A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

Da Costa

zie Costa.

 

FD

Da Cunha

Dacuna: Port. PlN Cunha. Dacus, Daku: PlN Acul in Tillet (LX).

FD

Da Fonseca

zie Fonseca.

FD

Da Silva

Silva, (da) Sylva: Port.-joodse FN: van den Bos. 1633 Fernando Dorta da Silva, Rouen (JVO).

FD

Da Sylva

zie Da Silva.

FD

Da Via

It. pendant van Van de Wege.

FD

daal

Dal. ,,Vallée ». (N. parfois altéré en Taal). Proven. Dael, Daels, Da(e)l(e), Taelen, Da(e)le-, Tael(e)- -man(s). Van-der-, Vanden- -Dael, -Daal. ,,De la vallée ».

EV

Daal, van

van (den) Daelen, vanden Dale,  vande(n) Dael(e), Vandandaele, van Daale(n), van Da(e)l(e), Van Dalle, Dal(en), Van Dale(n), van (den) Daul(e), van Dacle, Vandal(e), (de) Daele, Dendal(e), Dendaele, Dendalle, Dindal(le), Del(e)dalle, Deldaele, Daldal, Dedal, de Dael, Dudal(s): Verspreide PlN ten Dale: dal. 1308 Jehan dele Dale = 1326 Jan van den Dale, Ip. (BEELE); 1305 Robbins Bolenghiers kon claime dele Dale; 1327 Jhan Bolleghiere die men seit van den Dale; 1348 domum Henrici de Dale; 1382 Jan van den Dale i stede die men heet ten Dale, Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Daalderop

zie Daldrup.

 

FD

Daalman

zie Daleman(s).

 

FD

Daam(en)

Daams, zie Daem(s).

 

FD

Daan(s)

Daane, Daen(e), Dan(e), Danne, Daens, Dhaen(s), Daansen: Patr. Korte vormen van VN Daniel. 1267 Dans Abram = 1268 Daninus Abram, Ip. (BEELE); 1358 Johannis dicti Daens, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Daar

zie Daer.

 

FD

Daarden

zie Daerden.

 

FD

Daarnhouwer

Darnauer uit Darnau in Rödinghausen (NRW).

 

FD

Daas

cf. Daes.

 

JG

Daas

zie Daes.

 

FD

Daasdon(c)k, van

Verdaasdonk: PlN Daasdonk in Waarschoot (OV) en Dentergem (WV). 1415 Lauwers van Daesdonc, Dentergem (DE III). Ook PlN bij Galder (NB). 1399 Peter van Daesdonc = 1400 Peter vander Daesdonc, Aw. (ANP).

 

FD

Daatselaar, (van)

PlN in Stoutenburg (U) en Renswoude (U). 1745 Th. J. van Daatselaer, R’dam (MULVIII).

 

FD

Dab(b)adie

Zuidwestfr. FN D’abadie: D’abbaye. PlN: abdij (DNF).

 

FD

Dabaut

zie Dibbaut.

 

FD

Dabaye

zie Dabée.

 

FD

Dabe

1. PlN Aubel (LU), W. Abe (J.G.). – 2. Grafie voor Dabée.

 

FD

Dabe

Peut-être nom d’origine: Aubel, w. âbe (arr. Verviers).

 

JG

Dabée

Dabe(e), Dabeye, Dabaye: PlN Abée (LU). 1292 Alars d’Abees, Luik (CVD).

 

FD

Dabée

Dabeye. Nom d’origine: Abée(-Scry), w. âbèye (arr. Huy).

 

JG

Dabernat

Patr. Debernard: zoon van Bernard.

 

FD

Dabertrand

 (NF de la région de Charleroi). Nom exprimant la filiation: de à > w. da + Bertrand.

 

JG

Dabertrand

Patr. Debertrand: zoon van Bertrand.

 

FD

Dabin

PlN Aubin in Neufchâteau (LU).

 

FD

Dabin

s.d. «magistri Philippi Dabin» ObitHuy; nom d’origine:  Aubin,   w.   âbé,   âbin,   à Neufchâteau-lez-Visé (Lg).

 

JG

d-Abin

Proven. Aubin (Dép. Neuf-château-lez-Visé).

 

EV

d-abion

Proven.  De  (l’endroit ap­pelle)   ,,A Billon »   (Dép. Villers-le-Temple). N° 209.

 

EV

Dablain

PlN Ablain-St-Nazaire (PdC). 1260 Roger d’Ablaing, Rijsel (SPL); 1317 Jehan d’Ablaing, Atrecht(NCJ).

 

FD

Dable, van

PlN Dabbelo in Ede (G) (TW)? 1562 Hans van Dablen, Hoboken-Aw. (AP).

 

FD

Dablemont

zie Dabremont.

 

FD

Dablon

PlN Ablon (Calvados, Seine-et-Oise). 1542 Robert Dablon, Rouen-Aw. (AP).

 

FD

Dablon

w. nam. Dâblon. Nom d’origine : Ablon (Calvados,  Val-de-Marne)   ou    bien    var. dénasalisée de Damblon.

 

JG

d–abo

Proven. D’Arbo (Dép. Mon-streux).

 

EV

Dabois

Da Boit, Dabo(s): LU W. var. van Daubois.

 

FD

Dabois

Forme w. liég. de Daubois (= d’Au Bois).

 

JG

Dabolin

Nom d’origine: Abolens, 1350 «Bolins», w. /;’ bôlin (arr. Waremme).

 

JG

Dabolin

PlN Abolens (LU). 1771 Maria Jos. Ger. de Collant d’Abolens, Blehen (MUL VIII).

 

FD

Dabompré

-ez. 1748 «Jacque Dabonprez» Nandrin; nom d’origine : Abompré, w. as abomprés,à Stoumont (Lg).

 

JG

Dabompré

-pre(z): PlN Abompré in Stoumont (LU), Haut-le-Wastia(N).

 

FD

d-abompré

Proven.   De   (l’endroit appelé) ,,A Bonpré ». (Dép. Haut-lé- Wastia). N° 209

 

EV

Dabremez

zie Daubremé.

 

FD

Dabremont

Dablemont: Wsch. var. van Dapremont.

 

FD

D’Absalmon

Dabsalmont. Absalmon, forme originale du nom Absalon, 3e fils de David. Dacgnies. Nom d’origine: Hacquegnies (Ht).

 

JG

D’Absolon

D’Absalmon, Dabsalmont: Patr. Bijbelse VN Absolon/ Absalom, gecontamineerd met Salomon.

 

FD

Dacet

zie Dachet.

 

FD

Dacgnies

zie Dagnies(se).

 

FD

Dach(e)let

Daxhelet, -er, Daxhlet, Daxelet, Daxchelet, Daschelet: PlN Naxhelet in Wanze (LU): 1258 Aschelet. 1496 Gillet Daxhelet, Wanze (Midd.1989,60).

 

FD

Dach, de

Dage: BN : dag. Wellicht voor iemand die vroeg opstaat. Vgl. 1376 Thorin Vordendaghe, Ip. (BEELE). 1316 Jehan le Dach; 1392 van Willem den Dach; 1402 Joes de Dach, Ktr. (DEBR. 1971,1958).

 

FD

Dache

1444 «Coleignon Dache» AidesNamur,

1557 «Denise Dache»  BourgNamur;  nom d’origine: Arche, w. ache, à Maillen (Nr) ou (Grand-)Axhe, w. grant-ahe, grant-ache (Lg).

 

JG

Dache

PlN (Grand-)Axhe (LU) of Arche, W. ache in Maillen (N). 1444 Coleignon Dache, Namen (J.G.).

 

FD

Dachelet

Dachlet, cf. Daxhelet, Daxchelet.

 

JG

Dachet

1647 «Gilles Dachet» BourgNamur; nom d’origine: Achet (Nr).

 

JG

Dachet

-ez, -é, Dacet: PlN Achet (N). 1452 Hubot et Massar Daxheit, Luik (ISP).

 

FD

Dacheville

Darcheville, Dasseville. 1325 «Mikiel Daseville» Tournai; nom d’origine: Acheville (PdC).

 

JG

Dacheville

PlN Acheville (PdC).

 

FD

Dachicourt

Darchicourt, Assecour: PlN Achicourt (PdC). Zie ook Dansercoer. 1303 Jehans de Hacicourt; 1337 Gillot de Hachicourt, Atrecht (NCJ).

 

FD

Dachicourt

Darchicourt. Nom d’origine: Achicourt (PdC) [FD].

 

JG

Dachies

zie Dachy.

 

FD

Dachlet

cf. Dachelet.

 

JG

Dachouff(e)

PlN Achouffe in Wibrin (LX).

 

FD

Dachouffe

Nom d’origine: à Achoûfe, ordt à Choûfe, hameau de Wibrin (arr. Bastogne).

 

JG

d–achouffe

Proven. Achouffe (Dép. Wibrin).

 

EV

Dachs

Dacks: D. BN Dachs: das.

 

FD

Dachsbeck

D. EN Dachspeck < PlN Dachsbach (BEI).

 

FD

Dachsbeck

Proven.  De  Asbeek   (à Asse).

 

EV

Dachy

Dachies: 1. D’Achy. PlN Achy in Oizy (N). – 2. Zie Dacy.

 

FD

Dachy

Nom d’origine: Achy, à Oizy (Nr).

 

JG

D-achy

Proven. Hachy (Loc.).

 

EV

Dacier

BerN Ofr. dacier: inner van de octrooirechten. 1349 Jehans Dacier, Dk. (TdT).

 

FD

Dacier

Nom de métier: anc. fr. dacier ‘percep­teur de l’octroi’ FEW 3, 20a.

 

JG

d-acier

Proven. 1. V. Dachy (Fausse régress.). — 2. V. Harsy (L.D.).

 

EV

Dacis

Nom d’origine: Acy (Aisne, Ardennes, Oise).

 

JG

Dacis

zie Dacy.

 

FD

Dack, (de)

1. W. uitspr. van De Dach. – 2. W. adaptatie van De Decker. Zie Dedecq.

 

FD

Dack, van ‘t

1. Uitspr. Van Tack? Zie Van den Tak. – 2. PlN Het dak. 1458 Pieter van den Dake, Dudzele (DFIII).

 

FD

Dacker, de

zie Dekker.

 

FD

Dacks,

zie Dachs.

 

FD

Dackweiler

PlN in Titz (NRW).

 

FD

Daco

Dacô, Dacos, w. (Bastogne) Dâcô. 1521 «Martin Daco», 1602-3 «Thiery Dacos» Ter-riersNamur, 1630» Jacq[u]e Daco (de Virel-les)» émigré en Suède; nom d’origine: Acoz (Ht).

Dacosse. Nom d’origine: Acosse (Lg).

 

JG

d-Aco(s)  

-acoz. Proven.  Acoz (Loc.).

 

EV

Dacos(se)

PlN Acosse (LU). 1358 Johannes de Akoce, Luik(SLLIII).

 

FD

D’Acoz

Daco, Dacô, Dacos, Da Col: PlN Acoz (H). 1294 Jehan d’Acoche, eskuvin, N (CRN).

 

FD

Dacqmine

Dacmine, zie Deckemin.

 

FD

D’Acquêt

Dacquet: PlN Acquêt in Neuilly-le-Dien (Somme).

 

FD

Dacquin

Daquin, PlN Acquin (PdC). 1268 Willelmus de Hacweine; 1319 Jehan de Hacwine foulon de Saint Omer, Ip. (BEELE).

 

FD

Dacremont

Agrément: PlN Aigremont (Nord) of Acremont in Jéhonville (LX). 1226 Egidius de Acrimonie = Egidium de Aiegremont, Dk. (SMT I); 1492 Jean d’Acremont, WB (AAV).

 

FD

Dacremont

Nom d’origine: Acremont, à Jehon-ville (Lx).

 

JG

Dacus

Peut-être nom d’origine: Acul, w. à cu, à Tillet (Lx), mais l’on n’attendrait pas de -s final.

 

JG

Dacy

Dachy, Dassy, Dassij, Dacis, Dassi(s), Dachies, Dassie: PlN Acy (Aisne, Oise, Ard.). 1383 sire d’Acy = Galois d’Aichy; Symonet Dacy (MARCHAL); 1438 Cole Dachies, Dk. (TTT); 1580 Jehan Dassy, Namen (RBN).

 

FD

D’Adam

D’Adam(i)o: Patr. Bijbelse VN Adam.

 

FD

Dadamfort

Wellicht < De Damfort. PlN Damfort. In 1026 was Warrin de Belesme heer van Damfort, Mortaigne en Nogent. 1750 Dadamfort, Hamme (PDB).

 

FD

Dadoumont

cf. Dandumont.

 

JG

Dadoumont

zie Dandumont.

 

FD

d-adoumont

Proven. De (l’endroit appelé) ,,A Doumont » (Dép. Fosse-la-ville). N° 209. V. Dandoumont.

 

EV

Dadseux

Daudeseux. 1451 «Gile Dadsur» CoutStavelot, 1524 «Collar Dadeseux» Dén-StavelotMy, 1551 «Johan de Banneu fils Lau-ren Dadseur» La Gleize; nom d’origine: w. liég. d’â-d’zeû(r), w. nam. d’ô-d’zeû ‘d’au-dessus’, e.a. Adseux, à Louveigné (Lg).

 

JG

Dadseux

Daudeseux: PlN Adseux in Louveigné (Lu): au-dessus. Vgl. van Ginderboven. 1451 Gile Dadsur, Stavelot (J.G.).

 

FD

Daeden

zie Daerden.

 

FD

Daeghsel

Proven. 1. ‘/ Haksel (Dép. Nazareth).  —  2.   ‘t Haksel,   ,,La paille hachée ». Ou bien: ,,Le hachis de viande ». N. de l’ouvrier hacheur ou du marchand. N » 131.

 

EV

Daeghsel(s)

Wsch. hypercorrect voor Dassel.

 

FD

Dael

Dael- -e, -s, -emans. V. Dal.

 

EV

Dael

Daele, au génitif: Daels. Nom d’origine: forme courte de Van den Dale; cf. aussi Dal.

 

JG

Dael

Daels: 1. Dael = de Ael. BN naar de eigenschappen van de paling, b.v. de handigheid van een gladde aal. Of BerBN voor de verkoper. 1368 Gillis den Ael = 1376 Egidii Dael = 1378 Egidii Ael; 1368 Franse Dael = 1371 Fransois den

Ael, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Verkort uit van den Dale. 1410 neffens Jan Daels heyde, Schorisse (CASTELAIN 2002).

 

FD

Dael(e)man(s)

zie Daleman(s).

 

FD

Daeldyck

zie Deldycke.

 

FD

Daele

Dale, Daelen: Korte vorm voor Van den Dale. 1446

achter den Dale erve Reyners Dalens, Diest (CLAES 1983,136). Zie ook Dhalle.

 

FD

Daele, van

zie van Daal.

 

FD

Daele, van (den)

zie van Daal.

 

FD

Daelem, (van)

zie van Dalem.

 

FD

Daeleman

Daelman, Daleman, au génitif: Daelemans, Daelmans, Dalmans. Dér. en -man de Van (den) Dale (= de la vallée).

 

JG

Daelewijn

zie D’Halluin.

 

FD

Daelmont

Proven. ,,De (l’endroit appelé) A le mont », ,,Au mont » (L.D.). N° 232.

 

EV

Daels

zie Dael.

 

FD

Daelschaert

zie Dalschaert.

 

FD

Daem

au génitif: Daems, Dams; Daemen, Da-men. 1271 «Daens Tascin» DettesYpres; avec aphérèse, formes néerl. de Adam.

 

JG

Daem-

-en, -s. V. Adam et Damien.

 

EV

Daem(s)

D’Haem, Daams, Dam(p)s, Daam(en), Da(e)men, Dhamen, Dammen, Daum(ens), Daume(n) : Patr. < VN Adam. 141/Adaemkin de Neckere = 1424 Daemkin den Neckere, Ktr.

(DEBR. 1957,8); Dame = Adaem (TROCH); 1470 Metten Daems wyffz = Metten Damen wyff, Roermond (MNT 231).

 

FD

Daem, van

zie van (den) Dam(me).

 

FD

Daemelinck

zie Amelryck(x).

 

FD

Daemers

zie Hamers.

 

FD

Daen

Daene, au génitif: Daenen, Daenens. 1292 «Wolfard Dain» Hulst; formes néerl. de Daniel ou de Jordanus (avec aphérèse).

 

JG

Daen-

-en(s), -s. V. Daniel et TAD (Tan).

 

EV

Daen(e)

zie Daan(s).

 

FD

Daenckaers

zie Dankaert(s).

 

FD

Daene, van

zie van Damme.

 

FD

Daenekin(d)t

-kyn(d)t, -kijnt, Dhaenekin(d)t: Patr. Danekin, dim. van VN Daniel, gereïnterpreteerd als kind van Daniel. 1227 Danekin, St.-L.-Houtem (GN); 1385 van den Goede Danekins van

Hildewaerdscappele, Ip. (BEELE).

 

FD

Daenen(s)

zie Danen(s).

 

FD

Daenhuysen

zie Danhuysen.

 

FD

Daeninck

-inch, au génitif: Daeninckx. Dér. néerl. du prénom biblique Daniel.

 

JG

Daeninck

V. TAD (Tan).

 

EV

Daeninck(x)

Daenick, Daeninch, Daninck, Dhaeninck, D’Haeninck, D’haening: Afl. van VN Daniel. Vgl. Danens.

 

FD

Daens

zie Daan(s).

 

FD

Daer

Daar: Lees D’Aer: de Arend? 1374 Claus Daer = Claus Daers; 1417 Margriete Saers, Gb. (SCHR.).

 

FD

Daerden

Da(a)rden, Daeren, Daeden, Dearden: 1. De Aerden = de Ardres = van Aarden (PdC). Zie Van Aerde(n). 1387 Jehan de Aerden = 1388 Jehan Daerden, Ip. (BEELE). – 2. De FN is vooral in Zuid-Limburg fréquent. Vleivorm van VN

Medard? Adaptatie van Dardenne?

 

FD

Daerden

V. DARIDO.

 

EV

Daerden

Var. néerl. de Dardenne.

 

JG

Daes

1.   V.   Haas.   —   2.   Proven. ,,D’Aaz » (Dép. Hermée). — 3. V. TAD (Taz).

 

EV

Daes

Daas, D’Aes, Daese, Daeze: Mnl. daes, dase: paardenvlieg. Vgl. Vliege. BN. 1398 Henry Daes, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Daes

Daas. Surnom: moy. néerl. daes, dase ‘taon’ ; comp. le NF Tahon.

 

JG

Daese

zie Daes, de Haas.

 

FD

Daeseleer

-eire, zie (de) Haeseleer.

 

FD

Daetwyler

Datwyler, FN Dettweiler, PlN (Elzas).

 

FD

d–Aetwyler

Proven. Attweiler (Loc. du Gr. Duché de Lux.).

 

EV

Daeveloose

zie D’Haeveloose.

 

FD

Daey(e)

zie Day(e).

 

FD

Daeyaert

zie Hayaert.

 

FD

Daeze

zie Daes, de Haas.

 

FD

Daffe

PlN Ave-et-Auffe (N).

 

FD

Daffe

Proven. Dave  (Loc.).

 

EV

Daffe

w. nam. Dâfe. Cf. 1625 «Gerlachc Dauffe», 1663 «Jacques Dauffe» Spontin; nom d’origine: Ave(-et-Auffe), w. ave (Nr) ou Dave, w. dauve (Nr) ; cf. aussi Dave.

 

JG

D’Affe

Proven. D’Ave (-et Auffe). (Loc).

 

EV

Dafflon

PlN Afflon in Gruyère (CH).

 

FD

D’Affnay

d’Affnay. Nom d’origine: Affnay, w. Âf’nê, à Neufchâteau-lez-Visé (Lg). Cf. aussi Daphné, qui pourrait en être une variante remotivée.

 

JG

D’Affnay

PlN Affnay in Neufchâteau (LU). 1350 Clous d’Abemal, Neufchâteau (CVD).

 

FD

d-Affnay.

Proven.   Dép.   Neufchâteau.lez-Visé.

 

EV

Dafner

Samengetrokken < D. Daferner = Tavernier, d.i. de waard, kroeghouder.

 

FD

Dagand

Dagant: Var. van Degand? Dagbert, zie Dagobert.

 

FD

Dage

zie de Dach.

 

FD

Dageleer

D’haegeleer: Hypercorrecte grafie van Daeseleer, waarbij z als zj wordt opgevat.

 

FD

Dageleer

Proven. 1. De Hagel (L. D.), avec suffixe d’origine. — 2.

De Hagelaar, ,,La lande (près) du bosquet ». N° 237.

 

EV

Dagelinckx

Daghelinckx, Daglinckx, Daggelinckx: Patr. Afl. van Germ. dag-naam. Vgl. Degerickx en D. Täg(e)lin.

 

FD

Dagelinckx

V. TAD (Tac).

 

EV

Daghelet

Fr. daguelet, dim. van Ofr. dague: dolk, Mnl. dagge. Fr. FN Daguenet (DNF).

 

FD

Daghuyt

zie Daguyt.

 

FD

Daglinckx

zie Dagelinckx.

 

FD

d-AGN- 

-eau(x),  -iau.  Proven. 1. Agneau   (L.D.).   —   2. Dagneau

(Dép. Leugnies).

 

EV

Dagnaux

-eau(x), -iau(x), zie Daneau.

 

FD

Dagneau

-eaux, Dagnaux, Dagniau, -iaux. 1295 «Dagnials li Candillons» ComptesMons, 1621 «Hector Dagneau (de Sapogne, près de Sedan)» émigré en Suède, 1678 «Henri Dag-neaux», 1679 «Alexandre Dagneau» Bourg-Namur; généralement var. de Daniaux, Da­niel. – Un surnom avec préposition d’agneau n’est toutefois pas à exclure, cf. 1288-89 «Cholars Tieste Danauls [= tête d’agneau?]» ComptesMons.

 

JG

d-Agneli(s)

Proven. Agnelée (Dép. Biesmerée).

 

EV

Dagnelie

-ies, -y. Sans doute nom d’origine: p.-ê. Agnelée, 1272 «Allingneis», à Perwez (BrW), bien que le NF soit plutôt hennuyer.

 

JG

Dagnelie(s)

Dagnely: PlN Agnelée in Perwez (WB). 1556 Jean d’Agnelée, WB (AAV).

 

FD

Dagneux

Daigneux. Nom d’origine: Ayeneux, w. âgn ‘gneû, êgneû (Lg).

 

JG

Dagneux

zie Daigneux.

 

FD

d-Agneux

Proven. Ayeneux (Loc.).

 

EV

Dagnicourt

Nom d’origine: Agnicourt (Aisne et Somme).

 

JG

Dagnicourt

PlN Agnicourt (Somme, Aisne) en in Tilly-Capelle (PdC) en Méru (Oise). Evtl. Hagnicourt (Ard.).

 

FD

Dagnies(se)

Dacgnies: Metr. Dagnès (DNF): zoon van Agnes.

 

FD

Dagniesse

sans doute aussi Dagnies. Probabl. (fils) d’Agnès.

 

JG

Dagobert

Patr. Germ. VN dag-berht ‘dag-schitterend’: Dagobertus (MORLETI).

 

FD

d-Agois

Proven. D’A Ghoy (Loc.).

 

EV

Dagonneau

Surnom: *dagonneau (non attesté) ‘petite dague’, à rapprocher de l’anc. fr. da-gonner ‘frapper d’une dague’ ou de (Clair-vaux) dagonne ‘mauvaise vache’, (Orléanais) dagorneau ‘qui a une corne de moins’ FEW 3, lb-2a.

 

JG

Dagonneau,

-ier: Dim. en afl. van Ofr. dagon,augmentatief van Ofr. dague: dolk. BerBN of BN. 1369 Jehans Daghon, Dk. (TdT).

 

FD

Dagonnier

Profess.  ,,Fabric. de dagons »   (Petites dagues).

 

EV

D’Agostino

D’Agostin(i): Patr. Lat. HN Augustinus.

 

FD

Dagr(a)in

zie De Grain.

 

FD

Dagraed

Mnl. dageraet: dageraad. BN voor iemand die vroeg opstaat? Vgl. Middernacht, Noens, Middag. 1269 Philippi Dagheraed, Kales (GYSS. 1963); ±1300 Ihans Dagheraets wedewen huus,

Oudenburg (LEYS); 1377 Jhan Dagheraet, Ktr. (DEBR. 2002). Evtl. oorspr. Patr. Germ. VN dag-rêd ‘dag-raad’: Dagradus (MORLET I). 1301 Dagarada (GN).

 

FD

Dagrain

Dagrin (NF du Hainaut). Nom d’ori­gine: p.-ê., avec dénasalisation de l’initiale, Engrain, à Lesquin, qui fit partie du Tournaisis sous l’Ancien Régime [MH]. Le NF français équivalent, plutôt du Vivarais, est sans doute d’autre origine.

 

JG

d-Agrain

Proven. Acren (Loc).

 

EV

Daguerre

Proven. Loc. fr.

 

EV

Daguijt

Dag(h)uyt: Zinwoord: daag uit. Die dagvaardt, uitwint, het goed van een schuldenaar verkoopt. 1516 Pieter Daghuyt, Nevele (med. J. van de Moortel, Lotenhulle); 1648 Judoca

Daguidt = 1655 Daguet = 1659 Dagut = 1661 Daguut = 1661 Daguyt, Bg. (PDB).

 

FD

Daguilar

d’Aguiar, Da Cuia, zie Aguilar.

 

FD

Dahaese

zie de Haas.

 

FD

Dahier

Proven.  Tahier  (Dép.  Evelette).

 

EV

Dahiez

cf. Dayez.

 

JG

Dahiez

zie Dayez.

 

FD

Dahin

1516 «Gilles d’Ahin le Clercq» = «Gilles de Solonne» Purnode; nom d’origine: Ahin, à Ben-Ahin (Lg).

 

JG

Dahin

PlN (Ben-)Ahin (LU).

 

FD

Dahlem

Haïtien. Nom d’origine: Dalhem (Lg), etc.

 

JG

Dahlem

PlN (NRW, NS, RP, GH).

 

FD

Dahlem

V. Dalhem.

 

EV

Dahlen

Dahlin: PlN (BB, MV, NRW, S).

 

FD

Dahlmann

-man(s): D. FN Talmann, pendant van Daleman(s).

 

FD

Dahm

au génitif: Dahmen. Var. all. de Daem, Daemen.

 

JG

Dahm(en)

Dahms: D. Patr. < VN Adam. Vgl. Daems.

 

FD

Dahout

Var. de Daou(s)t. Cf. aussi 1636 «feu Henry Brisfer alias dahoux» à Spontin [où existe un petit ruisseau appelé le « Ri d’Août »].

 

JG

Dahout

zie D’Aoust.

 

FD

Dahy

Daï: Vermoedelijk spellingvar. van Dailly.

 

FD

Dahy

Nom d’origine: Ay (Marne, Moselle), si­non var. de Dailly.

 

JG

Daiche

Nom d’origine: Aische (Nr).

 

JG

Daiche

PlNAische(N).

 

FD

d-Aiche

Proven. Aische (Loc.).

 

EV

Daïe

zie Daye.

 

FD

Daig(re)mont

PlN Aigrement (Gard, Hte-Marne, Seine-et-Oise, Yonne), inAwirs (LU), Dampicourt (LX), Elzele (H). Vgl. Eggermont.

Daigmont is W. 1218 Ansel d’Aigrement, H (NEH); 1275 c’est à Aigremont. Alars d’Aigrement, Elzele (VR 87V°); 1715 Fr. d’Aigmont, Oostende (MUL VII).

 

FD

Daigmont

Mis pour d’Egmont, c.-à-d. (fils) d’Egmont.

 

JG

Daigmont

zie Daigremont.

 

FD

Daignaux

-eaux, zie Daneau.

 

FD

d-Aigneau

Proven. D’Hainiau (Dép. Marche-les-Dames, Namêche).

 

EV

Daigneux

cf. Dagneux.

 

JG

Daigneux

Dagneux, Var. van Da(i)gnaux, Daneau. Evtl. spelling voor Dayeneux.

 

FD

d-Aigneux

Proven. Ayeneux (Loc.).

 

EV

d-Aigremont

Proven. Dép. Awirs et Dampicourt).

 

EV

Daille

Probabl. var. de Daye.

 

JG

Daille(t)

-es, -iet, -iez: Dim. van Mfr. dail: vais.

 

FD

d-Aillet

 

Proven. Hayet  (L.D.).

EV

Dailly

1. PlN Ailly (Somme, Meuse, Eure). 1367 Pierre d’Ailly, Comp.; 1395 Jehan Dailli, Noyon (MORLET). – 2. PlN Aillies, weiden in Moustier (H). 1287 en le pouroffe de Moustiers, au lès deviers les pastures d’Aillies; 1276 Rogiers d’Aillies, Aat (SMTII). – 3. PlN Dailly (N).

 

FD

Dailly

1538 «Bastin de Dailhy bourgoismaitre de Couvin»; nom d’origine: Dailly (Nr), mais aussi plusieurs Ailly en France (Somme, Meuse, etc.).

 

JG

Dailly

Proven. Loc. Syn. : Daly.

 

EV

Daimeries

PlN Aymeries (Nord). Zie Daumerie.

 

FD

Dain

zie Ledain.

 

FD

Daine

Daisne, Dhaine, D’Heyne, Deyne, Denne: 1. D’Aine. Aine, Rom. vorm van PlN Eine (OV): 1225 Aines (TW). 1261 domini Arnulphi de Landast, quondam domini de Ainnes (SMT II); 1287 Jehans Daine, Dk. (TdT). – 2. PlN Aisne in Hérinnes (H). 1413 Margherite d’Aisne, Bergen (CSWIII). – 3. PlN Haisnes/Aisne (PdC) (DUPAS 193). 1383 Loys d’Ayne = Dayne = Daysne (MARCHAI). – 4. PlN Aisne in Heyd of Erezée (LX). 1033 Arnulfus de Aisno, Deville (ASM).

 

FD

Daine

Daisne. 1279-80 «Jehans Dainne» Reg-Tournai, 1595 «Gérard Daisne» Fronville, 1748 «Pierre Daine» Nandrin; nom d’origine: Aisne, à Heyd (Lx), à Hérinnes (Ht) ou nom de la rivière. – Apparemment surnom (fr. daine, femelle du daim?) dans 1277 «Michius li Daine» DettesYpres.

 

JG

Daine

zie Daulne.

 

FD

d-Aine

Proven. Haine (Loc.).

 

EV

Daine,

Daulne,   Daune.  1503 «la maison de Jan Daine» Donstiennes, 17e s. «Daine» Cer-fontaine; nom d’origine: Aulne, à Gozée (Ht), etc.

 

JG

Dainef

Daineffe, -eff. Nom d’origine: Aineffe (arr. Huy).

Daingis, w. Dindjis’. Nom d’origine: Engis, w. indji (Lg).

 

JG

Daineffe

Dainef(f ): PlN Aineffe (LU). 1378 Hermans d’Aieneffe, Luik (AVB); 1440 Thiri d’Aineffe, Hoei (ISP).

 

FD

d-Aineffe

Proven. Loc.

 

EV

d-Aingis

Proven. Engis (Loc.).

 

EV

Dainin

Var. de Dhainin, D(e)hennin.

 

JG

Dainin

zie Dehennin.

 

FD

Dainville

Nom d’origine: plusieurs Dainville (PdC, Meuse, etc.).

 

JG

Dainville

PlN Dainville (PdC, Seine-et-Marne, Meuse). 1206 Maroie Daainvile; 1326 Colin de Dainville, Atrecht (NCJ).

 

FD

Dair(o)mont

PlN Dairomont in Grand-Halleux (LX).

 

FD

d-Aisemont

Proven.   Loc.   Synon. : Echemont (Dialecte).

 

EV

Daisn

cf. Daine.

 

JG

Daisne

zie Daine.

 

FD

Daisomont

Daissormont: PlN Aisomont in Wanne (LU). 1648 Ant. d’Aisomont, Stavelot (ASM).

 

FD

Daisomont.

Nom d’origine : Aisomont, à Wanne (Lg).

 

JG

Daisy

Nom d’origine: Aizy (Aisne).

 

JG

Daisy

PlN Aizy (Aisne).

 

FD

Daive

Nom d’origine: Eve, à Évelette (Nr).

 

JG

Daive

PlN Eve (Oise) en in Evelette (N), Itter (WB).

 

FD

d-Aive

Proven. Eve (Dép. Evelette et Ittre).

 

EV

Daivier

Daivière. Nom d’origine: Aywiers, à Maransart (BrW).

 

JG

Daivier

-ière: PlN Aywiers in Maransart (WB).

 

FD

Daiwaille

Nom d’origine: Aywaille (Lg).

 

JG

Daiwaille

PlN Aywaille (LU). 1353 Henrar de Ewalhe; 1394 Jean de Aywelhe, Luik (ISP).

 

FD

d-Aiwaille

Proven. Aywaille (Loc.).

 

EV

Daix

1579 «Jean Daix» BourgNamur, 1593 «Gérard Julliers dit d’Aix» BourgDinant, 1604 «Henri Daixe» BourgNamur; nom d’origine: Aix-la-Chapelle (Ail.), w. Âhe, éventuellement comme nom de maison, d’hô­tel, cf. 1442 «Maison (…) condist de l’Osteil d’Aixhe» (BTD 26, 282).

 

JG

Daix

d’Ayx: 1. PlN Aix-la-Chapelle, Fr. vorm van Aken. 1295 Gauthier d’Aix, Val-Dieu (CVD). – 2. PlN Aix (Nord), Aix-en-Ergny (PdC), Aix-en-Fampoux, Aix-en-Issart, Aix-Noulette (PdC). 1207 Matheus d’Aix, NF (CMM); 1296 Gillot d’Ais, PdC (BOUGARD).

 

FD

d-Aix

Proven. 1. Loc. fr. — 2. Loc.

allem. — 3. Dép. Halanzy.

 

EV

Dajez

zie Dayez.

 

FD

Daku

Zie Dacus.

 

FD

d-Aku

Proven. D’Acul (Dép. Tillet)

 

EV

dal

,,Vallée ». Dans les patronymes (Forme anc.), Dael altéré en Tael. N° 79. Proven.  Dael, Dael- -e, -s, Dael(e)-, Tael(e)- -MANS, VAN DER-  -Daelen,  -Taelen, Vaa-(den)dael. N° 232.

 

EV

Dal

Dalle. Nom d’origine: néerl. dal ‘vallée’; plusieurs toponymes, aussi en Wallonie.

 

JG

d-AL-

-motte, -rois, -saux. Proven. ,,De l’endroit dit- -AL- -motte -rois, -saul ». V. ces N. Almotte  (Dép.

Tillier). M0 211.

 

EV

Dal Pont

W. D’al Pont: van aan de Brug. Vgl. Dupont.

 

FD

Dal(e)

Proven. 1. Dalle  (Dép. Slins). Alle et Hal (Loc.). — 2. V. Dal.

 

EV

Dal(l)y

PlN Ally (Cantal, Hte-Loire, Morb.).

 

FD

Dal, (van)

zie van Daal.

 

FD

Dalaiden(ne)

zie Daleiden(ne).

 

FD

Dalbion

Van Albion, oude naam van Groot-Brittannië? Of PlN Albion bij Metz (PDB)?

 

FD

d’Alcantara

Alcantara: Sp. PlN Alcantara. 1680 de Alcantra; 1695 Dalcantara, Mech. (MERTENS).

 

FD

Dalcette

Nom d’origine : Alzette, hydronyme du G.-D. Lux. et en France.

 

JG

Dalcette

Waternaam Alzette (GH).

 

FD

d-Alchamps

Proven. D’Al Champs (Dialecte), ,,De (l’endroit appelé) Aux champs ». N° 211.

 

EV

Dalck

Dalcq, Dalk, D’Alcq. PlN Alken (L): 1155 Alleke (TW). Vgl. Dalken. 1456 Renar d’Alke, Hermalle (ISH).

 

FD

Dalcourt

zie Delcourt.

 

FD

Dalcq

Pour Carnoy, soit de l’anthrop. germ. Alco < Alcuin, soit nom d’origine : Alken (Lb)?

 

JG

Dalcq

V. Darcq.

 

EV

Daldal

zie van Daal.

 

FD

Daldrup

Daalderop: PlN Daldrup (Dillmen, NRW). 1687 Hermannus Daeldorp; 1689 Cornélius Dalderop, A’dam (MUL VII).

 

FD

Dale

Zie Daele.

 

FD

Dale, van (den)

zie (van) Daal.

 

FD

Dalebout

Patr. Germ. VN Dalbaldus (MORLET I).

 

FD

Dalebroux

(NF de la région de Charleroi). Nom d’origine: p.-ê. Alliebroux, à Dongelberg (BrW), sans doute pas Dolembreux, 1277 «Dolenbru» (Lg).

 

JG

Dalebroux

Dallebroux: D’al brou. PlN in WB: in het Broek. Evtl. PlN Alliebroux in Dongelberg (WB).

 

FD

Dalechamp(s)

W. d’al champs: van de Velde.

 

FD

Daled

zie Dallet.

 

FD

Daleiden

-enne. Nom d’origine: Daleiden, près de Bitburg (Rhénanie).

 

JG

Daleiden(ne)

Dalaiden(ne): PlN Daleiden (RP).

 

FD

Dalem

Daelem, Dalhem, Dalemme: 1. PlN Dalem (NB). 1414 Beatrijs van Dalem, Aw. (ANP). – 2. Dalhem bij Wezet (LU). 1331 Warnir de Dolhen = 1336 Wernerum de Dalhem (CVD). – 3. PlN Dallem in Aaigem (OV). 1287 ver Mergriete van

Dalem, Oud. (CG); 1396 Jan Osts van Dallam, Aaigem (DE B.).

 

FD

Dalem

-emme, -hem, -hen. Var. de Dahlem.

 

JG

Dalemagne

zie Dallemagne.

 

FD

Daleman(s)

cf. Daeleman(s).

 

JG

Daleman(s)

Daalman, Dael(e)man(s), Dallemans, Dalman(s): Afl. van Van (den) Dale of Uyttendaele. 1459 Jan Daelmans, Diest (CLAES 1983).

 

FD

Dalemont

Dalémont, Dal(i)mont: W. d’al mont: van den Berg.

 

FD

Dalen, (van)

1. PlN Dalen (NL). – 2. Zie van Daal.

 

FD

D’Alençon

zie Alençon.

 

FD

Dalessandro

D’Alessandro: Patr. Alessandro, It. vorm van de Gr. HN Alexander.

 

FD

Dalet

zie Dallet.

 

FD

Dalewyn

zie D’Halluin.

 

FD

Dalez

Dalet, Dallet (NF de la région de Tournai et Menin). NF généralement du sud de la France (Aveyron, etc.) mais également de la Marne, probabl. détoponymiques (cf. Morlet 268 v° Dalet).

 

JG

Dalez

-ey, zie Dallet.

 

FD

Dalfsen, van

PlN Dalfsen (OIJ).

 

FD

Dalhem

Proven. Loc. Dalemans. V. Dal.

 

EV

Dalhem

zie van Dalem.

 

FD

d-Alhez

Proven. Alhez (Dép. Long-villy). V. Hez.

 

EV

Dalier

Probabl. nom d’origine: Allier, nom d’un département et de diverses localités.

 

JG

Dalier(s)

PlN Allier (Htes-Pyr.) of in Maulde (H).

 

FD

d-Aliers

Proven. Allier (Dép. Maulde).

 

EV

Dalimier

 (NF venu de France). Pour Dauzat 170, altération de delimier,  artisan qui délimait (usait par frottement de la lime); mais ce motn’est pas attesté FEW 5, 339a.

 

JG

Dalimier

Fr. FN Delimier: twistzoeker (DNF).

 

FD

d-Alimier

Proven.  1. D’à li Mez. V. Mez. — 2. Aimez (Dép. Cor-roy-le-Grand). –Allé. Proven. Loc.

 

EV

Dalimont

zie Dalemont.

 

FD

Dalk

zie Dalck.

 

FD

D’Alkemade

PlN Alkemade (ZH). 1359 Henr. de Alcmade (baljuw van Medemblik, NH; of gaat het om Alkmaar in NH?).

 

FD

Dalken

Dallken, Dalkenne: PlN Alken (L). 1381 Gilles Wynants dit d’Alken, Alken (ISH).

 

FD

Dalken

Dallken.  1591  «Guilheaume Dalken (orig. d’Oreye)» BourgLiège, 1616 «Jeanne Dalkenne» BourgNamur; nom d’origine: Al-ken (Lb). Cf. aussi Derkenne.

 

JG

Dalkin

Dallequin: W. uitspr. van Dalken.

 

FD

Dalle

cf. Dal.

 

JG

Dalle

zie Dhalle.

 

FD

Dalle, van

zie van Daal.

 

FD

Dallebroux

zie Dalebroux.

 

FD

d-Allebroux.

Proven. Aillebroux (Dép. Dogilbert).

 

EV

Dallecourt

W. d’al court: van den Hove.

 

FD

d-Allecourt 

Proven.    D’al   Court (L.D.).

 

EV

D’Alleine

Dallenne(s), Dallenes, Dhalleine, -enne: 1. PlN Allâmes (Somme) of Allennes (PdC, Nord). 1298 Johanne de Alennes, Bg. (VERKEST); 1485 Jehan d’Allennes, Komen (RHK). – 2. Zie Dhalleine.

 

FD

Dallemagne

Dal(e)magne, D’Almagne: Uit Duitsland, Fr. Allemagne. 1326 Vlederijc van Alemaigne, Ip. (BEELE); 1377 Jehan d’Alemaigne, Dk.(TTD).

 

FD

Dallemagne

Dalmagne.   1422 «Henry Dalle-maigne» ComptesMons, 1699 «Laurent Dal-lemaigne» Fosses-la-ville; originaire d’Alle­magne [à Liège, l’ancêtre était un messager pour l’Allemagne]. – Nom composé avec dit: Dallemagne dit Dalman (BTD 32, 202).

 

JG

d-Allemagne

1. Proven. Allemagne (Etat) ou Ellemagne (Dép. Flémalle-Grande). — 2. Profess. Sur­nom donné à Liège au XVIIIe s. au concessionnaire des postes de et pour l’Allemagne.

 

EV

Dallequin

zie Dalkin.

 

FD

Dallet

Dal(l)ez, Dallé, Dalet, -ed, -ey, Dhallé: PlN Dallet (Puy-de-Dôme)? Of D’Alet. PlN Alet (Aude, Indre-et-Loire). Of PlN Allez (Lot-et-Garonne)? 1655-1709 Ant. Dales, FV-Lo; 1670-92 Frans Daled, FV-Haringe (VS1997,172).

 

FD

Dallet

-ez, cf. Dalez.

 

JG

Dalleur

1381 «Herman Dalleur» GuillLiège; nom d’origine: Alleur (Lg).

 

JG

Dalleur

PlN Alleur (LU). 1335 Hermans d’Aloir, Juprelle (SLLIII); 1422 Antoine de Alleur, Luik (ASM II).

 

FD

Dallière

PlN Allières (Ariège, Rhône, Isère).

 

FD

D’Allinville

De Lainville. PlN (Seine-et-Oise).

 

FD

Dalloin

zie D’Halluin.

 

FD

Dallon

Dallons. Nom d’origine: Dallon (Aisne).

 

JG

Dallon(s)

Dalon: PlN Dallon (Aisne).

 

FD

Dallongeville

zie Longueville.

 

FD

Dallons

1. V. TAD  (Ta).. — 2. Proven. D’Halond (Dép. Tourbes)

 

EV

Dalloz

-o(s), Daloz(e), -ose: Dal(l)oz is een FN uit Savooie en de Jura. PlN Allos (B.-Alpes) (DAUZAT).

 

FD

Dalmagne

zie Dallemagne.

 

FD

Dalman

cf. Dallemagne dit Dalman.

 

JG

Dalman(s)

zie Daleman(s).

 

FD

Dalmatius

Dalmas(so), Dal Mas(o), Damas(e): Patr. Lat. HN Dalmatius, Dalmasius. It. FN Damaso = Dalmasso, Fr. Da(l)mace. 1352 (Jan) Damaes, Aw. (BLOII); 1436 Coppen Damast, Bg. (JAM. II).

 

FD

Dalmeijer

Ook Ndl. Daalmeijer, Ndd. Daalmeyer, D. Dallmeyer, Talmeier: boer in het dal. Vgl. Bergmeier.

 

FD

Dalmeiren

zie Delmère.

 

FD

Dalmolin

Dal Molin: W. d’al molin: van aan de Molen. Vgl. Vermeulen.

 

FD

Dalmon(d)

zie Dalemont.

 

FD

Dalmot(t)e

W. d’al motte: van der Moten. Of var. van Delmotte.

 

FD

d-Alne

Proven. Dép.  Gozée.

 

EV

Daloin(ck)

zie D’Halluin.

 

FD

Dalon

zie Dallon(s).

 

FD

Dalose

-oz(e), zie Dalloz.

 

FD

Dalose

-oze (NF savoyard et jurassien). 1452 «frère Jake Dalooz» GuillLiège; Dalloz est d’origine topon., équivalent de Dalle, avec -z d’abord graphique (cf. Dauzat 171). – Dans 1241-42 «Waltero Dalos» CharitéTournai et 1443 «frère Jaque Daloeste» GuillLiège, il s’agit de la ville d’Alost.

 

JG

Dalphin

zie Dauphin.

 

FD

Dalq

Zie Dalck.

 

FD

Dalrue

zie Delarue.

 

FD

Dalsace

Dalsass: Uit de Elzas, Duitstalig gebied in Frankrijk (D. Elsass, Fr. Alsace).

 

FD

Dalschaert

Daelschaert: BN voor een stommelaar. Afl. van Mnl.-Ndd. dalschen, delsken: stommelen. Vgl. Stommeleer. 1296 Henr.

Dalscevoet, Hb. (NN); 1343 Kerstiaen Dalschard, Gent (RSGII); 1474 Pieter Dalscaert, Lochristi-Gent(PBG).

 

FD

Dalstein

PlN Dalstein in Lotharingen (Moselle).

 

FD

d-Altena

Proven.  Dép.  Contich  et Moerkerke.

 

EV

Daluin

Daluwein, zie D’Halluin.

 

FD

Dalva

zie Val.

 

FD

Dalvelde

D’al Velde: van aan het veld, van de Velde. Of Dele Velde (id.).

 

FD

Dalving

Dalvinck, zie Dolfyn.

 

FD

D’Alwein

zie D’Halluin.

 

FD

Daly

zie Daily.

 

FD

d-Aly

V. Dailly.

 

EV

dam

,,Digue ». 1. Proven. Dam(m), Damme, Van Dam(me). Damme (Loc.). Dammekens.  ,,Petites di­gues ». Damman(s). ,,De Damme ». — 2. Profess. Damman(s). ,,Préposé aux digues ». Synon. : Dammaerts.

 

EV

Dam-

-oiseau(x), -(o)seaux, -(u)-zeau(x). Car. phys. Damoiseau, ,Jeune homme ». N° 253. Ou bien : Sobriq. d’H. peu viril. N° 257.

 

EV

Dam(e)ry

1. PlN Amry in Heure-le-Romain (LU). 1271 Thireheas d’Amerires; 1384 Colins d’Ammerie, LU (AVB); 1383 Guillaume d’Amerires, Amry (ISC). – 2. PlN Aumerie in Kain (H). 1324 Willaumes d’Ameries, Bouvignies; 1393 Mahieu d’Aumeries = Mahieus d’Ameries, Cuesmes (CSWII). – 3. PlN Aymeries (Nord): 1176 Ameries (TW). Zie Daimeries. – 4. Soms Damerie: Dame Marie; zie Damarey. 1252 sa mère, dame Damerie, Orval (CAO).

 

FD

Dam(m)  

Dams.    V.    Adam    et Damien.

 

EV

Dam(me), van (den)

Damme, van Dame, Vendamme, van Daem, van Danne, van Daene: Verspreide PlN Dam, ten Damme. PlN Damme (WV), Dam (NL, NH). 1240 Christina filia Adelizae de Damme, Olsene (SCHMID); 1242 Nicholai de Dam, Zulte (SMTI); 1326 Jan van den Damme, Ip. (BEELE); 1396 Diederic van den Damme, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: N.Tf 1944,183.

 

FD

Dam, (van)

zie van den Damme.

 

FD

Damade

Metr. Dame Ade: vrouw Ada. 1275 Dame Ade Paiele, Atrecht (NCJ).

 

FD

Damade

NF attesté du 16e au 18e s. à Montigny-le-Tilleul, d’où le top. «piedsente d’Amaide» : formation du type dame + prénom fém. Ade (JH, BTD 40, 102).

 

JG

Damagnez

Damanet, Demanet, -ez, de Mannez, Desmanet: Metr. Dame Agnès, Dame Anet: vrouw Agnes. 1275 Dame Agnès de Prestrebuis, Vloesberg (VR 54r°); 1425 Henry Dame Agnes, H (CCHt); 1630 Jeanne Dameagnès dit Demanet, Nijvel (HERB.).

 

FD

Damain

cf. Damien.

 

JG

Damain

Zie Damin.

 

FD

Daman

-am, cf. Damman.

 

JG

Daman(s)

zie Amman.

 

FD

Damanet

1616 «Jan Damanet», «Charles Damanet» PrincipChimay, 1701 «Simon Damanet» Purnode; surnom: Dame Agnès, w. Enè, cf. 1593 «Andrieu d’Ameagnes» = 1606 «André Dameagnes» = 1622 «Andrieu Dama-gnes» BourgDinant; sinon, de w. nam. dama-nèt ‘petit doigt’ (dans formulette des doigts), cf. aussi Demanet.

 

JG

Damanne

1. Franse uitspraak van Damman; zie Amman(n). – 2. Metr. Dame Anne.

 

FD

Damant

1415 «Nicolle Damane» Dinant; p.-ê. dame Anne, cf. Damanet (ci-dessous); sinon var. de Damman, cf. 1545 «Bauldo Dam-mant» = 1554 «la veuve Bauldo Damanne», 1635 «Just Damant» BourgNamur.

 

JG

Damar(d)

Damart: PlN Damar in Dinant (N).

 

FD

Damard

Proven. Dammard   (Loc. fr.).

 

EV

Damarey

Dammerey, Darnmare(t)z, Dameret: Metr. Damaroy, Dame Maroie: vrouwe Maria. 1357 Damaroie de le Ruelle, Atrecht (NCJ); 1453 Jan Dammare, St.-Win. (VERGR. 1968,71).

 

FD

Damas

1. D’Amas. PlN Amas in Ocquier (LU). 1385 Renar d’Amas, Stavelot (ASM II). – 2. Zie Dalmatius.

 

FD

Damas

Nom d’origine: Amas, à Ocquier (Lg); ou bien du prénom lat. Dalmatius.

 

JG

d-Amas

Proven. Dép. Ocquier. Damas. N. de baptême Damase.

107.

 

EV

Damase

zie Dalmatius.

 

FD

D’Amato

Damato: It. Patr. Lat. HN Amatus ‘de beminde’.

 

FD

Damave

Metr. Dame Ave, d.i. vrouw Eva (bijbelse

VN) of Ava (Germ.). 1381 Henri Damme Ave, Luik

(ISC); 1392 Jehan Dame Eyve, Bergen (CCHt).

 

FD

Damave

Peut-être Dame Ave (= Eve). Comp. 1598 «Hubert Damerose, cordonnier» Bourg­Dinant, ainsi que Damide, etc.

 

JG

Damay

1606 «Mengold Damay» Cerfontaine; nom d’origine: Amay (Lg).

 

JG

Damay

PlN Amay (LU). 1316 Johans d’Ameinghes,

Luik (SLL III).

 

FD

d-Amb-

-ois, -ot.   Proven.   Ombois (Dép. Fontaine-Valmont).

 

EV

Damber

zie Dambre.

 

FD

Dambergs

Gen. van Dombrecht?

 

FD

Dambermont

Dambiermont, Dambremont, Dembiermont, Dimbiermont: PlN Lambermont (LU) (HERB.).

 

FD

Dambermont

-iermont, Dembiermont, Dimbiermont. Nom d’origine: Lambermont (Lg), avec aphérèse de l-, suivie de prosthèse de d-(BTD40, 102).

 

JG

d-Ambiermont

Proven. Lambermont (De Lambermont a été compris Del

Ambermont).

 

EV

Damblon

cf. Demblon.

 

JG

Damblon

Danblon, Demblon(d), Dimblon: PlN Néblon in Ouffet (LU): 1315 Emblon.

 

FD

d-Amblon 

Proven.  De Néblon (Dial.)  (Ruiss. et L.D.).

 

EV

Dambly

 (NF encore porté dans la localité même d’Ambly). 1629 «Gilles Dambly» Bourg­Namur; nom d’origine: Ambly (Nr).

 

JG

Dambly

PlN Ambly (N, Ard., Meuse). 1096 Waltero de Ambluz, N (ASH); 1385 Jean Dambli (MARCHAL).

 

FD

d-Ambly

Proven. Loc.

 

EV

Dambois

Met epenthetische nasaal < Dabois.

 

FD

Dambois

Nom d’origine: comme le NF est bien représenté à Liège, sans doute topon. local (rue) En-Bois [à noter que Amboy, à Serin-champs (Nr), ne semble pas exister]. Cf. aussi Dabois.

 

JG

Dambour

-bourg. Nom d’origine: Embourg (Lg).

 

JG

Dambour(g)

zie Dembour(g).

 

FD

Dambr-

-in, -ot. Car. phys. Damer- -in, -eau. ,,Petit jeune homme ».

 

EV

Dambrain

 (NF de la région tournaisienne et des départ, du Nord et du PdC). Nom d’origine: sans doute Hamblain-les-Prés (arr. d’Arras), «Anblain», avec échange des consonnes liquides / > r, cf. 1212 «Anblain Aie & Juliane» NécrArras [MH].

 

JG

Dambrain

zie Dambrun(ne).

 

FD

Dambre

1664 «Mathieu Dambre» Warneton; nom d’origine: probabl. Hambres, topon. à Elnes (PdC) ou bien Ambre qui fut une agglomération importante au Moyen Âge en Franche-Comté (cf. C. Dondaine, Les parlers comtois d’oïl, 1972, 60) [MH].

 

JG

Dambre

Damber, Duhembre: 1. PlN Ambres (Tarn) (DUPAS 192). – 2. Dambre = De Hambres. PlN in Elnes (PdC) (JVO). 1638 Guillaume Dambre, Ardooie (MARECHAL); 1639 Jacques Dambre, Waasten (DUV.). – 3. Wellicht een andere PlN in: 1352 Gaffrois de Membre, Stavelot (ASM II).

 

FD

Dambre-

-me, -mez.   Proven.   Dampremy (Loc).

 

EV

Dambremé

Damprimé. Peut-être nom d’ori­gine : Dampremy, w. Dârmè, à Charleroi [FD] ; sinon, var. de Daubremé.

 

JG

Dambremé

-me, -mez, Damprimé, -ime: 1. PlN Dampremy (H): 1113 Danremey (TW). 1294 de Danremi Bauduins de Danremi (CRN). – 2. Var. van Daubremé met ingelaste nasaal.

 

FD

Dambremont

1767 «les avocats Dambremont… » Matagne-la-Grande ; var., avec méta-thèse, de Dambermont.

 

JG

Dambremont

zie Dambermont.

 

FD

Dambren(n)e

zie Dambrun(ne).

 

FD

Dambreville

PlN Embreville (Somme).

 

FD

Dambricourt

PlN Ambricourt (PdC).

 

FD

Dambrine(s)

Dambrin(ne): 1. PlN Ambrines (PdC). 1272 Maroie Ambrine, Atrecht (NCJ); 1409 Segerus Dambrine, St.-Tr. (GHYSEN); 1438 Soyer d’Ambrinnes, Atrecht (VS1992,390). –2. Ontronde vorm van Dambrunne.

 

FD

Dambrink

Tembrink. Zie Van den Brink.

 

FD

Dambroise

1771 «P. J. Dambroise» Matagne-la-Petite; ellipse de (fils) d’Ambroise.

 

JG

Dambroise

D’Ambros, D’Ambros(i)o: Patr. HN Ambrosius.

 

FD

Dambruch

Dambrucq: 1. PlN Dambroek, b.v. in Evergem (OV) (med. GYSS.). 1398 Calle van Dambrouc, Aalbeke (DEBR. 1970). – 2. PlN Dambrug. Zie Van Dambrugge.

 

FD

Dambrugge, van

PlN in Lichtervelde, Ruddervoorde, Torhout, Vladslo (DE III).

 

FD

Dambrun

Surnom composé de Dam- < lat. dominas et de brun; cf. aussi Dombrun et Dambrain.

 

JG

Dambrun(ne)

-une, -uyn(e), D(e)ombrun, Dambrin(ne), -ine(s), Dambren(n)e, Dambrain: 1. Patr. Fr. dam, dom < Lat. dominus: heer; Germ. VN Bruno. Heer Bruin. Vgl. Serbruyns. Pic. brin = brun. 1383 Jean Dambrun (MARCHAI). – 2. Var. van Dambrine(s); de u is dan hypercorrect.

 

FD

d-Ambry

V. Damry.

 

EV

Dame

De fr. dame, soit comme matronyme, cf. 1542-47 «Johan Madamez» Châtelet, soit comme syn. de belle-mère (sens d’anc. fr. Jame)(Morlet271).

 

JG

Dame

Ladame: BN voor een dame. Ofr. ook: schoonmoeder. 1386 Loys Dame (MARCHAI).

 

FD

Damé(e)

-ee: 1. PlN Amée in Jambes (N). – 2. Zie Damet.

 

FD

Dame, van

zie van Damme.

 

FD

Damée

Nom d’origine: Amée, à Jambes (Nr).

 

JG

Damen

cf. Daemen.

 

JG

Damen

zie Daem(s).

 

FD

Damenstein

Wsch. joodse EN (JVO).

 

FD

Dameret

zie Damarey.

 

FD

Damerose

Metr. Dame Rose: vrouw Rosa. 1277 Dame Roesse de Bethune (NCJ).

 

FD

Damerval

PlN Amerval (Nord). 1278 Mahiex d’Amerval, Atrecht (NCJ).

 

FD

Damery

Damry (NF liégeois). Nom d’origine : Amry, w. à m ‘ri, à Heure-le-Romain (Lg).

 

JG

Damet

-ee, -é(e), -ey: Dim. van daim: damhert. Vgl. Ledain.

 

FD

Damhaut

1367 «Johans li damheaus» Guill-Liège, 1381 «Henrico dicto Damheal de Fle-raaele» CartValDieu, 1459 «Johan le Dam-heaul», 1564 «Henry le Damhea» CoutSta-velot; surnom: anc. liég. damheau, w. dam’hê ‘damoiseau’ FEW 3, 135a; cf. aussi Damoi-seau(x).

 

JG

Damhaut

W. vorm van Fr. Damoiseau: jonker. 1381 Henrico dicto Damheal de Flemaele (CVD); 1396 Henry le Dameheaul, Jupille (AVB).

 

FD

Damhoff

Danhof: PlN Dammhof (SH).

 

FD

Damhouder, de

BerN van de beambte belast met het toezicht op de dammen en dijken (WNT). 1180 Theodericus Damhouder, Vn. (LEYS I957′,u8); 1267 Tierin Damhoudre, Bg. (CG); 1397 Pieter de Damhoudre, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Damiaens

-aans. Forme néerl. du prénom Damien, lat. Damianus.

 

JG

Damiaens

-iaans, -ian(i), -iano, -iany, -iean: Patr. HN Damianus. 1368 up Wouter Damiane = 1373 Wouter Damiaen, Ktr. (V 2v°, 25).

 

FD

Damide

Damit. 1444 «Damide le Mère sa femme» AidesNamur, 1454 «Johan Damyde le Vieul de Fraitur» CoutStavelot, 1472 «Jehan Damyde» DénLaroche, 1582 «Damide fille de Thomas Gilon» FiefsLiège, 1602-3 «la censé de Philippe Damide» TerriersNamur; nom com­posé: dame Ide, matronyme (comp. Damoutte).

 

JG

Damide

Damit: Metr. Dame Ide. 1275 Dame Yde,li femme Drinkebier, Oud. (VR6r°); 1351 Johannes Damydde, Luik (AVB); 1374 Henri Damme Yde, Luik(ISP).

 

FD

Damien

Damain, Damin (formes w.). 1289 «Jehans Damiens» CensNamur, 1333 «Hanin Damiens» ComptesMons, 1379 «Johans Da­main cangier» Liège, 1426 «maistre Jehan Damiens» TailleSoignies, 1553 «Damen Giel-hart» Fronville, 1572 «Damien le charboni» BourgNamur, 1635-36 «Henri Damin», 1637 «Agnèsse relict Nicolas Damain» Nandrin; nom de bapt. Damien, popularisé par saint Damien, martyrisé avec son frère Corne sous Dioclétien.

 

JG

Damien(s)

1. D’Amiens. PlN Amiens (Somme). 1298 Rogero de Ambianis, Bg. (VERKEST); 1302 Huet d’Amiens, Dk. (RLT). – 2. Fr. Patr. Damien < Lat. HN Damianus.

 

FD

Damien(s)

N. de bapt. d’orig. hellén. Dérivés et synon : Da(e)m(s),

Daemen.

 

EV

Damiens

Nom d’origine: Amiens (Somme).

 

JG

Damilot

Ofr. damelot: jongeman (J.G.).

 

FD

Damilot

Peut-être surnom: anc. fr. damelot ‘jeune homme’ FEW 3, 131a.

 

JG

Damin

Daminet(te), Damain: Patr. (Metr.). 1. Vleivormen van Damien. 1356 Maroie Damine, Dk. (TdT). – 2. GOFFIN (Tabl. du Hainaut, Herne, 299-300) verklaart Daminet < Dame Agnès (Namen), zoals Damagnez.

 

FD

Daminet

1. V. Damien.  — 2.  V. Tamines.

 

EV

Daminet

Dammekens. N° 107

 

EV

Daminet

Dimin. en -et de Damin, cf. Damien.

 

JG

Damis

D’ami. Fr. ami: vriend. 1313 Nicolas Dami, Parijs (MICH. 1950,131).

 

FD

Damis

NF néerl., dérivé de Daem (= Adam).

 

JG

Damit

cf. Damide.

 

JG

Damit

zie Damide.

 

FD

Damm

D. PlN Damm: dam, dijk. Vgl. Van Dam.

 

FD

Dammaert(s)

Afl. van Van den Darn(me). 1386 Heinrijc Dammaert, Ktr. (D f° 75).

 

FD

Dammaerts

Dammekens. V. dam.

 

EV

Damman

Daman, au génitif: Dammans. Nom de fonction: néerl. de amman, fr. l’aman ‘lieutenant civil’ ; cf. aussi Damane.

 

JG

Damman(s)

zie Amman.

 

FD

Dammans

1. V. dam. — 2. D(e) Amman. V. Amman.

 

EV

Dammare(t)z

zie Damarey.

 

FD

Damme

Nom d’origine: Damme (FlOcc).

 

JG

Dammekens

Dim. van Van (den) Damme.

 

FD

Dammen

zie Daem(s).

 

FD

Dammer, de

BN voor de dammer, damspeler. Vgl. Schaak. 1326 Michiel de Dammere, Ip. (BEELE); 1398 Jan de Dammere, Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Dammerey

zie Damarey.

 

FD

Dammous

zie D’amour.

 

FD

Damoisaux

-eau, -eaux, w. nam. Damwèsau, Damoisiaux, Damuseau, -seaux, Damseau, -eaux, Damzaux, Damzo, Demseaux. 1265 «li Damiseaus» CensNamur, 14e s. «Amelesli damoiseal de Wellerues» = «Amelot le fil damoseaus» DénHesbaye, 1336 «Henrotte li damoseaul» RegLaroche, 1506 «Lambert Damseau» BourgNamur, 1595 «Hubert Da­moiseau» BourgDinant, 1602-3 «Gérard Damiseau» TerriersNamur, 17e s. «Mathy Da­moiseau» Dorinne; surnom: moy. fr. damoi­seau, gentilhomme non encore reçu comme chevalier, FEW 3, 135a; cf. aussi Damhaut.

 

JG

Damoiseau(x)

Damois(i)aux, Demoiseau, Damuzeaux, Damuseau, Damseau(x), Danseaux, Damzo: Ofr. damoisel: jonge edelman die nog geen ridder is. Vgl. De Jonckheere. 1269 Nicholon le Damisial, Aubechies (CSWI); 1293-8 Willem Jonchere = Willaume le Damoisel, Kales (GYSS. 1963); 1328 Jehans li Demisiaus, Ville-sur-Haine (CSW II).

 

FD

d–Amont

Proven. 1. d’Amont (L. D.). — 2. Damon (Dép. Mélin).

 

EV

Damour

D’Amour. 1431 «Piron Damour» Ans, 1549 «Gillet Damour [faisant relief d’une maison] présentement appelée Dieu d’Amour» AnthrLiège; probabl. nom d’ensei­gne, de maison, cf. «Maison (…) de Dieu d’amour» mentionnée aux 15e et 16e s., dans la paroisse de Saint-Séverin à Liège (E. Renard, BTD 26, 271-2).

 

JG

D’amour

Damour(s), Amoes, Dammous: PlN Amours. 1339 Nicoles d’Amours, Atrecht (NCJ); 1405 Arnout Damoers, Tn. (C.BAERT); 1433 le prince d’Amours, Rijsel (CCHt).

 

FD

Damoutte

Matronyme: dame Ode; comp. Da­mide.

 

JG

Damoutte

Metr. W. Dame Oute = vrouw Oda. 1373 Johan Dame Oude, LU (CSP); 1396 Jean Damoude, Juprelle (ISC); 1416 Henricum Dame Oude, Geldenaken (ISP).

 

FD

Damprimé

cf. Dambremé.

 

JG

Damprimé

zie Dambremé.

 

FD

Damps

zie Daem(s).

 

FD

Dampsin

Damsin, Damsaint: PlN Ampsin (LU).

 

FD

Damré

Proven. Dép. Louveigné.

 

EV

Damry

cf. Damery.

 

JG

Damry

Proven. 1. Damerie (Dép. Grandmetz). — 2. Damery (Loc fr.). — 3. D’Am Ry. ,,De près du ruisseau » (L.D.).

 

EV

Damry

zie Damery.

 

FD

Dams

cf. Daems.

 

JG

Dams

V. Damien.

 

EV

Dams

zie Daems.

 

FD

Damsaint

zie Dampsin.

 

FD

Damschotter

zie de Hantsetters.

 

FD

Damseau

-eaux, Demseaux, cf. Damoiseau.

 

JG

Damseau(x)

zie Damoiseau(x).

 

FD

Damsgaard

PlN Damsgård (Noorwegen).

 

FD

Damsin

-aint. Nom d’origine: Ampsin, w. am ‘-sin (arr. Huy).

 

JG

Damsin

Proven. Ampsin  (Loc.).

 

EV

Damsin

zie Dampsin.

 

FD

Damsten

1. Proven. Steen (Château) du sieur Damon ou de Damme (Loc.). — 2. N. de joueur Dam-steen, ,,Pion du jeu de dames ». N° 131.

 

EV

Damster

Mnl. damsater: die bij een dijk of dam woont.

 

FD

Damster

Probabl. de moy. néerl. damsater ‘habitant près d’une digue’ [FD] [le mot hams­ter n’étant pas mentionné avant Buffon est à exclure].

 

JG

Damus

Peut-être surnom délocutif: lat. damus ‘(nous) donnons’; ou bien par aphérèse de noms comme Adamus ou Antédamus.

 

JG

Damuseau

-seaux, Damzaux, Damzo, cf. Da­moiseau.

 

JG

Damuzeaux

-seau, Damzo, zie Damoiseau(x).

 

FD

Dan

zie Daan(s).

 

FD

Dan-

cf. Daniel, Dan- (et dérivés).

 

JG

Dan-

-eau, -e(e)l(s). 1. V. TAD (Tan). — 2. V. Daniel.

 

EV

Danaels

zie Daniel(s).

 

FD

Danau

-aux, cf. Daniel, Daneau.

 

JG

Danau(x)

-aut, zie Daneau.

 

FD

Danayer

zie de Naeyer.

 

FD

Danblon

cf. Demblon.

 

JG

Danblon

zie Damblon.

 

FD

Danca(rt)

zie Dankaert(s).

 

FD

Dancart

Danckaert, Dankaert, au génitif: Danckaerts, Danckers. 1266 «Nicolaus filius Tancardi» = 1276 «Nicolaus Dancart» Zand-vliet, 1288 «Henris Dankart» DettesYpres, 1365 «Dankart gourmet» TailleMons, 1553 «Cornélis Danckart» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. thank-hard [FD].

 

JG

Dance

cf. Dans.

 

JG

Dance

zie Dans.

 

FD

Dancet

-ette, Danset(te), -ey: 1. Dim. van Ofr. dance, danse: dans. Vgl. Dansaert. 1648 Lauwers Danchet, Ktr. (KW). – 2. Var. van Doncet.

 

FD

Danchaerts

zie Dankaert(s).

 

FD

Danchin

PlN Anchin (Nord). 1349 Jehenne Danechin, Dk. (TdT); 1369 Wouter Anchijn, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Danck-

-aert, -ers. 1. Car. mor. Dan-ker, ,,Homme qui remercie ». H. cé­rémonieux, obséquieux. N° 281. — 2. N. de baptême; Dankaart ou Dankert (Calendr. liturg. : Thanko, 16 février). Synon. : Dankelman.

 

EV

Danckaert(s)

-aers, -ers, zie Dankaert(s).

 

FD

Danckaert(s)

Danckers, cf. Dancart.

 

JG

Danckenie

zie Danquegny.

 

FD

Danckoine

1. N. de baptême. An­toine. N° 64. V. ce N. — 2. Pro­ven. D’en corne, ,,Du coin (éloi­gné) ». L.D. N° 228.

 

EV

Danco

-ot. 1551 «Jehan Dancoz», 1573 «Jean­ne Danco» BourgNamur, 1626 «Jean Dan­coz», 1649 «Gérard d’Enkot» Huy; hypocor. de l’anthrop. germ. Dancart?

 

JG

Danco(t)

Var. van Daco, D’Acoz met n-epenthesis. 1626 Jean Dancoz, 1649 Gérard d’Enkot, Hoei (HERB.).

 

FD

Dancoi(s)ne

PlN Ancoisne (Nord). 1442 Jacquemart Danquoines, Flines (CAF); 1453 Marie Dancoine, Dk.(TTT).

 

FD

D’Ancre

1. PlN Ancre in Ogy (H). 1201 Eustacio de Encre (CLM); 1275 Bauduin d’Ancre, Vloesberg (VR 421*). – 2. PlN Encre, oude naam van Albert (Somme). 1234 Wautiers de Encra; 1271 Wicars d’Encre, Atrecht (NCJ).

 

FD

D’Ancré

zie Tancré.

 

FD

Dancs

zie Danks.

 

FD

Dancygier

zie van Dantzig.

 

FD

d-And-  

-ois,   -oit.   Proven.   Andoy (Dép. Wierde).

 

EV

Dandaele, van

zie van Daal.

 

FD

Dandelot

Dendelot, Dandelooy: PlN Andelot (Hte-Marne, Jura). 1568 Pierre d’Andelot, Bs. (CDT); 1657 Louis Dandeloe, Sens-Aw. (AP).

 

FD

Dandelot

V. TAD (Tond).

 

EV

Dandenne

PlN Andenne (N). 1259 Ger. de Andania, LU (AVB); 1332 Jean d’Andenne, Luik (ISC).

 

FD

Dandi(e)n

Var. van Dangien?

 

FD

Dandin

1685 «Michel Dandin, de Normandie» Mariembourg; probabl. surnom: anc. fr. dan-din, f., ‘clochette, grelot’ FEW 3, llb.

 

JG

Dandois

-oit, -oy, w. nam. Dandwè. 1514 «Piero Dandoy», 1612 «Germain Dandoy» Terriers-Namur; nom d’origine: Andoy, à Wierde (Nr).

 

JG

d-Andoumont

Proven. Dép. Gomzé-Andoumont.

 

EV

Dandoy

-oi(s), -oit, -oe, D’Ando, Dendoy: PlN Andoy in Wierde (N). 1522 Massart Dandoy, Namen (RBN).

 

FD

D’Andréa

D’Andries(s)ens, zie Andries.

 

FD

d-Andriessens

Filiation. « (Fils d’Andriesen »), ,,Fils du fils d’An­dré ».

 

EV

Dandrifosse

1573 «Linard d’Andrifosse» Mal-medy ; nom d’origine : Andrifosse, w. o l’âdrî-fosse, à Robertville (Lg) (cf. JH, NF malmé-diens, 40).

 

JG

Dandrifosse

PlN Andrifosse in Robertville (LU). 1573 Linard d’Andrifosse (HERB., PSR 40).

 

FD

Dandrimont

D’Andrimont, Dandremont: PlN Andrimont (LU). 1313 Godefrois iadis de Andrimont, Luik (SLLIII).

 

FD

Dandrimont

d’Andrimont. 25.9.1726 «Martin Dandrimont ou plutôt Martin Orbon comme il s’appelloit dans le temps» Hervé [JL, NFw2] ; nom d’origine : Andrimont (arr. Verviers). Cf. aussi Dodrémont, Dodrimont.

 

JG

d-Andrimont

Proven. Loc.

 

EV

Dandschotter

zie de Hantsetters.

 

FD

Dandumont

Dadoumont. 1695 «Daniel Dan-dumont» BourgNamur; nom d’origine: Andoumont, w. (à-n-)andoûmont, à Gomzé-Andoumont (Lg).

 

JG

Dandumont

Dadoumont: PlN Andoumont in Gomzé (LU).

 

FD

Dane

zie Daan(s).

 

FD

Daneau

cf. Daniel, Daneau, etc.

 

JG

Daneau

-eaux, -ieau, Dan(n)au(x), -aut, -iau(x), Danneau(x), D’Aneaux, Danna, D’Anna, Danio, Danhieu(x), Danheux, Denhieu, Deneu(x), Don(n)eu(x), Deniau(d), Denaux, Den(h)aut, Den(n)(e)au, Den(n)auw, Deno(o), de No, Donaux, Donneau(x), -(i)aux, Doniau(x), Donia, Dogna, Dogn(e)aux, -iau(x), Dou(g)niau(x), Dougna, Donea, de Donnea, Dannay, Donnai(s), Don(n)ay, Dounay, Daunay, Daunau, Daunno, Dagneau(x), -iau(x), -(ie)aux, Daignaux, -eau, d’Aigneaux, Da(i)gneux, Daugnaix, -(i)aux, -eau, Dinau(t), -aux, Dhinaut: Rom. vormen van de bijbelse VN Daniel, waarbij de uitgang -(i)el evolueerde zoals het Lat. dim.-suffix -dlu > Fr. -(e)au, Pic. -iau, Centrum-W. -ta, Luiks -ea(l), -ay. 1321 Daniaus de le Berghe = 1348 Daniel de le Berghe, Marke (DEBR. 1971); 1318 Daniel de Bellenghem = mesire Daneau = monsieur Danel = mesire Deneaux (DEBR. 1980); ± 1400 Daniel dit Dannea, Luik (BODY110); 1546 Donneau Watoulle; 1551 Donnea = Daniel del Thour; Johan Donneal=Jehan Danneal, Luik (VW1973,179-180); 1563 Jacop Danneux, Dowaai-Bg.(SCHOUT.I).

 

FD

Daneel(s)

Danel, zie Daniel(s).

 

FD

Daneels

cf. Daniels.

 

JG

Danef

zie Dejeneffe.

 

FD

Danemark

Dan(n)emark: Van Denemarken,

 

FD

Danen

cf. Daenen.

 

JG

Danen(s)

Daenen(s), Dha(e)nen(s), d’Hanens, Dannin, Dhanyns, D’Hanijns, d’Hanins: Patr.Vleivormen van de bijbelse VN Daniel. 1227 Arnoud Danin, Munkzwalm (GN); 1326 Andries Danin, Ip. (BEELE); 1366 Danin Danins huus, Ktr. (Ktr. 1970).

 

FD

Danet

cf. Dan-, thème anthrop. de Daniel.

 

JG

Danet

-es, -ey, Dannet, -é: Pair. Dim. van VN Daniel.

1275 Hues Danes, Dk. (J.G.).

 

FD

D’Anethan

1594-1669 J(ohann) von Anethan, Trier; 1694-1754 J. F. d’Anethan, LX (Par. 1982,426-435); 1711 Ludovicus Danethan, Trier (MUL VII).

 

FD

d-Anethan

Proven. Loc.

 

EV

D’Angeli

D’Angelo, De Angeli(s): It. Patr. Lat. HN Angélus. 1567 M. Dangelis, Aw. (AP).

 

FD

Dangez

Danger: 1. D’Angers. PlN (Maine-et-Loire). – 2. Fi. danger > Mnl. dangier: macht, geweld, onbeschoftheid, gevaar. BN. Vgl. FN Dangereux (DNF). 1645 lacques Dengier riddere, Aarts. (MAR.).

 

FD

d-Angez

Proven. Angers.

 

EV

Dangien

PlN Enghien (H), Ndl. Edingen. 1219 Ingelbertus de Aenghien, Edingen (SMTI); 1358 Gerars d’Anghien (SLLIV).

 

FD

Dangier

Danger. Surnom: anc. fr. dangier ‘manque, privation’ (comp. w. avu, awè dandji ‘avoir besoin’) FEW 3, 128b.

 

JG

Dangis

cf. Dengis.

 

JG

Dangis

zie Dengis.

 

FD

Danglée

Nom d’origine: topon. Anglée (coin), ainsi Les Anglées à Court-St-Étienne (BrW).

 

JG

Dangleterre

Originaire d’Angleterre.

 

JG

Dangleterre

Van Engeland, Fr. Angleterre. 1218

Engletere, Atrecht (NCJ).

 

FD

Dangleur

1429 «Loren Dangleur» CoutStave-lot; nom d’origine: Angleur (Lg).

 

JG

Dangleur

Dongleur: PlN Angleur (LU). 1273 Hanins d’Angloire(AVB).

 

FD

Dangmann

Patr. D. afl. van een Germ. dank-naam, zoals Dankaard.

 

FD

Dangoisse

cf. Dangoxhe.

 

JG

d-Angoisse

Proven.  Loc.  fr.  ,,Lieu resserré ». Synon. : Dangoxhe.

 

EV

Dangot(te)

Patr. (Metr.) Angot(te) (HERB.).

 

FD

Dangotte

Ellipse de (fils) d’Angotte, fém. de Angot < germ. ans-gaut?

 

JG

d-Angotte

Proven.   En   gotte.   V. Gotte.

 

EV

Dangoxhe

Dangoisse (forme francisée). 1587 «Robert Dangoisse» BourgNamur; nom d’origine: topon. Angoxhe, w. èn-Angohe, à Rotheux-Rimière (Lg). Cf. aussi Angoxhe.

 

JG

Dangoxhe

Dangoisse: PlN Angoxhe in Rotheux (LU). 1587 Robert Dangoisse, Namen (RBN).

 

FD

d-Angoxhe

V. Dangoisse.

 

EV

Dangre

Nom d’origine: Angre (Ht).

 

JG

Dangre

PlN Angre (H).

 

FD

Dangreau

-eaux, Dangriau, -iaux. Nom d’ori­gine: Angreau (arr. Mons).

 

JG

Dangreau(x)

-éau(x), -eiau, -iau(x): PlN Angreaux (H). 1243 Radulpho de Angriel, Bergen (CSWI).

 

FD

Dangremont

Dengremont. Nom d’origine: sans doute Engremont, à Fricourt (Somme).

 

JG

Dangremont

Dengremont: Var. van Dacremont of Daigremont met n-epenthesis.

 

FD

Danguillaume

Nom composé: dam < lat. dominus + Guillaume (= seigneur Guillaume).

 

JG

Danguillaume

Patr. Dan Guillaume: heer Willem. Danguy: Patr. Dan Guy: heer Wijt (Wido).

 

FD

Danguy

1. V. TAD (Tank). — 2. Proven. Dangy (Dép. Melles).

 

EV

Danguy

Comme le précédent, nom composé de dam + Guy (= seigneur Guy).

 

JG

Danh-

-aive, -ève. Proven. Dép. Jam­bes.

 

EV

Danhaive

1449 «Gilechon Danheve» Aides-Namur, 1530 «Marguerite Danhaive», 1564 «Jehan Danhayve» BourgNamur; nom d’ori­gine : Anhaive, à Jambes (Nr).

 

JG

Danhaive

PlN Enhaive in Jambes (N). 1530 Pierart Danhaive, Namen (RBN).

 

FD

Danhausen

-er, zie Danhuysen.

 

FD

Danheel

zie Daniel(s).

 

FD

Danheux

Danhieu, Danhieux. Peut-être for­mes néerl. de Daneau [FD].

 

JG

Danhier

1. V. Tanière. — 2. V. TAD (Tan).

 

EV

Danhier

-iez. 1286 «Colins Danhiers» Cart-Binche; nom d’origine: Anhiers (Nord).

 

JG

Danhier

-iez: PlN Anhiers (Nord).

 

FD

Danhieu(x)

-heux: Spelling voor Da(i)gneux.

 

FD

Danhof

zie Damhoff.

 

FD

Danhuysen

Daenhuysen, Danhausen, Danhauser, Donhuysen: PlN Dannhausen (NS, BEI). D. FN Tannhauser, -häuser. PlN Tann: groot woud.

 

FD

Dani

zie Dany.

 

FD

Daniar

-ard, -art. 1513 «Damart de Sorlees», 1618 «Jean Damart» BourgNamur, 1637 «Ca-therinne Damart» Nandrin; dans certains cas, nom d’origine: Damar (= St-Médard), à Di­nant (Nr), Damart (Aisne), etc. ; toutefois, dans la mention namuroise de 1513, Damart fonc­tionne bien comme prénom, p.-ê. d’origine germanique.

 

JG

Daniau(x)

zie Daneau.

 

FD

d-Aniau(x)

V. Dagneaux. –Anblon. V. Demblon.

 

EV

Daniaux

cf. Daniel.

 

JG

Danieau

zie Daneau.

 

FD

Daniel

Daneau, Danau, -aux, Daniaux, -ieau, Dannau, -eau, -eaux, -iau (formes vocali-sées); formes néerl.: Danneel, au génitif: Da­niels, -iëls, Daneels, Danneels. 1279-80 «Da­neau li tordere d’oie» RegTournai, 1295 «Da-niaus li Candillons» ComptesMons, 1363-64 «Gilles Daniauls», «Maingne Dannaus» Po-lyptAth, 1365 «Jehan Danauls vieswarier» TailleMons, 1437 «Johan Daneal» FiefsLiège, 1444 «Leurens Daneau», 1449 «Daneal barbier de l’abbie» AidesNamur, 1499 «Mar­tin Daneau» TerrierNaast, 1521 «Daneau Cle-modea» BourgNamur, 1595 «Nicolas Dan-neau» BourgDinant; prénom Daniel, forme anc. Daneau, etc., du nom d’un des quatre grands prophètes de l’Ancien Testament (également nom de plusieurs saints). Cf. aussi Dagneau(x), Dagniau(x). « Dérivés du thème anthrop. Dan- de Daniel : Danet. 1275-76 «Hues Danes d’Arras» RegTournai, 1365 «Jehan le Danet des corbi-siers» TailleMons [p.-ê. surnom]; comp. Don-(n)et. – Danon.

 

JG

Daniel

N. de bapt. biblique. Da-nie(l), Danielant. Da(e)n(s), Daen-, Dahn. -ens. Dan- -eau, e(e)ls.

 

EV

Daniel(s)

Daniël(s), Daniele, Danielse(n), -ssen, -(s)son, Dan(n)eel(s), Danihel, Danheel, Danel, Danaels, Danieli(s), Deniel(s), Denniel, Deneels, de Neels: Patr. Bijbelse VN Daniel ‘mijn rechter is God’. 1280 Johannes Daniel, Ip. (BEELE); 1379-80

domum Jacob i Daneel; 1397 Jan Daniels; 1387 Galle Daneels, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Danière

Fr. verspreide PlN Asnières (o.m. Seine).

1307 Jehans Dasnières, Dk. (TdT).

 

FD

Danieux

Danio, zie Daneau.

 

FD

Daninck

zie Daeninck(x).

 

FD

Danis

Dannis, Dhanis, Dan(n)ijs, Danys, Danisse, Daunis: Patr. 1. Danijs is een var. van Denijs (vgl. bagij ne = begij n, Machiel = Michiel). 1248-71 tser Danijs van Brechte, Aw.; 1292 Jan Daniis, Mech. (CG); 1321 Cristina Dionisy = 1372 Kerstine Danijs, Bunsbeek; 1383 Nijs Doufman = 1400 Danijs Doefman (C. BAERT); 1565 Denys Zavonts = 1570 Danijs Avonts, Kontich (SELS). – 2. Uit Danijns/Danins. Zie Danen(s). 1391 Lijsbetten geheten Danijns = Elizabeth dicte Danijs, Es. (OSTYN). – 3. Danys = d’Anys. PlN Anixhe in Fexhe-lez-Slins (LU). 1267 Johans d’Anis = 1275 Johans d’Anix, Luik (AVE); 1273 Simon de Anis (HERB. 1947,56); 1350 Ernar de Mons dit d’Anys; 1440 Gérard d’Anixhe, Luik (ISP).

 

FD

Danis

-isse. 1597-98 «François Danis» Comp-tesNivelles, 1623 «Jan Danis» DénChimay; aphérèse de Jordanus. Cf. aussi Dhanis.

 

JG

Danjou

Originaire de l’Anjou.

 

JG

d-Anjou

Proven. Rég. fr.

 

EV

Danjou(x)

PlN Anjou, oud hertogdom, streek van Angers. 1358 Colart Dango = 1365 Colard d’Anjo, Bergen (CCHt).

 

FD

Dankaert(s)

-aart, Danka, Danca(rt), Danckaert(s), -er(t)s, Da(e)nckaers, Danchaerts, Danker(s): Patr. Germ. VN thank-hard ‘gedachte, dank-sterk’. 1196 predium Tancardi (GN). 1266 Nicolaus filius Tancardi = 1276 Nicolaus Dancart, Zandvliet (MNT123); 1305 Griele Dancarts, Ip. (BEELE); 1392 Symoen Dankaerd, Ktr. (DEBR. 1970). Danker kan theoretisch uit thank-hari worden verklaard, maar het ligt meer voor de hand dat Danker(s) door verdoffing uit Dankaer(t)(s) ontstond.

 

FD

Dankelman

1. Profess. De ankerman, ,,le fabricant d’ancres » (NOB 66, 79). Ou bien : ,,Le préposé au ser­vice de l’ancre ». — 2. V.

Dan­ck(a)ert.

 

EV

Dankelman

Patr. Afl. van Dankel, dim. van Germ. dank-naam zoals Dankaard. D. Danckelmann.

 

FD

Dankemeier

Reïnterpretatie van D. FN Dannenmeier: meier in een Tann: groot woud (BRECH.).

 

FD

Dankenie

zie Danquegny.

 

FD

Danker(s)

zie Dankaert(s).

 

FD

Dankers

V. Danckaert et TAD (Tank).

 

EV

Danks

Dancs: Patr. Dank, korte Germ. VN Danco ‘gedachte’ of korte vorm van welke Dank-naam ook, Dankaard of Dankward.

 

FD

Dankwar(d)t

-worth: Patr. Germ. VN thank-ward ‘gedachte-bewaarder’:Tanquardus.

 

FD

Danlée

-ee, -oi(s), -oy(e): PlN Anloy, W. Anlè (LX).

 

FD

d-Anlée

-Anlieu, -Anly. Proven. Anlier (Loc.).

 

EV

Danlie(r)

Danlieu, Dan(ne)ly, Daulie(s), Daully(e): PlN Anlier(LX).

 

FD

Danloy

-ois, w. nam. Danlwè, p.-ê. Danlée. Nom d’origine: Anloy, w. Anlè (arr. Neufchâ-teau).

 

JG

d-Anloy

Proven.   Loc.   V.   TAD (Tank).

 

EV

Dann-

-(e)au(x), -aut, -iau(x), -ieu, -el, -eel(s). N. de bapt. 1. Dimin. de Daniel. — 2. V. TAD (Tan).

 

EV

Dann-

-in, -is, -o(n). V. TAD (Tan).

 

EV

D’Anna

Danna, zie Daneau.

 

FD

Dannau

-eau, -eaux, -iau, cf. Daniel, Daneau.

 

JG

Dannau(x)

-aut, -ay, zie Daneau.

 

FD

Danne

zie Daan(s).

 

FD

Danné

zie Danet.

 

FD

Danne(n)berg

PlN (NS, BB, NRW).

 

FD

Danne, van

zie van Damme.

 

FD

Danneau(x)

zie Daneau.

 

FD

Danneberg

zie Dannenberg.

 

FD

Danneel

-eels, cf. Daniels.

 

JG

Danneel(s)

zie Daniel(s).

 

FD

Dannely

zie Danlier.

 

FD

Dannemark

Originaire du Danemark.

 

JG

Dannemark

zie Danemark.

 

FD

Dannenhauer

Houthakker in het bos (im Tann, Mnd. dan).

 

FD

Dannequin

Danquin: 1. Patr. Geromaniseerde spelling van Mnl. Danekin, dim. van VN Daniel. Zie Daenekindt. – 2. D’Annequin. PlN Annequin (PdC).Vgl.Dennequin.

 

FD

Dannet

zie Danet.

 

FD

d-Annevoie

Proven. Loc.

 

EV

Dannevoye

Dan(ne)voie, Danvoy(e): PlN Annevoie (N). 1265 Martin d’Annevoie, N (CRN).

 

FD

Dannevoye

Danvoie, -oye (qui postule norma­lement une prononciation du an ‘ non nasalisée). 1550 «Pierchon Dannevoie» BourgNamur, 1616 «Hector Danvoye» PrincipChimay; nom d’origine: Annevoie, w. an ‘vôye (Nr).

 

JG

Danni

Zie Dany.

 

FD

Danniau(x)

zie Daneau.

 

FD

Danniel

zie Daniels.

 

FD

Dannijs

zie Danis.

 

FD

Dannin

zie Danen(s).

 

FD

Dannis

zie Danis.

 

FD

Dannoi

cf. Danois.

 

JG

Dannoi

Zie Danoi.

 

FD

Dannon(n)ay

PlN Annonay (Ardèche) (DNF).

 

FD

Dannoot

Dano: 1. Patr. Dim. van VN Daniel. Vgl. Danon. 1448 Geffroy Dannot, Comp. (MORLET). – 2. PlN Annot (B.-Alpes). – 3. Var. van Danois. Vgl. Lannoot < Lannoi.

Dannos(s)et: Patr. D’Hannoset: afl. van Jehan (HERB.)? Of vleivorm van Daniel?

 

FD

Dannoset

-osset. Préposition de + Hannoset, dérivé de (Je)han, mais le h- se maintient en liégeois et aurait probabl. d’ailleurs empêché l’élision de la voyelle de la préposition. Son­ger plutôt à un hypocor. de Daniel (comp. Baltoset, Henroset; …) [JL, NFw].

 

JG

Dannoy

zie Danois.

 

FD

Dano

zie Dannoot.

 

FD

Danois

Dannoi. 1356-58 «Jehan li Danois» PolyptAth; ethnique: fr. danois. Cf. aussi Dan­nemark.

 

JG

Danois

Dannoy, Dannoi: 1. Danois: Deen. Vgl. De Dene. – 2. PlN Annois (Aisne), Annoix (Cher), Annois (B.-Pyr.). 1354 Jean d’Annoi, Chauny; 136 e. Renaut d’Annoit, Laon (MORLET).

 

FD

Danon

cf. Dan-, thème anthrop. de Daniel.

 

JG

Danon

Dannon, Den(n)on: Patr. Afl. van VN Daniel.

 

FD

Danquegny

Dan(c)kenie: PlN Hacquegnies (H), met n-epenthesis.

 

FD

Danquin

zie Dannequin.

 

FD

Dans

D’Ans, d’Ans, Danse, Danz(e), Dance: 1. BN Ofr. dan(t), dam: heer, meester; vgl. 1239 dans Liebers de saint Martin, Dk. (SMT). 1202 Willelmo Danz, Bg. (LEYS 1954,159). Vgl. De Heere. – 2. Korte vorm van Daniel: 1267 Dans Abram = 1268 Daninus Abram, Ip. (BEELE); 1262 Pieron fil Dans, Ktr. (DEBR. 1980). – 3. Dans = d’Ans. PlN Ans (LU). 1220 Henrici de Anz = 1221 H. miles de Ans; 1359 Pirckes d’Ans (AVB).

 

FD

Dans

D’Ans, Danse, Danze, Dance. 1620«Ma-thias Dans», avocat à la Cour spirituelle (BIALg 21, 164-9), 1702 «Jean Bernard Dance» Antheit, 1734 «Bernardine Danze» Antheit, 1743 «Pierre Joseph Danse» Fallais, 1827 «Henri Joseph Dance (né Dans)» Grâce-Montegnée, dont les descendants sont tous Dance (comm. A. Danze); nom d’origine: Ans (Lg).

 

JG

d-Ans

Proven.   1.  Ans  (Loc.).  — 2. Anze (Dép. Houtain-St-Siméon).

 

EV

Dansa(e)rt

1. V. Danser. — 2. Pro­ven. Ansart (Dép. Tintigny). — 3. V. TAD (Tanz).

 

EV

Dansa(e)rt

-ard, Danssaert: 1. Afl. van ww. dansen. BN voor een danser. 1358 Segher Dansaert, Aw. (CLM); 1384 Heinkin Dansaert (FLW). – 2. PlN Ansart in Tintigny (LX). 1384 Gilles Dansart, Orval(CAO).

 

FD

Dansard

-art. 1384 «Gilles Dansait escuiers» CartOrval; nom d’origine: Ansart, à Tintigny (Lx).

 

JG

d-Ansart

-Ansard. Proven. Ansart (Dép. Tintigny).

 

EV

Danschotter

-schutter, zie de Hantsetters.

 

FD

Danseaux

zie Damoiseau(x).

 

FD

Dansecour

Vn. (med. R. Dansercoer).

 

FD

D’Ansembourg

PlN Ansemburg (GH). 1135 Humbert d’Ansembourg (Par. 1983,195-256).

 

FD

d’Ansembourg

pron. d’Ans’boûr. Nom d’une illustre famille de la noblesse liégeoise.

 

JG

d–Ansembourg

Proven. Loc. (Gr. D. Luxemb.).

 

EV

Danser

Car. mor. ou profess. ,,Danseur ». Synon. : Dansaert (Suffixe péjoratif). N° 199.

 

EV

d-Anser-

-ay, -oy. Proven. Anserœlx (Loc).

 

EV

Danseray

Mfr. dansereau: danser. Vgl. Dansaert. Dansercoer: Dachicourt met epenthetische n en r. 1702 Geraert Dansercour, Merkem (PV); 1708 C.F.

 

FD

Danseray

Surnom: moy. fr. dansereau ‘dan­seur’ FEW 15/2, 62a, avec suff. w. liég. -ayl

 

JG

d–Ansercoer

Proven. ,,Domaine du sieur Ansier ». N° 245.

 

EV

Danset(te)

zie Dancet.

 

FD

Dansette

V. TAD (Tanz).

 

EV

D’Anstaing

PlN Anstaing (Nord). 1204 Philippi de Anstain (SPL).

 

FD

d-Ant(h)in(ne)

Proven. Anthisnes (Loc.).

 

EV

d-Antan

V. d’Anethan.

 

EV

Dantand

1. W. spelling voor Den Tand. – 2. Grafie voor Dan tan, d.i. d’antan < Lat. ante annum: vorig jaar, eertijds. BN. ±1300 Tasse Dantan, PdC (BOUGARD); 1340 Marguine Dantan, Nouvion (MORLET).

 

FD

Danthée

PlN Anthée (N). 1294 Jehans d’Antée, Anthée(CRN).

 

FD

Danthin(n)e(s)

Dhantin(n)e(s), Dentinne, Danthisnes: 1. PlN Anthisnes (LU). 1306 Corbello de Antines, LU (SLLIII). – 2. PlN Emptinne (N). Zie Demptinne.

 

FD

Danthine

-es, Danthinne, Danthisnes, Dantine, -es, Dantinne, -es. s.d. «Pétri Dantynne» ObitHuy, 1748 «Gille Danthinne» Nandrin; nom d’origine: Anthisnes (Lg).

 

JG

Dantoin

Dantoing. Nom d’origine: Antoing (arr. Tournai).

 

JG

Dantoing

-oin(t), Danthoin, -uin: PlN Antoing (H). 1299 Colardo de Antoing, Bg. (VERKEST); 1325 Magrite Dantoing, Dk. (TdT).

 

FD

D’Antoni(o)

D’Antuono: It. Patr. HN Antonius.

 

FD

Dantrou

Var. van Dutroux?

 

FD

Dantschotter

zie de Hantsetters.

 

FD

Dantzig, van

Danziger, Dancygier: PlN Dantsig (D. Danzig, Pools Gdansk) in West-Pruisen, nu Polen. De Ndl. vorm was evenwel Dansik of Danswijk. 1506 Rougier van Danseke, Lauwe (KWII); 1535 Jan van Danswijck, Rees (NRW)-Aw. (AP).

 

FD

Danv(a)in

1. PlN Anvaing (H). 1308 Maroie Danvaing, Dk. (TdT); 1386 Renaud Danvain, Ktr. (DEBR. 1972). – 2. PlN Anvin (PdC). 1281 Egline d’Anvin,Atrecht (NCJ).

 

FD

Danvers

d’Anvers, D’Anvers: PlN Anvers, Ndl. Antwerpen (A). 1545 Bertrand Danvers, Namen (RBN).

 

FD

Danvin

Nom d’origine: Anvin (PdC) ou An-vaing (arr. Ath).

 

JG

Danvoie

-oy(e), zie Dannevoye.

 

FD

Danvoie

-oye, cf. Dannevoye.

 

JG

d-Anvoye

V. Dannevoie.

 

EV

Dany

Dan(n)i: Wsch. var. van Deny/Deni, met voortonig versterkte klinker.

 

FD

Danys

zie Danis.

 

FD

Danz-

as, -e. 1. V. TAD (Tanz). — 2. V. Dans.

 

EV

Danz(e)

zie Dans.

 

FD

Danzain

Danzin. Nom d’origine : Anzin (Nord).

 

JG

d-Anzain

Proven. Anzin (Loc. fr.).

 

EV

Danze

cf. Dans(e).

 

JG

Danziger

zie van Dantzig.

 

FD

Danzin

Danzain: PlN Anzin (Nord, PdC). 1266 Mahieus Anzaing; 1285 Mahiu d’Anzain, Atrecht (NCJ).

 

FD

Daou(s)t

,,Du mois d’Août ». 1. N. de  cire.  Epoque  de  la  naissance.

N°  301. —  2.  Profess.  ,,Ouvrier venu d’ailleurs  pour  les  moissons (,,Aoûtier »).

 

EV

Daoust

w. nam. Dawous’, d’Aoust, D’Aoust, D’Aoûst, Daout, Daoût, D’Août, D’Août, w. nam. Dawous’. 1350 «Renard d’Aoust» AnthrLiège, 1365 «Jehan Daoust caudrelier des fèvres» TailleMons, 1689 «Philippe Daoust» BourgNamur; surnom (d’ouvrier sai­sonnier): du mois d’août, cf. aussi Dahout et Aou(s)t.

 

JG

D’Aoust

d’Aoust, Da(v)oust, Déoust, Dhoest, D’Hoest, Dehoest, D’Août, d’Août, Daoût, D’Août, d’Août, Daou(t), Da(w)oud, Dahout, D’Hoedt, Dhoedt, D’Hous(t), D(e)houst: Ofr. aoust, Fr. août < Lat. augustus: oogst, oogstmaand. Vgl. Wvl. oest in de twee betekenissen. Wellicht BN voor de oogster. 1339 Jacquemart d’Aoust, Bergen (CCHt); 1350 Renard d’Aoust, Luik (RENARD 261). Zie ook De Ost.

 

FD

Daparé

 (NF de la région de Couvin et Viroinval). NF d’origine incertaine, p.-ê. italien.

 

JG

Daper

zie de Dapper.

 

FD

Dapfontaine

D’Arbrefontaine, d’Arbrefontaine. 1656 «Anne Darbrefontaine» Dén-Malempré; nom d’origine: Arbrefontaine, w. (en-) âfontène (Lx).

 

JG

Dapfontaine

PlN Arbrefontaine (LX).

 

FD

Daphné

-ée. Peut-être nom d’enfant trouvé, d’après le nom d’une nymphe chasseresse aimée d’Apollon (le prénom paraît récent). Pourrait être aussi une graphie aberrante de D’Affnay, w. àfnê, hameau de Neufchâteau-lez-Visé, même si la localisation en est essen­tiellement namuroise. Cependant, la réparti­tion géogr. de Daphné (et var.) et de Daffnay (et var.) est fort similaire [JL, NFw].

 

JG

Daphné

zie D’Affnay.

 

FD

Daplincourt

PlN Applaincourt in Noyon (Oise) (DNF).

 

FD

Daponte

Sp. FN = van der Brugge.

 

FD

Dappe, van

PlN. 1584 Eloy van Dape, Aw. (AB).

 

FD

Dapper, de

Dap(p)er, Dapperen: BN voor wie dapper was, d.w.z. snel, vlug, flink, sterk gebouwd. 1251 Woitinus Dapper, Har. (DEBR. 1980); 1378 Boudin de Dappere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Dappremé(e)

-me(e), Dapremez, -mée, zie Daubremé.

 

FD

Dapremez

-ée, Dappremée. NF attesté au début du 19e s. à Laplaigne (arr. Tournai) et St-Amand (Nord), issu d’un topon. en -mez non identifié dans cette région.

 

JG

D’Apremont

zie Daspremont.

 

FD

D’Aprile

zie Davril.

 

FD

Dapsence

Dapsens: Metr. Vz. de + Germ. VN Absendis?

 

FD

Dapsens

Dapsence. NF attesté à Tournai et à Vaulx-lez-Tournai depuis la fin du 18e s. (gran­de famille de maîtres de carrière), que l’on retrouve sous la forme Dapsence à Condé-sur-Escaut dès 1620, comme maîtres bateliers (GeneaNet); le métier exercé autorise à voir dans ce N F le terme absence, attesté du reste dès 1308 sous la forme apsence ‘fait d’être éloigné d’un lieu’ FEW 24, 52a.

 

JG

d-Apsens

Proven.   Absentis   (Anc. N. de rivière à Maldegem.

 

EV

Dapvril

zie Davril.

 

FD

Daquin

zie Dacquin.

 

FD

Dar-

-man, -men(s). V. DARIDO.

 

EV

Darago

Originaire d’Aragon, NF importé? Cf. cependant 1302 «Watiers d’Aragonne» Loi-Tournai, 1363-64 «Piérars d’Arragonne, de Sirau» PolyptAth [CH].

 

JG

Daras

-asse, Darat, cf. Darras.

 

JG

d-Aras

V. Darras.

 

EV

Daras(se)

Dara(t), zie Arras.

 

FD

Darbé

zie D’Erbée.

 

FD

D’Arbrefontaine

d’A-, cf. Dapfontaine.

 

JG

Darc

Darck, Darcq(ue), Darque(s): Darc. 1. PlN Arc (Hte-Marne, Hte-Saône, Côte-d’Or). 1384 Huguenin d’Arc, 1383 Oudot Darc, Chalon (MARCHAL). – 2. PlN Arc (H). 1346 Vinchans d’Arc, Dk. (RUELLE). – 3. PlN Arques, Ndl. Arken (PdC).

1096 Hugo de Arkes; 1474 Jean Darcques (DFI).

 

FD

d-Arc(q)

Proven.   Arc (-Ainières) (Loc.). Synon. : Dalcq.

 

EV

Darcaigne

Var. van Darquenne.

 

FD

d-Arcaigne

Proven.      Arquennes (Loc.). (Prononc. dial.).

 

EV

d-Arch-

-is, -y. Proven. 1. Harchies (Loc.). — 2. Arsy (Dép. Forville). 3. Harsy (L.D.). «Terre défrichée par le feu. N° 238.

 

EV

Darchambeau

D’Arch-, d’Arch-, Préposition de + Archambaud < anthrop. germ. ercan + bald.

 

JG

Darchambeau

-haut, zie Archambault.

 

FD

d-Archambeau

Proven. Loc. fr.

 

EV

Darche

1566 «Collinet Darche» Cerfontaine, 1616 «Martin Darche» PrincipChimay; nom d’origine: Arche, à Maillen (Nr), cf. aussi Dache.

 

JG

Darche

Darge, D’Arge: PlN Arche in Maillen (N) en Haltinne (N); Arche(s) (Ardennen). 14de  e. Guillaume de Mozet, sire d’Arche; 1535 Simon Darche, Virelles (Par. 1979,262-301).

 

FD

Darche

Proven. Dép. Dave (Forêt).

 

EV

Darchennes

Nom d’origine : Archennes (BrW).

 

JG

Darchennes

PlN Archennes (WB), Ndl. Eerken.

 

FD

Darcheville

cf. Dacheville.

 

JG

Darcheville

zie Dasseville.

 

FD

Darchicourt

cf. Dachicourt.

 

JG

Darchicourt

zie Dachicourt.

 

FD

Darchis

Darcis. 1709 «Nicolas Donneau Darcis» BourgLiège; nom d’origine: Archis, w. ârci, à Milmort (Lg).

 

JG

Darchis

Darcis: 1. PlN Archis in Milmort (LU). 1567 Jean Darcisse; 1650 Eustache Darchis = Darcis, Luik (ISP). – 2. Zie Darcy.

 

FD

Darck

zie Darc.

 

FD

Darcon

zie Dercon.

 

FD

Darcourt

D’Arcourt. Nom d’origine: Harcourt (Eure).

 

JG

Darcourt

zie Harcourt.

 

FD

Darcq(ue)

zie Darc.

 

FD

Darcy

d’Arcy, Darsi, Darc(h)is, Arcy(z): PlN Arcy (Aisne, Yonne), Arcis (Marne, Aube) of Arsy (Oise). 1383 Pierre d’Arcis (MARCHAL).

 

FD

Dard-

-art, -el, -ing. V. DARIDO.

 

EV

d-Ard-

-anne. V. Dardenne.

 

EV

Dardaine

zie van Aardenne.

 

FD

Dardar

-art (NF gaumais). Nom issu de l’an-throp. germ. dard-hard; ou bien surnom: fr. dare-dare ‘en toute hâte’ [Dardar était le nom d’une cloche à Saint-Paul, à Liège].

 

JG

Dardar(t)

Hypocoristische reduplicatie van een naam op -ard, b.v. Médard. Een klok in de Luikse Sint-Pauluskerk heette Dardar.

 

FD

Darden

D’Ardenne, Dardenne, w. nam. Dârdène. 1365 «Jehan Dardenne des fèvres» TailleMons, 1449 «Tieri Dardenne» Aides-Namur, 1524 «Johan Darden» DénStavelot-My, 1580 «Gérarde Dardenne» Haybes, 1589 «Jenne fille de feu Dardenne le Cuvelier» Liège; originaire de l’Ardenne.

 

JG

Darden

zie Daerden.

 

FD

d-Ardenne

-Ardanne, -Ardinne. Proven. (Région). Synon. : Lardin-nois, Adnet.

 

EV

Dardenne(s)

-inne, zie van Aardenne.

 

FD

Darding

Vernederlandsing van D’Ardenne

(TUMMERS).

 

FD

Dardinne

1544 «Pirot Dardinne», «Thoma Dardinne» DénStavelotMy; var. de Dardenne, corresp. à une forme orale ârdine = Ardenne (ainsi à Bende).

 

JG

d’Aremberg

NF de la noblesse princière, d’après le NL Aremberg, près de Coblence [JMP].

 

JG

d’Arenberg

zie van Arenbergh.

 

FD

d-Arenberg

Proven. Seigneurerie allem.

 

EV

Darentsen

Fr. vz. de + Patr. Arentsen.

 

FD

Darfeuille

zie Arfeuille.

 

FD

Darge

Var. de Darche ?

 

JG

Darge

zie Darche.

 

FD

d-Arge

V. Darche.

 

EV

Dargembeau

zie Archambault.

 

FD

D’Argembeau

Var. de Darchambeau.

 

JG

Dargent

d’Argent. 1641 «Godefroid Dargent» BourgNamur, 1742 «Germain Dargent» Couvin; nom d’enseigne ou nom de maison d’un orfèvre [JMP], cf. BTD 26, 283.

 

JG

Dargent

D’Argent: 1. PlN Argent (Cher). – 2. BerBN voor een zilversmid. 1228 Robert in Argento, Robers de Argento, Atrecht (NCJ); 1397 Margrite Dargent, Dk. (TdT).

 

FD

d-Argent

Proven.   Argent-eau   ou -euil ou -on (Loc. et L.D.).

 

EV

Dargenton

Nom d’origine: Argenton [doublet savant de Harton] à Lonzée (Nr) et nom de plusieurs localités de France.

 

JG

Dargenton

PlN Argenton (N, B.-Alp., Finistère, Lot-et-Gar., Deux-Sèvres, Mayenne, Indre).

 

FD

d-Argimont

Proven.   Dép.   Braine l’Alleud. Ou : Hargimont (Loc.).

 

EV

DARIDO

Racine germanique ayant servi à composer des noms de baptême.

I.  N. simples.

Tart, Tarde, Taride, Daerden, Dar- -man, -men(s).

Après mutation du dernier d en g, k ou (s)ch : Darg, Darge, Darsch.

II.  N. simples avec suffixes.. D.-ing : Darding.

D.- -az, -ig : Dar- -as, -is.

III.  N. composés. D.-bald : Tarabout. D.-hard : Dardart. D.-wald : Dardel.

-Arimont. Proven. Arimont   (Dép. Bévercé).

 

EV

Darigny

Nom d’origine: Hargnies, 1189 «Harigny» (Nord, arr. Avesnes) [MH], plutôt que Arrigny (Marne, arr. Vitry-le-François).

 

JG

Darigny

PlN Arrigny (Marne).

 

FD

Darimont

1444 «Mychiel Darimont» CoutStavelot; nom d’origine: Arimont, à Bévercé (Lg).

 

JG

D’Arimont

Darimont, Arimont: PlN Arimont in Bévercé (LU), Malmedy (LU). 1132 Hillinus de Alrimunt, Andernach; 188 Lambertus de Arimont, Malmedy (ASM).

 

FD

Darion

Proven. Darion (Loc.).

 

EV

Daris

V. DARIDO.

 

EV

Darius

Daris, Dario: VN uit de Oudheid (Perzië), ook HN. 1670 Franciscus Darius, Delft (MUL VI).

 

FD

Darkenne

zie Darquenne(s).

 

FD

Darleux

1. PlN Arleux (Nord). 1244 Wicardum d’Allues (SPL); 1349 Jakemon Darlues, Dk. (TdT). – 2. PlN Arleux (PdC, Somme). 1225 Jehan d’Allues; 1324 Marion d’Arloeus; 1357 Hanotin

d’Arluex, Atrecht (NCJ).

 

FD

Darleux

Nom d’origine: Arleux (Nord et PdC).

 

JG

D’Arlhac

PlN Arlac (Gironde).

 

FD

Darlier

PlN Arlier uit Ofr. argilier: kleigrond, in Jalhay(LU).

 

FD

d–Arlier

Proven.    Arliers    (Dép. Jalhay).

 

EV

d-Arlix

Proven. Arleux (Loc. for.).

 

EV

d-Armois

Proven. 1. De   Hamois (Loc.).  —  2.   D’Harnoy  (Dép. Evrehailles).

 

EV

Darmois(e)

Darnoise : PlN Les Armoises (Ard.). 1463 Simon des Armoises (Par. 1977,236).

 

FD

Darmoise

Darnoise. Nom d’origine: Les Ar­moises (Ardennes).

 

JG

Darmon(t)

-ond: PlN Darmont (Meuse). 1525 Jaspar Darmont, Namen (RBN).

 

FD

Darmont

-ond. 1422 «Collait Darmont» Châ-telet, 1444 «Jehan Darremon le viel» Aides-Namur, 1501 «Jamart Darmont» BourgNamur, 1505-37 «Jean Darmont» ÉchHuy; nom d’ori­gine: probabl. Darmont (Meuse) ou d’un autre nom en -mont.

 

JG

d-Armont

V. D’Arimont.

 

EV

Darms

Verkorte vorm (gen.) van Gendarm(e); zie i.v. (…).

 

FD

Darmsta(e)dter

Van Darmstadt (HS).

 

FD

Darmusi(e)au

zie Larmuseau.

 

FD

d-Arnal

Proven. Amélie (Dép. Opprebais, Longueville).

 

EV

Darnoise

zie Darmois(e).

 

FD

d-Aro

Proven. D’Arois (Dép. Vyle-et-Tharoul).

 

EV

Daron

1460 «Lambert Daron» BourgLiège; surnom: anc. fr. daron (altéré de baron) ‘maître de la maison’, avec sens dérivés ‘lent; qui n’avance à rien’ FEW 15/1, 69a.

 

JG

Daron

Ofr. daron: huisheer. 1460 Lambert Daron, Luik(HERB.).

 

FD

Darque(s)

zie Darc.

 

FD

Darquenne

-es. Nom d’origine: Arquennes (Ht).

 

JG

d-Arquenne

Proven.     Arquennes (Loc.). Synon.: Darcaigne (Dial.).

 

EV

Darquenne(s)

Darkenne: PlN Arquennes (H). 1393 Melkior d’Arkennes, Arquennes (Midd. 1994,48).

 

FD

d-Arquet

Proven. (Dép. Champion, Vedrin).

 

EV

d–Arracq

Proven.   D’Arracq   (Loc. fr.). M » 217.

 

EV

Darras

Darraz, zie Arras.

 

FD

d’Arras

Darras, Daras, -asse, -at. 1302 «Em-melos Darras fille Watier le Maceclier» LoiTournai, 1395-96 «li veve Jehan Daras» ComptesMons, 1541 «Martin Darras» Bourg­Namur; nom d’origine: Arras (PdC).

 

JG

d-Arras

Proven. Loc. fr. N° 217.

 

EV

Darrien

PlN Arrien (Basses-Pyr., Ariège).

 

FD

Darrien

Proven. Darion (Loc.). N° 83.

 

EV

d-Arro

Proven. V. Daro.

 

EV

d-Arsc(h)ot(te)

Proven.   (Seigneu­rerie d’) Aarschot.

 

EV

d-Arsch

Proven. Arche(s) (Nombr. L.D.).

 

EV

Darscotte

d’Arschot, zie van Aerschot.

 

FD

Darscotte

Dascotte (par simplification conso-nantique). Nom d’origine: Aarschot (BrFl).

 

JG

d-Arsey

Proven. 1. Harzée (Loc.). — 2. V. Darchis.

 

EV

Darsi

zie Darcy.

 

FD

Darsonville

zie Somville.

 

FD

Dart

1562 «Marguerite Dart» Nivelles; sur­nom: fr. dard [la famille porte deux dards dans ses armes].

 

JG

Dart

Ofr. dart: pijl. Het familiewapen vertoont twee pijlen. 1562 Marguerite Dart, Nijvel (HERB.).

 

FD

d-Art(h)-  

-é,   -et.  Proven. Artey (Dép. Rhisnes).

 

EV

Dart(h)ois

-oit, D’Artoi, Dartoy, zie Artois.

 

FD

Darte

Darthe. Nom d’origine [à situer plutôt dans la région de Namur ou de Charleroi], car ni Artres (Nord) ni Ardres, avec r inorganique (arr. Saint-Omer) ne semblent probables.

 

JG

Dartet

Darthet. 1445 «Jehan Darthez» Meux, 1505 «Michotte Dartey» BourgNamur; nom d’origine: Arthey, à Rhisnes (Nr).

 

JG

Dartevelde

Dartevelle. 1503 «le cortil Gérard Darthevelle» Donstiennes; nom d’origine: Ertvelde (FlOr). – Bibliogr. : É. Dony, Les Dartevelle de Wallonie, VW 4, 1923-24, 5-12.

 

JG

Dartevelde

-velle, zie van Ertvelde.

 

FD

d-Artevelle  

Proven.      Artevelde, ,,Champs d’Artois ».

 

EV

d-Arteyre

Proven.   Artières   (Loc, fr., forme dialect.).

 

EV

Darthe(t)

-ez, Dartet, d’Artet, Darté, Darte: 1. PlN Artey in Rhisnes (N). 1265 Colay de Hartaing, Rhisnes (CRN); 1383 Jeanne d’Arteiz (MARCHAL); 1445 Jehan Darthez, Meux N (HERB.). – 2. PlN Arthez (Landes, Pyr.-Atl.) (DNF).

 

FD

Dartienne

1470 «Arnould Dartine» Huy; nom d’origine: Retinne, w. à R’tène (Lg).

 

JG

Dartienne

PlN Retinne (LU), W. à R’tène. 1470 Arnould Dartine, Hoei (J.G.).

 

FD

d-Artienne

V. Dardenne.

 

EV

Dartois

d’Artois, D’A-, Dartoit, -oy, Dar-tliois, w. nam. Dârtwès. 1280-81 «Robins de Lille c’on dist d’Artois» RegTournai, 1326-30 «Jehans Dartois» ComptesMons, 1417 «Jehan d’Artois» PolyptAth, 1616 «Guillame Darthois» PrincipChimay, 1619 «Gilles Dar­tois», 1671 «Jean Dartoy» BourgNamur; ori­ginaire d’Artois.

 

JG

d-Artois

Proven. Région fr.

 

EV

Darvaux

Darvas, zie Derveau(x).

 

FD

Darvaux

Nom d’origine: Reveau, à Chapelle-à-Oie (Ht)?

 

JG

d-Arvaux

Proven. Areveaux (Dép. Chapelle-à-Oie).

 

EV

Darville

Dervil(le): PlN Arville (LX, Seine-et-Marne). 1546 Roland Darville, Namen (RBN); 1636 Hubert Derville,Namen(J.G.).

 

FD

d’Arville

Darville, w. nam. Dârvile. 1509 «Rolland Darville», 1664 «Hubert Darvil» BourgNamur; nom d’origine: Arville (Lx) ou Arville, à Faulx-les-Tombes (Nr).

 

JG

d-Arville

Proven. Loc.

 

EV

Das

 (NF limbourgeois). Surnom: néerl. das ‘blaireau’, cf. Dax. – Ou bien var. graphique de Dasse;c/Es[JL, NFw].

 

JG

Das

1. Car. phys. ,,Blaireau ». V. ce N. Synon. : Dendas, Blariau. N08 288, 290. — 2. Proven. V. Dassche et Dasse.

 

EV

Das, (den)

Dasse(n): 1. BN naar de diernaam, de das. Vgl. D. Dachs. 1451 Dyerick Das, Ht. (A. GHIJSEN); 1557 Adriaen Dasse, Aarts. (MAR.). – 2. Reïnterpretatie van Stas aïs gen. 1762 A. M. Stas = 1765 A. M. Das; 1769 Bartholomeus Stas = 1792 B. Das, Diest(CLAES 1985).

 

FD

Dasbach

PlN Dasbach (HS, RP).

 

FD

Daschelet

zie Dachelet.

 

FD

Dascher

De Ascher. 1. Proven. Asch (Loc.), avec suff. d’orig. — 2. Profess. Le marchand de cendres (Le cendrier).

 

EV

Daschot

Dascotte, zie van Aerschot.

 

FD

Dascotte

cf. Darscotte.

 

JG

d-Ascotte

Proven. Ascottes   (Dép. Hennuyères).

 

EV

Daseler

zie de Haeseleer.

 

FD

Daskal

Bulgaarse FN. BerN van de schoolmeester.

 

FD

Daskalides

Gr. BerN < Didaskalos: schoolmeester.

 

FD

Dasmoy

-ois: 1. Hoofdzakelijk Luxemburgse FN; zie Dassenoy. Ook de PlN Asnois (Nièvre, Vienne) komt in aanmerking. Zelfde bet.: plaats waar takken groeien. 1338 Willaumes d’Asnoit, Bergen (CSWII). – 2. Grafie van Danois.

 

FD

Dasnoy

Dasnois, Dassenoy. 1541 «Jehan Dasnoye maire» DénFlorenville, 1575 «Hen­ry Dasnoys» FrancsLux; nom d’origine: As-senois, topon. très fréquent en prov. de Luxem­bourg. D’après des recherches génélaogiques, il se pourrait que les Dasnoy aient leur origine à Assenois (comm. de Léglise), d’une famille établie à Respelt vers 1690-1720, que les Dasnois aient comme lieu éponyme Assenois

(comm. de Bertrix) et que les Dassenois se réfèrent à Assenois près de Bastogne (comm. de Vaux-sur-Sûre) (comm. P. Dasnoy-Sumell).

 

JG

d-Asnoy

Proven. Assenois (Loc.).

 

EV

Dasoul

1289 «Jehans Dassoul» CensNamur, 1501 «Helluye de Dassoul» BourgNamur; probabl. nom d’origine: Daussoulx, 1384 «Dasoul» (Nr) ou Daussois, 1558 «Dassoul» (Nr), mais le NF est majoritairement liégeois.

 

JG

Dasoul

PlN Daussoulx (1384 Dasoul) of Daussois (1558 Dassoul) (N). 1289 Jehans Dassoul (J.G.).

 

FD

da-Soul

V. De Soil.

 

EV

da-Spit

V. De Spy.

 

EV

Daspremont

d’Aspremont, D’Apremont, Appermont, Apremonts: Verspreide PlN A(s)premont: ruwe berg. 1128 Theodericus de Aspero Monte, Luik (SLL); 1189 Geoffroy d’Aspremont (Midd. 1983,420); 1383 Gobert d’Appremont (MARCHAL); 1415 van Jehan Aspermonts wegen, Ter Hulpen (STR.); 1477 Michgiel Appremont = 1480 Michiel van Appremont, Ht. (A. GHIJSEN).

 

FD

d’Aspremont

Daspremont. Nom d’origine: A(s)premont, fréquent dans la toponymie française, ainsi Apremont (Ardennes, Ain, Oise, Meuse, etc.), Aspremont (Hautes-Alpes, Alpes-Maritimes).

 

JG

d-Aspremont

Proven.   „ (Domaine du) Mont âpre » (Aspromonte),

 

EV

Dasprez

zie Depré.

 

FD

Dasque

zie D’Assche.

 

FD

Dassargues

PlN Aussargues in Lunel (Hérault) (DNF).

 

FD

Dassargues

Probabl. NF importé, var. de Daus-sargues; nom d’origine: Aussargues (Hérault).

 

JG

dass-Argues. 

Proven.   Des   Arches (Dép. Andennes).

 

EV

Dassas

PlN Assas (Hérault).

 

FD

D’Assche

Dasque: 1. PlN Asse, vroeger Assche (VB). 1434 P. Dassche, VB (AAV). – 2. PlN Ascq = Asques (Nord). 1302 Piérès d’Asch = Piéron d’Ask, Dk. (RLT).

 

FD

d-Assche

Proven. Loc.

 

EV

Dasse

1. PlN Asse in Julémont (LU). 1317 Wilheames d’Asse de Julémont = 1322 Wilheame de Julémont condist d’Aisse (CVD). – 2. Een andere PlN in: 1333 Margrite Dasse, Dk. (TdT).

 

FD

Dasse

1566 «Jacques Dasse» Cerfontaine; nom d’origine: Asse, à Julémont (Lg); ou bien var. de Dache.

 

JG

d-Asse

Proven.  Dép.  Charneux  et Julémont.

 

EV

Dassel

PlN Dassel(NS).

 

FD

d-Assel

Proven.   Hasselt    (Loc). Syn. De Hasque (Dial.).

 

EV

Dasselborne

zie Asselborn.

 

FD

Dassele(e)r

zie de Hasseleer.

 

FD

Dassen

zie Das.

 

FD

Dassenoy

cf. Dasnois.

 

JG

Dassenoy

Dasnoy, Dasnois: PlN Assenois (LX). 1269 Willelmum de Astenoir (CVD); 1356 Gauthier Dastenoy, LX (BLOII).

 

FD

Dassesse

1562 «Marguerite Dassesse» Bourg­Namur; nom d’origine: Assesse (Nr).

 

JG

Dassesse

PlN Assesse (N). 1294 d’Asséché, N (CRN); 1345 Jehan d’Aseche, Luik (SLL IV).

 

FD

d-Assesse

-Asset.   Proven.   Assesse (Loc).

 

EV

Dasset

1591 «Martin Dassey» BourgNamur; probabl. nom d’origine, à situer dans l’Entre-Sambre-et-Meuse où le NF est le plus attesté aux 17e et 18e s.

 

JG

Dasset

BerBN. Ofr. dasset: kleine zeef (DAUZAT). 1591 Martin Dassey, Namen (RBN); 1661 Fr. Dassez, Namen (MUL VI).

 

FD

Dasseville

cf. Dacheville.

 

JG

Dasseville

Darcheville: PlN Acheville (PdC). 1251 a Lyetardo de Ascevile = 1278 Lietart d’Aisseville, Rijsel (SPL); 1325 Mikiel Daseville, Dk. (TdT).

 

FD

Dassi

-is, cf. Dassy.

 

JG

Dassi(e)

-is, zie Dacy.

 

FD

Dasson(ne)ville

Dassonval(le), zie Somville.

 

FD

Dassonleville.   

Proven.    Dassonville (Dép. Neuve-Eglise).

 

EV

d-Assonneville. 

Proven. ,,De (l’en­droit dit) a Sonneville » (Dép. Mar-bais-lez-Thuin). N° 209

 

EV

Dassonville

Dassonleville, Dassonneville. 1286 «Jehans Dassonlevile» CartMons, 1295-1302 «Hues d’Asson le Ville», «Bertous d’Ason le Vile» ImpôtArtois, 1416 «Nisolle Dasonleville» Ladeuze, 1424-25 «Gilliart Dasonleville» DénHainaut, 1518 «Jehenne Dassonville» BourgNamur; nom d’origine: Assonville, 1440 «Ason le Ville», à Lillois-Witterzée (BrW), également Assonville, à Nieuwkerke (FlOcc).

 

JG

d-Assonville

Proven.    Hassonville (Dép. Aye).

 

EV

Dassy

Dassi, -is. 1580 «Jehan Dassy», 1636 «Marguerite Dassi» BourgNamur; nom d’ori­gine: cf. «douve d’Assy», topon. à Monceau-en-Ardenne (Nr).

 

JG

Dassy

zie Dacy.

 

FD

da-Ssy

Ssi. Proven. ,,De Scy » (Loc), ,,De Sy »  (Dép. Vieuxville).

 

EV

Dast(h)y

PlN Hastière (N)??

 

FD

Dastot

Proven. Dast (Dép. Renaix), avec suffixe région, -ot, d’orig. N°

211.

 

EV

Dastrevelle

Uitspr. Datrevelle, metathesis van Dartevelle.

 

FD

Dastroy

Dastrois. 1711 «Georges Dastroy» Spontin [le Père Barthélémy d’Astroy, Récollet, grand polémiste religieux du 16e s., est né à Durnal (cf. A. Wouez, Spontin, 144-6)]; nom d’origine: Hastroit [= hasse ‘hêtre’ + suff. -eturn], e.a. à Pessoux (Nr).

 

JG

Dastroy

-ois: PlN Hastroit in Pessoux (N).

 

FD

Dasty

w. nam. Dastî. Probabl. nom d’origine, cf. Astimoulin à Saint-Servais (Namur) ou d’un topon. du même type.

 

JG

Datgnies

zie Dattignie(s).

 

FD

Dath

D’Ath. 1335 «Jakemart Dath» Comptes-Mons; nom d’origine: Ath (Ht).

 

JG

Dath

D’Ath: PlN Ath (H), Ndl. Aat. 1275 tere Marien d’Aath, Papegem; 1275 Marie d’Aat, Isières (VR i46r°, i5sv°); 1385 Hennequin Dath, Parijs (MARCHAL).

 

FD

d-Ath

Proven. Loc. Synon. : Attout.

 

EV

Dathenus

De hervormingsgezinde predikant Pieter Dathenus (fi588) heette eigenlijk Pieter van Bergen. Zijn humanistennaam is de vertaling van d’Athènes. ±1570 Pieter Daten (predikant), Ip. (CDT).

 

FD

Datthyn

-ijn: Patr. Vleivorm van een Germ. dad-

naam, zoals Datbert, Dadwin of korte vorm Dato.

Dadinus = Dadwinus (STARK). 1297 Jan Pieters f.

Datins, Bg.(CG); 1434 Lembertus Datyn = 1438

Lambertus Datin; 1435 Johannes Datyns; 1466

Wilhelmus Datyn, Mtr. (MUL I, II); 1457 Johannis

Datyns, Mtr. (SKM); 1564 Judocus Dathin,

Diksmuide(MULIV).

 

FD

Dattiches

PlN Attiches (Nord). 1190 Renier d’Attiches (NEH); 1284 Robert d’Attiches, Rijsel (CCHt).

 

FD

Datwyler

zie Daetwyler.

 

FD

Dau(t)zenberg

Doutzenberg, Doutsenberg: PlN < Totzenberg < Trotzenberg bij Aken (NRW)? 1537 Nicolaas Dautzenberg, Kerkrade (CROTT1995); 1659 Leonardus van Doetsenborch, Hamonensis; 1664 Petrus Dausenberge, Lirrodensis; 1700

Joannes Dautsenbergh, Valkenburg (MUL VI, VII).

 

FD

Daubach

PlN (RP).

 

FD

Daubange

Nom d’origine: Aubange (Lx).

 

JG

Daube

1. PlN Aube (Moselle, Orne). – 2. Var. van Dabe.

 

FD

Daube

Var. de Dabe (w. âbe = Aubel), mais également nom d’origine: Aube, nom de deux localités de France (Moselle et Orne).

 

JG

d-Aube

Proven.  1. Loc. fr. — 2. N.   d’arbre   (Peuplier  blanc).   N°

242. L.D.

 

EV

Daubechies

Daubeschies, Daubchies, Dopchie(s), Dobchies: PlN Aubechies (H). ±1100 Gualterus de Abacies, H (CAE); 1278 Fastret d’Aubecies, Bergen (CSW I); 1295 Jehans Dobisies, Dk. (TdT).

 

FD

Daubechies

Dobchies, Dopchie, -ies. Nom d’origine : Aubechies (Ht).

 

JG

d-Aubechies

Proven. Loc.

 

EV

d-Aubecq

Proven. Dép. Flobecq et Ghoy.

 

EV

Daubenton

Daubanton: PlN Aubenton (Aisne). 1318 Quentin D’Aubenton, St-Q. (MORLET).

 

FD

Dauber(t)

D’Aubers, PlN (Nord). 1210 S. Pétri de Obère, Aubers (SPL); 1306 Jehanne dame d’Auberch, Atrecht (NCJ).

 

FD

Daubercie(s)

Daubersy, -cy, -sies: PlN Aubrechies (PdC) en in Sint-Vaast (Nord). Aubercy in Triaucourt (Meuse). Ook Bois d’Aubrechies in Solre-sur-Sambre (H). Maar het kan best een var. zijn van Daubechies.

 

FD

Daubercy

Daubersy. Nom d’origine: Aubercy, comm. de Seuil-d’Argonne (Meuse) ou, moins probabl., (bois d’) Aubrechies à Solre-sur-Sambre (Ht).

 

JG

d-Aubersy

Proven. Au Bercy (Loc. fr.).

 

EV

Daubert

Filiation. ,,(Fils) d’Aubert » N° 102. V. AD (Ad).

 

EV

Daubie

cf. Dauby.

 

JG

Daubie(s)

Daubit, zie Dauby.

 

FD

Daubigny

1280-81 «Jehan Daubegni» Reg-Tournai; nom d’origine: Aubigny, fréquent en France (Aisne, Ardennes, etc.).

 

JG

Daubigny

Daubigney, Dobbeni(e), Dobbonie, Dobbini: 1. PlN Aubigny in Dk. (H). 1280 Jehans d’Aubignies, Zinnik (CSWI); 1334 Jehans d’Aubegni, Dk. (TTD). – 2. Verspreide PlN in Frankrijk (o.m. Nord, PdC, Somme). 1239 Rikero d’Aubigni, Atrecht (NCJ); 136 e. Oudart d’Aubingny, Laon (MORLET).

 

FD

Daubioul

Daubioulle. 1600 «Jacques Aubioul» Beauvechain; sans doute d’un topon. à iden­tifier, p.-ê. au bioul, au bouleau [JL, NFw].

 

JG

d-Aubioul

Proven. D’au Bioul. L.D. ,,Au    bouleau ».    Nos    209,    242.

Bioul (Loc),

 

EV

Daubioul(le)

Vz. de + Patr. Aubioul, W. vleivorm van Germ. VN Aubert. 1600 Jacques Aubioul, Bevekom (HERB.); 1663 Ferd. Daubioul, Geldenaken(MULVI).

 

FD

Daublain

Haubl(a)in: PlN Aublain (N). 1225 R. de Ablem, Luik (SLL); 1528 Henry Daublen, Namen (RBN).

 

FD

d-Aublain

Proven. Loc.

 

EV

d-Aubleu

Proven. ,,D’Au Bleu-(-ru, -rieu) » (Dép Bra, F«snes-lez-Buis-

senal). Nos 71, 230.

 

EV

Daubois

D’Aubois, d’Au Bois: van aan het Bos.

 

FD

Daubois

Nom d’origine: Au Bois, topon. fré­quent; cf. aussi Dabois, Dambois, Dobos.

 

JG

Daubré

Daubre(z), D’Aubrey: PlN Auberaie: plaats waar abelen groeien. Fr. FN Aubraye, -ée.

 

FD

Daubré

Daubrez. Probabl. (fils) d’Aubré, anthrop. germ.

 

JG

D’Aubreby

cf. d’Auxbrebis.

 

JG

D’Aubreby

zie Aubrebis.

 

FD

d-Aubreby  

Proven.      Autrefois : D’aux Brebis. L.D. N° 209.

 

EV

Daubremé

Dobremé, -metz, Dabremez, Dappremé(e), -me(e), Dapremez, -mée: 1. PlN Aubremé in Grand-Rosière (WB). – z. PlN Aubrometz (PdC). 1355 Ghilebert d’Aubronmés, Atrecht (NCJ). – 3. Wellicht ook PlN in Vloesberg (H) of in de buurt. 1275 Gilles d’Oubertmeis, Vloesberg (VR4ir°).

 

FD

Daubremé

Nom d’origine : Aubremé, à Grand-Rosière (BrW); cf. aussi Dambremé et Dapre-mez, -ée.

 

JG

d-Aubrenne

V. Daublain.

 

EV

Daubresse

 (NF de la région de Charleroi et Thuin). 1618 «Nicolas Daubresse (briquetier, cloutier)» Montignies-sur-Sambre (Genea-Net), 1750 «Alexandre Daubresse» Jumet; probabl. nom d’origine toponymique car on rencontre des D’Aubresse en France (e.a. à Marseille en 1648) [avec la collab. de Fr. Ga­briel].

 

JG

Daubresse

Onzeker. 1750 Alexandre Daubresse, Jumet(HERB.).

 

FD

d-Aubresse

Proven.   Aux   Bresses, L.D. N° 209.

 

EV

Daubreuil

D’au Breuil. Vgl. Dubreuil.

 

FD

Daubrez

cf. Daubré.

 

JG

Daubrez

D’Aubrey, zie Daubré.

 

FD

Daubry

Nom d’origine: Aubry (Nord).

 

JG

Daubry

PlN Aubry (Nord, Orne). 1259 Pierre Daubry, Montreuil (CMM); 1351 Gérard d’Aubri, Bergen (CCHt).

 

FD

Dauby

Daubie(s), Daubit: PlN Auby (LX, Nord). 1299 Marie de Aubi, Bg. (VERKEST); 1348 Jehan d’Auby, Atrecht (NCJ).

 

FD

Dauby

Daubie. 1279-80 «Jakemes Daubi li foulons» RegTournai, 1635 «Laurent Dauby» BourgNamur; nom d’origine: selon la loca­lisation du NF, Auby (région de Douai) ou Auby (arr. Neufchâteau).

 

JG

d-Auby

Proven. Loc.

 

EV

Daucha(p)t

-aux, zie Doucet.

 

FD

Dauchapt

Dauchat (NF de Verviers et Petit-Rechain). 1743 «Henri-Jos. Dauchapt» Ver­viers, cf. aussi GeneaNet; NF d’origine incer­taine, p.-ê. originellement français, la forme initiale semblant bien être celle en -chapt.

 

JG

Dauchet

-ez, zie Doucet.

 

FD

Dauchot

 (NF hennuyer). NF qui apparaît en 1642 à Fouleng (natif de Silly), puis en 1675 à Marcq [on note aussi le NF Auchot en France

(Alllier, Loiret)]. Peut-être avec la préposition de + Wauchot, dimin. de Wauch(i)er, avec perte du w initial (seul Gauchot semble toute­fois attesté) [avec la collab. de Fr. Gabriel]. Dauchy. 1190 «Robert)us) de Hauchi» Arquen-nes [BR] ; nom d’origine: Auchy, fréquent en France (Nord, Oise, PdC).

 

JG

Dauchot

V. Daussois. N° 79.

 

EV

Dauchot

Wsch. var. van Douchot (vgl. Dauchy/Douchy) = Doussot, dim. van doux: zacht, teder. BN.

 

FD

Dauchy

Dauchie, Dochy, Dossi, Dosy, Duc(h)i, Ducy, Dusi: 1. PlN Auchy (PdC 3X, Nord). 1296 Maroie d’Auchi; Mehaus d’Auci, PdC (BOUGARD); 1298 Petro Dauchi filio quondam Nicholai Dauchi opidani Duacensi, Bg. (VERKEST); 1316 Ghele Dauci; 1350 Pieron Dauchi, Dk. (TdT); 1686 Joannes Dochy, Lo (CRAEYE); Do(u)chy = Dossy = Duchi (VS1984,399). – 2. Soms hypercorrect voor Daussy. Zie ook Douchy.

 

FD

d-Auchy

Proven.   Auchies    (Dép. Marcinelle). Synon. : Do(u)chy.

 

EV

Daucloi

 (NF à Enghien, depuis 1837). NF d’ori­gine incertaine.

 

JG

Daudemont

zie Dodémont.

 

FD

d-Audemont

Proven.     Audimont (Dép. Horrues).

 

EV

Daudenard

1295 «Rauls Daudenarde» Comp-tesMons, 1543 «Martin Daudenart» Ladeuze; nom d’origine: Audenarde, Oudenaarde (FlOr).

 

JG

Daudenard, (van)

zie van Oudenaerde.

 

FD

d-Audenart 

Proven.     Audenarde (Loc).

 

EV

Daudenthun

PlN Audincthun (PdC). 1184 Godefroy d’Odinghetun (DFI).

 

FD

Daudergnies

Dodergnies: PlN Audregnies (H). 1389 Jehans d’Audregnies, Bergen (CCHt).

 

FD

Daudergnies

Nom d’origine: Audregnies, for­me dial. audèrgnî, 1181 «Audernies» (Ht).

 

JG

Daudeseux

cf. Dadseux.

 

JG

d-Audiffret     

Audiffret.  Filiation. ,,(Fils) d’Audifroy ».  N°  02.  V. AD (Ad).

 

EV

Daudrez

Dodré, Doderay. Patr. d’Audrez, Germ. VN ald-rêd ‘oud-raad’: Aldradus (MORLET I). Of dod-rêd?

 

FD

d-Audrimont

Dép.   La  Gleize   et Ohain.

 

EV

Daudruy

PlN Audruicq (PdC). 1266 Ade d’Audruwic, Atrecht (NCJ).

 

FD

Daue

Var. de Dauwe, hypocor. néerl. de David.

 

JG

Daue

zie (de) Dauw.

 

FD

Dauer

zie de Hauwer(e).

 

FD

Daufel

Proven.   ‘t   Ou(de)   Veld. (Dép. Zaffelare).

 

EV

Daufresne

Var. van Dufrêne of d’au fresne: van aan de es.

 

FD

d-Aufresne

Proven. D’au Frêne. L.D. N° 209, 242.

 

EV

Daug-

-inet, -otte. V. TAD (Tak).

 

EV

Dauge

1364 «li femme qui fu Grart Dauge» PolyptAth; nom d’origine: probabl. Auge-lez-Rocroi (Ardennes).

 

JG

Dauge

PlN Auge (Ard.).

 

FD

d-Auge

ou Dauge. 1. Proven. Auge (Rég. et Loc. fr.) — 2. V. TAD

(Tak).

 

EV

Daugimont

Daugeumont, Daujeumont, Dausimont: 1. PlN Agimont (N). 1296 Jehan d’Augimont, N (CDN). – 2. Spelling voor Dogimont.

 

FD

Daugimont

Nom d’origine : Agimont, w. à Naudjumont (Nr).

 

JG

d-Augimont   

Proven.      Ogimont (Dép. Velaines-lez-Tournay).

 

EV

Dauginet

D’au Genêt of Dugenêt.

 

FD

Dauginet

Ellipse de (fils) d’Auginet, hypocor. de Auger.

 

JG

Daugnaix

-i(aux), -eau, zie Daneau.

 

FD

Daujeumont

Var. de Daugimont?

 

JG

Daujeumont

zie Daugimont.

 

FD

Daul(e), van (den)

zie van Daal.

 

FD

Daulie

-ies,   Daullye,   Daully. Probabl. d’un topon. à situer dans la région de Mons où ces NF sont concentrés.

 

JG

d-Aulie

Proven.    Houilly    (Dép. Blandain).

 

EV

Daulie(s)

Daully(e), zie Danlier.

 

FD

Daulmerie

zie Daumerie.

 

FD

Daulne

cf. Daine.

 

JG

Daulne

Daun(e), Daine: PlN Aulne in Gozée (H). 146 e. Baudouin d’Aulne, Val-Dieu (CVD).

 

FD

Daum

Daume(n), -ens, zie Daem(s).

 

FD

Daumerie

-ery, Daulmerie. 1548 «Marie Dau-merie» Ladeuze, 1676 «Anthoine Daulme-ries» RuageAth; nom d’origine: Aumerie, à Kain (Ht).

 

JG

Daumerie

-ies, -y, D(e)aulmerie: PlN Aumerie in Kain (H) of Aymeries (Nord): 1148 Ameriis (TW). De FN kwam voor in de varianten Daimeri, d’Aymeries, d’Aulmerie, Damerie(s), d’Aulmery. 1201 S. Martini Daimeri = 1212 Martin Dameri, Bergen; 1268 Mahieu d’Aumerie (Midd. 1999,49-72); 1350 Jehans d’Ainmeries, Gommegnies; 1358 Jehan d’Amenez, Bergen (CSW II); 1654 Fr. P. Daumerij, Zullik (MUL VI).

 

FD

d-Aumerie

1. Proven. Heaumerie, ,,Endroit où l’on faisait des heau­mes ». — 2. Profess. Fabric. d’ar­mures. N° 131. (D’Heaume, Dép. Seneffe).

 

EV

d-Aumers

Proven. D(e St-)Omer (Loc. fr.).

 

EV

Daumont

Domont: 1. PlN Aumont (Jura, Oise, Somme, Lozère). 1383 Hutin d’Aumont (MARCHAL). – 2. PlN Hautmont in Dison (LU) en Ophain (WB) of Hautmont (Nord). 1379 Guillaume d’Omont, H (BLO VIII); 1368 Renier d’Omont, Cuesmes (CSW II). – 3. PlN Omont in Sclessin (LU). 1276 molendinum de Omont, Sclessin(AVB).

 

FD

Daumont

Nom d’origine: Au Mont (topon. fré­quent).

 

JG

d-Aumont

Proven. D’Au Mont (L. D.). N08 209, 232.

 

EV

Daun

 (NF liégeois). 1589 «Gérard Daune» Arbrefontaine; nom d’origine: probabl. Daun (Rhénanie).

 

JG

Daun(e)

zie Daulne.

 

FD

Daunau

1. PlN Auneau (Eure-et-Loir). 1383 Marguerite d’Auneau (MARCHAL). – 2. Zie Daneau.

 

FD

Daunau   

Proven.    ,,Danube »    (N. allem.).

 

EV

d-Aunau

-Aune. V. Aulne.

 

EV

d-Aunau

Proven. ,,Petit Aulne ». N. d’arbre. N° 242.

 

EV

Daunay

1. D’Aunay. PlN Aunay. Fr. aunaie < Lat. alnetum: elst. – 2. Zie Daneau.

 

FD

Daune

cf. Daine, Daulne.

 

JG

d-Aune

Proven. 1. Olne (Loc.). — 2. V. Aulne.

 

EV

Daunis

zie Danis.

 

FD

Daunno

zie Daneau.

 

FD

Dauphin

1. Ancien N. de bapt. (C’était celui du Comte d’Albon, dont dé­rive le N. du Dauphiné). — 2. Proven. Au fin (de ville) (Dép. Houfalize). Ou bien: D’O-phain (Ophain, Loc.).

 

EV

Dauphin

1536  «Henri  delle  Thour dit  le Daulphin» AnthrLiège, 1601 «François Dau­phin» BourgNamur,  1607 «Jean  Le Daul­phin» Cerfontaine; parfois surnom et même ancien prénom, mais le plus souvent nom d’enseigne, par ex. « Au Dauphin » (1632) à Liège (BTD 26, 273) [CH]. Daurmont. Nom d’origine: Dauremont, à Graux (Nr).

 

JG

Dauphin

-ine, Dalphin, Le Dauphin: BN naar een huisnaam, b.v. 1632 au Dauphin, Luik. Vgl. Dolfyn. 1475 Thomaes Daulphin, St.-Omaars-Bg. (JAM. II); 1536 Henri delle Thour, dit le

Daulphin, Luik (RENARD 273).

 

FD

Daurel

Proven. Aurel (Loc. fr.).

 

EV

Dauria(c)

D’Auria, D’Aurea: PlN Auriac, verspreid in Z.-W.-Frankrijk. 1776 F.J. Dauriac, Namen-Aw. (AP).

 

FD

Daurmont

PlN Dauremont in Graux (N).

 

FD

Dauron

PlN Auron (Alp.-M.) of Aurons (B.-du-Rhône).

 

FD

Daury

Nom d’origine: d’au ri?

 

JG

Daury

PlN Daurys in Dison (LU), Dauris in Houyet (N).

 

FD

Daus(s)e

PlN Ausse? Bois d’Ausse in Courrière (N)?

 

FD

Daus(s)ogne

PlN Ossogne in Havelange (LU) en Thuillies (H).

 

FD

Daus(s)y

zie Dhaussy.

 

FD

Dausimont

zie Daugimont.

 

FD

Dausin

Daussaint, Daussin.  1635 «Jan Dausin» et 1636 «Henri Dausin» émigrés en Suède, 1666 «Loyse Dausin» BourgNamur; var. probable de Dossin.

 

JG

Dausogne

Daussogne. Nom d’origine: Ossogne, w. ôssogne, à Havelange (Nr) et Ossogne, w. oûssogne, à Thuillies (Ht) ; cf. aussi Dosso-gne.

 

JG

Dausort

1265 «Jehans Dausor» CensNamur; nom d’origine : Waulsort, w. (w)ausoûr (Nr).

 

JG

Daussain

-in, cf. Dausin.

 

JG

Daussain(t)

Daus(s)in, Dossin : 1. PlN Ausseing (Hte-Gar.)? 1298 Jacobi de Hausaing, Bg. (VERKEST). – 2. Var. van Doussin; zie Douchain.

 

FD

d-Aussaint

Proven. D’Au Saint (L. D.) ,,Près de la statue du Saint ». N° 209.

 

EV

Daussin

V. DAD (Daz).

 

EV

Daussogne

cf. Dausogne.

 

JG

d-Aussogne

Proven. ,,Aulnaie ». N° 242. Aussogne ou Ossogne (Dép. Havelange etc.).

 

EV

Daussois

Daussoir, Daussort, Dauchot. Proven. Daussois (Loc.).

 

EV

Daussort

PlN Waulsort, W. (w)sœ»âf (N).

 

FD

Daussy

Nom d’origine : Auchy-lès-Hesdin, 1296 «Aussi» (PdC), Auxi-le-Château 1197 «Aussi» (PdC) ou Haussy (Nord, arr. Cam­brai) [MH].

 

JG

D’Austerlitz

PlN Austerlitz (Slavkov) in Moravie.

 

FD

Dautcour

zie D’Hautcour(t).

 

FD

Dautcourt

Nom d’origine: Hautecourt (Meuse).

 

JG

Dautel

Dot(h)el, Dhôtel, Dhôtel: 1. PlN Autel: altaar, kleine kerk, b.v. Autelbas (LX). – 2. PlN Ostel (Aisne). 1384 Jehan Dostel, Laon; 146 e. Thomas D’Otel, St-Thibaut (MORLET).

 

FD

Dautel

Nom d’origine: Autel, à Autelbas (Lx).

 

JG

d-Autre-  

-bande,    -loup,    -mont; –Autricourt. V. D’Outre-.

 

EV

Dautrebande

Nom d’origine: Outre-Bende, à Ampsin (Lg).

 

JG

Dautrebande

PlN Outre-Bende in Ampsin (LU). 1752 L. A. J. Dautrebande, Namen (MUL VIII).

 

FD

Dautreche

Nom d’origine : Autrêches (Oise).

 

JG

Dautreloup

-loux: PlN Outrelouxhe (LU).

 

FD

Dautreloup

-oux. Nom d’origine: Outrelouxhe (Lg).

 

JG

Dautremont

1780 «Pierre-Joseph Dautremont» Charleroi ; probabl. var. de Dou(l)tremont, du NL Oultremont, à Warnant-Dreye (Lg).

 

JG

Dautremont

zie Doutremont.

 

FD

Dautreppe

1. PlN Autreppe (H) en in Blicquy (H) en Ormeignies (H). 1291 Mathius d’Autreppe, Erquennes (CSWI). – 2. PlN Autreppes (Aisne). 136 e. Robins d’Autreppe, Laon (MORLET).

 

FD

Dautreppe

Nom d’origine: Autreppe (Ht) ou Autreppes (Aisne) ; p.-ê. aussi var. de Dotreppe.

 

JG

d-Autreppe

Proven. Loc. -Auve.   Pfoven.   (Ave   et)   Auffe (Loc.).

 

EV

Dautriche

Van Oostenrijk.

 

FD

Dautricourt

PlN Autricourt (Côte-d’Or). 1773 Michiel Dautricourt, Diksmuide (V.HILLE 1962).

 

FD

Dautrive

1524 «Englebert Dautrives», 1528 «Thiery Dautrive» BourgNamur; nom d’ori­gine: Atrive, w. âtrîve, dépend. d’Avin (Lg) ou Autryve, forme fr. de Outrijve (FlOcc); égale­ment nombreux Hauterive, Auterive en France.

 

JG

Dautrive

zie van Outrijve.

 

FD

D’Autry

PlN Autry (Ard., Allier, Loiret).

 

FD

Dautun

PlN Autun (Saône-et-Loire).

 

FD

Dauv-

-en, -in. Profess. Douvain, ,,Tonneau » (Ane. fr.). N. de ton­nelier. N08 131, 183.

 

EV

Dauven

zie (de) Dauw.

 

FD

Dauverchain

zie Deverchin.

 

FD

Dauvergne

Dovergne: Streeknaam Auvergne in Frankrijk. 1253 Guido de Alvernia, Rijsel (SPL).

 

FD

Dauvergne

Surnom de provenance: originaire d’Auvergne.

 

JG

Dauvillé

-ée, -aire, Dauville, Dovillée, Doville: PlN Auvillers (Ard.), in Wattrelos (Nord), Jeneffe (LU). 1231 Perona de Auviler, Wattrelos (GYSS. 1964,166); 1362 Guillaume d’Auvillers, Comp. (MORLET).

 

FD

Dauvillée

Nom d’origine: Auvillers, à Jeneffe (Lg) ou Auvillers-les-Forges (Ardennes), mais pourrait être plus simplement w. au vile = à Villers.

 

JG

Dauvin

1507 «Gustin Dauvin» BourgNamur; nom d’origine: Avin-en-Hesbaye, w. âvin (Lg) ; cf. aussi Davin.

 

JG

Dauvin

PlN Avin (LU).

 

FD

Dauvister

cf. Davister.

 

JG

Dauvister

zie Davister.

 

FD

d-Auvister

Proven. D’Avister (Dép. Esneux).

 

EV

Dauvr(a)in

PlN Douvrain in Baudour (H).

 

FD

Dauvrain

Dauvrin. Nom d’origine: Douvrain, à Baudour (Ht).

 

JG

Dauvrain

Proven. Douvrain (Dép. Baudour). N° 77.

 

EV

Dauw

Dauwe, au génitif: Dauwen, Dauwens. Hypocoristique néerl. de David.

 

JG

Dauw, (de)

Dendauw, Dau(w)e, Dhauw(e), D’Hauw(e), Dauwen(s), Douwe(n), Douw(s), Dauven, Dave(n): 1. Patr. Het Iw. is dan secundair, omdat de naam achteraf niet meer aïs Patr. begrepen werd. Dauwen(s) uit Dauwin(s). Dauwen(s) < Dauwin(s). Var. en vleivormen van de bijbelse VN David. 1294 David Anglicus = 1298 Dauwe lEngles, Kales (GYSS. 1963). – 2. Patr. Germ. VN Dauo, Dawin (Fm.), Dauwinus (MORLET I), Davo (BRECH.). Dadinus = Dadwinus = Dawinus (STARK). ±1335 Willem Daus huus, Ktr. (DEBR. 19/1); 1361 domum Willelmi Dau, Ktr.; 1398 Olivier de Dau, Pittem; 1398 Heinric Dauwins, Lauwe (DEBR. 1970); 1377 Rugge Dauwin; 1410 Woutere de Dau, Ktr. (DEBR. 1958). – 3. Evtl. EN dauw. Vgl. Rosée, Swyngedauw.

 

FD

Dauwe(e)

Dauwens. Car. phys. De auw(e), De oude, ,,Les vieux, les anciens ». N° 263.

 

EV

Dauwels

1. Var. van Dauwens? – 2. Mnl. damwilt, danwilt, dauwilt: damhert. 1301 Watier Dauwilt, Bg.(V.D.AUW.l36).

 

FD

Dauwer(s)

zie de Hauwer(e).

 

FD

d’Auxbrebis

D’Aubreby, -bij (NF de Dinant). Nom d’une famille patricienne dinantaise, qui s’est illustrée dans l’exploitation des forges et du charbon de bois : fr. aux brebis, surnom de motivation peu claire.

 

JG

D’Auxbrebis

zie Aubrebis.

 

FD

D’Auxy

PlN Auxi (PdC), Auxy (Loiret, Saône-et-Loire). 1414 Philippe d’Auxi, Amiens (CCHt).

 

FD

Dauzenberg

zie Dautzenberg.

 

FD

Dauzo

cf. Dozot.

 

JG

Dauzo

PlN Ozo in Izier (LX).

 

FD

Dav(a)in

1. PlN Avains in Laon (Aisne). 136 e. Jehans d’Avains, Laon (MORLET). – 2. Zie Davin.

 

FD

Davagle

Nom d’origine: Navaugle, à Buis-sonville (Nr).

 

JG

Davagle

PlN Navaugle in Buissonville (N) (J.G.).

 

FD

Davain

cf. Davin.

 

JG

Davaine

1372 «Jacquemar Davaingne» = «Jac-quemar Davainne» Dinant; le NF paraissant dinantais, var. de Dawagne plutôt que de Da-voine.

 

JG

Davaine

zie Davesne.

 

FD

Daval

Davau(x), Davay: 1. PlN Avaux (Ard.). 1178 Henrici de Avax; 1190 Guido clericus de Avaus, St-Hubert (ASH). – 2. PlN Aveau in Rouveroy (H). -3. Evtl. Davaux = Fr. D’aval: stroomafwaarts.

 

FD

Davalos

Proven. D’Avalas (Marqui­sat, Italie du sud).

 

EV

Davans

1313 «Jean Davans» Liège; var. de Dawans [FD] ?

 

JG

Davans

zie Dawans.

 

FD

Davanture

Surnom: anc. fr. aventure ‘sort, destin’, mais aussi ‘ce qui arrive d’inattendu à qqn’, etc. FEW 24, 194a.

 

JG

Davau(x)

zie Daval.

 

FD

Davaux

Nom d’origine: soit topon. « au val », soit Aveau, à Rouveroy (Ht). Cf. aussi 1365 «Jehan Davaus vakier» TailleMons.

 

JG

d-Avaux

Proven. Aval (de la riviè-re). (L.D.), -Avay. Proven. Havay (Loc.).

 

EV

Davay

1. LU W. vorm van Davau(x). – 2. PlN Havay (H). Zie D’Hâve.

 

FD

Dave

D’Hâve: 1. PlN Dave (N). Zie Dedave. – 2. PlN Ave(-et-Auffe) (N). – 3. Zie (de) Dauw.

 

FD

Dave

Proven. Loc.

 

EV

Dave

w. nam. Dauve [prononc. identique au NF Daffe]. 1533 «Jehan de Dave» BourgNamur, 1592 «Anthoenne Dave» CartCiney, 1711» François Dave» Spontin; nom d’origine: Dave, w. dauve (Nr) ou Ave(-et-Auffe), w. ave (Nr); cf. aussi Daffe.

 

JG

Dave

zie D’Hâve.

 

FD

Davel(l)ois

PlN Auvelais (N). 1374 Johan d’Aveloiz, Luik (SLLIV); 1537 Pierchon Daveloy, Namen (RBN).

 

FD

Davelo(o)se

zie D’Haeveloose.

 

FD

Davelois

1272 «Thomas Davelois», «Marga-retha relicta Davelois» PolyptVillers, 1537 «Pierchon Daveloy» BourgNamur; nom d’ori­gine: «Avelois», forme anc. d’Auvelais (Nr).

 

JG

Daveloose

Davelooze, Davelose. Surnom: moy. néerl. de haveloos ‘sans bien; pauvre’; cf. D’Haeveloose et comp. San(s)terre.

 

JG

D-Aveloose

1. Car. mor. De Haveloze, ,,Le déguenillé ». — 2. Pro­ven. Aveloes (Ane. N. d’Auvelais) (Loc.). N° 49.

 

EV

Daveluy

PlN Aveluy (Somme) of Haveluy (Nord). 1299 Bauduins Daveluis (ROBI); 1340 Jakemes d’Avelui, Dk. (RUELLE 52).

 

FD

d-Aveluy

Proven. Loc. fr.

 

EV

Daven

cf. Davin.

 

JG

Daven

zie (de) Dauw.

 

FD

d--Aven(nes).

Proven.      Avennes (Loc.) et Havennes (Dép. Hour).

 

EV

Davenne

1279-81 «Jehans Davesnes» Comp-tesMons, 1495 «Adrien Davennes», 1605 «Laurent Davenne» BourgNamur; nom d’ori­gine : Avesnes (PdC) ou Avenne (Lg).

 

JG

Davenne

Davenes, zie Davesne.

 

FD

Davepon

PlN Davipont in Mortroux (LU).

 

FD

Daver

zie de Hauwer(e).

 

FD

Davera(e)t

Daveraes: Fr. FN Daverat uit de Landes.PlN Avéra ‘notenboom’ (PDB).

 

FD

Daveraes

Proven. De Haveres. ,,Le sorbier » (L.D.). N° 242.

 

EV

Daveraet

Proven. De Haveraard (Dép. Zandhoven). — 2. De Ha-verraad, ,,L’essart aux avoines ». N° 238.

 

EV

D’Avernas

PlN Avernas-le-Bauduin (LU) of (Cras-) Avernas (Lu). Zie ookPar. 1984,405.

 

FD

d-Avernas

Proven. Loc.

 

EV

Daverveld

Proven. ‘t Haverveld, ,,Le champ aux avoines » (Dép. Erwe-tegem). N° 234,

 

EV

Daverveldt

PlN. i6e e. van Daverveld, Uden; 1654 van Davervelt, ‘s-Hertogenbosch (PDB); 1672 Andréas Daverveldt, Erpe (MUL VI).

 

FD

Davesne

Davenne, Davenes, Davaine, Daveyne: 1. PlN Avesnes (Nord, PdC, Somme enz.). 1280 Thumas d’Avesnes, St-Q. (MORLET); 1328 Jehans Davesnes, Dk. (TdT). – 2. PlN Avennes (LU).

 

FD

Davet

-ey, zie D’Hâve.

 

FD

David

au génitif: Davids, Davidts. 1272 «David de Brombais» PolyptVillers, 1286 «David li Poissonniers» DettesYpres, 1472 «Henrion David» DénLaroche, 1620 «Pon-celet David (de Sedan)» émigré en Suède; nom de baptême biblique : David.

 

JG

David

Davids(e), Davidt(s), Davit(s), Davieds, Daviet, Davie(s), Davidson, Dawid(son), Davy(t), Davis(on): Patr. Bijbelse VN David ‘lieveling, vriend’. 1275 ke Jehans Davis de Bellenghein…a Jehan David, Ktr. (DEBR. 1980); 1280 Paulus David, Ip. (BEELE); 1400 Jan Davyt, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

David

N, de bapt. d’orig. biblique. Variantes : David(t)s, Davis. Devis, Davout, Daout (Formes étrangères).

 

EV

Davignon

1384 «Lambers Davignon» Liège; nom d’origine : Avignon (Vaucluse).

 

JG

Davignon

Avignone, Avognon: PlN Avignon (Vaucluse). 1370 Arnoldum Aveynoen, St.-Tr. (GHYSEN); 1388 Lambiers d’Alloir dit d’Avingnon, Luik (AVB).

 

FD

d-Avignon 

1.    Proven.    Avignon (Loc. fr.). Ou bien : (Pont) d’Avi­gnon (près de Nismes, Belgique).

 

EV

Davila

Sp. PlN en streeknaam Avila.

 

FD

Davin

Davain: 1. PlN Avin (LU) of Avins-en-Condroz (LU). 1045 Helfridus de Alvenz; 1104 Arnulfus de Avenz, Stavelot (ASM); 1358 Mabille d’Avins, Luik (SLLIV).-2. Zie Davain.

 

FD

Davin

Daven, Davain. 14e s. «Pirlos Davins» CensHuy, 1486 «Pirlo d’Aven» Dinant, 1508 «Henrart Davin», «Willame Daven» Bourg­Namur, 1589 «Wauthier Daven» CartCiney, 1605 «Conrad Davent» BourgDinant; nom d’origine: Avin(-en-Hesbaye), w. âvin, ou Les Avins, w. âs-âvins (Lg).

 

JG

d-Avin

Proven. Loc.

 

EV

Daviron

PlN Aviron (Eure).

 

FD

Davis

Forme dial. (ou anglaise) de David.

 

JG

Davis(on)

zie David.

 

FD

Davister

D’A-,   Dauvister,   Davisters. Nom d’origine: Avister, w. (èn-)âvîstêr, à Esneux (Lg).

 

JG

d-Avister

Proven. Dép. Esneux.

 

EV

Davister(s)

Dauvister: PlN Avister in Esneux (LU). 1276 Henris Davister, Esneux (SLL).

 

FD

Davit(s)

zie David.

 

FD

Davix

Wsch. grafie voor Davis.

 

FD

Davoine

1. Fr. avoine: haver. BerBN voor een haverkoopman. – 2. PlN Avoine (Indre-et-Loire, Orne).

 

FD

Davoine

Surnom de producteur ou de mar­chand : de + fr. avoine ; comp. Alavaine, Ala-voine.

 

JG

Davoise

Nom d’origine: Avoise (Sarthe).

 

JG

Davoise

PlN Avoise (Sarthe).

 

FD

d-Avoise

Proven. Loc fr.

 

EV

Davoust

zie D’Aoust.

 

FD

Davout

V. David.

 

EV

d-AVR-

-ay, -eux, -oye. Proven. Arboretum, ,,Lieu planté d’arbres ». nos 49) 241.

 

EV

Davranche

PlN Avranches (Manche).

 

FD

Davreux

1773 «Marie-Jeanne Davreux» NP-Louette; nom d’origine: Avroy, w. avreû, no­tamment à Liège, etc.

 

JG

Davreux

PlN Avreu/Avroy in Luik. 1309 Gerardi de Averoil, Mtr. (CVD); 1587 Gilles Davroix; 1603 Simon Davreu, Luik (Midd. 1955,425).

 

FD

Davril

Dapvril, D’Aprile, Daprile: 1. Naam van de maand april. Vgl. April, D’Aoust. – 2. PlN Avril (Nièvre).

 

FD

Davril

Dapvril. Surnom (d’enfant aban­donné?): né au mois d’avril, mais aussi ellipse (fils) d’Avril (nom de baptême). Cf. aussi Avril, April.

 

JG

Davril

N. de cironst. Enfant né en

Avril. N08 11, 301.

 

EV

Davroux

PlN Avroult (PdC).

 

FD

Davy

Davye. Forme dial. (ou anglaise) de David,

 

JG

Davy(t)

zie David.

 

FD

Dawagne

1372 «Jacquemar Davaingne» Cout-Stavelot, 1593 «Éverard Dawaigne», 1596 «Jacques Dawaigne» BourgDinant, 1602-3 «Jean Dawaigne» TerriersNamur; nom d’ori­gine: Awagne, 1443 «Awaigne», dépend, de Lisogne (Nr).

 

JG

Dawagne

PlN Awagne in Lisogne (N). 1372 Jakemar d’Awogne, Dinant (ASM II).

 

FD

d-Awan-   

-ce,    -s(e),    -t.    Proven. Awans. (Loc.).

 

EV

Dawans

-ant, -and, -anse, -ance, -ange, d’Awans, Davans, Hawanx: PlN Awans (LU). 1220 B. de Awans, Luik (SLL); 1313 Jean Davans, Luik (AAV).

 

FD

Dawans

D’A-, Dawanse, Dawance, Dawand, Dawant. 1272 «pro terra lohannis Dawan» PolyptVillers, 1616 «Hilayre Dawan» Princip-Chimay, 1617 «Philippe Dawans, de Jaisve» BourgDinant, 1748 «Jean Pierre Dawance» Nandrin; nom d’origine: Awans (Lg). Cf. aussi Davans.

 

JG

Dawid(son)

zie David.

 

FD

Dawir

Dawirs. 1364 «Colar Dawir» Guill-Liège, 1449 «Lambert Dawire» AidesNamur; nom d’origine: Les Awirs (Lg).

 

JG

d-Awir

Proven. (Les) Awirs (Loc.).

 

EV

Dawir(s)

PlN Les Awirs (LU). 1353 Johans d’Awir, Luik (SLL IV).

 

FD

Dawoud

zie D’Aoust.

 

FD

Daws(on)

Patr. Zoon van Dawe: David. 1332 Richard Dauewesone, Warwick (REANEY).

 

FD

Dawyndt

D’Awoingt. PlN Awoingt (Nord). 1703 Pieter Dawynt, Koudekerke FV (VERGR. 1972).

 

FD

Dax

1. Proven. Loc. fr. — 2. V. TAD (Tak).

 

EV

Dax

D. FN Dachs: das. Vgl. Das.

 

FD

Dax

Peut-être surnom: all. Dachs ‘blaireau’; cf. aussi Das.

 

JG

Dax(h)elet

-er, Daxhlet, zieDachelet.

 

FD

Daxbeek

Daxbe(c)k: Ndd. FN Dachsbeck, Dachspeck. Waternaam Dachsbach: dassenbeek (BRECH.).

 

FD

Daxbek

V. Dachsbeck.

 

EV

Daxchelet

Daxelet, Daxhelet, Daxhlet, var. namuroise (sans le xh marquant l’aspiration:) Dachelet, Dachlet. 1602-3 «Jean Dachelet» TerriersNamur; nom d’origine: Naxhelet, w. a-n-ah ‘lèt, à Wanze (arr. Huy). – Bibliogr. : Et. Daxhelet, Un vieux NF wallon : Daxhelet, VW 57, 1983, 87-93.

 

JG

d-Axhelet

Proven. Axhelet, devenu (E)n Axhelet. (Dép. Wanze). N° 66.

 

EV

d-Ay

V. Daye.

 

EV

Day(e)

Daij(e), Daeye, Daïe, D’Haeye, Dhaeye: Henegouwse adaptatie, met reductie van de uitgang, van d’Haeyer. 1715 L.F. d’Aye = Daye, Bergen (Par. 1979,335)-

 

FD

d-Ayan 

Proven.     (Les)    Hayons (Loc.).

 

EV

Daye

p.-ê. aussi Daille. Nom d’origine qui pourrait être Aye (arr. Marche), mais la distribution du NF dans la région de Tournai et de Nivelles ne plaide pas en ce sens.

 

JG

d-Aye

Proven. Loc.

 

EV

Dayeneux

1705 «Bauduin Dayneux» Bourg-Liège; nom d’origine: Ayeneux (Lg).

 

JG

Dayeneux

PlN Ayeneux (LU). 1267 Watirs d’Aienoz (AVB).

 

FD

d-Ayer

Proven.   1. Hawière  (Dép. Neuf château). — 2. V. D’Hayère.

 

EV

Dayer(s)

zie d’Haeyer(e).

 

FD

Dayez

Dahiez. NF originellement du départ, du Nord, bien implanté en Hainaut; p.-ê. var. de Danhier, -iez ; pour Debrab2 306, hypocor. de David, d’après des équivalences de noms comme Daviot = Dayot = Dayet (avec référence à

laNRO 1985, p. 153).

 

JG

Dayez

-et, -es, Daijez, Daijé, Dajez, Dahiez, -ier: Patr. Dim. van VN David: Daviot = Dayot = Dayet. 1296 Daviot, fils de Josse de Pontoise = Dayotus de Josse de Pontoise; 1389 Daviot ou Daviet de Chambéry = 1383 Dayot, Parijs; 1332 Dayet d’Avalon, Auxonne; 1311 Dahiet, Aignay-le-Duc

(NRO1985,153).

 

FD

d-Ayez

Proven. Hayez. V. Haie.

 

EV

Days

1265 «li enfant Godefroid Days» Cens-Namur, 14e s. «Thyry Days» CensHuy; nom d’origine: p.-ê. «Ays», forme anc. d’Aische(-en-Refail) (Nr).

 

JG

Days(e)

1. Wellicht var. van Daix. – 2. PlN Ays, oude vorm van Aische-en-Refail (N) (J.G.).

 

FD

D’Ayx

zie Daix.

 

FD

Dazard

Dazert: Mnl. dasaert: gek, dwaas. 1409 dat hij was een groot dasaert, Ktr. (V f°i6).

 

FD

Dazy

Nom d’origine: Azy, nom de plusieurs localités de France (Aisne, Cher, Nièvre).

 

JG

Dazy

PlN Azy (o.m. Aisne).

 

FD

De-

peut être: 1° préposition fr. de marquant l’origine; 2° particule (nobiliaire) de précé­dant le NF; 3° peut noter l’article contracté w. dé (fr. du); 4° article défini néerl. de (fr. le, la); y exceptionnellement, de marquant la filiation: type Degeorges ‘fils de Georges’.

 

JG

De Almeida

PlN (Portugal).

 

FD

De Andrade

de Andres, zie André.

 

FD

De Angeli(s)

zie D’Angeli.

 

FD

DE Ba(e)d(t)s

Car. mor. De Batsch, L’orgueilleux, l’insolent ». N° 271.

 

EV

De Backer

V. Bakker.

 

EV

De Badrihaye

de Baudrihaye: PlN Badrihaye in Ayeneux en Soumagne (LU).

 

FD

DE Bae

Car. mor. De bate, ,,Le pro­fit ». Homme intéressé.

 

EV

DE Baene

V. Debaan.

 

EV

DE Baenst  

Car. mor. De baanst,,,L’amadou ».  Homme qui s’en­flamme facilement.

 

EV

DE Baerde-

-ma(e)ker, -ma(e)cker. Profess. Le fabric. de barbes posti­ches. N° 193.

 

EV

De Baerdemaecker 

De  Baerdemacker,  Debaeremacker.  Nom  de  profession:  moy. néerl. baertmaker ‘barbier’.

 

JG

De Baere

cf. Debaar.

 

JG

DE Baere

V. De Barre.

 

EV

De Bagenrieux

PlN Bagenrieux in Neufvilles (H). 1679 Jacobus Bagenrieux, Lessen (MUL VI).

 

FD

De Baillet

zie Baillet.

 

FD

De Bâillon

Baill(i)on, Ballion: PlN Bâillon in Achicourt (PdC), Fresnicourt-le-Dolmen (PdC), Warloy-Baillon (Somme), Barisis (Aisne). 1339 Agnes de Bâillon, Atrecht (NCJ); 1443 Pierre de Bâillon, Comp. (MORLET).

 

FD

De Bakère

zie (de) Backer(e).

 

FD

DE Bakker

V. Bakker.

 

EV

DE Bal

Car. mor. ,,La balle », ,,Le joueur    de    balle.    Habitude   ou

adresse. N° 131, 201.

 

EV

De Balincourt

zie Balencour(t).

 

FD

De Banterlé

-le: PlN Banterlé in Baisy-Thy (WB). 1704 A. M. de Banterlé, Lv. (Midd. 1974,343).

 

FD

de Baré

Particule de + NF Baré.

 

JG

De Baré

zie Baret.

 

FD

De Barnardin

zie Bernardin.

 

FD

de Barquin

Nom d’origine (ou NF de la nobles­se): probabl. de Vieux-Berquin (Nord).

 

JG

De Barquin

zie Berquin.

 

FD

DE Barre

1. Car. mor. ,,L’homme nu, pauvre ». N° 270. — 2. Proven. N. de terre : ,,La stérile ». N° 237.

 

EV

De Barse

PlN (LU). 1088 Boso de Barz, Stavelot (ASM).

 

FD

de Barsy

De B-, Debarsy, w. nam. Dèbârsi. 1437 «Colar de Barsy le charlier», 1540 «Hanzotte de Barsy» CartCiney; nom de seigneurie d’une famille noble : Barsy, à Flos-toy (Nr).

 

JG

DE Basselier

1. N. d’état civil. ,,Le bachelier, le célibataire ». — 2. V. De Batselier.

 

EV

de Bassompierre

NF célèbre de la noblesse liégeoise, d’après le topon. Bassompierre, com­mune de Boulange (Moselle).

 

JG

De Bassompierre

-pière, Bassompiere, Massompierre: PlN Bassompierre (Moselle).

 

FD

DE Bast

Car. phys. ,,La Bedaine ». N° 259.

 

EV

De Bastelier

V. DE Basselier et Batselier.

 

EV

DE Batse-

-leir, -lier. V. Batseleir.

 

EV

De Batselier

De Boitselier. Surnom: formes flam. de bachelier, cf. Batselier, etc.

 

JG

DE Baus

1. V. DE Paus. — 2. Car. mor. De boze, ,,Le méchant ».

 

EV

DE Baut

Profess. De bout, ,,Le bou­lon ». N, d’un boulonnier. Nos 131, 189.

 

EV

De Bauw

cf. De Bouw.

 

JG

DE Bayser

V. DE Buyser.

 

EV

DE Be(c)k

1. Car. mor. ,,Le (fin) bec » le gourmet. — 2. Proven. De

Beek, ,,La rivière ». N° 230.

 

EV

de Beaufort

de Beauffort. Nom de la noblesse: Beaufort, dépend, de Ben-Ahin (Lg) et topon. fréquent en France.

 

JG

de Beauregard

Nom d’origine: Beauregard (topon. fréquent).

 

JG

De Beck

Debecq, Debecque, Debèque, Debegh. Formes réduites à la syllabe accentuée de Debecker; ou bien forme romane de néerl. beek ‘ruisseau’.

 

JG

DE Becker

V. Bakker.

 

EV

de Beco

Nom d’origine : Becco, à La Reid (Lg).

 

JG

DE Beeckman

V. Beek.

 

EV

DE Beer

V. Beer.

 

EV

De Behr

de Behr, Debeir, cf. Debeer.

 

JG

DE Beil

Profess.   1.  De  bijl,   ,,La hache ». N. d’ouvrier. N° 131. — 2. V. DE Beul.

 

EV

DE Beir

V. Beer.

 

EV

DE Bekker

V. Bakker.

 

EV

de Bellaing

Nom d’origine: Bellaing (Nord).

 

JG

de Bellefroid

Nom d’origine: anc. w. bellefroid (= fr. beffroi) ‘tour de défense’.

 

JG

De Ben

Deben. Principalement surnom de métier, de tresseur de mannes: néerl. ben ‘banne, manne’ [FD]; le NF Deben peut venir aussi de Ben(-Ahin), cf. Debin, ou Eben (-Emael) (Lg).

 

JG

DE Bende

Car. mor. De bende, ,,La bande   (d’individus) »   (Péjoratif). Nos 267, 268.

 

EV

de Bernard

avec le génitif latin : De Bernard!, de Bernardi, Debernardi. Préposition de + Bernard (prénom).

 

JG

DE Bes

Profess. ,,La groseille rouge » N. de producteur. Nos 131, 168, 299.

 

EV

de Béthune

Nom d’origine : Béthune (PdC).

 

JG

De Beuckelaar

Debeuckelaere, De Beuckeleer, De Beukelaer, -eer, etc. Moy. néerl. bokelare, buekelare ‘bouclier, écusson (avec pommeau)’, surnom de fabricant de boucliers, ou dérivé de néerl. beukel ‘boucle’, cf. le fr. bouclier (marchand ou fabricant de boucles) (Dauzat 55) [FD].

 

JG

DE Beuckelaer(e)

1. Car. mor. De beukelaar, ,,Le bouclier ». N. donné au protecteur d’une personne. — 2. Profess. Celui qui faisait des boucliers ou s’en servait. NOB 131, 189.

 

EV

DE Beugher

Car. mor. De buiger, ,,Celui qui fait des courbettes ». Homme obséquieux. N° 281.

 

EV

De Beul

De Beule. Surnom: néerl. beul ‘bour­reau’ ; cf. aussi De Boel.

 

JG

DE Beul(e)

1. Profess. ,,Le bour­reau ». — 2. Car. mor. ,,Le tyran ». N° 272.

 

EV

DE Beurme

Profess. De Beurman, ,,L’encaisseur ».

 

EV

De Beus

Car. mor. 1. De beuzelaar, ,,Le vétillard ». N° 285. — 2. De boze, ,,Le méchant ». — 3. V. DE Buyser.

 

EV

De Beys

Var. néerl. de Debaix ou de De Bels.

 

JG

de Biber

Nom d’origine: (vôye de) bibêr, à Amay (Lg).

 

JG

de Bidlot

Bidlot. 1. N. de bapt. avec la partie, nobil. décernés par les Princes-Evêques de Liège. — 2. N. de filiation. ,,(Fils) de Bidlot ». N° 102.

 

EV

de Bidlot

Particule de + NF Bidlot.

 

JG

De Biesme

Debiem(me), Desbiesme: PlN Biesme (H, N). 1265 Jehans de Bievene, Biesme (CRN); 1369 Colart de Byeme, Luik (SLLIV).

 

FD

De Bièvre

Debievre, Debiève, Debieve, Debieuvre, Bièvre, Biever: 1. PlN Bièvre (N). 1352 Symon jadit de Byevre, Luik (SLL IV). – 2. PlN Bièvres (Aisne, Ard., Seine-et-Oise). 1243 Oudardus de Bièvre, Comp. (MORLET); 1357 Jehan de Bièvre, Cent (CLMII).

 

FD

De Bihl

D. PlN Biehl (BW, BEI), ontronde vorra van Bùhl: heuvel.

 

FD

De Bijser

Debyser, Debyzer. 1363 «Gillis de Bisere» Gand; dérivé de moy. néerl. bisen ‘errer, vagabonder’, surnom de vagabond.

 

JG

DE Bilde

Profess. ‘t Beeld, ,,La sta­tue, l’image ». N. de statuaire. N° 131, 196.

 

EV

De Bille

de Bi(e)lde, de Beelde, de Belle: 1. PlN Ofr. bille: boomstronk. De gemouilleerde / wordt in het Ovl. Id (DEBR. 1985). Zie ook Van de Bielde. i6e e. de Beelde, de Beeldye, de Beelge, de Beelie, de Beelie, de Belie, Waas (CAPPELLE). – 2. Soms var. van De Belder.

 

FD

De Bille

Debille. Nom d’origine: anc. fr. bille ‘souche d’arbre’ [FD]; cf. Debilde (ci-dessus).

 

JG

De Binckum

zie van Bincom.

 

FD

de Biolley

Nom d’origine: Biolley, à Salenches (Vaucluse); famille émigrée de Savoie à Verviers au début du 18e s.

 

JG

De Biolley

PlN Biolley in Salenches (Vaucluse): plaats waar berken groeien. De familie kwam in de i8e e. van Savooie naar Verviers (HERB.).

 

FD

de Biourge

Nom d’origine : Biourges, à Orgeo (Lx).

 

JG

De Biourge

PlN Biourges in Orgeo (LX). 1268 Watrin de Biourge, Herbeumont (T.C.L., Généalogie de la famille de Biourge. Suppl. Le Parchemin 1937).

 

FD

De Biseau

zie Biseau.

 

FD

DE Bisschop

V. Bisschop.

 

EV

De Bisson

zie Buisson.

 

FD

De Bissy

PlN Bissy (Saône-et-Loire).

 

FD

De Bisthoven

PlN Bi(e)sthove: hof bij een biest, plaats waar biezen groeien. 1496 Hubrechts Byesthovens, Lier (FRANS); 1646 Cornelis de Bisthoven, Aw. (MAR.); 1675 sieur Alexander van Bystove, Aw.-Bg. (PARM.).

 

FD

De Bivort

zie Bivort.

 

FD

DE Blaecke

Car. mor. De blage, ,,Le gamin, le petit drôle ». N° 285.

 

EV

DE Blaer(e)

Car.  phys.  De  blaar, ,,L’ampoule, la pustule, la tache sur

le front ». N. d’un homme portant une marque de cette nature. N° 26l. V. Blair- -eau, -vaque.

 

EV

DE Blaes

1.  Car. mor.  De blaaskaak, ,,Le fanfaron ». N° 269. —

2. Car. phys. De blaas, ,,La vessie ». N. de H. malade de cet organe.

 

EV

de Blanchart

Particule de + NF Blanchart.

 

JG

DE Blanck

Car. phys. De blanke,

,,Le blanc ». N° 255.

 

EV

DE Blander

Proven. Blanden (Loc.), avec suffixe -er, d’orig. N° 212.

 

EV

DE Blauwe

Profess.   1.   Car.   phys. ,,Homme (au teint) bleu ». N° 256.

2.   Profess.  De  blauwer,   „Artisan qui teint ou badigeonne en bleu ».

 

EV

De Blauwer

1375 «Michiel de Blauwere» Ypres ; nom de profession, du teinturier en bleu [FD].

 

JG

DE Ble(e)cker(e)

Profess. De bleker, ,,Le blanchisseur ». Variantes :

Blyckaerts,   Bleeckx,   Ingenbleek. In den bleek, ,,Au blanchissage ».

 

EV

De Bleecker

De Bleeckere, Debleeker, De Bleeker, Deblecker. Nom de métier: moy. néerl. bleker ‘blanchisseur’.

 

JG

DE Blende

Car.  phys.  De  blinde, ,,L’aveugle ». N° 262.

 

EV

DE Bleser

V. Blaser.

 

EV

De Blick

De Blieck, Deblieck. 1280 «Johan-nem Bliec» DettesYpres; surnom: néerl. bliek ‘petite brème’ [FD].

 

JG

DE Blieck

Proven. De blik, ,,Le re­gard, le point de vue ». L.D. (Comp. Beauregard, pour : Belle vue).

 

EV

De Blochouse

zie Blockhuys(en).

 

FD

DE Block

1. Car. mor. De blok (fig.)j ,,Le lourdeau », ,,Le rustre ». N° 281. — 2. V. Blok.

 

EV

DE Bloe

Car. mor. De bloei, ,,La prospérité ». N. d’homme dont les affaires sont florissantes.

 

EV

DE Blon(d)

Car. phys. De blonde, ,,Le Blond ». N° 264.

 

EV

de Blondel

N. de filiation. ,,(Fils) de Blondel ». V. ce N. NOB 102, 264.

 

EV

De Blondel,

zie Blondeel.

 

FD

DE Bloos

Car. phys. De bloos, ,,Le rouge de la pudeur ». N. d’homme pudique. N° 279-

 

EV

DE Bluts

Car. phys. De bluts, ,,La bosse, la contusion, la meurtris­sure ». N. d’un homme portant une marque de cette nature. N° 26l.

 

EV

DE Bo

V. Bood.

 

EV

DE Bo(d)e

V. Bood.

 

EV

De Bocarmé

PlN Bocarmé in Bury (H). 1203 Willelmi de Borcartmes, Ktr. (DEBR. 1980); 1278 Jehans de Boukarmes, Dk. (SMTII).

 

FD

DE Bock

Car. phys. ou mor. De bok, ,,Le bouc ». V. Leboucq. Nos 288, 291.

 

EV

De Bode

Debode, De Bodt, De Bo, Debo 1287 «Nicoles li Bode li tiliers» DettesYpres; nom de profession: moy. néerl. (stads)bode ‘messager, ambassadeur de la ville; bedeau’ [FD].

 

JG

DE Bodt

V. Bot.

 

EV

De Boe

De Bon. Surnom: moy. néerl. bout, boud ‘hardi, intrépide, courageux, etc.’; cf. aussi le suivant.

 

JG

DE Boeck(x)

V. Beuk.

 

EV

De Boelpaep 

-paepe,   etc.   1589  «Stoffel Boelpape» Aartselaar; surnom: littér.paep die boelt, boeleert, c.-à-d. prêtre-amant, coureur de jupons [FD].

 

JG

DE Boelpaepe

Car. mor. De boedel-paap, ,,Le frocart (qui s’est em­paré) de la masse, du magot ». N08 250, 144, 268.

 

EV

DE Boer

Car. mor. ou origine. ,,Le paysan ». Nos 137, 281.

 

EV

De Boer

de Boer. Surnom: néerl. boer ‘fermier, paysan’.

 

JG

DE Boets

Profess. De boetseerder, ,,Le modeleur ».

 

EV

De Boev

De Boeve (met accent) of Bouvet (met lw.).

 

FD

DE Boeve

Car. mor. De boef, ,,Le vaurien ».

 

EV

DE Boever

« Le plus vaurien (de deux homonymes) ». N° 262. V. le suivant.

 

EV

De Boever

De Boevere. 1306 «Ras le Bouuere» = 1326 «Raes de Bouvre» Ypres; surnom de métier, de bouvier, de garçon d’écurie [FD].

 

JG

DE Boeye

Profess. De boej, ,,La balise, la bouée ». N. d’H. qui en fabriquait ou s’occupait du balisage d’un cours d’eau. N° 131.

 

EV

DE Bogaerde

V. Boomgaard.

 

EV

De Boi:

1. Spelling voor De Bois. – 2. Zie (de) Boy(e).

 

FD

De Boitselier

cf. De Batselier.

 

JG

De Bolland

Bol(l)and, Boulan(d), Boulant, Boulent, Bulland: PlN Bolland (LU). 1221 Arnuldus de Bolan, LU (AVB); 1234 Balduinus de Bulant, Reppe (SLL); 1350 Hannot de Bolland, Hervé (Par. 1986,320-331). Zie ook Boelanders.

 

FD

DE Bolle

Caract. phys. ,,L’enflé, le boursouflé ». N° 259-

 

EV

de Bolle

Debolle, De B-. 1347 «Fastrée de Bolle écuyer» DénHesbaye, 1683 «Anthoni de Bolle» Dendermonde; nom d’une famille noble de Hesbaye.

 

JG

De Bolster

Profess. ,,Le brou »; N. de préparateur de brou de noix. N° 131.

 

EV

De Bolster

Surnom: moy. néerl. bolster, bulster ‘balle (paillette), paillasse’.

 

JG

DE Bom

Profess. 1. ,,Tambour ». — 2. ,,Engin d’artilleur ». N. d’artil­leur ». N° 143.

 

EV

DE Bondt

V. De Bont.

 

EV

de Bonhome

Particule de + NF Bonhomme.

 

JG

de Bonhome

V. Bonhomme. Parti­cule nobiliaire concédées par les Princes-Evêques ou les Empereurs d’Autriche. N° 47.

 

EV

De Bonhome

zie Bonhomme.

 

FD

De Boning(h)e

zie Boning(h)e.

 

FD

De Bonnay

PlN Bonnay (Somme, Saône-et-Loire, Doubs).

 

FD

De Bonneville

1. PlN Bonneville (N). 1294 Colins de Bonneville, N (CRN); 1377 Anselme de Bonneville, Havelange (ISC). – 2. PlN Bonneville in Frankrijk (o.m. Somme, Manche).

 

FD

DE Bont

,,La fourrure ». 1. Profess. ,,Le fourreur ». Nos 131, 158. — 2. Particularité vestiment. N° 266.

 

EV

DE Bonte

V. Bont.

 

EV

DE Bontridder

Caract. vestimen­taire, ,,Le chevalier à la fourrure ». N° 266.

 

EV

DE Bontwerker

Profess. ,,Le four­reur ». N° 130, 158.

 

EV

De Bonvoisin

zie Bonvoisin.

 

FD

DE Boom

 (Loc.). V. Boom.

 

EV

De Boom

Néerl. boom ‘arbre’, probabl. surnom d’une personne grande, à la haute stature.

 

JG

De Boos

De Boose. Surnom: néerl. boos ‘mé­chant’.

 

JG

DE Bor

Proven. 1. V. borre. — 2. Boirs (Loc.). N° 79

 

EV

DE Borchgrave

V. Burggraaf.

 

EV

de Borchgrave d’Altena

Deburchgraeve, Deburghgrave. Particule de + NF Borchgrave.

 

JG

De Borger

De Borgher. 1307 «Henri li Borghere» Ypres; moy. néerl. borger, burger ‘bourgeois’ [FD] ; cf. aussi Borger(s).

 

JG

DE Borger

V. Borg.

 

EV

De Borgie

V. Bourcy.

 

EV

De Borgie(s)

De Bourgie: PlN Borgies bij Dk. (H) (TW). 1286 Evrart de Borgies, Dk. (TdT).

 

FD

DE Borle

1. Caract. mor. De Borrel. ,,Le verre d’alcool ». N. d’ivrogne.

N° 271. — 2. V. le suivant.

 

EV

De Borlé

de Borle, Borlez, -et, -é(e), -e(e): PlN Borlez (LU). 1418 Wilheam de Borleez, Luik (SKM).

 

FD

De Borlé

Nom d’origine: Borlez (Lg).

 

JG

De Borman

de B-. Article néerl. de (ou parti­cule fr. de) + NF Borman.

 

JG

DE Borman

V. Borre.

 

EV

DE Borre

V. Borre.

 

EV

de Bossart

Particule de + NF Bossart.

 

JG

De Bossart

zie Bossaert(s).

 

FD

De Bosscher(e)

Profess. ,,Le fores­tier ». N° 138.

 

EV

de Bossière

Proven. Bossières (Loc.).

 

EV

DE Bot(te)

De Both. V. Bot.

 

EV

De Bou

cf. De Boe.

 

JG

De Bouârd

zie Bouvaert.

 

FD

de Boubers

Nom d’origine: Boubers (PdC).

 

JG

De Boubers

PlN Boubers (PdC). ±1300 Bernars de Bouberc, PdC (BOUGARD).

 

FD

de Bouche

Proven.   Bouche   (Dép.

Resteigne).

 

EV

De Bouchout

zie Bouchout.

 

FD

DE Bouck

Deboucq. V. Bûche.

 

EV

DE Boudt

V. Debbaut. de-Bouge. Proven. Bouge (Loc.).

 

EV

De Bougne

zie Debognies.

 

FD

de Bouharmont

Nom d’une ancienne famille noble liégeoise, de la région de Chênée et Romsée, d’après un NL à Beyne-Heusay (Lg).

 

JG

De Boulard

PlN Boulard in Pipaix (H).

 

FD

De Boungne

zie Debognies.

 

FD

De Bourdeaudhuy

zie Bourdeaudhui.

 

FD

De Bourdere

de Bourdère, de Bourderé: PlN Bordères (Pyr.-Atl., Htes-Pyr., Landes)?

 

FD

De Bourgie

zie de Borgie(s).

 

FD

De Bourguignon

N. de  Filiation ,,(Fils)  de Bourguignon ».  (V. ce nom). N° 102.

 

EV

de Bournonville

De B-. Nom d’origine : Bour-nonville (PdC).

 

JG

De Bournonville

PlN Bournonville (PdC, Marne). 1084 Gerardus de Burnulvilla; 1203 Petro de Burnumvilla; 1320 Jehan de Bournonvile (DE II); 1348 Maroie de Bournonville, Atrecht (NCJ).

 

FD

DE Bous

V. Paus. de-Bousies. Proven. Loc. fr.

 

EV

De Bousies

Debouzy: PlN Bousies (Nord). 1201 Walterus de Boziis; 1448 Eustache de Bousies, Bergen (CSW 1,111).

Debout, zie Dibbaut, de Boudt.

 

FD

De Boute

De Boutte, Deboutte. 1391 «Wautier le Bout» = 1392 «Wouterkin le Boud» Ypres, 1709 « Pierre De Boutte » Archennes ; surnom : moy. néerl. boud(e) ‘hardi, audacieux, coura­geux’ [FD]; cf. aussi De Bouw, De Bauw.

 

JG

De Boutte

Deboutte, cf. De Boute.

 

JG

DE Boutte

Profess. De  bout,  ,,Le boulon ».  N.   de  fabricant  ou de

boulonnier.   N°   131.   —   2.   V. THEUD       (Comp.:       Debbaut, ,,Theud-bald »).

 

EV

De Bouw

De Bauw. Surnom: moy. néerl. boud(e) ‘hardi, audacieux’, cf. De Boute [FD].

 

JG

DE Bouw

Profess.  ou  Proven.  De bouw, ,,Le bâtiment, l’édifice ». N.

de constructeur (N° 176) ou d’ha­bitant (N° 247).

 

EV

De Bouzy

zie De Bousies.

 

FD

DE Brabander(e)

V. Brabant.

 

EV

De Brabant

Debrabant, de Brabandt 1632 «Baudewin de Brabant (de Liège)» émigré en Suède ; originaire du Brabant.

 

JG

De Brackeleer

Debracqueler, Debraeckeleer, De Braeckeleer, De Braekeleer, De Brake-laire, Debranquelaire, etc. Ethnique néerl.: habitant de Brakel, fr. Braine, topon. fréquent.

 

JG

DE Braeckel-

-aer, -eer. V. Brakeleer.

 

EV

De Braekell

zie (van) Brakel.

 

FD

De Brandere

Nom de métier: néerl. brander ‘distillateur; étalonneur, vérificateur’, cf. aussi Branders.

 

JG

DE Brandt

V. Brand.

 

EV

DE Braquelaire

V. Brakeleer. N° 55,

212

 

EV

De Brassin(n)e

zie Brassine.

 

FD

DE Brauwer(e)

V. Brouwer.

 

EV

De Breck

zie Dubreucq.

 

FD

De Bree

Debrée. Nom d’origine: Bree, naguère Bree (Lb).

 

JG

De Breijne

zie Debraine.

 

FD

DE Bremaecker

V. Breier.

 

EV

DE Brenck

V. Brink.

 

EV

DE Brender(e)

Profess. De Brander, ,,Le distillateur ». N° 152.

 

EV

DE Breuck

DE Breucker. V. Broeck et Breuk.

 

EV

DE Brier

Proven. ,,La barrière ». L.D. N° 248.

 

EV

De Briey

1. PlN Briey (Meurthe-et-Moselle). 1097 Ripaldus de Briey, Metz; 1266 Habrans de Briez = Heberans de Brie, Metz (CAO). – 2. Spelling voor Debrie.

 

FD

de Briey

prononc. tradit. de Bri. NF de la no­blesse, d’après le NL Briey (Meurthe-et-Mo­selle).

 

JG

De Brigode

PlN Brigode in St-Amand-lez-Fleurus (H). 1265 Roghars de Brigodes, N (CRN).

 

FD

DE Broeck

V. Broek.

 

EV

DE Broeder

,,Le frère », désignation de la personne par allusion à son

frère, plus connu. V. Broeder. N° 128.

 

EV

de Brogniez

Particule de + NF Brognier; pour Carnoy 192, fabricant de brognes (cuirasses), mais ce dérivé n’est pas attesté FEW 17, 31 Ob.

 

JG

De Brogniez

zie Brognier.

 

FD

De Broich

PlN Broich: broek(land).

 

FD

De Broqueville

zie Brocvielle.

 

FD

De Brouc(k)hoven

zie (van) Broekhoven.

 

FD

De Broucker

de Brouckère, De Brucker, De Bruecker. Dérivé de moy. néerl. broec ‘ma­rais’, nom de résidence: habitant du marais (Carnoy 174, note 1).

 

JG

DE Brouckère

V. Broek.

 

EV

DE Brouwer(e)

V. Brouwer.

 

EV

DE Browne

V. Bruin.

 

EV

DE Broyer

V. De Broeyer.

 

EV

DE Bru(i)n

DE Bruyn(e). V. Bruin.

 

EV

De Brucker

De Bruecker, cf. De Broucker.

 

JG

De Brueck

Debrueck, zie Dubreucq.

 

FD

DE Brueck

V. Broek.

 

EV

De Bruey

Nom d’origine: Braay-sur-1’Escaut (Nord), etc.

 

JG

De Bruijn

cf. Debruyn.

 

JG

DE Brul(l)e

V. Breuil et Bril.

 

EV

DE Bruycker(e)

V. Broek-Breuk.

 

EV

DE Bruyn(e)

V. Bruin.

 

EV

DE Bu(e)ger

Caract. mor. De Buiger, ,,Le fléchisseur, le faiseur de courbettes ». N° 281.

 

EV

DE Budt

V. Debbaut, Debodt.

 

EV

De Bue

Caract. mor. De but. Au fi­guré : ,,La bourrasque, la fantaisie, le caprice ». N° 285.

 

EV

De Bueger

Surnom: moy. néerl. bugger ‘héré­tique’.

 

JG

DE Buf

Caract. mor. De boej, ,,Le coquin ». N° 267.

 

EV

De Buggenoms

zie Buggenoms.

 

FD

De Buisseret

Buisseret, -ez: PlN Buisseret in Seneffe (H). 1347-57 Nicolas de Buisseret = de Boseret, Lv.; 1357 Gibon de Busret, Bs. (BLO); 1512 Colart Buisseret, Bergen (CSWIII). Zie ook Boseret.

 

FD

de Buisseret

Debuisseret. Nom d’origine: Buisseret, à Seneffe (Ht).

 

JG

DE Bundel

Profess. De bundel, ,,Le faisceau, le recueil ». N. d’archiviste, de secrétaire. N° 131.

 

EV

DE Bunne

Profess.   De   bun,   ,,Le

baneton »  (Pêche). N. de pêcheur.

Nos 131, 200.

 

EV

De Burie

zie Debury.

 

FD

De Burlet

Burlet, -ey: PlN Burlet, b.v. 1297 en Burlet chan, Moha (HERB.).

 

FD

de Burlet

Particule de + NF Burlet.

 

JG

DE Buss(ch)e

V.   Bos.   Proven. Busch (Dép. Lontzen et Kettenis).

 

EV

DE Busscher(e)

1.   Profess.   ,,Le forestier ». — 2. Car. mor. V. De

Buys(ch)er(e).

 

EV

De Busserolle

PlN Busserolles (Dordogne).

 

FD

De Buyck

Surnom: néerl. buik ‘ventre’.

 

JG

DE Buyl

1. V. Beul. — 2. V. Bijl.

 

EV

DE Buys(sch)er(e)

Car. mor. ,,Le buveur ».   Synon. :   DE-   -Bussche-

r(e), -Buyzer, -Byzer. N° 274.

 

EV

DE Buyst

V. Bies(t). Nos 79, 243.

 

EV

DE By(s)

De bij. 1, Car. mor. N° 288,  295. N.  d’H.  affairé. — 2.

Proven. Enseigne de cabaret ou de boutique. N° 248.

 

EV

DE Cabooter

1. Caract. phys. ,,Le Lutin ». N° 253. — 2.  Car. mor.

,,Le petit garçon,  le petit drôle ». N° 285.

 

EV

DE Cae

Proven De Ka(de),   ,,Le quai »  (L.D.).

 

EV

DE Caestecker

V. Kaas.

 

EV

DE Cafmeyer

1. Profess.   De kalfmeijer,   ,,Le   métayer,   éleveur   de

veaux ». N° 162, — 2. Car. mor. De   kafmeijer,   ,,Le   métayer   qui moud  la pellicule du grain,  qui perd sa peine ».

 

EV

De Calan(t)

Degallan, De Galland, de Galaen, zie Galand.

 

FD

De Callatay

de Callataij: Hongaarse FN Kalatay < PlN Kalata. Het vz. is adelspartikel.

 

FD

De Calwé

zie (de) Caluwe.

 

FD

de Cambry de Baudimont

Nom d’origine: Cambry, à Isières (Ht).

 

JG

DE Campenaere

Car. mor. De kam-peneer. ,,Le lutteur, le concurrent ».

 

EV

de Campenaere

Ethnique: néerl. kempenaer ‘campinois’.

 

JG

De Candt

De Cant, Decant. Moy. néerl. cant ‘côté, bord’.

 

JG

De Cannart

zie Canrtaert(s).

 

FD

DE Cant

1. Proven. De Kant, ,,Le côté (de l’agglomération) ». L.D. N° 228. — 2. Profess. De Kant, ,,La dentelle ». — 3. La dentelle, accessoire vestimentaire. N° 266.

 

EV

DE Capmaeker

Profess. ,,Le bonne­tier ». Synon. : Cappe.

 

EV

De Caprio

zie Carpiaux.

 

FD

De Carel

de Corel: Du Carel = Ducarreau. Ofr. carrel, Fr. carreau: tegel, baksteen. BerEN voor een steenbakker. Vgl. Careel.

 

FD

De Carel

Surnom: néerl. kerel ‘gaillard’.

 

JG

de Caritat

À rapprocher du NF Caritat, var. méridionale de Carité, Charité, p.-ê. au sens médiéval de ‘repas qu’on donne aux voya­geurs et aux pauvres’.

 

JG

De Caritat

Prov. FN Caritat: liefde, liefdadigheid. Vgl. 1357 Waltiers délie Cariteit, Rouvroy (SLL IV).

 

FD

De Carnin

PlN Carnin (Nord).

 

FD

DE Carnonck(e)le

De ranonkel. ,,La renoncule ». Profess. N. d’hor­ticulteur. N08 268, 299.

 

EV

De Carrière

zie Carrière.

 

FD

de Cartier

de Quartier. Particule nobiliaire de + NF Cartier, Quartier (topon. fréquent), plutôt que pic. Cartier ‘charretier’.

 

JG

De Cartier

zie Cartier.

 

FD

De Castelberg

zie Castelberg.

 

FD

De Castellane

PlN Castellane (Basses-Alpes).

 

FD

De Casterlé

PlN Kasterlee (A). 1339 Inghelbertus dictus de Castrele, Her. (CCHt).

 

FD

De Castro

It. PlN Castro < castrum: burcht.

 

FD

DE Cat

De Caters. V. Kat.

 

EV

De Cat(t)el(le)

zie Castel, Catel(le).

 

FD

De Causemaker

V. Kous.

 

EV

De Caut

Car. mor. De Koude, ,,L’homme froid ».

 

EV

De Cauter

1. Caract. mor. De Kou-ter, ,,Le causeur ». — 2. Profess. Kouter, ,,La culture ». N. de culti­vateur. NOB 131, 162.

 

EV

De Cauwer

Decauwers, -ert. Surnom: néerl. kauwer ‘mâcheur, qui réfléchit à qqch’.

 

JG

DE Cauwer

V. Kouwer.

 

EV

DE Cauwert

1. Car. phys. De Kauwerde, ,,La Citrouille ». ,,L’H. en forme de citrouille ». N° 300. — 2.

Car. De Keuwer, ,,Le macheur ».

 

EV

De Caux

Nom d’origine: Caux-et-1’Heure, ou Caours (Somme), etc.

 

JG

DE Cavel

Profess. De Kavel,  ,,Le sort »,  pour De Kavelaar :  ,,Celui

qui fait des partages, des lotisse­ments »   (par tirage au sort).  N°

131.

 

EV

De Cazenave

zie Casneuf.

 

FD

De Ceulene(e)r

V. Dekeuleneer.

 

EV

DE Ceuninck

V. Koning.

 

EV

DE Ceuster

V. Koster.

 

EV

De Chabannes

Fr. PlN Chabanne = Caban(n)e: huisje, but.

 

FD

De Chaffoy

PlN Chaffois (Doubs).

 

FD

de Changy

Nom d’origine: Changy (Marne), etc.

 

JG

De Changy

PlN Changy (Loire, Marne, Saône-et-Loire, Loiret).

 

FD

De Chanxhe

PlN Chanxhe in Sprimont (LU).

 

FD

de Chany

Chany. Proven. Cagny   (Loc. fr.). Synon. : De Caigny.

 

EV

De Charbonnières

PlN Charbonnière: plaats waar houtskool gebrand wordt. Vgl. Charbonnier.

 

FD

De Charleroy

Nom d’origine: Charleroi (Ht), nécessairement de date récente (17e s.).

 

JG

De Charleroy

PlN Charleroi (H).

 

FD

De Châtel

Dechateau, zie Duchatel.

 

FD

De Chavonnes

PlN Chavonne (Aisne).

 

FD

De Cherisey

PlN Chérisy (PdC). 1109 Gerardus de Chyrisi; 1157 Gerardi de Chirisiaco (SMTI); 1212 Rogiers de Cerisi, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Chestret

PlN Chastrès, W. tchèstrè (N).

 

FD

de Chestret de Haneffe

w. Tchèstrèt. Nom d’origine: Chastrès, w. tchèstrè (Nr).

 

JG

de Chevilly  

Chevilly.   Proven.  N.   de  do­maine (Fr.).

 

EV

De Chevilly

PlN Chevilly (Seine, Loiret).

 

FD

De Chilly

PlN Chilly (Somme, Seine-et-Oise, Ard., Hte-Savoie,Jura).

 

FD

De Chokier

zie Chokier.

 

FD

De Chou

PlN Choux (Jura, Loiret, Orne).

 

FD

De Clairboy

zie Clairbois.

 

FD

de Clairfayt

Proven. ,,Hêtre clair » (L.D.).

 

EV

de Claremont

Proven. Clermont, (Loc. et L.D.).

 

EV

De Claremont

zie Clermont.

 

FD

DE Clays

De Kla(d)e, ,,La souil­lure, la calomnie ». 1. Car. phys. N. d’H. sale. — 2. Car. mor. N. de calomniateur. — 3. Profess. Arti­san qui gâche son travail.

 

EV

De Cleen

De Cleene, cf. Decleyn.

 

JG

DE Cleene

V. Klein.

 

EV

DE Cl–eer

-eir. Profess. De Klee-(de)r(en), ,,Les vêtements », N. de tailleur.

 

EV

DE Cler–ck

-cq. Profess. ,,Le clerc ».

 

EV

De Clercy

Clersy: PlN Clercy (Seine-et-Oise).

 

FD

De Clermont

zie Clermont.

 

FD

DE Cleyn

V. Klein.

 

EV

DE Cleyre

V. Decleere.

 

EV

DE Clippel(e)

V. Peel.

 

EV

De Clippel,

Deklippel. Surnom: moy. néerl. clippel ‘battant de cloche, massue’.

 

JG

De Clippeleer

-eir, -aar. Surnom de sonneur de cloches, cf. De Clippel ci-dessus; éventuelle­ment, surnom d’assommeur, de qqn qui manie la massue [FD].

 

JG

De Cloe(d)

DE Cloet. Caract. mor. De Kloet, ,,Le lourdaud, le rustre ». N° 281.

 

EV

DE Clooter

Caract. mor. ,,Le rou­blard, le trompeur ». N° 268.

 

EV

de Closset

Closset. Filiat. ,,(Fils) de Closset » (N. de bapt.). N° 102.

 

EV

De Closset

zie Closet.

 

FD

DE Clynsen

Situat. N. d’état civil. De Kleinzoon, ,,Le petit fils » (pro­bablement successeur du grand père, dans les affaires). N° 92.

 

EV

De Cnijf

De Knijf. 1398 «Weynin de Knijf» Courtrai; moy. néerl. cnijf ‘couteau pointu, dague, poignard’, surnom d’un individu mai­gre, au faciès pointu, ou bien, par métonymie, fabricant de couteaux, de poignards [FD]; comp. Canivet.

 

JG

DE Cninck

V. Koning.

 

EV

DE Cno(o)p

V. Knop. de–Cobecq. Proven. Scaubecq  (Loc.

fr.)-

 

EV

DE Cnoder

V. Knod.

 

EV

De Coard

Particule de + Coart, cf. Coart.

 

JG

DE Cock

V. Kok.

 

EV

De Cocker

-ère, Decoker, De C-, Dekock, De-koker, De K-, Dekokert. Nom de profession : néerl. koker ‘celui qui fait cuire; saunier’.

 

JG

DE Cocker

V. Koker.

 

EV

De Cocqueau

zie Coquel(le).

 

FD

DE Codt

Car. mor. De Kodde, ,,La plaisanterie ».  N. le   farceur.  N° 286.

 

EV

De Codt

V.   Degotte,   De  Goede, Goot.

 

EV

De Coëme

Coëme, Coème, Coeme: 1. PlN Coësmes (Ille-et- Vilaine). – 2. Of PlN Cohem in Wittes (PdC) (TW)? 1423 Jehan de Cohem, Dk. (TTT).

 

FD

DE Coen(e)

V. Koen.

 

EV

De Coker

cf. De Cocker.

 

JG

De Colage

zie Colaes.

 

FD

De Colfmacker

Nom de profession: moy. néerl. colfmaker ‘fabricant de crosses’.

 

JG

de Colnet

1438 «Jean Colnet» Fontaine-l’Évêque; de + NF Colnet [famille de verriers d’origine lorraine; à Momignies, sont des Co­linet depuis 1422].

 

JG

De Colnet

Patr. Lotharingse familie, die sinds 1422 Colinet heette (HERB.).

 

FD

De Combarieu

Zuidfr. FN Combarieu/Combourieu, Combe à rieu: dal met waterloop (DNF).

 

FD

De Compte

zie Comte.

 

FD

DE Con(n)-

-inck, -ynck. V. Koning.

 

EV

De Conchy

PlN Conchy (PdC, Oise). 1314 Jakemes de Conci, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Conseth

PlN Consett in Durham (GB).

 

FD

de Constant

Constant 1. Fi.liat. ,,(Fils) de Constant ». V. ce nom. N° 102. —

2. N. avec particule nobiliaire. N° 47.

 

EV

De Coo(p)mans

V. Koopman.

 

EV

DE Coodt

V. DE Codt.

 

EV

DE Cooker

V. Koken.

 

EV

De Coorde

Surnom: moy. néerl. corde, coorde ‘corde, cordage’.

 

JG

De Coppet

zie Coppet.

 

FD

de Coppin

Coppin. N. de bapt. Coppin, (V. ce nom), avec particule nobil.

ou de filiat. NOB 47, 102.

 

EV

De Coppin

zie Coppyn.

 

FD

de Coppin de Grinchamps

Particule de + NF Copin.

 

JG

de Cordier

Cordier. Filiat. ,,(Fils)  du fa­bricant de cordes » ou du nommé

Cordier. (V. ce nom).

 

EV

de Cornelissen

Cornelissen. Filiat. ,,(Fils) de Corneil, fils ». Nos 101, 102.

 

EV

De Cornette

zie Cornet.

 

FD

de Corswarem

Nom d’une famille noble: de + Corswarem (Lg).

 

JG

De Corswarem

zie Corswarem.

 

FD

DE Cort(e)

Car. phys. De Korte, ,,Le court ».

 

EV

DE Cost-

-er, -re. V. Koster.

 

EV

De Costa

zie Costa.

 

FD

De Côte

zie Descotte.

 

FD

DE Coter

N. d’habitude. De Koter. ,,Le joueur d’osselets ». N° 201.

 

EV

de Coune

cf. Decoene.

 

JG

DE Coune

V. Koen.

 

EV

De Courson

PlN (Calvados, Char.-Mar., Seine-et-Oise).

 

FD

De Coussemaker

cf. Decausmacker.

 

JG

DE Coussemaker

V. Kousenmaker.

 

EV

De Couve

PlN Couves in Clermont (LU). 1271 Pétri de Cuves, Hervé (CVD).

 

FD

DE Craaye

V. Kraai.

 

EV

DE Crae

V. Kraai.

 

EV

De Craecker

Car. mor. De Kraker, ,,L’H. qui dévore, le glouton ». N° 273.

 

EV

DE Craemere

V. Kramer.

 

EV

DE Craen(e)

Profess.   De   Kraan, ,,Le robinet ». N. de fabricant. N08

131, 189.

 

EV

de Crassier

Particule de + NF Crassier (mar­chand de graisse).

 

JG

DE Crassier

Profess. Krasser, ,,Tire-bourre ». de-Crassier. Proven. ,,Terril » (wall.)

 

EV

De Crassier

zie Crassier.

 

FD

De Crawhez

PlN Crawhez in Clermont (LU).

 

FD

de Crawhez. 

Nom  d’origine:   Crawhez, à

Clermont-sur-Berwinne (Lg).

 

JG

De Crayencour

PlN Craincourt (Moselle)?

 

FD

De Creeft

De moy. néerl. creefi ‘écrevisse’,

comme pêcheur ou mangeur d’écrevisses, comme qqn ayant le visage fort rouge ou comme nom d’enseigne, cf. «de Creeft dit

délie Grevesse» NP Liège (Body 61-2). Comp. aussi Grevisse, etc.

 

JG

DE Creeft

V. Kreeft. Proven. Creeft (Dép. Aubel).

 

EV

De Crem

-Cremer. V. Kramer.

 

EV

De Cressac

PlN Cressac (Charente, Dordogne).

 

FD

DE Cro(ose)

V. Kroos.

 

EV

DE Croes

V. Kroes.

 

EV

De Crom

Surnom: moy. néerl. crom ‘courbe’; comp. Lecron, etc.

 

JG

De Crombrugg(h)e

zie Crombrugge.

 

FD

de Crombrugghe

-ugge. 1114» Eggebertus de Crumbrugge»; nom d’origine: Krombrugge (FlOr), cf. Van Crombrugghe.

 

JG

DE Croo

1. V. De Kruyer. — 2. Proven. Croy. (Dép. Uitkerke).

 

EV

De Croock

Decrook. Surnom : moy. néerl. crooc, croke ‘mèche longue ou bouclée, huppe’.

 

JG

DE Croon(e)

V. Kroon.

 

EV

De Croone.

De moy. néerl. crone, croon ‘cou­ronne’, généralement comme nom d’enseigne.

 

JG

De Croux

cf. Decroix.

 

JG

de Croy

NF de la noblesse princière, composé de la particule nobiliaire de + Crouy (Somme).

 

JG

DE Crucq

Car. de la personne De Kruk, ,,La béquille ». V. De Krook.

 

EV

DE Cruyce

V. Kruis. Dans ces noms précédés de ‘/ (pour Het) l’article neutre a été écrit parfois par erreur De : De Cruyce, De Dack, De Dal, De Felde, De Geldt, De Kyndt, De Lame, De Pondt, De Swert.

 

EV

DE Cruyenaere

V. Cruyen(iers).

 

EV

DE Cruyer

DE Croo. Profess. De Kruier, De Krui, ,,Le brouettier, la brouette ». N. de portefaix. N° 131. V. Cruyen(iers).

 

EV

De Cruyer

Decruyer. Nom de métier: néerl. kruier ‘brouettier, ouvrier qui conduit des charges’; ou bien dérivé de kruiden ‘épicer, assaisonner’, cf. Decruyenaere.

 

JG

DE Cubber

V. Kuiper.

 

EV

De Cumptich

zie Cumptich.

 

FD

De Cunchy

1. Wsch. var. van De Conchy. – 2. Of PlN Cuinchy (PdC) of Cuincy (Nord). 1311 Maroie de Cuinci, Atrecht (NCJ); ±1570 Jehan de Cunchy, Artesië (CDT116).

 

FD

DE Cunsel

Proven. De Kunsel (Dép. Helchteren).

 

EV

DE Cupere

V. Kuiper.

 

EV

De Cupis

Particule de + NF Cupis (aphérèse de Jacobus > Copus > Copis).

 

JG

de Cuvelier

Cuvelier. Filiat. ,,(Fils) de Cuvelier ». V. ce nom.

 

EV

DE Cuyper(e)

V. Kuiper.

 

EV

DE Dack

Het dak.  V. De Cruyce. Proven.    ,,Le   toit ».    Particularité

d’une habitation. NOB 79, 248.

 

EV

DE Dal

Proven. Het dal, ,,La vallée ». ,V. De Cruyce. Nos 79, 232.

 

EV

De Dapper

Car. mor. De Dappere, ,,Le vaillant ». N° 282.

 

EV

DE Decker

De Dekker. V. Dekker.

 

EV

De Decrolier

Decrollier, De C-, Decroly. 1499 «Bernard Descrolliers», 1532 «Christophel Descroliers» Enghien [BR]; nom d’origine: Croly, à Saintes et Haut-lttre (BrW); v. le sui­vant.

 

JG

DE Deken

V. Deken.

 

EV

De Dessus

Fr. équivalent van Van Boven.

 

FD

DE Deurwaerder

Profess. De Deurwaarder, ,,L’huissier ». N° 14l.

 

EV

De Deyn

Dedeyne, De D-, Dedyn. Surnom: moy. néerl. dein, deine ‘daim’ ; cf. aussi Dédain.

 

JG

DE Deyn(e)

De Deining, ,,La houle ». Car. mor. N. d’H. agité.

 

EV

De Diesbach

PlN Dies(s)bach (sx in CH).

 

FD

de Dieudonné

Dieudonné. N. de bapt., avec particule nobiliaire. N° 47.

 

EV

de Dieudonné

Particule de + NF Dieudonné (prénom).

de Dieudonné de Corbeek-over-Loo. NF de la noblesse.

 

JG

DE Dobbeleer

Car. mor. ,,Le joueur de dés ». N° 2001.

 

EV

De Doelder  

Proven. De   Dolder (Dép. Zeist, Holl.).

 

EV

De Doetinghem

PlN Doetinchem (G).

 

FD

De donc- -ker

-quers. 1. Car. mor. ou phys.  De Donkere,  ,,Le téné­breux ». N° 286. ,,Le foncé ».   N° 264.  —  2.  Proven.  Donck,  avec

suff. -er d’orig. N° 212.

 

EV

De Donder

Car. mor. ,,Le tonnerre ». N. d’H. bruyant, violent ou irasci­ble. N° 272.

 

EV

De Donnea

zie Daneau.

 

FD

de Donnéa

Donnéa. N. de bapt. avec partie. nobil. liég. de. N° 47.

 

EV

de Donnea de Hamoir

Particule de + NF Don­nea (= w. Donê, dirnin. de Daniel), la mention de Hamoir n’étant officielle que pour une partie de la famille (Carnet mondain 1992) [JMP].

 

JG

de Donnea de Pologne

L’adjonction de Falogne n’est qu’usuelle et non officielle (Carnet mon­dain 1992) [JMP].

 

JG

de Dorlodot

1477 «Dorlodo», maître-verrier (Champagne), 1780 « Mr Jean-Baptiste Dorlo­dot» Charleroi; particule de + NF Dorlodot (dimin. de l’anc. fr. dorelot ‘boucle de cheveux’).

 

JG

De Dorlodot

zie Dorlodot.

 

FD

de Dormale

Nom d’origine: Dormaal (BrFl).

 

JG

De Dormale

zie van Dormael.

 

FD

De Drée

PlN Drée (Côte-d’Or, Saône-et-Loire).

 

FD

DE Droog

Car. mor. De Droge, ,,Le sec ».

 

EV

DE Dry

1.   De  drte,   ,,Les   trois ». N.   d’association.   —   2.   Proven. Detry. V. ce N.

 

EV

DE Dryver

Profess.   De(Schaap)-drijver, ,,Le gardien  (de moutons

etc.) ». N° 164. DE Duve. V. Doof et Duif.

 

EV

De Duffeleer

-er. Ethnique néerl. : originaire de Duffel (Anv).

 

JG

De Durand

zie Duran(d).

 

FD

DE Duytschaever

1. V. Desaever. — 2. Profess. Duitshoever, ,,L’H. de la ferme thioise ».

 

EV

De Dycker

Nom de profession: néerl. dijker ‘ouvrier travaillant aux digues’.

 

JG

DE Dycker

Profess. Ouvrier travail­lant aux digues; synon. Dyckmans, Duyck(er). (Comp. Duysters, pour Diesters). N° 77.

 

EV

De Fabribeckers

Patron, composé du nom d’un adoptant Fabri et de l’adopté Beckers. N° 66. V. Fabri, Beckers. Particule nobiliaire. N° 47.

 

EV

de Fabribeckers de Cortils et Grâce

NF de la noblesse composé de Fabri (nom de l’adop­tant) et de Beckers (nom de l’adopté); les autres éléments du nom font référence à des noms de lieu.

 

JG

De Faestraets

de Foestraets: Patr. Germ. VN Vastraad. Zie Vastrade, Fastré.

 

FD

de Faestraets

Faestraets. N. de bapt. avec par­ticule nobil. N° 47. V. WAD (Waz).

 

EV

de Faetstraets

Particule de + NF Festraet < anthrop. germ. fast-rad (fr. Fastré).

 

JG

De Failly

Dufailly, Failly, Faelli, Fally: 1. PlN Failly (Moselle). 1175 Hecelinus de Fallei; 1295 Collignons de Falley; 1324 Henris de Failhey (CAO). – 2. Fa(i)lly zonder aanloop evtl. Mfr.

failly: zwak.

 

FD

de Failly

Nom d’origine: Failly (Moselle).

 

JG

de Falleur

 [famille de maîtres-verriers, immi­grée vers  1650; ancêtre: Martin Faller, de Forbach (Moselle)]. Forme wallonisée du NF ail. Faller. Cf. aussi Falleur.

 

JG

De Falleur

zie Falleur.

 

FD

De Falloise

de F-.  1699 «Pierre-Alexandre Folloise», abbé de Beaurepart (à Liège); nom d’origine: Falloise, à Resteigne (Lx), etc. (= var. de fr. falaise).

 

JG

De Falloise

Var. van PlN Falaise. Faloise in Neufchâteau (LU), Falloise in Resteigne (LX).

 

FD

de Familleureux

Nom d’origine: Familleureux (Ht).

 

JG

De Fauconval

PlN Fauconval in Huppaye (WB). 1426 Gillar de Fauconvalle, Geldenaken (AW).

 

FD

De Faudeur

BerN van de houtskoolbrander. 1468 Jehan le Faudeur, Comp. (MORLET).

 

FD

de Faudeur

Faudeur. N. de filiat. ,,(Fils) du nommé Faudeur ». V. ce nom.

 

EV

de Faudeur

Particule de + NF Faudeur (ouvrier fabriquant le charbon de bois); cf. Fadeur, Fadeux.

 

JG

de Favereau

Favereau. N. de profess., avec de nobiliaire. (Principauté de Liège). N° 47.

 

EV

de Favereau

Particule de + NF Favereau (dimin. defèvre ‘forgeron’).

 

JG

De Favereau

zie Faverel.

 

FD

De Faveri

zie Faber.

 

FD

DE Felde

Proven. ,,Le champ ». (V. De Cruyce).

 

EV

De Fernagut

zie Fernagut.

 

FD

De Fernelmont

PlN Fernelmont in Noville-les-Bois (N). 1550 Maroie de Fernelmont, Namen (RBN).

 

FD

De Ferrare

It. PlN Ferrara.

 

FD

De Ferrerre

zie Deferière.

 

FD

DE Fever(e)

Adapt. fl. de Lefèvre. V. ce nom.

 

EV

De Feyter

Pour Carnoy 229, corresp. néerl. de Lefaitre (= agent, ouvrier).

 

JG

de Fierland

-nt. Particule de + Fierland (néerl. [and ‘pays’ et Fier, fr. Olivier).

 

JG

De Fierlandt

-ant: PlN? 1578-96 Simon Fierlants; 1596-1621 Martin Fierlants, Den Bosch (ICC II); 1715 Charles de Fierlants, Bs. (ICC III).

 

FD

De Filette

Defillet: Var. van De Villette, met v/f-verscherping. Verspreide PlN Villette, dim. van ville: dorp, stadje. 1394 Willaume de Villette, Chauny (MORLET).

 

FD

De Flémalle

Flémal(le), Flemal(le), Flémale: PlN Flémalle (LU). 1197 Daniel de Flémale, Val-Benoît (KCTD1961,81); 1220 Th. de Flémalle, Luik (SLL).

 

FD

de Fleurquin

Fleurquin. N. de filiat. ,,(Fils) de Fleurquin ». N. de bapt. V. WIL.

 

EV

De Fleurquin

zie Florkin.

 

FD

De Fleury

zie Deflory.

 

FD

DE Fleyt

N. d’habit. De fluit, ,,La flûte ». N. de joueur de flûte, de siffleur. N° 77.

 

EV

De Flotow

zie Flotow.

 

FD

De Foestraets

zie De Faestraets.

 

FD

De Fontenay

zie Fontenai.

 

FD

De Fonvent

PlN Fouvent (Hte-Saône), met n-epenthesis?

 

FD

De Forceville

Forceville, Farceville: PlN Forceville (Somme). 1327 Gille de Forceville, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Formanoir

Formanoi(r), -o(ie), Formannoy, Fourmanoir, -ois, -oit, -oy: PlN Formanoir in Templeuve (H) < fort manoir: versterkt kasteel. 1250 in forte Manerio; 1375 Jehans Formanoir, Ladeuze (E.LAMBERT, Topon. Oise 401); 1400 Maigne de Formanoir, Dk. (TdT).

 

FD

de Formanoir de la Cazerie

Nom d’origine: Formanoir (= habitation loin du centre), à Templeuve (Ht), cf. Fourmanoir, -ois.

 

JG

De Fornel

zie Fournel.

 

FD

de Fortemps

Fortemps. N. de bapt. avec par­ticule nobil. de la Principauté de Liège. N° 47.

 

EV

De Fortemps

zie Fortemps.

 

FD

De Fourmestraux

zie Fourmestraux.

 

FD

De Foux

Ofr. fou, fau < Lat. fagus: beuk. Vgl. Defaux. 1382 Margareta de Fous, Heers (LAES). Zie ook Defoy 2.

 

FD

De Fraey

Car. phys. De fraaie, ,,Le beau, le joli ». N° 252.

 

EV

de Frahan

1593 «Guilleaulme de Frahan», 1603 «Jacq de Frahan» = 1613 «Jacques Fra­han» BourgDinant, 1734 «Jacques de Frahan» Dorinne; nom d’origine: Frahan, à Corbion et Rochehaut (Lx).

 

JG

De Frahan

PlN in Corbion en Rochehaut (LX).

 

FD

De Fraipont

zie Fraipont(s).

 

FD

De Francesch(i)

-esco, -isci: It. Patr. Francesco ‘de Fransman’.

 

FD

De Francque(e)n

Patr. Adelspartikel de + Patr. Vranken/Franken. Zie Frank.

 

FD

de Francquen

de Franquen. Particule de + NF Franquen (génitif de Franco).

 

JG

de Francquen

Francquen. N. de bapt. : Fran­ck (e)n, avec partie, nobil. concédée dans la Principauté de Liège. N° 47.

 

EV

De Fré

de Fre, De Frez: Verscherping van De Vré. Zie deWree(de).

