A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

Ra(a), de

de Rae: Var. van De Raad of < (van) der Aa?

 

FD
Ra, van de

van (der) Raay/Raaij, van Draye: 1. Van de(n) Ra(de). PlN Ten Rade in Deerlijk (WV) en Maldegem (OV). In Limburg is Rade = Rode: gerooide plaats. Of PlN Raai, Mnl. ra: richtlijn, rooilijn (MOERMAN). 1374 Daneel van den Rade, Ktr.; 1398 Boudin van den Rade, Deerlijk (DEBR. 1970); 1495 Daneel van den Rade, Geluwe (DE XIII).- 2. Zie ook Van der Aa.

 

FD
raab

1.  V. raap. — 2. V. RAD    (Ra).         

                                     

EV
Raab(e)

zie Rabe.

 

FD
Raabé

zie Rabet.

 

FD
Raach

zie Rach.

 

FD
Raad

 (de) Raadts, zie de Raedt.

 

FD
Raad

,,Conseil ».   Car.   mor.  N.   de    seiller, d’H. de bon conseil. Variantes : DE Raedt, Raedts.

 

EV
Raadschelders

zie Raatschelders.

 

FD
Raaf

Surnom: néerl. raaf ‘corbeau’; cf. aussi Raeven.

 

JG
Raaf(f), (de)

zie de Rave.

 

FD
Raaffels

Patr. Dim. van een bakervorm van een Germ. VN, zoals Radfried, Radolf of Rafolt. Vgl. D. Râffle(in). Of Rafel < bijbelse VN Rafaël.

 

FD
Raaima(a)ker(s)

zie (de) Rademaeker.

 

FD
Raak, van

van Raek: PlN De Rake in Ardooie, Koolkerke, Wingene. 1300 Clais van den Rake; 1339 Jan vander Rake, Koolkerke; 1379 Jacoppe van der Rake, Wingene (DF XIII).

 

FD
Raalte,van

PlN(OIJ).

 

FD
Raamsdonk

zie van Raemdonck.

 

FD
Raan, van

PlN Raan (OIJ).

 

FD
Raap

,,Navet ». Raepsaet, Raapzaad,  ,,Graines de navette ». Profess. N. producteur ou de vendeur. Variantes : Raab, Rabe, Rabus.

 

EV
Raap

BN, evtl. voor een rapenteler. 1248 Balduini dicti Râpe, Cent (GN); 1293 Boudene Râpe, Moerkerke (CG).

 

FD
Raas

cf. Raes.

 

JG
Raas

Raes, Rase, Raze, Race, Ras(se), Raassen(s), Raessen(s), Rassen(s), Ressen, Rees(e), Roes, Roesens, -ems, Rous(s)en, Roos, Roos(s)ens, Reusen(s), Reuss(ens): Patr. Germ. VN Razo (rêda ‘raad’ + zo): 1088 Razo de Gavara (GN). 1356 Raes soens van Meyghem = Roes kinder lant van Meyghem, Dworp (PEENE); 1375 de goede Claes Resen = Claus Reesen = Claes Rasen, Oppem (OSTYN); 1382 van Rasen van den Mortere, Kanegem; 1388 Wouter Raes, Oeselgem; 1388 eenen Jan Razen = 1398 Jan Rasse, Olsene; 1398 Rasse van den Damme, Aarsele (DEBR. 1970).

 

FD
Raas

V. RAD (Raz).                         

 

EV
Raasch

Var. van Raas of van Rasch?

 

FD
Raasveld

PlN in Ambt-Delden (OIJ).

 

FD
Raat(s)

Raath, zie de Raedt.

 

FD
Raats

cf. Raedt(s).

 

JG
Raatschelders

Raad-, Raet-, Raed-: Hypercorrect < D. Rotschilder: die rood schildert, de rode initialen in handschriften schildert, miniaturist. Vgl. D. Rotmaler. Schelder is Rijnlands voor Schilder. 1270 Joh. Rode scilder, Rostock (NN); 1729

Oswald Raetschinders of Raetschelders, Rotem (VS1974,588). – Lit.:F. DEBRABANDERE,De familienaam Raedschdders. VS 1992,453-4.

 

FD
Raay/Raaij, van (der)

zie van de Ra.

 

FD
Raayen, van

PlN Raayen (G).

 

FD
Raayma(a)ker(s)

zie (de) Radema(e)ker.

 

FD
Rab(e)

Raab(e), Rabens: Patr. Bakervorm en vleivorm van de Germ. VN Radbode, Rabbodo of Radbert (GN). 1369 Heinric Rabbe, Hulst (DEBR. 1999). Ra(a)be kan ook D. Ra(a)be zijn: raaf.

 

FD
Rabacy

Rabacy (cacographie). Probabl. var. de Robaye, du thème de Robert (Carnoy 294).

 

JG
Rabaert

Nom issu de l’anthrop. germ. Rabert < radi-behrt (Fôrst. 1209). Cf. aussi 1358-59 «Colars Rabars» PolyptAth, plutôt hypocor. en -ard.

 

JG
Rabaert

Patr. Germ. VN rêd-berht ‘raad-schitterend’: Radbert, Rabertus (MORLETI). 1358 Colars Rabars, Aat (J. G.). Of var. van Robaert, met voortonig versterkte vocaal.

 

FD
Rabaey(s)

zie Robaey(s).

 

FD
Rabais

Proven. Roubaix (Loc. fr.).

 

EV
Rabat

-as: Ofr., Mnl. rabat: rumoer, kabaal, twist. BN voor lawaaimaker of twistzoeker. 1326 Jan Rabat, Ip. (BEELE); 1618 Jan Rabat, Killem (VERGR. 1972).

 

FD
Rabau

-aut, -aux, Raboz. 1272 «Lotins Rabot», 1282 «Simons Rabau», 1285 «Jak. Rabau» DettesYpres, 1286 «Jehans Rabos» CartMons, 1294 «Colins Rabos» CensNamur; nom issu de l’anthrop. germ. rad-bald (Fôrst. 1208). –Rabout. Nom issu de l’anthrop. germ. rad-bod (Fôrst. 1209) ou var. de Rabau(x), les anthrop. en -bald et -bôd étant souvent confondus [FD]. • Dérivés probables du thème Rab- qui en est issu: Rabeux, Rabeuf, Rabu. 1497 «Jean Rabeuf» Noyon. – Rabiot.

 

JG
Rabau

Rabaut, -aud, -aux: i. Mnl. rabaut < Ofr. ribaud: landloper, schurk, hoerenloper. BN. – 2. Patr. Var. van Rabout. 1268 Coppinus Rabau, Ip. (BEELE).

 

FD
Rabb- 

-aud,  -aux,  -achin,  Rab-  -e, -(e)aux, -out. V. RAD (Ea).              

 

EV
Rabbay

zie Robaey(s).

 

FD
Rabeaux

zie Rabout.

 

FD
Raberg

Nom issu de l’anthrop. germ. fém. rad-berga (Fôrst. 1209).

 

JG
Rabet

Raabé: Patr. Dim. van Germ. VN Rabout ofbRabode. 1404 Henryon Rabet, Laon (MORLET).

 

FD
Rabeux

Rabeuf, Rabiot, cf. Rab- (de Rabaux).

 

JG
Rabeux

Rabeuf, Rabu: Patr. Pic. vorm van de Germ. VN Radbode; zie Rabo. 1497 Jean Rabeuf, Noyon (MORLET).

 

FD
Rabi

Rabbi, Raby: Var. van Robi, met voortonig versterkte vocaal? Zie Robijt. 1399 Rabi de Wale; 1395 Raby Donse, Ip. (BEELE).

 

FD
Rabier

-Hier, Rapier, Ravier: BerN van rapenteler? Of veeleer var. van Robier. 1652 Joannes Rabier, Jupille(MULVI).

 

FD
Rabijns

-yns, zie Robins.

 

FD
Rabinovi(t)ch

-vitsj, -wicz, -witch, -witz: Poolse afl.

van joodseFN Rabin: rabbi. Rabiot: Patr. Afl. van Germ. VN aïs Rabout, Rabo.

Vgl. Rabet.

 

FD
Rabischon

-ung, zie Raboisson.

 

FD
Rabo

Raboz: i. Patr. Germ. VN rêd-bodo ‘raad-bode’: 1079 Radbodo, 1164 Rabbodo, 1154 Rabodus (GN). 1280 Jan Rabbot, Wondelgem (CG); 1347 Heinric Radeboden, Gent(RSG III); i367johannis Rabode, Ktr. (DEBR. 1970)5.1413 Belotte Rabotte; 1438 Jehan Rabot, Dk. (TTT). – Lit.: H.T. J.

MIEDEMA, De tweetalige naam van de Friese koning

Rêdbâd-Râdbèd. MVN1968,38-54. – 2. Grafie voor Rabaux.

 

FD
Rabois(son)

Rabischon, -ung: Patr. Vleivorm op -eçon van Rabert, Rabout od Rabo.

 

FD
Rabosée

Rabozée. 1634 «Huart Rabosee» Bourg-Namur; nom d’origine: Rabosée, à Wandre (Lg), etc.

 

JG
Rabosée

-see, -zée, -zee: PlN Rabosée in Wandre (LU), Baillonville (N), Saive (LU).

 

FD
Rabouin

Ofr. raboin: muntnaam (3 schellingen).

 

FD
Rabout

Rabout, -oud(e), -oux, Rabau(t), -aud, -(e)aux, Rabol,

Rapol(der): Pair. Germ. VN rêd-balth ‘raad-moedig’: Ratboldus, Radbaldus (GN, Dip.). 1281 Symon Rabau, Balegem (HAES.); 1268 Robert Rabout de Bruyères (MORLET); 1368 Jhan Rabouts cateile, Ktr. (DEBR. 1970); 1395 Philips Rapoude,Luik(SIOEN).

 

FD
Rabout

Raboz, cf. Rabau(t).

 

JG
Rabozée

cf. Rabosée.

 

JG
Rabozée

Proven. Loc.

 

EV
Rabu

cf. Rabeux.

 

JG
Rabu

zie Rabeux.

 

FD
Rabus.

Proven.  Rabooz  (Dép.  Mettet).

 

EV
Raby

zie Rabi.

 

FD
Rabyns

Rabijns. Var. de Robyns, génitif germ. de Robin.

 

JG
Racc(o)urt

zie Deracourt.

 

FD
Raccourt

cf. Racour.

 

JG
Race

cf. Rasse.

 

JG
Race

zie Raas.

 

FD
Racelle

Nom d’origine: Racelle, à Hodister (Lx).

 

JG
Racelle

PlN in Hodister (LX).

 

FD
Rach

Raach: BN Mhd. rach, raehe: ruw, ruig, stijf, stram. 1549 Hans Raach, Reutlingen (BRECH.).

 

FD
Rach(e)neur

V. Rasneur.

 

EV
Rachard

1.  V.  RAD  (Rac). — 2. Proven. Ras (es)sart (L.D.).

 

EV
Rachard

-art. Surnom: dérivé de dial. fr. râcher ‘racler’, ou bien d’anc. fr. rachier ‘cracher’ FEW 10, 86a et 10, 35a.

 

JG
Rachard

-art: 1. Afl. van Ofr. rachier: spugen, braken? – 2. Adaptatie van Raschaerd.

 

FD
Rachel(s)

1. D. FN. Patr. Rachold. Of veldnaam Rachl. 1662 Daniel Rachels, Lubeck-Aw. (AP). – 2. Zie Raekels.

 

FD
Racheneur

Rancheneur. Surnom : dérivé d’agent en -ewr de borain rachener (sens géné­ral : rassembler) ‘glaner du charbon sur le terril’ FEW 24, 76a, cf. Rasseneur, Rasneur. — Est attesté aussi en montois ranch(e)neur ‘fouineur, fureteur’, ‘fauteur de désordre’ (Dict. montois-français, 1998, 211b) [MH].

 

JG
Racheneur

zie Rasseneur.

 

FD
Rachet

-ez: Bourgondische BN: met hoofdzeer (DNF).

 

FD
Rachin

V. RAD (Rac).

 

EV
Racine

1. V. RAD (Raz). — 2. Pro­ven. Dép. Quenast. ,,Terrain racineux ».

 

EV
Racine

Fr. racine: wortel. BerBN. 1340 Oede Racine (MORLET); 1383 Etienne Racine, Parijs (MARCHAL); 1448 Jehanne Rachine, Dk. (TTT).

 

FD
Racke

1. Patr. Racco, bakervorm van Germ. ragin-naam. – 2. Verkort < Mnl. rake: hark. BerBN. Vgl. Raekels. 1394 Pieter Rake, Ip. (BEELE). – 3. Mnl. racke: pijnbank. BerBN van de beul. Vgl. De Racker.

 

FD
Rackelboom

zie Raekelboom.

 

FD
Rackels

Raekels, Rakels. Surnom: néerl. rakel ‘râble, fourgon’ (au génitif).

 

JG
Racker, de

Rakers: 1. Afl. van Mnl. racke: pijnbank, folterwerktuig. BerN van de gerechtsdienaar, beul. – 2. Afl. van Mnl. raken: harken. Vgl. Raekels.

 

FD
Racket

Racquet, -ez, Raket, Raquet. 1468 «Jean Raquet» Compiègne, 1477 «Estienne Racquet» Tournai, 1480 «Jean Racket» émigré en Suède, 1526 «Stiene Raqué» Sart-lez-Spa, 1577 «maître Jean Racket» GuillLiège; NF du nord de la France et de Wallonie qui pourrait être d’origines diverses, notamment moy. pic. racquet ‘herse de la porte d’une ville’ (isolé cependant) FEW 16, 653a; J. Herbillon et É. Legros (BTD 34, 308) y voyaient plutôt un surnom d’avorton, de chétif, d’après une mention douaisienne «le marmouset nommé Raquet», dont ils rapprochent pic. raquéte ‘génisse fort maigre’ (Hécart 389) et w. liég. rakète ‘petit fruit mal venu, avorton de pommme ou de poire’ DL 522. – Dans la région de Liège, J. Lechanteur envisage aussi une aphérèse d’un hypocoristique de Djèrâ, Gérard ou de Pire, Pierre, ainsi 13.11.15 67 « Jeraeket et Jehan», «Piraquet» (Not. liégeois, JL).

 

JG
Racket

zie Raquet(te).

 

FD
Rackham

PlN in Sussex (EKWALL1974).

 

FD
Rackier

Patr. Pic. vorm van Germ. VN rêd-ger ‘raad-speer’: Ratcherius, Rathker (MORLET I), of rag-hari: Racherius.

 

FD
Rackier

V. RAD (Rac).

 

EV
Raclot

1. N. de circonst. ,,Enfant né à la fête du village ». — 2. V. RAD (Rak).

 

EV
Raçon

Racon, zie Rasson.

 

FD
Racot

Surnom: var. d’anc. fr. ragot ‘porcelet’, pour lequel des formes en -c- sont attestées FEW 10, 30a.

 

JG
Racot

zie Ragot.

 

FD
Racour

-ourt, -oux, Raccourt. 1289 «Warne-chons de Racourt» CensNamur; nom d’ori­gine: Racour (Lg).

 

JG
Racour(t)

Racou(x), zie Deracourt.

 

FD
Racquet

-ez, cf. Racket.

 

JG
Racquet

Raco. V. RAD (Rac).

 

EV
Racquet(te)

-er, zie Raquet(te).

 

FD
RAD

RED, RID, ROD, RUD. V. HROD.

Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême.

N° I. Cas sujet.

A. Formes.

I.  N. simples.

1. Rae(d)ts, Ratte, Retsin, Redemans, Ritzen, Rits(mans), Redelé (Alsace), Rat, Rath.

II.  N. simples avec suffixes.

R.- -ino, -in g : Rattin, Rattinckx, Reding. R.-il(l), -elin, -ilm : Radille.

III.  N. composés. R.-and : Redant. R.-hard : Radart.

R.-hari : Ratt- -ier, -y, Rider.

R.-wald : Radelet (Intervers. : Rade/4′), Ridd- -elle, -iaux, Riedel.

R.-wulf : Rad(d)oux.

B. Formes RA(D) : Ra(e), Rah, Rai, Raw, Ray; Re(y), Reh, Rel, Rew, Rey, Ri(e), Ro(e), Ru (y).

I.  N. simples.

Rayon, Rey, Remans, Reyens, Rion, Riffon, R(e)ymen.

II.                N. simples avec suffixes. R.-ino : Raulin.

 

R.-ad, -ed, -id : Rave(y)t(s), Ravyts, Rayet. R.-ez, -iz: Ravez, Ray- -ez, -ée, Riffis. III. N. composés.

R.-badu (-bac, -baz) : Ripak, Rib(b)as.

R.-bald : Ra- -b(e)au(x), -bout, Re- -boul, -bout, Riboux, Rappel.

R.-bard : Ra- -be, -bier, Raps, Re- -bert, -bets, Rebts, Ri- -bert,

-pe(r)t, Ribourret, Ribbens, Rijpens, Riepe. R.-hard : Raviart, Rib(b)ant. R.-bod (-bon) : Ribonne.

R.-hari : Rahier, Rary, Raulier, Rauwers, Reyers. R.-mod (-mund) : Ra(y)-, Re- -mon(d), -mont. R.-maru : Rei-, Ry- -mer(s). R.-wald : Raway, Riflet (pour Rivald). R.-wulf : Rayroux, Ri(h)ou(x), Rault.

C.  Forme RAK : Ra(e)k, Re(y)k, Ri(e)k, Ryk, Ro(e)k, Ru(y)k. I. N. simples.

Raecke, Raick, Rage, Rix, Ryckx, Ryks, Ryc(k)en, Reig, Raco,

Rago(e)n, Ry(c)ken, Ryck(e)man(s), Rau(c)h, Raucq. R.-tno : Ragheno, Rachin.

R.-ad, -es, -od / Ra(c)qu-, Ragu- -et, Requette, Riqu-, Rich- -et. R.-ad, -ed, -od : Rag-, Rac- -oft), Rig- -a, -o(t). R.-ez, -oz : Riqu-, Rich- -ez, -oz. III. N. composés.

R.-hard:  Rachard,  Rik-,  Ric(k)-,  Ryck-,  Ruch-  -ar(d),  a(e)rt,

-ardon, R(e)ygaert(s). R.-hari : Rackier, Ra(e)ck- -ier, -ir, Rick-, Rekire, Ri(c)qu-, Rich-,

Rieg-, Ritch- -ie(r), -ir, -y, -er, é. R.-helm : Raikem, Richomme. R.-hlod : Raclot, Rich-, Riqu- -elot, Raiglot. R.-od (-ond, -etto) : Ragondet. R.-wald : Regel, Ricaille, Ric(h)- -ait, -aux, Rich-, Riguelle, Riqu-

-el(e), -eyl, -el, Rig-, Rich- -aud, -aut, Ryckalts. R.-ward : Riqu-, Rig- -oir, Rychewaert. R.-wulj : Richourx), Rig-, Rie- -ol(et).

D.  Forme RAZ : Ratz ou Rast, Retz ou Rest.

I.  N. simples.

Ra(a)s, Raes, Raison, Reisen, Ries(se), Ris(se), Rie(s)ze, Rit- -s, -zen, Ritsmans.

II.  -N. simples avec suffixes. R.-ino : Racine.

R.-ekin, -ez : Ras- -kin, -quin(et), Risack, Rasez. R.-elin : Risselin.

III.  N. composés.

R.-bot : Raspoet (Compar. : Reinbot, Ransbotyn. R.-hard: Rass(ch)are)rt. R.-bari : Rysef(mans).

 

R.-wald : Rysel(mans), Risselet (Riseld). R.-ward : Ras- -kar, -quart.

N » II. Cas régime inversé. (R)aden, Rand, Re(y)nd, Ri(e)nd.

A.  Formes. Rand, Rend, etc. I. N. simple : Rents.

II. N. simples avec suffixes, R.- -ad: Renda. R.-  -ak(in),   -ek(m) :   Rand-,   Rond-   -ax(he).   Re(y)nt-,  Reint-

-jens. III. N. composés.

R.-hari : Rentier(s), Re(y)nders. R.-wald : Rand- -our, -oux.

B.  Formes Ran, Ren, etc.

I.  N. simple. Rein(e)son.

II.  N. simples avec suffixes.

R.-  -ad,  -ed,   -id,  -od : Rfa)in-, Ren-  -otte, Ren-  -et(te),  -otte,

-odeyn, R.- -ak(in), -ek(in), -ik, -ok : Renkens, Reinquin, Ren(ne)quin,

Renkin. R.-ez : Renez.

III.  N. composés.

R.-bald : Ra(i)m-, Rim- -bau(I)t, -bout.

R.-bod : Reinbot.

R.-bard : Ra(i)m-, Rom- -bert.

R.-hard : Re(i)n-, Reyn- -ard, -a(e)rt(s), -aers, -artz, Reinhard(t),

Renert, Regn- -ard, -art. Invers. Yerna. R.-hari: Re(g)nier, Re(i)nerYs), Renier(s), Renie(s). R.-wald: Reyn-, Re(i)n- -au(l)t, -aux, -eau, -aud, Regnaud(in),

Renel, Ren- -ould, -ouït. Invers. Hiernaux, Yernaux. R.-ward : Ren(n)- -oird, -oir(te) ou -oitre, -wart, -ward, -wa(e)rt.

C.  Formes Rank, Renk, Rink, Ronk, Runk.

I.  N. simples.

Ranc-, R(a)inch-, Rench-, Rings- -on.

II.  N. simples avec suffixes.

R.- -ino : R(a)inch-, R(a)ink-, Renk- -in (ou Ren-ekin), Ren(c)k-

-ens, -ins. R.- -ad, -ed, -id, -od : Renk-, Rink- -et, Reng-, Ring- -oet, -oot,,

Rinquet.

III.  N. composés.

R.-hard : Rinch- -ard, -art. R.-hrod f-roz) : Ringrose. R.-leud : Ringlet (ou: Ring-eld =. wald). R.-ward : Ringoir. .

 

D. Formes RANZ : Rantz ou Ranst, Rentz ou Renst, etc. I. N. simples.

Ranse, Ransman(s), Rent(t)z, Rens, Renson(net).

IL N. simples avec suffixes. R.- -ino, -ing : Rensing.

R.-ek(in) : Ransquin. III. N. composés.

R.-bot(in) : Ransbotyn (Compar. : Raspoet, Reinbot).

R.-hard : Ransart.

R.-hari : Ransy, Rency.

R.-helm : Rensem.

 

EV
Rad(d)é

zie Ridez.

 

FD
Radach

Radak, Radacsi, Radakovic, Radek, Radeck(i), Radetzky, Radic(s), Radici, Radicchi, Radicev: Patr. Slav. afl. van Slav. VN Radomir of van een Germ. Rad-naam (NAUMANN).

 

FD
Radar

-art; Radeau, cf. thème Rad- de Ra-doux.

 

JG
Raddoux

zie Radoux.

 

FD
Radeck(i),

Radek, zie Radach.

 

FD
Radelet

Radlet, cf. thème Rad- de Radoux.

 

JG
Radelet

zie Ralet.

 

FD
Radema(e)ker, (de)

-maecker, van Rademaker, Radema(e)ker(s), -macker(s), -mâcher, de Raedemacker, -ma(e)ker, -maecker, Rademeker, Raedemae(c)ker(s), -ma(c)ker(s), Rade(r)macher, -mecher, Raderma(e)(c)ker, -makers, -maiker, -me(c)ker, Raedermacker, -maeker, -mecker, Raermecker, Raerdermaecker, (de) Ramaker, de -Raemaker, -mae(c)ker, Raemakers, -maeker(s), -ma(e)ckers, -maykers, Rama(a)ker(s), -ma(e)(c)kers, -mack, -macher(s), -meekers, -meckers, Remek(er), Raeimakers, de Raeymacker, -mae(c)ker(s), (de) Ra(e)yemaeker(s), de Raeijmaeker, Rayema(c)kers, Raeijemaeckers, Raeymakers, de Rayemaeker, (de) Rayma(c)ker, de Raymae(c)ker, Raeymaeker, Ra(e)y-mae(c)kers, Raeymackers, (de) Rayma(e)ker(s), de Raijmaeker, -maeker, Raymacker(s), Ra(e)ijma(e)-kers, Raiemakers, Raaijmakers, Raayma(a)ker(s), -maekers, Raaima(a)kers, Raimarckers, de Reyma(e)ker, de Reyma(e)cker, de Reijmaeker, Reyma(e)kers, Reijmaekers, de Ruymae(c)ker, Ruymae(c)kers, -maekers, Ruijmaekers, -maekers, Roomacker: BerN van de rademaker, wielmaker, wagenmaker (Nk. 1978,228-232). 1278 Arnoldus dictus Rademakere, Lv.; 1341 Arnout Raetmekere, Lummen; 1361 Heinric Rademekere, Zoutleeuw; 1428 Henricus den Rademaker, Lv.; 1417 Jan de Raeymakere, Bs. (TT1967,95-120); 1426 Gillis de Rademakere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Radema(n)

zie Raman.

 

FD
Rademacher

-acker, -ecker, Radermacher, -acker, -aeker, -aker, Raedemacker, Raeder-macker, -aecker, -aeker, Ramacher, -cker, Raymacker, -aker, au génitif: Rademackers, -aeckers, -ackers, -akers, Raedemeckers, Ra-dermakers, Raemackers, -aeckers, -aekers, -aykers, Raeymackers, -aeckers, -aekers. -akers, -aykers, Raimackers, Ramachers, -ackers, -akers, -aekers, Ramekers, Rayma-ckers, Raymaeckers, -aekers, -akers. 1444 «Ghielis Rademekers» TerreJauche, 1582 «Di-rick Raidermekers», 1784 «Jeanne Raemae-kers» BourgLiège; nom de profession: moy. néerl. rademaker ‘fabricant de roues, charron’, équivalent en pays flam. des NF Charlier, Carlier.

 

JG
rademaker

,,Charron ». Trente com­binaisons des formes différentes du nom avec ou sans l’article défini, avec ou dans le s final (génitif), (DE)Ra(de(r)-, Rae(y)-, Ra-ma(c)ker(s), -ecker(s). Profess.

 

EV
Rader

D. BerN: rademaker, wagenmaker.

 

FD
Rader

Surnom: moy. néerl. rader ‘conseiller, charlatan’.

 

JG
Radermacher

-acker, -aker(s), cf. Rademacher(s).

 

JG
Radetzky

zie Radach.

 

FD
Radeur

Raecke, Raedts. V. RAD (Rad, Rac).

 

EV
Radeur

zie Radoux.

 

FD
Radez

zie Ridez.

 

FD
Radic(s)

-ici, -icchi, -icev, zie Radach.

 

FD
Radier

Radier: Beierse afl. van PlN Radel: moeras, ven (DN).

 

FD
Radig(ue)

Radiguet: Misschien afl. van Germ. VN (Radger)?

 

FD
Radijs

Rady(s), Radis: BN van de radijzenteler of -eter. 1671 M.C. de Radijssche, Mech. (MUL VI).

 

FD
Radinardi

FN in L. Wellicht It. vorm van de Germ. VN Reinaard.

 

FD
Radis

zie Radijs.

 

FD
Radke

Radké, Radtke: Patr. Ndd. dim. van Germ. Rad-naam, zoals Radolf. 1359 Radekinus = Radolfus; 1359 Gherhard Radeke, Hannover (BRECH.).

 

FD
Radlet

zie Ralet.

 

FD
Radlgruber

D. FN voor iemand die aan een laag (Grube) gelegen ven, moeras woont. Vgl. Radier.

 

FD
Rado

Spellingvar. van Radau of var. van Radoux?

 

FD
Radoes

cf. Radoul, -oux.

 

JG
Radoul

Radoux, Raddoux, Radu, Radoes (forme germanisée). 1241-42 «in domo Jacobi Radoul» CharitéTournai, 1244 «Maraotam uxorem Acelini de Radoe» St-Hubert, 1294 «Radous de Warais» CensNamur, 1309 «Ra-dut de Sclachins» CartValBenoît = 14e s. «Radus des Sclachiens» DénHesbaye, 1353 «Radus dis de Saint Servais» CartValBenoît, 1356-58 «Radouls dou Kesne» PolyptAth, 1435 «Messire Jehan Raduz» Montigny-le-Tilleul, 1498 «Collait Radu» BourgNamur, «Radu de Dynant» JusticeBastogne, 1593 «Jean Radu» BourgDinant, 1626 «Jacque Radou» émigré en Suède, 1700 «George Ra­doux» Vaucelles; nom issu de l’anthrop. germ. rad-wulf (Fôrst. 1219), cf. 1075 «Rado» Chap-Fosses.

« Dérivés du thème anthrop. germ. Rad- qui en est issu: Radar, -art. 1382 «Jamar Ra­dar», 1660 «Henri Radau» BourgNamur. –Radeau. Moins probable est le w. (La Gleize) rade ‘bruit sourd du ruisseau’ FEW 10, 66b. « Double dérivé en -elet: Radelet, Radlet, Raelet, Ralet, Râlet (formes contractées). 1275 «Radeles d’Ile» CartValBenoît, 1289 «Radeles de Gilbrechées» CensNamur, 1321 «Radelettus filius quondam Radulphi», 1330 «Radeles fil jadit mon sangnour Radoul»,

1350 «Radelet fil jadis Radoul», 14e s. «Ra­delet de Sclessin» AnthrLiège, 1451 «Johan Radiés» CoutStavelot, 1754 «LambertRalet» Archennes ; on ne tient pas compte de moy. fr. radelet, adj. ‘généreux’ FEW 10, 66bqtiine pourrait être que secondaire.

 

JG
Radoux

-ou(l), -oes, Raddoux, Raoul(t), -oud, -out, -ouf, -oux, Raulf, -ult, Raux, Rahou, Rahoens, Rawoe(ns), Rauwoens, Ravou, Radu, Radeur: Fatr. Rom. vorm van Germ. VN rêd-wulf’raad-wolf: Radulf, Raulphus, Radolfus (Fm.,GN). 1238 Radulpho.-.abbati = 1237 Raoul = li abbés Raous; 1238 Evrard! Radoul, Dk. (SMTI); 136 e. Radou dit Radulphe de Haccourt, Luik (BODY); ±1300 Raous li Carons; Jehans Raous; Hues Raus, Artesië (BOUGARD); 1384 Jaquemin Raoul (MORLET); 1386 sire Radoulf de Cluzi, Helkijn (DEBR. 2000).

 

FD
Radric

Nom issu de l’anthrop. germ. rad-ric (Fôrst. 1217).

 

JG
Radts

cf. Raedts.

 

JG
Radu

cf. Radoux.

 

JG
Raë

Rae: Wsch. weergave van uitspr. ravfee (zie Ravet) of rajee (zie Rayet). Of voor De Rae.

 

FD
Rae ma(e)cker(s)

V. Rademaker.

 

EV
Rae, de

zie de Raa.

 

FD
Raebroeckx, van

zie (van) Reybroeck.

 

FD
Raeck, de

1. Zie Rake. – 2. Volgens JVO heette de familie De Raeck in St.-Lambrechts-Woluwe nog Draeck. Zie Draeck(x).

 

FD
Raecke

zie Rake.

 

FD
Raeckelboom

zie Raekelboom.

 

FD
Raed(t), de

den Raed(t), (de) Raad, de Raet, Raedt, Raath, Raat(s), Raadts, Raed(t)s, Raets, Roe(d)ts: BerN van de raadsman, raadgever, lid van de stedelijke raad. 1382 Lamsin de Raed, Emelgem (DEBR. 1970); 1385 Egidii Roets.Tg. (TYTGAT); 1423 Anees Raets, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Raede(r)maeker, (de)

zie (de) Rademaeker.

 

FD
Raedemacker

Raedermacker, -meckers, cf. Rademacker(s).

 

JG
Raedschelders

zie Raatschelders.

 

FD
Raedshe(e)re

BerN Mnl. raetshere: raadsheer, lid van de stadsraad. Vgl. De Raed(t).

 

FD
Raedt

au génitif: Raedts, Raats, Radts, Raets. Surnom: moy. néerl. raet, raedt ‘conseil, conseiller’.

 

JG
Raedtschelders

Proven. Schelderode (Loc.).

 

EV
Raef, de

zie de Rave.

 

FD
Raefelg(h)em, van

zie van Rafelghem.

 

FD
Raeimakers

zie (de) Rademaeker.

 

FD
Raek, van

zie van Raak.

 

FD
Raeke

zie Rake.

 

FD
Raekelboom

Profess. Rakelboom. In­strument utilisé dans certains ateliers. N. de fabricant ou d’usant.

 

EV
Raekelboom

Ra(e)ckelboom: Zinwoord Rake boom: die de boom snoeit. Cents rakken: snoeien (SCHUERMANS). 1666 Raeckelboom, 1668 van Rakelboom, Bg. (PDB); 1720 Andries Raekeboom, Duinkerke (PARM.); 1743 C. J. Raeckelboom, FV (MUL VIII).

 

FD
Raekels

cf. Rackets.

 

JG
Raekels

Ra(c)kels, Rachel(s): BN naar het gereedschap: rakel, hark. Vgl. Rake.

 

FD
Raekels

zie Raekels.

 

FD
Raeker

V. RAD (Rak).

 

EV
Raele(t)

zie Ralet.

 

FD
Raelet

cf. Radelet.

 

JG
Raemackers

-aeckers, -aekers, -aykers, cf. Rademacher(s).

 

JG
Raemaker(s)

-ma(e)(c)kers, -maykers, zie Radema(e)ker.

 

FD
Raeman

zie Raman.

 

FD
Raemdonck

-onk. Nom d’origine: Ramsdonk (BrFl).

 

JG
Raemdonck, van

van Ramdon(c)k, Raemdonck(x), -donk, Raamsdonk, Ram(s)donck, Rondonck, Ransdonck: PlN Raamsdonk (NB). Ra(a)msdonk in Bs., bij Mech. (A), Lokeren, Haasdonk en Melsele (OV). 1248-71 ver Lijsbetten van Raemsdonc, Aw.; 1289 Liisbeth van Raemsdonc, Mech. (CG); 1311 Janne van Raem(s)donc, Mech. (JOOSEN); 1356 Henric van Raemsdonc, Lv. (ICKX); 1491 Jan van Raemdonc, Kruibeke-Gent (PBG).

 

FD
Raemen

zie Ramen.

 

FD
Raemsdonck(x)

Proven. ,,Le donjon du sieur Hram ». N° 246.

 

EV
Raepenbusch, (van)

zie van Rapenbusch.

 

FD
Raeper(s)

zie Raper(s).

 

FD
Raepers

Surnom: dérivé de néerl. rapen ‘re­cueillir, amasser’ (au génitif).

 

JG
Raeps

zie Rappe.

 

FD
Raepsaet

Profess. ,,Marchand de semences de navette ». Comp.: Coolsaet.

 

EV
Raepsaet

Rapsaet, -sant, Raepsaert, Ripzaad: BerBN van de rapenteler. Of huisnaam, b.v. in de Kapittelstraat in Ktr.: 1388 pro domo dicta Raepsaet prope Beghinagium (DEBR. 1960). 1299 Elyzabeth Raepsaets, Bg. (VERKEST); 1409 van Inghelen Raepzade; 1421 Goessin Raepzaet, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Raepsaet

-zaet. Surnom : néerl. raapzaad ‘grai­ne de navette’ ; comp. Navet, Navez.

 

JG
Raerdermaecker

Raermecker, zie Rademaeker.

 

FD
Raes

1. Proven. Dép. Bouchout-lez-Lierre. — 2. V. RAD (Raz).

 

EV
Raes

Raas. 1288 «Raes ki fait les pourpoins» DettesYpres, 1330 «Raes de Molendino» Cart­ValBenoît, 1479-80 «Raes de Jauce», 1491-92 «damisiau Raes» TerreJauche, 1507 «Raes de Chockier», 1597 «Erard Raes» BourgLiège, 1602-3 «Raes Bahou» TerriersNamur; hypocor. néerl. de Érasme [JH] mais aussi var. de Rasse, du germ. rad-so [FD], la popularité du nom et de ses dérivés étant p.-ê. le fruit de la rencontre de ces deux prénoms ou noms de baptême.

 

JG
Raes

zie Raas.

 

FD
Raes, de

zie Deraes.

 

FD
Raes, van

van Rast, Verraes(t), Verras, Verraz, Verhaest, Verhas(t), Varras: PlN Raas: geul, kreek, (ook) het droogliggende land tussen de geulen. PlN De Raas in Moorslede (DF XIII). 1367 Meggriete van Rase; 1368 Michiel van Raes, Ktr. (DEBR. 2002); 1379 Jacob vander Raest, Staden (SOETE); 1724-50 van Raes, Geluwe; Andréas Verraes, Moorsele; 1747 M. Verraest, Heule; 1786 M. A. Verhaest, Menen (COUSS.). -Lit.: F. DEBRABANDERE, Van Raes en Vermes(t). LG1981, 459-461.

 

FD
Raeskin

Raeskinet, cf. Raskin, -inet.

 

JG
Raeskin(et)

zie Raskin.

 

FD
Raesmaeker, de

Verhaspeling van De Rademaeker.

 

FD
Raesschaert

zie Rasschaert.

 

FD
Raessen(s)

zie Raas.

 

FD
Raet, de

Raets, zie de Raedt.

 

FD
Raets

cf. Raedts.

 

JG
Raets

V. RAD.

 

EV
Raetschelders,

zie Raatschelders.

 

FD
Raeve, de

zie de Rave.

 

FD
Raevels, va

zie van Ravels.

 

FD
Raeven

Raven, au génitif: Raevens, Raeves. Surnom: moy. néerl. raven, rave ‘corbeau’;c/ aussi Raaf.

 

JG
Raeven(s)

-es, zie Raven(s).

 

FD
Raeveschot

zie Raveschot.

 

FD
Raey-

-ma(ec)ker(s). V. Rademaker.

 

EV
Raeyen

zie Roeyen.

 

FD
Raeymackers

-aeckers, -aekers, -akers, -aykers, cf. Rademachers.

 

JG
Raeymae(c)ker, (de)

zie de Rademaeker.

 

FD
Raf(f)ai

-ay, zie Rafhay.

 

FD
Raf(f)in

Patr. Vleivorm van Rafold of Radolf (vgl. Raff) of Radfridus. 1280 Walterus Raffin; 1378 Pauwelin Raffin, Ip. (BEELE); 1457 Rafms Muelewal, Ruiselede; 1554 Rafm Hul, St.-Pieters-

op-de-Dijk (DF XIII); 1550 Hendrik Rapheyn, G-Aw.(AP).

 

FD
Raf(f)old

< Rafenold (BRECH.). 1390 Rabert Raffaou, Rhuis (MORLET).

 

FD
Rafa(a)

zie Raffault.

 

FD
Rafaele

Raffaele, Raffaelli: Patr. It. vormen van bijbelseVN Rafaël.

 

FD
Rafelg(h)em, van

van Raefelg(h)em: PlN in St.-Lievens-Esse (OV), St.-Martens-Latem (OV)(med. GYSS.), in Aalst en Herdersem (DE B.). Soms ook = Affligera (Herdersem VB). 1396 Jan van Raffelghem, Moorsel; 1396 Jan van der Scaerbeken vel Raffelghem; Gillis van Haffelghem vel Scaerbeke, Erpe (DE B.); 1545 Adrianus Raeflegem, Aalst (MULIV). Raff: Patr. D. korte vorm van Rafold (zie Raffault) (BRECH.) of van Radolf.

 

FD
Raffault

Raffa, Rafa(a): Patr. Rom. vorm van de Germ. VN raf-wald: Raf(f )aldus, Rafoldus, Rafolt (MORLETI).

 

FD
Raffay

Proven. Rafhay (Plus. L.D.).

 

EV
Raffel(d)

Raphelt: Patr. Dim. van Raff of met verdofte klinker < Raffold (zie Raffault). 1509 Hans Rafalt, Gorlitz (BRECH.). Of var. van Raphaël?

 

FD
Raffeld

Proven. ,,Champs du sieur Rad ».

 

EV
Raffetin

Ravetin, dim. van Ravet. Fr. FN Ravatin (DNF). 1297 Ravetine, Atrecht (NCJ); 1437 Jehan Ravetel, Chauny (MORLET).

 

FD
Raffetin

Surnom: sans doute rouchi ravetin ‘boîte à chandelles’ FEW 22/2, 105a.

 

JG
Raffier

Rafié, Raffy, Rafi: Germ. VN raf-hari (DAUZAT)?

 

FD
Raffo

Wsch. grafie voor Raffault.

 

FD
Raffoux

Rom. vorm van Germ. VN raf-wulf: Rafulfus (MORLETI).

 

FD
Raffy

Var. occitane de Raffm, hypocor. de Raffier < anthrop. germ. raf-hari (Dauzat 507). –Cf. aussi 1629-32 «Henri Rafflier» émigré en Suède.

 

JG
Raffy

zie Raffier.

 

FD
Rafhai

-ay. Nom d’origine: Rafhay, à Ayeneux et Olne (Lg).

 

JG
Rafhay

-hai, Raf(f)ay, Raf(f)ai: PlN Rafhay in Ayeneux, Olne, Soumagne en Xhendelesse (LU).

 

FD
Rafi(é)

zie Raffier.

 

FD
Rafin

Rage, Ragheno, Rag- -o(e)n, -ondet. V. RAD (Ra, Rak).

 

EV
Rafin,

zie Raffin.

 

FD
Rafroidy

Patr. Herinterpretatie (Fr. refroidi) van Rafroid < Germ. VN rêd-frith ‘raad-vrede’: Radfridus (MORLETI).

 

FD
Rafroidy

Surnom de frileux:  w. rafrèdi, fr. refroidi.

 

JG
Ragaert

Raga: Metr. Germ. VN rêd-gard ‘raad-gaard’: Ratgardis (MORLET I); Radgert (Dip.). 1253 Jan Ragaer, Bg. (JAM.); 1387 Pauwels Ragard, Ip. (BEELE).

 

FD
Rager

Ragé: Patr. Germ. VN rêd-ger ‘raad-spies’: Radger (Dip.). 1269 Weitin Ratgher, Bg. (CG); 1379 Gillis Ragers huus = 1399 G. Rageere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Ragmey

Var. van Ragnet?

 

FD
Ragnet

Rainet, Renet, Ren(n)é, Ren(n)e, Reyné, Reynez, Rinné, Roynet: Patr. Dim. van Rainier/Renier, Reinoud/Regnaud of Re(g)nard.

 

FD
Rago(t)

Racot: i. Patr. Germ. VN rêd-gud ‘raad-god’: Ratgaudus, Raacoz (MORLET I). ±1300 Jehans Ragaus, PdC (BOUGARD); 1448 Pierre Ragot, Comp. (MORLET). – 2. Patr. Dim. van Germ. VN Radger.

 

FD
Ragol(l)e

zie Rigol(l)e.

 

FD
Ragon

-ons, -oen, -orme: i. Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Rago, bakervorm van b.v. Radger of Radgod. 1360 Ragon le Vigneron, Luik (HERB.); 1393 Casin Ragoen, Ip. (BEELE). –

2. Spelling voor Ragond, Germ. VN rêd-gunth ‘raad-strijd’: Radegundis (MORLET I). Metr. Vgl. Ragondet. 1258 Raagons, 1221 Raagont, Atrecht (NCJ).

 

FD
Ragon

Ragoen (forme néerl). 1360 «Ragon le Vigneron» Liège;  nom  issu de  Panthrop. germ. Rago (au cas régime).

Dérivés du thème Rag- de Ragon, Rague: Raguet. s.d. «domini Hugonis Raguet» Obit-Huy, 1302 «Jehan Raghet» LoiTournai, 1637 «Pierre Raghuet» bourgeois de Givet, 1657 «Jean Raguet» Haybes,  1668 «Michel Ra­ghet» BourgNamur. – Ragot; cf. aussi Racot. Ragondet. Dimin. de Ragon.

 

JG
Ragondet

Metr. dim. van Ragond. Zie Ragon 2.

 

FD
Ragonnaud

Raguenaud: Patr. Dim. van Ragon i.

 

FD
Ragot

1. Car. mor. ,,Cancan ». — 2. V. RAD (Rak).

 

EV
Raguet

Ragué: Patr. Dim. van Germ. VN Radger, Radgod. 1461 Miquiel Raghet, Dk. (TTT).

 

FD
Raguet

V. RAD (Rak).

 

EV
Rahi(e)r

1. Proven. Rahier (Loc.). — 2. V. RAD (Ra).

 

EV
Rahier

-ir, -yr, Ray(e)r: l. Patr. Germ. VN rêd-hari ‘raad-leger’: Ratharius, Raherius (MORLET I). 136 e. Adin Rahier, Laon (MORLET); 1438 Jehan Rahier, Dk. (TTT). – 2. PlN Rahier (LU). 1349 Ailit de Rahier, Luik (ISP).

 

FD
Rahier

-ir, -yr. 1367 «Wilhealm de Rallier», 1449 «Gilchon de Rahyr» = 1450 «Gilchon de Rahier» CoutStavelot, 1544 «Gérard de Rahier maire dudit Rahier», 1752 «Pierre Rahi(e)r» AnthrStHubert; nom d’origine: Rahier, w. rahîr (Lg).

 

JG
Rahm

D. BerBN Rahm: room (DN). Vgl. Rome.

 

FD
Rahm

Rahmil, Rahn. V. HRAM.

 

EV
Rahmé

Rahmeh: Indien inheems, var. van Ramet.

 

FD
Rahou

Rahoens, zie Radoux.

 

FD
Rahyr

zie Rahier.

 

FD
Rai

Van ww. rallen: babbelen, kletsen? BN.

 

FD
Raic(k)

De familie Raick in Glain stamt af van een Nederlander Reck, die in 1631 geïmmigreerd is. PlN Reek (NL). 1646 Nicolas Rayk, Perinne (HERB.).

 

FD
Raick

1646 «Nicolas Rayk» Retinne [à Glain, les Raick ont pour ancêtre un hollandais Reck, immigré en 1631], 1758 «L. Raick» Ciney; nom d’origine: Reek (Limbourg hollandais).

 

JG
Raick

Raiglot. V. RAD (Rak).

 

EV
Raickman

-anne (romanisation). Var. de Ryckman.

 

JG
Raickman(ne)

zie Reekmans.

 

FD
Raiemakers

zie (de) Rademaeker.

 

FD
Raiff

Raïff, zie Reif(f ) z. & 3.

 

FD
Raiglot

Patr. Wellicht < Renglot. Vgl. Renglet.

 

FD
Raigneau

zie Reinoud(s).

 

FD
Raignier

zie Reiner(s).

 

FD
Raijmenants

zie van Rijmenam.

 

FD
Raikem

1. Proven. Rekem et Rekkem (Loc.). — 2. V. RAD (Rak).

 

EV
Raikem

Nom d’origine: Reckheim (Lb).

 

JG
Raikem

Raiken: PlN Rekem (L). 1386 Gerardus de Redekem, Mtr. (SLLIV).

 

FD
Raillard

Ralliard: Afl. van ww. railler: spotten, schertsen, gekscheren. BN.

 

FD
Raillon

Rajon: 1. BerBN Dim. van Ofr. raille: staaf, lat, plank, balk. – 2. Afl. van Fr. raille: scherts (DNF).

 

FD
Raillon

Surnom: dérivé de railler ‘badiner; se moquer’, cf. moy. fr. raillons ‘moqueries’ FEW 10, 33a.

 

JG
Raimackers

cf. Rademacher(s).

 

JG
Raimarckers

zie de Rademaeker.

 

FD
Raimbaud

-bault, Rainbeaux, zie Reinbout.

 

FD
Raimbault

Raimond,  Rain-  -chon, -kin, -otte. V. RAD (Ran, Rank).

 

EV
Raimbaut

1097 «Raimbaldus de Columiers», 1173 «Raimbaldus et Poitevinus fratres de Cha-vencei» CartOrval, 1279-81 «Batars Raim-baus» ComptesMons, 1284 «Raimbaus le Taillieres» DettesYpres, 1353 «Jehan Raimbaut hoir de jadis Pieron Liegart» Tournai; nom issu de l’anthrop. germ. ragin-bald.

 

JG
Raimon

-ond, -ont, Raymon, -ond, -ont. 1272 «Raimont» CartOrval, 1272 «Raimon dele Sauch», 1277 «Raymon Pinchounier», 1281 «Heraaut Raimon, d’Auribot» DettesYpres, 1302 «Raimons ses fius clerc» LoiTournai, 1671 «Jacques Raymond» BourgNamur; pré­nom Raymond, de l’anthrop. germ. ragin-mund, nom de plusieurs saints.

 

JG
Raimond

-mon(t), zie Raymond.

 

FD
Rainaldi

-aud, -aut, -aux, zie Reinoud(s).

 

FD
Rainaud

-aut, -aux, cf. Renaud.

 

JG
Rainchon

cf. Renson.

 

JG
Rainchon

zie Renneson.

 

FD
Raincour

-ourt. Nom d’origine: Raincourt (Haute-Saône).

 

JG
Raincour(t)

PlN (Hte-Saône), Rainecourt (Somme). Raindorf: PlN (BEI) of Rheindorf (NRW).

 

FD
Raineau

zie Reinoud(s).

 

FD
Rainer

zie Reiner(s).

 

FD
Raineri

zie Ranieri.

 

FD
Rainet

zie Ragnet.

 

FD
Rainfeld

zie Reinfeld.

 

FD
Raingen, van

zie van Rengen.

 

FD
Raingo

zie Reyngoudt.

 

FD
Rainho(ld)

zie Reinoud(s).

 

 
Rainier

zie Reiner(s).

 

FD
Rainieri

zie Ranieri.

 

FD
Rainkin

cf. Renkin.

 

JG
Rainkin,

zie Renkin.

 

FD
Rainoir

zie Renward.

 

FD
Rainotte

cf. Renotte.

 

JG
Rainotte

zie Renotte.

 

FD
Rainson

cf. Renson.

 

JG
Rainson

zie Renneson.

 

FD
Raiponce

N. de légume donné  à l’époque révolutionnaire comme N.

de bapt. N° 34.

 

EV
Rairoux

NF borain (mais attesté la l’e fois à

Rance en 1801), d’origine incertaine (p.-ê. de

France), à rapprocher de Raraux.

 

JG
Rais

Raïs(s), zie Reiss(e).

 

FD
Raiser

zie Reiser.

 

FD
Raisi(e)r

-ière, zie Rasier.

 

FD
Raisière

Raisier, Raisir. Surnom: anc. fr. rasière, anc. pic. raisier ‘mesure de capacité (grains)’ FEW 10, 99b.

 

JG
Raisin

BerBN van de druiventeler of -handelaar.

 

FD
Raison

1. Car. mor. ,,H. raisonnable ou   raisonneur ».   —  2. V. RAD (Raz).

 

EV
Raison

BN voor iemand die graag redeneert. Vgl. Fr. FN Raisonneur (DNF). 1417 Jehan Mal Raison, Aat (J.G.); 1579 Maris Raison, St.-Michiels; 1600 Hubrecht Raison, Rijsel (SCHOUT. I).

 

FD
Raison

Fr. raison, surnom de raisonneur, de qqn qui veut toujours avoir raison, de qqn plein de bon sens, cf. 1417 «Jehan Mal Raison» PolyptAth. Cf. aussi Raxhon.

 

JG
Raiter

Rajter: D. Reiter. Zie Reiter 2.

 

FD
Raithel

Nom d’origine: Rethel (Ardennes).

 

JG
Raithel

PlN Rethel (Ard.).

 

FD
Raiwet

-ez, zie Ravet.

 

FD
Raiwet

NF attesté d’abord en 1649 à Villers-sur-Lesse et aux environs, puis dans l’Entre-Sambre-et-Meuse au 18e s. (GeneaNet); p.-ê.

nom détoponymique, déverbal de w. rêwer,  ‘arroser, irriguer’ DOW 3,111; FEW 24, 217a, ou bien d’une forme ancienne de Renwez, près de Charleville-Mézières.

 

JG
Raiwet

Ralet. V. RAD (Ra).

 

EV
Raizer

-air, zie Reiser.

 

FD
Rajmer

zie Reimer.

 

FD
Rajner

D. FN Reiner. Zie Reiner(s).

 

FD
Rajon

zie Raillon.

 

FD
Rajter

zie Raiter.

 

FD
Rajz

zie Reiss(e).

 

FD
Rajzner

zie Reisner.

 

FD
Rake

de Raeck, Rae(c)ke: BN naar het gereedschap. Mnl. rake: hark. 1394 Pieter Rake, Ip. (BEELE). Zie ook Raekels.

 

FD
Rakels

cf. Rackels.

 

JG
Rakels

zie Raekels.

 

FD
Rakers

zie de Racker.

 

FD
Raket

cf. Racket.

 

JG
Raket

zie Raquet(te).

 

FD
Rakow

PlN Rakow (MV).

 

FD
Rakt, van de

PlN Raacht in Oostakker en Lochristi (OV). 1236-38 Willem de Racht émit, Cent (CG).

 

FD
Ralet

Raele(t), Ravelet, Raulet, Raulin, Rad(e)let, Redelé, Rédelé, Rédélé, Redele, Rodelet, Roudelet: Patr. Dim. van VN Raoul < Radolf. 1200 Radulphi dicti Rougebourse = 1233 Rauleto Rougebourse, Evergnicourt (ASH); 1321 Radelettus filius quondam Radulphi; 1330 Radeles fil j adit mon sangnour Radoul = 1350 Radelet fil jadis Radoul, Luik (RENARD 235-6); 1335 Raoullet = Rauwelet = 1336 Raoul, Bergen (PIERARD); +1400 Radoux dit Radelet des Prez, Luik (BODY). Een familie Raulé heette oorspr. Rauwel (TDF VI, 294-303).

 

FD
Ralet

Râlet, cf. Radelet.

 

JG
Ralliard

zie Raillard.

 

FD
Ralph

Patr. E. vorm van de Germ. VN Radolf.

 

FD
Ram

V. HRAM.

 

EV
Ram(e)lot

Proven. Ramlot (Loc.).

 

EV
Ram(s)

Rans: i. Patr. Korte vorm van b.v. VN Ingelram. De n door ass., vgl. Lanssens < Lamsins, Ransdonck < Ramsdonk. 1298 Ram Bauchan; 1276 Ram Carpentarius = 1282 Inghelramo Timmerman, Kales (GYSS. 1963). – 2. Gen. van De Ram.

 

FD
Ram, (de)

BN naar de ram: mannetjesschaap, stormram. Vgl. Schaap, de Weer. 1239 filia Heyle Rams (DEBR. 1980); 1303 Watier li Ram, Tielt (DEBR. 1971); 1267 Colinus Ram; 1326 Coppin de Ram, Ip. (BEELE). Ook huisnaam: 1397 Adriaen in den Ram, Aw. (ANP). Zie ook Ram(s).

 

FD
Rama

1119 «Ramarus» Courtrai, 1270 «Denis Ramare» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. rad-mar; cf. aussi Ramaut.

 

JG
Rama

zie Ramard.

 

FD
Ramacher(s)

-cker(s), cf. Rademacher(s).

 

JG
Ramack

Apocope de Ramacker.

 

JG
Ramacker

-ma(e)ker(s). V. Rade­maker.

 

EV
Ramacker

-mack(ers), -mae(c)ker(s), zie (de) Radema(e)ker.

 

FD
Ramael

zie Romal.

 

FD
Ramaen

zie Raman.

 

FD
Ramage

Ofr. ramage, afl. van rame (tak): woud, recht om hout te hakken. BerBN van de houthakker, boswachter. 1405 Bertram Ramage, Rijsel (JAM.); 1440 Denys Ramage, Ktr. (BAELDE).

 

FD
Ramais

-aix, zie Deramaix.

 

FD
Ramais

Ramay. Nom d’origine: Ramaix, à Grune (Lx), cf. aussi Deramaix.

 

JG
Ramaker, (de)

zie (de) Rademaeker.

 

FD
Raman

-and,   Ranimant.   1389 «Griele Ramans» Ypres; nom issu de l’anthrop. germ. rêda-man [FD].

 

JG
Raman

Raeman, Ramaen, Raman(d)t, Ramand, Ramman(t), Radema(n), Rayman(n), Reyman(s), Reijman: Patr. Germ. VN rêd-man ‘raad-man’: Ratman, Radmannus (MORLETI, Dip.). 1389 Griele Ramans, Ip. (BEELE).

 

FD
Ramard

-a(rt), Rammaert, Rema: Patr. Germ. VN hraban-mêr ‘raaf-beroemd’: Ravemarus (Dip.), 12e e. Ravamarus (GN). Of hraban-hard ‘raaf-sterk’: Ramardus (MORLET I). Of rêd-mêr’raad-beroemd’: Ratmar(us) (Fm.). 136 e. Balduinus Ramar, Cent (GN); 1392 Ramaerd vanden Vivre= 1408 Ramaer vanden Vivere, Ktr.; 1398 Griele Ramaerts, Jacob Ramaer, Aalbeke (DEBR. 1970).

 

FD
Ramau

Ramault.  1. Rameau. — 2. V. HRAM.

 

EV
Ramau(l)t

zie Ramoud(t).

 

FD
Ramaut

Var. de Rameau ou de Rama.

 

JG
Ramay

cf. Ramais.

 

JG
Ramay

zie Deramaix.

 

FD
Rambacher

PlN Rambach (BEI, HS).

 

FD
Rambaut

Rambeau,  -eaux.  1290 «les hoirs Gerart Rambault» ComptesMons ; nom issu de l’anthrop. germ. ragin-bald, cf.  aussi Ram-bo(ut).

 

JG
Rambert

1286 «Will. Rambers», 1287 «Ram-bers li fius Rambers» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. ragin-behrt.

 

JG
Rambert

Patr. Germ. VN hraban-berht’raaf-schitterend’: 991 Rambertus (GN). 1339 Wouter Ranbert, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD
Rambert

Rambla, Ram- -bo, -boer, -bour, -boux. V. HRAM et RAD

(Ran).

 

EV
Rambo

Rambout, -oux. 11e s. «Ramboldus» Gand; nom  issu de l’anthrop. germ. hraban-baltha [FD] ou ragin-bald [JH].

 

JG
Rambour

Ramboer (forme néerlandisée). 1220 «Rainborc Gernon» NécrArras, 1279 «Colars Rainbours», 1297-1302 «Jehan Rambourc» ComptesMons,  1785  «Rambourg» Couvin;

nom issu de l’anthrop. germ. fém. ragin-burg >

Ragamburgis, Raimburga, Renburgis [FD].

 

JG
Rambour

Rambur(e), Ramboer: Metr. Germ. VN ragin-burg ‘raad-burcht’: Ragamburgis, Raimburga, Renburgis (MORLET I). 1220 Rainborc Gernon, Atrecht (NCJ); 1279 Colars Rainbours; 1302 Jehan Rambourc, Bergen (PIERARD).

 

FD
Rambout

-bau(t), -bo(t), -boux, -b(e)aux: Patr. Germ. VN Ramboud: hraban-balth ‘raaf-moedig’: ne e. Ramboldus (GN). Of ragin-balth ‘raad-moedig’: Ragambaldus, Rembaldus (MORLET I). Vgl. Reinbout. 1230 Aie Rambaudia, Atrecht (NCJ); 1305 lehan Rambolle, Ip. (BEELE); 1400 Jan Rambout, Tv. (BERDEN); 1401 Jehan Rambault, Dk. (TTT); 1650 Jan Rambeau, Naast-Aw.(AP).

 

FD
Ramdon(c)k, van

zie van Raemdonck.

 

FD
Ramé

1279-80 «Willaumes Rames, Pieres ses fïus et Bauduin barons le fille Ramet», 1280-81 «Jehennés Rames» RegTournai; nom d’origine: fr. ramé ‘feuillu’ (désignant un en­droit feuillu), comp. Ramu, Ramoux ; cf. aussi Ramet.

 

JG
Ramé

zie Ramet.

 

FD
Rameau

Nom d’origine: fr. rameau (désignant un endroit feuillu); ou bien, comme Ramaut, d’un anthrop. germ. en -wald?

 

JG
Rameau(x)

zie Ramoud(t).

 

FD
Rameckers

-meekers, zie (de) Rademaeker.

 

FD
Rameis, van

zie Deramaix.

 

FD
Ramekers

cf. Rademacher(s).

 

JG
Ramelet

Ofr. ramelet: tak. Vgl. Ramelot.

 

FD
Ramelot

Ram(m)eloo, Ramlot: i. Dim. van Ofr. ramel, Fr. rameau: tak. Vgl. Ramelet. 1396 Gerars Ramelos dis Solliers, Bergen (PIERARD); 1438 Robert Ramel, Laon (MORLET). – 2. PlN Ramelot (LU). 1449 Jehan de Ramelot, Namen (J. G.). Ook

PlN in Saintes (WB). 1292 Willaume de Ramelot (CACa). – 3. Een Antwerpse familie Rammeloo stamt uit Ramele (OIJ). 1165 Engelberto de Ramelo (LNT) (med. K. Roelandts).

 

FD
Ramelot

Ramlot, Rammeloo (forme néerlan-disée). 1395-96 «Gerars Ramelos dis Solliers» ComptesMons, 1449 «Jehan de Ramelot le jouene» AidesNamur, 1504 «Jehan Ramelo» BourgNamur, 1524 «Henry de Ramelo» CoutStavelot, 1602-3 «Yernu de Rammelot» TerriersNamur, 1679 «Jean Ramlot» Bourg­Namur, 1748 «Jacque Ramelot» Nandrin; nom d’origine: Ramelot (Lg).

 

JG
Ramen

Raemen: Patr. < Germ. VN, zoals Ramard, Raman, Ramond, Ramoud. 1392 Ramaerd vanden Vivre = 1399 van Raemkine van den Vivere; 1418 Raem Ternoys, Ktr. (DEBR. 1970,

1958); 1485 Raem Behaghele, Komen (RHK).

 

FD
Ramesée

zie Ramzée.

 

FD
Ramet

1.   Proven.   Loc.   —   2.   V. HRAM.

 

EV
Ramet

-ette, -é, -ez, -ey: i. Patr./Metr. Dim. van

Germ. VN, zoals Raman, Ramond. 1279

Willaumes Rames ses fius et Bauduin barons le

fille Ramet, Dk. (J.G.). – 2. PlN (Ivoz-)Ramet (LU)

(J.G.).

 

FD
Ramet

Nom d’origine: (Ivoz-)Ramet (Lg); cf. aussi Ramé.

 

JG
Rameys(s)en

zie Rémi.

 

FD
Rameyssen

Adaptation néerl. de Ramoiseaux?

 

JG
Ramezee

zie Ramzée.

 

FD
Ramharter

PlN Ramhart, een bosrijke streek bij Rottenburga-N.(BW).

 

FD
Rami{s)

1. Ofr. ramil, Oudw. ramyz: takje, twijgje (HERB.). – 2. Var. van Remy (DNF).

 

FD
Ramier

1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN hraban- hari’raaf-leger’: Ramarius, Ramerius (MORLET I). – 2. Var. van Romier of Romée.

 

FD
Ramijsen

zie Rémi.

 

FD
Ramioul

1. Proven. Dép. Ramet. — 2. V. HRAM.

 

EV
Ramioul

-ioulle. 1698 «N. de Ramioulle» BourgLiège; nom d’origine: Ramioule, à Ivoz-Ramet (Lg).

 

JG
Ramioul(le)

PlN Ramioul in Ramet (LU). 1373 Johan de Ramelhoule, Luik (SLLIV).

 

FD
Ramis

Surnom: anc. w. ramys  ‘fines brindilles’ FEW 10, 45b.

 

JG
Ramjee

Indische EN (PDB). Ramjoie: 1. LU W. (vero.) ramadjôye: woordenvloed, geklets (J.G.)? – 2. Patr. 156 e. Rangeois de Canler, St-Georges-de- Hesdin; 1748 Ramjoie = Ramsoe,

Raeren (PDB).

 

FD
Ramjoie

Surnom: w. liég. arch. ramadjôye ‘verbiage’FEW 10, 46b.

 

JG
Ramliot

V. Ram(e)lot.

 

EV
Ramlot

cf. Ramelot.

 

JG
Ramlot

zie Ramelot.

 

FD
Ramm-

-ant, -aer(t). V. HRAM.

 

EV
Rammaert

zie Ramard.

 

FD
Ramman(t)

zie Raman.

 

FD
Rammela(e)re, (de)

Remmelaere: EN. Afl. van Mnl. rammelen: lawaai maken, praten. Vgl. Rommelaere. 1241 Simon Ramlart = 1242 S.

Rammelart, Cent (GN); 1381 Pieter de Rammelare, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD
Rammelaere

Surnom de bavard, de radoteur: dérivé de moy. néerl. rammelen ‘faire du bruit, bavarder’ ; cf. aussi Rommelaere.

 

JG
Rammelmann

Zoals Rammelaere BN voor een lawaaimaker. 1548 Joannes Ramelman…ex pago deHeym(MULIV).

 

FD
Rammeloo

cf. Ramelot.

 

JG
Rammeloo

zie Ramelot.

 

FD
Rammer(s)

Patr. Germ. VN hraban-hari ‘raaf-leger’; vgl. Ramier. Of < Ramaerts. Rammon, zie Ramon(t).

 

FD
Ramo

Grafie voor Ramau(l)t, -eaux. Ramoiseaux, -iaux: Ofr. ramisel, rameisel: takje, twijgje.

 

FD
Ramoiseau 

Ramoisy.  Profess.   ,,Armoisier ».

 

EV
Ramoiseaux

-iaux. Surnom: anc. fr. rameisel ‘rameau’ FEW 10, 45b.

 

JG
Ramoisée

cf. Ramzée.

 

JG
Ramoisée

zie Ramzée.

 

FD
Ramoisy

PlN Ramousies (Nord) of var. van Ramoisée.

 

FD
Ramoisy

w. nam. Ramwèsi. Probabl. nom d’ori­gine : Ramousies (Nord).

 

JG
Ramon

Ramont (NF de Flandre orientale). 1227 «Ramunt filius Lisen» Munkzwalm, 1276 «Jeh. Ramons, li tainteniers», «Aliaumes Ramon» DettesYpres, 1284 «Jehans Ramons» Bavai, 1303-7 «Jakemin Ramon» Polypt-Salzinnes; nom issu de l’anthrop. germ. rêda-mund > Ra(t)mundus, cf. 1163 «Ratmundus de Rothen» = 1174 «Ramundus de Roden» (Gentse naamkunde) [FD]. – En Wallonie, ce peut être aussi un surnom: w. ramon ‘balai’

FEW 10, 41b comme p.-ê. dans les mentions 1269 «Willaumes li Ramon», 1602-3 «Gille le Ramon» TerriersNamur.

 

JG
Ramon

V. RAD (Ra) et HRAM.

 

EV
Ramon(t)

Rammon, Ramundi, -o: Patr. Germ. VN rêd-mund ‘raad-bescherming’:

Ra(t)mundus (Dip.). 1163 Ratmundus de Rothen = 1174 Ramundus de Roden; 1227 Ramunt filius Lisen, Munkzwalm (GN); 1378 Jan Ramond, Ip. (BEELE); 1382 Heine Ramont, Har. (DEBR. 1970).

 

FD
Ramonfosse

1825 «Marie Catherine Ramon-fosse» Pepinster, 1855 «Pascal Ramonfoisse» Theux; nom d’origine à situer dans la région verviétoise.

 

JG
Ramonfosse

zie Ramfos.

 

FD
Ramonfosse.

Proven.   ,,Terre,  vallée basse du sieur Ramon ». N° 232.

 

EV
Ramont

cf. Ramon.

 

JG
Ramos

Sp.-Port. FN < Lat. ramus: tak.

 

FD
Ramoud(t)

-out, -au(l)t, -eau(x): 1. Patr. Germ. VN hraban-wald ‘raaf-heerser’: Ramolt, Ramoldus (MORLET I). – 2. Zie Desrumeaux.

 

FD
Ramoux

1578 «Johan petit Jan dit le ramoux» Montegnée; surnom: adj. rramin sous sa forme wallonne, probabl. non au sens premier mais dans un sens secondaire comme ‘ébou­riffé’, cf. ALW 5, 260 [JL, NFw]. Cf. Ramu.

 

JG
Ramoux

Patr. Rom. vorm van Germ. VN hraban-wulf’raaf-wolf : Ramnolf, Rammulfus (MORLET I)-

 

FD
Rampaer(t)

Rampart, Rempart: 1. Patr. Germ. VN Rambert (vgl. Lambert > Lampaert): hraban-berht ‘raaf-schitterend’. 991 Rambertus (GN). 1151 Hugo Rampart, Aalst (CVT); 1357 Jans beemdt Ramparts, St.-P.-Leeuw (PEENE1949); 1485 Willem Rampaert, Bs. (HB192). – 2. Evtl. PlN Rempart (N): vesting.

 

FD
Rampel

D. Patr. Dim. van VN Rambrecht, Rambold…

 

FD
Rampelberg

-bergh, Ranpelberg, au génitif: Rampelbecs. Nom d’origine: Rampelberg, à Asse (BrFI).

 

JG
Rampelberg(h)(s)

Proven. ,,Colline du sieur Rambaud ».

 

EV
Rampelberg(h), (van)

Rampelbergs, -becs, Rampelberg, Rompelberg: PlN in Asse (VB) en Baardegem (OV). 1286 Walterus Rampelberch, Bs. (HB 246); 146 e. Joannes de Rampelberghe, Asse (LIND. 1952); 1485 Willems van Rampelberch, Mb.(A.BAERT).

 

FD
Rampen

zie Rompen.

 

FD
Rampignon

PlN Rampillon (Seine-et-Marne)?

 

FD
Rampont

Proven.   Rempont   (Dép. Lasne). Synon. : Trempont. Ramquin. V. RAD (Ran) et HRAM.

 

EV
Ramquet

Ranquet. Dimin. en -ket du thème Ren- (de Renier). Comp. 1678 «Remy Ram-quin» BourgNamur.

 

JG
Ramquet

zie Renquet.

 

FD
Ramrath

Ramroth: PlN Ramrath in Rommerskirchen (NRW).

 

FD
Rams

Surnom: néerl. ram ‘bélier’ (augénitif).

 

JG
Ramscheid

-eidt. Nom d’origine all. en -scheid ‘‘endroit inculte et boisé’ [non localisé], Ramu. Surnom: fr. ramu, probabl. dans un sens secondaire, cf. Ramoux.

 

JG
Ramscheid(t)

PlN Ramscheid (BEI, NRW). Evtl. Remscheid(NRW).

 

FD
Ramsdam

Ransdam, Rasamme: Wsch. < Ramsdonck.

 

FD
Ramsdonck

zie van Raemdonck.

 

FD
Ramseier

-sey(er), zie Ramzée.

 

FD
Ramsel

PlN(A).

 

FD
Ramskindt

zie Ransquin.

 

FD
Ramu

Ramus, Ramut, Remu(e), Remus: 1. Ofr. ramuy (< rame: tak): die in de bossen leeft, wolf. BN. 1393 Jan Ramus, Oostkamp (JAM.); 1376 France Remuut = Remuud, Ip. (BEELE). – 2. Var. van Ramoux (vgl. Radu).

 

FD
Ramundi

-o, zie Ramon(t).

 

FD
Ramy

1. V. HRAM. — 2. Proven. Ramier (L.D.).

 

EV
Ramzée

Ramezee, Ramesée, Ramoisée, Ramsey(er), Ramseier: PlN Ramezee in Barvaux-Condroz (N). 1676 Lambert Pier de Ramezee, Porcheresse-Jenneville (Midd. 1992,364).

 

FD
Ramzée

sans doute aussi Ramoisée, w. nam. Ramwèzéye. 1676 «Lambert Pier de Rame-zée» Porcheresse-Jenneville, 1740 «Marie Ramesée» Spontin, 1754«la veuve Ramesée» Natoye; nom d’origine: Ramezée, w. ramèzêye, à Barvaux-Condroz (Nr) plutôt que Romsée, w. rom ‘zêye (Lg).

 

JG
Rance:

W. spelling voor Rans.

 

FD
Rancelot

Ranscelot, Rencelot: Patr. Dim. van Reinzo, dim. van Germ. ragin-naam. Vgl. Rançon, Ransquin. 1525 Colart Rancelo, Gimnée (J.G.).

 

FD
Rancelot

Ranscelot. 1525 «Collar Rancelo» Gimnée, 1629 «Gérard Rancellot» Mettet, 1697 «Allart Rancelot» Romerée, 1766 «Eme-rentiane Ranscelot» Villers-le-Gambon; dimin. de l’anthrop. germ. Ranzo, hypocor. du thème anthropon. rand- (Fôrst. 1246).

 

JG
Rancheneur

cf. Racheneur.

 

JG
Rancheneur

zie Rasseneur.

 

FD
Ranck

Surnom: moy. néerl. ranc ‘mince, maigre’.

 

JG
Rançon

cf. Ranson, Renson, plutôt que surnom: fr. rançon (désignant celui qui a été rançonné).

 

JG
Rançon

V. RAD (Rank).

 

EV
Rançon

zie Renneson.

 

FD
Rand

D. PlN Rand: waterloop, lijn van bergketen. 1373 Heinr. Rand, Bamberg (BRECH.).

 

FD
Rand-

-ax(he), -our, -oux. V. RAD (Rand) et Rondags.

 

EV
Randach

-asche, -axhe, Rondaxhe, Ronda, -as. 1503 «Jehan Randaxhe» GuillLiège, 1544 «Ghérard Randaxhe» CoutStavelot, 1591 «Anne fille de feu Raeskin Randaxhe» BourgLiège, 1596 «Jehan Randaxhe» Bourg-Dinant; surnom: w. liég. randahe ‘gaillard. casse-cou’ FEW 16, 66Ib. On notera que Ran­daxhe est également attesté comme prénom, cf. 9.1,1566 «Randaxhe et Johan, frères, enffans de feu Johan Rabiert del Sepexhe», 4.5.1569 «Lambert, Marie et Randach, frères et seure, enffans de fleuri le drappier de Trem-bleur», 12.1.1574 «Lambert délie sepexhe (…), Randaxhe, son frère», 28.5.1664 «Ran­dach Colleye» (mentions des archives nota­riales de Liège, cf. BTD 75) [JL, NFw].

 

JG
Randax(he)

-asche, -ach, -ag, Rondaxhe, -ache, -a(s), -ags, Renda(ce), -ack: LU W. randahe: krachtig, sterk, potig, robuust, roekeloos (RENARD 254). BN. 1503 Jehan Randaxhe, Luik (J.G.); 1500 Goissen Rondas, Tn. (HEND.); 1524 Jean Randaxhe, Flémalle (ISP); 1638 Arnoldus Randach, Luik (MUL V). Maar 1256 Jehans Rendas, Atrecht (NCJ) moet wellicht anders worden verklaard.

 

FD
Randelhoff

Randelovic: Patr. < Randlof, metathesis < Germ.VNRandolf.

 

FD
Randerath

PlN in Heinsberg (NRW).

 

FD
Randet

-ez, Rendez: Patr. Dim. van Germ. rand-naam; vgl. Randon.

 

FD
Randolet

1776 «Henri Randolet» Lomprez; dimin. de *Randoul, cf. Randoux (ci-dessous).

 

JG
Randolet

Rendolet: Patr. Dim. van Randoul < Germ. VN Randolf.

 

FD
Randolph

-olfi, Randoux, -our, -oe, Rondou: Patr. 1. Germ. VN rand-wulf’schild(rand)-wolf: Randolf(us), Randulfus (MORLETI). 1279 Baudés Randous, Dk. (RL); 1303 van Woutre Randolve van Seclin, Bg. (VERKEST); 1381 van Jan Randolve, Vn. (DELAHAYE); 1480 Joh. Randoul alias Potron de Aat (MUL II). – 2. Var. van Radolf/Radoux met n-epenthesis. 1277 Radulphus de Therifai = 1295 Randulphus de Thierifait (CAO).

 

FD
Randon

Rendon: Patr. Afl. van Germ. rand-naam, zoals Randolf. 146 e. Randon de Chateauneuf, Luik (BODY); 1404 Huet Randon, Offémont (MORLET).

 

FD
Randoux

-our. 1153 «Randulfus», 1295 «Ran-dulphus de Thierifait clericus» CartOrval, 1279-80 «Baudés Randous» RegTournai, 1360-62 «Piérars Randouls» PolyptAth, 1426 «ColartRandoul»TailleSoignies, 15e s. «Ran-doul» Hainaut; nom issu de l’anthrop. germ. rand-wulf > Randulfus. Si l’on tient compte des formes des 12e et 13e s., l’explication de P. Ruelle (Des NF de Quaregnon) par l’anc. fr. raidir ‘courir impétueusement, aller ça et là’, surnom d’homme impétueux ou agité, est à écarter.

 

JG
Randuineau

Patr. Dim. van Germ. VN Randwin: Randuin, Rantwin (Fm.). 945 mansus Ranwini, Bg. (GN); 1280 Agnes Randewins, 1280 Michael Randewin, Ip. (BEELE).

 

FD
Rangan

Aziatische naam (PDB).

 

FD
Rangé

V. RAD (Rank).

 

EV
Ranger

Rangé, Range: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hraban-ger ‘raaf-speer’: Ravengerus, Rangerius (MORLET I).

 

FD
Ranglé

zie Renglet.

 

FD
Ranguet

-uin, zie Renguet.

 

FD
Ranieri

-eri, Rainfieri: It. Patr. Pendant van Reiner

 

FD
Ranimant

cf. Raman(d).

 

JG
Rankin

zie Renkin.

 

FD
Ranocha

Afl. van Oost-Duits-Slav. naam Ranisch, Ranusch, korte vorm van VN Ranislav.

 

FD
Ranpelberg

cf. Rampelberg.

 

JG
Ranpelberg

zie (van) Rampelberg(h).

 

FD
Ranquet

cf. Ramquet.

 

JG
Ranquet

zie Renquet.

 

FD
Ranquin

zie Renkin.

 

FD
Rans

Ranze. Surnom: moy. néerl. rans, ranse ‘coiffure avec plis pendant sur le visage et les épaules’, w. ranse ‘crêpe de deuil’.

 

JG
Rans

zie Rams.

 

FD
Rans-

-botyn, -quin, -y, -man(s). V. RAD (Ranz),

 

EV
Rans-

-man(s), -quin, -y, Rançon. V. RAD (Ranz, Ranc).

 

EV
Ransart 

1.  Proven.   Loc.  —  2.  V. RAD (Ranz).

 

EV
Ransart

1602-3  «la censé Jean Ranssart» TerriersNamur; nom d’origine: Ransart (Ht).

 

JG
Ransart

PlN (H, PdC, Somme). 1224 Emme de Ransardo; 1231 Maroie Ransardi; 1247 Agnes Ransart, 1355 Robert de Ransart, Atrecht (NCJ).

 

FD
Ransbee(c)k, (van)

 (van) Ransbeck.van Ransbeke, van Resbeck: PlN Ransbeke, oude naam van St.-Antelinks (OV) (GN), ook in Drongen (0V), Ransbeek in Neder-Over-Heembeek (VB). 1309 Johannem de Ransbeke, Vissenaken (OATII); 1356 Aerde van Ransbeke, Bs. (PEENE1949); 1471 Amand de Ramsbeque, Damme (ICC IV).

 

FD
Ransbotijn

Ransbot(t)yn, Ransbotyn: E. PlN Ramsbottom (Lancashire). 1809 Ramsbothan, Suffolk; 1832 Ransbooteen, Virginia; 1841 Ransbotton, Ohio (PDB).

 

FD
Ransbotyn

-tijn.   NF flamand, qui est une adapation du NL anglais Ramsbottom dans le Lancashire [FD].

 

JG
Ranscelot

cf. Rancelot. Ranson, cf. Renson.

 

JG
Ranscelot

zie Rancelot.

 

FD
Ranschaert

zie Rasschaert.

 

FD
Ransdam

zie Ramsdam.

 

FD
Ransdonck

zie van Raemdonck.

 

FD
Ranse

1.   Proven.  Rame  ou  Rance (Loc.). — 2. V. RAD (Rand).

 

EV
Ransem, van

PlN Ransem (VB). 1350 Symon de Ranshem; 1390 Reynere van Ranshem, Kh. (DEKEYSER).

 

FD
Ranshoven

PlN Ramshoven in Hakendover en Goetsenhoven (VB). 1321 Sigeri de Ramessoven= de Ramsoven; 1340 Egidii de Ramshoven, Hakendover (Nk. 1990,152).

 

FD
Ransmans

Afl. van Van Ranst.

 

FD
Ranson

zie Renneson.

 

FD
Ransonnet

zie Rensonnet.

 

FD
Ransquin

Ramskindt: Var. van Rasquin met ingevoegde n.

 

FD
Ransquin

Var. (avec nasalisation) de Rasquin.

 

JG
Ransschaert

zie Rasschaert.

 

FD
Ranst, van

PlN Ranst (A). 1264 Joh. dictus de Ransth, Aw. (SEA); 136 e. Wouter van Rans = Walterus de Ranist = W. Ranst (GN); 1442 Jan van Ranst, Aarts. (MAR.).

 

FD
Ransy

Ranzy, Rensi, Renzi: PlN Ransy in Vaux-sous-Chèvremont (LU).

 

FD
Ransy

Ranzy. 1440 «Thiry de Ransir» (BTD 26, 281); nom d’origine: Ransy, w. ra(n)zî, 14es. «Ransier»,  à Vaux-sous-Chèvremont (Lg); cf. aussi Rasier, -ir.

 

JG
Ranter(e), de

de Rant, de Rantère: Afl. van Mnl. ranten: zotteklap uitslaan, kletsen. BN voor een zwetser. 1417 Gillis de Ranter, Gb. (SCHR.); 1493 Aernekin de Rantre, Nederbrakel-Bg. (PARM.).

 

FD
Rantinne

Proven. Dép. Verviers.

 

EV
Rantson

zie Renneson.

 

FD
Ranwez

1787 «Lambert Ranwé» NPLouette; nom d’origine: Ranwez (Ardennes), également Le Ranwez, à Strée-lez-Beaumont (arr. Thuin).

 

JG
Ranwez

Proven. ,,Gué du sieur Randon ». Dép. Strée-lez-Beaumont).

 

EV
Ranwez

Ranwet: PlN Le Ranwe(l)z in Strée-lez-Beaumont (H). 1705 St. J. Ranwez, Beaumont (MUL VII).

 

FD
Ranze

cf. Rans.

 

JG
Ranzy

cf. Ransy.

 

JG
Ranzy

zie Ransy.

 

FD
Raoul

-ou(l)t, -oud, -ouf, -oux, zie Radoux.

 

FD
Raoul

Raoult, Raoux. 1242 «Raoul d’Isso-dun» ChirTournai, 1256 «dame Aelis ki fu feme Raol le Navieur» ChartesHainaut, 1265 «Raoul Borri» CensNamur, 1267 «Raous de Lignies» CensHerchies, 1275-76 «Marions li amie Jakemin Raoul», «Maroie Raouls li bagneresse», 1279-80 «Raouls li Patrenos-triers» RegTournai, 1280 «magistri Radulphi de Sancto Quintino» PolyptLiège, 1286 «Ra­ouls as Clokètes» CartMons, «Raouls li Veaus» CartLessines, 1365 «Raoul as Cloquettes l’ainsnet», «Emmelot Raoul» TailleMons, 1417 «Leuren Raoul» PolyptAth; prénom Raoul < anthrop. germ. rad-wulf, latinisé en Radulphus. Cf. aussi les nombreux dérivés des formes contractées Raul-, Roui-, Roi-.

 

JG
Rap

zie Rappe.

 

FD
Rap(p)aport

Rappeport, Rapoport: Joodse FN van ene Râpa (< D. Rappe) die in Porto woonde (DS).

 

FD
Rap(p)ort 

Profess.  ,,Rapporteur d’opérations ou de faits intéressant une institution ».

 

EV
Rap(pe)

(de) Rapp, Ra(e)ps: Patr. Germ. VN Rappo, Rabbo, bakervorm van Radbode, Radboud of Radbrecht (BACH 1,93); vgl. Rabe. 1283 Konr. Rappe, Spiers (BRECH.); 1381 Hughe Rabbe, relicta Hughe Rabs, Hulst (DEBR. 1999); 1616 Anthoni Raps, Reet (MAR.).

 

FD
Rapaert

1. Afl. van ww. rapen: oprapen, opnemen, grijpen, bijeenschrapen, inpalmen. BN voor een schraperig mens. – 2. PlN Rapaert: rapenveld. BerN voor een rapenteler. 1343 den Colneren van den Raparde, Cent (RSGII); 1336 Hughe Rapaert, Aksel (GYSS. 1999); 1406 dat Heyn Rapaerts was, Bs.(PEENE).

 

FD
Rapaert de Grass

Nom issu de l’anthrop. germ. rab-hard (Fôrst. 1200).

 

JG
Rapaille

1279-80 «Jehennés de le Raspalle» RegTournai ; nom d’origine : anc. w. raspaille, dérivé de moy. fr. raspe ‘bois coupé provenant des taillis’ FEW 16, 671b, ainsi la Rapaille, à Warisoulx (Nr), etc., ou bien (du moins en ré­gion liégeoise), de w. liég. rapaye ‘canaille’ DL 525, FEW 16, 67la. Cf. aussi Raspe et le suivant.

 

JG
Rapaille

Rapaillerie, Rappaille, Rapailde, Respeel, Rispail: i. Ofr. raspaille, Mnl. rappailge, raspeele, respeelle: boef, landloper, vagabond. 1313 Lamme Rabailge, Vlissegem (RYCKEBOER); 1447 François Respalje, Aardenburg (VS1971,692); 1716 Joseph Rapaille, Oud. (VS 1978,591); 1736 Pieter Respeel, Aartrijke (VS 1979,136). – 2. PlN Ra(s)paille: struikgewas. Zie Van der Raspaille. 1279 Jehennés de le Raspalle, Dk. (J.G.).

 

FD
Rapaille

V. Raspaille.

 

EV
Rapaillerie

Nom d’origine: w. liég. rapayerèye, collectif de ra(s)paille (cf. le précédent).

 

JG
Rapaport

zie Rappaport.

 

FD
Rapareillée

Proven. Perhay (L.D.) à Rahier (Loc.).

 

EV
Raparlier

zie Raspiller.

 

FD
Râpé

Rap(p)ez, Rappé: 1. Patr. Dim. van Germ. VN Rappo. Rap(p)é ook spellingvar. van Rappe, met secundair accent. – 2. Uit Raspé?

 

FD
Râpé

Râpez, Rappé, Rappez. 1754 «Antoine Rappé, cabaretier» Archennes; p.-ê. surnom: fr. râpé ‘piquette (vin)’ FEW 16, 671 a ; ou bien hypocor. d’un nom germ. Rappo [FD].

 

JG
Rapelier

zie Raspiller.

