Rechercher
EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.
FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).
JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007
‘t Geyn, van |
zie van Geen.
|
FD |
‘t Groenewolt, van |
zie van het Groenewoud.
|
FD |
‘T Hart |
Car. mor., ,,Le cœur ».
|
EV |
‘t Hart |
Zie de Harde. – 2. Huisnaam Het Hart (Brouwer 193).
|
FD |
‘t Hof(f), van |
zie van (den) Hove(n).
|
FD |
‘t Hooft, van |
Kan een huisnaam Het Hoofd (zie Hooft 2.) zijn, maar is wsch. een reïnterpretatie van Van ‘t Hof (zie Van (den) Hove(n)).
|
FD |
‘t Jolie |
Verkeerde grafie voor ‘t Jolie.
|
FD |
‘T Jolijn |
/ Tjolyn, ‘t Jolijn.T’Jollyn, -ijn, ‘T Jollyn.t’Jollyn, ‘t Jolyn, Tjol{l)eyn, t’Joleyn, ‘t Jolleyn, T’Jol(l)eyn, T Jolein: Afl. van Mnl. sollen, tsollen (zie Solle). BN voor een sul, sukkel. 1313 Adelise Daniels Sollins, WV (RYCKEBOER).
|
FD |
‘t Klooster, van |
zie van (der) Klooster.
|
FD |
‘t Loo, van |
zie van der Loo.
|
FD |
‘t Net, van |
Wsch. een reïnterpretatie, wellicht van de Fr. FN Fontenette.
|
FD |
‘t Riet, van |
zie van (der) Riet. Trieu, zie Dutrieu(e).
|
FD |
‘t Veer, van |
zie van de Veere.
|
FD |
‘t Wallant |
PlN ‘t Wallant in Adegem, Eeklo (OV), Aarsele, Merkem, Oostkerke, Ruiselede (WV) (DF XVI).
|
FD |
‘t Weste(i)nde, van |
zie (van) Westende.
|
FD |
‘t Zand, van |
zie van Zand.
|
FD |
T(h)il(le)mont |
,,Colline du tilleul ». Tilly. 1. Proven. Loc. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Ta(c)quet |
Tackey, Taclet, Tachet, Taché: Dim. van Ofr. tache, Pic. taque: merk(teken), vlek. 1199 Henrici Taket; 1223 Johannis Aletache = 1226 Jehans Aletake; 1238 Henri Aletake = 1242 Henricus ad Labem (= vlek), Dk. (SMTI); 1475 Amant Tacquet, Desselgem(CASAERT).
|
FD |
Ta(c)quet |
Tackey, Taclet, Tachet, Taché: Dim. van Ofr. tache, Pic. taque: merk(teken), vlek. 1199 Henrici Taket; 1223 Johannis Aletache = 1226 Jehans Aletake; 1238 Henri Aletake = 1242 Henricus ad Labem (= vlek), Dk. (SMTI); 1475 Amant Tacquet, Desselgem(CASAERT).
|
FD |
Ta(e)rwe |
Tarwé, Terwe, Tourwe, Tourwé: Tarwe, BN voor een bakker of molenaar. 1270 Willelmus Tarwine, Ktr. (DEBR. 1980); 1328 Jan Tarwe, Ip. (BEELE 1959); 1392 van Jan den Taerwe, Ktr. (SR f°3V°).
|
FD |
Ta(e)rwe |
Tarwé, Terwe, Tourwe, Tourwé: Tarwe, BN voor een bakker of molenaar. 1270 Willelmus Tarwine, Ktr. (DEBR. 1980); 1328 Jan Tarwe, Ip. (BEELE 1959); 1392 van Jan den Taerwe, Ktr. (SR f°3V°).
|
FD |
Taaks |
Zie Taak.
|
FD |
Taal |
T(h)aels, Ta(e)len: BerBN van de taalman (zie i.v.). 1429 Willem Tael = 1437 na Willem Talen, Kh. (DEKEYSER126); 1544)0051 Taels, Maris-Aw. (AP).
|
FD |
Taalman |
cf. Tael(e)man.
|
JG |
Taalman |
Taelman(s),Taeleman(s),Thaelemans,Taleman(s),Taelleman,Taliman,Talman(t): BerN van de taelman, taleman: redenaar, pleit-bezorger, advocaat. 1280 Carsteloet Taleman, Ip. (BEELE); 1407 Laureins Taelman, Aw. (ANP).
|
FD |
Taaye, de |
zie de Taeye.
|
FD |
Tabak |
Tabac(s), zie Tobback(x).
|
FD |
Tabakman |
Afl. van de vorige FN. Of jongere BerN van een tabakhandelaar?
|
FD |
Tabakman |
Profess. Cultivateur ou Tabruyn. Carac. mor. Tapruin, marchand de tabac. (Suffixe -man.„ Voyou de cabaret ».
|
EV |
Tabar |
Tabard, Tabart. 1289 «Lambers Tabars» CensNamur, 13° s. «Liebers Tabars» DocLens, 1302 «Saintine Tabart» LoiTournai, 1370 «Henris Tabars» CartValDieu, 1335 «Libotes condist Tabars» Fexhe, 1608-9 «Taba» Comp-tesNivelles; pour Dauzat 560, surnom d’après anc. fr. tabar(t) ‘manteau long, de grosse étoffe’ FEW 21, 519b et Baldinger, Etym. 1848, éventuellement nom d’enseigne, cf. 1279-80 «Pieres Au blanc Tabart» RegTournai; cf. aussi Tabarin, -y.
|
JG |
Tabareux |
Peut-être forme altérée, avec influence régressive du r, de w. tabureû ‘tambour’, cf. 1358 «les enfans le Tabureur» Vinalmont. Cf. aussi Tabresse.
|
JG |
Tabareux |
zie Taboureux.
|
FD |
Tabarin |
Tabary. Peut-être dérivé du NF Tabar (Dauzat 560), comp. montais tabarot ‘femme d’un esprit peu subtil’; ou bien, en postulant un NF de création récente, de moy. fr. tabarln ‘farceur qui fait des représentations sur les places publiques; bouffon’, d’après le nom du célèbre charlatan Tabarin (1584-1626) FEW 13/1, 7b.
|
JG |
Tabarin |
Wellicht var. van Tabourin.
|
FD |
Tabart |
Tabar(d),Tabbert: Fr. tabard, Mnl. tabbaert: tabbaard, lang overkleed, mantel. Naar het uithangbord of de ambtskleding. 1286 Jehans Tabars, Dk. (SMTII); 1328 domum Mabelie dicte Tabbaerts, Hulst (DEBR. 1999); 1390 Henric in den Tabbart, Lv.; 1335 Libotes condist Tabars, Luik (RENARD 249).
|
FD |
Tabary |
Proven. Le T initial a souvent été substitué au D’ indiquant la provenance. Nos 79, 209. D’Habaru (Dép. Assenois).
|
EV |
Tabary |
Tabery, -rij, Tabury: Ofr. taborie, taberie: lawaai. BN voor een lawaaimaker. 1349 Nicaise Tabarie, Dk. (TdT); 1570 Jacques Tabory, Prémesques-Aw. (AP).
|
FD |
Tabet |
Proven. D’Habay (Loc.) ou d’Abée (Loc et L.D.). V. Tabary. Nos 79, 209.
|
EV |
Tabo(u)let |
cf. Tabouret.
|
JG |
Tabo(u)rdon |
Afl. van Mfr. tabour, Fr. tambour: trommel. Wellicht door associatie met Bourdon.
|
FD |
Taboils |
Proven. D’à Boëlhe (Loc).
|
EV |
Tabourdon |
Tabordon. Peut-être dérivé de l’anc. fr. labour, forme médiévale de fr. tambour, mais le d étonne.
|
JG |
Taboureau |
Taboureaux, cf. Tabureau, Tabu-riaux.
|
JG |
Taboureau(x) |
Tabureau, -iaux: Ofr. taborel (dim. van tabor): trommelaar. 1279 Jehans Tabureaus; 1315 Wannesos as
|
FD |
Tabouret |
Taburet. 1366 «Taburet» Namur; dérivé en -et de l’anc. fr. labour, w. liég. tabeùr ‘tambour’, probabl. altéré (par échange des consonnes liquides r > l) en Taboulet, cf. 1503 «Jeanne Tabolet» Purnode, 1554 «Jehan Taboullet» BourgNamur, 1593 «NoëlTabolet», 1637 «seigneur Jean Tabollet» BourgDinant, 1637 «domini Joannis Taboulet» Nandrin.
|
JG |
Tabouret |
Taburet.Taboulet: Dim. van Ofr. tabor: tamboer, trommel. BerBN van de trommelaar of trommelmaker. 1404 Gilet Tabouret, Offémont (MORLET).
|
FD |
Taboureux |
Tabareux: Pic. voor Ofr. taboreor: trommelaar, trommelmaker. 1358 le Tabureur, Vinalmont(J.G.).
|
FD |
Tabourin |
zie Tambour.
|
FD |
Tabresse |
Peut-être forme contractée de *Tabu-resse, forme fém. de Tab(o)ureux, cf. Tabareux.
|
JG |
Tabresse |
Tab(o)uresse, vrl. van Tab(o)reux (J.G.). Trommelaarster.
|
FD |
Tabruyn |
Peut-être forme flamandisée de Tabou-rin[FD]?
|
JG |
Tabruyn |
-uijn, zie Tambrun.
|
FD |
Tabur- |
-iaux, -y. V. Tambour.
|
EV |
Tabur- |
zie Tabour-.
|
FD |
Tabureau |
Taburiaux, Taboureau, -eaux. 1279-80 «Jehans Tabureaus» RegTournai, 1315-16 «Wannesos as Taburiaus» ComptesMons, 1337 «Hanet le tabureal» Liège; dimin. en -eau de w. liég. labeur ‘tambour’ FEW 19, 174a ou reformation sur w. taburi ‘tambourier’.
|
JG |
Taburiaus |
Dk.; 1337 Hanet le Tabureal,Luik(J.G.).
|
FD |
Tabury |
1472 «Gielet le Taburier» Villers-FÉvê-que (d’où la «malle… Taboury»), 1609 «Henry le Tabury» = 1632 «Henry le tam-bury» Wandre = «Henry le tambourier de Wandre» Ayeneux (DW 16, 115) ; nom de profession: w. taburî ‘tambourier, joueur de tambour’ (JH, NF wallons), cf. 1683 «Hillair tambour d’Argentaux ou aultrement dit le tambourier» Hervé; pour L. Remacle (DW 16, 113-8), taburî pourrait représenter aussi rtam-bourim.
|
JG |
Tabury |
BerN W. taburi, Fr. tambourier: trommelaar. – 2. Zie Tabary.
|
FD |
Tabutaut |
-eau (NF rare en Wallonie, sans doute non indigène). Probabl. surnom formé sur moy. fr. tabuster ‘battre, frapper; chicaner, quereller; faire du bruit’ FEW 13/1, 8b.
|
JG |
Tabutaut |
-eau: Dim. van Ofr. tambut: lawaai, ruzie. BN. Vgl. Ofr. tambor = tabor.
|
FD |
Tabutaut |
Proven. D’à Bu(s)teau (Dép. Ghlin). V. Tabary. N0 » 79209.
|
EV |
Tac |
zie Tak.
|
FD |
Tac(c)a |
zie Tackaert.
|
FD |
Tac(k)oen |
Taconné, zie Taccon.
|
FD |
Tac(k)oen |
Taconné, zie Taccon.
|
FD |
Tacchini |
It. Patr. Afl. van Germ. dag-naam. Vgl. Taccon.
|
FD |
Taccon |
Tac(c)oen,Tac(k)oen,Taconné: Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Tacco, bakervorm van dag-naam: Dago, Dac(c)o, Tacco (MORLETI). 1319 Tacon(s) de Stenkierke, ‘s-Gravenbrakel (CSWI); 1441 Ghioet Takoen, Komen-Bg. (PARM.). – 2. Achteraf gereïnterpreteerd aïs Ofr. tacon: stuk, lap aan kledingstuk of schoen. BerBN van de schoenlapper, Ofr. taconnier. Tachel(et): Dim. op -elet (dubbel suffix) van Ofr. tasche: tas, beurs uit Germ. taske (D. Tasche, Ndl. tas). Vandaar LU W. xh in: 1326 Johan dit Taxhelot, Malmedy (AVB).
|
FD |
Tacen- |
Tacquen- -ier, -ière, -y.Proven. Dép. Hacquegnies, Leernes,etc. V. Tanière.