 

FD

De Fré

De Fre. Peut-être var. de De Vré, -ée [FD].

 

JG

De Freitas

Port. PlN (pedras) freitas: gebroken stenen. Keiachtige bodem (DS).

 

FD

De Freminville

PlN Frémainville (Seine-et-Oise).

 

FD

DE Frère

Proven. Praire ou Frère (FL, Vreren, loc.).

 

EV

de Frésart

1532 «Jehenne de Frerisart» Bourg­Namur; sans doute nom d’origine, qui pourrait être — sous une forme abrégée non confirmée par la forme orale wallonne – Frérisart, v/.fré-rissâ, à Villers-le-Temple (arr. Huy). Cf. aussi Frésart.

 

JG

De Frésart

PlN Frérissart in Villers-le-Temple (LU). 1532 Jehenne de Frerisart, Namen (RBN); 1555 Ernult Frechar, Retinne (HERB.).

 

FD

DE Freygang  

Proven.   De   Vrije gang, ,,Le passage libre ». L.D.

 

EV

De Frez

zie De Fré.

 

FD

de Froidcourt

Nom d’origine: Froidcourt, à Stoumont (Lg), etc.

 

JG

De Froidcourt

zie Froidcourt.

 

FD

De Froy

Surnom: moy. néerl. froy, var. de Dé­fraye.

 

JG

De Froy(e)

zie de Vroede.

 

FD

De Fruytier

Adaptation néerl. (fr. le > néerl. de) de (Le) Fruitier, cf. Fruytier.

 

JG

De Fumal

PlN Fumal (LU). 1463 Jean de Fumal, Moha (ISP).

 

FD

de Furstenberg

Particule nobiliaire de + Furstenberg (en Hesse).

 

JG

De Fürstenberg

Verspreide D. PlN.

 

FD

de Gaiffier

987-1004 «Gaiferius» Poitou, 1272 «Lambertus Gayfiers» Dhuy, 1289 «Counars Gaifiers» CensNamur, 1294 «Jehans Gaif-fiers» CensNamur, 1494 «Jehan Gayfir» Bo-ninne, 1539 «Godefroy Gaiffier» CourVedrin, 1602-3 «la censé de Gaiffier de Marsinne» TerriersNamur, 1662 « Ottho-Ernest de Gaif­fier» BourgNamur; particule nobiliaire de + Gaiffier < anthrop. germ. waif-hari (Fôrst. 1495; Morlet, NP Gaule I, 107a). – Bibliogr.: E. Niffle-Anciaux, Les avatars orthogra­phiques d’un patronyme : de Gaiffier, à Namur (ly-l 7es.), Bruxelles, 1925.

 

JG

de Gaiffier

Gaiffier. Proven. Dép. Louette-Saint-Denis.

 

EV

De Gaiffier

Patr. VN ontleend aan de ridderliteratuur (LANGLOIS). KALBOW 82 leidt Gaifier van Germ. Waifari af. 968-74 Gaiferius, Poitou (MORLETI). 1272 Lambertus Gayfiers,

Hoei (HERB.); 1411 Gayfeer van Grijsperre, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

De Galembert

PlN Galenberg (NRW).

 

FD

DE Ganck

1. Car. phys. De Gang, ,,La marche ». N° 262. — 2. Pro­ven. Car. d’habitat. De Gang, ,,Le corridor ou le passage ». N° 248.

 

EV

De Ganck

De  Gank. Nom d’origine: néerl. gang ‘passage’.

 

JG

de Garde

Nom d’origine: garde (topon.), cf. Delagarde. 

 

JG

De Garde

zie Delagarde.

 

FD

De Gaspari

-aro, -eri, zie Gaspar(d).

 

FD

De Gaudin(n)e

zie Delgauden(n)e.

 

FD

De Gaultier

zie Du Gauthier.

 

FD

De Gauquie(r)

-ière, zie Dugauquier.

 

FD

De Gebsattel

PlN Gebsattel (BEI).

 

FD

de Geest

De G-, Degeest, De Gheest. Généra­lement, de moy. néerl. geest ‘esprit’, surnom d’après une communauté spirituelle ou religieuse, cf. 1340 «Jan den Ghhest», 1345 «Godefrido Spiritus» Zuurbemde [FD]. – Se­condairement, nom d’origine: Geest-Gérom-pont (BrW).

 

JG

DE Geeter

V. De Geyter.

 

EV

De Gelder(e)

Orig. ,,Le Gueldrois ».

 

EV

de- -Geling

1. V. De Ghlin. — 2. V. Dagelin(ck)x.

 

EV

De Gelissen

zie Gillis.

 

FD

De Gend(t)

V. De Gand.

 

EV

De Genot

Particule de + NF Genot (dérivé d’un thème de Jehan).

 

JG

de George

George. N. de filiat ,,(Fils) de Georges ». N° 102.

 

EV

De Georgi(o)

zie George(s).

 

FD

de Geradon

Geradon, (de) Gerlache, (de) Gernier. N. de bapt. avec partic. nobil. concédée dans la Principauté de Liège. N° 47.

 

EV

de Geradon

Particule de + NF Geradon (dérivé de Gérard).

 

JG

De Géradon

Degerdon, zie Geradon.

 

FD

de Gerlache

Particule de + NF Gerlache < an-throp. germ. gairi-lah (Fôrst. 581).

 

JG

De Gerlache

zie Gerlach.

 

FD

De Germay

Germay, Germai: 1. PlN Germay (Hte-Marne). – 2. Wellicht PlN in LU. 1391 Hene de Germial,LU(AVB).

 

FD

de Germiny

Nom d’origine: Germiny (Meurthe -et-Moselle), etc.

 

JG

De Germiny

PlN Germiny (Meurthe-et-Moselle) of Germigny (o.m. Marne). Germignies in Pottes (H): 1212 Terrico de Germegni, H (SMTI); 1299 Marie de Ghiermegni, Dk. (TdT); 1392 Jehan de Germengies, Dk. (RAK, SR 6v°).

 

FD

De Gernier

zie Gerniers.

 

FD

De Gersem

de Gusem, de Gussem(e), Gusseme, (De) Gussemé, Degussème, de Guis(se)mé, de Guis(se)me, de Guissmé, -me, Degissemé, (de) Gisseme, Gissemé: Vertaling van Van Geetsom = van Geersom = van Gussem. 1559 Katherine Gosseme; 1573 Lieven de Gorseme, Melle (LIEVENS); 1682 Christophorus de Gheerssem, Oedelem(SCHOUT.I).

 

FD

De Gerval

Proven.   ,,Val   du  Ger-(bois) ».

 

EV

De Gevy

PlN Givry (H)?

 

FD

De Geyn

V. Degeynst.

 

EV

De Geyndt

cf. Degend.

 

JG

DE Geyter

Profess. ,,Le Chèvrier ». N° 164.

 

EV

DE Gezelle

Survivance des noms des anciens métiers : ,,Le compagnon ».

N° 139.

 

EV

De Gh(e)yn- 

-dt,   -st,  Degens(t). Proven. De ginst, ,,Du genêt ». N°

79. Car. d’une propriété.

 

EV

DE Gheele

Car. phys. ,,Le jaune, le roux ». N08 256, 264.

 

EV

De Gheest

cf. De Geest.

 

JG

DE Gheest

V. Degeest.

 

EV

De Ghelcke

Degelcke: PlN Gellik, Guelque in Réty bij Bonen (PdC). 1297 Robert de Ghelleke; 1338 Jehan de Ghelke; 1640 Joris van Ghelcke (DF V); 1510-71 Gilles de Guelke = de Ghelcke, Ip. (Midd. 1984,169-199,285-298).

 

FD

DE Gheldere

V. Degeldere.

 

EV

De Ghelderode

PlN Gelrode (VB).

 

FD

de Ghellinck

Nom d’origine: Ghellinck, à Winterwijk (prov. Gueldre, P.-B.).

 

JG

de Ghellinck

V. De Ghlin.

 

EV

De Ghellinck

zie Geylen(s).

 

FD

DE Gheselle

V. Degezelle.

 

EV

De Ghesquière

zie Gaquierre.

 

FD

De Gienanth

zie Guinand.

 

FD

De Gieter

Degieter. Nom de profession: moy. néerl. gieter ‘fondeur, mouleur’ (A. Vincent, BTD 27, 69-70).

 

JG

DE Gieter

Profess. De (Lood)gieter. ,,Le plombier ». N° 189-

 

EV

De Giey

PlN Giey (Hte-Marne).

 

FD

de Gilles

Gilles. Filiat. ,,(Fils) de Gilles » (N. de Bapt.). N° 47.

 

EV

De Gimnée

Dejumné, de Jumne: PlN Gimmée (N).

 

FD

De Gintowt

PlN Gintoft (SH).

 

FD

De Girard

zie Girard.

 

FD

De Givenchy

PlN Givenchy (PdC). 1243 Huon Gievenci; 1261 Hues de Gievenci, Atrecht (NCJ); ±1300 Tassins de Gievenchi, PdC (BOUGARD).

 

FD

De Glimes

Deglim(e), Deglismes, de Glimme, Deglume(s), Deglin(n)e, Glime(s), Glume: PlN Glimes (WB). 1312 Jakemin de Glimes, Lv. (ICKX); 1410 Isabelle de Glymes; 1418 Robert de Glumes (CCHt).

 

FD

de Gobart

Gobart. Filiat. -,,(Fils)  de Gobert ». (N. de bapt.). N° 102.

 

EV

De Goditiabois

zie Gaudisaubois.

 

FD

DE Goe-

-de, -dt, -y(e). Car. mor. ,,Le bon ». N° 280.

 

EV

De Goe(y)s(e)

Degois.   V.    Deg(h)oy.

 

EV

De Goes

De Goës, 1292 «Eustacii Goes» OnomCalais; var. dial. de moy. néerl. gans ‘oie’.

 

JG

de Gomrée

1415 «Jean de Gomerée» Gozée, 16e s. «Martin de Goemerée» Châtelet; nom d’origine: Gomerée, à Cour-sur-Heure (Ht).

 

JG

De Gomrée

PlN Gomray in Fraiture (LU) of Gomerée in Ham-sur-Heure (H). 1579 Anne de

Gomeree, Namen (RBN).

 

FD

De Goque

zie Degauque.

 

FD

DE Gorter

Profess. : Celui qui pré­pare   ou   vend   le   gruau   (Gon,

,,Gruau »). N° 149.

 

EV

De Gottal

de G-, Degotalle. Nom d’origine: topon. w. gotale, très fréquent, diminutif du suivant, ainsi Gotalle, à Louveigné (Lg), etc.

 

JG

De Gourcy

PlN Gorcy (Meurthe-et-Moselle).

 

FD

De Goussencourt

Degossencourt: 1. PlN Goetsenhoven (VB) of Gutschoven (L), allebei Gossoncourt in het Fr. 1227 Gossuinus de Gochoncurt, Borgworm (SLL). – 2. PlN Goussancourt (Aisne). 1487). de Goussencourt, Montreuil (CMM).

 

FD

de Goussencourt

Nom d’origine: Gossoncourt, néerl. Goedsenhoven (Lb et BrFl).

 

JG

De Goyet

PlN Goyet in Jemeppe, Moustier en Mozet (N).

 

FD

De Gozée

Degousée: PlN Gozée (H).

 

FD

DE Graa

Titre honorif. De Gra(d)e, ,,Le   degré,   la   dignité,   le   digni­taire ».

 

EV

De Grady

Var. van De Gré; zie Degrez 2., de Greyt(e). 1699 Henricus de Gradij, Luik (MUL VII).

 

FD

De Graef

cf. Degraaf.

 

JG

DE Graen 

Profess.   ‘t  Graan,   ,,Le grain ». N. de marchand de grains.

V. Decruyce. N° 163.

 

EV

DE Graeuwe

1.    Car.    phys.    De grauwe,  ,,Le gris   (de cheveux) ».

N°   264.    —    2.   Car.   mor.   De Grauw, ,,La brusquerie ». N° 282 et 287. V. De Grauw.

 

EV

De Graeve

cf. Degraaf.

 

JG

DE Graeve

Titre nob. De Graaf, ,,Le comte ». Peut être un sobriquet.

N° 135.

 

EV

De Graide

Grède, Grêde, Gréde, Grede(n): PlN Graide (N). 1530 Jehan de Graide, Namen (RBN).

 

FD

De Grain

Degrein, (de) Grein, Dagr(a)in, Crin, Greyn, Greijn: 1. PlN Grain in Lanaye (LU). – 2. Zoon van Legrain.

 

FD

De Grandmaison

zie Grandmaison.

 

FD

de Grandry

Nom d’origine: Grand-Ry (= grand ruisseau), à Cornesse, Fraipont, Wegnez (Lg).

 

JG

De Grand’Ry

zie Grandry.

 

FD

De Grandsaigne

PlN Grandsaigne (Corèze).

 

FD

De Grasse

Degrassi, de Gratie, zie Degrace.

 

FD

De Grauw

-auwe, Degraeuwe, De Gr-. Sur­nom: néerl. grauw ‘gris’.

 

JG

DE Grauw

N. de classe sociale : De grauw, ,,La canaille, la populace ».

N° 267. V. DE Graeuwe.

 

EV

DE Grave

1. Proven. ,,La tombe » (L.D.). — 2. Profess. De graver,

de grafmaker, ,,Le fossoyeur ». — 3. V. Degraeve.

 

EV

DE Greef(f)

De Greif(t). 1. Car. phys. V. De Creeft. — 2. Profess. V. De Groef.

 

EV

De Gregori(o)

zie Grégoir(e).

 

FD

DE Grein

Profess. De grein, ,,Le camelot » (Etoffe). N. de marchand d’étoffes. N°s 131, 157.

 

EV

De Grenade

zie Grenade.

 

FD

DE Grendele

Profess. De grendel, ,,Le verrou ». N. de serrurier. Nos 131, 189.

 

EV

DE Greppe

Proven. De grep,  ,,Le fossé », limite de propriété. N° 249.

 

EV

De Grès

Degret, zie Degrez.

 

FD

DE Greve(s)

V. Degroef.

 

EV

De Greyt(e)

zie de Greyt(e).

 

FD

de Grignart

Particule de + NF Grignart, anc. fr. grignart ‘rechigné’.

 

JG

DE Groe

1. N. d’habitude. De groet, ,,Le salut ». N. de salueur, de com­plimenteur. — 2. V. Degraux.

 

EV

DE Groe-

-f, -ve. Altérés en De-greef, Dégrèves. Proven. ou pro-fess. ,,La carrière « . N. de carrier. N°s 131, 710.

 

EV

DE Grom

Car. mor. Grombaard, ,,Le grognard ».

 

EV

De Grom

Surnom: cf. néerl. grommig ‘gron­deur’.

 

JG

DE Gronckel

1. Proven. De Kron-kel, ,,Le pli (de terrain), le (sen­tier) sinueux ». (L.D.). N° 229. — 2. Car. mor. H. au caractère sinueux.

 

EV

DE Grood(t)

De Groot(e). Car. phys. ,,Le Grand ». N° 253.

 

EV

DE Groof

Degrove. Car. mor. ,,Le grossier ».

 

EV

De Groos

Degros, De G-. NF hybride : néerl. de + fr. gros, comp. Degrande.

 

JG

De Groulard

de Groulart. 1454 «Jehan Groular» Jalhay, 1544 «Thomson Groulart» maître de forge à Jalhay, 1551 «Johan Groular» Voroux-Goreux ; particule de + NF Groulart (w. groûlâ ‘grondeur’). Si l’on en croit S. Renier (Hist. du ban de Jalhay 2, 17, 300), l’ancêtre est un gentilhomme breton (près de Dinan), émigré après la défaite d’Auray (1364); pour Dauzat 310, le NF normand signifie ‘bouvreuil’.

 

JG

De Groulart

Proven. Groulard, «Bouvreuil » (L.D.).

 

EV

De Grove

cf. Degroef.

 

JG

DE Grove

V, Degroof.

 

EV

DE Gruben

V. De Groef (forme all.)-

 

EV

De Gruyter

de Gruytters. Nom de profession: néerl. grutter ‘fabricant de gruau’ (pour la bière).

 

JG

DE Gruyter

–Gruiters. Profess. De Gruiter. 1. ,,Le marchand de levure ou de malte ». N° 152. — 2. Mar­chand de gravier. N° 175.

 

EV

DE Grys(e)

Car. phys., De grijze, ,,L’homme aux cheveux gris ». N° 264.

 

EV

De Gucht

Nom d’origine: néerl. gehucht ‘ha­meau’.

 

JG

De Guchtenaere

Dérivé du précédent : habitant du hameau.

 

JG

DE Guchteneere

V. Gehucht.

 

EV

de Guide

Guide. N. de filiation. ,,(Fils) de Guido ou Guy ».

 

EV

De Gunsch

DE Gunst. Car. mor. De gunst, ,,Le bienfait ». N. d’H. bienfaisant. N° 280.

 

EV

De Gunzburg

Proven. Loc. allem. N° 216.

 

EV

De Gyns

V. Gins(t).

 

EV

de Haan

Dehaen, De H-, Dehaene, De H-, Dehanne (forme romanisée). 1285 «Lambins de Hane», 1291 «Lambers de Hane, li bolling-hier» DettesYpres, 1576 «Barbe de Haenne» BourgNamur, 1753 «Anna Joseph Dehane» AnthrStHubert; surnom: moy. néerl. haen, néerl. haan ‘coq’.

 

JG

DE Haaye

Car. mor. De baai, ,,Le requin ». N. d’un homme à la dent de requin, d’un créancier impitoy­able. Synon. : Hayen. Nos 288, 294.

 

EV

DE Haeck

1. Car. mor. De Haak, ,,L’homme qui met le grappin sur les choses ». — 2. Profess. De Haak. ,,Le crochet », N. de fabri­cant. N° 131.

 

EV

DE Haen(e)

1. V. Haan. — 2. Proven. De Haan. L.D.

 

EV

DE Haes(e)                  

V. Haas.

 

EV

DE Haesel-

-aer, -eer. V. Hazel(aar).

 

EV

de Hagen

Pluriel de néerl. haag ‘haie’; ou bien nom d’origine: de Hagen (Nordrhein-Westf).

 

JG

DE Hagen

V. Haag.

 

EV

De Haller

Proven. Halle, avec le suff. -er d’orig. N° 212. — 2. Pro­fess. ,,L’homme de la halle ». Ns 88.

 

EV

de Halloy

1594 «Jean de Haloy, bouchier», 1598 «Jehan de Halloy, filz Perpète de Hal­loy», 1616 «Philippe de Halloix, boucher» BourgDinant; nom d’origine: Halloy, w. alwè, à Braibant (Nr).

 

JG

DE Ham

Profess. De ham, ,,Le jam­bon », le charcutier. Nos 131, 150.

 

EV

DE Handschutter

Profess. ou habi­tude, ,,L’archer ». N08 143, 201.

 

EV

De Hannecard

zie Hannecart.

 

FD

De Harenne

de H-. Nom d’origine: Haeren, Haren (BrFl), etc.

 

JG

De Harenne

PlN Haren. Zie van Haeren.

 

FD

De Harlez

zie Harlet.

 

FD

De Harven(g)

zie Harveng.

 

FD

De Harynck.

De haring, ,,Le hareng ». Profess. N. de marchand ou de pêcheur de harengs. N08 131, 200. Synon. : De Heering.

 

EV

DE Hase

V. Haas.

 

EV

De Haseleer

cf. Dehaeseleer.

 

JG

De Haspe

Dehaspe, Deaspe, Déaspé, De Aspé: W. uitspr. van De Haspres. PlN Haspres (Nord). 1338 Jehan de Haspre, Bergen (PIERARD); 1382 Sandre deHaspre,Dk.(TDT).

 

FD

DE Haspe

Proven. De Haspe, ,,Le méandre, la courbe, le coin de ter­rain ». (L.D.).

 

EV

De Hasselair

cf. Dehaeseleer.

 

JG

De Hassonville

1. PlN Hassonville in Aye (LX). – 2. Hypercorrect voor Dassonville.

 

FD

De Haulleville

PlN Haut (de) la Ville: bovenstad, hoogste punt van de stad. Vgl. Somville.

 

FD

De Hauwer(e)

V. Houwer.

 

EV

De Havay

Havai: PlN Havay (H). 1332 demiselles de Havay, Bergen (PIERARD).

 

FD

De Haverkescke

de Haveskercke, zie van Haefskerke.

 

FD

DE Haze

V. Haas.

 

EV

DE Heel

1.   Car.   phys.   De  Heel, ,,L’homme guéri ». N° 26l. — 2. Car.  mor. De héler,  ,,Le rece­leur ». N° 268.

 

EV

DE Heem

Proven. 1. ,,Le logis, le pays ». — 2. Loc. holl.

 

EV

DE Heering

V. De Harynck.

 

EV

De Hei(n)zelin

Filiation ,,(Fils) du nommé Hanselin ». N° 102.

 

EV

De Heinzelin

Patr. D. vleivorm van Germ. VN Hein.

 

FD

de Heinzelin de Braucourt

Particule de + Hin-selin, anthrop. germ. dérivé de Hinzo (Först. 844).

 

JG

DE Helt

Car. mor. De Held (fl.), ,,Le Héros ». N° 282.

 

EV

DE Hem

V. Deheem.

 

EV

De Hemptin(n)e

Hemptinne: PlN Hemptinne (N). 1291 Stassins de Heymetines, N (CDN); 1355 Walterum de Hemtims, Tn. (C. BAERT).

 

FD

De Hemricourt

(d’)Hemricourt, Henricourt: PlN Hemricourt > Remicourt (LU). 1171 Thomas de Helmericurt = 1185 Th. de Hemericurt, Luik (SLL).

 

FD

de Hemricourt

Nom d’origine:  Hemricourt, anc. forme de Remicourt (Lg).

 

JG

De Hen 

 (NF anversois).  Surnom:  néerl. hen ‘poule’.

 

JG

DE Hen

V. De Hens.

 

EV

De Henauw

de Meneau, De Hennau(lt), zie Hainaut.

 

FD

DE Hens

1.   Profess.   De   hennen, ,,Les   poules ».   N.   d’éleveur.   Nos 131,  164. — 2. Proven. Heinsch (Loc).

 

EV

De Hensche de  la Zangrie

Nom d’origine: sans doute Heinsch (Lx).

 

JG

De Hepcée

de H-. Nom d’origine: Hepsée, à Verlaine (Lg).

 

JG

De Hepcée

Heptia: PlN Hepsée in Verlaine (LU). Heptia is een latinisering. Verschillende Heptia’s hebben bij gerechtelijke uitspraak de wijziging van hun naam in De Hepcée verkregen. 1609 Conrard Hepcya = 1631 Conrad de Hepcée, Warfusée(HERB.).

 

FD

De Herbais

zie D’Herbais.

 

FD

De Herckenrode

zie van Herkenrode.

 

FD

DE Herde

DE Her(d)t. Profess. De Herder. ,,Le berger ». V. Le Hert.

N° 164.

 

EV

De Hertefelt

D’Hertefel(d)t, Dhertefelt: PlN Hertefeld (BB) of veeleer Hartefeld (NRW): 1203 Hertenvelde (TW). Zie ook Hertveld(t). 1203 Henricus de Hertenvelde, Gelder (ONB); 1554 Elbertus Hertevelt, Kleve (MULIV).

 

FD

DE Hertog(h)

,,Le duc ». 1. Sobri­quet de dignité ou titre nobil. -— 2.    Situation   politique :    état   de dépendance au duc. — 3. Evocation d’un rôle  (mystères, théâtre).

 

EV

DE Heug

Car. mor. De Heugelijke, ,,Le gai ». N° 286.

 

EV

de Heusch

1683 «Nicolas-Servais de Heusche» BourgNamur; surnom: néerl. heusch ‘courtois’.

 

JG

DE Heusch

Car. mor. De Heus, ,,Le courtois ». N° 281.

 

EV

DE Heuvel

V. Heuvel.

 

EV

de Hildebrandt

Hildebrandt. Filiat.  ,,(FiIs)  de Hildebrand ». N08 102. V. HILD.

 

EV

De Hildebrandt

zie Hildenbrandt.

 

FD

De Hochepied

zie Hocepied.

 

FD

De Hody

Nom d’origine: Hody (Lg).

 

JG

DE Hoe

Car. mor. De Hoede, ,,La précaution ».   N.   d’H.   précautionneux. N° 280.

 

EV

De Hoffarts

Adelspartikel de + D. FN Hoffart: hoogmoed, overmoed. BN. Vgl. Hovard.

 

FD

De Hoffmann

zie Hofmann.

 

FD

De Hollain

de H-, sans doute aussi de Holling. Nom d’origine: Hollain (Ht).

 

JG

De Hollande

Dhollande, Dolande: Van Holland; zie Holland(s). Maar de FN kan ook op W. uitspr. van De Hollander berusten. 1380 Henry de Hollande, Laon (MORLET).

 

FD

DE Hollander

Proven. ,,Le Hollan­dais ». NOB 212, 223.

 

EV

de Holling

cf. De Hollain.

 

JG

 De Hollogne

PlN Hollogne (LU). 1268 Rogiers de Holongne,Luik(AVB).

 

FD

DE Hondt

1. Proven. De Hondt. — 2.   Métaphore :   ,,Le  chien ».   Nos 288, 291.

 

EV

DE Honghere

Car. phys. De honger, ,,La faim ». N. d’H. affamé.

 

EV

De Hont(h)eim

PlN Honthem in Balen (LU) of Hontem: 1202 Huntheym (NRW), Hontheim (RP).

 

FD

De Hontheim

Nom d’origine: Honthem, à Baelen (Lg), etc.

 

JG

DE Hooghe

Car. mor. De booge. ,,Le hautain ». N° 269-

 

EV

DE Hoon

Proven. N. de terre. V. Hoonacker. N° 237.

 

EV

De Hoon

Surnom: néerl. hoon ‘affront, dédain’.

 

JG

DE Hoorne

1. Proven. De Hoorn, L.D. — 2. Sobriquet : De Hoorn-drager, ,,Le cornard ». N° 271. —

3.  De Hoorn, ,,Le cor ». Profess. N. de sonneur de cor. N° 197.

 

EV

DE Hore

Proven.   De   Hore,   ,,La boue »  (L.D.). de~Horne. N. de domaine.

 

EV

De Hosté

de Hoste, D’Hoste: Wellicht PlN Hoogstade (WV): 857 Hostede (TW), door d-syncope Hostee. Vgl. Hosté in Deurne (VB) en Waver (WB). 1288 Sohiers de Hostés; 1316 Oliviers

deHostes,Dk.(TdT).

 

FD

de Hosté

-e. 1275-76 «Sohiers de Hostés», 1276-77 «Jakcmon de Hostés» Charité-Tournai, 1302 «Jehans de Hostés fil Mikiel de Hostés», etc. LoiTournai; nom d’origine: Hosté, e.a. nom d’une ancienne ferme et seigneurie à Wavre (BrW) et d’un château à Grandmetz (Ht).

 

JG

DE Houck

Proven. De Hoek, ,,Le coin ».

 

EV

DE Hov(e)re

1. Profess. Hovenier, ,,Le jardinier ». N° 168. — 2. Pro­ven. Hove (Loc.), avec suff. -ère, d’orig. N° 212. — 3. De houer (confus, de v et »). N° 67. V. Houwer.

 

EV

De Hove

Dehove, Dehovre, Dehauve: PlN Hove (H), Hoves in Chièvres (H), Hove (A). Dehovre is hypercorrect. Vgl. Van Hove.

 

FD

DE Hoze

1. Partie, vestim. — 2. Pro­fess. Fabric. de chausses. — 3. V. De Housse. de Hut. Proven. Huy (Loc.). (Dial.)

 

EV

De Huccor(g)ne

(de) Hucorne, Hicorne: PlN Huccorgne (LU). 1334 Johans de Hucorgne, Moha (SLLIII).

 

FD

De Huisser

Profess. De Huizer, ,,Le logeur, celui que héberge ». N° 201.

 

EV

De Huy

Dehuy, Dehuit, Dehu(t), Déhut, Dehus, Dehoy, Dhoy, D’Hoye, Dehou(t), De Hou, Deheu, De Heu(y), Dheu, D’Hu, Dhuy, D(h)ui, Hou(y), Howie, Howy, Hoy, Hui: PlN Huy, Ndl. Hoei (LU). 1147 Arnulphus de Hoyo, Chimay (SLL); 1245 Jennat de Hoy; 1250 Gilles de Heu (VINCENT 1953,68); 1329 Jehan de Huy, Dk. (TdT).

 

FD

De Ja(e)ger(e)

De Jaegher(e). Sport, ou profess. ,,Le chasseur »,

 

EV

De Jacquelot

zie Jacqueloot.

 

FD

De Jacquier

-ière, zie Dugauquier.

 

FD

de Jacquier

Nom de la noblesse: de + NF Jacquier (cf. ce nom).

 

JG

De Jaeck

Forme réduite de Dejaeger.

 

JG

De Jaerme

Verhaspeling van De Haerne, met glijdklank j tussen twee klinkers (aangezien de h niet uitgesproken wordt) en wisseling rn/rm.

 

FD

De Jamblinne

PlN Jamblinne inVillers-sur-Lesse (N) 1368 Gilles de Jamblinne (Midd. 1978,319).

 

FD

de Jamblinne de Meux

1449 «Jehanchon qui iù bovier à Henri de Jambeline» AidesNamur; nom de seigneurie: Jamblinne, à Villers-sur-

Lesse (Nr).

 

JG

De Jannée

PlN Jannée in Pessous en Scy (N).

 

FD

de Jean

Jean. Filiat. ,,(Fils) de Jean ».

 

EV

DE Jode

1. N. de confession: ,,Le Juif ». — 2. Sobriquet : ,,L’avare ».

 

EV

De Jode

Ethnique : néerl. jood ‘juif ; comp. Jude.

 

JG

De Jonage

Car.   phys.   ,,De   jeune âge ».

 

EV

De Jonage

PlN Jonage (Isère).

 

FD

DE Joncker 

DE   Joncheere,   DE Jonckheere. V. Jonkheer.

 

EV

De Joncker

Dejonckheere, De J-, Deyonck-heere. Surnom:  néerl. jonkerjonkheer ‘gentil­homme’.

 

JG

DE Jong(h)e

V. Jong.

 

EV

De Jonquières

Dejonckère: Verspreide PlN Joncquière: plaats met biezen, biest. 1316 à le Jonkière daleis le fontainne de Nivregies, Quévy (CSWI). 1259 Jakemes de le Jonkière, H; 1301 Englebiers de la Jonkière, Guermignies (SMTII). Zie ook Jonckiere 2.

 

FD

de Juffroy

Juffroy. N. de Filiat. ,,(Fils) de Godefroid ».

 

EV

De Julémont

(De) Julémont, Julemont, Julenon: PlN Julémont (LU). 1290 Arnoul de Julemont, Luik (SLL VI).

 

FD

De Juncker

V. Jonkheer.

 

EV

DE Kais 

1.    Proven.    Plus.    L.D. Kaey(e). — 2. Profess. V. Kaas.

 

EV

DE Kan

V. Kan.

 

EV

DE Kandelaar

Profess. ,,Le chande­lier ». N. d’artisan ou de marchand.

 

EV

De Kanter

Nom de profession: moy. néerl. kanter ‘chantre’.

 

JG

DE Kat

V. Kat. De Keerle,  -Kerels.  Car. mor.  De Kerel, ,,Le gaillard » (dans le sens qui    implique   la   gaillardise   ou l’audace).

 

EV

DE Keers-

-ma(e)(c)ker. V. Kaars.

 

EV

De Keersgieter

Dekeersgieter, Dekeerschieter. Nom de profession: moy. néerl. kerse-gieter ‘fabricant de chandelles’.

 

JG

De Keersmaecker

-maeker, -niecker, Dekeersmaecker, etc. Nom de profession: moy. néerl. kersemaker ‘chandelon’.

 

JG

DE Keg(h)el

De Kegel, ,,La quille ».

1.  Le tourneur qui en fait. — 2. Le joueur de quilles.

 

EV

De Kegelaer

Surnom: moy. néerl. kegelaer ‘joueur de quilles’.

 

JG

De Kelper

Profess. De helper, «L’as­sistant ».

 

EV

DE Kelver

Profess. Kalven, ,,Vêler ». ,,Celui qui fait vêler les vaches ». Comp. : Laignelier, ,,Celui qui s’occupe des brebis qui agnellent. —2.  Car. phys. : Kalveren, ,,vômir ». „Celui qui vomit ».

 

EV

DE Kemel

1. Proven. Kemmel (Loc.). — 2. Car. mor. De Kameel, ,,Le chameau ».

 

EV

De Kemmeter

Profess. De Keimeter, ,,Le mesureur de pavés ».

 

EV

De Kempenaert

-nart, De K-, Dekempeneer, De K-, De Kempener, Dekerapenneer. Ethni­que: néerl. kempenaar ‘campinois’ (habitant de la Campine).

 

JG

DE Kempeneer

V. Kempeneer.

 

EV

DE Kemper

1. Profess. De Kemp, ,,Le chanvre ». N. de producteur. — 2. Proven. Kemp (Dép, Zillebeke), avec suff. -er, d’orig.

 

EV

De Kemper

Surnom: moy. néerl. kemper ‘lutteur, champion’.

 

JG

DE Kepper

Profess. De kapper, ,,Le coiffeur ».

 

EV

de Kerchove

1302 «Willemet de Kerkove» LoiTournai; nom d’origine: néerl. kerkhof ‘cimetière’.

 

JG

de Kerchove dit van der Varent

NF de la noblesse belge.

 

JG

De Kerck

cf. De Kerk.

 

JG

DE Kerck

Proven. Nombr. L.D.

 

EV

DE Kerckheer

Dignité. De kerk-meester, ,,Le marguiller ».

 

EV

De Kerf

Profess. ,,L’entaille, l’en­coche ». N. d’artisan.

 

EV

DE Kerpel

Proven. De Gerpeel, ,,Le marais de là-bas ».

 

EV

De Kerpel

Surnom: ouest-flam. karpel, kerpel ‘carpe’ [FD], cf. Carpel.

 

JG

De Kervyn

zie Carvin.

 

FD

DE Ketelaere

V. Ketelaer.

 

EV

De Kettenis

zie Kettenis(z).

 

FD

DE Keu(c)kelaere

-eire. 1. Passe-temps. De kegelaar, ,,Le joueur de quilles ». — 2. Proven. ,,De (prépos. fr.) Koekelare (Loc.) ».

 

EV

De Keulenaer

Dekeuleneer. Ethnique: néerl. keulenaar, habitant de Keulen ou Cologne.

 

JG

De Keuleneer

Proven. Keulen, «Co­logne », avec suff, d’orig. N08 212, 216.

 

EV

DE Keuninck

V. Koning.

 

EV

DE Keuwer

V. Kouwer.

 

EV

De Kever

Surnom: néerl. kever ‘hanneton’.

 

JG

DE Key

V. Kei et Dekeu.

 

EV

DE Key-

-zer ,-ser. V. Keizer.

 

EV

De Keyn

de K-. Probabl. adaptation flam. de (De) Kain, près de Tournai, ou du NF pic. Duquaine, Duquenne (= du chêne) (A. Van Loey), et même éventuellement de Dekien, forme pic. de Lechien [FD], plutôt que sur­nom: moy. néerl. kene, keen ‘cruche’. -Bibliogr. : Ad. Van Loey, Propos sur l’origine du nom De Keyn, dans Académie royale de Belgique. Bull. Classe des Lettres et Se. morales et polit., 69, 1983, 18-27.

 

JG

DE Keyn

Proven. 1. De Keen, ,,La fente, la crevasse ». L.D. — 2. De Keyen, ,,Les cailloux » (L.D,). — 3. De Kain, Loc. Synon. : De la Faille.

 

EV

DE Kezel

Car. mor. De kwezel, ,,Le bigot ».

 

EV

De Kezel

cf. De Kesel.

 

JG

DE Kimpe

Proven. V. Kempen.

 

EV

DE Kinder

V. Kind.

 

EV

DE Kler(c)k

V. Klerk.

 

EV

DE Kleyn

V. Klein.

 

EV

DE Klip(p)el

DE Klippeleyr. V. Peel. Synon.: De Clippele. N° 231.

 

EV

De Knibber

1356 «Jan de Knibbere» St-Pieters-Leeuw; surnom de querelleur, de chica­neur: dérivé de moy. néerl. knibben, dont

knibbelen ‘marchander, chicaner’ est un fré­quentatif [FD].

 

JG

DE Knibber

Car. mor. Knibbelen, ,,Chicaner, être avare ». N. de chi­caneur, d’avare. N° 270.

 

EV

De Knijf

cf. De Cnijf. De Knoop. Surnom: moy. néerl. cnoop ‘nœud,

lien, protubérance, etc.’.

 

JG

DE Kno(o)p

V. Knop.

 

EV

DE Knudt

Car. mor. De Knoet, ,,Le knout ». N. d’H. tyrannique.

 

EV

DE Knyf

V. Knijf.

 

EV

DE Ko(c)k

DE Koker. V. Kok et Koker.

 

EV

De Kom 

Surnom:  moy.  néerl.  comme, com ‘écuelle’.

 

JG

DE Kon-

-inck, -ing. V. Koning.

 

EV

DE Konck  

Car.   mor.   Konkelen; ,,Intriguer ». N. d’intrigant.

 

EV

DE Korte

Car. phys. ,,Le court ». N° 253.

 

EV

DE Koster

V. Koster.

 

EV

De Kraey

cf. Decraye.

 

JG

DE Krahe 

Proven.   L.D.   Kraeg, Kraey, etc.

 

EV

De Krahe

zie Krah(e).

 

FD

DE Kriek

1. V. Kriek. — 2. Proven. De Kriek (Dép. Elverdinge).

 

EV

De Krock

cf. Decrock.

 

JG

DE Krock

V. Krok.

 

EV

DE Krom

V. Krom.

 

EV

DE Krop

V. Krop.

 

EV

De Kruyf

de K-. Surnom: moy. néerl. cruuf ‘bouclé, crépu’.

 

JG

DE Kuester

V. Koster.

 

EV

DE Kulberg

V. Kuil.

 

EV

De Kunst

1748 «Gillis de Kunst» Malines; sans doute réinterprétation de Cuens, forme génitive palatalisée de Koen [FD].

 

JG

De Kuyper

cf. Decuyper.

 

JG

DE Kuyper

V. Kuiper.

 

EV

DE Kuyssche

Car. mor. De Kuische,  ,,Le chaste ».

 

EV

De Kwik

Surnom:  moy.  néerl.  quic, quec ‘vif, rapide’ [FD]; cf. aussi De Quidt, Quick, Kwik.

 

JG

DE Kwyn

Car. phys. Kwijnen, «Lan­guir ».   ,,H.   qui  lanquit,   dépérit ».

 

EV

DE Kyndt 

Car.   phys.   ou  mor.   ‘t Kind, ,,L’enfant ». V. De Cruyce.

N. d’H. à l’aspect ou au caractère d’enfant.

 

EV

DE LA

De la est parfois une correction erronée de Del(e) et se trouve  ainsi devant des  noms masculins.

 

EV

De la Boessière

Verspreide PlN La Boissière < Lat. buxaria: met buksboom beplant terrein (Somme, Oise). 1258 Barthélémy de la Boissière, Noyon (MORLET).

 

FD

De la Boullaye

La boulais: PlN Boulaie: berkenbos. La Boulaye (Saône-et-Loire).

 

FD

De la Bourdonnaye

PlN Bourdonnay (Moselle), Bourdonnaye (Morbihan), Bourdonné (Seine-et-Oise).

 

FD

De la Brassin(n)e

zie Brassinne.

 

FD

de la Brassinne

cf. Delbrassine.

 

JG

De la Charlerie

Delacharlerie, Delcharlerie. Nom d’origine: anc. fr. charlerie ‘charronnage’.

 

JG

De la Chevalerie

Delcheval(e)rie: PlN Chevalerie: paardenstal, paardenfokkerij, stoeterij. 1558 Regnart del Chevallerie, Namen (RBN).

 

FD

DE LA Cœillerie

V. Écaille.

 

EV

de la Faille

cf. della Faille.

 

JG

De la Geneste

zie Dugenest.

 

FD

De la Glisoëlle

Dim. van Fr. église: kerk. PlN in Bever (VB): 1475 couture de glisoeil (med. B. Roobaert). 1284 Huars de le Glisuele, Mairieux (med. HERB.); 1344 Jehans de le Glisuelle, Bergen (CSWII).

 

FD

de La Hamaide

-ayde, Delahamette. 1246 «Tierri del Hamaide» ChartesFlandre, 1384 «Gerar délie Hamaide» GuillLiège, 1537-40 «Jehan de le Hamaide» DénFrasnes, 1593 «Robert de la Hamayde (orig. de Cambrai)» BourgLiège, 1659 «Adrianne de la Hamaide» BourgNamur; nom d’origine: La Hamaide (Ht).

 

JG

De La Hoz

Var. de Delahaut ou de Delahousse?

 

JG

De La Hoz

zie Delahaut.

 

FD

De la Marche

Delmarche, de la Marck, Delmarque, Delmarcq, Lamarche, Lamar(c)q, Lamarque, Lemarque, Lemarc(q), Lemer(c)k: PlN Marche, Pic. Marque < Germ. marka: Mnl. marke: grens, grensland. Vgl. Van der Mark. 1330 Adolphe de la Marcq, Luik (ASH); 1370 Yolendis de le Marche filia domini Evrardi de le Marche (Wsch. zuster van) 1375 Isabelle de la Marck, Bergen (CSWII).

 

FD

De la Marck

de la M-, De La M-, Delmarcq. Nom d’origine: fr. marche < germ. maria ‘région-frontière’, fréquent en toponymie; il peut s’agir aussi de la seigneurie de la Marc-que, près d’Enghien, cf. 1410 «Wouter vander Marken» et 1426 «Jehan dele Marke» qui déclarait tenir un fief appelé la maison de Marcq [BR].

 

JG

De la Parra

PlN Laparra in Tournon (Lot-et-Garonne).

 

FD

De la Pot(t)erie

PlN La Poterie in Dk. (H) en Frankrijk verspreid (o.m. PdC): pottenbakkerij. 1233 Johanne de le Poterie, H (SMT I); 1330 Jakemes de le Poterie, Bergen (CSWII).

 

FD

de la Roche

1289 «Henris dele Roche» Cens-Namur, 1346 «Johan délie Roche le bolen-gier» CartValBenoît ; nom d’origine : fr. roche, ainsi La Roche (Lx).

 

JG

de la Rosette

Fr. rosette, nom d’enseigne?

 

JG

De la Roy

zie Dele Ruye.

 

FD

De la Sagne

PlN Sagne: moerassig terrein (DNF).

 

FD

De la Sorte

zie Delsarte.

 

FD

De la Source

Lassource: PlN Source: bron. Vgl. Van den Borre. 1309 Ernoul delà Source, Senlis (MORLET).

 

FD

De la Torre

La Torre: 1735-98 Louis-César d’Hennion, baron de las Torres y Cordua, d’Aragon et Bondichelles, Herve-Luik = baron de la Torre (Par. 1984,18-38).

 

FD

De Labais

zie Labay(e).

 

FD

de la-Bigne

Proven.  Bigna   (Dép. Mussy-la-Ville).

 

EV

DE LA-Blancherie

Profess. ou Proven. Plancherie. Nos 88, 166.

 

EV

De Labrouhe

zie Labrousse.

 

FD

DE LA-Cazerie

Proven. Dép. Celles-

lez-Tournai.

 

EV

DE LA-Charlerie

Profess. ou Proven.

Charronerie (Dial.). N° 186.

 

EV

DE LA-Colette

V. Colette.

 

EV

De Laei

cf. De Laey, Delaey.

 

JG

De Laender

Delander. Surnom: moy. néerl. laenre ‘lanier (oiseau de proie)’ (Carnoy 267).

 

JG

DE Laender

V. De Lander. (Loc.).

 

EV

DE Laere

Proven. 1. Lare (Loc.). — 2. Laar. Loc. ,,Le terrain en friche,

la lande » (L.D.). N° 238.

 

EV

De Laeter

De Later. 1298 «Wautier le Latere» OnomCalais; nom de profession: néerl. bloed-later ‘barbier, chirurgien’ [FD]; cf. aussi De Latter.

 

JG

De Laever

Car.   mor.   De   laver, ,,L’homme  qui   soulage,   qui  con­sole ». N° 280.

 

EV

de la-Faille

V. Della Faille.

 

EV

de la-Fontaine

V. Fontaine.

 

EV

de la-Garenne

Proven. Garenne (L.D.).

 

EV

de Lage

V. Dellache.

 

EV

de la-Grange

Proven. Grange. L.D.

 

EV

De Lairesse

PlN Lairesse in Ougrée (LU). 1594 Jacques de Lairesse, Ans (ISP).

 

FD

De Laistre

Delait(re), Delait(t)e, zie Delattre.

 

FD

de la–Kéthulle 

Proven.   Diminutif de Quête, ,,Petit acquêt ».

 

 

EV

De Lalaing

Delal(a)in: PlN Lallaing (Nord). Of (Ecaussines-)Lalaing (H). 1358 Symoen de Lalaing, Mech.(SIX IV).

 

FD

de Lambert

Lambert. Filiat. ,,(Fils) de Lam­bert ». V. ce nom. N° 147.

 

EV

De Lamboy

zie Lambois.

 

FD

De Lame    

Car.     mor.    ‘t  Lam. ,,L’Agneau ». ,,Homme tranquille et

docile ».   NÛB   288,   291.   V.   De Cruyce.

 

EV

De Lame

de L-. Surnom: moy. néerl. lam ‘agneau’, ou lam ‘perclus’.

 

JG

De Lamin(n)e

Lamin(n)e, Lamin: PlN Lamine (LU). 1312 Rondeaz de Lamines, Luik (SLL III).

 

FD

De Laminne

de L-. Nom d’origine: Lamine (Lg).

 

JG

De Lancastre

zie Lancaster.

 

FD

DE Lancker

1. De Langer,  „ Celui qui donne, présente ». — 2. Proven.

Lanaken  (Loc.), avec suffixe -er, d’orig.

 

EV

DE Land(t)sheer(e)

Qualité sociale, Landsheer,   .propriétaire   terrien ». N° 136.

 

EV

DE Lander

1. Profess. ou propriété. Le cultivateur ou le possesseur d’un

champ    (landerij).    —    Proven. Land (L.D.), avec suff. -er, d’orig. N° 212.

 

EV

De Landsberg

Proven.  ,,La colline

de la région. .D. N° 232.

 

EV

De Landsberg

Verspreide D. PlN: burcht die het land beschermt.

 

FD

De Landsheer

Delandsheere, de L-, Deland-shere, De Landtsheer, De Lantsheer, de Lantsheere. Nom de dignité:  moy.  néerl. [anthère ‘seigneur (ou) propriétaire terrien’.

 

JG

De Landy

PlN Landy in Nandy (Seine-et-Marne).

 

FD

DE Lang(h)e

Car. phys. ,,Le long ». N° 253.

 

EV

De Lange

-gh, Delanghe, De L-, cf. Delang.

 

JG

De Langsdorff

PlN Langsdorf (HS).

 

FD

De- Lanote

V. Delnatte.

 

EV

De Lantsheer

de Lantsheere, cf. De Lands­heer.

 

JG

De Larroque

zie Laroche.

 

FD

De la-Rue

-Ruelle,   -Ruwière, -Ruye, -Saulx, -S(s)assie. V. Rue, Ruelle, Rivière, Ru, Saule.

 

EV

De Lathauwer

-ouwer, de L-. Composé de néerl. lat ‘latte’ + houwer ‘celui qui coupe’, donc surnom d’ouvrier qui fabrique des lattes.

 

JG

De Lathouwer

Profess.  ,,Celui  qui garnit   de   lattes »,   Le   treillageur. Synon. roman : Latteur. N° 183.

 

EV

De Lathuy

Lathuy, Latui: PlN Lathuy (WB). 1260 Ide de Lathuy, Jean de Lathuy (AAV).

 

FD

De Latter

Delatter. 1396 «Jehan de Lattere» Maulde; adaptation néerl. de Delattre plutôt que de De La(e)ter [FD].

 

JG

de Laure  

Laure,  (de) Laurency.  Filiat. ,,(Fils)   de   Laure   (matron.),   de Laurency ». V. ce N. N08 101, 102, 107.

 

EV

De Lauré

zie Lauret.

 

FD

De Lausnay

cf. Delaunay.

 

JG

DE Lauw

Car. mor. De louwe, ,,Le tiède. Synon. : DE Louw. N° 283.

de-Lava(l). Proven. Laval (Loc. et L.D.).

 

EV

De Lavareille

PlN Vareille < Valeille, dim. van Lat. vallis: dal. Vareilles (Creuse, Saône-et-Loire).

 

FD

De le Trez

V. Estrée, Hêtraie.

 

EV

De le Vingne

zie Delavigne.

 

FD

de le Zaack

V. De Seck.

 

EV

De L’eau

V. Eau.

 

EV

De Lee

De Leede. Surnom: moy. néerl. (adj.) leet ‘indésirable, haï’ [FD].

 

JG

DE Lee

V. Deleye.

 

EV

DE Leebeck

Proven.   1.   V.   Delbecque.   —   2.   De   Leibeek,   ,,La

Lys ». N° 230.

 

EV

De Leebeeck(e)

de Leebeek, -beke: PlN Leebeek, Leebeke in Ouwegem, Denderhoutem, Nederhasselt, Outer (OV). 1396 Jan Leebeke, Outer(DEB.).

 

FD

DE Leemans

DE Leener. Situat. féo­dale. De leenman, ,,Le vassal ».

Profess. ,,Le prêteur ». N° 195.

 

EV

DE Leenheer

Situation féodale, De Leenheer, ,,Le Suzerain ». N° 136.

 

EV

De Leepeleere

cf. Delepeleer.

 

JG

DE Leersnyder

Profess. De leersnijder,  ,,Le découpeur  de cuir ».  N°

161.

 

EV

DE Leeuw

1. Car. mor. ,,Le lion », métaphore. N°  288,  290.   —   2.

Proven.   Enseigne   de   maison.   N° 248.

 

EV

DE Leg(h)er

Profess.   De  Legger, ,,Le garde-boutique ». N° 138.

 

EV

De Léger

Delegher: PlN St-Léger (H, LX, heel verspreid in Frankrijk). 1163 Hugonis de Legiez, DL(SMTI).

 

FD

De Len–decker

-dekker. V. Dekker.

 

EV

De Léon

Sp. PlN Léon. Of < Deléo?

 

FD

De Lepel-

-eer, -eire. 1. De Lepelaer, ,,Le héron », métaphore. Noa 288, 292. — 2. Car. mor. Lepelen, ,,Bafrer ». N. d’H. goulu. N° 273.

 

EV

De Leppé(e)

zie Delepee.

 

FD

De Lescaut

Delescaut, Lescaut, Delescau(l)t, Lécaut, Lecaux, Lecho, L’Echo: Waternaam L’Escaut: de Schelde. 1383 Evrart de Leschaut (MARCHAL).

 

FD

De Lescazes

De l’Escace: van der Schaetse. Zie Delecosse.

 

FD

De Lescure,

Lescur(e): 1. PlN Lescure (Ariège, Cantal, Tarn, Aveyron). – 2. Verfransing van Van der Schure. 1394 Hannekin dele Scuere, Lauwe; 1395 Guillame dele Schuere, Geluwe (DEBR. 2000).

 

FD

De Lesdain

PlN Lesdain (Nord), Lesdins (Aisne). 1236 Johannes de Lesdino; 1306 Jake de Lesding; 1329 Jakemart de Laisding, St-Q. (MORLET).

 

FD

De Lessine(s)

Lessin(n)e(s), Delsin(n)e, Delsin(nes), Del(l)usinne, Lusyne, Delzinne: PlN Lessines, W. à l’sine, Ndl. Lessen (H). 1275 Jehan de Lessines, Lessen (VR inr°); 1298 Margarete de Lessine, Bg. (VERKEST).

 

FD

De Lestre

cf. Deletre.

 

JG

De l’Etoile

Huisnaam L’Etoile: de Ster. 1297 Renaus Estoile, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Letter, 

Deletter. Probabl. var. néerl. de Delet(t)re [FD].

 

JG

De Leve

de Lève: 1. PlN Zoutleeuw: 1194 Leve. Zie Deleuw. – 2. PlN Lesves (N). – 3. Zie Delaive.

 

FD

De Levie

zie Delavie.

 

FD

De Leye

1. Proven. De Leye, ,.La Lys ». — 2. Profess. Leidekker, „ Couvreur en ardoises ». N° 177.

 

EV

De Leyer

1. Proven. Leye, ,,Lys », avec suff. -er, d’orig. Nos 212. — 2. Profess. Du Lei(d)er, ,,Le con­ducteur, le guide ».

 

EV

De Leyn

Deleyn. Var. néerl. de Delain [FD].

 

JG

de Lhoneux

Nom d’origine: Lhonneux, topon. fréquent dans la prov. de Liège; ou var. de Deloneux.

 

JG

De Lhoneux

zie Lhonneux.

 

FD

de Libouton

Libouton. Filiat. ,,(Fils) de Libouton ». V. LEUD. N° 102.

 

EV

de Lichtervelde

Nom d’origine: Lichtervelde (FlOcc).

 

JG

De Lichtervelde

PlN Lichtervelde (WV). 1389 Nicole de Lichtervelde, Ip. (BEELE).

 

FD

de Liedekerke

Nom d’origine: Liedekerke (BrFl).

 

JG

De Liedekerke

zie van Liedekerke.

 

FD

DE Lieve

Proven. (Région de) La Lieve (Riv.).

 

EV

De Liever(e)

Car. mor. De Liever, „L’amoureux ». N° 271.

 

EV

de Ligne

De L-. NF de la noblesse princière belge, d’après le NL Ligne en Hainaut. « de Ligne de la Trémoille (prononcé Jn-mouye). Nom d’une famille noble d’Antoing, unie aux princes de Ligne, le second élément étant le NL La Trimouille (Vienne) [JMP],

 

JG

De Lil

Delile, Delille, De L-, Delylle. Nom d’origine: Lille (Nord), etc.

 

JG

de Lilienfeld

Nom rattaché au NL Lilienfeld, en Niederôsterreich (Autriche).

 

JG

De Limb(o)urg

PlN Limburg (LU), Fr. Limbourg, dat zijn naam gaf aan het oude hertogdom Limburg (ongeveer NL). Ook nog Limburg an der Lahn (HS). 1247 Henricus de Lembor; 1263 Hermanno

de Lemborgh, Mtr. (CVD); 1349 Jakemot de Lembor, Luik (ISP).

 

FD

De Limelette

Lim(m)elette, Limemette: PlN Limelette (WB). 1379 Robert de Lymelette, Bs. (Midd. 1957,281); 1425 Jehan de Lymelettes, Nij vel (CCHt).

 

FD

de Limelette

Nom d’origine: Limelette (BrW).

 

JG

De Lisle

de L-. Var. de Delille, ou d’un topon île.

 

JG

De Littry

PlN Littry (Calvados).

 

FD

DE Lo(o)se

DE Lo(o)ze. Car. mor. De loze, ,,Le rusé ». N° 278.

 

EV

De Locht

De Loght. Surnom d’homme mince d’après brab. lo(e)cht = néerl. lucht ‘air [FD], cf. aussi Locht(en).

 

JG

DE Locht

Proven. De locht ou De lucht, ,,L’air ».  (L.D.). N° 233.

 

EV

DE Lodder(e)

Car. mor. De lodder, ,,Le voluptueux ». N° 271.

 

EV

De Loën

PlN Loën in Lixhe (Lieze) (LU).

 

FD

De Loenen

PlN Loenen (U) en in Apeldoorn en Valburg(G).

 

FD

De Loeuil

Deloeul, de l’Oeûl, zie Deloeil.

 

FD

De Loght

cf. De Locht.

 

JG

De Loisne

Deloine: PlN Loisne in Beuvry (PdC). 1353

Nicole de Loine, Atrecht (NCJ).

 

FD

DE Lombaert

Profess.   ,,Le  prêteur sur gages ». V. Lombard. N° 195.

 

EV

De Loncin

zie Loncin.

 

FD

De Longrée

(de) Longree, de Longrés, Longré(e), Longrie: PlN Longrée in Hoei (LU), L’Ongrée in Itter (WB). Bet. La Hongrie: Hongarije. 1712 Nie. Longree, Hoei (MUL VII).

 

FD

de Longrée

Nom d’origine: Longrée, à Huy (Lg), propr’ la Hongrie; cf. Longrée, -ie.

 

JG

De Longueville

zie Longueville.

 

FD

De Lonyay

zie Delaunay.

 

FD

DE Loof

1. Car. phys. De loof, ,,Le fatigué ».  —  2.  Proven. De loof,

,,La verdure ». (L.D.).

 

EV

De Look

Vertaling van Van Look.

 

FD

DE Looper 

1.  Car. rnor. ou phys. ,,Le coureur, le fuyard ». — 2. Pro­fess.   ,,Le   courrier,   le   garçon  de courses » (Synon. : Galopin).

 

EV

de Looper

Surnom: moy. néerl. looper ‘cou­reur, messager’.

 

JG

De Loor

Deloore, De L-. Surnom: moy. néerl. loor, lore ‘vaurien’.

 

JG

DE Loore(e)

Car. mor. De loor ou De  leur,   ,,Le  haillon ».   N.   d’H.

déguenillé.

 

EV

De Lophem

zie van Loppem.

 

FD

DE Lor(d)

Titre ironique ,,Le lord ». N° 135.

 

EV

De Lorenzi

-zo: It. Patr. HN Laurentius.

 

FD

DE Los

1. V. Delo(o)ze. — 2, Car. mor.  De losse,   ,,Le  libertin ».  V.

Loslever.

 

EV

DE Loucker

1. Car. mor. De Loeger, ,,L’ordonnateur ».   —   2.    Proven.

Look (Dép. Poppel), avec suff. -er d’orig. N° 212.  de Louenne. V. de Loën.

 

EV

De Louvroy

PlN Louvroy in Nalinnes (H), Tarcienne (N). Door diss. < Rouvroy < Lat. roboretum: bos met rode eiken, steeneiken.

 

FD

De Lovinfosse

Lovinfosse, Lovenfosse: PlN in Ougrée, Herstal, Hermée (LU). 1315 Stassini de Lovinefosse (HERB. 1947,72); 1380 Goffardus de Lovinfosse, Luik (AVB).

 

FD

de Lovinfosse

Nom d’origine: Lovinfosse, à Ougrée, Herstal, Hermée (Lg).

 

JG

De Loz

zie Delooz.

 

FD

DE Luyck

Proven.   De   luik,   ,,La trappe,   le  volet ».   Caractér.   d’une

propriété. N°  248.

 

EV

De Luycker

1.   Proven.   ,,Le   Lié­geois », Luik, avec suff. -er, d’orig.

N°  212.   —   2. Profess. : Luiken, ,,fermer,  clore »,   N.  de celui qui ferme les portes. ,,Le gardien ». N° 138.

 

EV

De Lys

V. Delize.

 

EV

De Lyzer

zie de Lyzer.

 

FD

DE Maan

Profess. ou Proven. ,,La lune ». Enseigne de cabaret ou de magasin. NOB 131, 248.

 

EV

de Macar

Macar. N. de profess. («Exploi­tant d’atelier ») ou N. de bapt. (V. M AD), avec le de nobiliaire de la Principauté de Liège. Nos 47.

 

EV

de Macar

Particule de + NF Macar < fr. Macaire ou de l’anthrop. germ. mag-hard.

 

JG

De Macar

zie Macar(t).

 

FD

De Mader

De Madré, de M-. Probabl. nom de profession: moy. néerl. mader ‘faucheur, mois­sonneur’, cf. De Maeyer.

 

JG

DE Maecker

Profess.   De   Maker, «Le fabricant, l’auteur ». Nos  130,134.

 

EV

De Mael(e)

zie Demal.

 

FD

DE Maen

V. De Maan.

 

EV

De Maeschalck

de M-, De Maesschalk, cf. Demaerschalk.

 

JG

De Magnée

Demagnée: PlN Magnée (LU). 1320 Arnus de Mangnees, Luik (SLLIII).

 

FD

de Mahieu

Mahieu. V. De Mathieu.

 

EV

De Mahieu,

zie Mahieu(x).

 

FD

De Malaise

PlN Malaise < Lat. mala adjacens: slechte omgeving, oncomfortabele plaats. 1384 Wiet de Malaise, Laon (MORLET); 1391 Hubin del Malaise, Hoei (Midd. 1957,263). Zie ook Malaise.

 

FD

DE Malder

1. Profess. De Maalder, Exploitant   d’un   moulin »   (Maal-

derij).    —    2.    Proven.    Malder, ,,Muid ».

 

EV

De Maldere

Demaldre. Surnom: moy. néerl. malder ‘mesure pour le grain; quantité de grain portée au moulin’.

 

JG

De Maleingreau

zie Malingret.

 

FD

de Maleingreau d’Hembise

Particule de + NF Malingreau (dimin. de fr. malingre, surnom de maigre).

 

JG

de Malotau

De Maloteau. Particule de + NF Maloteau (dimin. de w. mulot ‘grondeur, bou­gon’, propr. ‘bourdon’ FEW 6/1, 426a).

 

JG

DE Man

1. N. d’état civil De mon, ,,L’époux ».   N°   128.  —  2.   Car.

phys. (N° 257) ou mor. (N° 283). ,,L’homme ».

 

EV

DE Mandt

Profess. De Mand, ,,Le panier ». N. de vannier. N° 131.  

 

EV

De Mangeleire

Nom de profession: néerl. mon-gelaar ‘celui qui calandre (les draps)’.

 

JG

De Marcellis

Particule de + NF Marcelis, Marcellis (forme néerl. de Marcellus, Marcel).

 

JG

De Marchant

zie Marchandt.

 

FD

De Marcken

1. PlN Marken (NH). – 2. Var. van Demarke.

 

FD

de Marcken

de Merken. Nom d’origine: Marcke (FlOcc)

 

JG

De Marelle

Demarelle, zie Morel.

 

FD

De Mares

Demares(t), zie Dumarais.

 

FD

De Marichal

zie Maréchal.

 

FD

de Marie

Marie. N. de Filiat. ,,(Fils) de Marie ».  (Matronyme). N° 1.

 

EV

de Mariez

de Harlez de Deulin. Au pays de Liège, le NF pourrait être d’origine topony-mique: Harles (1133 «Harleis»), hameau de Vaals (Limbourg holl.); plutôt surnom: Harleis. le harleit (14e s. à Warnant-Dreye, 1350 «Arnars Harleis» Latinne), qui paraît être le participe passé de w. hâler ‘hâler’, w. hârlé ‘brûlé par le soleil’ DFL, 251. – Selon la tradition familiale, la famille serait originaire d’Angleterre [JMP].

 

JG

de Mark

Demarke, cf. Demarck.

 

JG

De Marneffe

Marnef(f), Marneffe, Marnhef: PlN Marneffe (LU). 1299 Bauduyns de Marnaffe, Moha (SLL II); 1392 Badry de Marneffe, Awirs (AVB).

 

FD

de Marnix

Marnix. N. de bapt précédé de la particule nobiliaire. N° 47.

 

EV

De Marnix

PlN Marnix (Savoie).

 

FD

de Marnix de Ste Aldegonde

L’ancêtre était seigneur de Mont-Ste-Aldegonde (Ht); probabl. de Marnix, à Yenne en Savoie.

 

JG

De Marotte

PlN ‘t Marot in Wormhout en de Marote in Lichtervelde (DF X). Ook Marottes in Klabbeek (WB). 1281 Egidii de Maroet, Avelgem (HAES.).

 

FD

de Marotte

Proven.   Marot   Dép. Monceau, Imbrechies).

 

EV

De Mars

Demars: 1. PlN Mars (Ard.). – 2. Adaptatie van Demarche.

 

FD

DE Mart

Proven. De Mar(k)t, ,,Le marché ».

 

EV

DE Martel-

-aere, -eire.   Car.   mor. ,,Le martyr », ,,le souffre-douleur ».

N° 286.

 

EV

de Martin

Martin. N.  de Filiat.  ,,(Fils) de Martin ». V. ce N. N° 102.

 

EV

DE Mat

V. Demaet

 

EV

de Mathelin

Mathelin. N. de bapt. avec par­ticule nobil. ou indice de filiat. V. MAD. (N° 119).

 

EV

De Mathelin

Patr. (zie Mathelet) met later

adelspartikel. De familie werd geadeld in 1671 en

zou afstammen van Mathieu, schepen in

Bastenaken in 1640 (JVO).

 

FD

de Mathieu 

Mathieu.  Filiat. ,,(Fils) de Mathieu ».  (V. ce N.). N° 102.

 

EV

De Mattei(s)

zie Matheus.

 

FD

De Maubeuge

Maubeuge, Mabuse: PlN Maubeuge (Nord). 1272 Helota de Melbodio, Bergen; 1297 Jehan de Maubuege, Zinnik (CSWI).

 

FD

de Maurissens

Maurissens. Filiat. ,,(Fils) de Maurissens ». V. Maurice. N° 102.

 

EV

De Mazière

cf. Demasières.

 

JG

de Méan

1602 «Marguerite de Mean» Bourg-Liège, 1661 «seigneur Balthazar de Méan», «Barbara de Méan, dame douairière de Scry» Mettet;  avec la particule nobiliaire, Méan (Nr).

 

JG

De Meaux

Démo: PlN Meaux (Seine-et-Marne).

 

FD

DE Mecheleer

Proven.    Mechelen (Malines),  avec suff.  -eer,  d’orig. N° 212.

 

EV

De Médias

Pietro de Medicis, geboren in de burcht van Guardasone (Parma) in 1787, vestigde zich alhier na de slag bij Waterloo (JVO). It. BerN. Medici < Lat. medicus: geneesheer.

 

FD

DE Meer-

-leer, -leire.   1.   Proven. (L.D.). — 2. Car. mor. De Meerl,

,,Le merle ». N08 288, 292.

 

EV

De Meerendré

PlN Merendree (OV).

 

FD

De Meerleer

-leire, -aere. Surnom: ouest-flam. merelare ‘merle’, cf. 1590 «Cornelis de Meerleere» Burst [FD].

 

JG

DE Meers(ch)man

V. Meers.

 

EV

De Mees

Surnom: moy. néerl. mese ‘mésange’ ou ‘panier d’osier’.

 

JG

de Meeus

de Meeûs. Particule de + NF Meeus (aphérèse de Bartholomeeus, Barthélémy).

– de Meeûs d’Argenteuil (de Trannoy). NF de la noblesse belge.

 

JG

de Meeus

Meeus. N. de bapt. (Bartholo)meeus, avec particule  nobil. liég. N° 47.

 

EV

De Meeus

zie Meus.

 

FD

De Meij

Demey, De M-, De Mey. Surnom: moy. néerl. met ‘mai, arbre de mai’ ; sans doute en rapport avec cet arbre symbolique.

 

JG

De Meirichy

zie de Merechy.

 

FD

De Meirsman

cf. Demeersman.

 

JG

De Meirvenne

zie van Meervenne.

 

FD

De Melotte

zie Melot.

 

FD

de Mélotte

Particule de + NF Mélotte, dérivé, avec aphérèse, de l’anthrop. germ. Ameil.

 

JG

de Menten

Menten. N. de  bapt. Mand, avec particule nobil. liég. V. MAD. N° 47.

 

EV

De Menten

zie Mente(n).

 

FD

de Menten de Horne

Deminten. Particule de + NF Menten (génitif, avec aphérèse, de Cle-mens, Clément).

 

JG

De Mentock

Verfransing van Van Meentodu, PlN in Rumst (A) (JVO). Mnl. meentocht: gemeente, burgerij, vergadering van gerechtigden. 1286 H. del Meentocht, OV (CDH).

 

FD

De Merechy

de Meirichy, de Meurechy, de Meuric(h)y, -icie, Merecy: PlN Morenchies (PdC)? Of Morchies (PdC)? Vgl. 1340 Bartholomaeus de Morchies (MORLET). Of var. van Demerchy?

 

FD

De Merken

Var van De Marcken of PlN Merkem (WV). De naam komt voor in de samengestelde FN De Marcken de Merken.

 

FD

De Merkline

D. FN Märklin, Merklin. Dim. van Germ. VN Markward of HN Marcus.

 

FD

De Merlier

Peut-être nom hybride: avec l’art, néerl. de, anc. fr. merlier, cf. Merlier.

 

JG

de Merode

NF de la noblesse princière, d’après le NL Merode, près de Diiren (Rhénanie-West-phalie).

 

JG

De Merode

zie van Merode.

 

FD

DE Merre

1. De mere ou De merrie, ,,La   jument ».    N. d’éleveur.   Nos

131, 164. — 2. V. De Maere.

 

EV

De Merten

1. PlN Mertenne in Castillon (N). – 2. Patr. Merten = Maarten.

 

FD

De Merville

de Merveilde: PlN Merville, Ndl. Meregem (FV). 1247 Maroie de Menreville, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Merxem

PlN Merksem (A).

 

FD

De Mes(s)ure

zie (de) Masure.

 

FD

DE Mes(se)ma(e)cker

Profess. ,,Le coutelier ». N° 189.

 

EV

de- Messe

,,Le couteau ». 1. Car. mor. N.    de   batailleur.    (Comp.    Den

dulk. V. ce N.). — 2. Profess. N. de coutelier ». N° 189.

 

EV

DE Metser

Profess. ,,Le maçon ».

 

EV

De Meue

De Meüe. Surnom: néerl. meeuw ‘mouette’, cf. aussi Meeuw.

 

JG

DE Meul-  

-der,   -dre,   -emeester, -enaer(e),    -eneere,    -eneir.    V.

Molen.

 

EV

De Meurechy

zie De Merechy.

 

FD

DE Meurers

1. Car. mor. De moor(d)ers,  ,,Les meurtriers ». N° 262.

—• Proven. Meurs, avec suff. -ers, d’orig. N° 212. V. De Meurs.

 

EV

De Meurers

Misschien D. Meurer/Maurer: metselaar. Of verhaspeling van De Meurs.

 

FD

De Meurichy

-icie, -icy, zie De Merechy.

 

FD

De Meurisse

Demerisse. Particule de + NF Meurisse (var. de Maurice).

 

JG

de Meurisse

Meurisse. Filiat.    ,,(Fils)    de Meurice. V. Maurice. N°  102.

 

EV

De Meurs

Fr. vorm voor Van Meurs. 1585 Servais de Meurs, Bs. (Par. 1986,416-8).

 

FD

De Meusere

Demuyser, De M-. Dérivé d’anc. néerl. musen ‘réfléchir; aller à la chasse aux souris’, comp. ail. Mauser ‘taupier’ FEW 16, 544b.

 

JG

DE Meut(t)er

V. De Muyter.

 

EV

De Mevius

zie Meus.

 

FD

de Mévius

Forme évoluée de Meus, Meuws < Bartholomeus.

 

JG

DE Mey

Proven.    De   Met;    ,,La branche ». N. d’enseigne de maison.

N° 248. V. Demez.

 

EV

DE Meyer(e)

V. Meier.

 

EV

De Meyst

De Meijts. Forme néerl. de Dumet, Dumez, d’après l’anc. fr. mes, meis < lat. mansus, fréquent en topon. [FD].

 

JG

De Mezure

zie Masure.

 

FD

DE Middel-

-aer, -eer. Profess.  ou qualité, ,,Le médiateur ».

 

EV

De Middelaer

Demiddeleer, De M-. Surnom : moy. néerl. middelaer ‘intermédiaire’.

 

JG

DE Milder

Car. mor. Le plus géné­reux (des deux frères). N° 280.

 

EV

De Milliano

Uit It. FN Milano, Milan, 1. Uit Sloveense of Servo-Kroatische FN Milan, afl. van mil < Oudslavisch milu: goedhartig, vriendelijk.-2. PlN Milaan, It. Milano (De Felice). 1609-1681 Alonso Millan, Bassevelde (vader van) 1661-1715 Marcus de Milliano, Bassevelde-Watervliet (VS 2001,574-575).

 

FD

De Milt

Demilde, De M-. Surnom: moy. néerl. milde, milt ‘doux, généreux, bienfaisant’.

 

JG

de Miomandre

Nom d’origine: Miaumandre (Creuse) ou Miaumande (Haute-Vienne), noms de hameaux.

 

JG

De Miomandre

PlN Miaumandre (Creuse) of Miaumande (Hte-Vienne).

 

FD

De Mits

cf. Démets.

 

JG

De Modave

Modave, Modaf: PlN Modave (LU). 1325 Godenoul de Modave, Luik (ISP).

 

FD

De Moerkerke

zie Moerker(c)ke.

 

FD

De Moerloose

Moerloos. Surnom d’orphelin: moy. néerl. moederloos ‘sans mère’.

 

JG

DE Moerloose 

N.  d’état civil De Moederloze. ,,L’homme sans mère ».

N° 128.

 

EV

de Moffarts

Dérivé de néerl. mof ‘lourdaud’, surnom des Allemands; cf. w. (Jupille) tchèstê Moufârt, du nom du propriétaire (de Moffarts) au 18e s.

 

JG

DE Mol

Car. mor. ,,La taupe ». N° 228, 290. ,,H. sournois ».

 

EV

DE Molder

V. Molder.

 

EV

De Molinari

It. BerN van de molenaar.

 

FD

De Molinari

Italian.  de De Molenaar. V. Molder.

 

EV

De Moll

Demolle: 1. PlN Mol (A). Zie Van Mol. 1283 erga Godefridum de Molle, NL (CVD). – 2. Rom. spelling voor De Mol.

 

FD

De Mondt

Demondt. Surnom: moy. néerl. mont, mond ‘bouche, embouchure’.

 

JG

de Monge

De Monge. Var. de Domange, Démange (= Dominique).

 

JG

De Monge

zie Démange.

 

FD

de Monie

Monie. Filiat. ,,(Fils) de Mon.nî, ,,(Meunier) ».

 

EV

De Montalembert

PlN (Deux-Sèvres).

 

FD

de Montblanc

Nom d’origine: Montblanc(Hé­rault), etc.

 

JG

De Montblanc

PlN (Basses-Alpes, Hérault).

 

FD

De Montigny

zie Montignie(s).

 

FD

De Montjoie

-joye, Mon(t)joie, Menjoie: Verspreide PlN Montjoie, o.m. in Sibiville (PdC): 1179 de Monte Gaudii (TW). Ook de oorspr. naam van Monschau (NRW): 1217 Munjoje. 1242 Elizabeth domina de Monjoie (CVD); 1378 Gobellinus de Monyouwen, Mtr. (SKM).

 

FD

de Montjoie

-oye. Nom d’origine: Montjoie, all. Monschau (Nordrhein-Westfalen, AU.).

 

JG

De Montpellier

Montpellier, Montpelier, Monpellier: PlN Montpellier (Hérault), in Cambron (Somme) (TW). 1307 Arnoldus Munpalir = 1317 Arnoldus dictus Mumpelir; 1311 Godefridus Mumpalir, Mtr. (SKM); 1459 Petrus Monpelier de Hasselt (MULII).

 

FD

de Montpellier

w. nam. Monpèli. 1667 «Joan de Monpellier» BourgNamur; surnom de qqn qui avait étudié la médecine à Montpellier; la

préposition nobiliaire de est due à la fortune résultant de l’exploitation des forges et à l’achat de seigneuries (comm. A. Lanotte).

 

JG

De Monty

Demonthy: PlN Monty in Charneux (LU) en elders < Lat. montile: overstap.

 

FD

DE Moor

Car. phys. ,,Le maure » ou ,,Le nègre ». N° 255.

 

EV

De Moorsel

PlN Moorsel (VB, NB, OV).

 

FD

De Moraes

zie Moras.

 

FD

De Morais

zie Morel.

 

FD

De Moreau

de Morelle, zie Morel.

 

FD

de Moreau

Moreau. Filiat. ,,(Fils) de Moreau ». V. ce N.

 

EV

de Moreau

Particule de + NF Moreau, dimin. d’anc. fr. mor ‘qui a la couleur des Maures, brun, noir’.

 

JG

de Moriamé

Nom d’origine : Morialmé (Nr).

 

JG

De Moriamé

PlN Morialmé (N). 1243 Isabeaus de Moreaumes (CVT); 1472 Jacques de Morialmé, Luik(ISC).

 

FD

De Morre. 

Surnom: dérivé du néerl. morren ‘rouspéter, murmurer’ ; ou bien var. de Demoor.

 

JG

De Morroy

PlN Maurois (Nord). Zie i.v. (…).

 

FD

De Morteuil

PlN Morteuil (Côte-d’Or).

 

FD

De Mossenau

Metathesis van De Monceau?

 

FD

De Mouchy

Mouchie: PlN Mouchy (Oise). 1320 Guiart de Moucy, Senlis (MORLET).

 

FD

De Moura

zie Moras.

 

FD

De Muelenaere

cf. Demeulenaer.

 

JG

De Muer

Nom d’origine: moy. néerl. muur, muer ‘mur’.

 

JG

DE Mulder

V. Molder.

 

EV

de Mulier

Mulier. Profess. ,,(Fils)    de mulier ». V. Mulier.

 

EV

DE Mullander

Proven.    Mouland. (Loc.,   avec  suff.   -er,   d’orig.    N°

212.).

 

EV

De Murel

zie Morel.

 

FD

De Muyer

Demoyer, De M-. Probabl. de moy. néerl. muyeren ‘travailler en secret, bousiller’.

 

JG

DE Muylder

V., Molder.

 

EV

De Muyter

Surnom: moy. néerl. muyter ‘sédi­tieux’.

 

JG

DE Myt(t)enaere

Profess. ,,Le meuleur » (celui qui fait les meules de

foin etc.). N° 165.

 

EV

De Nardin

zie Nardin.

 

FD

DE Natie

Car. mor. ,,Le peuple, (l’homme du peuple), le patriote ».

 

EV

DE Nay(e)r(e)

Profess. ,,Le coutu­rier ».

 

EV

DE Neck

ou DEN Eck. 1. Car. phys. De Nek, ,,Le cou ». — 2. Proven. Den eck (eik), ,,Au chêne ».

 

EV

DE Neef(f)

,,Le neveu ». N. de pa­renté ou d’alliance évoquant proba­blement la succession d’un neveu aux affaires de son oncle.

 

EV

DE Neet

Proven. La Nèthe  (Riv.).

 

EV

De Nesle

Dene(e)le, Dennel, Denel(le): PlN Nesle (Somme, Seine-Mar., Marne); Nesles (PdC, Aisne enz.). 1218 Aubrée de Neele, St-Q. (MORLET).

 

FD

De Nettancourt

PlN (Meuse).

 

FD

de Neunheuser

Forme all. équivalente de Neuf-maisons.

 

JG

De Neunheuser

Verspreide D. PlN Neuhausen.

 

FD

DE Neuter

Proven. De Neeter. Neet (Nèthe,    Riv.),    avec    suff.    -er,

d’orig.

 

EV

De Neuville

de N-. Nom d’origine: Neuville (topon. fréquent).

 

JG

De Nevele

PlN Nevele; zie van Nevel(e).

 

FD

DE Neyer

V. De Nayer.

 

EV

De Nidder

Car. mor. Nijder, «L’en­vieux ».

 

EV

De Niel

Probabl. var. de Denul, De Nul [FD].

 

JG

DE Nob(e)le

Distinct, sociale,  ,,Le noble ».

 

EV

De Nockere

Dérivé de moy. néerl. nocken ‘san­gloter’ ou de moy. néerl. noker ‘noyer’ (arbre caractéristique).

 

JG

de Noël

Noël. 1.    Filiat.    ,,(Fils)    de Noël ». — 2. N. de circonst. Enfant né à la Noël. N° 301.

 

EV

De Noël(le)

Denoël, zie Denoyelle.

 

FD

de Noidans

Nom d’origine: Noidan (Côte-d’Or).

 

JG

De Noidans

PlN Noidan (Côte-d’Or).

 

FD

De Noier

zie Dunoyer.

 

FD

De Nomerange

Proven. (E)n Omerange (Dép. Thys). N° 66. Synon. :

Van Ormelingen.

 

EV

de Nonancourt

Nom d’origine: Nonancourt

 

JG

De Nonancourt

PlN (Eure).

 

FD

DE Nonne

Car. mor. De non, ,,La religieuse ». N. d’H. bigot.

 

EV

De Noose

Surnom: moy, néerl. nose ‘nez’.

 

JG

De Norman

de N-. Ethnique: néerl. noorman ‘norvégien’ ; cf. aussi Denorre.

 

JG

De Norman(d)

zie Noorman(s).

 

FD

De Normandie

Originaire de Normandie.

 

JG

de Normen 

Normen.  Filiat.  ,,(Fils)    de Norman ». V. NORD.

 

EV

DE Nyer

V. De Nayer.

 

EV

De Nys

Article néerl. de + Nys (aphérèse de Denijs).

 

JG

De Oliveira

de Oliviera: PlN Portugees Oliveira: olijfboom.

 

FD

De Ost

Var. de de Hoste (moy. néerl. *hoste ‘au­bergiste’).

 

JG

De Pa(e)melaere   

Proven.  Pamel (Loc.), avec suff. -aere, d’orig.

 

EV

DE Pa(e)pe

Sobriquet. ,,Le prêtre ».

 

EV

DE Padt

Car. mor. Padde, ,,Le cra­paud ». N. d’H. venimeux.

 

EV

De Paduwa

PlN Padua (It).

 

FD

De Paep

Depaepe, De P-, De Pape. Surnom : moy. néerl. pape, paep ‘ecclésiastique, curé’.

 

JG

de Paeuw

cf. Depauw.

 

JG

De Pahlen

PlN Pahlen bij Heide in Holstein.

 

FD

De Paire

Depayre, Depère, de Perre, Deper(e), Depeer, Depert: PlN Paire in Wegnez, Vottem (LU) en Pair in Clavier (LU). 1100 Widericus de Pares, Stavelot (ASM).

 

FD

De Paiva

Sp. PlN. 1611 Diego Rodrigo de Payva, Aw. (AP).

 

FD

De Palma

Palma, PlN Palma, een van de Canarische Eilanden, of Palma de Mallorca. 1652 Alonzo de Palma, Rouen-Aw.; 1653 Cornelis Palma, Lier (AP).

 

FD

De Pape

cf. Depaepe.

 

JG

DE Parmentier

V. Parmentier.

 

EV

De Parti

Verspreide PlN Parz in Oostenrijk. Deze adellijke familie liet zich in 1822 erkennen als burggraven van Kortrijk > EN de Partz de Courtrai(JVO).

 

FD

De Pascale

de Pasqual(e), zie Pascal.

 

FD

de Patoul

Particule de + NF Patoul (famille citée à Mons dès le 15e s., anoblie en 1718); surnom: pic.patoul ‘gros, lourdaud’ FEW 8, 37a.

 

JG

de Patoul

Patoul. Filiat.  ,,(Fils)   de Patoul ». V. BADU.

 

EV

De Patoul

zie Patou(t).

 

FD

De Pâture

Despature(s), Pâture, Pastur(e), Péture: PlN Ofr. pasture, paisture, Fr. pâture: wei(de), weiland. 1199 Eustachii de Pastura, Ename (CAE); 1468 Gérard Despatures, Dk. (TTT).

 

FD

De Pau(e)

-P(e)auw. Car. mor. ,,Le paon », N. d’H. qui se pavane.

 

EV

de Paul

Paul. 1.    Filiat.   ,,(Fils)  de Paul ». V. ce N. — 2. N. de bapt.

d’orig. romaine, avec particule nobil. liég.

 

EV

de Paul de Barchifontaine

Particule de + NF Paul (cf. VW 42, 1968, 28-33); le second élé­ment représente le NL Barsy Fontaine (com­mune de Hamois).

 

JG

De Pécher

Particule de + NF Pécher (fr. pêcher, arbre?). – Bibliogr. : Généalogie de la famille Pécher, Bruxelles 1935.

 

JG

De Pecker

cf. De Picker.

 

JG

De Peelaert

Proven.   Peel   (Loc.), avec suff. -aert, d’orig.

 

EV

DE Pelse-

-naire, -maecker. Profess. ,,Le pelletier ».

 

EV

De Pelsemaeker

De Pelsmacker, -niaeker. Nom de métier: moy. néerl. pelsmaker ‘pel­letier’.

 

JG

De Penerande

de Peneranda: Het geslacht De Peneranda kwam in 1549 naar ons land. PlN Peneranda de Bracamonte bij Salamanca en Penaranda de Duero (JVO). 1640 Andréas Josephus de Peneranda, Brugensis, nobilis (MULv).

 

FD

DE Permentier

V. Parmentier.

 

EV

De Perthuis

Dupult(h)ys, Pert(h)uis(ot), Pertus(ot), -uzon: PlN Permis (Vaucluse), Le Pertuis (Hte-Loire), Le Perthuis (Char.-Mar., Indre-et-Loire), Pertus (Puy-de-Dôme), Le Perthus (Pyr.-Or.). Ofr. pertuis < Lat. pertusium: hol, holte, spelonk (DNF). 1330 Jehan Vrediere Pertui, Atrecht (NCJ).

 

FD

DE Pessemier

Proven. De Bessemeer. Dép. Zutendael.

 

EV

De Pessero(e)y

-oeij, zie Baestroey.

 

FD

De Pester

1.   Profess.   De   Paster (dial.) pour De Passer, ,,Compas »,

le dessinateur. — 2. Proven.  (De Buda)pester.    L’H.    de   Budapest (Hongrie).  —  3.  Car.  mor.  ,,Le Poison ».

 

EV

De Peter

Nom de parenté: néerl. peter ‘parrain’.

 

JG

De Petersbourg

zie Petersborg.

 

FD

De Peuter

cf. De Poter.

 

JG

De Picker

Depicker, Depickere, De Pikker, De Pecker. Nom de métier: moy. néerl. picker, pecker ‘tailleur de pierres’ ou ‘fau­cheur, moissonneur’ ; éventuellement aussi surnom de fripon, d’escroc, de voleur [FD]. Depienne. Nom d’origine: Piennes (départ.

Somme), etc.

 

JG

DE Picker

Profess. agricole. ,,L’ouvrier qui coupe au fauchon ».

 

EV

De Pieri

Depérit, Dépérit: PlN Pierry (Marne).

 

FD

de Pierpont

1366 «Errar de Pierpont escuier» CartOrval,   1597-98  «Colart  de  Pierpont» ComptesNivelles; avec la particule nobiliaire, Pirpont (= pont de pierre), à Marchin (Lg) etc. – de Pierpont de Rivière. Nom d’une bran­che de la famille, installée près de Namur. De Pierre. Particule de + NF Pierre (prénom).

 

JG

De Pierpont

Pierpont, PlN Pierpont in Marchin (LU), Pierrepont (o.m. Somme, Aisne). 1166 Hugo de Petroponte, Laon (SMTI); 1200 Hugues de Pierrepont, Luik (ASH); 1229 Helota de Pierepont, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Pieux

zie Deplu(s).

 

FD

De Pikker

cf. De Picker.

 

JG

De Pillecijn

Nom d’origine : Esplechin (Ht).

 

JG

de Pitteurs

 [famille anoblie en 1816]. 1600 «Andries Pitteurs» Galmaarden (BrFl); pro­babl., avec Caraoy 266, surnom: moy. néerl. pitoor ‘butor’, avec régression -oor > -eur [FD]. – Bibliogr. : R. Goffin, Les Pitteurs, dans Annales du Cercle archéol. d’Enghien, 13, 1962, 5-44.

 

JG

de Pitteurs

Pitteurs. N.  de bapt. Pieters, ,,Pierre »,   Avec partic. nobil. liég.

 

EV

De Pitteurs

zie Piteurs.

 

FD

DE Plaen

Abréviat. de De Kaplaan, ,,Le Vicaire »,  (Sobriquet).

 

EV

De Plaen

Surnom: moy. néerl.plaen,plain ‘plat (adj.); plaine’. Comp. 1633 «Glaude de Plain» émigré en Suède.

 

JG

De Planter

Nom de profession: moy. néerl. planter ‘planteur, fondateur’.

 

JG

De Plas(se)

V. Plas.

 

EV

DE Plecker

Profess.   De   Plakker, ,,Le   plafonneur »   ou   ,,Le   colleur

d’avis ».

 

EV

De Plekker

De Plecker. 1304 «Lauwereins de Pleckere» Bruxelles; nom de métier: moy. néerl. placker, plecker ‘plâtrier, plafonneur’ [FD].

Deploige, (Tongres) Deploch. Nom d’origine: Bilzen (Lb), formes anc. : «Blyse, Bloige, Bloixhe».

 

JG

DE Ploeg

,,La charrue ». 1. Profess. — 2. Proven. Terre en forme de

charrue.     (Comp.     le    toponyme Ploegsteert).

 

EV

De Plouy

Proven.   Dép.   Velaines, Herchies, etc. Variante : De Ploey

(aussi Loc. du Finistère). Synon. : De Ploige.

 

EV

DE Plucker

V. Plukker.

 

EV

De Plukker

De Plucker, De Plukke (avec apo­cope). Moy. néerl. plucker, surnom de cueil-leur de fruits, de fleurs, cf. 1356 «Gillis Pluckeroosen» Gand [FD].

 

JG

de Poislevache

Nom d’origine: Poilvache, à Houx (Nr), etc.

 

JG

De Poislevache

zie Poilvache.

 

FD

De Poix

PlN Poix (Nord, Somme, Marne). 1372 David de Poix, Montreuil (CMM); 1412 Hennequin de Poix, Senlis (MORLET).

 

FD

De Pol

Depolt, zie Depaul(d).

 

FD

de– Pollier

Proven. Polleur (Loc.).

 

EV

De Pompignan

PlN (Tarn-et-Garonne, Gard).

 

FD

DE Pondt

Pour ‘/ Pond, ,,La Livre ».

V. De Cruysse. V. Drypondt.

 

EV

DE Poorter(e)

Dignité municipale. Poorter, ,,Franc bourgeois ».

 

EV

De Pooter

cf. De Poorter ou De Poter.

 

JG

De Poppe

Surnom: moy. néerl. poppe, pop ‘poupée, jeune fille, poupon’.

 

JG

DE Porre

V. Borre.

 

EV

De Portemont

Deportemont: PlN Portemont in Mkr. (H).

 

FD

DE Posch

Car. mor. Pochen, ,,Faire le fanfaron ».  N.  de fanfaron,  de

hâbleur.

 

EV

DE Pot  

Profess. ,,Le  pot », pour : De Porter, N° 131. V. les suivants.

 

EV

De Poter

De Pooter, De Peuter. Surnom de planteur, d’après moy. néerl. poten, poeten ‘planter; greffer’ ; secondairement, var. de De Poorter [FD].

 

JG

De Pouillon

Particule de + NF Pouillon (surnom: w.poyon ‘poussin’).

 

JG

De Pourbaix

zie Pourbais.

 

FD

De Pourquoy

zie Pourquoi.

 

FD

DE Pover(e)

Car. mor. ,,Le pauvre, le misérable ». N° 270.

 

EV

DE Praet

-Praetere. 1. Car. mor. De praat, ,,La causerie, le bavar­dage ». N. de causeur, de bavard. N° 284. — 2. Profess. De praat, ,,Le pré ». De prater, ,,le gardien des prés et bois ». N° 164. — 3. Proven. ,,Du pré ». Nos 212, 236.

 

EV

de Prédomme

Prédomme. N. de filiat. ,,(Fils) de Prud’homme ». V. ce N.

 

EV

De Prée

1654 «Michel et Gustin de Pree» émigrés en Suède; anc. fr. prée, f., ‘prairie’, topon. fréquent en Wallonie; cf. Delprée.

 

JG

De Preester

cf. Depriester.

 

JG

De Préez

Depreez, zie Depré.

 

FD

De Prémont

Prémont, Preumont, Prumont: PlN Prémont (Aisne). 1321 Jehan de Premont, St-Q. (MORLET).

 

FD

De Prémorel

PlN Prémoré: zwarte wei in Bouillon (LX).

 

FD

DE Preter

V. Depraeter.

 

EV

De Preud’homme

zie Preudhomme.

 

FD

de Preud’homme d’Hailly de Nieuport

NF de la noblesse belge; cf. Preud’homme.

 

JG

De Prijck

cf. Depryck.

 

JG

DE Pril

Car. mor. ,,Le vif, le pré­coce ».

 

EV

De Prince

-s. N. de dignité, ,,Le prince ». Nos 55 (francis.). 135.

 

EV

De Pro(o)st

N. de dignité ,,Le pré­vôt ». N° 141.

 

EV

DE Proft

DE Proote. Altérations de De Pro(o)st. N08 67, 79. V. ce N.

 

EV

De Proft

Deproost, De P-, Deprost. Nom de fonction : moy. néerl. profst, proost ‘prévôt’

 

JG

DE Pruyck

,,La perruque ». 1. Car. phys. N° 265. — 2. Profess. N. de perruquier. N° 131, 193.

 

EV

DE Pryck

DE Prycker. 1. Car. mor. De Prijk, ,,La parade », et De Prij-ker, ,,Le paradeur ». N° 269. — 2. V. De Pruyck. N° 79.

 

EV

De Prycker

Nom de profession: moy. néerl. priker ‘joueur d’instrument à cordes, louan­geur’.

 

JG

DE Putte

V. De Putter(e). N° 131.

 

EV

De Puysselaer

-eir, -eyr. 1595 «Joos de Poy-seler» Denderhoutem; surnom: moy. néerl. puislager (avec syncope du g), celui qui tue les grenouilles pour en vendre les cuisses [FD].

 

JG

de Quartier

cf. de Cartier.

 

JG

DE Que(c)ker

1. Profess. De Kweker,   ,,L’éleveur,   le   pépiniériste ».

Nos 164, 168. — 2. N. d’habitude De Quaker, ,,Le joueur, le brelandier ». N° 201.

 

EV

De Quebedo

de Quevedo: Sp. adellijke familie uit Salamanca (Par. 1985,133).

 

FD

De Quevedo

zie De Quebedo.

 

FD

DE Quick

Car. phys. ,,Le mercure ». N. d’H. alerte comme le vif argent.

N° 260.

 

EV

De Quirini

Particule de + NF Quiriny (génitif lat. du prénom Quirin).

 

JG

De Quirini

Patr. Lat. HN Quirinus met adelspartikel. 1540 Jehan Quirini, Luik; 1713 P. J. de Quirini, Luik (Par. 1985,135).

 

FD

de Quirini

Quirini. N. de bapt. Quirin, au génitif latin,   avec particule nobil. liég. Nos 47,  102.

 

EV

DE Racker

V. De Raecker.

 

EV

De Radigues

de Radiguès: Sp. adellijke familie. 1709 Pierre Radiguès, Malplaquet (JVO).

 

FD

de Radiguès

NF de la noblesse belge, dont le 1er élément est d’origine espagnole. – de Radi­guès Saint Guédal de Chennevière.

 

JG

De Radoux

1. PlN Radoux in Bierk, Kasteelbrakel en St.-Renelde (WB). – 2. Patr. Zie Radoux.

 

FD

De Radoux

Particule de + NF Radoux < an-throp. germ. radulf (Fôrst. 1219).

 

JG

De Radzitzky

Pools adellijk geslacht Radzitzky < Radziecki ‘van de raadsheer’ (JVO).

 

FD

DE Rae

V. De Raedt.

 

EV

De Raedemaeker

Deraemacker, -aeker, De Raemaker, De Raeymaecker, -aeker, De-raymacker, -aeker, De R-, Dereymacker, -maeker, De R-, Deriemacker, -aeker, De-rymacker, au génitif: Deraymackers, etc. Nom de métier: moy. néerl. rademaker, mm-, raeym- ‘fabricant de roues, charron’.

 

JG

DE Raedemaeker

V. Rademaker.

 

EV

De Raet

cf. Deraed(t).

 

JG

De Raeymaecker

-aeker, cf. De Raedemaeker.

 

JG

De Raikem

de R-. Nom d’origine: Reckheim, w. liég. rêkèm (Lb).

 

JG

De Raikem

PlN Rekem (L).

 

FD

DE Ram

Car.  mor.  ou phys. ,,Le bouc, le bélier ». N08 288, 291.

 

EV

De Ram

de R-. Surnom: moy. néerl. mm ‘bélier’.

 

JG

de Ram- 

Ram-  -aux,  -oudt.    1.   Filial. ,,(Fils) de Ramaud ». V. HRABAN

(Hram). Nos 47,   102. — 2. V. Desramaux.

 

EV

De Rameignis

PlN Ramegnies (H). 1293 Emmelos de Ramegnies, Dk. (TdT).

 

FD

De Rapp

zie Rapp(e).

 

FD

De Rappard

Adellijk geslacht uit Dorsten in Westfalen (JVO). Ndd. Rappert is Patr. Germ. VN rêd-berht ‘raad-schitterend’. 1367 Rabbert von Holtzeten, Holstein (DN).

 

FD

de Rasquin

Particule de + NF Rasquin (= di-min. de Raes), cf. Rasquin.

 

JG

De Rasquin(et)

zie Raskin.

 

FD

DE Rasse

Car. phys. De rass(ch)e, ,,Le rapide, le prompt ». N° 260.

 

EV

De Rassenfosse

de R-. Nom d’origine: Rassenfosse, w. Rassinfosse, aux confins de Retinne et Micheroux (Lg).

 

JG

De Rassenfosse

Rassenfosse, Rassinfosse: PlN Rassenfosse in Andrimont, Bilstain, Charneux, Ampsin (LU).

 

FD

DE Rath(e)

V. De Raedt.

 

EV

DE Raymacker

V. Rademaker. (de) Raymond. Filiat. ,,(Fils) de Raimond’. V. RAD. N° 102.

 

EV

De Raymond

zie Raymond, De Rémont.

 

FD

DE Re(d)e

Car. mor. De rede, ,,La raison ». N. d’H. raisonnable. N° 277.

 

EV

De Rechain

Derchain, Dorch(a)in, Dorcean: PlN Rechain (LU). 1153 Everardo de Richen, Stavelot (ASM).

 

FD

de Rechain

Nom d’origine: Rechain (Lg).

 

JG

De Rechter

De Richter. Nom de dignité: néerl. rechter ‘juge, bailli’.

 

JG

DE Rechter

N. de dignité (fl), ,,Le juge ». N° 141.

 

EV

De Regge

Surnom: moy. néerl. regge ‘rang, rangée’.

 

JG

de Regny

Regny. Filiat. ,,(Fils) de Ré­gnier. V. RAD. N° 47, 102.

 

EV

De Régny

PlN Régny (Loire-et-Cher), Regny (Aisne). 1362 Colart de Regny, St-Q. (MORLET).

 

FD

De Rémont

de Remont, de Raymond, Drémont, Dremont: PlN Rémont in Porcheresse-en-Condroz (N).

 

FD

De Ren(n)ette

Ren(n)ette, de Renet(t): PlN Renette in Longchamps (LX), Reinette in Yves-Gomezée (N).

 

FD

De Ren(n)eville

Renville: PlN Renneville (Ard., Eure, Hte-Garonne).

 

FD

De Renau

zie Deregnieaux.

 

FD

de Renesse

Nom d’origine: Renesse, dans l’île de Schouwen (Zélande).

 

JG

De Renesse

zie van Renesse.

 

FD

De Renty

Renty, Deranty, de Rentiis, Duranti, -y: PlN Renty (PdC). 1243 Juliane Renti, Atrecht (NCJ); 1350 Oddart de Renti = 1366 Oudart de Renty…gouverneur de Tournay, de Lille, Douay (CLM; CCHt).

 

FD

De Résimont

Nom d’origine: Résimont, à Évelette (Nr).

 

JG

DE Rest

Proven. Dép. Boom, Thielt, etc.

 

EV

De Reu(l)

zie Dereux.

 

FD

DE Reuck

Car. phys. De reuk, ,,L’odeur ». N. d’H. malodorant, (plutôt que d’H. parfumé).

 

EV

DE Reus

Car. phys. ,,Le géant ».

 

EV

De Reuse

Surnom:  moy.  néerl.  rese,  reuse ‘géant’.

 

JG

De Reyck

cf. De Rijck.

 

JG

DE Reyck

V. Derycke.

 

EV

DE Reyer

N. d’habit, et de passe-temps. De rijder, ,,Le cavalier ». N° 201.

 

EV

De Reys

Nom d’origine: Les Reys, à Fallais (Lg), etc.

 

JG

De Rhô

Var. deDero? de  Ribeaucourt. Nom d’origine: Ribeaucourt

(Somme, Meuse).

 

JG

De Ribaucourt

zie Ribaucourt.

 

FD

De Richter

cf. De Rechter.

 

JG

DE Ridder(e)

Situat. sociale. Titre féodal. ,,Le chevalier ». Peut-être, sobriquet. N° 135. — Synon. : De-ruddere, Chevalier.

 

EV

DE Riem(m)aecker  

Profess.    De Riemmaker,    ,,Le   corroyeur ».   N° 130.

 

EV

De Riest

Deryst. Surnom: moy. néerl. rtjste, rijs ‘faisceau, botte’.

 

JG

De Rinck

De Rynck, Derynck. Néerl. ring, surnom de qqn qui fait des bagues, cf. 1399 «feu maistre Pierre de Rinc» Courtrai, ou qui porte des bagues, cf. 1455 «Gertruyt metten Rijnghen» Den Bosch; éventuellement aussi nom d’enseigne [FD].

 

JG

De Riollet

PlN Rieulay (Nord)?

 

FD

De Ripainsel

PlN Riepensell in Drensteinfurt (NRW) (TW). Laurent de Ripainsel werd op 12 april 1819 in Mechelen te vondeling gelegd. Ripainsel was een BN van officieren en onderofficieren van de intendance (med. P. De Zuttere, Brussel).

 

FD

DE Ro

Proven.   Ro,   Dép.   Pollare et  Somergem.   V.   Rode.   Synon. : Dereau.

 

EV

de Robiano

Nom d’origine italienne ancienne: Robbiano, près de Milan, cf. 1548 «Lancelot de Rubiaen» = «Lanzoratus de Robian o» An­vers [FD].

 

JG

De Robiano

PlN Robbiano bij Milaan (It). 1548 Lancelot de Rubiaen…Lugan bij Melaenen, Aw. (AP) = Lanzoratus de Robiano; 1694 J. B. de Robiano, Aw. (MUL VII).

 

FD

de Rochelée

1303 «Johans de Roheleie» Waremme, 1393 «Libilon fils de Jean de Roche­lée», homme allodial. – Sur la famille, anoblie en 1816, cf. de Hemricourt.

 

JG

De Rochelée

PlN. 1303 Jehans de Roheleie, Borgworm (HERB.)

 

FD

De Rocker

De Roocker, De Roeker, De Rouker. 1305 «Johannem dictum de Rocker» Diest; nom de métier, dérivé de moy. néerl. rocken ‘bobiner du lin ou de la laine sur la que­nouille’ [FD].

 

JG

De Rodder

Var. de Derudder?

 

JG

DE Roeck

Car.  mor.,  ,,Le freux ». N° 288, 292.

 

EV

De Roeker

Var. de De Rocker [FD] plutôt que dérivé de moy. néerl. roeken ‘prêter ses soins, son attention à’.

 

JG

De Roem

Surnom: moy. néerl. roem ‘renom­mée’.

 

JG

de Roest d’Alkemade

cf. Deroost.

 

JG

De Roeve

Surnom: moy. néerl. roeve, rove ‘navet’.

 

JG

De Roey

De Rooy, Deroye. Moy. néerl. rode ‘défriché’.

 

JG

De Rolf

Deroloffe, zie Roelof(s).

 

FD

De Roly

zie Roly.

 

FD

De Romagnoli

Romagnolo, afkomstig van Romagna, It. provincie.

 

FD

De Romanet

Patr. Romanet, dim. van VN Romain, Romanus.

 

FD

De Romrée

PlN Romerée (N). 1578 Jean de Romeree, Namen (RBN).

 

FD

De Romsée

zie Romsee.

 

FD

De Ronchi

PlN Ronchy in Hennuyères (H).

 

FD

De Roncq

PlN Roncq (Nord). 1281 Gillotus de Ronc, Ip. (BEELE); 1294 Sohiers de Ronc, Dk. (TdT).

 

FD

De Rong(h)é

zie Rongé.

 

FD

DE Roo(d)

V. Rode.

 

EV

De Roock

cf. Deroeck.

 

JG

De Roocker

cf. De Rocker.

 

JG

De Roos

Deroose, De R-, De Rooze, Derose. Moy. néerl. rosé ‘rosé’, généralement nom d’enseigne ou de maison.

 

JG

De Rooster

Surnom: moy. néerl. roos/er’gril’.

 

JG

De Rooy

cf. De Roey.

 

JG

De Rooze

cf. Deroose.

 

JG

De Rosée

PlN Rosée (N).

 

FD

De Rosen

de Rosen de Borgharen. Particule de + NF Rosen (pluriel de néerl. roos ‘rosé’).

 

JG

De Rosen

FN Rosen (zie Roose) met adelspartikel. 1520 Pieter Rosen, Luik (grootvader van) Jean de Rosen; baronnen omstreeks 1650; 18e e. de Rosen de Borgharen (JVO).

 

FD

De Rosenbaum

zie Rosenbaum.

 

FD

De Rossius

zie Rossius.

 

FD

de Rossius d’Humain

Particule de + NF Rossius; 1700 «Pier Rossius» Retinne; latini­sation de Rossay, Rousseau.

 

JG

De Rosso

zie Durosel(le).

 

FD

de Rouker

cf. De Rocker.

 

JG

De Rouville

PlN Rouville (Oise, Seine-Mar., Puy-de-Dôme).

 

FD

de Rouvroy

Nom d’origine: Rouveroy (Ht) etc. (= bois de chênes rouvres).

 

JG

De Rouvroy

zie Rouvroy.

 

FD

de Royer de Dour

Deroyers. Particule de + NF Royer (= fabricant de roues).

 

JG

De Rubercy

PlN Rubercy (Calvados).

 

FD

De Rubinat

zie Robinaux.

 

FD

DE Rudder(e)

V.  De Ridder(e).

N° 79.

 

EV

De Ruette

Derruette: PlN Ruette: straatje (LX). 1232 filius Ponchardi de Ruette; 1270 Bertremins de Ruette, LX (CAO).

 

FD

De Ruijscher

cf. De Ruysscher.

 

JG

DE Ruiter

V. Ruiter.

 

EV

De Ruy

Ruy, Deruij: PlN Ruy in La Gleize of Mons (LU): beek. 1395 Renar de Riwe, La Gleize (REMACLE, Top. 1993,44).

 

FD

De Ruysscher

De  Ruijscher,  De  Ruysser. Surnom d’homme bruyant: dérivé de moy. néerl. ruuschen ‘faire du bruit’ [FD]; cf. aussi

Ruysschaert.

 

JG

De Ruyt

De Ruyte. Surnom: moy. néerl. ruut ‘grossier, impoli’ [FD].

 

JG

De Ruywe

cf. Deruwe.

 

JG

de Ry

Proven. ,,Ruisseau ». N° 230.

 

EV

De Ryckel

Adellijke familie de Ryckel. PlN Rijkel (L). Volgens JVO evenwel uit Rijkholt (NL).

 

FD

de Ryckel

Nom d’origine: Ryckel (Lb).

 

JG

De Ryckère

zie de Rijker.

 

FD

de Ryckman

de Ryckman de Betz. Surnom: néerl. rijk ‘riche’ + man ‘homme’.

 

JG

DE Rydt

V. Riet.

 

EV

De Ryhove

zie van Rijthoven.

 

FD

De Sa

Desaar, zie Desart.

 

FD

DE Sadeleer  

Profess.   De  zadelaar, ,,Le sellier ».

 

EV

de Sain

de Saint, cf. Dessain, -aint.

 

JG

De Saint-…

zie Saint-…

 

FD

De Saint-Léger

de S-. Nom d’origine: Saint-Léger (Lx), mais aussi nombreux Saint-Léger du nord de la France [MH].

 

JG

De Saint-Moulin

de S-. Nom d’origine: cf. la ferme de Saint-Moulin, à Herchies (Ht) qui peut être un nom de propriétaire.

 

JG

De Salaberry

Baskische FN. PlN: nieuwe hoeve.

 

FD

De Salency

PlN Salency (Oise).

 

FD

De Saligny:

PlN Saligny (Allier, Cher, Vendée, Yonne).

 

FD

De Salmo

Desalmont, Salmon(t), Saulmont, Saumon, -oné: 1. BN naar de huisnaam Au Salmon: In de Zalm. Vgl. Zalm. 1356 Arnoteau de Samont, 1482 Henri de Salmon, Luik (RENARD 277). – 2. PlN Saumont (Seine-Mar.). 1209 Girardus Saumons, Montreuil (CMM); 1479 Marguerite de Salemont, Dk. (TTT).

 

FD

De Sancte

zie De Santé.

 

FD

De Sandre

Reïnterpretatie van Desand(e)re.

 

FD

De Sante

Desant(e), De Sancte: 1. PlN Xanten (NRW). 1369 Herman de Zancte = H. de Zante= 1384 H. de Zantes, Wezet (AVB). – 2. Evtl. PlN Santés (Nord).

 

FD

De Sany

PlN Sany in Romsée (LU). Vgl. De Saulnier. De familie De Sany kreeg haar naam naar het uithangbord in de Rue Grande Bêche in Luik ‘Au Sani d’Or’, d.i. In het gouden Zoutvat of In de gouden Zoutpan (van zoutziederij). Matthieu de Sany d’Or was burgemeester van Luik in 1614 en 1629 (JVO).

 

FD

de Saren

Saren. N. de bapt. précédé de la particule nobil. liég. V. SAD. N° 47.

 

EV

de Saulnier

Saulnier. Filiat. ,,(Fils) du Sau­nier ». N° 154. — 2. Proven. ,,De

(Lons-)   le   Saulnier »   (Loc.   fr.). NOB 7l, 217.

 

EV

De Saulnier

Solny: PlN Ofr. salnier: zoutziederij. Vgl. De Sany. 1412 Johanne de Saunier, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

De Saulty

PlN Saulty (Nord, PdC). 1283 Jehan de Sauti,Atrecht(NCJ).

 

FD

De Saunois

de Saunnois, Desaunoy, Desanois, Desonai(s), -ay, Desonnoaux, Deson(n)ay: 1. PlN Saulnois (Moselle). – 2. Des Aunois. Zie Delaunay.

 

FD

DE Sauter

V. De Sauter.

 

EV

de Sauvage

Sauvage. Car. mor. avec le de nobil., accordé par les Princes-Evêques de Liège. N° 47.

 

EV

De Sauvage

zie Sauvage.

 

FD

De Saveur

de Savoye, Sauveur(s), Seveur: 1. De Sauveur. PlN Saint-Sauveur (H), waarvan de Ndl. vorm in 1396 Sente Savoers luidde (DE B.), wat de verwarring met Savoye mogelijk maakt. Zie De Savoye. – 2. Of (met vertaling van het Iw.) < Le Sauveur: de redder. 1296 Reniers li Saveires; 1297 Thiri le Savere, Luik (SIX II).

 

FD

De Savignac

Savignac: PlN (Aveyron, Gironde, Lot-et-Garonne, Dordogne, Ariège, Gers).

 

FD

De Savoye

Savoi(e), Savoy(e), Savooy, Savoey, Savoir: Kan theoretisch verwijzen naar PlN Savoye in Thieu (H) of Laplaigne (H) of naar het oude hertogdom Savooie (Savoie). Maar aangezien deze FN in dezelfde streek voorkomt aïs De Saveur, kunnen de twee namen met elkaar verward zijn. 1246 Mamfredo de Sauviola (= Savoie, Frankrijk), Lyon (SLL); 1444 Jehan de Savoye, Namen (J.G.); 1569 Aventura de Savoye, Chièvres-Aw. (AP).

 

FD

De Scarenbeke

zie van Schaerbeek.

 

FD

DE Schacht

Profess.   diverses   De Schacht, ,,La plume, la hampe, la

manche, la tige ». N° 131.

 

EV

De Schaepdryver

Surnom de berger: moy. néerl. schaep ‘mouton’ + driver ‘celui qui pousse, conducteur’.

 

JG

de Schaetzen

Particule de + NF Schaetzen; pour Carnoy 120: Schaetsen, à Hern-St-Hu-bert (Lb); mais pourrait être également un surnom : moy. néerl. schaetse ‘patin’. — Bibliogr. : Guy de Schaetzen, Les Schaetzen de la «bonne ville» de Tongres, Bruxelles, 1975.

 

JG

de Schaetzen

Schaetzen. N. de bapt. précédé de la particule nobil. liég. V. SAD N° 47.

 

EV

De Schaetzen

zie Schaets.

 

FD

De Schamphelaere

Deschampheleer, -eire, De Sch-, Descamphelaire (graphie romani-sée). Dérivé de moy. néerl. schampelen, schamf- ‘effleurer’, cf. e.a. schampelijc ‘rail­leur, arrogant’.

 

JG

DE Schauwers

V. De Schouwer.

 

EV

DE Scheema(e)cker(e)

Profess. De schedemaker, ,,Le fabricant de gai­nes ».

 

EV

De Scheerder

De Scheirder. Nom de profes­sion: néerl. scheerder, soit ‘barbier, coiffeur’, soit ‘tondeur de draps’ [FD].

 

JG

De Scheyder

cf. Descheeder.

 

JG

De Schlippe

de Schlippé: PlN Slijpe (WV). 1142 Herbertus de Sclipes; 1171 Rainfridus de Sclipen, WV (DF XIV); 1324 Ricouwart d’Esclippes, St-Q. (MORLET).

 

FD

De Schlutterbach

PlN Schluttenbach (BW).

 

FD

de Schmidt

Particule de + ail. Schmied ‘forge­ron’.

 

JG

De Schoemacker

Deschoemaeker, Deschoen-macker, De S-, -aeker, Deschoenmackers. Nom de profession: moy. néerl. schoemaker ‘cordonnier’.

 

JG

De Schone

Surnom: néerl. schoon ‘beau’.

 

JG

De Schwartz

zie Schwarz.

 

FD

de Scoville

1603 «Pierre Descoville» Bourg­Namur; nom d’origine: Scoville, à Mohiville (Nr).

 

JG

De Scoville

Descoville: PlN Scoville in Mohiville (N). 1697 Joa. Arn. Scoville, Luik (MUL VII).

 

FD

De Screyer

cf. Deschreyer.

 

JG

De Segonzac

PlN Segonzac (Charente, Corrèze, Dordogne).

 

FD

de Seille

Desseille. Nom d’origine: Seilles (Lg).

 

JG

De Seille(s)

Deseille, Desille(s), Désil: PlN Seilles (LU). 1216 Johannem de Seilhes = Johannis de Selh, LU (AVB); 1294 Hues de Sayl, Seilles (CRN); 1519 Willame de Seilles, Namen (RBN).

 

FD

De Séjournet

zie Séjourné.

 

FD

De Sellier(s)

zie Sellier.

 

FD

de Selliers

Selliers. N. de profess. précédé du de particule nobiliaire de la Principauté de Liège ou indice de filiat.

 

EV

de Selliers de Moranville

Particule de + NF Selliers (nom de profession: fr. sellier).

 

JG

De Selsa(e)ten

PlN Zelzate (OV).

 

FD

De Selva

zie Desilve.

 

FD

De Selys

zie Celis.

 

FD

de Selys-Longchamps

Particule de + NF Selys (aphérèse de Marcelis, Marcel). Famille originaire de Maastricht (cf. 1567 «Michel Ziellis»), anoblie en 1656, installée à Long-champs, dépend, de Waremme (Lg).

 

JG

De Sénépart

zie Sénépart.

 

FD

de Sény

Nom d’origine: Seny (Lg).

 

JG

De Sény

PlN Seny(LU).

 

FD

De Seran(n)o

Deserran(n)o, Desserrano, Desar(r)anno, Ser(r)ano: PlN Serrano in Carpignano Salentino (It). Afl. van Prov. serre ‘heuvelrug’. 1655 J. C. Sarano, Aw. (MUL VI); 1663 Frans Serrano, Kanegem(KWII).

 

FD

DE Seume

Proven. Zoom. N. de ruis­seau.

 

EV

De Sicard

Patr. Sicard, Rom. vorm van de Germ. VN sig-hard ‘zege-sterk’: Sicardus (MORLET I).

 

FD

De Siena

PlN Siëna in Toscane (It.).

 

FD

De Simon(e)

-i, -y, zie Simons.

 

FD

DE Simpel

Car. mor. ,,Le simple, le faible d’esprit ». N° 277.

 

EV

De Sivers

zie Sievert.

 

FD

DE Slaeve

Car. mor. De slaaf, ,,L’esclave (de son entourage) ». N° 283.

 

EV

DE Slagmu(y)lder

V. Molen.

 

EV

DE Sloover(e)

Car. mor. Sloven, ,,Travailler dur ». N. d’H. qui peine au travail. N° 276.

 

EV

DE Smae

Car. mor. De Sma(d)e, ,,L’insulte ». N. d’insulteur. N° 284.

 

EV

DE Smaele

Car. mor. De Smalle, ,,L’homme étroit, mesquin, médio­cre ». N° 278.

 

EV

DE Smecht 

Car.   phys.   Smachten, „Languir, étouffer, brûler de soif ». N. d’homme qui éprouve ces sen­sations.

 

EV

DE Smerck

Car. phys. De Smer(i)g(e). ,,Le malpropre ».

 

EV

DE Smet(h)

-Smi(d)t. V. Smit.

 

EV

De Smijter

cf. Desmyter.

 

JG

De Smul

Surnom de bon vivant: néerl. smul ‘bonne chère, bombance’.

 

JG

DE Smyter

N. évoquant une habi­tude, une adresse au jeu. De smij-ter, ,,Le lanceur ». N° 201.

 

EV

De Snoeck

Desnouck. Surnom: moy. néerl. snoec ‘brochet’.

 

JG

De Sobri(e)

de Sobry, zie Sobry.

 

FD

DE Sodt

Car. mor. De Zot, ,,Le sot ». N° 277.

 

EV

DE Soete

Car. mor. De zoete, ,,Le doux ». N° 280.

 

EV

De Soie

zie De Soye.

 

FD

De Soir

zie Delsoir.

 

FD

De Soissons

Soisson(s), Soissong: PlN Soissons (Aisne). 1299 Colardi de Soyssione, Bg. (VERKEST); 1378 Celien Soissons, Dend. (OSD).

 

FD

DE Somer

De Zomer, ,,L’été ». N. de personne qui venait habiter une résidence d’été.

 

EV

De Somviele

cf. Dessomville.

 

JG

De Somville

de Somviele, zie Somville.

 

FD

De Son(ne)ville

zie Somville.

 

FD

DE Sopper

Car. mor. N. d’habitude (Soppen, ,,Tremper »). H. qui l’ha­bitude de tremper (le pain) ».

 

EV

DE Sorgher

Car. mor. ou Profess. De Zorger, ,,Le soigneur ». N08 164, 191.

 

EV

De Sousa

de Souza: Port. PlN en niet Susa in Piëmonte (It.).

 

FD

De Souter

cf. Desauter.

 

JG

De Souter

cf. Desauter.

 

JG

DE Souter

Profess. De zouter, ,,Le saleur ». N. de préparateur de salai­sons.

 

EV

De Soye

de Soie: PlN Soye (N). 1527 Philippe de Soie; 1525 Bartelemien de Soye, Namen (RBN).

 

FD

DE Spiegel-

-aere, -eer, -eire. Pro­fess. De spiegelaar, ,,Le miroitier ». N° 133.

 

EV

de Spirlet

Spirlet. Filiat. Spirlet (V. c. N.) ,,Petit écureuil », avec la particule nobil. liégeoise. N08 47, 288, 290.

 

EV

De Spirlet

zie Spirlet.

 

FD

de Spoelberch

de Spoelberch de Lovenjoul. NF de la noblesse: Spoelberg, à Lovenjoul (BrFl).

 

JG

DE Spot

Car. mor. ,,L’ironie, la mo­querie ». N. de l’H. qui est mo­queur (N° 284) ou qui est la risée d’autrui. (N° 278).

 

EV

DE Staercke

V. Desterke.

 

EV

De Stalle

Vertaling van Van der Stallen.

 

FD

de Stassart

Particule de + NF Stassart (dérivé de Stas = Eustache).

 

JG

De Steenhault

Steenhault, Stienhault, zie Steenhout 2.

 

FD

De Stein

Verspreide D. PlN Stein: steen, burcht, kasteel, rots.

 

FD

De Steinbac(h)berick

D. PlN Steinbachbrick, ontrond < Steinbachbrûcke: brug over Steinbach (steenbeek).

 

FD

De Sterck

Destercke, De St-, Destercq, cf. Destaercke.

 

JG

De St-Moulin

zie Saint-Moulin.

 

FD

DE Stobbel-

-eere, -eire. Profess. De stoppelaar    (stoppel,    ,,chaume »).

,,Le glaneur ». N° 165.

 

EV

De Stobbeleir

Dérivé de moy. néerl. stubbe, stobbe ‘vaciller, chanceler’.

 

JG

De Stommelier

Dérivé de moy. néerl. stommelen ‘renverser, pousser’.

 

JG

DE Stoop

,,La cruche ».   1. Profess. N. de fabric. ou de cabaretier. N°

131. — 2. Car. mor. ,,Le buveur » (métonymie). N° 274.

 

EV

De Streel

Streel, PlN Streel in Fexhe (LU). Zie (van) Streels. Uit Lat. stratella, dim. van strata. Zie ook Destreille(s). 1335 Liber de Streiles = 1337 Libiers deStreles,Luik(SLLIII).

 

FD

de Strihou

1425 «Mathieu de Strihout», 1499 «Joos van Strythoudt» Enghien; nom d’ori­gine: sans doute Strijdhout, Strihoux, à Petit-Enghien [BR].

 

JG

De Strooper

De Stroper. Surnom de bracon­nier, néerl. stroper [FD].

 

JG

DE Strooper

N. d’habitude ,,Le bra­connier ». N° 200.

 

EV

de Suray

de Suraÿ. Particule de + NF Suray (cf. ce nom).

 

JG

De Suray

zie Sureau.

 

FD

de Surlemont

-émont. Nom d’origine: Sur-le-Mont, à Tilff (Lg), etc.

 

JG

De Surlemont

Surlemont, Sulmon(t): PlN Sur-le-Mont, b.v. in Tilff (LU). Vgl. Opdenberg, Desurmont. 1490 Pierre de Sulemont, Dk. (TTT).

 

FD

De Surville

PlN Surville (Calvados, Manche).

 

FD

de Sur–ville

-mont. Proven. ,,Au-dessus de la ville ». Sur-le-M.ont (Dép. Tilff.).

 

EV

DE Sut(t)er

V. Dezuttere.

 

EV

DE Swaef

V. Swaaf.

 

EV

De Sweemer

Dérivé de moy. néerl. sweimen, swemen ‘aller lentement, se soutenir dans l’air’.

 

JG

De Sweert

Deswer(d)t, cf. Deswart.

 

JG

DE Swert

1. Profess. ‘t Zwaard, ,,L’épée ». (V. De Cruyce). N. d’ar­murier. N° 131. — 2. N. d’habi­tude. H. sachant manier l’épée.

 

EV

de Sy

Proven. Dép. Vieux-Ville.

 

EV

De Sylva

zie Desilve.

 

FD

De Tabuenca

PlN Tabuenca in Aragon (Sp.).

 

FD

De Taey

Detaeye, De T-, Dethaey, De Th-, De Thaeye. Surnom: néerl. taai ‘souple, robuste, tenace’. Detaffe. Nom d’origine: Taffe, à Barvaux-sur-Ourthe (Lx).

 

JG

DE Taey

V. Detaye.

 

EV

De Taffe

PlN Taffe in Barvaux (LX).

 

FD

De Taisne

zie Taine.

 

FD

DE Tan(d)t

1. Car. phys. ,,La dent » (Evocat.   d’une  denture  extraordi­naire.   —   2. Car. mor.  ,,La ran­cune ». N. d’H. rancunnier. -Tangh.   Profess.   ,,La   tenaille ». Celui qui s’en sert. N° 131.

 

EV

De ten Hamme

PlN Ten Hamme, ham: landtong die in inundatiegebied uitsteekt. Vgl. van Hamme.

 

FD

De Tenbossche

PlN Ten Bossche: bos.

 

FD

De Tender

Surnom: dérivé de moy. néerl. tennen, tenen ‘vexer, irriter, tracasser [FD] plutôt que tender, anc. forme de néerl. tenger ‘tendre, délicat’ (Carnoy 240).

 

JG

De Terck

cf. Deturck [FD].

 

JG

De Terschueren

zie van der Schure(n).

 

FD

DE Terts

Profess. ,,La tierce ». N. de professeur de musique. N° 131, 201.

 

EV

De Tervarent

zie van der Vaeren(t).

 

FD

De Terwa(n)gne

zie Terwagne.

 

FD

de Terwangne

s.d. «Iohannis de Terwangne» ObitHuy,   1353  «Jackemin de Terwangne» FiefsLiège, 1427 «Lambiert de Terwangne»

GuillLiège; nom d’origine: Terwagne (Lg), cf. aussi Terwagne.

 

JG

De Thanhoffer

Bewoner van Thanhof: hof bij een Tann of groot woud.

 

FD

DE Thaye

V. Detaye.

 

EV

De Theux

PlN Theux (LU). 1118 Radulfi de Tuez,

Stavelot (ASM); 1351 Jakemins dis de Teuls, Luik

(SIX IV).

 

FD

de Theux de Meylandt et Montjardin

de Theux. de Mélan et Montjardin. NF de la noblesse belge, avec noms de seigneuries.

 

JG

de Thibault

Thibault. N. de bapt. précédé du de nobil. (Princip. de Liège) ou de filiat. N08 47, 102.

 

EV

De Thibault

zie Dibbaut.

 

FD

de Thomas

Thomas. Filiation. ,,(Fils) de Thomas ». N08 102, 106.

 

EV

De Thomaz

zie Thomas.

 

FD

de Thomaz de Bossierre

NF de la noblesse, composé du nom Thomas et de Bossière (arr. Nr).

 

JG

DE Thoor

1. Car. mor. De toorn, ,,La colère ». N° 272. — 2. Profess. De tor, ,,Le coléoptère ». N. d’en­tomologiste. N° 131. — 3. Proven. De Deur, ,,La porte ». Car. d’une habitation. Proximité de la porte de ville. N° 229.

 

EV

De Thoor

Dethoor, Dethor. 1326 «Willem de Tor», 1392 «Denijs le Thoor» Ypres; p.-ê. adaptation néerl. de Letor, Letort (= tordu, malfait) [FD].

 

JG

De Thouars

PlN Thouars (Ariège, Deux-Sèvres, Lot-et-Gar.). 1586 Jean de Thouars, Namen (RBN).  (De)Thuin: PlN Thuin (H). 1305 Gertrut de Thuin, Bergen (PIERARD); 1335 Robiert de Tuin, Dk. (TdT).

 

FD

De Thuin

1695 «Jeanne Dethuin» Bourg­Namur; nom d’origine: Thuin (Ht).

 

JG

De Thun

PlN Thun (yx. Nord).

 

FD

de Thysebaert

Pour Carnoy 233, surnom de qqn dont la barbe s’effiloche, du moy. néerl. teseti, iheesen ‘s’effilocher’.

 

JG

De Tiège

Detiege, Det(h)iège, Dethiège, Detige, Tiêge, Ti(e)ge: Verspreide PlN W. tîdje: aardeweg. Tiège in Sart-lez-Spa, Beaufays, Tavier-en-Condroz (LU) enz. 1271 Walteri de Thiege, Herve (CVD).

 

FD

De Tilière

PlN Tilière in Fexhe-Slins (LU): plaats waar linden groeien.

 

FD

De Tillesse

PlN Tillesse in Abée (LU). 1352 Gilothon de Tilhaiche, Luik (SLL IV).

 

FD

de Timary 

Timary.  Filiation.   ,,(Fils)   de Thémar ». N° 102. V. THEUD.

 

EV

DE Timmerman

V. Timmerman.

 

EV

DE Ting

Profess.   De   tink,    ,,La tanche ». N. de pêcheur. N° 131.

 

EV

de Tochett

Detochet. Vieux NF malmédien, d’après le nom d’une enseigne à l’angle du Marché (M. Lang, dans L. Henry, Noms et pré­noms, 32), cf. Tousset.

 

JG

De Toeuf

Deteuf komt in 1820 in PdC voor (BERGER). PlN Toeufles (Somme)?

 

FD

De Toledo

Sp. PlN Toledo.

 

FD

DE Tollenaere 

Profess.   (fl.),  ,,Le douanier ». N°  142.

 

EV

De Tombeur

Tombeur, Tombeux,Tambeur: 1. PlN Tombeux in Andrimont, Vivegnies, Hognoul (LU) enz. 1320 Hanekins de Tombeur, LU (ISC). – 2. Zie Tombeur.

 

FD

De Tornaco

Humanistennaam voor De Tournay of Van Doornik.

 

FD

de Trannoy

Nom d’origine: Tranoy, à Qua-regnon (Ht), etc. ; fr. tremblais.

 

JG

De Trannoy

Trannoy, Tranoit, -oy, Dutran(n)oy, -oij, -ois, -oit, -oix: PlN Trannois: espenbos, ratelpopulieren-bos. Trannoy (PdC) en in Quaregnon (H). Zie ook Trenoye. 1508 Loys de Trasnoit, Ronse (GADEYNE116).

 

FD

De Traubenberg

PlN Traubenberg (CH).

 

FD

De Trazegnies

Trésegnie, Tresegnie, Treseignies, Trézegnies, Treze(g)nies, Trésignie(s), Treisignies, Tresignie(s), Trisinie, Trésini(e), Tresini(e), Trésinié, Trésinic, Trésini, Treseni,Tresnie,Tresonie, Tresseniers: PlN Trazegnies (H). 1226 Osto dominas de Trasinnijs = Oste hère van Tresengijs, Kasteelbrakel (PEENE1949) = 1239 Ostonis de Trazegnies (SMTI); 1559 Louis Traisyny, Rijsel (AP); 1711 Adrianus de Treizenier, Lessen(MULVII).

 

FD

De Trèfle

zie Trêves.

 

FD

De Triest

Nom d’origine : Triest (plusieurs topon. en pays flamand).

 

JG

DE Troch

Proven.    Trocht    (Dép. Renaix).

 

EV

De Trock

Surnom : moy. néerl. troke ‘grappe (de fruits)’.

 

JG

De Troetsel

Sans doute surnom dérivé de moy. néerl. troetelen ‘cajoler’.

 

JG

De Troostembergh

zie van Troostenberghe.

 

FD

de T’Serclaes

1.   N.   de   domaine. ..Propriété du sieur Nicolas ». — 2.

N. de baptême. De Ser Claes, ,,Le sieur Nicolas ». N° 101.

 

EV

De t’Serclaes

zie T’Serclaes.

 

FD

DE Turck

Sobriquet. ,,Le turc ». N°215.

 

EV

DE Vadder

N. de relat. famil. De vader, ,,Le père ». N08 92, 128.

 

EV

DE Val(c)k

-Val(c)keneer. Profess. ,,Le  fauconnier ».   Nos   130,   131,

200.

 

EV

De Valensart

PlN Valansart in Jamoigne (LX).

 

FD

De Vallejo

PlN Vallejo de Mena in Burgos (Sp.). De Spanjaard Frans de Vallejo (°ca.i57s) was burgemeester van Veurne in 1609 (JVO); 1673 Michiel de Vallego, Nieuwpoort (Midd. 1960,238-245; 1962,244-268,292-303).

 

FD

de Van der Schueren  

Van der Schueren.   Filiat. ,,(Fils) de Van der Schueren ». V. ce N.

 

EV

De Vanssay

PlN Vançais (Deux-Sèvres).

 

FD

DE Vare

Devareware. V. Vaar.

 

EV

De Varebeke

zie Varebeke.

 

FD

De Varez

de Varé, Warez, Varet, Varé, Worré: PlN Warêt (N, LU). 1229 Balduynus quondam miles de Wares = 1230 Balduinus de Warez, N (CVD); 1265 Jehan de Waret, Namen (J. G.).

 

FD

De Vaucleroy

±1400 Gille, heer van Vauclerois, in Brie (JVO).

 

FD

DE Ve(de)l-

-aer, -er, -Ve(de)l(le). Profess. ,,Le joueur de viole ». N° 197.

 

EV

DE Veen

V. Veen.

 

EV

De Veeseleer

Deveseleer, -er. Surnom: moy. néerl. veselaer ‘flagorneur, médisant’.

 

JG

De Veirman

Nom de métier: moy. néerl. veerman, verman ‘batelier, passeur d’eau’.

 

JG

De Velder

cf. De Vylder.

 

JG

DE Vers

Car. mor. ,,Le vers, le cou­plet ». N. de poète. N° 197.

 

EV

DE Verver

Profess. ,,Le teinturier ». N° 158.

 

EV

De Vestel

Surnom : moy. néerl. vestel(e) ‘broche (de parure)’, vestele ‘fistule’; ou bien var. de Devester avec alternance r/l [FD].

 

JG

De Vestibule

Vestibule, Fr. vestibule: voorportaal, portiek, gang. Naam van een vondeling op 23 Germinal XIII (april 1805) gevonden in het voorportaal van de abdij van Mesen (WV).

 

FD

DE Vet

1. Car. phys. De vette, ,,Le

gras ». N° 259. — 2. Profess. De

vet, ,,La salade de blé », N. de ma-

raicher.

 

EV

DE Vexier

1. V. De veseleer. — 2. Profess. -Altér.   de   Der   Wechsler

(ail.). ,,Le changeur ». N° 194.

 

EV

DE Vey

V. Weide. (de) Vey. Filiat. ,,(Fils) de Veyd, de Guy ». V. WID. N° 102, 118.

 

EV

De Veylder

cf. De Vylder.

 

JG

DE Veylder

V. Devylder.

 

EV

De Veyt

Surnom: moy. néerl. vede, veide ‘hosti­lité, querelle’.

 

JG

De Vialmont

Vina(i)mont: PlN Vinalmont (LU). 1334 Adam de Vinamont, Moha (SLLIII); 1382 Jean de Vinamont, Wanze (AAV); 1392 Gicles de Vinalmont, Val-Benoît (AVB).

 

FD

De Vichenet

PlN Vichenet in Bossière (N).

 

FD

De Vicq

Devic(k), Deveyck, Deveycx: 1. Verspreide

Rom. PlN Vic(q) < Lat. vicus: wijk, dorp, straat.

1298 Johanne de Vico, Belle. – 2. Rom. grafie voor

De Wicke (zie i. v.). 1330 J. de Vie; 1335 Jacquemes

le Vicq; 1346 Enguérain de Wicke; 1354 Henri de

Vicq; 1360 Pieter li Vie…, Antoine de Vie; 1431 Chr. de Vicq, Niepkerke (Par. 1988,32-60; 1991,21-25).

 

FD

De Vidts

Devits, De Vits. Surnom: moy. néerl. vitsche, vitse ‘vesce’.

 

JG

De Vigneron

zie Vigneron.

 

FD

De Vigneux

PlN Veigneux in Amay (LU).

 

FD

De Vijlder

cf. De Vylder.

 

JG

De Vilder

‘cf. De Vylder.

 

JG

De Villa de Castillo

Don Juan de Castillo kwam aïs majordomus van Karel V naar de Nederlanden. Een afstammeling trouwde met Diego de Villa, zodat het geslacht voortaan de Villa de Castillo heette. Een Tieltse tak hield alleen de naam de Villa over, b.v. 1777 Léonard de Villa, Poeke (JVO).

 

FD

De Villaer

de V-, Devillard. Nom d’origine: Villard, topon. fréquent en France, non représenté en Wallonie.

 

JG

De Villegas

Villegua: Sp. PlN Villegas in Murcia. 1536 Ruyzius Fernandus Vyllegas diocesis Burgensis; 1551 Erasmus Villegas; 1551 Joannes de Villegas, Hispanus; 1565 Lupus de Villegas, Antwerpiensis (MULIV).

 

FD

de Villegas de St-Pierre

NF d’origine espagnole, du seigneur de Jette-St-Pierre (Bruxelles).

 

JG

de Villenfagne

1449 «Thomas de Ville en Fain-gne» AidesNamur, 1539 «Maroye de Willen-faigne» BourgNamur, 1593 «Jacques de Villenfaigne », 1603 «maistre Jan Willenfagne dit de Sorinne» =1619 «Jean de Villenfaigne dict de Sorines» BourgDinant; nom de famille de la noblesse belge, d’après le nom du fief ou de la seigneurie: Villers-en-Fagne, w. vilè-fagne (arr. Philippeville).

 

JG

De Villenfagne

PlN Villers-en-Fagne (N): 915 Uilla: dorp in het ven (TW). 1519 George de Villenfaigne; 1523 Léonart de Villenfagne, Namen (RBN).

 

FD

De Villermont

PlN Villemont in Tintigny (LX)?

 

FD

De Vincentis

Devincenzo, -i: It. vorm van de Lat. HN Vincentius.

 

FD

DE Vinck

V. Vink.

 

EV

De Viron

1. PlN Viron (Deux-Sèvres). – 2 Oudnaams viron: echtgenoot. BN. 1350 Hanekin Viron, Fumal (HERB.)?

 

FD

de Viron

1350 «Hanekin Viron» Fumai; anc. nam. viron ‘mari’ FEW 14, 489b plutôt que anc. fr. viron ‘ronde, cercle; pays d’alentour’. Ce pourrait aussi être un nom d’origine: Viron (Deux-Sèvres).

 

JG

De Visé

PlN Visé (LU), Ndl. Wezet. 1232 Bastiano de Viseto, Luik (SLL); 1333 Frankette de Viseis, Wezet (SIX III).

 

FD

DE Vla(e)m-

-inck, -ynck. N.  de race, De Vlaming,  ,,Le Flamand ».

N° 224.

 

EV

DE Vleminck(x)

V. De Vlaeminck.

 

EV

DE Vlieg(h)er(e).

Car.   mor.   ,,Le rapide ». Nos 258, 260.

 

EV

De Vliringhe

PlN Vlieringen in Halle (VB). Devo, zie Val.

 

FD

DE Vo(o)g(h)t

N. d’état civil De voogd, ,,Le tuteur », aussi ,,Le direc­teur ».

 

EV

De Vogelsanck

zie Vogelsang.

 

FD

De Voglaire

zie Vogelaar.

 

FD

de Voitelle

Voitelle. Filiat. ,,(Fils)  de Wathel ou Watheau » (N. de bapt.)

V. WAD. Nos 102, 120.

 

EV

DE Vold(e)r(e)

Profess. De volder, ,,Le foulon ». N° 157.

 

EV

DE Vondel

Proven. ,,Le pont flot­tant ». V. Vondel.

 

EV

DE Vorst

1.   Titre   pompeux,   De vorst, ,,Le souverain ». N° 135. —

2. Proven. De Vorst  (Loc. holl.) ou ,,La forêt réservée ». V. Vorst. N° 24l.

 

EV

De Vree

De Vrée, De Vrede, Devred. Var. de Dewree, De Wreede.

 

JG

DE Vreught

Car. mor. ,,La joie ». N. d’homme joyeux. N° 286.

 

EV

DE Vriendt

Car. mor. De vriend, ,,L’ami ». N. d’homme amical. N° 281.

 

EV

De Vrij

De Vry. Néerl. vrij ‘libre’, surnom de qqn qui est noble de naissance, notable, ou bien de qqn qui est affranchi, d’un bourgeois [FD].

 

JG

De Vroom

De Vroome, Devrome. Surnom: moy. néeri. vrome, vroom ‘alerte, courageux’.

 

JG

De Vroylande

zie Vroland.

 

FD

De Vry

cf. De Vrij.

 

JG

DE Vulder

V. De Volder et De Vylder.

 

EV

De Vuster

cf. Deveuster.

 

JG

De Vylder

De Vijlder, De Vilder, De Velder, De Veylder, Dewilder, De W-. Nom de métier: néerl. vilder ‘écorcheur, équarisseur’.

 

JG

De Waegemaeker

-maker, -macker, De Wage­maker, etc. Nom de métier: néerl. wagemaker ‘charron’ [FD].

 

JG

De Wagemaker

cf. De Waegemaeker.

 

JG

De Wagter

cf. Dewachter.

 

JG

De Waha

de W-. 1096 «Bosone de Wahart», 1223 «Lambertus de Wahart» St-Hubert, 1451 «Jehan de Wahaulx» Fronville, 1583 «Didier de Waha» CartCiney, 1626 «Georges de Waha» BourgNamur, 1629 «Jean de Waha» Fronville, 1635 «Henri de Wahaulx» Bourg­Namur; nom d’origine: Waha, w. wahau, 1201 «Wahar» (Lx).

 

JG

De Waha

Waha, PlN Waha (LX). 1147 Wido de Wahart, Chimay (SLL).

 

FD

De Wailly

Wailly, Dewally: PlN Wailly (PdC, Somme) of in Taintignies (H). 1206 Pierre de Wailly, PdC (CMM); 1392 Jaquemaert de Waelly=J. de Wailly, Dk.(RAK,SRfJ9,6v°).

 

FD

De Walch

zie De Walque.

 

FD

de Walckiers

Particule de + NF Walckiers, cf. ce nom.

 

JG

DE Walckiers

Profess.  De  walker, ,,Le foulon ». N° 157.

 

EV

De Walckiers

zie Walker.

 

FD

de Waleffe

Dewallef. Nom d’origine: Les Waleffes (arr. Waremme).

 

JG

De Waleffe

Dewalleffe, Dewal(l)ef (f ), Walef(fe), Wallef: PlN Waleffe (LU). 1146 Lietbertus de Wallavia, Malmedy (ASM); 1319 Piron de Walewe; 1334 Fastré de Waleve le chesteal, Luik (SLL III).

 

FD

De Walque

de Walch: PlN Walk in Waimes (LU).

 

FD

DE Walque

Profess. De walker, ,,Le foulon » (Walkplaats, foulerie). N° 157.

 

EV

DE Wancker

Wanken ou wankelen, ,,Chanceler, hésiter ». N. d’H. hési­tant, inconstant.

 

EV

DE Wanne- 

-macker, maeker.  Profess. ,,Le vanneur ».

 

EV

De Wargny

Wargnie(s), Wargny(e): PlN Wargnies (Nord, Somme). 1211 Willelmo de Waregni, Kamerijk (SMTI); 1278 Drius de Waregni, Wargnies-le-Petit (CSWI).

 

FD

De Warnaffe

PlN Warnaffe (H). 1287 Gillion de Warnave, Dk. (TdT).

 

FD

De Waroux

PlN Waroux in Alleur (LU). 1304 Willeames de Warrus, Luik (SLL III); 1408 Henry de Warouz,Luik(CCHt).

 

FD

de Warzée

Nom d’origine: Warzée (Lg).

 

JG

De Warzée

zie Warzée.

 

FD

de Wasseige

1401 «Johannes de Waseige» Cart ValBenoît, 1444 «Johans de Waseige» TerreJauche, 1496 «Pierart de Waseige», 1559 «Gillechon de Wasseiges» BourgNamur; nom d’origine: Wasseige (Lg).

 

JG

De Wasseige

Was(s)eige, Wasseigne: PlN Wasseiges (LU). 1323 Henri de Wasege, Luik (SIX III); ± 1400 Jean de Wasseige, Namen (Midd. 1971,52).

 

FD

De Wauters

zie Wouters.

 

FD

de Wauters d’Oplinter

Particule de + NF Wauters, de l’anthrop. germ. wald-hari, au génitif.

 

JG

de Wauthier

Wauthier. N. de bapt. précédé du   de    nobiliaire.    (Princip.    de Liège). Nos 47, 102.

 

EV

de Wautier

Particule de + NF Wautier, de l’anthrop. germ. wald-hari.

 

JG

De Wautier

zie Wautier.

 

FD

De Wavrans

Wavrant: PlN Wavrans (PdC). 1323 Robert de Wavrans, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Wavrin

Wavrin, Waverijns, -yns, Wauwerijns, -(e)yns: PlN Wavrin (Nord). 1205 Robesote de Waverin (DEBR. 1980); 1257 Rogiers Wavring, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Wazières

Deswazière(s): PlN Nord.

 

FD

DE Wee

Car.  mor. De  wee,  ,,Le timide ». N° 283.

 

EV

de Weede

Nom d’origine: moy. néerl. weide, weede ‘prairie’.

 

JG

De Weissenbruch

PlN Weissenbrùchen (RP).

 

FD

DE Welde

Car. mor. De We(e)lde, ,,Le luxe ».  N.  d’H.   qui  aime le

luxe, la volupté. N° 271.

 

EV

de Wergifosse

De W-. Nom d’origine: Wergifosse, à Soumagne (Lg).

 

JG

De Wergifosse

Wergifosse, PlN in Soumagne (LU).

 

FD

DE Werp

Car.  mor.  ou phys.  De werp ou worp, ,,Le jet, le coup, la

portée, la ventrée ».

 

EV

de Wespin

De Wespin. 1265 «Gillet de Wespin», 1294 «Pirars mères de Wespin» Cens-Namur, 1590 «Lambert de Wespin» Bourg-

Namur, 1593 «Bertrand de Wespin» Bourg-Dinant; nom d’origine: Wespin, à Bouvignes-Dinant (Nr), cf. aussi Wespin.

 

JG

De Wespin

Wespin, PlN Wespin in Dinant (N). 1265 Gillet de Wespin, N (CRN).

 

FD

de Westerholt de Renesse

Nom d’origine: Westerholt, dans la Ruhr (Nordrhein-Westfalen).

 

JG

De Wetter

Nom de métier: moy. néerl. wetter ‘affileur’.

 

JG

De Wettinck

zie Wattin.

 

FD

De Weyer

De Weijer. Probabl. surnom de pâtre, de berger, d’après un dérivé de moy. néerl. weyen ‘paître’; secondairement, aussi forme abrégée de Van de Wijer [FD].

 

JG

DE Weze

N. de statut familial, De wees, ,,L’orphelin ». N° 128.

 

EV

de Wiart

Particule de + NF Wiart, de l’anthrop. germ. wid-hart.

 

JG

DE Wied

1. Profess. De wiede, ,,La sarclure, la mauvaise herbe ». N. de

sarcleur. N° 131. — 2. Epoque de la   naissance,   De   wiede(maand), ,,Le mois de Juin ». N° 301.

 

EV

De Wieuw

Nom de parenté : moy. néerl. weduwe, wedewe ‘veuve’.

 

JG

De Wijnants

Dewynants, -antz, zie Wijnands.

 

FD

De Wijngaert

cf. De Wingaerde.

 

JG

De Wijse

Dewyse, De W-, etc. Néerl. wijs ‘sage’, surnom d’homme sage, intelligent, rai­sonnable, malin, etc. [FD].

 

JG

DE Wil

Car. mor. ,,La volonté ». N. d’homme volontaire. N08 250, 267.

 

EV

DE Win(ne)

1. Proven. De win, ou De winst, ,,Le gain (de terrain), l’alluvion ». N° 131. — 2. Car. mor. Favori de la chance. N° 275.

 

EV

DE Winck

Car. phys. De wenk ou De wink, ,,Le clin d’œil » (Tic de personne). N° 262.

 

EV

DE Winckeleer

1. Profess. De winkelaar, ,,Le boutiquier ». — 2. Pro­ven. Winkel, ,,Coin » (L.D.), avec suffixe d’orig. Nos 212, 228.

 

EV

De Winde

Dewindt, De W-, De Wyndt. Surnom: moy. néerl. winde ‘treuil pour tendre les arcs, dévidoir’ ; ou var. de Dewint.

 

JG

De Wingaerde

De Wijngaert, De Wyngaert, au génitif: Dewingaerden. Nom d’origine: moy. néerl. wijngaert, wingaert ‘vignoble’.

 

JG

DE Winton

Profess. De wijnton, ,,Le tonneau à vin ». N. de tonnelier ou de vigneron.

 

EV

DE Wispelaere

Wispelen, ,,Remuer, hocher ». — 1. Car. mor. ,,Le re­muant, le versatile ou le volage ». —   2.   Car.   phys.   ,,L’homme   qui hoche la tête ». N° 262.

 

EV

de Witte de Haelen

NF de la noblesse.

 

JG

De Witteleir

Var. de néerl. witter ‘blanchis­seur »?

 

JG

de Woelmont

Nom d’origine: Woelmont, ferme proche de l’abbaye de Grimbergen (BrFl), citée en 1284.

 

JG

De Woelmont

PlN in Grimbergen (VB) (HERB.).

 

FD

De Woot

Woot, PlN Wooz, Woo(t), romanisering van Woud, in Bilstain (LU), Anseremme (N) en Rozieren-Overijse (Rozierbos/Rosierbois). 1405 Reyniere van Rosierbossche = Reynyer de Wout, Rozieren (KCTD1988,117); 1598 Mauris de Woo, Waver (J. G.).

 

FD

DE Worme

1. Car. phys. De worm, ,,La teigne ». — 2. Proven. Région du Worm. ,,Le Jaer » (Waremme : Eorgworrn). — Car. mor. De worm, ,,Le ver ». N. d’H qui rampe, qui se soumet. N° 288, 295.

 

EV

de Wotrange

-enge. Nom d’origine: Otrange (Lg); cf. aussi Wotrenge.

 

JG

De Wouters

zie Wouters.

 

FD

de Wouters (de Bouchout)

Particule de + NF Wouters, de l’anthrop. germ. wald-hari, au gé­nitif.

 

JG

De Wufel

Dewuffel. Surnom: moy. néerl. weffel(e) ‘meurtrissure, bosse’.

 

JG

DE Wulf

V. Dewolf.

 

EV

De Wullé

Var. van Dewillez, met ronding van i tot u na w (vgl. Willems/Wullems).

 

FD

De Wykerslooth

de Wijkerslooth: PlN Wijkersloot in Wijk-bij-Duurstede (U).

 

FD

De Wyndt

cf. Dewindt.

 

JG

De Wyngaer

cf. De Wingaerde.

 

JG

DE Y

Proven. De If. (Riv. holl.). N° 223.

 

EV

De York

PIN York (GB).

 

FD

De Zan

De Zen: Wellicht var. van Dejean.

 

FD

De Zan.

Surnom: moy. néerl. saen, zaen ‘rapide, subit’.

 

JG

De Zeeuw

Ethnique: néerl. zeeuw ‘zélandais’.

 

JG

De Zen

zie De Zan.

 

FD

DE Ziter

1. Car. mor. De zitter, ,,L’homme sédentaire ». — 2. Pro­fess. De zieder, ,,Celui qui fait cuire ou bouillir le savon », etc.

 

EV

De Zulter

Nom de profession:   moy. néerl. soûler, zouter, salter ‘marchand de sel’ ?

 

JG

De(l)putte

Vertaling van Van de Putte. 1307 Clais de lePitte,Ip.(BEELE).

 

FD

De(l)wasse

Dewache, Dewas(ch), de Wasch, Dewaste, Dewaest: PlN Pic. wasse, wache, Ofr. gace, gasche: moeras. 1260 Vaas del Wasse, Atrecht (NCJ).

 

FD

De(s)pinoy

-ois, Despineto, -ito, Delespinay, Delepinois, Lespinoy, -ois, Spinoit, -oy(e), Spinnoy, Pin(n)oy(e), Pynnoi, Pinoit, Pino(ie), Pinnoo, Pynoo, Penoit, -o(e)y, Pennoit: 1. PlN Espinoit en Espinoy (Nord), l’Espinois (H), Epinoy (PdC), Epinois (H). Lat. spinetum: plaats waar doornstruiken groeien, dorent. 1287 Jacobus de Spinota: 1298 Willaume de le Spinote, Kales (GYSS. 1963); 1314 Jehan d’Espinois, St-Q. (MORLET); 1335 Raoul Despinoy, Dk. (TdT). – 2. De vormen van het type Lespinoy/Spinoit (zonder vz.) kunnen ook aïs BN worden opgevat. Afl. van Ofr. espine, Fr. épine: stekel. BN voor een stekelig, lastig mens. In de Roman de Renard heet de egel Espinarz. 1295 Radulphus Lespinart, St-Q. (MORLET). 1272 Maroie Espinoie, Atrecht (NCJ); 1275 Jehans li Spinois, Wodecq (VR gor0); 1369 Jacob Spinoe, Z (GYSS. 1999).

 

FD

d–E(s)plechin

de-Pelchin. Proven. Esplechin (Loc.). N° 69-

 

EV

De(s)ram-

Desreum- -aut, -aux, oudt. 1. N. de circonst. Enfant né ou baptisé à la fête des Rameaux. 2. V. De Ramaux.

 

EV

de(s)–Tombe(s)

1. Profess. gar­dien de cimetière, fossoyeur ».   N° 131. — 2. Proven. Tombes. L.D., ,,Tumuli ».

 

EV

De, van

zie (van) Dee.

 

FD

de~Baiffe.   

Proven.    Boive    (Dép. Liernu).

 

EV

de~Beve

V. De Beffe.

 

EV

de~Bleumoutier

Proven.   Bleumoutier,  ,,Monastère  bleu ».  L.D.  N° 245.

 

EV

de~Bœur

Proven. Dép. Tavigny et Bury).

 

EV

de~Bray

V. Bray.

 

EV

de~Caigny

Proven. Cagny (Loc. fr,).

 

EV

de~Carpenterie

Proven. ,,De l’en­droit appelé) Carpenterie », ,,Charpenterie ».

 

EV

de~Chabassol

Proven.   N.   de   do­maine (Fr.).

 

EV

de~Coquibus

Proven. ,,Du bois des coquillages ».   (L.D.).

 

EV

de~Cottignies

Proven.    Gottignies (Loc.).

 

EV

de~Croy

Proven.  Croy  (Dép.  Uitkerke).

 

EV

de~Cunchy

Proven.   Coincy   (Loc. fr.).

 

EV

de~F(f)ense

Proven. (j pour f). Fenffe. (Dép. Ciergnon). N° 67.

 

EV

de~Faweux

V. hêtre.

 

EV

de~Glume

V. Deglimes.

 

EV

de~Harenne

Proven. Haren (Loc.).

 

EV

de~Hesselle

Proven.   1. Ellezelles (Loc.). — 2. Herzele (Loc).

 

EV

de~Hollain

Proven. Hollain.

 

EV

de~Honin

Proven. Honien (Dép. Lontzen).

 

EV

de~Jace

Proven. Dép. Grâce Berleur et Jemeppe-lez-Liège.

 

EV

de~Jemeppe

Proven. Loc.

 

EV

de~Lathuy

Proven. Loc.

 

EV

de~Leixhe

Proven. 1. Lixhe (Loc.). —   2.  Lèche,  ,,Paturage humide ».

—  3. V. Lèche et Laiche.

 

EV

de~Lichtervelde

Proven.    ou    do­maine. Loc.

 

EV

de~Loos

-Looz. Proven. Laos, Looz. (Loc.).

 

EV

de~Lulle

Proven.  (u pour i). Lille (Loc. fr.). N08 79,  217.

 

EV

de~Macq

Proven.  Mache    (Dép. Vézon).

 

EV

de~Mart-

-(e)aux, -el. Proven. Mar­teau (L.D.).

 

EV

de~Maseure

V. Masure.

 

EV

de~Matthys

N.   de   bapt.   Mathys, ,,Mathieu »    avec   particule    nobil.

(N° 47) ou préposition de filiation (N° 102).

 

EV

de~Menthon

Proven. Menton (Loc. fr..).

 

EV

de~Minie

Proven. Ménil. V. ce N. N° 245.

 

EV

de~Nucé.

Proven. Noizet (Dép.  St-Georges).

 

EV

de~Potbecker

-Pot-   -ter,   -ter(e). Profess. De Pottenbakker, De Potter, ,,Le pottier ». N08 130, 172.

 

EV

de~Prim-

-ez, -oz. Proven. V. Pirmez.

 

EV

de~Rappart

Proven. Happart (Loc.).

 

EV

de~Ravenne

Proven.  Ville  ital.  N° 217.

 

EV

de~Rey

1. V. Deray. — 2. Proven. De rei, ,,Le canal » (L.D.).

 

EV

de~Ruyt(t)er

V. Ruiter.

 

EV

de~Sauw

-Saux. V. Saule.

 

EV

de~Schuyt(t)er

Profess. ,,Le bate­lier ».

 

EV

de~Spas

-Space. Proven. Spase (Dép. Gesves).

 

EV

de~Stinay

Proven. Stenay (Loc. fr.).

 

EV

de~Stry(c)ker

Profess.   ,,Le   repas­seur ».

 

EV

de~Troostembergh

Proven. ,,Colline de la consolation ».

 

EV

de~Verdenne

Proven. Loc.

 

EV

DE~Visch

-Viss(ch)er(e). ,,Le pois­son, le poissonnier ». N° 156.

 

EV

de~Vivario

-Vivier.  Proven.  Vivier (Formes italian. et originaire). V.

Vivier. N° 231.

 

EV

de~Waelhe(y)ns

Proven.   Walhain (Loc). DE Waepenaere. Profess. De wapenaar,  ,,L’armurier ». N°  189.

 

EV

de~Waha

Proven. Loc.

 

EV

de~War

Car. mor. De war, ,,La con­fusion ». N. d’H. compliqué, em­brouillée ».

 

EV

DE~Wert

Car. phys. De inerte, ,,La verrue ». N° 26l.

 

EV

de~Wey

De weide, ,,La prairie » (L. D.).   1.   Profess.   N.   d’exploitant.

N° 164. Proven. L.D. N° 236.

 

EV

Deak(in)

E. FN Deacon: deken. BerN.

 

FD

Deamandel

zie Amandels.

 

FD

Dean

Dean. 1296 «Hue le dean» TailleParis, 1612 «Dean Bounyvier» Ochain; surnom: anc. champ, dean ‘doyen’, du lat. decanus FEW 3, 22b.

 

JG

Dean(e)

E. FN Dean: deken.

 

FD

Deanscutter

zie de Hantsetters.

 

FD

Dearden

zie Daerden.

 

FD

Deaspe

Déaspé, zie de Haspe.

 

FD

Deaulmerie

Nom d’origine: Aumerie, à Kain (Ht).

 

JG

Deaulmerie

zie Dautnerie.

 

FD

Deausy

zie Dhaussy.

 

FD

Debaan

Proven.  Nombr.   L.D.  De Baan, ,,Le Chemin ».

 

EV

Debaar

De Baar, Debaer, Debaere, De Baere. Surnom: moy. néerl. baar ‘nu, dépourvu’.

 

JG

Debaar

zie Debar, de Baer(e).

 

FD

Debachy

Bachy, Bachie: PlN Bachy (Nord).

 

FD

de-Bachy

Proven. Bachy  (Dép. La Glanerie).

 

EV

Deback

cf. Debacq.

 

JG

Deback

Debacq(ue), zie (de) Backer(e).

 

FD

Debacker

De B-, Debackere, Debaeker, De B-, Debakker, Debecker, De B-, Debekker, De B-, au génitif: De Backers, De Beckers. Nom de métier: néerl. bakker ‘boulanger’.

 

JG

Debacle

W. hypercorrecte vorm voor Debacq.

 

FD

Debacq

-acque, -aque, -ack. Var. de Debacker avec forme réduite à la syllabe accentuée.

 

JG

de-Bacq

V. Becq.

 

EV

Debacquère

zie (de) Backer(e).

 

FD

Debadrihaye

Nom d’origine: Badrihaye, à Ayeneux et Soumagne (Lg).

 

JG

DE-Badrihaye

V. Baudrihaye.

 

EV

Debae

zie de Bouw.

 

FD

Debaedts

Debaets, De B-, Debats. Sans doute génitif de moy. néerl. baet, bâte ‘profit; gain’.

 

JG

Debaeker

De B-, cf. Debacker.

 

JG

Debaene, 

De B-,   Debanne. Nom d’origine: néerl. baan ‘chemin, route’.

 

JG

Debaer

cf. Debaar.

 

JG

Debaert

Surnom: moy. néerl. baert ‘barbe’.

 

JG

Debaerts

zie (de) Baets.

 

FD

Debaes

Surnom: néerl. baas ‘patron, chef de ménage’ ; cf. aussi Baes.

 

JG

Debaets

De Baets, cf. Debaedts.

 

JG

Debahy

Debaie, Debail: Var. van Debaillie.

 

FD

Debaiffe

Var. de Debeffe?

 

JG

Debaiffe

zie Beff.

 

FD

Debaill(i)e

1. PlN Bailly in St-Sauveur (H). 1291 Jehans de Bailli, Dk. (TdT). – 2. Zie Bailli.

 

FD

Debaille

De B-, Debaye, Debaillie, De Baillie. Nom d’origine : anc. fr. bail, w. liég. baye ‘bar­rière à claire-voie’.

 

JG

de-Baille

Proven. Dép. Taintignies. (Bail, ,,Enclos »). N° 249.

 

EV

de-Baillet

Proven.   Bailîet   (L.D.) ,,Petit enclos ». N° 249.

 

EV

Debailleul

Debailleux, Debailli(e)u, Debaillue, Baillieu(x), Bailieux, Baill(i)eul, Bailloeu(i)l, Ballieul, Bayeul, Bailleur, Bailleu(x): PlN Belle, Fr. Bailleul (FV). Maar ook Bailleul (H, Somme, 3x PdC). 1386 Jehan de Belle = 1391 Jehan de Bailloel, Ip. (BEELE); 1393 Maie de Bailleul, Mkr.; 1394 Barlin de Bailleulg = 1394 Barlin de Belle, Wervik (DEBR. 2000). Zie ook Van Belle.

 

FD

Debailleul

-ieul. Nom d’origine: Bailleul (Nord).

 

JG

De-Bailleur

Proven. Bailleul (Loc.).

 

EV

Debailleux

Nom d’origine: Bailleul (Ht) mais aussi plusieurs en France; cf. aussi Baill(i)eux.

 

JG

Debaillie

De Baillie, cf. Debaille.

 

JG

de-Baillie

Proven. Dép. Roulers.

 

EV

de–Bâillon

Proven.   Baillon( ville). (Loc).

 

EV

Debaillue

zie Debailleul.

 

FD

Debain

Nom d’origine : Bain(s), topon. fréquent en France?

 

JG

Debain(s)

zie Deben.

 

FD

Debaise

Debaize, -aisse. Nom d’origine: w. topon. baise est le féminin de *bais < germ. baki ‘ruisseau’.

 

JG

Debaise

zie Debaix.

 

FD

DE-Baise

Proven. 1. Béez (Loc.). — 2. Baise (Cul)  (Dép. Rance).

 

EV

Debaisieux

1185 «Wilhelm(us) de Baisi» Arquennes [BR], 1279-80 «Jehan de Baisiu li procurere» RegTournai; nom d’origine: Bai-sieux (Ht), etc.

 

JG

Debaisieux

Debaissieux, Baisieu(x), Boisieu(x), Basieux, Basiu, Besieux: PlN Baisieux (H, Nord), Baizieux (Somme). 1199 Everardi de Baisiu, Dk. (SMTI); 1336 Lothars de Baisiu, Bergen

(PIERARD).

 

FD

DE-Baisieux

Proven. Loc.

 

EV

Debaisse

cf. Debaise, -aize.

 

JG

Debaive

(de) Bève: PlN Baives (Nord). 1347 Michaeli de Bayves…de Bellomonte (CCHt).

 

FD

Debaix

1649 «Estienne Debaix» Ladeuze; d’un topon. ou d’un hydronyme Bais, Baix, du germ. *baki (e.a. petite rivière passant à An-chain), var. de Debaise ou de Debay, cf. aussi le NF Baix.

 

JG

Debaix

Debais(s)e, Debaize, Dubay, Dubé: PlN Bais < Germ. bald: beek. 1725 J. J. Dubaij, N (MUL VU).

 

FD

Debakker

cf. Debacker.

 

JG

Debal

De Bal. Sans doute surnom: moy. néerl. bal ‘balle’, distinct du NF Bal.

 

JG

de-Ballincourt

Proven.   ,,Domaine du sieur Balin ».

 

EV

Debande

Bande: 1. PlN Bande (Lux). – 2. Grafie voor Debende.

 

FD

Debande

Debante. 1683 «Jenne Débande» Houdremont; nom d’origine: Bande (Lx).

 

JG

de-Bande

Proven. Loc.

 

EV

Debandt

De Bant. Surnom: moy. néerl. bant ‘lien’.

 

JG

DE-Bani

Proven. Bani(bois),  (Dép. Longlier).

 

EV

Debanne

cf. Debaene.

 

JG

Debanne

zie (de) Baene.

 

FD

Debanterle

-é. Nom d’origine: Banterlé, à Baisy-Thy (BrW).

 

JG

de-Banterlé

Proven. Banterlez (Dép. Baisy-Thy).

 

EV

Debapaume(s)

Bapaume: PlN Bapaume (PdC). 1206 Fulco Babpalmes; 1305 Jehan de Bapaumes, Atrecht (NCJ); 1356 Adam de Bapalmes, Dk. (TdT); 1398 Jehan de Bapaumes, Herseaux (DEBR. 1970)

 

FD

Debaque

cf. Debacq.

 

JG

Debaque

Kan var. zijn van Debacq (zie Bak), De

Baeke of uit Lebacq.

 

FD

Debar

Debarre, Debard, Deba(e)rt, Debaar: PlN Bat, wellicht de oude jaarmarktstad Bar-sur-Aube in Champagne; of Bar-sur-Seine (Aube), Bar (Aveyron, Ard., Corrèze). 1307 Oudars de Bar = 1310 a Hoedart pour les despens en Champaigne, Ip, (BEELE); 1383 Jean de Bar, chevaucheur du duc=Jean de Bar sur Aube (MARCHAL); 1350 Hannon de Baar, Neufchâteau (CVD).

 

FD

Debar

Debart. Var. de Debaar.

 

JG

Debarbieux

Desbarbieux: 1. PlN Barbieux (Nord, Rhône). – 2. Zie Barbier(s).

 

FD

Debarbieux

Nom d’origine: Barbieux (Nord) plutôt que anc. w. barbieur ‘barbier’ avec la prép. de marquant la filiation; cf. aussi Barbieux.

 

JG

Debard

Var. de Debaert ou de Debaar.

 

JG

Debarge

Nom d’origine: Barges, à Ère (Ht).

 

JG

Debarge

PlN Barges (H). 1259 Huon de Barges, H (SMT II).

 

FD

Debarleduc

Van Baarle-Hertog (A) of Bar-le-Duc (Meuse).

 

FD

Debarledue

Nom d’origine : Baer-le-Duc/Baerle-Hertog (Anv).

 

JG

de–Barquin

Proven. Loc. fr.

 

EV

Debarre

zie Debar, de Baer(e).

 

FD

de–Barse

Proven.    (Vierset-)Barse (Loc).

 

EV

Debarsée

zie Debersé(e).

 

FD

Debarsy

PlN Barsy in Flostoy (N). 1148 Godinum de Barsiez, Leignon (ASM); 1573 Noël de Barsy, Haltinne (Midd. 1971,193-210).

 

FD

de-Barsy

Proven. Dép. Flostoy.

 

EV

Debart

cf. Debar.

 

JG

Debart

zie Debar.

 

FD

Debary

Bar(r)y, Barri(e), Bari: PlN Barry (H). 1325 Alis de Bari; 1326 Jehans de Bary, Dk. (TdT).

 

FD

Debary

Nom d’origine : Barry (Ht).

 

JG

Debasse

zie Debauce.

 

FD

de–Bassonpirere

Proven. ,,Château du sieur Badeson ». (Lorraine).

 

EV

Debast

De Bast, Debaste. Surnom: moy. néerl. bast ‘écorce (de l’arbre)’.

 

JG

Debathy

Debatis, cf. Debatty.

 

JG

Debatice

Debatisse, Debattice, De B-, Debatisse. Nom d’origine : Battice (Lg).

 

JG

Debatis

Debat(t)(h)y, zie Batis.

 

FD

Debats

cf. De Baedts.

 

JG

Debattice

Debatice, Debatis(se), de Batist, Battice, Bâtisse: PlN Battice (LU). 1552 Thomas de Bâtis, Stavelot (ASM II); 1696 E. M. de Batice, Hervé (MUL VII).

 

FD

de–Battice

Proven. Loc.

 

EV

Debatty

w. nam. Dèbati, Debaty, Debathy, Debatis. 1748 «Jean Noël Debaty» Nandrin; nom d’origine: w. topon. bâti ‘terrain battu, foulé’ DL, extrêmement fréquent en toponymie.

 

JG

de-Batty

Proven. Dép. Nandrin.

 

EV

Debauce

de Beausse, Debaus, Baus, Debasse: PlN Bauce in Malonne (N). Of var. van Débauche.

 

FD

Debauce

Nom d’origine: Bauce, à Malonne (Nr).

 

JG

Debauche

B(e)auche, Debauge: PlN Bauche in Evrehailles (N) en Montignies-le-Tilleul (H). Of var. van Debauce.

 

FD

Debauche

w. nam. Dèbautche, De B-, Debauge. Nom d’origine: Bauche, à Evrehailles (Nr); mais cf. aussi w. (Malèves) Dèbâtche, qui pourrait être w. débauche ‘désolation’.

 

JG

de–Bauche

-Bauge,   -Bauque.   Pro­ven. Bauche (Dép. Evrehailles).

 

EV

Debaucheron

Ellipse de (fils) de Baucheron, dimin. de Bauchier, nom de métier: ouvrier qui fait des travaux en bauché.

 

JG

Debaucheron

Wellicht BerN Bûcheron: houthakker.

 

FD

Debaudenance

zie Debodinance.

 

FD

Debaudrenghien

Baudrenghien, -anghien, -inghien, De(r)baudringhien, Derbaudrenghien, -inghiem, Derbaudendrien, Derbaudrend(h)ien, Boudrenghien, Boudringhi(e)n, Bouderenghien, Boutringain, Bo(n)dringhien, Bodranghien, Bodrenghien, Bodronghien: 1. PlN Boudergem/ Boud(r)enghien in Vloesberg (H), Germ. Balthaharingahaim: woning van de lieden van Baldhari/Bouder. 1218 Theodericus de Baudrengien, Vloesberg (SMT I); 1275 Gilles de Baudrenghien, Vloesberg (VR 4ir°); 1312-55 Jakemes d’Erbaudenghien, Warcoing (Midd. 1963,287); 1374 Aert van Baddelghem = Ernous de Baudreghien, Bs. (BLO V); 1396 Arent van Bauderghem, Vloesberg (DE B.); 1415 Arnould de Baudrenghien (vader van) 1460 Jehan Der­baudrenghien, H (Par. 1985,256-9). – 2. PlN Bau- (…)

 

FD

Debaudrenghien

Nom d’origine: Boudenghien, à Flobecq (Ht).

 

JG

Debaugnies

Debognies, Debongnie. 1524 «Je­han de Baugnies» BourgNamur; nom d’ori­gine: Baugnies (Ht).

 

JG

Debauque

Peut-être graphie pour la pronon­ciation flam. dialectale de De Baecke [debo: te]?

 

JG

Debauv

Nom d’origine: Bauffe (Ht).

 

JG

de–Bauve

Proven. Bauffe (Loc.).

 

EV

Debavay,

Debaveye, De B-. 1330 «Colart de Bavay» ComptesMons, 1773 «Martin de Ba-veye» Menin; nom d’origine: Bavay (Nord); cf. aussi Bavay, Baveye.

 

JG

de–Baveye

Proven. Bavay (Loc.).

 

EV

Debay

p.-ê. aussi Debey. 1417 «GillartdeBay» PolyptAth, 1534 «Henry de Bay» Bourg­Namur; nom d’origine: Bay, nom de plusieurs localités de France (Ardennes, Hte-Saône, etc.), Bais (ruisseau à Anchin), etc., cf. De-baix; moins probable, Béez, 1294 «Beys» (Nr), cf. 1494 «Pirosse de Béez», «Lynar de Béez» Boninne et 1633 «Anthoine de Bé» émigré en Suède.

 

JG

de–Bay(e)

V. De Baille et De Béez.

 

EV

Debaye

cf. Debaille.

 

JG

Debbau(d)t

V. DE Baut. — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Debbaut

Debout, De Bout. 1277 «Debbout le Borsiers», 1284 «Salin Brun fil Debbout», 1285  «Hughe Debboud» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. theod-bald, fr. Thibaut.

 

JG

de-BEAU-

-corps (pour Court), -ffort, -lieu, -marché (pour Mar­chais),

-regard. Proven. N. de do­maines. ,,Beaux- -domaine, -châ­teau fort, -site, -marécage, -paysage. N08 245, 246. V. Beau- 1. -Beaudemont. Proven. Baudemont (Dép. Ittre).

 

EV

de-Beaudignies

Proven. Baudignies (Dép. Bauffe, Mourcourt). -Bebronne. Proven. Région de la Bébronne (Riv.). ,,Eau du Castor ». -Bêche. Proven. ,,Bief » (Topo-nyme fréquent). N° 231.

 

EV

Debeaume

Nom d’origine: Baume, à Haine-St-Paul (Ht).

 

JG

Debeaumont

Nom d’origine: Beaumont (Ht), etc.

 

JG

Debebronne

Nom d’origine: Bebronne, àChar-neux (Lg).

 

JG

Debeche

-èche, w. nam. Dèbèche, -êche. 1471-76 «Henri de Beiche écuyer» ÉchHuy, 1595 «Welam de Besche (de Liège)» émigré en Suède; nom d’origine: topon. en Bêche, w. è bètche, à Liège, etc.

 

JG

Debecker

De B-, cf. Debacker.

 

JG

de-Beco

Proven.   Becco   (Dép.   La Reid).

 

EV

Debecq

-que, cf. De Beck.

 

JG

de–Becq

Proven.   ,,Rivière »   (Dial. picard). N° 230.

 

EV

de-Becquevort

Proven.  Bekkevoort (Loc).

 

EV

de–Bedts

Proven.     (Geets-     ou Waals-) -Betz.

 

EV

Debeef

De Beef, cf. Debèfve.

 

JG

de–Beef

-Beffe.    Proven.    Beffe (Loc).

 

EV

Debeer

De Beer, De Behr, de Behr, Debeir, De Beir. Surnom: néerl. béer ‘ours’.

 

JG

de–Beez

Proven. Loc. -Behault.  Proven.   Behaut   (Dép. St-Mard).

 

EV

Debeffe

(NF gaumais). Nom d’origine: Beffe, w. bêf, béf(an. Marche).

 

JG

DE-Befve

Proven. Dép. Thimister.

 

EV

Debèfve

Debèfve, Debeef, De Beef. Nom d’origine: Befve, w. béfe, hameau de Thimis-ter (arr. Verviers); cf. BTD 32, 227.

 

JG

Debehault

1742 «la demoiselle veuve de Jean-Baptiste Debehaut, vivant bourguemaitre de Dinant»; ne serait pas un nom d’origine, soit Beho (arr. Bastogne) ou Behaut, à Saint-Mard (arr. Virton) [JH], mais, s’agissant d’une famille originaire du Hainaut, une altération de fr. beau (surnom), cf. 1525 «Claude Beault», 1551 «Beaul», 1658 «Behaul» (Debrab. 341).

 

JG

Debehogne

1646 «Michel de Behoigne» Bourg­Namur; nom d’origine: Behogne, ancien nom de Rochefort (Nr).

 

JG

de–Behogne

V. Behogne.

 

EV

Debekker

De B-, cf. Debacker.

 

JG

Debel

De Bel. Surnom de crieur public, qui agite la sonnette, néerl. bel ‘sonnette’ [FD]; éventuellement, var. de Lebel avec traduction de l’article.

 

JG

Debelder

De B-. Nom de profession : moy. néerl. beelder ‘sculpteur, peintre’.

 

JG

DE-Belder

-Bélier,   -Belle,   -Bels. Profess. Le sonneur, La cloche, Les cloches. Nos 131, 145.

 

EV

Debelle

Nom d’origine: Belle, à Seneffe (Ht).

 

JG

Debels

De Bels. 1219 «terra Walteri Bels» Bru­ges, 1364 «Jan de Bels» = 1393 «Jan Bels» Ypres; NF d’origine obscure [FD].

 

JG

de–Bemels

Proven.   Bemmel   (Dép. Woluwe-St-Pierre).

 

EV

d–Eben

Proven. Loc.

 

EV

Debende

Nom d’origine: Bende (Lx).

 

JG

de–Bende

Proven. Loc.

 

EV

Debéolle

Debiolle, -es. Nom d’origine: w. bèyaule ‘bouleau’, fréquent en toponymie.

 

JG

Debèque

cf. De Beck, Debecque.

 

JG

de–Bercq

Proven. Bergue (Loc. fr.). DE Berg(h). V. Berg. DE   Berdt.   Profess.   De   berd,   ,,La planche ». N.  de charpentier.   Nos 131, 183.

 

EV

Deberdt

cf. Debert.

 

JG

Deberg

Debergh, Deberghe, De Berghes, De-bergk. Nom d’origine: néerl. berg ‘mont’.

 

JG

de–Bergeyck

Proven. ,,Chêne de la colline ». Loc. holl. -Berlaer. Proven. Berlaar (Loc.). -Bernardin.  Filiation.   ,,(Fils)   de Bernardin ». N°  102. — V. BAR (Barn).

 

EV

Debergue

1747 «Stienne Debergue» Thy-le-Bauduin; forme francisée du précédent.

 

JG

de–Bersaques

Proven.  Bersac.  Loc. fr. –Bersé. Proven. Berzée (Loc.).

 

EV

Debert

Deberdt. Soit surnom : moy. néerl. bart, bert, poisson de mer, soit traduction néerl. de Lebert, anc. fr. bert ‘important, considérable’ [FD].

 

JG

Debertry

Nom d’origine: Bertrix (arr. Neufchâ-teau, Lx).

 

JG

Debessel

Debesselle, Debeselle. NF de la région de Charleroi, attestés à date récente ( 1860 pour Debessel, à Boignée et Senzeilles; 1863 à Mariembourg pour Debesselle); p.-ê. tra­duction et adaptation fr. du NF flam. Van Beer-sel.

 

JG

Debetencourt

Nom d’origine: Béthencourt ou Béthancourt, noms de plusieurs localités du domaine picard de France (Nord, PdC, Som­me, Aisne, Oise) [MH].

 

JG

de–Betencourt

Proven. Bettincourt (Loc).

 

EV

de–Béthune

Proven. Loc. fr.

 

EV

Debets

Debetz. Probabl. nom d’origine: soit Geetbets ou Walbets (BrFl), soit Betz (Oise) [FD]; ou bien var. de *Debits, de l’anthrop. germ. Dietbout, comp. Debbaut, Debout [JH]? Cf. aussi 1654-56 «Hybert Debetz» émigré en Suède, apparemment de la famille des Debê-che.

 

JG

Debeuf

De Beuf, cf. Debœuf.

 

JG

de-Beuf

Proven.  1. B(o)euf (Dép. Dottignies. — 2. V. Bove.

 

EV

Debeunne

cf. Debun(n)e.

 

JG

Debeur

Debœur, Debœure. 1667 «Frantz De-beur» émigré en Suède ; nom d’origine : Bœur, w. beûr, à Tavigny (Lx) ; cf. aussi Bœur.

 

JG

de-Beur

V. De Bœur.

 

EV

Debève

Var. de Debeef.

 

JG

Debever

De B-, De Bevere. Surnom: néerl. bever ‘castor’.

 

JG

de-Bever(e)

Proven. Bever, Bevere et Bièvre (Loc. et L.D.). N. évoquant   des   ruisseaux   peuplés   de castors.

 

EV

Debey

cf. Debay?

 

JG

de-Beyne

Proven. Beyne(-Hetisay) (Loc.).

 

EV

de-Beys

Proven. 1. Ane. N. de Béez (Loc). N° 49. — 2. Beys, dép. de Henis (Loc.).

 

EV

de-Bicquy

-Bliquy. Proven. Blicquy (Loc.).

 

EV

Debie

De Bie, Debije. Surnom: néerl. bie ‘abeille’.

 

JG

de-Bie(u)vre

Proven. Bièvre  (Loc. et Riv.). V. De Bevere.

 

EV

de–Biemme

-Bienne. Proven. Bien-ne (Loc.).

 

EV

Debienne

De B-. Nom d’origine: Bienne-lez-Happart (Ht).

 

JG

Debier

Debière, Debiere. Nom d’origine: Bien, dépend. d’Ermeton, Falaën et Flavion (Nr) ou Bierre (Côte d’Or, Saône-et-Loire). Comp. les NF Debir, Debire qui ne plaident pas en faveur du NL Biert, w. biêr.

 

JG

de-Bière

Proven. Biert (Dép. Erme-ton. et N. de Riv.).

 

EV

Debiesme

De B-, Debiemme. 1633 «Jacque de Biesme» émigré en Suède, 1747 «Jean De­biesme» Thy-le-Bauduin; nom d’origine: Biesme (Nr et Ht).

 

JG

Debieve

Debiève, Debievre, Debièvre. 1527 «Jehan de Bievre de Patignie», 1727 «Jeanne de Bive», 1732 «Ferdinand de Bivre» NPLouette; nom d’origine: Bièwe, w. bîve (arr. Dinant).

 

JG

de-Biez

Proven. Loc.

 

EV

Debih

zie Debi.

 

FD

Debilde

De Bilde. Var. de De Bille, avec -/-mouillé fr. qui devient -Id- en est-flam. [FD].

 

JG

Debillemont

Nom d’origine: Billemont, à Mont-Saint-Aubert (Ht).

 

JG

Debillemont

zie Billemont.

 

FD

Debilloez

1275 «Watier de Biloés» Ellezelles, 1503 «Nicaise de Bilouez» AidesHainaut ; nom d’origine : Bilouez, pic. a le biloè, à Elle-zelles (Vandewattyne, Gloss. 40). Cf. aussi Bi-louet, Billouez.

 

JG

Debilloëz

zie Billouez.

 

FD

Debin

1561 «Franchoy Debin» Surice, 1747 «Martin Debin» Thy-le-Bauduin; nom d’ori­gine : Ben, w. bin, à Ben-Ahin (Lg).

 

JG

Debin

Debing, zie Deben.

 

FD

de–Bin

1. Proven. Ben (-Ahin) (Loc.). — 2. Dép. Lesterny.

 

EV

Debinche

Nom d’origine : Binche (Ht).

 

JG

Debinche

PlN Binche (H). 1171 Arnulphus de Binz, Fosses (SLL); 1349 Jehan de Binch, Dk. (TOT).

 

FD

de-Binche

Proven. Loc.

 

EV

Debiolle

-es, cf. Debéolle.

 

JG

Debiolle(s)

zie Debéolle.

 

FD

de-Biolley

Proven.  L.D.  V.  Biole, Bouleau. N° 242.

 

EV

Debir

Debire. Var. w. de Debière?

 

JG

Debir(e)

zie Debière(s).

 

FD

Debischop

De Biscop, Debisschop, De Bisschop. Surnom: néerl. bisschop ‘évêque’.

 

JG

de-Biseau

Proven.   Besseau,   ,,Petit bouleau » (Midi). N° 242.

 

EV

Debist

de Bist: PlN Biest. Zie Van der Bi(e)st.

 

FD

de–Bivort.

Proven. Bijvoorde  (Dép. Kerkom).

 

EV

d-Ebl(e)y

Proven. Ebly (Loc.).

 

EV

Debla

zie (de) Blauw(e).

 

FD

Deblaere

De Blaere. Surnom: néerl. blaar ‘tache noire sur le front de certains animaux’.

 

JG

Deblan

Deblanc. Particule de + NF Blanc; ou bien par ellipse d’un nom d’enseigne comme «Au Blanc Cheval», etc. (BTD 26, 282).

 

JG

Deblan(c)

zie Blank.

 

FD

Deblander

De Blander, Deblandre. Surnom: moy. néerl. blander ‘celui qui mêle’.

 

JG

Deblangy

zie Blangy.

 

FD

Deblaton

Nom d’origine: Blaton (Ht).

 

JG

Deblaton

zie Blaton.

 

FD

de-Blaton

Proven.    Loc.    Synon : Platon.

 

EV

Deblauve

Deblauwe, De B1-. Surnom: moy. néerl. blauw ‘bleu’ (de teint ou de cheveux).

 

JG

Deblauve

zie (de) Blauwe.

 

FD

Deblecker

cf. De Bleecker.

 

JG

Debled

 (NF hennuyer). Fr. blé, probabl. surnom de producteur ou de marchand de blé.

 

JG

Debled

Desbleds, Dublé, Du Bled, Dublet: 1. PlN Bleid (LX). – 2. Deblé. Ofr. bled, Fr. blé < Lat. bladum: koren. BerBN.

 

FD

de–Bled

Proven. Bleid (Loc.),

 

EV

Deblende

De Bl-, Deblinde, -inte. Surnom: néerl. blind ‘aveugle’.

 

JG

Debleser

De Bleser, de Bleyser. Surnom : moy. néerl. blaser, bleser ‘souffleur; hâbleur’.

 

JG

Debleumortier

de Blommertier, Desbleumortiers, Dubleumortier: Reïnterpretatie van PlN Blanc Moutier: witte (klooster)kerk; vgl. Blanche-Eglise (TW) en FN Blamoutier (DNF). 1432 Gerardus de Blenmotiers, Atrecht; 1562 Joannes de Bleumortiers; 1638 Philippus de Bledmortier, St-Amand(MULI,IV,V).

 

FD

Debleumortier

NF de la région namuroise, attesté par GeneaNet en 1620 à Saméon (Nord), probabl. nom d’origine; pour Debrab., ce serait une réinterprétation d’un NL du type rBlanc Moutien, cf. 1432 «Gerardus de Blen-motiers» Arras, 1562 «Joannes de Bleumor-tiers, 1638 «Philippus de Bledmortier» Saint-Amand [FD].

 

JG

Deblicq

zie (de) Bliek.

 

FD

Deblier

Deblir(e), de Blier: PlN Blier, W. Bltr’m Amonines (LX).

 

FD

Deblier

Deblir, Deblire. 1503 «vefvedeBlier», 1680 «Giele de Elire», 1743 «Deblier» Fron-ville; nom d’origine: Blier, w. blîr, hameau d’Amonines (arr. Marche).

 

JG

Deblinde

Deblinte, cf. Deblende.

 

JG

Deblinte

zie de Blende.

 

FD

Debliqui(t)

Debliquy, -uis, Deblicquit, -uy, Dubliquy, Bliki, Bléquit, Blequit, Blequy, Bli(c)qui: PlN Blicqui (H). 1158 Egidius de Belchi, Hellebeke (CAE); 1292 Watiers de Bleki, Dk. (TdT).

 

FD

Debliquy

-is, -it. 1561 «Balthazar de Blicquy» Péruwelz; nom d’origine: Blicquy (Ht).

 

JG

Deblir

Deblire, cf. Deblier.

 

JG

Deblock

De Bl-. Surnom: moy. néerl. blok ‘bloc’, souvent dans le sens topon. ‘parcelle entourée d’un fossé ou d’une clôture’.

 

JG

de–Blocq

Proven. V. Bloc.

 

EV

Deblois

1282 «Jehan de Blois» DettesYpres, 1424-25 «Collart de Blois» DénHainaut, 1599 «Ferry de Blois» BourgNamur, 1676 «Guil­laume de Blois» RuageAth; nom d’origine: Blois (Loir-et-Cher), plutôt que d’anc. fr. bloi ‘blond’ (adj. de couleur) précédé de la préposition de.

 

JG

Deblois(e)

zie Blois.

 

FD

Deblon

-ond. 1456 «Goffar de Blon» Jenneret, 16e s. «Goffa de Blon» Ocquier; l’ancêtre de la famille actuelle est pourtant un certain «Blan Johan» établi à Pays (Polleur) peu avant 1660; l’origine ne serait donc pas fr. blond mais bien w. blanc ‘blanc, pâle’, an et on se confondant dans certains régions en wallon; les formes avec -d seraient donc se­condaires.

 

JG

Deblon(d)

zie Blond(e).

 

FD

Deblonde

De Blonde. NF essentiellement flam., qui ne paraît donc pas être la forme fém. de Deblon(d).

 

JG

Debloos

zie Blois.

 

FD

Debo

De Bo, cf. De Bode.

 

JG

de-Bo(o)s(s)-

-érée, -erie, -ère. 1. V.  De Bossière.  —  2.  Bosseret, Dép. Heure, Maffe, etc.

 

EV

de–Bocarme

Proven. Dép. Bury.

 

EV

Debock

De B-, de B-, Deboeck, De B-, De-boek, De B-, Debouck, De B-, Debouk, Deboucq, Debuck, De B-, etc. 1326 «Willem de Bue» = 1308 «Willlem Bue» Courtrai, 1400 «Carel de Boeck» Tervueren; généra­lement surnom: moy. néerl. hoc ‘bouc’, éven­tuellement aussi terme d’injure, gros mot [FD].

 

JG

Debodinance

Debodenance, Debaudenance: Misschien verwaalsing van Van den Boeynants.

 

FD

Deboe

Debou. Var. de Dubos, Dubois [FD]? Cf. aussi De Boe, De Bou.

 

JG

Deboe

zie Debou.

 

FD

Deboeck

De B-, Deboek, De B-, cf. Debock.

 

JG

Deboel

De Boel,  De  Boël. Soit moy. néerl. boel(e) ‘parent, beau-frère’, mais aussi ‘amant’, soit moy. néerl. boele, var. de bodel ‘bour­reau’, cf. De Beul(e) [FD].

 

JG

Deboes

De Boës, zie Deboos.

 

FD

Debœuf

Debeuf, De Beuf.  Probabl.  nom d’origine: Bœuf, à Dottignies (Ht). – Comp. aussi Delbœuf qui, vu le genre masc., pourrait être une var. de Delbove, Delbauf.

 

JG

Deboeuf

zie Leboeuf.

 

FD

Debœur

Debœure, cf. Debeur.

 

JG

Deboeur(e)

de Boeure, de Boeuer, Boeur: 1. PlN Boeur in Tavigny (LX). 1276 Lodovicus de Beure, Herve (CVD). – 2. Een enkele keer kan het wel om een oude schrijfwijze (u = v) gaan van De Boevre.

 

FD

de–Boever

Proven. Bièvres (Loc.). N° 79. V. De Bevere.

 

EV

Deboeverie

zie Debouverie.

 

FD

Deboffe

zie Bauffe.

 

FD

Debognies

cf. Debaugnies.

 

JG

Debognies

Debongnie, Debogne, Debogneet, de Bou(n)gne: PlN Bougnies (H), Boignies in Fontaine-l’Evêque (H) of Bogny (Ard.). De Bougnies, (de) Buignies en Beugnies werden door elkaar gebruikt (Midd. 1952,80); zie ook Debuigne, Debeugny. 1528 Gérard de Bognies, Namen (RBN); 1684 Guillame de Bougne; 1744 Joannes de Bongne, Desselgem; 1785 Joannes de Boigne,Pittem(KWII).

 

FD

Deboilles

Nom d’origine: Boëlhe (Lg).

 

JG

Debois

De Bois, Deboit. 1539-55 «Pierrar de bois» Châtelet, 1585 «Louis Debois» Bourg-Namur; nom d’origine: fr. bois (topon. fré­quent), avec la prép. w. de ‘du’ transposée en de, cf. Dubois; dans certains cas, le nom s’ex­plique par le nom de localité Bois, particu­lièrement Bois-Borsu (arr. Huy).

 

JG

Debois

-oit, zie Dubois.

 

FD

de–Bois

Proven. Nombr. Loc. et L. D. N° 241.

 

EV

Deboiserie

zie Bouchery.

 

FD

Debol

Surnom: néerl. bol ‘balle’.

 

JG

Debommarez

zie Bomeree.

 

FD

Debomy

Bomy: PlN Bomy (PdC). 1213 Lucia Bomi; 1348 Jehan de Bommi, Atrecht (NCJ).

 

FD

Debon

1. Zie Debonne. – 2. Zie Lebon.

 

FD

de-Bon

Proven. Bonn (Ville allem.) N° 216.

 

EV

Debon(ne)

Deboone: 1. Var. van Debogne (zie Debognies); vgl. Debunne = Debuigne, waarvan Debonne ook zelfs var. kan zijn. 1548 Charles de Bonij, Menen; 1663 Michiel de Bonne, Aalbeke (KWII); « 1750 Josephus Debon = 11807 J. Debonne, Wev.; 1766 Michiel de Bon, Menen (med. S. Debonne, Geluwe). – 2. Door rn/nn-ass. < Deborne. Vgl. Longuebonne in Mark (H): 1466 loncq bonne (med. B. Roobaert).

 

FD

Debondt

De B-, Debont, De B-, De Bonté. Soit nom d’origine: Bonté, à Hérinnes, cf. 1426 «Claes de Bonté», 1505 «Mathijs van Bonté» Enghien [BR], soit surnom: moy. néerl. boni ‘bigarré’, cf. 1285 «Clais de Bonté» DettesYpres; v. aussi Bont, Bonté.

 

JG

Debondues

de Bonduwe, -é. Nom d’origine: Bondues (Nord).

 

JG

Debondues

Debondu(e), Debonduwe, de Bonduwe, -wé, Bondu(w)e: PlN Bonduwe, Fr. Bondues (Nord). 1224 Johannem de Bondus (DEBR. 1980); 1326 Clais van Bondues, Ip. (BEELE).

 

FD

Debondy

PlN Bondy (Seine).

 

FD

Debongnie

cf. Debaugnies.

 

JG

Debongnie

zie Debognies.

 

FD

Deboni

zie Debonnier.

 

FD

Debonnaire(s)

de Bonnaires: 1. Vrij verspreide PlN Bon-Air. Bonnaire in Gouy (Aisne). 1438 Jehan de Bonnaire, Laon (MORLET). – 2. BN Ofr. debonaire < de bon aire: edel, van goeden huize, goed, zacht, hoofs. 1294 Jehans li Débonnaires, N (CRN).

 

FD

de–Bonnaire(s)

Proven. 1. Bonnert (Loc.). — 2. Bon Air (Nombr. L. D.). N° 233.

 

EV

Debonne

 (NF de la région de Comines). Nom d’origine, qui ne peut être Bonne, à Vierset (arr. Huy); plutôt var. du NF Debunne, De-buigne, cf. 1663 « Michiel de Bonne » Aalbeke [FD].

 

JG

Debonnet

-é, -ez: 1. Zie Bonet. – 2. PlN Bonnet in Havay (H) en Niverlée (N); Bonnet (Meuse). 1548 Martin Desbones, 1593 Pieter Desbonnes, Guillame Desbonnetz, 1651 Jaspart Desbonnet, Herzeeuw(KWII).

 

FD

Debonnet

Particule de + NF Bonnet.

 

JG

de-Bonnet

Bonnez. Proven. 1. Bon­nert (Loc.). — 2. Baignée (Loc.). — 3. Bougnies (Loc.).

 

EV

Debonnier

cf. Debouny.

 

JG

Debonnier

Debon(n)y, de Bony, Deboni, Debouny: 1. Heel wsch. var. van Debognies. – 2. Evtl. PlN Fr. bonnier: bunder. Le Bonnier in Popuelles (H). Vgl. Van den Bunder.

 

FD

Debonningue(s)

zie Boninghe.

 

FD

Debont

De Bonté, cf. Debondt.

 

JG

Debontridder

De B-. Nom de profession: moy. néerl. reder, reider ‘apprêteur’ (de fourrure) et non ‘chevalier à l’hermine’ (Carnoy 175).

 

JG

de-Bony

Proven. Bonny (du Pont) (Dép. Gérin).

 

EV

DE-Boo(dt)

V. Bood.

 

EV

Deboodt

De Boodt, De Boot. Surnom qui peut être de sens multiples: moy. néerl. boot ‘bateau’, moy. néerl. bot ‘tonne, tonneau’, etc. [FD].

 

JG

de-Boom

Proven. Boom.  (Loc.).

 

EV

Deboone

zie Debonne.

 

FD

Deboos

Deboes, De Boës: 1. Adaptatie van Debois, Dubos. – 2. Zie de Boose.

 

FD

Debooserie

zie Bouchery.

 

FD

Debor(d)

Desbord: PlN Borcq (Deux-Sèvres) of Bor (Aveyron) of Bord (Creuse, Puy-de-Dôme)? Of var. van Debourg? 1416 Betram de Bor (sommelier van de Franse kroonprins) = 1418 Biertrand de Borcq (CCHt).

 

FD

de–Borlé

Proven.   Borlez   (Loc.). Altér. : De Borle, puis De Borle

(Suppress. de l’accent : N° 64).

 

EV

Deborne

De B-. Nom d’origine: moy. néerl. borne, born ‘source; fontaine’.

 

JG

Deborne

de Borne, de Beurne, de B(e)urme, de Beume: PlN Born: bron (NL, NRW, GH enz.), Borne (OIJ), Born(e) (Frankrijk); Borne: grenspaal, in Ragnies (H). Voor rn/rm, vgl. Van Doorne = Van Doorme (DEBR. 1970). 1263 Gosuinus dominus de Borne; 1283 Osto de Borne; 1285 Symon de Borne = S. de Burne, NL (CVD); 1716 J. B. Debeurne = Debeurme, Heestert ( VS 1984,444).

 

FD

Deborper

zie De Beaurepaire.

 

FD

Deborre

Nom d’origine: Borre, à Argenteau (Lg).

 

JG

Deborre

PlN Borre (Nord) of in Argenteau (LU). 1603 François de Borre; 1640 Jean de Borre, Val-St-Lambert(ISP).

 

FD

Deborsu

Nom d’origine: Borsu, à Bois-et-Borsu et à Verlaine (Lg), à Gesves (Nr).

 

JG

Deborsu(t)

Borsu(t), Borsus: PlN (Bois-et-)Borsu (LU), Borsu in Verlaine (LU) en Gesves (N). 1397 Jean Hustien de Borsu (ISP).

 

FD

Debosque

Deboske, de Bosch: 1. Fr. vertaling van Van den Bossche. – 2. Rom. adaptatie van De Bosscher.

 

FD

Debosscher

de B-, Debosschere, De Bos-schere, Deboskre, Debuscher, Debusscher, De B-, Debusschere, De B-, De Busser, etc. Nom de profession: moy. néerl. bosscher ‘bûcheron; propriétaire d’un bois’.

 

JG

Debossines

Nom d’origine : cf. w. bossène ‘touffe d’herbe; canche gazonnante’, d’où Les Bosennes, à Francorchamps (Lg).

 

JG

Debossines

PlN W. bossène: graszode. Les Bosennes in Francorchamps (LU) (J.G.).

 

FD

Debost

zie Dubos.

 

FD

Debot

De B-, Deboth, De B-, Debothe, Debotte. Var. de Debodt ou bien surnom: néerl. bot ‘hotte’. Pour le NF Debot, p.-ê. aussi d’un nom d’enseigne «À la Botte» (cf. BTD 26, 279).

 

JG

Debotte

Desbottes: PlN? B.v. La Botte in Fraire en Yve-Gomezée (N)? Of W. grafïe voor De Bot?

 

FD

Debotz

Debotze. Probabl. nom d’origine: Botz-en-Mauges (Maine-et-Loire) et donc NF im­porté en Wallonie.

 

JG

Debotz(e)

Debotzé: Wsch. < Debouche, -ez.

 

FD

de-Botze

Proven. ,,De Botz » (Dép. Raeren).

 

EV

Debou

Bou, Duboe, Deboe: 1. Grafieën voor Desbous, Dubou, Dubos = Dubois. 1390 Jehan Desbous, Frélinghien (AGr. 90). – 2. Zie de Boe.

 

FD

Debou

cf. Deboe.

 

JG

de-Boubers

Proven. Boubers  (Loc. fr.).

 

EV

Debouche

cf. Debouge.

 

JG

Debouche

Desbouche: PlN Bouxhe (LU), LU W. bouhe: struikgewas, bosje.

 

FD

Debouchez

Particule de + NF Boucher.

 

JG

Debouchez

zie Boucher.

 

FD

Debouck

De B-, Debouk, Deboucq, cf. Debock.

 

JG

Deboucq

zie Bok.

 

FD

Deboudt

zie Dibbaut.

 

FD

Debouge

Bouge: PlN Bouge (N). 1249-55 Henri de Bouges, N (CRN).

 

FD

Debouge

w. nam. Dèboudje, Debouche (avec assourdissement de la finale), w. (Eghezée) Debouche. 1494 «Stassart de Bougez» Boninne; nom d’origine: Bouge (Nr).

 

JG

de-Bougnée

Bougnies. V. Bougnies.

 

EV

Debougnoux

Nom d’origine : w. bougnou ‘pui­sard’ (pour l’étymologie, cf. L. Remacle, DW 14, 52 sv.), d’où Bougnoux, à Charneux (Lg), Bougnou, à Marchienne-au-Pont (Ht), etc.

 

JG

Debougnoux

PlN Bougnoux in Charneux (LU).

 

FD

de-Bouhouille

V. Bouhoulle.

 

EV

Debouille

De Bouille. Var. de Delbouille.

 

JG

Debouille

zie Delbouille.

 

FD

de-Bouille

V. Bouleau.

 

EV

Deboul(l)e

Duboule: PlN Boule < Lat. betula: berk. 1275 Ernaudus dictus Deboule, Oc. (MORLET).

 

FD

Deboule

Deboulle, De Boulle. NF hennuyers qui ne semblent pas être des var. de Debouille, Delbouille.

 

JG

Deboulonne

zie Boulogne.

 

FD

Debouny

Debonnier. Nom d’origine : bonnier, w. liég. boum » ‘ancienne mesure agraire’ DL 104b; ou bien var. de Debaugnies, -ognies [FD],

 

JG

Debouny

zie Debonnier.

 

FD

Debources

cf. Debourse.

 

JG

Debources

zie Debourse.

 

FD

de-Bources

de Bourse.   1. Proven. Bourse   (Dép.   Limal,   Mainvault etc.).

 

EV

de-Bourcy

Proven. Dép.   Longueville.

 

EV

Debourg

Nom d’origine: fr. bourg, fréquent en toponymie.

 

JG

Debourg(h)

Dubourg, Du Burg: Fr. PlN Bourg < Germ. burg: burg, burcht > versterkte plaats, dorp, gehucht. 1281 Willelmus de Borgh, Ip. (BEELE); 1306 Guillaume du Bourc, Senlis (MORLET).

 

FD

de-Bourgie

V. Bourcy.

 

EV

Debourgogne

zie (van) Bourgogne.

 

FD

Debourgoigne

Originaire de Bourgogne.

 

JG

de-Bourlé

V. Bourlet.

 

EV

de-Bournonville

V. Bournonville.

 

EV

Debourse

Debources, Desbourse: PlN Bourse in Limal (WB).

 

FD

Debourse

Debources. 1499 «Fremin de Bourse, cuisignier» TerrierNaast; nom d’origine: p.-ê. La Bourse (PdC)?

 

JG

Debouserie

zie Bouchery.

 

FD

Debout

cf. Dehoux.

 

JG

Debout

De Bout, cf. Debbaut.

 

JG

Deboutez

Debouter: Spellingen voor Debouxhtay? Of Boutez met vz.?

 

FD

Déboutez

Sans doute surnom: anc. fr. débouté ‘repoussé (dans un combat); privé de, destitué’ FEW 15/1, 213a; ou bien simpli­fication graphique de Debouxhtay, mais le NF est plutôt du Hainaut.

 

JG

de-Bouve-

-rie, -ry. V. Bouvier, Bouverie.

 

EV

Debouver

-ère, De Bouvere, Debouwer. Nom de profession: moy. néerl. bouwer ‘paysan’.

 

JG

de-Bouver

-Bouvère. Proven. Bièvre (Loc.).

 

EV

Debouverie

-ry, Debouvrie(s), -ry, Deboeverie, Delbrouvry, Desbouvrie(s), -ry, Bouverie, Bouv(e)ry, Bouvrij, Bo(u)vri(e), Boverie, Bovry, Beuvry: 1. PlN Bouverie: runderstal, rundveebedrijf. Heel erg verspreid. 1369 Guillaume délie Boverie, Luik (ISP); 1396 Jehan del Bouverie, Orroir; 1396 Mergriete van der Boeverien, Schalafie (DE B.); 1397 van Hannekine vander Bouverie, Ktr.; 1398 Watron de le Bouverie, Mkr. (DEBR. 1970).-2. Voor de vormen op -y ook Beuvry (Nord, PdC). 1244 Maroie Beveri; 1272 Jehans de Beveri, Atrecht (NCJ); 1237 Balduinus de Bovri; 1263 Balduino de Bovrich (SMTII).

 

FD

Debouvrie

-ies, Debouvry. Nom d’origine ou de résidence: bo(u)verie ‘élevage de bœufs’, syn. de grosse ferme, très fréquent en micro­toponymie; cf. aussi Delbouvry.

 

JG

Deboux

Particule de + NF Boux.

 

JG

Debouxhtay

Duboutay, Boutay: PlN Bouxhtay in Vottem (LU): struikje, bosje.

 

FD

Debouxhtay

Nom d’origine: Bouxhtay, w. Bouhetê, à Vottem, â Bouhetê, au Bouxhetay à Bressoux (Lg), à Neufchâteau-lez-Visé, etc., pour lequel le sens technique de houillerie (‘petit puits intérieur’) est aussi vraisemblable que ‘petit endroit boisé’ (E. Renard, Top. Vot­tem 19-20; cf. aussi L. Remacle, Êtym. 41-2) [JL, NFw], Cf. aussi Bouftay.

 

JG

Debove

Debauve, Desbeauve, Debaurve: PlN Boves (Somme). 1306 Tasse de Boves, Atrecht (NCJ); 1366 Robert Deboves, Montreuil (CMM).

 

FD

Deboyer

Nom d’origine: Boyer, nom de trois localités de France (Loire, Saône-et-Loire, etc.).

 

JG

Deboyer

PlN Boyer (Loire, Saône-et-Loire).

 

FD

de–Boysere

Proven. Boissière (Loc.).

 

EV

Debra

cf. Debras.

 

JG

Debra

Debrae, Debras, Debraz: PlN Bra (LU) of Bras (LX). 1067 Franco frater Albrici de Braz, Stavelot (ASM); 1398 de Henry de Bras, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD

de-Bra(e)

Proven. Bra. (Loc.).

 

EV

de-Brab-

-and,  -ant.   Proven.   Brabant (ancien duché). N° 225.

 

EV

Debrabander

De B-, Debrabandere, De Brabandere, de Brabanter. Ethnique: néerl. brabander ‘brabançon’.

 

JG

Debrabant

-and(t), De Braband(t), -ant, zie (van) Brabant.

 

FD

Debraconnier

Particule de + NF Braconnier.

 

JG

de-Braconnier

V. Braquegnies.

 

EV

Debraie

zie Debray.

 

FD

Debraine

De B-. 1540 «Ermogenés de Braine» Flobecq; nom d’origine: Braine (trois com­munes, en Brabant wallon et en Hainaut).

 

JG

Debraine

Debraisne, Debreyne, de Briijne, de Briyne, Brain(e), Breine, Breyne, Breijne, Bereyne: PlN Braine-le-Comte (‘s-Gravenbrakel, H), Braine-l’Alleud (Eigenbrakel, WB), Wauthier-B raine (Woutersbrakel, WB) of Braine-le-Château (Kasteelbrakel, WB). Of Braine (Aisne, PdC (TW), Breyne in Geluwe (WV) (DE II). 1263 Henricus dictus de Brania, St.-Ulriks-Kapelle (PEENE);

1270 Jacobus…de Braine Comitis, St.-Tr. (GHYSEN); 1279 Alart de Braine, Bergen (PIERARD); 1280 Andréas de Breina, Ip. (BEELE); 1382 Boudin Breyne, Heule (DEBR. 1970).

 

FD

de-Braine

V. Braine.

 

EV

Debrandt

De B-. Surnom: néerl. brand ‘incendie’ (pour le défrichement).

 

JG

Debranquelaire

zie de Brakeleer.

 

FD

Debras

De B-, Debra, Debraz. 1786 «Jean-Martin Debraz (orig. de Barvaux)» Bourg-Liège; nom d’origine: Bra, w. Brâ (arr. Verviers), accessoirement Bras, w. Brau (air. Neufchâteau), etc.

 

JG

Debras

Debraz, zie Debra.

 

FD

de-Bras

-Braz. V. Bras.

 

EV

Debrassine

-ines, Debressine. Nom d’origine: anc. w. brassine, w. brèssène ‘brasserie’.

 

JG

de-Brassine

V. Brassine.

 

EV

Debrauwer

De B-, Debrauwere, De Brau-were, Debrouwer, De B-,

de B-, Debrouwere. Nom de métier: moy. néerl. brimer, néerl. brouwer ‘brasseur’.

 

JG

Debray

De B-. 1318 «monsigneur Jakemon de Bray», 1330 «Watelet de Bray» Comptes-Mons; nom d’origine: Bray (Ht).

 

JG

Debray

Debraye, (de) Brey, Breij, de Braey, Debraie, Dubrai, Dubray, (van) Bray: PlN Bray (H, Somme, Seine-et-Marne, Nord, PdC, Aisne enz.), Braye (Aisne). 1280 Yssabaus de Brai, Bergen (PIERARD); 1398 Marguerite van Bray = M. de Bray, St.-B.-Vijve (DEBR. 1970).

 

FD

Debraz

cf. Debras.

 

JG

Debré(e)

zie de Bree(d).

 

FD

Debreeuw

zie Debreu(x).

 

FD

Debref

Debreffe.  Nom d’origine:  Braives (Lg).

 

JG

Debref(fe)

PlN Braives (LU)?

 

FD

de-Breffe

V. Braives.

 

EV

Debremacher

Debremacker, De B-, Debremaker, -aeker. Probabl. surnom: est-flam. du sud breemaker ‘fanfaron’ [FD].

 

JG

de–Brés

–Brez. V. Bray. N° 68.

 

EV

Debressine

cf. Debrassine.

 

JG

Debressine

zie Brassin(n)e.

 

FD

Debreu(k)

Debreuque, zie Dubreucq.

 

FD

Debreu(x)

Debreus: PlN Breux (Meuse, Seine-et-Oise, Eure). 1738 J. J. de Breeuw, Killem FV (VERGR. 1972,128).

 

FD

Debreuck

De Breuck. Nom d’origine : Breucq, à Ellezelles, à Isières (Ht); topon. fréquent.

 

JG

Debreucker

De Breucker, De Breuker. Var. de Debrouckere.

 

JG

Debreus

Debreux. 1752 «Francisco Josepho Debreux» AnthrStHubert; nom d’origine: Breus, Breux, toponyme fréquent, e.a. breù à Chassepierre et Breux près de Montmédy (Meuse).

 

JG

Debreus(e)

PlN Breuze in Kain, Mourcourt (H). Zie Van Breuze. 1266 Libiers de Breuse, Dk. (TdT).

 

FD

de-Breuse

Proven.   Breuze   (Dép. Kain et Mourcourt).

 

EV

Debreyne

Var. graphique (attestée) de Braine.

 

JG

Debreyne

zie Debraine.

 

FD

de-Breyne

V. Braine.

 

EV

Debrichy

Debrissy: PlN Brichy in Seraing (LU).

 

FD

Debrichy

Nom d’origine: Brissy (Aisne).

 

JG

de-Brichy

Proven. Dép.  Seraing.

 

EV

Debricon

PlN Bricon (Hte-Marne).

 

FD

de-Bricon

Proven. Loc. fr.

 

EV

Debrie

De B-. 1616 «Usinez Debrie» Princip-Chimay; originaire de Brie (Seine-et-Marne).

 

JG

Debrie

de Brie: 1. PlN Brie (Seine-et-Marne, Somme, Aisne…). 1188 Theobaldus…dominus de Brie, Chiny (CAO); 1459-61 Clarin de Brie = Clarin de Bry, Laon (MORLET). – 2.Grafie voor Debry(e). -3.1805 Philips de Brier = 1791 Philippus de Brie, Molenbeek-Wersbeek. In Webbekom wordt De Brier nu nog als Debrie uitgesproken (med. F.C.).

 

FD

de-Brie(y)

-Bris. Proven.   1. Brye (Loc.). — 2. Brie (Rég. fr.).

 

EV

Debrier

De Brier, de Brier. Contraction de moy. néerl. brieder ‘brasseur’.

 

JG

Debrigode

De B-. Nom d’origine: Brigode, à St-Amand-lez-Fleurus (Ht).

 

JG

Debris

cf. Debry.

 

JG

Debris

Debrit, zie Debrix.

 

FD

Debrissy

zie Debrichy.

 

FD

Debrit

Ethnique: néerl. brit ‘anglais’ ou var. de Debry.

 

JG

Debrive

Nom d’origine : Brive (Corrèze).

 

JG

Debrix

-is, -it: PlN Brix (Manche).

 

FD

Debrock

De Brock, De B-. Surnom: moy. néerl. broke, broche ‘crochet de fer’ ; ou bien nom de résidence: flam. topon. broke ‘marais’.

 

JG

Debrocq

Debroc(k), zie Dubrocq.

 

FD

de–Broe(u)

-Bro(ew). V. Brou. DE Broeyer. Profess. Exploitant de

couveuses    (pour   poussins).   N° 131, 164.

 

EV

Debroe(x)

zie Debrou.

 

FD

Debroeck

Debroek, Debrouck, Debroex. Nom d’origine : Brouck, topon. fréquent (emprunté à moy. néerl. broec ‘marais’).

 

JG

Debroen

cf. Debruyn.

 

JG

de–Brogniez

-Brogné. Proven. Brogne. (Ancien nom de St. Gé­rard). Ce nom, auquel a été ajouté un accent, s’est écrit ensuite Brogniez. N°  49, 64.

 

EV

de-Broqueville

N. de domaine (Fr.), ,,Villa du sieur B(à)rocq ».

 

EV

Debrou

(de) Brou, de Broe, de Broë, Debroux, Debroex, de Broux, Dubroux, Broux: Verspreide PlN W. brou: moeras, broekland. Vgl. Van den Broeke. Brou in Bitsingen (LU), Limbourg (LU), Wonk (LU); Broux in Ophain (WB). 1305 Jehans

dis de Brous, escuiers, LX (ASH). Zie ook Dubrocq.

 

FD

Debrou

de Brou, Debroux, De B-, de B- (NF typique du Brabant wallon).  1660 «J. De­broux » Thuin ; nom d’origine : avec la prép. w. de ‘du’, w. brou ‘marais’, topon. fréquent, e.a. Le Brou, à Wonck (Lg), etc.

 

JG

de-Brou(x)

V. Brou.

 

EV

de-Brouchoven

Proven. ou domaine ,,Ferme du marais » (Broek). N08 231, 245.

 

EV

Debrouck

cf. Debroeck.

 

JG

Debrouck

zie Dubrocq.

 

FD

Debrouse

Nom d’origine: Broûse, à Visé (Lg).

 

JG

Debrouwer

De B-, de B-, Debrouwere, cf. Debrauwer.

 

JG

Debroux

De B-, de B-, cf. Debrou.

 

JG

Debroyer

De Broyer. Probabl. dérivé de néerl. broien ‘couver, tramer’, comme surnom de qqn qui manigance.

 

JG

Debru

De Bru, Debrue, De Brue. 1594 «Baudhuin Debru» BourgNamur; sans doute nom d’origine, mais le top. Bru, w. è bru, à Chevron paraît peu probable, étant donné que le -e final semble indiquer un û long et que le NF n’est pas du tout liégeois. Peut-être de Bru, 1182 «Berrue», dans les Vosges (cant. de Ram-bervilliers), cf. Morlet 290. Cf. aussi Debrus.

 

JG

Debru

Debrue, (de) Bru(e): 1. Var. van Debru(e)cq =

Dubreucq. Vgl. Pabbruwe. – 2. Zie Bru.

 

FD

Debru(i)lle

Debrul(e), zie van den Brûle.

 

FD

Debruc(q)

de Bruck, zie Dubreucq.

 

FD

Debruche

cf. Debruge.

 

JG

Debruche

zie Debruge(s).

 

FD

de-Brucq

V. Brou.

 

EV

Debrue

1780 «François Debrucq» Charleroi; var. de Debreuck, mais aussi de Debru (qui précède), cf. ±1650 «Jehenne, fille Jean de bruck» = 1644 «les filles du bru» Lorcé.

 

JG

Debrue

cf. Debru.

 

JG

de-Brue

Proven. 1. Bru (Dép. Che­vron), ,,Marais ». N° 231. — 2. V. Debrus. -Bruge. Prov. Bruges (Loc.).

 

EV

Debruel

Debruelle, Debrule, De B-, Debrulle. Nom d’origine: Brûle, topon. fréquent, cor-resp. à fr. breuil. Cf. aussi Lebrule.

 

JG

Debruel(le)

zie van den Brûle.

 

FD

Debruge

Debruche (avec assourdissement de la finale). 16e s. «Anthon de Bruge» Châtelet; nom d’origine : Bruges (FlOcc).

 

JG

Debruge(s)

Desbrugge, Debruche: PlN Bruges, Fr.vorm voor Brugge (WV). 1292 Alis de Bruges, Dk. (TdT).

 

FD

Debruille

Nom d’origine: Bruille, à Waudrez (Ht) et nom de deux communes du départ, du Nord.

 

JG

Debruine

Debrune, cf. Debruyn.

 

JG

Debrule

Debrulle, cf. Debruel(le).

 

JG

Debrun

1641 «Claude Debrun» BourgNamur; francisation de Debruyn.

 

JG

Debrun

Var. van Lebrun of De Bruin(e).

 

FD

Debrunquez

zie Dubruqué.

 

FD

Debrus

De B-, sans doute aussi Debrux. Nom d’origine : Brus, w. so brus ‘ (avec j prononcé), à Glons (Lg) (cf. JH, NF malmédiens, 40).

 

JG

Debrus

PlN Brus in Glons (LU), Heure-le-Romain (LU): 1312 sour les Brus d’Oyre. 1368 Wilheaume de Brus, Heure-le-Romain (AVB). Zie ook HERB, PSR40.

 

FD

de-Brus

Proven. Brus, ,,Bruyère » (Dép. Glons). N° 237.

 

EV

Debrusle

zie van den Brûle.

 

FD

Debrux

Spellingvar. van Debru.

 

FD

Debruxelles

Bruxelles, Desbruxelles, Brusselle, Bruselle(s): PlN Bruxelles, Fr. vorm voor Brussel. 1383 Girardin de Bruxelles (MARCHAL); 1392 Williame de Brusellez, Ip. (BEELE).

 

FD

Debruxelles

De B-. 1277 «Henri de Brussele» DettesYpres, 1527 «Jehan de Brusselles» BourgNamur; nom d’origine: Bruxelles.

 

JG

Debruycker

De B-, Debruyckere, De B-, De Bruyker. Nom de profession: moy. néerl. bruker, bruiker ‘tenancier d’un bien; détail­lant’.

 

JG

Debruyère

zie Bruyère.

 

FD

de-Bruyère

Proven. Bruyère, (Loc. et L.D,). N° 237.

 

EV

Debruyn

De B-, De Bruijn, Debruyne, De B-, Debruine, -une, Debroen, etc. Surnom: néerl. bruin ‘brun’ (de cheveux ou de teint).

 

JG

Debry

w. nam. Dèbri, Debrye, Débris. 1511 «Jehan de Bry», 1559 «Anthoine de Bry» BourgNamur, 1589 «la femme de Dieudonné de Bry» CartCiney, 1594 «Jean de Bry dit

Mathy», 1619 «Mathieu de Bry» Bourg-Dinant, 1668 «Jean de Bry» Purnode, 1755 «Henri Debrit» Ciney; le NF étant majori­tairement namurois, topon. fréquent dans le Namurois: Bry, w. bri, à Onhaye, Falmagne, Celles, Heure-en-Faraenne (cf. J. Herbillon, NTN n° 33) plutôt que Bry, Brye (Ht). Cf. aussi Debrit.

 

JG

de-Bry

V. Bry.

 

EV

Debry(e)

Dubry, Bry, Debrije: 1. PlN Bry(e) (H) of Bry (Nord, Seine). 1306 Eymons de Brye, Noyon (MORLET). – 2. Grafîe voor Debrie. – 3. Debrye kan een oorspr. Ndl. naam zijn, blijkens 1397 Jan den Brye (SR Ktr. i8v°).

 

FD

Debrycke

Surnom: moy. néerl. bricke, brike ‘brique’.

 

JG

Debrycke

zie de Broucker(e).

 

FD

Debryne

Surnom: moy. néerl. brine, brijn ‘saumure’.

 

JG

Debu(e)

zie Dubus.

 

FD

Debu(i)gne

Debui(s)ne, zie Beugnies.

 

FD

Debuck

De B-, cf. Debock.

 

JG

de-Buck

-Bucq-, -Bucqu- -ois, -yo. V. Bûche.

 

EV

Debucourt

Nom d’origine: bien que le NF ne soit pas attesté du tout en France, p.-ê. Bus-court, hameau de Feuillières (Somme), 1108 «Buiscort», 1567 «Bucourt» (J. Garnier,Dict. topogr. de la Somme, I, 185 et 344), pic. o bukour (R. Debrie, Hvdr. de la Somme, 17) [MH].

 

JG

Debucourt

zie Debeaucourt.

 

FD

Debucquoi(s)

-oy, zie Buquoi.

 

FD

Debucquoy

cf. Dubuquoit, -oy.

 

JG

Debue

De Bue. Var. de Dubus [FD]?

 

JG

Debuf

Var. néerl., avec traduction de l’article, de Lebœuf [FD].

 

JG

Debugne

Debuigne, Debuine. Cf. 1334 «Jehan de Bugnies» ComptesMons, etc.; nom d’ori­gine: Beugnies, près d’Avesnes (Nord) ou Beugnies, à Harmignies (Ht) [FD]; cf. aussi Beugnies et Debun(n)e. – Bibliogr. : R. Goffin, La famille de Beugnies en Hainaut, IdG 26, 1971, 17-23.

 

JG

Debuicois

zie Buquoi.

 

FD

de-Buire

V. De Bœur.

 

EV

Debuisschert

zie de Buysscher.

 

FD

DE-Buisseret

V. Buis.

 

EV

Debuisson

1623 «de Buisson» émigré en Suède, 1828 «François Debuisson» Fronville; nom d’origine: fr. buisson, extrêmement fré­quent en toponymie.

 

JG

Debuisson

zie Buisson.

 

FD

DE-Buisson

V. Buisson.

 

EV

Debulcke

zie (van den) Bulcke.

 

FD

Debun(n)e

zie Debuigne.

 

FD

Debunderie

zie van de Bueri(e).

 

FD

Debune

Debunne, Debeune. NF de la région de Menin, résultant d’une évolution phonétique picarde lors de la flamandisation de Debu(i)-gne (ci-dessus), cf. 1685 «Pieter de Bunge», 1724 «Jacques Debugne», 1777 «J.B. van Bunnen» Menin [FD].

 

JG

Debuque

cf. Debuc.

 

JG

Debuquois

-uoy, zie Buquoi.

 

FD

Deburbure

PlN Burbure (PdC). 1240 Henricus Brebuires, Atrecht (NCJ); ± 1570 Anna Burbure, Dk.(CDT64).

 

FD

de-Burbute

Proven. Dép. Wezembeek.

 

EV

Deburchgraeve

cf. de Borchgrave.

 

JG

Deburck

zie Duburque.

 

FD

Debure

1174 «Clarenbaldus de Bure» Cart-Orval, 1229 « Volklodo de Bure» CartValDieu, 1595 «Jean de Bure [vendeur de cervoise]»

Bouffioulx; nom d’origine: Bure (Tellin, arr. Neufchâteau).

 

JG

Debure

Bur(r)e: PlN Bure (N, Meuse, Moselle). 1100 Goderanno de Burs (ASH).

 

FD

Deburge

Deburges, De  Burge, De Burges. Nom d’origine qui peut être Bouge, 1221 «Burges» (Nr), mais aussi Bourges, à Momignies (Ht).

 

JG

Deburge(s)

1. Var. van Debouge. PlN Bouge (N): 1221 Burges. – 2. PlN Bourges (Cher) of in Momignies (H). 1392 Jan de Bourges, Ktr. (SR f° 7).

 

FD

de-Burges

Proven.   Bourges   (Ville fr.).

 

EV

Deburghgrave

cf. de Borchgrave.

 

JG

de-Burie

Proven.    Bury (Loc.).

 

EV

de-Burlet

Proven.   Brulet    (Dép. Hemptinne). V. Breuil.

 

EV

Debury

Deburie, Bur(r)y, Bur(r)i: 1. PlN Bury (H). 1275 Colais Buris, Nijvel (HERB.); 1285 Gonthiers de Buri, Dk. (TdT). – 2. PlN Bury (Oise). Evtl. Burey (Eure, Meuse). 1383 Nicole de Burry = de Beurey (MARCHAL).

 

FD

Debury

Nom d’origine: Bury (Ht).

 

JG

Debus

Debusse, De Bus. Nom d’origine: anc. fr. bus ‘bois’ ou moy. néerl. busch (de même

sens).

 

JG

Debus

zie Dubus.

 

FD

Debuscher

Debusscher, De B-, Debusschere, De B-, De Busser, cf. Debosscher.

 

JG

Debusne

zie Beugnies.

 

FD

Debusse

zie de Busse.

 

FD

Debusseré

zie Bouchery, Boseret.

 

FD

De-Busserolle

Proven. ,,Petite buissière » (L.D.). N° 243.

 

EV

Debusson

zie Buisson.

 

FD

de-Busson

V. Buisson.

 

EV

Debut

(NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse). Sans doute nom d’origine: But, à Moulbaix et Hacquegnies (Ht) ou plus généralement de w. bu ‘bois’, précisément attesté dans la région de Charleroi (cf. L. Remacle, Le toponyme wallon bou(bu, …), DW 12, 1984,8-14).

 

JG

Debut

1. PlN But in Moulbaix en Hacquegnies (H) (J.G.). – 2. Zie (de) But. – 3. Spelling voor Debus.

 

FD

de-Butte

Proven. ,,Du tertre ».  (L. D.).

 

EV

Debuy

zie Dubus.

 

FD

Debuyne

zie Beugnies.

 

FD

Debuys

zie Dubus, de Buys.

 

FD

Debuyser

De B-, Debuysere, De B-, Debuysscher, De B-, De Buysser, De Buyzer. Sur­nom: moy. néerl. baser ‘buveur’.

 

JG

Debuyst

De Buyst. Surnom: moy. néerl. buust,

buyst ‘gourdin, massue’.

 

JG

Deby

Debye. 1429 «Renaît dé By» CoutStavelot, 1613 «Jean de By» BourgNamur; nombde résidence: w. ‘bief (fréquent en topon.) plutôt que var. de Debie.

 

JG

Deby(e)

1. PlN W. bî, Ofr. bief: kanaal. 1429 Renart de By, Stavelot (J.G.). – 2. Zie de Bie.

 

FD

Debyser

Debyzer, cf. De Bijser.

 

JG

Deca

Surnom : moy. néerl. ça ‘choucas’ ou var. de Decat. Decabooter,  De C-. Surnom: néerl. kabouter ‘lutin, petit drôle’.

 

JG

Deca

zie de Ca.

 

FD

Decadt

cf. Decat.

 

JG

Decaerlé

Decaerle, de Caerlé, -le: Verhaspeling van De Ka(a) (Oud Land van Aarschot 1975-1976).

 

FD

Decaesstecker

Decaestecker,  -eker. Nom de profession: moy. néerl. caessticker ‘marchand de fromage’.

 

JG

Decaffemeyer

Decafmeyer. Nom de métier, de métayer ou de batteur au fléau, d’après moy. néerl. ca/’balle du grain; chose sans valeur’.

 

JG

Decagny

Deca(i)gnie, Decaigny, Dekany, Ca(i)gnie, Ca(i)gny: PlN Cagny (Aisne, Calvados, Somme). 1298 Gautier de Caigny, Noyon (MORLET); 1468 Jean de Caigny, Tielt (Par. 1983,114-148).