 

FD
Rapenbusch, van

(van) Raepenbusch: PlN Rapenbos in Mollem (VB) (NR), in Ruddervoorde en Waardamme (WV). Wsch. herinterpretatie van PlN Rapenburg in Bredene, Har., Moorslede, Oostkerke, Ruddervoorde (WV) en Maldegem (0V): 1340 Rapenburgh = s.d. Raepenbusch, Oostkerke; 1835 Raepenbusch-Bosschen = 1840 Raepenburgbosschen, Ruddervoorde (DE XIII). 1612 Gillis van Rapenbusch, Rumbeke (MARECHAL); 1639 van Rapenbusch, Waardamme (DE).

 

FD
Raper(s)

Raeper(s): Afl. van ww. rapen: plukken, grijpen. Vgl. Rapaert i.

 

FD
Rapers

Rappers. Génitif de moy. néerl. *rap-per, dérivé de rappen ‘faire du bruit’.

 

JG
Raphaël

-ael: Patr. Bijbelse VN van de engel Rafaël. 1563 Raphel Planckaert = 1571 Raphaël vander Plancke,Ktr.(Wez.).

 

FD
Raphelt

zie Raffel(d).

 

FD
Rapier

zie Rabier.

 

FD
Rapin

BN dial. Fr. rapin: gierig, vrek (J.G.).

 

FD
Rapin

Surnom: dial. fr. rapin ‘avare’ FEW 10, 68a; comp. 1417 «Olivier de Rapine» Polypt­Ath.

 

JG
Rapiteau

Rapicault: Var. – met voortonig versterkte vocaal – van Fr. EN Ropiteau, PlN in Chéméré (Mayenne) (DNF).

 

FD
Rapoeje

-oeye, zie Rapoye.

 

FD
Rapol

1. Patr.? Germ. VN Raboud. Zie Rabout. 1328 Hannin Rapol, Ip. (BEELE1959). – 2. Rapol kan ook var. zijn van Ripol, met voortonig versterkte klinker.

 

FD
Rapolder

Afl. van PlN Rappolden (BW) of Rappold (Oostenrijk).

 

FD
Rapoport

zie Rappaport.

 

FD
Raport

zie Rappo(o)rt.

 

FD
Rapoye,

Rappoye, Rapoeye, Rapoeje: PlN Rappoy < Lat. raspetum: struikgewas, kreupelbosje. Le Rappoy in Boyaval (PdC) (TW). 1474 Wouters van Rapayen, Bs. (HB 237); 1637 Petrus du Rapoy, Bs. (MULVL).

 

FD
Rappaille

zie Rapaille.

 

FD
Rappé

1272 «domino Lamberto Râpa» = «Lamberto Râpe» PolyptVillers; nom issu de l’anthrop. germ. Rappo, Rabbo, hypocor. de Radbode, Radboud ou Radbrecht [FD], cf. aussi Raps. – Secondairement, moy. fr. raspe ‘bois coupé provenant des taillis’, cf. Raspe.

 

JG
Rappé

-ez, cf. Râpé.

 

JG
Rappé

Rappez, zie Râpé.

 

FD
Rappel

V. RAD (Ra).

 

EV
Rappel(et)

Ofr. rapel: beroep (op)? Of dim. van Germ. VN Rappo (zie Rappe)?

 

FD
Rappo(o)rt

Raport, Raspoort, Raspor: Mnl. rappo(o)rt: rapport, verslag, protocol, aangifte, presentiegeld (DEBR. 1977). 1387 Arnoldi Rapoert, Zolder (GRAUWELS1978); 1641 Guil. Raspoort, Wambeek (MUL V).

 

 

FD
Rappoye

zie Rapoye.

 

FD
Raps

Probabl. génitif de Rappé.

 

JG
Raps

V. HRABAN et RAD (Ra).

 

EV
Raps

zie Rappe.

 

FD
Rapsade

V. Raepsaet.

 

EV
Rapsaet

Rapsant, zie Raepsaet.

 

FD
Rapsey

Wsch. E. FN. Misschien Ramsey, PlN (Essex).

 

FD
Raqu-

-et(te), -ez. V. RAD (Rak).

 

EV
Raquet

cf. Racket.

 

JG
Raquet(te)

-ez, Racquet(te), -ez, Ra(c)ket: Dim. van Pic. raque, Ofr. rasque: modderpoel. PlN. 1469 Jehan Raquet, Comp. (MORLET); 1477 Estienne Racquet, Dk. (TTT); 1428 Jan Raket, Biervliet (PARM.).

 

FD
Raraux

À rapprocher de Rairoux ? Comp. aussi 1448 «Jehan de Rareux» Gimnée.

 

JG
Rarts

Erarts. V. ERA.

 

EV
Rary

NF du Hainaut, sans doute issu de l’an­throp. germ. rêd-rîk, latinisé en Rairicus [FD].

 

JG
Rary

Patr. Rom. vorm van Germ. VN rêd-rîk ‘raad-machtig’? Vgl. Rairicus (MORLET I).

 

FD
Rary

Ras, Ras- -es, -kin, -quin(et), -kar, -quart. V. RAD (Ra, Raz).

 

EV
Ras

1289 «Jehan li Ras» CensNamur, 1380 «Johan Ras» RentierRamée; surnom: fr. ras, w. ras’ ‘rasé, tondu’ FEW 10, lOla; en Flandre, var. possible de Raes.

 

JG
Ras

zie Raas.

 

FD
Ras, de

zie Deraes.

 

FD
Rasa

zie Rausa.

 

FD
Rasbaum

zie Rosenbaum.

 

FD
Rasbourg, van

Misschien Fr. vorm van D. PlN Ratzeburg (SH). Deze FN schuilt in de hoevenaam Raesboer in 1846 in Alveringem (DF XIII). Vgl. Ratzborg.

 

FD
Rascaert

Rascar, zie Rasschaert.

 

FD
Rascaille

Roscail: BN Ofr. rascaille: boef, schurk.

 

FD
Rascar

Rasais. Rasquart, Raskar, -art. 1296 «Willame Rascart» OnomCalais, 1602-3 «Jean Raschart» TerriersNamur, 1666 «Domatiane Rascat», 1667 «Gilles Rascart», 1680 «Jean Rascart» BourgNamur; dérivé en -ec-art de l’anthrop. genn. rad-so, corap. Raskin; cf. aussi Rasschaert.

 

JG
Rasch

Surnom: moy. néerl. rasch ‘alerte’.

 

JG
Rasch(e)

Mnl., Mhd. rasch: ras, vlug, levendig, flink, sterk, krachtig. Vgl. Rasschaert, Rasker.

 

FD
Rascon

zie Raxhon.

 

FD
Rascop

Ndd. FN Ras(e)kop: raaskop, heethoofd. Vgl. Rauscop. 1304 Rasekop, Rostock (DN).

 

FD
Rasdamme

zie Ramsdam.

 

FD
Rase

Raze, cf. Rasse ou Raes (= Érasme).

 

JG
Rase

zie Raas.

 

FD
Rasemont

zie Roosemon(d)t.

 

FD
Raset

-ez, Razée: Patr. Dim. van Germ. VN Raas.

 

FD
Rasez

Raset. Peut-être dérivés du précédent; cf. aussi Razée.

 

JG
Rasi(e)r(s) 

Profess.   Rosière,   anc. mesure   (Flandre   et   Normandie). N.  de mesureur ou de marchand.

 

EV
Rasier

Rasie, Rasir, Rasy, Rassier, Razi(e)r, Raisi(e)r, -ière: Ofr. rasier, rasière, Opic. raisier, Mnl. razier: korenmaat. BerBN van de korenmeter. 1561 Ger. Rasière, Luik-Aw. (AP).

 

FD
Rasier

Rasir. w. liég. Râzîre, (Hognoul) Ràzîre. 1480 «Gerardo de Rasier» AnthrLiège (que E. Renard explique par w. razire ‘racloir’ BTD 26, 281, ce qui est peu vraisemblable), 1576 «Johan de Rasier» Retinne, 1587 «Jehenne veuve de Michiel Rasier» GuillLiège, 1644 «Baulduin de Ransier» Retinne; nom d’ori­gine: probabl. Ransy, w. ranzî, à Vaux-sous-Chèvremont (Lg), cf. aussi Ransy, Ranzy. -Pour les formes en -a-, sans nasale, outre l’explication par un autre topon., une origine proprement anthroponymique est envisagea­ble, Rasier étant attesté comme prénom (dér. du germ. Raso?), cf. 16.11.1637 « Rasier Tex-heur, demorant à St Severin» [JL, NFw2].

 

JG
Rasieren, van de(r)

zie van de Rosieren.

 

FD
Raskar

-art, cf. Rascar.

 

JG
Raskar(t)

zie Rasschaert.

 

FD
Rasker

Mnl. rasscher < rasschen: zich haasten. Vgl. Rasschaert. 1308 Années Rasscers, Ip. (BEELE).

 

FD
Raskeynx

cf. Raskin.

 

JG
Raskin

Rasking(s), Raszkin, Raskinet, Rask(e)ynx, Raeskin(et), (de) Rasquin(et), Rasquain, Rasquinha, Reeskens, Reyskens, Reijskens: Pair. Dim. van Germ. VN Raas. 1326 Lauwers Raeskin, Ip. (BEELE); 1323 Rassequinus fîlius domini Rassonis, Luik (RENARD 235); 1354 Maechtildis Reskens = 1358 Maechtilde Raeskens = 1361 Mectildis Reyskens, Landen (C.BAERT); ±1400 Raes dit Raesquin; Raes dit Raskin le Berlier; Raes dit Rauskin(et) de Hemricourt, Luik (BODY).

 

FD
Raskin

w. (Bastogne) Raskin, Raeskin, Rasquain, Rasquin, w. nam. Râsquin, Rasking (forme néerl.), au génitif: Raskings, Raskynx, -eynx, etc. 1279-80 «Rassekins li vallés Watier Aletake» RegTournai, 1280 «Raskinus» Po-lyptLiège, 1323 «Rassequinus fïlius domini Rassonis» AnthrLiège, 1342 «Raskiens La-wes» St-Georges-sur-Meusc, 1363 «Rassekens délie fosse» GuillLiège, 1365 «Raskin de Wa-roux » CartValBenoît, 1400 « Raskin de Tavier» CoutStavelot, 1444 «Raskin de Jodongne» TerreJauche, 1486 «Gerar Raskyn» Fronville, 1499 «Jehan Rassequin», 1524 «Rasquin Despaigne» BourgNamur, 1571 «Johan fils de Raeskin de Termoingne», 1591 «Anne fille de feu Raeskin Randaxhe» BourgLiège, 1595 «Damien Rasquin» Fronville, 1602-3 «Jean Rasquin» TerriersNamur, 1652 «Raeskin del Cherad» Fronville; dimin. en -kin de Rasse, de l’anthrop. germ. rad-so ou de Raes, Érasme, comp. Rascar(t), etc.

m Dimin.: Raskinet, Raeskinet. 1449 «Ras-quinet» AidesNamur, 1713 «Anthoine Ras-quinet» BourgLiège.

 

JG
Rasking

-ings, -ynx, cf. Raskin.

 

JG
Rasmond

-mont, zie Roosemon(d)t.

 

FD
Rasmont

-ond, Rassemont (NF hennuyers). 1444 « Piront bastar Henrot Rassmont» Terre­Jauche, 1786 «Marie Elisabethe Rasmonl» Enghien, ±1800 «Jean-François Rassemont» Ellezelles (FyS); soit d’un topon. rasmonl(= mont dénudé), non localisé dans le Rainant soit var. de Roosemon(d)t [FD].

 

JG
Rasmus(sen)

Rozmus: Patr. Korte vorm van Gr. HN Erasmus ‘beminnelijk’.

 

FD
Rasneur

-eux, cf. Rasseneur, -eux.

 

JG
Rasneur

V. Rasseneur.

 

EV
Rasneur

zie Rasseneur.

 

FD
Raspaille

Dép.   St-Sauveur.   Proven. Synon. : Rapaille. ,,Taillis ».

 

EV
Raspaille, van de

vander Aspaille, van Ryspaillie, van Respaille, Respa(il)lie, van der Aspoilden, Vanderispaillie, Vandrespaille, van der Hispal(l)ie, van der Hispaillie, Verspaille, van de Spailden: PlN Raspaille, Rapaille < Rom. raspalia: hakhout, struikgewas (TW). B.v. Raspalje in Onkerzele (OV) (TW). 1278 Betaris de le Raspaille, Evregnies (SMTII); 1398 Ghisekin van Raspaelgen, Aalbeke; 1418 Ghyselin van Respailgen, Ktr. (DEBR. 1970, 1958). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Verspaille. LG1983,208-210.

 

FD
Raspe

1296 «Robert Raspe» TailleParis; forme anc. de Rappe (= bois coupé), cf. aussi Rapaille.

 

JG
Raspe

Proven.   Raspes   (Dép.   Ran­sart).

 

EV
Raspe

Raspé: Mnl. en Ofr. raspe: rasp. BerBN voor een rasper of maker van raspen. 1278 Scelken Raspe, Lv. (HB 584); 1296 Robert Raspe, Parijs (MICH.); 1321 Henricus Raspe, Tn. (C.BAERT).

 

FD
Raspiller

Rapelier, Raparlier, Reparlier, Respelier(s), Repplier, Repriels: Uit Ra(s)paillier < PlN Ra(s)paille: struikgewas. ±1570 Bon Raparlier, Valencijn (CDT 339); 1604 Joris Rapalje (zoon van) Jean Rapareillet (zoon van) Jacques Raparlier, Valencijn (PDB); 1743 Cornelis Raparliere, Tielt (R.O.); Repriels, Mechelen-Maas (PDB).

 

FD
Raspoet

 (Compar. :  Ransbotyn). V. RAD (Raz).

 

EV
Raspoet

Mnl. ram(p)spoet: treurige toestand, ongeluk. BN. 1375 Henricus Ranspoet, Tv. (BERDEN); 1406 Willem Ranspoet van Waertbeke, Asse (LIND. 1952); 1435 Egidius Ranspoet, Cam. dioc. (MULI); 1440 Jan Ramspoet, Asse (VERBESSELT); 1494 Cathelijnen Raspoet, Walem (OARII).

 

FD
Raspoort,

Raspor, zie Rappo(o)rt.

 

FD
Rasquain

Rasquin, cf. Raskin.

 

JG
Rasquart

cf. Rascar.

 

JG
Rasquart,

zie Rasschaert.

 

FD
Rasquin(et),

-quain, -quinha, zie Raskin.

 

FD
Rasquinet

cf. Raskin(et).

 

JG
Rass-

-auw, -el.  1. V. RAD  (Raz). — 2. Proven. Resauwe, ancien N.

de Rachecourt (Loc.).

 

EV
Rassaert(s),

-art, -a(e)rd: Patr. Afl. van Germ. VN Raas. 1281 Walterus Rassart, Cent (HAES.).

 

FD
Rassalle

cf. Rass-.

 

JG
Rassalle,

Rassauw, zie Rassel.

 

FD
Rassard

-art, -aert(s), cf. Rass-, thème de Rasse.

 

JG
Rasschaert

-aerts, -aerdt, Raes(s)chaert, Rascaert, Raskar(t), Rascar, Rasquart, Rassckaert, Rosschaert, Rans(s)chaert: Mnl. rasschaerd: vluggerd. Afl. van rasch. 1281 Gosin Rasscard, Bg. (CG); 1296 Willame Rascart, Kales (GYSS. 1963); 1281 Gosin Rasscard, Bg. (CG); 1328 Johannis Rasscarts, Ktr. (DEBR. 1971); 1397 Gherijt Raskert, A’dam (OA 505).

 

FD
Rasschaert

Rassckaert. Surnom: moy. néerl. rasschaert ‘leste, agile’ ; cf. aussi Rascar, Ras-quart.

 

JG
Rasse

1. V. RAD (Raz). — 2. Car. mor. Sobriquet : ,,Ivrogne ». ,,11 a véyou rasse » signifie : II est ivre. V. Renardy.

 

EV
Rasse

Race, Rase. 1275-76 «Gilles Castagne fius Piernain de Rasse» RegTournai, 1280 «mesir Rases de Hacur chevaliers» CartVal-Dieu, 1289 «Rase Bourdons de Martinrous» CensNamur, 1358-59 «Estiévenars Rasse» PolyptAth, 1365 « Rasse de Lesclede des drap-piers» TailleMons, 1403 «Rasse de Grave» Louvain, 1426 «messire Rasse as PunsnTail-leSoignies, 1486 «Rasse le Flamencq dit Hou-art» Ladeuze, 1540 «Rasse Lartillier»Havin-nés, 1561 «Rasse Cambreleng, maçon» Péru-welz; NP issu généralerment de l’anthrop. germ. rad-so > Razo ou Ratso (cf. M. Arnould, NP en Hainaul, 55), mais il peut s’agir aussi de la forme wall. d’Érasme DL 527b, w.Msse, ou plutôt de l’hypoc. néerl. d’Érasme [JHj.En faveur de cette interprétation, cf. 19.7.1673 «Raes Burdo, nre confrère eschevin» = 28.6. 1675 «Laurent, Noël et Erasme Burdo, mayeiir et eschevins respectivement du Mortier an pays de Dalhem» (not. liég.) [JL, NFw]. « Cas régime: Rasson. 1246 «Rassonde Gavre» ChartesFlandre, 1265 «li enfanl Jehan Rasson» CensNamur, 1302 «Rassonle Goudalier» LoiTournai, 1303-7 «lohanslifis Rasson Pourilh» PolyptSalzinnes, 1323 «Ras­sequinus fïlius domini Rassonis» Anthr­Liège.

Dérivés du thème anthrop. Rass- qui en est issu: Rassard, -art, Rassaert, -aerts. 14M «Linar Rassar» Horion-Hozémont, 1444 «Rassart de Wares», «Martin le bouvier Ras-sart» AidesNamur, 1780 «Robert Rassart» Charleroi. Rasseau, -eaux. – Kassel. Forme non vocalisée du précédent. – Rasselle, -allé. DeRass-, sinon var. flam. de Rosselle [FD]. –Rassin. 1265 «Rassins», 1289 «Maroie li femme Rassin le Praier» CensNamur, 1290 «Rassin de Warneston» DettesYpres, 1449 «Katherine Rassin» AidesNamur. i Cf. aussi le thème Rase-, d’où Rascar(t) et Raskin/Rasquin, etc.

 

JG
Rasse

zie Raas.

 

FD
Rasse, de

zie Deraes.

 

FD
Rassel

-el(l)e, -allé, Rasseau(x), Rassauw, -oux, Ressauw: M.i. niet dim. van VN Rasse (Raas), maar var. van Rossel(le)/Rousseau met voortonige klinkerwijziging (vgl. Risseeuw, Marcel). 1706 Jan Rasseau, Ruddervoorde; 1710 Adriaen Rassouw, Snellegem; 1712 Fr. Rassauw, Dudzele(SCHOUT.I).

 

FD
Rasselle

cf. Rass-.

 

JG
Rassem, van

zie van Rossem.

 

FD
Rassemont

cf. Rasmon(t).

 

JG
Rassen-

Rassin- -fosse. Proven. Rassinfosse    (Dép.    Andrimont,    Bilstain). N° 232.

 

EV
Rassen(s)

zie Raas.

 

FD
Rasseneur

Car. mor. Rasseneur (Ver­be  Rassener,   Anc.   droit ,,Donner

des  garanties   nouvelles »).   N.   de mauvais débiteur.

 

EV
Rasseneur

-eux, Rasneur, -eux (forme con­tractée), Resseneur. 1497 «Colart Rasseneu» DénKain, 1676 «la vesve Jean Raseneur» RuageAth; var. de Racheneur (= glaneur de charbon) FEW 24, 76a plutôt que rouchi ras-séneur ‘celui qui réunit, met en vente des denrées par sachées’ (de même origine éty­mologique).

 

JG
Rasseneur

-eux, Rasneur, -eux, Ra(n)cheneur, Resseneur, Rassemeur, Rosseneu, -u(e): Afl. van ww. rachener (Fr. rassembler) in de Borinage en het Rouchi. BN voor iemand die kolen raapt (op de slakkenberg) (J.G.). 1415 Piere le Rasseneur, Dk. (TTT); 1716 J. L. Raceneur, Aat (MUL VII).

 

FD
Rassenfosse

Rassin-. 1542 «Léonart de Rae-senfosse» Charneux; nom d’origine: Rossen-fosse, w. à rossëfosse, « Rausenfosse, top. de Charneux (BTD 63, 181) [aucun top. Rassen-fosse ne figure ni dans la toponymie de Retinne de J. Mornard, ni dans celle de Miche-roux de J. Lejeune] [JL, NFw2] ; cf. Rossen-fosse, Rossin-. – Sans doute distinct: 14e s. «Wanon lu fis Arnar de Rensenfos» CensHuy.

 

JG
Rassenfosse

zie De Rassenfosse.

 

FD
Rassier

zie Rasier.

 

FD
Rassin

Patr. Vleivorm van Germ. VN Raas.

 

FD
Rassin

Rasson, cf. Rass-, thème de Rasse.

 

JG
Rassinfosse

zie De Rassenfosse.

 

FD
Rasson

Raçon, Racon, Rosson: Patr. Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Razo: Raas. 1325 Mehaut Rassonne, Atrecht (NCJ); 1327 Rasson de Chante-merle, Luik (BODY); 1383 Janne Raeson, St.-Jans-Geest (C. BAERT); 1478 Jehan Rasson, Dk. (TTT).

 

FD
Rasson

Rass(ch)- -a(e)rt. V. RAD (Raz).

 

EV
Rassouw

zie Rassel.

 

FD
Rast, van

zie van Raes.

 

FD
Rasteels

Surnom : génitif de néerl. rasteel ‘râtelier’, cf. Râteaux, Ratel.

 

JG
Raster(s)

D. afl. van PlN Rast: rustplaats. 1392 Joh. Rast = 1398 Joh. Raster (BRECH.).

 

FD
Rasurel

Surnom: dimin. de moy. fr. rasure ‘mesure de grains’ FEW 10, 99b.

 

JG
Rasy

zie Rasier.

 

FD
Raszkin

zie Raskin.

 

FD
Rat

cf. Ratte.

 

JG
Rat   

Rath(s),    Ratte,    Ratt-    -in, -inckx, -ier, -y. V. RAD.

 

EV
Rat

Rath(s): 1. Patr. Verkort < een VN aïs Ratfried.-2. BerN: raadsheer, raad. Vgl. De Raet.

 

FD
Rata

zie Resteau.

 

FD
Ratcliff

zie Radcliffe.  Verspreide E. PlN: rode klip. 1716 Carolus Radclijffe, Londinensis, Anglus (MUL VLL).

 

 

FD
Rateau(x)

Ratel(le), zie Resteau.

 

FD
Râteaux

Ratel (forme non vocalisée). 1273-80 «Willaume Rastiel» FriedcnTournai, 1302 «Colars Rastiaus» LoiTournai, 1426 «Leurent Rastiel», «Daniel Rastiel» TailleSoignies; sur­nom: fr. râteau, cf. aussi Resteau et Rasteels.

 

JG
Ratel

BerBN van de ratelwacht, klepperman, nachtwacht, die de bevolking met een ratel waarschuwde. Vgl. Belleman(s). Ook BerBN van de klokluider, die de stadsklok luidde: 1424 Jan Râtelé die bij bevele van profsten ende scepenen de werclocke lude up tbeelfrot, Ktr.; 1382 Jan Ratel, Har. (DEBR. 1970). Rath, de: Wellicht: De Rat. BN naar het knaagdier,

BN voor een kleine handige vluggerd. 1610 Staessen de Rat, Aarts. (MAR.). Of= De Raet? Rath, van den: Verspreide PlN Rath : Rode (NRW).

 

FD
Rath

génitif: Raths, Ratz. Cf. 11e s. «Ratho» Brogne-St-Gérard ; hypocor. de l’anthrop. germ. Rado (Fôrst. 1206).

 

JG
Rathé

Derathé, Rathe, Rattez, Rotté, Rotte, Rothé, Routé, Rot(t)ey, Rutté: Heel wsch. var. van Rotti(e)/Rot(t)y; zie Rottiers.

 

FD
Rathé

NF importé de France (d’abord à Fumes en 1703), soit de Charente-Maritime, soit de la Loire (GeneaNet); à rapprocher de Rat(h)ier, Rat(h)y.

 

JG
Ratheiser

Ontrond < Rathäuser < Rathaus: raadhuis. Maar Rathâuser is wsch. hypercorrect voor Rothäuser < PlN Rothaus(en). Vgl.

Raatschelders.

 

FD
Rathjen

Rathke: Patr. Dim. van een Germ. VN, zoals Ratfried, Rathart. Rathmes, -mes: Wsch. W. reductie van D. FN

 

FD
Rathmès

-es. NF de la région de Gemmenich et Malmedy (depuis 1870), d’origine allemande.

 

JG
Rathy

Raty. 1724 «Marie Raty» Hamipré, 1797 «Anne-Marie Rathy» Wittimont (FyS); pour E. Renard, il s’agirait de w. rat! ‘piège à rats’ (BTD 26, 281); peut être également une forme w. de Ratier (ci-dessus), cf. 1362 «Johans de Rattir» CartValBenoît.

 

JG
Ratiau

zie Resteau.

 

FD
Ratier

1633 «Michel Ratier» émigré en Suède; p.-ê. nom issu de l’anthrop. germ. rad-hari; un surnom : anc. fr., moy. fr. ratier ‘avare; pillard, voleur’ FEW 10, 123b serait possible aussi du point de vue de la motivation (le sens ‘chas­seur de rats’ ne paraît pas attesté).

 

JG
Ratier

Ratti(er), Rat(h)y: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN rêd-hari ‘raad-leger’: Ratharius (MORLETI). VN Ratier in 1293 (LIND. 1947′). Of var. van Rottier/Rotty.

 

FD
Ratieuville

PlN (Authieux-)Ratiéville (Seine-Mar.). Ook FN Ratieville.

 

FD
Ratinckx

Ratin: Patr. Afl. van Germ. rêd-naam: Radingus, Ratingus (MORLET I). 1563 Jan Ratinck, 1575 Hendrik Ratinck, Zutphen-Aw.; 1581 Servaas Raedinck, Kerkrade-Aw. (AP).

 

FD
Ratingen,van

van Rattingen,-inghe: PlN Ratingen bij Dûsseldorf (NRW).

 

FD
Ratmeister

leider van een rot. 1461 der Rathemester zu barth (BRECH.).

 

FD
Raton

NF hennuyer; surnom: pic. (Ht) raton, raston ‘crêpe, sorte de pâtisserie’ FEW 10, 90b, ALW 4, 321; sinon d’anc. fr., fr. raton ‘petit rat’ FEW 10, 122b, cf. 1331 «Jehan li Ratons» St-Hubert. – D’autre origine semble être : 1492 « Baudechon du Rathonnet » Bourg-Namur.

 

JG
Raton

Ofr. raton: kleine rat. BN. 1331 Jehan li Ratons, St-Hubert (J.G.).

 

FD
Ratta(y)

-el, zie Resteau.

 

FD
Ratte

Mnl. ratte: rat. 1300 Gheraerd Ratte, Maldegem (CG).

 

FD
Ratte

Rat. 1289 «Rasin Rate» CensNamur; surnom: pic. rate, w. rat ‘rat’, mais aussi w. rate ‘mulot’ALW 8, 76-77, FEW 10, 121-2; cf. aussi Lerat, Lerate.

 

JG
Rattez

zie Rathé.

 

FD
Ratti(er)

Raty, zie Ratier.

 

FD
Rattingen, van

-inghe, zie van Ratingen.

 

FD
Raty

cf. Rathy.

 

JG
Ratz

cf. Rath.

 

JG
Ratz

Rätz, Ratzel: Patr. D. vorm van de Germ. VN Razo (rad-so). 1239 Cuonr. Râzo, Ulm. Ratzel is Obd. dim. 1399 Ruod. Ratzlin, Elzas (BRECH.).

 

FD
Ratzborg

PlN Ratzeburg (SH, O.-Pruisen).

 

FD
Ratze(r)sdorfer

PlN Ratzendorf (BEI).

 

FD
Ratzel

Surnom: all. Rätsel ‘énigme’.

 

JG
Ratzenberg

PlN(BEI).

 

FD
Rau

cf. Raus.

 

JG
Rau

Rau(c)h, Raucq. V. RAD (Ra et Rak).

 

EV
Rau

zie (de) Rauw.

 

FD
Rau(w), de

Rau(e), (de) Rouw, Rauwens, Rouwen(s): BN Mnl. rau(w): ruw, onbeschaafd. Vgl. Rauh. 1384 Jan Rouwe, Tn. (C. BAERT); 1616 Jan Rauw, Lommel-Aw. (AP).

 

FD
Rau(w)s

Gen. van rauw. 1374 Ghijsbrecht Janszn. Raeus, Breda (med. mw. Rauws, A’dam); 1340 Ghiselberti dicti Rou = 1370 Geloy Rous = 1400 Gloye Rouwe, Tn. (ROEL. 1951).

 

FD
Rauber

Surnom: ail. Ràuber ‘celui qui dérobe; brigand’.

 

JG
Räuber

rover.

 

FD
Raucent

cf. Raus(s)in, Raussent.

 

JG
Raucent

zie Rausin.

 

FD
Rauch

Rauck, Raucq: i. Mhd. rouch, Mnd. rôk: rook. Vandaar Ndd. FN Roo(c)k. BerBN voor een smid. 1333 Herm. Rook, Pommeren (BRECH.); 1795 Leonardus Rauch, Nijswiller NL-Aw. (AP). – 2. Var. Van Rauh.

 

FD
Rauchs

zie Rausch.

 

FD
Rauck

Raucq. Surnom: all. rauch ‘velu’, proprt. ‘rude, inégal’.

 

JG
Raucourt

-oux: i. PlN in Meux (N) en Frankrijk (Nord, Meurthe-et-Mos., Ard., Vosges). – 2. Var. van Rocour.

 

FD
Raucoux

1664 «François Raucoux», 1680 «Jean Raukou» BourgNamur; nom d’origine: Raucourt (Ardennes, Meurthe-et-Moselle), Rocour (arr. Liège), w. rôcoû, 1182 «Raucurt» ou encore Racour (arr. Waremme), w. râcoû. –La répartition dans le sud de la prov. de Namur semble cependant en faveur du NL ardennais [JMP].

 

JG
Raucroix

cf. Rocroix.

 

JG
Raucroix

-oy, zie Rocroix.

 

FD
Raucroix

Proven. Rocroy (Loc. fr.). Rauis. V. RAD (Ra).

 

EV
Raucy

NF gaumais, attesté à Vieux-Virton puis à Samt-Mard et à Signeulx (Bleid), dès 1669 (Ge­neaNet) ; p.-ê. d’un anthrop. germ. [à préciser].

 

JG
Rauger

zie Roger(s).

 

FD
Rauh

Rauher: BN Mhd. rûch, rûhe: ruw, ruig; harig, stoppelig. Vgl. Rauw.

 

FD
Rauïs

Rauis: Metr. Rom. vorm van Germ. VN rêd-wid ‘raad-boom’: Radioidis, Ratwis (MORLET I).

 

FD
Raul-

-ier, -in. V. RAD (Ra).

 

EV
Raul-

Thème anthropon. issu de l’anthrop. germ. rad-wulf > Raoul ; cf. les thèmes paral­lèles Roi-, Roui-.

Dérivés: Raulet. 1254 «Raulet» CartOrval, 1275-76 «Marions li amie Raoulet des Tentes», 1302 «Raoulet Yevete» = «Raoulete Yevete» LoiTournai, 1335 «Raoullet» ComptesMons, 1623 «vefve Laurent Raulet» DénChimay. –Raulin. 1275 «Raoulins de Paris» ChirTour-nai, 1302 «Raulins prévos de Monmaidei» CartOrval, 1355-56 «Raulin de Billi» Comp­tesMons, 1444 «Raoulin le Stripnain» Aides-Namur, 1611 «Jean Raulin» DénFlorenville, 1616 «Piere Raullin» PrincipChimay.

 

JG
Raulet

Raulin, zie Ralet.

 

FD
Raulf

Rault, zie Radoux.

 

FD
Raulier

cf. Rollier ou dérivé (avec contraction)

du thème Rad-, comp. Raulet, Ralet.

 

JG
Raulier

-iez: Zie Rollier. 1476 Jaques Raulier, Dk. (TTT).

 

FD
Raulin

cf. Raul-.

 

JG
Raulo(t)

Zie Rolot.

 

FD
Rault

V. RAD (Ra).

 

EV
Raumans

Roumans, Ruymans, Ruman(s): Afl. van De Rauwe: de ruwe (LIND. 1964).

 

FD
Raupe

Nom de profession: w. raupe ‘ramoneur ambulant’ ?

 

JG
Raus

Rau, Raux. 1279-81 « Raus Douse Dois » ComptesMons, 1289 «Jakemins Raus» Cens-Namur, 13e s. «Raus de Combien» CartVal-Benoît, 1295 «Raus Daudenarde», 1311-12 «Raut Poullet de Compiegne», 1333 «Raus li Saurasins» ComptesMons, 1616 «Nicaise Raux», «Louis Raux» PrincipChimay; pro-babl. forme contractée de Raouls, Raous (cas-sujet) < germ. rad-wulf; cf. aussi les dérivés Rausin, Rawsin.

 

JG
Raus

Zie Rauws.

 

FD
Raus(s)ens

Var. van Raessens of W. grafie voor Roos(s)ens.

 

FD
Rausa

Rasa, Raza: PlN Rausa in Amay en Ombret

(LU).

 

FD
Rauscent

zie Rausin.

 

FD
Rausch

au génitif: Rauschen. Surnom: ail. rausch ‘âpre, revêche’.

 

JG
Rausch

Rausch, Rauchs, Rausche(n), Rousch(e): BN Mhd. Mnd. rûsch: onstuimigheid, bruisende beweging. BN voor een lawaaierig mens; vgl. Reuscher(t). 1561 Rein. Rousschen, Heinsberg-Aw. (AP).

 

FD
Rausch,

Rauss-   -ens,   -in,   Rauvers, Rauwers. V. RAD (Raz et Ra).

 

 

EV
Rauschaert

Dérivé de Rausch.

 

JG
Rauscop

Ruijschop, Rouschop, Roujob, Rauschkop. BN voor een onstuimige, lawaaimaker. Vgl. Ruysschaert, Rausch, Ndd. Dusekop. Zie ook Rascop.

 

FD
Rauscop

Surnom : néerl. *raus ‘revêche’ + kop ‘tête’.

 

JG
Rausenbaum

Nom israélite: all. Rosenbaum ‘arbre à rosés’.

 

JG
Rausenbaum

zie Rosenbaum.

 

FD
Rausenberger

zie Rosenberg(er).

 

FD
Rausens

Haussons. Génitif double de Raus; cf. aussi le suivant.

 

JG
Rausin

Raussin, Raussent, Raucent. 1244 «Rausin l’eschevin d’Avioth», 1266 «Rausi-nus dictus le Bordeour» CartOrval, 1276 «Raussinus de Stokis», «Rausins d’Odoire se-roges» CartValDieu, 1289 «li femme Rausin Borgons» CensNamur, 14e s. «Rausin Polarde» Liège, 1486-87 «Johan Rausin» TerreJauche, 1617  «Andrieu Raussin» Lobbes, 1622 «Es-tienne Rausin» BourgDinant, 1636 «Etienne Rausinus» BourgNamur; dérivé de Raouls, Raous, Raus, cf. aussi Rawsin.

 

JG
Rausin

Raussin, Rawsin, Rau(s)cent, Raussent: Patr. W. afl. op -ecin van VN Raoul. 146 e. Rausin Polarde, Luik (HERB.) = 146 e. Rauwesin Polard = Rawesin Polarde; Rawesin dit Rausin Guillaume de Vileir; 1456 Gobbar Rawesin, Luik (BODY).

 

FD
Raussent

-in, zie Rausin.

 

FD
Rauter

Tiroolse vorm van D. Reuter < Mhd. riute: rode, gerooid land of bos. 1676 Veit Rauter; 1363 Ullin am Raut, Tirol (DN).

 

FD
Rauw

Surnom: moy. néerl. rauw ‘cru, brutal’; aussi NF dans le G.-D. Lux. (Oster, 72), cf. JH, NF malmédiens, 44-45.

 

JG
Rauwel

Patr. < Raoul, Rom. vorm van VN Radolf. Zie Radoux. 1275 magistro Rawel = Radulfo = 1301 maistre Raooul, Kales (GYSS. 1963); 1398 Michiel Rauwel, Wervik (DEBR. 1970). Vgl. Raveau(x).

 

FD
Rauwelaert, van der

zie (van) Hauwelaert. Rauwers: BerN van de lakenruwer of-rauwer, de lakenvolder. 1406 Hennen Rauwaert, St.-

Lambrechts-Woluwe (PEENE).

 

FD
Rauwers

BerN van de lakenruwer of-rauwer, de lakenvolder. 1406 Hennen Rauwaert, St.-Lambrechts-Woluwe (PEENE).

 

FD
Rauwet

zie Ravet.

 

FD
Rauwoens

zie Radoux.

 

FD
Raux

cf. Raus.

 

JG
Raux

zie Radoux.

 

FD
Rav-

-en, -ert.   V.   RAD   (Ra) et HRAB (an).

 

EV
Rav-

-et(s), -eyts, -ez. 1. V. HRA­BAN. — 2. Proven. Ravet (Dép.

Niverlée).

 

EV
Rava-

-ch(e), -ge. Car. mor. N. de ravageur. Ou bien : ,,Revêche ».

 

EV
Ravach

Ravache. 13e s. «PieresRavace» Impôt-Artois; surnom: anc. fr. ravace, flandr. rava-che ‘ravage’ FEW 10, 62b ou w. ravache ‘cage

d’osier pour le transport de la volaille’ ibii (ç/.’ALW4, 275, note 18).

 

JG
Ravach(e)

-èche, -êche: Ofr. ravace: overstroming, stortvloed? 1245 Maroie Ravace; 1273 Ravache, Atrecht (NCJ);+1300 Pieres Ravace, Artesië (BOUGARD).

 

FD
Ravaiau

zie Raveau(x).

 

FD
Ravalinghien

cf. Ravelingien.

 

JG
Ravalinghien

zie Ravelingien.

 

FD
Ravaux

Surnom: w. ravau ‘rabais’ou ‘partie du  mur entre le plancher du grenier et la sablière’ FEW 23, 12a, Baldinger, Etym. 2776?Cf. p.-ê. 1426 «messire Jehan Raval», «Orner Raval» TailleSoignies, ou bien 1512 «Jo. de Rava» CoutStavelot.

 

JG
Rave(r)-

-schot, -styn. Proven. Raveschot (Dép. Eeklo, Kalken). ,,Enclos-, Château- -du sieur Ravier ».

 

EV
Rave, (de)

de Raeve, de Raaf, de Raef, Ra(e)ven(s), Raeves, Raaf(f): BN naar de gelijkenis met een raaf, b.v. zwart haar. Of een oorspr. Germ. VN (Ravemar, Walrave, zie Raven(s)), die een Iw. kreeg en aïs vogelnaam geherinterpreteerd werd. 1278 Simons li Raves, Dottenijs (DEBR. 1980); 1398 Heinric Raven, Kanegem (DEBR. 1970).

 

FD
Raveau

-eaux. Sans doute var. du précédent, avec substitution de suffixe.

 

JG
Raveau(x)

-aux, -au(t), -ays, Raway, Ravaiau, Ravel, Raveleau, Ravelle, Raveel: Patr. Rawel, Ravel, var. van VN Raoul, evtl. dim. op -el. 1287 Matildis Ravele, Oc. (MORLET); 1312 Walterus Raveil = W. Raveel, Eine (CLAEYS); 1347 Rawel Baroud = 1350 Raoul Beroud = 1351 Ravel Baroud, Bg. (DFI); 1373 Henric Rawels, Vleteren (BULENS); 1398 Boudequin Rawel f. Pieter, Michiel Rauwel f. Pieter, Gillequin Ravel f. Pieter, Wervik (DEBR. 1970). Vgl. Radoux, Ravelet, Rauwel.

 

FD
Ravèche

-êche. Peut-être d’anc. fr. revesche ‘farouche, sans pitié’ FEW 16, 239a, surnom de portée morale ; sinon, var. de Ravache, par remotivation sur fr. revêche.

 

JG
Raveel

zie Raveau(x), Revel.

 

FD
Ravegeer(s)

Patr. Germ. VN hraban-ger ‘raaf-speer’: Ravangerus (Dip.). 12e e. filii Wougeri Ravengers (GN); 1326 Willem Ravegheer, Ip. (BEELE); 1388 Ravegheers hoek, Kortemark (DF XIII).

 

FD
Raveits

zie Ravet.

 

FD
Ravel

-elle, -eleau, zie Raveau(x).

 

FD
Ravelet

zie Ralet.

 

FD
Ravelingien

-lingeen, -lingée, -leng(h)ien, -lengee, Ravalinghien: PlN Raulengh(i)en in St-Léger (H). 1246 apud Raulenghen…ubi Willelmus de Raulenghen manet, St-Léger (SMTII); 1407 Marguerite de Ravelenghien, Dk. (TTT).

 

FD
Ravelingien

Ravalinghien, etc. Nom d’origine: Raulengh(i)en, à Saint-Léger-lez-Pecq (Ht).

 

JG
Ravels, van

van Raevels: PlN Ravels (A). 1340 Ancelmus de Ravels, Tnh. (VERS.).

 

FD
Raven

cf. Raeven.

 

JG
Raven(s)

Raeven(s), Raeves: 1. Patr. Vleivorm van een Germ. hraban-naam, zoals Walrave. 1405 Jan Ravins; 1406 Willem Ravins huus, Bg. (SIOEN); 1544 Hermès Ra(e)vins, Ronse (GADEYNE); 1652 Hermès Raevens = Raeves, Ronse (Midd. 1964, 277).-2. Zie De Rave.

 

FD
Ravenaux

PlN Raveneaux (Saône-et-Loire).

 

FD
Ravenel

1. PlN Ravenel (Oise). 1294 Robins de Ravenel, Namen (HERB.); 1382 Henri de Ravenel, Comp. (MORLET). – 2. Mfr. ravenel: meikever. BN (J.G.). 1264 Hueto dicto Ravinel, Orval (CAO).

 

FD
Ravenel

1264 «Hueto dicto Ravinel» Cart­Orval; surnom: moy. fr. ravenel ‘hanneton; enfant éveillé’ FEW 21, 276a, ou bien de moy. fr. ravenelle ‘radis, raifort, etc.’ FEW 10,64 (avec sens figurés). -Aussi nom d’origine, cf. 1294 «Robins de Ravenel» = «Robins de Ra­vinel » CensNamur.

 

JG
Ravenhorst, van

PlN Ravenhorst in Winterswijk (G): hoog ruig nest van raven (HEKKET). Ook D. PlN Rabenhorst.

 

FD
Ravenstein

(van) Rave(n)steyn, (van) Rave(n)stijn, -styn: PlN Ravenstein in Uckerath (NRW), Aardenburg (Z) en in NB, A, VB. 1401 Jhan Ravesteen (DF XIII); 1505 Jan Ravestins kinder, Michiel fs. Jans van Ravesteyn, Oud. (V.BUTS.); 1541 Jan van Ravestain, Mech. (AP); 1549 Pieter van Ravestein, Ktr. (MONB.).

 

FD
Ravenswaaij

PlN Ravenswaai (G). 1561 Henricus Ravenswaius, A’dam (MULIV).

 

FD
Raverdy

1294 «Jehans li Raverdis de Romi-gne» CensNamur; surnom: moy. fr. raverdi ‘rajeuni’FEW 14, 51 la.

 

JG
Raverdy

Reverdy: 1. Ofr. raverdie: loof, gebladerte, groen. BN. 1284 Symons Raverdie, St-Amand (MORLET). PlN Reverdy (Savoie). – 2. Volt. dw. van Ofr. raverdir, Fr. reverdir. BN: verjongd. 1294 Jehans li Raverdis, Namen (HERB.).

 

FD
Ravers

-ert, zie Revers.

 

FD
Raveschot

Raeveschot: 1. PlN in Eeklo en Adegem (OV). 1196 Cono de Ravescot, Cent (FLW); 1211 Walterus de Ravenscoit, Ktr. (DEBR. 1980); 1270 Symon van Ravenscot, Cent (CG). – 2. Wellicht ook PlN in de buurt van Lv. (VB). 1340 Wouter van Ravenscote, Lv. (ICKX); 1447 Joh. Ravensschot, Lv.; 1450 Jacobus Jacobi de Ravenscote, Leod. dioc. (MUL I); 1460 Jacob van Raveschote, Lv. (BO).

 

FD
Ravesloot

PlN Ravels: 1165 Ravenslo (TW)? 1565 van Ravesloot, Woudenberg (PDB).

 

FD
Ravestijn

zie Ravenstein.

 

FD
Ravet

-ez, -ets, -etz, -eits, -eyts, -eydts, -ijts, -yts, -yedts, -its, -ijst, -yst, Revêts, Rawet, Rauwet, Rawoé, Raë, Rae, Raiwet, -ez: 1. Patr. Dim. van VN Raoul (zie Radoux). 1258 Pierre Rauet, Laon; 1437 Jehan Ravetel, Comp. (MORLET). Voor de v: vgl. Raveau(x), Ravelingien. – 2. Ofr. ravet: mierikswortel (DNF).

 

FD
Ravet

-ez. 1267 «Bietris Ravet» ChartesHai-naut, 1426 «Estiven. Ravet» TailleSoignies, 1472 «Hanrion Ravet» DénLaroche, 1555«la veuve Jehan du Ravet» BourgNamur, 1623 «Gilles Ravet» émigré en Suède; nom de résidence: moy. fr. ravet ‘sorte de jeu de pau­me (ancêtre de la balle pelote), local où il se joue’; cf. Deravet. – Cf. également: 1257«al Ravetier d’Oppehain» BaillNivelles.

 

JG
Ravets

Ravetz, Raveydts. Germanisation, au génitif, de Ravet.

 

JG
Raviart

NF tournaisien, dont l’origine se trouve dans le départ, du Nord, à Lecelles, Nivelle el Saint-Amand particulièrement (GeneaNet); surnom à rapprocher de champ. (Rethel) m raviard ‘à qui mieux mieux’ FEW 14,536b,ou bien d’ard. raviarder ‘imiter par la moquerie le langage et les gestes de qqn’ (Vauchelet, dont il convient toutefois de se méfier), cf. Baldinger, Etym. 2165.

 

JG
Raviart

Proven. 1. Ravière, ,,Champ de raves ». — 2. Rawarte (Dép. Labuissière).

 

EV
Ravier

Cf. p.-ê. fr. dial. ravier ‘tas de raves’ FEW 10, 70b.

 

JG
Ravier

zie Rabier, Revers.

 

FD
Ravigna(t)

Raviar(t), -iaer, -ias, Ravignon, -ot, Ravion: Patr. Afl. op -ignard, -ignon, -ignot van VN, zoals Raoul (vgl. Ravel, Ravet) of een hraban-naam (Rave-).

 

FD
Ravignat

Ravignon, Ravignot. Pour Dauzat, ces noms paraissent se rattacher à l’anc. fr. ravignier ‘renouveler la vigne’, donc surnoms de vignerons. Cf. aussi 1286 «Jehans Ravigons» CartMons.

 

JG
Ravinet

1. Dim. van een Germ. hraban-naam; zie Raven(s) i. – 2. Vleivorm van VN Raoul (zie Radoux). 1234 Rawuina fille le Cauceteur, Atrecht (NCJ).

 

FD
Ravion

zie Ravigna(t).

 

FD
Ravis

1444 «Aliz Raviz» AidesNamur; sur­nom: anc. fr. ravis ‘enragé’, w. ravis, -isse ‘vorace’ FEW 10,62a. – Formes flam. : Ravijst, -its, -yts.

 

JG
Ravits

zie Ravet.

 

FD
Ravo

Wellicht spelling voor Ravau(t).

 

FD
Ravoet 

Raway,    Rawoe.    Proven. ,,Gué du sieur Rad ». Flam. : Voet

ou voorde,  ,,Gué ».   Wallon :  Wé, ,,Id. ».

 

EV
Ravoet

zie Rouwvoet.

 

FD
Ravoisin

Peut-être forme développée de Rawsin?

 

JG
Ravou

zie Radoux.

 

FD
Ravyse

Ovl. FN zoals Ravyts. Daarom var. ervan via metathesis Ravyst < Ravets.

 

FD
Ravyts

 cf. Ravis.

 

JG
Ravyts

-yst, -uedts, zie Ravet.

 

FD
Rawart

Rawa(s), Reward: Pair. Germ. VN rêd-ward ‘raad-bewaarder’: Radward (MORLETI). 981 Radwardus, FV (GN). 1299 Henricus Radewaerd, Mech. (HB 646); 1441 Egidius Radewaert, Cam. dioc.(MULI).

 

FD
Raway

1524 «Henckinet de Rawea» DénSta-velotMy; surnom: w. (Stavelot) râwê ‘petit gamin’ à classer sans doute FEW 16, 380a (Baldinger, Etym. 4977) ; ou bien dérivé en lat. •ellu w. du thème de rad-wulf (= Raoul), cf. 1253 «Rawel Malos» DettesYpres.

 

JG
Raway

zie Raveau(x).

 

FD
Rawe

cf. Rauw.

 

JG
Rawet

Rawoé, zie Ravet.

 

FD
Rawoe(ns)

zie Radoux.

 

FD
Rawsin

1326 «Raoussins Colle», 1326-30 «Ra-ousins Sarrasins» = 1333 «Raus li Saurasins» ComptesMons, 1337 «Rawesiens» Liège, 1351 «Rawessins de lier de Saint Servais» Fiefs-Liège, 1449 «Fierait Rawessin» AidesNamur; dérivé en -eç-in du thème de Raous, Raus < germ. rad-wulf (= Raoul). – Comp. le dérivé en -otte: 1282 «Rawesotte d’Odor» CartValBenoît = 1285 «Rawesotte d’Ondeur» CartValDieu.

 

JG
Rawsin

zie Rausin.

 

FD
Raxhon

Forme w. liég. de Raison, cf. w. liég. arch. râhon ‘raison; à foison’ DL 52Ib.

 

JG
Raxhon

Rascon: LU W. ràhon, Fr. raison. Vgl. Raison (HERB.).

 

FD
Raxhon

Ray.   Ray-   -en.   V.   RAD (Rak, Ra).

 

EV
Ray

Raye. 1276 «Gherars Ray» DettesYpres; p.-ê. fr. raie (topon. fréquent, etc.) ; cf. aussi Duray.

 

JG
Ray-

-et, -ez, -é(e). 1. V. RAD (Ra). — 2. Proven. Rahier (Loc.).

 

EV
Ray-

-ma(e)(c)kers. V. Rademaker.

 

EV
Ray- 

-mond,  -naud,  -on,  Re-  -ber, -baux,   -boux,   -b(e)ts.   V.   RAD

(Ra).

 

EV
Ray(e)

1. Ofr. raie: rog (visnaam). 1281 Gerardus Raie, Ip. (BEELE). – 2. PlN Raye (PdC) en in Ensival (LU).

 

FD
Rayard

zie Réard.

 

FD
Raychlin

zie Reichlin(g).

 

FD
Raydt

zie Reith.

 

FD
Rayé

fém.: Rayée. 15e s. «Rayée» à Limai, 1633 «Gerardt, Anthoine et Jan Rayée » émigrés en Suède; surnom: fr. rayé (d’après le vêtement), comp. Baré.

 

JG
Rayemaeker(s)

-a(c)kers, zie (de) Radema(e)ker.

 

FD
Rayen

zie Roeyen.

 

FD
Rayer

zie Rahier.

 

FD
Rayet

-ez, -é(e), -ee, Raë, Rae: Patr. Dim. van Rahier. Of een spellingvar. ervan.

 

FD
Rayet

-ez. Surnom: w. (Malmedy) râyèt ‘petit homme aux jambes arquées, difforme’ Villers 396, FEW 3, 235a.

 

JG
Raymacker(s)

Raymaker(s), cf. Rademacher(s).

 

JG
Raymae(c)ker, (de)

zie de Radema(e)ker.

 

FD
Rayman(n)

zie Raman.

 

FD
Raymon

-ond, -ont, cf. Raimond, -ont.

 

JG
Raymond

-mon(t), de Raymond, Raimon(d), -mont, -mondi, -mondo, Raymond: Patr. Germ. VN ragin-mund ‘besluit-bescherming’: Regenmundus (Dip.). 1347 Raymondo Mancipi, Ktr. (DEBR. 1971); 1550 Abacuc de Raymundt = de Raymond, Luik (Par. 1981,449-460).

 

FD
Raynal

-aud, -el, zie Reinoud(s).

 

FD
Raynal

-aud. Nom issu de l’anthrop. germ. ragin-wald.

 

JG
Raynard

zie Reinaert.

 

FD
Rayner

zie Reiner(s).

 

FD
Rayon

Patr. Dim. van Rahier of Rom. verbogen vorm van Germ. korte VN Rado.

 

FD
Rayp

zie Rip.

 

FD
Rayr

zie Rahier.

 

FD
Raza

zie Rausa.

 

FD
Raze

cf. Rase.

 

JG
Raze

zie Raas.

 

FD
Razée

-ee. Fr. rasée, p.-ê. surnom mais aussi toponyme (terre rasée?). Cf. aussi Rasez, sans doute d’autre origine.

 

JG
Razée

zie Raset.

 

FD
Razi(e)r,

zie Rasier.

 

FD
Razier

Razir, cf. Rasi(e)r.

 

JG
Razieren, van de

zie van de Rosieren.

 

FD
534

Re: PlN. Zie Derez.

 

FD

Reabel

Variabel: Niet geïdentifîceerde PlN (Sp.?). Variabel door ass. nr/r < Van Reabel. 1480 Roland van Reyable; 1551 Willem van Reiable (DF XIII); 1486 Roeland de Regable, Rijsel; 1541 Willem van Reiabele, Ktr. (MONB.); 1518 Jan van Regable; 1536 Willem van Rejable; 1583 Wijllem Verjabele, Ktr. (KW); ±1570 Cornille van Reuable, Cent

(CDT440).

 

FD

Real

Rea(l), Réaux, Reeuws, Rial, Roial, Royal, Royaux, Royo: 1. Mfr. real, Fr. royal, Mnl. reael: koninklijk, royaal, mild, edel. Ook muntnaam: de reaal. 1340 Walterus dictus Reael, Diest (F.C.); 1626 Alexander le Reau, Avesnes; 1634 Michael Real, Binche (MUL V). Real is ook Sp.: 1561 Fernando Real, Middelburg-Aw. (AP). – 2. Patr. Rom. vorm van Germ. VN rêd-wald ‘raad-heerser’: Ra(d)aldus (MORLET I). ±1300 Colars Riaus, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Real

Surnom: moy. fr. real ‘royal’, comp. Réel, aussi nom d’une monnaie FEW 10, 20la.

 

JG

Réard

Nom issu de l’anthrop. germ. ragin-hard.

 

JG

Réard

Reard(on), Rea, Rayard, Riard, Riat: Patr. Rom. vorm van Germ. VN rêd-hard ‘raad-sterk’: Rathardus (MORLET I).

 

FD

Réaux

Reeuws: Reeuws is de Wvl. adaptatie van Réaux. i. PlN Réau (Seine-et-Marne), Réaux (Char.-Mar.). – 2. Uit Real.

 

FD

Reb(t)s

zie Rip.

 

FD

Rebaix

Rebé, zie Derbaix.

 

FD

Rebaix

Rebé. 1272 «Lambertus de Rebais» PolyptVillers, 1286 «Estiévenins de Resbais», 1362-63 «Jakemars de Rebais» PolyptAth; nom d’origine: Rebaix, 1134 «Resbaco» (Ht).

 

JG

Rebeck

1. Metr. Bijbelse VN Rebecca. 1374 Rebecke Olquaets; 1383 Reubecke van Menine, Ip. (BEELE). – 2. PlN Rebecques (PdC). 1084-99 Hugo de Resbeca; 1403 Foulke de Rebeke (DF); 1292 Jan van Rebeke, Bg. (CG).

 

FD

Rebel

Mnl. rebel, ribel: weerspannig, oproerig. BN. 1298 Boid Ribel, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Reber

cf. Reiber.

 

JG

Reber

Reeber: D. BerN van de wijnboer.

 

FD

Rebere(z)

Rébére(z), Rebérez, Rebre(e), Rêverez: Var. van Reubrez (BERGER), Rubrez, vleivorm van VN R(e)ubrecht, Robrecht? 1709 Rogier Rebre, Oostakker (GYSS. 1971); 1781 P. J. Rebérez, Emelgem; 1784 A. B. Rubrez, Ktr. (DEWULF 19/7)- Of var. van Ribreu(x)?

 

FD

Reberg

D. PlN Rehberg (BEI, MV, SA, SH).

 

FD

Rebeyrat

-rotte, zie Ribeyrotte.

 

FD

Rebholz

D. Rebholz: druivenstok. BerBN van de wijnboer.

 

FD

Rebholz

Surnom: ail. Rebholz ‘sarment de vigne’.

 

JG

Rebier

zie Robier.

 

FD

Rebillard

cf. Robillard.

 

JG

Rebillard

zie Robillard.

 

FD

Rebin

cf. Robin.

 

JG

Rebin

zie Robin.

 

FD

Reblé

Surnom : fr. dial. réblés, m. pi. ‘fruits de l’aubépine’?

 

JG

Reblé,

zie Robelet.

 

FD

Rebours

Rebout: BN Ofr. rebors < Lat. reburrus: met borstelig, stekelig haar; (fig.) nors, bars (DNF). 1436 Joh. Reburtii, Senonensis diocesis = saempius vocatur Joh. Rebours (MULI).

 

FD

Rebre(e)

zie Rebérez.

 

FD

Rebry

cf. Remmerie, -ery.

 

JG

Rebry

zie Rembry.

 

FD

Rebuffat

Car. mor. ,,H. rude, chez qui la rebuffade est fréquente ».

 

EV

Rebuffat

Rebuf(f )at, var. van Rebuf(f)é, Rebiffé. BN voor iemand die de neus optrekt. 126 e. Villelmus Rebuffaz, Grenoble (DAUZAT).

 

FD

Receveur

1265 «Godefroit le Recheveur», 1289 «Willemet le fis le Rechiveur» CensNamur, 1336 «Mathiu le Recheveur» ComptesMons, 1630 «Gabriel le Recepveur» Grivegnée (comm. R. Receveur); nom de charge: fr. receveur ‘celui qui a charge de faire une recette’, w. liég. ricèveû FEW 10, 146a, géné­ralement en Wallonie receveur des aides, des cens, des mortemains; éventuellement aussi surnom: anc. fr. recevere ‘celui qui soutient qqn moralement’ FEW 10, 145b.

 

JG

Receveur

BerN van de ontvanger, inner van belastingen, tienden. 1265 Godefroit le Recheveur, Namen (J.G.).

 

FD

Rech(t)

de Regt: Mnl. recht: rechtvaardig, rechtschapen, braaf. BN. Vgl. Rechtschaffen. 1305 Mikiel recht; 1281 Jehan Averecht, Ip. (BEELE).

 

FD

Rechem, van

zie van Reckem.

 

FD

Rechimont

V. Recimont.

 

EV

Recht

1284 «Jehan Recht» DettesYpres; sur­nom: néerl., all. Recht ‘droit’ (homme droit, ou homme du droit). – Aussi nom d’origine: Recht (Lg), cf. 1524 «Johan de Recht» Dén-StavelotMy.

 

JG

Recht

Rechtman. 1. Car. mor. ,,Droit, droiture ». — 2. Proven. Recht (Loc).

 

EV

Rechter, (de)

de Richter, Richter(s), Rychter, de Reg(h)ter, Regters: BerN van de rechter, schout, ambtman. i6e e. Pieter de Rechter, Waas (VAN G. V); 1543 Hans Richters, Munster-Aw. (AP).

 

FD

Rechtman

zie Reekmans.

 

FD

Rechtschaffen

BN voor een rechtschapen man. Vgl. 1325 Ger. Rechtverdenghe, Liibeck (NN).

 

FD

Recimont

Proven. Résimont (Dép. Evelette).

 

EV

Reck

zie Rek.

 

FD

Reck, van

van Reckt, van Drecq, van Dreck: i. PlN Recq (H). Zie Derecque. 1559 Jean van Recq; 1815 C.J. van Reck (vader van) 1817-1900 Virginie van Dreck; 1815-98 Hilarion van Reck (vader van) 1864 J. J. van Dreck, Ecaussines (Midd. 1985,245-259). –2. Zie Van (de) Reck. – 3. Zie Van Reek.

 

FD

Reck, van (de)

van Drecq, van Dreck, Vandereck: Rek: droogrek waarop de nieuw gevolde lakens werden gehangen. Naar de woonplaats of het beroep van de rekhouder. 1281 Joh. de Reckis; 1326 Coppin van den Recke, Ip. (BEELE).

 

FD

Reckelbus

Proven. 1. Bois du sieur Ricaud. — 2. Rekelbus, ,,Bois- -du chien ou -du rustre ».

 

EV

Reckelbus

zie Ryck(e)bosch.

 

FD

Reckem, (van)

van Rec(k)hem, (van) Recken: PlN Rekkem (WV). 1205 Danielis de Rechem; 1217 Terricum de Rechem; 1238 Ywainus de Reckem; 1327 Gilles van Reckem = 1323 G. van Rechem; 1339 Colin van Recken, Ktr. (DF XIII, DEBR. 1980, 1971,1970).

 

FD

Recker(s)

-ert, Rekkers, Reker, Reekers: Patr. Var. van Rijker(s), evtl. van Ryckaert(s). 1702 Wouter Rekers, Veldhoven-Aw. (AP).

 

FD

Recki

Fr. FN Requis, Requier (DNF) < Riquier.

 

FD

Reckinger

PlN Reckingen (GH).

 

FD

Reckman

1. V. RAD. — 2, Proven. Reke (Dép. Wervik et Zarlar-dinge), avec suffixe -mans, d’orig. N° 212.

 

EV

Reckman

au génitif: Reckmans. Surnom: moy. néerl. rijcman ‘homme riche’.

 

JG

Reckman(s)

-mann, zie Reekmans.

 

FD

Recko

zie Rico.

 

FD

Reckt, van

1. PlN Recht (LU). – 2. Zie van Reck.

 

FD

Recktenwald

PlN Rechtenwald.

 

FD

Reclaire

NF attesté d’abord à Witry-les-Reims en 1801 puis à Waha en 1820, sans doute en provenance de Marseille où le NF est men­tionné en 1738 (GeneaNet); ou bien à rappro­cher de 1444 «Johans Reclaer» TerreJauche, à propos duquel Debrab. propose une forme contractée du NF Régulaire, var. de Régulier, de fr. régulaire ‘moine régulier’ (cf. Morlet 842).

 

JG

Reclaire

Reclercq: Fr. FN Régulaire: régulier geestelijke, monnik (DNF). 1444 Johans Reclaer, Geten(J.G.).

 

FD

Reclercq

Profess. ,,Le clerc ». Re pour le, dans le Hainaut. N° 54.

 

EV

Recloux

Ofr. reclus: afgesloten ruimte, kluizenaarswoning. PlN of BN voor een eremijt. 1600 Gille Reclau, Namen (J.G.).

 

FD

Reco

zie Rico.

 

FD

Recogne

Proven. Loc.

 

EV

Recolet

Ré-. Surnom: fr. récolet, w. liég. récolèt ‘ (ordre religieux) FEW 2, 902b.

 

JG

Recolet

Recolle(t), -ecte, zie Reculé.

 

FD

Reconnu

1. Car. mor. ,,L’H. connu ». V. Reclercq. — 2. Proven. Re cogne (Loc.), avec suff. (région.) -u d’orig.

 

EV

Reconnu

Fr. reconnu: herkend, (>) erkend, bekend.

 

FD

Reconnu

Probabl. surnom d’enfant trouvé (et reconnu par après)?

 

JG

Recoquiller

-uill(i)on: Afl. met vv. re- van Ofr. coquillier: maker van mutsen (Ofr. coquille). BN voor iemand met een muts, of die mooi gekapt is? Les cheveux frisez et recoquillez (GOD. X,sos). Of Ofr. recoquillé: die een stevige, flinke pénis heeft, viriel. Ofr. coquille: pénis.

 

FD

Recoquillion

Surnom: fr. (Malmedy) recoquil-lon ‘happe-chair’ à ajouter FEW 2, 1004a.

 

JG

Recoquillon

Car. mor. H. qui ,,re­coque » souvent.

 

EV

Recorbet

BN Recourbé: met gebogen rug. Vgl. Courbet.

 

FD

Recorbet

Proven. Le Corbay (V. Re­clercq).

 

EV

Recordon

Recourdon: Afl. van Ofr. record: herinnering, verhaal, getuige. Fr. FN Record.

 

FD

Recoulès

-les: PlN (Cantal, Lozère, Aveyron).

 

FD

Recour

1. PlN Recourt in Cortil-Wodon (N). 1542 Bertrand de Recour, Lierneux (AAV). – 2. Var. van Rocour. 1706 Joanne Recour, Roes. (MARICHAL). – 3. Zie ook Derécourt.

 

FD

Recour

1607-8 «messire Loys de Recourt» BourgLiège, 1676 «Jean-Waultier Recour» BourgNamur; nom d’origine: Recour(s), à Cortil-Wodon et Noville-les-Bois (Nr), ou bien surnom: anc. fr. recours ‘adjudication’.

 

JG

Recoura

Recourat, var. van Occ. Récurât, PlN (Lot, Saillac)(DNF).

 

FD

Recourdon

zie Recordon.

 

FD

Recourt

Proven. Dép. Cortil-Wodon. N° 54.

 

EV

Recouvreur

BerN van een dekker. Vgl. Couvreur.

 

FD

Recq

Recq de Malzine. Surnom: moy. néerl. recke ‘perchoir’; ou bien nom d’origine: le Recq, à Flobecq (Ht), etc.

 

JG

Recq

zie Rek.

 

FD

Rectem

PlN Rectum in Wierden (OIJ).

 

FD

Rector

BerN van en rector, bestuurder, hoofd van klooster of onderwijsinstelling. 1570 Adrianus Rectoris, Lv. (HENNO); ±1570 Dierick Recteur, instituteur, Den Briel (CDT 340).

 

FD

Reculé

Ré-, Reculez. 1286 «li enfant le Recu­le!» CartLessines; surnom: p.-ê. fr. reculé ‘lointain; rétrograde’ FEW 2, 1510b, ou bien, plus vraisemblablement, comme nom de rési­dence, d’un (endroit) reculé (au sens topon.). -La var. Recueilez † pourrait inviter à y voir une forme issue de fr. recueillir, comme nom d’enfant trouvé, mais la finale du participe passé serait à justifier.

 

JG

Reculé

Reculé, Recule(z), Recueilez, Recolet, Recolet, Recolle(t), Recollecte: PlN. Afgelegen (reculé) plaats (DNF). PlN Le Reculle in St-Martin-Boulogne (PdC). 1505 Walquin de le Reculle, Bonen (DF XIII); 1715 J.G. Reculé, Leodius (MUL VII). Recolet en var. zijn latere reïnterpretaties, want de recollecten dateren pas van 1602.

 

FD

Reculez

Proven. 1. Le Culet. V. Cul. — 2. Requilet (Risière) (Dép. Berneau). Variante : Requillé.

 

EV

Redant

1. Profess. Redan, Terme de charpenterie. N. de charpentier. — 2. Proven. Redan, „Fortification ». L.D.

 

EV

Redant

Reydant, -ams, -on, Rydant, -ans, -ams, Rijdams, -ant, Ridon, Ruidant, Ruydan(t), Rudan(t), -ent: Wellicht Patr. Afl. van Germ. rîd-naam, zoals Ridbaldus, Ridwart (MORLETI). Vgl. Ridart, Ridoux, Ridouart (DNF). Fm. vermeldtde oude VN Ridand. 1389 Gillekin Ridon; 1368 Pieter Ridont, Zwg.; 1395 Paesschaert Riedoms hoir, Moen; 1461 Goossaert Rydoen, Ktr. (DEBR. 1970); 1396 Kateline Jan Oridaems wijf, Claus Ridaem, Kateline Fieren Ridaens wijf, Mère (DE B.); 1423 Catron Rudant, Dk. (TTT); is84Mertens Rijdans,Aw.(AB).

 

FD

Redant

Reydant, Ruidant, Ruydant, Rudant, etc. Probabl. dérivé d’un anthrop. germ. en rîd-, ainsi Ridbaldus, Ridwart, etc. [FD].

 

JG

Redaway

Proven. Redu-ais, ,,De Redu » (Loc).

 

EV

Redd(e)mann

zie Redemans.

 

FD

Reddé

zie Ridez.

 

FD

Reddin(g)

-ink, zie Reding.

 

FD

Rede, de

Deré(e), Dere(z), Derhe, Derhé: De Rede=De Gerede. BN voor iemand die altijd gereed, klaar is, bereidwillige. Vgl. Ongereet. 1159 Bruno Gereide, Keulen (HAGSTR. 1949); 1400 Jo de Rede, Tv. (BERDEN); 1670 Pieter de Ree, Roes. (MARICHAL).

 

FD

Redee

-ei, -ey, zie Ridez.

 

FD

Redelé

V. RAD.

 

EV

Redelé

zie Radelet.

 

FD

Redemann

Redde-. Surnom: all. *Redemann ‘orateur, homme de raison’ ?

 

JG

Redemans

1. Car. mor. ,,H. raison­nable ». — 2. V. RAD.

 

EV

Redemans

Red(e)mann, Redd(e)mann, Reeman(s), Reman(s), Remand(e), Remant, Ré-: 1. Afl. van Van de Rede. Ndd. Rede: moeras. 1293 Joh. van Rede= Redeman, Hb.; 1371 Henneke van dem Reede, Krempe (NN). – 2. Var. van Rademan, Raman.

 

FD

Reder

Reeder: 1. BerN van de bereider, bewerker van stoffen, b.v. lakenreder. 1565 Hans Reders, Gent-Aw. (AP). – 2. Patr. Ndd. vorm van Germ. VN rêd-hari ‘raad-sterk’: 1300 Rederus filius Anken, Hb.; 1317 Reder Knop, Liibeck (NN).

 

FD

Rediers

1. Patr. Redier. Germ. VN rêd-hari; zie Reder 2., Rahier. – 2. Zie Rodier(s).

 

FD

Rédiger

Rédiger: Patr. Germ. VN rêd-ger ‘raad-speer’: Hredgaerus (MORLETI).

 

FD

Reding

1. Proven. Redingen (Dép. Vertrijk). — 2. V. RAD.

 

EV

Reding

Nom d’origine: Reding, fr. Redange (G.D. Lux.).

 

JG

Reding

Redig, Reddin(g), -ink: Patr. Afl. van Germ. rêd-naam, zoals Radboud, Radbert, Ramond. 1220 Gredericus Rethinc, U (GYSS. 1999′); 1321 Walterus Reding; 1346 Arnoldus Radine = Reddinc, Tn. (C. BAERT); 1400 Jan Redingh, Aw. (ANP).

 

FD

Redlich

BN Mhd. redelich: welsprekend, verstandig, rechtschapen. 1310 H. Retlich, Mainz (BRECH.).

 

FD

Redmann

zie Redemans.

 

FD

Redolfi

Patr. It. Rodolfi < Germ. VN Rodolf.

 

FD

Redon(do)

Occ./Catalaanse BN: rond.

 

FD

Redoté

Redoté dit Redouté, Redotez, Redotté, Redouté. 1334 «Jehan Redoute!» ComptesMons, 1363-64 «Colars (li) Redoub­lés» PolyptAth, 1530 «Simon Jacquemin fils de feu Léonard le Redoubteit», 1608 «Pon-cellet le Redoubté» GuillLiège; surnom: fr. redouté ‘qui inspire la crainte’ FEW 3, 170a.

 

JG

Redoute

Nom d’origine: La Redoute; ou bien à lire: Redouté [avec perte de l’accent].

 

JG

Redouté

Proven. 1. Rieudotte. V. Leredotté. — 2. Redoute. L.D.

 

EV

Redouté

-te(y), Redot(t)é, -te(z), Leredotté, -te: Fr. redouté: gevreesd, geducht. BN. 1334 Jehan Redoutet, Bergen (PIERARD).

 

FD

Redoux

1600 «Gille Reclau» BourgNamur = 1602-3 «Gilles Recloz» TerriersNamur; sur­nom: w. nam. rèclô ‘reclus; renfermé’ FEW 2, 756b. Cf. aussi Rucloux.

 

JG

Redregoo

zie Rodrigo.

 

FD

Ree(s)

1. Proven. Dép. Kasterlee. — 2. V. RAD (Raz).

 

EV

Ree, van

van Rey(e): PlN Ree (DR). 1578 Margarete vanRee, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Reeb

zie Rip.

 

FD

Reeber

cf. Reiber.

 

JG

Reeber

zie Reber.

 

FD

Reechtmans

Reeckmans, zie Reekmans.

 

FD

Reeck, van den

zie (van) Reek.

 

FD

Reeckman

génitif: Reeckmans, Reekmans, cf. Reckman(s).

 

JG

Reed

E. FN Read. Oe. read, E. red: rood. BN. 1296 Hamo le Reed, Sussex (REANEY).

 

FD

Reeder

zie Reder.

 

FD

Reeff

Zie Reif(f).

 

FD

Reeh

zie Reh.

 

FD

Reek, (van)

van den Ree(c)k, van Reck(t): 1. PlN Reek in Bilzen of in NB. 1487 Jannes van Reeck, St.-Tr. (GHYSEN). – 2. Zie Van Reek.

 

FD

Reekers

zie Recker(s).

 

FD

Reekmans

Reeckmans, -mann, Reechtmans, Rechtman, Reckman(s), -mann, Raickman(ne): 1. Afl. van Van den Reke, Van der Reken, Van Reek of Van Reek. 1351 Jan Reckemans erve, Walem (OARI). – 2. Patr. Afl. van Re(c)k. 1366 Heini Rekman, Mûllheim (BRECH.).

 

FD

Réel

Réel. Surnom: moy. fr. réel ‘loyal, honnête’ FEW 10, 20la, comp. Real, ou bien anc. fr. réel ‘rayon de miel’ FEW 16, 217b.

 

JG

Réel,

Réel, Re(e)ls, Rheel, Relens, Reeling, Reelinck, Reli{c)k: Patr. Réel < Radilo, dim. van Germ. rêd-naam. Vgl. VN Reelf < Radolf, Rel < Reilof en Friese VN Reeltsje (V. D.SCHAAR).

 

FD

Reeman(s)

zie Redemans, Reyman(s).

 

FD

Reemers

Dérivé (au génitif) de moy. néerl. reem, raem ‘rame (pour étendre les draps)’.

 

JG

Reemers

zie Reimer(s).

 

FD

Reempts, van

PlN Riemst (L) of Reemst in Ede (G).

 

FD

Reen, van

PlN in Lutkewierum (FL).

 

FD

Reenaer(t)s

zie Reinaert, Rainaer(s).

 

FD

Reenaers

cf. Reinaert(s).

 

JG

Reenen, van

van Rhienen: PlN Rhenen (U). 1746

Martinus van Rhenen, Oosterhout-Aw. (AP).

 

FD

Reeners

V. RAD (Ran).

 

EV

Reeners

zie Reiner(s).

 

FD

Reens

zie Rein.

 

FD

Reep

zie Rip.

 

FD

Reeper(e), de

de Reepre, Reper: BerN van de reper, touwslager. ±1200 Dirinus Repre; 1245 Arnulfus Repre (DEBR. 1980); 1326 Bouden de Repre, Ip. (BEELE); 1361 Ghiselbrecht de Reepere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Reeping(h)en, van

van Reepinghem: PlN Repingen in Vollezele (VB). 1506 France van Reepinghe; 1694 Lowis van Reepinck, Bg. (DF XIII).

 

FD

Reepkens

Dimin. (au génitif double) de moy. néerl. reep ‘corde, cordage’.

 

JG

Reepkens

Repkes: Dim. van Reep, Rip. Patr.

 

FD

Reepmaker(s)

BerN van de reepmaker, de reper of  touwslager. Vgl. De Reeper. 1354 de Reepmekere, Tn. (C. BAERT); 1355 Jhans Graven de reepmakre huus, Ktr. (DEBR. 1970); 1568 Boy de Reepmaker, Kassel (DGW).

 

FD

Reepmakers

Profess. (FI.). ,,Fabri-cant de cerceaux ». Synon. : Reper.

 

EV

Reere, de

zie Dereere.

 

FD

Reeren

Reerink, Rerren: Patr. Afl. van Germ. VN Redert: rêd-hard ‘raad-sterk’. Ook Ndd. VN Reder. 1284 Joh. filius Rederi, Hb. (BRECH.). Friese VN Reer, var. van Reier (V.D.SCHAAR). Rees, van: PlN Rees in Kasterlee (A).

 

FD

Reeren.

Proven. Raeren  (Loc.).

 

EV

Rees

Rées. 14e s. «Jean de Rees» Liège, 1474 «Henricus dictus le grant Henri de Ree» PrincipLiège, 1598 «Martyn Ree», «Catelyn Ree» DénWavre; topon. Rees, w. è rése, à Herstal, à Milmort (Lg), (Les) Rées, à Dinant (Nr), etc.

 

JG

Rees(e)

zie Raas.

 

 

Rees(e), (de)

de Rese, de Reze, Derèse, Derèze: Mnl.

rese: reus. BN voor een reus van een kerel. Vgl. De

Reuse. 1331 Jan de Rese, Rupelmonde (V.GORP

1949)-

 

FD

Reeskens,

zie Raskin.

 

FD

Reest, van der,

zie van der Eest.

 

FD

Reestman,

zie Riestmans.

 

FD

Reet(h), van

van Reth, Verreet, Verret(h), Vered, Veret: 1. PlN Reet (A). 1309 Henricus de Reeth, Reet; 1394 Willem van Reet, Aarts. (MAR.); 1412 Laureys van Reeth, Aw. (ANP). – 2. Evtl. < Van de(r) Reet.

 

FD

Reet(h), van de(r)

zie van der Riet.

 

FD

Reeuws

zie Réaux.

 

FD

Reeves

Proven. Rêves (Loc.).

 

EV

Réfeld

Zie Rehfeldt.

 

FD

Reff

Nom d’origine: Les Reffes, à Nollevaux (Lx), etc. ; cf. aussi Reiff.

 

JG

Reff

Zie Reif(f).

 

FD

Reffay

Rifay: PlN Refail (N): 1211 Refai (TW).

 

FD

Reffers

zie Reiffer(s).

 

FD

Refrégler

Ook Refrégé. BN voor een kouwelijk mens (DNF).

 

FD

Refuge

PlN Refuge: toevluchtsoord. Abdijen en kloosters hadden vaak een refuge in de nabije stad.

 

FD

Reg(h)ter, de

zie (de) Rechter.

 

FD

Rega

Réga, Regaerd, -aert, -ard, Regau, Régo, Regos. 1267 «Anniés li Regaus» = 1268 «Anniés le Regaut» ChartesHainaut, 1612 «Antoine Regard» TerriersNamur; nom issu de l’anthrop. germ. rik-hari (Rigard) et non point nom d’origine (domaine ayant un regard, une vue sur…).

 

JG

Rega(e)rd

-aert, Rega(t), zie Reingardt.

 

FD

Rega(t)

zie Reingardt, Rigout.

 

FD

Régal

Fausse régression de Réga (ci-dessus) ou var. de Rigal.

 

JG

Regal(do)

Régal, -au(s), zie Rigout.

 

FD

Regali

Rigali. Probabl. génitif latin de Rigal.

 

JG

Regan

lerse FN, ook O’Regan: afstammeling van Riagàan: kleine koning. 1264 Padyne Regane, Dublin (REANEY).

 

FD

Régar(t)

1. Proven. Regard, ,,Vue ». L.D. — 2. V. RAD (Rak).

 

EV

Regeer

Regheere, Reger, Rieger, Reghers, Reggers, Réggers: Patr. Germ. VN ragin-ger ‘raad-speer’: 1050 Reingerus; 1200 Reingerus de Watervlieth; 136 e. Reigerus, Cent (GN); 1303 van Janne Reinghere, Oostkamp (VERKEST); 1267 Reingerkinus Faber; 1306 Reingers li Favres, Ip. (BEELE); 1358 Pieter Reygheers sone, Hulst (DEBR. 1999); 1639 Joos Regheer, Kemmel (DUV.). Reggers en Reghers kunnen evtl. uit Regaerts verdoft zijn (zie Reingardt).

 

FD

Regel, de

de Reghel, Reigel, Reygel, Reijgel: Pacr. Dim. van ragin-naam: Regilo (MORLETI).

 

FD

Regelbrugge

PlN Regelsbrugge in Aalst (OV). 1360 van Clause van Reghelsbrugghe, Cent (GSB); 1378 Goessene van Reghelsbrugghe, Dend. (OSD); 1409 Gillis van Regelsbrugghe, Aalst (med. A. Clabots, Aalst); 1561 Hans van Reghelbrugghe…Bruessele, Pamele (V.BUTS.).

 

FD

Regelink

Regellinck: Patr. Afl. van Regel.

 

FD

Regels

Ré-. Surnom: génitif de moy. néerl. regele ‘ligne droite, règle, etc.’.

 

JG

Regener

zie Reiner(s).

 

FD

Regenmortel, van

van Regenmorter, van Rege(n)moorter, van Regemofojrtel, Regejn)mortel(s), van Regemorte(r), van Rege(n)meuter, Regemeut(t)er, van Reguemortel, Reguemeute, -mente, van Remo(o)rtel(e), van Remoorter(e), van Remooretere,van Regemortel: PlN Regenmortel: drassige grond aïs grensscheiding. PlN in Kontich (ROEL. 1942), Reet (A) en bij Helvoort (NB). 1426 Wouter vanden Reghemorter = 1452 Wouter van Reghemoeter = 1472 Wouter van Reeghemortel; 1521 Heyndrick van Regemortel = 1532 Heynrick van Remoerter, Aarts. (MAR.); 1450 Jan vanden Regenmorter, Kontich (SELS).

 

FD

Régent

Mnl. régent: bestuurder, prelaat. BN/ BerBN. 1787 Ign. Régent, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Regenwetter

-vetter: BN: regenweer.

 

FD

Reger

Regère (forme romanisée), au génitif: Reggers. Nom issu de l’anthrop. germ. rad-gair.

 

JG

Reger

Regheere, Reghers, Reggers, zie Regeer.

 

FD

Reget

1. V. RAD (Rac). — 2. Pro­ven. Rejet (L.D.).

 

EV

Regge, de

Reïnterpretatie van Der(h)egge < Van der Heggen.

 

FD

Reghel, de

zie Regel.

 

FD

Reghem

Nom d’origine: Reckem (FlOcc)?

 

JG

Reghem

zie Reguème.

 

FD

Reghert

zie Reingardt.

 

FD

Regibaut

-baux, -beau, -bo(t), zie Reinbout.

 

FD

Régibaut

Régibaux, -eau, Regibo, Ré-, Rigebo. Nom issu de l’anthrop. germ. ragin-bald (Fôrst. 1223). Cf. aussi Résibois.

 

JG

Régibeau

Reginster. Proven. ,,Bois-, Etablissement- -du sieur Ragin.

 

EV

Regien

zie Régine.

 

FD

Régiment

zie Résimont.

 

FD

Regimont

Ré-. Nom d’origine: topon. [à loca­liser] ou var. de Résimont.

 

JG

Regina

1. Metr. Lat. HN Regina ‘koningin’. Ook fem. van Germ. ragin-naam: Ragina. –2. Var. van Reginard, Regnard = Reinaert.

 

FD

Reginaldi

-aud, zie Reinoud(s).

 

FD

Régine

Regien: Metr. Lat. HN Regina.

 

FD

Reginster

Nom d’origine: Reginster, à Lou-veigné (Lg).

 

JG

Reginster

PlN in Louveigné (LU).

 

FD

Régis

Gen. van Lat. rex: koning. 1613 Carel Royal alias Régis, Spanje-Aw. (med. H. Lambrechts).

 

FD

Regn-

-ard, -art, -ier, -aud(in), Regout. V. RAD (Rank, Rak).

 

EV

Regnard

-art, Regnaud, -ault. 1331 «Regnaitd de Labrout» CartValDieu, 1368 «Regnaut prostré curey de Ourgoy» CartOrval, 1444 «Regnault le Bastart» AidesNamur, 1472 «Régnait le Foullon», «Thierion Regnart» DénVirton, « Regnault l’Allemant» Mont-quintin, 1496 «Pierre Regnart» BourgNamur, 1501 «Regnar de Bryamont» CoutStavelot, 1597 «Massinet Regnault» BourgDinant, 1602-3 «Regnard Desneu» TerriersNamur, 1619 «Pierre Regnau» BourgNamur, 1659 «Denis Henri Regnaut» DénSalm; nom issu de l’anthrop. germ. ragin-hard et/ou ragin-wald (Fôrst. 1230).

 

JG

Regnard

-art, zie Reinaert.

 

FD

Regnault

-aud, zie Reinoud(s).

 

FD

Régner

-ier(s), -(i)ez, -y, zie Reiner(s).

 

FD

Regnery

cf. Renery.

 

JG

Regnery

zie Reiner(s).

 

FD

Regniac

Var. de Rognac?

 

JG

Régnier

-ir, -er, cf. Renier.

 

JG

Regniers

Génitif néerl. de Renier.

 

JG

Regno

Nom issu de l’anthrop. germ. ragin-wald (Fôrst. 1237).

 

JG

Regno,

zie Reinoud(s).

 

FD

Regnould

Nom issu de l’anthrop. germ. ragin-wulf (Fôrst. 1240).

 

JG

Regnoult

zie Reinoud(s), Renouf.

 

FD

Rego

-os, -ou{d)t, -ourd, zie Reyngoudt, Rigout.

 

FD

Régo

Regos, cf. Regau.

 

JG

Regolle

zie Rigolle.

 

FD

Regout

Nom issu de l’anthrop. germ. rik-wulf; ou bien mis pour de Reggo, du nom d’un

verrier vénitien. – Bibliogr. : Guy Regout, Gé­néalogie de la famille Regout, Namur, 1975.

 

JG

Regt, de

zie Rech(t).

 

FD

Regter, de

Regters, zie (de) Rechter.

 

FD

Reguème

Reghem, Reghem: Patr. Germ. VN rîk-helm ‘machtig-helm’: Richelmus, Riquelmus (MORLET I).

 

FD

Reguemeute

-mente, zie van Regenmortel.

 

FD

Reh

Reeh, Rehe: BN D. Reh: ree.

 

FD

Rehan

NF sans doute non indigène, p.-ê. de protestant, que l’on rencontre aux 16e et 17e s. d’après GeneaNet à Acquin (PdC) ou à Kerkrade (P.-B.).