|
EV |
Tache |
1210 «Nicole Tache» NécrArras, 1223 «Johans A le Tache» ChirTournai, 1288 «Jehan Tache, le tourbier» DettesYpres, 1613 «Médart del Tache» BourgNamur; à rapprocher de la forme pic. *Take, cf. 1226 «Jehans A le Take», 1240-41 «Henrici Ad Labem» = 1242-43 «Henrico Ad le Take» CharitéTournai, 1257 «Évrart a le Take» ChartesHainaut, 1279-81 «Jehans A le Take», 1302 «Grardins A le Take» ComptesMons, surnom qui doit s’interpréter comme rà la tachen (marque distinctive), par. ex. à la tache de rousseur, à la cicatrice, etc., anc. fr. tache (cf. lat. labes ‘tache, souillure, cicatrice’ dans la mention tournaisienne de 1240-41). L’anc. fr. laisse, rouchi tache ‘poche’ FEW 17, 321 (cf. aussi Tahay, Tahet) serait secondaire.
|
JG |
Tachel(et) |
Dim. op -elet (dubbel suffix) van Ofr. tasche: tas, beurs uit Germ. taske (D. Tasche, Ndl. tas). Vandaar LU W. xh in: 1326 Johan dit Taxhelot, Malmedy (AVB).
|
FD |
Tachen- |
Tacquen- -ier, ière, -y. (Taxonaria, Bas-Latin). Teniers. -Taisnieres-sur-Hon (Loc. Région Bavai, Fr.).
|
EV |
Tachen(i)on |
Var. van Tassignon, Tassenon.
|
FD |
Tachenion |
Tachenon. Var. de Tassignon [FD] ?
|
JG |
Tacheny |
(NF de la région de Beaumont et Sivry-Rance). Sans doute var. de Tasseny, Tasnier [Tacheny à Ransart (EDTW 115) semble une erreur].
|
JG |
Tacheny |
zie Tasseny.
|
FD |
Tachet |
-é, zie Tacquet.
|
FD |
Tachon |
Volgens DAUZAT dial. var. van Taisson: das. M.i. misschien wel verfranste var. van Taccon.
|
FD |
Tack |
Tacq, Tacx, Taecke, Tach-,Tac(k)- -oen, (S)tacquet, Tack–aert, -els. V. TAD (Tak).
|
EV |
Tack |
Tacq, Tak, Taecke, Taeke. 1283 «Denis Tac», 1287«Watier Tac, le clerc» DettesYpres, 1398 «Clemme Tac» Aalbeke (Courtrai), etc.; surnom d’après moy. néerl. tak ‘objet pointu, etc.’ ; ou bien aphérèse de NF comme Boitac ou Woitac [FD].
|
JG |
Tack(e) |
Tackx, Tacq, zie Tak.
|
FD |
Tackaert |
Tacquaert, Tac(c)a: Pic. Tacquard, afl. van Pic. taque, Ofr. tache: merk(teken), vlek. BN. Vgl. Tacquet. 1358 Grat Takart, Dk. (TdT); 1458 Pauli Tackaerts, Lo (CRAEYE)).
|
FD |
Tackaert |
Tacquaert. Forme flamandisée de Jacquard, cf. 1426 «Leurent Tackart» Taille-Soignies, nom dérivé de pic. taque ‘tache’ [FD].
|
JG |
Tacke(n) |
Takken,Taeckens,Tae(c)ke: 1. Patr. Uit bakervormen van Germ. dag-naam; vgl. Dacboldus, Takebreht, Tagafrid, Tagalind/Tacalind, Dacco, Tacco (MORLET I). – z.Evtl.uit Tak.
|
FD |
Tackels |
Taekels: Dim. van Tak of Tacken? 1380 Gheerkin Tackelijn, Ip. (BEELE).
|
FD |
Tackey |
zie Tacquet.
|
FD |
Tacnière |
Tacniere, cf. Tacquenière.
|
JG |
Taconné |
Cf. 1203 « Hue & Liejars Tacon» Nécr-Arras, 1360-61 «Colars Tacons» = 1364 «Co-lars Tackons» PolyptAth; probabl. dimin. en -et de moy. fr. façon ‘talon du soulier’, ainsi moy. fr. tacquonet, (Tournai) taconnet ‘petite pièce de raccommodage’ FEW 17, 300b, comme surnom de cordonnier, de savetier.
|
JG |
Tacquenier |
1289 «le maison Takenier» Cens-Namur, 1597-98 «Jan Tacquenier» Comptes-Nivelles, 1623 «maistre Gérard Tacquenier» DénChimay, 1676 «Guillaume Tacquenier» RuageAth; nom de métier: anc. fr. taconier ‘savetier, rapicceur’ FEW 17, 301b, avec finale -on-ier, -onier, affaiblie en -enier. m Forme fém. : Tacquenière, -iere, Tacnière, -iere.
|
JG |
Tacquenier |
-i(e)re, -ière,Tacnière, -iere: Ofr. taconier: schoenlapper, versteller van kleren. En fem. op – ière. Vgl. Taccon 2.1559 Gillis Tackenier, Bs. (HB 244); 1631 Joannes Tacquenier, Bergen (MUL V).
|
FD |
Tacquet |
cf. Taquet.
|
JG |
Tacquin |
cf. Taquin.
|
JG |
Tacquin |
zie Taquin. Tacx, zie Tak.
|
FD |
Tacx |
zie Tak.
|
FD |
TAD |
..Action ». V. THEUD, (THID, THOED, THUYD) et THOR. Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême. N° I. Cas sujet : Tad (Dad, Taed) et Cas régime normal : Tad- -en, -on. A. Formes Tad, Dad. I. N. simples ; Taton, Tacts, Taton. II. N. simples avec suffixe : T.-ino : Tarin. III. N. composés. ‘s T.-hari : Stadier, Taterman. B. Formes Ta(d), Tah, Tal, Tar, Tay. I. N. simples. Daele, Stamanne, Tael(e)-, Daele-, Taye- -man(s), Daels. Ta(e)lens. Tah-, Tal-, Dali- -on(s). II. N. simples avec suffixes. T.-etto, -ez : Taill- -et, -ez. III. N. composés. T.-bard: Talabard, (S)talpaert. T.-bod: Talbot. T.-hard : Stall-, Ta- -yaert, Taillard. T.-hari: Dah-, Tah- -i(e)r, -y, -et. T.-maru : Talmar. C. Formes Tak ou Tag. N. simples. Tack, Tacq, (S)tage, Dax, Tac-, Tag- -o(e)n. 359
II. N. simples avec suffixes. T.-ino : Taquin. (‘s)T.-etto : (S)taquet, Taxhet. T.-ling : Dagelinckx. III. N. composés. T.-hard : Dackaert(s), Sta(c)qu- -ard, -art. T.-hari : Daguerre, Stagier. D. Formes Taz (Dast, Dats). I. N. simples. Daes, Taes, Stas, Thays(e), Stas(s)en(s). II. N. simples avec suffixes. (‘s)-T.-ino : (S)tass(a)in, Tass- -ignon, -non. \’s)T.-atto, -etto : Tazat, (S)tasset. T.-ekin : Tasquin. III. N. composés. T.-hard: (S)tassa(e)rt. T.-hari : Tassier(s). T.-hrod : (-roi) : Tasseroul. T.-wald : Tass-, Taz- -iau(x), -iat, -ay. T.-wulf : Tassoul. N° II. Cas régime inversé. A. Forme Tand, Dand. I. N. simple: Tant. II. ‘N. simples avec suffixes. Dand-, Dant- -in, Dandino. III. N. composés. T.-hari: Tandy. T.-hlod: Dandelot. T.-wald: Tandel. B. Formes Tan, Dan. I. N. simples. Dan, Tan- -sens, -son. Daens, Daenen(e), Dan(n)on. II. N. simples avec suffixes. T.-ino : Dannin. T.-iz : Dann-, Dhan- -is. T.-ing : Daeninck. III. N. composés. T.-hari : Danhier. T.-wald : Dan(n)- -(e)au(x), -aut, -iau(x), -iou, -e(e)l(s). C. Formes Tanc, Danc. I. N. simples. Tang(h)e, Tagnon. II. N, composés. T.-hard : Tancard, Danckaert. T.-hari: Dankers. T.-rad : Tancré, latinisé Tancredi. T.-wad (-wan) : Danckoine . T.-wald-: Dankelman. T.-Wid: Danguy. D. Formes Tanz, Danz. I. N. simples. Danz(e), Den(t)z. II. N. simpels avec suffixes. T.-etto : Dansette. T.-az : Danzas. III. N. composés. T.-hard: Dansaret. T.-hari : Danser. N°» 79, 232. — 2. V. TAD (Ta).
|
EV |
Tad(d)ei |
Taddeo, Taddio, Tadej, Tadin(i), -ino: It. Patr. Lat.HNThaddeus.
|
FD |
Tae(l)l- |
-ens, -(e)mans. 1. V. Dal.
|
EV |
Taecke |
Taeke, cf. Tack.
|
JG |
Taecke(ns) |
Taeke, zie Tacke(n).
|
FD |
Taekels |
zie Tackels.
|
FD |
Taeldeman |
Taildeman, Tailleman. Probabl., avec évolution du / mouillé en -Ide, var. de Tael(e)man, etc. (ci-après) plutôt que moy. néerl. tailleman ‘fonctionnaire chargé de la taille ou impôt’ [FD].
|
JG |
Taeldeman |
zie Tailleman.
|
FD |
Taeleman(s) |
zie Taalman.
|
FD |
Taelen |
zie Taal.
|
FD |
Taelen, (van (der)) |
Dertaelen: PlN? BerBN voor een advocaat? Naar Taelman? Of BN voor iemand die ‘wel ter talen’ is, een welbespraakte: 1390 Henric ter Taie, Lv. (DE MAN 1981,147); 1444 Pieter vander Taie, Wetteren (PARM.); 1486 van Henricke vander Talen, Bs. (OSTYN).
|
FD |
Taellenaere, de |
zie (de) Tollenaere.
|
FD |
Taelman |
Taalman, Taeleman, Taelleman, au génitif: Taelmans, Taelemans. 1276 «Wil-laumes Taleman», 1277 «Anies Taleman», 1285 «Kersteloes Taleman», 1484 «Cristelos Taeleman» Ypres, 1573 «Claire Tallemans» BourgLiège; nom de profession: moy. néerl. tael(e)man ‘avocat, orateur, interprète’. Cf. aussi Talman(t).
|
JG |
Taelman(s) |
Taelleman, zie Taalman.
|
FD |
Taelmeester |
Hypercorrect voor Mnl. tolmeester: inner van de toi, tollenaar. Vgl. De Taellenaere.
|
FD |
Taelmeester |
NF synonyme de Taelman.
|
JG |
Taels |
zie Taal.
|
FD |
Taems |
Taens, zie (de) Tand(t).
|
FD |
Taeremol |
cf. Termolle.
|
JG |
Taeremol |
Proven. V. Terre.
|
EV |
Taeremol |
zie Termolen.
|
FD |
Taerwe |
V. Tarwe.
|
EV |
Taes |
Tais: i. Patr. Korte vorm van Eustaes, HN Eustachius. 1347 Jan Taes; 1397 Peter Tays = Peter Taes, Tn. (C. BAERT). – 2. Zie Taets.
|
FD |
Taeter |
Taëter, Tater, Thaeter. Formes régionales dialectales du nom ail. Diether, Dieter (M. Gottschald, Deustche Namen-kunde); NF romanisé, avec remotivation, en Teatre, Théâtre, cf. ces noms.
|
JG |
Taeter |
Taëter: Patr. Thâter, Dâther: Diet(h)er (GOTTSCHALD). Vgl. Théâtre.
|
FD |
Taets |
Surnom: moy. néerl. taets(e) ‘clou à grosse tête, crampon, etc.’ [FD].
|
JG |
Taets |
Taes, Thaets: BN naar de taats: kram, haak, spijker met brede kop. BerBN. 1268 Piterkinus Taits; 1326 Jan Taets, Ip. (BEELE); 1398 Griele Taets = Grielkin Taes, Meulebeke (DEBR. 1970); 1349 Janne Teetseken van taetsen, van naghelen op raethuus, Lv. (DE MAN 1959,712).
|
FD |
Taevernier, de |
zie (de) Tavernier.
|
FD |
Taey- |
-aert, -mans. 1. Car. phys. ou mor. Taai, ,,Tenace, dur ». Synon.: De Taeye. — 2. V. TAD (Ta). — 3. V. Taille.
|
EV |
Taey(e), (de) |
de Taaye, de Ta(e)ije, (de) Taye, Tay, Thaey, de Thaey(e), de Thaeij(e), de Tey(e), de Thay(e), de Theye, de Theije, Thuy.Thuij: BN voor iemand die taai, geduldig, volhardend is. 1268 Hankinus Taie; 1304 van Ghiisbrechte Taien, Mech. (HB 658); 1375 Clais de Taye, Ip. (BEELE); i6e e. Amant de Teye, Waas (VAN G. III, 01).