 

FD

Decaillon

Decalion: PlN Ecaillon (Nord). 1285 Grar d’Ecaillon, H (CCHt).

 

FD

Decaine

Forme pic. de Dechesne, comp. Dequêne.

 

JG

Decal(l)onne

zie van Caloen.

 

FD

Decallais

Nom d’origine: Calais (PdC). de Callatay, -ay. NF hongrois: Kalatay (= de Kalata), avec adjonction de la particule de

comme marque d’entrée dans la noblesse belge.

 

JG

Decallais

zie Calais.

 

FD

Decallonne

Nom d’origine: Callonne (Ht).

 

JG

Decaltu(t)

Decalut, cf. Decaluwe, -é.

 

JG

Decalut

Decallu(t): W. adaptatie van De Caluwe (HERB.)?

 

FD

de-Calut

Proven. Chaleux (Dép. Furfooz et Hulsonniaux). N° 79, 80.

 

EV

Decaluwaert

De Cahvaert. Surnom: moy. néerl. calwaert ‘tête chauve’.

 

JG

Decaluwe

-é, De Caluwe, -é, Decallu, -ut, Decalut. Surnom: moy. néerl. calu ‘chauve’, caluwe ‘calvitie’. – Bibliogr. : F. Debraban-dere, Callewaert en De Caluwe, dans De Leie-gouw34, 1992, 151-2.

 

JG

de-Caluwé

Proven.   ,,Du  gué   aux berges dénudées ». (L.D.).

 

EV

Decam

zie Dechamp(s).

 

FD

Decambray

Cambray(e), Cambrai, Cambré: PlN Cambrai (Nord), Ndl. Kamerijk. 1216 Cardin Cambrai; 1246 Ava de Cambrai, Atrecht (NCJ).

 

FD

Decambron

Cambron, Ouabron, Cambron, Cameron: PlN Cambron (H). 1231 Jakemes de Camberone, Dk. (SMTI); 1279 Jehans Cambrons, Bergen (PIERARD); 1374 Jan Cameroen, Gb. (SCHR.).  De Cambry: PlN Cambry in Isières (H) en Wasmes

(H).

 

FD

de-Cambry

Proven. Loc. fr. (Oise),

 

EV

Decamk

Decamp(s), Decan(dt), Decanck, -ncq, -ng, zie Decamp(s).

 

FD

Decamp

Decamps, Decam, cf. Descamps.

 

JG

de-Camp

V. Champ.

 

EV

de–Campo

Italianis. de Du Champ. V. Champ. N°59.

 

EV

de-Camps

V. Champ.

 

EV

Decancq

De Canck (NF de la région de Rou-lers, où il est attesté depuis 1640). Pour De-brab., var. flam. de De(s)camps.

 

JG

Decannière

zie Decarnières.

 

FD

de-Cannière

V. Carnières.

 

EV

Decanq

Decant, De Cant, zie Dechamp(s).

 

FD

Décante

Adaptatie (NF) van De Ganter.

 

FD

Decantère

Decantre. Nom de profession : moy. néerl. canter ‘chantre’.

 

JG

Decap

Surnom: moy. néerl. cappe, cap ‘man­teau’.

 

JG

Decapmaker

-aeker. 1326 «Jan de Capma-kere» Ypres; nom de métier: fabricant de capes, de manteaux [FD], cf. Decap ci-dessus.

 

JG

Decard

Decart. Surnom: moy. néerl. caerde, carde ‘chardon, carde’.

 

JG

de–Cardaillac

Proven. N. de lieu du S.O. de la France.

 

EV

de-Caritat

N.   ital.,   De   Caritato, francisé.

 

EV

Decarme

Decarne, zie Ducarme.

 

FD

Decarme

Decarne. 1753 «Jacques Decarme (orig. d’Arville)» BourgLiège; forme pic. de charme (arbre).

 

JG

Decarnière

-es. Nom d’origine : Carnières (Ht), etc. (= bois de charmes).

 

JG

Decarnière(s)

de Carnière(s), Carnière, Decannière, (de) Cannière, Can(n)iere, Ca(u)nière: PlN Carnières bij Thuin (H) of bij Kamerijk (TW). Carnière < Lat. carpinaria: hagebeukenbos. 1348 Jacobi de Karniere, Ktr. (DEBR. 1971); 1349 Lotart Descarnières, Dk. (TdT).

 

FD

de-Carnières

V. Carnières.

 

EV

Decarnoncle

Surnom: adaptation française de moy. néerl. carbonkel ‘escarboucle’ ?

 

JG

Decarnoncle

zie (de) Carnonckel.

 

FD

Decarpenterie

Decarpentrie, Decarpentry. Forme pic. de charpenterie.

 

JG

Decarpentier

Néerlandisation de la forme pic. de fr. charpentier, cf. Carpentier.

 

JG

Decarpentrie

-tries, -terie(s), -try, Descarpent(e)rie, -tri(e)s, -try: Pic. carpenterie: timmerwerk. Vgl. Carpentier. BerBN van de timmerman. Of naar de PlN: timmermanswerkplaats.

 

FD

Decart

cf. Decard.

 

JG

de-Cart

Proven. Quartes (Loc.).

 

EV

Decarte

Decartes. 1621 «Nicolas de Carte (de Wigny/Sedan)» émigré en Suède; nom d’ori­gine: Quartes (Ht), etc. Comp. le NF Des­cartes.

 

JG

Decarte(s)

Decart, Descarte(s), Discarte, Disca(rt): PlN Quartes (H), Quarte in Pont-sur-Sambre (Nord). 1284 Maroie de Quarte, Dk. (TdT).

 

FD

de-Cartier

Proven.  Quartier,  «Dis­trict » (Droit ancien).

 

EV

de-Cassembroot

Proven.    Kassem-broek (Dép. Bonheide),

 

EV

de–Cassères

Proven. Cassières. ,,Lieux planté de chênes ». N° 242.

 

EV

Decasteau

Decastiau, -iaux. 1499 «Jehan de Casteaux» TerrierNaast; nom d’origine: Cas-teau (Ht), ou d’un endroit appelé castiau, forme pic. de château.

 

JG

Decasteau

zie Ducastel(le).

 

FD

Decastiau(x)

zie Ducastel(le).

 

FD

de-Castiau(x)

V. Castiau(x).

 

EV

Decat

De C-, Decatte, Decadt. Surnom: moy. néerl. catte, cat ‘chat’. Cf. aussi Deçà.

 

JG

Decatoire

zie Catoir(e).

 

FD

Decauchy

zie Cauchie(s).

 

FD

Decaudaveine

PlN Camp d’aveine: haverveld. Vgl. Haverkamp. 1241 Joh. Camp d’Avene, Oc. (MORLET).

 

FD

Decaurcelle

zie Decourcelle(s).

 

FD

Decausmacker

De Causmaecker, De Cause-maeker, De Coussemaker. 1324 «Petrus Causemakere» = 1327 «Pietren den Couse-makere» Courtrai; nom de profession: moy. néerl. cousemaker ‘fabricant de chausses’.

 

JG

de–Cauville

Proven. Scoville. Dép. Mohiville.

 

EV

Decaux

1. Décaux < Ofr. descaus : ongeschoeid. Zie Dechaux. – 2. Zie Caux.

 

FD

Decavel

Decavele. 1268 «Riquardus Cavel» DettesYpres; moy. néerl. cavel(e), néerl. kavel ‘lot, parcelle’, surnom de qqn qui tire la loterie, qui attribue des parts par loterie [FD].

 

JG

de–Cazenave

Proven. (N. fr.). Case neuve, ,,Maison neuve ».

 

EV

Deccache

zie Dezecache.

 

FD

Deccuber

cf. Decub(b)er.

 

JG

Deccuper

cf. Decuyper.

 

JG

Decefawe

cf. Dessefawe.

 

JG

Decefawe

zie Dessefawe(s).

 

FD

Decelle

Decelles. Nom d’origine: Celles, nom de trois communes de Wallonie (prov. Hai-naut, Liège, Namur), certaines représentant le lat. silva, une autre le lat. cellula.

 

JG

de-Celle

Proven. Celles (Loc).

 

EV

Decelle(s)

Deselle: PlN Celles (H, LU, N) of Selles (o.m. PdC). 1305 Bauduin de Celles, Bergen (PIERARD).

 

FD

Decellier

Fr. cellier (chambre à provisions), surnom de cellérier?

 

JG

Decellier

zie Ducellier.

 

FD

Décembre

Decembry: Naar de naam van de maand december? Of volksetymologisch < Dechambre, resp. Dechambry. PlN Chambry (Aisne, Seine-et-Marne).

 

FD

Décembre

Surnom, d’après le nom du mois, p.-ê. comme nom d’enfant trouvé. – Au génitif lat. : Decembry.

 

JG

de–Cembry

Proven. Sembrie   (Dép. Chaudf ontaine).

 

EV

Decendre

Decender, zie Descendre.

 

FD

Decercq

PlN Chercq (H). 1304 Jehans de Cerk; 1329 Lotart de Cherck, Dk. (TdT).

 

FD

Decerf

1. Zie Lecerf(f). – 2. In de Westhoek ook spelling voor De Kerf (DUPAS 159).

 

FD

Decerf

de Cerf, Decherf (forme pic.). 1320 «Johanne de Cervo, milite» Fize-Fontaine, 14e s. «Gérard de Chier, demeurant au chierf» Hemricourt (BTD 26, 275), 1486-87 «Pirar de Cerf» TerreJauche, 1542 «Loys du Cerf» BourgNamur, 1602-3 «Ottelet du Cerf» TerriersNamur ; avec de mis pour du (w. de), probabl. nom d’enseigne, cf. une maison du « Cerf Noir » et une du « Cerf Rouge », à Liège (BTD 26, 267).

 

JG

de–Cerf

Proven. L.D.

 

EV

Deceukeleer

De Ceukeleire, Dekeukelaer, -aère, De K-, De Keukeleire. Moy. néerl. cokelaar, couk- ‘magicien, jongleur’.

 

JG

de-Ceukeleire

1.  Proven.   Couckelaere (Loc.). — 2. Passe-temps. De

Kegelaar, ,,Le joueur de quilles ».

 

EV

Deceulaer

De C-, De Ceulaerde. Avec l’article de, var. néerl., avec voyelle palatalisée (o > eu), de Collar(d) [FD].

 

JG

Deceuleneer

De Ceuleneere, Deceulener, Deculenaire (forme francisée). Ethnique: néerl. keulenaar, habitant de Keulen ou Co­logne.

 

JG

Deceuninck

De C-, Deceunink, De C-. Sur­nom: néerl. koning ‘roi’.

 

JG

Deceur(t)

Decoeur, Decour(t), Duc(h)oeur, C(h)oeur: 1. PlN Koeur (-la-Grande & la-Petite) (Meuse) < Lat. corylu: hazelaar. 1454 Jan de Cuer, Th. (PARM.); 1624 Jan de Ceure; 1625 Jan de Couer (LVL1971,451). – 2. Huisnaam Le Coeur: Het hart, b.v. 1609 Le Coeur d’Or in Luik (RENARD 274). Zie ook Lecoeur.

 

FD

Deceuster

De C-. Nom de profession: néerl. koster ‘sacristain’.

 

JG

de–Ch(i)ef

V.  Dechievres et Delchef.

 

EV

de–Ch(i)èvres   

Proven.     Chièvres (Loc.). Synon. : Quiévreux.

 

EV

Dechaene:

Wsch. = Dechaine.

 

FD

de-Chaffoy

Proven. N. franc. ,,Lieu disposé en estrade ».

 

EV

Dechaîne

cf. Dechesne.

 

JG

Dechaine,

zie Duchêne.

 

FD

Dechaineux

Decheneux, Dechêneux. 1692 «Marie Decheneux (orig. de Logne)» Bourg-Liège; nom d’origine: Chaineux (Lg), etc. (= bois de chênes).

 

JG

Dechaineux

zie Chaineux.

 

FD

de-Chaineux

Proven. Loc.

 

EV

Dechainois

Nom d’origine: Chainoit, collectif en -oit de chêne, fréquent en toponymie.

 

JG

Dechainois

Verspreide PlN Chênois: eikenbos. Vgl. Pic. Duquesnoy.

 

FD

Dechambre

Deschambre. Fr. chambre, cf. aussi Delchambre.

 

JG

Dechambre

zie Delchambre.

 

FD

de-Chambre

Proven. V. Cambre.

 

EV

Dechamp

Dechamps. 1751 «Piere Dechamp du moulin du Ruy» La Gleize; fr. champ (topon. très fréquent), cf. aussi Deschamps.

 

JG

Dechamp(s)

Dechand, Deschamp(s), de Schamp, Des(s)chans, de Schans, Deschanck, Derschamp, Dersjant, Duchamp(s), Duchampt(s), Duchant, Dichamp, -ant, Decamp(s), Decams, Descamp(s), Décamp(s), Descampe, Descampt, Decam, de Kam(p), Decanck, Decan(c)q, Decang, Decamk, Decant, de Cang, de Can(d)t, Descan(s), Ducamp(s), Dequan(t), Dequand, Le Cam, Le Ouan(g), Lescan: PlN Fr. champ, Pic. camp: veld. 1230 Rogero des Cans = 1242 Rogero de Campis (SMTI); 1317 Andrieu des Chans, Ip. (MANTOU1972,494); 1317 Jehan des Cans, Ktr. (DEBR. 1971); 1395 Romain Descamps = 1394 R. Deschans, Mkr. (DEBR. 2000); 1664 de Candt = 1666 de Can = 1667 de Cant = 1678 de Champ = 1697 de Scan, Rs. (MVNi964,7o).

 

FD

de–Champ(s)

Proven. V. Champ.

 

EV

de–Chanaud

Chagne, ,,chêne ». Chagnaud, ,,Petit chêne ». N° 242.

 

EV

Dechanet

1. PlN Chanet (Aube, Cantal)? – 2. Zie Duchesnet.

 

FD

Dechanet

Dé- (NF hesbignon). Nom d’origine: Chanet, e.a. commune d’Argançon (Aube) et donc NF importé de France; sinon var. de Dechany, dont l’aire de distribution est assez similaire.

 

JG

Dechange

1260 «Gerardum de Cambiis» = 1307 «Gerars de Changes» AnthrLiège, 1427-33 «Jean des Changes», 1476-77 «Robert du Cambge ou des Canges» ÉchHuy; surnom de banquier ou nom de maison, d’après la maison des changes (cf. E. Renard, BTD 26, 279).

 

JG

Dechange

Duc(h)ange, Cange, Cangé: Fr. change, Pic. cange: wissel. BerBN van de geldwisselaar. PlN Cange in Villers-Pol (Nord); Le Change (LU) (TW). 1260 Gerardum de Cambiis; 1307 Gerars de Changes; 1307 Lambuce del Kange, Luik (RENARD 279); 1309 Robert du Cange, Senlis (MORLET); 1419 Estiévenart dit du Cange (receveur de Hainaut) (CCHt).

 

FD

de-Change

Proven. Chanxhe (Loc.).

 

EV

de-Changy.

Proven. Loc. fr.

 

EV

Dechanxhe

Nom d’origine: Chanxhe, à Spri-mont (Lg).

 

JG

Dechany

Nom d’origine: p.-ê. Chany, à Cordes (arr. Ath), mais le NF est nettement concentré dans la vallée de la Meuse entre Liège et Huy ; ce NF est attesté aussi en diverses régions de France.

 

JG

Dechany

PlN Chany in Cordes (H).

 

FD

de–Charleroy

Proven.     Charleroi (Loc).

 

EV

Decharneux

Nom d’origine: Charneux (arr. Verviers), etc.

 

JG

Decharneux

zie Charneux.

 

FD

de-Charneux

Proven. Loc.

 

EV

Dechatillon

zie Castillion.

 

FD

Dechau(x)

Deschaux, Duchau, Duçau, Chau: 1. Verspreide PlN Chaux. 1385 Guillaume de Chaux (MARCHAI). – 2. De(s)chaux kan een spellingvar. zijn van Déchaux, Ofr. descaus: ongeschoeid, blootsvoets. Zndl. diskals: ongeschoeide karmeliet. 1209 Tieri Descauc; 1207 Isabel Descauce; 1231 Wautiers Discalciatus, Atrecht(NCJ).

 

FD

Dechaux

Fr. déchaux ‘déchaussé’ FEW 3, 91b, notamment surnom populaire des carmes dé­chaux.

 

JG

Dechef

Decheiver, zie Dechèvre.

 

FD

Dechef

Dechief. Le NF étant surtout hennuyer, probabl. nom d’origine: Chièvres (Ht), avec prononciation relâchée de la finale; ou bien, en région liégeoise, surnom: anc. fr. chief ‘tête; bout’, w. liég. tchîf FEW 2, 334a, cf. 1599 «Art de Cheff» AnthrLiège. Cf. aussi Delchef.

 

JG

de-Chef

V. De Ch(i)èvres. V. Delchef.

 

EV

Dechemexhe

cf. Dekemexhe.

 

JG

Dechene

Dechène, Dechêne, Dechenne, De­chesne, Dechaîne. 1627 «Colas de Chaines» émigré en Suède, 1760 «Jean-François Dechesne» BourgLiège; fr. chêne (topon. fréquent).

 

JG

Decheneux

Dechêneux, cf. Dechaineux.

 

JG

Decheneux

zie Chaineux.

 

FD

de–Cheneux

Proven.      Chaineux (Loc.). V. Chêne.

 

EV

de–Chenne

Proven. V. Chêne.

 

EV

Dechentenne

de Chentinnes, Chantinne: PlN Chentinnes in Jandrain (WB). 1230 Cholino de Chemines, LU (CVD).

 

FD

Dechentinnes

1525 «Goffin de Chentinnes» BourgNamur; nom d’origine: Chentinnes, à Jandrain-Jandrenouille (BrW).

 

JG

de–Chentinnes

Proven.   Gentinnes (Loc.).

 

EV

Decher(t)

Decherf, zie Lecerf.

 

FD

Decherf

cf. Decerf.

 

JG

de–Chesne

Proven. V. Chêne.

 

EV

Dechesne(s)

zie Duchêne.

 

FD

de–Chestret

Proven. ,,Du fortin ».

 

EV

Dechevez

(NF liégeois). Nom de résidence ou d’origine: probabl. anc. fr., anc. w. chavée, chevée ‘chemin creux’, bien que la forme liég. soit havéye.

 

JG

Dechevez

PlN Ofr. chavée, W. chevée: holle weg.

 

FD

de-Chevez  

Proven.   C(h)avée.   V. Cave.

 

EV

Dechevis

Nom d’origine: Le Chevis, à Chimay (Ht).

 

JG

Dechevis

PlN Le Chevis in Chimay (H).

 

FD

Dechèvre

Dechièvre, Deschiever, Dechevres, Decheiver, Dechef, Delchef(fe), Dechi(e)f: 1. Fr. chèvre, W. tchtve, chief. geit. BN voor een geitenhoeder of naar de huisnaam. 1373 Closkinus dictus délie Chivre = 1396 Clous délie Chievre; 1442 maison de Chivre; 1557 Noël délie Chieff; 1599 Art de Cheff, Luik (RENARD 275); 1403 Gérard de Chierf, Luik (ISP). – 2. Dechèvre = De Chièvres. PlN Chièvres (H). 1127 Theodericus de Cirvia (DEBR. 1980′); 1188 Errembaldi de Cievere, H (SMT I); 1280 Jakemes de Cirve=J. de Chirve, Bergen (PIERARD).

 

FD

Dechièvre

Dechèvre, -evre, -êvre, Dechèvres, -evres. 1613 «Gérard Dechièvre» Bourg-Dinant; nom d’origine: Chièvres (Ht). Comp. aussi Dech(i)ef, Delchef.

 

JG

Dechilly

Probabl. var. flam. de Desilly.

 

JG

de-Chimay

Proven. Loc.

 

EV

Dechirot

(NF de Comines). Peut-être nom d’origine, mais le Chirot (nom de ruisseau) se situe à Saint-Gengoux-le-National (Saône-et-Loire); sinon var. de Désirot?

 

JG

de–Chisseau

Proven. ,,Des masures » (Dial. franc.). Synon. : Desc(h)aseaux.

 

EV

Dechmann

D. FN Deichmann: dijkman, dijker of bewoner van een dijk.

 

FD

de-Choiseul

Proven. Anc. duché et loc. fr.

 

EV

Decin

Dessin, Des(s)ain(s), Des(s)aint, de Saint: 1. PlN (Ramegnies-)Chin (H). 1134 Gilionis de Cin; 1296 Yzabiel de Chin, Quiévrain (CSWI). Zie ook Desein. – 2. Zie Dessain(s). Vgl. Deckenpfronn (BW).

 

FD

Deck

au génitif: Deckx. Forme réduite à la syllabe accentuée (apocope) de moy. néerl. decker ‘couvreur’.

 

JG

Deck

Decke, Decken(s), Deckx, Decq: Patr. Bakervormen van Germ. diet-naam. Vgl. Dickens. 1298 Waltero Dec, Bg. (VERKEST).

 

FD

Deck

V. TAD (Tak).

 

EV

Deckeizer

Deckeyser. Surnom: néerl. keizer ’empereur’.

 

JG

Deckel, de

zie Dekker.

 

FD

Deckelver

zie Carvers.

 

FD

Deckemin

Deckminck, Deckmyn. Néerlan-disation du NF pic. Du Quemin (= du chemin).

 

JG

Deckemin

Deckmyn, -ijn, -in(ck), Dac(q)mine: Pic. Du Kemin/Du Gamin, Fr. Duchemin: van de Wege. 1421 Guillebert Desquameins; 1425 Guillemet Descamaing, Templeuve (PARM. 60); 1627 Deckemyn, Lauwe (KWII).

 

FD

Decken(s)

zie Deck.

 

FD

Deckenbrunnen

Deckdenbronden, -branden: D. PlN.

 

FD

Decker

au génitif: Deckers. 1286 «Godescalc li Deckere» = 1287 «Godescal de Deckere» Det-tesYpres; nom de métier: moy. néerl. decker ‘couvreur’ ; cf. aussi Deck.

 

JG

Decker(s)

V. Dekker.

 

EV

Decker, (de)

Deckers, zie (de) Dekker.

 

FD

Deckeyser

V. Keizer.

 

EV

Deckeyser

zie (de) Keizer.

 

FD

Deckeyzer

cf. Deckeiser.

 

JG

Deckmyn

cf. Deckemin.

 

JG

Deckmyn

Deckx. V. TAD (Tak).

 

EV

Deckmyn

-in(ck), zie Deckemin.

 

FD

Deckx

cf. Deck.

 

JG

Deckx

zie Deck.

 

FD

Declair

zie de Cleer.

 

FD

Declairfayt

Declerfayt. Nom d’origine: Clairfayts (Nord), etc., cf. aussi Clairfayt, Clerfayt.

 

JG

Declairfayt

zie Clairfays.

 

FD

Declaive

zie Declèves.

 

FD

Declat

Declau, zie Deleclos.

 

FD

Declaye

Nom d’origine: Éclaye, à Pondrôme (Nr).

 

JG

Declaye

PlN Eclaye in Pondrôme (N) of Claye (Seine-et-Marne).

 

FD

Declecq

zie de Clerck.

 

FD

Decleer

De Cleer, Decleir, Declère. Soit sur­nom: moy. néerl. cleer, var. de claer ‘lumineux, radieux, brillant’, soit var., avec tra­duction de l’article, de Lecler(c) [FD].

 

JG

Declef

zie Leclef.

 

FD

Decler

zie de Cleer.

 

FD

Decler(c)que

1. Spelling voor De Clerck. – 2. PlN Clerques (PdC). 1320 Baudin de Clerkes; 1341 Gys de Clerkes, Clerques (DF VII). – 3. Evtl. PlN Klerken (WV). 1217 Theodericus de Clerkes; 1359 Jaque de Clerckes, Ip. (DF VII).

 

FD

Declerc

zie de Clerck.

 

FD

Declercq

de Clercq [23e NF le plus fréquent en Belgique], Declerck, De C-, Declerk, De C-, Deklerck, De K-, Deklerk, De K-, etc. Nom de profession: néerl. klerk ‘clerc, gref­fier’.

 

JG

Declère

cf. Decleer.

 

JG

Declère

zie de Cleer, Leclerc.

 

FD

Declerfay(t)

zie Clairfays.

 

FD

de–Clerfay(t)

V. De Clairfayt. -Clève. Proven. Clèves.  (Loc. al-lem. et ancien duché). N° 216.

 

EV

Declety

Decléty. Nom d’origine: Cléty (PdC).

 

JG

Decléty

PlN Cléty (PdC). 1193 Hugone de Kelti; 1325

Jehan de Cleti(DF VII).

 

FD

Declève

De C-, Declèves, Desclève. Nom d’ori­gine: Clèves (Rhénanie), mais la répartition massive en Hainaut peut inciter à y voir une autre d’origine, comp. Desclefs et Sclève.

 

JG

Declève(s)

Decleve, Clève, Declaive, Desclève, Delclève: 1. PlN Kleve (NRW). Vgl. Van Kleef. 1385 Henrici de Cleve; 1454 Willem van Cleve, Tg. (TYTGAT); 1484 Oste de Clèves, Dk. (TTT). – 2. Zie de Cleve.

 

FD

Decleyn

Dekleyn, De Cleen, De Cleene. Surnom: néerl. klein ‘petit’.

 

JG

Decloe

Decloo, zie Deleclos.

 

FD

Decloedt

De Cloedt, De Cloet. Surnom: moy. néerl. cloot ‘masse ; bâton à pommeau’ ; au fig. ‘lourdaud’.

 

JG

Decloitre

Decloître: PlN Ofr. cloistre: omheining, omheinde plaats; klooster (Fr. cloître). Vgl. Van Clooster.

 

FD

Decloquement

zie Clockman(s).

 

FD

Declou(x)

Declus, zie Deleclos.

 

FD

de–Clou(x)

Proven. Clos, Enclos (L. D.). N° 249.

 

EV

Decloux

Nom d’origine;  var.  de  fr.  clos (= enclos), comp. Recloux. Declusin. Nom d’origine: Clusin, à Wandre (Lg), etc., dérivé de fr. clos (enclos).

 

JG

Declusin

PlN Clusin in Wandre (LU).

 

FD

Decninck

zie (de) Koning.

 

FD

Deco

Decoo, De Coo. 1450 «Colinet de Ko», «Renchon dé Ko» CoutStavelot, 1517 «Gille de Ko» La Gleize; nom d’origine: Coo, à Stavelot (Lg).

 

JG

Deco

zie Decoo.

 

FD

Decobeck

-becq, zie Ecobecq.

 

FD

Decobecq

1601-2 «David de Cobeck» [analysé Cobèche par Appelgren?] émigré en Suède; nom d’origine: Scaubecq, à Braine-le-Comte (Ht), etc.

 

JG

Decobert

Degobert(s), Degombert: PlN (Mareuil-)Caubert (Somme).

 

FD

Decochez

zie Cochet.

 

FD

de-Cochez

Proven.  Chaussée  (Loc. et L.D.). (Dial. picard). N° 229.

 

EV

Decock

De C-, Dekock, De K-, Dekok, au génitif: Decox. Nom de profession: néerl. kok ‘cuisinier’ (équivalent du NF Lekeu). Cf. aussi Decocq.

 

JG

Decockère

zie de Koker.

 

FD

Decocq

De C-, Ducocq. 1575 «Florkin de Coc-que» AnthrLiège, 1603 «Katharinne fille de feu Henry de Cock» BourgLiège; généra­lement var. de Decock, mais dans certains cas, possibilité d’un nom d’enseigne comme «Au Coq hardi» (1750) à Liège (cf. E. Renard, BTD 26, 257). Cf. aussi Cocq, Coq.

 

JG

de-Cocqueau

V. Coq.

 

EV

Decoen

De C-, Decoene, De C-, de Coune. Surnom: néerl. koen ‘hardi’.

 

JG

Decœur

Ducoeur. Probabl. d’un nom d’en­seigne comme «Le Cœur d’Or» (1609) à Liège, etc. (E. Renard, BTD 26, 274). Cf. 1624 «Jan de Ceure», 1625 «Jan de Couer», 1629 «Jan Le Coeur», émigré en Suède (Appelgren, 102, qui glose par une var. de Decourt, Del-court [ce qui est douteux]).

 

JG

Decoeur

zie Deceur(t).

 

FD

de-Cœur

V. Decour.

 

EV

Decofour

Du Caufour: van de Kalkoven. BerBN van de kalkmaker, kalkbrander. Vgl. Chaufouraux. 1296 Jehans dou Caufour, PdC (BOUGARD); 1392 van Jehanen Descaufours, Dk. (RAK, SR f° 8).

 

FD

Decohynck

Verschrijving (NF) voor Deconynck (de Koning).

 

FD

Decol(le)

de Col, de Cool: Verspreide Fr. PlN Col < Lat. collis: heuvel, berg. 1569 Joos de Cool, Lichtervelde (DF VIII).

 

FD

Decolle

Particule de + NF Colle, famille patricienne namuroise, depuis 1289.

 

JG

Decollombs

Decolon: Fr. colon: duif. PlN in Thimister (LU). La Colombe in Jouy (Soissons) of Columba (Hesdin-Auxi) (TW). 1300 Johannes de Columba, Dk. (DEBR. 1980); 1386 Andrie de Colon, Bg. (MARCHAL).

 

FD

Decolon

Étant donné la répartition du NF, probabl. nom d’origine: «les collombs», w. as colô, à Thimister (BTD 32, 227 et 65, 67-8) [JL, NFw2]. Cf. aussi le NF Colon (pour lequel, plusieurs explications sont propo­sées).

 

JG

Decolon

zie Decollombs.

 

FD

de-Colon

Proven.   Cologne.   (Loc. all.).

 

EV

Decoman

cf. Decooman.

 

JG

Decoman

zie Koopman(s).

 

FD

Decombe(s)

zie Delcombe.

 

FD

Decombel(e)

Decomble, zie (de) Combel.

 

FD

Decombes

Nom d’origine: fr. combe ‘petite vallée’.

 

JG

Decomines

de Commines: PlN Komen, Fr. Comines (H). 1267 Johannes de Commines, Ip. (BEELE). Zie ook Van Komen.

 

FD

Decommene

zie Comeyne.

 

FD

de-Commines

Proven. Loc.

 

EV

Decondé

16e s. «Jehan de Condé» Châtelet; nom d’origine: Condé-sur-Escaut (Nord).

 

JG

Decondé

Deconde, Condé(s), Conde(z), Condes: PlN Condé (Nord, Marne enz.). 1209 Nicholaus de Condato (DEBR. 1980); 1328 Jehane de Condet, Dk. (TdT).

 

FD

de-Condé

Proven. Seigneurerie fran­çaise.

 

EV

Deconinck

De C-, de C-, Deconninck, De C-, Deconnink, Deconynck, Dekoninck, De K-, Dekoning, De K-, de Konninck, etc. Surnom: néerl. koning ‘roi’; pour les diverses acceptions du surnom, comp. Leroi.

 

JG

Deconincke

-inque, zie (de) Koning.

 

FD

Decontreras(se)

zie Contreras.

 

FD

Decoo

cf. Déco.

 

JG

Decoo

de Coo, Déco, de Ko(o), Koo, Decoox, Decooz: PlN Coo (LU). 1298 Joh. de Ko = J. de Co, Bg. (VERKEST); 1494 Colla de Quoo, Stavelot (ASM II).

 

FD

Decook

au génitif: Decoox. Nom de profession: moy. néerl. cooc, coke’, var. de Decocq.

 

JG

Decook

Decooq, zie (de) Kok.

 

FD

Decooman

De Cooman, Decoopman, De C-, Decoman. Nom de profession: moy. néerl. coopman ‘marchand’.

 

JG

Decoorde

zie Descordes.

 

FD

Decoox

cf. Decook.

 

JG

Decoox

Decooz, zie Decoo.

 

FD

Decoquibus

-but, zie Cocquibus.

 

FD

Decoquibus

Dequoquibus. Particule de + NF Coquibus (cf. ce nom) ; pour E. Renard (BTD 26, 258), sobriquet d’un régent de collège.

 

JG

Decord

cf. Decort.

 

JG

Decorde

Decordes, de Cordes. 1602-3 «Guillaume Decorde» TerriersNamur; nom d’origine: Cordes (Ht).

 

JG

Decorde(s)

de Cordes, Decoorde: PlN Cordes (H). 1080 Stephani de Cordis (Dip. 261); 1123 Gualteri de Corda, Dk. (SMTI); 1281 Jehans de Cordes, Dk. (TdT); 1377 Jhan Descordes, Ktr. (V 86 v°).

 

FD

de-Corde(s)

Proven. Cordes (Loc.).

 

EV

Decordier

De C-. Particule de + NF Cordier.

 

JG

Decordier

zie Cordier.

 

FD

Decormon

PlN Cormont (PdC). 1348 demisele de Cormont, St.-Omaars (DF VIII).

 

FD

Decornet

Décorné, Decorné (formes remo­tivées). Particule de + NF Cornet ou bien nom de résidence, comp. Ducornet, -ez.

 

JG

Decornet

-é, zie Ducornet.

 

FD

Decort

De C-, Decorte, De C-, Decord, De-cordt, Dekort, De K-. 1695 «Jean-Antoine Decort» BourgNamur; surnom: néerl. kort ‘court, de petite taille’.

 

JG

Decorti(l)s

Decorty, zie Decourtil.

 

FD

Decortis

Decortils, Decorty, Decourtis, De C-, Decourty. 1250 «Adam de Cortis» Cortil-Wodon, 1354 «Gerar de Cortis escuwiers» CartValDieu, 1525 «Baudo de Courtil», 1566 «Philippe de Courti» BourgNamur; nom d’origine: w. corti, fr. courtil, très fréquent en toponymie, ainsi Cortil-Wodon (Nr), Cortils, à Mortier (Lg), etc.

 

JG

de-Cortis

Proven. Corthys (Loc.).

 

EV

Decorwée

Decorvet, Décorvet: PlN Corwées in Gilly (H).

 

FD

Decorwée

Surnom: w. di corwéye, fr. de corvée ‘travail gratuit dû au suzerain; prestation en nature’ FEW 2, 1226b; ou bien nom d’origine: Corvées, w. aus convéyes, à Gilly (Ht).

 

JG

Decossaux

Decosseaux. Particule de + NF Cosseau (pic. cossiau ‘cosse de pois, etc.’ FEW 2, 826 b).

 

JG

Decossaux

-eau(x), zie Cosseaux.

 

FD

de-Cossaux

Proven. Causseau, ,,Terr. de nature calcaire, inculte ».  (Fr.).

 

EV

Decoste

Surnom : moy. néerl. cost, coste ‘contrée, côte’ ou var. du suivant.

 

JG

Decoster

De C-, Dekoster, De K-, Decostere, De Costere, Decostere, Decostre, Dekeuster, De K-, etc. Nom de profession: moy. néerl. coster ‘sacristain’.

 

JG

Decot

Surnom: p.-ê. moy. néerl. cote ‘cotte’; toutefois le NF est majoritairement hennuyer.

 

JG

Decot

zie de Cot, Descotte.

 

FD

de-Côte

Proven. V. Côte.

 

EV

Decotenie

Decotignie(s), zie Decottignie(s).

 

FD

Decotte

zie de Cot, Descotte.

 

FD

Decottignie(s)

-y, Decottegnie, Decote(g)nie, Decottenie(r), Decotignie(s), Cottignie(s), -iers, Cottigny, Cottegny, -ie(s), Co(u)tigny, Cottegnye, Cottenie(s), Cotteny(e), Coteny, Cottini(e), Cout(t)eneye, Couttenye, Co(u)ttenier, Cottenje, -je, -jié, Coudenys, -ijs, -is, Coudenie, Codenys, Codenie, Codnis: PlN Cottignies in Wasquehal (Nord). 1321 Jaquemes de Cotignies; 1450 Pieter de Cottignies, Ktr. (DEBR. 1972); 1663 Jan Cottignies; 1684 Rogier Cottenies; 1602 Antheunis Cothenys; 1762 Gabriel Cotteniers, St.-Denijs WV (KWII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1983,205-7.

 

FD

Decottignies

De C-, Decottignie, -y, Deco-tenie. Nom d’origine : Cottignies, à Wasquehal (Nord), d’où le nom du chansonnier lillois François Cottignies, dit Brûle-Maison (1678-1740).

 

JG

Decoudin

PlN Coudun (Oise). Vgl. FN Decodyn in PdC 1820 (BERGER). 1311 Thomas de Coudun (MORLET).

 

FD

de-Coulange

Proven. Loc. fr.

 

EV

Decoulx

zie Decoux.

 

FD

Decoupigny

zie Coupigny.

 

FD

Decour

Decourt. Nom d’origine: fr. cour < lat. curtis ‘espace clos, bâtiment de ferme’; cf. Delcourt.

 

JG

Decour

zie Decour(t).

 

FD

de-Cour

Proven. Court (Loc. et L. D.). V. Court.

 

EV

Decour(t)

1. Zie Delcour(t). – 2. Zie Deceur(t).

 

FD

Decourcelle

Nom d’origine: Courcelles (Ht), etc.

 

JG

Decourcelle(s)

Decourselle, Decaurcelle, Courcelle(s), Courselles, Coursel(le), Corselle, Courchelle, Corcel(l)is, (van) Corsel(l)is: PlN Courcelles (H, PdC). Ook gemigreerde PlN in Wevelgem (DF VIII) en Rollegem: 1439 van zinen goede te Courchelles in Rodelghem = te Courseeles (FERRANT 252). 1257 Nicolon Courceles; 1270 Emme de Courceles, Atrecht (NCJ); 1297 Hellins de Courcieles, Dk. (TdT); 1393 Jehan de Courchelles, Ktr. (DEBR. 1972); 1489 Willem Courcheelis = 1522 W. Courchelles, Ktr. (RAK).

 

FD

Decourrière

Nom d’origine:  Courrière (Nr), etc.

 

JG

de-Courrière

V. Courrières.

 

EV

Decourrière(s)

PlN Courrière (N, H), Courrières (PdC). 1298 Everardi de Courieres, Bg. (VERKEST); 1479 Pieter de Courieres, Valencijn (PARM.).

 

FD

Decourtier

Particule de + NF Courtier.

 

JG

Decourtil

Decourtit, -is, -y, Decorti(l)s, Decorty, Courtil: PlN Co(u)rtil < Lat. curtile: kleine hoeve. Cortil-Noirmont (WB), Cortils in Mortier (LU), Courtil in Bovigny (LX), Courtils (Manche). 1313 Egidius de Courtix, Oc. (MORLET); 1565 Léonard de Courtil, WB(AW).

 

FD

Decourtis

Decourty, cf. Decortis, Decorty.

 

JG

Decourtray

Courtray: PlN Courtrai : Kortrijk (WV). 1201 Willaume Courtrai, Atrecht (NCJ); 1217 Daniel de Curtrai (CVT); 1297 Willaumes de Courtrai, Dk. (TdT); 1394 meestre Janne de Courtray omme dat hi te rade was metten goeden lieden vander wet van Curtrike, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1962,117-127.

 

FD

Decourtray

Nom d’origine: Courtrai (FlOcc).

 

JG

de-Courty

V. Corti(l).

 

EV

Decout

1. PlN Ecoust-Saint-Mein (PdC). 1323 Wybert d’Escout, Atrecht (NCJ). – 2. Evtl. spelling voor Decoux. – 3. PlN Ecout in Tilques en St.-Omaars (PdC). 1287 Aelis dame Decout, St.-Omaars; 1198 Eustachius de Echout, Tilques (DF III).

 

FD

Decoutere

Decouttere. Var., avec traduction de l’article fr., de Lecoutre, Lecoutere (anc. ft. castre ‘sacristain’) [FD].

 

JG

Decoutere

V. Kouter.

 

EV

Decouvreur

1. Zie Couvreur. – 2. PlN Couvreux in Dampicourt (LX).

 

FD

Découvreur

De    C-.   Particule  de  + NF Couvreur. À moins qu’il ne s’agisse de l’anc. fr. descovreor ‘éclaireur’, fr. découvreur Gdf

2, 570 [MH], mais c’est moins probable.

 

JG

Decoux

Decoulx, Decout: PlN Coux in Maillen (N), Coux (Ardèche, Char.-Mar., Hte-Vienne, Dordogne), Coulx (Lot-et-Garonne). 1555 Franchois de Cou; 1583 Denis Decoux, Namen (RBN).

 

FD

Decoux

w. nam. Dècou. 1562 «Pierro Decou», 1632 «Melchior Decoux» BourgNamur, 17es. «Decoux, De Coux» Wavre; nom d’origine: Coux, à Maillen (Nr), etc.

 

JG

de-Coux

Proven. Coo (Dép. Trois-ponts).

 

EV

Decox

cf. Decock.

 

JG

Decq

1. D’Ecque(s). PlN Ecque in Lapugnoy (PdC) of Ecques (PdC). 1302 Aelis d’Ekes; 1326 Willaumes d’Eke, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Deck.

 

FD

Decq

V. TAD (Tak).

 

EV

Decq

Var. de Deck, comp. le NF Ledecq.

 

JG

Decrae

De C-, cf. Decraeye.

 

JG

Decraecker

De C-. Surnom d’individu bruyant: néerl. kruker ‘qui casse (ou) croque’.

 

JG

Decraemer

De C-, Decramer, Decremer, De C-, Decremer, de C-, Decreemer, etc. Nom de profession:  moy. néerl.  cramer, cremer ‘détaillant’, cf. aussi Kramer, Kremer, etc.

 

JG

Decraene

De C-. Surnom: moy. néerl. crâne ‘grue’ ; aussi surnom de grutier.

 

JG

Decraeye

De C-, Decraye, De C-, Decrae, De C-, De Kraey. Surnom: moy. néerl. craeye ‘corneille’.

 

JG

de-Craeyencourt

Proven. ,,Domaine du sieur Crahon ».

 

EV

Decraim

zie (de) Crem.

 

FD

Decraissin

zie Decressin.

 

FD

Decramer

cf. Decraemer.

 

JG

Decraux

zie Degraux.

 

FD

de-Crawhez

Proven. Crawhez.

 

EV

Decré(e)

zie Cré.

 

FD

de-Cré(e)

Proven.  1.  Craye (Dép. Renaix). — 2. Grez.  (Loc.).

 

EV

Decrée

Var. de Decraeye?

 

JG

Decrem

De C-, Decrème, Decrême, Dekrem, De K-. Forme réduite de Decremer.

 

JG

Decrême

Decrenne, zie (de) Crem.

 

FD

Decremer

De C-, Decreemer, cf. Decramer.

 

JG

Decres(s)y

Decresij: PlN Crécy (Somme, Aisne, Seine-et-Marne). 1340 Lambertus de Creci; 1384 Robert de Crecy, Laon (MORLET).

 

FD

Decress(a)in

Decraissin: PlN Cressin (Ain).

 

FD

Decresson

W. de cresson, fr. cresson (surnom de marchand); ou bien var. de Decroisson.

 

JG

Decresson

zie Croissant.

 

FD

de-Cresson

1. Wall. V. Décroissant. — 2. Proven. d’un L.D. ou exploi­tation d’une cressonnière.   Synon. : Descressonnières.

 

EV

Decreton

(NF de Flandre occ.). Surnom: w. de crèton, fr. creton ‘graillon, petit morceau de lard frit’ FEW 16, 314b, cf. Creton et Querton.

 

JG

Decreton

zie Creton.

 

FD

Decreus

cf. Decroes.

 

JG

de-Cro(u)y-

-er, -ère. Proven. Croy-ères.

 

EV

Decrock

De Krock.  Surnom :  moy.  néerl. crocke, crucke ‘crochet, béquille’.

 

JG

Decroes

De Croës, Decreus,  Decroos. 1378 «Lammin de Creus tavemier» Ypres ; surnom : moy. néerl. croes  ‘bouclé’ ou   moy. néerl. croese, crose ‘cruche, gobelet’ [FD].

 

JG

Decroes

Decroie, zie Decroix.

 

FD

Decroïe

Probabl. var. du NF fr. Decroy, du NL Crouy (Somme) ou, plus généralement, du NF fr. Decroix [FD].

 

JG

de-Crois-  

-ant,   -on.   Proven.   ,,Du croissant », enseigne de maison (De,

wall., pour Du). Nos 47, 248.

 

EV

Decroissant

-oisson. 1335 «Collettes del Cres-cant», [14e s.] «Monssaignor Colar Baken-heme, chevalier, qui fut surnomeis délie Crex-han, par tant qu’il demoroit en le maison c’on dit le Crexhant à Liège» AnthrLiège; nom d’enseigne, cf. 1342 «Maison condist de Cressant séant assez près del Marché» (E. Renard, BTD 26,271). Cf. aussi Decresson.

 

JG

Décroissant

-on, zie Croissant.

 

FD

Decroix

De Croux (forme pic.), Decroo (forme flam.). 1570 «Robert de Croix» BourgNamur; nom d’origine : fr. croix, pic. crou, fréquent en microtoponymie.

 

JG

Decroix

Decroy, -oij, -oie, Descroix, Decroo(s), Decroes, Decroes, Decrose, Ducroix: Verspreide PlN Croix (H, Nord), in Dour (H), Solesmes (Nord). 1205 Johannis de Crois, Ktr. (DEBR. 1980); 1346 Johanne de Croye; 1410 Oste van Croeis, Ktr. (DEBR. 1971,1958); 1633 Hubertus de Croix = 1671 Huibrecht de Croos; 1682 Maria de Croo, Lo (CRAEYE). Decroo is soms ook een adaptatie van Lacroix: 1630 Judoca Decroo = 1654 J. Lacroo = 1690 J. La Croix, Tielt (VS1979,76).

 

FD

de-Croix

Proven. L.D. N° 229.

 

EV

de-Crol-

-ier, -ière, -y. Proven. De Croyère (Dép. La Louvière).

 

EV

Decrolier

-ière, Decrollier, Decroly: PlN Ofr. cro(u)lière: modderpoel, moeras. Croly in Saintes en Haut-Ittre (WB). 1429 Biernart des Crolières, Bergen (CSWIII).

 

FD

Decrolière

De la forme fém. toponymique du précédent, cf. anc. fr. croliere ‘fondrière’ et Crolières, sur Hoves et Petit-Enghien [BR].

 

JG

Decroly

cf. Decrolier.

 

JG

Decrombecque

-bèque, zie van Krombeke.

 

FD

de–Crombruggh(e)

Proven. Krommebrug (Dép. Wulveringen).

 

EV

Decroo

cf. Decroix.

 

JG

Decroo(s)

Decrose, zie Decroix.

 

FD

Decroos

cf. Decroes.

 

JG

Decrop

De Croppe. Surnom: moy. néerl. crop,croppe ‘jabot, poitrine’.

 

JG

Decrot(t)y

PlN Crottier: moeras < crotte: slijk. PlN Crottière in Frasnes-lez-Buissenal (H).

 

FD

Decrotty

Decroty. 1766 «Jean Pierre Decrotier prêtre chapelain» Arbrefontaine; nom d’ori­gine: topon. dérivé de fr. crotte ‘boue’, cf. Crotière, à Frasnes-lez-Buissenal (Ht), etc.

 

JG

Decroubele

zie Courouble.

 

FD

Decroupet

w. (Verviers) Decroupet. Nom d’ori­gine: Croupet, à Fléron (Lg), etc. (= butte, monticule).

 

JG

Decroupet(te)

PlN LU W. croupet(te): hoogte, verhevenheid. PlN Croupet in Flémalle-Grande, Fexhe-le-Haut-Clocher en Fléron (LU).

 

FD

Decroupette

Fémin. du précédent; plusieurs topon. liégeois.

 

JG

de–Croupette

Proven. ,,La petite croupe » (L.D.).

 

EV

Decroy

zie Decroix.

 

FD

de–Croy

Proven.  Croy.   (Dép.  Uit­kerke) .

 

EV

Decroyer

Decroyère. Nom d’origine : La Cro-yère, à La Louvière (Ht), etc. (= extraction de craie).

 

JG

Decroyère

-er(e): PlN La Croyère in La Louvière (H).

 

FD

Decru

-uw, De Cruw. Peut-être, avec w < d intervocalique, moy. néerl. crude, syn. de cru-der ‘brouettier’ [FD], cf. De Cruyer.

 

JG

Decru(w)

Decruy, zie de Cru(w).

 

FD

Decrucq

De C-. 1675 «Jean Decrucq» Beloeil; probabl. de moy. néerl. crocke, crucke ‘cro­chet’ (avec article flam. de) ou de moy. fr. crue ‘crochet’ FEW 16, 404b; cf. aussi Crucq.

 

JG

Decruyenaere

De Cr-, Decruynaere. Nom de profession: moy. néerl. crudenaer (sous une forme contractée) ‘marchand, épicier’.

 

JG

Decryse

Var. de Degryze (= le gris).

 

JG

Decryse

W. uitspr. van De Gryze.

 

FD

Decubber

De C-, Decuber, Deccuber. Nom de métier: couvreur en roseau, en jonc, de moy. néerl. cubbe, kubbing ‘toit de roseau, de jonc’.

 

JG

Decubre

zie de Cubber.

 

FD

Decuir

Decuire. Peut-être de fr. cuir, surnom de tanneur. — Comme ces NF sont de la région de Chimay et absents de l’anthroponymie fran­çaise, il est difficile d’y voir les topon. Ecuire et Ecuires (PdC) [MH].

 

JG

de-Cuite

V. Kort. Latinisat. de van den Hove. (V. Hof). N° 59.

 

EV

Deculenaire

cf. De Ceulenaer.

 

JG

Deculenaire

zie de Keulenaere.

 

FD

Deculot

Var. de Duculot (w. culot ’bout, coin’).

 

JG

Deculot

zie Duculot.

 

FD

Decumont

zie Cumont.

 

FD

Decupis

zie Copis.

 

FD

Decuyper

De C-, Decuypere, De C-, Decuper, De Kuyper, au génitif: De Cuypers. 1636 «Hans de Cuyper» émigré en Suède; nom de profession: moy. néerl. cuper, cuyper ‘tonne­lier’.

 

JG

Decuypère

zie de Kuiper.

 

FD

Dedael(e)

zie van Daal.

 

FD

Dedain

Var. francisée de Dedeyn?

 

JG

Dedain

zie (de) Deyn(e).

 

FD

Dedal

Nom d’origine: francisation de Dendal, néerl. dal ‘vallée’.

 

JG

Dédal

zie van Daal.

 

FD

Dedapper

De Dapper. Surnom: moy. néerl. dapper ‘agile, hardi’.

 

JG

Dedave

Dave: PlN Dave (N). 1423 Warnier de Dave, N(AAV).

 

FD

Dedave

Nom d’origine: Dave (Nr).

 

JG

de-Dave

Proven. Loc.

 

EV

Dedden(s)

zie Diedens.

 

FD

Dedecker

de D-, De D-, De Deckere, -eckker, Dedeker, De Decher, au génitif: De Deckers. Nom de profession: néerl. dekker ‘couvreur’. Cf. également le NF Ledecq.

 

JG

Dedecq

Dedek: W. adaptatie van De Decker.

 

FD

Dedée

Dedee, Dédée, w. (Thimister) Dèdèye. 1598 «Jean-Noé Dédie», 17.8.1735 «la maison et jardin potager qu’il a acquis de Henry Dédie située à Thimister» Thimister; nom d’origine: °en die, l.d. de Thimister (cf. A. Baguette, BTD 65, 71), dont le commen­taire manque de clarté: la f. primitive du top. doit bien être °die (+dèye), mais paraît avoir parfois été confondue avec « dieu (die) [JL, NFw2].

 

JG

Dedée

Dedee, Dédée: Vervormd < Didier, Didi?

 

FD

Dedeken

De D-. Nom de charge: néerl. deken ‘doyen’ (de métier).

 

JG

Deden

Ethnique: néerl. deen ‘danois’.

 

JG

Dedene

Kan worden gelezen als De Dene of aïs Deedene (zie Dheedene).

 

FD

Dederen

cf. D’Ieteren.

 

JG

Dederen

V. Dieteren.

 

EV

Dederen

zie D’Ieteren.

 

FD

Dederich(s)

zie Diederich(s).

 

FD

Dederichs

Déderik, -ix, -y. Nom issu de l’anthrop. germ. theud-rik, ail. Dietrich, fr. Thiéry.

 

JG

Dederick(s)

-ix, zie Diedericx.

 

FD

Dedessus

De Dessus. Surnom topograph. : (habitant) de dessus [le village], etc.; comp. Dadseux, Daudeseux.

 

JG

Dedessusle(s)moutier(s)

de Dessulemoustier, Dedessuslesmoustier: Die hoger dan de (klooster)kerk woont. Vgl. Dessous-le-Moustier in Lens-Saint-Remy (LU).

 

FD

Dedessuslemoutier

-moustier, Dedessusles-moustier, -moutier, Dedessus-Les-Moustier, De Dessulemoustier. Nom topographique: (habitant) plus haut que l’église, que le mou­tier.

 

JG

de-Deulin

Proven.

 

EV

Dedeur

Surnom: néerl. deur ‘porte’.

 

JG

Dedeurwaerder

-waarder, De Deurwaerder, -ère, etc. Nom de profession: néerl. deur-waarder ‘portier, huissier’.

 

JG

Dedier

De Dier (forme néerlandisée, avec pseudo-article). Var. de Didier [FD].

 

JG

Dedier

V. THEUD.

 

EV

Dedier

zie de Dier.

 

FD

de-Diesbach

Proven. Loc. allem. V. Disbech.

 

EV

Dediest

Dediste(r), Dedisse, Didesse: PlN Diest (VB). 1088 Otto de Diste (CLAES1983); 1339 Pirot de Dyst, LU (AVB); 1349 Jehans de Diestre, Dk. (TdT).

 

FD

Dediest

Dediste, Dédisse. Nom d’origine: Diest (BrFl).

 

JG

de-Diest

Proven. Loc.

 

EV

Dedieu

de Dieu. Fr. de Dieu, surnom d’homme d’église (autres sens dans Dauzat 202, v° Dieu) ou d’enfant trouvé (Carnoy 290); cf. aussi Dieu(x).

 

JG

Dedieu

Dudieu: 1. PlN Dieu in Hacquegnies (H). – 2. Zie Dieu.

 

FD

de–Dieu

Proven. Thieu (Loc.).

 

EV

Dedieudonné

zie Dieudonné.

 

FD

Dedion

Nom d’origine: Dion-le-Mont, Dion-le Val (en Brabant wallon et en prov. de Namur).

 

JG

Dedion

zie Didion.

 

FD

de-Dion

Proven.  Dion  (Loc.).  N° 209.

 

EV

Dediste

-isse, cf. Dediest.

 

JG

Dediste(r)

Dedisse, zie Dediest.

 

FD

de-Dixmude

Proven. Loc.

 

EV

Dedoard

zie Dedouaire.

 

FD

Dedobbelaere

De D-, Dedobbeleer, De D-, Dedobler. Surnom: moy. néerl. dobbelare ‘joueur, brelandier’.

 

JG

Dedocq

Surnom : moy. néerl. doc, docke ‘boule, bloc’.

 

JG

Dedocq

Wsch. < Dedonck.

 

FD

Dedonck

Kan een vertaling zijn van Van Donck, maar is wsch. de W. adaptatie van De Donker.

 

FD

Dedoncker

De D-, Dedonck (forme abrégée). Surnom: néerl. donker ‘sombre’.

 

JG

Dedonder

De D-. Néerl. donder ‘tonnerre’, sur­nom d’homme bruyant?

 

JG

Dedouai

zie Douai.

 

FD

Dedouaire

Dédouaire, Dedoyard, -art, Dedoijard, Dedoard: PlN Fr. douaire < Lat. dotarium, LU W. doiâr. weduwengoed, lijftocht, goed van de pastorie. PlN in Ligne, Marche (H).

 

FD

Dedouaire

Dedoyard, Dedoyart (formes w.). 1775 «Toussaint Dedoya (orig. de Mortier)» BourgLiège; nom d’origine: fr. douaire, w. liég. doyâ(re) (fréquent en topon.), surtout ‘bien de la cure’.

 

JG

Dedouppe

Nom d’origine: Dourbes, w. dourpe, doûpe (Nr).

 

JG

Dedouppe

PlN Dourbes (N) (J.G.).

 

FD

Dedours

PlN Dour (H). 1236 Egidio de Dors, Antoing (SMTI).

 

FD

Dedoyard

-art, cf. Dedouaire.

 

JG

Dedoyard

Proven. De Doyard (Dép. Ouffet, Tavigny).

 

EV

de-Drée

1.   Proven.   Draye   (Dép. Warnant. — 2. V. Dedry. N° 68.

 

EV

Dedreu

PlN Dreux (Eure-et-Loir). 1438 Jaquemart de Dreux, Laon (MORLET)

 

FD

Dedreuck

zie Druk.

 

FD

Dedrich

Dedriche, Dédriche. 1659 «Jean De-drich» DénSalm; var. de Déderik ou Die-derich, mais pourrait être également, dans cette région de Vielsalm, une var. de Dedrixhe, cf. Detrixhe.

 

JG

Dedriche

1. Zie Diederich(s). – 2. Var. van Dedrixhe.

 

FD

Dedrie

cf. Dedry.

 

JG

Dedrixhe

cf. Detrixhe.

 

JG

Dedrixhe

Dedry(e), Dedrij(e), Dedrie: PlN W. vorm van Ndl. dries(ch); zie Detrie = Detrixhe.

 

FD

Dedroog

De Drough. Surnom: néerl. droog ‘sec’.

 

JG

Dedry

De D-, Dedrie, Dedrij (forme néerlan­disée). Nom d’origine : de + w. drî, littér. ‘de derrière’, comp. Deladrière.

 

JG

Deduc

zie Leduc(q).

 

FD

Deduytsche

De Duytsche, De Duitse, etc. Ethnique: moy. néerl. duytsch ‘allemand, germain’, cf. Duts, Duits.

 

JG

Dedyn

cf. De Deyne.

 

JG

Dedyn

V. Dedeyne.

 

EV

Dée

V. De Hez et Daye.

 

EV

Dee, (van)

Dée, Vande, Wandee: Van Dee < Van de Ee of Van de Hee (van Dhee); zie Van Ee, Van Hee(de). Vgl. 1307 die Ee = 1424 de Ee = 1728 d’Eede, St.-Kruis; 1620 de E = de Eede = 1726 de D = 1734 de De, Tetegem (DFIII).

 

FD

Deedene

zie Dheedene.

 

FD

Deege(n)

zie Degen.

 

FD

Deegerink

zie Degerickx.

 

FD

Deek

Surnom: moy. néerl. deeck ‘mou, douil­let’.

 

JG

Deekens

zie de Deken.

 

FD

Deelen

zie Dilien.

 

FD

Deelen, van (der)

van Deile, van Del, van Delen: 1. PlN Deel: stuk grond, plaats, erf (MOERMAN). Deelen (G). – 2. Reïnterpretatie van Van der Dellen? Zie Verdellen.

 

FD

Deelkens

Patr. = Dielkens. 1403 Jan Deelken, Aw. (ANP).

 

FD

Deen(e), (de)

zie de Dene.

 

FD

Deene(n), van

zie van Denen.

 

FD

Deenen

Dennen: Patr. Vleivorm van bijbelse VN Daniel. 1389 Daniel dictus Deenen, Deenen de Moelnere, VB (VAN LOEY 34).

 

FD

D’Eer(e)

Deeren, zie (de) Heer.

 

FD

Deeren, van

zie van Dieren.

 

FD

Dees(en)

Patr. Korte vorm van VN Desiderius.

 

FD

Deetens

Patr. Vleivorm van Diederik.

 

FD

Deetens

V. Theud.

 

EV

de-F(f)ernez

Proven. (nez pronon­cé gnie) Vergnies (Loc.).

 

EV

de-F(f)on

V. Fontaine.

 

EV

de-Fa- -cq

-cque, -cz. 1. Teud-jalk(s). V. THEUD. — 2. Proven. De Falque, L.D., ,,Le Faucon ».

 

EV

de-Fa(u)we(s)

V. hêtre.

 

EV

Defaaz

Defat. Nom d’origine: w. topon. ‘hêtre’.

 

JG

Defaaz

zie Defat.

 

FD

de–Faaz

V. hêtke (Fâ).

 

EV

Defache

Fache(s): PlN Fâches (Nord). 1276 Willaumes de Faces, Rijsel (SPL); 1292 Maria de Fâches, Fîmes (FAC).

 

FD

Defacq

De F-, Defacque, Defacqz, Defaqz. 1616 «Gilles Defacq» PrincipChimay, fin 18e s. «Defacqz» Tournai; nom d’origine: Facque, à Verchoq (PdC) [avec z formant abré­viation derrière q\.

 

JG

Defacque(s),

Defacq(z), Defac, de Facq, Defaqz, Defasque(s): PlN Facque in Verchoq (PdC). 1391 Jan de Fac, Ouwegem (CASTELAIN 2002); 1709 Jos. H. Th. Defacque, Bs. (MUL VII).

 

FD

de–Faiche

V. Defexhe.

 

EV

Defaille

Nom d’origine:   anc. fr. faie ‘hêtre’ FEW 3, 367b, cf. Delafaille.

 

JG

de-Failly

V. hêtre (Faby).

 

EV

Defaing

v. Defoin, Defoing.

 

JG

Defais

zie Dufay(s).

 

FD

Defalle

1561 «Keers Lambrecht, dit de Falle» Vechmaal; nom d’origine: Faal-Mheer, auj. Val-Meer (Lb).

 

JG

Defalle

PlN Val(-Meer) (L). 1561 Keers Lambrecht dit deFalle, Vechmaal (J.G.).

 

FD

de–Falle

Proven. Fall-Mehr (Loc.).

 

EV

de-Falleur

Proven. -Falloise. Proven. Falaise (L.D.).

 

EV

Defalque

1. V. THEUD. — 2. V. Valk.

 

EV

Defalque

Verwaalsing van De Valke.

 

FD

Defalque.

Francisation de néerl. de valk ‘le faucon’.

 

JG

Defamie

Surnom: moy. fr. famée ‘renommée’ FEW 3, 406a; sinon fr. famille.

 

JG

Defaqz

cf. Defacq.

 

JG

Defaqz

Defasque, zie Defacque(s).

 

FD

Defasseau

Surnom: pic.fassiau, anc. v/.faissiau (corresp. de fr. faisceau) ‘mesure pour le bois de chauffage’ FEW 3, 428b.

 

JG

Defasseau

Var. van Fasseau of van Defuisseau(x)?

 

FD

Defat

Defas, Defaaz, Dufaz: W. var. van Defau. W. < fagus: beuk.

 

FD

Defat

Nom d’origine: vi.fa, topon. très fréquent, dénasalisation de Defaing, cf.  Defoing; ou bien, si le -a est long, var. de Defaaz.

 

JG

de-Fat

V. Pays.

 

EV

Defau

Defaut, Def(f)aux, Defeau, Defauw, de Fauw, Diffouw, Defauwe(s), Defawe(s), Desfawes, Dufaux, -ault, Duffau(t),

-aux: PlN Ofr. fou, fau, W./aw < Lat. fagus: beuk. PlN Faux in Court-St-Etienne (WB), Faulx (N). 1067 Stephanus de Fais, Stavelot (ASM); 1222 Arnulpho des Faus, H (SMT I); 1275

Marie dou Fau, Ogy (VR 94r°).

 

FD

Defau

Défaut. Nom d’origine: anc. fr. fou, fan ‘hêtre’ (w. faw),  cf.  Defauw(e);  ou bien, comme le suivant, de Faulx (Nr), etc.

 

JG

Defaucambergue

zie Fauquembergue.

 

FD

de-Fauconval

Proven. ,,Val du fau­con ». (L.D.).

 

EV

Defaure

zieFaber.

 

FD

Defaut

-aux, -auw, -auwe(s), zie Defau.

 

FD

Defaut,

cf. Defau.

 

JG

Defauw

De F-, Defauwe, Defauwes, Defawe, Defawes. 1635-36 «Pirloz de fawes» Nandrin, 1711 « Toussaint Defawes » BourgLiège ; nom d’origine: v/.faw ‘hêtre’; cf. aussi Defau(t).

 

JG

Defaux

cf. Defau.

 

JG

Defaux

Nom d’origine: Faulx-les-Tombes (Nr), etc.

 

JG

de-Faux

Proven. Faulx (Loc.) ou Faux (L.D.). Synon. : De Foux. N° 79.

 

EV

Defavero

zie Delfab(b)ro.

 

FD

Defawe(s)

cf. Defauw(e).

 

JG

Defawe(s)

zie Defau.

 

FD

Defaweux

de F-. Nom d’origine: Faweux, à Charneux (Lg), etc. (w. topon. faweû ‘hê-traie’).

 

JG

Defaweux

PlN Faweux: beukenbos, in Charneux, Ernonheid, Fléron en Olne (LU).

 

FD

Defay

de Fay, Defays, de Fays. 1449 «Ren-chon de Fays», 1455 «Loran de Fays» Cout-Stavelot, 1479-80 «Wilhmar de Fay» Terre-Jauche, 1624 «Andry de Fays» Doische; nom d’origine: Fays, topon. très fréquent (w. topon. fayi ‘hêtraie’).

 

JG

Defay(e)

Defays, zie Dufay(s).

 

FD

de-Fay(s)

-Ffet, -Feyt. V. hêtre.

 

EV

Defeau

zie Defau.

 

FD

Defebere

Defebvre, Defebure, zie Faber.

 

FD

Defeche

Defèche, w. nam. Dèfèche, Defêche, Defesche. Nom d’origine: Fexhe (deux com­munes dans la prov. de Liège ; vt.jèhe, fèche).

 

JG

de-Fèche

Proven. Fexhe (Loc.).

 

EV

Defêche

Defèche, Defe(s)che: PlN Fexhe (LU). 1301 Henrico de Fehe; 1332 Ogier de Fexhe, Luik (SL (H).

 

FD

Defechereux

Defê-. Nom d’origine: Fechereux, à Esneux (Lg), etc. (w. topon. fètch ‘reû ‘fou-geraie’).

 

JG

de-Fêchereux

V. Fougère.

 

EV

Defegnée

Def(g)née, Defnet: PlN Evegnée (LU).

 

FD

Defeinve

Defenfe. Nom d’origine: Fenffe, à Ciergnon (Nr).

 

JG

Defeinve

zie Defenfe.

 

FD

Defeld

Defeldre, Defelle. Nom d’origine: néerl. veld ‘champ’.

 

JG

Defeldre

Defeld(e), Defelle, Deffeld: Verwaalsing van DeVelder.

 

FD

Defen(a)in

Desvenain, Deveneyns, -eijns, -ijn(s), -yn(s): PlN Fenain (Nord). ±1300 Bauduins de Fenin, Arië’n (BOUGARD); 1514 Andréas Devenin, Petegem (MULIII); 1548 Loij Devenijn, Beveren-Leie (KWII).

 

FD

Defenain

Nom d’origine: Fenain (Nord).

 

JG

Defenfe

Deffenfe, Defeinve: PlN Fenffe in Ciergnon (N).

 

FD

Defense

Dé-, Deffens(s)e: M.i. niet Ofr. defens, Mlat. defensum, -a: afgesloten, verboden terrein (J.G.), maar een reïnterpretatie van Defenfe, waarbij de gelijkenis van de vroegere letters 5 en/een handje geholpen heeft (vgl. Verftraete < Verstraete).

 

FD

Defense

Dé-, Deffense. 1623 «Materne Deffense» DénChimay, 1677 «Anne Défense», 1695 «Gille Defensse» BourgNamur; fém. de l’anc. fr. defens, défais ‘terre, bois dont l’accès est interdit’ FEW 3, 29.

 

JG

Defer

Defert. 1181 «Cono de Fer» CartOrval, 1632 «Jan Fer», émigré en Suède, d’où 1709«Johan Defaier», 1683 «Barbe Defer» Bourg­Namur; fr. fer, surnom d’ouvrier travaillant le fer; éventuellement, àNamur comme à Liège (cf. BTD 26, 283), habitant la rue de Fer ou près de la Porte de Fer.

 

JG

Defer

Dufer(t), Defert: PlN Fr. fer: ijzer. BerBN voor een smid of PlN: ijzermijn, plaats waar ijzer gevonden wordt. 1329 Wautier dou Fier, Roes. (MANTOU1972,509).

 

FD

d’Efer

-Evere. Proven. Evere (Loc.) ou Hever (Loc.).

 

EV

Deferière

Defferiere, -ère. Nom d’origine: Ferrières, topon. fréquent (= mine de fer).

 

JG

Deferière

Defferiere, -ière, de Ferrerre: 1. Verspreide PlN Ferrière(s): ijzermijn. 1275 Alars de Fierieres, Dk. (RL); 1295 Yde de Ferieres, Bergen (PIERARD). – 2. Ook PlN Fraire (N) gaat terug op Rom. ferarias: ijzermijn (TW). 1394 Gilliers de Ferieres, Fraire (CRN).

 

FD

Deferm

Deferme. Nom d’origine: «Ferme», forme ancienne de Faimes, dépend, de Celles-lez-Waremme (Lg); d’où aussi le NF Poullet de Ferme.

 

JG

de-Ferm

Proven. Ferme. L.D.

 

EV

Deferm(e)

PlN Faimes: 1220 Ferme (TW) bij Borgworm (LU). 1238 Liberté de Ferme, Borgworm (AVB).

 

FD

Defernelmont

Nom d’origine: Fernelmont, à Noville-les-Bois (Nr), devenu nom de com­mune. Cf. aussi Furnémont.

 

JG

de-Fernelmont

Proven.   Dép.  Noville-les-Bois. Synon. : De Furnémont.

 

EV

Deferney

Defernez, Deffernez. Nom d’ori­gine: Ferney (Ain).

 

JG

Defernez

-ey, Deffernez: Patr. Zoon van Fernet.

 

FD

de-Ferrier

V. Ferrier, Ferrières.

 

EV

Defert

cf. Defer.

 

JG

Defert

zie Defer.

 

FD

Defesche

cf. Defeche.

 

JG

Defesche

zie Defêche.

 

FD

Defeu

(NF surtout anversois). Nom d’origine: soit de feu, au sens ancien de ‘foyer, mé­nage’, soit w. topon. defeû (ainsi so V defeû à Mont-le-Ban), corresp. à l’anc. fr. défais (cf. Défense); Debrab. 353 songe également à une var. pic. de Defau, par hypercorrectisme.

 

JG

Defeu

de Feu, Defoeux: Hypercorrect voor Defau.

 

FD

Defeuille

Fr. de feuille, surnom de motivation obscure ou au sens toponymique du terme.

 

JG

Defever

De F-, Defevere. Néerlandisation d’anc. fr.fevre ‘forgeron’ ou du NF Lefevre.

 

JG

Defever

Defèvre, zie Faber.

 

FD

Defevrimont

de Fevr-. Cf. 17° s. «Louis Févri-mont» notaire à Seneffe et Trazegnies (IdG 2006, n°3); nom d’origine ou de fief (non lo­calisé), comp. Févry, à Gedinne (arr. Dinant); v. aussi Fivremont.

 

JG

Defévrimont

Defevrimont, Fivremont: PlN.

 

FD

de-Févrimont

Proven.    Mont   de Févry (Dép. Gedinne).

 

EV

de–Fexhe

Proven. Fexhe  (Loc.).

 

EV

Deff-

zie Def-.

 

FD

Deffaity

Particule de + NF Faitis (anc. fr. faitis ‘joli, beau’ FEW 3, 358b).

 

JG

Deffense

cf. Défense.

 

JG

Defferiere

-ère, cf. Deferière.

 

JG

Deffet

Var. de Defat, Defaing.

 

JG

Deffet

Var. van Defat (HERB.).

 

FD

Deffoin

cf. Defoin(g).

 

JG

Deffoin

zie Dufoin(g).

 

FD

Deffontaine

cf. Defontaine.

 

JG

Deffontaine(s)

zie Delafontaine.

 

FD

Deffranne

Deffrasne, Deffrasnes, cf. Defra(s)ne.

 

JG

Deffrasne(s)

-anne(s), -ânes, -enne(s), -esnes, zie Dufrasne.

 

FD

Deffrenne

Deffrennes, Deffresnes, cf. Defrêne, etc.

 

JG

Deffromont

zie Defroidmont.

 

FD

Defgnée

Nom d’origine: Évegnée (Lg).

 

JG

Defgnée

zie Defegnée.

 

FD

d-Efgnée

Proven. Evegnée (Loc.). Synon. : Defnet. N° 75.

 

EV

de–Fi- -se

-ze. Proven. Fize (Loc.).

 

EV

Defiennes

PlN Fiennes (PdC). 1298 Pierres de Filnes, Kales (GYSS. 1963); 1398 Johannis de Fienes, Bergen (CSWII).

 

FD

de–Fierlant

Propriété ou proven. (Fiers, Foris, ,,Extérieur ») ,,Do-maine extérieur, étranger » ou ,,Do-maine du sieur Fidier ou Widier ».

 

EV

Defieu(w)

zie Fieu(x).

 

FD

de–Fillet

Proven. Filée (Dép. Goesne).

 

EV

de-Fin

Proven. Fin (de l’agglo­mérat.), L.D.

 

EV

Defise

Defize: PlN Fize (LU). 1307 Raut de Fies, LU (AVB).

 

FD

Defise

w. nam. Dèfîse, Defize, De F-. Nom d’ori­gine: Fize (deux communes dans la prov. de Liège).

 

JG

Defives

Nom d’origine: Fives-Lille (Nord).

 

JG

de-Fives

Proven. Fieffet (Dép. Familleureux).

 

EV

Deflandre

Deflander, zie Flandre(s).

 

FD

Deflandre

Deflander. 1264 «Guy de Flandres» ChartesFlandre, 1786 «Guilleaume Deflan­dre» Nalinnes; originaire de Flandre.

 

JG

de-Flandre

Proven. Ancien comté.

 

EV

Deflavion

Nom d’origine: Flavion (Nr).

 

JG

Deflavion

PlN Flavion (N). 1520 Mathis de Flavion, Namen (RBN).

 

FD

Deflem

Flem: 1. PlN Flemme in Jallet (N). – 2. Zie Flem.

 

FD

Deflem

Nom d’origine : Flemme, à Jallet (Nr).

 

JG

Defleur

Surnom: de + îr. fleur; cf. Lafleur.

 

JG

Defleur

Zie Lafleur.

 

FD

de-Fleur

Proven. Fleurus (Loc.).

 

EV

Defline(s)

Deflinne(s): PlN Flines (Nord). 1296 Jakemes de Flines, Artesië (BOUGARD); 1305 Thieri de Félines, Dk. (TdT).

 

FD

de–Flines

Proven. Dép. Andenne.

 

EV

Deflinne

-es. Nom d’origine: Flines (deux communes, départ. Nord).

 

JG

Deflo(o)

zie Duflot.

 

FD

de-Flo(u)

Proven. Floxhe  (pro­noncé Floh), ,,Mare ». (Plus L.D., Rég. Liège).

 

EV

Defloo

de Flou. Surnom: moy. néerl. flau, flou ‘faible, mou’.

 

JG

de-Florence

Proven. Loc.

 

EV

Deflorenne

Nom d’origine: Florennes (Nr).

 

JG

Deflorenne

PlN Florennes (N). 1184 Hugonis de Florinis, Gerpinnes (SLL).

 

FD

Deflory

Flory, (De) Fleury: Verspreide PlN Fleury (PdC, Oise, Somme). 1388 Fleury = Floury (Côte-d’Or); 1384 Jean Fleury; 1387 Perrenot Flory = de Floury (MARCHAL).

 

FD

Deflos

zie Duflot.

 

FD

Deflou

zie Duflot.

 

FD

Defloure

Surnom: moy. néerl. vloer, floer ‘sol, plancher’.

 

JG

Defnée

Defnet, zie Defegnée.

 

FD

Defnet

Nom d’origine: d’Affnay, à Neufchâ-teau-lez-Visé (Lg).

 

JG

Defoer

De F-, De Foor. Flamandisation de Dû-four.

 

JG

Defoer

Defoër, zie Lefort, Dufour.

 

FD

de-Foër

-Foirdt.   Proven.   Fouare, Voord, ,,Gué ». L.D. N° 55.

 

EV

Defoiche

Nom d’origine: Foisches, w. fwèche (Ardennes).

 

JG

Defoiche

PlN Foisches (Ard.).

 

FD

Defoin

w. nam. Dèfwin, Defoing, Deffoin [depuis 1692, à Haut-Pays (Lx)], Defaingf. 1651 «Hubert Defoin» BourgNamur; nom d’origine: faing (topon. fréquent, maso, de fagne), e.a. à Jamoigne et Chiny, avec inter-calation de -w- en w. nam. ; cf. aussi Dufoing.

 

JG

Defoin(g)

zie Dufoin(g).

 

FD

de-Foin(g)

V. Fagne.

 

EV

Defoirdt

Peut-être adaptation néerl. du NF Lefort, Dufort [FD].

 

JG

Defoirdt

zie Dufort, Lefort.

 

FD

de-Foische

Proven.  1. Forge  (Loc. et L.D., prononc. dial. N° 79. — 2. Fouages (Dép. Maubray).

 

EV

Defollin

Deffolin: Patr. Folin, dial. voor Phollien (J.G.).

 

FD

Defollin

Particule de + Folin (prénom), forme régionale de Feuillen.

 

JG

Defont

Nom d’origine: fr.font ‘fontaine’.

 

JG

Defont

zie Dufont.

 

FD

Defontaine

Deffontaine. 1334 «Jehan Defon-tainnes» ComptesMons; nom de résidence: fr. fontaine.

 

JG

Defontaine(s)

-eyne, zie Delafontaine.

 

FD

de–Fontaine(s)

V. Fontaine.

 

EV

Defoor

De Foor, cf. Defoer.

 

JG

Defoor(d)(t)

zie Dufort, Lefort. Defooz, de Fooz, Dufooz, Fooz, Foos, Dafos: PlN Fooz (LU) of in Wépion. 1218 Eustatius de Fos (KCTD 1961,89); 1220 Albertus de Foz, Luik (SLL).

 

FD

Defoort

Néerlandisation de Lefort.

 

JG

Defooz

De F-, de F-. Nom d’origine: Fooz(Lg) ou de Fooz, à Wépion (Nr), etc.

 

JG

de-Fooz

Proven. Loc.

 

EV

Deforc(h)e

zie Delforge, Deforges, Delforce.

 

FD

Deforce

cf. Deforche.

 

JG

Deforchaux

-aud, Defors(e)au: PlN Forceau in Templeuve (H). Vgl. Fr. FN Fourchaud. Dira, van Ofr. forche, Fr. fourche: vork, wegsplitsing, tweesprong.

 

FD

Deforche

De Porche, Deforce. L’origine doit généralement être topon., soit fourche au sens de ‘bifurcation’, soit (le NF étant surtout fla­mand) var. de De(l)forge [FD]. Cf. aussi Deforseau, Deforchaux.

 

JG

de–Fore(i)t

V. Foret.

 

EV

Deforeit

Defore(s)t, zie Duforet.

 

FD

Deforest

Deforet, -et. Nom d’origine: fi. forêt (topon.), aussi nom de localités.

 

JG

Deforge

1727 «Marie Deforges» BourgLiège; nom d’origine: fr. forge, ainsi Forges-lez-Chimay (Ht), etc.

 

JG

Deforge(s)

Desforges, De(s)forche, Deforce: 1. PlN Forges (H). 1287 Jehans de Forges, H (CDH). – 2. Zie Delforge.

 

FD

de-Formanoir

V. Fourmanoir.

 

EV

Defors(e)au

zie Deforchaux.

 

FD

Deforseau

-au, Deforchaux. Dimin. de De­forche, cf. Forceau, Forzeau, dépend, de Tem­pleuve (Ht)?

 

JG

Defort

Généralement forme flamandisée du NF Lefort (comm. A. Lafort), cf. Lafort, -ourt.

 

JG

Defort

zie Dufort.

 

FD

de–Fort

V. Fort.

 

EV

de-Fos-

-é, -et, -ez. V. Fossé.

 

EV

Defossa

de Fossa, w. (Malmedy) Dèfossâ. 16e s. «Johan Defossas» Robertville; nom d’ori­gine: 1523 «les champs ditz les fossas», à Robertville (Lg), latinisation de fr. (topon.) fossé. – Bibliogr. : Chr. de Fossa, La famille de Fossa de Robertville, Bruxelles, Office généal. ethérald. de Belgique, 1991, 312 p. – Cf. éga­lement 1272 «Theodericus de Fossa» Polypt-Villers, 1280 «Lambondus de Fossa» Princip-Liège (cf. le suivant).

 

JG

de–Fossa

-Fosse. V. Fosse.

 

EV

Defossa(z)

PlN in Robertville (LU) < fosse: gracht, sloot. 1523 les champs ditz les Fossas; 16e e. Johan Defossas, Robertville (HERB., PSR 41).

 

FD

Defosse

De(s)fosses, Defosze, Del(a)fosse, Delefosse, Delfos, (del) Fosse, Delfasse, Lafosse, Dufosse(t), -sez, -se, Defosset, Defossé(s), -sez, -szé, Deffossez, Desfossez, -ses, Fosset, -sez, -se, -sey, -cez: PlN Fosse: gracht, sloot, dim. Fosset. Verspreide PlN. PlN Fosse (o.m. LU, N). 1284 Jehans dou Fosset, Har.; 1285 Fieroet del Fosset, Pittem (DEBR. 1980); 1303 Janne dele Fosse, Bg. (VERKEST); 1321 Pressent de le Fosse, Bergen (CSWII).

 

FD

Defosse

-es, -et, -ez. 1289 «Jehens des Fos-seis» CensNamur, 1444 «Maghin de Fos-set», «Henri de Fosseit» [très fréquent] TerreJauche, 1499 «Huart des Fosséz» Ter-rierNaast, 1542 «Jean Defossez» Gozée-Marbais, 1602-3 «Jean de Fosset» Terr-iersNamur, 1679 «Gaspart Defosset» Bourg­Namur; nom de résidence, d’après fossé, souvent au sens topon. de ‘talus’ (A. Vincent, BTD25, 119).

 

JG

Defosse

w. nam. Dèfosse. 1653 «Melchior De-fosse» BourgNamur; nom d’origine: Fosses-la-ville (Nr) ou Fosse (Lg), etc.; w. topon. fosse ‘fond’.

 

JG

Defosseux

PlN Fosseux (PdC). ±1300 Colins de Fosseus, PdC (BOUGARD); 1364 Wautier de Fosseus sire de Ravenberghe, H (CCHt).

 

FD

Defoubert

Particule de + Foubert, anthrop. germ. fulc-behrt.

 

JG

de-Foulon

Proven. Fouleng (Loc.).

 

EV

de–Founes

V. Fagne.

 

EV

Defour

De F-. Var. de Dufour.

 

JG

Defour

zie Dufour.

 

FD

Defourneaux

zie Fournel.

 

FD

de-Fourneaux

Proven.     Fumaux (Loc.).

 

EV

Defourny

1547 «Johan de Fourny» Malempré; nom d’origine: w. dèforni ‘du fournil’.

 

JG

Defourny

zie Dufourny.

 

FD

de-Fourny

1. Proven. fournil (L.D.). — 2. Profess. N. de boulan­ger. N° 131.

 

EV

Defourt

zie Dufour.

 

FD

Defoux

1630 «Denis Defoulx», 1666 «Gérard Defoux» BourgNamur; var. de Defau(x), cf. anc. fi. fou ‘hêtre’.

 

JG

de-Foux

1. V. Defoy. — 2. V. Defaux. N° 79.

 

EV

Defoy

Dufoix: 1. PlN Foy-Notre-Dame (N). 1396 Collin de Foey, Opzullik (DE B.). – 2. Var. van De Foux. 1382 Marghareta de Fous = 1408 M. van Foys; 1526 Jan de Foys, Heers (LAES).

 

FD

Defoy

w. nam. Dèfwè. Nom d’origine: Foy-Notre-Dame, w. fôye (Nr), cf. 1602 «Jean de Foye, bolengier» BourgDinant [mais le NF devrait se prononcer Dèfôye] ; sinon d’anc. fr. défais, cf. Défense.

 

JG

de-Foy

Proven. Foy (Dép. Falaen) Defoy (Defensus), ,,Bois réservé au seigneur ». Synon. : De Foux. N° 241.

 

EV

Defraen(e)

zie Dufrasne.

 

FD

Defraene

De F-. Néerlandisation de fr. frêne.

 

JG

de-Fraene

V. Frêne.

 

EV

de-Fraetere

V. de Fraiteur.

 

EV

Defraeys

cf. Defraye.

 

JG

de–Frahan

Proven. N. de domaine.

 

EV

Defrai(g)ne

zie Dufrasne.

 

FD

de–Frai(g)ne

V. Fresne.

 

EV

Defraigne

Defraine, Defraisne. W. liég. frâgne, fr. frêne, cf. Defrane et Defre(s)ne.

 

JG

Defraipont

de Fraipont.  Nom d’origine: Fraipont (Lg).

 

JG

de-Fraipont

Proven. Loc.

 

EV

Defraire

1. PlN Fraire (N). – 2. Zie de Frère.

 

FD

Defraire

Nom d’origine: Praire (Nr). Cf. aussi Defrère.

 

JG

Defraisne

zie Dufrasne.

 

FD

de-Fraiteur

Proven. Fraiture (Loc.) ,,Terre inculte ». Synon. : De Frae­tere. Synon. fl. : Bracht. N° 237.

 

EV

Defraiture

Defraiteur, Defrétur. Nom d’ori­gine: Fraiture (Lg); anc. fr. fraiture ‘fracture’, en topon. ‘terre en friche’ FEW 3, 744a.

 

JG

Defraiture

-eur, zie Fraiture.

 

FD

Defraity

Nom d’origine: Fraity, à Pepinster (Lg), à Roly (Nr), etc.; anc. fr.fraitis ‘terre en friche’ FEW 3, 754b.

 

JG

Defraity

PlN Fraity in Pepinster (LU) en Roly (N). Ofr. fraitis: braakland.

 

FD

Defran(n)e

Defrasnes, zie Dufrasne.

 

FD

Defranc

de Franc, Defrancq, Defrang. Parti­cule de + NF Franc(q) < anthrop. germ. Fran­co, ou traduction, avec adaptation de l’article, de Lefranc, plutôt que nom d’origine: Frencq (PdC) [FD].

 

JG

de-Franc

Proven. Franc-Waret. Ou bien : Autre territoire franc  (« affranchi »).

 

EV

Defranc(k)

de Franc, Defran(c)q, de Frangh: 1. PlN Frencq (PdC). 1361 Jacobo de Frêne, Montreuil (CMM); 1758 J. B. de Francq, Roes. (MARICHAL). – 2. Evtl. vertaling van Lefranc(q).

 

FD

Defrance

18e s. «Defrance» Cerfontaine; ori­ginaire de (l’Ile-de-)France, mais en Wallonie, le NF peut renvoyer aussi – du moins dans la région liégeoise – à un des nombreux l.-d. France locaux (parfois noms d’enseigne comme 1625 «À l’Escu de France», BTD 26, 283), par ex. à Melen, Clermont-sur-Meuse, Villers-le-Temple, Forêt, Battice, Lixhe (cf. E. Renard, BTD 11, 82) [JL, NFw].

 

JG

Defrance

Afkomstig van het ‘Ile de France’: van Frankrijk. 1305 mon sengeur Louwiis de Franche, conte de Evreux (MANTOU1972,472); 1334 Ernoulet de France, Bergen (PIERARD).

 

FD

de–France

Proven. France.

 

EV

Defrançois

Particule de + François, marquant la filiation.

 

JG

Defrançois

zie François.

 

FD

Defrancq

cf. Defrane.

 

JG

Defrane

Defranne, Defrasne, Defrasnes, Def-franne, Deffrasne, Deffrasnes. Pic. (Mons) frâne, fr. frêne (arbre caractéristique) ; cf. aussi Defre(s)ne.

 

JG

Defrang

cf. Defranc(q).

 

JG

de–Frasne(s)

V. Frêne.

 

EV

Defraumont

zie Defroidmont.

 

FD

Defraye

de Fr-, Defraeys. Surnom: moy. néerl. fraey,fray ‘joli, mignon’.

 

JG

de–Fré

1. Forme wall. de Fraire ou de Freren (Loc.). — 2. V. Defrère.

 

EV

Defrecheux

Defrécheux. Nom d’origine: w. topon. frècheû < fètchereû ‘fougeraie’ (par déplacement de -/•-).

 

JG

Defrecheux

zie Defechereu(x).

 

FD

de–Frêcheux

V.   Defêchereux.   N° 69.

 

EV

Defregne

Defreine, zie Dufrasne.

 

FD

Defremont

zie Defroidmont.

 

FD

de-Fren(n)e

-Fresne. V. Frêne.

 

EV

Defrene

-ène, -êne, De Frêne, Defrenne, -es, De Frenne, Defresne, -es, Defrègne, Defreine, -eyne, Deffrenne, Deffrennes, Deffresnes, 1612 «Mathieu Defresne» Terriers-Namur, 1676 «Nicolas Deffresnes» RuageAth, 1711 «Pierre de Frêne» Spontin; fr. frêne. Cf. aussi Defraigne, Defreyn(e), etc.

 

JG

Defrêne

Defren(n)e(s), zie Dufrasne.

 

FD

Defrère

Sans doute nom d’origine (avec re moti­vation sur fr. frère): var. de Defraire ou bien, en région liégeoise, de Vreren, w. frère (Lb).

 

JG

Defrère

zie de Frère.

 

FD

Defresne

-es, cf. Defrene, -enne(s), etc.

 

JG

Defresne(s)

zie Dufrasne.

 

FD

Defretin

Fretin, Fert(e)in, -ens: PlN Fretin (Nord). 1335 Fédri de Fretin, Bergen (PIERARD); 1360 Jehan de Fretin, Dk. (TdT).

 

FD

Defrétur

cf. Defraiture.

 

JG

Defrétur

zie Fraiture.

 

FD

Defréville

Fre(u)ville, Fréville: PlN Fréville (Seine-Mar., Vosges, Loiret). 1332 Willaumes Frewille, Bergen (PIERARD).

 

FD

Defreyn

De F-, Defreyne, Defryn, -in. Néerlandisation de Defrene.

 

JG

Defreyn(e)

zie Dufrasne.

 

FD

de–Freyne(e)

V. Frêne.

 

EV

Defreyst

zie de Freest.

 

FD

de-Friet

Proven.   Evegnée   (Loc.) (Comp. Grifnée, pour Grivegnée).

 

EV

Defrijst

-yst, zie de Freest.

 

FD

Defrin

cf. Defr(e)yn.

 

JG

Defrise

Defrize. Originaire de Frise.

 

JG

Defrise

Defrize: W. adaptatie van De Vrieze of De Frise: van Friesland.

 

FD

de-Frise

Proven. Frise (Anc. comté holl.).

 

EV

de-Froi(d)mont

Proven. Froidmont

(Loc. et L.D.).

 

EV

Defroidmond

-t, De F-, de F-, Defromont. 1499 «Ector de Froimont» TerrierNaast ; nom d’origine: Froidmont (Ht), etc.

 

JG

Defroidmont

-mond, De(s)fromont, Deffromont, Defraumont, Defremont, Dufraimont, Dufremont, Dufermont, Duf(f)romont, Dufourmont, Froidmont: 1. PlN Froidmont (H). 1210 Sigero de Froimont, Dk. (SMTI); 1318 Jehan de Froimont, Bergen (PIERARD). – 2. Ook vertaling van Van Caudenberg. 1322 Godefroid de Froemont con dist de Coudenberghe (zoon van) Hugues de Coudenberghe, Bs. (BLOI).

 

FD

de–Froy

Proven.    Freux    (Fausse régression). (Loc.). N° 83.

 

EV

de-Froyenne

Proven.     Froyennes (Loc.).

 

EV

Defroyenne(s)

PlN Froyennes (H). 1231 Johannem de Froana, Dk. (SMTI); 1300 Everardi de Froiennia, Ktr. (DEBR. 1980).

 

FD

Defroyennes

Nom d’origine: Froyennes (Ht).

 

JG

Defroyer

-ère. Nom d’origine: Froyère, à Obigies (Ht).

 

JG

Defroyer(e)

-ère: PlN Froyères in Obigies (H) (TW). 1386 Jacob de Froyere, Bs. (PEENE1949).

 

FD

de–Fru

-Fruit. Proven. Freux (Loc.), prononcé Fru  dans  le  dial.,  puis francisé en Fruit. NOB 79, 83.

 

EV

Defruit

Defru: BerBN voor een fruithandelaar. 1234 Helius de Fructu; 1248 Margot au Fruit, Atrecht (NCJ).

 

FD

Defruit

Defruyt, De Fru. Fr. fruit, w. fru, surnom de marchand, de producteur de fruits.

 

JG

Defryn

cf. Defreyn.

 

JG

Defryn

zie Dufrasne.

 

FD

Defuisseau(x)

Reïnterpretatie van Defîchaux. PlN Fichaux in Pont-à-Celles (H).

 

FD

de–Fuisseaux

Proven. Forseau.

 

EV

Defurn(e)aux

Furnal, Furno, Fénat, Fenat: 1. PlN Furnaux (N): 1336 Fenal (HERB. 1986,56). 1266 Nicolas de Fénal, Malonne; 1294 Warnechon de Frenau, N (CRN); 156 e. Marie de Fernaulx, Gilles de Furnaux; 1532 Michiel de Furnal, Namen (RBN). – 2. Var. van Defourneaux.

 

FD

Defurnaux

Nom d’origine: Furnaux (Nr).

 

JG

Defurne

PlN Fûmes, Fr. vorm voor Veurne (WV). 1282 Clai de Fûmes, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

de–Furstemberg

Proven.   Domaine (Allem.).

 

EV

Defyn

Surnom: néerl.fijn ‘fin, beau’.

 

JG

Defyve

zie Defives.

 

FD

Degaens

Surnom: néerl. gans ‘oie’.

 

JG

Degageur

Dé-. Surnom: moy. fr. dégageur ‘celui qui saisit un gage’ FEW 17, 444b.

 

JG

Degageur

Mfr. dégageur: die een pand inlost.

 

FD

Degail(l)e

Degalle: W.gaye: noot. Of spellingvar. van Degaillaix, Degalet.

 

FD

de–Gaill-

-ier, -é. 1. Proven. Gailly (Dép.   Chaussée).  —   2.   Proven.

Gayer,    ,,Noyer ».    L.D.    Synon. : De Gay.

 

EV

Degaillaix

zie Degallaix.

 

FD

Degaille

 (à Mons), Degay, Degaye, Deghaye (Liège), sans doute aussi Deguée. L’expli­cation par w. gaye ‘noix’ FEW 4, 37a ne peut convenir pour le NF en région liégeoise, la forme liég. étant djèye DL. Cf. les solutions proposées pour Gaye et Legaye.

 

JG

Degaillier

Surnom: w. (Mons) gaillier ‘noyer’ FEW 4, 37a.

 

JG

Degaillier

zie Dugaillier.

 

FD

Degain

Desgain, Desguin, de Ghein, Degeyn: PlN Ofr.

gain: landbouwland.

 

FD

Degaire

cf. Degeer.

 

JG

Degaire

zie Degeer(t).

 

FD

Degalaen

cf. Degelaen.

 

JG

Degalain

Degallain. Var. de Degalan?

 

JG

Degalan

De G-, Degalant, Degallan. Surnom: cf.  1635 «dégallant» Ouffet (BTD 36, 165), contraire de fr. galant.

 

JG

de–Galan

V. De Gelaen.

 

EV

Degallaix

-air, Degaillaix, Degalet, -ez, Dégalet, -ez, Degallez: PlN Gallaix (H). 1358 Jaquemes de Calais, Dk.(TdT).

 

FD

Degallaix

Nom d’origine: Gallaix, gale (Ht).

 

JG

de-Gallaix

Proven. Loc.

 

EV

Degalle

zie Degaille.

 

FD

de–Gallie

Orig.    Pays    de    Galles (Angl.). N° 222.

 

EV

Degand

De G-, Degandt. 1545 «Bertelmyde Rieu dit de Gand» GuillLiège; nom d’origine: Gand (Flandre orient.).

 

JG

de-Gand

-Gant.    Proven.    Gand (Loc.).

 

EV

Degand(t)

Degan(t), Deghandt, Degang, Deguent, Ga(a)nd: PlN Gand, Fr. vorm voor Cent (OV). 1287 ke maistre Jakes de Gand dis Mareschaus canoines de Tournai = 1287 Jacobo de Gandavo

canonico Tornacensi (DEBR. 1980). Zie ook de Gent.

 

FD

Deganhy

cf. Degonhi(e)r.

 

JG

Deganhy

zie Degonhier.

 

FD

Deganseman

De G-. Néerl. gans ‘oie’ + mm, surnom d’éleveur d’oies.

 

JG

Degard

1635-36 « Sent espouse Adam Degard», 1748 «Jean Degard Maréchal» Nandrin; nom d’origine: pic. gard ‘jardin’ ; cf. Dugard.

 

JG

Degard

zie Dugard.

 

FD

Degardin

de Gardeyn, zie Dujardin.

 

FD

Degardin

Nom d’origine: pic. de gardin ‘du jardin’, ou bien au plur., cf.   1426 «Jehan Desgardins» TailleSoignies. Cf. aussi Dugardin.

 

JG

Degaudine

Degaudinne,  Degodenne.  1494 «Ysabial de Lyve que on dist de Godinnez» Boninne; nom d’origine: Godinne, w. gôdène

(Nr).

 

JG

Degauque

Degaugue, de Coque: Pic. gauque: noot. BerBN van de notenhandelaar.

 

FD

Degauque

Degaugue.   Surnom:  pic. gauque ‘noix’ FEW 4, 37a.

 

JG

de-Gauque 

-Gaucquier.    Proven. Gauque,    ,.Fruit    du    gauquier »,

,,gauquier »    (espèce    de    noyer). N° 244.

 

EV

Degauquier

de G-. Nom de résidence (arbre caractéristique du domaine):  pic. gauquier ‘noyer’ ibid. Ce pourrait aussi être, sous une

forme picarde,  l’ancien prénom d’origine germanique Gauchier.

 

JG

de–Gaure

-Gavre.  Proven.   Gavere

(Loc.).

 

EV

Degaute

NF de la région de Belœil, tout à fait distinct  du  NF  liégeois  Degotte;  p.-ê. de Gaude = forme romane de Gouda, attestée chez Jean Molinet (éd. par Doutrepont-Jodogne, 341b) [MH].

 

JG

Degaute

zie Degotte.

 

FD

Degav(r)e

PlN Gaver (OV). Zie van Gaver.

 

FD

Degave

Surnom: anc. flandr., pic. gave ‘gorge, jabot’ FEW 4, la? Ou bien forme réduite du suivant.

 

JG

Degavre

Nom d’origine: Gavere (FlOr).

 

JG

Degay

Degaye, cf. Degaille.

 

JG

de–Gay

Ga-y pour Gailly, V. Degaillier.

 

EV

Degay(e)

Deghaye, Dighaye, -aie: 1. PlN Gay in Auvelais, Biesme, Falisolle (N), Louvignies-Quesnoy (Nord). Gaye (Marne). – 2. Zie ook Legai.

 

FD

Degbomont

Dogbomont.   Nom   d’origine:

Egbomont, à Stavelot (Lg).

 

JG

Degbomont

PlN Egbomont in Stavelot (LU) of Exbomont in La Gleize (LU): W. Ègbômont. 1393 Goffines de Gebomont, La Gleize (L. REMACLE, Top. de la Gleize, 1992,37).

 

FD

d–Egbomont.

Proven.    Xbomont (Dép. La Gleize).

 

EV

Degeaive

cf. Degesves.

 

JG

Degeaive

zie Degesves.

 

FD

de–Geaive

Proven. Gesves (Loc.).

 

EV

Degear

Var. de Degeer, De Jaer.

 

JG

Degée

[Jean Tousseul est le pseudonyme d’Oli­vier Degée (né à Landenne)], Degey, Degeye, Dejaie, w. nam. Dèjèye. Nom d’origine: Gée, w. è djèye, à Tihange (Lg); cf. aussi Dejaille. Pour É. Legros (BTD 27,  134), Degey se prononce dejè(y)î et représente w. de djèyî.

 

JG

Degée

de Gee, Degey(e), Dejaie, Gée: PlN Gée in Tihange (LU).

 

FD

de-Gée

Proven. Dép. Tihange.

 

EV

Degeel

zie Degel, de Gheele.

 

FD

Degeer

Degaire Nom d’origine: Geer, w. djêr (arr. Waremme) [cf. Louis de Geer, promoteur de l’industrie métallurgique suédoise au début du 17e s.].

 

JG

de-Geer

Proven. Loc.

 

EV

Degeer(t)

Deger, Deguerre, Degaire: PlN Geer (LU). Zie van Geer. 1313 Johans de Geire, LU (AVB).

 

FD

Degeert

Surnom:  moy.  néerl. geëert,  geert ‘honoré’.

 

JG

de-Geest.

Proven.   Geest   (-Gérompont) (Loc.).

 

EV

Degeeter

De G-, cf. Degeyter.

 

JG

Degehel

zie Dégel.

 

FD

Degehet

Deget, Dejehet, Deje(e)t, Dejejet: PlN Jehay

(LU). 1354 Gerars de Jehain; 1374 Massones de

Gehaing,LU(AVB).

 

FD

Degehet

Nom d’origine: Jehay-Bodegnée (Lg). Degelaen,   Degalaen.  À rapprocher du NF Galand, prénom réinterprété comme fr. galant (d’où l’article néerl.?) [FD]; cf. aussi Dega-lan(t), etc.

 

JG

de–Gehet

Proven. Jebay (Loc.). N° 68.

 

EV

Degeimbre

zie Dejembes.

 

FD

Degel

Dege(h)el: 1. De Tiense FN Dégel wordt dégel

uitgesproken (med. E. Baert). Wsch. var. van Deg(u)elle, W. adaptatie van Degueldre. – 2. Zie ook Degels.

 

FD

Degel(s)

Deghels: BN Degel = de Egel, naar de diernaam. Vgl. Egels. 1467 Lodewyc Deghele, Vinkt(PARM.).

 

FD

Degelaen

-an, zie Galand.

 

FD

de-Gelaen

Proven. Glaên, anc. nom de Glons (Loc.). N° 69.

 

EV

Degelas

De G-. Var. de Deglas.

 

JG

Degelas

zie Gerlach.

 

FD

de–Gelas

-Glas. Proven. L.D. Glebas (Ecclesias).  ,,L’Eglise ».  Synon. : La Gleize.

 

EV

Degelcke

zie De Ghelcke.

 

FD

de-Geld

V, De Gueldre.

 

EV

Degeld(t)

zie Degueldre.

 

FD

Degelder

De G-, Degeldere, Degeldre. Ethni­que: moy. néerl. gelder ‘gueldrois’, originaire de la Gueldre(P.-B.).

 

JG

Degeler

cf. Degeyter.

 

JG

Degelin(g)

zie Deglain.

 

FD

Degeling

Degelin. Serait une var. de Deglain, avec accent tonique sur Glin dans le Brabant flamand (d’après E. Baert) [FD].

 

JG

Degelle

V. De Gheel.

 

EV

Degelle

zie Degueldre.

 

FD

Degels

Surnom (au génitif): moy. néerl. degel ‘pot’.

 

JG

Degembe

Degimbe, Degeimbre, Degembre, Degimbre, Dejembes, Dejimbe, w. nam. Dèjimbe. 1698 «Jean Degembe» NPLouette; nom d’origine: Gembes, w. djimbe, 1139 «Gembres» (arr. Dinant).

 

JG

Degembe(s)

Degembre, zie Dejembes.

 

FD

de-Gembre

Proven. Gembes (Loc.). N° 83.

 

EV

Degen

au génitif: Degens. 1598 «Pierre de Degen» DénWavre; surnom: moy. néerl. degen ‘chevalier, dauphin’.

 

JG

Degen

Degens, Deege(n): 1. Mnl. degen: knaap, ridder, held. 1620 Maria Degens, Bilzen (SCHOE.). – 2. Vanwege het ontbreken van een Iw. wsch. Patr. Germ. VN Degen ‘dienstman’, met

bewaarde intervocalische g; vgl. Degenaers.

 

FD

Degen(s)

Degenst. V. Geinst.

 

EV

Degenaers

Dérivé (au génitif) de moy. néerl. degen ‘dague’, surnom de fabricant de dagues, d’épées.

 

JG

Degenaers

zie Degenhar(d)t.

 

FD

Degend

Degendt, Degent, De G-, De Geyndt. Nom d’origine: Gent, fr. Gand (FlOr).

 

JG

Degendesch

-esht, zie Deigentasch.

 

FD

Degendesch

Profess.   Degenscbede (Interversion)   ,,Fourreau  d’épée ».

N. de fabric. N° 131.

 

EV

Degendesh

-esht. Surnom de sens obscur : moy. néerl. disch ‘table, établi’ + degen ‘dague’.

 

JG

Degène

Degenne, de Ghein, Degeyn(e), Degin: PlN

Gênes, Fr. vorm voor It. Genova (Ndl. Germa). 1335 Baudette de Ghijn, Florence (JAM.); 1383 Antonine de Gennes (MARCHAI); 1528 Degeene, 1708 de Gein, Mech. (MERTENS); 1709 Servaes de Geine, Ktr. (KW). Vgl. ook Degain.

 

FD

Degeneffe

cf. Dejeneffe.

 

JG

Degeneffe

zie Dejeneffe.

 

FD

de-Geneffe

Proven. Jeneffe (Loc.).

 

EV

Degenève

 (NF de Gaume). Nom d’origine: de Genève; ou bien, var. de Degeneffe, Deje­neffe, remotivée sur le nom de la ville suisse.

 

JG

Degenève

Degeneve: 1. Var. van Degeneffe. 1261 Lamberto de Genevre (HERB. 1947,63). – 2. Wellicht een andere herkomst voor: 1273 Jakemon de Jenneves, Dk. (FST denkt aan de naam van een Scheldearm); 1444 Jan van Gennevien, Dk. (JAM. II). – 3. PlN Genève (CH). 1383 Blanche de Genève, Arlay (MARCHAL).

 

FD

de–Genève

Proven.     1.     Genève (Loc.). — 2. V. Digneffe.

 

EV

Degenhar(d)t

Degenaers: Germ. VN Degenhard: thegn-hard ‘dienstman, held-sterk’. 1385 Henning Deghener = Deghenard, Greifswald (DN). 1728 Lud. Degenaert, Her.; 1795 Lud. Degenaerts, Merksem-Aw. (AP). Zie ook Dehnert.

 

FD

Degens

cf. Degen.

 

JG

Degens

zie Degen.

 

FD

Degent

De G-, cf. Degend.

 

JG

Degeond

zie Dejon.

 

FD

Degeorge(s)

zie George(s).

 

FD

Deger

Var. de Dheeger.

 

JG

Deger

zie Degeer(t).

 

FD

de-Ger

V. De Geer.

 

EV

Degerickx

Diegerick, -ink, Deegerink: Patr. Germ. VN dag-rîk ‘dag-heerser’: Dagaricus, Degericus (MORLETI). 1762 Degereckx, Mech. (MERTENS).

 

FD

Degesves

Degève(s), Degeve(s), Degeaive, Dejaive, Dejaifve, Dejaiffe, Dejeaifve: PlN Gesves (N). 1379 Wilheame de Geeve, Luik (SLLIV); 1421 Jean de Gesves=Johans de Gaive, N (CCHt).

 

FD

Degesves

-èsves, Degève, -èves, Degeve, -eves, Degeaive, Dejaifve, Dejaiffe, Dejaive, Dejeaifve. 1540 «Jado de Jeiffe» CartCiney; nom d’origine : Gesves, w. djéve (Nr).

 

JG

Deget

zie Degehet.

 

FD

de-Get

V. Degée.

 

EV

de-Gève

Proven. Gesves (Loc.).

 

EV

Degey

Degeye, cf. Degée.

 

JG

Degey(e)

zie Degée, Legai.

 

FD

Degeyldre

zie Degueldre, de Gelder.

 

FD

Degeyn

zie Degain, Degène.

 

FD

Degeyne

zie Degène.

 

FD

Degeyter

De G-, Degeeter, Degeter. Dérivé de néerl. geit ‘chèvre’, surnom de chevrier.

 

JG

Degezelle

De G-, Degheselle, De G-. Surnom : moy. néerl. geselle ‘compagnon’.

 

JG

Deghandt

zie Degand(t).

 

FD

Deghaye

cf. Degaille.

 

JG

Deghaye

zie Degay(e).

 

FD

Deghein

zie Degain, Degène.

 

FD

Deghels

Car.  phys.  De Egel,  ,,Le hérisson ». N. d’homme à chevelure

hérissée. N08 265, 288, 290.

 

EV

Deghels

zie Degel(s).

 

FD

Deghelt

1. V. Degueldre. — 2. Car. mor.  ‘t Geld,  ,,L’argent ». V. De Cruyce. N. d’H. cupide. N° 270.

 

EV

Deghelt

De G-, cf. Degueldre, Deguelde.

 

JG

Deghelt

zie Degueldre.

 

FD

de-Ghendt

V. Degand.

 

EV

Degheselle

De G-, cf. Degezelle.

 

JG

Deghilage

Deghillage, Deghislage, De G-, Deghislages, Deguislage. Nom d’origine: Ghislage, à Havre (Ht); à noter que 77 % des porteurs des différentes var. du NF sont situés dans le Hainaut, à proximité assez immédiate du NL éponyme [JMP].

 

JG

Deghilenghien

PlN Ghislenghien (H), Ndl. Gellingen. 1292 Rases de Gillengien, Dk. (TdT).

 

FD

Deghine

zie Deguisne.

 

FD

de-Ghislage

Proven. Dép. Havré.

 

EV

Deghislage(s)

de Ghislage, Deghil(l)age, Deguislage: PlN Ghislage in Havre. 1290 Simon de Gillage, Bergen (PIERARD).

 

FD

de-Ghistelles

Proven. Gistel (Loc.).

 

EV

de–Ghlin

Proven. Ghlin (Loc.).

 

EV

Deghonir

cf. Degonhir.

 

JG

Deghorain

PlN Gaurain (H). 1279 Jehans de Gauraing, Dk. (TdT).

 

FD

de-Ghorain

Proven. Gaurain (Loc.).

 

EV

Deghorain.

Nom d’origine: Gaurain-Ramecroix (Ht).

 

JG

Deghou

Deghouys, Degouis, Degouy, -ys. 1636 «Mathi de Gouie» émigré en Suède; nom d’origine : Gouy-lez-Piéton (Ht) ; pour B. Roobaert, ce serait p.-ê. une forme romane de Gooik, cf. 1190 «Nico de Goï» Arquennes.

 

JG

Deghouy(s)

Deghoy, zie Degouy(s).

 

FD

de-Ghoy

Proven.  Ghoy (Loc/).

 

EV

de-Giey

Proven.  (Gie-y)     Gilly (Loc.).

 

EV

Degilles

zie Gillis.

 

FD

Degimb(r)e

zie Dejembes.

 

FD

Degimbe

cf. Degembe.

 

JG

de-Gimbe

V. Degembe.

 

EV

Degimnée

Nom d’origine: Gimnée (Nr).

 

JG

de-Gimnée

Proven. Gimnée (Loc.).

 

EV

Degin

zie Degène.

 

FD

Deginste, van

zie van de(r) Ginste.

 

FD

Degissemé

zie De Gersem.

 

FD

Degive

de G-, Degives. 1753 «Maria Joanna Degive» AnthrStHubert ; nom d’origine : Gives, à Ben-Ahin (Lg), etc.

 

JG

de–Give

Proven. Gives (Loc.).

 

EV

Degive(s)

Degisves: PlN Gives in Ben-Ahin (LU), Flamierge (LX). 1330 Willeames de Gives, Luik (SLL IH).

 

FD

Deglace

cf. Deglas.

 

JG

Deglace

Deglas(se), zie Gerlach.

 

FD

Deglaiges

Nom d’origine: Glaignes (Oise)?

 

JG

Deglain

Deglin, Deglein, Degelin(g): 1. PlN Glain (LU). Degelin wordt in VB als De Glin uitgesproken met klemtoon op Glin (med. E. Baert). 1248 sita ‘en Glein’ juxta Leodium…quam etiam terram Arnuldus del Glein nobis contulit (AVB); 1400 Mathier de Glen, LU (ISC); 1563 Walricus Degelin, Rijkhoven (MULIV). – 2. PlN Glin in Rixensart of Ghlin (H): 1309 Jehans de Glin, Dk. (TdT).

 

FD

Deglain

Deglin. 1646 «Jacques Deglin» Bourg-Namur; nom d’origine: Glain (Lg) [non pas Ghlin (Ht), vu la diffusion du NF]. Cf. aussi Degelin(g).

 

JG

de-Glain

Proven. Glain (Loc.).

 

EV

Deglaire

PlN Glaire-et-Villette (Ard.).

 

FD

Deglas

De Gl-, Deglasse, Deglace. Surnom: néerl. glas ‘verre’.

 

JG

de–Glas(se)

V. De Gelas.

 

EV

de-Glim- 

-es, -me.  Proven.  Glimes (Loc.). Synon. : DE- -Glumm(m),

Guln- -e(s).

 

EV

Deglime

-es, De Glimme, Deglim, Degline, Deglismes, Deglume. 1507 «Jehenne de Glinnes» BourgNamur, 1636 «Thomas Degli-nes» Morialmé, 1698 «Thomas Deglimme» Nalinnes; nom d’origine: Glimes, w. glëme (BrW).

 

JG

Deglin

cf. Deglain.

 

JG

Deglin

zie Deglain.

 

FD

de-Glin

V. Deghlin.

 

EV

Deglin(n)e

zie De Glimes.

 

FD

Deglise

D’église: van der Kerken. Naar de woonplaats of voor een kerkdienaar.

 

FD

d–Eglise

Proven. Eglise (L.D.).

 

EV

Degloire

de Glorie: PlN Glore (H). 1428 Hanins de Glore,H(CCHt). Deglume(s), zie De Glimes.

 

FD

Deglorie

Surnom abstrait: néerl. glorie ‘gloire.

 

JG

Deglume

cf. Deglime(s).

 

JG

Degnée

Proven. Denée.  (Loc.). N° 50.

 

EV

Degner

zie Degenaers.

 

FD

Degobert

Préposition de indiquant la filiation + NF Gobert < anthrop. germ. god-behrt.

 

JG

Degobert(s)

zie Decobert.

 

FD

Degod

Degodt. Surnom: néerl. god ‘dieu’, comp. Ledieu.

 

JG

Degodenne

cf. Degaudin(n)e.

 

JG

Degodenne

zie Delgauden(n)e.

 

FD

de-Godermé

Proven. ,,Mez (,,Maison  rurale »)   du  sieur  Godaire ».

Synon. : Goudermé. N° 245.

 

EV

Degoedt

de Goeye. Surnom: néerl. goed ‘bon’.

 

JG

Degognie

De Go(i)gnies: PlN Gognies in Anderlues (H), (Houdeng-)Goegnies (H), Go(e)gnies-Chaussée (H) of Goegnies in Gommegnies (Nord). 1272 Coutelars de Goegnies, Louvignies

(CACa).

 

FD

de-Gol(l)a.  

Proven.   Gola    (Dép. Flostoy).

 

EV

de–Gol(s).  

Proven.    Gauls   (Dép. Fontaine-l’Evêque).

 

EV

Degolla

Nom d’origine: Gola(r), à Héron (Lg) ou Gollar, à Noduwez (BrW).

 

JG

Degolla

PlN Golart in Noduwez (WB). Zie Golard 2.

 

FD

Degombert

zie Decobert.

 

FD

Degonhi(e)r

Deganhy: PlN W.gonhîre: beboste helling. Les Gonhires (Luik).

 

FD

Degonhir

Degonhiert, Deghonir, Deganhy. 1773 «Emmanuel-Jos. Deganhy» Bourg­Namur; nom d’une importante famille liége­oise [e.a. le graveur J. B. Deganhy] dont un membre s’installa au 18e s. àNamur, où existe encore une famille Ganhy (cf. BTD 37, 187) ; nom d’origine: Les Gonhires, so lès gonhîres, à Liège, etc., w. topon. gonhîre ‘côte boisée’ DL. Cf. aussi Ganhy.

 

JG

de–Gosse-

-ly, -rie. Proven.  Gosse- -lies ou -ries (Loc.).

 

EV

Degossely

Gochely, Degosserie: PlN Gosselies (H). 1365 Jehan de Ghochillies, Bergen (DE COCK).

 

FD

Degossely

Nom d’origine: Gosselies (Ht).

 

JG

Degossencourt

zie Degoussencourt.

 

FD

Degosserie

Particule de + NF Gosseries.

 

JG

Degosserie

zie Degossely.

 

FD

Degotalle

de Gottal, Delgotalle: Verspreide PlN Gotale, dim. van W. gote: kleine vij ver door een bron gevoed. Gotalle in Louveigné (LU).

 

FD

de–Gottal

Proven.   Nombr.    L.D. ,,Eau qui  sourd  dans une mare ».

Synon. : Delgotalle. N° 230.

 

EV

Degotte

Cf. 1544 «Hubert des Gottes» Dén-StavelotMy; nom d’origine: topon. w. gote ‘petit étang alimenté par une source’ DL, ainsi La Gotte, à Nandrin (Lg), etc.

 

JG

Degotte

Dégante: Verspreide PlN W.gote: kleine

vijver door een bron gevoed. La Gotte in Nandrin

 

FD

Degou

PlN (le) Goul in Raulhac (Cantal) (DNF).

 

FD

Degoudenne

zie Delgauden(n)e.

 

FD

Degouhys,

Degouis, zie Degouy(s).

 

FD

Degouis

Degouy, -ys, cf. Deghouy.

 

JG

Degousée

Nom d’origine: Gozée, w. goûzéye (Ht).

 

JG

Degousée

zie De Gozée.

 

FD

de–Goussencourt

Proven.   Gossoncourt (Loc.).

 

EV

Degouve

PlN Gouves (PdC). 1285 pro Jacobo de Couves, Atrecht (NCJ).

 

FD

Degouy(s)

Degouis, de Ghouy(s), de G(h)oy, Degoy, Degouhys, Du Gouy, de Gowie: PlN Gouy (6x PdC, Somme, Aisne, Oise, Seine-Mar.), Gouy-lez-Piéton (H). 1263 Gossuins de Goy, Atrecht (NCJ); 1281 Johannes de Goy, Kales (GYSS. 1963); 1448 Aliaumet de Gouy, Comp. (MORLET).

 

FD

Degraa

Surnom: moy. néerl. gra, néerl. grauw ‘gris’.

 

JG

Degraa,

zie de Grauw(e).

 

FD

Degraaf

De Graaf, -aef, Degraeve, De G-, Degrave, De G-, Degreef, De G-, de G-, Degreffe, Degreif, De G-, Dégrevé, -éve, -ève, De Grève, Dégrèves, etc. Nom de dignité (ou surnom ironique): néerl. graaf ‘comte’.

 

JG

Degrace

de Grasse, Degrassi, de Gratie: PlN Grâce (-Berleur) (LU). 1254 Nicholaus de Graus, LU (AVB); 1359 Hubert de Grâce, Ans (AVB).

 

FD

Degrace

Degrâce. Nom d’origine: Grâce-Berleur (Lg) ; toutefois le NF est plutôt hen-nuyer.

de Grady. Particule de + Grady, latinisation de Grez, cf. 1560 «Henri de Grez, dit Gradi ou Gradu» à Liège (C. De Borman, dans Annu­aire de la Noblesse de Belgique 38, 1884,276-283), cf. E. Renard, BTD 26, 258.

 

JG

de-Grâce

Proven.   Grâce(-Berleur). (Loc.).

 

EV

Degraen

Surnom: moy. néerl. graen ‘grain’ ?

 

JG

Degraen

zie Legrand.

 

FD

Degraeuwe

cf. De Grauw.

 

JG

Degraeveleyn

zie Gravelin(es).

 

FD

Degraide

Degroide. 1530 «Jehan de Graide» BourgNamur; nom d’origine: Graide (Nr).

 

JG

De–Graide

Proven. Loc.

 

EV

Degraiffe

zie (de) Graaf.

 

FD

Degrain

V. Degrein.

 

EV

Degraive

zie (de) Graaf.

 

FD

Degran(d)sart

zie Grandsart.

 

FD

Degrande

De Grande. NF hybride : néerl. de + fr. grand, comp. Degros. En prov. de Liège, p.-ê. également grâte, Grande, topon. de Cler-mont-sur-Berwinne [JL, NFw2].

 

JG

De-Grande

Proven.  (Flémalle-) Grande, (Matagne-la-)Grande, etc.

 

EV

Degrandgagnage

zie Grandgagnage.

 

FD

de-Grandgagnage

V. Cagnage.

 

EV

de-Grand’ry

Proven.  ,,Grand ruis­seau » (L.D.). N° 230.

 

EV

de-Grandsaigne

Proven.    ,,Grand marais » (L.D.). N° 231.

 

EV

Degrandsart

Degransart. Nom d’origine: Grand-Sart, à Lierneux (Lg), etc.

 

JG

de-Grand’ville

Proven. ,,Grand éta­blissement rural »  (L.D.). N° 245.

 

EV

Degrange

1294 «Massins de Graingne» Cens-Namur, 1449 «Marton de Grange» Aides-Namur, 1602-3 «Franchois de Grange» Ter-riersNamur; nom d’origine: Grange, à Année (Nr), etc.

 

JG

Degrange(s)

zie Delagrange.

 

FD

de-Granges

Proven. Loc., L.D.

 

EV

Degranville

zie Granville.

 

FD

Degraux

14e s. «Basthiens de Graus» DénHes-baye, 1390 «dame Maroie veuve de Thonar de Grauz le hallier» GuillLiège, 1555 «Yzabillon de Graux», 1654 «Catherine de Graus», 1681 «Henri de Graux» BourgNamur, 1780 «Nico­las Degraux» Charleroi; nom d’origine: Graux (Nr).

 

JG

Degraux

Decraux, Graux, Grau(s): PlN Graux (N). 1265 Godefroid de Grau, N (CRN).

 

FD

de-Graux

Proven. Graux (Loc.).

 

EV

Degrave

De G-, cf. Degraaf.

 

JG

Degraveleyn

zie Gravelin(es).

 

FD

Degré

cf. Degrez.

 

JG

Degré

zie Degrez.

 

FD

de-Gré

V. Degrez.

 

EV

Degreef

De G-, de G-, Degreffe, Degreif, De G-, cf. Degraaf.

 

JG

Degreffe

zie (de) Graaf.

 

FD

de-Greile

Proven. De gretlle (Ane.) ,,Grille ». Car. d’une habitation.

 

EV

Degrein

zie De Grain.

 

FD

Degrelle

1476 «de Grelle» Dinant, 1616 «Guil-lame Degrelle» PrincipChimay, 1629 «Hen-drich Grel» = 1653-65 «Hindrick De Grell», 1636 «Philippe de Gresle» émigrés en Suède, 1682 «Marie Degrelle» Les Rièzes; pour Carnoy 139, nom d’origine : de Grendel (romanisé en Grelle), à Attert (Lx); mais d’autres gloses sont probables, cf. Legrelle.

 

JG

Degrelle

PlN Grelle, Rom. vorm van Grendel in Attert (LX) (CARNOY 1953′,139). 1476 de Grelle, Dinant; 1682 Marie Degrelle, Les Rièzes (HERB.). – 2. Zoon van Legrelle.

 

FD

Degremont

Nom d’origine: Eggermont, à Deer-lijk (FlOcc) (Carnoy 120).

 

JG

Degremont

zie Eggermont.

 

FD

de-Grenade

Orig.  Grenade  (Espa­gne).

 

EV

Degrendel

Degrendele, De Gr-, Degrendèle. Surnom: néerl. grendel ‘verrou’.                       ,

 

JG

Degreny

Nom d’origine: Le Greny, à Marte-lange (Lx), etc., w. grinî ‘grenier’.

 

JG

Degreny

PlN Greny (Ain, Seine-Mar.), Le Greny in Martelingen (GH).

 

FD

Degreus(e)

zie Creuse.

 

FD

Degreve

-éve, -ève, De Grève, Degrèves, cf. Degraaf, -aef.

 

JG

Degrève(s)

zie (de) Graaf.

 

FD

Degrey

zie Degrez.

 

FD

Degrez

Degré, Degré, des Grées, (De) Grès, (De) Grès, Degret, Degrey: 1. PlN Grez(-Doiceau), Ndl. Graven (WB), Grez (Oise). 1311 Rodulpho de Greis, Luik (SLL III); 1386 Henry de Grées, Parijs; 1386 Oudot des Grez, Dijon (MARCHAL). – 2. PlN Ofr. gré < Lat. gradus: trap, trede. Vgl. Van Trappen.

 

FD

Degrez

Degré. 1560 « Henri de Grez dit Gradi ou Gradu» AnthrLiège, 1653 «Jean Degré», 1687 «Gilain Degrez» BourgNamur; nom d’origine: Grez-Doiceau (BrW); cf. aussi de Grady.

 

JG

de-Grez

Proven. Grez(-Doiceau) (Loc.).

 

EV

de–Grie

V. De Grée.

 

EV

de-Grignart

Proven.   Dép.   Mont-Ste-Geneviève.

 

EV

Degrijse

Degrise, -isse, cf. Degryse.

 

JG

de-Gro(u)x

V. De Graux.

 

EV

Degroede

De G-. Var. de Degroot, Degroode.

 

JG

Degroef

De G-, De Groeve, Degroof, De G-, Degrooff, De Grove. 1298 «Johannes le Grove» ImpôtArtois; surnom: moy. néerl. grof, groe/’grossier, rude, lourdaud’.

 

JG

Degroide

cf. Degraide?

 

JG

de-Groide

Proven. Graide (Loc.).

 

EV

Degroo

Degroode, -oodt, cf. Degroot.

 

JG

Degroof

De G-, Degrooff, cf. Degroef.

 

JG

Degroot

De G-, Degroote, De G-, Degroo, Degroode, Degroodt, De Gr-, -oots, Degrot. Surnom: néerl. groot ‘grand’.

 

JG

Degros

1. V. De Kroos. — 2. Filiat. ,,(Fils) de Gros ». N° 259- — 3. V. De Groux.

 

EV

Degros

cf. De Groos.

 

JG

Degrosonay

Nom d’origine: de + topon. gros-ônê (dimin. de w. âne ‘aulne’) [à situer].

 

JG

Degrosse

Nom d’origine: Grosse, à Andenne (Nr).

 

JG

Degrot

cf. Degroot.

 

JG

Degroux

De Grou (NF de la région de Comi-nes). Probabl. formes adaptées en néerl. de Legros, comp. Legroux, Legroe; sinon nom détoponymique, avec groux, fréquent en topon. française (Morlet 299).

 

JG

de-Grune

Proven.  Grune  (Loc.). —Grunne. Domaine (Autr.).

 

EV

Degrune.

Nom d’origine: Grune (Lx).

 

JG

Degryse

De Gr-, Degrijse, Degryze, Dégrise, -isse (forme francisée). Surnom: néerl. grijs ‘gris (de cheveux)’.

 

JG

de–Guce

Proven. Gus(daal) (Dép. Quaremont).

 

EV

Deguée

 (NF attesté à Liège et Ans depuis 1784, cf. GeneaNet). Var. de Deghaye, NF répandu dans la même zone liégeoise.

 

JG

de–Guée

Proven. 1. Gué (L.D.). — 2. Gée (Dép. Tihange).

 

EV

de-Guel-

-de(r), -dre. Proven. Guel-dre (Province néerl.). N° 223.

 

EV

de-Guel(le)

Car. mor. De gui, ,,Le cordial ».

 

EV

Degueldre

De G-, Deguelde, Deguelle, -el, Deghelt, De G- (avec assourdissement de la sonore finale). 1602-3 «Jehenne de Gueldres» TerriersNamur; originaire de Gueldre (P.-B.), d’où plusieurs topon. en Wallonie, ainsi à Cerexhe-Heuseux, mais p.-ê. avec intention ironique, cf. 16e s. « Johan Mathieu dict le duc de Geldre» Châtelet. Cf. aussi Deghelt.

 

JG

Deguenst

cf. Degunst.

 

JG

de-Guent

V. Degand.

 

EV

Deguerre

Surnom: (homme) de guerre; comp. Depaix.

 

JG

de-Guerre

 

Proven. Gers (Loc.).

EV

Deguet

Doget: BN W. doguèt: koppig. 1289 Colas Doges, Biesme; 1544 Pacquea Dogguet, Stavelot (HERB.).

 

FD

Deguffroy

Particule de + NF Geoffroy < an-throp. germ. gaut-frid.

 

JG

Deguide

Deguite, Deguitte. Peut-être nom d’origine, d’après un topon. à chercher dans la région de Ransart et Marbais où le NF est attesté aux 17e et 18e s. (GeneaNet); cf. aussi Les Guides, à Feignies (Nord). Pour Debrab., plutôt forme romane issue du nom germ. Wido, ce qui paraît douteux.

 

JG

Deguillaume

Particule de + NF Guillaume.

 

JG

Deguise

Nom d’origine: Guise (Aisne).

 

JG

Deguislage

cf. Deghilage.

 

JG

de-Guisne

Proven. Guines (Loc., Pas de Calais). N° 217.

 

EV

Deguite

Deguitte, cf. Deguide.

 

JG

Degulne

V. Deglimes.

 

EV

Degunst

De G-, Deguenst. Surnom: néerl. gunst ‘grâce, faveur’.

 

JG

de–Gussems

Proven. Gorsem (Loc.).

 

EV

Dehaas

Dehaes, De H-, Dehaese. Surnom: néerl. haas ‘lièvre’

 

JG

Dehaeck

De H-. Surnom: moy. néerl. hake, haec ‘crochet’.

 

JG

Dehaen

Dehaene, cf. de Haan.

 

JG

Dehaes

Dehaese, cf. Dehaas.

 

JG

Dehaeseleer

De H-, De Haseleer. De Hasselair. Surnom: néerl. hazelaar ‘coudrier’.

 

JG

Dehaibe

cf. Dehaybe.

 

JG

Dehaiffe

cf. Deherve.

 

JG

Dehainaut

Dhainaut, D’H-, D’Henau, Dhenneau. 1302 «Medame de Leuse né de Hénau» LoiTournai ; originaire du comté de Hainaut.

 

JG

Dehairs

Nom d’origine: Heers (Lb).

 

JG

de–Hairs

Proven.   Heers   (Loc.). N° 55, 68.

 

EV

Dehait

Nom d’origine: de + topon. w. (écrit: heid) ‘côte boisée’ ? Cf. Dehé.

 

JG

Dehal

Dehalle, w. (Bastogne) Dèhale. Nom d’origine: Hal, néerl. Halle (BrFl).

 

JG

Dehaleux

Dehalleux, w. (Bastogne) Dèhâleû, de H-, Dehalu [avec forme hutoise en -û = -eu]. 1604 «Jean Georis Mayeur des Halleux» Arbrefontaine, 1689 «Renard délie Halleux» DénLierneux, 1768 «Joseph Jean de Halleux» Statte (devenu Dehaleu, puis Dehalu à Fexhe-le-Haut-Clocher); nom d’origine: Halleux (= bois de coudriers), hameau de Villers-le-Temple (berceau de la famille, comm. J.-M. Dehalu), mais aussi Halleux (Lx). Pour De­halu, la référence comme NL éponyme à Halu, ancienne forme de Hasselt, semble devoir être abandonnée.

 

JG

de-Halleux

Proven. Loc.

 

EV

de–Halloy

Proven.   Halloy   (Dép.

Brabant).

 

EV

Dehalu

cf. Dehaleux, etc.

 

JG

de-Halu

Proven. 1. Halut, anc. nom de Hasselt  (Loc.). — 2. Halleux

(Loc.). N° 79.

 

EV

Deham

Nom d’origine: Ham-sur-Heure (Ht)ou Ham-sur-Sambre (Nr), etc. (topon. fréquent).

 

JG

de-Ham

Proven. Ham  (Loc.).

 

EV

Dehameau

1449 «Colart de Hameau» Aides-Namur, 1624 «Jan de Hamea», 1630 «Jan, Jacque et Martin de Hameau» émigrés en Suède; nom d’origine: Hameau, nom fréquent pour des écarts (à Assesse, Ham-sur-Heure, Mettet, etc.).

 

JG

Dehameau

zie Duhamel.

 

FD

Dehan

De H-, Déliant, w. (Spontin) Dèyan. 1647 «Jean de Han dit de Biron» CartCiney; nom d’origine: Han-sur-Lesse (Nr), etc. (topon. fréquent); ou bien var. de Dean (= doyen).

 

JG

Dehan

Dehant, Duhan(t), Duhen(t): Verspreide PlN Han N, LX,…), zelfde etymologie als Ham. 1235 Henri de Han; 1368 Lambert de Han (Par. 1988, 298-317).

 

FD

de-Han

Proven. Han. (Loc.).

 

EV

Dehan(n)e

Verwaalsing van De Hane. Zie de Haan.

 

FD

Dehandschutter

Dehantschutter, Dehanschuter, -scutter, D’Hantschotter, etc. Nom de profession : cf. moy. néerl. hantsitter ‘tailleur’, surnom de gantier, de fabricant de gants.

 

JG

Dehanne

cf. de Haan.

 

JG

Dehanne

V. Dehan.

 

EV

Dehansez

PlN Hansez in Olne (LU).

 

FD

Dehant

cf. Dehan.

 

JG

de-Hant

Proven. Hantes (Loc.). N° 68.

 

EV

Dehar

Dehare, cf. Deharre.

 

JG

Dehar(r)e

Dehar(d), Dehart: PlN Harre (LX).

 

FD

Deharchies

zie Harchies.

 

FD

Dehard

Dehart. Le NF étant répandu en prov. de Luxembourg, sans doute var. de Deharre plutôt que surnom: néerl. hard ‘dur, robuste’.

 

JG

de-Hard

Proven. Harre (Loc.). N° 68.

 

EV

Dehareng

-enc. Nom d’origine: Hareng, w. harin, à Vottem (Lg) ou bien nom d’enseigne, cf. «Aux Harens» (1590) à Liège (E. Renard, BTD 26, 277).

 

JG

Dehareng

-enc: 1. PlN Hareng (LU). Zie Dehérand. –

2. Zie Harang.

 

FD

de-Hareng

Proven.   Hareng   (Dép. Herstal).

 

EV

de-Harlez

Proven. Harrelez, ,,Etendue de Harre »  (Loc.).

 

EV

Deharre

w. (Bastogne) Dèhâr, Dehar, Dehare. Nom d’origine : Harre (Lx).

 

JG

Dehart

cf. Dehard.

 

JG

Deharveng

D’Harveng. Nom d’origine: Har-veng (Ht).

 

JG

de-Harveng

Proven. Loc.

 

EV

Dehaspe

De Haspe. Sans doute nom d’origine: forme w. de Hasper(e), nom roman d’Eisden, ou Haspres (Nord).

 

JG

Dehasque

Dehasse (avec assimilation conso-nantique). 1591-1639 «Albert de Haske» Éch-Huy; nom d’origine: w. Hasse, nom arch. roman de Hasselt, francisé en «Hasque» dans le nom « rue Sœurs de Hasque » à Liège DL 311;EDTW3.

 

JG

de-Hasque

Proven. Hasselt (Loc.). Dialecte liégeois. N° 50.

 

EV

Dehasse

Dehasque: PlN Hasse, LU W. vorm van Hasselt (L). 1316 Nicolas de Piétrain dit de Hasque, Petrem (FELLER1912).

 

FD

de-Hasse

V. Delhasse.

 

EV

Dehasselle

de Hasselle. Nom d’origine: Has­selt, w. hassèî (Lb). Dehauffe, cf. Dehove.

 

JG

Dehat

Car. mor. De haat, ,,La haine ». N. d’H. haineux.

 

EV

Dehauffe

W. spelling voor Dehove.

 

FD

de-Haulleville

Proven.  N.   de  do­maine (Fr.).

 

EV

Dehault

Dehau(d)t, Dehaux: 1. PlN Halle (VB),W.H< ? 1777 D.L. Dehau, Rijsel (VERGR. 1968,74). – 2. Var. van Duhaut.

 

FD

Dehault

Dehaut. 1666 «Marie Dehault», 1693 «Anne-Marie Dehaut» BourgNamur;  nom d’origine: p.-ê. Halle, w. (BrFl), mais

généralement fr. haut, comp. Lahaut, etc.

 

JG

Dehauve

zie Dehove.

 

FD

Dehauwere

De H-. Nom de profession: moy. néerl. houwer, hauwer ‘coupeur, fendeur’.

 

JG

Dehavay

Nom d’origine: Havay (Ht).

 

JG

de-Havay

Proven. Loc.

 

EV

de-Havée 

Proven.    Nombr.    L.D. (Province    de    Liège).    ,,Chemin

montant,  encaissé ».

 

EV

Dehay

Var. de Dehait? À Ouffet (Lg), le topon. en hay a comme forme anc. : 1313 «Heis».

 

JG

Dehayb(b)e

zie Dehaibe.

 

FD

Dehaybe

Dehaybbe,   Dehaibe, w. nam. Dè-aibe. 1598 «Jean de Haibe», 1641 «Gilles de Haybe» BourgNamur; nom d’origine: Haybes (Ardennes).

 

JG

Dehaye

Dehayes. 1633 «Jan de haye» émigré en Suède, 1637 «Remacle de Hayes» Nandrin; nom d’origine: Haye (fr. haie), topon.

fréquent ; cf. aussi Deshayes.

 

JG

de-Haye.

V. Haie.

 

EV

Dehayfe(s)

zie Dehaie.

 

FD

Dehaynin

zie Dehennin.

 

FD

Dehaze

Nom d’origine:  La Haze, à Esneux (Lg), etc.

 

JG

Dehé

de Hey, Dehez. 1512 «Olivier Dehey» BourgNamur; nom d’origine: w. topon. ‘versant escarpé, couvert de bruyère ou de bois’, fréquent en Wallonie; cf. Dehait et Del-hez, etc.

 

JG

Dehé

Deheid, zie Duhait.

 

FD

Dehean

de Hean: Wsch. verschrijving (H) van Dehaen, De Haen.

 

FD

Dehean

Var. de Dean ou Dehan(t).

 

JG

Dehecq

Deheck: PlN Hecq (Nord, PdC).

 

FD

Dehecq

Surnom: moy. néerl. hec, hecke ‘bar­rière, clôture’.

 

JG

Dehée

Var. de Dehay; ou bien nom d’origine: Hée, à Wonck (Lg).

 

JG

Dehée

zie Duhait.

 

FD

Dehem

D’Hem, Dhem [orthographié même De M au 19e s. à Comines, cf. Dendoncker 133]. Nom d’origine: Hem (Nord), plutôt que de moy. néerl. hem ‘champ entouré d’un fossé’. Dehemel. Surnom: néerl. hemel ‘ciel’.

 

JG

Dehem

zie Delhem.

 

FD

Dehemptinne

de H-. Nom d’origine: Hemptinne (deux communes en prov. Namur).

 

JG

de–Hemptinne

Proven. Loc.

 

EV

de-Hemricourt

Domaine. Ancien N.

de Remicourt (Loc.). Nos 44 et 69.

 

EV

Dehen

 (NF de la région de Charleroi et Couvin). Soit var. du précédent, soit nom d’origine: Hen, forme ancienne de Han, Ham [JL, NFw], comp. Dehem (ci-dessus).

 

JG

Dehen

zie Duhain, Dehenne.

 

FD

de–Hen

Proven. Henné (Dép. Vaux-sous-Chèvremont).

 

EV

Dehen(a)in

zie Dehennin.

 

FD

de-Hen(e)au  

Proven.      Hainaut (Anc. comté).

 

EV

Dehen(n)effe

PlN Haneffe (LU), LU W. hènèfe. Of Aineffe (LU): 1034 Hanafia.

 

FD

Dehen(n)in

(de) Hennin, Dehaynin, Dehonin, Dhenin, Dhénin, D’Henin, Dhennin, D(e)henain, Dhinnin, D(h)ainin: PlN Hénin (2x PdC). 1212 Egidius de Henin, Atrecht-Ktr. (DEBR. 1980); 1270 Nicoles de Henin,Atrecht(NCJ).

 

FD

Dehen(ne)

de Hen: PlN Henné in Chaudfontaine of Vaux-sous-Chévremont (LU). Wellicht ook PlN in Henegouwen. 1480 J. J. de Henné, Valencijn. De naam Dehenne werd in de 176 e. in A’dam aangepast tôt De Hen (med. D.G. de Hen, Westzaan). Zie ook De Hen.

 

FD

Dehenain

cf. Dehenin.

 

JG

de-Henain

Proven.   ou   Domaine. Hennin.

 

EV

Dehenau

De Henau, De Hénau, De Heneau, Dehennault, De Henauw. Var. de Dehainaut.

 

JG

Deheneffe

Nom d’origine: Haneffe, w. hènèfe (Lg).

 

JG

de-Heneffe

Proven.    Haneffe    ou Aineffe (Loc.).

 

EV

Dehenin

Dehenain,  Dehennin,  de  Hennin. Nom d’origine: Hénin-Liétard, ou Hénin-sur-Cojeul (PdC).

 

JG

Dehenne

Peut-être de + Henné (cf. ce nom), ou nom d’origine: Henné, w, hène, à Vaux-sous-Chèvremont (Lg)?

 

JG

de-Hepcée

Proven. Heptia ou Hepcée (Dép. Verlaine).

 

EV

Dehérand

1. PlN Hareng in Herstal (LU). 1336 Colien de Herens, LU (AVB). – 2. Evtl. PlN Héron (LU): 1083 Herant(TW).

 

FD

de-Herbais

Proven. Dép. Piétrain.

 

EV

Deherder

Nom  de profession: moy. néerl. herder ‘berger, pâtre’.

 

JG

Deherft

zie Deherve.

 

FD

Deherripon(t)

PlN Henripont (H). 1234 Johanne de Herierpont = Joh. de Heripont, H (SMTI).

 

FD

de–Herripont

Proven.    Henripont (Loc).

 

EV

Deherselle

Nom d’origine: Herzele (Flandre orient.).

 

JG

Dehert

De H-,  De  Herdt. Surnom ou nom d’enseigne: néerl. hert ‘cerf’.

 

JG

Dehertog

De  H-,  Dehertogh,  De  H-.  1268 «Wistasses li Hertoghe» DettesYpres; nom de dignité: néerl. hertog ‘duc’.

 

JG

Deherve

De H-, †Dehaiffe. 1561 «frère Johan Deherve» Liège; nom d’origine: Herve, w. hëve (arr. Verviers).

 

JG

Deherve

Deherft: PlN Herve (LU). 1380 Servaix de Herves, Luik (AVB).

 

FD

de-Herve

Proven. Loc.

 

EV

Dehes(s)elle

Dehesselles, Dehezelle: PlN Hesselle in Charneux en Soiron (LU).

 

FD

Deheselle

Dehesselle, de H-. Nom d’origine: Hesselle, à Soiron (Lg), etc.

 

JG

Dehet

zie Duhait.

 

FD

de-Heu

Proven. Huy (Dial.) (Loc.). N° 50.

 

EV

Deheu(y)

zie De Huy.

 

FD

Deheu,

De Heu, De Heuy.  Probabl. var. de Dehuy, Dehu.

 

JG

Deheudange

PlN Hodenge in Orbais (WB).

 

FD

Deheuvel

Nom d’origine: néerl. heuvel ‘colline’.

 

JG

Deheuvels

zie (de) Heuvel(s).

 

FD

de–Heuy

Proven. Huy (Loc.).

 

EV

DE-Hevesy

Proven.   Heusy   (Loc.). Confus, v. et u. N° 67.

 

EV

Dehey

Dehez, cf. Dehé.

 

JG

Deheyn

zie Duhain.

 

FD

de-Heyn  

Proven.   Heigne    (Dép. Jumet).

 

EV

Dehez

zie Duhait.

 

FD

de-Hez

Proven. Hez, ,,Broussailles ». N° 243.

 

EV

Dehezelle

zie Dehesselle.

 

FD

Dehille

Dehiles, Dehilis: Vertaling van Van Hille. 1267 Johannes de Hille, Ip. (BEELE).

 

FD

Dehille

Nom d’origine ou surnom : moy. néerl. hille, helle ‘enfer’, p.-ê. toponyme.

 

JG

Dehin

w. (Liège) Dèhin. Nom d’origine : Éhein (Lg).

 

JG

Dehin

zie Duhain.

 

FD

de-Hin(g)

Proven.   Ring   (Dép.  Aubange).

 

EV

Dehing(h)

1. Zie Duhain. – 2. PlN Hing in Aubange (LX).

 

FD

Dehives

Nom d’origine: Hives (Lx).

 

JG

Dehives

PlN Hives (LX).

 

FD

de-Hives

Proven. Loc.

 

EV

Dehnen

Orig. Deenen, ,,Danois ».

 

EV

Dehnert

Patr. Zoals Dehnhard, Denhardt, Deinhard < Germ. VN Degenhard (zie i.v.). 1120 Theinardus, Broekburg; 136 e. Willelmus filius Deinards, Gent (GN).

 

FD

Dehoe

zie Hoge, Dehoux.

 

FD

Dehoepré

zie Dehopré.

 

FD

Dehoest

zie D’Aoust.

 

FD

Dehogne

Ho(n)gne, Hoigne, Hougne, Hounje, Hagne: PlN Hogne (N) of in Aye (LX) < Germ. hunja: hoogte. 1254 Jakinès, ses serorges, de Hognes…de la tenoir de Hognes, LX (CAO).

 

FD

Dehogne

Nom d’origine: Hogne (Nr), etc.

 

JG

Dehollain

de Hollain, Holin, Holaind: PlN Hollain (H). 1226 Watiers de Holaing; 1291 Colars de Hollaing, Dk. (SMTI, TdT).

 

FD

Dehollander

Ethnique:  néerl. hollander ‘hol­landais’.

 

JG

Dehollogne

Nom d’origine: Hollogne (deux communes en prov. de Liège).

 

JG

de-Hollogne

Proven. Loc.

 

EV

Dehombreux

1. PlN Hombroux in Alleur (LU): 1207 Hambrues (TW). 1285 Gerar de Hambru; 1331 Gilot de Hambrou; 1361 Gilo d’Alloir dit de Hambruz, LU (AVB). – 2. PlN Hombroeucq in

Ghoy (H). 1400 Jehans de Hombruecq, H (CCHt).

 

FD

Dehombreux

1499 «Jaquemart de Hombruecq» TerrierNaast; nom d’origine: Hombroeucq, à Ghoy (Ht).

 

JG

Dehon

Nom d’origine: Hon-Hergies (Nord).

 

JG

Dehon

PlN Hon (Nord). 1340 Jehans de Hom, Bergen; 1391 Jehan de Hon de Jumappes (CSWII).

 

FD

DE-Hon

Proven.    ,,Source ».    Riv. (Rég. Bavai, Fr.).

 

EV

Dehondt

De H-, Dehont, Dhond, Dhondt, D’H-, Dhont, D’H-. Surnom: néerl. hond ‘chien’.

 

JG

Dehonin

Var. de Dehenin?

 

JG

Dehonin

zie Dehennin.

 

FD

Dehoogh

Dhooge, D’H-, Dhooghe, D’H-. 1266 «Pieres li Hoghe», 1281 «Hannekin li Hoghe» DettesYpres, 1501 «Jehan de Hoghes gref­fier» AidesHainaut; surnom: néerl. hoog ‘haut, grand’ ou bien ‘hautain’ (sens moral).

 

JG

Dehoorne

Surnom: néerl. hoorn ‘corne, cornet’.

 

JG

Dehopré

Dehoepré, Dehoperé, Dehopéré, Deopere, Déopère, Diopere, d’Op(e)ré, D’Opéré, Doperé, Dopere, D’Oparé, van Oppré, van Oppre, van Opré(e), van Opre, Opré(e), Oprei, Oprey(e), Opreij, O’Prey: (De) Haut Pré. PlN Haut Pré (LU): hoge wei(VS 1988,558).

 

FD

Dehopré

Nom d’origine: Haut-Pré, à Liège, etc.

 

JG

Dehorez

Dehoré, Dehore: PlN Houret in Carly (PdC). 1339 Jehan de Hourret; Robert de Houret, Bonen (DF Vi).

 

FD

Dehorez

Nom d’origine: cf. Fosse de Horez, à Flémalle-Grande (Lg).

 

JG

Dehornois

PlN Hornoy (Somme). 1349 Phelippron de Hornoy,Dk.(TdT).

 

FD

Dehos(s)ay

PlN Le Hosay in Jamoigne (LX).

 

FD

Dehos(se)

zie Dehous(s)e.

 

FD

Dehosay

Dehossay. Nom d’origine: Le Hosay, à Jamoigne (arr. Virton) ou un topon. en -ay du Condroz liégeois.

 

JG

Dehosse

1591 «Sibille de Xhosse» Bourgeois-Liège ; nom d’origine : Xhos, w. hos ‘, à Tavier-lez-Nandrin (BTD 15, 50-1) ou 1493 «en Xhoche» à Flémalle-Haute. Comp. aussi Sol-hosse.

 

JG

Dehoteur

Nom d’origine: Hoteux, à Ayeneux (Lg).

 

JG

Dehoteur

PlN Hoteux in Ayeneux (LU).

 

FD

Dehottay

Nom d’origine: Hottay, à Vielsalm (Lx).

 

JG

Dehottay

PlN Hottay in Vielsalm (LX).

 

FD

Dehotte

1472 «Gérart de Hotte» DénChiny, 1487 «Gille de Hotte», «Martin de Hotte» JustieeBastogne; nom d’origine: Hotte, à Fauvillers (Lx).

 

JG

Dehotte

PlN Hotte in Fauvillers (LX).

 

FD

Dehou

cf. Dehoux.

 

JG

Dehou

zie De Huy, Dehoux.

 

FD

Dehoubert

Particule de + NF Hubert, sous sa forme w. Houbièt.

 

JG

Dehoubert

zie Hubert.

 

FD

Dehouck

Dehoucke, De Houk. Surnom: soit moy. néerl. houck, nom d’un poisson de mer, soit moy. néerl. hoekijn, hoecksken ‘chevreau’ [FD].

 

JG

Dehoul

De Houlle, w. (Namur) Dèoul. Nom d’origine: au Dehoule, à Heure-en-Famenne (Nr).

 

JG

Dehoul

PlN Houlle (PdC). 1214 Petrus de Houle; 1269 Willelmi de Holne (DF VI).

 

FD

Dehous

Spellingvar. van Dehoux of Dehousse.

 

FD

Dehous(s)e

Housse, Dehos(se), Dehus: PlN Housse (LU). 1274 Doleheim…ad locum qui diciturHus; 1301 Willlemus miles dictus de Hus…villam de Hus…Theodericus de Hus (CVD); 1372 Jean de Huz, Luik (ISP).

 

FD

Dehouse

Dehousse. 1756 «Noël Dehousse (orig. de Housse)» BourgLiège; nom d’ori­gine : Housse (Lg).

 

JG

de-Housse

Proven. Housse  (Loc.).

 

EV

Dehoust

1. Zie D’Aoust. – 2. Grafie voor Dehoux.

 

FD

Dehout

zie De Huy, Dehoux.

 

FD

Dehoutain

zie Houtain.

 

FD

Dehouwer,

De Houwer. Nom de profession: néerl. houwer ‘celui qui coupe, fendeur’.

 

JG

Dehoux

Dehou(t), Dehoe, Dehoust, Duhou(x), Duhout, Del(h)oux, Delloue, Delloup, Houx, Lahou, Lehoux: PlN Houx (N, Eure-et-Loir). Houx: hulst. Vgl. Verhulst. 1383 Guillaume du Houx, Luik (MARCHAL).

 

FD

Dehoux

Dehou, Debout. Nom d’origine: Houx (Nr),  ou d’un microtopon. du même type contenant fr. houx.

 

JG

de-Houx

Proven.   Houx   (Loc.   et L.D.).

 

EV

Dehove

Dehovre,  Dehauffe. 1741 «Augustin d’Houve» = «Augustin Dehouve [mayeur]de la seigneurie dudit Saint-Ghislain» Blaugies; nom d’origine: Hoves (Ht).

 

JG

Dehoy

Dehu, zie De Huy.

 

FD

de–Hoy

Proven. V. Deghoy.

 

EV

Dehu

Dehut, cf. Dehuy.

 

JG

Dehu

Dehut, zie De Huy, Dehousse.

 

FD

Dehuit

1. Aangezien de t uitgesproken wordt, kan de FN een W. spelling zijn van Dewit(te). – 2. Zie De Huy.

 

FD

Dehuit

Le  -t  final  étant  prononcé, plutôt adaptation graphique fr. du NF néerl. De Wit (= le blanc) que var. de Dehuy.

 

JG

Dehullu

Dhullu.   1273  «Jehan de Huluch» ChirTournai; nom d’origine: Hulluch, près de Béthune (PdC) [FD].

 

JG

Dehullu

Dhullu: PlN Hulluch (PdC). 1273 Jehan de Huluch, Dk. (FST).

 

FD

de–Hults

Proven. 1. Hulst (Loc.). — 2. ,,Le houx ». L.D.

 

EV

Dehuvyne

zie Delavenne.

 

FD

Dehuy

Dehu,   Début.  1444 «Herra de Hut» AidesNamur,   1616 «Jenne Ghuys Dehu» PrincipChimay; nom d’origine: Huy, w. hu (Lg). Cf. aussi Deheu, etc.

 

JG

D’eigens

zie D’Heyg(h)er(e).

 

FD

Deigentasch

Degendesch, Degendesht: D. FN Deigendesch < Stîgendesch (BRECH.): steig in die Tasche. BN voor een zakkenroller. Vgl. 1486 Jobst Greifindietaschen, Würzburg (NN).

 

FD

Deigers

zie D’Heyg(h)er(e).

 

FD

Deijonckheere

zie (de) Jonckheer(e).

 

FD

Deile, van

zie van (der) Deelen.

 

FD

Deilgat

zie Delgat(te).

 

FD

Deine, de

zie (de) Deyn(e).

 

FD

Deinne

1265 «Michieus li Deine», 1285 «Jehan le Deine » Dettes Ypres ; ethnique : moy. néerl. dene ‘danois’.

 

JG

Deinord

PlN Nord: noorden. 1717 P. F. Delnoort, St.-Win.(VERGR. 1i968,75).

 

FD

Deinze, van

van Deynse, van Deynze, van Duisen, van Duyse(n), van Duijse(n), van Duyze(n), van Dusen: PlN Deinze (OV). 1130 Willelmus de Dunse, Gent (GN); 1311 Jacob van Doize = 1311J. van Doinse, Hulst (DEBR. 1999,343).

 

FD

Deisser

Car. mor. De Eis(ch)er, ,,Le demandeur, le plaideur, le créan­cier ».

 

EV

Deisser

zie Diser.

 

FD

Deisz

Patr. Korte vorm van Matthàus of Matthias. 1400 Friedr. Deys, Hb. (BRECH.).

 

FD

Deiteren

zie D’Ieteren.

 

FD

Deitz

V. THEUD (Deuz).

 

EV

Deja(i)lle

Spelling voor Dejaie(J.G.)?

 

FD

Dejace

Dejas(se), Dejase, Dejaes, Dejeas, Dejosse: PlN Jauche, Ndl. Geten (WB). Of Jace in Grâce-Berleur of Jemeppe (LU). 1185 Hugo de Jalcia, Luik; 1209 Henricus de lacea/Jacia, LU-N (SLL); 1275 Adans de Jache, Baffe (VR i8sv°); 1364 Ysabiel de Jauche, Dk. (TdT); 1429 Egidii de Jache, Geten (ISP).

 

FD

Dejace

Dejas,    Dejasse,   sans doute aussi Dejaes, Dejeas. 1554 «Johan de Jace» GuillLiège,   1607  «Jean de Jace  dit le Duc»

Montegnée, 1791 «Hubert Dejace (orig. de Waremme)»   BourgLiège;   nom  d’origine: Jace, w. Djåce, à Grâce-Berleur (Lg), plutôt que Jauche, w. Djauce (BrW).

 

JG

Dejaeger

De J-, Dejaegere, De J-, Dejaegers, Dejaegher, De J-, Dejaeghere, De J-, De- jager, -gher. Nom de profession: néerl. jager ‘chasseur’.

 

JG

Dejaen

Zie (de) Jans.

 

FD

Dejaer

De Jaer, de Jaer. Nom d’origine: Geer (Lg).

 

JG

de–Jaer

Proven. Jaer (Riv.) ou Geer (Loc.).

 

EV

Dejaes

cf. Dejace.

 

JG

Dejaie

cf. Degée.

 

JG

Dejaie

zie Degée.

 

FD

de–Jai–ffe

-(f)ve. Proven. Gesves (Loc).

 

EV

Dejaifve

Dejaiffe, cf. Degesves.

 

JG

Dejaille

Dejalle, w. (Namur) Dèjèye. Probabl. nom d’origine: Gée, w. djèye, à Tihange (Lg), cf. Degée, Degey(e).

 

JG

Dejaive

cf. Degesves.

 

JG

Dejaive

Dejaifve, Dejaiffe, zie Degesves.

 

FD

de–Jamblinne

Proven. Dép. Villers-sur-Lesse.

 

EV

Dejans

De Jans. 1398 «Jane de Jans» Oostrozebeke; prénom néerl. Jans, avec l’article.

 

JG

Dejardin

1272 «Stephanus de lardin» Polypt-Villers,  1286 «Jehans des Jardins» Cart-Binche,  1340 «Piroye de Jardien» Terre-Jauche, 1370 «Alissandre de Jardien» Cart-ValBenoît, 1444 «Heyne de Jardin» Terre -Jauche, 1544» la relicte Johan des Jardins» DénStavelotMy;   nom   d’origine:   jardin, souvent au pluriel. Secondairement, particule de + NF Jardin (= Gérardin).

 

JG

Dejardin

zie Dujardin.

 

FD

de–Jardin

V. Jardin.

 

EV

Dejas

Dejasse, cf. Dejace.

 

JG

Dejas(se)

zie Dejace, Diaz.

 

FD

de–Jas(se)

1. V. Dejace. — 2. Pro­fess. De fas, ,,Le vêtement ». N. de tailleur.

 

EV

Dejeaifve

cf. Degesves.

 

JG

Dejeaifve

zie Degesves.

 

FD

Dejean

Surnom marquant la filiation : ellipse de (fils) de Jean, comp. Ajean.

 

JG

Dejean

Zie Jans.

 

FD

Dejeas

cf. Dejace.

 

JG

Dejeas

zie Dejace.

 

FD

Dejeet

Dejehet, Dejejet. Nom d’origine: Jehay-Bodegnée (Lg).

 

JG

Dejeet

zie Degehet.

 

FD

Dejehansart

1317 «Winan de Sain Johan Sar» CartValDieu,  1364 «Jores de Jehansart, de Mainwaut»  PolyptAth;  nom  d’origine:   cf. Trieu Jean Sart, à Blaugies (Ht) ou Saint-Jean-Sart, à Aubel et Outrelouxhe (Lg).

 

JG

Dejehansart

Jehansart, Jéhansart: PlN Trieu Jean Sart in Blaugnies (H), Saint-Jean-Sart in Outrelouxhe en Aubel (LU). 1548 Petrus Jansartus, Aat; 1651 Franciscus Jehansart, Lessen (MULIV,V).

 

FD

Dejehet

Dejejet, zie Degehet.

 

FD

Dejejet

cf. Dejehet.

 

JG

Dejembes

cf. Degembe.

 

JG

Dejembes

Dejembe, Degembe(s), Dege(i)mbre, Degimb(r)e, Dejimbe: PlN Jambes (N) of (resp.) Gembes (LX): W.djimbe.

 

FD

Dejemeppe

Nom d’origine:  Jemeppe (deux communes en prov. de Liège et Namur).

 

JG

Dejemeppe

PlN Jemeppe (LU, N). 1116 Gerardus de lemeppia, LU (SLL); 1230 Eustacius de Gimeppe; 1279 Thiris de Gemeppe, LU (AVB).

 

FD

Dejeneffe

Degeneffe, Degenève, Dignef(fe), -eff, Dignief, Dighneef, Dineff, Danef, Ganeff: PlN Jeneffe (WB): 1224 Geneffe; Jeneffe (N): 1219 Ginneffe (TW). 1230 Balduinus miles de Genefe, Luik (SLL); 1285 Willelmo dicto de Geneffe = 1287 Willelmus de Ghineph, Zelem (V.LOON 172).

 

FD

Dejeneffe

Degeneffe. Nom d’origine: Jeneffe (arr. Waremme) w.  Gn’nèfe, Gn ‘gnèfe, ou Jeneffe-en-Condroz (arr. Dinant), w. Gngnèfe ; cf. aussi Digneff(e).

 

JG

de-Jeneffe

Proven. Loc.

 

EV

Dejeo

Degeond, cf. Dejon.

 

JG

Dejeon

Degeond. Adaptations du NF néerl. Dejong, De Jonghe.

 

JG

Dejeon(d)

zie Dejon.

 

FD

de-Jessen

V. Jusaine.

 

EV

Dejesus

Dejezus: Port. Patr. VN Jezus.

 

FD

Dejet

1. PlN Jet in Sovet (N). – 2. Zie Degehet.

 

FD

Dejet

Nom d’origine : sans doute Jet, w. djè, à Sovet (Nr).

 

JG

Dejeune

Particule de + Jeune, cf. Lejeune. Dejignesse. Nom d’origine: Xhignesse (Lg).

 

JG

Dejignesse

zie Xhignesse.

 

FD

Dejimbe

cf. Degembe.

 

JG

Dejimbe

zie Dejembes.

 

FD

de–Jive

Proven. Gives  (Dép. Ben-Ahin et Flamierge).

 

EV

Dejoie

Dejoye: Fr. joie: vreugde. BN naar het blije karakter. De is niet noodzakelijk vz., aangezien de FN net aïs ? t.joie in het LU W. djôye uitgesproken wordt. 1355 Robekins dis Grandjoie de Aloir (VINCENT 1953,73).

 

FD

Dejoie

w. (Liège) Djôye, Dejoye. Surnom: fr. joie, w. djôye; ou bien, avec préposition marquant la filiation, du prénom lui-même, attesté à date ancienne, cf. Joie, Joye.

 

JG

de-Joie

Proven.   Soye.    (Prononc. pic.). -Jon(d). Proven. Joncs (L.D.).

 

EV

Dejol(l)ier

PlN Juliers, Fr. vorm voor Gulik, D. Jiilich (NRW). 1332 Waleran de Juliers, Heilissem (BLOI); 1506 Simon de Juliers, Luik (ISC).

 

FD

Dejollier

1684 «Guillaume de Juilliers» Dorinne; nom d’origine: probabl. Juliers, forme romane de Jülich (près d’Aix-la-Chapelle).

 

JG

Dejon

Dejonc, Dejond, Dejeon(d), Degeond: 1. W. adaptaties van De Jong. – 2. Var. van Dujonc. PlN Fr.joncbies.

 

FD

Dejon

Dejonc, Dejond, w. (Ensival) Dèdjon,

 

JG

Dejonck

De J-, Dejong, De J-, Dejonge, De J-, Dejongh, De J-, Dejonghe, De J-, Dejonk. Surnom: néerl. jong ‘jeune’.

 

JG

Dejonckère

zie (de) Jonckheere, De Jonquières.

 

FD

Dejong

Dejonghe, etc., cf. Dejonck, etc.

 

JG

Dejonghe

zie de Jong(e).

 

FD

Dejosé

Dejose(e), Dejosée, Dejosez, Dejozé, Dejoze: PlN José in Battice (LU). 1308 Watier d’Engosees = Watiers d’Enjoziers, LU (AVB).

 

FD

Dejosé

-osée, -osez, Dejozé. Nom d’origine: José, à Battice (Lg).

 

JG

de-José

Proven. Dép. Battice.

 

EV

Dejosse

zie Dejace.

 

FD

Dejourné

zie Journet.

 

FD

Dejoye

cf. Dejoie.

 

JG

Dejoye

zie Dejoie.

 

FD

Dejozé

zie Dejosé.

 

FD

de–Jumene

Proven. Gimnée (Loc.).

 

EV

Dejumné

de Jumné, zie De Gimnée.

 

FD

Dejuzaine

Juzaine: PlN Juzaine in Bornai (LX) en Rosée (N). 1336 Hanekin de Juzaine, Durbuy (ASM II); 1520 Arnold de Jusaine, Luik (SLL VI).

 

FD

Dejuzaine

Nom d’origine: Juzaine, à Bomal-lez-Durbuy (Lx) ou à Rosée (Nr).

 

JG

de–Juzaine

Proven. Dép. Bomal-lez- Durbuy et Rosée.

 

EV

Dek, de

zie Dedecq.

 

FD

Dekaezemacker

Nom de profession: néerl. kaasmaker ‘fabricant de fromage’.

 

JG

Dekaine

Forme pic. de Dechêne.

 

JG

Dekaine

zie Duchêne.

 

FD

Dekairelle

Karel(le), Querelle: PlN Querelle in Gosselies (H), Quairelle in Jumet (H), Les Quairelles in Wakourt (N). W. Quairière, Fr. carrière: steengroeve. 1543 Jehanne Querelle, Ladeuze(J.G.).

 

FD

Dekairelle

Nom d’origine : Quairelle(s), à Jumet (Ht), à Walcourt (Nr), etc.

 

JG

de-Kairelle

Proven. Les Quairelles.

 

EV

Dekais(e)

Dekaize, Kaise: W. adaptatie van De Keizer.

 

FD

Dekaise

De K-, Dekaize. Surnom: moy. néerl. kese ‘fromage’.

 

JG

Dekan

1654 «Jean Dekan» BourgNamur; sans doute var. de Decamp(s).

 

JG

Dekany

zie Decagny.

 

FD

Dekegel

De K-, Dekeghel. Surnom: néerl. kegel ‘quille’.

 

JG

Dekein(e)

zie de Keyn.

 

FD

Dekeiser

cf. Dekeyser.

 

JG

Dekemeck

Dekemexhe: PlN Kemexhe (LU). 1254 Lodevico de Commehe, Luik; 1356 verges grandes gesantes a Kemehe…qui vinrent eskeant de part Gilon de Kemehe (AVB); 1387 Amel de Kemexhe, Kemexhe (ISP).

 

FD

Dekemel

Surnom: moy. néerl. kernel ‘chameau’.

 

JG

Dekemexhe

-eck, Dechemexhe. Nom d’ori­gine : Kemexhe (Lg).

 

JG

Deken

(de) Dekens, Deekens: De deken was het hoofd van een kapittel(kerk) of van een gild. 1326 Kerstian de Deken, Ip. (BEELE); 1379 voer mi Gillis den Deken… heren deken ende capitle van onser vrauwen kerke in Curtrike (DEBR. 1970).

 

FD

Deken(n)e

zie Duchêne.

 

FD

Dekens

1. Profess. ou fonction. Deken, ,,Doyen » (de métier ou de confrérie. — 2. Car. mor. Sobriquet de dignité (Allure de doyen).

 

EV

Dekens

Génitif de deken ‘doyen’, cf. 1270 «Lambert li deken» DettesYpres.

 

JG

Dekenscheid

zie Dickenscheid.

 

FD

Deker, de

Dekers, zie Dekker.

 

FD

Dekerc(k)hove

de Kerckove, zie van (den) Kerkhof.

 

FD

de–Kerchove

Proven. Kerkhove (Loc. et L.D.).

 

EV

Dekerf

De K-, Dekerve. Moy. néerl. kerf, kerve ‘entaille, encoche’, surnom de balafré; éven­tuellement aussi, surnom de hacheur de tabac [FD].

 

JG

Dekerk

De Kerck. Var. de van de Kerken (= de l’église), sans la préposition van [FD].

 

JG

Dekers

cf. Dekker(s).

 

JG

Dekerve

cf. De Kerf.

 

JG

Dekesel

De K-, Dekeselle, De Kezel. Surnom : moy. néerl. kezel ‘caillou, gravier’ [FD].

 

JG

Dekessel

Nom d’origine: Kessel-Loo (BrFl) etc., cf. Kessel.

 

JG

Deketelaer

Deketelaere, De K-. Nom de pro­fession: moy. néerl. ketelaer ‘chaudronnier’.

 

JG

Deketelbutter

Nom de profession : néerl. ketel-boeter ‘drouinier, chaudronnier’.

 

JG

Deketele

De K-. Surnom de métier, d’après moy. néerl. ketel ‘chaudron’, cf. aussi Deke­telaer et Ketel(s).

 

JG

de-Kettenis

Proven. Loc.

 

EV

Dekeukelaer

-aere, De K-, De Keukeleire, cf. Deceukeleer.

 

JG

Dekeuster

De K-, cf. Decoster.

 

JG

Dekeyser

De K-, Dekeyzer, De K-, Dekeiser, Dekyser, etc. Surnom: néerl. keizer ’empe­reur’.

 

JG

de-Kezel

Proven. Kaeyzele (Dép. Waregem).

 

EV

Dekie

zie Duquel.

 

FD

Dekien

Sans doute adaptation néerl. du NF pic.

Lekien (= le chien) ; cf. aussi Desquiens.

 

JG

Dekieper

Dekiper. Dérivé de moy. néerl. kiepe ‘panier’ ?

 

JG

Dekière

Dekiert, zie Lakiere.

 

FD

Dekimpe

de K-. Surnom: moy. néerl. kempe,kimpe ‘lutteur, champion’.

 

JG

Dekinder

De K-, DeKinderen. Pluriel de néerl. kind  ‘enfant’ ; comp. le NF Desenfans.

 

JG

Dekinne

zie Duchêne.

 

FD

Dekker

au génitif: Dekkers, Dekers. Nom de profession: néerl. dekker ‘couvreur’.

 

JG

Dekker

Profess. ,,Couvreur » (en ar­doises, tuiles, etc.). Synon. : Dek-kers, Deckers, DE Dekker, DE Decker(e). Voordekker. N° 177.

 

EV

Dekker, (de/den)

(de(n)) Decker, de Deckere, de Deckère, de Deker, de Deckel, de Deckker, (de) Deckers, Deckkers, Dek(k)ers, de Dacker: BerN van de dakdekker, leidekker, dakmaker, stro- en rietdekker. 1227 Walterus Deckera (GN); 1245 Hugo dictus Deckre, Deerlijk (DEBR. 1980); 1363 Jan de Deckere… tichelen, Cent (GSB); 1614 Henderick de Decker van het decken der stallekens, Edegem (SELS).

 

FD

Dekleermacker

-maeker.  Nom de métier: néerl. kleermaker, tailleur d’habit.

 

JG

Deklerck

De K-, Deklerk, De K-, cf. Declerck.

 

JG

Deklève

zie Declève(s).

 

FD

Dekleyn

cf. Decleyn.

 

JG

Deklippel

cf. De Clippel.

 

JG

Deknop

De K-. Surnom: moy. néerl. cnoppe ’bouton de fleurs, nœud’.

 

JG

Deknudt

Sumom: moy. néerl. cnuut ‘corneille’.

 

JG

Dekock

De K-, Dekok, cf. Decock.

 

JG

Dekoker

De K-, Dekokert, cf. Decocker.

 

JG

Dekoninck

De K-, Dekoning, De  K-, de Konninck, cf. Deconinck.

 

JG

Dekonty

PlN Conty (Somme).

 

FD

Dekort

De K-, de K-, cf. Decort(e).

 

JG

Dekoster

De K-, cf. Decoster.

 

JG

Dekrem

De K-, cf. Decrem.

 

JG

Dekyen

Dekijen: Spellingvar. van Dekeyn of Dekien?

 

FD

Dekyser

cf. Dekeyser.

 

JG

Dekyvere

Surnom: néerl. kijver ‘querelleur’.

 

JG

del

De Loye. Proven. Dép. Horrues.

 

EV

Del

zie Dell.

 

FD

Del-

= w. dèl, fr. de la; parfois Del- note la forme non encore contractée de w. de, fr. du, ainsi dans Delsart.

 

JG

Del-

-Sandre, -Zandre. Proven. Le Cendre (Dép. Braine-le-Château).

 

EV

Del Feld

Proven. (Del ou Delling, „Vallée »; Veld, «Champ »). ,,Du champ de la vallée ». V. Defelt.

 

EV

Del Flandre

Proven. Flandre (Ane. comté).

 

EV

Del Hamaide

Delhamende, -ente, -inte, zie Hamaide.

 

FD

del Marcel(le

Proven.    Marcelle, (Dép. Fleurus et La Hamaide).

 

EV

Del Marmol

del M-. NF d’origine espagnole ancienne; esp. marmol ‘marbre’.

 

JG

Del Marmol

Proven. Loc. espagn.

 

EV

Del Marmol

Sp. FN. Sp. PlN Marmol: marmer. Andréas del Marmol kwam uit Andalousie naar de Nederlanden in de 176 e. (JVO). 1743 A.F.Ph. Delmarmol, Bs. (MUL VIII).

 

FD

Del Monaco

Del Monego: PlN Monaco, vorstendom aan de Middellandse Zee.

 

FD

Del Rey

zie Derez.

 

FD

Del(a)charlerie

Ofr. charlerie: wagenmakerij, wagenhuis. 1526 Drion de la Charlerie, Namen (RBN).

 

FD

Del(a)cuvellerie

Delacovellerie: PlN Cuvellerie: kuipenmakerij.

 

FD

Del(a)in

Deleyn, de Leyn, Delein(e), de Lijn, Dulaing: Waternaam L’Ain, zijrivier van de Rhône. Of PlN Lain (Yonne).

 

FD

Del(c)havée

PlN W. chavéye: holle weg.

 

FD

del(e)~Grange

V. Grange.

 

EV

Del(e)–forterie

Proven. Del fortry. ,,Du ruisseau de Fort »  (L.D.).

 

EV

Del(l)

Luxemburgs-D. FN Dell < Mhd. telle: kuil, kloof, inzinking, afgrond, ravijn. Ook PlN Dell bij Aarlen (LX) (med. M. Schakman). 1557 Franz vonder Thell, Neurenberg (BRECH.).

 

FD

Del(le)voet

Reïnterpretatie van Dellevaux, Delvoy?

 

FD

del–(N)estine.   

Proven.   Estinnes (Loc).

 

EV

Del, van

zie van (der) Deelen.

 

FD

del~Aisse

V. Del Haise.

 

EV

del~Neste

Proven.   Romanisat.   de van Neste. V. ce N. N° 55.

 

EV

de-la  Lienne

Proven.   La   Lienne (Riv). N° 230.

 

EV

de-la Lierre

pour Delle lierre.   V. Dulierre. V. de la Bigne.

 

EV

de–la lune

Proven. N. d’enseigne de cabaret et de maison de commerce.

N° 248.

 

EV

de-la Mar(r)e

V. Mare.

 

EV

de-la Montagne

V. Montagne.

 

EV

de-la Motte

V. Morte.

 

EV

de-la Noyer

Proven. Du noyer, L.D. V. Dulierre. N° 244.

 

EV

de-La Pierre

Proven. V. Pierre.

 

EV

de-La Province

Proven. d’un L.D. plutôt que : ,,province », opposé à „ Ville »).

 

EV

de–La Rabrie

,,Raperie   (de  bette­raves », etc. 1. Profess. N. de l’in­dustriel. — 2.  Proven. Lieu ainsi dénommé. N° 90.

 

EV

de-La Roche(tte)

V. Roche.

 

EV

de-La Roy(e)

Proven. Roy (Loc.), Raye (L.D.).

 

EV

de-La Royère

Proven. La Royère (Dép. Néchin).

 

EV

Dela Ruye

Delaruye, Laruywe, De la Roy: PlN Ruy(e): beek. Ruy in La Gleize (LU) en Mons (LU).

 

FD

Delaat

De L-, de L-. 1625 «Herman de Laet (hollandais)» émigré en Suède; surnom: néerl. hat ‘vassal, paysan’.

 

JG

Delabarre

de la B-, cf. Delbar, -arre.

 

JG

Delabarre

Del(l)ebarre, Delabaere, Delba(e)r(e), Delbarre, Dellebart, Delba(e)rt, Delbard, Delabart, Labar(re), Laba(e)re, Labart: Verspreide PlN La Barre: slagboom, verschansing. 1275 Ernous de le Bare…del manage de le Bare, Vloesberg (VR6or°); 1210 Nicholai de Barra, Rijsel (DEBR. 1980); 1220 Willaumes dele Barre, Dk. (TdT); 1382 mer Thierchelet van der Bare = 1390 Terchelés de le Barre, Mkr. – Lit.: F. DEBRABANDERE, Delbaere en andereDel’s. Album J. Delbaere, Rumbeke, 1968, 43-47-

 

FD

Delabascule

BerBN van de stadsweger, beambte bij de waag, Fr. bascule.

 

FD

Delabascule

Nom d’origine: fr. bascule, La Bascule, fréquent en toponymie.

 

JG

Delabassé(e)

zie Bassée.

 

FD

Delabassée

Nom d’origine : La Bassée (Nord).

 

JG

Delabastita

PlN (la) Bastita, Sp. Prov. bastida, Ofr. bastide: (versterkt) gebouw, vesting. 1595 Jehan de la Bastita, At. (VS1987,151-7).

 

FD

Delabaye

Delabbé, de Labeij, zie Labay(e).

 

FD

Delabaye

Delabie, Delaby, -ye, sans doute aussi Delabbé. Nom d’origine ou de résidence: fr. abbaye.

 

JG

Delabby

Delabie, zie Labi(e).

 

FD

Delabelle

Peut-être surnom matronymique : fr. de la belle; sinon, var. avec remotivation de Delobelle (anc. fr. aubel ‘peuplier blanc’).

 

JG

Delabelle

zie Lobelle.

 

FD

Delabie

cf. Delabaye.

 

JG

Delablancherie

PlN Blancherie in Bois-d’Haine (H) of La Blanckerije in St.-Omaars (PdC). 1269 Mikius dele Blankerie, Ktr. (DEBR. 1980).

 

FD

Delaborde

Laborde, Laborderie, -y, Borde: PlN Ofr. borde: landhuis, boerderij. 1638 Roelant Labourde, Killem FV (VERGR. 1972,122).

 

FD

Delabre

Forme dissimilée de Delarbre?

 

JG

Delabre

zie Delarbre.

 

FD

Delabrière

zie Bruyère.

 

FD

Delabroy(e)

De l’arbroie. PlN Arbroie < Lat. arboretum: plaats waar bomen groeien. Larbroye (Oise), Labroye (PdC), La Broyé in Ennevelin (Nord). 1302 Stevenes de l’Arbroie, Atrecht (NCJ);

1314 Maroie Delarbroie, Dk. (TdT).

 

FD

Delabruyère

zie Bruyère.

 

FD

Delaby(e)

cf. Delabaye.

 

JG

Delaby(e)

zie Labi(e).

 

FD

Delacauw

zie Delacuwe.

 

FD

Delacave

Delcave, Lacave: PlN Fr. cave: kelder. PlN Lacave (Ariège, Lot).

 

FD

Delacenserie

Delcenserie, Delacencerie, Delsencerie: PlN Censerie: cijnshoeve, cijnsgoed. 1387 Enghelram de la Sansserie, Mâle (DELHAYE); 1445 Nicaise de le Censerie, Elzele (CAD. II).

Delachapelle, Lachap(p)elle: PlN Chapelle: kapel. Vgl. Van der Capelle. 1275 à le Capiele… Daniel de le Capele, Lessen (VR1231°); 1393 Gille dele Chapelle, Hulste (DEBR. 2000).

 

FD

Delacenserie

Delcenserie, Delsencerie. Nom d’origine: censerie, dérivé de censé, w. cinse ‘ferme’FEW 2, 581a.

 

JG

Delachapelle

Nom d’origine : fr. chapelle, (La) Chapelle, fréquent en toponymie. – Également nom donné à un enfant trouvé (près d’une chapelle) à Namur en 1656 (Destray 61).

 

JG

Delachaussée

Lachaussée: PlN Chaussée < Lat. calciata: met kalk gepleisterde weg (vgl. D. Strafienpflaster), straatweg. Vgl. Cauchie. 1445 Robert de la Chaussée, Comp. (MORLET).

 

FD

Delache

cf. Dellache.

 

JG

Delache

zie Dellache.

 

FD

Delacloche

BN naar de huisnaam La Cloche: In de Klok.

 

FD

Delacloche

Cf. 1451 «Gérard délie Clocque» AnthrLiège; nom d’enseigne, ainsi «Maison de la Cloche» (1685) à Liège (BTD 26, 280).

 

JG

Delaclu(y)se

zie Delecluse.

 

FD

Delacol(l)ette

Metr. Colette < Nicolette, fem. dim. van HN Nikolaas.

 

FD

Delacolette

Delacollette. Nom composé: de la + NF Colette, dérivé de (Ni)colas, ou ellipse de (fils) de la Colette, type de matronyme qui paraît rare en Wallonie.

 

JG

Delaconcorde

Wsch. een vondelingnaam.

 

FD

Delacoste

Delacosse, Delacotte, Lacoste, Lacôte, Coste: PlN Ofr. coste, Fr. côte: helling. 1483 Andries de la Coste, Bg. (PARM.).

 

FD

Delacour(t)

zie Delcourt.

 

FD

Delacourt

-our, -ourte, cf. Delcourt.

 

JG

Delacovellerie

zie Delacuvellerie.

 

FD

Delacre

Del Ackre, romanisering van Van den Acker. 1276 Boidins del Accre de Tenrebelle (CVT); 1285 Pauwels del Acker, Ktr. (DEBR. 1980).

 

FD

de-Lacre

Prov. L’Acre, ,,Du Champ » (France du Nord).

 

EV

Delacroix

de la Croix, De la Cr-. 1515 «Jo-hanes de la Croix» BourgNamur, 1561 «Pon-celetde la Croix» DénFlorenville, 1598 «Pierre de la Croix» DénWavre, 1633 «Jacque de la Croix» émigré en Suède; nom d’origine ou d’enseigne: fr. croix.

 

JG

Delacroix

Del(e)croix, Delcros, Lac(c)roix, Lacroi(s), Lecroix: Verspreide PlN La Croix: Het Kruis. Vgl. Van der Cruysse(n). 1245-56 Christina de la Croix, Ktr. (DEBR. 1980); 1275 en le rue de le Crois… Jehans de le Crois…à le Crois, Baffe (VR

328 iSsr0); 1395 Willem vander Crucen = 1394 Willame dele Crois, Ktr. (DEBR. 1970,2000). De la Cruz: Sp. PlN La Cruz. Vgl. Delacroix.

 

FD

Delacuvellerie

Anc. fr. cuvelerie ‘métier de cuvelier (tonnelier)’.

 

JG

Delacuwe

Delacauw: Adaptatie van Delcuve. Fr. cuve: Mnl. cuwe, cauwe.

 

FD

Deladessous

de Ladessous, de Ladersous, zie Ladsous.

 

FD

de-Ladier

Ladr- -ier, -ière. Proven. Ladrié (Dép. Chièvres).

 

EV

Deladrier

-ière. 16e s. «Ernoul de la derrière» Chàtelet; nom topographique: fr. là-derrière; cf. aussi Ladrière et comp. Dedry.

 

JG

Deladrière

Deladerrière, Deladrier, Laderier, Laderrière, Ladryere, Ladrière, Ladrie(r), Ladry: PlN Là-derrière: ginderachter. Vgl. Van Ginderachter. 1334 Symon de Ladrier, Marneffe (SLLIII); 1381 Maigne de la Derrière, Dk. (TdT); 1440 Jan de la Derire, Ktr. (BAELDE); 1522-91 Peeter van Ghinderachter = Deladerrière, Asse-Mechelen (ESBr. 1996,26).

 

FD

Delaen

Nom d’origine: moy. néerl. lane, laen ‘avenue’.

 

JG

Delaer, van

van Delaar: PlN Dedelaar in Lier (A) (MFN1961,114). 1377 Magriete van Dedelaer = 1392 M. van Deelaer = Mergriete van Delaer; 1377 Alij t van Dedelaer = A. van Delaer, Lier (FRANS).

 

FD

Delaere

De L-. Surnom: moy. néerl. laer ‘clai­rière’ (Carnoy 151).

 

JG

Delaere

Romanisation de néerl. akker ‘champ’, néerl. Van (den) Acker. – Bibliogr. : J. Her-billon, NF Delaere, Diongre, Lebacq et autres romanisations, VW 48, 1974, 175-6.

 

JG

Delaet

De L-, cf. Delaat.

 

JG

de–Laet

Proven. Latte  (Dép.  Wodecq).

 

EV

de–Laeter

V. Delattre. DE Laeter. Circonst. de la naissance :

De latere, ,,L’enfant né longtemps après les autres ». N° 128.

 

EV

Delaey

De Laey, De Laei, etc. 1382 «Heine de Lay» Izegem; surnom: fr. lay, lai ‘laïc, civil, séculier’ (= NF néerl. De Leek) [FD].

 

JG

Delafaille

zie van der Faille.

 

FD

Delafontaine

de la Fontaine, de la Fontayne, -eyne, Delfontaine, Def(f)ontaine(s), Desfontaine(s), De(la)fonteyne, van den Font(e)yne, Lafontaine, La Fontaine, La Fontijn, -yn, Fontaine, Fonteyn(e), Fonteijne, Fontein, Fontyn, Fontijn: Verspreide PlN (la) Fontaine: fontein, bron, waterput. Zie ook (van den) Fonteyn(e). 1298 Johanni Fontaine, Bg. (VERKEST); 1308 Renier de Fontainnes, Bergen (PIERARD); 1398 Jehan de le Fontaine, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD

Delafontaine

-eyne, Delfontaine. 1499 «Jehan de le Fontaine» TerrierNaast; fr. fontaine, sur­nom de résidence, de qqn qui habite près de la fontaine; éventuellement, ellipse d’un nom d’enseigne, cf. 1669 «À la Fontaine d’Or» à Liège (BTD 26, 283).

 

JG

Delaforge

1356-58 «Jakemins de la Forge» PolyptAth, 1580 «Simon Delaforge» Bourg­Namur; var. non contractée de Delforge.

 

JG

Delaforge

zie Delforge.

 

FD

Delafort(e)rie

-try, Del(e)fort(e)rie, -tery, Fortrie, -try(e), -trij: 1. PlN La Porterie: versterkte plaats, vesting, fort. 1428 Pierart de le Fortrie, Rijsel (SPL); 1485 Robert de le Fortrie, Rijsel-Komen (RHK). Misschien is de oorspr. vorm: 136 e. de le Foresterie, Rijsel (DUPAS 298). PlN Foresterie: bos waarin niet gejaagd mag worden.

 

FD

Delaforterie

Delafortrie, cf. Delefort(e)rie.

 

JG

Delafosse

Var. non contractée de Delfosse.

 

JG

Delafosse

zie Defosse.

 

FD

Delagarde

De Garde: PlN La Garde: wachtpost, uitkijkpost. Vgl. Delwarde.

 

FD

Delagarde

Nom d’origine : l’anc. fr. garde, anc. w. warde, peut désigner simplement un terrain réservé ou même une métairie.

 

JG

Delagay(e)

zie Legai.

 

FD

Delagaye

Delagaije. Peut-être surnom: gaumais gaye ‘chèvre’ ou w. (nam., ouest-w.) gaye ‘noix’ FEW 4, 37a, cf. Degaille.

 

JG

Delage

cf. Delarge.

 

JG

Delage

zie Delhage.

 

FD

Delagey

zie Legai.

 

FD

Delagrange

de Lagrange, Delegrange, Delagrainge,

Delagrense, Delgrange, -anche, Degrange(s), Desgranges, Lagrange, Lagranche, Lagrainge, Legrange, (La) Grange: Verspreide PlN La Grange: schuur. Vgl. Van der Schuren, Verschuere. 1242 Henrici de Grangia, Zulte (SMTI); 1306 Bauduin de le Grange = 1326 Boidin van der Scuere, Ip. (BEELE); 1398 Zegher de le Grangne, Luingne (DEBR. 1970); 1805 Piere Delagrainge, Asper (broer van) Joseph de la Grense, Ouwegem.

 

FD

Delagrange

Delagrainge, Delagrense, De La Grense (adaptations néerl.), etc. 1398 «Zegher de le Grangne» Luingne, 1805 «Pierre Dela­grainge» Asper [frère de] «Joseph de la Grense» Ouwegem [FD]; nom d’origine: fr. grange, (La) Grange, fréquent en toponymie (Anhée, Esneux, Xhoris, etc.).

 

JG

Delahaie

-hay(e), de la Haije, Délayée, dela Hay, Delehay(e), Delhaie, Delhaeye, Delhay(e), Delhaije, DePHaye, Delheie, Délai, Delay(e), Deshaies, Deshaye(s), Deshays, Lahaie, Lahaije, Laha(e)ye, la Haye, Lahey(e), Laheij: PlN La Haie: haag, bosje. Ook Den Haag (ZH). Vgl. Van der Hage(n). 1238 Balduino de le Haie, Izg. (SMT I); 1275 Jehan de le Haie, Baffe (VR i83v°); 1360 Willame dele Haye; 1372 Bette dele Aye, Ktr. (DEBR. 2002); 1379 Willem van der Haghe = 1395 Willame dele Haye, Ip. (BEELE).

 

FD

Delahalle

Zie Delhalle.

 

FD

Delahamaide

-ayde, -atte, zie Hamaide.

 

FD

dela-Hamaide

Proven. Loc. de-Là-Hault. Proven. L.D. Là-haut. N° 232.

 

EV

Delahaut

1584 «Jean Delahaut» Soulme, 1602-3 «Simon Delahault» TerriersNamur; nom d’ori­gine: Là-Haut; comp. Dehau(l)t. -Comp. 1497 «le vesve Dierin Deladesoubz» DénKain.

 

JG

Delahaut

Delahault, Deslahaut, Lahau(t), De La Hoz, Laho(t): PlN Là-haut: daarboven. Vgl. Derboven, Van Ginderboven. 1564 Martin de Lahault, Luik (CSP).

 

FD

Delahautemaison

Nom de résidence: fr. haute maison.

 

JG

Delahautemaison

PlN Haute Maison: hooghuis. Vgl. Hooghuys.

 

FD

de-Lahay(e)

V. Haie.

 

EV

Delahaye

De L-, de L-. 1508 «Jacob de la Haye» BourgNamur, 1590 «Anne de la Haye» Vodelée (IdG 2005, 176-7), 1593 «Gyslins de la Haye» BourgDinant, 1611 «Urbain de la Hay» Cerfontaine, 1622 «Jacques del haye» BourgDinant, 1676 «la vesve Jacques de la Haye» RuageAth; nom d’origine: fr. haie (sens ancien: petit bois).

 

JG

Delahousse

Lahousse, Lahouste, Lahausse, Lahoese, Laousse, Lehousse: PlN. Fem. van Ofr. hous, Fr. houx: hulst. 1584 Gijsbrecht de la Hous, Peter de la Hoes, Aw. (AB); 1721 Gillis Lahousse, Heule (COUSS.).

 

FD

Delahousse

Prob. nom détoponymique : housse ‘plantation de houx’ (Dauzat 185), comp. Lahousse, Leh-, mais le mot a encore d’autres sens, cf. w. (La Gleize) houssèt ‘touffe d’her­bes laissée par le bétail’. L’explication «né avec la housse» = né coiffé (Carnoy 198) est peu probable.

 

JG

Delahoutre

Var. de Lahoutte, Lahoutre avec maintien de la préposition de.

 

JG

Delahoutre

zie Delaoutre.

 

FD

Delai

zie Delhalle.

 

FD

Delaide

cf. Delait(r)e.

 

JG

Delaide

zie Delattre.

 

FD

del-Aide

Proven. Del Haid  (Dép. Serinchamp).

 

EV

Delaigle

1. Huisnaam L’Aigle: In de Arend; b.v. in Luik: 1432 maison del Ayle. 1259 Elyas dele Aigle, Luik (AVB). – 2. PlN L’Aigle (Orne).

 

FD

Delaigle

1581 «Hubert de Laigle» BourgLiège; fr. aigle, nom d’enseigne, cf. aussi Laigle.

 

JG

Delain

Nom d’origine: de l’Ain (France) ou var. de Delens ; cf. aussi Deleyn, De Leyn.

 

JG

de–Lain

Proven. L’Ain. (Région fr.)

 

EV

Delaine

Nom d’origine: de l’Aisne (départ, français ou nom de la rivière ardennaise.

 

JG

Delainte

cf. Delinte.

 

JG

Delainte

zie Delinte.

 

FD

Delair

-aire. 1310-11 «Jehan Vilain de Laire», 1311-12 «Vilain de Laire», 1323 «Jakemart de Laire» ComptesMons, 1420 «Henrice Delair» = 1440 «Henrice Delaire» AnthrLiège, 1426 «maistre Willame Delaire» TailleSoignies, 1567» Jehan de Laire», 1582 «Pierre de Lair» BourgNamur; nom d’origine: p.-ê. Laires (PdC, arr. St-Omer) [MH] ; à Liège, plutôt de w. êr ‘arc’, comp. êr-Diè ‘arc-en-cieP DL, comme nom d’enseigne (cf. BTD 26, 1952, 279). Cf. aussi Délier.

 

JG

Delair(e

Deler, Delhaire: PlN Air in Horrues (H) of Laires (PdC). 1323 Jakemart de Laire, Bergen (PIERARD); 1340 Pierre de Laire, Senlis (MORLET); 1400 Henrice Delaire, Luik (RENARD 271).

 

FD

Delairesse

de L-. Nom d’origine: Lairesse, à Ougrée (Lg), etc.

 

JG

Delais(se),

zie Delhaise.

 

FD

Delaisse

Probabl. w. esse ‘âtre, foyer’ ; ou bien var. de Delhaize.

 

JG

Délaissé

Fr. délaissé, sans doute comme nom d’enfant trouvé ; sinon, par fausse accentuation du précédent.

 

JG

Delait

Delaite, Delaitte, cf. Delaitre.

 

JG

del–Ait(r)e

Proven. Aite ou Atre, L.D. ,Jardin entourant l’église ».

 

EV

Delaitemps

Delaytemps. Surnom de motivation peu claire : fr. laid temps.

 

JG

Delaitemps

zie Laitem.

 

FD

Delaitre

-aître, Delaite, -aitte, Delaide, Delait, Delatte, de L-, De L-, Delattre, -atre, De Lattre. 1286 «Sébile del Atre» CartBinche, 1289 «Biautris de Laitre» Viesville, 1316 «Colart de l’Attre» TestTournai, 1444 «Eme-quin desus l’aitre» = «Emequin de sur Paître», 1449 «Willemet de devant l’aitre» Aides-Namur, 1472 «Arnoult de Latte» DénChiny, 1584 «Gile Delatre» Vierves, 1602-3 «Josse Delaitre» TerriersNamur, 1617 «Jean de Lait-tre, de Staive» BourgDinant, 1636 «Gile De-latte» Morialmé, 1666 «Josse de Laître» Purnode, 1692 « Gabrielle-Albertine Delattre» BourgNamur, 1738 «Jenne Delaite» Ciney; nom d’origine: w. été, anc. w. aitre < lat. atrium ‘cimetière’ FEW 25, 687b-688a. Cf. aussi Delettre, -ette. Dellettre.

 

JG

Delaive

Delève: PlN Ofr. aive, Fr. eau: water. Vgl. Deleau. 1433 Quentin del Euwe, Bergen (CCHt).

 

FD

Delaive

Nom d’origine: anc. fr. aive (w. êwe) ‘eau’.

 

JG

del-Aive

V. Delève.

 

EV

Delakethulle

zie Kethulle.

 

FD

de–Lalaing

-Laleau. V. Alleud.

 

EV

Delalande

Delande, Deslandes, Delalonde, Lalande: PlN Ofr. lande: beboste streek. (La) Lande, Landes erg verspreid in Frankrijk. 1386 Perrinet de la Lande, Jaucien de Landes, Parijs (MARCHAL).

 

FD

Delaleeuw

Forme flam. de Delal(i)eu [FD].

 

JG

Delaleu

-eux, -ieu(x), Delallieux, Delal(l)eau, Dellalleau, Delalaux, -iaus, -iau(x), -liau, De Lalou(x), Delaloup, De Laloy(e), Laleu(x), Lalue, Lalieu(x), Lallieux, Laliau(x), Lal(e)au, Lallau, Lalou(p), -out, -oux, -oy, -oi, -ot, Lal(l)o(o), Al(l)oy, -o(o), -ot, Hal(l)ot, Halloo, Al(l)ou, Delaleeuw(e), Delaleuwe, Laleeuw(e): PlN Ofr. alue(f), aloe, aleu, alieu: alodum, allodium, allodiaal goed, erfleen, zonneleen, vrij eigen leen waarop geen leenrechten rusten. Land van Alleu (Nord): 1568 van Alleuwe = uut Laleue = tlandt van Lalue (DGW). Laleu (Somme, Orne). Laloux (o.m. in Porcheresse, Awenne in LX). 1203 Henricus de Allodio (in Neigem bij Ninove) = 1222 H. de Laluet, Ronquières (CACa); 1267 Frans Alues, Ktr. (DEBR. 1980); 1285 Maroie Dallues, Bugnicourt; 1348 Jehan de l’Aloee, Atrecht (NCJ); 1357 Hannin Allées, Oud. (WALRAET); 1366 Jakemes de Lalues, Dk. (TdT); 1480 Loys de le Haye dit Lalous, Rijsel; 1566 Lonys de Laloo (PARM.); 1505 Jacques de Laloeux van Blanmant; 1514 Delalois, Lv. (CALUW. 2000). – Lit.: F. DEBRABANDERE, IG1984,119-120.

 

FD

Delalieu

-ieux, -allieux, Delalou, -oy. 1602-3 «Jean de Lalieue» TerriersNamur, 1647 «Louis de La Lieu» émigré en Suède; nom d’origine: anc. fr. alué, aluet, aluef, anc. liég. alou, fr. alleu FEW 15, 17b; cf. aussi Lalieu(x) et Laloux.

 

JG

de-Lalieux

V. Alleud. Synon. : Dulieu  (Fausse régression). N° 83.

 

EV

Delalonde

Lalonde: 1. PlN La Londe (Seine-Mar., Seine-Inf., Eure, Orne, Manche). – 2. Zie Delalande.

 

FD

de-Lalou

Laloy.   Proven.  1. Lalou, L.D.  L’Alou,   ,,L’alouette ».  —  2.

La Loue (Riv.). N° 230. — 3. V.

Alleud. (Confusion u et y. N° 67).

 

EV

Delalune

Fr. lune, probabl. comme nom d’enseigne.

 

JG

Delalune

Huisnaam La Lune: In de Maan.

 

FD

Delamaide

zie Hamaide.

 

FD

de–Lamain

Proven. Lamain (Loc.).

 

EV

Delamalle

Delmael(e), Delmal, Lamal(le): 1. PlN Lamalle in Bas-Oha (LU). 1321 Ernaus de Lamale, Wanze (SLLIII). – 2. Ofr. mâle: tas, reistas. BerBN voor een bode. 1383 Jean de la Malle, pour porter lettres, chevaucheur du duc (MARCHAL).

 

FD

Delamalle

Nom d’origine: Lamalle, à Bas-Oha (Lg).

 

JG

Delamar(re)

-mare, Delemar(re), -maere, Delmar(re), -maere, Lamarre, Lamard, -ar(t), Lammar, Lemarre:

PlN Mare; waterplas, poel. 1418 Marie deleMar;

1459 Simonnette de le Marre, Dk. (TTT).

 

FD

Delamare

Delmare. Nom d’origine: fr. mare (étang).

 

JG

Delambermont

Nom d’origine: Lambermont (Lg).

 

JG

Delambert

Particule de + NF Lambert (prénom).

 

JG

Delambert

zie Lambrecht(s).

 

FD

Delambre

Delembre, Delember, Lambre: PlN Lambres (Nord, PdC). 1340 Willaume de Lambres, St-Q.(MORLET).

 

FD

del–Ambre

1.    Proven.    Hembe. (Dép. Ouffet). Fausse régress. N°

83. — 2. Profess. Marchand d’am­bre. N° 131.

 

EV

Delame

de Lame: Wsch. = Delorme. 16e e. N. de

Lame; 1669 Jeanne de Lame, NF (Midd. 1961,220-4)-

 

FD

Delameill(i)eure

Delamill(i)eure: De Fameilleure? Van Ofr. ameilleurer, Fr. améliorer: verbeteren. ±1400 Lammin Amelgeur, Oud. (GPO); 1432 Margriete Ameilleurs, Oud. (JAM. II); 1483 Hannekin Ameljeurs, Oud. (PARM.); 1766 B.T. de Lamillieure, Jabbeke (DEWULF igSo’.ôs). Vgl. Meilleur.

 

FD

Delameilleure

De Lameillieure, De la Meil­leure, etc. Surnom matronymique : fr. la meilleure.

 

JG

Delamer

zie Delmère.

 

FD

Delameth(e)

Delameyde, zie Hamaide.

 

FD

Delamontagne

zie Montagne.

 

FD

Delamotte

De L-, De La Motte, de la M-. 1628 «Jacqs delà Moot et Louis delà Mot» émigrés en Suède; nom d’origine: fr. motte (féodale), fréquent en toponymie (à Archennes, Dorinne, etc.); cf. aussi Delmotte (NF plus fréquent).

 

JG

Delamotte

Del(l)emotte, Delmot((t)e), Lamotte, Lammote, Lamot(e), Lamothe, Lamoot(e), de Mot(e), Moot, Demoté, Demotte, Desmottes, Desmot(s): Verspreide PlN Mot(t)e < mota: hoogte, heuveltje, gwl. met kasteel erop en door gracht omgeven. O.m. La Motte in Lessen (H) en (Quiéry-)la-Motte (PdC) (TW). Zie ook Termote, Van der Mot(en). 1274 Alardus de Mota = 1278 Alart de le Mote, Ktr. (DEBR. 1980); 1396 Jans delà Moote, Ip. (BEELE); 1398 Zegher van der Motte= Sohier de le Mote, Lauwe; 1388 Daniel de le Mote = 1398 Daneel van der Mote, Moorsele (DEBR. i970;BR2f°4s).

 

FD

Delamper

De L-. Surnom: moy. néerl. lamper, -ers ‘fine étoffe transparente, vêtement de cette étoffe’. Delan. Peut-être nom d’origine: Laon (Aisne);

cf. aussi Lan.

 

JG

Delan

PlN Laon (Aisne). 1269 Clarembout de Laon, St-Q.(MORLET).

 

FD

de-Lan(n)-

-ay, -ois, -oit, -oy.   V. Aune. N°s 90, 242.

 

EV

Delan(n)ois

-oit, -oie, -oy(e), -ooy, -oe(ye), -oeije, Delanoë, -oir, -ote, zie Delaunay.

 

FD

Delanaye

1. PlN Lanaye (LU), Ndl. Ternaaien. –2. Var. van Delannay.

 

FD

Delanaye

Nom d’origine : Lanaye (Lg).

 

JG

de–Lanaye

Proven. Loc.

 

EV

Delance

Surnom: moy. néerl. lance ‘lance’.

 

JG

Delancre

1585 «Noël de Lancre» Bourg-Namur; probabl. fr. ancre, comme nom d’en­seigne, cf. «À l’Ancre d’or» (1760) à Liège (BTD 26, 279). Dans le Hainaut, p.-ê. nom de résidence: l’Ancre, affluent de  la Dendre [MH].

 

JG

Delancre

Delencre, de Lancker, Lancre: Huisnaam L’Ancre: het Anker. 1585 Noël de Lancre, Namen (RBN). Zie ook Ancre.

 

FD

Deland(e)

1.   Profess.   De   land(man). — 2. Proven. France du N.:

Lande,   ,,Terre ».   Flandre :   Lande (L.D.).

 

EV

Deland(e)

1. Spelling voor Deslandes; zie Delalande. – 2. PlN Lande, Fr. vorm van Landen (VB). – 3. Fr. vertaling van Van den Lande. PlN Land. 1281 Boidinus de Lande, Temse (HAES.).

 

FD

Delandas

-at, Delendas, Landas, -a(es), Lendasse: PlN Landas, Ndl. Landaast (Nord). 1269 Louchars Landas, Atrecht (NCJ); 1280 Gherardus de Landas, Ip. (BEELE).

 

FD

Delandat

Nom d’origine : Landas (Nord).

 

JG

Delande

Nom d’origine : Lande, forme romane archaïque de Landen (BrFl), ce qui correspond parfaitement à la diffusion du NF; cf. aussi Delante.

 

JG

Delander

cf. De Laender.

 

JG

Delane

de Laen(e): PlN Lasne (WB): 1215 Larme.

 

FD

Delaneer

zie Larder.

 

FD

Delaney

-ez, zie Delaunay.

 

FD

Delang

De Lange, -gh, Delanghe, De L-. Sur­nom: néerl. long ‘long, haut’.

 

JG

Delange

1569 «Floris de l’Angele» =  1575 «Fleuris de Lange»; en Wallonie, très nette­ment de fr. ange, comme nom d’enseigne ou de maison, ainsi 1425 «À la maison de l’Ange» à Liège (F. Renard, BTD 26, 272); cf.  aussi Lange. En région flamande, var. de Delang(e).

 

JG

Delange

De l’ange: 1. Fr. De l’ange. Naar een huisnaam, b.v. 1425 la maison de l’Ange; 1506 à l’Ange; 1575 Fleuris de Lange, Luik (RENARD 272). – 2. Zie De Lange.

 

FD

de-Lange

Proven. 1. Lens (Loc.). — 2. Enseigne de maison. L’Ange.

248.

 

EV

Delangle

Delzongle: PlN L’angle: hoek(huis). 1323 Jehan Delangle, St-Q. (MORLET); 1408 Jaquemin del Angle, Luik (CCHt). Delzongle is een var. van de Fr. FN Delzangles, contaminatie van Delangle en Desangles.

 

FD

Delanglez

1. Zie Langlais. – 2. PlN Langlais in Gonnehem (PdC): 1445 L’Englée. Langlée in Rijsel en Lambersart. Waternaam Langlée in Arien: 1253 Viot de Langlée; 1270 Thumas de Langlée (DFIX); 1370 Katerine de Langlée, Dk. (TdT).

 

FD

de-Langlez

Proven. L.D.  Anglet. V.  Angle,  ,,Petit  coin  de terre ». N° 228.

 

EV

Delangre

 (NF du Tournaisis). Nom d’origine: Langres (France); ou bien simple var de De­lancre, avec sonorisation de la syllabe finale.

 

JG

Delangre

cf. Delancre.

 

JG

Delangre

PlN Langres (Hte-Marne). 1383 Raoul de Langres, Dijon (MARCHAL).

 

FD

Delangue

zie (de) Lang(e).

 

FD

Delanier

zie Lanier.

 

FD

Delannai

-ay, -ey, -es, -ez, zie Delaunay.

 

FD

Delannai

Delannay, cf. Delaunay.

 

JG

Delannoy

w. nam. Dèlan ‘wè,   De   L-,   de Lannois, Delan(n)ois, -oit, Delannoy, -oye, -ey, De Lanoit, Delanoy, De L-, Delanoye, Delannoo (forme flam.), etc. 1608 «Toussaint Delannoy» BourgDinant; nom d’origine: fr. topon. annois, anoit, aunoit ‘aunaie’, très fréquent en toponymie wallonne.

 

JG

Delannoyer

Delanoyer. Nom d’origine: moy. fr. noyere ‘lieu planté de noyers’ FEW 7, 225a.

 

JG

Delano

Delan(n)oo: 1. Zie Delaunay. – 2. Sp. FN 1538 Louppes Dellanos van Manean in tconynckrycke van Leons, Bg. (PARM.).

 

FD

Delanote

Delannote, -otte. Flamandisation de Lannoit, Delannoit (ci-dessus) > Lanoot, celui-ci étant à son tour francisé en (de) La-notte [telle est aussi l’origine du nom de Delano Roosevelt] ; cf. Lanotte.

 

JG

Delanoyer

Wsch. reïnterpretatie van Delanoy.

 

FD

Delansnay

-oy, zie Delaunay.

 

FD

Delante

(NF plutôt liégeois). Probabl. var. de Delande, avec assourdissement de la finale.

 

JG

de-Lante

V. Delande.

 

EV

Delaoutre

Delahoutre, Laoutre, Lahouttre, Lahout(t)er, Lahout, Lahout(t)e, Loutre, Louter, Loutte, Delaut(t)re, Delaut(e), Delhaute: PlN Là-outre: aan de overkant. Vgl. Van Ginderover. Let op de W. reductie -tre/-t(e). 1244 Symon de Laoutre, Camphin (SMTI); 1341 Anskier de la Outre, Atrecht (NCJ); 1583 G. de la Outre, Lannoy-Aw. (AP); 1590 Philip Laoutre = Loutre, Dk. (VS 1978,498).

 

FD

Delapas

Peut-être d’anc. fr. apas ‘marche, esca­lier’, comme nom de résidence.

 

JG

Delapas

W. var. van Delepaut.

 

FD

Delapépinière

-iere. Fr. pépinière, comme nom de résidence ou comme surnom de jardinier.

 

JG

Delapépinière

PlN Pépinière: boomkwekerij.

 

FD

Delapierre

Delepierre, -ier, -ière, Delépierre. 1780 «Pierre Delepierre» Charleroi; fr. pierre (pierre particulière), cf. aussi Lapierre et Del-pierre, Delpire.

 

JG

Delapierre

zie Delepierre.

 

FD

Delaplace

Delapla(e)cie, zie Delplace.

 

FD

Delaplace

Delplace. 1255-56 «Jehans de le Place» ChirTournai, 1417 «Jehan de le Place» PolyptAth ; nom de résidence : fr. place.

 

JG

Delaplanque

zie Delplanche.

 

FD

Delaporte

1295 «Joye Deleporte» Comptes-Mons; fr. porte (de ville).

 

JG

Delaporte

zie Delport(e).

 

FD

Delaprovince

Nom d’origine : fr. province (par opposition à la capitale).

 

JG

Delaprovince

Wsch. W. uitspr. van Delaprovence: uit (de) Provence.

 

FD

Delaps

PlN Laps (Puy-de-Dôme).

 

FD

Delapyne

cf. Delépine.

 

JG

Delapyne

zie Delépinne.

 

FD

Delarbre

De l’A-. Fr. arbre, probabl. comme nom d’enseigne, cf. «À l’Arbre d’Or» (1663) à Liège (BTD 26, 277).

 

JG

Delarbre

de l’Arbre, Delabre, Labre: PlN L’Arbre: de Boom. 1267 Simon del Arbre, Boechoute (AGr. 43); 136 e. Pierars de l’Arbre, Garins de l’Aubre, Laon (MORLET).

 

FD

de-Larbre

Proven.   Arbre   (Loc.), L’arbre (L.D.)- Nos 47, 24l.

 

EV

Delarc

PlN L’Arc in Dk. (H). 1325 Maroie de Larch, Dk. (TdT); 1341 Katherine de l’Arc, Dk. (RUELLE).

 

FD

Delard

Zie Dulaar.

 

FD

de-Lare

Proven. Dép. Péronne.

 

EV

Delarge

w. liég. Dèlâdje, Delage. Sans doute surnom: w. liég. làdje ‘large, généreux’, cf. Lelarge, plutôt que du nom d’une enseigne comme «À l’Arche d’Or» (1710) à Liège (BTD 26, 279).

 

JG

Delarge

Zoon van Lelarge of var. van Delage (met ingelaste r)?

 

FD

Delarivière

Delrivière, Lar(r)ivière, Larivier(re), Lari(e)viere, Rivière, Rivier(r)e, Rivi(e)r: PlN Ofr. rivière: oever. Vgl. Van den Oever. ±1370 Gosuins de le Rivière, Ktr. (RG12 fov°); 1386 Perrin de la Rivière, Senlis (MORLET); 1402 Pieter Rivier, Damme (JAM.).

 

FD

Delarivière

Fr. rivière, surnom d’habitant près de la rivière.

 

JG

Delaroche

Delaroque, zie Laroche.

 

FD

Delaroyère

-ère, Delaroière, de la Ruwière, Laruweere: PlN Roière: geul, greppel. La Royère in Néchin (H). 1472 Guilbert de le Royère, Dk. (TTT); 1539 Michiel de Laroyere, Rs. (AERBEYDT); 1631 Guilliame de la Ruière, Oud.-Rs. (MARICHAL).

 

FD

Delarre

zie de Laere.

 

FD

Delarsille

Larsil(le), Larzille: PlN Ofr. arsille, Fr. argile: klei, leem. PlN Arsiles in Hemptinne (N). 1214 Tornai Arsile, Atrecht (NCJ).

 

FD

Delarsille

Nom d’origine: w. ârzèye ‘argile’.

 

JG

Delart

zie Dulaar.

 

FD

Delarue

Del(l)erue, Delrue, Delereux, Dalrue, Desrues, -ez, Deru(e), Derues(t), Lar(r)ue, Laruywe, Lareu: Erg verspreide PlN (la) Rue: straat. 1230 Henrico dele Rue = 12389 H. del Rues; 1235 Sigero de Rues, Dk. (SMT I); 1398 Henry des Reus, Dottenijs (DEBR. 1970).

 

FD

Delarue

Delerue, Delrue (formes picardes). 1286 «Will. de le Rue, li tanneres» Dettes-Ypres, 1356-58 «Maroie de le Rowe» Polypt-Ath, 1501 «Jehan Delrue» BourgNamur, 1544 «Léonard Winkin de la Rue» DénStavelotMy ; fr. rue, surnom de qqn qui habite le long d’une rue principale; secondairement, nom d’enfant trouvé (dans la rue) [JMP].

 

JG

Delaruelle

De la R-, Deleruelle, Delruelle, Delroualle, -rualle. 1288 «Alart de le Ruele» DettesYpres, 1294 «Bauduins de le Ruele» CensNamur, 1605-35 «Nicolas de la Ruelle» ÉchHuy; nom de résidence: fr. ruelle, w. rou-wale, surnom de qqn habitant une ruelle.

 

JG

Delaruelle

Del(e)ruelle, Laruel(le): 1. PlN Ruelle: straatje. 1336 Jehans de le Ruelle, Bergen (PIERARD). – 2. Soms var. van Deleruyelle, blijkens Ofr. ruiel = ruel.

 

FD

Delaruwière

zie Delaroyère.

 

FD

Delasalle

zie Delsalle.

 

FD

Delasaux

Lassau(x), -aut, -eau(x): PlN Ofr. saux, W. sa, Fr. saule: wilg. Vgl. Desseaux. 1207 Elisens de le Saus, Atrecht (NCJ); ± 1600 Jean de la Saulx = van der Weyden (D. Weide – wilg) (BRECH.).

 

FD

Delassoie

-ois, -oye. Nom d’origine: Lasoye, à Gérouville (Lx).

 

JG

Delassoye

-oie, -ois, Les(s)oye, Lassoie, -ois, Lasoie: PlN La Soye in Gérouville (LX). Maar de FN komt hoofdzakelijk in H voor.

 

FD

Delassus

Lassus: PlN Là-sus: daar boven (vooral PdC). Vgl. Lahaut. 1286 li hoirs de la Sus, PdC (DF IX); ±1300 Estievenes de la Sus, PdC (BOUGARD).

 

FD

Delassus

Nom de résidence, littér. rde là (au-de)ssus~], cf. aussi Lassus.

 

JG

de-Lat

V. Delattre.

 

EV

Delateur

Deltour, Deltoer, Diltour, Diltoer, Latour, Latoir: PlN La Tour: toren, in Marcq-en-Baroeul (Nord), Autre-Eglise (WB), Heyd (LX), Itter (WB), Lillois, Virginal (WB). Latour (LX). 1291 Mehaus Deletour, Dk. (TdT); 1398 Pieret de le Tour, Herseaux (DEBR. 1970).

 

FD

Delateur

Nom d’origine: fr. tour, fréquent en toponymie, ainsi Latour (Lx).

 

JG

Delathuy

Nom d’origine: Lathuy (BrW).

 

JG

Delatinne

de Lattinne. Nom d’origine: Latinne (Lg).

 

JG

Delatinne

Delat(t)in, Latin(e), Latinne(s), Lattinne, Lattines, Latinus, Latinis, Latenis(t), Lattenist, Latinie(s), Latigny, Latignies, Lateny, Latini: PlN Latinne (LU): 1139 Latinis (TW). 1260 Ottes de Latines, Latinne (SLLII); 1316 Otton de Latines (BLOI).

 

FD

de-Latinne

Proven. Loc.

 

EV

de-Latour

Proven. Latour (Loc., L.D.).

 

EV

Delatte

de L-, De L-, Delattre, cf. Delaitre.

 

JG

de-Latte.

Proven. Dép. Wodecq.

 

EV

de-Latter

-Laeter, -Lattre. Proven. 1. Attre (Loc.). — 2. L.D. Atre,

aitre,   ,Jardin   entourant   l’église ». Synon.   Van   de   Kerckhove.   N° 227.

 

EV

Delattre

Delatre, de Latre, de Lattre, de Latter, Delatte, Delastre, de Laistre, Delaitre, Delait(t)e, Delait, Deleit, Delaide, Delet(t)re, Delette(r), Delestre, de Lestre, Dellet(t)re, Dellette: 1. PlN Atre, Ofr. ai(s)tre, atr(i)e, W. été < Lat. atrium: kerkhof. 1274 in domo Walteri de Atrio = 1277 Watiers del Atre, Ktr. (SMTII); 1256 Clemens de Laitre, Comp.; 1404 Rogier de l’Aistre, Laon (MORLET); 1348 Rogiers de Latre, Ktr. (DEBR. 1971); 1405 Colines Gerar del Aytre…deleis l’aitre d’Eure, Heure-le-Romain (AVB); 1583 Anthuenis de Latre gheseit vande Kerchove, Marquillies-Oud. (PO 2,24). – 2. Zie ook De Later.

 

FD

Delau

zie Deleau(x).

 

FD

de-Lau(l)n-

-l’au(l)n-, -l’ausn- -ois, -oit, oy, -aie. V. Aune.   Nos 90,

242.

 

EV

Delaude

Nom d’origine: Aude (départ, français et rivière de France).

 

JG

Delaude

Waternaam l’Aude in Frankrijk.

 

FD

Delaunay

-aij, Delausnay, -ey, Dolonai, Aunay, Delaunois, -oit, -oy(s), -oij, Delaunnois, Delonnoy, de Lonyay, Dulaunoy, Delannai, -ay, -ey, -es, -ez, Delannez, -es, Delannoi(e), -ois, -oit, -oo(y), -oy(e), -oe(ye), Delanois, -oit, -oy(e), -oije, -oeye, -oeije, -oë, -o(o), -oir, Dellannoy, de Lanfn)oy(e), (de) Lanoo, Delanote, Delansnay, Delansnoy, van de Lan(n)oit(t)e, (van de) Lan(n)o(o)te, (van de) Lanotte, van de Lannotte, van de Lenoitte: Erg verspreide PlN aunaie < Lat. alnetum: elzenbos, elst. In verschillende vormen: Aulnois, Aulnoy(e), Aunoit, l’Au(l)nois, Aulnoit, l’Aunoy. 1274 Eustasse del Aunoi, Wg.; 1259 Therricus de Alneto; 1274 Willaume del Aunoi = 1281 Willelmo de Elst, Wg. (DEBR. 1980); 1317 Jehan del Annoet = 1321 Jehan del Annoit = 1348 lehan del Agnoi

(DEBR. 1971); 1485 Tristram vanden Lannoote, Komen (RHK). – Lit. : J. L. M. MULLIE, LG1960,

253-4-

 

FD

Delaunay

De Lausnay, sans doute aussi Delan-nay, -ai [sinon var. de Delannoy]. 1739» Michel de Launay de Chevannes» BourgLiège ; nom d’origine: w. topon. ônê ‘petit aulne’.

 

JG

Delaunois

-oit, de L-, Delaunoy, de L-, De-launoys. 1280-81 «Annechons de Launoit» RegTournai, 1362-63 «Colars de Lausnoit» PolyptAth, 1476 «Jehan de Lausnoit», 1505 «Camille de Launoit cuvelier» Ladeuze, 1540 «Jehan de Launoy» BourgNamur, 1593 «Sohyr de Launoy» BourgDinant; var. de Delannoy.

 

JG

Delaurie(r)

PlN. 1763 Au Laurier, Luik (RENARD 277)-

 

FD

Delaurier

Delorier. Fr. laurier, probabl. comme nom d’enseigne, ainsi «Au Laurier» (1763) à Liège (E. Renard, BTD 26, 277). Cf. aussi De-lory.

 

JG

Delausnay

zie Delaunay.

 

FD

Delaut(e)

-aut(t)re, zie Delaoutre, Delhoute.

 

FD

Delautre

Peut-être mis pour *Delaoutre (nom d’origine), plutôt que fr. de l’autre qui serait de motivation obscure.

 

JG

del-Autre

Proven.    Autre (-Eglise) (Loc.).

 

EV

Delauvaux

cf. Delavai.

 

JG

Delauvaux

zie Lauvaux.

 

FD

Del’Auvre

de Lauvre, Delauve: FN in Zuid-OV. Var. van Delhauve (H).

 

FD

Delauw

De L-. 1326 «Michiel Lauwe» Ypres; surnom (d’après le caractère) : moy. néerl. laeu ‘tiède, indolent’ [FD].

 

JG

Delaux

zie Deleau(x).

 

FD

Delava(l)

-alle, zie Laval.

 

FD

Delavai

Delava, Delauvaux. 1624 «Henri de Lava» émigré en Suède; nom d’origine: fr. val, w. liég. va; cf. aussi Laval, La(u)vaux.

 

JG

Delavallée

Delavaleye, de Laveleye. 1267 «Gerars de le Valee» CensHerchies, 1287 «Boisars de le Valeie» DettesYpres, 1426 «Huart de le Vallée» TailleSoignies, 1499 «Tieulx de le Vallée» TerrierNaast, 1512«Je-han de la Vallée» BourgNamur, 1597 «Conrar (…) dit de La Valée (orig. de Bruxelles)» BourgLiège; nom d’origine: fr. vallée.

 

JG

Delavallée

Zie Vallé(e).

 

FD

de-Lavallée

-Laveleye. V. Vallée.

 

EV

Delavarenne

zie Devarenne.

 

FD

Delavaux

-aud, -ault, zie Laval.

 

FD

Delaveleye

zie Vallé(e).

 

FD

Delavenne

-ende, Delavoine, Delluvenne, Delhuvenne, Deliveine, -(e)yne, -(e)ijne, Livijns, -(e)yns, Lievijns, -(e)yns, Dehuvyne, Huvenne, Huvène: 1. De l’avoine < PlN Ofr. aveine, avesne, avenne < Lat. avena: haver, haverveld. Maar een BerN van een haverkoopman is niet helemaal uit te sluiten. Vgl. 1280 Salinus cum Avena; 1300 Wautier Alavaine, Ip. (BEELE); 1569 Bonaventure de Lavaine, Menen (KWII). – ï. Avenne(s), Avesne(s) is een fréquente veldnaam in NF. TW verklaart Rom. avesna aïs pendant van Oe. œfesn: weiland. 1416 Jaquemard de Lavenne, St-Amand (MORLET); 1559 Jean de Huvenne, Ronse (Midd. 1963,275); 17-186 e. del Huvine = del Huvynne = de Livynne = de Levines = de Levysne = Liveyn = Livyn, Ronse (Midd. 1964,275); 1575 Jehan Deluvin, Amengijs (LIEVENS); 1748 M. A. Delluvenne, Orcq (Midd. 1977,78). – 3. Voor Dehuvyne, Huvenne komt ook PlN Avesnes (lox, o.m. Nord, PdC, Somme) in aanmerking. 1304 Henri de Avennes, Ip. (BEELE); 1773 J. F. Auvenne = Huvenne, H-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Delaveux

Nom d’origine: Laveux (= fr. lavoir) à Jemeppe-sur-Meuse, Dolembreux (Lg), etc.

 

JG

Delaveux

PlN Laveux: wasplaats, in Jemeppe, Dolembreux, Flémalle-Grande (LU), Genappe (WB). 1295 Weris de Lavoir/Laveux, Luik (SLL II); 1438 Jean de Laveur, Luik (ISP).

 

FD

de-Laveux

Proven.   Dép.   Liège  et Jemeppe-lez-Liège. ,,Lavoir ».

 

EV

Delavie

De L-. Nom d’origine: w. topon. viye (lat. villa) ‘village’.

 

JG

Delavie

Delavier, Delevie, Lavi(e), Lavier: PlN Ofr. vie < Lat. via: weg. Vgl. Delvoye. 1303 Pieres de le Vie, Bg. (VERKEST); 1428 Ancel de la Vie, Rijsel (CCHt).

 

FD

de-Lavie

Proven. Lavis (Dép. Celles).

 

EV

Delavigne

Delvigne, Delle Vigne, de le Vingne, Lavigne, Levigne, Devigne(s), Dew(u)igne, Desvignes, Vigne: PlN Vigne: wijngaard. Vgl. Van den Wijngaerd. La Vigne was ook een wijk in Atrecht: 1294 Philippi de Vinea, Atrecht

 (WYFFELS 434). 1275 à la Vigne, d’un bonier de tere tenant à le tere Baudet de le Vigne, Vloesberg (VR 54V°); 1280 Jehans de le Vigne, Bergen (PIERARD); 1280 Anniès de le Vingne, Dk. (TdT).

 

FD

de-Lavigne(tte)

V. Vigne.

 

EV

Delavignette

cf. Delvignette.

 

JG

Delavignette

zie Vignette.

 

FD

Delavoine

zie Delavenne.

 

FD

Delaxhe

1. PlN W. âhe, Fr. aise: gemene weide (HERB.). – 2. Zie Delhax(h)e.

 

FD

Delaxhe

Nom d’origine: w. topon. àhe (= fr. aise) ‘aisance communale’.

 

JG

del-Axhe

V. Hache.

 

EV

Delay

Delaye. Var. de Delhay(e)?

 

JG

Del-ay

de-Layée. V. Haie.

 

EV

Delay(e)

zie Delahaie, de Laey.

 

FD

Delayée

Wvl. dial. uitspr. van Delahay.

 

FD

Delaytemps

cf. Delaitemps.

 

JG

Delbaen

De le Bane, vertaling van Van der Baan. Vgl. LU W. bâne: karreweg.

 

FD

Delbaer

-aère, -aert, cf. Delbar(re).

 

JG

Delbaer(e)

-bar(e), -barre, -bard, -ba(e)rt, zie Delabarre.

 

FD

del-Baere

-Bar(d),   -Bart,   -Barre. V. Barre.

 

EV

Delbaille

Nom d’origine: w. baye ‘barrière à claire-voie’ DL.

 

JG

Delbal

Fr. balle, cf. aussi Balle.

 

JG

Delbar

-arre, -ard, -art, Delabarre, de la B-, Delebarre; Delbaer, -aère, -aert (formes flam.). 1272 «Jakemon de le Bare» Dettes­Ypres, 1279-80 «Andriués de le Bare» Reg­Tournai, 1302 «Anniès de le Bare» LoiTournai, 1416 «Marie de le Barre» Ladeuze, 1452 «Jehan délie Bare» GuillLiège, 1508 «Jehan de la Barre», 1534 «Jehan dele Barre», 1558 «Andrian del Bare», 1587 «Wallerand délie Bare», 1634 «Thomas Delbarre» BourgNa­mur; nom d’origine: anc. fr. barre ‘barrière’.

 

JG

Delbarge

(NF de la région de Comines). Pro­babl. fr. barge, sorte de bateau, de péniche, comme surnom de batelier; comp. Delbauche (ci-dessous).