 

JG

Rehema

Rehermann, zie Rehman(n).

 

FD

Reheul

zie Rihoux.

 

FD

Rehfeldt

Réfeld: PlN Reh(e)feld (BB, S).

 

FD

Rehlinger

PlN Rehlingen (RP, SL, NS, BEI).

 

FD

Rehm

Patr. VN Remo < Reimboud (BRECH.).

 

FD

Rehman(n)

Rehermann, Rehema: Patr. Rei(n)marm, afl. van ragin-naam (BRECH.).

 

FD

Rehmer

zie Rymer.

 

FD

Reho

zie Rihoux.

 

FD

Rehorst

PlN Reh-horst: ree-bosje.

 

FD

Rei(t)zer

zie Reiser.

 

FD

Reiber

Nom de profession: ail. Reiber ‘trotteur, broyeur’.

 

JG

Reiber

Reyper: BerN Mhd. rîber: badknecht, (> pej.) boef. 1420 Jôrg Ryber, Baderknecht, Kempten (BRECH.).

 

FD

Reich

Reiche(n), Reisch: i. Patr. Germ. VN. Korte vorm van rîk-naam. Vgl. Ryk. – 2. BN voor een rijke. Vgl. De Rijk.

 

FD

Reichard

-ar(d)t, -artz, -ert(z), Riechert, -er{t)s: Patr.D. vorm van Rijkaard. Zie Ryckaerts.

 

FD

Reiche(n)

zie Reich.

 

FD

Reichel(t)

Rei(s)chl, Rich(i)l, Richel: Patr. i. Dim. van Germ. rîk-naam. Vgl. Reichlin(g). 1474 Petrus Richel, Chemnitz; 1610 Chr. Reichel alias Reich, Silezië. – 2. Germ. VN Reichwald (BRECH.).

 

FD

Reichenbach

Verspreide D. PlN.

 

FD

Reichenberg

PlN (BB, BEI, HS, RP, S).

 

FD

Reichenberger

Ethnique: habitant de Reichen-berg (Tchécoslovaquie), etc.

 

JG

Reicher

-ert. Surnom: ail. reicher ‘riche’; ou bien var. ail. de Richard.

 

JG

Reicher

Riechers: Patr. D. vorm van Germ. VN Rijker; zie Rijkers. Of < Reichert.

 

FD

Reichert(z)

zie Reichard.

 

FD

Reichl

zie Reichel(t).

 

FD

Reichler

Reychler: Patr. Afl. van Reichel(t). 1508 Wolfg. Richler, Badensee (BRECH.).

 

FD

Reichlin(g)

Raychlin: Patr. D. afl. van Germ. rîk-naam. 1382 Jodocus Rychlin und seine Tochter Greda die Reichlingerin (BRECH.). Vgl. Ryckelynck.

 

FD

Reichling

w. (Bastogne) Rinchlin. Dérivé ail. d’un anthrop. germ. en

rîkja-,  cf. 1382 «Jodo-cusRychlin»(Brech. 11,389).

 

JG

Reichman(n)

Rejchman, Richmann, Richtman(n):D. pendant van de FN Rijkman(s).

 

FD

Reid

Nom d’origine: La Reid (arr. Verviers).

 

JG

Reid(t)

zie Reith.

 

FD

Reidanus

Latinisering van Reid (zie Reith 2.); vgl. Reidinga, Reijding

(V.D.PLANK).

 

FD

Reidemeister

Reymester: BerN van de ritmeester (ziei.v.)(NN).

 

FD

Reif(f)

Reeff, Réeff, Reff: 1. Patr. Korte vorm voor Reifin, vleivorm van Germ. VN Renvard, Reinveerd, Raginfrid. 1336 Heinric f. Hannins f. Kerstiaens Reifs, Bredene; 1336 Willem Reyfin, Bredene (RYCKEBOER); 1325 Jan Ref; 1386 Jehan Reifs, Ip. (BEELE). – 2. D. FN Reif(f ) < Rîfo < Germ. VN Rîchfrit (BRECH.). Zie Ryf. – 3. D. FN Reif(f) kan ook een BerBN zijn voor een kuiper (naar de hoepel) of huisnaam. 1325 de domo zu dem Reyfe, Worms (BRECH.).

 

FD

Reifenberg

PlN (BEI, HS, RP).

 

FD

Reiff

Forme courte de Reifin, hypocor. du nom germ. Renvard, Reinveerd < ragin-frid [FD] ou bien NF ail. < germ. Rîfo (Brech. II, 390). Cf. aussi Reff.

 

JG

Reiffer(s)

Reffers: Patr. Germ. VN Rifarius, Riferius, Ripherus (MORLETI).

 

FD

Reifferscheidt

PlN Reifferscheid (RP, NRW). 1290 Jehans de Rifersceit, sires de Malberg (CDN); 1401 de hère van Riferscheit, Lv. (HB 553).

 

FD

Reig

V. RAD (Rac).

 

EV

Reigardt

zie Reingardt.

 

FD

Reigel

zie Regel.

 

FD

Reign(i)er

-iez, zie Reiner(s).

 

FD

Reignier

cf. Renier.

 

JG

Reiher

BN D. Reiher: reiger. Vgl. De Reygher(e).

 

FD

Reijen, van den

zie van den Ryn.

 

FD

Reijendam, van

PlN Reidam in Oostkamp (WV). 1302 Janne van Roydamme = 1309 Janne van Ridamme, Bg. (DF XIII).

 

FD

Reijnders

cf. Reinders.

 

JG

Reijnkens

zie Renkin.

 

FD

Reijsbosch

zie Rijsbosch.

 

FD

Reijsen, van

van de(r/n) Reyse(n), zie van den Ryse.

 

FD

Reijserhove

zie Ryserhove.

 

FD

Reijten, van

Wellicht var. van Van Reydt.

 

FD

Reijze, van de

zie van den Ryse.

 

FD

Reil(es)

Proven. Rulles (Loc.).

 

EV

Reiland

Reillant, zie Reylandt.

 

FD

Reilhof

Patr. Germ. VN Reilof: ragin-wulf. 1218 Reinlofus Rentekin (LEYS1952).

 

FD

Reiling

PlN Reilingen (BW).

 

FD

Reilly

PlN (Oise). Of var. van Rely?

 

FD

Reim

Reytn, Reijm, Reims, Rem, Rym(en), Rijm{en), Reimen, Reymen, Ruymen, Ruijmen: Patr. i. Ryme < Rim(m)o (Fm.), bakervorm van een Germ. VN, zoals Rikmar. 1382 van Janne Rij m = van Jan Rime, Olsene (DEBR. 1970). – 2. Korte vorm van Reimaar, Reimboud of Reimbrecht/Rembert. -3. Patr./Metr. Vleivorm van VN Remigius, -ia. Vgl. dim. Reimkens in L (VS1985,454).

 

FD

Reimann

zie Reyman(s).

 

FD

Reimer

Rajmer: D. Patr. Zie Reimer(s).

 

FD

Reimer(s)

Reymer(s), Remer, Rémer, Reemers, Remmers: Patr. Germ. VN ragin-mêr ‘raad-beroemd’: Ra(g)inmar (Fm.). 12e e. Regemarus; 1154 Reinmarus de Filfort; 1241 Reimar, Gent (GN). 1393 Willem Reimaer, Ktr. (DEBR. 1970); 1455 Joh. Reymeers, Ht. (A. GHIJSEN); 1568 Christian Reymer, FV (DGW).

 

FD

Reimer(s)

V. RAD (Ra).

 

EV

Reimeringer

-erink: PlN Reimering (BEI).

 

FD

Reimersda(h)l

(van) Reymersdael, (van) Rijmersdael, (van) Rymersdael, van Ruymersdael: PlN Remersdaal (L).

 

FD

Reimerswaal, van

(van) Remmerswaal, Remmerzwaan, Rimmelzwaan, de Rommerswaele: PlN Reimerswaal, in 1530-1552 verdronken stad op Tolen (Z). 1276 Clais sone van Reimarswale, Holland; 1300 Boudiné van Reymerswale, Middelburg (CG); 1383 Wolfaerde van Reymerswale = 1400 Wolfaert van Remerswale, Aw. (CLEMEUR); 1586 Jacob van Romerswale, Reet(MAR.).

 

FD

Reimet

Remits: Patr. L vormen van Germ. VN Reimboud, Reinboud, via Reimots (PAQ. 130). 1646 Remits, Sambeek; 1696 Adriana Remmets = 1726 A. Remits, Heesch; 1673 Petrus Reijmerden (vader van) Reijmed Petrusz Reijmedts, Drunen (PDB).

 

FD

Reims

Nom d’origine : Reims (Champagne).

 

JG

Rein

Rein- -eson, -quin, -bot, -artz, -hard, -ers. V. RAD (Ran).

 

EV

Rein

Reyne(n), -ens, Reijn(en), Rijnen, Reine, Renn, Renne(n), Reyn(s), Reijns, Reins, Rens, Reens, Rents, Rins, Ryns: Patr. Korte vorm van Germ. ragin-naam, zoals Reinaert, Reiner. 1684 Michiel Reijnen = 1685 M. Reyners, Grote-Brogel (NOUWEN); 1522 Jans van Alsenberge geheeten Reyneers = weduwe wijlen Gielis Reyns, Bs. (OSTYN).

 

FD

Reinaer(s)

-artz, Reynaers, Reijnaers, Renar, -aer(s), -aeers, Reenaers: Patr. Theoretisch de Germ. VN Reinaar: ragin-hari, ofschoon die Ndl. normaal Reiner wordt (zie Reiner(s)): 1328 Johannis Reinaer, Ktr. (DEBR. 1971); 1281 Jacobus Reinare, Lambertus Renare, Ip. (BEELE). Praktisch werden Reinaard en Reinaar, -er verward, vooral in de gen. Reinaer(t)s, door ass. ts/s. Bovendien is Rena(e)r ook een grafie voor de Rom. vorm Renard. 1398 Jan Reynaere, Gillis Reynare, Beelle Reynarde, Ledegem; 1382 van Jan Reynnaerde = den hoire Jan Reynaers, Pittem (DEBR. 1970).

 

FD

Reinaert

-ard, -art, -ard(t)s, -ar(t)z, -aerts, -ert(z), -aer, -aers{t), -hard(t), -hart, -arhz, -a(s), Rheinhard, Reynaarts, -aert(s), -aertz, -ert(s)z, -aers, -ard(t)s, -artz, -a, Reijnaert, -aer(t)s, Rynaert(s), Rijnaerts, -art, Rinnaert, Renar(d), -art(s), -aert(s), -aer(s), -ardy, -ardie, Lerenard, Rénaers, Renaeers, Reenaer(t)s, Renna, Rene(e)rt, Rennerts, -ertz, Renert(e), Rénert(e), Rinert, Regnard, -art, Raynard, Roynard: Patr. Germ. VN ragin-hard: ‘raad-sterk’: Reg(e)nardus, Raginhardus, Rainardus (Dip., GN). In de roman ‘Van den vos Reinaerde’ kreeg de vos zoals de andere ml. dieren een mansnaam. In het Fr. taalgebied was de ‘Roman du renard’ zo populair, dat de eigennaam renard soortnaam werd voor de vos en het oude woord goupil (< Lat-. vulpicellus) verdrong. 1280 Joh. Reinart; 1393 Braem Reynard, Ip. (BEELE). Zie ook Reinaer(s).

 

FD

Reinaert

au génitif: Reinaers, -aerts, -aertz, Reenaers, Reinars, -artz, -ers, -ertz. Forme néerl. de Renard.

 

JG

Reinaud

-aut, zie Reinoud(s).

 

FD

Reinbold

-bout, etc. 1096 «Reinbaldus filius Reinbladi de Gesselin» CartCouvin; nom issu de l’anthrop. germ. ragin-bald.

 

JG

Reinbout

-bold, -boit, -bot(he), Reymbouts, -baut, Regibaut, -baux, -beau, -bo(t), Régi-, Rigebo, Résibeau, Résibois, Resibois, Resboux, Rimbold, -bout, -baut, -baud, -baet, -beau(x), -bauw, Rembouts, -baut, -baud, -baux, -bold, Raimbaud, -bault, Rainbeaux, Reynebeau, Rennebo, -boog(h): Patr. Germ. VN ragin-balth ‘raad-moedig’: Raginbold, Reinbold, Rembaldus (Fm., MORLET I). 1210 Rainbaldus, Ktr. (DEBR. 1980); 1263 Tanke f. Reinbouds; 1288 Hannekin Reinboud, Bg. (CG); +1300 Jakemes Raimbaus, PdC (BOUGARD); 1306 Reimbaus Postiel; 1326 Jan Raimbout; 1373 Jan Rainboud, Ip. (BEELE); 1438 Angniès Raimbaulde, Dk. (TTT). Vgl. Rambout 2.

 

FD

Reindel

Patr. Obd. dim. van Germ. ragin-naam.

 

FD

Reinders

Reijnders, Reynders, Rijnders, Rynders, etc. Génitif (avec intercalation de d) de Reiner (= Renier) (Carnoy 40).

 

JG

Reine(c)ke

Reini(c)ke, Rijnek(e), Rynek, Rynik, Rennecke, Renique: Patr. Ndd. dim. van ragin-naam; zie Renkin.

 

FD

Reinenbergh

zie Rennenberg.

 

FD

Reiner(s)

-ertz, -ehr, Reyner(s), Reijner(s), Regener, Reinehr, Renner, Reeners, Rener(s), Renerius, Reinders, Reynders, R(e)ijnders, Rynders, Rinder(s), Renders, Rainier, Raignier, Reign(i)er, Reygnier, Regnier(s), -er, -(i)ez, -y, Reynier(s), R(e)ijniers, Rynier(s), Reinier, Reynheere, Renier(s), -1ère, -1ère, Rayner, Re(g)nery, Renieris: 1. Patr, Germ. VN ragin-hari ‘raad-leger’. Raginhari, Reginarius, Reiner(us) (Fm., MORLET I, GN). Rainier/Renier is de Rom. vorm. 1270 Willem Reinere, Gent (CG); 1281 Lambertus Renare; 1379 Reynier de Dukre = 1391 Renier le Dukere; 1280 Robin Renier, Ip. (BEELE); 1440 Aert Reyners son, Zonhoven (MNT 278). – 2. Soms verward met Reinaard. 146 e. Renard dit Renier; Renier dit Reinhart; of met Reinoud: Renier dit Renualz de Strée, Luik (BODY).

 

FD

Reines

-esch, cf. Reyns, génitif de Reiner (Car­noy 40, note 1).

 

JG

Reinesch

Reinis(ch), Reinitz: Patr. Silezisch-Saksische afl. van Germ. ragin-naam. 1353 Renczco = Reynhard von Gausk (DN).

 

FD

Reinfeld

Rainfeld: PlN Reinfeld (SH).

 

FD

Reingardt

Ryngaert, -carz, Ringaert, -gard, Rygaert(s), Rijgaert, Riga(e)rt, Riga(t)s, Reigardt, Reygaerd(ts), -gaert, -gaer(t)s, Reijgaerts, Reghert, Regaerd, -aert, -ard, Réga, Rega(t), Riega, Rièga, Riga, Ruga: Metr. Germ. VN ragin-gard ‘raad-gaard’: Raingardis (MORLET I). 981 Reingard, 1130 Reingart uxor Ulbaldi (GN); 1527 Jan Regarts, Heers (LAES); 1568 Joannes Rigardt, Lv. (HENNO).

 

FD

Reingraber

zie Rengruber.

 

FD

Reinhard(t)

zie Reinaert.

 

FD

Reinhardt

Forme all. de Reinaert.

 

JG

Reinhers

Génitif de Reiner (= Régnier).

 

JG

Reinhold

-holz, -houd, zie Reinoud(s).

 

FD

Reini(c)ke

zie Reinecke.

 

FD

Reinier

cf. Renier.

 

JG

Reinier

zie Reiner(s).

 

FD

Reininger

PlN Reiningen (NRW, NS).

 

FD

Reinis(ch)

-itz, zie Reinesch.

 

FD

Reinken

-kin, cf. Renkin.

 

JG

Reinkin

-ke(n), -kens, zie Renkin.

 

FD

Reinotte

cf. Renotte.

 

JG

Reinotte

zie Renotte.

 

FD

Reinoud(s)

-aut, -houd, -hold, -holz, -aud, Reynouds, -oudt, -ot, -aud, -olds, -hout, Reijnhoudt, Rijnhout, Rynwalt, Rijnwalt, Renoudts, -out, -ou(lt), -au(l)d, -au(t), -ault, -(e)au(x), -o(z), Rennauld, -aux, -eau(x), Rainaud, -aut, -aux, -eau, Raynaud, -al, -el, Reynal, Regnaud, -ault, -o, -ouït, Raigneau, Royneau, Rainho(ld), -aldi, Reginaldi, -aud, de Renau: 1. Patr. Germ. VN ragin-wald ‘raad-heerser’: Raginald, Reinold (Fm.), Reinoldus (GN). 1202 Renaldo (DEBR. 1980); 1276 Reinaus del Eawe = 1326 Renoud van den Watere; 1268 Hankinus filius Renoud = Joh. Renoud; 1388 Jhan Reynoud = 1389 Jehan Renoud, Ip. (BEELE); 1376 Symoen Reynault, Ktr. (WYFFELS1960); 1418 Renaut de Pruilly, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Makkelijk verward met Reinaard of Renier. 146 e. Renier dit Renualz de Strée; Renard dit Renaud de Rovel; Renard dit Reynold de Bergh, Luik (BODY).

 

FD

Reinquet

Dimin. en -ket du thème de Ren(ier), etc.

 

JG

Reinquet

zie Renquet.

 

FD

Reinquin

cf. Renkin.

 

JG

Reinquin

zie Renkin.

 

FD

Reins

zie Rein, Rince.

 

FD

Reinsberg

Proven. ,,Colline du sieur Ren- -ard ou -aud ».

 

EV

Reinsdorf(f)

PlN Reinsdorf (NS).

 

FD

Reinson

cf. Renson.

 

JG

Reinson

zie Renneson.

 

FD

Reintje(n)s

-tges, zie Renkin.

 

FD

Reintjens

Reyntjens, -tiens, Ryntjens. Génitif double du dimin. de Re(i)n-, thème anthropon. de Renard, Renier.

 

JG

Reintjens

V. RAD (Rand).

 

EV

Reip

Hypocor. de l’anthrop. germ. rid-behrt (Fôrst. 1274).

 

JG

Reip

zie Rip.

 

FD

Reis

Nom d’origine: topon. fréquent en Wallo­nie; ou bien dérivé de Ragizo, Regizo, hypo­cor. d’un anthrop. germ. en ragin- [FD].

 

JG

Reis

Reys, Reijs, Rys, Rijs, Reisen, Reysen(s), Reyses, Reyzen, Ryssen(s): Patr. i. Ragizo, Regizo, afl. van Germ. ragin-naam. Vgl. Reiss(e). 1326 Jan Reis, Ip. (BEELE); 1385 Andréas Reys, Tg. (TYTGAT); 1619 Willem Reijse, Bilzen (SCHOE.). – 2. Later kon Reis ook spellingvar. zijn van Rys. – 3. Verkort < Laureis. 1576 Laureis Reysens, Achel (AP).

 

FD

Reis(en)

1.   Habitude.   (Reis(en), ,,Voyage(s) ». N. de voyageur. N°

201. — 2. V. RAD (Rand).

 

EV

Reisch

Zie Reich.

 

FD

Reischl

zie Reichel(t).

 

FD

Reisdorf

-orff. Nom d’origine: Reisdorf (G.-D. Lux.).

 

JG

Reisdorf(f)

PlN Reisdorf (GH).

 

FD

Reisen

Nom d’origine: Reisen (Pologne), officiellement Rydzyna.

 

JG

Reisen

PlN (BEI, HS).

 

FD

Reisener

Reisner (forme contractée). Ethnique: habitant de Reisen (ci-dessus); ou bien surnom de mercenaire, d’homme de guerre, dérivé de moy. haut-ail, reisen [FD], cf. Reiser (ci-des­sous).

 

JG

Reisener

zie Reisner.

 

FD

Reiser

Reisser, Reyser, Raiser, Raizer, Raizair, Rei(t)zer, Reser, Réser, Rezer, Rêzer, Risser: Mhd. reisaere: soldaat, krijger, huurling. 1296 Heinrich Reisser, Zurich (BRECH.).

 

FD

Reiser

Reizer, Reser, Réser. Moy. néerl. reiser ‘voyageur, messager; cavalier’.

 

JG

Reisgen,

-gies, Reiske: Dim. van Reis. Vgl. Reyskens.

 

FD

Reisi(n)ger

Riesinger: Verspreide PlN Reising(en), Reisig: struikgewas, rijshout.

 

FD

Reismann

Reitzmann, Roizman: BerN Mhd. reisman: krijger, huurling. Vgl. Reiser. 1325 Nikol. dictus Reyseman, Mainz (BRECH.).

 

FD

Reisner

cf. Reisener.

 

JG

Reisner

Reisener, Rajzner, Rejzner, Risner: Afl. van Mhd. reisen: te velde trekken. BerN van soldenier, krijger. Vgl. Reiser.

 

FD

Reiss(e)

Reisz, Reitz, Rais, Raïs(s), Rajz: 1. Patr. Joodse FN Reis(s) < Zacharias. – 2. Patr. < Ragizo, Regizo, afl. van ragin-naam. Zie Reis 1.1328 Raise Hobpelier (BRECH.).

 

FD

Reisser

zie Reiser.

 

FD

Reiter

au génitif: Reiters. Surnom: all. Reiter ‘cavalier’. « Composé avec -mann : Reiterman, -ann.

 

JG

Reiter

Reiters, Reitter, Reyt(t)er, de Reytere, de Ryter:

1. Mnl. reiter: werkman die sloten schoonmaakt, ze zuivert van kroos en waterplanten. 1426 Ghelants de Reytere; 1478 Jan de Reytere, Cent (V.LAN.). 2. D. FN Reiter: de Ruiter.

Reith, Raydt, Reid(t): i. PlN Rheidt (NRW). 1450 Joh. Reyde von Schonenburg (BRECH.). – 2. Patr. Reid, Reit. Friese VN (V. D. SCHAAR).

 

FD

Reitz

zie Reiss(e).

 

FD

Reitzmann

zie Reismann.

 

FD

Reize, de

zie Derèse.

 

FD

Rejchman

zie Reichmann.

 

FD

Rejzner

zie Reisner.

 

FD

Rek

Reck, Recq, Rekk, Rekx, Rex: Patr. Germ. VN Recco (MORLETI). Of korte vorm van een rîk-naam; vgl. Rekkers. 1423 Reck und Heinz Kiing, Reutlingen (BRECH.); 1433 Merten Reck Jans Rexsoen was, Lier (FRANS).

 

FD

Rekals

zie Ricaud.

 

FD

Rekar

Rekaers, zie Ryckaert(s).

 

FD

Reken, van der

1. PlN de Reke in Krombeke en Wervik (WV). 1316 Heinric vander Reke, Bg. (DF XIII); 1413 Diederic vander Reke, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Spelling voor Vander Eeke(n).

 

FD

Rekeneire, de

BerN van de rekenaar, die de rekeningen maakt. 1494 Jhan de Rekenere; 1397 Johanne Rekenaere, Ktr. (OLV 402; DEBR. 1970).

 

FD

Reker

Zie Recker(s).

 

FD

Reki(e)r

zie Richier.

 

FD

Rekier

V. RAD (Rac).

 

EV

Rekinger

PlN Reckingen (BW).

 

FD

Rekkers

zie Reckers.

 

FD

Rekko

zie Rico.

 

FD

Rekom, van

van Rekum, Rekoms: PlN Rekem (L). Vgl. Raikem.

 

FD

Rekx

zie Rek.

 

FD

Relaes

zie van Rillaar.

 

FD

Relavisse

Nom d’origine: (endroit) relavé, irri­gué, avec le suffixe -iciu > -isse.

 

JG

Relecom

Proven. Relegem  (Loc.).

 

EV

Releg(h)em, van

Relecom, Relekom: PlN Relegem (VB), ook in Zemst (VB), waar vanaf de 156 e. het kasteel van de heren van Relegem stond. 1278 Daniel de Redelghem; 1369 Gérard de Relegem; 1358 J. van Redelghem, Es. (Midd. 1967,257-295); 1406 Jan Redelgems sammans cnapen=Jan van Redelgem, Bs. (PEENE 324); 1781 J.B. Relicom, Vilvoorde-Aw. (AP).

 

FD

Relekom

Forme dial. de Relegem (BrFl).

 

JG

Relens

Reli(c)k, zie Réel.

 

FD

Rellemaekers

Onduidelijk. Verhaspeling van Reymaekers?

 

FD

Relmont

Wsch. Remont met epenthetische 1.

 

FD

Rels

Proven.   (Te)rels,   ,,A l’aune » (Relst, ,,A  l’aunaie »,  Dép. Kampenhout). Nos 66, 242.

 

EV

Rels

zie Réel.

 

FD

Rely

zie Derely.

 

FD

Rem

zie Reim.

 

FD

Rem-

-acle, -ael, -bry, -i(che), -ion. V. HRAM.

 

EV

Rem-

-son, -us, -y. V. HRAM.

 

EV

Rem on

Var. de Renson.

 

JG

Rema

zie Ramard.

 

FD

Remacle

Remacly, Rema(r)k, Rema(r)que, Durmarque:

Patr. Keltische HN Remaclus. De H. Remaclus was bisschop van Mtr. en werd vooral aan de Nederrijn vereerd. 1280 Remakels van Trigt, Riemst (OGO); 1330 Johan Remakle, Luik; 1345 terras Lamberti Remacle, Othée; 1742 J.B. Remaque, Hoei-Aw. (AP). – Lit. J. HERBILLON, L’anthroponyme Remacle. PSR1979-80,39-41.

 

FD

Remacle

w. (Bastogne) Rumâke, w. (La Gleize) Rumâke. 1265 «Remacles li Potiers», «Re-macles des Molins» CensNamur, 1272 «Ge-rardus frater dicti Remacli» PolyptVillers, 1472 «Jehain Remack» DénLaroche, «Martin filz Remacle» DénChiny, 1561 «Remacle Istas» Bihain, «Pacqueau Remacle» Arbre-fontaine, 1616 «Remacque Pacquet» Marche-en-Famenne, 1627 «Davidt Remach (de Ver­viers)» émigré en Suède, 1659 «Remacle Jean Remacle » DénSalm ; Remacle, prénom popu­laire dans le pays de Liège, d’après le nom du saint fondateur des abbayes de Stavelot et Malmedy. Cf. aussi Remarck, -arque. – Bi­bliogr.: J. Herbillon, L’anthroponyme Re­macle, PSR 14, 1979-80, 39-41. – Génitif lat. : Remacly.

m Forme fém., w. (Ru)mâdète: 1509 «la mai­son Remaclet», 1580 «Pacquea Remaclet de Heilrimont», 1587 «Remaclette relicte feu Jacquemine! de Heilrymont» la Gleize.

 

JG

Remael

zie Romal.

 

FD

Reman

Remand, Ré-, Reniant, -ans. Nom issu de l’anthrop. germ. ragin-man (Fôrst. 1235).

 

JG

Reman(s)

-mand, -mant, zie Redemans, Reyman(s).

 

FD

Remanda(s)

zie Remendaer.

 

FD

Remans

1. V. RAD (Ra). — 2. V. Redemans.

 

EV

Remarck

-arque. 1584 «Olivier Remarke» Lou-veigné, «Jehan Remarck» Boussu-en-Fagne; var. de Remacle, par attraction de fr. remarque.

JG

Remark

Remarque, zie Remacle.

 

FD

Remaut

zie Desrumaux.

 

FD

Rembaud

-baut, -baux, zie Reinbout.

 

FD

Rembaux

-old , 1190 «Rembaldus de Pullei», 1199 «Rembaldus miles de Muro» = 1209 «Rembaudus miles de Muro», 1256 «Rem-baut de Gemais» CartOrval, 1272 «Pirothe fi­lius Remboldi» PolyptVillers, 1285 «Rembaud» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. ragin-bald (Fôrst. 1223).

 

JG

Rembert

Remberg, Rimbert: Patr. Germ. VN ragin-berht ‘raad-schitterend’: Reinbert (Fm.). 12e e. Rembertus (GN); 1305 Jehan Raimbert, Ip. (BEELE); 1398 Jane Reimbrechts, St.-Denijs (DEBR. 1970); 1470 Heynric Rymbert, Aarts. (MAR. II).

 

FD

Rembouts

-bold, zie Reinbout.

 

FD

Rembry

cf. Remmerie, -ery.

 

JG

Rembry

-ij, Remmerique, Rem(m)ericq, Rebry, -ij, Rem(m)ery, -ij, -ie, Remory, -ij, -ie: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hraban-rîk ‘raaf-machtig’: Rabanrih, Ramerich, Ramericus (Fm., MORLET I). De oudste vorm doet evenwel meer aan een ragin-naam denken: 1280 Rainmeries de Douai, Dk. (KL); 1553 Jan Remerie, Luingne; 1650 Baltazar Rembrij, Menen (KWII); 1639 Laureyns Remmery, Waasten (DUV.); 1681 Jossyne Rembry, Menen; 1724-50 Marie Remmery fs. Balthasar; 1724-83 Maximiliaen Rembry fs. Baltazar; Menen (COUSS.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Rembry. LG 1981,455-7

 

FD

Remeden

-em, zie Romedenne.

 

FD

Remee

Remé(e), zie Rémi.

 

FD

Remek(er)

zie (de) Rademaeker.

 

FD

Remeker

V. Rademaker et De Riem(m)aecker.

 

EV

Remels

Remmel(e), Remmelink: Patr. Dim. (Germ. -ilo) van Germ. hraban-naam: Ramilo (MORLET I) of van Rembert, Remboud. 1281 Walterus Remel, Temse (HAES.); 1341 Lodowicus dictus Remmel, Worms (BRECH.); 1440 Coppin Remel, Ktr. (BAELDE); 1563 Klaes Remmels, DR(MNT 257)-

 

FD

Remendaer

Remanda(s): Patr. < Raimondard, afl. van Raimond. Vgl. Raymondias, Ramondou (DNF).

 

FD

Remer

Zie Reimer(s).

 

FD

Remericq

-ie, -y, zie Rembry.

 

FD

Remes

Remeysen, zie Rémi.

 

FD

Remes

Rems (forme contractée). Génitif germ. de Rémi.

 

JG

Remeysen

-eyssen. Génitif de Remeys, forme néerl. de Rémi.

 

JG

Remfert

Renfer: Patr. Germ. VN ragin-frith ‘raad-vrede’: Reginfrid, Remfredus (MORLET I).

 

FD

Rémi

Remy, Rémy, Rimi. 1430 «Vaultier Rémi» Leers-et-Fosteau, 1449 «Jehan Rémi» AidesNamur, 1472 «Jehan Remy» DénLa-roche, 1659 «Rémi Malsoult» DénSalm, 1779 «Léonard Remy» Natoye; prénom: Rémi, saint patron de Reims < lat. Remigius et Remedius. Cf. aussi Remé, -ée, Rimé, etc.

 

JG

Rémi

Remy, Rémy, Rimy, Remie, Remis(z), Remits, Rem(e)ijsen, Rem(e)ysen, Rameys(s)en, -eijsen, -ijsen, -ysen, Remes, Remès, Remee, Remé(e), Rimé(e), Rimez, -ette, -etz: Patr. HN Remigius, patroonheilige van Reims. Zijn feest op i oktober in Keulen heette Sintermeisdag < Sint-Remeis-dag. 1269 Willames Remis de Fontenoit (DEBR. 1980); 1392 Remy Maes; 1336 Jakemes Remy, Ip. (BEELE); 1396 Griele Remits, Moerbeke (DE B.); 1354 Remigius de Maresco = 1370 van Remise = 1371 van Remeyse, Tn.; 1577 Remigius Philippi = 1606 Remeeus Philippi, Kontich (ROEL. 1951); 1634 Caspar Remyssoon; Remeyssen, Tilburg (PDB). Zie ook Remy.

 

FD

Remias

Patr. Remiard, afl. van VN Rémi. 1404 Thomas Remiart, Laon (MORLET).

 

FD

Remiche

Nom d’origine: Remich (G.-D. Lux.).

 

JG

Remiche

Rémiche: PlN Remich (GH).

 

FD

Remience

-iens, w. (Bastogne) R’myince, Rumyince. 1575 «Hingo de Remiens» Francs-Lux ; nom d’origine : Remience, w. à R’myince, à Morhet (Lx); cf. également Dermience.

 

JG

Remiens

Proven. Dép. Morhet.

 

EV

Remiens

Remience, Deremiens, -i(e)nce, Dermience, Dermien(s), Dermiemce: PlN Remience in Morhet (LX). 1575 Hingo de Remiens, GH (J.G.).

 

FD

Remijn(se)

Ovl. EN. Wsch. < Romijn(s).

 

FD

Remijsen

zie Rémi.

 

FD

Remilly

Nom d’origine: Remilly (Aube), etc.

 

JG

Remilly

Proven.  Ramillies  (Loc.).

 

EV

Remilly,

Remili: PlN Remilly (PdC, Ard….).

 

FD

Remion

Dimin. en -Mon de Rémi.

 

JG

Remion

-iot, Rémion, Remiton: Patr. Afl. van VN Rémi.

 

FD

Remiton

Dimin. en -ton de Rémi.

 

JG

Remits

Génitif de néerl. Remit < lat. Remedius (Rémi).

 

JG

Remits

zie Rémi, Reimet.

 

FD

Remkes

Patr. Ndd. dim. van VN Rembert. Vgl. Rehm, Rems.

 

FD

Remmel(e)

-ink, zie Remels.

 

FD

Remmelaere

zie (de) Rammelaere.

 

FD

Remmen, van

Misschien van Remen = Mnl. Riemen, d.i. Reims (Marne): 864 Remis (TW). Of hypercorrect voor Veremme?

 

FD

Remmerie

-ery, Remory, Rembry, Rebry. Dérivé roman de l’anthrop. germ. raban-rîc > Rabanrih, Ramerich, ou bien d’un anthrop. germ. en ragin-, cf. 1280-81 «Rainmeries de Douai» RegTournai, 1553 «Jan Remerie» Luingne, 1650 «Baltazar Rembrij» Menin. -Bibliogr. : F. Debrabandere, Rembry, dans De Leiegouw23, 1981,455-7.

 

JG

Remmerie

Remorie. Proven. Rames-ry, ,,Ruisseau aux rameaux ».

 

EV

Remmerie

-y, -ique, -icq, zie Rembry.

 

FD

Remmers

zie Reimer(s).

 

FD

Remmerswaal, (van)

Remmerzwaan, zie van Reimerswaal.

 

FD

Remo(o)rtel(e), van

van Remoorter(e), van Remooretere: 1. Zie Van Regenmortel. – 2. PlN Rietmoorter: drassige grond met riet (Waasland). 1249 Bald. de Rimortere, St.-Niklaas; 1258 Eustachius van Retmoortere; 1267 B. dictus de Rethmortere = 1271 B. de Remortere, Waasmunster; 1301 Eustases dele Remortre; 1375 Sanders Staes sone van Remortere, St.-Niklaas (FLW); 1477 Anthonis vanden Remoortele, St.-Niklaas-Gent(PBG).

 

FD

Remon

-ont, Rémont. 1472 «Remon le Mentrel», «Remon de Villonne» DénVirton, 1635 «Jean Remont» BourgNamur, 1711 «Barbe Remont» Spontin; var. de Raimond. -Également nom d’origine: e.a. Rémont à Por-cheresse (Nr), cf. 1272 «Katherine de Remont» PolyptVillers, 1294 «Stevenars de Remont» CensNamur, 1449 «Jehan de Remont» Aides­Namur.

 

JG

Remon- 

-d,  -t.   1.   Proven.  Remont (Dép. Porcheresse). — 2. V. RAD

(Ra).

 

EV

Rémond

Rémon(t), Remond, Remon(t): Patr. Rom. vorm van Germ. VN Reimond. Zie Raymond. 1384 Pierre Remon; 1383 Raymond du Temple = Remon = Remond (MARCHAL); 1640 Claudius Remonde, Valencijn-Aw. (AP).

 

FD

Remorie

-y, -ij, zie Rembry.

 

FD

Remory

cf. Remmerie, -ery.

 

JG

Remouchamp

-champs. Nom d’origine: Remouchamps, à Aywaille (Lg).

 

JG

Remouchamps

Deremouchamps, Dermouchamps, Dernouchamps: PlN Remouchamps (LU). 1374 Jacobo de Rumouchamp, Luik (SLLIV).

 

FD

Remouchamps

Proven. Loc. Rempart. Proven. L.D. (Beaumont, St-Ghislain).

 

EV

Rempart

Nom d’origine: Rempart, topon. fréquent.

 

JG

Rempart

zie Rampaert.

 

FD

Rems

cf. Remes.

 

JG

Rems

Patr. Korte vorm van een Germ. naam aïs

Rembert, Remboud. 1398 Lammin Rems, Wervik

(DEBR. 1970).

 

FD

Remson

zie Renneson.

 

FD

Remu(e)

-us, zie Ramu.

 

FD

Remue

Nom d’origine: cf. (Savoie) remue ‘cha­let pour l’inalpage’ ? Ou bien à rapprocher de: 1581 «Jean de Remueur» BourgLiège.

 

JG

Remus

Ré-. Nom issu de l’anthrop. germ. hrim-wulf (Carnoy 54).

 

JG

Remy

Ré-, cf. Rémi.

 

JG

Remy

Remy, Remi(e): 1. PlN Remy (PdC, Oise), Remy = Remies (Aisne). 1246 Climencia de Rémi, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Rémi.

 

FD

Ren-   

-et(te),    -ard,    -art,    -aens, -au(l)d,   -au(l)t,   -(e)au(x), 

-el, -ez, -er(s), -ert, -ier(s), -o, -odeyn, otte- Renn- -el, -ie(s), -uy, -ould, -ouït. V. RAD (Ran).

 

EV

Ren-

-uart, -wart. V. RAD (Ran).

 

EV

Ren(n)-

-oirt(e), -oird, -oitre, -ory, -oirte,    -uart,    -ward.   V.   RAD (Ran).

 

EV

Ren, de

Reïnterpretatieve spelling van Deren? Of spelling voor Derenne?

 

FD

Renael

Forme néerl. non vocalisée de Renaud.

 

JG

Renaer(s)

zie Reinaert, Reynaers.

 

FD

Renaert

au génitif: Renaers, Ré-, Renaerts, Ré-, Renars [ou cas sujet de Renard]. 1598 «les héritiers de Andrieu Renaert», «Thery Renaert» DénWavre; forme néerl. de Renard.

 

JG

Renaldi

Rinaldi. Génitif lat. de Renaud, cf. 1243 «Sybilia relicta supradicti Renaldi le Gouge» St-Hubert.

 

JG

Renaldi

zie Rinaldo.

 

FD

Renaldin

zie Renaudin.

 

FD

Renalstienne

Proven.   ,,Château   du sieur    Renaud ».     (Dép.    Hody).

N° 246.

 

EV

Renalstienne

Var. francisée dans le Hainaut du NF flam. Hernaelsteen, etc.

 

JG

Renalstienne

zie Alsteen(s).

 

FD

Renand

-ant. 1702 «Servais Renant» Bourg-Liège : anthrop. breton, cf. saint Ronan, ermite.

 

JG

Renant

Bretonse doopnaam Ronan, van Ierse oorsprong (DNF).

 

FD

Renar(d)

-art(s), -aert(s), -aer(s), -aeers, Rénaers, zie Reinaert, Reinaer(s).

 

FD

Renard

 [9e NF le plus fréquent en Wallonie, 5e en prov. de Liège], Reynard. 1216 «Rei-nardus dapifer de Hostaden» CartValDieu, 1257 «Renart de le Chapelle» BaillNivelles, 1272 «de tenuria David Reinart» PolyptVillers, 1286 «Jehans Renars» CartMons, 1288 «Renardon filh Renar» AnthrLiège, 1289 «Renart Poutrial» CensNamur, 1444 «Mans Reynar» TerreJauche, 1449 «GossuartRenart» AidesNamur, 1472 «Hanry Renart» DénLaro-che; nom issu de l’anthrop. germ. ragin-hard.-Secondairement, nom de l’animal, cf. 1583 «Mathieu Fréchon dit le renard», 1660 «Jean Bovy dit renard» Montegnée.

 

JG

Renardeau

Renardias: Patr. Dim. van Germ. VN Renard. 1374 Rugger Reynaertiaus, Ktr. (DEBR. 2002); 1392 Renadon fil Renair le Fevre, Luik (AVB).

 

FD

Renardy

1. V. RAD (Ran). — 2. Car.  mor.   ,,Il a  vèyou Rasse  èt

Renardy » signifie : II est complète­ment ivre. V. Rasse.

 

EV

Renardy

1699 «Jacques-Apsalon Renardy» BourgNamur, 1753 «François Renardy» AnthrStHubert; génitif lat. de Renard.

 

JG

Renars

Cas sujet de Renard ou var. de Renaers.

 

JG

Renaud

-au(t), -ault, -aux, zie Reinoud(s).

 

FD

Renaud

Renauld, -ault, -aut, -aux, Rainaud, -aut, -aux, Rennaux, -eaux. 1154 «Rai-naldus Glabellus» St-Hubert, 1200 «Rainal-dus de Loz» CartOrval, 1235 «Renauldus miles de Spineto» St-Hubert, 1283 «Raynal-dus cornes gelrensis dux lymburgensis» CartValDieu, 1422 « Renault Bilauwe»Comp-tesMons, 1561 «Bastien Renauld» Arbrefon-taine, 1624 «Renau Rogissau» NPLouette, 1656 «Renault Jean Renault» DénMalempré,

1660 «Jacques Renault», 1677 «Pierre-Hu­bert Renaud» BourgNamur; nom issu de Pan-throp. germ. ragin-wald. i Dérivé: Renaudin. 1279-80 «Renaudins d’Amiens», 1302 «Renaudin de Loenois» LoiTournai, 1308 «Richars et Renaudins fils Gobaut jadis de Verton» CartOrval.

 

JG

Renaudeau

Patr. Dim. van Renaud. Renaudière: PlN (Maine-et-Loire).

 

FD

Renaudin

-ineau, Renodeyn, -eijn, Renaldin: Patr. Vleivorm van Renaud. ± 1300 Renaudins Pie de vake, Artesië (BOUGARD); 1345 Renaudin de Monchi, Atrecht (NCJ).

 

FD

Renaville

Nom d’origine: Renaville, à Com-blain-au-Pont (Lg).

 

JG

Renaville

PlN in Comblain-au-Pont (LU).

 

FD

Renaville

Proven.    ,,Domaine    du sieur Renaud ». N° 245.

 

EV

Rencelot

cf. Ranscelot.

 

JG

Rencelot

zie Rancelot.

 

FD

Rench-  

-on,  Ren(c)k,  ens,   -ins, Renc-,-y, Reng- -let, -oir, Rengu,

Renqu- -et, Rend- -a, -ers. V. RAD (Ran, Rank, Ranz, Rand).

 

EV

Renchon

cf. Renson.

 

JG

Renchon

zie Renneson.

 

FD

Renckens

Dimin. en -ken (au génitif) du thème anthropon. Ren- de Renier, etc.

 

JG

Renckens

zie Renkin,

 

FD

Renda(ce)

-ack, zie Randax(he).

 

FD

Render

Reynder, au génitif: Renders, Reynders. Var. de Rener, Reners.

 

JG

Renders

zie Reiner(s).

 

FD

Rendez

Randez. NF de la région de Binche et Estinnes-au-Mont, mais il n’y est attesté que depuis 1946 (GeneaNet); p.-ê. NF issu du thème anthrop. Rand-, du germ. Rando.

 

JG

Rendez

zie Randet.

 

FD

Rendolet

zie Randolet.

 

FD

Rendon

zie Randon.

 

FD

Rendu

1. Ofr. rendu: monnik. 146 e. le Rendu, Aubigny (DUPAS 105). – 2. Patr. < Randoux? 1284 Rendus de Monchi, Atrecht (NCJ). – 3. PlN Rendeux (LX)? 1676 Stephanus Margo ex Rendu (MULVI).

 

FD

René

1588 «Catherine fille de Piron René», 1608 «René de Renesse» BourgLiège, 1622 «René Misson» Villers-en-Fagne; René, pré­nom à valeur mystique, du lat. Renatus (= né de nouveau, à une nouvelle vie).

 

JG

René

René, zie Ragnet.

 

FD

Reneau(x)

zie Reinoud(s).

 

FD

Reneaux

cf. Renaud.

 

JG

Reneerkens

Renerken, Renericken, Reni(e)rkens: Patr. Dim. van VN Reiner.

 

FD

Reneert

zie Reinaert.

 

FD

Renelde

Renel(l): Metr. Germ. VN ragin-hild ‘raad-strijd’: 12e e. Reinelt, St.-L.-Houtem; 136 e. Reinildis, Rinelt (GN). 1321 Renro Reynellen= 1325 Renero Renellens, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Rener

au génitif: Reners, Reners. 140‘ s. «Jo-hans condist Reners li maires de Fehe» DénHesbaye; forme néerl. de Renier. Cf. aussi Render(s), Reynder(s). – Renerken. Dimin. néerl. en -ken.

 

JG

Rener(ic)ken

zie Reneerkens.

 

FD

Rener(s)

-erius, -ery, zie Reiner(s).

 

FD

Rénert

Renert, Rénerte, Renerte. Formes romanisées de Reinert, Reinaard (= Renard), cf. aussi Renette.

 

JG

Renert(e)

zie Reinaert.

 

FD

Renéry

Renery, Regnery. 1635-36 «Jacques Reneri fils Jacques Reneri», 1637 «Henri Reneri» Nandrin; génitif lat. de Renier, cf. 1250 «Johannes filius Reneri de Fiez» Kemexhe.

 

JG

Renesse, van

de Renesse: PlN Renesse (Z). 1285 Jan van Rynesse, Utrecht (CG); 1303 hère Janne van Renesse, Bg. (VERKEST).

 

FD

Renet

zie Ragnet.

 

FD

Renette

Rennette (au 17e s. à Eben-Emael). 1735 «Christophe Renette», 1756 «Piere Re­nette (orig. de Monthermé) » BourgLiège ; pro-babl. var. de Renerte < Reinert.

 

JG

Renette

Rennette, Roynette: i. Metr. Dim. van ragin-naam; vgl. Ragnet. – 2. Zie De Ren(n)ette.

 

FD

Renevier

BN voor een woekeraar (DNF).

 

FD

Renfer

zie Remfert.

 

FD

Rengen, van

van Raingen, Verrengen, Verenghen: PlN Rengen in Vertrijk (VB). 1327 Roelf de Redinghen = 1372 Roeloven van Redinghen, Tn. (C.BAERT); 1557 Henricus van Rengen, Lv. (HENNO).

 

FD

Renger(s)

Rengger, zie Ringer.

 

FD

Rengisart

-issart. Nom d’origine: Rengissart à Horion-Hozémont (Lg).

 

JG

Rengissart

PlN in Horion-Hozémont (LU).

 

FD

Rengke

zie Renkin.

 

FD

Renglet

-é, Ranglé, Ringlet, Ringelé: Patr./Metr. Dim. van Germ. VN Reingod of Reingard. 1356 Heinrec Ringolets lant, Halle (PEENE1949).

 

FD

Renglet

Ringlet. 1649 «Jeanne Renglet» BourgNamur; dérivé en -elet du thème anthopon. Ring- de Ringard < germ. ring-hard, cf. 1365 «Rengart tellier» TailleMons.

 

JG

Rengoir

zie Ringoir.

 

FD

Rengruber

Reingraber: PlN Reingrub (BEI).

 

FD

Rengshausen

PlN Rengershausen (BW, HS, NS).

 

FD

Renguet

Ranguet, Ranguin, Ringuet: Wsch. var. van Renquet, Renquin.

 

FD

Reni(e)rkens

zie Reneerkens.

 

FD

Renié

Remée, w. nam. Rèméye. 1289 «Remeis Bochars» CensNamur, 14e s. «Remey le Nei-veur» CensHuy, 1374 «Remey Halbache li drappirs» CartValBenoît, 1524 «Johan Re­mey» DénStavelotMy ; forme w. Rimèye du prénom Remy. Cf. aussi Rimé.

 

JG

Renier

, w. (Soumagne) Réneur [aussi rènyér] [JL, NFw2], Reinier, Régner, Régnier, w. nam. Régner’, Regnir, Reignier. 1272 «Reinier Haie» PolyptVillers, 1272 «Reignier le Fournier» DettesYpres, 1279-81 «Reniers de Quargnon» ComptesMons, 1286 «Clais Reinier» DettesYpres, 1365 «Régnier Hennot pelletier», «Jak Régnier des arbalestriers» TailleMons, 1527 «Martin Renier» DénLens, 1593 «Jean du Sart dit Régnier» = 1595 «Jean Renier dit du Sart» =1618 «Jean du Sart dict Renyr» BourgDinant, 1597-98 «Jacques Ré­gnier» ComptesNivelles, 1696 «Jean Régnier» Spontin; nom issu de l’anthrop. germ. ragin-hari (Fôrst. 1231) > Ragnerius, Rainerius, vieux nom carolingien porté par un confesseur du 12e s., honoré le 17 juin (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 55). – Génitif néerl. : Reniers. m Génitif latin: Renéry, Renery, Regnery. 1250 «Johannes filius Reneri de Fiez» Kemexhe, 1635-36 «Jacques Reneri fils Jac­ques Reneri», 1637 «Henri Reneri» Nandrin. s Dérivés du thème Ren- de Renier (secon­dairement de Renard ou Renaud) : Renotte, Rennotte, Reinotte, Rainotte, Rhainotte, Renootte (néerlandisation). 1323 «Renotte fils Renechon» AnthrLiège, 1352 «Lambiers fil Renotte de Fiefs» FiefsLiège.

 

JG

Renier

-ière, -iere, -ier(i)s, zie Reiner(s).

 

FD

Reniera

Proven. ,,Propriété du sieur Renier ».

 

EV

Renique

zie Reine(c)ke.

 

FD

Renis

zie Renni(e).

 

FD

Renkema

Rinkema: Friese FN < PlN Renkum (G).

 

FD

Renkin

Renken, Ren(c)kens, Reinkin, -ke(n), -kens, -quin, Rinke(n), Rinke(n)s, Rinkin, Rinckens, Rienjcjkens, Riemkens, Rengke, Reyn(c)kens, R(e)ijnkens, Rynkens, Renquin, Ranquin, Rankin, Rainkin, Reintje(n)s, -tges, Reyntjens, -t(i)ens, Reijntjens, Reyngens, Rentiëns, Rentien(s), Rentgens, Ryntjens: Patr. Dim. van Reinaard, Reinoud of Reiner. 1461. Renier dit Renkin de Strée; Renard dit Rennekin de Strée; Renquin de Horion, Luik (BODY); 1381 Reinekin Colin; 1308 Griele Reinekens, Ip. (BEELE); 1397 Reynkin den Baermakere = 1418-24 Reynnier de Baermakere, Ktr.(DEBR.i97o).

 

FD

Renkin

Renquin, Reinken, -khi. Reinquin, Rainkin. 1274 «Reinkinus de Worsaldia» Cart-ValDieu, 1280 «Rennekins filz Thibo» Po-lyptLiège, 1346 «Renkins li Vilens de Chux-han», 1397 «le gran Rennekin de Houtein» CartValBenoît, 14e s. «Renard dit Rennekin de Strée» Liège (Body 181), 1444 «Renkin» TerreJauche, 1569 «Ystas Rennekin», 1581 «Renkin fils de feu Renkin de Fraipont dit Prailhon» BourgLiège. – Renquet. Dimin. en -ket.

 

JG

Renmans

zie Reyman(s).

 

FD

Renn

zie Rein.

 

FD

Renna

zie Reinaert.

 

FD

Rennauld

-aux, zie Reinoud(s).

 

FD

Rennaux

-eaux, cf. Renaud.

 

JG

Renne

Renne, zie Ragnet.

 

FD

Renne(n)

zie Rein.

 

FD

Renne, van

Verhenne, Verenne(s), Vérenne: PlN Renne ‘waterloop, kanaal, goot’, vgl. D. Rinne. 1518 Joos van Ren; 1530 Jan van der Renne fs. Joos; 1636 Adriaen van Renne = 1657 Adriaen Verhenne, Zulte. – Lit.: F. DEBRABANDERE – L. GOEMINNE, Defamilienaam Verhenne. De Leiegouw 42 (2000), 313-316.

 

FD

Renneau(x)

zie Reinoud(s).

 

FD

Rennebo

Renneboog(h): 1. Patr. Rennebo is een grafie voor Reynebeau (zie Reinbout). Renneboogh is een reïnterpretatie. 1656 Cornelis Renneboghe; 1725 David Rennebo, Haaltert (CORNELIS).- 2. Niet uit te sluiten is Renneboog(h) < Regenboog. Vgl. D. Regenbogen, een huisnaam. 1393 Jehan Reghenboghe, Rolland (CCHt); 1579 Matthijs Reynenboghe, Keulen-Aw. (AP).

 

FD

Renneboog

-oogh. 1656 «Cornelis Renne-boghe» Haaltert; réinterprétation de Rennebo, graphie de Reynebeau, cf. Reinbout [FD].

 

JG

Rennecke

zie Reine(c)ke.

 

FD

Renneçon

zie Renneson.

 

FD

Rennemann

zie Reyman(s).

 

FD

Rennenberg

Reinenbergh: PlN Renneberg in Erps-Kwerps (VB) of in Linz (RP): 1217 Rennenberg (TW). 1330 Gerardum militem de Renberg (AVB).

 

FD

Renner

zie Reiner(s).

 

FD

Rennerts,

-ertz, zie Reinaert.

 

FD

Rennertz

Génitif all. de Reinert (= Renier).

 

JG

Renneson

cf. Renson.

 

JG

Renneson

-esson, -eçon, Renchon, Renson, Remson, Ranson, Rançon, Rantson, Ronson, Rainson, Reinson, Rainchon, Rinchon, Rincon, Rincon: Patr. W. vleivorm op -eçon van ragin-naam, zoals Reinaard. 1289 Rennechon li fil Renard; 1336 Rennechon fil Renault, Luik (RENARD 234); 1300 Danielis Rensonis, Tv. (BERDEN); 1321 Reysoen de Palude = a Renero de Palude, Ht. (A.GHIJSEN); 146 e. Renier dit Renchon d’Ayneffe; Rennechon dit Rennewer Honre, Luik (BODY); 1399 Renekinus Renechon, Luik (AVB); 1372 Kerstijn Reinsoens, Lv. (HB 602); 1412 Henrick Ranson, Tg. (TYTGAT); 1639 Jan Rantsoen, Zoutleeuw (AP).

 

FD

Rennette

cf. Renette.

 

JG

Rennette

zie Renette.

 

FD

Renni(e)

Rennies, Renis, Renyes: Patr. Afl. van Germ. ragin-naam. Vgl. E. Rainey, Rennie, Renny (REANEY).

 

FD

Rennoir

-oire, cf. Renoir(e).

 

JG

Rennoir(e)

zie Renward.

 

FD

Rennotte

zie Renotte.

 

FD

Rennuit

-uy, Renoy, Reynwit: Metr. Germ. VN ragin-wid ‘raad-boom’: Ragnoidis, Rainuis, Renuis, Rainois (MORLETI). 1163 Reinewiden de Budengem; 1248 Reinwidis, Cent (GN); 1226 Renuis de Bergis, Atrecht (NCJ).

 

FD

Rennuy

s.d. « commemoratio Renuidis» Obit-Liège, 1272 «Renuwidi de Wavria» Polypt-Villers, 1289 «Renuit de Dassous dele Fon­taine» CensNamur, 1539 «Rolland Rennewye / Renewy» CourVedrin, 1671 «Pierre Renuy» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. ragin-wid > Reinwidis.

 

JG

Reno

zie Reinoud(s).

 

FD

Renodeyn

zie Renaudin.

 

FD

Renoir

-oire, Rennoir, -oire; Renoirde, Renoirte (avec prononciation du –t final). Nom issu de l’anthrop. germ. ragin-ward > Renou-ard, cf. Renwar(d).

 

JG

Renoird(e)

-oirt(e), -oitre, -oir(e), zie Renward.

 

FD

Renollet

Patr. Dim. van Renoult.

 

FD

Renon

1280 «le court Henet fil Rennon» PolyptLiège; ancien cas régime de l’anthrop. germ. Raino < Ragino.

 

JG

Renon

Renom: Patr. Verbogen vorm van Germ. VN Regino, Raino. 1280 Henet fil Rennon, Luik (J.G.); 1402 Jehan Renonnet, Dk. (TTT).

 

FD

Renoncourt

PlN Renaucourt in Rivière (PdC).

 

FD

Renonprez

Proven. V. Renouprez.

 

EV

Renotte

-ootte, -o(z), Rennotte, Rhenotte, Rhénotte, R(h)ainotte, Reinotte: Patr./Metr. Dim. van ragin-naam, zoals Renard. 1323 Renotte fis de Renechon; 1416 Johan Renotte, Luik (BODY); 1392 Joh.Reno,Lier(FRANS).

 

FD

Renou

zie Renouf, Reinoud(s).

 

FD

Renouard

zie Renward.

 

FD

Renoudts

-out, zie Reinoud(s).

 

FD

Renouf

Renou(lt), Renoux, Renous, Regnoult: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN ragin-wulf’raad-wolf: Reginolf, Rainulfus, Renulfus (MORLET I). ize e. Reinolfus, Cent (GN); 1257 Robers Rainous, Atrecht (NCJ).

 

FD

Renoult

zie Renouf, Reinoud(s).

 

FD

Renoupré

-prez: PlN Renoupré in Thimister, Andrimont en Charneux (LU).

 

FD

Renouprez

Nom d’origine: Renoupré, à Thimister (Lg).

 

JG

Renouprez. 

Proven.    (Dép.   Andrimont, Charneux).

 

EV

Renous

-oux, zie Renouf.

 

FD

Renoussin

Patr. Afl. van Renous.

 

FD

Renoy

D’anc. fr. renoit ‘renégat’?

 

JG

Renoy

zie Rennuit.

 

FD

Renoz

zie Reinoud(s).

 

FD

Renquet

Ramquet, Ranquet, Reinquet, Rinquet: Patr. Dim. van Renier, Renard of Renaud.

 

FD

Renquet

Renquin, cf. Ren-, thème de Renier.

 

JG

Renquet

V. RAD (Rank).

 

EV

Renquin

zie Renkin.

 

FD

Rens

Rentz, au génitif: Rensen, Renzen. Pro-babl. hypocor. de Laurens (< lat. Laurentius).

 

JG

Rens

zie Rein.

 

FD

Rens-

Rens-   -on(net),   -ing,   -em. Ren(t)z. V. RAD (Ranz).

 

EV

Rens, van

van Rensch: PlN Rhens (RP).

 

FD

Rensberg(en), van

van Rensberghen, van Rensenberg, Rensburg, Reynsbergen, Rhynsbergen: Berg- en Burg-namen werden vaak verward. In aanmerking komen dus: Rensberg in Vollezele (VB), Rijnsburg (ZH), Rijsbergen (NB). Zie ook Rhijnsburger. 1550 Hans van Reynsberch, Den Bosch-Aw. (AP); 1584 Gillis van Rensberch, Aw. (AB).

 

FD

Rensburg

Proven. Loc. allem.

 

EV

Rensburg

zie van Rensberg(en).

 

FD

Rensen

-em, -ing, Renssen, Renz(en): Patr. Afl. van Reinzo, afl. van -ragin-naam (Reinaard). 1154 Reinzo de Thildunc, Cent (GN).

 

FD

Renshofer

PlN Reinshof (NS).

 

FD

Rensi

zie Ransy.

 

FD

Renson

Renneson, Rensonnet, cf. Ren-, thème de Renier.

 

JG

Renson

w. Rènson, Renneson, Reinson, Ranson, Rainson, Renchon, Rainchon, Rin-chon. 1280 «Renechon de Jupilhe» CartVal­Benoît, 1289 «Rinechons de Velaines» Cens-Namur, 1303-7 «Rinechons li fius Minget» PolyptSalzinnes, 1323 «Renotte fils Rene­chon», 1351 «Renechon Renier» AnthrLiège, 1390-94 «Renchon le Foymen» Montegnée, 1399 «Renekines Renechon» CartValBenoît, 1406 «Renchon de Royne» La Gleize, 1425 «Renneson de Xhorice» CoutStavelot, 1444 «Rainechon Bénite eawe», «Renechon le Scaiveux» AidesNamur, 1508 «Michy Renchon» CoutStavelot, 1540-41 «Rennechon Wiscerart» Feignies (près de Maubeuge), 1561 «Jehan Renson» CoutStavelot, 1597-98 «Jaspar Renson» ComptesNivelles, 1602-3 «Thomas Rinchon» TerriersNamur, 1621 «Jean Reneson (de Sapogne)» émigré en Suède, 1630-32 «Hubert Ranson» Bourg-Liège. – Rensonnet. 1444 «Renchonet de La-mont», «Pirar Renchonet» TerreJauche, 1704 «Silvestre Rensonnet» BourgLiège; dimin. du précédent. « Dimin. néerl. : Renierkens. – Renkens.

 

JG

Renson

zie Renneson.

 

FD

Rensonnet

Ransonnet: Patr. Dim. van Renson; zie Renneson. 1607 Jacques Ransonnet, Grand-Rechain (Par. 1989,367).

 

FD

Renssen

zie Rensen.

 

FD

Renterghem, (van)

van Rentergem, -ghen, van Reterghem: PlN Rentergem in Landegem (OV). 1477 Arendt van Renterghem, Lovendegem-Gent (PBG); 1556 Willem van Renterghem, Oostkamp (SCHOUT. I).

 

FD

Renteurs

Var. van Rentiers, met ander suffix. 1531 Pauwels Renteur, Bg. (P ARM.); ±1570 Gervais Renteur, Dk. (CDT 341).

 

FD

Rentiëns

Rentien(s), Rentgens: i. Rentjen, dim. van Mnl. rente. BerBN van een rentmeester of renteheffer. 1218 Reinlofus Rentekin (LEYS 1952).- 2. Zie. Renkin.

 

FD

Rentier

1267 «dans Henris rentier», 1285 «dant Jake moine et rentier d’Orval» CartOrval, 1417 «Mahieu li Rentier», «Jehans le Ren­tier» PolyptAth, 1512 «Gérar le Renthier» CoutStavelot; nom de charge: moy. fr. rentier ‘receveur’.

 

JG

Rentier(s)

Renty.   1.   Situat,   soc., ..Rentier ». — 2. V. RAD (Rand).

 

EV

Rentier(s)

Renty: Fr. rentier: betaler of inner van rente, rentmeester. 1424 Mahieu le Rentier, Zinnik (CCHt); ±1570 Guillemette Rentier, Dk. (CDT 341); 1631 Antheunis Renty, Mesen (MARECHAL).

 

FD

Renting

-ink: Patr. Afl. van VN Reinaard. 1657 Egbertus Rentinck, OIJ (MUL VI).

 

FD

Rentmeester(s)

-meister: BerN van de rentmeester, ontvanger, die renten en inkomsten beheert. 1356 Alaert de Rentmeester, Bs. (PEENE1949); 1360 Jan de Rintmeester, Lv. (HB 543); 1430 Jacob der Rentmeister, Bree (MNT 371).

 

FD

Rentmeesters 

Profess.     ..Receveur administratif ».

 

EV

Rentmeister

génitif: Rentmeesters. Moy. néerl. rentmeester ‘rentier’ (au sens de ‘receveur’).

 

JG

Rentrop

PlN Rentrop (NRW) of Rentrup (NS, NRW). Vgl. Georgius Rentorff, Germanus (MUL VI).

 

FD

Rents

zie Rein.

 

FD

Renty

1676 «Bartholomé Renty» RuageAth; var. en -y de Rentier ou nom d’origine: Renty (PdC).

 

JG

Renty

zie Rentier(s), De Renty.

 

FD

Rentz

cf. Rens.

 

JG

Renuard

Renuart, Renvart, zie Renward.

 

FD

Renuart

Renvart, cf. Renwart.

 

JG

Renuis.

V. RAD (Ran).

 

EV

Renverse(z)

zie Reversé.

 

FD

Renversez

Fr. renversé, surnom de sens obscut ou nom à caractère toponymique (= terre re­tournée?); cf. aussi les NF Revercez, Reversé.

 

JG

Renvillard

Var. de Revelard?

 

JG

Renvillard

zie Révelard.

 

FD

Renville

1. PlN Ronville in Atrecht. 1198 Alars de Reonville, Atrecht (NCJ). – 2. Zie De Ren(n)eville.

 

FD

Renwar

-ard, -art, Renuart, Renwa, Renwaer (germ.), Renvart. 14e s. « Renwar lyVraidieu» CensHuy, 1356 «Rennechon dit Remuait» FiefsLiège, 1360 «Renier Renuart» Anthr-Liège, 1362 «Rennuwar de Waymme» Cart-ValBenoît, 1373 «Rennewars de Monte-gneez», 1381 «Rennewar de pont d’Avroit» GuillLiège, 1444 «Renouait de Bornon», «Jehenne Renouard» AidesNamur, 1444 «Ren­war Brockelle», «Jannoule Renwar» Terre-Jauche; nom issu de l’anthrop. germ. ragin-ward > ± 795 «Rainoardus», nom popularisé par un personnage des chansons de geste. Cf. aussi Renoir, -oirte.

 

JG

Renward

Renwar(t), Renwa(er), Renvart, Renuard, -a(rt), Renouard, Renoird(e), -oirt(e), -oitre, -oir(e), Rennoir(e), Rainoir: Patr. Germ. VN ragin-ward ‘raad-bewaarder’: Rainuardus (MORLET I). 146 e. Renewar de Fraipont; Rennewar de Stembert, Luik (BODY); 1449 Colijn Reynwaert, Lv. (HB). Vaak verward met Renard of Renier. 146 e. Renier dit Rennewar de Fléron; Rennewar dit Renard de Weyme, Luik (BODY).

 

FD

Renyes

zie Renni(e).

 

FD

Renynghe, van

PlN Reninge (WV). 1085 Siborch de Rininge (GN); 1116 Theoderici de Rininga; 1162 Gerardus de Reninghe; 1313 Jehan van Rininghe (DE XIII); 1326 Lambert van Rininghe, Ip. (BEELE).

 

FD

Renz(en)

zie Rensen.

 

FD

Renzen

cf. Rensen.

 

JG

Renzi

zie Ransy.

 

FD

Réo(m)prez

Reo(m)prez, Réonprez: M.i. var. van PlN Renouprez, ook Renomprez (LU).

 

FD

Reomprez

Ré-, Réonprez, Reoprez, Ré-. Nom d’origine : Rond Pré (topon. fréquent), mais les graphies en Reo(n)- sont surprenantes, cf. ce­pendant P. Fouché, Phonétique hist. du français, t. 3, 1966, 782, qui a noté des formes «reon» issues de rotundu, dans «Anseïs» [MH].

 

JG

Rep(p)

Reps, zie Rip. .

 

FD

Reparlier

zie Raspiller.

 

FD

Reper

 (N° 4). 1. V. RHABAN. — 2. Proven. Repen (Loc.) avec suff.

-er d’orig. N° 212. — 3. V. Reepmakers.

 

EV

Reper

zie de Reeper(e).

 

FD

Repkes

zie Reepkens.

 

FD

Réplumat

Surnom occ. signifiant ‘remplumé’.

 

JG

Repoussez

BN Repoussé: verstoten?

 

FD

Repoussez

Surnom : fr. repoussé, p.-ê. avec le sens de ‘chassé, expulsé’, éventuellement nom d’enfant trouvé.

 

JG

Reppelen, van

PlN Reppel (L) of in Molenstede (VB). 1321 Heinric van Reppele, Diest; 1483 Lambrecht Zwert Geerts alias van Reppele, Reppel (CLAES 1983); 1460 Jan van Reppelen = 1474 Jan van Reppel, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Reppen

zie Rijpens.

 

FD

Repplier

Repriels, zie Raspiller.

 

FD

Reps

V. HRABAN.

 

EV

Republieke

Wsch. een politiek geïnspireerde vondelingnaam (vgl. DE MAN1954,74-75). « 1823 J.B. Republieke, Destelbergen (med. G. Louwagie).

 

FD

Requ

-ette, -ier. V. RAD (Rak).

 

EV

Requette

1693 « Marie-Anne Requeste» Bourg­Namur; surnom: anc. fr. reques(t), rekest (reques abb. Cambron, rekes Namur) ‘droit qui se payait en grains’, mais aussi moy. fr. (1408) request ‘festin du jour ou lendemain des noces’FEW 10,284a.

 

JG

Requette

zie Richet.

 

FD

Requier

-iert, -ière, Requir. Surnom : anc. fr. requier ‘requête’ FEW 10, 283.

 

JG

Requier(t)

-uière, -uer, zie Richier.

 

FD

Requieron

Patr. Afl. van Requier, Riquier.

 

FD

Requigny

PlN Requignies in Courcelles (H).

 

FD

Requilé

Ré-, Requilet, -ez, Réquilez, Requilier, Requillez. 1568 «Hubert Requilé» BourgLiège, 1570 «Guillaume Requilé» Vivegnis, 1683 «Joannes Requilez» Liège; la glose de Dauzat 517 (v° Réquillard) par l’anc. fr. (Tournai, 1397)

resquier ‘abandonner, laisser en souffrance’ est peu probable, les dérivés seraient du type *resquivé\ plutôt de fr. reculé, w. liég. rè(s)coulé ‘reculé, lointain, arriéré’, cf. Reculé, générale­ment au sens toponymique du terme.

 

JG

Requilet

-ez, -é, -ier, -lé, -lez, Ré-: FN in LU en L, net als Reculé. Wsch. var. van Reculé. 1570 Guillaume Requilé, Vivegnis (HERB.); 1683 Joannes Requilez, Luik; 1715 Guil. Riquelez, Wezet (MUL VII). De laatste vorm suggereert Riquelet =

Richelet.

 

FD

Requillé

V. Reculez. Rerren. Proven. Raeren  (Loc.).

 

EV

Requin

Patr. Riquin, vleivorm van Germ. rîk-naam. Require, zie Richier.

 

FD

Requir

cf. Requier.

 

JG

Rerren

zie Reeren.

 

FD

Resbeck, van

zie van Ransbeeck.

 

FD

Resboux

Surnom: w. liég. rèsbout ‘drageon, surgeon’, (Cointe) ‘petit bout qui reste’ DL 538b ou w. liég. (Ben-Ahin, Harzé, Durbuy) rèsse-boû ‘bugrane, arrête-bœuf DFL 70b, FEW25, 314b[JL, NFw],

 

JG

Resboux

zie Reinbout.

 

FD

Resca

zie Reschké.

 

FD

Resch

D. BN.Mhd. resch: ras, snel, behendig. 1252 Otto dictus Resche, Bùhl (BRECH.).

 

FD

Reschké

Resca, Res(z)ke, Reszka: O.-D.-Slav. FN Reschké. 1350 Reschka, Breslau. Slav. Patr. Reschek, Reschka, wellicht = Raschke < Ratislav of Radomir (DN, NAUMANN).

 

FD

Rese, de

zie de Rees(e).

 

FD

Reselle

zie Rossel.

 

FD

Reser

Ré-, cf. Reiser.

 

JG

Reser

zie Reiser.

 

FD

Résibeau

-bois, zie Reinbout.

 

FD

Resibois

Proven.   ,,Bois   du   sieur Radier ». V. Régibo.

 

EV

Résibois

Res- (NF gaumais). 1696 «Anne Rési-bois» Villers-sur-Semois, 1716 «Arnould Résibois», 1752 «Nicolas Résibois» Tintigny (FyS); nom d’origine avec le même déter­minant que Résimont. La distribution du NF semble exclure une var. du NF hennuyer Régi-bo, Regibaux, -eau, avec fausse régression -bo >-bois[FD].

 

JG

Resier

-iére, zie Rosier(s), -ière(s).

 

FD

Resier

zie Rössler.

 

FD

Résimont

Proven. Dép. Evelette.

 

EV

Résimont

Re-, Rézimont, Re-. 1491 «Johannes de Résimont» BourgNamur, 1500 «Ottelet de Resymont» GuillLiège, 1550 «Arnul de Résimont» CoutStavelot, 1595 «Martine fille d’Henry Résimont» BourgLiège; nom d’ori­gine: Résimont, à Évelette (Nr).

 

JG

Résimont

Rézimont, Régimont, Re-, Resmond: PlN in Evelette (N). 1567 Joh. Masset alais Resijmont (MUL IV); 1598 Gaulthier de Résimont = 1612 Wouter Resymont, Mtr. (SKM).

 

FD

Resing

Patr. Afl. van VN Rees, Raas.

 

FD

Reske

zie Reschké.

 

FD

Resman(n)

zie Riestmans.

 

FD

Resmond

zie Résimont.

 

FD

Respaille, van

Respa(il)lie, zie van de Raspaille.

 

FD

Respalie

Proven.   Respaille    (Dép. Aische-en-Refail).  V.  Raspaille.

 

EV

Respaut

Rispaud: Uit Rispail, Respeel; zie Rapaille?

 

FD

Respeel

 (NF borain). Nom d’origine qui ne semble pas être Respelt, à Longlier (Lx); d’un type topon. rrasp-eH, dérivé de raspe ‘taillis’ [JMP]?

 

JG

Respeel

zie Rapaille.

 

FD

Respel(l)eux

Respilleux, Respil(l)ieux: BerN W. rèspèleû: mandenmaker (J.G.).

 

FD

Respeleux

-elleux, Respilleux, Respilieux, -illieux. Nom de métier : cf. w. (Jumet) rèspèleû ‘fabricant de mannes ou rèspes’ DOW 3,109, à aj. au FEW 16, 696a.

 

JG

Respelier

Proven.   Respelle   (Dép. Longlier)   avec   suff.   région.   -te,

-ier,   d’orig.

 

EV

Respelier(s)

zie Raspiller.

 

FD

Respen

Respe(n)s, Rispens: Afl. van Raspe? 1675 Rispens, FL; 1688 dominus Rispens, Leeuwarden; 1714 P. J. Rispens, Groningen (MUL VI-VII).

 

FD

Respen

V. HRABAN.

 

EV

Ress(e)ler

zie Rössler.

 

FD

Ressauw

zie Rassel.

 

FD

Resseghem,van

van Risseghem, (van) Rysseg{h)em, (van) Rijsseg(h)em, van Rijzeghem, van Ryzeghem: PlN Ressegem (OV). 1155 Jordanus de Razengem; 1227 Willelmus de Rasenghem, St.-L.-Houtem (GN); 1374 Gillis van Reseghem, Gb. (SCHR.); 1396 Matte van Resseghem, Liedekerke (DE B.); 156 e. Laureins van Reeseghem, Oostakker (GYSS. 1971); 1444 Diederick van Ryseghem, Kassel (DF XIII). De vormen met ij/y kunnen op Van Rysingen teruggaan.

 

FD

Ressen

zie Raas.

 

FD

Ressencourt

PlN Ressancourt (Eure) (DNF).

 

FD

Resseneur

cf. Rasseneux, -eur.

 

JG

Resseneur

zie Rasseneur.

 

FD

Ressier

Profess.  ,,Scieur »   (Anc.  fr. Resse, ,,Scie »).

 

EV

Ressort

Peut-être surnom: moy. fr. ressort ‘re­bondissement, contrecoup; secours, appui’.

 

JG

Ressort

Profess. Fabricant de ressorts. N° 131.

 

EV

Ressort

Wellicht spelling voor dial. uitspr. van Ryssaert.

 

FD

Rest-

-eau, -iau(x), -aumont (Dép. Ecaussines d’Enghien),

 

EV

rest I.

N. flam. ,,Fourré ». Synon. : Heis. Proven. Van der Rest. N° 243.

 

EV

rest II.

N. roman. Rast- ou Rest–eau, -iau, -el, ,,Râteau ». Proven. Désignation de terrains égalisés, défrichés.

 

EV

Rest, de

Verkort < Van der Rest.

 

FD

Rest, van der

1. Zie van (der) Est. – 2. Zie van der Rijst.

 

FD

Resteau

cf. Restiau(x).

 

JG

Resteau

-iau(x), -ieau(x), Deresteau, de Restaux, Ristiau, Derestia(t), Rétaux, Rettau, Reta, Ratel(le), Rattel, Rateau(x), Rat(t)a, Ratiau, Rattay: Ofr. rastel, restel, Fr. râteau: hark. BerBN. Vgl. Rakels. 1256 Nicholaus dictus Resteaz, Luik (AVB); 1281 Joh. Rastel, Ip. (BEELE); ±1300 Jehans Rastiaus, Druars Rastiax, Artesië (BOUGARD); 1322 Jehan Rastial, Zinnik (CSWII); 1379 Jacop Resteel, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD

Resteigne

(Loc.). — 2. Profess. Restel- -eur, -eux, ,,Râte-leur ».

 

EV

Resteigne

1568 «Henri de Restenne», 1672 «Laurent Restenne» BourgNamur; nom d’ori­gine : Resteigne, w. Rèstègne (Nr).

 

JG

Resteigne

PlN (N). 1568 Henri de Restenne, Namen (RBN).

 

FD

Resteleur

zie Rosteleur.

 

FD

Restiaen(s)

Ovl. adaptatie van Restiau (H). 1797 Restiaen = 1800 Restiau, Nukerke (PDB).

 

FD

Restiau

-aux, Restieau, -eaux, Resteau, Ristiau. s.d. «Laurentii de Resteau» ObitHuy, 1365 «Jehan Restiaul» TailleMons, 1499 «Gille Restia» TerrierNaast, 1502 «Simon Resteau» AidesHainaut, 1516 «Matho de Restea», 1602-3 «Piere Resteau» Terriers-Namur, ±1565 «Pierre du Restia(u)» Pont-de-Loup (cf. IdG 2005, 243); surnom (de jar­dinier?): pic. restiau, var. de fr. râteau FEW 10, 94a. Cf. aussi Rateau(x), Ratiau et Deres-teau, -iat.

 

JG

Restin

zie Retsin.

 

FD

Restmans

zie Riestmans.

 

FD

Reszke

Reszka, zie Reschké.

 

FD

Rétaux

Reta, zie Resteau.

 

FD

Retelet

Rettelet. NF spécifique du Brabant wallon: La Hulpe, Céroux-Mousty, Villers-la-Ville (dès 1694, GeneaNet); p.-ê. dérivé de w., pic. rételer ‘râteler, ratisser’ FEW 10, 96b.

 

JG

Retelet

Rettelet: Dim. van Ofr. restel. Zie Resteau.

 

FD

Reterghem, van

zie (van) Renterghem.

 

FD

Reterre

NF attesté pour la lre fois à Bleid en 1842, sans doute en provenance de l’Allier en Auvergne (GeneaNet).

 

JG

Reterre

W. adaptatie van Reiter of Reuter.

 

FD

Reth, van

zie van Reeth.

 

FD

Rethaber

Fréquente Obd. boerennaam Ret(t)haber: Rotwildhaber: raaigras (zonder baard). 1290 Dietricus Rethabir, Neustadt (BRECH.).

 

FD

Rethy, (van)

van Rethij, Réti, Derethy: 1. PlN Retie (A). 1296 Jan van Rethie, Her. (DERCON); 1449 Jacoppe van Rety, Mb. (A. BAERT). – 2. PlN Réty (PdC). 1157 Hugo de Resti; 1374 Gilles de Resti, PdC (DF XIII).

 

FD

Reti

Rétif. Surnom: anc. fr. restif, fr. rétif  ‘lent à (faire qqch); qui recule’, mais aussi w. (Marche-lez-Éc.) rétif vif FEW 10, 319b.

 

JG

Réti(f)

Rétif: BN Ofr. restif, Fr. rétif: stijfhoofdig, koppig.

 

FD

Rétif

Car. mor. H. difficile à con­duire.

 

EV

Retoré

Ofr. restoré: plaatsvervanger.

 

FD

Retour

Retourné(e): BN voor iemand die terugkeert.

Vgl. Revenu.

 

FD

Retourné

-ée. Surnom de sens obscur, p.-ê. sur­nom d’enfant trouvé; comp. Renversez, Re­versé et Revenu.

 

JG

Rétro

Rétro, Rétro. Probabl. lat. rétro, soit sur­nom de chantre (comme Quoniam, Ergo, …), soit, plutôt, latinisation d’un topon., cf. Ladrier et Van Achter et var. (où est citée la mention de Vilvorde suivante: 1262 «Henricus de Rétro») [JL, NFw]; cf. aussi w. rètrau ‘recoin’ FEW 13/2, 230a.

 

JG

Rétro

Rétro: W. rétro: uithoek (J.G.)?

 

FD

Retserveldt

zie Ritzerfeld.

 

FD

Retsin

Ritsen, Ritzen, Risteyn, Restin: Patr. Mnl. Rirsin, vleivorm van VN Richard of Richier. Pic. ts en metathesis ts/st. 1326 Colin Rissin; 1280 Claikinus Ritchart; 1397 Willame Ritsaerd, Ip. (BEELE); 1781 Amandus Retsin, Oostrozebeke

(DEWULF1977).

 

FD

Rettau

Zie Resteau.

 

FD

Rettel

Patr. D. Rethel, Rettele < Ratilo, dim. van Germ. rêd-naam. 1507 Martin Redtel, Lausitz (BRECH.).

 

FD

Rettelet

zie Retelet.

 

FD

Retz

Patr. D. vorm < Razo, Rezo. Vgl. Raas.

 

FD

Retzlaff

Retslaff: Patr. Slav. VN Radoslaw. 1533 Valentin Retzloff, Berlijn (BRECH.).

 

FD

Reu, de

i. Mnl. reude: sterke hond, bloedhond, reu, booswicht. 1280 Sohiers li Reuden, Moen (DEBR. 1980); 1267 Wouter Ruede, Ip. (BEELE); 1423 Daneel de Reude/Ruede, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Zie Dereu(x).

 

FD

Reuben(s)

zie Robin(s).

 

FD

Reuber

Spelling voor D.

 

FD

Reubrecht

zie Robrecht(s).

 

FD

Reubsaets

Ndd. Rowesaat, D. Rübensaat: raapzaad. BN. Vgl. Reuwsaat, Nederrijn (NN), Raepsaet. 1412 Johan Ruebsaet, NL (KSG).

 

FD

Reubsaets

V. Raepsaet.

 

EV

Reuchamps

1524 «Johan de Reuxchen» Dén-StavelotMy; nom d’origine composé avec le terme de défrichement reu(x), à situer sans doute dans la région de Theux (non relevé par M. Willems, Vocab. du défrichement).

 

JG

Reuchamps

PlN. 1524 Johan de Reuxchen, Stavelot (J.G.).

 

FD

Reuchert

zie Reuschert.

 

FD

Reuck, de

zie de Roek.

 

FD

Reud(d)re, de

zie de Ridder.

 

FD

Reudink

Patr. < hrôth-naam, b.v. Robrecht.

 

FD

Reufels

VN Ruifel, dim. van Roef = Roelof.

 

FD

Reuff

zie Roelof.

 

FD

Reuill(e)aux

zie Reuleaux.

 

FD

Reuillaux

-eaux, cf. Reuleaux, -iaux.

 

JG

Reul

cf. Roel.

 

JG

reul

reux, ROUX. ,,Essart ». Proven. (Flam. Raad ou Rode).  Reul, Der-reux (Roeulx, Loc.). Diminutifs : Reul-, Ro(u)l- -et, -eaux, -iau(x), -ot, -oux. Reu- -champs, -mont. ,,Champs-, Mont- -de l’Essart ». Reumont. Dép. Thuillies. Rouroy, ..Essart défriché ». N° 238.

 

EV

Reul

zie Rihoux, Roel.

 

FD

Reul, de

zie Dereu(x).

 

FD

Reuland

zie Roeland.

 

FD

Reuleaux

-iaux, Reulli(e)aux, Reuill(e)aux: 1. PlN Reuleau in Natoye, Sovet (N). 1585 Mathieu de Reulaue, Namen (RBN). – 2. Zie Rouleau(x).

 

FD

Reuleaux

Reuliaux, Reulliaux, -eaux, Reuil­laux, -eaux. 1585 «Mathieu de Reuleaue», 1602-3 «ledit de Ruelleaue» TerriersNamur, 1754 «Etienne Reuleau» Natoye; nom d’ori­gine: Reuleau, w. reû, à Sovet (Nr).

 

JG

Reulen(s)

zie Roelen(s).

 

FD

Reulens

cf. Roelens.

 

JG

Reulmonde

zie Rulmonde.

 

FD

Reulx

zie Dereux.

 

FD

Reuman

zie Romanus.

 

FD

Reumaux

-eaux. Nom d’origine, cf. Desreumaux, etc.

 

JG

Reumaux

zie Desrumaux.

 

FD

Reumer(s),

Reuling,  zie Romer(s).

 

FD

Reumers

Surnom: génitif de néerl. romer ‘verre à pied’?

 

JG

Reumkens

zie Rumkens.

 

FD

Reumont

-mond: 1. PlN Reumont (Nord) en in Thuillies (H). 1219 Egidius de Reumont (DEBR. 1980); 1391 Jehan, signeur de Ruymont (CCHt). – 2. PlN Reumont in Malonne (N). 1521 Philippe de Reumont, Namen (J.G.).

 

FD

Reumont

-ond. 1521 «Philippe de Reumont» BourgNamur, 1575 «Henrion de Reumont» FrancsLux, 1652 «Jean Reumont» Bourg­Namur; nom d’origine: Reumont, à Malonne (Nr), etc. – Secondairement, var. de Rémont (= Raymond), cf. 1655 «Reumont Gérard» Dén-Florenville.

 

JG

Reunbroeck

-brouck: De stamvader is Josephus

Reunbroek, ça. 1763 in Glogau (Silezië) geboren, die zich in Nieuwpoort vestigde (PDB).

 

FD

Reunes

Reunis. Var. palatalisée de Roons, Roens, génitif de l’aphérèse de Jeroen (= Jérô­me) [FD].

 

JG

Reunes

Reunis: Patr. Gepalataliseerde var. van Roons, Roens, gen. van Jeroen, HN Hieronymus. 1306 Aelid Roens; 1375 Roene Wasscard = 1376 Geroninus Wasscaerd = 1378 Roon Wasschaerd= 1392 Rone Waschaerd, Ip. (BEELE).

 

FD

Reupers

Ruypers, Ruijpers: Patr. Germ. VN Ruppert, Robert of gerond uit Rypers.

 

FD

Reus

zie (de) Reus(e).

 

FD

Reus(e), (de)

de Reuze, Reusen, de Reuser: BN voor een reus van een man. Vgl. De Reese. 1299 Johannis Reusen, Bg. (VERKEST); 1399 de rueze van Ghent, Ktr. (SR 55 v°); 1450 Jan Ruesen, Lv. (HB559).