|
FD |
Taeyaert |
au génitif: Taeyaerts, Tuyaerts. Dérivé de néerl. taai ‘souple, patient’, cf. De Taeye [FD].
|
JG |
Taeyaerts |
Tayaerts, -art, Tuyaerts, Tuijaerts: Afl. van bnw. taai. BN voor een taaie, iemand met geduld en uithoudingsvermogen. Vgl. De Taey(e), Taeymans = Tuymans. 1329 Willem Tayaert, Aksel (GYSS. 1999); 1400 Janne Tayaerd, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Taeyman(s) |
Ta(e)ijmans,Taymans,Taijmans, Thayman,Tayemans,Theymajis,Teijmant, T(h)uymans: Afl. van taai. Zie De Taeye, Taeyaert(s). ± 1400 Willem Taye dit Taymans, Bs.; 1390 J. Taymans, Overijse (Midd. 1964,1-17; 1966, 96-99).
|
FD |
Taeymans |
Tuymans. Surnom néerl. (au génitif) : dérivé en -man de taai avec le même sens que le précédent ‘souple, robuste, résistant’, cf. aussi De Taeye [FD].
|
JG |
Taf(f )in |
Taffijn, -yn, -ein: Patr. Wellicht vleivorm van een Germ. VN aïs Dagfridus, Dagafrit, Tagafrid (MORLETI). 1372 Taffin Harelle, Beaumerie; Taffin le Guinois, Brimeux (CMM); 1437 Jehan Taffin, Dk.(TTT).
|
FD |
Taf(f)oreau |
Dim. van Ofr. tafur: boef, schurk, vagebond, verrader. 1280 Willaumes Tafurneaus, Dk. (RL).
|
FD |
Taffarel |
NF importé en Belgique, soit du Frioul, soit du Cantal ou de l’Aveyron.
|
JG |
Taffarel |
Var. van Tafforeau? De Felice verklaart Taffarello evenwel als verkoper van vaatwerk.
|
FD |
Taffe |
Proven. 1. ,,D’Ave » (Ave-et-Auffe, Loc.). — 2. Dave (Loc). V. Tabary. NOB 79, 209
|
EV |
Taffe(t) |
Tafte: Wellicht zoals Taffin dim. van een Germ. bakernaam. |
FD |
Taffeiren |
Taffeirne, zie Taverne.
|
FD |
Taffin |
Taffyn (NF de la région de Courtrai et Tournai). 1437 «Jehan Taffm» Tournai, 1457 «Claude Taffm», 1714 «Nicolas Taffm» BourgNamur; probabl. dérivé hypocor. d’un nom germ. du type Dagfridus, Tagafrid (Morlet, NP Gaule I, 63), cf. 1372 «Taffm Harelle» (Beaumerie), «Taffm le Guinois» (Brimeux) CartMontreuil [FD].
|
JG |
Tafforeau |
Taforeau; Thafournel. 1280-81 «Wil-laumes Tafurneaus» RegTournai; dérivé en (-in)-eau de l’anc. fr. tafur (peu représenté dans le domaine d’oïl) ‘sarrasin; truand, coquin’.
|
JG |
Tafniez |
cf. Tavernier.
|
JG |
Tafniez |
zie Tavernier.
|
FD |
Tafte |
zie Taffet.
|
FD |
Tag(h)on |
Tegon: Var. van Taccon? Of hypercorect voor Tahon? Tagliaferri, -fer(r)o: Vgl. Fr. Taillefer, D. Eisenhauer, Haueisen. Naam van een ridder, die op het harnas loshouwt, of van een ijzersmid. Tagliapietre: It. BerN van de steenhouwer.
|
FD |
Tagnon |
Nom d’origine: Tagnon (Ardennes).
|
JG |
Tagnon |
Tognon: 1. PlN Tagnon (Ard.). – 2. Patr. Korte vorm van Antonion, vleivorm van VN Antonius. 1664 Antonius Taignon, Bastenaken (MULVI).
|
FD |
Tahan |
PlN Tahans in Gedinne (N). 1449 Jehan de Tahan, Namen (J.G.).
|
FD |
Tahan |
Surnom: w. nam. tayan. (Bouillon)ta-cm ‘taon’ FEW 13/1, 3b, cf. Tahon (ci-dessous), mais aussi nom d’origine: Tahans, à Gedinne (Nr), cf. 1449 «Jehan de Tahan» AidesNamur.
|
JG |
Tahay |
LU W. tahê: hinkelblokje (J.G.). Maar: 1336 Jehans Tahiaus, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Tahay |
Tahet, Taxhet, Taxquet. Surnom: w. liég. tahê, (Esneux) tahèt ‘palet pour jouer à la marelle’FEW 13/1, 138b, ou bien dérivés (non attestés sous une forme masc.) en -ê, -et, de w. liég. tahe ‘poche d’un vêtement’ FEW 17,321b, cf. 1326 «Johan dit Taxhelot» CartValBenoît, 1660 «Gielet le Toxhelet» Olne (cf. BTD 26, 250). Comp. également Tache et Taquet.
|
JG |
Tahay |
V. Tasiaux.
|
EV |
Tahet |
Zie Taxquet.
|
FD |
Tahir |
Proven. Tabler (Dép. Evelette).
|
EV |
Tahir |
Tahyr, w. nam. Tayîr, Thaïr (graphie maladroite). 1565 «Gérard de Tahy», 1570 «Pieron de Tahier», 1604 «Gérard Tahier», 1662 «Françoise Tahir» BourgNamur; nom d’origine: Tahier, à Évelette (Nr). – À distinguer de: 1371 «Gérard li Taxhier, mercier» AnthrLiège, nom de métier dérivé de w. liég. tahe ‘poche’ (BTD 26, 250), cf. Tahay, Tahet (ci-dessus).
|
JG |
Tahir |
Tahyr. Fr. FN Tahier. Ofr. taier: modderpoel. PlN Tahier in Evelette (N). 1576 Lambert de Tahier; 1565 Gérard de Tahy, Namen (RBN). – 2. Of var. van Taillier? – 3. Afl. van LU W. tahe: zak, tas. BerN. 1371 Gérard li Taxhier, mercier, Luik(J.G.).
|
FD |
Tahon |
en o.m. Jan Tanghe, Roes. (VS1979,185-6).
|
FD |
Tahon |
Taont, Thaon. 1272 «Beatrici Dodden-ges filie le Tahon», 1272 «relicta le Thahon» PolyptVillers, 1279-80 «Jakemes Tahons li portere au carbon» RegTournai, 1472 «Jehan Tahon», «Jacquemin Thahon» Montquintin; surnom: fr. taon (insecte), w. ta(h)on, layon, tayan, etc. FEW 13/1, 3b; ALW 8, 302-3 (cf. É. Legros, BTD 27, 141); cf. aussi Tahan. Pour une approche globale des dérivés de l’étymon *tab-/tabanus, cf. DicPatRom 1997, 264-8.
|
JG |
Tahon |
zie Taon.
|
FD |
Taice |
Probabl. var. francisée de Thays, hypocor. néerl. de Mathias.
|
JG |
Taice |
Taich. 1. Proven. ,,D’Aische » (Loc.). Synon. : Daiche. — 2. ,,D’Haise » (Dép. Mortier). V. Tabary. (Nos 79, 209).
|
EV |
Taice |
zie Tijs.
|
FD |
Taich |
zie Teich.
|
FD |
Taicon |
Var. van Taccon?
|
FD |
Taière |
zie Taillier.
|
FD |
Tail(le)fer |
Talifré: Zinwoord taille (le) fer: die ijzer snijdt. Naam voor ridders die het harnas van de tegenstrever doorkliefden. Vgl. Eisenhower. Via de ridderliteratuur (LANGLOIS 629; LIND. 1951, 508) werd de naam ook aïs VN gebruikelijk. De vorm Talifré heeft gedemouilleerde 1 en metathesis (fer/fre); vgl. Talifert. 1284 Danielis Taillefîer, Ktr.; 1335 waren Boidins Taillefier, Heestert; 1418 Taillefer Lodijc, Ktr. (DEBR. 1980, 1971,1958).
|
FD |
Taildeman |
1. Profess. V. Taille. — 2. Proven. ,,D’Aillemont » (Dép. Wodecq). V. Tabary. Nos 79, 209).
|
EV |
Taildeman |
cf. Taeldeman.
|
JG |
Taildeman |
Tailemonde, zie Tailleman.
|
FD |
Taildon |
NF rare à Mons, dont l’origine est incertaine (p.-ê. d’origine étrangère).
|
JG |
Tailfer |
1. Proven. Dép. Lustin. — 2. Profess. ,,Ferronier ». (Comp. : Taillaferro, N. italien).
|
EV |
Tailfer |
Taillefer. 1295-1302 «Gilles Taillefer» ImpôtArtois, 1302 «Jehanès Taillefier» Loi-Tournai, 1444 «Taillefer de Fleurus» Fleurus, 1472 «Jehan genre Tailfer» DénVirton, 1497 «Collart Taillefer», 1508 «Godefroy Tal-lefer», 1602-3 «Michiel Tailfer» Terriers-Namur; surnom guerrier: anc. fr. (qui) taille fer ‘qui tranche le fer’ ou nom d’origine: Tailfer, à Lustin (Nr), de même origine. – Comp. également 1288 «Michel Taillevent, le clerc» DettesYpres.
|
JG |
Taill- |
-et, -ez. 1. Proven. Tayait (Dép. Castillon) ou ,,D’Allier » (Dép. Maulde. N08 79, 209). — 2. V. Taille. — 3. V. TAD (Ta).
|
EV |
Taillaire |
zie Taillier.
|
FD |
Tailland |
BN Ofr. taillant: levendig, vurig. 1222 Henris Taillans, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Taillandier |
Tal(l)andier: BerN voor de vervaardiger van allerlei snijdend gereedschap (voor timmerman, wagenmaker), later (Mfr.) ook kleermaker (DNF).
|
FD |
Taillandier |
Tallandier. Nom de métier: anc. fr. taillandier ‘fabricant d’outils tranchants pour les charpentiers, les charrons’, w. liég. tèyandî, etc. FEW 13/1, 42a, aussi tailleur d’habits (dans le Sud de la France).
|
JG |
Taillard |
1. Proven. Tayard (Dép. (Dép. Castillon). — 2. V. Taille. — 3. V. TAD (Ta).
|
EV |
Taillard |
-aert, -iard, -au: Afl. van Fr. tailler: snijden, houwen. BerN van de kleermaker (tailleur, snijder) of de steenhouwer. 1460 Perine Talgaers, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Taillard |
Tailliard, Tayart. 1595 «Jean Tail-hart» Bouffioulx, 1611 «Jean Taillart» Dén-Florenville, 1624 «Vauthi le Thailar», 1660-61 «Simon Tayart» émigrés en Suède; surnom guerrier: porteur d’épée, celui qui «taille» (comp. anc. fr. taillarde ‘épée pour frapper de taille’ FEW 13/1,42a); pourrait être également un surnom péjoratif (mauvais tailleur) ou erotique, cf. w. liég. tâyàr ‘vulve de vieille femme’ (dér. de tâye ‘aïeul’) DL 629a.
|
JG |
taille |
Impôt prélevé sur les roturiers. Profess. N. de collecteur d’impôt . Variantes : Taill-, Tay(e)–ard, -a(e)rt, -et, -ez, Taljaard, Taillaire, Tallier et Teiler (V. Tellier). Taildeman, Tailleter, Taillieu. Taillaire (N. donné autrefois au collecteur de la taille).
|
EV |
Taille |
Surnom à partir d’un des nombreux sens du mot taille (stature, tranche de pain, impôt direct sur les personnes, etc.) FEW 13/1, 39- 55; ou bien nom d’origine: (La) Taille, topon. forestier fréquent en Wallonie, cf. Détaille et Taye (p.-ê. d’autre origine).
|
JG |
Taillebuis |
Un composé fr. rtaille buisn serait surprenant; plutôt graphie défectueuse de Taillebois, surnom de bûcheron, de «tailleur au bois ».
|
JG |
Taillebuis |
Zinwoord taille bois: houthakker.
|
FD |
Taillefer |
cf. Tailfer.
|
JG |
Tailleman |
cf. Taeldeman.
|
JG |
Tailleman |
Ta(e)ldeman, Taildeman, Tailemonde: BerN van de ambtenaar belast met de taille, d.i. het omslaan van de lasten, belastingambtenaar. Vgl. Tindemans (DEBR. 1985,67)? Wsch. veeleer Taalman.
|
FD |
Taillepied |
Nom d’origine : Taille Pied, à Erpion (Ht).
|
JG |
Taillepied |
PlN Taille Pied in Erpion (H).
|
FD |
Tailler |
-iez, -ir, zie Taillier.