 

JG

Delbarge

Ofgr. barge: platte schuit, boot. Wsch. huisnaam. 1298 Stas de le Barge, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

del-Barge

Proven. Barges (Dép. Ere).

 

EV

Delbascour

Delbascourt. 1447 «Gérard Delle-bassecourt» Gozée; nom de résidence: fr. basse-cour.

 

JG

Delbascour(t)

zie Bascour(t).

 

FD

del-Basse

V. Basse. ,,(Terre) basse ». Comp. : Del- -Grande, -haute.

 

EV

Delbastaille

La graphie fait penser à basse taille, soit comme sobriquet (‘petit’), soit, plus vraisemblablement, comme nom d’origine [top. à identifier], comp. Détaille [JL, NFw]. Ou bien, malgré le s non étymologique, surnom de batailleur, de querelleur, comp. Bataille.

 

JG

Delbauche

PlN Ofr. bauche: moeras, modderpoel.

 

FD

Delbauche

Surnom: w. liég. bâtche ‘filière, planche servant à cloisonner’ DL, anc. fr. bauche ‘esseau’ DL 68a, ou w. nam. bauche ‘esp. de bateau’ FEW 1, 197b.

 

JG

Delbauf

-auve, -eauve, Delbove. 1308 «Huon de le Bove» ComptesMons, 1540 «Colart de le Bove» = «Colart de le Bauwe» Boussoit, 1780 «la veuve Etienne Delbauve» Charleroi ; nom d’origine: pic. bove ‘cave, souterrain’ FEWl,473a.

 

JG

Delbauf(f)e

zie Delbove.

 

FD

del-Bauque

Proven.  El Bocq, ,,Le Bocq » (Riv.). N° 230.

 

EV

Delbaut

Leesfout voor Debbaut.

 

FD

d-Elbaut

Proven. Erbaut (Loc.).

 

EV

Delbauv(r)e

-eauve, -auwe, zie Delbove.

 

FD

del-Bauwe

V. Bove.

 

EV

Delbé(e)

Delbe(e), Delbey: De l’abee. PlN Ofr. abee, abiee, abiet: spar, den. 1281 Arnoldus de Abiete, Avelgem(HAES.).

 

FD

Delbecq

-ecque, -eque, -èque, -eke, Dele-becque (NF de l’ouest du Hainaut, e.a. de Comines-Warneton). 1691 «Christian Del-beck» BourgNamur; nom d’origine: Helle-becq (arr. Ath) [MH] ou d’un autre topon. en becq ‘ruisseau’ (germ. baki).

 

JG

del-Becq(ue)

-beke. Proven. 1. Hellebecq (Loc.). — 2. L.D. El Becq, ,,La rivière ». N° 230.

 

EV

Delbeke

Delbeek(e), Deibeecke, Delbeck(e), Delbec, Delbecq(ue), Delbeque, Delbèque, Delebecq(ue), Dilbeck, Delbelcq: De le Beque: verfransing van Van der Beke, of Pic. PlN Beque < Beke. 1306 Hanot de le Beke, Ip. (BEELE); 1360 Mathijs van der Beke = 1366 Mathieus de le Beke = 1399 Matis de le Beque, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Delberghe

Deleberghe, Del(e)bergue, Dilberghe: Verfransing van Van den Berge. 1392 Gille dele Berghe, Wervik; 1392 Loy des Mons = 1397 Loykin de le Berghe, Ktr. (DEBR. 2000); 1395 Piere du Mont = 1398 Piere dele Berghe, Ip. (BEELE).

 

FD

Delberghe

Romanisation partielle du NE néerl. Vandeberg (= du mont).

 

JG

Delbeuck

Verfransing van Van den Beuck.

 

FD

Delbey

zie Delbée.

 

FD

Delbier

Surnom: anc. fr., moy. fr. bière, f. ‘brancard pour porter les blessés, les morts; civière’ FEW 15/1, 93b, cf. Lebierre.

 

JG

Delblouck

Wsch. var. van Delbrouck, met r/l-wisseling.

 

FD

Delboe

zie Delbos.

 

FD

Delbœuf

Fr. bœuf, avec de! notant la forme masculine non encore contractée de w. de, fr. du, probabl. comme nom d’enseigne (cf. BTD 26, 267), cf. Debœuf.

 

JG

Delboeuf

zie Delbove.

 

FD

Delbois

Delboy, Delebois: PlN Bois: bos.

 

FD

Delbol

PlN Ofr. bol(e): berk. Of var. van Delbouille.

 

FD

del-Bon

Proven. V. Pont.

 

EV

del-Born

Proven. El Borne, ,,La source ». N° 230.

 

EV

Delbos

Delboo, Delboe: PlN Ofr. bos < Germ. bosk: bos. 1247 Arnulpho del Bos, Vloesberg (SMTII).

 

FD

Delbosse

Fr. bosse (au sens topon., faible relief), ou bien romanisation du NF néerl. Vandebossche (= du bois).

 

JG

Delbosse

Verfransing van Van den Bosse of var. van Delbos.

 

FD

del-Bouhet

Proven.    El    Bouhet. Bouhet. (Dép. Nandrin). N° 243.

 

EV

Delbouille

1579 «Dinis del Bouille» Bourg­Namur, 1612 «Jacquet Delboulle» Terriers-Namur, 1626 «Jacques Delebouille» Bourg­Namur, 1631 «Denis Le Marischal dicte délie Boulle» Treignes, 1650 «délie Bouille» Lens-sur-Geer, 1679 «Mathy Pacquea dit délie bouille» Montegnée; fr. bouille, forme liég. parallèle à la forme w. attendue boye (comp. w. liég. paye, *pouille dans les archives), du lat. bulla, soit au sens de ‘boule’ enseigne de maison (attestations fréquentes à Liège) ou comme topon. désignant un terrain fangeux. -Bibliogr. : J. Lechanteur, A propos du NF Delbouille, BTD 75, 2003, 8-9.

 

JG

Delbouille

Debouille, Lebouille: PlN Ofr. bouille: moeras. 1579 Dinis del Bouille, Namen (RBN).

 

FD

del-Bouille

V. Bouleau. -Bove. V. Bove.

 

EV

Delbouve

zie Delbove.

 

FD

Delbouvry

1334 «Johan dit le Scohir de la Boverie» = 1351 «Johan li scohirs délie Bovrie», 1381 «Johans délie Boverie» Liège, 1454 «Stévène délie Boverie» Fosses-la-ville, 1524 «Jehan del Boverie», 1579 «Nicolas Delebouverie», 1594 «Pierre Delboverie», 1658 «Jean-Baptiste Delbouverie» Bourg­Namur; nom d’origine: fr. bouverie, anc. w. hoverie (ferme), e.a. La Boverie à Liège. Cf. Aussi Debouvrie.

 

JG

Delbouvry

zie Debouverie.

 

FD

Delbouvy

-ovier. Nom d’origine: w. topon. bovire ‘élevage de bœufs, pré réservé aux bœufs’.

 

JG

Delbouvy

zie Delbovier.

 

FD

Delbove

cf. Delbauf.

 

JG

Delbove

Delbouve, Delb(e)auve, Delbauwe, Delbauvre, Delbauf(fe), Delboeuf: PlN Pic. bove: kelder, grot, onderaardse holte. 1308 Huon de le Bove, Bergen (PIERARD).

 

FD

Delbovier

Delbouvy: PlN Bovier < Lat. bovarium: koeweide. Bovy in Fléron (LU), Bouvy in La Louvière (H).

 

FD

del-Bovier

V. Bouverie.

 

EV

Delboy

zie Delbois.

 

FD

Delbrassin(n)e

zie Brassinne.

 

FD

Delbrassine

-inne, de la Brassinne. 1449 «Henrion dele Brassine» AidesNamur; nom d’origine: anc. w. brassine ‘brasserie’.

 

JG

del-Brassine

1.    Proven.    Brassine (L.D.), ,,Brasserie ». — 2. Profess. N. de brasseur. N° 131, 151.

 

EV

Delbrayère

zie Bruyère.

 

FD

Delbrecht

Patr. Germ. VN Dalbertus (MORLETI). Of Dagilbert (Fm.): 1310 Delbrechts meet, Zandvoorde (DFIII).

 

FD

Delbressine,

zie Brassin(n)e.

 

FD

Delbroe(c)k

Delbrou(c)k, Delbrouc(q), Delbrou(c)que: De le Broucq < Van den Broeke. 1308 Galle dele Brouke, Ip. (BEELE); 1398 Gossart de le Brouc = G. van den Brouke, Dottenijs (DEBR. 1970); 1401 Gilles de le Broque, Rijsel (SPL).

 

FD

Delbroeck

-ouc, -ouck, -oucq, -ouk, -ouque. 1636 «Jeanne Delbrouck» BourgNamur, 1689 «Paquay del Broucqz» DénLierneux; nom d’origine: w. topon. brouck ‘prairie humide’ (emprunté au germ.).

 

JG

Del-Brouck.

 

V. Brou. del-Brouwire, -bruyère. V. Bruyère.

 

EV

Delbrouir

Delbrouwire, zie Bruyère.

 

FD

Delbrouir

-ouwire, cf. Delbruyère.

 

JG

Delbruche

Surnom ou nom d’origine: lorr./ gaum., pic. bruche ‘brosse’, aussi au sens de ‘broussaille’FEW l,573b

 

JG

Delbruyère

Delbrouwire, -ouir. 1267 «Jehans de le Bruiere» CensHerchies, 1286 «Colars de le Bruiere» CartMons, 1524 «Querin filhast Jaspar Dellebreyer» DénStavelotMy, 1594 «François Delbruyère» BourgNamur; nom d’origine: fr. bruyère, w. brouwîre, fréquent en toponymie.

 

JG

Delbruyère

zie Bruyère.

 

FD

Delburg

Romanisation du NF néerl. Van der Burcht (= du château-fort).

 

JG

Delbuschèche

Wsch. herinterpretatie (droog struikgewas) van Delbushaye.

 

FD

Delbushaye

Nom d’origine: w. al bus’hêye, topon. à Aubel (Lg).

 

JG

Delbushaye

W. PlN Bushaye: bosjekreupelhout, struikgewas. In Aubel (LU), Buhaye in Battice en Saint-Remy (LU).

 

FD

del-Bushaye.

 

Proven. Buhaye (Dép. Battice). N° 243.

 

EV

del-c(h)amb(r)e

-campe. V. Cam­bre.

 

EV

Delcaert

zie Delcart(e).

 

FD

Delcambe

-ambre, -anipe. Nom d’origine: anc. fr., anc. pic. cambe ‘brasserie’ FEW 16, 298b; ou bien var. pic. de Delchambre.

 

JG

Delcambe

Delcampe, Le Campe, Lecampe: Ofr. PlN Cambe: brouwerij. 1226 Hades de le Cambe = Haddonis de Camba, Dk. (SMT I); 1275 Margherite de le Cambe, Vloesberg (VR44v°).

 

FD

Delcambre

zie Delchambre.

 

FD

Delcamp(e)

Adaptatie van Delcambe of Delcampo.

 

FD

Delcampo

Sp. FN die beantwoordt aan Van de Velde. 1684 sr. Jacobo vande Velde ende soo hy hem in de Spaensche taele noompt ende schryft sr. Diego del Campo, Sevilla (SCHOUT. I).

 

FD

Delcart

Delcarte. Surnom: fr. quart, quarte, w. liég. cwdte ‘mesure de capacité’ FEW 2,1423a; cf. Carte.

 

JG

Delcart(e)

Delcaert: Ofr. quart: kwart; quarte: inhoudsmaat, vochtmaat (kwart). Wellicht huisnaam.

 

FD

del-Cart(e)

Proven.   1.   La   Carte (Dép. Brasschaet). — 2. La Charte, lieu bénificiant d’une charte. V. Keur.

 

EV

Delcave

zie Delacave.

 

FD

del-Cave

-Cauw. V. Cave.

 

EV

Delcenserie

cf. Delacenserie.

 

JG

Delcenserie

zie Delacenserie.

 

FD

del-Censerie

V. Censerie.

 

EV

Delceuillerie

zie Delcoeuillerie.

 

FD

Delchambre

1449 «Jehanne dele Chambre» AidesNamur, 1597-98 «Arnould del Cham­bre» ComptesNivelles, 1672 «Guillaume Del­chambre» BourgNamur; nom d’origine: fr. chambre. Cf. aussi Delcamb(r)e.

 

JG

Delchambre

Del(e)cambre, Delechambre, Lac(h)ambre, Dechambre, Deschambre, -ber: Fr. chambre, Pic. cambre: kamer, eenkamerwoning. Of PlN Ter Kameren, Fr. La Cambre (Bs.). Vgl. Van der Kamer. 1415 Colairt del Chambre, ter Hulpen (STR.).

 

FD

del-Chambre

V. Chambre. V. Delebecque.

 

EV

Delcharlerie

cf. De la Charlerie.

 

JG

Delcharlerie

zie Delacharlerie.

 

FD

Delchavée

1636 «Philippe Dclchavee» Bourg­Namur; nom d’origine: w. nam. chavéye, w. liég. havêye ‘talus, chemin creux’. – Cf. aussi les formes pic.: 1275-76 «Jehan de le Cavée» RegTournai, 1309 «Jakemars de le Cavee», «Willemes de le Kavee» ComptesMons.

 

JG

del-Chavée

V. Cave.

 

EV

Delchef

-effe, w. Dèltchîf. 1373 «Closkinus dictus délie Chivre», 1396 «Clous délie Chie-vre», 1557 «Noël délie Chieff», 1564 «Henri délie Chieffvre» AnthrLiège, 1581 «Johan Jamien délie Chieff» Liège; sans doute nom d’enseigne, d’après la maison appelée «allé Chief d’or» ou «à la Chèvre» à Liège, de 1449 à 1505, qui fait pencher pour la solution chèvre préférée par E. Renard (BTD 26, 275), plutôt que w. tchîf, fr. chef (propr. ‘tête’) DL 643b (nom d’enseigne), FEW 2, 334a, avec del-, forme non encore contractée de w. dé. En outre, au Pays de Hervé, ce NP renvoie très probabl. au l.d. tchîf as Clermont, cf. 6.5.1675 «les biens de la relicte de feu Peschevin Jean del chieff à la chieff», 10.6.1693 «fu sr Matthias Delchieff (…) Willemkenne Del-chieff, sa fille» Clermont-sur-Berwinne; ce topon., dont l’équivalent germ. est geit, doit se comprendre ‘chèvre’, ce qui rejoint et confirme l’idée d’E. Renard [JL, NFw2]. Cf. aussi Dechef et Dechèvre(s). – Delcheff dit Torette. NF ayant conservé dans sa forme le dit du surnom alternatif, cf. Torette.

 

JG

del-Chef

Proven. Chef, ,,Entrée (de l ‘ agglomération) ‘ ‘.

 

EV

Delchef(fe)

zie Dechèvre.

 

FD

Delcheval(e)rie

zie De la Chevalerie.

 

FD

Delchevalerie

-alrie. 1558 «Régnait del Cheva­lerie», 1579 «Philippe Delchevalerie» Bourg-Namur; fr. chevalerie ‘ensemble de chevaliers ou de chevaux’.

 

JG

del-Chevalerie

V. Chevalerie.

 

EV

Delcipée

cf. Delsipée.

 

JG

Delcipée

zie Delespes(se).

 

FD

Delclaux

zie Deleclos.

 

FD

Delclef

Delclé: Huisnaam La Clef, La Clé: De Sleutel; b.v. in Atrecht. 1340 Estene de le Clef, St-Q. (MORLET); 1349 Jehan de le Clés, Atrecht (NCJ).

 

FD

Delclef

Fr. clef, probabl. comme nom d’en­seigne.

 

JG

del-Clef

V. Clef.

 

EV

Delclisar

-ard, Delglisard. 29.12.1719 «Jac­ques Delclusar», 11.4.1720 «Michel Delcli­sar», 30.5.1766 «Jacque Delclisar» (not. de Hervé); nom d’origine: w. topon. (région verviétoise) clizâre, ailleurs clisore, cliseure (< lat. clausura) ‘endroit clôturé’, cf. A. Baguette, Top. de Thimister, 67 èl clizâre [JL, NFw],

 

JG

del-Clisar

Proven. ,,Sart aux éclisses ». N° 238.

 

EV

Delclisar(d)

W. PlN clisore < Lat. clausura: omheinde, afgesloten plaats (HERB.).

 

FD

Delcloo

zie Deleclos.

 

FD

Delcoeuillerie

Delcoeullerie, Delcueillerie, Delceuillerie, Delecoeuillerie, Delecueillerie, Delculerie, Quellerie, -rye, Quelderie, Queldry: Ofr. cueillerie: oogst. Aïs PlN wsch. naam van de oogstschuur, tiendenschuur. 1390 Jehans dele Quelerie, Frélinghien (AGr. 90); 1595 Toucheyn de le Quellerye, Komen-Leiden (J.D.).

 

FD

Delcoigne

Nom de résidence: âne. fr. coigne (initialement ‘coin pour marquer la monnaie’), w. liég. cogne < lat. cunea, fém. de coin, bien attesté en toponymie wallonne pour désigner un endroit à l’écart, en forme de coin (cf. BTD 26, 282), comp. Decoin, Duculot, etc. ; en w. liég. cogne a aussi le sens de ‘air, tournure, façon’DL 155.

 

JG

Delcoigne

PlN Ofr. coigne, vrl. van coing: hoek. 1730 J. J. del Coing = del Coigne, Ronse (Midd. 1964,269).

 

FD

del–Coigne

Proven. 1. V. Coin. — 2. Corne (L.D.). Nos 79, 228.

 

EV

Delcol

(NF de la région du Centre). NF d’origine française, attesté à date ancienne dans le Lot (1677) et PAriège (1716, sous la forme: Delcol

dit Rey Reviscoul), ainsi qu’en Loire-Atlan­tique (GeneaNet).

 

JG

Delcol

zie Delecole.

 

FD

del-Col

V. Gol, Colette.

 

EV

Delcom(m)enne

-ène, -(e)une, zie Comeyne.

 

FD

Delcom(m)inette

PlN Comminette, dim. van commune, commène: gemene grond, gemene weide. Vgl. Comeyne.

 

FD

Delcombe

Delgombe, Descombes, Decombe(s), De Combe, Combe(s), Coomb(e)s, Lacombe, Lacomme: Fr. PlN Combe: klein dal (DNF). Evtl. var. van Delcambe.

 

FD

Delcombe

Delgombe. Nom d’origine: topon. combe, fréquent en Wallonie où il représente lat. cumulus, fr. comble ‘petite vallée’, généra­lement masc. ; des formes fém. (w. al gombe, etc.) sont bien attestées dans la région de l’Ourthe, d’où proviennent les NF (cf. BTD 10, 1936, 367-368).

 

JG

Delcombel

zie (de) Conibel.

 

FD

Delcominette

Delcomminette. Nom d’origine: w. topon. cominète ‘petite commune’ (= petite aisance communale), cf. le suivant.

 

JG

Delcommène

-enne, Delcommune (forme francisée). Nom d’origine: w. topon. comme, comeune, fr. commune ‘aisance communale’.

 

JG

del-Commène

-com(m)inette, -com­mune. Proven. ,,Bien communal », ,,petit bien communal ». N° 228.

 

EV

Delcomte

Del Cont(e), Delcon: 1. Spelling voor Del Comté. PlN La Comté (PdC). Vgl. Van Graefschepe. 1275 Mahiex de le Contée; 1315 Jehane de le Conté, Atrecht (NCJ). – 2. Zoon van Lecomte: De Grave. 1260 Mikiel le Conte, 1263 Mikiel del Conte, Atrecht (NCJ).

Delcoucq, zie Delecoq.

 

FD

Delcomte

Soit (fils) du comte [mais problème du genre], soit (dépendant) du comté, pour marquer l’appartenance à un comté (par opposition à la principauté de Liège).

 

JG

Delcon

(en Belgique, NF à Haacht, depuis 1761). NF sans doute d’origine méridionale, attesté à Marseille en 1673 (GeneaNet).

 

JG

del-Con

V. Coin.

 

EV

Delcor

(NF plutôt flamand), Delcorps (avec remotivation sur fr. corps). NF attesté dès 1689 à Grand-Leez, avec l’alternance Delcorre/Del-corps (GeneaNet); probabl. nom de résidence, avec w. côre ‘coudrier’, mais comp. les suivants.

 

JG

del-Cor

Proven. Ellecore ou La Core (Dép. La Reid), ,,La coudraie ». N° 244.

 

EV

del–Cord

V. Court.

 

EV

del-Corde

V. Delcourte.

 

EV

del-Corps

-Cour(t). V. Court.

 

EV

Delcorte

Delcorde, -ordes, sans doute aussi Delcord (avec perte du -e). Probabl. var. de Delcourt(e), résultant de la prononciation du -/ final, cf. 1593 «Françoy del Court, brasseur» = 1602 «Françoy del Cort, fies Françoy del Coït, jady burghemaistre» BourgDinant; sinon de fr. corde, comme surnom de cordier, du moins partiellement. Toutefois la diffusion géographique du NF coïncide de façon trou­blante avec celle des NF précédents Delcor et Delcorps, dont il est difficile de les dissocier.

 

JG

del-Corte

Proven. Cort, Courtil, ,Jardin ». N° 235.

 

EV

Delcour(t)

Delacour(t), Delecour(t), Delcourte, Dal(le)court, Dellcourt, Dellicour, Delcor, Decour(t), Delcorps, Delcord(e), -es, Delkord, Delcort(e), Lacour(t), Lakor, Lacor, La Coere, Laceur: De le Cour(t), Fr. équivalent van Ndl. Van (den) Hove. Fr. La Cour, door foute associatie met Lat. curia; eigenlijk uit Ofr. cort, court < Lat. curtis, cortis: hof, hoeve. 1283 Daniaus dele Court de Marke = 1285 Danel del Hove de Marke (DEBR. 1980); 1321 Piètre de le Hove = 1348 Piètre de le Court, Ktr. (DEBR. 1971); Delacour = Lacour = Laceur (VS 1984,544)-Dekoux: Var. van Delcourt. W. cou: Fr. court

(HERB.).

 

FD

Delcourt

-our, Delcourte; Delacour, -ourt, -ourte, Delecourt, -our, de le Court. 1450 «Jaquemart de le Court» Baudour, 1540 «Collu de le Court» Bray, 1546 «Martin Delcourt» Cerfontaine, 1596 «Eustas de la Court» = 1599 «Eustas de la Cort» Bourg­Dinant, 1686 «Gille Delcour» BourgNamur; nom de résidence : âne. fr. court, cort, du lat. curtis ‘ferme’ FEW 2, 849-850.

 

JG

del-Court

V. Court.

 

EV

Delcourte

cf. Delcourt.

 

JG

Delcoux

Nom d’origine: w. topon. cou, anc. fr. court.

 

JG

Delcroix

1280-81 «Jehan de le Crois li talliere de dras» RegTournai, 1282 «Jeh. de le Crois, le tainteniers» DettesYpres, 1419 «Thonnon délie Croix d’Ores» AnthrLiège (cf. aussi 1541 «Lambert délie croix dit de pot d’oir» ibid.), 1426 «Jacot de le Croix», «Jehan dele Crois laisnet» TailleSoignies, 1481 «Stasse délie croix» GuillLiège, 1504 «Jenin de le Croix», 1518 «Jehan Delcroix» BourgNamur; souvent d’après des noms de maison, d’enseigne (E. Renard, BTD 26, 272), cf. aussi Delacroix.

 

JG

Delcroix

Delcros, zie Delacroix.

 

FD

del-Croix

V. Croix.

 

EV

Delcubonde

Surnom ironique: cf. Valognes bonde-cul, loc. adv. ‘(lever le derrière) en l’arrondissant comme une bonde’ FEW 1, 626b.

 

JG

Delcueillerie

Delecœuillerie. L’anc. fr. cueil-lerie ‘récolte’ n’est pas restreint aux vergers ; il pourrait avoir désigné aussi l’office du (anc. fr.) cueilleor ‘receveur, percepteur’.

 

JG

Delcueillerie

zie Delcoeuillerie.

 

FD

Delculée

1524 «Collar del Coulley», 1544 «Pirot del Coulée» DénStavelotMy, 1705 «Simon Delculée» Tamines; nom topogra­phique ou de résidence: w. topon. culée (= endroit reculé, à l’écart).

 

JG

Delculée

PlN Culées in Rosières? W. culée: afgelegen plaats (J.G.).

 

FD

del-Culée

V. Cul, Culée.

 

EV

Delculerie

zie Delcoeuillerie.

 

FD

Delcuve

Delcuvre, Dekup(p)e: Fr. cuve: kuip. Huisnaam of BerBN van de kuiper. 1247 Raous de Cupa; 1255 Maroie Cuve, Atrecht (NCJ).

 

FD

Delcuve

Fr. cuve, p.-ê. nom d’enseigne (de cu-velier).

 

JG

del-Cuve

V. Cuve.

 

EV

Delcuvellerie

zie Delacuvellerie.

 

FD

del-Cuvellerie

V. Cuvel- -ier, -erie.

 

EV

Deldaele

Deldalle, zie van Daal.

 

FD

Deldaele

Deldalle. 1281 «Will. del Dale», 1282 «Jeh. deClerke, serourge Will. del Dale» Dettes-Ypres; p.-ê. NF hybride de la frontière linguis­tique (flam. dal ‘vallée’) et non pas nécessai­rement semi-traduction du NF Van den Daele.

 

JG

Delden

PlN Delden (OIJ, G).

 

FD

Delderenne

1581 «Guillaume Delderen» Bourg-Liège; nom d’origine: Elderen, à Genoels-Elderen et ‘S-Heeren-Elderen (Lb).

 

JG

Delderenne

PlN Elderen, ni. Genoels- of ‘s-Heren-Elderen (L).

 

FD

del-Dicq(ue)

Proven. Adapt. du N. fl. van der Dyck, ,,De la digue ». N° 230.

 

EV

Deldicque

Deldick, Deledicque, -ique (NF de la région de Comines). Nom de résidence : w. et pic. dik, fr. digue (formation purement romane) FEW 15/2, 60b.

 

JG

Deldim(m)e

Deldin(n)e: PlN Dîme < Lat. décima: tiend(land), tiendschuur. 1438 Raoul de la disme, Laon (MORLET); 1519 Jehan del Dime, Namen (RBN).

 

FD

Deldime

Deldimme, Deldinne (par erreur). 1588 «Pierart Deldisme» = 1602-3 «Pierart Deldime» TerriersNamur; nom d’origine: ha­bitant près de la grange de la dîme.

 

JG

del-Dime

1. Proven. Terre louée, moyennant un dixième (la dîme du produit) (L.D.). — 2. Profess. Fermier débiteur de la dîme. Nc 234.

 

EV

Deldycke

Dedique, Deledi(c)que, Deledicq, Deldicq(ue), Dildick, Daeldyck, Deledecque: PlN Ofr. dike < Ndl. dijk. Of vertaling van Van den Dijke. Vgl. Dudicq. 1293 Sohiers dele Dike, Dk. (TdT); 1388 Jehan del Dike, Ip. (BEELE).

 

FD

Dele

De Lé, zie de Leede.

 

FD

Dele-

Variante picarde du fr. de la, w. del, ou bien, devant un nom masc, du fr. du, w. dé, cf. Delebois, Delepont.

 

JG

Deleau

Delleau, -eaux. 1541 «Hanry Jehan De-leauwe» Bihain, 17e s. «de l’Eau» Spa; sur­nom d’habitant près de l’eau.

 

JG

Deleau(x)

Dell(e)au(x), Delliaux, Delau(x), L’Eau: PlN L’eau: water. Vgl. Van de Water. 1275 Bernars de l’Eawe, Lessen (VR ii4r°); 1324 Quentin de l’Iauwe, St-Q. (MORLET).

 

FD

Delebarre

cf. Delbar(re).

 

JG

Delebarre

zie Delabarre.

 

FD

Delebecq(ue)

zie Delbeke.

 

FD

Delebecque

cf. Delbecq.

 

JG

dele-Becque

V. Becq et Delbecque. Dele représente aussi bien du que de la, en dial. pic.

 

EV

Deleberghe

-bergue, zie Delberghe.

 

FD

Delebois

Ce nom, expliqué généralement comme forme picarde de Dubois (cf. Dele-), pourrait contenir le même adj. ‘large’ que Delepont, mais il faudrait pour cela s’assurer de la prononciation [JL, NFw],

 

JG

Delebois

zie Delbois.

 

FD

Delec(h)ambre

zie Delchambre.

 

FD

Delecaille

zie Delescaille.

 

FD

de-L’écaille

-L’escaille. Dép. Gembloux. Synon. : Discaille. V. Ar­doise.

 

EV

de–Lécaille

V. Ecaille.

 

EV

Delecau(l)t

zie De Lescaut.

 

FD

Delecaut

Delecault. Pour Carnoy 121, nom d’origine: de l’Escaut (fleuve), mais l’absence de s étonne. Cf. aussi Lescaut.

 

JG

Delecaut. 

Proven. 1. De L’Escaut (Fl.). — 2. De la Chaux. V. Delebecque.

 

EV

Delecloos

-os, -oz. Nom d’origine: w. èclôs ‘enclos’.

 

JG

Deleclos

-oos, -oz, Delcloo, Delclaux, Desclo(u)s, Declat, Descla(ux), Duclos, -ot, -oux, -oy, Decloo, Declou(x), de Kloe, de Cloe, Declau, Doclo(t), Docclo(t), Declus: Fr. PlN Clos: omheining, omheind terrein. 136 e. Reniers dou Clos, Laon (MORLET); 1356 Jehan Dusclos, Bs. (Midd. 1977, H9).

 

FD

Delecluse

Dele-, Delescluse. 1526 «Vinchien Delescluse» DénLens, 1630 «Marguerite Delescluse» Lombise; nom d’origine: fr. écluse, topon. fréquent, ainsi L’Écluse = Slui-zen (BrW).

 

JG

Delecluse

-uze, -uyse, -uijse, Delescluse(s), -uze, Delaclu(y)se, Leclus(e), Lécluse, Leclusse, Lecluyse, -uijse, -uijze, -uyze, -uysse, Lacluyse, Cluyse, Cluze, van de Lacluze: PlN L’Ecluse: sluis. Lécluse (Nord), L’Ecluse, Ndl. Sluizen (WB). L’Ecluse is ook de Fr. naam van Sluis (Z). Vgl. (van der) Sluis. 1224 Yzabials l’Escluse; 1291 Maroie Escluze, Atrecht (NCJ); 1384 Katherine de l’Escluse, Laon (MORLET); 1724 Jean Cluse, Joos Cluyse, Izg. (COUSS.).

 

FD

de–Lecluse

Proven.  V.  Ecluse.

 

EV

Delecocq

Fr. coq, probabl. comme nom d’en­seigne.

 

JG

Delecœuillerie

cf. Delcœuillerie.

 

JG

Delecoeuillerie

zie Delcoeuillerie.

 

FD

Delécol(l)e

Delecol(l)e, Delcol, Delescolle: PlN Ofr. escole, Fr. école: school; speelhuis (dobbelschool, kegelschool). 1324 Jehane de l’Escole, Atrecht (NCJ); 1369 Béatris de l’Escolle, Dk. (TTD).

 

FD

Delécole

Delescolle. 1795 «François Delecolle (ou: Lecolle)» Givet; nom de résidence: fr. école! Cf. aussi Delco).

 

JG

Delecoq

Delecocq, Delcoucq: Naar de huisnaam Le Coq: In de Haan. Of zoon van Lecoq?

 

FD

Delecosse

Probabl. de l’Ecosse, cf. 1248 «Maroie d’Escoce» NécrArras; ou bien à tirer de ‘vent d’écorche(-veau)’, souvent compris ‘d’Ecosse’ dans le Hainaut et le Namurois (cf. ALW 3, 130-1), mais l’article serait étonnant dans ce cas [JL, NFw].

 

JG

Delecosse

Reïnterpretatie (o.m. door de o-kleur van de a) van Delécace. Opic. escac(h)e, Ofr. eschace, Fr. échasse: schaats, stelt, kruk, houten been. Wellicht huisnaam. Vgl. Verschaetse, Dezecache. 1275 Ghiselins de l’Escache, Melden (VR 34v°).

 

FD

Delecour(t)

zie Delcour(t).

 

FD

Delecourt

-our, cf. Delcourt.

 

JG

Delecroix

zie Delacroix.

 

FD

Delecueillerie

zie Delcoeuillerie.

 

FD

Deledalle

zie van Daal.

 

FD

Deledecque

zie Deldycke.

 

FD

Deledicq(ue)

-dique, zie Deldycke.

 

FD

Deledicque

-ique, cf. Deldicque.

 

JG

Delée

Delee, zie de Leede.

 

FD

Deleenaire

Deleener, De Leener, Dellener. Nom de profession: néerl. leener ‘prêteur’, ou var. du suivant.

 

JG

Deleenaire

-er, zie de Leenheer.

 

FD

Deleenheer

De L-, De Leeneer. Nom de dignité: néerl. leenheer ‘seigneur féodal’.

 

JG

Deleers

Del(h)ers: PlN Leers (zx H); Léers (Nord). 1245 Jean de Lers, Cysoing (SPL).

 

FD

Deleers

 

Delers. Nom d’origine: Leers-et-Fosteau ou Leers-Nord (Ht).

 

JG

de–Leers

Proven. Leers (Loc).

 

EV

Deleersnijder

De L-, Deleersnyder, De L-. Nom de profession: moy. néerl. ledersnider ‘celui qui coupe le cuir’.

 

JG

Deleeus

De Léau: van Zoutleeuw (VB). 1321 Oden de Lewis, Tn. (C. BAERT). Vgl. Van Leeuw, Deleuw.

 

FD

Deleeuw

De L-. Surnom: néerl. leeuw ‘lion’.

 

JG

dele–Faille

Proven. V. Della Faille.

 

EV

Delefolly

Delfol(l)y, Delfolie, Deleflie, Delfly(s), Lafolie: PlN La Folie: lusthuis, buitenhuis. In Arien (PdC), Audregnies (H), Ramegnies-Chin (H), Ecaussines (H) (Midd. 1978,282 vlg.), St-Fergeux (Ard.), in Aisne, Seine-et-Oise enz. 1218 Symonem de la Folie, Laon (SMTI); 1260 Richard de la Folie, Orval (CAO); 1295 Jehans dele Folie, Dk. (TdT).

 

FD

Deleforge

 

cf. Delforge.

 

JG

Deleforge

zie Delforge.

 

FD

Delefort(e)rie

-tery, zie Delaforterie.

 

FD

Deleforterie

 

 

-fortrie, Delaforterie, Delafor-trie, -y, Delforterie, -fortrie, de Lefortery, etc. 1428 «Pierart de le Fortrie» Lille, 1485 «Robert de le Fortrie» Comines [FD]; cf. 1531 «forterie et prison de Nivelles» (Annales Soc. archéol. de Nivelles 18, 1959, 336), au sens de ‘maison forte’, non relevé dans le FEW 3, 734b.

 

JG

Delefosse

zie Defosse.

 

FD

Delegat

zie Delgatte.

 

FD

Deleglise

De l’Eglise, Léglise, Leglise: Vgl. Van der Kerken. 1317 Henri dele Eglise, Ip. (BEELE1959).

 

FD

Deleglise

Delé-. Fr. église, surnom d’habitant près de l’église.

 

JG

Delegnies

 

Nom d’origine: Ellignies(-lez-Frasnes) et Ellignies (-Ste Croix) (Ht).

 

JG

Delegnies

PlN Ellignies (H). 1315 Agniès Delegnies, 1398 Vinchent Delegnies, Dk. (TdT).

 

FD

d’-Elegnies

Proven. Elignies (Loc.).

 

EV

Delegrange

cf. Delgrange.

 

JG

Delegrange

zie Delagrange.

 

FD

Delehay(e)

zie Delahaie.

 

FD

Delehaye

de L-, De le H-. 1272 «Franconis de le Haye» PolyptVillers, 1330 «Sapienche de le Haye» ComptesMons, 1386 «Nicaise de le Haye» Ladeuze, 1417 «Mahieu de le Haye» PolyptAth, 1449 «Hustin dele Haie» Aides-Namur, 1526 «Jaspart Delehaye» DénLens; var. de Del(a)haye.

 

JG

Delehelle

zie Delhelle.

 

FD

Delehonte

zie Delhonte.

 

FD

Delehouzé(e)

-ze(e), Deleouze: PlN Ofr. houssoie, Fr. houssaie: plaats waar hulst groeit. La Houzée in Thuillies (J.G.). Vgl. Hosset 2.

 

FD

Deléhouzée

Delehouzée. Nom d’origine: fr. houssaie ‘lieu planté de houx’, e.a. La Houzee à Thuillies (Ht).

 

JG

Delehoye

1. PlN Oudw. hoye, W. hoe < Ohd. skolla: heuveltje (HERB.). – 2. Vertaling van Van der (H)oye; zie van Ooyen. 1398 Maykin (van der Hoye) = Mayquin de le Oye, Deerlijk; 1398 Paeschierkin van der Oye = 1398 Pasin de le Hoye, Wervik(DEBR. 1970).

 

FD

Delehoye

de Le Hoye, Delhoye. Probabl. de w. hoye (fr. houille) ‘charbon’ dont le sens pre­mier est ‘bloc, motte’ FEW 16, 258b, plutôt qu’âne, fr. hoe ‘monticule’ FEW 16, 218b.

 

JG

Dele-hoye

Proven. La Haye (Riv.). V. Delebecque.

 

EV

Delehy

zie Deli.

 

FD

Delein(e)

zie Delain.

 

FD

Deleixhe

de L-, w. liég. Dèlèyïhe. Nom d’ori­gine ou de résidence: w. lèyîhe ‘eau dormante dans une rivière’ DL.

 

JG

Deleixhe

PlN LU W. lèyîhe: stilstaand water in een rivier(HERB.).

 

FD

Delej

zie (de) Leye.

 

FD

dele-Let

Proven. Delle Lait  (Dép.

Waulsort).

 

EV

Delelienne

1423 «Clare de le Lienne», 1455 «Merten vander Leene dit Vandenzande» Enghien; la famille tire son nom du l.d. Leene à Hérinnes, où se trouvait la Censé ten Leene, également appelée Censé de Zande [BR].

 

JG

Delelienne

Vertaling van Van de Leene. 1423 Clare de le Lienne, Mark, Mark H, verwant met 1455 Merten vander Leenen. PlN Leene in Herne (VB) (med. B. Roobaert).

 

FD

dele-Lienne

Proven. La Lienne (Riv.). V. Delebecque. N° 230.

 

EV

Delelis

de Lellis, de le Lys, de Lelys, de Lélys, de le Lijs: La Lys is de Rom. naam van de Leie. Pendant van Van der Leie, Verleye. 1280 Alars de le Lis, Komen (DFIX); 1399 Clais de le Lijs, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Delem

Del(l)emme(s), Delenne: 1. D’Elesmes. PlN (Nord). 1277 Sapientia de Elesmes, Bergen; 1295 Rogiers d’Eslemmes, Quévy (CSWI). – 2. Zie Delhem. – 3. Spelling voor Dhellemme(s).

 

FD

Delem

Delemme, Dellemme, Delhem (NF hennuyers). Nom d’origine: Elesmes, Héles-mes ou Hellemmes (Nord) [MH].

 

JG

Delemaere

-mar(re), zie Delamarre.

 

FD

Delemaire

zie Delmère.

 

FD

Delemarle

zie Delmarle.

 

FD

Delemasure

-mazure, zie Masure.

 

FD

Delemazure

Delemasure. 1280-81 «Colars de le Masure de Templueve», 1316 «Gillion de le Masure de Nameng» TestTournai; nom d’ori­gine : anc. fr. masure ‘maison’ ; cf. aussi Masure, Mazure et Demasure.

 

JG

Delembre

Delember, zie Delambre.

 

FD

Delemer

zie Delmère.

 

FD

Delemeule

zie Delmeule.

 

FD

Delemme(s)

zie Delem.

 

FD

Delemotte

cf. Delmotte.

 

JG

Delemotte

zie Delamotte.

 

FD

d’–Elen(ne)

Proven.  Elen   (Loc.).

 

EV

Delen(s)

zie Dilie(n).

 

FD

Delen, van

zie van (der) Deelen.

 

FD

Delenatte

zie van der Naet.

 

FD

d’--Elenatte

V. Delnatte.

 

EV

Delenclos

Desenclos: PlN Enclos: omheining, omheinde plaats.

 

FD

Delencre

zie Delancre.

 

FD

Delendas

zie Delandas.

 

FD

Deleneuville

zie Deneuville.

 

FD

Delengaigne

Lengagne: Ofr. engaigne: list, bedrog, handigheid. Afl. van Ofr. enganer: bedriegen. Vgl. 1263 Petis de l’Enganerie, Atrecht (NCJ); 1398 Rogier Lengenneur, Herseaux (DEBR. 1970); 1584 Jacques de Lengaigne, Aw. (AB).

 

FD

Delenin

Peut-être del + Henin (prénom), comp. Delestienne.

 

JG

Delénin

Delen(n)in: Del + VN Henin (J.G.)?

 

FD

Delenne

zie Delem.

 

FD

Delens

Dellens, Delins. 1444 «Massart de Lins» AidesNamur; nom d’origine: Lens (plu­sieurs communes en Wallonie et en France); cf. aussi Lens.

 

JG

Delens

zie van Lens.

 

FD

de–Lens

Proven. Loc.

 

EV

Delentrée

Fr. entrée, surnom de qqn qui habite près de l’entrée (d’une ville, etc.).

 

JG

Delentrée

zie L’Entrée.

 

FD

Deléo

de Léo: PlN Léau, Ndl. Zoutleeuw (VB).

 

FD

Deleouze

zie Delehouzée.

 

FD

Delepaut

-aux, cf. Delespaux.

 

JG

Delepaut

-paux, -paul, zie Delespeaux.

 

FD

Delepee

-ée, de Leppé(e), de Luppé: De l’épée. Fr. épée: degen, zwaard. Naar de huisnaam of BN voor een zwaardvechter of schermer. 1323 Mehaut de l’espee, Atrecht (NCJ); 1355 Jehans de Lespée,Dk.(TdT).

 

FD

Delepeleer

-re, De Lepeleire, De Leepeleere.

Surnom:  néerl. lepelaar ‘cuiller’ ou moy. néerl. lepelaer ‘héron’.

 

JG

Delepierre

Delepier(e), Delepière, Delapierre, Delépierre, Delespierre, Delpier(re), Delpi(e)re, Dolpierre, Dolpire, Depier(r)e, Depire, Lapière, Lapier(r)e, Lepierre: 1. FN De le/la Pierre, tegenhanger van Van den Steene. 1220 Gerardus de Petra = 1272 Gerardi de Lapide, Ktr. (DEBR. 1980); 1304 Jean dele Piere, Ip. (BEELE); 1374 Jan de Pierre=Jan (de) Pirre, Gb. (SCHR.). –2. Delepierre, -pière kan ook = Delespierre zijn.

 

FD

Delepierre

-pière, -pier, cf. Delapierre.

 

JG

de–l’Epin(n)e

V. Epine.

 

EV

Delépin(n)e

Delepin(n)e, de l’Epine, Delespinne, Delapyne, Lespinne, Lépin(n)e, Lepin(n)e, Lapinne: De l’épine, Fr. pendant van Van (den) Doorne. 1275 Stévenes de l’Espine, Nukerke (VR 24 v°); 1398 Lijsbette de Lespinne, Ruiselede (DEBR. 2000).

 

FD

Delepine

-épine, -epinne, Delapyne. Fr. épine, pic. èpène (= buisson épineux), fréquent en toponymie, notamment au sens de ‘plant d’épine servant de limite de juridiction’ (cf. R. Monier, Le Livre raisin. Coutumier lillois de la fin du XIIIe s., 1932, 162) [MH]. Comp. aussi Delespinette.

 

JG

Delepinois

zie Despinoy.

 

FD

Deleplace

zie Delplace.

 

FD

Deleplan(c)que

zie Delplanche.

 

FD

Deleplanque

cf. Delplanche, -anque.

 

JG

Delepo

zie Delespeaux.

 

FD

Delepont

Delé-, Délé-. Nom d’origine: de lé pont, probabl. «pont large», topon. de Feneur, 1553 «a leipont» (arr. Liège) [JL, NFw].

 

JG

Delepont

zie Dupon(t).

 

FD

Deleporte

cf. Delporte.

 

JG

Deleporte

zie Delport(e).

 

FD

Delepoulle

Fr. vertaling van Van den Poele. 1280 Coppinus de Poule; 1307 Jan de le Poêle, Ip. (BEELE).

 

FD

Dele–poulle

Proven. Poel, ,,Du ma­rais ». Poul (Nord, Fr.). N° 231.

 

EV

Deler

zie Delair(e).

 

FD

Delereux

zie Delarue.

 

FD

Delerieux

zie Durieu(x).

 

FD

Delerive

De(l)rive, Larive: PlN Fr. rive: oever. 1288 Mikius dele Rive, Dk. (TdT).

 

FD

Delerne

Nom d’origine : Leernes (Ht).

 

JG

Delerne

PlN Leernes (H).

 

FD

Deleroux

PlN Leroux (N).

 

FD

Delers

cf. Deleers.

 

JG

Delers

zie Deleers.

 

FD

de–Lers

Proven. Leers (Loc.).

 

EV

Delersy

Delerzy. Nom d’origine: w. topon. *èrsi («en Ersy», à Ocquier); dérivé: èrsisse, à Ste-Marie-lez-Neufchâteau, corresp. de w. (topon.) liég. ârsi ‘lieu défriché par le feu’; cf. les NF Larsy, Lersy, Darchis.

 

JG

Delerue

cf. Delarue.

 

JG

dele–Rue

V. Rue et Delebecque.

 

EV

Delerue(lle)

zie Delarue(lle).

 

FD

Deleruelle

cf. Delaruelle.

 

JG

Deleruyelle

Lariel(le): PlN Ofr. ruiel(le), dim. van rui < Lat. rivum: beek, waterloopje. 1292 Sare Deleruielle; 1363 Marguerite Deleruyelle, Dk. (TdT).

 

FD

Delerzy

Delersy, Lersy: PlN Lerzy (Aisne).

 

FD

Delesalle

cf. Delsalle.

 

JG

Delesalle

zie Delsalle.

 

FD

Delescaille

de l’E-. 1541 «Jehan dele Scaille» BourgNamur; NF d’origine toponymique (nombreux Id. «L’Escaille» [= l’ardoise], e.a. à Gembloux) ou bien nom d’enseigne ou de résidence, cf. la «Maison délie Xhaille» (1416) et «degrés délie fontaine délie Eskaille» (1503), nom d’une fontaine en Pierreuse à Liège (E. Renard, BTD 26, 261).

 

JG

Delescaille

de l’Escaille, Delecaille, Discailles, Lescaille, Lescal(e): PlN Lescaille in Gembloers (N), l’Escaille in Feluy, Mignault, Solre-St-Géry, Thuin (H). Pic. escaille: schalie, lei. 1289 Gerars de le Scaille, sires de Tassemieres, H (CACa); 1297 Jehans de Lescallie, Dk. (TdT).

 

FD

Delescluse

cf. Delecluse.

 

JG

Delescluse(s)

-uze, zie Delecluse.

 

FD

de-L’esclusse

V. Ecluse.

 

EV

Delescolle

cf. Delécole.

 

JG

Delescolle

zie Delecole.

 

FD

Delesenne

Delezenne, Delessenne: 1. De la Senne. Riviernaam de Zenne. – 2. PlN Lezennes (Nord).

 

FD

Delesenne

Var. de Delsinne, w. l’sine (= Les-sines), cf. aussi Delsin(n)e (P. Ruelle). Cf. aussi les NF Delezenne, Delzennes, probabl. distincts.

 

JG

de-Lesenne

V. De Lezenne(s).

 

EV

Delesie

cf. Delezie.

 

JG

Delesie

zie Deloges.

 

FD

Delesp(e)aux

-paul, -pôle, Delepaut, -paux, -paul, Delepo: PlN Ofr. espal: reservaat in een bos. PlN L’Epaule in Hautecôte, Rebreuve-sur-Canche, Fressin en Conchy-sur-Canche (PdC). 1234 Radulfo de l’Espaut (SMTI); 1369 Maugis de Lespau = 1370 Maugis de Lespaul, Grancey (BLO IV).

 

FD

Delespaul

Delespaux, Delepaut, -aux. 1493 «Jean de Lespaul» Valenciennes; sans doute anc. fr. espal, espaud, m. ‘réserve dans une forêt’ (cf. BTD 19, 1945,66).

 

JG

de-L’Espaux

V. Despo.

 

EV

Delespes(se)

-es, Delsipech, Delsipée, Delcipée, Delsipexhe, Delsupe(x)he: PlN Ofr. espoisse, espesse: kreupelhout. W. spèhe. Supexhe in St-Remy-lez-Dalhem (LU). 1239 Amulrichi de l’Espesce, H (SMT I); 1396 Johan délie Spexhe, Luik (AVB); 1568 Martin del Supexhe, Mortier (Midd. 1978,482).

 

FD

de-Lespess

Proven. Lespexhe,  ,,Du fourré » (Dép. Jalhay).

 

EV

Delespesse

-es. 1292 «Jacquemart dit Roussial de le Spesse» Charte St-Vincent Soignies, 1404 «Jehan Cambier de Lespesse» Polypt­Ath, 1559 «Jacques Delespesse, piqueur de sayette» Ath (comm. P. Delespesse), 1621 «Simon de L’espeche» = «Simon Despece» (de Sedan), émigré en Suède, 1710-85 «An­toine-Philippe Delespesse » Lombise ; NF de la région Enghien, Lens, Thoricourt et Neuf-villes, issu d’un NL éponyme, anc. fr. espoisse, vi.spè(c)he ‘fourré’, cf. (La) Spèche, fréquent en toponymie hennuyère, notamment Lespes-ses (arr. de Béthune, PdC), fin 13e s. «Les-pesse» (ImpôtArtois 141) [MH].

 

JG

Delespierre

Delepierre: 1. PlN Espierres, Ndl. Spiere (WV), ook waternaam, leengoed L’Espierre in Mkr. 1232 Waltero del Espire, Rogerus del Spire; 1370 Jehan de l’Espière (DFIV). – 2. Spellingvar. van Delepierre.

 

FD

Delespinay

zie Despinoy.

 

FD

de–Lespinay

Proven. V. Epine.

 

EV

Delespinette

1 PlN Espinette, dim. van espine, Fr. épine: doornstruik. – 2, Ofr. espinette: steekspel, vereniging van ridders in Rijsel die vermaarde steekspelen hield. 1339 à l’espinette à Lille…et fut adont roy de l’espinette celle année Pierre de Courtray; 1398 Jehan Spinet, Heestert (DEBR. 1970).

 

FD

Delespinette

Nom d’origine: w. topon. spinète ‘petite épine’.

 

JG

Delespinne

zie Delépinne.

 

FD

Delespole

zie Delespeaux.

 

FD

Delessenne

zie Delesenne.

 

FD

de–Lessenne

V. de Lezenne(s).

 

EV

de-Lesseps

Proven. N. de domaine (Fr.).

 

EV

de–Lessines

Proven. Loc. del-Estinne. Proven. Loc.

 

EV

Delest(i)enne

Delestin(n)e, Lestienne: 1. PlN Estinnes (H): 1152 Lestines (TW). 1280 Gilliars de Lestines, Bergen (PIERARD); 1362 Margheritte de Lestines, Bergen (CSWII). – 2. De le Steene/Stiêne = Van den Steene. 1386 Martin de le Stene; 1388 Jehan del Stene = 1392 Jehan de le Steene, Ip. (BEELE); 1398 Henry de le Steene = Heinric van den Steene, Emelgem (DEBR. 1970).

 

FD

Delestenne

cf. Delestin(n)e.

 

JG

Delestienne

Préposition   contractée   del   + Estienne (prénom).

 

JG

Delestine

-inne, Delestenne. 1295 «Gilles de le Stines», 1315-16 «Moriaul  de le Stinnes» ComptesMons; nom d’origine: Estinnes(-au Mont et -au Val), w. à l’èstène (Ht).

 

JG

Delestrain

-aint, Deletrain, Delétrain: Ofr. estrain: stro, strooisel. BN voor een stroboer, strohandelaar? Of PlN Lestrin in Blaringhem (Nord)?

 

FD

Delestrain

Deletrain, Delé-. Probabl. d’âne, fr. estrain ‘paille’, surnom d’ouvrier agricole.

 

JG

Delestrait

 

cf. Delestrée.

 

JG

Delestre

de Lestre, Delet(t)re, Delette(r), Dellet(t)re, Pellette: 1. PlN Ofr. estre < Lat. extera: plaats, min, woonplaats, erf. Pendant van Van der Erven. 1309 Jehan de l’Estre, Atrecht (NCJ); 1343 Ernoul de le Hestre…une maison et tout l’iestre…lequelle maison et yestre lidis Ernouls, Frameries (CSWII). – 2. Evtl. Opic. hestre < Ndl. heester: jonge boom, beuk. 1310 Gilles de le Hestre, Dk. (TTD); 1433 Jehans Rosiers dis de le Hestre, Quaregnon (CCHt).- 3. Zie Delattre. -Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1993,179-186.

 

FD

Delestrée

 

-ait,  Delistrée,   -ie,   Deletre,   -ez. 1289 «Maroie dele Strée» CensNamur, 1426 «Pier. de le  Stree»  TailleSoignies,   1544 «Lambert del Stree» DénStavelotMy,  1595 «Jacques del Stray» BourgDinant; nom d’ori­gine: anc. fr. estrée ‘chemin’.

 

JG

Delestrée

-ee, -é(s), -ez, -et, -ai(t), -ay, Delettrez, -é, Deletré, -ez, Delistrée, -ie, Delstret, Destré(e), -ee, -es, -ez, -ais, -ait, -aix, -ay, Detrai(t), -ay, Distrée, Lestrée, -ez, Listré, -ez, -ay, Strée, Stree: Verspreide PIN Estrée/Strée < Lat. (via) strata: (straat)weg, (Romeinse) heerweg (MVN1958,24-25). Strée (H, LU). Estrée in Vloesberg (H). 1275 à l’Estrée: Thumas de l’Estrée, Vloesberg (VR 42r°); 1281 Rogerus dele Stree, Outrijve (HAES.); 1315 Hannekin dele Estrée, Ronse (DECONINCK174); 1374 Gielson Streye = Gile de Streie (BLO VI); 1394 Jehan Destreys, Ip. (BEELE). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG 1993,71-74.

 

FD

Delet

Wsch. var. van Belette.

 

FD

Delet(t)rez

-é, zie Delestrée.

 

FD

Deletaille

Verspreide PlN La Taille: hakbos, kreupelbos.

 

FD

Delétang

L’Etang: PlN Fr. étang: vijver. Vgl. Destain(t).

 

FD

Deletombe

zie Latombe.

 

FD

Deletrain

zie Delestrain.

 

FD

Deletre

-ettre, De Lestre. Var. de Delait(r)e, Delattre [JH] ou nom d’origine: anc. fr. estre, uistre, iestre ‘lieu ouvert, chambre, place en général, etc.’ < lat. extera, cf. 1309 «Jehan de l’Estre» NécrArras.

 

JG

Deletre

-ez, cf. Delestrée.

 

JG

Deletré

zie Delestre, Delattre.

 

FD

Delette(r)

Delettre, zie Delestre, Delattre, de Letter.

 

FD

Deleu

De Leu,  Deleux. Var. de Leleu (= le loup), avec traduction de l’article en néerl.

 

JG

Deleu(i)l

zie Deloeil.

 

FD

Deleu(x)

zie Leloup.

 

FD

de–Leu(x)

Proven. Le loup ou Le Leu (L.D.). N° 290.

 

EV

Deleuil

Delœil, Deleul, De Loeul. Fr. œil, nom d’enseigne? Cf. aussi Lœuil, etc.

 

JG

Deleurence

zie Laurence.

 

FD

de–Leurfre

Louvroy. V. De Loffre.

 

EV

Deleus

-euse, cf. Deleuze.

 

JG

Deleus(e)

zie Deleuze.

 

FD

de-Leus(e)

Delleuse,  Delleuze. Proven. Leuze (Loc.).

 

EV

Deleusière

De la Heusière/Housière. PlN: plaats waar hulst groeit.

 

FD

Deleuve

Romanisation du NF néerl. Deleeuw (= le lion).

 

JG

Deleuve

zie Deleuw, Leloup.

 

FD

Deleuw

Deleuve: PlN Zoutleeuw, Fr. Léau (VB): 1154 Leuue, 1194 Levé, 1213 Lewe (TW). 1309 Renier de Lewe = 1325 Renier de Leuwe, Bergen (PIERARD).

 

FD

Deleux

cf. Deleu.

 

JG

Deleuze

de L-, Deleuse, Delleuse, -ze, Deleus, De Leus. 1651 «Dieudonnée Deleuze» Bourg-Namur; nom d’origine: Leuze (Ht et Nr).

 

JG

Deleuze

Deleus(e), Delleuse, -euze, Leuse: 1. PlN Leuze (H). 1261 Gosses de Leuse, Dk. (TdT). –2. PlN Leuze (Aisne). 1327 Jehan de Leuze, St-Q. (MORLET). – 3. Evtl. < De l’Heuse. 1313 Guillaume de la Heuse, hostelier (MICH. 1951).

 

FD

Deleva(l)

zie Val.

 

FD

de–Leva(l)

Proven.    Levai    (Loc., L.D.).

 

EV

Deleval

de L-, Delevalle. 1487 «Serva fis Matti Deleval» Vielsalm; var. de Délavai. Delève. Nom d’origine: Lesves (Nr).

 

JG

Delevallé(e)

-ez, zie Vallé(e).

 

FD

del–Eve

Proven. Eve, ,,Eau, ruis­seau ».

 

EV

de–Lève

Proven. Leffe (Loc.).

 

EV

Delevigne

de le Vingne, cf. Delvigne.

 

JG

Deleville

zie Delville.

 

FD

dele-Vingne

V. Vigne. NOB 49, 209. -Voi, -voy. V. Voie.

 

EV

Delevoie

-oy(e), zie Delvoie.

 

FD

Delevoye

-oy, cf. Delvoye.

 

JG

Delewarde

cf. Delwarde.

 

JG

Delewarde

zie Delwarde.

 

FD

Delexhy

De L-. Nom d’origine : Lexhy, à Horion-Hozémont (Lg).

 

JG

de–Lexhy

Proven. Dép. Horion.

 

EV

Deley

De Ley, Deleye, De Leye. Nom d’ori­gine: néerl. Leie (fr. la Lys), rivière.

 

JG

Deleyn

zie Delain.

 

FD

Deleyt

zie Delattre.

 

FD

Delezenne

Delzenne. Nom d’origine: probabl. Lezennes (arr. Lille, Nord), et non Lessines, d’où seraient issus par contre les NF Dele-senne, Delsinne.

 

JG

Delezenne

zie Delesenne.

 

FD

de-Lezenne(s)

Proven. Lezennes (Loc. fr.). Synon. : De Les(s)enne.

 

EV

Delezie

Delesie. Nom de résidence : moy. néerl. log(i)e, ouest-flam. logie (prononcé lozie), corresp. de anc. fr. loge, cf. Déloge, Desloges [FD].

 

JG

Delezie

zie Deloges.

 

FD

Delfab(b)ro

Delfavero: It. fabbro: smid.

 

FD

Delfairière

-ferier, -feriers, -ferire, -ferrier, -ferriere, -ferrière. Nom de résidence: anc. ir.ferriere ‘endroit où l’on forge le fer ».

 

JG

Delfairière

zie Delferrière.

 

FD

Delfanne

(NF hennuyer). Probabl. d’anc. fr.fane ‘herbe mûre qu’on doit faucher pour faire du foin’ FEW 3, 460a.

 

JG

Delfanne

Delafagne. PlN Fagne: veen, ven, moerland. 1539 Mathis dele Faigne, Namen (RBN).

 

FD

Delfant(e)

-ti: It. BN Fante < Lat. infans: jongen, knaap.

 

FD

Delfante

NF attesté dans le Hainaut dès 1689, à Blaton et Tourpes (GeneaNet), d’origine incer­taine; en Wallonie, peut être aussi un NF italien.

 

JG

Delfasse

zie Defosse.

 

FD

Delfau(d)

1. Rom. PlN Fau: beuk. 1380 Gobert de la Fau, Laon (MORLET). – 2. D’Helfaut. PlN (PdC). 1124 Balduinus de Helefelt; 1197 Willelmus de Helefaut (DF V); 1592 Antoinette de Helfault = 1617 Ant…. dite Delfault, Winnezele (CSW IV).

 

FD

Delfeld

1. Vertaling van Van de Velde. 1398 Griele van den Velde = Griele dele Velde, Oostrozebeke (DEBR. 1970). – 2. Hypercorrecte spelling voor Deffeld.

 

FD

del–Fer(r)-

-ier, -ière. V. Perrière.

 

EV

Delferrière

Delferrier, Delfairière, Delferière, Delférier, -ière, Delferier(s), -iere, Delferire: PlN Ofr. ferrière: smederij, smis. 1272 Pierart de le Feriere, Bergen (CSW I); 1392 Pierre de la Ferrière, Rouen (CMM).

 

FD

Delfga(a)uw

PlN Delfgauw (ZH). 1688 Herman Delfgauwt, R’dam-Bg. (PARM.).

 

FD

Delfias

-asse. Surnom: w. fiasse ‘flasque, poire à poudre’ DL 271, FEW 15/2, 137a.

 

JG

Delfin

PlN Fr. Fin: Eind. Vgl. Van den Einde. 1368-75 Henri del Fin, Langdorp (CHA 88).

 

FD

Delfin(i(s))

-o: It. delfino: dolfijn. Vgl. Dauphin, Dolfyn. Ook Patr. HN Delphinus.

 

FD

Delflache

Delflas(se): 1. PlN Flache: waterplas, poel. – 2. Reïnterpretatie van Delplace, metpl/fl-wisseling (vgl. pleuritis/fleurus).

 

FD

Delflache

Nom d’origine: anc. fr. flache ‘lieu plein d’eau et de boue’.

 

JG

del-Flache

-Flasse. Proven.  ,,De la mare » (dial.). N° 231.

 

EV

Delfleur

Fr. fleur, comme nom d’enseigne; ou bien de w. fleur ‘futaie’ DFL 231.

 

JG

Delfleur

zie Lafleur.

 

FD

Delfly(s)

Delfolie, Delfol(l)y, zie Delefolly.

 

FD

Delflys

Romanisation du NF néerl. De VHes (= la toison)?

 

JG

Delfontaine

cf. Delafontaine.

 

JG

Delfontaine

zie Delafontaine.

 

FD

Delforce

-che, Laforce, Lafourche, Deforc(h)e, Desforche: 1. PlN La Force: versterkt kasteel. 1273 Margot à le Forche, Dk. (FST); 1683 Petronella la Force, Lo (CRAEYE). – 2. Var. van Delforge.

 

FD

Delforche

-force. Var. flam. de Delforge, par assourdissement de la consonne finale; sinon, NL La Force, nom d’un château fortifié [JMP].

 

JG

Delforge

Deleforge (forme pic.). 1384 «Wil-lame de le Forge» Ladeuze, 1444 «Lambillon dele Forge» AidesNamur, 1487 «Henry Delforge» Thy-le-Bauduin, 1521 «Jehan del Forge» BourgNamur, 1540 «Croiso de le Forge» Estinnes-au-Mont; nom de résidence: fr. forge.

 

JG

Delforge

Deleforge, Delaforge, Delforc(h)e, Laforge, Laforce, Forge(s), Deforge(s), Desforges, Deforc(h)e, Desforche: PlN La Forge: smidse, smisse, smederij. 1296 Pieres de le Forge, PdC (BOUGARD); 1418 Willaume de le Forge, Dk. (TTT); 1480 Petrus Delforge, Kassel (MULII); 1631 de la Forge, 1658 Delforche, 1690 de la Force, Mech. (MERTENS).

 

FD

del-Forge

Proven. ou Profess. V. Forge.

 

EV

Delfort(e)rie

zie Delafort(e)rie.

 

FD

Delforterie

-fortrie, cf. Delefortrie.

 

JG

Delfos(se)

zie Defosse.

 

FD

Delfosse

del F-, Delefosse (forme pic.). 1363 «Johans délie Fosse fils de Rassekens délie Fosse» GuillLiège, 1611 «Catherine Delfosse» BourgNamur; nom d’origine: anc. fr. fosse ‘fond’ (antonyme de mont), très fréquent en toponymie wallonne.

 

JG

Del-Fosse

Proven. Fosse. Loc. et L. D. N° 232.

 

EV

Delfour

Nom d’origine: fi, four (four banal).

 

JG

Delft

Delfs: 1. Korte vorm voor Van Delft. – 2. Zie de Helt.

 

FD

Delft, van

PlN Delft (ZH). 1299 Gherard van Delf, Delft (CG); 1398 Jacop van Delft, Bg. (SIOEN).

 

FD

Delgado

Sp.-Port. EN < Lat. delicatus: slank, tenger, bevallig, sierlijk. ±1600 Christophorus Delgado, Mech.(VS 1997,153).

 

FD

Delgambe

Delgombe: Var. van Delcambe/Delcombe.

 

FD

Delgambe

Surnom: pic. gambe, fr. jambe (parti­cularité physique).

 

JG

Delgat(te)

Delegat, Deilgat, D(e)ylgat, Dijlgat: De le Gâte, vertaling van Van den Gâte. PlN Ten Gâte, b.v. in Ktr. Of Rom. PlN La Gatte, b.v. in Grand-Manil (N). 1321 Hanot de le Gâte = lohannis de Gâte; 1398 Jan van den Gâte, Rollegem (DEBR. 1971» 1970).

 

FD

Delgauden(n)e

-in(n)e, Degaudin(n)e, Dego(u)denne, Caudenne, -inné, Gadenne, -eyne, -eijne, Godenne, -inné, -ey(e)ne, Goddeyne, Goudenne: 1. PlN Dim. van Ofr. gaud < Ndl. woud, Germ. wald: bos. La Gaudaine (Eure-et-Loir). 1615 Piaet Gadenne, Geluwe; 1637 Pieter Gadaein, Voormezele (BEELE 1986,103); 1639 Toussain Gadenne, Aalbeke (KWII); 1756 M. M. Gadaine, Ardooie (DEWULF 1977,196); 1724 J.F.J. Gadenne fs. J.F. Gadeine, Menen (COUSS.). – Lit. : F. DEBRABANDERE, LG1988,347-8; 1989,143. -2. PlN Godinne, W.godène (N); behalve voor de vormen met Del-. 1548 Jenon de Godinnes; 1571 Toussaint de Godenne, Namen (RBN).

 

FD

Delgaudenne

-inne. Nom d’origine: anc. fr. gaudine ‘bois’ ; à cause de l’article, non point Godinne (Nr), w. gôdène, cf. Degaudenne, etc.

 

JG

del-Gay

-Geye. Proven.   1. La Gay (Dép.   Tongre-N.D.).   —   2.   La Gaie (Dép. Ernage).

 

EV

Delgée

Delgey(e), Delgay(e): PlN W. djèye: noot. Vgl. Van der Noot, Noteboom.

 

FD

Delgée

Delgeye, Delgaye. Surnom: w. djèye ‘noix’ FEW 4, 37a.

 

JG

Delgeniesse

Delginiesse. 1499 «le vesve Collait de le Geniestre» TerrierNaast; w. djinièsse ‘genêt’, sans doute comme nom de résidence.

 

JG

Delgeniesse

Delginiesse: PlN W. Djiniès, Fr. genêt: ginst, brem. Vgl. Van der Ginste. 1275 Crestienne de le Ghenst, Nukerke (VR 28v°).

 

FD

d-Elgeur

Proven. V. Delcorps.

 

EV

Delgeye

cf. Delgée.

 

JG

Delgeyr

Delgehi(e)r: Wellicht hypercorrect voor Delgeye; zie Delgée.

 

FD

Delgeyr

Peut-être w. liég. (topon.) *djèyire, collectif de djèyî ‘noyer’ ou bien forme rendant le wallon djèyî ‘noyer’ [JMP].

 

JG

Delghust

Delghutte, cf. Delguste, -utte.

 

JG

Delghust

Delghutte, zie Delguste.

 

FD

Delgleize

Gleize(s), Glaise, Glise: PlN W. Gleize, Fr. église: kerk. La Gleize (LU). 1406 Jacquemin del Gliez à Roine. – Lit.: L. REMACLE, Toponymie de La Gleize, Luik, 1993.

 

FD

Delgleize

Nom d’origine : La Gleize, w. al gléhe, ou Gleixhe, w. H gléhe (Lg), de l’anc. fr. de la région liég. gleize ‘église’.

 

JG

del-Gleize

Proven. La Gleize (Loc.).

 

EV

Delglisard

cf. Delclisard

 

JG

Delgof(fe)

Delgove, Delgouff(r)e: PlN W.gofe, Fr. gouffre: waterval, kolk (HERB.). 1354 Anseas Delghof = 1357 ab Anchea del le Goffe = 1379 Anceele van Ligof, Hallet LU (C.BAERT).

 

FD

del-Gof(fe)

V. Goffe.

 

EV

Delgoffe

-goff, Delgouffe, -gouffre, Delgove (avec sonorisation de la finale). 1509 «Jehan délie Goffe» GuillLiège, 1567 «Ysabeau del Goffe» BourgNamur, 1780 «François Del­gouffe», «Pierre Delgouffre» Charleroi; nom d’origine ou de résidence : w. gofe ‘gouffre dans un cours d’eau’ DL.

 

JG

Delgombe

cf. Delcombe.

 

JG

Delgombe

zie Delcombe, Delgambe.

 

FD

Delgorgue

Nom d’origine: var. occitane du fr. gorge FEW 4, 330-331.

 

JG

Delgorgue

PlN Fr. Gorge: bergengte, bergpas.

 

FD

Delgotalle

Nom d’origine: w. topon. gotale ‘gouttelle’ DL, cf. le suivant.

 

JG

Delgotalle

zie Degotalle.

 

FD

del-Gotalle

Proven. La Gottale (Dép. Bra, Lavacherie).

 

EV

Delgotte

1497 «Jehan de le Gotte», 1518 «la veuve Jehan del Gotte» BourgNamur; nom d’origine: w. topon. gote ‘eau qui sourd goutte à goutte et forme une mare’ DL, fr. goutte.

 

JG

del-Gotte

Proven. Ellegotte (Dép. Nandrin).

 

EV

del-Gouffre

V. Goffe.

 

EV

Delgove

cf. Delgoffe.

 

JG

Delgranche

-ange, zie Delagrange.

 

FD

del-Grande

Proven.   (Opimont) La Grande, (Hour) La Grande, (Flémalle-)Grande, etc. La Grande (Croix), Dép. Coutisse. N08 73, 208.

 

EV

Delgrange

Delgranche, Delegrange. 1265 «Gertrus de le Grange» CensNamur, 1289 «Gilles de le Grange» DettesYpres, 1302 «Jehanain de le Grange», «Kateline fille Marien de le Grange» LoiTournai, 1365 «Jehan de le Graingne» TailleMons, 1510 «Voient de la Grange» BourgNamur, 1584 «Nicolas Delgreinge» Cerfontaine, 1614 «Léonard délie Grange» Boussu-en-Fagne, 1632 «Martin del Grenche, père de Anthoine Delgrange» Cerfontaine; var. de Delagrange.

 

JG

del-Grevesse

V. Grevisse.

 

EV

del-Grosse

Proven. Dép. Coutisse.

 

EV

Delguste

Delghust; Delguttc, Delghutte (avec assimilation consonantique). 1518 «Marguerite de le Guste vesve de Thierri de Séné-part» Ladeuze; probabl. particule del (mar­quant la filiation) + Guste, forme familière d’Auguste.

 

JG

Delguste

Delgutte, Delghust, Delghutte: PlN Guste, romanisering van Gucht, Gehucht. Vgl. Van der Guste (i.v. Van Gehuchten). PlN in Melden (OV). 1275 Malbe de le Ghuste; Le Ghuste: Soiekins de le Guste… Stelenquin de le Ghuste, Melden (VR 37); 1415 Pierre de le Ghuste, Dk. (TTT); ±1570 Guillame de le Gutte, Dk. (CDT133).

 

FD

del-Guste

Proven. Gutte ou Gotte. (Dép. Nandrin, Longchamps, etc.).

 

EV

Delhaas

-aes, zie Delhaise, Delhase.

 

FD

Delhaas

-haes. Var. néerl. de Delhaze.

 

JG

del-Haas

V. Delhasse.

 

EV

Delhache

(NF namurois). Peut-être de fr. hache, comme surnom de bûcheron ou nom d’ensei­gne, comp., avec w. hèpe ‘hache’, 1508 «Jehan de la Heppe» BourgNamur, 1512 «Jacque-mien Hannotton dit délie Heppe» GuillLiège. Toutefois, il se pourrait que ce nom se rattache plutôt aux microtop. hôje, hâhe ‘barrière’ [JMP], cf. Delhaise (ci-dessous).

 

JG

Delhache

Del(l)ache, Delhasse, Dellas(se): 1. Huisnaam La Hache: 1296 le maison lehan le Kien que on apele Hache; 1301 Stace de le Hache, Kales (GYSS. 1963). – 2. Zie ook Delhaxhe.

 

FD

Delhaeye

Delhaie, zie Delahaie.

 

FD

Delhage

(NF hesbignon). Peut-être adaptation fr. de Van der Hage, cf. 1382 «Kateline van der Haghe» = 1398 «Calle de le Hague» Zweve-gem [FD] ; ou bien même remarque que pour le précédent.

 

JG

Delhage

Delage: Fr. vertaling van Van der Hage. 1382 Kateline van der Haghe = 1398 Galle de le Hague, Zwg. (DEBR. 1970).

 

FD

Delhaie

cf. Delhay(e).

 

JG

del-Haie

V. Haie.

 

EV

Delhaire

zie Delair(e).

 

FD

Delhaise

-aisse, -aize, w. nam. Dèlaise. 1574 «Henri Delhaize» BourgNamur, 1597 «Henry del Haize» BourgDinant, 1602-3 «Franchois Delhaise» TerriersNamur, 1613 « Adrien Del-hayse» BourgNamur; nom hybride mi-wallon mi-français (avec l’article contracté resté sous sa forme wallonne del – «de la»), construit sur le modèle maison~môjon(e)/mâhon, bien aise~binôje/binâhe, à partir du terme (anc. fr. de Wallonie) haise ‘barrière, clôture faite de branches entrelacées’, corresp. aux formes w. (nam. et ard.) (h)auje, (nivellois) éje, (liég). hâhe, hâhe, de l’anc. frcq *haisi FEW 16, 12la [JMP]; cf. aussi Delhaxhe.

 

JG

Delhaise

Delhaize, Delhaisse, Delais(se), Dellaisse, Delhas(s)e, Delhaze, Delhaas, Delhaes, Lahaise: PlN Ofr. haise, hase < Germ. haisia: haag, heg, afsluiting van gevlochten twijgen. PlN Haise in Quenast (WB) en Opzullik (H). 1275 Hélos de le Haise, Lessen (VR ioiv°); 1296 Hues de l’Aise, PdC (BOUGARD); 1346 Katerine de le Haise, Dk. (TdT).

 

FD

del-Haize

-Hais(s)e. V. Haise.

 

EV

Delhal(l)e

Del(h)al, Delahalle: PlN Halle: hal; vgl. Van der Hallen. 1231 Rogeri de le Haie, Atrecht (NCJ); 1288 Wiet de le Halle, Bergen (PIERARD).

 

FD

del-Hal(le)

V. Halle.

 

EV

Delhale

-halle, w. nam. Delaie. 1580 «Gérard del Halle» Haybes, 1625 «Gillain Delhalle» BourgNamur, 1692 «Jean Delhal» NPLouette; nom d’origine: fr. halle.

 

JG

Delhamende

-ente, -inte. 1383 «Gerars délie Hamende eskevins de Liège» CartValBenoît, 1580 «François del Hamaide» Haybes, 1653 «Catherine de la Hamende» BourgNamur, 1663 «Jean Delhamaide nottaire», «Pierre del Hamaide» Fumay; anc. fr. hamede, w. haminde ‘barre de fer’, utilisé notamment comme barrière FEW 16, 120; aussi nom d’origine: Lahamaide (Ht).

 

JG

del-Harre

Proven. ,,Plateau sec et dur ».

 

EV

Delhase

cf. Delhaze.

 

JG

Delhase

Delhasse, Masse, Delhaes, Delhaas, Delhaze, Delhaus(s)e: PlN W. Hase < Germ. hasi, haisjô: beuk.

 

FD

Delhasse

1524 «Henry del Hass» DénStavelot-My, 1748 «Marie Jeune Delhasse» Nandrin 17.7.1721 «Anne Renson dit délie hassf demeurante au Berleur (…) nous at déclaré que son feu père s’appelloit Thomas Renson et qu’elle ne s’at jamais appelle autrement qu’Anne Renson dit délie hasse, lequel sur­nom délie hasse on luy at attribué à cause qu’elle demeure dans une partie du bien appelle la hasse au Berleur» Not. M. Plateus (Lg); nom d’origine: e.a. Hasse, topon. de Grâce-Berleur (arr. Liège), du w. hasse ‘échasse’, cf. BIAL 72 [JL, NFw2].

 

JG

Delhasse

zie Delhache, Delhase.

 

FD

del-Hasse

-Hausse, -Haze. Proven. ,,Houx, buisson ». (L.D.).

 

EV

del-Hate

-Haute. L.D. V. Delhoute.

 

EV

Delhaus(s)e

zie Delhase.

 

FD

Delhause

-ausse. Var. de Delhaze.

 

JG

Delhaute

Matronyme: ellipse (fils) de la haute

(= la grande), comp. Delgrande.

 

JG

Delhaute

zie Delaoutre, Delhoute.

 

FD

Delhauteur

Delhoteur. Nom d’origine: anc. fr. hauteur, w. hâteû ‘étendue de la juridiction d’un seigneur’ DL 719.

 

JG

Delhauteur

Delhoteur: PlN Hauteur: hoogte; (ook) rechtsgebied van een heer, heerlijkheid.

 

FD

del-Hauteur 

Proven.   La   Hauteur (L.D.). N° 232.

 

EV

Delhauve

cf. Delhove.

 

JG

Delhauve

Grafie voor Delhove of Delhauwe.

 

FD

Delhauwe

Delhauve: Vertaling van Van den Hauwe. 1302 Wautier de le Hauwe = 1310 Wouter vander Haeuwe, Varsenare (DF V).

 

FD

Delhauwe

Var. de Delhauve, Delhove, ou trad. de Van den Hauwe.

 

JG

Delhavée

zie Delchavée.

 

FD

Delhax(h)e

Delaxhe: 1. PlN W. Haxhe, hâhe: slagboom, afsluithek. 1352 Jehan délie Haxe, Luik (SLLIV); 1539 Thiry délie Haxhe, Ans; 1576 Arnold de la Haxhe = A. del Hach; 1578 Jean del Ha, Luik. – 2. De naam werd ook verward met De la Haye, Delhaye: 1614 Bertole filius Bertrand del Haije = Bertholet de la Haxhe, Luik (Midd. 1985, 157-8). – 3. Zie ook Delhache.

 

FD

Delhaxhe

-haxe. Nom d’origine : w. håhe ‘barrière rustique, porte à claire voie’ DL 303, éventuellement comme nom de maison, ainsi 1600 «Maison délie Xhaexhe» (BTD 26, 283); cf. aussi Delhaise.

 

JG

del-Haxhe

Proven. Haxhe (Dial.), ,,Porte à claire-voie dans une haie ».

 

EV

Delhay

-haye, w. nam. Dèlaiye, Delhaie, Delheye. 1308 «Henries del Hayes» CartVal-Benoît, 1520 «Jacques del Haye» Bourg-Namur, 1611 «Urbain Delhaye» Cerfontaine, 1624 «Urban Del Haye» Pesche; var. de Delahaye.

 

JG

Delhay(e)

zie Delahaie.

 

FD

del-Haye

Proven. La Haye (L.D.). V. Haie.

 

EV

Delhaze

Delhase (NF liégeois). Nom d’origine: w. topon. hase ‘hêtre’, cf. al Hase, topon. à Esneux (Lg).

 

JG

Delhaze

zie Delhase.

 

FD

Delheid

Delhey, Delhez, Delhe(t): PlN W. hé: met kreupelhout of heide begroeide helling. 1275 li dame de le Hée, Baffe (VR i86r°); 1327 Pierre de le Hee,Rijsel(IAYII).

 

FD

Delheid

-het, -hey, -hez. 1472 «Colart Delhey» DénLaroche, 1620 «la veuve de Laurent Del­heid le moyne» Liège, 1659 «François Del-hez» DénSalm; nom d’origine: w. topon. ‘versant boisé’ (cf. DBR 12, 1955, 84-86).

 

JG

del-Heid

-hey,  -Heyd.    Proven. (Loc, et L.D.). N° 243.

 

EV

Delheille

Delheylle: Wsch. < Delhelle.

 

FD

Delheille

Var. de Delhaye ou de Delhelle.

 

JG

Delhelle

Delehelle: Vertaling van Van der Helle. 1398 Watier de le Helle, Zulte (DEBR. 1970); 1395 Hannin dele Helle, Ktr. (DEBR. 2000).

 

FD

Delhelle

Soit anc. fr. helle ‘barrière’, soit trad. du NF Van der Helle (= de l’Enfer).

 

JG

Delhem

Delem, Del(l)emme(s), Dehem, de Heem, Dheem, d’Heem, Dhem, D’hem, Duhem, Duheym, Wannem, van der Hem: PlN Hem, Germ. hamma: landtong uitspringend in overstromingsgebied, hoek buitendijks land uitspringend in het water of in land dat nog onderhevig is aan ebbe en vloed. Hem in Nord en PdC; in Oudenburg en Ramskapelle (WV) (TW). 1298 Foukes del Hemme; 1301 Simon du Hem, Kales (GYSS. 1963); 1398 Dierin du Ham, Jehan du Hem; 1398 f. Jans van Hem, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Delhem,

cf. Delem, Delemme.

 

JG

Delherbe

PlN Herbe: grasland.

 

FD

Delhermite

Surnom: fr. ermite.

 

JG

Delhermite

zie Lermitte.

 

FD

Delhers

zie Deleers.

 

FD

Delheusy

Nom d’origine: w. topon. heûzîre, anc. fr. houssiere ‘lieu planté de houx’. Le traitement de la finale (-f < -îre) oriente vers la région verviétoise: par ex. Heusière, w. al heûzî, top.  de  Mortroux  (EDTW);  il  faut exclure Heusy (arr. de Verviers), w. heûzi, avec -j’bref (probabl. suff. -is, masc.) [JL, NFw].

 

JG

Delheusy

PlN LU W. heûzi, Fr. houssier: hulstbos.

 

FD

del-Heuzy

Proven. V. Houx.

 

EV

Delhey

-ez, -et, zie Delheid.

 

FD

Delhey

-hez, cf. Delheid.

 

JG

Delheye

cf. Delhay(e).

 

JG

Delheye

zie Delahaie.

 

FD

Delheylle

zie Delheille.

 

FD

del-Hez

Proven. V. Hez.

 

EV

Delhier

-hière. Anc. fr. hère ‘figure, mine’, cf. La Hire.

 

JG

Delhière,

-ier, zie Delière.

 

FD

Delhoff,

zie Delhove.

 

FD

Delhomel(le)

zie Delorme.

 

FD

Delhomme

PlN Lomme (Nord). Rom. ulmus, Fr. orme: olm, iep. 1217 Hugo de Ulmo = 1242 Hugonem de Ulmo…apud Lomme; 1299 Huon de Loume; 1324 Jehan de Lomme, Rijsel (SPL). Zie ook Delorme.

 

FD

Delhomme

Soit nom d’origine: Lhomme, afflu­ent de la Lesse, ou Lomme (Nord), soit var. par assimilation de Delorme.

 

JG

del-Homme.   

Proven. Région  de L’Homme (Riv.). de-Lhon(n)eux. V. Aune.

 

EV

Delhongne

zie Delhougne.

 

FD

Delhonte

Delehonte: PlN Honte in Zuid-OV, aan de taalgrens. 1275 3 boniers de tere a le Honte, Schorisse; 1275 Boidin de le Honte; d’un pau de prêt à le Honte, ki siet devant le maison Ghenin de le Honte, Nukerke (VR 8v°, i8r°, 23v°).

 

FD

Delhonte

Surnom: w. liég. dè l’ honte ‘de la honte’ comme nom d’enfant trouvé?

 

JG

Delhotellerie

de l’Hôtellerie, Delhottellerie, Lhotellerie, -ery: Ofr. (h)ostellerie, afl. van ostel < Lat. hospitale: woning, gasthuis, herberg. 1300 Johanne de Hostelrie, Ktr. (DEBR. 1980); 1370 Etienne del Ostellerie, Sourt-St-Et. (AAV).

 

FD

Delhotellerie

Delhôt-. Nom d’origine: anc. fr. hostelerie ‘hospice, couvent’.

 

JG

Delhoteur

cf. Delhauteur.

 

JG

Delhoteur

zie Delhauteur.

 

FD

Delhotte

1566 «Christophe Delhote», 1601 «Nicolas Delhotte» Cerfontaine; sans doute w. hôte, haute ‘hutte, abri’ (cf. DBR 9, 1952, 35). Cf. aussi 1602-3 «le jardin Marguerite Delhutte» TerriersNamur.

 

JG

Delhotte

Del(h)oute: PlN W. hôte, houte: hut, schuilplaats.

 

FD

Delhougne

Delhougne, Delhongne, Delhoune: PlN LU W. hougne, Naams hogne < Germ. hunja: heuveltje. Vgl. Dehogne. 1698 G. A. Delhoungne, Limburg(MULVII).

 

FD

Delhougne

-oûgne, Delhoune. Nom d’origine: w. topon. hougne ‘monticule’ DL (du genn. hûnià).

 

JG

del–Hougne. 

Proven.   1.  Région de la Hogne (Riv.). — 2. ,,De la hau­teur » (Dialecte, rég. Herve).

 

EV

Delhoulle

Nom d’origine: w. topon. houle ‘talus’, cf. w. hoûrlê DL.

 

JG

Delhoulle

PlN W. houle: glooiing, helling, berm.

 

FD

Delhoune

cf. Delhougne.

 

JG

del-House

 

V. Houx.

EV

Delhoussière

PlN Houssière: hulstbos.

 

FD

del-Houssière

-Housse. V. Houx.

 

EV

Delhoute

Delhoutre (avec r euphonique). Pour Debrab. 376, formes romanisées du NF flam. Van den Houte (= du bois).

 

JG

Delhoute

Deloute, Del(h)aute: 1. Vertaling van Van den Houte. 1388 Boudin van den Houte = Bauduin de le Houte, Ktr. (DEBR. 1970); 1375 Meux van den Houte = 1388 Meux del Houte, Ip. (BEELE). – 2. Zie Delhotte.

 

FD

del-Houte

Proven. Dép. Gesves.

 

EV

Delhoutre

1. Hypercorrect voor Delhoute. – 2. Evtl. var. van Dela(h)outre; vgl. Loutre.

 

FD

Delhoux

Fr. houx, avec forme masculine non encore contractée de w. de, fr. du; cf. Duhoux.

 

JG

Delhoux

zie Dehoux.

 

FD

Delhove

Delhauve, Delhoff: Ndl.-Pic. PlN Hove: hof, hoeve. 1275 Lissemond de le Houve tient à le Houve…encosté le tere Gérart de le Houve, Schorisse (VR 8v°); 1367 Bauduin de le Hove, Bergen (CSWII); 1393 Roeland de le Court = 1395 Roelant dele Hove, Ip. (BEELE).

 

FD

Delhove

Delhauve. 1499 «Jehan de le Hove» TerrierNaast; nom d’origine: pic. topon. hove ‘ferme’ (emprunté au germ.).

 

JG

del-Hove

Proven. L’hove (Dép. Chièvres). Francis, du N.-: Hove, ,,Ferme ».

 

EV

Delhovren

Wsch. < Delhuvenne.

 

FD

Delhoy(e)

Delloy(e), Deloye, Deloie: 1. Vertaling van Van der Hoye (Verhoye), Van der Oyen. 1361 Henry Deloye, Dk. (TdT); 1398 Maykin (van der Hoye) = Mayquin de le Oye, Deerlijk; Paesschierkin van der Oye = Pasin de le Hoye, Wervik (DEBR. 1970). – 2. Zie Delloy(e).

 

FD

Delhoye

cf. Delehoye.

 

JG

Delhuvenne

NF tournaisien, attesté en 1630 à Amougies, puis à Escanaffles (en 1812 Delhuvenne = Deluvinne) (GeneaNet); pro­babl. traduction mixte en français du NF Van der Hoeven, cf. aussi Huvenne [avec la collab. de Fr. Gabriel].

 

JG

Delhuvenne

zie Delavenne.

 

FD

del-Huvenne

Proven.   Francis,   de Hoeven, ,,Ferme ». N° 55.

 

EV

Deli

Dely, Delij, Délie, Delye, Del(e)hy, Delhi], Delly, Delli: BN Ofr. deli(e) < Lat. delicatus: zwak, tenger. 1686 Domyn Dely, Izg. (COUSS.).

 

FD

Deli

Dely. Surnom: w. malm. d’lî ‘fluet’ < lat. delicatus FEW 3, 33b.

 

JG

Deli(e)

Proven. Thilly (Loc.).

 

EV

Deliaert

Délia, zie Dillard.

 

FD

Deliant

Delyant. NF attesté à date ancienne dans diverses régions de France (notamment à Dieppe en 1626), puis à Dinant en 1701 et Marbaix-la-Tour en 1791 (GeneaNet); NF d’origine incertaine, sans doute toponymique.

 

JG

Delibouton

Particule de + NF Libouton, dérivé de Libotte (dimin. de Libert).

 

JG

Delibouton

zie Libot(on).

 

FD

Delicaet

-aat: BN Mnl. delicaet: teder, teer, zorgvuldig, tenger. Misschien wel een aanpassing van FN Delicado of Delicata.

 

FD

Delichter

De Lichter. 1288 «Jeh. le Lichtere, le candellier» DettesYpres; nom de profession: moy. néerl. lichter ‘chandelon’.

 

JG

Delicourt

Dellicour. 1536 «Collait de Lycourt» au ban de Sprimont; nom d’origine: Licour, à Herstal (Lg), etc. – Bibliogr. : J. Lefebure, Dellicour, IdG 33, 1958, n° 78, 466-7.

 

JG

Delicourt

Dellicour: PlN Licour in Herstal (LU), Licourt (Somme). 1374 Lucie de Licourt, Herstal (ISP).

 

FD

Delid

 (NF attesté dans l’Entre-Sambre-et-Meuse, surtout à Seloignes, depuis 1911). NF dont l’explication n’est pas assurée.

 

JG

Delie

De Lie. Soit var. de Dilien (cf. Delien), soit var. de Deli, Dely.

 

JG

Délie

zie Delie(n), Deli.

 

FD

de-Liedekerke

Proven. ou domaine. Loc.

 

EV

Delief

Surnom: néerl. /je/’agréable, charmant’.

 

JG

Deliège

(de) Liège, Deljèche: PlN Liège (LU), Ndl. Luik. 1280 Watiers de Liège, Dk. (TdT); 1332 Hanin de Liège, Bergen (PIERARD).

 

FD

Deliège

De L-, Deliege, -iége. 1350 «Gillart de Liège» FiefsLiège, 1515 «Collart de Liège» BourgNamur, 1540 «Jacquet venu de Liège» Merbes-Ste-Marie, 1683 «Jean Deliege» BourgNamur; nom d’origine: généralement de la principauté de Liège plutôt que de la ville elle-même (M. Arnould, NP en Hainaut, 59).

 

JG

de-Liège

Proven. Loc.

 

EV

Delien

-iën, au génitif: Deliens. (Double) géni­tif néerl. d’Odile (Carnoy 295); cf. aussi Dilien(s).

 

JG

Delien(s)

zie Dilien.

 

FD

de–Lien(s)

Proven. (Région) de la Lienne (Riv.).

 

EV

Deliéner

Deliener, zie (de) Leender.

 

FD

Delier

Delière, Dellier, Delire. 1371 «Johans de Lire» CartValBenoît, 1686 «Thomas Délier» BourgNamur; nom d’origine: Lières (PdC), par ex. ± 1300 «Jakemes de Liere» ImpôtArtois, mais aussi Lier, fr. Lierre (Anv). – On ne peut exclure non plus des noms de maison composés avec anc. fr. ierre ‘lierre’, cf. par ex. 1285 «Aelis de l’Ierre», 1325 Ysabel de l’Hierre» NécrArras, pour lequel le wallon connaît des formes lire (à Durbuy), cf. DFL 286a.

 

JG

Delier

Peut-être var. de Delair(e), mais le NF est partiellement gaumais.

 

JG

de-Lier

-Lière. Proven. 1.   Lierre. Caractér. d’une habitation. N° 243.

— 2. Lierre (Loc.).

 

EV

Delière

Delier(re), Dellier(e), -ière, Delhier, Delhière, Délire, Dul(l)ier, -ière, Dulyère: 1. PlN Lières (PdC). +1300 Fourdins de Lierre, Jakemes de Liere, PdC (BOUGARD). – 2. PlN Lier (A), Fr. Lierre. 1354 Arnoldus de Lyra, Her. (CSW II); 1371 Johans de Lire, Luik (AVB). – 3. De lierre. Huisnaam L'(H)ierre: klimop; b.v. in Atrecht. 1285 Aelis de l’Ierre; 1325 Ysabel de l’Hierre, Atrecht (NCJ); 1560 Symon Delhier; Pierre de Lière; 1629 Louis Delhière = L. de Liere, H (Midd. 1966,154-9).

 

FD

Delierneux

1552 «Johan de Lierneux» Cout-Stavelot, 1589 «Jehan de Lierneux» DénMa-lempré, 1632 «Paulus de Lierneux» La Gleize; nom d’origine: Lierneux (Lg).

 

JG

Delierneux

zie Lierneux.

 

FD

Deliers

Liers: PlN Liers (LU, Isère). 1269 Bertrandum deLiers, LU (CVD)

 

FD

de–Liese

V. Lize.

 

EV

Deliessche

Adaptatie van Deliège? Of van Delisse?

 

FD

Delieu

-ieux, Dellieu, -ieux. Nom d’origine: Lieu (Bas et Haut) (Nord), Lieu, à Lamain (Ht), etc. Cf. aussi Dulieu.

 

JG

Delieu(x)

Dellieu(x), Deliewe: PlN Lieu (Nord) en in Lamain (H).

 

FD

Deliévemont

zie Lievemont.

 

FD

Deliever

Surnom: moy. néerl. liever ‘amou­reux’, cf. aussi Delief.

 

JG

Delièvre

NF mixte : var. de Lelièvre, avec l’article néerl. de.

 

JG

Delièvre

zie Lelièvre.

 

FD

de-Lièvre

Proven. Dép. Strépy.

 

EV

Deliewe

zie Delieux.

 

FD

Deligne

Delligne. Nom d’origine: Ligne (Ht).

 

JG

de-Ligne 

Proven.  du domaine. Ligne  (Loc.  et Riv.). N°  249.

 

EV

Deligne,

Delligne, Deleigne: PlN Ligne (H). 1280 Fastrés de Ligne, H (CDH); 1297 Mahius de Ligne, Dk. (TdT).

 

FD

Delignère

-ière. 1602-3 «Piere de Lignir» TerriersNamur; nom d’origine: Lignières, w. lègnîre, à Roy (Lx), etc. (= champ de lin).

 

JG

Delignie(s)

1. PlN Ellignies (H). 1187 Werici de Elignies, H (SMTI); 1309 Jehan Delignies, Bergen (PIERARD). – 2. Spelling voor Deligny.

 

FD

Delignière

Delignère, -ère, Le(g)nière, Leniere: PlN Lignière in Roy (LX).

 

FD

Deligny

1309-10 «Jehans Delignies» Comptes-Mons; nom d’origine: Ligny (Nr).

 

JG

Deligny

Li(g)ny, Delini, Lini, Leny, Leni(e), Lan(n)i, Lannie, van Lany, van Lani: 1. Verspreide PlN Ligny (o.m. N, Nord, PdC). 1282 Eva de Ligni; 1322 Maroie de Ligny, Atrecht (NCJ). Ook Ligny in Gaurain (H): 1175 Lenni (TW). 1396 Pouwels de Leny, Grimminge (DE B.). – 2. Spellingvar. van

Delignies.

 

FD

de-Lil(le)

Proven. Lille (Loc. fr.).

 

EV

Delilez

Nom d’origine : Lillé, à Sprimont (Lg).

 

JG

de–Lilez

Proven. Lillers (Loc. fr.).

 

EV

Délilez

PlN Lillé in Sprimont (LU).

 

FD

Delille

de Lille, Delil(e), Delisle, Delylle, Delile, Dellile, de Lil, Lile: PlN Lille (Nord), Ndl. Rijsel. 1326 Jehan

de Lille, Ip. (BEELE); 1366 fundum Pétri de Lille,

Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Delim(m)e

Lim(m)e: PlN Limes in Gérouville (LX). Gaumais lime: leem, klei.

 

FD

Delimal

Delima(r), Lima: PlN Limai (WB).

 

FD

de–Limay   

Proven.    Lumay    (Dép. Zétrud-Lumay).

 

EV

Delimbourg

de Limbourg. 1551 «Lambert de Lembourg» BourgNamur, 1617 «Oniffry de Limbourg, de Coulier» BourgDinant; nom d’origine: Limbourg (Lg). – de Limbourg-Stirum. NF de la noblesse belge.

 

JG

de-Limbourg

Proven. ou domaine. Limbourg-  (Anc. duché et Loc). N° 225.

 

EV

Delime

Delimme. Nom d’origine: Limes, à Gérouville (Lx)?

 

JG

de–Lime

Proven. Limes (Dép. Gérouville).

 

EV

de–Limelette

Proven. Loc.

 

EV

Delimon

-ont, Délimont. Nom d’origine: Li-mont (Lg), etc.

 

JG

Delimon(t)

Délimont, Limon(t): PlN Limont (LU, Nord). 1321 Werris de Limon, Luik (SLLIII).

 

FD

de–Limon(t)

Proven. Limont (Loc.)

 

EV

Delimotte

zie Linotte.

 

FD

Delimoy

Nom d’origine: Limoy, à Loyers (Nr).

 

JG

Delimoy

PlN Limoy in Loyers (N).

 

FD

Delin

1526 «Jehan Delin» DénLens; var. de Delens, Delins.

 

JG

Delin

zie Delain.

 

FD

de-Lin

Proven. Lin ou Ligne (Loc.).

 

EV

Delincé

de L-. Nom d’origine: Lincé, à Spri­mont (Lg). .

 

JG

Delincé

Lincé, Lincez, Lincer, Lyncee: PlN Lincé in Sprimont (LU) of Linchet in Modave (LU). Zie Linchet.

 

FD

de–Lincé

Proven. Dép. Strimont et Esneux.

 

EV

Delinchamp

zie Linchamps. De Linge: Wsch. spelling voor Deligne. 1354

Walterus de Linge, Bs. (PEENE1949).

 

FD

Delinge

Var. de Deligne?

 

JG

de-Linge

Proven. Luigne (Loc.).

 

EV

Delini

zie Deligny.

 

FD

Delinotte

zie Linotte.

 

FD

Delins

cf. Delens.

 

JG

Delint(e)

Delainte: 1. PlN Linthes (Marne). – 2. PlN Lint. Zie Van Lint. – 3. Zie (de) Lint.

 

FD

Delinte

Delainte. Nom d’origine: Linthes (Marne)?

 

JG

de–Linte

1. Proven. Lint (Dép. Beughem et Grimbergen). — 2. Pro­fess. Lind, ,,Ruban ». N. de fabric. ou de marchand. N08 131, 160.

 

EV

Delire

cf. Délier.

 

JG

Delire

zie Delière. Deliry:PlNLiry(Ard.).

 

FD

de-Lire 

Proven.     Lierre     (Loc.). (Dial.).

 

EV

Delis

Delisse, Delijs, Delys(se), Dellys, Dellis(se): 1. PlN

Lys-lez-Lannoy (Nord): 1164 Lis. – 2. PlN Lies in

Nederokkerzeel (VB): 1154 terra Alicie de Lis= terram Alicie Delis; 1234 in parrochia de Hockensele in loco qui dicitur Lies (OSM). – 3. Zie Dielis(sen). – 4. Evtl. var. van Delise.

 

FD

Delis

Delys, Dellis. Nom d’origine: Lys-lez-Lannoy (Nord).

 

JG

de–Lis(s)e

-Lize.     Proven.     Lize (Loc).

 

EV

Delise

Delize, Dellise, -ize. 1280 «Jehans de Lize» CartValBenoît, 1602-3 «Dieudonné de Lize» TerriersNamur, 1766 «Nicolas Delise dit l’Espagne (orig. de Namur)» BourgLiège: nom d’origine: Lize, à Seraing et à Marchir (Lg).

 

JG

Delise

-ée, cf. Delizée.

 

JG

Delisé(e)

Délisé, Delise(e), Delizée, Delieze(e), Lizée, Lisée: PlN Lizée in Crupet (N).

 

FD

de–Lisée

-Lizée. Proven. Dép. Crupet.

 

EV

Delisse

Dellisse, Dellicet- 1678 «Jean Delisse: BourgNamur; p.-ê. var. de Delis; ou bien comprendre comme rdes lices~i, cf. 1331-3

 «Gilles Deslices», 1334 «Ghillain Desliches» ComptesMons.

 

JG

Delisse(n)

zie Dielis(sen).

 

FD

Delissen

Nom d’origine: Neer-Heylissem, auj. Hélecine (BrW), w. élèssëne.

 

JG

Delistrée

-ie, cf. Delestrée.

 

JG

Delistrée

-trie, zie Delestrée.

 

FD

Delit

-itte. Nom d’origine: p.-ê. Lit (Brabant sept, P.-B.) ; pour E. Renard (BTD 26, 282), possibilité d’un nom d’enseigne, cf.  «Aux Trois Litres» à Liège en 1867, sous la forme w. lite ‘litre’.

 

JG

Delit

Proven. Tilly (Loc.).

 

EV

Delit(te)

PlN Lit (NB).

 

FD

Delitenie

zie Lettani(e).

 

FD

Deliveine

-eyne, -yne, zie Delavenne.

 

FD

Deliveine

-eyne. Var. de Delavesne, -eyne (= Delavoine).

 

JG

Delives

1494 «Ysabial de Lyve que on dist de Godinnez» Boninne; nom d’origine: Lives (Nr).

 

JG

Delize

cf. Delise.

 

JG

Delize

zie Delise.

 

FD

Delizée

Delise, -ée. Nom d’origine: Lizée, à Crupet (Nr).

 

JG

Delizée

zie Delisé(e).

 

FD

Deljèche

zie Deliège.

 

FD

Delkord

zie Delcour(t).

 

FD

Dell

Nom d’origine:  moy.  néerl.  del,  délie ‘vallée’.

 

JG

Dell

Proven. Del ou Delling, «Val­lée ».

 

EV

Dell(e)au(x)

zie Deleau(x).

 

FD

della Faille

de la Faille. Forme italianisée de Delafaille. Il faut suivre Vincent 101, nom de vêtement: fi. faille ‘mantille de soie’, comme les NF néerl. Verfaille, Verfaelie, et non pas Carnoy 149: faille, faille (de lat. folio) désignant des « feuillées ». – Bibliogr. : J. R. De Terwagne, La curieuse histoire d’un nom métamorphosé ou les origines des de la Faille anversois, dans De Schakel, 1947, n° 2. Cf. aussi Lafaille et Faille.

 

JG

Della Faille 

Proven.    ,,Faille   de roches ».  (L.D.).

 

EV

Della Faille

zie (van der) Faille.

 

FD

del-Lach-

-e, -erie. 1. Profess. Lâche, Lacherie, ,,Lait, Laiterie ». N° 153.

—  2. Proven. La Lâche (Dép. Flo-rif foux).

 

EV

Dellache

Delache, w. nam. Dèlache. Probabl. var. de Delhaxhe, -haxe (comp. Dachelet / Daxhelet).

 

JG

Dellache

Dellas(se), Delache: i. PlN W. lètche: moerasland, laaggelegen land, slijk. PlN La Lâche in Floriffoux (N), Roux (H) en Heure-le-Romain (LU).-z.ZieDelhache.

 

FD

Dellacheri(e)

PlN Laccerie in Herquegies (H).

 

FD

Dellacherie

Nom d’origine: Laccerie, à Herkegies (Ht).

 

JG

Dellaert

1596 «Jan Dellaert» Bruges; dérivé néerl. en -a(e)rt du NL Délie (= val, vallée), cf. Dell [FD].

 

JG

Dellaert

Afl. van PlN Delie: laagte, dal. ie e. Jan Dellart, Oostakker (GYSS. 1971); 1596 Jan Dellaert, Bg. (SCHOUT. II).

 

FD

Dellaert

Proven. Delaere  (Dép. Oostkamp). N° 237.

 

EV

Dellaisse

zie Delhaise.

 

FD

Dellalleau

zie Delaleu.

 

FD

Dellamaria

It. Metr. Bijbelse VN Maria.

 

FD

Dellannoy

zie Delaunay.

 

FD

Dellas(se)

zie Delhache, Dellache.

 

FD

Dellasse

Surnom: d’un dérivé de lat. laxare FEW 5, 222a (sens divers), ou var. de Del­lache.

 

JG

del–Lau

Proven.   Del   Eau.   ,,De l’eau, du ruisseau ». Synon. : Del-

-Aive, -Eve (Dial.). N° 230.

 

EV

Delle

zie Dellen(s).

 

FD

Delle Vigne

zie Delavigne.

 

FD

Delleau

Delleaux, cf. Deleau.

 

JG

Dellebarre

-bart, zie Delabarre.

 

FD

Dellebosch

zie Heylenbosch.

 

FD

del–Lecœuillerie

V. Ecaille. V. Dele-becque.

 

EV

del-Lecosse

Orig. Ecosse (Rég.). N° 222.

 

EV

delle-Court

V. Court.

 

EV

Dellem, van

PlN Dellem (VB). 1356 Gilijs van Dellem, St.-Martens-Lennik (PEENE 1949).

 

FD

Dellemans

Dellman,  -ann. Moy. néerl. délie

‘vallée’ + mari.

 

JG

Dellemans

Delmans: 1. Afl. van PlN Délie: laagte, dal. Vgl. Dellaert. 1565 Philippus Delmans, Lv. (HENNO). – 2. Meestal wel = Dillemans.

 

FD

Dellemijn

zie Willemijn(s).

 

FD

Dellemme

cf. Delem(me).

 

JG

Dellemme(s)

zie Delem.

 

FD

Dellemotte

cf. Delmotte.

 

JG

Dellemotte

zie Delamotte.

 

FD

Dellen(s)

Delle: Patr. < Dallin, vleivorm van Dalbert, Dalboud? Wsch. var. van Dillen(s). 1335 Henri dit Delle, Lv.(ICKX).

 

FD

Dellener

cf. Deleener. Dellens. cf. Delens.

 

JG

Delleré

zie Derez.

 

FD

Dellerue

zie Delarue.

 

FD

Dellet(t)re

-ette, zie Delattre, Delestre.

 

FD

Dellettre

cf. Delaitre.

 

JG

Delleur

-eure. Pour Carnoy 121, du nom de la rivière: l’Heure, surnom de qqn habitant près de l’Heure (plusieurs ruisseaux); ou bien d’un nom de localité comme Heure-le-Romain (Lg), mais l’absence du h- dans les NF étonne.

 

JG

Delleur

Proven. 1. Del Heure (Riv.) —  2. El Heur (Dép. Romsée).

 

EV

Delleur(e)

PlN El Heur: schuur in Romsée (LU), Heure-le-Romain (LU). Ook riviernaam Heure, bijrivier van de Ourthe en van de Samber.

 

FD

Delleuse

Delleuze, zie Deleuze.

 

FD

Delleuse

-ze, cf. Deleuse.

 

JG

del–Leuse

Proven. Leuze (Loc.). N° 47, 209.

 

EV

Dellevaux

cf. Delvaux.

 

JG

Dellevaux

zie Val.

 

FD

delle-Vaux

V. Val.

 

EV

Dellewyns

zie Dillewijns.

 

FD

del–l’Hôtellerie

1.   Profess.   ,,Hôtelier ». N03 131, 201. — 2. Proven.

Dép. Nivelles.

 

EV

Dellhoye

cf. Delehoye.

 

JG

Delli

Zie Deli.

 

FD

Delliaux

zie Deleau.

 

FD

Dellicour

cf. Delicourt.

 

JG

Dellicour

zie Delcour(t), Delicourt.

 

FD

del–Licourt

Proven.    La    Ricour. (Dép. Herstal). Nos 47, 209.

 

EV

Dellier

Dellir, cf. Délier.

 

JG

Dellier(e)

-ière, zie Delière.

 

FD

Dellieu

cf. Delieu.

 

JG

Dellieu(x)

zie Delieu(x).

 

FD

Delligne

cf. Deligne.

 

JG

Delligne

zie Deligne.

 

FD

Dellile

Zie Delille.

 

FD

Delling

Patr. Vleivorm van Diederik.

 

FD

Dellis

Dellice, cf. Delis.

 

JG

Dellis(se)

zie Delis.

 

FD

del–Lis(se)

Proven. 1. V. Delis(se). —  2. La Lys (Riv.). N° 47, 209

 

EV

Dellise

-isse, -ize, cf. Delise.

 

JG

Dellise

-ize, zie Delise.

 

FD

Dellman

-ann, cf. Dellemans.

 

JG

Dellmann

Afl. van Dell.

 

FD

Dello

cf. Dellot.

 

JG

Dello(t)

zie Delo.

 

FD

del–Lobbe

Proven. Lobbes (Loc.).

 

EV

Dellobel

zie Lobelle.

 

FD

del–L’oeil

Proven.   Oeil  (Dép.  Tihange).

 

EV

Delloge

cf. Deloge.

 

JG

Delloge

zie Déloge.

 

FD

Dellois

Var. de Delloy?

 

JG

dell–ois

-ye. 1. Proven. Loie (Dép.  Vesqueville). — 2. (Région) de la

Hoye. (Riv.).

 

EV

Delloiter

Delloitte: PlN Louâtre (Aisne). 1438 Perron de Loitre, Laon (MORLET). Zie ook Deloit(te).

 

FD

del-Longrée

Proven.   Anc.   moulin, Longrée   (Dép.   Huy).   L’Ongrée

(Dép. Ittre).

 

EV

del-Longueville

Proven. Loc.

 

EV

Dellot

-oz, Dello, Delot. Surnom: p.-ê. moy. fr. délot ‘doigtier de cuir’ FEW 3, 76a.

 

JG

Delloue

Delloup, zie Dehoux.

 

FD

Delloue

NF originaire de la région d’Anor et Fourmies (Nord), sans doute d’origine topo-nymique [à préciser].

 

JG

Delloup

Probabl. ellipse de (fils) del + fr. loup ou Loup comme nom propre.

 

JG

del–Louw

1.  Car. mor.  ,,Le tiède ». —  2. V. De Lauw.

 

EV

del-Lovinfosse

Proven.   ,,Vallée   de la Hovinne ».

 

EV

Delloy

-oye, Deloye, w. (Huy) Dèlôye, Dilôye. 1317 «Johanne a Loie» CensHuy, 14e s. «Gérard délie Loy(e)» (cf. de Hemricourt), 1511 «Gilles del Loye»Spontin, 1590«Perpète Delloye» BourgNamur, 1632 «Pierre de le Loy ou Delloy» échevin de Lombise (cf. L. Jous, Les Delloy(e) originaires du pays d’Enghien, IdG 49, 1994, 289-316); sans doute nom d’ori­gine: plusieurs topon. «Loye» dans les prov. de Hainaut, de Namur et de Liège, ainsi «pré Delloye», pré del lôye à Florée, «censé délie Loye» à Mouland, «tour del Loye» à Berneau; p.-ê. anc. fr. loie ‘galerie de grange’. En tout cas, ne peut être fr. oie, qui est w. âwe, auwe.

 

JG

Delloy(e)

Delloi(s), Deloy(e), Deloie, Delhoy(e): 1. PlN (Cense) delle Loye in Moelingen (L), wellicht dezelfde PlN als de Preit delle Loye, de naam die de famille d’Yve in de 16e e. aangenomen heeft na het verwerven van dit goed. 1317 Johanne a Loie, Hoei (HERB.); 1590 Perpète Delloye, Namen (RBN). – Lit.: D. HAVARD, Généalogie de la famille Delloye, olim d’Ive ou Dyve de Thirifays et de Preit dette Loye (1470-1380), Parijs, 1981. – 2. Soms var. van Deloge (Midd. 1948, z6o). – 3. Zie Delhoye.

 

FD

del–Loyers

Proven. Loc.

 

EV

del-Luppe

1.   Proven.  Lippe  (Anc. princip. all.) N° 79.   —   2. Car.

mor.,  De Luiperd,  ,,Le sournois ». — 3.  Car.  phys. De Lip  (Argot bruxell.), ,,La lèvre ». N° 254.

 

EV

Dellusine

Nom d’origine: fr. usine.

 

JG

Dellusine

zie De Lessine(s).

 

FD

Delluvenne

zie Delavenne.

 

FD

Delly

zie Deli.

 

FD

Dellys

zie Delis.

 

FD

Delmael

-al, -ale. 1698 «Catherine Delmale» BourgNamur; nom d’origine: Lamalle, à Bas-Oha (Lg).

 

JG

Delmael(e)

Delmal: 1. Vertaling van Van de Maele. 1398 Agnes de le Mâle = Nées van den Mâle, Pittem (DEBR. 1970). – 2. Zie Delamalle.

 

FD

Delmaere

zie Delamarre.

 

FD

Delmaet

zie Dumas.

 

FD

Delmail

Peut-être surnom: fr. mail ‘maillet’, mais le genre fém. oriente plutôt vers w. liég. mâye ‘marne’, fréquent en toponymie [JL, NFw] ; comp. Delmarle.

 

JG

Delmail

Var. van Delmal of Delmarle.

 

FD

Delmaire

zie Delmère.

 

FD

Delmans

zie Dellemans.

 

FD

Delmar

zie Delamarre.

 

FD

Delmarcel(le)

Marcelle: PlN W. marcel(le), dim. van W. marche < Germ. marka: grens(land), mark. Marcelle in Fleurus, Erbaut, Wiheries, Haulchin (H), Vodecée (N). 1438 Denis de le Marselle, Dk. (TTT).

 

FD

Delmarcelle

w. nam. Dèlmârcèle. 1294 «Jehans de le Marcelle» CensNamur, 1303-7 «maistre Williame délie Marcelle» PolyptSalzinnes; nom d’origine: w. topon. morcelle, dimin. de germ. marka ‘limite’, topon. fréquent (à Na-mur, Fleuras, Vodecée, etc.).

 

JG

Delmarche

1685 «Jeanne Delmarche» Bourg-Namur; nom d’origine: fr. marche < germ. marka ‘région frontière’, fréquent en topo­nymie; cf. aussi De la Marck et Lamarche, Lamarque.

 

JG

Delmarche

Delmarcq, zie De la Marche.

 

FD

del–Marche  

Proven.    La    Marche (Dép. Forchies). s 47, 209.

 

EV

Delmarcq

cf. De la Marck.

 

JG

Delmare

cf. Delamare.

 

JG

Delmarguette

zie Delmarquette.

 

FD

Delmarle

Delemarle: PlN Pic. marie = marne: mergel. 1300 Gobert de Marie, St-Q. (MORLET); 1306 Lusse de le Marie, Dk. (TdT).

 

FD

Delmarle

Nom d’origine: anc. w. liég. marie, fr. marne, à partir de la forme fr. ancienne (le w. liégeois ne disant pas mâle, mais mâye, comp. ci-dessus Delmail) [JL, NFw].

 

JG

Delmarque

zie De la Marche.

 

FD

Delmarquette

Delmarguette, Demarquette: PlN Marquette (zx Nord).

 

FD

Delmarquette

Nom de résidence: dérivé pic. en -ette de fr. marche ‘frontière’, attesté comme topon. dans le départ, du Nord et en Flandre.

 

JG

Delmarre

zie Delamarre.

 

FD

del–Marte

V.   Demarthe.   Synon. : Demart(he).

 

EV

Delmartino

It. Patr. Martine. Lat. HN Martinus.

 

FD

Delmas

NF occitan: mas ‘ferme isolée’, cf. aussi Dumas.

 

JG

Delmas

zie Dumas.

 

FD

del-Mas

-Ma(y),   -Mé(e),   -Mez. Proven. V. Mas, Mez.

 

EV

Delmasure

-zure, zie Masure.

 

FD

Delmay

Delmey, Delmée. Nom d’origine: w. me ‘maie, pétrin’ (fréquent en topon.).

 

JG

Delmay(e)

Delmey, Delmé(e), Demay, Dema(i)j: 1. PlN W. me: trog (HERB.). – 2. Zie Dumet(s).

 

FD

Delmé

Delmez. 1444 «Sandra dele Me» TerreJauche; nom d’origine: w. topon. me < lat. mansus ‘habitation, lot de terre’.

 

JG

Delmée

cf. Delmay.

 

JG

Delmeire(n)

zie Delmère.

 

FD

Delmeiren

Proven. D(a)elmeren (Flam.),  ,,Lacs  de la vallée ».  V. Dell.

 

EV

Delmel

Delmelle. 1690 «Nicolas Dellemelle» BourgLiège; nom d’origine: Ellemelle (Lg).

 

JG

Delmel(le)

PlN Ellemelle (LU). 16e e. Arnoult Renwart delle Melle, Ellemelle (Midd. 1964,196-208).

 

FD

d–Elmelle

Proven. Ellemelle (Loc).

 

EV

Delmer

NF du Tournaisis issu du topon. et hydronyme Maire, attesté à date ancienne (±1175 «Maire» TW 651) et fréquent dans la région située entre Froyennes, Orcq et Tournai ; au Moyen Âge et jusqu’au début du 16e s., Maire fut le siège baillage de Tournai-Tournaisis (cf. la notice de P. Rolland, dans A. Louant, Dict. histor. et géogr. du Hainaut, 1940, 25-27) [MH]; cf. aussi Demaire et Del-meire(n).

 

JG

Delmer

zie Dumet(s), Delmère.

 

FD

d’Elmer(t)

Proven.   Elmer    (Dép. Wandre).

 

EV

Delmère

Delamer, Delemer, Delmer(t), Del(e)maire, Delmeire(n), Dalmeiren: PlN Mer: plas, stilstaand water. Vgl. Van (der) Meer. 1275 Béatris de le Mer, Lessen (VR ioor°); 1334 Baudouin del Meir, Nij vel (AAV); 1426 Kathine dele Mer; 1446 Jehan de le Merre,Dk.(TTT).

 

FD

Delmet(z)

zie Dumet(s).

 

FD

del–Meul(le)

Proven. 1.  ,,De   la meule ». — 2. V. Delmul, Demul, Dermul.

 

EV

Delmeule

Delmeul(le), Delemeule, Delmulle, Delmuyle, Dermul(le): PlN Fr. meule: molen. Dermul door diss. 1272 Jehanain Delemuele; 1288 Asson Delemuelle, Dk. (TdT).

 

FD

Delmeule

Delmeulle. 1272 «Jehanain Dele-muele» ChirTournai; fr. meule, p.-ê. au sens de ‘moulin’, surnom de meunier. Cf. aussi Delmulle.

 

JG

Delmey

cf. Delmay.

 

JG

Delmey

zie Delmay.

 

FD

Delmez

cf. Delmé.

 

JG

Delmez

zie Dumet(s).

 

FD

del-Mich

Proven. ,,Enclos ».

 

EV

Delmiche

zie Delwiche.

 

FD

del-Mo(t)t(e)

Proven.  V. Motte.

 

EV

del–Moiti-

-é, -z. Proven. 1. Mortier, (Dial.) ,,Endroit boueux ». Nos 79,

80. — 2. Métairie (Dialecte), où les   bénéfices   se   partageaient  par moitié. N° 162.

 

EV

Delmoitié

-ier, -iez, Delmoittié, Demoitié, De Moitié, Desmoitiers: PlN (La) Moitié: helft, half hof, halve hoeve. EN voor de pachter van zo’n hof. Zie ook Moitier.

 

FD

Delmoitié

-ier, -iez. 1284 «Henri de le Moitié! de maison» DettesYpres, 1684 «Anthoinette Delmoictier» Arquennes ; anc. fr. moitiers ‘qui n’a que la moitié d’une chose’, d’où anc. fr. meiteier, fr. métayer FEW 6/1, 610b.

 

JG

Delmon(t)

zie Dumont.

 

FD

Delmont

Nom d’origine: fr. mont; var. de Dumont.

 

JG

del–Monte

Italianisat.   du   N.   de Thier. V. ce N. N° 232.

 

EV

Delmot(e)

Delmotte, zie Delamotte.

 

FD

Delmotte

-ote, -ot, Delemotte, Delle-. 1280-81 «Cliemenche de le Mote» RegTournai, 1284 «Manghelin de le Mote» DettesYpres, 1289 «Colignons dele Mote» CensNamur, 1311-12 «demisele Maroie de le Motte», 1365» Régnier de le Mote drappier» TailleMons, 15e s. «C. délie Motte» Dorinne, 1449 «Pierarddele Motte» AidesNamur, 1553 «Estienne del Motte», 1602-3 «Nicolas délie Motte» = «Ni­colas Delmotte » TerriersNamur ; var. de Delà-motte.

 

JG

Delmousée

Delmouzée. 1753 «Maria Joseph Delmosée» AnthrStHubert ; d’un NL mouzée (= endroit couvert de mousse), par ex. 1541 « au lieu de Vedrin en lieu que Ion dist Aie Mouzée» Haute Cour de Vedrin.

 

JG

Delmousée

-ee, Delmouzée, -ee: PlN mousée < Germ. musa: mos(grond) : plaats waar mos groeit, vochtige plaats. La Mozée in Villers-le-Gambon (N). 1678 Nicolaus Delmozee, Binche (MUL VI).

 

FD

del-Mousée

Proven. Mousse-haie, ,,Bois des mousses ». L.D. N° 243.

 

EV

del–Mul

-Meul(le).  1.  Proven. ,,Moulin ».  —  2. Profess. ,.Meu­nier ». N° 148.

 

EV

Delmulle

Delmuyle, zie Delmeule.

 

FD

Delmulle

-uyle. 1280-81 «Jakemes de le Muele» RegTournai, 1302 «Lotins de le Muele» Loi-Toumai, 1316 «Anon de le Muele» TestTour-nai; var. par dissimilation de Delmeule [FD].

 

JG

Delnat

-atte. Fr. natte (nom de fabricant) est peu probable ; plutôt topon. : moy. néerl. nat ‘humide’, d’où Ternat, Brabant flam. (cf. P. Lebel, Principes de l’hydron. fr., 224-5).

 

JG

Delnat(te)

Delnaet, zie van der Naet.

 

FD

d’Elnatte

Proven.   Eynatten   (Loc.). Synon. : Del(e)natte.

 

EV

Delnau(x)

-eaux, Delno(o)z, Delnoy, Delnoij(e), Delnois: PlN Ofr. noe, LU W. nô, Fr. noue < Mlat. nauda: drasland, vette en vochtige weidegrond, moerassige wei. PlN Elnooz in Saint-André (LU); Les Naux = lès Nau(y)e in Alle (N). In Robelmont (LX) en Seneffe (H) (JVC).

 

FD

Delnaux

cf. Delnooz.

 

JG

Delnaye

1583 «Henri Dellenaye», 1605 «Henri Delnaye» BourgNamur; nom d’origine: w. liég. nâye ‘laie (dans un bois)’, particu­lièrement Lanaye, w. al nâye (Lg).

 

JG

Delnaye:

PlN Lanaye, Ndl. Ternaaien (LU). 1556 Martin del Naye, Namen (RBN).

 

FD

Delnest

Delneste, Delnesse (avec assimilation). Forme traduite et adaptée en territoire roman du NF Van de Neste [FD], etc., plutôt que de moy. fr. (Saint-Omer, 1410) nest ‘aire d’une brasserie’ FEW 16, 599 b.

 

JG

Delnest(e),

Delnesse: Vertaling van Van (den) Neste. 1391 Jehan dele Neste = 1398 Jehan van den Neste, Aalbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Delneufcourt

Nom d’origine: neuve court (= ferme).

 

JG

Delneufcourt

PlN Neuve Court: nieuw hof. In Battice, Clermont, Tihange (LU), Florée (N), Lillois, Tubeke, Vieux-Genappe (WB), Ploegsteert (H)-

 

FD

del-Neufcourt

Proven.  ,,Nouveau domaine ». N° 245.

 

EV

Delneuville

Nom d’origine: Neuville, w. alnoû-vèye, plusieurs localités en prov. de Liège, hameau de Sainte-Marie (Lx), etc.

 

JG

Delneuville

zie Deneuville.

 

FD

Delnois

Delnooz, zie Delnaux.

 

FD

Delnooz

Delnoz, Delnaux. 1286 «Mahiusdele Noe» CartMons; nom d’origine: anc. fr. noe ‘prairie marécageuse’ FEW 7, 53a, topon. fréquent.

 

JG

d’-Elnooz

-Elnoy.  Proven. Ellenooz (Dép. St. André lez Dalhem).

 

EV

Delnoy

Delnoij(e), Delnoz, zie Delnaux.

 

FD

Delnoy

Var. du précédent, cf. w. lès nô(y), topon. à Allé (Nr).

 

JG

Delnoz

cf. Delnooz.

 

JG

Delo

Dello(t), Delot, Dulot: 1. Verspreide PlN Lo: klein bos. 1294 Wid del Lo; 1298 Wid de le Lo, Kales (GYSS. 1963); 1395 Griele de Loo, Menen (DEBR. 2000). – 2. Zie Delot. – 3. Soms spellingvar. van Deleau.

 

FD

Delo

Nom d’origine: Loo (FlOcc) et nombreux hameaux.

 

JG

de–Lo

Proven. Loo (Loc. et L.D.).

 

EV

Delob(b)e

PlN Lobbes (H). 1205 Balduino de Lobbes

(DEBR. 1980); 1342 Piéron de Lobes, Dk. (TTD).

 

FD

Delobal

zie Lobelle.

 

FD

Delobbe

Delobe, w. nam. Dèlobe. 1560 «Jeanne Delobbe, fille d’Antoine» Anhée (cf. IdG 2005, 194) ; NF d’une importante famille d’Année, d’après le NL Lobbes (arr. Thuin), que son abbaye a rendu célèbre à date très ancienne.

 

JG

Delobbel

Delobeau, Delobel(le), zie Lobelle.

 

FD

Delobel

-belle, pic. Delobe (NF de la région de Tournai et Mouscron). Nom d’origine ou de domaine, d’un topon. contenant anc. fr. aubel ‘peuplier blanc’. – Bibliogr. : J.V.A. Cuny, Les Delobel ou Delobelle,   olim  de Label du Barœul et du pays de Ferrain, Paris 1972.

 

JG

de–Lobel(le) 

Proven.     Lobel(le)(Riv.).

 

EV

de–Loche(s) 

Proven.    1.    Loches,

(Plus. Loc. fr.). — 2. L’Oche ou

l’Oxhe  (Ruisseau). N° 230.

 

EV

Delodder

De  L-,  Deloddere. Surnom: moy. néerl. lodder ‘bon vivant’.

 

JG

Delœil

De Loeul, cf. Deleuil.

 

JG

Deloeil

Deleu(i)l, De Loeu(i)l, de l’Oeûl: PlN, b.v. Oeil in Tihange (LU). Of huisnaam. 1225 Wautiers ad Oculum, Atrecht (NCJ).

 

FD

de-Loën

Proven. Loen (Dép. Lixhe)

 

EV

Deloenzien

zie Longin.

 

FD

Deloffre

1692 «Antoine-Thomas de Loffre (De-loffe)» greffier de Spontin; nom d’origine: Loffre (Nord).

 

JG

Deloffre

Deloffer: PlN Loffre (Nord). 1692 J.C. de

l’Offre, Bg.(MUL VII).

 

FD

de-Loffre

V. de Louvroy, Louvroil. Proven. L’ofre pour L’Auvray. Nos

64, 68. V. Auvray. N° 241. L.D.

 

EV

Deloge

w. nam. Dèlodje, Delloge, Deloges, Desloges. 1295 «Hués de le Loge», 1313 «Bauduin de le Loge» ComptesMons, 1479 «Gérard Desloges» Silenrieux, 1523 «Gri-goire Desloges» BourgNamur, 16e s. «Col-lard des Loges» Châtelet, 1615 «Aldegonde Déloge» Cerfontaine; nom d’origine: anc. fr. loge ‘abri de feuillage, petite cabane’ (éven­tuellement au plur.), topon. fréquent (e.a. à Crupet). Delogie. Nom d’origine: moy. néerl. logie, adaptation d’anc. fr. loge (même sens).

 

JG

de-Loge

Proven. Loge (L.D.)

 

EV

Deloge(s)

Desloges, Delloge, Delogi(e), Delosie, Delesie, Delezie, Lesy, Lezy, Dezij, Lysy, Lizy: 1. PlN Ofr. loge, Mnl. log(i)e, Wvl. logie (uitspr. lozie): prieel, hut, tent, loods, keet. 1275 Stévenars de le Loge, Lessen-Bos (VR i26r°), 1281 Hues de le Loge, Bergen (ARNOULD 29). – 2. PlN (Beaumetz-)les-

Loges (PdC). 1327 Jehan des Loges, Atrecht (NCJ);

1400 Jehans Desloges, Dk. (TdT).

 

FD

Delogne

PlN Logne in Vieuxville (LU). 1085 Cuono de Longia (ASM).

 

FD

Delogne

w.  ard.  D’lougne.  Nom d’origine:

Logne, w. logne, à Vieuxville (Lg).

 

JG

de–Logne

Proven.    Logne    (Dép. Vieux-Ville).

 

EV

Deloie

Deloit, Deloy. Var. de Delloy(e)?

 

JG

Deloie

zie Delloy(e).

 

FD

Deloison,

zie Loison.

 

FD

Deloit(te)

Delloitte: 1. PlN Louette, W. louwate (N). – 2. Var. van Delloiter.

 

FD

Deloitte

1724 «Nicolas Deloitte» NPLouette; nom d’origine: Louette, w. louwate (Nr); cf. aussi Deroitte.

 

JG

de-Loitte

Proven. Louette (Loc.).

 

EV

Delom(m)el

zie Delorme.

 

FD

Delombaerde

De L-, De Lombaert. Ethnique : de Lombardie, mais surtout nom de profes­sion: moy. néerl. lombaert ‘lombard, chan­geur’, cf. Lombard.

 

JG

Delommé

-ez, Lommez, Lommé(e), -ee: De l’ommet < de l’ormet; vgl.

 

FD

de-Lomont

Le Hautmont (Dép. Ophain).

 

EV

Delompré

zie Longpré.

 

FD

Delon(n)eux

zie Lhon(n)eux.

 

FD

de-Loncin

Proven. Loc.

 

EV

Deloneux

De L-, de L-, de Lonneux. Nom d’origine: w. topon. ôneû ‘bois d’aunes’.

 

JG

de-Loneux

Proven. V. Au(l)ne. N° 242.

 

EV

Delong

Sans doute var. mixte de Lelong.

 

JG

Delongie

de Longhi, zie Longin.

 

FD

Delongueil

Nom d’origine: Longueil (Oise). — Toutefois, pour ce NF essentiellement namu-rois, sachant la confusion de n et de v dans les textes anciens (cf. Lefebvre et Lefébure), on peut envisager une graphie pour Delongueville (« Delongveil), cf. 11.5.1655 «Hélène Loinge-vey» (not. J. Prion, Lg). Comp. aussi Longue-ville et var. [JL, NFw].

 

JG

Delongueil

PlN (Seine-Mar., Oise).

 

FD

Delongueville

De L-. Nom d’origine: Longue-ville (BrW), etc.

 

JG

Delonnoy

zie Delaunay.

 

FD

Delonville

Var. de Delongueville?

 

JG

Delonville,

zie Longueville.

 

FD

Delonzien

zie Longin.

 

FD

de-Lonzien

Proven. Loncienne (Dép. Forêt-lez-Chaudfontaine).

 

EV

Deloo, van

zie van der Loo.

 

FD

Deloof

De L-. Surnom: moy. néerl. loof, love ‘épuisé, fatigué’.

 

JG

Delook

De L-. Surnom: moy. néerl. looc, loke ‘ail, oignon’.

 

JG

Deloos

De L-, Deloose, De L-, Delooze. Sur­nom: moy. néerl. loos ‘rusé’.

 

JG

Deloos

Delos: 1. PlN Loos (Nord, PdC). 1290 Griela Delos = 1291 Griela Deloes = 1292 Griela deel Loes = deel Loos; 1298 Egidio de Loes, Bg. (WYFFELS); 1341 Jehan de Loes, Atrecht (NCJ); 1419 Jehan de Los, Rijsel (SPL). – 2. Zie ook De Los, (de) Loos(e), Delooz.

 

FD

Deloot

zie Delot.

 

FD

Deloover

Surnom: moy. néerl. lover ‘flatteur’.

 

JG

Deloover

zie de Loover(e).

 

FD

Delooz

(de) Looz, de Loz: PlN Looz of Grand-Looz, d.i. Borgloon of Groot-Loon (L). 1310 Jehans de Los, Agimont (SLLIII).

 

FD

Delooz

de Looz-Corswarem, Deloz. 1449 «Je­han de Looz» AidesNamur, 16e s. «Godischaff de Looz» CoutStavelot, 1587 «Gillet de Looz drapier» Lège; nom d’origine: Looz = Borgloon (Lb).

 

JG

de-Lophem

Proven. Loc.

 

EV

Delor

Delord, Delore. 1616 «Michiel Delor» PrincipChimay; fr. or (< lat. aurum) étant peu probable, cf. D’Or, Dor, p.-ê. d’anc. fr. lor ‘laurier’, comp. Delorier, ou bien du NL Lor (Aisne, arr. Laon) [MH].

 

JG

Delor(d)

Delort, Delors: PlN Lor (Aisne). 1386 Jean de Lor, Mouzon (MARCHAL); 1404 Jehan de Lor, Laon(MARCHAL).

 

FD

Delorance

zie Laurence.

 

FD

Delore

Spellingvar. van Delord, of De Lore (zie de Loore).

 

FD

Delorge

De Lorge. Fr. orge, surnom de culti­vateur ou de marchand d’orge.

 

JG

Delorge

Lorge(s), Lorje: De l’orge? Fr. orge: gerst. BerBN van de gersthandelaar? Of PlN Lorges (Loir-et-Cher), Lorgies (PdC)? Maar de FN zou wel een reïnterpretatie kunnen zijn van Deloge, met r-epenthesis. 1631 Jan de Lorge, Ktr. (KW).

 

FD

de–Lorge

Proven. Dép. Herseaux.

 

EV

Delorgne

Var. de Delogne, avec fausse régres­sion?

 

JG

Delorgne

Wsch. var. van Delogne.

 

FD

Delori(e)

Delory: 1. W. var. van Delorier. – 2. PlN Lorris (Loiret) of Lorry (Moselle). 1388 Lorris = Loirry (Loiret); 1384 Aegidius de Lorris, Noyon (MARCHAL).

 

FD

Delorie

Proven.   Laurie,   ,,Laurier ». Particular. d’une habitation.

 

EV

Delorier

cf. Delaurier.

 

JG

Delorier

Delorié, -i(e), -y: PlN Laurier.

 

FD

Delorme

Delourme (correspond à une forme dial.). Nom d’origine: fr. orme.

 

JG

Delorme

Lorne, Delourme, Lourme, Desorme(s), Dezorme, Desorne, Delormel, -eau, Delom(m)el, Delhomel(le), Desormeau(x), Desourmeaux, Deshorme(s), Deshorne, Deshommes: PlN Fr. orme: olm, iep; ormeau (dim.): jonge iep. 136 e. Oudin de l’Ourme, Laon; 1384 Jehan des Ourmiaulx, Laon (MORLET).

 

FD

Delormel

Nom d’origine: forme ancienne de fr. ormeau.

 

JG

Delors

zie Delours, Delor(d).

 

FD

Delort

Zie Delor(d).

 

FD

Delory

À Liège, paraît être une forme w. de Delorier, cf. w. lorî ‘laurier’ DFL 363 ; dans le départ, du Nord (où le NF est fréquent), p.-ê. ellipse de (fils) de Lory (Dauzat 188).

 

JG

Delory

Proven. Aurys (Dép. Dison).

 

EV

Delory

zie Delori(e).

 

FD

Delos

Surnom: all., néerl. los de sens multiples (libre, etc.).

 

JG

Delos

zie Deloos.

 

FD

de–Los

V. Delooz.

 

EV

Delosie

zie Deloges.

 

FD

Delot

cf. Dellot.

 

JG

Delot

Delotte, Dello(t), Delo, Deloot: 1. Wellicht Metr.

Vleivorm van Germ. VN Adela, ni. Adelot, verkort. 1499 Pierre Delot, Chauny (MORLET). – 2. Zie Delo.

 

FD

Deloth

Nom d’origine: Loth (BrFl).

 

JG

Delottay

Dimin. w. de fr. lot, cf. 14e s. «Johan-nes a Loteaz» Rocour.

 

JG

Delouche

PlN Louches (PdC). 1294 Willaume de Louches, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Delouis

zie Louis.

 

FD

Delourme

cf. Delorme.

 

JG

Delourme

zie Delorme.

 

FD

Delours

1276 «Pires de) Ors» CartValDieu, 1296 «domine Agnetis de Urso», 1316 «Johannes del Ours» AnthrLiège; de l’Ours, nom d’enseigne, «À l’Ours» (1669), à Liège (E. Renard, BTD 26, 276).

 

JG

Delours

Delors, Delous: Huisnaam A l’Ours: In de Beer. 1276 Pieres del Ors; 1316 Johannes del Ours; 1669 A l’Ours, Luik (RENARD 276).

 

FD

Deloute

zie Delhoute.

 

FD

Delouvain

De Louvien: PlN Louvain, Fr. vorm van Leuven (VB). 1281 Lowis de Louvaing, Bergen (ARNOULD 29); 1366 Olivier de Louvain Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Delouvain

Nom d’origine: Louvain (BrFl).

 

JG

Delouvrex

Particule de + Lauwerix, dérivé de Lauwrens.

 

JG

Delouvroy

Nom d’origine: Louvroy, à Nalinnes (Ht), à Tarcienne (Nr), etc., w. lovrû, topon. à Ouffet, Villers-aux-Tours (Lg), etc.; dissimi-lation de rovreù ‘bois de chênes rouvres’.

 

JG

de-Louvroy

Proven. Louvroil (Loc. fr.).

 

EV

Deloux

zie Dehoux.

 

FD

Deloy(e)

zie Delloy(e).

 

FD

Deloye

cf. Delloye.

 

JG

Deloyer

-ers. 1435 «Collar de Loyr, oppidain de Dinant» Montignies-le-Tilleul, 1593 «An­toine de Loyr» = 1619 «Anthoine de Loyer» BourgDinant, 1602-3 «Anthoine de Loyrs» TerriersNamur, 1615 «B. Loyr» BourgDi­nant, 1617 «Perpète de Loyr» Dorinne, 1632 «Louy de Loyr» CartCiney; nom d’origine: Loyers, w. loyi (Nr), également à Lisogne (arr. Dinant).

 

JG

Deloyer(s)

PlN Loyer(s) (N).

 

FD

Deloz

cf. Delooz.

 

JG

de-Loz.

V. De Looz.

 

EV

Delpart

Fr. part, surnom de parçonniers (propriétaires indivis).

 

JG

Delpart(e)

Wsch. < Delport(e).

 

FD

Delpature

1280-81 «Jehans de le Pasture» Reg-Tournai, 1284 «Thumas de le Pasture» Bourg-Ath, 1426 «Jehan dele Pasture» TailleSoi-gnies; nom d’origine: fr.pâture [cf. le nom du peintre tournaisien Rogier de le Pasture = Rogier van der Weyden].

 

JG

Delpature

Fr. PlN pâture: weide. 1615 Guillaume de la Pasture, Grevelingen (DUPAS 156).

 

FD

Delpech

Delpeuch: Zoals Delpeut, régionale var. van Dupuy (DNF). Zie Dupuis 2.

 

FD

Delperdange

-enge: Metathesis van d’Erpeldange, Rom. vorm van Erpeldingen (GH).

 

FD

Delperdange

w. (Bastogne) Dèlpèrdanje. Nom d’origine: Erpeldange, à l’ouest de Remich (G.-D. Lux.).

 

JG

del–Perdange.

 

Proven. ,,Domaine du sieur Bert ».

 

EV

Delperée

Delpérée, Ferrée, Pérée, Perée, Per(r)ey: Fr. PlN perrée < Mlat. petrata: stenige bodem. PlN in Libin (LX)enVottem(LU).

 

FD

Delpérée

-erée. Nom d’origine: ainsi w. al pêréye, à Libin (Lx) ou 1670 «en lieu dit elle peree» à Vottem, qui paraît être un dérivé du lat.petra au sens de ‘carrière’, sans doute *pe-trata ‘endroit pierreux’ (cf. BTD 37, 187).

 

JG

Del-Perée.

 

1. Proven. Pairay, (Dép. Jemeppe-lez-Liège      et     Seraing).

Péri, ,,Carrière de pierres ». N° 240. —   2.   Profess.  N.   de carrier.  N » 175.

 

EV

Delpeuch

(NF du centre de la France). Nom d’origine: fr. dial.peuch, var. depuy ‘hauteur’ < lat. podium.

 

JG

Delpeuch

zie Delpech.

 

FD

Delpiedsente

-piesente. Nom d’origine: anc. fr. piesente, w. pîd-sinte ‘sentier’.

 

JG

Delpiedsente

PlN Ofr. pie(d)sente: voetpad, wegje. In het Fr. verdrongen door sentier. Vgl. Mampaey. Zie ookKCTD X,266; XIII.126.

 

FD

del—Piedsente

 

Proven.    ,, Sentier ». (Picinte). L.D. N° 229.

 

EV

Delpier(re)

zie Delepierre.

 

FD

Delpiere

-pierre, w. nam. Dèlpîre. 1574 «Henri Delpierre» BourgNamur; var. de Delapierre.-On notera en outre que Delpierre fut le nom donné à un enfant trouvé sur le seuil d’une maison à Montigny-le-Tilleul en 1789 (Des-tray 61).

 

JG

del–Pierre

V. Pierre.

 

EV

del-Piesse

1. Proven. Pîce  (wall.), ,,Perche »   (L.D.).   —   2.   Profess.

d’H. vendant ou utilisant des per­ches. N° 131.

 

EV

Delpire

-pirre, w. nam. Dèlpîre. 1652 «Margue­rite Delpire» BourgNamur; var. du précédent sous sa forme wallonne ou bien nom d’ori­gine: pic. pire ‘chemin empierré’, cf. Dupire.

 

JG

Delpire

zie Dupir(e), Delepierre.

 

FD

del-Pit

V. Delpy.

 

EV

Delplace

cf. Delaplace.

 

JG

Delplace

Delaplac(i)e, Deleplace, Laplace, Laplasse, Laplaese, Deplac(i)e, De(la)plaecie, de Plas(se), Deplasse, Place: PlN Place: plaats, dorpsplein, plein. Vgl. Verplaetse. 1256 Odeline de la Place, Noyon (MORLET); 1275 Rasson de le Place; à le

Place…Ivète de le Place…tenant au cortil Colart le Berkier de le Place, Lanquesaint (VR I59v°-i6o).

 

FD

del-Place

V. Place.

 

EV

Delplan

Delplans, Delplang: PlN Plan < Lat. planum: vlakke bodem, plein, viersprong.

 

FD

del-Plan

– -che. V. Planche.

 

EV

del–Plan(s)

Proven. Plane (L.D.).

 

EV

Delplan.

Fr. plan, au sens de ‘endroit plane, plaine’.

 

JG

Delplanche

Delplanque(s), Delplan(c)q, Delplans, Delaplanque, Deleplan(c)que, Delplan(c)ke(n), Delplank, Deplanck(e), Deplancq, Deplanque(s), De(s)planche, Desplanches, Desplan(c)que(s), Desplancke, -ncq, Planche, Plancke, Planque, Laplanche: PlN Fr. planche, Pic. planque < planca: loopplank, vlonder. 1285 Jehans des Plankes sousballiu me dame de Courtrai; 1277 Watiers de le Planke, Dottenijs; 1233 S. Willelmi de Plankes, Spiere (DEBR. 1980); 1660-66 Joanna vander Plancke = Planckaert = del Plancke, Lauwe (JVO).

 

FD

Delplanque

-ancq, -anques, -ang, Deleplan-que, Delplanche, Delplancke, -ancken (né-erlandisation). 1272 «Gilleberto de le Planche» PolyptVillers, 1277 «Thieri de le Planke» DettesYpres, 1280-81 « Yolens li amie Watrike de le Planke» RegTournai, 1358-59 «Jehansde le Planque li couvreres» PolyptAth, 1365 «Margherite de le Planke» TailleMons, 1430 «Colars Huvielle de le Plancque» Ladeuze, 1444 «Gérard dele Planche le jone» Aides-Namur, 1465-66 «le vesve Symon de le Planc­que» TailleHoves, 1503 «Sohier de le Planc­que» Enghien [BR], 1659 «Jean délie Planche» DénSalm; fr. planche, pic. planque ‘petit pont sur un ruisseau, passerelle rudimentaire en bois’, très répandu en microtoponymie.

 

JG

Delplante

Laplante: PlN Plante: plant, aanplanting, (vaak een) wijngaard. 1438 Michaut le Masson dit de la Plante, Laon (MORLET).

 

FD

Delpom(me)dor

Huisnaam Pomme d’Or: Gouden Appel.

 

FD

Delpomdor

w. Dè l’ pome d’ ôr, Delpommedor. Nom d’enseigne: «de la pomme d’or», les enseignes se distinguant notamment par la couleur. À Liège, au 17e s., il y avait une mai­son devant St-Pholien portant cette enseigne, qui était désignée tantôt «la pomme» tantôt «la pomme d’or» [JL, NFw].

 

JG

Delport

zie Duport.

 

FD

Delport(e)

Delaporte, Deleporte, Laport(e), Deporte(s), Desport(es), Porte: PlN (la) Porte: poort, deur. Vgl. Van der Poorte(n). 1200 Giles de le Porte; 1234 Robers des Portes, Atrecht (NCJ); 1277 Alars de le Porte, Dottenijs (DEBR. 1980); 1366 Alardi de Porta = 1374 Alaerd van der Poerte = 1399 Alaerd de le Porte, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

del-Port(e)

V.  Porte.

 

EV

Delporte

-port, Deleporte. 1286 «Loy de le Porte» DettesYpres, 1293 «Weris de le Porte», 1295 «Joye Deleporte» Comptes-Mons, 1602-3 «Anne Delporte» Terriers­Namur; v. aussi Delaporte. – On notera que Delporte fut le nom donné à un enfant trouvé (près d’une porte de la ville sans doute) à Namur en 1761 (Destrayôl).

 

JG

Delprat

Équivalent méridional de Dupré.

 

JG

Delprat

zie Deprat.

 

FD

del-Prat

V. Pré.

 

EV

Delprée

Nom d’origine: anc. fr. prée ‘prairie’; comp. aussi 1253 «Watiers del Prêt» Chartes-Hainaut.

 

JG

Delprée

PlN Prée: weiland, grasland. 1417 Caterine de le Prée, 1427 Rogier de le Pree, Dk. (TTT).

 

FD

Delputte

Néerlandisation de Delpuits, Dupuits; néerl. put ‘puits’.

 

JG

Delputz

Delputz: PlN Ndd. Pütz, D. Pfùtze: plas, poel.

 

FD

del-Py

Proven. La pie (L.D.).

 

EV

Delqueue

Probabl. nom de résidence : fr. queue (fréquent en toponymie).

 

JG

Delqueue,

Delqueux: PlN Queue: staart, eind. 1438 Jaques de le Queue, Senlis (MORLET).

 

FD

del-Queut

Proven. ,,La queue », le bout (de l’agglomér.). N° 228.

 

EV

Delqueux

Fr. queux, cuisinier, avec préposition contractée marquant la filiation.

 

JG

Delquignie(s)

Delquiny: PlN Cugny in Montreuil (PdC): 1175 Cuigni (TW). Of Cugny (Aisne).

 

FD

Delr(e)e

Delrez, zie Derez.

 

FD

Delraeire

au génitif: Delmeiren. Var. néerl. de Delmer, -ère [FD].

 

JG

Delraux

PlN Le Rault in Lestrem en La Couture (PdC)(TW).

 

FD

Delré

Delrez.  1783 «Jean-François Delreez» (orig. de Soumagne)» BourgLiège ; nom d’ori­gine: La Reid, w. èl ré (arr. Verviers).

 

JG

Delrée

1635-36 «Agnesse del Ree vefve Jean leloket», «Nicolas del Rée le jeune» Nandrin, 1753 «Carolus Josephus Delrée» AnthrSt-Hubert; nom d’origine: w. èl réye, topon. à Meeffe (Lg), etc. (cf. BTD 47, 1973, 38-39); sinon, var. du précédent, dont la zone de distri­bution coïncide assez bien.

 

JG

del-Rée,

-Rez. Proven. Rée (Dép. Graide, Marneffe), Rez (Dép. Gembes).

 

EV

Delreux

Delroeux (NF plutôt tournaisien). Nom d’origine: sans doute w. topon. reû (e.a. Le Rœulx, Reux), topon. de défrichement, bien que reû soit du genre masc. ; cf. aussi Delrot. -Difficilement du topon. reû, f. (èl reû) à Melen (Lg) [JL, NFw).

 

JG

Delreux

zie Dereu(x).

 

FD

Delrez

cf. Delré.

 

JG

Delri(e)u

zie Durieux.

 

FD

Delrive

zie Delerive.

 

FD

Delrivière

1271 «Lambers délie Rivière» Cart-ValBenoît, 1280 «Lambins del Rivière» Po-lyptLiège ; nom de résidence : fr. rivière.

 

JG

Delrivière

zie Delarivière.

 

FD

del-Rivière

V. Rivière.

 

EV

Delroc(k)

Delrocq(ue), zie Laroche.

 

FD

del-Roch

1. V. Roche. — 2. Proven. La Roche (Loc. et L.D.). N° 240.

 

EV

Delrock

Delrocq, Delrocque. 1356 «Hanins fmls Piérart de le Roque», 1364 «Boudés de le Rocque» PolyptAth, 1426 «Jehan de le Rocque» TailleSoignies; nom d’origine: pic. roque, forme pic. de roche, au sens de ‘carrière de pierre’ dans la région tournaisienne [MH] ; cf. aussi Laroque, Larock.

 

JG

Delroeux

zie Dereu(x).

 

FD

Delrois(s)e

1. PlN Opic. roisse: braamstruik. Vgl. Delronche. – 2. Var. van Delrose. PlN of huisnaam Rosé: roos. 1289 Herbelos délie Rosé; 1353 Johanne dicte délie Rosé = 1354). délie Roise = 1356 délie Roze = 1358 délie Roise; 1369 Thonars délie Rosé; 1324 Herbier délie Roise, Luik (AVB).

 

FD

Delroisse

Anc. pic. misse ‘ronce’ plutôt que anc. fr. misse ‘routoir’.

 

JG

del-Roisse

Proven. Des Rouasses, ,,Des grandes rigoles » (Wall.).

 

EV

Delronche

-ronge. Nom d’origine: fr. ronce, pic. ronche, fréquent en microtoponymie fr. ; cf. aussi Deronge.

 

JG

del-Ronche

-Ronge. Proven. Ronce (L.D.). N° 243.

 

EV

Delrot

1243 «Ustasce del Rues» = «Ustasse dou Rues» = 1270 «Wistasse dou Roes» Chartes-Hainaut; nom d’origine: p.-ê. w. topon. rou, reû ‘endroit défriché’ (du moy. néerl. rode ‘défriché’), cf. Delreux.

 

JG

Delroualle

-rualle, Delruelle, cf. Delaruelle, Deleruelle.

 

JG

Delrue

cf. Delarue, Delerue.

 

JG

del-Rue

V. Rue.

 

EV

Delruelle

cf. Delr(o)ualle.

 

JG

del-Ruelle

V. Ruelle.

 

EV

Delsa

cf. Delsart.

 

JG

del-Sa

V. Sart et Saule.

 

EV

Delsael

cf. Delsalle.

 

JG

Delsaer

-saerdt, -saert, cf. Delsart. Delsa luit. Nom topogr. : w. sahu, sayu (pfs fém.), anc. fr. régional sahu ‘sureau’ (arbuste caracté-

ristique) FEW 11, 6.

 

JG

D’Elsaer

Proven. Elshaer (Dép. Nukerke).

 

EV

Delsalle

Delesalle; Delsael (forme néerl.). Fr. de la salle, nom de résidence indiquant une maison d’une certaine importance.

 

JG

Delsame

Nom d’origine: la Samme (rivière), affluent de la Senne, cf. 1554 «Gilles de le Samme» Binche.

 

JG

Delsandre

-sante, Delzandre, -zant. 1465-66 «Gille de le Sande» TailleHoves; préposition contractée del + Sandre, hypocor. de Alexandre.

 

JG

Delsanne

Pour ce NF attesté à Gouy-lez-Piéton en 1726, mais aussi à Sedan en 1637 (Genea-Net), on peut songer – sous réserve – à une var. du NF Delsamme.

 

JG

d’-Elsanne

V. De Lezennes.

 

EV

Delsante

cf. Delsandre.

 

JG

Delsart

-sard, Delsa, -sat, Delsaut, Delsaer, -saerdt, -saert (formes néerl.). 1619 «Phi­lippe Delsart» BourgNamur; nom d’origine: w. topon. sa, sort ‘essart’ (topon. très fré­quent). L’article fém. invite à y voir aussi l’altération (fréquente) de w. sa ‘saule’ [JL, NFw]. Cf. aussi Delsaux, -aut

 

JG

del-Sart

Proven.  ,,De l’essart ». N°

238.

 

EV

Delsarte

-sate, -satte, Delsaute. 16e s. «Henry del Sarte» Châtelet, 1636 «Jean Delsate» BourgNamur, 1782 «Noël Delsatte», 1783 «Pierre-Charles Delsaute (orig. de Verviers)» BourgLiège; nom d’origine: w. topon. sarte, fém. de sart ‘essart’, e.a. à Châtelet et Huy.

 

JG

d’-Elsate

Proven. V. D’Elsaute.

 

EV

d’Elsaut(e)

-saux. V. Saule. Elsaute (Dép. Henri-Chapelle). N° 242.

 

EV

Delsauvenière

Nom d’origine: anc. w. sauve-nière, w. sâv’nîre ‘sablonnière’.

 

JG

Delsaux

-seaux, Delsaut. 1528 «la veuve Michault Delsauch» BourgNamur, 1736 «Eloy Delsaux» Purnode; w. nam. sait ‘saule’, fém., var. de Delsa, Delsart.

 

JG

del-Sem(me)   

Proven. Samme (Riv.).

 

EV

Delsemme

-sem. 1575 «del Semé» Vielsalm; anc. w. semme, w. liég. (Jupille) sème ‘usine de taillandier’FEW 11, 138a.

 

JG

Delsencerie

cf. Delacenserie.

 

JG

d’-Elsenne

V. De Lezennes.

 

EV

Delserre

 (NF liégeois). Peut-être d’anc. fr. serre, w. liég. sêre ‘serrure’ FEW 11, 497a, comme surnom de serrurier.

 

JG

Delsin

Var. de Delsin(n)e?

 

JG

Delsinne

-innes, -ine, Delzinne. Nom d’origine : Lessines, w. à l’sine (Ht); cf. aussi Del(e)zenne.

 

JG

d’Elsinne

V. De Lessines.

 

EV

Delsipech

Delsipexhe, -supexhe, -supehe. Nom de résidence, d’après w. spèhe, anc. fr. espoisse ‘fourré’ FEW 12, 198, cf Delespès, Delespesse. On trouve également, à époque ancienne, d’autres variantes comme « Delsu-peck; « Delcipet, ainsi 14.6.1779 (acte passé à Charleville) «François Delcipet, drapier de­meurant à Barhon [Bârhon, Barchon], paroisse de Saint-Remy» Hermalle [JL, NFw2].

 

JG

del-Sipee

V. Delsupexhe.

 

EV

Delsipée

-ee, w. nam. Dèlsipéye, Delcipée. NF qui doit probabl. s’interpréter comme rde l’épéen, comp. le NF Alépée, avec le subst. sous sa forme wallonne et usage de la voyelle prosthétique du wallon [JL, NFw2], plutôt que var. de Delsipech, -exhe (qui précède). À Liège, existait une «rue de l’Espée» en 1474 (cf. BTD 26, 279).

 

JG

Delsoir

Peut-être traduction du NF néerl. Van den Avond [FD], mais l’on attendrait Dusoir.

Delsool. Var. de Delsau(t) ?

 

JG

del-Sool

V. Saule.

 

EV

Delstanche

-ches. Nom de résidence: anc. fr. estanche, w. stantche ‘petite digue’.

 

JG

del-Stanche

-Stanges.  Proven.  ,,De la diguette ». Stanges (L.D. à Ver­laine).   Etanque    (Dép. St. Sau­veur). N° 230.

 

EV

Delsuc

 (NF du centre de la France). Nom d’ori­gine: fr. topon. suc ‘hauteur, butte’.

 

JG

Delsupexhe

cf. Delsipech, -exhe.

 

JG

del-Supexhe

Proven. Dép. St.Remy-lez Dalhem.

 

EV

Deltandre

Deltand, -ant(e), cf. le suivant.

 

JG

Deltenre

Deltandre, -endre, Deltand, -ant, -ante, etc. 1422 «Henri de le Tenre» Tournai, 1540 «Quinto de le Tenre» Estinnes-au-Val, 1602-3 «Jean Deltenre» TerriersNamur; nom d’origine : la Dendre (rivière), fr. Tenre.

 

JG

Delterre

Probabl. var. de Deltenre (cf. Termonde < Tenremonde), avec remotivation sur fr. terre.

 

JG

Deltête

Fr. tête, cf. Teste; comp. aussi Delchef.

 

JG

del–To(u)r

Proven. La. Tour (Loc. L.D.).

 

EV

Deltombe

1687 «Pierre-François Deltombe» BourgNamur, 1711 « Georges Deltombe » Spontin; nom d’origine: w. tombe ‘tumulus’.

 

JG

del-Tombe

Proven.    ,,Tombe »   ou ,,Tumulus ».   (L.D.).

 

EV

Deltomme

Néerlandisation de Deltombe; nom d’origine: néerl. tom ‘tumulus’.

 

JG

Deltour

1623 «Martin Deltour» DénChimay; var. de Délateur.

 

JG

del–Train

Proven.      Le     Train (Ruiss.). Nos 49, 209.

 

EV

Deltrude

Peut-être préposition de + Hiltrude, prénom fém. d’origine germ., nom d’une sainte de l’abbaye de Liessies (France).

 

JG

del-Turco

Profess.  ou  Proven..  Le Turco,   Enseigne   de   cabaret.   N° »

201, 248.

 

EV

Delube

NF attesté par GeneaNet au 17e s. en Ardèche et dans la Haute-Garonne, puis en Meurthe-et-Moselle (1676) et à Condé-sur-Escaut (1701); NF d’origine incertaine.

 

JG

de-Lunden

Proven. Linden  (Loc.).

N° 79.

 

EV

de-Lune

Proven.    Lin    ou   Ligne (Loc). N° 79.

 

EV

Delva

Delvael, cf. Delval.

 

JG

del–Vaen

Proven. Vanne (L.D.).

 

EV

Delvaille

1289 «Noiees de le Vail», «Desiers del Vail» CensNamur; surnom: anc. fr. vaille ‘valeur’ (= qui a de la valeur) FEW 14, 133a.

 

JG

del-Vaille

Proven. Faille (de roche). (L.D.). V. Della Faille.

 

EV

Delval

-valle, Delva, -vael. 1289 «Thirions de le Val» CensNamur, 1415 «Johan Delvalle» Gozée, Collo délie val» Châtelet; var. de Dé­lavai, cf. aussi Delvau(x).

 

JG

del-Val

-vaul(x), -va(x), -v(e)aux. V. Val.

 

EV

Delvallée

-vallez. Var. de Delavallée.

 

JG

Delvar

Delvart. Probabl. formes hypercorrectes de Delva, -al [JMP].

 

JG

Delvau

-vaus, Delvaux, -vax, Delveau, -veaux, Dellevaux. 1364 «Jehan del Vaaz che­valier» GuillLiège, 1447 «Johan Dellevaulx» Gozée, 1464 «Stassin del Waulx» Cout-Stavelot, 1505-6 «Jehan dele Vaulx» échevin d’Omezée (sur cette branche, cf. J. Évariste, Les Delvaux, hommes de fief d’Omezée, IdG n° 358 et 359, 2005, 169-195 et 229-256); var. de Délavai, Delval (w. liég. va ‘vallée’).

 

JG

Delveau(x)

zieVal.

 

FD

Delvenne

1530 «Maty del Venne», 1737 «Joan Guilleaume Delvenne » La Gleize ; nom d’ori­gine: w. vène ‘vanne’ (nom d’origine), e.a. La Venne, w. al vène, à La Gleize (Lg).

 

JG

Delvenne

PlN Mnl. Venne: ven, veenland. 1298 Eustasse de le Vene, Kales (GYSS. 1963); 1398 Watelet de le Venne, Watier van den Venne, Beveren-Leie (DEBR. 1970).

 

FD

del-Venne

Proven. 1. ,,Vanne » (Dial.). — 2. Venne, ,,obstacle destiné à arrêter les poissons dans une rivière. (L.D.).

 

EV

Delver(e)

BerN van de delver, graver. 1391 meestre Woutre den Delvere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Delviemaison

Delvies(e)maison, Delviezemaison: PlN Vièse Maison: oud huis.

 

FD

Delvienne

PlN W; vène, Fr. dial. verne: els (boom) (HERB.). Vgl. Lavergne, Verne. Maar i8e e. André Devienne is de vader van ça. 1700-1775 Dieudonné Delvienne, ‘s-Gravenbrakel. Alle

afstammelingen heten verder Delvienne (Midd. 1991,245-259).

 

FD

Delvienne

W. viène ‘pièce de bois supportant les chevrons du toit’, de fr. dial. verne ‘aune’ (espèce d’arbre).

 

JG

Delviesmaison

Nom de résidence: de la vieille maison, avec w. vi(ye) ‘vieux, vieille’.

 

JG

Delvigne

Delevigne, de le Vingne. 1229-30 «Huon de le Vigne», 1275-76 «Marions de le Vigne» RegTournai, 1309 «Jehans de le Vigne» ComptesMons, 1444 «Alart dele Vigne» AidesNamur, 1602-3 «Jean délie Vigne», «l’héritage Pierre Delvigne» TerriersNamur; fr. vigne, cf. aussi Delavigne.

 

JG

Delvigne

zie Delavigne.

 

FD

Delvignette

Delavignette. 1593 «Oudon fille de Voes de la Vignette», 1600 «Hubert délie Vignette» BourgLiège, 1606 «Adrien Delvi­gnette» BourgNamur, 1612 «Andrien del Vi­gnette» TerriersNamur; nom d’origine: fr. vignette ‘petit terrain planté en vigne’ mais aussi nom d’enseigne, «À la Vignette» (1675) à Liège (BTD 26, 278).

 

JG

Delvignette

zie Vignette.

 

FD

Delville

1449 «Jenin dele Ville» AidesNamur; nom d’origine: de la ville, probabl. au sens ancien de w. vîye ‘village’, cf. également De-ville.

 

JG

Delville

Deleville: PlN Ville: stad, dorp, hoeve. 1285 Jehans de le Vile, Rijsel (SPL); 1303 Janne de le Ville, Bg. (VERKEST).

 

FD

del–Ville

Proven.  „Ville »   (L.D.).

 

EV

Delvin

Delvingt. Malgré l’article contracté fém. del, p.-ê. ‘du vin’ (surnom); la var. Delvingt est due sans doute à une remotivation ; comp. cependant le NF Dequinze.

 

JG

del-Vin

-Vyn. V. Vigne.

 

EV

Delvinck

Delvynck, -ijnck, Delvin(gt): PlN Pic. vinque, Lat. vinca, Fr. pervenche: maagdenpalm. Vgl. Delvinquière. 1358 Piere dele Venke, Dk. (TdT).

 

FD

Delvincourt

Vincourt: PlN Levincourt in Pevelenberg (Nord) of Vincourt (Seine-et-Oise) (DNF). 1269 Tiebaut de le Vincourt (DEBR. 1980); 1433 Jehan de le Vincourt, Dk. (TTT).

 

FD

Delvinquière

Delvainquière. 1274 «Jehans de le Venkière», «Thumas de le Vinkière» Chir-Tournai; nom d’origine: La Vinquière, à Fras-nes et Saint-Sauveur (Ht), collectif du pic. vinque, anc. fr. venche ‘pervenche’ FEW 14, 461a; cf. aussi Vinckier, Vin(c)quier, Venquier.

– Bibliogr. : F.  Debrabandere,   Van Delvinquière tot Vin(c)kier, dans De Leiegouw 33, 1991, 343-4.

 

JG

Delvinquière

-quiere, Delvainquière, Delvonquière: PlN Vinquière in Frasnes (H) en St-Sauveur (H): plaats waar maagdenpalm groeit. Vgl. Delvinck. 1274 Jehans de le Venkière, Thumas de le Vinkière, Dk. (SMTII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1991,343-4.

 

FD

Delvo

Var. de Delva(l).

 

JG

Delvo(o)

zie Val.

 

FD

Delvoet

zie Dellevoet.

 

FD

Delvoie

Delvoye, -oije, Delevoy(e), -oie, -ois, Lavoye, Lavoix, Levoye, Lievois: PlN Fr. voie < Lat. via: weg. Vgl. Van de Wege. 1282 Henricus de Via; 1298 Willaume de le Voie = 1296 Willecok van den Woughe, Kales (GYSS. 1963); 1473 Martine de le Voye, Dk.(TTT).

 

FD

Delvoie

-voye, Delevoye, -oy. Nom d’origine: fr. voie, w. vôye ‘chemin’ ; au Pays de Hervé, où le NF, est courant, il se réfère très probabl. au topon. Vôye de Clermont-sur-Berwinne, qui s’applique à tout un quartier de la commune [JL,NFw2].

 

JG

Delvoorde

Delvordre: Vertaling van Van den Voorde. 1378 domum Danielis de Voorde = 1399 maisonDaniel de le Voorde, Ktr. (DEBR. 1970); 1528 Clarette dele Vorde de Haulx (RBN).

 

FD

Delvosal

Delvossale. 1591 «Lambert Dellevausalle» RPSpontin, 1699 «Guillaume Delvosal» Dorinne, 1711 «Barth. Delvausalle» Spontin; nom d’origine: w. topon. vocale, dimin. en -icella de lat. vallis ‘val’.

 

JG

del-Vosal

Proven. Foxhalle. Plus. L,D. (Est Prov. de Liège). «Petite fosse ». N° 232.

 

EV

Delvosal(le)

del Vozal, del Vausal: PlN W. vocale, dim.

van Lat. vallis: dal.

 

FD

Delvou(x)

zie Val.

 

FD

Delvoy(e)

zie Delvoie.

 

FD

Delvynck

-ijnck, zie Delvinck.

 

FD

Delwaide

Delweye, Dewaide: PlN Waide in Trembleur (LU), (les) Waides in Cheratte, Evegnée, Neufchâteau, Petit-Rechain (LU). W. wêde < Ndl. of D. weide: wei, grasland. 1298

Wautier de le Waide, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Delwaide

Nom d’origine ou de résidence: w. liég., malm. wêde ‘prairie, pâturage’ FEW 17, 553b.

 

JG

del-Waide

Proven. Waide (Dial.), „ Prairie ».

 

EV

Delwale

Delwaulle: Vertaling van Van de Walle. 1387 Clay dele Walle = 1392 Clais vanden Walle, Ip. (BEELE).

 

FD

Delwalle

Delwaulle. Traduction-adaptation fr. de Van de Walle (= du rempart), parallèle au nom du Général de Gaulle de même origine (cf. Dauzat 283).

 

JG

Delwalque

Sans doute var. de Dewalque, de Walk, à Waimes (Lg).

 

JG

Delwante

 (NF mouscronnois). Nom d’origine: probabl. forme contractée de la Wandre [parfois écrit Wande ou Wante], qui aurait été le nom primitif d’une partie du cours de la Verne à Braffe, où l’on trouvait les topon. Bois de la Wandre et Drève de la Wandre (cf. J. Gorlia, Hist. de Braffe, 1949, 33-34) [MH].

 

JG

Delwarde

Delwart(e), Delvar(t), -arre, Delewarde, Deward, Dewar(t), Dewar(r)e, Wart(e): PlN Pic. warde, Mnl. wa(e)rde, Fr. garde: wacht, uitkijkpost. Vgl. Van der Waerde. PlN Lewarde

(Nord). 1236 Colinus de le Warde = 1237 Colinus del Warde, Dk. (SMT I); 1287 Eustachius de Warde, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Delwarde

-warte, Delewarde, Delwart. 1638 «Jacques délie Warde» Crupet; anc. fr. garde, w. varde (fréquent en toponymie), cf. Delà-garde. – Comme le NF est principalement con­centré dans le Hainaut occidental, on ne peut exclure le NL Lewarde, entre Douai et Denain (Nord) dont la forme picarde serait èlwarde avce é prosthétique [MH].

 

JG

del-Warde

-Wart(e). Proven. La Warde, La Warte (Dép. Thieulin et La Hamaide).

 

EV

Delwasse

Le nom étant plutôt hennuyer, nom d’origine: pic. wasse, wache, anc. fr. gace, gasche ‘marais, endroit marécageux’, cf. 1260 «Vaas del Wasse» NécrArras.

 

JG

del-Wasse

Proven. Was (Dép. Ortho).

 

EV

Delwaulle

cf. Delwalle.

 

JG

Delwaulle

zie Deiwale.

 

FD

del-Weche

1. Profess. ,,De l’orge ». (Dialecte). — 2. Proven. V. Del-wiche.

 

EV

Delweye

zie Delwaide.

 

FD

Delwiche

Delwick, Delmiche, Wiche: PlN Ofr. guiche, Pic.-W. wiche < Lat. vitica: wingerdrank. 1523 Jehan Delwiche, Namen (RBN).

 

FD

Delwiche

w. nam. Dèlwitche, Delwick. 1504 «Lambert de le Wiche», 1509 «Boda de le Wiche», 1523 «Jehan Delwiche», 1537 «Jehan dele Wiche» BourgNamur, 1539 «Bodart dele Wiche de Dausoul», 1543 «Ydoulle del Wiche» CourVedrin, 1602-3 «la maison Marie

Delhuiche» TerriersNamur; surnom: w. witche, wike ‘amadou, mèche de lampe’ FEW 17, 578b.

 

JG

del-Wiche

-wick.   Proven.    Wiche, ,,Endroit marécageux ». N° 231.

 

EV

Delwit

Le NF étant bruxellois, p.-ê. de w. (Wavre) wite, wëte ‘osier’.

 

JG

Delwit

W. adaptatie van Dewit? Var. van Delwick?

 

FD

Dely

Var. de Deli, plutôt que w. // ‘lys’, comme nom d’enseigne.

 

JG

Dely

zie Deli.

 

FD

Delye

zie Delie(n), Deli.

 

FD

Delylle

cf. Delille.

 

JG

Delylle

zie Delille.

 

FD

Delys

cf. Delis.

 

JG

Delys(se)

zie Delis.

 

FD

Delzaert

cf. Delsart.

 

JG

Delzaert

zie Desart.

 

FD

d-Elzaert

Proven.    Elshaer    (Dép. Nukerke).

 

EV

Delzainne

zie Delsenne.

 

FD

Delzandre

Delzant, cf. Delsandre.

 

JG

del-Zandre

Proven.  De La  Cendre (Dép.  Braine-le-Château).

 

EV

Delzant

Delzandre, Delsant(e), Delsandre: Vertaling van Van den Zande. De vormen op -are zijn W. regressievormen (vendre=W. vent), waarbij associatie met Sandre een handje geholpen heeft. 1306 Hannekins dele Zande, Ip. (BEELE).

 

FD

Delzelle

Nom d’origine: Ellezelles (Ht).

 

JG

Delzelle

PlN Ellezelles (H), Ndl. Elzele. 1275 Bauduins de Eleziele, Ogy (VR 98r°); 1361 Maigne Deleselles,Dk.(TdT).

 

FD

Delzenne

-es, cf. Delezenne.

 

JG

Delzenne

-eyne, zie Delsenne.

 

FD

Delzinne

cf. Delsinne.

 

JG

Delzinne

zie De Lessine(s).

 

FD

Delzongle

zie Delangle.

 

FD

Delzop

Delzoppe. Nom d’origine: w. sope ‘sommité, sommet’ DL 601.

 

JG

del-Zoppe

Proven. Soppe, «Endroit bourbeux ».

 

EV

Dema(u)ry

Demory, Demori, Demari(e): PlN Mory = Maury (PdC). 1223 Manessiers de Moiri, Atrecht (NCJ); 1309 Thiery de Mory, St-Q. (MORLET).

 

FD

Demacq

Surnom: moy. néerl. mac, gemac ‘aise, loisir, paix’ ?

 

JG

Demacq

W. uitspraak van De Maker.

 

FD

Demadril

-ille, Desmadril, -ille, -yl, Deman-drille. Cf. 1639 «Jan des Madry» Warneton, etc., 1711 «Mathurin de Madry» Spontin; nom d’origine: Madril [cf. Madrilène], var. de Madrid (Espagne) [FD].

 

JG

Demadril(le)

Madry(l), Madrijl, Madreyl, Desmadril(le), Desmadryl, -ijl, Demandrille: De Madril. PlN Madril, var. van Madrid (Castilië). Vgl. Madrileen. 1639 Andries Madry, Kemmel;

Jan des Madry, Waasten (DUV.); 1685-96 M. de(s)

Madrys,St.-Win. (ISB).

 

FD

de–Maeg(h)t  

1.    Sobriquet :    De Maagd, «La Vierge » (Matronyme).

N° 1. — 2. Proven. La S te Vierge (L.D.). — 3. Evocation d’un rôle joué dans un mystère. N° 135. — 4. N. circonstanciel de temps. Evo­cation  (de la part du titulaire du N.) de l’époque de sa naiss. : signe de la Vierge (Zodiaque). N° 302.

 

EV

Demaegd

De M-, Demaegdt, Demaeght, De M-. Surnom: moy. néerl. maagd ‘jeune fille’.

 

JG

de-Maele

Proven. Male (Loc).

 

EV

Demaelsie

zie Demalzy.

 

FD

Demaer

Demaere, De M-, de M-. Surnom: moy. néerl. maer, mare ‘bonne réputation’.

 

JG

de-Maere

Car. mor. De maar, «La nouvelle ».  N.  d’un  colporteur  de

nouvelles. N° 284.

 

EV

Demaerschalck

De M-, Demaerschalk, De M-, De Maeschalck, de M-, De Maesschalk. Nom de profession ou de dignité : moy. néerl. marschalc ‘maréchal, maréchal-ferrant’.

 

JG

de-Maerschalck

V. Maarschalk.

 

EV

Demaerschalet

zie (de) Maerschalck.

 

FD

Demaertelaere

De M-, Demaerteleire, De M-, Demartelaere, De M-. Surnom: moy. néerl. martelaer ‘martyr, souffre-douleur’.

 

JG

de-Maertelaere

V. De Martelaere.

 

EV

de-Maesen-  

-eer,   -eir(e).   Mazen, ,,faire  des mailles ».  N.  de repriseur.

 

EV

Demaeseneer

De M-, De Maeseneire, Demae-sener, Demaseneer, -neire. PourCarnoy 117, dérivé de Maes (la Meuse), donc surnom d’ha­bitant de la vallée mosane.

 

JG

de-Maesschalck

V. Maarschalk.

 

EV

de-Maet

De maat, «Le compagnon ». 1. Relation sociale. N° 281. — 2.

Réminiscence des gildes et métiers. N° 139.

 

EV

Demaeyer

De M-, Demayer, De M-. Nom de profession: moy. néerl. maeyer ‘moisson­neur’ ; cf. aussi De Mader.

 

JG

de-Maeyer

Profess. De manier, «Le faucheur ». N° 165.

 

EV

Demagnée  

Demange, de M-. Nom d’origine: Magnée (Lg).

 

JG

de-Magnée

Proven. Loc.

 

EV

Demagny

Magny, Magni: Magny, verspreide PlN in Frankrijk. 1308 Regnaut de Maigny, Noyon  (MORLET); 1342 Joh. de Maigni, Kamerijk (CCHt).

 

FD

Demai(s)tre

Demaiter(e), zie Lemaître.

 

FD

Demaiffe

Nom d’origine: Meeffe (Lg).

 

JG

Demaiffe

PlN Meeffe (LU).

 

FD

de–Maiffe

Proven.  Maffe  (Loc.).

 

EV

Demaigre

zie Lemaigre.

 

FD

de-Mail

Proven. Loc.

 

EV

Demaillinger

zie Mauger.

 

FD

Demailly

zie Mailly.

 

FD

de–Mailly   

Proven.    Mahy    (Dép. Enines, Chatelineau).

 

EV

Demain

1. BN naar de zegswijze ‘demain’: morgen. – 2. BN naar de huisnaam, b.v. 1655 La Main bleue, 1669 A la Main d’Or, Luik (RENARD 274).

 

FD

Demain

Demin. 1561 «Gérard Demain», 1615 «Pierre Demen» BourgNamur; probabl. ellipse de (homme) de main, comp. Denuit (= homme de nuit), mais cf. aussi 1625 «Georges de la Main» BourgNamur et 1275-76 «Copins à le Main» RegTournai, 1365 «Colart à le Main» TailleMons. – Éventuellement, nom d’ensei­gne, cf. 1596 «Peter Dirick délie Main de Fer» BourgLiège (cf. E. Renard, BTD 26, 274). Sur ce NF difficile à cerner, cf. DicPatRom II. 1., 714-717 (avec cartes).

 

JG

Demainy

cf. Demany.

 

JG

Demaire

(NF tournaisien). Var. (sans l’article) de Delmer, issu du topon. et hydron. Maire dans le Tournaisis [MH].

 

JG

Demaire

Var. van Lemaire. Vgl. ook De Meyere.

 

FD

de-Maire

1. Proven. Meire (Loc.). —  2. Filiat. «(Fils)  du nommé Maru » (N°   102)   ou  ,,(Fils)   de maire de la localité ». (N° 14l).

 

EV

Demairieux

Nom d’origine: Mairieux (Nord).

 

JG

Demaison

Mais(s)on: PlN Maison: huis, o.m. in St-Gérard (N) en Péruwelz (H).

 

FD

Demaison

Nom d’origine: fr. maison, qui peut être toponyme, ainsi: Maison, à St-Gérard (Nr).

 

JG

Demaj

zie Delmay(e).

 

FD

Demal

-alle. 1570 «Arnult Demale l’aine» BourgLiège; nom d’origine: Mal, Mail, entre Tongres et Visé (Lb).

 

JG

Demal

Demalle, Mal, de Mael(e): 1. Fr. vorm voor Van Ma(e)le of Van Mal(le). 1280 Lambertus de Mâle, Ip. (BEELE). – 2. PlN Mal (L). 1570 Arnult Demale, Luik (J.G.).-3. Zie de Mal.

 

FD

D’Emal

Démal: PlN (Eben-)Emael (LU).

 

FD

Démal

Nom d’origine: (Ében-)Émael (Lg).

 

JG

Demald(e)re

zie de Malder(e).

 

FD

Demale:

Wellicht De Maele.

 

FD

de–Maleingrau

V. Malengreau.

 

EV

Demalgi

zie Demalzy.

 

FD

Demaline

Desmalines, Desmalaine: PlN Malines, Fr. naam van Mechelen (A). 1584 Laureys de Malines, Aw. (AB).

 

FD

de-Maline

Proven. Malines (Loc.).

 

EV

Demalle

zie Demal.

 

FD

Demalsy

1645 «Pierre de Malsi» = 1656 «Pierre de Malsy» émigré en Suède; nom d’origine: Malzy (Aisne).

 

JG

Demalue

zie Mallue.

 

FD

de-Malue

Proven.    La    Mallieue (Dép. Hermalle-sous-Huy).

 

EV

Demalzy

Demalsy, Demaelsie, Demalgie: PlN Malzy (Aisne). 1459 Gilet de Malisy, Laon (MORLET); 1719 Anthoen Demalsi, Froidchapelle-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Deman

De M-. Surnom: néerl. man ‘homme’.

 

JG

Deman-

-che, -ck. V. Dominique.

 

EV

de-Man(n)-

-et, -ez. Proven. Magnée et Manhay (Loc.).

 

EV

Demanche

cf. Démange.

 

JG

Demanche

Var. de Domange (= Do­minique).

 

JG

Demanche

zie Dimanche.

 

FD

Demande

 (NF de la région de Bastogne). Nom d’origine: Mande-Saint-Étienne, ham. de Long-champs, ou Mande-Sainte-Marie, ham. de Sibret (arr. Bastogne) [JMP] ; cf. aussi Mande.

 

JG

Demande

PlN Mande in Longchamp en Sibret (LX) (J.G.). Demandre, Demander: Waternaam de Mandel (vgl. Vermander). 1214 Egidius de Mandera = 1230 Egidio de le Mandre, Wielsbeke (DEBR. 1980).

 

FD

Demandrille

cf. Demadril(le).

 

JG

Demandrille

zie Demadrille.

 

FD

Demanet

Deman(n)ez, zie Damagnez.

 

FD

Demanet

-ez, w. nam. Dèmanèt, Desmanet, Damanet. 1552 «Jacques Demanneiz» Subsi-desNamur, 1616 «Lambert Desmanet» Prin-cipChimay, 1630 «Jeanne Dameagnès, dite Demanet» Nivelles, 1641 «Anne Demanet» BourgNamur, 1697 «Lambert Demanet» = «Lambert Desmanet» Romerée, 1723 «Fran­çois Demanet» Saint-Aubin; sans doute dame Agnès (Anet), comp. Damanet. – Sur la famille

Demanet ou Desmanet (depuis le 17e s.), cf. Le Pays gaumais, 27-28 (1966-7), 243-8.

 

JG

Demange

Demenge, de Monge, Dom(m)ange, Doma(i)ge, Dumange: Patr. Fr. vorm van Lat. HN Dominicus. Vgl. Dimanche 2.

 

FD

Demangel

-geon, -ghon: Patr. Dim. van Démange. Vgl. 1330 Domengin de Tetengne (CAO).

 

FD

Demant

Var. de Demande (néerl.)

 

JG

Demany

Demeny, Demainy. Nom d’origine: w. topon. muni (de lat. mansionile ‘habita­tion’) ; topon. fréquent.

 

JG

Demany

Many, Manit, Mannyt, -ijt: 1. PlN Masny (Nord): 1204 Mauni (TW). 1345 Thierri de Mauny, Stavoren (CCHt). – 2. Zie Duménil.

 

FD

de-Many

Proven.   Mesnil   (Loc.). n° 49, 245.

 

EV

de-Mar-

-é, -es, -e(s)t(s), -ez.   V. Marais.

 

EV

Demarais

cf. Demaret.

 

JG

Demarais

zie Dumarais.

 

FD

Demarb(r)e

zie Demerbe.

 

FD

Demarbais

De M-, Demarbaix. 16e s. «Hano de Marbais» Châtelet; nom d’origine: Mar-bais (BrW) ou Marbaix (Ht).

 

JG

de–Marbaise

Proven. Marbaix (Loc.).

 

EV

Demarbaix

Marbaix, Demarbais, -ay, Marbais(e), Marbait, Marbé, Morbé(e), Morbee, Morobé, Morobe: PlN Marbais (WB), Marbaix (H). 1187 Heinricus de Marebais, Luik (SLL); 1278 Gerart segneur de Marbais (V.LOON 58).

 

FD

Demarbe

Demarbre, cf. Demerbe.

 

JG

Demarc(h)in

Demarsin, Marc(h)in, Marsin: PlN Marchin, W. Marcin (LU). 1382 Jehans de Marchins, Schaltin (ASM II).

 

FD

Demarch(e)

Marche: PlN Marche (LX). 1311 Onrriet (?) de Marche, Stavelot (ASM II).

 

FD

Demarche

1494 «Jehan de Marche» Boninne, 1610 «maistre Symon de Marche, licen-tié» BourgDinant; nom d’origine: Marche (Lx), Marche-les-Dames (Nr), etc.; topon. fréquent.

 

JG

de–Marche

Proven. Marche. (Loc.).

 

EV

Demarché

Du Marchie, de Marchi, Marc(h)é, Marsé, Marsee, Marzee: PlN (le) Marché: het Marktplein. Vgl. Van der Mert. 1321 Willaumes dou Markiet (DEBR. 1971); 1372 Jehan dou Markiet=1399 Jehan de Marchie, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Demarcin

w. nam. Dèmârcin, Demarsin,de Marchin. 1602-3 «Nicolas de Marsin» Ter-riersNamur, 1631 «Jacques de Marsin» Bourg­Namur, 1637 «Lambert de Marsin» Nandrin, 1655 «François Demarsin» BourgNamur, 1710 «Gaspar de Marsin» Braibant; nom d’origine : Marchin, w. màrcin (arr. Huy).

 

JG

de-Marcin

Proven. Marchin (Loc.).

 

EV

Demarck

De Marck, Demarcq, de Mark, De-marke, Démarque. Nom d’origine: Marcq (Ht), etc.

 

JG

Demarck(e)

zie Demarcq, Demarke.

 

FD

de-Marcken

Proven. Marke (Loc.).

 

EV

Demarcq

Demarck(e), Demark(e), Démarque, Desmark: 1. PlN Marck (PdC), Marcq (H, 2x Nord, Seine-et-Oise, Ard.). 1296 Leurens de Mère; 1287 Johannis de Merk, Kales (GYSS. 1963); 1298 Johannis de March; Willelmo de Marc, Bg. (VERKEST). – 2. Zie ook Demarke.

 

FD

de-Marcq

Proven. Loc.

 

EV

Demaré(e)

e(e), de Mare, zie Dumarais.

 

FD

Demarecaux

de Maréchal, zie Maréchal.

 

FD

Demareschal

zie Maréchal.

 

FD

Demaret

De M-, Demarais, Demaré, De M-, Demarest, Demarets, Demarey, -ez, De Marez, Démarrez. 1272 «Symon de Mares» PolyptVillers, 1444 «Jehan de Mares le cha-ron» AidesNamur, 1570 «Lanchelot de Maretz» CoutStavelot, 1639 «Antoine Demaret» Bourg­Namur, 1696 «François Demaret» Ladeuze; fr. marais, nom d’origine; cf. aussi Desma-re(t)s.

 

JG

Demaret(s)

-ey, -e(t)z, zie Dumarais.

 

FD

Demareuil

PlN Mareuil (Somme, Marne, Aisne, Oise, Seine-et-Marne enz.) of Maroeuil (PdC). 1202 Nicolaus de Maruel, Neufchâtel (ASH); 1275 Felippes de Mareolo, Atrecht (NCJ).

 

FD

Demari(e)

zie Demaury.

 

FD

Demaria

De Marie. Particule de + Maria, Marie (prénoms).

 

JG

Demaria

Metr. Zoon van Maria.

 

FD

Demark(e)

Demarcke, Demarque: 1. PlN Marke (WV). Zie Van Marke. 1321 Gilles de Marke = 1340 Gillis van Marke, Ktr. (DEBR. 1971); 1332 Baude Demarke, Dk. (TdT). – 2. Zie Demarcq.

 

FD

de-Mark(e)

Proven. Marke (Loc.).

 

EV

Demarle

Demmarle: PlN Marie (Aisne), Maries (PdC, Seine-et-Marne). 1300 Gobert de Marie, St-Q. (MORLET).

 

FD

Demarlie(r)

-ière, zie van de(r) Marliere.

 

FD

Demarlier

-ière. Nom d’origine: w. mârlîre ‘marnière’.

 

JG

Demarly

Marly: 1. PlN Marly (Nord, Aisne). 1201 Matheus de Marli, Oc. (MORLET). – 2. Zie Van de(r) Marliere.

 

FD

Demarneffe

De M-, de M-. Nom d’origine: Marneffe (Lg).

 

JG

de-Marneffe

Proven. Loc.

 

EV

Demarquay

Dumarquez: PlN Marquay (PdC) of Marquaix (Somme). 1227 Bauduins Markais, Atrecht (NCJ); 1387 Jehan de Markais = Jehan du Markais, Dk.(TdT).

 

FD

Demarque

cf. Demarck.

 

JG

Demarque

zie Demarcq, Demarke.

 

FD

de-Marque

V. De Marcq.

 

EV

Demarquette

zie Delmarquette.

 

FD

Demarquilly

Marquilly, Marquillie(r): PlN Marquillies (Nord). 1438 Jehan de Marquelies, Dk.(TTT).

 

FD

Demarre

De M-. Nom d’origine : fr. mare ou Marre (Meuse).

 

JG

Demarre

Spelling voor Demarre of De Maere.

 

FD

de-Marré(e)

V. Marais. De Mars. Profess. De mars, (flam.), ,,Le   panier   du   mercier ».   N.   de mercier. N° 131.

 

EV

Demarrez

cf. Demaret.

 

JG

Demarrez

-é(e), zie Dumarais.

 

FD

Demars

De Mars. 1507 «la veuve Willame de Mars» BourgNamur; surnom d’après le nom du mois, ou nom d’origine: Mars (Ardennes). -La mention yproise 1286 «Gherart Quatre mars» contient bien sûr le nom de la monnaie.

 

JG

Demarsin

cf. Demarcin.

 

JG

Demarsin

zie Demarc(h)in.

 

FD

Demart(a)in

zie Maarten(s).

 

FD

Demarteau

-theaux. 1666 «François de Mar­teau» BourgNamur, 1736 «Jean de Marteau (orig. de Monteuville) » BourgLiège; géné­ralement nom d’origine ou de résidence: fr. marteau, au sens de ‘forge avec marteau-pilon, usine à fer’.

 

JG

Demarteau(x)

zie Dumartaux.

 

FD

Demartelaere

De M-, cf. De Maertelaere.

 

JG

Demarth

Particule de + Marthe (prénom).

 

JG

Demarthe

1. Filiat. ,,(Fils) de Mar­the » (Matronyme). N° 1. — 2. V. Delmarte.

 

EV

Demarthe

Demart(e): Metr. Zoon van Martha.

 

FD

Demartin,

De M-, w. nam. Dèmàrtin. Particule de + NF Martin (prénom).

 

JG

Demary

zie Demaury.

 

FD

Demas

-at, zie Dumas.

 

FD

Demas

Var. (sans l’article) de Delmas.

 

JG

Demaseneer

-neire, cf. Demaeseneer.

 

JG

Demaseure

cf. Demasure.

 

JG

Demaseure

zie Masure.

 

FD

Demasi

zie Demazy.

 

FD

Demasières

De Mazière.  Nom  d’origine: Maisières (Ht), etc., anc. fr. maisiere ‘muraille’.

 

JG

Demasières

Demazière(s), Demazier(e), Desmazières, Desmaisières, Mizières, Maizières, Mézière(s), Mézierre: PlN Maisières (H) of Maizières (o.m. PdC). Evtl. Mézières (Ard.). 1104 Godefridus de Masieres, Stavelot (ASM); 1279 Béatrice de

Maisières, Atrecht (NCJ); 1383 François de Mazières = 1385 Fr. de Maisières, Lens (MARCHAI).

 

FD

Demassieux

PlN Massieux (Ain) of Massieu (Isère). Demassue: PlN Massul in Longlier (LX). 1317 Evrair de Massu, Trier (ASH).

 

FD

Demassue

Nom d’origine: Massul, w. maussu, mîssu, dépend, de Longlier (Lx).

 

JG

de-Massue

-Masy.    Proven.   Masy (Loc.),

 

EV

Demasure

-seure, Demazure. Nom d’origine: anc. fr. masure ‘demeure; maison et terres qui en dépendent’, d’où plusieurs topononymes; cf. aussi Masure,

 

JG

Demasure

zie Masure.

 

FD

Demasy

Demazy, w. nam. Dèmazi. 1265 «Frankes des Mazis» CensNamur, 1286 «WérisdesMasis»CartMons, 1335 «Jehan des Mazis» ComptesMons, 1519 «la veuve Phi­lippe de Masich» BourgNamur; nom d’ori­gine: anc. w. masi, dérivé en -icius de lat. nansiis, fréquent en toponymie (cf. DBR 15, 1958, 163-170), e.a. Mazy (Nr), ainsi qu’à Horrues, Neufvilles, etc. (Ht).

 

JG

Demasy

zie Demazy.

 

FD

Demat

De Mat, zie Dumas.

 

FD

Demat

Surnom: moy. néerl. mat ‘fatigué, sans force’.

 

JG

Demathieu

Particule de + NF Mathieu (prénom).

 

JG

Demathieu

Patr. Zoon van Mathieu.

 

FD

de-Maubeuge

Proven. Loc.

 

EV

Demaude

1779 «Jean Louis Demalde» Natoye;

nom d’origine : Maulde (Ht).

 

JG

Demaude

Demode: PlN Maulde, ook Maude (H, Nord). 1286 Mikius de Maude, Dk. (RUELLE 16).

 

FD

Demaurissen

zie Maurits.

 

FD

Demaury

Demory. Ellipse de (fils) de Maury, aphérèse d’Amauri < anthrop. germ. amal-ric.

 

JG

Demay

1444 «Henrion bouvier de Colart de May» AidesNamur;  var.  (sans l’article) de Delmay ; cf. aussi Demey.

 

JG

de–May

1. V. Demez. — 2. N. cir­constanciel de temps. N° 301.

 

EV

Demay,

Demaij, zie Dumet(s), Delmay.

 

FD

Demayer

De M-, cf. Demaeyer.

 

JG

Demazière(s)

-ier(e), zie Demasières.

 

FD

Demazure

cf. Demasure.

 

JG

Demazure(s)

zie Masure.

 

FD

Demazy

cf. Demasy.

 

JG

Demazy

Demasy, Demasi, Dumasy, Dumazy, Dumazie, Masi(t), Masy, Mazy: PlN Mazy (N), Masy in Horrues (H), Neufvilles (H), Mazy in Itter (WB). 1286 Henris dou Masich, H (SMTII).

 

FD

de-Mazy

Proven. Mazy (Loc.).

 

EV

Dembiermont

Dimbiermont. Var. de Damb(i)ermont.

 

JG

Dembiermont

zie Dambermont.

 

FD

Demblon

-ond, Dimblon, Damblon, Danblon. 1552 «Toussaint Demblon» CoutStavelot; nom d’origine: Néblon, w. (èn-)èblon, à Ouffet (arr. Huy).

 

JG

Demblon(d)

zie Damblon.

 

FD

d-Emblon(d)

Proven.  De Néblon. N° 49.

 

EV

Dembly

Nom d’origine: Ambly (Nr).

 

JG

Dembly

PlN Ambly(N).

 

FD

Dembour

-ourg, Dimbour, -ourg.   1531 «Henry Dembourg», «Hiérosme Dembourgh» BourgNamur; nom d’origine: Embourg (Lg).

 

JG

Dembour(g)

Dimbour(g), Dambour(g): PlN Embourg (LU). 1359 Colar d’Embour, Luik (SLLIV).

 

FD

de–Méan

Proven. Loc.

 

EV

Demecheleer

Ethnique: habitant de Mechelen, fr. Malines (Anv).

 

JG

Demedts

De M-, cf. Demets.

 

JG

de-Medts

V. Mets.

 

EV

Demee

Demé, zie Dumets.

 

FD

Demeekeleer

Surnom:   moy. néerl. makelaar, maeke- ‘courtier, maquignon’.

 

JG

Demeel,

zie Demelle.

 

FD

Demeer

1358 «Henrico dicto de Meer» Cart-ValDieu, 1444 «Thiri de Meer» TerreJauche, 1591 «Renier de Meer» BourgLiège; probabl. adaptation néerl. de Lemaire [FD].

 

JG

Demeersman

De M-, Demeersseman, de Merschman,  Demeerman,   De  Meirsman, Demersman, De M-. Nom de profession: moy.

néerl. merseman, meerse ‘marchand, mercier’.

 

JG

de-Mees

Car.  mor. De Mees,  ,,La mésange ». N08 288, 292.

 

EV

Demeester

De M-, de M-, Demeestere, Demeestère, Demiester. 1641 «Antoine de Meester» BourgNamur; nom de charge: moy. néerl. meester ‘maître’.

 

JG

de-Meester(e)

Profess. De Meester, ,,Le   maître »   (d’école   ou   autre).

N°  136,  142,  176.

 

EV

Demeffe

de Meef: PlN Meeffe (LU). 1317 Hellinus de Meffe (HERB. 1947,78); 1398 François de Meffe, Luik (ISP).

 

FD

Demeffe

w.  nam.  Dèmèfe.  Nom d’origine: Meeffe (Lg).

 

JG

de-Meffe

Proven. Loc.

 

EV

Demeiere

Nom de profession: moy. néerl. meyer ‘maire, métayer’.

 

JG

Demeillier

cf. Demellier.

 

JG

Demeillier

-iez, de Meileir, zie Demellier.

 

FD

Demeire

De M-. Nom d’origine: Meire (FlOr) et plusieurs hameaux.

 

JG

Demeire

zie Lemair(e), de Meyer(e).

 

FD

Demeiter

zie Lemaître.

 

FD

Demel

De M-, Demelle. Nom d’origine: Melle (FlOr) ou Melles (Ht).

 

JG

de-Mel

Proven. Melle (Loc.).

 

EV

Demel(le)

Demeel: 1. PlN Melles (H). 1289 Jehans de Melle; 1309 Jehans de Melles, Dk. (TdT). – 2. PlN Melle (OV).

 

FD

de-Melais

Proven. Mellier (Loc.).

 

EV

Demelen

Demel(l)in: 1. PlN Melen (LU). 1334 Rennekin de Melins, Tg. (SLL III). – 2. Zie Demelin.

 

FD

Demelenne

Demelinne, Demlenne: PlN Melinne in Soy-lez-Durbuy (LX).

 

FD

Demelenne

-inne, Demlenne. Nom d’origine: Melinne, w. à m’lène, à Soy-lez-Durbuy (Lx).

 

JG

de-Mélenne

Proven. Melen (Loc.).

 

EV

Demelie(r)

zie Demellier.

 

FD

Demelin

1265 «Dame Ysabiaus de Melins» CensNamur, 1265 «dominus Johannes miles de Melen», 1276 « Anseas de Melen» CartVal-Benoît, 1289 «Bauduins de Melin» Cens­Namur, 1323 «enfans Aimeri de Melen» Cart-ValBenoît, 1334 «Hanin de Melin», 1365 «Jehan de Melin coutelier» TailleMons, 1449 «Lambillon de Melin» AidesNamur, 1474 «Wilheme de Melen» PrincipLiège; nom d’origine qui, dans les mentions anciennes, se réfère aussi bien à Melen (Lg) et Melin (BrW) qu’à Meslin-l’Évêque (Ht), mais qui comme NF hennuyer, représente sans doute ce dernier.

 

JG

Demelin

Demellin, Demelen: 1. PlN Melin, Ndl. Malen (WB). 1277 Jehans de Melijn (PEENE); 1450 Aernoud Demelin, Aat (PARM.). – 2. PlN Molins-sous-Orche (Côte-d’Or) = Melin. 1384 Vauthier de Melin (MARCHAL). – 3. Zie Demelen.

 

FD

de-Mélinne

Proven.  Melin   (Loc.).

 

EV

Demelle

cf. Demel.

 

JG

Demellier

Demeillier, -iez, de Meileir, Demelie(r), Dumelie, Demely, Demolie: 1. PlN Mellier (LX). 1188 Theodoricus de Maslier = 1190 Th. de Maliers, LX (CAO). – 2. PlN Mellier-Essart in Auxi-le-Château (PdC). – 3. Uit Dumellier. PlN Mellier. Ofr. meslier: mispelboom. 1676 Mahieu du Mulier; 1729 C.C. Dumelier, Pop. (V.HILLE 1969).

 

FD

Demellier

Demeillier. Nom d’origine: Mellier (Lx).

 

JG

Demellin

cf. Demelin.

 

JG

Demely

zie Demellier.

 

FD

Demenge

zie Démange.

 

FD

Demenil

Demeny, zie Dumenil.

 

FD

Dementis

Wsch. spellingvar. van De Monty.

 

FD

Demeny

cf. Demany.

 

JG

Demerbe

Demierbe, Demarbe, Demarbre (var. remotivée sur fr. marbre). 1634 «Maître Jan Demerbe» Nalinnes; nom d’origine: Merbes-Sainte-Marie ou Merbes-le-Château (arr. Thuin).

 

JG

Demerbe(s)

Demierbe, Demierpe, Demarb(r)e, Merbes: PlN Merbes (H). 1131 Anselmus de Merbiis et Geluidis uxor ejus dederunt quoddam alodium apud Merbias (SMTI); 1281 Colars de Mierbes, Bergen (ARNOULD 29).

 

FD

de-Merbe(s)

Proven. Merbes (Loc.)

 

EV

Demerchy

Dumercy, Mercy: PlN Mercy (Meurthe-et-Moselle, Allier, Yonne). 1138 Theodericus de Merceio, Verdun (CAO).

 

FD

de–Merechy

Proven. Mercy.

 

EV

Demerie

Dumery, Demery, Dem(e)urie, Mer(r)y, Mérie, Merrie, Meri, Meery: PlN Méry (Aube, Oise, Seine-et-Marne, Marne, Calvados, Cher), in Tilff (LU), Merri (Orne), Merry (Yonne). 1349 Simons Demeri, Dk. (TdT); 1380 Stéphane de Meriaco = 1399 Estevene de Mery, Ktr. (DEBR. 1970); 1736 George de Mery = 1787 Georgius Dumerij, Hove H – Bg.(VS 1972,343-356). – Lit.: BdS 1988, nr. 3, 12.

 

FD

Demerisse

cf. De Meurisse.

 

JG

Demerisse

zie Maurits.

 

FD

Demerlière

-ier(e), -ie, zie van der Marliere.

 

FD

de-Mérode

N. de princip. all. Meirode. N° 216.

 

EV

Demerre

zie Lemair(e).

 

FD

Demerrisse

-ysse, zie Maurits.

 

FD

Demersman

De M-, cf. Demeersman.

 

JG

de–Merten

Proven.  (Loc.).

 

EV

Demery

zie Demerie.

 

FD

Demesmacker

-aecker, De M-, Demesmae-ker, De M-, Demesmaker, Demessemacker, -aeker, De M-. Nom de profession : moy. néerl. mesmaker, messe- ‘fabricant de couteaux’.

 

JG

Demesse

 (NF hennuyer). 1705 «Jean de Messe» Tamines; p.-ê. surnom de celui qui servait la messe ou qui y assistait, mais un nom d’ori­gine est tout aussi envisageable, par ex. Metz, chef-lieu du départ, de la Moselle, dont la prononciation traditionnelle coïncide [MH].

 

JG

Demesse

zie Metz.

 

FD

Demessemacker

-aeker, cf. Demesmacker.

 

JG

Demessine

-ines. 1292 «lehan de Menchines» = 1294 «lohannis de Messines» Courtrai; nom d’origine: Mesen, fr. Messines (FlOcc); cf. aussi Mesme(s), Missinne [FD].

 

JG

Demessine(s)

Messines, Messin(n)e, Missin(n)e, Myssyn(n)e, Messeine, -eyne: PlN Mesen (WV), Fr. Messines. 1292 lehan de Menchines = 1294 Iohannis de Messines, Ip. (BEELE).

 

FD

Demestre(s)

zie Lemaître.

 

FD

Demet

Demette. Forme apocopée du suivant.

 

JG

Demet

zie Dumet(s).

 

FD

de–Met(s)

Proven. Mets.

 

EV

Demet(t)re

Demette(r), zie Lemaître.

 

FD

Demeter

Nom de métier: moy. néerl. meter ‘mesureur’.

 

JG

Démets

De M-, Demedts, De M-, De Mits. 1638 «Antomus Demitz» émigré en Suède; nom de métier: moy. néerl. mets, metse ‘maçon’.

 

JG

Demetsenaere

De M-. Nom de métier: moy. néerl. metsenaer ‘maçon’.

 

JG

Demette

cf. Demet.

 

JG

de–Mettre

Profess. De Meter,  ,,Le mesurier ».

 

EV

Demetz

1. Zie Mets. – 2. Zie Dumet(s). – 3. Zie Metz.

 

FD

Demetz

De M-. 1444 «Jehan de Metz cordier» AidesNamur, 1496 «Jehanne de Metz» Justi-ceBastogne, 1503 «Jacques de Metz», 1549 «Pierchon Demetz» BourgNamur, 1612 «la veuve Pierson de Metz» TerriersNamur; nom d’origine: Metz (Moselle), comp. Demesse, mais aussi en Wallonie, le topon. me (lat. mansus) comme Meiz, o me à Stavelot (arr. Verviers), Metz, lès me à Fontaine-l’Évëque (arr. Charleroi), cf. BTD 9, 80 [JL, NFw].

 

JG

Demeugere

Wvl. hypercorrect voor Demeure.

 

FD

Demeulder

De M-, Demeuldre, Demuylder, De M-, Demolder, De M-, Demulder, De M-. Nom de métier: moy. néerl. molder, mvl-der ‘meunier’.

 

JG

Demeulebroeke

zie (van) Meulebroeck.

 

FD

Demeulemeester

De M-, de M-, Demeule-meste, -ster. Nom de profession : moy. néerl. molenmeestei; mole- ‘inspecteur de moulins’.

 

JG

Demeulenaer

De M-, Demeulenaere, De M-, Demeuleneere, De Meuleneire, De Muele-naere, Demeunelaere. Nom de métier: moy. néerl. molenaer ‘meunier’.

 

JG

Demeulier

zie Mulier.

 

FD

Demeunier

Particule fr. de ou article néerl. de + Meunier.

 

JG

Demeunier

zie Meunier.

 

FD

Demeur

1294 «Marsile de Demeur» Cens­Namur; p.-ê. nom d’origine: Meux, 1265 «Meur» (Nr), cf. 1289 «Durions de Meurs» CensNamur, 1561 «Otteletde Meurs», «Jehan des Meures» BourgNamur; ou bien var. de néerl. De Moor (= le Maure, de teint foncé) [FD].

 

JG

Demeur(e)

de Muer, de Meur, de Muur: 1. Ofr. demuere, demeure: vertraging, verblijf. EN. – 2. PlN Meure(s) (Jura, Hte-Marne, Nièvre). –

3. Het kunnen ook Ovl. var. zijn van De Moor.

 

FD

de–Meur(e)

V. De Meux.

 

EV

Demeurant

-ont. Surnom: anc. fr. demorant ‘qui retarde; lambin’ FEW 3, 38a.

 

JG

Demeure

Surnom: anc. fr. demore ‘retard’, fr. demeure FEW 3, 38a plutôt que var. de De-meur [FD].

 

JG

Demeurie

zie Demerie.

 

FD

Demeurisse

zie Maurits.

 

FD

Demeuront

cf. Demeurant.

 

JG

de–Meurs

Proven.   1.  Meux   (anc. Meur) (Loc.). N° 73. — 2. Meurs

(Loc. allem.).

 

EV

Demeus

Demeûs, zie Meus.

 

FD

de-Meus(e)

Proven. (De la région) de la Meuse (fleuve). N° 230.

 

EV

Demeuse

In geen geval de riviernaam de Maas, La Meuse, want dan zou de FN Del(a)meuse luiden. Een nog niet geïdentificeerde PlN M(e)use. 1356 Tonar de Muze, Lantremange (SLLIV).

 

FD

Demeuse

s.d. «Johannis de Mosa» ObitHuy, 1272 «lohannis de Mosa» PolyptVillers, 1379 «Ameles dis de Muese de Flemale» Guill-Liège, 1544 «Jehan de Meuse» CoutStavelot, 1736 «Jean-Thiry de Moeuse» BourgLiège; nom de résidence: riverain de la Meuse (fleuve). – On notera en outre que Demeuse fut le nom donné à deux enfants trouvés à l’hospice (le long de Meuse) à Namur en 1795 et 1796 (Destray 59).

 

JG

Demeuter

De M-, De Meutter. Surnom: néerl. imiter ‘séditieux’.

 

JG

Demeutre

zie de Muyter.

 

FD

de–Meux

-Meur(e).   Proven.   Loc. Anciennement Meur. N° 49.

 

EV

de–Meuzoy

Proven. ,,Endroit mous­su, humide ».

 

EV

Demey

De M-, De Mey, cf. Demeij.

 

JG

Demey

zie de Mey.

 

FD

Demeyer

De M-, Deraeyere, De M-, au génitif: Demeyrs. Var. de Demeiere.

 

JG

Demeyre

Spelling voor De Meyere Demman(e), zie de Man.

of Demaire, wat naar de bet. op hetzelfde neerkomt.

 

FD

Demeyst

-eyts, -ez, zie Dumet(s).

 

FD

de-Meyst

Proven. Meysse (Loc.).

 

EV

Demez

1289 «Jehans de Meis» CensNamur, 1334 «Andruet des Meis» ComptesMons, 1444 «Thiri de Meis» TerreJauche, 1524 «Johan de Meez» DénStavelotMy, 1545 «Laurent de Meetz» BourgNamur; var. (sans l’article) de Delmé.

 

JG

de-Mez

Proven. Mas, mez,  ,,Habitation rurale. N° 245.

 

EV

Demi

Demy, Démy: PlN My (LX).

 

FD

Demiddel.

Comme le suivant, surnom de l’inter­médiaire (dans une affaire, etc.).

 

JG

d’Emienne

V. D’Emine.

 

EV

Demierbe

cf. Demerbe.

 

JG

Demierbe

Demierpe, zie Demerbes.

 

FD

de-Mierbe

Proven. Merbes (Loc.).

 

EV

Demies

Demie (NF de la région de Morlanwelz et Tubize). Peut-être nom d’origine, par ex. Ergnies (Somme), Ergny (PdC) ou Regny (Aisne), avec dépalatalisation du gn en do­maine picard [MH]. Une var. de Dernier, Derny, semble moins probable.

 

JG

Demies(se)

Demisse: W. uitspr. van De Miêster=De Meester, met dial. reductie.

 

FD

Demiesse.

Var. w. (par réduction consonantique) de De Miester = De Meester?

 

JG

Demiester

cf. Demeester.

 

JG

Demil

De Mil. Surnom: moy. néerl. mil ‘millet’ ou bien moy. néerl. mid, mil ‘poussière (de tourbe ou de bois)’.

 

JG

de-Mil

Proven.  Mille   (Dép.  Tourines-la-Grosse).

 

EV

Demil(l)ecamps

-quand, zie Millecamps.

 

FD

Demil(l)y

PlN Milly (Seine-et-Oise). 1383 Jean de Milly(MARCHAL).

 

FD

Demilde

De M-, cf. De Milt.

 

JG

Demilie(r)

Wsch. var. van Demilly. Demilier kan hypercorrect zijn.

 

FD

de-Milier

Proven. Mellier (Loc.).

 

EV

Demille

Demylle. Nom d’origine: soit (Ham-me-)Mille (BrW) mais la forme ancienne en est «Melen», soit Milst à Marcq, cf. 1480-82 et 1524 «Jehan de Mille» et «1649 «Nicolas van Milst» Enghien [BR].

 

JG

Demille

Demylle: PlN (Hamme-)Mille (VB).

 

FD

Demillecamps

-quand. Nom d’origine: Mil-camps, à Rebecq-Rognon (BrW).

 

JG

Demily

Nom d’origine: Milly (Seine-et-Oise), etc.

 

JG

Demin

cf. Demain.

 

JG

Demin

Demin(n)e, zie de Min.

 

FD

Demine

Deminne, sans doute aussi De Min. Surnom: moy. néerl. min, minne ‘amour, ami­tié’ ou moy. néerl. minne ‘nourrice’. – Un nom d’origine: Émines (Nr) est également possible, cf. 1494 «Gillo d’Emynnes» Bo-ninne, 1498 «Jacques Démines», 1515 «Pie-rart Deminnes» BourgNamur; cf. également Dermine.

 

JG

d’-Emine

Proven.  Emines   (Loc.).

 

EV

Deminie

zie Dumenil.

 

FD

Deminten

cf. de Menten.

 

JG

de–Miomandre

Proven.  L.D. (France).

 

EV

Demisse

Surnom : moy. néerl. misse, mis ‘messe’ ; cf. Demesse.

 

JG

Demisse

zie Demiesse.

 

FD

Demissy

Nom d’origine: Missy, nom de trois localités du départ, de l’Aisne.

 

JG

Demissy

PlN Missy (sx Aisne, Calvados).

 

FD

Demitri

zie Dimitri.

 

FD

Demlenne

cf. Demelenne.

 

JG

Demlenne

zie Demelenne.

 

FD

Demmarle

zie Demarle.

 

FD

Demmer(s)

zie Diemer.

 

FD

Demmin

zie de Min.

 

FD

Démo

zie de Meaux.

 

FD

Demode

zie Demande.

 

FD

Demoen

(NF de Flandre, plus rare en Hainaut). Nom de parenté: moy. néerl. moene, moen ‘tante’ [JH] ou var. néerl. de Dumon(t), Demont [FD]. – Très éventuellement, nom d’origine: avec la préposition fr. de intro­duisant un NL, Moen, top. flamand situé en Flandre occidentale entre Tournai et Courtrai, autrefois partagé entre l’ancien Tournaisis et le comté de Flandre [MH].

 

JG

Demoen

zie Dumont.

 

FD

Demoey

Surnom: moy. néerl. mooy, moy ‘joli’.

 

JG

de-Moffarts

Proven.   Mofa   (Dép. Jalhay).

 

EV

Demogue

Démo-. Nom d’origine: Mogues (Ardennes).

 

JG

Demogue

Demôgue: PlN Mogues (Ard.). 1359 Jehans de Mogres, Ivois (Ard.) (CAO).

 

FD

Demoing

Nom d’origine: Moingt (Loire).

 

JG

de--Moing

Proven.   Mouhin   (Dép. Waremme). V. De Muynk.

 

EV

Demoiny

Nom d’origine: Moi(s)nil, w. mwin.ni, fréquent en toponymie wallonne.

 

JG

Demoiny

PlN Moisnil in Maizeret (N), Moinil in Burdinne (LU) en Orchimont (N).

 

FD

Demoisau

zie Damoiseau(x).

 

FD

Demoisy

Nom d’origine: Moisy (Loir-et-Cher), etc.

 

JG

Demoisy

PlN Moisy (Loir-et-Cher).

 

FD

Demoitelle

(NF de la région mosane). Pour E. Renard (BTD 26, 259), ce NF représenterait la forme w. liég. de mwètèye ‘du milieu’, cf. Demoitié (qui suit).

 

JG

de-Moitelle

Proven. Martel (L.D.).

 

EV

Demoitie

-ié. Fr. de moitié, surnom de celui qui partage une maison, cf. Demoitelle (qui pré­cède) et Delmoitié.

 

JG

Demoitié

zie Delmoitié.

 

FD

de-Moitié

Proven. 1.  Mortier (Dial.) (Loc.). — 2. Meitié, ,,Mé-

tairie ».  L.D. Synon, : Delmoitié.

 

EV

Demol

De M-, Demole, de Moll. 1283 «Gode-fridus de Molle» CartValDieu, 1502 «maistre Pol de Mol» AidesHainaut, 1536 «Jo. de Molle», 1557 «Foillin de Molle» Fosses-la-ville, 1583 «Antoine Demol (orig. de Maas­tricht)» BourgLiège, 1591 «Adrienne de Mol» BourgLiège; nom d’origine: Mol (Anv) mais aussi surnom: moy. néerl. mol ‘doux, faible’.

 

JG

de-Mol

Proven. Mail (Loc.).

 

EV

de-Mol(l)in(g)

V. Moulin.

 

EV

Demolder

De M-, Demolde (forme apocopée), cf. Demeulder.

 

JG

Demole

cf. Demol.

 

JG

Demole

Fr. grafie van De Mol of De Moll.

 

FD

de–Molembaix

Proven. Loc.

 

EV

Demoléon

Nom d’origine: Moléon (Gers); cf. aussi Mauléon.

 

JG

Demoléon

PlN Moléon (Gers).

 

FD

de-Molie

Proven.   Morlies   (Dép.Maubray).

 

EV

Démolie

zie Demellier.

 

FD

Demolière

Demoulière: PlN Molière (Ardèche, Lot, Tarn), ook Molières (verspreid).

 

FD

Demolin

-ollin, Demollein, De M- (forme néerl.). 1265 «Willemart de Molins» Cens-Namur, 1679 «Jean Demolin», 1680 «André Demollin» BourgNamur; nom de résidence: w. molin ‘moulin’, avec w. de ‘du’.

 

JG

Demolin

zie Dumoulin.

 

FD

Demollein

Demollin(g), zie Dumoulin.

 

FD

Demolon

Nom d’origine: sans doute Mâlon, w. môlon, à Écaussinnes d’Enghien (Ht), mais le NF est plutôt hesbignon.

 

JG

Demolon

PlN Mâlon, W. môlon, in Ecaussines (H).

 

FD

de-Molon

V. Demblon.

 

EV

Demols

zie (de) Mol.

 

FD

Demon

zie Dumont.

 

FD

de-Mon

-Monceau. V. Mont.

 

EV

Demonceau

1773 «Nicolas Demonceaux» NP-Louette; nom de résidence: Monceau, topon. fréquent (= petit mont), e.a. Monceau-en-Ar-denne (Nr), etc.

 

JG

Demonceau

-chaux, -cheux, zie Monceau.

 

FD

Demonchy

Dumonchy, Monchy, Monsy: PlN Monchy (4x PdC, 2x Oise, Somme, Seine-Mar.). 1235 Simonem de Monci, Atrecht (NCJ); 1248 Johannes de Monchy, St-Q. (MORLET).

 

FD

Demoncour

-court. Nom d’origine : Montcourt, Moncourt (Haute-Saône).

 

JG

Demonie

Probabl. nom hybride : article néerl. de + Monnier [FD].

 

JG

Demonie

zie Mon(n)ier.

 

FD

Demons

1. PlN Mons, Ndl. Bergen (H). 1283 Anniès de Mons, Dk. (TTD). – 2. PlN Mons (LU) en in Bombaye, Flémalle, Melen (LU). 1259 Radulpho de Mons, Luik (AVB).

 

FD

Demonseau

zie Moncea(u).

 

FD

Demont

1294 «Jehans Demont» CensNamur; var. de Dumont. -Comme NF flam., var. de Demondt.

 

JG

Demont

zie Dumont, de Mond(t).

 

FD

de–Mont(e)

V. Mont.

 

EV

de-Montblanc

Proven. L.D.

 

EV

Demonte

Demonté, zie Dumont.

 

FD

Demonte

Néerlandisation ou latinisation de Demont.

 

JG

Demonté

1780  «Jean-Martin Démonté» Charleroi ; var. de Demonty ?

 

JG

Demonthy

zie De Monty.

 

FD

Demontigny

de M-. 1627 «Gielet de Montigny » émigré en Suède ; nom d’origine : Montigny, topon. fréquent (lat. montiniacum).

 

JG

de-Montpellier

Proven. Ville fr. N° 217.

 

EV

Demonts

zie Dumont.

 

FD

Demonty

Demonthy. Nom d’origine: Monty, à Charneux (Lg), etc., topon. fréquent (lat. montile).

 

JG

de-Monty

Proven.   Dép.   Charneux et Corroy-le-Château.

 

EV

Demoor

De  M-.  1676 «Sébastien de More» RuageAth; surnom: moy. néerl. moor ‘Maure, de teint foncé’.

 

JG

Demoortel

De M-. Surnom : moy. néerl. mortel,moortel ‘mortier’, topon. fréquent.

 

JG

de-Moortel

De Mortel,  ,,Le mor­tier, la poussière. Profess. N° 131.

Synon. : Demoorter.

 

EV

de–Mooy

-Moye, -Moyer. Car. phys. De Mooie, ,,Le beau ». De mooiere,

,,Le plus beau (des deux frères) ». N° 252.

 

EV

Demorcy

Demorsy: PlN Morchies (PdC). 1340 Bartholomaeus de Morchies de Beaurevoir (MORLET).

 

FD

Demorcy

Nom d’origine: Morchies (PdC)?

 

JG

Demori

zie Demaury.

 

FD

de-Morialmé  

Proven.     Morialmé. (Loc).

 

EV

Demoricour(t)

PlN Moncourt (Moselle, Seine-et-Marne), Montcourt (Haute-Saône, Seine-et-Marne).

 

FD

Demorsy

zie Demorcy.

 

FD

de–Morsy

Proven.  Moircy   (Loc.).

 

EV

de–Morteau

Proven.  Lamorteau (Loc.).

 

EV

de-Morteuil

V. De Morteau.

 

EV

Demortie(r)

zie Mortier(s).

 

FD

Demortier

1500 «Bertrand de Mortier» Guill-Liège; nom d’origine: Mortier (Lg); plusieurs topon.

 

JG

de–Mortier

Proven. Loc.

 

EV

Demory

cf. Demaury.

 

JG

Demory

zie Demaury.

 

FD

Demot

De M-, Demote, -otte. Nom d’origine: moy. néerl. mote ‘motte féodale’.

 

JG

Demot(te)

Demote, De Mote, zie Delamotte.

 

FD

de–Mot(te)

Proven. V. Motte,

 

EV

Demotie(r)

zie Dumoutier.

 

FD

de-Mou(s)t-

-ier, -iez. Proven. Loc. et L.D. ,,Mo(na)stère ». N° 245.

 

EV

Demou(s)tier

-iez, zie Dumoutier.

 

FD

Demoucelle

Demous(s)elle, Desmoucelles: PlN Moucelle < Moncelle/Monc(h)eau: heuvel. Moncheaux bij Rijsel: 1144 Moncelles (TW). Voor de ou, vgl. Poncin/Poucin, Pouseele < Ponchel. 1229 Willelmus de Moncel, Comp. (MORLET).

 

FD

Demoucelle

-selle, Desmoucelles (faux plur.?).

Nom d’origine: la Moselle (rivière), w. arch.

Muzèle.

 

JG

de-Moucelle

Proven.   1.   Morcelle. (Dép.   La  Hamaide)   (Dial.).   —

2. (Région) de (la) Moselle. (FI.).

 

EV

Demoucron

1279-80 «Colins de Mouskeron», «Jehande Mouskeron li cordewaniers» Reg-Tournai; nom d’origine: Mouscron (Ht).

 

JG

Demoulière

zie Demolière.

 

FD

Demoulin

Fr. moulin, surnom d’un individu habitant un moulin.

 

JG

Demoulin

zie Dumoulin.

 

FD

de-Moulin

V.  Moulin.

 

EV

Demous(s)elle

zie Demoucelle.

 

FD

Demoussaud

Mousseau, -ault, -iaux: 1. Verspreide PlN Mousseaux (o.m. Eure, Seine-et-Oise, Seine-et-Marne), dim. van mousse: mos. Id. aïs Mossiat. – 2. Evtl. var. van Demonceau. Vgl. Poncin = Poucin, Demoucelle.

 

FD

Demoustier

De M-, Demoustiez, Demoutier, -iez. Nom d’origine : Moustier (Nr et Ht), anc. fr. moustier ‘monastère, église’.

 

JG

de-Moüy

Proven. Mouhy(prez) (Dép. Wanne). Nos 71, 205, 236.

 

EV

DE–Moye

-Moyer. V. De Mooy.

 

EV

Demoyer

De M-, cf. Demuyer.

 

JG

de-Moyter

V. Demeuter.

 

EV

Demptinne

1544 «Collin Demptines» Bourg-Namur; nom d’origine: Emptinne (arr. Dinant) ou Hemptinne-lez-Egezée (arr. Namur).

 

JG

Demptinne

Dentin(n)e: PlN Emptinne (N). 1588 Simon d’Emptinne; 1661 d’Emptynnes = Demptinne (vader van) 1658 N.P. Dentine, Dinant (Midd. 1967,10-19).

 

FD

Dems

Var. van Daems?

 

FD

Demseaux

cf. Damseaux.

 

JG

de-Muenynck

V. Monk.

 

EV

Demul

De M-. Surnom: moy. néerl. mul ‘pous­sière (de tourbe ou de bois)’.

 

JG

Demul

Profess. ou Proven. De Meu­le», ,,Le moulin ». Nos 131, 148.

 

EV

Demulder

De M-, cf. Demeulder.

 

JG

Demulier

-ie(s), -iez, Demullie(r), zie Mulier.

 

FD

Demulier

-iez, Derouiller, Desmullier. 1442 «Lotard des Muliers» Marcq-en-Baroeul [FD]; d’anc. fr. millier ‘muletier’, avec article néerl. ou prépos. fr. de.

 

JG

Demulies

NF attesté dans le Nord à Marquillies en 1815 (GeneaNet); var. de Demulier qui pré­cède.

 

JG

Demunck

De M-, de M-, Demuynck, De M-. Surnom: moy. néerl. monic, munc ‘moine’.

 

JG

de-Munck

V. Monk.

 

EV

Demunster

Nom d’origine: moy. néerl. monster, munster ‘monastère, église’, fréquent en topo­nymie germ. (e.a. Munster, All.).

 

JG

Demunter

De M-. Nom de métier: moy. néerl. munter ‘monnayeur’.

 

JG

de-Munter

Profess. ,,Le monnayeur » Synon. : Monnoyer. N° 142.

 

EV

Demurie

zie Demerie.

 

FD

Demuro

zie Morel.

 

FD

Demus

Niet ‘de Mus’, maar de D. FN Demus. Patr. Korte vorm van HN Nicodemus. 1530 Demus Schwartzmann, Ulm (BRECH.).

 

FD

Demuth

D. FN Mhd. dêmuot: deemoedig, bescheiden. BN. 1293 Heinr. dictus Diemuot, Freiburg (BRECH.).

 

FD

Demuth

Surnom : moy. néerl. mut, muet ‘ardeur, courage’.

 

JG

de-Muth

1.   Car.   mor.   De  Moed, ,,Le courage ». N. d’H. courageux.

N° 282.

 

EV

Demuyck

Surnom: moy. néerl. muke, muyke ‘fétu pour tirage au sort, lot’.

 

JG

Demuylder

De M-, cf. Demeulder.

 

JG

Demuynck

De M-, cf. Demunck.

 

JG

de-Muynck

V. Monk.

 

EV

Demuyser

De M-, cf. Demeusere.

 

JG

de-Muyser(e)

Car. mor. De Muiser, ,,Le   rêveur,le   penseur ».    (Ane.

néerl.)   (Comp.,   anc.   fr. :   Muser, ,,penser »). N° 278.

 

EV

Demuyt

De Muyt. Surnom: moy. néerl. muyte ‘sédition’, ou apocope du suivant.

 

JG

de-Muyter

Car.   mor.  De   Mutter, ,,L’insurgé ». N° 258.

 

EV

Demy

Démy. Nom d’origine: My (Lx).

 

JG

Demy

zie Demi.

 

FD

de-My

Proven. Loc.

 

EV

Demyck

Surnom: moy. néerl. micke, mie ‘miche (de pain)’.

 

JG

Demylle

cf. Demille.

 

JG

Demylle

zie Deraille.