 

FD

Reusch(e)

1. PlN Reusch, Rûsch, Mhd. rusch: plaats waar biezen groeien. 1254 Ruod. Riusche, Heiligenberg (BRECH.). – 2. Var. van Rausch.

 

FD

Reuscher(t)

Reuchert: BN D. var. van Rauscher(t): luidruchtig mens, opgewonden bruuske kerel. Id. aïs Ruyschaert.

 

FD

Reuse

1. Car. phys. Reus, ..Géant ». — 2. V. HROD (Hroz).

 

EV

Reuse

génitif simple : Reusen, génitif double : Reusens. Surnom: moy. néerl. rese, reuse ‘géant’.

 

JG

Reusel, van

zie van Reuzel.

 

FD

Reuselmans

1. BerN van de reuzelmaker of -handelaar. – 2. Afl. van Van Reuzel.

 

FD

Reusen(s)

Reuss(ens), zie Raas.

 

FD

Reuskens

1. Dim. van reus; vgl. (de) Reus(e). –2. Dial. var. van Raaskens; zie Raskin.

 

FD

Reust, van

zie Verheust.

 

FD

Reuten

zie Rutten(s).

 

FD

Reuter

Reuther, Reyter, au génitif: Reuters, Reyters. Surnom: moy. néerl. ruter, ruyter ‘soldat armé à la légère; pillard’. Cf. Leruth.

 

JG

Reuter(s)

Reuther, Rheuter, Rojter: i. BerN Mhd. riutxre: rooier, die land vruchtbaar maakt. –2. D. Reiter: ruiter.

 

FD

Reuth, van

PlN (Baarle-Nassau, NB). 1668 Jac. van Reut, Hoogstraten (AP).

 

FD

Reuveni

PlN Revigny (Meuse, Jura).

 

FD

Reuver, de

Reuvers, zie (de) Ruyver.

 

FD

Reuviaux

1878 «Lothaire Reuviaux » Namèche ; nom d’origine (non localisé), qui serait un di-min. de w. topon. reûve ‘(chêne) rouvre’. Ou bien var. altérée de Reuliaux?

 

JG

Reuviaux

zie Revel.

 

FD

Reuvis

zie Revis.

 

FD

Reuwe, de

zie de Ruwe.

 

FD

Reuyss

zie Ruisch.

 

FD

Reuze, de

zie (de) Reuse.

 

FD

Reuzel, van

van Reusel: PlN Reuzel (NB). 1340 Joh. de Rosele, Tnh. (VERB.); 1567 Catharina van Ruesel, Boechout (SELS).

 

FD

Rev-

-el, -esz, -ol. V. HRABAN.

 

EV

Reva(e)l

zie Rival.

 

FD

Rêvas

Rêvât, zie Rivar(t).

 

FD

Rêvât

NF de la région de Villers-la-Ville et Genappe, sans doute en provenance de Bour­gogne où il est attesté depuis 1626 (Genea-Net); probabl. d’origine toponymique.

 

JG

Revaux

zie Revel.

 

FD

Réveil

Réveil: Wellicht < Revel of Rivail. Of PlN Réville (Manche, Meuse)?

Réveillon, Revellion, Revill(i)on: PlN Réveillon (Eure-et-Loir, Marne, Orne) of Révillon (Oise). 1615 Pieter Revillion, Herzele FV (VERGR. 1972).

 

FD

Réveillon

Ré-. 1779 «François Joseph Réveil­lon» Natoye; nom d’origine: Réveillon (Orne, Marne), Révillon (Aisne), également nom d’un affluent de l’Oise; pour L. Verriest, trai­tant d’une famille notable de Picardie, les Révillon d’Apreval, ce NF français se serait diversement altéré en Révillon, Réveillon, Rivellon, Ervillon, etc. (cf. BTD 38, 239).

 

JG

Revel

Rivel, Raveel, Revaux, Reuviaux: Ofr. rivel,

revel: rebellie, révolte, geweld; vreugde, plezier. Revel ‘plezier’ was een vaak voorkomende naam vankastelen, b.v. Reveau in Chapelle-à-Oie (H): 1175 Revel (TW). BN. Zie ook Derveaux. 1214 Alol Revel; 1244 Giles Reviaus; 1262 Tiebaus Revel, Atrecht (NCJ); 1368 Stasinne Riveel, Eeklo (JAM.); 1398 Heinric Reveel, Bg. (SIOEN).

 

FD

Revel

Sans doute NF importé du sud de la France; dans la région de Courtrai où il est attesté à date ancienne sous la forme de Revel (GeneaNet), il s’agit très nettement du NL Revel (Hte-Garonne) et apparemment non de l’anc. fr., occ. revel ‘rebelle’.

 

JG

Révélant

Revéland: BN Ofr. révélant: vrolijk, blij. Vgl. Révelard.

 

FD

Revelard

Car. mor. ,,H. éveillé, vif ».

 

EV

Revelard

Ré-, Revelart. 1616 «Lucq Revelart», «Martin Revelart laisnet» PrincipChimay, 1623 «Jan Revelart» émigré en Suède; sans doute dérivé (non attesté FEW 10, v° rebellis) d’âne, fr. revel ‘manifestation de joie’, cf. 1271 «Henri Revel», 1272 «Jehans Reveleus» DettesYpres. Ou bien nom d’origine: ±1275 «à Revelart» (A. d’Herbomez, II, 339-340), pièces de terre situées «en coutures» d’Évre-gnies et de Stainpuc [= Estaimpuis] [MH].

 

JG

Révelard

-art, Re-, Rè-, Reveillard, Renvillard, Revilla, Revera(ert), Rovillard: 1. Afl. van Ofr. révéler: zich aan uitbundige vreugde overgeven, uitgelaten zijn. Zie Revel. BN. 1233 Martinés Revelars; 1292 Nicholes Revelart, Atrecht (NCJ); 1423 Jakemars Revelars, H (CCHt). – 2. PlN in de buurt van Estaimpuis en Evregnies (H). 1246 inter domum…et Revelart (SMTII). 1715 Joannes van Revelaert,Aw.(AP).

 

FD

Revenu

1666 «la waide Jean Retrouvé dit Revenu» Ayeneux (BTD 26, 249); probabl. surnom d’enfant trouvé.

 

JG

Revenu

BN voor iemand die teruggekeerd is. Vgl. Retour. 1666 Waide Jean Retrouvé dit Revenu, Luik (RENARD 249).

 

FD

Revera(ert)

zie Révelard.

 

FD

Revercé

-ez, zie Reversé.

 

FD

Revercez

Reversé, -ez. 1426 «Stassart le Reverset» TailleSoignies, 1540 «Glaude Re­verset» Orsinval (au nord du Quesnoy), 1560 «Jehan de Reverset», 1611 «Jean de Rever-sette» BourgNamur; pour Morlet 848, ce nom désignait en moy. fr. une sorte de laine imitant le satin, dont on faisait des cotillons pour les femmes, donc surnom de fabricant ou de négociant; sinon var. de Renversez.

 

JG

Reverdy

zie Raverdy.

 

FD

Rêverez

zie Reviron.

 

FD

Revers

-ert, -ier(s), Ravers, -ert, -ier, Rivers: Ofr. revers: omgekeerd, tegendraads, weerbarstig. BN. Vgl. Reversé.

 

FD

Revers

Revert, Revier. Nom d’origine: Revers

(topon. fréquent).

 

JG

Reversé

Réversé, Reverse, Revercé, -ez, Renversé, -sez: Volt. dw. van Ofr. reverser: omkeren. BN met zelfde bet. aïs revers; tegendraads, averechts. ±1300 Wicars Reversés, Artesië (BOUGARD); 1538 Paulus Reverses, Beaumont (MULIV); 1602 Eloy Renverse; 1612 Jan Reverser, Ktr. (KW).

 

FD

Revêts

zie Ravet.

 

FD

Reveyn

zie Revyn.

 

FD

Revier(s)

zie Revert.

 

FD

Reviere, (de)

zie Derivière.

 

FD

Reviere, (van) de

zie van der Rivière.

 

FD

Revill(i)on

zie Réveillon.

 

FD

Revilla

zie Révelard.

 

FD

Reviron

Reveron: PlN (Puy-de-Dôme, St-Victor).

 

FD

Revis

Nom d’origine: Sur Revis, à Vierset-

Barse (Lg)?

 

JG

Revis

Reuvis: Var. van Mnl. Rivisch, Rivesch = Rijnvisch. Zie Rhijnvis(ch). Of Metr. Germ. VN ragin-wid (zie Rennuit). Zo verklaart trouwens BOEKENOOGEN (De Navorscher 1889,420) de EN Rhijnvis(ch).

 

FD

Revoet

zie Rouwvoet.

 

FD

Revyn

1289 «Henris de Reving» = 1294«Henris de Revin» CensNamur, 1633 «Pierre de Re­vin» émigré en Suède; nom d’origine: Revin (Ardennes).

 

JG

Revyn

-ijn, -eyn: 1. Fr. Ravin (BERGER), dim. van VN Raoul, Radolf. Vgl. Ravet. Patr. 1297 Rawuina fille le Cauceteur, Atrecht (NCJ). – 2. PlN Revin (Ard.). i294Henris de Revin, Namen (J.G.).

 

FD

Reward

1. Ofr. reward: opzichter. vgl. Ruwaert i. 1386 Clais Rueward…eut en son hosteil une jument, Ktr. (DEBR. 2000). – 2. Zie Rawart. -3. Zie Rohaert.

 

FD

Reward

Nom de fonction: anc. fr. rewd ‘contrôleur’ FEW 17 p. 511a.

 

JG

Reweegs

Reweghs, Rewerk, van den Rewegs: PlN Mnl. Re(e)wech: weg waarlangs de lijken naar het kerkhof gebracht werden. 1714 Reweghs, Kerniel (PDB).

 

FD

Reweghs

Reweegs. Nom d’origine: moy. néerl. re(e)wech ‘chemin par lequel le mort était con­duit au cimetière’ [FD]. Rey. 1526 «Guillaume de Rey», 1533 «Estienne

Le Rey», 1607 «Victor Rey» BourgNamur; nom d’origine: w. topon. rèy ‘ruisseau’ou bien w. rèye ‘échelon plat’ < lat. régula.

 

JG

Rewers

BerN Mnl. reeuwer: oppasser van besmettelijke zieken, lijkverzorger, lijkbidder.

 

FD

Rex

zie Rek.

 

FD

Rexach

Sp.FN(PDB).

 

FD

Rey

Rey- -ens, -ers, -men, Rey-gaert(s). V. RAD (Ra, Rak).

 

EV

Rey, (de)

zie (de) Roy(e), Derez.

 

FD

Rey, van

zie van Ree.

 

FD

Reybroe(c)k, (van

(van) Reybrouck, van Raebroeck(x): PlN Reibroek in Hansbeke, Evergem, Lotenhulle, Petegem-Deinze (OV), Oedelem, Avelgem (WV), St.-Omaars (PdC), Reebroek in leper, Lichtervelde, Kemmel (WV), Merkegem (FV), Waasten (H). 1343 Danine van Reybrouc, Cent (RSGII); 1390 Jan van Reebroec, Bg. (JAM.); 1392 Jehan de Reybrouc, Pittem (DEBR. 2000).

 

FD

Reybroeck

V. Ruysbroeck.

 

EV

Reybrouck

Reybroek, -oeck. Nom d’origine: Reibroek, Reebroek, topon. fréquent en Flandre,

 

JG

Reychler,

zie Reichler.

 

FD

Reyck(e), de

zie de Rijk(e).

 

FD

Reycken, van der

zie van der Eyken.

 

FD

Reyckers

zie Rijkers.

 

FD

Reyd / Reijd, van de(r/n)

zie van der Riet.

 

FD

Reydant

-ams, -on, zie Redant.

 

FD

Reydant

cf. Redant.

 

JG

Reyde(n), van de(r)

zie van der Heiden.

 

FD

Reydt, de

zie de Rijdt.

 

FD

Reydt, van

van Reyt: 1. PlN Rheydt (NRW). – 2. Id. als Van de Reydt.

 

FD

Reydt, van (de)

zie van (de(r)) Riet.

 

FD

Reye, van

zie van Ree.

 

FD

Reyer(s)

Reijerse, Reijers, Reyes: Patr. Germ. VN ragi-hari of rêd-hari: Raherius (MORLETI). 1465 de kyndere van Reyers, Her. (DERCON); 1530 Rolant Reeyers, St.-Tr. (LENGLEZ); ± 1570 Cornelis Reyerszone, A’dam (CDT 342).

 

FD

Reyer, de

zie de Reygher(e).

 

FD

Reyg(h)er(e), de

de Reijger, de Reyer, de Reijer: BN naar de waadvogel, de reiger. Voor iemand met lange hais of spillebenen. Vgl. Odevaer(e). 1185 Theodericus Reigere, Utrecht (GYSS. 1999′); 1325 Johannis Reygers = 1375 Jan de Reygher, TV. (BERDEN).

 

FD

Reygaerd(ts)

-aert, -aer(t)s, zie Reingardt.

 

FD

Reygaert

Rijgaert, Rygaert, au génitif: Reygaerts, Rygaerts, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. fém. ragin-garda(n) > Raingardis, Rein-

gard [FD].

 

JG

Reygel

zie Regel.

 

FD

Reygnier

zie Reiner(s).

 

FD

Reykaers

1. V. RAD (Rak). — 2. V. Rijk.

 

EV

Reykaert

zie Ryckaert(s).

 

FD

Reyken, van den

zie van der Eyken.

 

FD

Reykers

zie Rijkers.

 

FD

Reyland(t)

Reiland, Reillant: Patr. Germ. VN Ragiland? Vgl. Rainland, Regilint (Fm.). 1330 van Hannine Reylande, Bg. (VERKEST).

 

FD

Reym(en)

zie Reim.

 

FD

Reym, van den

zie van den Rym.

 

FD

Reyma(e)(c)ker, de

zie de Rademaker.

 

FD

Reyman(s)

Reijman, Reimann, Reymann, Renmans, Renneman, Reeman(s), Reman(s), Remant, Remand(e), Rémand(e): i. Patr. Germ. VN ragin-man ‘raad-man’. 1291 Joh. filius quondam Reinemanni de Guethusen, Diest (F.C.). -2. Reyman kan var. zijn van Rayman, met d-syncope uit Rademan; zie Raman.

 

FD

Reymbaut

-bouts, zie Reinbout.

 

FD

Reymenants

Nom d’origine (au génitif) : Rymenam (Anv).

 

JG

Reymenants, (van)

Reymenhaut, zie van Rijmenam.

 

FD

Reymer(s)

zie Reimer(s).

 

FD

Reymersdael, (van)

zie Reimersdahl.

 

FD

Reymester

zie Reidemeister.

 

FD

Reymond

zie Raymond.

 

FD

Reymoudt

FN in FV. Var. van Reynoud of leesfout voor Reymond?

 

FD

Reyn

zie Rein.

 

FD

Reyn-

-aert, -er, -tjens. V. RAD (Ran et Rand).

 

EV

Reyn, van

zie van den Ryn.

 

FD

Reynaarts

-aert(s), -aertz, -ard(t)s, -artz, -a, zie Reinaert, Reinaer(s).

 

FD

Reynaert

au génitif:  Reynaers,  Reynaerti,

 

JG

Reynaertz

 (all). Formes germ. de Renard.

 

JG

Reynal

Reynaud, zie Reinoud(s).

 

FD

Reynard

cf. Renard.

 

JG

Reynbeek

PlN: beek die dienst doet aïs grens (Mnl. rein).

 

FD

Reynckens

cf. Reynkens.

 

JG

Reynckens

zie Renkin.

 

FD

Reynder

Reynders, cf. Render(s).

 

JG

Reynders

zie Reiner(s).

 

FD

Reyndorp

zie Rijndorp.

 

FD

Reyné

-ez, zie Ragnet.

 

FD

Reyne(n)

-ens, Reijn(en), zie Rein.

 

FD

Reyne, de

zie Derenne.

 

FD

Reynebeau

zie Reinbout.

 

FD

Reynegom, van

PlN Rinnegom (NH). 1162 Vastraerd de Rynnighem; 1182 Ghiselberti de Rinneghem (LNT); 1666 J.Ph. van Reynegom, U; 1683 Guilielmus van Rijnegom, Bs. (MUL VI).

 

FD

Reynen

Génitif du thème Reyn- (de Reynaert, etc.).

 

JG

Reyner(s)

zie Reiner(s).

 

FD

Reyners

Reyniers, Reynertz (all.). Génitif de Reiner (= Renier). Reynhout. Forme néerl. de Renaud.

 

JG

Reynertz

zie Reinaert.

 

FD

Reynewaeter

Reïnterpretatie van Germ. VN Reinewaard. Vgl. Renward en D. Reinwart (BRECH.).

 

FD

Reyngens

zie Renkin.

 

FD

Reyngou(d)t

Reijngoudt, Ringo(ot), Ringoet, Ringot(te), Raingo, Rigo(t), Rigout, Regou(d)t, -gourd, Rego(s): Patr. Germ. VN ragin-gud (of gôd of gauta) ‘raad-god’ (goed of Goot). Regengot, Reingot (Fm.); Reingaudus (MORLETI; Dip.); R(e)ingodus (GN). 1220 Egidij fllij Ringoti, Anderlecht; 1356 Jan Rygouts = Rygods = Reygouts, Merchtem (PEENE); 1281 Walterus Reingoet, Ruiselede (HAES.); 1389 Hellin

Reinghot, Ip. (BEELE); 1382 Heine Reyngoot,

Emelgem (DEBR. 1970). Zie ook Rigout.

 

FD

Reynheere

Reynier(s), zie Reiner(s).

 

FD

Reynhout

Reijnhoudt, zie Reinoud(s).

 

FD

Reynkens

Reynckens. Génitif du dimin. en -ken du thème Reyn-, cf. Reynen.

 

JG

Reynouds

-oudt, -ot, -olds, zie Reinoud(s).

 

FD

Reyns

Génitif du même thème.

 

JG

Reyns

Reyn- -aers, -aert(s), -ardts, -aud, -ers, -hout, -iers. V. RAD (Ran).

 

EV

Reyns

zie Rein, Rince.

 

FD

Reynsbergen

zie van Rensberg(en).

 

FD

Reynst, van der

Hypercorrect voor Van der Rijst.

 

FD

Reynt-

-(i)ens, Reynd- -ers. V. RAD (Rand).

 

EV

Reyntjens

Reyntiens, cf. Reintjens.

 

JG

Reyntjens

-t(i)ens, zie Renkin.

 

FD

Reynvoet

Reijnvoet: Patr. Wsch. var. van Reyngoet, met v/g-wisseling. Zie Reyngoudt. 1709 Pieter Reynvoet, Oostakker (GYSS. 1971).

 

FD

Reynwit

zie Rennuit.

 

FD

Reypens

zie Rijpens.

 

FD

Reyper

zie Reiber.

 

FD

Reys

zie Reis.

 

FD

Reys, de

zie de Rys, Derez.

 

FD

Reysel, van

1. PlN Reisel in Paal (L). – 2. Spelling voor Van Rijssel.

 

FD

Reysen(s)

-es, zie Reis.

 

FD

Reyser

zie Reiser.

 

FD

Reyskens

Génitif du dimin. en -ken du prênom germ. Raas, cf. Rasquin; ou bien dimin. de Reis [FD].

 

JG

Reyskens

Reijskens: i. Zie Raskin. – 2. Dim. van Reis.

– 3. Spellingvar. van Rijskens.

 

FD

Reysscho(o)t, van

PlN Reinschoot: met palen afgeperkt terrein. PlN Rijschoot in Ertvelde (0V), Risschot in Zoersel (A) (med. L. Govaerts). 1339 Jan van Reinscote, Bg. (DF XIII); 1396 Joes

Reinscote, Dend. (DE B.); 1668 Jean van Reysschot, Menen (COUSS.).

 

FD

Reysselberge, van

zie van Rijsselbergen.

 

FD

Reyst, de

zie van de(r) Rijst.

 

FD

Reyt, de

zie de Rijdt.

 

FD

Reyt, van

zie van Reydt.

 

FD

Reyt, van de(n)

zie van der Riet.

 

FD

Reyter

Reyters, cf. Reuter(s).

 

JG

Reytere, de

Reyt(t)er, zie Reiter.

 

FD

Reyven

Patr. Vleivorm van de Germ. VN Reinverd: Raginfrid, Reinfred, Reinfridus (Fm., Dip.). 1305 Jehan Reinvert, Ip. (BEELE).

 

FD

Reyzen

zie Reis.

 

FD

Reyzerhove

zie Ryserhove.

 

FD

Reyzermans

zie Rysermans.

 

FD

Rez

Réz: Verkort < Derez.

 

FD

Reze, de

zie (de) Rees(e).

 

FD

Rezer

zie Reiser.

 

FD

Rezette

Rézette: Verdoft < Rosette. Zie Roussel.

 

FD

Rézette

Re-. Aphérèse de Thérése et plutôt que le surnom: w. rézète ‘réséda’.

 

JG

Rézimont

Re-, cf. Résimont.

 

JG

Rézimont

zie Résimont.

 

FD

Rhainotte

cf. Renotte, Rainette.

 

JG

Rhainotte

zie Renotte.

 

FD

Rheel

zie Réel.

 

FD

Rheindorf

zie Rijndorp.

 

FD

Rheinhard

zie Reinaert.

 

FD

Rhenotte

zie Renotte.

 

FD

Rheuter

zie Reuter(s).

 

FD

Rhienen, van

zie van Reenen.

 

FD

Rhijnsburger

PlN Rijnsburg (ZH). Zie ook Van Rensberg(en).

 

FD

Rhijnvis(ch)

1. BN naar de visnaam: Rijnvis. –2. Huisnaam in Cent: 1438 den Rijnvisch (DE SMET). Naam van een heerlijkheid (DF XIII). PlN Ryvisch in Zomergem (OV). 1218 Everardo Rinvisch, Cent (GYSS. 1999′); 1280 van Philips Reinvissce, Cent (CG); 1316 Coppin Rijnvisch, Cent (GN); 1364 Jacobi Rijnvisch, Ktr.(DEBR. 1970).

 

FD

Rhode(s)

Rodes, Rôdes, Rodés: E. vorm van PlN Rode: rode, gerooide plaats. Vgl. Van Rode. 1219 Hugh de Rodes, York (REANEY).

 

FD

Rhode, van

zie van Rode.

 

FD

Rhodius

1. Proven. Rhode (Loc.) (Latinis.). — 2. V. HROD.

 

EV

Rhodius

Rodius: Wsch. latinisering van Van Rode.

 

FD

Rhône

Rhouben. V. HROD (Ron, Ro).

 

EV

Rhoon, van

zie van Rode.

 

FD

Rhore, de

zie de Rore.

 

FD

Rhyn, van (den)

zie van den Ryn.

 

FD

Rhynsbergen

zie van Rensberg(en).

 

FD

Ri-

-(b)bant, -bbens, -bas. V. RAD (Ra).

 

EV

Ri-

-bert,  -bonne, -bourret,  -boux. V. RAD (Ra).                                    

 

EV

Ri-  

-me,   -mez.   Proven.   ,,Mez   du sieur Rie ».

 

EV

Ri-  

-pak,   -pet.   Proven.   Rebaix   et fiebecq (Loc.).

 

EV

Rial

zie Réa(l).

 

FD

Riant

Wellicht var. van Rydant.

 

FD

Riard

Riat, zie Réard.

 

FD

Rib(e)au-

-court, -fosse, -ville. Pro­ven. ,,Domaine-, Fosse- (V. ce M.), Villa- -de Ri(c)baud ».                         

 

EV

Ribant

Surnom: moy. fr. riban ‘ruban’ FEW 16, 72 Ib; aussi anc. fr. ribant ‘celui qui folâtre’, sans doute part, présent de riber, d’où ribaud FEW 16, 702a.

 

JG

Ribant

zie Ruban.

 

FD

Ribaucour(t)

Ribeaucourt, Ribeaucoup, de Ribaucourt: 1. PlN Ribeaucourt (Somme, Meuse) of Ribaucourt in Mazinghien (Nord). 1535 J. Dribaucourt; 1559 Medar de Riboucourt, Maubeuge-Aw. (AP). – 2. In 1748 erft de famille Christyn het graafschap Ribaucourt, d.i. Raimbeaucourt (Nord), waardoor ze de naam Cristyn de Ribaucourt kan voeren. – Lit.: H. DOUXCHAMPS, La famille Christyn de Ribaucourt, 1989. – 3. PlN Ribaucourt in Elzele (H). 1275 Stévenon de Ribaucourt…tere à Ribaucourt, Wodecq(VR88v°).

 

FD

Ribaud

-ault, -eaux, Riba(s), Riboud, Riboux, Ribus, Ripaud: Patr. Germ. VN rîk-balth ‘machtig-moedig’: Ricbaldus, Ri(g)boldus (MORLETI). 1211 Mahiels Ribaus, Atrecht (NCJ); 1281 Heinrici Ribaldi, Zwijnaarde (HAES.); 1338 Glaise Riboude, Vlissingen (JAM.); 1475 Jan Rybouts, Ettelgem(PARM.).

 

FD

Ribaudo

Patr. Ribaudot of Ribaudeau, dim. van Ribaud.

 

FD

Ribault

-eaux. 1265 «Jehans li Ribaus» Cens-Namur, 1267 «Nicholes li Ribaus» CensHer-chies, 1275-76 «Escrouette li Ribaus», «Trou­vés li Ribaus», 1279-80 «Crauwes li Ribaus», 1280-81 «Sorizette li Ribaus» RegTournai, 1613 «Renneson Ribaud» BourgDinant; sur­nom: anc. fr. ribaud, ribaut ‘débauché, scélérat, vagabond’, mais aussi ‘amant’ FEW 16, 702a. –Cf. encore 1285 «Jeh. le Fevre, conte des ribaus» DettesYpres, 1242-43 «régi ribau-dorarn» CharitéTournai, 1330 «Polet le roys des ribaus», 1332 «Hermanno rege ribaldo-rum» AnthrLiège, 1365 «Le Page roy des ri-bauls» TailleMons, qui font allusion à un officier de la suite du roi qui avait juridiction notamment sur les jeux et sur les femmes publi­ques. – Également nom issu de l’anthrop. germ. rîk-bald, cf. 1211 «Mahiels Ribaus» NécrArras.

 

JG

Ribauville

Ribeauville, Ri(t)bonville, Ribouville: PlN Ribeauville (Somme, Aisne). 1407 Andrieu Macquerel…seigneur de Ribauville (CCHt); 1599 Nicaise Ribauville, Lessen (Midd. 1975,114-122); 1743-75 Adrien Ribouville, Lessen-Aw. (PBG).

 

FD

Ribauville

Ribonville, Ribouville. Nom d’ori­gine: Ribeauville (Aisne).

 

JG

Ribbens

Ribbin(c)k, zie Rijpens.

 

FD

Ribbens

Var. de Rubens.

 

JG

Ribbert

Patr. Germ. VN Rijbrecht, rîk-berht ‘rijk, machtig – schitterend’. 982 Ribertus, Cent (GN).

 

FD

Ribe(s)

-esse: Occ. PlN. Fr. rive: oever.

 

FD

Ribeaucourt

-coup, Ribaucour, -court. 1566 «Jehan de Ribaucourt» BourgNamur; nom d’origine: Ribeaucourt (Meuse, Somme), aussi dépend. d’Ellezelles (Ht).

 

JG

Ribeaufosse

-fossé, Ribonfossé. Nom d’ori­gine: Ribeaufosse, à Lessive (Nr), Ribeau-fossé, à Fraipont (Lg).

 

JG

Ribeaufosse

-fossé, Ribonfossé: PlN Ribaufosse in Tumaide (H), Ribeaufosse in Lessive (N), Ribeaufosse in Fraipont (LU).

 

FD

Ribeaux

zie Ribaud.

 

FD

Ribeiro

Ribero: Port. FN. PlN: oever.

 

FD

Ribesse

1754 «Nicolas Ribesse» Natoye; pro-babl. dérivé en -esse de l’anc. fr. riber ‘se li­vrer ardemment au plaisir, folâtrer’, comme surnom fém. Cf. aussi Ribus et le thème Rib-(qui suit).

 

JG

Ribeyre

Occ. PlN (Puy-de-Dôme, Ardèche): oever. Vgl. Ribeyro.

 

FD

Ribeyrotte

Rebeyrotte, -rat: Afl. van Occ. ribe, Fr. rive: oever. Vgl. Ribeyre.

 

FD

Ribière

-ierre. Peut-être graphie maladroite (avec diphtongaison) de Ribert, de l’anthrop. germ. Ricbertus (Morlet, NP Gaule I, 188). Ou bien du NL Ribière (Mayenne). • Dérivé de ce thème Rib-: Riboux. 1353 «messires Jehan Ribou prestres» = 1335 «mon signeur Jehan Ribonz [= -ouz?] chapellaint d’Yvois» CartOrval; dérivé en -ou(l), cf. aussi Ribault. – Double dérivé: Ribonnet.

 

JG

Ribière

Ribier(r)e: Occ. PlN Ribière (Creuse, Puy-de-Dôme, Hte-Vienne), beantwoordt aan Fr. Rivière.

 

FD

Ribo(t)

Ribonnet: Patr. Dim. van Ribert of Ribaud.

 

FD

Ribonfossé

cf. Ribeaufosse.

 

JG

Ribonfossé

zie Ribeaufosse.

 

FD

Ribonnet

cf. Rib-, thème de Ribierre.

 

JG

Ribonville

cf. Ribauville.

 

JG

Ribonville

zie Ribauville.

 

FD

Riboud

-oux, -us, zie Ribaud.

 

FD

Ribourdouille

Probabl. surnom à forme dialec­tale; à rapprocher de l’onomatopée bourdî-bourdouh ou de la devinette : w. liég. de pan d’îrè èt dè boûre d’oûy ‘du pain d’hier et du beurre d’aujourd’hui’ DL 344.

 

JG

Ribourdouille 

Proven.   Ribaudville, ..Domaine du sieur iRbard (v ayant       

été altéré en ou). N08 67, 245.            

 

EV

Ribourdouille

Wsch. < Ribaudeau, met r-epenthesis en ander suffix.

 

FD

Ribouville

cf. Ribauville.

 

JG

Ribouville

zie Ribauville.

 

FD

Riboux

cf. Rib-, thème de Ribierre.

 

JG

Ribreu

 (NF de la région de Comines et Ploeg-steert). Nom d’origine: les Ribroeux à Lum-bres (PdC), cf. Duribreux, De-.

 

JG

Ribreu(x)

Deribreu(x), Duribreu(x), Derebreu: PlN (les) Ribroeux in Lumbres (DF XIII). 1596 Anthony du Ribreux, Rijsel-Leiden (J.D.); 1639 Philippe de Ribreu, Pieter de Ribreu, Waasten; 1639 Jacob Desribreu, Wulvergem (DUV.); 1758 J.F. Rybreuw, FV (VERGR. 1972); 1768 Barbara Ribreux, Izg. (DEWULF1977).

 

FD

Ribus

Var. de Ribesse?

 

JG

Ricail(le)

Patr. Hypercorrect voor Ricaud?

 

FD

Ricaille

NF gaumais, attesté à Mussy-la-Ville et Tintigny dès 1700 (GeneaNet) ; dans cette ré­gion, à rapprocher de (Meuse) racailler ‘réparer une toiture’, champ. (Rethel) ricaillon ‘couvreur en ardoises’ FEW 17, 92a, plutôt que p.-ê. dérivé (topon.?) en -aille du thème Rie- de Ricard.

 

JG

Rical

cf. Richald. – Ricard, cf. Richard.

 

JG

Rical

zie Ricaud.

 

FD

Ricar(d)

-art, -aert, -a, zie Ryckaert(s).

 

FD

Ricaud

Ric(k)al, Rekals, Richaud, -aut, Richald, Ryssael: Patr. Rom. vormen van Germ. VN rîk-wald ‘machtig-heerser’: Ricoald, Ricold (Fm.). 1209 Ricaut Blonde, Atrecht (NCJ); 1244 Gilles Ricaut, St-Q. (MORLET); 1392 Hankin Ricaut, Rekkem (DEBR. 1970); 1708 J. J. Ricalle, Nassau (MUL VII); 1761 Joannes Ryssael, Bambeke (VERGR. 1972). Zie ook Rigout. De naam werd ook verward met Ric(h)ard: 1467 Ricaut von Staple = Richard dit Rigauld de Stappel, Luik (BODY). Ric(k)al kan een var. zijn van Ryckhalts.

 

FD

Ricbourg

zie Dericbourg.

 

FD

Riccard

-a -ardi, zie Ryckaert(s).

 

FD

Ricco

Rico: It. Patr. Germ. rîk-naam.

 

FD

Rice

zie Rich(e).

 

FD

Rich

1280 «Johannes filius dame Richis» PolyptLiège, 1472 «Gérait la Richy» Dén-Chiny, 1561 « Richy Godulff» DénFlorenville, 1638 «Albert Richy» BourgNamur; probabl. nom issu de l’anthrop. germ. fém. ric-hild > Richildis, cf. Richel, ou bien var. de Richi(e)r.

 

JG

Rich(e)

Rice, Risch(e), Riss(e), Rits: i. Patr./Metr. Rom. korte vorm van een Germ. rîk-naam: Rico, Rica (MORLETI). Rits. < Pic. Vgl. Ryks. 1203 Riche feme Aupais; 1209 Sarra Riche; 1215 Aie Riche, Atrecht (NCJ); 1552 Willem Rits, Tongerlo (AP). –2. Zie Leriche.

 

FD

Rich(e)mond

Proven. Dép. Amay.     

 

EV

Rich(i)l

Zie Reichel(t).

 

FD

Richa

zie Ryckaert(s).

 

FD

Richald

Rical (forme pic.). 1274 «dominus Amelius et Richaldus fratres» mais aussi «Ri-calphi (génitif)», «Ricalphum de Lenneche» CartValDieu, 1659 «Richal Martin» DénSalm, 1689 «André Richal» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. ric-wald.

 

JG

Richald

zie Ricaud.

 

FD

Richard

-art, Ricard, Rikar (formes pic.); au génitif: Richards (angl.), Richartz (ail.). 1209 «Ricars et Pieres» NécrArras, 1254 «Ri-quart Mannowert», 1268 «Johannes Richard» DettesYpres, 1270 «Rikart dou Markiet» ChartesFlandre, 1276 «Salemons Ricars», 1284 «Thieri Ricart», «Riquars Colpars», 1286 «Jakemon Riquard», 1290 «Ricart Dan-secoc, vallet Bertrant Bourdon» DettesYpres, 1643 «Mathieu Rikart» BourgNamur; prénom Richard, de l’anthrop. germ. rîc-hard. « Génitif latin : Richardy. m Dérivés: Richardeau, -au. – Richardin, cf. aussi Chardin (par aphérèse).

 

JG

Richard(e)au

-ardin, Ricordeau, -ordel: Patr. Dim. van VN Ric(h)ard. 1640 Guillaume de Richardot, Tielt (R.O.).

 

FD

Richard(s)

-art, -ar(t)z, zie Ryckaert(s).

 

FD

Richartzhagen

zie Richerzhagen.

 

FD

Richaud

-aut, zie Ricaud.

 

FD

Richaud

-aut. 1286 «Richaus li Faveresse», «Richaus li femme Tetin», «Richaus li De­nise», «Richaus Descans» CartBinche (appa­remment toutes des femmes, cf. aussi 1289 « Dame Riche » CensNamur) ; forme vocalisée du nom fém. Richel, Richildis < rîc-hild. -Pourrait être également la forme w. du prénom Richard, cf. w. ritchau, -à [= Richard] ‘geai’.

 

JG

Riche

Surnom: fr. riche, cf. aussi Ricq, Leriche et Richomme; mais aussi nom fém., cf. 1289 «Dame Riche» CensNamur, cf. le précédent.

 

JG

Richebé

Patr. Var. of dim. van Germ. VN Richebert (DNF). Ricbertus (MORLET I).

 

FD

Richebé

Pour Dauzat 520, p.-ê. surnom: riche bec; plutôt var. de Richebert < anthrop. germ. rîc-behrt [FD].

 

JG

Richebourg

Riquebourg. Nom d’origine: riche bourg (topon. fréquent), e.a. Richebourg-l’Avoué et Richebourg-Saint-Vaast (PdC), Ricquebourg (Oise) ou à Maresquel (PdC) ; cf. aussi Rijckeboer.

 

JG

Richebourg

zie Dericbourg.

 

FD

Richel

1. Zie Reichel(t). – 2. Spelling voor Richelle.

 

FD

Richel

s.d. «commemoratio comitisse Richil-dis» ObitLiège, 1084 «Richildis comitissa Montensis», 1154 «Richildis» St-Hubert, 1205 «Richeldis matris mee (génitif)» St-Hubert, 1242 «Emraelotae sororis prodictae Richuldis» CartOrval, 1659 «Henri Richel» DénSalm; nom issu de l’anthrop. germ. fém. ric-hild (cf. Dauzat 520); cf. aussi Richaud, -aut et Richy.

« Dérivés: Richelet. 1265 «Richeiès ses frères», 1308 «Richelet de Villey» CartOrval, 1376 «Thiris de Richelet» CartValDieu. –Richelin, Richely. – Richelot. 1286 «Ber-niers Richelos» CartLessines.

 

JG

Richelet

Richelot: 1. Patr. Dim. van Germ. rîk-naam. Vgl. Richelin. 1191 Robert Richelot, Lincoln (REANEY); 1308 Richelet de Villey, Orval (CAO). –2. Richelet kan evtl. de PlN Richelette in Mortier (LU) zijn: 1376 Thiris de Richelet, Dalhem (CVD).

 

FD

Richelin(g)

Risselin, Rysselin(ck), Rijsselinck: Patr. Afl. van Germ. rîk-naam. Vgl. Ryckelynck, Ryssens, Ryssaert en Richelet, Reichling. 1451 Gillis Ryselinc, van Velseke, Pamele (V.BUTS.); 1500 Willem Ryselynck, Ronse (Midd. 1963,278); 1546 Steven Rysselinc, Ronse (CAD. II).

 

FD

Richelle

1327 «Juette femme Lambier de Ri-chelle», 1360 «Favereaul de Richelle», 1374 «Ernus de Richelle» CartValBenoît, 1602 «Hugues Richelle» BourgNamur; nom d’ori­gine: Richelle (Lg).

 

JG

Richelle

PlN (LU). 1360 petis Ulris fils de Favereaul de Richelle, Dalhem (CVD).

 

FD

Richelle

Proven. Loc.                         

 

EV

Richer

Richez, Richir. 1153 «Richerus de Blanei» CartOrval, 1250 «Richerus» Nethen, 1253 «monsignor Richier de la Ferteit» Cart­Orval, 1444 «Henry Richier» AidesNamur, 1575 «le grand Richer porcher», «Colin Jean Richier» DénFlorenville, 1780 «Balthazar Ri­chir» Charleroi; nom issu de l’anthrop. germ. ric-hari > Richier; cf. aussi Ri(c)quier, Ri-(c)kir, Richy.

 

JG

Richer

Spelling voor Richier of Richet.

 

FD

Richerts

zie Ryckaert(s).

 

FD

Richerzhagen

Richartzhagen: PlN Richerzhagen in Bechen (NRW).

 

FD

Richet

-ez, -es, Rischette, Riquet(te), Riket, Requette: Patr. Dim. van Germ. rîk-naam, b.v. Rijkaard/Ric(h)ard. 1349 Johannis Riket, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Richet

Var. de Richer, -ez (qui précède), éven­tuellement avec substitution de suffixe. -» Dimin. : Richeton.

 

JG

Richier

Richer, Richy, Richir, Rikier, (de) Ri(c)quier, Riquier(e), Riquière, Riquire, Ri(c)kir, Ryckier, Rijckier, Reki(e)r, Requier(t), -uière, -ui(e)re, -uer, Ruquier: Patr. Fr.-Pic. vormen van de Germ. VN Rijker. Zie Rijkers. 1264 Jehan Rikier, Atrecht (NCJ); 1321 Hanot Richier, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Rikeer van Sint Omars; 1374 Pieter Rikier, Ip. (BEELE).

 

FD

Richings

patr. Afl. van Germ. rîk-naam.

 

FD

Richir

cf. Richer, etc.

 

JG

Richmann

zie Reichman(n).

 

FD

Richmond

1. Patr. Germ. VN rîk-mund ‘machtig-bescherming’: Rich(e)mundus (MORLET I). –2. PlN Richmond (Surrey, N.-Yorkshire). 1539 Adam Ritzmon, Schotland-Aw. (AP).

Richomme: BN Riche homme: rijk man. 1317 Henricus dictus le Richeshom, Luik (CSP); 1426 Jean le Rich homme, WB (AAV).

 

FD

Richomme

1250 «terra le Riche hom» Ke-mexhe, 1328 «Massattes fis le riche home» RegLaroche, 1413 «Gilet le richehomme», 1445 «Gilez le richehome» GuillLiège, 1474 «Elizabeth relicta Henrici le Richehomme» PrincipLiège; surnom: fr. riche homme, cf. Riche et Leriche.

 

JG

Richou

-oux. 1264 «Ricolpho villico» CartVal­Dieu; nom issu de l’anthrop. germ. rîc-wulf, cf. aussi Ricou(x) et Ricour.

 

JG

Richou(x)

zie Ricou(l).

 

FD

Richoz

Nom d’origine: w. richot ‘ruisselet’, mais surtout var. du précédent ou hypocor. de Richard, cf. 1230 «Richo» NécrArras, 1541

«Richot Tonner» Quevaucamps (M. Amould, NP en Hainaut, 55).

 

JG

Richoz

Patr. Richot, dim. van rîk-naam, b.v. Richard. 1230 Richo li Furniers, Atrecht (NCJ).

 

FD

Richstal, van

zie van Rickstal.

 

FD

Richter

Nom de fonction: ail. Richter ‘juge’.

 

JG

Richter, de

Richter(s), zie (de) Rechter.

 

FD

Richterich

Nom d’origine: Richterich (All, Kreis Aix-la-Chapelle).

 

JG

Richterich

PlN(NRW).

 

FD

Richtman(n)

zie Reichman(n).

 

FD

Richtscheid

D. BerBN Richtscheit: richtlat van houtbewerker. 1489 Hans Richtscheid, Tübingen (BRECH.).

 

FD

Richy

1. Proven. Dép. Malonne. —  2. V. RAD (Rak).                          

 

EV

Richy

zie Richier.

 

FD

Rick

zie Ryks.

 

FD

Rick(e), de

zie Derick(e).

 

FD

Rickaert

zie Ryckaert(s).

 

FD

Rickal

zie Ricaud.

 

FD

Rickalts

zie Ryckhalts.

 

FD

Rickel

Nom d’origine : forme néerl. de Richelle, cf. 1620 «Artius van Rickelt» BourgNamur.

 

JG

Ricker

zie Rijkers.

 

FD

Rickert

zie Ryckaert(s).

 

FD

Ricket(t)

Patr. E. var. van Richard, Rickert.

 

FD

Rickhals

zie Ryckhalts.

 

FD

Rickir

cf. Riquier.

 

JG

Rickir

zie Richier.

 

FD

Rickman

zie Rijkman(s).

 

FD

Rickstal, van

van Richstal: PlN Rixtel (NB). 136e. Didradis de Ricstel (LNT); 1399 Jan van Rijxstel, Den Bosch (HB 448); 1792 J. B. van Rixtal, Lier-Aw.(AP).

 

FD

Rickwaert

zie Ryckewaert.

 

FD

Rico

Reco, Recko, Rekko, Ryko: Spelling voor Ricaud of It. Ricco.

 

FD

Ricordeau

-el, zie Richard(e)au.

 

FD

Ricosset

BN Ofr. ricochet: liedje, refrein metvragen en antwoorden. 1484 Colart Ricochet, Dk. (TTT).

 

FD

Ricosset

Pour Morlet 852, dimin. de l’anc. occ. ricos, anc. fr. richous, surnom d’un homme riche (dans ce cas, NF importé) ; ou bien forme évoluée de fr. ricochet^.

 

JG

Ricou,

-oux. s.d. « commemoratio archiepiscopi Riculphi» ObitLiège; var. de Ric(h)oux, de l’anthrop. germ. rîk-wulf, cf. aussi Richou(x).

 

JG

Ricouart

1223 «Pieres Ricoart» NécrArras, 1263 «Ricouars li Taillieres» ChartesFlandre, 1275-76 «Ricouars li Monniers», 1280-81 «Jakemes Ricouars», 1302 «Jehan Ricouart» LoiTournai; nom issu de l’anthrop. germ. rîc-ward > Ricoardus, Ri(c)quardus; cf. aussi Ryckewaert.

 

JG

Ricouart

zie Ryckewaert.

 

FD

Ricoul

Ric(h)ou(x): Patr. Rom. vorm van de Germ. VN rîk-wulf’machtig-wolf: 981 Ricolfus; 12e e. Ricolf, Krombrugge (GN); 1276 Magtildi Ricolf, Ip. (BEELE); 1478 Johan Ricoul, St.-Tr. (GHYSEN); 1483 Piérart Ricou, Dk. (TTT).

 

FD

Ricour

-ourt. Peut-être nom d’origine: Ricourt (Eure-et-Loir, Gers); ou bien aphérèse de Hemricourt.

 

JG

Ricour

Proven. Recourt (Dép. Cortil-Wodon).                                         

 

EV

Ricour(t)

1. PlN Ricourt (Gers). – 2. Var. van Ricou(l).  – 3. Evtl. var. van Rocour (DUPAS 290). 1625 Michael Ricourt; 1643 Joannes Rijcour, Rijsel (MULV).

 

FD

Ricoux

cf. Ricou.

 

JG

Ricq

1537-40 «Anthoine le Ricque» Dén-Frasnes, 1654 «Lambert Le Ricque» Bourg­Namur; forme pic. de fr. riche, cf. Riche, Leriche. Aussi hypocor. de Richard ou Richier (M. Arnould, NP en Hainaut, 55).

 

JG

Ricq

zie Ryck(s).

 

FD

Ricquebourg

cf. Richebourg.

 

JG

Ricquebourg

zie Dericbourg.

 

FD

Ricquier

cf. Riquier.

 

JG

Ricquier

zie Richier.

 

FD

Rid(d)er

Titre féodal.  ..Chevalier » : (DE)Riddere.                                     

 

EV

Ridard

Rida: Patr. Germ. VN rîd-hard? Of < Ofr. rider < Ndl. rijden?

 

FD

Ridart

V. RAD.                                     

 

EV

Ridd-

-elle, -iaux. 1. Proven. ,,Ride de terrain ». — 2. V. RAD.              

 

EV

Riddeck

-ick, zie Rietdijk.

 

FD

Riddel

zie Ridel.

 

FD

Ridder, (de(n))

de Riddere, de Rudder(e), de Ruddre, de

Reud(d)re, Der(r)id(d)er: Mnl. riddere, ruddere: ridder, ruiter. Vgl. Fr. Chevalier. 1220 Hugo Miles, Ruiselede; 1348 Willemme den Rudder, Ktr. (DEBR. 1980,1971); 1268 Mas Riddere; 1326 Cristiaen de Ruddre, Ip. (BEELE).

 

FD

Ridderbeecks

Limburgse (?) PlN. Vgl. D. FN

Ritterbach. 1728 Aegidius de Ridderbeeck; 1771

P. H. Ridderbeecks, Ht. (MUL VII, VIII).

 

FD

Ridderbos

PlN. Vgl. D. FN Ritterbusch.

 

FD

Ridderhof

PlN, b.v. in Kooigem, Menen, Moorslede, Passendale (DF XIII). PlN Ritterhof (HS, NS).

 

FD

Ridderhof 

Proven.    ..Domaine du chevalier ». N° 245.                             

 

EV

Rideau

Ridiaux (forme pic.), Ride) (forme non vocalisée), d’où Ridelle. 1384 «Jaquemin Ridel» Laon, 1444 «Jehan Rideau» = «Jehan Ridea», 1449 «Heneman Rideau» Aides­Namur, 1548 «J. Rideau» Petit-Leez, 1696 «Michel Ridel» BourgNamur, 1780 «Nicolas Ridelle» Charleroi; sans doute de fr. rideau w sens propre ou bien au sens topon. de ‘talus’, cf. moy. fr. ridel ‘repli de terrain’ FEW 16, 705a. Cf. aussi Ridole (ci-dessous), dont cer­tains NF pourraient être du même thème an-throponymique.

 

JG

Ridel

-elle, Riddel, Rideau(x), Riddo, Ridiaux, Derideau(x), Deridiaux, Deridoux: PlN Ofr. ridel, Mfr. rideau: glooiing, golving van het landschap. PlN Rideau in Delettes (PdC) (DF XIII). 1384 Jaquemin Ridel, Laon (MORLET); 1390 J. Ridial = 1391 Jean Ridiau, N (CCHt); 1548 J. Rideau, Petit-Leez-Aw.(AP).

 

FD

Ridelaire

zie Ridler.

 

FD

Ridez

1295-1302 «Jehans li Ridés» Impôt-Artois; surnom: fr. ridé ‘plissé, froncé’ ou ‘qui a des rides’FEW 16, 704b.

 

JG

Ridez

-et, -e(r), -ey, Ryde, -ey, -er, Rijde, Redée, -ee, -ei, -ey, Rédei, Reddé, Rad(d)é, Rade(z), Rodet, -ez: BN Ofr. ridé: gerimpeld.+1300 Jehans li Ridés, Lambers li Ridés, Emme li Ridée, Artesië (BOUGARD); 1454 Casine Redeits, Komen (RHK); 1639 Pieter Ride, Stegers FV (DUV.); 1745 Lodewyck Riddez = 1756 L. Rijdee = 1758 L. Redé; 1766 Augustyn Rydez; 1771 Pieternelle Ryde, Ardooie (DEWULF1977); 1752 Pierre Rydde, St.-Win. (ISB).

 

FD

Ridiaux

cf. Rideau.

 

JG

Ridier

Ridelaire: i1 E. FN Ridler. BerN van de zever, zifter. 1230 Geoffrey le Ridelere, Somerset (REANEY). – 2. Zie Riedler.

 

FD

Ridiger

zie Riedi(n)ger.

 

FD

Riding

1. E. FN, var. van Reading. PlN Oe. rydding: laar. 1246 Grifin del Ruding, Lancashire (REANEY). – 2. Patr. D. dial. ontrond < Ruding, afl. van hrôth-naam, zoals Rudolf. 1350 Ruding in der Cassen, Bôblingen (BRECH.).

 

FD

Ridole

NF attesté depuis le 17e s. en Gaume, à Rouvroy, sous les var. «Ridol, -oie, Ridolle, Ridaul»(Reg. paroissiaux, comm. R. Ridole); nom issu probabl. d’un anthrop. germ. Ri-dulph, Ridulfus, comp. 1275 «Sohiers Ri-dous» Tournai. Dimin. anthrop. du thème Rid-: 1472 «Jehan Riddelet» DénVirton.

 

JG

Ridolfi

-o, Ridole, Ridoux, Riou(lt), Rious: Patr. Germ. VN rîd-wulf. Riulfus (MORLET I); Ridulph (Fm.). 1275 Sohiers Ridous, Dk. (RL); 1410 Jehan Ridoul, Dk.(TTT).

 

FD

Ridon

1. Patr. Vleivorm van Ridoux. 1488 Estienne Ridon, Dk. (TTT). – 2. Zie Redant.

 

FD

Ridouard

Patr. Germ. VN rîd-ward: Ridwart (MORLET I).

 

FD

Ridoux

zie Ridolfi.

 

FD

Ridremont

1757 «Antoine Ridremont» Saint-Mard (FyS); probabl. nom d’origine, à situer en Gaume, dans la région de Saint-Mard (épi-centre du NF), ou en Lorraine fr.

 

JG

Ridremont

PlN?

 

FD

Ridt, van de

zie van de Riet.

 

FD

Rié(e)

Riee: i. Verkort < Duriez. 1256 Sainte Ries, Atrecht (NCJ). – 2. Riet, verkort < Henriet?

 

FD

Rie, van

Verspreide PlN Ten Riede. Rie(t), ride: kleine waterloop, beek. Soms niet te onderscheiden van Riet. (De) Riede is de oorspr. naam van Ridderkerk (ZH). 1235 Arnulpho de Rida, Desselgem (SMTI); 1328 Eustatio…de Riede, Oud. (OLV 271); 1398 Mergriete van den Riede, Aarsele (DEBR. 1970); 1396 Gheraert van den Riede, Voorde; Joes van Riede, Mahieu van Rije, Berchem (DE B.).

 

FD

Rieb(u)s

zie Rijpens.

 

FD

Riebbels

Riebel, zie Rybels.

 

FD

Riebeek, (van)

van Riebeeck, van Riebeke: PlN Riebeke in Kaprijke en Opbrakel (OV), Moorslede en Rumbeke (WV). 1383 Wouter van Riebeke; 1417 Jan van Riebeke, Bg. (DF XIII); 1421 Zweer van Riebeke, Utrecht (PARM.). – Lit.: M.

GYSSELING, Jan van Riebeeck van Zuidnederlandse

afkomst? WT1952,89-90,387. – Zie ook Ndl.L.

1952,98-105,105-118.

 

FD

Riebensahm

D. dial. ontronde vorm van Rubensamen: raapzaad. D. FN Riibsam(en), Rieb(e)sam(en). 1298 Wolzo Rubesame, Neusee

(BRECH.).

 

FD

Rieberghe

-berghs: Metr. Germ. VN rîk-berg ‘machtig-bescherming’: Ri(c)berga (MORLET I). Of var. van Rietberg(en)?

 

FD

Riebl

zie Rybels.

 

FD

Riebus

Proven. V. Riet.                      

 

EV

Riechelman(n)

Patr. D. Ri(e)chelmann, afl. van R(e)ichel. 1267 Heinr. Richelman, Worms (BRECH.).

 

FD

Riechers

zie Reicher.

 

FD

Riechert

-er(t)s, zie Reichard.

 

FD

Rieck

zie Ryks.

 

FD

Rieck, de

zie de Rijk(e).

 

FD

Rieckaert

zie Ryckaert(s).

 

FD

Ried-

-el, -er. V. RAD.                      

 

EV

Riedel

Nom d’origine: Riedel, Rüdiger (Silésie).

 

JG

Riedel

zie Rüdel.

 

FD

Rieder(er)

Afl. van resp. PlN Ried en Riedern (vooral Baden). 1283 Cuonr. dictus de Riet; 1404 Anderl der Rieder, Regensburg; 1393 Uolr. Riderer, Sackingen (BRECH.).

 

FD

Rieder, (de)

1. BerN van de rietsnijder of de rietmaker, maker van weefrieten. 1268 Joh. Riedere; 1397 Jan de Riedere, Ip. (BEELE). – 2. Afl. van Van den Riede (zie Van Rie). 1389 Cristiaen de le Riede dit Riedere, Ip. (BEELE).

 

FD

Riedi(n)ger

Ridiger: Patr. D. dial. ontrond < Rüdiger, Germ. VN Rutger. Vgl. Ruding. 1336 Hainr.

 

FD

Riedl

zie Rüdel.

 

FD

Riedler

Ridler, Ridelaire: Afl. van Beierse PlN Riedel. 1380 Gabriel der Ridler, Miinchen (BRECH.).

 

FD

Riedmayer

zie Rietmeijer.

 

FD

Riefel

de Ryffel: Patr. Dim. van Germ. VN Rifredus/Rifrit. Of ontrond < Rufel (zie Rouflart). 1382 Rifelkin van den Brouke, St.-El.-Vijve; 1382 Riflaerts knapen van Caloen, Zwg. (DEBR. 1970).

 

FD

Rieff

Nom issu de l’anthrop. germ. Rîf-ilo, dimin. de Rïfo.

 

JG

Rieff

zie Ryf. Rieg: Patr. D. dial. ontrond < Rûg, korte vorm van

Rüdiger, Rutger.

 

FD

Riega

zie Reingardt.

 

FD

Riegel

Surnom: ail. Riegel ‘verrou’.

 

JG

Rieger

V. RAD (Rak).                     

 

EV

Rieger

zie Regeer.

 

FD

Riehl

zie Rühle.

 

FD

Riehm

zie Riem.

 

FD

Riek(e)

Rieks, Rieck, zie Ryk(s).

 

FD

Riek, de

zie de Rijk(e).

 

FD

Riekaert

zie Ryckaert(s).

 

FD

Rieke, van

zie van Rijk.

 

FD

Riel-

-ens. V. RAD (Ra).                      

 

EV

Riel(l)e, van der

zie (van) Riel.

 

FD

Riel, (van)

van der Riel(le): PlN Riel (NB). 1340 Aleidis de Rile, Tnh. (VERB.); 1390 Henric van Riel; 1392 Zebrecht vanden Riele, Breda (HB128); 1415 Magret vanden Riele, Mech. (V.ING.). Van der Riel(l)e kan hypercorrect < Van Driel ontstaan zijn.

 

FD

Rielaert

Riellaerts, zie Van Rillaar.

 

FD

Rieland(t), (van)

Ryelandt, Rijeiandt, Ryland, -tant, Rijlant: PlN Rilland (Z), verdronken in de Westerschelde. Het huidige Rilland ligt 2 km noordelijker (PLB). 1219 Rietland, 1213 Rielant (TW). 1199 grangiam de Rillandt…tenuerat Arnoldus de Rillandt, Z; 1269 Willelmo filio Gileberti de Rielant, Z (DEBR. 1980′, 1980).

 

FD

Rielens

Patr. Ontrond < Rulens/Roelens.

 

FD

Rielhof

zie Rillof.

 

FD

Riem

Riems, Riehm: BerBN van de riemsnijder (HAGSTR. 1949). Vgl. Riemaker. 1200 Godefrido Rieme, Warnsveld (GYSS. 1999′); 1399 Willem Riem; 1402 Roeger Ryeme, Ktr. (DEBR. 1970, 1958).

 

FD

Riemaker, (de)

(de) Riemae(c)ker, (de) Riemacker, de Rymaeker, Rymaekers, Rymacker: 1. BerN van de riemsnijder, maker en bewerker van riemen en gordels. 1270 Gosine den Riemakere, Cent (CG); 1325 Segherkin le Riememakere, Ip. (BEELE); 1352 Balduinus dictus Riemaker, Ktr.; 1382 Pieter de Riemmakere, Tielt (DEBR. 1970). – 2. BerN van de rietmaker (zie i.v.). 1361 Jan Riedemakers, Mech. (HB 676).

 

FD

Riemann

-mans: 1. Patr. Germ. VN rîk-man ‘machtig-man’: Ri(c)hman (MORLETI). 1374 Curd Rymans, Kassel (BRECH.). 2. Dial. ontrond < Ru(h)mann, Rumans. 1614 Christoph Rudeman, Braunschweig (BRECH.).

 

FD

Riemen, van

Riemen is de oude Ndl. naam van de stad Reims (TW). 1326 Ghijs van Riemen; 1326 Loets van Riemen, Ip. (BEELE); 1535 Roelof van Riemen, Oisterwijk-Aw. (AP).

 

FD

Riemens

Patr. < Germ. VN Riemer. Vgl. Reim 1.1402 Rugger Ryetnine (dat.), Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Riemenschnijder

Grafie voor de D. EN Riemenschneider, BerN van de riemsnijder.

 

FD

Riemer

zie Rymer.

 

FD

Riemis

Wsch. var. van Remis.

 

FD

Riemkens

zie Renkin.

 

FD

Riempst, van

PlN Riemst (L).

 

FD

Riems

Forme dial. de Riempst (Lb).

 

JG

Riemsdijk, (van)

-dyk: PlN (G) (HUIZINGA).

 

FD

Riemslagh  

1.   Car.   mor.   Riemslag   (Synon. :   Zweepslag,    ..Coup   de   

fouet »).   ..Coup   de   lanière ».   N.       

d’H. violent. — 2. Profess. Riemslager, ..Corroyeur ».                          

 

EV

Riemslagh

BerBN van de riemmaker, riemslager. 1303 Martinus dictus Rimbeslaghere, Zwijveke (AZT); 1354 Joh. Rimbeslaghe = 1359 a Johanne

Riembeslaghere = 1360 Joh. Rymslegere, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Riemsnijder

BerN van de riemsnijder.

 

FD

Rien(c)kens

zie Renkin.

 

FD

Rieneckers

Génitif de Rienecker, habitant de Rieneck (Bavière).

 

JG

Riepe  

1.  Profess. Reep,   ..Corde ».  N. de cordier. — 2. V. RAD (Ra).   

 

EV

Ries

 (NF de la région d’Arlon et Aubange). NF du domaine luxembourgeois, dont l’origine peut être multiple, notamment ail. Riese ‘géant’ ou Ries comme nom d’origine topony-mique(Bahlow419).

 

JG

Ries

Ries- -se, -z.  1. Proven. Riets  ..Roseau ». V. Riet. N° 243. — 2.       

V. RAD (Raz). — 3. N. allem. Car. phys. ..Géant ».                            

 

EV

Ries, (de)

1. Mnl. ries: vermetele, roekeloze, waaghals. BN. 1283 Annekin de Ries, Kales (GYSS. 1963); 1480 Vincent Ries, Eeklo (PARM.). –2. Voor Deries, zie ook Durie(z). – 3. De Ries ook wel = De Rys.

 

FD

Riesen

Verbogen vorm van D. Riese: reus. BN.

 

FD

Riesinger

zie Reisi(n)ger.

 

FD

Riessauw

zie Rijsouw.

 

FD

Riesselmann

zie Rysselmans.

 

FD

Riessen, van

PlN Rijssen (OIJ).

 

FD

Riest, de/van (de(r))

zie van de(r) Rijst.

 

FD

Riesterer

D. BerN van de schoenlapper. 1360 Cuonr. der Riester, Hohenstein (BRECH.).

 

FD

Riestmans

Riesman, Rysman, Rijsman, Reestman, Restmans, Resman(n), Rissmann, Riszmann, Ritsmans: Afl. van Van der Riest, Verriest. 1300 Joh. Riistman; 1400 Mathias Riistman, Tv. (BERDEN); 1541 Andries Rijsmans, Diest (CLAES 1983).

 

FD

Rieswiek

zie van Rijswijck.

 

FD

riet

.Jonc, roseau ». (reyt. N° 79).  N° 243. Proven. V(and)er-, Van       

de-    -Reyd(t),    -Ryst.    Rietjens,   ,,Petits   roseaux ».   Riet-   -bos   ou  -bus,    -haeve.    .Jonchaie,    Ferme  (Hoeve) de la jonchaie »  (Riethoven, Loc. holl.).                              

 

EV

Riet

Patr. Korte vorm van Henriet. Vgl. 1374 Jan Ryhet, Ip. (BEELE).

 

FD

Riet

Rieth, Rietjens: BerBN naar het weefriet. Zie De Rieder. 1385 Jan Riet weivere, Ip. (BEELE).

 

FD

Riet

Surnom: moy. néerl. riet ‘roseau’,

 

JG

Riet, van (de(r))

van de Rieth, -Ridt, -Rij(d)t, -Reijd, -Reyd(t), -Reyt, -Reet, van den Rijd(t), -Rijt, -Ryd(t), -Ryt, -Rey(d)t, -Reij(d)t, te Rijdt, van Rijt, van Ryt, van der Rij(d)t, -Ryt, -Rit, -Reyd(t), -Reet(h), van der Ee(d)t, van der Heydt, van der Rieten,van Riette, van ‘t Riet.Verriet, Verry(d)t, Verrij(d)t,Verrey(d)t, Verreij(d)t, Vereijt, Vereyt, Verayt, Verreet, Verret(h), Vered, Veret: PlN Riet, Rit, Rijt, Reet: kleine waterloop, geul in buitendijkse gronden (MOERMAN). Vooral fréquent in de Kempen. 1239 Joh. de Rit, Aw. (SEA); 1301 Hermanni de Rijt, Udenhout (OATII); 1340 Joh. de Rijt;Joh.de Riet, Tnh. (VERB.); 1406 Willem vander Rijt, Aw. (ANP); 1532 Jan van Ryt = 1533 Jan Verryt; 1575 Cornelis Ver(r)et, Kontich (SELS); 1569 Mathijs inde Ryt; 1641 van der Rijt, Diest (CLAES 1983).

 

FD

Rietberg(en)

PlN Rietberg (NRW). 1630 Rietbergh, Nispen-Essen (PDB); 1666 Fr. Ad. W. cornes Frisiae orientalis et Rittebergae (MUL VI).

 

FD

Rietbrock

PlN(NRW). .

 

FD

Rietdijk

Riddick, -eck: PlN Rietdijk (NB) (PLB). 1286 Gilise vanden Riedyke, Dordrecht; 1290 Vrederics neve vanden Ryedike, Holland (CG). – Lit.: L. DE WACHTER, De Rietdijk – Les Riddecks. Ts. StadAw. 1977,125-138,237-253. – G. SCHMOOK, La Riddecks d’Anvers, A’dam-Londen, 1971.

 

FD

Rieter

Riether: 1. BerN van de weefrietenmaker. Zie Rieder. – 2. D. FN Riet(h)er < PlN Riet(h).

 

FD

Rieth, van de

zie van der Riet.

 

FD

Riethaeve

PlN: rietland. 1620 hoijgars waerinne begrepen is een Rietheve, Adinkerke; 1710 maygars ghenaemt de Rietheve, Bieren; 1459 Pierre Riethave, Nieuwerleet (DF XIII); 1406 Jans Riethaven dochter, Bg. (SIOEN).

 

FD

Riethage(n, van)

PlN Riethage in Aalter (OV) (MT II,i). 1431 Mergriete f. Jan Riethages, Marie f. Jan Riethaghes; ise e. Jan Rietaechs, Ursel (med. J. Vandeveire, De Pinte); 1764 Jacobus van Riethaege, Wingene (DEWULF1977).

 

FD

Riethmacher

Nom de profession: moy. néerl. rietmaker ‘tresseur de roseaux’.

 

JG

Riethuisen

Verspreide PlN Riethuis (DF). Of Riethausen (NS).

 

FD

Rietjens

zie Riet.

 

FD

Rietmaker

-mae(c)ker, Riethmacher: BerN van de maker van weefrieten. Zie ook Riemaker z. 1270-91 Jan die Rietmakere, Cent (CG); 1278 Rietmakere, Lv. (DE MAN1949).

 

FD

Rietmans

Riettmann: BerN van de rietmaker. Vgl. Ndd. Rethmann.

 

FD

Rietmeijer

Riedmayer, Rittmeier: Boer bij een moeras, ven, bij het riet. 1666 Mathias Ritmeyer, Delft(MULVI).

 

FD

Riette, van

zie van der Riet.

 

FD

Rietveld(e)

PlN Rietveld (ZH) en in Wormhout (FV) en Westkapelle (DF XIII). 1606 Fransois van Rytveldt, Diksmuide-Bg. (PARM.).

 

FD

Rietvoort

PlN: voorde, wad met riet.

 

FD

Rieuw, de

Rieu(x), zie Durieux.

 

FD

Rieviere, van de(r)

zie van de Rivière.

 

FD

Riez

 (NF de la région de Couvin et Chimay). 1257 «Alars de Ries» ChartesHainaut, 1360-61 «Lotars de Ries» PolyptAth, 1507 «Henry de Riez» BourgNamur; nom d’origine: moy. fr, riez, rièses ‘terrain inculte’, aussi les Riè-zes.

 

JG

Riez

zie Durie(z).

 

FD

Rif(f)

Zie Ryf.

 

FD

Rif(f)aut

Riffaux, Ryfa: Mfr. riffaut: nietsnut, deugniet, boef (FEW).

 

FD

Rif(f)let

zie Roufflet.

 

FD

Rifai

zie Reffay.

 

FD

Rifaut

Surnom: moy. fr. riffaut ‘vaurien’ FEW 16,710a. – Cf. également: 1626 «Simon Rifay» émigré en Suède.

 

JG

Riff-

-is, -let, -on. Riff- -lard.  V.  RAD (Ra).                                     

 

 

EV

Riffla(e)rt

-ard, zie Rouflart.

 

FD

Rifflart

1365 «Jehan Rifflart cambier» Taille-Mons, 1455 «Gille filx jadit Rifflart de Jauce» = «Cillé Rifflart» = «Gille Refflart» Gimnée, 1472 «Jehan Riffelart» DénLaroche, 1474 «relicta Colet Riffla» PrincipLiège, 1552 «Nicolas Rifflart» SubsidesNamur, 1584 «Éverard Rifflar» ForgeMirwart ; p.-ê. sur­nom: moy. fr. riflar ‘celui qui rifle, qui pille’, (15e s.) ‘sergent’ FEW 16, 710a, mais Rifflart est attesté aussi comme nom de baptême en 1433 (également en 1455 et 1474 ci-dessus), cf. Daire, Dict. picard 147 [MH]. Cf. aussi Ruffelart, Rufflard.

 

JG

Rifflet

Riflet, Ruffelet. 1311 «Jehan Rifles» Tournai (Hocquet, 143) [habitant la rue Rif-flée, dénommée ailleurs rue Rifflet, cf. Bozière 293]; surnom: à rapprocher de dial. angevin riflet ‘épervier’ FEW 16, 710a; ou bien sur­nom d’après anc. fr. ruff(e)let, rifflet ‘pelle’ Gdf 7, 261b [MH].

 

JG

Riffon

Riffont, Rifon. Carnoy 244 rattache Riffon à fr. rifler ‘rafler’; cf. Rifaut; ou bien forme romane (cas régime?) de l’anthrop. germ. Rîfo [FD].

 

JG

Rifon

Riffon(t): Patr. Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Rifo. Zie Ryf.

 

FD

Rifout

Var. de Rifaut.

 

JG

Rig-

-o, -ot, -a, -aud, -aux, -el, -oie, -olet,  Rigu-  -el(le),  Ri-h)- 

-on,   -ou(x), -oulx, Rikar, Rikir (N° 4).   V. RAD (Rac).                                   

 

 

EV

Riga

14e s. «Riga li clers», «Rigas de Neuville» DénHesbaye, 1377 «Rigaulz de Muhiens» = 1422 «Riga de Muhien» GuillLiège, 1520 «Johan Riga» Presles, 1683 «Jacques fils Tos-saint Rigaz d’el Gleixhe», 1721 «vefve Riga» La Gleize; nom issu de l’anthrop. germ. rîk-wald (Fôrst. 1270), cf. Rigal (ci-dessous), Rigau, etc.

Rigal. 1236 «Rigaldus miles de Hacur» Cart-ValDieu, 1250 «Rigaldus filius domini Wille-mi» Kemexhe, 1280 «Rigaldus forestarius» PolyptLiège, 1285 «Rigas de Boleseis» Cart-ValBenoît, 14e s. «Rigals de Warnant» Dén­Hesbaye, 1373 «Rigal» CoutStavelot, 1380 «Rigal de Fleron», 1391 «Johans dis Rigal d’Eure» CartValBenoît, 1564 «Jehan Rigald» CoutStavelot, 1573 «Rigald de Mouhin» GuillLiège; forme non dépalatalisée de Ri-ga(u), Rigald. – Cf. aussi (par fausse régres­sion): 1373 «Rigard de Fexh» CoutStavelot, 1515 «Jehenne Rigar» BourgNamur. Cf. aussi Régal.

 

JG

Riga

zie Rigout, Reingardt.

 

FD

Rigal

-aud, -ault, -au(t), -aux, zie Rigout.

 

FD

Rigali

cf. Regali.

 

JG

Rigau

Rigaut, Rigaux, Rigo, Rlgô, Rigot, Rigôt. 1286 «Colars Rigaus» CartLessines, 1289 «Rigaus le Retiviers» CensNamur, 14e s. «Rigaus li frères Colons», «Gilons Rigos de le Change» DénHesbaye, 1332 «Rigaul de Muhin» CartValBenoît = 1370 «Rigaulz de Muhiens» GuillLiège, 1365 «Righaus des selliers» TailleMons, 1391 «Rigauldd’Ayneur dis de Fleron» CartValBenoît, 1426 «Hanin Rigault» TailleSoignies, 1536 «Rigau Joriet» BourgNamur, 1564 «Johan Rigaul» CoutSta­velot, 1603 «Gillet Rigo» BourgNamur, 1732

«Nicolas Rigaux» Hatrival; var. de Riga(l) < anthrop. germ. rîk-wald. – Génitif germ. : Rigauts.

 

JG

Rigaumont

Nom d’origine [à localiser] composé du NP Rigau + -mont.

 

JG

Rigaumont

zie Rigomont.

 

FD

Rigaumont.

Proven. ..Colline du sieur Rigaud ». N° 232.

 

EV

Rigaut(s)

Rigaux, cf. Rigau.

 

JG

Rigbourg

zie Dericbourg.

 

FD

Rigebo

cf. Regibaut, Regibo(t).

 

JG

Rigebo

zie Reinbout.

 

FD

Rigelle

zie Rigol(l)e.

 

FD

Righes

Dimin. de Rig(au).

 

JG

Rigo

Rigô, cf. Rigau.

 

JG

Rigo(t)

zie Reyngoudt, Rigout.

 

FD

Rigoir

zie Ryckewaert.

 

FD

Rigol(l)e

Rygole, Rijgole, Riguel(le), Rigelle, Rigol(l)et, Ragol(l)e, Rogolle, Regolle: Patr. W. var. (met niet-gevocaliseerde /) van Rigout/Rigaud. 146 e. Rigald ou Rigaul de Hemricourt; 1320 Rigoles de Geneffe, Luik (BODY); 1330 Gile Rigol, Luik (SLL III); 1374 Rykout van Moelen = Rigole de Melen,

Bs. (BLO VI); 146 e. Gérard dit Rigol, Luik; 1694 Adriaen Rygole, Zwg. (PARM.). Dim. Rigolet: 1464 Jehan fils de Rigolet, Crisnée (HERE.).

 

FD

Rigole

Rigolle. s.d. «Catherine dicti Rigol» ObitHuy, 1189 «Rigoldi de Rochefort» St-Hubert, 1272 «Rigoldus de Bossut» 14e s. «Gérard dit Rigol» Liège, 1317 «sangnor Gilon Rigol» CartValBenoît = 1330 «Gile Ri­gol» CartValBenoît, 1544 «Johan Rigold» DénStavelotMy ; dimin. du thème anthropon. de Rig(au).

 Dérivé: Rigolet. 1280 «Jehans Rigoles» DettesYpres, 1302 «Jehanès Rigoles» Loi-Tournai, 1358 «Rigoles de Geneffe» Guill-Liège, 1464 «Jehan, fils de Rigolet» Crisnée.

 

JG

Rigomont

Rigaumont: Wsch. geen PlN, maar Patr. Germ. VN rîk-mund ‘machtig-bescherming’: Rigomundus (MORLETI).

 

FD

Rigon(ot)

Patr. Dim. van Rigout.

 

FD

Rigot

Rigôt, cf. Rigau.

 

JG

Rigout

-outs, Rigault, -aud, -aut(s), -au(x), Regau(s), Rega(t), Regou(d)t, Regourd, Rigo(t), Riga(l), Regal(do), Régal, Rego(s): 1. Patr. Germ. VN rîk-wald ‘machtig-heerser’: Rig(u)aldus, Ricwoldus, Rigoldus (MORLET I). 1274 Giles ses freires, cui on apiele Rigaut, H (CACa); 1282 Rigaldo de Comeffe; 1499 Rigault van Stapel, St.-Tr. (GHYSEN); 1385 Johannis dicti Rigou, Tg. (TYTGAT); 146 e. Rigaut ou Rigat; Rigaut dit Rigald de Fexhe; Riga enfant Lowy de This; 1312 Rigo de Montengnée; 146 e. Gilchon Rigo, Luik (BODY); 1461 Jean Ryga, Luik ( VS1992,542); 1650 Dierick Riga, Tn. (HEND.). Vgl. ook Reyngoudt, Ricaud. – 2. Ook verward met of aïs een afl. opgevat van Ric(h)ard, een andere rîk-naam. 146 e. Richard dit Rigas de Haccourt; Richard dit Rigald ou Rigaul de Hemricourt = Richard dit Rigau de Hemricourt; Richard dit Rigaut de Thys; Rigault dit Richard d’Awans, Luik (BODY).

 

FD

Rigtering

-ink: Ndd. Richtering, afl. van Richter: (dorps)rechter. 1574 Eisa Richterinck, Munster (BRECH).

 

FD

Riguel

Riguelle. 1618 «Arnould Riguelle» BourgNamur; dimin. fém. de Rig(au).

 

JG

Riguel(le)

zie Rigol(l)e.

 

FD

Rihon

Rixhon, Ryhon: 1. PlN Rihon in Harzé (LU). -2. Zie ook Rion.

 

FD

Rihon

Rixhon. Nom d’origine: Rihon, à Harzé (Lg), cf. aussi Derixhon.

 

JG

Rihoux

Nom d’origine: ainsi (hôtel du) Rihoux, à Lille (Nord). Cf. aussi Riou.

 

JG

Rihoux

Reho, Ryheul, Reheul, Reul: Patr. Ri(h)oul, Rom. vorm van Germ. VN rîk-wulf ‘machtig-wolf : Rigulfus, Riulfus (MORLET I).

 

FD

Rijbioek

Rybroe(c)k: PlN Riebroek in Lichtervelde, Maldegem, Koolskamp (DF XIII). Zie ook

Rietbrock. Of Ribbroek in Westerlo (A). 1316 Clementia dicta de Rebbroec…in curia beghinarum in Dyst…in territorio de Westerle juxta locum dictum Spicdoren que quondam erant Walteri dicti de Rebbroec patris dicte beghine…in loco dicto Rebbruec juxta pascua Johannis de Rebbruec; 1308 Walterus dictus de Ribbrocke, Westerlo (OATII).

 

FD

Rijck(e)man

zie Rijkman(s).

 

FD

Rijck(e)waert

cf. Ryckewaert.

 

JG

Rijckaert

cf. Ryckaert.

 

JG

Rijckeboer

Ryckeboer. Surnom: néerl. rijk boer ‘paysan  riche’; également réinterpréta­tion du NL Ricquebourg (Oise) ou à Mares-quel (PdC) [FD].

 

JG

Rijcken

Surnom: génitif de néerl. rijk ‘riche’.

 

JG

Rijcken

zie Ryks.

 

FD

Rijckevorsel, van

zie van Rijkevorsel.

 

FD

Rijckmans

Génitif de néerl. rijk mon ‘homme riche’, cf. 1282 «Lambert Rikeman», 1291 «Clais Rikeman, le clers» DettesYpres.

 

JG

Rijcks

Rijckx, zie Ryks.

 

FD

Rijckx, de

de Rycks, de Ryckx: De spelling in twee woorden is wsch. een reïnterpretatie (aïs de Rijk) van Derijckx = Derickx; zie Diedericx.

 

FD

Rijdt / Rydt, van de(n/r)

zie van der Riet.

 

FD

Rijdt, de

de Ry(d)t, de Rey(d)t: Verkort < Van de Riet = van der Rijdt = van der Reyd.

 

FD

Rijen, van

van Ryen: PlN Rijen (NB). Het Land van Rijen is ook de naam van het oude markgraafschap Antwerpen. 1399 Jan van Ryen, Aw. (ANP); 1585 Hans van Ryen, Bergen-op-Zoom-Aw. (AP).

 

FD

Rijgaert

cf. Rcygaert(s).

 

JG

Rijgersberg

Wellicht de PlN Reigersberg in Grattersdorf(BEI).

 

FD

rijk

..Riche ». 1. Car. mor. Ryckaert..Richard »,     Ryk(e)-     -man(s), Ry(c)ken,  De Rykman.   L’H.riche, Ryckeboer, ,,Paysan riche ».

 

EV

Rijk(e), de

de Rijck(e), de Ry(c)k(e), de Rie(c)k, de Reijck, de Reyck(e), Derique, le Rycke, le Rij(c)ke: BN. Bnw. rijk: rijk, machtig, vermogend, aanzienlijk. 1268 Willelmus-Dives = 1276 Willaumes li Rike, Ip. (BEELE); 1343 Jhan de Rike, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Rijk, van

van Ryk, van Rycke, van Rieke: Uit Van de Rijke < van der IJken < van der Eyken.

 

FD

Rijk, van der

zie van der Eyken.

 

FD

Rijkaert

zie Ryckaert(s).

 

FD

Rijkals

zie Ryckhalts.

 

FD

Rijke, van de

zie van der Eyken.

 

FD

Rijkeboer

zie Dericbourg.

 

FD

Rijkel(en), van

van Rykel(en), van Rijckel, van Ryckel: PlN Rijkel (L, NL). 1261 Reynerus de Rikle, St.-Tr. (CG); 1280 Mergriten van Rikele, Oudenbiezen (OGO); 1352 Gheerdt van Rikele, Lv. (ICKX).

 

FD

Rijken

zie Rijks.

 

FD

Rijkenberg

PlN in Ruurlo (G) (HEKKET).

 

FD

Rijker, de

de Ryker, de Rijcker(e), de Rijcckere, de Rycker(e), de Ryckère: Afl. van Mnl. riken: machtig worden, rijk worden, geld verdienen. Maar het Iw. kan ook wel verklaard worden door reïnterpretatie van de Germ. VN Rijker. 1233 Sygeri Rikre; 1377 Jan de Rikere, Ktr. (DEBR. 1980,1970).

 

FD

Rijkers

Rykers, Rikers, Rijckers, Rey(c)kers, Reijkers, Ryckers, Rikkers, Ricker: Patr. Germ. VN Rijker: rîk-hari ‘machtig-leger’: Ric(h)arius, Rikerus (MORLETI, Dip., GN). 1326 Rikeer van Sint Omars, Ip. (BEELE); 1366 Lote Rikers, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Rijkevorsel.van

van Ry(c)kevorsel, van Rijckevorsel: PlN Rijkevorsel (A). 1409 Wouter Andries filius van Rykevorsele, Aw. (ANP).

 

FD

Rijkhals

Rickhals, Rikhals. Surnom: rijk hais ‘cou riche’ (hais avec le sens de ‘personne’).

 

JG

Rijkhals

zie Ryckhalts.

 

FD

Rijkhoff

PlN Rijkhoven (L).

 

FD

Rijkman(s)

Rijckman(s), Rijckeman, Ryckeman, Ryckmann, Ry(c)kman(s), Rickman, de Ryckman: Patr. Germ. VN rîk-man ‘rijk-man’: Ricmannus, Richman (MORLET I). Evtl. BN. 1280 Martinus Rikeman, Ip. (BEELE); 1389 Macharijs Rijcman = 1395 Makaris Rikeman, Moen (DEBR. 1970).

Ryko, zie Rico.

 

FD

Rijks

Génitif de néerl. rijk ‘riche’.

 

JG

Rijkse(n)

Rykse, Rikse, Rixen(s): 1. Patr. Afl. op -so van Germ. rîk-naam. Richizo (MORLET I), Rikizo (SOCIN). 1256 frater Rixo de Arscot, Lv.; 1287 Rixo miles, Tn. (V. LOON141; OATII). – 2. Metr. Afl. op -sa van rîk-naam. 1294 Willelmi dicti voren Rixen zona, Tn. (MNT187).

 

FD

Rijm/Rym, van den

van den Reym: Heel wsch. var. van Van den Ryn, met «//n-wisseling.

 

FD

Rijmenam, van

van Rymenam,van Rijmenant(s), van Rymenan(t)(s), van Rymenhand, (van) Reymenant(s), Rijmenams, Ry-, Rymenan(t)s, Rij-, Reymenan(t)s, Rymenhant, Reijmenants, -haut, R(e)ymenhaut, Rijmenhou(d)t, Ry-, Raijmenants, Ray-: PlN Rijmenam (A). De var. op -haut/-hout door verkeerde lezing van n aïs u. 1303 Jan van Rimennan, Mech. (HB 653); 1406 Gheert van Ryemenam, Bs. (PEENE); 1405 van Wouteren Riemenant, Diest (C.BAERT); 1534 Jan van Rijmenam, Aw. (AP).

 

FD

Rijmenans

-ants. Nom d’origine (au génitif): Rymenam (Anv).

 

JG

Rijmersdael, (van)

zie Reimersdahl.

 

FD

Rijnaerts

-art, Rynaert(s), zie Reinaert.

 

FD

Rijnberg

1. Metr. Reinberg, Germ. VN ragin-berg ‘raad-bescherming’: Reginbirga, Rainberga (MORLET I). – 2. Zie Van Rijnberk.

 

FD

Rijnberk, van

Rijnberg: PlN Rheinberg (NRW). 1787 Joh. van Rynberk, Tiel G-Aw. (AP).

 

FD

Rijnders

cf. Reinders.

 

JG

Rijndorp

Ryndorp, Reyndorp, Rheindorf: PlN Rijndorp, oude en Ndl. naam van verschillende plaatsen Rheindorf aan de Nederrijn, b.v. in Bonn 1197 Reindorp, Leverkusen 1199 Rindorp (TW).

 

FD

Rijnek(e)

zie Reine(c)ke.

 

FD

Rijnen

zie Rein.

 

FD

Rijnhout

zie Reinoud(s).

 

FD

Rijnink

Patr. Reinink, afl. van ragin-naam, zoals Reinaard, Reinoud.

 

FD

Rijnkens

zie Renkin.

 

FD

Rijnsent

Rincent: Metr./Patr. Germ. VN ragin-sinth ‘raad-weg’: Reginsint, Rainsend; Rainsindus (MORLETI); Rainsent (KALBOW).

 

FD

Rijpens

R(e)ypens, Reppen, Rybens, Ribbens, Rippin, Ribbin(c)k, Rieb(u)s: Patr. < bakernaam Ribbe, Germ. Ripo < VN Rijbrecht (LIND.): rîk-berht; of < Rijboud: rîk-balth; of < Rijbode: rîk-bodo. Ripodo, Ripoldus (MORLET I). 1373-93 Lubbert Ribbert = L. Ribbe = L. Ribben, Deventer (DRAAIJER); 1630 Antoni Rijpens, Reet (MAR.); 1551 Gummaer Rijbens = 1566 Gommar Rypens, Kontich (SELS); 1521 Roland Rybens; ±1600 Marc Rybens = Ruebens, Duinkerke (Midd. 1959,144-7; let hier op de ronding van i tôt u o.i.v. de 6).

 

FD

Rijsbergen, van

van Rysbergen, Ryzenberg: PlN Rijsbergen (NB); evtl. Rijsberg in Balen (A). 1361 Boudin van Rijsbergen, Rijsbergen (JAM.); 1368 van Rijsberghen, Weelde (VERB. II); 1399 Roelof van Rijsberghen, Aw. (ANP).

 

FD

Rijsbrack

Rysbrack: PlN Rijsbroek: moeras waar rijshout groeit. 1628 Mher Philippe de Licques.-.heere van Rysbroucq, Vn. (DF XIII); 1703 Peter Rysbraeck, Aw. (AP).

 

FD

Rijsewijk, (van)

zie van Rijswijck.