|
FD |
Tailler |
Taillier, Thaillier, Tallier, Talier, Ta-liere, Talière, Taillière. 1201 «Ernols Tail-liere», etc. NécrArras, s.d. «Gerardi dicti le Tailhier» ObitHuy, 1277 «Pieres li Tailliers» DettesYpres, 1279-80 «Colars de Sotenghien li talliere de dras», 1280-81 «Jehans de Cambrai li tallieres de dras» RegTournai, 1752 «Marie Catherine Tailler» AnthrSt-Hubert; semble représenter l’anc. fr. (1260) taillere ‘celui qui taille des habits’, cas sujet de fr. tailleur FEW 13/1, 43b, cf. Tailleur (ci-dessous). – Également forme fém. : 1272 «Ka-terine le thailleresse», «Beatrix li Thalresse» PolyptVillers.
|
JG |
Taillet |
cf. Taillez.
|
JG |
Tailleu(r) |
Taillieu,Tallieu,Tail(i)eu,Tal(l)eu(x),Talewee, Letailleur, Letallieur: i. BerN van de kleermaker, Fr. tailleur. 1314 Alêne Sceppers fille Wautier le Tailleur, Ip. (BEELE); 1298 Jacobi le Tailleur, Bg. (VERKEST); ± 1500 Jan Taelewee, Pop. (V. HILLE 1969, IX). – 2. BerN van de steenhouwer. 1333 Renier le Tailleur pour taillier piere; 1337 Symon le Tailleur de piere; 1337 Mahuiet le Tailleur pour … tallier, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Tailleur |
Taillieu, -eu, Tallieu, -eux. 1269 «Ghiselins le Tailleur», 1276 «Michel le Tailleur» DettesYpres, 1286 «l’estre Obert le Talleur» CartBinche, 14e s. «Thumas le Tailleur» DocLens, 1319 «le femme Ansiel le Tailleur», 1336 «Mahiu le Tailleur» Comptes-Mons, 1382 «Jehan Dalloir le tailheur» Guill-Liège, 1540 «Renchon le tailleur» Forge-Mirwart; nom de métier: fr. tailleur, w. tayeû, tèyeû, qui est généralement un tailleur de draps (un tailleur d’habits est le plus souvent un parmentier, cf. ce nom), mais ce pourrait être aussi un tailleur de pierre (cf. 1337 «Symon le Tailleur de piere» ComptesMons), un sculpteur (cf. 1365 «Sandrart Mannet tailleur d’images» TailleMons), un bûcheron (cf. 1365 «Jehan le Boullenghier tailleur au bos» TailleMons) ou même le répartiteur de la taille (sens attesté au 13e s. en Artois, cf. R. Berger, Littérature et société arrageoises, 1981, 176 et 291).
|
JG |
Taillez |
Tailliez, Talliez, Taillet. Probabl. var. de Tailler.
|
JG |
Tailliard |
cf. Taillard.
|
JG |
Taillie(r) |
-iez, -ière, Ta(i)lly, Thaillier, Talier, -ière, Tallir, Thaïr, Tailler, -ez, -et, Thayer,Ta(i)llaire, Taière, Taière, Tajer: Ofr. taillere, var. (cas-sujet, d.i. onderwerpsvorm) van tailleur. BerN van de kleermaker of steenhouwer (VW1984,49). Zie Tailleur. 1201 Ernols Tailliere; 1227 Ricouars li Taillieres, Atrecht (NCJ); 1298 Joh. Taillier, Kales (GYSS. 1963); ±1300 Jehans li Talleres, surres (= naaier, kleermaker), PdC (BOUGARD).
|
FD |
Taillier |
Taillière, cf. Tailler.
|
JG |
Taillieu |
cf. Tailleur.
|
JG |
Taillieu |
Profess. 1. ..Collecteur de la taille ». V. Taille. — 2. «Tailleur (de pierres ou d’habits, suivant les dialectes). N° 152.
|
EV |
Tailly |
Nom d’origine: Taillis (fréquent en Wallonie) ou var. de Taillier [FD].
|
JG |
Tailly |
PlN Taillis; zie Tallis. – 2. Zie Taillier.
|
FD |
Taine |
Taisne, de Taisne: Ardense PlN Taine, die beantwoordt aan W. Thier < Lat. terminus: grens, heuvel, hoogte. Vgl. Determe. – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de famille Taine. RIO XXI (1969), 215-6.
|
FD |
Taine |
Taisne. 1751 «Jean-François Taisne» BourgNamur; le -s- n’étant pas étymologique, NF ardennais d’origine: léne (w. liég. tiêr, w. nam. tiène) ‘côte, tertre’. – Bibliogr. : J. Her-billon, Le NF Taine, RIO 21, 1969, 215-6.
|
JG |
Tainmont |
Probabl. aphérèse de Quert(a)inmont.
|
JG |
Tainmont |
Proven. Thinmont (Dép. Leval-Chaudeville).
|
EV |
Tainmont |
Verkort < PlN Quertainmont.
|
FD |
Tainsy |
cf. Tinsy, Tincy.
|
JG |
Tainsy |
Zie Tency.
|
FD |
Tainte(g)nier |
Teintenier,Tentenier,-iez, Tintigner, Tintinier, Tintinger, Tintillier: BerN Pic. taintenier, Fr. teinturier: (laken)verver. 1298 Simon le Taintelier, Kales (GYSS. 1963);+1300 Wautier de Poperinghes li tainteniers, Ip. (KCTD1981,171); 146 e. Phlippon le Taintenier… pour les taintures, Rijsel (DUPAS 82).
|
FD |
Taintenier |
-egnier, Teintenier, Tentenier, -iez, Tintinier, – Taintenier, igner. 1280-81 «Jakemes le Taintenier de Sollemmes», «Escaudains li Tain-teniers» RegTournai, 1284 «Jehan le Taintenier», 1285 «Belie li Tainteniere» Dettes-Ypres, 1286 «Francon le Taintenier» Cart-Binche, 1287 «Jeh. li Rous, le taintenier de dras» DettesYpres, 1289 «Girars le Tinteniers» CensNamur, 1303-7 «Raul le Tintenier» Po-lyptSalzinnes, 1365 «Jehan le Taintenier arba-lestrier» TailleMons, 1417 «Jehans le Tintenier», 1676 «Guillaume Tintenier» RuageAth; nom de métier: t(e)intenier ‘celui qui teint les tissus’. Cf. aussi Tintilaire.
|
JG |
Tairaix |
Tairez, cf. Théret.
|
JG |
Tairaix |
Tairez, zie Thiré.
|
FD |
Tais |
zie Taes.
|
FD |
Taisne |
zie Taine.
|
FD |
Taisnier |
Proven. L.D. ..Tanière ». Synon. : Tassenier, Ténier. N° 18.
|
EV |
Taisse |
zie Tijs.
|
FD |
Taitauche |
NF rare en Wallonie (à Antoing) et dans le départ, voisin du Nord; probabl. dérivé en -asse, pic. -auche (comp. les NF Courtauche et Goutauche) du v. téter (le sein), cf. par ex. fr. tettard, w. nam. tètau ‘celui qui tette beaucoup, qui tette volontiers’ FEW 17, 337a, ainsi que (moy.) fr. tétasse f. ‘femme qui a de grosses mamelles pendantes et flasques’ id. 335b.
|
JG |
Tajch(man) |
zie Teich.
|
FD |
Tajer |
zie Taillier.
|
FD |
Tak |
Taks, Takx, Tack(e), Tac(q), Ta(c)x, Taaks: Tak: rijs, spruit, tak, voorwerp met scherpe punt. BN. Vgl. Fr. FN Branche, Pic. Branque, D. Zweig. 1304 Canin Tac, Ip. (BEELE); 1397 van Joes Tacke; 1398 Gillis Tac, Tane Tacx, Wg. (DEBR. 1970); 1399 Lauwers Tac de scrinewerkere, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Tak, van den/r |
DF XV, 683 noemt een stuk land Den Tak in Deerlijk.
|
FD |
Takken |
zie Tacke(n).
|
FD |
Tal- |
-abard, -bot, -ens, -in, -mar, -on. V. TAD (Ta).
|
EV |
Talandier |
zie Taillandier.
|
FD |
Talboom |
Tolboom: Naam uit het houthakkers- en houthandelaarsbedrijf, die ongetwijfeld op het tellen van de gevelde bomen slaat. Vgl. Mnl. talhout: hout dat bij een bepaalde hoeveelheid (getal) wordt verkocht; talsteen: elke 20006 gebakken steen (Rupelmonde, zie GN). De FN beantwoordt aan D. FN Zahlbaum, die GOTTSCHALD ten onrechte aïs Sahlbaum verklaart. 1163 Walteri Talbome; 1231 Egidius Talboum; 136 e. Wouter Talboem, Cent (GN).
|
FD |
Talbot |
1459-60 «Jehennin Talebot» Laon, 1530 «Lambert le Tallebot» Embourg, 1675 «Ma-thy Talbot» Wandre, etc.; NF anglais, probablement introduit en France par des émigrés aux 14e-15e s., et qui s’est répandu dans l’est de la Wallonie avec une valeur péjorative: diable, brigand, voleur, malpropre, etc. -Bibliogr.: J. Herbillon, Le NF Ta/bot et la tradition wallonne, VW 58, 1984, 45-47.
|
JG |
Talbot |
Talbut: Volgens FELLER 259 uit W. talebô: taille-bois. BerN van een houthakker. Maar REANEY vermeldt aïs oude vormen: 1121 Talebotus; 1146 Talebod; 1185 Talebot; slechts éénmaal in 1202 William Taillebot. Voor Tallboy(s) geeft hij wel taille-vormen: 1086 Ralph Tailgebosc, Taillebosc. Daarom veeleer Patr. MORLET verklaart Talebot aïs dim. van VN Talebert, Germ. VN Talabert. Vgl. Dalbertus, Tolbert (MORLET I). ne e. Hugo Taleboth (ASB 45i); H59 Jehennin Talebot, Laon (MORLET). De FN kan net zo goed op een bodo- of baltha-naam teruggaan: Talebod (REANEY), Dalbaldus (MORLET I). 1268 Grieta Talebot; 1305 Andrieu Talebout, Ip. (BEELE); 1584 Simon Talbout, Middelburg (AB). – Lit.: J. HERBILLON, le nom de famille Talbot… VW 58 (1984), 45-47.
|
FD |
Taldeman |
zie Tailleman.
|
FD |
Taleman(s) |
zie Taalman.
|
FD |
Talen |
zie Taal.
|
FD |
Taleu(x) |
Talewee, zie Tailleur.
|
FD |
Talfumier |
(NF de Colfontaine et Mons). NF à interpréter sans doute comme un surnom phrastique (ré-, é-)tale fumier (avec aphérèse du (r)é- initial) ou taie fumier composé avec le v. taler ‘broyer’ Gdf 7, 633 [MH].
|
JG |
Talier |
-ière, zie Taillier.
|
FD |
Talier |
zie Thaler.
|
FD |
Taliere |
cf. Tailler.
|
JG |
Talifré |
Comme pour Talifert (Dauzat 562), altération de Taillefer?
|
JG |
Talifré |
Zie Taillefer.
|
FD |
Taliman |
zie Taalman.
|
FD |
Talin(g) |
Wsch. Patr. Vleivorm van b.v. Talbot. 1432 Aellert Talinc, A’dam (NHC).
|
FD |
Talion |
Tallonneau, cf. Talon.
|
JG |
Taljaard |
V. Taillard.
|
EV |
Tallaire |
Zie Taillie(r).
|
FD |
Tallandier |
cf. Taillandier.
|
JG |
Tallandier |
zie Taillandier.
|
FD |
Tallemet |
Dim. van Ofr. talemelier, talmetier: bakker. BerN. 1303 Gillise Tallemotte (sic?), Bg. (VERKEST).
|
FD |
Tallemet |
Proven. ,,D’Aimez ». (Dép. Corroy-le-Château. V. Tabary. (N08 79, 209).
|
EV |
Tallet |
Surnom: anc. fr. tallet ‘tailloir’?
|
JG |
Talleu(x) |
-ieu, zie Tailleur.
|
FD |
Talleux |
cf. Tailleur.
|
JG |
Tallier |
1. Proven. Tobier (Loc.). — 2. V. TAD (Ta). — 2. V. taille.
|
EV |
Tallier |
Talier, cf. Tailler.
|
JG |
Tallieu |
cf. Tailleur.
|
JG |
Talliez |
cf. Taillet, -ez.
|
JG |
Tallis |
Talis, Tally, Tailly: PlN Taillis: kreupelhout, bosje, struikgewas. Taillis in Dion-le-Mont (B), Lavacherie (LX), Moha (LU), Vielsalm (LX). Le Tailly in Lillers (PdC), Tailly bij Vouziers (Ard.). ± 1300 Jakemes du Taillis = du Taillic, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Tallo(e)n |
-onneau, zie Talon.