 

FD

Demyttenaere

Dérivé de moy. néerl. miten ’empiler, mettre en tas (le foin, etc.)’.

 

JG

Den-

Ancien accusatif masc. sing. de l’article néerl. de ‘le’, qui se serait généralisé au nomi­natif dans certains dialectes.

 

JG

Den Boer

Surnom: néerl. boer ‘paysan’.

 

JG

DEN Das

,,Le blaireau ». V. Blai­reau.

 

EV

DEN Doncker

1. Car. mor. De Don-kere, ,,Le sombre ». — 2. Proven. L’habitant de Donck (suff. -er, d’orig.).

 

EV

DEN Dooven

Car. phys. De Dore, ,,Le sourd ».

 

EV

DEN Dulk

Car. mor. De Dole, ,,Le poignard ». N. d’H. batailleur ou d’assassin.

 

EV

DEN Haerynck

V. De Harynck.

 

EV

DEN Haese

V. Haas.

 

EV

Den Hand

Surnom: néerl. hand’mam’.

 

JG

DEN Hollander

V. Hollanders.

 

EV

Den Hond

-dt. Surnom: néerl. hond ‘chien’.

 

JG

Den Houwer

Denouwer. Nom de métier : moy. néerl. houwer ‘celui qui coupe (le bois, la pierre)’; comp. vleeschhouwer ‘boucher’.

 

JG

Den(ne)quin

1. Zie Dennekin. – 2. PlN Ennequin in Loos (Nord) of Annequin (PdC) of Enquin (PdC) (DUPAS). 1484 Jehan Dennequin, Dk. (TTT); 1597 Jacques Dennequin, Waasten (DUV.).

 

FD

Den, van

zie Vanden.

 

FD

Denacktergael

Denagtergal, -ael. Surnom: néerl. nachtegaal ‘rossignol’.

 

JG

de-Naegel

Profess. V. Nagel.

 

EV

Denaeghel

De  Naghel. Surnom de cloutier: néerl. nagel ‘clou’ [FD].

 

JG

Denaes

Spelling voor Den Haes. Zie (de) Haas.

 

FD

Denaetie

zie Denancy.

 

FD

Denaeyer

De N-, Denayer, De N-, de Nayre, Denayer, De N-, de Nayre, cf. Denaeyer.

 

JG

Denage

Hypercorrecte spelling (H) voor Denaes.

 

FD

de-Nagtergael

V. Nachtergael.

 

EV

Denaigre

cf. Denègre.

 

JG

Denaigre

zie Denègre.

 

FD

Denain

Proven. Loc. fr.

 

EV

Denaisse

zie Denays(e).

 

FD

Denaive

1. W. spelling van De Neve. – 2. PlN Naives of Naive (Meuse) (DNF).

 

FD

Denaive

Romanisation de Deneef.

 

JG

Denalinne

zie Nalinne.

 

FD

de-Nalinne

Proven. Loc.

 

EV

Denamur

Nom d’origine: Namur.

 

JG

Denamur

zie Namur.

 

FD

Denancy

Denasi, Dena(e)tie, Nancy: PlN Nancy (Meurthe-et-Moselle). 1175 Drogo de Nancei = Drogo de Nanci, Lotharingen (CAO).

 

FD

Denanglaire

zie de Nagelere.

 

FD

Denard

de Nard, de Naer(t): Patr. (fils) de Nard: Bernard. Vgl. Naert.

 

FD

Denasi

Denatie, zie Denancy.

 

FD

Denau

Denneau. Var. de Dannau, dérivé de Daniel.

 

JG

Denau(t)

zie Daneau, Hainaut.

 

FD

Denaut

Dennaut. Nom d’origine: de Hainaut?

 

JG

Denauw

De   N-,   Dennauw. Surnom: néerl. nauw ‘étroit, chiche’.

 

JG

Denauw

Denau(x), zie Daneau.

 

FD

de-Nauw

Car. mor. De Nauw, ,,La gêne, l’embarras » (celui qui est dans la gêne). — 2. V. Dinau.

 

EV

de-Nave

Profess. De Naaf, ,,Le moyeu, le tourneur ».

 

EV

Denaveaut

-eu, zie Naveau.

 

FD

d’-Enaveu

Proven. D’En(l)aveu, ,,Du lavoir, de l’abreuvoir ».

 

EV

de-Nay

Proven. Naye (Dép. Stou-mont).

 

EV

Denay(e)

zie Naeye.

 

FD

Denaye

Apocope de Dena(e)yer.

 

JG

de-Nayer

V. De Neyer.

 

EV

Denays

Denayse, Denayst. Var. de Denijs (= Denis).

 

JG

Denays(e)

Denayst, Denaisse, Naisse: W. grafieën van Patr. Denijs, Nijs.

 

FD

Denberg

zie (de) Berg.

 

FD

Denbliden

-yden. Surnom:  moy. néerl. blide ‘joyeux’.

 

JG

Denblinden

zie de Blende.

 

FD

Denbroeder

Nom de parenté: néerl. broeder ‘frère’.

 

JG

Denckel

D. FN Denkel, dim. van een Germ. dank-VN, zoals Dankaard, Dankward. Patr. Denckens, zie Dennekin.

 

FD

Denckens

cf. Denekens.

 

JG

Dencker

1. Car. mor. Denker, ,,Penseur ». — 2. N. de bapt. V. TAD (Tand).

 

EV

Dend

Proven. ‘t Eïnd (L.D.).

 

EV

Dendal

Dendalle, Dindal.  Nom d’origine: néerl. dal ‘vallée’.

 

JG

Dendal(le)

Denda(e)le, zie van Daal.

 

FD

Dendas

Surnom: néerl. das ‘blaireau’.

 

JG

Dendas

zie Das.

 

FD

Dendauw

Surnom: néerl. dauw ‘rosée’.

 

JG

Dendauw

zie (de) Dauw.

 

FD

Dendeau

Wsch. Rom. (H) spelling voor Dendauw.

 

FD

Dendelot

Nom d’origine : Andelot (Haute-Marne, Jura).

 

JG

Dendelot

zie Dandelot.

 

FD

Dender(en), van

Waternaam de Dender. Vooral PlN 1371 tgoed ter Denren, Oudegem. 1355 Katherine Wouters wyf van den Denre, Dend. (CLMII); 1382 Gillis van den Dendere, Wakken (DEBR. 1970).  

 

FD

Dendermonde, van

PlN Dendermonde (OV). 1226 Margareta de Tenremonde (AZT); 1351 Willems van Denremonde huus, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Dendeurwaerder

Nom de métier: néerl. deurwaarder ‘huissier’.

 

JG

Dendievel

Surnom:  moy. néerl. duvel, dievel ‘diable’.

 

JG

Dendievel

zie Dievel.

 

FD

Dendoncker

Den D-. Surnom: néerl. donker ‘sombre, foncé’.

 

JG

Dendoncker

zie Donker(s).

 

FD

Dendooven

Den D-, Dindouve (forme franci­sée). Surnom: génitif de néerl. doof’sowd’.

 

JG

Dendoy

zie Dandoy.

 

FD

Denduyver

Surnom d’éleveur de pigeons: moy. néerl. duver ‘pigeon mâle’; cf. aussi Duyver.

 

JG

Dene, de

de Deene, Deen(e), D’Een, Dene: Volksnaam van de Deen. 1398 Wouter Dene, Aarsele; 1398 Olivier de Dene, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD

Deneau

zie Daneau.

 

FD

Deneboud(e)

Patr. Germ. VN Deinboud, thegn-bald ‘held-moedig’: Theginboldus (MORLETI). ne e. Thegenbold de Ansoudengem, Otegem; 1170 Tenboldus, Cent (GN).

 

FD

Denebourg

cf. Deneubourg.

 

JG

Denebourg

zie Deneubourg.

 

FD

Deneck(e)

Deneque: 1. W. adaptatie van De Necker.-2. Vertaling van Van Neck. – 3. Id. als De Neck(e).

 

FD

Denecker

-ckere, Deneucker, -euker, au géni­tif: Deneckers. Surnom: moy. néerl. nekker ‘génie des eaux’.

 

JG

de-Neckere

De Nekker, ,,Le nutton ». 1. Proven. L.D. — 2. Sobri­quet, croyance populaire.

 

EV

Denée

Dené. Nom d’origine: Denée (Nr).

 

JG

Denée

Proven. Loc.

 

EV

Denée:

1. PlN Denée (N). – 2. Spellingvar. van Denet.

 

FD

Deneef

De N-, De Neeff, de Néeff. Nom de parenté: néerl. nee/’neveu’; cf. aussi Denefve.

 

JG

Deneele

zie De Nesle.

 

FD

Deneels

De Neels, zie Daniel(s).

 

FD

Deneer

Deneir,   -eire. Surnom:   moy. néerl. neder ‘bas, modeste, de basse condition’.

 

JG

Deneet

zie Denet.

 

FD

Denef(fe)

Denefve(s), Deneft: 1. PlN Neffe in Anseremme (N), Arbre-lez-Fosse (N), Dinant (N) en Wardin (LX). 1567 Jehenne de Neffe, Namen (RBN).- 2. Zie (de) Neve.

 

FD

Deneffe

Denef, de N-, Dineff. 1265 «Warniers de Neffe» CensNamur, 1449 «Jehan de Neffe» AidesNamur,   1567   «Jehenne   de   Neffe» BourgNamur; nom d’origine: Neffe, à Anseremme (Dinant).

 

JG

de-Neffe.

Proven.    Neffe    (Plus. L.D.).

 

EV

Denefve

Soit var. du précédent, soit de Deneef.

 

JG

Denègre

Denaigre. Fr. nègre, w. nêgue, probabl. comme nom d’enseigne (BTD 26, 274).

 

JG

Denègre

Denaigre: Naar een huisnaam ‘le Nègre’: in de Moor.

 

FD

Deneijs

zie Denijs.

 

FD

Deneil

Deneille, De Neille. 1547 «Martin Deneille»,  1636 «Ponsar Deneille» Fronville; nom d’origine: (Petite et Grande) Éneille, à

Grandhan (Lx).

 

JG

Deneil(le)

PlN Eneille in Grandhan (LX) (J.G.).

 

FD

Deneir

-eire, cf. Deneer.

 

JG

Denekamp

Proven.     Dennekamp, ,,Champ des sapins ».

 

EV

Deneke(ns)

1. Dim. van De Dene. – 2. Var. van Denkens; zie Dennen.

 

FD

Denekens

Denckens. Ethnique: dimin. de néerl. deen ‘danois’.

 

JG

Denekens

Proven. Dennekens, ,,Les petits sapins ».

 

EV

Deneker

zie de Nekker.

 

FD

de–Nel

Proven.  Neel  (Dép. Vollezele).

 

EV

Denel(le)

Denele, zie De Nesle.

 

FD

Denelle

Nom d’origine: Nesle (Somme), etc.? de Nering. Néerl. nering ‘métier, gilde, boutique’. Denet,  w. nam. Dènèt. Aphérèse de Adenet, dimin. de Adam.

 

JG

Denen, van

van Deene(n): PlN Denen in Lochristi (H).

 

FD

Denenbourg

zie Deneubourg.

 

FD

Deneque

zie Deneck(e).

 

FD

Denert

zie de(n) Hert.

 

FD

Denes

zie Denijs.

 

FD

Denes(sen)

zie Denijs.

 

FD

Denesse, van

zie van den Esse, van Es.

 

FD

Denet

Deneet, Denée, Denez: Patr. < Adenet, dim. van Adam.

 

FD

Denet

Deneu. V. Denée.

 

EV

de–NEU- 

-bonnier,   -bois,  -pré.  V. Neuf.

 

EV

Deneu(x)

Denoeud: 1. PlN Noeux (2x PdC). Zie ook Denoe. 1196 Mahels de Nue; 1337 Henry de Noeus, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Daneau.

 

FD

Deneu,

zie Deneux.

 

FD

Deneubourg

De N-, Deneufbourg, -rgt, Denebourg, Denœufbourg. Nom d’origine: Neubourg (Eure), etc.

 

JG

de-Neubourg

Proven. ,,Du nouveau bourg ».

 

EV

Deneubourg,

Dene(n)bourg, Denneubourg, Deneuf bourg(t), Denoeufbourg, Neubourg, Nubourg(h): 1. PlN Neubourg (Eure, Manche). In Lessen (H): 1275 une masure el Nuef Bourc, delà le meulin (VR ii4r°). 1275 Williaumes de Nuefbourc, Elzele (VR 84r°). – 2. Evtl. verfransing van Neuburg, verspreide PlN in D. taalgebied, o.m. in de Elzas. 1640 Hans van Neuborch, Aat-Aw. (Wsch. een vertaling van Deneubourg).

 

FD

de-Neuchatel  

Proven.     Neuchatel (Diverses loc.).

 

EV

Deneucker

-euker, cf. Denecker.

 

JG

Deneuféglise,

zie Neuve Eglise.

 

FD

Deneufmoustier

De  Neum-, Deneumostier. 1704 «Jean  Deneufmostier»  BourgLiège; nom d’origine : Neufmoustier, à Huy (Lg), etc.

 

JG

Deneufmoustier,

Deneumo(u)stier: PlN Neufmoustier in Hoei (LU). 1286 abbatem Novi Monasterii juxta Hoyum (SLLII).

 

FD

Deneulder

Var. de Demeulder.

 

JG

Deneulin

Denneulin (NF de la région de Comines). Comme le NF fr. Denoeulin, nom d’ori­gine: Annoeulin, dans le canton de Seclin (Nord) (Morlet 315).

 

JG

Deneulin,

zie Denolin.

 

FD

Deneumo(u)stier

zie Deneufmoustier.

 

FD

de-Neumo(u)stier.   

Proven.     Neumoutier (Dép. Huy).

 

EV

Deneumolin

Nom   d’origine: Neufmoulin (topon. fréquent).

 

JG

Deneumoulin

PlN Neuf-Moulin: nieuwe molen, in Andenne (N), Aarlen (LX), Bertrix (LX), Charneux (LU), Noville (LX), Ste-Marie-lez-Etalle (LX). Neufmoulin (Somme).

 

FD

Deneuville

Del(e)neuville, Neuville: 1. PlN Neuville (LU). Zie Van Neuville. 1286 Guido de Novavilla, Lv. (V.LOON 69). – 2. PlN Neufvilles in Bergen (H). 1365 Maroie de Nuefville, Bergen (DE COCK). – 3. PlN Neuville (PdC etc.). 1268

Laivous de Nueville; 1279 Paska de Noevile, Atrecht(NCJ).

 

FD

de-Neuville

Proven. Loc. et L.D.

 

EV

Deneve

De Neve, Denève, De N-. Var. de Deneef.

 

JG

Denève

zie (de) Neve.

 

FD

de-Nève

V.   De   Deneffe.   V.   De Neef.

 

EV

Denewet

-weth. Adaptation néerl. du NF Denouette, cf.  1647 «Egidius Denoette dictus Dinneweth» Tielt [FD].

 

JG

Denewet(h)

Dinnewet(h), Denevet: Adaptatie van Denouette (zie i.v.). 1647 Egidius Denoette dictus Dinneweth, Tielt; zijn kinderen trouwden als Denewet, Tielt (VS1979,75).

 

FD

Denewet(h)

Proven.   Dennewijdte, „Etendue de pins »  (L.D.).

 

EV

Deney

Deneye. Apocope de Deneyer.

 

JG

Deney(e)

1. Zie Naeye. – 2. Var. van Denet, Denée. Deneys

 

FD

Deney(s)

V. Denis.

 

EV

Deneyer

De N-, cf. Denaeyer.

 

JG

Deneyer

De N-. Nom de métier: moy. néerl. naeyer, nayer, neyer ‘couturier’.

 

JG

Deneys

De N-. Var. de Denys, Denijs, fr. Denis.

 

JG

Denez

zie Denet.

 

FD

Denfer(t)

PlN Enfer: bel, lage plaats. Ook huisnaam: 1315 al Infier = 1337 ter Helle, Ktr. (DEBR. 1960).

 

FD

Dengel

De Engel. BN. Zie Ingels 2.

 

FD

Dengelstadt

Dingelstadt. Nom d’origine: Engelstadt (Kreis Bingen, All.).

 

JG

Denghien

1327 «Jehan Denghien», 1365 «Bau-

duin d’Engien» TailleMons; nom d’origine:

Enghien (Ht).

 

JG

Denghien

PlN Enghien, Ndl. Edingen (H). 1370 Lotart Denghien, Dk. (TdT).

 

FD

Dengis

-iz, Dingis, Dangis: PlN Engis (LU). 1033 Gozilo dômes de Engeis (ASM); 1640 Guillaume d’Engis, Flémalle-Aw. (AP).

 

FD

Dengis

w. (Ouffet) Dindjis ‘, fr. Danjis ‘ou Dinjis ‘,

 

JG

Dengler

D. BerN: scherper, slijper van sikkels, zeisen. 1339 Korn. Tengeler, Waiblingen (BRECH.).

 

FD

Dengler

NF de la région liégeoise, mais d’ori­gine alascienne ou lorraine (GeneaNet).

 

JG

Dengler

Profess.  ,,Marteleur ».   (Allem.).

 

EV

d–Englis

Proven. Loc.

 

EV

Dengremont

zie Dangremont.

 

FD

Dengreux

PlN Engreux in Mabompré (LX).

 

FD

Denhaene

Surnom: néerl. haan ‘coq’.

 

JG

Denhaerynck

-rinck. Surnom: néerl. haring ‘hareng’.

 

JG

Denhaese

Den H-. Surnom: néerl. haas lièvre’.

 

JG

Denhaut

zie Hainaut, Daneau.

 

FD

Deni

Denie, cf. Denis.

 

JG

Deni

zie Denijs.

 

FD

Deni(e)

Fr. uitspr. van Denis. Zie Denijs.

 

FD

Deniau

Denhieu, zie Daneau.

 

FD

Deniclaus

zie Nicolaes.

 

FD

Denié

cf. Denier.

 

JG

Denie(s)

V. Denis.

 

EV

de–Niel

Proven. Niel  (Loc.).

 

EV

Deniel(s)

Denniel: 1. Zie Daniel(s). – 2. PlN Nielles (PdC). 1395 Jhan van Nielles = 1398 Jehan de Nielles, conseillier de monseigneur (DEBR. 2002); 1353 Colart de Niielle, Dk. (TdT). – 3. Zie ook de Nul/ de Nil.

 

FD

Denier

Dénié, Dénie, Deniers, Deniere, Denyer: 1. Fr. denier < Lat. denarius: denier, penning (muntnaam). Vgl. Penninck(x). ±1300 Pieres Deniers, PdC (BOUGARD). – 2. PlN Denier (PdC) 1260 Jehanette de Denier, Atrecht (NCJ).

 

FD

Denier

Denié. 1279-80 «Jakemes as Deniers» RegTournai; comp. également 1275-76 «Wil-laumes Wit à Deniers» = 1279-80 «Willaume Huit à deniers» RegTournai, 1280-81 «Pieres Trois deniers de Lille» RegTournai, 1550 «Jehan Deux Deniers» BourgNamur, 1556-57 «Henry Douze Deniers» CoutStavelot; sur­nom: fr. denier, sans doute au sens de ‘mon-nayeur'(Dauzat 191).

 

JG

Denies

Var. de Den(e)ys, fr. Denis.

 

JG

Denies

zie Denijs.

 

FD

de-Niet

Proven. N/t (Dép. Herenthout).

 

EV

Denieul

Nom d’origine: Nieul (Haute-Vienne), etc.

 

JG

Denieul

PlN Nieul (Hte-Vienne).

 

FD

Denieuport

zie van Nieuwpoort.

 

FD

de–Nieuport

Proven. Loc.

 

EV

Denihon

cf. Denis, Denison.

 

JG

Denijs

De N-, cf. Denys.

 

JG

Denijs

-ys, de Nijs, Deneijs, -eys, Den(n)is, Denisse(n), Denise, -ies, -i(e), -y(e), -iz, Denny, Dinis(sen), Dnissen, de Neijs, de Neys, Denes, de Nés, Denessen: Patr. Gr. HN Dionysius ‘tot Dionysos behorend’. 1163 Dionisius (GN). 1377 Denijs Halfsteen, Ip. (BEELE); 1367 Loenis Denijs, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Denil

Denil(l)e: 1. PlN Nil (WB). – 2. Zie De Nul.

 

FD

Denil

w. nam. Dènil, De N-, Denille. Nom d’origine: Nil (BrW). Cf. aussi De Niel, sans doute d’autre origine.

 

JG

de-Nil(le)

Proven. Nil (Loc.).

 

EV

Denimal

Nimal: PlN Limal (WB), ouder Nimal. 1361 Ysde van Nyemale, Mech. (HB 675); 1408 Jorge de Niemalle, Bergen (CCHt).

 

FD

Denimal

Nom d’origine: Limal (BrW).

 

JG

de-Nimal

-Nimol. Proven.   Limal (Loc).

 

EV

Denis

 [11e NF le plus fréquent en Wallonie], var. graphiques: Déni, -ie, Deny. 1612 «Noël Denis», 1613 «Perpète Denis dit Fing Host» BourgDinant; prénom Denis, d’origine grec­que (Dionysos), nom de plusieurs saints, dont le premier évêque de Paris et Denis le Char­treux, né à Ryckel, près de Looz, dans le pays de Liège.

« Var. notant la prononciation du -s final [le prénom fém. Denise est trop récent] : Denise, Denisse. 1275-76 «Aghesine li amie Jakemin Denise» RegTournai, 1286 «Richaus li de-nise» CartBinche, 1444 «Denise vefve de Mas­sait de Pontilach», «Henrion Denise» Aides­Namur, 1548 «Onoffe Denize» BourgNamur, 1594 «Wilhemme Denise» Stoumont. »

Denison. 1265 «Denison de Hornaing» CensNamur, 1279-80 «Amandins fïus Dénison le Couletier» RegTournai, 1350 «Denison de Vileir» Moxhe, 1449 «Adam Denison» AidesNamur, 1545 «Martin Denyson» Cour-Vedrin, 1544 «Sacré Denizon» BourgNamur. – Denihon. 1468 «Johan Denixhon» Huy; dérivé de w. D’nih ‘, Denis, ainsi 1444 «Hele-wy fille Denixh le Cuvelier» TerreJauche, 1522 «Denixhe» CoutStavelot, 1570 «Denix-he dit Nisson» AnthrLiège; cf. Denison. – Dér. en -oulle : 1545 « Denyson Denisoulle [relève les biens de] feu Denys Denisoulle son grant père» CourVedrin. Cf. Nisoul, Nihoul. » Denissen. Génitif néerl. en -en de Denis, Denys.

 

JG

Denis

N.   de   bapt.   d’orig.   hellén.

 

EV

Denis(e)

zie Denijs.

 

FD

Denison

-zon, Dennison, Denisot: Patr. Vleivormen van VN Denis. Zie Denijs. 1438 Jehan Denisot, Laon (MORLET); 1535 Jehan Denison, Namen (RBN).

 

FD

Denisse(n)

zie Denijs.

 

FD

Denisty

NF d’origine incertaine, attesté d’abord à Grenoble en 1622, puis à Dhuy (arr. Namur) en 1797 (GeneaNet); un dérivé de Denis est difficilement envisageable, plutôt nom détopo-nymique.

 

JG

Denisty

Wellicht Du Noisetier. PlN Notenboom. Pic. neuchetier (FEW), W. nuceti (JVC).

 

FD

de–Nisty

Proven.   Nucetî,   ,,Noisetier »  (L.D.).

 

EV

de-Nive 

Proven. Nives  (Loc.).

 

EV

Denivel(le)

Nivelle(s): 1. PlN Nivelles, Ndl. Nijvel (WB). Vgl. Van Nyvel. 1308 Jehan de Nivelle, Bergen (PIERARD). – 2. PlN Nivelle in Lixhe (LU). 1254 Leonius de Nivelé; 1267 Ottes li chevalirs de Nivelle sor Meuse, Luik (CVD). -3. Nivelles (Nord). 1198 Ouede Niviele; 1218 Beatrix Nivella, Atrecht (NCJ).

 

FD

Denivelle

-el. 1142 «Henricus de Nivella» Abb-Ninove [BR] ; nom d’origine: Nivelles (BrW) ou Nivelle-sur-Meuse, à Lixhe (Lg).

 

JG

de-Nivelle

Proven. Nivelles  (Loc.)

 

EV

Deniz

zie Denijs.

 

FD

Denizard

Patr. Afl. van Denis. 1519 Jehan Denisart, Namen (RBN).

 

FD

Denizon

zie Denison.

 

FD

Denkens

zie Dennekin.

 

FD

Denkers

Surnom: génitif de néerl. denker ‘penseur’.

 

JG

Dennau(w)

Denneau, zie Daneau.

 

FD

Dennaut

cf. Denaut.

 

JG

Dennauw

cf. Denauw.

 

JG

Dennauw

V. Denauw.

 

EV

Denne

Ethnique: néerl. deen ‘danois’ ?

 

JG

Denne

V. Den et TAD (Tan).

 

EV

Denne

zie Daine.

 

FD

Denneau

cf. Denau.

 

JG

Denneck(e)

1. Zie Dennekin. – 2. Evtl. spelling voor De Neck(e); zie Nacke.

 

FD

Dennekin

Den(ne)quin, Den(c)kens, Deyn(c)kens, Deijnckens, Denneck(e): Patr. 1. Dim. van bijbelse VN Daniel. 1273 Denekini de Elinghen, VB (VAN LOEY 60); 1356 Heinrec ser Deenkens dochter, St.-M.-Lennik (PEENE1949); 1450 Gielys Denken Bouwen sone; 1500 Jan Deenkens; 1552 Adriaen Denkens; 1619 Leonardus Denkens = 1640 Lenaert Deyntkens, Aarts. (MAR.). – 2. Uit Germ. dein-naam, zoals Deinert, Deinboud, Dein(h)ard (GN).

 

FD

Dennel

zie De Nesle.

 

FD

Dennes

zie Deyns.

 

FD

d’Ennetières

Dennetière: PlN Ennetières (Nord). 1304 Jakemon d’Anetieres, Dk. (RUELLE 34); 1400 Pieres Denetieres, Dk. (TdT).

 

FD

d’Ennetières

Nom d’origine: Ennetières (Nord).

 

JG

Denneubourg

zie Deneubourg.

 

FD

Denneulin

zie Denolin.

 

FD

Denniel

zie Deniel.

 

FD

Dennis

Deney(s), Denis, Deny(s), Niessens. V. Nyssens.

 

EV

Dennis

V. Denis.

 

EV

Dennison

zie Denison.

 

FD

Dennon

zie Danon.

 

FD

Dennstedt

PlN Denstedt (TH). 1391 Hermann Tenstede, Mühlhausen (BRECH.).

 

FD

Denny

zie Denijs.

 

FD

Deno

cf. Denooz.

 

JG

Deno

V. Delnooz.

 

EV

Deno

zie Daneau.

 

FD

de-Nocker

V. De Necker.

 

EV

Denoe

Noe is een oude (1176) vorm van PlN Noeux-les-Mines (PdC) (TW). 1214 Simon de Noe (DF XI); 1298 Johanni de Noe, Bg. (VERKEST).

 

FD

Denoë

zie Noël.

 

FD

Denoel

Denoël, de N-; Denoelle, -celle. 1681 «baron Joseph de Noëlle» BourgNamur; par­ticule de + Noël (prénom).

 

JG

Denoeud,

zie Deneux.

 

FD

Denœufbourg

cf. Deneu(f)bourg.

 

JG

Denoeufbourg

zie Deneubourg.

 

FD

Denoeyette

zie Denoyette.

 

FD

Denoiseux

Denoiseur (avec finale -eur par hyper-correctisme). Nom d’origine: Noiseux (Nr).

 

JG

Denoiseux

-eur, Denoisieux: PlN Noiseux (N).

 

FD

de-Noiseux

Prov. Noiseux.

 

EV

Denol(l)et

zie Nolet.

 

FD

Denol(l)in

Den(n)eulin, Desneulin: 1. D’Annoeullin

(Nord). ± 1300 Jehans de Aneulin, PdC

(BOUGARD). – 2. Evtl. Patr. Nolin, vleivorm van

Germ. VN Arnoul; vgl. Denolet. 1224 Willaumes

Neulin,Atrecht(NCJ).

 

FD

Denolet

Denoulet. Ellipse de (fils) de Nolet (dimin., avec aphérèse, d’Arnould).

 

JG

Denolf

De N-. Ellipse de (fils) de Nolf (aphérèse d’Arnolf < germ. arn-wulf).

 

JG

Denolf

Den(w)olf. V. Dewolf.

 

EV

Denolin

Particule de + Nolin (dérivé, avec aphérèse, d’Arnould)?

 

JG

de-Nolin    

Proven.  Nolin(faing) (Dép. …).

 

EV

Denomerange

Denomérange, Denomerenge, Nomerenge, -ange, Nombrange, Nonbrange: PlN Nomerenge in Thys (LU). 1271 a Bovone de Normerenges, Luik (AVB); 1330 Hubier de

Momerenges, Luik (SLLIII).

 

FD

Denomerange

-érange, Denomerenge. Nom d’origine : Nomerenge, à Thy s (arr. Waremme), cf. aussi Nomerange, etc.

 

JG

Denon

Var. de Danon, hypocor. de Daniel? (Eure).

 

JG

Denon

Zie Danon. Maar: 1544 P. de Nom, Mantua-Aw. (AP).

 

FD

Denoncin

Nom d’origine: Loncin (Lg); pour l’évolution phonétique l> n, comp. Denimal.

 

JG

Denoncin

PlN Loncin (LU).

 

FD

de-Noncin

Proven. Loncin (Loc.).

 

EV

Denonne

Fem. bij Denon.

 

FD

Denonne

Surnom: néerl. non ‘nonne, religieuse’.

 

JG

Denonvil(le)

PlN Nonville (Seine-et-Marne, Vosges).

 

FD

de-Nonville

Proven. Noville (Loc.).

 

EV

Denoo

cf. Denooz.

 

JG

de–Noo

V. Delnooz.

 

EV

Denoo,

zie Daneau.

 

FD

de-Noose

Proven.  Naus,   anc.   N. d’Eupen, actuellement Néau. N° 49.

 

EV

Denooz

Denoo,  Deno,  Denos,  Denoz.  1623 «Jean Deno», 1692 «Anne Denoz» Bourg­Namur; nom d’origine: w. topon. fréquent nô, fr. noue.

 

JG

Denooz

Denoz: Verspreide W. PlN nô, Fr. noue: drassig land.

 

FD

Denorme

Var. de Delorme; pour l’évolution phonétique l > n, comp. Denimal et Denoncin.

 

JG

Denorme

zie de Worm(e).

 

FD

Denorre

De Norre. Ethnique: néerl. noor ‘norvégien’ ; cf. aussi De Norman.

 

JG

Denos

cf. Denooz.

 

JG

Denotte

Denotté, Denoth: Metr. Afl. van VN Denis.

 

FD

Denotte

Pour Carnoy 86, dérivé du thème de Denis; plutôt particule de + NF Notte.

 

JG

d’-Enotte

Proven. D’En Hotte (Dép. Fauvillers).

 

EV

Denouchamps

1. PlN Nouchamp: nouveau champ: nieuw veld. – 2. Var. van Dernouchamps.

 

FD

Denouchamps

Nom d’origine:  w.  de  noû tchamp ‘du nouveau champ’.

 

JG

de-Nouchamps

V. Dernouchamps.

 

EV

Denouette

Denoyette,   De   Noyette.  Nom d’origine : Nouette, topon. fréquent, e.a. à Halleux (Lx); cf. aussi Denewet(h).

 

JG

Denouette

PlN Nouette, o.m. in Halleux (LX). Dim. van noue: drasland, moeras. Vgl. Denoyette.

 

FD

Denoulet

cf. Denolet.

 

JG

Denoulet

zie Nolet.

 

FD

Denouwer

cf. Den Houwer.

 

JG

de-Noye

Proven.  Noua  (Dép. Pailhe).

 

EV

Denoyel(le)

Noyel(le), De Noël(le), Denoel(le): PlN Noyelle(s) (PdC, Nord, Somme). 1314 Pieres de Noiele, Atrecht (NCJ); 1349 Jean de Noyelle, Dk. (TdT); 1396 Jacobi de Noël, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Denoyelle

Nom d’origine: Noyelles (= petite

noue), à Montrœul-sur-Haine (Ht), etc.

 

JG

de-Noyelle(s)

Proven.  Dép.  Montrœul-sur-Haine.

 

EV

Denoyette

De Noyette, cf. Denouette.

 

JG

Denoyette

Denoeyette: Zoals Noyelle dim. van noue: drasland. Wellicht < Denouette.

 

FD

de-Noyette

Proven. Nouette (Dép. Halleux).

 

EV

Denoyez

Denoyé, zie Dunoyer.

 

FD

Denoz

cf. Denooz.

 

JG

Denoz

zie Denooz.

 

FD

de-Noz

V. Delnooz.

 

EV

Denquin

zie Dennequin.

 

FD

Denruyter

Den R-. Nom de profession: néerl. ruiter ‘cavalier’.

 

JG

Dens

V. TAD (Tan) et Dans.

 

EV

Dens

Var. de Deyns, cf. 1629 «Ludovicus Dens» = 1631 «Loys Deyns» Schelle [FD].

 

JG

Dens

zie Deyns.

 

FD

D’Enschede

d’Enschedé: PlN Enschede (OIJ).

 

FD

Densen, van

Van Deinze (OV)? Of Deinsen (NS)? 1701 van Deijnsen, Oisterwijk; 1748 van Densen, Boxmeer (PDB).

 

FD

Dent

Peut-être fr. dent, cf. Ledent.

 

JG

d-Entaine

Proven. Anthisnes (Loc.).

 

EV

Dentandt

V. Detan(d)t.

 

EV

Dentant

Den   Tandt.  Surnom:   néerl.  tand ‘dent’; comp. Ledent.

 

JG

Dentene(e)r

Wsch. = D. Dentner: goochelaar,

kunstenmaker. 1415 Erhart Dentener,

Straatsburg (BRECH.).

 

FD

Denterghem, van

PlN Dentergem (WV). 1145 Litbertus de Dentrengem (CVT); 1202 Danielis de Dentreghem (DEBR. 1980).

 

FD

Denthie

Denti: Var. van Fr. Dantié, -ier, d.i. d’Antier. Patr. Rom. vorm van Germ. VN Anthari (DNF): Antherus(MORLETI).

 

FD

Dentijn

Dentyn: Duister. Patr.? Of den Tijn? Vernederlandsing van Dentine?

 

FD

Dentin(n)e

zie Demptinne, Danthinnes.

 

FD

Dentine

Nom d’origine: Anthisnes (arr. Huy).

 

JG

Denturck

au génitif:  Denturckx.  Ethnique: néerl. turk ‘turc’.

 

JG

Dentz

Patr. D. vleivorm van de VN Degenhard.

 

FD

Denucé

Dênucé: Wellicht Wvl. verhaspeling van Fr. Deniset over Denissé.

 

FD

Denuit

Denuite (NF de la région de Charleroi et du Centre). Surnom: fr. nuit, w. (Centre) nût’, plus particulièrement (homme) de nuit, par ex. ‘gardien de nuit’.

 

JG

Denuit

PlN Nuits-Saint-Georges in Bourgondié’. 1388 Guery de Nuiz, Dijon; Oudot de Nuyz, Beaune (MARCHAL); 1688 Arnoldus de Nuict, Lasne(MULVII)

 

FD

de-Nuite(e)  

de    Nutte.    Proven. Nouette (Dép. Halleux).

 

EV

Denul

De N-. Peut-être surnom: moy. néerl. nul ‘nul, frivole, insignifiant’, cf. aussi De Niel, De Mille;  Debrab.   1040  suggère d’autres propositions pour ce NF difficile.

 

JG

de-Nul

Proven. Dép. Vollezele.

 

EV

Denut(te)

Denuite, Denuyte, zie (de) Neut.

 

FD

Denutte

De N-. Surnom: moy. néerl. nutte ‘utile, avantageux’.

 

JG

Denuyft

zie Denyft.

 

FD

Denvoz

Nom d’origine: Envoz, à Couthuin (arr. Huy).

 

JG

Denvoz

PlN Envoz in Couthuin (LU).

 

FD

d-Envoz

Proven. Dép. Couthuin.

 

EV

Deny

cf. Denis.

 

JG

Deny(e)

zie Denijs.

 

FD

Deny(s)

V. Denis.

 

EV

Denyer

zie Denier.

 

FD

Denyft

Denijft, Denuyft: Wellicht uit Deneft; zie

 

FD

Denyn

V. Denain.

 

EV

Denys

Denijs, De N-. Prénom néerl. Denijs (= Denis).

 

JG

Deogracias

BN naar de woorden uit de mis: Deo gratias: God zij dank.

 

FD

Deogracias

Délocutif liturgique, probabl. sur­nom de chantre.

 

JG

Deolet

Var. van Fr. FN

 

FD

Deom

Déom, Deome, w. (Namur) Dèyom’, Déosme, Deum, Déum. 1330 «Johanne dicto Déon Martini» Huy, 1400 «sire Jean Deion»; surnom délocutif de chantre : lat. Deum (dans un hymne liturgique).

 

JG

Deom(e)

zie Deum.

 

FD

Déom(e)

V. Deum.

 

EV

Deombrun

Déombrun, cf. Dombrun.

 

JG

Deombrun

zie Dambrunne.

 

FD

de–One

Proven. Olne et On (Loc.).

 

EV

Deopere

Peut-être délocutif: lat. de opère ?

 

JG

Deopere

zie Dehopré.

 

FD

Déoust

Deoust, zie D’Aoust.

 

FD

Depace

zie Dupas.

 

FD

Depaemelaere

De Pamelaere. Ethnique : Pame-laar, habitant ou originaire de Pamel (FlOr).

 

JG

Depage

De P-, Depagie, De Pagie. Nom de fonction: moy. néerl. page ‘page, serviteur’, cf. Le Page.

 

JG

de-Page

Proven.   ,,Du pays,   de  la campagne ».

 

EV

de–Pagie

Proven.  Pachis ou Pachy

,,Pature » (L.D.),

 

EV

Depagne

1. Zie Doppagne. – 2. Evtl. Depagne = d’Espagne.

 

FD

de–Pai(f)ve

Proven. Paifve (Loc.).

 

EV

Depaifve

-aive. Nom d’origine: Paifve, w. Pêve [pè:f] (Lg).

 

JG

Depaifve

Depaive: PlN Paifve (LU). 1737 Eustachium militera de Peves, Luik (SLL); 1281 Aydoin de Peves.Luik(AVB).

 

FD

Depaire

1589 «Évelette fille de feu Antoine de Paire» Liège, 1671 «Catherine du Paire», 1690 «Pierre Depaire» BourgNamur; nom d’origine: Paire, à Wegnez (Lg), etc., cf. Paire (= parc).

 

JG

de-Paire

Proven. Pair (L.D.).

 

EV

Depairon

Nom d’origine: Péron, à Grâce-Ber-leur (Lg), etc.

 

JG

Depairon

zie Duper(r)on.

 

FD

Depaix

1748 «H.J. de Paix» BourgLiège; el­lipse de (homme) de paix ; cf. Dupaix et comp. Deguerre.

 

JG

Depaix

zie Dupaix.

 

FD

Depaquier

1583 «Loys de Pasquier»; nom d’enseigne: w. pâki ‘buis’, cf. «Louis Pâque, demeurant au Pacquier» (1600) à Liège (BTD 26, 278); ou bien de + NF Paquier, dérivé de Pâque(s).

 

JG

Depaquier

zie Dupasquier.

 

FD

Deparadis

Nom d’origine: Paradis (topon. fréquent) ; cf. Paradis.

 

JG

Deparadis

zie Paradis.

 

FD

Deparck

Deparc(q), zie Duparc.

 

FD

Depardieu

zie Pardieu.

 

FD

Depare

Deparq. Nom d’origine: fr.parc.

 

JG

Deparis

De P-. 1631 «J. de Paris (de Sedan)» émigré en Suède; nom d’origine: Paris.

 

JG

Deparis

PlN Paris, Ndl. Parijs. 1237 Maihius de Paris, St-Q. (MORLET).

 

FD

de-Paris

Proven. Loc. fr.

 

EV

Deparmentier

De P-, Depermentier, De P-.

Nom de métier : moy. néerl. parmentier, pertn-‘garnisseur d’habit, tailleur’.

 

JG

Deparon

Wsch. var. van Deper(r)on, Duperron. Evtl. PlN Paron (Yonne).

 

FD

de–Paron

Proven. Patron (Dép. St-Amand-lez-Fleurus).

 

EV

Depart

zie Duparc.

 

FD

Depas

Depasse. 1602-3 «Franchois Depas» TerriersNamur, 1633 «Jean des pats» Ho-deige, 1780 «George Dépasse» Charleroi; noms d’origine: fr. pas et passe ‘passage, sentier de servitude’; cf. aussi Depaz.

 

JG

Depas(se)

zie Dupas.

 

FD

de–Pas(se)

Proven.    Passe.    Dép. Ryckel et S.-Denis-Waes.

 

EV

Depatte

Surnom: moy. néerl. padde, pad ‘cra­paud’ oupat, pad ‘sentier’.

 

JG

Depau

De P-, Depaue, Depauw, De P-, De-pauwe, de Paeuw. 1284 «Jak. de Pau» = «Jakemes li Pau» DettesYpres, 1614 «Wathi de Pau» BourgNamur; surnom: néerl. pauw ‘paon’.

 

JG

Depau

zie Depaux, De Pauw.

 

FD

Depau(x)

PlN Pau (B.-Pyr.)? Of Epaux-Bézu (Aisne)? Of grafie voor Depaul? Of Ofr. pal: paal? 1508 Jean de Pau, Bergen (CSWIII). Of vgl. 1266 Jehan as Paus; 1271 Paske as Paus, Atrecht (NCJ).

 

FD

Depaul(d)

Depolt, de Pol: Patr. Zoon van Paul. Julien Paul uit Stavelot werd door keizer Franz geadeld in 1745. In 1820-67 werd aan de familie het adelspartikel de toegekend: de Paul (JVO).

 

FD

Depaus

Surnom : moy. néerl. paves, paus ‘pape’.

 

JG

Depauw

De P-, Depauwe, de Paeuw, cf. Depau(e).

 

JG

Depaux

Var. de Depau ou de Despaux.

 

JG

Depaye

Nom d’origine: Pailhe (Lg)? Cf. aussi Paye, Paie.

 

JG

Depaye

zie de Paye.

 

FD

de-Paye

V. Depage.

 

EV

Depayre

zie De Paire.

 

FD

Depays

zie Dupaix.

 

FD

Depaz

Peut-être var. de Depas, -asse.

 

JG

Depaz

zie Dupas.

 

FD

Depecker

Nom de métier: moy. néerl. picker ‘moissonneur (à la sape)’.

 

JG

Depède

de Pee: PlN Pede. Zie Pede.

 

FD

Depeer

zie De Paire.

 

FD

de–Peet

Relation   spirituelle,    .,Le parrain ».

 

EV

Depeiron

zie Duper(r)on.

 

FD

Depelchin

-en, zie Deplechin.

 

FD

de-Pelchin

V. Desplechin. N° 69.

 

EV

Dépelchin

De-, cf. Desplechin.

 

JG

Depélichy

zie Pélissier.

 

FD

Depelsenaire

-eer. De P-, Depelsener, Depercenaire. Nom de métier: dérivé de moy. néerl. pelsen ‘travailler les peaux’.

 

JG

Depenbrock

Verspreide PlN Depenbrock in Westfalen < Diepenbrock: laag broekland.

 

FD

Deper(r)on

zie Duperron.

 

FD

Depercenaire

cf. Depersenaire.

 

JG

Depercenaire

-senaire, zie de Percenaire.

 

FD

Deperchin

zie Deplechin.

 

FD

Depere

-ère, -ère, Deperre. Var. néerl. de Lepère.

 

JG

Depère

Deper(e), zie De Paire.

 

FD

Depérit

zie De Pieri.

 

FD

Depermentier

De P-, cf. Deparmentier.

 

JG

Deperne

Nom d’origine: Pernes (PdC).

 

JG

Deperne

PlN Pernes (PdC). Zie ook van Pernis 2. 1195 Robers de Pernes, Atrecht (NCJ).

 

FD

de-Perne

Proven. Berne, anc. N. de Berneau (Loc.).

 

EV

de-Peron

Proven. Dép. Grâce-Berleur, Montegnée, Marchienne-au-

Pont.

 

EV

Depéron

-eron, Deperron, w. (Liège) Dèpèron. Nom d’origine: w. pèron ‘perron, etc.’ DL, mais la prononciation ancienne du subst. En liég. étaitpéron et elle s’est conservée à Hervé fpérô); il se peut que la graphie Depéron en porte témoignage. En outre, certains de ces noms peuvent être ceux d’Auvergnats fixés en Wallonie, cf. 11 et 13.9.1727 «Joannes Strade at déclaré (…) d’avoir très bien connu les père et mère d’un nommé Jean de Peiron comme aussi le curé dud. lieu de St Flour, déclarant en outre que led. Depeiron at sortis dud. pays avec luy il y a sept à huict ans pour apprendre led. métier [:de chaudronnier] (…) Jean duperon du pays d’Auverg[n]e, chaudronnier de profession [s’est marié avec une fille de la paroisse de St Nicolas à Liège]» (not. J.P. Pirotte, Lg) [JL, NFw].

 

JG

Deperre

cf. Depere.

 

JG

Depersenaire

Nom de profession: moy. néerl.parsonnere, pers- ‘parconnier’

 

JG

Depert

de Perre, zie De Paire.

 

FD

de–Perthuis

Proven. Pertuis,    N. comm. à val. topon.

 

EV

Depessemier

De  P-.  Surnom:   moy.  néerl. persemaert, pursemier, pussemier  ‘usurier, avare’

 

JG

Depessemiez

zie de Pessemier(e).

 

FD

Depestel

De P-, Depestele, De P-. Surnom: moy. néerl. pestel ‘tendon, muscle’.

 

JG

de-Pestel

Proven. Dép. Furnes.

 

EV

Depester

Nom de métier: moy. néerl. pester ‘boulanger’.

 

JG

Dépêtre

Romanisation de Depoorter.

 

JG

Depetter

De P-. Surnom de celui qui puise de

l’eau, moy. néerl. putten, pitten, petten [FD].

 

JG

de–Petter

1. Profess. De Pettemaker, ,,Le casquetier ». — 2. Proven. De

Piètre. — 3. Car. phys. De Peuter, ,,Le petit nabot ».

 

EV

Depeu

zie Dupuis.

 

FD

Dephson

Dérivé en -eçon  d’un prénom  [à déterminer] ?

 

JG

de-Pi

Proven. Pie (L.D.).

 

EV

de-Pi(er)reux

Proven. 1. Dép. Clermont-lez-Aubel. — 2. L.D. Prov. Liège.

 

EV

Depienne

PlN Pienne, Fr. vorm van Noord- en Zuidpene (FV). Evtl. Tiennes (Meurthe-et-Moselle, Somme). 1301 Mikious de Piesnes, 1316 Jehans de Piesnes, Dk. (TdT); 1398 Ghiselin van Piene, Bavikhove (DEBR; 1970).

 

FD

Depier(r)e

zie Delepierre.

 

FD

de-Pier(r)e

Proven. Pierres. (L.D.).

 

EV

Depier(r)eux

Depiéreux, Depireux, Dupier(r)eux, Dupireux, Pierreu(x), -euse, -ieux, Piereux, Piéreuse, Pierru(s), Pireu(x), Pirreux, Piriux: Verspreide PlN Pierreux, W. pîreûs: stenige bodem. Pierreux in Clermont (LU), Piereux in Roosbeek bij Nij vel (WB), Pierreuse in Luik. 1276 Julianus de Pirrois, Hervé (CVD); 1312 Werrico de Petrosa, Luik (AVB).

 

FD

Depiereux

-éreux, Depireux, cf. Depierreux.

 

JG

de–Pierpont

Proven.  ou seigneurie. Actuell. Pierpont (Dép. Marchin).

 

EV

Depierreux

Depiereux,   -éreux,   Depireux (forme w.). 1747 «Pier Depiereux» Fronvillc; nom d’origine: w. pîreûs ‘(endroit) pierreux’, topon. fréquent.

 

JG

Depiesse

Cf. le NF Lepièce, w. Lèpîce, à La Gleize; probabl. d’un topon. comme w. al pièce (= à la perche), à Wierde (Nr).

 

JG

Depiesse

PlN W. al pièce, d.i. à la perche: bij de staak, in Wierde (N).

 

FD

de-Piesse

Proven. ,,Perche »  (dial.)

(Dép. Wierde).

 

EV

de-Pieux

V. Deploige.

 

EV

Depin

zieDupin.

 

FD

Dépinay

Verspreide PlN Epinay (Seine, Seine-et-Oise): plaats waar doornstruiken groeien. Vgl. Despinoy.

 

FD

Depinchart

Nom d’origine: Pinchart, à Otti-gnies (BrW).

 

JG

Depinchart

PlN Pinchart in Ottignies (WB).

 

FD

de–Pinchart

V. Pinchart.

 

EV

Depinois

-oy, zie Despinoy.

 

FD

Depinois

-oy. Nom d’origine: Épinois (= fr. épi-naie) (Ht), etc.

 

JG

Depire

zie Delepierre, Dupir(e).

 

FD

Depireux

cf. Depierreux.

 

JG

Depireux

zie Depierreux.

 

FD

de–Pireux

V. Pierreux.

 

EV

Depiron

Particule de + NF Piron.

 

JG

Depla

Deplae. Forme néerl. de Leplat [FD].

 

JG

Deplace

Depla(e)cie, zie Delplace.

 

FD

Deplaie

Deplee, Deplée, Deplet: PlN Plaie in Louveigné (LU).

 

FD

Deplaigne

PlN Plagne in Montignies-le-Tilleul (H).

 

FD

Deplanche

Cf. 1223 «Symons des Planches» ChirTournai; var. de Delplanche, cf. aussi Desplanques.

 

JG

Deplanche

zie Delplanche.

 

FD

Deplanchon

zie Planchon.

 

FD

Deplanck(e)

Deplancq, Deplanque(s), zie Delplanche.

 

FD

Deplancke

De P-, Deplanque. Nom d’origine : moy. néerl. plane, planke ‘planche (sur un ruisseau)’.

 

JG

de-Plancke

Proven. De Planck  ou de Plancq,  ,,(La)  asserelle de bois ».

 

EV

de-Planter

Profess.    Planter,    ,,Le planteur ».

 

EV

Deplas(se)

zie Delplace.

 

FD

Deplasse

Var. de Del(a)place?

 

JG

Deplat

Surnom: moy. néerl. plat ‘plat (adj.), faible’ ou topon. fr. plat ‘endroit plat’ ; cf. Leplat.

 

JG

Deplechin

cf. Desplechin.

 

JG

Deplechin

Desplechin, Despelchin, Desprechin(s), Deperchin, Depelchin, -en, Dupercijn, -yn, de Pelecijn, -yn, de Pelegyn, de Pellecyn, (de) Pillecijn, -yn, Dispersijn, -yn, Percyn, Persijn, -yn, -ine,

-eyn: Deplechin = d’Esplechin. PlN Esplechin (H), evtl. Esperchin in Wattrelos (Nord). 1202 Alardus de Splecin=Alardus de Spelcin…in parrochia sua de Splechin (SMTI); 1326 Michiel Desplechins, Ip. (BEELE); 1376 van Janne Desplechiin, Ktr.; 1554 Willem Despersyn = 1553 Willekin Persyn (DEBR. 1970). – Lit. : F. DEBRABANDERE, Bk. 1968,184.

 

FD

d–Eplechin    

Proven. Esplechin (Loc.).

 

EV

Deplee

Deplée, Deplet, zie Deplaie.

 

FD

Deploige

W. adaptatie van De Ploeger. BerN. 1385 Johannis Plughers, Tg. (TYTGAT); ± 1550 Leploge; 1630 Jean Leploge, °i664 Gilles Leploge = 1726 Gillis Leployge, Villers-FEvêque (vader van) 1709-1759 Gilles Deploige, Tg. (med. G. Deploige, Nazareth).

 

FD

de–Ploige

Proven. 1. Dép (pour ab)loige, ancien N. de Lowaige. — 2.

Ploich  (Dial.), ,,Clôture en plan­ches    entrelacées ».    Synon. :    De Plouy.

 

EV

Deplorez

zie Depluv(e)rez.

 

FD

Deplu

cf. Déplus.

 

JG

Deplu(s)

de Pieux, Depluet, Depluis, Depluys: Wsch. var. van Duplouy (vgl. Depus = Despouy i.v. Dupuis).

 

FD

Deplus

Deplu. NF tout à fait hennuyer, attesté dans la région d’Ellignies-Ste-Anne puis de Nivelles dès 1682 (GeneaNet), cf. 1570 «Jacques des Plu, bourgeois et marchand à Ath (…). Jehan des Plus, son fils» (W. Del-haye,Frasnes-lez-Buissenal… , 1992-93, 81); nom d’origine incertaine (ne s’agirait-il pas du pluriel de pelu 1), cf. moy. fr. des plus ‘parmi les plus, très’FEW 9, 103a.

 

JG

de-Plus

Proven. Plis (Dép. Avaing).

 

EV

de–Plus

Profess. De Pluis, ,,La soie écrue,  le tissu pelucheux ».   N.  de

fabricant ou de marchande.

 

EV

de-Pluto. 

1.   Car.  mor.  Le  Platon. Compar. avec Pluton, roi des enfers

et dieu des morts. Nom d’un justi­cier inflexible. — 2. Profess. Nom d’un fossoyeur.

 

EV

Depluv(e)rez

Deplorez: Misschien PlN Pouvrai (Orne), met epenthetische 1?

 

FD

Depluvrez

 (depuis 1810 à Beloeil), Depluverez (1820 à Renaix). NF d’origine incertaine, sans doute toponymique (NL à préciser).

 

JG

de-Pluvrez

Proven. Puvrez  (Dép. Ophain).

 

EV

de-Poerck

V. De Poucques.

 

EV

Depoerk

De Poerck, cf. Depourcq.

 

JG

Depoilly

PlN Poilly (Marne, Loiret, Yonne). 136 e. Thiebaud de Poilly, Laon (MORLET).

 

FD

de-Poit- 

-re,  -te.  V.  Depoorter,  et Depot.

 

EV

Depoitier

Nom d’origine: Poitiers (Vienne).

 

JG

Depoitier

PlN Poitiers (Vienne). Zie ook Poitier(s).

 

FD

de-Poitier

Proven.  Poitiers    (Loc. fr.).

 

EV

Depoitre

Depoitte, zie de Poterre.

 

FD

Depoitre

-oitte. Probabl. romanisation de Depoorter.

 

JG

Depollier

1419 «Jacop de Brulle, dit Pollier» Courtrai; d’anc. fr. poullier ‘éleveur de poules’ avec article néerl. de, cf. Poullier, etc.

 

JG

Depollier

zie Poulier.

 

FD

Depommier

Dupommier, Pom(m)ier, Pommiez: PlN Pommier: boomgaard; ook appelboom, ooftboom. Lat. pomarium: boomgaard. 1268 Martinum de Pomerio, Ip. (BEELE); 1294 Alix dou Pumier, Dk. (TdT); 1341 Michaut Pommier, Choisy (MORLET).

 

FD

Depommier

Fr. pommier (arbre caractéristique), comme nom de résidence.

 

JG

Depon(t)

Depond(t), zie Dupont.

 

FD

Deponcheel

zie Duponchelle.

 

FD

Depondt

Surnom: moy. néerl.pont, pondt ‘livre (de poids, de mesure)’.

 

JG

Depont

1265 «Pieres de Pons» CensNamur, 1272 «Stephanus de Ponte» PolyptVillers, 1280 «Gerardus de Ponte» PolyptLiège, 1302 «Jehans de Pons mestre foulon» LoiTournai, 1308 «Jehan de Pons», 1365 «Jehan de Pons frommegier», «Wille de Pons couttelier» TailleMons, 15e s. «Johan de pon» Dorinne, 1544 «Pirot des Pons» DénStavelotMy; var. de Dupont (= pont) ou de Depondt (= livre de poids).

 

JG

de-Ponth-

-ier, -ière.  Proven.  Dép. Ombret-Rawsa).

 

EV

Deponthier

-ière, de Ponthière, Depontier, -ière. 1634 «Léopold-Joseph Deponthière» (notaire de Liège) Nalinnes, 1773 «Lambert Depontier (orig. de Nalinnes)» BourgLiège; nom d’origine: Ponthière, à Ombret-Rawsa (Lg).

 

JG

Deponthier

-ière, de Ponthière, Depontier, -ière: PlN Ponthière in Ombret-Rawsa (LU).

 

FD

Deponthieux

de Pontieu, Depontieu, Duponthieu: PlN (le) Ponthieu is een streek in Picardie (Somme). 1404 Michault de Ponthyeux, Laon (MORLET); 1536 Abel Pontieu, Lauwe (KWII).

 

FD

Depoorte

W. adaptatie van De Poorter.

 

FD

Depoorter

De P-, Depoortere, De P-, Depoortère, Depoortre, Déporter, De P-, De Pooter. Moy. néerl. porter, poorter ‘bourgeois (habitant d’une ville)’, corresp. du NF Bourgeois.

 

JG

Depoortere

zie (de) Poorter(e).

 

FD

de-Pooter

V. De Poorter.

 

EV

Depoplimont

Nom d’origine: Poplimont, à Soignies (Ht).

 

JG

Depoplimont

zie Poplimont.

 

FD

de-Poplimont

V. Publémont.

 

EV

Deporcq

zie Leporq.

 

FD

Deporre

De Porre. Surnom: moy. néerl. inporre ‘en mouvement, en action’ (Camay 250)?

 

JG

Deporte

1272 «lohannes de Porta» PolyptVillers, 1280 «Walterus de Porta» PolyptLiège; nom d’origine: moy. néerl. porte, poorte ‘grande porte’.

 

JG

Deporte

zie Delporte.

 

FD

Deportemont

De Portemont. Nom d’origine: Portemont, à Mouscron (Ht).

 

JG

Deporter

De P-, de P-, Deputter, De P-. Nom de métier: moy. néerl. potter, putter ‘potier’; cf. aussi Depoterre.

 

JG

Deposson

de P-. Sans doute nom d’enseigne: w. poçon, posson ‘pot (à eau, à bière etc.)’, cf. ««Rue du lardier ou du Posson» (17e s.) à Liège (BTD 26, 281 ). Une famille (de) Posson semble être originaire des environs de Dinant et avoir été dispersée lors du sac de la ville; elle portait dans ses armes 3 burettes ou « pos-sinets », ou 3 pots ou « possons ».

 

JG

Deposson

Posson: PlN Pousson (Ardennen?). 1330 Joannis de Pousson Cunensis, Cons-la-Grandville; Wallerami de Pousson, Mirwart (ASH).

 

FD

de–Posson

Proven.   Basson.   (Dép. Ernonheid, Werbomont).

 

EV

Depot

Dépôt, De Pot. Surnom: moy. néerl.pot ‘pot’.

 

JG

Depoterre

Forme romanisée de De Poter ou de Déporter.

de Potesta. Avec la préposition de, nom de digni­té: moy. fr. potestat ‘seigneur justicier’ FEW 9, 255a; cf. aussi Postal.

 

JG

Depôtre

zie Lepoutre.

 

FD

Depotte

Nom d’origine : Pottes (arr. Tournai).

 

JG

Depotte

PlN Pottes (H). 1286 Anniès de Potes; 1308 Hues de Pottes, Dk. (TdT).

 

FD

Depou

zie Dupuis.

 

FD

Depou(y)

zie Depuis.

 

FD

Depouchon

zie Depouhon.

 

FD

Depoucques

PlN Poeke (OV). Zie Van Poeke. 1329 Thomas de Pouques, Dk. (TdT).

 

FD

de–Poucques

Proven.  Poucques (Loc).

 

EV

Depouhon

1544 «Sire Gile de Pouxhon» DénStavelotMy, 1588 «le fils de feu Corbeau des Pouxhons de My» BourgLiège; nom d’origine : Pouhon, surtout w. as poûhons, à Sart-lez-Spa (qui serait le NL éponyme, cf. L. Remacle, Étym. 141.); de w. poûhon ‘source d’eau minérale’.

 

JG

Depouhon

Depouchon: PlN Pou(x)hon in Ernonheid, Harzé, Sart (LU): minérale bron. W. poûhon, Ofr. puison, Fr. poison < Lat. potionem: drank. 1544 Gile de Pouxhon, Stavelot (Patrom 5,12).

 

FD

de-Pouhon

Proven. Pouhon (L.D.).

 

EV

Depouille

de P-. 1310-11 «Jehan de Fouille» = 1309 «Jehans de Puille» ComptesMons, 1327 «Jehan Sergant de Puille» NécrArras, 1624 «Johan Simon de Pouie» Verviers, 1676 «Jacques-Florent de Fouille» RuageAth; pro-babl. surnom: w. dèspouyes ‘des poules’ (cf. Wallonia 9, 1901, 219-220) ou nom d’en­seigne (BTD 26, 1952,277).

 

JG

Depouille

Despouilles: PlN, volgens RENARD 277 een huisnaam: De kip(pen). Vgl. Lapouille. 1310 Jehan de Fouille = 1309 Jehans de Puille, Bergen (PIERARD); 1327 Jehan Sergant de Puille, Atrecht (NCJ).

 

FD

de-Pouille

V. Bouille.

 

EV

Depouillon

1. PlN Pouillon (Marne, Landes) of in Theux (LU). – 2. Zie Pouillon.

 

FD

Depour(c)q

-rck, -rque, zie Leporq.

 

FD

de–Pour(c)q(ue)

V. Poucques.

 

EV

Depourcq

De P-, De Pourck, De Poerk, Depoerck, De P-. 1642 «Jacob de Pourcq» émigré en Suède ; néerlandisation de Leporcq, Lepourc (= le porc).

 

JG

Depourquoy

De Pourquoy. Avec la prépos. de, probabl. d’un topon. collectif en -oit < lat. -etum, par ex. 1136 «Porcetum», forme anc. de Burtscheid (près d’Aix-la-Chapelle) ou 1537 «den Pourquoy» à Zellik [FD].

 

JG

de-Pourquoy

V. Pourquaet.

 

EV

Depoutre

zie Lepoutre.

 

FD

Depouvre

zie de Pover(e).

 

FD

Depouy

Nom d’origine: Pouy (Aube).

 

JG

Depover

-ère. Surnom: moy. néerl. pover ‘pauvre’.

 

JG

Depozzolo

It. PlN Pozzolo, dim. van poggio < Lat. podium: heuvel. Francisco de Pozzolo is geboren in Landris (sic) bij Milaan en sterft in 1637 in Vladslo (VS1969,177-180).

 

FD

Deppe

Deppé: 1. D’Eppe. PlN Eppe (Nord, H), Eppes (Aisne). Jean d’Eppes was prins-bisschop van Luik (1229-38). 1281 Johannis de Apia = 1268 Johans d’Eppe…archidiacres et costres de Liège (AVB). – 2. Evtl. Patr. < Deppo, Debbo, bakervorm van Germ. VN Die(t)boud.

 

FD

Deppe

-pé. Nom d’origine: Eppe-Sauvage (Nord).

 

JG

d’Eppe

Proven. Eppe (Loc.).

 

EV

Depraet

Apocope de Depraeter.

 

JG

Depraete

Depratte, Depraute, Deproot(e): Voornamelijk Henegouwse FN. Adaptatie van De Praeter. De au/oo geeft de Vl.-dial. uitspr. weer. Oepra(t), -az, de Praet, Delprat, Duprat, -az, Leprat, Prat: PlN Prat, Zuidfr. vorm voor Pré < Lat. pratum: weide. Zie ook Depré. 1542 Albert de Praet, Montferrat-Aw. 1580 St. de Praet, Rijsel-Aw.(AP).

 

FD

Depraeter

De P-, Depraetere, De P-, Deprei-tere, De P-, -ère, Depreter, De P-, Deprêter, -éter, Deprete (forme apocopée). 1540-41 «Josse de Pretere» Marcq; nom de métier: moy néerl. prater, prêter ‘garde-champêtre’.

 

JG

Depratte

Depraute, zie Depraete.

 

FD

Depraute

cf. Deproote.

 

JG

Deprauw

zie Dupréel.

 

FD

Depraz

Forme occitane de Depré.

 

JG

Depraz

zie Depré.

 

FD

Depré

De P-, w. verv. Dèpré, Depret, de Prêt, Deprey, De P-, de P-, Deprez, De P-, de P-, Depreez, Deprès, Depretz. 1540 «Jacques de Prêt» BourgNamur, 1546 «Creppin Depreit», 16e s. «Pierot Depret», 1590 «Anne Deprez» Cerfontaine, 1626 «Laurent de Pré» émigré en Suède, 1659 «Hubert Deprez» DénSalm; w. et fr. pré, très fréquent en toponymie.

Depreay. Nom de résidence: dèprèyé, topon. w. fréquent corresp. au fr. préau ‘petit pré’.

 

JG

Depré

Depré, Deprée, Depree(z), de Préez, Deprez, Deprés, -es, Deprest, Deprets, Depret(z), de Preit, Deprey, de Pruyt, Depruyst, Depriez, Despres, -es, Dasprez, Despret(s), Despre(t)z, -iez, Dupré, Dupre, du Pré(e), Duprès, -es, -es, -et, -et, -ez, -ey, -etz, Prez, Lèpre: PlN (le) Pré < Lat. pratum: wei(de), weiland, beemd. Rom. pendant van Van der Meers(ch): 1400 abbesse van Près buten Doernicke = 1400 abbesse van der Mersch bi Doernike (RAK). 1202 S. Balduini de Pratis, Har.; 1392 Jehan du Preyt dit Merscart; 1391 Gontier des Près, Ip.(BEELE).

 

FD

de-Pré

V. Pré.

 

EV

Depréay

zie Dupréel.

 

FD

Deprédomme

zie Preudhomme.

 

FD

Deprée

-ee, zie Depré.

 

FD

Depreeu(w)

zie Dupréel.

 

FD

Depreeuw

Adaptation flam. en -eeuw (comp. Watteau, Watteeuw) de Dupréel, Depreay, du fr.préau [FD].

 

JG

de-Preeuw

Proven. Préau. Synon. : Deprouw.

 

EV

Depreez

cf. Depré, -ez.

 

JG

Depreitere

De P-, -ère, cf. Depraetere.

 

JG

Deprel(le)

Duprel: 1. PlN Prelle in Flamierge (LX) –2. PlN Presles (H): 1165 Praella < Lat. pratella: kleine wei (TW). ±1175 Arnulphus de Praelle, Luik (SLL). Zie ook Dupréel.

 

FD

Deprelle

de Prelle de la Nieppe, de P-. Nom d’origine: Prelle, à Flamierge (Lx), Presles, w. prèle (Ht), etc. Cf. 1593 «Hubert de Preisle» = 1610 «Hubert de Presle» BourgDinant.

 

JG

de-Prelle

Proven. 1. ,,Du petit pré ». — 2. Presles (Loc.). -Presseux. V. Presseux.

 

EV

Deprés

-es, zie Depré.

 

FD

Deprès

cf. Depré, -ez.

 

JG

Depresbourg

PlN Pressburg, D. naam van Bratislava, de hoofdstad van Slowakije.

 

FD

Depresseux

-eur. 1730 «Mathias Depresseux» BourgLiège; nom d’origine: w. prèsseû ‘pres­soir’, e.a. Presseux, à Sprimont (Lg), etc.

 

JG

Depresseux

-eur: PlN Presseux in Sprimont (LU), St-Pierre (LX). Presseur, W. prèsseû: pers voor olie of wijn. 1314 Johannis de Pressoir, LU (ASM II); 1415 Colar de Presseux, Luik (ISP). Zie ook Dupressoir.

 

FD

Deprest

De P-. Surnom: moy. néerl.presl ‘prêt (d’argent)’.

 

JG

Deprest

Depret(s), Depret(z), zie Depré.

 

FD

de-Prest

Proven.  Brest  (Loc.  fr.). N08 79, 217. –Pret(z), -Prez. V. Pré.

 

EV

Deprester

cf. Depriester.

 

JG

Depret

de Prêt, cf. Depré, -ez.

 

JG

Deprete

cf. Depreter.

 

JG

Depreter

De P-, Deprete (forme apocopée), cf. Depraeter.

 

JG

Deprêtre

Romanisation de Depreter.

 

JG

Depretz

cf. Depré, -ez.

 

JG

Depreux

PlN Preux (Nord, PdC, LU). 1211 Hugone de Preus, Kamerijk (SMTI); 1265 Reniers de Preus,Fleurus(CRN).

 

FD

Deprey

Deprez, cf. Depré, -ez.

 

JG

Deprey

Deprez, zie Depré.

 

FD

Depriester

De Priester, Depreester, Depres­ter, Depriestre(romanisation). Surnom: moy. néerl. priester, preester ‘prêtre’.

 

JG

Depriez

Dupriez, Duprié: PlN Priez (Aisne, Nièvre). PlN Priez, dim. van pré: wei. 1343 Jehane dou Pryer, 1359 Willaume dou Prier; 1431 Lottard du Pryez,Dk.(TdT,TTT).

 

FD

Depriez

Nom d’origine: probabl. Priez (Aisne) ou bien d’un nom commun équivalent, cf. Du-priez.

 

JG

de–Priez

V. Pré.

 

EV

Depril

De P-. Surnom: néerl. pril ‘gai, gail­lard’.

 

JG

Deprince

Deprins, De P-. 1267-68 «Jehan de Princes» ChartesHainaut; surnom: moy. néerl. prince, néerl. prins ‘prince’.

 

JG

Depris

-ix. Var. de Depry ?

 

JG

de-Prit

Proven. Bry. (Loc.). Nos 74, 79.

 

EV

Deprix

Depris, Deprit, zie Depry.

 

FD

Deproot(e)

zie Depraete.

 

FD

Deproote

Depraute. Probabl. var. de Depoorter (avec métathèse de r) ou de Deproost.

 

JG

Deprouw

Deprol, zie Dupreel.

 

FD

de-Prouw

V. De Preeuw.

 

EV

Deprovins

Nom d’origine: Provins (Seine-et-Marne).

 

JG

Deprovins

PlN Provins (Seine-et-Marne) of Provin (Nord). Vgl. Provyn. 1222 Maroie de Provino, Atrecht(NCJ).

 

FD

Depruyck

zie Prick.

 

FD

de-Pruyssenaere

Origine ,,Le prus­sien ». N°  215,   216.

 

EV

Depruyst

de Pruyt, zie Depré.

 

FD

Depry

1475 «Géra Depry» Castillon, 1503 «Gérard de Pry» Donstiennes; nom d’origine : Pry (Nr).

 

JG

Depry

Deprix, Depris, Deprit, Duprix, Dupry: PlN Pry (N) of Prix (Ard.).

 

FD

Depryck

De Prijck. Apocope de De Prycker (ci-dessous).

 

JG

Dept

1. Var. van Deppe. 1642 J. F. Deppe dit Dept,

Nijvel (JVO). – 2. PlN in Noorderwijk (A).

 

FD

de-Pue

-Pui(t)s, -Pus. Proven. Puits (L.D.).

 

EV

Depue(s)

Depui(t)s, Depus, zie Dupuis.

 

FD

Depuers

zie (de) Puers.

 

FD

Depuis

Depus. 1584 «Wathier de Puitz» Bourg­Namur; nom d’origine: topon. fr. puits, w. pus’ ‘puits’.

 

JG

Deput

zie de Put, Dupuis.

 

FD

Deputte

zie Delputte.

 

FD

de-Putte

Proven. Loc.

 

EV

Deputter

De P-, cf. Depotter.

 

JG

de–Putter(e)

Profess. ,,Le puisatier, le puiseur (d’eau). »

 

EV

Depuydt

De P-, Depuyt, De P-. Surnom : moy. néerl. puut, puyt ‘grenouille’.

 

JG

de–Puydt

Car. phys. ,,La grenouille » (Métaphore). N° 288.

 

EV

de-Pyl

De Pijl, ,,La flèche ». 1. N. de tireur à l’arc ou de fabric.  de

flèches. N° 131. — 2. Car. mor. H. rapide comme la flèche. N° 260.

 

EV

Depyper

-ère. Nom de profession: moy. néerl. piper ‘joueur de flûte’.

 

JG

de-Quae

Car. mor. De kwade, ,,Le méchant, e coléreux ». Synon. :

Dequade. N° 272, 280.

 

EV

Dequan

Dequand. Surnom: moy. néerl. quant ‘compagnon, camarade’.

 

JG

Dequan(t)

-uand, zie Dechamp(s).

 

FD

de-Quanter

Profess. ,,L’équarisseur » (Kanten, ,,équarrir »). N° 184.

 

EV

de-Quartier

Proven. Quartier (Plus. L.D.).

 

EV

Dequecker

-eker. Surnom: moy. néerl. quaker, queker ‘joueur de trictrac’.

 

JG

Dequene

-êne, Dequenne, -esne. 1417 «Ni-caise de Quesnez» PolyptAth, 1583 «Andrien Dequesne fils de Giele» Tournai; forme pic. de Dechesne.

 

JG

Dequêne

Dequen(n)e(s), Dequesne(s), zie Duchêne.

 

FD

de–Quenne

V. Chêne.

 

EV

Dequévy

Dequevy, Quévy, Que-, -vis, -vit, Ouiévy, -vit, Quivy, -vit, Kivy: PlN Quévy (H). 1250 Egidio de Kevi, Bergen (CSWI).

 

FD

Dequévy

Nom d’origine: Quévy (Ht).

 

JG

de–Quévy

Proven. Loc.

 

EV

Dequick

De Q-, De Kwik. Surnom: moy. néerl. quic ‘vif, rapide’.

 

JG

Dequidt

1326 «Jan de Quit» =1313 «Jehan le Quic» Ypres; surnom de qqn qui est vivant, rapide [FD] ; comp. De Quick.

 

JG

Dequidt

V. Kwede.

 

EV

Dequin

Duquin, Dequint, Dekeyn, Dekein, Dekeijn, Kain, Qu(a)in, Kein: PlN Kain (H). 1250 Henricus de Kahain, Bs. (PEENE1949); 1301 Colard de Kain, Dk. (TdT).

 

FD

Dequin

Nom d’origine: Kain (Ht).

 

JG

de–Quin

Proven. Kain (Loc.).

 

EV

Dequinnemar(e)

-aere, Dicquemare: Patr. Zoon van Guinemer, Germ. VN win-mêr ‘vriend-beroemd’: Guinemarus (MORLET I).

 

FD

Dequinze

[NF réprésenté au 14e s. à Flémalle-Haute, où existe un topon. «en quinche», et attesté à Tilleur depuis 1689 (N. Melon)]. 1756 «Hendrick Dequince (orig. de Grand-Bigard)» BourgLiège; probabl. nom d’origine plutôt que surnom: fr. quinze (sens à déterminer).

 

JG

Dequinze

Quinze (15)? Wsch. een reïnterpretatie, misschien verwaalsing van Dekens? 1631 Dequinse, Jemeppe; 1709 André Dequinze (vader van) Anne Dekins, Luik (PDB); 1756 Hendrick

Dequince, Groot-Bijgaarden (J.G.).

 

FD

de–Quinze   

Proven. Quinze (Bonniers) ou Cinse (,,Ferme »)  (L.D.).

 

EV

Dequiper

zie de Kuiper.

 

FD

Dequire

zie Lakiere.

 

FD

Dequirez

FN in H en (vooral) WV. Wellicht spelling voor de Fr. FN Décurey. PlN Ecurey (2x Meuse) (DNF).

 

FD

Dequoquibus

cf. Decoquibus.

 

JG

Der

zie Dury, Durie(z).

 

FD

Der-

Génitif fém. sing. de l’article néerl. de, cf. Derdaele, Derkinderen, Derhaeg, etc.

 

JG

DER Kinderen

N.   d’exploitation : ,,Des enfants ». Affaire appartenant

aux enfants. N° 128.

 

EV

Der, van

zie Vander.

 

FD

Derac(h)inois

PlN Racinoit: plaats waar boomstronken staan. Vgl. Van der Stockt.

 

FD

Derache

De R-. Cf. an VI «Joachin Derache» Ascq (Nord); nom d’origine: Raches (Nord).

 

JG

Derache

Drache: PlN Raches (Nord). 1798 Joachin

Derache, Ascq (HERB.). Zie ook Deraes.

 

FD

de-Rache

Proven. De Rache(court) (Loc). Nos 71, 245.

 

EV

Deracourt

Nom d’origine: Racour (Lg).

 

JG

Deracourt

Racc(o)urt, Racour(t), -ou(x): PlN Racour (LU), Ndl. Raatshoven. 1321 Mathias de Rachoert = 1333 Mathias de Racort, Tn. (C. BAERT).

 

FD

de-Rademaecker

V. Rademaker.

 

EV

de-Radoux

1. Proven. Deux L.D. — 2. N. de filiation. V. RAD. N° 102.

 

EV

Deradt

cf. Deraed.

 

JG

de-Rae(d)t

1.  Car. mor. ,,Le con­seil ». N. d’H. de bon conseil. —

2. Proven. De Raad ou De Rode, ,,L’essart »  (L.D.). N° 238.

 

EV

de-Rae(y)maeker

V. Rademaker.

 

EV

Deraeck

De R-. Surnom: moy. néerl. rake, raecke ‘hasard, aubaine’ ou rake ‘râteau’.

 

JG

de-Raeck

-Raecker. De Raak. 1. Car. mor. ,,Le gosier », N.  d’H. goulu.

N° 273. — 2. ..L’atteinte ». N. de batailleur. N° 268. — 3.  Proven. Raak. Design, d’une parcelle droite, le plus souvent le long de l’eau.

 

EV

Deraed

Deraedt, De R-, Deradt, De Raet. Surnom: moy. néerl. radt, raedt ‘conseil, conseiller (d’une ville)’.

 

JG

Deraedt

De R-, cf. Deraed(t).

 

JG

de-Raef

-Raeve. Car. phys. et mor. De raaf,  ,,Le corbeau ».   N°°  288,

292.

 

EV

Deraemacker

-aeker, cf. De Raedemaeker.

 

JG

Deraes

De R-. Particule de + NF Raes (pré­nom).

 

JG

Deraes

de Raes, Deras(se), Derras, -az, de Ras(e): 1. PlN Raches (Nord): 1221 Rasse (TW). 1273 Gillos de Rasse, Dk. (FST); 1651 Piere de Rasse, Leiden (uit Kales), stamvader van de Nederlandse tak De Ras (med. B. de Ras, Berlicum); 1707 Philippe de Raes fs. Philipe de Rasse, Lendelede (COUSS.). Zie ook Derache. – 2. In het land van Asse werd het Iw. pas vanaf ça. 1600 aan de oorspr. FN Raes toegevoegd (med. J. Caluwaerts, Herent; zie ook De Roos).

 

FD

de-Raes

Car.  mor.   De   raas(bol). ,,Le braillard ». Geraas. N° 284.

 

EV

Deraeve

De Raeve, Derave. Surnom: moy. néerl. raven, rave ‘corbeau’. Pour le NF De-rave, Renard (BTD 26, 281 ) proposait plutôt le w. liég. rave ‘râble de four, etc.’ comme nom d’enseigne (1426 « Brassine condit de Rave en Pierreuse»), mais le NF n’est pas du tout lié­geois.

 

JG

Deraideux

Nom d’origine: Raideux, dépend.de Comblain-au-Pont (Lg).

 

JG

Deraideux

PlN in Comblain-au-Pont (LU).

 

FD

de-Raikem  

Proven.  Reckhe(i)m. (Loc.). Nu 57.

 

EV

Deram(e)aux

-au(d)t, zie Desrumaux.

 

FD

Deramaix

de Ramaix [NF attesté au 17e s. à Montrœul-sur-Haine]. 1526 «Ambroise de Ramay» DénLens, 1604 «Gilles de Ramaix» Ladeuze, 1676 «Arnould de Ramaix» Ruage-Ath; nom d’origine: Ramais, à Mouscron (Ht), etc.

 

JG

Deramaix

de Ramaix, Deramay, Dramaix, -ais, -ée, Ramais, -aix, -ay: PlN Ramais in Mkr. (H) en Aalbeke (WV). 1394 uten goede van Rames te Mosscheron; 1368 Francisci de Rameys = Fransois van Rames, Ktr.; 1398 Hanequin van Rames a Aubeque, Mkr. (DEBR. 1970); 1753 J. B. Derameyx = 1778 Dramaix, FV (VERGR. 1972).

 

FD

de–Ramaix

Proven. Ramet (Loc.).

 

EV

Derameaux

-aux. Nom d’origine: ft. rameau.-Sur la famille de Rameau, au château de La Motte à Bousval, cf. Wavriensia 15, 1966,133-140.

 

JG

Deramée

1582 «Lambert Deramez» RPSpon-tin; nom d’origine: (La) Ramée, nom de plu­sieurs hameaux et l.d. (e.a. célèbre abbaye à Jauchelette).

 

JG

Deramée

Deramee, de Ramée, Duramé: PlN La Ramée: loof, gebladerte; in Jauchelette (WB), Ter Hulpen (WB), Neufvilles (H). 1200 Emma de Rameyée; 1295 Adam délie Ramée, Luik (ISC).

 

FD

Derammelaere

De R-. Cf. 1241 «Simon Ramlart» = 1242 «Simon Rammelart» Gand; surnom: dérivé de moy. néerl. rammelen ‘faire du bruit, bavarder, caqueter’ [FD].

 

JG

D’Eramo

Deramoudt, -out(h), zie Desrumaux.

 

FD

Deramoudt

Probabl. forme flam. de Desr(e)umaux [FD].

 

JG

Derancourt

PlN Rancourt (Somme, Vosges, Meuse).

 

FD

Derancy

PlN Rancy (Saône-et-Loire).

 

FD

Deranty

zie De Renty.

 

FD

Derard

Dérard. Nom d’origine incertaine, p.-ê. issu d’un anthrop. germ. en -ard [à détermi­ner] ; cf. aussi Deraux, Dereau.

 

JG

Derard

V. THEUD.

 

EV

Dérard

Derard, Derare: Patr. D’Erard? Zie Eraerts.

 

FD

Deras(se)

zie Deraes, Rasche.

 

FD

Derasquinet

De R-, de R-. Particule de + NF Rasquinet (dimin. du précédent).

 

JG

Derasse

De R-, de R-. Surnom: moy. néerl. rasch, ras ‘rapide, vif.

 

JG

de-Rassenfosse

Proven.  ,,Vallée du sieur Radon ». N » 232.

 

EV

Derathé

Particule de + NF Rathé (v. ce nom).

 

JG

Derathé

zie Rathé.

 

FD

Derau(x)

Dereau: Rom. spelling voor De Roo.

 

FD

Deraume

zie Derome.

 

FD

Derauw

De R-, sans doute aussi Derau. Sur­nom: moy. néerl. rau, rauw ‘cru, dur, brutal’.

 

JG

de-Rauw 

Car. mor. De r(o)uwe, ,,Le rude, le bourru ». N° 281.

 

EV

Deraux

Dereau. Var. de Derard plutôt que de Derau.

 

JG

Derave

cf. Deraeve.

 

JG

de-Rave

V. Deraef.

 

EV

Deravet

1514 «Jacques de Ravet», 1576 «Mar­guerite de Ravet», 1689 «Lambert de Ravet» BourgNamur; nom d’origine: (Le) Ravet, lieu où l’on joue au ravet (jeu de paume), e.a. à Froid-Chapelle (Ht), etc.

 

JG

Deravet

Deravais: 1. PlN (le) Ravet: kaatsbaan in Niverlée (N), Froidchapelle (H) en Carnières (H). – 2. Wsch. veeleer zoon van Ravet (zie i.v.).

 

FD

de-Ravet

Proven. Dép. Froidchapelle.

 

EV

Deravoirt, van

zie van der Avoort.

 

FD

Deray

zie Durai.

 

FD

de-Ray

Proven.  Raye    (Dép. Ensival).

 

EV

Deraymacker

-aeker, De R-, Deraymackers, cf. Deraemacker.

 

JG

Derbais

-aix. Nom d’origine: Rebaix (Ht).

 

JG

Derbaise

 (NF tournaisien). Probabl. nom d’ori­gine: Rebaix, pic. à r ‘bé (Ht) ou Rebais (Seine-et-Marne), ou bien d’un topon. voisin à forme fém. -baise.

 

JG

Derbaix

Derbais, Derbais(s)e, Derebey, Rebai(x), Rebé: 1. PlN Rebaix (H) of Rebais (Seine-et-Marne). 1159 Bernardo de Resbais, Vn. (SNF); 1305 Reynirde Rebaiz, Lv. (ICKX). – 2. Zie D’Herbais.

 

FD

d-Erbaix

Proven. 1. Rebaix (Loc.). N° 69. — 2. Derbaix (Dép. Gouy-lez-Piéton).

 

EV

Derbaudrenghien

-endien. Nom d’origine: Baudrenghien, à Flobecq (Ht).

 

JG

Derbaudrenghien

-inghien, -inghiem, -endien, zie Debaudrenghien.

 

FD

Derbaudringhien

Proven. Del Boudenghien (Dép. Flobecq).

 

EV

d-Erbaudt

Proven.   Erbault   (Loc.).

 

EV

Derbe(c)que

Derbèque, Derbeeck: 1. PlN Rebecques (PdC). 1183 S. Hostonis militis de Rebecca; 1228 W. de Rebèke, St.-Omaars (AAM). – 2. PlN Rebecq, Ndl.Roosbeek(WB).

 

FD

Derbecourt

zie Dherbecourt.

 

FD

d-Erbecq

Proven. Herrebecq  (Dép. Saintes). N° 69.

 

EV

Derbecque

-eque, -èque, -eeck. Nom d’ori­gine: Rebecq-Rognon (BrW).

 

JG

D’Erbée

Darbé, Darbe: Var. van Derbais, D’Herbais. 1645 J. Darbé, Fleurus-Aw. (AP).

 

FD

Derbomez

zie Dherbome(t)z.

 

FD

Derboven

Nom d’origine: néerl. boven ‘en haut’ ; cf. Lahaut et Verboven.

 

JG

Derboven

Proven. Daar boven, ,,Là-haut ». N° 232.

 

EV

Derboven

Verboven, Verbover: PlN Daar Boven. Verboven < Van D(a)erboven. 1352 Jan van Daerboven, Wuustwezel (SEA); 1401 Reyner van der Boven, Aw.(ANP).

 

FD

Derbrée

PlN Erbrée (Ile-et-Vilaine). Derchain: i. PlN Erchin (Nord). 1329 Raoul Dant d’Erchin, Atrecht (NCJ). – 2. Zie De Rechain. Derche: PlN Erches (Somme) (RIO 1969,120).

 

FD

Derchain

Nom d’origine: Rechain, Grand- et Petit-Rechain (Lg).

 

JG

Derche

Nom d’origine: Erches (Somme).

 

JG

d–Erche

-Erck. V. Derecq, De-recque.

 

EV

Derck

1. Patr. Germ. VN Diederik. Vgl. Derks. – 2. Var. van Dercq.

 

FD

Derck

Dercq. Nom d’origine: Recq, à Mainvault et Ogy (Ht).

 

JG

Derckel

Dercle: D’Erckel = van Arkel (ZH). 1377 Othe seigneur de Erkel = 1393 domicello de Arkel (CCHt).

 

FD

Derckenne

zie Derkenne.

 

FD

Derckx

zie Dierks.

 

FD

Derclaye

Nom d’origine: Éclaye, vers 1104 «Erclai», à Pondrôme (Nr).

 

JG

Derclaye

PlN Eclaye in Pondrôme (N): 1104 Erclai.

 

FD

d–Erclaye

Proven. El claie, ,,La clô­ture ». Caractér. d’une habitation. N° 249.

 

EV

d’Ercole

N. de filiation. ,,(Fils) d’Hercule » (N. italien).

 

EV

Dercon

Darcon: Volgens J. Dercon (Herenthout) stamt zijn famille van een vondeling. Er werd op 3 juli 1813 inderdaad ene Cornelis Dercon te vondeling gelegd in Aw. Maar dat was zijn echte FN, die op het briefje opgegeven stond, geen vondelingnaam dus (RV). Wsch. door demouillering < Derecogne.

 

FD

Derconingen

zie Derkoningen.

 

FD

Dercourt

1. PlN Ercourt (Somme). – 2. Derecourt.

 

FD

d–Ercourt

Proven. Recourt. (Dép. Cortil-Wodon). N° 69.

 

EV

Dercq

zie Derecque.

 

FD

Dercy

PlN (Aisne).

 

FD

Derdaele

Deldaele, met //r-wisseling.

 

FD

Derdaele

Nom d’origine : moy. néerl. dal, dael, dale ‘vallée’.

 

JG

Derde

Derden. Forme contractée de D’Herde, DeHerdefFD].

 

JG

Derde-

-linckx, -linghen. Car. de la naissance : ,,Triplés ». N° 128.

 

EV

Derde(n),

Derder(s), zie de Herder.

 

FD

Derdelinck

au génitif: Derdelinckx. Nom de parenté: moy. néerl. derdeling ‘arrière-petit-neveu’.

 

JG

Derdelinck(x)

-inc(h)x, Derdelinghen: Mnl. derdelinc: neef in de derde graad, achterachterneef. 1380 Johannes Derdelinc, Mtr. (SKM); 1765 Carolus Derdelinckx, Pepingen-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Derder

Surnom: moy. néerl. mi derde (ou der-der) ‘moi avec deux autres’.

 

JG

Derdeyn

-eijn, Derdyn, Derdin: Derdeyn gaat terug op: 1685 Adriaen Dardeyne, 1687 Jacobus Dardein, Lotenhulle (med. J. van de Moortel). Adaptatie van Dardenne.

 

FD

Derdeyn

-eijn, -yn. Probabl. adaptation gra­phique néerl. de Dardenne, cf. 1685 «Adriaen Dardeyne» Lotenhulle (FlOr) [FD].

 

JG

Derdin

zie Derdeyn, Dourdent.

 

FD

Dere

zie de Rede.

 

FD

Deré

Derez, Derré, -ez. Nom d’origine: Le Rez (Le Ré), à Sivry (Ht) etc. (du lat. rasum).

 

JG

d-Eré

Proven. Herré (Dép. Tavier-lez-Nandrin). V. Delrée.

 

EV

Deré(e)

zie de Rede, Derez.

 

FD

Dere(e)re

Mnl. erre: driftige, woedende, opvliegende. Vgl. D. Irr(e). 1350 Ott der Irr (BRECH.); 1370 Johannem der Erre, St.-Tr.

(GHYSEN).

 

FD

Dereau

cf. Deraux.

 

JG

Dereau

zie Derau(x).

 

FD

de–Reau

V. de Ro.

 

EV

Derebreu

zie Ribreu(x).

 

FD

de-Rechain  

De (Petit) -Rechain (Loc.). N° 69.

 

EV

Dereck

Derek: 1. Var. van Dierick. – 2. Zie Derecque.

 

FD

de–Reck

-Recque ou Dercke, Derck. 1. Proven. Reck (Dép. Mainvault). — 2. V. THEUD.

 

EV

Dereckx

zie Diedericx.

 

FD

Derecogne

Nom d’origine: Recogne (Lx), également à Noville-lez-Bastogne.

 

JG

Derecogne

PlN Recogne (LX). 1331 Colet de Recongne, Chevigny (ASH).

 

FD

Derécourt

D(e)recourt: 1. PlN Récourt (Hte-Marne, PdC, Meuse). – 2. Zie ook Recour.

 

FD

Derecque

Dere(c)k, Dercq, Derck, Drecq, Dereke: PlN Recq in Mainvault en Ogy (H); of Recques (PdC). 1129 Otbertus de Recca; 1145 Hugo de Recke; 1289 Andrieu de Reke, PdC (DF XIII).

 

FD

Derecque

Nom d’origine: Recques-sur-Hem ou Recques-sur-Course (PdC) [MH],

 

JG

Derede

Nom d’origine: moy. néerl. rede, ree ‘ligne de démarcation’.

 

JG

de–Reepere

Proven. Reep. (Dép. Nederboelare, Schilde), avec suf­fixe d’orig.

 

EV

Dereere

Derere. Surnom: moy. néerl. erre ‘co­léreux, furieux, enragé’ [FD].

 

JG

de–Rees(e)

V. Dereys, Derèze, Deries.

 

EV

Derefat

Nom d’origine: Refa(t), dépend, de Stavelot (Lg).

 

JG

Derefat

PlN Refa(t) in Stavelot (LU).

 

FD

de–Regnau-

Regnon- -court. Pro­ven. ,,Domaine du sieur Renaud ». N° 245.

 

EV

Deregnaucour(t)

Deregnoncourt, Derenoncourt, Dernoncour(t), D’Hernoncourt, Derna(u)court, Dernancourt: PlN Renaucourt in Rivière (PdC). 1743 J. B. de Renoncour (PARM.).

 

FD

Deregnaucourt

Deregnoncourt (var. avec nasalisation), Derenoncourt, Dernoncourt. Nom d’origine: Regnaucourt (Nord).

 

JG

Deregni(e)aux

De Renau, Dernau: PlN Dergneau (H). 1220 Philippus de Derngau (DEBR. 1980); 1290 Jehans de Dieregnau, Dk. (TdT).

 

FD

Derein(n)e

zie Derenne.

 

FD

Dereine

-ême, ainsi que Dereume (NF plutôt hennuyers). Nom d’origine: Rumes, pic. rème, rême (arr. Tournai). 1230 «Richardo de Reines» CartVal-Dieu, 1747 «Hubert Dereine» Saint-Aubin; var. de Derenne?

 

JG

de-Reine 

Proven. Rennes  (Dép. Hamoir) ou Rhines (Loc.). —Relou. Proven. Roloux (Loc.).

 

EV

Dereize

zie Derèse.

 

FD

Derek

zie Dereck.

 

FD

Derek(x)

zie Diedericx.

 

FD

Derely

Rely, Derly: PlN Rély (PdC). 1325 Jehan de Reli, Atrecht (NCJ); 1400 Huart Derely, Dk. (TdT).

 

FD

Deremaux

zie Desrumaux.

 

FD

Derème

Derême, Derem(e): 1. Zie Derume. – 2. PlN Raismes (Nord). Zie Deresme.

 

FD

de-Rème

V. Derenne.

 

EV

Deremetz

PlN Erimetz (PdC).

 

FD

Deremience

Deremiens, Deremince, zie Remiens.

 

FD

Deremiens

-mince, De Remiens. Nom d’origine: Remience (Remiens), w. r’myince, à Morhet (arr. Bastogne); cf. aussi Remience.

 

JG

de-Remiens

-Remince. Proven. Re­miens ou Remience (Dép. Morhet)

 

EV

Deremier

Var. de Derumier?

 

JG

Deremier

zie Derumier(e).

 

FD

Deremouchamps

Dermouchamps, Dernou-fhamps. Nom d’origine: (Sougné-)Remouchamps (Lg), w. r’noûchamps à Grand-Hal-leux, etc.

 

JG

Deremouchamps

zie Remouchamps.

 

FD

de-Remouchamps

Proven. Loc.

 

EV

Deren

Patr. Var. van Dierin, vleivorm van Germ. VN Diederik. 1308 Derin Lippin; 1328 Hannin Onolf f. Derin; 1379 Heinkin Derin, Ip. (BEELE); 1330 Wilhelmus Deren, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Derenbach

PlN (GH) en in Uckerath, Hennef en Ruppichteroth (NRW). 1775 Carolus Derenback ex Derenback (MUL VIII).

 

FD

Derenchy

Derensy, Derenzis: PlN Rancy (Calvados).

 

FD

de-Renesse

Non    de   seigneurerie (Pays-Bas).

 

EV

Derenne

Derein(n)e, Dereyne: PlN Rennes in Hamoir (LU). 1230 Richardo de Reines, Val-Dieu (J.G.).

 

FD

de-Renne

Proven. Rennes (Dép. Hamoir).

 

EV

Derenne,

Derine. 1593 «Eustace Derine de Gboumont», 1633 «Henry Derine du Col», 1752 «feu Henry Derenne du Monceau» La Gleize; nom d’origine: Renne, à Hamoir (Lg), cf. aussi Dereine.

 

JG

de-Rennette

Proven. Reinette (Dép. Yves-Gomezée).

 

EV

Derenoncourt

cf. Dernoncourt.

 

JG

Derenoncourt

zie Deregnaucour(t).

 

FD

Derensy

zie Derenchy.

 

FD

de-Renty

Proven. Rethy (Loc.).

 

EV

Derenzis

zie Derenchy.

 

FD

Dereppe

Derep(t), Dreppe: PlN Reppe in Andenne (N), Couthuin (LU), Ohey (N), Seilles (LU). 1294 Gillos de Reppe, N (CRN).

 

FD

Dereppe

s.d. «Francisci de Reppe» ObitHuy, 1289 «Gilotiaus de Reppe» CensNamur, 1602-3 «Jac­ques de Reppe» TerriersNamur, 1616 «Philippes de Reppe» PrincipChimay, 1682 «Marie Derepe» BourgNamur; nom d’origine: Reppe, à Seilles (Lg), etc.

 

JG

de-Reppe

Proven.    Dép.    Seilles, Oteppe, etc.

 

EV

Derere

cf. Dereere.

 

JG

Derere

zie Dereere.

 

FD

Derese

Derèse, De R-, Derèze. 1780 «Constance Derese» Charleroi; nom d’origine: Rèse (< lat. rasa), à Thisnes (Lg), etc. ; cf. aussi Drèze.

 

JG

de-Rese

V. Derèze.

 

EV

Derèse

Derèze, Dereize: 1. Verfransing van De Rese. – 2. PlN Rèse in Thisnes (LU).

 

FD

de-Resimont

Proven. Dép. Evelette.

 

EV

Deresme

Draime: PlN Raismes (Nord). 1415 Edouwars de Raymes = 1380 Edowart de Raismes, Valencijn(CCHt).

 

FD

de–Rest(e)au(x)

Proven. Restau-(mont)  (Dép. Ecaussines-d’En-ghien). N° 71.

 

EV

Deresteau

de Restaux, Derestia(t), zie Resteau.

 

FD

Deresteau

-iat. Nom de résidence: anc. w. resteau ‘râteau’, w. liég. ristê, w. nam. rèstia, sorte de clôture en barres de fer et treillis (E. Renard, BTD 26, 265).

 

JG

Derethy

zie (van) Rethy.

 

FD

Derette

Var. van Deruette of Deroitte?

 

FD

Dereu

De R-, Dereux, Derœux. 1616 «Adrien Dereu», 1688 «Henri Dereux» BourgNamur; nom d’origine : w. topon. fréquent reû ‘essart’ (< germ. rode], e.a. Reuleau, w. reû, à Sovet, ou Reux-en-Famenne, à Chevetogne (Ciney, arr. Dinant), aussi Le Rœulx (Ht).

 

JG

de-Reu(l)

Proven. Roeulx (Loc.).

 

EV

Dereu(s)me

zie Derume.

 

FD

de-Reu(s)me

Proven. Rumes (Loc.)

 

EV

Dereu(x)

de Reux, de Reul, Deroeux, Dreu(x), Desr(o)eux, Derreux, Dureu(l)x, Delr(o)eux, Reulx: 1. PlN W. reû < rode: gerooid land. (Le) Roeulx (H), Roeulx (Nord), Roeux (PdC), Reux in Conneux (H). Zie ook Deruez. 1321 Gaillart du Reux, St-Q. (MORLET); 1240 Agnès de Roeulx (Midd. 1979, 75); 1335 Juliane de Reu, Atrecht (NCJ). – 2. Soms verward met De(l)rue, b.v. in Dottenijs 1602-1796 (Midd. 1968,43).

 

FD

Dereumaux

Dér-, Deremaux, Derr- (NF hennuyer), cf. Desreumaux.

 

JG

Dereumaux

zie Desrumaux.

 

FD

Dereume

cf. Dereme.

 

JG

Dereux

cf. Dereu.

 

JG

Derevière

zie Derivière.

 

FD

Derey

zie Derez.

 

FD

Dereyer

De R-. Nom de métier: moy. néerl. reder, reider ‘apprêteur, manufacturier’.

 

JG

de-Reyghere

1. Car. phys. ,,Le hé­ron »; Désignât, d’un homme haut sur jambes ou au long cou, Nos 288, 292. — 2. Proven. De Reigere (Dép. Moorsel).

 

EV

Dereymacker

-maeker, De R-, cf. De Raede-

maeker, Deraymacker.

 

JG

de-Reymacker

-Reyma(e)ker. Profess. 1. V. De Riemmaker et Rademaker. — 2. De Reimaker, ,,Le creuseur de canaux » (Rei, ,,canal »). Nos 130, 133.

 

EV

Dereyne

zie Derenne.

 

FD

Dereys

zie Derez, de Rys.

 

FD

de-Reys

-Rèze. Proven. 1. Des Riè-zes (Loc.). — 2. Rhées (Dép. Herstal).

 

EV

Derez

cf. Deré.

 

JG

Derez

Deré(e), Derhé, Derhet, Derret, -ez, -ée, Der(r)ey, de Rey, Dereys, de Reys, Delre(e), Delré(e), Delrez, Delleré, del Rey: 1. PlN Le Rez/Le Ré in Sivry (H); La Reid (LU); of Reye (èl reye) in Meeffe (LU) (KCTD1973,38). 1330 Wathelet del Reie, Luik (SLLIII); 1364 Lambotte del Ree, Luik (SLLIV); 1559 Ant. de Rez, Tn. (AP). – 2. Zie ook De Rede. -3. Derhé en Derhet kunnen teruggaan op PlN Derhé in St-Pierre-en-Ardenne (LX). 1550 Lambert Derhey; 1564 Hubert Derhet, Namen (RBN).

 

FD

Derèze

cf. Derèse.

 

JG

Derèze

zie Derèse.

 

FD

Dergeloo

Ontrronde (e < o) vorm van D. FN Dôrgelo < PlN Dorrieloh (NS) (PDB).

 

FD

Dergent

Der Gent, met Middellimburgs Iw. der (vgl. D. der), var. van De Cent. 1479 Simon der Ghaent = 1510 feu Symon Loison de Genestre dit le Gaent, Dalhem (vader van) 1514-37 Frederick der Ghe(e)nt, Tnh. (med. F. Dergent, Boutersem).

 

FD

Dergent

V. Dargent.

 

EV

Dergneau

Proven. Loc.

 

EV

Dergotel

V. Delgotale. N° 209.

 

EV

Derhaag

Derhaeg, Derhacq, zie van der Hagen.

 

FD

Derhacq

Var. (avec l’article der) de Dehaeck.

 

JG

Derhaeg

V. Haag.

 

EV

Derhaeg.

Nom d’origine:   néerl.  haag ‘haie, bois’.

 

JG

Derhe

-hé, zie de Rede, Derez.

 

FD

Derhé

Derhet. 16e s. «Johan Derhet» Dorinne, 1564  «Hubert  Derhet»  BourgNamur,   1572 «Philipote Derhey» Purnode, 1615 «Englebert Derhet» BourgNamur, 1710 «François Derhet» Ciney; nom d’origine: Herhet, à Houyet (Nr) ou Derhé, à St-Pierre-en-Ardenne (Lx).

 

JG

Derherder

Nom de profession: néerl. herder ‘pâtre’.

 

JG

Derhet

zie Derez.

 

FD

Derhille

zie Derulle.

 

FD

Derho

V. Delhaut. Nos 209, 232.

 

EV

Derho

zie de Ro.

 

FD

Derhore

zie de Rore.

 

FD

de-Ribeaucourt

N. de seigneurerie, ,,Domaine du sieur Ribaud ». N° 245.

 

EV

Deribreu(x),

zie Ribreu(x).

 

FD

Deribreux

cf. Duribreux.

 

JG

Dericbourg

Dericquebourg, Ricbourg, Ricquebourg, Rigbourg, Rij(c)keboer, Rycke(n)boer, Richebourg, Risbourg, Derisbourg, Derisbourque: PlN Richebourg (zx PdC): 1200 Rikeborc, of Ricquebourg in Maresquel (PdC): 1213 Rikeborc (TW). 1249 Collardi de Ricquebourck, PdC (CVT); 1294 Pierre de Riquebourt, Comp. (MORLET); 1518 Joannes Mathei Roussel de Rijckboer, PdC (MULIII). – Lit.: RYCKEBOER 2001,354.

 

FD

Derichs

zie Diederich(s).

 

FD

Derichs,

-iks,  -ix,  Derricks. Var. de Diricks, génitif de l’anthrop. germ. theud-rik.

 

JG

Derick

De  R-, Dericq. Var. de Dirick ou de Derijck.

 

JG

Derick

V. THEUD.

 

EV

Derick(e)

Dericq, de Rick: 1. Grafieën voor De Rijk(e). – 2. Derick, -cq kunnen var. zijn van Dierick; zie Diedericx.

 

FD

Derick(x)

-icx, -i(c)ks, -icq, zie Diedericx.

 

FD

Dericum

Derikum. Nom d’origine : Derikum, à Norf-lez-Neuss (Rhénanie).

 

JG

Dericum

zie Derikum.

 

FD

Deridder

De R-, w. nam. Dérider, Derridder, Derudder,  De  R-.  1682 «Jeanne Dérider» BourgNamur; nom de profession: moy. néerl.

ridder, rudder ‘chevalier’.

 

JG

Derideau

-iaux. Nom d’origine: moy. fr. rideau ‘repli de terrain’ FEW  16,  705b; topon. fréquent dans le nord de la France.

 

JG

Derideau(x)

-iaux, -oux, zie Ridel.

 

FD

de-Rideau(x)

Proven. ,,Petites rides du terrain » (L.D.). N° 232.

 

EV

Derider

zie de Ridder.

 

FD

Deridez

Nom d’origine: Ri d’Hez, à Baisy-Thy (BrW)?

 

JG

Deridez

PlN Ri d’Hez in Baisy-Thy (WB) (J.G.)?

 

FD

Deridoux

Nom d’origine: cf. li ridoû, topon. à Haybes, Hargnies, etc. (Ardennes), comp. aussi le Ry d’Août à Spontin (Nr).

 

JG

Derie

1. V. Dery. — 2. V. THEUD.

 

EV

Derie

Cf. «de Rye ou del Rey» dans De Hem-ricourt ; var. de Delrée ?

 

JG

Derie

zie Dury, Durie(z).

 

FD

Derieck, van

Lees: Van der leck; zie Van der Eyken.

 

FD

Deriemacker

-aeker, cf. De Raedemaker.

 

JG

Deriemont

PlN Rimon (Drôme), Rimons (Gironde), Rimont (Ariège).

 

FD

Deries

zie Duriez.

 

FD

de–Ries

Proven. Rièzes (Loc).

 

EV

Derieuw(s)

Derieux, zie Durieux.

 

FD

Derieux

Deriu, Derieuw (forme flamandisée). 1420 «Jean de Rieu» Châtelet, 1515 «Guil­laume de Rieu» BourgNamur, 1545 «Bertelmy de Rieu dit de Gand» BourgLiège, 1602-3 «Jacques de Rieu» TerriersNamur, 1673 «Geor­ge de Rieu» Fronville, 1688 «Adrien Derieux» BourgNamur; surnom d’habitant près d’un rien ou ruisseau ; cf. aussi Dury, Durieux.

Derigat. Particule de + NF Riga (cf. ce nom).

 

JG

Deriévère

Derieviere, zie Derivière.

 

FD

Deriez

zie Duriez.

 

FD

Derigat

1. Patr. Riga. – 2. PlN Riga (Letland).

 

FD

Derihon

Derixhon, Derison, Dé-, Deryhon, -hom. Nom d’origine: Rixhon, à Harzé (Lg).

 

JG

Derihon

zie Derixhon.

 

FD

Derijck

De R-, Derijcke, De R-, Derijke, De Reyck, Deryck, De R-, Derycke, De R-, Deryk. Deryke, etc. Surnom: moy. néerl. rite, rijc ‘riche’

 

JG

Derijcker

Derycker, De R-, Deryckere. Com­paratif ou formation sur moy. néerl. rike ‘riche’.

 

JG

Derijckx

zie Diedericx, de Rijckx.

 

FD

Derikum

Derkum, Dericum: PlN in Neuss (NRW).

 

FD

Derikx

zie Diedericx.

 

FD

Derile

zie Derulle.

 

FD

Derin(n)e

1. PlN Rhisnes (N). 1557 Saincton de Rhisnes; 1523 Martin de Rine, Namen (RBN). –2. Zie Dhérinnes.

 

FD

de-Rin(n)e

Proven. Rhisnes (Loc.).

 

EV

Derine

cf. Derenne.

 

JG

Deripainsel

Délocutif: fr. riz, pain, sel, sans doute surnom d’un officier d’intendance.

 

JG

Deripainsel    

Profess. ,,Intendant » (H. chargé de procurer riz, pain,

sel). Nos 131, 143.

 

EV

Derique

Derison. V. THEUD.

 

EV

Derique

zie de Rijke.

 

FD

Deriquier

zie Richier.

 

FD

Derisbourg

-bourque, zie Dericbourg.

 

FD

Derise

Surnom: moy. néerl. rise ‘botte d’ardoi­ses’.

 

JG

Derison

cf. Derihon.

 

JG

Derison

zie Derixhon.

 

FD

Derisseau

zie Duruisseau(x).

 

FD

Derissen

zie Diedericx.

 

FD

Deriu

cf. Derieux.

 

JG

Deriu

zie Durieu(x).

 

FD

Derivau(x)

-eau(x), Durivaux, -ault: PlN Riveaux in Fraipont (LU), Geten (WB). Riveau, dim. van rive: beek, oever.

 

FD

Derivaux

Derrivaux, Durivaux. 1731 «de Rivaux» = «du Rivaux» NPLouette ; nom d’ori­gine : rival, dérivé de rive, e.a. Riveaux, à Jauche (BrW), etc.

 

JG

Derive

Nom de résidence : fr. rive.

 

JG

de-Rive

Proven. L.D.

 

EV

Dérive

zie Delerive.

 

FD

de–Riveau

Proven.   Riveaux   (Dép. Fraipont).

 

EV

Derivière

1294 «Coliniaus de Rivière» Cens-Namur, 1449 «Henrion de Rivière» Aides-Namur, 1496 «Noël de Rivière» BourgNamur, cf. aussi 1362-63 «Gérars de le Rivière» Po-lyptAth, etc. ; nom d’origine : rivière, fréquent en toponymie w., par ex. Rivière (Nr), w. à rivîre à Spontin, etc.

 

JG

Derivière

Derevière, de Reviere, Revière, Deriévère, Derieviere: PlN Rivière (N).

 

FD

de-Rivière

Proven. Loc. et L.D. N° 230.

 

EV

Derix

cf. Derichs.

 

JG

Derix

zie Diedericx.

 

FD

Derixhon

cf. Derihon.

 

JG

Derixhon

Derihon, Derison, Deryhon: PlN Rixhon in Harzé (LU).

 

FD

Derken(n)e

Derckenne: PlN Erquennes (H).

 

FD

Derkenne

1776 «François Derkenne» Bourg-Liège; nom d’origine: Archennes, 1225 «Er-kene» (BrW) ou Erquennes (Ht), cf. Erkenne. – En outre, il peut exister des confusions avec Dalken: à Retinne, une famille Derkenne s’appelle en wall. dâlkèn ‘ [JL, NFw].

 

JG

d-Erkenne

Proven.      Erquennes (Loc.).

 

EV

D’Erkenteel

PlN Erkenteel, Fr. Argenteau (LU).

 

FD

Derkindere(n)

zie de Kinder(en).

 

FD

Derkinderen

Der K-. Pluriel de néerl. kind

‘enfant’ ; comp. Desenfants.

 

JG

Derkoningen

Derconingen: Wsch. adaptatie van Derecogne.

 

FD

Derks

Derkx, zie Dierks.

 

FD

Derks

Var. de Deriks, Dirks (Diricks).

 

JG

Derks(en)

V. THEUD.

 

EV

Derksen

zie Dirksen.

 

FD

Derkum

zie Derikum.

 

FD

Derl(e)yn

Derlijn: Kan theoretisch zowel < Dorlin (Dorleijn) als < Derluyn.

 

FD

Derlé, van

zie van der Lee.

 

FD

Derlet

-ey, zie Dorlet.

 

FD

Derlet

NF gaumais (Musson, Virton), attesté à Signeulx (Bleid) depuis 1686, auparavant à Aix-en-Provence en 1509 et dans les départ, des Ardennes et de l’Oise au 17e s. ; nom d’ori­gine incertaine, sans doute détoponymique.

 

JG

d-Erlet

Proven. Herlet (Dép. Houyet).

 

EV

d–Erlet

Proven.  Herlé   (Dép.   Poederlé).

 

EV

Derlinchant

PlN Erlinchamps in Stavelot (LU).

 

FD

Derluyn

-uijn, Derl(e)yn, -ijn: Darlon : d’Arlon? PlN Aarlen, Fr. Arlon (LX): 1202 Erluns, 1214 Arlunz (TW). Of < Derlon = d’Erlon. PlN Erlon (Aisne). 1384 Jehan d’Erlon, Laon (MORLET); 1639 Joos d’Arluyn, Ing.; 1748 P.J. Darlun, Staden (MARICHAL); 1722 J. B. Derlein, FV (VERGR.

19/2, ?)

 

FD

Derly

zie Derely.

 

FD

Dermagne

De Remagne (KX) of De Romagne (Ard., Meuse, Maine-et-Loire…).

 

FD

Dermagne

Nom d’origine: Remagne (Lx).

 

JG

d–Ermauw

Inters. De Remaux (Dép. Freux). N08 69, 209.

 

EV

Dermaux

-aut, -auw, zie Desrumaux.

 

FD

Dermaux

Dermaut. Nom d’origine qui ne peut être Remaux, à Freux (Lx); plutôt var. de Desr(e)umaux.

 

JG

Dermé(e)

Derme(e), Dermez, Dermey: 1. PlN Hermée (LU). 1411 Collet de Hermée, Luik (ISC). – 2. Evtl. < Deminée.

 

FD

d-Ermée

Proven. Hermée (Loc.).

 

EV

Dermiemce

-ience, -ien(s), zie Remiens.

 

FD

Dermien

Var. de Dermiens, Dermience ?

 

JG

d-Ermien

V. de Remiens. Nos 69, 209.

 

EV

Dermience

-ens,  w. Dèrmiyins’, Deremiens, -mince, De Remiens. Nom d’origine: Remi-ence (Remiens), w. r’myince, à Morhet (arr. Bastogne); cf. aussi Remience.

 

JG

Dermine

1643 «Charles Dermines»,   1697 «François Dermines» BourgNamur;  le NF étant essentiellement namurois, probabl. var. de Demin(n)e (= NL Émines) avec r euphonique.

 

JG

Dermine

Dermyn, Termine: D’Emines (met ingelaste r). PlN Emines (N): 1211 Esminis (TW). 1547 George Desmines; 1575 Collin d’Esmines; 1643 Charles Dermines, Namen (RBN); 1639 Carolus Derminne,N(MULV).

 

FD

d-Ermine

Proven. Emines (Loc.) ou El mine, ,,La mine ». (Loc.).

 

EV

Derminot

Sans doute   dérivé anthropon.  du

précédent.

 

JG

Dermo

zie Desrumaux.

 

FD

Dermon(t)

-ond, Derremont: PlN Remont in Porcheresse (N) of Amay (LU). 1294 Stevenars de Remont, N (CRN).

 

FD

Dermonde, van

Vermonden, Dermonde(n), Dermon(n)e: PlN Der(re)monde door ass. uit Denremonde, Dend. (OV) (VMK VA 1925,401). 1543 Jan van Dermonde, St.-Tr. (LENGLEZ); 16e e. Amelb. Dermonde, Waas (VAN G. 1,134).

 

FD

Dermonne

Var. de Dermonde < NL Termonde?

 

JG

Dermont

-on. 1294 «Stevenars de Remont» CensNamur; nom d’origine: Remont, à Por-cheresse (Nr), à Aniay (Lg), etc.

 

JG

d–Ermont

Ermonde. Proven. Hermond (Dép. Carnières) ou Remont

(Dép. Amay et Porcheresse).

 

EV

Dermouchamps

zie Remouchamps.

 

FD

Dermouchamps,

cf. Deremouchamps.

 

JG

Dermout

zie Desrumaux.

 

FD

Dermul

Dermulle. Var. de Demul.

 

JG

Dermul

V. Delmul.

 

EV

Dermul(le)

zie Delmeule.

 

FD

Dermyn

zie Dermine.

 

FD

Derna(u)court

Dernancourt, zie Deregnaucour(t).

 

FD

Dernau

zie Deregnieaux.

 

FD

Dernecourt

1. PlN Rainecourt (Somme). 1311 Phelippes de Renecourt (MORLET). – 2. Zie Dernicourt.

 

FD

Derneden

Dernoeden: Die daar beneden woont. Ndd. Darnedden, Dernedden. 1590 Hans Darnedden, Lippe (NN).

 

FD

Dernelle

Avec la préposition de marquant la filiation, Ernèle, forme w. du prénom fém. Renilde [sainte Ernèle était invoquée à Crupet et Anhée contre les irritations et dartres (LN 605); cf. aussi sainte-èmèle, nom w. de Saintes (BrW)].

 

JG

Dernelle

Metr. VN Ernelle, Ernèle, W. vorm van Germ. VN Renilde. Sainte-Ernèle wordt aangeroepen in Crupet en Année (N). Sainte-Ernèle is ook een andere naam van Saintes (WB), Ndl. Sint-Renelde (J.G.). De Henegouwse beeknaam Ernelle is minder aangewezen voor deze vooral Naamse FN.

 

FD

d-Ernelle

Proven. Ernelle (Riv. du Hainaut).

 

EV

Dernest

Var. van Ternest? Zie Van den Neste. Of reïnterpretatie van Derniest = Dernier?

 

FD

d-Ernest

1.  Proven.   Francis,   de Ter Neste. Synon. : Delniesse. —

2. N. de filiation. ,,(Fils) d’Ernest. N08 47, 102.

 

EV

Derneville

PlN Ernouville (H) of Erneuville (LX).

 

FD

d-Erneville

Proven.  Erneuville (Loc).

 

EV

Dernicourt

Dernecourt: 1. PlN Hernicourt (PdC). –2. PlN Régnicourt (Aisne, Ard.).

 

FD

Dernicourt

Nom d’origine: Hernicourt (PdC)

ou Régnicourt (Aisne, Ardennes).

 

JG

Dernie(r)

Dernies(t), Derni(s), Derny(s): Fr. dernier: laatste, laatstgeborene. BN.

 

FD

Dernier

Derny. Fr. dernier, pic. (Tourcoing)

demi, surnom de dernier-né de la famille.

 

JG

d-Ernier

Proven. 1. Régnier (Dép. Herbomont). N08 69, 209. (Dép.

Bihain). — 2. Tergnier (Loc. fr.). Synon. : Derny.

 

EV

Dernies

Dernie (NF de la région de Morlanwelz et Tubize). Peut-être nom d’origine, par ex. Ergnies (Somme), Ergny (PdC) ou Regny (Aisne), avec dépalatalisation du gn en do­maine picard [MH]. Une var. de Dernier, Derny, semble moins probable.

 

JG

d-Ernies

Proven. 1. Renisse (Dép. Méhaigne). — 2. V. Dernier. N08

69, 209.

 

EV

Dernivois

Dernivoy (NF de la région de Mar­che). Nom d’origine: p.-ê. Renauvoid (Vosges) ou bien d’un autre microtopon. [à identifier] en Reni- (= Renier) à situer dans la région de Forrières et Grune où le NF est attesté exclu­sivement depuis 1717 (GeneaNet).

 

JG

Dernivois

-voix, -voy, Dernievoix, Dernovoi: PlN Renauvoid (Vosges)?

 

FD

Derniwez

PlN Renowelz in Mainvault (H).

 

FD

Dernoeden

zie Dernedden.

 

FD

Dernoncour(t)

zie Deregnaucour(t).

 

FD

Dernoncourt

Derenoncourt, cf. Deregnau-court.

 

JG

d–Ernoncourt.

Proven. ,,Domaine du sieur Arnon ». N° 245.

 

EV

Dernouchamps

cf. Dermouchamps.

 

JG

Dernouchamps

zie Remouchamps.

 

FD

d–Ernouchamps.    

Proven.     Renouchamp (Dép. Longvilly). N08 69, 209.

 

EV

Dernovoi

zie Dernivois.

 

FD

Derny

Dernie, cf. Dernier?

 

JG

Derny(s)

zie Dernier.

 

FD

Dero

De Ro, Deroe, Deroo, De R-, Derooz. Var. de Derode (= le rouge, le roux) [FD].

 

JG

Deroanne

Derouane, -anne. Nom d’origine: Roanne, à La Gleize (Lg); cf. aussi Rouane, Roanne.

 

JG

Deroanne

Derouane, Deronne, Rouane: PlN Roanne in La Gleize (LU). 1085 a Mazone de Rona (ASM).

 

FD

Derobaix

zie Deroubaix.

 

FD

Derober(t)masure

PlN Robertmasure: woning van Robert; wsch. in het noorden van H. 1275 Williaumes de Robert masure, Elzele (VR); 1322 Etienne de Robiertmasure, Elzele (GAD. II); 1387 Lottart de Robertmasure, Dk. (TdT); 1405 Collaert van der Obertmasure = 1437 C. Robiertmasure, Ronse (LENOIR).

 

FD

Derobert

zie Robrecht(s).

 

FD

Derobertmasure

1364 «Estiévenars de Robert Mazure», «Colars de Robert Mazure, d’Elezi-elle» PolyptAth, 1651 «Jacques de Robertma-sure» Lessines; topon. à localiser en Hainaut.

 

JG

de-Robertmasure. 

Proven.  ,,La ma­sure de Robert ». N° 247.

 

EV

de-Robiano

Propriété.  Robianoy (Dép. Floreffe).

 

EV

Deroch

zie Derocq.

 

FD

Derochart

PlN Rochart in Rebreuves-sous-les Monts (PdC).

 

FD

Deroche

Nom d’origine: fr. roche (topon. fré­quent).

 

JG

Deroché

-er. Nom d’origine: fr. rocher.

 

JG

Deroche(s)

zie Desroches.

 

FD

Derocher

-é, zie Durochez.

 

FD

Derochette

Larochette: PlN Rochette: rotsje.

 

FD

Derochette

Nom d’origine: moy. fr. rackette ‘petit rocher’.

 

JG

de-Rochette

Proven. Plus. L.D. N° 240.

 

EV

Derock

1363-64 «Gilliart de Rockes, de Maf-fles» PolyptAth; nom de résidence: fr. me ou d’un topon. qui en est issu.

 

JG

Derocq

Derock, Deroch: i. PlN Rocq in Recquignies (Nord). 1362 Pieronde Rocque, Dk. (TdT). –2. Derock = De Rock; zie (de) Rock.

 

FD

Derode

1265 «Tilmanni de Rode» CartValDieu, 1272 «pro bonis Aleidis de Rode» Polypt-Villers, 1358-59 «Jehans de Rodes, d’Élezi-elle» PolyptAth; nom d’origine: Rhode(s),

moy. néerl. rode ‘défriché’ ; ou bien surnom de marchand de drap : rode ‘rouge’, cf. 1284 «Jeh. de Rode, li drapiers», «Thieri le Rode», 1288 «Will. de Rodes, marchand» DettesYpres.

 

JG

de-Rode

Proven. Rode et Rhode, V. Rode. (L.D. et Loc.).

 

EV

Deroderie

Proven. Deroderie (Dép. Taintignies),

 

EV

Deroe

De R-, cf. Dero.

 

JG

Deroeck

De R-, De Roock, Derouck, De R-. Surnom: moy. néerl. roec, roeke ‘freux’.

 

JG

de-Roest

Proven. V. Roost.

 

EV

Derœux

cf. Dereu(x).

 

JG

Deroeux

zie Dereu(x).

 

FD

Deroggé

Derogy: 1. Patr. Déroger, zoon van Roger; zie Roger(s). – 2. PlN Rogy (Somme).

 

FD

Deroi

zie Deroy 1.

 

FD

Derois(s)art

PlN Ruchaux: 1247 Roissart, in Court-St-Etienne(WB).

 

FD

Deroissart

de R-. Nom d’origine: Ruchaux, 1247 «Roissart», à Court-St-Étienne (BrW).

 

JG

de-Roissart

Proven. Ro(i)ssart (Dép. Mons-lez-Liège et Orgeo).

 

EV

Deroisy

Nom d’origine : Roizy (Ardennes).

 

JG

Deroisy

PlN Roizy (Ard.). 1404 Jaquemin de Roisy, Laon (MORLET).

 

FD

de-Roisy

Proven. Rosière. N° 243.

 

EV

Deroit(t)e

Derroitte: Hypercorrecte grafie voor De Ruette of De Rouette (uitspr. derwète).

 

FD

Deroitte

Derroitte. Nom d’origine, qui ne semble pas une var. de Deloitte < Louette (Nr) [JH] ni de Démette; plutôt d’un microtopon. comme w. lès rwètes, à Ensival (Lg), cf. J. Feller, Top. de Jalhay, 247-8.

 

JG

de-Roitte

Proven.   Rouats    (Dép.

Stoumont) ou Ruette (Loc.).

 

EV

Derolé

-et, Derol(l)ez, Deroulers, -ez, -é, Droulers, -ez, Drolez, -et(z): 1. PlN Roulers, Fr. naam van Roeselare (WV). – 2. PlN Rollez in Verchocq (PdC): 1171 Rollers; in Coupelle-Vieille (PdC) en Hubersent (PdC): 1770 Rollers (DF XIII). 1238 Willermus de Roullers, St-Amand (MORLET); 1293 Gillon de Roulers = Gilles de Rollers (CDN); 1597 Gheerart de Rouliez; 1639 Jan de Roullers, Waasten (DUV.); 1743 François Déroulez (vader van) M.C.  Deroulers, Komen (VS1971, *4i).

 

FD

Derolez

-é, cf. Déroulez.

 

JG

Derolin

zie Roelen(s).

 

FD

Deroloffe

Particule de + Roloffe (cf. ce nom).

 

JG

de-Roly

Proven. Loc.

 

EV

Derom

De R-, Derome, -ôme. Nom d’origine: Rome, à Grandhan (Lx), à Lahamaide (Ht), etc. Cf. aussi Rome.

 

JG

de-Rom(e)

1.  Proven.  Plus.  L.D., en Belgique. — 2. N. de pèlerin.

N°   146.   Synon. :   Romeux,   Romie(é).

 

EV

Derombise

PlN Rombies(-et-Marchipont) (Nord).

 

FD

Derome

Deraume, Derôme, Deromme, Deroome, Derom, de Rom, de Roem, Deron(ne), de Ron(ne), Derosne, Drome, Drôme: PlN Rome in Lahamaide (H). Evtl. in Grandhan (LX). 1326 Jehan de Romme, Bergen (PIERARD); 1731 Catherine de Ronne = de Romme, Ronse (Midd. 1964,278).

 

FD

de-Romont

Proven.   Dép.   Modave etc.

 

EV

de-Romrée

Proven. Romerée (Loc.).

 

EV

Deron

zie Derome.

 

FD

de-Ron

V. De ronne.

 

EV

Deronchaine

Deronchêne, -ène, -ene. Nom d’origine: Rond-Chêne, à Esneux (Lg), etc.

 

JG

Deronchêne

-ène, -ene, -aine: PlN Rond-Chêne in Esneux (LU), Dinant (N) en Vedrin (N). 1636 Mathieu de Rondchaine, Luik (JVO).

 

FD

de–Ronchêne

Proven. L.D. N° 81.

 

EV

Derondeau

zie Durondeau.

 

FD

Deronet

Nom d’origine: Ronet, à Flawinne (Nr).

 

JG

Deronet

PlN Ronet in Flawinne (N).

 

FD

Deronge

Derronge. 1242-43 «Johannis de Rongi» = «Jean de Ronge» ChirToumai, 1356-58 «Jehans Ronghe» PolyptAth; nom d’ori­gine: Ronge, p.-ê. forme anc. de Rongy (cf. mention de 1242-3). Cf. aussi Delronge.

 

JG

Deronge

Nom composé: de + NF Rongé; « Mathieu Rongé (Rongier, Rongy) », orfèvre à Liège ; dérivé de fr. ronger. Cf. aussi le précé­dent.

 

JG

de-Rongie

-Rongy.   Proven. Rongy (Loc).

 

EV

Deronne

De R-. Nom d’origine: Rhône, ±1175 «Ronne», à Chapelle-à-Wattine (Ht), etc.

Deroo, De R-, cf. Dero.

 

JG

Deronne

zie Derome, Deroanne.

 

FD

de–Ronne

Proven. Dép. Chapelle-à-Wattines.

 

EV

Deronquier

PlN Ronquier: plaats met braamstmiken.

 

FD

Derons

1. PlN, wellicht heerlijkheid Ront in Ecques (PdC): 1633 seigneur de Rondz, 1869 le moulin de Rons (DF XIII). 1341 Jehans de Rons; 1328 Walteri de Rons (DEBR. 1971). – 2. PlN Ronse (OV). 1432 Amelrico de Rons = Amelrec van Ronse, Ruisbroek (OSTYN); 1298 Willelmo de Rons = 1303 Willemme van Rons, Bg. (VERKEST).

 

FD

de-Rons(e)

Proven. 1. Ronse, N. fl.

de Renaix, axée la préposition fran­çaise de. — 2. Ronces (L.D.). N° 243.

 

EV

Deroo

De R-, cf. Dero.

 

JG

de–Roock(er) 

N.   d’habitude   ,,La fumée, le fumeur ». N. de fumeur. N° 201.

 

EV

Deroome

zie Derome.

 

FD

de-Rooms

1. Car. mor. De Roomse, ,,Le Romain »,  (par opposit. à un

homonyme protestant. — 2. N. de pèlerin. V. De Rom(e). N° 146.

 

EV

de–Roos

V. Roos.

 

EV

de-Roosen

V. De Rosen.

 

EV

Deroost

de R-, de Roest d’Alkemade. Sur­nom: moy. néerl. roost ‘gril, rôti’.

 

JG

de-Rooster

Profess. De rooster, ,,Le gril, la grille ». N. de fabricant ou

de restaurateur. N° 131.

 

EV

Derooven

Adaptatie (H) van De Roover.

 

FD

Deroover

De R-, De Roovere. 1283 «Jakemes de Rovere», 1287 «Michieus li Rovere» Det­tesYpres; surnom: moy. néerl. rover, roover ‘voleur, brigand’.

 

JG

de–Roover(e)

Car. mor. De rover, ,,Le brigands ». N° 265.

 

EV

Derooz

cf. Dero.

 

JG

Derooz

W. grafie (sox LU) van De Rooze.

 

FD

de-Rooze

V. Deroos.

 

EV

Derop

De R-, Deroppe. 1410 «Jan de Rop» Anvers; p.-ê. surnom: moy. néerl. rop ‘pa­nier’ ; pour Debrab., plutôt var. de De Roep, comme surnom de crieur public.

 

JG

de-Rop

Car. phys. De   rob.   ,,La panse ». Synon. : Robbe. N° 254.

 

EV

Derop(pe)

zie de Roep.

 

FD

Deropsy

cf. Dropsy.

 

JG

Deropsy

Dropsy: PlN Robechies, rop’chî(ye). 1676 G. J. de Ropsij, Luxemburgensis (MUL VI).

 

FD

Deror

De R-. Surnom : moy. néerl. mère, rare ‘agitation, inquiétude’.

 

JG

de-Rore

Profess. De roer, ,,Le gou­vernail ». N. de navigateur.

 

EV

de–Ros(se)

Car. phys.  ,,Le roux ».

N° 264.

 

EV

Derose

cf. Deroose.

 

JG

Deroseau

-iaux, zie Durosel(le).

 

FD

de-Rosée

Proven. Rosée (Loc).

 

EV

DE-Rosen

Proven. ,,Les rosés »  (L. D.). N08 243, 298.

 

EV

Derosier

1838 «François Derosier»NPLouette; nom d’origine: Rosière ou Rosières, nom de plusieurs localités en Belgique et en France.

 

JG

Derosier

zie Rosier(s).

 

FD

de-Rosier

Proven. Rosières (Loc. et L.D.).

 

EV

Derosne

zie Derome.

 

FD

de-Rossius

1. Proven. (Jadis : Rosseau). Rosée ou Roseaux  (L.D.).

— 2.  Car. phys.  ,,Le roux »   (N° 264).   Latinisation   (N°   59)   avec particule nobiliaire. N° 47.

 

EV

Derot

de Ro(d)t: Wellicht spellingvar. van Durot. Of Rom. grafie voor De Ro?

 

FD

Derot

Derrot. Var. de Delrot.

 

JG

DE–Rot

Proven. ou Profess. De root, ,,Le rouissoir ». N° 157.

 

EV

Derot(t)eleur

zie Rosteleur.

 

FD

Deroteleur

Derotteleur. Nom d’origine: -cf. la Ferme de Roteleur, à Arc-Ainières (Ht).

 

JG

Deroua

-ar, -ard, Derua, -ard, Derouau, -aux, Derouwaux. Nom de résidence, construit sur le microtoponyme liég. rouwà ‘torrent, rigole, rivière’ DL, sans doute dérivé en -al du latin rivus FEW 10, 423a, Remacle, Ètym. 166 [JMP].

 

JG

Deroua

Derouau(x), Derouwaux, Derouar, Derua(rd), Derrouaz, Derwa(e): PlN LU W. rouwa: beek, waterloop (HERB.). 1691 J. B. De Rouart = 1710 J. B. Dirouard, Pop. (V.HILLE 1969); 1725 Arnoldus Derwa, Straeten (MUL VII).

 

FD

de-Roua

Proven. Rouh(a) (Plus. L. D. Amay, Huy, etc.).

 

EV

Deroualle

PlN W. wu(w)alk, Fr. ruelle: straatje, steegje; in Tavier-en-Condroz (LU), St-Servais (N). 1375 Wauthier delle Rualle, Ciplet (ASG).

 

FD

de-Roualle

V. Delruelle.

 

EV

Derouan

Rowan, Roa(e)n, Rohan, Rohen, Roua(e)n: PlN Rouen (Seine-Mar.), Ndl. Rowaan.

 

FD

Derouane

-anne, cf. Deroanne.

 

JG

Derouar

Derouau(x), zie Deroua.

 

FD

Derouau

-aux, cf. Deroua.

 

JG

de-Rouaux

Proven. Dép. Charneux.

 

EV

Deroubaix

De R-, de R-. Nom d’origine: Rou-baix (Nord).

 

JG

Deroubaix

de Roubaix, Droubaix, D’Roubaix, Derobaix, Derubaix, de Rubeis, Roubaix: PlN Roubaix, Ndl. Robeke (Nord). Zie ook van Robaeys. 1256 Johannes de Roubais (SMTII); 1275 Gérars Roubai, Nukerke (VR itv°).

 

FD

de-Roubaix

Proven.   Ville   fr.   N° 217.

 

EV

Derouck

De R-, cf. Deroeck.

 

JG

Derouette

cf. Démette.

 

JG

Derouette

PlN Rouette in Longchamps (LX). Ruette: straatje.

 

FD

Derouf

Probabl. particule de + Rouf (= Roelof, Roloffe), comp. Deroloffe.

 

JG

Deroulé

-ers, -ez, zie Derolé.

 

FD

Deroulez

Derolez, Droulez. Nom d’origine: sans doute de Roulers (Roeselare), sinon de Rollez à Verchocq (PdC), etc. [FD].

 

JG

Deroulou

-oux. Nom d’origine : Roloux (Lg).

 

JG

Deroulou(x)

Roloux, Rol(l)us: PlN Roloux (LU). 1322 Henris de Relues, Luik (SLLIII).

 

FD

de–Rouloux

Proven. Roloux (Loc.). N° 79.

 

EV

Derous

De R-, cf. Deroux.

 

JG

Derous(t)

zie Deroux.

 

FD

Derousseau

-eaux. Nom composé: de + NF Rousseaux (dérivé de fr. roux); ou bien d’un nom d’enseigne (BTD 26, 265) ?

 

JG

de–Rousseau(x)

Proven. Roseaux (L.D.).

 

EV

Deroussel(le)

-eau(x), zie Durosel(le).

 

FD

de-Rouveroy

Proven. Loc.

 

EV

Derouwaux

cf. Deroua.

 

JG

Derouwaux

zie Deroua.

 

FD

Deroux

Derous, De R-. Nom d’origine: Roux (Ht), etc.; w. topon. rou ‘défriché’.

 

JG

Deroux

Durou(x), Deroe, Derous(t), Deroes(t):  l. PlN Roux (H) of in Avins (LU), Buzet (H), Frasnes-lez-Gosselies (H), Gembloers (N). W. rou < rode, gerooid land. – 2. Zie Duroux.

 

FD

de-Roux

Proven. Roux (Loc.).

 

EV

Deroy

De R-, de R-. 1633 «Jacques de Roi» = 1662 «Jacob de Roix» émigré en Suède; nom d’origine:  Roy (Lx), mais aussi  de noms d’enseigne ou de maison (cf. E. Renard, BTD 26, 273). À Liège, pourrait être aussi une var. de Derwa.

 

JG

de-Roy

Proven. Loc. et L.D.

 

EV

de-Roy

Proven. Roy (Loc. et L.D.).

 

EV

Deroy(e)

des Roys: 1. PlN Roy(e) (Somme). 1342 Maroie de Roie, Atrecht (NCJ); 1353 Piere de Roie, Dk. (TdT). – 2. PlN Roy (LX). – 3. Zie ook De Ro.

 

FD

Deroye

cf. De Roey.

 

JG

Deroyer

zie Leroyer.

 

FD

de–Royer

Proven.   Royère    (Dép. Néchin).

 

EV

Deroyère

PlN Royère in Néchin (H).

 

FD

Derozier

Desrozier, Durosier: PlN Rozier (Loire). Zie ook Rosier(s).

 

FD

de-Rozier

V. Derosier.

 

EV

D’Erp

PlN Erp (Ariège) of Erpe (OV)?

 

FD

d–Erp

Proven. Erpe (Loc.).

 

EV

Derpin

1492 «Englebert   Derpen», 1534 «Pierart Derpent» BourgNamur; nom d’origine: Erpent (Nr).

 

JG

Derpin

Derpen: PlN Erpent (N), W. èrpint. 1534 Pierart Derpent, Namen (RBN).

 

FD

Derpion

Nom d’origine: Erpion, commune de

Froidchapelle (arr. Thuin).

 

JG

Derpoorter(e)

zie (de) Poorter(e).

 

FD

Derras

-az, zie Deraes.

 

FD

Derre

D’Ere. PlN Ere (H). 1284 Aelis d’Ere, Dk. (TdT); 1440 Jehenne Derre, Dk. (TTT).

 

FD

Derre

Soit var. de Dere(e)re, soit surnom: moy. néerl. de hère [FD].

 

JG

Derré

cf. Deré.

 

JG

Derrée

Var. (sans l’article) de Delrée.

 

JG

Derrée

zie Derez.

 

FD

Derremont

Proven. Remont  (Dép. Porcheresse, Scy) ou Remmont (Dép. Ernonheid).

 

EV

Derremont

zie Dermon(t).

 

FD

Derresauw

zie Durosel(le).

 

FD

d-Erresauw   

Proven.  Herseaux (Loc).

 

EV

Derret

zie Derez.

 

FD

Derreumaux

cf. Dereumaux.

 

JG

Derreumaux

zie Desrumaux.

 

FD

Derreux

zie Dereu(x).

 

FD

Derrev(e)aux

-veau, zie Dervau(x).

 

FD

Derrey

-ez, zie Derez.

 

FD

Derrez

cf. Deré.

 

JG

Derriche

zie Diederich(s).

 

FD

Derricks

V. THEUD.

 

EV

Derrid(d)er

zie de Ridder.

 

FD

Derridder

cf. Deridder.

 

JG

Derrien

Patr. Bretonse VN Deryan(us), Dergen ‘eik-ras’ (LEMENN).

 

FD

Derrien

Surnom : anc. fr. derrien, w. nam. dèrin ‘dernier’ FEW 3, 48b; comp. Dernier, Derny.

 

JG

Derrieu

Proven. Rieux, «Ruisseaux ».

N° 230.

 

EV

Derrieux

zie Durieu(x).

 

FD

Derriks

cf. Dericks.

 

JG

Derriks

zie Diedericx.

 

FD

Derrivaux

cf. Derivaux.

 

JG

Derroitte

cf. Deroite.

 

JG

Derroitte

zie Deroit(t)e.

 

FD

Derronge

cf. Derongc.

 

JG

Derrot

cf. Derot.

 

JG

Derrouaz

zie Deroua.

 

FD

Derruette

cf. Deruette.

 

JG

Derruette

zie De Ruette.

 

FD

Derruine

Deruyne. Nom d’origine: La Ruine, à Bilstain (Lg). Cf. p.-ê. 1627 «Jan la Rowi-n(e)» émigré en Suède.

 

JG

Derruine

PlN La Ruine in Bilstain (LU).

 

FD

Derruitte

zie Deruitte.

 

FD

der-Ryffel

N. d’habitude et de dis­tract. De rijfelaar,  ,,Le joueur de

dés ». V. De Dobbeleer. N° 201.

 

EV

Derryks

-yx, zie Diedericx.

 

FD

Derschamp

zie Dechamp(s).

 

FD

Derscheid

Famille venue de Rhénanie, mais d’origine hongroise (en magyar: Dershay).

 

JG

Derscheid

PlN in Much (NRW). Volgens HERB. is deze Rijnlandse famille uiteindelijk van Hongarije (Dershay) afkomstig.

 

FD

Derselle

Derzelle.  Nom d’origine:  Herzele (Flandre orient.).

 

JG

Derselle

Derzelle: PlN Herzele (OV, FV). 1201 Fromoldus de Hersela; 1279 Nicoles de Hersieles; 1285 Gerars Dersele, Ip. (DF V).

 

FD

Derselle

Proven. 1. Ellezelles ou Herzele   (Loc.).   —  2.   Reself   (Dép.

Goé).

 

EV

Dersin

D’Hersin. PlN (PdC).

 

FD

Dersin

Peut-être nom d’origine:  Hersin-Coupigny (PdC).

 

JG

Dersjant

zie Dechamp(s).

 

FD

Dert

zie de(n) Hert.

 

FD

Dertaelen

zie (van der) Taelen.

 

FD

Dertho

-oo. Var. néerl. de Dutoit, Duthoo [FD].

 

JG

Dertho(o)

Var. van Duthoo: Dutoit, met epenthetische r.

 

FD

Dertocle

Forme romanisée (avec / adventice) de Dehertogh?

 

JG

Dertoghe

Dertocle, zie (de) Hertog.

 

FD

Derton, van

zie van der Ton.

 

FD

Deru

Nom d’origine: w. topon. ru ‘ruisseau’.

 

JG

Deru(e)

1. Zie Duru. – 2. PlN Rue (Somme). 1306 Rogiers de Rues, Dk. (TdT). – 3. Zie Delarue.

 

FD

de-Ru(e)

Proven.   Roeulx   (Loc.).

N° 79.

 

EV

Derua

cf. Deroua.

 

JG

Derua(rd)

zie Deroua.

 

FD

Derubaix

de Rubeis, zie Deroubaix.

 

FD

Derubbel

De R-. Nom d’origine: Rubelles (Seine-et-Marne).

 

JG

de–Rubeis

V. De Roubaix.

 

EV

Derudder

De R-, cf. Deridder.

 

JG

Derue

De R-. Nom d’origine: fr. rue, e.a. Rue (Somme), etc.

 

JG

Deruelle

Deruele, Deroualle. Var. de Delruelle.

 

JG

Deruelle

Derwel, Deruël, Druelles, Oruel(le), Druwel, De(s)ruelle(s), (de) Ruelle, Ruwe(e)l, Rouelle: Verspreide PlN Ruelle(s), dim. van rue, dus: straatje, steegje. Soms evtl. ruel: beekje. 1244 Alexandre de Ruella; 1247 Hugo de Ruelle, LU (CVD); 1275 Gerars de le Ruele, Lessen (VR 1231°); 1418 Jhanne Rueel = 1422 Jan Ruweel, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

de-Ruelle

Proven.   Plus.   L.D.   N° 229.

 

EV

Derues(t)

zie Delarue.

 

FD

Deruets

Deruetz: Spellingvar. van Derues(t) (zie Delarue) of Deruez.

 

FD

Deruette

(NF gaumais), de R-, Derruette, Derouette. Nom d’origine: Ruette (Lx). Cf. aussi Deroitte.

 

JG

de-Ruette

Proven. Loc.

 

EV

Deruez

Deruwe(l)z, Deruwé, Déruwé: PlN Ofr. ruez < Ndl. rode: gerooid land, braakland. Roeulx (Nord): 1180 Ruet; Le Roeulx (H): 1138 Ruez; Roeux (PdC): 1191 Rueth; Roeux in Rijsel (Nord): 1187 Ruez (TW). Zie ook Dereu(x). 1349 Elizabet dicte dou Rouet domini Egidii dicti Paonet de Ruet…Elizabet de Ruet; 1368 Ysabiel de Ruet = de Roet,H(CCHt).

 

FD

Deruez

Deruwez. Nom d’origine : anc. fr. ruez ‘friche’FEW 16, 701b.

 

JG

Deruick

Deruyck, De R-. Surnom: moy. néerl. ruuch, ruych ‘velu’.

 

JG

Deruisseau

-eaux. Nom de résidence : fr. ruis­seau.

 

JG

Deruisseau(x)

zie Duruisseau.

 

FD

de-Ruisseau(x)

Proven.   L.D.   N° 230.

 

EV

Deruitte

Apocope de Deruyter.

 

JG

Deruitte

Deruyt(e), Derruitte, Druit(t)e, Deruth, Durutte: W. adaptatie van De Ruiter. Vgl. Leruitte. 1493 Ghillain de Reutre, Dk. (TTT).

 

FD

Derulle

1575 «Henrion de Rule» FrancsLux;nom d’origine : Rulles (Lx).

 

JG

Derulle

de Rulle, Derille, Derhille: PlN Rulles (LX). 1158 Roricus de Rure, LX (CAO).

 

FD

Derulleux

-ieux, -leur, zie Durillieux.

 

FD

de–Rulleux

Proven. Rœulx.

 

EV

Derullieux

Derullieur. Nom d’origine: p.-ê. Rillieux (Ain); comp. Durilleux, -ieux.

 

JG

Derum(e)aux

zie Desrumaux.

 

FD

Derumaux

cf. Desreumaux.

 

JG

Derume

Derème, Derême, Derem(e), Dereu(s)me, Derusme: PlN Rumes (H), dial. Réme. 1220 Rabodo de Rume, Dk. (SMTI).

 

FD

Derume

Nom d’origine: Rumes (Ht).

 

JG

Derumeaux

cf. Desreumaux.

 

JG

Derumez

(van) Drumez, Drumé, (van) Rumes, Rumé: PlN Rumez in Ramegnies-Chin en Templeuve (H). 1391 den her Janne van Rumes = van Durmees; 1422 Jan van Durmez = 1423 Jan van Drumez, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Derumez

Drumez. Nom d’origine: Rumez, à Templeuve (Ht).

 

JG

Derumier

 (NF de la région de Ath), Drumier. Probabl. var. du suivant.

 

JG

de-Rumier

Proven.   Rumez   (Dép. Rameignies-Chin et Templeuve).

 

EV

Derumier(e)

-ière, Deremier, Dremière, Dremier(e): Wellicht PlN Roumié, Romiée in Arbre (H).

 

FD

Derumière

-iere. Pour ce NF attesté la lre fois à Ormeignies en 1813, une origine détoponymique est hautement probable, mais le NL

éponyme reste à préciser.

 

JG

Derungs

Derunz: PlN Runs in Breil (CH) (PDB).

 

FD

DE-Rungs

Car. mor. De rinsch, ,,L’aigrelet, le piquant, l’acide ». N° 287.

 

EV

Derusme

zie Derume.

 

FD

Deruth

zie Deruitte.

 

FD

de-Rutter

V. Deruiter.

 

EV

Deruwe

De Ruwe, De Ruywe. Surnom: néerl. ruw ‘grossier, rude, cruel’; secondairement, adaptation possible de Derue [FD].

 

JG

Deruwe(l)z

-é, zie Deruez.

 

FD

Deruwez

cf. Deruez.

 

JG

Deruy

1544 «Lowi de Rui» la Gleize; nom d’origine: Ruy, à La Gleize (Lg), etc.; cf. Duruy.

 

JG

Deruyck

De R-, cf. Deruick.

 

JG

de-Ruyck

-Ruyghe. Car. phys. Deruige, ,,Le velu, le poilu ». N° 265.

 

EV

de-Ruymaeker

V. De Riemmaecker et De Reymacker. N° 77.

 

EV

Deruyne

cf. Derruine.

 

JG

de-Ruysscher

Car. mor. De ruiser, ,,L’H. qui murmure ».

 

EV

de-Ruyt

Profess.  Ruit,  ,,La vitre », N. de vitrier. N° 131.

 

EV

Deruyt(e)

zie Deruitte.

 

FD

Deruyter

De R-, Deruytter, De R-. Nom de profession: néerl. miter ‘cavalier’.

 

JG

Deruyver

De R-. Var. de Deroover?

 

JG

de-Ruyver

V. De rover.

 

EV

d–Erv(e)aux

Proven. De   Reveaux (Dép. Chapelle-à-Oye). N° 69.

 

EV

Derva(e)l

Dervaes, zie Derveau(x).

 

FD

Dervaigne

zie Dervoigne.

 

FD

Derval

Var. de Dervaux ou de Derwa.

 

JG

Dervaux

-eau, -eaux, Derviaux;  Derveeuw (forme flamandisée). Nom d’origine: Reveau, dépend, de Chapelle-à-Oie (Ht).

 

JG

Derveau(x)

Dervaux, Derwaux, Desreveaux, Derrev(e)aux, -veau, Dervi(e)aux, Durveaux, Durv(i)aux, Derveeuw, Darvaux, Darvas, Derva(e)l, Dervel, Dervaes: PlN Reveau in Chapelle-à-Oie (H). Zie ook Revel. 1262 Gerars des Reviaus, Atrecht (NCJ); 1219 Walterus de Revel, Moen; 1271 Gillion de Reviel, Bergen; 1405 Jaquemars des Reviaux; 1419 Pierre van Reveaux; 1532 Jacques Desreveaulx, Mkr. (LG1973,261-4).

 

FD

Derveduez

cf. Derweduwen.

 

JG

Derveduez

zie Derweduwen.

 

FD

Derveeuw

Dervel, Dervi(e)aux, zie Derveaux.

 

FD

Dervelois

Proven.  Dervïlle  (L.D.), avec suff. -ois d’orig. N° 211. —

2.   Delville,   ,,Du  domaine ».  N° 209, 245. Synon. : Derville.

 

EV

Derviaux

Derveeuw, cf. Derveau(x).

 

JG

Dervil

Derville.   1636  «Hubert  Derville» BourgNamur; var. de Darville.

 

JG

Dervil(le)

zie Darville.

 

FD

Dervillé

-eer, -ers: PlN Ervillers (PdC). 1291 Jehans Erviler; 1310 Oeude d’Erviler, Atrecht (NCJ); 1472 Jehan Derviler, Dk. (TTT).

 

FD

Dervin

1561   «Gérard Dervin»,   1624 «Jean Dervin» BourgNamur; nom d’origine: Revin (Ardennes).

 

JG

Dervin

Durvin, Dervyn: De Revin. PlN (Ard.). 1338 Johannes de Revino = Jean de Revin, Luik (CCHt); 1561 Gérard Dervin, Namen (RBN).

 

FD

Dervoigne

Dervaigne: PlN Revogne (N).

 

FD

Derwa

w. Dèrwâ, Derwae, Derwael [en Hesbaye, le nom alterne, parfois dans la même famille, avec Derwa]. 1602-3 «Melis Derwa» TerriersNamur; var. de Deroua.

 

JG

de-Rwa

V. Deroua.

 

EV

Derwa(e)

zie Deroua.

 

FD

Derwael

Derwahl, Derwall, Durwa(e)l: Volksnaam der Wael: de Waal. 1516-21 Johae der Wael van den Panhoefi; Dryes der Wael, Montzen (WINTGENS 187); 1565 Henry der Wayl; Wintgen der Wayl, Baelen (EBB156-7).

 

FD

Derwaeren

BerN Deurwaarder. 1679 Michael Derwaerre = 1679 Michael Deurwerders, Lo (CRAEYE).

 

FD

Derwaux

Var. du précédent?

 

JG

Derwaux

zie Derveaux.

 

FD

Derweduwe(n), (van)

der Weduwe, de Weduwe(n), Terweduwe(n), Derwedu(w)é,

Derwedu(w)ez, Derwéduez, Derveduez, Derwidué(e), -ee: Kind van een weduwe. 1351 Jan Derweduwen, Lv. (ICKX); 1368 Peter der Weduwen, Anderlecht; 1410 der Weduwen sone, Berlaar; 1450 Heinryc der Weduwen kinderen, Steenhuffel (LIND. 1947,18).

 

FD

Derweduwen

Derveduez, Derweduez, Derwidué. Nom de parenté: moy. néerl. weduwe ‘veuve’ (= de la veuve).

 

JG

Derwel

zie Deruelle.

 

FD

Derwidué

Derweduez, cf. Derweduwen.

 

JG

Derx

zie Dierks.

 

FD

Dery

De R-. 1754 «Michel Dery», 1755 «An­toine Dery marchand orfèvre» Couvin; nom de résidence: w. ri ‘ruisseau’ comp. Durieu.

 

JG

Dery

zie Dury, Durie(z).

 

FD

Deryck

De R-, Derycke, De R-, cf. Derijck.

 

JG

DE–Rycke   

-Ryck(e)r(e),  -Ryck- man.   Car.   mor.   De   rijke,   De rijkere,  De  rijkeman,  ,,Le  riche,  le plus  riche   (des   deux),   l’homme riche ». N° 275.

 

EV

Derycker

De R-, Deryckere, cf. Derijcker.

 

JG

Deryde

Wsch. var. van Ryde.

 

FD

Deryhom

-on, cf. Derihon ?

 

JG

Deryhon

zie Derixhon.

 

FD

Deryk

Deryke, cf. Derijck.

 

JG

Derymacker

cf. De Raedemaker, Dereymacker.

 

JG

Derynck

cf. De Rinck.

 

JG

Derynck

V. THEUD.

 

EV

Derys

zie Dury, Durie(z).

 

FD

Deryst

cf. De Riest.

 

JG

Derzelle

cf. Derselle.

 

JG

Derzelle

zie Derselle.

 

FD

d-Erzelle

Proven. Herzele (Loc.).

 

EV

Des-

cf. aussi De- ou Dis-.

 

JG

Des-

La formation des + prénom, ainsi Desan-toine (de la famille des Antoine) est fréquente en France (cf. Dauzat), plus rare en Wallonie. – Dans plusieurs NF, s’il ne marque pas le pluriel, des peut représenter aussi la prép. w. dé ‘du’ (par ex. Deschambre, Desfawes, Desjardin, etc.). – Enfin, dans cer­tains NF flam. (ainsi Deswysen), des est l’article au génitif.

 

JG

Des Arcades

Vondelingnaam. Gevonden in portaal van café Les Arcades in Kortrijk (ça. 1900).

 

FD

des Barax 

Proven.   Barraques.   247.

 

EV

Des Biens

De Bienne. Proven. Biens (L.D.), Bienne (Loc).

 

EV

des Champs

V. Champ.

 

EV

Des Childres

zie de Schilder.

 

FD

des Cressonnières

Nom d’origine : fr. cresson­nière ‘lieu où pousse le cresson’.

 

JG

Des Cressonnières

PlN Cressonnière: plaats waar waterkers, tuinkers groeit.

 

FD

Des Grées

zie Degrez.

 

FD

Des Grottes

PlN Grotte: grot, hol.

 

FD

Des Loges

Proven. Les loges (nombr. L.D.).

 

EV

des Masures

1361-62 «Jehans des Masures», 1676 «Jean-Baptiste Desmasures» RuageAth; nom d’origine : anc. fr. masure ‘demeure’ [cf. Louis des Masures, poète humaniste né à Tournai vers 1515, qui hellénisa son nom en Paler-cee].

 

JG

des Ombiaux

Desombiaux. Nom d’origine: ombeau ‘peuplier blanc’ (cf. Dauzat 198), par ex. «ruisseau d’Ombia» à Ocquier (Lg).

 

JG

Des Roys

zie Deroy(e).

 

FD

Des Touches

Destouches, zie Latouche.

 

FD

des Vachez

Vachez. 1. Filiat. ,,(Fils) de vacher ». (V. Vacher). N° 164. — 2. Proven. ,,De Vachère » (Dép. Bellefontaine-Virton).

 

EV

des~Quiens

Proven. Kain (Loc.). Synon. : Deschiens. N° 209.

 

EV

des~Vilettes

Proven. Villettes (Dép. Bras-St-Hubert).

 

EV

des~Wattines

Proven. (Chapelle-à-)Wattines (Loc.). ,,Terres en friche ». N° 238.

 

EV

de–Sa(e)(h)er(e)

V. Zager.

 

EV

Desaar

cf. Desart.

 

JG

Desabie

Desaubies: PlN Ofr. abie: abdij. Vgl. Delabie.

 

FD

Desablens

Desablin, Desablins. 1676 «Martin Desablens» RuageAth, cf. également 1273-80 «Estievenes de l’Ablenc» FriedenTournai 615; nom d’origine: Les Ablens à Basècles (cf. ]. Gorlia, Hist. de Basècles, 31-2), ce topon. «ablens ou ableaux» (= trembles, peupliers blancs) étant connu aussi à Aubechies, Bruge-lette, Dergneaux, Grandmetz [devenu Les Sablens], etc. (Ht) [MH]; cf. aussi Saublain, Saublen(s), Sablain, etc.

 

JG

Desablens

-ence, -ain, -infs), Desoblin, Sablain, Sab(e)lin, Saublen(s), Saublain(s), Saublun, Saubain, Sauboin: PlN Les Sablons in Grandmetz (H). 1235 Johanne Rainestien des Ablens…bonaria terre jacentis inter rivum et les Ablens… jou Willaumes de Grammes…mes pers…Rainestiel des Ablens, H (SMTI); 1249 Cornu des Ablains, Gellingen (IAG); i6e e. Gertrud de Saublen = de Sableing, Aat (J.G.); 1639 Gerardus Desablens, Aat (MULV).

 

FD

Desablons

Nom d’origine: Sablon, fréquent en toponymie, e.a. à Casteau (Ht) etc.; dérivé de fr. sable.

 

JG

Desablons

zie Sablon.

 

FD

Desabres

zie Desarbres.

 

FD

Desachy

cf. Dessaucy.

 

JG

Desadeleer

De S-, Desaedeleer, De S-, -eir, De Sadeleire, Desadeler, de Saedeler, De Saed-ler. Nom de profession : moy. néerl. sadelaer ‘sellier’.

 

JG

Desadeller

zie de Zadeleere.

 

FD

Desaeger

De S-, Desaegher, De S-, De Sae-gre, Desaegre, Desagers, Desagher, De S-, de S-, Desagre. Nom de profession: moy. néerl. sager, zager ‘scieur de long’.

 

JG

de-Saeger

V. Zager.

 

EV

de-Sael

-Salle. Proven.     Salles (Dép.), La Salle (L.D.).

 

EV

Desaele

zie Desalle(s).

 

FD

Desaer

cf. Desart.

 

JG

Desaer

zie Desart.

 

FD

Desaever

De S-, Desaver. Forme néerl. de Lesaffre [FD], anc. fr. safre ‘glouton’.

 

JG

de-Saever

Car.   mor.   De   zalver, ,,L’onctueux ». Nos 279, 281.

 

EV

de-Saeyer

Profess. De zaaier,  ,,Le semeur ». N° 165.

 

EV

Desag(h)re

zie de Sager.

 

FD

Desage

zie Lesage.

 

FD

Desailly

Nom d’origine : Sailly, NL fréquent en France (e.a. départ. Ardennes, Nord, PdC).

 

JG

Desailly

zie Sailly.

 

FD

Desain(s)

Desaint, de Saint, zie Dessain(s).

 

FD

de-Saint

Proven. Saintes (Loc.) ou Saint (Loc. fr.).

 

EV

de–Saint-

-Georges, -Hubert, -Marcq. Proven. Loc. (Anciennes parois­ses).

 

EV

de-Saint Moulin

Proven. Altérat. de Sart-Moulin    (Dép.   Braine   l’Alleud). N° 67, 238.

 

EV

Desainte(s)

zie Saintes.

 

FD

Desaintes

cf. Dessainte, -es.

 

JG

Desaintghislain

Nom d’origine: Saint-Ghislain (Ht).

 

JG

Desainthubert

De Saint-H-, de Saint H-. 1584-1600 «Claude de Saint-Hubert» = «Claude Saint-Hubert» Dorinne; nom d’origine: Saint-Hubert (Lx).

 

JG

Desaintobein

zie Sintobin.

 

FD

Desaintpol

zie Saint-Paul.

 

FD

de-Saintrat

Proven.   Serrat   (Dép. Daverdisse).

 

EV

Desair

Desaire, Dessaire. Probabl. nom de résidence ou de maison, cf. la Rue des Air(e)s, w. so l’s-êrs, mentionnée dès 1416 à Liège (E. Renard, BTD 26, 271).

 

JG

Desair(e)

Dessaire, Dezaire: PlN Saires (Orne, Vienne) of Serre (o.m. PdC). 1328 Thumas de Saire = 1327 Thomas de Serre, Rijsel (SMT II).

 

FD

de-Sait

Proven. Saix (Loc. fr.).

 

EV

Desaive

De S-. s.d. «domini ac magistri Johan-nis de Saive» ObitHuy, 1276 «Colin de Sève» CartValDieu, 1381 «Hellins de Selve» Guill-Liège, 1502 «Thiery de Saive», 1565 «Michel de Sayve fils d’Henri de Labbeau de Saive» CoutStavelot, 1615 «Mathieu de Saive» Cerfontaine; nom d’origine: Saive (Lg), etc.

 

JG

Desaive

Dessaive, Sève, Sève, Saive: PlN Saive (LU) < Lat. silva: bos. 1276 Colin de Sève, Luik (CVD); 1284 Egidius de Selve, Luik (SLLII).

 

FD

de–Saive(s)

Proven. Loc.

 

EV

Desalle(s)

Desales, Dessal(l)e(s), Desal, Desaele, Dezael: PlN Salles (H en Frankrijk passim) of Salle in Flamierge (LX), Houdeng (H), Rotheux (LU). 1218 Henri de Salles, Roeulx; 1368 Jean de Salles, Chimay (Midd. 1993,289-327).

 

FD

de-Salle(s)

Proven. Loc.

 

EV

Desalle,

Desales, Dessales, Dessale, -es. 1490 «Jehan de Salle» Aublain, 1523 «George de Salle» BourgNamur,  1780 «Jean Desalle» Charleroi; nom d’origine: Salles (Ht), etc.

 

JG

Desalm

cf. Desame.

 

JG

Desalm

Desame: PlN Vielsalm of Salm(-Château) (LU). Salm (RP). 1342 Jean de Salme, Luik (ISP).

 

FD

Desalme

Desalm. 1342 «Jean de Salme» Liège, 1454» Servais de Salme» CoutStavelot, 1561 «Jehan de Salm» Bihain, 1589 «Pierre de Salme» DénMalempré, 1593 «Poul fils de Jean de Salm» La Gleize; nom d’origine: vu la distribution géographique du nom Desame, Vielsalm, w. al vî sâm’ (Lg), aussi Salm-Château à Lierneux, et non (Virginal-)Samme (BrW). Cf. aussi Delsame.

 

JG

de-Salmon

Proven.  ,,Du Mont de Salles » (L.D.), des-Amblan(ck)x. V. Emblans.

 

EV

Desamblanc

-blanx, -blaux, de Samblanc, -blanx, -blanc(k)x: Var. van Desablens met epenthetische nasaal.

 

FD

Desamblanc

-blanx, de Samblanc. Probabl. var. nasalisée de Desablens [FD], avec remotiva­tion sur l’adj. blanc.

 

JG

Desambre

Desamber, Dessambre: Spellingvar. van Décembre.

 

FD

Desambre

Dessambre. 1602-3 «Martin de Sambre», 1612 «Andrien Dessambre»’ Ter-riersNamur, 1678 «Jeanne de Sambre» Bourg­Namur; nom de résidence: riverain de la Sambre (rivière).

 

JG

de-Sambre

Proven.  (Région) de la Sambre (Riv.). N° 230.

 

EV

Desame

Desalm. 1342 «Jean de Salme» Liège, 1454» Servais de Salme» CoutStavelot, 1561 «Jehan de Salm» Bihain, 1589 «Pierre de Salme» DénMalempré, 1593 «Poul fils de Jean de Salm» La Gleize; nom d’origine: vu la distribution géographique du nom Desame, Vielsalm, w. al vî sâm’ (Lg), aussi Salm-Château à Lierneux, et non (Virginal-)Samme (BrW). Cf. aussi Delsame.

 

JG

Desame

zie Desalm.

 

FD

Desamo(u)ry

Desamoré, zie Amaury.

 

FD

Desamory

-oury, Désamoré. 16e-18e s. «Desa-moris, Des A-;> Verviers, 1759 «Nicolas Desa-moris» Retinne; soit collectif: des (= de la famille des) + Amaury (prénom), cf. ce nom (pour le type de composé, comp. Desant(h)oi-ne ci-dessous), plutôt que surnom: anc. fr. (slt hapax du 13e s.) désamouré ‘qui a cessé d’ai­mer’ FEW 24, 467a.

 

JG

Desan

De San: Adaptatie van Dechamp/Duchamp. 1700 Pierre de San = du Sang = de Champ, Brugge (Par. 1996,306-327).

 

FD

Desand(e)re

zie de Sander.

 

FD

Desanfant

zie Desenfan(t)s.

 

FD

des-Anges

Proven. ,,(Bois-, Terre-) des Anges » (L.D.).

 

EV

Desanlis

PlN Senlis (PdC, Oise). 1258 Willaumes de Senlis, Comp. (MORLET).

 

FD

Desanois

zie De Saunois.

 

FD

des-Anois

V. Aune. N° 242.

 

EV

de-Sant

Proven. Sante ou Saute (Dép. Clermont-lez-Aubel, Cornesse).

 

EV

Desant(h)oine

Zoon van Antoine.

 

FD

Desantoine

Desanthoine. Collectif: des + An­toine (prénom), de la famille des Antoine; comp. Desmartins.

 

JG

de-Sany

Proven. Dép. Romsée.

 

EV

Desar(r)anno

zie De Seranno.

 

FD

Desarbres

Desharbes, Desabres: PlN Les Arbres (b.v. Puy-de-Dôme): boomgaard.

 

FD

Desarcy

Nom d’origine: de Sarcy (cf. RIO 1, 1949, 63), qui doit être un terme de défri­chement, dérive de lat. sarcire FEW 11, 222.

 

JG

Desarcy

PlN Sarcy (Marne).

 

FD

Desardy

Sans doute latinisation du suivant.

 

JG

Desart

-ard, -ar(s), Desaer, de Saer(t), de Saar, Dessart, -ard, -ars, -aart, -aer, Dissart, Dusar(t), -aer(t), -a(rtz), Dussart, -ard, Duzar, Delsart, -ard(t), -arte, -aer(t), -aerdt, Delzaert, Sart: Fréquente Rom. PlN Sart, Fr. Essart < Lat. exsartum: gerooide plaats, rode. 1279 Herbiers de Sart; 1289 Johans de Sars, Luik; 1319 Johans del Sart, Ougrée (AVB); 1296 Jakemars dou Sart, Bergen (PIERARD).

 

FD

Desart

de S-, Desars, Desard, Dessard, -ars, -art, Desaar, Desaer (formes néerl.). 1303-7 «Stevenins de Sart» PolyptSalzinnes, 1355 «feu Johan Desar», 1453 «Johan Desart» Liège, 1540 «Johan Tillar de Sar» CoutSta­velot, 1771 «Richard Desart» BourgLiège; nom d’origine: w. sort ‘essart’, extrêmement fréquent en toponymie wallonne, notamment en prov. de Liège. Cf. aussi Desair(e).

 

JG

Desarzens

PlN Sarzens (Vaud, CH).

 

FD

Desaubies

NF p.-ê. importé (le NF est présent au 18e s. en Gironde), sans doute d’origine toponymique. Cf. aussi Daubie, Dauby.

 

JG

Desaubies

zie Desabie.

 

FD

des-Aubies

Proven. Auby    (Dép. Cugnon).

 

EV

Desaubry

zie Sobry.

 

FD

Desaulty

Nom d’origine: Saulty (PdC).

 

JG

de-Saulty

Proven. ,,Du  bois ». (Sau(l)d,   ,,Bois »,  Latin saltus). N° 241.

 

EV

Desaunay

Nom d’origine: w. topon. ônê ‘petit aune’, cf. aussi Delaunay(e).

 

JG

des-Aunie

V. AUNE.

 

EV

Desaunois

Nom d’origine: Aulnois (Ht), etc.; w. topon. aunois, fr. aunaie, cf. Delaunois.

 

JG

Desausoi

Nom d’origine: Sausoy, à Marilles (BrW), etc. ; fr. saulaie.

 

JG

de-Sausoi

V. Saule.   L.D.

 

EV

Desausoi(s)

Dessausois, Dusaucois, -coit, -s(s)ois, -soit, -s(s)oy, -soir, Dusaulsoit, Dusauchoit, Dusochoir, Dussaussois, -oit, Dusoswa, Dusoso, Dusesoi, Ducessoye, Dussessoye, Duchaussoy, -oir, Duchossois, Duchassois, Dussussois, Saussoy, Sausoit, Sossois, Sassoye, Sasso, Ses(s)oye, Chaussois, -oy, Chauchoy, Chochois, -oy: PlN Sauçoi < Lat. salicetum: plaats waar wilgen groeien (Fr. saulaie). 1270 Johannes dictus du Sauchoi, Oc. (MORLET); 1273 Estievenes dou Sauchoit, Dk. (FST); 1297 Daniaus dou Saucoit, Dk. (TdT). -Lit.:B<fii98s,4,p-5-

 

FD

Desauter

De Souter. Nom de profession : moy. néerl. sauter, zouter ‘saulnier’.

 

JG

Desautez

zie Dezoteux.

 

FD

Desauvage

de S-, de Sauvage Vercour, Des­sauvages (faux plur.). Particule de + NF Sau­vage cf. ce nom.

 

JG

Desaux

zie Desseaux.

 

FD

Desaveines

PlN Ofr. aveine, Fr. avoine: haver(veld).

 

FD

Desaver

cf. Desaever.

 

JG

Desavoye

De S-. Nom d’origine: Savoye, à Thieu (Ht) ou originaire de la Savoie ; à Liège, aussi nom d’enseigne «Duc de Savoy» (BTD 26, 278).

 

JG

de-Savoye

N.   orig.   Savoie   (Anc. Roy.).

 

EV

Desayere

Nom de profession: moy. néerl. saeyer, zaeyer ‘semeur’, au fig. ‘celui qui sème (par ex. la discorde)’.

 

JG

Desbarax

 [avec -x mis pour -us]. Correspond au NF fr. Desbarreaux.

 

JG

Desbarax

Zuidfr. FN = Desbarreaux. PlN Barreau: balie, tralie.

 

FD

Desbarbieux

zie Debarbieux.

 

FD

Desbarre

PlN Barre: slagboom, balie, hek. Vgl. Delabarre.

 

FD

Desbarre

Var. (au pluriel) de Delabarre.

 

JG

Desbeauve

zie Debove.

 

FD

Desbeck

Proven. 1. V. Diesbech. — 2. D’Ysschebecq. ,,De la région de

l’Ysche ».

 

EV

Desbeek

Desbeck(e): 1. PlN Esbeek in Hilvarenbeek (NB) en in Enschede (OIJ). Esbeek in Bredelar (NRW). – 2. Desbecq kan een grafie zijn voor Debecq.

 

FD

Desberg

1. PlN Esberg in Merksplas (A). – 2. Grafie voor Debergues.

 

FD

Desbessel

Desbesselle. Surnom: w. liég. béssèle ‘palplanche pour le soutènement (terme de houillerie)’FEW 15/1, 115b.

 

JG

Desbessel(le)

Desbese(h)l: LU W. bésèl: beschoeiingsplank (HERB.)??

 

FD

Desbiens

zie Debien.

 

FD

Desbiesme

zie De Biesme.

 

FD

Desbisschop

zie Bisschop.

 

FD

Desbleds

zie Debled.

 

FD

Desbleumortiers

zie Debleumortier.

 

FD

D’Esbly

PlN Esbly (Seine-et-Marne).

 

FD

Desboeufs

1. PlN Lesboeufs (Somme). 1320 Renier de Loieboef, Atrecht (NCJ). – 2. Reïnterpretatie van Desbos = Desbois.

 

FD

Desbois

zie Dubois.

 

FD

Desbonnet(s)

-ez, zie Bonet.

 

FD

des–Bonnet(s)

Proven. Dép. Havay.

 

EV

Desbonnets

Pour Dauzat 195, fils ou membre de la famille des Bonnet; peut aussi être fr. bon­net, surnom de fabricant (au plur.).

 

JG

Desbord

zie Debor(d).

 

FD

Desbottes

zie Debotte.

 

FD

Desbouche

zie Débouche.

 

FD

Desbouiges

PlN Bouige: braakland (DNF).

 

FD

Desbouillons

PlN Bouillon (LX).

 

FD

Desbourse

zie Debourse.

 

FD

Desbouvrie

Var. (au pluriel) de Delbouvry, littér. des bouveries.

 

JG

Desbouvrie(s)

-y, zie Debouverie.

 

FD

Desbraquelaire

Var. de Debrackeleer, qui peut aussi être un dérivé de moy. néerl. brake ‘ja­chère’ ou de bracque ‘chien braque’.

 

JG

Desbraquelaire

zie de Brakeleer.

 

FD

des-Braquelaire

V. De Braeckeleer.

 

EV

Desbreucers

Var. de Debreucker?

 

JG

Desbreucers

zie de Broucker(e).

 

FD

Desbrosse(s)

PlN Fr. brosse, broussaille: struikgewas.

 

FD

Desbru(y)ères

zie Bruyère.

 

FD

Desbrugge

zie Debruge(s).

 

FD

Desbruxelles

Var. (faux pluriel) de Debruxelles.

 

JG

Desbruxelles

zie Debruxelles.

 

FD

Desbruyères

Var. (au plur.) de Delbruyère.

 

JG

Desbu(c)quois

Desbuquoit, zie Buquoi.

 

FD

Desbuisson(s)

zie Buisson.

 

FD

Desbuissons

-on. Var. (au plur.) de Debuisson.

 

JG

Desbul(l)eux

Pic. BerN Buleux: die oorkonden zegelt(DNF).

 

FD

Desbuleux

Desbulleux. Nom d’origine du domaine picard, cf. les noms de commune Cerisy-Buleux et Lamotte-Buleux, dans l’air. d’Abbevile (Somme) [MH].

 

JG

Desbuquoit

-ois. Nom d’origine: Bucquoy (PdC) ou Bucquoi, à Néchin (Ht).

 

JG

des-Buquoit

V. Bucq.

 

EV

Descamp

Descampe, cf. Descamps.

 

JG

Descamp(s)

-mpe, -mpt, Descan(s), zie Dechamps.

 

FD

des-Campagne

-Campe,  -Cans.  V. Camp(agne).

 

EV

Descampagne(s)

PlN Pic. campagne: vlakte, open veld.

 

FD

Descamphelaire

cf. De Schamphelaere, Des-champheleer.

 

JG

Descamps

[9e NF le plus fréquent en Hainaut], Descamp, -ampe, -ampt, Descan, -ans, De-camp, Decamps, Decam. 1290 «Hughes des Cans» DettesYpres, 1365 «Gillot des Camps telliers» TailleMons, 1482 «Martin Descamps dit Carlier» Ladeuze, 1497 «Pierart Descamps dit Fremin» DénKain, 1540 «Victor des Camps» Villers-Pol; var. de Deschamps, avec la forme pic. camp ‘champ’.

 

JG

Descanton(s)

PlN Ofr. canton: hoek(huis) (DNF).

 

FD

Descantons

-on. Surnom topographique : (origi­naire) des cantons, avec sens divers du mot canton, e.a. ‘coin, angle’ FEW 2, 230b.

 

JG

Descarpent(e)rie

-tri(e)s, -try, zie Decarpentrie.

 

FD

Descarpenterie

-tries, -try. Var. (au pluriel) de Decarpenterie.

 

JG

d’Escarpentrie

V. Carpentrie.

 

EV

Descarrière

zie Carrière.

 

FD

Descarte(s)

zie Decarte(s).

 

FD

Descartes

Sans doute nom d’origine: Les Cartes, fréquent en toponymie (Indre, Indre-et-Loire, Sarthe, etc.); cf. aussi Decarte(s).

 

JG

Descatoire(s)

zie Catoir(e).

 

FD

Descatoires

Descatoire. Cf. 1273-80 «Colart de le Catoire» FriedenTournai; pic. cataire ‘ruche’ (au pluriel) FEW 2, 333a, surnom d’apiculteur; cf. Catoir, etc.

 

JG

Descats

Wellicht Rom. spelling voor De Cat.

 

FD

Descendre

Descendre, Decendre, -der, Desender(e): Spellingvar. van Desandre, die ook in PdC in 1820 voorkomt naast Descendre(s), Dessendre(s) (BERGER). Patr. Zoon van Sandre, Alexander. Zie ook De Sander 1.

 

FD

Descendre

-dré. Probabl. var. de Desandre, remotivée par étymologie populaire sur le verbe descendre [FD].

 

JG

des-Cendre

Proven. Terre défrichée par le feu (L.D.). N° 238.

 

EV

Deschacht

De Sch-. Surnom: moy. néerl. schacht ‘hampe de lance; la lance elle-même, tige, etc.’.

 

JG

DE-Schaep-

-dryver, -meester. Pro­fess. ,,Le gardien, le propriétaire du troupeau de moutons ». N° 164.

 

EV

Deschaepmeester

De Sch-. Nom de profession : moy. néerl. schaep ‘mouton’ + meester ‘maître, propriétaire’.

 

JG

Deschambre

-ber, zie Delchambre.

 

FD

Deschambre

cf. Dechambre.

 

JG

Deschamp

cf. Deschamp.

 

JG

Deschamps

-ans, zie Dechamps.

 

FD

Deschamps

Deschamp, Deschampts. 1314 «Jacquemin Deschamps» CartCouvin, 1363 «Henrions dez Champs d’Ivoix» CartOrval, 1503 «Thirion Deschamps» BourgNamur;

nom de résidence : fr. champ (celui qui habite près de champs cultivés).

 

JG

de-Scharlemer

Proven. Schoorlemeer, ,,Etang de Schoorle » (Hol­lande).

 

EV

Descharmes

PlN Charme: haagbeuk.

 

FD

Deschaume(s)

PlN Chaume < Lat. calamus: riet(veld), stoppelveld. PlN in Roly (N).

 

FD

Deschaumes

Nom d’origine: dial. fr. chaume ‘plateau dénudé’.

 

JG

des–Chaumes

Proven.   ,,Les   chau­mes ». L.D. N° 237.

 

EV

Deschauwer

Deschouwer, De S-. Nom de profession: moy. néerl. schouwer ‘inspecteur’.

 

JG

Deschaux

zie Dechaux.

 

FD

d-Eschaux

Proven. Escaut (FI.). N° 230.

 

EV

Descheeder

De Sch-, De Scheyder. Nom de métier dérivé de moy. néerl. scheden ‘couper en morceaux’ ou ‘pourvoir d’un fourreau’ (fa­bricant); ou bien surnom de celui qui arbitre, qui sert d’intermédiaire [FD].

 

JG

Descheemacker

De S-, Descheemaeker, De S-, de Scheemaeker, De S-. Nom de profession: moy. néerl. schedemuker ‘fabricant de four­reaux’.

 

JG

de-Scheer-

-Scheir-   -der.   Profess. 1.  ,,Les ciseaux ». N. de fabric. ou de coupeur. N° 131, 158, 189. — 2.  ,,Le barbier ». Synon. Scheerders. N° 192.

 

EV

Deschepper

De S-, Desqueper. Nom de pro­fession: moy. néerl. schepper ‘créateur, coutu­rier’.

 

JG

de-Schepper

Profess. ,,Le créateur », ,,L’architecte ».

 

EV

Deschères

zie Lecerf(f ).

 

FD

Deschesne

Var. (faux pluriel) de Dechene, De-chesne.

 

JG

Deschesne

zie Duchêne.

 

FD

Descheutter

De S-, cf. Deschutter.

 

JG

Deschiens

Lees Dechin. Zie Decin.

 

FD

des-Chiens

Proven. De Kain (Loc.).

 

EV

de–Schiervel

Proven. 1. N. de seigneurerie. — 2. Schierveld (Dép. Roulers).

 

EV

Deschietere

De S-. Surnom: néerl. schieter ‘tireur’.

 

JG

Deschiever

zie Dechèvre.

 

FD

Deschilder

Nom de profession: moy. néerl. schilder ‘peintre’ mais aussi ‘armoriste; pein­tre décorateur, coloriste; etc.’ (cf. A. Libois, BCRH 118, 1953, 341) [MH].

 

JG

DE-Schildre

Profess.  De Schilder, ,,Le peintre ». N° 196. -Schodt.   Orig.   ,,L’Ecossais ».   N° 222.

 

EV

Deschodt

De Schodt, De Schotte, Descotte (forme francisée). 1264 «Aleaumes de Sco-tes», 1270 «Lambiers de Schotes» Chartes-Flandre, 1271 «Robin de Schotes», 1284 «Bauduin de Schotes», 1290 «Jehans li Schot» DettesYpres; ethnique: néerl. schot ‘écossais’, originaire d’Ecosse.

 

JG

de-Schoe(n)ma(ec)ker

Profess ,,Le cordonnier ». N° 16l.

 

EV

Deschoolmeester

Nom de profession: néerl. schoolmeester ‘maître d’école’.

 

JG

de-Schoolmeester

Profess. ,,Le maî­tre d’école ». N°  142.

 

EV

de-Schoon(en)

Car.  phys.  ,,Le beau ». N° 252.

 

EV

de-Schoutheete

N. de dignité, ,,L’écoutête ». N° 141.

 

EV

Deschouwer

De S-, cf. Deschauwer.

 

JG

de-Schouwer

Profess.   ,,Le visiteur, l’examinateur,   le   contrôleur ».   N° 142.

 

EV

de-Schr(e)yver(e)

Profess. ,.L’écri­vain, le clerc ».

 

EV

de-Schreider

1. Profess. De schreier, ,,Le crieur ». N° 142. — Car. mor. ,,Le braillard ». N° 284.

 

EV

de-Schrevel

1. V. De Schiervel. — 2. Car. phys. De Krevel, ,,La dé­mangeaison ». N, d’H. qui souffre de cet inconvénient. N° 262.

 

EV

Deschreye

Verwaalsing van de Schreyer.

 

FD

Deschreyer

De Screyer. Surnom : néerl. schrei-er ‘crieur, pleureur’.

 

JG

Deschrijver

De S-, Deschriver, -yvcr, De S-. Nom de profession: moy. néerl. schriver ‘écri­vain, greffier ‘.

 

JG

Deschrynmakers

De S-, de Schrynmekers. Nom de profession: moy. néerl. schrinemaker ‘menuisier, ébéniste’.

 

JG

de-Schrynmakers

Profess. ,,Les me­nuisiers ». N° 183.

 

EV

Deschutter

De S-, de S-, Deschuttere, Descheutter, De S-. Nom de profession: moy. néerl. schutter ‘tireur à l’arc’ ou ‘gardien qui

met en fourrière le bétail errant’.

 

JG

de-Schutter

Profess. ,,L’arbalétrier ». N° 145.

 

EV

Deschuyffeleer

Surnom: néerl. schuifelaar ‘siffleur’ ou ‘parasite, écornifleur, pique-assiette’.

 

JG

de-Schuyffeleer

N. d’habitude, De schuiffelaar, ,,Le siffleur ». N° 197.

 

EV

Deschuymer

-ère. Surnom: moy. néerl. schumer, schuymer ‘vagabond’.

 

JG

Deschuyteneer

De  S-, Deschuytener,   Deschuytteneer, Deschyteneer. Nom de profes­sion: moy. néerl. scutenaer ‘matelot’.

 

JG

de-Schuyteneer

Profess. Schuit, ,,Bâteau, barque ». N. de batelier ou de conducteur d’un cheval de halage ».

 

EV

Deschuyter

De  S-,   Deschuytter. Dérivé de moy. néerl. schute, schuyte ‘bateau’, donc sur­nom de batelier.

 

JG

d’Escl-

de Sel- -ée, -efs, -ez. Proven. Esclaye (Dép. Maffle), Sclaye (Dép. Bouval).

 

EV

Descla(ux)

zie Deldos.

 

FD

Desclee

-ée, -ez, -ef(s), Disclez, -ey, Deslé(e), Desle(e): 1. PlN Sclède, Esclède, geromaniseerde vorm van Schleiden (NRW), ça. 1200 Sleida (TW), met dezelfde etymologie aïs 1201 Scleda in Houtave (WV): glibberige plaats. 1245 Ferris sire dele Scleide, N (SLL); 1319 demiselle de Lesclede = 1324 de le Sclède = 1327 Desclede = 1338 de l’Escleide, Bergen (PIERARD); 1365 Rasse de Lesclede; Colart du Puch demorant a le maison de lesclede hors de le porte, Bergen (DE COCK); 1357 Jehans sires de Lesclede, chevaliers…à Wolfart de Dusborch bourgois de Coulongne = S. domini lohannis de Sleda = 1357 (J. heer van) Sleyden; 1373 Johanne de le Sclède = 1401 Johanne de Scleida, Bergen (CCHt). – 2. PlN Scleys in Méan (N). 1289 Johan Descleis; 1372 Eme de Scleiz, Namen(HERB.).

 

FD

Desclée

Desclee   de   Maredsous,   Deslée, Desclez. 1289 «Winans de Scleis», «Jehans Descleis» CecsNamur, 1372 «dame Eme de Scleiz»,  1618  «Nicolas  Descley»  Bourg-Namur; nom d’origine: Scleis, à Saint-Ger­main (Nr). – Bibliogr. : M. Houtart, Notice généalogique sur Desclée, dans Annuaire de la noblesse de Belgique, 1913 123-5.

 

JG

Desclefs

Probabl.  var.  remotivée (fr. clef) de Des(c)lée; pour E. Renard (BTD 26, 280), d’un nom d’enseigne, ce qui paraît moins probable. Desclève, cf. Declève.

 

JG

Desclève

cf. Declève.

 

JG

Desclève

zie Declève(s).

 

FD

Desclin

Disclyn: 1. PlN Slins (LU): 1146 Sclins (TW). 1260 Hermannus fîlius domini Nicolai quondam militis de Sclins…in villis de Sclins, Slins; 1275 Lambechons de Sclins, Luik (SLL II). – 2. PlN Sclayn (N). 1220 Symonis et Balduini de Sclain (AVB); 1781 Gaspar Discleyn, Bs.-Aw. (AP).

 

FD

Desclin

Nom d’origine: Seclin (Nord).

 

JG

de–Sclin

Proven. Seclin (Loc. fr.).

 

EV

Desclo(u)s

zie Deleclos.

 

FD

Descloquement

zie Clockman(s).

 

FD

des–Cloquemont

Proven. Clochimont (Dép. Rompre), Clokeman (Dép. Bornival). N° 209.

 

EV

Desclos

Desclous. Var. (au pluriel) de Decloux, Deleclos; moy. fr. clous, fr. clos ‘enclos’.

 

JG

Descoins

zie Ducoin.

 

FD

Descombel

zie Combel.

 

FD

Descombes

zie Delcombe.

 

FD

d-Escorn-

-et, -ez. Proven. Escor-naix (Loc.).

 

EV

Descornet

-ez.   1543  «Grigoire Descornet», 1629 «Robert Descornet» BourgNamur; nom d’origine: w. de ‘du’ + Cornet ou bien fr. cornet, cf. Ducornet, -ez.

 

JG

Descornet

-ez: 1. D’Escornaix. PlN Escornaix, Rom. vorm voor Schorisse (OV). 1305 Jehans de Scornay (DEBR. 1971); 1470 Colart Descornais = 1484 Colart Descornés, Dk. (TTT). – 2. Aangezien ook de FN Lescornez (le Cornet) voorkomt, kan Descornez aïs De Cornez worden gelezen (zie Cornet, Ducornet).

 

FD

d-Escot(t)e(s)

Proven. Ascottes (Dép. Hennuyères).

 

EV

des-Cotils

1. Proven. Co(u)til(s), ,Jardins (L.D.). N° 235. — 2. Pro­fess. N. de jardinier. N° 168.

 

EV

Descotte

cf. De Schodt.

 

JG

Descotte

Décotte, Decotte, De Côte, Decot: PlN Ofr. coste, Fr. côte: oever, helling. Vgl. Delacoste. 1749 Eustache Décotte = Descote = Decoste (zoon van) Nicolas Descoste, Namen (med. R. Nourry, Parijs).

 

FD

de-Scoumont

Proven. Dép. Arquennes. -Scoville. Proven. Dép. Mohiville.

 

EV

Descourouez

Verhaspeling van Descurieux.

 

FD

Descouvemont

1. PlN Scouvémont in Zinnik (H). 1322 Gilliart  escouvemont, Elzele (CAD. II); 1275 Watiers d’Escoufflemont, Vloesberg (VR 44V°). – 2. PlN Xhovemont in Luik. 1327 en terroir de Scovemont derir le cortil Jamar de Scovemont, Luik (AVB).

 

FD

Descower

zie de Schouwer.

 

FD

Descressonnières

N° 165. (de) Creton. N. de filiat. ,,(Fils du nommé) Creton ». V. ce N. de~Croës. Proven.  ,,De Croix »  (L.

D.). N08 229.

 

EV

des-Cressonnières

1. Proven. ,,Cultures de cresson ». (L.D.). N° 235. — 2. Profess. N. de cultivateur.

 

EV

Descrevel

-en, zie de Schrevel.

 

FD

Descroix

zie Decroix.

 

FD

Descry

Discry: PlN Scry in Abée (LU). 1546 Jehan de Scry, Namen (RBN).

 

FD

Descry

Nom d’origine: Scry, à Abée (Lg).

 

JG

Descurieux

1481 «Jacques Descurieux» Tour­nai; surnom: moy. fr. escurieu ‘écureuil’ FEW ll,314a.

 

JG

Descurieux

zie Lescurieux.

 

FD

Descy

1555 «Jehan de Scy» BourgNamur, 1602-3 «feu Jacquemin de Scy» «l’héritage Jean Descy» TerriersNamur, 1710 «Descy dit la Fortune» Ciney, 1751 «Georges Descy» Pur-node; nom d’origine: Scy (arr. Dinant); cf. aussi Dessy et Discy.

 

JG

Descy

zie Desy.

 

FD

de-Scy.

Proven. Loc.

 

EV

Desdemoustier

zie Dumoutier.

 

FD

Deseau

zie Desseaux.

 

FD

de–Seck

Proven.  Sec(-Roux),  ,,Céroux(-Mousty) »   (Loc.).   Nos   49, 71. Synon. : De le Zaack.

 

EV

Desee(s)

Desée, Desès, Deses, Dessez: PlN Sées (Orne).

 

FD

Desée,

-ee, Desees, Deses, -es (NF du Brabant flamand). Peut-être nom d’origine: Sées (Orne) [FD], ou bien Seilles (comp. le sui­vant); l’anc. fr. eis, f. plur., ‘abeilles’ FEW 25, lia, surnom d’apiculteur, serait assez inattendu.

 

JG

Desefawe

zie Dessefawe(s).

 

FD

de-Seilles

Proven. Loc. -Séjournet.  Proven.   Loc.   fr.  N° 217.

 

EV

Desein

Deseins, de Seins, Deseint, Deseyn(s), de Seyn, Deseijn, Dessein(s), Des(s)eyn, Dussein, Dezyn: De FN Desseyn wordt in Kortrijk desing uitgesproken, net zoals Decin/Dessain, waarvan hij trouwens de adaptatie is. Zie Dessains, Decin.

 

FD

Deseine

Des(s)eyne, Deseigne, Dessaigne, Desenne, (de) Seyne, (de) Seine, (de) Zeine: 1. PlN Sayn in Bendorf (RP): 1139 Seine (TW)? Of een PlN in VB? 1300 Heinr. de Seyne, 1400 Heinrici de Zeyne, Terv. (BERDEN); 1374 Salentin de Zeyne; 1375 Johannis de Seyne (= Jean comte de Saijn), Terv. (BLO VI); 1409 Guillaume de Zeyne = 1423 Guillaume conte de Zeyne (heer van Sint-Agatha-Rode) = 1425 Guillaume conte de Seyne (CCHt). –2. Evtl. adaptatie van Duchêne. Vgl. var. Ducheyne, Duceine, Dussenne. 1427 Leurens de Cesne = Leurens de Senne, St-Ghislain (CCHt).

 

FD

Deseintebein

zie Sintobin.

 

FD

Deseke

Var. van (de) Seck?

 

FD

Deselle

cf. Desselle.

 

JG

Deselle

zie Decelle.

 

FD

de-Sélys

Proven.   De   Cœlis.   L.D. ,,Le ciel ».

 

EV

Desemberg

zie Desombergh.

 

FD

de-Semberg

Proven. V. De Somberg. De   S(oll)emberg   (Dép.   Huisin-

gen). (des)  Enfants.   Filiat.   „(L’affaire) des enfants » (qui ont succédé aux parents). N° 128.

 

EV

Desenclos

Nom d’origine: fr. enclos.

 

JG

Desenclos

zie Delenclos.

 

FD

Desender

Var. flam. de Desandre [FD] ?

 

JG

Desendre

-der(e), zie Descendre.

 

FD

Desénépart

Desenepart. 1479 «Arnoul de Seniepart», 1484 «Martin Desenepart», 1518 «vesve de Thierri de Sénepart» Ladeuze; var. du NF Sénepart ayant gardé la particule de marquant l’origine; pour l’explication, cf. Sénepart.

 

JG

Desenfan(t)s

-ant, Desanfant, des Enffans, Lesanfans, Lesenfan(t)s, -ents, Auxenfans, Desenfauts: Vgl. De Kinder(en). Voor een vader van veel kinderen. Vgl. 1344 Margot as Enffans (NCJ).

 

FD

Desenfans

Desenfant, -ants,   Des   Enffans. Collectif devenu NF: (la maison) des enfants, qui auraient été délaissés par un père décédé (Vincent 24) ? « des Enffans d’Avernas.

 

JG

Desenne

Dessenne. Nom d’origine: riverain de la Senne (rivière).

 

JG

Desenne

zie Duchêne, Deseine.

 

FD

de-Senne

DE Senne. Proven. 1. De la (région) de la. Senne (Riv.). —

2.   De   Senne   (N.   flam.),   ,,La Senne ». N° 230.

 

EV

des-Enthoine

Proven. Antoing (Loc.). N° 209.

 

EV

De-Seny

Proven. Loc.

 

EV

Deserable

Dézérable: Des Erables. PlN Fr. érable: esdoorn.

 

FD

Deserf

zie Lecerf.

 

FD

de-Serret

Proven.  Serrât  (Dép. Daverdisse et Spy).

 

EV

Désert

Dé-. Surnom: fr. désert ‘abandonné, dépourvu, ruiné’ FEW 3, 52b; ou bien var. de Desair, Desaire.

 

JG

Désert

Désert: 1. Fr. désert: verlaten, in de steek gelaten. BN? Of PlN Le Désert: verlaten oord, woestenij? – 2. Of spellingvar. van Decerf?

 

FD

Désert

Proven. Dép. Bombaye.

 

EV

Desès

Deses, zie Desees.

 

FD

Desespringalle

zie Springa(e)l.

 

FD

Desesquelle

Opic. eskele, Fr. échelle: ladder. PlN,vgl. Van Steeger. 1341 Maroie de l’Eskelle, Atrecht (NCJ).

 

FD

Desessart

PlN Les Essarts (o.m. PdC), Essars (PdC). Essart < Lat. exsartum: rode, gerooide plaats. Vgl. Desart. 1338 Pierre des Essars (IAYII); 1354 Ymbert des Essars, St-Q. (MORLET).

 

FD

Deseure

Dezeure, De Zeure. 1400 «Hannekine den Seure» Bruges; surnom d’une personne au caractère aigre, renfrogné, néerl. zuur [FD].

 

JG

Deseure

Dezure: 1. PlN Seurre (Côte-d’Or). 1384 Benoit de Seurre, Dijon (MARCHAL). – 2. Zie Zuur.

 

FD

Déséveaux

zie Dessefawe(s).

 

FD

de–Sey

Proven. Seilles (Loc.). — V. De Sait.

 

EV

Deseyn

-eyne, Dessein, Desseyn, -eyne. Forme flamandisée de Dessain(s) [FD].

 

JG

de-Seyn

Proven. S(e)in  (Dép. Laplaigne).

 

EV

Deseyn(s)

zie Desein.

 

FD

Deseyne

zie Deseine.

 

FD

Desfarges

Lafarg(u)e, Lafages, Laffargue, Lafarque: PlN Farg(u)e, Zuidfr. voor forge: smidse.

 

FD

Desfawes

1544 «Simon des Fawes» DénSta-velotMy, 1635-36 «Urbain de ses fauwes [= w. èzès fawes] » Nandrin ; var. de Defawe(s), De-fauw.

 

JG

Desfawes

zie Defau.

 

FD

Desfontaine(s)

zie Delafontaine.

 

FD

des-Fontaines

Proven. Fontaine(s) (Loc. et L.D.). N° 230.

 

EV

Desforche

Desforges, zie Delforge, Deforge(s), Delforce.

 

FD

Desfosses

-es, -ez, zie Defosse.

 

FD

Desfrasnes

Desfrenne(s), zie Dufrasne.

 

FD

Desfrenne

Var., au pluriel, de Defresne.

 

JG

des-Frennes

V. Frêne.

 

EV

Desfrere

-ères. Collectif: (la maison) des frères; comp. Desenfants.

 

JG

Desfrère

zie de Frère.

 

FD

Desfromont

zie Defroidmont.

 

FD

Desgain

Desguin. 1780 «François Desquin = Desghin» Charleroi; p.-ê. var. de Degain, sur­nom: anc. fr. gain ‘herbe du pâturage’ FEW 17, 458a.

 

JG

Desgain

zie Degain.

 

FD

des-Gain(s)

-Guin.    Proven.    Esquenne (Dép. Flobecq). — 2. Des-Kain (Loc). — 3. Esquien, Dép. Ghoy.

 

EV

Desgardin

zie Dujardin.

 

FD

Desgeorges

zie George(s).

 

FD

Desgranges,

zie Delagrange.

 

FD

Desguin

zie Degain.

 

FD

Deshaies

Deshaye(s), zie Delahaie.

 

FD

Desharbes

zie Desarbres

.

 

FD

Deshaye

-es, Deshaies, Deshays. 1457 «Jehan des Hayes» Ladeuze; var., au pluriel, de Dele-haye.

 

JG

des-Hayes

V. Haie.

 

EV

Deshommes

1454 «Nicolas des Hommes, esche-vin» Boussu-en-Fagne ; fr. des hommes (au plur.), collectif devenu NF; comp. Desenfants.

 

JG

Deshommes

Deshorme(s), Deshorne, zie Delorme.

 

FD

des-Horme(s)

V. Orme. N° 209.

 

EV

Deshorme,

-es. Var. avec h graphique de Desor-me(s), fr. orme; comp. aussi Desormeau(x).

 

JG

Deshorties

Des Orties. PlN Fr. ortie: netel. Vgl. Lortiois. Deshuy: Spelling voor De Huy.

 

FD

Deshuy

Fr. huis ‘porte’, au pluriel?

 

JG

des-Huy

Proven.  Huy  (Loc.).   N. créé dans le Centre. N° 209.

 

EV

Desicy

Dessicy: PlN Sissy (Aisne). 1295 Petrus de Sissi, St-Q. (MORLET).

 

FD

des–Icy

Proven. hier (Loc.) (Dial.).

 

EV

Deside

Déside. Nom d’origine : moy. néerl. side, zide ‘côté’.

 

JG

Deside

Déside: Wellicht var. van Désire, Désire (allebeiH).

 

FD

Desideri(o)

Lat. HN Desiderius. Zie Désir.

 

FD

Desie

Var. van Desier of spellingvar. van Dessy of Descy.

 

FD

Desier

Dé-, Desière, cf. Désir, Dé-,

 

JG

Desier(e)

zie Désir.

 

FD

Desil(l)y

Dessil(l)y, Dezill(i)e, Dezellie: 1. PlN Silly (H),

Ndl. Opzullik. 1196 Gilles de Silly, Gellingen (IAG); 1312 a Marien de Silly, Bergen (PIERARD). – 2. PlN Silly (Orne, Moselle, Aisne, Oise). 13de e. Jehans de Silli, Laon (MORLET).  

 

FD

Desille

w. dezîle, Dezille (NF de la région de Ciney et Hamois). NF qui apparaît d’abord dans la région de Forzée et Buissonville, près de Rochefort, et qu’on peut donc difficilement rattacher à la Sille (rivière du Hainaut), du reste avec ; bref; probabl. nom détopony-mique, d’origine incertaine.

 

JG

Desille(s)

Désil, zie De Seille(s).

 

FD

Desilly

Dessilly, Dessily. Nom d’origine: Silly (Ht).

 

JG

de-Silly

Proven. Loc.

 

EV

Desilve

de Sylva, de Selva: PlN Silve, Lat. silva: woud, bos. ±1130 Balduinus de Silva, Ename (CAE); 1344 Oede de la Selve, Dk. (TdT).

 

FD

Desiméon

Dessiméon. Particule de + NF Siméon (prénom).

 

JG

Desiméon

zie Simeons.

 

FD

Desimoni

de Simony. Forme ital. (au plur.) ou faux génitif de Simon (prénom).

 

JG

Desimpel

De S-. Surnom: moy. néerl. simpel, sempel ‘simple, ordinaire, simple d’esprit, etc.’; cf. le suivant.

 

JG

Desimpelaere

De S-. Surnom: ouest-flam. simpelaar ‘niais, nigaud, idiot’.

 

JG

Desini

PlN Chiny (LX), Chigny (Aisne). 1404 Gille de Chiny, Laon (MORLET).

 

FD

Desinte

cf. Dessaintes.

 

JG

Desinte

zie Saintes.

 

FD

Desintebin

zie Sintobin.

 

FD

Désir

Desir(s), Désire, Désière, Desier(e), Desie: Patr. Désir, Fr. vorm van Lat. HN Desiderius Vol verlangen’. Vaak verward met Désiré/Desideratus. 1321 de Syer = 1322 de Sier =

1325 de Siir = relicta Dysyer de bevekeem = filia Dysyr = 1337 de Ziere = 1339 de Zyre = 1344 Desiereye = 1361 Desiderius, Bevekom (C.BAERT); 1380 Désir de Latinez, Luik (ASM II);1426 Jean Desier, Bergen (CSWIII).

 

FD

Désir

Désir, -ire, Désirs, Dé-, Desier, Dé-. 1289 «Desiers de le Val», «Maroie li Desiers» CensNamur, 1368 «Desiers de Latines» La-tinne, 1494 «Jehan Désir de Champillon» Boninne, 1539 «Margueritte Désir» Cour-Vedrin; prénom Désir, normalement issu de lat. Desiderius. « Forme fera. : Desière. « Dérivés: Désira, Dé- (suffixe -ard). 1457 «Collait Desirar» GuillLiège. – Désirant, Dé-(var. du suivant, avec alternance on/an, plutôt que participe fr. désirant). 1602-3 «chanoine Desiran» TerriersNamur. – Desiron, Dé-, Desiront, Dé-, Deziron. 1383 «Desirons», 1449 «Desiron de Gosées» AidesNamur, 1516 «Henry Desiron» Bouffioulx. Desirotte, Dé-. 1353 «Desirotte [fils de] Haccar de Ben­nes» Beyne-Heusay.

 

JG

de-Sir(s)

Proven. 1. Sier   (Dép. Mornesnet). — 2. Sure (Dép. Furfooz et Nives).

 

EV

de-Sirant

-Siron(t). Proven. Siron- fval) (Dép. Charneux). N° 71.

 

EV

Désiré

N. de bapt. d’orig. latine.

 

EV

Désiré

Patr. Fr. voor Lat. HN Desideratas ‘de begeerde’. Vgl. Désir.

 

FD

Désiron(t)

Desiron(t), Désirant, Desira(nt), Deziron: Patr. Vleivorm van VN Désir (zie i.v.). 1383 Desirons, Namen (HERB.); 1410 Johan Desiron, Jemeppe (AVB).

 

FD

Desirotte

Patr. Dim. van Désir. 1353 Desirotte (zoon van) Haccar de Bennes, Beyne-Heusay (HERB.).

 

FD

de–Sirotte

Proven. Sirault (Loc.).

 

EV

Desitter

De S-, cf. Desutter [FD].

 

JG

de-Sivers

Proven. De Sifret (Dép. Bertogne). N° 69.

 

EV

Desjardin(s)

zie Dujardin.

 

FD

d’Esk(o)euvre

Proven.    Eskeuvre (Dép. Natoye).

 

EV

Deskeuv(r)e

Deskoeuvre, Diskeuv(r)e, Desqueuve: PlN Skeuv(r)e in Natoye (N). 1213 Godefridus de Scoves = 1220 G. de Skeues, Luik (SLL); 1281 Jakemes de Skeuves, Namen (CDN).

 

FD

Deskeuve

-euvre, -œuvre, w. nam. Dèskeûve, Desqueuve, Diskeuve, -euvre. 1213 «Gode-fridus de Scoves» = 1220 «G. de Skeues» Liège, 1281 «Jakemes de Skeuves» Namur, 1502 «Evrard de Skeve» Corenne, 1608 «Phi­lippe Deskeuvre, drappier» = 1610 «Philippe de Sceuvre» = 1620 «Philippe de Scœuvre» BourgDinant; nom d’origine: Skeuvre, w. skeùve, dépend de Natoye (Nr).

 

JG

Deslagmulder

Nom de profession: meunier, moy. néerl. mulder, d’un tordoir ou moulin à foulon, moy. néerl. slagmolen.

 

JG

Deslahaut

zie Delahaut.

 

FD

Deslandes

zie Delalande.

 

FD

Deslé(e)

Desle(e): Var. en adaptatie van Desclee. 1768 Jac. de Siée, Ktr. (KW).

 

FD

Deslée

cf. Desclée.

 

JG

Deslins

Dislins. 1595 « Mathieu de Slin» = 1598 «Mathieu Deslin» BourgDinant; nom d’ori­gine: Slins, w. slin (Lg). Peut-être aussi, par mécoupure: 1619 «Lambert d’Usselin», 1621 «Jean d’Usselin», toujours à Dinant.

 

JG

Deslins

Dislins: PlN Slins (LU). 1595 Mathieu de Slin,Dinant(J.G.).

 

FD

Desloges

cf. Deloge.

 

JG

Desloges

zie Deloge.

 

FD

Desloover

De Sl-, Desloovere, De SI-, De Sloovère. Dérivé de moy. néerl. sloven ‘écorcher, émonder’, néerl. sloven ‘se donner beaucoup de peine’.

 

JG

Desmadril

-ille, -yl, cf. Demadrille.

 

JG

Desmadril(le)

-yl, -ijl, zie Demadrille.

 

FD

des-Madrys

Proven. Masset-Try (Dép. Ernage).

 

EV

Desmae

Spellinguitspr. van Desmas = Demas/Dumas.

 

FD

Desmael

-aël, -aele, De Smaele, De Smale. Surnom: moy. néerl. smal, smael ‘petit, grêle’.

 

JG

Desmaël

zie de Smaele.

 

FD

Desmaisières

zie Demasières.

 

FD

Desmalines

-aine, zie Demaline.

 

FD

Desmanet

cf. Demanet, -ez.

 

JG

Desmanet

zie Damagnez.

 

FD

des-Mar-

-é, -es, -ets, -ez. V. Marais. (Préposition dfs : n° 209).

 

EV

Desmarceaux

Spellingvar. van Demarsaux. PlN Marsaud (Char.-Mar., Dordogne), Les Marseaux (Charente) (DNF).

 

FD

Desmarchelier

zie Marcelier.

 

FD

Desmaré(e)

-ais, -e(s), -et(s), -est, -ey, -e(t)z, zie Dumarais.

 

FD

Desmare(s)caux

Desmaricaux, zie Maréchal.

 

FD

Desmarets

Desmaré, -et, Desmarez, -etz, -es, Des Marez. 1444 «Baudechon des Mares» AidesNamur, 1501 «demiselle Jacques des Marez» AidesHainaut, 1602-3 «Paul Desma-retz» TerriersNamur, 1604-35 «Jean des Ma-rets» ÉchHuy; si Des- ne note pas l’article contracté de ‘du’, var. au pluriel de Demaret.

 

JG

Desmark

zie Demarcq.

 

FD

Desmarlière(s)

zie van der Marliere.

 

FD

Desmarlières

1499 «Maroie des Marelieres» TerrierNaast; nom d’origine: w. marlière ‘marnière’, au pluriel.

 

JG

Desmartins

1602-3 «Théodore Desmartin» TerriersNamur; collectif: (de la famille) des Martin; comp. Desanthoine.

 

JG

Desmartins

Spellingvar. van Demartin.

 

FD

Desmasure(s)

zie Masure.

 

FD

Desmazières

zie Demasières.

 

FD

Desmecht

Desmicht, au génitif: Desmechts. 1460 «Pieter de Smicht» Flandre, etc.; pro-babl. d’un déverbal de moy. néerl. smachten, smechten ‘dépérir, mourir de soif et de faim’ [FD].

 

JG

Desmed

De S-, Desmedt,  De S-, De Smet [10e NF le plus fréquent en Belgique], Desmet [24e NF en Belgique], De Smeth, Desmets (génitif), Desmette (NF latinisé aussi en Vul-canius). Nom de profession : moy. néerl. smet, smid ‘forgeron’. De Smeyter, cf. Desmyter.

 

JG

de-Smed(t)

V. Smid.

 

EV

Desmerée

Proven. 1. V. Marais. — 2.  ,,De Samrée »  (Loc.).

 

EV

Desmettre

Desmette: Desmettre (six H) is in elk geval een var. van Desmette (103 x H). Desmette kan een Rom. spelling zijn voor De Smet; Desmettre is dan hypercorrect. Evtl. is Desmettre een adaptatie van De Smeytere (zie de Smijter); dan is Desmette de weergave van de W. reductie tr/te.

 

FD

Desmicht

cf. Desmecht.

 

JG

Desmidt

De Smidt, Desmit, de Smit, au génitif: Desmidts. Var. de Desmed.

 

JG

Desmoitiers

zie Delmoitié.

 

FD

Desmons

Desmont. Nom d’origine: fr. mont (au pluriel).

 

JG

des-Mons

Proven. Mons (Loc.). N° 209.

 

EV

Desmont(s)

-ond(s), -on(s), zie Dumont.

 

FD

Desmoort

zie de Smoort.

 

FD

Desmottes

Desmot(s), zie Delamotte.

 

FD

Desmottes

Var., au pluriel, de Demote.

 

JG

des-Mottes

Proven. Motte. N° 246. -Mur. Proven. Mur. Car. de pro­priété. N° 249.

 

EV

Desmou(s)tier

zie Dumoutier.

 

FD

Desmoucelles

cf. Demoucelle.

 

JG

Desmoucelles

zie Demoucelle.

 

FD

Desmouilleres

Zie Mulier.

 

FD

Desmoulin

zie Dumoulin.

 

FD

Desmoulins 

(NF  à  Liège  au   17e s.).   1265 «Remacles des Molins» CensNamur, 1309-10 «Willemes des Moulins» ComptesMons, 1499 «Willamme des Moullins» TerrierNaast, 1676 «Nicolas Desmoulin» RuageAth, 1688 «An-toine-Gille Desmoulin» BourgNamur; var., au pluriel, de Demoulin.

 

JG

Desmousceaux

zie Moncea(u).

 

FD

Desmoutier

Var., au pluriel, de Demoustier.

 

JG

Desmulie(r)

Desmulliez, zie Mulie(r).

 

FD

Desmullier

cf. Demulier.

 

JG

Desmur

zie Dumur.

 

FD

Desmurailles

PlN Muraille: muur, ringmuur. Vgl.

Dumur.

 

FD

Desmyter

De Sm-, Desmytter, De Smijter, De Smeyter. Surnom: néerl. smijter ‘celui qui aime à se battre, combattant’.

 

JG

Desnerck

Dérivé de moy. néerl. snerken ‘pous­ser un cri aigu, rabrouer’, néerl. snerken ‘frire, roussir’.

 

JG

Desneulin

zie Denolin.

 

FD

Desneux

1. PlN Esneux (LU). 1276 Henrico filio Wilhelmi der Astenoit, Esneux (SLL). 2. PlN Esneus in Celles (Aisne). 1271 Jehans d’Esneus, Atrecht (NCJ).

 

FD

Desneux

1602-3 «Regnard Desneu» Terriers-

Namur; nom d’origine: Esneux (Lg).

 

JG

d’Esneux

Proven. Loc.

 

EV

Desnié

Proven. Desnié (Dép. La Reid).

 

EV

Desnos

de Snoo: Fr. hypercorrecte grafie voor Denneau; vgl. Desnault (DNF). De Snoo is een reïnterpretatie op basis van spellinguitspr.

 

FD

Desnos

-oues. 1359-60» Jehans des Nowes», 1364 «Wattier des Nowes» PolyptAth, 1426 «Willame de Nowes» TailleSoignies, 1659 «Henri Desnoz» BourgNamur; nom d’ori­gine: fr. noue (terrain humide), w. topon. nô\ var. au pluriel, de Denooz.

 

JG

Desnouck

cf. De Snoeck.

 

JG

Desnoulet

-ez, zie Nolet.

 

FD

Desnoyer(s)

zie Dunoyer.

 

FD

Desnoyers

Fr. noyer (au pluriel).

 

JG

Desnyder

Nom de profession: moy. néerl. snider ‘coupeur, faucheur, sculpteur, tailleur’.

 

JG

Desoblin

zie Desablens.

 

FD

Desobry

Desoubry, Dessoubrie, Desoubrie (NF de la région de Tournai et Mouscron). Nom d’origine: du topon. les Aubris, les Obri(e)s, à Wasquehal, où sont notés aussi les NF des Aubry et Des Obris (cf. Decottignies, Wasquehal: la mémoire de nos racines, 1996) [MH] ; cf. So(u)bry.

 

JG

Desodt

cf. Dezot.

 

JG

Desoer

PlN Solre (H, Nord). Deze familie (W. dèssôr) stamt ui tH (HERB.).

 

FD

Desoer

w. (Liège) Dèssôr [la famille d’impri­meurs, originaire du Hainaut et venant de Bruxelles, est admise à la bourgeoisie lié­geoise en 1754, cf. «François-Joseph Desoer» BourgLiège]. Probabl. nom d’origine: Solre-sur-Sambre et Solre-Saint-Géry, w. soûr (Ht), Solre-le-Château (Nord). – Bibliogr. : F. Schreurs, À propos de NF wallons [Desoer], BVLgS, n° 124, 1956, 92.

 

JG

de–Soer

Proven. 1. V. Sureau. — 2. ,,De la Sure » (Riv.). N° 230. —

3.  ,,De Soor », Dép. Membach.

 

EV

Desoete

De S-. Surnom: moy. néerl. soete, zoete ‘doux, agréable’.

 

JG

de-Soie

Proven. Soye (Loc.).

 

EV

de–Soignie(s)

Proven. Loc.

 

EV

Desoignies

de Soignie(s), Dessoignies: PlN Soignies (H), Ndl. Zinnik. 1275 Bauduins de Soignies, Isières (VRi54r°); 1279 Jehans de Soingnies, Bergen (PIERARD).

 

FD

Desoignies

Dessoignies. 1450 «messire Gerrat de Sougnies» Baudour, 1499 «Yzabeau de Songnies» TerrierNaast; nom d’origine: Soi-gnies (Ht).

 

JG

Desoil

-oille, Dessoille. Surnom: anc. fr. soile, pic. soil ‘seigle’ FEW 11, 360b, plutôt que: riverain de la Soille (rivière en Hesbaye liégeoise).

 

JG

de-Soil 

Proven.    N.    de    rivière. Synon. : Dasoul.

 

EV

Desoil(le)

Dessoille: Pic. soil, Fr. seigle: rogge. PlN of BerBN.

 

FD

Desol(l)e

Desolre, Dessole: Wsch. var. van Desoil(le). Of PlN Solre (H, Nord).

 

FD

Desoleil

Dessoleil. Fr. soleil, soit comme nom d’enseigne (BTD 26,271 ), soit comme nom de résidence: endroit exposé au soleil. Cf. aussi Solo et Dusoleil.

 

JG

Desoleil

zie Soleil.

 

FD

de-Soleil

Proven.    N.    d’enseigne. Syn.-: Dezonne. N° 248.

 

EV

de-Somberg

Proven.  So(lle)mberg. (Dép. Huizingen). V. Desemberg.

 

EV

Desomberg(h)

Dezomberg, Somberg, Desemberg: PlN Zomberg(ues) in Artesië. 1629 dame Marie de Zombergues, dame de Liestres (DF XVIII); 1685 Jos. de Zomberghe, Nijvel; 1718 Nicolaus de Zomberghe, Binche (MUL VII).

 

FD

Desombiaux

PlN Ombeau: abeel, witte populier.

 

FD

Desombre

Desombere: PlN Sombres in Wissant (Witzand) (PdC). 1444 Martin de Zombres, Bonen (DF XIV).

 

FD

Desombre

Nom d’origine: Sombre, à Wissant (PdC).

 

JG

Desombry

1. PlN Sommery (Seine-Mar.). 1392 Ricard de Sommery, Rouen (CMM). – 2. Var. van Desobry, met n-epenthesis.

 

FD

Desomer

De S-. 1389 «Wouter de Zomer» As-sche; surnom: moy. néerl. somer, zomer ‘été’.

 

JG

Desomme

 (de) Somme, Dessomme: 1. PlN Somme (N). 13de e. Lambellon de Somme, Namen (J. G.); 1545 Mathis de Sommes, Namen (RBN). – 2. Desomme kan als Deshommes worden gelezen.

 

FD

Desomme

Dessomme. 1621 «Alizon de Som­me (de Fleigneux)» émigrée en Suède; nom d’origine: Somme, à Somme-Leuze (Nr), etc.

 

JG

de-Somme

Proven. Loc.

 

EV

de–Somville

V. Somville.

 

EV

de–Son(n)ay

-Sonné. Proven. 1. Des Minâtes.   N°   242.   —   2.   Sonnet (Dép. Chaumont-Gistoux).

 

EV

Desonai

-ais, -aiz, -ay, Desonnay. Nom d’origine: w. dès-ônês (au plur.), w. ônê ‘petit aune’, surtout fréquent en toponymie.

 

JG

Desonai(s)

Deson(n)ay, Desonné, zie de Saunois.

 

FD

Desondre

Surnom: moy. néerl. sonder, zonder ‘pécheur’ ?

 

JG

Desondre

Var. van Desombre met vervanging van labialen door dentalen.

 

FD

Desonne

Nom d’origine: fr. aune (arbre), au pluriel.

 

JG

Desonne

Spellingvar. (zonder accent) van Desonné, Desonai? Of < Dessonnes, PlN Essonnes (Seine-et-Oise)?

 

FD

Desonniaux

Var. pic. de Desonai.

 

JG

Desonniaux

zie De Saunois.

 

FD

Desoo

Grafie voor Desseaux, Deseau.

 

FD

Desoppy

Dezoppy (NF liégeois et verviétois). Dans la graphie Dez-, z est la liaison de l’article plur. devant un mot à initiale vocalique; pour ce dernier, la prononciation est capitale, pour orienter la recherche : opî ou ôpîl Si la 2e prononciation est la bonne, p.-ê. forme w. représentant l’anc. w. «(w)oupil-hiere», rgoupilièren, cf. L. Remacle, GSHA 11, 62-6. Le NP est attesté à Aywaille (2 porteurs), où ce topon. n’est pas attesté [JL, NFw2].

 

JG

Desorbais

-aix, Desorbay: PlN Sorbais (Aisne). 1404 Jehan de Sorbay, Laon (MORLET).

 

FD

Desorbaix

Desorbay. [Paul Desorbay (Mont-bliart, 1624-Vienne, 1683), professeur de mé­decine, puis recteur de l’Université de Vienne, orthographiait son nom Desorbait et après anoblissement de Sorbait, son blason porte un sorbier: cf. Au Pays des Rièzes et des Sarts, n° 24, 1965, 500-3]. Probabl. nom d’origine: Sorbais (Aisne).

 

JG

des-Orbay

Proven.  Orbais (Loc.).

 

EV

Desorgher

Nom de profession: moy. néerl. sorger ‘inspecteur’.

 

JG

de-Soril 

Proven.    Soreille.    (Dép. Pecq).

 

EV

Desorme

Desorne. Nom d’origine: fr. orme ou Les Ormes (Seine-et-Marne, etc.).

 

JG

des-Orme

Proven. Des ormes. N° 242. V. Orme.

 

EV

Desorme(s)

Desormeau(x), Desorne, zie Delorme.

 

FD

Desormeau

-eaux, Desourmeaux. Nom d’ori­gine: fr. ormeau (au pluriel).

 

JG

Desoroux

cf. Desouroux.

 

JG

Desoroux

Des(s)ouroux: PlN Serou inThimister (LU). 1257 a Tillemanno de Soru = 1281 apud Sorot jacentium que Tilmannus de Sorrot.-.tenuit (AVB); 1598 Jacque del Seroux (KCTD 1993,100).

 

FD

de–Soroux

V. Sureau. N° 242.

 

EV

Desort

Desors, Desorte, Dessort: W. var. van Desart(e).

 

FD

Desort

Desorte, cf. Dessort.

 

JG

Desot

cf. Dezot.

 

JG

Desot

zie de Sot.

 

FD

Desoteux

zie Dezoteux.

 

FD

Desoubri(e)

-y, zie Sobry.

 

FD

de–Soubry

V. Sorbier. N08 69, 242.

 

EV

Desoudre

Wsch. verwaalsing van De Souter.

 

FD

Desourmeaux

cf. Desormeaux.

 

JG

Desourmeaux

zie Delorme.

 

FD

Desouroux

Dess-, Desoroux. NF courant au pays de Hervé, issu d’un NL : èl sèrou, °serou, « sorrou, aux limites de Chaineux, Battice et Thimister (arr. Verviers), cf. BTD 64, 115-6 et 65, 100 (comm. A. Baguette)

 

JG

Desouroux

zie Desoroux.

 

FD

Despa

de Spa, Despat, Dispa, -as, Dispaux, Duspeaux [cf. aussi Despace ci-dessous]. 1524 «Lynar Freuville alis de Spaux» Dén-StavelotMy, 1771 «Gille Despas» Haybes, 1776 «Madeleine Despa» BourgLiège; nom d’origine: Spa, w. spâ (arr. Verviers); cette forme w. avec à long a pu être rendue par un à, puis un ô, dans les parlers wallons voisins, d’où les noms Dispaux, Duspeaux et Spoo [JMP].

 

JG

Despa

Despas, Despat, Despeaux, Disp(e)aux, Dispa(s), Duspeaux, Spoo: PlN Spa (LU), W. Spô. 1422 Franckot de Spau, Luik (BODY); 1581 Toussaint de Spa, LX-Aw. (AP).

 

FD

de-Spa

Proven. Spa (Loc.). Synon. : Dispa.

 

EV

Despa(i)gne

Orig. ,,D’Espagne ». N° 220.

 

EV

Despace

1. PlN Spa (LU): 1308 Spasse < Lat. spatium, Fr. espace. – 2. PlN Spase in Gesves (N), W. spaus(s)e, spâs(s)e. 1690 Everardus d’Espace, Rochefort(MULVII).

 

FD

Despace

Nom d’origine: Spase, w. spàse, 1326 «Spaux» à Gesves (Nr).

 

JG

Despagne

1524 «Rasquin Despaigne» Bourg-Namur; originaire d’Espagne, mais en Wal­lonie, le NP est susceptible d’explications plus locales, ainsi «faubourg d’Espagne», ancienne dénomination de Hodimont (arr. Verviers), localité qui relevait du duché de Limbourg (donc, du roi d’Espagne, duc de Brabant) ou d’un nom de maison, cf. 1760 «À l’Hôtel d’Espagne» à Liège (BTD 26, 282-3); ou encore «ferme (et bois) l’Espagne» à Antheit, réinterprétation de spâgne ‘épargne’ (cf. J. Herbillon, BTD 34, 162-3) [JL, NFw2], Cf. également Lespagne.

 

JG

Despagne

Despaigne, Dépagne: 1. Naam van een Spanjaard: uit Spanje, Fr. Espagne. – 2. PlN Epagne (Aube, Somme), Epagny (Aisne, Somme), Epaignes (Eure). 1278 Johanni de Spaingne; 1294 Bernardi de Yspania, Bg.; 1299 Jehans de Spainge, Damme (DF XV); 1329 Gille d’Espaigni, St-Q. (MORLET). Ook de naam van een leen in Ponthieu, afhangend van de abdij van Epagne: 1198 Gautier d’Espaigne, Ponthieu (PDB).

 

FD

Despailler

-allier, zie Spallier.

 

FD

D’Espalier

Proven. Arbres en espa­lier. Car. d’une habitation. Nos 24l, 248.

 

EV

Despars

PlN Espars in Bléharies (H). 1441 Marie Despars, Dk.(TTT).

 

FD

Despas

Var. de Depas (au plur.) ou de Despa(t).

 

JG

des-Pature

Proven. Pâture (L.D.). N° 236.

 

EV

Despature(s)

zie De Pâture.

 

FD

Despeaux

zie De Spa.

 

FD

Despeele

Despeels, zie Hespel.

 

FD

d-Espeels

V. d’Hespel.

 

EV

Despeghel

Néerl. spiegel, surnom de glacier, de fabricant de miroirs, cf. aussi Despiegelaere, etc.

 

JG

Despelchin

zie Deplechin.

 

FD

Desper(t)

Disper, de Spe(e)r, Despeer, Dexpert: BN Ofr. despers, despert: ruw, grof, wreed, wild. 1374 Despeer van Membrechoen, Bs. (IAB135); 1421 Jehan dit Despers de Marcquettes = 1423 Despiers deMarkettes(CCHt).

 

FD

Despert

-er, Dexpert. Probabl. surnom: anc. fr. despers, despert ‘rapide, alerte; éveillé, vif; rude, sauvage’ FEW 3, 309b.

 

JG

Despic

W. adaptatie van De Spicht.

 

FD

de-Spic

Proven. Spixhe (entre Spa et Theux).

 

EV

Despiegelaere

De Sp-, Despiegeleer, De S-, Despiegeleere, De S-, De Spiegeleir, -eire, -er, -ier, De Spigeleer. Nom de métier, de glacier (comp. Despeghel ci-dessus) [FD] plu­tôt que surnom : moy. néerl. spiegelaer ‘colo­phane’.

 

JG

Despier(r)e

PlN Espierres, Ndl. Spiere (WV). 1324 Rogiers sire de Espiere (DEBR. 1971); 1392 van mer Heinricke van Spiere = 1398 messire Henry Despiere, Zwg. (DEBR. 1970).

Despigeleeres, zie de Spiegela(e)re.

