lacop Zoenins, Gistel (CG); 1326 Pieter Soenin, Ip. (BEELE); 1398 Pieter Soenin, Deerlijk (DEBR. 1970); 1385 Johannis Tzoenens, Tg. (TYTGAT); 1414 Jan Tsoenens van Westmalle, Aw. (ANP); 1586 Pauwels Suenens = Zuenens, St.-P.-Leeuw (Midd. 1969,161-175).

 

FD

Soens

N. d’Exploitation. Van de zoons, „Affaire exploitée par les enfants » (Par apposition à celle du père). Synon. : Desen­fants. N° 128. van-Soest. Proven. Loc. holl.

 

EV

Soens

Soëns. Soit génitif du moy. néerl. sone, soon ‘fils’, soit génitif de Chon tiré par aphé­rèse de noms comme Michon, Robecon, etc. [FD], cf. Sioen(s).

 

JG

Soens, van

Wsch. FN Soens met secundair vz.

 

FD

Soentjen(s)

zie Soontje(n)s.

 

FD

Soep

zie Sop.

 

FD

Soers

zie Soors.

 

FD

Soesmam

Sosman: Afl. van PlN Soest (U): 146 e. Zoes.

 

FD

Soest, van

van Zoest: PlN Soest (NRW) of Zoest (U). 1413 Jan van Zoest = 1418 Jan van Zoes, Ktr. (DEBR. 1958); 1535 Borcht van Soest, Aw. (AP).

 

FD

Soestronck

Sustronck, Suestronck, Justronck, Suestrone: De FN kwam in de i8e e. in Mkr. voor aïs Soustroncq, Sistrone, Sustroncq (Midd. 1954, 192). D. FN Sûsstrunck, Siistrunk: zoete dronk. BN voor iemand die graag zoete drank drinkt. 1525 Suestrunk, Zurich (BRECH.).

 

FD

Soet-

-aer(t), -e, -ens, -e(r)mans. V. ZOET.

 

EV

Soet-

-beek, -endael, -houdt, -water, -ewey. Proven. Rivière-, Vallée-, Bois-, Eau-, Prairie- -agréables. Zoetebeek, Dép. Wijshage; Soe-tendael, Dép. Middelburg; Zuten-daal, Loc.).

 

EV

Soet(e), (de)

zie (de) Zoete.

 

FD

Soetaerd

-a(e)rt, -aer(t)s, -arte, zie Zoetaert.

 

FD

Soetaert

Soetaerts, -aers, -ard, cf. Zoetaert, etc.

 

JG

Soetbeek

Waternaam, b.v. in Wijshagen (L).

 

FD

Soete

au génitif: Soetens. Soit prénom fém., de l’anthrop. germ. swôtja (= doux, agréable), cf. le précédent, soit aphérèse de noms comme Avezoete, Bertezoete, etc. – Bibliogr. : F. De-brabandere, De FN Soete, dans De Leiegouw 3,1961, 11-14).

 

JG

 

Soetekouw

BN voor een zoetekauw? Vgl. Zoetemond. Het is wel een vrij jong woord (1618). De FN komt uitgerekend vanaf 1680 in Druten (G)voor(PDB).

 

FD

Soeteman(s)

Soetman, Suet(e)mans, Sout(er)mans, Soetermans, Sodermans: i. BN voor een man met zoet of zacht karakter. BN van een minnaar? Vgl. D. Sùssmann, Ndd. Sôthemann. 1204 Hugo Sutheman (LEYS 1952); 1300 Johannis Dyaboli dicti Suetmans, Tv. (BERDEN); 1380 up Jan Sotemanne, Elverdinge (DELHAYE); 1392 Mercelijs Zoetmans soens, Breda (HB128). –2. Patr. -man-afl. van Zoete. 1283 heren Sutmans van Sent Truden (CG).

 

FD

Soetemeyer

BN voor een meier met zoet, zacht karakter. Vgl. D. Sùssmeier.

 

FD

Soetemond(t)

-mont: BN voor een zoetmondje, iemand die van zoetigheid houdt. 1299 Jan Soetemont, Maldegem (CG); 1314 lan Suetmont= Ian Soetmont, Aw. (HB 64); 1342 Alexis Zoetemonde, Cent (RSGII); 1589 Hans Soetemont, Bs.-Aw. (AP).

 

FD

Soeten(s)

zie Zoeten(s).

 

FD

Soetendael, van

PlN Zoetendaal in Middelburg, Maldegem (0V), Eernegem, Keiem, Reningelst (WV). 1382 Philips van Zoetendale, Maldegem (DF XVIII); 1544 Jan Soetendaels, Langdorp-Aw.

(AP). – 2. Var. van Van Suetendael.

 

FD

Soeter, de

zie de Souter.

 

FD

Soeterboek

BN Zoete buik. 1780 Soeterboek, Geertruidenberg (PDB).

 

FD

Soetermans

zie Soeteman(s), Soutmans.

 

FD

Soetes

zie Zoeten(s).

 

FD

Soetewey(e)

-weij, -wye, -wez, Soetgeweye, Zoeteweij: i. BN Zoete wei. Wei: wei, hui van de melk. BN voor de melkboer. Vgl. Zoetemelk. +1570 Anthoine Soetweye, Mech. (CDT 369). –

Evtl. PlN Zoetewei(de), b. v. in Putte (A). 1419 Walterus vander Zoeterweyden, Mech. (GPM).

 

FD

Soethaert

zie Zoetaert.

 

FD

Soetheer

Reïnterpretatie, wellicht van Luikse FNSouterre. 1647 Fil.

Soetheer, Beaumont-Aw. (AP).

 

FD

Soethou(d)t

Zoethout: PlN? 1704 van Suethout, Raamsdonk; 1711 van Southout, Breda (PDB). BN vooreen timmerman? Vgl. Zuurhout en Süssholz.

 

FD

Soetinck

Patr. Afl. van Germ. swôt-naam. Zie Zoete. 1411 Pétri dicti Zuetinc = Peter Suetincx, Bs. (OSTYN).

 

FD

Soetman

zie Soetemans.

 

FD

Sœur

1. N. de relation familiale, ,,Sœur d’un H. connu ». N° 128. — 2. Proven. Seur (Dialecte), ,,Sou-reau ». N. -d’arbre caractér. d’une propriété. N° 242. — 3. V. Soor.

 

EV

Soeur

Fr. verwantschapsnaam soeur: zus(ter).

 

FD

Sœur

Nom de parenté : sœur ou bien ellipse de (fils à la) sœur. Cf. aussi Sour.

 

JG

Soferis

Soeymans, zie Soiman.

 

FD

Sofferie

zie Savary.

 

FD

Soffers

Soeffers: Patr. Germ. VN Sof(f)redus

(MORLETI).

 

FD

Soffie

Proven. So(le)fy, ,,Sur le fief ». (Dép. Francorchamps). — 2. V. SAD (Sac).

 

EV

Soghen

1. Proven. Zogge (Dép. Hamme). — 2. N. de relation. Zoogbroeders, ,,Frères de lait » (d’un H. connu).

 

EV

Soglet

Sohelet, zie Soxh(e)let.

 

FD

Soglet

Songlet (var. nasalisée). Graphie mala­droite de Soxhelet, cf. 24.11.1745 «Nicolas Soglet (…) les biens dud. Sochlet» Clermont-sur-Berwinne. Les graphies sont multiples à Clermont, °gh ayant servi au Pays de Hervé à noter le h secondaire: 21.2.1646 «Mathy Soghlet dit Grandpaine», 28.11.1736 «Nicolas Soglet», «Jaspar Soxhlet», 29.7. 1745 «Anne Vieillevoye, vefve de feu Jean Soghelet (…) Jaspar Soglet, Matthieu Soglet, Jean Joseph et Martin Soglet, ses quattres autres enfans» [JL, NFw2]. Cf. Soxhelet.

 

JG

Soh-

-ie(r), -y. Proven. Sohier (Loc.) Synon. : Soier.

 

EV

Soher

Sohest, zie Soyer.

 

FD

Sohet

Proven. Soheit (Loc.).

 

EV

Sohet

s.d. «domini Walteri de Soheit» ObitHuy, 1588 «Jacqmin de Soheyd» CoutStavelot, 1737 «Paul Sohet» BourgNamur, 1779 «Antoine Sohet (orig. de Fumay)» BourgLiège; nom d’origine : Soheit(-Tinlot) (arr. Huy).

 

JG

Sohet

Soxhet: i. Zie Soyer. Of dim. van Sohier (vgl. Soxhelet). – 2. PlN Soheit (LU)? 1401 Jean de Soheit,Luik(Mz'<W. 1978,255); 1431 Jan Soheyt, Ronse (LENOIR).

 

FD

Sohie

Sohi(e)r, Sohiez, zie Soyer.

 

FD

Sohier

Sohir, Sohy, w. nam. Soyî, Sohie. 1257 «la femme Sohir de Baler» BaillNivelles, 1267 «Sohirs de Moscre» ChartesFlandre, 1275-76 «Sohiers de Hostés» RegTournai, 1286 «mesire Sohiers de Braine» CartBinche, 1290 «Soier de Ghelewe» DettesYpres, 1296 «Sohier Bonnet» ComptesMons, 1296-1302 «Sohiers dou Pire», «Pierot le Sohier», etc. ImpôtArtois, 1314 «Sohiers H fiuls Malerai-son» DocLens, 1316 «Jehan Sohier» Test-Tournai, 1336 «Jake le Sohiers» RegLaroche, 14e s. «Siger dit Sohier d’Enghien» Body-NPLiège, 1422 «Katerine le Sohier» Ladeuze, 1700 «Bartholomé Sohir» BourgNamur, «Guilliaume Sohy» Mettet, 1766 «Gérard Sohy (orig. de Hermalle)» BourgLiège; nom issu de l’anthrop. germ. sigi-hari latinisé en Sigerus. – Tout à fait secondairement, nom d’origine: Sohier, w. soyîre (Lx) ou Sohy, dépend, de Thuillies (Ht).

 

JG

Sohn(e)

Söhn(en), Son(s), Sons: D. verwantschapsnaam Sohn: zoon.

 

FD

Söhngen

Sohngen, Söhnigen, Soehnchen, Söntgen, Söhnle: Dim. van D. Sohn: zoon. Vgl. Soontjens.

 

FD

Sohr

V. Soor.

 

EV

Sohy(r)

Soier, zie Soyer.

 

FD

Soichet

V. Souche.

 

EV

Soier

V. Sohier.

 

EV

Soiferman

Proven.      Zweverman. (Francisation). V. Swaef.

 

EV

Soiferman

zie Seifferman.

 

FD

Soigneux

BN Soigneux: zorgzaam.

 

FD

Soigneux

Surnom: w. sogneû  ‘soigneux; matineux, tôt levé, hâtif FEW 17, 272b. -Comp. également 1602-3 «Mathieu Tropde-soigne» TerriersNamur.

 

JG

Soil

Soile, Soille. 1676 «Jean Soil» RuageAth, 1748 «Martin Soil le vieu» = «Martin Soille» Nandrin ; surnom : anc. fr. soile, moy. fr. saille, w. swèle, swale ‘seigle’ FEW 11, 360b, et non point riverain de la Soille, rivière en Hesbaye liégeoise [JH]. – Cf. aussi les nombreux com­posés répi de soile-i, rpain de soile~i, rpied de soile t. 1279-80 «Jehan Espis de soile» DettesYpres; 1236 «Johannes Pain de soile» St-Hubert, 15e s. «W. Pain de soille» Huy; 1283 «Thierin Piet de soile», 1287 «Michel Piet de soil», 1288 «Huelot Piet de soille», etc. DettesYpres.

 

JG

Soil(e)

Soille: Ofr. soile: rogge (graangewas). BN. 1280 Joh. Soile, Ip. (BEELE).

 

FD

Soil(le)

Proven. Soile (Riv.).

 

EV

Soiman

Soyman(s), Zoimans, Soeymans, Zoemans, Seyman(d): Patr. Afl. van Soi < Soyer, Fr. vorm van de Germ. VN Zeger. 1267 Soymannus, OV; 1311 Willem Soymans sone van Poelke, Pamel (LIND. 1964).

 

FD

Soin

Soins. 1325-27 «Jakemart Soyns / Sayn» ComptesMons; surnom d’homme soigneux [JH] ou, par antiphrase, d’homme non soi­gneux, cf. 1279-80 «Jakemes Sans Soing» RegTournai; ou bien dérivé de l’anthrop. germ. sig(i)-win, latinisé en Sigoinus, Segoi-nus [FD].

 

JG

Soin(e)

1.   Proven.   Soinne   (Dép.Celles-lez-Dinant). —  2.  ‘s   Wan.

V. WAD (Wan).

 

EV

Soin(s):

1. Zie Lesoin(g). – 2. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Zegewin? Sigoinus, Segoinus (MORLETI). – 3. PlN Soinne in Celles (N). 1633 Claude de Soing, Bergen (Midd. 1968,312).

 

FD

Soinne

1606 «Hubert Choen» BourgDinant, 1733 «le Soyne» Liège; surnom: w. arch. (subsistant en toponymie) *swéne, *chwène ‘cigogne’ FEW 2, 665b; éventuellement aussi,

nom d’origine: Soinne, dépend, de Celles-lez-Dinant (Nr).

 

JG

Soinne

zie Lesoinne.

 

FD

Soir

Nom de parenté: anc. w. soir ‘beau-père’ (à aj. FEW 12, 15b) ou bien surnom: anc. w. soir ‘jaune brun’ [JH]. – Par contre un prénom tiré de saint Soire, forme ancienne de saint Syr, du lat. Syrus (DBR 16, 1959, 45-51), est moins probable.

 

JG

Soir

Oudw. soir: schoonvader, of BN soir: geelbruin (J.G.).

 

FD

Soiron

1537-40 «Manette Soiron» DénFrasnes, 1417 «Mahieu Soiron» PolyptAth; le NF étant surtout liégeois (malgré les mentions anciennes), nom d’origine: Soiron (Lg).

 

JG

Soiron

Proven. Loc.

 

EV

Soiron

Soirant, Sweron: PlN Soiron (LU). 1393 Evrardi de Soyron, LU (CSP); 1484 Jean de Soirons, Bodeux; 1526 Pierre de Soiron, Stavelot; 1537 Pierre de Swaron, Malmedy (ASM II).

 

FD

Sois

Patr. Korte vorm van François, Fransois, Fr. vorm van de VN Franciscus of de Germ. VN Vrank. – 2. Zie Soy.

 

FD

Soisson

1. Proven. Soissons (Loc fr.) —  2. V. Sosson.

 

EV

Soisson(s)

Soissong, zie De Soissons.

 

FD

Soitsenhoven, van

zie van Goetsenhoven.

 

FD

Sojfer

zie Sievert.

 

FD

Sokal

NF d’origine lithuanienne.

 

JG

Sokal

zie Sokol.

 

FD

Sokay

So(c)quay: BN W. sokê: boomstronk, houtblok(J.G.).

 

FD

Sokay

Soquay, Socquay. Surnom, sans doute à caractère affectif: w. liég. sokê  ‘souche, grosse bûche’ FEW 13/2, 350a.

 

JG

Sokoloff

-ovic, -ovitch, -ovsky, -ow(a), -owna, -owska, -ow, -ski, -ik, -ski, -sky, -uk, Sokal: Afl. van Pools Sokoll: valk (DN).

 

FD

sol

,,Sous le-« . Proven. Sol- -as, -au, -bé, -breucq, -on, ,,Sous- -la haise (V. ce N.), -l’eau (Sous l’Eau, Dép. Liège, Wegnez, etc.), -le biez (,,Bief), -le marais (Sol-breucq, Dép. Ghoy), -le hon (,,La source »).

 

EV

Sol

Cf. 1528 «Rassequin de Sol» BourgNamur; le terme sol avec le sens de ‘aire à battre le blé’, typique du Midi (Dauzat 554), est peu probable; plutôt dérivé du NF Delsol [FD] ou anc. fr. sol ‘sou’? Cf. aussi Sole, Solle.

 

JG

Sol

Proven. Dép. Uitkerke.

 

EV

Sol

Verkorting van Delsol.

 

FD

Sol-

-é, -eu. Proven. 1. Saulaie (Loc.) —   2.  Sol hé,  ,,Sous  le  versant ». Solhez (Dép. Hotton, Montleban).

 

EV

Solaire

s.d. «Stephani de Solario» ObitLiège, 1244 «Evruinus de Solario», 1258 «Lambuce de Solario» = 1259 «saingnor Lambuche del Solier» CartValBenoît, 1365 «Piètre Solaris» TailleMons; probabl. nom d’origine: anc. fr. soleire ‘midi’ ou ‘est, orient’, ‘tourné vers le soleil’, du lat. salarias FEW 12, 35a, plutôt que fr. soulier comme nom d’enseigne, cf. Dûs-soulier (cf. BTD 26, 279). Cf. cependant Solier.

 

JG

Solaire

Wsch. spelling voor Soler.

 

FD

Solanet

NF originaire du sud-ouest de la France (Aveyron, Tarn), d’origine toponymique.

 

JG

Solange

Proven. Solange (Dép. Bou-vignes).

 

EV

Solar(z)

zie Sollard.

 

FD

Solas

Solasse, Sollas, Soûlas, Soûlasse. 1298 «Willaume Solas» OnomCalais; surnom d’homme aimant à se divertir: anc. fr. so(u)-las, salace ‘plaisir, joie, divertissement’ ou encore rouchi soûlas ‘consolation’ FEW 12, 32-33 [JMP].

 

JG

Solas(se)

Sola, Sollas, Salas(se), Soulas(se), Soula(ges), -atge, Sulas: Ofr. solas, solace: vreugde, plezier, soelaas, vermaak. BN. 1298 Boid Solas, Willaume Solas, Kales (GYSS. 1963); 1513 Joannis Soelas, Cameracen. dyoc. (MULIII).

 

FD

Solau

zie Surleau .

 

FD

Solberg(he)

Sollberger: PlN Sollenberg in Huizingen (VB). 1335 Andries de Tsollenberghe; 1450 Joes van Solleberge, Bs. (HB); 1479 Jacop Solleberch, Stekene-Gent (PBG); 1492 Lievin Solleberch, Cent (BOONE). De Limburgse FN Solberg / Sollberger gaat veeleer terug op PlN Solberg in Halver (NRW) of evtl. Sohlberg (SH, BW).

 

FD

Solbreux

1616 «Noël Solbreux» Princip-Chimay, 1794 «Jean Solbreux» BourgNamur; nom d’origine: littér. «sur le Breux» (= sur le marais) (BTD 40, 101), par ex. Solbreucq à Ghoy (Ht).

 

JG

Solbreux

-brun: PlN Solbreucq in Ghoy (H).

 

FD

Solbreux

Solbreux, Chimay (J.G.). Solbreux: sur le Breux: op den Broek. 1616 Noël

 

FD

Solbrun

Peut-être littér. rsur le brum, surnom de motivation obscure.

 

JG

Solbut

Probabl. nom d’origine: so l’bu (cf. L. Remacle, Le topon. w. bon (bu, …), DW 12, 5-36), où bu signifierait ‘fontaine’.

 

JG

Sold

Soit adaptation du NF Solder, de l’all. Söldner ‘mercenaire’ [FD], soit surnom: anc.

fr. solt ‘pièce de monnaie, sou’ FEW 12, 49b [JMP]. – Comp. aussi 1265 «Li feme Soldiea Domfrechées» CensNamur, où «Soldiea» pourrait réprésenter l’anc. pic. saudiel ‘pour­boire donné aux ouvriers à l’achèvement d’un travail’FEW 12, 50b.

 

JG

Sold

W. adaptatie van D. Solder: soldenier (J.G.)?

 

FD

Soldan

zie Soudan(t).

 

FD

Soldati

It. FN: soldaat.

 

FD

Sole

Solle. Peut-être anc. fr. sole, adj. ‘libéré, acquitté; libre’ Greimas DAF 561 [MH].

 

JG

Sole

Solle. Var. de Sol; ou bien surnom: anc. ft. sole ‘poutre, solive’ FEW 12, 40-43 (plusieurs sens, notamment en toponymie) [JMP].

 

JG

Sole

zie Sollet.

 

FD

Sole

zie Zole.

 

FD

Soleau

zie Surleau

 

FD

Soleil

1356-58 «Piérone veve Ansiel Soleil» PolyptAth, 1550 «Henry Soleille» Bourg­Namur, 1598 «Maroie fille de Symon de Sol-leil» BourgLiège; nom d’origine: nombreux l.d. Soleil en Wallonie, mais également nom d’enseigne. Comp. Dusoleil et les NF Solia(s) et Solot, qui correspondent aux formes dia­lectales wallonnes de soleil.

 

JG

Soleil

Du Soleil, Des(s)oleil, Solo(t), Sullot, Solia(s): BN naar de huisnaam Au Soleil: In de Zon. 1316 Pieres dou Soleil, 1349 Jehans dou Soleil, Dk. (TdT); 1355 Jehan Solot, 1436 Henry Solo; Henri Solo dit du Soleil, Luik (RENARD 271).

 

FD

Solem(e)

zie Salom(e).

 

FD

Solemé

zie Salomé.

 

FD

Solème

Proven. 1. Soulme (Loc.). — 2. Sol haim, ,,Sous la colline ».

 

EV

Soler

Soller, Solie(r), Sollie, Sollière, Soulie(r), -ié, -1ère:

1. Ofr. soler < Lat. subtelarem > Fr. soulier: schoen. BN of BerBN. – 2. Zie Solie(r).

 

FD

Solewyn

Solv- -ay, -el, -yns. ‘s Wolf–ay. -el, -yns. (Comp. : Solbosch, ,,’s Wolpbosch). V. WULF.

 

EV

Solheid

1613 «Johan de sur le hez» Malmedy; w. topon. so l’ hé ‘versant boisé’, très fréquent en Ardenne liég. (e.a. toponyme à Outre-Warche, Robertville).

 

JG

Solheid

PlN in Robertville (LU), Solheyde in Tourneppe (WB). Sur le Heid: op de heide. 1613 Johan de sur le Hez, Malmedy (HERB., PSR 46).

 

FD

Solhosse

Nom d’origine, littér. w. topon. so l’ hosse, cf. 1604 « xhosse ‘branche pendante, branlante’ à Ocquier (BTD 33, 117) [JMP], ou 1493 «en Xhoche» à Flémalle-Haute etXhos, w. hos ‘, à Tavier (BTD 15, 50-1). Comp. aussi Dehosse et Hosse.

 

JG

Solia

Solias. Nom d’origine: nombreux l.d. w. solia ‘soleil’, comp. Soleil et Solot.

 

JG

Solia(s)

zie Souillard, Soleil.

 

FD

Solier

1258 «sire Lambuce del Solir borjois de Liège» CartValDieu = 1259 «saingnor Lam­buce del Solier» CartValBenoît (cf. aussi BTD 26, 279), 1279-80 «Jakemes dou Solier» Reg-Tournai, 1352 «Henris de Solir» CartVal­Benoît; probabl. var. de Solaire < lat. solarius. On ne peut exclure non plus, comme pour le NF Dus(s)oulier, un surnom de cordonnier ou le moy. fr./pic. solier ‘chambre haute, étage, grenier’ FEW 12, 36-37 [JMP]; cf. aussi Sou­lier, -ié et Sole, Solle.

 

JG

Solier

Soli(e), Sollier, Solli(e), Sol(l)y, Sollière, Sol(l)er, Soulie(r), -ié, Souillé, -ie, Dusoulier, Dus(s)olier, Dusollier, Dus(s)oulier: i. Ofr. solier < Lat. solarium: bovenverdieping, zolder. Naar de woonplaats. 1244 Evruinus de Solario (AVB); 1257 Lambuce de Solario = 1259 Lambuche del Solier, Luik (RENARD 279); 1293 Maroie dou Sollier, Dk. (TdT); 1331 Henri de Solir, Luik (SLLIII); 1549 Jacques Soly, Parijs-Aw. (AP). – 2. Zie Soler.

 

FD

Solignac

PlN (Hte-Loire, Hte-Vienne).

 

FD

Solima(n)

zie Suliman.

 

FD

Solinge, van

PlN Solingen (NRW). 1584 Hans van Solingen, mesmaker, Aw. (AP).

 

FD

Solis

Misschien var. van Salis.

 

FD

Soll-

-er, -ie. Proven. Sollière (Dép. Ben-Ahin).

 

EV

Sollami

zie Salomé, Salmier.

 

FD

Sollanders

Proven. ‘s Hollanders, ,,(Fils) du Hollandais ». Synon. : Hollanders. N° 223.

 

EV

Sollanders

zie de Hollander.

 

FD

Sollard

Solar(z): Afl. van ww. sollen: met een kolfbal spelen, kolven; ook sollen (vgl. Tjolle). 1260 vidua Pieter Sollards, Oostkerke (LEYS1949).

 

FD

Sollas

cf. Solas(se).

 

JG

Sollas

zie Solas(se).

 

FD

Sollberger

zie Solberg.

 

FD

Solle

cf. Sole.

 

JG

Solle

T’Siolle, Tjolle, ‘t Jolie, ‘T Jolie, Tiole, Tyole, T’Yolle: Mnl. sollen, tsollen: kolven; (of) sollen met iemand. BN naar het spel, maar vanwege de affectieve tj-anlaut wsch. voor een sul. Vgl. Wvl. t(s)jolen: sukkelen. (Vgl. ookTjampens < Sampin, T’Siobbel en sobbelen). 1426 Jan Solle, Moorsele (PARM.); 1427 Roegier Tsolle (PARM.) = 1398 Roeger Tstoel, Deerlijk; 1594 Jan Gheilinck dit Tsiolle (DEBR. 1970); 1405 Willem Solle, Bg. (SIOEN); 1420 Wouter Tsolles, Oud. (WALRAET).

 

FD

Sollé

V. Sole.

 

EV

Solleman(s)

Afl. van ww. sollen. Zie Sollard. – 2. Patr. Germ. VN Sulmannus (MORLETI). – 3. Afl. van Ndd. PlN Sol: modder; of Sole: zoutwater. 1300 Joh. Solman, Stralsund (NN).

 

FD

Soller

zie Soler.

 

FD

Sollet

Solle, Zolet, Solle, Sole, Sole, Soulet(te), Seulet: Fr. solet, dim. van Ofr. sol(e), met veel mogelijke betekenissen. Of spelling voor Ofr. soler; zie Solier. Of Ofr. solet: alleen. 1607 Maria Solee, Velzeke (LIEVENS).

 

FD

Sollevay

zie Servaas.

FD

Solleveld

PlN Solleveld: veld waar gesold, gekolfd

wordt, speelveld. 1396 Mechiel van den

Tscollevelde, Akren (DE B.).

 

FD

Sollewijn

-weyn, zie Servaas.

 

FD

Solliard

cf. Souillard.

 

JG

Solliard

zie Souillard.

 

FD

Sollier

-i(e), zie Solier. Sollière: PlN in Ben-Ahin (LU).

 

FD

Sollière

Solliere. Cf. 1444 «Jehan Mouton de Solieres» AidesNamur; nom d’origine: Sol­lière, dépend, de Ben-Ahin (Lg).

 

JG

Sollima

zie Suliman.

 

FD

Solloway

Wsch. var. van Sollevay; zie Servaas.

 

FD

Solly

zie Solier.

 

FD

Solms

PlN bij Braunfels aan de Solms (HS).

 

FD

Solny

Forme w. de Saulnier?

 

JG

Solny

zie De Saulnier.

 

FD

Solo(t)

zie Soleil.

 

FD

Solome

zie Salom(e).

 

FD

Solomé

-ez, -ie, zie Salomé.

 

FD

Solomon(s)

zie Salomon(s).

 

FD

Solon

1. N. de bapt. d’orig. hellé­nique. — 2. V. WULF. — 3. V. sol.

 

EV

Solon

Sul(l)un: i. M.i. var. van Salom, Salon, Rom. onderwerpsvorm van Salomo. Vgl. Solmon= Salmon (DNF). – 2. PlN Solon (Aisne). 1470 Jehan Solon, Laon (MORLET).

 

FD

Solot

Proven. Solot (Dép. Ambresin et Jeneffe).

 

EV

Solot

Solo. s.d. «Jacobi Solo» ObitHuy, 14e s. «Henri Solo dit du Soleil» AnthrLiège, 1355 «Jehan Solot, Willaume Solot frères» Fiefs-Liège, 1391 «Henris Solo», 1458 «Johan So­lot» GuillLiège; w. liég. solo ‘soleil’, comme nom d’enseigne ou nom de résidence, ainsi à Liège 1535 «Maison joindant derrière au Soleil d’Or» (BTD 26, 271); comp. Soleil et Solia(s).

 

JG

Sols

zie Soels.

 

FD

Soltan

zie Sultan.

 

FD

Soltau

PlN bij Hannover (NS).

 

FD

Solthom, van

Misschien PlN Solten in Wulfen

(NRW): loe e. Sulithem (TW).

 

FD

Solvay

Solvel. Forme non vocalisée (par fausse régression?): NF pris faussement pour un NF anglais par la famille; en fait dérivé de Servais, via Selvais, Sollevay, Solvee: cf. 1628 «Pierre Selvaix» fils de: 1614 «Louis Servaix» (autres formes anciennes: 1286 «Selvais» Valen-ciennes, 1523 «Selvay» Marchiennes) ; 17e s. «Solvais (fils de Servais)» Ronquières, «Sol-vais = Selvais» Tubize, etc. Ce nom présente en effet des phénomènes phonétiques bien illustrés en ouest-wallon et en picard : échange l ~ r, e > o [SMP]. – Bibliogr. : M. Arnould, BTD 28, 14; J. Herbillon, Les NF Servais, Selvais, Solvay, VW 48, 1974, 108-110.

 

JG

Solvay

Solvyns, zie Servaas.

 

FD

Solvel

Hypercorrect voor Solvay (J. G.)?

 

FD

Soly

zie Solier. Som, van, zie van Zoom.

 

FD

Som(me)lette

Dim. van PlN Somme (N), als naam van een rivierbron (J.G.).

 

FD

Sombaert

Forme flam. du NF fr. Chambard [FD],

 

JG

Sombaert

zie Chambard.

 

FD

Sombeke, van

Sombeek: PlN Sombeke in Waasmunster (OV) en Boechout (A). 1280 Wimbert de Sompeke, Brecht; 1459 Henrico

Sombeke, Lier (OARII).

 

FD

Sombere, de

zie Desombre.

 

FD

Somberg

Nom tiré du NF Desombergh, de l’an-throp. germ. sund-berht > Sundabertus [FD] ?

 

JG

Somberg

zie Desomberg(h).

 

FD

Sombreffe

1289 «Thierions de Sombreffe» CensNamur, 1337 «Pierart de Sombreffe» ComptesMons; nom d’origine: Sombreffe (Nr).

 

JG

Sombreffe

PlN (N). 1311 Janne van Sombreffe, Mech. (JOOSEN); 1347 Margareta de Sombreffe, domina de Dipenbeke(SLLIV).

 

FD

Sombryn

-ijn, Sommeryn(s), -ijn(s), -eyn(s), -eijns, -ain, Soumeryn, Sonmereyn: i. PlN Sombrin (PdC).- 2. Ofr. sombrin: korenmaat. BerBN van de korenmeter. 1266 Maroie Sombrin, Atrecht (NCJ).

 

FD

Sombryn

-ijn. 1266 «Maroie Sombrin» Nécr-Arras; anc. fr., w. liég. sombrin ‘petite mesure pour les grains’ [JMP] ou bien nom d’origine : Sombrin (PdC).

 

JG

Sombryn

V. Sommerain.

 

EV

Somer

Somers. Surnom de motivation obscure, d’après le nom de saison: néerl. zomer ‘été’; cf. aussi Sommer.

 

JG

Somer(e), de

de Soomer, (de) Sommer, de Zoomer,de Zommers, Somer(s), Soomers, Zomer(s), Zoomers, Sommers: i. BN naar het jaargetijde, de zomer. Vgl. De Winter, D. Sommer, Herbst, Winter, Brengesumer, Opsomer. – 2. BerN van de kuiper. Van ww. zomen: afzomen, van hoepels voorzien. Vgl. Witzomer. 1280 Claikinus Zomer, Ip. (BEELE); 1382 Marie Somers, Machelen; 1397 Willems Soomers wive, Mkr.; 1398 Zegher de Zomer, Ruiselede (DEBR. 1970).

 

FD

Somer(s)

1. V. Zomer. — 2. ‘s O(de)mer(s). V. AD (A).

 

EV

Somercoren

BN voor iemand die zomerkoren teelt. D. FN Sommerkorn. 1464 Dietrich Sommerkorn, Hannover (BRECH.).

 

FD

Someren, van

zie van Zomeren.

 

FD

Somerghem, van

zie van Zomerghem.

 

FD

Somerhausen

PlN Sommerhausen (BEI).

 

FD

Somerlinck

‘s Omerling. V. AD (A).

 

EV

Somerling

-linck(x), -lih, Sommerlinck, Zomerlinck, -lynck, Zommerlincks: Patr. Afl. van de Germ. VN Zomer: Sumar (MORLETI). Ita Summerlin, Baseln (SOCIN).

 

FD

Somersbaep

Verhaspeling (in H, FV), misschien van Sommersberg.

 

FD

Somja

Somia; Somjean (sans doute par remotivation). NF attestés dès 1633 dans la région de Charneux et de Mortier (GeneaNet), la syllabe intiale so- orientant vers un micro-toponyme local introduit par w. liég. so ‘sur’ [à préciser, rien de déterminant dans les top. d’A. Baguette].

 

JG

Somje(a)n

Sonjeau, Somja, Somia: Misschien verhaspeling van Fr. FN Songeon. PlN Songeons

(Somme) (DNF).

 

FD

somme

,,Sommet ». Proven. (Somme, Loc. et L.D.). Variantes : Somme,

Somja (Ane. N. de Somme-Leuze), Somjean  (Somme-Han), ,,Han du sommet ». Sommeville (Dép. Chaumont »,    ,,Domaine    du   sommet », Somzée (Loc.), établissement du sommet ».

 

EV

Somme

1265 «Lambellon de Somme» CensNa­mur, 1593 «Michiel de Somme» Bourg-Dinant, 1621 «Alizon de Somme (de Flei-gneux/Sedan)» émigré en Suède; nom d’ori­gine : Somme(-Leuze) (Nr), et plusieurs autres Somme (litre, Vezin, etc.) dont le fleuve.

 

JG

Somme(n)

Ofr. some, Mnl. somme: zadel voor een

pakpaard of lastdier, pak, last. BerBN voor een voerman of ezeldrijver. Vgl. Mulier. 1724)005 Somme, Dadizele (COUSS.). – 2. Zie. ook Desomme.

 

FD

Sommeillier

BerN Ofr. somelier, sommeillier:

drijver van lastdieren. 1441 Lorens Sommelier,

Chauny (MORLET).

 

FD

Sommeillier

Nom de profession: anc. fr. some-lier ‘officier chargé du transport des bagages’ FEW 11, 68b (plutôt en pic.) ou ‘garçon de cave’. Ce pourrait être aussi anc. pic. (12e-13e s.) sommelier, m. ‘conducteur de bêtes de somme’, cf. le glossaire de E.-M. Meijers et J.J. Salverda de Grave, Des lois et coutumes de Saint-Amand, 1934, 247a [MH].

 

JG

Sommelette

Somlette. 1731 «Louis Somelette» BourgNamur; dimin. du NL Somme (cf. ci-dessus) s’appliquant à la source de la rivière.

 

JG

Sommer

Sommers. Surnom : ail. Sommer ‘été’ ; cf. aussi Somer(s).

 

JG

Sommer

V. Somer(s).

 

EV

Sommer(e)yns  

Proven. Somerie (Dép. Renaix).

 

EV

Sommer, (de)

zie de Somer(e).

 

FD

Sommerain

1659 «la vefve Férir Gérard de Somrain» DénSalm; nom d’origine: Somme-rain, à Mont-le-Ban (Lx). – Formes flam.: Sommeryns, -ijns, -eyns.

 

JG

Sommerain

-eyn(s), -eijns, -yn(s), -ijn(s), Soumeryn, Sonmereyn: i. PlN Sommerain in Mont-le-Ban (LX). – 2. Soms evtl. door ass. (mb/mm) < Sombryn.

 

FD

Sommerain

Proven.  Sommerain (Dép.      Mont-le-Ban).      Synon. :

Sombr- -ain, -yn.

 

EV

Sommeren, van

zie van Zomeren.

 

FD

Sommerfeld

Zomerfeld: Verspreide D. PlN.

 

FD

Sommerlinck

zie Somerling.

 

FD

Sommers

zie de Somer(e).

 

FD

Sommersberg

PlN (BEI).

 

FD

Sommerville

zie Somville.

 

FD

Sommeryn(s)

-ijn(s), zie Sombryn.

 

FD

Sommeville,

zie Somville.

 

FD

Sommier:

Fr. sommier: lastdier. BerBN. 1296 Marien

Sommiers, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Sommyère

Proven. Sommière (Loc.).

 

EV

Somon:

Spelling voor Saumon.

 

FD

Sompel, van;

van de(n) Sompel(e), Versompel: PlN Sompel: zompige, drassige plek, o.m. in Wondelgem: 1369-70 ren Sompele te

Wondelghem (GN); in Sinaai (OV) (GYSS. 1956).

1280 Boidin van Somple, Soy van den Somple, Wondelgem (CG); 1572 Jan vanden Sompele, Heusden (MINNEBO).

 

FD

Somvil(le)

Somme(r)ville, Son(ne)ville, Sonvil, de Son(ne)ville, van de Sonneville, (van de) Zonneville, Zonnevijlle, de Somville, Desomville, de Somviele, Dessomviel(l)e, -ville, Dessonville, Dasson(ne)ville, Dassonleville, D’Assonville, Darsonville, Dassonval(le): PlN A Son le Vile, ad summum villae: op het hoogste punt van het dorp. Son le Ville in Artres (Nord) (TW); Somville in Chaumont (WB); Assonville in Nieuwkerke (WV (HERE.); Assonville in Fampoux en Ham-en-Artois (PdC). 1245 asson le vile viii mencaudees… Reniaumes d’assom le Vile, Rijsel (SPL); 1290 Wouterzoete Sonneville, Oud. (CG); 1295 Bertous d’Ason le Vile, Artesië (BOUGARD); 1340 Carpelli de Assonleville; Everardi de Assonville, Tn. (C.BAERT); 1396 Symoen van Sonnevile, Gb. (De B.); 1602 Danielkin Dassonneville f. Pieters = 1612 Daneel Sonneville, Mkr. – Lit.: F. DEBRABANDERE,LG 1988,263-4.

 

FD

Somville

Sommeville. s.d. «Jasperi de Som-ville» ObitHuy; nom d’origine: Somville, à Chaumont-Gistoux (BrW); cf. aussi Sonne-ville, Sonville.

 

JG

Somzé

Somze. 1555 «Jenon de Somezée» BourgNamur; nom d’origine: Somzée (Nr).

 

JG

Somzé

Somze: PlN Somzée (N). 1655 Gerardus Sompsee, Hoei (MUL VI).

 

FD

Son

1508 «Jehan Son», 1571 «Gilles Son» Bourg­Namur, 1699 «Lambert Son» Dorinne, 1710 «Denis Son» capitaine des arbalétriers de Ciney; aphérèse de noms wallons dérivés en -eçon comme Renson, Gilson, Pierson, etc.; comp. Son(n)et.

 

JG

Son

zie Sohn(e).

 

FD

Son-  

-val,   -veaux.   Proven.   Sonval (Dép. Waasmont).

 

EV

Son(n)abend

Ndd. naam van de zaterdag. 1447 Hinrich Sonnavent, Erfurt (BRECH.).

 

FD

Son(n)tag

Sonntak, zie Sondag(h).

 

FD

Son, (van)

van Zon: PlN Son (NB). 1295 Henricus de Sonne, Den Bosch (OATII); 1405 Lambrecht van Zonne, Aw. (VLOEB.); 1577 Michiel van Son, Geldrop-Aw. (AP).

 

FD

Sonabend

zie Sonnabend.

 

FD

Sonaers

zie Sonnaert.

 

FD

Sonck

au génitif: Sonkes, -es. Probabl. prénom frison Sônke [FD] ; cf. aussi Sonkes.

 

JG

Sonck

‘s One. V. AD (Ane.).

 

EV

Sonck

Sonke(s): Patr. Sonicus (MORLET I). Friese VN So’nke. 1583 Sonnick Sonnicksen, Flensburg (DN). 1357 Jan Soncke, Aw. (CLM); 1484 Joh. Sonck, Delft (MUL II).

 

FD

Sondag

Sontag. 1571 «Sondack de Strain-champs» FrancsLux; ail. Sonntag, surnom de sens divers, par ex. d’enfant trouvé un dimanche ou même de paresseux (supposé né un dimanche ?) ; ou bien, quand le nom est utilisé en fonction de prénom (par ex. mention ci-dessus), p.-ê. trad. ail. de Dimanche < lat. Dominicus.

 

JG

Sondag

Zondag, ,,Dimanche ». N. de circonstance, donné à un enfant né

le dimanche. N° 301.

 

EV

Sondag(h)

Sondack, Zondach, Zondag, Zondacq, Zondack, Son(n)tag, Sonntak: BN naar de dagnaam, de zondag. Vgl. Vrijdag. 1347 Henrico Sondach, Tn. (C. BAERT); 1369 Jan Sondach, Her. (DERCON).

 

FD

Sonderen, van

PlN Sondern (NRW).

 

FD

Sondervan

zie Zondervan.

 

FD

Sondervorst

1. Proven. ,,Bois spéci­alement réservé ». V .Vorst. — 2.

Zonder vrst, ,,Sans souverain ». N. d’apatride.

 

EV

Sondervorst

Nom d’origine: Sondervorst, NL assez fréquent (= bois réservé, abanné).

 

JG

Sondervorst

Sandervorst: PlN Sondervorst: afgezonderd, gereserveerd bos, banwoud. Mnl. sonderholt: eigen hout. PlN Sonderbosch (G).

 

FD

Sondrem

Proven.     Sondrem(ont). (Dép. Seneffe).

 

EV

Sondron

Var. de Sandron.

 

JG

Sondron

zie Sandron.

 

FD

Sonet

cf. Sonnet.

 

JG

Sonet

Sonnet: Patr. Verkort < Massonet, dim. van Thomas. 1579 Steven Sonnet, Mercy-Aw. (AP).

 

FD

Songlet

cf. Soglet.

 

JG

Songlet

Var. van Soglet met n-epenthesis (J.G.)?

 

FD

Sonhoven, van

zie van Zonhoven.

 

FD

Soninck

Patr. Afl. van Germ. VN Son; zie Soenen.

 

FD

Sonius

Latinisering van zoon of verkort < b.v. Jansonius. 1651 Claes Jeanson dit Sonius, Thimister(PDB).

 

FD

Sonjeau

NF de Flandre or., attesté à Hekelgem (BrFl) depuis 1798 (GeneaNet); p.-ê. var. de Somjean [FD], cf. Somja.

 

JG

Sonjeau

zie Somjean.

 

FD

Sonke(s)

zie Sonck.

 

FD

Sonkes

Sonkes, cf. Sonck?

 

JG

Sonmereyn

zie Sombryn, Sommerain.

 

FD

Sonn- 

-aert, -emans.   Proven.   Zon, (Dép. Loker, Poperinge), ,,Soleil » avec suff.  -aert,  et  -mans,  d’orig. N° 212.

 

EV

Sonnaert

Sonaers, Zonnaert: Patr. Germ. VN son-hard ‘oordeel, zoen-sterk’: Sonardus (MORLETI).

 

FD

Sönnecken

Ndd. (vooral Hb.) FN, dim. van zoon. Vgl. Söhngen, Soontjens. 1318 Joh. Soneke, Lübeck (BRECH.).

 

FD

Sonnemans

Afl. van sonne: zon. Vgl. Sonnen, D. Sonnemann. ± 1570 Jaspar Sonnemans, Bs. (CDT 369).

 

FD

Sonnen

Mnl. sonne: zon; ook troetelnaam voor een geliefde. Ook verspreide huisnaam. 1391 Lauwerkin Zunne = 1395 Lauwerkin dele Strate dit Zonne, Ip. (BEELE). Vgl. Soleil.

 

FD

Sonnenberg

Zonnenberg, Zonemberg, Zonnenderg: Erg verspreide D. PlN. ±1570 Guillame de Zonneberch, Haarlem (CDT 171). 

 

FD

Sonnenblick

-bluck: D. PlN Sonnenblick: zonnige plaats waar de zon blikt. 1430 Joh. Sunnenblik, Erfurt(BRECH.).

 

FD

Sonnenschein

Zonenszajn, Zonszajn: 1. D. FN voor iemand met stralend humeur, zoals de zonneschijn. 1281 Joh. Sonnescin, St.-Denijs-Boekel (HAES.). – 2. PlN Sonnenschein (NRW).

 

FD

Sonnet

Sonet. 1515 «Jehan de Sonnet», 1570 «Denis Sonet» BourgNamur, 1589 «Piera Jehan Sonez» = «Pira Jehan Sonnet» Purnode, 1636 «Ghisbert Sonet» BourgNamur; aphé­rèse de dérivés en -son-et, -eçon-net, comme Massonnet (de Thomassonnet), Rensonnet, etc. ; comp. Son.

 

JG

Sonnet

zie Sonet.

 

FD

Sonnette

Profess.   1.   Crieur public, symbolisé  par  la  sonnette.   —   2.

Marchand ambulant, qui se servait de  la  sonnette  pour  annoncer  sa présence.

 

EV

Sonneveld

Sonnenfeld, zie Zonneveld.

 

FD

Sonneville

Proven.   Dép.   Marbais-lez-Thuin.  Synon. : Dassonneville.

 

EV

Sonneville

Sonville. 1396 «Symoen van Son-neville» Grammont, 1602 «Danielkin Dasson-neville» = 1612 «Daneel Sonneville» Mous-cron; nom d’origine signifiant ‘au sommet du village’, qui peut être 1224 «a son le vile» en Artois près de Valenciennes, ou encore Sonne-ville, à Frasnes-lez-Buissenal et Marbaix-lez-Thuin (Ht). – Bibliogr. : F. Debrabandere, (De) Son(n)eville, Dasson(ne)ville…, dans De Leiegouw 30, 1988, 263-4. Cf. aussi Somville.

 

JG

Sonneville ((van) de)

zie Somville.

 

FD

Sonnwald

PlN in Bergkamm (Hunsrûck).

 

FD

Sonny

Peut-être équivalent w. du NF Saunier ou w. nam. saunî ‘saunière, boîte à sel’ [FD].

 

JG

Sonny

Sonnij: Spelling voor W. Sauny < Saunier.

 

FD

Sonon

NF d’origine incertaine, probabl. im­porté de France, e.a. de La Rochelle ou du Pas-de-Calais (GeneaNet); sinon, comme Sonnet, aphérèse de dérivés (non attestés) en -sort-on, -eçon-non, par ex. *Massonon.

 

JG

Sonon

Verkort < Massinon of Massonon?

 

FD

Sons

Sons, zie Sohn(e). Sonsbee(c)k, van: PlN Sonsbeek (G). 1545

Theodoricus Zonsbeeck, Zwolle (MULIV).

 

FD

Söntgen

zie Söhngen.

 

FD

Sontrop

Zontrop: D. FN Suntrop, Ndl. FN Sondorp. Wellicht PlN Suttrop (NRW) of Suttrup (NS). 1561 Hendrik Soetrop, Munster-Aw. (AP). De stamvader is « ±1769 Petrus Sontrop, Woltrup (NS)(PDB).

 

FD

Sonval

Sonvaux, Sonveau(x): PlN Sonval in Waasmont (VB) (J.G.)? Of verkort < Nessonvaux (LU)? 1795 A. J. Sonval, Ramet-Bs.

(CALUWAERTS).

 

FD

Sonval

Sonvaux, Sonveau, -eaux. 1695 «Claude Sonveau» = 1696 «Claude Sonvaux», 1721 «Bartholomé Sonveau» BourgNamur, 1722 «Marie Agnes Sonval» Vieux-Waleffe, 1777 «Catharine Sonval» Ramet (FyS), 1785 «Hu­bert Sonveau(x)» BourgNamur; nom d’ori­gine: p.-ê. (bois de) Sonval à Waasmont/ Wamont (BrFI, auparavant Lg) ou un NL simi­laire dans le Namurois (non identifié).

 

JG

Sonvil(le)

zie Somville.

 

FD

Sooben

zie Sop.

 

FD

Soodts

Gen. van Sodt, Sot.

 

FD

Soog(h)en

zie Hoge.

 

FD

Sools

zie Soels.

 

FD

Soom, van

zie van Zoom.

 

FD

Soomer(s)

zie de Somer(e).

 

FD

Soonckindt

Soonekindt, zie Janquin.

 

FD

Soons

zie Zoon(s).

 

FD

Soontje(n)s

Zoontjens, Soontiens, Soontiëns, Soentjens, Seuntje(n)s, Seuntiens, Suntjens: Dim. van zoon: zoontje. Zie Zoon(s), Sôhngen. 1336 Jan Soenekin, Nieuwmunster (RYCKEBOER); 1385 Joh. Zoenkens, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Soor

Proven.  Soor ou Sure (Riv.). Variantes : Souer, Sohr, Sœur, De-soer, Suire. V. Sour.

 

EV

Soorbeek

PlN, wellicht droge, uitgedorde beek. Vgl. Sorbais (Aisne) (TW). Of Zuurbeekbij Vollenhove(OIJ).

 

FD

Soorgeloos

zie Sorgeloos(e).

 

FD

Soors

Soers, Sorce, Sors: Duistere FN (L, Oost-VB). Vgl. D. Sors. 1311 Jan Zoers; 1352 Walterus dictus Zoers, Diest (F.C.); 1360 Diederic Zoers = D. Tsoers, Diest (CLAES1986); 1379 Jan Soers, Diest (F.C.); 1434 Dierick Soers = 1448 Dyric Tsoirs; 1434 Dierick Soers = 1448 Dyric Tsoirs; 1434 Jan Soers; 1430 Kerstiaen Soers = 1433 Cristiaen Tsars = 1437 Carstiaen Tsoirs, Diest (VdP); 1448 Peter Soersken, Genk (VDZ); 1660 Jan Soers, Maaseik-Aw. (AP). Vgl. 1422 Daneel Sours, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Soos

Sos: Wellicht var. van So(o)rs, met ass. rs/s. 1658 Corn. Soes,Aw.(AP).

 

FD

Sop

Soep, Soppe, Sopyn, Sooben: Patr. Bakervorm van Germ. berht- of balth-naam. Suppo, Soppo, Sobbo, Sobbe (Fm., MORLETI). Voile vorm wellicht 1242 Sobaudus, Dk. (SMTI) of Zobrecht, zie Soebert. 1238 Hugo Zobe; 1299 Heleuuide Zobe, 1327 Zobe de Costre, Hulst Z (DEBR. 1962); +1300 Maes Sobbe, Bredene (LEYS); 1575 Peter Soppyn, Bapaume-Aw. (AP).

 

FD

Sophie

Sofia, Soffie, Soffié, Souphy, Sofys, Sophys, Suffis, Suffys, Sufit: Metr. Gr. HN Sophia ‘wijsheid’. De VN komt al in 1064 in Vlaanderen voor (GN). De vormen met eind-s kunnen teruggaan op HN Sufficia/Soficia (MORLET II). 1259 uxoris mee Sophie, Ktr.; 1328 van Martins kindren van Essen die hie hadde bi jonvrouwe Suffyen sinen wive = 1329 Martini de Essen…domicella Soffia coniuge sua, Bg. (DEBR. 1980).

 

FD

Sopper(e), de

Mnl. soppe: sop (> Fr. soupe, Ndl. soep), vloeibare spijs – soep of pap – waarin brood gebrokt, gesopt werd, pap met brokken, lichte maaltijd. BN voor de bereider of gebruiker ervan. 1295 Gosin die Soppre, Bg. (CG); 1308 Franse li Zoppre; 1326 Jan de Zoppre, Ip. (BEELE).

 

FD

Soquay

cf. Sokay.

 

JG

Soquay

zie Sokay.

 

FD

Soquet

cf. Socquet.

 

JG

Soquet(te)

V. Souche. Soquinry. Proven. 1. „Ruisseau de Souchon »   (à  Genval).   —  2.   So Chinru (Dép. Polleur).

 

EV

Soquet(te)

zie Socquet.

 

FD

Soquette

1275-76 «Sokette de le Triperie» RegTournai, 1603 «Jeanne Soquette» Bourg­Namur; dérivé de w. soke ‘souche, morceau d’un tronc d’arbre, bûche’, éventuellement surnom de qqn qui dort beaucoup. – Secon­dairement, nom d’origine: Soquette, dépend, de Jumet (Ht).

 

JG

Sor

zie Sour(d).

 

FD

Sör(e)nsen

Sorensen: Patr. Zoon van Soren, Deense vorm van HN Severinus.

 

FD

Sorber

D. FN Sorber/Surber, afl. van Beierse PlN Sorbe/Surbe: moeras (GOTTSCHALD). 1788 Georg Philipp Surber = 1789 George Surber, Duitsland-A’dam; Joh. Surber (vader van) 1802-60 Catharina Ida Sorber, Braunsrath-Leiden (Sorband mei 1989, p.4). De Zwitserse FN Surber blijkt evenwel terug te gaan op het riviertje de Surb, N.-W. van Zurich. 1621 Gratias Surber, Bûlach (Sorband aug. 1991, &-4; okt. 1992,10-11). Sorbet, -é: PlN Dim. van sorbe: lijsterbes (DNF).

 

FD

Sorce

zie Soors.

 

FD

Soreau

Sorel, Soriaux, Sorriaux, -aux, -eaux. 1280-81 «Yderons de Soriel» RegTournai, 1327 «Soriaul» ComptesMons, 1356-58 «Ma-hius Sorriaus» = 1363-64 «Mahius Sorriauls» PolyptAth, 1516 «Mathi Sorreail» CoutSta-velot, 1534 «la veuve Pierlo Le Soreau», 1666 «Pierre Soreau» BourgNamur; surnom: âne. fr. sorel ‘roux, jaune brun’ (couleur de che­veux) FEW 17, 18b.

 

JG

Sorée

Proven. Loc. Sorg, Sorgeloos. V. Zorg.

 

EV

Sorée

Soree, Sorèe: PlN Sorée (N). Soreil(le): PlN Soreille in Pecq (H). Maar de FN komt vooral in LU en LX voor. Var. van Sorée. 1784 Jacques Sorée (vader van) Jacques Soreil,

Macouray (PDB).

 

FD

Sorée

Soree. Nom d’origine: Sorée (Nr).

 

JG

Soreil

Soreille. Peut-être NF importé du centre de la France, où l’on trouve des formes soreil pour soleil FEW 12, 24b-25a [JMP]; le NL Soreille, dépend, de Pecq (Ht), serait assez étonnant pour ce NF plutôt liégeois.

 

JG

Sorel

cf. Soreau.

 

JG

Sorel, check

Soreau, Sorr(e)aux, Saureau, Soro, Sauro, Sor(r)iaux, Sorio, Soria, Saurais: Dim. van son bruingeel. BN. Vgl. Soret. 1272 Johanni dicto Sorreal, Luik (AVB); 1303 van Heinric Sorele, Westkapelle (VERKEST); 1327 a Soriaul pour le markiet faire biel, Bergen (PIERARD); 1368 Jehan Soriel=Jehans Soriaulz, Nimy (CSWII).

 

FD

Soret

1279-81 «Jakemes Sorés», 1300 «Sa-pience Sorete», 1338 «Jehan Soret» Comptes­Mons, 1339 «Jakemin le Soret» CartStHukrt; surnom : anc. fr. soret ‘(d’un) brun tirant vers le roux’ FEW 17, 18b [JMP]. – On ne peut exclure toutefois le sens ‘hareng saur’, qui est celui du NF Boxho, cf. 17.5.1763 «Paquai Bocho ou Soret» (not. liég.) [JL, NFw].

 

JG

Soret

Sorette, Sorret: Dim. van Ofr. sor: bruingeel.

Zie Sorin. 1338 Jehan Soret, Bergen (PIERARD);

1339 Jakemin le Soret, Hoei (DEBR. 1970).

 

FD

Soreyn

zie Sorin.

 

FD

Sorg(e)

BN voor wie zorgvuldig, bezorgd is, voor anderen zorgt. 1382 Roeger Zorghe, Desselgem (DEBR. 1970).

 

FD

Sorgeloos

-oose. De néerl. zorgeloos, surnom de nonchalant, d’insouciant.

 

JG

Sorgeloos(e)

Soorgeloos, (de) Surgeloos(e), de Surgelose, Seurgeloose: BN voor een zorgeloze, onbezorgde. Vgl. 1281 Woitinus sonder sorghe = sine cura (HAES.). 1304 Philips Sorgelosen, Bs. (HB 274); 1375 Meux Sorgheloos, Ip. (BEELE); 1394 Heinric Zorghelosen, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Sorgher, de

BerN Mnl. sorger: opziener, opzichter. 1610 de Sorgher; 1680 Ignace de Sorgher, Oostende (Par. 1985,407-419).

 

FD

Soria(no)

-ani: Sp.-joodse FN < PlN in Castilië (O.S.).

 

FD

Soria(ux)

Sorio, zie Sorel.

 

FD

Soriaux

cf. Soreau, Sorel.

 

JG

Soriès

NF de la région des Fourons, sans doute d’origine hollandaise.

 

JG

Sorin

Sor(r)eyn, Soreijn, Serin: Afl. van Ofr. sor < Frankisch sur: geelbruin. BN. Vgl. Sorel, Soret. 1306 Anfroi Sorin, Senlis; 1470 Petiot Sorain, Laon (MORLET). Zie ook Serreyn(s) 2. Sorlet: BN Dim. van Sorel.

 

FD

Soris

Sory, cf. aussi Souris.

 

JG

Soris

zie Souris.

 

FD

Sorlet

Peut-être surnom : sorelet, dimin. de sorel FEW 17, 18b, cf. Soreau, Sorel; ou bien nom d’origine, cf. 1272 «lohannes de Sorleis»Po-lyptVillers.

 

JG

Sorlin

 (NF non indigène en Belgique). Forme régionale populaire (région lyonnaise et Cha­rente-Maritime) de Saturnin (Dauzat 556)?

 

JG

Sorn-

-asse, -in. Proven. ,,De Sorinnes » (Loc.), (Forme anc).

 

EV

Sornas(se)

Slav. FN (PDB). Russ. cherny, Pools czarny: zwartharig, donkerhuidig. Verduitst Scharnach, Schornach, Joods Czernas (DS).

 

FD

Sornasse

Surnom: probabl. dérivé péjoratif en -âtre de l’âne, fr. sorner ‘railler, se moquer, plaisanter’ FEW 12, 456a [à compléter par/rf., 457b, n. 19] (cf. e.a. berrichon sornette ‘sur­nom, sobriquet’) [JMP]. Toutefois, si le a est bref, le suffixe ne peut être -âtre, qui dorme selon les régions -âsse, -âsse, -âsse, mais plutôt -aceu [JL, NFw2].

 

JG

Sornin

Surnom : dérivé avec le suffixe -in du même sorner ‘railler’ FEW 12,456a. -Comp., avec d’autres suffixes, 1272 «lohanni dictole Sornant», PolyptVillers ; 1501 « Quentin Sour-niau» Marchienne-au-Pont. Ou bien var. de Sorlin.

 

JG

Sornin

Var. van Sernin < HN Saturnin, Lat. Saturninus (DS, DNF).

 

FD

Soro

zie Sorel.

 

FD

Soroge

N. d’alliance familiale. ,,Beau-frère par les épouses ». N. donné à un H. moins connu que son beau-frère. Dimin. : Souroujon (Dialecte). N° 128.

 

EV

Soroge

Nom de parenté: w. arch. sorodje, anc. fr. sororge ‘beau-frère’ FEW 12, 118b, cf. 1283 «Jakemon de Nieukerke, sorourge Michiel Scalip» DettesYpres, 1544 «Gros Johanmon soroige» DénStavelotMy.

 

JG

Soroge

Ofr. sororge, serorge: zwager, schoonzuster.

136 e. Weceline la Serourge, Laon (MORLET); 1718

Petrus Sorroge, Longprez (MUL VII).

 

FD

Sorr-

zie Sor-.

 

FD

Sorr(e)aux

Sorriaux, cf. Soreau.

 

JG

Sorrenti(no)

It. PlN Sorrento en afl. (-ino).

 

FD

Sors

cf. Sour.

 

JG

Sors

zie Soors.

 

FD

Sorte

Sortet, cf. Saurtet.

 

JG

Sorte, de

Uit De Sworte = de Zwarte (procope van w voor o is niet ongewoon). Of adaptatie van W. Dessort?

 

FD

Sortet

Sartet. V. Essart.

 

EV

Sortet

Sorte: Var. van Sartet (vgl. Sortia, Sorton), dim. van PlN sart: rode.

 

FD

Sortia

cf. Saurtia.

 

JG

Sortia

zie Sarteel.

 

FD

Sorton

zie Sarton.

 

FD

Sory

cf. Soris.

 

JG

Sory

zie Souris.

 

FD

Sos

zie Soos.

 

FD

Sosman

zie Soesman.

 

FD

Soss-

-et, -ois. Sauss- -aie, -oy. V. saule.

 

EV

Sosset

cf. Saussez.

 

JG

Sosset

zie Sausset.

 

FD

Sossois

cf. Saussoy.

 

JG

Sossois

zie Desausoi.

 

FD

Sosson

1544 «les hoirs Piron Sotzon» DénSta-velotMy; surnom: moy. fr, w. et lorr. soçon ‘camarade, associé; compagnon de plaisir’ FEW12, 21b.

 

JG

Sosson

Proven. Dép. Werbomont.

 

EV

Sosson(g)

PlN Sosson in Werbomont (LU). –2. Mfr. soçon: kameraad, makker.

 

FD

Sostrate

NF importé de la Guadeloupe.

 

JG

Sot, de

de Sodt, de Zot: i. BN voor een gek, dwaas, zot, Fr. sot. 1174 Hugo Sot, Cent (GN); 1326 Clais de Zot; 1367 Jehan de Zot, Ip. (BEELE). – 2. BN voor de hofnar. Willeke, den zot van minen heere, gheseit le Cornard (GAILLIARD); 1336 Janne, mijns heeren zot van Vlaendren,…Piètre den Zot, Cent (RSG).