|
FD |
Tally |
zie Tallis, Taillier.
|
FD |
Talma |
Proven. D’Halma (Loc.). V. Tabary. (Noa 79, 209).
|
EV |
Talma |
Talmat, Talmas, Talmasse. 1295-1302 «Gilles de Talemas» ImpôtArtois; nom d’origine: Talmas (Somme).
|
JG |
Talma(s) |
Talmat, Talmasse : PlNTalmas (Somme). ±1300 Gilles de Talemas, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Talman |
Talmant. 1540 «Plo Tallemant» Havin-nes; forme francisée de Taelman?
|
JG |
Talman(t) |
zie Taalman.
|
FD |
Talon |
Talion. 1266 «Jehan Talion» Chartes-Hainaut, 1286 «Marsiles Talons» CartLes-sines, 13e s. «Gillebiers Talons» CariVal-Benoît, 1617 «Andrieu Talon, d’Opaigne» BourgDinant; cas régime de Talo, hypocor. d’un anthrop. germ., cf. Tal(a)bert (Dauzat 562). – Dérivé: Tallonneau.
|
JG |
Talon |
Tallon(neau),Tal(l)oen: Patr. Rom. vleivorm van een Germ. VN, zoals Talbod of Talbert. Of voorwerpsvorm (cas-régime) van korte VN Talo. 1194 Gilebier Talun, Luik (AVB); 136 e. Gerars Talon, Laon (MORLET).
|
FD |
Talpaert |
Hypercorrecte vorm voor Stalpaert, omdat de s als een genitief-s werd opgevat. 1532 Lauwereyns Stalpaert (vader van) Pieterkin Talpaert fs. Lauwereyns; 1565 Jheroen Stalpaert fs. Laureins (vader van) Jaecques Talpaert, Oud. (V. BUTS. 1972).
|
FD |
Talpaert |
V. TAD (Ta).
|
EV |
Talpaert |
Var. de Stalpaert [FD].
|
JG |
Talpe |
Tolpe: Wvl. talpe: spitsmuis. Eigenlijk hetzelfde woord aïs Fr. taupe: mol. Vandaar Mnl. talpe: graafwerktuig. BN. Vgl. De Mol, Taupe. 1247 Henrici Talpe, Merchtem (PEENE1949); 1421 Wouter Talpe, Bs.-Bg. (PARM.).
|
FD |
Tamagna |
V. Termonia.
|
EV |
Tamar |
zie Thomaere.
|
FD |
Tamas |
zie Thomas.
|
FD |
Tamasi |
Tamassy, zie Thomassetti(e).
|
FD |
Tambeur |
Sans doute var. de Tombeur.
|
JG |
Tambeur |
V. Tombeur et Tambour.
|
EV |
Tambeur |
zie Tombeur.
|
FD |
Tamboise |
1. Proven. D’Amboise (Loc. fr.). V. Tabary. (N° 79, 209). — 2. Tamboi (Ancien fr.), ,,Vacarme ». N. d’H. bruyant.
|
EV |
Tamboise |
Forme fém. de l’anc. fr. tambeis, tam-bois ‘tapage, vacarme, bruit’ FEW 19, 177a, ou déverbal du verbe corresp., cf. le v. (Mouz.) tambouchie ‘frapper à grands coups, surtout avec un bâton’ ibid., surnom d’homme bruyant (Dauzat 562), p.-ê. de celui qui se livre au charivari.
|
JG |
Tamboise |
Tombois, -oy.Tombuyses: Ofr. tambois: lawaai, muziekinstrument, trommel. BN voor lawaaimaker of trommelaar. Vgl. Tambuyser.
|
FD |
Tamborini |
zie Tamburino.
|
FD |
Tambour |
1. Profess. Tambour, Tabur- -iaux, -y. Tambeur. Tabouret (N° 3), Tapin. — 2. Proven. Tambour, Tamburin (L.D.).
|
EV |
Tambour |
Tamboer(s),Tembour,Tamboryn,-ijn,Tamburin, Tabourin: Fr. tambour: trommel, (ook) lawaai. BN voor een trommelaar of lawaaimaker. 1453 Jan Tamburet, Marquillies (PARM.); 1490 Jehan Tamburin, Dk. (TTT); 1531 Joannes filius Gandert de Tamboer, Lv. (MULIV).
|
FD |
Tambour |
Tembour. 1751 «Joseph Tambour» Filot, 1764 «la veuve Pierre Tambour» (DW 16, 115) ; surnom de joueur de tambour, cf. aussi Tabareux, Tabureau, Tabury, etc., plutôt que nom d’origine : Tambour, à Cambron-St-Vincent (Ht). – Cf. aussi 1499 «aux hoirs le Tambureur» TerrierNaast.
|
JG |
Tambrun |
Tabruyn, -uijn: Hypercorrect voor Tambourin. Tabruyn is de Vl. adaptatie van de var. Tabourin.
|
FD |
Tamburino |
-(r)in(i), -ello, Tamborrino, Tamborini: It. BerN van de trommelaar.
|
FD |
Tambuyser |
1. Altér. de Tamboisier. ,,Homme bruyant » (V. Tamboise). — 2. Proven. Estainpuis (Loc.), avec suff. flam. d’orig. Nos 211, 212.
|
EV |
Tambuyser |
-buijser, -buyzer,Tembuyse(r), -buyzer, Tombuyses.Tambryser: Mnl. tambuser, afl. van tambuse: trommel, .tamboer. Trommelaar. 1426 Lijsbet Tambuysers, Aw. (HB 99); 1443 Costen de Tambuyser, Aw. (VLOEB.).
|
FD |
Tambuyser |
Tambuyzer, Tembuyser, Tembuy-zer. Nom de profession : moy. néerl. tambuser ‘celui qui joue du tambour’.
|
JG |
Tamenne |
cf. Tamin(n)e.
|
JG |
Tami |
Profess. Fabric. ou marchand de tamis. N° 131.
|
EV |
Tami(g)n- |
-eau, -iau(x), Tam–enne, -i(n)ne(s). Proven. Tamines (Loc.) avec et sans suff. d’orig. N° 211.
|
EV |
Tamignaux |
Tamignau, Tamigneau, Tami-gneaux, Tamigniau, Tamigniaux, Taminiau, Taminiaux, w. (Centre) Tamigna, Tamineau, Ta mina il. etc. 1597-98 «Hercules Tamineau» ComptesNivelles, 1598 «Gilles Tameneau» DénWavre, 1685 «Philippe Tamineau» Seneffe, 1704 «Jean Tamineau» BourgLiège, 1708 «Jérôme Tamigneau» Florennes, etc.; ne représente pas un dimin. du NL Tamines ni de w. liég. tamène ‘étamine’ mais un dérivé en -ellu de w. liég. et nam. tamon ‘timon’. – Bibliogr.: J. Herbillon, Les NF Sanspoux, (…) Tami-niaux, Tonglet, DW 7, 1979, 23-30. lamine.
|
JG |
Tamine(s) |
Taminne,Tamenne: PlNTamines (N).- 2. Ofr. estamine, LU W. tamène: zeef. BerBN. Vgl. Taminiau(x).
|
FD |
Tamines |
Taminne, Tamenne. 1075 «Bernardus de Tamin» ChapFosses, 1289 «Cole de Tamines» CensNamur, 1385 «Je-hans de Taminez» Châtelet; nom d’origine: Tamines, w. tumène (Nr).
|
JG |
Taminiau(x) |
-(e)au(x), Tamign(e)au(x), -iau(x): Dim. van Ofr. estamine, Fr. étamine: stamijn, zeef(doek). BerBN van de zevenmaker of zever. 1598 Gilles Tameneau, Waver (HERB. 1979); 1647 Joannes Taminiau, Rognée (MUL V).
|
FD |
Tamise(t) |
Tamisé: Dim. van Fr. tamis: zeef. BerBN van de zevenmaker. Vgl. Taminiaux. 1221 Tamisier, Atrecht (NCJ); 1384 Perre Tamison, Laon(MORLET).
|
FD |
Tamiset |
Tamisé. Surnom: moy. fr. (Tournai) tamiset, m. ‘petit tamis’ Gdf 7, 636 [MH]. Comp. 1221 «Tamisier» NécrArras, 1280-81 «Thumas Tamisoire» RegTournai, 1552 «Jehan du Frasne dit Tamisseur» Ladeuze, nom de métier. – Quant au NF *Tamison, cf. 14e s. «Aiilys Tamisons» DocLens, 1593 «Philippe Tamison» BourgDinant, 1602-3 «Nicolas Ta-mison» TerriersNamur, 1606 «Pierre Tami-zon» BourgLiège, il pourrait être d’autre origine: Tamison, a tam’jon, àBeauraing(Nr).
|
JG |
Tammaecker, de |
Verkeerde lezing (Nord, FV) van de Cammaecker. Zie de Kammaker. De naam komt al in de 146 e. in F V voor, b. v. 1390 Jan de Cammakere, St.-Win. (VERGRIETE1968,46).
|
FD |
Tampere |
-ère, Tempère (NF de Flandre occ.). Peut-être d’anc. fr. (Fribourg) tempère, f. ‘saison; quart d’un appointement payé tous les trois mois’ FEW 13, 190a [MH], mais cette forme ne semble attestée qu’en domaine franco-provençal ; ou bien forme néerl. de tempre adv. ‘tôt, de bonne heure’, pic. tempre, w. timpe FEW13, 189a.
|
JG |
Tampere |
zie Tempère.
|
FD |
Tamsin |
-syn, -sijn, Tansens : i. Adaptatie van E. T(h)omlinson: zoon van Thom(e)lin, dim. van VN Thomas. 1694-1764 Thomas Tamlusen, (zoon van) Wilhelm Tamlusen, Castleton (Derbyshire) = 1717-1764 Tam(m)elton = Tam(p)son = Tamsin = Tanson (med. J. Calle, Brugge). Tamsin wordt nu Tanssen uitgesproken. – 2. Zie Thomsin.
|
FD |
Tamsin |
Tamsyn. Probabl. var. de Thomsin, dérivé de Thomas [FD].
|
JG |
Tan |
Var. van Tant, met t-apocope?
|
FD |
Tan- |
-sens, -son. V. TAD (Tan).
|
EV |
Tan(n)enbaum |
Tenenbaum: D.-joodse FN: dennenboom.
|
FD |
Tan(n)ier |
BerN. Onderwerpsvorm (cas-sujet) naast Fr. tanneur: leerlooier. 1256 Willerme li Taneres, Laon (MORLET); 1380 Werion li Tanieires, Jauchelette (J.G.). – 2. Zie Tasnier.
|
FD |
Tanas |
N. de bapt. d’orig. hellén. V. Athanase. N° 107.
|
EV |
Tanas(e) |
Patr. Korte vorm van Gr. HN Athanasius.
|
FD |
Tanase |
Forme aphérésée de Athanase (prénom d’origine grecque).
|
JG |
Tancer |
zie Tänzer.
|
FD |
Tanchon |
NF rare à Tournai, attesté à Parenty (PdC) dès 1595 (GeneaNet); p.-ê. d’origine toponymique, cf. estanchon, dimin. de estan-che ‘barrage’. Cf. aussi Tanson, probabl. distinct.
|
JG |
Tanchon |
Var. van Tanson. Zie Thompson 2.
|
FD |
Tancman |
Grafie van D. Tanzmann: danser.
|
FD |
Tancre |
Var. de Tancré (ci-dessous) ou de Tangre.
|
JG |
Tancré |
1. Proven. Dép. Olne. — 2. V. TAD (Tank).
|
EV |
Tancré |
-e, Tancrez, Tanckeré. Nom issu de l’anthrop. germ. thanka-reda [FD], popularisé par le Tancrède de la «Jérusalem délivrée» et le Tangre du poème «Godefroid de Bouillon» (cf. J. Feller, BTD 4, 251). – E. Renard (BTD 26, 265) avait contesté l’explication par Tancrède et proposé le top. tancré d’Olne [JL, NFw2], mais le NF est nettement tournai-sien.
|
JG |
Tancredi |
Tand- -el, -y. V. TAD (Tank, Tand).
|
EV |
Tand(t), (de) |
(de) Tant, de Tande, den Tand(t), den Tant, Dantand, Than(d)t, T(h)ans, T(h)aens, Taems, Stans: BN naar de vooruitspringende of opvallende tand(en). 1176 Betto filius Bernardi Tand; 1238 Imma filia Berta Tants, Desselgem (GN); 1326 Willem Tant, Ip. (BEELE); 1356 die Wouter Tans waren, Bs. (PEENE)); 1399 Clais metten tanden = Clais Tand, Ktr. (ARA, SR f°54V°).