 

FD

Despierre

Nom d’origine: Espierres, néerl. Spiere (FlOcc).

 

JG

Despin

Zie Dupin.

 

FD

Despineto

1585 «J. Despineto» Marcinelle; latinisation de Despineux.

 

JG

Despineto

-ito, zie Despinoy.

 

FD

Despineux

1472 «Jehain Despineux» DénLa-roche; nom d’origine: Spineux, à Wanne (Lg), etc. ; fr. épinaie.

 

JG

Despineux

PlN Spineux: plaats waar doornstruiken groeien, Fr. épinaie, in Wanne (LU), Bornai (LX), Tohogne(LX).

 

FD

d-Espineux

V. Epine. N° 243.

 

EV

Despinois

Despinoy. Nom d’origine: Épinois (Ht) etc. ; fr. épinaie.

de Spirlet, De S-, w. (Liège) Spîrlet. 1342 «Spirlet d’Auz» Heure-le-Romain, 1620 «Pierre Spierlet» Heusy [famille anoblie en 1768] ; particule de + NF Spirlet, dérivé de w. liég. spêr ‘esprit’ (revenant) < lat. spiritus, souvent aussi attesté comme prénom.

 

JG

d–Espinoy

Proven. Espinois (Loc.).

 

EV

Desplaire

Displaire: PlN Espeler in Thommen (LU).

 

FD

Desplanche(s)

-ancke, -ancq(ue), -anque(s), zie Delplanche.

 

FD

Desplanque

-es, Desplancke. 1223 «Maroe Fauche ki fut femme Symon des Planches» ChirTournai, 1296 «demiselle Alis des Plan-kes» ComptesMons, 1302 «Colart des Plan-kes» LoiTournai, 1645 «Antoine Desplan­ques» BourgNamur; var. au pluriel de De-planque.

 

JG

des-Planque(s)

Proven. V. Plancke.

 

EV

Desplantes

Wsch. reïnterpretatie van Desplanques.

 

FD

Desplat

Desplas, zie Leplat.

 

FD

Desplat

Var. au pluriel de Deplat qui peut être le topon. fr. plat ‘endroit plat’.

 

JG

Desplechin

Deplechin, Depelchin, Dé-, Des-prechin, -ins. Nom d’origine : Esplechin, pic. épèrchin (arr. Tournai). Cf. aussi De Pillecijn.

 

JG

Desplechin

zie Deplechin.

 

FD

Desplenter

De S-. Surnom: moy. néerl. splen-

ter, splinter, néerl. splinter ‘écharde, éclat de

bois’.

 

JG

de-Spoelberg

N.   de   Seigneurerie. Dép. Lovenjoel

 

EV

Despois

zie Lespoix.

 

FD

Despon(s)tin

Despontain: PlN Spontin (N). 1104 Bertricus de Spontin, Stavelot (ASM); 1300 Henris de Spontin, N(CDN).

 

FD

Despons

zie Dupont.

 

FD

Despontin

-ain. 1104 «Bertricus de Spontin» CartStavelot, 1300 «Henris de Spontin» Cart-NDNamur, 1537 «Jehan Despontin» Bourg-Namur; nom d’origine: Spontin (Nr).

 

JG

de–Spontin

Proven. Spontin (Loc.).

 

EV

Desporte(s)

zie Delporte.

 

FD

Despotte

zie de Spot.

 

FD

Despouilles

[famille à Waimes au 16e s., avec blason portant 3 poules]. Var. de Dépouille.

 

JG

Despouilles

zie Dépouille.

 

FD

Despouy

zie Dupuis.

 

FD

Despradel

PlN Ofr. pradel < Lat. pratellum: kleine wei. Pradeels bij Duinkerke (FV). 1208 Gerardus de Pradeles, 1320 Wyd de Pradeles, FV (DF XII).

 

FD

Despreaux

zie Dupréel.

 

FD

Desprechin

-ins, cf. Desplechin.

 

JG

Desprechin(s)

zie Deplechin.

 

FD

d–Esprechins

V. Desplechin.

 

EV

Despreetz

-es, -et, -ets, -etz, -ez. Var. au pluriel (si Des- ne note pas l’article contracté w. de ‘du’) de Depré.

 

JG

Despres

-es, -es, -et(s), -e(t)z, -iez, zie Depré.

 

FD

des-Pretz

-Prets. Proven. V. Pré.

 

EV

Despriet

Surnom: moy. néerl. spriet ‘perche, hampe (de lance)’.

 

JG

Despringer 

Surnom:   moy.  néerl.  springer ‘sauteur, danseur’.

 

JG

Despringre

zie Springer.

 

FD

Despy

Dispy, Spy: PlN Spy (N). 1504 Jean Despy (AVV).

 

FD

Despy

Dispy. Nom d’origine: Spy (Nr).

 

JG

de-Spy

Proven. Loc. Synon. : Dispy.

 

EV

d-Esquart

V. Escar.

 

EV

Desquay

Proven. ,,D’Escaille » (L. D.). N° 240.

 

EV

Desquay

Spelling voor Duqué. Zie Duquel.

 

FD

d-Esque(u)ve

Proven. Eskeuvre. Dép. Natoye.

 

EV

d-Esquenne

Proven. Loc.

 

EV

Desquennes

-esne,  -esnes. Var. au pluriel de Dequenne.

 

JG

Desqueper

cf. Deschepper.

 

JG

Desqueper

V. Deschepper. (N° 55).

 

EV

Desqueper

zie de Schepper(e).

 

FD

Desquesne(s)

-uenne, zie Duchêne.

 

FD

Desqueuve

cf. Deskeuv(r)e.

 

JG

Desqueuve

zie Deskeuvre.

 

FD

Desquiens

1275 « Williaumes d’Eskiens», «Cli-mence d’Eskiens» Ghoy (VieilRentier), 1356-58 «Henris Deskiens», 1358-59 «Piérars fiuls Jakemars Deskiens» PolyptAth; nom d’ori­gine: Esquiens, Esquins à Ghoy (arr. d’Ath) [MH], mais aussi pic. des kiens ‘des chiens’, surnom d’éleveur de chiens, cf. 1404 «Mou­rait Desquiens » Laon (Morlet, HtePicardie) et 1547 «Jean de Hondt dit Desquien» Ypres [FD]. Cf. aussi Dekien.

 

JG

Desquiens

Desquin: 1. PlN Eskiens in Ghoy (H). 1275 Sohiers d’Eskiens, Climence d’Eskiens…à Eskiens, Ghoy (VR 62v°). – z.Pic. qui(e)n, Fr. chien: hond. BN. 1404 Mourart Desquiens, Laon (MORLET); 1547 Jean de Hondt dit Desquien, Ip. (TDF X, 101-113).

 

FD

Desquilbot

De Quilbot. PlN Quilboeuf-sur-Seine (Eure): 1018 Quelibos (DNF).

 

FD

Desquin

Var. de Desquiens (ci-dessus) ou de Desguin, cf. 1780 «François Desquin» = «François Desghin » Charleroi.

 

JG

Desramault(s)

-aut, -(e)aux, -oudt, Desre(u)maux, zie Desrumaux.

 

FD

Desramaux

-eaux, -ault, -aut, Deramaut. Var., au pluriel, de Derameaux ; ou bien var. du suivant, avec remotivation sur fr. rameau.

 

JG

Desreumaux

-eaux, Desrumaux, Dereumaux, Dér-, Deremaux, Derumaux, -eaux. 1334 «Jehans Desrumaux» Frélinghien, 1398 «Jaquemard des Remaus» Mouscron, etc. ; nom d’origine: les Rumaux, topon. pic. signifiant ’bout, extrémité’ [FD]; cf. aussi Dermaux et Deramoudt.

 

JG

Desreux

Desroeux. Var., au pluriel, de Dereu.

 

JG

Desreux

zie Dereu(x).

 

FD

des-Reux

V. Dereux. N° 209.

 

EV

Desreveaux

zie Derveaux.

 

FD

Desroche

Nom d’origine: fr. roche (au pluriel).

 

JG

Desroche(s)

Deroche(s): PlN Roche: rots. Ook huisnaam. 1297 Jehans des Roches, Atrecht (NCJ).

 

FD

Desroeux

zie Dereux.

 

FD

des-Romont

Proven. Romont (Dép. Biévène). N° 209-

 

EV

Desrousseaux

Collectif: de la famille des Rousseau (dérivé de fr. roux}.

 

JG

Desrousseaux

zie Durosel(le).

 

FD

Desrozier

zie Derozier.

 

FD

Desruelle

1584 «Jacque Desruelles» Vierves, 16e s. «Gerar des Ruelles» Châtelet, 1616 «Phlipe Desruel», «Nicolas Desruelz» Prin-cipChimay, 1650 «Jean des Ruelles» Olloy; var., au pluriel, de Deruelle.

 

JG

Desruelle(s)

zie Deruelle.

 

FD

des-Ruelles

-Rues. Proven. V. Rue, Ruelle. Préposition : N° 229.

 

EV

Desrues

-ez, zie Delarue.

 

FD

Desrumaux

cf. Desreumaux.

 

JG

Desrumaux

-eaux, Desre(u)m(e)aux, Der(r)eumaux, Derum(e)aux, Deusremaux, Dremaux, Dremeau(x), Druma(ux), -eaux, Deremaux, Desram(e)aux, -aut, -oudt, -ault(s), Deramaux, -eaux, -au(dt), -oudt, -out(h), D’Eramo, Dermo, Dermaux, -aut, -out, -auw, der Mouw, Duremaut, Remaut, Ramau(l)t, -eau(x), -out, -oud(t), Reumaux, Rumeau: PlN Les Rumaux. Wellicht Ofr. rumeau: uiteinde. JVO noemt in Rance (H) in 1791: pâture nommée vulgairement des Rumiaux. 1334 Jehans Desrumaux, Frélinghien (AGr. 67); 1398 Jaquemard des Remaus, Mkr. (DEBR. 1970); 1444 Jehan des Remaux, 1448 Janine des Remaulx, Dk. (TTT); 1597 Jan Desrumaulx = 1639 Jan de Ramaut, Waasten (DUV-).

 

FD

Dess- -ant

-ent. V. TAD (Taz).

 

EV

Dessaart

-aer, cf. Desart.

 

JG

Dessaart

-aer, zie Desart.

 

FD

des–Saer

ou -sard ou -sart, -sain, -saintes, -sail(l)le(s), -samb(r)e, -saucy. Proven. Essart (N° 238), Sin (Dép. Laplaigne), Saintes (Loc.), Salles (Loc.), Sambre (Riv.), Saucy (L.D., N° 242). Pré­position : N° 209.

 

EV

Dessaigne

zie Deseyne.

 

FD

Dessailly

zie Sailly.

 

FD

Dessain

Dessaint, de Sain, de Saint [Jean Dessain, natif de Reims, imprimeur, fut admis à la bourgeoisie liégeoise en 1764]. Pour E. Renard (BTD 26, 272), nom de résidence ou de maison, sous une forme réduite de noms comme Au Saint-Esprit, Saint-Joseph, etc. ; cf. aussi Deseyne, etc.

 

JG

Dessain(s)

-aint, Desain(s), de Saint, Desaint, Decin, Dessin, Desein(s), Deseyn(s), de Seyn, Deseijn, Dessein(s), Dess(e)yn: PlN Sains (Somme, PdC, Nord, Aisne) of Sin (H, Nord). 1195 Robers de Sains, Atrecht (NCJ); 1279 Willardus de Sains, St-Q. (MORLET); 1490-+1560 Anthoine de Sains, Frélinghien-Marcq-en-Baroeul (vader van) 1530-1626 Jehan de Sains, Marcq-en-Baroeul-Olsene (vader van) 1570-1607 Joos de Seyn, Olsene-Tielt ( WF-Blad Tielt 1999, p. 44). Zie ook Desein, Decin.

 

FD

Dessaine

Nom de résidence : riverain de la Saine (Senne), aussi rivière à Hotton (Lx)?

 

JG

Dessainte

-es, Desaintes, Desinte. 1314 «Hues de Saintes» DocLens; nom d’origine: Saintes (BrW).

 

JG

Dessainte(s)

zie Saintes.

 

FD

Dessaire

cf. Desaire.

 

JG

Dessaire

zie Desaire.

 

FD

Dessaive

zie Desaive.

 

FD

Dessal(l)e(s)

zie Desalle(s).

 

FD

Dessales

Dessalle, -es, cf. Desalle.

 

JG

Dessalines

PlN Salines: zoutziederij; in Sangatte (PdC), Verton (PdC), ça. Ip. (WV), Salinne in Leers-Nord (H). 1474 Jehannet de Sallinghes; 1526 Jeanne de Sallennes = de Sallines, PdC (DF XIV).

 

FD

Dessalive

Nom d’origine: Salives (Côte d’Or)?

 

JG

Dessalive

PlN Salives (Côte-d’Or)? Of reïnterpretatie en verkeerde lezing van Dessalines? Beide namen komen in H voor.

 

FD

Dessambre

cf. Desambre.

 

JG

Dessambre

zie Desambre.

 

FD

des–sant

ou -sent, -sein, -si, -sings ou -sienne, -silly, -soignies, -somme, -souroux, -soy(e), -sy. Proven. Sentes (,,Des sentiers », N° 229), Sin (Loc), Somme (Loc. et Riv.), Seureux (Dép. Laroche. N°

242), Soye (Loc.), Scy (Loc.) ou Sy (L.D.).

 

EV

Dessard

-ars, -art, cf. Desart.

 

JG

Dessart

-aart, -aer, zie Desart.

 

FD

Dessart

V. Essart. des-Arzens. Proven. 1. Harsin (Loc.) — 2. Arsens, ,,Lieu défriché par le feu ». N° 238.

 

EV

Dessau

zie Desseaux.

 

FD

Dessaucy

PlN Sausy in St-Nicolas (LU), Saucy in Grand-Leez, Berzée, Corenne, Fontenelle (N). Le Saucy (Aisne), Saulcy (Aube, Vosges), Saussy (Côte-d’Or). In Luik: 1262 il Sachil; 1285 molin condit de Sauchi (CVD). Afl. van Lat. salix: wilg.

 

FD

Dessaucy

sans doute aussi Desachy. Nom d’ori­gine: w. topon. sâci ‘saulaie’ DL.

 

JG

Dessauer

Van Dessau (BEI, SA).

 

FD

Dessausois

zie Desausoi(s).

 

FD

Dessauvage(s)

zie Sauvage.

 

FD

Dessauvages

Surnom collectif: (de la famille) des Sauvage; cf. Desauvage.

 

JG

Dessauw

1. PlN Dessau; zie Dessauer. 12406 Hans Dessow, Jena (BRECH.). – 2. Adaptatie van Desseaux.

 

FD

Dessaux

zie Desseaux.

 

FD

des-Scamps

Proven. Dép. Ath.

 

EV

Desschans

zie Dechamp(s).

 

FD

D–esse

ou d–Esse. Proven. 1. V. Es. — 2. Aische  (Loc.).

 

EV

Dessé

Desset, Dessed, Dessez: 1. Spellingvar. van Desees. – 2. PlN Esse (Ille-et-Villaine)?

 

FD

Dessé

Desset, Dessez. Nom d’origine: p.-ê. w. se, dril’sè, topon. à Grand-Halleux (Lx), etc.

 

JG

Desseaux

Deseau, Desaux, Dessau(x), Desauw, Desoo, Delsaut, -aud, Dels(e)aux, Delso(o)l, Dussaud, -au(l)t, -(e)aux, -eau, Duçau, Duseau(x), -aulx, Dissaux, Dissouw: PlN Sault (Ard.) of in Néchin (H). Saulx (Meuse) en in Dalhem (LU), Faneur (LU), Péruwelz, Ogy (H) enz. Ofr. sais, sauz, Fr.

saule < salix: wilg. 1254 Walterkinus de Salice, Dalhem (CVD); 1259 Gerars de Saus, H (SMTII); 1275 à le Sauch. Ysabiaus de le Sauch…au pire de le Sauch, Ogy (VR 96r°); 1390 Jehan dele Sauts, Mkr. (DEBR. 2000).

 

FD

Desseaux

Peut-être nom d’origine composé avec eaux, cf. 1499 Pierrat des Eauwes» = «Pierre des Yeauwes» TerrierNaast.

 

JG

Dessecker

Wsch. de Secker, dial. (Br., Oostndl.) var. van Mnl. sacker: die zakken vult, zakkendrager. BerN. Vgl. D. Secker. Mnl. FN de Zackere (VERKEST).

 

FD

Dessefawe

Decefawe. Nom d’origine : w. as sè-fawes (= aux sept hêtres), topon. à Neuville-en-Condroz, w. à sè-fâwe, à Rotheux-Rimière (Lg).

 

JG

Dessefawe(s)

Desefawe, Decefawe, Déséveaux: 1. W. PlN âs sè-faw: bij de zeven beuken, in Neuville- en-Condroz (LU). – 2. Soms var. van Desfawes; zie Defau?

 

FD

Desseille

cf. de Seille.

 

JG

Desseille(s)

Dessel(le): PlN Seilles (LU).

 

FD

Dessein

cf. Deseyn.

 

JG

Dessein(s)

zie Desein.

 

FD

Desseinte

zie Saintes.

 

FD

Dessel

Nom d’origine: Dessel (Anv).

 

JG

Dessel, (van)

PlN Dessel (A). 1270 Boidin van Desle, Gent (CG); 1340 Giselbertus de Desschele, Tnh. (VERB. 90).

 

FD

Desselle

Desellet. 1304 «Robars de Selves» CartValBenoît, 1319 «Gilon de Selves» GuillLiège, 1445-69 «Jaquemin de Selve» ÉchHuy; nom d’origine: Selle, Celle, topon. fréquent (du lat. silva ‘forêt’), e.a. Celles-lez-Waremme.

 

JG

Dessendre

zie Descendre.

 

FD

Dessenibus

It. FN? Of uit Dessenius?

 

FD

Dessenius

Dessénius, Dessinius, Dessenibus.

Latinisation du part, passé de dessenir, des-sener ‘perdre la raison, devenir fou’ ? Ou fausse latinisation de Dessaint, etc. ?

 

JG

Dessenius

Dessinius: Latinisering van Decin, Dessain?

 

FD

Dessenne

cf. Desenne.

 

JG

Dessens

Dessent: Wsch. niet De Sens (PlN Sens/Yonne), maar hypercorrect voor Dessains.

 

FD

Dessente

zie Saintes.

 

FD

Desserrano

zie De Seran(n)o.

 

FD

Dessers

1. Proven.   Descher   (Dép. Wange). — 2. V. TAD (Taz).

 

EV

Dessers

Peut-être moy. néerl. derscher ‘batteur au fléau’, cf. 1358 «Jacop den Derschere» Dixmude [FD].

 

JG

Dessers

Wellicht Mnl. derscher: dorser. BerN. 1358 Jacop den Derschere, Diksmuide (CLMII); 1399 Jan de Dersscher, Ktr. (SR 22v°); 1503 Merten Dischers, Zolder (VANB.).

 

FD

Desset

cf. Dessé.

 

JG

Desset

-ez, zie Dessé.

 

FD

Desseyn

-eyne, cf. Deseyn.

 

JG

Desseyn

zie Desein.

 

FD

Desseyne

zie Deseine.

 

FD

Dessez

zie Desees.

 

FD

Dessi

zie Desy.

 

FD

Dessicy

zie Desicy.

 

FD

Dessiennes

Nom d’origine: Sienne, à Bierwart (Nr) ou Sienne, en Italie.

 

JG

Dessiennes

PlN Sienne, Fr. naam van Siena, stad in Toscane (It.). Vgl. De Siena.

 

FD

Dessil(l)y

zie Desilly.

 

FD

Dessilly

-ily, cf. Desilly.

 

JG

Dessiméon

cf. Desiméon.

 

JG

Dessiméon

zie Simeons.

 

FD

 Dessin

zie Dessain(s), Decin.

 

FD

Dessinius

zie Dessenius.

 

FD

Dessis

cf. Dessy.

 

JG

Dessis

zie Desy.

 

FD

Dessobry

zie Sobry.

 

FD

Dessoignies

cf. Desoignies.

 

JG

Dessoignies

zie Desoignies.

 

FD

Dessoille

cf. Desoille.

 

JG

Dessoille

zie Desoil(le).

 

FD

Dessois

zie Dessoye.

 

FD

Dessole

zie Desolle.

 

FD

Dessoleil

cf. Desoleil.

 

JG

Dessoleil

zie Soleil.

 

FD

Dessomme

cf. Desomme.

 

JG

Dessomme

zie Desomme.

 

FD

Dessomville

De Somviele (néerlandisation). Nom d’origine: Somville, à Chaumont-Gis-toux (BrW), etc.

 

JG

Dessomville

-viele, Dessonville, zie Somville.

 

FD

Dessort

Desort, -orte. NF hennuyers, d’origine incertaine; une var. de Dessart serait à justi­fier.

 

JG

Dessort

zie Desort.

 

FD

Dessoubrie

zie Sobry.

 

FD

Dessoubrie,

cf. Deso(u)bry.

 

JG

Dessoulle

Surnom: w. soûle ‘boule en bois pour crosser’, d’où w. (Nivelles) dèchoule ‘dé­faite, échec; tenue de jeu de crosse’ DA 115.

 

JG

Dessouroux

cf. Desouroux.

 

JG

Dessouroux

zie Desoroux.

 

FD

Dessoy

1576 «Guilheamme de Soy» CartCiney; nom d’origine : Soy, w. swè (arr. Marche).

 

JG

Dessoy(e)

Dessois: D’Essoyes (Aube) of De Soy (LX). 1386 Régnier Dessoye (MARCHAI).

 

FD

Dessureau

1. PlN Sureau: vlier. – 2. Gen. van Sureau (zie i.v.).

 

FD

Dessus

Nom d’origine : fr. dessus (situation de la maison, au-dessus de la ville) ou de Sus-Saint-Léger (PdC). – Comp. : 1444 «Ernequin des­sus l’aitre» AidesNamur, 1544 «Anthoine de Dessus leawe» DénStavelotMy, 1659 «Her-man Dessus leau» DénSalm.

 

JG

Dessy

w. nam. Dèssî, Dessis. 1639 «Gérard Dessy» BourgNamur; nom d’origine: Scy, w. si (arr. Dînant) ou Sy à Vieuxville (arr. Huy); cf. aussi Desy.

 

JG

Dessy

zie Desy.

 

FD

Dessyn

zie Desein.

 

FD

Dest, van

zie (van) Diest.

 

FD

Destabel(le)

zie (de) Stabel.

 

FD

Destabele

Desta(e)bel. Surnom: moy. néerl. stabel ‘ferme, stable’.

 

JG

Destaercke

De S-, Destaerke, De Sterck, Destercke, De St-, Destercq. Surnom: moy. néerl. starc, staerc, stère ‘fort, puissant’.

 

JG

Destailleur

Destailleurs. Peut-être var. de Detailleur, ou bien surnom collectif: fr. des + fr. tailleur(s).

 

JG

Destailleur(s)

Gen. mv. van Tailleur (DNF)? M.i. veeleer hypercorrect voor Detailleur. 1249 Giles des Taleurs; 1268 Hèle Destalleurs; 1295 Brictius Destailleurs; 1373 Jacques Destailleurs; 1475 Martin Destailleurs, Rijsel (SPL).

 

FD

Destain

Destaint. Nom d’origine: Stain, à Sombreffe (Ht), etc. Cf. aussi Destin.

 

JG

Destain(t)

Destin, Dustin, Détang: PlN Ofr. esta(i)ng: vijver. Fr. FN Destaing. Etaing (PdC). 1243 Maroie d’Estohaign, Atrecht (NCJ). – 2. PlN Stain in Sombreffe (N). – 3. Evtl. Estaing (Aveyron, Htes-Pyr).

 

FD

Destair

cf. Dester.

 

JG

Destair

Dester, Dister: 1. PlN Estaires (Nord). 1237 Jehanet d’Estaires, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Dester.

 

FD

Destamberg

Destanberg(e), zie Stembert.

 

FD

Destamberg

Var. de Destembert [FD]?

 

JG

de–Stanberg    

Proven.  Stembert (Loc.).  

 

EV

d’-Estanche

Proven. Estanches (Dép. Verlaine). ,,Diguettes ».

 

EV

Destappes

1. PlN Etaples (PdC), met W. pl/p-reductie. 1171 Baldewinus de Staples = 1173 Balduinus d’Estaples, Bonen; 1292 le foier d’Estapes (DFIV). – 2. Vertaling van Van der Stappen. 1395 Sohier de Stappen = 1398 Sohier Desstappen; 1397 Guillame de le Stappe, Tielt (DEBR. 2000).

 

FD

d–Estappes

Altér.   de   d’Herstappe (Loc).

 

EV

Destardt

Deze FN komt alleen in H voor. Var. van Destate met ingevoegde r.

 

FD

de–Stat

Proven. Statte (Dép. Huy).

 

EV

Destate

-atte, -at, Distate, -atte. Nom d’ori­gine: Statte, à Huy (Lg).

 

JG

Destatte

Destat(e), Distat(t)e: PlN Statte in Hoei (LU).

 

FD

Destave

Distave. Nom d’origine: Stave (Nr).

 

JG

Destèche

-eg, cf. Destexhe.

 

JG

Destèche

zie Destexhe.

 

FD

Destefano

-i(s), de Stephanis, di Stefano: It. Patr. HN Stefanus. Vgl. Stevens.

 

FD

Desteg(he)

Spelling (in L) voor Destexhe.

 

FD

de-Stein

Proven. Stain (Dép. Sombreffe).

 

EV

Desteinbac(h)berick

Nom d’origine: Stein-bach, à Limerlé (Lx) + berg ‘mont’.

 

JG

Destel, van

PlN Destelbergen (OV), samenvoeging van twee nederzettingen: Dessel (Destel) en Bergen: 126 e. Dessle (TW). 1492 Gheraert van Destele, Cent (BOONE).

 

FD

Desteldonck, van

van Dijsseldonk, Verdesseldonck: PlN Desteldonk (OV): 1195 Desseldonc (TW). 1298 Simoen van Desteldonck, Temse (FLW).

 

FD

Destelmans

Distelmans. Surnom: moy. néerl. destel, distel ‘chardon’ + mon ‘homme’ (per­sonnification).

 

JG

Destembert

Nom d’origine: Stembert (Lg); cf. aussi Destamberg?

 

JG

Destembert

zie Stembert.

 

FD

Destena

 (NF gaumais). Sans doute nom d’ori­gine : Stenay (Meuse), plutôt que var. de Desti-nay, Destiné.

 

JG

Destenay

Destinay, Destin(n)é, Destinez: 1. PlN Stenay (Meuse). 1277 Jacobus curatus de Sathanaco (CAO). – 2. PlN Estiné in Erezée (LX).

 

FD

de-Stenay

Proven. Stenay (Loc. fr.).

 

EV

Dester

Destair, Dister, -ers. 1557 «Giele de Stier», 1613 «Lambert de Stier» GuillLiège; nom d’origine: ster est un topon. fréquent à l’Est, seul ou en composition.

 

JG

Dester

Destair, Dister: 1. PlN Ster in Ans (LU), Francorchamps (LU), Serville (N), Vaux-sous-Chèvremont (LU). – 2. Zie Destair.

 

FD

de-Ster

Proven. Ster (Dép. Francorchamps).

 

EV

Desterbeck

-becq(ue), zie Destrebecq(z).

 

FD

Desterbecq

Destrebecq (par métathèse). 1676 « Grégoire Desterbecq » Ruage Ath ; nom d’ori­gine: Sterrebeek (Sterbeke), à Tubize (BrW).

 

JG

Desterbecq

V. Destrebecq. DE Ster(c)k(e).  Car. phys. De sterke, ,,Le fort ». N° 257.

 

EV

Desternes

zie Determe.

 

FD

Destesselle

Surnom: w. lèssale, tèssèle ‘bonde de tonneau’FEW 13/1, 138b?

 

JG

Destexhe

De S-, de S-, w. (Liège) Dèstèhe, Distèh, w. (Huy) Distèche, Destèche, -eg, Distexhe, -èche, Distèque, -eque; Desteg, -eghe (formes limb.). 1345 «Johan de Stexhe», 1355 «Frankar de Stexhe» Liège, 1446 «Ysa-beal de Stexhe» Horion-Hozémont, 1722 «Toussaint-Denis Destexhe» BourgLiège; nom d’origine: Stexhe, à Horion-Hozémont [1303 «stehe», où ne subsiste que le dimin. stèhale] et à Lixhe (arr. Liège). – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Destexhe, VW 49, 1975, 81-82.

 

JG

Destexhe

Desthesche, Destèche, Distexhe, Distèche, Distèque, Desteg(he): PlN Stexhe in Horion-Hozémont (LU). LU W. dèstèhe, distèhe, in Hoei distèche. Uit Mnl. stege, steeg ( VW1975,81-82). 1345 Johan de Stexhe, Hoei (JVO); 1446 Ysabeal de Stexhe, Horion-Hozémont (HERB.).

 

FD

des–Texhe

Proven. Les Tixhes, ,,La région thioise, flamande ». N° 224.

 

EV

Desti

Disty: PlN Stier, W. stî, in Donceel (LU).

 

FD

Destieux

Dethieuw, Duthieuw,Thieu(w): PlNThieu (H) of in Tignée (LU). Thieux (Nord, Oise, Seine-et-Marne). 1088 Beringeri de Tier, Thuin (ASH); 1564 J. Destieu, Wervik-Aw. (AP).

 

FD

Destin

Var. de Destain(t) (anc. fr. estaing ‘étang’ ou Stain à Sombreffe) plutôt que anc. fr. destin ‘intention, destination’.

 

JG

Destin

zie Destain(t).

 

FD

d-Estin-

-é, -ez. Proven. Estiné (Dép. Erezée).

 

EV

Destinay

Destiné, -ez, Destinné. Nom d’ori­gine: Estiné, w. à èstiné, à Érezée (Lx); cf. aussi Destenay.

 

JG

Destinay

-é, -ez, zie Destenay.

 

FD

Desto(c)kay

zie Destoquay.

 

FD

Destockay

-kay, Destoquay. Nom d’origine: Stocquay, à St-Georges (Lg), etc.

 

JG

Destoki

cf. Destoqui.

 

JG

Destoky

Destoqui, -uy, Stocky(s), Stocki(s), Stokis, Stoky, Stoquis: W. PlN Stokis < stok: boomstronk. Plaats met boomstronken, Stokt. 1276 Godardus de Stokis, Hervé (CVD); 1301 Jakemins de Stokis, Luik(SLLin).

 

FD

Destombe(s)

Detombe(s): Verspreide PlN Fr. tombe < tumba: tumulus, heuvel. 1245 Waltero des Tombes (SMTI); 1285 Gillion des Tombes, Bg. (SPL); 1398 Jehan des Tombes, Mkr. (DEBR. 1970). Vgl. Vertommen.

 

FD

Destombes

Nom d’origine : pluriel de w. tombe ‘tumulus’ (topon. fréquent).

 

JG

Destoop

De S-. Surnom: moy. néerl. stoop ‘cruche, tasse (à boire)’.

 

JG

Destoquay

cf. Destockay.

 

JG

Destoquay

Desto(c)kay: PlN Stocquay in St-Georges (LU), Stockay in Mormont (LX), Sart (LU), Banneux (LU) enz. Uit Stocois < stoketum, all. van stok, Germ. stucca. Plaats met boomstronken (TW). Vgl. Lestoquoy, Destoky.

 

FD

Destoqui

Destoquy, Destoki. Nom d’origine: Stoquy, à Gibecq (Ht), etc.

 

JG

Destoqui

-uy, zie Destoky.

 

FD

de–Stoqui

V. Stokis.

 

EV

Destordeur

de S-, sans doute aussi Destordue (forme altérée). Nom de résidence: w. stwèr-deû ‘pressoir’, mais aussi ‘celui qui exploite un pressoir à huile’ FEW 13/2, 97a [JMP].

 

JG

Destordeur

-ue, zie Dutordoir.

 

FD

de-Stordeur

Proven. 1. De(seur-le) Stordeur (Dép. Petit-Hallet). — 2.

Stordoir (Dép. St-Denis).

 

EV

Destrain

1515 «Jehan Destren», 1675 «Pierre Destrain» BourgNamur; surnom: part, passé d’anc. fr. destraindre ‘resserrer, opprimer’, ainsi moy. fr. destraint ‘moyen de cassation’ FEW 3, l0la.

 

JG

Destrain

Detrain(t), Detrin, Detre(i)nt, Dutrain: Wsch. grafie voor Destrehem. Fr. FN Destrem.

 

FD

des-Train

V.  Detrain.   (Préposition, N° 209).

 

EV

Destrais

-ait, -aix, -ay, zie Delestrée.

 

FD

Destrais

-ait, -aix. Var. de Destrée?

 

JG

d-Estrait

Estraix. V. Hêtre.

 

EV

d’--Estray

-Estré.   Proven.   1.   Hêtraie. — 2. Estrée (Loc.). Lestrée

(Dép. Braine-l’Allleud).

 

EV

Destrebecq

cf. Desterbecq.

 

JG

Destrebecq(z)

Destrobecq, Desterbecq(ue), Desterbeck, Esterbecq, Sterbecq: Henegouwse FN. 1. PlN Estrebecq in Twee-Akren, Basècles en Ligne (H). 1412 Ernoul Destrebecke, Wodecq (CAD. II); 1524 Martinus Destrebecus, Chièvres; 1645 Jacobus Desterbeeck ex Framerie, Bergen (MULIII, V).-2. Evtl. PlN Sterrebeek (VB). 1250 Henricus de Sterbeka (OSM).

 

FD

Destrebecq(z)

Proven. Destrebecq (Dép. Ligne).

 

EV

Destrée

Distrée. 1451 «Symon de Strées» Marchienne-au-Pont, 1587 «Antoine de Stree» BourgNamur; nom d’origine: Strée-lez-Huy (Lg), Strée-lez-Beaumont (Ht) (du lat. strata ‘chaussée’).

 

JG

Destrée

-ee, zie Delestrée.

 

FD

d-Estrée

ou de-Strée. Proven. Estrée (Loc.) ou Strée (Loc.).

 

EV

Destreel

de S-. 1280 «Amelars de Streal» Po-lyptLiège, 1388 «Weris de Streial d’Awans», 1400 «Gerars de Streiaul» GuillLiège, 1450 «Johan de Streal écuyer» Liège; nom d’origine: Streel, à Fexhe-le-Haut-Clocher (Lg), du lat. stratella ‘petite chaussée’, plutôt que Stréas, à Verlaine (Lg), du lat. *stratellu

(c/:btd 48,317-8).

 

JG

de-Streel

-Streille. Proven. Dép. Fexhe-le Haut Clocher et environs. Synon. : VAN Straelen.

 

EV

Destrehem

PlN Etrehem in Leulinghem-lès-Etrehem (PdC). 1193 Gualterus de Strathem; 1286 Wautier d’Estrahem; 1386 Jacques de Strethem = 1398 Jacques d’Estrahem (DFIV).

 

FD

Destreille(s)

1. PlN Estréelles (PdC), Estrayelles in Taintignies (H), Estraiele in Artres (Nord) < Lat. stratella: kleine straatweg. 1132 Hermeir de Estraielles; 1150 Eustachius de Estraeles; 1170 Wido de Straeles, Estréelles (DF IV); 1409 Mahieu Destrayelles, Dk. (TTT). – 2. Zie Destreel.

 

FD

d-Estremau

Proven. Hestreumont (Dép. Ouffet).

 

EV

Destremont

zie Detremont.

 

FD

Destres

-ez, zie Delestrée.

 

FD

Destreycker

-eyker, De Strijker, Destrycker, De S-. Nom de profession: moy. néerl. striker ‘mesureur des draps ou du blé; ouvrier qui repasse le drap’.

 

JG

Destriez

zie Detrie.

 

FD

Destringuez

-et. NF picard, de la région de Saint-Amand-les-Eaux et de Lalaing (Nord) (GeneaNet), d’origine incertaine.

 

JG

Destrobecq

zie Destrebecq(z).

 

FD

Destroye(s)

zie Detroye.

 

FD

Destrumelle

NF attesté dans les départ, des Ardennes et de l’Aisne dès 1633 (GeneaNet), qui ne semble pas d’origine toponymique; à rap­procher plutôt des NF Strimel(le), Strumelle.

 

JG

Destrument

1778 «Jean Destrumen (orig. d’Ortheuville)» BourgLiège; nom d’origine: Strument, à Beausaint (arr. Marche) [JMP].

 

JG

Destrument

PlN Strument in Beausaint en Hives (LX). 1392 Watelet de Strument, LU (ASM II).

 

FD

Destrun

PlN Estrun (Nord), Etrun (Nord, PdC). 1210 Huon d’Estruem; 1352 Pizeres d’Estruen, Atrecht (NCJ).

 

FD

Destruvaux

Destrivaux† Nom d’origine: Strivay, à Plainevaux (Lg), plutôt que w. strivê, struvê ‘pelle de bois dont on se sert pour remuer le blé ou le charbon de bois’ DL 619, FEW 13/2, 330a, comme nom d’enseigne (cf. 1685 «aie Maison de Strivea», BTD 26, 281-2).

 

JG

Destruvaux

PlN Strivay in Plainevaux (LU).

 

FD

Destrycker

De S-, cf. Destreycker.

 

JG

de-Stuers

Profess. De steur, ,,L’esturgeon ». N. de poissonnier ou de pêcheur. N° 200.

 

EV

de-Sturier

Profess. De stuurman, ,,Le timonnier, le pilote ».

 

EV

Desudde

FN in FV (RYCKEBOER 2001). Wellicht adaptatie van De Sutter(e), met reductie van de auslautcluster tre.

 

FD

Desuenne

zie Zoon(s).

 

FD

Desumeur

Dé-. NF picard, plus particuliè­rement d’Esquéhéries dans l’Aisne (Genea­Net); p.-è. surnom à mettre en relation avec le métier de tisseur ou de fileuse, attesté pour les plus anciens porteurs de ce nom (en 1630).

 

JG

Desumeur

Verwaalsing van Desomer?

 

FD

de–Surgeloose

V. Sorgeloos.

 

EV

Desurmon(t)

Surmon(t): Fr. pendant van Op de(n) Berg. Vgl. De Surlemont. 1357 Jo. Surmont, St.-Tr. (GHYSEN); 1395 Angniès Desurmon, Dk. (TdT).

 

FD

Desurmont

Nom d’origine : Sur Mont, fréquent en toponymie.

 

JG

Desurpalis

Nom d’origine: anc. fr. palis ‘po­teau, palissade’ (habitant en amont de la palis­sade).

 

JG

Desurpalis

Ofr. palis: paalwerk.

 

FD

Desursulines

Peut-être nom d’enfant trouvé dans une rue de ce nom.

 

JG

Desursulines

Vondelingnaam: bij het Ursulinenklooster.

 

FD

Desuter

Desutter, De S-, Desitter, De S-, De-zutter, De Z-, Dezitter, De Z-. 1285 «Sta-sins li Zuttere» DettesYpres; nom de profes­sion: moy. néerl. sutter ‘cordonnier, tailleur’.

 

JG

Desv(e)aux

zie Val.

 

FD

Desvachez

Desvages, zie Vacher.

 

FD

Desvachez

Probabl. w. de ‘du’ + fr. vacher (ou bien au pluriel).

 

JG

Desvenain

Proven. Wenin (Dép. Wéris). Préposition: N° 209.

 

EV

Desvenain

zie Defenain.

 

FD

Desvernes

zie Duverne.

 

FD

Desvignes

zie Delavigne.

 

FD

Desvilettes

PlN Villette, dim. van ville, Lat. villa: boerderij, landhuis, landgoed, gehucht, dorp. PlN o.m. in Muille-Villette (Somme). 1394 Willaume de Villette, Chauny (MORLET).

 

FD

Deswaef

De Sw-. Ethnique: moy. néerl. swave, swaf, habitant de la Souabe.

 

JG

de-Swaene

Proven. De zwaan, ,,Le cygne ». (L.D.). Enseigne de mai­son. N° 248.

 

EV

Deswart

De S-, Deswarte, De Sweert, Des-werdt, De Sw-, Deswert, De Sw-. Surnom: moy. néerl. swart, swert ‘noir’.

 

JG

de-Swarte

Car. phys. De zwarte, ,,Le noir ». N° 264.

 

EV

Deswatines

Deswattine, -es. Nom d’origine: Watines, à Orroir (Ht), etc. ; forme pic. d’anc. fr. gastine ‘lieu en friche’.

 

JG

Deswattines

zie van de Wattyne.

 

FD

Deswazières

zie De Wazières.

 

FD

Deswelle

zie de Swelgh.

 

FD

Deswez

1279-81 «Alars Deswes» Comptes-Mons; nom d’origine: au pluriel, w. ‘gué, mare, abreuvoir’, cf. Dewez.

 

JG

Deswez

zie Duwez.

 

FD

Deswijsen

Deswysen, Desweyzen, zie de Wijse.

 

FD

Deswysen

Surnom: au génitif, moy. néerl. wijs, wies, wise ‘sage, savant’.

 

JG

Desy

Desij, De Sy, Dezi, Descy, Scy, Dessy, Dessi(s),

Discy, Disi, Dis(s)y, Dizy: PlN Scy (N), Scy = Sy

(Ard.), Scy (Moselle) of Sy in Vieuxville (LU). 1472

Helon de Sy, LU (ASM II); 1555 Jehan de Scy,

Namen(RBN).

 

FD

Desy,

De  Sy. 1543 «Desy Jacquemotiaux » = 1546 «Desy Jacquemoteau» Cerfontaine; var. de Desier. – Parfois aussi nom d’origine: Sy, à Vieuxville (Lg) ou var. de Dessy.

 

JG

Desyeux

zie Lesieur.

 

FD

de–Taffe

De   taf,  ,,Le   taffetas ». 1. Profess. N. de fabric. ou de marchand. N08 131, 158. — 2. Particular. vestim. N° 266. –

 

EV

Detail(le)

Dutailly: Verspreide PlN Taille, Taillis: hakhout, kreupelhout, kreupelbos. 1448 Pierre duTaillich,Dk.(TTT).

 

FD

Detaille

Detail.   1721   «Joseph Detaille» La Gleize; nom d’origine: w. liég. tèye, fr. taille (forestière), topon. fréquent, notamment Les

Tailles (arr. Bastogne).

 

JG

de-Taille

Proven. Les Tailles (Loc. et L.D.).

 

EV

Detailleur

Cf. 1340 «Jehan Banste detailleur» Tournai,   1422  «Jehan  Hicket  detailleur» ComptesMons; nom de profession:  anc. fr.

detailleur ‘tailleur; marchand en détail’. Cf. aussi Destailleur(s).

 

JG

Detailleur

Destailleur(s): BerN Ofr. detailleor: kleermaker; kleinhandelaar. 1400 Philippars li Detailleur, Dk. (TdT).

 

FD

Detais

zie Deté(e).

 

FD

Detal

w. nam. Dètal, Detale, Detalle, Dé-. Nom

d’origine: Étalle (Lx).

 

JG

Détalle

Detal(le), Détale: PlN Etalle (LX). -1200 Aalix

vidua de Staules, Lx (CAO).

 

FD

de–Tallenay

Proven. Taille» (Dép. Ransart). N° 211.

 

EV

Detandt

De T-, Detant, De T-. Surnom: néerl. tand ‘dent’.

 

JG

Detang

zie Destain(t), Tange.

 

FD

Detangh

Surnom: moy. néerl.  tange ‘pinces, mouchettes’.

 

JG

Detavernier

De T-. Nom de profession: moy. néerl. tavernier ‘aubergiste’.

 

JG

de–Tavernier

Profess.   ,,Le   tavernier ». N° 201.

 

EV

Detaye

De T-, Dethaye. Var. de Détaille ou De­taeye.

 

JG

de-Taye

Car. phys. ,,Le robuste, le coriace, celui qui a la vie dure ». Synon. : De Thaye, Tayaert. N° 257.

 

EV

Dété

Deté, cf. Detez.

 

JG

Deté(e)

Detais, Dété, Dethée, Detez: FN in H. Spelling voor de Rom. uitspr. van Det(h)aye; zie deTaeye.

 

FD

Deteigne

zie Deligne.

 

FD

Detelle

Var. de Duteille (= tilleul)?

 

JG

Detelle

zie Duteille.

 

FD

Detellier

Particule de + Tellier (cf. ce nom).

 

JG

Detellier

zie Dutellier.

 

FD

Detemmerman

De T-, Detimmerman, De T-. Nom de profession: moy. néerl. timmerman, temmerman ‘charpentier’.

 

JG

de–Temmerman

V. Timmerman.

 

EV

de-Tende

Proven. De Dender,  la Terne ou Dendre (Riv.). N° 230.

 

EV

de-Tenre

Proven. Dendre   (Riv.). (Dial.).

 

EV

Deter(mann)

Deters: Patr. Ndd. vorm van de Germ. VN Dicter.

 

FD

Deterck

zie Dutrecq.

 

FD

Determe

Duterme, Duterne, Desternes, Leterm(e): PlN Terme < Lat. terminus: grens, einde; hoogte. B.v. Termes (LX, Ard.). 1228 Guido de Termes, LX (CAO); 1246 Johannes de Termes, Luik (SLL); 1355 Colet dou Terne, Aublain (SLL IV). Ook vertaling van Van den Ende: 1398 Willame des Termes,

Tielt (DEBR. 2000).

 

FD

Determe

Nom d’origine: Termes (Lx), etc.

 

JG

de-Terme

Proven. Termes (Loc. et L.D.).

 

EV

de-Terney

V.   Terne   (Tern-   -eau, -iau).

 

EV

de-Terschueren

V. Schuur.

 

EV

Deterville

De   T-. Nom d’origine:  Éterville (Calvados).

 

JG

Deterville

PlN Terville (Moselle).

 

FD

d-Eterville

Proven. Hestreville, ,,Domaine des hêtres ». N° 245.

 

EV

de-Terwa(n)gne

Proven. Loc.

 

EV

Deteve

Detheve: Patr. Zoon van Estève. HN Stefanus. ±1300 Esteves li Goudaliers, PdC (BOUGARD).

 

FD

Detez

Deté, Dété. Sans doute surnom: anc. fr. deté ‘débiteur’ FEW 3, 22b [MH],

 

JG

Detez

Dethé, zie Detée.

 

FD

Dethaey

De Th-, De Thaeye, cf. De Taey.

 

JG

Dethaye

cf. Detaye.

 

JG

de-Theux

Proven. Loc.

 

EV

Detheve

zie Deteve.

 

FD

Dethibault

De T-, de T-. Particule de + NF Thibaut.

 

JG

Dethié

-ie, zie Dethier(s).

 

FD

Dethiège

cf. Detiège.

 

JG

Dethiège,

zie De Tiège.

 

FD

Dethienne

cf. Détienne.

 

JG

Dethienne(s)

zie Detienne.

 

FD

Dethier

de Thier, Dethière. 1380 «Hustins de Tier» RentierRamée, 1544 «Johan des Thiers» DénStavelotMy, 1586 «Josse de Thier» Pur-node, 1602-3 «Josse Dethier» TerriersNamur, 1777 «Guilleaume Dethier» BourgLiège; nom d’origine: w. lier ‘versant d’une colline’ DL, topon. très fréquent. Cf. aussi Délier, généralement d’autre origine.

 

JG

Dethier(s)

de Thier, Dethié, -ie, Dethière, Detier(e), -ierre, Let(h)ier, de Tier, Latiers: PlN W. tiér. helling van een heuvel. Verspreide PlN Thier. T(h)ier is ook de oude naam van Thieu (H); zie Destieux. 1350 Wateles de Tier, Trembleur (CVD); 1373 Jean

de Thiier, St.-Vaast (BLO V).

 

FD

Dethieuw

zie Destieux.

 

FD

Dethin(n)e

Detin(n)e, Thisnes, Tines, Thin(n)es, Thinnès: 1. PlN Thisnes (LU), Thines (WB), Thynes  (N). 1238 Petrus, miles de Tienes in Condrusto, N (ASH); 1370 Biernar de Thines, Luik (SLLIV). – 2. Var. van Detienne.

 

FD

Dethine

Dethinne, Detinne. 1444 «Mathieux fis Mathir de Thinnez» TerreJauche, 1542 «Jehan de Thynes», 1602-3 «l’héritage Ma­thieu de Thinnes» TerriersNamur; nom d’origine : Thisnes (Lg) ou Thynes (Nr).

 

JG

Dethiou

-oux, Detilloux. 1289 «Marée de Tillous» CensNamur, 1444 «Jehan de Tilloul» AidesNamur, 1444 «Johans de Tilhoul» TerreJauche, 1574 «le fils de Catherine de Thyou dit de Trynar» BourgLiège, 1611 «Gil­les de Tillou» BourgNamur, 1657 «Geryonde Tilloux» BourgLiège; nom de résidence: w. tiyou ’tilleul’ DL.

 

JG

Dethiou(x)

Detillous, de Tilloux: PlN W. tiyou: linde. 1374 Libelhon de Tilhou, Villers-l’Evêque (SLL IV); 1397 Giles jadit de Tilhoule, LU (AVB).

 

FD

Dethis

Dethise, -yse, Detise. 1545 «Jehan de Thisse», 1689 «Jean-Baptiste Dethis» Bourg­Namur; nom d’origine: Thys, w. tis’ avec i bref (arr. Waremme).

 

JG

Dethis(e)

zie Dethyse.

 

FD

Dethloff

zie Detlef(s).

 

FD

Detho(o)

zie de Thoor.

 

FD

de-Thoran  

Proven.     Thoren    ou Doom, ruisseau (à Thorembais).

 

EV

de-Thuin   

-Thuy, -Thy. Proven. Thuin  (Loc.), Dhuy  (Loc.),  Thy (Loc.).

 

EV

Dethune

Vertaling van Van den Tune/Van Tuyne. 1280 Johannes de Tune; 1326 Jan van den Thune, Ip.(BEELE).

 

FD

Dethy

Dety, Dethye. 1627 «Christophe Dethy» BourgNamur; nom d’origine: Thy-le-Bauduin ou Thy-le-Château (arr. Philippeville), ou Baisy-Tby (BrW).

 

JG

Dethy(e)

zie Duthie.

 

FD

Dethyse

cf. Dethise.

 

JG

Dethyse

Dethis(e), Detise, Detisch, Detiste: PlN Thys (LU). 1346 Goffins de Thys, LU (AVB).

 

FD

de-Thysebaert

Thysebaert, (de)-Tiecken. 1. N. de filiation.    ,,(Fils)     de-    -Thibert,

-Dick ». V.  THEUD. N°  102. —2.  N.   de  baptême  avec  particule nobiliaire. N° 47.

 

EV

Detiège

De T-, Detiege, Dethiège, Detige, Défiche. 1400 «Colet de Tiege» Liège, 1444 «Godiscal de Tiège» TerreJauche, 1544 «Jo-han de Tiege» DénStavelotMy, 1547 «Marie de Tiege», 1602-3 «Guillaume de Tiege» TerriersNamur, 1693 «Antoinette Detiche» BourgNamur; nom d’origine: w. tîdje ‘chemin de terre, chemin de crête’, e.a. Tiège, à Sart-lez-Spa (prov Liège), etc.; cf. aussi Detiche (ci-dessus).

 

JG

de–Tiège

-Tienne, -Tier ou -Tière, -Tiffe, -Tige, -Tilleghem, Tilleux,

-Tilloux.   Proven.    Tïège    (Loc.), Tienne   (Nombr.  L.D.),   Thier(s) (L.D. N° 232), Tilff (Loc.), Tige (Nombr.  L.D.),  Dielegem   (Dép. Jette),   Tilleux   (Dép.   Hollogne-

sur-Geer. N° 242), Tilllou (Dép. Montegnée).

 

EV

Detienne

Dethienne(s), Dutienne: 1. PlN W. tiène: heuvel. Tienne in Ciney, Andenne (N); Thynes (N): 1155 Tienes. 1245 Gilon de Tyenes, Hamoir (SLL); 1294 Hennote de Tienes, N (CRN). -2. Thiennes (Nord) en in Lambes (PdC). 1127 Folchardus de Thenis; 1240 Siger de Tienes = 1250 Sohir de Tines, Nord; 1386 Jehan de Tienes, PdC (DF XV).

 

FD

Detienne

Dethienne, w. nam. Dètiène. s.d. «Marie de Tiennes» ObitHuy, 1289 «Warniers de Tienes» CensNamur, 1362-63 «Jehans de Tiennes» PolyptAth, 1449 «Jehan de Tiene» AidesNamur, 1474 «Katherina uxor Lamberti de Tierne» PrincipLiège, 1509 «Mahieu de Tierne» BourgNamur, 1617 «Hubert Deterne, de Dave» BourgDinant, 1676 «Pierre De-tienne» BourgNamur, 1708 «le sieur Dethien­ne» Fronville; nom d’origine: w. nam. (etc.) tiène ‘colline’, fréquent en toponymie.

 

JG

Detier

1279-80 «Willaumes li Detiers», «Ro-biert le Detier» RegTournai, 1340 «Jehan Coulons li Detiers» Tournai; les mentions tournaisiennes indiquent qu’il s’agit d’un nom de profession, probabl. anc. fr. délier ‘artisan qui fait des dés à jouer et des tables de jeu’ (Greimas, Dict. de l’anc.fr., 158b;TL2, 1252 v° decier, délier chez Rutebeuf) FEW 3, 77a (e.a. norm. deittier) [MH], – Pour les NF de la région liégeoise, var. de Dethier.

 

JG

Detier(e)

zie Dethier(s).

 

FD

Detif

Detiffe. Nom d’origine : Tilff, w. ft/(Lg).

 

JG

Detif(fe)

PlN Tilff (LU), W. tif. 1261 Ide de Tilves vel  deThilves, Luik (AVB).

 

FD

Detige

zie De Tiège.

 

FD

Detille

Nom d’origine: anc. fr. til ’tilleul’ (arbre caractéristique).

 

JG

Detille,

zie Dutilh.

 

FD

Detilleul

-eux, -ieu. 1444 «Servais du Tillœul» AidesNamur, 1676 «les hoirs Pierre du Til­lœul» RuageAth; nom d’origine: fr. tilleul (topon. fréquent).

 

JG

Detilleul

-eux,-ieu(x), zie Tilleul.

 

FD

Detillous

de Tilloux, zie Dethiou(x).

 

FD

Detilloux

cf. Dethiou.

 

JG

Detimmerman

De T-, cf. Detemmerman.

 

JG

Detin(n)e

zie Dethin(n)e.

 

FD

Detinne

cf. Dethinne.

 

JG

de-Tinne

V. Dethine.

 

EV

Detisch

Detis(t)e, zie Dethyse.

 

FD

Detise

cf. Dethise.

 

JG

Detiste

Var. néerl. de Letiste (= le tisserand).

 

JG

Detlef(s)

Detlev, Detlofs, Det(h)loff, Dettloff, Diatloff, Ditlefsen: Patr. Germ. VN theud-wulf’volk-wolf: Dietholf (MORLETI). 1544 Godefridus Deetloffs, Emden; 1551 Guilielmus Detilefîus, FL (MULIV).

 

FD

Detmer

zie Dettmar(ing).

 

FD

de-Tobel

V. De Dobbelaer.

 

EV

de-Toeuf

Proven.   Teuven   (Loc.). N° 55.

 

EV

Detoit

zie Dutoit.

 

FD

Detollenaere

De T-, De Tolleneire. Nom de profession: moy. néerl. tollenaer. -ère ‘rece­veur d’impôts’.

 

JG

de–Tomb-

-ay, e(s).   Proven.   L.D.

 

EV

de–Tomb-  

Tomb-   -eux,   -eur.    Filiat. ,,(Fils) de tombeur, de fossoyeur ».

 

EV

Detombay

Nom d’origine: Tombay, à Gri-vegnée (Lg), etc.; dimin. de tombe ‘tertre’.

 

JG

Detombay

PlN Tombay in Grivegnée (LU).

 

FD

Detombe

-es. Nom d’origine : w. tombe ‘tumu-lus’ (topon. fréquent).

 

JG

Detombe(s)

zie Destombes.

 

FD

Deton

Duton: PlN Thon (N).

 

FD

Deton

Nom d’origine : Thon-Samson (Nr).

 

JG

Detongre

-es. 1267 «Huars de Tongre» Cens-Herchies, 1302 «Jehans de Tongre» LoiTour-nai, 1365 «Phelippre de Tongre» TailleMons, 1389 «Hannekien de Tongre», «Henry de Tongre» CartValBenoît, 1402 «Lybier de Tongre cangeur de Liège» BourgLiège; nom d’origine: Tongres (Lb), Tongre-Notre-Dame, Tongre-Saint-Martin (Ht).

 

JG

de-Tongre

Proven. Tongres (Loc.) ou Tongre (Loc).

 

EV

Detongre(s)

Tongre(s): 1. PlN Tongre (2X H). 1214 Walterus de Tongre, H (SMTI); 1275 Hanars de Tongre, Tongre (VR I72r°). – 2. PlN Tongres, Fr. vorm voor Tongeren (L). 1259 Johanne de Tongris; 1389 Hannekien de Tongre, Luik (AVB).

 

FD

de-Tornaco

Proven. Tournât (Lati­nisât.). N° 59.

 

EV

de-Toughe

Docq (Dép. Tongrinne).

 

EV

Detouppe

Detourbe, zie Detourpe.

 

FD

Detourbe

w. nam. Dètourbe,

 

JG

Detournai

De T-, Detournay, De T-. Nom d’origine: Tournai (Ht) ou, secondairement, Tournay (Lx).

 

JG

Detournay

-ai, -aij, Détournay, To(u)rnay, Torney, de Tornaco: 1. PlN Tournai (H), Ndl. Doornik. 1241 Egidium de Tornaco, Ktr. (DEBR. 1980); 1306 Années de Tournay, Ip. (BEELE). – 2. PlN Tournay (LX) en in Saive en Vivegnies (LU). 1371 Jakemien deTornay,LU(AVB).

 

FD

de-Tournay

Proven. Tournai (Loc.)

 

EV

Detourpe

cf. Detourbe.

 

JG

Detourpe

Detouppe. 1339 «Jehans de Tourpe» Ladeuze; nom d’origine: Tourpes, tourpe (arr. Ath) [JMP].

 

JG

Detourpe

Detourbe, Detouppe, Tourpe: PlN Tourpes (H): 947 Dorp (TW). 1273 Jakemon de Tourp, Dk. (FST); 1288 Jehans de Tourp, Dk. (TdT).

 

FD

Detours

Dutour: PlN Tours (Frankrijk). 1296 Pieter de Tours, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Detrai(t)

zie Delestrée.

 

FD

Detrain

Detrin. Var. de Destrain?

 

JG

de-Train 

Proven.  Le  Train   (Ruis­seau). N° 230.

 

EV

Detrain(t)

zie Destrain.

 

FD

Detrait

Participe passé d’anc. fr. detraire ‘tirer’, d’où ‘exténué, affaibli’.

 

JG

de-Trait

V. De tré.

 

EV

Detramasure

zie Tramasure.

 

FD

de-Tramont

Proven.  Trémont (Dial.), ,,(Ou)tremont ».

 

EV

de-Trannoy

Proven. Dép.  Quaregnon.

 

EV

Detraux

w. nam. Dètrau, De T-, de Traux de Wardin, Detroux. Nom d’origine: w. trô, fr. trou, très fréquent en toponymie. Cf. aussi Detrooz, etc.

 

JG

Detraux

zie Detroux.

 

FD

de-Traux

V. Detrooz et Detroux.

 

EV

Detray

zie Delestrée.

 

FD

de–Trazegnies

Proven. Loc.

 

EV

Detré

Detre(z), -ée, -es, -ey, de Trey, Dutré(e), Tré(e), Tre(e): i. PlN LU W. Trez < Lat. traiectum, Ndl. Trecht, o.m. Rom. vorm van Maastricht (NL). 1262 Renekino de Très, LU (CVD). – 2. Var. van Detrie.

 

FD

Detré

Detrée, Detres, Detrez. Nom d’origine: Maastricht, w. arch. tré (P.-B.).

 

JG

de-Tré

-Trez. Proven. (Wall. anc.) Tré,  ..Maastricht »     (Loc.    hol.).

Synon. : Detrait.

 

EV

Detreau(x)

zie Detroux.

 

FD

Detreint

zie Destrain.

 

FD

Detrem(m)erie

zie Trem(m)erie.

 

FD

Detrembleur

Nom d’origine: Trembleur (Lg).

 

JG

Detrembleur

PlN Trembleur (LU).

 

FD

de–Trembleur

Proven. Loc.

 

EV

de–Trémerie

1. Proven. Tramerie (L.D.).  —  2. Profess. Exploit. d’une filature. N° 157.

 

EV

Detremmerie

Detremerie. 1224 «Balduinus de Trameries», 1249 «Rogerius de Trammeries» Mouscron; nom d’origine: Tremmerie, à Mouscron (Ht), ainsi que plusieurs topon. similaires de France (Moselle, PdC, etc.) [FD], et non pas surnom, à rattacher à anc. fr. treme-rel ‘jeu de hasard’ [JH]. Cf. aussi Tremmerie, etc.

 

JG

Detremont

Dé-. Nom d’origine: Traimont, w. trêmont, à Witry (Lx).

 

JG

Detremont

Destremont: PlN Trémont (Maine-et-Loire, Orne, Meuse), Trémont in Noyales (Aisne). 1304 Mahiu de Trémont, St-Q. (MORLET).

 

FD

Detrenoye

zie Trenoye.

 

FD

Detrent

zie Destrain.

 

FD

Detres

Detrez, cf. Detré.

 

JG

Detrey

de Trey: 1. Zwitserse familie < PlN Trey in kanton Vaud (PDB). – 2. Zie Detré.

 

FD

Detrez

-es, zie Detré.

 

FD

Detrie

cf. Detry.

 

JG

Detrie

Detri(j), Detry, Dutry, -ij, -ie, Ditrie, Destriez, Doutry, -ij, Detré(e), -e(z), -es, -ey, Dutré(e), Detri(s)che, Detrix(he): PlN Rom. Trie < Germ. thriwiski: dries. Vgl. van den Driessche, Dutrieu. 1350 Sxhevar dis de Trixh = Sxevar de Trixhe, Dalhem (CVD); 1389 en la franque veriteit faite au tries des paroches de Mouden, St Jenois et Eesterd…Rogier dou Tryes, Moen (DEBR. 2000); 1397 Piètre dou Tret = 1398 Pieter du Triez = 1391 Piere des Tries, Dottenijs; 1398 Christoffels de Try, Wakken (DEBR. 1970).

 

FD

Detriest

zie (van) Triest.

 

FD

de–Triest

V. Trieste.

 

EV

Detrif

zie Treve(s).

 

FD

Detrilles

Var. van Detreille. PlN Treille(s). Zie Treille(s).

 

FD

Detrin

cf. Detrain.

 

JG

Detrin

zie Destrain.

 

FD

Detrix(he)

zie Detrie.

 

FD

Detrixhe

-ix, Detriche, -ische, Dedrixhe. 1588 «Jehenne de Triexhe», 1589 «Marie fille de feu Woet de Triexhe» BourgLiège; nom d’ori­gine: w. liég. trihe ‘ trieu, friche’ DL; cf. aussi Detry.

 

JG

de-Trixhe

V. Try, Trihê.

 

EV

Detro

Détro, cf. Detrooz.

 

JG

de–Tro(o)z

Proven. Trooz   (Dép. Forêt-lez-Chaudfontaine).

 

EV

Detroch

De T-. Surnom: moy. néerl. troch ‘pétrin, huche’.

 

JG

Detroeye

Surnom : moy. néerl. troye, troy ‘pourpoint’; cf. aussi Detroy(e).

 

JG

Detroeyer

De Tr-, Detroyer, De T-, Detruyer. Dérivé de Detroeye, surnom de fabricant de pourpoints.

 

JG

Detrooz

De Tr-, Detro, Détro, Detroz. Nom d’origine: Trooz, à Forêt-lez-Chaudfontaine (Lg).

 

JG

Detrooz

de Trooz, Detro(z), Dotro(o)z: 1. PlN Trooz in

Forêt-lez-Chaudfontaine (LU). – 2. Var. van Detraux (Midd. 1972,208).

 

FD

Detrou(x)

Dutrou(x), Detraux, Detreau(x), Dotraux: PlN Trou: put, hol. Vgl. van den Hole. Verspreide PlN, o.m.in Hody (LU).

 

FD

Detroux

cf. Detraux.

 

JG

de-Troux

Proven. 1. Trou (Nombr. L.D.). — 2. V. De Trooz.

 

EV

Detroy

De Tr-, Detroye. Nom d’origine: Troyes (Aube) ou bien var. de Detroeye.

 

JG

Detroy(e)

Detroij(e), de Troeye, Destroye(s), van Troy(es), van Troye(n), van Trooyen, van Troeye(n), van Troeijen, van Troys, van Tro(o)is, van Troos(t), van Treus: PlN Troyes (Aube). 1398 Roeger van Trois = Rogelet de Troyes = 1397 Rugger van Troys, Har. (DEBR. 1970).

 

FD

d–Etr–oy(e)

-oyer. V. Hêtre.

 

EV

Detroyer

De T-, cf. Detroeyer.

 

JG

Detroz

cf. Detrooz.

 

JG

Detru

de Tru(e), Detruck, Truc: FN Dutruc, Dutru(t). PlN Truc: hoogte, heuvel (DNF). 1390 Pierre dou Tru, Rhuis  (MORLET); 1560 Jean de Tru, Hoei (Midd. 1972,21-27).

 

FD

de-True

-Try. V. Try.

 

EV

Detruf

(NF de la région de Philippeville). Sans doute nom détoponymique : Truves, forme w. archaïque de Trêves, est attesté notamment dans la Chronique de Liège (ms du 17e s.) pu­bliée par J. Fraikin dans Tradition wallonne 4, 1987, 304 («à la sodalité de Truves», «l’Il­lustrissime Electeur de Truves», «à l’assem­blée de Truves») [MH].

 

JG

Detruf

FN vooral in H. Grafïe voor Detru? Var. van Detrif?

 

FD

Detruyer,

cf. Detroeyer.

 

JG

Detry

w. nam. Dètri, Detrie. 1583 «Philippe de Trieu» BourgNamur, 1599 «Jacques de Try» BourgDinant, 1602-3 «Martin de Trieux» TerriersNamur, 1627 «Daniel de Try», 1640 «Hendrich de Tri» émigrés en Suède; nom de résidence: w. tri ‘friche’ FEW 17. 400b (topon. très fréquent); cf. aussi Detrixhe et Dutrieu, Dutry.

 

JG

Detry

zie Detrie.

 

FD

Detter

Patr. Germ. VN Dicter, theud-hari ‘volk-leger’: Tetherus (MORLET I).

 

FD

Dettilleux

zie Tilleul.

 

FD

Dettloff

zie Detiens).

 

FD

Dettmar(ing)

Detmer: Patr. Germ. VN Dietmar, theud-mêr ‘volk-beroemd’: Tedmarus (MORLET I)

 

FD

D’Ettore

Dettori, D’Ettorre: Patr. It. VN Ettore: Hector.

 

FD

Deturck

De T-, De Turcq, De Terck. Ethni­que: néerl. turk ‘turc’.

 

JG

Dety

cf. Dethy.

 

JG

Deubel

Bn. Obd. var. van Teufel: duivel. Vgl. Den Dievel.

 

FD

Deudekom, van

zie (van) Deutekom.

 

FD

Deudon

Cas régime de Deudo, anthrop. germ. comportant l’élément *deud- (= peuple).

 

JG

Deudon

Patr. < Germ. VN Dodo. ±1300 Pieres

Deude, PdC (BOUGARD).

 

FD

Deudon

V. THEUD.

 

EV

D’Eugenio

It. Patr. Eugenio, Gr. HN Eugenius.

 

FD

Deuleeshauwer

zie de Vleeschauwer.

 

FD

Deulin

Deullens, Dheulin, Deullin, Deuling: Patr. Dira. van Germ. VN Dodo: Dodelinus (Dip.). 1281 Lambinus Deulin, Ip. (BEELE).

 

FD

Deulin

Nom d’origine: Deulin, à Fronville (Nr).

 

JG

Deulin

Proven. Dép. Fronville.

 

EV

Deullens

Proven. Doullens (Loc fr). Deum. Latinisation plaisante de Thieu (Loc.). Synon. : Dieu. V. Dieu.

 

EV

Deulpen, van den

zie van den Dorpe.

 

FD

Deum

Déum, cf. Deom.

 

JG

Deum

Déum, Deom(e), Déom(e): Woord uit Lat. kerkzang (b.v. Te Deum). BN voor een kerkzanger. Deom geeft de W. uitspraak weer.

 

FD

Deumens

Deu- -por, -quet, -rinck, -vaert;   Deus-   -e,   s (en);   Deut-

-sch,    -z.    V.    THEUD    (Theu, Theuz).

 

EV

Deumens

zie Domen.

 

FD

Deumer

Doemer (NF en prov. de Lux.). Dérivé ail. en -er du NL Deumen, près de Weissenfels (Rhénanie-Palatinat).

 

JG

Deumer(s)

Afl. van PlN Deumen bij Weifienfels (RP) (DN).

 

FD

Deumont

zie Dumont.

 

FD

Deun, van

zie van Duin(en).

 

FD

Deuneg(h)em, van

zie van Dunneg(h)em.

 

FD

Deuninck(x)

-ynck, -ijnck, zie Duininck.

 

FD

Deupoor

zie Duport.

 

FD

Deuquet

Probabl. w. deûkèt ‘doigtier (pour un doigt malade)’ DL 198, FEW 3, 77a, cf. DicPatRom II. 1, 761-4 (avec carte), surnom d’une personne de petite taille, d’un individu amputé du doigt.

 

JG

Deuquet

zie Duquel.

 

FD

Deur(en), van

zie van Deurne.

 

FD

Deurau

zie Durel.

 

FD

Deurbroeck

De Rubroeck? PlN Rubroek (Nord). 1186 Theodericus de Rubroec; 1245 Johannem de Rubroeck, Bg. (DF XIII).

 

FD

Deurbroeck

Peut-être forme altérée du NF de Rubroeck, cf. Rubroek (Nord) [FD].

 

JG

Deurenberg

zie Dorenberg.

 

FD

Deurinck

-inger, zie Durinckx.

 

FD

Deurloo

Duerlo(o), Duurloo: 1. PlN Deurlo, zeegat ZW van Walcheren. 1399 Arnoldus van Dorloe, Hulst (DEBR. 1999). – 2. Zie Dorelot.

 

FD

Deurmans

zie Dooreman(s).

 

FD

Deurme, van

zie van Durm(e).

 

FD

Deurne, van

van Deur(en), van Duer(en), van Durne, van Duren, van Dru(e)nen, van Deurme, van Duerm, van Durm(e), -en, van Do(o)ren, van Doorn: 1. PlN Deurne (NB, A). 1297 Wauter van Dorne; 1569 Peeter van Duren; 1579 Catlijn van Duerne = 1595 Katharijna van Doern, Diest (CLAES 1983,134); 1424 Piètre van Duerne = Pieter van Drunen = P. van Durne, Ktr. (DEBR. 1958); 1401 Jan van Duermen, Bg. (SIOEN). – 2. PlN Duren (NRW). 1196 Robertus de Durne, Boppard (ONB).

 

FD

Deurp, van

van den Deurpen, -pel, zie van den Dorpel.

 

FD

Deurre

D’Eure. PlN Heure (LU). 1296 Jacobo de Heures; 1365 Wilheme d’Eure, Luik (AVB). Zie ook D’Heure.

 

FD

Deurwaarder, (de)

(de) Deu(r)waerder(e), den Deurwaerder, de Deurwarder(e): BerN van de deurwaarder, portier. 1319 Jacob die Dorewardre…redenaers, Bg. (OLV 241); 1338 Oliviere den Deurwaerdere, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Deurwaerder

Nom de profession: moy. néerl. deurwaerder ‘huissier’.

 

JG

Deurzen, van

van Deursen, van Deurs(e): 1. PlN Deursen (NB). 1386 Gossin chindre van Deusen, Ktr. (DEBR. 2002); 1584 Aart van Deusen, Aw. (AP). Maar ook Deurne (NB) heet Deurze en Deursen gaat terug op 136 e. Dorne (PLB, MOERMAN 54). 1745 Adam Vandeursen = Vandueren, Stokkem (VS1994,350).

 

FD

Deus

Déus. 1272 «Alberrus Deus», «Gode-fridus Verus Deus» PolyptVillers; lat. deus ‘Dieu’, sans doute exclamation ou surnom dé-locutif de chantre; cf. aussi Deom, Deum.

 

JG

Deus(e)

Deusings, Deuss(en), Deuszen, zie Duis.

 

FD

Deuse

Var. du précédent; sinon de w. malm. deûse ‘mèche de fouet’.

 

JG

Deuson

Deuzon, cf. Deuxant.

 

JG

Deuson

zie Deuzan(s).

 

FD

Deusremaux

zie Desrumaux.

 

FD

Deuster

zie Duyster(s).

 

FD

Deutekom, (van)

van Deudekom, van Deutencom, van Duytekom, van Duijtekom: PlN Deutekom = Doetinchem (G). 1463 Jan van Duetegheem van Aernem int land van Gheldre = 1463 Jan Duetegheem (PARM., JAM. II).

 

FD

Deutsch

Ethnique: deutsch ‘allemand’.

 

JG

Deutsch(er)

FN van een Duitser.

 

FD

Deutz

Nom d’origine: Deutz, à Cologne (Ail.).

 

JG

Deutz

PlN (Köln-)Deutz (NRW).

 

FD

Deutzmann

1. All. van PlN Deutz. – 2. Var. van Deutschman: Duitser. 1299 Niclawes Tütschmann, Straatsburg (BRECH.I).

 

FD

Deuvaert

zie Hovard.

 

FD

Deuvier

NF français (qui apparaît à Thieu en 1900), que l’on retrouve mentionné en Dor-dogne en 1626 (GeneaNet); d’origine obscure.

 

JG

Deuvier

Spelling voor Duveiller?

 

FD

Deuwel

Deywel: Ndd. FN Dûwel: duivel.

 

FD

Deuwille

zie Deville.

 

FD

Deuxant

Deuxans, Deuzan, -ans, w. (Huy) Deûzan, Deuson, Deuzon. 1472 «Gerart le filz Jehan Duxan» DénLaroche, 1547 «An-drien Deuxans» Bouvignes; surnom: probabl. w. liég. dûhant, anc. fr. duisant ‘convenable, propre à’, participe présent de w. liég. dure, w. (Faymonville) dûzer, anc. fr. duire ‘convenir’ FEW 3, 170b; cf. aussi Duson, -ong.

 

JG

Deuxbouts

Fr. deux bouts, surnom de moti­vation obscure (enfant trouvé ?) ; ou bien var. remotivée de Debout.

 

JG

Deuxbouts

Reïnterpretatie van Dubos.

 

FD

Deuxville

Deuwille: PlN Deuxville (Meurthe-et-Moselle), Deux-Villes (Nord, Ard.).

 

FD

Deuzan(s)

-on, Deuxans, -ant, Duysan, Duson(g), Dusson(g), Dusonq, Deuson, Duzont: 1. Ofr. duisant: behoorlijk, passend. BN. 1547 Andrien Deuxans, Bouvignes (HERB.). – 2. PlN Duisans (PdC). 1257 Nicoles Duizans; 1286 Aelis de Duisans, Atrecht (NCJ).

 

FD

Devacht

De V-. Néerl. vacht ‘toison’, surnom de commerçant ou d’artisan [FD].

 

JG

Devadder

De V-, Devaddere. Nom de parenté : vader ‘père’.

 

JG

Devaere

De V-. Surnom: moy. néerl. vaer ‘jeune taureau’.

 

JG

de–Vaere

V. Vaar.

 

EV

Devaert

Surnom: moy. néerl. vaert ‘voyage, expédition’, aussi ‘canal’.

 

JG

Devahif

Devahive: PlN Lavaux in Hives (LX), W. al va HzVe(JVO).

 

FD

Devahif

-ive (NF attesté à Érezée, Freux, Ouffet). Nom d’origine: topon. à identifier dans cette région, p.-ê. w. al va (d’hive), Lavaux à Hives (Lx).

 

JG

de-Vahif

Proven. 1.  V.   Defays. (Comp.   Baillif,   ,,bailli »,   et Bief,

,,biez »). — 2. Vatly (Dép. Villers-la-Tour).

 

EV

Devaille

Surnom : anc. fr. vaille ‘qui a de la va­leur’ FEW 14, 133a; ou nom d’origine: Vailles, à Nivelles (BrW).

 

JG

Devaivre

PlN Vaivre (Doubs, Hte-Saône).

 

FD

de–Vaivre

Proven.   Vierves   (Loc.). N° 69.

 

EV

Deval

Devalle. 1272 «Sibilia de Vas» Polypt-Villers, 1289 «Hues de Vas» CensNamur, 1572 «Jean de Surviller dit de Valle» Bourg-Liège; nom d’origine: fr. val ‘vallée’, cf. aussi Devaux.

 

JG

Deval

zie Val.

 

FD

de-Val

-Val(l)et, -Vallée. V. Val. De Valle, N° 59.

 

EV

Devalck

De V-, Devalk. Surnom: raoy. néerl. valc, valke ‘faucon’.

 

JG

Devalckeneer

-er, Devalkeneer, -er. Nom de profession: moy. néerl. valkenaer, -are ‘fau­connier’.

 

JG

Devalet

Devalez, Devaliez. Nom composé : de + NF Valet (= domestique); anc. fr. valet ‘val­lon’ FEW 14, 138a est en effet inconnu en Wallonie.

 

JG

Devalet

-ez, Devallé(e), -e(e), -ez, zie Vallé(e).

 

FD

Devalle

Zie Val.

 

FD

Devallée

Nom d’origine: fr. vallée. Devalque. Forme romanisée de Devalck plutôt que var. de Dewalque.

 

JG

de-Vallois

Proven.   Région   fr.   N*

217.

 

EV

Devalque

zie Valcke.

 

FD

Devalte

NF de la région de Bertogne (1759), puis de Champion et Erneuville (GeneaNet), d’origine obscure.

 

JG

Devalte

zie Dewald.

 

FD

Devanne(s)

Devan: PlN Vannes (Meurthe-et-Moselle, Morbihan, Loiret).

 

FD

Devard

Rom. spelling van De Vare; zie Vader(s).

 

FD

Devarenne

Varenne(s), Delavarenne, Warégne, -ègne, -egné, -e(i)gne, Wérenne, Werenne: Verspreide PlN (la) Varenne, Varennes. Opic. warande, warenne, -egne, Ofr. garande, Fr. garenne, varenne, Ndl. warande: gereserveerdjachtgebied.jachtterrein, park. De stam van het woord is Frankisch (Ondl.) warôn: bewaren, behoeden. 1387 Robert de Varennes, Parijs (MARCHAL); 1409 Jehan de Varesnes, Noyon (MORLET).

 

FD

de-Vaster

Car.  mor.  ,,Le jeûnier ». de-Vaucleroy. Proven. L.D.  (Fr.).

 

EV

de-Vau(l)x

-veaux. V. Val.

 

EV

Devau(x)

-aulx, -ault, -aud, -eau(x), zie Val.

 

FD

Devauc(h)elle

zie Duvauchel.

 

FD

Devaux

de V-, Deveaux. 1651 «Jean Devaux» BourgNamur; nom d’origine: fr. vaux (pluriel de val), topon. fréquent; cf. aussi Deval.

 

JG

de-Ve(le)

-Velaer. V. De Vedelaer.

 

EV

Deveaux

cf. Devaux, malgré 1289 «Gilos de Vial» (à côté de «Colins do Vial») Cens­Namur.

 

JG

Devedeleer

Develeer. Nom de profession: moy. néerl. vedelaer, -er, -ère ‘joueur de viole, vio­loneux’.

 

JG

Deveen

Nom d’origine: moy. néerl. veen, vene ‘tourbière’.

 

JG

Deveer

zie Levert. Levert.

 

FD

Deveeuw

zie Val.

 

FD

Devegnée

Nom d’origine : Évegnée (Lg).

 

JG

Deveille

cf. Develle.

 

JG

Deveillée

zie Veiller.

 

FD

De-Veirman

Profess. Vederman, ,,Le marchand de plumes ». —

 

EV

Devel

cf. Develle.

 

JG

Devel(le)

PlN dial. velle = Fr. ville: dorp, stad, hofstede, landgoed. Vgl. Deville. 1435 Henri de Velle, Senlis (MORLET).

 

FD

de-Velder

V. Devylder.

 

EV

Develeer

cf. Devedeleer.

 

JG

de-Veler

V. Devedeleer.

 

EV

Develle

Devel, Deveille. 1512 «Katherine de Velle» BourgNamur; nom d’origine: dial. fr. velle ‘ville, village’ FEW 14, 450a.

 

JG

Develle

Var. de Devillé, Devillers?

 

JG

Devellers

Devellé, zie Vilers.

 

FD

Develter

Nom de métier: moy. néerl. vilter, velter ‘ouvrier qui travaille le feutre’.

 

JG

Devemy

Devemie: PlN Vimy (PdC). 1221 Thieobaldus deVimi, NF (SPL).

 

FD

Devemy

Nom d’origine: Vimy (PdC)?

 

JG

Deven

zie de Ven.

 

FD

Devendeville

zie Vendeville.

 

FD

Devendt

Surnom: moy. néerl. vent ‘gaillard, drôle’.

 

JG

Deveneyns

cf. Devenyn(s).

 

JG

Deveneyns

-yn(s), zie Defenain.

 

FD

Devenier

zie (de) Venier.

 

FD

Devenster

Surnom: moy. néerl. venstere ‘fenêtre’.

 

JG

Deventer

Nom d’origine: Deventer (prov. Over-ijssel, P.-B.).

 

JG

Deventer, (van)

van de Venter: PlN Deventer (OIJ). 1447 Jan van Deventheer, Den Bosch (HB 480); 1428 Jhan van Deventre, Sluis (JAM. II).

 

FD

Devenye

-yi, zie (de) Venier.

 

FD

Devenyn

au génitif: Deveneyns, -yns. 1550 «Rogier Devenijn» Audenaarde; surnom: moy. néerl. venijn ‘poison, scélérat’; sinon, var. de Defenain [FD].

 

JG

Devenyns

1. Car. mor. De venions,,,Les   venins »,   ,,La  vermine ».   N.

d’H. venimeux ou sale. — 2. V. Desvenains.

 

EV

Dever

Surnom: moy. néerl. de ever ‘le sanglier’ [FD]. – Distinct de 1621 «maistre Jean de Verre» BourgDinant, nom d’origine: Ver(re) à Custinne, w. ver (Nr).

 

JG

Dever

zie de Ever, Levert.

 

FD

d-Ever   

Proven.    Evere    ou   Hever (Loc).

 

EV

Deverchin

-chain, Dewerchin, Diverchin, Verchain, Dauverchain, Devers(a)in, Doverch(a)in, -ein, -eim: PlN Verchain-Maugré (Nord) of Verchin (PdC). ±1300 Philippes de Werchin, PdC (BOUGARD); 1334 Jehane de Werchin, Bergen (PIERARD).

 

FD

Deverchin

Deversain, Dewerchin. Nom d’origine: Verchain-Maugré (Nord).

 

JG

Deverd

Nom d’origine: moy. néerl. vaert, verd(e) ‘canal, écluse’.

 

JG

Deverd

zie Lever(t).

 

FD

Deverdenne

Nom d’origine: Verdenne, à Ma-renne et Waha (Lx).

 

JG

Deverdenne

PlN Verdenne in Marenne (LX).

 

FD

de-Vergé

V. Verger.

 

EV

Devergnies

de Vergnies, Duvergnies: PlN Vergnies (H). 1490 Colinet de Vergny = de Vergnies, Bergen (Par. 1976,261-283).

 

FD

Devergnies

Nom d’origine: Vergnies, près de Beaumont (Ht), la répartition géographique du NF corresp. bien à la zone du NL éponyme.

 

JG

de-Vergnies

Proven. Loc.

 

EV

D’Everlange

Rom. vorm van PlN Everlingen in Useldingen(GH).

 

FD

Devernay

de Verneij, zie Vernay.

 

FD

de-Vernisy

Proven. ,,Plantation de Vernes ».    V.    Vergne.    (Comp. :

Saucy pour Saussaie). N° 242.

 

EV

Deverre

zie Lever(t).

 

FD

Deverrière

Nom d’origine: Verrières (Ardennes).

 

JG

Devers

zie de Ever, Lever(t).

 

FD

Devers(a)in

zie Deverchin.

 

FD

Deversain

cf. Deverchin.

 

JG

Deversaine

-enne. Nom d’origine: anc. fr. ver-saine ‘terre qui se repose après deux récol­tes,…’ (topon. fréquent), e.a. Versaines, à Beauraing (Nr).

 

JG

Deversaine

-enne: PlN Versainnes in Beauraing (N).

 

FD

de-Versen(n)e

Proven.   Versainnes (Dép. Beauraing).

 

EV

Devert

Var. de Deverd ou Dewert.

 

JG

Devert(h)

zie Lever(t).

 

FD

Deverver

Nom de métier: néerl. verver ‘tein­turier, peintre’.

 

JG

Deveseleer

-er, cf. De Veeseleer.

 

JG

de-Veseleer

Car.   mor.    (Vezelen, ..chuchoter ».  ,,Le chuchoteur ». N° 284.

 

EV

Devesse

Nom de résidence: riverain de la Vesdre, w. vèssel

 

JG

Devesse

PlN Vesse (Allier)? Wsch. W. adaptatie van

De Vester.

 

FD

de-Vesse

Proven. Vesse (anc. Vesze) ruisseau à Crupet. N° 230. D

E Vestel. Proven. ,,La fortification » (L.D.).

 

EV

Devester

Surnom: moy. néerl. vester ‘celui qui affermit qqch’ ; ou bien simple var. de Deveu-ster.

 

JG

de-Vestibule

Proven. Car. d’une ha­bitation.   N°   248.   (Peut-être,   N.

d’enfant trouvé). N° 15.

 

EV

Dévêt

De V-, Devette. Surnom : moy. néerl. vêt ‘gras’.

 

JG

Devette

zie de Vêt.

 

FD

Devetter

De V-. Nom de métier: moy. néerl. vetter(e) ‘tanneur, corroyeur’.

 

JG

de–Vetter(e)

V. De Huyvetter.

 

EV

Deveu

cf. Deveux.

 

JG

Deveu(x)

Devue: PlN Eveux in Mormont (LX).

 

FD

Deveugle

Forme dial. veugel, veugle de néerl. vogel ‘oiseau’, cf. Devog(h)el [FD].

 

JG

Deveuster

De V-, De Vuster. Nom de métier: moy. néerl. vorster, vurster, voster ‘(garde-) forestier’ ; cf. aussi Devester.

 

JG

de–Veuster

Car. mor. De vuister, de vuistvechter, ,,Le pugiliste ». Synon.:

De Vuyst. N° 268.

 

EV

Deveuw

Var. van Deveeuw.

 

FD

Deveux

Deveu. Nom d’origine: Éveux, à Mor-mont (Lx).

 

JG

d–Eveux

Proven. (Région) d‘Eveux, ruisseau à Mormont.

 

EV

Deveyk

Deveycx, zie De Vicq.

 

FD

Devèze

Nom d’origine: cf. anc. prov. deveza ‘terrain réservé’ FEW 3, 29b.

 

JG

Devèze

Oudprov. deveza < Lat. defensa: verboden terrein, afgesloten, besloten gebied. Devèze, verspreide PlN in Z.-Frankrijk.

 

FD

de–Vèze

V. Devesse.

 

EV

Devezon

Nom d’origine: Vezon (Ht).

 

JG

Devezon

PlN Vezon (H). 1222 Gossuini de Veson, Dk.(SMTI).

 

FD

Deviaene

-an(n)e, zie Viane.

 

FD

Devianne

-aene. Nom d’origine: Viane (Flandre orientale).

 

JG

Deviche

W. uitspr. van Devisch.

 

FD

de-Vichenet

Proven. Dép. Bossières.

 

EV

Devick

de Vicq, Devicq, -ic. 1330 «J. de Vie», 1335 «Jacquemes le Vicq», 1354 «Henri de Vicq», etc. Niepkerke (Parch. 1988, 32-60; 1991, 21-25); probabl. formes romanisées du nom De Wicke, d’origine germanique [FD].

 

JG

de-Vicq

Proven. Loc. fr. (de) Vidal. N. de filiat. ,,(Fils) de Vidal ». V. WID. N° 102.

 

EV

Devidt

zie de Vijt.

 

FD

Devidts

V. David.

 

EV

Devienne

Nom d’origine: Vienne, à Évregnies (Ht), etc.

 

JG

Devienne

zie Vienne.

 

FD

de–Vienne

Proven. 1. Vienne (Ville autr. et ville fr.). — 2. Vien (Dép.

Anthisnes).

 

EV

Devier(e)

zie Dewière.

 

FD

Devière

cf. Dewière.

 

JG

Devies

Surnom: néerl. vies ‘maussade, difficile’; ou var. de Devis (moy. néerl. viesch ‘poisson’).

 

JG

Devieusart

zie Vieusart.

 

FD

Devigna

-at. Nom d’origine: Vigna, à Seilles (Lg), etc. ; dérivé de fr. vigne.

 

JG

Devigna(t)

PlN Vigna in Seilles (LU) < vinietum: wijngaard.

 

FD

de-Vignat

Proven. Vigna (Dép. Seilles).

 

EV

Devigne

-ée, -et, -ez. 1772 «Pierre-Joseph Devignée (orig. de Forèt-lez-Chaudfontaine)» BourgLiège; nom d’origine: Vignée, à Villers-sur-Lesse (Nr), etc. ; ou bien var. de Devegnée.

 

JG

Devigne

w. nam. Dèvigne. 1309 «Lambers des Vignes» ComptesMons, 1552 «Pierre de Vi­gne» SubsidesNamur; nom de résidence: fr. vigne, éventuellement au plur. ; cf. aussi Delvi-gne.

 

JG

de-Vigne

-Vignée, -Vignez. Proven. V. Vigne. Vignée, Dép. Villers-sur-

Lesse.

 

EV

Devigné(e)

-ez: PlN Vignée in Villers-sur-Lesse (N).

 

FD

Devigne(s)

zie Delavigne.

 

FD

de-Vigneron

1. Profess. ,,(Fils) de Vigneron ». — 2. Proven.   Vigne­ron (Dép. Ransart).

 

EV

Devignon

Particule de + NF Vignon (= vigne­ron).

 

JG

Devignon

zie Vignon.

 

FD

d’Evignon

V. Davignon. de-Ville. Proven. Ville, Vyle (Loc.).

 

EV

Devijver

cf. Devyver.

 

JG

de–Vil(l)-

-ers, -et, -ez, -Villie. V. Villers.

 

EV

Devilers

-ez, cf. Devillers, -ez.

 

JG

Devilers

-ez, -é, zie (van) Vilers.

 

FD

Devillar(d)

de Villaer, Villar(d), Vila(r), Villa: Verspreide PlN Villar(d) in Frankrijk < Lat. villare, dim. van villa: gehucht.

 

FD

Deville

cf. Devillers.

 

JG

Deville

De V-. 1294 «Warins de Vile» Cens-Namur, 1297 «Oston de Ville» ComptesMons, 1302 «Watiers de Ville» LoiTournai, 1472 «Colgnon de Ville» DénLaroche, 1526 «Lam-botte de Ville» BourgNamur, 1549 «Pakay de Ville» CoutStavelot; nom d’origine: fr. ville, fréquent en toponymie wallonne. – de Ville de Goyet. NF de la noblesse, avec adjonction du NL Goyet.

 

JG

Deville

de Vil(e), Dewille, Deuwille, de Will, Duville: 1. PlN Fr. ville: dorp, stad, hoeve, landgoed. 1351 Jaquemart de le Ville, Atrecht (NCJ). – 2. Een van de vêle PlNn Ville of Vyle (LU). 1351 Ysabeaz de Viele, LU (AVB).

 

FD

Deville

de Ville, zie Vilers.

 

FD

de-Villegas

N. de domaine.

 

EV

de-Villenfagne

N.    de    domaine. ,,Domaine en fagne ». N° 245.

 

EV

Deviller(s)

-et, -ez, -ères, -ier, zie Vilers.

 

FD

de-Villermont

N. de domaine. Villemont (Dép. Taintigny).

 

EV

Devillers

De V-, de V- de Fourneau, Deville [surtout en Flandre et en prov. de Luxem­bourg], Devillet,-ez, Devilers, -ez. 1222 «Ja-cobus de Villers», 1248 «Dudeit que dist de Villers », 1284 « monsignor Thierit de Villeir le Chièvre » CartOrval, 1294 « Colars de Villers» CensNamur, 1314 «Symon Deviller» Comp­tesMons, 1337 «Gossette de Vileit» RegLaro-che, 1351 «Johans de Villeir li cerpentirs» CartValBenoît, 1370 «Wautirs de Villier» GuillLiège, 1497 «Jehan de Villers» DénKain, 1530 «Jean de Villez» Purnode, 1544 «Johan de Villeir» DénStavelotMy, 1780 «Gille Deville» Charleroi; nom d’origine: Villers, w. vile, topon. très fréquent; en Wallonie, la prononciation dialectale est généralement Vile, d’où les NF Deville et Devillez, mais pour des raisons diverses, ce toponyme, qui devrait s’écrire VMer (< latin villarem), a reçu un s final qui est passé dans la prononciation fr. de Belgique (sauf dans le Luxembourg), d’où les NF Devillers avec prononciation du s final [JMP].

 

JG

Devillet

-ez, cf. Devillers.

 

JG

de-Villoutreys   

Proven. Villers-Outreaux (Nord).

 

EV

Devin

1256 «Jehans li Devins» = 1257 «Jehan le Devin» Hainaut, 1267 «Gautier Devin» CensHerchies, 1577 «Françoy Devin» Surice; surnom: fr. devin, dans les dialectes ‘sorcier, rebouteux’ FEW 3, 109b.

 

JG

Devin

Le Devin: BN Fr. devin: tovenaar, pejoratieve bet. < Ofr. devin: theoloog. 1267 Gautier Devin, Herchies (HERB.); 1394 Tassart le Devin, Montreuil (CMM).

 

FD

Devinck

De V-, de V-, Devynck. Surnom : moy. néerl. vinke ‘pinson’.

 

JG

Devine

zie Devisme(s).

 

FD

de-Vinquière

Proven. Vinquière (Dép. St. Sauveur).

 

EV

de–Vion

Proven. Fion (Dép. Irchonwelz).

 

EV

de-Viron

Proven. Viroin  (Rivière). N° 230.

 

EV

Devis

De V-, Devisch, De V-. Surnom: moy. néerl. vis, visch ‘poisson’ ; ou apocope de De-visscher.

 

JG

Devis

V. David.

 

EV

Devise

Spelling (H) van Dewyse, de Wijze.

 

FD

Devise

Surnom: anc. fr. devise ‘séparation, divi­sion; lisière’FEW 3, 109.

 

JG

Devisé

1258 «Wilheame de Viseit» CartValDieu, 1280 «Juliana relicta Lamberti de Viseto», «Thumas de Viseit» PolyptLiège; nom d’ori­gine: Visé (Lg).

 

JG

Devisme(s)

Devine: PlN Vismes (PdC, Somme).

 

FD

Devisscher

De V-, De Visschere. Nom de profession: moy. néerl. visscher. visser ‘pê­cheur’.

 

JG

Devits

De Vits, cf. De Vidts.

 

JG

de-Vits

1.   Proven.   Wieze   (Loc.). — 2. N.  de filiation. ,,(Fils)  de

Guy ». Nos 102, 118. V. WID.

 

EV

Devivier

-iers.   1280 «Fesquans de Viviers» CartOrval, 1509 «Jossart de Vivier» Bourg-Namur, 1526 «Johan de Vivier» Liège, 1544 «Gilçon des Viviers» DénStavelotMy, 1611 «Guillaume de Vivier» BourgNamur; nom d’origine: fr. vivier; cf. aussi Duvivier.

 

JG

Devivier(s)

zie Vivier.

 

FD

de-Vizy

Proven. Oizy (Loc.).

 

EV

Devlaeminck

De Vl-,  Devlaminck,  De Vl-, Devlamincq,   Devlamminck,   Devlamynck, De Vl-, Devleminck, De Vl-, au génitif: De Vlaminckx, Devlemincks, -ckx, Devléminckx, Devleminkx.   Surnom  ethnique : moy. néerl. vlaminc, vie- ‘flamand’.

 

JG

Devlamaincq

Devlam(m)encq, zie (de) Vlaminck.

 

FD

de-Vleesch-

-auwer, -ouwer, -Vlees- aver. Profess. De vleeshouwer, ,,Le

boucher ». N° 150.

 

EV

Devleeschauer 

-auwer.   De   Vl-,   De   Vlees-chouver, Devleeschouwer, De VI-, De Vleesschauwer, -ouwer, Devleeswouer, Devlésaever,   Devlesaver, Dévié-, Devleschouwers, Devlesh-, etc.  1582 «Nicolas de Vleeschou-wer»  BourgNamur; nom de métier:  moy. néerl. vleeschhouwer ‘boucher’.

 

JG

Devleminck

-incks, -ckx, cf. Devlaeminck.

 

JG

Devlemisch.

Ethnique:  moy.  néerl.  vlaemsch. vlamisch, vlemix ‘flamand’.

 

JG

Devlésaever

Devlesaver, Devlé-, cf. Devlees­chauer.

 

JG

Devlesaver

zie de Vleeschauwer.

 

FD

Devleschouwers

Devlesh-, cf. Devleeschauer.

 

JG

d–Evlet

Proven. Evelette (Loc.).

 

EV

Devlieger

De Vl-, Devliegher, De Vl-, Devlieghere, De Vl-.  Nom  de profession: moy. néerl. vlieger ‘chasseur avec oiseau de proie’.

 

JG

Devliegh 

Car. mor. La mouche (Métaphore) ,,Touche à tout ». N°  288, 295.

 

EV

Devloer

Nom d’origine: moy. néerl. vloer ‘sol, plancher, aire à battre le grain’.

 

JG

Devloo

De  Vloo.  1326 «Jan de Vlo» Ypres; surnom: néerl. vlo ‘puce’ [FD].

 

JG

Devoc(h)elle

zie Duvauchel.

 

FD

Devochelle

Nom d’origine: Vaucelles (Nr) et à Buvrinnes (Ht), etc. ; cf. Vauchel, -elle.

 

JG

Devocht

De V-, De Voecht, De Voeght, cf. Devooght.

 

JG

de-Voegelaer

V. Vogelaar.

 

EV

de-Voeght

V. Devooght.

 

EV

Devoet

De V-. Surnom: moy. néerl. voet ‘pied’; ou néerl. topon. voet, pour voord ‘gué’ (Carnoy 142).

 

JG

de-Voet

1. Proven. V. Voord. — 2. Car. phys. De voet, ,,Le pied ». N°

261.

 

EV

de-Vog(h)elaere

V. Vogelaar.

 

EV

Devoge

Devouge, Vouche: Var. van Fr. FN Devosge, Desvouges. Les Vosges: de Vogezen.

 

FD

Devogel

De V-, Devoghel, au génitif: De Voghels. Surnom : moy. néerl. vogel ‘oiseau’ ; cf. aussi Deveugle.

 

JG

de-Vogel(e)

V. Vogel.

 

EV

Devogelaer

De V-, Devogelaere, De V-, Devogeleer. Nom de profession: moy. néerl. vogel-aer, -eer ‘oiseleur’.

 

JG

Devogelas

Uit De Vogelaers?

 

FD

Devoghel

De Voghels, cf. Devogel.

 

JG

Devoght

De V-, cf. Devooght.

 

JG

de-Voght

V.  Devooght.

 

EV

Devogle

zie de Vogel(e).

 

FD

Devoie

Nom d’origine: fr. voie (chemin); cf. Delvoie.

 

JG

de-Voie

-Voye. V. Voie.

 

EV

Devoir

1780 «Gérard Devoir» NPLouette; nom d’origine: Voir, à Tournay (arr. Neufchâteau), contigu à Grandvoir, plutôt que Warre, hameau de Tohogne (proposé par Doppagne 58).

 

JG

Devoir

PlN Voir in Tournay (LX). Devoisin, zie Voisin.

 

FD

Devoitille

À rapprocher p.-ê. de w. vote ‘crêpe’, du lat. *vol(vi)ta, mais aucun de ce type ne semble attesté FEW 14, 62Ib; var. du suivant avec modification de la syllabe finale?

 

JG

Devoitille

Vervorming van Devoitinne? Devoitinne, zie van de Wattyne.

 

FD

Devoitinne

Probabl. forme altérée de Dewat-tinne.

 

JG

Devolder

De V-, de V-, Devoldere, Devulder, De V-. Nom de métier: moy. néerl. volder, vulder ‘foulon’.

 

JG

Devondel

Nom d’origine: moy. néerl. vondel ‘petit pont (flottant)’.

 

JG

Devooght

De V-, Devoogdt, De V-, Devoogt, De V-, Devocht, De V-, De Voecht, De Voeght, Devoght, De V-. Nom de profession: moy. néerl. voocht, vocht(e), voght ‘tuteur, protecteur, commandant’.

 

JG

Devoor(t)

zie Divoire.

 

FD

Devos

 [18e NF le plus fréquent en Belgique], De V-, de V-, Devosse. 1285 «Lambert de Vos» = 1284 «Lambers li Vos» DettesYpres, 1582 «Jean de Vos» BourgNamur; surnom: moy. néerl. vos, vosse ‘renard’.

 

JG

de-Vos(se)

Car. mor. De vos, ,,Le renard ».   N.   d’homme   rusé.   Nos 288, 290.

 

EV

Devosse

zie (de) Vos.

 

FD

Devouge

Surnom: anc. fr. vouge ‘serpe à long manche; faucille, hallebarde’ ou ‘sorte de soufflet’ FEW 14,434a? Ou bien var. du NF fr. Devo(s)ge < des Vosges.

 

JG

Devouge

zie Devoge.

 

FD

Devr-

-oo, -out. V. Devroe(de).

 

EV

Devraij

Devray. 1766 «Joseph Devray» Arbre-fontaine; surnom: moy. néerl. vraey, fray, fraeye ‘vrai, sincère, excellent’.

 

JG

Devray

zie de Vray.

 

FD

Devré

zie de Wree(de).

 

FD

Devred

1. PlN Vred (Nord). – 2. Zie de Wree(de).

 

FD

de–Vred(e)

1. Car. mor. De wede, ,,La paix ». N. d’homme pacifique.

—  2. De wrede, ,,Le dur, l’impi­toyable ».   —   3. Profess. De fret, ,,Le furet ». N. de fureteur. N° 200. —  4. Car. mor. H. qui furète, in­discret.

 

EV

Devreese

De Vr-, de Vr-, Devreeze, De Vr-. Var. de Devriese, plutôt que moy. néerl. vrese, vreese ‘crainte, terreur’.

 

JG

de–Vreese

Car. mor. De wees, ,,La peur ». N. d’homme qui ressent ou

inspire   (N°   272)   la  crainte.  N° 283.

 

EV

Devreker

cf. Devrecker.

 

JG

de-Vreker

Car. mor. ,,Le vengeur ».

 

EV

Devresse

1756 «Lambert Devresse (orig. de Wadelincourt)» BourgLiège; nom d’origine: Vresse (Nr).

 

JG

Devresse

PlN Vresse (N).

 

FD

de-Vresse

Proven. Loc.

 

EV

Devreux

Devrux. 17e s. «Devreux» Braine-le-Château; romanisation de Devroe.

 

JG

Devreux

zie Voroux.

 

FD

de-Vreux

Proven. Freux (Loc.). N° 83.

 

EV

de-Vrie-

-se, -ze. Proven. ,,Le Fri­son ». (Frise, Prov. holl.). N° 223.

 

EV

Devriendt

De Vr-, Devrindt, -int. Surnom: moy. néerl. vriend, vrind ‘ami’.

 

JG

Devrière

De Verrière. PlN Verrière(s) (passim in Frankrijk). 1639 Franchois de Vriere, Kemmel (DUV.).

 

FD

Devries

De Vr-, de Vr-, Devriese, De Vr-, Devriesse, -ieze, De Vrieze, Devrisse (forme francisée). Ethnique: moy. néerl. Vries, Vriese ‘frison’ (habitant de la Frise).

 

JG

Devrim

zie de Vrim.

 

FD

Devrin

De Vrin. Graphie romanisé de Devrindt, Devriendt?

 

JG

Devrin

zie de Vriend.

 

FD

Devrindt

-int, cf. Devriendt.

 

JG

Devrisse

cf. Devriese.

 

JG

Devrisse

zie (de) Vries(e).

 

FD

Devroe

De Vr-, Devroed, -oedt, Devroede, De Vr-, Devrouete, Devroey, De Vr-, Devroeye, Devroy, De Vr-, Devroye, Devrou, -out, -oux. Surnom: moy. néerl. vroet, vroit, vroot ‘sage, intelligent’. Cf. aussi Devreux.

 

JG

de-Vroe(de)

-Vroe(e)ye. Car. mor. ,,Le prudent ». N° 280.

 

EV

de–Vroeg(h)

-Vroech. Car. mor. ou phys. De vroege, ,,Le précoce » ou ,,Le matinal ».

 

EV

Devroegh

Surnom: moy. néerl. vro(e), vroech ‘hâtif, matinal’.

 

JG

Devroey

De Vr-, Devroeye, cf. Devroe.

 

JG

Devrou

-out, -oux, cf. Devroe.

 

JG

Devrou(t)

-oux, -ouw, zie de Vroede.

 

FD

Devrouet(t)e

W. adaptatie van De Vroede.

 

FD

Devrouete

cf. Devroe, -oede.

 

JG

Devroy

De Vr-, Devroye, cf. Devroe, Devroey.

 

JG

Devrux

cf. Devreux.

 

JG

Devrux

zie Voroux.

 

FD

Devry

Zie de Vrij.

 

FD

de-Vry

Proven. ‘t Vrij (Dép. Moorslede).

 

EV

Devue

NF limbourgeois, d’origine incertaine.

 

JG

Devue

zie Deveu(x).

 

FD

Devuezst

cf. Devuyst.

 

JG

Devuezst

zie de Vuyst.

 

FD

Devulder

De V-, cf. Devolder.

 

JG

de-Vuysdere

Profess. Altér. dialec­tale de De Vorster, ,,Le forestier ».

 

EV

Devuyst

De V-, de V-, Dewuyst, Devuezst. Sur­nom: moy. néerl. vuust, vuyst, vuest ‘poing’.

 

JG

de–Vuyst

1. Car. mor. De vuist, ,,Le poing ».   L’homme   à   poigne.   N° 257. — 2. Proven. Forme dialect. de De Vorst. V. Vorst.

 

EV

de-Vylder   

Profess. De vilder, ,,L’équarisseur ». N° 184.

 

EV

Devynck

cf. Devinck.

 

JG

de–Vynck

V, Vink.

 

EV

Devyt

zie de Vijt.

 

FD

Devyver

Devijver. Nom d’origine: moy. néerl. viver(e), néerl. vijver ‘vivier, étang’.

 

JG

Devyver

zie van de Vijver(e).

 

FD

de-Vyver

Proven.   De   vijver,   ,,Le vivier » (L.D.). N° 231.

 

EV

de–Wa(e)gen- 

-aere, -eer. Profess. De  wagenaar, ,,Le   charron ». N° 186.

 

EV

Dewaandeleer

cf. Dewandelaer.

 

JG

de-Waandeleer

V. Dewandelaer.

 

EV

Dewaay

Dewaey. Nom d’origine: moy. néerl. waeye, way ‘marais’.

 

JG

Dewaay

zie de Waay.

 

FD

de–Waay

Proven. Waay (Dép. Goé).

 

EV

Dewache

zie Delwasse.

 

FD

Dewachter

De W-, De Wagter. Nom de pro­fession: moy. néerl. wachter ‘gardien’.

 

JG

Dewadripont

zie (de) Watripont.

 

FD

DE–Wae

Car. phys. De wade, ,,Le jarret ».   N.   d’H   infatigable  à   la

marche.

 

EV

Dewaege

-aeghe. Surnom: moy. néerl. wage ‘poids (de la ville)’.

 

JG

Dewaegenaere

De W-, De Waegeneer, De Waeghenaere, Dewagenaire, -eer, -iere. Nom de métier: moy. néerl. wagenaer, -ner ‘charretier’.

 

JG

Dewael

De W-, Dewaele, De W-, de W-, Dewaelle. Ethnique : moy. néerl. wale ‘wallon, roman’.

 

JG

de-Wael(e)

N.  de race. De waal, ,,Le wallon ». N° 224.

 

EV

Dewaelens

-he(y)ns, zie Dewalheyns.

 

FD

Dewaelens

-Ihens, -Iheyns, Dewalens, De Wallens, Dewalens, De Wallens. Peut-être néerlandisation, par mise au génitif, du NF de Walhain.

 

JG

Dewaeles

zie de Waal, de Walsche.

 

FD

Dewaelle

cf. Dewael.

 

JG

Dewaels

De W-, Dewaelsche, Dewals, De W-, Dewalsche, De W-. Ethnique: moy. néerl. waelsch, wals ‘wallon, roman’.

 

JG

Dewaen

zie de Waen.

 

FD

Dewaer

Dewar. 1779 «Henry Dewar»Natoye; surnom: moy. néerl. waer, warre ‘vrai, fiable’.

 

JG

de-Waerheit

-Waarheyd. Car. mor. De waarheid, ,,La vérité ». N. d’H.

sincère. N° 250.

 

EV

Dewaers

zie de Weerd(t).

 

FD

Dewaersegger

Dewarsegger, au génitif: De-waersegers, -eggers, -eghers. Surnom: moy. néerl. waersegger, -seger ‘celui qui dit la vérité, devin’.

 

JG

de-Waersegger

Profess.   De   waarzegger, ,,Le devin ». N. de diseur de bonne aventure. N° 201.

 

EV

Dewaert

cf. Dewert.

 

JG

de-Waerts

Profess. De waards, ,,Les hôteliers, les aubergistes ». N° 201.

 

EV

Dewaest

zie Delwasse.

 

FD

Dewaet

De W-. Surnom: moy. néerl. waet, wate ‘tranchant de l’épée’.

 

JG

de-Waet

1. V. Dewae. — 2. Proven. De Wad, ,,Le gué ». N° 230.

 

EV

Dewaey

cf. Dewaay.

 

JG

Dewaey

zie de Waay.

 

FD

Dewagenaire

-eer, -iere, cf. Dewaegenaere.

 

JG

de-Wageniere

V. De Waegeneer.

 

EV

Dewagenière

zie (de) Wagenaar.

 

FD

de-Wagter

V. De Wachter.

 

EV

Dewaide

1752 «filius Barbarae Dewaide» AnthrStHubert; nom d’origine: w. liég. wêde ‘prairie’, très fréquent en toponymie.

 

JG

Dewaide

zie Delwaide.

 

FD

de–Waide

Proven.  ,,De la prairie ». (Dial. liég.). N° 52.

 

EV

Dewailly

1311 «li fille Bourghe de Wailli», «Gilles dis Castellains de Wailli» Comptes-Mons; nom d’origine: Wailly, à Taintignies (Ht) ou Wailly (PdC, Somme, etc.).

 

JG

de-Wailly

Proven.  Dép. Taintegnies.

 

EV

Dewal

-alle. 1283 «Will. le wale, le vieswarier», 1284 «Lambert de Wale», 1288 «Jehans de Wale, li cordewaniers», 1290 «Jehan de Wale, le poingneur» DettesYpres, 1356-58 «Wil-laumes de Walle» PolyptAth; var. de Dewael, plutôt que moy. néerl. wal, wall(e) ‘mur, fossé’.

 

JG

Dewald

Diwald, Devalte: Patr. D. var. van Diebold (DN). Zie Dibbaut.

 

FD

de-Waleff

Proven. Waleffe (Loc.).

 

EV

de-Walhens

-Wallens. V.  Dewaelhe(y)ns.

 

EV

Dewalheyns

-he(ij)ns, Dewaleyne, Dewaelhe(y)ns, -heijns, Dewallens, de Wallens, Dewa(e)lens: PlN Walhain (WB). Maar de eind-s is moeilijk te verklaren, tenzij als gen.-s. Zie Walhin.

 

FD

Dewalle

Dewaulle: 1. Adaptatie (H) van De Waele, met Rom. klinkerverkorting. Dewaulle is de weergave van de Wvl. o-klank. – 2. Vertaling van Van de Walle is alleen theoretisch. 1268 Gerardus deWalle,Ip.(BEELE).

 

FD

Dewalleffe

-ef(f), zie De Waleffe.

 

FD

Dewally

zie De Wailly.

 

FD

Dewalque

de W-. 1524 «Biertran de Walck», 1544 «Léonard de Walck», «le grand Jacque-mot de Walck» DénStavelotMy, 1689 «Lau­rent Jean de Walcqz» DénLierneux; nom d’origine : Walk, hameau de Waimes (Lg).

 

JG

Dewals

De W-, Dewalsche, De W-, cf. De-waels.

 

JG

de-Wals(che)

N. de race. De Waals(ch)e, ,,Le wallon ». N° 224.

 

EV

Dewam(me)

Dewame(s), zie Dewasme(s).

 

FD

Dewambrechies

Dewambersie(s), zie Wamberchies.

 

FD

Dewame

-amme, Dewasme, -es. 1314 «Colart Dewames», 1321 «Bauduins de Wammes», 1365 «Gillot de Wammes vieswarier» Taille-Mons; nom d’origine: Wasmes (Ht).

 

JG

de-Wamme

Proven. Wasme (Loc).

 

EV

Dewan

De W-. Surnom: moy. néerl. wan, vanne ‘van (du vanneur)’.

 

JG

Dewan

zie Dewasme(s), de Wan.

 

FD

de-Wan

V. Dewanne.

 

EV

Dewance

Nom d’origine: Wance, à Gottignies (Ht).

 

JG

Dewancker

Surnom: dérivé de moy. néerl. wancken, wanken ‘chanceler, hésiter’ ; Wanker est NF à Ypres.

 

JG

Dewandel

De W-, Dewandele. Surnom: moy. néerl. wandel ‘voyageur, versatile’.

 

JG

de–Wandel- 

-aer,   -e(e)r.   N.   évo­quant une habitude, De wandelaar,

,,Le promeneur ». N° 201.

 

EV

de-Wandel.  

Car. mor. De wandel, ,,La conduite, la manière de vivre ».

N. d’homme qui se conduit d’une façon spéciale.

 

EV

Dewandelaer

De W-, Dewandelaire, -eer, De W-, Dewandeler, De W-, Dewaandeleer. 1271 «Bauduins Wandelare» ChartesFlandre, 1285 «Pieres li Wandelare» DettesYpres; sur­nom: moy. néerl. wandelaer, -ère ‘voyageur, pèlerin, ménestrel, vagabond’.

 

JG

Dewandre

De W-. 1612 «Jean Dewandre» Ter-riersNamur; nom d’origine: Wandre (Lg).

 

JG

Dewandre

PlN Wandre (LU). 1290 Gilles de Wandre,

Luik (SLL VI).

 

FD

de–Wandre

Proven. Loc.

 

EV

Dewannain

Dewanin, Wannehain: PlN Wannehain (Nord). 1368 Colars de Wanehaing, Rijsel (SPL).

 

FD

de-Wanne

Proven. Loc.

 

EV

Dewannemacker

-maeker. Nom de métier: moy. néerl. wannemaker ‘fabricant de vans, vannier’.

 

JG

Dewannin

-ain. Nom d’origine: Wenin, ±1130 «Wannin», à Wéris (Lx).

 

JG

Dewar

cf. Dewaer.

 

JG

Deward

-arde. Nom de profession: moy. néerl. waerde ‘garde, gardien’ ou bien surnom: moy. néerl. wert, waerd, ward ‘qui a de la valeur, noble, courageux’. Cf. aussi Wart(e).

 

JG

Deward

Dewar(e), zie Delwarde.

 

FD

DE-Ward

-Wart. V. Dewaerts.

 

EV

Deware

Var. de Dewaer ou de Dewarre.

 

JG

de–Wargny

Proven. Oignies (Loc.).(Dial.).

 

EV

Dewarichet

Dewéri(x)has, Deweri(x)has, Warichet, -ait: PlN Warichet, -ez, Warihay, erg verspreid in Wallonie < Germ. wari-skapi, Ndl. waarschap, Mnl. waersdp: gemene weide (TW).

 

FD

Dewarichet

Nom d’origine: Warichet, topon. fréquent (terrain vague)  FEW  17, 448a v° waerschap; cf. aussi Dewerihas, etc.

 

JG

de-Warichet

Proven. Warichet, Warihay, ,,Aisance    communale ». (L.D.).

 

EV

Dewarier

zie Warrier.

 

FD

de-Warnaffe

Proven. Dép. Galonné et St-Maur.

 

EV

Dewarre

Dewart, zie Delwarde.

 

FD

Dewarre

Nom d’origine: Warre, à Tohogne (Lx). Cf. aussi Dewa(e)r.

 

JG

Dewarrimont

De W-, de W-. Nom d’origine : Warrimont, à Charneux (Lg).

de Warsage. 1346 «Gille de Warsage», 1367 «Oulris fis Gilet de Warsage», 1391 «Oulry de Warsage» CartValBenoît; nom d’origine: Warsage (Lg).

 

JG

Dewarrimont

zie Warrimont.

 

FD

Dewarsegger

cf. Dewaersegger.

 

JG

Dewart

w. nam. Dèwàr. 1515 «Collin de Warte» BourgNamur; var. de Dewert ou de De-ward(e).

 

JG

Dewas(ch)

Dewasse, Dewaste, zie Delwasse.

 

FD

Dewasch

De W-. Var. de Dewasse plutôt que surnom: néerl. wasch ‘lessive’.

 

JG

Dewasme

-es, cf. Dewame, -amme.

 

JG

de-Wasme

-Warzée,   -Wasseige. Proven. Loc.

 

EV

Dewasme(s)

Dewasnes, Dewame(s), Dewam(me), Dewan, Diwan, Wammes, Wasmes, Wasmus: PlN Wasmes (H). 1216 Johanne de Wannes = Joannis de Wasmes = 1226 Joh. de Wasnes (SMTI); 1326 Colart de Wames, Bergen (PIERARD).

 

FD

Dewasse

Dewaste, Dewasch. Var. de Delwasse, Dewache [FD]?

 

JG

Dewat(t)ine(s)

Dewattinne(s), zie van de Wattyne.

 

FD

Dewat(t)ripont

zie Watripont.

 

FD

Dewatines

Dewattinne. Nom d’origine: Watines, à Orroir (Ht), etc. ; fr. gâtine.

 

JG

Dewatripont

Dewattripont. Nom d’origine: Wattripont (Ht).

 

JG

Dewaulle

zie Dewalle.

 

FD

de–Wauthi-

-er, -ez. Proven. Wauthier(-Braine),  (Loc.).  N°  47, 209.

 

EV

Dewavre

Nom d’origine : Wavre (BrW).

 

JG

Dewavre

PlN Wavre, Ndl. Waver (WB). 1213 Sigerus deWavere (CVD).

 

FD

de-Wavrin

Proven.   Wavrin   (Loc. fr.). N° 217.

 

EV

Deway

zie de Waay.

 

FD

de-Way(s)

Proven.   Ways   (Loc.), ,,Gué ».

 

EV

Dewé

Dewez, w. nam. Dèwé. 13e s. «Lowi de Weis» CartValBenoît, 1350 «Henrotte fils de Johan de Weis l’entalhoir» Liège, 1449 «Tous-sains de Wez» AidesNamur, 1482 «feu Thys de Weez» JusticeBastogne, 1506 «Collait de Wey», 1518 «Jehan de Wey», 1522 «Maroie de Wetz», 1533 «Robert de Welz» BourgNa­mur, 1537-40 «Loys de Welz» DénFrasnes, 1559 «Franchois des Wetz», 1661 «Jacques Dewez» BourgNamur; nom d’origine: avec la prép. fr. de (si NL habité) ou prép. w. de ‘du’ (si appellatif topon.), w. ‘gué; mare’ (lat. va-dum), extrêmement fréquent en toponymie wallonne.

 

JG

Dewé(e)

zie Duwez.

 

FD

de-Wé(e)

Proven. V. Gué.

 

EV

de–We(i)v(e)r(e).    

Profess.     De wever. ,,Le tisserand ». N° 158.

 

EV

Dewèche

-êche. Romanisation de néerl. weg ‘chemin’, comp. w. èl haute wèche, à Waremme (Lg).

 

JG

Dewêche

Dewèche, Deweche: PlN Wèche: verwaalsing van Ndl. weg (J.G.).

 

FD

de-Wêche

Proven.   V.   Wêche   ou Wiche.

 

EV

de-Weeck

Car. mor. De weke, ,,Le mou, le douillet ». N° 276.

 

EV

Deweer

De W-. Surnom: moy. néerl. weder, weer ‘bélier’ [FD].

 

JG

de-Weer

Car. mor. ,,La sauvegarde, la défense ». H. qui se tient sur ses

gardes. N° 280.

 

EV

Deweerd

De W-, Deweerdt, De W-, De Weert. Var. de Dewert (au sens topon.).

 

JG

de-Weerdt

-Weir(d)t.  Proven.  V. Weerd.

 

EV

Dewège

Deweghe, De W-. 1272 «Amélie de Wege», «Ewangene de Wege» PolyptVillers, 1280 «Henrieus del Wege», «Lowi délie Wege» PolyptLiège; nom d’origine: moy. néerl. wech, weegh ‘chemin’.

 

JG

Dewège

zie de Weghe.

 

FD

de–Weghe

V. Weg.

 

EV

Deweird

Deweirdt, De W-, De Weirt. Nom d’origine: wert, weert, wart, waert ‘terrain en­touré par une rivière et protégé par des digues’ ; cf. Dewert (au sens topon.).

 

JG

de-Weireld

1. Proven.. De wereld, ,,Le monde ». — 2. Car. mor. ,,Le

mondain ». N° 269.

 

EV

de-Weissembruch

Proven.   ,,Marais clair »  (Forme all.).

 

EV

Dewel

De W-, Dewelle. Soit nom de résidence, d’après moy. néerl. welle ‘source, puits; quai le long d’une rivière’, soit nom d’origine: Welle (Denderleeuw), cf. 1362-63 «Jehans de Welles» PolyptAth. Pour Debrab., plutôt var. de Dewilde, cf. Dewelde (qui suit).

Dewelde. Pour Debrab., var. de Dewilde, plutôt que moy. néerl. welde ‘richesse, bonheur; force, violence’, surnom abstrait.

 

JG

Dewelde

Dewel(le), Dewell, zie de Wilde, (van) Welden.

 

FD

Dewelsijens

Verhaspeling van Dewerchin?

 

FD

Deweppe

Comme nom d’origine, probabl. le Weppes, ancien quartier de la châtellenie de Lille, comp. Aubers-en-Weppes, Ennetières-en-Weppes, etc. (arr. de Lille) [MH]. Cf. aussi Weppe.

 

JG

Deweppe

Dewerbe, zie Dewerpe.

 

FD

Dewer

-ère, -ère. Var. de Deweer ou Dewerre.

 

JG

Dewerchin

cf. Deverchin.

 

JG

Dewerchin

zie Deverchin.

 

FD

de-Were

V. Deweer.

 

EV

de-Wergifosse

Proven. Dép. Soumagne.

 

EV

Dewéri(x)has

zie Dewarichet.

 

FD

Dewérie

Dewerie: 1. PlN Wéry in Cerexhe-Heuseus (LU). – 2. Evtl. PlN Wairy in Crepy (Aisne). 1248 Bartholomeus de Wairi, Laon (MORLET).

 

FD

Dewerihas

-érihas, -erixhas. Nom d’origine ou de résidence: w. liég. (arch.) wèriha, w. liég. warihê ‘terrain vague servant d’aisance communale’ DL; cf. aussi Dewarichet.

 

JG

Dewerpe

Dewerbe, Deweppe, Dewippe, Weppe: PlN Werp, le Werppe in Gonnehem (PdC). 1215 Gerardus de Werp; 1299 Pierre du Werp (DF XVII).

 

FD

Dewerpe

Dewerbe. Nom d’origine: Werp, Le Werppe, à Gonnehem (PdC) [FD]. Cf. aussi Deweppe (ci-dessus).

 

JG

de-Werra

Proven. Wériha, ,,Aisance Communale » (L.D.).

 

EV

Dewerre

Var. de Deweer; ou moy. néerl. were, werre ‘défense, protection’.

 

JG

Dewerse

Surnom : moy. néerl. wers, wars ‘anti­pathique, cruel’.

 

JG

Dewert

Dewaert. Nom de profession: moy. néerl. wert, waert ‘maître de logis, hôte’ ou bien var. de Deweird, De Weir(d)t.

 

JG

Dewes(e)ler

zie Wisseler.

 

FD

de-Wespin

Car. phys. De wesp, ,,Le frelon ».   N.   d’homme   importun.

Nos 288, 295.

 

EV

de-Westelinck

Proven.   De   westeling, ,,L’occidental ».

 

EV

de-Wet

1. Car. mor. ,,La loi ». N. d’homme   qui   observe   les   règle­ments. — 2. Profess. ,,L’homme de loi ». Nos 131, 141.

 

EV

Dewet(s)

zie Duwez.

 

FD

de-Wetter

Profess. ,,L’affileur ». N° 189.

 

EV

Dewever

De W-, Dewevre, -ère, Deweweire. Nom de métier: moy. néerl. wever ’tisserand’.

 

JG

Dewèvre

zie Wever.

 

FD

de-Weys

V. Dewys.

 

EV

Dewez

cf. Dewé.

 

JG

Dewez

Dewey(s), zie Duwez.

 

FD

de-Wez

Proven. V. Gué.

 

EV

Deweze

-èze. Surnom: moy. néerl. wese, wees(e) ‘orphelin’.

 

JG

Dewèze

zie Wees.

 

FD

Dewidehem

PlN Widehem in Etaples (PdC). 1416 Masart de Widehen, Etaples (DF XVII).

 

FD

de–Wied.

Proven.     Wiet     (Dép. Dinant).

 

EV

Dewier

Nom d’origine: moy. néerl. wier ‘terrain entouré d’eau’ ou wier ‘vivier’.

 

JG

de-Wier

Proven.  Wiers (Loc.).

 

EV

Dewière

Dewiere, Dewier(s), Devière, Devier(e): 1. PlN Wiers: W. wiyère (H); ook Wierre-au-Bois (Ndl. Wilder) (PdC) en Wierre-Effroy (Heimfriedswilder) (PdC). 1286 Jehans de Vierre (CDH); 1400 Jean Dewiers, Geldenaken (AAV).-2. Wierre is ook de Rom. vorm van Weyerbij Aken. 1281 Conrardus de Wiere, NL-Rijn (AVB).

 

FD

Dewiers

Dewiere, -ère, Devière. Nom d’ori­gine : Wiers, pic. wiyére (Ht).

 

JG

de-Wiest  

Proven.    Wiest    (Loc.), Wies (Dép. Lubbeek).

 

EV

Dewige

Nom d’origine: moy. néerl. wiege, wige ‘berceau, voûte, égout’.

 

JG

de-Wight 

Proven.   ,,(De   l’île   de Wight ». (Angl.). N° 222.

 

EV

Dewigne

Var. de Devigne.

 

JG

Dewigne

zie Delavigne.

 

FD

de–Wigne

V. Vigne.

 

EV

Dewil

De W-, Dewille. Surnom: moy. néerl. wil. wille ‘volonté, envie’.

 

JG

de-Wild-

-e, -eman, -er. Car. mor. ,,Le sauvage ».

 

EV

Dewilde

De W-, de W-. 1262 «Watier le Wilde» ChartesFlandre, 1272 «Gielis de Wilde» Dettes Ypres ; surnom : moy. néerl. wilt, wild(e) ‘sauvage’. Cf. aussi Dewelde.

 

JG

Dewilder

De W-, cf. De Vylder.

 

JG

Dewille

de Will, zie Deville.

 

FD

Dewillez

zie (van) Vilers.

 

FD

de–Wimaux

Proven. Willemeau (Loc).

 

EV

Dewimille

zie Wimille.

 

FD

Dewin

De W-, Dewinne, De W-, Dewyn. 1754 «Françoise De Winne» Archennes; nom de métier: moy. néerl. winne, win(e) ‘laboureur, fermier’ [FD].

 

JG

Dewinant

zie Wijnands.

 

FD

Dewinck

Surnom : moy. néerl. wenc, winc ‘mouvement de côté, irrésolution, clin d’oeil’.

 

JG

de–Winck

Proven. Winge (Loc. et L.D.).

 

EV

Dewinckleer

zie (de) Winkeleer.

 

FD

de–Wind(t)

1. Proven.  De  wind, ,,Le vent »  (L.D.). N° 233. — 2. Car. mor. ,,L’homme pressé ».

 

EV

de–Winde

1. Car. mor. ,,Le liseron ». —  2. V. Dewind.

 

EV

de–Winde

Proven. Neerwinden. N° 49.

 

EV

Dewinkelair

-eer. Nom de profession: moy. néerl. winkelare, -aère ’boutiquier’.

 

JG

Dewinne

De W-, cf. Dewin.

 

JG

Dewint

De W-. Surnom: moy. néerl. wint ‘lé­vrier’.

 

JG

Dewinte

Adaptatie (H) van De Wint of De Winter.

 

FD

Dewinter

De W-, -ère. 1284 «Watier li Winter», 1289 «Clais de Wintere» Dettes-Ypres; surnom: moy. néerl. winter ‘hiver’.

 

JG

de-Winter(e)

,,L’hiver ». 1. Per­sonne résidant l’hiver dans l’agglo­mération.   —   2. Profess. Ouvrier saisonnier. — 3. N. de circonst. N° 301.

 

EV

Dewintre

zie (de) Winter.

 

FD

Dewippe

Surnom: moy. néerl. wip, wippe ‘botte de paille’.

 

JG

Dewippe

zie Dewerpe.

 

FD

Dewispelaer

-aere, De W-, de W-. Surnom: moy. néerl. wispelaer, -1er ‘charmeur de serpents’.

 

JG

de–Wispelaer

Proven. Wespelaer (Loc).

 

EV

Dewit

De W-, de W-, Dewith, Dewitte, De W-, de W-. Surnom: moy. néerl. wit, witte ‘blanc’.

 

JG

DE–Wit(te)

-With. Car. phys. ,,Le blanc ». Nos 256, 264.

 

EV

de-Witteleir

1. Car. phys. de witte-ling,   ,,L’homme   d’un   blanc   bla­fard ». N° 254. — 2. Profess. De witter, Celui qui blanchit les murs ». N° 180.

 

EV

de-Wittemans

Profess. ,,Les plafonneurs ». N° 180.

 

EV

Dewitterlaeken

Vertaling van Van Westerlaken.

 

FD

Dewitz

D. PlN (MV, SA). 1452 Michel Dewicz, Leipzig (BRECH.).

 

FD

Dewolf

De W-, Dewulf, De W-, au génitif: De Wolfs. 1653 «Antoine de Wolf» Bourg-Namur; surnom: moy. néerl. wolf, wulf’\oup\

 

JG

de-Wolff

-Wolf(s). 1. Car. mor. ,,Le loup » (Métaphore). N03 288, 290. — 2. Proven. De Wolf. (L.D.).

 

EV

Dewolphe

zie de Wolf.

 

FD

Dewonck

Nom d’origine : Wonck (Lg).

 

JG

Dewonck

PlN Won(c)k (LU). 1238 Willelmus de Wonk (CVD); 1311 Johannem de Wonck, Luik (SLL m).

 

FD

de-Woot

Proven. Wooz (Dép. Bilstain).

 

EV

Deworme

Surnom: moy. néerl. worm ‘ver de terre’.

 

JG

Deworst

Surnom: moy. néerl. worst, wurst ‘sau­cisse, torche’.

 

JG

de–Wotrange

Proven. Otrange (Forme anc.). (Loc.).

 

EV

Dewree

De Wree, de Wrée, De Wreede. Sur­nom: moy. néerl. wreet, wrede ‘dur, cruel’ ; cf. aussi De Vrede.

 

JG

Dewrée

zie de Wree(de).

 

FD

DE–Wree.

Car. mor. De Wre(d)e, ,,Le cruel ». Synon. : Devred(e). N° 267.

 

EV

de-Wruyter

Car. mor. De wroeter, ,,Le fouilleur ». Au figuré : celui qui met tout sens dessus dessous ».

 

EV

Dewuigne

zie Delavigne.

 

FD

Dewulf

De W-, cf. Dewolf.

 

JG

Dewuyst

cf. Devuyst.

 

JG

Dewyn

cf. Dewin(ne).

 

JG

Dewynants

Particule de + NF Wynants, de l’an­throp. germ. wig-nant, au génitif (Fôrst. 1587).

 

JG

de–Wyngaerde 

-Wygaert.   Proven. ou   profess.   De   wijngaard,   ,,Le

vignoble ». N° 167.

 

EV

de-Wynter

V. Dewinter.

 

EV

de-Wys

-Weys, Dewyze. Car. mor. De wijze, ,,Le sage ». N° 277.

 

EV

Dewyse

cf. De Wijs(e).

 

JG

D’Exaerde

PlN Eksaarde (OV).

 

FD

Dexelle

D’Exelle: PlN Eksel (L).

 

FD

d’Exelle

D’Exelle. Nom d’origine: Exel (Lb).

 

JG

Dexhorez

zie Xhoris.

 

FD

Dexpert

cf. Desper(t).

 

JG

Dexpert

zie Despert.

 

FD

Dexters

1. Proven. De eksters, ,,Les pies » (L.D.). V. Exter, Dexters, Pexters. — 2. Car. mor. N. d’H. ba­vard. NOB 284, 288, 292.

 

EV

Dexters

Surnom: moy. néerl. exter, eestre ‘pie’.

 

JG

Dexters

zie Axters.

 

FD

Dextor

zie Textor.

 

FD

Dey

Deij, Deyen: Patr. Korte vorm van een naam op -dei, Ingw. var. van een Germ. dag-naam (Everdei = Everdag, zre HAES. 1959). 1378 Maty Dey, Ip. (BEELE); 1358 Jan Elewoud Deys sone; 1381 Jan Deye, Hontenisse (DEBR. 1999).

 

FD

Dey(c)ker, de

Deykers, zie Dijkers.

 

FD

Deyaert

Deijaert: Patr. Germ. VN Dagihard of-aard-afl. van dag-naam (vgl. Dagibertus = Daibertus, Daigisilus, Daihildis: MORLET I). ±1240 Verdelina Deiarth, Zèle (SCHMID).

 

FD

Deyck, (van den)

van Deijk, zie (van) Dijk.

 

FD

Deydier

1400  «Deydier»  Hyères;  var.  de Didier.

 

JG

Deydier

zie Didier.

 

FD

Deyere, de

de Deyger(e), Deygers, D’Eygre, zie D’Heyghere.

 

FD

Deylgat

zie Delgat(te).

 

FD

Deym

Car. phys. Duim, ,,Poucet ». N°s 77, 253.

 

EV

Deyn(c)kens

zie Dennekin.

 

FD

Deyn(e), (de)

de Deijn(e), de Deine, de Dyn, de Dijn, Dedain: BN Mnl. dein(e) < Ofr. dam/daine: damhert. Zie Ledain. 1296 Michael Colnare die Deine, Bg. (DE LEEUW); 1374 Willem de Dain; 1385 Heinric de Dein; 1387 Jehan le Dein; 1268 Willelmum Deine, Ip. (BEELE); 1398 Gillis de Deine, Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD

d’--Eynatten

Proven. Loc.

 

EV

Deyne

zie Daine.

 

FD

Deynoo(d)t

Dynoodt: Patr. Germ. VN Deinoud, thegn-wald ‘krijgsheld-heerser’: Thegonaldus (MORLETI). Het tweede lid kan ook Germ. naudi zijn: 12e e. Theinothus (GN). 1492 Antheunis Deynoot, Cent (BOONE).

 

FD

Deyns

1433 «Deynaldus dictas Deyn» Bois-le-Duc; hypocor. de Daniel ou d’un nom germ. du type Deinard, Deinout, etc. [FD]. Cf. aussi Dens.

 

JG

Deyns

Den(ne)s: Patr. 1. Misschien verkorting van Lat. HN Gaudentius, Gaudens (MORLET II). 1391 Deinse dele Temple, Ip. (BEELE). – 2. Gen. van Dein. Korte vorm van een Germ. VN zoals Deinard, Deinbert, Deinboud, Deinoud (GN). 1431 Deynaldus dictus Deyn, Den Bosch (GOR.49); 1629 Ludovicus Dens = 1631 Loys Deyns, Schelle(MAR. II).

 

FD

Deynze / Deynse, van

zie van Deinze.

 

FD

Deyonckheere

cf. De Jonckheere.

 

JG

Deyonckheere

zie (de) Jonckheer(e).

 

FD

Deyonghe

zie de Jong(e).

 

FD

D’Eypernon

PlN Epernon (Eure-et-Loir).

 

FD

Deyster(e), de

de Deijstere: Onduideljk. 1310 Boidin Deister, Ramskapelle (LEYS); 1512 Petrus de Doyster de Ruselle, Tornacensis diocesis (MUL III); 1544 Victor de Deijstere, Wingene (KWII). BRECH. vermeldt een PlN Deister bij Hannover: 1434 Tile van dem Deistere, Hannover.

 

FD

Deywel

zie Deuwel.

 

FD

DE–Zaeger

Profess. De zager, ,,Le scieur ». N° 181.

 

EV

Dezael

-aël. Moy. néerl. sale, zale, sael ‘salle, habitation, palais’.

 

JG

Dezael

zie Desalles.

 

FD

Dezaille

Wsch. grafîe voor Desilly.

 

FD

Dezaire

zie Desair(e).

 

FD

de–Zangre

Profess. De zanger, ,,Le chantre,   le  chanteur ».   V.  Sange-leer. N08 145,  197.

 

EV

Dezangré

zie Zanger.

 

FD

Dezé

de Zee: Wsch. var. van Desée.

 

FD

Dezecache

Deccache: Des écaches/d’Ecache. Ofr. escace, Pic. écache, Fr. échasse: stelt, kruk. Huisnaam, b.v. in Atrecht. Vgl. Schaetsaert, Verschaetse, Fr. FN Desécaches. 1201 Wenemers del’Eschace; 1313 Wikars de l’Escace; 1340 Jehan de l’Eskache, Atrecht (NCJ).

 

FD

Dezellie

zie Desilly.

 

FD

Dézérable

zie Deserable.

 

FD

Dezette

P.-ê. d’anc. fr. hesete ‘petite clôture’ FEW 16, 121b v°/iaisi?

 

JG

de-Zeume

Car. mor. Zttîmen, ,,Tarder, être lent ». N. de lambin.

 

EV

Dezeure

De Zeure, cf. Deseure.

 

JG

Dezeure

zie Deseure, Zuur.

 

FD

Dezi

Probabl. var. de Desier, cf.  1365 «Jehan Dezier des vieswariers» TailleMons, ou bien surnom: w. liég. d’zi ‘orvet’ mais aussi ‘enfant remuant’FEW 16, 112b.

 

JG

Dezi

zie Desy.

 

FD

Dezill(i)e

zie Desilly.

 

FD

Dezille

cf. Desille.

 

JG

de–Zillie

Proven. Scilly (Loc.).

 

EV

Deziron

cf. Désiron.

 

JG

Deziron

zie Désiron(t).

 

FD

de-Ziron

Proven. Siron. V. ce N.

 

EV

Dezitter

De Z-, cf. Desutter.

 

JG

Dezomberg

zie Desomberg(h).

 

FD

Dezone

Var. de Dezonne, plutôt que « des aul­nes », avec mécoupure comme dans le topon. Zone, à Gozée (Ht).

 

JG

de-Zone

N. de statut familial, .,Le fils »  (successeur du père dans les

affaires). N° 128.

 

EV

Dezonne

Nom d’enseigne: moy. néerl. sonne, zonne ‘soleil’.

 

JG

de–Zonne

Proven. ,,Le soleil ».   N. d’enseigne (cabaret ou négoce). N°

248.

 

EV

Dezoppy

cf. Desoppy.

 

JG

Dezorme

zie Delorme.

 

FD

Dezot

Desot, Desodt. Surnom: moy. néerl. sot, zot ‘fou’.

 

JG

Dezoteux

Desoteux, Desautez, Dezothez, Osteux, Asteux, -eur, Steux: PlN Zoteux (PdC): les Auteulx, 1142 Altaria, 146 e. Hosteulx, 1553 Les Hosteux. Of PlN (les) Autheux (Somme): altaria (TW). 1347 Hanot des Auteulx, Atrecht (NCJ); 1400 Renaus des Osteux, PdC; 1550 Jan Desosteulx, Bg.; 1668 Robert Dezoteux, Bonen (DF XVIIII); 1488 Marguerite de Soteulx, Dk. (TTT).

 

FD

Dezoteux

Nom d’origine: Zotteux (PdC).

 

JG

de–Zurpele

Proven. ,,Le marais (De peel) salin (zuur) ». N° 231.

 

EV

Dezutter

De Z-, cf. Desutter.

 

JG

de–Zuttere

Profess. De schoenzutter, ,,Le cordonnier ». Synon. : De Sut(t)er. N°  161. — 2.  De Zieder. V. De Zitter. N° 79.

 

EV

Dezy

zie Desy.

 

FD

Dezyn

zie Desein.

 

FD

Dhadamus

Patr. D'(H)adamus. Latinisering van bijbelse VN Adam. Ook D. FN Adamus.

 

FD

D’Haegeleer

zie Dageleer.

 

FD

D’Haeger

Afl. van haag. Vgl. Hagers.

 

FD

D’Haelewyn

zie D’Halluin.

 

FD

D’Haem

zie Daem(s).

 

FD

Dhaemer

D’H-, au génitif: D’Haemers. Sur­nom: moy. néerl. hamer ‘marteau’.

 

JG

D’Haemer(s)

zie Hamers.

 

FD

Dhaen

D’H-,   Dhaene,   D’H-,  au génitif: D’Haens, Var. de Dehaen (= le coq).

 

JG

D’Haen(e)

Dhaen(e), zie (de) Haan.

 

FD

D’Haen(en)s

V. TAD (Tan).

 

EV

Dhaen(s)

D’Haen(s), zie Daan(s).

 

FD

D’haene

1. Car. mor. ,,Le coq ». N. de vaniteux. Nos 269, 288, 293. —

2. Proven. De Haen (L.D.).

 

EV

Dhaenekin(d)t

zie Daenekin(d)t.

 

FD

Dhaenen(s)

D’Haenen(s), zie Danen(s).

 

FD

Dhaenens

D’H-, d’Hanins. Var. de Daenens, génitif de Danin (hypocor. de Daniel) [FD] plutôt que génitif double de Dhaene.

 

JG

Dhaeninck

D’haening, zie Daeninck(x).

 

FD

D’Haes

-aës, Dhaese, D’H-, D’Haëse, D’Haeze, D’Hase. Var. de Dehaes (= le lièvre).

 

JG

D’Haes(e)

Dhaese, zie de Haas.

 

FD

D’Haese

V. Haas.

 

EV

D’Haeselaer

-eer, -eir(e), -er; Dhaesele(e)r, zie (de) Haeseleer.

 

FD

D’Haeseleer

D’Haesleer, D’Hasseler. Var. de

Dehaeseleer (= le coudrier).

 

JG

D’Haeseleer

Proven. V. Hazel(aar).

 

EV

D’Haeveloose

de Havelooze, Dha(e)veloose, D’Haveloose, -looze, Daeveloose, Davelo(o)se, Davelouse: 1. BN voor een haveloze, arme, zonder hâve of goed. 1268 Willelmum Havelose, Ip. (BEELE); 1303 van Glaise Haveloes, Lissewege (VERKEST); 1311 Lippine Havelosen, Bg. (JAM.); 1311 Luppo dictus Luppeken Haveloes, Den Bosch (ONB). – 2. Ça. 1600 komt de FN in Desselgem voor aïs reïnterpretatie van de immigrantennaam (H)averloix. 1588 Vincent Haverloos = Haveloose = d’Haveloose = 1592 Vincent Haverlo (grootvader van) 1640 Andries de Haveloise = Haveloose = Haverloo (en van zijn vrouw) Catharina de Haveloose = C. Averloix (de ouders van) Andries Haveloose (Jb. Gaverstreke 1988,504-6). Dit is ni. de FN Haverlois, die in 1820 in Tilques viermaal voorkwam (BERGER). Wsch. de PlN Haveluy (Nord): 1095 Haveloi (TW).

 

FD

D’Haeveloose

D’Haveloose, etc. Surnom: moy. néerl. haveloos ‘sans biens’, cf. aussi Davelooze, etc.

 

JG

D’Haeveloose

V. D’Haveloose.

 

EV

Dhaevers

zie (de) Haver.

 

FD

D’Haevers

Génitif de moy. néerl. haver, (h)avere ‘avoine’.

 

JG

Dhaeyaert

zie Hayaert.

 

FD

D’Haeye

Dhaeye, zie Daye.

 

FD

Dhaeyer

D’H-, Dhayere, D’Haeyere, D’Hayer, -ère. Un dérivé de moy. néerl. haey(e) ‘requin’ est peu probable; pour Carnoy 175, Hayer serait un dérivé de haag ‘bois’, au sens de forestier.

 

JG

Dhaeyer(e)

Dhaeijere, zie d’Haeyer(e).

 

FD

D’Haeyr(e)

Profess. Le pêcheur de requins ou de squales (Haai). N° 131, 200.

 

EV

D’Haeyzeele

Lees Daaizele, PlN Dadizele (WV). 1412 Gillis van Dadiseele; 1424 Clais van Dayseele = Clais van Daisele, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Dhaeze

zie de Haas.

 

FD

D’Haeze

cf. Dhaese.

 

JG

D’Haezeleer

zie (de) Haeseleer.

 

FD

D’Haillecourt

PlN Haillicourt (PdC).

 

FD

Dhainaut

D’H-, D’Henau, Dhenneau, cf. Dehainaut.

 

JG

Dhainaut

D’Hainaut, -aux, zie Hainaut.

 

FD

d-Hainaut

Proven. Hainaut (Prov.).

 

EV

Dhaine

zie Daine.

 

FD

Dhainin

cf. Dhenin.

 

JG

Dhainin

zie Dehennin.

 

FD

Dhalen(ne)

zie Dhalleine.

 

FD

D’Halewin

zie D’Halluin.

 

FD

Dhalhausen

PlN Dahlhausen (NRW, NS).

 

FD

Dhalle

D’halle, Dalle, Daele: 1. D’Halle = de Halle, van Halle (VB). Ook wel = Van der Halle. 1280 Lambinus de Halle, Ip. (BEELE); 1709 Jan Dhalle, Joos D’haele, Oostakker (GYSS. 1971,17). -2. Misschien korte vorm voor Van Daele.

 

FD

Dhalle

zie Daller.

 

FD

Dhalleine

Dhalen(ne), D’Alleine, Dallenne(s), Dallenes: 1. PlN Hallennes in Merville en Houplines (DF). Hallennes-lès-Haubourdin (Nord). 1279 Jehan de Halennis; 1284 Jehan de Halesnes; 1337 Jehan de Hallennes, Arrechr (NCJ). – 2. Zie D’Alleine.

 

FD

D’Halluin

Dhal(l)uin, D’Halu(w)in, Daluin, D’halluweyn, -eijn, Dhalluweyn, Dhallewin, D’Hallewin, D’Halleweyn, Dhallewijn, Daluwein, D’Haelewyn, D’Halewin, Daelewijn,

-yn, D’Alwein, Dalewijn, -yn, d’Alewyn, -ijn, Dalloin, Daloin(ck): PlN Halluin, Halewijn (Nord). Zie ook (van) Halewijn. 1317 Warier de Halewin; 1399 Daniel de Haluin, Krr. (DEBR. 1971,1970); 1633 Carharina Dalewijn, Lo (CRAEYE).

 

FD

D’Halluin

D’Hallewin. Nom d’origine: Halluin, 1194 «Halewin» (Nord); cf; aussi Halluin.

 

JG

Dhamen

Var. de Damen, génitif de Daam (= Adam).

 

JG

Dhamen

zie Daem(s).

 

FD

D’Hamer(s)

Dham(m)ers, zie Hamers.

 

FD

D’Hamers

Profess. De hamers, ,,Les marteaux ».  N.  de forgeron et de marchand de marteaux.   N08  131, 189.

 

EV

D’Handschotter

zie de Hanrsetrers.

 

FD

Dhane

zie (de) Haan.

 

FD

Dhanen(s)

-ins, -ijns, zie Danen(s).

 

FD

D’Hanine

Proven.  D’A(mo)nine. (Loc.).

 

EV

d’Hanins

cf. Dhaenens.

 

JG

Dhanis

D’hanis. Var. de Danis (aphérèse de Jordanus).

 

JG

Dhanis

D’Hanis: 1. D’Hanis. PlN Henis (L): 1224 Hanis (TW). – 2. Zie Danis.

 

FD

d-Hanis

Proven.  Anixhe    (Dép. Fexhe-Slins,  Liers etc.).

 

EV

d’-Hanswick

Proven.  Hanswyck. (Dép. Malines).

 

EV

D’Hantschotter

cf. Dehantschutter.

 

JG

D’Hantschotter

zie de Hanrserrers.

 

FD

D’Harcour

-ourt, d’Hareourt. Nom d’origine : Harcourt (Eure).

 

JG

D’Harcour(t)

zie Harcourt.

 

FD

D’Harte

d’Herte: 1. Mnl. harr, herr: hard(vochrig), wreed, onhandelbaar. BN, zie de Harde. – 2. Zie de Herr.

 

FD

D’Harveng

cf. Deharveng.

 

JG

D’Harveng

-ent, -ant, zie Harveng.

 

FD

d’–Harveng

Proven. Loc. D’Haseleer. V, Hazel(aar).

 

EV

D’Hase

cf. Dhaese.

 

JG

D’Hase

zie de Haas.

 

FD

D’Haseleer

D’Hasseler, zie de Haeseleer.

 

FD

D’Hasseler

cf. D’Haeseleer.

 

JG

D’Haufayt

D’Haufaijt: PlN Haut-Fays (LX) en in Villers-devanr-Orval (LX): hoog beukenbos.

 

FD

D’Haufayt

Nom d’origine: Haut-Pays (Lx).

 

JG

Dhaussy

D’Haussy, D(h)osy, Dossi, Daussy, d’Aussy, D(e)ausy, Aussy, Auci, Haussy: 1. PlN Haussy (Nord). 1209 Hugo Dausi, Montreuil (CMM); 1352 Hue Daussi er a Jehan Daussy son fil (CLM); 1327-28 Willem van Ausy, Ip. (CVYII, 925). – 2. Var. van Dauchy.

 

FD

Dhaussy

Dhosy. Nom d’origine: Haussy (Nord).

 

JG

D’Hautcour(t)

Dautcour: PlN Haucourt (Aisne, Oise, PdC, Nord, Meuse…). Zie ook Hautecourt.

 

FD

Dhautcourt

Nom d’origine : Hautecourt (Meuse), etc.

 

JG

d-Hautrimont

Proven. Audrimont (Dép. Ohain).

 

EV

Dhauw(e)

zie (de) Dauw.

 

FD

D’Hauwer

D’Houwer, au génitif: D’Hauwers. Nom de profession: moy. néerl. hauwer, houwer ‘boucher’.

 

JG

D’Hauwer(s)

zie de Hauwer(e).

 

FD

Dhavé

Nom d’origine : Havay, dial. âvé (Ht).

 

JG

D’Hâve

Dhavé, Davé, Davey, Davet, D’Hâve, Dave, Davay: PlN Havay(H).

 

FD

D’Hâve

zie Dave.

 

FD

Dhaveloose

D’Haveloose, -looze, zie D’Haeveloose.

 

FD

D’Haveloose

1. Car. mor. De Haveloze, ,,L’indigent, le sale, le dégue­nillé ». V. Daveloos. N° 281.

 

EV

D’Haveloose

cf. D’Haeveloose.

 

JG

D’Hayer

-ère, cf. Dhaeyer.

 

JG

D’Hayer(e)

zie d’Haeyer(e).

 

FD

D’Hayere  

Car. mor. De  haaier (Dial.),  Le  pêcheur  de  requins ».

N° 201.

 

EV

Dhaynaut

zie Hainaur.

 

FD

D’Haze

zie de Haas.

 

FD

Dhebboudt

D’H-, d’H-, D’Heiboudt. Var. de Debbaut, de l’anthrop. germ. theod-bald.

 

JG

D’Hebboudt

zie Dibbaut.

 

FD

Dheedene

D’Heedene, De(e)dene, D’Heedené, Dheedens, D’Heedens: Mnl. heidijn, hedijn: heibewoner, platrelandsbewoner, heiden. BN. 1398 Maye Shedins, Betrequin Sheidins, Moorsele (DEBR. 1970); 1698 Anrhone de Eedene, Rumbeke (MARICHAL).

 

FD

Dheedene

D’Heedene, Deedene, Dedene. Sur­nom: moy. néerl. heidijn, hedijn ‘habitant de la campagne’ [FD].

 

JG

D’Heedene

Car. mor.  De  heidene, ,,Le païen, le diseur de bonne aven­ture ». N° 201.

 

EV

Dheeger

cf. D’Heyger.

 

JG

Dheeger

zie D’Heyg(h)er(e).

 

FD

Dheem

zie Delhem.

 

FD

Dheer

D’H-,  Dheere. Moy. néerl. heer, hère ‘seigneur, chef.

 

JG

Dheer(e)

zie de Heer.

 

FD

D’Heere

Qualifie, féodale. De Heer, ,,Le suzerain, le seigneur ». N° 136.

 

EV

D’Heiboudt

cf. Dhebboudt.

 

JG

D’Heilly

PlN Heilly (Somme).

 

FD

D’Hel(d)t

Dhelft, D’Helf(t), zie de Helr.

 

FD

Dhelft

D’H-. Surnom: moy. néerl. helft, helcht ‘moitié’ ; comp. Delmoitié.

 

JG

D’Helft

Proven. ou propr. ,,La moi­tié ». N. de terre partagée, ou dont la redevance était de la moitié du produit (métairie).

 

EV

d-Hellemes

Proven. Hellemes (Loc. fr.).

 

EV

Dhellemme(s)

d’Hellemme, Dhellem(es), d’Hellem: 1. PlN Hellemmes (Nord). 1290 Hellin de Hyelemes = 1297 Hellinus de Hellemmes, Rijsel (SPL); 1325 Jehan de Helemmes, Dk. (TdT). – 2. Spelling voor Delemme. Zie Delem.

 

FD

Dhellemmes

D’hellemme. Nom d’origine: Hellemmes-Lille (Nord).

 

JG

Dhelsen, van

zie van Delsen.

 

FD

D’Helt

Car. mor. De held, ,,Le héros ». N° 283.

 

EV

Dhem

D’Hem, cf. Dehem.

 

JG

Dhem

zie Delhem.

 

FD

D’Hemricourt

zie De Hemricourr.

 

FD

Dhen

zie Duhain.

 

FD

Dhenain

Dhen(n)in, zie Dehennin.

 

FD

D’Henau

Dhenneau, cf. Dhainaut.

 

JG

Dhenau(t)

Dhenneau(x), zie Hainaut.

 

FD

D’Hendecourt

PlN Hendecourt (PdC). 1241 Jehans Hendecorr, Arrechr (NCJ).

 

FD

d’–Hendecourt

Proven. Loc. fr. (Pas de Calais).

 

EV

d’Hendecourt.

Nom  d’origine :   Hendecourt (PdC).

 

JG

Dhenin

Dhé-, Dhainin. Nom d’origine: Hénin (deux communes du PdC); cf. aussi Dehen-

 

JG

d’–Henin

Proven. Hainin. (Loc.).

 

EV

D’Hennezel

PlN Hennezel (Vosges).

 

FD

d’-Hennezel

Proven. 1. Ellezelles (Loc.). — 2. Hanzinelles (Loc.).

 

EV

Dhenri

zie Henri.

 

FD

D’Her-

-de, -dt, -t(e). Profess. ,,Le troupeau ». N. de berger. N° 131, 164.

 

EV

D’Herbais

Dherbes, Derbais, -aix, (de) Herbais, Herbay(s), Herbaye: PlN Herbais, Ndl. Harrbeek in Petrem (WB). 1355 Simon de Herbays, Bs. (Midd. 1957) 143); 1450 Symon van Harbays = 1486 Sijmon de Herbaijs, WB (Midd. 1963,170).

 

FD

Dherbecourt

Derbecourt, PlN Herbécourt (Somme).

 

FD

Dherbome(t)z

Derbomez, Herbommez, Herbomel, Harrebomee: PlN Herbaumez: woning van Herboud. 1230 Oberti de Hierbaurmes, H/Nord (SMTI).

 

FD

D’Herbomez

Dherbomez, Derbomez. 1230 «Oberti de Hierbautmes» Tournai; nom d’ori­gine: soit Herbaumez à Nomain (départ. Nord), 1236 «in loco qui dicitur Herbaumes in parrochia de Namaig» (Vincent, Top. de la France, 177b), soit Herbomez à Lecelles (arr. de Valenciennes (Nord) [MH].

 

JG

D’Herck

PlN Herk (L); zie van Herk.

 

FD

D’Herckers

zie D’herkers.

 

FD

D’Herde

D’Herdt. Nom de métier: moy. néerl. herde, heerde ‘pâtre’. Cf. aussi Dherte.

 

JG

D’Herde(r)

zie (de) Herder.

 

FD

D’Herder

Var. de Deherder (= le pâtre).

 

JG

D’Herdt

D’Hert, Dhert, zie de(n) Herr.

 

FD

Dhérinne(s)

Dherinne(s), D’Hérinnes, Derin(n)e: PlN Hérinnes-lez-Pecq (H) of Hérinnes = Herne (VB).

 

FD

D’Herissart

PlN Hérissart (Somme).

 

FD

D’herkers

D’Herckers: Afl. van Mnl. harken, herken,

horken: luisteren. BN. Vgl. D. Horcher.

 

FD

D’Hernoncourt

1. PlN Hernoncourt in Florennes (N). – 2. Zie Deregnaucour(t).

 

FD

D’Hernoncourt

Nom d’origine: Hernoncourt, à Florennes (Nr).

 

JG

D’Hert

Dherte. Surnom : moy. néerl. hert, herte ‘cerf ; var. de Dehert.

 

JG

Dherte

D’Herte, zie D’Harte.

 

FD

D’Hertefel(d)t

zie De Hertefelt.

 

FD

D’Hertefeld

Proven. ,,La campagne des cerfs ». Comp. : Hertenryck (Elevages de cerfs).

 

EV

D’Hertog(h)(e)

zie (de) Hertog.

 

FD

D’Hertoghe

Var. de De Hertog (= le duc).

 

JG

D’Hespe(e)l

zie Hespel.

 

FD

d’Hespel

Proven. Ancien fief (Nord, Fr.).

 

EV

D’Hespel

Surnom: moy. néerl. haspel ‘dévidoir’?

 

JG

Dheu

zie De Huy.

 

FD

Dheulin

Nom d’origine: Deulin, à Fronville (Nr), avec h graphique.

 

JG

Dheulin

zie Deulin.

 

FD

Dheuninck

Surnom: moy. néerl. honich, ho-ninc, huenic ‘miel’.

 

JG

Dheuninck

zie Honig.

 

FD

Dheur

d’Heur, Dheure, D’H-. 1276 «Maistre Johan Dore», 1312 «Gilotin de Oyre» Anthr-Liège, 1460 «Thilman Dheur» CoutStavelot, 1551 «Thomas Dheure» BourgNamur; nom d’origine: Heure-le-Romain (Lg), Heur-le-Tiex-he (Lb) ou encore Heure-en-Famenne (Nr), etc.

 

JG

d–Heur(e)

Proven. Heure  (Loc.).

 

EV

D’Heure

D’Heur, Dheur(e), Deurre: PlN Heure-le-Romain (LU) of Heur-le-Tiexhe/Diets-Heur (L). 1248 Jacobum de Heure; 1296 Jacobo de Heures; 1367 Gile d’Eure, LU (AVB).

 

FD

D’Heurter

H(e)urter < Mnl. hu(e)rten, horten: stoten, duwen. BN. 1409 Paesschaert de Hurtre; Hi/Nannen de Hurtere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

D’Heus

zie D’Hoossche.

 

FD

Dheuvaert

zie Hovard.

 

FD

D’Heydt

PlN Heyd(LX).

 

FD

D’Heye

zie de Hey.

 

FD

D’Heyer(e)

zie de Heyer.

 

FD

D’Heyg(h)er(e)

D’Heijg(h)er(e), de Heyger(e), Dheygere, D’Heygère, D’Heygers, Deigers, D’eigens, Deygers, Deijgers, D’Eygre, de Heegher, He(e)ger, Dheeger, D’Heyer(e), (de) Heyer, den Heijer, Heier, Heyer, Heijers, (de) Heyder, de Heijder, de Deyger, de Dey(g)ere, de Deijgere: Mnl. (h)eiger, he(e)ger: reiger. Vgl. De Reygher, D. Reiher, Fr. Héron. BN voor iemand met spillebenen. 1278 H. Heygher, Lv. (HB 584); 1367 Clais de Hegher = 1378 Clais de Heeghere; 1393 Jacob Dheghere, Ip. (BEELE); 1845 Fr. D’heygere = de Deygere, Pittem (VS1982, 434). °± 1620 Joannes de Heygere = (zoon van) Judocus de Reyghere, Pittem (PDB).

 

FD

D’Heyger

-ère, Dheeger, au génitif: Dheygers. Surnom: moy. néerl. heiger, heger, eiger ‘hé­ron’.

 

JG

D’Heyne

zie Daine.

 

FD

Dhie(d)t

zie Diet.

 

FD

Dhill

zie Dilly.

 

FD

Dhillon

PlN Hillion (Côtes-du-Nord).

 

FD

Dhilly

cf. Dilly?

 

JG

Dhinaut

zie Hainaut, Daneau.

 

FD

Dhinnecour

zie Dinnecourt.

 

FD

Dhinnin

zie Dehennin.

 

FD

D’ho(e)ckers

D’Hoekers, zie de Hoker.

 

FD

Dhoe

D’Hoe, zie Hoge, Hoed, d’Aoust.

 

FD

D’Hoe

Car. mor. De hoede, ,,L’éveil ». N. d’H. qui reste sur ses gardes. N° 280.

 

EV

D’Hoe

Nom de métier: moy. néerl. hoe, hoede ‘garde, gardien’.

 

JG

Dhoedt

D’H-. Surnom: moy. néerl. hoet, huet ‘chapeau’.

 

JG

Dhoedt

D’Hoedt, zie Hoed, D’Aoust.

 

FD

D’Hoedt

De hoed, ,,Le chapeau ». 1. N. de fabricant. N08 131, 159- — 2. Particular. vestim. N° 266.

 

EV

Dhoen

D’Hoen: Wsch. var. van Thoen.

 

FD

D’Hoeraen

-ne, Doeraene, -an, -âne. Nom d’origine: Ouraan, «Ouderaan», topon. à Geetbets (BrFl) [FD] et non point dérivé de moy. néerl. hoere, hoer ‘prostituée’.

 

JG

Dhoeraen(e)

-âne, zie Doraene.

 

FD

D’Hoeraene

Car. mor. Hoer, ,,Courtisane ».

 

EV

Dhoere

zie Dhoore.

 

FD

D’Hoest

Surnom : moy. néerl. hoest(e) ‘toux’.

 

JG

D’Hoest

zie D’Aoust.

 

FD

D’Hoet

zie Hoed, D’Aoust.

 

FD

D’Hoey(e)

zie Hoge.

 

FD

D’Hoffschmidt

BerN van de hoefsmid.

 

FD

D’Hoffschmidt

w. (Bastogne) Dôchmit’. Nom de profession: ail. Hoffschmid ‘maréchal-fer-ranf.

 

JG

D’Hoin(n)e

Dhoisne, zie de Hoon.

 

FD

D’Hoir

zie Dhoore.

 

FD

d-Hoir

Hoir. Filiation. ,,(Fils) d’hoir (d’héritier) ».

 

EV

d-Hoir

Proven. Oir, ancien N. d’Heure-le Romain.

 

EV

D’Hoisne

D’Hoine, D’Oine, Doisne, Daine, NF attesté à Warneton dès 1 795 sous la double forme D’Hoisne et Doisne (GeneaNet), cf. 1597 «Jan Hoyne» = «Jan Hoone» Warneton; surnom: moy. néerl. hoon, hone ‘dangereux; trompeur, traître’ (précédé de l’article néerl. de élidé) [FD]

 

JG

D’Hoker

1. Profess. De hok, l’étable »; De hoker, ,,Le berger ». N° 164. — 2. N. d’habitude. De hok, jeu de cartes; de hoker, ,,Le joueur » Nos 131, 201.

 

EV

D’Hoker

Nom de profession: moy. néerl. hoeker ‘détaillant’.

 

JG

D’Hoker(s)

zie de Hoker.

 

FD

Dholiesla(e)ger

D’Holi(e)slager, zie Olieslagers.

 

FD

Dhollande

Originaire de Hollande ; cf. Hollande, etc.

 

JG

Dhollande

zie De Hollande.

 

FD

Dhollander

D’H-. Var. de Dehollander (= le hollandais).

 

JG

D’Hollander

N. d’orig. ,,Le Hollan­dais ». N° 223.

 

EV

D’Hollander(e)

-ers, Dhollander(s), zie de Hollander.

 

FD

Dhomen

zie Domen.

 

FD

D’Homme

zie Dorme.

 

FD

D’Hon(d)t

Car. mor. ,,Le chien ». V. Hond. N08 288, 291.

 

EV

Dhonat

V. Donat. N° 68.

 

EV

Dhond

Dhondt,  D’H-, Dhont, D’H-, cf. Dehondt.

 

JG

Dhond(t)

Dhont(e), zie de Hond(t).

 

FD

D’Hoog(h)e

Car.  mor.  De hooge, ,,Le hautain ». N° 269

 

EV

D’hoog(h)e

D’Hoogh, zie Hoge.

 

FD

Dhooge

D’H-, Dhooghe, D’H-, cf. Dehoogh.

 

JG

D’Hooghvorst

zie van Hovorst.

 

FD

d’Hoogvorst

Proven.   Dép.   Kraainem.

 

EV

D’hoolaege

zie (van) Doolaeghe.

 

FD

D’hooms

Dhooms, zie Ooms, Doem.

 

FD

D’Hooms

Génitif de moy.  néerl.  oom,  ome ‘oncle’.

 

JG

D’Hooms

V. Dooms. N° 68.

 

EV

Dhoop

D’Hoop, zie de Hoop.

 

FD

Dhoop

D’Hoop.  Surnom: moy. néerl. hoop, hoep ‘tas’ ou moy. néerl. hoop, hope ‘espoir’.

 

JG

D’Hoop

Car. mor.  De  hoop, ,,L’espoir ». N. d’optimiste.  N° 250, 287.

 

EV

Dhoore

D’H-. Surnom: moy. néerl. hoir, hoor ‘héritier’ (cf. VISt 6, 1970, 622).

 

JG

Dhoore

D’Hoore, Dhoere, D’Hoere, D’Hor, D’Hoir, Do(o)re: 1. Mnl. hoor, hoir: erfgenaam. Vgl. Fr. Héritier, D. Erber. 1303 Ghilleberte Dore; Jhanne Hoire, Bg. (VERKEST). – 2. Mnl. door, dore: dwaas, gek. D. Tor. 1449 Andriese den Doore, Mb. (A.BAERT). – 3. Soms: De O(i)re. PlN Heure (LU). 1236 Henricum de Ore = 1241 Henricus de Dire, LU(CVD).

 

FD

Dhoore

Proven. De Hore, ,,La boue, l’endroit fangeux ». N° 231.

 

EV

D’Hoorne

Dhorne: 1. De Hoorne; zie Hoorn(e). -2. Wsch. evenwel var. van D(h)orme, met rn/rm-wisseling (vgl. van Doorme).

 

FD

Dhoosche

Surnom:  moy. néerl. de hovesch, hoosch ‘l’homme courtois’ [FD]. Dhosy, cf. Dhaussy.

 

JG

D’Hoossche

Dhoosche, Doossche, D’Hose, Doos(e), Dooze, Dose(n), Hoos, D’Hossche, Dhos(s)che, D’Hoste, Doss(ch)e, Doss(ch)é, (de) Heus(ch), D’Heus, Heusche, Heuch: BN voor de Hoofs(ch)e, die hoofs, hoffelijk, gemanierd, beschaafd is. 1262 Walterus Hossche, Bs. (PEENE1949); 1280 Willelmus Hoefsce, Ip. (BEELE); 1303 Lauwerse den Hovesschen, Bg. (VERKEST); 1393 H. die Hoesch (stamvader van de Luikse familie) (de) Heusch; i6e e. Arnold de Heusch, Luik (Par. 1974, 335-350; 1975,37; 1988,470).

 

FD

Dhoostelaer(e)

zie van Doorselaer(e).

 

FD

D’Hor

zie Dhoore.

 

FD

D’Horaene

zie Dora(e)ne.

 

FD

Dhorme

zie Dorme.

 

FD

Dhorne

zie D’Hoorne.

 

FD

D’Hos(s)che

zie D’Hoossche.

 

FD

Dhose

De   hose, ,,La   chausse,   la heuse ». 1. Particular.   vestim.   N° 266. — 2. Profess. N° 131, 16l.

 

EV

D’Hose

zie de Hoze, D’Hoossche.

 

FD

Dhossche

V. Dossche.

 

EV

D’Hoste

zie De Hoste, D’Hoossche.

 

FD

Dhosy

zie Dhaussy.

 

FD

Dhôtel

Dotel. 1444 «Jehan de Hostel» Aides-Namur, 1620 «Barthélémy D’ostel (de Trepigny [= Strépigny?])» émigré en Suède; fr. hôtel. Cf. aussi 1475 «Colart Obier autrement

nommez maistre d’hostel» Castillon.

 

JG

Dhôtel

zie Dautel.

 

FD

Dhouailly

NF de la région de Beauraing mais qui semble plutôt français à l’origine (depuis 1663 à Crèvecoeur sur l’Escaut, départ. Nord

[FyS]);  p.-ê. de  Wailly, à Taintegnies (arr. Tournai) ou dans le Pas-de-Calais [MH].

 

JG

Dhouailly

Wsch. grafie voor De Wailly.

 

FD

D’Houdemont

d’Oudoumont: PlN Houdemont (LX), Oudoumont in Verlaine (LU), Houdoumont in Jallet(N).

 

FD

D’Houndt

zie de(n) Hond(t).

 

FD

D’Hous(t)

zie D’Aoust.

 

FD

D’Houwer

cf. D’Hauwer.

 

JG

D’Houwer

Profess.    De    houwer, ,,Celui   qui  hache,   coupe »   (sous-entendu   been-,   steen-).   Boucher, tailleur de pierres ». N08 134, 150, 175.

 

EV

D’Houwer

zie de Hauwer(e).

 

FD

D’Hoy(e)

zie De Huy.

 

FD

Dhoze

Surnom:   moy.   néerl.   hose,   hoosse ‘chausse’.

 

JG

D’Hoze

zie de Hoze.

 

FD

D’hozier

zie Dosière.

 

FD

Dhu(i)

zie De Huy.

 

FD

D’Huart

Duart, Duwaer, Duward, Duwaert(s): Fatr. Var. van Douard; zie Doudard. Evtl. de + Patr. Huard.

 

FD

d’Huart

Huart. N. de bapt., précédé du de nobil. N° 47. V. HAD (Hag).

 

EV

d’Huart

Particule de + NF Huait, cf.   1345 «Hugo dictus Huars» Liège, dérivé en -art de Hue (Hugues).

 

JG

D’Hueyck

Dhuicque, zie Duyck(e).

 

FD

Dhuique

Proven.    Dhuy    (Loc.). (N° 47).

 

EV

Dhuis

Dhuys. V. THEUD (Deux), N° 126.

 

EV

d–Huis

Proven. ‘t Huis, ,,La maison » (L.D.). Voire De Cruyce.

 

EV

Dhullu

cf. Dehullu.

 

JG

Dhullu

zie Dehullu.

 

FD

Dhulst

D’H-. Nom d’origine: Hulst (prov. Zélande, P.-B.).

 

JG

Dhulst,

zie de Hulst.

 

FD

D’Hulster

-ère. Ethnique : habitant de Hulst (ci-dessus) [FD].

 

JG

Dhulster(s)

D’Hulster(e), zie de Hulster.

 

FD

D’Humain

PlN Humain (LX).

 

FD

Dhumerelle

PlN Humeroeuille (PdC).

 

FD

d’Huppaye

Loc.). Dupaix. Proven. Huppaye (Loc.).

 

EV

Dhur

Ndd. dühr, Ndl. duur, D. teuer. BN. 1264 Hinrik Dure, Maagdenburg (DN).

 

FD

Dhur

Surnom: bas-all, dühr, all. teuer ‘cher, coûteux’ ?

 

JG

D’Hust

zie (de) Hulst.

 

FD

D’Huvettere

zie Huyvetter.

 

FD

Dhuy

Nom d’origine: Dhuy (Nr) ou de Huy.

 

JG

Dhuy

zie De Huy.

 

FD

Dhuygelaere

zie Huygelaere.

 

FD

Dhuynslager, van

zie Duinslaeger.

 

FD

D’Huys

Dhuys: 1. Zie Duis. – 2. Spelling voor Dhuy.

 

FD

D’Huys

Moy. néerl. huus, huys ‘maison’.

 

JG

D’Huysser

Surnom: moy. néerl. husere, -eere ‘hussard’.

 

JG

D’Huysser

zie de Huisser.

 

FD

Dhuyvetter

D’H-,   D’Huyvettere,   Duvetter.

Nom de métier: moy. néerl. hndevetter, néerl.

huidvetter ‘tanneur’.

 

JG

Dhuyvetter(e)

-ers, zie Huyvetter.

 

FD

D’Huyvetter(e)

Profess. De huidevetter, ,,Le tanneur ». N° 16l.

 

EV

D’Hyedt

zie Diet.

 

FD

Dhyne

Dhynes. Probabl. nom d’origine: (Les) Isnes, 1265 «Ynes»(Nr).

 

JG

Dhyne(s)

PlN Isnes: 1289 Ynes (N).

 

FD

d’-Hyne(s)

Proven. Isnes (Loc.).

 

EV

Dhyon

D’Hyon. Nom d’origine: Hyon (Ht).

 

JG

Dhyon

D’Hyon: PlN Hyon (H).

 

FD

Dhyser

zie Diser.

 

FD

Dhyvert

zie Divers.

 

FD

Di-

Noter que la préposition w. di (fr. de) intro­duit plusieurs noms d’origine, ainsi Dispa, Dis-keuve, Discry, Distave, etc.

 

JG

Di Benedetto

Patr. It. Benedetto, Lat. HN Benedictus.

 

FD

Di Felice

It. Patr. Lat. HN Félix.

 

FD

Di Francesco

Patr. It. VN Francesco = Franciscus.

 

FD

Di Franco

Patr. It. Franco = Germ. VN Vranco,

Vrank.

 

FD

Di Gennaro

It. Patr. Lat. HN Januarius.

 

FD

Di Giovanni

Patr. It. VN Giovanni=Johannes. Di Girolamo: Patr. It. VN Girolamo = Hieronymus. Di Giugni: Patr. It. VN Giugno = Junius. Di Giuseppe: Patr. It. VN Giuseppe=Josephus. Di Giusto: Patr. It. VN Giusto = Justus.

 

FD

Di Gregorio

Patr. It. VN Gregorio = Gregorius.

 

FD

Di Liberto

Patr. It. VN Liberto = Germ. VN Liebrecht.

 

FD

Di Marco

Patr. It. VN Marco = Marais.

 

FD

Di Maria

Metr. It. VN Maria.

 

FD

Di Martine

Patr. It. VN Martino = Martinus.

 

FD

Di Martinelli

-y: Patr. It. VN Martinello, dim. van Martine.

 

FD

Di Matteo

Patr. It. VN Matteo = Mattheus.

 

FD

Di Piazza

It. PlN Piazza: plaats, plein. Vgl. Delaplace, Verplaetse.

 

FD

Di Pietro

Patr. It. VN Pietro = Petrus.

 

FD

Di Placido

Patr. It. VN Placido = Placidus. Dippel, zie Diebels.

 

FD

Di- -r(i)ck(x)

-rickz, -ricq, -rique, -rix, -rk(se), Dirr- -ix. V. THEUD

(Theu). Nos 125, 126.

 

EV

Di Silvestro

Patr. It. VN Silvestro = Silvester.

 

FD

Di Stefano

zie Destefano.

 

FD

Di Tulli

Patr. It. VN Tullio = Tullius.

 

FD

Di Vincenzo

Patr. It. VN Vincenzo = Vincentius.

 

FD

Di(e)stelmans

Disselmans: 1. Afl. van Distel; vgl. Distels, D. Diestelmann. – 2. Reïnterpretatie van Dies(t)mans, afl. van Van Diest. 1370 Jan Dicemans, Diest (F.C.); 1682 Joannes Distelmans; 1692 Maria Cat. Dismans, Diest; 1697 Gisbertus Dissemans; 1715 Herman Distmans, Webbekom; 1757 Catharina Distermans, Diest (CLAES1983, 132).

 

FD

Di(s)neur

Afl. van Ofr. disner, Fr. dîner: (oorspr.) ontbijten, (later) dineren, de hoofdmaaltijd gebruiken. BN voor een tafelgenoot, eter, kostganger. 1471 Cristiaen le Disneur, Villers (PARM.).

 

FD

di~Scailles

Proven.   Escailles   (Plus. L.D.). V. Delécaille. N03 171, 209.

 

EV

di~Scart

V. Lescart.

 

EV

di~Sclez

Proven.   Di Sclaye   (Dép. Bous val).

 

EV

Diacre

Diagre: 1. Fr. diacre: diaken. 1412 Jehan Diacre, Senlis (MOR1ET). – 2. Zie de Jager(e).

 

FD

Diacre

Diak. Nom de fonction: fr. diacre (laïc distribuant les aumônes).

 

JG

Diagre

 (NF de la région mouscronnoise). Sans doute romanisation du NF néerl. De Jaegher (= le chasseur).

 

JG

Diamant

1.   V.  Di  Amont.  —   2. Profess. Tailleur ou march. de dia­mants.

 

EV

Diamant

-ante, -anti, -ent, -ond(s), Dyament: BerBN van de diamantslijper, -verkoper. 146 e. Perrin Diamant (MORLET); 1584 Joris Diamant, Aw. (AB).

 

FD

Diamant

-ent. 1584 «Joris Diamant» Anvers; surnom, généralement israélite, de diamantaire ou de marchand de diamants.

 

JG

Diamond

Proven.   D’Amont.   N° 209, 239. Dans   le   dialecte,   Di   représente parfois De.

 

EV

Diana

It. Metr. Lat. naam van de godin Diana.

 

FD

Diana

Prénom fém. Diane, du nom de la déesse romaine de la chasse.

 

JG

Dianant, van

zie Dinant.

 

FD

Diant

PlN (Seine-et-Marne).

 

FD

Diarbois

Proven. 1. Dép. Jumet. — 2. De Harbois (Ruiss.). N° 209.

 

EV

Diard

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Diethard: theud-hard ‘volk-sterk’. Diardus (MORLET I).

 

FD

Dias

Diaz. Prénom espagnol Dias < Didaci, génitif lat. de Didacus, attesté à date ancienne, cf. 1626 «Didacus de Messia» Bruxelles.

 

JG

Dias(son)

1.   Proven.   De  Hasson(ville)  (Dép. Aye). N° 70, 209,

245. — 2. N. de baptême. ,,(Fils) de Diaz ».

 

EV

Diasson

Tar. Zoon van Tiasso, Fr. VN, dim. van diet-naam. 1610 Tiasso Tiassens, Groningen (BRECH.).

 

FD

Diatloff

Zie Detlef(s).

 

FD

Diaz

Dias, de Jas: Patr. Sp.-Port. VN Diaz: Jacob (VS 1981,325). 1535 Rodrigo Dyas, Portugal-Aw. (AP); 1552 Jan Dias, meester van den schepe senora de Luz, Aw. (VS 1981,595); 1559 Mich. Dias, Lissabon-Aw.(AP).

 

FD

Dibbaut

1272 «Dibbout textor» PolyptVillers ; var. de Debbaut, antropon. germ. theod-bald.

 

JG

Dibbaut

-out, Deb(b)au(d)t, Deb(b)oudt, D’Hebboudt, Debout, Dabaut, De Beau, Tiebout, -aut, -os, -orts, Tibbaut, Thibau(d), -ault, -baut, -(e)aut, -eau, -(e)aux, -o(s), -ou(t),

-ouw, Tibau(t), -aux, -eau, -o(s), -ou(t), Thié-, Thiebaud, -au(ld), -ault, -aut, -eau, -(e)aux, -out, -oux,Thybaut, -beau.Thebaut, Thébaut, -aud, -aux, -a(ult), de Thibault: Patr. Germ. VN theud-bald ‘volk-moedig’: Thietbaldus, Tieboldus, Tebaudus (Dip., MORLET I). 1279 Henricus filius Theobaldi = 1282 Henrico Dibboude, Mech. (MNT123); 1328 Woutre Dibboud, Ktr. (DEBR. 1971); 1389 Alart Typoet, Diest (VdP); 1422 Pieter Tijbaut, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Dibbels

zie Diebels.

 

FD

Dibbets

Debets: Patr. < Diebouds; zie Dibbaut.

 

FD

Dichamp

-ant, zie Dechamps.

 

FD

Dichant

Dichamp.  Var.  w.  de Dechamp(s), Duchamp ?

 

JG

Dichel(e), van

zie van Dickel(en).

 

FD

Dichter

1. Naam van een dichter, schrijver. 1664 Nicolaus Dichters, Delft (MUL VI). – 2. Maar de D. FN Dichter gaat terug op Mhd. diechter: kleinzoon, nakomeling-(DN).

 

FD

Dick

Dicks,  Dickens,   Dicker.   V. THEUD (Theuc). N08 125, 126.

 

EV

Dick

Forme contractée de Dierck, venant de Diederic, de l’anthrop. germ. theod-ric (Vin­cent 60) [à distinguer d’angl. Dick, hypocor. de Ricard].

 

JG

Dick(e)

zie Dierks.

 

FD

Dickbol

Wellicht volksetymologische vervorming van Diebold.

 

FD

Dicke, van

zie van Dijk.

 

FD

Dickel(en), van

van Dikkelen, Dickel(e), van Dichel(e), van Diggele, Verdikkelen: PlN Dikkele (OV). 1221 luanus de Dickele, Cent; 1227 Razo de Dickele, Munkzwalm (GN).

 

FD

Dicken(s)

Dykens: Patr. Afl. van bakernaam van Diederik (of Richard)? 1671 Servatii Dickens, Ravels (VS 1971,415-8).

 

FD

Dicken,

-ens. Génitif néerl. de Dick.

 

JG

Dickenscheid

Dekenscheid: PlN Dickenschied (RP).

 

FD

Dicker, de

Dicker(s), zie Dijkers.

 

FD

Dickerboom

Ndd. FN Dicker Bohm: dikke boom. PlN. Vgl. Ndl. FN Dik(ke)boom. 1695 Anna Maria an gen Dickerbom, Hiesfeld (PDB).

 

FD

Dickert

D. FN. Afl. van PlN Dick: struikgewas (DN).

 

FD

Dickler

Proven.   Dikkele.    (Loc.), avec suff. -(e)r d’orig. N° 212.

 

EV

Dickman(s)

1. Car. phys. ,,Le gros ». N° 254. — 2. V. THEUD (Theuc)

Nos 118 ou 119, 125, 126.

 

EV

Dickman(s)

zie Dijckmans.

 

FD

Dickmans.

Génitif de néerl. dik-man ‘homme gros’.

 

JG

Dickmeis

D. FN Dickmeiss. Misschien uit Dîkmeister: dijkmeester. 1396 Lambert Dykmester, Greifswald (NN).

 

FD

Dicks

Dickx, zie Dierks.

 

FD

Dickschat

zie van Dystadt.

 

FD

Dickschen

Dickson, zie Dijksen.

 

FD

Dicksved.   

1.     Proven.    Dicksveld, ,,Campagne   du   sieur   Dick »   ou

Dijksveld,  „Champ  de  la digue ». N° 231, 234. — 2. N. de baptême double, ,,Richard-Guy ».

 

EV

Dickten

PlN Dickten (Westerwald, Noordrijnland).

 

FD

Dicop

BN voor een dikkop, dikhoofd. Vgl. Ndl. FN Dikhooff, D. Dickopf, Dickopp, Di(c)kob.

 

FD

Dicop

Car. phys. Dik kop, „Grosse tête », sobriquet. N° 254.

 

EV

Dicque

Var. van Dicke of korte vorm van Deldicque.

 

FD

Dicquemare

zie Dequinnemare.

 

FD

Dics

zie Dierks.

 

FD

Dictus

Dicktus. Aphérèse de lat. Benedictus, fr. Benoît, ou plus souvent lat. dictus introduisant un surnom alternatif.

 

JG

Dictus

Dittus: 1. Patr. Korte vorm van HN Benedictus. 1539 Benedictus Dannys; 1516 Dictus Wouters, Kontich (SELS); 1584 Frederick Dictus, Aw. (AB). – 2. Een tweede TN of BN werd in teksten vaak ingeleid door dictus, d.w.z. alias, bijgenaamd. Vgl. Binamé, Ledit. 1298 Ghiselin Dictus, Cent (CG); 1326 van Jan Dictuse, Cent (RSGI).

 

FD

Did-

cf. Didier, Did- (dérivés).

 

JG

Did(d)-

-en, -elez, -erich, -ier.   V. THEUD (Tbeud). N° 125.

 

EV

Diddem

Didden, Diden, au génitif: Diddens, Didens.  Hypocor., au génitif,  de  Diederic (Vincent 60).

 

JG

Didden(s)

zie Diedens.

 

FD

Didderen

Dideren, Diederen. Dérivé du même thème de Diederic (Vincent 60).

 

JG

Didderen

zie D’Ieteren.

 

FD

Dideberg

Nom d’origine: Dideberg, à Amel/Amblève (Lg).

 

JG

Dideberg

PlN Diedenberg, Fr. Thiaumont (LX) of Dideberg in Amel (LU).

 

FD

Didelet

-ez, Didelot, cf. Didier, Did-.

 

JG

Didelet

-ez, -ot: Patr. Fr. dim. van Didier.

 

FD

Didembourg

Nom d’origine: Diedenberg (= fr. Thiaumont) près d’Arlon, 1185 «Diedenburg»(Lx).

 

JG

Didembourg

PlN Diedenberg (LX, zie Dideberg): 1185 Diedenburg.

 

FD

Diden

-ens, cf. Didden.

 

JG

Didenhoven, van

PlN Diedenhofen, Fr. Thionville (Lotharingen).

 

FD

Didens

Zie Diedens.

 

FD

Dideren

cf. Didderen.

 

JG

Diderich

Diderichs. -rix, cf. Diederich.

 

JG

Diderich

zie Diederich(s).

 

FD

Didesse

 (NF de la région de Liège et de Spa). Probabl. var. de Didesch, NF lorrain (Sainte-Marie-aux-Chênes), généralement considéré comme un hypocor. de Didier ou de Dietrich [on rencontre aussi le NF Didisse dans le Pas-de-Calais] ; sinon du nom Idesse à Saint-Denis (GeneaNet) [avec la collab. de Fr. Gabriel].

 

JG

Didesse

zie Dediest.

 

FD

Didie(r)

Didi, Didy, Deydier, Dis(d)ier, Dizier, Disy, Disi, Dizy: Patr. 1. Rom. vormen van HN Desiderius. 1212 Gerars Disdier, Atrecht (NCJ); 1264 Franco Desdier, Bs. (PEENE1949); 1376 Dezier de Lattines, LU (CSP). – 2. Rom. vormen van Germ. VN Dieter: Teuderius, Diderius (MORLETI).

 

FD

Didier

Prénom Didier < lat. Desiderius, nom à valeur mystique (d’où sa faveur chez les premiers chrétiens et en Gaule), popularisé aussi par deux saints (Morlet 334); cf. aussi Dédier.

Didi, Didit, Didy, w. (Revin) Dîdî. 1326 «Jehan Didy», 1336 «Jehans Didis», 1365 «Alart Puce demorant avoec Jehenne Didi» TailleMons, 1621 «Jean Didi (de Sedan)» émigré en Suède; Vincent (BTD 27, 79) considère Didi, prononcé Dîdi, comme un hypocor. de Didier par répétition de la seconde syllabe, mais signale, d’après Feller, que Didî (avec -;’ initial bref) est la forme wallonne de Didier, cf. d’ailleurs 9.4.1657 «Thomas Didier (…) led. Didy», 16.11.1700 «Jean Didy, nre forestier» = 13.10.1716 «Jean Didyer, nre sergeant» (not. liég.) [JL, NFw]. m Dérivés du thème anthrop. Did(i)- de Didier: Didiet. – Didion. 1766 «Hubert Di-dion» Villers-le-Gambon. – Didon. Didot. 1630 «Jeanne Dydo», 1637 «au jardin de Jean Pierart dit Dido» Spontin, 1666 «Jean Gille dit Didot» NPLouette

Doubles dérivés : Didelet, -ez. – Didelot. Oidoné. Dimin. de Didon plutôt que var. de Dieudonné.

 

JG

Didière

Proven.     ,,Domaine     de Didier » N° 245.

 

EV

Didion

Dedion: Patr. Vleivorm van VN Didier.

 

FD

Didisheim

PlN Diedesheim in Mosbach (BW).

 

FD

Didon

Didoné, Didot, cf. Didier, Did-.

 

JG

Didon

Didot: Patr. Rom. vleivormen van Didier of van een andere Diet-naam.

 

FD

Didrich

-che, Didrige, cf. Diederich.

 

JG

Didrich(e)

-icht, -ige, zie Diederichs.

 

FD

Didrix

Die(de)-   -boit,   -rich.   V.THEUD (Theud). N08 125, 126.

 

EV

Didry

Francisation de Didrich.

 

JG

Didt

Zie Diet.

 

FD

Didy

cf. Didier, Didi.

 

JG

Didy

zie Didier.

 

FD

Diebels

Dippel, Dibbels, Tybel, Tijpels, Tippel, Tippél: Patr. Ofwel (met verdoffmg ol/el en t-apocope) < Diebold, Dibbelt, ofwel -e/-dim. van Germ. VN Dieboud of Die(t)bert.

 

FD

Dieben

Diep(en),Tippin: Patr. Vleivorm van Germ. VN Dieboud of Dietbrecht. 1541 Lieven Tijpens, Gent-Aw. (AP).

 

FD

Diebold

-olt, Tipold: Patr. Germ. VN Dieboud (zie Dibbaut). 146 e. Dibbold Horn, Rostock (NN).

 

FD

Diec(kx)

zie Dierks.

 

FD

Dieckmann

zie Dyckmans.

 

FD

Dieden(s)

Dedden(s), Didens, Didden(s), Ditte(n): Patr. Vleivorm van Germ. Diet-naam (theud), zoals Diederik. 1284 Didde den Bode, Dordrecht (CG); 1379 Diederic de Coc Diddeken, Diest (med. F.C.); 1385 Wilhelmi dicti Didden, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Diedens

Génitif double du thème Died- de Diederich (Vincent 60).

 

JG

Diederen

cf. Didderen.

 

JG

Diederen

zie D’Ieteren.

 

FD

Diederich

-ik, Diedrich, Diderich ; au génitif: Diedericks, -ickx, Diderichs, -ix; formes romanisées: Didrich, -che, Didrige (à Ethe). Nom issu de l’anthrop. germ. theud-rik (Lin-demans 82-84), corresp. germ. de fr. Thierry.

 

JG

Diederich(s)

Diedrich(s), -iche, Diderich, Didrich(e), -icht, -ige, Dirich, Dierichs, Dietrich(s), Dittrich, Dytrych, Dederich(s), Dedriche, Dédriche, Derriche, Derichs: Patr. D. vormen van de Germ. VN Diederik. 1560 Hans Diederich, Deventer-Aw. (AP).

 

FD

Diedericx

-ick(x), -iks, Tidrick, Tieterickx, Titeric(k)x, Dieriks, -ikx, -ic(k)x, -ieck(x), -ick(s), -ichx, -iex, -yc(x), -ijck(x), -yck(x), Diri(c)k(s), -ic(k)x, -ikx, -icq(ue), -ique, -i(e)kx, Dir(r)ix, Dederick(s), -ix, Deri(c)ks, -ick(x), -icq, -i(c)x, -ikx, Dere(c)kx, Derijckx, Derycks, -yckx, Derriks, Derryks, -yx, Diris, Derissen, Diri(c)k(en); Diederixzone: 1. Patr. Germ.

VN Die(de)rik: theud-rîk’volk-machtig’: The(o)deric, Thiedericus, Dideric (F m., MORLET 1, GN). 1122 Theodericus de Beverne; 1130 venerabilis Theoderici comitis Flandrie (DEBR. 1980′); 1344 Daneel Diederic, Har. (DEBR. 1971); 1380 Gherijt Didderijcssoen, Waalwijk (BLO VIII); 1382 Hughe Diederics, Beveren-L. (DEBR. 1970). –

2. Zie ook Durin(ck)x.

 

FD

Diedonck, van

zie van Dierdonck.

 

FD

Dief(f)enbach

Dieffembach, -bacq, Diephenbach: Verspreide PlN Diefenbach: diepe beek (GH, RP, NRW, BW).

 

FD

Diefels

zie van Dievel.

 

FD

Diegenant

zie Guinand.

 

FD

Diegerick

zie Degerickx.

 

FD

Dieghem, van

van Digem: PlN Diegem (VB). 1233 Henricum de Diedenghen, Kh. (OSM); 1356 Gilise van Diedenghem, Bs. (PEENE 1949).

 

FD

Diehl

Hypocor. all. de Dietrich; la glose de Fôrst. (col. 410) par le thème germ. dil-, est moins probable.

 

JG

Diehl

zie Dielissen.

 

FD

Dieker

1. V. THEUD. — 2. Profess. Dijker, ,,Ouvrier qui travaille aux

digues ». N° 142.

 

EV

Dieker

zie Dijker(s).

 

FD

Diekirch

Nom d’origine : Diekirch (G.-D. Lux.).

 

JG

Diekmans

-man(n), zie Dijckmans.

 

FD

Diekstra

zie Dijkstra.

 

FD

Diel-

Dil(l)-. Forme contractée de *Diedel, dimin. de Diederich (Vincent 60) ou bien hypocor. du prénom féminin Odilia (Vincent 61); pourrait représenter aussi Egidius, ainsi Dielis = Gillis, Dieltiens = Gieltiens (cf. WSÏ 1975, 84). « D’où: Dieleman, Dielman, -ann, Dill-mann, au génitif: Dillemans, composé avec -mon. – Dielen, Dilen, Dillen; Dielens, Diel-lens, Dillens, génitif double. – Dielie, Die-, Dillie, avec suffixe dimin. -ie, -je’, au génitif: Dilien, Dillien, -iën. Dielis, Diles, Diellies, Dillics. Dilles, -is, génitif en -s; Oilisscu, génitif surcomposé. – Dielkens, avec suffixe dimin. -ken au génitif. – Diels, Dils, génitif en -s. – Dieltiels, Diltiels, sans doute assimilation de Dieltiens. – Dieltiens, -tjens, suffixe dimin. -tje au génitif double.

 

JG

Diel- -(e)man(s)

-is, -s, -tjens. V. THEUD (Theu et Theud). N08 125, 126.

 

EV

Diel(e)

zie Dielissen.

 

FD

Dielegom, van

-gon: PlN Dielegem (VB). 1356 Wouteren van Diedelghem, VB (PEENE 1949).

 

FD

Dieleman(s)

zie Dielman(s).

 

FD

Dielen(s):

1. Metr. < Diedele(n), Germ. VN Diedela (GN), dim. van Diet-naam. 1378 ver Diedelen de Brugghen, Ktr. (DEBR. 1970); 1375 Johannis dicti Diedelen=Johannes Verendiedelen, Tv. (BERDEN). – 2. Zie Dielis(sen). – 3. Zie Dilie(n).

 

FD

Dielis(sen)

Dielessen, Dilis(sen), Dilli(e)s, Delis, Delijs, Del(l)ys, Delisse(n), Dellis(se),Thelis(sen),Thijlijs, Thylys, Tiles, Tilis(en), Dille(n)s, Diel(s), Diehl, Diele, Dils, Dielen(s), Dille, Dillen(s), Dilen(s): Patr. Br. var. van Gielis, Gillis, Gils, Gielen, Gille = VN Egidius. 1347 Jan Dillen, Tn. (C. BAERT); 1453 Gille Seeu = 1454 Gielijs Seeu = 1472 Diel Zeeu, Aarts.; 1607 Gielis Scheurwegge = 1640 Dielis Scheurwech, Reet (ROEL. 1951); 1472 Dielis Verbiest = 1453 Gielys vander Biest, Aarts. (MAR.); 1508 Walterus Dyelen fs. Egidius dictus Dielis Dielen, Geel-Lv. (CALUW.); 1513-5 Dielisz. = Gielisz., Gierle (MNT 375).

 

FD

Dielkens

zie Dieltje(n)s.

 

FD

Diellewijns

-wyns, zie Dillewijns.

 

FD

Dielman(s)

Dieleman(s), Dillemans, Dilman, Dylemans, Dillmann: Patr. 1. Afl. van Germ. VN Theudilo, dim. van theud- (diet-)naam, zoals Diederik. Vgl. Tielemans. – 2. Afl. van Dielis = Gielis, Gillis. Vgl. Gilleman.

 

FD

Diels

zie Dielissen.

 

FD

Dieltje(n)

-yens, Dieltiens, -iëns, -ens, -iels, Di(e)lkens: 1. Patr. Dim. van Dielis. 1622 Pétri Dielckens = 1625 Pétri Gielckens, Edegem (SELS). – 2. Patr. Dim. van Diederik. Vgl. Dielmans 1., Tilkens.

 

FD

Dielwart

Diewart. 1346 «Therri Dieuleward» Huy, s.d. «Th. Dielewart de Hoyo» ObitHuy, 1689 «Andrien Dielwart» BourgNamur; nom d’origine: Dieu-le-Garde, w. Diè-l’-wâde, à Crehen et Jehay-Bodegnée (Lg).

 

JG

Dielwart

-vart: PlN Dieu-le-Warde (Garde): God beware, in Crehen en Jehay (LU). 1346 Therri Dieuleward, Hoei (J.G.).

 

FD

Diem, van

PlN Diemen (NH). 1666 Abraham van Dieme, R’dam (PDB).

 

FD

Diemer

Dimmers, Timar, Demmer(s): Patr. Germ. VN theud-mêr ‘volk-beroemd’; zie Dettmar. 1367 Michiel Diemare; 1379 Michiel Dimare, Ip. (BEELE).

 

FD

Dien

1280 «Willame le Dien, clerc Lambert Bardonc » Dettes Ypres ; surnom : anc. pic. dien ‘doyen’ FEW 3, 22b. — Forme fém. : Dienne. 1602-3 «l’héritage Jean Dienne» Terriers-Namur.

 

JG

Dien(d)er

BerN van een dienaar. 1511 Huben den Dienre, Aarts. (MAR.).

 

FD

Dien(ne)

Ofr. dien, vrl. dienne: deken. 1448 Philippe Dienne, Comp. (MORLET).

 

FD

Dien, van

PlN Dienem (VB)? 1669 Pieter van Dyen, Aalst (GAUBL. 1971). Of var. van Van Diem?

 

FD

Dienaar

zie Dinart.

 

FD

Dienderen, van

zie van Dinter.

 

FD

Dienjes

zie Dinjens.

 

FD

Dienst

,,Service ».  1.  Profess. N. de sénateur ». N09 131, 137. — 2. Car.

mor. N. d’H. serviable. N° 281.

 

EV

Dienst

Mnl. dienst: knecht, dienaar, dienstbode. 1493 Mich. Dienst, Breisgau (BRECH.).

 

FD

Dienstag

D. FN: dinsdag.

 

FD

Diep(en)

zie Dieben.

 

FD

Diepart

Die-, Dieupart. Nom d’origine: Dieu-Part, w. à Diè-pàrt, à Aywaille (Lg). – Bi-bliogr. : Fr. Debrabandere, Godsdeel, Dieupart en Pardieu, BTD 69, 1997, 225-230.

 

JG

Diepart

zie Dieupart.

 

FD

Diépart

Proven,   Dieupart,   ,,Notre Dame ».  V. Hallensis   Deiparae, ,,Notre Dame de Hal » : Parae Del, ,,Mère de Dieu ». V. Autres lieux (Abbayes)    ainsi   dénommés.   N° 227.

 

EV

Diepdael

Diependaele. Nom d’origine: Die-pendael (= profond val), à Deerlijk (FlOcc), etc.

 

JG

Diepdael

zie Diependael.

 

FD

Diepen, van

PlN Diepenheim (OIJ)? Of (verdwenen) waternaam Diepenee (Z): 1040 Diepena (TW)? 1555 Jan van Diepenen, Aw. (AP). De FN komt vooral in de Vechtstreek voor. 1649 Melis van Diepen, Loenen (med. mw. M. Kappers, A’dam).

 

FD

Diepenbee(c)k, van

PlN Diepenbeek (L). 1285 Jacob van Dipenbeke, Rijkhoven (VMW); 1360 Jacobus de Diepenbeke, Ht. (GESSLER13); 1370 Gyselbertum de Dyepenbeke, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Diependa(e)l, van

Diependael(e), -daal, Diepdael: PlN Diependaal, o.m. in Deerlijk (WV), Riemst (L), Elewijt, Lv., Tv., Winksele (VB). 1304 Henricus dictus de Dypendale, Lv. (OATII); 1406 Laureys hof van Diependaele, St.-Joost-ten-Node (PEENE).

 

FD

Diependaele

Proven.   ,,Vallée   pro­fonde » (L.D.). N° 232.

 

EV

Diepenhorst

PlN Diepenhorst, oude naam van Ouddorp (ZH).

 

FD

Diepenrij(c)kx

-ryckx: PlN Dieperik: diepte, b.v. 1546 grond int Dieperryc, L (ALK 208). 1394 Jo vander Dyeperijc, Heers (LAES); 1424 Jan van der Dierperryc; 1492 Peter vanden Dieperreck, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Diepenryk  

Proven.    Domaine    de Thibon. N° 245.

 

EV

Dieperinck

Wsch. var. van Diepenryckx, door aansluiting bij het -ing-suffïx.

 

FD

Diepers

Patr. Gen. van Diebert, met b/p-verscherping; vgl. Dieben/Diepen. Germ. VN theud-berht Volk-schitterend’: Ditbertus, Tiebert (MORLET I). D. Dibbert.

 

FD

Diepeveen

zie Diepvens.

 

FD

Diephenbach

zie Dieffenbach.

 

FD

Diepstra(e)ten

PlN in Borgloon, Herderen-Riemst, Groot-Loon (L), Borsbeke (OV)…

 

FD

Diepvens

Diepvents,-vints, Diepeveen: PlN Diepenveen (OIJ, DR); Diepven (NB, NL), bij Averbode (VB): diep ven, diepe veenplas. 1442 Wouter Diepven; 156 e. Henrick Diepvens, Aert van Diepvenne, Vorst A (HERMANS).

 

FD

Dier

Dierx, zie Dierks.

 

FD

Dier-

Thème hypocor. de Diederich, cf. aussi Dierens et Dierick.

D’où: Diercke, au génitif: Dierckx, Dierks, Dierkx, avec suffixe dimin. -ke. – Dierckens, Dierkens, avec suffixe dimin. -ken au génitif. –Diercksens, Dierckxsens, forme surcomposée (génitif double) de Dierckx.

 

JG

Dier, de

Ongetwijfeld vernederlandsing van Dédier, waarbij de aïs Iw. werd opgevat. Dédier is een var. van Didier. 1395 van Sarren Dedierkins, Tielt (DEBR. 1970); 1659 Louis Dédier, Haringe-Aw. (AP).

 

FD

Dieraerd

-aert: Patr. Afl. van VN Die(de)rik. 1251-75 tjan Dierarts toe, Aksel (CG); ± 1300 Ghiselini Dierarts, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Dierck- 

-x,  -sens,  -ens,  Dier-  -ick, -i(e)kx-, -yck(x), -kens, -inck(x).

V. THEUD. N03 125, 126.

 

EV

Dierck(s)

-ckx, -ex, zie Dierks.

 

FD

Diercken(s)

zie Dierken(s).

 

FD

Dierckxens

-(x)sen(s), Diercx(s)ens, zie Dirksen.

 

FD

Dierdonck, van

-doncq, (van) Dierendonck, van Dierendont, -doncd, (van) Dierendounck, (van) Dierenconck, van Diedonck: PlN Dierdonk in Meulebeke en Ruiselede (DFIII), Vinkt (OV). Ook in NB. 1281 Zeghere van Dierdonc, Cent (CG); 1398 Jan van Dierdonc, Meulebeke (DEBR. 1970); 1554 Olivier van Dierendonc, Assebroek (SCHOUT.I).

 

FD

Dieren, van

van Deeren: PlN Dieren (G).

 

FD

Dierendonck

Dierdonck, etc. Nom d’origine: Dierdonk, à Meulebeke et Ruiselede (FlOcc).

 

JG

Dierendonck

Proven.   ,,Donjon   de Thierry ». N° 246.

 

EV

Dierens

Dierinck, Dierynck, etc. 1234 «Jehan Diérin», 1275-76 «Dierins dou Porc», 1279-80 «Jehans Dierins» RegTournai, 1340 «Die­rins Makés» Tournai; forme néerl. de Diérin (au génitif), hypocor. en -in de l’anthrop. germ. Diederich.

 

JG

Dierens

Diren: Patr. < Dierin, vleivorm van Germ. VN Die(de)rik. 1224 Dirini presbiteri, Zwg. (DEBR. 1980); 1285 Marie Thierins dochter, Bg. (CG); 1403 Dierin Reniyer = 1412 Diederic Renyers, Ktr. (DEBR. 1958); 1390 Andrieu Dierin, Ip. (BEELE); 1398 Jaquemine Dierins, Zwg. (DEBR. 1970).

 

FD

Diergarten

Ndd. FN. PlN: Diergaarde: dierentuin, wildpark. 146 e. Olerik Deergharde, Hb. (NN).

 

FD

Dierge

Nom d’origine: Hierges (Ardennes).

 

JG

Dierge

PlN Hierges (Ard.).

 

FD

Dierichs

zie Diederich(s).

 

FD

Dierichx

-ick(s), -ic(k)x, -ieck(x), -iex, -iks, -ikx, zie Diedericx.

 

FD

Dierick

-ieck, -yck, au génitif: Dierichs, -icks, -ickx, -icx, -ikx, -yckx. Forme contractée de Diederich.

 

JG

Dierinck

-ynck, cf. Dierens.

 

JG

Dierinck(x)

-ings, -ynck(x), -ijnck, Dirinck: Patr. Afl. van Germ. VN Diederik. Zie Dierens.

 

FD

Dierk-

cf. Dier-.

 

JG

Dierken(s)

-es, Diercken(s), Dir(c)ken, Dirkes: Patr. Dim. van Diederik. 1111 S. Thirekini de Treslengim, Desselgem (DEBR. 1980′); 1183 Dirkin de Bazhcevelde (GN); 1301 Willem Dijrkine, IJzendijke (LIND.); 1402 eenen Dierkin den Telre = 1422 Dierlay de Telre, Ktr. (DEBR. 1958); 1398 Lijskin Dierkins, Machelen (DEBR. 1970). Jongere afl.: 1624 Jan Dircken (zoon van) Dirck Jan den Boer, Goirle (MNT446).

 

FD

Dierks

Dier(c)k(x), -ex, -cks, -(k)x, Diers, Dyrks, Dir(c)x, Dircks(z), Oir(c)kx, Dirk(e)s, Derks, Der(c)kx, Derx, Diec(kx), Dick(e), Dik(ke), Dic(k)s, Di(ck)x,Ticx, Dijke, Dyke, Dijks, Dijck, Dyc, Dyck(e): Patr. Dierks < Dieriks < Diederiks. Dikke, Dicke, Dijke enz; (en gen. op -s) zijn bakervormen van Diederik. 1202-izDickelin = Dierkelin, Cent (GN); 1575 Laureyns Dicx, Zuienkerke (PARM.). – Lit.: J. M. VAN WINTER, Nfe. 1981,59-74.

 

FD

Dierlamm:

PlN Dirlammen (HS).

 

FD

Dierman(s

Dieremans: Patr. Vleivorm van Germ. VN Die(de)rik. 1275 Dierman van Zevencote, Bg. (CG); 1340 Everdei Dierman, Saaftinge (DEBR. 1999)-

 

FD

Dierold:

Patr. Germ. VN diur-wald ‘dierbaar-heerser’: Deorwaldus, Deroldus (MORLETI).

 

FD

Dierssen(s)

zie Dirksen.

 

FD

Dieryck(x)

cf. Dierick(x).

 

JG

Dieryck(x)

-ijck(x), -yc(x), zie Diedericx.

 

FD

Dieryck(x)visschers

Dierijckxvisschers: Dubbele FN. Patr. Dierik+BerN Visser.

 

FD

Dierynck(x)

zie Dierinck(x).

 

FD

Diesbeck

-becq: PlN in Huizingen (VB): Diesbeek.

 

FD

Diesbeck

Diesbecq. Nom d’origine: Diesbeek, à Huizingen (BrFl).

 

JG

Dieschb(o)urg

Wellicht de PlN Diersburg (BW).

 

FD

Dieschbourg 

Proven. Duisburg (Loc.). N° 77. Diest. Proven. Loc.

 

EV

Diespallier

zie Spallier.

 

FD

Diessen, van

(van) Diesen: PlN Diesen (NB).

 

FD

Diest

Nom d’origine : Diest (BrFl).

 

JG

Diest, (van)

Dist, van Dist(e), van Distel, van Dest, van Dists, (van) Disse: PlN Diest (VB). 1328 Arnoud van Diest, Ip. (BEELE). Vgl. Di(e)stelmans, Dediest.

 

FD

Diesveld

PlN Diestveld in Kessel-Lo (VB), Vliermaal (L) (ZLP).

 

FD

Diet

Comme NF liégeois, surnom: w. Die ‘Dieu’, cf. Dieu (ci-dessous); ou bien, en ré­gion germanophone, hypocor. de Dieterich (Vincent 61).

 

JG

Diet

Dhie(d)t, D’Hie(d)t, D’Hyedt, Didt, Dits, Thiets: Patr. Korte vorm van een Diet-naam, zoals Diederik. 136 e. Lambertus filius Died de Lovanio (HM). Zie ook Dietz.

 

FD

Diet(en)s

V. THEUD. N° 125.

 

EV

Dietens

Patr. Vleivorm van VN Diederik. Vgl. Diet, Diddens.

 

FD

Dieter(mann)

Tieter, Dietert, Dittert, Dietjer: Patr. D. FN Germ. VN theud-hari ‘volk-leger’: Thietherus (MORLET I). 1584 Hans Dietermans, Aw. (AB).

 

FD

D’Ietere

Dieteren, d’Ieteren, Deiteren, Diederen, Didderen, Dederen: 1. PlN Dieteren in Susteren (NL). De vormen met d o.i.v. Diederik of door Limburgse klinkerverzachting. Zie Van Dieteren. Zie ook Par. 1999,347-378,402-421. – 2. PlN Itteren (NL), Opitter (L) of Itter (WB). 1544 Jean d’Ittre, Bs.; 1508 Pierre de Itteren, Luik (ISC).

 

FD

Dieteren

d’Iet-, Dederen. Nom d’origine: Die-teren, à Susteren (Limbourg holl.).

 

JG

d-Ieteren

Proven. Loc. hol. Itteren, Anc. seigneur, holl. Synon. : De Dieteren et D(i)ederen.

 

EV

Dieteren, van

PlN Dieteren (NL). 1263 Winricus de Dytere, Mtr. (CVD); 1280 Goswin sheren sone van Diteren, L (OGO); 1369 Goyswijn van Dyeteren, St.-Tr.(GHIJSEN).

 

FD

Diethelm

Dietrich, Dietz. V. THEUD   (Theud  et  Deuz).   N° 125, 126.

 

EV

Dietl

Patr. Zuidd. dim., var. van Dietle. Dim. van een Diet-naam, zoals Dietrich.

 

FD

Dietrich

Forme all. de Diederich.

 

JG

Dietrich(s)

zie Diederich(s).

 

FD

Dietvoort, van

Dietvors(t), zie van Dievoort.

 

FD

Dietvorst

Proven.  ,,Gué    public » (Altéré   de   Dietvoorts).   V.   Ditvoorts. Nos 230, 231.

 

EV

Dietz

Diez, Dits. Hypocor. ail. de Dietrich (au génitif).

 

JG

Dietz(e)

Dietsch(e), Ditz, Tietz(e), Titz(e), Tits, Tittes: Patr. Vleivorm op -so van Germ. VN Diederik. Tedso (MORLET I). 1350 Albrecht Dietz, Bissingen (BRECH.); 1536 Herman Tits, Eller (Bonn)-Aw. (AP).

 

FD

Dieu

(NF surtout fréquent en Hainaut), Dieux. 1267 «li feme Dieu» CensHerchies, 1286 «Li Dieus» CartMons, 1316 «Rogier le Dieu» TestTournai, 1422 «Mahiu le Dieu» Comptes-Mons, 1480 «Linar Dieu» Liège, 1602-3 «Jacques Dieu» TerriersNamur; fr. Dieu, qui peut être de motivations diverses, par ex. surnom d’homme ressemblant à l’image tra­ditionnelle de Dieu, d’acteur jouant le rôle de Dieu dans les Mystères médiévaux, éventuel­lement de personne orgueilleuse (cf. Dauzat 202); cf. aussi Diu, p.-ê. aussi Diet. – Parfois aussi nom d’enseigne: 1506 «Henry Lambe-chon de Dieu damour bresseur» AnthrLiège. –Cf. également 1289 «Dieuamie» CensNamur.

 

JG

Dieu

Proven. 1. Dieu (plus. L.D.). N° 229. — 2. Thieu (Loc).

 

EV

Dieu,

Ledieu, Dieux, Dedieu, Ledeux: Fr. Dieu: god. BN voor een hoogmoedige? Vertaling van Germ. god-naam? Of korte vorm van een VN aïs Dieudonné of Dieuaide (MORLET II)? 1301 daer die fillen Dieus up wonen; 1298 Emlote Petit Dieu, Bg. (VERKEST); 1340 Colart Dieu, Senlis (MORLET); 1541 Jacques le Dieu, H (ARNOULD 1956).

 

FD

Dieuaide:

1. BN naar de zegswijze: (que) Dieu aide: moge God helpen. Vgl. Helfgott. 1206 Jehan dieu aïst (J.G.). – 2. Patr. Lat. VN Deusadjuva (MORLET II). Vgl. Gotthelf.

 

FD

Dieudonné

D- dit Servais. Dieudonné, prénom « théophore », forme fr. du lat. Deodatus (à valeur mystique).

 

JG

Dieudonné

de Dieudonné, Dondonné: 1. VN Dieudonné, Noordfr. tegenhanger van Zuidfr. Déodat < Lat. Deodatus ‘door God geschonken’ (V.D.SCHAAR). 1295 Johanni Dieudonei, Kales (GYSS. 1963). – 2. PlN Dieudonné (Oise).

 

FD

Dieudonné

N.  de bapt.  d’orig.  la­tine. N° 107.

 

EV

Dieumar

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Diemer: Deomarus (MORLET I).

 

FD

Dieupart

cf. Diépart.

 

JG

Dieupart

Diepart, Diépart: PlN Dieu-Part in Aywaille (LU). – Lit.: F. DEBRABANDERE, KCTD 1997.225-230.

 

FD

Dieusa(e)rt

-aerd, Dieussa(e)rt: Afl. van Dieu: God, met bewaarde s < Lat. Deus. Vgl. Fr. Bondieusard, Bondieuserie. BN voor een kwezel. 1360 lehan Dieusaert, Niepkerke (RPN); ±1570 Galien Dieussaert, Bg. (CDT174).

 

FD

Dieusa(e)rt     

Proven. Thiessart, (Dép. Rœulx).

 

EV

Dieusart

-aert. 1360 «lehan Dieusaert» Niepkerke, 1608 «Abraham Dieusart» Gand; p.-ê. surnom de béguine, de bigote: dérivé en -art de Dieu avec maintien du s de lat. Deus [FD]?

 

JG

Dieusette

Dieusette dit Jeusette. Sobriquet d’après la formule stéréotypée Que Dieu vous aide! , cf. 1206 «Jehan dieu a’ïst» (Dauzat 202); la finale -ette serait analogique des nombreux dérivés en -ette. Cf. aussi Jeusette.

 

JG

Dieusette

zie Josset.

 

FD

Dieux

cf. Dieu.

 

JG

Dieval

Nom d’origine: Diéval (PdC).

 

JG

Dieval

PlN Diéval (PdC).

 

FD

Dievart

zie Diewart.

 

FD

Dievel, den

BN. Mnl. dievel: duivel. De BN kan gegeven zijn aan een duivel van een kerel, aan iemand die de roi van duivel in wagen- of mysteriespel speelde of naar de huisnaam. Vgl. Ndd./ Dûwel, Dûvel, Dubel, Fr. Le Dyable, Le Diale. 1281 Gerardus dictus Dievel, Avelgem (HAES.); 1378 Balduino Dievel, Hontenisse (DEBR. 1999).

 

FD

Dievel, van

van Divel,van Dieven, Divels, Divens, Diefels, Diffels, Diffens, Verdievel: PlN Divelt (…).

 

FD

Dievoort, van

van Dievort, van Dietvoort, van Di(e)voet, Divoort, Ditvoorts, Dietvors(t): PlN Dietvoort in Breda: 1447 die hoeve te Dietvoort (med. K. Leenders, Den Haag). 1418 Peter van Dietvoirt, Lier (FRANS); 156 e. Hendrick Verdievoert, Vorst (HERMANS); 1539 Peter Dievort, Deurne-Aw. (AP).

 

FD

Diewart

cf. Dielwart.

 

JG

Diewart

Dievart: Patr. Germ. VN theud-ward ‘volk-bewaarder’: Teudoardus, Theuuardus (MORLET I)

 

FD

Diez

1. Sp. Patr. Diez van VN Diego. – 2. Var. van Dietz?

 

FD

Diez

cf. Dietz.

 

JG

Diffels

Diffens, zie van Dievel.

 

FD

Differdange

Differding. Nom d’origine: Differdingen, fr. Differdange (G.-D. Lux.).

 

JG

Differding

Differdange: PlN Differdingen (GH).

 

FD

Differding

Proven. Differt   (Dép. Messancy).

 

EV

Difficile

Surnom: fr. difficile; comp. Mallésié.

 

JG

Diffouw

zie Defau.

 

FD

Diffrand

V. THEUD (Theu).   N° 125, 126.

 

EV

Diffrang

Var. van Dufrane.

 

FD

Digem, van

zie van Dieghem.

 

FD

Digenen, van

zie van Dingenen.

 

FD

Digeon

V. Dijon.

 

EV

Digeon

zie Dijon.

 

FD

Diggele, van

zie van Dickel(en).

 

FD

Diggelman

Afl. van Van Diggele.

 

FD

Dighaie

Dighaye. Sans doute corresp. w. de Degée; nom d’origine: Gée, w. è djèye, à Ti-hange (Lg).

 

JG

Dighaye

Proven. :   Di  Haye,   ,,Du bosquet ». N08 89, 209, 24l. 

 

EV

Dighaye,

-aie, zie Degay(e).

 

FD

Dighille

V. THEUD (Theuc). Nos 215, 126.

 

EV

Dighnee

zie Dejeneffe.

 

FD

Digiacomo

Patr. It. VN Giacomo=Jacobus/

Jacomus.

 

FD

Digna

Digne. 1593 «Digna fille de Hubert Oems» Liège; hypocor. du prénom fém. Dym-phna (cf. Naamkunde 4, 1972, 50).

 

JG

Digna

Metr. Wellicht = Dymphna (Nk. 1972,50). 1593 Digna fille de Hubert Oems, Luik (J.G.).

 

FD

Digna

V.   Dinoy.   Prov.   Di  Hena (Dép. Awirs, Héron etc.). N° 209

 

EV

Dignant

zie Guinand.

 

FD

D’Ignazio

Patr. It. VN Ignazio = Ignatius.

 

FD

Dignef

-eff, Digneffe, Dighneef. Nom d’ori­gine: Jeneffe, w. gn’gnèfe (arc. Waremme), Jeneffe-en-Condroz, w. gn’gnèfe également (arr. Dinant).

 

JG

Dignef(fe)

-ief, zie Dejeneffe.

 

FD

di–Gnef(fe) 

Proven.    Di   Jeneffe

(Loc.). N08 50, 209.

 

EV

d-Ignei

Proven. De Xhignesse (Dép. Hamoir). Nos 50, 209

 

EV

Dijck

Dyck. Nom d’origine: moy. néerl. dijc ‘digue’, cf. Van Dijck, etc.

 

JG

Dijckmans

Dijkm-. Génitif de moy. néerl. dijc ‘digue’ + man ‘homme’ (ouvrier travaillant aux digues).

 

JG

Dijeux

Var. de Dujeu(x) ou de forme w. de Di­seur?

 

JG

Dijeux

zie Dujeux.

 

FD

Dijk, (van (den))

van (den) Dyk, van Dijke, van Dyc, van (den) Dijck(e), Dijck, Dijks, van (den) Dyck(e), Dyck(e), van (den) Deyck, Deyck, van Deijk, van Deyk, van Dicke, Wanduicq, Tendyck: Verspreide PlN Dijk, ten Dijke. 1374 Willem van den Dike, Ip. (BEELE); 1398 Katheline van den Dike, Ktr. (DEBR. 1970); 1417 N. van den Dyke opten Swerten Dyc, Lillo (ROEL. 1951,23).

 

FD

Dijke

Dijks, Dijck, Dyc, Dyck(e), Dyke: i. Pair. Var. van Dick(e), Dicks = Dierks. – 2. Korte vormen van Van Dijke.   –

 

FD

Dijker(s)

Dyker(s), de Dijcker, de Dycker, de Dey(c)ker, Deijkers, de Dicker, Dyckers, Dieker, Dicker(s), Dikker(s): BerN van de dijker, dijkwerker. 1269 Clais Dykre, Bg. (CG); 1281 Johannes Dicre, Temse (HAES.).

 

FD

Dijkhof(f)

Dyckhof(f): PlN Dijkhof: hoeve bij een dijk, b.v. in Overpelt (JVO).

 

FD

Dijkhuis

-huizen: PlN Dijkhuis: huis op een dijk. Dijkhuizen (G). 1282 Nicholaus de Dichus, A (OARI); 1492 Helmericus Dijchuysen, Bremensis dyoc.; 1505 Hermannus de Dichuysen, Traj. d. (MUL III).

 

FD

Dijkman(s)

zie Dyckmans.

 

FD

Dijks

zie Dijke.

 

FD

Dijksen

Dickschen, Dickson: Patr. Zoon van Dick, Dierk, Diederik.

 

FD

Dijkshoorn

zie van Dixhoorn.

 

FD

Dijkslag

Het deel van een dijk dat in het oude stelsel van Verdijkslaging’ of Verhoefslaging’ een dijkplichtige te onderhouden had (MWXI).

 

FD

Dijkwel

PlN in Kapelle (Z): kolk door een dijkbreuk ontstaan(MWXI).

 

FD

Dijlgat

zie Delgat(te).

 

FD

Dijon

Digeon: PlN Dijon in Bourgondië. Maar de tak van de familie Dijon uit Hoei stamt van Digeon in Morvillers-St-Saturnin (Somme) (HERB.).

 

FD

Dijon

Nom d’origine : Dijon (Côte d’Or) ou Di-geon (Somme) [la branche hutoise est ori­ginaire de Digeon, à Morvillers-St-Saturnin (Somme)].

 

JG

Dijon

Proven. Dion (Loc. belge) ou Dijon (ville fr.). Synon. : Digeon.

 

EV

Dijsselbloem

zie Distelblom.

 

FD

Dijsseldonk, van

zie van Desteldonk.

 

FD

Dijstelbloem

zie Distelblom.

 

FD

Dik(ke)

zie Dierks.

 

FD

Dikkelen, van

zie van Dickel(en).

 

FD

Dikker(s)

zie Dijker(s).

 

FD

Dil-

-is, Dill- -e(s), -en(s), -ies. V. THEUD (Theu). N08 125, 126.

 

EV

Dil(l)ard

Dilla, Dillaerts, Deliaert, Délia, D’Elia: De li-spelling wijst op gemouilleerde 1. Wellicht verkorting van Fr. FN Odillard (DNF); de Germ. VN Odil(h)ardus, Odilhart (MORLET I).

 

FD

Dil(l)ewijns

-yns, Diellewijns, -yns, Dellewyns, van Dillewijn: Patr. Ndl. adaptatie van Fr. FN Gillouin, dim. van Gillou, Rom. vorm van Germ. VN gisil-wulf: Gislulfus (MORLET I). Vooig/d, vgl. Gielis/Dielis, Dellemijn. 1718 Dillewijns, Mech. (MERTENS).

 

FD

Dilard

zie Dillard.

 

FD

Dilbeck

-eek. 1270-71 «Jehans de Dilebeke» ChartesFlandre; nom d’origine: Dilbeek (Br­Fl).

 

JG

Dilbeck

Kan theoretisch op de PlN Dilbeekslaan, maar is ongetwijfeld een spelling voor Delbeck.

 

FD

Dilbeek, (van)

PlN Dilbeek (VB). 1370 Margaretade Dielbeke, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Dilberche

Nom d’origine: Dillberg, à Belle-vaux-Ligneuville (Lg), etc.

 

JG

Dilberghe

zie Delberghe.

 

FD

Dildick

zie Deldycke.

 

FD

Dilemon

Var. de Dieleman?

 

JG

Dilen

cf. Dielen.

 

JG

Dilen(s)

zie Dielis(sen), Dilie(n).

 

FD

Diles

cf. Dielis.

 

JG

Dilewijns

zie Dillewijns.

 

FD

Dilger

Metr. D. afl. van Germ. VN Odilia. 1456 Mathis Dilger, Tübingen (DN).

 

FD

Dilie(n)

Dillie(n), Dilleens, Dille(n)(s), Dillies, Deelen, Delen(s), Dilen(s), Dielen(s), Delie(n), Deliens, Deliën, de Lie, Delye, Déliens: Metr. Korte vorm van HN Odilia, Lat. voor Germ. Odela: ôthala Vaderlijk erfgoed, bezit’. 136 e. Odilia, Har., contra Odilien (GN); 1368 Willelmi Delyen, Den Bosch (HB 444); 1394 Peeter Deliën, Lier (FRANS); 1428 Peter Dylien = 1420 Peter Dillen, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Dilien

cf. Diel-, Dielie; cf. aussi De Lie et De-lien(s).

 

JG

Dilien

-ens, cf. Dielen(s).

 

JG

Dilis(sen)

zie Dielis(sen).

 

FD

Dilissen

cf. Dielis.

 

JG

Dilkens

zie Dieltjens.

 

FD

Dille

zie Dielis(sen), Dilien.

 

FD

Dille(n), van

Dill bij Koblenz : 1107 Dille?

 

FD

Dilleens

zie Dilien.