 

FD

Sotaers

zie Zoetaert.

 

FD

Sotelet

1755 «Jean-Henri Sotelet (orig. de Frai-ture)» BourgLiège; comme Sottiaux, anc. fr. sotelet (dérivé de sol) FEW 12, 509a. – Comp. également 1279-80 «Gillos li Sos» RegTournai.

 

JG

Sotelet

Sautelet: Dim. van Sotel; zie Sotiaux.

 

FD

Sotelet

Sot(t)iau(x). 1. V. SAD (Sad). — 2. V. Sotrez.

 

EV

Sotfie

-ié, Sofia, Sofys, zie Sophie.

 

FD

Sotiau(x)

cf. Sottiaux.

 

JG

Sotiau(x)

Sottiau(x), Sottieau(x), Sotteau, Sot(t)o: BN Ofr. sotel, dim. van sot: zot, gek. 1361 Watir Sotteal, Luik (AVB); 1387 Jan Sotteel, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Sotré

-e(z), Sottré, -e: PlN Sotré in Nandrain (LU). 1505 Pirlo de Sostree, Stavelot (J.G.).

 

FD

Sotré

Sotrez, Sottré, Sottre. 1505 «Pirlo de Sostree» CoutStavelot; probabl. nom d’ori­gine: Sotré, w. è sotré, à Nandrin (Lg). Ce pourrait être aussi le lorrain sotré, moy. fr. soterel, sotereau ‘sot’ FEW 12, 509a; cf. le suivant (et l’article d’É. Legros).

 

JG

Sotrez

Sautray. ,,Sauterelle ». Car. phys. H. à la marche sautillante. N08 288, 295.

 

EV

Sotriamont

Proven. ,,Colline des sauterelles ». (Dép. Nivelles).

 

EV

Sotteghem, van

zie van Zotteghem.

 

FD

Sottiaux

Sottiau, Sottieau, Sottieaux, Sotiau, Sotiaux, Sotteau. 1300 «la maison Sotiaul» Fontaine-Valmont, 1354 «Wattier Soteal» FiefsLiège = 1361 «Watir Sotteal» CartVal-Benoît = 14e s. «Wautier le soteal», «Wautier Sotteaul» (BTD 24, 349), 1444 «Gérard So-teau» AidesNamur, 1472 «Piere Sottcl» Dén-Chiny, 1550 «Pasquet Sotteau» BourgNamur, 1759 «Jean Sotteau» Matagne-la-Grande; surnom: anc. fr. soteau ‘petit sot’, w. liég. soie ‘nain, lutin’ FEW 12, 509a. – Bibliogr. : É. Legros, Le w. liég. sots, lorr. sotré «lutin, gnome», DBR 21, 1964,95-112.

 

JG

Soublière

1. Proven. Sabllière. – 2. Profess. Exploitant de Sablière. N° 172.

 

EV

Soubre

1295-1302 «[…] Soubres» ImpôtArtois; probabl. anc. fr. sobre ‘sobre, convenable’ FEW 12, 10-l,c/Lesobre.

 

JG

Soubre

-bré, zie Sober.

 

FD

Soubrette

Surnom de servante: fr. soubrette ‘suivante vive, délurée’ (mot d’orig. prov., attesté depuis 1640) FEW 12, 436a.

 

JG

Soubrier

Fausse régression pour Soubry [FD].

 

JG

Soubry

cf. Sobrie, Sobry.

 

JG

Soubry

Soubrier, zie Sobry.

 

FD

souche

,,Tronc, racine ». Dialecte : soque. Proven. Augmentatif : Souka. Diminutifs: So(c)quet(te), Soichet, Souchez, Soukin. Ensem­ble de souches : Socquoy (Dép. Ransart). (Souken, Dép. Mélin).

 

EV

Souchez

Souchet. 1272 «Estevenes de Soucés», 1304 «Yzabiaus Souches», 1316 «Jaquemon de Souches» NécrArras, 1380 «Mathieu Souchet» Saint-Quentin; soit nom d’origine: Souchez (PdC), soit surnom: dimin. de souche d’après la taille, comp. le NF Socquet et les NF flani.

 

JG

Souchez

Souchet: i. PlN Souchet (PdC). 1272 Estevenes de Soucés; 1316 Jaquemon de Souches, Atrecht (NCJ). – 2. Dim. van Fr. souche: boomstronk, boomstomp. BN naar de gedrongen gestalte. Vgl. Stobbe, Stubbe. 1380 Mathieu Souchet, St-Q. (MORLET).

 

FD

Souchon

Proven. N. de ruisseau, (Ane. Solcion). Synon. : So(i)s-son.

 

EV

Soucy

1236 «Aliaumes des Soucies» NécrArras, 1472 «Colignon Soussy» DénChiny; nom d’origine ou de résidence : Soucy (Aisne, Yonne, etc.), ou bien w. topon. soussi ‘caverne dans

laquelle un cours d’eau disparaît’ qui existe largement dans la toponymie wallonne, e.a. à Izier, Durbuy, Villers-Sainte-Gertrude, Marenne (arr. Marche) ainsi qu’à Petit-Rechain (arr. Verviers), 1482, 1576 «en socys», 1572 «le soussy» (cf. J. Lechanteur, dans Espaces romans [Mélanges G. Tuaillon], II, 90) [JL, NFw].

 

JG

Soucy

Souci, Soussi: i. PlN Soucy (Aisne, Yonne). 1236 Aliaumes des Soucies, Atrecht (NCJ). – 2. Fr. souci: zorg. BN. Vgl. Sorg(e).

 

FD

Soudain

, zie Soudeyns.

 

FD

Soudain

Surnom d’homme vif, rapide; ou bien var. du suivant, avec remotivation.

 

JG

Soudan

Soudant, -ans, Sudan. 1289 «Jehans Soudans» CensNamur, 1362-63 «Tirions Sou-dans» PolyptAth, 1365 «Colart Soudant car-pentier» TailleMons, 1727 «Carolus Sudan» Enghien (FyS); surnom d’après l’anc. fr. sou-dan ‘sultan’, nom donné au Moyen Âge aux princes mahométans, e.a. titre du souverain d’Egypte (jusqu’au 17e s., FEW 19, 164a) qui s’est appliqué à ceux qui jouaient un rôle de prince mahométan dans les représentations théâtrales; ce nom semble avoir fonctionné aussi comme nom de baptême, en 1406 (cf. Daire, Dict. picard 156) [MH].

 

JG

Soudan(t)

(Dialecte flam.), ,,Sul-tan ». Sobriquet ironique ou évoca­tion d’une rôle joué dans un spec­tacle. N° 135.

 

EV

Soudan(t)

-ans, -ent, Sudan, Soldan, Zoldan, Zoltan: Ofr. Soudan, soldan, Mnl. soudaen: sultan. BN. 1281 Alars li Soudans, Bergen (ARNOULD); 1349 Agnès Soudan, Dk. (TdT); 1365 Colart Soudant, Bergen (DE COCK).

 

FD

Soudeworst

zie Schouvorst.

 

FD

Soudeyns

-ijn, -yn, Sedeyn(s), -eijn, -yn, Cedeyn, -eijn, Sydein: Ofr. sodain, Fr. soudain: plotseling. BN voor wie vlug en plotseling handelt. Vgl. Rasschaert. 1334 Jehans li Soudins=Jehan le Soudint, Havay (CSW II); 1398 Maye Souedein, Bissegem (DEBR. 1970).

 

FD

Soudeyns

Proven. Sous Deinze (Loc.).

 

EV

Soudon

Sans doute var. du précédent, par confu­sion entre an et on fréquente dans le nord-est de la zone liégeoise [JMP].

 

JG

Soudon

Var. van Soudan (met on/an-verwarring)?

 

FD

Soudoyer

-ez, zie Saudoyer.

 

FD

Soudoyer

Soudoyez, cf. Saudoyer, -ez.

 

JG

Soudron

Metathesis van Fr. FN Soudron, PlN (Somme) (DNF)?

 

FD

Soudron

Peut-être altération par métathèse de sourd-on, dérivé possible de sourd [JMP] ; ou bien du NL Sourdon (Somme).

 

JG

Soudure

Profess. N. de soudeur. Synon. : Sody.

 

EV

Soudure

Surnom: borain soudure, saudure ‘raclée’ (P. Ruelle et le Bon, 103).

 

JG

Souer

1. V. Souheur. — 2. V. Soor.

 

EV

Souffers

D. BN Saufer: zuiper, zatlap. 1493 Gervas Sauffer = Soufer, Breisach (BRECH.).

 

FD

Soufflet

Soufflé, Souflet: Ofr. soflet: blaasinstrument. BN of BerBN. 1417 Alison le Souflete,Aat(J.G.). 

 

FD

Soufflet

Souflet. 1280-81 «Soufflés» RegTour­nai, 1426 «Jehan Soufflet machon» TailleSoi-gnies, 1752 «Jacques Soufflet» BourgNamur; anc. fr. soflet ‘instrument à souffler’, surnom de joueur ou de vendeur d’instrument à soufflet. Comp. 1417 «Alison le Souflet(t)e» PolyptAth.

 

JG

Souffr-

-eau, -et, -iau. 1. Car. phys. H. souffrant. — 2. Car. mor. ,,Souffre-douleur ». — 3. Profess. Exploitant de souffrerie. Souffrie (Dép. Forêt-lez-Chaudfontaine), Souffrerie (Dép. Vonêche).

 

EV

Souffreau

-iau(x), -iou: Reïnterpretatie – door adaptatie ch/s en samentrekking -four- > -fr- van Chaufoureau. 1743 Thomas Soffriaux, 1776 Gijsbrecht Soffriau, Outer (CORNELIS).

 

FD

Souffreau

Souffriau, -iaux. 1743 «Thomas Soffriaux» Outer (Ninove); var. flam. de Chauffoureau, avec passage de ch- à s- [FD].

 

JG

Soufnanguel

Soufnenguel, Soufnongel, Soufnonghel, Soufnonguel, Soufnonguelle. NF dû probabl. à une déformation (s- remplaçant \’h aspiré) d’un des NF flam. représentant hoefnagel ‘clou à ferrer’ (cf. Vincent, BTD 27, 84-85). Cf. aussi le NF Suffrongelle, qui en serait un avatar supplémentaire.

 

JG

Soufneguel

Soufnenguel, Soufnanguel, Soufnongel(le), -ghel, -guel(le), Suffrongelle: W. adaptaties van de FN Hoefnagel (VINCENT 1953, 84; Midd. 1959,77-8i).

 

FD

Sougn-   

-é(e), -(i)ez, Souguenet. Proven. Sougné (Dép. Aywaille et Sprimont).

 

EV

Sougné

-e, -ez, Sougnier. Nom d’origine: Sougné(-Remouchamps) (Lg) ou bien Sougné, w. soûgné, hameau de Trembleur (Lg).

 

JG

Sougnier

-(i)ez, -é, -e: i. PlN Sougnez, -gné in Aywaille (LU). 1269 Henrici de Sugneeis, LU (CVD). – 2. Zie Saunier.

 

FD

Souheur

(NF liégeois). Probabl. nom de métier, celui qui sèche les cuirs, comp. w. (Malmedy) soûhon, °souxhon ‘séchaison, saison de sécher les cuirs’ Villers 437 (à aj. au FEW 3, 324a); sinon, graphie maladroite de w. liég. souweûr ‘sueur’ DL 606a.

 

JG

Souheur

Hypercorrect voor Ofr. sueur < Lat. sutor: (schoen)naaier (J.G.).

 

FD

Souheur

Profess. Sueur, „Cordon­nier ». Synon. Sonër, Lesueur. N° 161.

 

EV

Souillard

-a(r)t, -iaert, -ierd, Souiljaert, Soul(l)iaert, Solliard, Solia(s): Afl. van Ofr. soillier, Fr. souiller: vuilmaken. BN voor een vuilik. 1315 Flourens dis Souillars, St-Amand (MORLET); 1390 Jan Sulgiard, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Souillard

Solliard. 1265 «Soillars» Cens-Namur, 1315 «Flourens dis Souillars» Saint-Amand, 1552 «Henry Soulla» SubsidesNa-mur; surnom: anc. fr., moy. fr. souillart ‘mar­miton; souillon, sale individu; mendiant, menteur’FEW 12, 62a.

 

JG

Souk-

-a, -in. V. Souche.

 

EV

Souka

(NF liégeois). Sans doute de w. liég. *soukâ, surnom de celui qui donne des coups de cornes ou de tête (Renard, BTD 26, 254), dérivé péjoratif en -ard de w. soukî ‘heurter de la tête’ DL 605.

 

JG

Souka

zie Sicard.

 

FD

Soûl-

-at, -et, Soulle. V. saule.

 

EV

Soul(l)iaert

zie Souillard.

 

FD

Soul(l)ié

-ie, Soulier, zie Solie(r).

 

FD

Soula(ges)

-as(se), -atge, zie Soilas(se).

 

FD

Soûlas

Soûlasse, cf. Solas(se).

 

JG

Soûlé

Soulet. 1694 «Jacques Soulet» Bourg-Namur; surnom: fr. s(a)oulé? Ou bien var. de Sole, Sollé.

 

JG

Soulet(te)

zie Sollet.

 

FD

Soulette

Peut-être anc. fr. soulette ‘petite soûle ou boule de bois servant au jeu de crosse (dans le Nord)’, surnom de joueur (Carnoy 227)? Ou bien forme fém. de Soulet.

 

JG

Soulie(r)

Profess. N. de cordonnier. N° 16l.

 

EV

Soulier

Soulié. 1780 «Louis-Jean Soulier» Charleroi ; var. de Solier.

 

JG

Soultan

zie Sultan.

 

FD

Soumagne

Nom d’origine: Soumagne (Lg).

 

JG

Soumagne

PlN (LU). 1348 Margareta de Sumaigne,

Luik(SLLIV).

 

FD

Soumagne

Proven. Loc.

 

EV

Soumeryn

zie Sombryn, Sommerain.

 

FD

Soumillion

Proven. ,,Petit Soumoy ». V. le suiv.

 

EV

Soumillion

Soumillon. 1226 «Rainiers Someil-lons», 1243 «Osto Somillons», 1261 «Benoite Soumillone», 1289 «Henris Somillons» Cens-Namur, 1305 «Colars Sommillons», etc. Nécr-Arras, 14e s. «li feme Servais condist So-melhon» Hodeige; sans doute surnom: anc. fr. someillon ‘demi-sommeil’ FEW 12, 89a; cf. aussi Simill(i)on.

 

JG

Soumillon

 

-il(l)ion, Semillon, Simill(i)on, Similon, Simmil(l)on, Sim(m)elon, Simélon, Samion: Ofr. someillon: slaap, halfslaap, dutje. BN voor een slaperig mens, suffer. 1226 Rainiers Someillons; 1263 Tumas Somillon; 1261 Benoite Soumillone, Atrecht (NCJ); 1428 Sommilgon, Atrecht-Bg.

(PARM.). – Lit.: H. SOUMILLION, Soumillon waar

komjijvandaan?, Brussel, 1997.

 

FD

Soumoy

Proven. Loc.

 

EV

Soumoy

Sournois, w. nam. Soumwè, Sumois. 1602-3 «Jean de Sumoy» TerriersNamur; nom d’origine : Soumoy, w. soûinwè (Nr).

 

JG

Soumoy

Sournois: PlN Soumoy (N).

 

FD

Soup-

-art, -ert. V. S AD (Sa).

 

EV

Soup(p)art

Souppert: Afl. van Ofr. soper, Mnl.

soppen: brood in so(e)p soppen, brokken, een

maaltijd (> souper) gebruiken. 1345 Jean Soupart,

Binche (Midd. 1997,186); 1367 Johannis dicti

Supart, Lv. (DE MAN1981).

 

FD

Soupart

Souppart. 1403-4 «Poliart Chouppart d’Esterpy» ComptesSteWaudru, 1469 «Jehan Chouppart» Maurage, 1540 «Jehan Soupart dit Hans» Estinnes-au-Val ; probabl. dérivé péjoratif en -art de fr. soupe, surnom de grand mangeur, de glouton, d’après le sens ancien de soupe FEW 17, 284-7; toutefois, les mentions anciennes avec ch- à l’initiale invitent plutôt à y voir un dérivé de moy. fr. supper, chupper ‘sucer, absorber’, d’où notamment moy. fr. chupeur ‘buveur’ id. 283b-284a, p.-ê. avec collusion ou remotivation sur soupe. – Bi-bliogr. : Aug. Soupart, Histoire de la famille Soupart, IdG n° 310-311, 1997.

 

JG

Soupel, van der

van der Soupen: Verhaspeling (in

NF) van Van de Sompel.

 

FD

Soupène

zie van Suypeene

 

FD

Souphy

V. Soffie.

 

EV

Souphy

zie Sophie.

 

FD

Soupl-

-et, -y. 1. Car. phys. H. sou­ple. — 2. Proven. Ciplet (Loc.) et Ciply (Loc).

 

EV

Souplet

Soit dimin. de anc. fr. souple ‘humble; léger’, cf. moy. fr. souppelet, adj. ‘qui a une grande facilité à se mouvoir’ FEW 12, 447b, soit de moy. fr. soupplect ‘acte de complai­sance’, cf. faire le souplet ‘s’incliner’ id., 448b. – On ne peut exclure un dérivé de Sulpi-cius, comp. le NL Saint-Souplet, 1155 «Sansuplez», 1216 «de Sancto Sulpicio»TW 883 [FD], Cf. aussi le suivant.

 

JG

Souplet

Var. van Souplit = Supply = HN Sulpitius. Vgl. PlN Saint-Souplet = 1155 Sansuplez = 1216 de sancto Sulpicio (TW).

 

FD

Souplit

Souply. Forme pic. de Sulpicius, nom de deux évêques de Bourges (Dauzat 557), attesté en 1350 comme nom de baptême en Picardie (cf. Daire, Dict. picard, 157) [MH],

 

JG

Souply

Souplit, zie Supply.

 

FD

Souquet

zie Socquet.

 

FD

sour

,,Endroit où l’eau sourd, source ». Proven. Desoer (V. aussi Soor).

 

EV

Sour

Sourd, Sors. 1265 «Tumas Sours» [forme fémin.: 1257 «Wibours Sourde»] NécrArras, 1285 «Jehan Sourre» DettesYpres, 1333 «Pie-rart le Sourt», 1334 «Sourt cuvelier» Comptes-Mons, 1525 «Warnotte Le Sourt» Bourg-Namur; surnom: anc. fr. surt, sort, fr. sourd ‘qui n’entend pas ou qui entend peu’ FEW 12,452a. — Secondairement, pour Sour, aussi w. saur ‘sœur’FEW 12, 115a, cf. aussi Sœur et Deso(u)-roux [JMP]. – Comp. aussi 1265 «J. de Soure» CensNamur, où le toponyme semble être Solre-Saint-Géry ou Solre-sur-Sambre (arr. de Thuin), dont la forme dialectale est soùre (EDTW 122).

 

JG

Sour(d)

Sor: BN Fr. sourd: doof. 1222 Wautiers li Sors; 1243 pro Vaast Sordo; 1257 Wibours Sourde; 1265 Tumas Sours, Atrecht (NCJ).

 

FD

Sourbr-

-e, -ier, y. Proven. 1. Sorbier, N. d’arbre, caractér. d’une pro­priété. N° 242. — 2. Soubry (Dép. Courtrai).

 

EV

Sourbron

Forme limbourgeoise du topon. néerl. Zuurbron (= source acide), comp. ail. Sauer-brunn [FD].

 

JG

Sourbron

Limburgse vorm voor PlN Zuurbron. Vgl.

D. Sauerbrunn.

 

FD

Sourd(i)eau

Sourdet: Dim. van sourd: doof. BN. 1241 Terrici Sordel, Chièvres (CAE); 1273 Bauduins Sourdiel, Dk. (FST); 1383 Coppin Sourdeau (MARCHAL).

 

FD

Sourdeau

 (Dép. St-Sau-veur). Souchon (N. de rivière). Souxhon (Dép. Flémalle).

 

EV

Sourdeau

Sourdieau. 1239 «Ermengardis relicta Wirrici Surdelli de Cherves» CartOrval, 1257 «Colin Surdial» BaillNivelles, 1273 «Bauduins Sourdiel» ChirTouraai, 1294 «Bo-dechon et Werri Sourdo» CensNamur, 1359-60 «Jehans Sourdiauls» PolyptAth, 1502 «Jehan Franchois dit Sourdeau» Ladeuze; surnom: moy. fr. sourdeau ‘un peu sourd’ (depuis 1482), w. nam. sôrdia, sourdia FEW 12, 453b. -Secondairement, nom d’origine: Sourdeau, dé­pend, de Saint-Sauveur (Ht), cf. 1719 «Théo­dore de Sourdeau» BourgNamur.

 

JG

Sourdia(u)court

zie Surdia(u)court.

 

FD

Sourdiacourt

Sourdiaucourt, Surdiacourt, Surdiaucourt. Nom d’origine: Surdiacourt,à Ellezelles (Ht) [FD].

 

JG

Sourdon

1266 «Lippin de Sordon», 1277 «Je­han de Sourdon» DettesYpres; nom d’origine: Sourdon (Somme) [CH]; cf. aussi Soudron.

 

JG

Souren

L vorm voor Zuren (zie Zurings) of Zuid-L var. van Seuren.

 

FD

Souris

1. Proven. Surice (Loc.). -— 2. Car. phys. N. d’H. qui apparaît et disparaît sans brait. Nos 288, 290.

 

EV

Souris

Soris, Sory, p.-ê. aussi Sourie (forme flam.). s.d. «Jacobi dicti le Soris» ObitHuy, 1242 «Waltero Souris» Courtrai, 1279-81 «Nicholes Soris», «Li Soris», 1286 «Jehans Soris» CartMons, 1292-1310 « Henri le Soris» ÉchHuy 396, 14e s. «Gillot Soris» DocLens, 1303-7 «Iakemin le Soris» = «Iakemins li Soris» PolyptSalzinnes, 1330 «Jackemes li Soris» AnthrLiège, 1333-37 «Henri le Soris = Henrici le Sorilho» ÉchHuy, 1512 «Jehan de Soris» BourgNamur, 1770 «J.J. Lambert dit souri» Cerfontaine; anc. fr. soris, w. soris ‘souris’ FEW 12, 1 lOb, ALW 8, 74-75, surnom de personne agile, futée ou discrète. » Dimin.: Sourisseau. Surnom: moy. fr. sou-risseau, fr. souriceau ‘jeune souris’ FEW 12, llla.

• Autres dimin. du NF précédent ou de fr. souris FEW 12, 112a: s.d. «Marie relicte Hen­rici le Sorihot» ObitHuy, 1330 «L. li Sorisos» AnthrLiège, 1335-38 «Jean le Sorisot» ÉchHuy. « Formes fém.: s.d. «Marie la Sorizette» ObitHuy, 1280-81 «Sorizette li Ribaus» Reg-Tournai; s.d. «Aelidis la Sorizotte» ObitHuy.

 

JG

Souris

Sourie, Soris, So(u)rice, Sauris, Saury, Sury, Sory:

1. Fr. souris, Ofr. soris: muis. BN naar de kleine gestalte, het spitse gezicht of de stem. 1233 Danielis Soris; 1236 Waltero Soris; 1242 Waltero Souris (DEBR. 1980); 1321 Daniaus Soris = 1328 Daniel Sorijs, Ktr. (DEBR. 1971). Vgl. Muys. –

2. Sory kan een D. FN zijn: 1544 Wolf Sory, BEI-Aw. (AP).

 

FD

Souroujon

V. Soroge.

 

EV

Sousane

Soussan(a), zie Susan(ne).

 

FD

Souspène

zie van Suypeene.

 

FD

Soussaintjean

Nom d’origine: littér. «sous Saint-Jean» (assez fréquent en toponymie).

 

JG

Soussi

zie Soucy.

 

FD

Soussigné

-igné. Probabl. de fr. soussigné, pris par erreur pour un nom de personne.

 

JG

Soussigné

-ne: Wsch. reïnterpretatie, b.v. PlN Sassegnies (Nord)?

 

FD

Soutaer

zie Zoetaert.

 

FD

Soutbeecke

-beque: Zierikzeese FN. PlN. Vgl. Soetbeek.

 

FD

Soute

zie (de) Zoete.

 

FD

Souter, de

de Soutter, de Zoutter, de Zoutre, (de) Sauter, Zauters, Zoeter, de Soeter: BerN van de zouter: zouthandelaar, zoutzieder. 1285 Walteri dicti Zouttere, Ktr. (DEBR. 1980); 1281 Joli. Zoutre, Ip. (BEELE).

 

FD

Souterre

Reïnterpretatie van PlN Sauternes (Gironde) of van Sansterre? 1755 Jean Souterne (vader van) Henri Souterre, Allondrelle (M.-et-Moselle) (PDB).

 

FD

Soutmans

Soutermans, Soetermans, Sodermans, Zoutman: i. BerN van de zoutzieder of zouthandelaar. Vgl. De Souter. 1281 Solteman, WV (LIND. 1964); 1575 Joost Soutman, Woutersbrakel-Aw. (AP). – 2. Evtl. var. van Soetemans.

 

FD

Souvag(i)e

zie (de) Sauvage.

 

FD

Souvais

NF importé des Vosges, de la région d’Epinal (GeneaNet), d’origine incertaine.

 

JG

Souvais

Var. van Sovet?

 

FD

Souvenir

NF de motivation obscure, p.-ê. nom d’enfant trouvé; ou bien par remotivation de fr. sauvenière, w. liég. sâv ‘nîre.

 

JG

Souverain

Souverains. Soit surnom ironique: fr. souverain (comp. Leroy, etc.), soit nom d’origine signifiant ‘supérieur’, cf. e.a. Jodoigne-Souve-raine (BrW), Souverain Pré à Esneux (Lg), etc., à moins qu’il ne s’agisse d’une réinterprétation de Séverin, Severyns (le NF est précisément répandu dans les prov. de Liège et du Limbourg), avec influence du v sur la voyelle [FD]. » Formes flam. (au génitif): Souvereyns, Souverijns, Soveryns, etc.

 

JG

Souverain(s)

-eijns, -eyns, -ijns, -yn(s), Soverijns, -yns: Ofr. sovrin, Mnl. so(u)verein: boven anderen geplaatst, gezaghebber, gebieder. 1291 Jehans Souvrain, Langemark (ARY); ±1570 Aubert Souvereyn, Dk. (CDT 370). Maar vanwege de hoge frequentie van deze FN in L en LU gaat het heel wsch. om een reïnterpretatie van Severijns, waarbij ook de ronding e/o o.i.v. de v een roi kan spelen.

 

FD

Souveryns

Proven. (Endroit) souve­rain, ,,Lieu élevé ». N. flamandisé.

 

EV

Souvignier

Souvenir, Sovegni: PlN Souvigny (Allier) of Souvigné (Meuse enz.).

 

FD

Souvignier

Souvigny. Sans doute nom d’ori­gine: Souvigny (Allier) ou Souvigné, fréquent dans la toponymie fr. (Meuse, Charente, Sarthe, etc.).

 

JG

Souweine

NF probabl. d’origine alsacienne.

 

JG

Souweine

Proven. Sous Wanne (Loc.).

 

EV

Souwen(s)

Sauwen(s), Zauwen, Souw: Souwen(s) = des Ouwen = des Ouden/Alden, zoon van De Oude (LF 253; MNT 377). 1510-36 Kerstiaen Souwen = Zouwen, Kasterlee-Lv. (CALUW. 2000); 1584 Hendrick van Sauwen, Aw. (AB); 1544 Jan van Souwen, Kasterlee; 1611 Marten Souwen, Retie-Aw. (AP).

 

FD

Souwerck

Wellicht adaptatie van D. FN Schwark. Mnd., Mnl. swerk, swark: donkere wolk. Vgl. Donkerwolke. 1777 Souwerck, Gène (PDB).

 

FD

Souxdorf

PlN Suxdorf in Wûrchwitz (SA) en in Grb’nitz (SL).

 

FD

Sovet

1508 «Daneaulx de Sovey» CartCiney, 1530 «Wamotte Le Sovet», 1541 «Jehan de Souvet» BourgNamur, 1550 «Collard de So­vet» CartCiney, 1569 «Olivier Souvet» Bourg­Namur, 1614 «Louis Sovet» Sovet, 1645 «Philippe Souvet» BourgNamur; nom d’ori­gine : Sovet (Nr).

 

JG

Sovet

PlN Sovet (N). 1482 Jean de Souvet, Ciney (ASM II). – 2. Onzeker: 1384 Jean Sovet, Dijon (MARCHAL).

 

FD

Sovet

Proven. Loc.

 

EV

Sower

NF implanté en Gaume, probabl. d’ori­gine ail. ou américaine.

 

JG

Sox(he)let

Proven. Soxhelaye (Dép. Romsée).

 

EV

Soxh(e)let

Sohelet, Soglet: Patr. Dim. van VN Sohier (Zeger). 1280 Sohelés d’Audenarde; Sohelés au dent,Dk.(RL).

 

FD

Soxhelet

Soxhlet, w. (Argenteau) Soh ‘lèt. 1280-81 «Sohelés au dent» RegTournai; dérivé avec le suffixe double -el-et, du thème Soh-tiré de Sohier, Sohy. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Sanspoux, Soxhelet…, DW 7, 1979, 23-30.

 

JG

Soxhet

Dérivé en -et du thème anthropon. Soh-de Sohier; ou nom d’origine: Soheit(-Tinlot), à sohèt (Lg), cf. Sohet.

 

JG

Soxhet

zie Sohet.

 

FD

Soy

Sans doute nom d’origine: Soy (Lx), cf. 1576 «Guilheamme de Soy» CartCiney; cf. aussi Dessoy. – En fonction de prénom (dans les mentions anciennes), pourrait être comme le suivant un dérivé de Sigerus (Carnoy 67), cf. 1272 «Soy de Marshem» PolyptVillers, 1277 «Soy li Machecliers», 1284 «[son fils:] Jake-mes Soy» DettesYpres. – Comp. aussi 1659 «vefve Mathy le Soye» DénSalm.

 

JG

Soy

Sois, Sey: Patr. Korte vorm van Soyer, Rom. vorm van Zeger. 1393 Soi de Wale, Ktr.; 1393 up Sois Cammelins erve, Ktr.; 1392 Soikin van der Cruce, Aalbeke (DEBR. 1970); 1328 Johannis dicti Soij, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Soy- -e(u)r

-ez. Profess. ,,Scieur ». N° 181. Synon. : Soiër.

 

EV

Soy,van

Zie van Soye.

 

FD

Soye, van

van Soey: PlN Soye (N) of Soy (LX).

 

FD

Soyer

-ez, Soier, Soh(i)er, Sohie(z), Sohe(s)t, Sohir, Sohy(r): Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Zeger. 1306 Soihiers li Ganzecuch = Zegher li Ganzecuch = Sohier le Gansecuts = 1307 Soiiers, Ip. (BEELE); 1374 Zegher van der Beke = 1378 Sigerus de Beka = 1399 Soyer/Sohier de le Beque, Ktr.; 1270-78 Pétri Soyier; 1350 Pieter Sohier = 1366 Pétri Soyers, KTR. (DEBR. 1970, -80, -58). Zie ook HERB. 1979.

 

FD

Soyer

Soyez. 1378 «Sigerus de Beka» = 1399 «Soyer de le Beque» Courtrai [FD], 1436 « Soyer de Houtkerke » Ypres ; var. de Sohier. -Distinct de: 1449 «Jehan le Soyer» Jamioulx, probabl. nom de métier, var. de Soyeur (ci-dessous).

 

JG

Soyeur

Soyeurt, Soyeux. 1289 «Watiers li Soiheur» CensNamur, 1302 «Jehenet le Soiieur» LoiTournai, 1326 «Fremin le Soyeur» ComptesMons, 1444 «Leuren le Soyeur» AidesNamur, 1499 «Jehan le Soyeur» Terrier-Naast, 1515 «Denis Le Soyeur» Namur, 1570 «Colla le Soyeulx» Purnode, 1723 «Piere Soyeu» St-Aubin; nom de profession: w. soyeû ‘scieur (de long)’, cf. 14e s. «Johans de Wangne li soyeur de planche» CensHuy, 1367 «Ameile de Haneffe le soiioir de planches», 1524 «Rol-lan le soyeur de planche» GuillLiège.

 

JG

Soyeur(t)

-eux, zie Lesoier.

 

FD

Soyman(s)

zie Soiman.

 

FD

Spa

zie (de) Spae.

 

FD

Spaak

1. ‘s Bag. V. BAD (Bag). — 2. ,,Anspect, Levier ». N. d’artisan. Synon. : De Spaak.

 

EV

Spaak

Speek, Speeck(e), Specq(ue): BerBN van de rademaker, wielmaker, wagenmaker, die spaken in de wielen steekt. 1362 Joce Speke, Bg. (JAM.); 1405 Jacop Speeke, Bg. (SIOEN); 1423 Hans Spake, Bg. (PARM.). Maar de Belgische familie Spaak stamt van Magnus Spaak, °io.o6.i699 in Uddevalla (Zweden). Die vestigt zich in Brussel ça. 1725. Zw. spak: zacht, gewillig, gedwee (med. P. De Zuttere, Bs.).

 

FD

Spaak

Speek, Speecke. Surnom de charron: néerl. spaak ‘rayon (de roue)’, cf. aussi Spee-ckaert.

 

JG

Spaan(s)

Spaen(s), Spans: Mnl. spaen: spaan, houten lepel (E. spoon), visspaan, schuimspaan. BerBN van de lepelmaker, -snijder. Vgl. Spandel. 1280 Lambinus Spaen; 1377 Hannin Spaen, Ip. (BEELE); 1360 Griele Spaens, Gistelmoere (JAM.); 1378 Jan Spaen, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Spaanbroek

PlN Spanbroek (NH). 1584 Hendrick Spanderbroeck, Aw. (AB).

 

FD

Spaandon(c)k, van

van Spaendon(c)k, Verspaandon(c)k, Verspaendonck: PlN in de Haaghorst (NB). 1395 Henric van der Spaendonc, Hilvarenbeek; 1460 die Spaendonc van Jan van der Spaendonc, Haaghorst (Br.L 1989,1486. v.).

 

FD

Spaans

Proven. ,,Espagnol ». N° 220. Synon. : Spa(e)ns, (D)espagne, Pagnoul. Joint à un N. de lieu : Spaenhoven, ..Fermes espagnoles ».

 

EV

Spaapen

zie Paap(s).

 

FD

Spaargaren

BN voor een kleermaker die zijn garen spaart, die zuinig met zijn garen omspringt. Vgl. D. Sparbrot, Sparfleisch, Sparkàse, Sparwasser, Sparschuh, Sparleder. 1380 Willem Sparlaken Hulst (DEBR. 1999.).

 

FD

Spaarman

BN voor iemand die spaart, zuinig is. D. Sparmann. 1559 Everaart Sparer, G-Aw. (AP).

 

FD

Spaas

Proven. Spaa (Dialecte), ,,Spauwen » (Loc.).

 

EV

Spaas

zie Paasch.

 

FD

Spabeck

Nom d’origine: Spaubeek (Limbourg holl.).

 

JG

Spabeck

zie Spaubeek.

 

FD

Spad-

-in, -on. Profess. ou fonction. Espadon, ,,Epée ». N. de fabric. ou

de spadassin. N08 131, 143.

 

EV

Spadin

Spaden, Spoden, Spoiden(ne): 1. PlN Spaden in Schiffdorf (NS). – 2. PlN 1338 Spaden, oude vorm van Spouwen (L) (J.G.). – 3. Ndd. Spaden, D. Spaten: spa(de). BerBN. – 4. Spoden is een huisnaam in Amel en Deidenberg (LU): ‘s Boden: an des Boten Haus: aan ‘s boden huis (med. K. Mannaerts, Mech.).

 

FD

Spadin

Spaden. Nom d’origine: 1338 «Spaden», forme anc. de Spauwen (arr. Tongres, Lb)?

 

JG

Spadon

Surnom: moy. fr. spadon ‘eunuque’ FEW 12, 132b ou bien espadon (spadon 1765-1835) ‘grande épée’ FEW 12, 142b [JL, NFw],

 

JG

Spadon(e)

-oni: It. BerN < spada: zwaard.

 

FD

Spae, (de)

(de) Spaey, Spaeij, (de) Spa: Mnl. spade: laat. Door d-syncope: spa, spaai. BN voor een laatkomer. 1328 Gheroy Spade, Bs. (VAN LOEY i937> 307); 1395 Johannis dicti Spade, Lv. (DE MAN1981); 1671 Thomas Spaey, Edingen-Aw. (AP).Vgl.Spat.

 

FD

Spaelant

Proven. Spaland, ,,Pays de Spa ».

 

EV

Spaen-

-hoven, -s. V. Spaan.

 

EV

Spaen(s),

zie Spaan(s).

 

FD

Spaendon(c)k, van

zie van Spaandon(c)k.

 

FD

Spaenenborgh

zie Spannenburgh.

 

FD

Spaenhoven

zie Spanoghe.

 

FD

Spaenjaers

-jers, -saers, zie Spanjaers.

 

FD

Spaepen(s)

zie Paap(s).

 

FD

Spaerenberg

Proven.    Sparrenberg, „Colline des sapins ».

 

EV

Spaerkeer

Misschien Deense PlN Sparkaer (PDB).

 

FD

Spaesbrugghe

zie Paesbrugge.

 

FD

Spaetgens

zie Speetjens.

 

FD

Spaeth

Spaeter, zie Spàt(h).

 

FD

Spaey, (de)

zie de Spae.

 

FD

Spaey.

Proven. Spa (Loc.).  Synon. : De-, Di- -spa, Spoo (Dialecte). S

pail(l)ier. Proven. ..Espalier », carac­téristique d’une propriété.

 

EV

Spaeyman

BerN van de spadenmaker (LIND. 1964)? M.i. afl. van Mnl. spade: laat. Vgl. D. Spà’thmann. 1441 Aert Spaeymans dochter, Den Bosch (HB 480).

 

FD

Spagna

1283 «Willaume Spaengaerd», 1287 «Nicholon Spaignart», 1288 «Clais Spa-gnart», 1290 «Franehois Spaeniaert» Dettes-Ypres; ethnique: forme w. de spagnard ‘espa­gnol’, cf. Lespagnard.

 

JG

Spagna(erts)

zie Spanjaers.

 

FD

Spagnol

Spaniol, Spagnoli, -olo, -uolo: Volksnaam van de Spanjaard.

 

FD

Spailden, van de

zie van der Raspaille.

 

FD

Spailier

Spaily, Spelier, Spellier, Spallier, Spalier, génitif néerl. : Speliers, Speleers, Spaliers. s.d. «relicte Jacobi le Speilier» = «quondam Jacobi le Speylier» ObitHuy, 1554 «Pierchon Le Speelier» BourgNamur; nom de profession: anc. w. (1357) «speelier» = fabri­cant d’épées (w. spèye) FEW 12, 142b (cf. DBR 9, 72-84); plutôt qu’âne, fr. espallier ‘partie de l’armure qui recouvre l’épaule’ [FD]. Cf. aussi Sipelier. « Forme fém. : s.d. «Agnetis le Speelresse», «… Henkine la Speilresse» ObitHuy.

 

JG

Spalard

-ar(t), zie Espalart.

 

FD

Spalard

Spalart, Spalar. 1272 «Walterus Spaliart» PolyptVillers, 1499 «Watier Spal-lars» TerrierNaast, 1568 «Collart Spaliart» Nalinnes, 1602-3 «Bertrand Spaliart» Ter-riersNamur, 1676 «Jacques Spaliart» Ruage-Ath; surnom: dérivé de w. spale ‘épaule’, ainsi anc. liég. spalair, spallair ‘coussin pour appuyer les épaules’ FEW 12, 148, d’où le nom d’un pont sur le Hoyoux dans le quartier des Tanneurs à Namur, 1409 «as pons Spalar» (J. Herbillon, NTN n° 47). Cf. Espalard.

 

JG

Spallier

Spalier(s), Spailier, Spaily, Despallier,

d’Espallier, Despailler, Despailler, Diespallier: i. Ofr. espallier: schouderstuk van het harnas. BerBN van de wapensmid? 1279 Hugo Spaelgir, Hulst (DEBR. 1962). – 2. Var. van Spelier(s).

 

FD

Spallier

Spalier, Spaliers, cf. Spailier.

 

JG

Spalmont.

Proven. Spalomont (Dép. Spa).

 

EV

span

1.  V.  Spaans.  Spans.   —   2. Profess.  Span,   ,,Attelage ».   N.   de cocher  ou  de loueur  de  voitures. Spanuyt. N. d’aubergiste chez qui les chevaux étaient dételés pour la nuit. — 3- Proven. L.D. Spanuit. (Dép.   Hoegaarde   et   Schepdaal). Patronyme :   Spanuyt.   —  4.   Car. phys.  Span-  -oche, -oghe,  ,,Yeux bridés ».   V.   en   outre :   BAD(u) (Ban).

 

EV

Span-

-oche, -oghe. V. span. Spapens. ‘s Papens. V. De Paepe.

 

EV

Span(n)enburg

Spaenenborgh: 1. Gen.-vorm in Br. weergave van Pijnenburg. 1563 Kerstiaen Spannenberch, Diessen NB (AP) = Pijnenborch, Diessen (med. L. Adriaenssen, A’dam). – 2. Maar deze identificatie kan op een reïnterpretatie berusten, door associatie met de beter bekende FN Pijnenburg. Er is een D. PlN Spangenberg (HS, RP). 1536 Simon Spannenburch, Leeuwarden (MUL IV); 1584 Joris Spannenberg, Aw. (AB); 1592 Gaspar Spangenberger, Neurenberg-Aw.; 1616 Melchior Spannenberger, Aw. (AP).

 

FD

Span, van der

Van der Spaan? Zie Spaans. 1363 Bêle van der Spanct, Sint-Oedenrode; 1765 Fokke Fokkes van der Span, Grootegast (PDB).

 

FD

Spandel

Spandler, Szpandel: Dim. van Mhd, spân, D. Spahn: spaan, houten lepel, visspaan, schuimspaan. BerBN van de lepelmaker. Vgl. Spaan(s). D. ook Spâhnle. Spandler is BerN.

 

FD

Spanenberg

Proven.    Spanienberg, Colline d’Espagne ». Spanier. 1. Proven. ..Espagnol ». — 2. H.  partisan  de la politique  espagnole. N03 215, 220.

 

EV

Spanenburg

zie Spannenburg.

 

FD

Spangelet

1.   Proven. (E)spagnolet. ,,Petit Espagnol ». N° 220. — 2. V.

BAD(u). (‘s Bank). — 3. Profess. Spagnolet (Flam.), ,,Espagnolette ». N. de fabricant. N° 131.

 

EV

Spanhove(n)

zie Spanoghe.

 

FD

Spaniol

zie Spagnol.

 

FD

Spanjaers

Spanjaard, Spagna(erts), Spannaert, Spaenjaers, Spaensaers, Spa(e)njers, Spanier, Spaniger: Volksnaam van de Spanjaard. 1276 Willelmo Spaingard, Ip. (BEELE); 1444 Henri de Arandia alias Spaengnaert, Luik (ISC); 1488 Nicolaus Spaynjaert, Leod. dyoc. (MULIII).

 

FD

Spannagel

13e s. «Henric Spannagel» Gand; surnom: moy. néerl. spannagel ‘cheville en fer pour chars et charrues’ [FD] ou bien, avec sens obscène, ‘pénis’ (St. Hagstrôm, Kolner Beinu-men des 12. und 13. Jahr., 1949, 192); d’autres sens sont proposés par Brech. II, 629.

 

JG

Spannagel

IJzeren pin ter verbinding van wagen of ploeg. BerBN? Volgens BRECH. BN voor iemand met gedrongen gestalte en taai karakter. 136 e. Henric Spannagel, Cent (GN).

 

FD

Spanner

Mhd. Spanner: binder van balen, wagenlader. 1371 Nikol. Spanner, Straatsburg (BRECH.).

 

FD

Spanneut

1511 «Martin Spanneux» CoutStavelot, cf. aussi 1286 «Wybers Spagnos» Cart-Lessines; ethnique: espagnol, sans doute res­sortissant des Pays-Bas espagnols.

 

JG

Spanneut

-u(e)t, Spano(s), Spanu, zie Lespagno(u)!.

 

FD

Spanoghe

Spanhove(n), Spaenhoven: BN voor iemand met gespannen, voor zich uit starende ogen, starre blik (TAV.). De var. Spanhove door v/g-wisseling (LEYS1960) en reïnterpretatie. 136 e. Monkin Spanoge, Cent (GN); 1317 Pieter Spaenoghe; 1493 Goessen Spanoghe, Dend. (CED); 1378 Margrieten Spanoechs, Dend. (OSD); 1545 Jan Spaenhoven, Dend.-Aw. (AP).

 

FD

Spanoghe

Surnom néerl. signifiant ‘œil fixe, regard fixe’.

 

JG

Spans

zie Spaan(s).

 

FD

Spanyersberg

Spanjaardsberg? Wellicht reïnterpretatie van D. PlN Spangenberg; zie Span(n)enburg. 1634 Spanjersberch, 1647 Spangersbergh, 1648 Spaniersberg, Delft (PDB).

 

FD

Spapen(s)

zie Paap(s).

 

FD

Sparcq

1.  Proven.  Spark ou Spurk (Dép.   Bilzen).  —  2.   V.   BARD

(Bark).

 

EV

Sparenberg

Wellicht PlN Sparrenburg (NB).

 

FD

Sparenbreg

Proven.   ..Colline   des sapins ».

 

EV

Sparks

E. BN naar het levendige, sprankelende karakter. 1301 John Sparkes, York (REANEY).

 

FD

Sparmont

Sparmant: i. BN voor iemand die zijn mond spaart, een zwijgzame. 1280 Radolf Sparemund, Wismar (NN). – 2. PlN Sparmont in Comblain-Fairon (LU). 1425 Gilkin de Sparmon, Stavelot (J.G.); 1730 J. F. Sparmont, Hoei (MUL VII).

 

FD

Sparmont

Sparremont, var. : Sparmant. 1425 «Gilkin de Sparmon», 1511 «Giel de Spar­mont» CoutStavelot; probabl. nom d’origine: Sparmont, dépend, de Comblain-Fairon (Lg).

 

JG

Sparton

Afl. van Ofr. espart: verdeling, verspreiding, bliksem, vonk, vurige blik.

 

FD

Sparton

Dérivé en -on de anc. fr. espartir ‘par­tager, diviser; se fendre’ FEW 7, 683b [JMP]?

 

JG

Spas

Proven.  Dép. Gesves. Synon. : Spatz. Specht. Proven. ,,Pic » (Oiseau). L.D. Nos 288. — 2. Synon. : Verspecht.

 

EV

Spät(h)

Spaeth, Spaeter: D. BN Spat: laat. Vgl. (de) Spae. 1248 Hainr. miles dictus Späte (BRECH.).

 

FD

Spâtjens

-gens, zie Speetjens.

 

FD

Spatz

D. BN Spatz: mus.

 

FD

Spaubeek

Spaube(c)k,Spabeck:PlNSpaubeek(NL).

 

FD

Spaus

Spauwen, zie de Pauw.

 

FD

Spaute

Spote, Spôte. Probabl. surnom: à rap­procher de pic. (Mons) spautrer ‘écraser’ FEW 17, 162 [JMP]; cf. aussi Spelte.

 

JG

Spaute

Spote: Ofr. espiaute, Oudw. speaulte, Fr. épeautre:spelt(J.G.).

 

FD

Spauwen

Nom d’origine: (Grand- et Petit-) Spauwen, flam. Spouwen (Lb).

 

JG

Spauwen, (van)

zie van Spouwen.

 

FD

Spebrouck

zie (van) Speybroe(c)k.

 

FD

Spec

zie Speck(s).

 

FD

Specenier

In de parochieregisters van Vlamertinge ça. 1750 komt de naam aïs Spissonier voor (PDB), met s-anticipatie < Pissonnier.

 

FD

Specenier

Nom de métier : moy. néerl. specenier ‘épicier’.

 

JG

Specht

Spect, (de) Spicht, Despic, Spigt: BN naar de vogelnaam, de specht, wellicht naar de spichtige neus. 1281 Arn. Specht, Temse (HAES.); 1316 Arnoldus dictus Spect, Lv. (OATII).

 

FD

Specht

Spect. 1286 «Jehan Spec» DettesYpres; surnom : néerl. specht ‘pic (oiseau), pivert’. Cf. aussi Specq, Specks.

 

JG

Spécia(el)

Specia(el), Spéciale, Spezia(le): Dim. van Ofr. espice, espèce, Lat. species: kruiderij, specerij? BerBN voor een kruidenhandelaar. 1221 Species; 1231 Sapience Speciei, Atrecht (NCJ). Maar het Mnl. kende toch al het woord speciael: bijzondervriend.

 

FD

Speck(s)

Spek, Spec, Specq(ue): BerBN voor spekslager of BN voor de speketer. 1268 Joh. de Spechetere; 1326 Jan Spec, Ip. (BEELE); 1396 Boydin Spexs erve, Schendelbeke (DE B.); 1503 Heynrick Speck, Zolder (VANB.).

 

FD

Specka(ert)

zie Speeckaert.

 

FD

Speckemeyer

D. FN Speckmeyer, d.i. meier (boer) die woont aan een Speck: moerassig terrein, knuppeldam (BRECH., DN).

 

FD

Specken(s)

zie Spekkens.

 

FD

Speckman

BerN van de spekslager, speksnijder of speketer. D. Speckmann. 1376 Hinricus Specman, Pommeren (BRECH.). – 2. Var. van Speeckman.

 

FD

Speckstadt

zie Peckstadt.

 

FD

Specq

Specks. 1472 «Hanry Speck» DénLa-roche, 1603 «Salomon Specx» BourgLiège; surnom (au génitif) de charcutier ou de man­geur de lard, néerl. spek; cf. aussi Specht.

 

JG

Specq(ue)

zie Speck(s), Spaak.

 

FD

Spect

zie Specht.

 

FD

Spector

NF latinisé, var. de Pector (= peintre)’?

 

JG

Spector

Wellicht Pector met voorgevoegde s (vgl. Spenninck).

 

FD

Spede

Spède, Speder, Spéder, Spee, Spée, Speed: Oostelijke en Ndd. vorm van Mnl. spade: laat, traag. BN. Zie (de) Spae. 1368-75 Ernoul Spede; Marion la filze Guillaume Speeds, Langdorp (CHA 86,94); 1394 aen Jo Speden = 1395 Johan Spede = 1400 lan Speyen, Heers (LAES).

 

FD

Spede

Spède. Surnom: limb. spede, moy. néerl. spade ‘tard, lent’ [FD]; cf. aussi Spee. -Dérivés : Speder, Spéder.

 

JG

Spee

Proven. Speie ou Spui, ,,Ecluse ». Synon. :   Van   der   Spee,   (Speie, Ecluse à St-André-lez-Bruges).

 

EV

Spee

Spée. Surnom : w. liég. arch. spèye ‘épée’ FEW 12, 140a(cf. É. Legros,BTD27,144)ou bien var. de Spede [FD].

 

JG

Spée

Spee: i. Zie Spede. – 2. W. spèye, spée, Fr. épée: zwaard (KCTD1953,144). BerBN van de zwaardenmaker.

 

FD

Speec(k)man

Spyckman, Spiekman: i. Afl. van Speecke = Spaak. – 2. Afl. van Verspeek.

 

FD

Speeck(e)

Speek, zie Spaak.

 

FD

Speeckaert

Speecart, Speekaert, Speekhart, Specka(ert), Spica(ert), Spieca(e)rt, Spiéca(e)rt, Spiekart, Spiékart: i. Afl. van speecke: spaak. BerN van de wielmaker, wagenmaker. – 2. Afl. van Verspeeck. Vgl. Speeckman. 1406 Gielijs Speekaert, Bodegem (PEENE); 1512 Joh. Speccaert, Es. (MULIII); 1562 Jan Speeckaert, Bs.-Aw. (AP).

 

FD

Speeckaert

Spiecaert, Spiécaert, Speecart, Spiecart, Spiécart, Spiekart, Spiccart (for­mes francisées). Nom de métier: celui qui pla­çait les rayons d’une roue, charron, dérivé en -aert de Spaak, Speeck(e).

 

JG

Speecke

Speek, cf. Spaak.

 

JG

Speed

E. FN Speed, Oe. spêd: (voor)spoed, succès, weelde. 1277 John Spede, Suffolk (REANEY). -2. Zie ook Spede.

 

FD

speek

,,Pieu, bâton ». Proven. Spe(e)k (Dép. Beerst et Heist-op-den-Berg). Synon. : Van der Spek, Speckaert (Speekaarde), ,,Terre aux pieux ». Speckaarts. (Dép. Lede).

 

EV

Speekenbrink

PlN Spekenbrink in Goor (OIJ) (PDB). Ndd. PlN en FN Speekenbrink: (gras)plein, dorpsplein in moerassig terrein (DN).

 

FD

Speele

zie Spel(le).

 

FD

Speele, de

zie Hespel.

 

FD

Speeleveld

PlN: plaats waarop gespeeld wordt. 1389 tôt eenen spoelvelde, Haarlem (MOERMAN). PlN om Dend. (OV): 1340 te Heisterghem op tSpellevelt(CBD).

 

FD

Speelman

Spielmann, Spilman, au génitif: Speelmans, Spielmans, Spelmans, Spilmans. 1288 «Will. Speleman» DettesYpres; surnom néerl. de chanteur, troubadour, jon­gleur, comédien, joueur, etc.

 

JG

Speelman(s)

Speeleman, Spellemans, Speleman(s), Spelmans, Spielman(s), Spielmann(s), Shpilman, Spilmann, Spil(l)man, Szpilman: i. BerN van de speelman, muzikant, liedjeszanger, kunstenmaker, danser, jongleur. D. Spelman, E. Spel(l)man, Spil(l)man. 1227 Joh. Speleman, St.-Denijs-Boekel (GN); 1246 Henrici Spileman (HAGSTR. 1949); 1326 Jan Speleman, Ip. (BEELE); 1366 domum Willelmi Speelmans, Ktr.; 1398 Gille Spielman, Wervik (DEBR. 1970). – 2. Sommige vormen kunnen evtl. op Spillemans teruggaan.

 

FD

Speelmeyer

-meijer: Reïnterpretatie of verkeerde lezing van Speckmeyer.

 

FD

Speels

Wsch. verkort < Hespeels; zie Hespel.

 

FD

Speels, de

zie Hespel.

 

FD

Speelthore

zie Spildooren.

 

FD

Speeltjens

1. V. Spelt. — 2. ‘s B’âlt-jens. V. BALD.

 

EV

Speer, (de)

 (de) Sper: i. BerBN voor de maker, smeder van speren. Vgl. D. Speer. – 2. Zie Desper(t).

 

FD

Spees

Spees(s)en: Patr. Wellicht met s-anticipatie < Peerszoon. Vgl. Spiessens.

 

FD

Speeten, van der

Verspeet(en): PlN Spit, Spete: omgespitte grond (MOERMAN). 1281 Clemma de Speten, Hillegem (HAES.); 1564 Merten van der Speeten, Burst; 1569 Hans van der Speeten, Zonnegem-Aw. (AP).

 

FD

Speetjens

-gens, Spetgens, Spaetgens, Spàtjens, -gens: Dim. van Spit (zie i.v.); evtl. van Spat.

 

FD

Speetjens

Surnom: dimin. de néerl. spit ‘bro­che’ [FD].

 

JG

Speets

zie Spit.

 

FD

Spegelaer(e)

zie de Spiegela(e)re.

 

FD

Speghel, de

Speguel, zie Spiegel.

 

FD

Spéguel

V. Spiegel.

 

EV

Speich

D. Speiche: spaak. Vgl. Spaak.

 

FD

Speicher

D. Speicher, Mhd. spîcher: korenschuur, graanschuur, -zolder. Vgl. Spijker 2. PlN Speicher (RP).

 

FD

Speidel

1. ‘s Bädel. V. BAD. — 2. Proven. Spijt-lo, ,,Bosquet pitoy­able ».

 

EV

Speidel

NF lux. signifiant ‘lourdaud’.

 

JG

Speidel

Szpajdel: D. BN < Mhd. spîdel: wig, keg, keil. BN voor een lomperd.

 

FD

Speier

Speijer, Speyer: PlN Speyer, Ndl. Spiers (Faits). i3i4Gernodus dictus Spirere,Worms (BRECH.).

 

FD

Speilers

Wsch. var. van Speliers.

 

FD

Speileux

1688 «sieur François Speileux» Falisolle; var. de Spilleux?

 

JG

Speileux

V. Spil II.

 

EV

Speileux

zie Spilleux.

 

FD

Speiser

D. BerN Speiser, Mhd. spîsaere: spijsmeester, kok, die de maaltijden aanrecht. Vgl.Spyse.

 

FD

Speiser

Profess. Speise (Allem.), ,,Aliments ». N. de fournisseur d’aliments. Synon. : Spyse.

 

EV

Spek

zie Speck(s), (van der) Spek.

 

FD

Spek, (van der)

van der Speks, van der Spi(c)kken, Verspeek: PlN Mnl. spijc, Westf. specke: brug van boomstammen, knuppeldam (MOERMAN, DN). 1383 Henric vander Spicken, Tn. (C.BAERT); 1368 Henri de Spicken, At. (CHA 61); 1404 Hans vander Specken, Rijmenam; 1446 Jan vander Spicken, Groot-Loon-Mech. (GPM); 1613 Petrus Verspeek, Kontich(SELS).

 

FD

Spekkens

Specken(s): Wsch. < PlN Mhd. en Ndd. Specke: knuppeldam, moerassig terrein. Zie (van der) Spek. PlN Speckin bij Hannover. 1312 Thidericus dictus Speckin (BRECH.); 1575 Govaart Specken, Grathem NL-Aw. (AP); de Oostendse familie heeft aïs voorvader « 1756 Joannes Ludovicus Speckens, Roermond NL (PDB).

 

FD

spel

,Jeu ». Dialecte : Speel. 1. Pro­ven. Spe(e)l- -berg, -hof, -straat (L.D.), ,,Colline-, ferme-, rue- -des jeux ». (Confusion parfois possible avec Spelt (V. ce N.). — 2. Pro­fess. ,,Marchand de jouets » ou Car. mor. ,Jouette ». Spel- -eers, -ier, Spe(e)l(e)man(s), Spelkens, Spel-tjens, ,,Petits jeux, jouets ».

 

EV

Spel(le)

Speele: BN voor een speler? Of verkort < Hespel, Aspeele?

 

FD

Spel(le)mans

zie Speelman(s).

 

FD

Spel(t)-

Spil(t)- -door(e)n, -hoo-r(e)n, ,,Epinaie ». (Spel-, Spil–doorn. Dép. Anzegem, Bellem). Verspeelt, Spletjens, ,,De l’épi-naie », ,,Petites épines ». N° 243-

 

EV

Spelberg

Spilborghs: i. BerBN van de werkman-voerman die de speelberg of verhoogde plaats klaar moet maken voor een openluchtspel. 1428 ghegheven Janne Speelberch.-.vanden savel te halen met synre kerren opte loe ende opte marct te Loven te vueren daer men op boerden sal, Lv. (DE MAN1959). – 2. PlN Speelberg in Aubel (LU), Kortrijk-Dutsel (VB), Horebeke (OV), Linde, Overijse (VB). Spelberg in Enschede: 1316 Speleborch. 1416 Janna van Speelberghe, Ns. (HB 209); 1597 Hans Speelborch, Mech. (AP).

 

FD

Spelboute

zie Spillebou(d)t.

 

FD

Spelbrink

PlN Brink (grasplein, dorpsplein) waarop gespeeld wordt. PlN Spelebring in Enschede; 146 e. Speelbrenc in Aperlo bij Elburg (G) (MOERMAN).

 

FD

speld

,,Epingle ». Profess. N. de fa­bricant. Confusion possible avec Spelt. V. ce N. Synon. : Splingard, ,,Epinglier ».

 

EV

Speleers

zie Spelier(s).

 

FD

Speleman(s)

zie Speelman(s).

 

FD

Speler, (de)

BerN van de muziekspeler, muzikant. Vgl. D. Spieler. 1345 Conr. dictus Spelere, HS (BRECH.).

 

FD

Spelier

Spellier, Speliers, Speleers, cf. Spailier.

 

JG

Spelier(s)

Spellier(s), Spillier, Spilier(s), Spile(e)rs, -aire, Sp(e)leers: LU W. speelier: zwaardenmaker (Dial. belgo-ram. 1952,72-84). Vgl. FN Zwaardemaker. s.d. Jacobi le Speilier, Hoei (J.G.); 1386 Pieter Spileer, Volkegem; 1403 Claus Spelgijers, Schelderode (CASTELAIN 2002); 1449 Janne Speilier, Mb. (A.BAERT).

 

FD

Spelkens

Speltjens, Speltiens: Mnl. speelkin, dim. van spel. BN van de speleman. Zie Speelman(s). 1281 Erenbout Spelekin, Dudzele (HAES.).

 

FD

Spellemaeker

-ma(e)cker, zie Spillemae(c)ker(s).

 

FD

Speller

E. FN voor een spreker, predikant of verteller (REANEY; GensNostra 1971,33-41).

 

FD

Spellier(s)

zie Spelier(s).

 

FD

Spelmans

cf. Speelmans.

 

JG

spelt

,,Epeautre ». 1. Profess. N. de cultivateur. N° 131, 165. — 2. Pro­ven. L.D. Spilt (Dép. Zempst). Van der Spelt.

 

EV

Spelt(e)

Speltens, Spelter(s): Var. met umlaut van D. Spalt(er). BerBN en BerN van de houtklover. 1516 Peter Spelter, Weikersheim; 1543 Georg Spelt, Rothenburg (BRECH.).

 

FD

Speltdoor(e)n

zie Spildooren.

 

FD

Spelte

Surnom : anc. w. spelte ‘épeautre’ FEW 17, 177b, comp. Spet(te).

 

JG

Speltiens

-jens, zie Spelkens.

 

FD

Speltinc(k)x

‘s Bältings. V. BALD.

 

EV

Speltinckx

-in(c)x, zie Plaetinck(x).

 

FD

Spencemaelle

zie Pincemaille.