 

FD

Rijsouw

Riessauw, Risseeuw: i. Patr. Adaptatie van Fr. Richaud; zie Ricaud. – 2. Patr. Kan, vanwege de onvastheid van de voortonige klinker, ook adaptatie zijn van Rouss(i)eau. 1659 Pieter Roceeuw = Risseeuw, Z (MEERTENS1947).

 

FD

Rijssel, van

van Ryssel, van Reysel: PlN Rijsel, Fr. Lille (Nord). 1358 Pieter van Risele, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Rijsselbergen,van

van Rijsselberg(h)e,van Rysselberg(h)e, -bergen, van Reysselberge: PlN Rijselberg in Belsele (OV), St.-Joris-Winge (VB), Herselt (A). 1295 Joh. dictus Riselberghe, Lokeren (FLW); 1375 Kateline van Riselberghe, Belsele (GYSS. 1971); 1466 Jacob van Ryselberghe, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Rijstenbil

Adaptatie van Pic. FN (Richeb…?)? 1601 Jan Cornelis Ritsebil, Poortvliet/Scherpenisse (med. H. J. Rijstenbil, Zwartewaal).

 

FD

Rijswij(c)k, van

van Ryswyck, (van) Rijsewijk, Rieswiek, Riswijk: PlN Rijswijk (NB, ZH, G). 1227 Reynerus de Riswich; 1230 Gelekinus de Riswic, Egmond (OHZII); 1278 Willem van Riiswiic, Utrecht (CG); 1421 Ghiselbrecht van Rieswyc, Raamsdonk-Bg. (PARM.).

 

FD

Rijt/Ryt, van (de(r/n))

zie van der Riet.

 

FD

Rijthoven, van

van Rythoven, de Ryhove: PlN Riethoven (NB). 1374 Claeus van Riethoven = 1386 Claus van Rijthoven, Aw. (CLEMEUR); 1403 Jan van Rijthoven, Aw. (ANP).

 

FD

Rijvers

Ryvers, Rivers: Patr. Germ. VN Ripherus (MORLETI). Zie ook Reiffer(s).

 

FD

Rijx

zie Ryk(s).

 

FD

Rijze, van den

zie van den Ryse.

 

FD

Rijzeghem, van

zie van Resseghem.

 

FD

Rikar

cf. Richard, Ricard.

 

JG

Rikar(t)

zie Ryckaert(s).

 

FD

Rikelynck

zie Ryckelynck.

 

FD

Rikers

zie Rijkers.

 

FD

Riket

zie Richet.

 

FD

Rikhals

cf. Rijkhals.

 

JG

Riki(e)r

zie Richier.

 

FD

Rikir

cf. Riquier.

 

JG

Rikken

zie Rijks.

 

FD

Rikkers

Génitif de néerl. rijk fieer ‘homme riche’?

 

JG

Rikkers

zie Rijkers.

 

FD

Riklin

zie Ryckelynck.

 

FD

Rikse

zie Rijkse(n).

 

FD

Riley

Wellicht de lerse FN O’Reilly < O Raghailligh.

 

FD

Rilhof

Zie Rillof.

 

FD

Rilke

Rylke: Patr. Ontrond < Rülke, dim. van Rühl: Rudolf. Vgl. Riihle, Riehl.

 

FD

Rillaar, van

van Rillaer(t), Rillaert(s), Rillaers, Rielaert, Riellaerts, van Rillas, Relaes: PlN Rillaar (VB). 1297 Johannis dicti de Rilaer, Tn. (OATII); 1321 Johanne de Rilaer; 1340 Gheert van Riellaer, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Rillaer(t)(s)

Proven. Rjllaar (Loc.).

 

EV

Rillaert

au génitif:  Rillaerts. Probabl. nom d’origine: Rillaar, auparavant Rillaer(BrFI).

 

JG

Rillaert

Surnom: néerl. rillaert ‘trembloteur’ (Carnoy 250).

 

JG

Rillof

Ri(e)lhof: 1. Patr. Germ. VN Ridolf (zie Ridolfi). – 2. Waternaam Riedolf in Jabbeke (WV): 1392 van den Riedelove; 1437 an den Ri(e)dolf (DF XIII).

 

FD

Rim- 

-baut, -bout, -bert.   V.  RAD (Ran).

 

EV

Rima

Patr. Germ. VN rîm-wald: Rimolt, Rimald (Fm.). D. Reimelt.

 

FD

Rimaie

cf. Rimée?

 

JG

Rimanque

Var. van Remarque.

 

FD

Rimaux

Rimeau(x),

 

FD

Rimaux

Rimeau, -eaux. Nom issu de l’anthrop. germ. rîm-wald > Rimolt, Rimald [FD].

 

JG

Rimbaet

-aud, -aut, -auw, -eau(x), zie Reinbout.

 

FD

Rimbaut

-eau, cf. Raimbaut.

 

JG

Rimbert

cf. Raimbert.

 

JG

Rimbert

zie Rembert.

 

FD

Rimbold

-bout, zie Reinbout.

 

FD

Rimé

Rimez.  1289 «li enfant Colai Rimet» CensNamur, 1506 «Rimé» CoutStavelot; w. Rimèy, (La Gleize) Rimé, forme w. de Remy, cf. aussi w. tëre Rîmet, topon. à Esneux (Lg), 1587 «terre Remy».

 

JG

Rimé(e)

-ez, -ette, -etz, zie Rémi.

 

FD

Rimeau

-eaux, cf. Rimaux.

 

JG

Rimée

Rimaie. Surnom: anc. fr. rimee ‘gelée blanche’ ou anc. pic. rimee ‘fissure’ FEW 10, 409a ; ou bien var. de Rimé (= Remy), comp. Remé, Remée.

 

JG

Rimez

cf. Rimé. Rimy, cf. Remy.

 

JG

Rimmelzwaan

zie van Reimerswaal.

 

FD

Rimmenaers    

Proven.   Rymenam (Loc.)  avec  substitution  du suff.-aerts d’orig.

 

EV

Rimmenaers

Wsch. verhaspeling van Rymenams.

 

FD

Rimy

zie Rémi.

 

FD

Rinaldi

cf. Renaldi.

 

JG

Rinaldo

-i, Rinallo, Renaldi: It. Patr. < Germ. VN Reinoud. 1570 Géorgie Rinaldo, Milaan-Aw. (AP).

 

FD

Rinardi

It. Patr. < Germ. VN Reinaard.

 

FD

Rince

Rinche, Rins(che), R(e)yns, Reins, Reijns: Patr. < Reinzo, -so-afl. van Germ. ragin-naam. 1154 Reinzo de Thildunc (GN).

 

FD

Rince

Surnom: flandr. lise ‘mauvais sujet’ FEW 10, 141a?

 

JG

Rincent

zie Rijnsent.

 

FD

Rinch-

-ard, -art, Ring- -oet, -oot, -el(le),   -let,   -oir,   -rosé,   Rings, Rinquat. V. RAD (~Rank).

 

EV

Rinchard

-art. 1683 « Mathieu RinchartoBourg-Namur; nom issu de l’anthrop. germ. rin-gatd> Ringard, Rinjard?

 

JG

Rinchard

-art: 1. Patr. < Richard, met n-epenthesis; vgl. Rincheval. – 2. PlN? 1708 Ferdinandus Baute de Rintsart, Maubeuge (MUL VII).

 

FD

Rinche

zie Rince.

 

FD

Rinchenne

Dérivé de Rinchard, avec change­ment de suffixe ?

 

JG

Rincheval

Ringeval: PlN Richeval (Moselle).

 

FD

Rinchon

cf. Renson, Renchon.

 

JG

Rinchon

zie Renneson.

 

FD

Rinck

génitif simple: Rings; génitif double:

 

JG

Rinck, (de)

zie Ring.

 

FD

Rinckens

Rinkens. Nom issu de l’anthrop. germ. (H)ringo.

 

JG

Rinckens

zie Renkin.

 

FD

Rinckhout

PlN Rinkhout in Zèle (OV); 1390 Riinkout in Cent (TW). Wsch. ook Ndd. PlN Rinkholt; vgl. Rinkhalde (BW). 1542 Joris Rinckhault, Soest-Aw. (AP); 1655 Carolus Rinchout ex Drudervelle (?) (MUL VI).

 

FD

Rinclin

Soit var. de Rinkin avec / euphonique,soit var. de Riklin < NF flam. Ryckelynck [FD].

 

JG

Rinclin

zie Ryckelynck.

 

FD

Rincon

zie Renneson.

 

FD

Rinder(s)

zie Reiner(s).

 

FD

Rindin

Rindignez: Patr. Wellicht uit Renardin of Renaudin, -inet.

 

FD

Rinert

zie Reinaert.

 

FD

Ring

 (de) Ryng, Ring(h)s, (de) Rinck, Rink, de Rynck, de Rijnck: 1. BerBN voor de ringenmaker. Vgl. D. Ring(e). 1303 Woutren den Ring, Bg. (VERKEST); 1399 Pierre de Rinc, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. BN voor iemand die ringen draagt. 1455 Gertruyt metten Rijnghen, Den Bosch (HB 480). -3. Huisnaam. 1437 Ricaldi inden Rinck = 1437 Ricaut van Rixingen weerdt in den Gulden Rinck, Tg.(TYTGAT).

 

FD

Ringaert

-gard, zie Reingardt.

 

FD

Ringel

Ringel: dim. van ring. Vgl. Ring. 1378 Grillekin Ringhele, Westrozebeke (SOETE).

 

FD

Ringelberg

PlN Ringenberg in Hamminkeln (NRW). 1558 Everaart Ringhenberchs, Kleef-Aw. (AP).

 

FD

Ringelé

zie Renglet.

 

FD

Ringelheim

PlN(NS).

 

FD

Ringen(s)

Patr. Afl. van VN Reingard of Reingoud.

 

FD

Ringer

Renger(s), Rengger: Patr. Germ. VN Reinger. 1174 Ringerus Quada; 12e e. Ringerus films Ringeri, Cent (GN).

 

FD

Ringeval

zie Rincheval.

 

FD

Ringhs

zie Ring. Ringler: D. BerN van de ringenmaker, vooral benen

ringen, rozenkranskralen. 1691 J.Fr. Ringler; 1708 F. J. Ringeler, Bs. (MUL VII).

 

FD

Ringlet

cf. Renglet.

 

JG

Ringlet

zie Renglet.

 

FD

Ringo(ot)

-ot(te), -oet, zie Reyngoudt.

 

FD

Ringoet

-oot. Nom issu de l’anthrop. germ. hring-wald (Fôrst. 878).

 

JG

Ringoir

Rengoir: Var. met n-epenthesis van Rigoir < Riquoir = Ricouart.

 

FD

Ringoir

Var. altérée de Gringoir(e)?

 

JG

Rings

cf. Rinck.

 

JG

Rings

zie Ring.

 

 

Ringuet

1292   «Robert  Ringuet» St-Vigot ,   (Eure); dimin. de l’anthrop. germ. (H)ringo.

 

JG

Ringuet

zie Renguet.

 

FD

Rink

1. Zie Ring. – 2. Verkort < Rinken. Rinkema, zie Renkema.

 

FD

Rinke(n)

-ke(n)s, -kin, zie Renkin. Rinnaert, zie Reinaert.

 

FD

Rinken(s)

cf. Rinckens.

 

JG

Rinkin

Var. de Renkin ou bien mis pour pic. rinkinkin ‘friquet; individu petit et agaçant’  FEW 22, 73a.

 

JG

Rinne

1515 «Jado de Rinnes», 1531 «Andrianne de Rinne» BourgNamur; nom d’origine: Rhisnes (Nr), mais le NF est plutôt liégeois; éventuellement, surnom: w. rin.ne ‘raine, grenouille’FEW 10, 51b.

 

JG

Rinne

PlN Rhisnes (N). 1515 Jado de Rinnes, Namen (J.G.).

 

FD

Rinné

Zie Ragnet.

 

FD

Rinolet

Dérivé en -ol-et du thème de Renaud.

 

JG

Rinquet

zie Renquet.

 

FD

Rins

zie Rince, Rein.

 

FD

Rinsbergh(e)

Rinschbergh, Rinsbourg: Wellicht PlN Rijnsburg (ZH). 1676 Jacobus Rinchemberg, A’dam(MULVI).

 

FD

Rinsche

zie Rince.

 

FD

Rinskopf

D. BN Rindskopf: rundskop.

 

FD

Rinsveld, van

van Rinsvelt, Rinsveldt: Verspreide D. PlN Reinsfeld (BRECH.).

 

FD

Rintel, van

PlN Rinteln (NS).

 

FD

Rion

1.  Proven.  Dép. Leuze-lez Dhuy. — 2. V. RAD (Ra).

 

EV

Rion

1296 «Rion le roy» TailleParis; aphérèse de Henrion, Gérion, etc. – Ou bien nom d’ori­gine: p.-ê. Rion, dép. de Leuze (Nr), cf. 1289 «Bodechon de Rion», «Anes de Rion li bos-killeresse» CensNamur, 1449 «Bertrand de Rion» AidesNamur.

 

JG

Rion

Ryon, Rijon, Rihon, Ryhon, Royon: 1. Patr. Korte vorm van een vleivorm als Henrion, Hérion, Gerion. – 2. PlN Rhion in Dhuy (N), Ri(x)hon in Harzé (LU). 1444 Hustin de Ryon, Dhuy (J.G.).

 

FD

Riou

1444 «Jehan du Riou» AidesNamur; probabl. var. de Riu, Rieu, cf. Durieu, plutôt que d’occitan riou ‘ruisseau’ (comme NF im­porté). – Secondairement, nom issu de l’an-throp. germ. rîd-wulf avec chute du d, comp. le NF fr. Ridoux. Cf. aussi Rihoux.

 

JG

Riou(lt)

Rious: i. Zie Ridolfi. – 2. PlN Riou = Rieu (zie Durieu). 1444 Jehan du Riou, Namen (J.G.).

 

FD

Riou(lx)

1. Proven. Dimin. de Reul.V. ce N. — 2. V. RAD (Ra).

 

EV

Rip

Ripp, Rips, Reip, Reep, Rayp, Reeb, Rep(p), Reps,

Reb(t)s: Patr. Korte Germ. VN, bakernaam Ripo. Zie Rijpens. 1620 Gabriel Rebs, Edingen; 1635 Joannes Rebbe, Aat (MUL V).

 

FD

Ripak

D. FN Rippach < PlN Riedbach (BEI, BW).

 

FD

Ripaud

zie Ribaud.

 

FD

Ripert

zie Rijpers.

 

FD

Ripet

1655 «Jean Ripet» BourgNamur, cf. aussi 1657 «le trou Ripet», topon. à Huy; sans doute dérivé du thème de moy. fr. riper ‘grat­ter, étriller’, de sens divers (e.a. gale, éruption de boutons), éventuellement comme NL d’ori­gine (terrain inculte, fiche) FEW 16, 724b.

 

JG

Ripet

Patr. Dim. van Rip. 1541 Hanibal Ripet, Bs.

(Par. 1979,81); 1568 Nid. Ripet, Bs.-Aw. (AP).

 

FD

Ripol

Nom d’origine: Ripoll (Catalogne).

 

JG

Ripol(l)

Ruppol: Sp. FN (med. R. Guldentops, Aw.). PlN Ripoll in Gerona (Catalonië).

 

FD

Rippert

Zie Rijpers.

 

FD

Rippin

zie Rijpens.

 

FD

Rips

zie Rip.

 

FD

Ripzaad

zieRaepsaet.

 

FD

Riqu-

-et, -oir. V. RAD (Rak).

 

EV

Rique,de

Zie de Rijk(e).

 

FD

Riquelle

Nom d’origine : Riquelle, à Flémalle-Grande (Lg).

 

JG

Riquelle

PlN in Flémalle-Grande (LU).

 

FD

Riquet

fém.: Riquette. Surnom: fr. riquet ‘mes­quin’FEW 10, 407b.

 

JG

Riquet(te)

zie Richet.

 

FD

Riquier

Ricquier, Rikir, Rickir. 1276 «Rikier de le Faleske» DettesYpres, 1359-60 «Simons Rikiers» PolyptAth, 1428 «Rikiers de Bail-luel» Ypres; forme pic. de Richier, cf. Richer, Richir, aussi nom d’un saint.

 

JG

Riquier(e)

Riquire, zie Richier.

 

FD

Riquoir

zieRyckewaert.

 

FD

Ris

Ris- -ack, Risse- -e, -elet, -elin.V. RAD (Raz).

 

EV

Ris(ch)kin

zie Ryskens.

 

FD

Risac

Ris(s)ack, Risaac, Ryssack: 1. Pair.? ±1400 Rysack de Fraipont; Lydis Rys(s)ak, Luik (BODY). – 2. W. uitspr. van vei>preide D. PlN Reisach ( vgl. Ripak). 1354 Heinr. Risach, Ensingen (BRECH.); i/zijacobus Rijsacq, Wezet (MUL VII).

 

FD

Risac

Risack, Rissack. ±1400 «Rysack de Fraipont», «Lydis Rys(s)aak» NPLiège; sans doute nom issu d’un anthrop. germ. [w. liég. « rissacq ‘teigneux’ invoqué par Carnoy n’est pas attesté dans le DL].

 

JG

Risbourg

zie Dericbourg.

 

FD

Risch

Pour Dauzat 522, var. de Ritsch, hypocor. de l’anthrop. germ. Rico.

 

JG

Risch(e)

Zie Rich(e).

 

FD

Rischart,

zie Ryckaert(s).

 

FD

Rischette

zie Richet.

 

FD

Riske

Riské: Aangezien de FN in A en OV geconcentreerd is, is de vorm Riské wsch. secundair. Var. van Riskin (zie Ryskens). Of

Reiske (zie Reisgen).

 

FD

Riské

sans doute var. de Riskin (ci-dessous) plu­tôt que fr. risqué.

 

JG

Riskin

Risko. Dérivés du thème de Risselin.

 

JG

Risner

zie Reisner.

 

FD

Rispail

Zie Rapaille.

 

FD

Rispaud

zie Respaut.

 

FD

Rispens

Zie Respen.

 

FD

Riss(e)

zie Rich(e).

 

FD

Rissack

cf. Risaac.

 

JG

Risseeuw

1. Metr. Adaptatie van Richeus, Rom. vorm van de Germ. VN rîk-hild ‘machtig-strijd’: Richildis, Richeldis (MORLETI). 1225 Richeus Crois=1247 Rikeus Croes, Atrecht (NCJ). – 2. Zie

Rijsouw.

 

FD

Risseghem, van

zie van Resseghem.

 

FD

Risselin

Dérivé en -el-in, avec aphérèse, de Maurice, w. Meûrice; ou bien var. de Richelin, cf. Richel.

 

JG

Risselin

zie Richelin(g).

 

FD

Risser

zie Reiser.

 

FD

Rissmann

Riszmann, zie Riestmans.

 

FD

Rist

Zie van de(r) Rijst.

 

FD

Risteyn

zie Retsin.

 

FD

Ristiau

cf. Restiau(x).

 

JG

Ristiau

zie Resteau.

 

FD

Ristiaux

V. Resteau(x).

 

EV

Riswijk

zie van Rijswijck.

 

FD

Rit-  

-s,   -zen.   Ritsmans.   V.   RAD (Raz).

 

EV

Rit, van der

zie van der Riet.

 

FD

Ritbonville

zie Ribauville.

 

FD

Riteco

Ritico: It. FN Retico? 1763 Francis Rieteco, Schoondijke (PDB).

 

FD

Ritière

-ière. Peut-être fém. de Ritier, nom de métier: peigneur de chanvre (cf. Morlet 856)?

 

JG

Ritière

-iere: Fem. bij Ritier: hennepkammer (DNF).

 

FD

Ritmeester

BerN: aanvoerder van gewapende ruiterij. 1486 Janne Rombouts ritmeester, Hoeilaart (STR.).

 

FD

Rits

au génitif: Ritsen, Ritzen, cf. Risselin.

 

JG

Rits

Zie Rich(e).

 

FD

Ritsaert

Ritschard, zie Ryckaert(s).

 

FD

Ritschel

Zie Ritzel.

 

FD

Ritschie

Adaptatie van It. FN Ricci, BN voor iemand metkrulhaar. 1799 Counrard Ricchi (vader van) Jan Ritschie, Mtr. (VS 2000,45).

 

FD

Ritsen

zie Retsin.

 

FD

Ritser(s)veldt

van Ritservelde, zie Ritzerfeld.

 

FD

Ritsert

zie Ryckaert(s).

 

FD

Ritservelt

Proven.    1.    Rietenveld,..Campagne   des   oseraies ».   —   2…Campagne du sieur Richer ».

 

EV

Ritsmans

zie Riestmans.

 

FD

Ritter

D. BerN van de ridder.

 

FD

Ritter

Surnom: all. Ritter ‘chevalier’.

 

JG

Rittmeier

zie Rietmeijer.

 

FD

Rittmeyer

Profess.  ..Métayer    de l’oseraie ». V. Riether.

 

EV

Rittweger

Afl. van PlN Rittweg.

 

FD

Rittweger de Moor

D’un topon. all. (= de la route carrossable).

 

JG

Ritz(el)

Ritschel: Dim. van D. Ritz < Richard.

 

FD

Ritzen

cf. Ritsen.

 

JG

Ritzen

zie Retsin.

 

FD

Ritzer

zie Ryckaert(s).

 

FD

Ritzerfeld

Topon. all. (= champ à crevasses).

 

JG

Ritzerfeld

-veld, Ritser(s)veldt, van Ritservelde, Retserveldt: PlN Ritzerfeld in Herzogenrath (NRW).

 

FD

Rius

Grafie voor Rieux?

 

FD

Riva

zie Rivar(t).

 

FD

Rivage

1289 «Ernalt dou Rivage» CensNamur, 1330 «Alis ki fu femme Alars dou Rivaige» ComptesMons, 1449 «Jehanin du Rivage» AidesNamur, 1450 « Willammes dou Rivaige » Baudour; nom d’origine: rivage, top. fré­quent, e.a. Rivage à Comblain.

 

JG

rivage

rive, riviere. Proven. Loc.et L.D. (La) Rive. Proven. ,,Rive (du    cours    d’eau) ».    Latinisat. :Riva. Rivière, Proven. Loc. et L.D. Riv–et, -ez, -al(s), -eaux.

 

EV

Rivage

Verspreide PlN: oever. 1289 Ernalt dou Rivage, Namen (J. G.); 1326 Jacob Rivage, Ip. (BEELE).

 

FD

Rival

Forme francisée de w. topon. riwà, «ri-wa(l)» ‘canal artificiel pour l’écoulement des eaux’ ; comp. Dérivai. a Dimin. anthropon. : Rivalet.

 

JG

Rival

Rivais, Rivail(le), Rivallier, Rivaux, Riveau, Reva(e)l: PlN Ofr. rival, rivaille: oever. OokZ.-Fr. rival < rivalis: beek (DNF). 1272 lohanni de Riwal, Villers-la-Ville(J.G.).

 

FD

Rivalet

Dim. van Rival.

 

FD

Rivar(t)

Riva(s), Rivât, Rêvas, Rêvât: i. Afl. van Ofr. river, met verschillende betekenissen. Wellicht: jager op waterwild. 1340 Pierron Rivart (MORLET). – 2. Patr. 1235 Rivardus de Miolans, Savoie (PDB).

 

FD

Rivart

Rivât. 1272 «lohannis Rivart» Polypt-Villers, 1286 «Jakemars Rivars» CartLes-sines, 1340 «Pierron Rivart» Picardie; dérivé d’anc. fr. river ‘venir au rivage, aborder’, mais aussi ‘rôder, faire la débauche’.

 

JG

Rivaux

1272 «domino lohanni de Riwal» PolyptVillers, 1430 «Riwal délie Vauz» = 1447 «Riwal délie Vauz» GuillLiège; topon. fréquent en Wallonie : dérivé de lat. rivus ‘ruis­seau’, cf. Derivaux, Durivaux.

 

JG

Rivaux

Riveau: Uit Ofr. rivel/revel; zie Revel. Of zie Rival.

 

FD

Rivel

zie Revel.

 

FD

Rivera

o(s): Sp. PlN: oever, rivier.

 

FD

Rivers

zie Rijvers, Revers.

 

FD

Rivet

Rivez. Sans doute anc. fr. rivet ‘broche métallique, sorte de clou, etc.’, surnom de for­geron, cf. 1624 «Antoine de Rivet» émigré en Suède.

 

JG

Rivet

Rivez: PlN Dim. van Rive. 1624 Antoine deRivet (J. G.).

 

FD

Rivière

-ère, Rivir, -ier. 1465-66 «Jaque Rivière» TailleHoves, 1509 «Collin Rivière», 1648 «Léonard Rivier» BourgNamur; nom d’origine: moy. fr. rivière ‘rive, rivage’ (sens conservé en topon.) ou w. liég. rivire ‘rivière’ ; cf. aussi Derivière.

 

JG

Rivière, van de(r)

van de(r) Rieviere, (van) de Reviere, -ière, Rivier(re), Rivir, Rivière: PlN Rivier: waterloop, oever. 1312 Karle vander Riviren, Lv. (ICKX);1364 Ihan van der Rivière, Ip. (BEELE 1959). Vgl.

Delarivière.

 

FD

Rivoux

PlN < rive.

 

FD

Rivoux

Topon.: dérivé de fr. rive comme Ri­vaux. — Comp. également: 1630 «Noé Rivot (de Theux)» émigré en Suède.

 

JG

Rix

Surnom: fr. rix, rixdaler (esp. de monnaie) FEW 16, 692a, mais aussi prénom fém., cf. 1272 «Matheus maritus Rixe» PolyptVillers.

 

JG

Rix

V. RAD (Rac).

 

EV

Rix

zie Ryk(x).

 

FD

Rixen(s)

zie Rijkse(n).

 

FD

Rixhon

cf. Rihon.

 

JG

Rixhon

Zie Rihon.

 

FD

Rixkens

Génitif double de Rix?

 

JG

Riyé

Spelling voor Rie = Riet?

 

FD

Var. de Rocks, génitif de Roc(k)? Roy. 1601 «Jehan Roy, filz Pierre le Roy», 1611 «Jean Roy, graissier», 1613 «Jacq Roy, dra­pier» BourgDinant, 1676 «Jean Roys» Bourg-Namur; var. de Roi, fr. roi (notamment au tir à l’arc, etc.). – Secondairement, nom d’origine : Roy (Lx).

 

Ro-    

-belin, -blain, -bion, -binson, -bis-son, -binet, -b(e)yns, Robiefroid. V. HROD (Hro).

 

EV

Ro-    

-belus,  -b(b)eets,   -b(b)e–b(b)erti   (appelé   autrefois   Ro-recht(s), -b(b)ert(e), -b(b)ert(s),berts,   Robier(t)s,   Roblet  et   en 1658,   Roberti)  -b(b)ertus. Ro-bbi,  -bbins,  Ro-  -bie(t),   -byt,

 

EV

Ro(m)miée

1. Pèlerin revenu de Rome. N° 146. — 2. Proven. Dép. Arbre-lez-Fosse.

 

EV

Ro(u)s(s)-

-elle, -el(et), -elCot), -iel, -(e)au(x), -i(e)au(x), -eeuw. V. Roux.

 

EV

Ro, de

(de) Roo, de Rhô, Derho, (de) Rode, de Rood(e),

Rood(en), de Roy(e), de Roij(e), de Rooij, de Rooy, de

Roey: 1. BN De Rode, naar het rode haar. Vgl.

Rossel. 1220 Walterum Rufum (DEBR. 1980); 1277

Hannekin Rode, 1326 Jan de Rode, Ip. (BEELE);

1398 Gillis de Roede, Moen (DEBR. 1970); 1487

Olivere de Roeye, Edegem; 1520 Jan de Roij,

Kontich (SELS). – 2. De Ro(o) evtl. < Deroi, Deroy.

 

FD

Ro, van

zie van Rode.

 

FD

Roa(e)n

zie Derouan.

 

FD

Roard

-a(rt), zie Rohaert.

 

FD

Roard

cf. Rohart.

 

JG

Rob

cf. Robe.

 

JG

Rob

Ro-   -bans,   -ba,   -baux.   V.HROD.

 

EV

Rob

zie Robe.

 

FD

Rob-

Thème anthrop. de Robert, cf. aussi Rob(e). « Robart; Roba (forme en w. liég.), Robas, -at; Robaer (forme néerl.). s.d. «commemo-ratio Robardi» ObitHuy, 1265 «li grans Ro-bars», «Robaus Martinruoef» CensNamur, 1272 «Robars li Boschelion» PolyptVillers,

1280 «Robart le suor» PolyptLiège, 1283 «Simons Robart» DettesYpres, 1289 «Rob-bart dou Sart» CensNamur, ± 1300 «Giles Robaus» CensHerchies, 1405 «Englebert Robaux» Lobbes, 1449 «Jehan Robar bou­vier», «Colart Robat» AidesNamur; dérivé en -ard. — Robaux, -eaux. ± 1300 «Giles Ro­baus» CensHerchies, 1405 «Englebert Ro­baux» Lobbes, 1602-3 «Gérard Robau» Ter-riersNamur; forme w. et pic. de Robart. –Robaye, w. nam. Robaye’, Robaeys (gén. néerl.). 1612 «Melchior Robaye» Terriers-Namur; dérivé en -aille. m Robelus. P.-ê. latinisation de Robel, dérivé en -el de Robert. – Roblain. 1287 «Lotin Robelin» DettesYpres, 1693 «Gabriel Ro-blin» BourgNamur; forme contractée de Ro­belin, double dérivé en -el-in. m Robin, Robins (cas sujet). 1267 «Robins li Kiens» CensHerchies, 1280-81 «Robins Turelure» RegTournai, 1286 «Robins as Cawe-los» CartBinche, 1289 «Robins de Trehaing» CensNamur, 1309 «Robins de Bousetainnes» ComptesMons, 1598 «Denys Robyn» Dén-Wavre, 1779 «Jean Mathieu Robin» Natoye; dérivé en -in très fréquent au Moyen Âge (cf. Robin des Bois). – Forme fém.: Robine, -inné. 1667 «Jacque Robine» Houdremont. -Double dérivé: Robinet. 1272 «Robinet» PolyptVillers, 1349 «Robinet clerc de Chas-tel» St-Hubert, 1588 «Robinet Rolin meus-nier» ForgeMirwart, 1598 «Robinet Wautier» DénWavre, 1657 «Jean Robinet» Haybes, 1667 «Jacque Robinet» Houdremont; d’où le NF Binet, par aphérèse. – Formes flam. de Robin: Robeyn, Robijn, Robyn, au génitif: Robeyns, Robeijns, Robijns, Robyns, etc. 1444 «Goeswin Robijns» TerreJauche. Robience. – Robillard, -art. 1380 «Robillart Doffus» RentierRamée, 1520 «Jehan Robil­lart» Ladeuze, 1633 «Pierre Robillar» émigré en Suède; dérivé en ill-ard. – Robion. Var. de Robillon, double dérivé en -ill-on. Robecin, -yn, Robesin, -yn, Robbecin, Rob-besin, -yn Dérivé en -ec-in. – Robson, Rop-son, Robbeson, Robichon. 1449 «Robechon de Malonne», «Baudechon Robechon» Aides­Namur, 1516 «Hubert Robechon» Bouffioulx, 1645 «Hubert Robson» Châtelet, 1696 «Robert Robson» BourgNamur; dérivé en -eçon. – Bibliogr. : J. Herbillon, Le musicien J.-J. Robson est-il d’origine anglaise?, W 45, 1971, 69-70.

 

JG

Rob(e)

Robbe(n), Robb, Robs, Roob, Roop, Rop(pe), Rope, Rops, Rube(n), Ro(e)ben, Roebben, Roub, Roub(b)en, Rubes, Rueb: Patr. Korte vorm van VN Robrecht. 1204 Dodin Robbe, Z (LEYS1952); 1390 Heinric Robe = 1392 j eghen Heinric Roben; 1363 Jhan Roebe = Robe, Ktr. (DEBR. 1970); 1403 Jan Robs huus = 1412 Jan Roobs huus = 1422 Jan Roben = 1423 Jan Robe, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Rob(e)son

Ropson, Robbeson, -som, Robisson, Robichon: Patr. i. Rom. vleivorm op -eçon van VN Robert. VN Robechon. 136 e. Raouls Robesson (MORLET); 1280 Heinrichi filii Robebechons (sic) = 1304 Henri Robechon, Ip. (BEELE); 1321 Roberti dicti Robson = 1344 Roberto dicto Robbeson, Klein Adorp (C. BAERT); 146 e. Robert dit Robechon Persant, Warnant (BODY). – 2. E. FN < Robertson, Robinson of Robeson; zoon van Robe(rt). 1327 Willelmus filius Rob, Derby; 1379 Richard Robson, York (REANEY).

 

FD

Roba(e)y(s)

V. Van Roba(e)ys.

 

EV

Robache

Nom d’origine: Robache (Vosges).

 

JG

Robache

PlN (Vosges).

 

FD

Robaer(t)

-ard, -a(rt), Roobaerd, -aert, Roeba(e)rt: 1. BN naar de rode, rosse baard. 1198-1274 Theod. Rufabarba, Keulen (HAGSTR. 1949). 1168 Henricus Rodbard, Cent (GN); 1398 Wouter Robaert, Wervik (DEBR. 1970); 1577 Peter Royenbaert, Aken-Aw. (AP); 1630 Petrus Rooenbaert alias Roobaert (LIND. 1949). – 2. Evtl. Patr. Var. van, Robert.

 

FD

Robaey(s)

-aeyst, -aeijs, -aye, -ays, Rabaey(s), -aeij(s), Rabbay, Rubay, -ais, Robey, -eys(t): i. Patr. Rom. vleivorm van VN Robert. 146 e. VN Robbais in Beveren-Leie (DEBR. 1970,519). – 2. Robaeys: PlN Robaais = Roubaix (Nord). Ook Rubais/Rubay kan var. zijn van Roubaix. Zie Van Robaeys, Deroubaix.

 

FD

Robaeys, van

van Robais, van Robays, van Robaijs, Verbaeys, Verba(e)ijs, Verbays(t): PlN Roubaix (Robeke, Nord): 1156 Robais (TW). 1209 Bernardo de Rosbais, Ktr. (DEBR. 1980); 1394 van Jakemarde van Robais, Dottenijs (DEBR. 1970); 1417 Michiel van Robais = 1427 M. van Robaeis, Ktr. (DEBR. 1958). Zie ook Deroubaix.

 

FD

Robard

-art, zie Robaer(t), Robrecht(s).

 

FD

Robart

Robaux, etc., cf. Rob-, thème de Robert.

 

JG

Robas

-at, -a(z), zie Robrecht(s).

 

FD

Robaut

-(e)aux, Roubaud, -aux, Robou: Patr. Germ. VN hrôth-balth ‘roem-boud’: Hrotbald, Rodboldus (Fm., Dip.). 1382 Willem Robaud te Ghend (DEBR. 1970).

 

FD

Robaye

Robaeys, cf. Rob-, thème de Robert.

 

JG

Robb

zie Rob(e).

 

FD

Robb-

cf. Rob-.

 

JG

Robb(e)recht(s)

Robber(t)s, zie Robrecht(s).

 

FD

Robba

zie Robrecht(s).

 

FD

Robbans

zie Robrecht(s).

 

FD

Robbe

zie Robe.

 

FD

Robbé

Spelling voor Robet of Robbe met secundair accent.

 

FD

Robbe,

Robben (génitif), Robbens, Robens (génitif double). Hypocor. flam. de Robert, cf. Robe.

 

JG

Robbecin

zie Robesyn.

 

FD

Röbbecke

Robke, Röpcke, Ropcke, Rübcke, Rupke: Patr. Ndd. Röpke, Röbke, dim. van VN Robert. 1331 Ropeke Timmerman, Brunswijk; 1325 Joh. Ropeke (zoon van) Ropeke von Tribsees, Stralsund; 1343 Robeke = Robertus de Stenbergen, Bremen (NN).

 

FD

Robbeets

zie Robrecht(s).

 

FD

Robbelin

-ein, zie Robelin.

 

FD

Robben(s)

zie Robin(s).

 

FD

Robbesin

-syn, zie Robesyn.

 

FD

Robbeson

-som, zie Robeson.

 

FD

Robbi

zie Robijt.

 

FD

Robbi(e)

zie Robier.

 

FD

Robbins

zie Robin(s).

 

FD

Robbroeck, van

Robbroeckx, Robroeks, Roobroeck, -brouck, Roebroeck, Roebroeks, Roëbroëks, Roubroeks: PlN Robroek: rood broek, rood moeras. PlN Robbroek in Steenhuffel (VB) of Roebroek in Aubel (LU). 1329 Walterus de Robbroec, Tongerlo (OATIII); 1406 Aerts wijf van Robbroec,Bs.(PEENE).

 

FD

Robbyn(s)

zie Robin(s).

 

FD

Robe

Rob. 1275-76 «Jakemes Robe», 1280-81 «Robiers Robe» RegTournai, 1309 «Robe Hennekars», 1338 «Estievenart Robe» Comp­tesMons, 1365 « Biertrant Robe manouvrier» TailleMons, 1444 «Robe Bosquet» Aides­Namur, 1544 «Johan Robbe» DénStavelot-My; hypocor. de Robert (cf. la mention de 1280-81). C/ausi Robbe.

 

JG

Robeaux

cf. Robart.

 

JG

Robeaux

zie Robaut.

 

FD

Robecin

-cyn, zie Robesyn.     

 

FD

Robecin

-yn, Robesin, -yn, Robbecin, Robbe-sin, -yn, cf. Rob-, thème de Robert.

 

JG

Robeerst

Robeet, cf. Roberts.

 

JG

Robeerts

-eers(t), -eet(s), zie Robrecht(s).

 

FD

Robeijns

cf. Robeyns.

 

JG

Robein

zie Robin(s).

 

FD

Robeir

zie Robrecht(s).

 

FD

Robelet

Roblet, -es, Reblé: Patr. Dim. van VN Robert. 1404 Thomassin Robelet (MORLET).

 

FD

Robelin

Roblin, -ain, Robbel(e)in: Patr. Rom. vleivorm van VN Robert. 1373 Masin Reubelin, Ip. (BEELE); 1383 Jean Robelin (MARCHAL).

 

FD

Robels

Rubel, Robelus: Patr. Dim. en latiniseringvan VN Robert. 1549 Hendrik Rubbels, Oelegem (AP).

 

FD

Robelus

cf. Rob-.

 

JG

Roben(s)

zie Robe, Robin(s).

 

FD

Robens

cf. Robbens.

 

JG

Robensyn

zie Robesyn.

 

FD

Rober(t)

Rober(t)s, Roberti, -o, zie Robrecht(s).

 

FD

Roberechts

zie Robrecht(s).

 

FD

Roberfroid

Robief(r)oid: PlN Robertfroid in Andenne (N).

 

FD

Roberfroid

w. nam. Robèrfrwèd, Robiefroid, -foid (formes w.). 1602-3 «Noe de Robiefoy» TerriersNamur, 1683 «Henri Robertfroid» BourgNamur; nom d’origine: Robertfroid,w. Robietfwè, nom d’une petite censé au sud d’Andenne appartenant aux Jésuites de Huy (A. Melin, Top. d’Andenne, 46).

 

JG

Roberge

zie Rodberg.

 

FD

Robersscheuten

Wellicht PlN Ruppertshutten (BEI).

 

FD

Robert

Rober. 1212 «Signum Roberti Lobien-sis abbate»; prénom Robert, de l’anthrop. germ. hrod-behrt. – Cf. aussi 14e s. «Hermans Robet li xhohiers» CensHuy. Robiez, w. Robièt. 1265 «li courtius Robietlt Poullon» CensNamur; forme w. de Robert. –Robiette. 1451 «Leurens Robierte vesve de Jehans Robiert» Ladeuze; fém. de w. arch.flo-bièt, Robert; Robette. s.d. «Robert dit Robette» NPLiège (Body 183), 1472 «Pierart Robette tellier de thoilles», 1604 «Marie Robette» Ladeuze; dérivé fém. de Robert, cf. Robiette, plutôt que moy. fr. robette ‘petite robe’ ou w. liég. robète ‘lapin domestique’ FEW 16,731i » Roberty, Roberti, Robberti. 1602-3 «Ni­colas Roberti» TerriersNamur; genitiflat.de Robert. – Roberti de Winghe. NF de la no­blesse belge.

« Roberts,   Robberts,   Robeerst,   Robeet (forme simplifiée du précédent). Génitif germ. de Robert. – Robrecht, Robbrecht, au géni­tif:  Robrechts. 1283 «Jordains Robrecht», 1288 «Baiart Robrecht» DettesYpres; autre forme néerl. de Robert. – Robie; Robyt. Hy-pocor. de Robrecht. » Dérivé: Roberteaux, -aux.

 

JG

Robert(e)aux

Patr. Dim. van VN Robert.

 

FD

Robertson

-sen, Robinso(h)n: Patr. Zoon van Robert. 1540 Thomaes Robertssuene; 1557 Willem Robrechssuene, Schotland; 1635 Jaques Robertson, Engeland-Bg. (PARM.).

 

FD

Robesin

-yn, cf. Rob-, Robecin.

 

JG

Robesyn

-sijn, -cyn, -sin, -cin, Robbesyn(e), -sin, -cin, Robensyn, -sijn: Patr. Vleivorm op -ecin van VN Robert.

 

FD

Robet

-ey, Robbé: Pair? Dim. van VN Robert.

 

FD

Robette

1. Car. mor. Sobriquet ,,Lapin »   (Dial.).   N.   d’H.   peureux.

B 288, 289. — 2. V. HROD.

 

EV

Robette

cf. Rob-, Robette.

 

JG

Robette

Robiette: Metr./Patr. Dim. van VN Robert. 1359 Wilheames Robette = Wilheame Robet, Luik (SIXIV); 146 e. Robette de St Lore = Robert dit Robette de St Laurent, Luik (BODY); 1640 Alaert Robette, Ktr.(KW).

 

FD

Robey

zie Robet, Robaey(s).

 

FD

Robeyn

Robijn, -yn, Robeyns, -eijns, -ijns, -yns, cf. Rob-, Robin.

 

JG

Robeyn(s)

zie Robin(s).

 

FD

Robeys(t)

zie Robaey(s).

 

FD

Robian

Francisation d’ital. Robiano. Cf. aussi 1568 «Nicolas de Robianoy» BourgNamur.

 

JG

Robichez

Pair. Rom. dim. op -ichet van Robert.

 

FD

Robichon

cf. Rob-, Robson.

 

JG

Robichon

zie Robeson.

 

FD

Robie

cf. Robert.

 

JG

Robief(r)oid

zie Roberfroid.

 

FD

Robiefoid

-froid, cf. Roberfroid.

 

JG

Robience

Pair. Afl. van VN Robert?

 

FD

Robience

Robillard, -art, cf. Rob-, thème de Robert.

 

JG

Robier

-ie(z), Robbi(e), Rebier: Patr. Pic. var. van VN Robert. ±1300 Robiers Barisiaus, Artesië (BOUGARD); 1348 Daniel Robiert; 1321 Jehans Robiers = 1341 Jehan Roberc, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Robiet(s)

-iez: Patr. Dim. van VN Rob(i)ert. 1265 Robiet le Poullon, Namen (J. G.). Zie ook Robyt.

 

FD

Robiette

zie Robette.

 

FD

Robiez

zie Robier, Robiet(s).

 

FD

Robignon

zie Robion.

 

FD

Robijt

Roby(t), Robiet, Robbi, Rabi, Raby, Ro(u)by: Patr. W. vleivormen van Robert (LIND. 1947′). 1398 Jan Robit, St.-B.-Vijve (DEBR. 1970); 1374 Zegher Robijt, Gb. (SCHR.); 1369 van Grielen Robbijts, Ktr. (DEBR. 2002); 1820 Robitel, Bonen (BERGER).

 

FD

Robill(i)ard

-art, Robiliart, Rebillard, Rebia: Patr. Rom. vleivorm op -illard van VN Robert. 1211 Robillardus, Atrecht (NCJ); ± 1300 Jakemes Robillars, Artesië (BOUGARD); 1311 Jehenne Robillarde(MORLET).

 

FD

Robillard.

V. HROD.

 

EV

Robin

-ins; Robine, -inné; Robinet, cf. Rob-, thème de Robert.

 

JG

Robin

Rebin: Patr. Vleivorm van Robert.

 

FD

Robin(s)

Robbins, Rob(b)ijn(s), Rob(b)yn(s), Robeyn(s), -eijns,-ein, Rabijns, -yns, Rob(b)en(s), Roeb(b)en, Roubin,-en(s), Roubben, Ruebens, Reuben(s), Rubinfd), Ruben(s), Rubben(s): Patr. Vleivorm van Germ. VN Robrecht. De vormen met -in, -ijn, -yn hebben de klemtoon op het suffix; bij de vormen op -ens ligt de klemtoon op de stam, zodat het suffix verdoft werd. 1280 Robinum Hoghe; 1304 Robert Postel = 1306 Robins Postiel = 1307 Reubin Postel, Ip. (BEELE); 1398 Reubin van der Hoye, St.-B.-Vijve; 1388 Joos Ruebin = 1397 Judoci Reubins = 1398 Joes Rubin, Ktr.; 1398 Beatrise Robins, Galle Robbins, Heestert; 1382 Heinkin Rubbin, Tielt (DEBR. 1970); 1347 Robrecht Scrinemekere = 1383 Rubben Scrinemekeren = 1400 Roben Scrinemekere = 1383 robine, Tn.; 1474 Rubrecht van Bulen = 1476 Ruben van Bulen, Ht. (ROEL. 1951). Zie ook Rijpens.

 

FD

Robinaux

-eau, Robinia, Rubina(t), de Rubinat: Patr. Dim. van Robin, vleivorm van Robert.

 

FD

Robine

-inné: Metr. Rom. vrl. vleivormen van VN Robert. 1398 Robine Stalins, Ip. (BEELE).

 

FD

Robinet

Roubinet: Patr. Dim. van Robin. 1284 Robinés de Perrone, Atrecht (NCJ); 146 Robert dit Robinet de Mailly; Robert de Bracquemont dit Robinet, Luik (BODY).

 

FD

Robinso(h)n

zie Robertson.

 

FD

Robiolle

Afl. van VN Robert.

 

FD

Robion

cf. Rob-, thème de Robert.

 

JG

Robion

Robi(g)non, Robinot: Patr. Vleivormen van Robert.

 

FD

Robise

Nom d’origine: Raubise, à Neufvilles (Ht).

 

JG

Robise

PlN Raubise in Neufvilles (H).

 

FD

Robisson

zie Robeson.

 

FD

Robitaill(i)e

FN Robitail(le), Robital, Robitel uit PdC (BERGER). Afl. van VN Robert? Of dim. van Ofr. rubest(r)e < Lat. robustus: wild, geweldig. ± 1300 Jehane Robistele; Robistiax, Artesië (BOUGARD); i667Mattheus Robitaillie; 1669 Jacobus Robidaille; 1672 Guilielmus Robitallie, KasselFV(MULVI).

 

FD

Robitaille

-aillie (NF hennuyer et du Pas-de-Calais, où on note les var. Robital, -itel). 1300 «Jehane Robistele/Robistiax» ImpôtArtois, 1667 «Mattheus Robitaillie», 1669 «Jacobus Robidaille» Cassel [FD]; p.-ê. surnom à rat­tacher à flandr. (14e s.) rubieste ‘brusque, sau­vage’ FEW 10, 434b; sinon d’un NL composé avec -taille.

 

JG

Robke

zie Röbbecke.

 

FD

Roblain

cf. Rob-, thème de Robert.

 

JG

Robles

-et, zie Robelet.

 

FD

Roblin

-ain, zie Robelin.

 

FD

Roblot

Patr. Rom. vleivorm op -elot van Robert. 1280 Johannis Robeloet, Ip. (BEELE); 1284 Roblot Cant,Bg.(CROENEN62).

 

FD

Robou

zie Robaut.

 

FD

Robrecht

-echts, Robbrecht, cf. Robert.

 

JG

Robrecht(s)

Rob(b)erecht(s), Robbrecht, Reubrecht, Ruebrecht(s), Rub(b)(e)recht, Rubbregt, Robert(e), -er, -er(t)s, -ertz, -eir, -eerts, -eers(t), -eet(s), Derobert, Robber(t)s, -eets, Roubert, Robard, -art, -aer(t), -a(s), -az, -at, Robba, Roeba(e)rt, Rubert, Rubbers, Roberti(e), -y, -o, Ruberti, -o: Patr. Germ. VN hrôth-berht ‘roem-schitterend’: Hrodebert, Hrotbert, Ro(t)bertus, Rubert, Robbertus, Rubbertus (Fm., MORLETI, GN). 1291 Robert conte de Nevers = 1296 Robrecht grave van Vlaendren (DEBR. 1980); 1374 Jan Robrecht; 1375 Heinrijc Ruebrecht, Ip. (BEELE); 1396 van Daniel Robbierte; 1378 Rogeri Robeert, Ktr.; 1430 Robaert de Zaghere = Robbeert de Zaghere; 1398 Wouter Robaert, Wervik (DEBR. 1970); meester Robaert = Robert le Bougre, bij Hadewijch (LIND.).

 

FD

Robriquet

Patr. Dim. van VN Robert.

 

FD

Robroeks

cf. Roebroeck(s).

 

JG

Robroeks

zie Roobroeck.

 

FD

Robs

zie Robe.

 

FD

Robson

Ropson, Robbeson, Robichon, cf. Rob-, thème de Robert.

 

JG

Robson

zie Robeson.

 

FD

Robyn(s)

cf. Robeyn(s).

 

JG

Robyn(s)

zie Robin(s).

 

FD

Robyt

cf. Robert, Robrecht.

 

JG

Roc

cf. Roch.

 

JG

Roc I

 ,,Roche ». Proven. Roche- -e, -er,   -ez,   -ette.   1.   Proven.   Roc, Roche,    Rocher,    Rochelle.    L.D. Roca, forme ital. Rocca.

 

EV

Roc II.

Forme dérivée du N. de bap­tême HROM (V. ce N.).  Roc(h), Rochus, Roch- -at, -man.

 

EV

Roc(h)art

Rocca(s), Rocha(t), zie Roekaert(s).

 

FD

Roc(que)relle

PlN Dim. van Roque: rots (DNF).

 

FD

Roc(t)us

zie Rochus.

 

FD

Roca

1. V. HROD. — 2. V. Roche. N. italien ou latinisé.

 

EV

Rocbert

Nom issu de l’anthrop. germ. hroc-behrt(Fôrst. 881).

 

JG

Rocbert

Patr. Theoretisch Germ. VN hrôk-berht (Fm.), maar vermoedelijk spelling voor Robert.

 

FD

Roccart

Rouquart; génitif néerl. : Rockaerts, Rockers. 1612 «Laurent Rockart» Terriers-Namur, 1595 «Guillaume Rocka» BourgNa­mur; nom issu de l’anthrop. germ. hroc-hard (Fôrst. 881). Cf. aussi Rochart.

 

JG

Roch

Rock, Roc, Rocq [secondairement, sur­nom: fr. roc.], génitif néerl.: Rocks, Rockx, Rocx, Rox. 1540 «Roque Villain» Orsinval (au sud-est de Valenciennes), 1663 « Roch fils de Jean Eustache de Roanne» La Gleize, 1673 «Rock Senter» BourgNamur, 1676 «Jeanne de le Warde vesve de Rocq Bonnier» Ruage-Ath, 1679 «Roch Godau», 1689 «Nicolas Rock» BourgNamur, 1768 «Rock Ponselet» NPLouette; prénom Roch < anthrop. germ. hroc-, d’après le nom de saint Roch, décédé en 1327 et canonisé en 1414, honoré dans le diocèse de Cambrai (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 55) et invoqué contre les maladies de la peau.

« Forme lat. : Rochus, Rockus, Rocus. 1590 «Andrien Rocus» BourgNamur; forme lat. (et germ.) de Roch.

« Dérivés: Rochart. 1676 «Catherinne Ro­chart» RuageAth; var. de Roccart. — Rochet, Rochez. 1544 «Mathie Rochet» DénSta-velotMy, 1580 «Jean Rochet de Vignée» Pur-node, 1601 «Mahie Rochet» Cerfontaine, 1620 «Peter Rochet» émigré en Suède; sans doute dimin. en -et.

 

JG

Roch(e)

Rotse: 1. Zie Rock(s). – 2. Zie Laroche.

 

FD

Roche

Nom d’origine: topon. fr. roche (fré­quent), cf. Laroche.

 

JG

Rochefort

1246 «Gilles (sires) de Rochefort» St-Hubert, 1472 «Jehan de Rochefort» Dén-Virton, 1592 «Jehan de Rochefort» CartCiney, 1615 «Perpète Rocheffort» BourgDinant; nom d’origine: Rochefort (Nr).

 

JG

Rochefort

Rougefort: 1. PlN Rochefort (N). 1373 Giles de Rochefort, Luik (SLLIV). 1373 Giles de Rochefort, Luik (SLLIV). – 2. Veelvuldige PlN in Frankrijk. 1383 Guy de Rochefort (MARCHAL); 1398 Diederix dochter van Rochefort, Zwg. (DEBR. 1970); 1464 Willem van Rootsefort, Rijsel-Bg. (PARM.). – 3. Zie Rougefort.

 

FD

Rochelinval

Nom d’origine: Rochelinval, à Wanne (Lg).

 

JG

Rochelinval

PlN in Wanne (LU).

 

FD

Rocher

1. Zie Durochez. – 2. Patr. Germ. VN hrôk-hari ‘rock-léger*: Ruoccherus (MORLETI).

 

FD

Rocher

-ert. 1678 «Jacques Rocher» Bourg­Namur; nom de résidence: fr. rocher; ou bien mis pour *Rochier, cf. 1638-40 «Johan Rochie» émigré en Suède.

 

JG

Rochet

-ette, -ez, Rouchet, Roquet, Rouquet(te): i. Pic. roquet, Ofr. rochet, dim. van Onl. hrok, rok: superplie, rochet, Wvl. roket. – 2. Ofr. rochet, Pic. roquet, dim. van roc: rots. PlN 1365 Ysac Roket, Bergen (DE COCK); 1389 Simon Roquet, St-Q. (MORLET); 1385 Jean Rochet (MARCHAL).

 

FD

Rochet

Rochez, cf. Roch.

 

JG

Rochette

1559 «Servais Rochelle», 1580 «An­toine dele Rochette» =1616 «Antoine del Ro­chette», 1606 «Guillemette Rochette» Bourg­Namur, 1653 «Philippe et Jean des Rochette» CartCiney; nom d’origine fréquent: fr. ra­ckette ‘petite roche’, cf. Larochette, etc. – Peut être également le fém. du prénom Roch, cf. 1620-21 «Rochette Husson (de Sedan)» émi-grée en Suède.

 

JG

Rochlitz

PlN(S).

 

FD

Rochman

au génitif: Rocmans. Dérivé néerl. en -mon de Roch (prénom), littér. : l’homme appelé Roch.

 

JG

Rochman(s)

zie Rogman(s).

 

FD

Rochus

Rochtus, Rockus, Roc(t)us: Patr. HN Rochus, latinisering van een Germ. stam, Got. hrukjan, Ohd. rohôn: hrullen, schreeuwen (V.D.SCHAAR). 1490 Rochtus Verrijt, Aw. (VLOEB.); 1568 Fr. Rochus, Purmerend-Aw. (AP).

Rochu(t): Spelling voor Rochus.

 

FD

Rochus

Rockus, Rocus, cf. Roch.

 

JG

Rock

cf. Roc(h).

 

JG

Rock(s)

Rok(s), Ro(c)kx, Rox, Roo(c)kx, Roox, Rouck, Roe(ck)x, Roux, Roque(s), Rook(e), Roke, Rocq(ue), Roch(e), Rotse, Rouch(e), Ruche, Ruck, Rucq, Rues: Patr. Bakernaam van de Germ. VN Rutger (LIND.); zie Roger. Of korte Germ. VN Rocco, Rocho < hrôk ‘roek, raaf (Vgl. Roekaerts). 1246 Arnulphus dictus Roche, Dottenijs (DEBR. 1980); ±1300 Jehans Roce, Artesië (BOUGARD); 1305 Stasin Roche, Ip. (BEELE); 1429 Liisbetthen Rogx,

Tv. (BERDEN); 1540 Roque Villain, Valencijn (ARNOULD).

 

FD

Rock, (de)

Kan een BN zijn naar de kleding. 1709 Gillis de Rock, Oostakker (GYSS. 1971). Wsch. reïnterpretatie van Derocq.

 

FD

Rockaerts

Rockers, cf. Roccart.

 

JG

Rockaerts

zie Roekaert(s).

 

FD

Rockefeller

Afl. van PlN Rockenfeld bij Neuwied (RP).

 

FD

Rockeghem, van

zie van Rokeghem.

 

FD

Rockelé

Rockel(e), Roclée, Rocle(e): Roquelet, dim. van Roque; vgl. Roquet. 1459 Robin Roquelet, Laon (MORLET).

 

FD

Rockens

Génitif double néerl. de Roc(k).

 

JG

Rockens

zie Roeken(s).

 

FD

Rocker(e), de

de Roocker, de Roeker, de Rouker, Ro(c)kers: BerN Afl. van Mnl. rocken: vlas of wol op het rokken winden. 1305 Johannem dictum de Rocker, Diest (F.C.). Zie ook Rokers.

 

FD

Rockhaut

zie Roekhaut.

 

FD

Rockmans

zie Rogman(s).

 

FD

Rockox

Rode Koc: poon, knorhaan, zeehaan, Zndl. roodbaard (visnaam). 1340 Joh. Rokoc, Tnh. (VERB.); 1381-95 Johan van IJselmuden anders geheeten Rodenkoc, Deventer (DRAAIJER); 1490 wedewe Roekocx, Aw. (VLOEB.).

 

FD

Rocks

Rockx, cf. Roc(h).

 

JG

Rockus

zie Rochus.

 

FD

Rocland(t)

Grafie (NF) voor Roeland(t), door verkeerde lezing van de e.

 

FD

Roclée

Rocle(e), zie Rockelé.

 

FD

Roclore

Surnom: fr. roquelaure ‘houppelande’, qui en w. liég. archaïque a pris le sens de ‘far­ceur’ (cf. M. Piron, BTD 39, 1965, 4).

 

JG

Rocmans

cf. Rochman.

 

JG

Rocmans

zie Rogmans.

 

FD

Rocou

-oux, cf. Rocourt.

 

JG

Rocou(x)

Rocoup, zie Roucou, Rocour.

 

FD

Rocour

-ourt, Rocour dit Rocou(x), Rocou, -oux (forme w.). 1279-80 «Jehans Recours li tonderes» RegTournai, 1280 «Hanins filz Frankar de Rocourt», «Emma de Rocurt» Po-lyptLiège, 1336 «Lambert dit de Rocourt jadis clers» CartValBenoît, 1361 «Henris de Ro­court», 1400 « Wery de Rocourt», 1463 «Lam­bert de Rocourt dit le brosdure» GuillLiège; nom d’origine: Rocourt, w. rôcoû (Lg), Rocourt (Aisne), etc.

 

JG

Rocour

Proven. Rocourl (Loc).

 

EV

Rocour

Recour, Rocour dit Rocou, Rocou(x), Rocoup, Drocourt: PlN Rocourt (LU, Aisne) of Raucourt in Meux (N) en Fr. (Nord). 1217 Gossuino de Raucourt = 1222 Gossuinus miles de Roechort, Olivero de Roecort (SMTI); 1445 Lievin van Raeucourt, Aalst (PARM.); 1597 Ogier de Rocour, Heers (LAES); 1671 Joannes de Rocourt, Luik (SCHOE.); 1706 Joanne Recour, Roes. (MARICHAL). Zie ook Roucour(t).

 

FD

Rocq

cf. Roc(h).

 

JG

Rocq(ue)

zie Roque(s).

 

FD

Rocquencourt

Nom d’origine: Rocquencourt (Oise, Yvelines).

 

JG

Rocquencourt

PlN (Oise, Seine-et-Oise).

 

FD

Rocrelle

Rocquerelle (NF hennuyers). Peut-être d’un topon. dérivé de roque ‘roche(r)’ (non localisé).

 

JG

Rocroix

Raucroix, -oy: PlN Rocroi (Ard.). 1434 Guilhelmus Roecroes, Cam. dioc. (MULI)

 

FD

Rocroix

Raucroix. 1455 «Jehan de Raucroy» Gimnée, 1462 «Géra de Raucroix» Mazée, 1602-3 «Nicolas (de) Raucroix» Terriers-Namur; nom d’origine: Rocroi (Ardennes).

 

JG

Rocteur

1296 «Thierry de Boussu, dit le roketeur de pierre» Tournai (L. Nys, La pierre de Tournai, 1993, 91), 1302 «Mikious li Roketeres» LoiTournai; nom de métier: anc. pic. ro(c)queteur (équivalent de w. rocteû), non seulement ‘carrier, ouvrier qui extrait la pierre dans la carrière’, mais aussi, de façon plus générale dans la région de Tournai, ‘tailleur de pierre’ (cf. M.-A. Arnould, Les métiers de le pierre au XVIe s. dans quelques villages du Hainaut septentrional, dans Actes du 3e Colloque intern. de gfyptographie de Saragosse,\9&3, 219-240).

 

JG

Rocteur

BerN Pic. roqueteur, Ofr. rocheteur: steenhouwer, die steen uit de rots houwt.

 

FD

Rocus

cf. Rochus.

 

JG

Rocx

cf. Roc(h).

 

JG

Rod-

-e(y)ns, -gers, -(i)er, -iez, -el, -rigues, -riguez, -rique. V. HROD.

 

EV

Rodaer

Roda: Patr. Fr. Rodard, Germ. VN hrôth-hard’roem-sterk’: Hrodhard, Rot(h)ardus, Rodardus (MORLET I). 1542 Nie. Rodaert, Valencijn-Aw. (AP).

 

FD

Rodange

PlN Redange, d.i. Redingen bij Diedenhofen (Moselle).

 

FD

Rodberg

1260 «Rodeberxhe» Oreye, 1791 «Laurent-Abraham Rodberg» BourgLiège; nom d’origine: topon. néerl. composé de berg ‘mont’ et rode ‘défriché’.

 

JG

Rodberg

Roberge: Metr. Germ. VN hrôthberg ‘roem-bescherming’: Rodberga (MORLET I). 1202 Roberghe li Poliere, Atrecht (NCJ).

 

FD

Rodder

cf. Roder.

 

JG

Rodder, (de)

Wellicht < Mnl. Roder: wijnroeier, rooier. Zie De Rore, Roder.

 

FD

Rode

Rodes, Rôdes. Surnom: néerl. rood ‘rouge, roux’; ou bien nom d’origine: néerl. rode ‘défriché’, très fréquent, cf. Derode et Van Rode.

 

JG

Rode, (de)

zie de Ro.

 

FD

Rode, (van)

van Rhode, (van) Roo, van Ro(e),van Rhoon, van Rooy(en), van Rooij(en), van Roij(en), van Roy(e), van Royen, van Roie, van Roei, van Roeij(en), van Roey(en), van de Ro(e)y, van de(r) Roy, van de Roij, van de(n) Roye: PlN Schelderode(0V), St.-Agatha-Rode (VB), Sint-Brixius-Rode in Meise (VB), St.-Genesius-Rode, St.-Pieters-Rode (VB), Rode in Komen (H), Roden (DR), Roden in St.-Pieters-Aalst (OV). Of een van de overtalrijke rode-namen. Rode: gerooid bos. 1362 jeghen Jhanne van Rode,-Emelgem; 1398 Willem van den Rode, Hulste (DEBR. 1970); 1442 te Rode-Thomas van Rode; 1499 opt Roder velt…Claes van Rode; 1379 Goswini vanden Rode…apud Rode; 1420 Goeswini vanden Rode…in loco dicto ten Rode, Diest (CLAES 1983); 1609 Mergrietevan Roy = 1610 Machgriet van Roey, Aarts. (MAR.).

 

FD

Rodegem

Hypercorrecte (evtl. archaïsche) vorm van de PlN Rooigem in Cent, Huise, Mater, Mullem, Serskamp (OV).

 

FD

Rodel

All. Rödel -, signifiant en composition ‘de guindage’.

 

JG

Rödel

Rodel: Patr. < Rodilo, dim. van Germ. hrôth-naam. 1494 Er. Rodel, Melsungen (BRECH.).

 

FD

Rodelet

Roudelet. Var. de Radelet, Ra(u)let? Ou bien dérivé avec double suffixe de Rode < anthrop. germ. Hrodo, -onis (cf. Morlet 858).

 

JG

Rodelet

zie Ralet.

 

FD

Rodelfs

cf. Rodolfs.

 

JG

Rodelfs

zie Rodolfls).

 

FD

Rodemaker, de

Rodemacher: PlN Rodemachern in Lotharingen (Moselle): 1223 Rodemakre (TW). 1232 Arnulfus de Rodemache (CAO) = 1256 Arnouls de Rodemakren, sires de Honkerenges (CCI); 1317 Gille, seigneur de Rodemacre (ASH); 1374 Gilles, seigneur de Rodemacre = von Rodemacheren (BLO V); 1379 Jehan de Rodemac (SIX IV).

 

FD

Rodemans

Rooman(s), Roman(s), Roemans, Rooymans, Rooijmans, Roeymans, Roeimans, Roy(e)mans, Roij(e)mans, Roumans: Afl. van Van Rode/Roy. 1560 te Rode… Jan Roijmans, Diest (CLAES1983); 1406 Jan Rodemans, Mollem (PEENE); 1474 Jan Roemans = Jan Royman, Ht. (A.GHIJSEN); 1396 Peter Romans, Aw. (ANP).

 

FD

Rodembourg

Nom d’origine, sans doute Ro-denburg (G.D. Lux.).

 

JG

Rodembourg

zie Rodenburg.

 

FD

Roden(s)

Patr. Vleivorm van Germ. hrôth-naam, zoals Roderik.

 

FD

Rodenbach

Royenbach, Roijenbach: PlN Rodenbach (BEI, HS, RP, Lotharingen). Aangezien Albrecht Rodenbach uit Andernach stamt, is afstamming uit Rodenbach bij Neuwied (RP) het meest aangewezen.1356 Aleit van Rodenbach, Lv. (ICKX).

 

FD

Rodenbourg

Proven.   Rodenburg (Loc. Gr. Duché Lux.).

 

EV

Rodenburg

Roodenburg, van Roemburg, Rodembourg, Roderb(o)urg: 1. PlN Rodenburg in Marke (WV): +1204 Rodenborch (DF XIII). 1237 Walteri de Rodenborc, Marke (DEBR. 1980). -2. PlN Aardenburg (Z). 1120 Lantbertus de Rodenborch (LNT); ±1570 Floris Roodenburch, A’dam (CDT 346). – 3. PlN Rodenburg (NS). 1580 Lodewijk van Rodenborch, Haldern-Aw. (AP). -4. PlN Rodenburg (GH).

 

FD

Rodenbusch

Roderbusch: PlN in Hellenthal (NRW).

 

FD

Rodenstein

1.PlN (HS). Roodsteinus (MORLET I). – 2. PlN. Vgl. Rottenstein.

 

FD

Roder

Rodder. Nom d’origine: cf. Grosse Röder, affluent du Schwarzen Elster (Dresde).

 

JG

Roder

Roeder: i. BerN van de rooier. Vgl. De Rore. 1253 Henricus dictus Rodere, St.-Tr. (GHYSEN). –2. Germ. VN; zie Roder.

 

FD

Roderb(o)urg

zie Rodenburg.

 

FD

Roderbusch

zie Rodenbusch.

 

FD

Roderiges

cf. Rodric, Rodrige.

 

JG

Roderiguez,

-gas, -ges, zie Rodrigue(s).

 

FD

Roderk

Patr. D. vorm van Germ. VN Roderik; zie Rooryck.

 

FD

Rodermans

-mann: BerN van de roder: wijnroeier of (bos)rooier. Zie Roder.

 

FD

Rodes

Rôdes, cf. Rode.

 

JG

Rodes

zie Rhode(s).

 

FD

Rodet

-ez, zie Ridez.

 

FD

Rodeyns,

-eijns, -yns, -ijns: BN + Patr.: rode Hein. Vgl. D. Rotheinz. Zie ook Roodhans. 1398 Jacop Rodeins = 1405 Jacops Roodeheins = 1403 Jacop Roodheins; 1403 Katheline Rodeheins, Bg.

(SIOEN).

 

FD

Rodez

Rodet. Probabl. nom d’origine: Rodet,à Houyet (Nr), etc., ou bien Rodez (Aveyron).

 

JG

Rodger(s)

Rodgerson, zie Roger(s).

 

FD

Rodhain

Spelling van Fr. FN Rodin, afl. van Germ. hrôth-naam?

 

FD

Rodheudt

zie Rotheudt.

 

FD

Rodier(s)

Rodi(e), Durodie, -ié, Rody, Roudier, Rediers: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hrôth-hari ‘roem-leger’: Chrodharius (MORLETI). Durodie < Durodier.

 

FD

Rodijns

-yns: 1. Zie Rodeyns. – 2. Vleivorm van Germ. hrôth-naam, zoals Rodens.

 

FD

Rodius

zie Rhodius.

 

FD

Rodolf(s)

Rodelfs, Roedolf, Roedelof, Rudolf, -olph, Rudloff, Rudelopt: Patr. Germ. VN hrôth-wulf; vgl. Roelof(s).

 

FD

Rodolfs

Rodelfs. Génitif de Rodolf (Rudolf), fr Rodolphe.

 

JG

Rodric

-ige, -igue, -ique, Roderiges [corresp.à l’esp. Rodriguez]. 1528 «Rodich» DénNeufchâteau, 1642 «Jean Rodicque» = 1666 «Jean Rodrique» Oignies, 1660 «Marie de Rodri-gues», «Rodrigue Castelot» BourgNamnr; nom issu de l’anthrop. germ. hrod-rik.

 

JG

Rodric(k)

zie Rooryck.

 

FD

Rodrigo

Redregoo: Patr. Sp. vorm van de Germ. VN Roderik; zie Rooryck. 1584 Pieter Rodrigo, Aw. (AB).

 

FD

Rodrigue(s)

-guez, -gus, -que, Roderiguez, -gas, -ges: Patr. Sp.-Port. afl. van VN Rodrigo. 1556 Jaspar Rodrigues, Lissabon-Aw. (AP).

 

FD

Rodt, de

zie Derot.

 

FD

Rodtheut

zie Rotheudt.

 

FD

Rodts

1. Zie Roets. – 2. Ook wel vertaling van Laroche (med. M. De Cooman).

 

FD

Rody

Hypocor. de Rodolphe?

 

JG

Rody

zie Rodier(s).

 

FD

Roe, de

1. Var. van De Ro. – 2. Deroe, spelling voor Deroux.

 

FD

Roe, van

zie van Rode.

 

FD

Roeb(b)en

zie Robin(s), Robe.

 

FD

Roeba(e)rt

zie Robaer(t).

 

FD

Roebart

Var. de Roba(er).

 

JG

Roebben

Rocben. Génitif de Rob(e); cf. Robens.

 

JG

Roebroeck

au génitif: Roebroecks, -brocks, Robrocks. Nom d’origine: Roebroek, àCler-mont-sur-Berwinne, Roebroeck, à Aubel (Lg), etc. ; cf. aussi Roobroeck.

 

JG

Roebroeck

-broeks, zie Roobroeck.

 

FD

Roebroeck

V. Roos I.

 

EV

Roebse

Patr. Robse, zoon van Rob(ert). Vgl. Robe.

 

FD

Roechoudt, van

zie Roekhaut.

 

FD

Roeck

1.   Car.   mor.   Roek(loos),,,Téméraire ».   N°   282.   —   2.   V. HROD (Hroc).

 

EV

Roeck, (de)

zie de Roek.

 

FD

Roeckaerts

Roekaarts, Roekers. Forme néeri. (au génitif) de Roccart.

 

JG

Roeckaerts

zie Roekaert(s).

 

FD

Roeckens

zie Roekens.

 

FD

Roeckx, (de)

zie de Roek, Rock(s).

 

FD

Roedelof

zie Rodolf(s).

 

FD

Roeder

V. HROD.

 

EV

Roeder

zie Roder, Röder.

 

FD

Roedhooft

zie Roothoofd(s).

 

FD

Roedolf

zie Rodolffs).

 

FD

Roedsens

Patr. < Germ. VN Rotzo, Ruzo (MORLET I), -so-dim. van hrôth-naam. 1240 Rozo de Gonterghem; 12e e. Rozekin fïlius Alolfi, Cent (GN).

 

FD

Roedts

zie Roets.

 

FD

Roëell

zieRoel.

 

FD

Roef

1431 «Rodolphus dictus Roef» Bois-le-Duc, 1500 «Crispin Roefs» GuillLiège; hypo-cor. de Rodolphe.

 

JG

Roef

zie Roelof.

 

FD

Roef(s)

de Roef, de Rouf: 1. Mnl. roef: dak, verdek, zoldering, afdak. BerBN voor dakdekker. 1368 Gosuin Rouf = 1398 Gosin de Rouf, Rollegem (DEBR. 1971); 1422 Zeghere de Rouf = Segher den Rouf, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Pair. Roef < VN Roelof. 1492 Joris Roef = 1538 Joris Rouff, Kontich (SELS).

 

FD

Roef, de

zie Roefs.

 

FD

Roeff(e)laer

zie Rouflart.

 

FD

Roeffaert(s)

-aers, -a(rt), zie Roufart.

 

FD

Roeffen

Roef(s), zie Roelof.

 

FD

Roefmans

Rofman: Afl. van Roef of De Roef.

 

FD

Roefs

Roelofs. V. HROD (Hro).

 

EV

Roeg-  

-s,   -iest,   -iers,   Roek-   -ens, -aerts. V. HROD (Hroc).

 

EV

Roegiens

zie Rogien.

 

FD

Roegier(s)

-i(e)s(t), -es, zie Roger(s).

 

FD

Roegiers

Rogiers. 1284 «Jeh. de Menin fieus Roegier de Menin», 1290 «Lusie Roegers» DettesYpres; génitif néerl. de Rog(i)er.

 

JG

Roehl

Hypocor. de Rodolphe ou aphérèse de Roelant (= Roland).

 

JG

Roehl

zie Roel.

 

FD

Roehrig

Surnom: ail. ruhig ‘tranquille’.

 

JG

Roehrig

zie Röhrich.

 

FD

Roei, van

zie van Rode.

 

FD

Roeiers

zie Royer(s).

 

FD

Roeimans

zie Rodemans.

 

FD

Roeis

Patr. Gen. van korte vorm van VN Roeier; zie Royer(s).

 

FD

Roek

au génitif: Roex, génitif double: Roe-kens, Roukens, Ruykens. Nom issu de l’an­throp. germ. Hrok, cf. Roch, etc.

 

JG

Roek, de

 (de) Roeck, de Rouk, (de) Rouck, de Roucke, de Roeckx, Roe(ck)x, Roux, de R(e)uck, de Rui(y)ck, de Ruy(c)k, de Ruijck, de Ruycke, de Roock, (de) Rook(e): 1. BN naar de vogelnaam, de roek: zaadkraai, roekraaf, raaf, zwarte kraai. Vgl. De Rave. Wellicht BN naar de zwarte haarkleur, de donkere huidskleur. 12e e. filius Gerulfi Ruch, Cent (GN); 1341 Johannis Roux, Ktr. (DEBR. 1971); 1398 Pieter Roue, Loy de Roue, Menen (DEBR. 1970); 1371 Jacob de Ruuc, Ktr. (DEBR. 2002). –2. In Z en A is roeke, roue de naam van een veldwachter of gerechtsdienaar. 1307 Hannekins li Roeck, Vrasene (VS1972,609); 1462 op Macaris den Roicke, Ht. (A.GHIJSEN). – 3. Evtl. reïnterpretatie van Germ. VN; zie Rock(s).

 

FD

Roekaert(s)

-aers, Roeckaerts, Roukaerts, Rockaerts, Rocart, Rocca(s), Rochart, Rocha(t), Rouchard, Rouqua(e)rt, Rucart, Ruchard: Patr. Germ. VN hrôk-hard ‘roek-sterk’: Rochardus (MORLETI). ±1300 Ruchart; Engerrans Rochars, Artesië (BOUGARD); 1316 Jehans Rokars, Dk. (TdT); 1322 Jehan Rochart, Atrecht (NCJ).

 

FD

Roekeg(h)em, van

zie van Rokeghem.

 

FD

Roekel,van

PlN in Ede (G).

 

FD

Roekeloos

BN voor een roekeloze, zorgeloze, gewetenloze, lichtzinnige. 1344 Johanni dicto Roukeloes; 1360 Jhan Roukeloes, Ktr. (DEBR. 1971,19/0).

 

FD

Roeken(s)

Roeckens, Roukens, Ro(c)kens, Roeykens, Roeygens, Ruykens: i. Patr. Vleivorm van Germ. VN Rutger of Rocco (zie Rocks). 1322 Johanne Roucken = 1325 J. Rouken = 1333 Johannes Roukens, Tn. (C.BAERT); 1561 Jan Ruykens,

Kranenburg-Aw. (AP). – 2. Roe(c)ken is later ook wel afl. van De Roe(c)k (MNT 450).

 

FD

Roeker, de

zie de Rocker(e).

 

FD

Roekers

cf. Roeckarts.

 

JG

Roekhaut

Rockhaut, Rouckhaut, -hout, Roukout, van Roechoudt: PlN Roekhout in Oombergen (OV). 1396 Mergriete van den Rouchoute, Oombergen (DE B.).

 

FD

Roel

Reul, au génitif: Roels, Rouis; Rodent, Reulens, etc. 1355-56 «Cornus dou Faus Roels» ComptesMons, 1365 «Mengne don Roels veve de Piére le Jovene», « Jehan Bekefierdou Roels fèvre» TailleMons, 1608-9 «Paul Rods» ComptesNivelles; hypocor. néerl. de Roland ou, éventuellement, de Roelof.

 

JG

Roel   

Roe-  -1s,    -lens,    -lan(d)s, -lan(d)ts. V. HROD (Hro).

 

EV

Roel

Roell(e), Roël(l), Roëell, Roels(e), Rouis, Rôll, Rolle, Royls, Roll(s), Roehl, Rôhl, Rohl, Reul, Rul, Ruyl, Ruijl, Rul(l)e, Riille, Ruel(l), Ruëll: Patr. Korte vorm van VN Roeland of Roelof. Zie ook Roelens. 1428 Roel den Conde = 1422 Roeland de Conde; 1424 Roel = Roeland de Pretere; 1418 Roel Reubins = 1422 Roeland Ruebins, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Roel, van de

zie Vanderoux.

 

FD

Roeland

-an(d)t, -and(t)s, -an(t)s, -as, Roclandt, Rouland, -ant, -ent, Rol(l)and, Rolans, -andi, -o, Roolant, -andt(s), Reuland, Ruellan(d), Ru(h)land, Riiland, Rullan: Patr. Germ. VN, vooral bekend uit het Roelandslied, het Chanson de Roland: hrôth-land ‘roem-land’: Hrodland, Ro(t)land (Fm.), Rolandus (GN). 1326 Roelant Hereman; 1268 Clais Roland; 1304 Jehan Roelant = 1306 Jehan Reliant, Ip. (BEELE).

 

FD

Roeland

-andt, au génitif: Roelands, -andts, -ans, -ants, Roelens.1283 «Nicoles Roelant», 1290 «Roelant Bernart» DettesYpres; forme néerl. de Roland, de l’anthrop. germ. hroth-land.

 

JG

Roelen(s)

Roelin, Roulens, Rolen(s), Rollens, (de) Rolin, Rollin, Roulin, Rol(l)ain, Reulen(s), Rulen(s), Ruel(l)ens, Rullens, Rielens: Vleivorm van VN Roeland of Roelof. Zie ook Roel. 1223 Rolinus filius Rudolphi = Roelof, Bs.; 136 e. Roelof= Rolin, Mol (LIND.); 1304 Roelin dou Fief, Ip. (BEELE); 1308 Guilliaume Roelin, Ktr.; 1398 Griete Roelins, Fierin Roelin, Machelen (DEBR. 1971,1970); 1401 Olivier Rullins, Oud. (WALRAET); 1620 Aelken Ruyllens, Grote-Brogel (NOUWEN1958); 1680 Cornelis Adriaen Roelen = C.A. Roelandt Bertrams, Hoogstraten (MNT 446).

 

FD

Roelen, van

PlN Roelen in Zutendaal (L).

 

FD

Roelenbosch, (van)

PlN Am Rollenbusch in Nachtsheim (RP)? 1751 Pieter van Roelenbosch, Merelbeke(PDB).

 

FD

Roeleveld

PlN Rölefeld (NRW)? Volgens Huizinga evenwel eigenlijk Roereveld.

 

FD

Roelkens

Dimin. (au génitif) de Roel(and).

 

JG

Roelkens

Roel(l)ekens, Rulkin, Rulquin, Rulkens, Roltgen: Patr. Dim. van VN Roeland of Roelof. Vgl. Roel, Roelens. 1410 Hughe Ruebin vors. gaf… Roelkine zinen bastaerden zone = 1423 Roeland Ruebins; 1410 Jan Roelkin, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Roelman

Rol(l)man, Rollemans, Rolimans, Rollmann: Patr. Afl. van VN Roeland of Roelof. 1416 Roelman Bertin, Rumbeke (LIND. 1964); 1660 baro Arnoldus Rolmanus de Bylart (MUL VI).

 

FD

Roelof

Roelofs(en), Roeloff(zen), Rol(l)of(f), Rohloff,

Roloffe, Rolofson, Rolef, Rouleff, Ruyloft, de Rolf, Drolff, Deroloffe, Rolf{s), Rollfs, Rohlf, Rolfo, Roef(s), Rouff, Roeffen, Reuff, Rueff, Ruf{f): Patr. Germ. VN hrôth-wulf’roem-wolf: Hrodulfus, Roolf (MORLETI). 1118 Rodulfus de Melle (GN); 1268 Rolf de Mille; 1304 Roelf le Bliec; 1268 Mas filius Roelf = 1277 Macs fieus Rolfs, Ip. (BEELE); 1372 Roeloven van Redinghen, Tn. (ROEL. 1951); 1396 Jan Roelof vel Roef, Maarke-Kerkem (DE B.); 1544 Rodolphus dictus Roef, Bergeik(JVO).

 

FD

Roelofs

Hypocor. néerl. (au génitif) de Rodolphe.

 

JG

Roelraans

Anthrop. néerl. (au génitif): l’homme appelé Roe! (Roland).

 

JG

Roels

cf. Roel.

 

JG

Roels(e)

zie Roel.

 

FD

Roelstraete

zie Verhoestraete.

 

FD

Roelvink

Rolvink, Rollfink: Parr. Afl. van Germ. VN Roelof. 1427 Werner Rolevinck, Keulen (BRECH.).

 

FD

Roem-

-en, -ans, -er(s). V. HROD (Hrom).

 

EV

Roem, de

zie Derome.

 

FD

Roemaet

Romato: Patr. VN Romatus (MORLET I).

 

FD

Roemans

Anthrop. néerl. (au génitif): man ‘homme’ + rode, me ‘défriché’, surnom de dé­fricheur.

 

JG

Roemans

zie Rodemans.

 

FD

Roemburg, van

zie Rodenburg.

 

FD

Roemen

Génitif néerl. de Roem, hypocor. de Jérôme.

 

JG

Roemen

zie Rommens.

 

FD

Roemendael

PlN Rommental in Schlat (BW)? Of Scand. FN Rommedahl (PDB)?

 

FD

Roemer

au génitif: Roemers. Surnom ou ethnique: all. Römer, fr. Romain; aussi: qui a fait le pèlerinage de Rome.

 

JG

Roemer(s)

zie Römer(s).

 

FD

Roemgens

zie Rumkens.

 

FD

Roems

zie Rome.

 

FD

Roenen

Génitif de Roene, hypocor. néerl. de Jeroen (Jérôme).

 

JG

Roenen

Roens: Patr. Roen, korte vorm van Jeroen, Gr. HN Hieronymus. 1375 Roene Wasscard = 1376 Geronimus Wasscaerd=Jeronumus W. = 1378 Roon Wasschaerd = 1392 Rone W.; 1284 Roen de Provende; 1280 Lam Roene; 1306 Aelid Roens, Ip. (BEELE).

 

FD

Roensman

-maens, zie Ronsmans.

 

FD

Roep, de

de Rop, Deroppe: BerBN van de (om)roeper. Vgl. Roper 2.1220-40 Willelmus Repère, Cent (CG); 1276 Willelmo Roepere, Ip. (BEELE); 1410 Jan de Rop, Aw. (ANP).

 

FD

Roer

Hypocor. de l’anthrop. germ. roth-hard.

 

JG

Roer, van (der)

Riviernaam de Roer, D. Ruhr.

 

FD

Roerade

Patr. Germ. VN hrôth-rêd ‘roem-raad’: Rod(e)radus (MORLET I).

 

FD

Roerbert

Patr. Robert met epenthetische r.

 

FD

Roere

zie de Rore.

 

FD

Roermond,van

van Roermund:PlN Roermond(NL). 1340 Gerart van Roermunde, Lv. (ICKX).

 

FD

Roers

zie de Rore.

 

FD

Roersch

V. HROD (Hroz).

 

EV

Roes

Roës, au génitif: Roessen. Hypocor. de l’anthrop. germ. roth-hard; cf. «ponte Rochar-di» = Roesbrugge (FlOcc).

 

JG

Roes

zie Roose, Raas.

 

FD

Roes-

-ems, -er, Roex.   V.   HROD (Hroz et Hroc).

 

EV

Roes(t)

1. V. Roos I et II. — 2. V. HROD (Hroz). — 3. Car. mor.

Roes, ,,Ivresse légère ». Surnom de buveur. N° 274.

 

EV

Roes, de

zie Deroux.

 

FD

Roesbe(c)ke

zie van Roosebeke.

 

FD

Roesch

zie Rosch.

 

FD

Roeselare, van

PlN (WV). 1194 Walteri de Roslariis; 1328 Dyrolf van Rousselare (DF XIII); 1296 Jan van Roessellaer, Cent (CG).

 

FD

Roeseler

Proven. 1. Roesselare. — 2. V. Roos IL

 

EV

Roeseler

zie Rossler, Roselaer(s).

 

FD

Roesens

-ems, zie Raas, Roose.

 

FD

Roeser

zie Röser.

 

FD

Roesgen

Roeskens, zie Roosjen.

 

FD

Roessel, van

PlN Rossel (NRW)? 1268 Johannem van Rossel, Har. (DEBR. 1980).

 

FD

Roessler

zie Rossler.

 

FD

Roest

Forme néerl. dial. de Rosoux (Lg).