|
FD |
Tandel |
Nom d’origine: Tandel (G.-D. Lux.).
|
JG |
Tandre |
zie Letenre.
|
FD |
Taneré |
Tancre(z), Tan(c)keré, Tanc(k)ere, Tankrey, Tancredi: Patr. Rom. vormen van Germ. VN thank-rêd ‘gedachte, dank – raad’: T(h)ancradus (Dip., GN), Tancredus (MORLETI). 1337 Jakemon Tencredui, Dk. (TdT); 1565 Roelant Tancreet; 1576 Denis Tankeret, Niepkerke FV-Aw. (AP).
|
FD |
Taneré |
Tanret, Tanrez, Tenret: BerN Dim. Taneret < Ofr. tanner, var. (cas-sujet) van tanneur: leerlooier. Zie ook Tannier.
|
FD |
Tang(e) |
Tanghe(s), Tangue, Thang(h)e, de Tangh, Détang. BerBN van een vakman die een tang gebruikt, smid, timmerman. 1360 Zoetin Tanghen huus, Ktr.; 1398 Nijs van der Smesse dit Tanghe, Geluwe (DEBR. 1970); 1424 Rugger Tanghe… temmerman, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. In de i8e e. werd de uitheemse naam Tahon (Wvl. uitspr. taong) aïs Tange begrepen en gereïnterpreteerd: 1/28 CarneYms Taon (vaàer van) 1745 Corn. Tanghe (vader van) 1774 R.V.
|
FD |
Tang(h)e |
1. Proven. Dép. Grim-berge et Stavele. — 2. Profess. Tan g, „ Tenaille ». N. de celui qui en fabriquait, en vendait ou s’en servait. NOB 131, 189. — 3. V. TAD (Tank).
|
EV |
Tanger |
Tangre, zie Letangre.
|
FD |
Tanghe |
Tange, Tanghes, Tangue. 1398 «Nijs van der Smesse dit Tanghe» Geluwe (Cour-trai); moy. néerl. tang ‘pinces, mouchettes’, surnom de forgeron [FD].
|
JG |
Tangle |
Var. (avec échange des liquides r > l ) du suivant?
|
JG |
Tangle |
Wellicht var. van Tangre, met r/1-wisseling.
|
FD |
Tangre |
Surnom: âne. pic. tangre ‘désireux, impatient’ FEW 17, 306b, cf. aussi Tancre et Letangre.
|
JG |
Tanguy |
Bretonse FN Tangui Vurige hond > vurige strijder'(LEMENN).
|
FD |
Tanguy |
NF importé de Bretagne, issu d’un ancien prénom breton signifiant ‘ardent comme un chien au combat’ (Deshayes 51).
|
JG |
Tanier |
cf. Tannier.
|
JG |
Tanier |
zie Tannier.
|
FD |
tanière |
Proprement : ,,Terrier du blaireau ». Proven. : Tasnire (Tas-senier, Dép. Rebecq et Haute-Croix).
|
EV |
Tanis |
Var. van Danis?
|
FD |
Tanke |
Patr. Korte Germ. thank-naam: Dancho, Thancho (MORLET) of verkorting van Dankraad, Dankaard. 1303 van Jan Dankarde f. Tanx, Lissewege (VERKEST); 1305 Jehan Tanc, 1308 Janet Tancke, Ip. (BEELE).
|
FD |
Tankeré |
Tankrey, zie Taneré.
|
FD |
Tanner |
1. Profess. ,,Tanneur ». Sy-non. flam. : Duyvettere. — 2. V. Tanière.
|
EV |
Tanner |
Deze FN kan de onderwerpsvorm (cas-sujet) zijn van Fr. Tanneur, maar ook Mnl. taenre, met zelfde bet.: (leer)looier. Tannere (TENGVIK). BerN. 1180 Erenbold Tanra, Bg. (LEYS1959′); 1268 Piterkinus Tanre, Ip. (BEELE).
|
FD |
Tanneur |
1286 « Will. de le Rue, li tanneres» Det-tesYpres, 1327 «Braibant le Taneur» Comptes-Mons, 1444 «Wauthier le Tanneur» TerreJauche, 1449 «Guys le Taneur» AidesNamur, 1693 «Jean Taneur» BourgLiège; nom de métier: fr. tanneur.
|
JG |
Tanneur |
Letenneur: BerN Ofr. taneur, Fr. tanneur: leerlooier. 1223 Gontero le Taneur, Dk. (SMTI); 1249 Bertin le Taneur, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Tannier |
Tanier. 1380 «Werion li Tanieires de Jacelette» RentierRamée, 1649 «Mathieu Tanier» BourgNamur; nom de métier: anc. w. tannier ‘tanneur’ ; cf. aussi Tanniere (ci-dessous).
|
JG |
Tannière |
Tanniere. Cas sujet ou fém. de Tan-(n)ier (ci-dessus, cf. la mention de 1380) plutôt que nom d’origine : fr. tanière, cf. aussi Tesnière.
|
JG |
Tanret |
-ez, zie Taneré.
|
FD |
Tanrez |
Proven. 1. D’Hanret (Loc.). V. Tabary. Nos 79, 209. — 2. Tenre (Dial., ,,Dendre »), avec suff. -et, d’orig. N° 211.
|
EV |
Tans |
1776 «Guilleaume Tans (orig. de Monte-naken)» BourgLiège; cf. Tha(e)ns.
|
JG |
Tans |
Zie (de) Tand(t).
|
FD |
Tansens |
zie Thomsin, Tamsin.
|
FD |
Tanson |
Un dérivé en -eçon de Constant (Carnoy 92) est peu probable; p.-ê. à rapprocher de: 1643 «Jacques de Tanison» BourgNamur. Cf. aussi Tanchon.
|
JG |
Tanson |
zie Thompson.
|
FD |
Tant |
1. Tand, ,,Dent ». Car. phys. N° 261. — 2. V. TAD (Tand).
|
EV |
Tant |
Surnom: moy. néerl. tant ‘dent, encoche, etc.’.c/DeTandt.
|
JG |
Tant, (de(n)) |
zie (de) Tand(t).
|
FD |
Tantin |
V. TAD (Tand).
|
EV |
Tanton |
Nom d’origine: Tanton, à Froidfontaine (Nr).
|
JG |
Tanton |
Taunton: PlN Tanton in Vonêche (N). -2. Zie Tantôt.
|
FD |
Tantôt |
1. Proven. D’Hampteau. V. Tabary. N08 79, 209. — 2. Car. mor. N. de temporisateur. -— 3. V. TAD (Tand).
|
EV |
Tantôt |
-ost, -ôt, -on: Patr. Afl. van Germ. VN Tando (MORLET I), Tanto. Tanton kan ook de voorwerpsvorm zijn van Tanto.
|
FD |
Tantôt |
Tantôt, Tantost. Soit délocutif : fr. tantôt, soit surnom à valeur obscure: dérivé de tant avec le sens de ‘un peu’ (Dauzat 563)?
|
JG |
Tänzer |
Tenzer, Tenter, Tanzer, Tancer: D. FNTànzer: danser.
|
FD |
Taon(t) |
Tahon, Thaon: Fr. taon: horzel, daasvlieg, paardenvlieg. BN voor een vervelende, lastige kerel. Op het wapen van Tahon (146 e. Blangies, Wihéries) staan drie horzels (VS 1978,384). 1245 lulain le Tahon, Dk. (TTD); 146 e. Tahon, Rijsel (DUPAS 103). Zie ook Tange 2.
|
FD |
Taont |
cf. Tahon.
|
JG |
Taormina |
PlN in Sicilië.
|
FD |
Tapai |
Tapay: LU W. afl. van tape: klap (J.G.)?
|
FD |
Tapay |
Tapai. Dérivé w. liég. en -ê de tape avec le sens de ‘petite gifle’ ?
|
JG |
Tapernoux |
NF attesté en Ardèche depuis 1639 (GeneaNet), d’origine obscure.
|
JG |
Tapernoux |
V. Taverne. Tapie. Proven. ,,D’Abée » (Loc). V. Tabary. Nos 79, 209.
|
EV |
Taphet |
NF poitevin, bien attesté dans la Charente au 17e s., importé au 19e s. à Mouscron, d’origine incertaine mais sans doute distinct du nom de métier contenu dans la mention liégeoise 1458 «Johan de Frangné le tap-pehier» GuillLiège.
|
JG |
Tapijt |
1398 «Griele Tapijt» Lauwe; var. néerl. du suivant.
|
JG |
Tapis |
1275-76 «Jakemes As Tapis» RegTour-nai; surnom de marchand ou de fabricant de tapis. Cf. aussi 1302 «Mahius li Tapiscieres dou Celier» LoiTournai, 1527 «Estienne Brincquebenghe tapisseur» DénLens.
|
JG |
Tapis |
Tapie: Fr. tapis, Mnl. en Ndl. tapijt: vloerkleed, tapijtwerk, behangsel. BerBN van de tapijtwever. 1335 Raoul le tapissier, Laon (MORLET); 1369 Daneel Tapijts huus, Ktr. (DEBR. 1970); 1390 Giel. de Tapytwevere (DE MAN1949,622).
|
FD |
Tapproge |
Ndd. Zoals Ndd. Clopprogge BerN van de roggedorser.isss Clawes Tapperogge, Moitin (NN).
|
FD |
Tapproge |
Profess. Tapper Rogge, ,,Roger le débitant de boisson ».
|
EV |
Taquet |
1. Proven. ,,D’Achet » (Dép. Hamois). V. Tabary. N08 79, 209. — 2. Profess. Taquet (Dialecte pic.), ,,Ouvrier à la tâche ».
|
EV |
Taquet |
Tacquet. 1279-80 «Anniès li femme Taket» RegTournai, 1295-1302 «Jehans Ta-kés» ImpôtArtois, 1316 «Taket de Popioele» TestTournai, 1335 «Taket» ComptesMons; paraît être un prénom, p.-ê. dérivé en -et (avec aphérèse) de la forme pic. de Eustache; ou bien surnom: taket, taquet ‘objet pointu; barbiche’ (cf. P. Ruelle, Mém. et Public, de la Société des sciences, arts et lettres du Hainaut, 72, 1958,65).
|
JG |
Taquet |
Zie Tacquet.
|
FD |
Taquin |
1. Car. mor. ,,Homme taquin ». — 2. V. TAD (Tak).
|
EV |
Taquin |
Tacquin. 1724 «Jean-Joseph Tacquin» BourgNamur; surnom: moy. fr. taquin ‘homme violent; avare’ FEW 17, 298-9 [JMP].
|
JG |
Taquin |
Tacquin: Patr. Vleivorm van Germ. dag-naam; vgl. Tacken.
|
FD |
Tarabout |
1. Proven. ,,D’Arbo » (Dép. Monstreux). V. Tabary. — 2. Car. mor. Tarabat (Ane. fr.), ,,Vacarme ». N. d’H. bruyant. — 3. V. DARIDO.
|
EV |
Tarallo |
BN It. naam van een gebak.
|
FD |
Tarbe(s) |
PlN Tarbes (Htes-Pyr.).
|
FD |
Tarchamp |
Tarchamps. 1659 «Tarchamps (NP)» DénSalm; nom d’origine: Tarchamps, commune du Lac de la Haute-Sûre (G.-D. Lux.).
|
JG |
Tarchamp(s) |
PlN Tarchamps (GH).
|
FD |
Tarcile |
Proven. ,,D’Arcy » (Dép. Forville). V. Tabary. NOB 79, 209.
|
EV |
Tarde |
1. Proven. Loc. fr. — 2. V. DARIDO.
|
EV |
Tardier, |
Tardy, Tardieu (forme picarde). 1210 «Bernart Tardis» NécrArras, 1275 «Jehans li Tardius» Flobecq, 1280 «Ernoul Tardier» St-Quentin, 1286 «Henris li Tardius», «Maroie li Tardie» CartMons, 1294 «Daniel le Tardiu» Tournai, 1579 «Jaspar Tardy» BourgNamur; surnom: moy. pic. tardieu ‘tardif, attardé’ FEW 13/1, 118a; Flutre, Moyen picard 349 (au Moyen Âge, nom propre donné au limaçon, notamment dans Renart le Nouvel du Lillois Jacquemart Giélée, éd. par H. Rousel, 1961, 333b) [MH].
|
JG |
Tardieu |
Car. mor., ,,H. lent ».
|
EV |
Tardif |
Comme le précédent, surnom: anc. fr. tardif ‘lent, paresseux’ FEW 13/1, 118a.
|
JG |
Tardif |
Tardivaud, Tardieu, Tardie(r), Tardy: Ofr. tardif: laat, traag. BN. 1270 Renier Tardiu; 1280 Ernoul Tardier, St-Q. (MORLET); 1275 Jehans li Tardius, Vloesberg(VRs7v°).