 

FD

Spencer

BerN E. FN < Ofr. despensier: bewaarder en uitreiker van de voorraden, hofmeester, rentmeester. 1204 Robert le Despenser, Shropshire; 1275 William le Spencer, Hampshire (REANEY); 1665 Adam Spincer, Londen; 1693 Eduard Spencer, Engeland-Bg. (PARM.).

 

FD

Spencer

‘s Bänzer. V. BAD (Banz).

 

EV

Spender

au génitif: Spenders. 1284 «Willaume Spendere», 1288 «Nicoles Spender, li poisson­niers» DettesYpres; nom de métier: moy. néerl. spender ‘régisseur, intendant, maître d’hôtel’.

 

JG

Spender(s)

E. FN < Ofr. despendour: hofmeester, rentmeester. 1327 Adam le Spendur, Stafford (REANEY). – 2. D. FN Spender < Mhd. spëndaere: aalmoezenier, armenzorger. 1224 Frid. Spendere, Elzas (BRECH.).

 

FD

Spengler

Spingler: D. BerN < Mhd. spengeler: oorspr. gespenmaker, later blikslager, loodgieter.

 

FD

Spenninck

zie Penninck.

 

FD

Spens

NF attesté au 15B s. dans l’Yonne et la Nièvre (Bourgogne), p.-ê. comme nom déto-ponymique (GeneaNet); en Belgique, une var. de Spa(e)ns serait envisageable [FD].

 

JG

Spens

Wellicht var. van Spans.

 

FD

Sper, (de)

zie (de) Speer.

 

FD

Sperandieu

Spérandieu. Surnom de dévot: littér. ‘espère en Dieu’.

 

JG

Spérandieu

,,Espère en Dieu ». N. de bapt. de l’époque de la Réforme.

 

EV

Spérandieu

Sperandieu, Speraindeo, Sperandio: Var. Fr. FN Espérandieu, d.i. espère en Dieu: hoop op God. 8e e. Spera in Deo, Marseille (DAUZAT).

 

FD

Sperling(s)

D. BN Sperling: mus. Vgl. Spats, Mus. 1285 Joh. dictus Sperlinc, Rostock (BRECH.).

 

FD

Spermalie

Spaar malie (duit, muntstuk). BN voor iemand die zijn geld spaart (Bk. 1971,285-6). 1281 Marg. Sparmaelge, Gent (HAES.); 1337 van Symoen Sparremallien = 1355 Symoen Spermalles wijf, Gent (RSG, GSB); 1528 Henry Espargnemal, Namen (RBN).

Spernagel: Zinwoord Mnl. sperren/sparren: uitspreiden, (uit)strooien + nagel: spijker. BN voor timmerman of smid die de spijkers rondstrooit, er kwistig mee omspringt. Vgl. Quistnagel. 136 e. Segere Spernagel, Gent (GN); 1402 Peter Spernaghel Louwen sone uut Duvelant, Aw. (ANP).

 

FD

Spet

Spette, Speth. Proven. Spijt, ,,Dépit ». N. de terre inculte. Synon. : Spiette. Speitje (Dép. Kruishoutem).

 

EV

Spetebroo(d)t

Speytebroodt: Onduidelijk. Ongetwijfeld een zinwoord, maar het eerste élément is onduidelijk. BN voor iemand die brood spat, spuwt bij het eten (vgl. E. to spit)? Vgl. 1398 Heinric Spoytebaerds, Aw. (HB 68; die op zijn baard spat, spuugt). 1481 Pieter Spetebroot, Eke FV-Gent (PBG); 1507 Daniel Spetebroot, Kassel (MULIII); 1559 Jacop Spetebroot, Bg.; 1582 Jacob Spetenbroot, Vn. (SCHOUT.).

 

FD

Spetebroot

Profess. Speltebrood. ,,Pain d’épautre ». N. de boulanger. Nos 131, 147.

 

EV

Speter(s)

Spiter, Spitters: Afl. van Mnl. speten: aan het spit steken. BerN. Vgl. D. Spiesser.

 

FD

Spetgens

zie Speetjens.

 

FD

Speth

Zie Spit. – 2. Var. van Spede of Spat.

 

FD

Spette

Spète, Spiette: LU W. spête, spéte: spelt. BerBN (J. G.).

 

FD

Spette

Speth, Spètet Surnom: w. liég. spête, spéte ‘épeautre’ FEW 17, 177b; comp. Spelte, Spiette et Spaute.

 

JG

Speurt

zie van der Spurt.

 

FD

Spexstaerts

1. Zie Pexstaerts. – 2. Evtl. PlN Speksard, Spechtshard: beboste hoogte met spechten. Id. aïs D. PlN Spessart: 1134 Spehtheshart (TW). 1451 te Spexaert, Lede (TL). 1295 Alise de Spexarde; 1380 Jacob van Spechtsaerde, Lede (TL); 1396 Lijsbet van Spexharden, Lede (DE B.); 1535 Spextaerts, Lede (TL).

 

FD

Speybroe(c)k, (van)

(van) Speybrouck, Speijbroe(c)k, van Spybrouck, Speybrock, Spebrouck, van Speybroeck: PlN Speibroek in Sleidinge, Wondelgem (OV). 1339 Aert van Spoysbrouc, Eeklo (DF XV); 1360 Soy van Speysbrouc, 1370 Sygerus van Speybrouc, Evergem; 1398 Jan van Speybrouc, Oostakker (GYSS. 1971); 1378 Heinrick van Speybrouc, Dend. (OSD).

 

FD

Speyer

Proven. ,,Spire » (Ville allem.). Synon. : Spiere, Spira (V. Spier).

 

EV

Speyer

zie Speier.

 

FD

Speytebroodt

zie Spetebroo(d)t.

 

FD

Spezia(le)

zie Spécia(el).

 

FD

Spica(ert)

zie Speeckaert.

 

FD

Spicarolen

zie Picarelle.

 

FD

Spich

Spiech: PlN Spich (NRW).

 

FD

Spiecart

Spiecaert, Spiekart, Spiccart, cf. Speeckaert.

 

JG

Spiece

Proven. Spixbe (Dép. Theux) ou Spexhes (Dép. Jalhay). Spisse, ,,Fourré épais ». Synon. : Spyse, Spietz, Delsupexhe.

 

EV

Spiece

Spièce, -iéce (NF hennuyer). NF attesté à Courcelles depuis 1776, p.-ê. en provenance de Saint-Dié dans les Vosges (GeneaNet) ; p.-ê. d’anc. fr. espiece ‘épice’ FEW 12, 153b, comme surnom de vendeur d’épices [FD], si­non var. romanisée du NF alsacien Spies(s).

 

JG

spiegel

,,Miroir ». 1. Profess. ,,Miroi-tier ». Synon. : Spiegel- -eer, -eir. Spiegl. Van de(r) Spi(e)g(e)l(e), ,,Du miroir » (Enseigne de maga­sin). — 2. Proven. Spiegel ,,Miroir », synonyme de ,,lac ».

 

EV

Spielmann

Spielmans, cf. Speelman(s).

 

JG

Spier

Prov. 1. Spier (Dép. Ruisse-lede). — 2. Spire (V. Speyer). — 2. Spierres (Dialecte), ,,Espierres » (Loc.). Synon. : Spier- -e, -s (Spiere, N. flam. de Espierres), Spira.

 

EV

Spies

Surnom: all. Spies ‘javelot, pique’, plutôt que forme anc. de Spy, 1285 «Spies» (Nr), cf. cependant 1289 «Bertrans de Spies», «Kathe­rine H feme Colon de Spies» CensNamur.

 

JG

Spiessen

Spiessens. P.-ê. var. du double génitif néerl. Pierssen(s) ‘(fils) de Pierre’.

 

JG

Spiessens

N. de bapt. ‘s Bassens. V. BAD (Baz). Synon. : Speefsen).

 

EV

Spiet

Splet(t)e, Splète: i. Mnl. splet(t)e: spleet, reet; dunnen houten spaan. BN. 1450 Jan Splette, St.-Win. (VERGR. 1968). – 2. Splète is soms een enclave of smalle gang, steeg (DF XV).

 

FD

Spietaels

cf. Spitaels.

 

JG

Spietsaert

Forme néerl. de Pinchart [FD]?

 

JG

Spiette

(NF namurois). Probabl. var. de Spette, Spelte (Carnoy 168), avec diphtongaison com­me dans w. nam. spiate ‘épeautre’ (w. liég. spête, spéte), forme non attestée toutefois par le FEW 17, 177b. Comp. également les formes anc. Spillete, v° Spilette.

 

JG

Spiette

V. Spet.

 

EV

Spijker(s)

Spyker(s), Spicker, Spieker(s): i. BerBN van een spijker- of nagelsmid. Vgl. Nagelmackers. –2. Verkort uit Van de Spijker. 1143 Arnoldo Spicar, U (GYSS. 1999′); 1410 Diederic Spikers, Aw. (ANP); 1492 Wilhelmus Spieker, Haarlem (MUL III); 1546 Wilboert Spieckers, Zolder (VANB.).

 

FD

Spijker, van de

Naar de woonplaats aan een spijker of voor de beambte in een spijker of graanschuur. 1293 van Gerarde van den Spikere, Rozendaal (CG); 1382 Johanni de Spikre, Ip. (OLV 382); 1384 Arnt vanden Spiker, Retie (VERB. II)

 

FD

Spijns

Spyns, zie Spins.

 

FD

Spijse

Spyse: BerBN van de spijsmeester, rentmeester, hofmeester. Vgl. Speiser. Mnl. spise kan ook een nomen agentis zijn van ww. spisen. Dan is het een BerN en syn. met spijzer. 1125

Theodericus Spise, Cent (GN); 1398 wedewe Gillis Spijs, Pieter Spise, Emelgem (DEBR. 1970).

 

FD

spil I

. (V. Spel). ,,Fuseau ». Profess. ,,Fuselier. Fabric. de fuseaux ». Spile(e)rs, Spiliaert, Spillemae-kers, Spilman. (Suffixes. N° 133. Spillebeen, ,,Jambe de fuseau ». ,,Spilleboudt ». Forme romane : Sp(e)illeux, ,,Fuselier ». Spiltoir, „Fabrique de fuseaux ».

 

EV

spil II

V. spelt.

 

EV

Spil(l)oes

Spilloens, gen. van Spillioen < Ofr. espillon, dim. van Ofr. espi: lans, spies. BerBN. 1382 Suehier Spilhon, Geldenaken (HERB.); 1337 Johanne Spelioen = 1340 lohannis dicti Spilioen = 1358 Johanne Spiljoen, Tn. (C. BAERT).

 

FD

Spil(s)tijns

-st(e)yns, zie Plaetinck(x).

 

FD

Spilaire

Francisation du suivant.

 

JG

Spilborghs

Proven. ,,Château frot provenant de la ligne maternelle ».

 

EV

Spileers

Spilers. Var. de Speleers, Speliers ou de Spilliaert.

 

JG

Spilette

1279 «Mehault Spillete» = 1286 «Ma-haus Spillete», 1309 «Colart Spillet», 1311 «Gerart Spillet» ComptesMons; surnom: p.-ê. anc. fr. espillelte, dimin. de espi(e) ‘lance, javelot’, cf. aussi Lespilette, ou bien dérivé en -et(te) de moy. fr. espillier ‘élaguer’, w. spiyî ‘briser en morceaux, enlever les éclats, écos-ser’, pic. (Mons) épiller ‘éplucher’, (Lille) épi-lier ‘mettre en morceaux’ FEW 8, 498b.

 

JG

Spillebeek

Proven. Dép. Kalmthout.

 

EV

Spillebeen

1428 «Jan Spillebeen» Courtrai; surnom d’un individu aux jambes trop minces, néerl. spillebeen [FD].

 

JG

Spillebeen

lange, magere benen. 1293 Goesiin Spilleben, Oud. (CG); 1428 Jan Spillebeen, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Spillebou(d)t

-baut, Spelboute, Pillebout: Mnl. bout: houten of ijzeren bout. BN voor iemand die houten of pijlen spilvormig maakt, de maker van spillen, pijlen, spilvormige bouten. Vgl. Ndd. 1278 Markwart Spillendreghere, Stralsund; 1433 Bolczendreyer; 1265 Boltensnider, Munster (NN). Spitzenpfeil (DN). Of (veeleer?) zinwoord: die de bouten verspilt, die zijn pijlen (nutteloos) verschiet. Vgl. Quistnagel. 1360 Gherart Spilbout, lacob Spilbout…, Niepkerke (RPN); 1374 Michiel Spilboud; 1394 Jehan Spilbout, Ip. (BEELE); 1423 Gaerselin Spilbaut, Niepkerke-Bg. (PARM.).

 

FD

Spillemae(c)ker(s)

-macker, -make, Spellemae(c)ker, -macker, Spelmaker, Spilemaque: BerN van de spillenmaker, vervaardiger van klossen (voor spinnewiel). 1298 Stevens de Spillemakere, Dworp (CG); 1396 Mergriete Spillemakers, Moerbeke (DE B.); 1406 Jan Spellemakers=Jans Spillemakers, Itterbeek (PEENE).

 

FD

Spilleman(s),

Spil(l)man, Spilmann: i. BerN van de spillenmaker. 1356 Jan Spillemans erve, Bs. (PEENE 1949). – 2. Var. van Speelman(s).

 

FD

Spiller

W. adaptatie van Spieler. – 2. BerN van de spillenmaker. Zie Spilner.

 

FD

Spilleux

1676 «la vesve Jean Spilleux» RuageAth; probabl. nom de métier: anc. fr. espilleur ‘tailleur de pierres’ ; cf. aussi Spei-leux.

 

JG

Spilleux

Speileux: BerN Ofr. espilleur: steenhouwer (J.G.).

 

FD

Spillia(e)rt

Spiljard: Afl. van Ofr. espill(i)er, Fr. piller: roven, plunderen. Vgl. De Roover. 1211 Egidius Spilschard = 1225 Egidius Spilchard, WV (LEYS 1959′); ise e. Speliart, Cent (GN); 136 e. Ermengars li Espillarde; 1438 Simon Espillart, Laon (MORLET); 1396 Franskin Spilgart, Ip. (BEELE); 1398 Jan Spilgart, Wervik (DEBR. 1970); 1639 Nicolais Spilliart, Waasten (DUV.).

 

FD

Spilliaert

1272 «lohannes Spiliars» Polypt-Villers, 1289 «Marée li femme Jehan Spil-lart», «Colais Spiliars» = 1294 «Colars Spi-

lars» CensNamur, 1395 «Andrieu Spillaert» Wervicq; nom de profession: dérivé en -art de l’anc. fr. espill(i)er ‘piller; émonder (des arbres)’ [FD] et non pas celui qui s’occupait des navettes et des fuseaux (Carnoy 207).

 

JG

Spillier

zie Spelier(s).

 

FD

Spilman(s)

cf. Speelman(s).

 

JG

Spilmont

Proven. Spilmont (Dép. Nivelles). V. Spy.

 

EV

Spilmont

Spilemont. Nom d’origine : Spilmont, dépend de Nivelles (BrW).

 

JG

Spilmont

Spilemont: PlN Spilmont in Nijvel (WB).

 

FD

Spilner

Spiller: BerN van de spillenmaker, klossendraaier. 1325 Spilnere, Kassel; 1311 Conr. Spiller, Zurich (DN).

 

FD

Spilthoor(en)

zie Spildooren.

 

FD

Spiltoir

Nom d’origine : Spiltoir, à Horrues (Ht).

 

JG

Spiltoir

 Zie Spildooren. – 2. PlN Spiltoir in Horrues (H).

 

FD

Spin

BN naar de naam van het insect, de spin. Vgl. Fr. Araigne, Laraigne. Of nomen agentis van ww. spinnen. BerN voor de spinner. 1230 Gossuino Spine (SMTI); 1284 Gérât Spenne, L (OGO).

 

FD

Spin-

-asse, -e. Proven. E(s)pin- -asse, -e, ,,Epinaie, épine ». Spiennes (Loc).

 

EV

Spin(n)-

-ay, -ois, -oit. Proven. ,,Epinaie » (Dép. Jumet, etc.). Synon. : Spineux (Dép. Wanne) et Spino. NOB 79, 243.

 

EV

Spin(n)oy

Spinoit, -oye, zie Despinoy.

 

FD

Spina

Spinard. Surnom: w. liég. spinâ  ‘épinard’ FEW 19, lia ou ‘épinoche’ FEW 12, 179a.

 

JG

Spina

Spinas(se): 1. Ofr. PlN espinat: doornstruik. Er zijn verschillende PlNn Espina, -asse(s) in Frankrijk. 1631 Nie. Spina, Binche-Aw. – 2. Dial. voor Fr. épinard: spinazie. Evrart Espinart, Laon (MORLET).

 

FD

Spinas

Spinasse. Var. du précédent, cf. w. (Cen­tre, ouest) (è)spinasse ‘épinard’ FEW 19, llb.

 

JG

Spincemaille

Spinsemaille. 1548 «Marie Spincemaille», etc., BourgNamur, 1756 «Hu­bert Spinsmaye (orig. de Sclayn)» Bourg-Liège; surnom d’avare, cf. Pincemaille.

 

JG

Spincemaille

V. Pincemaille.

 

EV

Spincemaille

zie Pmcemaille.

 

FD

Spindel

Mhd. spindel: spindel, klos. BerBN van de klosser of houtdraaier die spindels maakt. Vgl. Spindler.

 

FD

Spindel

Profess. ,,Bobine ». N. de filateur.

 

EV

Spindier

„Animal filateur » (Arai­gnée). N. de filateur. N° 131. Ou bien : Car. mor. Nos 288, 295.

 

EV

Spindler

Spinnler: BerN Mhd. spinneler: maker van spindels, klossen. Vgl. Spillemaeckers. 1372 Hensel Spinler, Iglau (DN).

 

FD

Spinel

Spineaux: Ofr. espinel, dim. van espine, Fr. épine: doorn(struik). Fr. FN Espinel.

 

FD

Spinet

s.d. «domini Johannis Spinet» ObitHuy, 1289 «Biautris femme Colai Spinet» Cens­Namur; nom d’origine : w. (topon.) spinèt, e.a. à Saint-Pierre (Lx) et Winenne (Nr).

 

JG

Spinet(te)

Spinette was de naam van een Rijselse riddervereniging, die vermaarde steekspelen hield < Ofr. espinette: steekspel. 1315 Jehans Espinette, Dk. (TdT); 1398 Jehan Spinet, Heestert (DEBR. 1970). – 2. Ofr. espinet, dim. van espine: doorn(struik). Fr. FN Espinet. Verspreide PlN Espinette. ± 1300 Vinçans de l’Espinette, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Spineto

1720 «Dominique Spineto (orig. de Châtelet)» BourgLiège, 1759 «Guillaume-F. de Spineto» Cerfontaine; latinisation de Spi­net ou Spineux, cf. 1235 «Renaudus (miles) de Spineto» St-Hubert.

 

JG

Spineto

Lat. de Spineto: plaats met doornstruiken. 1235 Renaudus de Spineto, St-Hubert (J.G.).

 

FD

Spinette

1565 «Claure Spinette», 1568 «Ni­colas Spinette» BourgNamur, 1582 «Mathieu délie Spinette» BourgLiège; nom d’origine (fréquent), w. spinète, petite épine, fréquent en toponymie; secondairement, pourrait être aussi le w. liég. spinète ‘épinoche’.

 

JG

Spinette

V. Epine. Spineux. V Spinnay.

 

EV

Spineux

1524 «Pira Spineux», «Gilis de Spynneux», 1544 «Jamin de Spineux» Dén-StavelotMy, 1573 «Semette du Spineux» La Gleize, 1649 «André Spineux» Liège; nom d’origine (fréquent dans l’est de la Wallonie): w. spineû ‘épinaie’, e.a. Spineux à Wanne (Lg); seondairement, ce pourrait être aussi le w. liég. spineûs ‘épinoche’, comme surnom de pêcheur.

 

JG

Spineux

PlN Espineux: plaats waar doornstruiken groeien. Spineux in Wanne (LU). 1524 Gilis de Spynneux, Stavelot (J.G.).

 

FD

Spinewine

cf. Spinnewyn, -wijn.

 

JG

Spinewine

zie Spinnewijn.

 

FD

Spingaire

Comp. 1795 «Mathieu Speinglair» BourgNamur; forme altérée de Splingaire.

 

JG

Spingarn

D. BerN van de garenspinner.

 

FD

Spingler

zie Spengler.

 

FD

Spinhayer

NF du Borinage, attesté à Limbourg en 1809 et Raeren en 1844 (GeneaNet); sans doute NF allemand.

 

JG

Spinitaux

Nom d’origine: Spinetaux, à Rognée (Nr).

 

JG

Spinks

zie Pinck.

 

FD

Spinnael

Mnl. spinnael: dik getwijnd garen. BerBN.

 

FD

Spinnael

Proven. Spineele (Dép. Everbecq).

 

EV

Spinnen, van der

PlN Spinde: voorraadkamer, proviandkamer; (of ) korenmaat, havermaat, vierde van een schepel. 1566 de rente…ghelt elck ghemet een spindekin havere = 1566 de Spindekins, Koolskamp (DF XV).

 

FD

Spinner

BerN van de spinner.

 

FD

Spinnewijn

-wyn, -wym, -wine, Spinewine: BN voor wie zich van wijn onthoudt, wie geen wijn drinkt. Mnl. spen(n)en, spinnen: zich onthouden van. 1443 Jan Spinnewijn, Wijtschate (VS1975, 439); 1469 Robaert Spinnewint, Ip. (DONCHE); 1485 Willem Spinnewin, Komen (RHK). – Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Spinnewyn. VS 1985,273-4.

 

FD

Spinnewyn

-wijn,  Spinnewine,   Spinewine

(forme francisée). Surnom d’ivrogne (par anti­phrase, comp. Boileau), qui s’explique par le moy. néerl. (zich) spinnen, spennen (van) ‘s’abstenir de’ et wijn ‘vin’. – Bibliogr. : W. Bee\e, DeFNSpinnewyn, V\St2\, 1985,273-4.

 

JG

Spinnler

zie Spindler.

 

FD

Spinnock

-ox, Pinnock, Pennock: Ofr. espinoch(e), var. van espinach, espinarde < Sp. espinaca: spinazie. 1273 Jakemon Espinoke, Dk. (EST); 1356 Gilijs Pinnoc, Asse (PEENE 1949); 1400 Margerite Espinoke, Dk. (TdT); 1418 Philippe Espinocke, Bs. (CCHt).

 

FD

Spinnock

Profess. Epinoche. N. de pêcheur d’épinoches. N° 200.

 

EV

Spinnoy

Spinoit, Spinoy, Spinoye. 1212 «Johannis de Spinoit» moine de Lobbes, 1365 «Jehan dou Spinoit parmentier» TailleMons, 1499 «Henry du Spinoit» TerrierNaast; nom d’origine (fréquent en Wallonie), collectif topon. en -oit de fr. épine, w. spine, corresp. de fr. épinaie.

 

JG

Spinola

Sp.-Port. FN. < Lat. spina: doorn. 1420 Jaspar Spinola, Castilië-Bg. (IAYIH).

 

FD

Spinosa

-osi: Zoals Espinosa Sp.-Port. afl. van Lat. spina: doorn(struik). 1400 Melchior Spinosa = M. de Spinosa, Tv. (BEKDEN); 1619 Anthonius Spinosa, Hispanus (MUL V); 1673 Gaspar de Spinosa, Bs.(MUL VI).

 

FD

Spins

Spijns, Spyns: i. Gen. van Pin. – 2. Uit Spints, gen, van Spint: oude koren- en havermaat. BerBN voor de korenmeter. 1310-60 Wouter Spinds land =Weitin Spindekins land, Oostkamp (LEYS 1953); 1382 Pieter Spint, Ing.; 1398 Griele Spints, Rollegem (DEBR. 1970).

 

FD

Spinsemaille

cf. Spincemaille.

 

JG

Spinsemaille

zie Pincemaille.

 

FD

Spira

V. Speyer et Spier.

 

EV

Spira

zie Pierrat.

 

FD

Spiraers

Génitif néerl. : (fils de) Pierrard, Pirard. – Cf. aussi 1666-77 «Clas Spira» émigré en Suède.

 

JG

Spiraers

zie Pierrard.

 

FD

Spire

1472 «Jehan Spir» DénLaroche; pourrait être le représentant de lat. spicarium, anc. fr. espier ‘gerbier’ [JH] ou w. liég. spér < lat. spi-ritus, anc. fr. espir ‘esprit (revenant)’, au fig. ‘décharné’; comp. Lespir. -Aux deux hypo­thèses proposées, ajouter anc. liég. spi(r) ‘épieu’, cf. L. Remacle, DRo 367 [JL, NFw],

 

JG

Spiridon

Peut-être NF non indigène ou nom d’enfant trouvé (prénom d’origine grecque).

 

JG

Spirig

Wellicht var. van Spirinckx.

 

FD

Spirinckx

zie Spiering(s).

 

FD

Spiritus

1. Traduction de DE Geest, ,,Le genêt » (N. de proven. V. ce N.) ou ,,L’Esprit » (Car. mor.). — 2. Profess. N. de chantre (Texte chanté). Nos 131, 145.

 

EV

Spiritus

1295 «singnour Jakemon c’on appelle Spiritus, chapelain de Saint Lambier» Artthr-Liège; lat. spiritus ‘esprit (revenant)’ ou au sens propre ; comp. Spire et Spirlet.

 

JG

Spiritus

Spirito: BN naar een geestelijke of religieuze eigenschap. 1292 Jacobus dictus Spiritus, Luik (SLLII) = 1295 singnour Jakemon c’on appelle Spiritus, chapelain, Luik (RENARD); 1385 domini Egidii dicti Spiritus, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Spirlet

Car. phys. Dimin. de Spirou (Wallon), ,,Ecureuil ». N. d’H. agile. Synon., avec ajoute de la par­ticule nobil. liégeoise : de Spirlet. N° 47.

 

EV

Spirlet

w. Spirlet. 1342 «le femme Wilhamme Spirlet d’Auz» Liège, 1547 «Henry Spirleit» Tavier, 1575 «Jean Spirlez» DénFlorenville, 1630-70 «Damide Spirlet» Cerexhe-Heuseux (Schnackers 13), 1726 «Jaspar Spirlet» BourgLiège; plutôt dérivé en -elet de w. liég. spér ‘esprit (revenant)’, corresp. au lat. spi­ritus que dimin. de w. spirou ‘écureuil’. On observera que Spirlet est largement attesté aussi comme prénom dans la région ver-viétoise, à Olne particulièrement: 2.3.1545 «Baduin le marissaulx (…) Spirlez, son fils», 12.1.1609 (cop. 1677) «Spirlet Martin, forestier et sergeant de lad. cour et bancq d’Olne», 13.5.1652 «Spirlet Baulduin dit mon amis», 23.2.1718 «Mathieu Grojean, marit à Catherine fille Spirlet Burdo», etc. [JL, NFw2]. – Bibliogr.: É. Legros, BTD 27, 142; J. Herbillon, Le NF Spirlet, VW 55, 1981, 74-75.

 

JG

Spirlet, (de)

LU W. spîrlèt, dim. van LU W. spér, Fr. esprit: geest, spook. Vgl. Lespir. 1275 Wétins Spirelai, Melden (VR 36r°); 1342 Spirlet d’Auz, Heure-le-Romain; 1620 Pierre Spierlet, Heusy. De familie werd geadeld in 1768, vandaar de de-aanloop (VW1981,74-75).

 

FD

Spiron

Surnom: w. (Bovigny, Marche, etc.) spiron DFL 167, var. as spirou ‘écureuil’ALW 8, 80a; DicPatRom 1997, 249.

 

JG

Spirou(x)

Spyrou, Spiron: i. BN Spirou: eekhoorn. Vgl. Lescurieux. 1287 Jehans condist Spirues, Stavelot (ASM II); 1423 François Spiroul, Nijvel (AAV). – 2. Huisnaam. PlN; wsch. Pierreux, Piroux (zie i.v.). 1370 Jean de Spiroul, Luik (SLL IV); 1378 Johans de Piroul = 1380 Joh. de Spiroul, Luik (AVB); 1381 Jean de Spirul = de Spiroul = 1384 Despiroul, Luik (ASG 9-11).

 

FD

Spiroux

Spyrou. 1287 «Jehans condist Spi-rues» CoutStavelot, 1307 «Jehan de Spiroul» AnthrLiège, 1364 «Johan de Spiroul» Guill-Liège, 1378 «Johans de Spiroul clerc» CartValBenoît, 1381 «Jo. Spiroul le jovene», 1386 «Johans Spirouz», 1417 «Johans del Spiroul» GuillLiège, 1423 «François Spiroul» Nivelles, 1449 «Henry Spiroul» AidesNamur, 1510 «Jehan Spiroul», 1539 « la veuve Jehan Spiroux», 1549 «Collin Spirou» BourgNa-mur; surnom d’individu agile ou d’un homme roux, mais aussi nom d’enseigne: anc. w. spiruel, spirouz, w. spirou ‘écureuil’, du lat. médiéval spiriolus, avec altération ancienne skir- > spir- FEW 11, 314 (et 8, 596a); ALW 8, 80 (note 2); pour une approche globale des dérivés de l’étymon *scûriolus, cf. DicPatRom 1997, 247-254 (avec carte des Spiroux).

 

JG

Spissens

zie Pierssens.

 

FD

Spit

Spits, Speth, Speets: Mnl. spit, spet: (braad)spit. BerBN van de Speter (zie i.v.). Of Mnl. spiet, speet: speer, lans, spie(t)s. BerBN van de wapensmid; vgl. D. Spiessmacher. 1300 Fredericus Spet, Lùbeck (BRECH.); 1426 Jans Spits, Gb. (GAUBL.); 1370 Jacobum Spiet, St.-Tr. (GHYSEN); 1564 Willem Spits, G-Aw. (AP).

 

FD

Spitael(s)

Spitale, Spital(s), Spittael(s), -al, Spithaels, Spittols, Spietael(s), -als, Sputael, Pitaels, van Spit(t)ael(s), van Spital: Mnl. spitael, syn. met hospitael: godshuis, gasthuis, ziekenhuis. Vgl. L’Hôpital. 1304 Hauwelus Pitael, Bs. (PEENE 1949); 1374 Gillis Pitael, Willems Spitaels, Gb. (SCHR.); 1642 van Spitael, Mech. (MERTENS).

 

FD

Spitaels

1. Proven. Spitaal (Dép. Waregem). — 2. Profess. Ancien sens: ,,Hôtel ». N. d’hôtelier. Sy­non.: Spitt-, Spith- -a(e)l(s), Spu-tael, Spitalier.

 

EV

Spitaels

Spietaels, Spital, Spitals. Nom d’ori­gine ou surnom d’infirmier (au génitif): spita(a)l ‘hôpital’.

 

JG

Spiter

zie Speter(s).

 

FD

Spithoven

Spitthoff: PlN Vgl. D. Spiesshofer. Een

goed waarop een cijns rust in de vorm van spietsen, spiesen.

 

FD

Spits

Spitz. Surnom: néerl. spits, ail. spitz ‘taquin, piquant, rusé’.

 

JG

Spitsaert

zie Pinchart.

 

FD

Spitters

zie Speter(s).

 

FD

Spitthoff

zie Spithoven.

 

FD

Spittois

V. Putois.

 

EV

Spitz

Spietz, Spitzer, Spitzl: i. Fréquente D. PlN Spitz(e), Spitzle: spits toelopend stuk land. 1364 Jordan ab der Spitze, Amberg (DN). – 2. Zelden BN voor een spits, mager mens. 1354 Wernher der Spitz, Bruck (DN).

 

FD

Spitzmann

Afl. van Spitz.

 

FD

Spitznagel

BN voor een nagelsmid, die nagels, spijkers spits maakt. 1270 Alb. Spitzenagel (smid),Rostock(DN).

 

FD

Splaingaire

zie Splingard.

 

FD

Spleers

zie Spelier(s).

 

FD

Spleesters

zie Pleisters.

 

FD

Splenter(e), de

de Splinter: Splinter, splenter: afgehouwen of afgespleten stuk van iets, vooral houtsplinter. BerBN. 1145 Gisebertus Splentre, VB (CVT); 1177 Lambertus Splenter (LEYS 1952); 1382 van Janne Splenter, Zulte (DEBR. 1970); 1419 met Woutre Splentre, Ktr. (DEBR. 1958). Vooral in Z kwam Splinter ook aïs VN voor (MEERTENS 1947). 1381 Splinter Pieters; 1381 Splinter f. Perin Symoens, Hontenisse (DEBR. 1969); 1450 Urbaen Wettynckx filius Splenters, Ktr. (PARM.).

 

FD

Spleters

Wsch. < Spleesters.

 

FD

Spletinck(x)

-in(c)x, zie Plaetinck(x).

 

FD

Spletinck(x)

‘s Bältings (Synon. : Speltinckx). V. BALD.

 

EV

Splets

zie Plets.

 

FD

Splettstösser

-stoesser, -stöesser, -stoësser: D. BerN van de maker of verkoper van houten spanen, lepels, houten dakpannen, lattenklover (de Lathouwer). 1561 Jakob Splettstôsser, Stolp (BRECH.).

 

FD

Splingard

-art, -aer{d), Spl(a)ingaire: Var. van Ofr. espringale, espringarde, Mnl. springael: katapult. Fr. espingard: soort kanon. Zie Springael. 1665 Mathieu Splingart, Namen (J.G.).

 

FD

Splingard

Profess. ,,Epinglier ».

 

EV

Splingard

Splingart, Splingaer; formes romanisées: Splingaire, Splaingaire, Splin-caire. 1665 «Mathieu Splingart» BourgNa-mur ; surnom : sans doute dérivé en -ara de moy. fr. esplinger, espringuer ‘sauter, danser’, ainsi moy. fr. (Molinet) espringart ‘danseur’ FEW 17, 188b-189a, cf. aussi fr. espingard ‘sorte de canon’ id., 189b.

 

JG

Splingué

Surnom de métier, à rapprocher du w.-pic. (è)splingueû ‘émondeur (d’arbres)’ FEW 17, 181a.

 

JG

Splittgerber

BerN = Splettstôsser.

 

FD

Splunder, van

-ter, zie van Sprundel.

 

FD

Spoden

Spoiden, Spoidenne, w. (Bastogne) Chpôden ‘, Chpwadèn ‘ (NF du sud-est de la Wallonie, région de Bastogne et du G.-D. Lux.). Peut-être d’un nom de maison à Dei-denberg (Amblève), an des Boten Haus, ‘s Boden (comm. K. Mannaerts) [FD].

 

JG

Spoden

zie Spadin.

 

FD

Spodt, de

zie de Spot.

 

FD

Spoel

BerBN van de spoeler, die het garen op spoelen windt. Vgl. Spoelder. 1298 Hein Spoele, Kales (GYSS. 1963). – 2. Naar de woonplaats: 146 e. Henrec Spoel op j hofstat metten husen daer op staende neven de Spuele, Bs. (OSTYN).

 

FD

spoel

I. Profess. 1. Spoel. Navette de filateur. Profess. Spoel, Spoel-ders. N. de filateur, de bobineur.

—   2.   Racine   Spoelen,   ,,Rincer ». Mêmes patronymes. N. de rinceurs.

—  II. Proven. Spoel. S poêle (Dép. Etikove et Meigem).

 

EV

Spoel-

-berg, -hout. Spoelberg (Dép. Lovenjoel). Spoelhart, L.D. (‘s Poelhout, ,,Bois de la mare ».

 

EV

Spoel, van der

PlN Spoel(e) in Elsene, Watermaal (Bs.), Etikhove en Meigem (OV). Zie Spoel 2.

 

FD

Spoelbergh, (de)

(de) Spoelberch: PlN Spoelberg in Ktr. (WV) en Lovenjoel (VB). 1446 Jan Spoelbergh, Lv.-Mech. (GPM); 1569 Joannes Spoelberchs, Lv. (HENNO); 1580 Jan Spoelberch, Mech.-Aw. (AP).

 

FD

Spoelder(s)

BerN van de spoelder, die de wol of het geweven laken spoelt. Vgl. Wullespoelere (BEELE), Lakenspoelre (DE POERCKIII). -2. BerN van de spoeler, die de draden op de spoelen windt, die opspoelt. 1307 Gillon le Spoelre, Ip. (BEELE); 1380 D. Spoelre, VB (BLO VIII).

 

FD

Spoelhou(d)t

BerBN van de maker van houten spoelen, weefspoelen, klossen. Vgl. D. Spo(h)nholz.

 

FD

Spoens

Spons: i. Spo(h)n (vgl. E. spoon) is een Ndd. var. van spân: spaan. Zie Spaan(s). – 2. Var. van Pons, met s-anticipatie; vgl. Sponselee. Zie Ponce.

 

FD

Spoiden(ne)

zie Spadin.

 

FD

Spoirckmans

zie Sporckman.

 

FD

Spolspoel

zie Polspoel.

 

FD

Sponar

Tsjechische FN (PDB). Wsch. < D. Spohner: spanenmaker. Vgl. Spooner.

 

FD

Spons

zie Spoens.

 

FD

Sponselee

Var. van Poncelet, met s-anticipatie. Zie Poncel en Ponce.

 

FD

Sponville

Nom d’origine: Sponville (Meurthe-et-Moselle).

 

JG

Sponville

PlN (Meurthe-et-Moselle).

 

FD

Spoo

Peut-être Spaux, forme ancienne de Spa (Lg). Toutefois, si d’après J. Vannérus, Spa se prononce Spô dans la région [alors que J. Haust, EDTW note plus exactement Spa], la graphie Spoo ne figure pas dans la liste des formes anciennes qu’il fournit pour cette localité (BTD 19, 47-50). En revanche, elle est courante pour un toponyme de Trembleur (Lg) [topon. à paraître] et p.-ê. pour certains des autres topon. comparables relevés par Vannérus, loc. cit. [JL, NFw].

 

JG

Spoo

zie Despa.

 

FD

Spooner

Sponar: E. BerN Spooner: maker van lepels, houten dakpannen. 1221 Robert le Sponere, Lincoln (REANEY).

 

FD

Spoor

Spo(o)ren: BerN van de vervaardiger van ruitersporen. Vgl. Spoormakers, -mans. 1308 Joh. Spore = Sporenmaker (BACH 1,247). 1354 Johannem Spore, Ktr. (DEBR. 1970); 1576 Nik. Spor, Keulen-Aw. (AP).

 

FD

Spooren

Surnom (au génitif): moy. néerl. spoor ‘éperon, aiguillon’. – Comp. 1625 «Bertrand Sporon (de Forges-Iez-Chimay)», 1630-32 «Franchois Spouron» émigrés en Suède.

 

JG

Spoorenberg

zie Sporenberg.

 

FD

Spoormakers

BerN van de sporenmaker, vervaardiger van ruitersporen. Vgl. Spoor. 1317 Godefridus Spormakere, Lv. (DE MAN1949); 1584 Grietken Spoormakers, Aw. (AB).

 

FD

Spoormans

BerN van de sporenmaker. 1398 Phillips Sporeman, Tielt; 1382 Hannekin Spoorman, Wielsbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Spor-

-ck, -cq. ‘s Bork. V. BARD (Bark).

 

EV

Sporck

-cq, zie Spork.

 

FD

Sporckman

Spoirckmans, Sportmans: Afl. van Spork. 1694 Hub. Sportmans, Aw. (MUL VII); 1783 Conrardus Sporckman, Schiedam-Bg. (PARM.).

 

FD

Sporcq

Sporck. Nom d’arbre: moy. néerl. spurk ‘nerprun’ ; aussi NL en Allemagne.

 

JG

Sporen

zie Spoor.

 

FD

Sporenberg

Spoorenberg: PlN. De families Spoorenberg/Sporenberg(h) in Nederland stammen allemaal uit Duitsland. Sommige takken van de familie heten evenwel Sparenberg (med. J. Spoorenberg, Eindhoven). Wsch. PlN Sporenberg/Sparrenberg in Stuhlingen (BW).

 

FD

Spork

Sporck, Sporcq, Spurk: PlN Spork (NRW): vuilboom, sporkeboom (TW).

 

FD

Sporken

Dim. van spoor: ruiterspoor. BerBN voor de smid; zie Spoor. 1292 David Sporkin, Vn. (DF XV); 1348 Henri Sporkin, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Sporleder

D. dial. var. van Sparleder. i. BN van een schoenmaker die het leer spaart, het zuinig gebruikt. 1461 Tileke Sparleder, Hannover. -2. Spar/Spor: Mnd. spare, D. Sporn: (ruiter)spoor. Mnl. spoorleder: de leren riem waarmee een spoor aan de voet vastgemaakt wordt. BN of BerN. 1180 Herman Sporleder, Kitzingen; 1471 Herm. Sporleder = Spornleder, Hameln (BRECH.).

 

FD

Spors

Gen. van Spoor?

 

FD

Sportmans

zie Sporckman, Poortman(s).

 

FD

Sposito

zie Esposito.

 

FD

Spot, de

de Spodt, Despotte: Mnl. bnw. spotte: gevlekt. 1339 Hughe Spotte, Saaftingen (DEBR. 1999); 1397 Jacob Spotten, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Spotbeen

BN Spatbeen: knobbel aan het been (vgl. spatknie, spatkreupel, spatader). 1326 Pieter Spadbeen, Ip. (BEELE); 1321 Andrée dicti Spatbeen, Mech. (OARI).

 

FD

Spote

Spôte, cf. Spaute.

 

JG

Spote

zie Spaute.

 

FD

Spotters

zie (de) Porter.

 

FD

Spourquet

NF dans la région de Mellery et Gentinnes (BrW) dès 1801 (GeneaNet), d’ori­gine incertaine; p.-ê. par modification volon­taire du nom Pourquet, comp. aussi Pourquoy.

 

JG

Spouwen, van

(van) Spauwen: PlN Spouwen (L). 1158 Godefridus de Spalden, L (LO); 1308 Henric van Spauden…voer Spauden (OGO); 1443 Jannes van Spauwen, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Sprang, van

van Sprangh(e): PlN Sprang (NB).

 

FD

Spranger

Sprang(h)ers: i. Gen. van Franger. -2. Spranger = Springer; zie De Springer. 1410 Wouter Mathijsz. (die) Spranger = Sprengher, Dongen (Ndl. L. 1971,36); 1421 Nie. Spranger, Plauen (DN); 1549 Adriaan de Sprangere, Merksem; 1561 Jan de Spranger, Kapellen-Aw. (AP).

 

FD

Sprangers

1. Car. mor. Sprank, ,,Etincelle ». H. éblouissant. — 2. V. BARD (Brank).

 

EV

Sprangers

Spranghers. 1637 «Léger Spran-gers» BourgNamur; génitif néerl.: de(s) pranger(s) ‘(fils) de lutteur’ ou var. de sprin-ger ‘sauteur, danseur’ [FD]. Cf. aussi Franger.

 

JG

Spranghels, van

Wsch. var. van Van Spranghe, beïnvloed door Van Sprengel. 1584 Adriaen Sprangels, Aw. (AB).

 

FD

Sprankenis

Var. van Sprankeners, Sprankmans; zie Spronkmans. 1745 Mathias Spranckmans = Sprackenisse, Aldeneik (PDB).

 

FD

Sprauten

zie Spruyt.

 

FD

Sprecher

Schprecher: BerN van de sprookspreker, dichter, die voordraagt.

 

FD

Spreeuwel, van

Er was al een familie Van Spreuwel in de 146 e. in Hilvarenbeek (NB). Er is een PlN Spreuweldervoort in Westelbeers (NB) (med. L. Adriaenssen, A’dam). De Spreeuwel in Mol en Olen (A) (NR). 1586 Leenen alias van Spreuwel, Hilvarenbeek (MNT 268).

 

FD

Spreeuwers

Spreuwers: BN voor een spreeuwen-vanger? 1463 Vranck Sprewarts, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Spremont

Sprémont, cf. Sprimont.

 

JG

Sprémont

Spreman, zie Sprimont.

 

FD

Sprengel, van

zie van Springel.

 

FD

Sprengels

Var. van Sprenkels? Of = Van Sprengel?

 

FD

Sprenger

Spreng(h)ers, zie (de) Springer, Franger.

 

FD

Sprengers

1. Fonction. Sprengen, ,,Asperger ». N. de bedeau qui par­ticipe à la cérémonie de l’aspersion. —  2. V. Springer. — 3. V. BARD (Brank). Synon. ; Pringier.

 

EV

Sprenkels

zie (de) Sprinkel.

 

FD

Spreu(x)

zie Espreux.

 

FD

Spreutel

Spreutels. Dimin. de moy. néerl. sprute, spreut (all. Sprössel) ‘pousse, rejeton’ [FD].

 

JG

Spreutel(s)

Spreutes: Dim. van Mnl. sprute, spruet: spruit, uitspruitsel. Vgl. Spruyt. Wellicht in de bet. van D. Sprôssling: telg, spruit. Spreutel beantwoordt aan D. FN Sprôssel. Vgl. 1300 Reimbold Spruteke, Lùbeck (NN).

 

FD

Spreutels

Car. phys. Sproetels, ,,Taches de rousseur ». V. Spruit.

 

EV

Spreuwers

zie Spreeuwers.

 

FD

Spreux

1. Proven. (L’E)sp(e)reux, ,,L’Espierrois » (Espierre, Loc., avec suffixe -eu, d’origine. N° 211). Synon.: Lesperoy. Aussi Loc. et L. D. (Nord, Fr.). — 2. Car. mor. Preux. V. Lépreux.

 

EV

Spreux

Sans doute surnom: w. liég. sprèwe, nam., verv. spreuwe ‘étourneau’ FEW 17, 188a.

 

JG

Sprey

Van ww. spreiden. BerN van de spreider: rietdekker, die rieten daken dekt. 1281 Werkinus Spreide, Ip. (BEELE); 1298 Job. le Spredere, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Spreybroeck, van

zie van Speybroeck.

 

FD

Spriester(s)bach

Spriesterback: Réinterpretatie van PlN Springiersbach in Bengel (RP) (TW).

 

 

Spriesterbach

Nom d’origine, probabl. (avec réinterprétation) Springiersbach à Bengel, près de Trêves [FD].

 

JG

Spriet

Nom d’origine : Spriet (fréquent en pays flam., e.a. à Eekloo, Nevele, Pittem, etc.), ou nom de profession : moy. néerl. spriet ‘hampe (de lance); bois de charpente; trident; etc.’ [FD].

 

JG

Spriet

Proven. Dép. Eeklo, Nevele, etc. Spriet, ,,Brin d’herbe ».

 

EV

Spriet, (de)

Spriet: stang, staak, timmerhout, bout van een boog, schacht van een lans, vork. BerBN of BN naar de gestalte. 12e e. Bernoldus Sprit, Vn. (SNF); 1396 Janne den Hond die men seit Spried, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. PlN: een tweesprong, in Eeklo, Nevele (OV), Langemark (WV). 1304 Aliten van der Spriet, Mech. (HB 656); 1399 Gillis vander Spried, Ktr. (SR 2ir°).

 

FD

Sprimon

Sprimont, Spremont, Sprémont, Sprumont. 1602-3 «Henry Spremont» = «Henry Spreumont» TerriersNamur, 1617 «Nicolas Sprymon, marichal» BourgDinant, 1733 «Melchior Sprumont» BourgNamur, 1735 «Nicolas Sprimont» BourgLiège; nom d’origine: Sprimont (Lg).

 

JG

Sprimon(t)

Spriman, Sprémont, Spre(e)mont, Spreman, Sprumont: PlN Sprimont (LU). 1360 Johan de Sprimont, Laroche (ASM II).

 

FD

Spring

1. Car. phys. Spring (Angl.), ,,Printemps ». N. d’H. à l’aspect jeune. — 2. Proven. Spring(en)–bof, -puni, ,,Ferme-, point- -de la source ».

 

EV

Spring-

-a(e)l, -(u)el. Profess. ou fonction. Espringale, Springel, (Arme). N. de fabric. ou de soldat.

 

EV

Springa(e)l

Desespringalle, Pringalle: Mnl. springael: katapult, werptuig. BerBN van de bediener van hetbelegeringstuig. 1334 Willem Springael, Bg. (JAM.); 1410 Jacquemard des Espringalles, Mortagne (CCHt).

 

FD

Springal

Springael. 1334 «Willem Springael» Bruges; surnom: fr. espringale ‘baliste, arba­lète sur roue, puis canon’, p.-ê. pris dans un sens fig. ‘vif comme la poudre’, ou bien plutôt d’anc. pic. espringale ‘sorte de danse’ FEW 17, 189a.

 

JG

Springel

zie Springuel(le).

 

FD

Springel, van

van Sprengel: PlN Springel/Sprengel in Olen en Westerlo (NR, GF). Sprengel (NS). 1292 Gheraerd van Springhele, Oevel (CG); 1308 Balduwinus dictus Bellen de Springhele, Westerlo (AOTII); 1358 Jan van Sprunghele, Aw. (CLM); 1422 Heinric van Springhele, Geel (GF).

 

FD

Springer

Car. phys. ,,Sauteur ». Sy­non.: De Springhere. Sprengers (Dialecte).

 

EV

Springer, (de)

de Springre, Sprynger, Sprenger, Spreng(h)ers, Spranger, Sprang(h)ers, Szpringer: i. BN voor een (Mnl.) springer/sprenger: (koord)danser, kunstenmaker. – 2. Afl. van Mnl. sprengen, zoals D. sprengen: galopperen. BN voor een ruiter. Zie ook Spranger. 1287 Hannijn de Springre, Beveren-Oud. (CG); 1372 Pieterkin de Springhere…up Mergrieten Olivier Springhers wedue, Kanegem (DEBR. 1970); 1412 Ghijsbrecht Sprangers van Merblaes; Jan de

Spranghere van Marblais; 1414 Lysbet Sprenghers

van Rikevorssele, Aw. (ANP).

 

FD

Springman

BN: springer, danser. Zie Springer.

 

FD

Springmeier

-meyer: Meier, boer op een goed aan een bron (Spring) (BRECH.).

 

FD

Springuel

-guelle. 1593 «Victoer Sprinkelle (orig. de Bruges)» BourgLiège; surnom: w. sp(r)inguèl ‘espiègle’ (Grandgagnage), emprunté à l’all. Sprenkel ‘garrot, tortoir’ (d’où le w. splinke DL) [JH] ; ou bien moy. néerl. sprin-kel, ail. Sprengel ‘sauterelle’ [FD].

 

JG

Springuel(le)

Springel: i. Adaptatie van D. FN Sprengel of De Sprinkel. Mnl. sprinkel, Mnd. sprengel: sprinkhaan.BN. 1593 Victor Sprinkelle, Bg.-Luik (J.G.). – 2. Evtl. W. springuèl: guitig (J.G.).

 

FD

Springut

Samengetrokken < Springinsgut: spring in ‘t goed. BN voor iemand die plotseling geluk heeft. Vgl. Salembien.

 

FD

Sprink

Sprinx: PlN Sprink: kleine watergang die op een hoofdwatering uitkomt, zoals op Walcheren. Mhd. sprinc: sterk stromende bron.

 

FD

Sprinkel, (de)

Sprenkels: Mnl. sprinkel: sprinkhaan. Wellicht BN voor een springer. Zie Springer; vgl. Fr. Sautarel, D. Sprengel. 1337 Jhan Sprinkels lande, Ip. (PSM); 1398 Jan de Sprinkel, Pittem

(DEBR. 1970). Vgl. 1633 Jan Sprinckhaen, Tn. (HB 778).

 

FD

Spro(o)ten

Sprôte, Sprout, zie Spruyt.

 

FD

Sprock

Metathesis van Spork. – 2. Mnl. sproke, sprook: taal, uiting, verhaal. BN. Vgl. Sprecher, Spruch. 1241 domus Walteri Sproec = W. Sproke, Gent(GN).

 

FD

Sprockeels

Sprokkel: Mnl. sporkel, sprockel, Sprokille: sporkelmaand, februari. Vgl. D. Hornung, Fr. Février. 1389 Gheert Sprockille, Diest (VdP); 1492 Symon Sprokeels, Leod. (MUL III). Sprolant, van; Sproelants: PlN (L). 1350 domini Theoderici de Sprolant, L (SLLIV); 1386 Dirick van Spralant, St.-Tr. (GHYSEN); ±1400 Theodericus de Sprolant, L (GRAUWELS 1981); 1439 Gherit van Spralant, Ht. (GESSLER); 1444 Goert van Spralant = 1460 van Sprolant=1454 van Sproelant, Tg. (TYTGAT, IOT).

 

FD

Sprockels

N. d’habitude. Spwkkels, ,,Bois mort ». N. de ramasseur de bois.

 

EV

Sprocq

Var. (avec métathèse) de Sporcq?

 

JG

Spron(c)ken

Sprunck,  Sprancq. 1.  Car. phys. Sprong, ,,Saut ». ,,H. paraissant sauter en marchant ». — 2.  V. BARD (Brank).

 

EV

Spronck

Spronk. Surnom: néerl. spronk ‘sauteur, saltimbanque’.

 

JG

Sprong

Spron(c)k, Spron(c)ken, Sprung, Sprun(c)k, Sprünken: i. Mnl. spronc: springer; vgl. hooyspronc: sprinkhaan. BN voor een springer, danser? Vgl. Springer. 1295 Balduwinus Sprunc;

1307 Symon Spronc, Aw. (CLEMEUR); 1340 Jacobus Spronch, Tnh. (VERB.). – 2. Mnl. spronc, Mhd. sprunc: bron (BRECH., DN).

 

FD

Spronkmans

Afl. van Spronk? Wsch. veeleer (met epenthetische n) < Sprokmans, metathesis van Sporkmans. Zie Sprockman.

 

FD

Sproten

Sprooten. Var. dialectale de Spruyt.

 

JG

Spruch

D. Spruch: gezegde, spreuk. BN. Vgl. Sprock 2., Sprecher.

 

FD

Spruit

1. Désignation de famille nombreuse. Spruit, ,,Souche ». — 2. Profess. Spruit(kool), ,,Chou de Bruxelles ». N. de producteur. — 3.  V. Spreutels. Patronymes : Dans les trois sens : Spruyt(te), Spruyt-mans.

 

EV

Spruit

zie Spruyt.

 

FD

Sprumont

cf. Sprimont.

 

JG

Sprumont

Proven. Sprimont (Loc.).

 

EV

Sprumont

zie Sprimont.

 

FD

Sprun(c)k

Sprung, Sprünken, zie Sprong.

 

FD

Sprundel, van

van Splunder, van Splunter: PlN Sprundel (NB). 1414 Adriaen vanden Stene van Sprundele, Aw. (ANP).

 

FD

Spruyt

Spruijt, Spruit, Spruydt, Spruytte, Sprute, Sprout, Sprauten, Spro(o)ten, Sprôte: Mnl. sprute: spruit, uitspruitsel. BN voor een jong of tenger mens. Of: telg, nakomeling. Vgl. D. Spross en Spreutels. 1388 Pieter Sprute, Ip. (BEELE); 1398 Hannekin Sprute, Tielt (DEBR. 1970); 1377 Jans Sproeten guet, Lummen (MNT 463).

 

FD

Spruyt

Spruytte, Spruit, etc. Surnom métaphorique de jeune homme, frêle: néerl. spruit  ‘jeune pousse, bourgeon, rejeton’ [FD], cf. aussi Spro(o)ten et Spreutel(s).

 

JG

Spruytmans

Spruitmans: Afl. van Spruyt.

 

FD

Sprynger

zie (de) Springer.

 

FD

Spuijman

Spuyman: Afl. van spuy, Mnl. spoye, speye: spui, schutsluis. Naar de woonplaats.

 

FD

Spur

Spurr: PlN Mhd. spur: voetpad, weg, spoor.

 

FD

Spurk

zie Spork.

 

FD

Spurt, van der

Versporten, Verspurten, Verspeurt, Speurt: PlN Ter Spor(k)t. Zie Uytersprot. 146 e. Bernart vander Sprut, Bs. (OSTYN); 1591 Willem vander Sprot, Aalst (GAUBL. 1971).

 

FD

Sputael

V. Spitael.

 

EV

Sputael

zie Spitaels.

 

FD

Spy

Nom d’origine: Spy (Nr), cf. Despy.

 

JG

Spy

Proven.   Loc.   Synon. :    Dispy (Spy,    ,, Endroit   où   l’eau   sourd ». Synon. :    Spa).    Spilmont    (Dép. Nivelles),   Spalmont   (Spalomont, Dép. Spa).

 

EV

Spy

zie Despy.

 

FD

Spybrouck, van

zie (van) Speybroe(c)k.

 

FD

Spyckerelle

Var. flam. de Picarelle, Pycarelle [FD].

 

JG

Spyckerelle

zie Picarelle.

 

FD

Spyckerman

Spiekerman(n), Spieckermann: BerN van de opzichter of werkman in de spijker (Lat. spicarium, D. Speicher, Mnl. spijker), de graanschuur. Vgl. Spyker(s). 1250 Sygerus Spikerman, Neigem (PEENE1949); 1346 Joh. Spikerman, Lùbeck (NN); 1512 Henrici Spickermans de Horst (MULIII); 1558 Jan Spiekerman, Sevenum-Aw. (AP).

 

FD

Spyckman

zie Speec(k)man.

 

FD

Spyckynck

Mnl. spikinc: grote spijker met scherpe punt, wapen. 1378 Roegekin Spikinc, Ip. (BEELE); 1398 Jan Spikinc, Izg. (DEBR. 1970).

 

FD

Spyers

zie Spiers.

 

FD

Spyra

zie Pierrat.

 

FD

Spyrou

cf. Spiroux.

 

JG

Spyrou

zie Spirou(x).

 

FD

Spyse

1. Profess. Spijzen, ,,Aliments ». N. de fournisseur de pro­duits alimentaires. Synon. : Speiser. N° 131. — 2. Proven. Spys, ,,Les sources ». V. Spy.

 

EV

Spysschaert

zie Pinchart.

 

FD

Squaden

zie de Quae.

 

FD

Squedin

zie Esquedin.

 

FD

Squela(e)rt

-ard, zie Schellaert.

 

FD

Squelard

‘s Wahlard. V. WAHL.

 

EV

Squelard

Squélard, Squelart, Squélart, Squelaert. 1509 «Jehan Squilart» BourgNa­mur; surnom: p.-ê. dérivé en -art de l’anc. fr. esquille ‘morceau; éclat de bois’ ou de esquiller ‘nettoyer’? Ou bien adaptation du NF néerl. Schellaert (= homme bruyant) [FD].

 

JG

Squelin

Squelins, Squilin. 1356-58 «Jehans Squelin» PolyptAth, 1676 «Adrien Squellin» RuageAth; surnom: w. skèlin, escalin (pièce de monnaie) FEW 17, 31 b-32a [JH] plutôt que francisation du NF Schillings (É. Legros, BTD 27, 128-9).

 

JG

Squelin(s)

zie Esquelin.

 

FD

Squelins

1. ‘s Wahlin. V. WAHL. -— 2. Esquelin (Monnaie. N. de changeur). Sheling. Synon.: Schil-lingfs). V. Schelling.

 

EV

Squeper, de

zie de Schepper(e).

 

FD

Squerens

Squérens. Adaptation graphique du NF flam. Scherens.

 

JG

Squerens

zie Scheeren(s).

 

FD

Squevin

Fonction publique. E(s)che-vin. N08 87, 141.

 

EV

Squevin

Squévin. 1300-33 «Skevins de Cuemes» ComptesMons, 1301 «Johans condist li Skevins (…) eskevins» Couvin, 1317 «Johan-nes li Skevins» GuillLiège, 1546 «Laurent Skevin», 1587 «Pierre Squevin», 1608 «Mathy Squevin» Cerfontaine, 1767 «Jacque Sque­vin» Pesche; nom de fonction : forme w., pic. d’échevin, cf. anc. pic. eskievin, w. (Malmedy, La Gleize) scuvin ‘échevin’ FEW 17, 94b. Comp. également Scuvée, Scuvie, etc.

 

JG

Squevin,

Squévin: W.-Pic. vorm van échevin: schepen (Opic. eskevin).

 

FD

Squif(f)let

Henegouwse var. van Ofr. Chif(f )let, dim. van c(h)ifle: fluit. BN voor een fluitspeler. Aan Fr. sifflet beantwoordt Wvl. schufekt. Vgl. met metathesis Sclif(f )et. 1390 Raoulin Chiffiote, Rhuis (MORLET).

 

FD

Squifflet

Squiflet. NF attesté à Montignies-sur-Sambre et Gilly dès 1640 (GeneaNet), cf. aussi ±1750 «Siquiflet» AnthrStHubert, 1780 «Jean Squiflet» Charleroi; var. par métathèse du NF Sclifet, Scliffet, cf. aussi Selifet, -iffet.

 

JG

Squil-

-becq, -beck. Proven. Schille-beke (Dép. Over-Boelare).

 

EV

Squil-

-bin, -quin. 1. ‘s Wil- -bin, -(e)kïn. V. WIL. — 2. Proven. Schelle- -beek (Schelle, Riv.), -kens (Dép. Hoeilaart).

 

EV

Squilbeck

-becq, zie Schillebeeks.

 

FD

Squilbeck

Squilbecq, cf. Skilbecq.

 

JG

Squilbin

Fr. grafie voor de Mnl. TN Schelpin, afl. van Schelpe. 1368 Clais Scelpin, Hannin Scelpin, Ktr. (DEBR. 1970,2002).

 

FD

Squilbin

Surnom: francisation de néerl. Scheelbeen (= qui a les jambes torses, courbes).

 

JG

Squille, van de

zie van der Schelden.

 

FD

Squinquel

1. Proven. ‘s Winkel. V. Winkel. — 2. Car. phys. Schenkel ,,Cuisse ». Membre de forme anor­male ». N° 26l.

 

EV

Squinquel

Adaptation graph. fr. du NF Schinckel, Schenkel (= cuisse, gigot, jambe).

 

JG

Squinquel

zie Schinkel.

 

FD

Squire

E. FN < Ofr. escuyer, escuier: schildknaap. Vgl. Lecuier. 1197 R. Lesquier, Glouc. (REANEY).

 

FD

Squivée

cf. Skivée.

 

JG

Squivée

zie Scavée.

 

FD

Squoquart

cf. Scocart.

 

JG

Squoquart

zie Schokkaert.

 

FD

Srajner

zie Schreinner.

 

FD

Srievael

cf. Stival.

 

JG

Sru(e)lens

‘s Ruelens. V. HLOD (Hlo).

 

EV

Sryfer

V. Schrijver.

 

EV

St. Jans, van

zie van Sint-Jan.