 

JG

Roest, (de)

 (de) Roost, Rost: 1. Mnl. roest: roestig. Wellicht BN voor een rosharige. 1308 Gerardus Roest, Heusden (GHYSEN). – 2. Verkort < (van der) Roest, van de Roost. – 3. Zie Deroux.

 

FD

Roest, (van de(r))

zie van (de) Roost.

 

FD

Roestrate, (van)

zie Verhoestraete.

 

FD

Roet(e)

zie Rutte.

 

FD

Roetemeyer

-meijer, Röthemeyer, Rothmayer: D. BN Rotmeier: rode meier (BRECH.). 1771 Joa. Rotmeyer, Schiedam (MUL VIII).

 

FD

Roetenberg

PlN Rutenberg (Brandenburg).

 

FD

Roeters

zie Roter(s).

 

FD

Roetink

-ynck, -ing, Ruytings, -inx, Ruijtinx: Patr. Afl. van Germ. VN Rutger of andere hrôth-naam. Vgl. Ruytens, Roets. 1399 Jan Rutins, Ktr.; 1382 Willem Rutin, Zwg. (DEBR. 1970).

 

FD

Roetjens

Rötgens, Röttgen, Rutjens, Ruttiens, Ruytjens, Ruijtjens, Ruytiens: Patr. Dim. van Germ. hrôth-naam. Vgl. Roets, Roetink.

 

FD

Roetman

zie Rotman(s).

 

FD

Roets

Roedts, Ro(d)ts, Ruts, Ruth(s), Ruyts: 1. Patr. Korte vorm (gen.) van Germ. hrôth-naam, wellicht Rutger. Vgl. Roete, Rutte, Rutten(s). 1218 filii Herkenboust (sic) Rods (LEYS1959′); 1546 Jan Ruts, Mech.; 1568 Jan Ruth, Sambeek-Aw. (AP). –2. Zie De Raedt.

 

FD

Roets

Var. de Ruts, hypocor. de Rutger [FD].

 

JG

Roeve, de

Wellicht dial. uitspr. van De Ra(e)ve. Of (in H) adaptatie van De Rover?

 

FD

Roevens

Génitif double de Roef (Rodolphe)?

 

JG

Roevens

zie Roven.

 

FD

Roevers

zie de Rover(e).

 

FD

Roevros

zie Rouvroy.

 

FD

Roex

cf. Roek.

 

JG

Roex

zie de Roek, Rock(s).

 

FD

Roey(en), van

zie van Rode.

 

FD

Roey, de

zie de Ro.

 

FD

Roeyaert(s)

Roeijaerts, Royaert, Roijaards, Royeaerd, Roeyhaert: Patr. Germ. VN hrôth-hard ‘roem-sterk’: Hrodhard (Dip.). Vgl. Roeyers. i8e e. Margriete Royaert, Waas (VAN G.).

 

FD

Roeyaerts

1.  Car.  phys.  Rood-aard, ,,Rougeaud ».   N°   256.   —   2.   V.

Roeyenacker.   —   3.   V.    HROD (Hro).

 

EV

Roeyen

Roeijen, Rooijen, Royen(s), Roijen(s), Ra(e)yen, Raijen: Patr. Vleivorm van Royer of andere hrôth-naam. Vgl. Roeykens. Of var. van Rooden of verkort < Van Royen.

 

FD

Roeyenacker    

Proven.  ,,Champ rouge ».   Synon. :  Roeyaerts.  ,,Terrain rouge ».

 

EV

Roeyenacker

Roonacker, Rooiakkers, Rooyakkers, -a(c)kers, Rooijakkers, -ackers, Royakkers, -ackers, Roijakkers: PlN Rooiakker: rode akker of gerooid land. Wsch. Wase PlN. Of PlN Roeyenacker in Gierle (A) (med. L. Govaerts, Borgerhout). 1281 van Roiactere, Bazel; 1249 Danekin van Rodesacken (?), St.-Niklaas (FLW); 1567 Jan van

Royecker, Helmond (HB 421); 1671 Joannes Royachers, Treshoutanus (MUL VI).

 

FD

Roeyers

zie Royer(s).

 

FD

Roeykens

Génitif double de néerl. roeyke ‘petit essatf, nom d’origine.

 

JG

Roeykens

Ro(e)ygens, Ruykens: Patr. Dim. van Royer, Roeier of van een andere hrôth-naam. Zie Roeken(s).

 

FD

Roeykens

V. HROD (Hroc).

 

EV

Roeymans

zie Rodemans.

 

FD

Rofessart

Nom d’origine: Roffessart, à Lime-lette(BrW).

 

JG

Rofessart

PlN in Limelette (WB).

 

FD

Roffaré

-rè, -re: Patr. Dim. of var. van Roufart?

 

FD

Roffia(e)n

Mnl. roffiaen: koppelaar, hoerenwaard. Ook scheldwoord.

 

FD

Roffiaen

V. Rouffian.

 

EV

Roffier

V. HROD (Hro).

 

EV

Roffin

zie Rouffin.

 

FD

Rofidal

NF de la région de Haybes et Fépin (Ardennes) dès 1640, parfois sous la forme «Rophidal» (GeneaNet), cf. aussi 1771 «Pierre RofFidal» NPHaybes; p.-ê. d’un terme lié aux ardoisières de cette région, tout particuliè­rement d’un microtoponyme local.

 

JG

Rofman

zie Roefmans.

 

FD

Rog

zie Rogge(n).

 

FD

Rog-

-e, -eau, -ers, -ez, -ie, -ier(s). V. HROD (Hroc).

 

EV

Rog-  

-ues,   -y,  Ro-   -hart,   -hattin, Roi- -al, -bet, Roid- -ot. Roit- -er. V. HROD (Hroc, Hro, Hrod).

 

EV

Rogard

Roogaert: Metr. Germ. VN hrôth-gard ‘roem-gaard’: Hrotgardis, Rotgarda (MORLETI).

 

FD

Rogé(e)

zie Roget.

 

FD

Rogemans

zie Rogman(s).

 

FD

Rogeon

Patr. Afl. van VN Roger.

 

FD

Roger

Rogier (forme anc.). 1149 «Rogerus de Muceyo» CartOrval, 1272 «Rogerus pisca-tor» PolyptVillers, 1302 «Rogier Nicolet» LoiTournai, 1308 «Rogirs de Vaus» CartVal-Benoît, 1316 «Rogier le Dieu» TestTournai, 1310 «li femme Jehan Rogier» Comptes-Mons, 1444 «Jehan Roger» AidesNamur; pré­nom Rog(i)er, issu de l’anthrop. germ. hrod-gari; cf. aussi Rogy, Ro(e)giers.

 

JG

Roger(s)

Deroggé, Rodger(s), Rodgerson, Rogie(r), -iers(t), i(e)st, -irst, Rauger, Rougier, Rogy, Derogy, Roegier(s), -i(e)s(t), Roeges, Rugers, Ruijgers: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Rutger. 1236 Rogero canonico Curtracensi (DEBR. 1980); 1304 Rogier Batin; 1326 Roegier van Winghine; 1388 Roeger Siis; 1394 Jehan Roegier, Ip. (BEELE); 1382 Pieter Roegers, Gullegem (DEBR. 1970).

 

FD

Rogeré

Rogéré: PlN Rogerée of Rogené in Jehay (LU). 1378 Katherine de Rogereez, Luik (AVB).

 

FD

Roget

-é, -ez, -ée, Rogghé(e), -ee, Rouget, -ez: 1. Patr. Spellingvar. van Roger of dim. ervan. 1417 Huart Roget, Aat (J.G.); 1448 Jehan Roguet, Comp. (MORLET). – 2. Dim. van rouge: rood.

 

FD

Rogg-   

-e(n),   -eman.    1.    Profess. Rog, ,,Raie » (poisson) ou Rogfge)

,,Seigle ».   N.   de   marchand.   N° 131,  165,  200. — 2. V. HROD (Rok).

 

EV

Rogge

Rogghe. 1586 «Jean Rogghe (orig. de Louvain)» BourgLiège,  1597-98  «Nicolas Roggue = Nicolas Roghe» ComptesNivelles;

hypocor. de Rogerus, cf. aussi Rogen.

 

JG

Rogge(n)

Rogghe(n), Rog(h): 1. Patr. Korte vorm van Germ. VN Rutger, Rugger, Roger. 1245 Waltero Rogge, Har. (DEBR. 1980); 1297 Aleiten Heine Rogs wiif, Mech. (CG); 1393 Roeger Mattenzone = 1395 Roege M., Ip. (BEELE). – 2. BN naar de huisnaam: visnaam rog. 1585 Jacob Claesz. Roch in de Gulden Roch, A’dam (TROCH). – 3. BerBN voor de roggebroodbakker. 1358 Goerde Rogghen van broede, Lv. (DE MAN1959).

 

FD

Roggeband

1. V. HROD. — 2. Profess. N. de gerbier. Comp. : Stroobants. N° 165.

 

EV

Roggeband:

BerBN van de roggestrobinder. Vgl. Stroobants, Roksnoer. 1650 Roggeband, Oud-Vossemeer (PDB).

 

FD

Roggeman

au génitif: Roggemans, Rogmans.

Anthrop. néerl.: l’homme appelé Rogge.

 

JG

Roggeman(s)

zie Rogman(s).

 

FD

Roggembucke

-büche: Ndd. BN Roggenbuck: roggebuik, voor een roggeteler of bakker van roggebrood. 1276 Radolf Rocghenbuc, Hb. (NN).

 

FD

Roggen

Génitif de Rogge, hypocor. de Rogerus, plutôt que surnom: ail. Roggen ‘seigle’.

 

JG

Roggendorf

PlN in Kierdorf (NRW). 1520 Christo-phorus de Roggendorp, Vijenensis (MUL III).

 

FD

Roggenkamp

PlN (NS, SH).

 

FD

Rogghe

cf. Rogge. Rogien. Hypocor. de Roger?

 

JG

Rogghé(e)

-ee, zie Roget.

 

FD

Rogghe(n)

Rogh, zie Rogge(n).

 

FD

Rogguemans

zie Rogman(s).

 

FD

Rogi-   

-ssart,    -ster,    -val.   Proven. ,,Essart-,     Etablissement-     (ster-), vallée- -de Rogier ». N° 238.

 

EV

Rogie(r)

-iers(t), -iest, -irst, zie Roger(s).

 

FD

Rogien

Roegiens: Patr. Afl. van VN Roger.

 

FD

Rogier

cf. Roger. Rogiers, cf. Roegiers.

 

JG

Rogissart

1624 «Regnault Rogissart»,   1625 «Jean Collignon dict Rogissart» NPLouette; nom d’origine: Rogissart, hameau de Gespunsart (Ardennes).

 

JG

Rogissart

PlN in Klabbeek en Itter (WB).

 

FD

Rogister

PlN in Battice en Hervé (LU). 1246 Winando de Rogister, Hervé (AVB).

 

FD

Rogister

-stère. 1246 «Winando de Rogister» CartValBenoît,  1550 «Ernot de Rogister» CoutStavelot; nom d’origine: Rogister, 1342 «Rogierster», à Hervé (Lg).

 

JG

Rogival

PlN Rogivaux in Herstal (LU).

 

FD

Rogman(s),

Rogemans, Roggeman(s), Rogguemans, Rochman(s), Roc(k)mans, Roockmans: Patr. Afl. van VN Roger, Rutger. 1311 Henricus dictus Rogman, Tn. (OATII); 1419 Lijsbette Rogghemans = 1428-37 Lijsbette Rogiers = van Lijsbetten Ruggers, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Rogmans

cf. Roggemans.

 

JG

Rogolle

zie Rigolle.

 

FD

Roguet

Surnom: pic. roguet ‘tige des céréales montées en graines’, d’où: sucrerie faite avec du caramel FEW 21, 47a.

 

JG

Rogy

1524  «Johan Rogi»  DénStavelotMy ; Rodjî, forme w. de Rog(i)er.

 

JG

Rogy

zie Roger(s).

 

FD

Roha(e)rt

Rohard, Rohat, Roard, Roa(rt), Rowa(e)rt, Reward, Rouhard, Rouha(rt), Rouard, Roua(rt), Rouas(se), Roua(s)t, Ruar(d), -aert, -a(s), Ruwaert: Patr. Rom. vormen van Germ. VN hrôth-hard ‘roem-sterk’: Hrodhard, Rohardus (MORLET I). Zie Roothaer(t). 1145 Rohardus de Puteolis, Laon; 1214 Rohardus li Boes, H (SMTI); 1368 Johan Rohart, Bouffïoulx (SLLIV); 1448 Philippe Roart, Comp. (MORLET); 1572 Jacques Rohaert, Ktr. (KW).

 

FD

Rohan

Rohen, zie Derouan.

 

FD

Rohart

-hard, -hat, Roard. 1248 «Rohart de

Saint Germain» ChartesHainaut,  1385 «Je-

hans Rohars» Châtelet, 1472 «Jehan Rohart le

vielz» DénVirton;  nom issu de J’anthrop.

germ. hrod-hard, cf. aussi Rouha(rd).

 

JG

Rohaut

Var.  de  Rouaux, Rouault; cf.  aussi Rohart, Rouha(rd).

 

JG

Rohaut

zie Rouault.

 

FD

Rohde(r)

zie Röder.

 

FD

Rohé

Nom d’origine: è rôhé, à Dolembreux (Lg).

 

JG

Rohé

PlN in Dolembreux (LU) (J.G.).

 

FD

Rohen

Génitif néerl. issu de l’anthrop. germ. Hrog.

 

JG

Röhl

Rohl, zie Roel.

 

FD

Rohli(n)g

Patr. D. all. van Röhl. Vgl. Rolink.

 

FD

Rohlicke

Rölke, Rolke: Patr. Ndd. dim. van Rohl.

 

FD

Rohloff

Rohlf, zie Roelof.

 

FD

Rohmer

zie Römer(s).

 

FD

Rohn(er)

PlN Mhd. rone: omgevallen boomstam.

 

FD

Rohr

Röhr, Rohrer: D. Verspreide PlN Rohr: riet. 1341 Berchtolt Rorer, Emmendingen (BRECH.).

 

FD

Röhrich

-ig, Ro(e)hrig: PlN Mhd. rôrich: (oever)riet.

 

FD

Röhrs

Surnom: génitif d’all. Rohr ‘roseau’.

 

JG

Rohs

Génitif néerl. issu de l’anthrop. germ. Hrog.

 

JG

Rohs

zie Ros.

 

FD

Rohskamp

zie Roskam.

 

FD

Roi

(sens   dérivé),   ,,Hospice   des enfants trouvés ». Synon. : Van de Roi.

 

EV

Roi

Surnom : fr. roi (des gildes, des arbalétriers, etc.), cf. Leroi, Leroy; cf. aussi 1691 «Cathe­rine Petitroy» BourgNamur. – À noter égale­ment: 1242-43 «régi ribaudorum» Charité-Tournai, 1332 «Hermanno rege ribaldorum» AnthrLiège, 1365 «Le Page roy des ribauls» TailleMons, cf. Ribault.

 

JG

Roi

zie Roy.

 

FD

Roi-

Thème anthropon. issu de l’anthrop. germ. hrod-wulf > Rodolf ou éventuellement thème de Roland; cf. aussi les thèmes parallèles Raul-, Roui-. • Forme simple : Rolle. Dérivés: Roideaux,Roydeaux. Nom de résidence: moy. fr. roideau ‘raidillon’.

 

JG

Roi, van der

zie Vanderoux.

 

FD

Roial

Royal: 1. PlN LU W. royâ (vëye): grote weg, heerweg (J.G.). 1309 Andrirs de Roial, Luik (AVB). -2. Zie Real.

 

FD

Roideaux

Roydeaux, Roidot: Dim. van Ofr. roide, Fr. raide: hard, ruw, ruig.

 

FD

Roie, van

zie van Rode.

 

FD

Roig

Wsch. spellingvar. van Rog.

 

FD

Roïke

Rolke, zie Rohlicke.

 

FD

Rois(se)leux

PlN Roisleux in Thimister (LU).

 

FD

Roiseux

1802 «Lambert Surroiseux de Septon», «Jean-Jacques Roiseux» [avec sur biffé] RP

Septon. 1814 «Nicolas Soroiseux» (comm. A. Roiseux); nom d’origine: Roiseux, à Vierset-Barse (Lg).

 

JG

Roiseux

PlN Royseux in Vierset-Barse (Lu).

 

FD

Roisin

1. PlN Roisin (H). 1286 Baudelés de Roisin, Bergen (J.G.); 1344 Bauduin de Roisin, H (CCHt). – 2. Ofr. roisin, resin, Fr. raisin: druif. Vgl. Druyve. 1292 Jehans Roisin, Vn. (MANTOU1972, 454); 1379 Marguerite Roisine, Dk. (TdT).

 

FD

Roisin

Proven. Loc.

 

EV

Roisin

w. nam. Rwèsin. 1286 «Baudelés de Roi-sin» CartMons, 1302 «Hues de Roizins fou­lons» LoiTournai, 1309 «Baudri de Roisin» ComptesMons, 1356-58 «Jehans Roisins» Po-lyptAth, 1503 «Pierequo Roisin» Bourg-Namur; nom d’origine: Roisin (Ht), célèbre par son tabac.

 

JG

Roisleux

Roisseleux. Nom d’origine: Roisleux, à Thimister (Lg).

 

JG

Roisse

1676 «Françoise de le Roist», «les hoirs de le Roist» RuageAth; probabl. d’anc. fr. roiste, m. ‘raideur, escarpement; revers d’une colline’ Gdf 7, 228 [MH], comme nom d’ori­gine ou de résidence, plutôt que comme sur­nom: anc. fr. roiste, w. liég. rwèsse, adj. ‘raide, escarpé’, cf. Leroisse.

 

JG

Roisse

Zie Leroisse.

 

FD

Roisseleux

V. Roseau.

 

EV

Roitenbarg

zie Ruytenburg.

 

FD

Roitzheim

PlN (NRW).

 

FD

Roizman

zie Reismann.

 

FD

Rojahn

Nd. BN Rodejahn: rode Jan. 1452

Rodejohan, Hannover (DN).

 

FD

Rojter

Zie Reuter(s).

 

FD

Rok(e)

zie Rock(s), Roque(s).

 

FD

Roke

V. HROD (Hroc).

 

EV

Rokeg(h)em, (van)

van Rockeghem, van Roekeg(h)em, van Rouckegem: PlN Rokegem in St.-Maria-Horebeke, bij Zomergem (OV) en in Wakken (WV). 1272 terre in Roukighem…Katerina de Rokighem = 1288 Katrine van Rokeghem; Oud. (CG); 1375 f. Jhans van Rokeghem, WV (DF XIII); 1392 Janne van Rokeghem, Wielsbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Rokens

zie Roeken(s).

 

FD

Rokers

Rockers: Patr. Germ. VN hrôk-hari ‘roek-leger’: Ruoccherus (MORLETI). Vgl. Roekaerts, Rocher.

 

FD

Roks

Rokx, zie Rock(s).

 

FD

Roksnoer

BerN van de binder van roggestro, die het stro snoert. Vgl. Roggeband, D. Roggenseil, Rockstroh < Roggenstroh. 1635 Roksnoer, Dongen(PDB).

 

FD

Rol(l)-  

-(a)in,  -and,  Rol(l)-  -en, -er, -ier(s), -is, -us. V. HROD

(Hro).

 

EV

Rol(l)shausen

PlN Rollshausen (HS).

 

FD

Rol(l)us

zie Derouloux.

 

FD

Rolain

Zie Roelen(s).

 

FD

Roland

-ans, -andi, -ando, zie Roeland.

 

FD

Roland

Rolland, Rolan. 1182 «Rolandus de Lusei» CartOrval, 1280 «Hanet le filh Ro-lant» PolyptLiège, 1311-12 «Rolant le Lom-bart» ComptesMons, 1400 «Lambertus Ro­landus de Wasseige» CoutStavelot, 1444 «Ber­trand Roland» TerreJauche, 1449 «le grant Roland» AidesNamur, 1526 «Jacquemart Roland» DénLens, 1623 «Pasquier Rolant» émigré en Suède; prénom Roland, du nom du

héros épique popularisé par la Chanson de Roland, nom issu de l’anthrop. germ. hrod-land. – Génitif latin : Roland!.

 

JG

Roldan

Patr. Sp. vorm van de VN Roeland.

 

FD

Rolef

zie Roelof. Rolen(s), zie Roelen(s).

 

FD

Rolen

cf. Rolin, v° Roi-.

 

JG

Rolet

Rolin, Rolen, cf. Roi-,

 

JG

Rolet

Rollet, Rollé, -e(z), Rouletfte), -ez: Patr. Dim. van VN Roland of Roelof. Evtl. zelfs van Radolf, Fr. Raoul. 1275 Raoulet des Tentes, Dk. (J.G.).

 

FD

Rolet

Rollet. 1444 «Rolet» TerreJauche, 1472 «Rollet» DénLatour, 1696 «Jean-Martin Rolet» BourgNamur. – Rolin, Rollin, Rolain, Rolen. 1289 «Henri Rolain» DettesYpres, 1289 «Rolins de Hui le Planche do Hasoit» CensNamur, 1381 «Rollain le retondoir de pont d’Avroit» GuillLiège, 1417 «Collait Rolin» PolyptAth, 1518 «la veuve Rollin de Moulnier», 1539 «Gilles Rollin» BourgNamur, 1561 «Rolin Henry Grand-Jean», «Jehan Rolin hault sergeant», 1575 «Rollin Pongnart», 1655 «Hingo Rollin» DénFlorenville, 1683 «Gille Rolen» Bourg­Namur. – Rolot. 1615 «Rollo Le Daulphin» Cerfontaine.

» Avec suffixe double -ekin: 1524 «Rolkin» DénStavelotMy.

 

JG

Rolf(s

zie Roelof. Roliers, zie Rollier(s).

 

FD

Rolies,

zie Rolis.

 

FD

Rolimans

zie Roelman.

 

FD

Rolin

Zie Roelen(s).

 

FD

Rolink

Rolling(er), Roul(l)ing, Ruhling: Patr. Afl. van VN Roeland of Roelof. 1727 Petrus Rollinger, Wenen(MULVII).

 

 

FD

Rolis

Rolies: Jonge metathesis van Lori(e)s (med.).

 

FD

Röll

zie Roel.

 

FD

Rollain

zie Roelen(s).

 

FD

Rolland

zie Roeland.

 

FD

Rolle

Rollet, cf. Roi-.

 

JG

Rolle

zie Rolet.

 

FD

Rollé

Proven. Dép. Longchamps. V. reul.

 

EV

Rollé

Rolleg(h)em, van: PlN Rollegem (WV). 1182 Theobaldo de Rolinghem (DEBR. 1980′); 1213 Willelmus de Rolengem…apud Rolenghem (DEBR. 1980); 1338 Roegiere van Rollengheem, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Rollé

Rollez. Var. de Rollet (ci-dessus) ou bien Rolle, forme romane de Roulers; cf. Derolé, -ez.

 

JG

Rollemans

zie Roelman.

 

FD

Rollenberg

PlN in Ronse (OV) of Roelenberg in Wervik(WV)(NR).

 

FD

Rollens

zie Roelen(s).

 

FD

Rollet

-ez, zie Rolet.

 

FD

Rollewagen

1. BN van de voerman, naar de wagen met rollen i.p.v. wielen. 1459 Joh. Rolwagin, Gelnhausen (BRECH.); 1640 Pieter Cornelis Rolwagen, Mijnsheerenland (PDB). – 2. De Belgische FN Rollewagen is een vondelingnaam. Charles François Rollewagen werd op 25 oktober 1814 in Cent aïs vondeling aangetroffen onder een ontkoppelde wagen (med. G. Heyselberghs, Hove).

 

FD

Rollfink

zie Roelvink.

 

FD

Rollfs

zie Roelof.

 

FD

Rollier

1595 «Michiel Rolier», 1611 «Collien Rolir» Tavier-en-Condroz, 1616 «Charles Rolier» Eppe-Sauvage; nom de profession: roulier et non w. rôlîre, ornière (cf. E. Renard, BTD 15, 68), cf. aussi Rouly. – Souvent aussi nom d’origine: Rolley, w. rôle, «Rolliers», à Longchamps-lez-Bastogne (Lx), cf. 1486 « Pirosson dez Mollins dit de Rolliers bollen-gier», «Madamme Rolliers», 1490 «Pierson de Rolliers », etc. JusticeBastogne.

 

JG

Rollier(s)

Roliers, Rolli, Rol(l)y, Roelly, Roul(l)ier, Rouill(i)er, Rouilly, Rouly, Raulier, -iez: 1. BerN Mfr. roulier: voerman. 1595 Michiel Rolier; 1611 Collien Rolir, Tavier-en-Condroz (J.G.); 1634 Andréa Roly, Schelle (MAR. H). – 2. PlN Roly (N): 1218 Rolliers (TW). 1368 Maroie de Roliers, Chimay (CCHt).

 

FD

Rollin

cf. Roi-.

 

JG

Rolling(er)

zie Rolink.

 

FD

Rollmann

zie Roelman.

 

FD

Rollof(f)

zie Roelof.

 

FD

Rollot

-o(s), zie Rolot.

 

FD

Rolls

zie Roel.

 

FD

Rollus

cf. Roloux.

 

JG

Rolman

Rollmann, zie Roelman.

 

FD

Rolman

Situat, soc. „Enfant trouvé ».

 

EV

Rolof(f)

Rolofson, zie Roelof.

 

FD

Roloff

Roloffe. 1541 «Poncele Roulouff»,1575 «Thomas Roulof», 1611 «Pierre Roloffe», «Évelette Jean Roloffe» DénFlorenville fran­cisation de Roelof, de l’anthrop. germ. hrod-wulf (d’où le fr. Rodolphe).

 

JG

Rolot

cf. Roi-.

 

JG

Rolot

Rollot, -o(s), Raulo(t), Rulot: Patr. Dim. van VN Roland of Raoul (vgl. Raulet). 1383 Jean Rolot (MARCHAI).

 

FD

Roloux  

et   Rolot.   Proven.   Roloux (Loc.). V. reul.

 

EV

Roloux

Rolus, Rollus,w. (Bastogne) Rolus’. 14e s. «Ernars condist de Rolus», «Godefrois de Roluz li fis monsengnor Gerart de Roluz», «Henries de Roluz» DénHesbaye, 1327 «Henriet de Rolouz» CartValBenoît, 1433 «Colaurt de Rolouz» GuillLiège; nom d’ori­gine: Roloux (Lg).

 

JG

Roloux

zie Deroulou(x).

 

FD

Roltgen

zie Roelkens.

 

FD

Rolus

cf. Roloux.

 

JG

Rolvink

zie Roelvink.

 

FD

Roly

Rolly, de Roly, Roelly: 1. PlN Roly (N). – 2. Zie Rollier(s).

 

FD

Roly

Rolly. 1444 «Colart de Roly» Aides­Namur, 1504 «veuve Watelet de Rolly», 1505 «Collin de Rolly» BourgNamur, 1541 «Rolly» DénFlorenville, 1575 «Jean [seigneur] de Roly» Roly, 16e s. «Adrien de Roly» Cerfon­taine ; soit nom d’origine : Roly (Nr) ou dépend, de Grune (Lx), soit forme w. liég. de Rollier.

 

JG

Rom

V. Rome.

 

EV

Rom

zie Rome.

 

FD

Rom-

-baut(s), -baux, -beau, -bot(s), -berg   (pour   -bert).   V.   HROD (Hrom).

 

EV

Rom(e)denne

Proven. Loc.

 

EV

Rom(m)el

Mnl. rommel: lawaai. BN voor een lawaaimaker. Vgl. Rommelaere. 1180 Reinbert Rombel, Bg. (LEYS1959′); 1274 Sohier Rommel, Wg. (DEBR. 1980); 1306 Willaumes Rommel, Ip. (BEELE). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Rommelen Rommelaere. LG1985,87-88.

 

FD

Rom, de

zie Derome.

 

FD

Roma

Rouma(t), Rumas: 1. Patr. Ro(u)mard/Rumard, Germ. VN hrôm-hard ‘roem-sterk’: Rumhart (MORLET I). – 2. Zie Roumache.

 

FD

Romaen

-ahn, -ain, zie Romanus.

 

FD

Romain

1523 «Romain de Mehaingnoulle», 1603 «Marie Romain» BourgNamur, 1616 «la vefve Romain Poulset», «Charles Bayvier filz Romain» PrincipChimay; prénom Ro­main, du lat. Romanus, nom de deux martyrs et d’un évêque de Rouen au 7e s; cf. aussi Romignon, -ignot. – Peut être aussi un nom d’origine, dér. de Rome (Italie) ou d’un des

topon. wallons de ce type (cf. Derom, Rome) : 12.6.1702 «Marie de Rome dit le romain, qui etoit fille légitime de feu Arnold Rome dit le Romain (…) lud. Arnold Rome dit le Rou­main» (not. L. Ogier, Lg) [JL, NFw]. – Ro­man, Romand, Romans. Var. w. de Romain (comp. Orban par rapport à Urbain). – Latini­sation: Roman lis

» Dérivés en -ignon et -ignot du thème Rom- de Romain: Romignon. 1556 «Christophore Romignion» Bouvignes/Anvers. Romignot. 1629 «Jacques Romigno(t)» CartCouvin; comp. 1466 «Pierre Rommeignote» Bouvignes.

 

JG

Romain

N. de bapt. 1. Romanus. N. romain. — 2. Hroman, N. german,

V. HROD (Ro).

 

EV

Romainville

Nom d’origine: Romainville (Seine-Saint-Denis).

 

JG

Romainville 

Proven.  ,,Domaine du sieur Roman ».

 

EV

Romainville

Romenville: PlN (Seine).

 

FD

Romal

1642 «Jean Romal» BourgNamur; p.-ê. nom d’origine, par ex. 1258 «Romale» à Ker-ckom (BrFl) ou Rosmalen (Noord-Brabant).

 

JG

Romal

Remael, Ramael, Ramaël: Wellicht W. vorm van PlN Rosmalen (NB): 815 Rosmalle of Orsmaal (VB):ii43Rosmale(TW).

 

FD

Roman

-and, -ans ; Romanus, cf. Romain.

 

JG

Roman(s)

Romand.  1. V. HROD. — 2. Proven. ,,D’orig. roman(d)e,

wallonne. N° 224.

 

EV

Roman(s)

zie Rodemans, Romanus.

 

FD

Romanet

1.  Proven. Loc.  fr. — 2. V. HROD.

 

 

EV

Romanoff

-ovski, -ovsky, -ow(ski), -owa, Romanski: Patr. Slav. afl. van VN Romanus.

 

FD

Romanus

-o, Roman(d), -ant, -ang, -ans, Romahn,

-ann, Roumans, -ant, Romaen, Rooman(s), Reuman, Ro(u)main, Romeyn(s), -eijns, -eins, -yn(s), -ijn: Patr. Lat. VN Romanus ‘Romein’. 1394 Romain Deschans, Mkr. (DEBR. 2000,369); 1423 Jan van den Ackere f. Romeins, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Romarin

1561 «Collin Romarin» BourgNamur, 1581 «Antoine Rosemarin» BourgLiège; fr. ro­marin (plante aromatique), soit comme surnom (p.-ê. par dérision à cause de la mauvaise odeur?), soit comme nom d’enseigne, des mai­sons portant cette enseigne étant attestées à Liège, Hasselt et Saint-Trond [JLNFw2], Quant au NL Roma(i)rin, à Nieuwkerke (FlOcc), c’est probabl. à l’origine un NF devenu nom de ferme.

 

JG

Romarin

BN Ofr. rosmarin, Fr. romarin: rozemarijn (kruidnaam). 1561 Collin Romarin, Namen (RBN). Vgl. Roosemarijn.

 

FD

Romato

zie Roemaet.

 

FD

Rombach

Nom d’origine: Rombach (Haut-Rhin, etc.).

 

JG

Rombau

-aut, -audt, -ault, Rombaux, Rom-beau, -eaut, -eaux; Rombout, au génitif: Rombauts, Rombouts, etc. 1579 «Rombau Lefebvre » BourgNamur, 1676 « Jacques Rom-bault» RuageAth; prénom Rombaud, germ. hrôm-bald, nom d’un moine anglo-saxon ou irlandais du 8e s. assassiné à Malines où il est vénéré.

 

JG

Romberg

PlN (NRW, NS). 1709 H. J. de Romberghe, Binche(MULVII).

 

FD

Rombout(s)

-baut(s), -baudt, -bau(x), -beau(x), -beaut, -boux, Rumbaut: Patr. Germ. VN hrôm-bald ‘roem-moedig’: Rumboldus (MORLETI). 1472 Hanneken Rombouts = 1518 Jan Rombout, Aarts. (MAR.).

 

FD

Romboux

1. Zie Rombout(s). – 2. PlN in Abée (LU).

 

FD

Romboux

Nom d’origine: Romboux, à Abée (Lg) ou var. de Rombaut, Rombout.

 

JG

Romdenne

cf. Romedenne.

 

JG

Rome

1. Proven. Plus. L.D. ,,Terre inculte » (Comp. en néerl. : Ruim). N° 237. — V. Ruymen. — 2. Pèle­rin revenu de Rome. Synon. : Rom, Rom(m)iée, Romeyn(s), Romer, Rommens. N° 146.

 

EV

Rome

1314 «Jehan de Romme», 1338 «Jehan de Rome» ComptesMons, 1365 «Englebiert de Rome» = «Englebiert de Romme des cureurs» TailleMons, 1544 «Georis fillastre Quirin de Rome», «Pacquea de Romme» DénStavelot-My, 1788 «Gabriel-Théodore Rome» Les Awirs; nom d’origine: Rome, topon. fréquent en Wallonie, e.a. à Grandhan (Lx) et à Laha-maide (Ht), cf. aussi Derome. – Également

surnom de pèlerin qui a été à Rome, cf. 1276-77 «Jakemon qui va à Rome» CharitéTournai, comp. Roumieux.

 

JG

Rome

Rom, Room(s), Roems: i. Patr. Korte vorm van Romboud (LIND.). 1358 Johannis Romes, Ktr. (DEBR. 1970); 1610 Jan Roems = 1611 Jan Rooms = 1619 Jan Roms, Schelle (MAR.). – 2. Evtl. Mnl. rome: room. BerBN voor een roombereider. Vgl. Zoetemelk, Wittevrong(h)el.

 

FD

Rome, (van)

van Romme: PlN i. Stad Rome (It.). Evtl. BN van een Romevaarder. – 2. PlN Rome, b.v. in Outrij ve (WV): 1508 te Roeme (LUYSSAERT). 1227 Willelmus de Roma (GN); 1506 Marcx van Roome, Temse (DE MAN); 1584 Rombout van Rommen, Aw. (AP).

 

FD

Romedenne

Romdenne, -dane, -dhan(e), -dhani, Remeden, -dem: PlN Romedenne (N). 1744 P.N. Romedenne, Mettet-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Romedenne

Romdenne, w. nam. Romèdène. s.A. «Egidii de Romeden» ObitHuy, 1550 «Jehan Romedinne» BourgNamur, 1711 «Gé­rard Romedenne» Spontin; nom d’origine: Romedenne (Nr).

 

JG

Romeijnders

Wsch. niet inwoner van Rome, maar reïnterpretatie van Romeyns of Romeyer.

 

FD

Romeins

zie Romanus.

 

FD

Romeiser

Wsch. = Romeyer.

 

FD

Romel(art)

zie Rommel(aere).

 

FD

Romens

zie Rommens.

 

FD

Romenville

zie Romainville.

 

FD

Roméo

Romeo, zie Romignot.

 

FD

Romer

1. V. HROM. — 2. V. Rome. N° 146.

 

EV

Römer(s)

Romer, Roomer(s), Rommers, Roemer(s), Rohmer, Reumer(s), Rumers: i. Patr. Germ. VN Rodmer, Roemer: hrôth-mêr ‘roem-vermaard’: Rotmarus; of hrôm-hari ‘roem-leger’: Romerius, Romarus (MORLETI). Vgl. Romier. – 2. BN van de Romevaarder, pelgrim naar de heilige stad Rome.

 

FD

Romerique

Rommérique, Rommerique: Patr. Germ. VN hrôm-rîk ‘roem-machtig’: Romaricus (MORLETI).

 

FD

Romero

Patr. Sp. vorm van de Germ. VN Roemer; zie Rômer(s) i. Of PlN? ±1570 Maes Romeroy, Belle (CDT 346).

 

FD

Romeu

Romieu(x), Roumieux: Metr. Rom. vorm van de Germ. VN Romhild (zie i.v.).

 

FD

Romeyer

-eijer: BN Rode Meier; D. Rotmeier. 1563 Hans Rodemyer, Aw. (AP).

 

FD

Romeyn(s)

1. Car. relig. : Catholi­que romain, opposé à un autre (un frère, par ex.), protestant. — • 2. Pèlerin de Rome. N° 146. — 3. V. HROD (Hrom).

 

EV

Romeyn(s)

zie Romanus.

 

FD

Romeyns

Romyns (graphie brabançonne). Forme néerl. du prénom Romain.

 

JG

Römgens

zie Rumkens.

 

FD

Romhild

Metr. Germ. VN hrôm-hild ‘roem-strijd’: Ruomhilt, Romildis (MORLETI).

 

FD

Romic(h)

Romih: Patr. Römig, Römmich, gerond < VN Remig(ius), vooral in de Palts. 1623 Georg Rômmig, Bamberg (BRECH.).

 

FD

Romiée

Rommiée, cf. Romnée, Romniée.

 

JG

Romiée

Rommiée, -ee, Romniée, Romnée, -ee: PlN Romiée in Arbre (N) < Ruminiacas. 1503 Jehenne de Romegnee, Namen (J.G.).

 

FD

Romier

Romy, Roumie: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Rodmer, Roemer; zie Römer(s) i. -2. Var. van Ramier.

 

FD

Romieu(x)

zie Romeu.

 

FD

Romieux

cf. Roumieux.

 

JG

Romignon

-ignot, cf. Rom-, thème de Romain.

 

JG

Romignon

Romignot, Romio, Roméo, Romeo: Patr. Vleivorm van Rom-naam. 1466 Pierre Rommeignote, Bouvignes (J.G.); 1556 Christophore Romignion, Bouvines-Aw. (AP).

 

FD

Romih

zie Romic(h).

 

FD

Romilly

Nom d’origine: Romilly (Loir-et-Cher).

 

JG

Romilly

PlN (Aube, Loir-et-Cher, Eure, Eure-et-Loir).

 

FD

Röming

Rominger: Patr. All. van Germ. hrôm-naam. 1537 Joh. Rôming, Konstanz (BRECH.).

 

FD

Romio

zie Romignot.

 

FD

Römkens

Romkens, zie Rumkens.

 

FD

Romme

zie Rommen(s).

 

FD

Romme, van

zie van Rome.

 

FD

Rommel

Rommelaere. Surnom: moy. néerl. rommel, néerl. rommelaar ‘personnage bru­yant’. – Bibliogr. : Fr. Debrabandere, Rommel en Rommelaere, dans De Leiegouw 27, 1985, 87-88.

 

JG

Rommelaere

1. Proven. Rommelaar (Dép. Rillaar). — 2. Profess. Rommelarij, ,,Fripperies ». N. de Frippier.

 

EV

Rommelaere, (de)

Rommelaar, Romelart, Rommelaere: BN voor een luidruchtige. Zie Rommel. 1268 Tirricum Rommeler, Ip. (BEELE); 1409 Jan de Rammelere, Mech. (HB 689); 1425 Heinderic de Rammelare, Oud. (GPO).

 

FD

Rommen(s)

Romens, Roemen, Roumen, Rummens, Rumen, Romme(s), Rommès: Patr. Vleivorm van Germ. VN, zoals Romboud, Romoud of Romond. 1397 van Jan Rommine, Har. (DEBR. 1970); 1543 Jan Rommen=Jan Rummen, Zolder (VANB.); 1542 Peter Rommens, Gulik-Aw. (AP).

 

FD

Rommens

Romens, Rummcns. etc. Hypocor. au génitif de Rombout ou de Romont [FD] ; cf. aussi Rommès, -es.

 

JG

Rommens

V. Romeyns.

 

EV

Rommerique

Rommérique. Dérivé de l’anthrop. germ. hrôm-ric > Romaricus [FD].

 

JG

Rommerique

zie Romerique.

 

FD

Rommers

zie Romer(s).

 

FD

Rommerskirsch

PlN Rommerskirchen (NRW).

 

FD

Rommerswaele, de

zie van Reimerswaal.

 

FD

Rommerswinkel

zie Romswinkel.

 

FD

Rommès

-es, sans doute aussi Romus. Soit NF luxembourgeois, soit var. de Rommens.

 

JG

Rommès

zie Rommen(s).

 

FD

Rommiée

Romn(i)ée, zie Romiée.

 

FD

Romnée

-ee, Romniée, Romiée, Rom­miée.1503 «Jehenne de Romegnee», 1677 «Nicolas Romignée», 1704 «Jean-Jacques Romnée», 1787 «Antoine Romniée» Bourg­Namur; nom d’origine qui correspond pro­babl. à une forme ancienne de Romiée, à Arbre (Nr) < lat. Ruminiacas ; cf. Romiée.

 

JG

Romond

-on(t), Roumont: 1. Patr. Germ. VN hrôth-mund ‘roem-bescherming’. Hrodmund, Romund, Ro(t)mundus (Fm., MORLETI). 1270 Watiers Romont (DEBR. 1980); 1398 Simoen Romon, Marke (DEBR. 1970). – 2. BN voor iemand met rode mond. 1360 Coppin Rodemont; Clai le Rode = Clai Rodemont, Niepkerke (RPN); 1370 van Janne Rodemont, Tn.(C.BAERT).

 

FD

Romondt, van

PlN Romont in Bever (VB), Modave enVierset(LU).

 

FD

Romont

1269 «Romons dou Kaysnoit», «Ro-mond» ChartesHainaut, 1279-81 «Colars Ro­mons» ComptesMons, 1281 «Thierri Romont» DettesYpres, 1290 «Lotin Romont» Comp­tesMons; nom issu de l’anthrop. germ. hrod-mund > Hrotmundus, Romundus, comp. aussi 1265 «Sébile li Romonde» à Mons. – Éga­lement nom d’origine: Romont, dépend, de Biévène, Modave, Lierneux, etc., cf. 1472 «Jehan de Romont» DénLaroche, 1494 «maistre Jehan de Romont (…) cerrier de la-ditte église [Notre Dame de Namur]» Boninne, 1524 «Johan de Romont» CoutStavelot.

 

JG

Rompaey(e), van

van Rompa(e)ij, van Rompay(e), van Romphey, van Rompu(y), -uij, (van) Rompa: PlN (te) Rompade, Rompaey: ruim pad. 1290 Walterus de Rumpade = 1301 Woutre van Rumpade = 1307 Woutre van Ruympade, Mech. (ROEL. 1951); 1406 Jacob van Rompay, Aw. (ANP).

 

FD

Rompel

1. Car. phys. Rompelig, ,,Ridé ». — 2. Proven. ,,Terrain ridé ».

 

EV

Rompelberg

zie Rampelberg(h).

 

FD

Rompen

Nom d’origine: Rompen, dépend, de Sippenaeken (Lg).

 

JG

Rompen

Rampen, Rumpen: PlN Rompen in Sippenaken (LU), Brunssum, Kohlscheid (NRW) (WINTGENS187).

 

FD

Rompteau

Proven. ,,Petite terre in­culte ». Rome, équivalent du topon. néerl. Ruim. V. Ruymen.

 

EV

Rompteau

Rompteaux. Probabl. double dérivé en -et-eau de Rombaud.

 

JG

Rompteau(x)

Patr. Dim. met dubbel suffix -eteau vanVNRombaud.

 

FD

Rompu(y), van

zie van Rompaey(e).

 

FD

Romsee

(de) Romsée: PlN Romsée (LU). 1361 Hanosea de Rumesees, Herstal (SLLIV); 1464 Thomassin Ronsee, Rijsel (PARM.).

 

FD

Romsée

Proven. Loc.

 

EV

Romsée

Romsee. 1535-36 «Jacques Romzée», 1637 «Jean Lambert alias Romzée» Nandrin; nom d’origine : Romsée (Lg).

 

JG

Romswinkel

Rommerswinkel: PlN (wsch.) in NRW. Er zijn verschillende Rommers-PlNn in Duitsland. Johan Rumswinckel (vader van) 1506-66 Godschakk Romswinckel, Holten bij Wezel (med. mw. M. Kappers, A’dam).

 

FD

Romulus

Latinisering (van Romniel?).

 

FD

Romus

Peut-être de lorr. rômus’ ‘consterné, stupéfait’ FEW 22/1, 33b, mais le NF est lié­geois et il se prononce ro- avec o ouvert bref. On pensera plutôt à une var. de Rommes, -es, comp. Loones, -us, et Nibbes, Nibus [JL, NFw].

 

JG

Romus

Var. van Romeu?

 

FD

Romy

zie Romier.

 

FD

Romyn(s)

zie Romanus.

 

FD

Romyns

cf. Romeyns.

 

JG

Ron-

-val, -v(e)aux. Proven. Ron­vaux (Dép. Chevetogne).

 

EV

Ron, de

zie Derome.

 

FD

Ronca(rt)

zie Ronkard.

 

FD

Roncart

Ronkard, -art, Ronquart. 1272 «filius Roncart» PolyptVillers, 1687 «Jacques Ronkau» BourgNamur; probabl. surnom de ronfleur, tiré de l’anc. fr. ronchier ‘ronfler’, w. liég. rankî, rôkî ‘râler’ FEW 10, 466-7 [JMP].

 

JG

Ronce

Fr. ronce, comp. le suivant, ou graphie maladroite de Ronse (= Renaix).

 

JG

Ronchail

Nom d’origine: dérivé collectif en -aille de ronche ‘ronce?

 

JG

Ronchail

PlN < Ofr./Fr. ronce: braamstruik.

 

FD

Ronchain

1272 «Pueri de Ronchin» Ramillies, 1444 «demoiselle de Ronchin vefve» Aides-Namur; nom d’origine: Ronchin, près de Lille (Nord). Cf. aussi Roncins, Ronssin.

 

JG

Ronchain

Proven. Ronchamp (Dép. Beausaint). Nos 81, 83.

 

EV

Ronchain

zie Roncins.

 

FD

Ronchaine

Ronchesne. 1602-3 «Gérard du Rondchesne» TerriersNamur, 1637 «Jean du Rondchaisne» Nandrin; nom d’origine très fréquent, Rond-Chêne, e.a. à Dinant, Esneux, Vedrin, etc., cf. aussi Deronchaine. – À dis­tinguer de Ronchinne, w. roncène, à Maillen (Nr), cf. 1449 «Jehan de Ronchenne» Aides-Namur.

 

JG

Ronchaine

Ronchesne: PlN Rond Chêne: ronde eik, in Dinant, Vedrin (N), Esneux (LU). 1602 Gérard du Rondchesne, Namen (J. G.).

 

FD

Ronchetti

Ronquetti: BerBN. Gen. van It. ronchetto: klein snoeimes, dim. van ronca: snoeimes.

 

FD

Roncins

Ronchain, Rons(s)in, Ronsyn, -ijn, Ronsen(t): 1. PlN Ronchin (Nord) < Lat. rumicinium < rumicem > Fr. ronce: braamstruik. 1272 Pueri de Ronchin, Ramillies (J.G.). – 2. Zie Ronsin.

 

FD

Roncins

Ronsin, -yn, Ronssin. 1645 «Jean Ronsen» BourgNamur; fr. roncin FEW 10, 575b, soit cheval de bât, synon. de travail pénible (Dauzat 526), soit étalon (avec sens métaphorique) ou surnom de celui qui élève l’étalon. – Ce pourrait être aussi le NL Ron­chin, près de Lille, cf. Ronchain [JMP].

 

JG

Ronck

1. Bn voor een ronker, snorker? Vgl. Ronckers. – 2. PlN Roncq (Nord). Zie De Roncq. 1294 Sohiers de Ronc, Dk. (TdT).

 

FD

Ronck

1279-80 «Watiers de Ronc» Reg-Tournai, 1302 «Jehan de Ronc» LoiTournai, 1322 «Gilles de Ronch» Tournai; nom d’ori­gine : Roncq (Nord).

 

JG

Ronckers

Runker: BN voor een ronker, snurker. 1356

Jan van der Riest die men heet de Ronkere, Zaventem (PEENE1949). Vgl. Ronkart.

 

FD

Rond(e), de

BN voor iemand met rond uiterlijk of met rond(borstig) karakter. 1356 Heinrec de Ronde, Zaventem (PEENE 1949).

 

FD

Ronda

cf. Rondaxhe.

 

JG

Rondaert

Ongetwijfeld hypercorrect voor Ronda.

 

FD

Rondags

Rond- -as, -eau, -ia, -ou. V. RAD (Rand).

 

EV

Rondal

Surnom: w. liég. rondale ‘rondelle’, de sens techniques divers, qui se dit aussi (à Malmedy) d’une petite fille rondelette, bien dodue (Scius 274; Villers 404-5), cf. FEW 10, 524a; comp. Rondelle.

 

JG

Rondal

zie Rondeau(x).

 

FD

Rondas

cf. Rondaxhe (ci-dessous) plutôt que flam. rondos ‘petit bouclier rond’ (Carnoy 191), malgré le w. liég. rondace (BTD 28, 332).

 

JG

Rondaxhe

-acné, -a(s), -ags, zie Randax(he).

 

FD

Rondaxhe

Ronda, -as, cf. Randaxhe.

 

JG

Ronday

cf. Rondeau.

 

JG

Rondeau

Rondeaux, Rondiaux, Rondin, -iat (forme nam.), Ronday (forme liég.), Rondel (forme non vocalisée). 1276 «Johan filh mon-sangnor Facin Rondeal de Melen», «domino Facino milite de Melen quondam dicto Ron-dial» CartValBenoît, 1286 «Jakemars Ron-deaus», «Tieris Rondiaus» CartMons, 1289 «Ernous Rondias», «Jehans Rondial», 1294 «Ernous Rondiaus» CensNamur, 1301 «Johans Rondialz» CartCouvin, 1312 «Rondeaz de Lamines» AnthrLiège, 1314 «Jehan Rondeau» CartCouvin, 1359 «Lambiers Rondeal lipottir» CartValBenoît, 1450 «Jehan Rondiaux» Cart­Couvin, 1476 «Jehan Rondeaux», 1485 «Ron-daye», 1572 «Thiry Rondea», 1681 «Gille Ronday» Fronville, 1693 «Jeanne Rondau» BourgNamur; généralement surnom exprimant la grosseur ou, par métaphore, par similitude avec divers objets ronds FEW 10, 523. -Secondairement, nom d’origine: rondeau (assez fréquent en toponymie), par ex. lès rondias (= petits bosquets ronds) à Spontin, cf. 1674 «Comil du Rondeau» BourgNamur. -Pour une approche globale des dérivés de l’étymon *retundus/rotundus, cf. DicPatRom 1997, 237-246.

 

JG

Rondeau(x)

-iaux, -ia(t), -ay, Lerondeau, Rondel(le), Rondal, Rondelet, -ez, -é(e), -ee, Ronlez: 1. Ofr. rondel, dim. rondelet. BN naar de ronde buik. 136 e. Robers Rondel, Laon (MORLET); 1276 Facin Rondeal de Melen (AVB); ±1300 Bietris Rondele, Artesië (BOUGARD); 1357 Pierars Rondiauls, Sirieux (CSWII); 1390 Jacob Rondeel, St.-Win. -2. Patr. Wellicht dim. van rand-naam; voor de o, vgl. Randaxhe = Rondache. Rondelet kan var. zijn van Randolet. 1312 Rondeaz de Lamines; Rondeaz fils Libier Crépon; 1320 Fastré Rondeal, Luik(BODY).

 

 

FD

Rondel(le)

-elet, -elez, -elé, zie Rondeau(x).

 

FD

Rondelaere

-art: Reïnterpretatie (met d-epenthesis) van Rommelaere.

 

FD

Rondelaere

Forme altérée de Rommelaere.

 

JG

Rondelet

Rondelez, Rondelé, -ée. 1596 «Jean Rondelet», 1649 «Pierre Rondelet» Bourg­Namur; surnom: moy. fr., fr. rondelet ‘replet, bien en chair’ FEW 10, 524a

 

JG

Rondelle

1296-1302 «Bietris Rondelé» Impôt-Artois, 1544 «Johan le Rondelle» DénStave-lotMy; probabl. forme fém. de Rondel, Ron­deau, cf. aussi Rondal.

 

JG

Rondenbosch

PlN Ronderbos in Dilbeek (VB), Ronden bos in Maldegem (OV) (DF Xin).

 

FD

Rondet

Surnom : probabl. anc., moy. fr. rondet ‘arrondi’ (au sens fig.), dimin. en -et de rond FEW 10, 523a.

 

JG

Rondeux

 (NF liégeois). Nom d’origine, p.-ê. forme de Rendeux, e.a. 1315 «Randeur», 1495 «Randeux» (Lx).

 

JG

Rondeux

PlN Rendeux (LX) (J.G.). 1662 Baldeuinus Rondeu, Steekerckanus (MUL VI).

 

FD

Rondia

-iat, Rondiaux, cf. Rondeau(x).

 

JG

Rondiaux

-ia(t), zie Rondeau(x).

 

FD

Rondin

dimin.: Rondineau. Dérivé avec double suffixe -in(-eau) de fr. rond.

 

JG

Rondin(eau)

1. Dim. van Fr. rond: rond. BN. -2. Patr. Dim. van VN Randolf, Randoux.

 

FD

Rondonck

zie van Raenidonck.

 

FD

Rondot

-oz: 1. Dim. van rond: rond. BN. – 2. Patr. Dim. van Germ. rand-naam, zoals Randolf. Vgl. Randon.

 

FD

Rondot

Rondoz. Surnom : fr. rond dos ou bien dimin. en -ot de fr. rond.

 

JG

Rondou

Probabl. var. de Randou(x), Randolphe.

 

JG

Rondou

zie Randolph.

 

FD

Ronfa

Nom d’origine: «rond faing», d’après le masc. defagne (comp. Ovifat) [JMP] ; ou bien forme liég. du suivant.

 

JG

Ronfa(ut)

PlN Rond Fa(u): ronde beuk (J.G.).

 

FD

Ronfaut

Nom d’origine : mndfa(u) ‘rond hêtre’, comp. Ronchaine.

 

JG

Ronfle(tte)

Fr. ronfler: snorken, snurken, ronken. BN voor een snurker. Vgl. Ronckers.

 

FD

Ronflette

Probabl. dimin. en -ette de fr. ronfler, non attesté FEW 10, 47la, comme surnom de ronfleur.

 

JG

Rongchamp(s)

PlN Ronchamps in Beausaint (LX).

 

FD

Rongchamps.

Nom d’origine  (avec graphie maladroite): Ronchamps, à Beausaint (Lx), etc.

 

JG

Rongé

Proven. Ronge (Dép. Genly), avec suffixe -é, d’orig. N° 211. Ou : Rongy (Loc.).

 

EV

Rongé

Ronger, Rongy, De Rong(h)é, De Rong(h)e: Var. van Roger (Rogy, Deroggé) met epenthetische nasaal. Zie ook Rongy. 1544 Johan Rongier, Bra; 1642 Léonard Rongier, Montegnée; s.d. Mathieu Rongé,Luik(J.G.).

 

FD

Rongé

Ronger, s.d. «Mathieu Rongé», orfèvre

à Liège; comme le NF Derongé, à rattacher au

v. ronger, comme terme de défrichement [JH] ;

ou bien var. nasalisée de Rog(i)er. Cf. aussi

Rongy.

 

JG

Ronge(n)

Rung(e): Mnl. ronge, runge, Mhd. Mnd. runge: rong, sport van een wagenladder. BerBN van een wagenmaker. 1290 Jehan Ronghe; 1308 Joh. Ronghe, Ktr. (DEBR. 1980,1971); 1280 Bedda Ronghe, Ip. (BEELE).

 

FD

Rongv(e)aux

Ronveau(x), Ronvaux, Ronval: PlN Ronvaux in Chevetogne, Rognée (N), Charneux (LU) en Meuse; Rongvaux in Hayange (Moselle).

 

FD

Rongvaux

Proven. Ronvaux (Dép. Chevetogne).

 

EV

Rongvaux

Rongveaux. Var. de Ronvaux, ou bien Rongvaux, village à Hayange (Moselle).

 

JG

Rongy

1544 «Johan Rongier» Bra, 1578 «Lynard Rongy dit Fréchon», 1614 «Gilet Rongy dit groumet»,   1642   «Léonard   Rongier»

Montegnée; le NF étant plutôt liégeois, forme w. liég. en -î, fr. -1er de Rongier, cf. Rongé, -er. – Secondairement, nom d’origine:  Rongy (Ht), ainsi 1275 «Jakemes de Rongi» Chir-

Tournai, cf. Derongé.

 

JG

Rongy

PlN Rongy (H). 1275 Jakemes de Rongi, Dk. (RL). Maar de FN komt niet in H voor, wel hoofdzakelijk in LU. Daarom is Rongy veeleer een var. van Rogy. Zie Rongé en vgl.

Deroggé/Derogy.  

 

FD

Rongy

Proven. Loc.

 

EV

Roniez

Proven. Ronhieux (Dép. Villers-l’Evêque), ,,Bois de ronces ».

 

EV

Ronjon

cf. Ronson.

 

JG

Ronkard

1. V. Ronsart. — 2. V. HROD (Ronk).

 

EV

Ronkard

-art, Ronca(rt), Ronquart: BN < Mnl. ww. ronken, resp. Opic. ronquier: ronken, snurken. Vgl. Ronckers. 1437 Peeter Ronckart, Zolder (VANB.).

 

FD

Ronkard

Ronkart, cf. Roncart.

 

JG

Ronkel-

V. HROD (Ronk).

 

EV

Ronkel, (van)

zie van Runckelen.

 

FD

Ronken

BN voor een ronker? Vgl. Ronckers.

 

FD

Ronlez

Peut-être forme abrégée de Rondelez?

 

JG

Ronlez

zie Rondeau(x).

 

FD

Rönne

Ronne(n): PlN Rb’nne (NS, SH).

 

FD

Ronne, de

zie Deronne.

 

FD

Ronneau

1272  «Domino  Balduino  Ronial» PolyptVillers, 1289 «Jehans Roniaus» Gougnies, 14e s. «Jehan Ronial» DénHesbaye;

surnom de grognon, d’après fr. dial. (Ouest) rôner ‘grogner’ (Dauzat 526)? Cf. aussi Rouneau.

 

JG

Ronneau

Rouneau: Patr. Germ. VN Ronald(us), Noors Rognvaldr. 1272 Balduino Ronial, Villers-la-Ville; 1294 Rounias de Gougnies, Rumillies (J.G.).

 

FD

Ronquart

cf. Roncart.

 

JG

Ronquart

zie Ronkard.

 

FD

Ronquetti

zie Ronchetti.

 

FD

Ronquier

Peut-être comme le topon. Ronkier (1519 «opten ronckier») à Mollem près de Asse (cf. BTD 27, 206), pic. *roncquier, du lat.

*runcaria ‘lieu où poussent les ronces’ ; ou bien mis pour Ronquières (Ht), de même origine.

 

JG

Ronquier

PlN Ronkier in Mollem (OV) < Mlat. runcaria: plaats met braamstruiken (KCTD 1953, 206).

 

FD

Rons

Ronse, Ronsse. Nom d’origine: Ronse, forme néerl. de Renaix (FlOcc).

 

JG

Rons-

-ard, -art. Proven. Dép. La Hamaide.

 

EV

Rons, de

zie Derons.

 

FD

Ronse

Ron(s)s(e). Proven. Ronse, ,,Renaix » (Loc.).

 

EV

Ronse, van

 (van) Ronsse: PlN Ronse (OV). 1227 Daniel de Ronneka (GN); 1293 Marie van Ronse de beghine, Cent; 1297 Gillis van Ronse, Gb. (CG).

 

FD

Ronsel(le)

Proven. Ronsele (Loc.).

 

EV

Ronsele, van

van Ronselé: PlN Ronsele (OV). 1234

Balduinus miles de Ronslo (GN); 1555 Jacop van

Ronselie, Oedelem (SCHOUT. I).

 

FD

Ronseval

Proven. ,,Val de Hrodon ». Ou: Rond Cheval (Dép. Dotti-gnies))

 

EV

Ronsin

Ronssin, Ronsyn, cf. Roncins.

 

JG

Ronsin

-yn, -ijn, Ronssin, Ronsen(t), Roncins, Ronchain: i. Ofr. roncin: trek- en lastpaard? BerBN. 1368 Pierre Ronchin, Chimay (CCHt). – 2. Zie Roncins.

 

FD

Ronsman

Ronsmans.  Ethnique: Ronseman, habitant de Renaix, néerl. Ronse.

 

JG

Ronsman(s)

Roensman, -maens, Ronsseman: Afl. van

PlN Ronse (OV). 1400 Jan Ronsman, Tv. (BERDEN).

 

FD

Ronsmans

Proven. Ronse, ,,Renaix », avec suff. d’orig. N° 212.

 

EV

Ronson

Ronjon. Nom d’origine: Ronzon, w. ronzon, dépend, de Rendeux (Lx).

 

JG

Ronson

zie Renneson.

 

FD

Ronsseman

zie Ronsman(s).

 

FD

Ronstorff

Wsch. met ingevoegde n uit Rohstorf (NS).

 

FD

Ronsyn

Ronssin, zie Ronsin.

 

FD

Ronval

1373 «Johan Lynar de Ronval» CoutStavelot, 1500 «Jenin de Ronval» BourgNamur, 1586 «Jacques de Ronval» Purnode, 1688 «Jean Ronval» BourgNamur; nom d’origine: rond val, topon. fréquent, cf. surtout le suivant.

 

JG

Ronval

1373 «Johan Lynar de Ronval» CoutStavelot, 1500 «Jenin de Ronval» BourgNamur, 1586 «Jacques de Ronval» Purnode, 1688 «Jean Ronval» BourgNamur; nom d’origine: rond val, topon. fréquent, cf. surtout le suivant.

 

JG

Ronvaux

Ronveau, Ronveaux. 1528 «Badode Ronvaulx», 1540 «Gille de Ronvaux» Cart-Ciney, 1570 «Jacques de Ronvaulx» Purnode, 1575 «Margueritte de Ronvaulx», 1602-3 «Timothée de Ronvaux» TerriersNamur, 1757 «Jean-Hubert Ronveau (orig. de Soheit-Tin-lot)» BourgLiège; nom d’origine: Ronvaux, dépend, de Chevetogne et de Rognée (Nr) ; cf. aussi Ronval et Rongvaux, -eaux.

 

JG

Ronveau(x)

-vaux, -val, zie Rongv(e)aux.

 

FD

Roo, (de)

zie de Ro.

 

FD

Roo, (van)

zie van Rode.

 

FD

Roobaerd

-aert, zie Robaer(t).

 

FD

Roobaert

1. V. HROD. — 2. Car. phys. Rode baart, „Barbe rousse ». N° 265.

 

EV

Roobaert

Surnom néerl.: rode baard ‘barbe rouge, rousse’.

 

JG

Roobier

Wsch. niet BN Rood Bier, ondanks de D. FN Rotbruwer, maar Robier < Robert.

 

FD

Roobroe(c)k

-brouck, Robroeks, Roebroeck, Roebroeks, Roëbroëks, Roubroeks: 1. BN naar de rode broek. Vgl. Rotharmel. 1340 Joh. Robroc, Tnh. (VERS.). – 2. Zie Van Robbroeck.

 

FD

Roobroeck

Roobrouck. Soit nom d’origine: Roebroeck, Robbroek, Rubroek, etc., cf. aussi Roebroeck, soit surnom néerl. : rode broek ‘culotte rouge’ [FD],

 

JG

Roobrouck

V. Roos I.

 

EV

Roock, de

zie de Roek.

 

FD

Roocker, de

zie de Rocker(e).

 

FD

Roockmans

zie Rogmans.

 

FD

Roockx

Rookx, Roox. Génitif néerl. de l’anthrop. germ. Rocco ou d’un hypocor. de Rutger [FD].

 

JG

Roockx

zie Rocks.

 

FD

Rood

Surnom: néerl. rood ‘rouge, roux’.

 

JG

Rood(en)

de Rood(e), zie de Ro.

 

FD

Rood(t)hooft

Roof(t)hooft, Roofthoofd, zie Roothoofd(s).

 

FD

Roodenburg

zie Rodenburg.

 

FD

Rooderkerk

PlN Rodenkirchen in Rondorf (NRW): 1224 Rodinkirke (TW).

 

FD

Rooderkerk

Proven. ,,Eglise de Rode ».

 

EV

Roodhans

Car. phys. 1. ,,Hans le rouge ». — 2. ,,Le Rouge » (-bans et -jans, synon. de -mans). Nos 255, 264, 280.

 

EV

Roodhans

Roothans: D. Rothans: rode Hans.

 

FD

Roodhooft

Car. phys. Tête rouge ou rousse. Nos 255, 264.

 

EV

Roodhooft

Roothooft. Surnom: néerl. rood hoofd, tête aux cheveux roux.

 

JG

Roogaert

zie Rogard.

 

FD

Rooiakkers

zie Roeyenacker.

 

FD

Rooijen

zie Roeyen.

 

FD

Rook(e)

zie Roque(s), Rock(s).

 

FD

Rookx

zie Rocks.

 

FD

Roolant

1. V. Reuland. — 2. V. HROD (Ro).

 

EV

Roolant

-andt(s), zie Roeland.

 

FD

Room(e)

Rooman(s). V. HROD (Rom et Ro).

 

EV

Room(s)

zie Rome.

 

FD

Roomacker

zie (de) Radema(e)ker.

 

FD

Rooman

Roomans. Soit forme néerl. de Ro­man, soit var. de Rodemans, dérivé de néerl. topon. rode ‘essart’.

 

JG

Rooman(s)

zie Rodemans, Romanus.

 

FD

Roomer(s)

zie Rômer(s).

 

FD

Rooms

Aphérèse de Geeroom(s).

 

JG

Rooms, de

Var. van De Rons. Zie Derons.

 

FD

Roonacker

zie Roeyenacker.

 

FD

Roop

zie Robe.

 

FD

Roorda

Fries Patr. Germ. VN hrôth-ward ‘roem-bewaarder’: Hrodowardus, Rodoardus (MORLET I). 1519 Bavo Roerda, Frisius; 1521). filius Johannis Roerda de Franekair (MULIII); ± 1570 Popcke Roorda, Sneek (CDT 347).

 

FD

Rooryck

-ijck, Rodric(k), Rodrique: Patr. Germ. VN hrôth-rîk ‘roem-machtig’: Hrodericus, Rodricus (MORLET I). 1397 Joeskin Roderic (Ktr., DEBR. 2000); 1480 Anthuenis Rooric, Komen (PARM.).

 

FD

Rooryck

V. HROD (Ro).

 

EV

Roos

IL ,,Rose » (Fleur). Proven.

 

EV

Roos

Roose, Rooze. Du nom de la rosé (fleur), souvent comme nom de maison.

 

JG

Roos

zie Raas, Roose.

 

FD

Roos I.

,,Roseau ». roost, ,,Ensem-ble de roseaux ». Proven. N. sim­ples : Ro(o)se(ns), RoesCt). VAN Roost. N. composés : Ros-, Ruyssch- -aert, ,,Terre aux ro­seaux ». Rosgar, ,,Plantation de roseaux ». Rosé-, Roo-, Roe–brock, -brouck, ,,Marais aux ro­seaux ». Rosbach, ,,Ruisseau aux roseaux ».

Roosels. Roosel(o)s, ,,Bosquet aux roseaux ». Rose–land, -wyck, ,,Champ-, Quartier–des roseaux.

Roseleer, Rozelaar, ,,Lande des roseaux ». Synon. : Troostwyck (De Rooswyck).

 

 

EV

Roos(e)

Roosen(s), Roesens, -ems, Rooses, Roes, Rooze(n), Roze(n), Rose(n): i. BN naar de huisnaam: 1337 Volkeren unten Roosen, Cent (RSGI); 1525 Loywich inde Roose, Diest (HB 346); 1612 Jan Roose = 1605 Jan inde Roose tAntwerpen

(ROEL. 1951). – 2. Metr. VN Rosa. 1358 Jan Floeren sone over Roesen miin wiif (DEBR. 1980); -1300 Gosuini Rosé; 1394 van Willekin Rosen = van Willem Roos wedewe, Ktr.; 1395 Wilgeminen Roese, Moen (DEBR. 1980,1970). – 3. BN naar de ziekte: roos.

 

FD

Roos(e), van

PlN Roos: riet. Rozen (NB). Ook huisnaam; zie Roose i., de Roos. 1300 Jacobi van Rosen=Jacobus de Rosa, Tv. (BERDEN); 1377 Clais van Roesen, Ktr. (DEBR. 2002); 1398 Griele van Roesen, Ing. (DEBR. 1970).

 

FD

Roos, de

de Ro(o)se, de Rooze, de Ros: i. BN naar de huisnaam. 1604 Jan de Rosé = 1605 Jan inde Roose = 1611 Jan Roos(en), Aarts. (MAR.). Zie ook Roose i. – 2. In het land van Asse is De Roos een reïnterpretatie van (de) Raes. 1683-1742 Judocus (de) Raes = de Roos, Mazenzele-Mollem; 1804 J.B. de Roos = 1808 J. B. Raes (vader van) 1804 Pierre de Roos, Oppem (VS1995,467-482).

 

FD

Roos, van

zie van Roose.

 

FD

Roosa

zie Rosart.

 

FD

Roosbeck

Roosbeek. Nom d’origine: soit Roos-beek (BrFl) ou dépend, de Zepperen (Lb), soit forme néerl. de Rebecq(-Rognon) (BrW).

 

JG

Roosbeek

-beck, van Roosbeke, zie (van) Roosebeke.

 

FD

Roosbroe(c)k, van

Roosbroe(c)kx, (van) Roosenbroe(c)k, Roosebrouck, Rosbrouck: PlN Roosbroek in St.-Amandsberg (OV), St.-Pieters-Kapelle (VB). 136 e. Hugo de Rosebroec, Cent (GN); 1394 Willem van Roesbroech, Lier (FRANS).

 

FD

Roosdorp

PlN Roisdorf (NRW). 1341 Goswinus de Alfter…de Bornheym sitam juxta Roisdorp in parochia de Alfter, coloniensis dyocesis…Hermannus de Roysdorp (CVD).

 

FD

Roose(n)boom, (de)

Rosenboom, Rosemboom, Rozeboom: Verspreide PlN Rozenboom. D. Rosenbaum. 1349 Jan Roosbome, Oostkamp (CLM); 1382 Willem Roseboom, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD

Roose(n)s

zie Roose, Raas.

 

FD

Roosebeke, (van)

van Roozebeke, van Roosbeke, Roosbeek, -beck, Roesbe(c)ke: 1. PlN Roosbeek (VB). 1311 Arnout van Roesebeke, Dormaal; 1318 Philippi de Roesbeke, Tn. (OATII). – 2. PlN Westrozebeke (WV). 1072 Ecbertus de Rosebeka (GN); 1261 Lamkinus de Rosebeke (DEBR. 1980). -3. PlN Oostrozebeke (WV). 1248 Alissa de Rosebeka (CAE); 1398 Michiel Roesbeke, St.-El.-Vijve (DEBR. 1970). – 4. Rozebeke (OV). 1227 Arnoud f. presbyter de Rosebeka, Munkzwalm (GN). – s- Roosbeek in Zepperen (L). -6. Roosbeek = Rebecq (WB).

 

FD

Rooseboom

zie Roosenboom.

 

FD

Roosebrouck

zie van Roosbroe(c)k.

 

FD

Roosegaarde

zie Rosengarten.

 

FD

Rooselaar

-laer(s), -laere, -leer(s), -leir, zie Roselaer(s).

 

FD

Rooseleir

Forme brabançonne de Roselaer (= cultivateur de rosés), nom de métier.

 

JG

Roosels

zie Rossel.

 

FD

Roosemarijn

-yn, Rozmarin, Rosmarin: BN naar de kruidnaam rozemarijn. Vgl. Romarin. 1380 Jan Roosmarijn, Ip. (SOETE).

 

FD

Roosemeyers

Rosemeier: D. BN van de bewoner van een plaats met rozen. 1383 Rosenmair cum uxore, Mimchen(DUDEN).

 

FD

Roosemon(d)t

Rosemond, Rosimont, Rusmont, Ras(s)emont, Rasmond, -mont: Metr. Germ. VN Rosamunde (V.D. SCHAAR). Ook D. EN Rose(n)mund. 1328 Jan Rosemont, Ip. (BEELE 1959); 1341 Godescalcus Rosemont, Den Bosch (OAT III); 1420 Philippus Roesmont, St.-Tr. (GHYSEN); 1667 Jacobus Rassemon, Oud. (MUL VII).

 

FD

Roosemont

1328 «Jan Rosemont» Ypres; anthrop. fera. Rosamunde, d’origine germ., ou bien var. flamandisée de Rosemont, à Ittre (BrW).

 

JG

Roosen

Roosens, Roossens. Génitif néerl. de Roose (ci-dessus); p.-ê. aussi nom d’origine: Roosen, dépend, de Lokeren (FlOr) ou Roozen, dépend, de Neerpelt (Limbourg).

 

JG

Roosenboom

Rozeboom, ,,Rosier ».

 

EV

Roosenbroe(c)k, (van)

zie van Roosbroe(c)k.

 

FD

Roosendael, (van)

Roosendans, zie van Rosendaal.

 

FD

Roosens

1. V. Roos I et II. — 2.   V. HROD (Roz).                               

 

EV

Rooseparck

Volksetymologische reïnterpretatie van Rosback; zie Rosbach.

 

FD

Roosevelt

De Amerikaanse président Franklin Delano Roosevelt (1882-1945) stamt af van Claes Martenszoon van Roosevelt, die in 1649 in Nieuw-Amsterdam (New York) ontscheepte. Hij kwam van ‘Holland’. De familie Roosevelt zou genoemd zijn naar de hofstede het Rosevelt tussen Tholen en Poortvliet (Z) (MEERTENS 1947,97). Ze kan op een Br. familie Roosevelt = Ruysevelt teruggaan: 1560 Jan Ruyssevelt, Diegem (vader van) 1590 Christiaen Ruyssevelt (vader van) +1668 Jan Ruyssevelt=J. van Roysevelt, Diegem (vader van) 1646 Anna Ruysevelt, 1648 Jan van Roysevelt, 1650 Franciscus de Roosevelt (Midd. 1990,148-152). Zie ook Van Ruysevelt. Ook: 1532 Franciscus Roosfelt; 1541 Biterus a Roosvelt, Wesfalus (MUL IV).

 

FD

Roosingh

zie Rosin(g).

 

FD

Roosjen

Roesgen, Roeskens, Roskin, Rosquin, Rösgen, Rosgen: 1. Metr. Dim. van Lat. HN Rosa. – 2. Patr. Dim. van Germ. VN Rozo, -so-dim. van hrôth-naam. 126 e. Rozekin fîlius Alolfi, Albertus filius Rozekini, Cent (GN). – 3. Patr. Soms dim. van VN Raas.

 

FD

Roosma(e)len, van

Rosmalen: PlN Rosmalen (NB). Evtl. Orsmaal (VB) of Rosmeer (L) (vgl. Rosmeulen). 1396 Melis van Roesmale, Outer; 1396 Arent van Roesmale, Ninove (DE B.); 1682 Peter Rosmalen, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Roossel

zie Rossel.

 

FD

Roosseleers,

zie Roselaer(s).

 

FD

Roosseman

zie Rosman(s), Rosemann.

 

FD

Roossens

zie Raas.

 

FD

Roost

Nom d’origine: Roost (= lieu où l’on trouve des roseaux), e.a. forme néerl. de Rosoux-Crenwick (Lg), etc.

 

JG

Roost, (de)

zie (de) Roest.

 

FD

Roost, van (de)

van der Oost, van der Oest, (van der) Roost, (van de(r)) Roest, van der Rost, van der Hoost, van Droost, Vero(o)st, Verhoost(e), Verroest, Verroust, Verrosste, Verho(e)st, Verhoëst, Verhoelst: PlN Roost/Roest: plaats waar riet groeit. Roest (NB), Roost/Rosoux (Lu), Rost (NL). 1340 Henrici de Roest, Tn. (C. BAERT); 1396 Jan vander Roest, Zulzeke (DE B.); 1397 Jans vander Roest, Overboelare (GAUBL.); 1434 Clarinen van der Roest, Ht. (A.GHIJSEN); 1436 Gillis van der Roost, Ip. (SOETE); 1497 Giel Roest, Aarts.; 1647 Joannes van Roest, Schelle (MAR.).

 

FD

Rooster, de

BerN van een roosteraar, die (vlees) op een rooster braadt. 1377 Jan de Roestere, Aw. (CLEMEUR); 1382 Meeus de Rooster, Izg. (DEBR. 1970).

 

FD

Roostermans

1. BerN van een roostermaker of roosteraar. – 2. Afl. van PlN Roosteren (NB).

 

FD

Rooten, van

zie van Roten.

 

FD

Roothaer

Car.     phys.     ,,Cheveux roux ». N° 265.                                   

 

EV

Roothaer(t)

Patr. Germ. VN hrôth-hard ‘roem-sterk’: 994 Rothardus, Dk. (OGN). 1090 Rothardus de Sotengem; 1130 Rothardus

Rothardi filius, Cent (GN); 1686 Charles Roothaert, 1719 Barbara Roohaer, Pop. (V.HILLE 1969,124-5). Vgl. Roetaard (LIND.).

 

FD

Roothans

zie Roodhans.

 

FD

Roothoofd(s)

-hoof(d)t, Roedhooft, Rood(t)hooft, Roof(t)hooft, Roofthoofd: BN Rood hoofd, naar het rode haar. D. Rothaupt, Ndd. Rodekopp, D. Schwarzkopf.

 

FD

Rootsaert

1. V. HROD (Hroz). —  2. Proven. ,,Essart de Rode ».              

 

EV

Rootsaert

zie Rotsaert.

 

FD

Rootveldt

PlN Rood Veld? Wsch. reïnterpretatie van Rooiveld: veld ontstaan door rooiing, zoals in Wilrijk (VAN PASSEN) of Waardamme (DF).

 

FD

Roover(e), de

Roovers, zie de Rover(e).

 

FD

Roovers

Car.   mor.   Roover,   ,,Brigand ». N° 268.                                   

 

EV

Roox

zie Rockx.

 

FD

Rooy(en), van

zie van Rode.

 

FD

Rooy, de

zie de Ro.

 

FD

Rooyakkers

-a(c)kers, zie Roeyenacker.

 

FD

Rooyers

zie Royer(s).

 

FD

Rooymans

zie Rodemans.

 

FD

Rooze

-en, zie Roose.

 

FD

Rooze(n)

V. Roos I et II.                 

 

EV

Rooze, de

zie de Roos.

 

FD

Roozebeke, van

zie van Roosebeke.

 

FD

Roozelaer

-leer, zie Roselaer(s).

 

FD

Roozendaal

-dael, zie van Rosendael.

 

FD

Rop

zie Robe.

 

FD

Rop(p)e

Rops(on).    V.    HROD    (Hro).                                               

 

EV

Rop(p)e

Rops, zie Robe.

 

FD

Rop, de

zie de Roep.

 

FD

Ropcier

Wsch. hypercorrect voor Ropsy.

 

FD

Röpcke

zie Röbbecke.

 

FD

Röper

Roper(s): 1. Ndd. BN voor een vechtersbaas < Mnd. ropen, D. raufen: vechten. 1361 Ludeke Ropere, Hannover. – 2. Mnd. roper, rôper, Mnl. roper: (om)roeper. BerN (NN). 136 e. Willelmus Ropere, Cent (GN); 1276 Willelmo Roepere, Ip. (BEELE).

 

FD

Ropertz

zie Rup(p)ert.

 

FD

Ropet

Soit nom d’origine: ropè, lieu-dit à Hulsonniaux (Nr), dérivé de rope (topon. de défrichement), soit surnom: comp. w. (Bois-Borsu) rôpia ‘gamin’, montais rôpieu ‘polis son’, soit encore de w. rôpe ‘ramoneur, savoyard’.

 

 

JG

Ropet

Verscherping van Robet of adaptatie van Roppe, met accent.

 

FD

Roppe

Rouppe; au génitif: Rops. Var. de Robbe, hypocor. de Robert (cf. É. Legros, BTD 27, 144).

 

JG

Ropson

cf. Robson.

 

JG

Ropson

zie Robeson.

 

FD

Ropsy

1600 «Ropsi, Ropsy» Cerfontaine; nom d’origine: Robechies, rop’chi(Ht) ou Ropsies (Nord), cf. aussi Dropsy.

 

JG

Ropsy

PlN Robechies (H). Vgl. Dropsy.

 

FD

Ropsy

Proven. Robechies (Loc).            

 

EV

Roque

Nom d’origine: pic. roque ‘roche’, cf. aussi Roche et Roquet.

 

JG

Roque(s)

Rocq(ue), Rok(e), Rook(e): 1. Zie Rock(s). –2. Korte var. van Larocque/Laroche.

 

FD

Roquelle

Nom d’origine : dimin. de roque, cf. le précédent.

 

JG

Roquelle(s)

PlN Dim. van Pic. roque: rots.

 

FD

Roqueplo

Probabl. NF importé de l’Aveyron, d’origine toponymique.

 

JG

Roquet

1616 «Rocquez Le Moisne» Princip-Chimay, 1640 «Claude Roquette» = 1646 «Glaude Rocquet» émigré en Suède; vraisem­blablement dimin. affectif du prénom Roch (popularisé par le saint invoqué contre les maladies de la peau). Cf. aussi 1620 «Jenne Noirroké [= noir roké]» émigrée en Suède. -Pourrait être aussi un nom d’origine: dérivé en -et de pic. roque ‘roche’, cf. 1616 «Bettremelz de Rocquez» PrincipChimay.

 

JG

Roquet

V. HROD (Hroc).                     

 

EV

Roquet

zie Rochet.

 

FD

Roqui(g)ny

PlN Rocquigny (PdC, Aisne, Ard.). 1332 Pierre de Roquignies, St-Q. (MORLET).

 

FD

Roquier

Patr. Pic. vorm van Germ. VN hrôk-hari ‘roek-leger’: Ruoccherus (MORLETI). Of var. van Riquier met voortonig versterkte klinker. 1324 Janne Roquier = Rokier, Aw. (HB 65).

 

FD

Roquigny

Proven. Rosseignies (Dép. Obaix).                                           

 

EV

Roquigny

Roquiny. Nom d’origine: Rocquigny (Ardennes, Aisne, PdC).

 

JG

Rore, de

Roere, Roers, Ruers, Derhore, de Rhore: Mnl. ro(e)der, rueder: wijnroeier; of rooier. BerN. 1441 Gillys Roere, St.-Win. (VERGR. 1968); 1527 Jan de Roore; 1580 Willem de Rore, Ktr. (KW); 1574 Cypriaen de Roodere, Aardenburg (VAN VOOREN 30); 1653 Sara de Rodere = de Rore, Ronse (Midd. 1964,278).

 

FD

Rorif (e)

-ive: PlN Rorive in Amay (LU). 1623 Gisbertus de Rorive, Namen (MUL V).

 

FD

Rorive

Proven. Dép. Amay.                    

 

EV

Rorive

Rorife, -if. 1602-3 «Guillaume de Rorive» TerriersNamur, 1649 «Guisbert de Rorive» BourgNamur; nom d’origine: Rorive, à Amay (Lg); cf. aussi Roulive.

 

JG

Rorsvorst

Proven. ,,Gué (voort) de la Roer » (N. de plusieurs rivières).   

 

EV

Rorsvort

Nom d’origine : forme altérée de Ros-port(G.-D. Lux.)?

 

JG

Rorsvort

Verhaspeling van PlN Rosport (GH): 634 Ruozuurt, 953 Ruochesfurt (TW).

 

FD

Ros

1257 «Baudris le Ros» DettesYpres; pro-babl. surnom: anc. fr. ros ‘cheval’, surtout ‘mauvais cheval’ FEW 16, 735b.

 

JG

Ros

Ross, Rohs: Ndl. ros, D. Ro6: paard. BerBN van de paardenfokker of-koopman.

 

FD

Ros-

-an, -art. V. HROD (Roz).        

 

EV

Ros-

-bach, -brouck. V. Roos I, II.       

 

EV

Ros-

-eman, -en, -ewyck. 1. V. Roos I, II. — 2. V. Rosé.

 

EV

Ros-

-kam, -man(t). V. Ros.

 

EV

Ros I.

,,Haridelle ». Profess. Roskam, ,,Etrille ».   Variantes :   Ros-   -cam, -kam.   Roskamer,   ,,Etrilleur »   et aussi ,,Maquignon ».                             

 

EV

Ros II.

,,Roux ». Car. phys. Ross, DE   

Ros, Rossaert. N° 264.                    

 

EV

Ros(s)oux

Proven.  Rosoux  (Loc.).

 

EV

Ros, de

zie de Roos.

 

FD

Ros, van (de)

van (de) Ros(s)e: W. verhaspelingen van Van der Roost of Van Roos.

 

FD

Rosa

1. V. Rosé. — 2. Proven. Rausa (Dép. Ombret).                                  

 

EV

Rosa

cf. Rosar(t) ou Rosé.

 

JG

Rosaert

Roseland, ,,Terre des roses ».

 

EV

Rosalen

Rusalen, Rosolen: Sp. EN (Valencia). Var. Resalani, Rosaleny. Wellicht Arabisch ra’s djain ‘bron’.

 

FD

Rosarius

Latinisering van Rosier.

 

FD

Rosart

-aer, -a(r), Roosa, Rossar(d), -zer(t), -a, Roussa(rd): Aangezien stemhebbende s in het Pic. in de inlaut vaak 5S werd, kunnen we zowel van Rosard aïs van Rossard uitgaan (GOSSEN107). i. Rosard. Hybridische VN Rosa + Germ. hard. VN Roosardus (V.D.SCHAAR). Vgl. 1550 Hans Rosenhart, Neurenberg (BRECH.). – 2. Rossard. Adaptatie van Rochard of afl. van Ofr. ros: roux, ros, rood. Vgl. Rossel.

 

FD

Rosart

Rosar, Rosa (forme w.), Rosaux. 1552 «Janne Stevennc dit Rosart» Kemexhe, 1602-3 «Victor Rosart dit Collon» = «Victor Rosau dit Collon» TerriersNamur, 1630 «Pierre Rosa», 1641 «Jean Rosart» BourgNamur; dérivé en -ard du thème anthropon. Roz-, du nom germ. Razo- ou du prénom Rosé. – Un nom d’origine: Rosart, w. rôssâ (à Horion-Hozémont) et Rossart (à Orgeo) paraît tout à fait secondaire; de même, un surnom d’après le nom de monnaie attesté en région liégeoise (dérivé de rosé): 1542 «deniers de quattre patacons et demy communément appelleis rosar» Abée-

Scry (BTD 32,  161) et 1540 «un rasait et demy» La Gleize.