 

FD

Dillemans

cf. Dieleman(s).

 

JG

Dillemans

zie Dielman(s).

 

FD

Dillen(s)

zie Dielis(sen), Dilien.

 

FD

Dillenb(o)urg

Dillembourg: PlN Dillenburg (HS).

 

FD

Dillenburg

-bourg, Dillembourg. Nom d’ori­gine: Dillburg, à Bellevaux (Lg), etc.

 

JG

Dilles

Dillis, cf. Dielis.

 

JG

Dilles(sen)

zie Dielis(sen).

 

FD

Dilli(e)s

zie Dielis(sen).

 

FD

Dillie

-ies, Dillien, -iën, cf. Dielie.

 

JG

Dillie(n)

-iën, zie Dilien.

 

FD

Dillmann

cf. Dielmann.

 

JG

Dillmann

Patr. D. afl. van Diet-naam. Zie Dielmans 1.

 

FD

Dilly

Dhilly: PlN Illy(Ard.).

 

FD

Dilly

p.-ê. aussi Dhilly. Nom d’origine : Illy (Ar­dennes).

 

JG

Dilman

zie Dielmans.

 

FD

Dils

cf. Diels.

 

JG

Dils

zie Dielis(sen).

 

FD

Dilsen, van

PlN Dilsen (L). 1346 Johannes van Dilsen ,Mtr. (SKM).

 

FD

Diltiels

cf. Dieltiels.

 

JG

dil–Toer

Proven. De Latour (Loc. et L.D.). N° 209.

 

EV

Diltour

Diltoer, zie Délateur.

 

FD

Diman

Adaptatie (H) van De Man.

 

FD

Dimanche

1.  N.   de bapt.,   Fausse régression   de   Domange,   ,,Dominique ». N° 107. — 2. N. de cire. : Jour de naissance ou de baptême. N° 301.

 

EV

Dimanche

1454 «Pirar de Deminche» Fosses-la-ville, 1502 «Lorent Dimenche» Corenne, 1597 «Jacques Dimenche, cuvelier» Bourg-Dinant, 1608 «Dimenche Cachet», 1619 «Dimenche Pernoz» BourgNamur, 1659 «Di­manche » DénSalm ; var. et forme populaire de Démanche, Domenge (= Dominique); dans quelques cas, p.-ê. fr. dimanche (jour de la semaine) comme nom d’enfant trouvé.

 

JG

Dimanche

Demanche, Dumancie: 1. BN naar de dagnaam zondag, Fr. Dimanche. Vgl. D.FN Sonntag, Freitag, Sonnabend, Samstag, Montag. 1209 Emme Diemence, Atrecht (NCJ); 1376

Nicholay Dymenche, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Patr. Fr. Démanche < Dominicus. 1359 Dymenge Megey = 1382 Dymenche dit Megey, Luik (AVB); 1400 Dimenche Charles, Tv. (BERDEN). Zie ook Demange.

 

FD

Dimbiermont

cf. Damb(i)ermont, Dembier-mont.

 

JG

Dimbiermont

zie Dambermont.

 

FD

Dimblon

cf. Demblon.

 

JG

Dimblon

zie Damblon.

 

FD

Dimbour

-ourg, cf. Dembour(g).

 

JG

Dimbour(g)

zie Dembourg.

 

FD

d–Imbourg

V. Dembourg. N° 209.

 

EV

Dimde

PlN Imde in Wolvertem (VB).

 

FD

Dimiaux

Dimmiaux: Dim. van Ofr. disme, Fr. dîme: tiend. BerBN van de tiendheffer (HERB.).

 

FD

di-Miaux

Proven.    1.   Di   Myaux (Dial.),   ,,De   Mignault »   (Loc.). N° 209. Synon. : Mignolet. — 2. Dîme (Plus. L.D.), avec suff. ré­gion, d’orig.). N° 211.

 

EV

Dimidschtein

PlN Diemantstein (BEI).

 

FD

Dimier

Nom de profession: anc. fr. dimier ‘col­lecteur de la dîme’.

 

JG

Dimitri

-iadis, -io, -i(o)u, -off, -ow(a), Demitri: Patr./Metr. Russische VN Dimitry naar de Gr. godin van de aarde, Demeter.

 

FD

Dimmers

Génitif de l’anthrop. germ. theud-mar, comme le NF ail. Diemar, -er (Forst. 1442)?

 

JG

Dimmers

zie Diemer.

 

FD

Dimmiaux

À rapprocher p.-ê. de dial. (Valais) dimiaii ‘celui qui lève la dîme’ FEW 3, 24b?

 

JG

Dimpfel

Var. van D.FN Dimpel, Dempfle < Ohd.

tumphilo, D. Tümpel: waterplas, poel.

 

FD

Din, van

FN in H. Dial uitspr. van Van Dun (vgl. H.

brin ‘brun’).

 

FD

Dinaer

1. Proven. Dinard (Loc. fr.). — 2. Profess. Dienaar, ,,Serviteur ». N° 137.

 

EV

Dinant

1275-76 «Jehan Dinans li fèvres» RegTournai, 1294 «Naons de Dinant» Cens-Namur, 14e s. «Henris de Dinant» CensHuy, 1606 «Martin Dynan», «Henry Dynan» BourgDinant, 1629 «Nicolaes de Dinant», 1638 «Philip Dinant» émigrés en Suède; nom d’origine: Dinant (Nr); cf. aussi Van Dionant.

 

JG

Dinant

Proven. Loc.

 

EV

Dinant

van Dionan(t), van Dianant, -and: PlN Dînant (N): 1015 Dionant (TW). 1254 Henricus de Dynanto (AVB); 1369 Wouter van Dynant, Mech. (V.ING.).

 

FD

Dinart

-a(rd), Din(n)aer, Dienaar: 1. PlN Dinard in Bretagne. – 2. Veeleer afl. van Ofr. disner, Fr. dîner: de hoofdmaaltijd gebruiken, eten. Vgl. Disneur. – 3. ook afl. op -in-ard van VN op d; vgl. Dinet.

 

FD

Dinau

-aut, -aux. Var. de Denau, Dannau (du thème de Daniel)? Cf. aussi 1495 «Dinart Laf-fmeur» BourgNamur.

 

JG

Dinau

Proven. Di Naus. V. Naus.

 

EV

Dinau(t)

-aux, zie Daneau.

 

FD

Dinck

Dincq, génitif: Dinckx, Dings. Surnom : moy. néerl. dinc, ding(e) ‘procès, cause, af­faire’.

 

JG

d’-Inck

Proven.   Hing   (Dép.   Aubange).

 

EV

Dinck(x)

Dincq, zie Dingen.

 

FD

Dindal

cf. Dendal(le).

 

JG

Dindal(e)

Dendal. V. Dal.

 

EV

Dindal(le)

zie van Daal.

 

FD

Dindeleux

1279-80 «Jehennés Dens de Leu» = 1302 «Jehanain Dent de Leu» LoiTournai, 1356-58 «Jehans Dens de Leu» PolyptAth; surnom: w. dinl dfi) leû ‘dent de loup’, aussi w. liég. dint d’leûp ‘ergot de seigle’ FEW 3, 42b, cf. également DicPatRom II. 1, 412-3 (avec carte).

 

JG

Dindeleux

W. dint d’ leûp: wolventand. 1279 Jehennés Dens de Leu, Dk. (J.G.).

 

FD

Dindouve

cf. Dendooven.

 

JG

Dindouve

zie den Dooven.

 

FD

Dineff

cf. Deneffe.

 

JG

Dineff

zie Dejeneffe.

 

FD

Diner

Dîneur. Profess. Diener, ,,Serviteur ».    Francisé :    Dine(u)r. N03 55, 137. — 2. Car. mor. N. de grand mangeur. N° 273.

 

EV

Dinet

Patr. Korte vorm van een dim. op -d-inet, b.v. Audinet, Bernardinet, Gérardinet, Baudinet.

 

FD

Dineur

cf. Disneur.

 

JG

Dineur

zie Disneur.

 

FD

Dingelen, van

zie van Dingenen.

 

FD

Dingelstadt

cf. Dengelstadt.

 

JG

Dingelstadt

-stedt: D’Ingelstadt: PlN Ingolstadt (BEI), of Dingelstadt (TH) of Dingelstadt (SA).

 

FD

Dingem

1433 «Dympna dicta Dinghen» Bois-le-Duc; génitif du prénom fém. Dinge (= Dimpfna); cf. Dingens.

 

JG

Dingeman

Dingemans(e): Metr. Afl. van VN Dinge = Dymfna; zie Dingen. 1561 Hans Dignemans, Aw. (AP); 1612 Digman Thielmans, Grote-Brogel (NOUWEN 1958,314).

 

FD

Dingemans

1. Profess. Homme d’af­faires,   plaideur. — 2.  Proven.

Dingen (Loc. holl.).

 

EV

Dingemans

Génitif de moy. néerl. dincman ‘témoin (dans un procès)’.

 

JG

Dingen

Dingene(n), Dingena, Ding(en)s, Ding(hs), Dinck(x), Dincq: Metr. Dingene is de volkse vorm van HN Dymfna.

Digne = Dympne (TROCH 33). 1430 Dympna dicta Digna = 1433 Dympna dicta Dinghen, Den Bosch (GOR. 50); 1440 Heynric Dinghene, Ktr. (BAELDE).

 

FD

Dingenen

Dingens. Génitifs surcomposés de Dingen, cf. Dingem.

 

JG

Dingenen, van

van Dingen, van Digenen, van Dingelen: Kempische PlN Dungenen, Dingenen, afl. van Donk: hoogte in moerassig gebied. 1340 Henr. Enghelberti de Dunghene, Kasterlee; 1394 Alyt van Dunghenen; ±1530 te Dunghenen, Noorderwijk (HELSEN1978,108,147).

 

FD

d-Ingent

Proven. Hingeon (Loc.).

 

EV

Dingis

cf. Dengis.

 

JG

Dingis

Dangis. Nom d’origine: Engis, w. indji (Lg).

 

JG

Dingis

zie Dengis.

 

FD

Dingreville

D’Egreville, PlN (Seine-et-Marne), met n-epenthesis.

 

FD

Dings

cf. Dinck(x).

 

JG

Dinis(sen)

zie Denijs.

 

FD

d-Inja(e)rt

-Insart, Inzart. Proven. Ansart  (Dép.  Tintigny). Nos  98, 238.

 

EV

Dinjar(t)

-ard, -aert, -eart, zie Dinzart.

 

FD

Dinjart

Dinjar, -eart, cf. Dinsart, Dinzart.

 

JG

Dinjens

Dienjes: Var. van Dingens < Digne.

 

FD

Dinkhuijsen

Wsch. var. van Dijkhuizen.

 

FD

Dinnaer

zie Dinart.

 

FD

d-Inne

Proven. Isne (Loc.).

 

EV

Dinnecour

-coer, Dhinnecour: 1. PlN Ennecourt (Nord). Evtl. Hinacourt (Aisne) of Hennecourt (Vosges). 1724 Jean Dinnecourt, Heule (COUSS.). – 2. Misschien var. van d’Hendecourt.

 

FD

Dinnewet(h)

zie Denewet(h).

 

FD

Dino

Dinnoo: Grafieë’n voor Dinot of Dinau (zie Daneau) of Dhinaut.

 

FD

Dino

Dino(t), Dinnoo: 1. Patr. Korte vorm van vleivorm op -in-onj-in-ot van een VN op d, zoals Bernard, Gérard, Renard (Renardinon, Audinot enz.). Vgl. Dinet, Dinaer. – 2. Fr. dial. dinon, Pic. dinot: kalkoen (HERB.). BN.

 

FD

Dinoir

Dinoire. Fausse régression (-eur > -oir) du NF Di(s)neur?

 

JG

Dinoir(e):

Dieu nous warde/garde: God beware ons. 1489 Robert Dieunowart (NRO1985,85-89).

 

FD

Dinon

1602-3 «Hubert Dinon» TerriersNamur, 1761 «Nicollas Dinont» Ciney; surnom: dial. fr. dinon ‘dindon’ FEW 4, 640a; ou bien aphé­rèse d’un double dérivé de prénom en -dinon, par ex. Jadinon.

 

JG

d–Inon

Proven. Hinon (Dép. Abée).

 

EV

Dinot

1694 «Gislain Dinoz» BourgNamur, 1742 «Joseph Dinot notaire», 1819 «Guil­laume Dinot» Couvin; surnom: pic. dinot ‘dindon’ FEW 4, 640a; ou bien aphérèse d’un double dérivé en -dinot, par ex. Jadinot.

 

JG

Dinoys

Proven.    1.   Thinois,   ,,De Thines »   (Loc.). — 2. Di Henoit (Dép. Vissoul). N° 209.

 

EV

Dinsart

Dinzart, w. nam. Dinzart; Dinjart (NF attesté au 18e s. à Aische-en-Refail et Châte-let), Dinjar, -eart. Cf. 17e s. «pachy Dinsar», topon. à Auvelais, 1744 «Dinjart» Aische-en-Refail, 1788 «Dinesart» Biesme, 1791 « Dinjart = Dinjar = Dengar» Châtelet (Genea-Net); NF issus d’une forme altérée (parméta-thèse vocalique?) de Denisart, cf. 1289 «Dine-zars de Semerées » CensNamur.

 

JG

Dint(h)er, van

van Dienderen: PlN Dinter (NB). 1374 Roelof van Dénier = R. van Dinter, Bs. (BLO V); 1468 Dieric van Dyntere, G-Mech. (GPM).

 

FD

Dinzart

Dinsart, Dinjar(t), -ard, -aert, -eart: PlN met -sart: rode? 176 e. pachy Dinsar, Auvelais; 1788 Dinesart, Biesme (HERB.).

 

FD

Diodore

Prénom d’origine grecque Diodore, nom de plusieurs saints des premiers temps du christianisme; p.-ê. nom d’enfant trouvé.

 

JG

Diodoro

Diodore: Patr. Gr. HN, zoals Theodorus.

 

FD

Diolet

Vgl. 1253 Guillaume Dieulé, St-Q., volgens MORLET < Lat. dolus: smart, verdriet. BN.

 

FD

Dion

Dyon(e): 1. PlN Dion (N, WB). – 2. Patr. Var. van Drion. 1580 Johan et Dion… enfans feu Andry Marischal; 1596 Andry Mordant dit Dion (LECHANTEUR).

 

FD

Dion

Dyon. 1651 «Jeanne Dion» BourgNamur; généralement nom d’origine: Dion (air. Di­nant), le plus vraisemblable, ou Dion-le-Mont, Dion-le-Val (BrW). – Toutefois, on ne peut exclure pour certains de ces NF une autre origine, Dion étant bien attesté comme prénom: 26.10.1580 «Johan et Dion, frères, enfans feu Andry Marischal de Mortier», 15.6.1596 «Andry Mordant dit Dion», 25.2.1609 «Dion de Mortier» (arch. Mortier). La mention de 1596 fait penser à un hypocor. d’André, avec chute de r, donc, le doublet de Drion; la mention suivante paraît en apporter la preuve: 22.10.1638 « Item au prez apellé au ventaz que présentement paye par Sacry de Jullemont et Guilleaume, gendre Dryon dud. Jullemont, cincq sty [w. stis, setiers] speaulte de rente, sçavoir led. Sacry trois sty et led. Dyon deux» [JH, NFw].

 

JG

Dion

Proven. Loc.

 

EV

Dionan(t), van

zie Dinant.

 

FD

Dioncq

Dioncre, Diongre, Dionkre, Dyonc: BN. W. adaptaties van De Jong en De Joncker.

 

FD

di–Oncre

-Ongre. Proven. Di Angre (Loc). N° 209.

 

EV

Diongre

Dionkre, Dioncq. Romanisations de De Jong et De Jonckheere (= le jeune homme). – Bibliogr. : J. Herbillon, NF Delacre, Dion­gre, …, VW48, 1974, 175-6.

 

JG

Dionisius

-io, Dionis(i), Dionigi, Dionys: Patr. Gr. HN Dionysius. Vgl. Denijs.

 

FD

Dionys

Forme néerl. de Dionysius (= Denis).

 

JG

Dioos

Zie Joos.

 

FD

Diop

zie Job.

 

FD

Diopere

zie Dehopré.

 

FD

Dior

Nom d’origine: Diors (Indre).

 

JG

Dior(d)

PlN Diors (Indre).

 

FD

Diot

Pour Morlet 336, aphérèse de Didiot, dimin. de Didier. Toutefois, pour J. Lechan-teur, d’autres suppositions peuvent être faites, comp. Dodion, considéré comme un dér. en -illon de l’anthrop. germ. Dodo, et Dion, ci-dessus [JL, NFw].

 

JG

Diot

Wellicht korte vorm van Didiot, vleivorm van Didier (DNF).

 

FD

Dioxippe

Patr. Gr. HN.

 

FD

Dioxippe

Prénom d’origine grecque Dioxippe.

 

JG

Dipère

Verhaspeling (WV) van Diopere; zie Dehopré.

 

FD

Dir(c)ken

zie Dierkens.

 

FD

Dir(ri)x

zie Diedericx.

 

FD

Dirck

génitif: Dircken, Dirckx. Var. de Dierick, de l’anthrop. germ. theod-rik.

 

JG

Dircks(z)

Dirc(k)x, zie Dierks.

 

FD

Dircksens

zie Dirksen.

 

FD

Diren

zie Dierens.

 

FD

Dirette

NF attesté à Liège depuis 1690 (GeneaNet), en provenance de Fosses-la-ville (où Evrard Dyret – exerçant le métier de mes­sager – se marie en 1690) et où son nom est orthographié «Dyret» ou «Directe»; on peut supposer que son nom est issu d’un surnom représentant la forme savante direct ‘qui va droit au but’, attestée en fr. depuis le 13e s. FEW 3, 90a.

 

JG

Diri(c)k(s)

-ic(k)x, -(e)kx, -icq, -ix, -i(c)que, -i(c)k(en), zie Diedericx.

 

FD

Dirich

Dirick, Dirik, Diricq, Diricque (formes francisées); génitif: Diricken, Diriken, Di-ricks, Diriks, Dirickx, Dirix, Dirkes, Dirks, Dirkx, Dirx. 1499 «Piettre Diricque» Terrier-Naast; var. de Dirck, Dierick, de l’anthrop. germ. theod-rik, équivalent de fr. Thierry.

 

JG

Dirich

zie Diederich(s).

 

FD

Dirinck

zie Dierinck(x).

 

FD

Diris

Adaptation romane de Diriks.

 

JG

Diris

-ix, zie Diedericx.

 

FD

Dirkes

zie Dierkens, Dierks.

 

FD

Dirks

Dirkx, zie Dierks.

 

FD

Dirkse(n)

Dierck(x)sen(s), -xens, Diercx(s)ens, Dircksens, Dierssen(s): Patr. Zoon van Die(de)rik, Germ. VN. Dirkzwager: Samengestelde FN: VN Dirk +

verwantschapsnaam zwager. Vgl. Ndl. FN Dirkmaat en Nevejan. 1545 Dirkzwager, Bleiswijk (PDB).

 

FD

Dirven

Génitif du prénom fém. néerl. Dirf, Durf (cf. A. Weijnen, dans Naamkunde, 35, 1959, 38-41).

 

JG

Dirven

Metr. Germ. VN Dierwijf. 1248 Dirwif, Schoondijke (GN); 1279 Nycholaum fîlium Dirwiven, Roosendaal; 1279 Direwigis van Berland (V.LOON 40; 1,26); 1358 Duerven f.

Willems Pieters, Oostburg (JAM.); 1503 met Adrianen Heinrick Dirven sone, Breda; 1528 Jan Dyrven, Princenhage (MVN1959,38-41); 1612 Lenaart Dirven, Breda-Aw. (AP).

 

FD

Dirven

V. Ven.

 

EV

Dis-

cf. aussi Des-.

 

JG

Dis(se)wiscourt

Disséviscourt, Disiviscour, Dis(e)viscourt, Diviscourt: PlN Séviscourt in Bras (LX).

 

FD

Dis, van (den)

PlN? Wsch. BerBN zoals Disch. 1374 van Ruebin van den Dissche = 1396 Robin de le Dische, Ip. (BEELE).

 

FD

Disbech

et de Diesbach. Proven. Seigneurerie   de   Diesbach   (près   de

Thun, Suisse).

 

EV

Discailles

zie Delescaille.

 

FD

Discalcius

Lat. discalcius, discalceatus: ongeschoeid, blootsvoets. BN voor een ongeschoeide pater? Latinisering wellicht van Berrevoets.

 

FD

Discalcius

Latinisation de fr. déchaussé’, cf. Dechaux.

 

JG

Discart

 (NF borain, attesté au 17e s. à Wasmuel et à Boussu). L’explication de Carnoy par « de l’écart » est sans doute à écarter; p.-ê., avec la préposition, surnom d’ouvrier, d’après pic., borain (ë)scârd ‘ébréchure, petit morceau qui est parti au bord d’un objet’ (Capron-Nisolle, 151).

 

JG

Discarte

Disca(rt), zie Decartes.

 

FD

Discarte

Var. de Descarte(s).

 

JG

Disch

Mnl. disch: tafel, werktafel, armentafel, armbestuur. BerBN voor een timmerman (D. Tischler) of voor een dismeester. 1418 van Lion Dissche = Lyon Disque…straetrover, Ktr. (SR f°48, 58).

 

FD

d-Isch.  

Proven.   Isque   (Overijsche, Loc).

 

EV

Discley

Disclez. Var. de Descléc.

 

JG

Disclez

-ey, zie Desclee.

 

FD

Disclyn

zie Desclin.

 

FD

Discours

Grafie voor Descours. PlN Les Cours (DNF).

 

FD

Discours

Var. de Descours.

 

JG

Discret

Ofr. discret: wijs, voorzichtig. BN.

 

FD

Discret

Surnom: fr. discret ‘qui a de la discré­tion’ (dep. le 12e s.), ‘exact et sans affectation’ FEW 3, 92b.

 

JG

Discry

1778 «Martin Discry» Engis; var. de Descry.

 

JG

Discry

zie Descry.

 

FD

di-Scry

Proven.  Scry   (Dép.   Abée-Scry).

 

EV

Discy

Dissy. Var. de Descy, Dessy (= originaire

de Scy ou de Sy, à Vieuxville).

 

JG

Discy

zie Desy.

 

FD

di-Scy

Proven. Loc.

 

EV

Disdier

zie Didier.

 

FD

Diser

Dizer, Dhyser, Dysers, Dyzers, Deisser: 1. PlN Izel-lès-Equerchin of Izel-les-Hameaux (PdC): 11- 12de. Iser, Yser (TW). 1216 Oda d’Iseria; 1194 Sare d’Iser; 1261 Simons d’Izir, Atrecht (NCJ). – 2. PlN Isières (H): 1057 Iser. – 3. PlN Izier (LX): 1124 Ysers (TW).

 

FD

Diserinck

zie Dyserinck.

 

FD

Diseur

1275 «Piéron Diseu» Audenarde, 1381 «le Diseur» = 1399 «Nicholi le Diseur» Cour-

trai [FD]; nom de dignité: anc. fr. disor ‘juge, arbitre, héraut’, fr. mod. diseur; cf. Dixheures. – Comp. aussi: 1709 «Servais Disant» Ar-chennes.

 

JG

Diseur

Dixheures: BerN van de spreker, redenaar, voordrager. Ofr. diseor. 1275 Piéron Diseu, Oud. (VR 6r°); 1399 Nicholi le Diseur, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Diseur

Proven.   1.   D’seur   (Dial.), ,,De là-haut ». — 2. Di Sure, ,,De

la région de la Sure » (Riv.).

 

EV

Diseviscourt

zie Dissewiscourt.

 

FD

Disi

zie Desy, Didier.

 

FD

Disier

zie Dizier, Didier.

 

FD

d-Isier

Proven. Izier (Loc.).

 

EV

Disière

Nom d’origine: II îziêr ‘ (Lx).

 

JG

Disière

PlN Izier, W. iziêr (LX).

 

FD

Disière

Proven. Disières (Loc.).

 

EV

Disiviscour

zie Dissewiscourt.

 

FD

Diskeuv(r)

zie Deskeuv(r)e.

 

FD

Diskeuve

-euvre, cf. Desl

 

JG

di-Skeuve

Proven.   Di   Skeuv(r)e (Dép. Natoye).

 

EV

Dislaire

Peut-être nom d’origine: cf  868 « Slaris » = Leers-et-Fosteau; ou bien forme contractée de Hislaire, var. de Hilaire.

 

JG

Dislaire

zie Dysseleer.

 

FD

Dislère

Proven.    Di    Siler(mont), (Dép. Vezin).

 

EV

Dislins

cf. Deslins.

 

JG

Dislins

zie Deslins.

 

FD

Disneur

Dineur, Dyneu: neux» Morlanwelz, If neur» Baileux, 1682 < gnes, 1752 «Pierre Dinc surnom: fr. dîneur ‘con FEW 3, 94b.

 

JG

Dison

Dyson, Dizon: PlN Dison (LU). 1308 Henri de

Dison,Luik(SLLIII).

 

FD

Dispa

Dispas, Dispaux, cf. Despa.

 

JG

Dispa(s)

Disp(e)aux, zie Despa.

 

FD

di–Spa(s)

Proven.     Spa     (Loc.). Synon. : Dispeaux (Dial.).

 

EV

Disper

zie Desper(t).

 

FD

Dispersyn

Nom d’origi Esplechin (Ht) (cf. De B

 

JG

Dispersyn

zie Deplechin.

 

FD

Displaire

zie Desplaire.

 

FD

Dispy

cf. Despy.

 

JG

Dispy

zie Despy.

 

FD

di-Spy

Proven. Loc.

 

EV

Diss

(NF de la région de Seraing). Peut-être NF d’origine étrangère, un tel nom étant attesté au 17e s. dans l’Aveyron (GeneaNet); à moins qu’il ne s’agisse d’une forme assimilée de *Disle.

 

JG

Dissart

zie Desart.

 

FD

Dissaux

zie Desseaux.

 

FD

d–Isse

V. Disch.

 

EV

Disse, (van)

zie (van) Diest.

 

FD

Disseldorf

Disteldorff : Ontronde vorm van PlN Düsseldorf (NRW). Vgl. Van Disseldorp.

 

FD

Disseldorp, van

zie van Dusseldorp.

 

FD

Disselhof

D. PlN Disselhoff: distelhof (GOTTSCHALD).

 

FD

Disselmans

zie Diestelmans.

 

FD

Dissenbergen

D’Isenberge. PlN Izenberge (WV). 1142 Philippe de Isenberga; 1311 Ywain de Ysenberghe, Ip.; 1389 Jacob Disenberghe, Vn.; 1581 Antheunis van Yssenberghe, Ip. (DF VI).

 

FD

Dissmann

Afkomstig van Dissen (NS).

 

FD

Dissouw

zie Desseaux.

 

FD

Dissy

cf. Discy.

 

JG

Dissy

zie Desy.

 

FD

Dist, (van)

zie van Diest.

 

FD

di-Stache

Proven.   Di   Stecq,   Dép. Braine-l’Alleud. — 2. V. Destexhe.

 

EV

Distat(t)e

zie Destatte.

 

FD

Distatte

Distate, cf. Destatte.

 

JG

di–Statte

Dép. Huy.

 

EV

Distave

cf. Destave.

 

JG

Distave

PlN Stave(N).

 

FD

di–Stave

Proven. Loc.

 

EV

Diste.van

zie (van) Diest.

 

FD

Distèche

Distèque, Distexhe, cf. Destexhe.

 

JG

Distèche

zie Destexhe.

 

FD

Distelblom

Dijstelbloem, Dijsselbloem: Wellicht huisnaam Distelbloem, zoals in 1695 in Stekene, in 1714 in St.-Niklaas en in 1779 in Nieuwkerken-Waas (JVO). Vgl. D. Bleidistel ‘bloeidistel’,

Baudistel, Distel.

 

FD

Disteldorff

zie Disseldorf.

 

FD

Distelle

Proven. Distel, „Chardon », (L.D.).

 

EV

Distelmans

cf. Destelmans.

 

JG

Distelmans

zie Diestelmans.

 

FD

Distels

BN naar de distel? Vgl. Distelblom.

 

FD

Distèque

Distexhe, zie Destexhe.

 

FD

Dister

-ers, cf. Dester.

 

JG

Dister

zie Destair.

 

FD

di–Ster

Proven. Dép. Stavelot,  Ans etc.

 

EV

Distexhe

cf. Destexhe.

 

JG

Distrée

cf. Destrée.

 

JG

Distrée

zie Delestrée.

 

FD

Dists, van

zie (van) Diest.

 

FD

Disty

Nom d’origine: St (Lg).

 

JG

Disty

zie Desti.

 

FD

di-Sty

Proven. Dép. Donceel.

 

EV

Disviscourt

Diswiscourt, zie Dissewiscourt.

 

FD

Diswiscourt

Disviscourt, Diviscourt, Disevis-court, Disivis-, Disseviscourt, Dissewis­court, Disséw-. Nom d’origine: Séviscourt, à Bras-lez-Saint-Hubert (Lx).

 

JG

Disy

Dizy. 1294 «Disiers 1600 «Estienne Dizi, Dînant, 1684 «Louis D «Henri Disier» Ciney; sonne: w. (Fronville) D, var. de Didier (É. Legros).

 

JG

Disy

zie Desy, Didier.

 

FD

di–Sy

Proven. Dép. Vieux-ville.

 

EV

Ditges

zie Dittgen.

 

FD

Dithmar

Dit(t)mar, Dittmer: Patr. Germ. VN theud-mêr’volk-beroemd’. Vgl. Detmer.

 

FD

Ditil(l)ieu

-yeu, zie Tilleul.

 

FD

Ditilyeu

Var. (sous une forme wallonne) de Detilleux (= du tilleul).

 

JG

Ditlefsen

zie Detlefs.

 

FD

Ditrie

zie Detrie.

 

FD

Dits

cf. Dietz.

 

JG

Dits

V. THEUD (Theud).

 

EV

Dits

zie Diet.

 

FD

Ditte

dimin. : Dittgen. Hypocor. all. de l’an-throp. germ. theod-rik, cf. Dittrich, Diede-rich.

 

JG

Ditte(n)

zie Dieden(s).

 

FD

Dittel(l)ieu

zie Tilleul.

 

FD

Dittert

zie Dieter(mann).

 

FD

Dittgen

Ditges: Patr. Dim. van Germ. diet-naam, zoals Diederik. Vgl. Ndd.  Detjen(s).

 

FD

Dittman(n)

Patr. Germ. VN theud-man ‘volk-man’: Tietmannus (MORLETI).

 

FD

Dittmar

-er, zie Dithmar.

 

FD

Dittoo

zie Dutoit.

 

FD

Dittrich

Forme all. de Diederich.

 

JG

Dittrich

zie Diederich(s).

 

FD

Dittus

zie Dictus.

 

FD

Ditvoorts

Proven.  Died  voorde, ,,Gué public ». Synon. : VAN Dievoet. Dietvorst.  Divoort.

 

EV

Ditvoorts

zie van Dievoort.

 

FD

Ditz

zie Dietz(e).

 

FD

Diu

1267 «Ermengars H feme Jehan le Diu» CensHerchies, 1365 «Leurent le Diu fruitier» TailleMons, 1444 «Pierard de Dius» Aides-Namur; var. de Dieu. – Cf. aussi 1283 «Jehan de Par diu» [= Depardieu] DettesYpres.

 

JG

Dive

Dives, D’Yve. Nom d’origine: Yves (-Gomezée) (Nr).

 

JG

Dive

zie D’Yve.

 

FD

d-Ive

Proven.  Yve-Gomzée   (Loc.) ou Hives (Loc.).

 

EV

Divel, van

Divels, Divens, zie van Dievel.

 

FD

Divels

Surnom: génitif de moy. néerl. duvel, divel ‘diable’.

 

JG

Diverchin

zie Deverchin.

 

FD

Divers

-erse. Surnom: anc. fr. divers ‘hostile, bizarre’FEW 3, 107a.

 

JG

Divers(e)

Diver, Dhyvert: Ofr. divers: vreemd, zonderling, onstandvastig. BN..1383 Henriet Dyvert (MARCHAI). Dives, zie D’Yve.

 

FD

di-Verse

Proven. Vresse (Loc.).

 

EV

Diviscourt

cf. Diswiscourt.

 

JG

Diviscourt

zie Dissewiscourt.

 

FD

Divoet, van

zie van Dievoort.

 

FD

Divoire

de Voor(t): PlN Yvoir (N). Maar er is ook een FN Devoir < PlN Voir in Tournay (LX). 1719 Joannes Devoir, Villanche LX (MUL VII); 1758 Jacques Divoir; 1770 Dominicq Devoir, Menen; 1724 Jacques de Voire=J. Devoorde, Heule (COUSS.).

 

FD

d-Ivoire

Proven. Y voir (Loc.).

 

EV

Divoort

V. Ditvoorts.

 

EV

Divoort

zie van Dievoort.

 

FD

Divoy

1. PlN Ivois, oude naam van Carignan (Ard.). 1153 Johannes de Ivodio; 1280 Jehennès d’Ivois, LX (CAO). – z. PlN Yvoy (Loir-et-Cher), Ivoy (Cher).

 

FD

Divoy

w. nam. Dîvwè. 1289 «Wateles d’Ivoix» CartOrval, 1683 «Jenne Divoy» Houdrémont, 1687 «Jean Dyvoit dit Lagrange» NPLouette; nom d’origine: Ivois, anc. nom de Carignan (Ardennes) ou, secondairement, Yvoy, hameau de Maillen (Nr), cf. 1592 «Jehan d’Ivoy dit Pirchon» Crupet, 1697 «Godefroid Divoy» BourgNamur.

 

JG

Divry

Nom d’origine: Ivry (Oise, etc.).

 

JG

Divry

PlN Ivry (Oise, Seine). 1409 le sire d’Ivery (CCHt).

 

FD

Diwald

V. THEUD (Theu).

 

EV

Diwald

zie Dewald.

 

FD

Diwan

zie Dewasmes.

 

FD

Dix

zie Dierks.

 

FD

Dixheures

Soit var. (par réinterprétation et remotivation) du NF Diseur, soit réellement fr. dix heures, p.-ê. surnom d’enfant abandonné et retrouvé à cette heure.

 

JG

Dixheures

zie Diseur.

 

FD

Dixhoorn, van

Dijkshoorn: PlN Dirkshorn (NH); Dijkshorn (FL,GR).

 

FD

Dixmude, van

de Dixmude: PlN Diksmuide (WV). 1268 Boidekinus de Dixmude; 1375 Pauwels van Dixmude, Ip. (BEELE).

 

FD

Dixon

E. Patr. Dickson, zoon van Dick, bakervorm voor Richard. 1307 Thom Dicson, Douglas (REANEY).

 

FD

Dizelle

Nom d’origine: p.-ê. Izel (arr. Virton), mais le NF n’est pas du tout gaumais.

 

JG

Dizelle

PlN Izel (zx PdC). Zie Diser 1.

 

FD

d–Izelle

Proven. Izel (Loc.).

 

EV

Dizengremel

PlN Yzengremer (Somme).

 

FD

Dizer

zie Diser.

 

FD

Dizier

Disier: 1. D’Izier. PlN Izier (LX). 1124 Everardo de Yseres, Stavelot (ASM). – 2. PlN Isières (H): 1057 Iser (TW). 1275 Sébile d’Isier, Papegem; 1275 li rente d’Ysier; d’Ysier=le vile d’Yser, Isières (VR I45v°,i5or°-i57v0). Zie ook Diser. – 3. Zie Didier.

 

FD

Dizier

-iez. 1748 «Guilleaume Dizier» Fron-ville; nom d’origine: Izier (arr. Marche), plu­tôt que var. de Didier (cf. BTD 27, 1953, 133), cf. aussi Disy, Dizy.

 

JG

d–Izier

Proven. Loc.

 

EV

Dizon

zie Dison.

 

FD

Dizy

cf. Disy.

 

JG

Dizy

zie Desy, Didier.

 

FD

D’Jong

zie de Jong(e).

 

FD

D’Joos

D’Joss. Article néerl. de + Joos (Vincent 32).

 

JG

D’Joos

ziejoos.

 

FD

D’Kindt

zie Kint(s).

 

FD

Dnissen

zie Denijs.

 

FD

d-Oat

V. Doha,

 

EV

Dobbe

Dobbé: Patr. Friese VN Dobbo, bakernaam < Dodbald of Dodberht (LIND.). Wellicht veeleer bakervorm van Robert zoals E. Dobbs.

 

FD

Dobbel

Doubel, au génitif: Dobbels, Doubels. Surnom: moy. néerl. dobbel, dubbel ‘double, faux’. Comp. Ledouble.

 

JG

Dobbel-

-aere, -eer, -eire, Dobbels, Dobbelsteen. ,,Le joueur (de dés) »,

,,Le jeu de dés ». N. de joueur.

 

EV

Dobbelaar, (de)

-aer(e), -eer(e), -er, Dobbelare, -eir(e), -aire, -eer(s), Doblaerre: BN van de dobbelaar, de speler van het dobbelspel; of BerN van de maker van dobbelstenen. Vgl. Teirlinck. 1302 Henrici dicti Dobbelare, Goetsenhoven (AOTII); 1340 Everdei de Dobbelare, Saaftinge (DEBR. 1999); 1398 Jan le Dobbeleere, Bellegem (DEBR. 1970).

Dobbelmann, Doubleman: Idem aïs De Dobbelaar.

 

FD

Dobbelaere

-eer, -eir, Doblelaer. 1194«Ro-dulphi dobbeler» AbbNinove [BR] ; surnom: moy. néerl. dobbelare, -ère ‘joueur, brelan-dier’.

 

JG

Dobbels

Doebbels, Doub(b)e), Doubels: 1. Mnl. dobbel: dobbelspel. BN voor de dobbelaar. 1281 Willelmus Dobbel, Ip. (BEELE); 1398 Jan Dobbel, Wielsbeke (DEBR. 1970). – 2. Mnl. bnw. dobbel: dubbel(hartig), vais. BN. 1391 ghegheven Gheeraerd Dobblen; 1425 Jan de Dobble, Ktr. (DEBR. 1958). Vgl. Ledouble.

 

FD

Dobbelsteen

-stein(ne), -steyn, Dobelstein, Doberstein, Doblestain(e), -stène, Dobluste(i)ne, -staine, Doublustaine: BerBN voor de maker van dobbelstenen of BN voor de dobbelaar. Vgl. Teirlinck. 1274 G. Dobbelstain, Mtr. (AAV); 1403 Johannis Dobbelsteynmakere, St.-Tr. (GHYSEN); 1429 Gilles Dobbelsteyne, Luik (ISC).

 

FD

Dobbelsteen

-stein, -steyn. Surnom: moy. néerl. dobbelsteen ‘dé (à jouer)’.

 

JG

Dobbeni(e)

-ini,-onie, zie Daubigny.

 

FD

d–Obbeni(e)

-Obbini. Proven. Obingis, anc. N. d’Aubange (Loc.).

 

EV

Dobbertin

D’Aubertin. Patr. Vleivorm van Germ. VNAubert, Albert.

 

FD

Dobbs

Dobson: Patr. Zoon van Dobbe, bakervorm van Robert. 1297 Richardus filius Dobbe = Richard Dobbe, Cornwall; 1307 Dobbe de Whitemore = Robert de Whitemore, Stafford (REANEY); 1511 Cornélius filius Walteri Dobzon, A’dam (MULIII); ±1570 Pierre Cornelis Dobbeszone, A’dam (CDT175).

 

FD

Dobchies

cf. Daubechies.

 

JG

Dobchies

zie Daubechies.

 

FD

Dobelstein

Doberstein, zie Dobbelsteen.

 

FD

Dobie

Doby: 1. PlN Obies (Nord). 1377 Gerardo d’Obies, Aat (CCHt); 1448 Jehanne Dobis, Dk. (TTT). – 2. Evtl. PlN Auby (Nord, LX).

 

FD

d-Obigie

Proven. Obigies (Loc.).

 

EV

Dobigies

Nom d’origine: Obigies (Ht).

 

JG

Dobigies

PlN Obigies (H). 1295 Jehans Dobisies, Dk. (TdT).

 

FD

Doblaerre

zie de Dobbelaar.

 

FD

Doblelaer

cf. Dobbelaere.

 

JG

Doblestain

-staine, -stène, Doblusteine, Donblusteine, -aine. Var. de Dobbelsteen; aussi nom d’origine: Dobbelstein, topon. à Bombaye (Lg).

 

JG

Doblestain(e)

-stêne, zie Dobbelsteen.

 

FD

Doblez

zie Doublet.

 

FD

Dobluste(i)ne

-aine, zie Dobbelsteen.

 

FD

d-Obly

Proven. Au Plis (Dép. Anvaing).

 

EV

Dobmaier

Dupmeier, Do(h)meier: D. FN, ook Do(h)mmeier. De meier of boer die de grond van een dom/kerk bewerkt.

 

FD

Dobos

Nom d’origine: d’AuBos(=d’AuBois), cf. Daubois.

 

JG

Dobos(ch)

Dobo, zie Dubos.

 

FD

Dobourg

Nom d’origine: Obourg (Ht).

 

JG

Dobrange

cf. Dombrange.

 

JG

Dobrange

zie Dombrange.

 

FD

Dobrecourt

PlN Aubercourt (Somme).

 

FD

Dobremé

Nom d’origine: Aubremé, à Grand-Rosière (BrW).

 

JG

Dobretne(tz)

zie Daubremé.

 

FD

Dobry

D’Obry: Patr. Zie Aubry.

 

FD

Dobson

zie Dobbs.

 

FD

Doby

zie Dobie.

 

FD

Doc(k)x

V. THEUD (Theuc).

 

EV

Doccio(t)

zie Deleclos.

 

FD

Dochain

d’Ochain, Dochen, Dochin, Ochin: PlN Ochain in Clavier (LU). 1184 Winandi de Oscem, Gerpinnes; 1246 Walteri de Oissein, Luik (SLL).

 

FD

Dochain

-en, -in. 1602-3 «Jean Dochain» Ter-riersNamur; nom d’origine: Ochain, à Clavier (Lg).

 

JG

d-Ochain

-Ochen.  Proven.  Ochain, (Dép. Clavier-lez-Nandrin).

 

EV

Dochesne

Nom d’origine: d’Au Chêne (topon. fréquent).

 

JG

Dochet

-ez, zie Doucet.

 

FD

Dochez

Dochy.  V.  THEUD (Theuc).

 

EV

Dochez

Var. de Doucet?

 

JG

Dochier

-ière: Hypercorrect voor Dockier, -ière?

 

FD

Dochière

Nom d’origine: Les Ochires, à Haut-Pays (Lx)?

 

JG

Dochy

(NF de l’ouest du Hainaut). Nom d’ori­gine: sans doute Auchy-au-Bois, Auchy-lès-Hesdin ou Auchy-les-Mines (PdC), Auchy-lès-Orchies (Nord), etc. [MH].

 

JG

Dochy

zie Dauchy, Douchy.

 

FD

d–Ochy

Proven. 1. Auchies (Dép. Marcinelle). — 2. Auchis (Dép.

Gilly).

 

EV

Dock

Docq, zie Docx.

 

FD

Dock

Docq. 1615 «Arnould Docq», 1692 «An­toine Docque» BourgNamur; soit surnom: w. dok ‘adroit, subtil’ FEW 15/2, 64b, soit no» d’origine : Docq, à Tongrinne (Ht). – En pays flamand: 1293 «Araout Docke» Hulst, que Carnoy 65 glose par Dodico, dérivé de Dodo, serait plutôt, vu le génitif Dockx, le moy, néerl. doc, docke ‘bloc, chantier pour ba­teaux’, aussi nom de diverses plantes [FD].

 

JG

Dockens

Patr. Afl. van een bakernaam. Zie Docx.

 

FD

Docker(s)

Patr. Germ. VN Dodger.

 

FD

Dockers

1.  Profess.  Dokker. — 2. V. THEUD (Theuc).     

 

EV

d–Ocki(e)r

V. Docquier.

 

EV

Dockier

-ière, Docquier, -ière, -iert, -iez, -ir, Dokier, Dokir, Doquire. 1242-45 «Jacques d’Okieres», ±1410 «Jean d’Ockier» ÉchHuy, 1544 «Thirion Docquier» DénStavelotMy. 1546 «Etienne Dockier» Cerfontaine, 1616 «Pasquier Docquiere», «Claude Docquier» PrincipChimay, 1624 «Guillaume Docquier» émigré en Suède; nom d’origine: Ocquier,w. Okîr (Lg) ou Ocquière, à Chaumont-Gistoux (BrW); cf. aussi Dochière.

 

JG

Dockier(e)

-ière, -ir, zie Docquier(t).

 

FD

Dockx

Docq, zie Docx.

 

FD

Dockx

Docx, Dox. Génitif de Dock (néerl.).

 

JG

Doclo(t)

zie Deleclos.

 

FD

Doclot

1.   V.   Duculot.   —   2.   V. THEUD (Theuc).

 

EV

Doclot

Nom d’origine: d’Au Clos (= de l’en­clos)?

 

JG

Docq

1.  Proven.  Dép.  Tongrinnes. —  2. V. THEUD (Theuc).

 

EV

Docq

cf. Dock.

 

JG

Docq

cf. Dockx.

 

JG

Docquegnies

 (NF de la région de Dour et de Mons). Probabl. nom d’origine, qui ne semble pas être Hocquigny (Manche), car le NF n’est pas du tout français; p.-ê. d’après la forme wallonne d’Ottignies, w. Ok’gni (EDTW 106) [MH], mais cette forme dialectale semble récente (la forme archaïque étant Otch ‘ni).

 

JG

Docquegnies:

PlN Hacquegnies (H). Evtl. Hocquigny (Manche).

 

FD

Docquez

1609 «Jacques  Docquet»  Bourg -Namur, 1609 «Docquet» ComptesNivelles; p.-è. simple graphie négligée de Docquiez; sinon surnom, cf. w. (St-Hubert, Neufchâteau) doquèt ‘bouquet de fleurs’ FEW 3, lllb ou dérivé de pic. doker ‘frapper, heurter’ ibid.

 

JG

d-Ocqui(e)r 

Proven. Ocquier (Loc).

 

EV

Docquier

-ière, -iert, -iez, -ir, cf. Dockier.

 

JG

Docquier(t)

d’Ocquier, Docquiez, Docquir(e), Doquire, Dockière, -ier(e), -ir, Doki(e)r: PlN Ocquier (W.oHr) of Ocquière in Chaumont (WB). 1253 Petrus de Okieres; 1275 Filipeaz d’Okieres, Luik (SLL II); 1276 Henris d’Okires, Luik (CVD).

 

FD

Docquois

Proven. 1. Daussois (Loc.) —  2. ,,De Docq ». V. Docq.

 

EV

Docteur

Doctor, Dottor, Douteur: BerN < Lat. doctor, Ofr. doutor. Vgl. Dokter. 1510 Jacobus Doctor de SanctoPetro(MULIII).

 

FD

Docteur

Fr. docteur, d’abord avec le sens de savant, d’érudit (en théologie, en droit), avant d’être titre universitaire (14e s.) et docteur en médecine (fin 15e s.).

 

JG

Docus

Aphérèse de Judocus (prénom).

 

JG

Docus

Patr. Korte vorm van HN Judocus.

 

FD

Docx

Dock(s), Dockx, Docq, Dox, Doek: Patr. Bakervorm van Germ. VN Doc(h)o (MORLETI). Friese VN Doeke. Zie Dockens, Dockers. 1239 Monin Doch, Grammene; 12e e. Willelmus Doec, Cent (GN); 1293 Arnout Docke, Hulst Z (DEBR. 1962); 1454 Remeys Dox Henricx Dockx soen, Lier(FRANS).

 

FD

Dod(g)son

Patr. Zoon van Dodge, oude E. vorm voor Rodge = Roger. 1385 Robert Dogesson, York (REANEY).

 

FD

Dodd(s)

Dodson, Doddema: Patr. Germ. bakernaam Dodo. Vgl. Dodoens, Dodin, Dodelet. 1066 Brictricus filius Doddi, Worcester; 1194 Dodde de Lismanoch, Devonshire (REANEY); 1740-1806 Thomas Dodd, Narborough-Aw. (PDB).

 

FD

Dodé

zie Dodet.

 

FD

Dode(i)gne

PlN Odeigne (LX).

 

FD

Dodeigne

Nom d’origine: Odeigne (Lx).

 

JG

d-Odeigne

Proven. Loc.

 

EV

Dodel-

-é, -et. V. THEUD (Theud).

 

EV

Dodelet

Dodelé, Doud(e)let: Patr. Dim. van Germ. VN Dodo. Vgl. Dodd. 1211 Michael Scinkel Dodeletus, Ip. (PSM); 1444 Jan Doudelet, Rijsel (PARM.).

 

FD

Dodemont

Dodé-, d’Odemont, d’Ode-, Dodimont. ± 1610 «Jean de Odemont» Ri-chelle, 1638 «Jean de Odemont» Visé (FyS), 1692 «Servais Dodemont (orig. de Visé)», 1787 «Urbain Dodemont» BourgeoisLiège; nom d’origine: prob. Wodémont, à Neufchâ-teau-lez-Visé, cf. Le Parchemin n° 327, 162. — Sur cette famille d’origine française, établie à Visé en 1575, cf. C.-J. Dodemont, D’Odemont, famille notable au pays de Liège, Liège, 1937. Dodet. 1544 «Johan Dodet» DénStavelotMy, 1637 «Margueritte Dodet»  Nandrin;  nom d’origine: Odet, à Bois-et-Borsu (Lg).

 

JG

d-Odemont

Proven. 1. Houdemont (Loc.). — 2. Hodimont (Loc.).

 

EV

Dodémont

Dodemont, D’Odemont, Dodimont, Daudemont: PlN Houdemont: 1168 Hodemont (Meurthe-et-Moselle). Franse famille die zich in 1575 in Wezet kwam vestigen. 1699 Joannes Thomas Dodemont, Wezet (MUL VII).

 

FD

Doderay

zie Daudrez.

 

FD

Dodergnies

zie Daudergnies.

 

FD

Dodet

Dodé: 1. Patr. Dim. van Germ. VN Dodo. Vgl. Dodelet. 1248 Dudeit que dist de Villers, ke Dudeis, Chiny (CAO); 1302 Dudet de Linay, Chiny (CAO). – 2. Evtl. PlN Odet in Bois-et-Borsu (LU).

 

FD

d-Odet

Proven. Dép. Bois-Borsu.

 

EV

Dodeur

Dodeurs. 1756 «Louis Dodeur (orig. de Haneffe)» BourgLiège; nom d’origine: Odeur (Lg) ou flara. Elderen, cf. Genoels-Elderen et ‘s Heeren-Elderen (Lb). Dodimont, cf. Dodemont.

 

JG

Dodeur

zie Odeurs.

 

FD

Dodimont

zie Dodémont.

 

FD

Dodin

Doedijns: Patr. Vleivorm van Germ. bakernaam Dodo. 1180 Dodin Rutra (LEYS1959′); 1321 Dodes li Noirs, Ktr.; 1327 Lem Doedine = Willem Doedin (DEBR. 1971); 1367 Piètre Doedinszone, Ip. (BEELE). Zie ook Dodoens.

 

FD

Dodinval

1544 «Johan Dodenvaul», «Johan Jacque   Dodenval»   DénStavelotMy;   nom

d’origine: Ondenval, w. ôdinvâ, à Waimes (Lg).

 

JG

Dodinval

PlN Ondenval, W. ôdinvâ in Waimes (LU).

 

FD

Dodion

Dérivé en -illon de l’anthrop. germ. Dodo (Carnoy91).

 

JG

Dodion

Patr. Vleivorm van Germ. VN Dodo. Vgl. Dodin.

 

FD

Dodoens

Dudon: Patr. Dodon, Rom. verbogen vorm van Germ. VN Dodo. Zie Dodin. 1173 Richardus Malus Clericus et filius ejus Dodo; 1187 Dudo abbas de Castellione (CAO); 1252 Dodinus de Scoren = 1271 Dodonus…de Score, Z (V. LOON 40); 1440 Petrus Dodini de Sluysa = 1441 erroné scriptum Dodini loco Dodonis; 1449 Johannes Dodonis alias de Sluysa (MULI); 1546 Rembertus Dodonaeus; 1557 Margareta Dodoens, Mech. (Hand. Kon. Kr. Oudhk. Mech. 1985,125-8).

 

FD

d-Odogne

Proven. 1. Odenge (Dép. Orbais). — 2. V. Dohogne (Tohogne).

 

EV

Dodré

Nom issu de l’anthrop. germ. Dodrad, dod-rad (Morlet 338).

 

JG

Dodré

zie Daudrez.

 

FD

Dodremont

Dodré-, Dodri-. 1544 «Jehenne Dodrymont» DénStavelotMy, 1561 «Pierre Dodremon» Bihain, 1656 «Piere Dodrimont» DénMalempré; nom d’origine: Odrimont, à Lierneux (arr. Verviers) ou, secondairement, var. de Dandrimont, comp. 9.10.1726 «Martin Dodrimont dit Orbon» = 25.9.1726 «Martin Dandrimont ou plutôt Martin Orbon comme il s’appelloit dans le temps» Hervé [JL, NFw2].

 

JG

Dodrimont

Dodrémont, Dodremont: PlN Odrimont in Lierneux (LU), Jamioulx (H), Ohain (WB). Aangezien het een Luikse FN is, is de PlN in Lierneux aangewezen.

 

FD

d-Odrimont

Proven.  Hodrimont (Dép. Jamioulx).

 

EV

Dodson

zie Dodd(s), Dodgson.

 

FD

Doebbel(s)

zie Dobbels.

 

FD

Doedijns

zie Dodin.

 

FD

Doehaerd

Néerlandisation de Douhard?

 

JG

Doehaerd

V. THEUD.

 

EV

Doehaerd

zie Douhard.

 

FD

Doek

zie Docx.

 

FD

Doel, van den

PlN Doel (OV) of een PlN Doel, ten Doele: schietbaan, in Mannekensvere, Oostkerke (DF), St.-Lievens-Esse (OV).

 

FD

Doelder, de(n)

Dolder(s): Afl. van ww. doelen: naar een doel schieten. BN voor een lid van een schuttersvereniging. 1423 Jan Doelders, Oostkamp (PARM.); 1555 Pieter de Doeldere, Bg. (SCHOUT.I).

 

FD

Doelen

Duelen: Patr. LANGLOIS identificeert Doolin = Doelin = Doon de Maience; KALBOW 52 verklaart Doelin/Doolin aïs vleivorm van Doel < Dodilo, dim. van Germ. bakernaam Dodo. 1398 Gillis Dolin, Menen (DEBR. 1970); 1580 Alet Duelen; 1579 Gijsbrecht Dulen, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Doelhoffs

Doelofs, Doolhoff: 1. PlN Doelhof, b.v. in Aw. Hof met de doelen, schuttershof. –2. Volksetymologisch < Germ. VN Odolf, Olof. 1721 Tholof = Odulphus Santegoets (vader van) Jenneken Tholofs Santegoets, Best NB (PDB).

 

FD

Doem

Doem(p)s, Doum, Dohm, Dôme, Dôme, Dôme, Doom(e), Dom(me), Dommes, Dom(p)s, Dooms(t), D’hooms: Patr. Limburgse korte vorm van bijbelse VN Adam. Dooms = Dams (VS 1984,38). 1400 Adam ou Doeme de Clermont; 1438 Adam dit Doeme, Kerkom; Adam dit Doem de Ghuideghoven, Luik (BODY m). Zie ook Domen.

 

FD

Doem(p)s

zie Doem, Ooms.

 

FD

Doemen

Génitif de Doeme, cf. 1438 «Adam, dit Doeme» Kerckom, aphérèse de Adam; comme pour Dome(n), une apocope de Dominicus est à envisager également.

 

JG

Doemen

zie Domen.

 

FD

Doemer

Doëmer: D. FN Dö’hmer. Mnd. domere: smulpaap. 1330 Ludolfus dictus Domere, Goslar (NN).

 

FD

Doemont

zie Dumont.

 

FD

Doempke

Patr. Dim. van Doem (zie i.v.).

 

FD

Doens

Génitif de Doen, de l’anthrop. germ. Dono (Först. 418); cf. 1574 «Doenraidt», auj. Doenraat, fr. Donsart, à Aubel (Lg).

 

JG

Doens(en)

Dons(en), Don: Patr. Korte vorm van een

hybridische Germ. dôn-naam, zoals Dono, Donabert (Fm.), Donfredus, Donnelmus, Donaldus (MORLETI). 1362 Sigeri Doens, Ktr.; 1398 Doenin de Deckere, Pittem (DEBR. 1970).

 

FD

Doensen 

Doetjes,  Doetsch.     V. THEUD (Theun, Theud).

 

EV

Doeraene

-an(e), zie Dora(e)ne.

 

FD

Doeraene

-an, -âne, cf. D’Hoeraen.

 

JG

Doering

Nom issu de l’anthrop. germ. Thuring (Först. 1468).

 

JG

Does(s)elaer(e), (van)

zie van Doorselaer(e).

 

FD

Does, van der

PlN Ter Does: moeras met bomen en struiken, licht veen, turfland, veenland (MOERMAN 52). Does, waternaam in ZH. Ter Doest in Lissewege (WV). 1396 Denijs van der Doest, Ip. (BEELE).

 

FD

Doesburg

PlN Doesburg (G).

 

FD

Doetinghem 

Proven. D’Oetingen (Loc.).

 

EV

Doets

Patr. Gen. van Germ. VN Dodo. Vgl. Dodin.

 

FD

Doetsch

Var. de Deutsch ‘allemand’.

 

JG

Doetsch

zie de Duytsche, Dotsch.

 

FD

Doeuillet

zie Oeuillet.

 

FD

Doeuvre

zie Douvere.

 

FD

Doeve(n)

zie den Dooven.

 

FD

Doevelaar

zie Duivelaar.

 

FD

Doevenspeck

Ndd. FN Duwenspeck (DN), D. Daubenspeck, PlN bij Moers (NRW), met als eerste element de VN Dube en aïs tweede Mnd. specke: knuppeldam (BRECH.).

 

FD

Doezie

PlN Douzies in Maubeuge (Nord) of Douzy (Ard.)?

 

FD

Doff(e)

Patr. D. bakervorm van VN David (BRECH.).

 

FD

Doffagne

Nom d’origine: Offagne (Lx).

 

JG

Doffagne

PlN Offagne (LX).

 

FD

d-Offagne

Proven. Loc. d-Offenier. Proven. Offegnies (Dép. Dour). Synon. : Doffiny.

 

EV

Doffe

Hypocor. de noms en -dolfus, comme Rodolphus, Ludolphus, etc.

 

JG

Doffemont

Doffomont, Dophemont: PlN Offemont (Terr. de Belfort).

 

FD

Doffigny

Dof(fi)ny, Dophny, Doffenies: PlN Offignies in Dour (H) of Offignies (Somme); evtl. Oufny, Ouffigny in Chevron (LU). 1332 Colars d’Offegnies, Gommegnies (CSWII).

 

FD

Doffigny

-iny, Dofny (NF de la région de Charleroi et Beaumont). Nom d’origine: Offignies, dépend, de Dour (Ht) plutôt que Oufny, Ouffigny, à Chevron (Lg).

 

JG

Doffoux

1609 «Jean Doffoux» BourgNamur; nom d’origine: Offoux, à Havelange (Nr).

 

JG

Doffoux

PlN Offoux in Havelange (N).

 

FD

Doffs

Génitif de Doff.

 

JG

Doffyn

Dofin, zie Dolfyn.

 

FD

Doflein

Dimin. en -lin de Doff.

 

JG

Dofny

cf. Doffigny.

 

JG

Dogaer

Wellicht = Dugard.

 

FD

Dogbomont

cf. Degbomont.

 

JG

Doget

zie Doguet.

 

FD

Dogge(n)

Mnl. dogge: visschuit. BerBN voor scheepsbouwer of visser. Vgl. Cogge. 1298 Johannes Dougghe, Kales (GYSS. 1963); 1390 op Vranken Dogge = 1450 van Vranx Doggen wegen, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Dogilbert

Proven. Donglibert (Loc.)

 

EV

Dogimont

Dugimont, -mond: PlN Ogimont in Velaines-lez-Tournai (H). 1249 Radulfo de Ogimont; 1290 Raoul d’Ogimont, Dk. (SMTII).

 

FD

Dogimont

Nom d’origine : Ogimont, à Velaines-lez-Tournai (Ht).

 

JG

d–Ogimont

Proven. Agimont (Dép. Verlaine).

 

EV

Dogna(ux)

-eaux, -iau(x), zie Daneau.

 

FD

Dogne

Spelling voor Dogné of < Dehogne of Dohogne.

 

FD

Dogne

Var. de Dogné ou forme contractée de Dehogne ou Dohogne [FD].

 

JG

d-Ogne

Proven. Hogne (Dép. Aye).

 

EV

Dogné

-ez, -ée, Dogniez. Nom d’origine: Ogné, w. ôgné, à Sprimont (Lg).

 

JG

d-Ogné

Proven. Ognée (Dép. Sprimont).

 

EV

Dognê(e)

-ez: 1. Zie Doignies. – 2. PlN Ognée in Sprimont (LU). 1603 Urban Dognée, Stavelot (ASM II).

 

FD

Dogneaux

-iau, -iaux. Var. de Dagneau, Da-niau, dimin. du thème de Daniel.

 

JG

Dognie

-ies, Doignies, -ée, -y. 1474 «Johannes Dognie» PrincipLiège; nom d’origine: Oignies, w. wègnîye (arr. Philippeville), Oignies, w. ougnîye, à Aiseau (arr. Charleroi) ou même Olligny, w. ôgni (arr. Soignies); cf. aussi Dogné et Dony.

 

JG

Dognie(s)

-iez, -ier, -y, zie Doignies.

 

FD

d–Ognie(s)   

-Ogniez,   -Ogny.    V. Doignies. N° 79.

 

EV

Dognon

cf. Doignon.

 

JG

Dognon

Proven.   Doignon    (Dép. Braine-l’Alleud).

 

EV

Dognon

zie Doignon.

 

FD

Dogot

Ce NF attesté d’abord en Meurthe-et-Moselle, puis à Sautour et Weillen dans l’Entre-Sambre-et-Meuse au 18e s. (Genea-Net), pourrait être rapproché de Dougot (cf. Michaëlsson I, 79); on peut aussi songer à un dimin. de dogue (chien), du type doguin ‘gros, dodu’ ou de w. liég. dogues ‘ ‘trapu et vigou­reux’ FEW 3, 113-4, ou bien d’anc. fr. doquer ‘heurter, cogner’, cf. (Mons) doque ‘adroit, subtil’, etc. id., lllb.

Doguet. 1289 «Colas Doges» Biesme, 1524 «Pacquea Doget» = 1544 «Pacquea Dogguet» DénStavelotMy; surnom: w. (Stavelot) doguèt ‘entêté’, à classer FEW 15/2, 64b; cf. l’expres­sion liég. reû corne Doguèt ‘raide comme D.’.

 

JG

Dogot

V. THEUD.

 

EV

Dogot

zie Legos.

 

FD

Doha

1474-77 «Jean d’Oha» ÉchHuy; nom d’origine: Oha, à Bas-Oha (Lg).

 

JG

Doha

PlN Oha (LU). 1370 Johan d’Oha, Vottem (SLL IV).

 

FD

d–Oha

Proven. Dép. Bas-Oha.

 

EV

Dohan

Dohen: 1. PlN Dohan (LX), – z.PlN Oha? 1370

Jakemotte d’Ohan, Vottem (SLL IV).

 

FD

d-Oheit

Proven. Ohey (Loc.).

 

EV

Dohen

Dohin, Doheyn: PlN Ohain (WB, Nord). 1508 Joh. Dohain, Nijvel-Lv. (CALUW. 2000).

 

FD

Dohen

Dohin. Nom d’origine : Ohain (BrW).

 

JG

Doherty

Ierse FN Dougharty. O’Dochartaigh, afstammeling van Dochartach ‘streng, hardvochtig’ (REANEY).

 

FD

Dohet

d’Ohet, Dohey: 1. PlN Ohet in Warnant (N). 1265 Auhri d’Ohaing, N (CRN). – 2. Var. van Doheyn, Dohin, zie Dohin.

 

FD

Dohet

d’Ohet. s.d. «lohannis dicti de Ohay» ObitHuy, 1231-32 «Lambin d’Ohay» Éch­Huy, 1392 «Gilbier d’Ohay» Cart Val Benoît, 1449 «Lambert d’Ohay» AidesNamur; nom d’origine: Ohet, à Warnant (Nr) ou Ohey (Nr). Cf. aussi Douhet.

 

JG

d-Ohet

Proven. Dép. Warnant.

 

EV

Dohey

Dohey: 1. PlN Ohey (N). 1356 Gillekin d’Ohay, Namen (SLL IV). – 2. Zie Dohet.

 

FD

Dohis

Dohy: PlN Dohis of Ohis (Aisne).

 

FD

Dohis

V. THEUD.

 

EV

Dohle

 

Dohlen, PlN Döhlen (NS, S, TH)? Of vogelnaam kauw?

 

FD

d-Ohlen

Proven. Olen (Loc.).

 

EV

Dohm

génitif: Dohmen. Var. de Doem, Doe-men.

 

JG

Dohm

 

zie Doem.

FD

Dohmeier

zie Dobmaier.

 

FD

Dohmen

V. THEUD.

 

EV

Dohmen

zie Domen.

 

FD

Dohogne

Nom d’origine: Ohogne, à Francorchamps (Lg) plutôt que Wihogne, w. ouhogne (Lg) ; cf. aussi Dogne. – Bibliogr. : L. Remacle, Le NF « Dohogne », PSR 11, 1973-74, 27-30.

 

JG

Dohogne

PlN Ohogne in Francorchamps (LU) (PSR 1973-74,27-30).

 

FD

Dohogne

Proven.   Tohogne  (Loc.).

 

EV

Dohy

1616 «Grégoire Dohy», «Nicolas Dohy» PrincipChimay; probabl. nom d’origine: Do-his ou Ohis (Aisne).

 

JG

Dohy

zie Dohis.

 

FD

d–Ohy

Proven. Ohey (Loc.).

 

EV

d-Oi(g)net

 

-Oignez. Proven. 1. Hoignée (Dép. Cheratte). — 2. V. Dogne et Doignies.

 

EV

Doignée

ies, -y, cf. Dognie, -ée.

 

JG

Doignies

-i(e), -ée, -y, Dognies, -ie(z), -ier, -y, -é(e), -ez, Donie(s), -i(s), Donni, Donny, Dony(e), -ys, Douny, -is: 1. PlN Oignies (PdC, N) of in Aiseau (H). 1445 Gilles Dognies, Dk. (TTT); 1455 Bauduin d’Ongnies, Rijsel (SPL). – 2. PlN Hogni in

Wattrelos (Nord). 1231 Robe de Hongi (GYSS. 1964). – 3. PlN Doignies (Nord). ±1300 Adans de Doigni, PdC (BOUGARD). – 4. PlN Ogny in Archon (Aisne). 1438 Jehan Dongnis, Laon (MORLET).

 

FD

d-Oignies

Proven. Loc.

 

EV

Doignon

 (NF tournaisien), Dognon. Nom d’origine: Doignon, à Braine-l’Alleud (BrW), ou NL équivalent en France représentant anc. fr. doignon ‘donjon’ FEW 3, 130a, plutôt que surnom: w. dognon ‘articulation du doigt; gros orteil’ FEW 3, 77a.

 

JG

Doignon

Dognon, D’Union: PlN Ognon (Oise). 1304 Watiers d’Oegnons, Nord (CDH); 1306 Jehanne d’Ongnon, Senlis (MORLET).

 

FD

Doin

Doinet, Doing: Patr. < Dodin en dim.

 

FD

Doine

cf. D’Hoi(s)ne.

 

JG

Doinet

Hypocor. de l’anthrop. germ. Dodin (Fôrst. 414).

 

JG

Doise

Doize, Doizé: PlN Doise? PlN Doische (N)? 1280 Stassins Doise, Luik; 1345 Gerart Doisse, Nijvel (HERB.); 1340 Jan Lodewijcs die men heet Doyse, Lv. (ICKX); 1684 Franciscus Hiernamez (sic?) ex Doise (MUL VII); 1763 Lambert van Dois, Wasmes (VS1994,318).

 

FD

Doise

Doize. 1280 «Stassins Doise» Pauvres-Liège, 1345 «Gerart Doisse» Nivelles; la glose de Carnoy 121: riverain de l’Oise, est dou­teuse.

 

JG

Doiseau

zie Loiseau(x).

 

FD

Doisne

cf. D’Hoi(s)ne.

 

JG

Doison

(NF borain). Peut-être nom d’origine: Oison (Loiret).

 

JG

Doison

zie Loison.

 

FD

d-Oison

Oison. Filiat. ,,(Fils) de Wazon ».

 

EV

Doisy

Nom d’origine: Oizy (Nr).

 

JG

Doisy

PlN Oizy (N), Oisy (Aisne, Nord, PdC). 1169 S. Hugonis de Oisy, NF (CVT); 1202 S. Godefridi de Oysi, Kamerijk (CACa); 1365 Jehan Doisi, Bergen (DE COCK).

 

FD

Doiteau

Aucun dérivé en -ellu de fr. doigt n’étant attesté dans le lexique, plutôt anc. fr. doitel ‘petit fossé, petit conduit’, cf. p.-ê. 1277 «Jehan Deutel» DettesYpres [CH].

 

JG

Doize

cf. Doise.

 

JG

Doize

zie Doise.

 

FD

d–Oize

Proven. Oise (Riv.).

 

EV

Dokens

Génitif surcomposé de Dock.

 

JG

Dokens

Patr. < Dodekins. 136 e. Dodekin, Gent (GN), dim. van Germ. VN Dodo. Vgl. Dodin.

 

FD

Dokers

Génitif de moy. néerl. * docker ‘frap­peur’ (de docken ‘cogner’).

 

JG

Dokers

zie de Hoker.

 

FD

Doki(e)r

zie Docquier(t).

 

FD

Dokier

Dokir, cf. Docquier, Docquière.

 

JG

Dokkum, van

Dokkuma: Afkomstig van Dokkum (FL). Dokter: Lat. doctor, Mnl. doctoor: geleerde, leraar, later doctor in de geneeskunde, arts. Vgl. Fr. Docteur.

 

FD

Dol

Surnom: moy. néerl. dol, dul ‘stupide, méchant’.

 

JG

Dol

zie (de) Dulle, Dois.

 

FD

Dol(s)

1. Mnl. dolle: dolk; of Mnl. dolle, dol: dol, roeipen. 1280 Henricus Dol, Ip. (BEELE). – 2. BN voor een gek, iemand die dol was. Vgl. de Dulle.

 

FD

Dolande

zie De Hollande.

 

FD

Dolberg

PlN in Klimmen (NL) en bij Ahlen (NRW).

 

FD

Dolce

It. BN: zoet, lief.

 

FD

Dolcemascolo

Dolcimascolo: It. BN: zoete, lieve man.

 

FD

d-Olcey

Proven. Lozée. V. Dolisy.

 

EV

D’Oldeneel

zie van Oldeneel.

 

FD

Dolder

au génitif: Dolders. Moy. néerl. de hol-der (houder) ‘le gardien, le possesseur’.

 

JG

Dolder(s)

zie de Doelder.

 

FD

Dolder, van den

PlN Den Dolder (U). 1244

Bernardus de Dolre, Utrecht (OHZ 11,240).

 

FD

d–Olemont

Proven. Ollomont (Dép. Wibrin).

 

EV

Dolendries

PlN Doelendries. Er is een Doeldries in Geel (A) (NR).

 

FD

Dolens

Doolen, Doolun, Dolin(s), Dolinck(x), Dolings: Patr. Dolin, vleivorm van Doel, Dool < Dodilo, dim. van Germ. VN Dodo (KALBOW 52). Dodolinus (GN). Vgl. Doolin = Doelin = Doon de Mayence (LANGLOIS178). 1398 Jan Dolin,

Aalbeke; 1399 Jan Dolins wedue, Herseaux (DEBR. 1970).

 

FD

Dolet

Dolez. 13e s. «Doilles» WaudruMons, 1544 «Johan Doley» CartCouvin; pourrait être fr. douillet FEW 3, 172b, avec dépalati-sation, cf. Douillet. – D’autres gloses sont pro­posées dans Dauzat 205 (dérivé d’anc. fr. doler ‘raboter’) et dans Carnoy 85 (dimin. de l’an­throp. germ. Dodilo).

 

JG

Dolet

-ez, -é, Dollet, -ez, -é: Patr. Var. van Dodelet. 1472 Regnault Dollé, Senlis (MORLET).

 

FD

d–Olet

-Oley, -Olez. Proven. Oleye (Loc.).

 

EV

Doleur

Nom de métier: anc. fr. doleor ‘ouvrier qui rabote’ FEW 3, 117a ou bien surnom: w. doleûr ‘douleur’, cf. Doloris.

 

JG

Dolfen

Dolfeyn, zie Dolfyn.

 

FD

Dolferus

Wellicht vervorming van de nietbegrepen D. FN Dollfufi, BN voor een klompvoet, horrelvoet.

 

FD

Dolfyn

-in, -eyn, -en, Doffijn, -yn, Dofin, Dolphjn, -yn,

-in, -en(s), Dalving, -inck: 1. Mnl. dolphijn, dalfijn:

dolfijn. BN naar de visnaam, wellicht huisnaam.

1280 Wauterus Dalffin, 1326 Clais Dalfin, Ip.

(BEELE). – 2. Patr. Wellicht soms vleivorm van

Germ. VN Adolf, Rodolf of Diedolf. 1429 Thodolfus dictus Tholof, Den Bosch (GOR. 50).

 

FD

Dolhaeghe

zie (van) Doolaeg(h)e.

 

FD

Dolhain

Dolhen, Dolhem; Dolhin, Dolhan: 1. PlN Dolhain (LU). 1574 Fernande de Dolhayn, Gent (SCHOUT. 1,48). – 2. PlN Olhain in Fresnicourt (PdC). 1211 Simon Olehain; 1273 Estevenes d’Olehain, Atrecht (NCJ).

 

FD

Dolhain

Dolhen. Proven. Dép. Dolhain-Limbourg.

 

EV

Dolhain

-em, -en. Nom d’origine: Dolhain(Lg, etc.).

 

JG

Dolhet

Peut-être nom d’origine: w. (ardennais) dol hé, mot fém. désignant une côte escarpée couverte de bruyères ou de bois; comp. lesNF Delheid, -et, -ey, -ez.

 

JG

d–Olhet  

Proven.    Oulhaye    (Dép. St-Georges).

 

EV

Dolhet:

Wsch. var. van Delhet.

 

FD

Doliesla(e)ger(s

zie Olieslaegers.

 

FD

Dolimbreux

Proven. Dolembreux (Loc).

 

EV

Dolimont

Nom d’origine: à Wez-Welvain (arr. Tournai), existe un rieu d’Olimont (Albums de Croy XI, 216); tenir compte aussi du top. Orimont à Wiers (J. Renard, Top. de Wiers, 59) [MH]. En France, le NF Dolimont semble de la région de Jarnac (Charentes).

 

JG

Dolimont

Wsch. = D’Olmont. PlN Hautmont (Nord). 1520 abbeye monsgr. Sainct Pierre d’Olmont… le couvent d’Olmont (CSWIII).

 

FD

d-Olimont 

Proven. 1. Ollomont (Dép. Wibrin). — 2. Do (,,De ») Limont (Loc.).

 

EV

Dolin(s)

-ings, -inck(x), zie Dolens.

 

FD

Dolinge

V. Dolhain et Holaing.

 

EV

D’Olislafejger

zie Olieslaegers.

 

FD

Dolisy

Dolizy. Proven. Do (,,De ») Lizée (Dép. Crupet).

 

EV

Dolivier

D’Oliveira, zie Olivier(s).

 

FD

Dolivier

Préposition de + Olivier (prénom).

 

JG

d-Olivier

Olivier. Filiat. ,,(Fils) d’Olivier ». V. ce N.

 

EV

Dolizy

Dolisy. Nom d’origine: Olizy (Ardennes).

 

JG

Dolizy

Dolisy: PlN Olizy (Ard.).

 

FD

Doll

Hypocor. de l’anthrop. germ. Berchthold (Dauzat 205)?

 

JG

Doll

Ndd. FN, pendant van Dol, den Dullen. BN voor een gek. 1324 Ludeke Dolle, Kiel (NN).

 

FD

d-Olla

Proven.    Le   Holà    (Dép. Namur).

 

EV

d-Ollar(d)

Proven. Hoeilaart (Loc.) Anc. : Hollar.

 

EV

Dollard

zie Dullaert(s).

 

FD

Dolle

zie (de) Dulle.

 

FD

Dollé

1572 «Pierre Dollé» Thiérache; pour Dauzat 205, participe passé d’anc. fr. doler ‘regretter’, au sens de ‘triste, affligé’; cf. aussi Dolet.

 

JG

Dollé

-et, -ez, zie Dolet.

 

FD

Dolleman

Dolman(s), Dullemans: BN voor een gek, domkop. Vgl. Dollard, de Dulle. 1676 Guill. Dolmans, Valkenburg-Aw. (AP).

 

FD

Dollendorf

Nom d’origine: Dollendorf, près de Aachen (Ail.).

 

JG

Dollendorf

PlN (NRW).

 

FD

Dollesla(e)gers

zie Oliesla(e)ger(s).

 

FD

Dollet

-ez, zie Dolet.

 

FD

Dollinger

Van PlN Dolling (BEI) of Döllingen.

 

FD

Dolman(s)

zie Dolleman.

 

FD

Dolmans

Génitif de moy. néerl. dol + man, homme stupide, méchant.

 

JG

d-Oln(e)

Proven. Olne (Loc).

 

EV

Dolne

d’Olne. Nom d’origine: Olne (Lg), etc.

 

JG

Dolne

d’Olne: PlN Olne (LU). 1386 Collars d’Oelne, Luik (AVB).

 

FD

Dolo

Nom d’origine: Dolo (Côtes-du-Nord)?

 

JG

d-Olo

Proven. Oloy (Loc.).

 

EV

Dolonai

zie Delaunay.

 

FD

Dolores

Doloris: Metr. Sp. HN Maria de los Dolores: Maria van (zeven) smarten.

 

FD

Doloris

Génitif de lat. dolor, -oris ‘douleur’ comme surnom délocutif? ; cf. aussi Doleur.

 

JG

Dolph-

-ens, -in, -yn. V. ADAL.

 

EV

Dolphen(s)

-in, -yn, zie Dolfyn.

 

FD

Dolphens

Génitif surcomposé de Dolf (= Odolf), etc.

 

JG

Dolpierre

Dolpire, zie Delepierre.

 

FD

Dolpire

w. nam. Dolpîre, Dolpierre. Nom d’ori­gine ou de résidence : w. ardenn. dol (fr. de la) [en w. moderne, cette forme dol est limitée aux arr. de Dinant, Marche et Bastogne et à la région de Malmedy, cf. ALW 2, not. 4] + w. pire, pierre ou chemin empierré ; cf. Delpire.

 

JG

Dols

Génitif de Dol.

 

JG

Dolvelde

PlN Doelveld in Zichem (VB), Liezele (WV), Londerzeel (VB), Oudegem (OV), Edegem (A), Doelenveldeke in Haaltert (OV) (NR).

 

FD

d-Olze

Proven.  Holtz  (Dép.  Aubange).

 

EV

Dom

1. Zie Doem. – 2. Zie Dom(b). – 3. Patr. Germ. VN dôm ‘oordeel’, zoals in Dombrecht. 1551 Jan Domme; 1598 Elizabeth Dom, Boechout (SELS).

 

FD

Dom

Surnom: moy. néerl. dom ‘stupide, extra­vagant’; ou bien var. de Dôme, cf. 1628-35 «Dom Doman (et son frère Claes Doman)» émigrés en Suède.

 

JG

d-Om

Proven. On (Loc.).

 

EV

Dom(b)

Mnl. doni(b): dom, dwaas. BN.

 

FD

Dom(m)ershausen

PlN (RP).

 

FD

Dom(m)isse

Patr. Lat. HN Domitius, Fr. Domice. 1275 Dommison Aubekic, Lessen (VR1231*); 1285 Jehans Donmise, Le Quesnoy (HERB.); 1596 François Domis, Rijsel-Aw. (AP).

 

FD

Dom(p)s

zie Doem.

 

FD

Doma(i)ge

Domange, zie Démange.

 

FD

Domaige

-âge. D’anc. fr. domaige ‘dommage’ FEW3, lia, surnom de motivation peu claire.

 

JG

Domaigne

V. Dominique.

 

EV

Domain

1541 «Collin Domain» BourgNamur; déverbal d’anc. fr. domainer (fr. dominer), donc p.-ê. : homme qui domine, propriétaire de domaine (Dauzat 205).

 

JG

Domain

Van Ofr. domainer, Fr. dominer: heersen. Iemand die een domein heeft.

 

FD

d’Omalius d’Halloy

1775 «G. d’Omalms de Haloy», 1783-1875 «Jean-Baptiste d’Omalius d’Halloy [fondateur de la géologie belge et française]» Liège; ancienne famille noble lié­geoise, originaire d’Omal (Hesbaye liégeoise), d’où le nom latinisé Omalius, et qui possédait un château d’été à Halloy (près de Ciney).

 

JG

Domange

-enge. 1710 «Nicolas Domange, son vrai nom est Dernôden, natif d’Ettelbruck» Èthe; var. de Démange (= Dominique). Cf. aussi 1333 «Domengin de Tetengne genre Bertheminescuier» =1335 «Domengins genres Berthemin de Tetengne escuier» CartOrval.

 

JG

Domb

Dombart. V.  THEUD (Theun).

 

EV

Dombar

-ard, -art, Dombord. Nom d’origine: probabl. Hombourg, w. hôbâr (Lg).

 

JG

Dombard

-ar(t): 1. Patr. Germ. VN Dombert: dôm-berht ‘oordeel-schitterend’: Dombertus (MORLETI). – 2. Misschien d’Hombourg (LU), W. hôbâr.

 

FD

Dombe(c)k

D’Ombeck. PlN Ombeek in de buurt van Lessen (H). 1275 Nicholon de Homesbèque = Colart d’Omesbèque, Lessen-Bos (VRl25r°,i4iv°).

 

FD

Domber, van

Misschien PlN Domberg in 1305 in Wimille (PdC). Maar Domberg staat ook wel voor Domburg (Z). 1484 Margareta van Domberck = M. van Domburgh, Gistel; 1480 Jacob van

Domburgh, Utrecht (NSG).

 

FD

Domberg

Misschien PlN Domberg; zie Van Domber. M.i. evenwel ongetwijfeld reïnterpretatie van Dombe(c)k.

 

FD

Dombi(er)

1. PlN Dombier (Ain). – 2. Patr. Pic. vorm van Germ. VN Dombert. Do(m)brange: PlN Ombrange, Fr. vorm van Emeringen (GH): 907 Ombringa (TW).

 

FD

Dombier

Peut-être nom d’origine:  Dombier, comm. Le Petit-Abergement (Aisne) ; ou bien forme w. diphtonguée du nom Dombert < germ. dom-behrt, comp. Dombrecht.

 

JG

Dombord

cf. Dombar(d).

 

JG

Dombrange

Dobrange.  1760 «Jacque d’Om-brange (d’Ombranche)» Aywaille; nom d’ori­gine: Ombrange, anc. forme romane d’Em-meringen, 907 «Ombringa» (Gr.-D. de Lux.)

 

JG

Dombray

zie Dombret.

 

FD

Dombrecht 

1. Proven. Homberg (Dép.  Langdorp). —  2. V. THEUD (Theun).

 

EV

Dombrecht

M.i. niet de Germ. VN Dombert (zie Dombard 1.), maar een reïnterpretatie van Domberg.

 

FD

Dombrecht

Nom issu de l’anthrop. germ. dom-behrt (Fôrst. 416).

 

JG

Dombret

1626 «Mathieu D’ombré (de Plaine-vaux)» = «Matthis Dombret» émigré en Suède; nom d’origine: Ombret-Rawsa (Lg).

 

JG

Dombret

Dombrée, -ee, -ay: PlN Ombret (LU). 1370 Radaulph d’Ombray, Luik (SLLIV); 1525 Godefroid d’Ombret, Nessonvaux (Midd. 1964, 120-142).

 

FD

d–Ombret

Proven. Ombret (Loc.).

 

EV

Dombrower

Afl. van Poolse PlN Dabrowa, waarbij de nasale klinker door -om- weergegeven wordt (Duden). Ook Tsjechisch Dembrover (DS).

 

FD

Dombrun

Deombrun. Var. de Dambrun, com­posé de dam, dom (< lat. dominus) + bruni Comp. 1153 «Domeruns» CartOrval.

 

JG

Dombrun

zie Dambrun(ne).

 

FD

Domburg, van

PlN Domburg (Z). 1411 Cornelis van Domborch, Hoogstraten (HOS).

 

FD

Dôme

1. V. Dominique.   —   2. V. THEUD (Theun).

 

EV

Dôme

Dôme, Dôme, au génitif: Domen. 31.12.1675 «les biens de Dominicq Jean Dominicq, alias Dôme Jean Dôme, père dud, Dominicq, au bancq de Clermont» Clennont-sur-Berwinne [JL, NFw2]; d’après cette mention, apocope de Dominicus plutôt que de Domitianus (Carnoy 28). Cf. aussi Doeme(n).

 

JG

Dôme

Dôme, Dôme, zie Doem.

 

FD

Domecyn(s)

-ijn, zie Domicent.

 

FD

Domeier

zie Dobmaier.

 

FD

Domen

Doomen, Doemen, Doumen, Dommen, Dohmen, Dhomen, Duymen, Deumens: Patr. Limburgse vleivormen van VN Adam. Zie ook Doem. 1443 Henrick Domens, Bilzen (TYTGAT); 1532 Ghijsbrecht Doemen, Herderen (IOT); 1575 Jacop Doumen = 1620 Jacop Dumen; 1654 Gijsbrecht Duijmen, Bilzen (SCHOE.); 1661 Thomas Deumens, Vliermaal (ALK153).

 

FD

Domenech

V. Dominique.

 

EV

Domenech

zie Dominicus.

 

FD

Domenge

cf. Domange.

 

JG

Domeny

Doménie, Domenis, zie Domine.

 

FD

Domer

zie Dummer(s).

 

FD

d-Omer

Omer. 1. N.  de  filiat.   ,,(Fils) d’Omer ». N. de bapt. V. ADAL.

 

EV

Domerque

Domerc, Domergue, Dommergues, D(o)umergue: Patr. Zuidfr. vorm van VN Dominique.

 

FD

Dômes

Dômes. Var. de Domet ou de Dommisse.

 

JG

Domet

1632 «Domet délie Vaulx» Waremme; dimin. de Doeme.

 

JG

Domet

-ez: Patr. Dim. van VN Adam. 1632 Domet délie Vaulx, Borgworm (HERB.).

 

FD

Domhof(f)

PlN Domhof in Erwitte (NRW).

 

FD

Domi(e)n

Wsch. var. van Domine.

 

FD

Domicent 

N. de bapt. d’or. rom.

 

EV

Domicent

Pour Morlet 340, nom issu de l’anthrop. germ. fém. Domisindis.

 

JG

Domicent,

Dommicent, Dommessent, -ecent, Domecyn(s), Domecijn: Metr. Germ. VN Domisindis (DNF): Thuomsind (Fm.). 1438 Jacques Dommessent, Rijsel (SPL); 1461 Heinric Dommesent, Steenwerk (PARM.); 1461L. Domessent, St.-Win. (ISB).

 

FD

Domine

Dominé, -et, Domini, Domeny, Doménie, Domenis: Vocatief van Lat. dominus: heer. Deel van Lat. tekst of gezang. BN voor kerkzanger. In het Mnl. komt Domine ook voor aïs aanspreking: mijnheer.

 

FD

Dominé

-ine, w. nam. Dominé. 1771 «Dominé jeune» & «Dominé vieux» Haybes; du vocatif lat. domine (= Seigneur !), surnom délocutif soit de chantre (d’après un chant d’église ou un psaume du type Domine Jesu), soit d’après l’expr. familière liégeoise dominé coula ! ‘oh !, pour cela, c’est bien vrai’, employée comme formule d’affirmation DL234a, FEW 3, 131b.

 

JG

Domingo(s)

Domingue(s), -uez: Patr. Sp. vormen van Lat. HN Dominicus.

 

FD

Dominicus

Dominique, Domini(c)k, -iec, Dominici, -y, Domenech, Domnicus, Domnick: Patr. Lat. HN Dominicus. 945 Dominicus (GN). 1307 Domini(c)ke de Fleternes, Ip. (BEELE); ±1570 Gerbrant Dominicus, A’dam (CDT176).

 

FD

Dominique

formes latinisées: Dominicus, Dominicy (au génitif). Prénom Dominique, à valeur mystique (= voué au Seigneur), popu­larisé par saint Dominique, fondateur au 13e s. de l’ordre des Dominicains. Les formes popu­laires: Domange, Démange, Dimanche, etc., normalement issues du lat. Dominicus, sont plus fréquentes que la forme savante.

 

JG

Domisse

cf. Dommisse.

 

JG

Domisse

zie Dommisse.

 

FD

d-Omisse

Proven. Omezée (Loc.). Ane. Umici.

 

EV

Domitien

Domin(i)que, Dominic- -i, -y. (Génitif latin), Domken, Dom(m)–ange, -enech, Doms. N. de bapt. d’orig. latine.

 

EV

Domken

w. Dom ‘kèn ‘. 1524 «Domkin Healme» DénStavelotMy, 1685 «vénérable vieillard Doemkin (alias Dominique)» Clermont-sur-Berwinne ; dimin. en -ken [= -kin] de Do(e)me.

 

JG

Domken(ne)

Patr. Dim. van Limburgs Dom < Adam. Zie Doem.

 

FD

Dommange

zie Démange.

 

FD

Dommanget

Patr. Dim. van Domange.

 

FD

Dommartin

l. Patr. Heer Maarten. – z.PlN Dommartin in St-Georges (LU) en verspreid in Frankrijk. 1171 Fastradus de Domartin, Luik (SIX); 1356 Jean de Dommartin, Luik (ISP).

Dommary: PlN (Meuse). Of var. van Dommery.

 

FD

Dommartin

Proven. ,,St Martin » (Dép. St Georges-lez-Dalhem).

 

EV

Domme

zie Doem.

 

FD

Domme, van

Vandôme: 1. Grafîe voor Van Damme, weergave van dial. 0-achtige uitspr. van de a. -2. Evtl. PlN Vendôme (Loir-et-Cher). 1644 Philippus Vendosme, Rijsel (MUL V).

 

FD

Dommecent

zie Domicent.

 

FD

Dommekragt

Een dommekracht is een toestel om zware lasten op te heffen; overdrachtelijk: log, dom mens. Maar het woord is Nieuwndl., zodat het dan om een vrij jonge FN moet gaan. Vondelingnaam? Reïnterpretatie?

 

FD

Dommel(e(n)), van

van Dommelle: 1. PlN Dommelen (NB). 1389 Jan van Dommelen, De Kempen (BOLSEE); 1450 Gheerolf de Dommele, Mech.-Bg. (PARM.); 1470 Henr. van Dommelen, Den Bosch (HB 523). – 2. PlN De Dommel in Neerpelt (L). 1335 Godefridus de Domella, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Dommelaere

-eers: 1. Afl. van Mnl. dommelen: brommen. – 2. Bewoner van Dommelen; zie i.v. 1748 P.C. Dommeleers, Tnh. (MUL VIII).

 

FD

Dommeleers

Proven. Tommelaar, ,,Lande du tumulus ». Synon. : Tumelaire.

 

EV

Dommen

zie Domen.

 

FD

Dommer

V. Dominique.

 

EV

Dommer(s)

zie Dummer(s).

 

FD

Dommergues

zie Domerque.

 

FD

Dommery

PlN Aumerie in Kain (H). 1347 Maigne Dommeries, Dk. (TdT).

 

FD

Dommes

Dommès, cf. Dommisse.

 

JG

Dommes

zie Doem.

 

FD

Dommessent

-icent, zie Domicent.

 

FD

Dommisse

Domisse, Dommes, Dommès. 1285 «Jehans Donmise» Le Quesnoy, 1284 «Dom-mise» Miekegnies, 1667 «Jean Domisse» La-deuze; lat. Domitius, saint Domice, au diocèse d’Amiens (8e s.). Cf. aussi Dômes, Dômes.

 

JG

Domnicus

Domnick, zie Dominicus.

 

FD

Domont

1. PlN in Meldert en Essene (OV): ±1400 te Domont. 1385 Marie van Domont, Oud. (VAN DURME). – 2. Zie Daumont.

 

FD

Domont

1294 «Baudhuin Domont» Cens-Namur, 1627 «Denis Domont» BourgNamur; nom d’origine: Doumont, w. doûmont, à Bioul, à Fosses-la-ville (Nr).

 

JG

Domoulin

zie Dumoulin.

 

FD

Dompas

zie Dupas.

 

FD

Dompierre

1. Patr. Dom Pierre: heer Pieter. – 2. PlN Dompierre in Noville-les-Bois (N) en passim in Frankrijk. 1202-29 Johannes de Dumpierre, Luik (SLL).

 

FD

Dompierre

1280 «Godescalci de Dompire» PolyptLiège, 1294 «Godefrois de Dompierre» CensNamur; nom d’origine: Dompierre, à Noville-les-Bois (Nr) ou bien NP composé de don (lat. dominus) + Pierre, de même signi­fication, comp. Donjean.

 

JG

Dompierre

Proven. ,,St Pierre » (Dép. Noville-les-Bois).

 

EV

Doms

Génitif de Doeme ou de Dom.

 

JG

Doms

V. Dominique.

 

EV

Domsdorf

PlN (BB).

 

FD

Domus

Reïnterpretatie van Dom(me)s of Dommisse.

 

FD

Don

1. D’On. PlN ON (LX). – 2. Zie Doens.

 

FD

Don

Forme contractée de Dodon > Doon (Dau­zat 206) ou forme romane de Doen.

 

JG

Don Porto

Afkomstig van Porto in Portugal. Don: heer; porto: haven.

 

FD

Don(c)kerwolcke

Car. mor. ,,Sombre nuage ». N. d’H. mélancolique.

 

EV

Don(n)-

Thème anthrop. de Daniel, var. de Dan(n)-.

Donay, Donay dit Daunay, Donnay, -ai, w. donè, Dôné. 1449 «Maroie Donhay vefve» AidesNamur, 1627 «Jan Donay» émigré en Suède, 1767 «Servais-Oger Donnay (orig. d’Engis)» BourgLiège; dimin. de Don- (var. de Dan-), thème de Daniel, cf. aussi Daniaux. -Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Donnay, VW 47, 1973, 179-180. – Donea, Donéa [avec accent fautif]. 1524 «Thiry Doneal», 1544 «Johan Donnea» DénStavelotMy, 1551 «Johan Don-neal le joenne pexheur» Liège, 1741 «la vefve Donia» Fronville; forme anc. du précédent, avec le graphème -ea de la scripta liégeoise pour -ay. – Bibliogr. : D. de Donnea, Les Don­nea, Bruxelles, Office généal. et hérald. de Bel­gique, 1978. – Donneau, -eaux. 1600 «Cosme Donneau» Fronville; Doniau. Var. des précé­dents avec graphie francisée -eau < lat. -ellu. m Donnet, -ez, Donet. 1427 «Jehan de Don­nez» Roly, 1472 «Jacquemin Donnet» Dén-Virton, 1508 «veuve Jehan Donet» Bourg-Namur.

* Donot. Dérivé en -ot, sinon, nom d’origine : Onoz, cf. 1684 « Hubert Donoz » BourgNamur.

 

JG

Don(n)é

Donnée, Donnet, -e(s), -ez, Donet: 1. Patr. Fr. vorm van HN Donatus. Vgl. Dieudonné. – 2. Var. van Donnay.

 

FD

Don, van

Wsch. var. van Van Dongen.

 

FD

Dona

Donas, -ast. 1505 «Thiri Dona» Thuin, 1529 «Martin Donat» BourgNamur, 1594 «Donat Olivier» Cerfontaine; prénom Donat, du nom d’un saint très populaire en Wallonie

et dans l’Eifel, invoqué contre la foudre (cf. Traditions et saints de l’été, 1994, 118-133).

 

JG

Dona

zie Donat.

 

FD

Dona(t)

Dhonat. N. de bapt. 1. Donatus (N. latin). — 2. V. THEUD (Theun).

 

EV

Donadeo

-ei, -i(o), Donadieu: Patr. It. en Fr. vormen van Lat. HN Donadeus ‘geschenk van God’.

 

FD

Donaire

Donnairs: Wsch. spelling van W. uitspr. van Donner.

 

FD

Donald

Donaldson(s): Patr. BritseFN. Gaè’lisch Domhnall ‘wereldheerser’.

 

FD

Donat

-ath, Donatus, -ti, -to, Donatz, Dona(s), Donnât, Douna(s), Dunat, -as: Patr. Lat. HN Donatus.

 

FD

Donaux

-ay, zie Daneau.

 

FD

Donbavand

Var. van E. FN Dunbabin, Dunbavin, Dunbavand, Dunbevand. BN Dun: donker; Bobbin < Robin (REANEY).

 

FD

Donc(h)e

Dons(e), Donzé: DAUZAT verklaart D’Onc(h)e < Ofr. once: ons (gewicht). Voor DNF is donce zelfs een Ofr. gewichtnaam en lengtemaat. BerBN voor een weger of meter. 1280 Willem d’Honche; 1393 Simon Donse; 1434 Jacob Donsse, Vn. (med. P. Donche, Aw.); 1370 Willem Donche, Vn. (FWFIII).

 

FD

Donceel

Doncel(le): 1. PlN Donceel (LU). 1346 Goffar de Donchere, Luik (SLL IV). – 2. Zie Donchaux.

 

FD

Donceel

Doncel, Doncelle. 1756 «Lambert-Joseph de Doncel» BourgLiège; nom d’ori­gine: Donceel (Lg).

 

JG

Donceel

Proven. Loc.

 

EV

Doncet

1390 «Henrard Doncez» Cortil-Wodon, 1400 «Henry Doncey» GuillLiège; p.-ê. anc. fr. donzel ‘jeune homme’ FEW 3, 135a, avec autre suffixe.

 

JG

Doncet

Donzé: Dim. van Lat. dominus. Vgl. Donchaux. 1390 Henrard Doncez, Cortil-Wodon (HERB.); 1553 Jan Donzé, Quesnoy-Aw. (AP).

 

FD

Donchaux

Donceel, Doncel(le): Ofr. donzel, dim. van Lat. dominus: heer. Vgl. Damseaux.

 

FD

Donchaux

Surnom, cf. poit. donceau ‘petit seigneur’ FEW 3, 135 a.

 

JG

Donck

Donckers, Donckier. V. Donk.

 

EV

Donck

Donk, au génitif: Donckx. 1597 «Dirick vander Donck» = 1605 «Dirick Donck» Bourg-Liège; nom d’origine: anc. néerl. donk ‘dune de sable dans un terrain marécageux’, fréquent en toponymie, cf. Van der Donck, Verdonk, etc.

 

JG

Donck

Proven. Donck (Loc).

 

EV

Donck, (van)

(van de(r)) Donk, Doncq, Donckx, Donks, van der Donck(t),- Don(d)kt, Verdonk, Verdonc(q), Verdoenck, Verdonck(t), Verdoucq: Verspreide PlN Donk, vroeger vrij algemeen opgevat aïs zandige hoogte in moerassig terrein. Volgens VAN OSTA (Nk. 1992,87-115) is de oorspr. bet.: moerassige depressie. 1277 Jhan van der Donc, Cent (CG); 1297 Gerardus de Terdonck dictus Cotten, Boortmeerbeek (OARI); 1372 Paesschine van der Donct, Ktr. (V f° 22); 1390 Joes vander Donck, Haasdonk (FLW); 1602 Gielis Verdonck = 1606 Gielis van der Donck, Schelle (MAR.).

 

FD

Donckel-

Doncken-, Doncker-, zie Donker(s).

 

FD

Donckels

Donkels. Surnom: génitif de moy. néerl. donkel ‘sombre’.

 

JG

Donckers

Donkers. Génitif de moy. néerl. don-ker ‘sombre’; surnom d’après le caractère ou la chevelure.

 

JG

Donckerwolke

Donkerwolk. Moy. néerl. donker ‘sombre’ + wolke ‘nuage’, surnom d’après le caractère.

 

JG

Donckier

Doncquier, Donquier, Donckier de Donceel [ce NF contient deux fois le nom de Donceel, cf. BTD 33, 38-39]. Nom d’origine: Donceel (Lg), 15e s. «Donchier(f)», 17e s. «Donckier» (lat. dominus + Cyricus).

 

JG

Donckier

Doncquier: Oude vorm van PlN Donceel (LU). FN Donckier de Donceel.

 

FD

Donckx

cf. Donck.

 

JG

Doncq

1498 «Gilles de le Doncque» AidesHai-naut, 1624 «Charles Doncq» BourgNamur; adaptation fr. de Van der Donck, cf. Donck, Donk.

 

JG

Doncq

zie (van) Donck.

 

FD

Doncquers, de

zie Donker(s).

 

FD

Doncquier

cf. Donckier.

 

JG

Dondaine

Dondeyne. Surnom de militaire: anc. fr. dondaine ‘machine à lancer des pierres ou des traits; gros trait d’arbalète’ Gdf 2, 743 (e.a. chez Froissart), FEW 3, 138a [MH], moy. néerl. dondeine ‘machine de siège, catapulte’.

 

JG

Dondaine

-eine, -eyne, -enne: Mnl. dondeine: belegeringswerktuig, catapult. BN van de man die het werptuig bediende. Of spotnaam. Vgl. Selschotter. 1545 Bernard Dondain, Wezel-Aw. (AP); 1686 Jacobus Dondeijne, Lo (CRAEYE).

 

FD

Dondelingen

-inger: PlN Dondelingen (GH).

 

FD

Dondelinger

Ethnique: originaire de Dondelingen (G.-D. Lux.) ou de Tontelange, all. Tont-ling (Lx).

 

JG

Donder, de

Donders, Dunder, Donner(s): EN naar de donder. BN voor iemand met zware (donder)stem? BerBN voor de stadsartillerist; vgl. Mnl. dondercruut: buskruit. Of BN voor een lelijkmens (vgl. Wvl. een lelijke donder). 1328

Johannis et Sigeri dictorum Sdonders; 1399 Janne

den Dondere, Ktr. (DEBR. 1971,1970). Donder. BN Mfr. dondé: dik, vêt (J.G.).

 

FD

Donders

Surnom: génitif de moy. néerl. donder ‘tonnerre’.

 

JG

Dondeyne

cf. Dondaine.

 

JG

Dondeyne

Profess, Dondaine. Pro­jectile d’arbalète. N. d’H. qui le fabriquait ou l’utilisait.

 

EV

Dondez

Surnom: moy. fr. dondé ‘gros, gras’ FEW 3, 138a.

 

JG

Dondkt, van der

zie (van) Donck.

 

FD

Dondonné

Fr. donné en don, surnom à valeur mystique, comp. Dieudonné.

 

JG

Dondonné

zie Dieudonné.

 

FD

Dondorp

Proven. Donkdorp. «Vil­lage de Donk ».

 

EV

Dondt

zie de(n) Hond(t).

 

FD

Done

Dône. Peut-être var. de Dolne, Daulne.

 

JG

Done(n)

Donne(n): Patr. Vleivorm van een Germ. dôn-naam. Zie Doens. 1398 Doenin de Deckere, Pittem (DEBR. 1970).

 

FD

Donea

Donéa, Dôné, cf. Don(n)-.

 

JG

Donea

zie Daneau.

 

FD

Donekerwolke

zie Donkerwolke.

 

FD

Donen

V. THEUD (Theun).

 

EV

Donet

cf. Don(n)-.

 

JG

Donet

Doné, zie Donné.

 

FD

Doneu(x)

Donneux: 1. PlN Oneux (Somme) of in Theux (LU): elst, plaats waar elzen groeien. – 2. Patr. Var. van Daneux = Daneau. 1604 Jehan Doneu, Thisnes (Par. 1987,470-482).

 

FD

Doneux

Donneux, w. Dôneû. 1511 «Grigoire Doneux», 1566 «Pentecostes des Oneux» Cout-Stavelot, 1623 «Noël Doneur» et 1629 «Jan d’Honneur» émigrés en Suède, 1675 «Michel Donneux » Fronville ; nom d’origine : Oneux, à Theux (Lg), etc.

 

JG

d–Oneux

Proven. V. Aune.

 

EV

Donfu(t)

Wsch. < D’Offus, met ingevoegde «. PlN

Offus in Ramillies (WB). 1378 Ansiau d’Offus,

Mont-St-André (AAV).

 

FD

Donfut

(NF de Frameries et Pâturages, dès le 17e s.). NF d’origine incertaine, qui pourrait être issu du NL Offus (Ramillies), avec nasa­lisation, cf. 1378 «Ansiau d’Offus» Mont-St-André [FD].

 

JG

Donfut

V. THEUD (Theun).

 

EV

Dong(h)en, (van):

PlN Dongen (NB). 1368 van Donghen, Poppel (VERB. 11,93); 1415 Jan van Donghene, Mech. (V.ING.).

 

FD

Dongenaers

Afkomstig van Dongen (NB).

 

FD

Donges

Patr. < Dongers. Germ. VN Donge(e)r. 1281

Gertrudis Donghers, Cent (HAES.).

 

FD

Dongleur

Nom d’origine: Angleur, w. angleûr (Lg).

 

JG

Dongleur

zie Dangleur.

 

FD

Dongrie

D’Hongrie: van Hongarije.

 

FD

Donguy

Donghi: Patr. Dom Guy: heer Wijt.

 

FD

Donhuysen

zie Danhuysen.

 

FD

Doni

Donie, cf. Dony.

 

JG

Doni

zie Doignies.

 

FD

Donia

Doniau(x), zie Daneau.

 

FD

Doniau

cf. Don(n)-.

 

JG

Donick, van

van Donni(n)ck, van Donin(c)k, -incx: PlN Donik < Dornik in Geel (A). 1357 Henrici de Tornaco = 1390 Henrickx erve van Dornicke; 1519 Clausen van Dornick; 1692 Willem van Doninck, Geel(GF).

 

FD

Donie(s)

zie Doignies.

 

FD

d-Onies

1. V. Doignies. — 2. V. THEUD (Theun).

 

EV

Doninckx

de Doninck, zie Donning.

 

FD

Donis

Donys, w. dônis ‘ ou donis ‘. 1423 «Ser­vais Donis le bolengir» GuillLiège, 1472 «Donnys filz de Jehan le Damoisel» DénLa-roche, 1537 «Mathy Donnys» CoutStavelot, 1689 «relicte Donys Jean Donys» DénLier-neux ; parfois dérivé collectif en -iciu de aulne, nom d’origine ou bien forme régionale ou flam. de Dionysius. Cf. aussi Dony.

 

JG

Donis

Donys: 1. Patr. Var. van VN Denijs. 1478 Danys =1496 Donys = 1510 Denys, Aarts. (MAR.). – 2. Zie Doignies.

 

FD

Donjean

Nom composé de don < lat. dominus + Jean; comp. Dompierre, Danguillaume, etc.

 

JG

Donjean

Patr. Dom Jean: heer Jan.

 

FD

donk

,,Donjon ». (C’est par erreur, semble-t-il, que ce N, est générale­ment traduit ,,Silo » ou ,,Salle sou­terraine »). Le mot donk est parfois employé seul (Donk, Loc. et L.D.), mais est fréquemment précédé d’un ancien N. de baptême d’origine germanique. Synon. : Dunst ou dunxt (DM.), ..Endroit surélevé dans un endroit bas ». Proven. (Van)Donck, Donckiers, Don­ckers (Donk, avec suffixes d’ori­gine). Van Dongen, Van den Dungen. Van Arendonck, Van Strydonck, ..Donjon du sieur Arin, du    sieur    Trudo ».    Dungelhoef, ,,Ferme du Donjon ».

 

EV

Donk

cf. Donck.

 

JG

Donk, (van de(r))

zie van Donck.

 

FD

Donkelaar

Herkomstnaam blijkens Ten Donkelaar en: 1618 Anna Jans van Donkelaer = Anna Jans op Donckelaer, Scherpenzeel (PDB).

 

FD

Donkels

cf. Donckels

 

JG

Donker(s)

Doncker(s), Donckel(e), Don(c)kels, de Donker, de Doncker(e), den Don(c)ker, de Doncquers, de Doncken, Dun(c)ker, Dunker, Dunkel: BN Mnl. donkel, donker: duister, somber. 1169 Willelmus Dunker, 1239 Balduinus Donker (GN); 1332 Henricus Donckel, Mtr. (SKM); 1375 Nike de Donkere, Ip. (BEELE).

 

FD

Donkers

cf. Donckers.

 

JG

Donkersloot

Verdwenen plaats in Riederwaard (ZH)

(Ndl.L. 1951,316-8). 1393 Splenter de Donkerslote,

Z (CCHt).

 

FD

Donkerwolk

cf. Donekerwolke.

 

JG

Donkerwolke

-wolch, Don(c)kerwol(c)k(e), Donekerwolke, Donkerwold: BN naar een lijfspreuk of voor iemand met een somber

karakter. 1367 Egidius Donckervolcke, Schorisse (CAD. 11,218); 1396 Wouter Donkerwolke, Dikkelvenne (DE B.).

 

FD

Donkmans

Afl. van Van (der) Donck, Verdonck.

 

FD

Donks

van der Donkt, zie van Donck.

 

FD

Donnadou

Var. van Fr. FN Donnadieu. Patr. Lat. HN

Donadeus, Donedeus (MORLETII).

 

FD

Donnai

Donnay, cf. Don(n)-.

 

JG

Donnai(s)

zie Daneau.

 

FD

Donnaint

Misschien var. van Dehonin; zie Dehennin.

 

FD

Donnairs

zie Donaire.

 

FD

Donnat

zie Donat.

 

FD

Donnaux

-ay, zie Daneau.

 

FD

Donnay

Don-é, -eau, -er(s), -et, -ez. 1. V. THEUD (Theun). — 2. DonneaJ ou Daniel.

 

EV

Donne

au génitif: Donnen. Var. de Done ou d’un anthrop. germ. en don- (Fôrst. 418).

 

JG

Donné

Aphérèse de Dieudonné ou var, de Don­nay.

 

JG

Donne(n)

zie Donen.

 

FD

Donneau

-eaux, cf. Don(n)-.

 

JG

Donneau(x)

zie Daneau.

 

FD

Donnen

cf. Donne.

 

JG

Donner

au génitif: Donners. Nom issu de l’an-throp. germ. Donar (Fbrst. 1467).

 

JG

Donner(s)

zie de Donder.

 

FD

Donnerman(n)

Afl. van Donner.

 

FD

Donnermann

Surnom composé de flam. donner (var. de donder ‘tonnerre’) + -man.

 

JG

Donnet

-es, -ez, zie Donné.

 

FD

Donnet

-ez, Donet, cf. Don(n)-.

 

JG

Donneux

cf. Doneux.

 

JG

Donneux

zie Doneux.

 

FD

Donni

Donny, cf. Dony.

 

JG

Donni

zie Doignies.

 

FD

Donni(n)ck, van

zie van Donick.

 

FD

Donniaux

zie Daneau.

 

FD

Donning

Doninckx, de Doninck: Patr. Germ. VN Doningus (MORLET I). ±1340 Henric Doninc, Herk-de-Stad (CED 46).

 

FD

Donny

1. V. Dognies. — 2. V. THEUD (Theun).

 

EV

Donny

zie Doignies.

 

FD

Dono(t)

Wsch. grafie voor Donaux.

 

FD

Donot

cf. Don(n)-.

 

JG

Donovan

Iers Donnabhain (SI). 1727 Philippus Donovan, Cork (MUL VII).

 

FD

Donquier

cf. Donckier.

 

JG

Dons

Apocope (au génitif) de Donat; ou sur­nom: moy. néerl. donse, donst ‘duvet’ (Carnoy 232).

 

JG

Dons(e)

Donze: 1. Mnl. donst, donse: dons, eerste kinhaar. BN. 1306 Joris Dons; 1395 Raby Donse, Ip. (BEELE). – 2. Dons < Dooms. 1734 Christianus Dooms = Dons, Zemst (VS1992,45). – 3. Donze kan spelling zijn voor Donze. – 4. Zie Doens. – 5. Zie Donche.

 

FD

Dons(en)

zie Doens(en).

 

FD

Donsel

V. Donceel,

 

EV

Donselaar, van

PlN (in U?). 1677 Hubertus a Dompselaer, Amersfoort (MUL VI).

 

FD

Donsin

Var. nasalisée de Dossin, Daussin?

 

JG

Donsin

Var. van Dossin met epenthetische n (J.G.).

 

FD

Dont

Var. graphique de Dhondt?

 

JG

Dontaine

1611 «Hubert Donthines, bolengier» BourgDinant; nom d’origine: Onthaine, à Achêne (Nr).

 

JG

Donvil

Nom d’origine: Donville (Manche)? À noter que Honville, à Hollange (Lx) est w. honvèye, avec h- prononcé.

 

JG

d–Onvil

Proven.    Honville    (Dép. Hollange).

 

EV

Dony

Doni,  Donie,  -ye,  Donni,   Donny, w. nam. Dônî, Douny.   1450 «Henri Dongny» Huy, 1472 «Dony del Folrye» DénVielsalm, 1524 «Johan Donny» DénStavelotMy, 1602-3

«Pierre Dony» TerriersNamur, 1631 «Nicolaus Dogni» Antheit; nom d’origine: Oignies (Nr, Ht), cf. Dognie. – Bibliogr. : A. Dony, Une famille du pays hutois: les Dony (Dongny,

Doignies), dans Annales du Cercle hutois… 22, 1949, 144-238.

 

JG

d-Ony

Proven. Hony (Dép. Esneux et Sprimont).

 

EV

Donys

cf. Donis.

 

JG

Donzé

Forme régionale de fr. damoiseau (Dauzat 207)?

 

JG

Doodeheefveer

Profess. Doopheffer. ,,Croquemort ».

 

EV

Doogenbroodt

Surnom: moy. néerl. droge brood ‘pain sec’.

 

JG

Doogh

D’Ooghe. 1. V. De Hooghe. — 2. Car. phys. ‘t Oog, ,,L’oeil ». ,.Particularité de la vue ou du re­gard. — 3- Car. mor. H. ayant l’œil à tout.

 

EV

Doolaege

-aeghe, -aghe. Nom d’origine : moy. néerl. doolage, dootlage ‘marais’.

 

JG

d-Oolaeghe

Propr. ou proven. De Hoelaeg, anc. seigneurie. Hollae-ken (Dép. Rijmenam).

 

EV

Doolen

Surnom: génitif de moy. néerl. dool, dole ‘rapide, vif ?

 

JG

Doom

Doomme, au génitif: Doomen, Dooms. Nom de parenté: moy. néerl. oom ‘oncle’.

 

JG

Doom(s)

V. THEUD (Theun).

 

EV

Doop

V. D’Hoop.

 

EV

Dooremont

Néerlandisation de Dormont.

 

JG

Doorme

Proven. Durme (Riv.).

 

EV

doorn

ou doren. ,,Epine ». Proven. Doorne, ,,Epine » ou Deurne, Loc., autre forme : Doornaert, ,,Terre épineuse ». Do(o)ren- -boom, ,,Aubépine », -bos(ch), ,,Epinaie », -haag, ,,Haie d’épines », -struik, ,,Ajonc commun ».

 

EV

Doornaert

Dérivé en -aert de van (den) Doorne, cf. 1422 «Pieter van den Dorne» = «Pieter Doornaert» [FD].

 

JG

Doorselaer

Dorselaer. Nom d’origine: Door-selaer, à Exaarde (FlOr).

 

JG

Doos

Profess. Doos, „Boite ». N. de fabric. de boites.

 

EV

Doosche

Dossche. Surnom: moy. néerl. ho-vesch, néerl. hoofs ‘courtois’.

 

JG

Doove(n), den

(den) Doven, Dindouve, Doof, Doeve(n), Dove: BN voor een dove. Fr. Lesourd. 1240 Willelmus Surdus, St.-Baafs-Vijve (SCHMID); 1326 Jan de Dove, Ip. (BEELE); 1379 fundum Tome Doove, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Dooy. de

de Dooij: Br. vorm voor De Dode. BN voor een ziekelijk en bleek mens, een wandelend lijk? Of voor een schrikaanjagende verschijning.3 Vgl. Lemort. 1329 Herman der Tote, Augsburg (DN); 1567 Jacobus Doot; 1563 Joarmes de Doye; 1567 Egidius de Dooy, Lv. (HENNO).

 

FD

Dooyes

zie Doye(n).

 

FD

Dooze

zie D’Hoossche.

 

FD

Dop

zie Dops.

 

FD

Dop(p)agne

D(o)upagne, Depagne: PlN Oppagne in Wéris(LX).

 

FD

Dop(s)

Dopp: Mnl. dop(pe), Ndd. dopp: schotel, pot, D. Topf. BerBN voor de pottenbakker of potgieter. 1211 Egidius Dop, Bg. (LEYS1957′, 118); 1278 Gielis Dop, Bg. (CG).

 

FD

Dopagne

cf. Doppagne.

 

JG

Dopagne

V. Doppagne.

 

EV

D’Oparé

Doperé, zie Dehopré.

 

FD

Dopchie

cf. Daubechies.

 

JG

Dopchie(s)

Proven. Obegies (Loc.).

 

EV

Dopchie(s)

zie Daubechies.

 

FD

Doperé

Dopère. Proven.   Auberies (Dép. Beauvechain).

 

EV

Dophemont

zie Doffemont.

 

FD

Dophny

Proven. Ouf(fig)ny (Dép. Chevron).

 

EV

Dophny

zie Doffigny.

 

FD

D’Oplinter

PlN Oplinter (VB).

 

FD

Dopont

Nom d’origine: Opont (Lx).

 

JG

Dopp

Profess. De hoppe, ,,Le hou­blon ». N. de cultivateur.

 

EV

Dopp

zie Dops.

 

FD

Doppagne

Dopagne, Doupagne, Dupagne. 1748 «Jean Dopagne» Nandrin; nom d’ori­gine: Oppagne, à Wéris (Lx).

 

JG

Doppagne

Proven. Oppagne (Dép. Wéris).

 

EV

Doppée

-ee: PlN Oupeye (LU). 1297 Lambiert d’Upey,Luik(SLLII).

 

FD

Doppée

Nom d’origine: p.-ê. Oupeye (Lg).

 

JG

Doppée

Proven. Obaix (Loc.).

 

EV

Doppegieter(s)

BerN van de potgieter. Mnl. dop(pe): schotel, pot, D. Topf. Vgl. D. Düppengiesser. 1561 Hans Doppegieter, Aken-Aw. (AP); 1584 Egmont Doppegieter, Aw. (AB).

 

FD

Doppelt

D. FN Doppelt: dubbel. Vgl. Dobbels 2.

 

FD

D’Opré

zie Dehopré.

 

FD

Dops

Surnom: génitif de moy. néerl. dop, doppe ‘plat; pommeau; bourgeon’.

 

JG

Doquire

cf. Dockier.

 

JG

Doquire

zie Docquier(t).

 

FD

Dor

1. Proven. Dour (Loc). — 2. N. de bapt. (Théo) dore ou (Isi-) dore. V. aussi THOR.

 

EV

Dor

D’Or: 1. BerBN voor een goudsmid. Vgl. Dargent 2.1281 Lions Aurea d’Or, Atrecht (NCJ); 1427 Jehan d’Or, Zinnik (CCHt). – 2. Misschien PlN Heure (LU, L; zie Dheure): 1147 Hore (TW). 1358 Willelmo de Ora, Lobbes (CCHt).

 

FD

Dor

w. nam. Dôr, D’Or, d’Or, D’or, Dore. 1426 «Jehan Dor» TailleSoignies, 1597-98 «Nico Dor» ComptesNivelles, 1609 «Dom Mathieu Dor» abbé de Moulins (Warnant), 1780 «Mathieu Jottay dit Dor», 1782 «Arnold Jottay dit Dor» Montegnée; nom d’enseigne d’une orfèvrerie, ce nom pouvant être une réduction de noms comme « L’Anneau d’or », « Le Poisson d’Or », etc., par ex. 1606 «Jehanne fille de Jehan Tricquoise dit délie Barbe Dor» AnthrLiège (E. Renard, BTD 26, 283). Pour Dore surtout, on ne peut exclure, avec E. Renard, un nom d’origine: Ore, Oire, forme anc. du topon. très fréquent Heure, Heure-le-Romain, Heure-le-Tiexhe, etc., cf. D’Heur. Quant à A. Doppagne (NP de Louette, 53), il voyait dans ces noms — du moins dans certains – une aphérèse de Théodore ou d’Isidore, ce qui est moins assuré.

 

JG

Dor, van

zie van (den) Doorne.

 

FD

Dora(e)ne

Doeraene, Doeran(e), Doran, D’Horaene, Dhoeraen(e), D’Hoeraen(e), Dhoerane, Orhan, de Ouderaen: PlN Ouraan in Geetbets (VB) < Ouderaan < 1312 Oudera; d.i. de Oude Aa, ni. de Oude Gete. 1304 Diederic van Ouderaen, Geetbets (LIND.-BORGERS, Top. van Geetbets, p. 40); 1359 leeght tOuderaen bi Wouters beemde vander Lynden…ane een stucke leeght op doude Ghete bi Ouderaen, Geetbets (CED 39-40,43); 1389 Jan van Ouderaa; 1389 Diederic van Ouderaen, Janne van Ouderhaen, VB (BOLSEE); 1390 iuxta Arde de Auderaen, Diest (CED 49). Zie ook Van der Ouderaa.

 

FD

Doran(t)

-ang, zie Duran(d).

 

FD

Dorange

Dorenge. 1449 «Colart Dorenge» AidesNamur; nom d’origine: Orange (Vauclu-se); en Belgique, plutôt de la maison d’Orange-Nassau (notamment noms d’enseignes).

 

JG

Dorange

Dorenge: PlN Orange (Vaucluse)? 1492 Jehenne Dorenge, Dk. (TTT).

 

FD

Dorange

Proven.   Dép.   Sichem-lez-Diest.

 

EV

Dorau

Dori(e)aux, Dorign(e)aux: Patr.Dim. van

Théodore of een Germ. dor-naam; vgl. Dorinckx.

1708 Nie. Jos. Dori(g)niaux, N (MUL VII).

 

FD

D’Orbaix

PlN Orbais (WB) en in Opgeldenaken (WB). 1163-84 Godifridi de Orbais (CDN); 1397 Arnoul d’Orbais, Opprebais (AAV).

 

FD

d–Orbaix

-Orbée. Proven. Orbais et Horbais (Loc. et L.D.).

 

EV

Dorban

1634 «Eloy d’Orban» BourgNamur; ellipse de (fils) d’Orban, forme w. d’Urbain, cf. aussi Orban et Horban.

 

JG

Dorban

Patr.  D’Orban, zoon van Orban = Urbanus.

 

FD

Dorbée

1. Wsch. = Dorbaix. – 2. Evtl. PlN Orbey (Haut-Rhin).

 

FD

Dorcean

Dorchain, zie De Rechain.

 

FD

Dorchain

Var. de Derchain (= de Rechain).

 

JG

Dorchies

-chy, -sis: PlN Orchies (Nord). 1298 Jacobo de Orchies = Dorchies, Bg. (VERKEST).

 

FD

Dorchies

Dorchy. Nom d’origine: Orchies, à Néchin (Ht) ou Orchies (Nord).

 

JG

D’Orchimont

Dorchymont, D’Orchymont, Dorcimont, Dorsimond,

-mont, Dorssemont, -ment, Dosimont, -mau: PlN Orchimont (N). 1204 Jacobus de Orcimont, N (CDN).

 

FD

Dorchin

zie De Rechain.

 

FD

d–Orchy. 

Proven.    Orchies    (Dép. Néchin).

 

EV

d’Orchymont

Dorcimont,  Dorsimond,  -ont w. nam. Dôrsimont. 1683 «Jacquelinne Dorci­mont» Houdremont; nom d’origine: Orchi-mont, 1067 «Urcismons», w. ôrsimont (arr. Dinant). Cf. aussi Dosimont.

 

JG

Dorckens

Dimin. (au génitif) de Dor (Théodore, etc.).

 

JG

Dorckens

zie Dorekens.

 

FD

Dorcq

1540 «Cleofas Dorcque» Blaton; nom d’origine: Orcq (Ht).

 

JG

Dorcq

PlN Orcq (H). 1275 Fasterés d’Orke, Dk. (RL); 1284 Jehans d’Orke, Dk. (RUELLE).

 

FD

Dordain

Fr. FN Dhordain. PlN Hordain (Nord).

 

FD

Dorden, van

Verhaspeling (H) van Van Doren, met ingevoegde d.

 

FD

Dore

cf. Dor.

 

JG

Dore

zie Dhoore.

 

FD

Doré

Surnom d’orfèvre: fr. doré (Dauzat 207), cf. Dorée (ci-dessous), ou bien var. de Doret.

 

JG

Doré

zie Doret.

 

FD

Dorée

1444 «Hamade le Dorée», «Colart Do­rée» AidesNamur; surnom: fém. de doré, aussi w. liég. dorêye ‘tarte (au riz)’. – Peut-être aussi, vu la répartition du NF, var. du NF d’Oreye, cf. aussi Douraye.

 

JG

Dorée

Dourée: 1. BN voor een goudsmid of vergulder. 1263 Nicolas Dorée, Noyon (MORLET). – 2. Zie D’Oreye.

 

FD

Dorée

V. Doreye.

 

EV

Dorejo

cf. Dorjo.

 

JG

Dorejo

zie Dorgeo.

 

FD

Dorekens

Dorckens, Dorikens, Dorrekens: BN. Dim. van Mnl. door, dore: dwaas, gek. D. Tor. 1573 Kerstiaen Dorckens, Edegem (SELS); 1583 Willem Dorekens, Ranst-Aw. (AP).

 

FD

Doreleyers

 

-leijers: Misschien PlN Dourlers (Nord). 1383 Ysabiel de Dourlers, Dk. (TdT); 1683 Doerlers, Bergen-op-Zoom; 1743 Doorl(e)ijers, Vught(PDB).

 

FD

Dorelot

 

Deurloo, Duerlo(o), Duurloo: 1. BN Ofr. dorelot: haarlok op het voorhoofd van mannen > lieveling, lieverd, liefje. 1296 Pierre Dorenlot, barbier, Parijs (MICH. 1958,61); 1313 Henri Dorelot, Robert au Dorelot, Parijs (MICH. 1951); 1326 Jan Duerloot = van jhan Dorlote, Ip. (BEELE); 1398 Martin Duerloot, Gullegem (DEBR. 1970). – 2. BerBN van de (Ofr.) dorelotier: lintenwever. 1296 Thomas le Dorolotier, Parijs (MICH. 1958).

 

FD

Doreman(s)

zie Dooreman(s).

 

FD

Doremont

zie Dormont.

 

FD

Doremus

Lordemus: D’Oremus, naar het woord uit het Lat. kerkgezang. BN voor priester, koster of kerkzanger. Vgl. Oremus. 1403 Jehan Doremus, Dk. (TTT); 1418 Anseau d’Oremus = 1452 Ansiau Doremus, Bergen (CCHt, CSWIII).

 

FD

Doremus

Probabl. Surnom délocutif liturgique, du lat. Adoremus [FD].

 

JG

Doren, van

zie van Deurne.

 

FD

Doren, van (den)

zie van den Doorn(e).

 

FD

Dorenbeck

PlN Dörrenbach (NRW, RP, S)? 1665 Dorenbeck, Mülheim-Ruhr (PDB).

 

 

FD

Dorenberg

V. Doorn.

 

EV

Dorenberg

zie Dorrenberg.

 

FD

Dörenberg

Deurenberg: PlN Dorenberg (NS) of Dörnberg (NRW, HS, RP).

 

FD

Dorenbos(ch)

zie Doorenbos.

 

FD

Dorenge

cf. Dorange.

 

JG

Dorenge

zie Dorange.

 

FD

Dorens,

Doring, -ink, Dorinckx: Patr. Vleivorm van Germ. dor-naam, zoals Dorolf (Fm.). 1337 Johanne Dorinc, Waasmont (C. BAERT); 1398 Dorin le Decquere, Petegem (DEBR. 1970).

 

FD

Doresse

zie Doris(sen).

 

FD

Doret

 

-é, -ez, -quet, Douret: Patr. Dim. van Isidore of Théodore (DNF) of een Germ. VN (zie Dorens). 1298 Andreae dicti Doreit, Luik (SLL); 1350 Andriers Doreit, Ougrée (AVB); 1422 Willaume Doret, Dk. (TTT).

 

FD

Doret

-ez. 1451 «Johan Dorey dit de Marville», 1480 «Rigault fils de Henry Dorey» Guill-Liège, 1552 «Hierosme Doretz» Subsides-Namur, 16e s. «Simon d’Oreche» Châtelet; dimin. de Dor (Théodore, etc.), mais aussi nom d’origine: Oret (Nr).

 

JG

d-Oret

-Orey(e).    Proven.    Oret, Oreye (Loc.).

 

EV

d’Oreye

1264 «Arnus d’Oreilh» CartVal-Benoît; nom d’origine: Oreye, w. orèye (Lg).

 

JG

D’Oreye

 

Doreye, Do(u)rée, Douraye, Orey: PlN Oreye, Ndl. Oerle (LU). 1238 Arnuldo de Orelh = 1264 Arnus d’Oreilh, Luik (AVB).

 

FD

Dorf

 

D. FN: Dorp. Vgl. Van Dorpe.

FD

Dorfeuil(le)

1. PlN Orfeuil (Ard., Ardèche). – 2. Evtl. var. van Darfeuille. Dorge: PlN Orges (Hte-Marne). 1383 Guiot d’Orges (MARCHAL).  

 

FD

Dorge

Probabl. surnom de producteur ou de marchand d’orge; ou nom d’origine: Orges (Haute-Marne).

 

JG

Dorgeo

Dorgéo, Dorgo, Dorejo, D’Orio, Dorjo, d’Orjo, Dorjot, Dorjon, Dorjoux: PlN Orgeo (LX). 1294 messires Jehans, sires d’Orgo = sires d’Orjo = Jehans de Rochefort,… sires dou ban d’Orio

(CDN).

 

FD

Dorgeo

Dorgo, cf. Dorjo.

 

JG

d-Orgeo 

-Orjo.     Proven.     Orgeo (Loc).

 

EV

D’Orgeville

PlN Orgeville in Lillers (PdC).

 

FD

Dori-

-aux, -ot. Proven. 1. De Ria(u), (Dép. Buvrinnes). — 2. D’Ouria, Dép. Hermeton-sur-Meuse).

 

EV

Dori(e)aux

Dorign(e)aux, zie Dorau.

 

FD

Doria

It. Metr. D’Oria, D’Auria. Lat. VN Aurea ‘gouden, gulden’.

 

FD

D’Oria

Proven.    Dép.    Hermeton S/Meuse.

 

EV

Doriga

Proven. De Rica(rt),  (Dép. Baisy-Thy).

 

EV

Dorign-   

-aux. Proven. Dorinnes (Loc.), avec suff. régional -a(ux),

d’orig.

 

EV

Dorignaux

1614 «François Dorineau» Bourg-Namur, 1695 «Jean Dorigneau» Purnode, 1775 «Dorignaux» NPLouette, 1795 «Jean Joseph Dorinia» Évrehailles; la répartition du nom indique un dimin. en -eau de Dorinne (Nr), dérivé topon. aujourd’hui disparu. Comp. aussi: 1289 «Jehans Dorenale [= Durnal ?]» CensNamur.

 

JG

Dorikens

zie Dorekens.

 

FD

Doring

-ink, Dorinckx: 1. Naam van de Thuringer. Mnl. Doringen: Thuringen. 1275 Thidericus Thuringus = 1300 Tideman Doring, Braunschweig (NN). – 2. Zie Dorens.

 

FD

Doring

Nom issu de l’anthrop. germ. Thuring (Fôrst. 1467).

 

JG

D’Orio

zie Dorgeo.

 

FD

Doris(sen)

Doresse: Patr. Wellicht korte vorm en afl. van Gr. HN Theodorus.

 

FD

Dorissen

Peut-être génitif d’un dérivé par aphérèse du prénom Theodorus [FD].

 

JG

Dorjo

-ot, d’Orjo de Marchovelette, Dorgeo, Dorgo, Dorejo, Dorjoux. 1600 «Henry d’Or-jou» CartCouvin, 1676 «Philippe-Florent Dorjo»,  1690 «Dieudonné Dorjou» Bourg-Namur; nom d’origine: Orgeo (Lx).

 

JG

Dorjo(t)

-on, -oux, zie Dorgeo.

 

FD

Dorland

zie Dourlent.

 

FD

d-Orland

Orland. Filiat.   ,,(Fils)   de  Ro­land ». V. ce N.

 

EV

D’Orlando

zie Orient.

 

FD

Dorléans

1544 «Johan Dorleans» DénStavelotMy; nom d’origine: Orléans (Loiret).

 

JG

Dorleman

D. FN Dorlemann, wellicht : deurwachter. 1419 Engelbert Dorlemann, Recklinghausen (PDB).

 

FD

Dorleman

Dorlet.  1. V. Horle. — 2. V. THOR.

 

EV

Dorlet

1496 «Jehenne Dorley» BourgNamur; dimin. en -elet de Dor (Théodore, etc.).

 

JG

Dorlet

Dourlet, Derlet, Derley: Var. van Dorelot, met ander suffix. 1406 Margueritte Dourelette, Laon (MORLET). Zie ook Dorlin.

 

FD

Dorlin

Dorleijn, Dourlein, -eyn, Derlyn, Derley(n): Var. van Dorelot, met ander suffix. 1399 Jan Duerleins, Ktr. (ARA, SR 23V°).

 

FD

Dorlodot, de

Dim. van Dorelot. 1347 Pierre Dorlodoye, Chauny (MORLET).

 

FD

Dorma(e)l

Proven. Dormaal (Loc.).

 

EV

Dormael, van

van Do(o)rmaal,van Doormael,-malen, (van) Dormal(s), Dormael(s), de Dormale, Duermael: PlN Dormaal (VB, NB). 1270 Boidin van Durremale, Cent (CG); 1321 Art de Dormale, 1340 Reyner van Doermale, Zuurbemde (C. BAERT).

 

FD

Dormal

-ael, génitif: Dormaels. 1579 «Gilles Dormalle», 1591 «Gilles Dormal» Bourg­Namur, 1621 « Anne fille de maitre Giel Dor­mal» BourgLiège; nom d’origine: Dormaal (BrFl).

 

JG

Dorman(s)

-mann, -mant, zie Dooreman(s).

 

FD

Dormans

-ant. 1462 « Gilis Dorman dit de Horpaul» = 1464 «Gilis Dormane de Horpaul» GuillLiège; romanisation du NF Door(e)man plutôt que nom d’origine: Dormans (Marne).

 

JG

Dorme

Doorme, Dhorme, D’Homme: D’Ormes. Veelvuldige PlN Ormes. Fr. orme: olm, iep. Ass. rm/mm in D’Homme; vgl. Deshommes. 1724 Anne d’Orme, Joseph Dorme, de wed. Doorme, Izg. (COUSS.).

 

FD

Dorme, van

zie van Durm(e).

 

FD

d-Ormeuil

Proven. ,,Clairière des Ormes »  (L.D., Fr).

 

EV

Dormignies

Nom d’origine: Ormeignies, 1176 «Ormignies» (arr. Ath).

 

JG

Dormingnies

Dorminy, Dormegnie: PlN Orm(e)ignies (H). 1545 Toussaint Dormeny, Rouen-Aw. (AP).

 

FD

d–Ormon-

-s, -t,  -Ormont.  Proven. Ormont (Dép. Kain).

 

EV

Dormont

d’Ormont, Do(o)remont: PlN Ormontin Kain (H), Buire-au-Bois (PdC), bij Trier (RP).

 

FD

Dormont

d’Ormont. 1302 «Colars Dormons li laniers» LoiTournai; nom d’origine: Ormont, à Kain (Ht).

 

JG

Dormy

NF du Borinage (aussi dans la Somme), qui semble venir du départ, de Saône-et-Loire en Bourgogne (GeneaNet), sans doute d’après un toponyme Dormy ou Ormy [à situer],

 

JG

Dorn

Dorren: D. Dorn: doorn(struik).

 

FD

Dorn, van

zie van (den) Doorne.

 

FD

Dorne

zie D’Hoorne.

 

FD

Dorné

Dorne(z), zie Dournez.

 

FD

Dorneau

1. PlN Orneau in Noville-sur-Méhaigne (LU). – 2. Uit Do(u)rnel; zie Dournez.

 

FD

d-Orneau

Proven. Dép. Noville-sur-Mehaigne.

 

EV

Dornon

PlN Ornon (Isère).

 

FD

Dornseiff(en)

PlN Dornseifen (NRW). Vgl. Dornsiepen (NRW). Mnd. sîpe: vochtige laagte. 1599 Adam Dornseiffen, Westfalen (BRECH.).

 

FD

Dorny

Dourny: PlN Orny (Moselle).

 

FD

Dorny

Nom d’origine: Orny (Moselle).

 

JG

Dorp(e)

1. Korte vorm voor Van (den) Dorpe. 1405 Eemond Dorp, Aw. (VLOEB.). – 2. D’Orp. PlN Orp-le-Grand, Ndl. Groot-Adorp of Orp-le-Petit, Ndl. Klein-Adorp (WB). 1399 Henri Warnechon d’Orp, Geldenaken (AW).

 

FD

Dorpe

1449 «Henry Dorpe » AidesNamur, 1500 «Lambert Dorpe» BourgNamur, 1601 «Jus-tina de Dorp» Liège; nom d’origine: Orp-le-Grand (BrW). Cf. aussi 1287 «Jeh. de Dorpe» DettesYpres.

 

JG

Dorpe, van (den)

van (den) Durpe, van Dorp, van Deurp, van den Deurpen, van den Deulpen: Verspreide PlN Dorp: akker, hoeveland, landgoed, dorp, dorpsplein. 1339 Jan van Dorpe, Bg. (DFIII); 1396 Willem van den Dorpe, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG 1982,112.

 

FD

Dorpel

cf. Dorper.

 

JG

Dorpel, van den

van den Durpel, van den Deurpel: 1. Mnl. PlN dorpel, du(e)rpel: dorpel, grens, landpaal. – 2. i8e-eeuwse vondelingnaam in Lv.: gevonden op de dorpel van St.-Kwintens (med. C. Mar.). – 3. Reïnterpretatie van Van den Dorpe.

 

FD

Dorper

Dorpel. Surnom néerl. : moy. néerl. dorper ‘villageois, paysan’, cf. aussi Druppel; comp. Vilain.

 

JG

Dorper

Dôrper, de Dorpel, Dorpel(s), de Durpel, Druppel: BN voor een dorper, de dorpeling, boer, met boerse manieren, soms schurk. Vgl. Fr. Vilain. 1221 Arnoldus Dorpere, Gingelom (LO 326); 1276 Walterus Dorpere, Ip. (BEELE).

 

FD

Dorpman(s)

BN voor een dorpsbewoner of dorpeling. Of afl. van Van Dorpe.

 

FD

Dorquet

1748 «Bruno Dorquet» Nandrin; di­min. en -ket de Dor (Théodore, etc.).

 

JG

Dorquet

zie Doret.

 

FD

Dorr

génitif Dorren. Surnom: moy. néerl. dor, dorre ‘sec, aride’, cf. par ex. dorre geselle ‘pauvre diable’.

 

JG

Dorrekens

N. de bapême. ,,Fils du petit (Théo)dore ».

 

EV

Dorrekens

zie Dorekens.

 

FD

Dorreman

zie Dooreman(s).

 

FD

Dorren

zie Dorn.

 

FD

Dorrenberg

Dorenberg: Verspreide D. PlN Dornberg (BEI, BW) of Dornberg (NRW, HS, RP).

 

FD

Dorrepaal

Volgens JVO heette de familie in de i/e e. in Katwijk (ZH) nog Borrepaal. PlN: paal bij een bron.

 

FD

Dorresteijn

PlN Dorrestein (U).

 

FD

Dorriné

Misschien D’Origny, PlN (Aisne). 1271 Raoul d’Oregni; 1262 Richiers d’Orenni, St-Q. (MORLET). Maar wellicht veeleer een grafie voor een als Derinee uitgesproken Derine.

 

FD

Dors

Dorsch(t): D. FN Dorss < Mhd. torse: koolstronk. BN voor iemand met opgeschoten gestalte(BRECH.).

 

FD

d-Ors  

Proven.   Ors(mael)   (Loc). N° 71.

 

EV

Dors(e)laer, (van)

zie van Doorselaer(e).

 

FD

Dorscheich

PlN (GH).

 

FD

Dorselaer

cf. Doorselaer.

 

JG

Dorsimond

-ont, cf. d’Orchymont, Dorcimont.

 

JG

Dorsimond

-ont, zie D’Orchimont.

 

FD

d-Orsimont    

Proven. Rossimont (Dép. Jamioul). N° 69.

 

EV

Dorsinfang

Nom d’origine: Orsinfaing, à Villers-sur-Semois (Lx).

 

JG

Dorsinfang

PlN Orsinfang in Villers-sur-Semois (LX).

 

FD

d-Orsinfang 

Proven. Orsinfaing (Dép. Villers-sur-Semois).

 

EV

Dorsis

zie Dorchies.

 

FD

Dorssemont

-ment, zie D’Orchimont.

 

FD

Dorsser, van

PlN Dorsel in Nijlen (A). 1581 Bern. van Dorsel, Hemiksem-Aw. (AP).

 

FD

Dorssers

Dosser(s): BerN van de dorser.

 

FD

Dorssers

Nom de métier: génitif de moy. néerl. dorscher, derscher ‘batteur (au fléau)’.

 

JG

Dorst, van

PlN Dorst (NB). 1522 Johannes filius Johannis de Dorst de Monte; 1699 Gui. Joa. van Dorst,Aw.(MULIII,VIl).

 

FD

Dort

génitif: Dorts. 1524 «Servaix Dort» BourgNamur [var. de Dor?] ; moy. néerl. on, oort ‘limite, coin, morceau’.

 

JG

Dort(h)u

PlN Ortho (LX)? 1601 Guillaume d’Ortho, Bastenaken (OCCIV).

 

FD

Dort, (van)

PlN Dort = Dordrecht (ZH). 1543 Jan Dort, Linter-Aw.; 1575 Hans Dort, Dordrecht-Aw.

(AP); 1617 Peeter van Dort, Kontich (SELS).

 

FD

Dortan

Dortant(s): PlN Dortan (Ain)? De FN lijkt evenwel (althans in de 16e e.) uit NL te stammen: 1542 Cornelis Dortant, Valkenburg-Aw.; 1565 Niklaas Dortant; 1571 Gérard Dortand, Heerlen-Aw.(AP).

 

FD

Dorthu

Dortu. 1448 «Michiel d’Orto» NPLaroche, 1597 «H. Jadin Dortho (orig. de Mal-

medy)» BourgLiège; nom d’origine: Ortho, w. ortô, ôrtà (Lx), probabl. sous une forme hutoise ou liégeoise.

 

JG

Dortmans

Afkomstig van Dortmund (NRW). 1570 Jan Dortman, Dortmund-Aw. (AP); 1550 Reinier van Dortmont, Aw. (AP).

 

FD

D’Ortona

It. PlN Ortona.

 

FD

Dorts

Gen. (zoon van) Dort; zie i.v. 1550 Robrecht Dortssone, Gouda-Aw. (AP).

 

FD

d-Ortu

Proven. Rotheux    (Loc.). Prononc. dialect. Nos 69, 79.

 

EV

Dorval

1266 «Henry d’Orval» CartOrval, 1561 «Colet Jehan Dorval», 1611 «Hingo d’Orval» DénFlorenville; nom d’origine: Orval, à Villers-devant-Orval (Lx). – Comme le NF est massivement concentré le long de l’axe mosan et dans la région namuroise en particulier, un autre topon. est à envisager, par ex. dans le ban deTrembleur(Lg), cf. 19.2.1783 «au l.d. orval (…) la veuve Léonard Dorval» (not. F. Leroy) [JL, NFw].

 

JG

Dorval

PlN Orval (LX, Cher, Manche). 1293 Jehan d’Orevale, Namen (CDN).

 

FD

d-Orval

Proven. Dép. Villers.

 

EV

Dorvaux

PlN Orvault (Loire-Atl), Orvaux (Eure), Orveau (Seine-et-Oise, Loiret).

 

FD

Dorvil(l)ers

Dorvillez: PlN Orvillers (Oise).

 

FD

Dorvilers

-illers, Dorvillez. Nom d’origine: Orvillers-Sorel (Oise) ou d’un autre topon. en -villers.

 

JG

Dorville

Orville: PlN Orville (o.m. PdC).

 

FD

Dory

Dorys, w. (Ouffet) dâri. 1544 « Franchoise Dory» BourgNamur; probabl. de + anthrop. Ulric (w. on’), plutôt que w. do ri ‘du ruisseau’ ou d’au ri.

 

JG

Dory

Patr. Rom. vorm van Germ. VN Dodorik: Dottaricus (MORLET I), Ags. Dodric (F m.). 1642 Barbara Dory, Bs. (SCHOUT. 1,50); 1629 Jan Dory, Luik-Aw.(AP).

 

FD

d-Ory

-‘Orys. Proven. Aurys (Dép. Dison).

 

EV

Dorzée

NF attesté à Vedrin dès  1595, puis implanté dans le Borinage (GeneaNet); sans doute de w. nam. aurzèye ‘argile’ ALW 6, 18-19, précédé de la prépos., comme nom d’ou­vrier extrayant de l’argile grasse.

 

JG

Dorzée

PlN Rosée (N).

 

FD

d-Orzée

Proven. ,,De Rosée » (Loc.). Ns 69.

 

EV

Dos(s)ogne

Dossoine: PlN Ossogne in Havelange (N), Matagne-la-Petite (N), Thuillies (H). 1724 Joannes Dossogne, Haillot N (MUL VII).

 

FD

Dose(n)

zie D’Hoossche.

 

FD

Doserai

-ay, cf. Dosseray. Dosimont. w. nam. Dôsimont. 1638 «Philippe Dosimont» BourgNamur; var. de Dorcimont.

 

JG

Doseray

-ai, Dosseray, -ai, Dossray: LU W. dozerê: koorknaap, koorzanger (HERB.).

 

FD

Dosfel

Dosveld: PlN Dosfeld in Bôrger (NS) of Dorsfeld in Kerpen (NRW). 1539 Jan van Dorsvelt, Bergen-op-Zoom-Aw. (AP); i624Hendrik Dorsvelt, Gulik-Aw. (AP).

 

FD

Dosière

D’Hozier, Dosi: PlN Ofr. osière: plaats waar teenwilgen groeien. Ozières (Hte-Marne). Ook Wazires (GH) = Ozières (MONJOUR 72).

 

FD

Dosimont

-mau, zie D’Orchimont.

 

FD

Dosin

cf. Dossin.

 

JG

Dosin

zie Dozin.

 

FD

Dosogne

cf. Dossogne.

 

JG

Dosogne

zie Dossogne.

 

FD

d-Osogne

Proven.  Ossogne  (L.D.).

,,Aunaie ».

 

EV

Dosonay

Var. de Desonay.

 

JG

Dosquet

w. (Malmedy) Dosquèt. s.d. «Henry le doschet» (Grdg.  II, 584),   1532  «Johan le doske [= -è]» Steinbach, 1543 «Jean Lowet dit le dosket» Ans, 1544 «Johan le dosquet» Waimes, 1586 «Anne le Dosquet» Huy; sur­nom: w. (Verviers) dosket ‘gros morceau de pain’, plutôt que dimin. en -kèt (non attestés) de doze ‘douze’ (= petit douzième) ou de dos ‘dos’ (= voûté, légèrement bossu) (cf. JH, NF malmédiens, 41).

 

JG

Dosquet

W. (Verviers) doskèt: groot stuk brood. Ook dim. van dos: rug. BN voor iemand met hoge rug (HERB., PSR 41). Het Iw. is m.i. evenwel een bezwaar: 1532 Johan le Doske, Steinbach; 1500-36 Henry le Doschet = Henri le Doskèt; 1543 Jean Lowet dit le Doskèt, Ans; 1586 Anne le Dosquet, Hoei.

 

FD

Doss(e)ray

1. Proven. ,,Oseraie ». — 2. Profess. ,,Enfant de chœur ».

(Dial.).

 

EV

Doss(e)ray

zie Doseray.

 

FD

d–Ossaer

V. Douchar.

 

EV

Dosschaert

Dossaer: D’Hosschaert < Mnl. hoveschaert: beschaafd, welopgevoed man, hoofs man. Vgl. D’Hoossche/Dossche.

 

FD

Dossche

cf. Doosche.

 

JG

Dossche

Proven. Doische (Loc.).

 

EV

Dossche

zie D’Hoossche.

 

FD

Dosse

1. D’Os(se). PlN Os (NB). 1341 Alard Dosse (ontvanger van Brabant) = 1358 Alard d’Os (AAV). – 2. Var. van Dossche.

 

FD

Dosselaer(e), (van)

zie van Doorselaer(e).

 

FD

d’Ossemont 

Proven.   Rossimont.  V. Dorsimont.

 

EV

Dosser(s)

zie Dorssers.

 

FD

Dosseray

-erai, Dossray, Doserai, -ay, Dozeray. Nom de fonction: w. liég. dozerê, doz’ré ‘enfant de chœur qui chante à l’église’ DL.

 

JG

Dossi

zie Douchy, Dauchy, Dhaussy.

 

FD

d–Ossia

Proven. Hossia (Dép. Beauraing).

 

EV

Dossin

V. THEUD (Deuz).

 

EV

Dossin

w. liég. Dozin, Dosin.

 

JG

Dossin

zie Dosin, Daussaint, Douchain.

 

FD

Dossogne

Dosogne. 1756 «Giles Dosognes (orig. de Pessoux)» BourgLiège; nom d’origine: Ossogne, à Havelange (Nr), etc., cf. aussi Daus(s)ogne.

 

JG

d–Ossogne

Proven.  Ossogne, Dép. Havelange et Thuillies.

 

EV

Doster

1653 «Gérard Doster» BourgNamur; nom d’origine: Oster, à Érezée (Lx), etc.

 

JG

Doster(t)

PlN Oster in Erezée en Odeigne (LX).

 

FD

Dostrich

-iche, Dotrice. Nom d’origine: Autri­che.

 

JG

Dostrich(e)

-ichs, Dotrice: D’Au(s)triche: van Oostenrijk. 1538 Pierre Daustrice, Bg. (PARM.).

 

FD

Dosveld

zie Dosfel.

 

FD

Dosy

zie Douchy, Dauchy, Dhaussy.

 

FD

Dot

cf. Dotte.

 

JG

d-Ot(h)-

-ée, -ey, -et. Proven. Othée (Loc).

 

EV

Dot(h)el

zie Dautel.

 

FD

Dot(h)et

PlN Othet-les-Bois in Chokier (LU).

 

FD

Dot, van der

zie van der Doorent.

 

FD

Dotel

cf. Dhôtel.

 

JG

Dotermont

zie Doutremont.

 

FD

Dotet

Nom d’origine: Othet-les-Bois, à Chokier (Lg).

 

JG

Dothée

d’Othée, Dothey. Nom d’origine: Othée, w. ôtêye (Lg).

 

JG

Dothée

-ee, -ey, -eij: PlN Othée (LU). 1221 Bescela de Otei, Luik (AVE); 1356 Dyonisioque de Othey, Luik(SLLIV).

 

FD

Dotrange

Dotrenge: PlN Otrange (LU), Ndl. Wouteringen. 1328 Joh. de Wotrenges, Luik (SLL III).

 

FD

Dotrange

-enge. Nom d’origine: Otrange (Lg).

 

JG

Dotraux

w. nam. Dotrô. Forme w. de Detraux, Dutroux.

 

JG

Dotraux

zie Detroux.

 

FD

Dotremont

cf. Doutremont, d’O-.

 

JG

Dotremont

Dotrimont, zie Doutremont.

 

FD

d-Otremont  

Proven. Houdrémont (Loc).

 

EV

d-Otrenge

Proven. Ofrange (Loc.).

 

EV

Dotrepont

cf. Doutrepont.

 

JG

Dotreppe

d’Otreppe de Bouvette, w. nam. Dôtrèpe. 1533 «Willame Dotreppe» Bourg­Namur, 1634 «Arnould Dotreppe» Malonne; nom d’origine : Otreppe, w. ôtrèpe, à Bierwart (Nr) ou Autreppe (Ht).

 

JG

Dotreppe

d’Otreppe: PlN Otreppe in Bierwart (N). 1288 Henris d’Otreppe, N (CDN).

 

FD

d–Otreppe

Proven. Otreppe   (Dép. Bierwart).

 

EV

Dotrice

cf. Dostrich.

 

JG

Dotrice

zie Dostrich(e).

 

FD

Dotrimont

cf. Doultremont, d’O-.

 

JG

Dotro(o)z

zie Detrooz.

 

FD

Dötsch

Dotsch, Doetsch: D. FN: lomperd (DN).

 

FD

Dotselaere

zie van Doorselaer(e).

 

FD

Dotte

Dot. Surnom: moy. néerl. dote ‘extra­vagance’?

 

JG

Dottenijs, van

PlN Dottenijs, Fr. Dottignies (H). 1382 Willem van Dotenijs, Heule (DEBR. 1970).

 

FD

Dottermans

D’Otterman; zie Ottermans.

 

FD

Dottor

zie Docteur.

 

FD

d-Ou(i)l(l)- -(i)ez

-et, -ie. Proven. Houyet (Loc.). Houilly, Ouillies. (L.D.).

 

EV

Douai

Douay, Dedouai: PlN Douai, Ndl. Dowaai (Nord). Zie ook Van Douway. 1198 Maroie Douai; 1267 Jehans de Douai, Atrecht (NCJ); 1293 Maroie de Douay, Dk. (TdT).

 

FD

Douard

-a(r)t, zie Doudard.

 

FD

d-Ou–ard

-art.  Proven. Ouhar (Dép. Anthisnes).

 

EV

Douart

V. Douhard.

 

EV

d–Ouat

V. Doha. N° 79.

 

EV

Douay

Nom d’origine: Douai (Nord).

 

JG

Doubel

-els, cf. Dobbel(s).

 

JG

d-Ouber

Ouber. N.  de  filat.  ,,(Fils) de Hubert »   (Dial.). V. Auber.

 

EV

Double

Doubbel, Doubel(s), zie Dobbels, Ledouble.

 

FD

Doublecourt

Wsch. = Dobrecourt.

 

FD

Doubleman

zie Dobbelman.

 

FD

Doublet

1501 «Estievene Doublet hussier d’armes» AidesHainaut, 1642 «Niclas Double [= -et?]» émigré en Suède; surnom métonymi­que: anc. fr. doublet ‘courtepointe, vêtement fourré’ FEW 3, 186a.

 

JG

Doublet

Doblez: Ofr. doblet: deken, sierdeken; gevoerd kledingstuk, wambuis. BerBN. 1430 Accandus Doublet, Amiens (MULI); 1475 Jehan Doublet, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

d–Oublet 

Proven.    Hublet    (Dép. Dailly).

 

EV

Doublier

Surnom: anc. fr. doublier ‘sorte de plat, etc.’FEW 3, 186a.

 

JG

Doublustaine

-eine, zie Dobbelsteen.

 

FD

Doublusteine

cf. Doblestain, Doblusteine.

 

JG

Doubremont

Verhaspeling van Doutremont?

 

FD

Douce

Dousse: 1. Metr. Wsch. HN Dulcis. 1270-1300 Douce la Courteronne (Livre des Métiers). – 2. Vrl. vorm van Fr. doux: zachtaardig. Vgl. Ledoux. 1404 Agnès Doulce, Laon (MORLET). Zie Doucet.

 

FD

d-Ouce

Proven. Housse (Loc.).

 

EV

Doucement

cf. Douchement.

 

JG

Doucerin

BN. Afl. van doux: zacht, lief.

 

FD

Doucet

1444 «Jehan Doulcet» AidesNamur, 1623 «François Doucet» DénChimay, 1651 «Quentin Doucet» BourgNamur; surnom: moy. fr. doucet ‘qui est d’un caractère doux; joli et doux» FEW 3, 174b; cf. aussi Douchet. – Aussi prénom fém.: 1303 «Doucette filhe Goffm le bolengier Courtenbraies » Anthr-Liège.

 

JG

Doucet

-é, -ez, Dousset, Do(u)chet, -ez: 1. Dim. van Fr. doux. BN voor een zachtaardig karakter. Vgl. Ledoux. 1234 Lambert Doucet; 1272 Copin Douchet, Atrecht (NCJ); 1298 Jacobi Douchet, Bg. (VERKEST); 1713 Dochez = d’Ouchez (VS

19/8,435). – 2. Evtl. Patr. Dim. van Lat. HN Dulcis. Vgl. Douce.

 

FD

d–Oucet

Proven. Houssaie ou Haus­sée, ,,Plantation de houx ».

 

EV

d-Ouch-    

-amps, -ant.  Proven. Ochamps (Loc.).

 

EV

Douch(a)in

Doucin, Dossin: Dim. van doux: zacht. BN. Vgl. Doucet. Ook Doussin, Douchin (DNF).

 

FD

Douchain

Douchin. 1621 «Rosé Doucin (de Fleigneux, près de Sedan)» émigrée en Suède; surnom: moy. fr. douchain ‘doux; flatteur’ FEW3, 174b.

 

JG

Douchamp(s)

-and, -ant, zie Douxchamps.

 

FD

Douchamps

Douchand, cf. Douxchamps.

 

JG

Douchar  

Proven. 1. Dusart   (Dép. Ittre). — 2. Hussarl (Dép. Braine-l’Alleud.  —  3. D’Au Sart  (L.D. Au Sart).

 

EV

Douchar(d)

Doucha(u), Daucha(p)t, Dauchaux: Afl. van Fr. doux: zacht. BN. Vgl. Doucet. 1303 Gillise Dousard, Bg. (VERKEST).

 

FD

Douchement

Doucement (G.D. Lux.). Fr. doucement, probabl. surnom délocutif d’après une expression favorite.

 

JG

Douchement

zie Duchemin.

 

FD

Douchet

1365 «Gillot Douchet boullenghier» TailleMons, 1444 «Jehan Douchet» Aides-Namur, 1542 «Noël Douchet» CourVedrin; var. pic. de Doucet. – Forme fém. : 1280-81 « Margherite li Douchette» RegTournai, 1365 « Jehenne Douchete » TailleMons.

 

JG

Douchet

-ez, zie Doucet.

 

FD

Douchet

V. Doucet.

 

EV

Douchie

-ies. Probabl. nom d’origine: Hau-chies, w. aus-auchîyes, à Marcinelle (Ht) ou bien Douchy (Nord).

 

JG

Douchin

cf. Douchain.

 

JG

Douchy

Douchi, Douchie(s), Doucy, -ij, Doucie, Dous(s)y, Doussis, Dochy, Dossi, Duc(h)i, Ducy, Dusi: 1. PlN Douchy (Nord, PdC, Aisne, Loiret). 1228 Simon de Douchi, St-Q. (MORLET); 1244 Bertremiels Douci; 1288 Hues de Douchi, Atrecht (NCJ). – 2. Weinig Wsch. is de PlN Doucy (Savoie).

– 3. Soms var. van Dauchy.

 

FD

Douchy

Var. de Douchie(s) ou de Doucy.

 

JG

Doucin

zie Douchaine.

 

FD

Doucouré

zie Ducouret.

 

FD

Doucq

Een familie Boucq liet voor 1940 haar naam wijzigen in Doucq (JVO).

 

FD

Doucy

Nom d’origine: Doucy (Savoie) ou Douchy (Nord).

 

JG

Doucy  

Proven. 1.   Dourcy    (Dép. Battice). — 2. Ohy (Loc.). N° 79.

 

EV

Doucy

zie Douchy.

 

FD

Doud(e)let

V. THEUD.

 

EV

Doud(e)let

zie Dodelet.

 

FD

Doudard

Dudard, -art, -a(s), Douard, -a(r)t, Tho(u)a, Toua(t), Douhard, -ar(t), -a, -aerdt, Doehaerd, Duhard, -art: Patr. Germ. VN Dodhard. 1230 Emelina de Firmitate…fîlii ejus Dudardus et, Orval (CAO); 1396 Collin Duwaert, Cambron (DE B.).

 

FD

Doudelet

Doudiet. Dérivé en -elet de l’anthrop. gémi. Dodo.

 

JG

Doudou

1280 «Werri Doudou» PolyptLiège (Amay), 14e s. «Louis Doudou de Preit» Liège; surnom affectif: w. doudou ‘bien-aimé, chéri’ DL. — Bibliogr. : J. Herbillon, Doudou, nom, surnom et nom de famille, DW 14, 1986, 127-8.

 

JG

Doudou

Sobriquet. ,,Le doudou », le dragon légendaire de Mons. N. de

Montais.

 

EV

Doudou(x)

-ouh: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN dod-wulf: Dodolfus (MORLET I). 1280 Werri Doudou, Amay; 146 e. Louis Doudou, Luik (HERB., Lesdial. de Wall. 1986,127-8).

 

FD

D’Oudoumont

zie D’Houdemont.

 

FD

Douet

-ette, -ez, Thouet, T(h)ouette, Thuet, -ez: Patr./Metr. Dim. van Germ. VN Dodo.

 

FD

Douette

1. V. Dohet et Douât. — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Douette

Féminin de Douet, hypocor. de l’anthrop. germ. Dodo (Vincent 108).

 

JG

Douffet

1446-69 «Louis d’Ouffet» ÉchHuy, 1591 «Girard Douffey» = 1611 «Gérard Douffeit» BourgDinant, 1791 «Jean-Antoine Douffet» BourgLiège; nom d’origine: Ouffet (Lg).

 

JG

Douffet

PlN Ouffet (LU). 1096 Albertus de Offei, Luik (SLL); 1330 Philippus d’Ouffet, Luik (AVB).

 

FD

d-Ouffet

Proven. Loc.

 

EV

Douglas

E. PlN (Lancashire). 1598 Pierre Douglaz, Namen (RBN); 1674 Joa. Fr- Douglas dictus Schoo,Mech.(MULVI).

 

FD

Dougniau(x)

Dougna, zie Daneau.

 

FD

Douha

-ard. 1524 «Gile Douhart» DénSta-velotMy, 1637 «Barbe relicte Jean Douhart» Nandrin; nom d’origine: Ouhar, à Anthisnes (Lg).

 

JG

d–Ouha

Proven.   Oha   (Dép.   Bas-Oha). N° 79.

 

EV

Douhan(t)

Proven.  Dohan   (Loc.). N° 79

 

EV

Douhard

-ar(t), -a, -aerdt, Doehaerd, Duhard, -art: 1. PlN Ouhar in Anthisnes (LU). 1655 Godefridus Douhar ex Nondrin (MUL VI). – 2. Zie Doudard.

 

FD

Douhet

cf. Dohet?

 

JG

Douhet

LU W. hypercorrect voor Douchet.

 

FD

d–Ouhet

Proven. Ohet.  (Dép. Warnant). N° 79.

 

EV

d–Ouhogne

Proven.  Ouhogne,  anc. N. de Wihogne (Loc.). N° 49.

 

EV

d–Ouilière   

Proven.      Houillières. (Plus. L.D.).

 

EV

Douillet

-é, -ez, -ié, -ie(z), -y, Douilliez, Douyez, Doulié, -ie(r), Doul(l)iez, Doyez, -er(s): Dim. van Ofr. bnw. doille: teder, teer, zwak, gevoelig. BN. 1384 Jehan Douillet, Laon (MORLET).

 

FD

Douillet

-ez, Douillié, -iez, Douyez, Doyez. 1574 «mayeur Martin Douillet» Hanzinne, 1602-3 «Fiera Douillet» TerriersNamur, 1629 «Pierre Douilliet» Mettet; surnom: fr. douil­let, w. douyèt ‘tiède, délicat’ FEW 3, 172b; cf. aussi Dolet, Doulet, Doullet.

 

JG

Douillière

Douliere. Nom de résidence: anc. fr. duiere ‘conduit, terrier, refuge’ FEW 3, 171a.

 

JG

Douillière

Doulière: Spellingvar. van Fr. FN Douyère in Normandie (DNF). Ofr. duière, doièere, Mlat. ducaria: pijp, afvoerkanaal, hol (HERB.).

 

FD

Douilliez

cf. Douillet.

 

JG

Douillon

1. V. THEUD. — 2. Pro­ven. Doyon (Dép. Flostoy et Proondeville).

 

EV

Douin

Dérivé de l’anthropon germ. Dodo, après chute du -d- intervocalique (Dauzat 204).

 

JG

Douin

Patr. Rom. vorm van Germ. VN dod-win: Dodoinus (MORLET I).

 

FD

Douin

V. (Bau)douin. Doulceron. Car. mor. Doucereux.

 

EV

Douix

Probabl. NF importé, cf. dial. bourg. douix ‘source pérenne’.

 

JG

Doulans

Nom d’origine: Doullens (Somme).

 

JG

Doulceron

Afl. van doux: zacht.

 

FD

Doulet

Doullet. 1279-80 «Sohier Doullet» RegTournai, 1518 «Mahey Doulleyt» Fron-ville ; var. de Dolet ou de Douillet.

 

JG

Doulet

-ez, -ey, -ette, Doullet: 1. Var. van Dolet (DNF). – 2. Var. van Douillet. 1448 Jaquet Doullet, Comp. (MORLET); 1654 Baltazar Doulé, Grand-Reng-Aw. (AP).

 

FD

Doulié

-ie(r), -iez, zie Douillet.

 

FD

Douliere

cf. Douillière.

 

JG

d-Oulière

V. Douillière.

 

EV

d-Oullez

V. Douillie.

 

EV

Doultre-

zie Doutre-.

 

FD

Doultremont

d’O-, D’O-, D’Outremont, Dotremont, Dotrimont. 1450-63 «Jean Hustin de Warnant dit d’Oultremont» ÉchHuy, 1444 «Colart Dotremont» AidesNamur, 1501 «veuve Simon Doutremont», 1553 «Margue­rite Doultremont» BourgNamur; nom d’ori­gine: Oultremont, 1344 «en Otrimont», à Warnant-Dreye (Lg).

 

JG

d-Oultremont

V. Doutre-.

 

EV

d’Oultremont de Wégimont et de Warfusée

NF de la noblesse.

 

JG

Doum

génitif: Doumen. Var. de Doeme(n).

 

JG

Doum

zie Doem.

 

FD

Douma(s)

zie Dumas.

 

FD

Doumen

V. THEUD (Theun).

 

EV

Doumen

zie Domen.

 

FD

Doumer

zie Dummer(s).

 

FD

Doumergue

zie Domerque.

 

FD

Doumier

Patr. Rom. vorm van Germ. VN dôm-hari ‘oordeel-leger’. Of uit Daumier, Deumier = Dimier: tiendheffer? 1642 Daumier, Mayenne; 1652 Doumier, Coudroy (PDB).

 

FD

d-Oumier

Proven.  Houmier  (Dép. Stavelot).

 

EV

Doumont

1. Heel wsch. var. van Dumont. – 2. PlN Doumont in Fosse-la-ville of Bioul (N).

 

FD

Doumont

1422 «Stevenar Doumont» Châtelet, 1449 «Godeffrin de Doumont» AidesNamur; nom d’origine: Doumont, w. doûmont, à Fos­ses-la-ville et à Bioul (Nr); vu la fréquence élevée de ce nom et sa dispersion géographi­que, une var. de Dumont avec la préposition w. dou ‘du’ n’est pas à écarter pour certains de ces noms.

 

JG

d–Oumont

Proven. Houmont (L.D.)

 

EV

Douna(s)

zie Donat.

 

FD

Dounan

Nom d’origine: Ounans (Jura)?

 

JG

Dounay

Douniaux. Var. de Donay, Donea.

 

JG

Dounay

-iau(x), zie Daneau.

 

FD

d-Ouniaux   

1.   Proven.   Houlniaux (Dép.  Baileux).  —  2.  V.  THEUD

(Theun),

 

EV

Douny

cf. Dony.

 

JG

Douny

-is, zie Doignies.

 

FD

d-Ouny

1.   Proven.   Hony   (Dép. Esneux   et   Sprimont).   —   2.   V. Dony. N° 79–Oupagne. Proven. Oppagne (Dép. Wéris). N° 79. -Ouquée.   Proven.   Hocquet   (Dép.

La Louvière et Tubize). N° 79

 

EV

Doupagne

cf. Doppagne.

 

JG

Doupagne

zie Doppagne.

 

FD

Doupas

zie Dupas.

 

FD

Douplat

zie Leplat.

 

FD

Dour

1330 «Adan de Dour», 1365 «Jehan de Dour taneur» TailleMons ; nom d’origine : Dour (Ht).

 

JG

Dour

PlN (H). 1434 Jehan de Dours, Dk. (TTT).

 

FD

Doura(s)

zie Lerat.

 

FD

Douraye

Nom d’origine: Oreye, w. orèye, oraye (Lg). Cf. aussi Dorée.

 

JG

Douraye

zie D’Oreye.

 

FD

d–Ouraye

-Ourée.   Proven.    Oreye (Loc). N° 79.

 

EV

Dourcy

1645 «Servaix Doursy» Retinne; nom d’origine: Ourcy, 1382 «en oursi», 1402 «en oursy», à Battice (BTD 64, 106) [JL, NFw2].

 

JG

Dourcy

PlN Ourcy in Wegnez (LU). 1645 Servaix Doursy, Retinne (HERB.).

 

FD

Dourdent

Durdin, Derdin: BN Fr. dure dent, W. durdin: harde tand. De vondeling Laurent Durdin (22 juni 1818, Aw.) is in 1844 in Booischot getrouwd aïs Derdin (RV).

 

FD

d–Ourdine

Proven. 1. Hordin (Dép. Moustier-sur-Sambre).   —   2.   Or-denne (Dép. Anseremme et Spy). N° 79.

 

EV

Dourdon

Peut-être w. ourdon ‘rangée, ligne régulière dans un champ’ FEW 7, 404, ou ‘hourdage’ FEW 16, 269a, que l’on retrouve dans le nom w. de Tourinnes-Saint-Lambert, w. Tourëne-lès-oùrdons (BrW).

 

JG

Dourdon

PlN (les) Ourdons in Tourinnes-St-Lambert(WB).

 

FD

Dourée

zie Dorée.

 

FD

Douret

Var. de Doret?

 

JG

Douret

zie Doret.

 

FD

d-Ouret

Proven. Oret (Loc.). N° 79.

 

EV

Douria

Proven. Dép. Hermeton-sur-Meuse.

 

EV

Dourlein

-eyn, zie Dorlin.

 

FD

Dourlent

-ens, Dorland: PlN Doullens (Somme): 1156 Dorlens (TW). 1287 Rikiers Dourlens; 1329 Margherie de Dourlens, Atrecht (NCJ); 1404 Euvart de Dourlent, Laon (MORLET).

 

FD

Dourlet

NF attesté en 1546 à Parvilliers (PdC) puis à Sévigny-la-Forêt dans le départ, des Ardennes (GeneaNet); la mention de 1546 faisant état du nom «Dourlet ou Doublet», il

est tentant d’y voir fr. ourlet, comme surnom de couturier.

 

JG

Dourlet

zie Dorlet.

 

FD

d-Ourlet

V. Horle. N° 79

 

EV

Dournez

Dorné, -e(z), Durnez: Dim. van Zuidfr. dourne: kruik. Vgl. Dournel (DNF), Dornel in 1820 PdC (BERGER), Dorneau 2.1434 Odomarus Dournel, Morin. dioc. (MULI);+1700 Petronilla Dourney = Dorné, Oostduinkerke; 1775 Ch. J. Deurnez, leper (MARECHAL). Maar: 1510 Petrus Antonius de Duurnee, Traj. (MUL III).

 

FD

Dourny

zie Dorny.

 

FD

Dourou

Patr. Rom. vorm van Germ. VN Dorolf (Fm.).

 

FD

D’Ours

d’Ours, Dours. Surnom ou nom d’en­seigne: fr. ours, ou bien (fils) de Ours (ancien prénom). – Un nom d’origine reposant sur le NL Ours (Hte-Loire) (Dauzat 210) serait exceptionnel en Belgique.

 

JG

D’Ours

zie Lours.

 

FD

d–Ours  

Proven.    1.   Hour.   —   2. Hourt. — 3. Our (Dép. Opont et Vivy).

 

EV

Dourson

NF peu fréquent en Belgique, sans doute français (Moselle, Ardèche, Charente); probabl, d’un topon. Ourson, attesté dans la Drôme et la Haute-Loire.

 

JG

D’Ourson

Ourson, dim. van Fr. ours: béer. Vgl. Lorson 2., Dours.

 

FD

dOurson

Proven. Hoursinne (Dép. Mormont).

 

EV

Dourt

Dourte. Nom d’origine: Ourt, à Sainte-Marie (arr. Neufchâteau) ou bien Ourthe à Beho (arr. Bastogne).

 

JG

Dourt(e)

PlN Ourt(e) in Ste-Marie-lez-Neufchâteau (LX).

 

FD

d-Ousedan

Proven.  Hosden   (Dép. Latinne). N° 79.

 

EV

Dousoulier

cf. Dusoulier.

 

JG

Dousse

zie Douce.

 

FD

Doussela(e)re, (van)

zie van Doorselaer(e).

 

FD

D’Ousselghem

PlN Oeselgem (WV). 1367 Jhan van Oeselghem, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Dousset

zie Doucet.

 

FD

Doussi

Dous(s)y, zie Douchy.

 

FD

Douterloigne

Douterlungne, cf. Doutrelugne.

 

JG

Douterlot

cf. Doutreleau.

 

JG

Douterlot

Grafie voor Doutreleau of Doutrelou.

 

FD

Douterlui(n)gne

-lu(n)gne, -loigne, zie Doutrelui(n)gne.

 

FD

Douteur

Surnom: anc. fr. douteus ‘peureux; redoutable’FEW 3, 169b?

 

JG

Douteur

zie Docteur.

 

FD

d-Outeur

Proven. Odeur (Loc.). N° 79.

 

EV

d–Outre

(ou Outer) -lot, (le)pont, -ligne, Joigne, -loux(he), -lunge, -wé. Proven. Outreleau, Outrele-pont (Dép. Biévène), Outre-Ligne (Riv.), Outre-Loigne (Riv.), Outre l’Osche ou l’O(u)xhe (Louxhe, Riv., Outrelouxhe, Loc). Outrewé (,,Outre-le-Gué ») ou Outrèwe (Dial., ,,outre l’eau », Dép. Hous­se). Comp. : Dautrebande, Dautre-loup, Dautremont, Dautricourt. Proven. Outre-Bande (Ruisseau à Ampsin) ; Outre-l’Ouxhe, Outre-Mont, Outre-Court (Dép. Battice). N° 79. Outre est souvent réduit à Tre. V. Tre.

 

EV

Doutrebande

-bante, -bente: PlN Outre-Bende in Ampsin (LU).

 

FD

Doutrebante

-ende. Nom d’origine: Outre-Bende, à Ampsin (Lg).

 

JG

Doutrebon

zie Doutrepont.

 

FD

Doutreleau

Douterlot (par métathèse). 1365 «Watier Doutreleuwe» TailleMons; nom d’origine: Outre l’Eau, à Buissenal (Ht), etc.

 

JG

Doutreleau

PlN Outre-L’Eau: over het Water, in Buissenal, Péruwelz (H). 1275 Jehan d’Outre L’Eawe, Wodecq (VR Sgr0); 1278 Colijn de Outerleuwe, Lv. (HB 585); 1374 Maigne de Oultreliauwe, Dk. (TdT).

 

FD

Doutrelepont

w. (Malmedy) dout’lupont. 1544 «Jaspar Doutre les pons», «Joist Doutre les pons» Malmedy; nom d’origine: Outrelepont, à Malmedy (Lg), etc.

 

JG

Doutrelepont

zie Doutrepont.

 

FD

Doutreligne

Nom d’origine: d’outre la Ligne, rivière en Hainaut; ou bien simple var. de Doutreluigne (i-dessous).

 

JG

Doutrelon(g)

Doutrelen, Doutrelandt: Gedemouilleerde vormen van Doutreluingne. 1639 Pieter Doutrelon, Waasten (DUV.).

 

FD

Doutrelou

-oup, -oux. 1614 «Henri Doutrelou-che», 1629 «Jean Doutreloux» BourgNamur; nom d’origine: Outrelouxhe (Lg).

 

JG

Doutrelou(x)

-loup, Dutreloux, -loup: PlN Outrelouxhe (LU). 1455 André d’Outrelouxhe, Luik(ASG).

 

FD

Doutrelui(n)gne

Doutreligne, d’Outreligne, Doutreleigne, Douterlui(n)gne, Douterluighe, Douterlu(n)gne, Doutrelu(n)gne, Douterloigne, Doutreloigne: 1. D’outre (la) Ligne, waternaam in Dk. (H) (TW, HERB.). – 2. D’outre la Luigne, waterloop in Luingne (Lowingen, H) (VINCENT 1946,219). Zie Verloingne. 1398 le vesve Jehan Douterlingne; Rogaut Outerligne, Dottenijs; 1372 Jhan van over Lunge; 1446 Jan Outerlinge, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Doutreluigne

-luingne, -lugne, Douterlungne, -oigne. Nom d’origine: Outre-Luingne, w. lœgne (FlOcc).

 

JG

Doutremont

Doultremont, d’Oultremont, D’Oultremont, Dotremont, Dotrimont, Dautremont, Dotermont: PlN Outremont: outre (le) mont, ultra montem: over de berg. Vgl. Van Overberg. PlN in Warnant (LU). 1233 S. Balduini de Ultramonte, Ktr. (DEBR. 1980); 1317 Jehan Doutremont = 1321 Jehan Doutrelemont (DEBR. 1971).

 

FD

D’Outremont

cf. Doultremont.

 

JG

Doutrenne

Wsch. verkeerde lezing van Doutreuwe: Doutrêwe.

 

FD

Doutrepont

Dotrepont. Nom d’origine: au-delà du pont.

 

JG

Doutrepont

d’Outrepont, Dou(l)trelepont, Doutrebon: PlN Outre (le) Pont: over de Brug. PlN in Ponthieu (Somme), Kamerijk (Nord), Bever (VB) en (Marne). 1650 Henri Doultrepont, LU (Midd. 1955,95)-

 

FD

Doutrewe

-èwe, -êwe, -ewé (avec accentuation erronée). Nom d’origine: Outrewe, 1524 «ou-triwe», à Housse (Lg), etc., à interpréter onte rèw ‘outre [le] ruisseau’ (non point out(r)e êwe]. L’altération de la prononciation de ce NF, cf. 20.6.1723 «Bastin d’outreff [habitant à Pécher]» Soumagne, ne semble donc pas un phénomène récent [JL, NFw].

 

JG

Doutrewe

-èwe, -êwe, -ewé: PlN Outrewe in Housse (LU): van over het water. Vgl. Doutreuwe, Doutreleau (DNF), Doutreau(x) (BERGER). Of out rèw: over de beek (LECHANTEUR).

 

FD

Doutry

-ij, zie Detrie.

 

FD

d-Outryve  

ou  Van  (H)autryve. Proven. Loc. ,,Haute rive ».

 

EV

Doutzenberg

Doutsenberg, zie Dautzenberg.

 

FD

Doutzenberg

Var. de Dautzenberg, nom d’ori­gine [à localiser].

 

JG

Douven

1. Francis, de De Hoeven. V. Hoef. — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Douven

1540 «Colla le doux vent», 1564 «Collar Douvent», 1618 «Le Douven» Lou-veigné; nom d’origine: w. è doûvin, à Louvei-gné (Lg); le topon. peut être issu de l’anthro-ponyme.

 

JG

Douven

Deze Limburgse FN moet als Duven begrepen worden. 1. BN duve: duif. Voor een duivenfokker of naar de huisnaam. 1292 Herman Dûve, Rostock; 1523 Hans mit der dûven, Hildesheim; 1399 von der Duven, Keulen (NN). -2. Patr. VN Duive (V.D. SCHAAR). 1625 Henricus Douffen, Mtr. (med. J. van Rietvelde-Douven).

 

FD

Douvere

Doeuvre: PlN Douvre (Ain), Douvres (Calvados). Of Douvres = Dover (GB)?

 

FD

D’Ouvrier

zie Ouvrier.

 

FD

Douway, van

PlN Dowaai, Fr. Douai (Nord). 1363 Kateline van Douway, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Douwe(n)

Douw(s), zie Dauw.

 

FD

Douwen

Douws. Génitifs de Douwe, hypocor. néerl. de David.

 

JG

Douxchamps

Douchamp(s), -chand, -chant: PlN Douxchamp (N). 1388 Bodecon de Doucamps = 1415 Bauldewin de Doulchamp(s), Bioul (H. DOUXCHAMPS, LafamilkDouxchamps, Heule,

1973)

 

FD

Douxchamps

Douchamps, Douchand. 1544 «Henry de Douchamps» DénStavelotMy, 1593 «Thiry Douchamps» = 1596 «Thiery Douchamps, commissaire molnier» Bourg-Dinant, 1602-3 «Gillain de Doulchamps» TerriersNamur, 1659 «Lambert Douxchamps» Bioul = descendant de 1388 «Bodeçon de Doucamps» Bioul, 1690 «Pierre-Alexis Dou­champs», 1696 «Jeanne-Claudine Doux-champs» BourgNamur; nom d’origine, pro­babl. Ochamps, w. ôtchamp, oûtchamp, 1467 «Ouchamps» (Lx). – Bibliogr. : H. Doux-champs, La famille Douxchamps …, Heule, UGA, 1973.

 

JG

d-Ouxchamps   

Proven.     Ochamps

(Loc). V. Douât.

 

EV

Douxfils

1604 «Nicolas Douxfils» Bourg­Namur; surnom: fr. doux fils.

 

JG

Douxfils

BN Doux fils: zoete, lieve zoon. Vgl. Liefsoons.

 

FD

Douyez

cf. Douillet, Douille.

 

JG

Douyez

zie Douillet.

 

FD

Douyoux

Nom d’origine: Houyoux, à Gesves (Nr), etc.

 

JG

Douze

1. Fr. douze: twaalf? Vgl. D. Zwolfer: lid van een genootschap van twaalf. – 2. PlN Douze (Cantal, Dordogne)?

 

FD

Douze

Peut-être adj. numéral douze, par réduc­tion d’un surnom comme 1635 «Toussain le douze homme», 1728 «Tossent Gawray dit le douze homme» à Louveigné, aussi nom d’un écart à Banneux (cf. BTD 32, 211).

 

JG

Dove

 (den) Doven, zie den Dooven.

 

FD

Dovenmühle, van der

PlN Dovenmiihlen in Horst (SH), Dovemûhlen in Verden (NS).

 

FD

Dovenrade

PlN Douvenrade (NL).

 

FD

Doverchin

-ain, -ein, -eim, zie Deverchin.

 

FD

d-Overchin

Proven. Warchin (Loc.)

 

EV

Doveren, van

Dover(i)n: PlN Doeveren (NB) of Doveren (NRW). 1257 Giselbertus de Dovern, St.-Tr. (GHYSEN); 1432 Machtelt Aerts Segers dochter van Dovere, Lier (FRANS).

 

FD

Dovergne

 (Originaire) d’Auvergne.

 

JG

Dovergne

zie Dauvergne.

 

FD

Doverin

Pour la prononciation du NF, cf. li rouwale Dôvèrin, topon. à Bois-et-Borsu (Lg) ; à expliquer p.-ê. par Dovern ci-dessous [JL, NFw].

 

JG

D’Overloop

Proven. De overloop, ,,Le débordement ».

 

EV

Doverman

N. corporatif De over-man, ,,Le chef ».

 

EV

Dovermans

Génitif de moy. néerl. (de) overman ‘maître (d’un corps de métier); juge suprême’.

 

JG

Dovermans

-mann, zie Overmans.

 

FD

Dovern

Nom d’origine: Doveren (Ail., Kreis Erkelenz) ou Doeveren (P.-B., prov. Noord-Brabant). Cf. Doverin.

 

JG

D’Overschie

PlN Overschie (ZH). 1570 Godefroid d’Overschie, Delft (Ndl.L, 1933-34,369 vv.).

 

FD

d–Overschie

Proven. Loc. holl.

 

EV

Dovifaaz

-fat. 1544 «Hubert Dovifas», «Mathy Dovyfas» DénStavelotMy; nom d’origine: Ovifat, à Robertville (Lg).

 

JG

Dovifat

-aaz: PlN Ovifat in Robertville (LU).

 

FD

Dovillée

Doville, zie Dauvillé.

 

FD

d–Ovillée

Proven.  Houvelez (Dép. Bovigny).

 

EV

Dovin

Nom d’origine: Avin, w. àvin (Lg).

 

JG

Dovlaeghe, van

zie (van) Doolaeg(h)e.

 

FD

Dox

zie Docx.

 

FD

Dox,

cf. Dockx.

 

JG

Doy

(NF de la région de Mons-Tournai). 1286 «Gérard Doie» CartMons, 1311 «Colin k’on dist Doye» CartValBenoît, 1369 «Jehan Doie» Ladeuze, 1518«JenoDoye»Cerfontaine, 1552

«Franchois Doye» BourgNamur, 1574 «Jean Doye» Slave, 1676 «Jacques Doye» Ruage-Ath; plusieurs possibilités existent pour ce NF à la fois wallon et picard: 1° w. (Fexhe-le-Haut-Clocher) dôye, hypocor. de Isidore (Théodore) ; 2° flam. Doy = Everdoi, de Eve-raard (cf. VISt 1975, 84); 3° nom de lieu (cf. Chapelle-à-Oie), ainsi dans 1316 «Jehan d’Oie» TestTournai; 4° anc. fr. doie, w. dôye ‘doigt de pied’ FEW 3, 76b-77b.

 

JG

Doye

Lees: d’Oye. PlN Oye (PdC). 1296 David d’Oye,

PdC (BOUGARD).

 

FD

d-Oye

Proven. Oye (Dép. Chapelle-à-Oye).

 

EV

Doye(n)

Doije(n), Dooyes: 1. Patr. Br. vorm van Doeden, met j-glijder na d-syncope. Zie Dodin. 1392 Lysbet Doedyns = 1394 Lysbet Doeiens = 1395 Lysbet Doedens; 1392 Kateline Doedijns = 1395 K. Doedens = K. Doyens, Lier (FRANS); 1423 Doeyen Palstre, Ktr. (DEBR. 1958); 1424 Dodinum,

Margretam et Katherinam proies naturales Willelmi dicti Doyen, Walem (OARII). – 2. Zie ook Ledoyen.

 

FD

Doyen

N. corporatif : Doyen de mé­tier, de corporation.

 

EV

Doyen

Nom de métier (ou surnom ironique): fr. doyen (de métier, etc.).

 

JG

Doyez

cf. Douillet, Douyez.

 

JG

Doyez

-er(s), zie Douillet.

 

FD

Doyon

Nom d’origine : Doyon, à Flostoy (Nr).

 

JG

Doyon

PlN Doyon in Flostoy (N).

 

FD

Dozeray

cf. Dosseray.

 

JG

Dozie(r)

D’osier. Fr. osier: teenwilg, teen. Vgl. Dosière. BerBN van een mandenvlechter.

 

FD

Dozier

Surnom de vannier: fr. osier.

 

JG

Dozin

1323 «Colinus Dosins (Dousin)» GuillLiège, 1612 «Antoine Dosin» TerriersNamur, 1689 «Lau­rent Dossin» Visé; anc. fr. dozain ‘sorte de mesure (douzième partie)’ FEW 3, 182a. -Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Dos(s)in, VW 52, 1978, 225-7.

 

JG

Dozin

cf. Dessin.

 

JG

Dozin

Dos(s)in, Duzijn, Dozinel: Ofr. dozain: inhoudsmaat (1/12 of 12). Vgl. dozijn. 1322 Colinus Dosins = 1323 Colino Dousins = 1337 Colins Dozins, Luik; 1503 Loren Dossins, pexheur,

Wezet (VW 1978,225-227).

 

FD

Dozin

V. Dosin.

 

EV

Dozinel

Dimin. en -ellu de Dossin, Dozin.

 

JG

Dozinel

Proven. Arsinel (Petit arsin), ,,Petit terrain essarté par le feu » (L.D.).

 

EV

d-Ozo

Proven. Dép. Izier.

 

EV

Dozo(t)

PlN Ozo in Izier (LX). 1300 Wilhelm d’Ozos, Ozo (ASMIl).

 

FD

Dozot

Dozo, Dozont, Dauzo. 1336 «Jamars d’Ozous» RegLaroche, 1769 «Catherine Dozon» NPLouette; nom d’origine: Ozo, 1126 «Oson», à Izier (arr. Marche).

 

JG

Droga(rt)

Dra(e)l-

-ants, -ens. V. DARIDO.

 

EV

Draaij, van der

PlN Draai (NH).

 

FD

Draayer

Draaier, Drayer, Draeyers, Dreijer, Dreyer(s), Dreier: BerN van de houtdraaier. 1328 Arnouts Drayers huus, Kortrijk (DEBR. 1971); 1349 Janne den Dreijere van houte âne raethuus, Lv. (DE MAN 1949,34); 1399 Janne den Drayere van eere eeke daer of dat de vleghele vander porte ghemaect was, Ktr. (DEBR. 1970); 1418 Mathijs den Drayere van ii knorhouten, Ktr. (SR 27v°).

 

FD

Drab-

-ben, -s. Drabert. V. DARIDO.

 

EV

Drab(b)e

Drab(b)é, Drabben, Drab(s), Drap(s): 1. Patr. (MEERTENS 1947,34). Fm. vermeldt Drab-namen. 1305 Canin Drabbin, Ip. (BEELE); 1346 Pieter Drabbin, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. BN voor wie op een drafje loopt, gehaast loopt, druk heen en weer loopt. Van ww. drabben, intensiefvorm van draven. Oe. Drabba (REDIN, REANEY). 1281 Arn. Drabbe, Gent (HAES.); 1442 Godevaert Drabbe, Evergem (GN).

 

FD

Drabbe

-é, au génitif: Drabben, Drabs, Draps. Cf. 1409 «Robbins Drabbins» Cour-trai; dérivé du thème de l’anthrop. germ. Drab (Fôrst. 419), plutôt que surnom: néerl. drab ‘lie, boue’ (Carnoy 213; Vincent 97).

 

JG

Drabkin

Dim. van Drabbe.

 

FD

Drach(e)

zie Derache, Draeck(x).

 

FD

Drachter

Derachter < Daarachter. Vgl. Derboven, (van) Dromme.

 

FD

Drack

zie Draeck(x).

 

FD

Dracon

cf. Dragon.

 

JG

Dracon

zie Dragon.

 

FD

d-Racy

Proven. Arsy (Dép. Forville).

 

EV

Drade

Car. mor. De raad, ,,Le con­seil ».

 

EV

Dradin

Dradon. Contraction de Gérardin, w. Dj(i)râdin et de Gérardon, w. Dj(i)râdon.

 

JG

Dradin

Dradon: Patr. < Gérardin, -on, W. Dj(i)râdin, -on.

 

FD

Draeck(x)

Drake, Drach(e), Drack: BN naar de draak. Spotnaam of huisnaam. B.v. huys ende hoff den Draeck, Kontich (ROEL. 1942,820). 1230 Willelmus Draco; 1320 Arnout Drake, Oudenbiezen (OGO); 1358 Jan Drake, Aw. (CLM).

 

FD

Draege, van

van Draeghen: Samengetrokken uit Van der Hage(n).

 

FD

Draeger(s)

zie Drager(s).

 

FD

Draelant(s)

-lens, zie Droulans.

 

FD

Draelants

cf. Droulans.

 

JG

Draet

Draht, Draths: BerBN van de ijzertrekker, draadtrekker. Vgl. D. Eisendraht, Siebdraht.

 

FD

Draevers

zie Dravers.

 

FD

Draeyers

zie Draayer.

 

FD

Drager(s)

Draeger(s): BerN van een drager, pakkendrager. 1269 Henrici dicti Draghere, Lv. (DE MAN 1949,56); 1454 Louwe die Drager, A’dam(NHC).

 

FD

Dragers

Génitif de moy. néerl. drager ‘porteur’.

 

JG

Dragon

Dracon. 1280 «Gilet Dragon de Votemme» PauvresLiège, 1340 «Walteri dicti Dragon» St-Jean-Geest, 1741 «Querin le Dragon d’Andrimont» La Gleize; fr. dragon, avec de nombreux sens dérivés FEW 3, 150-1, sobriquet métaphorique d’après l’animal mythique, ou surnom de porteur du dragon dans les cortèges (Dauzat 211). Pour une approche globale des résultats de l’étymon draco/drago, cf. DicPatRom 1997, 77-85. • Dérivé en -eau’.

 

JG

Dragon(e)

Dracon, Dragonneau: 1. Patr. Voorwerpsvorm (cas-régime) van de Germ. VN Drago; vgl. Fr. onderwerpsvorm Drague. – 2. Fr. dragon: draak. BN naar de huisnaam of voor een vaandrig (Sint-Joris met de draak). Vgl. Draeck(x), Catrysse. 1340 Walteri dicti Dragon, Sint-Jans-Geest (C.BAERT).

 

FD

Dragonneau

Car.   phys.  Comparais. avec le cheval qui, menacé de cataracte, a une tache dans la prunelle de l’œil.

 

EV

Dragonneau

Surnom: anc. fr. dragonel ‘jeune dragon’ FEW 3, 150a.

 

JG

Dragu-

-et, -ez. V. DARIDO.

 

EV

Draguet

-ez. 1356-58 «Jakemars Draghès» PolyptAth, 1427 «Willame Dragheil», 1459 «Ghillekin Draghet», 1473 «Jehane Draguet vesve de Pierart Picron» Ladeuze; dérivé en -et de l’anthrop. germ. Drago (du thème drag-) plutôt que mis pour de Raguet, hypocor. de

Ragon < germ. ragin-, cf. Raguet, ou dérivé d’anc. fr. drague ‘pie’ (cf. Carnoy 267, note 1).

 

JG

Draguet

-ez: 1. Dim. van Ofr. drague: ekster. BN. –2. Patr. Dim. van Germ. VN Drago. 1275 Limoes Draghet, Lessen (VR losr0); 1396 Pieron Draghet,

Papegem (DE B.).

 

FD

d-Raguet

 -Raguez.   Proven.   Rahet (Dép. Grand-Han).

 

EV

Draht

zie Draet.

 

FD

Draily

Nom d’origine: p.-ê. Renlies, 1470 «Raillies»(Ht).

 

JG

Draily

PlN Raillies in Bailièvre (H); of Renlies: 1470 Raillies (H).

 

FD

d-Raily

Proven. Raillier (Dép. Hollogne aux Pierres).

 

EV

Draime

Nom d’origine: Raismes, 1285 «Raimes» (Nord, chàtellenie de Bouchain).

 

JG

Draime

zie Deresme.

 

FD

Draise

Draize, cf. Dresse.

 

JG

Draise

Draize, zie Andries.

 

FD

Draize

V. Derèze. Rez. Rièzes.

 

EV

Drake

Surnom : moy. néerl. drake ‘dragon’.

 

JG

Drake

zie Draeck(x).

 

FD

Dralands

-lan(t)s, zie Droulans.

 

FD

Dramais

-aix, -ez. Forme contractée de Dera-maix, de Ramaix.

 

JG

Dramaix

-ais, -ée, zie Deramaix.

 

FD

d-Ramaux

V. De Ramaux.

 

EV

Drancourt

1. De Rancourt. PlN (Somme, Meuse, Vosges). 1575 Thomas de Rancour, Atrecht-Aw. (AP). – 2. PlN Drancourt in Estréboeuf (Somme) of Derancourt (Meuse) (JVO).

 

FD

Dranen, van

PlN. 1852 van Dranen, Utrecht; van Draanen,Breda (PDB).

 

FD

Dranger

zie Drenger.

 

FD

Dransart

1540 «Toussain Dranssart» Boussoit; nom d’origine: Ransart (Ht).

 

JG

Dransart

PlN Ransart (H, PdC, Somme).

 

FD

d-Ransart

Proven. Loc.

 

EV

Dransfeld

Nom d’origine: Dransfeld (AIL, Basse-Saxe).

 

JG

Dransfeld

PlN (NS). 1784 Chr.Fr. Dransfeldten, Holzminden (NS)-Aw. (AP).

 

FD

Draouet

zie Drouet.

 

FD

Drap(p)ier

Drapiez: BerN van de drapenier, lakenfabrikant, lakenwever, lakenkoper. 1267 Aghebiers li Drapiers, Dk. (TdT).

 

FD

Drap(p)ier

Draps. Profess. fabri­cant ou marchand de drap ».

 

EV

Drap(s)

zie Drabbe.

 

FD

Drapeau

1279-81 «Waterie Drapiaus»Comptes-Mons, 1515 «veuve Jehan Drapeau» Bourg­Namur; surnom: anc. fr. drapel, pic. drapiau ‘petit drap; chiffon’ FEW 3, 154b.

 

JG

Drapeau

Drapel: Ofr. drapel, dim. van drap: laken, stuk stof. BerBN.

 

FD

Drapier

-ez, Drappier. 1279-80 «Reniers li Drapiers» RegTournai, 1302 «Viellars li Dra­piers» = «Villars li Drapiers clers» LoiTour-nai, 1365 «Simon le Drappier des drappiers» TailleMons, 1380 «Jehan le mavaiz drappier» GuillLiège, 1444 «Jacob fils Martin drapier» AidesNamur, 1544 «Martin le Drappier» DénStavelotMy; nom de métier: fr. drapier.

 

JG

Draps

cf. Drabbe.

 

JG

Draths

zie Draet.

 

FD

Dratz

V. DARIDO.

 

EV

Drau

Draux. Composé de + Rau (= Raoul < Radulphus).

 

JG

Drau(x)

D’Raux. Patr. Raux, Raoul, Rom. vorm van de Germ.VN Radolf.

 

FD

Draulans

cf. Droulans.

 

JG

Draulans

zie Droulans.

 

FD

Draut

Draud: 1. D. BN < Md. trût, D. traut: lief. – 2. D. Patr./Metr. Korte vorm van een trûth-naam.

 

FD

Draux

Proven. Roux (Loc et L.D.).

 

EV

Dravers

Car.   phys.   Dravers   (fl.), ,,Les trotteurs ».

 

EV

Dravers

Draevers: BerN van een draver, loper, bode. Vgl. D. Traber.

 

FD

Drawart

zie Druard.

 

FD

Draye

-es, cf. Dreye.

 

JG

Draye, (van)

Draije, Dray(es), zie Drey(e).

 

FD

Draye.

Proven. 1. Dreye (Dép. Warnant). — 2. De Raye (Dép. Ensival).

 

EV

Drayer

zie Draayer.

 

FD

Drayton

Verspreide PlN (GB).

 

FD

Dréan

Dreano: Patr. Korte vorm van HN Adrianus.

 

FD

Dréau

Dreau(x), Dréaux: PlN Réau (Seine-et-Marne).

 

FD

Dréau

Nom d’origine: Réau (Seine-et-Marne).

 

JG

Drechsel

Nom de métier: ail. Drechsel- (dans des noms composés) signifiant ‘du tourneur’; comp. Dresselaers.

 

JG

Dreck, van

van Drecq, zie van Reck, van de Reck.

 

FD

Drecourt

zie Derécourt.

 

FD

Drecq

zie Derecque.

 

FD

Dreelinck

Drielinck(x), Driegelinck: Mnl. dretelinc, dreelinc: troetelkind. 1270 Heinric Drelinc, Gent (CG); 1326 Jan Drelinc, Ip. (BEELE); 1560 Jacques Drelinck=Drylinck, Ronse (Midd. 1963,320).

 

FD

Drees

Drees(s)en(s), Dreezen(s), zie Andries.

 

FD

Drees

Drees(s)ens. V. Dries(sens).

 

EV

Drees

Dreese, au génitif: Dreesen, Dreessen, -ens, Dreezen, Dreissen, Dresen, -ens, Dressen, -ens. Aphérèse de néerl. Andries (= André), cf. 1622 «Andries Dress» émigré en Suède. Cf. aussi Dresse, Draise, Drèse, etc.

 

JG

Dreher

D. BerN van de houtdraaier; vgl. Draayer.

 

FD

Drehsen

zie Andries.

 

FD

Dreier

zie Draayer.

 

FD

Dreige

Surnom : rouchi drège ‘filet de pêche’ ou bien fr., pic. drèche ‘résidu du malt qui a servi à brasser’FEW 3, 156b?

 

JG

Dreige

zie Driege.

 

FD

Dreis(sen)

Dreize, zie Andries.

 

FD

Dreisbach

Dresbach: PlN Dreisbach (NRW, HS, RP, SL).

 

FD

Dreisse

Dreize, cf. Dresse.

 

JG

Dreissen

cf. Drees, Dreesen.

 

JG

Dreisziger

Dreisigh, Drescig(h): D. BN van een boer die een goed van 30 ‘dachwant’ (een stuk land dat op één dag geploegd kan worden) bezit. Vgl. D. Dreissigacker.

 

FD

Dreke

zie Derecque.

 

FD

Dremaux

Dremeau(x), zie Desrumaux.

 

FD

Dremeersch, van

zie van der Meersch.

 

FD

Dremier

cf. Derumier.

 

JG

Dremière

Dremier(e), zie Derumier(e).

 

FD

Dremière

Nom d’origine: Rimière, à Rotheux-Rimière (Lg).

 

JG

Dremont

Nom d’origine : Remont, à Porcheresse (Nr), etc.

 

JG

Drémont

zie De Rémont.

 

FD

Dremt, van den

Verhaspeling (NF) van Van den Bremt.

 

FD

Drenger

Dränger: Var. van D. Trenger = Trenker: drinker. 1297 Heinr.

 

FD

Drenkere

Nassau (BRECH.).

 

FD

Drent(h)

Drenters: PlN Drente in Nederland.

 

FD

Dreppe

Nom d’origine:  Reppe,  à Couthuin (Lg), etc.

 

JG

Dreppe

zie Dereppe.

 

FD

d–Reppe

V. Dereppe.

 

EV

Dres(s)(e)

Dres(s)en(s), zie Andries.

 

FD

Dres(s)en(s)

V. Dries(sens).

 

EV

Dres(s)er

zie Drescher.

 

FD

Dresbach

zie Dreisbach.

 

FD

Drescher(s)

Dres(s)er,Trescher,Trösch: D. BerN van de graandorser. Vgl. Dorssers. ±1570 Michiel de Drescher, Limburg (CDT 117).

 

FD

Dreschers

Génitif d’all. Drescher ‘batteur (en grange)’.

 

JG

Dreschmann

zie Driesman(s).

 

FD

Dreschs, van den

zie van den Driesse.

 

FD

Drescig(h)

zie Dreisziger.

 

FD

Dresdner,

Drezner: Afkomstig van Dresden (S).

 

FD

Drèse

cf. Dresse.

 

JG

Dresens

Drésens, cf. Drees, Dreesens.

 

JG

Dresse

Drèse, Drèze, -eze, Draize, -aise, Dreisse, -eize.   1684 «Paul Dreze» Bourg-Namur,   1756 «Lambert Dresse (orig.  de Soiron)» BourgLiège; formes romanisées de Drees, Dreesen(s), aphérèse de Andries. -Bibliogr. : A.A. Dresse, Éléments de généa­logie: familles Dresse, Drèze,  Dres, Liège, 1977.

 

JG

d-Resse

V. Derèze.

 

EV

Dressel

Dresl: BerN Mhd. drêhsel: houtdraaier. Vgl.  Dresseleers. 1476 Joh. Dressel, Franken (BRECH.).

 

FD

Dresselaers

-aerts. Nom de métier: génitif de moy. néerl. dreselaer ‘tourneur’.

 

JG

Dresseleer(s)

-aer(t)s, Dressalaers, Dress(e)ler, Dreseler: BerN Mnl. dreselaer: houtdraaier, meubelmaker. D. Drechsler. 136 e. Henricus Dreselere, Keulen (HAGSTR. 1949); 1398 Jan de

Draselare, Aarsele (DEBR. 1970); 1598 de Dresseleer, Oostmalle (MNT 426).

 

FD

Dresselhuis

-huys: Naam van de houtdraaier, naar het werkhuis waar gedraaid wordt.

 

FD

Dresselhuys

Proven.   Driesl(o)huis. ,,Maison du bois de la jachère ».

 

EV

Dressen

-ens, cf. Drees, Dreesens.

 

JG

Dreszmann

zie Driesman(s).

 

FD

Dreu

Dreux,  Dreuvv. Cas sujet de l’anthrop. germ. Drogo, cf. aussi Druon, etc. – Pour Dreu(x), éventuellement nom d’origine: de Reux, à Chevetogne, Sovet (Nr), Le Rœu(l)x (Ht), etc., ou bien Dreux en France.

 

JG

Dreu(x)

Dreuw: 1. Patr. Pic. vorm van Germ. VN Drogo. 1304 Watier Dreue (MORLET). – 2. Zie Dereu(x). – 3. PlN Dreux (Eure-et-Loir). 1476 Perceval de Dreux, Leuze (IAYIV).

 

FD

Dreuer

BerN van de houtdraaier. Vgl. D. Drewer.

 

FD

Dreumont

Drumont, Drummond: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN drug-mund (zie Droog(h)mans 1.) of van thruth-mund: Drudmunt (MORLETI). – 2. PlN Dreumont in Marbais en Tilly (WB). – 3. De Reumont. Zie Reumont. 1614 Jan Drumont, Bergen-Aw. (AP).  

 

FD

Dreumont

Nom   d’origine:    Dreumont,   à Marbais et Tilly (BrW) ou bien Reumont, à Malonne (Nr), Thuillies (Ht), etc.

 

JG

Dreumont

Proven. Dép. Marbaix.

 

EV

Dreux

Dreuw, cf. Dreu.

 

JG

d–Reval

Proven.    Reveaux    (Dép. Chapelle-à-Oye).

 

EV

d-Rêve

Proven.  Rêves  (Loc.).

 

EV

Drevet

zie Drouet.

 

FD

d-Revon

Proven.   Revogne   (Dép. Honnay) (Ane., Revonia).

 

EV

Drew(e)s

zie Andries.

 

FD

Drewello

PlN Drewelow (MV).

 

FD

Drex(e)ler

zie Drechsel.

 

FD

Drey(e)

(van) Draye, Draije, Dray(es): PlN (Warnant-) Dreye(LU).

 

FD

Dreye

Draye,  -es. Nom d’origine: Dreye, à Warnant-Dreye (Lg).

 

JG

Dreyer

1370 «Danieel die dreyere» Louvain; nom de métier: moy. néerl. drayer, dreyer ‘tourneur’.

 

JG

Dreyer(s)

zie Draayer.

 

FD

Dreyfus

NF juif, d’origine ethnique: originaire de Trévoux, dans l’Ain, où se trouvait un ghetto (cf. RIO 27, 57; le NF a été réinterprété en «trois pieds») [JMP].

 

JG

Dreyfus(s)

Druyfus: 1. D. FN Dreifuss: drievoet, treeft. BerBN of BN voor iemand die met zich laat sollen (die zich aïs voetbankje laat gebruiken). 1500 Conr. Tryfus, Augsburg (BRECH.). – 2. Als joodse FN reïnterpretatie van Trevus:uit Trier.

 

FD

Dreypondt

zie Driepont.

 

FD

Dreze

Drèze, cf. Dresse.

 

JG

d-Rèze

V. De Rèze.

 

EV

Dreze(n)

Drèze, zie Andries.

 

FD

Drezner

zie Dresdner.

 

FD

Drian(n)e

Metr. Korte vorm van VN Adriane, HN Adriana. Patr. is ook mogelijk, vgl. Anrianne.

 

FD

Driancourt

zie Driencourt.

 

FD

Driane

Drianne. 1553 «Jehan Driane», 1560 «Driane del Ramée», 1635-36 «Drianne es-pouse Léonard le loket» Nandrin, 1733 «Henry Drianne dit marné» Montegnée; aphérèse de Adriane, prénom masc. (= Adrien) mais aussi fém.

 

JG

Dric

Contraction de Diric (= Thierry).

 

JG

Dric-

-man, -ot. V. TRUD.

 

EV

Dric(h)

Patr. Verkort < Diedrik, Diedrich.

 

FD

Drice, van den

zie van den Driesse.

 

FD

Drick, van

zie van der Eyken.

 

FD

Dricot

1503 «Jean Drico» Vitrival, 1540 «Drico Darbes», 1594 «Marin Drico», 1637 «Hélène Dricot» BourgNamur; dérivé du précédent.

 

JG

Dricot

Drigo: Patr. Driscot, dim. van Andrieu, André. Vgl. Driket < Drisket.

 

FD

Dricourt

Nom d’origine: Dricourt (Ardennes).

 

JG

Drie–(a)aens

-anne, -ant. V. Adriaens.

 

EV

Drie, de

zie Dedry.

 

FD

Driebeek

Proven. Dry-Beken  (Dép. Zulte).

 

EV

Driebeek

Waternaam Driebeek. B.v. Drybeken in Zulte (0V).

 

FD

Driedijk

Drijdijk: PlN Driedijk: plaats waar twee polderdijken bij elkaar aansluiten, b.v. in Kieldrecht, Verrebroek en Waterland (OV) en ‘s-Heerenhoek (Z).

 

FD

Driedonks

-donkx: PlN Driedonk in Deinze (OV) en Zichem (VB) (NR). 1655 Everhardus Druedoncks, Bovekerke (MULVI).

 

FD

Driege

Drieghe, Driech, Drigue, Dreige: 1. Van Mnl. ww. dri(e)gen: hechten, rijgen. BerN van kleermaker of naaister. – 2. Van ww. driegen: bedriegen. BN voor een bedrieger. 1266 Heinman Driege, 1276-1300 Arnout Drighe, Gent (CG); 1307 Clais li Driegere, Ip. (BEELE).

 

FD

Driegelinck

zie Dreelinck.

 

FD

Drieghe

Driege.  1281 «Jan Drieghe» Gand, 1307 «Clais li Driegere» Ypres; soit surnom de tailleur, de couturier, dérivé du verbe moy. néerl. driegen ‘coudre’, soit surnom de trompeur, moy. néerl. driegen [FD].

 

 

JG

Driehsen

zie Andries.

 

FD

Driehuijzen

Driehuizen: PlN Driehuizen in Opdorp (OV), Baasrode (OV), Balen-Neet (A), verspreid in Nederland (NH,NB).

 

FD

Driehuizen

Nom de résidence, d’origine fla­mande (= trois maisons).

 

JG

Driel, van

van Drielen, van Triel, van Treel: PlN Driel (G): 800 in Driela = 1200 in Triele (LNT). 1197 Alardus de Driel, G (BLOI); 1423 Diederick van Driele, Nijmegen (JAM. II); 1494 Peter van Driele, Aw. (VLOEB.). Van Drielen kan evtl. uit Van der Rielle samengetrokken zijn.

 

FD

Drielinck(x)

zie Dreelinck.

 

FD

Drien

1602-3 «Drien le marchai» Terriers-Namur; aphérèse d’Adrien, comp. Drian(n)e.

 

JG

Drien

Patr. Korte vorm van Adrien=Adrianus. Brugse voorouders van Driencourt staan in de i8e e. ook aïs De Riencourt vermeld (PDB).

 

FD

Driencourt

Driancourt, Dryancour: 1. PlN Driencourt (Somme). – 2. De Riencourt, PlN (PdC, Somme).

 

FD

Driencourt

Nom d’origine: Driencourt (Som­me).

 

JG

Driepont

Dryepondt, Drij(e)pondt, Dreypondt: BN naar gewicht of munt. 1356 Jan Driepont, Bs. (PEENE).

 

FD

Drier

Proven. Trier, ,,Trève » (Ville allem.).

 

EV

Dries

Driesch, Driesen(s), -ers, zie Andries.

 

FD

Dries

Driess, Dris, Drisse, au génitif: Driesen, Driesens, Driessen, Driessens, Driezen, Drissen. 1298 «Wauterman Dries» Onom-Calais; formes courtes de Andries, var. de Drees ; Dries(che) est aussi un topon. flamand très fréquent, cf. van den Driesche.

 

JG

Dries(se)

Driessen(s), zie Andries.

 

FD

Dries(se), van den

van den Driesch(e), van den Dris(s)che, van den Driessche(n), van den Drieske, van den Driesen, van den Dris(se), van den Drice, van den Dreschs, van den Driexhe, van den Driest, von den Driesch, Waendendries, van Dries, van Dris(s)e, van Dries(s)che, van Driessen, van Driesten, van Driessch, van (den) Driesshe: Verspreide PlN Dries, Ten Driessche. Volgens LINDEMANS oorspr. braakland, land in het derde jaar van de wisselbouw (drieslagstelsel), omdat hij er een afleiding van drie in zag. In dezelfde zin interpreteerde GYSSELING dries aanvankelijk aïs een driesprong van wegen, later (1975) aïs tijdelijk rustend land. Afgeleide betekenissen: gemene weide, schrale weide, driesprong, dorpsplein, gerechtsplaats. 126 e. Ingelbertus de Drisk, Hillegem (GN); ± 1212 Hannekin de Driesche, Wondelgem; 1281 Godart de Driesche, Desselgem (HAES.); 1379 Loys cateile van den Driessche = 1379 up Loy van Driessch, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: J. LINDEMANS, Leuv. Bijdr. 1924,1-7; M VN 1951,15-24- – M. GYSSELING, MVN1952,49-51; Nk. 1975,258-265.

 

FD

Driesch(e), van den

zie van den Dries(se).

 

FD

Drieske, van den

zie van den Dries(se).

 

FD

Drieskens

Dimin. en -ken (au génitif) de Dries.

 

JG

Drieskens

Patr. Gen. van Drieskin, dim. van Dries, Andries. 1413 dat Driezekin…Hulstericx f. Jans dit de Cupere = 1417 dat Andriese…de Cupere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Driesket

Drisket, Drischet. 1596 «Andrier Drisket» Thys; dimin. roman en -ket de Dries.

 

JG

Driesket

zie Drisket.

 

FD

Driesman(s)

Dreschmann, Dreszmann: 1. Patr. Afl. van VN Dries, Andries. – 2. Afl. van Van den Dries(se).

 

FD

Driesmans

Génitif de Dries (anthrop. ou topon.) + suffixe -man.

 

JG

Driesprong

PlN: plaats waar drie wegen samenkomen, (ook) waar drie bronnen ontspringen. Vgl. Dreispring, Driesprong in Ede (G), Haarlemerliede (NH) en Ketel (ZH).

 

FD

Driesque

Dri(s)que: Patr. W. dim. van Dries.

 

FD

Driesque

Drisque. Dimin. de Dries.

 

JG

Driess

Driessen(s), Driezen, cf. Dries.

 

JG

Driesschaert

Driscart: Afl. van Van den Driessche. 1396 Philips Drieshaert, Hellebecq (DE B.); 1419 Jan van den Driessche = Driesscaert vorseit; 1428 Willekin vanden Driessche…omme parlement Jan Driesscaert zon, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Driessen, van

van Driesten: 1. PlN Driessen (NL). -2. Zie van den Dries(se).

 

FD

Drieu(x)

zie André, Durieu(x).

 

FD

Driexhe, van den

zie van den Driesse.

 

FD

Driezen

zie Andries.

 

FD

Drift.van der

PlN Drift, Dricht: doorwaadbare plaats, weg waarlangs het vee gedreven wordt.

 

FD

Driftig

BN voor een driftig, onstuimig, vurig mens.

 

FD

Driglet

1757 «André Driglet» Bellevaux-Ligneuville ; surnom : à rapprocher de w. malm. drigler ‘ployer sous le poids (des fruits)’ FEW 21, 75a-76b? Cf. aussi 1449 «Michault Dri-quet» AidesNamur, 1546 «Jehan Drighet» BourgNamur.

 

JG

Drigo

zie Dricot.

 

FD

Drigue

zie Driege.

 

FD

Drijberg

Dryberg(h): PlN Drieberg; Driebergen (U).

 

FD

Drijbooms

Drybooms: PlNDrieboom: draaiboom, slagboom in Eeklo, Kaprijke, Willemskerke (OV).

 

FD

Drijdijk

zie Driedijk.

 

FD

Drijkoningen

cf. Drykoningen.

 

JG

Drijkoningen

Dry-, Dri-: BN, Wsch. naar de frequente huisnaam. 1735 Chr. Dryconingen, Neeroeteren Aw. (AP). – Lit.: E.N., Bk. 1960,55.

 

FD

Drijver(e), de

de Dryver(e), Drijvers, Dryvers, Driver: BerN van een drijver, b.v. ezeldrijver of schaapdrij ver. 1308 Jehan li Drivere; 1326 Gherard de Drivere, Ip. (BEELE); 1395 Rommouts Drivers goet, Beerzel (OARII).

 

FD

Drijvers

Dryvers, Drivers. Génitif de moy. néerl. driver(e) ‘conducteur de troupeaux, pâtre’.

 

JG

Driken, van

zie van der Eyken.

 

FD

Driket

zie Drisket.

 

FD

Drikoningen

zie Drijkoningen.

 

FD

Drill(i)eux,

Driljeux, zie Durill(i)eux.

 

FD

Drimmelen, va

PlN (NE). 1569 Geraard van Drimmelen, Maris NL-Aw. (AP).

 

FD

Drincham, va

PlN (FV). 1368 van Jhanne van Drinchem, Ktr. (DEBR. 2002); 1390 Jan van Drincham, Vn. (DELHAYE).

 

FD

Drinck.van de

van de Drynck, Verdren(g), Verdrengh(t): PlN Drink, Drenke: drinkplaats voor vee, wed. Vgl. Op de Drynck. De Drink is ook een overblijvend deel van een zeearm in Sint-

Jans-Polder, ten oosten van Kadzand.

 

FD

Drinckwaard

PlN 1229 Drencwaert in Zuidland (ZH) (MOERMAN). 1592 Willem van Drenckwaert, Dordrecht (PDB).

 

FD

Drink  

T(eu)ring.    V.    THEUD (Theu).

 

EV

Drinkebier

Drincqbier: BN voor een bierdrinker. 1275 dame Yde, li femme Drinkebier, Oud. (VR 6r°); 1379 Aelkin Drinkebier, Ip. (BEELE).

 

FD

Drion 

1.  N.   de  bapt.   (An)drion, (Bau)drion. V. ces N. — 2. Proven. Rhion (Dép. Leuze lez Dhuy). Synon. : Trion(e).

 

EV

Drion

Drion du Chapois, Dryon. 14e s. «Drion d’Élouges» Hemricourt, II, 244, 1506 «Ras-sequin Drion», 1526 «Drion de la Charlerie» BourgNamur, 1594 «Perpète Drion, drappier» BourgDinant; aphérèse d’Andrion (dérivé de André) ou bien de Driyon, forme w. (à Bovigny) du prénom Géréon DFL 237 (É. Legros, BTD 27, 132).

 

JG

Drion

Dryon: Patr. Rom. vleivorm van HN Andréas, Fr. Andrieu (RENARD). 1639 Ambrosius Drion, Genua-Aw. (AP).

 

FD

Drioul

1548 «Andrier dit Drioule, le vigneron» Huy, 1580 «Jehan Drioul» Haybes, 1596 «Perpète de Rognacq dit Dryoul» = 1602 «Perpète de Dryoul dit Rognac, cordonnier» BourgDinant; aphérèse de Andrioule (dérivé de André).

 

JG

Drioul(e)

Drijoel, Dryoel(s), Dryhoel: Patr. W. vleivorm op -oui van VN André. 1548 Andrier dit Drioule,Hoei(HERB.).

 

FD

Drique

Zie Driesque.

 

FD

Driquelle, van

Van der Kelen? Driscar(t, zie Driesschaert.

 

FD

Dris

cf. Dries.

 

JG

Dris(ch)

Driss(e), Drissen(s), zie Andries.

 

FD

Dris(s)e, van (den)

zie van den Dries(se).

 

FD

Dris(sens)

V. Dries(sens).

 

EV

Driscart

Dérivé de Dries, avec suffixe double -ec-art.

 

JG

Drischet

Drisket, cf. Driesket.

 

JG

Drisket

Drischet, Driesket, Driket: Patr. W. dim. van Andries. 1596 Andrier Drisket, Thys (HERB.).

 

FD

Drisman

Var. (au nominatif) de Driesmans.

 

JG

Drisque

cf. Driesque.

 

JG

Drisque

zie Driesque.

 

FD

Drisse

Drissen, cf. Dries, Driesen.

 

JG

Driver

zie de Drijvere.

 

FD

Drivers

cf. Drijvers.

 

JG

Drixler

zie Drechsel.

 

FD

Dro(e)shaut

Proven. Droeshoute (Dép. Opwijk).

 

EV

Drobe

Drobé: 1. Patr. < Drubo, bakervorm van Germ. thrûth-naam, met balth of berht aïs tweede élément, b.v. Drodbald, Drotbertus (MORLETI). 1474 Gérard Drobe, Pommeren (BRECH.). – 2. Jongere vorm van Ndd. Drôve: de bedroefde

(NN).

 

FD

d–Robé

Proven. Orbais    (Loc.). (Intervers.).

 

EV

Drochmans

cf. Droogmans.

 

JG

Drochmans

Drockmans, zie Droog(h)mans.

 

FD

Drochmans

V. TRUD.

 

EV

Drock

Contraction de moy. néerl. de roc (rock) ‘le manteau’.

 

JG

Drock

zie de Droog(h).

 

FD

Drockenmuller

Drögemüller: D. ook Druck(en)müller, Truckenmüller, Drögemöller. Eigenaar van een droge molen, een molen op

droog terrein.

 

FD

Drockmans

Droegmans, cf. Droogmans.

 

JG

Drocourt

1. PlN Drocourt (PdC, Seine-et-Oise). 1271 Maroie de Drehaucourt, Atrecht (NCJ). -2. Samentrekking van De Rocour; zie Rocour.

 

FD

Drode

Peut-être forme contractée de moy. néerl. de rode ‘le rouge, le roux’ ou bien du NL de R(h)ode.

 

JG

Drode

Samengetrokken < De Rode.

 

FD

Droege, den

zie de Droogh.

 

FD

Droeghaag

cf. Drooghaag.

 

JG

Droeghaag

-ha(e)g, zie Drooghaag.

 

FD

Droeghmans

Droechmans, zie Droog(h)mans.

 

FD

Droemme, van

zie van Dromme.

 

FD

D-Roes-

-becq,  -beke.   Proven.   De Roesbeke (Dép. Meerbeke).

 

EV

Droesaert

cf. Drossaert.

 

JG

Droesbek

-beke. Nom d’origine [à identifier] : moy. néerl. droes ‘fange’ + beke ‘ruisseau’.

 

JG

Droesbeke

-becke, -beque: PlN Droesbeek: drabbige, troebele beek. 1396 Bette Droesbexs, Deftinge (DE B.); 1417 Rase Droesbeke, Gb. (SCHR.).

 

FD

Droesch

zie Drosch.

 

FD

Droeshaut

Droeshout, Droushoudt. Nom d’origine: Droeshout, à Opwijk (BrFl).

 

JG

Droeshou(d)t

Droeshaut, Droshout, Droushoudt: PlN Droeshout in Opwijk (VB). 1490 Peeters Droeshout, Erembodegem (OSTYN).

 

FD

Droesmans

Toponyme droes ‘fange’ + suffixe -man.

 

JG

Droessaert

cf. Drossaert.

 

JG

Droessaert

V. Drossaert.

 

EV

Droessaert(s)

zie Drossaert.

 

FD

Droeven

Car. mor. Droef, ,,Triste ». N. d’H. mélancolique.

 

EV

Droeven

Drooven, Drouven, Drouvin, Drouwen, Druvent: 1 Patr. Drove < Germ. VN Drogo. 1223 contra Jmmam filiam Rolini Droues = 1232 contra Jmmen Rolini Droue, Cent (CG); 1321 Reinerus Droven; 1334 Gerardo Droeven, Tn. (C.BAERT). – 2. BN. Droevig, treurig. 1270 Everart de Droeve, Cent (CG).

 

FD

Droeven

Drooven, Drouven. Surnom: génitif du moy. néerl. droeve, droef sombre, triste’.

 

JG

Droevers

Contraction (au génitif) de moy. néerl. de rover (roover) ‘le ravisseur, le brigand’.

 

JG

Drofmans

Wellicht var. van Drogmans, doorf/ch-wisseling (vgl. Mnl. brulocht = bruiloft).

 

FD

Drog(h)enbroodt

zie Droogenbroodt.

 

FD

Drougas: Patr. Afl. van Germ. VN Drogo. 1272 Drogars Gilet, Lathuy (HERB.).

 

FD

Drogart

1272 «Drogars Gilet» Lathuy; dérivé en -art de l’anthrop. germ. Drogo.

 

JG

Droge

Dröge. Nom issu de l’anthrop. germ. Drogo (Först. 420).

 

JG

Droge

zie de Droog(h).

 

FD

Drögemüller

zie Drockenmuller.

 

FD

Drogenbroe(c)k, van

van Droog(h)enbroe(c)k, van Droogbroeck, van Droogenbrock: PlN Drogenbroek in Woluwe (Bs.), Droogbroek in Hoeselt (L). 1406 Henric van Drogenbroec, St.-Martens-Bodegem (PEENE); 1474 Jan van Droegenbroeck, Bs. (HB 260).

 

FD

Droger

zie (de) Droogers.

 

FD

Droghaag

zie Drooghaag.

 

FD

Droghmans

Drogmans, cf. Droogmans.

 

JG

Drogmans

zie Droog(h)mans.

 

FD

Drogné

Droogné, Dro(o)gne: 1. De Rognée. PlN Rognée (N). – 2. Zie Droinet.

 

FD

d–Rogné

Proven. Rognée  (Loc.).

 

EV

Drogue(s)t

Drouguet, Druguet: Patr. Rom. dim. van Germ. VN Drogo. 1380 Jehan Droguet, Laon (MORLET).

 

FD

Droguet

cf. Drouguet.

 

JG

Drohe

Proven. V. De Ro.

 

EV

Drohé

Nom d’origine: Gérardheid, w. drôhé, à Ensival (Lg).

 

JG

Drohé

PlN Gérardheid, W. Drôhé in Ensival (LU).

 

FD

Dröhmer

cf. Drommer.

 

JG

Dröhsler

Drössler: D. BerN Drechsler: houtdraaier. Vgl. Draayer, Dresseleers.

 

FD

Dröhsler

zie Drechsel.

 

FD

Droinet

Dro(o)gné, Dro(o)gne: Patr. Dim. van Drouin.

 

FD

Droissart

Nom d’origine (contracté): de «Rois-sart», forme en 1247 de Ruchaux, à Court-Saint-Étienne (BtW).

 

JG

Droissart

zie Drossaer(t).

 

FD

d–Roissart

V. De Roissart.

 

EV

Droixhe

1753 «François Droixhe (orig. d’Hers-tal)» BourgLiège; nom d’origine: Droixhe, w. drwèhe, à Bressoux (Lg).

 

JG

Droixhe

Droische: PlN Droixhe in Bressoux (LU) en Jupille(LU).

 

FD

Droixhe

Proven. Dép. Liège.

 

EV

Drolez

Drolet(z), zie Derolé.