 

FD

St. Martin

zie Saint-Martin.

 

FD

Staal

Stael(s), Staël, Sta(h)l, Staehle: i. BerBN van de staalbewerker, -handelaar, smid. Vgl. Stahlschmidt. 1285 Frid. dictus Stahel, Tauberbischofsheim (BRECH.). In 1346 heette in Kiel een smid Staal (DN). 1334 Godefrido Staël = 1347 Gort Staels, Tn. (C.BAERT); 1417 Claus Staël, Gb. (SCHR.). – 2. De Wvl. familie Stael(s) heette ça. 1700 Staelen en voordien in Ichtegem Staelens (zie i.v.) (med. L. Van Acker, Ardooie).

 

FD

Staal

Staël. 1774 «Adrien Staal» BourgNamur; surnom ayant trait au caractère (= tête dure) ou à la profession: néerl. staal ‘acier, fer’. Cf. aussi 1694 «Marguerite de Staël» BourgNamur.

 

JG

Staal

V. Stal. 1. Profess. Staal, ,,Acier » et ,,Echantillon ». N. d’ex­ploitant ou d’ouvrier d’aciérie. Ou bien : ,,Echantillonneur ». Synon. : Staelmans, Staelens. — 2. Proven. ‘s Daals, ,,De la vallée ». Synon. : Staël-, Taele-, Dael- -man(s), Staelens (Stalens, Dép. Koekelare).

 

EV

Staal, van (der)

PlN De Staal, b.v. in Izenberge (WV). 1634 Jan van der Staël, Damme (DF XV).

 

FD

Staalstruycken

‘s Daalsstruiken, ,,Buissons du val ».

 

EV

Staar

Star: i. Mnl. staer: met troebele blik, somber kijkend; strak, stijf. BN. – 2. D. FN Sta(a)r < vogelnaam Star: spreeuw. BN voor een lustig, beweeglijk, praatziek mens (BRECH.).

 

FD

Staarmans

zie Starmans.

 

FD

Staat

Staatje. Proven. Loc. et L.D. (Hollande).

 

EV

Staat

Stad: Mnl. stade: standvastig. BN. Vgl. D. Stat.

 

FD

Staatge

Staatje, zie Stage.

 

FD

Staay, van

zie van Staden.

 

FD

Stabbelaer

zie Stobbelaar.

 

FD

Stabel

Proven. Etable (L.D.).

 

EV

Stabel, (de)

Stabels, de Staebel(e), Destabel(l)e, Staebell, Staêbell, Staëbell: i. BN voor iemand met vast, stabiel karakter. Vgl. Lestable. 1227 Stavel et fratres, St.-L.-Houtem (GN); 1449 Willem Stabel, Hulst (PARM.). – 2. Sommige vormen evtl. < Destable(s). PlN Estable, Fr. étable: stal. 1462 Thomas Destables, Dk. (TTT).

 

FD

Staby

Stabij: BN voor iemand die bijstaat, helpt.

Vgl. Stastille (HAES.), Stavast (DEBR. 1970).

1283 Matheus Stabi, Wervik (DEBR. 1980); 1307

Gilles Stabi, Ip. (BEELE); 1398 Jan Staby, Wervik

(DEBR. 1970).

 

FD

Staceghem, van

van Staseghem: PlN Stasegem in Har. (WV). 1481 Jean van Staetseghem; 1569 Joos van Staseghem (DF XV).

 

FD

Stach(e)

Zie Staes. – 2. PlN Stache in Ermeton-sur-Biert (N). 1602 Jean de Stache, Namen (J.G.).

 

FD

Stach(ow)

-owiak, -owicz, -owski, -ura, -urski: Pools en Tsjechisch Patr. < VN Stanislaw, -lav.  Stacino, Stasino: Patr. < Stasinon (1716), vleivorm van HN Eustachius. Vgl. Tassi(g)non.  

 

FD

Stache

sans doute aussi Stage. 1602-3 «Jean de Stache» TerriersNamur, 1744 «Jean-Jacques Stache» BourgNamur, 1782 «Jacques Stache» Fleuras; nom d’origine: Stache, dépend. d’Er-meton-sur-Biert, ou dans Sart-Eustache, w. (au) sau à statche (Nr) plutôt qu’aphérèse de la forme fr. du prénom Eustache.

 

JG

Stache

Stacquet. S. V. Stas. — 2. ‘s Tac(quet). V. TAD (Tac).

 

EV

Stachele

V. Stekel.

 

EV

Stacher

zie Stacker.

 

FD

Stacius

Statius, Stadius, Stadeus, Stadeus: Patr. Korte vorm van HN Eustac(h)ius/Eustatius. 1347 Justacius van den Brinke = 1360 Statius v.d.B., Osnabrück (BRECH.).

 

FD

Stack

zie Stak.

 

FD

Stacker

Stacher: Wellicht Ndd. Stacker, Stecker, D. Stecher: vechter, (of ) castreerder, slachter. Vgl. Ndd. Pagensteker, D. Stechkalb. 1400 Wouteren Stackere, Lummen (C.BAERT).

 

FD

Stacker, (de)

zie de Stickere.

 

FD

Stacquet

-ez, cf. Staquet.

 

JG

Stacquet

-ez, Staquet, -ez: i. Dim. van Opic. estaque, Ofr. estache < Onl. staka: staak, paal. Mnl. staket: staak, paal. Vgl. Stak. BN naar de lange gestalte. 1219 Estachete; 1235 Jehans Estakete; 1229

Michaigne Eustakete, Atrecht (NCJ). – 2. PlN Staquet in Opprebais (WB).

 

FD

Stad

Proven. 1. ,,Ville ». Synon. : Van der Stadt. — 2. Stadt (Dép. Hombourg, Wavre).

 

EV

Stad

zie Staat.

 

FD

Stad(e)ler

D. BerN < Mhd. stadelaere: opzichter van de Stadel: voorraadschuur. 1251 Hainr. Stadelare, Ravensburg (BRECH.).

 

FD

Stad, van der

van de{r) Stadt: PlN Mnl. stat: plaats, oord, stede. Vgl. Van der Stede.

 

FD

Stadelhofer

Verspreide D. PlN Stadelhof: stapelplaats.

 

FD

Staden, van

van Staen, van Staey(en), van Staay, van Staeij(en), van Stayen: De vormen Van Staen en Van Sta(e)yen door d-syncope (vgl. dial. raan/raaie < raden). Zie ook Van der Staey. i. PlN Staden (WV). 1187 Ysaac de Staden; 1302 van Godscalke van Staden, Bg.; 1552 Jacob van Staen, Mesen (DF XV); 1308 Lisse van Stade, Ip. (BEELE); 1397 Janne van Staden, Ktr. (DEBR. 1970); 1579 Peter van Staeye, Ktr.-Aw. (AP). – 2. PlN Staden in St.-Tr.  (ZLP). 1412 Stas van Staden, Tg. (TYTGAT). – 3. PlN Staden in Utrecht. 1584 Jan van Staye, Aw. (AB).

 

FD

Stadeus

-ius, zie Stacius.

 

FD

Stadhouders

BerN van de stadhouder: plaatsbekleder, vertegenwoordiger van de heer, landsheer (oostelijk).

 

FD

Stadier

Proven. Stade. Avec suff. -ier d’orig.

 

EV

Stadsbader, (de)

de Statsbader, Stadtsbaeder: BerN van de houder van een openbare badstoof, van een stedelijke badinrichting. Vgl. Stovemans, de Stover, D. Bader. 176 e. Joannes Staats Bader, Ilfeld (TH) (vader van) 1678-1764 J. A. Ba(e)der = 1732 Jean Stadtsbader = 1733 Joannes Eustachius Staats Bader, Ilfeld-Har. (vader van o.m.) « 1709 P. A. Staetsbaeder, °i7i5 L.A. Baeder, Har. – Lit.: J. OPSOMER, De herkomstvan defamilie Stadtsbader. LG 40 (1998), 99-104.

 

FD

Stadsbaeder

Profess. ,,Baigneur de la ville ».

 

EV

Stadtfeld

PlN Stadtfeld (RP).

 

FD

Stadtmüller

-mülner, Stattmüller: BerN van de stadsmolenaar. 1451 Hans Stattmùller maalde in de stadsmolen van Gûnzburg (BRECH.).

 

FD

Staebel(e), de

Staebell, zie (de) Stabel.

 

FD

Staebelaere, de

zie Stapelaar.

 

FD

Staecke, de

zie (de) Sterk(e).

 

FD

Staege

V. Stage.

 

EV

Staege

zie Stage.

 

FD

Staehle

zieStaal.

 

FD

Staël

cf. Staal.

 

JG

Staël

Staël, zie Staal.

 

FD

Staelen

Stalin, au génitif: Staelens, Stalens, Stations. Stalins. 1282 «Stalins li Cordewa-niers», 1283 «Stalin le Tieulier», «Wautiers Stalin» DettesYpres; Stalin, prénom hypocor. (en usage jusqu’au 15e s.) issu d’un anthrop. germ. en stahal- [FD].

 

JG

Staelen(s)

Stalen(s), Stalin(s), Stallens: Patr. < Stalin, vleivorm van Germ. stahal-naam ‘staal’ (Fm.), zoals Stalhart. 1303 Stalin Mandoene, Bg. (VERKEST); 1398 Stalin Joye, Moorsele; 1399 Stalin le Roue, Wervik (DEBR. 1970); 1270 Walterus Stalin, Koolskamp (DEBR. 1980); 1326 Stalin van Hasebrouc; 1326 Boidin Stalin, Ip. (BEELE). Zie ook Staal.

 

FD

Staelen, de

Wsch. reïnterpretatie aïs BN (de stalen) van Patr. Staelen.

 

FD

Staelgra(e)ve

zie Staelraeve.

 

FD

Staeljanssens

Staljanssens: Samengestelde EN; zie Staal en Janssens. 1616 Merten Staeljanssens, Hamme (MNT 264).

 

FD

Staelmans

zie Stalmans.

 

FD

Staelpaert

zie Stalpaert.

 

FD

Staelraeve

Staelgra(e)ve: Patr. Germ. VN stahal-hrabn ‘staal-raaf’. 1440 Maye Stalravins, Ktr. (BAELDE); 1550 Laureins Stalravins, Oud. (V.BUTS.I).

 

FD

Staels

zie Staal.

 

FD

Staen, van

zie van Staden.

 

FD

Staepelaere

zie Stapelaar.

 

FD

Staepels

zie Stapel(s).

 

FD

Staer(c)ke, de

zie (de) Sterk(e).

 

FD

Staeren

zie Starren.

 

FD

Staes

1618 «Anne Staes» BourgNamur; cor-resp. néerl. de Stas(se), aphérèse du prénom Eustache.

 

JG

Staes

Stas(se), Stass, Staus, Stach(e), Stasch, Stes(se), Stesses: Patr. Korte vorm van Gr. HN Eustaes, Eustachius. Staes/Stasse/Stesse VN in Ktr. 1350-1400 (DEBR. 1970,505). 1269 Eustachius Callart = 1286 Stas Callard, Kales (GYSS. 1963); 146 e. Eustache dit Stas(se) de Falle, Luik (BODY); 1367 Eustatio de Zanthoven = 1372 Stasse van Sant-toven; 1382 Staes van Yoech = 1383 Stessen van Joec, Tn. (ROEL. 1951); 1383 Staes van den Walle = 1385 Ystaes, Ip. (BEELE); 1360 Kerstien Stesse, Niepkerke (RPN); 1455 Jan Stas, Meer L (IOT).

 

FD

Staessen(s)

Staesens, Stausens, Stassen(s), Stas(s)in(s), Stassain, Stassijns, Statsyns, Stasseyns, Stesse(n)s: Patr. Mnl. Sta(e)ssin, vleivorm van Gr. HN Eustachius. 1234 Stassino baillivo = 1235 Eustachius ballivus, Cent (DEBR. 1980); 1368 Stassin Saverijs = 1382 Ustaes Savaris, Ktr. (DEBR. 1970); ne e. Eustache dit Stassin, Luik (BODY); 1322 Heinrich Stasins zone, Hulst (DEBR. 1999); 1398 Pieter Stassin sone, Calle Stassins, Vichte (DEBR. 1970); 1411 lustaes Marrin = Stassin Marrin, Ktr. (DEBR. 1958); 1429 Aert Stessens, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Staetemans

Wsch. < Straetemans.

 

FD

Staetenburg

Wsch. vervorming. 1651 Cornélius Staetzenborcht, Es. (MUL V).

 

FD

Staevel, van

zie van Stavel.

 

FD

Staey(en), van

zie van Staden.

 

FD

Staey, van de(r)

van der Staeij, Verstaen, Veerstaen: Door d-syncope < Van der Stade(n). PlN ter Stade(n): strand, oever, ankerplaats (MANSION 1935)-1367 Welsebeerts van der Staden, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Staf

Stafe, Staffe. 1266 «Jakemes Staf», 1271 «Lammin Staf» DettesYpres, 1580 «Jehan Staffe» Haybes, 1602-3 «Materne Staffe» TerriersNamur, 1609 «Toussaint Staffe» Cer-fontaine; néerl. slaf ‘bâton, houlette’ comme surnom de pèlerin, de mendiant ou de berger’ (Carnoy 272).

 

JG

Staf(f)

Staffe, Staffé: i. BN naar de wandel-, bedel-of herdersstaf. 1268 Lamkinum Staf; 1271 Gieleman Staf, Ip. (BEELE). – 2. BN naar de slankheid, lange benen. Voor Chaucer waren lange, smalle benen ‘ylyk a staf’. 1177 William Staf,Suffolk(REANEY).

 

FD

Stafford

E. PlN in Staffordshire en Dorset.

 

FD

Stafleu

zie Stavelot.

 

FD

Stage

cf. Stache.

 

JG

Stage

Staatge, Staatje, Staege: Mnl. stage, staedge, staetge, staedse < Ofr. estage: estrade, stellage, steiger. Vgl. Lestaeghe.

 

FD

Stahl

zie Staal.

 

FD

Stahler

Stähler: BerN i. Obd. staalsmid. – 2. Mnd. staler: staalmeester; vgl. Stalmans 2.

 

FD

Stahlschmidt

D. BerN Stahlschmied: staalsmid.

 

FD

Stai(g)nier

Profess. ,,Artisan tra­vaillant l’étain ». Variante : Ste(i)-nier. Postainier, ,,Fabric. de pots d’étain ». N° 190.

 

EV

Staiesse

‘s Ta(d)ez. V. TAD (Tak).

 

EV

Staiesse

Staïesse, Stayesse. NF apparu dans la région de Ligny et Fleuras vers 1810 (après les guerres napoléoniennes?), d’origine indéter­minée.

 

JG

Staignier

cf. Stainier.

 

JG

Stain-

Zie Stein-.

 

FD

Staincq

Pour Carnoy 240, d’anc. fr. estanc ‘exténué, las, fatigué’ FEW 11, 234b, avec une forme en -ain- qui pourrait s’expliquer par rapprochement avec les formes w. et lorr. stainche, estanche ld., 232a ou le pic. estain ‘bouché, fermé, sec’ id., 23Ib.

 

JG

Stainier

Staignier, Steinier, Steignier, -er, Stenier, Sténier, Stennier, etc. 1525 «Collard l’Estayngnier» & «Reumont le Stainier» Chatelet, 1550-52 «Colin Lestainnier» Chate­let, 1579 «Mathieu Staignier», 1602-3 «Jean Staignier» = «Jean Stenier» TerriersNamur, 1672 «Pierre-Ignace Staigniet», 1676 «Yolande

de Stenier» BourgNamur; nom de profession:

anc. fr. Stainier, fr. étainier FEW 12, 226b. –

Cf.  également 1584 «maitre Henri Pot de

staynier» BourgLiègc, anc. w. pot de Stainier,

postainier, nom de métier.

» Forme fém. : Stainière, Steniere, Stenière,

Sténière.

 

JG

Stainier

Steinier, Ste(n)ier, Stenière, Staignier, Steign(i)er, Stiennier: i. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN stain-hari ‘steen-leger’: Staginarius (MORLETI). D. Steiner. – 2. BerN Ofr. stainier, Fr. étainier: tingieter (J.G.). 1575 Jac. Steynier, Gosselies-Aw. (AP); 1579 Mathieu Staignier, Namen (RBN); 1582 Jean Stainier, Lv.-Luik (Midd. 1967,233-4).

 

FD

Stajnberg

zie Steinberg(er).

 

FD

Stak

Stack: Wellicht W. verkorting van staak. Vgl. Stacquet 1.1390 Heinric Stake, Ktr. (DEBR. 1970). Of E. EN Stack: staak. 1564 Ritsaert Staeck, Salisbury-Aw. (AP).

 

FD

Stakenborghs

Proven. Stakenburg (Dép. Duisbourg).

 

EV

Stakenburg

-borg, -borgh(s): PlN Stakenborg (GR) en in Lubbeek en Duisburg (VB). 1398 Ghijsbrechte van Stakenboirch, Walem (OARII); 1399 Beernt van Stakenborch, Den Bosch (HB 448); 1432 Reynerus de Stakenborg, Bs. (Midd. 1958,545); 1438 Claes van Stakenborch, Lv. (BO).

 

FD

stal

,,Ecurie ».   L.D.   (Emplacement d’écurie). — 1. Proven. Stal(le)-mans, altéré en Stelman. Van der Stalle, Van Stalle, Stalens. (Stalle, Loc. et Dép. Uccle). Stallenberg, ,,Colline des écuries ». — 2. Pro­fess. Stal(le)mans, ,,Palf renier ». Staljanssens, ,,Le fils de Jean, le palf renier ».

 

EV

Stal

Cf. 1465-66 «Vuillamme de Stalle» Tail-leHoves, 1598 «Martin Stalle (orig. de Maaseik)» BourgLiège; var. de Staal oup.-ê. surnom de valet de ferme, néerl. stal ‘étable’.

 

JG

Stal

Stals: i. Var. van Staal. – 2. BerBN van de stalknecht. Vgl. Stalmans 4.

 

FD

Stalars

Stala(s), zie Stallaert(s), Steylaerts.

 

FD

Stalberg

Stallenberg, Sztalberg: PlN Stalberg (NL). Ook D. PlN Stallberg. 1428 Heinr. Stallberg, Biberach (BRECH.). 1562 D. Staelborch, Siegburg-Aw.; 1735 Win. Stallenberch, Mtr.-Aw. (AP).

 

FD

Stalder

Afl. van Mhd. stalde: steile weg, steile helling. 1279 Heinr. Stalder, Waldshut (DN).

 

FD

Staldeur

Wsch. W. uitspr. van Stalder.

 

FD

Stalen(s)

zie Staelen(s).

 

FD

Stalens

Stalin, -ins, Stallens, cf. Staelen(s).

 

JG

Staley

Ofr. estalee: systeem van païen en netten voor de visvangst. BerBN van een visser? 1434 Jan de Abdt… die men hiet Staley, Bg. (PARM.).

 

FD

Stalin(s)

zieStaelen(s).

 

FD

Staljanssens

zie Staeljanssens.

 

FD

Stallaert(s)

-ard, Stalars, Stala(s): i. Afl. van Van (der) Stalle(n). – 2. Germ. VN Stallardus (Pol. d’Irm., MORLET I). 1241 Willelmus Stallaert, Cent (GN). – 3. Zie Steylaerts. 1547 Wouter Stalaerts, Kontich (AP).

 

FD

Stalle(n), van (der)

de Stalle: PlN Stal: staanplaats op markt of in haï; afgesloten ruimte, stal. -1300 Sigeri de Stalle, Ktr. (DEBR. 1980); 1280 Bedda de Stalle, Ip. (BEELE); 1423 Jan van den Stalle, kremer, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Stallenberg

zie Stalberg.

 

FD

Stallens

zie Staelens.

 

FD

Stalman(s)

Staelmans, Stal(l)mann: i. Afl. van Van der Stalle. – 2. BerN van de staalmeester: ambtenaar belast met het toezicht op de geverfde wol, keurmeester. 1438 Hein Staelmans, Ht. (A.GHIJSEN); 1490 Clais Staelleman, omme te zine vry sceppere, Rijsel-Bg. (PARM.). – 3. Zoals D. Stahlmann, BerN van de staalhandelaar of smid. – 4. Evtl. stalman: stalknecht.

 

FD

Stalmans

Nom de métier (au génitif): dérivé en -mon de staal ‘acier’ ou bien néerl. staelman ‘vérificateur’ [FD].

 

JG

Stalon

Surnom: anc. fr. estalon, w. èstalon, (Charleroi) stalon ‘étalon’ FEW 17,210b, éga­lement pic. (rouchi) stalon ‘cousin (insecte)’ ibid. (MH).

 

JG

Stalon:

Ofr. estalon, Fr. étalon: hengst, stalloen (DEBR. 1977). BN of BerBN. Vgl. Hingst.

 

FD

Stalpa(e)rt

Staelpaert, Stalport, Stalpers: Afl. van ww. stalpen. BN voor iemand die met de voeten stampt, die hoorbaar of statig loopt. 1291 Jan Stalpaerd, Wenduine (CQ); 1310 Ihan Stalpaerds land = 1336 Jan die Stalpere (RYCKEBOER); 1326 Jan Stalpard, Ip. (BEELE). – Lit.: R. HAESERIJN, De toenaam Stalpaert. N.Tg. 1957,137-140.

 

FD

Stalpaert

Stalpart. 1291 «Thumas li Stalpere» DettesYpres ; surnom : dérivé en -aert du moy. néerl. stalpen ‘frapper du pied’, qui se serait appliqué à une manière saccadée de marcher [FD].

 

JG

Stalport

Var. dialectale de Stalpaert [FD]. -Comp. s.d. «Yda uxor Stallebor» ObitHuy, probabl. d’autre origine.

 

JG

Stals, van

Hoofdzakelijk Wvl. FN. Uit Van Staal of Van Stalle?

 

FD

Stals:

Zie Stal. – 2. Var. van Stols.

 

FD

Stam

Stamm(en), Stams: Stam: boomstam. BN voor een geblokte kerel. Vgl. Stubbe. 1392 Hans Stamme, Goslar (NN).

 

FD

Stam(men)

N. de filiation. Stam, ,,Branche, descendance ». N. donné à la branche la plus connue d’une famille.

 

EV

Staman(n)e

Staman(es), zie Steeman(s).

 

FD

Stamanne

Proven. Stamanne (Dép. Steenkerque-lez-Enghien).

 

EV

Stamanne

Stamane, -es. Var. de Steeman(s)?

 

JG

Stambach

Stampach: PlN Stambach bij Zabern (Elzas), Stammbach (BEI). Ook Stampach in Tsjechië(PDB).

 

FD

Stamkot

Stampkot (ass. mp/nî): oliestampmolen. 1695 den Muelewal daer het stamcot van Oudenburgh placht op te staen (DF XV). BN naar de woonplaats van de olieslager.

 

FD

Stamm(en)

zie Stam.

 

FD

Stammeleer

 (de) Stommeleer(e), de Stommeleir, de Stommelier: BN van de stamelaar. 1135 Albert Balbutizans; Stamelere (HAGSTR. 1949); 1169 Iswini Stamarard, Cent (GN); 1280 corte Stamelare, Ip. (BEELE); 1300 Gherart Stamelart, Mech. (CG); 1398 Jan de Stamerare, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Stammen

Génitif de néerl. stam ‘tronc’ mais aussi ‘lignée, descendance’?

 

JG

Stamp-

-aert, -e(r). Profess. Stamper, ,,Estampeur ».

 

EV

Stamp(e)

Stam(p)s: BN voor een stamper. Zie i.v. 1310 Wautier Stamp; 1390 Piere Stampe, Ip. (BEELE); 1417 fuit Michiel Stamps; Gb. (SCHR.).

 

FD

Stampach

zie Stambach.

 

FD

Stampart

1444 «Mathieu Stampart» Aides-Namur, 1546 «Jehan Stampart» BourgNamur, 1591 «Guilheaume Stamparts (orig. de Stey-vort)» BourgLiège; adaptation fr. duNFflam. Stampaert qui peut signifier soit ‘meunier d’un moulin à huile’ (stampmolen = slagmolen), soit ‘qqn qui trépigne, tapageur’ [FD].

 

JG

Stampe

Comme NF namurois, p.-ê. anc. pré­nom, d’après le nom populaire de saint Photin, w. sint Stampe, honoré à Anhée (Nr). Cf. aussi 1275-76 «Watiers Stampe» RegTournai, p.-ê. d’autre origine (cf. le suivant).

 

JG

Stamper

Stampers. 1288 «Waut. le Stampere» DettesYpres; nom de métier: néerl. stamper ‘pileur, broyeur’ ou var. de Stampaert.

 

JG

Stamper(s)

Stampa(e)rt, Stampfer: i. BerN van de oliestamper, olieslager. 1280 Joh. Stampere, Ip. (BEELE); 1320 Johannem dictum Stampaert, Den Bosch (OATIII); 1367 Hentzen Oleystemper, Andernach (ASM II); 1383 Heinric Stampaert, Edegem (SELS). – 2. Evtl. BN voor iemand die met de voeten stampt, die stommelt, kabaal maakt.

 

FD

Stampfli

Zwitserse FN. Vgl. Stampfl in Tirol, nomen agentis bij ww. stampfen (FINSTER-WALDER). Wellicht BerN van de eigenaar van een oliestampmolen; vgl. Stamper(s).

Stams, zie Stam, Stamp.

 

FD

Stamtner

Stemmer: Mnd. stamer: stamelaar. 1249 Werner Stamere, Hb. (BRECH.).

 

FD

Stan-

-gle, -islaus, -ley. ‘s Tan- -wald, -blods, -leud. V. TAD (Tan).

 

EV

Stancher

NF de la région d’Eupen, sans doute d’origine allemande.

 

JG

Stanczel

Stenzel, Stanicel, Sztencel: O.-D. FN, dim. van Poolse VN Stenzlaw, Stanislaw.

 

FD

Stand(ke)

Stanek: Patr. < Poolse HN Stanislaw.

 

FD

Standaerd

-aert(s): BN naar de standaard < Ofr. estandard: mast of staak, vlag, vaan. BN voor de vaandrig, standaarddrager. 1204 Hugo Standart, Z (LEYS1954); 1268 Piterkinus Standard, Ip. (BEELE); 1274 Waltero Standaert, Wg. (DEBR. 1980); 1318 Johannem Standart, Tn. (OAT III); 1319 Mannons li Standars, Ougrée (AVB).

 

FD

Standaert

Cf. 1276 «Nicoles Standart», 1288 «Jeh. Standart fiu Lambert Standart», 1291 «Rob. Standart» DettesYpres, 1319 «Hermans dis Marinons li Standars maires d’Ugreis» CartValBenoît; moy. néerl. standaert ‘étendard, drapeau’, surnom de porte-étendard [FD].

 

JG

Standaert

Profess. ou fonction, „(Porteur d’)étendard ».

 

EV

Stander

Var. van Standaerd, met ander suffix. Of= Stender?

 

FD

Staner

NF de la région germanophone, dont l’origine ail. est incertaine.

 

JG

Stang

Stang(h)e, Stang(h)é, Stemgee, Stemgée: i. BerBN van de stangenmaker (vlaggenmasten, staken). Vgl. D. Stangenmacher. – 2. BN voor een lang opgeschoten kerel, een lange staak. 1275

Joh. Stange, Rostock (NN). 1769 Francisca Stangez, Oudenburg = 1823 F. Stange, Aartrijke (moeder van) ±1800 Philippus Jacobus Stemgee, Brugge(PDB).

 

FD

Stanges

Proven. Stanges (Dép. Ver­laine), ,,Diguetes ». Synon. : Des­tanches.

 

EV

Stangherlin

It.FN (PDB).

 

FD

Stangl

Stengel(e): Dim. van Stange: stengel. BN voor een opgeschoten mens.

 

FD

Stanic(ic)

Stanick(i), Stani(e)k, Stanisci, Stanitz(ki), Stanscheck, Stankevitck, Stank(i)ewicz, Stankoff, -ov(a), -ovic, -ovi(t)ch, -owska, -owski: Patr. Slav. afl. van de vooral Poolse VN Stanislaw (NAUMANN).

 

FD

Stanicel

NF né probabl. d’une adaptation gra­phique du NF d’origine polonaise Stanczel [FD].

 

JG

Stanicel

zie Stanczel.

 

FD

Stanisla(u)s

Stanislavska, -lawski, -louwski: Patr. Poolse HN Stanislaw ‘door standvastigheid in de strijd beroemd’, D. Stanislaus, E. Stanislas.

 

FD

Stanley

E. PlN (Derbyshire) Stane-leah: stenig veld. Deze FN van de Earls of Derby werd populair door de ontdekkingsreiziger Stanley (1841-1904). Deze vrij populaire VN in Ags. landen wordt ook gebruikt door genaturaliseerde Polen aïs verengelsing van Stanislaw (V.D. SCHAAR).

 

FD

Stannard

-artz: i. E. Patr. Germ. VN stain-hard; zie Steenaerts. Oe. Stânheard, Stanhard. 1327 Stanardus le Couhirde, Cambridge (REANEY).-2. Indien autochtoon, var. van Standaert, met ass. nd/nn. 1590 Hendrik Stannaerts, Bierbeke; 1598 Tobias Stannaert, Mech.-Aw. (AP).

 

FD

Stans(s)ens

Patr. < HN Constans? 1392 Gerijt Stanssen soen, Den Bosch (HB 475). – 2. De Ovl. FN Stans(s)ens is evenwel een var. van Staessens – met epenthetische n -, eveneens een hoofd-zakelijk Ovl. FN. 1574 Franschois Stassins, Bavikhove(KWII).

 

FD

Stanson

1294 «Henris Stanchons» CensNamur, 1491-92 «Johan Stanchon» TerreJauche, 1582 «Jean Stanson», 1608 «Nicolas Stanson» BourgNamur; p.-ê. hypocor. en -eçon de Constant, avec aphérèse (mais ce nom est peu populaire), ou bien surnom: w. (è)stançon ‘étançon’FEW 12, 238a.

 

JG

Stanson

BN W. estançon, Fr. étançon: stut, stijl. 1294 Henris Stanchons, Namen (J.G.).

 

FD

Stanton

E. PlN (Cambridgeshire) stân-tûn: steen-tuin, omheining.

Stanzeleit: Baltische afl. van D. Stanzel, dim. van Stanislav of Constantinus.

 

FD

Stanus

NF apparu à Thieulain en 1717 et répandu dans la région de Leuze et Grandmetz au 18e s. (GeneaNet); p.-ê. d’une latinisation d’un nom de la famille de Estienne, comp. Stephanus.

 

JG

Stap

Staps: i. BN voor een stapper, springer; zie Stappaert. – 2. BerBN voor de maker van stappen: stoepen, vlonders, trappen, treden van ladders, sporten. Maar Mnd. stappe: duig van een vat. 1333 Stappenmaker, Brernen (NN). Vgl. D. FN Stapf.

 

FD

Stapel(s)

Staepels, Staple, Stapelle: BerBN van de stapelaar. 1204 Alarth Stapel, Z (LEYS1952); 1405 Pieter Stapels lande, Bg. (SIOEN); 1421 Symoen Stapel, Aalter (PARM.).

Stapleaux: Dim. van Ofr. estap(l)e: stapel(plaats). Zie Stapel(s). 1510 Jehan Staplia; 1558 Anne Stappleau, Namen (J.G.).

 

FD

Stapel, (van)

van de Stapele: PlN i. Stapel (FV) of Etaples (PdC): 1171 Staples (TW). 1280 Machtildis de Stapele, Ip. (BEELE); 1378 Johannis de Stapele, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Stapele(n) bij Bokstel (NB). 1139 Waltero de Stapele (LNT); 1167 Willelmi de Stapela, A (OSM); 1402 Heinric van Stappele, Aw. (ANP). – 3. Stapelen in St.-Tr. (L). 1499 Rigault van Stapel, St.-Tr. (GHYSEN). – 4. Stapel in Havixbeck(NRW).

 

FD

Stapelaar

Staepelaere, de Staebelaere: BerN van de stapelaar, die de handelswaar op de stapel(plaats) brengt. Vgl. 1310 Nie. Stapelman, Bremen (NN). 1314 Jan de Stapelhere de wapinmakere, Oud. (CG).

 

FD

Stapelle

Comp. 1602 «Antoine Stapeau», 1669 «Agnès Stapeaux» BourgNamur; p.-ê. dérivé en -eU-eau ou -elle de w. arch. stap(e) ‘pieu, poteau’, comp. le suivant.

 

JG

Stapelle

Verwaalsing van Stapel of dim. van Ofr. estap(l)e: stapel. 1602 Antoine Stapeau, Namen (J.G.).

 

FD

Stapels

Profess. Stapel, ,,Entrepot, Chantier ». N. d’exploitant.

 

EV

Stapleaux

1510 «Jehan Staplia», 1524 «Collin Stapleau», 1558 «Anne Stappleau», 1602-3 «Charlotte Stapleau» TerriersNamur, 1667 «Marie-Théodorie Stapleaux» BourgNamur; dérivé en -eau de l’anc. w. estapler ‘étaler, exposer en vente’.

 

JG

Stapleton

PlN (Cumberland). 1559 Thomas Stapleton; 1568 Guilhelmus Stapleton, Anglus (MULIV).

 

FD

Stapp-

-aerts, -ers. Proven. Stap, „ Colline » (En toponymie). Synon.: Van der Stappen, Step- -pe, -s, -man.

 

EV

Stappaert

Stappaer(t)s, Stapper(s): Afl. van ww. stappen: schrijden. 12394 Walteri Stappart, Kales (GYSS. 1963); 1559 Gommaar Stappaert, Lier; 1578 Michl. Stappaerts, Valencijn-Aw. (AP).

 

FD

Stappen, van (der)

Verstappe(n), Stappen: PlN Stap(pe) in Wg. en Wakken, Cent, Her., Tongerlo. Mnl. stap(pe), step: stap, trede, stoep, vlonder, opstapje, paal, grenspaal. 136 e. Agatha de Stepen, Cent (GN); 1398 Jan van den Stappe, Har.; 1398 Jehan van den Stapen=Jehan van der Stappe, Ooigem (DEBR. 1970); 1393 Theeus vander Stappen, Aw.(ANP).

 

FD

Stappers

Surnom (au génitif): néerl. stopper ‘qui fait de grands pas, qui marche’.

 

JG

Stappershoef, van

PlN Stap en Paashoef in Gemert (NB) (suggestie mw. Grootendorst)? Of 1447 Hoeve ter Stappen in Princenhage (Breda, NB) (K. A. Leenders, Den Haag)?

 

FD

Staps

zie Stap.

 

FD

Staqu-

-art, -et. V. ‘s TAD (Tak).

 

EV

Staquet

-ez, Stacquet, -ez. 1426 «Mathiu Staket» TailleSoignies, 1616 «Anthoine Stacquet» PrincipChimay; plutôt que d’expli­quer ce NF par un surnom: anc. w., pic. sta-quèt ‘poteau’, s’appliquant à un homme grand, élancé, raide (cf. Carnoy, 190, 236), dimin. de anc. fr. estache, anc. pic. estaque FEW 17, 195b sv., nous préférons y voir (malgré les réserves de Debrab. 1315) un dérivé picard en -et du prénom Eustache, ce que semblent confirmer les mentions arrageoises anciennes telles que 1219 «Estachete», 1229 «Michai-gne Eustakete», 1235 «Jehans Estakete», etc. NécrArras, comp. aussi 1295-1302 «Staekin Bone» ImpôtArtois. – Secondairement, nom d’origine: Staquet, à Opprebais (BrW).

 

JG

Staquet

zie Stacquet.

 

FD

Star

zie Staar.

 

FD

Starck

Stark. 1283 «Crestien le Starke» Det­tes Ypres, 1309 «Johannis dicti Starcke» Cart-

ValDieu; surnom: moy. néerl. stère, starcke, ail. stark ‘fort’, cf. aussi Sterck(x), Stercq, etc.

 

JG

Starck(en)

Stark(e), Starc(kx), Stâr(c)k, zie (de) Sterk(e).

 

FD

Starkey

E. dim. van Stark: sterk. 1260 Richard Starky, Cheshire (REANEY).

 

FD

Starmans

Dérivé en -man de star, ster ‘étoile’, soit nom tiré d’enseigne: De Sterre (= L’Étoile), soit surnom d’astrologue [FD].

 

JG

Starmans

Staarmans, Starremans, Sterremans, Sterman: i. Afl. van Van der Star(re)n, Van der Sterre (LIND. 1964). Huisnaam. 1448 Katlyn Stermans, Diest (VdP); 1257 Heinr. Sterneman, Rostock. – 2. BN voor een astroloog of astronoom, een sterrenkijker. Vgl. Ndd. Sternekiecker, Sternseher (NN).

 

FD

Starquit

Starquy, Stercki: BN Ofr. estargi, Pic. éterqui: stijf, stram. Volt. dw. van Ofr. esterchir < Onl./Ndl. sterken. 1275 Jehans li Starkis, Wodecq (VR 88 v°); 1396 Jehan Sterkiet, Wodecq (DE B.).

 

FD

Starquit

Starquy. 1275 «Jehans li Starkis» Wodecq, 1286 «Felippes Starkis», «Jehans li Starkis» CartLessines; surnom: anc. fr. estar-gi, pic. éterqui ‘raide, rigide (d’un corps humain)’ FEW 17, 223a [JH]. – Comp. aussi: 1367 «Colinz filz Starquez» CoutStavelot.

 

JG

Starre, van der

zie Sterre.

 

FD

Starren

Staeren: i. Verbogen vorm van Staar i. –

2. Van Mnl. sterre/starre: ster. Huisnaam. Vgl.

Sterre.

 

FD

Starrenburg

PlN Sterrenburg (Dordrecht ZH).

 

FD

Starreveld

PlN Vgl. Sternefeld. 146 e. Sterveld in

Drincham FV (DF XV); 1623 Pieter G. van

Starrevelt, Rijnsburg (PDB).

 

FD

Starz

Starc, Sterz: Mhd. sterz: staart, sleep. BN voor

een deftig, stijf, plechtig mens (BRECH.). 1556

Godevaart Sterts, Gulik-Aw. (AP).

 

FD

Stas

1. N. de bapt. d’orig. hellénique: Eustache. Synon. : Ist- -as, -az, Stasse, Stache, Stes. Dimin. : Sta(c)quet, Stass(a)in, Stassinet, Staiesse. Augmentatif : Staquart. Formes flamandes : Staes, Stas-(sens), Stasse(y)ns. — 2. ‘/ Taz. V. TAD (Taz et Tac).

 

EV

Stas

zie Staes.

 

FD

Stas-

Thème anthropon. très productif résultant de l’aphérèse de Istace, forme w. de Eustache; cf. aussi le thème parallèle Tass-. « Simple: Stas, Stasse. 1318 «Jakemart Stasse», 1323 «Stasse dou Parch» Comptes-Mons, 1352 «Stasse de Milen» FiefsLiège, 1444 «Stas de Roux» TerreJauche, 1451 «Henry Stasse» Nismes, 1479 «Heynrich Stas», 1571 «Johan Stas», 1590 «Johan fils de Giele Stas de Montenaeck» BourgLiège, 1598 «Stas le Pécheur» DénWavre, 1602-3 «Marcq Stasse» TerriersNamur, 1766 « Sébastien Stas » Bourg­Namur. – Stas de Richelle. 1778 «Marie-Anne Stas (orig. de Richelle)» BourgLiège. » Dérivés: Stassart, Stassar. 1285 «Stasart, vallet Jeh. le Fevre» DettesYpres, 1349 «Eu-stasse fil Stasselot fil jadis Willaume Stassar» AnthrLiège, 1358 «Stassar Dodumont» Guill-Liège, 1365 «Stassart li Mignon lormier» TailleMons, 1397 «Colet Stassar d’Eure» CartValBenoît, 1426 «Stassart le Reverset» TailleSoignies, 1449 «Colart Stassart» Aides-Namur, 1565 «Henry Stassart» BourgNamur. – Stassin, Stassain, Stasin, Stasins. 1272 «Stassinus filius Theoderici de Boneffia» PolyptVillers, 1280 «Stassinus, Hannepinus et Godinus», «Stassins li Roeteas de Voruz» PolyptLiège, 1283 «Stasins Truillars» Dettes­Ypres, 1289 «Stassins Baceler», 1294 «Sta-cins de Hemetines» = «Stasins de Hemetines» CensNamur, 1295 «Stassins Couvés», 1318 «Stassin Loir» ComptesMons, 1328 «Stassin li corbesirs», 1350 «Eustasse dit Stassin fil Stassin » AnthrLiège, 1346 « Eustache dit Stas­sin de Seron» FiefsLiège, 1382 «Johan Sta-cins» Leers-et-Fosteau, 1444 «Jehan Stassin» AidesNamur, 1630 «Lambert Stasin» Bourg­Namur. — Stassinet. 14e s. « Stas dit Stassinet de Viron», 1360 «Stassinet fil jadis Stasselot» AnthrLiège, 1501 «Johan Stassinez» Cout-Stavelot. – [Dérivé en -on]. 1280 «Stasson de Viler», «Stassons d’Odoir» PolyptLiège. -[Peut-être double dérivé en -el-of]. 1349 «Eustasse fil Stasselot» AnthrLiège, 1449 «Alart Stachelot», «Liebault Stachelot» Aides-Namur. • Génitif néerl.: Stassen, Stassens.

 

JG

Staseghem, van

zie van Staceghem.

 

FD

Stasin(s)

zie Staessens.

 

FD

Stasino

zie Stacino.

 

FD

Stass(e)

zie Staes.

 

FD

Stassaert

-ar(t): Patr. Afl. van Gr. HN Eustachius. 1349 Eustasse fil Stasselot fil jadis Willaume Stassar, Luik (RENARD); 1353 Stassar de Pousseur, Johan Stassar, Luik (BODY); 1360 Ystaes

Riquasseis = Stassaert R., Niepkerke (RPN); 1405 lustaes Saverijs = 1424 Stassaert Savarijs, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Stassen(s)

-in(s), -ain, -(e)yns, zie Staessen(s).

 

FD

Stasser

Dérivé all. en -er de Stas?

 

JG

Stasser

Wellicht < Strasser? Vgl. Staetemans.

 

FD

Stassin(et)

Patr. Dim. van VN Eustachius. Zie Staessen(s). ne e. Eustache dit Stassinet de Beynne; Stas dit Stassinet de Viron, Luik (BODY).

 

FD

Statius

zie Stacius.

 

FD

Statsbader, de

zie (de) Stadsbader.

 

FD

Statsyns

zie Staessen(s).

 

FD

Stattmuller

zie Stadtmuller.

 

FD

Stattrop(p)

Ndd. PlN -trop < dorp. Vgl. Stadorf in Schwienau (NS). Statz: D. BN van Mhd. statzen: pochen, opscheppen. 1324 Berth. Stazze, Freiburg (BRECH.).

 

FD

Staub(er)

D. BN stuiver, die stof doet opwaaien, b.v. molenaar. Vgl. Stuyvaert.

 

FD

Stauder

Staudinger, Studer: D. FN naar de woonplaats ‘in den Stauden’: in het struikgewas, kreupelhout, bosje. 1499 Joh. zum Studen = Studer (DN).

 

FD

Staudt

NF probabl. grand-ducal, équivalent du NF flam. Stout, surnom de qqn de hardi [FD].

 

JG

Staudt

Zie Stout. – 2. D. FN Staud(t). PlN Mhd.

stûde: bosje, struikgewas.

 

FD

Stauf

Stauffer, Staufert: Verspreide PlN Stauflen).

Mhd. stouf: hoog uitstekende rots, bergtop.

 

FD

Staumont

Nom d’origine: Staumont, dépend, de Steenkerque ou de Feluy (Ht).

 

JG

Staumont

PlN in Feluy (H).

 

FD

Staumont

Proven. S tournant (Loc.). N° 79.

 

EV

Staus

Var. germ. de Sta(e)s.

 

JG

Staus(ens)

zie Staes(sens).

 

FD

Staut,

de Staute, zie Stout.

 

FD

Stautema(n)s

Afl. van Stout. Vgl. D. Stolzmann.

 

FD

Stauthaemer

zie Stouthamer.

 

FD

Stauttener

D. Staudner < PlN Stauden. Zie Stauder.

 

FD

Stav-

-art, -aux. 1. ‘s Tah- -art, -aud. V. TAD (Tah). — 2. Proven. Slave (Loc.), avec suff. d’orig. Synon. : Distave.

 

EV

Stavart

Stavaux, Staveau, -eaux. Un dérivé de w. liég. ståve, stâve ‘étable’, comme surnom d’homme d’étables (proposé par Carnoy 220) est à écarter (cf. BTD 33, 273-4); plutôt var. des NF Stévart, Stév(e)aux, de même distribu­tion géographique.

 

JG

Stavart

zie Steva(e)rt.

 

FD

Stavast

BN voor iemand die vast staat, die stevig in zijn schoenen staat, met standvastig karakter. D. Standfest (VILMARS 71). 1368 Gillis Stavast, Ktr.; 1398 Daneel Stavast, Ing. (DEBR. 2002,1970).

 

FD

Stavaux

-eau(x), Stéveau, Stev(e)aux: i. Ofr. estavel, esteval: toorts, kaars. BerBN. – 2. Evtl. Ofr. estival. Zie Stival. – 3. Of dim. van Estève, VN Stefanus?

 

FD

Stavel(e), van

van Staevel, Vastavel, Versta(e)vel,

Verstravel, Vertaevel: PlN Stavele (WV). 1110

Everolfus de Stafala; 1276 Claikin de Stavele; 1328

Pieteren van Stavele, Ip. (DF XV).

 

FD

Stavelot

-o(z), Stafleu: PlN Stavelot (LU). 1189 Alardo

Stabulensi, Luik (SIX).

 Stavenisse:PlN(Z).

 

FD

Stavelot

Stavelo, Staveloz. Nom d’origine: Stavelot (Lg), w. liég. Stâv’leû (DL, 614), cf. 1766 «quant aux étrangers savoir le Staveleu et un autre » Evrehailles.

 

JG

Staveren, van

Stavorius: PlN Stavoren (FL). 1145 Godefridus de Stavern = 1155 G. de Stavere; 1178 Herlmann de Staveren (LNT).

 

FD

Staverman

Afl. van Van Staveren.

 

FD

Stayen, van

zie van Staden.

 

FD

Stayesse

cf. Staiesse.

 

JG

Stayman

Var. van Steeman of Steyman.

 

FD

Ste-

-baillie, -be. ‘s Theu(d)- -bald, V. THEUD (Theu).

 

EV

Ste(e)na(e)rt(s)

-aers, Stien(a)ers: i. Afl. van Van den Steene. 1408 Jannes Stenart; i434Lamberte Stenaert; 1479 Jan Steenaerts, Diest (CLAES1983); 1566 Wouter Steenaerts, At.-Aw. (AP). – 2. Patr. Germ. VN stain-hard ‘steen-sterk’: Steinhart, Stainardus (MORLETI). 1227 de mansione Steinardi, Cent (GN); 1320 Jan Stenart, Hulst (DEBR. 1999); 1483 Steynart Reymots, St.-Tï. (GHYSEN).

 

FD

Steadman

zie Steeman(s).

 

FD

Stébel

Siebel. NF implanté en Gaume, mais d’origine alsacienne (Bas-Rhin).

 

JG

Stébel

Stebel: Ontrond < Stôbel.

 

FD

Stébeloire

-oir. NF apparu à Chièvres en 1801, à Ogy en 1828 (GeneaNet), d’origine obscure.

 

JG

Stec

zie Stekke.

 

FD

Stechele

zie van der Stiggel.

 

FD

Stechelman, (van)

zie Stichelman.

 

FD

Steck

Stecke(ns). V. Steeg et Stok.

 

EV

Steck

Steckx. Même signification que le sui­vant.

 

JG

Steck(e)

Stecken(s), Steckx, zie Stekke.

 

FD

Steckelmacher

D. BerN: knuppelmaker.

 

FD

Steckelman, van

zie Stichelmans.

 

FD

Steckenborn

PlN (NRW).

 

FD

Stecker

Nom de profession: ail. Stecher ‘gra­veur’ ou Sticker, Stecker ‘brodeur, tapissier; marchand’ [FD].

 

JG

Steclebout

zie Stichelbaut.

 

FD

Steculorum

Lat. macaronique, par déformation du lat. liturgique saeculorum  influencé par le néerl. stekel ‘épine’ (Vincent 101).

 

JG

Steculorum

zie Stekelorum.

 

FD

stede

 (Stee), ,,Emplacement, habita­tion, ferme ». Proven. Stee, Stee­man (Stede, Dép. Hoogstraten). V. Steen.

 

EV

Stede, van der

(van (der)) Stee, van der Stée, Versteden, Steden: PlN Ter Stede: plaats (D. Statt, Stâtte).

 

FD

Steding

Patr? Afl. van Germ. stad-naam.

 

FD

Stee

Proven. Dép. Braibant.

 

EV

Stée

Stee. Nom d’origine: Stée, dépend, de Braibant (Nr).

 

JG

Stée

Stee: PlN in Braibant (N).

 

FD

Stee, (van (der))

zie van der Stede.

 

FD

Steebrugge, van

zie (van) Steenbrugg(h)e.

 

FD

steeg

,,Ruelle ». Proven. Steeg, Ste-gen, Steegmans, Steichen, Ste-ghers, V(and)er- -steegh, -ste-ge(n). Steeg (Dép. Balen-lez-Lierre).

 

EV

Steeg

Steegs, Steg(h): Korte vorm voor Van der Steeg; zie Van der Stegen.

 

FD

Steeg(en), (van der)

zie (van der) Stegen.

 

FD

Steeg(h)ers

zie Steg(h)er(s).

 

FD

Steegen

Stegen. Nom d’origine fréquent: néerl. steeg ‘sentier, ruelle’.

 

JG

Steeger, van

van der Steegere: PlN Mnl. siéger: trap, ladder, steiger. B.v. Stegers, Fr. Estaires (FV). 1326 Jan van Stegre, Ip. (BEELE); 1422 Jacop van Steegher, Koolkerke (PARM.); 1539 Jan van den Steegher, Meersen-Aw. (AP). Vandersteegere zou

wel een reïnterpretatie kunnen zijn van Vandersteegen.

 

FD

Steegmans

Stegmans, Stegeman(n), Stegmann,Stigman, Stickman: Afl. van Van der Stegen, Uit de Stege, Indestege. 1427 Jan Steychman = 1474 Jan Stegemans; 1482 Willem Steechmans, Ht.

(A.GHIJSEN); 1394 Steegmans = lamberti dicti in de Steeghe, Tg. (TYTGAT).

 

 

Steegmans

Surnom: dérivé en -mon de néerl. steeg ‘ruelle’.

 

JG

Steegs

zie Steeg.

 

FD

Steekers

zie de Sticker(e).

 

FD

Steekiste, van

zie van Steenkiste.

 

FD

Steel

Steels, Steele: i. Korte vorm van Bosteel, Busteel. Zie Bosteels. 1322 Busteel van den Damme; 1366 Jan Steels zone van den Damme, Jan Kathelinen zone van den Damme, Katheline Jan Steels dochter, Heinric Steels van den Damme; 1366 Steel Roelins zone, Lokeren; 1349 Pieter Steels sone…van Heynen Steels sone, Eksaarde (GYSS. 1963′). – 2. BN naar de steel, het handvat. Wellicht BerBN. 1325 Baudewijn Steel; 1376 Pieter Steelkin, Ip. (BEELE); 1579 Lieven Steel, Moerbeke-Aw. (AP).

 

FD

Steeland/(d)t, (van)

zie (van) Steenland.

 

FD

Steelandt

Steelant. Nom d’origine: Steenland, à Courtrai et fief à Bellegem [FD].

 

JG

Steele

Steels, zie Steylen.

 

FD

Steels

1588 «Guilheaume Steels (orig. de Sou-abe)» BourgLiège; généralement aphérèse de Bosteel(s), Busteel(s).

 

JG

Steeman

Steemans. Nom de dignité: néerl. steeman ‘bourgeois’.

 

JG

Steeman(s)

Stémane, Stieman(s), Stiéman(s), Stijmans, Stymans, Stimanne, Stimans, Staman(n)e, Staman(es), Steadman: i. Stedeman: stadsdienaar, stadsknecht. Vgl. D. Stadmann, Stadtknecht. 1371 Jan Steeman, Zichen (IOT); 1426 Jhannen Steemans erve, Nederboelare (GAUBL.); 1485 Peteren Steeman, Mb. (A.BAERT). E. Steadman, Ste(e)dman: 1275 Roger Stedeman, Huntingdon. Volgens REANEY een boer, een pachter op een (hof)stede. – 2. Zie Steenman(s).

 

FD

Steembergh

zie (van) Steenberghe.

 

FD

Steems

L vondelingnaam. Metathesis van de eigenlijke naam Smeets (CROTT1995).

 

FD

Steemwerkers

zie Steenwer(c)kers.

 

FD

Steen

au génitif: Steens. 1598 «MarcqetAnne Steen» DénWavre; moy. néerl. steen ‘pierre, construction de pierre, pilori, etc.’, souvent nom d’origine (fréquent en pays flam.): Steen, e.a. à Vilvorde, Elewyt, etc.

 

JG

Steen

Steens, Stien(s), Stens, Stieens: 1. Patr. Oude Germ. VN Staina, Stainhard (Fm.). Vgl. Steenhout. Zelfs voor 1135-75 Heinrich Lapis meent HAGSTR. 1949 dat het om een oorspr. VN gaat. 1299 Jacobi Steenins, Bg. (VERKEST). -2. Korte vorm voor Van de Steene. 1382 Ghiselin Steen, Zwg.; 1398 de Victore Steens, Bellegem (DEBR. 1970); 1419 Clays Steen dit van Groeninghe (verwant met) 1466 Hubeert van den Steene die men seit van Groeninghe, Ktr. (V2 n6r°, SM H. Geest). Vgl. nog 1404 Jacop inden Steen, Aw. (ANP).

 

FD

Steen-

-houwer, -hau(w)er, ,,Tailleur de pierres ».

 

EV

Steen-

-werckers, -werkx, ,,Carriers, carrières ».

 

EV

steen I

,,Château. 1. Proven. Steen(s), Steins, Steyns, Van de(n) Steen(e). Composés: Steen-, Ste(i)n- -acker(s), -beek, -ber-g(h)e(n), -haut ou houCd)t, -huffel, -maere, ,,Champ-, Col-line(s)-, Bois-, Colline-, Esprit (Revenant)- -du château ». L.D. Steeland (Steenland, Dép. Steen-kerque), „ Champ du château ». Steeneken, ,,Petit château ». — 2. Profess. : Steen- -mans, -meyer, ,,H., métayer- -attaché au château ».

 

EV

steen II

,,Pierre ». 1. Proven. Steen-, Steyn- -en, ,,Les Pierres ». Steen-, Stein- -huysen, -put, -win-(c)kel(s), ,,Maisons-, Carrière-, Coin- -des pierres ». (Steenbuïze, L.D.). — 2. Profess.

 

EV

Steen(e), van (de(n)/der)

van den/r Steenen, van der Stenen, van den/r Sten, van der Stien, (van) Stein, Wan(der)stein: Verspreide PlN Steen, Ten Stene. 1220 Gerardus de Petra = 1272 Gerardi de Lapide, Ktr. (DEBR. 1980); 1326 Jan van den Stene, Ip. (BEELE); 1393 Simoens scure van den Stene, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Steen, van (de(r/r))

zie van (de(n/r)) Steene.

 

FD

Steenacker, van

Steenacker(s), Steenacher, Stenacker: PlN Steenakker in Edegem en Kontich (ROEL. 1942); verspreid in FV en WV. 1312 Jan van Steenackere, Bg. (JAM.); 1407 Jan van(den) Steenackere, Aw. (ANP); 1454 Lijsen van Steenacker, Aarts. (MAR.).

 

FD

Steenbak(kers)

Steenbekkers: i. BerN van de steenbakker. 1397 Gherit den Steenbecker, Helmond (HB 400); 1547 Adriaen Steenbackers, Hoogstraten (MNT 402). – 2. Afl. van PlN Steenbeck/Steinbach. Vgl. D. Steinbach(er), -bêcher, Steinbeck, -bâck(er).

 

FD

Steenbeck

Steinbeck: Verspreide Ndd. PlN. Steenbek bij Kiel (SH). 1461 Joh. Stenbeke, Kiel (NN).

 

FD

Steenbeckel-

-eer, -iers : Steenbakker, ,,Briquetier ».

 

EV

Steenbeckeleer

Steenbe(c)ke!iers: Mnl. steenbickelaer: steenhouwer, metselaar. BerN. 1281 Fulcro Stenbiclere = Fulcrone Steenpickelare, Gent(HAES.).

 

FD

Steenbeke, (van)

 (van) Steenbee(c)k: PlN Steenbeek: beek met stenen, keien. Steenbeke (FV). Verder fréquente PlN. 1176 Symonis de Stenbeka, Gent (GYSS. 1999′); 1200 Walterus de Stenbeca (GN); 1207 Joh. de Steenbeka, Wg. (DEBR. 1980); 1336 Claykin de Steenbeke, Ip. (BEELE); 1396 Jan van der Stenbeken, Etikhove (DE B.); 1421 Grietkin…van Steenbeke = Grietkin Steenbeke, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Steenberg(h)(e), (van)

 (van) Steenberg(h)en, van Stenberge, Steenberg(h)s, Steembergh: Erg verspreide PlN Steenbergen (NB, DR). 1299 Sohiers de Steenberghe, Aardenburg (DF); 1356 Godevert van Steenbergen, Mollem (PEENE 1949); 1396 Jan van Steenberghe, Ophasselt; Jan Steenberch, Denderhoutem (DE B.); 1379 Jan Steenbergh; 1478 Jan Steenberchs, Diest (CLAES 1983); 1391 Floreins van Steenberghen, Aw. (ANP).

 

FD

Steenblok

Gevangenisblok? Wsch. veeleer reïnterpretatie van Steenbroek.

 

FD

Steenbroek, van

PlN Steenbroek, b.v. in Tielt, Dadizele (WV), Clairmarais (PdC). Wellicht ook in de Kempen: 1340 Godefridus de Stenbroec, Tnh. (VERB.); 1678 Joannes Steenbroek ex Herselt (MULVI).

 

FD

Steenbrugg(h)e, (van)

van Steebrugge, van Steinbrugge, Steenbruggen, Stenebruggen, Steenebrug(g)en: Verspreide PlN Steenbrug(ge): stenen brug. 1245 Willelmo de Stiebrugge, Har. (DEBR. 1980); 1256 Heriberti de Steinbrugen, Aken (CVD); 1327 Zegher van der Steenbrugghe, Ktr. (DEBR. 1971); 1396 Années vander Steenbruggen, Zulzeke (DE B.); 1418-24 Roeland van der Steenbrugghe = Roellandt van Steenbrugghe, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Steendam, (van den)

van Steendam(me): Fréquente PlN Steendam: stenen dam. 1283 Will. del Steen­dam = 1292 Guillaume de Steendamme, Ip.; 1578 Jan van Steendamme, Aardenburg (DF XV); 1573 Adriane van Steendamme, Gontrode (LIEVENS).

 

FD

Steendijk

PlN in Leisele, Stene, Th. (WV), Sluis (Z).

 

FD

Steene, (van)

PlN Stene (WV, FV). 1176 Hugo de Stenes, FV; 1343 Ghiselbrecht van Stene, WV (DF XV). Stene in St.-M.-Horebeke en Waasmunster (OV). – 2. Zie Van (de(n/r)) Steen(e).

 

FD

Steenebrugen

Steenebruggen. Nom d’origine fréquent en pays flam. (= pont de pierre).

 

JG

Steengracht

PlN bij Huise (OV). 1281 Woitini de Steengracht, Huise (HAES.); 1406 Jacop van der Steengracht, Zingem (JAM.). – 2. Hubrecht Jan Anthonisse (°ca. 1555 Zierikzee) noemde zich Steengracht, naar een stuk gracht onder Noordgouwe (Z) (MEERTENS1944).

 

FD

Steenhaut

Steenhoudt, Steenhout, Steeno, etc. Soit nom issu de l’anthrop. germ. *stain-wald, soit nom d’origine: Steenhault, dépend, de Vollezeel (BrFl), ou Steenhout, dépend, de Denderwindeke (FlOr). – Bibliogr: F. Debra-bandere, Maenhout en Steenhout, dans De Leiegouw24, 1982,361-4.

 

JG

Steenhorst

Steinhorst: PlN. Een horst is een beboste hoogte in moerassig terrein. PlN Steinhorst (SH, NRW,NS).

 

FD

Steenhout

-houdt, -haut(e), -hault, -hoot, Stienhault: 1. Patr. Germ. VN stain-wald ‘steen-heerser’: Stainoldus (MORLET I). – Lit.: F. DEBRABAN-DERE, Maenhout en Steenhout. LG1982,361-4. –

2. PlN Steenhout in Denderwindeke, Erwetegem, Vollezele (VB), Lembeek (VB) en Sint-Renelde (WB), nu Stéhoux (ESBr. 1936,279): 1603 silva vocata apud Steenhout. 1355 Ostes de Stiennehot, Lambiers de Stiennehot, Rester (CSWII); 1374 Jan van Steenhout, Gb. (SCHR. 56); 1396 Roelantvan Steenhout, Hellebecq; 1396 Willem van Nederstrijthout vel Steenhout, Pollare (DE B.); 1406 Joes lant van Steenhout, Itterbeek (PEENE).

 

FD

Steenhouwer

BerN van de steenhouwer, beeldhouwer. 1268 Theodericus Stenhauwere, Ip. (BEELE); 1449 Gheerde den Steenhouwer, Mb. (A.BAERT).

 

FD

Steenhoven, van (den/r)

zie van Steenoven.

FD

Steenhuyze, (van)

(van) Steenhuyse(n), Steenhuuse, -huis, -huizen, -huijzen, -huyzen, Stenh(e)use: 1. PlN Steenhuis: stenen huis. Steenhuize (OV) en in Avelgem (WV), Vissenaken (VB). 1275 décima Ostonis de Stenuse, Avelgem (DEBR. 1980); 1323 van Ghieraerde van Stienhuuse… in Ghierrarts stede van Stienhuus, Rekkem (DEBR. 1971). – 2. Ndd. PlN Steinhaus (NRW, NS). 1578 D. van Steynhuys, Essen-Aw. (AP).