|
FD |
Taremol |
zie Termolen.
|
FD |
Targ |
1. Proven. ,,D’Arc » (Loc.). V. Tabary. Nos 79, 209. — 2. V. DARIDO.
|
EV |
Targe |
-ez: grafie voor Target, dim. BerN voor de schilddrager of schildenmaker. Vgl. De Beukelaar. 1539 G. Targie, Valencijn-Aw.; 1552 Joachim Terzie, Condé-Aw. (AP).
|
FD |
Targe |
Probabl. surnom: anc. fr. large ‘bouclier’ FEW 17, 315a.
|
JG |
Targe |
Tersi, Tersy, Targé, Targez: Ofr. targe, waaruit Mnl. targ(i)e, tarse, tergie: schild.
|
FD |
Targé |
Targez. Surnom: sans doute part, passé de anc. fr. targer, w. târdjî, taurdji ‘tarder, traîner, s’attarder’ FEW 13/1, 116b-117a, cf. Letargez.
|
JG |
Targnion |
1454 «Mathir Jamair de Tairgnon», 1506 «Ponchin de Targnon» CoutStavelot, 1544 «Michiel de Targnon» DénStavelotMy; nom d’origine: Targnon, w. târgnon, à Stou-mont, Francorchamps, Lorcé, Fraipont (Lg).
|
JG |
Targnion |
PlN Targnon in Stoumont, Francorchamps, Lorcé, Fraipont (LU). 1506 Ponchin de Targnon, Stavelot (J.G.).
|
FD |
Tarin |
Ofr. tarin: gouden munt. BerBN van een wisselaar. 1328 Jehan Tarin, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Tarin |
Pour Dauzat 563, surnom de changeur: anc. fr. tarin ‘sorte de monnaie d’or, lingot’, mais le NF étant surtout hennuyer, le nom de l’oiseau est aussi possible (cf. ALW 8, 136-7).
|
JG |
Tariton |
Tart. V. DARIDO.
|
EV |
Tarlet |
1771 «Marie-Agnès Tarlet» BourgNamur; de la même famille que le suivant?
|
JG |
Tarlier |
Surnom d’artisan: celui qui manie la tarière, anc. fr. tarelle FEW 13/1, 113a; cf. aussi Terelle.
|
JG |
Tarlier |
Tarlet: Afl. van Ofr. tarele, Fr. tarière: avegaar (boor). BerBN.
|
FD |
Tarnaud |
Var. van Fr. FN Ternault < Ofr. ternal: wijnmaat. BerBN.
|
FD |
Tarras |
zie Terras(se).
|
FD |
Tarry |
Wellicht var. van Terry.
|
FD |
Tart |
1. Proven. ,,De Harre » (Loc.), V. Tabary. N08 79, 209. — 2. V. DARIDO.
|
EV |
Tart |
cf. Tarte.
|
JG |
Tart |
zie Tarte.
|
FD |
Tart(e) |
BN voor een taartenbakker. ±1300 Andriex Tarte, PdC (BOUGARD); 1340 Henrici Tarte, Meensel (C. BAERT).
|
FD |
Tartar(e) |
Tartari, -ro, -relli: Volksnaam van de Tartaar. Of BN naar de donkere huidskleur. 1558 Willem Tartare, St.-Win. (VERGR. 1968); 1563 Hans Tartara alias Vlaminc, Ip.-Aw. (AP).
|
FD |
Tartarin |
1240-41 «Tartarus» CharitéTournai, 1289 «Henris Tartarins» Fleurus, 1364 «Jehans Tartarins» PolyptAth, 1427 «Thibbaut Tartarin» Ladeuze, 1541 «la vesve Tartarin» Cambron-St-Vincent; ethnique: Tartrare, de Tartarie, avec le sens de ‘brun de peau’. -Bibliogr. : J. Herbillon, Tartarin, NF dans l’onomastique w., RIO 9, 1957, 305-6; cf. également M. Arnould, NP en Hainaut, 59.
|
JG |
Tartarin |
Ofr. volksnaam van de Tartaar. 1277 Jean Tartarin, Laon (MORLET); 1288 Tartarin de Runescure = 1332 Tartarus de Renescure (DF XIII, 465); 1289 Henris Tartarins, Fleurus. – Lit.: J. HERBILLON, Tartarin, nom de famille. RIO 1957, 305-306.
|
FD |
Tartavel |
Ofr. tartevele: ratel, klepper waarmee een melaatse zijn komst meldde. BN.
|
FD |
Tartavel |
Surnom: anc. fr. tartavele ‘crécelle; cliquette de lépreux’ FEW 13/1, 108b.
|
JG |
Tarte |
Tart, Tate. 1289 «Maguins Tarte», 1294 «Jehans Tarte» CensNamur, 1295-1302 «Ro-bers Tarte» ImpôtArtois, 1317 «Gouces Chalde Tarte et Adignans filz Chalde Tarte de Ruth» CartStHubert, 1444 «Jehan Tate» Seules, 1689 «Jehenne le Tatte», «Gille le Tatte» Dén-Lierneux, 1696 «les orphelins Henry Tarte» Libin; surnom: fr. tarte, w. liég. tàte ‘tarte, tartine beurrée’ FEW 13/2, 112a, comp. aussi 1388 «Massonet Mangnoit Tarte [w. liég. magneû d’tâtes]» GuillLiège. Cf. aussi Tatay.
|
JG |
Tartière |
Tartiere. 1352 «Jehane le Tartiere», etc., NécrArras; nom de métier: anc. fr. tanière, f. ‘qui fait des tartes, marchande de tartes’ Gdf 7, 652, FEW 13/2, 112b.
|
JG |
Tartière |
Tartiere: BerN van de taartenbakker. 1352 Jehane le Tanière, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Tartwijk, van |
PlN in Schijndel en Sint-Oedenrode (NB): 1341 Tartwyck (med. W. Veekens, Boxtel); 1404 Michiel van Tardwijk, St.-Oedenrode (PDB); 156 e. Huybert Lambertszoon van Tardwijc, St.-Oedenrode (med. F.K.M. Mars, Den Bosch).
|
FD |
tarwe |
,,Froment ». Profess. Producteur ou vendeur de froment. N08 131, 165. — Taerwe, Terwecoren, ,,Blé de froment ».
|
EV |
Tarwé |
Tarwe. 1328 «Jan Tarwe» Ypres; néerl. tarwe ‘froment’, surnom de boulanger ou de meunier [FD].
|
JG |
Tarwé |
zie Taerwe.
|
FD |
Tas |
Tasch, Tassche. 1399 «Clais Tassche» Bruges ; surnom de fabricant de sacs, néerl. tas [FD].
|
JG |
Tas |
Tasch,Tass(e), Tassche, Tesch(e),Thas. BerBN van een tassenmaker. 1399 Clais Tassche; 1396 Pieters Tasschemakers huus, Bg. (SIOEN); 1430 Henric Tessche, Her. (DERCON). – 2. Tas is evtl. ook een adaptatie van een It. FN, b.v. Tasso. 1549 Cam. Tas, Mantua-Aw. (AP).
|
FD |
Tas- |
Tass-. Thème hypocor. tiré de Istace, Stasse, formes w. de Eustache. m Dérivés: Tassart. 1338 «la femme Tassait le toillier» ComptesMons, 1356-58 «Maroie veve Tassart Boudin» PolyptAth, 1422 «Gil-liart Tassart» ComptesMons, 1514 «Jehan Tassart» Ladeuze. – Tasset. – Tasia, Tasiat, Tasiaux, Tassiaux, Taziaux. 1520 «Denis Tazial» = 1533 «Denis Taziat» Presles, 1524 «JohanTassea» Malmedy, 1558 «Jehenne Ta-zeau», 1602-3 «Robert Tazeau» Terriers-Namur, 1585 «Feuillen Tazeau» RPSpontin, 1629 «Jean Tasseau», 1698 «Jean Tasiaux» BourgNamur; cf. aussi Thésias, Thézia. –Tassin, Tassain. 1302 «Tassins li Babineres» LoiTournai, 1323-24 «Tassins li Hoirs» ComptesMons, 1489 «Tassin le Marischal» JusticeBastogne, 1618 «Tassin Toron» BourgNamur, 1748 «les enfants Tassin» Nandrin. –Tassinon. – Tassignon, cf. aussi Tastenhoye. –Tassou, Tassoul. 1784 «Jean-Baptiste Tas-soûl» BourgNamur. – Tasseroul. – Tassot. -Taskin, Tasquin. – Peut-être aussi Tassogne.
|
JG |
Tas(s)ch(e) |
Proven. Dép. Ardoye et Roulers.
|
EV |
Taschereau |
Dim. van Ofr. taschier: aannemer die een aanbesteed werk uitvoert, Mnl. tas(ch)werk.
|
FD |
Tasia(ux) |
zie Tasseel.
|
FD |
Tasiaux |
1. Proven. Tahiaux ou Tasiaux (Dép. Hastière-Lavaux). Dérivé du latin Taxas, ,,If ». — 2. V. TAD (Taz). Synon. : Tahay, Tazat .
|
EV |
Taskin |
Tasquin, Tosquin(et): Patr. Dim. van Istas, de HN Eustachius.
|
FD |
Tasnier |
sans doute aussi Tasseny, Tacheny. 1701 «Jean-François Tassenier», 1706 «Antoine Tasnier» BourgNamur, 1764 «Jacques-Joseph Tasenier (orig. de Namur)» Bourg-Liège; probabl. dérivé en -ier de w. nam. tasson ‘blaireau’, non attesté comme tel par la lexicographie gall-romane FEW 13/1, 145b, surnom de chasseur de blaireaux?
|
JG |
Tasnier |
Tan(n)ier, Tanniere, -ièr(r)e, Thénières, Teniers, Theuniers: PlN Ofr. tanier, ta(i)snière, tesnière, tanière, tesnier: dassenhol. PlN in Hove (H), Galmaarden, Heikruis (VB).i46o Jehan Taisnière; 1490 Thumas Tainière, Aat; 1527 Joh. Taisnier de Aeth (MULIII). De schilder David Teniers de oude (1582- Aw. 1649) is de kleinzoon van Joachim Taynière en de achterkleinzoon van Thomas Taynière uit Aat. – Lit.: M. DE PAUW, David Teniers le Jeune, ses ancêtres, ses armoiries et sa noblesse. Bull. Comm. roy. d’Hist. 68 (1909), 23. -J. DE WERT, Origine wallonne des peintres Teniers. Bull. Comm. roy. d’Hist. 80 (1911), 287-319. -F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Teniers. VS 31 (i995), 259-260.
|
FD |
Tasnier |
V. Tanière.
|
EV |
Tasnon |
zie Tassignon.
|
FD |
Tasquin |
Tass- -aert, -(a)in, -enon, -roui, -et, -ignon, -oui. V. TAD (Taz).
|
EV |
Tass- |
cf. Tas-.
|
JG |
Tassa(e)rt |
Tassard: Mnl. tassaert: gierigaard, potter. 1376 Hannin Tassaerd, Ip. (BEELE). -2. Patr. Afl. van HN Eustachius. 1380 a Tassard le Foulon pour iiii poises et i quart de froumage, Ktr. (RAK); ±1300 Tassars de Kierestede, Tassart Blanchart, PdC (BOUGARD); 1404 Tassart Witasse, Laon (MORLET).
|
FD |
Tassain |
zie Tassin.
|
FD |
Tasschaert |
Afl. van Mnl. tassche: tas, zak. BerN. 1165 Balduini Taschart, WV (LEYS1952).
|
FD |
Tassche |
Tass(e), zie Tas.
|
FD |
Tasseel |
Tassel, Tastiel, Tass(i)aux, Tasia(ux), Thasiaux, Tasiat, Taziaux, Tausia, Thésia(s), Thesias, Thézia, Thezia: Patr. Rom. dim. van HN Eustachius. 1256 Pieres Tassiaus, Atrecht (NCJ); 1583 Pieter Tasseel f. Eustaes, FV (VERGR. 1972); 1504 Henri Eustache de Corioule = Henri Taseau de Corioule; 1644 Robert Tesiaux = Tesseau (Midd. 1972,208-210).
|
FD |
Tassel, van |
PlN Tessel/Texel (NH). Van Tassel stamt af van 1624 Cornélius Jansen van Texel (med. R. Van Tassel, Berchem).
|
FD |
Tassen- |
Tasten- -(h)oy(e). Proven. D’Assenois (Loc.) ou D’Astenoit (Ane. N. d’Esneux) ou d’Astenet (Dép. Lontzen). V. Tabary. N08 79, 209.
|
EV |
Tassenon |
-oy, -oe(y), zie Tassignon.