 

FD

Drolff

zie Roelof.

 

FD

Drolinvaux

PlN Drolenval in Cornesse (LU).

 

FD

Drolinvaux

Proven. Rolinval  (Dép. Cornesse).

 

EV

Drom-

Thème à identifier, cf. Droum- [la glose de Carnoy 78 : Dromelet, contraction de Jérôme (+ suffixe) n’est pas à retenir]. » Simple: Drome, Drôme. « Dérivés: Dromart, -at, Droumar, -art. 14e s. «Thiris Dromar de Denvilhe» CensHuy, 1521 «Jehan Drotna» Xhendremael, 1631 «Droma» = 1633 «Dromart» = 1681 «Dro-maux» Cerfontaine. – Dromelet. 1668-69 «Mi-chael Dromle» émigré en Suède, 1721 «Bartho-lomey Dromlet» Humain, 1755 «Nicolas-Simon Dromelet» Couvin, 1771 «Lambert Dromelet» Haybes. – Dromet. Cf. aussi 1644 «Nicolas Dromquin» BourgNamur.

 

JG

Dromael

V. Dormael

 

EV

Dromart

-ard, -aert, -at, Droumar(t), Dromet, Drom(e)let: Patr. Germ. VN drug-mêr ‘krijgsman-beroemd’. Dim. op -et, -elet. 1340 Petrus Dromart, Laon (MORLET); 1628 Jaecques Dromez, Merville (MARICHAL); 1721 Bartholomey Dromlet, Humain (HERB.).

 

FD

Drome

Drôme, zie Derome.

 

FD

Dromme, van

van Drom(e), van Droemme: Van Daeromme. PlN 1536 thoff daer omme (Bekkerzeel) = hof van Ginderomme: aan de bocht van de weg, om de hoek. 1348 Ada van Ghinderomme, Bekkerzeel (LIND. 1947″, 220); 1396 Mergriete van Daeromme, Roborst (DE B.).

 

FD

Drommer

1. BN voor een dromer. 1296 Bauduin le Dromere, Kales (GYSS. 1963). – 2. Ndl. vorm van Germ. VN Drogmar; zie Dromart.

 

FD

Drommer

Dröhmer (forme all.). 1296 «Bauduin le Dromere» OnomCalais; surnom: néerl. droomer ‘rêveur’.

 

JG

Dron

Cas régime, âne. fr. Droon, Druon, de l’an­throp. germ. Drogo, cf. 1433 «Druon» Tournai, 1540-41 «Druon Renart» Feignies (près de Maubeuge); nom d’un saint reclus en l’église de Sebourg (à l’est de Valenciennes) au 12e s., devenu but de pèlerinage et popularisé par des personnages légendaires dans les épopées (cf. M. Amould, NP en Hainaut, 49). Comp. Drot.

 

JG

Dron

Drong, Druon: Patr. < Drogon, Rom. vorm van Germ. VN Drogo. 1256 Aelidis Dronne, Comp. (MORLET); 1298 a Druon, Hove; 1278 frère Druon, convers de Camberon (CACa).

 

FD

Drongelen, van

PlN Drongelen (NB). 1278 Harpronus de Drungelen; 1374 Hessel van Drongelen, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Dronghen, van

PlN Drongen (OV). 1270 Woutre van Dronghine, Cent (CG); 1323 Jhan van Dronghine, Rekkem (DEBR. 1971).

 

FD

Droniau

zie Drouineau.

 

FD

Dronkers

BN Mnl. doncker(e): dronkaard.

 

FD

Dronkers

Génitif de moy. néerl. dronker(e) ‘buveur’.

 

JG

Dronkers

Proven. Drongen (Tronchiennes, Loc.), avec suff. -ers,

d’orig.

 

EV

Dronsart

Nom d’origine: de Ronsart, à Laha-maide (Ht), etc.

 

JG

Dronsart

PlN Ronsart in Lahamaide (H).

 

FD

d–Ronsart

Proven.   Dép.   La   Hamaide.

 

EV

Droog-

Droogmans, Droossens.    V. TRUD.

 

EV

Droog(en)broeck, van

zie van Drogenbroeck.

 

FD

Droog(h), de

den Droege, Droge, Droog, Drock, Drougge: BN. Mnl. droog: droog, saai, onvriendelijk, onspraakzaam. 1296 Peter die Droghe, Eppegem (CG); 1378 Anselm Sdroghen = Ancelmus Droghe, Ktr.; 1374 Willem de Droeghe, Gullegem (DEBR. 1970).

 

FD

Droog(h)mans

Droeghmans, Droechmans, Drogmans, Drochmans, Drugman(s), -mand, -mant, Drukman, Drockmans: 1. Patr. Germ. VN drug-mund ‘krijgsman-bescherming’:Trucmondus (MORLET I). – 2. Dit Patr. werd al vroeg geïnterpreteerd aïs BN voor een dorstige: droge mond. 1321 Willem Drughemonts, Diest (CLAES 1986,18); 1363 Coppen Droegmont, Lv. (DE MAN 1981,24). – 3. Afl. van bnw. droog. BN voor een saaie droogstoppel. Vgl. De Droog(h). 1520 Peter Droemans = P. Droechmans; 1585 Peter Druichmans = Droechmans, Ht. (GESSLER); 1771 Josephus Droeckman, Raatshoven-Aw. (AP).

 

FD

Droog, (de)

zie de Droogh.

 

FD

Droogenbosch, van

PlN Drogenbos (VB). 1295 Heynrecke vanden Droegenbossche, Bs. (OSTYN).

 

FD

Droogenbroo(d)t

Drog(h)enbroodt, Drooghenbroodt, Doogenbroodt: BN voor iemand die droog brood eet, die te arm of te gierig is om boterhammen te smeren. 1268 Willemus Drogebrod, Ip. (BEELE); 1360 Aernoude Droechbroet, Cent (GSB).

 

FD

Droogendijk

-dyk: PlN Droge Dijk: binnendijk, slaperdijk. Drogedijk in Hontenisse (Z), Drogendijk in Dinteloord (NB). 1738-82 Jacob Drogendyk, Maassluis-Gent (PBG).

 

FD

Droogers, (de)

Droger: BerN van een droger (van laken) of een kruidendroger, een drogist.

 

FD

Drooghaag

Droeghaag. Nom d’origine: néerl. droog + haag ‘haie’ avec le sens de ‘bois’; comp. Sèchehaye

 

JG

Drooghaag

Droghag, Droeghaag, -ha(e)g: PlN Haag betekende ook bos. Vgl. Drogenbos.

 

FD

Droogmans

Drooghmans, Drochmans, Drock­mans, Droegmans, Droghmans, Drogmans, etc. Génitif de moy. néerl. droge, druge ‘sec’ + suffixe -man.

 

JG

Droogné

zie Drogné.

 

FD

Droolans

zie Droulans.

 

FD

Droost, van

zie van de Roost.

 

FD

Drooven

cf. Droeven.

 

JG

Drooven

zie Droeven.

 

FD

Drop

Mnl. drope: jicht, schurft, waterzucht. BN naar het ziekteverschijnsel. 1265 Egidij dicti Drope; 1319 Henricus dictus Droepe, Lv. (DE MAN 1981,24).

 

FD

d–Rops

Proven. Robechies (Loc.).

 

EV

Dropsy

Deropsy (et nombreuses var. en France), 1600 «De Ropsi» = «De Ropsy», 1613 «Michiel de Robesy» = «Michiel de Ropsi» Cerfontaine, 1616 «Liesnart de Robechies», 1622  «Jean de Robesies mayeur» Pesches, 1623   «Jacques de  Robecie» DénChimay, 1624  «Michel Dropsy» Pesches, 1672 «Jean Dropsy» Cerfontaine, 1683 «Deropsy» Bai-leux; nom d’origine (contracté): de Robe­chies, w. rop ‘chî (Ht) ou de Ropsies (Nord). -Bibliogr. : A. Poucet, La famille Dropsy, dans Au Pays des Rièzes et des Sarts, n° 8, 1961, 342-343, et 1962. Cf. aussi Ropsy.

 

JG

Dropsy

zie Deropsy.

 

FD

Drory

Proven. Roly (Loc).

 

EV

Drory

Var. de Drury, de l’anthrop. germ. drud-ric (Dauzat213)?

 

JG

Drory

zie Drury.

 

FD

Dros(t)

Droste(n), zie Drossaert(s).

 

FD

Drösch

Droesch: D. dial. geronde vorm van Dresch(e), nomen agentis voor Drescher: dorser. BerN. 1314 Corn. Trösche, Freiburg (BRECH.).

 

FD

Droshout

V. Droeshaut.

 

EV

Droshout

zie Droeshou(d)t.

 

FD

Drossaer

-aert,  -ar,  -ard,  -art,  Droesaert, Droessaert. Nom de fonction:  moy. néerl. drossate. drossaert ‘bailli, chef militaire’, fr, régional drossart.

 

JG

Drossaer(t)

-a(a)rt, -ard, Droessaert(s), Droissart, Dros(t), Droste(n): BerN Mnl. drossate, drossaert, drost: hofmaarschalk, hofmeester, rentmeester, veldmaarschalk, stadhouder, drost. 1219 Hugone Drussate, Voormezele (LEYS1957′); 1328 Egidius dictus Drussate, Ktr. (DEBR. 1971); 1388 Berent de Droste, Borken (MNT 296).

 

FD

Drossaert

1. Proven. Rossart (Dép. Mons-lez-Liège et Orgeo).   -—   2.

Anc. fonct. administr.

 

EV

Drosselmeier

D. FN. Reïnterpretatie (Drossel: lijster) van Dresselmeier: boer, meier op een meierij, goed Dresel, Dreesahl (BRECH.).

 

FD

Drossens

Drossin, Drosson, Droussin: 1. Patr. Vleivormen van Germ. VN Druzo (MORLET I), so-dim. van Germ. thrûth-naam. Vgl. D. FN Troschke, dim. van Truso (BRECH.) < Trutbert. –2. « 1770 Philippus Drossin, Wellen (zoon van) « 1739 Philippus Grosseau, Borgloon (PDB).

 

FD

Drossin

Droussin.  Surnom:  cf.  w. droussin ‘marc de café’ FEW 15/2, 71b, du thème de w. droussî ‘carder la laine’, surnom de cardeur?

 

JG

Drössler

zie Drechsel.

 

FD

Drosson

De Russon, Fr. vorm van PlN Rutten (L).

 

FD

Drosson

Var. du précédent, avec autre suffixe.

 

JG

Drost

Proven. ,,Oseraie ».

 

EV

Drot

Cas sujet de l’anthrop. germ. Drogo (avec -/ analogique). Comp. Dron.

 

JG

Drot(t)

Var. van D. Trott. BN voor iemand die moeilijk en langzaam loopt. 1403 Martin Trotte, HS (BRECH.).

 

FD

Drotte, van

van Droth, zie van de Rote.

 

FD

Drou-

Thème de l’anthrop. germ. Drogo (avec chute de -g- intervocalique); cf. aussi Dru-. • Dérivés: Drouart, -ard [anthrop. germ. drog-hard, cf. Druard]. – Drouet. 1264 «Drou-eti dicti de Bullon» CartOrval, 1380 «Adam Drouet» Laon, 1620 «Janne Drovet [= Drouet?] (de Sedan)» émigré en Suède, 1751 «Bonne Marie Magdeleine Drouet» NP-Louette. – Drouin. 1611 « Henry Drouin » Dén-Florenville. – Drouot. 1777 «Claude Drouot (orig. de Lorraine)» BourgLiège.

 

JG

d–Rou(h)art

Proven. ,,Du ruisseau » (L.D.).

 

EV

Drouard

-art, zie Druard.

 

FD

Droubaix

zie Deroubaix.

 

FD

d–Roubaix

Proven. Ville fr. Synon. : (Van) Robaye(s).

 

EV

Drouet

Draouet, Drouhait, Druet, -ez, Druwé, -ez, Drevet: Patr. Dim. van Germ. VN Drogo. Vgl. Drouart/Druard. 1264 Droueti dicti de Bullon (CAO); 1380 Adam Drouet, Laon (MORLET).

 

FD

Drouf, van

zie Vandrouf.

 

FD

Drougas

zie Droga(rt).

 

FD

Drougge

zie de Droog(h).

 

FD

Drouguet

Droguet. 1380 «Jehan Droguet» Laon; dérivé de l’anthrop. germ. Drogo, comp. Drouet.

 

JG

Drouguet

zie Drogue(s)t.

 

FD

Drouhait

zie Drouet.

 

FD

Drouillon

De Rouillon, PlN in Annevoie (N).

 

FD

Drouillon

Nom d’origine (contracté): de Rouillon, à Annevoie (Nr).

 

JG

d–Rouillon

Proven. Rouillon (Dép. Annevoie).

 

EV

Drouin

cf. Drou-.

 

JG

Drouin

Drouhin: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Drogwin. 1461 Jean Drouin, Noyon (MORLET).

 

FD

Drouineau

Droniau: Patr. Dim. van Drouin.

 

FD

Droulans

Draelants, Draulans, etc. 1417 «Heinric Dralant» Grammont; nom d’origine: Draland, à Neerlinter et Oplinter (BrFl) [FD].

 

JG

Droulans

Droolans, Druylan(t)s, -lan(d)t, Draelant(s), Dralan(t)s, -lands, Draelens, Draulans: PlN Draland in Neerlinter en Oplinter (VB). 1417 Heinric Dralant, Gb. (SCHR.); 1449 Janne Dralant = van Jan Dralants wegen, Mb. (A. B AERT).

 

FD

Droulers

-ez, zie Derolé.

 

FD

Droulez

cf. Déroulez.

 

JG

Droumar

-art., cf. Dromart.

 

JG

Droumar(t)

zie Dromart.

 

FD

Droumont

Nom d’origine (contracté): de Rou-mont à Flamierge (Lx).

 

JG

Drounel

Proven. De Ronalle (Dép. Leuze-Namur).

 

EV

Drouot

cf. Drou-.

 

JG

Drouot

Druot: Patr. Afl. van Germ. VN Drogo. Vgl. Drouet.

 

FD

Drouri

zie Drury.

 

FD

Droushoudt

cf. Droeshaut.

 

JG

Droushoudt

zie Droeshou(d)t.

 

FD

Drousie

Droussie, Droussy. Nom d’origine (contracté): de Rousies (Nord).

 

JG

d–Rousie

Proven. De Rosier (L.D.).

 

EV

Drousie(s)

Droussy: De Rousies (Nord).

 

FD

Droussin

cf. Drossin.

 

JG

Droussin

zie Drossens.

 

FD

Droussy

cf. Drousie.

 

JG

Drouven

cf. Droeven.

 

JG

Drouven

-in, Drouwen, zie Droeven.

 

FD

Drovard

Drowa(e)rt, Drowaer, zie Druard.

 

FD

Droy

Wsch. samentrekking van De Roy.

 

FD

Droy, van

Samentrekking van Van de Roy.

 

FD

Droyers

Génitif de moy. néerl. de roeyer ‘le rameur’.

 

JG

Droyers

Wsch. dial. vorm van Draayers.

 

FD

d-Royers

Proven. Rayer et Royère (L.D.).

 

EV

Dru-

Thème de l’anthrop. germ. Drudo ou Drogo (avec chute de -g- intervocalique), cf. aussi Drou- ; on ne peut exclure toutefois une forme aphérésée de (An)driu, cf. 1336 «An-driu Gaillet» = «Druet Gaillet» Comptes-Mons, ce qui justifierait la fréquence élevée de ces noms en Wallonie.

Dérivés: Druant [cf. anthrop. germ. Thru-andus, Truannus]. – Druard, -art, Druaux [anthrop. germ. drud-hard ou drog(o)-hard, cf. Drouart]. 1279-81 «Druars Dihi» Lens-sur-Dendre, 1280-81 «Druars Pesteaus» Reg-Tournai, 1286 «Pieron Druwart» DettesYpres, 1289 «Margarite li femme Druart» Cens-Namur, 1317 «Hennons Druoire» RegLaroche, 1365 «Jehan Druart tellier» TailleMons, 1424-25 «Collart Druwart» DénHainaut. – Druet, Druez, -etz. 1330 «Druet Gaillet» Comptes-Mons, 1426 «Druet le Tourneur» Taille-Soignies, 1544 «Jeherme Druet» BourgNamur. – 1267 «Watiers Druins» CensHerchies, 1449 «Druin d’Ahin» AidesNamur, 1540 «Centurion Druin» Berlaimont; au fém. : Druine, Druinne (cf. aussi Druenne). 1267 «Heluis li Druine» CensHerchies. – Druot; cf. aussi Drouot.

 

JG

Druant

Druart. Proven. Ruart (Dép. Ways).

 

EV

Druant

Patr. Fr. afl. van Germ. VN Drogo: Thruandus, Truannus, Druant (MORLET I).

 

FD

Druard

-art, -aert, Drouart, -ard, Drowa(e)rt, -aer, Drovard, Drawart, Truyaert, Trouwaert, Trauwaert: Patr. Rom. vorm van Germ. VN drug-hard: Dro(u)ardus, Druardus, Drouart (MORLET). 1296 Drives li Cokiaus; Drivars li Mouriers; Druars Rastiax, PdC (BOUGARD); 1323 Druars dou Parch, Thoricourt (CACa); 1311 Guillaume Drouart (MORLET); 1382 Willem Druwaerd, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Druaux

Patr. Dim. van Germ. VN Drogo. Fr. ook Drouault.

 

FD

Drubbel

1281 «Petrus Drubbel» DettesYpres; soit dérivé du moy. néerl. drubbelen ‘trottiner, sautiller’, soit dimin. de l’anthrop. germ. Drubo, hypocor. de Drutbald ou Drutbert [FD].

 

JG

Drubbel(s)

Van ww. drubbelen: trippelen, dansen, huppelen, touwtje springen. BN. 1281 Petrus Drubbel, Ip. (BEELE); 1358 Johannis Drubbele = 1361 Johannis Drubbels, Ktr. (DEBR. 1970); 1291 Jan Drubbelare, Bg. (CG).

 

FD

Drubigny

PlN Rubigny (Ard.) of Rubignies in Sars-la-Bruyère(H).

 

FD

Druck

Surnom: moy. néerl. drue, droc ‘fardeau, angoisse’.

 

JG

Druck(s)

zie Druk.

 

FD

Druelle

-es. Nom d’origine (contracté): de Ruelle.

 

JG

d-Ruelle

Proven. D(e) Ruelle.

 

EV

Druelle(s)

Druel, zie Deruelle.

 

FD

Druenen, van

zie van Drunen.

 

FD

Druenne

Druesne, Druesnes. Nom d’origine (contracté): de Ruesnes (Nord) ou var. de Druin(n)e.

 

JG

Druesne(s)

Druenne: PlN Ruesnes (Nord).

 

FD

Druet

-etz, Druez, cf. Dru-, Druet.

 

JG

Dru–et

-ez. V. TRUD (Tru).

 

EV

Druet(z)

-ez: 1. Zie Drouet. – 2. Samentrekking van Deruez.

 

FD

Drugman

-and, -ant, au génitif: Drugmans. Var. de Droogmans(s).

 

JG

Drugman(d)

V. TRUD.

 

EV

Drugman(s)

-mand, -mant, zie Droogmans.

 

FD

Druguet

zie Droguest.

 

FD

Druin(n)e

Druyne: Metr. Fem. van Drouin. Zie Droinet.

 

FD

Druine

Druinne, cf. Dru-.

 

JG

Druine

Proven. 1. D(e)  Ruien (Loc.). — 2. D(e) Ruines. — 3.

D(e) Rienne.

 

EV

Druit(t)e

zie Deruitte.

 

FD

Druits

Druijts, Druyts, Truyts: BN Mnl. druut: vriend, minnaar. Vgl. Ledru. 1327 Volker Druut; Assenede (DEBR. 1999); 1398 Hainric de Druut, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Druitte

Forme francisée de moy. néerl. de rutei; ruyter (ruite) ‘le cavalier, le pillard’.

 

JG

Druk

Druck(s), Dedreuck: Korte vorm van de FN Drukker. Dedreuck is wellicht de W. adaptatie van De Drucker.

 

FD

Drukker

1. Mnl. drucker: verdrukker, vervolger. – 2. Aangezien de FN pas in de 16e eeuw opduikt, zal hij wel een BerN zijn voor een boekdrukker. 1549 Merten Druckers, Bergeyk-Aw. (AP); 1564

Heinric van den Keere druckere; 1565 Gheleyn Manilius boucdrucker, Cent (V.LAN).

 

FD

Drukker

Profess. „Imprimeur ». 

 

EV

Drukman

zie Droog(h)mans.

 

FD

Druma(ux)

-eaux, zie Desrumaux.

 

FD

d-Rumaux

Proven. Remaux  (Dép. Freux).

 

EV

Drumé

(van) Drumez, zie Derumez.

 

FD

Drumel

 (NF attesté aux 17e s. et 18e s. dans les départ, des Ardennes et de la Marne) ; probabl. nom détoponymique, d’après un NL [à pré­ciser].

 

JG

Drumez

Forme contractée de Derumez.

 

JG

Drummen

De Rummen, PlN (VB).

 

FD

Dru–mond

-on, -ot. V. TRUD.

 

EV

Drumont

 (NF de la région de Valenciennes, attesté aux 17e et 18e s. à Escautpont et Spe-meries). Pour Morlet 350, forme contractée de Derumont, nom d’origine toponymique, ainsi Rumont (Meuse, Seine-et-Marne).

 

JG

Drumont

Drummond, zie Dreumont.

 

FD

Drunen, van

van Druenen: 1. PlN Drunen (NB). 1561 Jan van Druynen, Bs. (AP). – 2. Zie Van Deurne.

 

FD

Druon

cf. Dron.

 

JG

Druon

zie Dron.

 

FD

Druot

cf. Dru-.

 

JG

Druot

zie Drouot.

 

FD

Druppel

Proven. De Rupel (Riv.).

 

EV

Druppel

Surnom: moy. néerl. druppel, droppel ‘goutte, petite quantité’; ou bien var. avec métathèse et réinterprétation de Dorper [FD].

 

JG

Druppel

zie Dorper.

 

FD

Drury

Drory, Drouri: Patr. Rom. vorm van Germ. VN thrûth-rîk ‘macht-heerser’: Drutri (MORLET I).

 

FD

Drusius

Gelatiniseerde humanistennaam van de oriëntalist Jean vanden Driessche (°Oud. 1550-11616) (TROCH).

 

FD

Druten, van

PlN (G).

 

FD

Druvent

zie Droeven.

 

FD

Druwe

1. Samentrekking van De Ruwe. – 2. Spelling voor Druwé.

 

FD

Druwé

-ez, -ée: 1. Zie Drouet. – 2. Samentrekking van Deruwé; zie Deruez.

 

FD

Druwel

zie Deruelle.

 

FD

d-Ruwet  

Proven. D(e)  Ruette (Loc.).

 

EV

Druyff

zie Druyve.

 

FD

Druyfus

zie Dreyfus(s).

 

FD

Druylan(t)s

-lan(d)t, zie Droulans.

 

FD

d-Ruylants

Proven. Reuland (Loc.).

 

EV

Druyne

zie Druinne.

 

FD

Druyts

Génitif de moy. néerl. druut, druyt ‘ami, amie’.

 

JG

Druyts

V. TRUD.

 

EV

Druyts

zie Druits.

 

FD

Druyve

Druyff: BerBN van de druiventeler? Of huisnaam. Vgl. D. Traub.

 

FD

Dryancour

zie Driencourt.

 

FD

Dryberg

Proven. ,,Trois collines ».

 

EV

Dryburgh

Adaptatie van Dericbourg (RYCKEBOER 2001, 355).

 

FD

Drye

Patr. Korte vorm van Andry, HN Andréas.

 

FD

Drye

Pour Debrab., forme aphérésée du nom Andry, forme rég. de André, ce qui paraît dou­teux; plutôt, comme le suivant, de moy. néerl. drie ‘trois’ ?

 

JG

Drye  

Proven. Dreye   (Dép.   Warnant).

 

EV

Dryepondt

Drij(e)-, zie Driepont.

 

FD

Dryepondt

Proven. N. de terre, dont la   redevance   était   trois    Livres.

Comp. Tbienpondt, ,,Dix Livres » et Depondt  (pour ‘/ Pond), ,,La Livre ».

 

EV

Dryepont

Surnom : moy. néerl. drie, dry ‘trois’ + pont, pondt ‘livre (de poids)’

 

JG

Dryhoel

zie Drioul.

 

FD

Drykoningen

Drijkoningen. Nom d’origine: Dry-Koningen (= Trois Rois), à Houtem-lez-Furnes (FlOcc), aussi nom d’enseigne.

 

JG

Drymael

-aele. Surnom flam. signifiant ‘trois fois’, de motivation peu claire.

 

JG

Drymael

Metathesis van Dormael?

 

FD

Drynck, van de

zie van de Drinck.

 

FD

Dryoel(s)

zie Drioul.

 

FD

Dryon

cf. Drion.

 

JG

Dryon

V. Drion.

 

EV

Dryon

zie Drion.

 

FD

Dryvers

cf. Drijvers.

 

JG

Dryvers

Profess. Drijver,   schaapdrijver, ,,Berger ».

 

EV

Du-

est parfois suivi d’un fém., ainsi Duchaussée, Dujacquières, etc.; Dauzat 228 explique le masc. du par un surnom anciennement fixé, ainsi Dussaigne = (fils) du Saigne, Duserre. Dans certains NF, c’est pourtant bien l’article masc. avec un nom qui a changé de genre (cf. ci-dessous Dumuraille, Duteille); dans d’autres, ce peut être une forme de la prépo­sition de (c’est ainsi qu’il faut interpréter Duvauchel) [IL, NFw].

 

JG

Du Berger

Dubergey, zie Berger.

 

FD

Du Boullay

Boulay: PlN Boulay < betuletum:

berkenbos.

 

FD

Du boz(e)

zie Dubos.

 

FD

Du Bruq

zie Dubreucq.

 

FD

Du Burg

zie Debourg(h).

 

FD

Du Caju

Ducaju. 1774 «Johasnna Catharina du Caju» Dendermonde; pour ce NF de Flandre orientale (mentionné en 1772 à Sint-Niklaas), une origine étrangère est très probable, cf. le nom Caju attesté à Menetou-Salon (Cher) en 1688 (GeneaNet).

 

JG

Du Castillon

zie Castill(i)on.

 

FD

du Catte

Catte. N. de Filiat. Fils de ,,Lechat ». V. Lechat.

 

EV

du Fils

Fils. 1. N. de filial. ,,(Fils) du fils ». — 2.  Altération de Du F y

(dial.) ,,Du fief ».

 

EV

du Gaut(h)-

Gaut(h)–ier, -iez. N. de filiat. ,,(Fils)   du nommé Gauthier ».

 

EV

Du Gauthier

Dugautiez, -ier, de Gaultier: 1. Patr. Zoon van Gautier, Fr. vorm van Germ. VN Wouter. – 2. Reïnterpretatie van Dugauquier.

 

FD

Du Gouy

zie Degouy(s).

 

FD

Du Guesclin

Du Gueselin: PlN Guesclin, eertijds versterking tussen St-Malo en Cancale (Bretagne) (JVO).

 

FD

Du Luart

zie Dulouard.

 

FD

Du Marchie

zie Demarché.

 

FD

du Menier

Menier N. de filiat. ,,(Fils) du meunier ».

 

EV

Du riz

zie Dury.

 

FD

Du Roveray

Var. van PlN Rouvroit: eikenbos.

 

FD

Du Seuil

PlN (Le) Seuil (Basses-Alpes, Ard.).

 

FD

Du Soleil

zie Soleil.

 

FD

Du Toin

Var. van De Thuin of Dutoit?

 

FD

Du Tré

. 1776 «Dutret, greffier» Thuin; var. de Detré.

 

JG

du Vernay du Plessis

Nom d’origine: Le Vernay (Rhône), etc.; dérivé de dial. fr. verne ‘aulne’.

 

JG

du~C(h)a(s)t-

-eau, -elet.   V.   Châ­teau.

 

EV

du~C(h)amp(s)

V. Champ.

 

EV

du~Reuil

Proven. Du Rœulx (Loc.).

 

EV

du~S(s)aus(s)-

-ois, -oit, –oy. V. Saule.

 

EV

du~Till(i)eu(x)

-Tillœil. V. Tilleul.

 

EV

Dua

1. Fr. vertaling (in de Franse tijd eind 18e e.) van FN Van der Aa (Nk. 1982,118). – 2. W. vorm van Duart. Duart, zie D’Huart.

 

FD

Dua

Duart. Var. de Duward; la glose de Carnoy 96 et Dauzat 213 : ellipse de (fils) d’Huart (dé­rivé de Hue, Hugues) est moins probable.

 

JG

Dub

V. THEUD (Theu).

 

EV

Dubacq

Dubach: Zoon van Lebacq. 1548 Chaerles du Back, Armentiers-Bg. (PARM.).

 

FD

Dubaere

Forme néerl. du suivant.

 

JG

d–Ubaghs

Proven. Loc. holl.

 

EV

Dubail

Probabl. (fils) du bail = gouverneur, tuteur (Dauzat 213).

 

JG

d-Ubail

1. V. Hubaille.

 

EV

Dubail(le)

PlN Le Bail(l)e < Lat. baculum: paal, omheining, afsluiting. Le Baile in Aulnoye (Nord) of Le Baille in Agnez-lès-Duisans (PdC). 1296 Colins dou Baille, PdC (BOUGARD).

 

FD

Duballet

ellipse de (fils) du Ballet, de sens obs­cur.

 

JG

Dubar

-ard, -art, -aer(e): PlN Le Bar: hoogte. Bar (Aube, Meuse). 1330 Pierre de Bar, St-Q. (MORLET).

 

FD

Dubar

-ard, -art. Nom d’origine: Bar (région de France) < gaul. *barros ‘hauteur’ FEW 1, 262 (Dauzat 213) ou w. bar, m. ‘barre, gerbier’ DL.

 

JG

Dubar(t)

V. THEUD (Theu).

 

EV

Dubarry

Zie Barry.

 

FD

du-Barry

Proven. Barry (Loc.).

 

EV

Dubasin

Patr. Zoon van Basin.

 

FD

Dubasin

Sans doute (fils) du Basin, cf. ce nom.

 

JG

du-Basin

Proven. Le bassin (L.D.).

 

EV

Dubaty

1607 «Jean Dubatis» BourgNamur; var. de Debatty.

 

JG

Dubaty

zie Bâtis.

 

FD

Dubay

Dubé. Comme NF liégeois et ardennais, ce pourrait être w. liég., ard. bê, bé avec la prépos. du, littér. « du beau », mais ces NF sont plutôt localisés à date ancienne à Malvoisin et dans la région de Meux et Ligny (prov. Na-mur) ; plutôt var. de Debaix.

 

JG

Dubay

zie Debaix.

 

FD

du-Bay

1.  Proven.  Bais,   ,,Rivière » (Dial.). — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Dubbeldam

PlN (ZH).

 

FD

Dubbelden, den

Dubbel(d), Dubbelman, Dubbeldeman: BN voor een dubbelhartige, valse. 1425 Jan de Dobble, Ktr. (DEBR. 1958). Zie ook Dobbels.

 

FD

Dubbeling

Dubbel(de)man: Patr. Afl. van Dubbel(t),

var. van Germ. VN Dieboud (V.D.SCHAAR); zie Dibbaud.

 

FD

Dubbelman

V. Dobbelaere.

 

EV

Dubé

zie Debaix.

 

FD

Dubeaurepaire

zie De Beaurepaire.

 

FD

Dubelloy

1504 «Jehan du Belloy» Bourg­Namur; nom d’origine : Belloy (lat. betulletum ‘boulaie’), fréquent en toponymie française (Oise, Somme); cf. Belloy.

 

JG

Dubelloy

De Belloy, Dubbelloy, Bel(l)oy, Dubellay, Bellay, -ai(s), Bélay, Belaey, Bilaey: PlN Belloy (Somme, Oise, Orne), in Laplaigne (H), Waver (WB). Bellay (Seine-et-Oise). Rom. betuletum: berkenbos. 1721 Ferd. du Belloyt de Bourbecq,

Maubeuge (MULVII).

 

FD

du-Belloy

Proven. Dép. Laplaigne, Wavre.

 

EV

Dubencour

Debeaucourt met ingevoegde n.

 

FD

d-Uber

Uber, (du) Bernard. N. de filiat. ,,(Fils) de Hubert, de Bernard ».

 

EV

Dubernard

Surnom marquant la filiation : ellipse de (fils) du Bernard, cf. de Bernard, de Bernardy.

 

JG

Dubernard

zie Bernard.

 

FD

Duberti

Probabl. mis pour d’Huberty, cf. ce nom.

 

JG

Dubessay

PlN Bessay: plaats waar berken groeien.

 

FD

Dubetz

Var. de Débets?

 

JG

Dubetz

zie Debetz.

 

FD

Dubi

Dubit, Duby, Dubie, Dubié, Dubiez. Nom de résidence: w. bi, bî ‘bief.

 

JG

du–Bich

Bigk.   Proven.   Bicq,   ,,Rivière »  (Dial. pic.).

 

EV

Dubié

Dubi(e), Dubit, Dubied, du Biez, Duby: PlN Biez, W. bi, Fr. bief < Mlat. bedum: kanaal, sluiskolk.

 

FD

du–Bié

-Bés.   Proven.   ,,Du   Bief ». Dubiez (Dép. Hacquegnies).

 

EV

Dubien

zie Debien.

 

FD

Dubienfait

Ellipse de (fils) du Bienfait, cf. ce nom.

 

JG

Dubiez

cf. Dubi.

 

JG

Dubin

zie Deben.

 

FD

Dubisy

1748 «Jean-Louis Dubisy», etc. Beau-mont (FyS); nom d’origine, sans doute de la région de Beaumont.

 

JG

Dublancq

Zie Blank.

 

FD

Dublé

Du Bled, Dublet, zie Debled.

 

FD

du-Bled  

Profess. ,,Du   blé »   (Anc. orthogr.). N. de marchand de blé.

 

EV

Dublet

Surnom: anc. fr. bled ‘blé’.

 

JG

Dubleumortier

zie Debleumortier.

 

FD

Dubleux

Dubloux, zie Bleu.

 

FD

Dubliquy

zie Debliqui(t).

 

FD

Dubloux

D’après Dauzat 47, surnom: blo, blou, tonnes régionales de bleu FEW 15/1,146b?

 

JG

Duboc(c)age

Duboucage, Boca(e)ge, Bocace: PlN Bo(s)cage: bosje. 1772 M. A. du Boccage, Menen (COUSS.).

 

FD

Duboc(q)

zie Dubos.

 

FD

Dubocage

Nom d’origine: fr. bocage, fréquent en toponymie.

 

JG

du-Boccage

-Bocquet, -Bois, -Bosch, -Boscq. V. Bois.

 

EV

Dubochet

Dubocquet, zie Bosquet.

 

FD

Dubocquet

Duboquet. Nom d’origine: anc. pic. hoquet ‘petit bois’ ou w. bokèt ‘petit morceau’.

 

JG

Duboe

Zie Debou.

 

FD

Duboeuf

zie Leboeuf.

 

FD

Dubois

Du Boys, De(s)bois, De Boi, Deboit: PlN Bois < Germ. busku: struikgewas, bos. Pendant van Van den Bos(sche). 1334 Eustasses dou Boys, Har. (AGr. 12); 1395 Meeux du Bois, Ip. (BEELE); 1743 Amatus Dubois dit van den Bossche, Bs.-Aw. (AP).

 

FD

Dubois

w. nam. Dubwès [NF le plus fréquent en Wallonie, principalement en Hainaut et en Brabant wallon, 13e en Belgique], Du Bois. 1499 «Jehan du Bos» TerrierNaast, 16e s. «Collar du bois» Châtelet; nom d’origine: fr. bois (topon. très fréquent). – du Bois de Chantraine.

 

JG

Duboisdenghien

-dien, zie Boisdenghien.

 

FD

Duboisdenghien

Dubois d’E-, du Bois d’E-. 1426 «Hellin du Bos denghien» Taille-Soignies, 1524 «Colart du Boisdenghien» Enghien; l’origine en est le grand bois d’Eng-hien sur Marcq [BR].

 

JG

Duboisse

Dubusse: PlN Rouchi baisse, Fr. bûche: houtblok.

 

FD

Duboisse

Surnom: rouchi baisse f. ‘bûche’FEW 15/1, 206a *bosk-; pour le masc. du, cf. Du-.

 

JG

Dubolpaire

zie De Beaurepaire.

 

FD

Dubon

Ellipse de (fils) du bon.

 

JG

Dubon

Zoon van Lebon.

 

FD

Dubonnet

zie Bonet.

 

FD

Duboquet

zie Bosquet.

 

FD

Dubos

Dubos(c)q, Dubosc, Dubosch, Duboc(q), Dubose, Duboz(e), Dubo(s)t, Debost, Deboos, Dobos, Dobo(sch): Pic. var. van Dubois. Germ. busku > Pic. bos (bo, bou) (GOSSEN 77). 1409 Pieraert du Booz (DEBR. 1980); 1422 Jan du Boz; 1424 Roeland du Bos/Boz, Ktr. (DEBR. 1958); 1394 Jehan dou Bois, foullon = 1396 Jehan du Bos, le foulon, Ktr. (DEBR. 2000).

 

FD

du-Bosqueille    

Proven.  Boscayes (Dép. Buzet).

 

EV

du–Bost

-Bouais, -Boy(s). V. Bois.

 

EV

Duboucage

zie Duboccage.

 

FD

Dubouchet

zie Bosquet.

 

FD

Duboule

zie Deboul(l)e.

 

FD

Dubourdeau

zie Bordeaux.

 

FD

Dubourg

Dubour. Originaire du bourg.

 

JG

Dubourg

zie Debourg(h).

 

FD

Dubousson

zie Buisson.

 

FD

Duboutay

Var. de Debouxhtay.

 

JG

Duboutay

zie Debouxhtay.

 

FD

Duboys

zie Dubois.

 

FD

du–Br(e)ucq

V. Breucq.

 

EV

Dubrai

-ay. Nom d’origine: anc. fr. brai ‘boue’.

 

JG

Dubray

Dubrai(s), Dubraye: PlN Bray; zie Debray. Misschien wel Le Pays de Bray in Normandie.

 

FD

du–Bray

Proven. Loc. ,,Du marais ». Synon. : Dubrau, Dubru.

 

EV

Dubrecq

zie Dubreucq.

 

FD

Dubreucq

-ecq, Dubreux, Dubru, -ucq, Dubrus, -ux. 1447 «Giele Dubreucq» Gozée, 1540 «Azor du Broecque» Hornaing; var. de Debreucq. – Bibliogr. : J. Dewert, Le nom de Jacques Du Brœucq, VW 6, 1926, 269-277.

 

JG

Dubreucq

-euque, -eu(x), Breucq, Debreuque, -eu(c)k, de Breu(c)k, de Bru(e)ck, Debreu, de Brue, Debruc(q), Debru(cq), Du Bruq, Dubrus, Dubrux, Dubrecq, de Breck: PlN Le Breucq in Fiers (Nord), Vloesberg (H). Pic. vorm van Ndl. broek: moeras. Zie Dubrocq. Soms vertaling van Van den Broeke. 1275 Gilles do Bruec…il maint au bruec, Vloesberg (VR 7V°); 1295 Emmelot dou Bruec; 1243 Gerardo del Bruec, Meulebeke (DEBR. 1980); 1317 Watier dou Breuch, Ip. (BEELE); 1429 Jaquemars dou Broecq = 1466 Jaquemart du Breucq, Bergen (CSWIII).

 

FD

Dubreuil

Du Br-, Dubruille, -brul, -brûle, -brulle. 1273-80 «Cholins dou Braille» FriedenTournai ; nom d’origine : anc. fr. breuil ‘petit bois’ FEW 1, 555b *brogilos.

 

JG

Dubreuil

zie van den Brûle.

 

FD

du–Breuil

-Bru(i)l(le). V. Breuil.

 

EV

Dubrocq

Debrocq, de Broc(k), Debrouck, de Broe(c)k: PlN Broc, Rom. vorm van Ndl. Broek: moeras. Vgl. Debrou, Dubreucq, van den Broeke. 1418 van Janen du Brouc = 1424 Jane Dubroec, Dk. (RAK, SR f » 14, p.zz); 1426 Jan de Broc, Hazebroek (PARM.).

 

FD

Dubron

V. THEUD (Theu).

 

EV

Dubron

Var. van Dubroux?

 

FD

Dubroux

Var. de Debrou.

 

JG

Dubru

-ucq, cf. Dubreucq.

 

JG

du–Bru

Proven. ,,Du marais » (Dép. Chevron).

 

EV

Dubru(cq)

zie Dubreucq.

 

FD

Dubruel

Dubruille, zie van den Brûle.

 

FD

Dubrui(t)

Dubruy: Wsch. var. van Dubru.

 

FD

Dubruille

-brul, -brûle, -brulle, cf. Dubreuil.

 

JG

Dubruine

Henegouwse adaptatie van De Bruine.

 

FD

Dubruine

Var. de Debruine, De Brume (= le brun).

 

JG

Dubrulle

Dubrul(e), zie van den Brûle.

 

FD

Dubrun(c)quez

zie Dubruqué.

 

FD

Dubrunfaut

Cf. 1273-80 «Jakemes de Brun-feit» FriedenTournai; nom d’origine: topon. brunfau (= hêtre bran).

 

JG

Dubrunfaut

zie Brunfaut.

 

FD

Dubrunquez

Dubruncquez, Dubruqué. 1723-67 «Antoine-François Dubreuquet», médecin issu d’une famille de Belœil, dont le nom s’est aussi écrit «Du Broeucquez» (cf. F. Leuridant, Les médecins de Beloeil, VW 13, 189) [MH]. À rapprocher du NF Dubreucq, etc. (ci-des­sus).

 

JG

du-Brunquez 

Proven.   Du  Broquel, ,,Du petit marais ».

 

EV

Dubruqué

Dubrun(c)quez, Debrunquez, Brunquet: PlN Breuquet, dim. van Pic. breucq, Ndl. broek: moeras. Le Breucquet in Courset (PdC). Let op de epenthetische n. De PlN Le Brunquet in Wierre-au-Bois gaat wsch. op Brucquet terug. 1430 Jehane du Broecquet, Dk. (TTT); 1479 Jacop Dubruecquet, Ronse (GADEYNE). Een contaminatie met Dubucquoi: 1380 Jehan dou Brukoit,Dk.(TdT).

 

FD

Dubrus

Dubrux, zie Dubreucq.

 

FD

Dubrus

-ux, cf. Dubreucq, Dubru.

 

JG

Dubruy

zie Dubruit.

 

FD

Dubry

Nom d’origine: Bry (Nord, Seine).

 

JG

Dubry

zie Debry(e).

 

FD

Dubu

cf. Dubus.

 

JG

Dubu

Dubuc(q), zie Dubus.

 

FD

Dubuc

-ucq, Du Bucq, Dubuque. 1777 «Jean Dubuc» Couvin; nom d’origine: anc. fr. bue ‘tronc, moignon’ ou topon. bu(k) ‘fontaine’, topon. à Marneffe, Cerfontaine, Awagne, etc. (cf. l. Remacle, DW 12, 1984, 26-27). Cf. aussi Debuc, Debuque.

 

JG

du–Buc(q)

-Bu(c)quois, -Bucquoit. V. Bûche.

 

EV

Dubucquoy

zie Buquoi.

 

FD

Dubuffet

Ellipse de (fils) du Bufet, surnom pour lequel Dauzat 73 préfère un dérivé de buf ‘soufflet’.

 

JG

Dubuffet

-ez, zie Buffet.

 

FD

Dubuis

Dubuit, zie Dubus.

 

FD

Dubuis

Dubuy. Nom d’origine: fr. buis (arbre), fréquent en microtoponymie.

 

JG

du-Buis

-Buisson. V. Buis, Buisson.

 

EV

Dubuisson

1417 «Pieres dou Buisson» Polypt-Ath, 1555 «A. Dubuisson notaire» Cerfon­taine, 1566 «Guillaume du Buisson» Ladeuze, 1608 «Jherosme du Buisson» GuillLiège; nom d’origine: fr. buisson (topon. très fréquent).

 

JG

Dubuisson

zie Buisson.

 

FD

Dubuque

cf. Dubuc.

 

JG

Dubuque

zie Dubus.

 

FD

Dubuquoit

-oy, Debucquoy. 1562 «Ethon du Bucquoy, couvreur d’estrain» St-Remy-Chaussée; nom d’origine: Bucquoit, à Néchin (Ht); collectif de bue, cf. Dubuc.

 

JG

Dubuquoy

Dubuquoit, -uoy, zie Buquoi.

 

FD

Duburque

Duburcq, Deburck, De Burck: PlN Burques in St-Martin-au-Laè’rt (PdC). 1166 Hugo de Burches = 1200 Hugo de Burkes; 1299 Johannes dictus de Burkes, de Tadinghem (DFII).

 

FD

Dubus

Dubu. 1294 «Godefrois Dubu» Cens-Namur; anc. pic. bus ‘bois’, cf. Dubois. – du Bus de Warnaffe.

 

JG

Dubus

-u(t), -use, -uque, -uc(q), Debus, Debu(e), Debeu, Dubuis, -uit, -uy, Debuy(s), Bui, Buy: Pic.-Norm. vormen van Dubois: van den Bos(sche). PlN (le) Bus < Germ. busku: struikgewas, bosje. Bus (PdC, Somme). Dubus is moeilijk te onderscheiden van Dubuis. PlN Buis < Lat. buxus: bosboom, buksboom. 1210 Raol de Bus; 1239 Pieres de Buxo, Atrecht (NCJ); 1275 Gillos dou Buis, Wodecq (VR 9or°); 1392 Robbert dou Bus = Robbiert du Bus (SR) = 1393 Robbiert dou Buus = 1394 Roberte du Buis = 1395 Robert du Buusch, Ktr; 1398 Gille du Busch, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD

du–Bus

-But.   Proven.   Bus   (Dép. Anserœul). V. Buts.

 

EV

Dubus(s)y

Var. van Fr. FN Debussy. PlN Bus(s)y < Lat. boscus, buscus, Germ. busku: bosje, struikgewas. Vgl. Boxy.

 

FD

Dubuson

zie Buisson.

 

FD

Dubusse

zie Duboisse.

 

FD

Dubusy

Nom d’origine: de Bussy, topon. fré­quent dans le nord et le centre de la France (Dauzat 75).

 

JG

Dubuy

cf. Dubuis.

 

JG

Dubuy

zie Dubus.

 

FD

Duby

cf. Dubi.

 

JG

Duby

zie Dubié.

 

FD

du-By

V. Dubié.

 

EV

Duc

1589 «Jehan ducq» Arbrefontaine; fr. duc, nom de dignité ou surnom ironique, cf. Leduc.

 

JG

Duc

zie Duyck(e), Leduc(q).

 

FD

du-C(h)arme

V. Charme.

 

EV

du-C(h)arne

V. Carne.

 

EV

Ducachet

PlN Cachet: verborgen, afgelegen plaats (J. G.). Of reïnterpretatie van Ducajo?

 

FD

Ducachet

Surnom topographique, d’anc. fr. cachet ‘lieu retiré, cachette; lieu ténébreux’ Gdf 1, 766 [MH], forme masc. de fr. cachette.

 

JG

Ducaert

-art, -aers: 1. Zie Duikers. – 2. Soms misschien analogievorming met -aerd-suffix voor Mnl. ducaet: ducaat, goudenmunt. BN naar de muntnaam; vgl. Penninck. 1607 Guillam Ducaet, Schelle (MAR.).

 

FD

Ducajo

Ducaju, zie Cajot.

 

FD

du-Caju

V. Cail.

 

EV

Ducamp

-amt. Forme pic. de Duchamp.

 

JG

Ducamp(s)

zie Dechamp(s).

 

FD

Ducange

zie Dechange.

 

FD

Ducardon

Surnom métaphorique: pic. cardon ‘chardon’ FEW 2, 368a.

 

JG

Ducardus

Latinisering van Ducaert.

 

FD

Ducareau

zie Ducarreau(x).

 

FD

Ducarme

-arne. 1616 «Nicaize Ducarne» Semery (près d’Avesnes), «Noël Ducarne» PrincipChimay; nom d’origine: pic. topon. carme ‘charme’ (arbre).

 

JG

Ducarme

Ducarne, Decarme, Decarne: PlN Pic. Carme, Fr. charme < Lat. carpinus: haagbeuk.

 

FD

Ducarmois

Nom d’origine : Carmoy, à Bassilly (Ht), etc.; collectif de pic. carme.

 

JG

Ducarmois

zie Carmois.

 

FD

Ducarmon

zie Carmon.

 

FD

Ducarnois

zie Carnoy.

 

FD

Ducarreau(x)

Ducareau, Ducarroz: PlN Fr. Carreau, Ofr. carrel, Mnl. careel: baksteen, tegel. Wellicht steenbakkerij. PlN te Coreel in Parike (OV), ten Correele in Zarlardingen (OV). 1396 Jan dou Coreel, Jakemaert dou Koreel, Amengijs (DE B.).

 

FD

Ducarreaux

-oz. Nom d’origine: fr. carreau (dans un sens topon.).

 

JG

Ducart

1719 «Ducart» Couvin; nom d’origine: fr. quart (dans un sens toponymique).

 

JG

Ducart

zie Ducaert.

 

FD

Ducassou

zie Cajot.

 

FD

Ducastel

-elle, Ducatel, Ducatteau. 1291-92 «Wathier dou Castial» ComptesMons; nom d’origine: fr. castel, pic. castiau ‘(petit) châ­teau’.

 

JG

Ducastel(le)

Ducasteele, Ducatel(le), Ducastiau(x), Decastiau(x), Decasteau, Ducatteau, Ducatte(e)uw, Ducat(h)é, Ducate(z): Verspreide PlN Pic. (le) Castel, Catteau: kasteel. 1290 Jehan du Cattiel, St-Q. (MORLET); 1394 Janne van den Castele = 1396 Janne du Castiel, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Ducat

1516 «Jehan du Cat», 1651 «Jean-Bap­tiste Ducat» BourgNamur; ellipse de (fils) du Cat, pic. cat ‘chat’, cf. Lecat.

 

JG

Ducat

zie Lechat.

 

FD

Ducat(t)illon

zie Castill(i)on.

 

FD

Ducatel

Ducatteau, cf. Ducastel.

 

JG

Ducatel(le)

-t(h)é, -thé, -te(z), Ducatteau, -e(e)uw, zie Ducastel(le).

 

FD

Ducatillon

Ducattillon. Nom d’origine: topon. pic. cotillon, dimin. de pic. catiau ‘château’.

 

JG

du-Catillon

Proven. Castillan, «For­tin »  (L.D.).

 

EV

Ducatteeuw

Forme néerl. de Ducastel, Ducat­teau.

 

JG

Ducau

zie Desseaux, Dechaux.

 

FD

Ducazu

Zie Cajot.

 

FD

Duce

-es. Pour Debrab., var. de Duchet, dimin. de duc, ce qui paraît peu probable; nom d’ori­gine incertaine.

 

JG

Duce

zie Duchet.

 

FD

Duce

zie Duchet.

 

FD

Duceine

zie Duchêne.

 

FD

Ducellier

1273-80 «Jakemin dou Celier» Frie-denTournai, 1294 «Hanri du Chelier» Onom-Calais, 1396 «Mahieu dou Sceller» Lessines [FD] ; de fr. cellier, surnom de préposé au cellier dans un château, une abbaye. Cf. aussi Cellier.

 

JG

Ducellier

Decellier, Cellier, Selli(er), Celly, Duss(e)lier, Duslier: Fr. cellier < Lat. cellarium: kelder. Naar de woonplaats (vgl. Van de Kelder) of BN voor de keldermeester. 1294 Hanri du Chelier, Kales (GYSS. 1963); 1396 Mahieu dou Scelier, Lessen (DE B.); 1539 Jacop de Celier = 1541J. du Celier, Ktr. (MONB.).

 

FD

du-Cellier

Profess.  Préposé au cel­lier.

 

EV

Ducen(n)e

zie Duchêne.

 

FD

Ducène

Ducenne, -eine; var.: Dussenne. NF attestés dès le 17e s. à Forchies-la-Marche et dans la région de Souvret et Morlanwelz ; NF d’origine incertaine, à rapprocher p.-ê. de De-senne, mais sans doute pas de Duchêne.

 

JG

Ducerf

Fr. cerf, nom d’enseigne fréquent.

 

JG

Ducerf

zie Lecerf(f ).

 

FD

du-Cerf

Proven. Le Cerf  (L.D.  ou enseigne de maison).

 

EV

Ducessoye

zie Desausois.

 

FD

Duch

zie Duyck.

 

FD

Duchaartz

cf. Duckaartz.

 

JG

Duchaine

cf. Duchêne.

 

JG

Duchaine

zie Duchêne.

 

FD

du-Chaîne

V. Chêne.

 

EV

Duchamp

Duchamps, -pt, -pts [avec -t- para­site]. Nom d’origine: fr. champ (topon. très fréquent), cf. Dechamp(s).

 

JG

Duchamp(s)

-ampt(s), -ant, zie Dechamps.

 

FD

Duchange

zie Dechange.

 

FD

Ducharneux

zie Charneux.

 

FD

du-Châssis

Proven. 1. Endroit  où se trouvait un châssis de maraîcher.

2. Particularité d’une habitation.

 

EV

Duchassois

zie Desausoi.

 

FD

Duchastel

Duchatel. Var. (non pic.) de Duca­stel.

 

JG

Duchateau

Duchâ-, Duchateaux, Duchâ-, Duchatto. 1661 «Matthieu Duchateau» Na-linnes; nom d’origine: fr. château.

 

JG

Duchatel

Duchâtel, Duchastel, Duchateau, Duchâteau(x), de Châtel, Dechateau: Verspreide PlN Châtel, Château: kasteel. Vgl. Ducastel. 1306 Raoul du Châtel, Senlis (MORLET).

Duchatelet, -ez, Chatelet, Chatelais: Verspreide PlN Châtelet, dim. van château: kasteel. Vgl. Castelet. 1322 Saintien dou Casteler, Atrecht (NCJ).

 

FD

Duchatelet

-âtelet, -atelez. Nom d’origine: fr. châtelet (fréquent en toponymie) ou dimin. anthropon. de Duchatel.

 

JG

Duchatto

cf. Duchateau.

 

JG

Duchau

Nom d’origine: Chau, var. régionale de Chaume < lat. calamus (cf. Dauzat 119, v° Chaux)?

 

JG

Duchau

zie Dechaux.

 

FD

Duchaussée

Nom d’origine: fr. chaussée, avec la forme masc. du se trouve devant un féminin, cf. Du-.

 

JG

Duchaussée

zie Cauchie(s).

 

FD

Duchaussoy

-oir, zie Desausois.

 

FD

Duché

Proven.   ,,(Du)duché   (voi­sin) ».

 

EV

Duchef

Ellipse de (fils) du chef.

 

JG

Duchemin

Chemin, Douchement, Dusemang: PlN Fr. chemin: weg. Vgl. Van de Wege, Deckemin. 1434 Perrine dou Chemin, Parijs-Bg. (PARM.).

 

FD

Duchemin

Nom d’origine : fr. chemin. – Duche­min fut le nom donné à un enfant trouvé à Solre-Saint-Géry en 1771 (Destray 62).

 

JG

du-Chemin

Proven.  Chemin.  L.D.

 

EV

Duchene

-ène, -êne, w. nam. Duchin.ne, -enne, -esne, -esnes, -eyne, du Chesnc, Duschène, Duchaine. 1444 «le femme Gérard Duchesne le herdier» AidesNamur, 1593 «Léonard du Chaisne» = 1606 «Léonard du Chasne» BourgDinant; fr. chêne (arbre caractéristique du domaine). – Bibliogr. : M. Poulain, La loca­lisation des Duchene et Duquenne en Wallo­nie: dialectes et migrations, IdG n° 190, 1977, 252-258.

 

JG

Duchêne

Duchen(n)e, Duchesne(s), Duchèsne, Ducheyne, Duchaine, Duceine, Duseine, Dussein(e), Ducen(n)e, Dusen(n)e, Dussen(n)(e), Desenne, Dechen(n)e, Dechesne(s), Déchaîne, Deschesne, Duquêne, Duquen(n)e, Duqueine, Duquesne(s), Ducquesnes, Dyquenne, Duquaine, Dequêne, Dequen(n)efs), Deken(n)e, Dekaine, Dekinne, De(s)quesne(s), Desquenne, Desquenes, Quesne(s), Quen(n)e, Quène, Châne(s), Chêne, Schêne, Schène, Schene: PlN Chêne, Pic. caisne < Lat. cassanus: eik. Vgl. van der Eiken. 1274 Jehans dou Kesne, Ing. (DEBR. 1980); 1331 Loren de Chaîne le cerpentir, LU (CVD); 1398 Jehan du Quene, Dottenijs (DEBR. 1970). – Lit. : M. POULAIN, Midd. 1977,251-8.

 

FD

Ducheny

Duchenij: PlN afl. van chêne: eik. Eikenbos. PlN W. Tchèni in Arville (LX), Cherry (Yonne).

 

FD

du-Cheny 

Proven.    Chenu    (Dép. Andenne et Ronquières).

 

EV

Duchery

Nom d’origine: w. tchèri ‘charril’ DL.

 

JG

du–Chesne 

-Chenne,    -Chêne.    V. Chêne. Duchène   (Dép.  Bornival).

 

EV

Duchesnet

Dechanet: PlN Chenet, dim. van chêne: eik.

 

FD

Duchet

-ez, -é, Ducé(s): Dim. van Fr. duc: hertog.

 

FD

Duchez

1317 «Jean Duchet de Fraipont» GuillLiège; p.-ê. dimin. en -et de duc, p.-ê. au sens de ‘petit duc, hibou’ (non attesté comme tel FEW 3, 196); cf. aussi Duquel.

 

JG

Duchi

zie Dauchy, Douchy.

 

FD

Duchiron

Fr. FN. PlN Chiron, Cheyron, Cayron : rots.

 

FD

du-Chiron

Proven. Siron(val) (Dép. Charneux).

 

EV

Duchoeur

zie Deceur(t).

 

FD

Duchossois

zie Desausois.

 

FD

Duchou(x)

Zoals Duchoul BerBN van de groenteteler, die kool teelt (DNF). Vgl. Wvl. koolkapper.

 

FD

Duci

zie Douchy, Dauchy.

 

FD

Duck(e)

zie Duyck(e).

 

FD

Duckaarts

Duchaartz, Duycharts, Duy(c)-kaerts, Duckers, -erts, Dukers, Duikers, Duy(c)kers, etc. Dérivé (au génitif) de moy. néerl. ducken, ainsi néerl. duiker ‘celui qui se courbe, qui se baisse, plongeur’ (Carnoy 250).

 

JG

Duckaartz

-aert, -er(t)(s), zie Duikers.

 

FD

Duckaert

V. THEUD (Tbeuc).

 

EV

Ducker(s)

-erts, Dûckers, zie Duikers.

 

FD

Duclaire

zie de Cleer.

 

FD

du-Clo

Proven.  (En)dos  (L.D.).

 

EV

Duclos

Duclot. Cf. p.-ê. 1631 «Johan du Clou» émigré en Suède; nom d’origine: fr. clos ‘en­clos’.

 

JG

Duclos

-ot, -oux, -oy, zie Deleclos.

 

FD

Ducloy

Pour Morlet 353, forme masc. de claie, à rapprocher de l’anc. fr. cloier ‘lieu fermé de claies’.

 

JG

Ducobu

Cobut, Cobu(s): PlN Cobut in Lessive en Flavion (N). 1746 J. F. Ducobu, Thulin (ICM).

 

FD

Ducobu

Nom d’origine: topon. Cobut, à Lessive et Flavion (Nr), ou bien dérivé de Cob, aphérèse de Jacob (A. Vincent, Jacob, 443, et Carnoy 332).

 

JG

du-Cobu

Proven. Cobru (Dép. Noville-lez-Bastogne).

 

EV

Ducochet

-e(z), zie Cochet.

 

FD

Ducochet

-ez. 1773 «Théodore-Joseph-Tous­saint Ducoché (orig. de Mons)» BourgLiège; surnom: fr. cachet ‘jeune coq’ FEW 2, 857b.

 

JG

Ducocq

cf. Decocq.

 

JG

Ducocq

zie Lecocq.

 

FD

du-Cocq

Proven. Le Coq  (L.D. ou enseigne de maison).

 

EV

Ducœur

Var. de Decœur.

 

JG

Ducoeur

zie Deceur(t).

 

FD

du-Cœur

Proven. V. Court.

 

EV

Ducoffre

1744 «Pierre Ducoffre» Nalinnes; fr. coffre, p.-ê. avec le sens médiéval de ‘cercueil, bière’ Gdf, comp. Lusiaux (pour la motivation) [MH]. – Bibliogr.: M. Dewelle, Les ascen­dants et descendants de Jacques-Honoré Ducoffre  [1779-1855], dans Au Pays des Rièzes et des Sans, 16, 1975, n° 64, 629-641.

 

JG

Ducoffre

Ofr. cofre: kast, kist. BerBN voor de meubelmaker, schrijnwerker of voor de kassier, schatbewaarder. 1351 (get.) dou Couffre = 1353 e.v. S. des Coffres = 1393 S. ex Coffris (klerk van de gravin van Henegouwen) (CCHt); 1580 Jean du Coffre, Villers-le-Gambon (Par. 1972,28).

 

FD

du–Coffre

Francis, de Delgoffe. V. Goffe.

 

EV

Ducoin

Nom d’origine: fr. coin (topon.).

 

JG

Ducoin(g)

Descoins: 1. PlN Couin (PdC). 1324 Mahieu de Coing; 1316 Jaquemon de Couin, Atrecht (NCJ). – 2. PlN Coin: hoek. Vgl. Van (den) Hoeke.

 

FD

Ducolombier

zie Colombier.

 

FD

Ducomble

Nom d’origine: moy. fr. comble ‘sommet’ < lat. cumulus.

 

JG

Ducomble

PlN Mfr. comble < lat. cumulus: hoogste punt, top, hoogte, heuvel.

 

FD

Ducommun

PlN Le Commun: gemene weide, b.v. in Lessen (H). Vgl. Comeyne.

 

FD

Ducoq

zie Lecocq.

 

FD

Ducornet

-e(t)z, -ey, -ait, Descornet, -ez, Decornet, -é: PlN Cornet: hoek, hoorn. Vrij verspreid.

 

FD

Ducornet

-etz, -ez. Nom d’origine: cornet (fré­quent en topon.) plutôt que [l’homme] du cornet, surnom de marchand (Dauzat 217); cf. aussi Cornet et Descornet,-ez.

 

JG

du-Cornez

V.  Cornet.

 

EV

Ducoron

Nom d’origine: w., pic. coron ’bout, extrémité’, plus particulièrement en Belgique et dans le nord de la France ‘ruelle de cité charbonnière’. Comp. Duculot.

 

JG

Ducoron(t)

Ducorron, Ducron: PlN Coron: hoek, wijk, gehucht, afgelegen buurt. PlN Coron in Blaugies, Hyon (H). 1360 Colart du Coron, Chauny (MORLET).

 

FD

Ducoroy

zie Colruyt.

 

FD

Ducoulombier

1537 «Collin Ducollembier» BourgNamur; nom d’origine: fr. colombier, w. nam. colèbî.

 

JG

Ducoulombier

-embier, zie Colombier.

 

FD

du-Coulombier

Profess.  V. Colom­bier. N. du préposé.

 

EV

Ducouran(t)

Reïnterpretatie van Ducoron(t).

 

FD

Ducourant

Cf. Courant.

 

JG

Ducouret

Doucouret: PlN Couret, dim. van cour: hof.

 

FD

Ducourroy

zie Colruyt.

 

FD

Ducousso

zie Cajot.

 

FD

Ducq

Titre nobil. Duc. Sobriquet.

 

EV

Ducq

zie Duyck(e), Leduc(q).

 

FD

Ducquesnes

zie Duchêne.

 

FD

Ducreux

Ducro, zie Ducros.

 

FD

Ducrocq

(de) Crocq, (de) Crock, (de) Krock, Crok, Krok, de Croocq, de Croock: PlN Le Croc: haak > kleine verhevenheid. Le Croc in Domvast (Somme), Hesdin (PdC), Rijsel (Nord). Le Crocq in PdC en Delettes (PdC). 1296 Agnès du Crok, PdC (BOUGARD); 1401 Maigne du Crocq, Dk. (TTT).

 

FD

Ducrocq

Surnom: fr. croc ‘crochet; fourche recourbée à long manche; etc.’ FEW 16, 397b.

 

JG

du-Crocq

Proven.  Le  crock   (Dép. Meeffe).

 

EV

Ducroix

zie Decroix.

 

FD

du-Croix

Du a été employé pour de. (Faute régression) le wallon disantde pour du. Proven. V. Croix.

 

EV

Ducron

zie Ducoron(t).

 

FD

Ducroquet(z)

zie Croquet.

 

FD

Ducros

Ducro(t), Ducroux, Ducreux, Ducruet: PlN Cros, Creux: holte, kuil, groeve.

 

FD

Ducrot

Ducros, Ducroux, Ducreux. NF plutôt picards, ellipse de (maison) du creux (Dauzat 217, Morlet 354) comme nom de résidence.

 

JG

Ducrotois

Nom d’origine: Le Crotoy (Somme).

 

JG

Ducrotoy

Ducrot(t)ois: PlN Le Crotoy (Somme).

 

FD

Ducroux

1. Zie Ducros. – 2. Pic. var. van Ducroix.

 

FD

Ducruet

zie Ducros.

 

FD

Duculot

Culo(t), Deculot: 1. PlN Culot: uithoek, uiteinde. – 2. Ofr. cul, dim. culot: kont, gat, achterste, zitvlak. BN. 1345 Gilos Culos, Noville (AVB); 1350 Hanes dis Culos = 1360 Hannes Cules,

Dalhem (CVD). – 3. Duculot kan een reïnterpretatie zijn van Duclos.

 

FD

Duculot

w. nam. Doculot. 1397 «Jehan du Culo» Treignes, 1503 «Jehan Duculo» Bourg­Namur, 1574 «Jehan du Culot» NPLouette, 1589 «George Duculoz» RPSpontin, 1597 «François Duculot» BourgNamur, 1779 «Toussaint Duculot = Du Culot» Natoye; nom d’origine: w. culot ’bout’ (au sens topon.).

 

JG

du-Culot   

Proven. Culot,  ,,Terre située dans une dépression du sol ».

Le Culot (Dép. Engis).

 

EV

Ducuroir

1. PlN Fr. dial. curoir: bleekweide. FN van de linnenbleker. Vgl. De Bleeker. – 2. Reïnterpretatie van Ducourroy.

 

FD

Ducuroir

Nom d’origine: dial. fr. curoir ‘pelouse où l’on met curer (= herber) le linge’.

 

JG

du-Curoir  

Profess. ou  proven. Curoir.

 

EV

Ducy

zie Douchy, Dauchy.

 

FD

Ducyck

V. THEUD.

 

EV

Dud-   

-icq,     -ouet.     V.   THEUD  (Theud),

 

EV

Dudal(s)

1. Zie van Daal. – 2. Bretonse FN Dudal: met zwart voorhoofd, met somber humeur (LE MENN).

 

FD

Dudan(s)

Dudant, Dudome: 1. Ofr. dan(s) < Lat. dominus: heer (DNF). – 2. Dudam, vertaling van Van den Damme. 1351 Henris dou Dam = Heinric van den Damme, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Dudant

-ans, -an. Probabl. surnom: anc. fr. dan(s) ‘seigneur’ FEW 3, 130b (Dauzat 217). Cf. cependant 1365 «Mengnon dou Dent fil-leresse» TailleMons, qui ferait pencher plutôt pour fr. dent, w. dint, m., cf. Ledent.

 

JG

Dudard

-art, -a(s), zie Doudard.

 

FD

Dudart

-ard, w. (Cerfontaine) Doudâr. 1230 «Dudardus et Wirriardus» CartOrval, 1566 «Giel Dudart» Cerfontaine, 1624 «Jean et Gilles Dudar» Pesche; comme Doud(e)let, dérivé du germ. Dodo [un surnom: fr. dard (arme) est peu probable]. – Comp. aussi 1131 «Dudinsart» dans la paroisse de Braine et 17e s. «Dudlet» à Petit-Rechain.

 

JG

Dudebout

Patr. Germ. VN Dodbald (LIND. 190).

 

FD

Dudek

Poolse en Tsjechische BN: hop (vogelnaam) (DS).

 

FD

D’Udekem

d’Udekom: PlN Udekem in Zoutleeuw (VB). 1263 Nie. de Udekem, Villers WB (AAV); 1298 Lambertus de Udekeem, Zoutleeuw (JEUR.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, VS 2000,67-68.

 

FD

d’-Udekem

N. de domaine.

 

EV

d’Udekem d’Acoz

d’Udekem Continues. d’Udekem de Guertechain. NF de la no­blesse belge, qui se décline en trois variantes d’après des noms de domaine distincts échus aux différentes branches de la famille.

 

JG

Duden

Patr./Metr. Germ. VN Dodo, Dudo, fem. Duda. Het kan een bakervorm zijn van de VN Diederik.

 

FD

du-Dermel

Proven.   Du   Termeau, ,,De la limite ».  (L.D.).

 

EV

Dudicq

Var. de Deldicque; pour le masc. du, cf. Du-.

 

JG

Dudicq(ue)

Dudique: PlN Ofr. dike, Fr. digue < Mnl. dijc: dijk. Of vertaling van Van den Dijke. Vgl. Deldycke.

 

FD

Dudieu

Var. de Dedieu.

 

JG

Dudieu

zie Dedieu.

 

FD

Dudome

Peut-être surnom délocutif d’après le juron euphémistique nom di dom ‘ ?

 

JG

Dudome

zie Dudan(s).

 

FD

Dudon

zie Dodoens.

 

FD

Dudot

Patr. Dim. van Germ. VN Dodo. Vgl. Dudon, Duden.

 

FD

Dudouet

PlN Le Douet (Loire-Atl.).

 

FD

Dudzele, van

PlN (WV). Ook in Geluwe, Ip. 1152 Reinbaldus de Duddesele (DFIII); 1330 Pauwels van Dudgielle, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Dué(e)

zie Duet.

 

FD

Duée

Duelz, cf. Duez.

 

JG

Duelen

Zie Doelen.

 

FD

Duellaert

zie Dullaert(s).

 

FD

du–Elz

V. Gué.

 

EV

Duems

zie Duym(s).

 

FD

Duer(en), van

zie van Deurne.

 

FD

Duerinck

au génitif: Duerinckx. Nom issu de l’anthrop. germ. Thuring (Först. 1468).

 

JG

Duerinck

-i(n)ckx, zie Durinckx.

 

FD

Duerinckx

V. THEUD (Theu).

 

EV

Duerlo(o)

zie Deurloo.

 

FD

Duerm, van

zie van Durm(e).

 

FD

Duermael

zie van Dormael.

 

FD

Duermans

zie Dooreman(s).

 

FD

Duesberg

Duesberg de Neuville, Duisberg. Nom d’origine: Dousberg, à Vlijtingen (Lb).

 

JG

Duesberg

Proven. Plus. Loc. holl. et all.

 

EV

Duesberg

zie Duisberg.

 

FD

Duet

Dué(e), Due(l)z: Patr. Dim. van Germ. VN Dodo, var. van Douet. 1795 L. J. Duée, Basècles-Aw.(AP).

 

FD

Dueyck

zie Duyck(e).

 

FD

Duez

Duelz, Duée. 1698 «Charles Duez» Bourg-Namur; probabl. nom d’origine: w. ‘gué’, cf. Duwé, Dewez. La glose de Dauzat 218: ellipse de (fils) d’Huet (dérivé de Hue, Hugues) est peu probable en Wallonie, cf. Duart.

 

JG

du-Ez

V. Gué.

 

EV

Dufailly

zie De Failly.

 

FD

Dufaisant

Dial. Fr. faisant: doende, bezig, werkzaam.

 

FD

Dufait

zie Dufay(s).

 

FD

Dufauquez

-iez. Nom d’origine: Fauquez, à Ittre (BrW).

 

JG

Dufauquez

-iez: PlN Fauquez in Itter (WB).

 

FD

Dufaux

-ault, zie Defau.

 

FD

Dufaux

Du Faux, Dufault, Duffaut, -aux. Nom d’origine: anc. fr., w. fau ‘hêtre’.

 

JG

Dufay

Dufays, Dufayt, Dufey, Dufeys. 1311-17 «Jehans dou Fayt» ComptesMons, 1426 «Jehan dou Fayt le fil» TailleSoignies, 1506 «Gertrud du Fay», 1602-3 «la maison Pierre Dufay» TerriersNamur, 1651 «Jean Dufayt», 1693 «Jean Dufayl» BourgNamur, 1721 «le sieur Dufey» Suricc; var. de Defays.

 

JG

Dufay(s)

Duffay, Dufaye, Dufaij, Dufayt, Dufait, Dufey(s), Dufeijs, Duffey, Defay(s), Defaye, Défais, Fay(e), Faij, Fahy, Faïhy, Lafay(e), Laffay: Verspreide Rom. PlN Fayi < Lat. fagetum: beukenbos. 1291 Boid de Fai, Kales (GYSS. 1963); 1326 Johans del Faijs, Malmedy (AVB); 1327 Jehans dou Fayt, Bergen (PIERARD). – Lit.: A. VANDER LINDEN, Rev. belge de musicologie 1965,112-7.

 

FD

du-Fay(s)

-Ffey(s), -Ffaut. Proven. V.   HÊTRE.

 

EV

Dufaye

Nom d’origine: w. topon. (Malmedy) faye < fayi (cf. Le Pays de saint Remacle 5, 1966,51-57).

 

JG

Dufayel

-et: Verspreide PlN. Dim. van Lat. fagus: beuk. 1396 Willem van Fayeele, Kwaremont (DE B.).

 

FD

Dufaz

zie Defat.

 

FD

Dufebvre

Dufêbvre. Ellipse de (fils) du fèvre, du forgeron; cf. Lefèvre, Lefebvre.

 

JG

Dufebvre

zie Faber.

 

FD

Dufeignies

Nom d’origine: Feignies (Nord) ou Feignies, à Clermont-lez-Walcourt (Nr).

 

JG

Dufeignies

PlN Feignies (Nord).

 

FD

du-Feignies

Proven.  Petites  fagnes. V. Fagne.

 

EV

Dufer

-ert. 1541 «Hubert du Fer» Leers-et-Fosteau, 1661 «Michel Dufer» Nalinnes; var. de Defer, parfois comme nom d’enseigne, ainsi 1385 «près de la maison du Fier de mou­lin» à Liège (BTD 26, 283).

 

JG

Dufer(t)

zie Defer.

 

FD

Dufermont

Dufourmont: 1. PlN (Capelle-)Fermont (PdC), in Rivière (PdC) of Montigny-sur-Chiers (Meurthe-et-Moselle) (DNF); in Leuze (H), Grandmetz (H) of Maulde (H). 1298 Petrus de Fermont, Bg. (VERKEST). – 2. Evtl. door metathesis uit Defroidmont.

 

FD

Dufermont

Nom d’origine: Le Fermont, à Leuze (Ht).

 

JG

Dufeu

Du Feu. 1503 «Pacquo Dufeu» Bourg­Namur, 1761 «Pierre Dufeu (orig. de Vivoin, Le Mans)» BourgLiège; ellipse de (homme) du feu, surnom de forgeron (Dauzat 218)?

 

JG

Dufeu(x)

BN (homme) du feu voor een smid, brandweerman of brandmeester (vgl. de Vierman).

 

FD

Dufey

Dufeys, cf. Dufay.

 

JG

Dufey(s)

zie Dufay(s).

 

FD

Duffau(t)

-aux, zie Defau.

 

FD

Duffaut

-aux, cf. Dufaux.

 

JG

Duffay

Duffey, zie Dufay(s).

 

FD

Duffel, van

PlN Duffel (A). 1170 Henricus de Dufle, Cent (GN); 1397 Michiele van Duffele, Ktr. (DEBR. 1972).

 

FD

Duffeleer

Ethnique néerl. : originaire de Duffel (Anv).

 

JG

Duffeleer, (de)

(de) Duffeler, Duffuler, Duffluer: Herkomstnaam van de Duffelaar, afkomstig van Duffel (A) of De Duffel, de streek Nijmegen-Kleve (TW). 136 e. Henric Duflere, Cent (GN); ne e. Johan den Dufeler, Deventer (DRAAIJER).

 

FD

Duffez

Wsch. grafie voor Duffay.

 

FD

Duffhues

Duffhauss, zie van Duifhuizen.

 

FD

Duffield

PlN (Derbyshire, East-Yorkshire).

 

FD

Duffieux

Nom de parenté : du + pic. fieu ‘fils’, cf. Dufils.

 

JG

Duffieux

zie Fieu(x).

 

FD

Duffluer

zie Duffeleer.

 

FD

Duffromont

cf. Dufromont.

 

JG

Duffromont

zie Defroidmont.

 

FD

Duffuler

zie Duffeleer.

 

FD

Duffy

zie Dufils.

 

FD

Dufief

-iet. Nom d’origine: fr.yïe/Xtenancier ou topon.).

 

JG

du-Fief

Proven. ou dépend. ,,Fief ».

 

EV

Dufief(s)

Defief, Lefief: PlN Fr. Fief: leen(goed). Vgl. Van de Leene.

 

FD

Dufils

Duffy: Zoon van Lefils.

 

FD

Dufils

Nom de parenté: du + fils, cf. aussi Duffieux.

 

JG

Duflocq

Dufloucq, Duflouck: PlN in Izelles-Hameaux (PdC): 1225 de Flosco; in Marcoing (PdC): 1221 de Flosco; Montreuil (PdC): 1257 Floscum; of in Fercques (PdC). Rom. floscum: vij ver, waterplas, drinkplaats. Zie ook Duflot i. 1296 Colars du Flos, Noyelle-Vion (BOUGARD); 1305 Jehans dou Flos filz Ghobert (broer van) 1317 Rogiers dou Flosc filz Gobiers; 1353 Jehans dou Flosc, Rijsel (med. W. Beele); 1432 Jacobus de Flusco, Morin. dioc. (MULI); 1492 Jehan du Flocq, Dk. (TTT).

 

FD

Dufloer

FN in Duinkerke. Wsch. reïnterpretatie van Duffeleer of Duflou.

 

FD

du-Flos

-Flot, -Flou.  Proven. ,,Mare » (wall.).

 

EV

Duflot

-o(s), -oo, -ou, -oer, -on{t), Deflo(o), Deflos, de Flo(o), Deflou, (de) Flou, Flo(t), Lef(f)lot: 1. PlN Le Flos: vij ver, waterplas. Zie Duflocq. 1296 Jehan dou Flos, Sailly-Labourse (BOUGARD); 1357 Hanot du Flos, Atrecht (NCJ); 1556 Jan du Flos, Bg. (SCHOUT. I); 1597 Michiel du Flo, Ploegsteert (DUV.); 1714 P. F. du Floo fs. Maurice Dufloe, Wervik (COUSS.). – Lit.: W. BEELE, Lucien Duflou, leper, 1988,12-13. – 2. Evtl. PlN Flot < Ndl. vloet: vloed, waterloop, beek. Vgl. Vervloet. 1390 Lijskin dele Vloet, Tielt (DEBR. 2000).

 

FD

Duflou

Var. de Duflos, -ot, dont les NF flam. Defloo et De Vlo sont des réinterprétations [FD].

 

JG

Dufoer

zie Dufour.

 

FD

Dufoin

-oing. Généralement var. de Defoin(g), Deffoin, du topon. fréquent faing, masc. de fagne, avec intercalation de -w-. – On notera toutefois que Dufoin fut le nom donné à un enfant trouvé au Marché au foin à Namur en 1794(Destray 61).

 

JG

Dufoin(g)

Defoin(g), Deffoin: 1. Naams fwin, W.faing, Fr. fagne: veen. Vgl. Van de Ven. 1733 Antonius Defoing, Fontaine Basse (MUL VII). – 2. Een enkele keer Fr. foin: hooi. Vgl. 1350 Egidius de Feno (Lat. faenum: hooi), ter vertaling van Gillis van der (h)oye (volksetymologisch) (DEBR. 1970).

 

FD

Du-foing

Prov. Foin ou faing ,,Fagne ». V. Fagne.

 

EV

du-Foing

Proven.   Foin   ou   faing,

 

EV

Dufoix

zie Defoy.

 

FD

Dufond

Nom d’origine: fr. fond (au sens topon.).

 

JG

du-Fond

Proven. Terre située dans une dépression du sol.

 

EV

Dufont

Dufond, Défont: PlN Fr. font: fontein, bron.

 

FD

du-Fontbaré

Proven. ,,Fond brous­sailleux ».

 

EV

Dufonteny

Du F-. Nom d’origine: Fonteny, à Bioul (Nr), etc.

 

JG

Dufonteny

PlN Fonteny in Bioul (N), Loupoigne en Vieux-Genappe (WB), ook in Frankrijk.

 

FD

du-Fonteny

Proven.   Dép.    Vieux-Genappe.                                   

 

EV

Dufoor

cf. Dufour.

 

JG

Dufoor(t)

zie Dufor(t).

 

FD

Dufoort

cf. Dufort.

 

JG

Dufooz

zie Defooz.

 

FD

Duforeau

Duforeeuw, de Freeuw: PlN Foreau, Ofr. forel, dim. van Ofr. forest: bos, woud. Vgl. Foureau.

 

FD

Duforest

Var. de Deforest.

 

JG

Duforet

-ez, Duforret, Duforest, Defore(s)t, de Freest, Defr(e)yst, Defrijst, Deforêt, Deforeit, Laforest, Laforet(te), Laforët, Lafforest: PlN Ofr. forest, Fr. forêt: bos, woud. Vgl. Forest; Van den Forreeste, Ip. (BEELE). 1440 Johan du Forest, Ktr. (BAELDE).

 

 

FD

du–Foret

V. Forêt.

 

EV

Duformentelle

zie Fromenteau.

 

FD

Dufort

Dufoor(t), Defoor(t), de Foor, Defo(o)rdt, Foort, Defort, de Foirdt: PlN Fort: versterkte plaats, fort. 1724 François Dufort fs. Jean Defoort, Lendelede (COUSS.).

 

FD

Dufort

Dufoort (forme néerl.). 1781 «Amandus Dufort» Courtrai; nom d’origine ‘.fort ‘forte­resse, place fortifiée’.

 

JG

Dufosse(t)

-é, -ez, zie Defosse.

 

FD

Dufossez

-et. 1265 «Denis dou Fosset» Cens-Namur, 1279-81 «Gillains dou Fosset» Comp­tesMons, 1286 «Weris dou Fosset» Cart-Binche, 1522 «Hanin du Fosset» Bourg­Namur, 1540 «Jehenne du Fossez [fille de] feu Lambert Hubert dit des Fossez » CourVedrin ; nom d’origine: ù. fossé (topon.).

 

JG

du-Fossez

V. Fossé.

 

EV

du-Fouleid   

Proven. 1. Faillie, ,,Feuillée ». — 2. Falhez (Dép. Soiron et Xhendelesse),

 

EV

Dufour

Dufourt, Dufourc, Dufours, Defour(t), de Four(t), Four, Defoer, Dufoer, Defoër, De Foere: PlN Four: oven. Defoer kan een Ndl. grafïe zijn van Defour, maar de kan ook een Iw. zijn: 1426 Jaenkin Sfours, Kortrijk (DEBR. 1958). i364Pieter van den Hovene = 1393 Pierre Dufour, Ip. (BEELE); 1291 Agnes de Furno; 1298 Johannes du Four, Kales (GYSS. 1963); 1407 Pietren de Foer, Bg. (SIOEN).

 

FD

Dufour

-ours, Du Four, Dufoor (forme néerl.). 1334 «Hennecotte dou For» RegLaroche, 1640 «Gaspard Dufour» Ladeuze; nom de résidence: fr.four (surtout le four banal).

 

JG

du-Four 

1. Profess. ,,Four à pains, à briques, à chaux ». — 2. Proven.

L.D.

 

EV

Dufourmantel(le)

-mentel(le), zie Fromenteau.

 

FD

Dufourmont

zie Dufermont.

 

FD

Dufourneau

zie Fournel.

 

FD

Dufourny

-i, -é, Defourny: PlN Fr. fournil: bakhuis, bakkerij. Naar de woonplaats of het beroep.

 

FD

Dufourny

-i. 1541 «Jehan du Fourny» Bihain, 1541 «Collait et Jehan du Fournil» Cour­Vedrin; nom d’origine: fr. fournil.

 

JG

du-Fourny

1. Profess. Fournil,  N. de boulanger. — 2. Proven. Fourni(l). L.D.

 

EV

Dufraigne

zie Dufrasne.

 

FD

Dufraimont

zie Defroidmont.

 

FD

Dufraing

Var. de Dufrane [FD].

 

JG

du-Fraing

-Frain, -Fres(n), -Frasn- -e(s),  -oy.  V.   Frêne.

 

EV

Dufrainoy

Dufrénois, -oy, Dufrennois. Nom d’origine: topon. Le Frainoi, collectif de fr. frêne.

 

JG

Dufranc

V. THEUD.

 

EV

Dufrane

-ânes, -anne, -asne, -asnes, -ène, -enne, -esne. 1552 «Jehan du Frasne dit Tamisseur» Ladeuze, 1780 «François Du-frenne» Charleroi; dial. fr.frane, fr. frêne.

 

JG

Dufrasne

Dufra(s)nes, Dufrasme, Dufran(n)e, Dufra(i)gne, Dufrègne, Dufrai(s)ne, Dufren(n)e, Dufresne(s), Dufraing, Dufreine, Defraine, Defraigne, Defregne, Defraene, Defran(n)e, Defrasnes, Defraisne, Defren(n)e(s), Edfrennes, Defrêne(s), de Frêne, (de) Frêne, Defresne(s), Fresne, Deffrasne(s), -ânes, -anne(s), Desfrasnes, Deffresnes, -enne(s), Desfrenne(s), Defrein(e), Defreyn(e), de Freijne, Freyne, Defrijn, Defryn: PlN Ofr. fraisne, Fr. frêne: es. Vgl. Van Es, van Essche. O.m. Frasnes (H, N), Fresne(s) (Aisne, Nord, PdC, Somme). 1298 Maria de Prennes, Bg. (VERKEST); 1305 Agnies dou Fraisne, Ip. (BEELE); 1340 Nycolao de Freyne, Tn. (C. BAERT); 1392 Luerens du Frasne, Rijsel (RAK, SR f°38); 1608 Peeter du Fraisne = 1610 de Freijun, Schelle (MAR.).

 

FD

Dufremont

zie Defroidmont.

 

FD

Dufrénois

-oy, Dufrennois, cf. Dufrainoy.

 

JG

Dufrénoy

Dufresnoy, Dufren(n)ois, -oy, Dufrainoy, Fresnoy, Frenoi(s), Frenoy, Frenay, -aij, Fragnay, Fresnais, Frasnay: PlN Frênaie < Lat. fraxinetum: essenbos. Frasnoy (Nord), Fresnoi (Nord), Fresnoy (PdC, Somme), Frenoit in Vloesberg (H), Frenay in Limont (LU). 1296 Baudes de Fresnoi; Jehans de Frenoi, PdC (BOUGARD); 1299 Henri Fraisnoi, Atrecht (NCJ); 1301 Jehans dou Frasnoit, Ronse (DECONINCK175).

 

FD

du-Fromment

Proven. Froidmont (dial.)  (Loc. et L.D.).

 

EV

Dufromont

Duffromont. Var. de Defroidmont, Defromont.

 

JG

Dufromont

zie Defroidmont.

 

FD

Dufruytier

zie Fruitier.

 

FD

Dugaillez

-ailliez, -ailly, -ally. Nom d’origine : w. gayî, gaillier ‘noyer’ ; cf. Dugau(c)quier.

 

JG

Dugaillier

-iez, -ez, -y, -ay, Dugally, -iez, Degaillier, Gailly, Gally, Cahi, Gahy, Gaillier, -iez, -iet, -et, -ez, Galjé, Galjee, Gallier, -iez, -ié, -i(e): PlN W. gaillier: notenboom. 1480 Pierre du Gaillier, Samme-Ittre (Midd. 1964,248-254).

 

FD

du-Gailliez

Proven. V. Gaillier.

 

EV

Dugait

Dugay: 1. Fr. FN Duguay. Gehuchtnaam Gay (Isère, Puy-de-Dôme, Dordogne…). – 2. Evtl. spelling voor Dugué.

 

FD

Dugally

-iez, zie Dugaillier.

 

FD

Dugard

1357 «Fagot du Gart» NécrArras, 1403 «Piètre dou Gard, son boutillier» Hainaut [FD] ; nom d’origine : anc. pic. gard ‘jardin’ FEW 16, 18b, fréquent en toponymie, ainsi Le Gard à Crouy (Somme).

 

JG

Dugard

Degard: PlN Gard < Germ. garda: gaard, tuin, omheining, omheinde plaats. Le Gard in Crouy (Somme). 1357 Fagot du Gart, Atrecht (NCJ); 1403 Pierre dou Gard, H (CCHt).

 

FD

Dugard-

-in, -yn. V. THEUD.

 

EV

du–Gard-

in,   -yn.    Proven.   Jardin (forme picarde). (L.D.).

 

EV

Dugardin

-dyn (NF bien représenté à Bas-Warneton). 1270» Watiers dou Cardin» DettesYpres, 1280-81 «Daneaus dou Gardin» RegTournai, 1286 «Pières dou Gardin» Cart-Mons, 1365 «Jehan dou Gardin des coustu-riers» TailleMons, 1417 «Jakemes dou Gar­din» PolyptAth, 1540 «la vesve Trinel du Gar­din» DénKain; var. pic. de Dujardin. Cf. aussi Degardin et Gardyn.

 

JG

Dugardin

-ijn, -(e)yn, -ein, zie Dujardin.

 

FD

Dugaucquier

-auquier. Nom de résidence: pic. gauquier ‘noyer’ (arbre caractéristique du domaine); comp. Dugaillez, etc.

 

JG

Dugauquier

Dugaucquier, Duqauquier, De Cauquière, Degauquie(r), -uié, Du Gauthier, Dugautiez, de Gaultier, Gauqui(e)r, -ie, -ié, Gockier, Dujacquier, du Jacquier, Dujacquière, De Jacquier, -ière: PlN Pic. Gauquier: notenboom. De vormen met zijn regressievormen. De vormen met t door associatie met VN Gautier (Wouter). 1231 au Gaukir, Jhoannes del Gaukir, Wattrelos (GYSS. 1964); 1399 Willem du Gaukier, Ktr. (ARA, SR f° 7).  

 

FD

du-Gauquier

Proven.  V.  Gauquier. Dug(a)uquier (Dép. Ellezelles).

 

EV

Dugautiez

Var. de Dugauquier (cf. Tourcoing gautchi ‘noyer’) ou ellipse de (fils) de Gauthier.

 

JG

Dugay

zie Dugait.

 

FD

Dugenest

-et, Genest(e), Genestre, Genesse, Geniesse, Ginestet, de la Geneste: PlN Ofr. geneste, Fr. genêt: brem. Vgl. Van de Ginste. 1258 Renar de Chenestre; 1375 Renaist de Genest,

Dalhem (CVD).

 

FD

Dugernier

zie Gerniers.

 

FD

Dugerny

1. LU W. var. van Dugernier. – 2. PlN Le Gernyin Jemelle(N).

 

FD

Dugerny

1596 «Jean du Geray dit Bontemps», «Jacques Bontemps dit de Gerny, masson», 1616 «Piere de Gerny dit de Gemechenne» BourgDinant; nom d’origine: Le Gerny, à Je-melle (Nr), Aye et Waha (Lx).

 

JG

Duggan

Ierse FN O’Dubhagain, dim. van dubh: zwart(REANEY).

 

FD

Dugimont

zie Dogimont.

 

FD

Duglet

Surnom: anc. fr. glai, glé ‘glaïeul; roseau’ FEW 4, 144a (Dauzat 219)?

 

JG

d-Ugn-

-(i)o(i)lle. Proven. Ho(be)gnuole, Anc.N. de  Hognoul (Loc).

 

EV

Dugniolle

Dugno(i)lle: PlN Bos ‘Dugnolle’, 1575 bois d’huignolle in Thumaide (H) (HERB.). 1622 Pasquier Dugniolle, Aat (Midd. 1974,382-9).

 

FD

Dugniolle

Dugnolle, -oille. 1676 «Nicolas Dugnol» RuageAth; p.-ê. topon. de Thumaide (Ht): 1575 «bois d’huignolle», auj. «Bois Dugnolle» (cf. J. Gorlia, Hist. de Thumaide, 30).

 

JG

Dugo(t)

zie Legos.

 

FD

Dugois

PlN Ghoy (H). Zie ook Degouy(s).

 

FD

du-Gois

Proven. Ghoy  (Loc. et L. D.).

 

EV

Dugouverneur

zie Gouverneur.

 

FD

Dugrain

zie Legrain.

 

FD

Dugué

Duguet, Duguez, Deguée, Deguee: PlN Fr. gué: wad, doorwaadbare plaats. 1340 Guillaume du Guez, Senlis (MORLET).

 

FD

Dugué

Nom d’origine: fr. gué’, cf. Duwé, Duwez.

 

JG

Duguépéroux

PlN Gué Péroux, d.i. pierreux: met stenen, keien bezaaid wad.

 

FD

Duguet

1587 «Jehan de Jasoingne dit du guet», 1652 «Martin de Jassoigne dit du guaitz» Crupet; ellipse de (homme) du guet, surnom de guetteur (Dauzat 219).

 

JG

du-Guet

1. Proven. Guet,  Guay (Dép. Falisolle) ou Gué  (V. ce N.).

 

EV

Duhaien

-ayen. Nom d’origine: Hayen, à Dolembreux (Lg).

 

JG

Duhaien

Duhaïen: PlN Hayen in Dolembreux (LU).

 

FD

du-Haien

V. Haie.

 

EV

Duhain

Duhen, Duh(e)in, Deh(a)in, D(e)hen, Dehin(g), Deheyn, de Heyn, de Heijn: PlN Ofr. ham, heim < Germ. haim: heem, huis, dorp. 1371 Oudart Duhen, Chauny; 156 e. Jehen de Hen, Coudun (MORLET).

 

FD

Duhain

Duhin, -hen. Nom d’origine: topon. germ. haim, hem ‘habitation’ (Dauzat 220).

 

JG

Duhainaut

Nom d’origine: Hainaut (région).

 

JG

Duhainaut

zie Hainaut.

 

FD

Duhait

Dehait, Dehais, Deheid, Duhez, Dehet, Dehez, Dehé(e): Verspreide PlN Hez, W. hé, heid: steile helling met heide of bos begroeid. In Bolland (LU), Queue-du-Bois (LU), Saive (LU). 1313 Johan de Heiz, Durbuy (AVB); 1384 Jean de Heiz = de Hez(MARCHAL).

 

FD

Duhait

Var. de Dehait.

 

JG

du-Ham

V. Ham.

 

EV

du-Ham-

-eau,  -el,  -eeuw.   V.  Ha­meau.

 

EV

Duhamel  

(forme non vocalisée), Duhameau. 1275-76 «Pieret dou Hamiel» RegTournai, 1616 «Léon du Hameau» PrincipChimay; nom d’origine: anc. fr. hamel ‘hameau’, notamment des NL Le Hamel (Oise, Somme, etc.).

 

JG

Duhamel

Duhameau, Duhameeuw, Dehameau: PlN Hamel, dim. van Germ. hamma: landtong, uitspringend in inundatieterrein > Ofr. hamel, Fr. hameau: gehucht. 1329 Jacot du Hamel, Atrecht (NCJ); 1396 Lotaerds wive vanden Hamielle = 1398 Lotart du Hamiel, Herseaux; 1398 Pierre du Hamel, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD

Duhan(t)

Zie Dehan.

 

FD

Duhannoy

Duhennois: PlN Hannoy in Courcelles (H) en Le Hanois in Fontaine-l’Evêque (H).

 

FD

Duhannoy

Toponyme du même type que Hannut, attesté notamment à Courcelles et Fontaine-l’Évêque, cf. Hannoy

 

JG

Duhant

Var. de Dehan(t).

 

JG

Duhappart

1. Zoon van Happart. – 2. PlN Happart in Hautrage en Sirault (H).

 

FD

Duhappart

Nom de résidence: anc. fr. hapart ‘crochet à pendre’, w. liég. hapâ ‘volet de pigeonnier’ DL 307-8; peut avoir désigné

celui qui habitait près de la potence ou du colombier seigneurial.

 

JG

du-Happart 

Proven. (Bienne-lez)-Happart.

 

EV

Duhard

-art, zie Douhard.

 

FD

Duhau(t)

Duhaud(t), zie Duwault.

 

FD

Duhau(t)bois

Hau(t)bois, Oboy: PlN Haut Bois: hoog bos, in Haltinne (H), Petit-Roeulx (WB), Thiméon, Viesville (H), Virginal (WB). 1278 Eve de Haubos = 1281 Eve de Hautbois, Bergen (CSW I); 1412 Colart de Haultbos, Dk. (TTT).

 

FD

Duhaubois

-autbois. Nom d’origine: hautbois, topon. fréquent, ainsi Haut Bois, à Haltinne (Nr), etc.

 

JG

Duhaut

Nom d’origine : du haut (= de la hau­teur), au sens toponymique.

 

JG

du-Haut

Proven. ,,Haut (de l’agglo­mération) ».

 

EV

Duhayon

Dahaijon, Hayon: PlN Hayon in Villers-la-Loue (LX), Hayons in Dohan (LX). Afl. van Fr. haie < Germ. hagja: haag, bos. 1639 Jan du Hayon, Waasten (DUV.); 1724 Pierre du Haion, Gullegem (COUSS.).

 

FD

Duhayon

Nom d’origine: topon. hayon, dérivé de fr. haie (fréquent en topon. wallonne).

 

JG

du-Hayon

V. Bois.

 

EV

Duhazard

Fr. hasard, qui peut aussi être un toponyme,  ainsi  «Femne  du  Hasard», à Durbuy (Lx), etc.

 

JG

Duhazard

zie Hazaert.

 

FD

Duhe

zie Duhait.

 

FD

du-Heim

-Hem, -Hent. V. Ham.

 

EV

Duhein

zie Duhain.

 

FD

Duhem

cf. Dehem.

 

JG

Duhem

zie Delhem.

 

FD

Duhembre

zie Dambre.

 

FD

Duhen

Duhin, cf. Duhain.

 

JG

Duhen(t)

1. Zie Duhain. – 2. Spelling voor Duhan(t).

 

FD

Duhennois

zie Duhannoy.

 

FD

Duheym

zie Delhem.

 

FD

Duhil

Gascons équivalent voor Dufils (DNF).

 

FD

Duhin

zie Duhain.

 

FD

du-Hin

Proven. Hing   (Dép.   Aubange). — 2. V. Ham.

 

EV

Duho(c)quet

PlN Le Hocquet in Arques, Blandecques, Ferques, Oye, Tilques, Questrecques (PdC). 1269 Johannes de Hoketh; 1352 Tassart du Hoket, Arques (DF VI).

 

FD

Duhot

1510 «Pierre du Hot» BourgNamur; paraît représenter l’anc. fr. hot, mesure de liquide (Dauzat 220).

 

JG

Duhot

Duhoo, zie Duwault.

 

FD

Duhout

cf. Duhoux.

 

JG

Duhoux

Du Houx, Duhout. 1608-9 «Anthoine du Hou»  ComptesNivelles; nom d’origine: fr. houx (topon.).

 

JG

Duhoux

Duhou(t), zie Dehoux.

 

FD

du-Houx

Proven. V. Houx.

 

EV

Dui

zie De Huy.

 

FD

Duick, van

zie van Dijk.

 

FD

duif

,,Pigeon ».   1. N.  de colombo­phile. De Duve.   —   2.   Proven. Duive-  -waardt,   -kot,   Duvekot. ,,Pigeonnier » (L.D.).

 

EV

Duif

zie de Duve.

 

FD

Duifhuizen, van

van Duifhuys, van Duijf huijs, van Duyfhuys, Duifhuise, Duffhauss, Duffhues: PlN Duifhuis (o.m. NB): duiventil. 1369 Bette Duufhuus; 1377 Goesins cateile van Duufhuse, Ktr. (V f° 49,86); 1406 Jan Douvenhuys lant, St.-P.-Leeuw (PEENE).

 

FD

Duijkeren, van

zie van Duikeren.

 

FD

Duijssens

cf. Duysens.

 

JG

Duijzend

zie Duizend.

 

FD

Duikeren, van

van Duijkeren: PlN Duiker in Rekem, Uikhoven (L), Mol, Muizen (A) (NR)?

 

FD

Duikers

cf. Duckers.

 

JG

Duikers

Duy(c)kers, Duijkers, Duker(s), -erts, Dukker, Diickers, Ducker(t)(s), Duy(c)kaerts, Duijckaerts, Duckaert, -aartz, Duchaartz, Ducaert, -art, -aers: Mnl. duker: duiker, duikvogel. Ook Mnd. dtiker: duiker, duikeend. 1253 Gozuino dicto Duker, NL (CVD); 1332 Gillis de Dukere, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Duille, van

zie van de Wiele.

 

FD

Duim

zie Duym(s).

 

FD

Duin

Duyn, Duijn: 1. Patr. Germ. VN Duno (MORLET I). Vgl. Duininck. 1303 Weitin Duuns wedewe, Klemskerke (VERKEST). – 2. Korte vorm voor Van Duin.

Duindam, Duyndam, Duijndam: PlN. Een duin als dam.

 

FD

Duin(en), van

van Duyn(en), van Duijnen, van Dun, van Deun: PlN Duin of De Duinen in Koksijde. 1292 Jan vanden Duen, Vn.; 1474)005 van den Dunen, Bg. (DFIII); 1387 Gherard de le Dune, Ip. (BEELE).

 

FD

Duinhof

-hove(n), -hoeve, van Duynhoven, van Duijnhoven: PlN Duinhoven in Lieshout (NB). 1582 Thomas van Duynhoven, Helmond (HB

424).

 

FD

Duininck

Deuninck, -inckx, -ynck, -ijnck: Patr. Afl. van Germ. VN Duno. 1166 Gilbertus filius Dunning; 1205 Dunningus (REANEY). 1626 Duyninck straete = 1735 Deunijnck straete, Esen (DF III); 1709 Jan Deuninck, Oostakker (GYSS. 1971,17).

 

FD

Duinkerke, (van)

1. PlN Duinkerke (FV) of Oostduinkerke (WV). 1280 Mattheus de Dunkerke, Ip. (BEELE). – 2. PlN Duinkerken (G). 1541 Hans van Duynkercken, Utrecht-Aw. (AP).

 

FD

Duinsla(e)ger

(van) Duynslager, (van) Duynslaeg(h)er, (van) Duijnsla(e)ger, van Dhuynslager, van D’Huynslager: PlN Duinslag: duinpad. 1576 anden slage iegens den dune; 1755 den Duyneslagh, Heist (M. COORNAERT, Heisten de Eiesluis, 1976,414). Ook vbb. bij DF XIV, 834-5. 1558 Cornelis van d’Inslaghe, Bg. (med. G. Bruyneel, Assebroek).

 

FD

Duinslaeger

Duynslager, -aeger. Moy. néerl. dune, duyn ‘dune’ + slager ‘celui qui frappe’; ouvrier travaillant aux dunes?

 

JG

Duis

Duys, Dhuys, D’Huys, Duijs(ens), Duysen(s), Duyssens, Duysinx, Duizings, Duyzings, Deus(e), Deusings, Deuss(en), Deuszen: Patr. Germ. VN Theudo ‘diet, volk’ met -so-suffïx en afleidingen. 1385 Johannes Duys, Tg. (TYTGAT); 1539 Huttin Deuszone, Aw. (AP); 1618 Cornelis Duyssens, Helmond-Aw.(AP).

 

FD

Duisberg

cf. Duesberg.

 

JG

Duisberg

Duesberg: PlN Doesberg in Kleine-Spouwen, Vlijtingen en Lanaken (L).

 

FD

Duisen, van

zie van Deinze.

 

FD

Duisters

Surnom: génitif de moy. néerl. duister,duyster ‘sombre, stupide’.

 

JG

Duisters

zie Duyster(s).

 

FD

Duits

Duitz, zie Duyts.

 

FD

Duitschaever

zie (de) Duytschaever.

 

FD

Duitsche, de

zie (de) Duytsche.

 

FD

Duitz

V. THEUD (Deuz).

 

EV

Duivelaar

Duyvelaar, Doevelaar: 1. PlN bij Dalfsen (OIJ): 1381 Douveler (HEKKET). – 2. Duivelaar: duivenfokker. Vgl. D. Taubler, Daubler, Mhd. tûbelaere (BRECH.). – 3. In Z werd de FN gereïnterpreteerd aïs Duivelander: van Duiveland (Z). 1606 Marinus Adriaens Duyvelaer = Duyvelander, Sint-Annaland (PDB).

 

FD

Duiven(s)

Duives, Duivis: Patr. VN Duif. Vgl. Douven.

 

FD

Duivenee, van

Duyvené: PlN Duivenee, het in 1530 verdronken dorp ten oosten van Yerseke (Z). 1374 Claus kindere van Duvenee, Aw. (VLOEB.); 1394 Willem van Duvenee, Aw. (ANP).

 

FD

Duivenvoorde(n), (van)

PlN Duivenvoorde (ZH). 1258 Arnoldus de Duvenvoirde; 1337 Willem van Duvenvoorde (vestigt zich in) Bs. (JVO, IAYII).

 

FD

Duiverman

zie (den) Duyver.

 

FD

Duivis

zie Duiven(s).

 

FD

Duizend

Duijzend: Vgl. D. FN Tausend, volgens BRECH. een verkorting van een van de vêle met Tausend beginnende FNn, zoals Tausendengel, Tausendfreund, Tausendfrevel, Tausendherze, Tausendpfund. Vgl. Ndl. Duizendkunst, Duijzenddaalders. 1614 Mathijs Duesent, Mtr.-Aw.(AP).

 

FD

Duizings

zie Duis.

 

FD

Dujacquier

-aquier; Dujacquière, -es (dûaur final prononcé?). Ellipse de (fils) du Jacquier (dérivé de Jacques) ou de Jacquière (fém. de Jacquier)

 

JG

Dujacquier

-iez, du Jacquier, Dujaquier, Dujacquiêre(s), Dujacier: 1. Patr. Zoon van Jacquier, vlei vorm van Jacques. – 2. Hypercorrect voor Dugauquier.

 

FD

du-Jacquier

Proven. 1. V. Gauquier. — 2. Dujon(c)quier (Dép. Vir­ginal).

 

EV

du-Jardeyn

-Jardin. V. Jardin. ‘Dujardin (Dép. Tongre).

 

EV

Dujardin

Du J-. 1286 «li maisons Jehan dou Jardin» CensBinche, 1289 « Alars dou Jardin» CensNamur,   1356   «Renier   dou   Jardin»

FiefsLiège, 1647 «Jeanne Dujardin» Bourg-Namur; fr. jardin.

 

JG

Dujardin

-ijn, -yn, -ein, -eyn, Dejardin, Dusarduyn, -uijn, Dugardin, -yn, -ijn, -ein, -eyn, Degardin, Desjardin(s), Desgardin, Cardin, Cardyn, (de) Gardeyn: Verspreide PlN Jardin, Pic. Cardin: tuin. 1231 Gerardo del Cardin (SMTI); 1348 Willames dou Cardin (DEBR. 1971). Du Cardin beantwoordde meestal aan Van den Bo(om)gaerde: 1349 Danin dou Cardin = Danins vanden Boomgaerde, Ip. (BEELE); 1380 lohanne de Gardino = 1399 lehan du Cardin, Ktr.; 1398 Sohier du Cardin, Mkr. (DEBR. 1970). – Lit.: J. ROELSTRAETE, DefamilieDugardyn weleerdu Cardin alias van den Bogaerde 1345-1981, Brugge, 1981.

 

FD

Dujeu

Dujeux. Surnom de joueur: fr.jeu.

 

JG

Dujeu(x)

Dijeux, Dujoux: PlN Le Jeu (Maine-et-Loire, Saône-et-Loire) (DNF).

 

FD

Dujourie

PlN jarrie: eikenbos; braakland. Fr. FN Dujarrier, Dujarry in Midden- en West-Frankrijk: eikenbos (DNF). 1489 Willemme du Jaurieu, 1491 Catherine du Jaurieu, Dk. (TTT).

 

FD

Dukaine

Var. pic. de Duchêne, cf. aussi Duquaine.

 

JG

Duker(s)

-erts, Dukker, zie Duikers.

 

FD

Dukers

cf. Duckers.

 

JG

Dul

Zie (de) Dulle.

 

FD

Dula(a)r

Delard, Delart: Dulard. Fr. lard: spek, varkensvlees. BerBN van de lardiermeester, de bewaarder van het lardarium, de

vleesopslagplaats; evtl. van de (spek)slager. 1338 Johanne dou Lart, Kamerijk (CCHt).

 

FD

Dul–aar

-aers, Dullaert. 1. V. THEUD (Theu). — 2. Car. mor. ,,Souf f re-douleur ».

 

EV

Dulac

Dulak: PlN Fr. Lac: meer, vijver. 1704 Charle Dulacq, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Dulac

Nom de résidence: de la maison située près du lac.

 

JG

Dulaing

zie Delain.

 

FD

Dulait

1275-76 «Marions dou Lai» RegTournai, 1284 «Mathie dou Lai» DettesYpres; probabl. anc. fr. lai ‘laïc’, cf. Lai, plutôt que fr. lait, surnom de marchand de lait.

 

JG

Dulait

Dulée: BN van een melkman, melkboer (DAUZAT)? Of spelling voor Dulet (146 e. Gilles Dulet, Tilleur) of Doullet: 1448 Jaquet Doullet (= Douillet), Comp. (MORLET). 1718 Mathias Dulait, ‘s-Gravenbrakel.

 

FD

Dulait

Profess. Producteur ou mar­chand de lait. Synon. : Delelet.

 

EV

d-Ulait

Proven. Hulet (Dép. Courcelles).

 

EV

Dulaje

Var. de Delage?

 

JG

Dulaunoy

Var. de Delaunois, Delannoy.

 

JG

Dulaunoy

zie Delaunay.

 

FD

Dulauroy

Duloroy: PlN Lauroie: plaats waar laurieren groeien.

 

FD

d-Ulceau

Proven. Hulseau. V. Houx.

 

EV

Dulcken

1. Korte vorm voor Van Dulken. – 2. Dulleken. Zie Dullekens.

 

FD

Dulcken

V. THEUD (Tbeuc) et Den Dulk.

 

EV

Dulewa

zie Dulouard.

 

FD

Dulfeneers

Proven. Duffeleers (Duffel, Loc.) ou De Holveneers. Holf

(L.D.).

 

EV

Dulfeneers

Van Dulven (G)? Of door metathesis <

Duffeleers?

 

FD

Dulien

Surnom de motivation obscure: fr. lien.

 

JG

Dulier

Dullier, Dulière. Pour Carnoy 166: fr. lierre (caractéristique de la maison); var. de Délier, Delière, plutôt que nom d’origine : Le Lierre, à Bihain (Jodogne 14).

 

JG

Dulier

-ière, zie Delière.

 

FD

du-Lierre

Dul(l)ier. Proven. Lierre. Particular.  d’une habitat.    Synon. :

Delalierre.

 

EV

Dulieu

1295-1302 «Agnès du Lieu» Impôt-Artois, 1449 «Piérot du Lieu» Tournai, 1540 «Druo Doulieu» Beaufort (entre Avesnes et Maubeuge), 1598 «Gédéon Dulieu» Bourg-Namur; fr. lieu (nom de localité), principa­lement Lieu-St-Amand (Nord); cf. aussi Delieu(x).

 

JG

du-lieu

Proven. Fausse régress. pour Delalieux. V. ce N.

 

EV

Dulieu(x)

Fr. PlN Lieu: plaats. Vgl. Van der Plaetse. 1449 Piérot du Lieu, Dk. (TTT); 1596 Anthoine du Lieu, Lyon (SCHOUT.I).

 

FD

Dulin

Pour Dauzat 221, de fr. lin (d’après une culture caractéristique de la maison).

 

JG

Dulion

PlN Le Lion (Maine-et-Loire) of veeleer huisnaam Au Lion: In de Leeuw.

 

FD

D’Ulisse

Reïnterpretatie van Delisse, Delysse.

 

FD

Dulken, van

Dulken, Dulcken: PlN Dulken (NRW). 1541 Willem van Dullicken, Rijs-Aw. (AP).

 

FD

Dullaert

génitif: Dullaers, -aerts, Dullers. Surnom: moy. néerl. dollaert, dullaerl ‘stupide, sot’.

 

JG

Dullaert(s)

-aers, -aet, -ard, Duellaert, Dullers, Dollard: Mnl. dullaert, dollaert: domkop, dwaas, dolkop. Afl. van Mnl. dul, dol; zie (de) Dulle. 1187 Dullard, Bg. (GYSS. 1999′); 1267 Willelmus

Dullard, Ip. (BEELE); 1300 Boidini Dullart, Ktr.

(DEBRagSo).

 

FD

Dulle, (de)

de(n) Dullen, Dull(ens), Dul(s), Dol(le): BN Mnl. dul, dol: dwaas, gek, dom, krankzinnig. 1174 Hugo Dulla, Cent (GN); 1275 Arnulphi Dullen, Avelgem (DEBR. 1980).

 

FD

Dullekens

BN. Dim. van Dul; zie (de) Dulle, Dullaert. 1303 Meuse Dullekine, Bg. (VERKEST); 1354 Gheraerde Dulleken, Breda (HB120).

 

FD

Dullekens

Dérivé du thème de Dullaert; cf. néerl. dol ‘furieux, forcené’.

 

JG

Dullemans

zie Dolleman.

 

FD

Dullers

cf. Dullaerts.

 

JG

Dullers

zie Dullaert(s).

 

FD

Dullier

cf. Dulier.

 

JG

Dullier

-ière, zie Delière.

 

FD

Dullos

-ot. Nom d’origine: w. flo ‘mare, étang’ DL.

 

JG

Dulongcourty

Nom de résidence, pour qqn qui habite près d’un long courty, cf. Courty, -i.

 

JG

Dulongpont

Nom de résidence, pour qqn qui habite près d’un long pont.

 

JG

Dulongpont

PlN Long Pont : lange brug, in Ghoy en Horrues(H).

 

FD

Duloroy

zie Dulauroy.

 

FD

Dulot

zie Delo.

 

FD

Dulouard

du Luart, Dulewa: Dieu le warde: God beware hem. 1605 Duluart, 1607 Dulouart, 1642 Diulouar(d), 1697 Dieulouart (NRO1987,171-2).

 

FD

Dulsster

Dulster(s), zie de Hulster.

 

FD

Dult

D. FN? Mhd. dult: geduld.

 

FD

Dulven, van

Zeeuws dulve < delven: sloot. PlN Dulven (G).

 

FD

Dulyère

zie Delière.

 

FD

Duma

zie Dumas.

 

FD

Dumail

Fr. mail: hamer. Smidsnaam?

 

FD

Dumail

Nom d’origine: dial. fr. mail ‘prome­nade publique’; ou bien surnom: anc. fr. mail ‘maillet'(Dauzat 221).

 

JG

Dumais

cf. Dumay.

 

JG

Dumais

zie Dumet(s).

 

FD

Dumalin

Ellipse de (fils) du malin; pour Carnoy 290, ce serait un nom d’enfant trouvé, au sens de ‘(enfant) du diable’ ?

 

JG

Dumalin

zie Dumoulin.

 

FD

Duman

-ant. Pour Dauzat 221, sans doute ori­ginaire du Mant (Savoie, Plumet), ou var. de Dumans, originaire du Mans (Sarthe); en Wallonie, peut être var. de Deman.

 

JG

Duman(t)

zie Deman.

 

FD

Dumancie

zie Dimanche.

 

FD

Dumange

zie Démange.

 

FD

Dumarais

-ez, -et, -ey, Demarais, -é(e), -e(e), -es, -e(s), -ey, -est, -et(s), -e(t)z, Démarrez, -é(e), Desmarais, -é(e), -e(s), -est, -ey, -et(s), -e(t)z, Mare, -es(t), -escq, -ez, -et, -ey, Marrai, -ay, -ée, -ee, -es, -es, -et, -ez, -eyt: PlN Fr. marais < Ondl. mariska: meers. Pendant Van der Meersch, hoewel deze FN gwl. aïs Deprez vertaald werd. 1275 Jehans de Maresch…de le masure ki fu Oston de Maresch là encosté entre le rich de Maresh et se mares, Melden (VRssv0); 1290 Rawel du Maresc, Kales (GYSS. 1963); 1245 Symon de Mares; 1404 Jehan du Mares, Comp. (MORLET).

 

FD

Dumarey

1280-81 «Raouls dou Mares» RegTournai, 1356-58 «Colars dou Mares» PolyptAth, 1422 «Jehan dou Marez» Comp-tesMons, 1502 «maistre Nicolle du Marez prieur» AidesHainaut, 1540 «Herméz du Marez» Flobecq; var. de Demarais, Demaret.

 

JG

Dumarez

-et, -ey, zie Dumarais.

 

FD

Dumarquez

1. Pic. vorm voor Du Marché/Démarché. 1271 Gerars de Markés, Atrecht (NCJ); 1452 thiéry du Marquet, 1498 Jehenne du Marquiet, Dk. (TTT). – 2. Var. van Demarquay.

 

FD

Dumarquez

Probabl. nom d’origine: pic. du marké, du marché.

 

JG

Dumartau(x)

Dumarteau(x), Demarteau(x): Verspreide PlN (le) Marteau.

 

FD

Dumarteau

1621 «Jacques du Marteau», 1634 «Balduin Dumarteau» BourgNamur; var. de Demarteau.

 

JG

Dumas

Duma(t), Douma(s), Demas(t), Demat, Delmas, Delmaet: 1. Ofr.(langue d’oc) mas >< (langue d’oïl) mes < Lat. mansus : huis, landhuis, hoeve. Vgl. Dumet(s). 1699 Adriaen Demast; 1787 Raymond Delmas natif de Clermont en Languedoc, St.-Win. (VERGR. 1968). – 2. PlN Le Mat (andere ety-mologie) in Hermelinghen (PdC): 1164 Mas (TW).

 

FD

Dumas

Nom de résidence: fr. dial. du Sud mas ‘maison rurale isolée’ < lat. mansus. Cf. cepen­dant 1289 «Pieron dou Mas» DettesYpres.

 

JG

du-mas

-may,   -mé,  -mez.    Proven. V. Mas, Mez.

 

EV

Dumasy

Dumazy, -zie, zie Demazy.

 

FD

Dumasy

Dumazy. 1286 «Maroie dou Masich» CartMons, 1405 «Symon dou Masich li jovenes» Presles, 1497 «Olivier du Masich» DénKain, 1552 «Marguerite du Masy» Subsi-desNamur, 1602-3 «Jean du Masy» Terriers-Namur, 1637 «Jean du Mazy dit Bietrumez» Spontin, 1670 «Barthélémy du Masy» Pur-node, 17e s. «Martin du Mazy» Dorinne; var. de Demasy.

 

JG

Dumay

Dumais. 1791 «Nicolas Dumay» Sen-zeilles; var. de Dumez, ou ellipse de (homme) du mai, qui plantait le « mai » (Dauzat 221).

 

JG

Dumay

Dumé, Duinee(z), zie Dumet(s).

 

FD

Dumbruch

Dumbruck: Ndd. Tombrook, Tombruck, D. Zum Bruch: ten Broeke, aan het Broekland.

 

FD

Dumeignil

zie Dumenil.

 

FD

Dumelie

zie Demellier.

 

FD

Dumenil

Dumeni(e)l, Dumesni(e)!, Dumeignil, Duminy, Demenil, Demeny, de Mennie, Demany, Deminy, Mainnil, Maini(l), AAénil, Menil(le), Manil(le), Manit, Many, Mainy, Mannyt, -ijt: Verspreide PlN Mesnil, Mardi, W. muni < Lat. mansionile: huisje. De vormen op -ie/-y kunnen ook var. zijn van Demonie. 1306 Egidio de Mani = Gille de Manys, Luik (SLLIII); 1335 Nicolas de Meinilh, Gembloers (AAV); 1375 Jehan du Mainsnil, Noyon; 1384 Jean du Mesnil, Laon (MORLET).

 

FD

Dumenil

-esnil. Nom d’origine : Menil, Mesnil, topon. fréquent (< lat. mansionile).

 

JG

du-Menil

Proven. V. Ménil.

 

EV

Dumer(s)

zie Dummer(s).

 

FD

Dumercy

zie Demerchy.

 

FD

Dumergue

zie Domerque.

 

FD

Dumernit

D. Tumirnicht(s). BN voor een kruidje-roer-me-niet. 1397 Otte Dumernyt, Frankfort (BRECH.).

 

FD

Dumernit

Nom d’origine: Merny, à Paliseul (Lx).

 

JG

Dumery

zie Demerie.

 

FD

Dumesnil

du Mesniel, zie Duménil.

 

FD

Dumest

zie Dumet(s).

 

FD

Dumet(s)

Dumetz, Dume(e)z, Dumé, Dumest(re), Dumay, Dumey, Dumais, Demay, Demaij, Démet, de Metz, Demez, Demé, de Mee, (de) Meyst, de Mey(d)ts, de Meijts, Delmez, Delmee, Delmé(e), Delme(r), Delmay, Delmey, Delmet(z): PlN Ofr. mes, meis < Lat. mansus: woning, landhuis. 1204 Johans del Mes; 1278 Maroie du Mes, Atrecht (NCJ); 1404 Pierre du Meys, 1475 Jehan du Mez, Aisne (MORLET).

 

FD

Dumétier

Reïnterpretatie van Dumortier of Dumoutier.

 

FD

Dumeunier

Dumenier. Ellipse de (fils) du meunier.

 

JG

Dumeunier

zie Meunier.

 

FD

Dumey

-ez, zie Dumet(s).

 

FD

Dumez

Dumet. Nom d’origine: anc. w. me < lat. mansus ; comp. Dumas.

 

JG

Dumiel

Surnom d’apiculteur: fr. miel.

 

JG

Dumilieu

Naar de woonplaats ‘au milieu’, in het midden van… Vgl. PlN Milieu-de-la-ville in Chiny (LX) of Milieu-des-Champs in Saint-Vaast (H).

 

FD

du-Milieu

Proven. ,,Du milieu (de l’agglomération) ‘ ‘.

 

EV

Duminy

zie Duménil.

 

FD

Dumm

Surnom: all. dumm ‘sot, bête’.

 

JG

Dummer

génitif: Dummers. Surnom : ail. Dummer ‘homme niais’.

 

JG

Dummer(s)

Dumer(s), Dummer, Dumm, Doumer, Dommer(s), Domer: Rijnlandse FN. D. Dummer: domine kerel, dwaas.

 

FD

du-Mois

V. Mas.

 

EV

Dumolein

-eyn, -eijn, -in, -yn, zie Dumoulin.

 

FD

Dumolin

-ollin, cf. Dumoulin.

 

JG

Dumon

cf. Dumont.

 

JG

Dumon(t)

Dumong(h), Doemont, Demon(t), Deumont, Demonts, Desmont(s), Desmond(s), Desmon(s), Demoen, De(l) Monte, Delmon(t): Fr. équivalent van Ndl. Van den Berg. 1268 Johannes de Monte; 1395 Piere du Mont = 1398 Piere dele Berghe, Ip. (BEELE); 1398 Maignon du Mont, Herseaux (DEBR. 1970).

 

FD

Dumonceau

Du M-, du Monceau de Bergen-dal, Dumonceaux, -chaux. 1297 «Wathier dou Monchial» ComptesMons, 1508 «Jenin Dumoncea», 1595 «Jean Dumonceau» Bourg­Namur; nom d’origine: fr. monceau ‘petit tas’, topon. fréquent, e.a. Monceau-sur-Sambre.

 

JG

Dumonceau(x)

-chaux, zie Monceau.

 

FD

Dumonchy

zie Demonchy.

 

FD

Dumonciaux

Dumons(e)au, zie Monceau.

 

FD

Dumond

cf. Dumont.

 

JG

Dumong

Forme notant la prononciation allemande ou celle du wallon verviétois ancien de Dumont [JL, NFw] ; cf. Dupong.

 

JG

Dumont

[4e NF \e plus fréquent en Wallonie, principalement en Hainaut], Dumont de Chassart, Dumont de Marbaise, Du Mont, Dumon, Dumond. 1311 «Jehain Dumon» Spontin, 1422-444 «Estiévenart dou Mont», 1499 «Maignon du Mont» TerrierNaast, 16e s. «Hubinon du Mont» Châtelet, 1541 «Crepin du Mont» Villerot; nom d’origine: fr. mont, très fréquent en toponymie.

 

JG

du-Mont

-Monc(h)(e)au(x).   V. Mont.

 

EV

Dumontier

cf. Dumoutier.

 

JG

Dumontier

Montier, Mantiers: 1. Zie Dumoutier. –2. Niet uitgesloten is een var. van Dumortier, Mortier, met wisseling dentalen r/n; vgl. Montelmans, Montellier.

 

FD

du-Montier

Proven. Monty ou Montier, ,,Monticule ».

 

EV

Dumort

Dumord, zie Lemort.

 

FD

Dumortier

1275-76 «Mikiel dou Mortier» Reg-Tournai, 1302 «Henri dou Mortier» LoiTour-nai, 1426 «Jehan dou Mortier» TailleSoignies, 1527 «Hector du Mortier» DénLens, 1597-98 «Jacques du Mortier» ComptesNivelles; fr. mortier, au sens topon. de ‘terrain mou’, cf. Demortier.

 

JG

Dumortier

-iez, zie Mortier(s).

 

FD

du-Mortier

Proven. Mortarium, ,,Endroit boueux » (L.D.). Dép. Haut-

Ittre.

 

EV

Dumotier

zie Dumoutier.

 

FD

Dumouchel

zie Monceau.

 

FD

Dumoulin

-ein, Dumol(l)in, Domoulin, Dumalin, Dumolijn, -yn, -ein, -eyn, -eijn, Demollein, Demoulin, Demol(l)in, Desmoulin, de Molling, Moulin(s), Mouling, Mol(l)in, Molein: Fréquente PlN Moulin: molen. 1303 Gillis Dumoulin, Tielt (DEBR. 1971); 1307 Jehans dou Molin, Ip. (BEELE); 1384 Oudart de Moulins = de Malins (MARCHAL); 1394 Olivier du Mollin = 1398 Fierin van der Muelen, Zwevezele (DEBR. 2000, 1970).

 

FD

Dumoulin

-ein. Du Moulin, Dumolin, -ollin. 1302 «Jakemes dou Moulins wantiers» Loi-Tournai, 1499 «Jaquemart dou Moulin» TerrierNaast, 16e s. «Pire du Moulin» Châte­let, 1656 «Martin Dumoulin» BourgNamur; fr. moulin, surnom d’un individu habitant un moulin.

 

JG

du-Moulin

-Moleyn,   -Molin.   Proven. ou propr. V. Moulin.

 

EV

Dumourier

-iez, Mour(r)ier, Moury, Morier, -iez, Morrier, Mor{r)y: PlN Mourier, Fr. mûrier: moerbeiboom, braamstruik. PlN Mouriez (PdC): Montem Rêdahari (TW). Maar wellicht gaat het om een BerN van de moerbeienkweker of braambessenplukker: ±1300 Driuars li Mouriers, PdC (BOUGARD).

 

FD

Dumoutier

-entier. Nom de résidence: fr. moutier ‘couvent, église’ FEW 6/3, 72a.

 

JG

Dumoutier

-iers, Mout(h)ier, Moutiez, Dumotier, Mottie(r), Mottié, Mothy, Motty, Demotie(r), Dumontier, Montier, Demou(s)tier, -iez, Moustie(r), -y, Desdemoustier, Desmou(s)tier: Erg verspreide PlN Moustier, Mout(h)ier, Ofr. monstier < Lat. monasterium: munster, kerk. 1276 Rainmon du Moustier, Offémont (MORLET); 1442 Pieter du Moustier, Willerville (PARM.).

 

FD

Dumpas

zie Dupas.

 

FD

Dumst

FN in OV en H. Wellicht gepalataliseerde var. van Doomst.

 

FD

Dumur

Desmur: PlN Mur: muur. Vgl. Van der Mueren. 1335 Jehane dou Mur, Atrecht-Bergen (PIERARD); 1339 Jehan du Mur, Bergen (CCHt).

 

FD

Dumur

Fr. mur, comme nom de résidence (près d’un mur, d’un rempart).

 

JG

Dumuraille

Fr. muraille, au masc. (prép. du)’, ce subst. est fréquemment masc. dans les textes anciens, cf. 21.1.1632 «la voye allant allem-thour du muraille de la cemitticere», 22. 9.1635 «debveront faire erigier ung muraille entre deux» (not. liég.) [JL, NFw]. Cf. aussi Muraille.

 

JG

Dun

Dunn, den Dunnen: BN voor een dunne, magere. Vgl. D. Dünn.

 

FD

Dun

Proven. Hun  (Dép. Anne-voie) .

 

EV

Dun(t)zer

Dünzer, Dünzen: Obd. FN Düntzer, afl. Van Tuntz < tunt: slijk, drek.

 

FD

Dun, van

zie van Duin(en).

 

FD

Dunachie

Dunnachie: Britse FN Donaghie. O’Donnchadha, lerse versie van Duncan (zie i.v.) (DORWARD).

 

FD

Dunaime

zie Dunesme.

 

FD

du–Nan(d)

Proven. Nant, ,,Torrent » (Suisse et Savoie).

 

EV

Dunant

-an(d): PlN Keltisch nanto: ravijn, bergrivier, stortbeek (CH, Aveyron, Meuse, Ain, Savoie) (JVO.DNF).

 

FD

Dunat

-as, zie Donat.

 

FD

Duncan

Schotse FN Duncan uit Oudiers-Oudgaëlisch Donnchadh: bruine krijger. 1327 John Dunkan, Stafford (REANEY).

 

FD

Duncker

zie Donker(s).

 

FD

Dunder

zie de Donder.

 

FD

Dunesme

-esne, Dunaime: Patr. Zoon van Naime, Germ. VN Namo (DNF)? Vgl. FN Naime, Nesme.

 

FD

Dunesme

-esne. Peut-être var. de Dunaime, que Dauzat 222 glose: (fils) du Naime, anc. nom de baptême (cf. Dauzat 449, v° Nesme).

 

JG

d-Unesmé

Proven. Mez du sieur Hunes ou d’Isnes (Anc., Ynmes. Loc).

 

EV

Dunet

Nom d’origine: Dunet (Indre).

 

JG

Duneufgermain

(NF liégeois). Nom composé, de motivation peu claire : du + neuf+ Germain (nom de personne).

 

JG

Duneufgermain

Wsch. een reïnterpretatie.

 

FD

Dung

Nom d’origine: Dung (Doubs); ou topon. néerl. fréquent donk, cf. Donckx.

 

JG

Dung(h)en, van den

1. PlN Den Dungen (NB) Vgl. Van Donghen, Van Dingenen. 1450 van Ruelen vander Dungen, Den Bosch (HB 522). – 2. PlN Donk in Herk-de-Stad. 1393 Johannes van Dungghen, Diest (med. F. Claes).

 

FD

Dungelhoeff

PlN Hoeve, hof op een dungel, d.i. een zandige hoogte.

 

FD

Dungelhoeff

V. Donk.

 

EV

Dunham

PlN (Cheshire, Norfolk).

 

FD

Dunhoft

BN voor iemand met een dun hoofd. Vgl. D. Dünnhaupt. 1325 Walterus Dunhoeft; 1340 Willelmi Dunhoet, Tn. (C.BAERT).

 

FD

D’Union

zie Doignon.

 

FD

Dunkel

Dunker, Dünker, zie Donkel(s).

 

FD

Dunkelblum:

Joodse FN.

 

FD

Dunkelman(n)

Afl. van dunkel: donker.

 

FD

Dunn

1. Zie Dun. – 2. E. BN Oe. dunn: bruin,

donkerkleurig. 1198 John le Dunn (REANEY).

 

FD

Dunn

Duyn. Peut-être surnom: moy. néerl. dunne, dinne, dun ‘mince, de peu de valeur’.

 

JG

Dunnachie

zie Dunachie.

 

FD

Dunnebeil

D. BerBN voor een smid: Dünnebeil: dunne bijl.

 

FD

Dunneg(h)em,van

van Deuneg(h)em: PlN. Wellicht Dunningen (BW). 1666 Jan van Dunningen; 1627 Jan van Dunnegem, Gravenbuch (Grafenbuch in Beieren?); 1671J. B. van Dumeghem, Tnh.-Aw. (AP).      ‘

 

FD

Dunon

Peut-être var. de Denon, Danon.

 

JG

Dunon

V. THEUD.

 

EV

Dunon:

Wellicht var. van Denon, Danon.

 

FD

Dunoyer

Denoyez, -é, de Noier, Desnoyer(s), Noyer, -et, -et, -é, Noijez: PlN Noyer: notenboom. 1480 Jean Denoyers; 1460 Colin Desnoyers, Laon (MORLET).

 

FD

Dunquet

zie Duquel.

 

FD

Dunst

1. D. FN. Mhd. Dunst: nood, pijn, smart. BN. 1278 Cunr. dictus Dunst, Nassau (BRECH.). – 2. Deze FN komt slechts éénmaal voor (H). Misschien var. van Dumst (ass. ms/ns).

 

FD

Dunstheimer

D. FN Dunzenheimer < PlN Dun(t)zenheim (Elzas).

 

FD

Dupa

cf. Dupas.

 

JG

Dupa(e)

zie Dupas.

 

FD

Dupage

Surnom: fr. page ‘valet; mousse; etc. FEW 7, 474a; cf. Le Page.

 

JG

Dupagne

cf. Doppagne.

 

JG

Dupagne

zie Doppagne.

 

FD

d–Upagne

V. Doppagne.

 

EV

Dupain

Fr. pain, probabl. surnom de boulanger, (homme) du pain (Dauzat 222). – Dupain dit Dupont. Nom composé avec dit (BTD 32, 202).

 

JG

Dupain

zie Dupin.

 

FD

d-Upain

Proven. D’Hupain (anc. N. Huppaye, Loc.)

 

EV

Dupaix

1647 «Gérard Dupaix», 1687 «Charles Dupaye» BourgNamur, 1761 «Dupaix» ou «de Paix» Namur (famille namuroise, 16S-18e s.); surnom: (homme) de paix, cf. Depaix; il se pourrait aussi que paix représente le fr. pays, w. payis. – Bibliogr. : C. Douxchamps-Lefèvre, La famille Dupaix, IdG n° 53, 1954, 304-317.

 

JG

Dupaix

Depaix, Depays, Dupay(s), Dupez: 1. PlN Paix: weide. 1523 Guillaume d(o)u Paix, Gembloers(Midd. 1954,304-317). – 2. PlN Pesche (N): 1147 Peis(TW). 1247 Gerardus de Peis, Luik (AVB).

 

FD

Dupan

PlN Le Pan in Montreuil-sur-Mer (PdC) (TW). 1209 Thomas del Pan, Montreuil (CMM); 1340 Richaut Dupan de Oisy (MORLET).

 

FD

Dupanloup

Dupenloup: PlN Le Panloup in Yzeure (Allier), Pimorin (Jura), Flumet (Savoie), Penloup in Aillon (Savoie), Dupanloup in E vires (Hte-Sav.). Pend loup: hang de wolf.

 

FD

Dupanloup

Nom d’origine: Panloup (= « pend loup ») fréquent en toponymie française.

 

JG

Dupaquet

Duplaquet: PlN Ofr. Pasquet: weide.

 

FD

Duparc

Du Parc, Duparque. 1323 «Stassedou Parch», 1365 «le femme Wille dou Parch des taverniers» TailleMons, 1688 «Nicolas du Parque» BourgNamur; nom de résidence: fr. parc (endroit clos).

 

JG

du–Parc

-Parque. Proven. Propr. ou proximité   d’un   parc.    Le   Parcq

(Dép. Hollange).

 

EV

Duparc(q)

Duparque, Dupard, -art, Départ, Deparc(q), Deparck: PlN Fr. Parc: perk, omheinde plaats. 1297 Agnes dou Parc, Bergen (PIERARD); 1392 van Maignen dou Paerk = Marie du Park, Dk. (RAK,SR9V°,i3v°).

 

FD

Dupard

-art. Probabl. formes altérées de Du­parc (Dauzat 223).

 

JG

Duparloir

Fr. parloir, nom d’origine ou sur­nom.

 

JG

Duparloir

zie Parloir.

 

FD

Dupas

Dupa(e), Dupat(s), Depas(se), Depace, Depaz, Doupas, Dompas, Dumpas, Lepas: PlN Pas < Lat. passus: passage, doorgang, toegangsweg (TW). 1218 Martin de Passu; 1238 Baudes de Pas, Atrecht (NCJ); 1296 Reliant du Pas, Jehans dou Pas, Beuvry (DUPAS 288).

 

FD

Dupas

Dupa. Nom d’origine: fr. pas, au sens topon. de ‘passage’, cf. Depas. Cf. aussi 1540 «Kathelotte du Passaige» Papignies.

 

JG

Dupasquier

Depaquier: PlN Ofr. pasquier, Fr. paquier: weide. 1380 Jehan dou Pasquier, Laon (MORLET).

 

FD

Dupasquier

Forme anc. de paquier ‘pâturage’ (Dauzat 223) ou anc. fr. paquier, w. pauquï ‘buis’.

 

JG

du-Pasquier

Proven.   ,,Paturage ».

 

EV

Dupavé

PlN Pavé: geplaveide plaats.

 

FD

Dupay(s)

zie Dupaix.

 

FD

Dupenloup

zie Dupanloup.

 

FD

Dupénoy

Var. de Depinois?

 

JG

du-Per(r)-

-ay,   -oy,   -oux;   -Pierr- -eux, -y. V. Pierre.

 

EV

Duper(r)ay

Duperrois, -oy, Duperou(x), Duperroux, Pairou(x): PlN Ofr. Perroit, W.pérou < Lut. petretum: plaats met stenen, keien. Le Perray (Seine-et-Oise), Perrois in Ames (PdC), Perroit in Sauchy-Lestrée (PdC) (TW). Pairois in Carnières (H), Pérou in Recourt (LU). 1429 Jacobus Doupierot de Lestinis = 1431 Jacobus de Piroyt (MULI).

 

FD

Duper(r)on

Deper(r)on, Depéron, Depeiron, Depairon, Pairon: PlN Ofr. perron: grote steen, stenen bank, pui, hoge stoep. Péron in Grâce-Berleur (LU), Perron in St-Amand-lez-Fleurus (H). Le Perron is het symbool van de stad Luik. Ook Le Perron (Manche, Jura). 1269 Michiel del Perron, Atrecht (NCJ); 1329 Jakemart dou Peron, Bergen (PIERARD); 1334 Hubert de Huy dit de Peron, Hoei(SLLIÏÏ).

 

FD

Duper(r)ou(x)

zie Duper(r)ay.

 

FD

Dupercijn

-yn, zie Deplechin.

 

FD

Duperray

Nom d’origine: e.a. Au Pairay, à Seraing; peut représenter le w. père ‘poirier’ ou un dérivé de lat. petra ‘pierre’ (cf. Dauzat 223); comp. aussi Delpérée, Dopéré.

 

JG

Duperrois

-oy. Nom d’origine: Pairois, à Carnières (Ht), etc.; dérivé de lat.petra ‘pierre’.

 

JG

Duperroux

Dupéroux. Var. de Duperrois; à Carnières, Pairois est w. pérou.

 

JG

Dupetitmesurat

Nom d’origine composé [à identifier].

 

JG

Dupety

Spelling voor Dupetit, zoon van Petit. 1541 Jer. du Peuty, Dk.-Aw. (AP).

 

FD

Dupez

zie Dupaix.

 

FD

Duphénieux

Nom d’origine: Feigneux (Oise).

 

JG

Duphénieux

PlN Feigneux (Oise).

 

FD

du–Phénieux

Phène   (Dép. Rijkevorsel).

 

EV

Dupier(r)eux

zie Depierreux.

 

FD

Dupiereux

-ierreux. Var. de Depierreux.

 

JG

Dupierry

Nom d’origine: « pierry » < lat.petra^ suff. -iciu, topon. fréquent en Wallonie.

 

JG

Dupierry

PlN Pierry (Marne) en verspreid in Wallonie. Afl. van pierre: steen.

 

FD

Dupiéton

Nom de résidence: (riverain) du Piéton, ruisseau du Hainaut.

 

JG

Dupiéton

Riviernaam Piéton (H).

 

FD

Dupin

Dupain, Depin, Despin, Lep(a)in, Lapin: PlN Le Pin: den, spar, pijnboom.

 

FD

Dupin

Nom d’origine: fr. pin, arbre caracté­ristique près de la maison (Dauzat 224).

 

JG

du–Pin

V. Pin.

 

EV

Dupir

Dupire.  1280-81 «Grardins dou Pire»

RegTournai, 14e s. «Colins dou Pire» Doc-Lens, 1338» Jakemart dou Pire» Comptes-Mons, 1362-63 «Jehans dou Pire» PolyptAth; nom d’origine: anc. pic.pire ‘route empierrée’ FEW 8, 323 (autres sens dans Godefroy, t. 6, 174).

 

JG

Dupir(e)

Dupisre, Depire, Dupyre, Delpire: PlN Opic. pire: verharde, bestrate weg. 1284 Oudars dou Pire, St-Amand (MORLET); 1269 Gilion dou Pire, Ktr.(DEBR.i98o).

 

FD

du-Pir(e)

Proven. Pîre, ,,Pierre » (L. D.).

 

EV

Dupireux

zie Depierreux.

 

FD

Dupisson

zie Buisson.

 

FD

Duplaquet

Nom d’origine: topon. comme Mal-plaquet, à Trazegnies (Ht); ou bien surnom: anc. w. (1374) plaquet ‘billet, ordre’ (cf. Docum. et rapports de la Soc. paléont. de Charleroi 49, 1951-54, 121).

 

JG

Duplaquet

zie Dupaquet.

 

FD

Duplat

D’après un nom d’enseigne avec un plat d’étain (cf. E. Renard, BTD 26, 280), plutôt que (maison) du plat, sur terrain plat (Dauzat 224) ; l’anc. fr. plat a aussi eu le sens de ‘petit étang’ Gdfô, 206 [MH].

 

JG

Duplat

zie Leplat.

 

FD

du-Plat

Proven. ,,(Terrain)plat ».

 

EV

Duplessis

Du Plessis, (Du) Plessy, Duplaissy, Duplicy, Duplacie: 1. Verspreide PlN in Frankrijk. Pic. Plessis: kreupelhout, kreupelbos (FEW); Fr. plessis: haag, heg van gevlochten twijgen. Kardinaal Richelieu (1585-1642) heette Jean du Plessis. – 2. PlN Le Plessier (Aisne, Somme, Oise). 1306 Adan du Plessié; 1435 Jehan du Plessier, Senlis (MORLET). – 3. Zie Pélissier.

 

FD

Duplessis

Duplicy. Nom d’origine : pic. plessis ‘taillis’ (topon. fréquent) FEW 9, 54b *plaxus.

 

JG

du-Plouy  

Proven. Dép. Hérinnes-lez-Pecq, Velaines-Ies-Tournai, etc.

 

EV

Duplouy(i)

Duplouys, Duplouis, Duployez, du Plooy, Duplouich, Plouy, Duplock, de Ploey: PlN Le Plouy (Plouich) < Lat. plicietum: omheining van gevlochten twijgen (TW); fréquent in NF. 1209 Gossuini del Plois = 1212 Gossuino del Ploich = G. del Ploie, Dk. (SMTI); 1334 Rivars dou Ploie; 1390 Jehan dou Ploic(h), Frélinghien (AGr. 67,90).

 

FD

Duplouyi

Nom d’origine:  topon.  Plouyi  < Plo(u)ich, fréquent en Picardie (Dauzat 224).

 

JG

Dupmeier

zie Dobmaier.

 

FD

Dupommier

zie Depommier.

 

FD

Dupon

cf. Dupont.

 

JG

Dupon(t)

Dupond, Dupong, Depon(t), Depond(t), Despons, Delepont, De Pondt: PlN Pont: brug. 1266 Mehaut dou Pont fille Jehan dou Pont, Rijsel (DEBR. 1980); 1382 Bussaerd van der Brugghe = 1394 Bossard du Ponts, Herseaux (DEBR. 1970).

 

FD

Duponc(h)el(le)

Duponcheel(e), Deponcheel, Duponselle, Dupontcheel, Dupontseel, Duponscheel, van de Ponseel(l)e, Ponseel(e), van de Pontseel(e), -tsele, Pontzeele, Pontseel(e): PlN Poncel, dim. van Fr. pont: brugje. 1260 Vincent del Ponceal de Brechou (AVB); 1275 au Ponchel, Jehan dou Ponchel, Ogy (VR 93r°); +1300 Betris du Ponchel; Gervais du Poncel, PdC (BOUGARD); 146 e. van den Ponche(e)le, Ponchiele, Ronse (DECONINCK188); 1351 Jamars de Poncheal, Luik (AVB); 1400 Clais van der Pondseele; 1403 Thideman Ponseel = 1407 Th. Poncheel, Bg. (SIOEN).

 

FD

Duponcest

Spelling voor Duponcet, var. (met ander suffix) van Duponchel.

 

FD

Duponcheel

-chel. Nom d’origine: forme pic. deponcel, fr. ponceau ‘petit pont’.

 

JG

du-Ponchele

-Pond,  -Pont.  -Pont- cheel. V. Pont.

 

EV

du-Poncin  

Autrefois,   A  Ponticulo (1670). V. Pont.

 

EV

Dupond

Dupong, cf. Dupont (ci-dessous).

 

JG

Dupont

[5e NF le plus fréquent en Wallonie, principalement en Hainaut], Du Pont, Dupon, Dupond; Dupong (d’après la prononc. ail. ou celle du wallon verviétois ancien). 1284 «Adenet dou Pons» DettesYpres, 1318 «Mo-reaul dou pont» RegLaroche, 1449 «Wautelet du Pont» AidesNamur, 1499 «Gilliart du Pont» TerrierNaast, 1561 «Hermolz du Pont, tellier» Antoing, 1642 «Jean Georges dit du Pont» Crupet; nom d’origine: (habitant près) du pont.

 

JG

Duponthieu

Nom d’origine: Ponthieu, nom de région (Somme).

 

JG

Duponthieu

zie Deponthieux.

 

FD

Dupontreau

PlN Le Pontreau (Charente-Mar.).

 

FD

Dupontseel

-cheel, zie Duponchelle.

 

FD

Duport

Delport, Deupoor: PlN Port: haven, stad. 1246 Pierre du Port; 1258 Baudouin del Port, Comp. (MORLET).

 

FD

du-Port

Proven. Port (fluvial).

 

EV

Duporta(i)l

1. PlN Portail: portaal, portiek, deuringang. 1425 Jehan du Portai, Dk. (TTT). –2. Evtl. vondelingnaam. Vgl. Portaels.

 

FD

Duportail

Nom d’origine: fr. portail.

 

JG

Duportique

Nom d’origine: fr. portique.

 

JG

Duportique

PlN Portique: portiek.

 

FD

Duposty

Posty, Posti: PlN Ofr. postiz: deur, boog, afsluiting. Posty in Binche (H). Huisnaam Le Poestich in Atrecht. 1282 Heluis du Postich, Atrecht (NCJ); 1306 Jehan dou Postich, Bergen (PIERARD).

 

FD

du-Posty

Proven. Dép. Binche.

 

EV

Dupou

Forme méridionale de Dupuis (= du puits) ?

 

JG

Dupou(y)

zie Dupuis.

 

FD

Dupouillon

zie Pouillon.

 

FD

Dupourquoy

zie Pourquoi.

 

FD

Dupouy

cf. Dupuy.

 

JG

Duppen

Ndd. FN. Mnd. duppe, D. Topf: pot. 1420 Joh. Duppe, Munster (NN). BerBN van de potgieter. Vgl. Doppegieter(s).

 

FD

Duppen, van

PlN? Of BerBN zoals Duppen?

 

FD

Duppenbecker

BerN van de pottenbakker. Mnd. duppe: pot.

 

FD

Duprat

az, zie Deprat.

 

FD

du-Pray  

-Pré(s),    -Prêt,    -Prez, -Priez, -Préel. V. Pré.

 

EV

Dupré

du Pré(e), zie Depré.

 

FD

Dupré

Du Pré, Dupres, -es, -es, -et, -ez. 1280-81 «Bicrnars dou Prêt», 1302 «Anthoines dou Prêt» LoiTournai, 1358-59 «Gilliart dou prêt» PolyptAth, 1497 «Pierart du Prêt» DénKain, 1725 «Jean Dupré» Hatrival, 1743 «Catharina Duprez» La Gleize; fr. pré.

 

JG

Dupre(e)l

Dupréel(le), Deprel(le), Despreaux, Depréay, Depréay, Depreeu(w), Deprouw, Préau(x), Préault, Priau, Preal, Préa(t), Preat, Preyat: PlN. Ofr. prael(e), Fr. préau < Lat. pratellum: kleine weide. Zie ook Deprel(le). 1280 Pieron de Praias, Luik (AVB); 1457 Adam de Prayaulx, Dk. (TTT); 1691-1766 Petrus de Prauw, Ing.; « 1696 Nicolaus de Prauw, Ing. = 1721 e.v. N. de Pro, du Broo, du Pro, 1755 de Prol, Zwevezele; 1820 Franciscus de Prauw = Fransys de Prol, Maldegem. – Lit.: G. BRUYNEEL, Oorsprongvan de famille en van de naam Deprol.Arsbroek 17 (2000), 77-92.

 

FD

Duprel

Var. de Dupréel (= petit pré)?

 

JG

Duprès

-et(z), -ez, -ey, zie Depré.

 

FD

Dupressoir

Fr. pressoir (à raisins, à pommes) FEW 9, 368b, comme nom de proximité, d’habitation, cf. aussi le NF Pressoir; comp. Depresseux.

 

JG

Dupressoir

Pressoir: Fr. pressoir: oliepers, wijnpers. Naar de woonplaats of het beroep. 1256 Renaudus dou Pressoir, Comp. (MORLET). Zie ook Depresseux.

 

FD

Dupriez

(NF hennuyer). 1454 «Catherine du Priez», 1526 «William du Priet» Ladeuze; var. de Depriez.

 

JG

Dupriez

-ié, zie Depriez.

 

FD

Duprin

Nom d’origine, par ex. le topon. Prin dans la Marne (cf. A. Longnon, Dictionn. topogr. de la Marne, 221)?

 

JG

Duprix

Dupry, zie Depry.

 

FD

Duprix

Var. de Deprix, Depry?

 

JG

Dupuich

Dupuche, cf. Dupuis.

 

JG

du-Puich

-Puis, -Puy. 1. N. belge : ,,Puits »   (L.D.).   —   2.   N.   fr. :

,,Montagne ».

 

EV

Dupuis

Dupuich, Dupuche, Dupuits, Dupuy, Dupou(y), Despouy, Depou(y), Depui(t)s, Deput, Depus, Depue(s), Depeu, Puis, Puit(s), Puich, Puche, Puech, Pues, Lepuits, Lepuc, Lepeut: 1. Opic. puch, Ofr. puis, Fr. puits, W.pu(e)s: put. Vgl. Van de Putte. 1290 Alis dou Puch, Bergen (PIERARD); 1293 Amant dou Pue, Namen (CDN); 1303 don Sébastian dou Puits van Spaengen; van Colarde dou Puuts, Bg. (VERKEST).- 2. Ofr. pui, puy < Lat. podium: hoogte, heuveltje.

 

FD

Dupuis

Dupuy, Dupouy, Dupuich, Dupuche. 1287 «Nicoles dou Puts, vallet fu Will. dou Puts», 1290 «Henri dou Puts, briseur de laine» DettesYpres, 1295 «Jakemars dou Puch» ComptesMons, 1302 «Baudet du Puch», «Piéret dou Puch clerc» LoiToumai, 1417 «Lottart dou Puch» PolyptAth, 16e s. «Loys du Pus» Châtelet, 1626 «Antoine Dupuis» BourgNamur; fr. puits (maison voisine du puits), w. pus’, puch. En Wallonie, les var. Dupuy, Dupouy ne seraient qu’exception­nellement des NF du Midi (= dial. fr. puy ‘hauteur, butte’). – du Puis du Pont-de-Sains.

 

JG

Dupuisson

zie Buissson.

 

FD

Dupult(h)ys

zie De Perthuis.

 

FD

Dupureur

Ellipse de (fils) du pureur (nom de métier), ainsi 1267 «Gautier le Fureurs» CensHerchies; cf. FEW 9, 609a.

 

JG

Dupureur

zie Pureur.

 

FD

Dupuy

cf. Dupuis.

 

JG

Dupuy

zie Dupuis.

 

FD

Dupyre

zie Dupir(e).

 

FD

Duqauquie

zie Dugauquier.

 

FD

Duquaine

-ene, -ène, -êne, -enne, -esne, -esnes. 1382 «Bietremel du Quesne» Leers-et-Fosteau, 1417 «Hanekin dou Kaisne» Po­lyptAth, 1499 «Gerart du Kesne» Terrier­Naast, 1537-40 «Pierchon du Quesne» Dén-Frasnes, 1678 «Rodolphe Dukesne», 1694 «Marie Duquenne» BourgNamur; formes pic. de Duchêne.

 

JG

Duquaine

zie Duchêne.

 

FD

du-Quaine

-Quen(n)e, -Quesne(s), Duque(s)ne (Dép. Oeudeghien et

Hautrage). V. Chêne.

 

EV

Duque

Duque, zie Duquet.

 

FD

Duqué

cf. Duquel.

 

JG

Duqueine

Duquen(n)e, Duquesne(s), zie Duchêne.

 

FD

Duquel

Duqué. 1477 «Symon le Dukey» Havelange, 1611 «Sacré le Ducquet», 1670 «Araould Ducquet» BourgNamur; surnom: dimin. en -et de fr. duc, cf. aussi Duchez.

 

JG

du-Quenn-  

-Quesn-   -ois,   -oy.   Le Quesnoy. V. Chêne.

 

EV

Duquennoy

-oye, Duquenoy, -esnoy. 12e s. «Elyzabeth de Caisnoit» WaudruMons, 1365 «Yde dou Quesnoit», «Piére dou Quesnoit mierchier» TailleMons; nom d’origine: col­lectif de pic. quêne, fr. chêne, e.a. Le Quesnoy (Nord), etc.

 

JG

Duquesnoy

-ois, -oit, Duquen(n)oy, -ois, Duquénoy, Quesnay, -ey, Quesnoit, -oy, Quen(n)oy, Quenoi, Quennay, Quisnoy: PlN Quesnoy (PdC, Nord, Somme, H). Pic. kaisnoit: eikenbos. 136 e. Sarra de Caisnoit (DEBR. 1980); 1348 Maroie du Quesnoy, Atrecht (NCJ); 1440 Loykin du Kesnoit, Ktr. (BAELDE).

 

FD

Duquet

Duque, Duque, Deuquet, Dunquet, de Kee, de Ké(e), Dekie: BN Duquel, dim. van Fr. duc: hertog. 1477 Symon le Dukey, Havelange (HERB.); 1745-1819 Benedictus Dekie = Dequé = Deké, Dentergem (onwettige zoon van ene ‘Dikkif, een soldaat) (VS1987,353-9).

 

FD

Duquin

zieDequin.

 

FD

Duquoc

zie Lecocq.

 

FD

Dur

zie Ledur(e).

 

FD

Dur-

-in, -in(ck)x, -at, -et, -ez, -is(ch), -let, -and, -ant, -ie, -iez, -ay, -é, -el, -ein. V. THEUD (Theu).

 

EV

Dura(t)

1. Zie Lerat. – 2. Spelling voor Duras. 1421 Jaquemart Durât, Dk. (TTT).

 

FD

Durai

-aix, -ais, -ay, Deray: 1. Zie Duroy. – 2. Zie Durel. – 3. PlN Ray: rode (Orne, Hte-Saône).

 

FD

Durai

cf. Duray.

 

JG

Durai

zie Duroy.

 

FD

Duramé

zie Deramée.

 

FD

Duran(d)

Duran(d)t, Durrant, de Durand, Durang(h), Doran{t), -ang, Duron: 1. Patr. Lat. HN Durandus. 1115 Robertus filius Durand, Hampshire; Durant stabularius, Lincoln (REANEY). – 2. BN Fr. durant, -and: geduldig, lijdzaam, taai, volhardend. 1225 Juliane Durande; 1297 Sare Durant, Atrecht (NCJ); 1296 Jakemes Durans, PdC (BOUGARD); 1479 Margueritte Durant, Dk. (TTT); 1731J. B. Duron (vader van) J. B. Duran, Woumen (VS 1991,377).

Durandard: Wsch. hypercorrect voor Durandau.

 

FD

Durand

Durant, -an (NF beaucoup plus fré­quent en France). 11e s. «Durandus» Abb-Brogne, 1267 «Jehans Durans» CensHerchies,

1270 «Colars li fiz Durant» CartOrval, 1272 «Walteri Durant» PolyptVillers, 1294 «Durans de Libines» CensNamur, 1365 «Colart Durant machon» TailleMons, 1580 «Gillot Durand» & «Colson Durant» Haybes; du nom de baptême médiéval Durandus, de type augurai, au sens de ‘endurant, obstiné’ (non attesté comme tel FEW 3, 188b).

 

JG

Durandau

Durondeau, Derondeau: 1. Patr. Dim. van HN Durandus. – 2. Durandal, zwaard van Roeland. BN? 1393 Diederyc Durondael, St.-Win.; 1395 Jan Durendael, Warhem (VERGR. 1968).

 

FD

d’–Urang

Proven.  Houraing  (Dép. Lessines).

 

EV

Duranti

-y, zie De Renty.

 

FD

Duras

Durasse: 1. PlN Duras (L). 1184 (Egidius) de Duras, Geldenaken (AAV); 1379 Guillaume de Duras (SLLIV). – 2. Var. van Deras(se); zie Deraes.

 

FD

Duray

1. Proven. Dép. Ronquières. — 2. V. THEUD.

 

EV

Duray

-ai. 1676 «les hoirs Philippe du Ray», «Simon Duray» RuageAth; p.-ê. dérivé de fr. dur, au sens de ‘endurci’; ou bien à analyser comme du Ray, cf. Ray.

 

JG

Duray

zie Durai.

 

FD

Durbecq

Durbercq: PlN Durbecq in Orbais (WB).

 

FD

Durbecq

Nom d’origine: Durbecq, à Orbais (BrW).

 

JG

d’-Urbecq

Proven. Horbecq ou Horbais (Dép. Jodoigne-Souveraine).

 

EV

Durbuis

-uy, Durbut. Nom d’origine: Durbuy (Lx), dont la forme w. est Dèrbu.

 

JG

Durbuy

Durbuis, Durbu(t): PlN Durbuy (LX), W. Dèrbu. 1134 Henrici de Durbui, Dk. (SMTI).

 

FD

Durcelin

Synon. :   T(i)ercelin.   V. THEUD.

 

EV

Durdin

zie Dourdent.

 

FD

Durdu

-ut. 1602-3 «Loys Durdu» Terriers-Namur, 1709 «Heleyne Durdu» Mont-St-Guibert, 1791 «Jacques Durdu» Spontin; probabl. nom d’origine, avec préposition: de Redu, w. du r ‘dû (Lx).

 

JG

d-Urdu

Proven. Redu (Loc.).

 

EV

Durdu(s)

Durdut: De Redu, PlN (LX).

 

FD

Durdur(e)

Durduret, -ez: Reduplicatie van Dur, Duret.

 

FD

Durdure

Probabl. surnom (délocutif?), avec redoublement expressif de dur. -Avec suffixe: Durduret.

 

JG

Dure

Peut-être NF tiré d’une forme anc. de Dùren (Ail.), sinon fém. de l’adj. dur comme surnom à rapprocher des suivants.

 

JG

Dure

zie Duroo.

 

FD

Duré

Durré, au fém. : Durée. Du thème de fr. dur, au sens de ‘endurci’ (Dauzat 225).

 

JG

Duré(e)

Dure, zie Duret.

 

FD

Durein

zie Durin.

 

FD

Durel

Dimin. de fr. dur, au figuré (Dauzat 225).

 

JG

Durel

Duriau(lt), Duriaux, Duria, Durai, -ay, Deurau: Dim. van Fr. dur: hard. Vgl. Ledur. BN. 1296 Maroie Duriele, PdC (BOUGARD); 1383 Guillame Dureaul (MARCHAL); 1419 Jan Dureel, Dk. (PARM.).

 

FD

Duremaut

zie Desrumaux.

 

FD

Düren

Nom d’origine: Düren (Prusse rhénane); cf. aussi Dure.

 

JG

Duren, (van)

van Duuren, (van) Duren, van Dû(u)ren: 1. PlN Duren, D. Duren (NRW). 1614 Hans van Duren, Duren-Aw. (AP). – 2. Zie ook van Deurne.

 

FD

Durenne

Nom d’origine: Durenne, à Renaix (FlOr), etc.

 

JG

Durenne

PlN Durenne in St-Sauveur (H) en Ronse (0V).

 

FD

Durenne

Proven. Dép. Renaix et St-Sauveur.

 

EV

Duret

Durez. Dimin. de fr. dur, comme Durel.

 

JG

Duret

-ez, -etz, -é(e), Dure, Durré: 1. BN. Dim. van bnw. dur: hard. Vgl. Durel. – 2. Durez: du Rez. PlN Le Rez in Sivry (H). Vgl. Derez. 1535 El. Durez, Rijsel-Aw.; 1549 Robert Duret, Rouen-Aw. (AP).

 

FD

Dureu(l)x

zie Dereu(x).

 

FD

Dureuil

Nom d’origine: Le Reuil (Saône-et-Loire).

 

JG

Dureuil

PlN Reuil (Marne, Seine-et-Marne, Oise, Aisne), Le Reuil in Grande-Verrière en Mont-Saint-Vincent (Saône-et-Loire). 1318 Pierre du Reuil, Noyon (MORLET).

 

FD

Durez

1. Proven. Durhez (Dép. Bienne). — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Durez

cf. Duret.

 

JG

d’Urget

Proven. Du Rejet (Hainaut), ,,Terrain banal bordant un chemin ». Aussi : ,,Friche ».

 

EV

Duria

 (forme nam.), Duriaux. 1463 «Lambillon de Dureau (relevant un fief à Durnal, en lieu dit Durea)» Durnal, 1522 «Jehenne Durea», 1594 «Jean de Dureau», 1604 «Jacques Dureau», 1639 «Marie Duria» BourgNamur, 1692 «Laurent Duriau» Liège; généralement nom d’origine: Duria, fief à Durnal (cf. J. Germain et L. Genette, Top. de Spontin et Durnal, 167). – Secondairement, surnom: dimin. en -eau de fr. dur, cf. aussi Durel et Duray.

 

JG

Duria

Duriau(lt), -iaux, zie Durel.

 

FD

du-Riau

-r(r)ieu 1. Proven. Durieu (Dép. Rebecq). V. Ru. — 2. V. THEUD.

 

EV

Duribreu(x)

zie Ribreu(x).

 

FD

Duribreux

Deribreux. 1596 «Anthony du Ribreux» Lille, 1639 «Philippe de Ribreu», «Pieter de Ribreu» Warneton [FD]; nom d’origine: les Ribroeux à Lumbres (PdC), cf. aussi Ribreux.

 

JG

Durie

cf. Dury.

 

JG

Durie

zie Dury, Duriez.

 

FD

Durie(z)

Durier, Deriez, de Ries, Deri(e), Derié, Dery(s), Ryez, Riez: PlN (le) Riez: woeste grond, braakland, in Kamerijk, Cauroy, Lorgies, Herlies of Louvil (Nord); Ries (PdC). Rieu de Riez in Dk. (H): 1136 Ries, 1137 Riez. 1265 Balduinus de Ries, Dk. (SMT II); ±1300 Jaquemes dou Ries, PdC (BOUGARD);

1383 Mathé de Rie (MARCHAL).

 

FD

Durieu

Durieux. 1265 «Piernain dou Riu» ChirTournai, 1265 «Thieris dou Riu», 1289 «Hannot do(u) Rieu» CensNamur, 1297» Ja-kemart dou Riu» ComptesMons, 1332 «Gof-faus dou rieu» RegLaroche, 1356-58 «Jehans dou Riu li carliers» PolyptAth, 1529 «Zeker Durieu» BourgNamur, 1765 «Guillaume Du­rieux» BourgLiège; fr. rieu, w. ri ‘ruisseau’, cf. aussi Dury.

 

JG

Durieu(x)

Durieuw, Der(r)ieux, Drieu(x), Derieuw(s), Rieu(x), Delerieux, Delri(e)u, Deriu: Verspreide PlN Rieu(x) < Lat. ri vus: beek, rivier. 1243 Willelmo del Rieu, Meulebeke (DEBR. 1980); 1305 Egidius du Rieu, PdC; 1305 Estievenes dou Rieu, Ronse (LENOIR); 1317 Mabile dou Rieu (DEBR. 1971);

1382 Roeger van der Rieuwe = 1398 Rogier du Rieu, Luingne (DEBR. 1970; LG1982,107).

 

FD

Duriez

Nom d’origine: anc. fr. ries ‘friche’ (Dauzat 226) ; comme rièze est fém., pour le masc. du, cf. Du-.

 

JG

Durigneux

Nom d’origine: Les Rigneux, à Rouveroy (Ht), etc.

 

JG

Durigneux

PlN Rigneux in Rouveroy (H), Rignieu (Ain). 1689 Jos. Durigneux, Maubeuge (MUL VII).

 

FD

Durigneux

Proven. Durenne (Dép. Renaix et St-Sauveur), avec suff. -eux, d’orig.

 

EV

Durill(i)eux

Derull(i)eux, Derullieur, Drill(i)eux, Driljeux: PlN Rillieux (Ain).

 

FD

Durilleux

-ieux. Nom d’origine: Rillieux (Ain).

 

JG

Durin

13e s. «Jehans Durins» ImpôtArtois; dérivé de fr. dur plutôt que d’anc. fr. rin ‘ruis­seau’ (Dauzat 226).

 

JG

Durin

Durein: BN. Afl. van dur: hard. 136 e. Jehans Durins, Artesië (HERB.).

 

FD

Durin(ck)x

-in(ck), Du(u)ring, Deurinck, Duerinck(s), Deuringer, Duerickx, Durick: Patr. Afl. van Germ. VN Duro: Duringus (MORLET I). 1178 Kunr. Durinc, Keulen (BRECH.); 1227 Willem Durin, Z (GN); 1506 Ambrosius Duerinc; 1508 Joes

Duerinck = dhooyr Joos Duerincx, Temse (DE MAN). De FN werd later als Dierick gereïnterpreteerd (VS 1971, *z).

 

FD

Durinck

-inckx. Nom issu de l’anthrop. germ. Thuring (Fôrst. 1468).

 

JG

Durivaux

ault, zie Derivau(x).

 

FD

Durivaux

cf. Derivaux.

 

JG

Durivet

PlN Rivet, dim. van rive: beek.

 

FD

Durlet

1. PlN Ourlet in Hastière (N). – 2. Dim. van

Fr. dur: hard. BN. Durlinger: Arkomstig van Ourler (LU): 1131 Durlenges (TW).

 

FD

Durlet

Nom d’origine: Durlet, à Hastière-Lavaux (Nr); ou bien surnom: double dérivé en -elet de fr. dur.

 

JG

Durlicq

Surnom: w. (Faymonville) dûrlich ‘triste, abattu’ FEW 15/2, 82b.

 

JG

Durm(e), van

van Durmen.van Deurme, van Duerm, van Dorme, Verdurm(e(n)): 1. PlN. Waternaam de Durme (OV). 1351 Willem van der Duerme, Bg. (JAM.); 1353 Jans wive van der Dormen, Gent (GSB); 1728 Joannes van Durmen, Aaigem-Aw; (AP). – 2. Zie Van Deurne.

 

FD

Durmarque

zie Remacle.

 

FD

Durmeys, van

zie Derumez.

 

FD

Durmort

Peut-être surnom composé de mon avec dur en emploi adverbial ‘ardemment, excessivement’ FEW 3, 193a, mais de moti­vation peu claire [MH].

 

JG

Durne, van

zie van Deurne.

 

FD

Durnez

 (NF de la région de Mouscron et Comines). Probabl. nom d’origine, à analyser comme de Renaix, dial. du r ‘né (EDTW 140).

 

JG

Durnez

zie Dournez.

 

FD

Dürnholz

PlN Dürrholz (RP).

 

FD

Durnis(s)eau

PlN Renissart in Arquennes (H).

 

FD

Durniseau

-isseau. Nom d’origine: Renissart, w. r ‘nissau, à Arquennes (Ht).

 

JG

Duro(o)

1. W. adaptatie van Deroo. – 2. Vl. adaptatie van Duroy. – 3. Ndl. spelling voor Dureaux of Durot.

 

FD

Durochez

Duro(u)cher, Derocher, Deroché, Rocher: PlN Rocher: rots.

 

FD

Durochez

Nom de résidence : (près) du rocher.

 

JG

Durodie

-ié, zie Rodier(s).

 

FD

Duroi

DuRoi, cf. Duroy.

 

JG

du-Roi

-Roy. 1. Proven. H. origi­naire des terres royales. — 2. Fonc­tion. Officier ou serviteur du Roi.

 

EV

Duroisin

Nom de résidence: Roisin (Ht).

 

JG

Duroisin

PlN Roisin (H). 1438 Piéronne du Roisin,

Dk. (TTT).

 

FD

du-Roisin

Proven. Loc.

 

EV

Duron

zie Durand.

 

FD

Durondeau

1674 «Cornil du Rondeau» BourgNamur; probabl. nom d’origine, dimin. de fr. rond, par ex. lès rondins (= bosquets circulaires) à Sovet (Nr); cf. aussi le rondia (= rosace de la collégiale) à Huy. Cf. aussi Ron-deau(x), Lerondeau.

 

JG

Durondeau

Derondeau: 1. PlN Rondeau, dim. van rond? 1462 Jean du Rondeau, Bergen (Midd. 1957, 376-385). – 2. Zie Durandau.

 

FD

du-Rondeau

Proven. 1. Rondeau ou Rondin (Espèce de clôture). Parti­cularité d’une propriété. Synon. : Rondia. — 2. Durandeau (L.D.).

 

EV

Duronsoy

Nom d’origine: topon. Ronçoi, collectif de fr. ronce.

 

JG

Duronsoy

PlN Ronçoi: plaats met braamstruiken.

 

FD

Duroo

Var. de Deroo ?

 

JG

Durosel(le)

Deroussel(le), Deroseau, de Rosso, Derosiaux, Derousseau(x), Desrousseaux, Derresauw: 1. PlN Ofr. rosel, Fr. roseau: riet. 1215 Nicole de Rosel, Atrecht (NCJ). De verscherpingtôt stemloze s (ss) is Pic. 1639 Pieter Desrosseaux, Lauwe (KWII); 1751-1832 Pierre Derresauw,

Middelburg-Diksmuide (Midd. 1971,102-7). – 2. Zoon van Rousseau.

 

FD

Durosier

zie Derozier.

 

FD

Durot

1279-81 «Duros», 1295-1300 «Cholart Durot»,   1365   «Jehan  Durot  carpentier» TailleMons,  1499 «Gerart Durot» Terrier-Naast; dimin. de fr. dur (Dauzat 227).

 

JG

Durot

Duro(o): BN. Afl. van Fr. dur: hard. Vgl. Duret, Durel. 1295 Cholart Durot, Bergen (PIERARD).

 

FD

Durou

-oux. Var. de Deroux.

 

JG

Durou(x)

Deroux: 1. PlN Le Roux (N): 1192 Ruez (TW). 1171-8 Arnulphus del Ruez, Luik (SIX). – 2. Zoon van Leroux. – 3. Zie Deroux.

 

FD

Duroucher

zie Durochez.

 

FD

Duroy

Duroi, Durai(s), Duray, Duraix: 1. BN. Zoon van Leroy. – 2. PlN Roy (LX) of Roy(e) (Somme, Hte-Saône)? 1383 messire Jean Duray = 1387 messire Jean Duroy (MARCHAL).

 

FD

Duroy

Duroi, DuRoi. Ellipse de (fils) du Roy, de celui dont le surnom est roi (Dauzat 227), à moins qu’il ne s’agisse plutôt de l’anc. fr. (de Flandre) roi ‘cours d’eau, ruisseau, canal’ (R. Mantou, BTD  50,   157),  comme  nom de résidence [MH]. – du Roy de Blicquy. NF de la noblesse belge.

 

JG

Duroyaume

PlN Royaume in Beclers (H).

 

FD

Durpe, van (den)

zie van den Dorpe.

 

FD

Durpel, de

zie Dorper.

 

FD

Durpel, van den

zie van den Dorpel.

 

FD

Durr

V. THEUD.

 

EV

Durrant,

zie Duran(d).

 

FD

Durré

cf. Duré.

 

JG

Durré

zie Duret, d’Ursel.

 

FD

d’Ursel

prononc. traditionnelle d’iirs’. NF de la noblesse, d’après le NL Ursene, à Londerzeel (BrFl). Cf. aussi 1527 «Jehan Dursele» Bourg-Namur, 1552 «la vefve Jehan Durselle» Subsi-desNamur.

 

JG

d-Ursel

Proven. Loc.

 

EV

Durselen

Proven. 1. Dudzele (Loc.). — 2. V. Dursel.

 

EV

Durselen

zie van Ursel.

 

FD

Dursin

d’Ursin, Dursen: 1. Zie Oursin. – 2. BN W. voor dur sens: traag van begrip. 1500 Jacquemart Dursens, Hainin (HERB.); 1665 Jan Dursein; 1762 Bernardin Dursin, Ktr. (KW).

 

FD

D’Ursin

Oursin. À interpréter d’Ursin, nom propre issu du lat. Ursinus, que l’on retrouve dans Saint Ursin, patron de Bourges [MH].

 

JG

d-Ursin

Proven. Hoursinne. Synon. : Dourson.

 

EV

Durst.

Proven. De horst, ,,Le fourré » (L.D.).

 

EV

Durt

Wellicht D. FN. Metr. Gr. HN Dorothea.

 

FD

d-Urt

Proven. De Hourt (Dép. Stavelot).

 

EV

Durteste

BN dure tête: hard hoofd. 1245 Laurincon dure teste; 1342 Maroie dure teste, Atrecht (NCJ).

 

FD

Duru

1586 «Hubert du Ruy», 1656 «Laurent du Ruy dit le petit hoste» La Gleize;  nom d’origine: ru ‘ruisseau’, particulièrement Ruy, à ra, à La Gleize.

 

JG

Duru

Deru(e): PlN Ofr. ru, riu < Lat. rivus: beek. 1417 Regnaut du Ru, Comp. (MORLET).

 

FD

Duruisseau

-eaux.  Nom de résidence:  fr.

ruisseau (habitant près d’un ruisseau).

 

JG

du-Ruisseau

-Rutte. V. Ruisseau.

 

EV

Duruisseau(x)

Ruisseau, Deruisseau(x), Derisseau, Durvisseau: Verspreide PlN Ruisseau: beek. 1384 Herman Ruissel = Ruisseau (MARCHAL); 1550 Gérard du Ruisseau, Vivy (Midd. 1957,433-445).

 

FD

Durutte

zie Duruitte.

 

FD

Durv(e)aux

-iaux, zie Derveaux.

 

FD

Durvaux

-eaux, -iaux. Var. de Dervaux, -iaux.

 

JG

Dur–vaux

-viau. Altér. de Durnaux. V. ce N.

 

EV

Durvin

1. BN dur vin: harde, slechte wijn. 1574 Marguerite Durvin, Hoei (HERB.). – 2. Zie Dervin.

 

FD

Durvin

1574 «Marguerite Durvin» Huy, 1618 «Jacques Durvin» BourgNamur; var. de Der-vin (= de Revin).

 

JG

Durvisseau

zie Duruisseau.

 

FD

Durwa(e)l

zie Derwael.

 

FD

Durwael

-al. Var. de Derwael (= Deroua).

 

JG

Dury

Durys, Duriz, Durie, Deri(e), Dery(s): 1. PlN W. ri: beek. – 2. PlN Dury (Aisne, PdC, Somme). 1350 Adan de Duri, Atrecht (NCJ). – 3. PlN Ury (Seine-et-Marne). 1410 Jehan de Ury, Comp. (MORLET).

 

FD

Dury

-ys, Durie. 1631 «Jeanne Dury» Bourg­Namur; nom d’origine: w. ri ‘ruisseau’.

 

JG

du–Ry

1. Proven. Ry, ,,Ruisseau ». — 2. V. THEUD.

 

EV

Dus

Patr. Korte Germ. VN Duso. 1418 Joh. Duss, Waldshut; 1530 Dus Broner, Ulm (BRECH.).

 

FD

du-S(s)ein

Proven. Du saigne, ,,Du marais ».

 

EV

Dus(s)er

V. THEUD.

 

EV

du-S(s)olier

Proven. Solier, ,,Grange »-

 

EV

du-S(s)ourd

Proven. Sour, anc. N. de Solre (Loc.).

 

EV

Dusa

Dusaer(t), zie Desart.

 

FD

du-Sa(e)rt

-s(s)art. V. Essart.

 

EV

Dusaer

-aert, cf. Dusart.

 

JG

Dusaiwoir

Duse(u)woir, Duséwoir, Dussaiwoir, Dussewoir, Dusoevoir, Dusenwoir, Dusewart, Dussenwart: PlN Ofr. seuwiere, LU W. sluis, afvoerkanaal (HERB.). 1684 Nie. Franc, du Sevoir, Bergen (MUL VII); 1795 J.V. J. Duséwoir, Zinnik-Bs-(CALUWAERTS).

 

FD

Dusaiwoir

Duseuwoir, -éwoir, -ewoir, Dus-saiwoir, Dussewoir, Dusse-; avec finale -wart non étymologique et résultant d’un rapprochement fortuit: Dusewart, Dussen-wart. Nom d’origine ou de résidence qui con­tient le w. liég. sêweû ‘évier, rigole d’écou­lement’, anc. w. saiweux, corresp. à l’anc. fr. essevour ‘fossé d’écoulement’ FEW 3, 259a; on notera que la dernière syllabe -oir résulte d’une opération analogique faite par le curé, le scribe: ayant comparé des mots w. dont la finale est identique à celle de sêweû, tels que mireû ‘miroir’, etc., il a créé une forme qui n’est plus vraiment wallonne, mais qui

n’est pas non plus du «français commun» [JMP].

 

JG

Dusar(t)

Dusartz, zie Desart.

 

FD

Dusarduyn

-uijn, zie Dujardin.

 

FD

Dusart

Dussart, -ard, Dusaer, -aert, Dussaert (formes néerl.). 1289 «Roubart dou Sart» CensNamur, 1449 «Wautelet du Sart» Aides-Namur, 1491 «Jehan Dusart» BourgNamur, 1593 «Renier du Sart», 1595 «Jean Renier dit du Sart» = 1618 «Jean du Sart dict Renyr» BourgDinant, 1776 «Martin Dusart» Bourg-Liège; var. de Des(s)art.

 

JG

Dusart

Proven. 1. Dép. Ittre. — 2. V. Essart.

 

EV

Dusartel

zie Sarteel.

 

FD

Dusauçois

-aulsoit, -ausoir, -ausois, -oit, -oy, -aussois, Dussaussois, -oit (cf. aussi var. de Desausoi, -oy). 1279-80 «Évrardins dou Sau-choit» RegTournai, 1364 «Gossars dou Sau-çoit», 1417 «Mahieu dou Sauchoit» PolyptAth, 1633 «Glaude du Soysoi» = 1654-55 «Claude Dusausois» émigré en Suède, 1761 «Jacques Dusausoit (orig. de Valenciennes) » Bourg-Liège; nom d’origine ou de résidence: Saussoi (= sauss-oi) ‘lieu planté de saules’ topon. extrêmement courant, par ex. Sausoy, hameau de Marilles (BrW) et plusieurs microto-ponymes dans le Pas-de-Calais et près de Tournai, la grande fréquence du nom dans le Hainaut orientant vers cette origine [JMP].

 

JG

Dusauçois

-çoit, -(s)sois, -soir, -soit, -(s)soy, -lsoit, -choit, zie Desausoi.

 

FD

Dusaucy

PlN Saucy in Grand-Leez (N), Sausy in St-Nicolas (LU), Le Saucy in Berry-au-Bac (Aisne): plaats waar wilgen groeien.

 

FD

Dusaucy

Var. des NF gaumais Saussu, Saussus, avec voyelle tonique passée à /’ [JMP].

 

JG

Dusaulx

zie Desseaux.

 

FD

Dusautier

Anc. fr. sautier ‘psautier’, ou sautier •garde forestier’ (Dauzat 253); cf. Sautier.

 

JG

Dusautoir

-ois, -oy, Dussautoir, Dusautoer, Dusothoit, Sautois: DNF geeft een verschillende verklaring voor de namen op -oir en -oi. PlN Le Sautoir in Ecrennes (Loiret) zou slaan op een x-vormige afsluiting op een pad, die het vee tegenhoudt, maar waarover de voorbijgangers dienen te springen (sauter). PlN Sautois in Rosières (Somme) is een collectieve PlN, afl. van saut < Lat. saltus: bos. 146 e. dou Sautoir, Beuvry (DUPAS 62); 1551 Maroie du Saultoir, Namen (RBN); 1621 Barbara Dussotoir, St.-Win. (VERGR. 1968,82).

 

FD

Dusautois

D’après Morlet 366, dérivé collectif de lat. saltus ‘bois, défilé forestier’ (e.a. nom de fief dans la Somme).

 

JG

du-Sauveur

Proven. ,,(De la pa­roisse) St-Sauveur ».

 

EV

Dusch

V. THEUD.

 

EV

Duschène

cf. Duchêne.

 

JG

du-Schenes

V. Chêne.

 

EV

Duschesne

zie Duchêne.

 

FD

Duseau(x)

zie Desseaux.

 

FD

Duseine,

Dusen(n)e, zie Duchêne.

 

FD

Duseman

zie Duchemin.

 

FD

Dusen, van

zie van Deinze.

 

FD

Dusepulchre

Dusé-. 13e s. «Goffart dou S[e]pu-cre» AnthrNivelles; nom d’origine: du Sépul­cre (anc. paroisse), à Nivelles (BrW), etc.

 

JG

Dusépulchre

Dusépulc(k)re, Duse-, zie Sepulchre.

 

FD

du-Sépulchre

1. Profess. N. de fos­soyeur. — 2.  Proven.   (Eglise du

Saint) Sépulcre.

 

EV

Dusesoi

zie Desausoi.

 

FD

Dusesol

Proven.  Sosoye  (Loc.)   ou ,,Saussaie ». 

 

EV

Dusewar

D(e) Huisewaard. Proven. ,,Le fond humide de Huise » (Loc.).

 

EV

Duséwoir

Duse(u)woir, Dusewart, zie Dusaiwoir.

 

FD

Dusi

zie Douchy, Dauchy.

 

FD

Duslier

zie Ducellier.

 

FD

Dusochoir

zie Desausois.

 

FD

Dusoevoir

zie Dusaiwoir.

 

FD

Dusoir

zie Delsoir.

 

FD

Dusoleil

15e s. «Henri Solo dit du Soleil» NPLiège (Body 61-2); sans doute d’après un nom d’enseigne (E. Renard, BTD 26, 271), sinon d’un endroit appelé au soleil, w. liég. au solo. Cf. Solo et Desoleil.

 

JG

du-Soleil

V. Soleil.

 

EV

Dusolie

Dusol(l)ier, zie Solie(r).

 

FD

Duson

Dusong. 1614 «Jeanne Duson» Falaën, 1632 «François Duson» RPDinant, etc. (aussi à Falaën), puis à Buvrinnes (Hainaut) à partir de 1679 (GeneaNet); NF d’origine incertaine, p.-ê. avec w. son(g) ‘sang’ au sens de lignage. Toutefois, à Zegelsem (Flandre or.), où sont attestées les deux formes Dusong (1711) et Duson (1746), apparaît une var. Dugoison (GeneaNet).

 

JG

Duson(g)

-onq, zie Deuzan(s).

 

FD

du–Son(g)

Proven. ,,Du (côté de la) Sogne » (Senne, Rivière).

 

EV

Dusoso

Dusoswa, zie Desausoi.

 

FD

Dusothoit

zie Dusautoir.

 

FD

Dusoulier

-oullier, -sollier, Dousoulier. Fr. sou­lier, comme surnom de cordonnier ou comme nom d’enseigne (BTD 26, 279), mais aussi anc. fr. solier ‘chambre haute, grange’, comp. Delchambre, Delgrange, etc.

 

JG

Dusoulier

zie Solier.

 

FD

du-Soulier

V. Dus(s)olier.

 

EV

Duspeaux

 [dans le sud et l’est de l’Ardenne liégeoise, la voyelle caduque de la préposition est u, cf. ALW 1], cf. Despa, Dispa, Dispaux.

 

JG

Duspeaux

1. V. THEUD (Deuz). — 2. V. Dispa.

 

EV

Duspeaux

zie Despa.

 

FD

Duss

V. Dusch.

 

EV

Dussaiwoir

zie Dusaiwoir.

 

FD

Dussart

-ard, Dussaert, cf. Dusart.

 

JG

Dussart

-ard, zie Desart.

 

FD

Dussaud

-au(l)t, -aux, zie Desseaux.

 

FD

Dussaussois

-oit, cf. Dusausois.

 

JG

Dussaussois

zie Desausoi.

 

FD

Dussautoir

zie Dusautoir.

 

FD

Dussaux

-eau. 1780 «la veuve Dussaut» Charleroi; nom d’origine: anc. fr. sauz, m. et f., ‘saule’.

 

JG

Dusseau(x)

zie Dessaux.

 

FD

Dussein

zie Duchêne.

 

FD

Dussein(e)

zie Duchêne.

 

FD

Dusseldorf

Düsseldorf: PlN (NRW), Ndl. Dusseldorp.

 

 

FD

Dusseldorp, (van)

van Disseldorp: 1. PlN Dusseldorp (NH). – 2. PlN Dusseldorp, D. Dusseldorf (NRW). 1513 Everart Bartscherre oft van Dusseldorp, Ht. (GESSLER).

 

FD

Dusselier

zie Ducellier.

 

FD

Dussen(n)e

zie Duchêne.

 

FD

Dussen, (van der)

Verdussen: PlN Dussen, naar de rivier (NB). 1315 Nicolaes dictus vander Dussen, Den Bosch (OATII); 1478 Jan van der Dussen, Breda (HB136); 1561 Jan Verdussen, Dinther NB-

Aw.(AP).

 

FD

Dussenne

cf. Ducène.

 

JG

Dussenwart

zie Dusaiwoir.

 

FD

Dussert

zie Lecerf(f ).

 

FD

Dussessoye

zie Desausois.

 

FD

Dussewoir

cf. Dusaiwoir.

 

JG

Dussewoir

zie Dusaiwoir.

 

FD

Dussing

Ndd. FN Dûsing, Dusing. Mnd. dusink: sieraad, kostbare siergordel. 1321 Hinrik Dusinch, Hb. (DN); 1778 J. H. Dusing, Iserlohn-Aw.(AP).

 

FD

Dusslier

zie Ducellier.

 

FD

Dussolier

zie Solier.

 

FD

Dusson(g)

zie Deuzan(s).

 

FD

Dussong

cf. Duson(g). Dussong. NF ardennais (région de Manhay et Houffalize) mais qui n’y est attesté que très récemment, pour lequel J. Herbillon voyait une var. de Deuxans, Deuzans, -on [ce qui paraît douteux]; plutôt var. de Dusong (qui précède).

 

JG

Dussottier

zie Dusautier.

 

FD

Dussoulier

zie Solie(r).

 

FD

Dussourd

BN. Zoon van Lesourd: de Dove.

 

FD

Dussussois

zie Desausoi.

 

FD

Dûster(s)

zie Duyster(s).

 

FD

Düsterwald

Dusterwald: D. PlN: duister woud.

 

FD

Dustin

Ellipse de (fils) d’Hustin, d’anc. fr. hustin, hulin ‘dispute, mêlée’.

 

JG

Dustin

zie Destain(t).

 

FD

du–Stin

Proven. Du Stein, ,,Du Châ­teau ».

 

EV

Dusvoguel

zie Duvosquel.

 

FD

Dutailly

zie Detail(le).

 

FD

Dutaisant

Ellipse de (fils) du Faisant, dial. fr. faisant ‘laborieux, vaillant’ FEW 3, 347a.

 

JG

Dutas

Dutat: PlN Le Tas: hoop, stapel. Of Tat in

Ligne (H).

 

FD

Dutat

1544 «Gérard du Tas», «la relicte Clois de Sur le tas » DénStavelotMy ; nom d’origine : fr. tas (au sens toponymique), e.a. Tat, à Ligne (Ht).

 

JG

Duteil(le)

Dutheil, Delteil.Teil, Dutel(le), Dételle, Thel, Tel(le): Ofr. PlN Teil, Til < Lat. tilium: linde. Vgl. Dutil(h).

 

FD

Duteille

Nom d’origine: anc. fr. teille, f. ’tilleul’, avec la prép. du, ou bien teil, m., même sens FEW 13/1, 327a [JL, NFw].

 

JG

Dutellier

Dutellie, Detellier: PlN Tellier: plaats waar linden groeien < Ofr. t(e)il: linde. 1400 Alixsandre du Thelier, Dk. (RAK, SR f° 5).

 

FD

Dutemple

1276 «Jakemes dou Temple», 1288 «Joris dou Temple» DettesYpres, 1752 «Ernest du Temple marchand» Couvin; nom d’origine: le Temple (monastère de Templiers), maison voisine du monastère.

 

JG

Duterme

-erne. 1512 «Kathon Duterne» BourgNamur, 16e s. «Jehan du Thème» Do-rinne; var. de Determe, w. topon. terme, terne ‘hauteur’.

 

JG

Duterme

-rne, zie Determe.

 

FD

du-Terme

Proven. ,,De la borne, de la limite »  (L.D.).

 

EV

Duterque

Duterck, zie Dutrecq.

 

FD

Dutert(r)e

Letertre: PlN Fr. tertre < Lat. termitem: hoogte. 1306 Thiebaut du Tertre, Senlis (MORLET); 1475 Gillart du Tertre, Dk. (TTT); 1655 Adr. Leterte, Aw. (AP).

 

FD

Dutêtre

Surnom: anc. fr. faitre ‘créateur, celui qui a fait qqch’ FEW 3, 361a ou bien nom de résidence: moy. fr.féstre ‘comble de maison; sommet’ Gdf 3, 773 [MH], comp. Ducomble.

 

JG

Dutfoy

zie Tréfois.

 

FD

Dutheil,

zie Duteil(le).

 

FD

Duthi

Duthié, Duthy(e), Dethy(e): PlN Ofr. til: linde. Thil (Meurthe-et-Moselle), Le Thil (PdC). Of Thy (N), evenwel met andere etymologie. Vgl. Dutilh. 1534 Gilles de Thy, Namen (RBN).

 

FD

Duthie

Duthye. 1594 «Jean Duthy», 1605 «Adrien Duthis» BourgNamur; p.-ê. nom d’origine: anc. fr. til ’tilleul’.

 

JG

Duthieuw

cf. Dutilleul, etc.

 

JG

Duthieuw

zie Destieux.

 

FD

Duthil

zie Dutil(h).

 

FD

Duthilleul

zie Tilleul.

 

FD

Duthois

-oi, -oit, -oy, Dutois, -oit, -oy, Duthoo (forme dialectale de la Flandre romane). Fr. toit (caractéristique de la maison), ou surnom de couvreur (Dauzat 229).

 

JG

Duthoit

-oi(s), -oy, -oij, -oo, zie Dutoit.

 

FD

du-Thoit

 -Thoo. V. Dutoi(c)t.

 

EV

Duthoo

cf. Duthoi(t). Cf. aussi Dertho(o).

 

JG

Duthy(e)

zie Duthie.

 

FD

Dutienne

1265 «Lambiers dou Tierne» Cens-Namur, 1503 «Jehan du Tierne», 1607 «François Dutiene» BourgNamur, 1722 «Henry du Tienne» NPLouette; var. de Det(h)ienne.

 

JG

Dutienne

zie Détienne.

 

FD

Dutil(h)

Detille, Duthil: PlN Le Thil (PdC). Ofr. til: linde. Vgl. Duthie. ±1300 Mahaus du Til, PdC (BOUGARD); 1396 Piere du Til = 1397 Piètre vander Linde, Ktr. (DEBR. 2000,1970).

 

FD

Dutill(i)eul

-(i)eux, -ieu(t), -oeil, -oeu(i)l, zie Tilleul.

 

FD

Dutilleul

-illeux, -illieu, -illieut, -illieux, Dutil-loeil, -illœul, Duthieuw (forme picarde). 1427 «Pieron dou Tilleul» Ladeuze, 1449 «Jory du Tilleul» AidesNamur, 1544 «Robert du Tillou», 1661 «Pierre du Tilloux» Bourg­Namur; var. de Detilleul.

 

JG

Dutilloy

PlN Tilloi(t): plaats waar linden groeien. Zie Tilloy 1.

 

FD

Dutilly

-ie, Dutylly: PlN Tilly (WB). 1663 Jan de Thylly, Bg. (MARECHAL).

 

FD

Dutilly

Nom d’origine : Tilly (BrW), etc. ; dérivé de fr. tilleul.

 

JG

du-Toi(c)t

-Toy. Proven. Du toit. Caractérisé d’une maison.

 

EV

du-Toin

Thuin. V. Du Croix.

 

EV

Dutois

-oit, cf. Duthois.

 

JG

Dutoit

Dutoict, Dutois, Dutoy, Duthoi(t), -ois, -oy, -oij, Dut(h)oo, Dittoo, Detoit: PlN Ofr. Toit: vesting. 1467 Jaspar du Toit, Dk. (TTT); 1609 Thoussain du Too, Rs. (MARICHAL).

 

FD

Duton

Var. de Deton?

 

JG

Duton

zie Deton.

 

FD

Dutordoir

-oit, Tordoir(e), -oor, (de) Stordeur, Destordeur, -due,Tordeur(s), -eux, -eus, Terdeur,  Stordair, -der, Estordeur, Etordeu, Stordiau: Ber(B)N van de olieslager. Mfr. tordoir, W. Stordeur: pers, meestal een oliepers, oliemolen. Maar ook Ofr. estordeur, -oir, tordeor: olieslager; < estordre, tordre < Lat. extorquere: persen. 1275 li tordoirs

Martin le Tordeur…d’oille, Lessen (VR nov°); 1308 Colart le Stordoir = 1279 Colars li Storderes = 1312 Colart le Stordeur, Bergen (PIERARD); 1396 Gillis Duelslaghere dou Tordoer, Vloesberg (DE

B.).

 

FD

Dutordoir

-oit. Nom d’origine: Le Tordoir, à Thuin (Ht), etc.; moy. fr. tordoir ‘pressoir’; comp. Destordeur.

 

JG

du-Tordoir 

Proven. Atelier où étaient tordus la laine, le chanvre, etc. Proven. ou Profess.

 

EV

Dutouquet

cf. Touquet.

 

JG

Dutouquet

PlN Le Touquet (PdC) en in Moeskroen, Waasten.

 

FD

Dutour

zie Detours.

 

FD

Dutoy

cf. Duthoi.

 

JG

Dutoy

zie Dutoit.

 

FD

Dutrain

zie Destrain.

 

FD

Dutran(n)oy

-ois, -oit, zie De Trannoy.

 

FD

du-Trann-  

-ois,  -oti.   V.   Tremble. Tranoy, (Dép. Quarémont).

 

EV

Dutrannois

-oit, -oy, Dutranoit, -oy. Nom d’origine: Tran(n)oy (= tremblaie), ainsi à Quaregnon (Ht), etc. Cf. de Trannoy.

 

JG

du–Tré

V. Detré.

 

EV

Dutré(e)

1. Zie Detré. – 2. Zie Detrie. – 3. Een enkele keer  volksetymologische vertaling van Van Trappen: 1766 Maria Francisca van Trappen = M. F. du Tre, Nieuwkerken (VS 1976,516).

 

FD

Dutrecq

Duterque, Duterck, de Terck: Dutrecq is misschien de W. uitspr. van D’Utrecht : van Utrecht. Duterck door metathesis. Of omgekeerd < Duterque < Ofr. tercq: pik (DNF)?

 

FD

Dutrecq

Probabl. nom d’origine: d’Utrecht ou de Trecht (= Maastricht).

 

JG

Dutreeuw

cf. Dutreux.

 

JG

Dutreeuw

zie Dutriau(x).

 

FD

Dutreloux

-loup, zie Doutreloux.

 

FD

Dutremez

D’outremez: voorbij het huis. Ofr. mes < Lat. mansus: woning. 1690 Petrus d’Outremez, Bergen (MUL VII).

 

FD

Dutremez

Nom d’origine : topon. *Outremé (= au-delà de la maison).

 

JG

Dutreux

Dutreeuw (forme flamandisée). Var. pic. de Detraux (cf. L.-F. Flutre, Du moyen picard au picard moderne, 1977, 66, § 67).

 

JG

Dutriau(x)

Dutreux, Dutreeuw, Tréau.Treau: PlN Triau, dim. van trie: dries, braakland. Vgl. Dutrieu.

 

FD

Dutrie

zie Detrie.

 

FD

Dutrieu

Dutrieux, du Trieu, Dutrieue, Dutry. 1275-76 «Mahius dou Triesc de Lers», 1302 «Willemès dou Triesch» LoiTournai, 1501 «Gerardt du Trieu» AidesHainaut, 1541 «Phloryen du Trilz» St-Denis, 1602-3 «Jean du Trieu» TerriersNamur, 1608 «Marguerite Dutry», 1630 «Jean du Trieu», 1638 «An­toine Dutrieu» BourgNamur; nom d’origine: dial. fr. trieu, w. tri ‘terre laissée en friche, terrain inculte’, cf. aussi Detry. – du Trieu de Terdonck.

 

JG

Dutrieu(e)

-ieux, -ieul, Trieu: PlN Fr. dial. trieu < Germ. thriwiski: dries, braakland. Vgl. Van den Driessche. 1462 Gheerkin dou Trieu, Dk. (JAM. II).

 

FD

Dutrieu(x)

Proven. Dép. Cordes.

 

EV

du–Trieux

-try.   V.   Try,   Trixhe. (Dries).

 

EV

Dutrifoy

Nom d’origine: Triffoy, dépend, de Marchin (Lg), Roy (Lx), etc. ; cf. aussi Triffoy.

 

JG

Dutrifoy

zie Tréfois.

 

FD

Dutron

1616 «Gérart Dutron» PrincipChimay, 18e s. «Dutron» = «Dutroncq» Cerfontaine; fr. tronc, au sens toponymique (cf. le suivant).

 

JG

du-Tron

-Tronquoy. V. Tronc.

 

EV

Dutron(c)

Dutront, Tron: PlN Tronc: boomstronk. Tronc in Le Transloy (PdC), Le Troncq (Eure, Marne).

 

FD

Dutronquoy

Nom d’origine: Tronquoy, à Longlier (Lx), le Tronquoy (topon.), etc.; collectif de fr. tronc.

 

JG

Dutronquoy

-uois, Tron(c)quo(y), Tronco, Tron(c)koe: PlN Le Tronquoy in Montigny-en-Cambrésis; Tronquoy bij Avesnes, in Templeuve (H) (TW); Tronquoy in Ways (WB), Tronquoy in Longlier (LX) en Wierde (N). Lat. truncetum: plaats waar

boomstronken staan. 1450 Lotart du Tronquoit, Dk. (TTT).

 

FD

Dutrou(x)

zie Detroux.

 

FD

Dutroux

Var. de Detraux (fr. trou).

 

JG

Dutry

cf. Dutrieu(x).

 

JG

Dutry

zie Detrie.

 

FD

Duts

Dutz, Dûtz, Duyts. 1465-66 «Gilles le Dutsche», «Woutter le Dutsche» TailleHoves; ethnique: moy. néerl. duutsch, duytsch ‘néerlandais, germain’.

 

JG

Duts

Dutz, Dutz: 1. Wsch. Ndd. Dütsch: Duits, Diets, Germaans. Vgl. De Duytsche en D. FN Dutschke. 1460 Johan Dutskens, Ht. (A. GHIJSEN). – 2. Patr. Oude bakervorm van een Germ. VN (diet).

 

FD

Dutylly

zie Dutilly.

 

FD

Duuren, van

zie van Duren.

 

FD

Duuring

V. THEUD (Theu).

 

EV

Duuring

zie Durinckx.

 

FD

Duurloo

zie Deurloo.

 

FD

Duvael

Duva(l), zie Val.

 

FD

Duval

-alle, -ael, -au (forme vocalisée). 1276 «Joh. dou valle» DettesYpres; nom d’origine: fr. val.

 

JG

du-Val

-Vallon, -Veau. V. Val.

 

EV

Duvau(l)t

-aux, -eau, zie Val.

 

FD

Duvauchel

Devochelle, Devauc(h)elle, Duvocelle, Devocelle, Duvosel, Vaucelle.Vauchel: PlN Vaucelles (N, Aisne, Calvados) of in Crèvecoeur (Nord). Resp. Vauchelles (Oise, Somme). Ook Vaucel in Brébières (PdC) en Lens (PdC). Lat. vallicella(s): klein(e) dal(en). 1264 Willelmo de Vachellis (DEBR. 1980).

 

FD

Duvauchel

Nom d’origine: à cause de du, pen­ser d’abord à la var. masc. vaucel, vauchel ‘vallon’, attestée en anc. fr. FEW 14, 136b, notamment dans le Renart le Nouvel de Jacquemart Gielée (éd. H. Roussel, 1961, p. 174) [MH] ; ce type subsiste principalement en toponymie et est fréquent surtout en Gaume, sous la forme vôzé, -té (cf. J.-L. Laurent, Top. d’Èthe, p. 120) [JL, NFw2],

 

JG

Duve, de

Duyf, Duif: BN of huisnaam. 1298 Stas Duve, Kales (GYSS. 1963); 1513 Merten in de Duve, Aarts. (MAR.). Soms vertaling van Coulon: 1695 Egidius Coulon = 1696 Duyve = 1698 de Duyve, Tielt (VSi979,74).

 

FD

Duveau

Var. de Duvau, Duval, par attraction de fr. veau.

 

JG

Duveill(i)er

-ie(z), -ié, -ée, -ez, zie Veiller.

 

FD

du-Veille

-Verlie.   Proven.   Verlée (Loc.). V. Du Croix.

 

EV

Duveiller

-ez, Duvellie, -iez. Dauzat 589 glose Veillierpar ‘celui qui veille’ (mais le FEW 14, 436b, ne cite que moy. fr. veilleur); plutôt d’anc. fr. veillier ‘veillée’ Gdf 8, 160 ?

 

JG

Duvejonck

zie Duyvejonck.

 

FD

Duvekot

Duijvekot: FN in Walcheren en Goes. Verspreide PlN: duiventil. 1584 Jan Janse op ‘t hoge Duvecot, Jan Adriaense op ‘t hoge Duvekot, Oostkapelle Walcheren; 1601 Duvecot, Veere (PDB).

 

FD

Duvekot

V. Duif,

 

EV

Duvel, van

Antwerpse FN, door volksetymologie < VanDuffel.

 

FD

Duvellie(r)

-ié, -iez, zie Veiller.

 

FD

Duven, van

PlN Duiven (G). Evtl. Duiven in St-Denijs-Westrem (OV).

 

FD

Duverdier

zie Verdier.

 

FD

Duverdru

Nom d’origine: Verdru, à Hollange (Lx).

 

JG

Duverdyn

-ijn, Verdin, -ijn, -yn, -ing(h): PlN Verdin, afl. van vert: groen (DNF). 1597 a Verdin, desseur Verdin, Sprimont; 1619 la terre a Verdin, Louveigné (KCTD1937,78). PlN (Cher, Isère, Hte-Loire).

 

FD

Duverger

Duvergé, Verger, Vergez, Vergcès, Vergés: Fr. PlN Verger: boomgaard, lusthof. 1395 Rugger vanden Vergiere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Duverger

Nom de résidence : fr. verger.

 

JG

du-Verger

V. Verger.

 

EV

Duvergnies

zie Devergnies.

 

FD

Duverlie

Var. van Duvellie (met r-epenthesis).

 

FD

Duvernay

-oy, zie Vernay.

 

FD

Duverne

Desvernes: PlN Verne: els, in Cerfontaine (N),Wiers(H).

 

FD

Duvetter

cf. D’Huyvetter.

 

JG

Duvetter

V. Dhuyvetter.

 

EV

Duvetter

zie d’Huyvetter.

 

FD

Duvey

V. THEUD (Theu).

 

EV

Duvieusart 

Nom   d’origine: Vieux-Sart, à Corroy-le-Grand (BrW), etc.

 

JG

Duvieusart

zie Vieusart.

 

FD

du-Vieusart

Proven. Vieux-Sart (Dép.  Corroy-le-Grand).

 

EV

Duvignau

-eaud, -ead: PlN Ofr. vignel, Fr. vigneau: kleine wijngaard. Vignaux in Landelies (H).

 

FD

Duvigneaud

Ellipse de (homme) du vignoble, (habitant près) du vignoble; le suffixe pourrait être -eau, cf.   1652 «Marguerite Duvignia» BourgNamur.

 

JG

du-Vigneaud

V. Vigne.

 

EV

Duvignet

-ez: PlN Vignet, dim. van Vigne: wijngaard.

 

FD

du-Vil–ée

-iez. V. Villa.

 

EV

du-Villaret

Proven. Diminutif  de Villare (latin).

 

EV

Duville

Var. de Deville.

 

JG

Duville

zie Deville.

 

FD

Duviller(s)

Duvillier(s), zie (van) Vilers.

 

FD

Duvillier

Var. de Devillers. Duvinage. Nom d’origine:  moy.  fr.  vinage ‘voisinage; relations amicales de voisinage’, w. (Givet) vijnàdje FEW 14, 416a, plutôt que surnom de charge: anc. fr. vinage ‘droit payé sur la récolte ou le transport du vin’ FEW 14, 480a.

 

JG

Duvinage

Vinage: 1. BerBN voor de wijnoogster, wijnbereider of-steker, of ontvanger van de wijnaccijns, wijnbelasting. Ofr. vinage. 1278 bailliusdeCourtrai…GontiersdouVignage = 1284 Gontier dou Vinage (DEBR. 1980); 1380 Willaume dou Winage (MORLET); 1467 Jaque du Vinaige, Dk. (TTT). – 2. Ontvanger van de vervoerbelasting. Ofr. winage < Lat. vionagium: 1204 vectigal seu winagium, Aat (Ann. Cercle arch. d’Ath 1941,31).

 

FD

du-Vinage

Profess.   Percepteur   du vinage  (Droit féodal sur les vins

transportés).

 

EV

Duvivier

1283 «Jehans dou Vivier» Dettes­Ypres, 14e s. «Jehans dou Vivier» DocLens, 1358-59 «Mahius dou Vivier» PolyptAth, 1365 «Henri dou Vivier des boullenghiers» TailleMons, 1440 «Agnechon dou Moulin dis dou Vivier» Ladeuze, 1449 «Pierart du Vivier bovier» AidesNamur, 1518 «Rennechon du Vivier» BourgNamur, 1758 «Jean-Joseph Duvivier (orig. d’Eben-Emael)» BourgLiège; fr. vivier; cf. Devivier.

 

JG

Duvivier

-iez, zie Vivier.

 

FD

du-Vivier

V. Vivier.

 

EV

Duvocelle

Duvosel, zie Duvauchel.

 

FD

Duvoisin

zie Voisin.

 

FD

du-Vosel

Proven. V. Delvosal.

 

EV

Duvosquel

1619 «Jean du Vosquel», 1652 «Vosquel» = 1654 «Bosquel», 1653 «Nicolas Vosquel» = «Nicolas Verschelde», etc. Cotni-nes; avec échange des consonnes labiales b > v (attesté en 1652), var. de *Dubosquel (comm. J.-M. Duvosquel); l’âne, fr. boschel ‘bouquet de bois’ est un dérivé (non vocalisé) en -ellu de base ‘bois’ FEW 1, 448a.

 

JG

Duvosquel

Duvoskeldt, Dusvoguel: Var. van Dubosquel. Zie (van den) Bosschelle. De v kan worden verklaard door wisseling van de lipmedeklinkers b/v. Bovendien werd de FN (du) Bosquel in Komen in de i/e e. geadapteerd en gereïnterpreteerd aïs Verschelde, in Wvl. uitspr. Verskelde. 1477 Thomas Dubusquiel, Rijsel (MUL II); 1619 Jean du Vosquel; 1653 Nicolas Vosquel = N. Verschelde; 1647 Judocus Voschelde = 1651 Vosquel = 1653 Verschelde; 1647 André Voschelle = 1652 Vosquel = 1654 Bosquel, Komen (med. J. M. Duvosquel).

 

FD

Duwaer

-ard, -aert(s), zie D’Huart.

 

FD

Duwaert

-ard. Pour Carnoy 247, dérivé de moy. néerl. duwen ‘pousser, heurter’.

 

JG

Duwault

Duhau(t), Duhaud(t), Duwooz, Duhot, Duhoo: PlN Wault in Rijsel (Nord), St-Sauveur (H). 1560 Martin du Wault, Dergnau; 1671 Martin du Wault, Rozenaken (med. F. Thomaes); i6e e. Duwaux, Rijsel; 1589 Anne Duwooz, Condé (>) 1734 A.J. Duhot, Condé (Par. 1979,341-373)-

 

FD

Duwé

-elz, du Welz, Duwez. 1426 «Colart dou Wels» TailleSoignies, 1472 «Agnès du Wey vesve» DénLaroche, 1529 « Jehanne du Welz» Ladeuze, 1676 «Henry du Welz» RuageAth; var. de Dewé.

 

JG

du-Wé(e)

-We(l)z. Proven. ,,Gué ».

 

EV

Duwein

-eyn, zie de Waen.

 

FD

Duwel

Ndd. BN Dûwel, Duvel: duivel. Vgl. Den Dievel. 1300 Herman Dûvel, Liibeck (NN).

 

FD

Duw–ey

-aerts, -ard. V. THEUD (Theu).

 

EV

Duwez

Duwel(z), Duwé(e), Duwe(e), Dewé(e), Dewe, de Wee, de Wée, Dewez, Dewet(s), Dewey(s), Deswez: PlN Wez, Fr. gué: wad, doorwaadbare plaats. 1194 Ude de Weis, Luik (AVB); ±1300 Pieres du Wes, PdC (BOUGARD); 1332 Gerart du Weis, Bergen (PIERARD).

 

FD

Duwooz

zie Duwault.

 

FD

Duwyn

zie de Waen.

 

FD

Duy(c)k(ers)

1. V. De Dycker. — 2. V. THEUD (Tbeuc).

 

EV

Duy(c)kaerts

-ers, zie Duikers.

 

FD

Duyburgh

cf. Duysburgh.

 

JG

Duycharts

cf. Duckaartz.

 

JG

Duyck

Cf. 1281 «Johannes Duch» Avelgem; sans doute surnom: moy. néerl. dûken ‘oie’ (F. Debrabandere, Kortrijkse naamkunde (1200-1300), 54).

 

JG

Duyck(e)

Duyk, Duijck, Dueyck, D’Hueyck, Dhuicque, Duc, Duck(e), Ducq, Duch: BN Mnl. duuc: eend. Vgl. E. Duck. Of nomen agentis van Mnl. ww. duken: duiken; dan id. met Duikers. 1264 W. Duuc, Waasmunster (FLW); 1281 Johannes Duch, Avelgem (HAES.); 1294 Boudiné Duuc, Maldegem (CG); 1398 Jan Duuc, Menen (DEBR. 1970).

 

FD

Duyckaerts

Duykaerts, cf. Duckaartz.

 

JG

Duyckers

Duykers, Duykers, cf. Duckaartz, Duckers.

 

JG

Duydt

Vondelingnaam naar de duit, kleine koperen munt. In Leuven kreeg een vondeling in 1786 de naam Duydts.

 

FD

Duye, van den

zie van den Dwey.

 

FD

Duyf

zie de Duve.

 

FD

Duyfhuys, van

zie van Duifhuizen.

 

FD

Duym

1. Proven. Duim, „Pouce de terrain ». — 2. Car. phys. ,,Le petit

poucet ».

 

EV

Duym

génitif: Duyms. Surnom: moy. néerl. duum, duim ‘sauvage, forcené’; ou bien moy. néerl. dume, duym ‘pouce’, surnom d’un hom­me de petite taille.

 

JG

Duym(s)

Duijm, Duems, Duim: 1. Een duim is een lichaamsdeel, maar ook een lengtemaat. BN naar de kleine gestalte: een duim groot. 1272 Theodericus dictus Dume, Aken (CVD); 1280 Hannekinum Dume; 1367 Lippin Dume, Ip. (BEELE). – 2. Theoretisch Limburgse vorm voor Daems.

 

FD

Duym, (de)

BN naar het lichaamsdeel, de duim; zie Duyms 1.

 

FD

Duymelinck

-inckx. Surnom de personne de petite taille: dimin. de néerl. duim ‘pouce’, cf. 1280 «Symon Dumekin» DettesYpres [FD]; comp. Poucet.

 

JG

Duymelinck(x)

Duijmelinck: 1. Dim. van duim. BN naar de kleine gestalte. Vgl. 1280 Symon Dumekin, Ip. (BEELE); 1398 Race Duumkin, Pittem (DEBR. 1970). – 2. BN naar de duimeling, bekleedsel voor de duim, afgeknipte duim van een handschoen, duimleer. Vgl. D. Dumling (NN). 1592 Samuel Dumelinck, Bg.-Aw. (AP).

 

FD

Duymen

zie Domen.

 

FD

Duyn

,,Dune », L.D. Proven.

 

EV

Duyn

cf. Dunn?

 

JG

Duyn

Duijn: 1. Zie Duin. – 2. Spelling voor Duweyn; zie De Waen.

 

FD

Duyn(en), van

zie van Duin(en).

 

FD

Duynhouwer

Wsch. adaptatie van D. Dauenhauer: duigenhouwer.

 

FD

Duynhoven, van

zie Duinhof.

 

FD

Duynslâeger    

Profess. ,,Etameur » (Tin).

 

EV

Duynslager

-aeg(h)er, (van), zie Duinslaeger.

 

FD

Duynslager

-aeger, cf. Duinslaeger.

 

JG

Duynstee

PlN. Woonstede, hofstede bij het duin.

 

FD

Duynstee

Proven. Dunst- ou Dunxt- slee. (V. Donk).

 

EV

Duys

1385 «Johannes Duys» Tongres; pour Debrab., de l’anthrop. germ. Theudo, avec suf­fixe -so, plutôt que de moy. néerl. duse, duyse ‘assistance’ [JH].

 

JG

Duys

V. THEUD.

 

EV

Duys

zie Duis.

 

FD

Duysan

zie Deuzan(s).

 

FD

Duysburg

-burgh(e): 1. PlN Duisburg (VB). 1286 lohs. de Dusborch, Bs. (HB 246); 1300 in de hande cer Jans van Duseborch, A (OARI); 1301 in Lambrechts hant van Duseborch, Tv. (PEENE). –2. PlN Duisburg (NRW). 1432 Everardus Duusborch, Keulen; 1436 Wernerus Hack de Duysborch, Trajectensis dioc. (MUL I); 1564 Hans van Dusborch, Duisburg-Aw. (AP).

 

FD

Duysburgh

Duyburgh. Nom d’origine: Duisburg (Ail., Nordrhein-Westfalen).

 

JG

Duysburgh

Proven. Duisburg (Loc.)

 

EV

Duyse(n), van

zie van Deinze.

 

FD

Duysen

au génitif: Duysens, -ents, Duyssens, Duijssens. Nom issu de l’anthrop. germ. Teuzo (Fôrst. 1416)?

 

JG

Duysen(s)

zie Duis.

 

FD

Duysers

zie Duyster(s).

 

FD

Duyshaver

zie Duytschaever.

 

FD

Duysinx

Duyssens, zie Duis.

 

FD

Duysinx

Duyzings. Var. de Duysen, avec suf­fixe -ing.

 

JG

Duysserinck

zie Dyserinck.

 

FD

Duyster(s)

Duijster(s), Duysers, Duisters, Deuster, Dûster(s): Mnl. duuster: duister, dom, verschrikkelijk. In Hb. de dôôster ofde duuster duivel. Vgl. De Dievel. 1223 Woutre Duster, Mendonk (GYSS. 1964); 1385 Godefrido Duster, Tg. (TYTGAT); 1434 Bertelmeeus Duyster, Diest (VdP).

 

FD

Duyster(s)

Proven. Diester(s), ,,De Diest ». N° 79.

 

EV

Duytekom, van

zie (van) Deutekom.

 

FD

Duyts

cf. Duts.

 

JG

Duyts

Duijts, Duitz, Duits: 1. PlN Deutz bij Keulen, door Kiliaan Duytsch genoemd (CLAES1989). -2. Zie De Duytsche. – 3. Gen. van Duydt.

 

FD

Duytschaever

-en, Tuytschaever, -aver. Nom de métier: moy. néerl. de huut, (huyt)schaver ‘apprêteur (racleur) de peaux’.

 

JG

Duytschaever, (de)

Duytschaeve(n), -ver(s), Duitschaever, Duyshaver, Tuytschaver, -schaever(s), Tuijtschaever, Tuy(s)scha(e)ver, Tytschaever: BN De Uitschaver: klaploper, tafelschuimer, parasiet (VMKVA1951,229). 1413 Mathyas de Duustgavere, Drongen (GYSS. 1971,52); 1429 Lysbette Duuschavere, Ledegem; 1477 Ramyn

Tutschavere, Lotenhulle (PARM.); 1505 Lodewyc Thuutscavere, Cent (SA Cent, Staten van Goed p. 65).

 

FD

Duytsche, (de)

de Duitsche, (den) Duyts, Duijts, Duitz, Duits, Doetsch: Volksnaam van de Duitser (evtl. de Nederlander). Dit is het gesubstantiveerde bnw., zoals der Deutsche in het Duits en den Duits in het dialect. 1268 Thirkinus Dutsce; 1367 Heinric de Duutsche, Ip. (BEELE); 1399 Henrico Duutsche = 1391 Heine den Dutsch, Ktr. (DEBR. 1970,1958). Een enkele keer vondelingnaam: 1676 Maria Barbara de Duytsche relicta ab exercitu germanico, Erembodegem (VS1992,260).

 

FD

Duyve-

-waardt. Car. mor. ,,Gardien préposé   au   colombier    (du   sei­gneur) ».

 

EV

Duyve(n)waardt

Duijvewaardt, Duyvewaerdt, Duyvenaardt: PlN Duivenwaard (ZH).

 

FD

Duyvejonck

Duijvejonck, Duvejonck: Mnl. Wvl. duvejonc: jonge duif. EN voor een naïef, onschuldig mens, een simpele duif? Of BerBN. 1369 Willem Duveionghe, Sluis (JAM.).

 

FD

Duyvejonck

Duvejonck. Probabl. surnom de naïf, de  simple:  moy.  néerl.  (ouest-flam.) duvejonc ‘jeune pigeon’ [FD].

 

JG

Duyvejonck

Profess. .Jeune pigeon ». N. d’éleveur de pigeons.

 

EV

Duyvekot

V. Duif.

 

EV

Duyvekot

zie Duvekot.

 

FD

Duyvelaar

zie Duivelaar.

 

FD

Duyveland, (van)

Streeknaam Duiveland (Z). 1251 Petrus filius Baldewini de Duvenland, Middelburg (OHZII, 551); 1248-71 Direwiven van Duvenlanth, Aw. (CG); 1445 Pieter van Duveland, Duiveland-Bg. (PARM.).

 

FD

Duyvenaardt

Adj. dérivé de moy. néerl. duuf, duve ‘pigeon’ ; surnom de qqn de doux comme un pigeon?

 

JG

Duyvenboden, van

PlN Duivenvoorde (ZH). 1707 Ary Janse Duijvenvoorde, Noordwijkerhout (voorvader van) 1772 Ary Jansz. van Duivenboden =Jansz. van Duijvenvoorden, Noordwijk-Katwijk(G«MN05£ra 1959,235-9); 1728-82 Gysbert Duij venboden, Katwijk-Gent (PBG).

 

FD

Duyvené

zie van Duivenee.

 

FD

Duyver

Dérivé du même, que Carnoy 221 traduit par ‘éleveur de pigeons’ ; cf. aussi Denduyver.

 

JG

Duyver, (den)

Duyverman, Duiverman: Mnl. duver: mannetjesduif, doffer. Maarblijkens 1200 Emilrici Columbatoris, Keulen (HAGSTR. 1949, 336) en de D. namen Taubenvogt, Taubler, Duvener, zal een duiver wel een duivenkweker, duivenmelker, duivenhandelaar zijn geweest. 1280 Caninus Duvers; 1281 Johannes Duvere, Ip. (BEELE); 1394 van Jan den Duvere, Izg. (DEBR. 1970).

 

FD

Duyver, van

Wellicht var. van Van Duven of Van Duvel.

 

FD

Duyvetter

V. Dhuyvetter.

 

EV

Duyze(n), van

zie van Deinze.

 

FD

Duyzings

cf. Duysinx.

 

JG

Duyzings

V. THEUD (Deuz).

 

EV

Duyzings

zie Duis.

 

FD

Duzar

zie Desart.

 

FD

Duzijn

zie Dozin.

 

FD

Duzont

Peut-être var. de Duson(g), mais la lère  mention de ce NF en 1721 est à Meursac en Charente-Maritime (GeneaNet).

 

JG

Duzont

zie Deuzan(s).

 

FD

Dwalle, van

zie van de Wal.

 

FD

Dwelshauvers

Composé de moy. néerl. dwale, dwele ‘serviette’ + houwer ‘découpeur’ (cf. Carnoy 207, v° Dwelshouwer) ?

 

JG

Dwelshauwers

-hauvers: De letter w = w (double v) = uu (double u) of uv. Lees dus: Duvelshauwers. Ndd. FN Duvelhower, D. Dopelheuer. BerN van de maker, houwer van deuvels. Mnl. deuvel, duevel: houten pen, pin. 1450 Adam Dweluewers alias Wellis, Leod. dioc. (MULI); 1592 Heinr. Duvelhower, Beckum (BRECH.).

 

FD

Dwey, van den

van den Dwije, van den Dwye, van den Duye: PlN Ten Dweye (van den Dweye) in Zepperen (L) (NR). 1686 Nicolaus van den Dweije (MUL VII).

 

FD

Dweyer

Ierse FN (O) Dwyer < dubh-odhar, gen. uidhir: donkerkleurig (MacLYSAGHT).

 

FD

Dy(c)kman(s)

Dij(c)kman(s), Diekman(s),

Die(c)kmann, Dickman(s), -mann(s): Afl. van Van Dijk. 1574 Jan Dyckmans; 1669 Joannes Deyckmans, Diest (CLAES1983).

 

FD

Dyament

zie Diamant.

 

FD

Dyc(k)

Dycke, zie Dijke.

 

FD

Dyc(k), van

zie (van) Dijk.

 

FD

Dyck

cf. Dijck.

 

JG

Dyckhoff

zie Dijkhof(f ).

 

FD

Dyckman 

Dykman, au génitif:   Dyckmans, Dykmans. Var.  de Dickmans, composé de moy. néerl. dijc ‘digue’ (préposé aux digues); cf. Dijckmans.

 

JG

D’Ydewalle

PlN Ijdewalle in Aardenburg (Z) (DF XVIII).

 

FD

Dyk-

-stain, -stein.  Propriété.   ,,Château du sieur Theud ». Dyner. V. Diener.

 

EV

Dyk(mans)

1. Profess. ,.Préposé aux digues ». — 2. V. THEUD.

 

EV

Dykens

Surnom: génitif surcomposé de moy. néerl. die, dicke ‘gros, fort’ ? Le NF angl. Dickens (de Dick = Ricard) est peu probable.

 

JG

Dykens

zie Dickens.

 

FD

Dykers

Nom de métier: génitif de moy. néerl. diker(e) ‘ouvrier travaillant aux digues’.

 

JG

Dykman

-ans, cf. Dyckman(s).

 

JG

Dykstra

Dijkstra, Diekstra: Friese FN, afl. van PlN Dijk.

 

FD

Dyksztein

Dyksztejn, Dyksztajn: Ontronde vorm van Ndd. Duckstein. Mnd. dukstên: tufsteen. 1527 Moritz Duchsten, Maagdenburg (NN).

 

FD

Dylemans

zie Dielman(s).

 

FD

Dyls(t)

Dijlst: Var. van Diels?

 

FD

Dyn, de

zie (de) Deyn(e).

 

FD

Dyne

1449 «Jehan Dyne» AidesNamur, 1779 «Jean Joseph Dyne», «la veuve Pierre Dyne = Dinne» Natoye; hypocor. du prénom fém. Dymphna, cf. Digna, Digne.

 

JG

Dyneux

cf. Dineur.

 

JG

Dyon

cf. Dion.

 

JG

Dyon(c)

zie Dion, Dioncq.

 

FD

Dyquenne

zie Duchêne.

 

FD

Dyrks

zie Dierks.

 

FD

Dyserinck

-ynck, Diserinck, Dijsserinck, Dysserinck, Dyselinck, Dijselinck, Duysserinck: Mnl. d’iserine: de ijzeren. BN voor wie aïs van ijzer is, een hardvochtige. Of voor een geharnast ridder: Boudene Dyserine, een stout ridder…, die Walen heetene Braes de feer (zie Bradefer); hiet Boudin de Yzerin omdat hy ende sijn paert daghelijcx ghewapent waren (MW 111,967). 1265 Bouden Iserine = 1278 die Iserine = 1279 Dyserin, Bg. (CG); i377Hannin Diserin, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Dysers

zie Diser.

 

FD

Dyson

zie Dison.

 

FD

Dyssele(e)r

Dislaire: BerN van de disselaar: disselmaker, wagenmaker. Vgl. D. Deissler = Deichsler.

 

FD

Dysseleer 

Probabl.   moy.   néerl.   dissenier, dyssemier ‘dizainier’.

 

JG

Dysserinck

1377 «Hannin Diserin» Courtrai; surnom: dérivé de iser ‘fer’, donc surnom d’homme de fer, d’impitoyable’ [FD].

 

JG

Dystadt, van

van Dij(s)stadt, van Dysstadt, van Dystaat, van Dystdadt, Dickschat: PlN Dikstad, -stede: dijkplaats, in Nukerke (OV). 1337 e.v. Claus (Colaert) van der Dij estât, Dicstat, Dijckstaet, Dycstat, Ronse (DECONINCK173); 1342 Claus dele Dicstat, Ronse (GAD. II, 203); 1399 Clays lant van der Dijcstat, Oud. (CASTELAIN 2002).

 

FD

Dytrych

zie Diederichs.

 

FD

D’Yve

cf. Dive.

 

JG

D’Yve

Dive(s): PlN Yves(-Gomezée, N). 1564 J. d’Yve, Bergen (CCHt).

 

FD

Dyzers

zie Diser.

 

FD

Translate »
Share This
error: Alert: Content is protected !!