 

FD

Steenis

zie Stinis(sen).

 

FD

Steenkamp

Steinkamp: PlN Steenkamp (SH) en in Winterswijk (G), Steinkamp (NRW, NS, SH).

 

FD

Steenken

zie Steentjes.

 

FD

Steenkiste, (van)

van Steenkist, van Steekiste, van Steenskiste: PlN Steenkiste in Ktr. (WV). 1354 Jhan van der Steenkist, Ktr.; 1382 Roeger van der Steenkiste, Wev. (DEBR. 1970); 1402 Boudin van der Steenkiste, Ktr. (DF XV).

 

FD

Steenland, (van)

(van) Steenlan(d)t, van Stenland, (van) Steeland, (van) Steelan(d)t, van Teelant, van Teclandt: PlN Steenland bij Aksel (Z), in Bellegem en Ktr. (DF XV). 1290 Curtraci ultra Becam…mansum de Stenlande (DEBR. 1960). Steenland in Kallo (A) en Steenkerke (WV). 1240 Hugo miles de Stainlant et preco de Acsenede; 1280 Rogier de Stelande.-.tiere lu tient a Stelande dele maison de Groeninghes (DEBR. 1980); 1318 monsieur Guillame Bloc de Stenlande; 1348 lehan Stielant; 1317 Lion de Stielande, Ktr. (DEBR. 1971); 1390 Rugger van Steelande, Ktr.; 1398 Olivier van Steenlande, Lauwe; 1398 Willem Steelant, Rollegem (DEBR. 1970).

 

FD

Steenlet

zie Stiennon.

 

FD

Steenmaere

 

Stemar, Stemart, Stimart: Patr. Germ. VN stain-mêr ‘steen-beroemd’: ne e. Stem(m)arus, Cent (GN). 1108-21 Stemar, St.-Tr. (OHZ 1,212); 1310 Johannis Steenmaers, Mech. (OARI); 1374 testament Godevaerts Steenmaers, Aw. (VLOEB.); 1401 Mergrieten Steemaers = 1418 Margriete Steenmaers, Cent (BSE); 1570 Laureis Steemaert, Stekene-Aw. (AP).

 

FD

Steenman(s),

 

Steeneman, Steemans, Stenman(s), Steimans, Steymans, Steyneman: 1. Afl. van Van den Steene. 1296 Zoeten Steenmans huus = 1333 Zoete Stienmans, Her. (DERCON); 1340 Joh. Steinman, Tnh. (VERB.); 1392 Wouter Steyman, Aw. (ANP). – 2. BerN van de steenbakker. -3. BerN van de metselaar, D. Steinmetz. Vgl. 1347 Vrancke Steenmetser, Goetsenhoven (C.BAERT). Vgl. Steinman(n).

 

FD

Steenmeyer

-meijer, Steinmeier, -meyer: Meier op een plaats die Steen/Stein heet. 1350 Joh. Steinmeier, Emmendingen (BRECH.). Maar wsch. vaak syn. met Steenman, Steinmann.

 

FD

Steennot

Patr. Grafie voor W. Stiennot, afl. van W. Stienne: Etienne. Vgl. Fr. Etiennot(te). Zie Stiennon.

 

FD

Steeno

cf. le précédent.

 

JG

Steeno

zie Stiennon.

 

FD

Steenoven, van

van (den/r) Steenhoven. i. PlN Steenhove: stenen hof. Steenhoef in Schilde en Tongerlo (A), Steenhof in Jette (Bs.), Steenhove(n) in Oostburg-Schoondijke (Z). – 2. PlN Steenoven: steenbakkersoven. Erg verspreid. Steenoven (NL, NB). 1321 Yda de Stenhoven, Tn. (C. BAERT).

 

FD

Steenpael, van

PlN(NB).

 

FD

Steenput, (van)

 

Stemput, Stimput: i. PlN Steenput (H), Fr. Estaimpuis: 12e e. Stemput (TW). -1300 Ermengardis de Steenputs, Ktr. (DEBR. 1980). -2. Welke PlN Steenput ook, b.v. in Nederename of Oosterzele (OV). 1584 Geert Steenput, Aw. (AB); 1704 Jaecques Steenput, Ktr. (KW).

 

FD

Steens(s)ens,

Stiensens: Patr. Afl. op -sin van Germ. VN Staino (zie Steen) of Steenszoon.

 

FD

Steens,

 

zie Steen.

 

FD

Steensel, van;

 

Steensels: PlN in Eersel (NB), Lichtaart en Hoogstraten (A). 1272 Hermanno de Stenzele (SLLII); 1340 Moers de Steensele, Tnh. (VERB.); 1563 Hendrik van Steensel, Steensel-Aw. (AP).

 

FD

Steenskiste, van,

 

zie (van) Steenkiste.

 

FD

Steensma

Steenstra: Friese afl. van PlN Steen.

 

FD

Steenstraeten, van

Erg verspreide PlN Steenstraat: bestrate weg, straatweg. 1275 Abraham de le Steenstrate; 1280 Willelmus de Steenstraet, Ip.; 1283 Godelief van der Steenstraten, Bg. (DF XV); 1347 Everaerde uter Steenstraten, Cent (RSGIII).

 

FD

Steentjes

Steenken: i. Familiaire vorm voor Van de Steene. 1398 Hannequin dele Steene dit Steenkin, Ip. (BEELE); 1410 Hannekin van den Steene… Steenkin vorseit, Ktr. (DEBR. 1957). – 2. Dim. van Steen. 1308 Jan Steen, de Bêle Steenkins; 1326 Masin Steenkin, Ip. (BEELE). Ook Patr. 1324 Steneken, Munster; 1346 Stenekinus, testis (HARTIG). 1535 D. Steynkens, Kleef-Aw. (AP).

 

FD

Steenvoort, van

PlN Steenvoorde (FV) of in Oostkamp (WV), Rijswijk (ZH). Of Steenvoort (G). 1276 Ghisbert de Steinfort; 1326 Heinric van Steenvorde, Ip. (BEELE). – 2. D. PlN Steinfurt (BEI, BW, NRW, HS). 1564 Hans van Steenvoort, Frankfurt a.M.-Aw. (AP).

 

FD

Steenweg(h)en, (van)

Steenwege(n), Steenweg(h): Verspreide PlN Steenweg: straatweg. 1360 den Steenwech, Diest; 1277 Cristina de lapidea platea; 1322 Jorys vanden Steewege; 1399 Jan Stewech; 1428 Peter Stewechs, Diest (CLAES, 1986,1983); 1309 Petrus de Steenweghe, Den Bosch (OATII); 1312 Alijd uten Steenweghe dochtre wilen was Vranx uten Steenweghe…dat dit goed inden Steenwech gheleghen es, Bs. (HB161); 1350 Henricus vanden Steenweghe, Kh. (DEKEYSER); 1435 Jan Steenwech, Oud. (GPO).

 

FD

Steenwegen

Nom d’origine néerl. (fréquent) au génitif signifiant ‘route empierrée, chaussée’.

 

JG

Steenwer(c)kers

Steewerckers, Steemwerkers: BerN van de steenhouwer of metselaar.

 

FD

Steenwerckx

BerBN van de steenhouwer of metselaar. Vgl. Steenwerckers. 1222 Gerars Estenwerd (of veeleer steenwaerder: gevangenbewaarder?), Atrecht (NCJ). – 2. PlN Steenwerk (FV). 1268 Hankinum de Stenwerka; 1306 Jehans de Steenwerke, Ip. (BEELE); 1279 Jehans de Stinwerc, Dk. (KL); 1396 Jan Pieters van Steenwerke, Oosterzele (DE B.).

 

FD

Steenwijk, (van)

Stenuick, Stenuit(e), Sténuit(e), Stinuit: PlN Steenwijk (OIJ). 1318 Joanne de Stenovico, Haspengouw (J. G.); 1387 Dire van Steenwijk, A’dam (OA 316); 1466 Meynardus Steen wijc, Traj. dioc. (MUL II). 1690 Joannes Stenuick, Limelette (stamvader van) Stenuit, Stinuit (Midd. 1985,286).

 

FD

Steenwin(c)kel, van

Steenwin(c)kel(s): PlN Steenwinkel: stenen hoek, hoek van een steen of stenen huis. PlN in Hombeek (A). 1406 Godevaert van Steenwinckele, Humelgem (PEENE); 1456 Joh. Steenwinkele, Cam. dyoc; 1473 Joh. Steenwinckel de Melbrouch (MULII); 1483 Heindric van Steenwynckele, Vilvoorde-Bg. (PARM.)

 

FD

Steenwinckel

Nom d’origine: néerl. steenwin-kel ‘coin pierreux’.

 

JG

Steep

zie Steppe.

 

FD

Steer(s)

Var. (met t-apocope) van Steert?

 

FD

Steert

zie de Steirdt.

 

FD

Steerteg(h)em, van

van Steirteg(h)em, van Sterteg(h)em, van Steertegen: PlN Steertegem? Vervorming van Van Steerthem? 1511 Cornelis van Sterteghem, 1523 Dierick van Sterteghem, Olsene; 1565 Passchier van Sterteghem, Har. (KWII); 1570 Willem van Sterteghem, Desselgem (DF XV); 1589 Jooris van Steerteghem, Bg. (SCHOUT. I).

 

FD

Steerthem, van

van Sterthem, van Sthertem, van Steersthem, van Steerten, van Stert(h)en: PlN in St.-Lievens-Esse (OV). 1396 Lievin van Sterthem, Smeerebbe; 1396 Jan van Sterthem, St.-L.-Esse (DE B.); 1465 Gillis van Steerthem, Velzeke (TVR H).

 

FD

Steevens

zie Stevin(s).

 

FD

Steewerckers

zie Steenwer(c)kers.

 

FD

Stef(f)an-

zie Stephan.

 

FD

Stefens

Steff- -e, -en(s). V. Steven.

 

EV

Stefens

zie Steffen(s).

 

FD

Steffelaar

zie Steveler.

 

FD

Steffen

Steffens. Probabl. hypocor. ail. ou néerl. de Etienne, avec assourdissement; cf. Stevens.

 

JG

Steffen(s)

Steffes, Stefens: Patr. Vleivorm van Gr. HN Stephanus, var. van Stevens met v/f-verscherping; zie Stevin(s). Maar Stef(f)en(s) kan ook spelling zijn voor E. Stephen(s). Steffen(s) is bovendien Ndd. -1270 Walteri Steffms = Walteri Steffin, Ktr. (DEBR. 1980).

 

FD

Steffenier

zie Steveniers.

 

FD

Steffgen

Patr. Dim. van Steven.

 

FD

Steffler

zie Steveler.

 

FD

Steg(h)er(s)

Steeger(s), Steeg(h)ers, Steygers, Styger(s): i. PlN Stegers, Fr. Estaires (FV). 1280 Colinus de Stegere; 1326 Jan van Stegre, Ip. (BEELE). Zie Van Steeger. 1690 Herman Steghers, Eeklo (VS1983,44-52). – 2. In L afl. van Van der Stegen, In de Steeg. 1651 Thonis Thonissen in gheen Steege = 1693 Antnius Steger, Opglabbeek (MOLEMANS). – 3. Mnl. ste(i)ger: steiger, trap. 1416 Reynere de Steyghere, Bs. (HB 209).

 

FD

Steg, (de),

zie Steeg.

 

FD

Stegeman(n)

zie Steegmans.

 

FD

Stegen

cf. Steegen.

 

JG

Stegen

V. Steeg.

 

EV

Stegen, (van der)

(van der) Steegen, van der Steeg, Stégen, Verste(e)gen, Versteghe(n), Versteeg(h), Verste(e)ven: PlN Stege, Steeg: pad. 1281 Arn. de Steghe, Cent (HAES.); 1404 Arnout vander Styegen, Aw. (ANP); 1420 Otte van der Stegen, Kuringen (A. GHIJSEN); 1576 Jan Versteven, Mech. (AP). Vgl. Indestege.

 

FD

Stegerman

Afl. van Steger of var. van Steegmans.

 

FD

Stegh(e, de)

zie Steeg.

 

FD

Steghers

Proven. Steg, ,,Passerelle », avec suffixe -er, d’orig. N° 212.

 

EV

Steging

Afl. van Steeg.

 

FD

Stegmans

-mann, zie Steegmans.

 

FD

Stegner

D. afl. van PlN Steg; vgl. Van der Stegen.

 

FD

Stehman(n)

zie Steinman(n).

 

FD

Steichel, van der

zie van der Stiggel.

 

FD

Steichen

Proven. Stegen, ,,Gravir ». Endroit élevé.

 

EV

Steif

BN Mhd. stîf: stijf, strak, vast, sterk, recht.

 

FD

Steifer

Surnom: all. Steifer (équiv. du néerl. Stijvers) ‘homme raide’ [FD].

 

JG

Steifer

zie Stijvers.

 

FD

Steiger

D. FN voor wie woont aan een Steige: steil hellende straat. Vgl. Steghers 2.

 

FD

Steiger

Nom de métier: all. Steiger ‘maître mi­neur, porion; sapeur-pompier’?

 

JG

Steign(i)er

zie Stainier.

 

FD

Steigna(e)rt

Steygnaert: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN stain-hard ‘steen-sterk’: Stainardus, Stagnardus (MORLETI). Zie Steenaerts 2.

 

FD

Steignart

Forme réduite de Streignart?

 

JG

Steigner

-ier, cf. Stainier.

 

JG

Steigueldoir

cf. Steingueldoir.

 

JG

Steigueldoir

Steingueldoir, Esteingeldoir, Estiengeldoir: W. verhaspeling van Stekeldoren. 1386 Joos Stekeldoren, Mech. (HB 682); 146 e. Katheline Stekeldorens, St.-Gillis (OSTYN); 1653 Etienne Stekeldor, Bs. (Midd. 1992,137); 1676 Louis Stecqueldoir, Aat (J.G.).

 

FD

Steigueldoir

V. Steingeldoir.

 

EV

Steilen

Steille, Steils, zie Steylen.

 

FD

Steille

Proven. 1. Steil (Loc. holl.). — 2. Steil, ,,(Lieu) escarpé ». Synon. : Stel-, Steyl(e)- -mans.

 

EV

Steimans

zie Steenman(s).

 

FD

Steimes

Nom de métier: var. lux. de l’all. Steinmetz ‘tailleur de pierres’ ; cf. aussi Steinmetz.

 

JG

Steimetz

-mes, zie Steinmetz(er).

 

FD

Stein

Steines, Steins, Sztejn, Sztajn, Stienen, Steyn(en), Steyns, Steijnen, Steijns: i. Patr. Germ. VN Staino. Vgl. Steen 1.1278 dominus Sten, Stralsund; 1600 Sten Petersen, Flensburg (NN). –2. PlN Stein: steen, stenen huis. vgl. Steen 2., Van Stein. – 3. Zie Stijnen.

 

FD

Stein

Steins. 1524 «Stein Jacqmot», «Johan Stein» DénStavelotMy, 14.5.1580 «Stein, filz Géra Mathy de Melen» Hervé; en fonction de prénom, pourrait être une traduction littérale de Pierre [JL, NFw]. – Sinon, d’ail. Stein ‘pierre’, comme nom de résidence (château), cf. s.d. «milite Jacobo de Steine» ObitLiège, 1253-54 «Arnoldus, dominus de Steine» CartValDieu.

 

JG

Stein, (van)

zie van (den/r) Steen(e).

 

FD

Steinbach

1524 «Huby de Steinbach» DénSta­velotMy; nom d’origine: Steinbach, dépend, de Limerlé (Lx).

 

JG

Steinbach

Steinebach: Verspreide D. PlN, o.m. in Limerlé (LX). 1523 Huby de Steinbach, Stavelot (J.G.).

 

FD

Steinbeck

Nom d’origine ail. : dépend. d’Elber-feld (Wuppertal).

 

JG

Steinbeck

Stenbock: Huisnaam: Steenbok.

 

FD

Steinbeck

zie Steenbeck.

 

FD

Steinberg(er)

Stainsberg, Stajnberg, Stembergh, -berger, -bergar, Sztajnberg: Verspreide PlN; vgl. Van Steenbergen. 1313 Joh. Stenberch, Greifswald (BRECH.).

 

FD

Steinbrecher

D. BerN van de steenbreker, die in een steengroeve (D. Steinbruch) werkt. 1344 Theoderich Stenbreker, Kassel (BRECH.).

 

FD

Steinbrecher

Nom de métier: all. Steinbrecher ‘qui travaille dans une carrière’.

 

JG

Steinbrück

Steinbrüggen: Verspreide D. PlN Steinbrùcke: stenen brug. Vgl. Van Steenbrugghe.

 

FD

Steinbrugge, van

zie van Steenbrugg(h)e.

 

FD

Steinbuch

-busch: PlN Steinbuch (HS).

 

FD

Steinbuch

Steinbusch. Nom d’origine: topon. all. (dans l’Odenwald et la Bavière).

 

JG

Steinchen

Steinke, Sztainke, Steinle: Dim. van Stein; vgl. Steenken. 1305 Steneke Rotter, Stettin; 1274 Hinr. Steneke, Liibeck (NN).

 

FD

Steinebach

zie Steinbach.

 

FD

Steinecke

PlN Steineck: steenhoek. Ook Steineck(er). 1316 Hans Staineg (BRECH.). – 2. Dim. van Stein. Vgl. Steinchen. Steiner(t): Patr. Germ. VN stain-hari of stain-hard? Vgl. Steenaerts, Stainier, Steinhardt. Steines, zie Stein.

 

FD

Steinfeld

Stainfeld, Sztajnfeld, Sztejnfeld: Verspreide PlN, o.m. in Waheln bij Aken. 1716 Herm. Th. van Steinfelt, Limburgensis (MUL VII).

 

FD

Steinfort

Stainforth: Verspreide PlN Steinfort(h), -furt(h). 1325 Borchard Stenvort, Greifswald (BRECH.).

 

FD

Steingisser

Grafie van D. Steingässer: die aan een bestrate steeg woont. 1332 Ernestus… Steingessere (BRECH.).

 

FD

Steingueldoir

Steigueldoir, Estiengeldoir. 1676 «Louis Stecqueldoir» RuageAth; probabl. adaptation w. du NF Stekeldoren, du

néerl. stekeldoren ‘épine(tte)’ [FD].

 

JG

Steingueldoir

zie Steigueldoir.

 

FD

Steinhar(d)t

Patr. Germ. VN stain-hard. Vgl. Steenaerts 2.1184 Steinardus, Saarlouis (BRECH.).

 

FD

Steinhauer

BerN: steenhouwer.

 

FD

Steinhaus(er)

Fréquente PlN Steinhaus. Bewoner van een stenen huis. Vgl. (van) Steenhuyze. 1283 Ludewicus dictus im Stainhuse, Esslingen (BRECH.); 1644 Joa. G. Steenhausen, Trier (MULV).

 

FD

Steinhilber

PlN Steinhilben (BW).

 

FD

Steinhoff

Fréquente PlN Steinhof.

 

FD

Steinhorst

zie Steenhorst.

 

FD

Steini(n)ger

PlN Steiningen (RP) of Steining (BEI).

 

FD

Steinier

cf. Stainier.

 

JG

Steinier

V. Stai(g)nier.

 

EV

Steinier

zie Stainier.

 

FD

Steinkamp

zie Steenkamp.

 

FD

Steinke

zie Steinchen.

 

FD

Steinkuhler

PlN Steinkuhl: steenkuil.

 

FD

Steinle

zie Steinchen.

 

FD

Steinman(n)

Stehman(n), Steyman: BerN van de metselaar, steenwerker, steenbakker. Vgl. Steenman(s). 1319 Henr. Steman; 1533 Tylke

Steyman = Steynman, Hildesheim (NN).

 

FD

Steinmeier

-meyer, zie Steenmeyer.

 

FD

Steinmetz

Nom de métier: all. Steinmetz ‘tail­leur de pierres’ ; cf. aussi Steimes.

 

JG

Steinmetz

Proven. Loc. allem.

 

EV

Steinmetz(er)

Steimetz, Steimes: BerN van de metselaar, steenhouwer. 1416 Reyner Steenmetsers, Willem Steynmetsers, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Steinrucke

Steinrüch, Steinrüx: PlN Steinruck: heuvelrug, hoogte met stenige bodem.

 

FD

Steins

zie Stein.

 

FD

Steinschneider

Szajnsznajder: BerN van de snijder, bewerker van edelstenen of van de wapensnijder, die wapens in steen houwt. 1569 Stephan Steinschneider (was wapensnijder), Stuttgart (BRECH.).

 

FD

Steinsetzer

BerN van de stratenmaker. 1426 Hinrik de Steynsetter, Calbe (NN).

 

FD

Steinvedel

Steinwehe: PlN Steinwedel in Lehrte (NS). 1306 Steenwede. Mnd. wede, Ohd. widu: woud. 1519 Herman Steynwedel, Hannover (NN).

 

FD

Steinweg

D. PlN: straatweg.

 

FD

Steinweg

Nom d’origine: ail. Steinweg ‘chemin

pavé, chaussée’.

 

JG

Steinwehe

Var. du précédent ?

 

JG

Steirdt, de

de Stierdt, Steert: Mnl. ste(e)rt: staart. BN. Vgl. Starz, Ndd. Stert. 1396 Clawes Stert, Brunswijk (NN); 1553 Gijsbrecht de Stert, Leiden-Aw. (AP).

 

FD

Steirteg(h)em, van

zie van Steerteg(h)em.

 

FD

Steisel

1. Profess. Stijfsel. (Dia­lecte), ,,Amidon ». N. de repasseur

ou de fabric. d’amidon. Synon. : Stessel. — 2. ‘s Theuz-el. V. THEUD (Theuz).

 

EV

Steiver

w. (Bastogne) Chtèyvèr. Var. de Steifer.

 

JG

Steiver(s)

zie Stijvers.

 

FD

Stek

1. Profess. Stek «Bouture ». N. de boutureur. — 2. Proven, Stek (Dialecte et Toponymie), ,,Bâtons » L.D. Stekene (Loc.). Synon. : Steck, Stecke(ns), Stekke.

 

EV

stekel

,,Epine, chardon ». 1. Proven. ,,Lieux couverts de chardons ». Stechele, Van der- -St(i)echel(e), -Stichlern), -Sti(c)kel, Sti(c)kel-mans. (Stichelen, Dép. Denderhou-tem).

 

EV

Stekel

Stie. Proven. Stij, ..Etable à moutons » (L.D.).

 

EV

Stekelenburg, (van)

FN uit NB. De familie woonde in de 17-186 e. in Loenen aan de Vecht. Ze stamde af van Peter Jans; hij woonde aan de Slootdijk op Stekelenburg onder het gerecht van Cronen-burgh (med. mw. M. Kappers, A’dam). 1733 Jacobus van Stekelenburg, Montfort (MUL VII).

 

FD

Stekelgat

,,Trou aux char­dons » (Dép. Grand-Bigard). — 2. Profess. Stichel- -meyer, -mans, ,,Métayer, serviteur- -(du domaine) des chardons ». Stichelbaut. Stik-(ke)bout, ,,Fuseau de machine à piquer ». N. de constructeur.

 

EV

Stekelinck

BN naar het visje, de stekeling, stekelbaars. Vgl. D. Stichling, Ndd. Steckeling. 1355 van Jacop Stekelinge, Gent(GSB); 1433 Jan Stekelync, Cent (PARM.); 1633 Cornelis Steckelync, Lo (CRAEYE).

 

FD

Stekelorum

Stekelorom, Stekelerom, Stekalorum, Steculorum, Stekulorum, Stik(k)elorum: Wellicht uit het Lat. woord uit de mis, ni. saeculorum. Vgl. Sanctorum. 1495 Cath. Stekelorum, Belle; 1520 Jan Stekelooroms = 1539 Jan Stequelorum; 1583 Jacques Steculorum, Westnieuwkerke; 1557 Janneken Stekelorum, Belle (med. Joeri Stekelorum, Oostduinkerke); 1639 Jan Steculorum, Wulvergem (DUV.).

 

FD

Steketee

Zinwoord met steken: steken, wonden; Mnl. tee: teen. BN voor iemand van wie de teen steekt, pijn doet, metlikdoorns (UITMAN 130). Vgl. D. Stechenfinger. 1484 Clawes Staketo, Hb. (NN). – 2. HEKKET verklaart de Zeeuwse FN Steketee uit PlN 1165 Stekede > Steekt (Alfen-aan-de-Rijn): staket, paalwerk. De accentverschuiving vergelijkt hij met Enschedé, Tusschedé, uitspraak Tenske, Tuske. i6e e. Jacob Thonis Steketee, Westkerke (PDB).

 

FD

Stekke

Steck(e), Stecké, Steck(k)ens, Stec(kx), Stecken, Stickens, Stique: Van Mvl. stecken, Mnl. sticken: stikken. BerN. Vgl. De Sticker(e). 136 e. Wouter Stecké, Cent (GN).

 

FD

Stekke

Stekké   (avec accent fautif). Var. de Steck[FD]?

 

JG

Stel

van (der) Stel(l), (van der) Stelt, Verstel(d)t, Verstelle: PlN Stel(le). Kunstmatig opgeworpen hoogte op buitendijkse schorren. Of op de stelle gebouwde hut voor de herder of hofstede. 1396 Ebeling van dem Stelle wonhaftich to dem Stelle, Hannover (NN).

 

FD

Stelander

Stelandre, Sté-: Afl. van PlN Steenland of var. ervan. 1382 Bernaerd van Steenlandere, Rekkem (DEBR. 1970); 1704 Jan Steenlander, Ktr. (KW).

 

FD

Stelandre

Stél-. Francisation du NF Stelander (= habitant de Steenland, à Kallo), comp. Steelandt.

 

JG

Stelboer

Boer op een hoeve met een stelle. Zie Stel.

 

FD

Steleman

Var. van Stelleman of Steyleman.

 

FD

Stelen

zie Steylen.

 

FD

Stelet

Stellet.  À rapprocher p.-ê. de moy. fr. (Nord, Picardie) estelet, esteulet, m. ‘sorte de poutre’ Gdf 3, 605 [MH], mais le NF est plutôt spécifique du Condroz liégeois.

 

JG

Stella

Lat. Stella: ster. Latinisering. BN naar de huisnaam. 1252 Waltherus de Stella = 1255 W. ad Stellam = W. zem Sternen, Basel (SOCIN).

 

FD

Stellato

zie Stillatus.

 

FD

Stelleman

Stellmann,  Stellemans.  Nom de profession : dérivé en -mon de Van der Stelle ou bien var. de Stilleman(s) [FD]. Stellian. NF d’un tisserand à Tournai en 1831 (GeneaNet), d’origine incertaine. Stellings. ±1240 «Theodericus Stellinc» Deinze,

1795 «Jean Stellings» BourgNamur; dérivé en -j’nc du topon. moy. néerl. Stelle (= sorte de hauteur artificielle en terrain alluvionnaire) [FD].

 

JG

Stelleman(s)

Stellamans, Stillemans, Stelman, Stellman(n), Sztelman: i. Afl. van Van der Stelle. FN voor een stellenaar of stelboer. Zie ook Stel, Stellenaar. Stelleman komt in de bet. herder voor bij C. Huygens en in 1628 aïs FN in Zonnemere (Z). 1330 Joh. Stelleman, Lubeck (NN); 1655 Jan Stellemans; 1661 Michiel Stelman, Alveringem (VS1993,119); 1675 M.L.

 

FD

Stellemans

Lo (CRAEYE). – 2. Zie Stilleman(s).

 

FD

Stellenaar

FN van de stelboer, de boer op een hoeve met een stelle, herder op een stelle. Zie Stel.

 

FD

Stellfeld

PlN Veld met wei- of graasland. Vgl. Stel.

 

FD

Stelling(s)

Afl. van PlN Stelle: kunstmatig opgeworpen hoogte op buitendijkse schorren (MEERTENS1944). D. en Pries Stelle: plaats. Ook Ndd. FN Stelling. ±1240 Theodericus Stellinc, Deinze (SCHMID); 1549 Herman Stellinck, Keulen-Aw. (AP).

 

FD

Stellingwerf

Proven. Loc. holl.

 

EV

Stellingwerff

PlN Stellingwerf (FL). De naam van een i6e-eeuwse immigrant in Ht. (GESSLER). 1515 Theodoricus Stellincwerf, Friso (MULIII); 1593 Jan Stellingwerff, Ht. (Midd. 1964,317-320); 1694 Joannes de Stellingwerff, Ht. (MUL VII).

 

FD

Stelljes

Dim. van Stel.

 

FD

Stellman(n)

Stelman, zie Stelleman(s).

 

FD

Stelman

1. V. Steille. — 2. V. Stal.

 

EV

Stels

Gen. van Stel? Of Steels?

 

FD

Stelt(en)

Stilten: Mnl. stelte, stilte: stelt, kruk, houten been. BN voor een invalide. 126 e. Berte Stelten, Krombrugge (GN); 1268 Henricus Stilte; 1390 Henrijc van den Velde dit metter Stilte, Ip. (BEELE); 1312 Gillekijn de Penemakre metten stelten, Oud. (CG). Vgl. Stelter.

 

FD

Stelt, (van der)

zie Stel.

 

FD

Steltenkamp

zie Stoltenkamp.

 

FD

Stelter

Stelzer: BN van een kreupele, die met een stelt of kruk loopt. Vgl. Stelten. 1281 Gerh. Steltere, Rostock (NN).

 

FD

Steltman

BN: die met een stelt loopt. Vgl. Stelter.

 

FD

Stelz(e)l

D. ontrond < Stôlzel, dim. van Stolz. 1140 Markwardus Stolzil, BEI (BRECH.).

 

FD

Stem(m)ler

Umlaut van Stammler: stamelaar. 1222 Gotefrod Stemelere = G. Stammelere, HS (BRECH.).

 

FD

Stémane

zie Steeman(s).

 

FD

Stemar

Stémart, cf. Stimart.

 

JG

Stemar

Stémart, zie Steenmaere.

 

FD

Stembergh

-berger, -bergar, zie Steinberger.

 

FD

Stembert

1386 «Waltelez de Stembiers», 1449 «Henry de Stembiert cambgeur» GuillLiège, 1511 «Henri Stembier» CoutStavelot,  1729 «Lambert-Ignace de Stembert» BourgLiège; nom d’origine: Stembert, w. stimbiè (Lg).

 

JG

Stembert

Destembert, Destamberg, Destanberg(e): i. PlN Stembert (LU). 146 e. Rennewar de Stembert, Luik (BODY); 1405 Wautier de Stembert, Luik (ISP). – 2. Vgl. Stembergh.

 

FD

Stembert

Proven. Loc.

 

EV

Stemgee

zie Stang.

 

FD

Stemmer

zie Stammer.

 

FD

Stempel

Profess. Stempel, „Cachet, estampille ». N. du fonctionnaire chargé de l’estampille. Synon. : Van den Stempel. N08 131, 142.

 

EV

Stempel(s)

BerBN van de stempelsnijder. 1390 Hans Stempel ‘der Ingesiegelgràber’, Mainz (BRECH.); 1331 Berthout Steimpel, Den Bosch (OATIII); 1421 Jan Stenpele, St.-Win. (VERGR. 1968). – 2. Vondelingnaam van Joannes Stempels, in Aw. te vondeling gelegd op 21 j an. 1849 (R.V.).

 

FD

Stempi(e)n,

zie Stepin.

 

FD

Stempien

Stempin.  NF  probabl.  d’origine polonaise.

 

JG

Stemput

Peut-être nom d’origine: Estaimpuis (Ht), 12= s. «Stemput» (TW 337); ou bien var. de Steenput [FD].

 

JG

Stemput,

zie (van) Steenput.

 

FD

Sten-

-acre, -berg. V. steen I.

 

EV

Sten-

-uick, -uit. ‘s Tan- -wig, -wtd. V. TAD (Tan).

 

EV

Sten(n)ier

Sténier; Stenière, -iere, Sténière, cf. Stainier, Stainière.

 

JG

Sten, van den/r

zie van (den/r) Steen(e).

 

FD

Stena(e)rt(s)

zie Steenaerts.

 

FD

Stenacker

zie van Steenacker.

 

FD

Stenagen, van

PlN Steinhagen (MV, NRW).

 

FD

Stenberge, van

zie (van) Steenberghe.

 

FD

Stenbock

Stenebok. ,,Bouquetin ». Car. phys. N. d’H. agile. N«s 288, 290.

 

EV

Stenbock

zie Steinbeck.

 

FD

Stender

Mnd. stender: post, stijl, paal. BN. Vgl. Stander.

 

FD

Stenebruggen

zie (van) Steenbrugghe.

 

FD

Stenen, van der

zie van den Steene.

 

FD

Stengel(e)

zie Stangl.

 

FD

Stengele

1. Profess. Siengel, ,,Tige ». N. d’artisan qui fait des tiges. — 2. ‘s Tängel. V. TAD (Tang).

 

EV

Stengers

Umlaut van Stanger: stangenmaker.

 

FD

Stenh(e)use

zie (van) Steenhuyze.

 

FD

Stenhaek, van

zie Pasternak.

 

FD

Stenico,

Sténico. Si le NF n’est pas étranger, p.-ê. double dérivé en -ic-ot du thème Sten- de Etienne, comp. Genicot, Henricot.

 

JG

Stenier

V. Stai(g)nier.

 

EV

Stenier

zie Stainier.

 

FD

Stenland, van

zie (van) Steenland.

 

FD

Stenman(s)

zie Steenman(s).

 

FD

Stenne

zie Stienne.

 

FD

Stennier

zie Stainnier.

 

FD

Stens

zie Steen.

 

FD

Stens.

Génitif de Steen.

 

JG

Stenten

Spelling van E. Stenton, Stanton, naar de fréquente PlN Stanton ‘steen-tuin, omheining’.

 

FD

Stenuick

Sténuick. Nom d’origine: Steenwijk dans l’Overijssel (P.-B.)? Cf. aussi le suivant.

 

JG

Stenuick

zie (van) Steenwijk.

 

FD

Sténuit

Ste-, Sténuite, Ste-, prononcé Stén ‘wit’, Stinuit (NF du Brabant wallon). Adaptation w. du NF Van den Steenwijck [JMP] ou bien forme w. du toponyme (hesbignon?) attesté en 1318 « Joanne de Sténovico» (JH, NF wallons).

 

JG

Stenuit(e)

Sténuit(e), zie (van) Steenwijk.

 

FD

Stenvert

Patr. Germ. VN stain-frith ‘steen-omheining’: Stainfrid (MORLETI). – 2. Ndd. Steenwerth: steenhouwer. De FN Stenwerte is fréquent in Lubeck. Ndd. wert=wercht: werker. 1369 Joh. Hamborch stenworte, Dortmund (NN).

 

FD

Stenvot

PlN Steenvoorde ? Of metathesis van Stévenot?

 

FD

Stenvot

Probabl. par métathèse de Stevenot.

 

JG

Stenzel

zie Stanczel.

 

FD

Step

zie Steppe.

 

FD

Step-

-man, -pe, -s. V. Stap.

 

EV

Steph-

-anus, -ang, -enne, -ens. V. Steven.

 

EV

Stephan

-âne, -ani(dis), -anik, -ano, -any, -aneck, -anick, -anian, Stepan(ek), -anenko, -aniak, -anian, -anoff, -anow(a), -anows, -ans, Stefan, -anakis, -anato, -anczyk, -anelli, -anescu, -anetti, -ani(ak), -anidis, -anido, -aniec, -anik, -anini, -aniuk, -anizzi, -anko(w), -ano(u), -anoff, -anov(ic), -anovits, -anowicz, -anska, -anski, -anuto, -anutti, Stefenatto, Steffanini, Steffanowski, Steffany: Patr. Vormen en afl. van Gr. HN Stephanus ‘krans’. Zie Stevin(s). 1203 domino Staphano Dei gratia venerabili Tornacensi episcopo (DEBR. 1980).

 

FD

Stéphane

Prénom Stéphane, forme savante de Etienne < grec Stephanos. – Stéphanie. Pré­nom fém. tiré de cette forme savante. –Stéphany, Ste-. 1505 «Stephany, notarius pu-blicus» Thuin; génitif du lat. Stephanus, forme latine de Etienne, cf. 1163 «Stephanus deçà-nus» CartWaulsort, 1185 «Stephanus» St-Hu-bert, 1280 «Lucia et Stephanus» PolyptLiège.

 

JG

Stéphane

Stephen(n)e, Stéphenne: Verwaalst < Stephen, Steffen, of Steven.

 

FD

Stéphanie

zie Stevenye.

 

FD

Stephen

Stephens(on), Steffen(s), Steffes, Stefens, Stevens(on), Steve(s): Patr. E. vormen van Stephanus. 1260 Robert Stephen, Cheshire (REANEY).

 

FD

Stéphenne

Ste-. 1752 «Toussaint Stephen» BourgNamur; probabl. francisation d’une forme germ. de Etienne ou bien par assourdis­sement de Stevenne, Stévenne, cf. Steven-.

 

JG

Stepien

Stépien, Stepin. Hypocor. (all. ?) de lat. Stephanus, comp. Steppe? Cf. aussi Stempien.

 

JG

Stepin

Stepien, Stépien, Stempi(e)n: Wsch. vleivorm van Steppe, Stephanus.

 

FD

Stepman(s)

Patr. Afl. van Steppe. 1564 Walterus Stepmans, Lv. (HENNO).

 

FD

Steppe

Steppe (NF surtout flamand). 1736 «Joseph Step» BourgNamur; généralement forme hypocor. de Stephanus. – En Wallonie, p.-ê. de w. top. stèpe et stèpé ‘terrain défriché’, du lat. stirpus (cf. M. Willems, Voc. du défri­chement, II, 225) [JL, NFw].

 

JG

Steppe

Steppe, Step(s), Steep: Patr. Korte vorm van Gr. HN Stefanus. Voor|>//~(Step/Stef) vgl. Sep(pen)/Jozef (VMKVA1962,87-120). 1140 Steppo; 1156 Steppo dapiferus de Alost; 1164 Steppo de Viggensele; ±1300 Willem Steppe, Steps kindre, Cent (GN); 1281 Joh. Steppe, Ip. (BEELE); 1356 te Wouter Steps, Cent (GSB); 1382 Steppe de Busschere, Ruiselede (DEBR. 1970).

 

FD

Steppel

Patr. Dim. van Steppe. 1079 Stepelinus (GN).

 

FD

Stequelbout

zie Stichelbaut.

 

FD

ster  II  

(N. flam.). ,,Etoile ».  Proven. Ster(re)  (Dép.  Anzegem, etc.).

 

EV

ster I

,,Etablissement (rural) ». Rive droite de la Meuse. Monastère, établissement des moines ». Pépin-, Rogi-, Trasen- -ster, ,,Etablisse-ment du sieur- -Pépin, -Rogier, -Darido ». Dister, ,,De Ster » (Dép. Stavelot).

 

EV

Sterbecq

zie Destrebecq(z).

 

FD

Sterbelle

cf. Strebelle.

 

JG

Sterbelle,

zie Strobel.

 

FD

Sterck

Stercq,  au génitif:  Sterckx,  Stercx, Sterken, Sterkens.1598 «Jehan Sterck» Dén-Wavre; surnom: moy. néerl. stère ‘fort’, cf. aussi Star(c)k. « Dérivé avec -mon (au génitif) : Sterckmans.

 

JG

Sterck-

zie Sterk-.

 

FD

Stercki

zie Starquit.

 

FD

Sterckval

Nom d’origine, à localiser sans doute dans la région montoise.

 

JG

Steref

zie Streef.

 

FD

Sterenborg

PlN Sterenborg (GR).

 

FD

sterk

1. Car. phys. ,,Fort ». Sterck, Ster(c)k- -x, -en(s), (De) Ster-cke, (De)Star(c)k(e), Sterck(e)-man(s). — 2. Proven. ..Endroit fortifié ». Sterkenburg, ..Qiâteau fort », Sterckval, Sterke wal, ,,Rem-part fort », Ster(c)kendries, .Ja­chère fortifiée ».

 

EV

Sterk(e), (de)

de Sterck(e), Ster(c)ké, (de) Stercq, Ster(c)kx, Sterc(k)x, Sterken(s), de Staer(c)ke, de Starke, de Straerke, de Staecke, Starc(kx), Stärck, Starck(en), Stark(e), Stärk: BN naar de fysieke kracht en sterkte. Vgl. Lefort. 1280 Cristianus Sterke; 1319 Ogieve le Starke, Ip. (BEELE); 1309 Johannis dicti Starcke, Mtr. (CVD); 1399 Pieter de Staerke, Bg. (SIOEN); 1400 Gillis Stercx, Tv. (BERDEN); de groote dicke Marie geheeten Marie Stercx, Mech. (TROCH).

 

FD

Sterkenburg, (van)

PlN Sterkenburg(U). 1356 Herbourt van Sterkenborch, Lv. (ICKX); 1548 Nicolaus Sterckenborch, Groningen (MULIV).

 

FD

Sterkendries

1461 « Reyners van Sterkendries » Tongres; nom d’origine dont le déterminé est l’élément -dries.

 

JG

Sterkendries

Sterckendries: PlN 1461 Reyners van

Sterkendries, Tg. (TYTGAT); 1728 Wijnandus

Sterckendries, Landen (MUL VII). Sterkmans, Sterckmans, Sterckeman: Afl. van De Stercke. 1377 Jan Starcman, Oud. (WALRAET); 1404 Alart Starcman, Aw. (ANP); 1623 Michil

Sterckmans, Bilzen (SCHOE.). Sterlin(g): Mnl. sterlinc: munt gebruikelijk bij de Hanze > pond sterling. ±1350 Pieter Sterlinc, Zuienkerke (CLMII); 1584 Hans Sterlincx, Aw. (AB).

 

FD

Sterling

Monnaie. — 1. Profess. N. de changeur. Compar. : Squelins, Schilling ,Patard. V. Schelling. — 2. Proven. N. de terre, suivant la redevance qui la frappe.

 

EV

Sterman

zie Starmans.

 

FD

Stern

Sztern: D. Stern: ster. Huisnaam. 1295 Walther

zem Sternen, Mùhlhausen (BRECH.).

 

FD

Stern-

Forme évoluée du thème Ste(ve)n- de Etienne, du lat. Stephanus, avec hypothèse d’évolution suivante: Stephanus > Stevene > Stev’ne > Stenne (par assimilation) > Sterne (par dissimilation de liquides nn>rn); comp. le thème parallèle Stiern-. » Dérivés: Sternaux. 1591 «la veuve Jean Sternia» BourgNamur. – Sternon. – Ster-notte. 1737 «Jean Sternotte» AnthrStHubert.

 

JG

Stern-

-o, -otte. ‘s Theu(d)- -bo, -botte. V. Theud (Theu).

 

EV

Stern(e)

N. d’Israélite allem. ..Etoile » (de David).

 

EV

Stern(e)feld

Szter(e)nfeld: PlN Sternfeld in Osburg

(RP).Vgl.Starreveld.

 

FD

Sternaux

Patr. Dim. van Sterne < Stenne < Stevene;

vgl. Sternon. 1591 Jean Sternia, Namen (J.G.).

 

FD

Sternberg(er)

Szter(e)nberg: Verspreide PlN.

 

FD

Sterne

zie Story.

 

FD

Sterngold

D.-joodse FN: stergoud. Wellicht huisnaam, vgl. D. Güldenstern.

 

FD

Sternlicht

Szternlicht: D. BN Sterrenlicht. Wellicht huisnaam.

 

FD

Sterno(n)

Sternotte, zie Stiennon.

 

FD

Sterpenich

Nom d’origine: Sterpenich, à Autel-bas (Lx).

 

JG

Sterpenich

PlN in Niederelter (LX). 1256 Rodolphe de Sterpenich = 1271 Rodolfus, miles, dominas de Stirpenich = 1371 Rodolfus miles, dominas de Sterpennei, LX (CCL).

 

FD

Sterpenich

Proven. Dép. Autel-Bas. Sterpigny. Dép. Cherain. Sterpin : Sterpme (Dép. Tilff, Esneux, etc.), ,,Bois extirpé » (Endroit défriché). N° 238.

 

EV

Sterpigny

Nom d’origine: Sterpigny, à Cherain (Lx).

 

JG

Sterpigny:

PlN in Cherain (LX). – 2. Rom. vorm van Sterpenich (LX). 1247!. domini de Sterpigney; 1256 Rodolphe de Sterpenich = 1259 Raoul de Stirpinei, LX (CCL).

 

FD

Sterpin

Stepin met r-epenthesis? i434Michiel

Sterppens, St.-Win. (VERGR. 1968). Maar 1639

Sturpin = Sturben, Viesville; 1735 Sterpin,

Embourg (PDB).

 

FD

Sterpin

Var. de Stepin avec r épenthétique [FD] ?

 

JG

Sterre

van der Sterre(n), van der Star(re), Versterre,

Verster(ren): Huisnaam: De Ster. 1271 Gerardum

dictum de Stella…in domo sua dicta de Stella,

Mtr. (CVD); 1448 Werard van der Sterren, Luik

(TYTGAT); 1553 Andries Sterre, Mtr.-Aw. (AP).

 

FD

Sterremans

zie Starmans.

 

FD

Stert-

zie Steert-.

 

FD

Sterz

zie Starz.

 

FD

Stes

1. N. de bapt. V. Stas et TAD f’s-Tâz). — 2. Proven. Stez (Dép. lignée).

 

EV

Stes(se)

Stesse(n)s, zie Staes(sens).

 

FD

Stesmans

Patr. Afl. van Stes, Stas < HN Eustachius, Mnl. Istaes. Vgl. Staessens. 1416 Johan Stasman, Ht.(A-GHIJSEN).

 

FD

Stessel

V. Steisel.

 

EV

Stessel(s)

Patr. Dim. van VN Stes = Stas < Eustachius. 1563 Peter Stessel, Geel-Aw. (AP).

 

FD

Stetenfeld

PlN Stettfeld (BEI, BW)?

 

FD

Stetenfeld

Stét-. Nom d’origine all.: Steetfeld en Bavière et en Bade-Wurtemberg.

 

JG

Steu(c)kens

zie Stuyck(ens).

 

FD

Steu(c)kers

zie Stukers.

 

FD

Steuckers

1. V. stoker. — 2. ‘s Teukers. V. THEUD (Theuk).

 

EV

Steuder

‘s Theuder. V. THEUD.

 

EV

Steuf ken(ne)

Zoals Ndd. Stûvecke, dim. van Mnd. stûve: stomp, boomstronk, stam. BN voor een korte dikkerd. 1256 Joh. Stuve, Hb. (NN). Maar DN verklaart Stôveken, Stôffken aïs stoopje (hier); vgl. Stoop.

 

FD

Steufken

Steufkenne. Adaptation fr. du NF ail. Stôveken (Bahlow 493).

 

JG

Steunder, de

de Stuynder: Afl. van Mnl. stunen, stuenen, stuynen: iets staande houden, zich verzetten, gewapend tegen iemand optreden. 1709 Carolus de Steuijnder, Bergensis (MUL VII).

 

FD

Steuns

D. FN Stun(t)z: i. kort; 2. kleine kuip (GOTTSCHALD)? Of verschrijving voor Steuens, Stevens?

 

FD

Steuperaert

zie Stieperaere.

 

FD

Steur-

-baut, -s Steut- -gens, -s. 1. V. Stuerbaut. — 2. ‘s Theu. V. THEUD (Theu et Theud).

 

EV

Steur, (de)

Steurs, (de) Stuer(s): i. BN naar de visnaam steur. Mnl. store, stuer(e), steur(e). Ook huisnaam, b.v. in Cent (DE SMET). ize e. Eggebertus Sturio, Avelgem (GN); 1264 Simon dictus Sturio, Lendelede (SMTII); 1326 Boidin de Steure, Ip. (BEELE); 1392 Lisbetten Steuren, Lendelede (DEBR. 1970). – 2. BN. Bnw. stuur, sture, stuer: krachtig van geest, hardvochtig, bars.

 

FD

Steur, van de

Naar de huisnaam, zie Steur i.

 

FD

Steurbaut

Steurbout, Sturbaut, Sturbeaux (formes francisées). 1364 «Godeverde Stue-renboud» Gand, 1415 «Symoen Steurbouts» Audenarde; p.-ê. nom issu de l’anthrop. germ. stùr-bald (Lindemans 185), mais Debra-bandere préfère voir un composé de moy. néerl. storen, stueren ‘mettre en désordre’ et de prénom néerl. Boud; cf. aussi Sturbois.

 

JG

Steurbout

-baut, Steurebaut, Stuerbout, Stuerebaut, Sturbaut, -beaux, Sturbois: Het eerste élément: Mnl. ww. storen/stueren: storen, in de war brengen. Het tweede élément is de VN Boud. Vgl. Mnl. dronkenbout, D. Trunkenbold, Ndd. Storjohann. 1310 te Wouter Storebouds, Aardenburg (HAES1954″); 1364 van Godeverde Stuerenboud, Cent (GSB); 1396 Pouwels Stuerbout, Gavere (DE B.); 1415 Symoen Steurbouts, Oud. (WALRAET); 1555 Peter Sturbout, Oud.-Aw. (AP).

 

FD

Steurs

1282 «Willaumes de Steure», 1363 «Je­han de Stuere» Ypres; surnom (au génitif): moy. néerl. steur(e) ‘esturgeon’.

 

JG

Steurtewagen

zie Sturtewa(e)gen.

 

FD

Steutelings

BN voor een stotteraar. Stotteren is ni. een frequentatief van stoten, vgl. E. dial. stut = stutter. Vgl. D. Stôttele(in), Stôtterle(in). 1415 Otteman Stottelin, Straatsburg (BRECH.). 1562 Joachim Steudlin, Middelburg; 1565 Gabriel Steudelinck, Zierikzee; 1604 Steuteling, Aksel (PDB).

 

FD

Steutgens

Dim. van Mnl. stute, Ndd. stuten: broodje. D. FN Stùttchen.

 

FD

Steuts

zie Stuut.

 

FD

Steuve

 (NF de la région de Tournai, Ath et Leuze). Peut-être forme picarde corresp. à fr. étuve, cf. pic. steùve ALW 5,39; Esteuve étant aussi attesté en 1377 comme nom de baptême (cf. J. Corblet, Gloss. étym. du patois picard, 218), on pourrait aussi envisager une forme régionale (à côté de Stevenne) issue du pré­nom Estienne, lat. Stephanus [MH].

 

JG

Steuve

zie Steve.

 

FD

Steuver

zie de Stover.

 

FD

Steux

1602-3 «Magen de Steu» TerriersNamur; p.-ê. nom d’origine : Stud, w. stû, à Andenne (Nr).

 

JG

Steux

Wsch. verkort < Osteux. Zie Dezoteux.

 

FD

Steva(e)rt

Stéva(e)rt, Stavart: Pair. Afl. van VN Estève: Stefanus. Vgl. Thivart 1.1582 Collar Stevart,Luik(J.G.).

 

FD

Stevan(t)

Stévant, Stévent, Stevent, Stivan(t), Estivant: Patr. Var. van Stefan. Deze grafieën kunnen ook de Rom. uitspr. van Steven weergeven.

 

FD

Stevanato

Stevanoni, Stevanov(ic): Pair. Afl. van HN Stefanus.

 

FD

Stevant

Stévant. Peut-être dérivé du thème anthropon. Stev- tiré de Stephanus, comp. le suivant, ou bien forme romanisée de germ. Stephan [FD]? Cf. aussi Stivant.

 

JG

Stevart

Stévart, Stevaux, Stévaux, w. nam. Stèvau, Steveaux, Stéveau (avec faux suffixe -eau}. 1582 «Marie fille de feu Collar Stevart» BourgLiège, 1584 «François Stevart» Cerfon-taine, 1602-3 «Bartholomé Stevart» Terriers­Namur, 1700 «Pierre Stevaux», etc. Bourg-Namur, 1748 «Gille Stevar» Nandrin; dérivé en -art du radical Stev- tiré de Stephanus, Etienne.

 

JG

Steve

Steve, Steuve: Patr. Korte vorm van HN Stephanus. ±1300 Esteves li Goudaliers, Artesië (BOUGARD). Steuve vertoont een geronde klinker voor v.

 

FD

Stéveau

Stev(e)aux, zie Stavaux.

 

FD

Steveler

Stéveler, Stevelmans, Steffelaar, Steffler, Streveler, Stréveler: Mnl. *stevelaer, -1er, D. Stiefler: maker van laarzen, schoenmaker. Vgl. Stival. 1300 Gevehard Stevel, Goslar (NN).

 

FD

Steveler

Stéveler. NF lux. corresp. à l’ail. Stiefler ‘fabricant de bottes’.

 

JG

Stevelinck

Steverlinck, -lynck, Styvelynck: Patr. < Steveninck, door wisseling l/n of suffixsubstitutie (vgl. Thevenin/Thevelin). i/e e. Stevenin = Stevelin = Stevelyn = Stevelynck = Steverlinck, Gullegem (PEENE); 1695 Joos Steverlinck, Ktr.(KW).

 

FD

Stevelinck

Var. de Steveninck, dérivé en -inck (marquant l’appartenance) de Stevene, Steve-nin [FD].

 

JG

Stevelmans

zie Steveler.

 

FD

Steven

,,Etienne ». N. de bapt. flam. d’orig. hellénique (Stephanos). Variantes : Stev-, Stef(f)- -en(s), -enne, Steuve-, Stev- -a(e)n, -ant, Steph- -anus, -ang, -enne, -ens.

 

EV

Steven

Stevens, cf. Stevin(s).

 

JG

Steven

zie Stevin(s).

 

FD

Steven-

Stieven-. Thème anthropon. très pro­ductif issu du lat. Stephanus, Estienne. « Simple: Stevenne, Stevenne. 1280 «sire Stevenes Wegres» PolyptLiège, 1284 «Jehan Stevene» Dettes Ypres, 1289 «Stevenes li Fuseliers» CensNamur, 1321 «Stevenes Bor-tials, clerc» CartCiney, 1454 «Stevene délie

Boverie» Fosses-la-ville. Cf. aussi Stéphenne. m Dérivés : Stevenart, Stévenart, Stevenard, Stievenart, Stiévenart, Stievenard, Stiéve-nard. 1267 «Stievenars Boit l’Oile» CensHer-chies, 1286 «Stievenars de Vèlerelle» Cart-Lessines, 1289 «Stevenars Cropins» Cens­Namur, 1364 «Colars Stievenars» PolyptAth, 1365 «Stievenars Liennars telliers» Taille-Mons, 1422 «Stevenar Doumont» Châtelet, 1439 «Stievenart Arpin» Ladeuze, 1444 «Je-hennin Stevenart», 1449 «Colart fil Jehan Ste­venart» AidesNamur, 1594 «Jehan Stevenart» Cerfontaine. – Stevenin, Stévenin. 1283 «Sté-venin» CartOrval, 1289 «Stevenins Cropins» Meux, 1303-7 «Stevenins de Sart» Polypt-Salzinnes, 1331 «Stevenins dit Moxes» St-Hubert, 1546 «Stevenin Deniseit» Cerfontaine, 1547 «Anthoine Stepvenin» BourgNamur. -[Dérivé en -on, cf. Stiennon]. 1257 «Stevenon de le Chapelle» BaillNivelles, 1280 «singnor Stevenon» PolyptLiège, 1288 «Stevenon le Monnoier» DettesYpres, 1640 «Jean Steve-non» BourgNamur. – Stevenot, Stévenot. 1356 «Stevenot fis Stevegnon» CartValBenoît, 1487 «Stevenot Asoulz» JusticeBastogne, 1514 «Jehan Stevenot le vingneron» GuillLiège. –Stevenotte. 1289 «Stevenote Stevenin li bras-seres » CensNamur, 1318 « Stevenote le Songie-res», 1349 «Stevenotte fil Stevene» Anthr-Liège, 1449 «Stevenotte du Sart» AidesNamur, 1617 «Jean Stevenotte» Halma. – Steveny, Stéveny, Stéveniez. Cf. aussi Stévigny.

 

JG

Stevenaert

-ard, -art, Stévena(e)rt, Estiévenart, -ard, -aert, Estivenart, Stièvenart, Stiévenart, -ard, Stievenard, -a(e)rt: Patr. Afl. van HN Stefanus. 1275 Stévenars de le Loge = Stévenon de le Loge, Lessen-Bos (VR i26r°); 1396 Stevenaerd Brugghe = 1398 Estiévenart Brugue = 1399 van Stevenaert Brugghen, Dottenijs (DEBR. 1970).

 

FD

Stevendaal, van

van Stijvendael(e), van Styvendael(e), -dale: PlN Stevensdale in Borsbeke (OV). 1276 Thumas de Stevinsdale, Borsbeke; 1354 van Stevinsdale, Cent (med. P.R. van Stevendaal, Tilburg); 1396 Pieter van Stevensdale, Bambrugge (DE B.).

 

FD

Stevenhaegen

PlN Stavenhagen (MV). 1280 Joh. van Stovenhagen, Stralsund (NN).

 

FD

Stevenheydens

-haydens: Patr. Hypercorrecte vorm voor Stevenijns (zie Stevenin). Vgl. kastijden < Mnl. castien.

 

FD

Steveniers

-eers, Stéveniers, Steveniez, Steffenier, Thévenier, Thevenier: Hypercorrect voor Stevenye/Stephanie, waarvan de uitgang gereïnterpreteerd werd aïs het suffix -1er. 1565 Philippus Steffenier; 1762 Joannes Steveniez, Ktr. (KW); 1650 Jan Steveniers, Tn. (REND.); 1582 Jan Steffenier; 1608 Hans Stefaniers, Ktr.-Aw. (AP).

 

FD

Steveniers

-eers. Forme flam. (au génitif) de Steveny, Stéveniez?

 

JG

Stevenin

Stevenin, Stevenijn(s), Steveninck, Stevenini, Stievanin: Patr. Afl. van VN Stefanus, Steven. Vgl. Thevenin. 1268 Steveninum Delvere; 1306 Estevenin Aloud; 1326 Stevenin Macs; 1280 Marota Stevenins, Ip. (BEELE).

 

FD

Stévenot

Steveno(o)t: Patr. Dim. van HN Stefanus. 1228 Stevenoet Coren, Kooigem (DEBR. 1980); 1313 Estevenot de Pontoise (MICH. 1951); 1349 Stevenotte fil Stevene, Luik (RENARD).

 

FD

Stevens

-enne, zie Stevins.

 

FD

Stevens

N. de filiation. ,,(Fils) d’Etienne ». Le N. pourrait être aussi un N. abrégé de proven. VAN Stevensweerd (Loc. holl.) ou VAN Sint StevensWoluwe. N° 102.

 

EV

Stevens(on)

Steve(s), zie Stephen.

 

FD

Stevens, van

PlN in Zandhoven (A) (med. L. Govaerts, Borgerhout).

 

FD

Stévent

Stevent, zie Stevan(t).

 

FD

Steveny(e)

Stéveny, Stevenije, Stevenijë.Tevenie: Metr. Stéphanie, Lat. Stephania, fem. van HN Stefanus. 1240 Stephania filia eius, Deinze (SCHMID); 1281 (VN) Steffenie, Cent (HAES.); 1310 wilen lacobs Steffenien zons, Gistel (LEYS); 1398 Hellin Stéphanie = Hellin Steffenie, Beveren-Leie (DEBR. 1970).

 

FD

Steverlinck,

-lynck, zie Stevelinck.

 

FD

Stevesyns:

Var. van Stevenijns (s-perseveratie).

 

FD

Stevigny

Proven. Tavigny.

 

EV

Stévigny

Stévigny, Stivigny. 1746 «Françoise Stévigny» AnthrStHubert; probabl. var. de Steveny.

 

JG

Stévigny

Stevigny, Stivigny: Aangezien een PlN Stévigny onbekend is, vermoed ik hypercorrectie voor Stevenye.

 

FD

Stevin

1. V. Steven. — 2. ‘s Theu-. V. THEUD (Theu).

 

EV

Stevin

Steven, au génitif: Stevins, Stévins, Stevens, Stevens, etc. 1291 «StevensGhabbe» DettesYpres, 1573 «Guillaume Stevens» BourgLiège; hypocor. néerl. de Stephanus, fr. Etienne, cf. aussi Steffens.

 

JG

Stevin(s)

Steven(s), Stéven(s), Steevens, Stéven(ne), Stevenne: Patr. Vleivormen van HN Stefanus. De naam van de martelaar Stefanus kwam vrij vroeg in gebruik. LEYS 1958 noemt hem in WV in de loe e. al zes keer. Zie Stephan. 1290 Steuin van den Rade, Desselgem (HAES.); 1307 Esteuenes de Oudinczele = 1308 Steven Doudinsele, Ip. (BEELE); 1335 dat Stevin Adaems was, Ktr. (DEBR. 1971); 1398 Mathis Steevins = Mathijs Stevin, Ing. (DEBR. 1970); 1394 Gielijs Stevens; 1411 Henric Stevenszone, Aw. (ANP).

 

FD

Stewart

Stua(e)rt: BerN Oe. stigweard, E. steward: huismeester, hofmeester. 1205 Reginald le Stiward, Dorset (REANEY).

 

FD

Stey-

-aert, -gers. ‘s Theu- -bord, -gars. V. THEUD (Theu).

 

EV

Steya(e)rt

zie Stuyaert.

 

FD

Steyaert

Var. de Stuyaert; comp. 1271 «Stoyard» Pas-de-Calais.

 

JG

Steyfkens

Stifkens: Patr. Dim. van HN Stephanus (PAQUAY). 1478 Jan Stijffkens, Genk (VDZ). Vgl. Ndd. Steffke. 1345 Stafke = Stefan von Swenkenfeld, Breslau (DN).

 

FD

Steygers

zie Steghers.

 

FD

Steygnaert

zie Steignaert.

 

FD

Steyl-

-emans, -s. 1. V. Steille. — 2. ‘s- Tbeu(d)(man)s. V. THEUD (Theud).

 

EV

Steylaer(t)s

Stallaert(s), -ard, Stalars, Stala(s): i. Volgens LIND. afl. van Germ. vrl. VN Steile; zie Steylen i. – 2. Afl. van Van der Steylen. 1309 Joannes Steylaert, Aarts.; 1309 Balduino dicto Steylaert, Reet (MAR.); 1395 Arnout Steylaert, Aw. (ANP). Stallaert is te verklaren door Br. dial. uitspr. van ei aïs a: 1507 Jan Steylaert, Merchtem; 1595-1621 Jan Stallaert, Rossem (zoon van) Laureys Steylaert, Merchtem; 1549 Hendrik Steylaert, At.-Aw. (AP) (ESBr. 1955,317-324).