 

JG

Rosaux

1.   V.   Roseau.   —   2.   V.  HROD (Roz).                                

 

EV

Rosaux

zie Rossel.

 

FD

Rosbach

Rossbach, Roszbach, Rosback, Rooseparck, Rusbach: 1. Verspreide PlN Rossbach (o.m. RP). 1798 Joh. Rosbach, Rheinbreitbach RP-Overflakkee (PDB). 2. BerN van de steenbakker. Zie Rossenbacker.

 

FD

Rosbergen

PlN Roosberg (NB), Rösberg in Sechtem (NRW), Rofiberg (BEI, BW, HS, RP). D. FN Rossberg(er).

 

FD

Rosbrouck

zie van Roosbroe(c)k.

 

FD

Roscail

NF attesté à Puilly-Charbeaux et Cari-gnan (Ardennes) dès 1680 (GeneaNet), sans doute détoponymique, à rapprocher p.-ê. du NF Rascaille (très rare).

 

JG

Roscail

zie Rascaille.

 

FD

Roscam

Roscamps, cf. Roskam.

 

JG

Roscam(ps)

zie Roskam.

 

FD

Rösch

Rosc(h), Roesch: BN gerond < Resch.

 

FD

Rosé

cf. Roset, -ez.

 

JG

Rosé

Roseir(s). Profess. N. d’horticulteur. Synon. : Rosy, Rozir. Lati-   

nis. Rosa. N. flam. Roseman.         

 

EV

Rosé

Roze. 1272 «luthe Rosa» PolyptVillcrs, 1280 «Herbertus de Rosa» PolyptLiège, 1303-7 «Dame Rosé» PolyptSalzinnes, 1356-58 «Piètres Rosé» = 1359-60 «Pierres Roze» Pô-lyptAth, 1422 «Pieret Rosé» ComptesMons, 1512 «Lambier Roze» CoutStavelot, 1543 «Jehanne et Rosé Wiart» Ladeuze, 1615 «Rosé Bechet» Cerfontaine, 1740 «Margue-ritte Rosé » NPLouette ; prénom fém. Rosé, du lat. Rosa. – Parfois aussi fr. rosé, surnom ou nom d’enseigne, nom de maison, cf. 1280 «Johan del Rosé» PolyptLiège, 1289 «Herbelos délie Rosé», 1313 «dameMaghin délie Roze nostre nonain», 1353 «Johanne dicte délie Rosé» CartValBenoît, 14e s. «sires Herbiers de le Rosé» DénHesbaye, 1491 «Gillet de le Rosé», 1535 «Franchois dele Roze » BourgNamur. – Cf. aussi Roose.

 

JG

Rosé

zie Roose.

 

FD

Rosé-

-leer, -leur. 1. V. Roseau. —   2. V. Roos I, II.                            

 

EV

Rose(e)l

Roseeuw, zie Rossel.

 

FD

Rose(n)wick

Patr. D. FN Rose(n)wig, Rosewich, een gecontamineerde var. van Hrodwig (GOTTSCHALD).

 

FD

Rosé, de

zie de Roos.

 

FD

Rosé, van de

zie van de Ros.

 

FD

roseau

N. de plante. Proven. Ros-,  Rouss- -eau, -iaux, -el, -eeuw (For-   

mes dialectales). Rouzzeuw (Formeflamandisée). Rosielle, Rosé- -lier, -leer, -leur.  Roisseleux,  ,,Terrain qui  produit des roseaux ».    V.  Roos I.                                               

 

 

EV

Roseau

p.-ê. Rozel. 1529 «Thonon le Roseal» Montegnée, 1612 «Englebert le Roseau» TerriersNamur; fr. roseau, surnom de sens moral.

 

JG

Roseau(x)

zie Rossel.

 

FD

Rosée

1210 «Anguilla Rosea» NécrArras, 1265 «Wathier Rousées», 1294 «Renechons de Rosées», «Ernaus Rosée» CensNamur, 1335 «Jehans Rousee» = 1336 «Jehans Rosée» ComptesMons, 1617 «Jean Bertrand dict Rosée» Cerfontaine, 1693 «François Rosée» BourgNamur; nom d’origine: Rosée (Nr) et plusieurs topon. (germ. musa, anc. fr. ros ‘roseau’) ou bien surnom: anc. fr. rosée (du matin).

 

JG

Rosée

Proven. Loc.                                 

 

EV

Rosée

Rosée, Rousêe, Rouzée, Rouzee: i. Fr. rosée: dauw. Vgl. Dauw. 1210 Anguilla Rosea; 1241 Liegars Roris; 1230 Pieron Rosée; 1292 Simons Rousêe; 1257 Jehan Rouzee; 1244 Willaume Rozata, Atrecht (NCJ); 1336 Jehans Rosée = 1335 Jehan Rousêe, Bergen (PIERARD). – 2. PlN. Zie De Rosée. – 3. Soms evtl. grafie voor Roset; zie Roussel.

 

FD

Rosel(t)

Proven.    Russelt    (Dép. Wellen).                                         

 

EV

Rosel(t)

Proven.  Rooslo,  ..Bosquet des roseaux ».  Ou :  Russelt  (Dép.Wellen).

 

EV

Roselaer(s)

-laar, Rozelaer, Rooselaar, -laer(e), -laers, -leer(s), -leir, Roeseler, Roozelaer, -leer, Roosseleers, Rosselaar: BerN voor een rozenkweker of naar de woonplaats bij rozenstruiken. 1339 Godeverts Roeselers, Diest (HB 317); 1385 Johannem Roseler, Tg.(TYTGAT); 1406 Gielijs de Roselere, Erps (PEENE).

 

FD

Roseland

Proven. ..Terrain de roses ou de roseaux ».                                   

 

EV

Roselé

Roseleth, zie Rosselet.

 

FD

Roseleur

Wsch. var. van Rosteleur.

 

FD

Roselier

1203 «Walterus de Rosliers» Floren-nés; p.-ê. nom de métier, celui qui couvre les toits en roseaux FEW 16, 681 b (Dauzat 527).

 

JG

Roselier

Afl. van rosel: riet(je). BerN voor de rietmaaierof dekker van rieten daken.

 

FD

Rosell

Roselle(n), Roselt, zie Rossel.

 

FD

Roselle

s.d. «commemoratio Rosele uxoris Werici de sancto Vito» ObitHuy, 1289 «Jehans Roseles» CensNamur, 1447 «Wout-ghaus de Rosele» GuillLiège; apparemment prénom fém., dimin. en -elle de Rosé.

 

JG

Rosemann

Roosseman, Rosenmann: BerN van de rozenkweker of naar de woonplaats (De Roos of rozengaard). 1375 Henné Roseman (BRECH.).

 

FD

Rosembly

zie Rosenblilth.

 

FD

Rosemboom

zie Roosenboom.

 

FD

Rosemeier

zie Roosemeyers.

 

FD

Rosemond

zie Roosemon(d)t.

 

FD

Rosen

1608 «Jean Rosen» BourgLiège; var. de Rosin ou de Roosen ?

 

JG

Rosen

zie Roose.

 

FD

Rosen-

Premier élément à valeur symbolique de surnoms ail. donnés à des Juifs [certains de ces NF sont aussi des noms de provenance]. Rosenbach (= ruisseau aux rosés). – Rosen-bautn, Rosenboo (= rosier, arbrisseau), cf. aussi 1382 «Willem Roseboom» Tielt (topon. de Flandre occ.). – Rosenberg (= montagne aux rosés). – Rosenfeld (= champ de rosés). –Rosengarten (= jardin de rosés). – Rosen-holtz, Rosenholz (= rosier). – Rosenthal (= vallée aux rosés), cf. aussi 1572 «Evrard Rosendal» BourgNamur.

 

JG

Rosen,de

Zie De Rosen.

 

FD

Rosenau(er)

Rosenoer, Rozenau: PlN Rosenau (BEI, BW.NRW).

 

FD

Rosenbaum

Rozenbaum, de Rosenbaum, Rausenbaum, Rasbaum: Verspreide huisnaam. Vgl. Roosenboom. 1252 Cunr. de arbore rosarum, Worms=1299 Conr. Rosenbeumere; 1293 Jacob zum Rosenboume, Mainz (BRECH.).

 

FD

Rosenberg(er)

Roz(en)berg, Rausenberger: Verspreide PlN Rosenberg. 1276 Ekehardus dictus Rosenberg (BRECH.). 1647 Clemens Roesemberghe, Amersfoort (MUL V). Rozenberg was ook een heerlijkheid in Waasten en Ploeg-steert (H). 1375 Heyns de Rosenberghe (DE XIII).

 

FD

Rosenblad

-blat(t), Rozenblat: D. EN Rosenblatt. 1452 Peter Rosenblat, Kempten (BRECH.).

 

FD

Rosenbliith

-bluth, Rozenblit, Rosembly: D. BN Rosenblùte: rozenbloesem. 1445 Hans Rosenplut, Neurenberg (BRECH.).

 

FD

Rosenblum

-blüm, Rozenblum: D.-joodse FN Rosenblum: rozenbloem. Vgl. Rosenbliith.

 

FD

Rosenboom

zie Roosenboom.

 

FD

Rosenbrook

-bruch, Rossbroich, -bruch: Ndd. enHd. vorm van PlN Roosbroek: broekland, moeras met riet. Vgl. Van Roosbroeck en Ndd. Rosebrock.

 

FD

Rosenbusch

Rozenbusz: D. PlN Rozenbos. 1354 ContzeRosenbosch, Spiers (BRECH.).

 

FD

Rosencwajg

zie Rosenzweig.

 

FD

Rosendaal,van

van Ro(o)sendael, van Roozendael, Rosendahl, Ro(o)zendaal, Roosendaal, Roosendans: PlNRoozendaal (NB) of Rozendaal (FV, G, ZH). Verder verspreide PlN (ook Bs.). Selvesters lant vanRosendale, Melsbroek (PEENE); 1394 Henrici Rosendaels, Tg. (TYTGAT); 1399 Arnoud van Rozendale (Ktr., DEBR. 2000′); 1404 Arnoud van Rosendale,Aw.(ANP).

 

FD

Rosendor

Rozendom: D. FN Rosendorn. Plaats- of huisnaam: rozenbosje, rozenstruik. 1417 Peter Rosendorn, Ulm (BRECH.). 1739 van Roosdom = 1742 Rosendom, Almelo (PDB).

 

FD

Rosenfeld

Rozenfeld: Verspreide D. PlN Rosenfeld: (wsch.) rietveld. Vgl. Roosevelt. 1299 Conr. Rosenfeld, Freiburg (BRECH.).

 

FD

Rosengarten

Roosegaarde: D. PlN Rosengarten: rozengaard. Ook Rozengarten in Remersdaal (L). 1324 domo ad Rosegarten, Worms; 1330 Wypelo dictus de Rosengarten, Mainz (BRECH.).

 

FD

Rosenhain

Verspreide D. PlN: rozenheg. Vgl. D. Rosenhagen en Rosenhek.

 

FD

Rosenhek

PlN Rozenhek, -heg; vgl. Rosenhain.

 

FD

Rosenhol(t)z

Rozenholc: D. PlN of huisnaam: rozenbosje, rozentak.

 

FD

Rosenkran(c)z

D. huisnaam Rosenkranz. Of BerBN van de rozenkransmaker. 1261 Cunzelinus dictus Rosencranz, Beuren (BRECH.).

 

FD

Rosenkrantz

Rozenkrans, ,,Rosaire ».1.   Profess.   ,,Marchand  de  chape-lets ». — 2. Car. mor. ,,Réciteur de chapelets ».

 

EV

Rosenmann,

zie Rosemann.

 

FD

Rosenoer

zie Rosenau(er).

 

FD

Rosenstein

Rozens(z)tajn, -sztejn: D. PlN of huisnaam. 1350 Heinr. Rosenstein, Baden (BRECH.).

 

FD

Rosenstock

D. huisnaam: rozenstok. 1471 Joh. Rosenstock, Breisach (BRECH.).

 

FD

Rosenthal

Rozent(h)al: Verspreide PlN Rosental. Vgl. Rosendaal. 1300 Th. de Rosindail, Mainz.

 

FD

Rosentreter

Afl. < Mnd. Rosentrede: rozenpad, pad met rozen afgezet. BerN van de minier. 1262 Ecbertus Rosentrede, Hb.; 1290 Godeke Rosentredere (tuinier), Stralsund (NN).

 

FD

Rosenwald

Rozenwald: Verspreide D. PlN, m.n. in Oost-Pruisen (BRECH.).

 

FD

Rosenwasser

BerBN van de apotheker, die Rosenwasser: rozenwater verkoopt. 1333 Arnold Rosenwater, Pommeren (BRECH.).

 

FD

Rosenzweig

-tzweig, -cwajg, Rozenzweig, -cweig, -cwejg, -cwa(i)jg: D. BN Rosenzweig: rozentak, -twijg, naar de huisnaam. 1440 Thoni

Rosenzwîg, Freiburg (BRECH.).

 

FD

Röser

Roeser: D. BerN van de hennep- of vlasroter.

 

FD

Roset

-ez, -é, Rozet, -ez, -é. 1472 «Roset» DénChiny ; dérivé en -et du thème anthropon. Ro(o)s-, de l’anthrop. germ. Raso, ou bien aphérèse de Henroset, var. de Henri [JL, NFw]. – Secondairement, nom d’origine, ainsi Roset, à Tavigny (Lx), cf. par ex. 1574 «Ghuy de Rosey seigneur de Ronchinnes» BourgLiège.

 

JG

Roset(te)

-é(s), -ez, -es, zie Rousset.

 

FD

Rosette

1365 «Margherite Rosete» TailleMons, 1535 «Mathieu Posteau foumier, Collenet et Rozette ses enfants» Ladeuze; dimin. en -ette du prénom Rosé. – Aussi nom d’origine: Ro­sette, par ex. à Yves-Gomezée (Nr), cf. s.d. «Egidii de Rosettes» ObitLiège.

 

JG

Roseuw

zie Rossel.

 

FD

Rosez

cf. Roset.

 

JG

Rosgar

V. Roos I.

 

EV

Rösgen

zie Roosjen.

 

FD

Rosias

zie Rossel. Rosi(e), zie Rosier(s).

 

FD

Rosielle

zie Rossel.

 

FD

Rosier

Rosiers. 1267 «Bauduins li Rosiers», «Jakemes li Rosiers» CensHerchies, 1426 «Stassart Rosier» TailleSoignies, 1544 «Bas-tien le Rosier» DénStavelotMy ; nom de mé­tier: sans doute anc. fr. rosier ‘fabricant de roi’, celui-ci étant soit une ‘dent du peigne du métier à tisser et interstice entre deux dents’, soit un ‘peigne du métier à tisser’ (G. De Poerck, La draperie médiévale en Flandre et en Artois, 1951, II, 178), cf. (Arras) 1367 «Item si en ara li rosiers trois, li tisserans trois et li drapiers trois» (ibid., 180) [MH]. – À Liège, possibilité d’un nom d’enseigne, cf. 1708 «Au Rosier» (BTD 26, 278).

 

JG

Rosier

zie Rössler.

 

FD

Rosier(s)

Profess.  1. Ros,  ,,Peigne à tisser ». N. de fabric. de peignes ou de tisserand. — 2. V. Rosé. —3. V. Rosières.

 

EV

Rosier(s)

Rozier(s), Derosier, Rosy, Rosi(e), Rozie, Rosir, Rousie(s), Rousy, Rouzier, Rouzi, Resier, Rossier, Rossi(e), Roussier, -is, Roussy, Russy: i. PlN Mnl. en Ofr. rosier: rozelaar, rozengaard. 1287 en coste le Rosier, Ip. (VERFAILLIE); 1358 in den Rosier, Ktr. (DEBR. 1960). – 2. Ofr. rosier: maker van weefrieten, rietmaker. Vgl. De Riemaker 2.1294 Joh. Rosier, Kales (GYSS. 1963); 1326 Gillis Rosier, Ip. (BEELE). – 3. Jongere vormen evtl. < Rogier. 1623 sr. Rosier Claris = 1625 Rogier Clarisse, Kontich(SELS).

 

FD

Rosière

Rosière, Rosières, Rosir (forme w.). 1265 «dame Jehennain de le Rosière» Chartes-Hainaut, 1272 «Sartellus de Rosires» Polypt-Villers, 1364 «Jehans de le Rosière» Polypt-Ath, 1444 «Johans de Rosiers de Torebusoul» TerreJauche, 1506 «Jehan de Rosières», 1599 «Ghuys de le Rosière» BourgNamur; nom d’origine: Rosière(s), nom de plusieurs locali­tés, e.a. Rosières (BrW), Vaux-lez-Rosières (Lx), Rosières à Morhet, Esneux, Tongrinnes, etc.

 

JG

Rosière(s)

Proven. Loc.

 

EV

Rosière(s)

Rosiere(s), Resiére: Verspreide PlN Rosière(s) (o.m. WB, LX, Somme, Oise): plaats waar riet groeit.

 

FD

Rosieren, van de

van der Osieren, van de(r) Rasieren, van de Razieren: PlN Rosier: rozengaard; of Rosière: rietland. Zie Rosier(s) i. Vande(r) Rasieren is een reïnterpretatie door associatie met Mnl. rasiere: korenmaat. 1577 Arent van den Rosieren, Jan vanden Raesieren fs. Arents, Oud. (PO 2,21).

 

FD

Rosieuw

zie Rossel.

 

FD

Rosignoil

Rosillon(g), zie Rossignol.

 

FD

Rosillon

Rosillong, cf. Rossill(i)on.

 

JG

Rosimont

Nom d’origine: p.-ê. Rosimont à Bioul (Nr) [Rosimont, à Gesves (Nr) est une erreur pour w. bozîmont].

 

JG

Rosimont

zie Roosemon(d)t.

 

FD

Rosimus

Proven.    Rossem    (Dép.Wolvertem). (Latinisation).

 

EV

Rosin

Probabl. surnom, de pic. rosin, rojin ‘raisin’ALPic I, 267; FEW 10, 12a [MH], plu­tôt que dérivé en -in du prénom Rosé, cf. aussi Rosen.

 

JG

Rosin(et)

zie Rossin.

 

FD

Rosin(g)

Roosingh: Patr. Afl. van Germ. VN hrôth-so.

 

FD

Rosio

zie Rossignol.

 

FD

Rosir

cf. Rosière.

 

JG

Rosir

zie Rosier(s).

 

FD

Rosius

cf. Rossius.

 

JG

Rosius

zie Rossius.

 

FD

Roskam

-kams, -kamp, Rohskamp, Rosskamp(f), Roscam(ps), Oskam(p): BerBN van de paardenkammer of BN naar de huisnaam, b.v. De Roskam in Diest (VB) en Mech. (A) (1365 Orskam, OARII). 1548 Henrick inden Roscam = 1549 Henrick Coghen Roscam; 1568 Lambrecht Coghen alias inden Roscam, Diest (CLAES1985); 1584 Pieter Roscam, Aw. (AB).

 

FD

Roskam

Roskamp, Rosskamp, Roscam, Ros-camps. Nom d’origine ou nom d’enseigne: Roskam, Roskant, nom de plusieurs dépend., à Keerbergen, Schilde, Lubbeek, etc., ainsi que ros’came à Steenkerque (Ht); ou bien néerl. roskam ‘étrille’, surnom métonymique de qqn qui s’occupe des soins des chevaux.

 

JG

Roskin

Zie Roosjen.

 

FD

Rosmalen

zie van Roosmaelen.

 

FD

Rosman

Rosmant, Rousman. Probabl. nom de métier ou de charge: néerl. rosman ‘cheva­lier’ ; sinon var. de Ronsman.

 

JG

Rosman(s)

-mane, -mann, -mant, Rozman(n), Ro(o)sseman, Rousman(s): BerN van de paardenkoopman. 1322 Conr. Rossmann (BRECH.).

 

FD

Rosmarin

zie Roosemarijn.

 

FD

Rosmeulen

1. Profess. Rosmolen,,,Moulin propulsé par un cheval ».N. de meunier. — 2. Proven. Ro-mel (Dép. Battice). Synon. : VAN Rosmaal.

EV

Rosmeulen

Een rosmolen (Mnl. orsmeulen) is een door een paard voortbewogen tredmolen. Maar de FN is een reïnterpretatie van: i. PlN Rosmalen (NE). 1565 Matthijs van der Rossmolen, Rosmalen-Aw.; 1605 Zeger van Rosmeulen, Groesbeek-Aw. (AP). – 2. PlN Rosmeer (L). 1374 Jan van Rosmolen (BLO V) = 1376 Jan van Rosmolen = Johannis de Ros(me)r, L (BLO VII).

 

FD

Rosmeulen

Nom d’origine assez répandu (e.a. nom d’une ferme à Flône, Lg) signifiant littér. ‘manège, moulin tiré par un cheval’.

 

JG

Rosner

Ros(s)ner: 1. Syn. met D. Rössler. – 2. Van PlN Rossen (O.-Pruisen) of Rôssen bij Leipzig. 1498 Adam Rossner, Borna (BRECH.).

 

FD

Rosolen

zie Rosalen.

 

FD

Rosom

V. Rossum.

 

EV

Rosom

zie Rossomme.

 

FD

Rosoor

PlN Rosoir in Péronne-lez-Antoing (H).

 

FD

Rosoor

Proven.   1.   Rosoir   (Dép.Péronne-lez-Antoing).   —  2.  Ros-sart (Dép. Orgeo, etc.). N° 238.

 

EV

Rosoor

Var. de Rosoit (< lat. rosetum), lieu où il y a des roseaux ou var. de Rosoir, dans le Tour-naisis, e.a. nom d’un affluent de l’Escaut.

 

JG

Rosotte

Dimin. en -otte du prénom Rosé ?

 

JG

Rosoux

Rossoux, -ou, Rosu. 1269 «Balduinus de Rosut» CartValDieu, 1296 «Theodoricus de Rosut» CartValBenoît; nom d’origine: Ro-soux(-Crenwick), 1043 (copie) «Rosut» (Lg), w. rosou [JMP],

 

JG

Rosoux

zie Rossou(x).

 

FD

Rosquin

zie Roosjen.

 

FD

Ross

1. V. HROD. — 2. V. Ros II.

 

EV

Ross

En zone germanophone, ail. Ross ‘cheval’, comme surnom d’éleveur de chevaux (Bahlow 427) ; ailleurs en Wallonie, pourrait représenter l’anc. fr. ros, w. rosse ‘mauvais cheval’, cf. Ros.

 

JG

Ross

zie Ros.

 

FD

Ross-

-ignon. 1. V. Roux. — 2. V.HROD (Hroz).

 

EV

Ross-

Plusieurs noms dérivés en Ross-, no­tamment la riche famille de Ro(u)sseau, sont des surnoms dus à la couleur rousse des che­veux, cf. 1288 «Neel Rousepoil et compa­gnons de la compagnie de Richarde» Dettes-Ypres. Cf. aussi le thème parallèle Rouss- de Rousseau.

» Forme latine: Rossius, Rosius. 1595-1605 «Henri Rossius» ÉchHuy, 1700 «Pier Ros­sius» Retinne; latinisation de Rousseau, Ros-say, etc.

« Dérivés en -eau/-el: Rosseau, Rossay (forme liég.), Rossias (forme nam.). 1215 «Pieres Rossiaus» ChirTournai, 1267 «Alars

Rossials» CensHerchies, 1272 «Arnulphus filius Pétri Rosseal» PolyptVillers, 1286 «Je-hans Rosseaus» CartMons, «Jehans Rossiaus» CartBinche, 1289 «Jehans Rossias» Cens-Namur, 1303 «Gilot Rossial» PolyptSalzinnes, 14e s. «Colin Rossial» CensHuy, 1351 «Wal-hiers li Rossias de Mianaules» Spontin, 1406 «feu Johan Rosseal», 1418 «Aelys veuve de Johans Rosseaul» GuillLiège, 1444 «Rosseal Cousin» TerreJauche, 1554 «Guillaume Ros-seau» BourgNamur, 1659 «Françoy Rossea», «Collet Rosseau» DénSalm; var. w. de Rous­seau. – Forme non vocalisée: Rossel. 1481 «Rossel dol Halle», 1487 «Peter le Rossel», 1496 «Rossel le Bollengier» JusticeBastogne, 1627 «Jean Rossel» BourgNamur; cf. Roussel. – Forme fém. : Rosselle cf. Rousselle. – Dimin. : Rosselet. 1444 «Rosselet» TerreJauche, 1449 «Colart le Rosselet» AidesNamur; cf. Rousselet.

« Formes néerl. : Rosseel, au génitif: Ros-seels, Rossels. -Rosseeuw, Rosseuw. Formes flam. du pic. Rossi(e)au, avec finale -eeuw notant la diphtongue instable du picard, cf. Rousseeeuw.

Autres dérivés: Rosset. 1472 «Hanrion Rosset» DénChiny, 1518 «Lambert Lantaili-eur dit le Rosset», 1551 «Lambert le Rosset» Montegnée; cf. Rousset. Rossignon. 1472 «Jehan Roussignon» Dén­Chiny; l’explication par une forme dial. de rossignol (oiseau) (Carnoy 267) n’est guère plausible pour ce NF gaumais, rossignol se disant loch ‘no en gaumais ; plutôt var. (-illon > -ignon) de Rossion [JMP]. – Rossillion, Ros-sillon. Rossillong, Rossion, Rosillon, Rosil-long, etc. 1350 «Massinet Rossillon» Huy; dérivé en -illon, comp. Rossignon. Rossin. Var. de Roussin. – Rossinet. 1518 «Guillaume Rosinet» BourgNamur; dérivé en -inet. Rossiny. Génitif latin de Ro(u)ssin plutôt que dérivé en -in-ierl

 

JG

Rossaert

1. V. Ros II. — 2. Proven.Rossart   (Dép.   Orgeo,   Mons-lez-Liège). N° 238.

 

EV

Rossaint

Var. de Raussin, Raucent.

 

JG

Rossar(d)

-aer(t), -a, zie Rosart.

 

FD

Rossau(w)

-ay, zie Rossel.

 

FD

Rossbach

zie Rosbach.

 

FD

Rossbroich

-bruch, zie Rosenbrook.

 

FD

Rosschaert

1. Zie Rasschaert. – 2. Verhaspeling van Drossaert. 1722 Antonius Drossaert = Rosschaert, Zonnegem (VS 2002,175).

 

FD

Rosse, van (de)

zie van de Ros.

 

FD

Rosseau

Rossay, Rossias, cf. Ross-, thème de Ro(u)sseau.

 

JG

Rosseen

zie Rossien.

 

FD

Rossel

-elle; Rosseel, -eels, -els; Rosseeuw, -euw; Rosselet, cf. Ross-, thème de Ro(u)sseau.

 

JG

Rossel

Rosel(l), Roselt, Rozel, Roosels, Roossel, Rossels, Rosselle, Roselle(n), Rosseel(s), Roseel, Rosielle, Rousseel, Roussel(le), Rouselle, Roussiel, Ross(e)au, Rossi(e)au, Rosfsjias, Roseau(x), Rosaux, Rousseau(x), Rouceau, Rouzaud, Roussiau(x), Roussieau, Roussia, Lerousseaux, Rousso, Rossay, Ros(s)eeuw, Rousse(e)u(w), Ros(i)euw, Rouseu, Rouzeeuw, Rossau(w), Rossou(w), Russel, -ell(e), Russiaux, Russo, Reselle: i. BN voor een roodharige. Ofr. rossel, dim. van ros: roodkleurig. Vgl. De Roo. 1211 Jacobus Rosseals; 1203 Wailli Roussele; 1199 Johans Rosels; 1245 Fulco Roussiaus; 1229 Johans Rouseaus, Atrecht (NCJ); 1275 Gérardin Roussel = Gérars Roussiaus, Ogy (DEBR. 2002); 1283 Ymmesoeten Rosseels, Bg. (CG); 1306 Bout Rossel = Bout Roussel, Ip. (BEELE); 1369 Jhan Rossiel; 1398 Jehenne Roussielle, Luingne (DEBR. 1970). Zie ook Rijsouw. – 2. De vormen met s/z kunnen theoretisch teruggaan op Ofr. rosel, Fr. roseau: riet (zie Duroselle). Maar m.i. zijn de meeste wel var. van Ro(u)ssel/Ro(u)sseau en is de stemhebbende s/z aïs Pic. regressievorm te verklaren. 1267 Balduinz Roseaz; 1383 Rosseauz = 1394 Johans dis Roseaus, Luik (AVB); 1272 Nicholes Rousiaus, Dk. (TdT).

 

FD

Rosselaar

-ler, zie Roselaer(s).

 

FD

Rosseler

zie Rössler.

 

FD

Rosselet

Roselé, Roseleth, Rousselet, -elot, Rusiet: BN Dim. van Rossel. BN voor een roodharige. 1365 Colart Rousselet, Bergen (DE COCK); 1384 Rousselet; Jacot Rousselot (MARCHAL).

 

FD

Rosseljong

zie Rossignol.

 

FD

Rossem, van

van Rossen, van Rossom(me), (van) Rossum,van Russum, van Rassenri. PlN Rossem in Wolvertem (VB). 1355 Gillijs van Rossem; 1465 Lysbette van Rossem, Dend. (CBD). – ï. PlN Rossem in Noorderwijk (A). 1362 Jacobus de Rossem; 1394 Henric van Rosseem, Noorderwijk (HELSEN1944). – 3. PlN Rossum (G, OIJ).

 

FD

Rosseman

zie Rosman(s).

 

FD

Rossen

Pair. Afl. van Germ. VN Rozo. Zie Roosjen 2. 1545 Heynriken Ressens, Aarts. (MAR.).

 

FD

Rossenbacker

D. BerN Rossbacke(n), Rossebacken: steenbakker. Rosé/Russe: baksteen (HS). 1304 Joh. Rosbak; 1348 zume Rossebacken, Worms (BRECH.).

 

FD

Rosseneu

-ue, zie Rossignol, Rasseneur.

 

FD

Rossenfosse

Rossinfosse. Nom d’origine : Ros-senfosse, w. Rossêfosse (et formes anciennes en a, ae, o), dépend, de Charneux (Lg), cf. A.

Baguette, BTD 63, 181. Noter qu’un topon. « Rosenfosse est également attesté au 16e s. à Jupille (cf. Top. de Jupille, 318) [JL, NFw2]. Cf. aussi Rassenfosse, Rassin-.

 

JG

Rossenfosse

Rossinfosse: PlN Rossenfosse in Charneux (LU), of = Rassenfosse.

 

FD

Rosset

cf. Ross-, thème de Ro(u)sseau.

 

JG

Rosset

-e(z), -é, -ey, zie Roussel.

 

FD

Rosset(t)on

Dim. van Rosset.

 

FD

Rosseuw

zie Rossel.

 

FD

Rossi

Rossi is natuurlijk een It. FN, BN voor een roodharige. Maar de hoge frequentie (338x in België) verzet zich tegen vreemde herkomst, zoals trouwens ook de spelling Rossie; zie Rosier(s).

 

FD

Rossiau

-ieau, Rossias, zie Rossel.

 

FD

Rossie(r)

Zie Rosier(s).

 

FD

Rossien

Rosseen: Afl. van Ofr. ros: rood(harig).

 

FD

Rossignol

1611 «Henry du Rossignol» Dénflo-renville, 1616 «Jacques Rossignol» Princip-Chimay, 1633 «Jan Rossignol» émigré en Suède; soit nom d’origine: Rossignol (Lx) et de nombreux hameaux dans le Hainaut (Gos-selies, Ciply, Oisquercq, etc.), soit surnom ou nom d’enseigne d’après le nom de l’oiseau (comp. les NF néerl. Nachtegaal, etc.), cf. aussi 1540 « Piron Milaire de Raeskingnoul [= w. liég. râskignoû ‘rossignol’ DL]» Anthr-Liège. Cf. aussi Ross-, Rossignon.

 

JG

Rossignol

Proven. Loc.

 

EV

Rossignol

Rosignoil, Lorsignol, -on, Lossignol, Rossignon, Rossill(i)on, Rosillon(g), Rosillo, Rosio, Rosil(l)ong, Rosseljong, Ossilioen, Rossion, Roussillon, Rossigneux, Rosseneu, Rossenu(e), Ossieur: 1. Ofr. los(se)ignol, Mfr. rossignol, rossillon, (Z.-)Fr. rossignol, N.-Fr. roussigneul < volkslat. * rusciniola < Lat. lusciniola: (kleine) nachtegaal. BN. Vgl. Nachtegaal. 1231 Robiers Loskegneus, Dk. (SMTI); 1272 Jehans Loskegnuel, 1279 Reniers Loskegniaus; 1381 Jehan Losquegnioeul, 1400 Maigne Losquignoelle, Dk. (TdT); 1337 Beghe le Losignot, Bergen (PIERARD); 1350 Massinet Rossillon, Hoei (J.G.); 1431 Vydal Rossingool, Bg. (PARM.). –2. Vooral voor Rossi(gn)on (Gaume, LX) geldt de PlN Rossignol (LX): 1265 Locenol, 1270 Losignot (HERB. 1986). 1265 Bernart le Clerc de Locenol, Virton (CCL); 1271 Anselmi de Philomela; 1274 Servais de Losignot; 1277 Joh. de Philomena; 1295 in parochia de Philomena = 1327 à Lossignot, LX (CAO); 1472 Jehan Roussignon, Chiny (J.G.).

 

FD

Rossignon

Rossillion, Rossillon, -ong, Ros­sion, cf. Ross-, thème de Ro(u)sseau.

 

JG

Rossigny

Rossiny, -ini: PlN Rossignies in Obaix (H).

 

FD

Rossil(l)ong

zie Rossignol.

 

FD

Rossillon

1. Proven.  Roussillon (Ane. province et Loc. fr.). — 2.V. HROD (Roz).

 

EV

Rossin

-yn, -ijn, Roussin, Rossinet, Rosin(et), Rozin, Rozein, Rozaine, Rozenes, Rusin: 1 BN Dim. van Ofr. ros, Fr. roux: rood(harig). 1438 Robert Roussin, Laon (MORLET). – 2. Vanwege de verwisselbaarheid van s/z (GOSSEN107) kunnen we ook van Rosin uitgaan. Ofr. roisin, Fr. raisin: druif, rozijn. BerBN. 1296 Gille Roisins = Gilles Rosins, Kales (GYSS. 1963); 1397 Pierre Rosain, Chauny (MORLET); 1518 Guillaume Rosinet, Namen(J.G.).

 

FD

Rossinet

Rossiny, cf. Ross-, thème de Ro(u)sseau.

 

JG

Rossinfosse

cf. Rossenfosse.

 

JG

Rossinfosse

zie Rossenfosse.

 

FD

Rôssing

Rossing: PlN Rössing in Nordstemmen (NS). 1413 Ludeke van Rossinge, Hannover (DN).

 

FD

Rossiny

-ini: 1. Zie Rossigny. – 2. It. BN Rossini: roodharig.

 

FD

Rossion

V. Roux.

 

EV

Rossion

zie Rossignol.

 

FD

Rossius

1. Proven. Rosius. Ane. N.de Rosée (Loc.). — 2. Car. phys.,,Le roux »  (Latinisation). Noa 59,264.

 

EV

Rossius

Rosius. cf. Ross-, thème de Ro(u)sseau.

 

JG

Rossius, (De)

Rosius: Latinisering van De Ro, Leroux, Rousseau, Rossay. 1700 Fier Rossius, Retinne (HERB.).

 

FD

Rosskamp

cf. Roskam.

 

JG

Rosskamp(f)

zie Roskam.

 

FD

Rôssler

Ross(e)ler, Rosier, Roessler, Roeseler, Ress(e)ler, Resler: D. BerN Rôssler: paardenfokker of -koopman. Res(se)ler is ontrond. 1795 C. J.A. Resseler, Berchem (AP).

 

FD

Rossmann

zie Rosman(s).

 

FD

Rossner

zie Rösner.

 

FD

Rossomme

Nom d’origine: Rossomme, àPlancenoit (BrW), ou Rossum (Anv).

 

JG

Rossomme

Rosom: PlN Rossomme in Plancenoit (WB); of Rossem (zie i.v.).

 

FD

Rossomme

V. Rossum.

 

EV

Rosson

zie Rasson.

 

FD

Rossou

Rossoux, cf. Rosoux.

 

JG

Rossou(w)

zie Rossel.

 

FD

Rossou(x)

Rosoux, Rosu: PlN Rosoux (LU): 1140 Rosut, Ndl. Roost: plaats waar riet groeit (TW). 1238 Hermanno de Rosuth, Luik (AVB); 1269 Balduinus de Rosut, Luik (CVD).

 

FD

Rossum

Proven. Dép. Noorderwijk.Synon. : Ro(s)som(me),    VAN Rossum.

 

EV

Rossum, (van)

zie van Rossem.

 

FD

Rossyn

-ijn, zie Rossin.

 

FD

Rost

V. Roos I.

 

EV

Rost

zie (de) Roest.

 

FD

Rost, van der

zie van de Roost.

 

FD

Rostan

Rosten, Rustin: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hrôth-stain ‘roem-steen’: Roodsteinus, Rodstannus, Rostannus (MORLET I).

 

FD

Roste(c)k

PlN Rosteck in Oost-Pruisen.

 

FD

Roste, van

Lees Van Rostee, Verostee < Van der Hofstede. 1734 Franciscus van Roste = Fr. ver Hoestede, Moerbeke (VS1976,52).

 

FD

Rosteleur

(de) Rot(t)eleur, Derotteleur, Resteleur: PlN Roteleu in Aat, Masnuy-St-Pierre en Obigies (H) < Rosteleu < re-oste-leu ‘die de wolf wegneemt, wegblaast’, plaats waar het hevig waait. Rotteleur in Oeudeghien en Arc-Ainières (H). 1267 Herbert de Rosteleu, Herchies (J.G.); 1284 Colins Rosteleu, Mairieux; 1317 Willaume de Rosteleu, Dk. (TdT); 1410 Jacquemin de Rosteleur, Mortagne (CCHt); 1430 Arend van Rosteleur, Ronse (LENOIR); 1773 Franc. Resteleu, Gb. (MUL VIII). – Lit.: J. HERBILLON, Le toponymeRo(s)tdeu. Les dialectes belgo-romans 21 (1964), 59-63.

 

FD

Rosteleur

1267 «Herbiers de Rosteleu» Cens-Herchies, 1284 «Colins Rosteleu» Mairieux (Nord), 1286 «Ysabeaus de Rosteleu» Cart­Mons, 1360-61 «Audegons de Rosteleu» Po-lyptAth, 1528 «Jehane de Rosteleur» Ladeuze; nom d’origine: Rosteleu [littér.: rote-loup], à Masnuy-Saint-Pierre (Ht) ; cf. aussi Rotteleur. -Bibliogr. : J. Herbillon, Le toponyme «Ro(s)teleu», DBR 21, 1964, 59-63.

 

JG

Rosten berg(h)e, van

zie Woestenborghs.

 

FD

Rostenne

1265 «Robars de Rostenne» Cens-Namur, 1523 «Simon Rostenne», 1555 «Lam­bert de Rostennes» BourgNamur, 1594 «Gile de Rostene» BourgDinant; nom d’origine: Rostenne, à Sommière (Nr).

 

JG

Rostenne

PlN in Sommière (N). 1265 Robars de Rostenne, Namen (J.G.); 1522 Pierchon de Rostenne, Namen (RBN).

 

FD

Rostenne

Proven. Dép.  Sommières.

 

EV

Rostits

BN Volt. dw. van Ofr. rostir: roosteren, braden. ± 1300 Ernous li Rostis, Artesië (BOUGARD); 1452 Ysabiel Rostie, Dk. (TTT).

 

FD

Rostyne, van de

zie van de Woestyne.

 

FD

Rosu

cf. Rosoux.

 

JG

Rosu

PlN Rosult (Nord): 1111 Rosut: plaats waar riet groeit (TW). 1452 Landre du Rosut, Dk. (TTT). Zie ook Rossoux.

 

FD

Rosvelds

PlN Rosveld in Nederweert (NL). ± 1750 Michael van Rosvelt, Grathem (med. Jan Bierens, Maaseik).

 

FD

Rosy

Forme w. de Rosier.

 

JG

Rosy

V. Rosier.

 

EV

Rosy

zie Rosier(s). Roszbach, zie Rosbach.

 

FD

Rot

Rott, Roth(e), Rothé, Rôthe, Roths: D. BN Rot:

rood(harig).

 

FD

Rot

V. HROD.

 

EV

Rot(h)eux

Proven. Loc.

 

EV

Rot(h)ilde

Metr. Germ. VN hrôth-hild ‘roem-strijd’: Rot(h)ildis, Roteldis (MORLET I).

 

FD

Rot(t)ier(s)

Rot(t)hier, Rotti(e), Rot(t)y, Rottij, Rothy, Ruthy, Routier: 1. Rom. vormen van Germ. VN hrôth-hari ‘roem-eer’: Hrotharius, Rotar (Dip., MORLET I). – 2. Mnl. rot(h)ier < Ofr. rotier, Fr. routier: vagebond, deugniet. 1294 Willem Rotyer, Cent (ARA, Rekenk. 351); 1326 Coppin Rotier, Ip. (BEELE); 1382 Heinric Rottier, Deerlijk (DEBR.

1970); 1396 Kateline Rottiers, Gijzegem (DE B.); 1475 Oudart Routier, Chauny (MORLET); 1621 Secias Rotty, Ruiselede (KWII).

 

FD

Rot, de

zie Derot.

 

FD

Rota(r)

Rotta, Routard, Rut(t)ar, Ruta: Patr. Rotard, Germ. VN hrôth-hard: Rot(h)ardus (MORLETI). Zie Roothaer(t). 1278 Joh. Rotart, Lv. (HB 584); 1536 Colijn Rotaert, Bapaume-Aw. (AP).

 

FD

Rotai

1257 «Roetial de Nivelle» BaillNivelles, 1263 «Johannes Roiteaz» CartWaulsort, 1275-76 «Jehennés Roiteaus» RegTouraai, 1276 «Pieres Roitel» DettesYpres, 1280 «Stassins le Roeteas de Voruz» PolyptLiège, 1286 «Jehans Roietiaus» CartMons, 1289 «li Roietiaus», «Bernars frères le Roietial» Cens-Namur, 1302 «Piéret Roitiel» LoiTournai, 1303 «Hanes roietauz», 1314 «Johannes dictus li Roitiaus pistor» AnthrLiège, 1544 «Querin le Roteau» = 1555 «Querin le roi-teau» Malmedy, 1587 «Jaspar Johan Mathie, dit le roiteau» fils de «Johan Mathie dit le Roy» Bellevaux-Ligneuville; dimin. de roi, litt. roiteau, surnom par dérision; pour la forme, cf. w. nam. et hutois rôtia, liég. rôyetê ‘troglodyte, qqfs roitelet’ (JH, NF malmédiens, 45) FEW 10, 369b. – Le NL *rowetê, dérivé de rowe ‘ruisseau’ (cf. BTD 47, 52-53) est peu probable.

 

JG

Rotar

994 «Rothardus» Tournai, 1086 «Rothar-dus» ChapFosses; nom issu de l’anthrop. germ. hrod-hard.

 

JG

Rotarius

BerN Lat. rotarius: wielmaker, wagenmaker. 1460 Dyrick Raymekers alias Rotarij,Tg.(IOT).

 

FD

Rotarius

Nom de métier: bas-lat. rotarius ‘fa­bricant de roues’ qui a donné le NF Royer; ou bien latinisation de Rot(t)ier.

 

JG

Rotblat

Rottblatt: D.-joodse FN: rood blad.

 

FD

Rotcholtz

zie Rotholz.

 

FD

Rote, van de

van Drotte, Venderotte, Vandroth: PlN Rot in St.-Kw.-Lennik, St.-P.-Rode, Rillaar (VB), Oordegem, Wetteren (OV), Schaffen (L). Rot kan ook vervormd zijn < rode; of deel van een dorp of buurschap, o.l.v. een rotmeester. Mnl. rot(e) < Lat.

rupta: troep (MOERMAN). Roteleur, zie Rosteleur.

 

FD

Roteleur

1. Profess. Rostèleû, .Rô­tisseur » (Dialecte). — 2. Proven. Rosteleû (Dép. Deux-Acren).

 

EV

Roten

Rotens. Génitif néerl. d’un hypocor. du nom germ. Hrod-.

 

JG

Roten(s)

Patr. < Germ. hrôth-naam; vgl. Rutten(s).

 

FD

Roten, van

van Rooten, van Rotten: PlN Roten, mv. van Mnl. rote, rot(te): deel van een dorp of buurschap (MOERMAN). Maar wsch. veeleer var. van Van Rothem. 1619 Elizabeta van Rooten, Boechout (SELS).

 

FD

Rotenbach

PlN (BW, NRW).

 

FD

Rotenberg

Rothenberg, Rottenberg: Erg verspreide PlN Rotenberg: rode berg.

 

FD

Roter(s)

Roeters, Rother, Rotter, Ruter, Rutter(s), Rütter, Ruther(s): Patr. Germ. VN hrôth-hari ‘roem-leger’: Rotherius (MORLET I). Vgl. Rottier i. Zie ook Ruiter 2.

 

FD

Roterman

Rotterman, Rottersman(n), Rottesman: i. D. BN Roter Mann: rode man. – 2. Patr. Afl. van VN Roter. – 3. Var. van Rothmann. – 4. PlN Rottenmann (Stiermarken).

 

FD

Rotey

zie Rathé.

 

FD

Rötgens

zie Roetjens.

 

FD

Roth

Rothe, Rothé. Surnom: ail. rot ‘rouge’.

 

JG

Roth

zie Rot.

 

FD

Rothärmel

D. BN Rotärmel: rode mouw. 1209 Theod. Rodarm, Keulen (BRECH.).

 

FD

Rothauser

Naar de bewoner van een rood huis, ook Rothäusler. Of PlN Rothaus (BW), Rothausen (BEI), Rotthausen (NRW, NS).

 

FD

Rothe

Röthe, zie Rot.

 

FD

Rothé

zie Rathé, Rot.

 

FD

Rothelin

Dérivé en -el-in du précédent?

 

JG

Rothelin

Röthlin: Patr. Dim. van Germ. hrôth-naam. 1318 Burchart Ro’tli, Markdorf; 1547 Vinzenz Rôttlin, Reichenweier/Elzas (BRECH.).

 

FD

Rothem, van

van Rott(h)em, van Rotten, van Ro(o)ten: PlN Rotem (L) of in Halen of Bilzen (L). Rothem (NL). 1347 Symoen van Rottheern, Tn. (C. BAERT); 1577 Peter Rotum, Munsterbilzen-

Aw. (AP).

 

FD

Rothemann

zie Rotman(s).

 

FD

Rothemeyer

zie Roetemeyer.

 

FD

Rothenberg

zie Rotenberg.

 

FD

Rothenheisler

D. FN Rotenhâusler: bewoner van een rood huis. Vgl. Rothauser. 1409 Cuntz Rotahùsler, Ravensburg (BRECH.).

 

FD

Rother

zie Roter. Rothera, zie Rothureau.

 

FD

Rotheudt

-heuth, Rothheu(d)t, -heuth, Rottheudt, Rodheudt, Rodtheut, Routheut: BN Var. van Roothoofd, Ndd. Rothôvet, Rijnlands Rotheuft.

 

FD

Rotheudt

Rotheuth, Rothheudt, Rothheut, Rothheut, Routheut. 1633 «Blese Roteu» émigré en Suède; nom d’origine: Rotheux (-Rimière) (Lg), etc.

 

JG

Rothier

zie Rottier(s).

 

FD

Rothkegel

Rotkel: D. dial. ontrond < Rothkögel, Ndd. Rodekogel, Rodekohl: rode kap, rode kaproen. BN. 1350 Rotkogel, Breslau (DN).

 

FD

Rothkirch, von

van Rudgisch: PlN Rodenkirchen (NRW.NS).

 

FD

Rothkranz

Huisnaam: rode krans, kroon.

 

FD

Röthlin

zie Rothelin.

 

FD

Rothmann

1. Patr. Zie Rotman(s). – 2. Var. van Roterman. – 3. D. dial. (Silezië, Saksen) vorm voor Ratmann. 1365 Rotman = Ratman Carnifex, Briinn(DN).

 

FD

Rothmayer

zie Roetemeyer.

 

FD

Rotholz

-holc, Rotcholtz: D. PlN Rotholz: rood hout.

 

FD

Roths

zie Rot.

 

FD

Rothschild

Nom juif, signifiant ‘bouclier rouge’ en ail., p.-ê. nom d’enseigne d’un commerce.

 

JG

Rothschild

zie Rotschild.

 

FD

Rothstein

zie Rotstein.

 

FD

Rothureau

Rothera: Fr. FN Rotereau, Rottreau, dim. van Rottier (DNF).

 

FD

Rothuys

Rotthus: Ook Ndl. FN Rothuizen < Ndd. PlN Rothüsen, D. Rot(t)hausen. Zie Rothauser.

 

FD

Rothy

Rotier(s), zie Rottier(s).

 

FD

Rotilde

Rothilde. Nom issu de l’anthrop. germ. fém. hrod-hild.

 

JG

Rotilde

zie Rothilde.

 

FD

Rotkel

zie Rothkegel.

 

FD

Rotkopf

BN: met rode kop, rood haar.

 

FD

Rotman(s)

Rotmensz, Roetman, Roth(e)mann, Rottman(n), Rudman, Rutman: Patr. Germ. VN hrôth-man ‘roem-man’: Hrot-, Rot-, Rodmannus (MORLET I). Vgl. D. Rudemann. 1286 Rutmans dogter van Tricht, Rijkhoven (VMW); 1582 Rombout Roetmans, Mech. (AP).

 

FD

Rotru

i. Metr. Germ. VN hrôth-thrûth ‘roem-macht’: Rotrudis, Rotrud (MORLETI). – 2. Var. van de Fr. FN Rotrou < PlN (Nogent-le-)Rotrou (Eure-et-Loir).

 

FD

Rots

zie Roets.

 

FD

Rotsa(e)rt

1. Proven. Rossaert (V. ce N.) ou Roussart (Dép. Water­loo). — 2. V. HROD (Roz).

 

EV

Rotsaert

Rotsart. Adaptation néerl. de Ro-chart? Le NF n’étant pas du tout liégeois, il est difficile d’y voir Rontsart, w. rôt sort, topon. de Louveigné (cf. E. Renard, Top. de Louvei-gné, 159)[JL, NFw2].

 

JG

Rotsaert(s)

-art, Rootsaert, Rutsaert: Blijkens (5 < Rochard, Rouchard, Ruchard (DNF). 1281 Hannin Roetsart, Ruiselede (HAES.); 1378 Willem Rochaert, Ktr. (DEBR. 2002); 1398 Jan Roetsart, Kanegem; 1395 Jan Rootchaert, Ruiselede (DEBR. 1970); 1400 Joh. Rutsaert, Tv. (BERDEN).

 

FD

Rotschild

Rothschild, Rotszyld: Naar het uithangbord: rood schild. 1346 Gobbelinus de Rufo Clippeo = Gobbel van den Roedenschilde, Mtr. (SKM); 1374 Nicolas van den Rodenschilde = Nicholaus de Rubrio Clippio, Mtr. (BLO VI).

 

FD

Rotse

zie Roche.

 

FD

Rotselaer, van

PlN Rotselaar (VB). 1281 de Rotchelaer, Aw. (HB 29); 1305 Johannem dictum de Rotselaer, Aw. (OATII).

 

FD

Rotstein

-s(z)tejn, -sztein, -sztajn, Rothstein: i. Pair. Germ. VN hrôth-stain ‘roem-steen’:

 

FD

Rotszyld

zie Rotschild.

 

FD

Rott

zie Rot.

 

FD

Rott(h)em, van

zie van Rothem.

 

FD

Rotta

zie Rotar.

 

FD

Rotta(rd)

V. HROD.

 

EV

Rottblatt

zie Rotblat.

 

FD

Rotté

Rotte, zie Rathé.

 

FD

Rotteleur

Roteleur. 1503 «Jennin de Roteleur» BourgNamur; nom d’origine: Rot(t)eleur, à Arc-Ainières et à Œudeghien (Ht), cf. Roste-leur.

 

JG

Rotteleur

zie Rosteleur.

 

FD

Rotten, van

zie van Roten, van Rothem.

 

FD

Rottenberg

Proven. Loc. allem. (Gé-néralem. N. israélite).

 

EV

Rottenberg

zie Rotenberg.

 

FD

Rottenbiicher

PlN Rottenbuch (BEI).

 

FD

Rottenbiller

Ontrond < Rotenbühler < PlN Rotenbiihl: rode heuvel, in Pfullendorf (BW).

 

FD

Rottenbourg

PlN Rottenburg (BEI, BW). 1608 Seb. Rottenburger, Stuttgart (BRECH.).

 

FD

Rottenstein(er)

PlN Rothenstein (SH, BEI, TH).

 

FD

Rotter

zie Roter(s).

 

FD

Rotterdam, van

PlN Rotterdam (ZH). 1356 Jacob van Rotterdam, Lv.(ICKX).

 

FD

Rotterman

Rottersman(n), Rottesman, zie Roterman.

 

FD

Rottesman

Rot(h)man, Rott(h)ier, Rot(h)er, Rot(t)- -ie, -y. V. HROD.

 

EV

Rottey

zie Rathé.

 

FD

Röttgen

zie Roetjens.

 

FD

Röttger

Rottger, zie Rutger(s).

 

FD

Rottgering

Patr. Afl. van Rôttger, Rutger.

 

FD

Rotthus

zie Rothuys.

 

FD

Rottier

Rottiers, Rotiers, Rotthier. 1691 «Livin Rotier» BourgNamur; surnom: anc. fr. ro(u)tier ‘homme de guerre, vagabond’ FEW 10, 570a; cf. aussi Routier.

 

JG

Rottman(n)

zie Rotman(s).

 

FD

Roty

Rotty. Forme w. du précédent ou bien nom d’origine : Roty, à Fraipont (Lg) et Mirwart (Lx).

 

JG

Roty

zie Rottier(s).

 

FD

Rou-

-a, -ard. V. Row.

 

EV

Rou-

-baud, -bens, -binet. V. HROD (Ro).

 

EV

Rou-

-eaux, -er. V. Row.

 

EV

Rou-

-len(t), -lin(g). V. HROD (Ro).

 

EV

Rou(w)voet

Ravoet, Revoet: BN voor iemand met ruige voeten. Vgl. Mnl. ruvoetich, Ndd. Ra(h)foth, Ruhfoot, D. Rauhfuss. 1272 Perin Rouvoet, Oud. (CG); 1445 Katheline Ruvoets, Lv. (PARM.); 1556 Petrus Rauvoets, Lv. (HENNO).

 

FD

Roua(e)n

zie Derouan.

 

FD

Rouane

Nom d’origine: Roanne, à La Gleize (Lg), cf. Deroanne, Derouane.

 

JG

Rouane

zie Deroanne.

 

FD

Rouard

-a(rt), -as(se), -a(s)t, zie Rohaert.

 

FD

Rouard

Rouart, Roua. 1786 «François Rouard sergent» arbalétrier de Ciney; soit nom d’ori­gine: w. liég. rouwâ, dérivé de row ‘ruisseau’

(très fréquent en prov. de Liège), soit var. de Rouha(rd).

 

JG

Rouault

Ruol(t), Rouaux, -aud, -eaux, Rohaut, Ruaux, Roudaut: Patr. Fr. vorm van Germ. VN hrôth-wald ‘roem-heerser’: Hrodowaldus, Roaldus (MORLET I). 1487 Claus Rohault, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Rouaux

Rouault, Roueaux. Nom issu de l’an­throp. germ. hrod-wald > Hrodowaldus, Roal-dus [FD].

 

JG

Roub

zie Robe.

 

FD

Roub(b)en

zie Robe, Robins.

 

FD

Roubaix

Nom d’origine: Roubaix (Nord).

 

JG

Roubaix

zie Deroubaix.

 

FD

Roubaud

-aux, zie Robaut.

 

FD

Roubaud

Nom issu de l’anthrop. germ. hrod-bald, comp. 1289 «Roubart dou Sart» Cens-Namur.

 

JG

Roubedou

Adaptatie van Roubertoux, afl. van VN Ro(u)bert (DNF). Een familie in de VS Robidoux, Robedoux zouden afstammen van 1620 Manuel Robidou uit Galicië. Er is een PlN Robido in Galicië (PDB).

 

FD

Roubens

zie Robins.

 

FD

Rouber

zie Robrecht(s).

 

FD

Roubin

Roubinet. 1707 «Marie Roubin» Huy; forme w. liég. de Robin et Robinet, cf. DL 567a, qui mentionne des sens figurés (e.a. bé­lier, bourdon, etc.) pour w. liég. roubin.

 

JG

Roubin

zie Robins.

 

FD

Roubinet

zie Robinet.

 

FD

Roubroeks

zie Roobroe(c)k.

 

FD

Rouby

D’anc. fr. robier ‘voleur, larron’, Gdf?

 

JG

Rouby

zie Robijt.

 

FD

Rouceau

zie Rossel.

 

FD

Rouch-

-et, -aud, -aux, Roue- -oux. V. HROD (Roc).

 

EV

Rouch-

Thème anthropon. de rouche ‘rouge’, surnom de roux, cf. Rous- [ou éventuellement d’anthrop. germ. en hrok- (Carnoy 54)]. » Simple: Rouche, Rouch. 1537 «Jehan dele Rouche», 1648 «Noël Rouche» BourgNamur; cf. aussi Rouxhe.

Dérivés: Rouchard [ou bien nom issu de l’anthrop. germ. hrok-hard]. 1550 «Gilbert Rouschart» CoutStavelot ; cf. également Rouha, -art. Rouchaux, Rouchaud, -aut. Rou-chereau. — Rouchet, cf. aussi Rou(x)het.

 

JG

Rouch(e)

zie Rock(s).

 

FD

Rouch.

1. Proven. Région où était parlé le rouchi (Patois du nord de la France). — 2. V. HROD (Roc).

 

EV

Rouchard

zie Roekaert(s).

 

FD

Rouchaud

-aut, -aux: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hrôk-wald: Roco(a)ldus (MORLET I).

 

FD

Rouchet,

zie Rochet.

 

FD

Rouchy

1638 «Jean de Rouchy» BourgNamur; nom d’origine: probabl. Roucy (Aisne) ou Rochy-Condé (Oise). – Un surnom issu de rouchi, parler picard du Valenciennois, serait plus étonnant.

 

JG

Rouchy:

1. Volksnaam Rouchi: Picardiër, Henegouwer. – 2. PlN Roucy (Aisne). 1407 Louis…comte…de Roucy; 1390 Wautier de Rochefort, signeur de Haneffe et de Roussy (CCHt).

 

FD

Rouck,

zie Rock(s).

 

FD

Rouckegem, van,

zie van Rokeghem.

 

FD

Rouckhaut,

-hout, zie Roekhaut.

 

FD

Rouckhout

Proven. ,,Bois des freux ».

 

EV

Rouckhout

Roukout. Nom d’origine: Roek-hout, à Groot-Bijgaarden (Brabant).

 

JG

Roucloux

cf. Rucloux.

 

JG

Roucloux,

zie Rucloux.

 

FD

Roucou,

-oux, Rocou(x), Rocoup: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN hrôk-wulf ‘roek-wolf : Roculfus (MORLET I). 12e e. Roccolfus (GN). – ï. Zie Roucourt, Rocour.

 

FD

Roucour

Roucourt, Roucou, Roucoux. 1602-3 «Franchois de Roucourt» TerriersNamur; nom d’origine: Roucourt, forme pic. roucou (Ht) ou Roucourt (Douai) plutôt que dérivé du germ. hrok-wulf (Carnoy 54).

 

JG

Roucour(t)

Roucou(x): PlN Roucourt (H). Zie ook Rocour.

 

FD

Roudaut

zie Rouault.

 

FD

Roudebush

D. FN Raudenbusch, PlN met Mhd. rate: wijnruit (plant).

 

FD

Roudelet

. cf. Rodelet.

 

JG

Roudelet

zie Ralet.

 

FD

Roudier

zie Rodier(s).

 

FD

Roué

Rouer. Var. de Rouet.

 

JG

Roué

zie Rouet.

 

FD

Roueaux

cf. Rouaux.

 

JG

Roueaux

zie Rouault.

 

FD

Rouelle

NF plutôt condruzien, cf. aussi 1472 «Alixandre Rouelle» Montquintin; var. de Ruelle, d’après la forme wallonne rouwale.

 

JG

Rouelle

zie Deruelle.

 

FD

Rouet

(NF d’Entre-Sambre-et-Meuse, Barban-çon et Froidchapelle). 1376 «Arnot Rouet» CartValDieu, 1686 «Nicolas du Rouet» Bourg­Namur; dérivé du thème Rou-, de l’anthrop. germ. hrod-hard > Rothardus (Vincent 72), cf. aussi Rouhet et Ruwet.

 

JG

Rouet

-é, -e(r), -ette, Rouhet(te), Rouxhet, Rouwet(te), -ez, Rouvez, Rowet, Ruetfte), Ruwet(te), Ruwette, Ruvet: i. Pair. (Metr. -ette). Dim. van een VN als Raoux, Ro(h)ard/Rouard, Rouault. Vgl. E. Rowet(t). 1219 William Roet, Norfolk (REANEY). 1376 Arnot Rouet, Dalhem (CVD); 1675 Guill. Ruwet, Aw. (AP). – 2. Sommige vormen evtl. PlN. Zie De Ruette, De Rouette.

 

FD

Rouette

1717 «Jean Rouette (orig. de Saint-André)» BourgLiège; nom d’origine: probabl. Rouette, à Longchamps-lez-Bastogne, ou var. de Ruette; cf. aussi Rouhette.

 

JG

Rouf(f)osse

Proven. Dép. Mortier, St Nicolas (Liège).

 

EV

Rouf, de

zie Roef(s).

 

FD

Roufart

Rouffaer(t), -ard, -a(rt), Roeffaers, -aert(s), -a(rt): Patr. Wsch. afl. van Roef = Roelf = Roelof. 146 e. Roufar de Mons = Rouffar de Mons, Luik (BODY); 1578 Gielis Roeffarts, Luik-Aw. (AP).

 

FD

Roufart

Rouffart, Ronfla (avec à long). 14e s. «Rouffar» Liège, 1472 «Poncelet Roufart» DénLaroche, 1603 «Gérard Rouffart» Bourg-Namur; dérivé en -ard du thème anthropon. Rouff- de lat. Rufus (= roux) ou bien surnom, var. de Roufflar(t).

 

JG

Rouff

zie Roelof.

 

FD

Rouff-

-ian, -iange, -ignon. Car. mor. Ruf(f)ian ou Rufien (sens divers, suivant des régions). — 1. « H. adonné aux femmes de mauvaise vie ». — 2. ,,Proxénète ».

 

EV

Rouffa(rt)

V. HROD (Ro).

 

EV

Rouffelaere

-aers, zie Ruyffelaere.

 

FD

Rouffet

-é, Ruffé: Patr. Dim. van Rouff < Roelof.

 

FD

Rouffiange

PlN Rouffianges in Champagnac (Cantal) en St-Pantaléon (Corrèze) (DNF).

 

FD

Rouffiange

Sans doute NF importé; nom d’ori­gine : Rouffianges, à Champagnac (Cantal) ou à Saint-Pantaléon (Corrèze).

 

JG

Rouffignon

Patr. Vleivorm van Rouff.

 

FD

Rouffîgnon

Double dérivé en -ignon du thème anthropon. Rouff-, de lat. Rufus, cf. Rouffa(rt).

 

JG

Rouffin

1583 «Henry Rouffin» CoutStavelot, 1594 «Jacques de Rouffin» BourgNamur, 1597 «Querin Marquet de Remonval dit Rouffin» Malmedy, 1768 «Nicolas Roufm» Pessoux; surnom: w. (Malmedy, Stavelot) rouffin ‘brise-tout, couratier, sauvage’ Villers 407, ou bien var. de Ruffin.

 

JG

Rouffin

Roffin, Ruf(f)in: Patr. Vleivorm van Rouff of HN Rufmus. ±1300 Wau tiers Ruphins, Artesië (BOUGARD); 1336 Jehan Reuffm, Ip. (BEELE); 1340 Jehan Ruffm, Senlis (MORLET).

 

FD

Rouffla(e)r(s)

Profess. Ruifel, ,,Râtelier (d’écurie) », avec suffixe -aer, de profess. N. du préposé, à l’écu­rie, à l’étable.

 

EV

Roufflar

Rouflart, Roufflaer (forme néerl.). 1677 «Anne Rouflart», 1690 «Michel Roufflart» BourgNamur; surnom: w. liég. rouflâ ‘impétueux’ (JH, NF wallons); comp. Rouffart.

 

JG

Roufflet

Ruffelet, Rif(f)let: Patr. Dim. van Rouff. 1627 Pieter Roufflet, Hondschote (SCHOUT. I).

 

FD

Rouffos

Rouf(f )osse: PlN Roufosse in Mortier (LU), Rouffosse in St-Nicolas (LU).

 

FD

Rouffy

cf. Ruffy.

 

JG

Rouffy

zie Ruffier.

 

FD

Rouflart

-laer, Rouffla(e)r, Roeff(e)laer, Ruyff(e)laert, Ruyfflart, Ruffelart, Rufflard, -art, Ruifflard, Riffla(e)rt, -ard, Riflard: Patr. i. Wsch. afl. van Roef = Roelof; vgl. Roufart, Roufflet. 146 e. Ruflardus de Flandria (BOEKENOOGEN 92) = Rifflar dit Ruflard de Flandres (BODY); 1419 Pauwels Andries filius Rufflaers van Hanssamen (PARM.); 1421 Riflaert de Groote, Ktr. (PB 2r°); 1426 Rufflaert van der Banc; 1427 Rufflaert de Baermakere, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. De VN werd later aïs een vorm van Rafaël opgevat: 1558 Ruffelaert Comin = Raphaël (DEBR. 1970).

 

FD

Roufosse

Rouffosse, -os. 1519 «Mathieu de Roufosse», 1567 «Barthélémy de Roufosse», 1603 «Anthoine Roufosse» Liège (comm. O. Roufosse); nom d’origine: Roufosse, hameau de Mortier (Lg).

 

JG

Roufs

V. HROD (Ro).

 

EV

Roug-

-e, -et, Rougeboux. V. HROD.

 

EV

Rouge

Rouges. 1285 «Tieri le Rouge» Dettes-Ypres; surnom: fr. rouge ‘très roux’, cf. Le-rouge. – Comp. 1200 «Radulphi dicti Rouge-bourse» = «Rauleto Rougebourse» St-Hubert; 1540 «Hercules Rouge Homme» Havinnes.

 

JG

Rouge(l)ot

Dim. van Rouge of van Roger.

 

FD

Rouge(s)

zie Lerouge.

 

FD

Rougefort

Probabl. nom d’origine: Rougefort, altéré de Rochefort, à Arques et Réty notam­ment (PdC) [FD] et non surnom: très rouge [Carnoy voyait un type spécial de composés dans lesquels Padj./ort postposé forme un su­perlatif].

 

JG

Rougefort

Proven. Roche fort (Loc.).

 

EV

Rougefort

Reïnterpretatie van Rochefort (zie i.v.). PlN Rougefort in Arques en Réty (PdC): 1286 Rochefort, 1300 Rouchefort, 1569 Rougefort. 1713 André de Quehen de Rougefort, PdC (DF XIII).

 

FD

Rouget

-ez, zie Roget.

 

FD

Rouget

Rougez; Rougeot. Surnoms: dérivés en -et et ~ot de fr. rouge, en tenant compte du fait que moy. fr. rouget a signifié aussi ‘filou vêtu de rouge; grison, espèce de valet’, etc. Gdf 7, 247 [MH].

 

JG

Rougier

zie Roger(s).

 

FD

Rouglan

V. HROD.

 

EV

Rougraff

1567 «noble et honoré seigneur Claude Rouegraffe», 1589 «Jehan de Rougraeff»,

1632 «Floren et Louy de Rougrave» Cart-Ciney ; nom de famille noble originaire d’Alle­magne (cf. le Comte de Rougrave, BVLg n° 81, 1949, 351).

 

JG

Rouha

Rouhart, -hard. 1513 «Johan de Pays dit Ruxhart» GuillLiège, 1544 «Gilbert Roux-hart», «Ernold fils Gilbert Rouxhart» Dén-StavelotMy, 1601 «Gérard Rouxhar descen­dant de feu messire Piere Rouxhar», «Agnès fille de feu Gérar Rouxhar» BourgLiège; ce nom ne semble pas issu de l’anthrop. gerra. hrod-hard, comme Rouard; à rapprocher plu­tôt de Rouchard, Ruscart [JL, NFw].

 

JG

Rouha

Rouia. V. Row.

 

EV

Rouhard

-a(rt), zie Rohaert.

 

FD

Rouhet

Rouxhet. Var. de Rouchet; cf. aussi Xhrouet. – Forme fém. : Rouhette. 1664 «Hu­bert Jehoulle dit Rouxhette» Montegnée; cf. aussi Rouette.

 

JG

Rouhet(te)

zie Rouet.

 

FD

Roui-

-et, -ez, -eau. V. HROD (Ro) et reul.

 

EV

Roui-

Thème issu de l’anthrop. germ. hrod-wulf, cf. 1082 «signum Rodulfi» St-Hubert, 11e s. «Rodulfus filius Raingoldi» Brogne/St-Gé-rard, 1151 «Rodulphus» CartOrval; cf. aussi les thèmes parallèles Roi-, Raul-. m Dérivés: 1302 «Jehans Roulars», «Willau-me Roulart fil Colin Colart» LoiTournai. –Rouleau, Rouleaux, Roulleau, Roulleaux, c/ 1628-29 «Jan Roulai» émigré en Suède. –Roulet, Roulez. – 1275-76 «Roullais li Fou­lons», 1279-80 «Roulles» RegTournai. -Roulette [éventuellement aussi nom d’ori­gine : Roulette, dépend, de Jauche (BrW)]. –Roulin, Rouling, Roulling, Roulent. « Avec double suffixe -et-eau: Roultiau, Roultiaux.

 

JG

Rouill(i)er

-ly, zie Rollier(s).

 

FD

Rouillier

cf. Rouyer.

 

JG

Rouillon

Roullon. 1551 «JehennedeRouillon», 1568 «Jehan Le Rouillon», 1602-3 «Piersonde Roullon» TerriersNamur, 1611 «François Rouillon», 1690 «Mathieu Rouillion» Bourg­Namur; nom d’origine: Rouillon, à Annevoie (Nr).

 

JG

Rouillon

Roullon: PlN Rouillon in Annevoie (N). 1551

Jehenne de Rouillon, Namen (J.G.).

 

FD

Rouin

Dérivé en -in du thème anthropon. Rou(h)-, cf. Rouard, Rouet.

 

JG

Rouin

Patr. Vleivorm van Rouard of Rouaud. Vgl. Rouet.

 

FD

Rouir

Rouire, cf. Rouyr.

 

JG

Rouir

V. Royer(s).

 

EV

Rouir(e)

zie Royer.

 

FD

Rouis

cf. Roels.

 

JG

Rouis

zie Roel.

 

FD

Rouitiau(x)

Patr. met dubbel suffix -et-eau van VN Roland of Roelof.

 

FD

Roujob

Car. phys. ,Job le roux ».

 

EV

Roujob

cf. Rouschop.

 

JG

Roujob

zie Rauscop.

 

FD

Rouk, de

zie de Roek.

 

FD

Roukaerts

zie Roekaert(s).

 

FD

Roukens

cf. Roekens.

 

JG

Roukens

V. HROD (Ro).

 

EV

Roukens

zie Roeken(s).

 

FD

Rouker, de

zie de Rocker(e).

 

FD

Roukout

cf. Rouckhout.

 

JG

Roukout

zie Roekhaut. Roulante: W. uitspr. van Roelans of Roelens.

 

FD

Rouland

-ant, -ent, zie Roeland.

 

FD

Rouland

Roulant. 1706 «Jacques Rouland du Pré» BourgLiège; var. de Roland.

 

JG

Rouleau(x)

Roulleau(x), Reuleaux, Reuliaux, Reulli(e)aux, Reuill(e)aux, Ruleau: Patr. Dim. van VN Ro(u)land of Roelof.

 

FD

Rouleff

zie Roelof.

 

FD

Roulens

zie Roelen(s).

 

FD

Roulet(te)

-ez, zie Rolet.

 

FD

Roulier

Roullier, cf. Rouly.

 

JG

Roulin

zie Roelen(s).

 

FD

Rouling

zie Rolink. Roulive: Var. van Roelof of Rorive.

 

FD

Roulive

Proven. V. Rorive.

 

EV

Roulive

Var. de Rorive?

 

JG

Roull-

-ier, -y. 1. Proven. Rouillée. Dép. Seneffe. — 2. V. HROD (Ro).

 

EV

Roulleau(x)

zie Rouleau(x).

 

FD

Roullon

cf. Rouillon.

 

JG

Roullon

zie Rouillon.

 

FD

Rouly

Roulier, Rouiller. Fr. routier, w. ard. rouli ‘colporteur, mendiant’ ; ou bien topon. fréquent du thème de fr. rouler [JH].

 

JG

Rouly

zie Rollier(s).

 

FD

Roum-

-a, -ache, -egoux. Roumans. V. HROD (Rom).

 

EV

Roum(e)au

Rumeau: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hrôm-wald ‘roem-heerser’: Rumoldus, Romaldus (MORLET I). 1245 Rumaus li Cauforiere, Atrecht (NCJ).  

 

FD

Rouma

Roumat, Roumache, w. (La Gleize) Roumahe. 1509 «Renar Romach dell Gleich», 1575 «feu Renard Roumache del Gleize» La Gleize; surnom: w. liég. roum(i)ahe ‘remuant, maladroit, brutal’ (Remacle, Parler de La Gleize, 262).

 

JG

Roumache

Rouma(t), Roma, Rumas: LU W. roumache: druk, onhandig. 1509 Renar Romach, LaGleize(J.G-).

 

FD

Roumain

-mant, zie Romanus.

 

FD

Roumans

Roumant. Var. de Roemans.

 

JG

Roumans

zie Raumans, Rodemans, Romanus.

 

FD

Roumau

Roumeau. Var. (avec substitution du suffixe -eau) de Rouma(t) ?

 

JG

Roumen

zie Rommen(s).

 

FD

Roumez

1552 «Pirot de Roumez», 1621 «Joan de Roumé » La Gleize, 1621 « Benoict de Rou­mez dist Buzin » BourgDinant; nom d’origine: Roumez, w. roûmé, Id. de La Gleize (composé de -me < mansus).

 

JG

Roumez

PlN in La Gleize (LU). 1552 Pirot de Roumez, La Gleize (J.G.).

 

FD

Roumie

zie Romier. Roumieux, zie Romeu.

 

FD

Roumieux

Romieux. Surnom de celui qui avait fait le pèlerinage de Rome (BTD 27, 134), et qui en exhibait des palmes sur sa cape FEW 10, 458b.

 

JG

Roumont

1. PlN in Flamierge, Ochamps (LX) en Grosage (H). 1275 Gilles de Roumont, Baffe (VR i8sr°). – 2. Zie Romond.

 

FD

Roumont

Nom d’origine : Roumont, dépend, de Flamierge, Ochamps (Lx) et Grosage (Ht).

 

JG

Rouneau

1294 «Rounias de Gougnies» Cens-Namur, 1882 «Benjamin Rouneau» Rumil-lies; var. de Ronneau (par confusion entre u et n), plutôt que *Rouneau < *Rhodanellu (le Rhône étant également hydronyme en Hainaut).

 

JG

Rouneau

zie Ronneau.

 

FD

Roup

1. Mnl. roep, roup: schreeuw, geroep. Wellicht BerBN van de omroeper. 1347 Jhan Roep, Lv. (ICKX).-2.ZieRupp.

 

FD

Roup

cf. Rupp.

 

JG

Roup

V. HROD (Ro).

 

EV

Roupain

Roupin. 1280-81 «Sandrins de Rou-pin» RegTournai, 1294 «Simons Roupins de Menches» CensNamur; dérivé en -in de Roup, Rupp.

 

JG

Roupin

-ain, zie Ruppen.

 

FD

Rouprich

zie Rup(p)rech.

 

FD

Roupsard

PlN Robersart in Ellignies-Ste-Anne, Ghoy(H)enFloreffe(N).

 

FD

Rouqua(e)rt

zie Roekaert(s).

 

FD

Rouquart

cf. Roccart.

 

JG

Rouquet

Rouquette (forme fém.). Peut-être var. de Roquet?

 

JG

Rouquet(te)

zie Rochet.

 

FD

Rouroy

V. reul.

 

EV

Rous

cf. Roux.

 

JG

Rous

zie Leroux.

 

FD

Rous(s)y

zie Rosier(s).

 

FD

Rous, de

zie Deroux.

 

FD

Rousch

Rousche. Var. de Rouche.

 

JG

Rousch

V. HROD (Roz).

 

EV

Rousch(e)

zie Rausch.

 

FD

Rouschop

Roujob (forme altérée). NF ail. d’origine incertaine.

 

JG

Rouschop

zie Rauscop.

 

FD

Rousé

Rouse, Rousez. 1289 «Rouse [= -et?] Bourdons» CensNamur; var. de Rosez et non pas Le Rouset à Froidchapelle (Ht).

 

JG

Rousé

zie Roussel.

 

FD

Rousée

zie Rosée.

 

FD

Rouselle

cf. Rousselle.

 

JG

Rouselle

zie Rossel.

 

FD

Rousen

zie Raas.

 

FD

Rousere

Rouserez. NF de Flandre occ., attesté à Poperinghe depuis 1575 (GeneaNet); NF d’origine toponymique, d’une forme flam. de fr. roseraie [FD].

 

JG

Rouserey

-ez, -é, -e, Rouzeré, Ruzeré, Ruzere: PlN Roseraie: plaats met rozenstruiken. FN1820 Roseroy, PdC (BERGER). 1550 Andr. Rousere, Pop. (FWFIII, 175-280); 1615 Jan Rouserey, FV (VERGR. 1972); 1669 Jérôme Rousseroy = 1675 Rousere = 1679 Rouserey; 1671 Francinken Rousseray, Pop. (V.HILLE 1969).

 

FD

Rouserez

Proven. Rogerée (Dép. Jehay-Bodegnée).

 

EV

Rouseu

zie Rossel.

 

FD

Rousez

zie Rousset.

 

FD

Rousie(s)

Rousille, cf. Roussille.

 

JG

Rousie(s)

zie Rosier(s).

 

FD

Rousille

Roussille, -ilhe: Wellicht PlN Ros(e)ille: plaats waar riet groeit. 1231 Aalis ad Rouselliam, Atrecht(NCJ).

 

FD

Rousillon

Proven. Roussillon (Fr.).

 

EV

Rousman

cf. Rosman.

 

JG

Rousman(s)

zie Rosman(s).

 

FD

Rouss(e)-

Plusieurs noms dérivés en Rouss-, notamment la riche famille de Ro(u)sseau, sont des surnoms dus à la couleur rousse des cheveux, cf. 1288 «Neel Rousepoil et compa­gnons de la compagnie de Richarde» Dettes-Ypres; comp. le thème parallèle Ross-. Rousseau, Rousseaux, -aux, Rouceau, Roussiau, -iaux, -ieau, Roussia. 1260-61 «Roussiaus de Velaine» ChirTournai, 1263 «Poncardus dictus Roussias» CartOrval, 1275-76 «Jehan Rousseaus li laniers» Reg­Tournai, 1286 «Bierniers Rousseaus» Cart­Binche, 1288-89 «Thumas Roussials», «Jehans Roussiauls », 1297 «Gervaise Roussial» Comp-tesMons, ± 1300 «Jehans Roussias» CensHer-chies, 1302 «Oliviers Rousiaus» LoiTournai, 1309-10 «Roussiaus li Cambiers» Comptes-Mons, 1365 «Jehan Roussiaul couvreur de glius» TailleMons, 1417 «Gilbert Roussiaul» PolyptAth, 1449 «Colart Rousseau» Aides-Namur, 1782 «Jean-Nicolas Rouchia» NP-Louette; surnom: fr. rousseau, pic. roussian, w. roussia ‘ qui a les cheveux roux’. » Forme non vocalisée: Roussel, Roussie). 1236-37 «Jehan Roussiel de Breuse» ChartesHainaut, 1265 «Gillebert Roussiel» CensNamur, 1279-80 «Jakemes li fros Wil-laume Roussiel l’enlumineur» RegTournai, 1294 «Jehan Roussel» CensNamur, 1308 «Roussiel le Cambier» = 1308-9 «Roussel le Cambier», 1334 «Hanette Roussiel» Comp-tesMons, 1353 «Pierrard le Roussel» Cart­Orval, 1472 «Jehan Roucel fils dudit Gom-meri», «Gilet le Roucel» DénVirton, 1489 «Pettre le Roussel», 1490 «Roussel le Bol-lengier» JusticeBastogne, 1500 «Jossine Roussel» BourgNamur; var. non vocalisée de Rousseau. – Rousseel. Forme flam. de Rous­sel, avec allongement du suffixe -el > -eel. « Forme flam. issue de la forme pic. : Rous-seeuw, Rouzeeuw. Forme flam. du pic. Rossi(e)au, avec finale -eeuw notant la diphtongue instable du picard; cf. Rosseeuw. • Forme fém. : Rousselle, Rouselle. s.d. « commemoratio Rusele mulieris» ObitHuy, 1286 «Emmelos Roussèle» CartMons, 1289 «Rousele de Hui le Glize», «damoiselle Rou-sele de Rines» CensNamur, 1302 «Ysabiaus Roussiele» LoiTournai; forme fém. de Rous­sel, Rousseau, mais surtout prénom fém. (postulé par plusieurs mentions anciennes), comp. Roselle.

» Dérivé de Rousseau/Roussel: Rousselet. 1365 «Collait Rousselet warde de par nuit» TailleMons, 1444 «Jehan le Rousselet» Aides-Namur, 1522 «Mathelet Rousselet» Bourg-Namur.

« Autres dérivés du thème Rouss- : Roussel, -ey. 1472 «Thery Roussel» DénLaroche, «le Roussel» DénChiny, 1521 «Jehan Roussel» BourgNamur. – Roussier, Roussy, -is. 1760 «Rigobert Roussy» NPLouette; forme fém.: 1313 «Pieres Roussière» 31ChirTournai. — Roussille, Rousille, Rousie, -les. Probabl. aulre dérivé de roux, avec un suffixe -ille inal-tendu.

 

JG

Rouss(e)au(x)

-el(le), -eel, -eeu(w), zie Rossel.

 

FD

Roussa(rd)

zie Rosart.

 

FD

Rousse

1279-80 «Maroie li Rousse, ki fu femme Jakemes le Rous» RegTournai, 1286 «Jehans Rousse» CartBinche, «Eve li Rousse» Cart-Mons, «Beatris le Rouse, li herenghiere» Det­tes Ypres, 1302 «Mariiens le Brakenière c’on dist le Rouse» LoiTournai; surnom fém.: fr. rousse (cf. Pierre Larousse).

 

JG

Rousselet

-elot, zie Rosselet.

 

FD

Roussen

zie Raas.

 

FD

Rousset

-iet, -ez, -ey, -é, Rosset, -ez, -ey, -é, -e, Rousé, -e(z), Rouzet, -é, -e, Roset, -et(t)e, -é(s), -es, -es, -ez, Rozet, -ez, -é, -e, Ruzette, Rézette, Rezette: 1. BN Dim. van Ofr. ros, Fr. roux: rood(harig). Vgl. Rossel. 1239 Robers Roussatus, Atrecht (NCJ); 1385 Joh. Rosseys, Tg. (TYTGAT); 1459 Jaquemin Rousset, Laon (MORLET); 1654 Jacobus Ruzette, Lessen (MUL VI); 1704 Jacobus Roussee, Koudekerke (VERGR. 1968). – 2. Sommige vormen (m.n. die met s/z) kunnen var. zijn van Rosée.

 

FD

Rousseu

-iau(x), -ieau, -ia, -iel, zie Rossel.

 

FD

Roussier

-is, zie Rosier(s).

 

FD

Roussille

-ilhe, zie Rousille.

 

FD

Roussillon

zie Rossignol.

 

FD

Roussin

zie Rossin.

 

FD

Roussis

Roussy, cf. Roussier.

 

JG

Rousso

zie Rossel.

 

FD

Roust, de

zie Deroux.

 

FD

Rout(h)iaux

Routtiau, Rutteau, Ruttia: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN hrôth-wald ‘roem-heerser’: Rotoldus, Rotaldus (MORLET I). 1628 Gilles Routeau, Bg. (SCHOUT.). – 2. Patr. Dim. van Germ. hrôth-naam, zoals Rottier. Vgl. Ruthiel.

 

FD

Routard

zie Rotar.

 

FD

Routé

zie Rathé.

 

FD

Routenaer

Proven. Ruttenaar, ,,De Russon » (Loc).

 

EV

Routheut

cf. Rotheul.

 

JG

Routheut

zie Rotheudt.

 

FD

Routiaux

Routtiau. Peut-être dérivé en -eau, -iau de route au sens de ‘routier, vagabond ».’

 

JG

Routiaux

V. HROD.

 

EV

Routier

1286 «Jehans Routiers» CartMons, 1290 «Jehans Routier fil Wautier» Dettes-Ypres, 1295-1302 «Lambers li Routiers» ImpôtArtois, 1511 «Jacquemin le Routier» BourgNamur; anc. fr. ro(u)tier ‘homme de guerre faisanl partie d’une bande de soldais d’avenlure’ (Bougard-Gysseling 267); cf. aussi Rot(t)ier.

 

JG

Routier

zie Rottier(s).

 

FD

Routine

NF importé, p.-ê. de Salon-de-Pro-vence (GeneaNet).

 

JG

Rouvel

-eau, Rovaux, -eau, -ai: Ofr. rovel: rood(achtig); naam van de hond in de dierenverhalen. 1243 Bernardus Rouvel, Robertus Rouveau, Comp. (MORLET).

 

FD

Rouvez

V. Row.

 

EV

Rouvez

Var. de Rouwel [FD] ?

 

JG

Rouvez

zie Rouet.

 

FD

Rouvière

Nom d’origine, par ex. La Rouvière (Gard)?

 

JG

Rouvillain

Afl. van PlN Rouville (Oise, Seine-Mar.) (DNF).

 

FD

Rouvoet

zie Rouwvoet.

 

FD

Rouvr-

-eux, -ois, -oy. Proven. ,,Ensemble de rouvres, de chênes ». N° 242.