 

FD

Steyleman(s)

Steijleman, Stijleman(s), Styleman(s), Stylman(s), Stijlman: i. Metr. Afl. van VN Steile. Zie Steylen. – 2. Afl. van Van der Steylen. 1598 Adolf Steylmans, Mech.-Aw. (AP).

 

FD

Steylen

Steyls, St(e)ijlen, Steijls, Steilen, Steille, Steils, Styl(en), Steele, Stelen, Stélen, Steels, Stiels, Stiel(le), Versteylen, Versteijlen, Versteele,

Versteels: i. Metr. Germ. VN Steile < Steinhilde. 1123 Steynil de Himpe (GN); 1291 voren Steynelden zone (MW). 1400 Jan Steilin, Bg. (SIOEN); 1562 Kerstiaen Stijlen, Mtr.-Aw. (AP); 1645 Aert Steels; 1703 Jan Stiels, Bilzen (SCHOE.). – 2. PlN Steile. Zie Van der Steylen.

 

FD

Steylen, van der

van der Stylen, van der Stijlen, Versteylen, Versteijlen, Versteele, Versteels, Steilen, Steylen, Steyls, Styl(en), St(e)ijlen: PlN Steile(n) in Reet, Schelle, Boom (ROEL. 1942): 1309 prope silvam qui dicitur Steilla, Reet. 1335 Nicholay de Steyle, Es. (HB 265); 1452 Gille van Steylen = 1479 Diel van Style, Aarts.; 1569 Lieven Styls; 1617 Herman Verstylen = 1618 Hermanus van Styl = 1619 Herman van Stylen, Schelle (MAR.); 1759 Jacques Versteele, Izg. (COUSS.).

 

FD

Steymans

zie Steenman(s).

 

FD

Steyn-

-en, -s. V. steen I et II.

 

EV

Steyn(en)

Steyns, Steijnen, Steijns, zie Stein.

 

FD

Steyneman

Patr./Metr. Afl. van Stijn(e). Zie Stijnen. – 2. Zie Steenmans.

 

FD

Steyns

Génitif de l’all. Stein.

 

JG

Steyt

Wellicht een var. van bnw. stout: stout, flink (vgl. Wout = Weit). DE BO noemt ww. niet steiten: niet deugen. Kiliaan noemt nietstuyten: nihil valere (vgl. Wouts/ Wuits/Weits). BN voor een flinke kerel? 1388 Pieter Steit, Bg. (JAM.); 1440 Calleke Steyt, Maertin Steyt, Ktr. (BAELDE).

 

FD

Steyven

zie Stijven.

 

FD

Steyvers

Nom de profession: néerl. stijver(s) ‘joueur de flûte’ [FD].

 

JG

Steyvers

Steijvers, zie Stijvers.

 

FD

Steyvoort, (van)

van Steijvoort, van Styvoort, van Stijvoort, van Stynvoort: PlN Stevoort (L). 1351 Johanne de Steyvorde; 1414 Jan van Steyvorde; 1445 Arnt van Steyvort, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Sthertem, van

zie van Steerthem.

 

FD

Stibbe

Profess.    Stube    (Allem.), „ Cabaret ».

 

EV

Stibbe

Var. van D. Stiebe. Zelfde bet. aïs Stieber. 1374 Hans Stiebe, Neuenburg (BRECH.).

 

FD

Stibert

zie Stieber.

 

FD

Stich

D. Stich: steek. BN of BerBN voor een kleermaker of slager (DN) of een vechter (die met een mes steekt).

 

FD

Stichel-

Stickel-  -baut,   -mans.   V. Stekel.

 

EV

Stichel(e)(n), van der

zie van der Stiggel.

 

FD

Stichel, van

zie van der Stiggel.

 

FD

Stichelbaut

-baudt, -bault, -bout, Stygelbout,Stickelbout, -baut, -boult, Stequelbout, Steclebout, Tichelbaut: Samenstelling van Mnl. stevel, stivale: laars, zware schoen; bote, E. boot: zware schoen. BerBN voor de maker of verkoper van zulke laarzen of de drager. Vgl. D. Stiefel, Ndd. Stevel; zie Stival. Stichel door v/g-wisseling. 1326 Jan Stivelboud, Ip. (BEELE); 1342 Jan Stichelbaut, Oud. (GPO); 1367 Karel Gillis Stichelbouts bastaerde, Anzegem (CASTELAIN); 1481 Marie Stichelbouts, Tiegem-Gent (PBG).

 

FD

Stichelbaut

Stichelbout, Stickelbout. 1326 «Jan Stivelboud» Ypres, 1342 «Jan Stichelhaut» Audenarde; surnom composé du moy. néerl. stevel, stivale ‘bottine, botte’ (avec évo­lution phonétique v- > g-) et de bote, bout ‘soulier, godillot’ [FD].

 

JG

Stichelmans

(van) Stechelman, Stickelmann, Stikelman(ne), van Steckelman: Afl. van Van der Stichele. ±1300 Walterus Stichelman, Eine (CLAEYS); 1406 Jan Stichelmans erve, Bs. (PEENE).

 

FD

Stichelmeyer

Zoals Stichelmans, Stickelmann.

 

FD

Stichnoth

D. FN, door BRECH. en DN verklaard aïs Mnd. stichtenote, D. Stiftsgenosse: genoot in een sticht, stift. M.i. D. FN Stichternoth < stich ter not (zur Not), d.i. steek (slechts) ter nood, in de nood, node. Vgl. Seltenstich, Faulstich, Vielstich en zie Vuylsteke. Vgl. 1418 Jhan Naynoede, Ktr. (SR 54V°). 1352 Hinr. Stichtenote, Bremen (DN).

 

FD

Stickel-

zie Stichek

 

FD

Stickelmann

Stikelman, Stikelmanne. Dérivé en -man de Van der Stickel.

 

JG

Stickens

zie Stekke.

 

FD

Sticker(e), de

Stikkers, Sticker(s); (de) Stecker, Steekers: i. BerN van de stikker, borduurwerker, tapisseriewerker. 1471 Jan Stickers, Bg. (PARM.). –2. Mnl. steker: deelnemer aan een steekspel, messentrekker, vechtersbaas die met het mes steekt (vgl. Stechmesser, Ndd. Stekemest). 1278 Jo Stekere, Lv. (HB 584).

 

FD

Stickman

zie Steegmans.

 

FD

Sticzel

zie Stutz.

 

FD

Stiebel

zie Stüble.

 

FD

Stieber

Stibert: D. BN Stieber, équivalent van De Stuyver, zowel in de bet.: die stof maakt, als (bad)stover (Badstieber < Badstiiber).

 

FD

Stieens

zie Steen.

 

FD

Stief(f)enhofer

PlN Stiefenhofen (BEI).

 

FD

Stiegel, van

zie van der Stiggel.

 

FD

Stiegler

D. FN: die woont aan de Stiegel: trap om over omheining van veld of dorp te komen.

 

FD

Stieglitz:

D. Stieglitz (van Slavische herkomst): distelvink. BN naar de kleurige kleding of BerBN voor vogelhandelaar. 1226 Heinricus dictus Stiglitz, Fulda. – 2. PlN Stieglitz (Bromberg) (BRECH.).

 

FD

Stiel(l)emans

zie Stillemans.

 

FD

Stiel(le)

Stiels, zie Steylen, Styl(en).

 

FD

Stiels

‘s Thie-s. V. THEUD (Theu).

 

EV

Stieltjes:

Dim. van Mnl. stijl, steil, steel: stijl, zuil, paal. 1306 Mergriele Steilkins, 1376 Pieter Steelkin, Ip. (BEELE). – 2. Of < Stillekens?

 

FD

Stieman

Stieman, Stiemans. Var. de Steeman(s).

 

JG

Stieman(s)

Stiéman(s), zie Steeman(s).

 

FD

Stien

N.  de  baptême.   (Chre)stien,,,Christian ».

 

EV

Stien-

-hault, -let, -(n)on, -s, Stiern- -et, -on, -otte. ‘s Thien. V. THEUD (Theun).

 

EV

Stien(a)ers

Patr. Afl. op -ard van Stienne, W. vorm van E(s)tienne. Vgl. Stiévenard. – 2. Zie Steenaerts.

 

FD

Stien(e)let

zie Stiennon.

 

FD

Stien(en)

zie Stijnen, Stein.

 

FD

Stien, van de(r)

zie van (den/r) Steene.

 

FD

Stienhault

zie De Steenhault, Steenhout.

 

FD

Stienissen

zie Stinis(sen).

 

FD

Stienne

Stiennes, Stenne, Stinne: Patr. W. vormen van VN E(s)tienne. 1292 Thomas dictus Estene, St-Q.(MORLET).

 

FD

Stienne

Stiennes, Stien. 1417 «Gille Stiene» PolyptAth, 1446 «Stiene de Hodeige» Guill-Liège, 1472 «Jehan Stienne» DénLaroche, 1512 «Wilheme Stienne» GuillLiège, 1526 «Stiene Raqué» La Gleize, 1558 «Philippe Stienne» BourgNamur; forme w. ou pic. de Estienne, lat. Stephanus. i Dérivés: [en -eau, lut. -ellu] 1576 «Stien-nea» La Gleize. – Stienlet, Stienelet. 1663 «Louis Stienlet» Remicourt, cf. aussi 1572 «Stiennelette fille de feu Johan le marischal de Court» La Gleize. – Stienon, Stiénon, Stien-non. 1540 «Stiennon» CoutStavelot, 1591 «Stienon de Jalheau fille de Heyne de Bois [nom de femme?]», 1604 «Gielet Stiennon» BourgLiège, 1662 «Servais Stienon», etc. BourgNamur; cf. aussi Stevenon et Stiernon.

 

JG

Stiennier

Var. de Stainier, etc., plutôt que dérivé de Stienne (ci-dessus).

 

JG

Stiennier

zie Stainier.

 

FD

Stiennon

Stiénon, Stienon, St(i)ernon, Steeno, St(i)ernotte, Steennot, Sterno, Stiernet, Stien(e)let, Steenlet, Stierlin: Patr. Afl. van van Stienne, W. vorm van VN E(s)tienne, HN Stephanus. Stiernon, -ot, -et door diss. < Stiennon, -ot, -et. ±1400 Guillaume Stiennelet, Luik (BODY); 1438 Colin Estenon, Laon (MORLET); 1429 Stiernon Marlir, Heure-le-Romain; 1323 Johanne dicto Stierlet, Jemeppe; 1452 Stierlet de Lambermont; 1663 Louis Stienlet, Remicourt (HERB.). De voorouders van Steeno heetten: 1686 Steinon, 1690 Steenon, 1696 Sténo, 1727 Steeno, Neerijse (med. Orner Steeno, Haasrode).

 

FD

Stiens

Var. de Steens?

 

JG

Stiens

zie Steen, Stijnen.

 

FD

Stiensens

zie Steenssens.

 

FD

Stiensma

Stienstra: Friese afl. van Steen.

 

FD

Stieperaere

Steuperaert: i. Afl. van ww. steperen, stueperen: instigare, d.i. (aan)stoken, opstoken (KILIAAN). Wvl. steperen: stoken, schoonmaken. 1385-1411 Heynric Stueperaert, Oud. (CASTELAIN 2002); 1419 Jan Stueperaerts, Kruishoutem (GOEMINNE). – 2. Of van Mnl. stiperen: schoren, stutten. 1330 Godefridus dictus Stipelard de Arscot, Lv. (BO); 1339 Joh. dictus Stipelard, Lv. (ICKX).

 

FD

Stier

zie Stiers.

 

FD

Stier(s)

Stir: BN naar de fysieke of karakteriële gelijkenis met de stier. 1315 Pieron Stier, Ktr. (DEBR. 1971); 1393 thus Florianen Stiers, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Stierdt, de

zie de Steirdt.

 

FD

Stieremans

Sti(e)rman: 1. BN voor de stierenfokker. Vgl. Stier(s). 1303 van Moenine den Stierman, Bg. (VERKEST); 1327 Janne gheheten Stierman, Rumst (OARI). – 2. Evtl. ontrond < Stuerman.

 

FD

Stierlin

Stiernon, -otte, -et, zie Stiennon.

 

FD

Stierman

Stirman. Surnom d’éleveur ou de conducteur de taureau, néerl. stier.

 

JG

Stiern-

Thème anthropon. dérivé de lat. Stepha­nus, cf. le thème parallèle Stern- (avec expli­cation). Pour Stiernet, J. Herbillon suppose un passage de Stienlet > Stierlet > Stiernet, avec une double mutation de liquides ni > ri > rn. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Sanspoux, Soxhelet, Stiernet, …, DW 7, 1979, 23-30. i Simple: 1474 «Johannes Stierne» Princip-Liège.

i Dérivés: Stiernet. – Stiernon. 1630 «Guil­laume Stiernon» BourgNamur, 1737 «Jeanne-ton Stiernon dit Boliat sa compagne » Yvoir. –Stiernotte. 1662 Catherine Stiernote» Bourg­Namur.

 

JG

Stiers

1. Car. phys. Stier, ,,Taureau ». N. d’H. vigoureux. N08 288, 291.

—    2.    ‘s Thie-s.    V.    THEUD (Theu).

 

EV

Stiers

Surnom (au génitif) de boucher ou en relation avec le caractère du taureau, néerl. stier, cf. 1283 «Jeh. Stier, le maceclier», 1290 «Jeh. li Stier, machecliers» DettesYpres.

 

JG

Stievanin

zie Stevenin.

 

FD

Stieven-

Stievenart, cf. Steven-, Stevenart.

 

JG

Stiévenard

-a(e)rt, zie Stevenaert.

 

FD

Stiévenart  

‘s   Theun-hard.       V. THEUD  (Theun).

 

EV

Stifal

zie Stival.

 

FD

Stifkens

zie Steyfkens.

 

FD

Stift

Mnl. stift, sticht: stichting, klooster. Naar de woonplaats. PlN Stift (OIJ).

 

FD

Stifter

Stigter: Naam van een stichter, die een schenking doet aan een geestelijke stichting, of die een pachthof van een stift in bedrijf heeft.

 

FD

Stiggel, van der

van derStighelen, van Stiggelen,van der Stigchel, van Stig(h)el, van Stiegel, van (der) Stichel, van (der) Stichele(n), van der Stickel(en), van der Steichel, Stechele, Sti(c)kel, Verstichel, Verstichele(n), Verstiggel(en), van der Strichelen: PlN Stegel: stoep, verhoging; laag muurtje, kaai, stenen overstapje, slagboom. Var. stichel (vgl. regel/richel). Verspreid in WV, OV en VB (MVN 1953,38-39). Huisnaam in Kortrijk: -1300 up thus dat ad te Stichele (DEBR. 1960). 1270 Willelmus dictus vander Stichglen, Melsbroek (CSJ); 1274 Ghiselin del Stichgle, Gb. (SMTII); 1285 lehan del Steghele, Ardooie (DEBR. 1980); 1285 Wouter vander Steghele, Oostkamp (CG); 1355 Katelinen van der Stiggelen, Cent (GSB); 1382 Jan vander Steghele; 1397 Willems dachtre vander Stichele, Zwevezele (DEBR. 1970).

 

FD

Stigman

zie Steegmans.

 

FD

Stigter

zie Stifter.

 

FD

Stijmans

Stymans, zie Steeman(s).

 

FD

Stijnen

Stynen, Stine, Stijns, Styns, Stins, Stein, Stein(e)s, Steyn(en), Steyns, Steijnen, Steijns, Stien(s), Stienen: i. Metr. Korte vorm van HN Christina, Christijne. 1308 Willem Stinen, Eersel (OATII); 1340 Egidij dicti Stine; 1394 Cristiane Stynen, Tn. (C.BAERT); 146 e. Henrici Stijnen, Weelde (VERB.II); 1534 Ant. Stijns, Aw.; 1542 H. Stijnen, Peelt-Aw. (AP). – 2. Pair. Vootal St(e)ijns kan een korte vorm zijn van Augustijns.

 

FD

Stijven

Styven, Steyven, Steijven: i. Pair. Limburgse vorm van Steven. 1458 Gherat Stijwen, Genk (VDZ); 1618 Heyn Steyvens, Grote-Brogel (NOUWEN1858), – 2. BN voor een stijve, strakke. Vgl. Steif.

 

FD

Stijvers

Steiver(s), Steijvers, Steyvers, Steifer: Afl. van Mnl. *stiven, Mhd. stiven: fluitspelen, op de schalmei blazen. Vgl. Mnl. en Mhd. stive < Ofr. estive: fluit.

 

FD

Stik(k)elorum

zie Stekelorum.

 

FD

Stikel

zie van der Stiggel.

 

FD

Stikelman(ne)

cf. Stickelmann.

 

JG

Stikelman(ne)

zie Stichelmans

 

FD

Stikelmans

V. Stekel.

 

EV

Stikkers

zie de Sticker(e).

 

FD

Stil

Stille(n), Still, Stillekens: i. BN voor iemand die stil, zwijgzaam is. 1404 Olivier de Stille, Bg. (SIOEN). – 2. Oorspr. Patr.. Germ. VN Stillo ‘stil’; vgl. Stillemans en Stil-namen (MORLETI). 1140 Walterus Stilla (LEYS1959′); 1189 Henr. Stillekin, Keulen (HAGSTR. 1949); 1386 Jehan du Molin dit Stil,Ip. (BEELE).

 

FD

Stil

Stille, au génitif: Stillen. 1622 «Erich Stille» émigré en Suède; surnom: néerl. stil ‘calme, tranquille’.

 

JG

Stilite

NF apparu à Neufvilles (Soignies) dès 1790, p.-ê. en provenance du la région lyon­naise (GeneaNet), d’origine incertaine [le fr. stylite (depuis 1608) ‘solitaire vivant au som­met d’une colonne’ est un terme trop savant pour un surnom].

 

JG

Stillaer(t)

Misschien Germ. VN stil-hard. Zie Stil. Of veeleer var. van Steylaert.

 

FD

Stillatus

Stellato: It. EN. Afl. van It. Stella: ster. O.m. meisjesnaam Maria Stella Maris. De voorvader van J. P. Stillatus (Ktr.) en dus ook van Eduard Stillatus (Natus Buzze, Ktr. 1844-1908) was: 1703 Josephus Dominicus filius legitimi Dominici Stylla; 1711 Dom. Stellata = 1712 Dominicus Stelata = 1729 Dom. Stellae, Ktr. (med. J. P. Stillatus); 1742 Joseph Stellatis, Ktr. (KW).

 

FD

Stille(mans)

1. Car. mor. ,,Homme tranquille ». — 2. ‘s Thie-man. V. THEUD (Theu).

 

EV

Stille(n)

Stillekens, zie Stil.

 

FD

Stilleman(s)

-mant, Stillman(s), Stijl(e)man(s), Stielemans, Stiellemans, Styl(e)man(s), Stel(l)eman(s), Stellamans, Stilman(t), -ment, Stillman: i. Patr. Germ. VN Stilleman. ge e. Stillemannus, Cent (OGO); 1508 Robertus Stilman, Kales (MULIII). – 2. BN stille man. E. Stillman (REANEY). – 3. Zie Stelleman(s).

 

FD

Stillemant

Stilman, Stilmant. 1623 «Mathieu Stilman» DénChimay; soit surnom: néerl. stilfle) man ‘homme calme, au tempérament tranquille’, soit prénom Til(le)man avec s- du génitif.

 

JG

Stillen

cf. Stil(le).

 

JG

Stiller

D. FN. i. Die kalmeert, sust. – 2. PlN Still.

 

FD

Stiller

Nom d’agent all.: celui qui calme, qui apaise?

 

JG

Stilman(t)

-ment, Stillman, zie Stillemans.

 

FD

Stilten,

zie Stelten.

 

FD

Stimanne

Stimans, zie Steemans.

 

FD

Stimanne

Var. de Stemane, Steeman(s)?

 

JG

Stimart

Stemar, Stémart. 1612 «Jean Stimart» TerriersNamur, 1637 «Nicolas Stimart», 1685 «Etienne Stimar», etc., BourgNamur; comp. 11e s. «Stemarus» Gand; nom issu de l’an-throp. germ. stein-mar > Stemmarus, Stemarus (Morlet, NP Gaule I, 202b).

Stine. 1591 «Gille Stinne», 1681 «Pierre-Fran­çois Stinne » BourgNamur. Pour J. Lechanteur, l’identification à Etienne par Dauzat et par Feller, BTD 4, 251 (qui suppose que l’i de Stine est long et que °Stîne serait une var. de Stiene) est peu vraisemblable, non seulement du point de vue phonétique, mais aussi parce que ce NP, s’il paraît bien représenter un prénom disparu, représente un prénom fémi­nin. Mentions anciennes: 14.11.1601 «Jean Lempereur dit Stine de Noefchasteau [prov. de Liège]», 20.10.1505 «damoiselle Stine» (not. liég.); cette dernière mention, la plus ancienne, est claire et invite à interpréter le surnom de la mention de 1601 comme un matronyme. Comme prénom fém. existe aussi le dér. Sti-non: 15.6.1622 «feu Michy Emon et Stinon, son espeuze». Une aphérèse d’Ernestine, Nèstine, prénom récent, n’est guère plausible; il doit s’agir d’un prénom ancien, p.-ê. germ., à déterminer [JL, NFw].

 

JG

Stimart

zie Steenmaers.

 

FD

Stimput

zie (van) Steenput.

 

FD

Stinckens

zie Stinkens.

 

FD

Stinders

Gen. van tiender: tiendheffer, (ook) tiendplichtige. Vgl. Tindemans = Tiendemans. 1298 Wautier Tiendre, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Stine

zie Stijnen, Stienne.

 

FD

Stinglhamber

Afl. van Noord-Beierse PlN Stingelham, -heim.

 

FD

Stinglhamber

N. de bapt. agglutiné: Estienne-Lambert.

 

EV

Stinis(sen)

Stienissen, Steenis: Patr. Zoon van Stinus, Stienes, HN Augustinus.

 

FD

Stinkens

Stinckens: Stijnken(s), dim. van VN Augustijn (Patr.) of Christina (Metr.). 1660 Stynken Plips, Grote-Brogel (NOUWEN1958).

 

FD

Stins

zie Stijnen.

 

FD

Stinuit

cf. Stenuit.

 

JG

Stinuit

zie (van) Steenwijk.

 

FD

Stip(s)

Stipp: i. BN naar een stip, punt? 1340 Johannis Stip, Wommersom (C.BAERT). – 2. Patr. Stippe, var. van Steppe? 1400 Remeus Stippe, Tv. (BERDEN).

 

FD

Stipelen, van

PlN Stiepel in Bochum (NRW): ize e. Stiple (TW).

 

FD

Stiphou(d)t, (van)

PlN Stiphout (NB): vochtig bos. Ndd. PlN Stipeholt. 1292 Daniel van Stiphoudt, NB (ONB); 1369 Godeverts zoen van Styphout, Den Bosch (HB 488).

 

FD

Stiphout

Proven. Loc. holl.

 

EV

Stippelmans

Afl. van Van Stippelen. Vgl. D. Stiepelmann. 1453 Arnoldus Stippelman, Leod. dioc. (MUL I). 1733 Ger. Stippers, Bocholt (vader van) 1767 Ger. Stippelmans, Achel (PDB).

 

FD

Stippen, van

PlN. Uit Van Stiphout? Of PlNbij Ledeacker (NB)? 1679 Henrikus Janse van Stippent (vader van) 1717 Aldegonda van Stippen, Reek(PDB).

 

FD

Stique

Var. van Stekke? In Nancy 1750 < Stich (PDB)?

 

FD

Stir

zie Stier(s).

 

FD

Stirman

cf. Stierman.

 

JG

Stirman

zie Stieremans.

 

FD

Stirpe

PlN(NS,NRW).

 

FD

Stitz

Stitsels, zie Stutz.

 

FD

Stival

Estival, Estevo, Stifal.Teval.Théval: Mnl. stivale < Ofr. estival < Lat. aestivalem (< aestas: zomer): lichte zomerschoen, later laars, stevel, D. Stiefel. BerBN of BN. Estevo < Estivau(x). 1398 Pieter Stivael, Gullegem; 1398 Mannequin de Mont dit Stivael, Menen (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Stivael. Bk. 1966,159-160.

 

FD

Stival

Stivael (forme néerl.). 1365 «Jehan Stival cousturier» TailleMons; surnom: anc. fr. estival ‘botte’, moy. néerl. stivale, stevel ‘chaussure d’été légère et haute’. – Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Stivael, dans Biekorf 67, 1966, 159-160.

 

JG

Stivan(t)

zie Stevan(t).

 

FD

Stivant

1741 «Jeanne Stivan» BourgNamur; var. de Stevant?

 

JG

Stivigny

cf. Stevigny.

 

JG

Stivigny

zie Stévigny.

 

FD

Stiz

zie Stutz.

 

FD

Sto(c)keren, van

Oostenrijkse PlN Stockem? 1726 van Stockeren, Bg. (PDB).

 

FD

Sto(c)qu-

Stock-  Stoquart. V. Stok.

 

EV

Stobbaerts

Car.  phys. Stoppelbaard,,,Barbe de trois jours ». V. Stoppel.

 

EV

Stobbaerts

Stobbart: Afl. van Stobbe. BN voor iemand met gedrongen gestalte. Vgl. Stub(h)art (VON FEILITZEN). s.d. Gozuinus Stobbard, Deurne (CAE); 1585 Leenken Stobbaerts, Aarts. (MM,).

 

FD

Stobbe

Stub(be), Stobbs, Stubbs, Stubbé: Mnl. stubbe, stobbe: (boom)stronk. BN voor iemand met korte gedrongen gestalte. Vgl. Strobbe, Strubbe. 1391 van Rugger Stubben, Deerlijk (DEBR. 1970).

 

FD

Stobbelaar

Stobbelaers, de Stobbelaere, -eere, -aire, de Stobeleer, (de) Stobbeleir(e), Stoppelaere, de Stoppeleir(e), -eere, -aire, Stommeleer, de Stommeleere, Stabbelaar: BN voor iemand die waggelt of struikelt. Afl. van stobbelen, stubbelen, frequentatief van Mnl. stubben: waggelen, struikelen. 1344 Janne den Stoppeleere, Cent (RSGII); 1345 Goert Stobbelaert, Cent (VDZ); 1375 Lievin de Stoppelaers, Bg.(JAM.); 1553 Joos de Stobbeleer = Joos de Stoppeleere, Temse (VAN G. VI).

 

FD

Stobbelaerts  

Proven.    Stoppelaarde (Stoppelland). Terrain d’éteules.

 

EV

Stöbel

Stoebel, Stoepel, Stoupel: Dim. van D. FN Stôb. BN voor de badstover. Vgl. Sto’ber, Stubl. Aangezien Stoebel en Stoepel alleen in OV voorkomen, ligt het voor de hand om beide namen te identificeren. Maar volgens NN is Stôppel: stop, BN voor een korte dikkerd.

 

FD

Stöber

Stuber(t), Stübener: Var. van Ndd. Stover, Obd. Stiiber, ni. Badstover, -stilber: eigenaar van een badstoof. Vgl. De Stover.

 

FD

Stobere, de

zie Stubbers.

 

FD

Stocher

Wellicht D. équivalent van Stoker of hypercorrect voor Stocker.

 

FD

Stocht, van den

zie van der Stock.

 

FD

Stock

cf. Stocq.

 

JG

Stock

Misschien E. FN Stooke. PlN Stoke (Somer­set, Derby, Warwickshire, Northamptonshire).

 

FD

Stock

Sto(c)kx, Stox, Stok(s), Stocks, Stocq, Stocke, Stocké, Stouck: i. BerBN voor de maker van stokken, staven, knuppels. – 2. BerBN voor de stokdrager. 1275 Johannis cum Baculo = mit dem Stabe (HAGSTR. 1949). – 3. BerBN voor de stokmeester, gevangenbewaarder; vgl. Stockman. – 4. Huisnaam: 1200 ad Baculum; 1282 de Baculo, Keulen (HAGSTR.). 1398 Fainsin Stoc = 1368 up Fensin Stocke, Rekkem (DEBR. 1970). -5. BN voor de stokvechter. Vgl. Stockart.

 

FD

Stock  

Stock-   -er,   -s,   -aer,   -art, Sto(c)k- -is, -ys. Stocklin, Stoclet, Stocquaert. V. Stock.

 

EV

Stock, van de(r)

van der Stocken, van der Sto(c)kt, van de Stocke, van der Stokken, – Stokker, – Stoken(s), Versto(c)ken,Verstockt, Van den Stock(t), van den Stocht: PlN Stok: boomstronk; ter Stokt: plaats waar boomstronken staan. 1340 Johannis de Stoct de domo sua jacente ter Stoct, Tn. (C.BAERT); 1321 Elisabeth van der Stockt…versus der Stockt, Bekkevoort; 1379 ter Stoct… lan van der Stoct, Diest (CLAES1983); 1368 Jan Baten van der Stoct op sijn goet ter Stoct, Tnh. (LIND. 1955); 1380 Pétri van der Stocke, Bs. (OSTYN); 1387 Janne vander Stoct, Pittem (DEBR. 1970).

 

FD

Stocka(e)rt  

..Terrain aux   bâtons ».   Stockroye,   ..Essart aux Troncs »   (Stokrooi, Loc.).            

 

EV

Stockart

-aer(t), Stokart, -ard, Sto(c)quart, Stokkaer: i. BN afl. van Mnl. sto(c)ken: steken, stoten, bestoken, met stokken slaan; < Ofr. estoquier: slaan, vechten met stokken. 1295 Balduinus dictus Estokart, St-Q. (MORLET); 1535 Jan Stockaert, Xanten-Aw. (AP). – 2. Ook aïs Patr. 146 e. Stokar de Forvie; Stockar dit Scochar de Blehen,Luik(BODY).

 

FD

Stockart

cf. Stoquart.

 

JG

Stockbroe(c)kx

zie Stokbroek(s).

 

FD

Stockcbrand

Surnom: néerl. stokebrand ‘incen­diaire, boutefeu, agitateur, fauteur de désor­dres’.

 

JG

Stockebrand

Stokebrand: vuurstoker,brandstichter; ook twistzaaier, ruziestoker. 1415 Nicolaus Stokebrant, Lûbeck (NN).

 

FD

Stockelair

Proven. 1. Stockel (Dép. Crainhem), avec suff. d’orig. fran­cisé -aire. N08 211, 212. — Stok- lare,    ..Lande    aux    bâtons,    aux troncs ». Stockhem.  Proven.  Stokkem  (Loc.).Variante :  Stoekhem. Sto(c)kmans. V. stok et stoker.

 

EV

Stockelman

Afl. van stokkel, dim. van stok. Id. als Stockman. Vgl. Stockelynck, D. Stôckel. 1389 Ernken Stockelman, Den Bosch (HB 492); 1424 Jan Stockelman, Werkem (?) (PARM.); 1431J. Stockelman, Eindhoven (ISP).

 

FD

Stockelynck

-lijnck, Stoclin, Stôckl(in), Stoëklin, Stocklein: Dim. van Stok. 1281 Daninus Stockelin; 1316 Masin Stockelin, Ip. (BEELE); 1233 Stockelinus de Gamburg, Wertheim; 1236 Heinr. senior Stochlinus, Tirol (BRECH.); 1425 Jan Stockelin, Kortemark (PARM.); 1511 Oste Stockelinck, Ktr. (KW); 1584 Hans Stocklinck, Aw. (AP).

 

FD

Stockem,(van)

van Stokkurn, van Stockom,van Stokkom, Stockhem: PlN Stokkem (L), Stokhem (Ml), Stockem (LX) en in Overijse (VB), Stokkum (G, OIJ), Stockum (NRW). 1256 Reinardi de Stocheim, Aken (CVD); 1313 Henri de Stochem, L (SLLIII); 1356 Heinre van Stochem, Bs. (PEENE 1949); 1422 Go van Stokkem, Ht. (A.GHIJSEN); 1580 Peter van Stockom, Stokkem-Aw. (AP).

 

FD

Stockemer

Afl. van PlN Stockem.

 

FD

Stocken, van der

zie van der Stock.

 

FD

Stocker

Stöcker(t), Stockeyr, zie Stokker.

 

FD

Stockhausen

Stokhuyzen: Verspreide PlN. 1368 Hermann der Stockhuser, Stuttgart (BRECH.).

 

FD

Stockhem

zie (van) Stockem.

 

FD

Stocki(s)

zie Destoky.

 

FD

Stockis

Stokis, Stoquis, Stoky. 1276 «Winan-dus de Stokis» CartValDieu, 1322 «Jakemotes de Stokis» CartValBenoît; nom d’origine: dérivé en -is ‘ < lat. -iciu de stoc, topon. fréquent en Wallonie, e.a. Stockis à Grand-Rechain et Thimister (Lg) ou Stocquy à Courcelles et Souvret (Ht); ou bien surnom affectif: w. liég. stokis’ ‘vieille souche, vieux tronc informe’ DL, 617, de même origine.

 

JG

Stöckl(in)

Stocklein, zie Stockelynck.

 

FD

Stocklei

zie Stoclet.

 

FD

Stockman

Stocman, au génitif: Stockmans, Stokmans. 1566 «Lambrecht Stockmans» BourgLiège, 1691 «Marie Stocqman» Bourg­Namur; surnom de geôlier, comp. néerl. stock-meester, ou bien dérivé en -man de Van den Stock [FD].

 

JG

Stockman(s)

-mann, Stokman(s), Stocman: i. BerN van de stokmeester of gevangenbewaarder. Vgl. Stock. 1292 Lambin Stocwardre, Ktr. (DEBR. 1980). 1343 Pieter Stocman, Cent (RSG II); 1412 Jan Stocman, Aw. (ANP); 1478 Katelinen Stocmans, Aarts. (MAR.). – 2. Afl. van Van den Stock, Van der Stockt. 1405 ter Stoct… Willem Stoctmans, Diest (CLAES 1983). – 3. BN voor stokvechter. Vgl. Stockart.

 

FD

Stockom, van

zie (van) Stockem.

 

FD

Stocks

Stockx, zie Stock.

 

FD

Stockstraeten, van

zie van Stokstraeten.

 

FD

Stockt, van den/r

zie van der Stock.

 

FD

Stockton

PlN (Cheshire).

 

FD

Stockvisch

Stockfisch, zie Stokvis.

 

FD

Stocky(s)

zie Destoky.

 

FD

Stoclet

Double dérivé en -elet de Stocq (ci-dessous), cf. 14e s. «Stockar dit Scochelet» de Forvie» BodyNPLiège. – Cf. aussi 1623 «Jan Stoequet», «Antoine Stocquet» DénChimay.

 

JG

Stoclet

Stockleit: Dim. van Ndl. stok, Ofr. estoc: stok. Vgl. Stock. 146 e. Stockar dit Schochelet de Forvie, Luik(BODY).

 

FD

Stoclin

zie Stockelynck.

 

FD

Stocman

zie Stockman.

 

FD

Stocq

Stock, Stockx. 1294 «Jakemins fius le Stoch» = 1295 «Jakemins le Stock» Cens-Namur, 1426 «Henri le Stock» TailleSoignies, 1450 «Colart le Stocqz» Ragnies; surnom d’après anc. fr. estoc, w. ou pic. stok ‘souche’ (cf. w. vî stok, terme affectif) ou moy. néerl. stoc ‘tronc, poteau, etc.’ [FD].

 

JG

Stocq

zie Stock.

 

FD

Stocquart

Stoquard, Stockard, Stokart, Stokard. s.d. «domini Stochardi de Fonder» ObitHuy, 1272 «Petrus Stokars» PolyptVi 11ers, 14e s. «Stochar» ou «Stokar de Forvie» (de Hemricourt), «Stockar dit Scochar de Blehen» (A. Body), 1495 «la veuve Gerart Stocquart», 1535 «Henry Stocqua», 1543 «Henry Stoc­quart», 1561 «Jacques Stocquart», 1602-3 «la censé Jacque Stocquard», etc. TerriersNamur; comme le nom est utilisé en fonction de prénom, généralement nom issu d’un anthrop. germ. en -hard. – Pourrait être aussi un surnom de soldat dérivé de l’anc. fr. estoquier, moy.

néerl. stocken ‘se battre avec un bâton, une massue’ ou un dérivé de w. stok ‘souche’ avec valeur affective. Comp. le NF Stocq, etc.

 

JG

Stocquart

zie Stockart.

 

FD

Stoddart

E. FN Oe. stôd-hierde: stoeterij-herder, dus paardenknecht. 12386 John thé Stodhirde, Cheshire (REANEY).

 

FD

Stoebel

zie Stöbel. Stoefs, zie Stove.

 

FD

Stoefs

Variantes :   Stouff-   -e,   -s. Profess. Stoof, ,,Four à sécher ». N.

de fabric. ou d’exploitant.

 

EV

Stoëklin

zie Stockelynck.

 

FD

Stoel

Stoels: i. BerBN van de stoelenmaker. 1187 Stol; 1187 Hugonem Stul, Bg. (GYSS. 1999′). Vgl. Stoelman. – 2. Patr. Zie Stoelen.

 

FD

Stoel(en), van der

Stoel, wsch. huisnaam. Veldnaam in Beernem en PlN in Slijpe (DF XV). 1563 Jan van Stoelen, Aw. (AP); 1709 Pieter van den Stoele, Ktr. (KW).

 

FD

Stoelen

1. Profess. Stoel, ,,Chaise ». N. de fabric. — 2. ‘s Theu(d)en.

V. THEUD (Theu). — 3. Proven. Stuelen (Dép. Geel).

 

EV

Stoelen

Stulin, Stulens, Stolen, Stultjens, -iens, -iëns: Patr. < VN Stoelin, dim. Stoelkin (LIND. 1947″). Germ. VN Stodilo (Fin.). Vgl. Pries Stoelinga, D. Stolle (GOTTSCHALD1938). 1287 Gilles Stulins,Gb. (SMTII); 1338-40 Jan Stoel, Stoelkin, Bg. (VERBRUGGEN); 1385 prati dicti Stoelsbampt… consuevit tenere Joh. Stoelken, Tg. (TYTGAT); 1487 Jan Stoelkens, Ht. (A. GHIJSEN).

 

FD

Stoelman

Stoolman: BerN van de stoelenmaker. Vgl. D. Stuhlmacher. 1331 Joh. Stoelmans, Mb. (A.BAERT); 1342 van Ghiseline den Stoelmakre, Gent(RSGII).

 

FD

Stoelzaet

-zaed: BN voor iemand die veel op zijn stoel zit. Vgl. D. Stuhlsatz, -sess, -sitz: schepen die zitting heeft op de (rechter)stoel (GOTTSCHALD). Vgl. D. Stuhlschreiber.

 

FD

Stoens

Stons: Wsch. var. van Soens, door metathesis van Tsoens < Tjoens. i8e e. Rosa Stoens = Soens, Moerkerke-Uitkerke (VS1992,477).

 

FD

Stoepel

zie Stöbel.

 

FD

Stoepman

zie Stoopman.

 

FD

Stoer

zie Stohr.

 

FD

Stoerkel

zie Storckel.

 

FD

Stoesser

D. BerN Stösser, ni. de Salzstösser, die het zout in de vaten doet, of iemand die bij de wijnbouw de palen in de grond slaat (stoot). 1197 Gunther Stossere, Augsburg (BRECH.).

 

FD

Stoet(t)

BN naar de plechtige wijze van stappen, als in een stoet? 1306 Bauduins Stoet, Ip. (BEELE).

 

FD

Stoetzel

zie Stötzel.

 

FD

Stof(f )

Stoffe, Stofs: i. Korte vorm van VN Christophe, Kristoff, HN Christophorus. Patr. 156 e. van Jan Stofs weghe = van Jan Stoffens weghe, Mb. (A.BAERT). – 2. Zie Stove.

 

FD

Stoffe

au génitif: Stoffen, Stoffenne (franci­sation). Aphérèse de Christophe.

 

JG

Stoffe-  

-el(s),   -yn.   N.   de   bapt. d’orig.    hellénique.    (Chri)stoffel,        ,,Christophe ».        

 

EV

Stoffel

Stoffels, Stoffelen. NF ail. : aphérèse de Christoffe, Christophe.

 

JG

Stoffel(en)

Stoffels, Stoffelt, Stoffelmans: Patr. Korte vorm van HN Christophorus, Ndl. Kristoffel. 1525 Pieter Stoffels; 1535 Neesken Stoffelen, Aarts. (MAR.). Maar ± 1640 Mahu Taffein,

Anzegem = fi64o Mahu Stoffeins, Molendijk Z (PDB).

 

FD

Stoffen

1. Profess. Stof, -..Etoffe ».   N. de fabric. ou de marchand. NO  

131, 157.                                 

 

EV

Stofferus

Stofferis: Patr. Verkort < HN Christophorus.

 

FD

Stoffin

-ijn, -yn(s), Stoffen(ne): Patr. Vleivorm van HN Christophorus. Zie Stof(f), Stoffelen.

 

FD

Stofkooper

BerN van de stoffenhandelaar.

 

FD

Stofregen

Mnl. stofregen: plasregen, motregen. D. Stof(f )regen, net als Gusregen, Slegeregen, Rappregen verklaard aïs stortregen: BN voor een opvliegend, driftig mens. 1307 Thidericus Stofreghen, Hannover (BRECH.); 1300 Godefridus dictus Stofregen; 1375 Giselbertus dictus Stofreghen, Tv. (BERDEN); 1374 Ghijsken Stofreghen, Bs. (BLO VI); 1423 Joannes Stofreghen, Lv.-Mech. (GPM).

 

FD

Stofs

zie Stof, Stove.

 

FD

Stohr

Stöhr, Stoer: D. BN Stöhr. i. Geronde var. van Stehr: ram, hamel. Vgl. De Weer. – 2. Soms Stôhrer: die rust en orde verstoort (BRECH.). -3. Stohr (Hb.) < visnaam Stôr: steur (NN). Vgl. Steuri.

 

FD

Stoilants

zie Thielland.

 

FD

stok

,,Bâton ». Ou : ..Tronc, souche ». stocq (Dialecte picard). I. Troncs  isolés :    Stock,    Stock-    -e,    -s.  V(and)er-, Vanden- -stock, Stocq. — II. Ensemble de souches, futaies:    

-is, -y (L.D.). Stockel  (Stok-lo),    ..Bosquet des souches ». N° 244. — III. N. composés : Stock- -broeck,  -dalen,   -hem,   ..Marais-,   vallées-,   établissement-    -du   lieu   dit   les   Troncs ».   

 

EV

Stok

zie Stock.

 

FD

Stokart

-ard, zie Stockart.

 

FD

Stokbroek(s)

-broekx, Stockbroe(c)kx: PlN Stokbroek: moeras met boomstammen, stronken.

 

FD

Stoken(s), van der

zie van der Stock.

 

FD

stoker

..Distillateur ».     Parfois :  ,,Chauffeur ». Patronymes : Steuck-,   

Stuy(c)k-  -ers.  Peut-être :   Stockmans (Pour Stookmans).                     

 

EV

Stoker

BerN van de stoker, vuurstoker; of BN: brandstichter. 1248 Johanne dicto Stokere, Diest (DESPY); 1377 Gillis de Stokere, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Stokeren, van

zie van Stockeren.

 

FD

Stokfisz

zie Stokvis.

 

FD

Stokhuyzen

zie Stockhausen.

 

FD

Stokis

Stoquis, Stoky, cf. Stockis.

 

JG

Stokis

zie Destoky.

 

FD

Stokkaer

zie Stockart.

 

FD

Stokken, van der

zie van der Stock.

 

FD

Stokker

Stocker, Stöcker(t), Stockeyr: BerN Mnl., Mhd. stocker: gerechtsdienaar, beul, gevangenbewaarder. 1292 en un liu kon apele Stockerstrate… Lambin Stocwardre, Ktr. (DEBR. 1980); 1408 Jan de Stockere, Aw. (ANP).

 

FD

Stokker, van der

zie van der Stock.

 

FD

Stokkink

Afl. van Stok. 1366 Johanni dicto Stockinc, Mech.(OARII).

 

FD

Stokkom, van

-um, zie (van) Stockem.

 

FD

stokman

1.   Profess.   ..Gardien   de prison ». V. aussi : stoker.  —  2.   

Dignité.    Stokhouder.    ,,Bâtonnier    d’une confrérie ». — 3. Proven. H.  originaire d’un endroit appelé Stok (-roy,  -heim,     etc.). Variante : Stockmans,   (Dans   certains   pays étrangers le nom  de Stokman est donné aux gardiens de troupeaux ».   

 

EV

Stokman(s)

zie Stockman.

 

FD

Stoks

Stokx, zie Stock.

 

FD

Stokstraeten, van

van Stockstraeten: PlN Stokstraat in Elverzele, Schorisse, Zèle (OV), Geluwe, Klerken, Wervik (WV) (DF XV).

 

FD

Stokt, van der

zie van der Stock.

 

FD

Stokvis

-fisz, Stockvisch, -fisch: BerBN voor de stokvisverkoper of BN voor iemand die zo stijf is aïs een stokvis. 1372 Gheert Stocvissche, Lv. (DE MAN1981); 1377 Gheerd Stocvijsch, Lier (FRANS).

 

FD

Stokvis

Profess. ..Morue séchée ». N. de marchand de poissons. Nos 131,   

200.                                                

 

EV

Stoky

zie Destoky.

 

FD

Stol(c)k

Stolek: i. Van ww. stolken: klotsen, stampen met de voeten. BN. Vgl. Mnl. stolkich: plomp. Of dim. van Stolle. 1318 Herman Stolleke, Soest (NN). – 2. Samengetrokken < PlN Stolwijk (ZH) (UITMAN 66).

 

FD

Stol(l)man

Afl. van Stoll.

 

FD

Stolberg, (de)

Stollenberg, Stôllberger: PlN Stolberg (NRW).

 

FD

Stolen

zie Stoelen.

 

FD

Stoll(e)

Stols: i. BN Mhd., Mnl. stolle: blok, klomp. BN voor een geblokt man, vaak: lomp, onbeholpen. – 2. Patr. Germ. VN Stollo < Stodilo; zie Stoelen.

 

FD

Stollaert

Dial. var. van Stallaert.

 

FD

Stöllberger

zie Stolberg.

 

FD

Stollenwer(c)k

zie Stolwerk.

 

FD

Stollenwerk

Surnom de charpentier, d’après ail. Stollenwerk (Bahlow 492).

 

JG

Stoller

Afl. van PlN Stoll(en). Stollen bij Zurich heette vroeger Stolle. 1268 Ruodolfus Stoller, Zurich (BRECH.).

 

FD

Stolp

Mnl. stolpe: haarddeksel. Misschien de BN voor de vuurman, die ‘s avonds de inwoners moest aanmanen het vuur af te dekken. – 2. Korte vorm voor Van de Stolpe. – 3. PlN Stolpe (BB,MV,SH).

 

FD

Stolpe, van de

De Stolp was de eigenaardige oude Schouwse boerderij, waarbij woonhuis, schuur en stal zich onder één dak bevinden (Z) (MEERTENS1944)-

 

FD

Stols

Zie Stolle. – 2. Vl. adaptatie van Stolz. –

3. Grafie voor Stoels.

 

FD

Stolte

Ndd. vorm voor Stout, D. Stolz (zie i.v.).

 

FD

Stoltenberg

PlN (NRW, SH). 1498 Albertus Stoltenberch, Dortmund (MULIII).

 

FD

Stoltenkamp

Steltenkamp: Westfaalse PlN: steilveld. 1582 Severin Stoltenkamp, Munster (BRECH.).

 

FD

Stolting

zie Stouten.

 

FD

Stolwerk

Stollenwer(c)k: Samenstelling met Mnd.

stoll(e): stijl, (deur)post. BerBN voor een

timmerman (NN).

 

FD

Stolz

Stoltz, Stölzl: D. BN Stolz: moedig, overmoedig, hoogmoedig. Vgl. Stout, Stolte. Stölzl is dim. 1150 Richolfus Stolz, Regensburg; 1140 M. Stolzil, BEI (BRECH.).

 

FD

Stolzenberg

PlN (BEI, NRW, TH). Equivalent van Ndd. Stoltenberg.

 

FD

Stom

BN voor een stomme, ook wel een domme. Vgl. D. Stumm. 1203 Walteri Stumbe, Ktr. (DEBR. 1980); 1268 Lucia Boudens Stommen wedewe, Dudzele (CG); 1285 Walteri dicti Stomme, Zwijveke (AZT).

 

FD

Stommel(s)

Stommelinck: Mnl. stommel, Mhd. stumbel: kort afgesneden stuk. BN voor iemand die klein en dik is. 1281 Egidius Stommelin, Cent (HAES.); 1340 Jan Stommelin, Bg. (JAM.); 1366 Henricum Stommelin, Ktr. (DEBR. 1980,173).

 

FD

Stommeleer

Car. phys. ,,H. qui fait un bruit sourd (p. ex. en traînant       

les   pieds).   Synon. :   De   Schuyffeleer.      N. de mesureur.

 

EV

Stommeleer(e), (de)

de Stommeleir, de Stommelier: i. Zie Stammeleer. – 2. Var. van Stobbeleer, met m/6-wisseling.

 

FD

Stomp

1. Proven. Stomp, ..Souche ».  Endroit plein de souches. N° 243.  

—  2. Car. mor. Stomp, ..Coup (de batailleur. — 3. Car. phys. Stomp, ..Moignon ».   N.   de  manchot.   N°   262.                                                    

 

EV

Stomp(f)

zie Stump(e).

 

FD

Stompf

cf. Stumpf.

 

JG

Stone

E. PlN Stone: steen, rots. 1296 Robert atte Stone, Sussex (REANEY).

 

FD

Stons

zie Stoens.

 

FD

Stoolman

zie Stoelman.

 

FD

Stoop

au génitif: Stoops. Surnom d’ivrogne ou de marchand de vin: moy. néerl. stoop ‘ton­neau, cruche, flacon’ [FD] ; cf. aussi Destoop.

 

JG

Stoop(s)

Profess.  Stoop,  ,,Cruche ». N.   de   fabric.   ou   de   marchand.  Synon. : De Stoop. — 2. Fonction. Stoop, ancienne mesure de capacité.

 

EV

Stoop, (de)

Stoops, Stoopen, Stoup: Een stoop was een kruik, vaak een wijnkruik. BN voor een drinker, BerBN voor een waard of wijnhandelaar. 1306 Jaquemes Stoop, Ip. (BEELE); 1398 Macs Stoep, Mkr. (DEBR. 1970); 1402 Wouter Yden Stoeps zone, Aw. (ANP).

 

FD

Stoopman

Stoepman: Afl. van Stoop.

 

FD

Stoos

zie Stoss(e).

 

FD

Stoot

Mnl. stoot: stoot, botsing, geschil. BN. Vgl. D. Stoss. – 2. BerBN van de stoter; zie Stoesser. 1274 Joh. Stotere, Lûneburg (NN).

 

FD

Stoove

zie Stove.

 

FD

stoppel

..Eteule de blé » et ,,Poil hé-risse de la barbe ». Stoppelman.1. Car. phys. H. ayant le poil hé-risse. V. Stobbaerts. — 2. Proven.Stoppel,  DE   Stobbel-  -eir,  -aer…Terrain      d’éteules »,      Stoppie,-ay,  -et,  -eux,        N° 231. (Stoppede),  ,,Marais des éteules ».

 

EV

Stoppelaere

de Stoppeleir(e), -eere, -aire, zie Stobbelaar.

 

FD

Stoppeldijke, van

PlN Stoppeldijk (Z), nu Pauluspolder. 1280 Eustaces de Stoppeldike, Hulst (DEBR. 1962).

 

FD

Stopper, de

Van ww. stoppen: opvullen, dichten. BerN: die gaten stopt. Vgl. Stoppie. 1358 Stassin de Stoppre, Ktr. (DEBR. 1970); 1370 lan de Stoppere, Lv. (DE MAN 1949).

 

FD

Stoppie

Stoupy, -is, Estoppeij: Ofr. stouppier, estoupier < Ofr. estope, Onl./Mnl. stop(pe): stop, tap. BerN. Pendant van De Stopper. Vgl. 1240 Robers Estoupe treu (gatenstopper), Atrecht (NCJ). 1316 Jakemars li Stoupiers, Frameries (CSW I); 1365 Stouppier manouvrier, Bergen (DE COCK).

 

FD

Stoquart

cf. Stocquart.

 

JG

Stoquart

zie Stockart.

 

FD

Stoquis

cf. Stockis.

 

JG

Stoquis

zie Destoky.

 

FD

Stor- 

-et,  -ey,  -ez,  -ie,  -y.   Profess.Tour- -et, -ter. N. d’ouvrier travail-lant au tour ». V. Tour.

 

EV

Storck

Stork, Störk, Sturcke, de Storcke, Storch, Sztorc: Mnl. storke, sturk, D. Storch, Ndd. stork: ooievaar. BN voor iemand met lange benen. Vgl. De Reygher. Of huisnaam. Vgl. Ovaere, Storckel. 1325 Willelmo Storreken = 1327 W. Storken, Oplinter(C.BAERT).

 

FD

Storck

V. Stork.

 

EV

Storckel

Stoerkel: Dira, van Storck. 1219 Heinricus

Storkelin, Frankfort (BRECH.).

 

FD

Stord-  

-air,   -e(u)r.   Profess.   ,,Tordeur (de chanvre, laine, etc.) ». De Stordeur,   ,,(Fils)    de   Tordeur ».Synon. : Tordeur(s).

 

EV

Stordair

-er, -eur, -iau, zie Dutordoir.

 

FD

Storder

Stordair (cas-sujet), Stordeur, Estordeur (cas-régime). 1279 «Colars li Storderes» ComptesMons, 1280 «Nicolaus li Storderes» PolyptLiège, 1311-12 «Maroie femme Colart le Stordeur» ComptesMons, 1384 «Jehan dit le Stordeur» Morialmé, 1451 «la maison Re­nier le Stordeir» Nismes, 1540 «Ethon Stor­deur» Beaufort (entre Avesnes et Maubeuge), 1654 «Louys Stordeur» Presles, 1722 «Cathe­rine Stordeur» BourgLiège; nom de pro­fession: w. stwèrdeù ‘celui qui exploite un pressoir à huile, pressureur’ FEW 13/2,97a,c/ 1381 «Johans Vry le stordeir d’oile» CartVal­Benoît. – Forme fém. : 1280 «Juliana li storde-resse» PolyptLiège, 1365 «Maroie le Stor-dresse veve» TailleMons.

 

JG

Stordiau

Comme le précédent, dérivé de l’anc. fr. estordre ‘tordre, presser’?

 

JG

Storer

Storrer: Mhd. storer: onbevoegd vakman, niet bij het gild ingeschreven werkman. 1357 Hans der Storer, Herbertingen (BRECH.).

 

FD

Storet

-ez, zie Estoret.

 

FD

Storet

Storez. Var. de Estorez.

 

JG

Stork

Variante.    Storck.    Proven.Stork, ..Cigogne »  (Angl.).  1. En-seigne de maison. N°  248. — 2.Maison supportant un nid de cigogne.

 

EV

Stork

zie Storck. Storkebaum: Wsch. door associatie met stork <

Sporkebaum. D. FN/PlN Spork(e): jenever(struik).

 

FD

storm

..Tempête, ouragan ». Varian-tes : Storm(s), Stormacq (Dialecte picard),  St(o)urm(e).  1.  Proven…Endroit   éprouvé   par   l’ouragan.Synon. : Van den Storm. — 2. Car.mor. N. d’H. violent, impérieux.

 

EV

Storm

Storme, Stourme, Sturm, au génitif: Storms. 1270 «Henri Storm», 1285 «Thieri Storm» DettesYpres; surnom: moy. néerl. storm ‘tempête, orage, etc.’.

 

JG

Storm(e)

Stormme, Storm(en)s, de Storme, Stourme, Sturm(e), Sturms: i. BerBN voor de luider van de stormklok. Vgl. Ratel. – 2. BN naar het stormachtige of onstuimige karakter. – 3. Patr.

Germ. VN Sturm(i) (Fm.); Sturmegin, Sturmo, Sturmhari (MAYER). 1262 Hughe Storem…

Diederic f. Storems, Bg. (CG); 1358 Clais Storems zone; 1381 Storm Gheeraerds, Hontenisse (DEBR. 1969); 1281 Willelmum Storm; 1305 lehan Storm, Ip. (BEELE).

 

FD

Stormacq

cf. Sturmack.

 

JG

Stormacq

zie Sturmack.

 

FD

Storme, van den

van der Storm: PlN? Of BN voor de luider van de stormklok? 1505 Joh. vande Stoorme, Bg.; 1511 Adriaen vanden Storme,

Wenduine (DE XV).

 

FD

Störmer

zie Stùrmer.

 

FD

Stormezand

Vgl. met Stuyvesant i.

 

FD

Storrer

zie Storer.

 

FD

Stortewagen

zie Sturtewa(e)gen.

 

FD

Story

Storij, Storie: i. Mnl. storie < historié: geschiedenis. BN voor een historieschrijver? 1567 Joannes Storie = 1571J. Storij, Lv. (HENNO). – 2. Wsch. var. van Storet.

 

FD

Storz

Obd. BN: stronk, stomp. Naar de gedrongen gestalte.

 

FD

Stoss(e)

Stoos, Stoz, Stous(s)e: D. Stoss, Mhd. stoss: ruzie, twist. BN. Of BerBN van Stôfier. Vgl. Stoot, Stutz. 1340 Joh. Stoss, Mainz (BRECH.); 1737 J.J. Stoz; 1753 Anna J. Sthousse, St-Hubert (J.G.).

 

FD

Stötzel

Stoetzel: Dim. van D. Stotz, d.i. Mhd. stotze: klomp, blok. BN voor een bonkig, potig man. 1487 Joh. Stôtzel, Frankort (BRECH.).

 

FD

Stouck

zie Stock.

 

FD

Stouder

NF d’ouvriers verriers attesté en Lorraine à la fin du 17e s., en alternance avec la forme Stauder (GeneaNet).

 

JG

Stouder

Wellicht < Stordeur.

 

FD

Stouet

V. Stout.

 

EV

Stouf

Stouff(e), Stouf(f)s, zie Stove.

 

FD

Stouff-

-e, -s. V. Stoefs.

 

EV

Stouffe

Stouf ; génitif néerl. : Stouffs, Stoufs. Non point hypocor. de Christophe (Carnoy 26), cette forme de prénom n’étant pas attestée en Wallonie liégeoise (cf. É. Legros, BTD 27, 138), mais plutôt forme francisée de Sto(o)ve, surnom de celui qui entretient le feu, l’étuve (bain) [FD].

 

JG

Stouffriat

 (rare, à Péruwelz). NF d’origine obscure, p.-ê. étrangère.

 

JG

Stoumont

PlN Stoumont (LU). 1574 Antoine de Stoumont,LU(ASMII).

 

FD

Stoumont

Proven. Loc.

 

EV

Stoumont

Stoumon. Nom d’origine : Stoumont (arr. Verviers).

 

JG

Stoup

zie (de) Stoop.

 

FD

Stoupel

zie Stöbel.

 

FD

Stoupy

1279-81 «Jakemes li Stoupiers» Comp-tesMons, 14e s. «Jehans li Stoupiers» DocLens, 1365 «Stouppier manouvrier» TailleMons, 1426 «Bauduin le Stouppier» TailleSoignies, 1503 «Simon Stoupier» Donstiennes, 1597-98 «Robert Stoupy» ComptesNivelles, 1616 «Estievene Stoupie» PrincipChimay, 1680 «Thomas Stoupi» Thuin; nom de profession: anc. fr. estoupier, Stouppier ‘marchand d’étou-pes’FEW 12, 315b. – Forme fém.: 1296 «Je-hanne li Stouperesse» ComptesMons.

 

JG

Stoupy

-is, zie Stoppie.

 

FD

Stourme

cf. Storm(e).

 

JG

Stourme

V. Storm.

 

EV

Stourme

zie Storm(e).

 

FD

Stous(s)e

zie Stoss(e).

 

FD

Stouse

Stousse, w. (Hamipré) Stoûsse. NF de la région de St-Hubert, attesté d’abord à Ebly en 1743 (GeneaNet), cf. 1753 «Anna Joseph Sthousse» AnthrStHubert; NF p.-ê. d’origine lorraine (Boucheporn, en Moselle), sinon à rap­procher de Stoz (ci-dessous) mais la pronon­ciation avec long ne plaide pas en ce sens.

 

JG

Stout

Staut(e), de Staute, Staudt: i. BN voor wie stout (stout)moedig, dapper, flink was. Vgl. Karel de Stoute. Zie ook Stolz. 1280 Willelmus Stoute, Ip. (BEELE); 1382 Jane Stoute beghine te Ghend (DEBR. 1970). – 2. Patr. Germ. VN Stalda, Stalto ‘bezitter’ (Fm.). Estout Brigaud, Estout de Lengres (LANGLOIS).

 

FD

Stout(en)

1. Car. mor. Stout, ,,Té-méraire, méchant, insolent ». •— 2.‘s Theud. V. THEUD.

 

EV

Stouten

Stolting: Afl. van Stout. 1294 Franco dictus Stolten, Bs. (PEENE1949); -1300 lohannis Stoutin, Lamberti Stoutin; 1361 Jacob Stoutins huus, Ktr. (DEBR. 1980,1970); 1361 Andries Stoutincx,Bs.(OSTYN).

 

FD

Stouthamer

Stauthaemer: Wellicht de D. FN Staudhammer, afl. van PlN Staudhamm (BEI). 1653 Stouthamere, Bg. (PDB); 1736 Matheus Stouthamer, Bg. (MUL VIII).

 

FD

Stouthuisen

-huyzen, -huysen: PlN. Vgl. Stolzhausen (HS).

 

FD

Stouthuysen

Proven. ‘s Theud-huisen..Maisons thioises »  (flamandes).

 

EV

Stoutjesdijk

PlN Stougjesdijk (ZH).

 

FD

Stouvenaker

-akers. Nom de métier: p.-ê. néerl. *Stovemaker, celui qui fabrique des poêles, des chaufferettes [FD].

 

JG

Stouvenaker(s)

Wsch. de BerN Stovemaker: maker van (bad)stoven of stoofjes. 1539 Hans Stoefmakere, Keulen-Aw. (AP).

 

FD

Stove

Stoove, Stoefs, Stofs, Stouf, Stouff(e), Stouf(f)s: BerBN van de badstoofhouder. Vgl. de Stover. 1292 Johanne de Stupa = 1299 Johanni de Stove = 1302 Jan van der Stove, Bg. (DE XV); 1298 Jacob de le Stove, Kales (GYSS. 1963); 1440 Adam Stoyfs, Tv. (BERDEN); 1385 Walteri Stoyve, Tg. (TYTGAT); 1707 Pierre Stove fs. Jean Stoeve, Lendelede(COUSS.).

 

FD

Stovemans

BerN van de stoofmeester, houder van een badstoof. Of stovenmaker. 1320 Ludolf Stoveman, Lùneburg (NN).

 

FD

Stover, de

Steuver: BerN van de badstoofhouder, exploitant van een (openbare) badstoof. D. Badstùbner, Stûber, Bader, Stover. Vgl. Stadsbader. 1271 Gilijs de Stoevere, Mech. (CG); 1382 die Roeger Stovers was, Izg. (DEBR. 1970).

 

FD

Stoverock

BN voor de badstoofhouder, naar de rook, de damp van de badstoof. Vgl. D. Stubenrauch. 1447 Joh. Stovenrôk, Maagdenburg (NN).

 

FD

Stox

zie Stock.

 

FD

Stoz

 (NF plutôt ardennais). 1737 «Joannes Josephus Stoz» AnthrStHubert; probabl. sur­nom: w. sto ‘souche’ FEW 12, 238a sv., souvent avec valeur affective (cf. w. vî sto), cf. aussi Stous(s)e (ci-dessus).

 

JG

Stoz

zie Stoss(e).

 

FD

Stra(s)berg

Strasbergts, Strosberg: 1. PlN Strafiberg bij Augsburg. – 2. Niet uit te sluiten is een verwarring met Strafiburg, zoals dat met berg-en burg-namen vaak gebeurt.

 

FD

Stra(u)-

-ven, -wen. 1. ‘s Hraban. V. HRABAN. — 2. V. Stri et Struyf.

 

EV

straal

Proven. ..Petite rue » (L.D.). (Stradella). Van-, Ver- stra(e)len. poing, de coude, de genou) ». N. de        Synon. :  (De)Streel.

 

EV

Straalen, van

zie (van) Straelen.

 

FD

Straas

zie Strass.

 

FD

straat

,,Rue,  voie ».   Proven.   Stra,Strass,   Straet,   Straten,   (Straten,Dép.   Kumptich).   Straat-,   Straet–man(s), V(and)erstraete(n), ,,De la rue ».

 

EV

Straat

cf. Straet.

 

JG

Straat

zie Straet(e).

 

FD

Straat, van de(r)

zie van de(r) Straten.

 

FD

Straaten, van (der)

zie van de(r) Strate(n), van Straten.

 

FD

Straatman(s)

Stra(e)termans, Straet(e)man(s), Strateman(s), Stratman(n), Stradman, Strassman: i. Afl. van Van der Strate(n). – 2. BerN van de stratenmaker. 1268 Michael Strateman; 1280 Boidinus Strateman, Ip. (BEELE); 1398 Willekin Strateman, Wingene (DEBR. 1970); 1579 Jan Straetmans, Lipp (NRW)-Aw. (AP).

 

FD

Straceele, van

zie van Straseele.

 

FD

Strack

au génitif: Strackx. Surnom: moy. néerl. strac(k), néerl. strak ‘sévère, austère, raide’. « Dérivé en -man : Stracman.

 

JG

Strack(e)

Strackx, Strach, Streck: BN Mnl., Mnd. strac(k): streng, stijf, strak, koppig. 1341 Hartmut Stracke, Frankfort (NN); 1580 Hendrik Strack, Munster-A w. (AP); 1694 Jacobus Stracq, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Stracman(s)

Afl. van Strack.

 

FD

Stracten, van der

zie van der Straten.

 

FD

Strade

Nom d’origine: moy. fr. estrade ‘route, rue’, cf. Lestrade, mais surtout forme méri­dionale et nom d’immigré, cf. 1.9.1727 «Joannes Strade, âgé de 36 à 37 ans, establis dans Testât de mariage (…) du pays d’Averny esloigné de St Flour, paroisse de Gros, d’en­viron une lieux (…) nous a déclaré d’être sortis dud. lieu le lendemain après la feste de St Laurent passé pour venir dans cette ville de Liège et aux environ à effect de travailler de son métier de chaudronnier» (not. J.R. Pirotte, Lg) [JL, NFw].

 

JG

Strade

zie Lestra(e)de.

 

FD

Strade, van de

zie van der Straten.

 

FD

Stradia

-iat. Probabl. var. du suivant.

 

JG

Stradia(t)

Var. van Stradiot?

 

FD

Stradiot

Fonction. Soldat de cavale­rie. N° 143. Synon. : Argoulet.

 

EV

Stradiot

Streydio, -iot, Strodiot. 1449 «Noël Stradiot» AidesNamur, 1528 «Wilquin Stra-

diot», 1602-3 «Jacques Stradiot» Terriers-Namur; surnom: cf. anc. fr. estradiot ‘cavalier albanais, armé légèrement, dont la principale fonction était de battre l’estrade’ FEW 12, 293a.

 

JG

Stradiot

Strodiot, Streydio(t): Ofr. estradiot: rondtrekkende, lichte ruiter; afi. van estrade: straatweg. 1472 Maroye Stradiot, Gembloers (med. M. Stradiot); 1528 Wilquin Stradiot, Namen(J.G.).

 

FD

Stradman

zie Straatman(s).

 

FD

Strady

Forme w. de l’anc. fr. (bourg.) estradier ‘batteur d’estrade, bateleur’, comp. aussi moy. fr. estradeur ‘éclaireur, pillard’ FEW 12, 29 Ib.

 

JG

Strady

zie Stragier.

 

FD

Strael

Stra(e)hl, Strale: Mnl. strael: pijl, angel, punt van een wapen, werpspies. BerBN. Vgl. Pylyser. 1270 Jacob Strael, Cent (CG); 1321 Nicholaus dictus Strael, Wijnegem (OATIII); 1382 Jan Strael, Emelgem (DEBR. 1970).

 

FD

Straelen, (van)

van Stra(a)len, van Traelen, Verstrael(en): i. PlN Straelen (NRW). 1197 (Gerardus) de Strale (BLOI); 1383 Johan de Stralen, Luik (SLLIV); 1487 Jan van Stralen, Ht. (A.GHIJSEN); 1536 Jan van Stralen; 1541 Jan van der Stralen, Keulen-Aw. (AP). – 2. PlN Stralen in Tnh. 1340 Mathias de Strale, Tnh. (VERB.); 1555 Willebrordus van Stralen, Kasterlee (AP).

 

FD

Straerke, de

zie (de) Sterk(e).

 

FD

Straeseele, van

van Straeselle, zie (van) Straseele.

 

FD

Straet

Straat, Strat, Strate. Nom d’origine: moy. néerl. straet ‘rue, cf. 1288 «Jeh. de le Strate, li basaniers», etc. DettesYpres.

 

JG

Straet(e)

Stra(a)t: i. BerBN van de stratenmaker. In 1397 is Godevert Strate in Kortrijk knecht van een stratenmaker. – 2. Korte vorm van Van der Strate: 1398 Lijsbette Strate = Lijsbette van der Strate, Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Straetburgh

PlN Straatsburg, D. Strafiburg, hoofdplaats van de Elzas. 1280 Martinus de Straesborech, Ip. (BEELE); 1429 Henricus de Straesborch, Mech. (GPM); 1560 Hendric van Straesborch,Tg. (IOT).

 

FD

Straete(n)-

zie Strate(n)-.

 

FD

Straete(r)mans

Straetman(s), zie Straatman.

 

FD

Straetman

-mans, Straetemans. 1282 «Bau­duin Strateman», 1390 «Pieterkins Strate-man» Ypres, 1591 «Jehenne Strootman» BourgLiège; surnom de paveur: dérivé en -man de néerl. straat ‘rue’ ou var. de Van der Straten [FD].

 

JG

Stragier

Probabl. forme évoluée de Stradier, comp. Strady [FD].

 

JG

Stragier

Proven. Trachier, ,,Sentier » (Dialecte picard.).

 

EV

Stragier

Strady: i. Stradier, Ofr. estradier: zwerver, vagebond, straatrover. 1382 Joris Stradier, Geluwe; 1379 Daneel Stradier, Wervik (DEBR. 1970); 1454 Isabeau Stragier, Geluwe; 1471 Michiel Stragier, Rupelmonde; 1559 Jacob Stragier, Ktr.-Aw. (AP). – 2. BerN van de

gerechtsbode die stragiersgoed (verbeurd goed) verhandelt (VS1976,296). – Lit.: E. GAILLIARD, Hetwoord ‘stragiers’. VMKVA1909,777-819.

 

FD

Strahl

zie Strael.

 

FD

Strainchamps

1575 «François de Strainchamps» BourgNamur, 1611 «Gillet Strainchamps» DénFlorenville; nom d’origine: Strainchamps (Lx), ou Serinchamps, w. strintchamp (c. de Ciney, Nr).

 

JG

Strainchamps

PlN in Hollange (LX). Of Serinchamps, W. strintchamp (N). 1575 François de Strainchamps, Namen (RBN).

 

FD

Strainchamps

Proven. Dép. Hol-lange.

 

EV

Strale

1272 «Henricus Strale» PolyptVillers, 14e s. «Rulenaus de Strales» DénHesbaye; ap­paremment nom d’origine: p.-ê. Streel, dépend, de Fexhe-le-Haut-Clocher (Lg), cf. Streel.

 

JG

Strale

zie Strael.

 

FD

Stralen, van

zie (van) Straelen.

 

FD

Stranard

-art, zie Streignard.

 

FD

Stranard

Stranart; var.: Straunard, Stro-nard, -art. Probabl. var. de Stre(i)gnard ou dérivé en -art de l’anc. fr. estraner ‘étrangler’ FEW 12, 286b; cf. aussi Straunard, Stronard.

 

JG

Stranard

Stranders. 1. ‘s Ran-hard, ‘s Rand-hars. V. RAD (Ran et Rand). — 2. V. Straunard.

 

EV

Stranders

Zeldzame FN (2X A). Afl. van stranden: op het strand werpen? Onwsch. Met n-epenthesis < Straders, gen. van De Trader: de treder, die treedt? 1326 Jan de Tradere; 1385 Marie Straders, Ip. (BEELE).

 

FD

Stranen

 (NF de la région de Marche). Surnom probabl. d’origine grand-ducale.

 

JG

Strang(e)

D. PlN, veldnaam: lang smal stuk land. 1324 Sybot Strange, Ulm (BRECH.). – 2. E. FN Strange: vreemd(eling). Vgl. Stranger. 1605 Thomas Strang, lerland-Aw. (AP).

 

FD

Stranger

E. Stranger: vreemdeling, nieuwkomer, immigrant.

 

FD

Strapart

Afl. van Ofr. estraper: betrappen (J.G.)?

 

FD

Strapart

Surnom: dérivé en -art de l’anc. fr. estraper ‘enlever, emporter’, moy. fr. estrapper; strapper ‘arracher’ FEW 17, 251b.

 

JG

Straps

Avec s- du génitif, néerl. trap ‘escalier’.

 

JG

Straps

‘s Rab(an)s. V. HRABAN.

 

EV

Straps

zie (de) Trap.

 

FD

Strass

Straas, Strassen: D. Strafie: straat.

 

FD

Strassburger

Afkomstig van Strafiburg, Ndl. Straatsburg, hoofdstad van de Elzas. Zie ook Straetburgh. Of Strafiburg (BB).

 

FD

Strassel

PlN Strazele (FV). 1145 Christiano de Strasella, Terwaan; 1168 Simone de Stracela; i377Boudekin van Strasele, Ip.; 1382 Jans wijf van Straessele, Gent(DFXV).

 

FD

Strasser

Strässer, Strassner, Strazzer: i. D. naam voor wie aan de straat (an der StraSe) woont. – 2. BerN van de stratenmaker. 1301 Hainr. dictus Strasser, Ûberlingen (BRECH.).

 

FD

Strassman

zie Straatman.

 

FD

Strasters

Wsch. (LU) < Strasser(t-perseveratie).

 

FD

Strat

Strate, cf. Straet.

 

JG

Strat

zie Straet(e).

 

FD

Strate(n), van de(r)

van de(r) Straat, van der Straate(n), van de(r) Straete(n), van der Stracten, Verstra(a)ten, Verstraet(s), Verstraete(n), Verftraete, van der Streten, van de Strade, Straet(e): Verspreide PlN ter Strate(n): (heer)weg, straat(weg). Pendant van Delestrée. Vgl. in Waasten (H): 1427 ter Straete, 1594 ter Straetten ofte Estree. 1224 Michaelis de Strata; Godefridus de Straten, Munkzwalm (GN); 1249 Hugo de Strate, St.-Win.; 1364 Estévène de le Straet, Rubroek; 1383 Michiel vander Straet, Zegerskappel (DF); 1326 Lambert van der Strate, Ip. (BEELE); 1347 Mabilie van der Straten, Ronse (LENOIR). Vgl. Delarue, waarvan Verstraete soms een vertaling is: 1626-47 Tossanus de Rue = Verstraete, Tielt (VS1979,75).

 

FD

Stratem

zie van Stratum.

 

FD

Strateman(s)

zie Straatman(s).

 

FD

Straten

Straeten, Stratingh: i. Zie (van) Straten. –2. Mvl. Stratin. Misschien Patr. < Germ. VN Strato (Fm.). 1389 Jan Stratin, Hulste; 1418 van Jacoppe Stratin, Ktr. (DEBR. 1970,1958).

Straten, (van); (van) Straeten, van Straaten: i. PlN Straten: (heer)weg, straat(weg), in Duffel (A), St.-Andries (WV), St.-Tr. (L). 1089 Athelard de Stratis; 1100 Herberti de Straten; 1223 Riquardi de Straten = 1229 Riquardus de Strates = 1260 Riquaerdt van Straten; 1280 Willem van Straten, St.-Andries (DF XV). – 2. Var. van Van der Straten. – 3. Var. van Van Stratum (zie i.v.).

 

FD

Straten

V. Straat.

 

EV

Sträter

Strätner: Ndd. équivalent van D. Strass(n)er.

 

FD

Stratermans

zie Straatman(s).

 

FD

Stratingh

zie Straten.

 

FD

Stratman(n)

zie Straatman.

 

FD

Strätner

zie Sträter.

 

FD

Stratsaert

zie Tratsaert.

 

FD

Stratum,

van Stratem: PlN Stratum (NB) of in Krefeld (NRW). Stratem = Stretem in Pepingen (VB). 1250 Walterus de Strathem, Pepingen (PEENE); 1347 Henricus van Straetheem = 1372 Henric van Straten, Kontich (C.BAERT); 1536 Hubrechts van Stratem, Tn. (HB 806).

 

FD

Straub

Straube(r), zie Strub(e).

 

FD

Strauch

D. PlN: struikgewas, kreupelhout. -2. BN naar de kleine gestalte. Vgl. Struik.

 

FD

Straunard

1. ‘s Ran-hard. V. RAD (Ran). — 2. Car. mor. Strognard, ,,Etrangleur ». Synon. :

 

EV

Straunard

Stronard, Stronart, cf. Stranard, -art.

 

JG

Straunard

zie Streignard.

 

FD

Straus

Surnom ou nom d’enseigne: ail. Strauss ‘autruche’ ; comp. néerl. Struys.

 

JG

Straus(s)

Strous, Strosse: i. D. Straufi: struisvogel. BN of huisnaam. Vgl. Struys. 1359 Ritter Raven Strûsz, Holstein; 1587 Joest im Strûsz, Lippe (DN); 1560 Jan Strous, Beuel (Bonn)-Aw. (AP); 1782 St. I. Strosse, Rumbeke (MARICHAL). –2. Patr. Oude VN Strûsso. 1251 Strusselinus de Wildenberg; 1282 Ekkhardus et Struess fratres de Sunmansdorf(BRECH.).

 

FD

Straussberg

PlN Strausberg (BB), Straufiberg (TH).

 

FD

Strauven

Strauwen, Strouven, -ens, Strouwen. Formes limbourgeoises de Struyven [FD].

 

JG

Strauven(s)

Strauwen, Straven, zie Struyf.

 

FD

Straver

Dial. var. van Ndd. Struver (Hb.). Vgl. Strauber.

 

FD

Strazzer

zie Strasser.

 

FD

Stréa

-ea, Streat. Nom d’origine: Stréas, w. stréa, à Verlaine, è striyâ, 1637 «en Streia» à Villers-Ste-Gertrude, etc. (Lg), cf. L. Remacle, Étym. 166-7.

 

JG

Stréa

Proven. Strée (Loc.). (Latinisa­tion).

 

EV

Stréa

Strea(t): PlN Stréas in Verlaine (LU) (J.G.).

 

FD

Streb(er)

Stréber: BN voor een ambitieuze, die zich inspant en inzet.

 

FD

Strebel(le)

zie Strobel.

 

FD

Strebelle

Strebel, Sterbelle, Sturbelle, Estre-bel. Peut-être adaptation fr. du NF Strob(b)elle (cf. 1398 «Jan Strobbele» Lauwe, etc.) qui, pour Debrab. 1339, pourrait être un dimin. de moy. néerl. strobbe, strubbe ‘tronc d’arbre’ (désignation pour un homme trapu) ou un sur­nom d’après les cheveux hirsutes (cf. ail. Stru-bel, Striible).

 

JG

Strebelle

V. Sturbelle.

 

EV

Streber

Streber. NF d’origine luxembourgeoise (Arsdorf); surnom: all. streber ‘ambitieux’

(Morte 911).

 

JG

Streck

zie Strack(e).

 

FD

Strecker

Profess. ,,Etireur ».

 

EV

Strecker(t)

Afl. van strecken: strekken. Zoals E. Stretcher. BerN van de (hand)schoenmaker, metselaar, timmerman (BRECH.). – 2. BN van de beul, de folteraar, die ledematen uitstrekt (DN). -3. M.i. BerN van de koren- of lakenstrijker, -meter. NN geeft aïs oude vorm voor Strecker: 1442 Merten Streker, Barth. Zie De Strycker, Strikaert. Vgl. 1382 Mathijs Streec = M. de Streekere, Zulte (DEBR. 1970).

 

FD

Streckfuss

BN voor iemand die zijn voeten uitstrekt, uitrekt. Vgl. Hocepied.

 

FD

Strée

Stree. Nom d’origine: Strée (Lg et Ht); cf. aussi Destrée et Delestrée.

 

JG

Strée

Stree: PlN Strée (LU, H) < Lat. (via) strata: straatweg. Zie ook Delestrée.

 

FD

Streeckman

zie Stryckman(s).

 

FD

Streef

Steref, Streff: BN Mnd. strêf: stijf, strak. 1428 Ludeke Streve, Eschede (NN).

 

FD

Streek

Proven. ,,Ligne, limite » (L. D.). Synon. : Verstreken (Streek, Dép. Vissenaeken). N° 249.

 

EV

Streek, van de(r)

van der Streeck, van de(r) Strick(t), Wande(r)strick, van der Strieck(t), van der Strich(t), Verstre(e)ken, Verstricht: i. Streekt, collectieve PlN < Germ. striki: streep, (land)streek. PlN in Elene, Velzeke, Scheldewindeke, Meerbeke, Michelbeke (OV). Streek in Vissenaken (VB), Strikken in Merksplas (A). 1417 Willems vander Streecht = Willems vander Streect, Gb. (SCHR.); 1451 Jan vanden Stricke, Kh. (DEKEYSER); 1494 Pieter vander Streect, Erwetegem (GAUBL. 1974); 1643 Jan vander Stricht, Zottegem-Gent (PBG). -2. Stricht = Maastricht (NL). 1587 Peter van Stricht, Mtr.-Aw. (AP).

 

FD

Streel

1772 «Thomas Streel (orig. de Lamine)» BourgLiège; nom d’origine: Streel, à Fexhe-le-Haut-Clocher (Lg) < lat. stratella ‘petite chaussée’, cf. aussi Destreel. – Bibliogr. : E. Renard, Strailhe, Straile ou Streel?, dans AHL 3, 1932-34, 191-5.

 

JG

Streel

Proven. Dép. Fexhe-le-Haut-Clocher. Synon. : De Streel, Van Straelen.

 

EV

Streel(s)

Striels, Strèl, Strél, Strehl, Strehle(r): i. Mnl. streelen, Mhd. straelen, D. strahlen: kammen, glad maken > Ndl. strelen: vleien. 1269 Godefridus dictus Strelen, Lv. (ICKX); 1346 Alberti Streels, Tn. (C.BAERT). – 2. Zie ook (van) Streels.

 

FD

Streeleman

Strieleman, Strijlman: Afl. van Streel? Of var. van Stylman / Stielemans met str i.p.v. st (vgl. Streveler, de Straerke).

 

FD

Streels, (van)

Streel: PlN Streel in Fexhe-le-Haut-Clocher (LU). 1437 Mabilie van Streels, St.-Tr. (GHYSEN). Zie De Streel.

 

FD

streep

,,Ligne, Limite ». Proven. (Streep, Dép. Beersel, Kappellen, etc.). Verstrepen. N° 249.

Strens. ‘s Ran-s. V. RAD (Ran).

 

EV

Streep

Mnl. strepe: streep, strook, smalle en lange reep, lijn. BN voor een lange magere. 1508 Pieter Manselaert gheheeten de Strepe, Temse (DE MAN).

 

FD

Streeulens

zie Streulens.

 

FD

Streff

zie Streef.

 

FD

Stregnard

-aerts, zie Streignart.

 

FD

Stregnard

Streignard, -art, Strengnart, Streg-naerts (génitif néerl.), etc. 1303 «Piètre Straingnar» Waremme, 1419 «Jean Stren­gnart» Fize-le-Marsal, 1447 «Stassin fils de Jehan Strengnair» Fize, 1458 «Johan Stran-gnair» GuillLiège, 1463 «Jehan Strengnare» Kemexhe, etc. ; dérivé en -ara? de w. liég. strègne < lat. extraneus ‘étranger’, signifiant d’abord ‘qui agit étrangement, revêche, grincheux’, puis (à Liège) ‘avare’. – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Streignart, VW 57, 1983, 170-1.

 

JG

Strehl

Strehle(r), zie Streel(s).

 

FD

Streich(er)

D. BerN (Mhd. strîcher) van de laken- of korenstrijker. Zie De Strycker.

 

FD

Streicher

V. strijker.

 

EV

Streignard

-art, -aert(s), Strengnart, Stregnard, -aerts, Strenaer(s), Stranard, -art, Straunard, Stronard, -a(rt), -aert, Struna: Afl. van Ofr. estraigne < Lat. extraneus: vreemd. Streignard is dus syn. mec étranger: vreemdeling, nieuwkomer, immigrant.

1218 Arnoldo Straniart, Emmerich (GYSS. 1999′); 1303 Piètre Straingnar; 1341 Johan Straingart, Borgworm (SLLIII); 1388 Watelet Strangnair, Fize (SLLIV); 1435 Symon Straignart de Fize (MULI). – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de famille Streignart.VW1983,170-1.

 

FD

Streit(z)

D. Streit, Mhd. strît: strijd, gevecht, twist.

BN. 1263 Burkh. dictus Strit, Konstanz (BRECH.).

 

FD

Streithagen

zie Strijthagen.

 

FD

Streker

zie de Stry(c)ker.

 

FD

Strél

zie Streel(s).

 

FD

Stremer(s)ch, Strèl

Stremes, -ez, -us, zie Strijmersch.

 

FD

Stremez

NF de la région Nord-Pas-de-Calais, attesté à Nomain (Nord) depuis 1676 et à Guignies dans le Hainaut en 1724 (GeneaNet), dont l’origine est incertaine.

 

JG

Strenaer(s)

Strengnart, zie Streignard.

 

FD

Streng(s)

Strens, Strinks, Strynck(x), Strijnckx,

 

FD

Strengnart

cf. Stregnard.

 

JG

Strens

NF de la région de Charleroi, mais à l’origine brabançon, qui apparaît la lrc fois à Céroux-Mousty en 1600 (GeneaNet); p.-ê. surnom d’origine flamande : avec -s du génitif, néerl. streng ‘dur, impitoyable’.

 

JG

Strepenne

Strépenne, w. (Bastogne) Strépène. Peut-être dérivé de l’anc. fr. estreper, anc. w. stèper ‘extirper, arracher’, corresp. au NL stèpin.ne, fréquent dans le sud de la prov. de Liège (c/BTD 11,87-89).

 

JG

Strépenne

Strepenne: Veelvuldige PlN Stèpinne,

Stépenne in het zuiden van LU: gerooid bos. Afl.

van Lat. extirpare > Ofr. estreper, Oudw. stèper.

uitrukken, rooien (KCTD1937,87-89).

 

FD

Streten, van der

zie van der Straten.

 

FD

Streulens

Struelens, Strul(ens), Strulus, Streeulens, Stroolens: Mnl. streule: urine; streulen: wateren. BN. BRECH. verklaart Stroll aïs BN voor een snel handelend mens, naar het sterke stromen (Wvl. streulen, stroelen) van water. 1135 Ulr. Strollo, Keulen. 1298 Heinric Strulen, Spouwen (OGO);1299 Cecilie orphano Johannis Struels, Bg. (VERKEST); 1400 Hendrick Struelens, Tv.(BERDEN); 1485 Willem Stroelens, Mb.(A.BAERT). Vgl. Struylaert.

 

FD

Streumer

zie Stroomer.

 

FD

Streuve

Var. du NF Struyve, Struyf [FD].

 

JG

Streuve

zie Struyf.

 

FD

Streveler

Stréveler, w. (Bastogne) Chtévlèr. Var. de Steveler?

 

JG

Streveler

Stréveler, zie Steveler.

 

FD

Streydio

Streydiot, cf. Stradiot.

 

JG

Streydio(t)

zie Stradiot.

 

FD

Streydonck, van

zie van Strijdonck.

 

FD

Streyker, de

zie de Stry(c)ker.

 

FD

stri

struy. ,,Terrain extirpé, es­sarté ». Proven. Stri- -celle, -chart. „ Etablissement (zèle), Essart- -du terrain extirpé ».

 

EV

Stribos

zie Strijbosch.

 

FD

Stric(c)elle

Verwaalsing van de D. FN Stritzel, die in

1880 nog in GH voorkwam. Dim. van Germ.

bakernaam Strito ‘strijd’ (GOTTSCHALD).

 

FD

Stricanne

cf. Strickwant.

 

JG

Stricanne

zie Stryckwant.

 

FD

Striccelle

NF apparu à Pry en 1902 et dispersé auj. dans l’Entre-Sambre-et-Meuse; d’origine incertaine, p.-ê. par adaptation d’un NF étranger comme Striczelle.

 

JG

Strich(t), van der

zie van der Streek.

 

FD

Strichartz

zie Strikaert.

 

FD

Strichelen, van der

zie van der Stiggel..

 

FD

Strick

Strick- -aert, -ler. V. strik.

 

EV

Strick(t), van de(r)

zie van der Streek.

 

FD

Strick(x)

zie Strik.

 

FD

Strickaert

zie Strikaert.

 

FD

Stricker

zie de Strycker.

 

FD

Strickwant

Stricwant(e), zie Stryckwant.

 

FD

Strickwant

Stricwante, Stryckwant, Stri­canne (forme altérée). Nom de métier: moy. néerl. strijk-wand ‘mesureur de draps’ [FD].

 

JG

Strieck(t), van der

zie van der Streek.

 

FD

Strieleman

zie Streeleman.

 

FD

Striels

zie Streel(s).

 

FD

Strien, van

PlN Strijen (ZH). 1167 Vastradi de Strinen, Aw.; 1177 Willelmus de Strene (LNT); 1428 Gerart de Stryen, nagaires seigneur de Zevemberghe = 1412 s. Gerardi de Strien, ZH (CCHt); 1539 Adr. van Strijen, ZH-Aw. (AP).

 

FD

Strijbol

Strybol: i. Patr. Germ. VN strît-balth ‘strijd-moedig’. 1422 Willem Stribbout, St.-Win. (PARM.). Vgl. D. Stritbold. 1368 Adelheid die Stritboldin, Esslingen (BRECH.). – 2. Zie Struybol.

 

FD

Strijbos(ch)

Strybos(ch), Stribos: PlN Strijbos (Gemert NB): omstreden, betwist bos. 1500 Joh. Stribosch, 1587 Jan van Strijbosch, Diest (HB 344, 348); 1626 Leonardus Streboz; 1650 Joannes Strijbosch, Gemert (MUL V).

 

FD

Strijdonck, (van)

van Strydonck(t), van Strijdonckt, van Streydonck, van Streijdonck, van Stryponck, Strijdonk: PlN Strijdonk, wsch. in het Waasland; volgens CARNOY1953′ in Kapelle-op-den-Bos (VB). 1354 Gillijs van Stridonc, Temse (DE MAN); 1682 Peter van Strydonck, Bazel-Aw. (AP).

 

FD

strijker

,,Repasseur ».   Profess.   De Strycker, Stryckmans   (V.   Strik).

 

EV

Strijker(s)

Stryker(s), zie de Stry(c)ker.

 

FD

Strijlman

zie Streeleman.

 

FD

Strijmeers(ch)

-mes, Strymeers(ch), -mes,

Stremer(s)ch, -mes, -mez, -mus: PlN Strijmeers in Vlierzele (OV). 1396 Jan Stridemersch, Oordegem (DE B.); 1503 Lucas Strymeersch, Bg. (DF XV).

 

FD

Strijpsteen

Strypsteen, -stein,Trypsteen: Uit Duitsland afkomstige familie. 1713 Thomas Triptin, Wissen (RP) is de vader van: « 1746 Joh. Strypsteen, St.-Michiels; « 1763 Carolus Trypstin = C. Trypsten; 1791C. Stripstein, ibid.; °1768 FranciscaTripstin, ibid.; « 1796 Bernard Stripstien, St.-Andries; « 1776 Salomon Strypsteen, St-Mich.; °i826 Sophie Trypsteen, Bg. In 1854 schrijft de rechtbank in Bg. de spelling Tripstin voor. Aïs dat de oorspr. naamvorm zou zijn, dan komt een PlN Trippstein (TH) (PDB) in aanmerking.

 

FD

Strijthagen

Strythagen, Streithagen: PlN: omstreden haag, heg. Strijthagen aan de Brunssumerheide bij Heerlen (NL) (PDB). 1697 Theod. L. Streijthagen, Roermond; 1724 Aeg. Fr. Streithagen, Lv. (MUL VII).

 

FD

strik

I. ,,Noeud ». 1. Profess. Arti­san ou marchand. N° 131. — 2. Caractéristique vestimentaire. N° 266. — II. Piège à gibier. N. de chasseur au lacet ou de braconnier. — III. Dialecte : Strikken, ,,Trico-ter ». Dans les trois sens-: Strick, N° 131; Strickaert (Strikker), N° 130. — IV. Piège (au figuré). Car. mor. ,,H. qui tend des pièges ». Mêmes patronymes. En outre : Strickler, qui peut cependant repré­senter aussi : Strik-laar, ,,Lande aux pièges à gibier ».

 

EV

Strik

Strick(x): 1. BerBN van de strijker. Zie De Stry(c)ker. 1375 Obrecht Strijc; 1392 Jehan Strijc, Ip. (BEELE); 1382 Mathijs Streec = M. de Streekere, Zulte (DEBR. 1970). – 2. BN van een strikker, die strikt, knoopt, in een strik vangt? 1400 Hein Strick, Tv. (BERDEN); 1564 Willem Strie, Aw.(AP).

 

FD

Strikaert

Strickaert, Strichartz: Afl. van ww. strijken. BerN van de strijker; zie i.v.

 

FD

Strimel

Strimelle, Strumelle. Comp. 1566 «Godefroid Strimaux» BourgNamur, ainsi que 1449 «Wautier Strumelet» AidesNamur, 1521 «Jehan Strimelet», 1707 «Strimelet», 1703 «Strumelet» Cerfontaine; l’explication de Carnoy par w. (?) strimèle ‘petite étrenne’ [dérivé de w. strimer, strumer ‘étrenner’ non attesté dans les dict. dialectaux et dans le FEW 12, 294-5], nom donné à un enfant trouvé, est peu plausible ; p.-ê. dimin. (non attesté dans le lexique non plus) de l’anc. fr. estrume ‘bosse, tumeur, goitre’ qui figure dans le Médicinaire liégeois FEW 12, 309a. Cf. aussi Destrumelle.

 

JG

Strimel(le)

zie Strumelle.

 

FD

Strimelle

,,Place (Maal) de l’essart ». Dimin. : Stri-, Stru- -vay, -viaux. (Strivay, Dép. Plainevaux; Struviaux, Dép. Mozet) ,,Petit essart ». N. flam. Str(u)y-, Strau- -ven, -wen, ,,Fagne essar­tée ».

 

EV

Strinckx

Mnl. strenc, stringe: touw, koord. BerBN. Vandaar veldnaam De Strinck (DF XV) en D. Strang: lang smal stuk land (BRECH.). 1430 Lysbette Stryncx, Vrasene; 1471 Walraven Strync, Hazebroek (PARM.). – 2. BN: streng, onverbidde-

lijk, hard. 1584 Cornelis Streng, Aw. (AB).

 

FD

String(h)fe), van der

Verstring(h)e, Verstrijnge, Verstryng(h)e: PlN ter Stringe: lange en smalle strookland, reep. 1626 vijf stringhen ende dit stuck heet de strijnghen, Esen (DF XV). 1294 Arnoud van den Stringhe, Zomergem (CG); 1358 Willem van den Stringhe, Eeklo (CLMII); 1402 Jacop van der Stringhe, Eeklo (JAM.).

 

FD

Strinks

-ckx, zie Streng(s).

 

FD

Strivay

-et, Struvay: PlN Strivay in Plainevaux (LU). !36iJohansdeStriveals,Luik(J.G.).

 

FD

Strivay

Strivaux, Struvay. 1361 «Johans de Striveals clerc», 1436 «Bealtris fille de Gode-frin de Striveaul» GuillLiège, 1638 «Jean de Strivay» BourgNamur; nom d’origine: Stri­vay, dépend, de Plainevaux (Lg) plutôt que». liég. strivê ‘pelle de bois, à charbon’ FEW 13/2, 330a; cf. aussi Destruvaux, Destrivaux.

 

JG

Strivet

1780 «Mathieu Strivet», «Jean Stri-vez/Strivet» Charleroi; probabl. dérivé de l’anc. fr. estrive ‘querelle, lutte, combat’ou de estriver ‘quereller, débattre, rivaliser’, comp. (Paris) étrivé ‘de mauvaise humeur’, anc. fr. estriveus ‘querelleur’ FEW 17, 256a.

 

JG

Strobbe

Strubbe. 1398 «Jan Strobbe», «Gillis Strubbe » région de Courtrai ; surnom d’homme petit et trapu, moy. néerl. strubbe ‘souche’.

 

JG

Strobbe

Strubbe: Mnl./Vl. strubbe, strobbe: boomstronk, lage struik, boomstomp. BN voor iemand met kleine, zware, gedrongen gestalte. Vgl. Stubbe. 1398 Gillis Strubbe, Deerlijk; 1409 Jan Strobs huus = Jan Strobbe, Ktr. (DEBR. 1970, 1958).

 

FD

Strobbe

Variante : Strubbe. — 1. Proven. Sirop (Dép. Leeuw St-Pierre et Tronchiennes). — 2. Oc­cupation. Sirop, ,,Lacet pour pren­dre le gibier ». N. de braconnier. N° 200. — 2. ‘s Hrobbe. V. HLOD (Hlo).

 

EV

Strobel

Strebel(le), Strébelle, Sterbelle, Estrebel, Sturbelle: 1. Mnl. strobbel, strubbel, dim. van strobbe: boomstronk. Zie Strobbe. – 2. BN voor iemand met borstelig, stoppelig haar. Vgl. Strubel. Wvl. streuvelhaar. 1398 Jan Strobbele, Marie Strobelle, Clais Strobbelle, Bernart Strobbele, Lauwe (DEBR. 1970). Strébelle is daar de Henegouwse adaptatie van, met metathesis is Sterbelle/Sturbelle.

 

FD

Ströbele

Strobelt, Strobel, zie Strubel.

 

FD

Strobos

Wellicht reïnterpretatie van Strijbos.

 

FD

Strodiot

cf. Stradiot.

 

JG

Strodiot

zie Stradiot.

 

FD

Stroe(ck)x

zie Struik.

 

FD

Stroef

Ströeff, Stroëff: Ndl. spelling voor Ndd. FN Strufe, Struve. BN voor iemand met borstelig haar. Vgl. Strubel.

 

FD

Stroeken

Proven. Struiken (Dia­lecte), ,,Buissons ». N° 243.

 

EV

Stroeken

zie Struik.

 

FD

Stroep

Grafîsche adaptatie van D. Strub.

 

FD

Stroey-

Stroo- -bans, -ban(d)t(s). Profess. Strooband, ,,Ligament pour la paille ». N. de gerbier.

 

EV

Stroeybans

zie Strooband(t).

 

FD

Stroeykens

zie Stroykens.

 

FD

Stroeymeyt(e)

zie Stroomeyte.

 

FD

Strohlein

Mhd. strölin, dim. van D. Stroh: weinig, slecht stro. BN voor een boer. 1192 Hesso Strolinus, Konstanz (BRECH.).

 

FD

Strohmaier

Strummeyer: D. strohmeier: meier die

het strotiend int.

 

FD

Ströhmann

BerN van de stroboer, strohandelaar of strosnijder. Vgl. Stroohauwer.

 

FD

Strok

zie Struik.

 

FD

Strok(er)

Proven. Strook, ,,Bande de terrain ». N° 212.

 

EV

Ströker

Strooker: Ndd. var. van Strücker, afl. van Ndd. Struck (vgl. Strok), D. Strauch: struik. Naar de woonplaats. 1425 Bernd de Struker, Munster (NN).

 

FD

Strom

zie Stroom.

 

FD

Stromberg

Strömberg: PlN (NRW, RP). Vgl. Van

Stroomberghe.

 

FD

Strommenger

Strommingers: D. BerN Strohmenger:

strohandelaar. 1546 Jakob Stromenger,

Amorbach (BRECH.).

 

FD

Strompers

Gen. van Tromper: trompetter, bazuinblazer. Vgl. Trompenaars.

 

FD

Strömpkes

Dim. van Mhd. Strump: stomp, stommel. BN voor een kleine korte. 1467 Tile Smed gen. Strump, Kassel (NN).

 

FD

Stronard

-a(rt), -aert, zie Streignard. Strong(man): E. BN Strong: sterk.

 

FD

Stronard

Stronart, cf. Stranart, Straunart.

 

JG

Stronken

Stronckenn, Stronckers, zie Strunck.

 

FD

Strony

Strony et, peut-être : Stra-, Streig- -nard.

Car. mor. (Verbe Strognier, Dialecte), ,,Etrangler ». V. Strau­nard.

 

EV

Stroo

Stroy, Stroij: BN voor een stroboer, strodekker, strobinder of strosnijder. 1490 Cornelis Stroode, Boechoute-Bg. (PARM.); 1568 Jaques Stroye, Steenwerk (DGW); 1598 Aernout Stroo, Varsenare (SCHOUT.I).

 

FD

Strooband(t)

-band(t)s, -bant(s), -bans, Strooybant(s),

Stroybant, Strootbants, Stroeybans, Stroeijbans:

Mnl. strobant: strooien band. BerN van de strobinder. Vgl. 1417 Lonis Hoybant, Gb. (SCHR.); 1394 Jan Bijndestroe, Lv. (HB 550). 1298 Joh. Strabant, Kales (GYSS. 1963); 1328 Stacin Strobant, Ip. (BEELE1959); 1481 Adriaen Stroband, Z-Bg. (PARM.).

 

FD

Stroobant

Stroobants, Stroobandt. Moy. néerl. stroobant ‘lien de paille’, surnom de lieurde gerbes.

 

JG

Stroohauwer

BerN van de strosnijder, -hakker. Vgl.

Stroosnijder, D. Strohâcker.

 

FD

Strooker

zie Ströker.

 

FD

Stroolens

zie Streulens.

 

FD

Stroom

Strom, S(z)trum: BN Mnl. stroom:

hartstocht? Of PlN (DF XV)? BRECH. verklaart

Strom < PlN Mhd. strâm: strook land.

 

FD

Stroomberghe, van

Stroombergen: PlN

Stroomberge(n), b. v. in Appelterre (VANNEGEN). 1382 Derlay van Stroomberghe, Zulte (DEBR. 1970).

 

FD

Stroomer

Proven. Stroom, ,,Fleuve », avec suff. -er d’orig. N08 212, 230.

 

EV

Stroomer

Streumer, Streûmer: Mhd. stromer: landloper. Ook Stromer, vandaar grafïe Streumer. 1348 Thid. dictus Stromere, Bremen (DN).

 

FD

Stroomeyte

Stroeymeyt(e): BerN: die het stro op

mijtenstapelt. Stroop: Van ww. stropen: plunderen, (ook) villen. Syn. met De Strooper.

 

FD

Stroomeyte

Surnom de métier: moy. néerl. stromijt ‘qui dispose la paille’ [FD].

 

JG

Strooper, de

de Stroper: BerN van een stroper of vilder. 1352 van Pieter den Stropere, Eksaarde (GYSS. 1963′); 1603 Hans de Stroopere, Opwijk-Aw. (AP).

 

FD

Stroosnijder

BerN van de strosnijder. Vgl. Strohauwer. D. Strohschneider. De EN komt in Dordrecht voor vanaf 1562 (PDB).

 

FD

Stroot

1. V. Straat. — 2. ‘s Hrod. V. HLOD (Hlo),

 

EV

Stroot

Strootman: BN voor iemand met opvallende strot. 1406 Aert Strote; Wouter Stroets gelege, Anderlecht (PEENE); 1340 Johanne Strote, Neerwinden (C.BAERT).

 

FD

Strootbants

zie Stroobandt.

 

FD

Strootman

Zie Stroot of = Straatman.

 

FD

Strooybant(s)

zie Stroobandt.

 

FD

Stroper, de

zie de Strooper.

 

FD

Strosberg

zie Strassberg.

 

FD

Strosse

zie Strauss.

 

FD

Strou(c)ken

zie Struik.

 

FD

Stroubben

zie Strub(e).

 

FD

Strougmayer

zie Struckmeier.

 

FD

Strous

zie Strauss.

 

FD

Strouven

Strouvens, Strouwen, cf. Strauwen.

 

JG

Strouven(s)

Strouwen, zie Struyf. Strowel, zie Struijvelt.

 

FD

Stroy

zie Stroo.

 

FD

Stroybant

zie Stroobandt.

 

FD

Stroykens

Stroeykens, Stroeijkens: Dim. van stroo: stro. BerBN van strosnijder, -binder of-dekker. Zie Stroo. 1339 Jan Stroikin, Bg. (JAM.).

 

FD

Stru-

-man(ne), -mans. ‘s Trud-man. TRUD (Tru).

 

EV

Strub(e)

Strubbe, Straub(e), -er, Stroubben: D. BN

voor iemand met borstelig, warrig haar. Vgl.

Struyf. 1267 Erlewinus dictus Strube, Salem (BRECH.).

 

FD

Strubarcq, van

Misschien PlN Strijbeek (NB) of in

Meerle (A).

 

FD

Strubbe

cf. Strobbe.

 

JG

Strubbe

V. Strobbe.

 

EV

Strubbe

zie Strobbe, Strub(e).

 

FD

Strubel

‘s Theu(e)r-bal(d). V. Stuerbaut.

 

EV

Strubel

Strubl, Sztrubel, Strob(e)l, Strôbele, Strobelt,

Strupl: D. BN voor iemand met borstelig,

stoppelig, verward haar. Vgl. Struwelpeter.

 

FD

Strubing

Strubing: Afl. van Strub(e). 1225 Bertold

Strubinc, Runstal (BRECH.).

 

FD

Struck(en)

zie Struik.

 

FD

Struckmeier

-meyer, Strougmayer: Meier die in het

struikgewas, in een bosje woont.

 

FD

Struelens

Strulens, Strulus, etc. Surnom de qqn qui agit vite, comme l’eau qui coule, moy. néerl. streulen [FD].

 

JG

Struelens

zie Streulens.

 

FD

Struijvelt

Struyvel(d)t, Strowel: Dim. van Struif. BN voor iemand met borstelig haar. Vgl. Wvl. streuvelkop en (Stijn) Streuvels. Zie ook Strubel/Strobel(t).

 

FD

Struik,

Struijk, Struyk(en), Struycken, Struk, Struck(en), Strok, Strou(c)ken, Stroeken, Stroe(ck)x: i. Mnl. struuc, Ndd. strûk, struck (uitspr. stroek): struik, boomstronk. BN naar de kleine gestalte. Vgl. dial.: hij is maar een struik hoog. Vgl. Strobbe, Strunck, Strauch. 1399 Pieter Struuc, Ip. (BEELE); 1584 Hans Struyck, Aw. (AB). – 2. PlN Struik(t) in Assent (VB). 1299 Arnoldus dictus van der Struck, Halen; 1321 Elisabeth van den Strukene, Bekkevoort (CLAES1983); 1430 Jan vanden Struycke = Hennen van Struycke, Her. (DERCON).

 

FD

Struis,

zie Struys.

 

FD

Struive(n)

zie Struyf.

 

FD

Strul(ens)

Strulus, zie Streulens.

 

FD

Strum

zie Stroom.

 

FD

Struman

-âne, Strumanne (forme francisée), au génitif: Strumans. Var. du NF all. Strohmann, plutôt que de moy. néerl. stroman ‘mar­chand de paille’, cf. Fr. Debrabandere, Nogmaals Struman(s) en Struman(ne), VISt 34, 1998, 379-380.

 

JG

Struman(s)

Struman(n)e: BerN van de stroman: strohandelaar, strosnijder enz. D. Strohmann (VS 1998,379-380).

 

FD

Strumberger

zie Stromberg.

 

FD

Strumelle

cf. Strimel, -elle et Destrumelle.

 

JG

Strumelle

Strimel(le): Dim. van Ofr. estrume, Lat. struma: gezwel, buil, bult. 1449 Wautier Strumelet, Namen (J.G.).

 

FD

Strummeyer

zie Strohmaier.

 

FD

Strun(c)k

Strunc, Stronken, Stronckenn, Stronckers: Mhd., Mnl. strunc, Mnl. stronc: boomstronk. BN naar de gedrongen gestalte. 1580 Hendrik Stronck, Gulik-Aw. (AP).

Strupl, zie Strubel, Struppe.

 

FD

Struna

zie Streignard.

 

FD

Struppe

Strupl: Mnd. struppe: stomp, boomstronk. Vgl. Strunck. BN naar de gedrongen gestalte.

 

FD

Strus

zie Struys.

 

FD

Struv-

-ay, -iaux. V. Stri.

 

EV

Struvay

cf. Strivay.

 

JG

Struvay

zie Strivay.

 

FD

Struwe

zie Struyf.

 

FD

Struybol

Strybol, Strijbol: BN voor iemand met borstelig haar, een kop (bol) met ‘gestruifd’ haar; vgl. D. sich strâuben, Struwwelkopf. 1312 Jan Strubol, Oud. (CG); 1326 Francone de Sceverstene dicto Stroubolle, Zoutleeuw (HB 820); 1340 Franconem Struufbolle, Neerwinden (C.BAERT); 1334 Willem Strubolle, Assenede (GYSS. 1999); 1340 Job.. Strubolle, Tnh. (VERS.).

 

FD

Struycken

zie Struik.

 

FD

Struye

1. ‘s Truy(d). V. TRUD (Tru). — 2. V. Tri.

 

EV

Struye

Struije: Zie Struyf. 1584 God. Struyen, Heist-Aw.(AP).

 

FD

Struyf

Struy-, Strau- -ven, -wen. Struif, ,,Omelette ». 1. Profess. N.

de restaurateur. N° 131. — 2. Pro­ven. Terrain ayant l’aspect -d’une omelette (Comp. : La Tarte, Waf-felaert, ,,Terre semblable à une tarte, une gauffre, N. de lieux). N° 239-

 

EV

Struyf

Struyfs, Struijf(s), Struwe, Struwe, Streuve, Struive(n), Struijven, Struyve(n), Struye, Struije, Strauven(s), Strauwen, Straven, Strouven(s), Strouwen: BN naar het borstelige, stoppelige, opstaande haar. Vgl. Wvl. streuvelhaar, -kop. Overdrachtelijk ook voor iemand met stroef, hard karakter. Vgl. D. Straub, Strub, Ndd. Struve, Struwe. De vorm Struye vertoont v-syncope. De vormen met ou/au zijn Limburgs. 1297 Radolf Struve (NN). 1290 Griela Struvins, Bg.; 1298 Hein Struvin, Kales (GYSS. 1963); 1328 fundum Danielis Struven = 1311 Danin Struvin, Ktr. (DEBR. 1971); 1366 Pétri Struve, Ktr. (DEBR. 1970); 1387 Jehan Struuf, Ip.; 1373 Pieter de Struve, Beselare (BEELE); 1429-37 Jan Strouue (vader van) Claesken Strouuen, Alken (MNT 412); 1543 Jan Struyve, Deurne (AP); 1585 Jan Struve = Strauven, Ht. (GESSLER).

 

FD

Struyf

Struyve, au génitif: Struyfs, Struyven. 1638 «Petter Struiff» émigré en Suède; sur­nom: dérivé de moy. néerl. struven ‘avoir les cheveux hirsutes’ [FD] ; comp. Straub.

 

JG

Struyft, van der

zie van der Stuyf(t).

 

FD

Struyk(en)

zie Struik.

 

FD

Struylaart

-aert, Struijlaart, -aert: Afl. van Mnl. streulen, stroylen, struylen (KILIAAN): wateren, plassen, urineren. Ww. stroelen nog in deze betekenis in WV, alsook: ruisend stromen. Vandaar wellicht BN voor een haastig mens. Vgl. Streulens. 1766 Struylaerts, Hontenisse (PDB).

 

FD

Struys

Struijs, Stru(i)s, Struyts, de Struy(s): Mnl. struus(se): struisvogel. BN. Vgl. Strauss. 1426 Jacop Struusse, van Marien Struusse, Ktr. (DEBR. 1958); 1557 Klaas Struys, Mol (AP). Van Duitse immigranten werd ook de D. EN Strauss, Ndd. Strûss aan de Ndl. klankvorm aangepast. Vgl. trouwens Strous, eveneens uit Beuel: 1555 Ant. Struys; 1567 Aart Struys; 1568 Kerstiaan Struys, Beuel; 1582 Aart Struys, Keulen-Aw. (AP).

 

FD

Struys

Surnom: moy. néerl. struys ‘autruche’ [FD] ; comp. all. Strauss.

 

JG

Struyve(n)

zie Struyf.

 

FD

Stry-

-bos ,-meersch ou -mes. ,,Bois-, Marais- -de l’essart » (Stry-meersch, Dép. Vlierzele).

 

EV

Stry(c)ker, de

de Strij(c)ker, de Streyker, Stry(c)kers, Strij(c)kers, Stricker, Streker: BerN van de strijker, de beambte belast met (glad)strijken van het laken (lakenmeter) of van de korenmaat (korenmeter). 1336 van Janne den Strikere, Cent (RSGI); 1382 Mathijs de Streekere, Zulte; 1398 Grielequin Strikers, Rekkem (DEBR. 1970).

 

FD

Strybos

V. Stri.

 

EV

Stryckman(s)

Strijckman(s), Streeckman: BerN van de strijker; zie De Stry(c)ker, Strik. 1451 Jan Striecman, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Stryckwant

cf. Strickwant(e).

 

JG

Stryckwant

Strickwant, Strikwant(e), Stricanne: BerN van de lakenstrijker, -meter. Het tweede élément is Mnl. want, Mhd. (ge)want: laken, wollen stof. Vgl. D. Gewandhaus: lakenhal. D. (Lein)wand : Ndl. (lijn)waad. Vgl. lakenstryker up dem wanthuse (NN); zie ook De Strycker. 1508 van stryckwante, Bs. (HB 262). 1687 Henricus Streijckwant, Bs.; 1703 Jac. Strijckwant, Lv. (MUL vn).

 

FD

Strymans

Afl. van Van der Strijden (LIND. 1964). Zie Verstreyden.

 

FD

Strynck(x)

zie Streng(s).

 

FD

Stryp(ens)

Strypens: Wellicht BN voor iemand met gestreepte kleren. 1398 Hanequin Stripinc, Ktr.; 1397 Pierre Streeproc, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Stryp, van

Strijp: PlN Strijp (NB, ZH).

 

FD

Stryponck, van

zie van Strijdonck.

 

FD

Strytha-gen

 „Bosquet essarté ».

 

EV

Strythem, van

van Strijthem: PlN Strijtem (VB). Vgl. Van Stratum. 1300 Elyzabeth de Striithem, Tv. (BERDEN); 1406 Henric van Streethem, Strombeek(PEENE).

 

FD

Stu(d)er

‘s Theu(d)er. V. THEUD (Theud et Theu).

 

EV

Stua(e)rt

zie Stewart.

 

FD

Stuart

Stuaert (forme néerl.). Probabl. moy. fr. (Froissart) estuard ‘intendant’ FEW 17, 237b.

 

JG

Stuatt

Stubbe, Stubs, Stubbe. ‘s Hu. V. HAD (Ha).

 

EV

Stub(be)

zie Stobbe.

 

FD

Stubbe

Stubbé. Surnom métaphorique de petit homme: moy. néerl. stubbe ‘souche’, de sens analogue à Strubbe [FD].

 

JG

Stubbers

de Stobere: Afl. van Mnl. stubben: waggelen. Vgl. Stobbelaar. 1372 Rugger le Stubbere, Wervik (DEBR. 1970); 1417 van Janen Stoebers, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Stuber

Stubert. Forme francisée de l’all. Stöber, Stuber ‘exploitant d’une installation de bain’ [FD]?

 

JG

Stuber(t)

Stübener, zie Stöber.

 

FD

Stüble

Stiebel, Sztybel: Mhd. stiibelin, dim. van D. Stube: verwarmde kamer, badstoof, herberg. BerBN. Vgl. Stubener.

 

FD

Stuck-

Stukk- -ens. Proven. Stuk, ,,Morceau (de terre), parcelle » (Stuc, Dép. Braine-le-Comte). Synon. : Van der Stukken.

 

EV

Stucken, van der

zie van der Stukken.

 

FD

Stuckens

zie Stuyck(ens).

 

FD

Stuckmann

Zoals D. Stückler en Mhd.

 

FD

Stückmeister

schoenlapper. BerN.

 

FD

Stucz

zie Stutz.

 

FD

Studer

zie Stauder.

 

FD

Stuer(s), (de)

zie Steur.

 

FD

Stuerbaut

Variante : Steurbaut. 1. N. de bapt. Thibaud. ‘s Theu-(d)ri(c)baud (N. du peintre Thiéry Bouts). V. THEUD (Theu).

 

EV

Stuerbout

-ebaut, zie Steurbout.

 

FD

Stuerman

zie Stuurman.

 

FD

Stüertz

zie Sturtz.

 

FD

Stuez

zie Stutz.

 

FD

Stuifmeel

BN voor een bakker of molenaar die het meel laat stuiven. Vgl. Stueffmeel, Stuyffsack (DITTMAIER). Vgl. 1418 Andries Stuufzac, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Stuiver(s)

Proven. Stuiver, ,,Denier, sou ». N. de terre suivant la rede­vance qui la frappe. (Stuiver, Dép. Vormezele et Waarschoot). Comp.: (Ttende) Penning, Schilling, (E)squelin, Patard, etc.

 

EV

Stuiver(s)

zie de Stuyver.

 

FD

Stuk(k)ens

zie Stuyck(ens).

 

FD

Stuker(s)

Steu(c)kers: Mhd. en Ndd. BerN Stucker, Stucker < Md. stucke: boomstomp. BerN voor een bosrooier. Ndd. ook Stilker (NN). 1319 Henr. dictus Stuker, Wetzlar (BRECH.); 1462 Catherine Stuckers; 1556 Gheert Stackers, Ht.; 1576 Willem

Stackers, L (Midd. 1991,260-6).

 

FD

Stukken, van der

van der Stucken: PlN Stuk(ken), Steuck, Stok (VB, L): boomstronk, boomstomp. Vgl. Van der Stockt. 1322 Arnt van den Stucken, St.-Tr.; 1366 Reynerus vander Stucken, Diest;

1403 Willem vanden Stucke, Budingen (F.C.); 1554 Lieven van der Stucken, Leeuw-Aw. (AP). – Lit.: F. CLAES, Defamilienaam Van der Stukken. Oost-Brabant 1995,114-116.

 

FD

Stul

Patr. Zie Stoelen. 1381 Clays Stulle, Ossenisse (DEBR. 1999); 1396 Heinric Stul, Gontrode (DE B.).

 

FD

Stul-

-ens, -tjens. V. Stoelen.

 

EV

Stulemeyer

-meijer: Var. van D. Stollenmeier < PlN Stollen (BRECH.). 1503 Ulr. Stollenmayer, Waldstetten.

 

FD

Stulemeyer

Profess. ,,Métayer du sieur Til ».

 

EV

Stulens

Stulin, Stultjens, -iens, -iëns, zie Stoelen.

 

FD

Stum(m)

D. BN voor een stomme. Vgl. Stom.

 

FD

Stump(e)

Stump, Stumpf(f), Stumpfl, Stümpel, Stomp(f): Mhd. stumpf, Mnl. stomp: (boom)stomp. BN naar de gedrongen gestalte. Vgl. Strubbe, Stubbe. 1312 Weynricus dictus

Stomp, Darmstadt; 1226 Perhold Stumpf, Braunschweig (BRECH.); 1412 Andries Stompe, Aw.(ANP).

 

FD

Stumpf

Stompf. Probabl. moy. haut-all, stumpf, moy. néerl. stomp ‘souche d’arbre’, surnom d’homme de petite taille [FD].

 

JG

Stupart

Stupa(r): Afl. van Ofr. estoper, Lat. stuppare: neuken, met een vrouw naar bed gaan. Of van Ofr. estope: verzinsel, fopperij, leugen. 1240 Robers Estoupe, Atrecht (NCJ). Stur, zie (de) Steur.

 

FD

Stur-

-baut, -belle, -bois. 1. Proven. (I)stre-bais, ,,L’Ittre ». Ruisseau. — 2. ‘s Theu(d) bald. V. THEUD (Theu).

 

EV

Sturbaut

-beaux, zie Steurbout.

 

FD

Sturbaut

Sturbeaux, cf. Steurbaut.

 

JG

Sturbelle

Var. (avec métathèse) de Strebelle.

 

JG

Sturbelle

zie Strobel.

 

FD

Sturbin

NF attesté à Guise (Aisne) en 1776 et à Wanfercée-Baulet   en    1814   (GeneaNet); d’origine incertaine, p.-ê. par métathèse d’un

nom en Strub-.

 

JG

Sturbois

Très probabl. réinterprétation en -bois de Sturbaut [FD].

 

JG

Sturbois

zie Steurbout.

 

FD

Sturchier

Profess. ,,Torcheur ». (In­dustrie textile).

 

EV

Sturcke

zie Storck.

 

FD

Sturm

cf. Storm(e).

 

JG

Sturm

V. Storm.

 

EV

Sturm(e)

Sturms, zie Storm(e).

 

FD

Sturmack

Stormacq, Sturnack. Adaptation fr. d’un nom de métier en -maker, p.-ê. de bas-all. Stölmaker ‘fabricant de chaises’ [FD]?

 

JG

Sturmack

Sturnack, Stormacq:MisschienW. adaptatie van Ndd. Stôlmaker: stoelenmaker. 1300 Radeke Stôlmaker, Stade (NN); 1780 J. Gh. Stourmack, Rozieren (CALUWAERTS).

 

FD

Stürmer

Störmer: D. BN: vechter, stormer. Of afl. van Sturm. 1197 W. Sturmere, Elzas (BRECH.).

 

FD

Sturmont

Proven. 1. Stymont (Dép. Ottignies). — 2. Stoumont (Loc.).

 

EV

Sturtewa(e)gen

Steurtewagen, Stortewagen: Zinwoord: stort, kantel de wagen. BerN. 1322 Boidijn Sturtewaghen; 1366 Alise Jan Pieter Sturtewaghens zons dochter; 1355 Daneel Stortewaghen, Eksaarde (GYSS. 1963′). Vgl. 1525 Frodde Stortekarre, Husum (NN).

 

FD

Sturtz

Stürtz, Stüertz: PlN Sturz: steile helling.

 

FD

Stutterheim

PlN Stotternheim bij Erfurt (TH).

 

FD

Stütz

Stutz, Stutzke, Stucz, Stusz, Stuez, Sti(t)z, Stitsels, Sticzel: D. BN Mhd. stutz: slag, stoot. Stitz is ontrond. Stitzel is dim. 1319 Helmannus dictus Stuz, Lorch (BRECH.).

 

FD

Stuurman

Stuerman: i. BerN: stuurman. –2. Sturman door prothesis van de eind-s van de VN: 1611 Georgius Sturman, 1667 Guillielmus Turman, Bg. (med. Jan Thurman, Brasschaat).

 

FD

Stuut

Stuyts, Stuijts, Steuts: Mnl. stute, stuyt: schenkelvormig wittebrood, koekenbrood. Vgl. Wvl. stute: boterham. BerBN voor de bakker. EN Studebaker: stu(i)tenbakker. 1183 Albert Stute, Keulen (NN); 1421 Leys Stuytmans, Ht. (A.GHIJSEN); 1584 Adam Stuyts, Aw. (AB).

 

FD

Stuve

Profess. ,,Etuve ». N. étuveur.

 

EV

Stuve

Stüwe: Vooral Hamburgse EN. Mnd. stûve: stomp, stronk. BN naar de kleine gestalte. 1256 Martin Stuve, Hb. (NN).

 

FD

Stuvers

zie de Stuyver.

 

FD

Stuy-

-pens, -vaert. ‘s Theu(d)- -bens, -vaert. V. THEUD (Theu).