 

EV

Rouvroy

-oi(s), -oye, Rouveroy, van Rouveroij, de Rouvroy, Roevros: PlN Rouveroy (H, LX). Verspreide PlN Rouvrait, -ois, -oy < Lat. roburetum: eikenbos. 1335 Pierart de Rouvroit, Bergen (PIERARD); 1335 Johans de Roveroit, Luik (SLLIII); 1438 Michiel van Rouveroy, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Rouvroy

Rouvroye, Rouvroi, Rouvrois, Rou-veroy. 1640 «Martin Rouveroy» Bourg­Namur; nom d’origine : Rouveroy (Hl), el plu­sieurs Rouvroy, à Sclayn, Horion-Hozémont, Harnoncourt, etc.

 

JG

Rouw, (de)

Rouwen(s), zie Rauw.

 

FD

Rouwenhorst

PlN in Haaksbergen (OIJ).

 

FD

Rouwet

Rouwez, cf. Ruwet.

 

JG

Rouwet(te)

-ez, zie Rouet.

 

FD

Rouwette

Féminisation du précédent ou var. de Ruelle.

 

JG

Rouwir

cf. Rouyr.

 

JG

Rouwir

zie Royer.

 

FD

Rouwoos

Wellicht adaptatie van Rouaux.

 

FD

Roux

1. Proven. Loc. V. reul. — 2. Car. phys. ,,H. à la chevelure rousse ». Dimin. : Ro(u)ss- -eau, -ia, i(e)au(x), -elde), -eeuw, Rouzzeuw, Rouxel, -(e)el(s), -elet, -elle, Rouss- -ouss-, Rouxh–et. N° 264.

 

EV

Roux

Rous. 1689 «Claude Roux» Namur; surnom: fr. roux, cf. Leroux. -. Peut êlre égalemenl un nom d’origine: Roux (Hai-naul el plusieurs ld.), cf. 1444 «Slas de Roux» TerreJauche.

 

JG

Roux

zie de Roek, Rock(s), Leroux.

 

FD

Rouxhe

w. (Francorchamps) Rouh ‘. 1586 «Wol-1er Roxhe (orig. de Linnich?)» BourgLiège; sans doule à rapprocher de Rouche.

 

JG

Rouxhe:

PlN in Battice (LU).

 

FD

Rouxhet

cf. Rouhel.

 

JG

Rouxhet

zie Rouet.

 

FD

Rouy(er)

Rouyr(e), zie Royer.

 

FD

Rouyer

Rouillier. 1353 «Oudin le Rouler» CartOrval, 1528 «Orban le Rouyer» Dén-Virton, 1655 «Nicolas le Rouier» = 1656 «Ni­colas le Rouyer» DénFlorenville; forme fran­cisée de Rouyr(e).

 

JG

Rouyer

Rouyet. V. Row.

 

EV

Rouyet

Var. de Rou(h)et?

 

JG

Rouyet

zie Royet.

 

FD

Rouyr

Rouyre, Rouir, -ire, Rouwir, Rnir, Ruire, elc. 1567 «Henry Rouhy» CoutStavelot; sans doute, comme Royer el le néerl. Rade-makers, anc. fr. roier, rouyer ‘fabricant de roues, charron’ FEW 10, 492b; sinon de w. rouwire ‘ornière’ DL 569 (É. Legros, BTD 27,137).

 

JG

Rouyr

V. Royer(s).

 

EV

Rouzaud

zie Rossel.

 

FD

Rouze

Rouzé, -ée. Var. de Rousé.

 

JG

Rouzé

zie Rousset.

 

FD

Rouzée

V. Rosée.

 

EV

Rouzée

zie Rosée.

 

FD

Rouzeeuw

cf. Rousseeuw.

JG

Rouzeeuw

zie Rossel.

 

FD

Rouzeré

zie Rouserey.

 

FD

Rouzet

zie Rousset.

 

FD

Rouzi(er)

zie Rosier(s).

 

FD

Rouzzeuw

V. Roseau et Roux.

 

EV

Rovaux

-eau, -ai, zie Rouvel.

 

FD

Rovaux,

Roveau. 1449 «Jaquemin de Roval» AidesNamur; probabl. nom d’origine: ainsi «Rovaus» à Voroux, «Ihier de rovealz» à Engis; ou bien, si le suffixe originel esl-eau, surnom: anc. fr. rouvel ‘rougeâlre’ FEW 10, 529b.

 

JG

Roven

Revins, Roevens, Rovenne: Patr. Limburgse vorm van Raven(s). 1445 Lijse Rovens, 1498 Ghijsen Roevens, Zolder (VANB.).

 

FD

Rovenne

NF liégeois, cf. 1598 «Pierre Revende Liewe» BourgLiège, adaptation du NF Roven, forme limbourgeoise de Raven [FD].

 

JG

Rover

1295-1302 «Aelis Rovers» ImpôtArtois; surnom : néerl. ro(o)ver ‘voleur, brigand’.

 

JG

Rover(e), (de)

de Roover(e), den Roover, Derooven, Ro(o)vers, Roevers: BN van de rover, plunderaar, jager. 1204 Rovere, Z (LEYS1959′); 1224 Willelmi Rovere, Har. (DEBR. 1980); 1364 Ghisel de Roevere; ça. 1400 Aert de Rovere, Bs. (Midd. 1991, 1-11).

 

FD

Rovies

zie Rowies.

 

FD

Rovillain

zie Rouvillain.

 

FD

Rovillard

(NF de la région de Charleroi). Sur­nom: double dérivé en -ill-ard de l’anc. fr. rovir ‘devenir rouge’ FEW 10, 531bplutôtque de l’anc. liég. roveir (par Dieu) ‘mendier’ FEW 10, 445b.

 

JG

Rovillard

zie Révelard.

 

FD

Rovins

zie Roven.

 

FD

Row

,,Ruisseau ». Proven. Augmen­tatif : Roua(rd) (Roua, Dép. Amay, Stoumont, etc.). Variantes : Rou(h)-, Roy- -a, -ard, -ie(s), -ier. Dimin. : Row- -oui, Row-, -et. Variantes : Roy- -et, -ez, -er(s), Rou(y)-, Rouv- -et, -er, -ez. (Trouet, ,,De Rouet »). Royon. Autre dérivé : Rou(w)- -(e)aux, ,,Eau tumultueuse » (Rouwaux, Dép. Charneux). V. Royer(s).

 

EV

Row-

-ie(s), -ier. V. HROD. Rowart. 1. V. Row. — 2. V. HROD

(Ro).

 

EV

Rowa(e)rt

zie Roha(e)rt.

 

FD

Rowan

zie Derouan.

 

FD

Rowart

Probabl. var. de Rohart.

 

JG

Rowe(t)

zie Rouet.

 

FD

Rowet

1. V. Row. — 2. V. HROD (Ro).

 

EV

Rowet

Surnom signifiant ‘petite roue’, qui ne désigne pas nécessairement un voiturier (É. Legros, BTD 27, 140) ou bien var. de Rouet.

 

JG

Rowie(r)

zie Royer.

 

FD

Rowier

Rowie. NF de la région de Neerhey-lissem et Tirlemont à partir de 1789-90 (Ge­neaNet), probabl. adapté du nom Royer [FD].

 

JG

Rowies

NF attesté à Watermael-Boilsfort depuis 1681 (GeneaNel) et qui serait une adaptation du nom espagnol Ruis < Rodrigo [FD].

 

JG

Rowies

Rovies: Patr. < Sp. Ruis, var. van Ruy, Rodrigo < Germ. VN Roderik. 1636 Ruis, 1647 Rouijs, 1607 Rowies, 1707 Rowys, Bs. (ESBr. 1946, 192).

 

FD

Rowland

Patr. E. vorm van VN Roland.

 

FD

Rowold

zie Ruwalder.

 

FD

Rox

JG

Rox

zie Rock(s).

 

FD

Roxburgh

PlN Roxberg in Huldenberg (VB)? Of Schotse PlN? 1199 Hugh de Rokesburc, Glasgow (PDB).

 

FD

Roy

Proven. Loc. Roya. V. Row.

 

EV

Roy(e)(n), van

zie van Rode.

 

FD

Roy(e), (de)

Roi, Roije, de Ruy, (de) Rey: 1. Vl. adaptatie van Leroi? 1330 Jan de Rey = 1336 Hannin die Rey, Houtave (RYCKEBOER). –2. Voor de Roy(e), zie ook De Ro.

 

FD

Roy, van (de(r))

zie (van) Rode.

 

FD

Royaert

Roijaards, zie Roeyaerts.

 

FD

Royakkers

zie Roeyenacker.

 

FD

Royal

Royaux (forme vocalisée). 1585 «Piere Royaux» Oignies, 1768 «Jacques Lambert Royaux» Sovet; surnom: fr. royal (comp. Roy) ou nom d’origine: w. liég. royâ(vâye) ‘grand chemin, chemin royal’. Roydeaux, cf. Roideaux.

 

JG

Royal

zie Roial.

 

FD

Royaux

zie Real.

 

FD

Royberghs

PlN Rodenberg in At. of St.-Pieters-Rode (VB). 1565 Robertus Royeborch, Lv. (HENNO).

 

FD

Roydeaux

zie Roideaux.

 

FD

Roye, van de(n)

zie van Ooyen, van Rode.

 

FD

Royeaerd

zie Roeyaert(s).

 

FD

Royemans

zie Rodemans.

 

FD

Royen

1425 «Alard de Royn» CoutStavelot, 1690 «Marie-Thérèse Royen» BourgNamur; probabl. nom d’origine: Royenne, w. royin.ne, à Grez-Doiceau (Brabant) ou w. Rwène, Ro­anne, à La Gleize. Ce peut être aussi le prénom fém. Reine, dont la forme w. est p.-ê. sembla­ble à celle de reine, w. liég. royène, royin.ne DFL, 402, cf. 1639 «Royenne de Werimont» La Gleize. Cf. aussi Roynet, -ette et Royneau (ci-dessous).

 

JG

Royen

Proven. Royenne (Dép. Grez) V. Row.

 

EV

Royen(s)

zie Roeyen.

 

FD

Royenbach

zie Rodenbach.

 

FD

Royer

Rouyer, Rouir(e), Rouyr(e), Rouy, Rouwir, Rowie(r), Ruir(e): 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN hrôth-hari; zie Roder/Roder, Royers. 1445 Jehan Royer, Laon (MORLET); 1337 Bernars Royers, Raphaël Royer, Aat (CCHt). – 2. Fr. royer: wielmaker, wagenmaker. Zie Leroyer.

 

FD

Royer

Royet, Royez. 1472 «Françoy le Royer» DénVirton, 1544 «Pirot bovier aus enffans Jost Royez» DénStavelotMy, 1560 «Jehan Royers» BourgNamur, 1582 «Louis Royer» CoutStavelot, 1617 «Jean Royet» Lobbes; nom de profession: anc. fr. roier ‘fabricant de roues, charron’ (cf. mention de 1472) ou bien dérivé de l’anthrop. germ. hrod-hari.

 

JG

Royer(s)

Roijer(s), Roeiers, Roeyers, Rooyers: Patr. Br. vorm van Germ. VN hrôth-hari; zie Roder/Roder. 1339 Conradinus Royer, St.-Tr. (GHYSEN); 1398 wedewe Roeiers van den Lare, Emelgem (DEBR. 1970).

 

FD

Royer(s)

Rou- -ir, -yr.  1. Proven. Royère   (Dép.   Nédiin).   V.   aussi

Row. — 2. V. HROD (Ro).

 

EV

Royet

-ez, -es, Rouyet: BN Ofr. roié: gestreept. Vgl. Strijp. 1264 Johans li Roiez, Luik (AVE).

 

FD

Roygens

zie Roeykens.

 

FD

Royle

Roymans. V. HROD (Ro).

 

EV

Royls

zie Roel.

 

FD

Roymans

zie Rodemans.

 

FD

Roynard

zie Reinaert.

 

FD

Royneau

Peut-être dimin. de roi ou de Royen.

 

JG

Royneau

zie Reinoud(s).

 

FD

Roynet

Proven.  Royenne  (Dép. Grez), avec suff. -et, d’origin. N°

211.

 

EV

Roynet

w. nam. Royinèt. NF attesté dans la région de Bohan et Gedinne depuis 1659 (GeneaNet), cf. aussi 1355 «Jehan Roinnet» NécrArras; NF sans doute dérivé de Royen. On trouve aussi ce NF Roynet en France au 16e s., notamment à Marseille, dans le Tarn et à Langres (GeneaNet), sans pouvoir préciser s’il s’agit du même nom.

 

JG

Roynet

zie Ragnet.

 

FD

Roynette

Si ce n’est pas une forme fém. du précédent (cf. 1752 «Roynet /Roynette» à Bohan), p.-ê. surnom d’après un nom de monnaie: comp. 1474 «vingt escus nommés Roynettes» CartWalcourt 99; ou bien nom d’origine, cf. à l’royinète, à Bioul (Nr).

 

JG

Roynette

zie Renette.

 

FD

Royo

zie Real.

 

FD

Royon

1.  Proven. Rouillon,   (Dép. Annevoie). V. aussi Row. — 2. V.

HROD.

 

EV

Royon

zie Rion.

 

FD

Roytman

V. HROD. Roze(n). 1. V. Roos I, II. — 2. V. HROD.

 

EV

Rozaine

zie Rossin.

 

FD

Rozberg

zie Rosenberg(er).

 

FD

Roze

Rozé, cf. Rosé, Rosé.

 

JG

Roze

zie Roose, Rousset.

 

FD

Rozé

zie Rousset.

 

FD

Roze-

Roose–laer, -leer, Roeseler. Rozelaar, ,,Rosier ».

 

EV

Rozein

Peut-être forme flam. de Rossin [FD].

 

JG

Rozein

zie Rossin.

 

FD

Rozel

cf. Roselle.

 

JG

Rozel

zie Rossel.

 

FD

Rozelaer

V. Roos II. Rozendaal. Proven. Loc. holl.

 

EV

Rozelaer

zie Roselaer(s).

 

FD

Rozen

,,Les rosés ».

 

EV

Rozen

zie Roose.

 

FD

Rozen-

cf. Rosen-.

 

JG

Rozen-

zie Rosen-.

 

FD

Rozen brand

Joodse FN. Misschien = Rosenblatt.

 

FD

Rozendom

zie Rosendor.

 

FD

Rozenes

zie Rossin.

 

FD

Rozenfarb

Joodse FN: rozenkleur.

 

FD

Rozenfejn

zie Rozenwayn.

 

FD

Rozenhout

Vernederlandsing van D. Rosenholz of reïnterpretatie van PlN Rozenhoed in Oostburg (Z) of Warhem (FV) (DF XIII).

 

FD

Rozenstrauch

-stroch: D.: rozenstruik.

 

FD

Rozentraub

D.-joods: rozendruif, rozentros.

 

FD

Rozenwajn

Rozenfejn: D.-joodse FN Rosenwein:

rozenwijn.

 

FD

Rozes

1. V. Roos I, II. — 2. V. HROD (Roz).

 

EV

Rozet

-ez, -é, zie Rousset.

 

FD

Rozet

Rozez, cf. Roset.

 

JG

Rozie

Rozier(s), zie Rosier(s).

 

FD

Rozin

zie Rossin.

 

FD

Rozman(n)

zie Rosman(s).

 

FD

Rozmarin

zie Roosemarijn.

 

FD

Rozmus

zie Rasmus(sen).

 

FD

Ruant

Wellicht var. van Roan.

 

FD

Ruar

Ruard. 1369 «Anseal le Ruwart» Cart-ValBenoît, 1449 «Colart Ruwart de Rocourt» GuillLiège, 1708 «Nicolas Ruart» Ciney; var. de Rouard plutôt que nom d’origine: Ruart, dépend, de Ways (BrW).

 

JG

Ruar(d)

-aert, -a(s), zie Rohaert.

 

FD

Ruaux

1687 «Claude Ruaux» BourgNamur; var. du précédent ou bien nom d’origine : ainsi Ruaux, w. ruwau, à Monceau-sur-Sambre (Ht) ou Ruau, à Latour (Lx).

 

JG

Ruaux

zie Rouault.

 

FD

Rub(b)-

-e, -en(s). Rub- -brecht. V. HROD (Ro).

 

EV

Rubais

Rubay.  Nom d’origine:  Rubaix,  à Mont-Saint-André (BrW).

 

JG

Rubais

Rubay: 1. PlN Rubaix in Mont-St-André (WB). – 2. PlN Roubaix (Nord). Zie Deroubaix.- 3. Zie Robaey(s).

 

FD

Ruban

Ribant, Robbans: Mfr. riban, Fr. ruban: lint. BerBN van de lintenwever. 1280 Aelidis Rubanst, Ip. (BEELE); 1292 Willelmus Rubant, St-Q. (MORLET).

 

FD

Ruban

Rubant. Fr. ruban, surnom de marchand de rubans, cf. Ribant, plutôt que Ruban(t), Rubiant, nom d’un sarrasin dans les chansons de geste.

 

JG

Ruban

V. HROD (Comp. : Ribbant et Ribbens).

 

EV

Rubb(e)recht

Rubbers, zie Robrecht(s).

 

FD

Rubbel, de

zie Rybels.

 

FD

Rubben(s)

zie Robin(s).

 

FD

Rubberg

Var. van Rubbrecht? Of van Rodberg? 1747 Matthys Rubergh, Roermond-Aw. (AP).

 

FD

Rübcke

zie Robbecke.

 

FD

Rube

zie Robe.

 

FD

Rubeillon

Probabl. double dérivé en -illon du thème Rub- de Rubrecht (cf. Rubin ci-dessous) plutôt que de lat. rubellus ‘rouge’ FEW 10,

530a.

 

JG

Rubel

zie Robels.

 

FD

Ruben(s)

zie Robin(s), Robe.

 

FD

Rubenfeld

Rubinfeld: D. PlN Rübenfeld: rapenveld.

 

FD

Rubenschub

-schuh, -schüh, -schul, Rübenschuh, -schuh: De grondvorm is wsch.  Rübenschul, blijkens 1395 Tileke Schulraven, Goslar (NN). Mnd. rave, rabe: raap, D. Rube. BerN van de

rapenteler, die rapen opbergt?

 

FD

Rubenstein

zie Rubinstein.

 

FD

Ruberecht

Rubert(i), -to, zie Robrecht(s).

 

FD

Rubes

zie Robe.

 

FD

Rubin

1212 «Rubinus de Tenis» CartValDieu; hypocor. du thème de Rubrecht. – Avec -5 du génitif flam. : Rubens, Rubbens. Rubinstein. NF juif signifiant ‘rubis’.  Rubrecht, Rubbregt. Var. de Robrecht, forme néerl. de Robert.

 

JG

Rubin

-ind, zie Robins.

 

FD

Rubina(t)

zie Robinaux.

 

FD

Rubinfeld

zie Rubenfeld.

 

FD

Rubinich

Rubinlicht: D.-joodseFN.

 

FD

Rubino

It. BN: robijn.

 

FD

Rubinstein

-sztejn, Rubenstein: D.-joodse FN Rubinstein: robijn (edelsteen).

 

FD

Rubio

Sp. BN: rood, hoogblond.

 

FD

Rubisch

-isse, zie Ruwisch.

 

FD

Rubrecht

zie Robrecht(s).

 

FD

Ruby

Hypocor. du thème de Rubrecht?

 

JG

Ruby

Zie Robijt.

 

FD

Rucart

Ruchard, zie Roekaert(s).

 

FD

Rucart

Ruchard. 1448 « Jacquemien Ruchair le vinleicke» GuillLiège; var. de Ric(h)ard ou Roc(h)ard?

 

JG

Ruchard

Ruchenne.    V.    HROD (Roc).

 

EV

Ruche

Peut-être var. de Rouche.

 

JG

Ruche

Ruck, zie Rock(s).

 

FD

Ruchem(me)

-enne: PlN Ruchheim in Ludwigshafen (RP)?

 

FD

Ruchenne

-emme. Dérivé du précédent?

 

JG

Ruck, de

zie de Roek.

 

FD

Ruckdeschel

D. FN Ruckdäschel, Rucktaschel: rugzak. BN voor een trekker, rondreizend koopman. 1603 Hans Rucketasche, Braunschweig (DN).

 

FD

Ruckebus(c)h

buch, -busth, zie Ryckebosch.

 

FD

Rücker(t)

Rucker(t): Patr. Rucker is de D. vorm van

de Germ. VN Rutger, Rüdiger. De voorouders van

de dichter Friedrich Rückert (1788-1866) heetten

in de i6e e. nog Rucker (BRECH.). 1594 Hans

Rückers, Mech. (AP); 1788 F. J. Ruckertz,

Cornelimunster (CALUWAERTS).

 

FD

Rucloux

Roucloux.  1780 «Jean-Baptiste Rucloux» Charleroi; nom d’origine: Rucloux (= rendes), à Macquenoise (Ht); cf. aussi Redoux.

 

JG

Rucloux

Roucloux: PlN in Macquenoise (H).

 

FD

Rucq

zie Rock(s).

 

FD

Rucq- 

-oi(s),  -oy. Proven.  Rocquay

(Dép. Fooz). ,,Terrain rocheux ». Rudd. V. HROD.

 

EV

Rucquoi(s)

-uoy, -uoij, -ua: PlN in Mkr. (DF XIII).

 

FD

Rucquoy

Rucquoi,  Rucquois,   Ruquoy,   Ruquois. Nom d’origine: Rucquoy, 1590 «Ru-

koo», 1710«Rucquau», 1755 «Rucquoy», pic.

rukô, à Mouscron (Ht).

 

JG

Rud-

-ams, -ans, -er. V. RAD.

 

EV

Rüd(e)

Rude(n), Rudd: 1. Patr. D. korte vorm van Germ. hrôth-naam, zoals Rudolf. – 2. BN Mhd. rude, rii(e)de, D. Rude: reu, brak. 1392 Hans der Riid, Saulgau, heeft op zijn zegel een reu

(BRECH.).

 

FD

Rudan

Rudant, cf. Redant.

 

JG

Rudan(t)

-ent, zie Redant.

 

FD

Rudaux

Ruda(s): Ofr. rudel, dim. van rude: ruw, onbeschaafd. ±1300 Ustasse Rudel, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Rudder(e), de

de Ruddre, zie de Ridder.

 

FD

Rude(n)

zie Riid(e).

 

FD

Rudelopt

NF attesté à Dison depuis 1915, dont l’origine se trouve en Prusse orientale (région de Eschwege, Neustadt) où il alterne avec la forme Rudeloff, donc dérivé de Rudolf.

 

JG

Rudelopt

zie Rodolf[s).

 

FD

Rudelsheim

PlN Rudelsheim, nu Ludwigshöhe (RP).

 

FD

Rudert

Patr. Germ. VN hrô th-hard; zie Rotar.

 

FD

Rudewiez

NF attesté à Tournai, dont l’origine est manifestement auvergnate (GeneaNet).

 

JG

Rudgisch, van

zie van Rotkirch.

 

FD

Rudich

-ig, -ik: Patr. D. en Ndd. dim. van Germ. hrôth-naam; vgl. Ruding.

 

FD

Ruding

Patr. Afl. van Germ. hrôth-naam. 1340 Walterus dictus Rudinx; 1340 Gheert Rudinc, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Rudinger

= Rüdger, Villingen (BRECH.).

 

FD

Rudloff

Zie Rodolf(s).

 

FD

Rudman

zie Rotman(s).

 

FD

Rudolf

-ph, zie Rodolf(s).

 

FD

Rudtgheerts

zie Rutger(s).

 

FD

rue.

,,Voie urbaine ou rurale ». Pro­ven. : De la Rue. Dimin. : Ruelle, Delruelle (L.D.). N° 229.

 

EV

Rueb

zie Rob(e).

 

FD

Ruebens

zie Robin(s).

 

FD

Ruebrecht(s)

zie Robrecht(s).

 

FD

Rueff

zie Roelof.

 

FD

Rüegg

zie Rug.

 

FD

Ruel

Ruell, Ruëll, zie Roel.

 

FD

Ruel(l)ens

zie Roelen(s).

 

FD

Ruelens

Rulens. Forme palatalisée de Roelens.

 

JG

Ruelens

V. HROD (Ro).

 

EV

Ruellan(d)

zie Roeland.

 

FD

Ruelle

Nom d’origine: ruelle ‘petite rue’, e.a.

Ruelle, hameau de Gaurain-Ramecroix (note

P. Ruelle); cf. aussi Delaruelle, Deruelle, Desruelle. – Cf. aussi 1617 «Noël Rualle, de Huy» BourgDinant, w. nam. rouwale.

 

JG

Ruelle, (de)

zie Deruelle.

 

FD

Ruers

zie de Rore.

 

FD

Rues

zie Rock(s).

 

FD

Ruest, de

zie Derues(t).

 

FD

Ruet

cf. Ruwet.

 

JG

Ruet(te)

zie Rouet.

 

FD

Ruette

1227 «Philippus de Ruete», 1270 «Bertremins de Ruette», 1273 «Nicolao dicto de Ruette» CartOrval; nom d’origine: Ruette (arr. Virton), cf. Démette.

 

JG

Ruette

Proven. Loc.

 

EV

Ruf (f )

zie Roelof.

 

FD

Ruf(f )y

zie Ruffier.

 

FD

Ruf(f)in

zie Rouffm.

 

FD

Ruff-

-o, -y. Ruf- -in. 1. N. de bapt. romain. Ruffinus. — 2. Car. phys. Ruf fus. ,,Roux »   (Latin). Nos  59, 264.

 

EV

Ruff lard

-art, zie Rouflart.

 

FD

Ruff ler

Ruf(f)y, Rouffy: Var. van Rouffier, BN voor iemand met korstige, schubbige huid (DNF)?

 

FD

Ruffacq

Dérivé en -acq du thème anthropon. Ruff- de lat. Rufus (= roux)?

 

JG

Ruffé

Var. de Ruffy ? Cf. aussi : s.d. «Marie Rufe [génitif] uxoris Jacobi Conar» ObitHuy.

 

JG

Ruffé

zie Rouffet.

 

FD

Ruffelart

Rufflard, Rufflart, Ruifflard. 14e s. «Rifflar dit Ruflard» (Body, 185); var. de Rifflart, cf. aussi Rouflart.

 

JG

Ruffelart

zie Rouflart.

 

FD

Ruffelet

cf. Rifflet.

 

JG

Ruffelet

zie Roufflet.

 

FD

Ruffer(t)

Rüffert: D. BerN van de Ausrufer: venter. 1357 Eberli Winriiffer, Augsburg (DN).

 

FD

Ruffieux

PlN Ruffieu (Ain, Isère), Ruffieux (Savoie).

 

FD

Ruffin

Rufin, Rouffin. 1296-1302 «Wautiers Ruphins» ImpôtArtois, 1538 «Rufin Fryson» Ladeuze, 1602-3 «Nicolas Ruffin» Terriers-Namur; anc. prénom latin (e.a. d’un Père de l’Église), Rufinus, encore prénom en Wallonie au début du siècle. -Aussi, comme surnom, w. liég. roufin ‘couratier, batteur de pavés; précipité, trop prompt’ (cf. BTD 51, 112).

 

JG

Ruffo

Rufo: Sp. BN: roodharig.

 

FD

Rufy

Ruffy, Rouffy. 1202 «Radulfi Rufi» CartStHubert, 1213 «Feme Rufi Johannis» NécrArras, 1256 «Arnoldi Rufi» CartValDieu, 1272 «Hannekins filius Sigeri Rufi» Polypt-Villers, 1639 «Léonard Rouffi» BourgNamur, ± 1720 «Jean Gabriel Ruffi/Ruffy», 1730 Jean Noël Ruffi», 1738 «Anne Catherine Rufy» Sovet; génitif latin de Rufus (= roux), cf. 1212 «Gerardus Rufus» CartOrval, 1250 «Ruffus et conparticipes» Cortil-Wodon, 1273 «Renardus dictus Ruffus villicus de Dolehain», 1276 «Jo-hannes Ruffus» CartValDieu. – Comp. égale­ment: ±1685 «Lars Rusfil» émigré en Suède.

 

JG

Rug

Rüegg, Rugg: Patr. Korte vorm van Germ. VN Rutger, Rüdiger.

 

FD

Ruga

zie Reingardt.

 

FD

Rugers

zie Roger(s).

 

FD

Ruggeberg

Ruggenberg: PlN Rüggeberg in Enneptal (NRW).

 

FD

Ruggeri

-ière, -ieri, -iero: Patr. It. vormen van de Germ. VN Rutger; zie Roger(s).

 

FD

Rugtier

1296-1302 «Willaumes Ruketiers» ImpôtArtois; probabl. surnom de laboureur, qui casse, émiette les mottes de terre, les rukes ; cf. aussi Ruquier.

 

JG

Rugtier

Pic. ruquetier, afl. van ruquet, dim. van ruque: aardklomp? ±1300 Willaumes Ruketiers, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Ruhland

zie Roeland.

 

FD

Rühle

Ruhl(e), Riehl, Ryl, Ryll(e): D. Patr. < Rudolf. Riehl is ontrond.

 

FD

Ruhling

Zie Rolink.

 

FD

Ruhmann

Ruhmann: D. FN met verschillende mogelijkheden: i. VN Roman. – 2. Afl. van VN Romboud, Romoud. – 3. Afl. van riviernaam Ruhme. – 4. Ndd. < Rudemann. Ruhrmann: Afl. van de riviernaam de Roer, D. die Ruhr. 1542 Joirgen van der Ruyr, Wezel (BRECH.).

 

FD

Rui

cf. Ruy.

 

JG

Ruick, de

zie de Roek.

 

FD

Ruidant

cf. Redant.

 

JG

Ruidant,

zie Redant.

 

FD

Ruieré

Zie Rouserey.

 

FD

Ruifflard

cf. Ruffelart.

 

JG

Ruifflard

zie Rouflart.

 

FD

Ruig, de

Ruijgh: BN voor een ruige of ruwe kerel, ruigaard.

 

FD

Ruigrok

BN naar de ruige, harige rok. 1410 Jan Rugheroc, Biervliet (ICC IV); 1434 Jehan Ruychrock, St.-Maartensdijk (CCHt).

 

FD

Ruijdts, de

de Ruydts, zie de Ruyt.

 

FD

Ruijgers

zie Roger(s).

 

FD

Ruijgh

zie de Ruig.

 

FD

Ruijs

Ruys(ch), zie Ruisch.

 

FD

Ruijschop

zie Rauscop.

 

FD

Ruillet

NF athois, dont l’origine est probabl. à trouver dans la région de Reims (GeneaNet) où il alterne avec la forme Ruilé.

 

JG

Ruir

Ruire, cf. Rouyr, Rouir.

 

JG

Ruir(e)

zie Royer.

 

FD

Ruisch

cf. Ruys, Ruysch.

 

JG

Ruisch

Ruys(ch), Ruijs, Reuyss: BN voor een lawaaimaker < Mnl. ww. ruuschen: ge(d)ruis maken. Vgl. Rausch, Ruysschaert. 1336 Griele f. Jans Ruus, Testreep (RYCKEBOER); 1433 Jan Ruyssche, A’dam (MNT 288); 1472 Wyllem Ruyssche = Willem Ruyse; 1613 Adriaen Ruys = Ruyser = 1627 Ruysch = 1628 A.de Ruys = 1616 Adriaen Ruyssens kint, Aarts. (MAR.).

 

FD

Ruiskensvelde, van

zie van Ruysevelt.

 

FD

Ruisseau

1602-3 «Mathieu Ruisseau» Terriers-

Namur; nom d’origine: fr. ruisseau, w. arch. (La Gleize) rûhé, cf. 1628 «Henry le Rux-heau» La Gleize.

 

JG

Ruisseau

zie Duruisseau.

 

FD

Ruissen

cf. Ruyssen.

 

JG

Ruissen

Ruys(s)en(s), Ruijsen: 1. Patr. < -so-dim. van Germ. hrôth-naam. 1040 Ruzelinus, Cent (GN). 1220-40 Boidin Rusinch, Cent (CG); 1378 Froy Rusin, 1398 Jaquemart Rusin; 1453 Ruussins hofstede, Ip.(BEELE). – 2. Gen. van Ruisch.

 

FD

Ruisseveldt

zie van Ruysevelt.

 

FD

Ruiten, van

zie van Rutten.

 

FD

Ruitenbeek

-beck, Ruytenbeek, Ruijtenbeek: Wellicht PlN Rutenbeck in Wuppertal (NRW). 1700 Arnoldus Ruytenback, Sneek (MUL VII).

 

FD

ruiter

 ,,Cavalier ».  1.  Habitude ou fonction.  Synon. :  DE  Ruyter, Ruyt-, Ruit- -ers. — 2. V. HROD. Rulens. V. HROD (Ro).

 

EV

Ruiter, (de)

de Ruyter(e), de Ruijt(t)er, de Ruijtere, den Ruyter, de Ruytter(e), Ruiters, Ruyters, Ruijters, (de) Rutter, Ruter: 1 Mnl. ruter, rutter: vrijbuiter, landloper, straatrover, soldaat. 1180 Dodin Rutra (LEYS1959′); 1326 Jan de Rutre, Ip. (BEELE); 1398 Boudin de Rutere, Wervik (DEBR. 1970). –2. Zonder Iw. ook Patr. Var. van Roter(s).

 

FD

Ruiters

Ruyters. Surnom (au génitif): moy. néerl. rutei; ruyter ‘pillard, valet d’armée’.

 

JG

Ruitte, de

zie Deruitte.

 

FD

Ruiz

Patr. Sp. var. van Ruy, Rodrigo < Germ. VN Roderik. Vgl. Rowies.

 

FD

Rul-

Variante du thème anthrop. Ro(u)l-» Forme simple : Rule [cf. cependant Derulle]. » Dérivés : Ruleau [ou bien var. de Reuliaux], — 1280 «Egidius filius Rulint de Wesserint» PolyptLiège, cf. Rulens. – Rulkin. 1312 «Ru-lekin» Brabant, 1653 «Jean Rulquin» Bourg­Namur, 1791 «François-Joseph Rulkin» Sin-sin. – Rulot.

 

JG

Rul(e)

zie Roel.

 

FD

Rul, van (den)

PlN Rul in Heeze (NB).

 

FD

Ruland

1280 «domus domini Alexandri de Rulant» PolyptLiège; nom d’origine: Ruland, flam. Rullen, dépend, de Fouron-Saint-Pierre (Limbourg).

 

JG

Ruland

Rûland: 1. Zie Roeland. – 2. Evtl. PlN Ruland, Rom. vorm van Rulen in St.-Pieters-Voeren (L). 1254 Franconis militls de Rulant, NL (CVD).

 

FD

Ruleau

zie Rouleau(x).

 

FD

Rulen

Nom d’origine : forme germ. de Ruland, à Fouron-Saint-Pierre; cf. aussi le suivant.

 

JG

Rulen(s)

zie Roelen(s).

 

FD

Rulens

cf. Ruelens.

 

JG

Rulkin

Rulkens, zie Roelkens.

 

FD

Rull(a)ert

Patr. Gepalataliseerde var. van Roelant (vgl. Rulens), afl. van Roeland of Roelof. 1392 Symoen Roulaert = 1400 Symon Roelaert, Ktr. (SR6v°,5V°).

 

FD

Rullaert

1. Proven. Rillaer (Loc.). Ou : Ruilare (Dép. Zeveneken). —

2. V. HROD (Ro).

 

EV

Rullan

zie Roeland.

 

FD

Rulle

Rulle, zie Roel.

 

FD

Rulle, de

zie Derulle.

 

FD

Rullen, van

PlN Rullen (Nuenen, NB).

 

FD

Rullens

V. RHOD (Ro).

 

EV

Rullens

zie Roelen(s).

 

FD

Rulmonde

-mont, Reulmonde: PlN W. vorm van Ruremonde, Rom. vorm van Roermond (NL) (J. G.). 1662 Jane Staes bourgeois de Rulmond, Hervé (PDB). Maar de D. FN Rùhrmund is een BN voor een prater, die zijn mond roert. 1343 Albrecht Ruremund, Wurtemberg (DN).

 

FD

Rulmonde

Rulmont. Nom d’origine: Rure-monde (Limbourg hollandais).

 

JG

Rulmont

Proven.   Roumont   (Dép. Flamierge, ancienn. Roulmont).

 

EV

Rulo, van

PlN Ruurlo (G). 1134 Becelino de Ritherlo, Utrecht(LNT).

 

FD

Rulot

1. Proven. Nulles (Loc.), avec  suff. -ot, d’orig. N° 211. — 2. V.

HROD.

 

EV

Rulot

zie Rolot.

 

FD

Rulquin

zie Roelkens.

 

FD

Rum(p)ler

D. Rummler, pendant van Rommelaere.

 

FD

Ruman(s)

zie Raumans.

 

FD

Rumas

zie Roma.

 

FD

Rumbaut

zie Rombout(s).

 

FD

Rumbeke, van

van Rumbecke, van Ruymbek(e),van Ruymbeck, van Runbecke, Ruymbeke, Ruymbee(c)k: PlN Rumbeke (WV). 1164 Ava de Rumbeca; 1263 Balduinus de Rumbeke (DEBR. 1980′, 1980); 1382 Gillis van Ruumbeke, Ruiselede (DEBR. 1970).

 

FD

Rumberg(er)

zie Rundberg.

 

FD

Rumé

zie Derumez.

 

FD

Rumeau

zie Desrumeaux, Roumeau.

 

FD

Rumel(t)

Patr. D. Rummelt < Rumolt, Germ. VN Romoud.

 

FD

Rumen

zie Rommen(s).

 

FD

Rumers

zie Römer(s).

 

FD

Rumes, (van)

zie Derumez.

 

FD

Rumfels

NF all., probabl. un nom d’origine composé avec -fels (= fal(a)ise).

 

JG

Rumfels

Rundfeldt: PlN Romfelt in de Ardennen (TW).

 

FD

Rumi

Probabl. forme wallonne de Rerny.

 

JG

Rumigny

Rummeny, Rumney: PlN Rumigny (Somme, Ard.). Rumeignies is ook een var. van Rumillies (H): 1195 Rumegni (TW). 1237 Mathildis domina de Rumegny; 1252 Jehan de Rumignei, LX (CAO); 1275 Jehan de Rumeigni, Lessen-Bos (VR i38v°).

 

FD

Rumkens

Rumkin, Rumke, Römkens, Roemgens, Römgens, Reumkens, Rômkens: Patr. Dim. van een Germ. hrôm-naam, zoals Romboud. 1482 Georg Romke, Kreuzberg (BRECH.).

 

FD

Rummel

1. Patr. D. dim. van Germ. hrôm-naam, zoals Romboud. 1348 Joh. dictus Rummel, Rastatt; 1367 Joh. Rummulo, Wûrzburg (BRECH.). – 2. Var. van Rommel.

 

FD

Rummen

Rumney, zie Rumigny.

 

FD

Rummens

cf. Rommens.

 

JG

Rummens

Proven. Rummen (Loc.).  L.D.

 

EV

Rummens

zie Rommens.

 

FD

Rumpen

zie Rompen.

 

FD

Rumpf

Proven. N. allem. ,,Tronc ».

 

EV

Rumst(e), van

PlN Rumst (A). 136 e. Petrus de Rumest (GN); 1369 Willem van Ruymst, Her. (DERCON).

 

FD

Runbecke, van

zie van Rumbeke.

 

FD

Runckelen, van

Runkel, (van) Ronkel, Verronckel: PlN Runkelen (L). 1355 Petro de Runckele = 1379 Petre van Runkele, Tn. (C. BAERT); 1349 Johannis de Ronkele, Bs. (PEENE1949).

 

FD

Rundberg

Rumberg(er): Verspreide PlN Romberg (NRW.NS).

 

FD

Rundfeldt

zie Rumfels.

 

FD

Rung(e)

zie Ronge(n).

 

FD

Runkel

zie van Runckelen.

 

FD

Runker

zie Ronckers.

 

FD

Runxt, van

PlN Runkst in Ht. 1364 Zeboldo de

Runx; 1424 Henric van Runxst, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Ruol

Ruolt. Var. de Rouault?

 

JG

Ruol

V. HROD (Ro).

 

EV

Ruol(t)

zie Rouault.

 

FD

Rup(p)ert

Ropertz: Patr. D. vorm van de Germ. VN

Robert; zie Robrecht.

 

FD

Rup(p)us

Patr. Latinisering van Rupp?

 

FD

Rupke

zie Röbbecke.

 

FD

Rupp

Roup, Rupf: Patr. Korte vorm van Germ. VN

Ruprecht. 1286 der Ruppo zu Esslingen

(BRECH.).

 

FD

Rupp

Roup. Hypocor. de Ruprecht; cf. aussi Roup(a)in.

 

JG

Ruppel

Patr. Germ. VN hrôth-balth ‘roem-

moedig’: Rodboldus, Ruodpold (MORLETI).

 

FD

Rüppel

Ruppel: Patr. D. dim. van VN Rupert. 1431 Ruppelin von Eberbach (BRECH.). Evtl. var. van Ruppelt. 1585 Henr. Ruepels, Lipp-Aw. (AP).

 

FD

Ruppen

Ruppin, Rupping, Roup(a)in: Patr. Vleivorm

van VN Rupp. 1294 Simons Roupins, Namen

(J.G.).

 

FD

Ruppert

V. HROD (Ro).

 

EV

Ruppol

1. Patr. D. FN Ruppold; zie Ruppelt. – 2. Var. van Ripoll, met z’/«-ronding o.i.v. p. Rup(p)recht, Rupprich, Rouprich: Patr. D. vorm van de Germ. VN Robrecht. 1282 Ruopertus et Cuonr.

fratres dicti Ruoprecht, Esslingen (BRECH.).

 

FD

Rupus

Proven.   Roo-bos   ,,Bois   dé­friché ». N° 238.

 

EV

Ruqueboeuche

zie Ryckebosch.

 

FD

Ruquier

Probabl. nom de métier: qui casse les rukes ou mottes de terre, comp. Rugtier.

 

JG

Ruquier

zie Richier.

 

FD

Ruquois

Ruquoy, cf. Rucquoy, etc.

 

JG

Ruquois

-uoy, -ua, zie Rucquois.

 

FD

Ruquois

V. Rucquois.

 

EV

Rusalen

zie Rosalen.

 

FD

Rusbach

zie Rosbach.

 

FD

Ruscart

Rusca(a), zie Ruysschaert.

 

FD

Ruscart

Rusch. V. HROD (Roc).

 

EV

Ruscart

Rusquart. 1220 «Ruscart» NécrArras, 1342 «Thomas Ruskart» Mélen; dérivé en -cart d’un thème anthropon. Russ- d’origine germ. ; ou bien var. de Ruysschaert, Ruyskart [FD].

 

JG

Rusch

Rus, Russ(e), Ruschke, Ruskin, Ruske, Ruschel: Patr. Afl. en dim. van Germ. hrôth-naam. 1329 Berchtold Rüschli, Ùberlingen (BRECH.); 1498 John Ruskyn, Rochester (REANEY).

 

FD

Ruse, van de

zie van der Hulst.

 

FD

Rusin

1284 «Jehans Russin» DettesYpres; dé­rivé en -in d’un hypocor. en -so d’un anthrop. germ., probabl. hrôt-so [FD], cf. Ruyssen.

 

JG

Rusin

zie Rossin.

 

FD

Ruslet

Nom d’origine: fr. ruisselet: ou bien double dérivé en -el-et du même anthrop. germ. que Rus(s)in.

 

JG

Ruslet

zie Rosselet.

 

FD

Rusmont

Probabl. var. de Roosemon(d)t, cf. aussi Rasmond [FD].

 

JG

Rusmont

zie Roosemon(d)t.

 

FD

Rusquart

Russchaert, zie Ruysschaert.

 

FD

Russ-

-ek, -el. V. HROD (Roz).

 

EV

Russe

Ethnique : fr. russe, cf. Lerusse.

 

JG

Russe

Grafie voor Russeau = Rousseau.

 

FD

Russe, van de

zie van der Hulst.

 

FD

Russel

-ell(e), zie Rossel.

 

FD

Russel

Russelle, -ell. Var. de Roussel(le).

 

JG

Russelt, van

PlN Russelt in Wellen (L). 1478 Lysken

van Ruselt, Ht. (A. GHIJSEN).

 

FD

Russiaux

Var. de Roussiaux ; ou forme dial. pic. de ruisseau.

 

JG

Russiaux

zie Rossel.

 

FD

Russon

1. PlN W. vorm van Rutten (L). – 2. Patr. Verbogen vorm van de Germ. VN hrôth-so: Rotzo, Ruzo (MORLET I). 1280 Johan Russon, Luik(J.G.).

 

FD

Russon

1. Proven. Loc. —   2. V. HROD (Roz).

 

EV

Russon

1280 «Ysabeas filhe signeur Johan Rus-son» PolyptLiège, 1758 «J.L. Russon» Ciney; p.-ê. de l’anthrop. germ. hroth-so (Carnoy 65) ou bien nom d’origine: Russon, forme wallonne de Rutten (Lb).

 

JG

Russum, van

zie van Rossem.

 

FD

Russy

zie Rosier(s).

 

FD

Rust

Ruste. Surnom: var. négligée de fr. rustre ‘paysan’ FEW 10, 592b; comp. Leruste.

 

JG

Rust(e)

1. D. PlN Rust: olm, iep. 1272 Walther zuo dem Ruste, Breisach (BRECH.). – 2. Oude VN Rusto. – 3. Ndd. en Mnl. ruste: rust(plaats).

 

FD

Rustemeier

Oorspr. Rustemeister: die bij het léger voor de uitrusting zorgt. 1491 Joli. Schoneveldt alias Rustemester, Hameln (BRECH.).

 

FD

Rusten, van de(r)

van de Rust(e), zie van der Hulst.

 

FD

Ruster

Rüster: Wsch. syn. met Rustemeier.

 

FD

Rustin

Hypocor. de Rustique, anc. prénom, forme savante de Rusticus, nom de plusieurs saints (Dauzat 532), ou bien surnom: moy. fr. rustin ‘rustre’ < lat. rusticus FEW 10, 592b.

 

JG

Rustin

zie Rostan.

 

FD

Ruta(r)

zie Rotar.

 

FD

Ruter

cf. Ruther.

 

JG

Ruter

zie (de) Ruiter, Roter(s).

 

FD

Ruterman

Afl. van Ruter, Ruiter.

 

FD

Rutger(s)

Rüt(t)gers, Rut(h)geerts, Rudtgheerts, Röttger, Rottger, Rutges, Rutger(s)son: Patr. Germ. VN hrôth-ger ‘roem-speer’: Hrodger, Rudger, Rogger, Hrodgarius, Ruodgerus (Fm., MORLET I); Ro(d)gerus, Rotgerus (GN). 1350 Walterus Rutgeer, Kh. (DEKEYSER); 1394 Heinric Rutgher, Aw. (ANP); 1400 Rutgeerde der tafelen knape, Tn. (ROEL. 1951).

 

FD

Ruth

Rutt- -e, -ot, -iens, -ers, -geers, Rut- -eau, -man. V. HROD.

 

EV

Ruth

w. nam. Rut’, Rutte, au gén. néerl. : Ruts. 1582 «Johan Ruth le jeune», 1601 «Lucresse Corbelyne veuve de Ruth de Hamont» Bourg-Liège, 1659 «Jean Ruth» DénSalm, 1676 «Jean Rutte» RuageAth; souvent emprunt au flam. ou à l’ail, ruyter ‘cavalier’ (cf. J. Haust, Ètym., 212-3), cf. Leuite, Leruth, mais aussi nom issu de l’anthrop. germ. Hrodo (Dauzat 532) que postulent les nombreux dérivés (cf. ci-dessous) et les attestations comme prénom masc.: 10.4.1652 «Ruth Vermaes, neaveur», 4.11.1659 «feu Ruth Boes, en son temps procureur», 26.9.1674 «Rutte Rutten, pour lors serviteur à m’e Laurent Defourny», 4.4.1713 «feu Ruth Proumen, eschevin de Goirhé» (not. liég.) [JL, NFw]. « Dérivés : Ruttar. – Rutteau. – Rutot.

 

JG

Ruth(s)

zie Roets.

 

FD

Ruthe

zie Rutte.

 

FD

Ruthenburg

zie Ruytenburg.

 

FD

Ruther

Ruter, Rutte. 1489 «Ruter leur sor-rouge» JusticeBastogne, 1642 «Pétronille Ruter» BourgNamur; p.-ê. nom issu de l’an­throp. germ. hrod-hari, mais à Bastogne le prénom paraît féminin ; cf. aussi Ruthy.

 

JG

Ruther(s)

zie Roter(s).

 

FD

Ruthgeerts

zie Rutger(s).

 

FD

Ruthiel

Rutxhiel, w. (Lierneux) Rut’hft)èl. 1355 «Rutghier Havellée de Treit» Feudatai-res 528, 1449 «Rutghel des Pouhons» Spa, 1579 «Servais Reutchelle dudit Xhorisse» Sprimont, 1632 «Martin Rutxhelle» Comblain-Fairon, 1677 «Martin Rutchielle» et 1698 «Martain Rutchill» Filot, etc.; adaptation wal­lonne d’une forme germ. de l’anthrop. Rut-ger(i)us, cf. 1275 «filios ejus Rilvinum et Ruthgerum» CartValDieu, ou bien du NL Roetgen, localité allemande se trouvant aux abords de la frontière, à une dizaine de km à l’est d’Eupen, mais les mentions anciennes du NP à Xhoris sont en -/ et non en -n. – Bibliogr. : W. Gforrissen], Une curiosité onomastique wallonne [à propos du NF Rutxhiel, de Lierneux], VW 16,1935-36, 93-5; É. Legros, BTD 32, 222 ; L. Remacle, Le nom du sculpteur Rutxhiel, DW 21-22, 1993-94, 253-9.

 

JG

Ruthiel

Rutxhiel: Patr. Dim. van Germ. hrôth-naam, zoals Rutger. Zie Routhiaux 2.1449 Rutghel des Pouhons, Spa; 1579 Servais Reutchelle, Sprimont (VW1935-36,93-95).

 

FD

Ruthy

1602-3 «la censé Jean Ruthier» Terriers-Namur; dérivé de l’anthrop. Rutger(i)us, cf. Ruthiel ci-dessus.

 

JG

Ruthy

zie Rottier(s).

 

FD

Rutjens

zie Roetjens.

 

FD

Rutland

Patr. oude vorm van VN Roeland.

 

FD

Rutman

zie Rotman(s).

 

FD

Rutot

Patr. Rom. dim. van Germ. hrôth-naam.

 

FD

Ruts

zie Roets.

 

FD

Ruts-

-aert, -airt. V. HROD (Roz).

 

EV

Rutsaert

zie Rotsaert, Ritsaert.

 

FD

Ruttar

zie Rotar.

 

FD

Rutte

cf. Ruther.

 

JG

Rutte

Roet(e), Ruthe: Metr. Germ. VN: Hroda, Hruada, Ruoda, Ruta, Hroda, Hruda (Fm., MORLET I). Rotkin is een vrouwennaam in de ne e. (OGN). ± 1212 Rote Slabbe, Desteldonk (GYSS. 1963′); 1398 Roete van der Beke, Meulebeke (DEBR. 1970).

 

FD

Rutte

Ruts, Rutot, Ruttar, Rutteau, cf. Ruth.

 

JG

Rutte

zie Rathé.

 

FD

Rutteau

zie Routhiaux.

 

FD

Ruttelinck

-lynck: Patr. Afl. van VN Rutger of andere hrôth-naam. Vgl. Rutten(s), Rutter.

 

FD

Rutten

Ruthen.   1.   Proven.   ,,Russon » (Loc.). — 2. V. HROD.

 

EV

Rutten

Ruttens. 1553 «Jehan Rutten» Bourg­Namur, 1570 «Rutgerus fils de feu Michel Rutten de Hamont» BourgLiège; hypocor. de Rutger, de l’anthrop. germ. hrot-gari, cf. Ruthiel. Un nom d’origine: Rutten, fr. Russon (Lb) serait tout à fait secondaire.

 

JG

Rutten(s)

Rutten, Ruttyn, -ijn, Reuten, Ruyten(s), Ruijten: Patr. Vleivorm van Rutger of andere hrôth-naam. 1400 Rutgeerde = 1384 Ruttene der tafelen knape, Tn.; 1439 Rutten van Weert = 1456 Rutgart van Wert, Ht. (ROEL. 1951); 1399 Jan Rutins, Ktr.; 1382 Willem Rutin, Zwg. (DEBR. i9/o); 1426 Goedken Ruttens, Ht. (A.GHIJSEN);

1560 Klaas Ruytens, Mtr.-Aw. (AP).

 

FD

Rutten, van

van Ruiten: PlN Rutten (L). 1347 Arnoldis de Rutten, Tn. (C. BAERT).

 

FD

Rutter(s)

Rutter, zie Roter(s).

 

FD

Rutter, (de)

zie (de) Ruiter.

 

FD

Rüttgers

zie Rutger(s).

 

FD

Ruttia

zie Routhiaux.

 

FD

Ruttiens

zie Roetjens.

 

FD

Ruttner

D. FN Reut(t)ner < PlN Reutin (BW). 1338 Arnold gen. Rûtiner, Morschach (BRECH.).

 

FD

Ruttyn

zie Rutten(s).

 

FD

Rutxhiel

cf. Ruthiel.

 

JG

Rutxhiel

zie Ruthiel.

 

FD

Rutze

Rutz(el), Ryczke: Patr. D. afl. van hrôth-naam, zoals Rudolf. Vgl. Ruts.

 

FD

Rutzerveld

-feld: Var. van Ritzerfeld.

 

FD

Ruurds

Patr. Germ. VN firôth-hard (vgl. Rottar) of hrôth-ward (vgl. Roorda).

 

FD

Ruv-

Ruw-  -et.  1.  Proven.  Ruette, (Loc.). — 2. V. HROD (Ro).

 

EV

Ruvers

zie (de) Ruyver.

 

FD

Ruvet

zie Rouet.

 

FD

Ruwaard

1. Fonction. Dignité administr. (Ane.). N° 14l. — 2. Car.

mor.  Ruw  aard,   ,,Nature   rude, dure, grossière ». — 3. V. HROD (Ro).

 

EV

Ruwaert

1. Ruwaard: opzichter, beheerder, bevelhebber van een stad, landvoogd < Fr. dial. rewart, rowart. 1369 en le warde et retenanche de Anseal le Ruwart, Verlaine (AVB). – 2. Afl. van

Delrue. 1370 Jhan vanden Dale dit dele Rue = 1398 Jan vanden Dale Ruwaert, Lauwe (DEBR. 1970). – 3. Zie Roha(e)rt.

 

FD

Ruwalder

Rowold: Ndd. Rodewold(t), D. Rodewald: gerooid bos. Of Ndd. Ruwoldt: ruw, ruig woud (DN).

 

FD

Ruwe(e)l

zie Deruelle.

 

FD

Ruwe, de

de Ruywe, de Reuwe: 1. BN: ruw, ruig, onvriendelijk, wreed. 1227 Gerardus Ruwe, Munkzwalm (GN); 1374 Adriaen de Ruwe, Gb. (SCHR.). – 2. In sommige gevallen is adaptatie

van Derue mogelijk.

 

FD

Ruwet

Ruet, Rouwet, -ez (avec w pour com­bler l’hiatus). 1472 «Lambert Ruwet» DénLa-roche, 1662 «Collin Ruwet» Bombaye, 1770 «Gille Ruwet» Retinne, 1787 «Jean-Pierre Ruwet» Hermalle; probabl. var. de Rouet; cf. aussi Leruet. – Si l’on prend en compte: 1553 «Johan le ruhez de Rhuy» La Gleize, on pourrait songer à un petit ru? Cf. aussi 1426 «Gillet dou Ruwet» TailleSoignies, probabl. d’autre origine.

 

JG

Ruwet(te)

zie Rouet.

 

FD

Ruwette

 (NF liégeois). Forme fém. du précédent plutôt que Nom d’origine : Ruette (Lx).

 

JG

Ruwisch

Rubisch, Rubisse: Rauhe Wiese: ruwe weide

(DN).

 

FD

Ruy

, Rui. 1648 «Marie Ruit» BourgNamur, 1735 «Thomas Ruy», 1777 «Germain Ruy» Couvin; nom d’origine: Ruy, à La Gleize, à Mons-lez-Liège (Lg), etc., cf. Deruy, Duruy.

 

JG

Ruy, (de)

zie De Ruy, (de) Roy(e).

 

FD

Ruychevelt, van

van Ruyckevelt, zie van Ruysevelt.

 

FD

Ruyck, de

zie de Roek.

 

FD

Ruydant

cf. Redant.

 

JG

Ruydant

zie Redant.

 

FD

Ruyff(e)la(e)rt

zie Rouflart.

 

FD

Ruyffelaere, (de)

de Ruijffelaere, Ruyfelaere, Ruyfflaere, Rouffelaere, -laers: 1. Reïnterpretatie (Iw.l) van Patr. Ruyffelart. Zie Rouflart. – 2. BerN. Afl. van Mnl. rufelen: met schop, spade werken.

Of (met ronding i/u o.i.v.j) Mnl. rifelare < ww. rifelen: villen, stropen. 1326 Willem de Riflare, Ip. (BEELE); ±1400 Willem de Rufeleere, Oud. (CASTELAIN 2002).

 

FD

Ruyfflart

Ruyfflaert, Ruyffelaert. Var. néerl. de Rufflard, Ruifflard.

 

JG

Ruyk, de

zie de Roek.

 

FD

Ruykens

cf. Roekens.

 

JG

Ruykens

zie Roekens, Roeykens.

 

FD

Ruyl

zie Roel.

 

FD

Ruyle

Proven. Rulles (Loc.).

 

EV

Ruylfott

V. HROD (Roi).

 

EV

Ruyloft

zie Roelof(s).

 

FD

Ruymae(c)ker, de

zie de Rademaeker.

 

FD

Ruymaekers

Var. de Raeymakers, Rademakers (= charron).

 

JG

Ruymans

zie Raumans.

 

FD

Ruymbek(e)

-bee(c)k, -beck, (van), zie van Rumbeke.

 

FD

Ruymen

Proven.   Rummen   (Loc.). Ruim,    ,,Terre    inculte ».    Synon.

roman. : Rome. Diminutif : Rompteau.

 

EV

Ruymen

zieReim.

 

FD

Ruymersdael, van

zie Reimersdahl.

 

FD

Ruynen, van

PlN Ruinen (DR). 1564 Cornelis van Ruynen, Den Haag-Aw. (AP).

 

FD

Ruypers

zie Reupers.

 

FD

Ruys

Ruysch, Ruisch, etc. Surnom de qqn de bruyant, moy. néerl. ruuschen ‘faire du vacar­me’ [FD], comp. le suivant.

 

JG

Ruys(s)chaert

Ruys(c)kart, Ruyssckaert, Russchaert, Ruscart, Rusca(a), Rusquart: Afl. van Mnl. ruuschen: lawaai, geruis maken, ruisen. BN voor een lawaaimaker. Vgl. De Ruysscher, D. Rausch(h)ardt. 1287 Heinircs Ruscarts soen, Rijkhoven (VMW); 1396 Jan…. Russchaert, Gb. (DE B.); 1434 Heinricus Ruschaert, Luik (MU11); 1440 Reyner Rausschart van Rijkel; 1480 Jacob Ruysgart, St.-Tr. (OBN).

 

FD

Ruysbergh

PlN Ruisberg in Duisburg (VB) (NR).

 

FD

Ruysbroeck, van

PlN Ruisbroek (A, VB, 0V). 1264 Willelmus de Ruschbroc, St.-P.-Leeuw (PEENE 1949); 1345 Gheertruut van Ruusbroec, Mech. (HB 672).

 

FD

Ruyschaert

Ruysckart, zie Ruysschaert.

 

FD

Ruyschensveld

zie van Ruysevelt.

 

FD

Ruyscheure, van

PlN Ruischeure (FV). 1298 Michaeli de Ruwescure, Bg. (VERKEST).

 

FD

Ruysel, van

Wsch. var. van Van Reusel. LNT noemt ça. 1200 een PlN Rusele (NB-G). 136 e. Willelmus deRusele,Waas(GN).

 

FD

Ruysen(s)

zie Ruissen.

 

FD

Ruysevelt, van

 (van) Ruysseveld(t), -velt, van Ruijssevelt, van Ruysevelt, van Ruychevelt, van Ruyckevelt, Ruisseveldt, Ruijsseveldt, Ruyssevelde, Ruyseveldt, -velts, van Ruijskensvelde, van Ruiskensvelde, van Ruyskensveld(e), Ruyskensveld, Ruyschensveld: PlN Ruiseveld, Mnl. ruscheveld: biezenveld. Ruisveldstraat in Tielt. 1594 van Marten Ruyssevelde, Hollebeke (DF XIII); 1560 Jan Ruyssevelt, Diegem (zie Roosevelt); i6e e. Gheerdt van Ruycevelde, Herdersem (VS1988, 235); 1602 Jan Ruusschenvelt, Aardenburg (VS i973i 300); 1693 van Ruysevelt, Mech. (MERTENS).

 

FD

Ruyskensvelde

Proven.   1.  .Campa­gne   du   sieur   Ruskin ».  —  2. ,,Champ des petits roseaux ». (Rooskensveld). V. Roos I.

 

EV

Ruysschaert

1. Proven. V. Roos I. — 2. V. HROD (Roz).

 

EV

Ruysscher, de

de Ruijs(s)cher, de Ruysser, Ruyssers: BN voor een lawaaimaker. Zie Ruysschaert. 1172 Ringodus Ruskere, Temse (GN); 1394 Hannekin den Ruuscere=Jan den Ruusschere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Ruysschinck

zie Ruyssinck(x).

 

FD

Ruysschink

Ruiz. V. RHOD (Roz).

 

EV

Ruyssehaert

Ruyskart. Dérivé de moy. néerl. ruuschen ‘faire du vacarme, du tapage’, sur­nom de qqn de bruyant [FD] ; cf. aussi Ruscart.

 

JG

Ruyssen

Ruissen. 1582 «Gertrude fille de feu Henri Ruysen» BourgLiège; hypocor. néerl. de l’anthrop. germ. hrôt-so [FD], cf. aussi Ru-sin.

 

JG

Ruyssen(s)

zie Ruissen.

 

FD

Ruysseveld(t), (van)

zie van Ruysevelt.

 

FD

Ruysseveldt

Proven. V. Roos I.

 

EV

Ruyssinck

Ruyt- -s, -ens, -ings, -inx. V. HROD (Roz, Rod).

 

EV

Ruyssinck(x),

Ruysschinck: Patr. Afl. van Germ. VN Ruzo,-so-dim. van hrôth-naam; zie Ruissen. 1239 Henricus Rusinch = 1242 Henricum Russinc, Zulte; 1280 Gherars li Rusinc, Moen (DEBR. 1980); 1381 Jan Ruushinc, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Ruyt(e),de

Zie Deruite.

 

FD

Ruyt, de

de Ruyte, de Ruijt, de Ruijdts, de Ruydts: Mnl. ruut: onbeschaafd, ruw. BN. 1326 Willem de Ruut, Ip. (BEELE); 1449 Jan de Ruyt, Mb. (A.BAERT).

 

FD

Ruytaerd

Patr. Germ. VN hrôth-hard ‘roem-sterk’: Ruthardus (Dip.). Zie Rotar.

 

FD

Ruyteg(h)em,van

PlN Ruitegem in Nukerke (OV). 1275 Gilion de Rutenghen, Nukerke ( VR 40 r°); 1291 Gillis van Rutenghem, Nukerke (CG); 1396 JacopvanRuteghem, Ronse (DE B.).

 

FD

Ruyten(s)

zie Rutten(s).

 

FD

Ruytenbeek

zie Ruitenbeek.

 

FD

Ruytenburg

Ruthenburg, Roitenbarg: PlN Ruitenborg in Dalfsen (OIJ) of Ruitenberg in Zweeloo (DR). 1486 Adulphus Ruttenberch; 1520 Ghysbertus Theodrid de Rutenbrech, Utrecht (MULIII); 1664 Georgius Jacobus a Ruttenburch, Snolensis(MULVI).

 

FD

Ruyter(e),de

Ruyters, zie (de) Ruiter.

 

FD

Ruyters

1.   V.   Ruiter.   —   2.   V. HROD.

 

EV

Ruyters

cf. Ruiters.

 

JG

Ruythooren(s)

-hoorn, -horen: BN: die de hoorn laat schallen. Zinwoord met Mnl. ruten: schallen + hoorn. Vgl. D. Schellhorn. 1575 Ruuthoorns, Cent (PDB).

 

FD

Ruytiens

-jens, zie Roetjens.

 

FD

Ruyting

-inx, zie Roetinck.

 

FD

Ruytinx

NF du Brabant flam., attesté à Gem-bloux à la fin du 18e s. (GeneaNet), qui est une var. du NF flam. Roetinck(x), dérivé du nom germ. Rutger [FD].

 

JG

Ruyts

Zie Roets.

 

FD

Ruyver, (de)

de Ruijver, de Reuver, Reuvers, Ruvers: Gepalataliseerde var. van (de) Rovere? 1396 Jan de Ruvere, Gillis de Ruvere, Everbeek (DE B.); 1699 Pieterde Ruyver, Elst (CORNELIS).

 

FD

Ruywe,de

Zie de Ruwe.

 

FD

Ruzette

1676  «Terrèze  Ruzette»  RuageAth; var. de Résette, aphérèse de Thérésette (JH, NF wallons) plutôt que dérivé du thème an-

thropon. Ruz- contenu dans le NP Ruzelinus (Vincent 73).

 

JG

Ruzette

V. HROD (Roz).

 

EV

Ruzette

zie Roussel.

 

FD

Ruzie

1. V. RHOD. — 2. Car. mor. Ruzie, ,,Dispute ». N. d’H. contra­riant.

 

EV

Ryba(c)k

Rychback: Pools rybak: visser. 1681 Joh.  ybak,Koningsbergen (BRECH.).

 

FD

Rybels

Rijbels, Rypel, Riebbels, Rieb(e)l, de Rybel, de Rijbel.de Rubbel: Patr. Dim. van een Germ. VN aïs Ribertof Riboud; vgl. Rybens. De naam werd ker(blijkens het Iw.) gereïnterpreteerd aïs Mnl. ribel: rebel, muiter. 1227 Sigerus Ribel, Vlierzele (GN); 1310 Conr. Ribeli, Rottweil (BRECH.); 1570 Jan de Rybele, Hofstade (LIEVENS); 1709 Jan de Rybbel, Oostakker (GYSS. 1971).

 

FD

Rybens

zie Rijpens.

 

FD

Rycbosch

zie Ryck(e)bosch.

 

FD

Rychback

zie Ryback.

 

FD

Rychter

zie (de) Rechter.

 

FD

Ryck-

-aert, -alts, -en, (e)mans.  1. V. rijk. — 2. V. RAD (Rak).

 

EV

Ryck(e)-

-bos ou -busch ou Ryckel (Rjc-lo),    

 

EV

Ryck(e), de

zie de Rijk(e).

 

FD

Ryck(e)bosch

-bus(c)h, -bus, Rykbosch, Rycbosch, Ryckbost, Rijckbosch, Rijckebus(ch), Ryckenbusch, Ryckembfejusch, Ruckebus(c)h, -buch, -busth, Ruqueboeuche, Reckelbus: PlN Rijkbos in Elene (OV), Rikbos in Kachtem (WV) (DF XIII). Reebos/Rijkebos in Lede (OV) (TL). In 1223 PlN Rukebusch bij Eschweiler (NRW) (TW). 1318 Willame Rucchebùsch; 1320 Simon Ruckebusch, Ip.; 146 e. Gillis Rijckebussche (DF XIII); 1387 Gontier de Rickebusch, Mkr. (DEBR. 2000); 1396 Jan Reecbosch, St.-Lievens-Esse (DE B.); 1444 Joh. Rukebusch, Morin. dioc. (MUL I); 1478 Heindric van Reecbochs, Outer-Gent (PBG); 1507 Petrus Ruckebus, Hazebroek  (MULIII); 1554 Lysbette Reecbosch = Rijcbosch, Herdersem (LIBYENS); 1614 Mahieu Rickebusch, Kaaster(DFXIII).

 

FD

Ryck(e)waert

Rijck(e)waert, etc. Forme néerl. de Ricouart, cf. ce nom.

 

JG

Ryck/Rijck, van de

zie van der Eyken.

 

FD

Ryckaert

Rykaert,  Rycquart. Nom issu de l’anthrop. germ. rik-hard.

 

JG

Ryckaert(s)

-aerd, Rij(c)kaert(s), Rijcquart, Rick(a)ert, Rie(c)kaert, Reykaert, Reijkaert, Ryckoort, Rijckoort, Rijchoort, Rycquart, Ricar(d), -a(e)rt, -a, -ardo, Ricca, Riccar(di), -o, Rikar(t), Rekar, Rekaers, Richard(s), -a(rt), -ardson, -erts, -ar(t)z, -ardy, Rischart, Ritschard, Ryssaert, Rijssaert, Ryshaert, Rits(a)ert, Ritzer: Patr. Germ. VN rîk-hard ‘machtig-sterk’: Rikard (Fm.). 1209 Ricars et Pieres, Atrecht (NCJ); 1295 Petrus dictus Ricard, St-Q.; 1340 Dionisius Richart, Jeancourt (MORLET); 1268 Joh. Richard, 1280 Claikinus Ritchart, 1397 Willame Ritsaert, 1376 Rikaerd de Wale, Ip. (BEELE); 1358 Sare Riquarts, 1368 Riquaert de Fraye, 1399 Richart le Conte, Ktr.; 1398 Hannequin Rikaert, Meulebeke (DEBR. 1970); 1391 Ritsaerts Ingelschen hofstede, Aw. (VLOEB.); 1544 Jan Rijckoort, Kortrijk (KW).

 

FD

Ryckal(t)s

Rijckal(t)s, zie Ryckhalts.

 

FD

Ryckalts

,,H. riche ». N° 280.

 

EV

Ryckaseys

BN Ricassez. Pic. rique, Fr. riche: rijk + assez: genoeg, vrij. Dus: vrij rijk. 1307Eustasse Richasseis; 1326 Heinric Rikasses; 1390 Jehan Plume dit Riqueasses, Ip. (BEELE); 1386 Henry Ricasses, Ktr. (DEBR. 2000).

 

FD

Ryckbosch

-bus(c)h, -bost, zie Ryckebosch.

 

FD

Rycke, van

zie van Rijk.

 

FD

Rycke/Rijcke, van de

zie van der Eyken.

 

FD

Ryckeboer

cf. Rijckeboer.

 

JG

Ryckeboer

V. rijk.

 

EV

Ryckeboer

zie Dericbourg.

 

FD

Ryckeg(h)em, (van)

van Rijckeg(h)em, van Rykeghem: PlN Rijkegem in Tielt (WV). 1360 Ysabeele van Rikeghem; 1382 Lauwereins van Rikeghem, Tielt (DF XIII); 1370 Willem van Rikenghem, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD

Ryckel, de

zie De Ryckel.

 

FD

Ryckel, van

zie van Rijkel(en).

 

FD

Ryckelynck

Rikelynck, Riklin, Rinclin: Patr. Dim. op (oorspr.) -lin van een Germ. rîk-naam, zoals Rijkaard. 959 Rikelinus, St.-Omaars (MORLETI). 1318 Jan Rikelinne, Stavele (JAM.). Vgl. Richelin.

 

FD

Ryckemb(e)usch

zie Ryckebosch.

 

FD

Rycken, van de

zie van der Eyken.

 

FD

Ryckenboer

zie Dericbourg.

 

FD

Ryckenbusch

zie Ryckebosch.

 

FD

Rycker(e), de

zie de Rijker.

 

FD

Ryckers

zie Rijkers.

 

FD

Ryckewaert

-aerde, Rijck(e)waert, Ryckwaert, Rickwaert, Ryekewaert, Ricouart, Riquoir, Rigoir: Patr. Germ. VN rîk-ward ‘machtig-bewaarder’: Ricuardus, Ric(c)oardus, Ri(c)quardus (MORLET I). 1037 Riquardus, Vn.; 1179 Ricuardus, Ninove (GN); 1227 Ricouars li Taillieres; 1223 Pieres Ricoart, Atrecht (NCJ); 12.96 Jakemés Ricouars, Dk. (TdT); 1387 Jehan Riqueward; 1393 Gillis Rijquewaerd, Ip. (BEELE).

 

FD

Ryckewaert

Proven. ,,Bois-,    Bosquet-,    Alluvion-    -du sieur Rie ou -riche ».

 

EV

Ryckhalts

Rijkhals, Rickhals, Ryckal(t)s, Rijckal(t)s, Rykals, Rijkals, Rickal(ts): PlN Rijckholt (NL). 1330 (Nicolaus) de Rykilt, NL (BLOI); 1562 Herman Rijckals, Mtr.-Aw.; 1546 Jan Rijckhouts, Oosterhout-Aw. (AP).

 

FD

Ryckier

Rijckier, zie Richier.

 

FD

Ryckman, (de)

zie Rijkmans.

 

FD

Ryckmans

1508   «Johan   Ryckman»,   1596 «Catherinne  fille  de  feu  Johan  Ryckman»  BourgLiège; var. de Rijckmans, génitif de néerl.rijk man ‘homme riche’.

 

JG

Ryckoort

Rijchoort: 1. Zie Ryckaert(s). –2. Verzwaarde vorm van Germ. VN Rijkoud. 1391 Ricout Janszoen = 1392 Ryecoirt Janssoen, A’dam (OA 370,384).

 

FD

Ryckwaert

zie Ryckewaert.

 

FD

Rycqua(e)rt

Rijcquart: Patr. i. Germ. VN Rijkewaard (zie Ryckewaert). 1392 Aernoud Riqueward = 1394 Arnoud Riquart, Ip. (BEELE). – 2. Rom. qu-spelling geeft fe-uitspr. weer, zodat Rycquart meestal een grafie van Rikart is (zie Ryckaerts). 1358 Sare Riquarts; 1386 Willame Riquard = 1392

Guillame Rykard, Ktr.; vgl. 1398 Yseret Ricman= Ysoret Riqueman, Moen (DEBR. 1970,2000).

 

FD

Rycx

Ryx. Génitif de (Hend-)rick.

 

JG

Rycx

zie Ryks.

 

FD

Ryczke

zie Rutze.

 

FD

Ryd/Rijd, van den

zie van der Riet.

 

FD

Rydant

-ans, -ams, zie Redant.

 

FD

Rydberg

Proven. Rietberg, ,,Colline des joncs ». N° 243.

 

EV

Ryde

Var. de Ridez?

 

JG

Ryde(y)

-er, zie Ridez.

 

FD

Ryder

Mnl. rider: rijder, ruiter. 1440 Philippus alias Rijders,Bs.(OSTYN).

 

FD

Ryekewaert

zie Ryckewaert.

 

FD

Ryelandt

Proven.   Rillande    (Dép. Grand-Rosières).

 

EV

Ryelandt

Rylant. Nom d’origine: Rilland (Zélande).

 

JG

Ryelandt

zie Rieland(t).

 

FD

Ryez

Var. de Riez, cf. w. topon. rièses ‘terrains incultes’.

 

JG

Ryez

zie Durie(z).

 

FD

Ryf

Rijff, Rieff, Rif(f): Patr. Korte vorm van Germ. VN rîk-frith ‘machtig-vrede’: Ri(c)fridus, Rifrit (MORLET I). Zie ook Reif(f ) 2.1284 Cunradus dictus Rifo, Basel (SOCIN); 1561 Hans Ryf, 1571 Dirk Ryff, Kerpen-Aw. (AP).

 

FD

Ryfa

zie Riffaut.

 

FD

Ryff ranck

Misschien adaptatie van Fr. Rivera(i)n: oeverbewoner. i/e e. Ryffranck = Ruffran = Rifranck, Maldegem; 1702 Refranck, Bg. (PDB).

 

FD

Ryffel, de

zie Riefel.

 

FD

Rygaert

-aerts, Rijgaert, cf. Reygaert(s).

 

JG

Rygaert(s)

zie Ryngaert.

 

FD

Rygaerts

. V. RAD (Rak).

 

EV

Rygersberg

. Proven. 1. Reigersberg, ,,Mont du héron ». — 2. Rikersberg ,,Colline du sieur Riquier ».

 

EV

Rygole

zie Rigol(l)e.

 

FD

Ryheul

zie Rihoux.

 

FD

Ryhon

cf. Ryon.

 

JG

Ryhon

zie Rihon.

 

FD

Ryk

zie Ryks.

 

FD

Ryk(s)

Rijk(s), Rij(c)kx, Rijcks, Ry(c)kx, Rijx, Rycx, Rix, Rick, Ricq, Rijke(n), Rijcken, Ry(c)ken, Rykken, Rikken, Riek(e), Rieks, Rieck: Patr. Eenstammige Germ. rîk-naam: Rico (MORLET I). Ook korte vorm van rîk-naam. 1271 Henricus filius Pauli dicti Rike, Waas (VS1975,281); 1300 Gherard Rijx, Varsenare (RYCKEBOER); 1397 Rike van Berst = 1398 Riquewin van der Berst, Ing. (DEBR. 1970); 1419 Rijcke van Lede = 1421 Ryquaert van Lede, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Ryk, de

zie de Rijke.

 

FD

Rykbosch

zie Ryckebosch.

 

FD

Rykeghem, van

zie van Ryckeghem.

 

FD

Ryken

1. V. Rijk. — 2. V. RAD (Rak).

 

EV

Ryken / Rijken, van de(r)

zie van der Eyken.

 

FD

Ryl

Ryll(e), zie Rühle.

 

FD

Ryland

-tant, zie Rieland(t).

 

FD

Rylke

zie Rilke.

 

FD

Rym(en)

zie Reim.

 

FD

Rymaeker(s)

-macker, zie Riemaker.

 

FD

Rymenans

Proven. Rijmenam (Loc.)

 

EV

Rymenants

Rymenans. Nom d’origine (au gé­nitif): Rymenam (Anv).

 

JG

Rymer

Riemer, Rehmer: 1. Patr. Germ. VN rîk-mêr ‘machtig-beroemd’: Ricmarus, Rimarus (MORLET I). – 2. BerN Mnl. en Mhd. riemer: riemensnijder, riemmaker. 1412 Andréas Rymer, Bistritz; 1441 Hans Riemer, Rottweil (BRECH.); 1560 Jan de Ryemere, Kleef-Aw. (AP).

 

FD

Rymmen

1. N. de passe-temps. Rijmen, ,,Rimer ». N. de rimeur. Synon. : Rymer(s), Rijmer «Ri­meur ». — 2. V. HAD (Ra).

 

EV

Ryn, van (den)

van (den) Rijn, van (den) Rhyn/Rhijn, van Ryne, van Rijne.van Reyn.van Reijn, van den Reijen: 1. Herkomstnaam naar de rivier de Rijn. 1412 Rugger vander Cruussen dit vanden Ryne, Ktr. (DEBR. 1958); 1551 Gielis van Rijn, Heist; 1559 Cornelis van den Rijn, Diest-Aw. (AP). – 2. PlN Ten Ryne in Egem en Oostkerke-Koolkerke (WV). 1360 Coppin vanden Ryne, Bg.; 1442 Jan van den Ryne, Egem (DF XIII); 1368 van Casekine vanden Rine, Egem (DEBR. 1970).

 

FD

Ryncarz

zie Reingardt.

 

FD

Rynck, de

zie de Ring.

 

FD

Rynders

cf. Reinders, Rijnders.

 

JG

Rynders

zie Reiner(s).

 

FD

Ryne/Rijne, van

zie van den Ryn.

 

FD

Rynedyck

PlN Rijndijk in Hazerswoude en Voorschoten (ZH).

 

FD

Ryng, (de)

zie Ring.

 

FD

Ryngaert

zie Reingardt.

 

FD

Ryni

Zie Reinecke.

 

FD

Rynier(s)

zie Reiner(s).

 

FD

Ryns

zie Rince.

 

FD

Ryntjens

cf. Reintjens.

 

JG

Ryntjens

zie Renkin.

 

FD

Rynvos

Rijnvos: Wsch. = Rhijnvis(ch).

 

FD

Rynwalt

zie Reinoud(s).

 

FD

Ryon

1444 «Hustin de Ryon» Dhuy, 1519 «Jehan de Ryon» BourgNamur; nom d’ori­gine: Rhion, à Dhuy (Nr), Rihon, à Harzé (Lg), plutôt qu’aphérèse de Henrion, Gérion, etc.

 

JG

Ryon

Rypens. V. RAD (Ra).

 

EV

Ryon

zie Rion.

 

FD

Rypel

zie Rybels.

 

FD

Rypens

Dérivé (au génitif) de germ. rik-berht (Carnoy 56).

 

JG

Rypers

Rijpers, Rip(p)ert: Patr. Germ. VN rîk-berht ‘machtig-schitterend’: Richbertus, Ricbertus, Ripertus (MORLET I). 982 Ribertus; 12e e. Ripertus,Gent(GN).

 

FD

Rys

Rijs, Ryssen(s), Ris: 1. Patr. Oude Germ. VN Riso, Risin (Fm.). 1393 van Hannekin Ryse f. Ystaes = 1397 van Stassin Rysine, Wervik (DEBR. 1970). -2. Zie Henri. – 3. Zie Reis.

 

FD

Rys

Rys- -er, -man. V. RAD (Raz).

 

EV

Rys

Var. graphique de Rijs, dérivé par aphérèse de (Han)rijs.

 

JG

Rys, de

de Rijs, de Reys, de Ries: 1. Korte vorm voor Van de Ryse. – 2. Var. van Reis met Iw. 1300 Jan Reys; 1440 Jan Reys = Jan de Rijs; Libbrecht Mens gheheten de Reys, Tv. (BERDEN).

 

FD

Rysbosch

Rijsbosch, Reijsbosch: PlN: Bos met rijshout. 1635 Christiaen Rysbosch, Herdersem-Aw.(AP).

 

FD

Ryse, van de(n)

van de(n) Rijse, van den Rijze, van de Reyse(n), van den/r Reysen, van Reijsen, van de Reijze, Verrijs(s)en, Verryssen: PlN Rijs: plaats waar rijshout groeit. Vgl. Van de Rijst. PlN in Wingene (WV). 1436 Pietren van den Ryse, Bg. (DF XIII).

 

FD

Rysel

Rys(s)- -elmans, -ermans. 1. V. RAD (Raz). — 2. Proven. Rijssel, ,,Lille ».

 

EV

Rysenaer

Misschien adaptatie van D. Reisner: krijger. 1294 Chunr. Reisener, Linz (BRECH.).

 

FD

Ryserhove

Reijserhove, Reyserhove, Reyzerhove: PlN Rijsenhove in St.-Pieters-op-de-Dijk (WV), Rysenhof in Ruddervoorde (DF XIII). 1694 Reyserover, 1696 Reyserover, Bg. (PDB); 1838 Antone Reysenhove, Loppem (DF).

 

 

FD

Rysermans

Rijsermans, Reyzermans: Syn. metMnl. riserleser: sprokkelaar. 1500 Willem Rysermans, Tn. (HEND.).

 

FD

Rysermans

Surnom néerl. : ramasseur de bois mort.

 

JG

Ryshaert

zie Ryckaert(s).

 

FD

Rysheuvels

Rijsheuvels: Vermoedelijk geen PlN, maar reïnterpretatie van: 1553 Godevaart Rijshevels, Hoorn-Aw. (AP); 1630 advocaet Rysheuvels, Reet (MAR.); 1634 Godefridus Reijsheuvels; 1658 Joannes Rijsheuvels, Aw. (MULV-VI).

 

FD

Rysingen, van

PlN Rijzingen in St.-Oedenrode (NB). Of Rezinge in Maldegem (OV): 1220 Risinga (TW). 1303 bi Christiane van Risinghe = Van Risinghem, Bg. (VERKEST); 1440 Leonius de Risinghen, Leod. dioc. (MULI).

 

FD

Ryskens

Rijskens, Reyskens, Reijskens, Riskin, Rischkin: i. Dim. van Rys. – 2. Zie Reyskens.

 

FD

Rysman

zie Riestmans.

 

FD

Ryspaillie, van

zie van de Raspaille.

 

FD

Ryspert

Wsch. < Ryspoort, b.v. 1647 Andréas Rijspoort; 1687 Cornelia Risports, Pop. (med. F. Denys); 1691 Ryspeert, Watou (PDB). Adaptatie van Risbourg (zie Dericbourg). Van de fréquente FN Risbourg kwam in 1820 in Béthune ook de var. Risbourgt voor (BERGER), die allicht aanleiding heeft gegeven tôt Ryspoort.

 

FD

Ryssack

zie Risac.

 

FD

Ryssael

zie Ricaud.

 

FD

Ryssaert

zie Ryckaert(s).

 

FD

Rysseg(h)em, (van)

zie van Resseghem.

 

FD

Rysselaere

Rijsselaere: Rijselaar, uit Rijsel (Nord). 1298 Mahieu Riselare, Kales (GYSS. 1963); ±1400 Colaerde de Rijselleere, Oud. (CASTELAIN 2002).

 

FD

Rysselin(ck)

zie Richelin(g).

 

FD

Rysselinck

Adaptation néerl. du NF fr. Richelin.

 

JG

Rysselmans

Riesselmann: Afl. van Van Rijssel. Vgl. Mnl. Yperman = van Yper (leper). 1503 Rysselmans werf, Zevekote (DF XIII).

 

FD

Rysselt, van

Heerlijkheid Rijsselt bij Eefde (G) (PDB).

 

FD

Ryssen(s)

Rijssen(s): 1. Door ass. < Ritsin, vleivorm van Ritsaard < Richard. Zie Ryssaert. 1326 Colin Rissin, Ip. (BEELE); 1545 Peter Rijssens, Aalst (AP).-z.ZieRys.

 

FD

Ryssen, van

van Reijsen: PlN Rijssen (OIJ).

 

FD

Ryst/Rijst, van de(r)

van der Rest, de Riest, de Rijst, de R(e)yst, van (de(r)) Riest, Rist, Verriest, Verhiest, Verreys(t), Verheyst: PlN Rijst, Riest: plaats waar rijshout groeit. B.v. PlN ter Rest=ter Rijst in Heikruis (VB) (med. B. Roobaert). 1300 Joh. vander Riist, Tv. (BERDEN); 1356 Heinrecs lant van der Riest, Elingen; 1356 Jan van der Riest, Zaventem (PEENE1949); 1396 Jan van der Rijst, Opdorp (DE B.); 1397 Zegheren van der Rijst, Ktr. (DEBR. 2002); 1463 Clays van Riest = 1466 Clays van Rijst, Desselgem (CASAERT); 1659 Pieter Verriest = van der Ryest, Avelgem (Midd. 1963, 120).

 

FD

Ryt, de

zie de Rijdt.

 

FD

Ryter, de

zie Reiter.

 

FD

Ryzenberg

zie van Rijsbergen.

 

FD

Translate »
Share This
error: Alert: Content is protected !!