 

EV

Stuy(c)kmans

1. Profess. Stookman. V. stqker. — 2. ‘s Theucmans. V. THEUD (Theuc).

 

EV

Stuyaert

Steya(e)rt, Steijaert: Var. (met resp. palatalisering en ontronding, vgl. Woyt/Wuyts/Weyts) van Stoyaert. Afl. van Ofr. estoier: opsluiten; of van Mnl. stooien: voortduwen, voorttrekken? 1271 Gillekinus Stoiard, Kales (GYSS. 1963); 1282 Joh. Stoiard, Bg. (GYSS. 1971); 1339 Paulin Stueiard, Houtem (JAM.); 1398 Jan Stoyaert, St.-Denijs (DEBR. 1970); 1477 Jan Steyaert, Zomergem-Gent (PGB).

 

FD

Stuyck

Stuyckens.   Surnom d’homme trapu d’après moy. néerl. stuke ‘tronc d’arbre’ [FD]. Styl, Style. Var. de Stil(e)?

 

JG

Stuyck(ens)

Stuij(c)k, Stukken, Stuk(k)ens, Stuyk(ens), Steukens, Steuck(k)ens: Wvl. stuuk: stuik, twaalf tegen elkaar geplaatste graanschoven; Mnd. stûke: boomstronk. BN naar de korte, gedrongen gestalte. Vgl. Wvl. gestuukt. Vgl. Stump, Strobbe, Stubbe. 1272 Gerardi dicti Stuucs, Oud. (CG); 1303 van Reinghere Stuuckine, Bg. (VERKEST); 1336 Peter Stuyc, Wuustwezel (OATIII); 1364 Boudin Stuykin, Ip. (BEELE); 1400 Joos Stuckens, Tv. (BERDEN).

 

FD

Stuyckmans

Afl. van Stuyck. BN voor iemand met ‘gestuikte’ of gedrongen gestalte. Ndd. Stuckmann, afl. van Stucke: boomstomp.

 

FD

Stuyf(t), van der

van der Stuijf(t), van der Struyft, Verstuyf(t), Verstuyff, Verstuijf(t), Verstuft, Verstruyft, Verstuyven: PlN Stuive, Stuifft): zandstuiving, stuifzand. Vgl. Stuyvesant. 1629 de Stuyve, Koolskamp (DE XV); 1571 de Stuyft = 1787 Struyft, Lede; de Stuift in Burst en Oordegem (OV) (TL). 1631 Joos van der Stuyve, Ktr. (KW).

 

FD

Stuyfzand

zie Stuyvesant.

 

FD

Stuyn, van

Er is een PlN Stuinberg en Stuinbos in Elewijt (VB). 1445 Henricus vander Stuyn, Mech. (GPM).

 

FD

Stuynder, de

zie de Steunder.

 

FD

Stuypens

zie Toben.

 

FD

Stuyts

Stuijts, zie Stuut.

 

FD

Stuyvaert

BN: die veel stof maakt, stof doet opwaaien. Vgl. De Stuyver. 1398 Hughe Stuvaert, Wg. (DEBR. 1970).

 

FD

Stuyven

Hypercorrect geronde var. van Steyven. 1746 Hendrik Steyven (zoon van) Laurens Stuyven, Bree (PDB). – 2. Ndd. Stiiven. Zie Stuve.

 

FD

Stuyver, de

Stuvers, Stuiver(s), Stuyver(s): i. BN voor iemand die ‘stuift’, die stof maakt, veel stof doet opwaaien. 1292 daer Jhan Stuever up woende, Bg. (CG); 1397 Jan den Stuvere… houts te voerne, Ktr. (DEBR. 1970). Vgl. Stuyvaert. – 2. Br.-Limb. voor de Stover. 1526 L. Stuevers = 1527 Lies Stuvers, Bloer(IOT).

 

FD

Stuyvesant

Stuyfzand: i. BN voor iemand die het zand doet opwaaien, misschien voor een zandstrooier op vloer of een ruiter? Vgl. zandstuiver: infanterist (in België). 1332 Hinrik Stovesand, Stralsund (NN). Vgl. Stuifmeel. – 2. PlN: zandstuiving. Stuifzand (DR), Stuivezand (NB), Stuvesant (Z). 1292 Willem Stuvezant, Middelburg; 1396 Willem Stuufzand, Middelburg (MEERTENS 1947,63).

 

FD

Styfhals

1. Car. phys., ,,Torticolis ». Styfkens, ,,Petit (homme) raide ». (Suffixe -hais. N° 280). — 2. ‘s Theu(d)-walds, -ekins. V. THEUD (Theu).

 

EV

Styfhals

Stijfhals: BN voor iemand met een stijve hais, een hardnekkige. 1313 Gerart Stifhals, Edingen (CSWI); 1356 Gilijs Stijfhals, Bs. (PEENE 1949). Vgl. 1340 Cristine Stijfnacke, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Styfs

BN voor een stijve, strakke. Vgl. Steif. Of < Steffes?

 

FD

Stygelbout

zie Stichelbaut.

 

FD

Styger(s)

zie Steghers.

 

FD

Styl-

-e,  (e)mans. ‘s Tilleman-s. V. THEUD (Theu).

 

EV

Styl(e)man(s)

Steyleman(s), Stilleman(s).

 

FD

Styl(en)

Stijlen, Style, Stiel(le), Stiels: i. Mnl. stijl: stijl, paal; wijze van schrijven, bedrijf, ambacht, ‘stiel’. 1318 Egidii dicti Stijl, Zittert (OAT II); 1540 Jan Styl, Baasrode-Aw. (AP). – 2. Zie Steylen. –

3. Zie Van der Steylen.

 

FD

Stylen, van der

zie van der Steylen.

 

FD

Styntjes

Dim. van Styn? Of var. van Steentjes?

 

FD

Stynvoort, van

zie (van) Steyvoort.

 

FD

Stypers

Mnl. stiper: schoor, stut. BerBN. 1358 Borchard Stieper, Holstein (NN).

 

FD

Stypers

‘s Thybert-s.   V.   THEUD (Theu).

 

EV

Styvelynck

zie Stevelinck.

 

FD

Styvendael(e), van

-dale, zie van Stevendaal.

 

FD

Styvoort, van

zie van Steyvoort.

 

FD

Suain

cf. Sue.

 

JG

Suain

Proven.  Sohan   (Dép.  Theux et Pepinster).

 

EV

Suain

zie Suwyns.

 

FD

Suanet

Zie Swannet.

 

FD

Suard

-ars: Patr. Germ. VN sudh-hard: Suthardus, Su(h)ardus (MORLETI). 1545 Colin Suars, Namen (J.G.).

 

FD

Suars

cf. Sue.

 

JG

Suber

‘s Huber(t). V. HAD (Ha).

 

EV

Süber

Suber: Ndd. sùber, siiver, D. sauber: zuiver, rein. BN.

 

FD

Succa(rd)

Suc(c)aet, zie Sicard.

 

FD

Succard

cf. Suquart.

 

JG

Suchard

zie Schuchard(t).

 

FD

Suchtelen, van

PlN Siichteln in Viersen (NRW). 1612 Henri van Suchtelen, Kerpen NRW (ICC H).

 

FD

Sucrier

Probabl. nom de profession: fr. (16e s.) sucrier ‘confiseur: marchand de sucre’ FEW 19, 162a. Comp. 1543 «Marguerite de Succre»,  1569 «Franchois de Succre» BourgNamur, p.-ê. d’autre origine.

 

JG

Sudan

cf. Soudan(t).

 

JG

Sudan

zie Soudan(t).

 

FD

Sue

De l’anthrop. germ. Sugo (de sens obscur) au cas-sujet. – Peut-être,  dans  la  région montoise, avec -s non étymologique et fausse accentuation : Sues, Suesse.

Dérivés: Suain, Suin. 1718 «Marie Anne Suin» Jumet, 1746 «Antoine Suain» Ransart, 1750 Marie Agnès Suain» Gosselies, 1791 «Emmanuel Suain» Ransart, 1878 «Jean-Baptiste Suin ou Suain» Jumet, etc. (toutes mentions FyS); p.-ê. cas-régime de Sue ou d’un composé germ. sug-win; une aphérèse du nom Gossuin n’est toutefois pas à exclure. –Suars. 1545 «Collin Suars», 1745 «Baltazar Suart» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. sug(o)-hard (Dauzat 558).

 

JG

Sué

zie Suet.

 

FD

Suède

Suéde, Zuède. Probabl. Suède, comme symbole de pays lointain.

 

JG

Suède

Suéde: Herkomst van Zweden, Fr. Suède; of adaptatie van D. Schwede: Zweed.

 

FD

Sueder-

-rich, -rick. V. S AD (Sad).

 

EV

Suederick

zie Zeuderick.

 

FD

Suekers

Suckers, zie Suiker(s).

 

FD

Suelze

PlN Mhd. sulze, siilze: zoutwater, zoutbron. 1299 Sifrit an der Sulz, Esslingen (DN).

 

FD

Suen

zie Zoon(s).

 

FD

Suenaert

1. Proven. Zuenaarde, ,,Terre de polder ». Synon. : Sunes.

— 2. V. SAD (San).

 

EV

Suenaert

Suénart, Sun(n)aert: Patr. Br. vorm van de Germ. VN sôn-hard ‘zoen-sterk’: Sonardus (MORLET I). Vgl. Soenen. 1339 Pieter Sunnard, Saaftinge; 1381 Snouch Sunaert, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Suenens

1. V. Zoon. N° 128. — 2. V. SAD (San).

 

EV

Suenens

zie Soenen.

 

FD

Suenne, de

zie Zoons.

 

FD

Suerickx

zie Zurings, Zeuderick.

 

FD

Suerinck

zie Zurings.

 

FD

Suermann

zie Sauerman(n).

 

FD

Suermond

Proven. ,,Embouchure de la Sûre » (Riv.).

 

EV

Sues

Suesse, cf. Sue.

 

JG

Suestronck

-trône, zie Soestronck.

 

FD

Suet

Suët, Suet, Sué, Sue, Sués, Sues, Sues: Patr. Dim.

van Germ. sudh-naam, zoals Suard?

 

FD

Suetemans

zie Soeteman(s).

 

FD

Suetendael, van

Sustendal: i. PlN Zutendaal (L). 1435 Jan van Zuetendale, Diest (VdP); 1578 Dyonis van Suetendael, Bilzen (SCHOE.); 1736 Sustendal, Beaumont (PDB).- 2. Dial. var. van Van

Soetendael.

 

FD

Suetens

1. V. SAD (Sad). — 2. V.ZOET.

 

EV

Suetens

Var. brab. de Soetens.

 

JG

Suetens

zie Zoeten(s).

 

FD

Suetmans

zie Soetemans.

 

FD

Sueur

1254 «Aliaume au Sueur» NécrArras, 1295-1302 «Watier le Sueur» ImpôtArtois, 1332 «Fremin le Suieur» ComptesMons; nom de métier: anc. fr. sueur, cas régime de sure ‘cor­donnier’ FEW 12, 480b; cf. également Lesueur.

 

JG

Sueur

zie Lesueur.

 

FD

Sueys

zie Suy.

 

FD

Suffeleers

zie de Schuyf(f )eleer.

 

FD

Suffis

Suffys, Sufit, zie Sophie.

 

FD

Suffrongelle

Souffrongelle dit Soufnonguel (BTD 32, 203). Serait une déformation du NF Soufnongelle, lui-même adapté du NF flam. « Houfnagel; cf. aussi Soufnongelle. — Bi-bliogr. : A. Vincent, Remarques sur quelques NF belges [Suffrongelle, Soufnongelle, Souf-nenguel], BTD 27, 1953, 84-85 ; P. De Zuttere, Variations graphiques d’un NF curieux: Suffrongelle, IdG n° 80, 1959, 77-81.

 

JG

Suffrongelle

zie Soufneguel.

 

FD

Suh-

-ard, -ol. V. SAD (Sak et Sa).

 

EV

Suhain

zie Suwyns.

 

FD

Suhubiette

NF sans doute basque, importé des Pyrénées Atl. (arr. de Bayonne), où il est attesté depuis 1634 (GeneaNet).

 

JG

Sui

zie Suy.

 

FD

Suigne

NF brabançon, attesté dans la région de Jauche et Lathuy (Jodoigne) depuis 1776 (GeneaNet); p.-è. adaptation romane d’un NF flamand.

 

JG

Suigne

Sugg, Suinen. 1. ‘s Wln(en). V. WID (Win). — 2. V. Soine.

 

EV

Suigne

zie Lesigne.

 

FD

Suiker(s)

Suykers, Suckers, Suekers: i. BerBN van de suikerbakker, suikerhandelaar. Vgl. Suykerbuy(c)k. – 2. Afl. van Mnl. suken: zuigen? Vgl. D. Säugling, Saugenfïnger. – 3. Afl. van Mnl.

sucken: krachtig trekken. Vgl. D. Zuck(er). 1295 Burch. dictus Zuker, Ùberlingen. Vgl. Zuckesack, Zuckmantel, Zuckriegel, Zuckschwert.

 

FD

Suilen

zie van Zuilen.

 

FD

Suin

cf. Sue.

 

JG

Suin(g)

zie Suwyns.

 

FD

Suinen

Var. graphique de Swin(n)en.

 

JG

Suinen

zie Swinnen.

 

FD

Suire

Proven. Sûre (Riv.).

 

EV

Suis

Gen. van Sul, adaptatie van D. FN, wellicht Suhl. PlN Suhle: plas, modderpoel (DN). 1556 Klaas Sul; 1563 Merten Sul, Herzogenrath-Aw. (AP); 1584 Joanna Suis, Aw. (med. mw. M.

Kappers, A’dam).

 

FD

Suisse

Ethnique: originaire de Suisse, ou bien nom de dignité ou surnom: suisse (d’église). Cf. Lesuisse. – Cf. également 1696 «Nicolas Suisselaire» BourgNamur, var. remotivée sur Suisse de Sussenaire?

 

JG

Suisse

zie Lesuisse.

 

FD

Suit-

-en, -s. Proven. Soit (Dép. Gruitrode, Maaseyck, etc.).

 

EV

Suiven

 (NF de la région de Sambreville). Probabl. NF importé à la fin du 19e s., appare-ment en provenance de la Nièvre ou de l’Allier.

 

JG

Sul-

-mon, -sters, -on. Proven. ,,Sur le- -mont, -ster (V. ce N.), -hon ». (V. ce N.).

 

EV

Sul(l)on

zie Selon.

 

FD

Sulas

zie Solas(se).

 

FD

Sulbou

(NF de la région de Neufchâteau et Bastogne). Peut-être nom d’enseigne: Sur le Bœuf, w. su l’boû (commun. A. Lanotte), mais la présence du -t final semble contredire une

telle proposition; p.-ê. littér. sur le bout (du village), comme nom de résidence.

 

JG

Sulbout

PlN Sur le bout (du village): aan het eind (van het dorp) (J.G.).

 

FD

Suleau

1753 «Joseph Suleau», «Apollonie Sus-leau» AnthrStHubert, cf. p.-ê. aussi 1286 «Achaires Solawes» CartMons; littér. rsur l’eaui, cf. Surleau.

 

JG

Suleau

zie Surleau.

 

FD

Sulfourt

Nom d’origine: littér. rsur le foun?

 

JG

Suliman

Sul(e)man, Suleyman, Sulejman(i), -manovski, Soliman(n), Sollima: Patr. Suliman, Arabisch voor Salomo (DS). 1394 geg. Solimanne den Wechtere, Lv. (HB 552).

 

FD

Sull, van

zie van Soel.

 

FD

Sullivan

Ierse EN O’Sullivan, afstammeling van Suileabhan ‘zwartogig’ (REANEY). 1655 Joannes O’Sulivan; 1678 Daniel Solivan, Hibernus (MUL VI).

 

FD

Sullot

zie Soleit.

 

FD

Sulman

zie Suliman.

 

FD

Sulmon(t)

zie De Surlemont.

 

FD

Sulnion

Sulmont. 1463 «sire Pierre de Sulle-mont» Tournai, 1774 «Jeanne Sulmon» Bourg-Namur; nom d’origine: littér. rsur le montn (fréquent en toponymie), cf. Surlemont.

 

JG

Sulon

Sullon. NF liégeois d’origine incertaine, qu’il est difficile de rattacher à Solon (prénom d’origine grecque).

 

JG

Sulpin

NF rare en Wallonie, apparemment importé de la Lozère où il alterne avec la var. Soulpin (GeneaNet); probabl. dérivé du thème anthrop. de Sulpice (cf. Morlet 912).

 

JG

Sultan

-en, So(u)ltan: BN: sultan. Vgl. Soudan(t).

 

FD

Sultus

NF de la région de Couvin, probabl. importé de Meurthe-et-Moselle (GeneaNet); nom d’origine incertaine, p.-ê. forme abrégée d’un nom de forme latine.

 

JG

Sulzbacher

Verspreide PlN Sulzbach (ssX BW). 1382

Joh. Soltzbecher, Frankfort (BRECH.).

 

FD

Sumer(e), van

van Summeren, zie van Zomeren.

 

FD

Sumkay

cf. Simkay, etc.

 

JG

Sumois

cf. Soumoy.

 

JG

Sumois

PlN Soumoy (N). 1602 Jean de Sumoy,

Namen(J.G.).

 

FD

Sumsen, van

zie van Simpsen.

 

FD

Sunaert

zie Suenaert.

 

FD

Sunderman(n)

Afl. van fréquente Westfaalse PlN Sundern (DN). Ook Sondermann. – 2. Var. van Sudermann: zuiderman; vgl. D. Westermann (BRECH.).

 

FD

Sundermann

Surnom ethnique: all. Sudermann ‘homme du sud’ ; comp. Westermann.

 

JG

Sundert, van

zie van Zundert.

 

FD

Sunes

1. V. SAD (San). — 2. V. Suenaert.

 

EV

Sunes

zie Soenen.

 

FD

Sunier

Spellingvar. van Seunier.

 

FD

Sunier

Var. de Seunier?

 

JG

Sunke

Ndd., zoals Siinkens, Sônke, dim. van zoon.

Vgl. Soontjens. Sunnaert, zie Suenaert.

 

FD

Sunnen

Sünnen, zie Soenen.

 

FD

Sunt

 Mhd. sunt: gezond. Ndd. FN ook Sund,

Sundmaker. – 2. PlN, vooral Stralsund (MV). 1325

Joh. de Sundis, Greifswald (NN).

 

FD

Sunt

Proven. Saintes (Loc.).

 

EV

Suntemaartensdijk, van

PlN Sint-Maartensdijk (Z).

 

FD

Suntjes

zie Soontjens.

 

FD

Sup(p)ly

Supplij, Supplie, Supli, Sup(p)lis, -it, Surplie, Supilie, Supeley, Souply, -it, Sepeli(e), Sipli, Siply, Ci(e)ply: Patr. Rom. vorm van Lat. HN Sulpitius, met metathesis: 1305 sanctus Supplicius (SMTII). 146 e. Adam Soupplis, St-Thibaut (MORLET); 1641 Sulpy Godiciabo, Lessen (Midd.); 1704 PieterSuplij = 1749 P. Supply, Ktr. (KW).

 

FD

Supeene

zie van Suypeene.

 

FD

Supli

Proven. Ciply (Loc.). Synon. : Souply.

 

EV

Suppes

Proven. Suippe (Loc.).

 

EV

Supply

Supplis, Supplie, Suply, Suplis. Suplit, Supli. 1614 «Sulpy Ernotte» = 1619 «Supply Ernotte» Boussu-en-Fagne; avec métathèse, forme populaire du prénom Sulpice, adapté en Sulpis (Dauzat 559).

 

JG

Supré

Sypré, Supré: Wellicht var. van de Fr. FN

Saupré < sauprès, volt. dw. van sauprendre.

Gezouten (DNF).

 

FD

Suptil

1474 «Jehan le Sutil» Jupille, 1573 «Mathy le Sutty» Juprelle (cf. E. Renard, BTD 26, 247), 1638 «Jean Suptil» Bourg-Liège; surnom: w. liég. sûti ‘subtil, intelligent, malin’ FEW 12, 366b.

 

JG

Suquard

zie Sicard.

 

FD

Suquart

Succard. Probabl. dérivé en -ard de w. suker ‘cogner, heurter’ FEW 12, 507b-508a, ou bien d’anc. fr. souchier, souquier ‘imaginer, soupçonner’, cf. moy. fr. soucquar ‘sournois’, pic. (Tournai, Lille) soucar ‘id. ; qui boude’ FEW 12, 473b. – Distinct sans doute de 1586 «Guilheaume de Succa venant de Gand et de Mons», 1591 «Anthoenne Succa (orig. de

Bruxelles)», 1603 «Benoit Succa», 1641 «An-thoine de Succa», etc. BourgLiège, ces men­tions orientant vers un nom d’origine.

 

JG

sur-

,,Au-dessus de ». Proven. Sur–antyn. -l’eau, -get, -létaux, ou -iéraux, -lemont, -k(e)yn ou quin, -ville, -u. ,,Sur- -Antoing (Loc.), -l’eau, -Jehay (Loc.), -le Hérou (Riv.), -le Mont (Sur le Mont, Dép. Tilff), -chin (,,Chaussée »), -Ville (Loc.), -ry (,,Ruisseau »).

 

EV

Sur-

-ay, -eau. Proven. Sureau. N. d’arbre, caractér. d’une propriété. N° 242.

 

EV

Sur-

-ie, -y. Proven. 1. Sury (Loc. fr.). — 2. Suri(ster) (Dép. Jalhay.

 

EV

Surahy

cf. Suray?

 

JG

Surahy

zie Sureau. Surain, zie Surin.

 

FD

Surain

cf. Surin.

 

JG

Surantyn

Sureting: Wellicht < It. Sorrentino, -ini,

afl.van PlN Sorrènto, Surriénto.

 

FD

Surardt

zie Gerard(s).

 

FD

Suray

Suray, Suraij (la prononc. est généralement [aï]), Surahy, de Suray, etc. 1272 «Maria quondam uxor Henrici Surial» PolyptVillers, 1318 «Jehans Suriaus» Comptes-Mons, 1350 «Johan Sureal de Rosemele» Cart Val Dieu, 1371 «saignour Johan Sureal prestre» CartValBenoît, 1549 «Martin de Su-rail» BourgNamur; étant donné la prononciation de ces NF, il est difficile d’en faire un dérivé de w. seur ‘sûr, aigre’, comp. Surette [JH] ou de anc. fr. surre ‘cordonnier’ du lat. sutor FEW 10, 480b [FD]. Il semblerait plus vraisembable d’y voir un latinisme comme dans le cas de Nicolay [JMP], La var. de Suray, -ay (avec la prépo­sition) et la forme Surahy invitent cependant à songer à un nom d’origine, par ex. Rahy, w. râhi, à Bovigny et Saint-Rahy, à Bornai (Lx). – Pro­bablement distinct: 1185 «Vedericus Surais», 1190 «Renerus Surellus» Liège.

 

JG

Suray

zie Sureau.

 

FD

Surdia(u)court

Sourdia(u)court: PlN in Elzele (H).

1275 à Sordiaucourt, encosté Sordiaucourt (VR

8ir°). 1682 Jean Sourdeaucourt de Papignies

(IAG); 1755 Joannes Surdiacourt, Deftinge

(CORNELIS).

 

FD

Surdiacourt

Proven. Sordiacourt (Dép. Ellezelles).

 

EV

Surdiacourt

Surdiaucourt, cf. Sourdia(u)court,

 

JG

Surdy(c)k

PlN Zuurdijk (GR). – 2. Poolse FN, ook

Surdyka(PDB).

 

FD

Sureau

(de) Suray, Suraij, Surahy: 1. Dim. van Ofr. sur(re) < Lat. sutor: naaier, schoenmaker. Vgl. Lesur(e) = Leseur(re). 1190 Renerus Surellus, Luik (SLL); ±1300 Suriaus, Artesië (BOUGARD); 1318 Jehans Suriaus, Bergen (PIERARD); 1350 Johan Sureal de Rosemele (CVD). – 2. Dim. van Ofr. sur,

W. seur, Fr. sûr: zuur. BN (J.G.).

 

FD

Surelle

1295-1302 «Simons Surele», «Hues Surele», etc. ImpôtArtois; surnom: anc. fr. surele, pic. surèle ‘oseille’ FEW 17, 289a (Bougard- Gysseling 272).

Surette. 1295-1302 «Marges Sûreté» Impôt-Artois; surnom fém. : w. sûreté ‘aigrelet’, dérivé en -ette de w. seur ‘sûr, aigre’ FEW 17, 288b; comp. Suray. – Cf. aussi 1332 «soeure Ysabeal ditte Surelette abbesse» CartVal­Benoît.

 

JG

Surelle

Ofr. surele: zuring. ±1300 Simons Surele,

Hues Surele, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Sureting

zie Surantyn.

 

FD

Surgeloose, (de)

zie Sorgeloos(e).

 

FD

Surgeon

E. BerN < Ofr. surgien: chirurgijn, arts.

 

FD

Surges

Surgès. Nom de profession: anc. fr. surge ‘chirurgien’ FEW 2, 641b, au cas sujet (avec -s prononcé)?

 

JG

Surges

Surgès: BerN Ofr. surge: chirurgijn, arts.

 

FD

Surice

Proven. Loc.

 

EV

Surin

Surain. Peut-être forme contractée de Severin, du lat. Severinus (Carnoy 29); on bien autre dérivé de w. seur ‘sûr, aigre’, comp. Suray, Surette.

 

JG

Surin

Surain: Var. van Suerin (Séverin) of van Sorin.

 

FD

Surin(x)

Suderin(gs). V. SAD (Sa).

 

EV

Surings

-inx, zie Zurings. Suritz: Var. van Surixs?

 

FD

Suritz

Probabl. var. de Souris, Soris; cf. aussi Suru.

 

JG

Surixs

zie Zeuderick, Zurings.

 

FD

Surk(e)yn

-(e)ijn, zie Cierkens.

 

FD

Surkol

Ndd. FN Sürkol: zuurkool (Obd.

Sauerkraut). BN (NN). – 2. Naam van de vondeling Franciscus Surkol, 18 maart 1842 Aw. Hij trouwde als Surtol (R.V.).

 

FD

Surkol

Surnom: forme francisée de néerl. zuurkool ‘choucroute’.

 

JG

Surkyn

Surkijn, Surquin. Var. de Serkyn; cf. p.-ê. 1640-42 «Michil Sirki» émigré en Suède.

 

JG

Surleau

Nom d’origine: littér. rsur l’eain, cf. Suleau.

 

JG

Surleau

Suleau, Sol(e)au: Surleau: sur l’eau, op het water. Vgl. Opdebeek. 1286 Achaires Solawes, Bergen; 1753 Joseph Suleau, Sty-Hubert(J.G.).

 

FD

Surlemont

Surlémont. 1331 « Baudet de sour le Mont» ComptesMons, 1601 «Jean de Surle­mont», 1602-3 «Pierre de Surlemont» Terriers-Namur; nom d’origine: e.a. Sur le Mont, w. so V mont, à Tilff (Lg), cf. aussi Sulmon(t), de Surlemont.

 

JG

Surlemont

zie de Surlemont.

 

FD

Surler(e)aux

Sirleraut, -eau(x): PlN Sur le Rô: op de

Rode, o.m. in Evrehailles en Spontin (N) (J.G.).

 

FD

Surleraux

-eaux, cf. Sirlereau(x).

 

JG

Surmon(t)

zie Desurmont.

 

FD

Surmont

Surmon. 1644 «Jacques de Surmont» Tournai (A. de la Grange, Extraits de testa­ments tournaisiens (1501-1791), 1899, 129); nom d’origine: littér. rsur montn ; comp. Sulmont, Surlemon(t), Desurmont.

 

JG

Surny

NF attesté à Liège depuis 1727 (Genea-Net), d’origine incertaine, p.-ê. toponymique.

 

JG

Surpele, van

zie van Zurpele.

 

FD

Surpierre

Peut-être autre nom d’origine composé, littér. rsur pierre ~i. Sinon, var. remotivée de rsire Pierre-i, comp. Sirjacq, Sirejacques, et Sirejacob(s).

 

JG

Surpierre

Woonplaats bij of op een steen of rots. PlN (CH).

 

FD

Surplie

zie Supply.

 

FD

Surquin

cf. Surkyn, Surkijn.

 

JG

Surquin

zie Cierkens. Suru(s): W. suru: muis. Vgl. Souris (J.G.).

 

FD

Surson

NF du Condroz liégeois, mais sans doute originaire du départ, du Nord ou de la Gironde (GeneaNet); peut-être var. de Serson.

 

JG

Suru

Surus. Peut-être surnom: w. (Malmedy, Bastogne, etc.) suru, sèru ‘souris’ ALW 8, 75 [CH];c/ Souris.

 

JG

Suru

V. sur-.

 

EV

Surveillant

BN voor een waakzaam mens. 1750 Surveillant, Boncelles (PDB).

 

FD

Surveillant

Nom de profession : moy. fr. (depuis 1535) surveillant ‘celui qui surveille’ FEW 14, 437a.

 

JG

Sury

1485 «Huber de Suri» JusticeBastogne, 1501 «Jehan de Surye» AidesHainaut; nom d’origine: Sury (Ardennes, Loiret, etc.).

 

JG

Sury

PlN (Ard. Loiret, Cher, Loire). 1485 Huber de Suri, Bastenaken (J.G.). – 2. Var. van Sory. Sie Souris.

 

FD

Surzyn

Slavische FN, ook Surzynski. Susan(ne), Susana, Sousane, Soussan(a), Suzan(ne): Metr. Bijbelse VN en HN Susanna. Süsselbeck; Verspreide D. PlN Süssenbach. 1330 Joh. dictus Susenbec, Oppenheim (BRECH.).

 

FD

Süs(s)kind

Suskind, Zozkind, Zyskind: BN zoet, lief kind. Vaak jodennaam. 1135 Alexander Sussekind, judaus aus Würzburg, Keulen (BRECH.).

 

FD

Susant

Proven. Sous Han (Loc.).

 

EV

Sussenaire

1725 «Cath. Sussenaire» Bruxelles, comp. 1696 «Nicolas Suisselaire» BourgNa-mur; forme francisée de l’ethnique Sussenaar, habitant de (Zichen-)Zussen (Lb).

 

JG

Sussenaire

Proven. Sussen (Loc.), avec suff. francisé -er, d’orig. Nos 211, 212.

 

EV

Sussenaire

Sussenaar, inwoner van (Zichen-)Zussen(-Bolder) (L). Of uit D. Süssner < PlN Sufien (BW) of Sùssen (BEI)? 1725 Cath.

Sussenaire, Bs. (Midd. 1976,372); 1726 Simon Sussenaire, ‘s-Gravenbrakel (MUL VII).

 

FD

Sussens

Var. van Seyssens, Sijssens. Vgl. Br. Sus(ke) < Sis(ke), Franciscus.

 

FD

Süssholz

Vgl. Soethoudt en Zuurhout.

 

FD

Süssmann

Sussmann, Zysman: BN voor een zoete,

 

FD

Sussmeyer

Profess. Zoetmeijer, ,,Métayer (appelé) le doux ».

 

EV

Sustendal

Proven. Zutendael (Loc.).

 

EV

Suter

V. Zieder et Suttor.

 

EV

Suttels

V. SAD (Sad).

 

EV

Sutter

composé avec -mon: Sutterman. Nom de profession: moy. néerl., ail. sutter ‘cordon­nier’.

 

JG

Suttor

Profess. Sutor (Latin), ,,Qiausseur ». Synon. : Sutorius, (De) Sut(t)er(e).

 

EV

Suttor

Sutor. 1272 «Johannes dictus Sutor de Stabuleto», «Agnes relicta Johannis Sutoris de Stabuleto» CartValBenoît; forme latine ou latinisée du nom de métier Sueur (ou Cor­donnier, Corbisier), lat. sutor ‘cordonnier’, cf. 1272 «Lambertus sutor» PolyptVillers.

 

JG

Suvée

-ee. NF de la région brugeoise (FlOc), cf. 1328 «Clais Suveye» Bruges, etc. [FD], p.-ê. d’origine picarde, mais d’explication incer­taine.

 

JG

Suy

au génitif: Suys. 1603 «Daniel Suys seigneur de Lardre», 1621 «Charles de Suys»

BourgLiège; hypocor. de Seger < anthrop.

germ. sigi-hari.

 

JG

Suy-

-mens, -s, wens. V. SAD (Sa).

 

EV

Suykerbuyk

Car. mor. ou phys. ,,Ventre de sucre ». N. d’H. gour­mand ou gonflé par les sucreries. N° 273.

 

EV

Suykerbuyk

-uyck. Néerl. suikerbuik ‘ventre à sucre’, surnom de gourmand.

 

JG

Suzanne

Suzan, -ant. Prénom fém., popularisé par l’anecdote biblique de Suzanne et des vieillards.

 

JG

Swa(e)l-

-ens, -(e)s. 1. V. WAHL. — 2. V. waal.

 

EV

Swa(e)l-

-ue, -us. Zwaluw, ,,Hiron-delle ». N. d’H. revenant au village au printemps. N08 288, 192.

 

EV

Swaab

Ethnique: néerl. Zwaab ‘Souabe’.

 

JG

Swaan

Swaen, au génitif: Swaans. Surnom (au génitif): néerl. swaan ‘cygne’.

 

JG

swaef

Proven. 1. Autrefois, ,,De Souabe » (Région allem.). N. ayant servi à désigner les Allemands en général. Synon. : Swaab, Swaap, Schaub. N° 216. — 2. N. des pers. originaires de la région de Zweve-zele, Zwevik, où s’étaient établis autrefois les Suèves. (Le patronyme n’a pas servi à désigner des Zouaves pontificaux). Synon. : De Swaef, Soiferman.

 

EV

Swaelens

Swalens. Ethnique: avec s- du génitif, néerl. walen ‘(fils) du wallon’.

 

JG

Swaen

cf. Swaan(s).

 

JG

Swaene, de

de Zwaan, de Zwaene, Swan(e), Swaan(s), Swaen(s), Zwaan(s), Swaanen, Swaenen: i. BN naar de lange hais van de zwaan. 1290 Jan die Zuane, Tn. (CG); 1332 Jhan de Zuane = 1344 Johannis Zuanen, Ktr. (DEBR. 1971); 1382 Gillis de Zwane; 1394 van Catelinen Swanen, Lendelede (DEBR. 1970). – 2. Huisnaam. 1431 Tram van Outrive = 1422 Tristram uter Zwane; 1417 Willem van Outerive f. Jhans die men zeide de Zwane, Ktr. (DEBR. 1958); 1396 mer Jhanne uten Zwane, Wielsbeke (DEBR. 1970). – 3. Metr. Germ. meisjesnaam Swane ‘zwaan’: Svana (Fm.). De VN Zwane, Zwaenkin komt in Ktr. 1350-1400 negenmaal voor. 1236 Willelmus Zwane filius, Lv.; 1268 Egidius dictus Suane; 1321 Arnoldus voren Suanensone (HM); 1368 up de vrauwe Swanen… Lodine den Swane haren sone, Ktr. (DEBR. 2002); 1393 Zwanen Spotters, Ktr. (DEBR. 1970). – 4. Een enkele keer vondelingnaam: Op 6 maart 1648 werd Bernaert Zwaens in het Zwaanstraatje in Antwerpen gevonden (med. mw. N. Lambrechts, Schoten).

 

FD

Swaenepoel

Proven. ,,Mare aux cygnes ».

 

EV

Swaenepoel

zie Zwa(e)nepoel.

 

FD

Swaert(e), de

zie de Zwart.

 

FD

Swaertebroeckx

zie Swartenbroeckx.

 

FD

Swaerts

Gen. van De Waert; zie De Weerd(t). –2. Gen. van De Zwart of evtl. adaptatie van D. Schwarz.

 

FD

Swaervelt

Proven. 1. Zwaar veld, ,,Champ (au terrain) lourd. — 2. ‘s Wariveld, ,,Champ du sieur Géry.

 

EV

Swagema(e)kers

zie (de) Wagemaker.

 

FD

Swagers

N. d’alliance familiale. Zwager, ,,Beau-frère » (d’un H. connu). N° 218.

 

EV

Swagers

Swaegers, Swaager: Verwantschapsnaam zwager: schoonzoon, schoonvader, aanverwante. 1385 Joh. dictus Swagher, Tg. (TYTGAT); 1478 Arnt Zwagers, Ht. (A. GHIJSEN).

 

FD

Swagten

Var. van Swarten met huig-r? 1757 Swachten, 1780 Swagten, Hoogeloon (PDB).

 

FD

Swain

Swayne: E. BerN < On. sveinn: timmerman; jongen, knecht, dienaar; (later) varkenshoeder, boer. 1295 Walter Swayn, Suffolk (REANEY).

 

FD

Swal-

-ens, -es. ‘s Wahle(n)s. V. WAHL.

 

EV

Swal-

-ue, -us. V. Swaelue.

 

EV

Swalen(s)

Swales, Schwalen, zie de Waal.

 

FD

Swalliée

-yée. Var. du suivant?

 

JG

Swalm(e(n)), van der

van Swalm, zie van der Zwalmen.

 

FD

Swalus

Swalue, -uë.  Surnom:  néerl. zwaluw ‘hirondelle’.

 

JG

Swaluw

Swalf, Swalue, -uë, -ué, -us, Swaelus, Swallyee, -ée: Mnl. swaluwe, swaluë: zwaluw. BN. Limburgs: zwalf. 1288 Willelmi Swalue, Bg. (WYFFELS); 1401 Jans Zwaluwen=Johannis dicti Swaluwe, St.-Gillis (OSTYN).

 

FD

Swamberghen

zie Swynberghen.

 

FD

Swamstrom

Zw. FN Svanstrôm (PDB).

 

FD

Swan-

-(n)et, -son, -ton. V. WAD

(Wan, Wanz, Wand).

EV

Swan(c)kaert

Zwan(c)kaert: i. Afl. van Mnl. bnw. swanc: buigzaam, lenig, slank. BN. 1292 Heinric die Swanke, Oostende (CG). – 2. Afl. van Mnl. ww. swanken: wankelen, waggelen. Vgl. D. schwanken. 1375 Hughe Zwankaerd; 1377 Jan de Zwankere, Ip. (BEELE); 1374 up Jhan Swankaerde, Egem (DEBR. 1970); 1597 Hansken Zwanckaert, Waasten (DUV.). Zie ook Zankaert.

 

FD

Swan(e)

zie de Swaene.

 

FD

Swan(n)

Kan E. FN Swan(n) zijn, maar ook adaptatie van D. Schwan(n) of verkort < Swaan.

Swannet, -et, Swanet, Suanet: Uit It. Svanetti, dim. van Giovanni, Johannes (DS). 1737 Petrus Suanet (vader van) Antonius Swanet, Bellinzona (vader van) i78ij.fi. Swannet, Tnh. (PDB).

 

FD

Swane

1. V. WAD (Wan). — 2. V. ZWAAN.

 

EV

Swarc

Swars, zie Schwarz.

 

FD

Swarc(en)berg

zie Schwarzenberger.

 

FD

Swart(e), (de)

Swarten, zie de Zwart.

 

FD

Swarte(n)-    

-broeck(x),     -brouck. Proven.    ,,Marais    sombre »,    ou

,,Marais   du   sieur   Ward »   (Dép. Hundelgem et Lennick-Saint-Martin).

 

EV

Swarte(n)broe(c)k(x)

Swartenbrouck(x), -broux, -broeks, van Swartenbroe(c)kx, -broeks, -brouck, Swartebrookx, -broukx, Swaertebroeckx, Zwarte-broeck(x), Zwartenbroeckx, Swartembrouck: PlN Zwartebroek: zwart moeras. i. PlN in Oombergen en Hundelgem (OV). 1281 Soi de Suartenbrouch = in parrochia de Oemberghen Suartenbrouke; Soy van Swartenbrouch (HAES.); 1355 Mergrieten van Zwartenbrouc, Cent (GSB). – 2. PlN in Herk-de-Stad en St.-Tr. (L): 1364 miricam dictam Swarten-broec. 1367 Egidius de Swartenbroec, St.-Tr. (CST); 1561 Peter Swaertebroeck, Weert-Aw. (AP).

 

FD

Swartelé

Swartele(e), Zwartelé: Reïnterpretatie (zwart) met r-epenthesis van Wathelet (Wattelee/Wartelee/Zwartelee).

 

FD

Swartjes

zie Zwartjes.

 

FD

Swarts

-tz, zie de Zwart, Schwarz.

 

FD

Swartvaeger

-vag(h)er, -fagher, -waeger, zie Zwertvaegher.

 

FD

Swaters

Misschien Br. vorm voor Zwarters. BerN Mnl. swarter: zwartverver.

 

FD

Swaters

V. WAD.

 

EV

Swayne

zie Swain.

 

FD

Sweden, van

Herkomstig van Zweden. 1566 Cornelis van Sweden, U-Aw. (AP).

 

FD

Swee(r)tvaegher

zie Zwertvaegher.

 

FD

Sweeck

zie Swick.

 

FD

Sweelssen

Wellicht var. van Swinson.

 

FD

Sweemer, de

zie Zwemer.

 

FD

Sweens

zie de Winne.

 

FD

Sweere

Verwantschapsnaam Mnl. swere: schoonvader, schoonzoon. Vgl. Beaupère, Beaufils. 1423 Janne den Rikere zinen zweer, Ktr. (SRsor0). – 2. Zie Swier(s).

 

FD

Sweerman

Afl. van Sweere.

 

FD

Sweers

Swers: i. Gen. van De Wezer; zie de Weder. -2. Var. van Sweerts. – 3. Gen. van Sweer; zie Sweere.

 

FD

Sweert, (de)

zie de Zwart.

 

FD

Sweerts

1. V. zwaard.  — 2. V. WARD. Swegerinen. N. d’alliance familiale. ,,Belles-sœurs   (d’un   H.   connu) ». Matronyme. N° 128.

 

EV

Sweerts

cf. Swerts.

 

JG

Sweerts

zie de Weerd(t), de Zwart.

 

FD

Sweetlove

E. BN sweet love: zoete liefde. 1279 Margeria Swetelove, Cambridge (REANEY).

 

FD

Sweevel(d)t, van

zie van Swevelt.

 

FD

Sweevers

zie Wever.

 

FD

Swegenoven, van

zie van Zwijgenhoven.

 

FD

Swegers

Gen. van De Weger. – 2. Mnl. sweger: schoonmoeder; zie Zwegers. – 3. Var. van Swiggers.

 

FD

Swegerynen

Nom de parenté:  moy.  néerl. sweggerine ‘belle-soeur’ [FD].

 

JG

Swegerynen

Swégerynen, Swégérynen: Mnl. swegerinne: schoonzuster. Verwantschapsnaam.

 

FD

Sweldens

Gen. van De Welde = De Wilde. Mnl. wilt, welt, weelt: wild, woest, wreed. 1434 Arnoldum Sweelden = 1453 Aernt Swelden, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Swelgh, de

De Swelle: BN voor een zwelger, slokker, brasser. 1307 Jehans Zwelghebake, Ip. (BEELE).

 

FD

Swellen

zie Swille.

 

FD

Swen(d)en

Swenne(n), Swens, zie de Winne.

 

FD

Swenne

V. WAD (Wan).

 

EV

Swennen

Swinne, Swinnen, Swinen. Nom de métier : avec s- du génitif, moy. néerl. wenne, winne ‘fermier, laboureur’ [FD].

 

JG

Swenters

zie (de) Winter.

 

FD

Swerdt, de

zie (de) Zwart.

 

FD

Swerdtfegers

zie Zwertvaegher.

 

FD

Sweron

Peut-être forme flam. de Soiron (Lg), nom d’origine [FD].

 

JG

Sweron

zie Soiron.

 

FD

Swéron

Proven.   Soiron   (Loc.  Prononc. dialect.).

 

EV

Swers

zie Sweers.

 

FD

Swert, de

Swerten, zie de Zwart.

 

FD

Swerten

Surnom  (au  génitif) :   néerl.  swert ‘noir’.

 

JG

Swertensteen(s)

PlN: zwarte steen.

 

FD

Swerts

Sweerts. Avec s- du génitif, moy. néerl. we(e)rt ‘chef de maison, aubergiste, hôte, etc.’ [FD].

 

JG

Swerts

zie de Weerd(t), de Zwart.

 

FD

Swertva(e)gher

zie Zwertvaegher.

 

FD

Swertvaegher

Profess. Zwaardveger. ,,Fourbisseur ». Swevers. V. Wever.

 

EV

Swets

Swetz: Br. dial. voor Swerts (Br. zwart: zwet).

 

FD

Sweveghem, van

zie van Zweveghem.

 

FD

Swevel(d)t, van

van Sweevel(d)t: PlN in Tessenderlo (L): 1445 Swevelt. 1593 Jan van Sweevelt, Deurne-Diest; 1624 Anna van Sweevelt; 1654 Merten van Sweevelt, Tessenderlo; 1673 Joannes Sweevelt ex Tessendeloo (MUL VI). – Lit.: F. CLAES, De naam Van Sweevelt. Oost-Brabant 1992,84.

 

FD

Swevels

Gen. van Mnl. wevel: boomworm, mestkever, horzel, paardenvlieg. BN. Vgl. Wyffels 2.1383 meester Symoen Swevels = 1383 Symone Wevels = 1396 Symone Wevel, VB (C. BAERT); 1398 Gillis de Wevele, Moen (DEBR. 1970).

 

FD

Swevers

zie Wever.

 

FD

Sweygers

Car. mor. Zwijger, ,,Taciturne ». Synon. : Swiggers.

 

EV

Sweygers

zie Swiggers.

 

FD

Sweyncop

zie Swyncop.

 

FD

Swick

Swieck, Sweeck: 1. Mnl. swike, swick: het bezwijken, tekortkoming. BN voor iemand met slap karakter. 1398 Roegaer Swic, Wervik (DEBR. 1970). – 2. Patr. Bakervorm van de Germ. VN Swidger, zie Swickert, Swiggers.

 

FD

Swickert

zie Schweiger.

 

FD

Swier(s),

Swierz, Zwiers, Sweere, Sweers, Schwe(e)r, Schwier: Patr. Germ. VN Sweder, Sweer, Swier, Zwier, ni. swi(n)th-hari ‘sterk-leger’. 1278 wi Suedher van Sulen, Suedher van Bosinchem, Utrecht (CG);i399 Sweder van Scuyllenborch, Den Bosch (HB 493); 1455 Zweer vander Poerte, Ktr. (RAK); 1518 Sweer vanden Abeele, Bs. (HB 291). Later opgevat aïs Assuerus/Ahasverus. 1495 Zweren de Joede = 1515 Zweers de Jeude (vader van) 1530 Gielijs de Juede, Sweers sone (en van)

1542 Peeter van der Jeught (zoon van) Assweren, Baardegem-Mazenzele (med. F. van der Jeught, Kapelle-op-den-Bos).

 

FD

Swieten, van

zie van Zwieten.

 

FD

Swift

E. BN swift: vlug, rap, gezwind. 1167 William Swift, Hampshire (REANEY).

 

FD

Swiggers

Swijgers, Sw(e)gers, Swegers, Zwe(e)gers, de Zwijger: i. Patr. Germ. VN Swidger; zie Schweiger. Achteraf opgevat aïs BN voor een zwijger. 1215 Swiggerus notarius, Baden (SOCIN). 1397 Gherkin de Zwighere; 1451 Micheline Zwighers; 1471 Jan de Swighere, St.-Win. (VERGR. 1968); 1584 Niclaes Swiggers, Aw. (AB). – 2. Evtl. gen. van Wiggers.

 

FD

Swiggers

Var. de Wigger(s), avec s- du génitif [FD].

 

JG

Swijgenhoven, van

zie van Zwijgenhoven.

 

FD

Swijgers

zie Swiggers.

 

FD

Swijnenburg

zie Swynberghen.

 

FD

Swildens

BN des Wilden, gen. van de Wilde.

 

FD

Swill-

-e, -en(s). V. WIL.

 

EV

Swille

Swillen(s), Swellen, Schwillens: 1. Patr. Gen. van Wille(n), Wellen < Willem. Zie Willen(s)? -2. Swillen door ass. < Swilden (MNT 273).

 

FD

Swille

Swillens. Avec s- du génitif, (fils) de Willem.

 

JG

Swimberghe

Swinberghe, zie Swynberghen.

 

FD

Swinderen, van

PlN Zwinderen (DR).

 

FD

Swine(n)

zie de Winne.

 

FD

Swingedouw

Swyng(h)edau(w), -deauw, Swyngedou(w), -daw, Swijngedou(w), -dau(w), Swyn(gen)dauw: Zinwoord met ww. swingen: slingeren, zwaaien + znw. dau(w): dauw, mondvocht, speeksel. Vgl. Mnl. ic hadde van de douwe die uut sinen monde vaert (MW). BN voor iemand die bij het spreken speekseldruppeltjes verspreidt. 1283 Eustacius Zuinghedau, Kales (GYSS. 1963); 1306 Lotins Zuinghedau; 1391 Jaqueme Zwinghedau, Ip. (BEELE); 1536 Hugo Swijnghedau, Belle (MUL IV).

 

FD

Swings

zie de Winne.

 

FD

Swinkels

zie Winkel(s).

 

FD

Swinne

Swinnen, Swinen, cf. Swennen.

 

JG

Swinne(n)

-e(n)s, Suinen, zie de Winne.

 

FD

Swinners

Mnl. swiner: zwijnenhoeder. BerN. 1183 Rodulfus Suenre, Cent (GN). – 2. Gen. van Mnl. winner = winne: landbouwer.

 

FD

Swinson

zie Svensson.

 

FD

Swinters

V. Winter.

 

EV

Swinters

zie (de) Winter.

 

FD

Swinvort

zie van Zwijnsvoorde.

 

FD

Swissen

1. Proven. Zwhser, ,,Suisse » ou Switzer (Dép. Aubel). — 2. V.

WAD (Waz). Swolfs. V. WULF.

 

EV

Switser(s)

Swisser, Switters: Volksnaarn van de Zwitser, D. Schweizer. Hennin Switer, Elzas; Peter Switzer, Bettingen (SOCIN). 1563 Willem Switser, Gmund-Aw. (AP).

 

FD

Switten

Surnom: avec s- du génitif, dérivé de wit ‘blond’.

 

JG

Switten

zie (de) Witte.

 

FD

Switters

Patr. Germ. VN swinth-hari. Zie Swiers; vgl. D. Schwitter. – 2. Gen. van Witters. – 3. Zie Switser(s).

 

FD

Switzynck

-ijnck, Switijnk: Patr. Afl. van Friese VN Swetse of van Sweder, Switer, Swittert (zie Swiers). Vgl. D. Schwitter.

 

FD

Swol, van

zie van Zwol.

 

FD

Swolfs

Surnom: avec s- du génitif, moy. néerl. wolf ‘loup’.

 

JG

Swolfs

zie(de)Wolf.

 

FD

Swusten

zie Woeste.

 

FD

Swynberghen

Swimberg(h)e, Swinberghe, Swamberghe, Swijnenburg: PlN Zwijnenberg in St.-Kwintens-Lennik (VB); Zwijnsbergen (NB). 1629 Anthoine Swemberghe, Kassel (VERGR. 1968); 1642 Fransois van Zwinberghe, Roes. (MARICHAL).

 

FD

Swyncop

Car.     phys.     Zwijnkop, ,,Tête de cochon ».

 

EV

Swyncop

Sweyncop: BN: zwijnskop, naar de fysieke gelijkenis of het uithangbord. Vgl. D. Schweinshaupt, Schweinskopf. 1570 genoempt den Swynencop, Den Bosch (HB 465).

Swyndauw, zie Swingedouw.

 

FD

Swynen

1. V. WID (Win). — 2. Car.   phys.   ou   mor.   ..Cochons »,

,,Sales individus ». N08 288, 291. — 3. Profess. Marchand de cochons. N° 164. — 4. Proven. Swjn (Dép. Bredene).

 

EV

Swynen

zie de Win(ne).

 

FD

Swyng(h)edau(w)

-dou(w), Swijn-, zie Swingedouw.

 

FD

Swyns

Swijns, zie Zwyns.

 

FD

Swynsvoorde, van

zie van Zwijnsvoorde.

 

FD

Swysen

Surnom: avec s- du génitif, moy. néerl. wijs, wies, wise ‘sage, savant’.

 

JG

Swysen

Swyzen, Swij-, zie de Wijs(e).

 

FD

Swysen

V. WAD (Waz).

 

EV

Sybelle

Sybille, zie Sibille.

 

FD

Sybels

zie Siebels.

 

FD

Syben

cf. Sibenne.

 

JG

Syben(s)

zie Sibbens.

 

FD

Syber-

-s, -te. V. SAD (Sa).

 

EV

Syberg

-ers, -ertz, -legs, zie Sebrechts.

 

FD

Sybille

cf. Sibille.

 

JG

Sybout

zie Zebouds.

 

FD

Sybrands

-ants, -en, -andi, zie Siebrand.

 

FD

Sydein

zie Soudeyns.

 

FD

Syemons

1. V. SAD (Sak). — 2. V.Simon. N° 106.

 

EV

Syemons

Syemans, zie Simon(s).

 

FD

Syen

Sijen(s), Seye, Seyen, Seijen.T’Syen, T’Sijen, T’Seijen, T’Seyen, « t Syen, ‘t Sijen, ‘t Seyen, T-, t’-, Zeyen, Zeijen: Metr. Sien, verbogen vorm van Sie, verkort < Lucie. Ook D. (Keulen) Zeyen = Luzeien Sohn (DN). 1369 was Lemmen Syen, Her. (DERCON); 1575 Inghel Seije, Stene (ORW 60).

 

FD

Syenave

zie Seinaeve.

 

FD

Syeur

cf. Sieur. Sylos. 1716 «Joseph Sylos», 1755 «Pierre Sylos»

BourgNamur;  NF  d’origine obscure,  sans doute étranger.

 

JG

Syeur

zie Lesieur, Lescieux.

 

FD

Syfer

 zie Sievert.

 

FD

Sykes

V. SAD (Sak).

 

EV

Sykes

zie Sickesz.

 

FD

Sylberszteyn

zie Silberstein.

 

FD

Sylva

1. Proven. Latinis. de Dubois ou de Vandenbosch. — 2. N. de

baptême Sylva(nus).

 

EV

Sylva

zie Da Silva.

 

FD

Sylvain

cf. Silvain.

 

JG

Sylvain

N.  de bapt.  d’orig.  latine. Silvanus.

 

EV

Sylvain

zie Silvain.

 

FD

Sylverans

zie Silveran(t)s.

 

FD

Sylvester

-tre, -tri, zie Silvester.

 

FD

Sylvestre

cf. Silvestre.

 

JG

Sym-

-ays. V. SAD (Sa). 189. — 2. V. SAD (Saz).

 

EV

Sym-

-ens, -o(e)n(s).   1.   V.   SAD. (Sa). — 2. V. Simon. N° 106.

 

EV

Symae(y)s, (van)

zie (van) Sima(e)y.

 

FD

Symaes

zie Simaer.

 

FD

Syme

zie Seminckx?

 

FD

Symens

Hypocor. néerl. (au génitif) de Simon.

Dimin. en -ken : Symkens.

 

JG

Symens

zie Siemens.

 

FD

Syméon

zie Simeon(s).

 

FD

Symkens

zie Simkens.

 

FD

Symoen(s)

-on(s), -onds, zie Simon(s).

 

FD

Symon

cf. Simon.

 

JG

Symons

Symoens, cf. Simo(e)ns.

 

JG

Symus

zie Siemens.

 

FD

Symynck

Sijmijnck, Symmangk: Patr. Afl. van HN Simon. Vgl. Siemens? Of van een Germ. VN, zoals Sigmund; zie Seminckx.

 

FD

Synaeghel

Syna(e)ve, zie Seinaeve.

 

FD

Synaeve

Synave, cf. Seynaeve.

 

JG

Synave

 

V. Seynha(e)ve.

EV

Syne

Peut-être nom issu de Sin-, premier élé­ment de l’anthrop. germ. sin-hard ou sin-wald (Vincent 73).

 

JG

Syng(h)el, van

zie van Sing(h)el.

 

FD

Synha(e)ve

(van) Synhove, Synna(e)ve, Synnaghel, zie Seinaeve.

 

FD

Synhove

cf. Syna(e)ve.

 

JG

Synnesael

Sijn(n)esael, zie Sénéchal.

 

FD

Synquintyn

Fréquente PlN Saint-Quentin (o.m. Aisne, Seine-Mar., Oise, Somme, Marne), ook in Ciney (N) en Ploegsteert (H). 1273 Joh. de Saint Quentin, Oc. (MORLET).

 

FD

Syoen

zie Soen(s).

 

FD

Sype(n), van de(r)

van der Syp(t), zie van de Zype.

 

FD

Sype, van

zie van de Zype.

 

FD

Sypels

zie Siebels.

 

FD

Sypré

V. Cyprès.

 

EV

Sypré

zie Supré.

 

FD

Syr

Peut-être forme abrégée de saint Cyr, cf. 1272 «Ide de Sancto Syro sorori fratris Hen-rici de Nivella», «pro terra Walteri de Sancto Syro» PolyptVillers. – Comp. aussi 1450 «Cillez de Malmundy de Syr Malmedy.

 

JG

Syrinc(k)x

zie Sieren(s).

 

FD

Syroit

 (NF de la région Soignies et Tubize). Peut-être surnom métonymique de cordonnier ou de maçon, d’après w. (Nivelles, Ciney) cirwè, outil de cordonnier, pic. (Mons) ciroi, littér. rciroin, ‘outil de fer pour rejointoyer’ FEW 2, 596b.

 

JG

Syroit

zie Siroyt.

 

FD

Syryn

zie Serreyn(s). Sys, zie Six.

 

FD

Sys

Soit forme flamandisée du fr. six, soit moy. néerl. sijs ‘censé, impôt’, soit forme abrégée de l’anthrop. germ. Siso, Sisibert [FD].

 

JG

Sysmans

1. Profess. Zijsman, (Zijs, ,,Faulx »). ,,Faucheur » ou ,,Marchand de faulx ». N08 131, 165, 189. – 2.V. SAD (Saz).

 

EV

Syssau(w)

zie Sissau.

 

FD

Systermans

cf. Sisterman(s).

 

JG

Systermans

Proven.  Susteren   (Loc. holl.),   avec   suff.   -mans   d’orig. N° 67, 212.

 

EV

Systermans

zie Sistermans.

 

FD

Sytche

Syts: Var. van Six?

 

FD

Syts

1. Proven. Zijde, ,,(Sur le) côté (de l’agglomération) ». N° 228. — 2. V. SAD. N° 133).                                         

 

EV

Syvertsen

zie Sivertsen.

 

FD

Syx

cf. Six.

 

JG

Syx

zie Six.

 

FD

Szabat

zie Sabat(h).

 

FD

Szabo

Hong. BerN: kleermaker.

 

FD

Szafiro

Szafirsztajn, zie Safir.

 

FD

Szafman

Spelling voor Schafmann. Zie Schaapman.

 

FD

Szafran(ek)

-ska, -ski, zie Safranck.

 

FD

Szajner(t)

zie Scheiner(t).

 

FD

Szajnsznajder

zie Steinschneider.

 

FD

Szaller

zieSchaller.

 

FD

Szapiro

-a, zie Schapiro.

 

FD

Szczech

Szczek: Volksnaam van de Tsjech.

 

FD

Szczepan

-ani(a)k, -anski: Patr. Poolse vormen en afl.

van VN Stepan, Stefanus.

 

FD

Szerman

-ent, zie Sermant.

 

FD

Szewczyk(owski)

Poolse BerN: schoenmaker. Szlechter, zie Schlechter.

 

FD

Szleper

D. Schlepper, arbeider (vooral in een mijn).

1283 Gudelmannus Sleppere, Worms (BRECH.).

 

FD

Szmid(t)

Szmit, zie (de) Smid.

 

FD

Szmuck

zie Schmuck.

 

FD

Sznabel

zie Schnabel.

 

FD

Sznaj(d)er

zie Schneider(s).

 

FD

Sznur

zie Schnur(rer).

 

FD

Sznycer

zie Schnitser.

 

FD

Szommer

Var. van D. Sommer. Zie De Somer(e) i.

 

FD

Szpajdel

zie Speidel.

 

FD

Szpandel

zie Spandel.

 

FD

Szpilfogiel

zie Spielvogel.

 

FD

Szpilman

zie Speelman(s).

 

FD

Szpringer

zie (de) Springer.

 

FD

Szrajbe(r)

zie Schreiber.

 

FD

Sztainke

zie Steinchen.

 

FD

Sztajn

zie Stein.

 

FD

Sztajnberg

zie Steinberg(er).

 

FD

Sztajnfeld

zie Steinfeld.

 

FD

Sztalberg

zie Stalberg.

 

FD

Sztejn

zie Stein.

 

FD

Sztejnfeld

zie Steinfeld.

 

FD

Sztelman

zie Stelleman(s).

 

FD

Sztencel

zie Stanczel.

 

FD

Sztern-

zie Stem-.

 

FD

Sztorc

zie Storck.

 

FD

Sztrubel

zie Strubel.

 

FD

Sztrum

zie Stroom.

 

FD

Sztrykler

Var. van D. Strüchler: struikelaar.

 

FD

Sztybel

zie Stüble.

 

FD

Szubert

zie Schubert(h).

 

FD

Szulc

Szulz, zie (de) Schout.

 

FD

Szuster

zie Schusster.

 

FD

Szwajcer

zie Schweizer.

 

FD

Szwarc(er)

zie Schwarz.

 

FD

Szwarcbart

-burt: Var. van D. Schwarzbart: zwartbaard.

 

FD

Szwarcboim

zie Schwarzbaum.

 

FD

Szwarcenstajn

D. FN Schwarzenstein. Verspreide

PlN: zwarte steen, rots. 1275 Ruod. gen. v.

Swarzenstein, Thurgau (BRECH.).

 

FD

Szwarcfeld

D. PlN Schwarzfeld: zwart veld.

 

FD

Szwarcman

D. Schwarzmann. Zie Schwarz.

 

FD

Szweicer

zie Schweizer.

 

FD

Szwimer

zie Schwimmer.

 

FD

Szyf(f)er

zie Schiffer(s).

 

FD

Szyler

zie Schiller.

 

FD

Szyman(ski)

-anska, -anowski, -czak, -zak: Patr. Poolse afl. van Szyman, Simon. Vgl. Schimanski, Schemke.

 

FD

Szymon

zie Simon(s).

 

FD

Szyndler

zie Schindeler.

 

FD

Szyper

Spelling voor Ndd. Schipper.

 

FD

Szysler

zie Schiissler. Szyster, zie Schusster.

 

FD

Translate »
Share This
error: Alert: Content is protected !!