|
FD |
Tassenoy |
Var, avec assimilation de st > ss, de Tastenoy, Tastenhoye.
|
JG |
Tassens |
-ent, zie Tassin.
|
FD |
Tasseny |
cf. Tasnier.
|
JG |
Tasseny |
Tacheny: Var. van Tasnier. 1701 J. F. Tassenier, Namen (J.G.).
|
FD |
Tasseroul |
Patr. Afl. van VN Eustache.
|
FD |
Tasset |
Tasté, Taste, Tessé: Pair. Vleivorm op-et van Istace, HN Eustachius.
|
FD |
Tassi(g)non |
Tas(se)non,Tastnon,Tassenoe,-o(e)y: (NDLR:) dimin. de Tassin.
|
FD |
Tassiaux |
zie Tasseel.
|
FD |
Tassier |
1373 «Maistre Giles li Tassire» Guill-Liège, 1780 «la veuve Nicolas Tassier» Char-leroi; probabl. nom de métier: moy. fr. (Lille, 1543) tassier ‘fabricant de bourses’ FEW 17, 322a [JMP].
|
JG |
Tassier(s) |
1. Profess. Tasschier (Ane. fr.), ..Ouvrier à la tâche » ou Tassier, ,,Fabric. de tasses ». •— 2. V. TAD (Taz).
|
EV |
Tassier(s) |
BerN van de maker van of de handelaar in beurzen, tassen.
|
FD |
Tassigny |
1204 «Anselmus de Tassigny» Cart-Orval, 1472 «Henry de Taissigny» Montquin-tin; nom d’origine: Tassigny, arr. de Sedan (Ardennes).
|
JG |
Tassigny: |
PlN Tassigny (Ard.).i2O4 Anselmus de Tassigny, Orval (CAO); 1557 Georgius Tassigny, Luxemburgensis nobilis (MUL IV).
|
FD |
Tassin |
-ain, -ijns, -yns, -ens, -ent, Tess(e)in, -ens: Patr. Vleivorm van VN Istace, HN Eustachius. ± 1300 Tassins dou Hamiel; Tassin Feré, PdC (BOUGARD); 1564 Andr. Tassijn, Dk.; 1582 P. Dk.-Aw. (AP); 1535 Walterus Tessens de Meerhout(MULIV).
|
FD |
Tassini |
-one, -oni: It. Patr., afl. van Tasso < (wellicht) Germ. naam.
|
FD |
Tasson |
Tasso(t),Tassou(l): Patr. Rom. vleivormen op -on, -ot en -oui van Istace, HN Eustachius. 1192 Johannis Tasson, Kamerijk (CDH); 1543 Claeis Tasson, Roes. (AERBEYDT 96).
|
FD |
Tasson |
Tesson. 1444 «Batier le Tesson», «Gérard le Tasson» AidesNamur, 1621 «Gri-goire le Tesson» Louveigné AnthrLiège, 1728 «Nicolas Tasson» BourgNamur, 1761 «Marie-Madeleine-Anne Tesson (orig. de Rouen)» BourgLiège, 1773 «Andreae Tasson» La Gleize ; surnom : w. nam. tasson, w. liég. tesson ‘blaireau’, mais également, au fïg., ‘lourdaud, ‘femme malpropre, mégère’ (à Jamioulx) FEW 13/1, 145a.
|
JG |
Taste |
Tasté. NF qui pourrait être d’origine française (plutôt toponymique) ou que l’on pourrait rattacher à anc. fr. tast ‘tact, toucher’ (nombreux sens dérivés) FEW 13/1, 140b, cf. 1362-63 «Gilliars de Froimont c’on dist le Tast» PolyptAth.
|
JG |
Tasté |
Taste, zie Tasset.
|
FD |
Tastenboys |
Forme altérée du suivant, avec remotivation sur bois.
|
JG |
Tastenoe |
-(h)oy(e): Patr. Rom. vieivorm van VN Istace, Eustache, HN Eustachius. Vgl. Tassin. 1491 Wilhamme Cailli dit Stassenoy, Tubize (med. R. Tastenhoye); 1624 Rogerius Tassalon, Bs.; 1629 Petrus Tasseloon, Halle; 1669 Jac. Ferd. Tassinon, Lv. (MUL V-VI); 1617 Paulus Tisinoy, Ternat; 1624 Stephanus Tasteno, Dworp; 1719 Phil. Tastino, Hoeilaart = Tastenhoye (VS1985,304); 1776 H. J. Tassignon, Petit-Enghien; 1773 Lud. Jos. Stassignon, Zinnik (MUL VIII). – Lit.: R. TASTENHOYE, Généalogie Tastenhoye, Tastenoye, Tastenoy, Tastino, Brussel, 1990.
|
FD |
Tastenoy |
-oye, Tastenhoy, -hoye, Tastenoe, etc. À rapprocher de Tassignon, dont il serait un avatar [FD].
|
JG |
Tastenoy(e) |
-hoy(e), -oe,Tastnon, zie Tassignon.
|
FD |
Tastiel |
zie Tasseel.
|
FD |
Taszman |
BerN van de tassenmaker, beurzenmaker. Vgl. Tasschemakere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Tat- |
-erman, -on. V. TAD (Tad).
|
EV |
Tatar |
Tatard, Tatas. 1280 «Johannes Tatars» PolyptLiège, 1289 «Warniers li Tatars et Colins li Empereres» CensNamur, 1292 «Jehans Tatars» CartValBenoît, 1303-7 «Tatars d’Otep-pe» PolyptSalzinnes, 1364 «Maron veuve de Gerar Tatar li hulheur» GuillLiège; ethnique: Tatar, altéré en Tartare, cf. aussi Tartarin.
|
JG |
Tatar(d) |
Tatas: Volksnaam van de Tartaar. 1280 Joh.Tatars,Luik(J.G.).
|
FD |
Tatay |
Dimin. en -ellu > w. liég. -ê de Tarte, Tate.
|
JG |
Tate |
cf. Tarte.
|
JG |
Tatenhove, van |
PlN, vgl.Tatendorf, Tatenhorst (NS), Tatenberg (Hb.), Tatenhausen (NRW), Tautenhofen (BW).
|
FD |
Tater |
cf. Taeter?
|
JG |
Tater(man) |
Wellicht D. FN Tatter: Tatar, d.i. Tartaar, ook zigeuner.
|
FD |
Taton |
NF attesté dans les Ardennes dès le 17e s., apparu vers 1720 à Havelange et Couvin (GeneaNet), cf. aussi 1780 «Jacque Taton» Charleroi; nom issu au cas régime de l’an-throp. germ. Dado, avec mutation consonan-tique (Dauzat 564, Morlet 919). Tau. Cf. 1255 «Giles Tau de Neele» NécrArras; NF d’origine incertaine qui, à Liège, pourrait être d’origine ail. (var. de Dau) ou fr. (d’un NL à déterminer).
|
JG |
Taton |
Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VNnDado, Tato (MORLETI).
|
FD |
Tattegrain |
Profess. ,,Expert en grains ». Compar. : Tastevin.
|
EV |
Taub |
Taubmann: D. BN van een dove. Taubenblat(t): D-joodse FN.
|
FD |
Tauber(t) |
Teub(n)er: Mhd. über: doffer. BerN van de duivenhandelaar. Vgl. Duyver.
|
FD |
Tauburiaux |
V. Tambour.
|
EV |
Taufstein |
Taustein: D. Taufstein: doopvont.
|
FD |
Taulet |
cf. Thaulez.
|
JG |
Taulet |
Zie Tolet.
|
FD |
Taulez |
Proven. ,,D’Aulet » (Dép. Gomzé). V .Tabary. Nos 79, 209.
|
EV |
Taunton |
zie Tanton.
|
FD |
Taupe |
Taupin(art): Fr. taupe: mol. BN, wellicht voor een blinde, of naar de grijze kleur. Vgl. Talpe, de Mol. 1306 Jehan Taupin, Senlis (MORLET).
|
FD |
Taupin |
1. Proven. D’Aubin (Dép. Neuf château lez Visé). V. Tabary. N08 79, 209. — 2. Car. mor. ,,Homme qui opère dans l’ombre (comme la taupe) ». •— 3. Profess. ,,Sappeur ». Nos 288, 290.
|
EV |
Taupin |
Dimin. de taupe, p.-ê. avec le sens de ‘aveugle comme une taupe, ignorant’ (Dauzat 564); ou bien déverbal de fr. taupiner ‘manier brusquement et sans soin’, w. tôpiner ‘gour-mer, rosser, battre’ FEW 13/1, 65a. – Dimin. péjoratif: Taupinart.
|
JG |
Taureau |
(NF rare en Belgique). Sans doute var. de Thoreau.
|
JG |
Taurel |
-eau, zie Torel.
|
FD |
Taurin |
Lat. HN Taurinus (MORLET II)? Wsch. veeleer var. van Thurin, Thourin.
|
FD |
Taurin |
Prénom, du lat. Taurinus, nom de deux saints dont l’un fut évêque d’Évreux (Morlet 919); ou bien surnom: moy. fr. taurin (adj. de couleur) ‘relatif au taureau’, pic. (St-Pol) taurin ‘jeune taureau’ FEW 13/1, 13Ib. Cf. Dic-PatRom 1997, 272-8 (avec carte).
|
JG |
Taurissen |
zie Toris.
|
FD |
Taus(s)ig |
Tausic: Wsch. Slav. FN. Misschien afl. van PlN Taus in Bohemen (DN).
|
FD |
Tausia |
Var. de Tasia?
|
JG |
Tausia |
zie Tasseel.
|
FD |
Taustein |
zie Taufstein.
|
FD |
Tautaint |
Proven. 1. Houtaing (Loc.). — 2. Hautain (Loc.). (Loc.). V. Tabary. Nos 79, 209-
|
EV |
Tauwenberg |
Verspreide D. PlN Taubenberg. 1368 Godfrid Dubenbergh, Greifswald (BRECH.).
|
FD |
Tavano |
-ani: It. BN Tafani < tafano: horzel.
|
FD |
Tavel |
Taveau, -iau(x): i. Ofr. tavel: lint, passementwerk, galon. BerBN of BN. 1475 Ancelot Tavaulx, Senlis (MORLET). – 2. PlN Tavel (Gard) of Tavaux (Aisne). 136 e. Henris de Taviaus, Laon (MORLET).
|
FD |
Tavel |
Taviaux. 1280-81 «Adans Taveaus li mierchiers» RegTournai, 1641 «Jean Tavau» BourgNamur; surnom métonymique de mercier (cf. la mention toumaisienne de 1280-81) d’après l’anc. fr. tavel ‘ruban, galon, carré d’étoffe’ ; cf. aussi Tavlet.
|
JG |
Tavenaux |
cf. Tavernel.
|
JG |
Tavenier |
-iers, cf. Tavernier.
|
JG |
taverne |
(Anc. fr.). ,,Cabaret ». 1. Profess. N. de tenancier. N° 200. Tave(i)rne, Tavernier(s). — 2. Proven. Dép. Ampsin et autres L.D. Tapernoux. Taverne (L.D.), avec suff. -au(x), d’orig. N° 211.
|
EV |
Taverne |
Taveirne, Taffeirne, -eiren, Tavergne, Tavernel, Tavenaux,Taverna, -nini: BerBN van de tavernier, de waard die een taveerne heeft. 1349 Magne Deletavierne, Dk. (TdT); 1472 Andrieu Taverne, Dk.(TTT).
|
FD |
Taverne |
Taveirne, Tavergne. 1295-1302 «Jehans de le Taverne», etc., ImpôtArtois, 14e s. «Elis feume Taverne atot ses dois fis» Dén-Hesbaye, 1449 «Massart dele Taverne» Aides-Namur, 1581 «Johan Taverne orfèvre» Bourg-Liège, 1623 «Elias Taverne» DénChimay; fr. taverne ‘auberge’, nom de résidence.
|
JG |
Tavernel |
Tavenaux. Dérivé en -el/-eau de fr. taverne (cf. ci-dessus), cf. aussi 1554 «Jehan Tavernelle» BourgNamur, 1552 «Servais Ta-vernalle» SubsidesNamur (dérivés fém. en -elle}.
|
JG |
Tavernier |
Taverniers, Tavenier, Taveniers, Tafniez (forme contractée). 1257 «Morin le Tavernires» DettesYpres, 1294 «Colins le Ta-vreniers» = 13e s. «Colins li Taverniers» CensNamur, 1365 «le femme Wille dou Parch des taverniers» TailleMons ; nom de profession: fr. et moy. néerl. tavernier ‘aubergiste, cabaretier’.
|
JG |
Tavernier, de |
(de) Taevernier, de Ta(e)venier, Tave(r)nier(s), Tafniez: BerN van de tavernier: herbergier, kastelein, waard. 1285 Gherart de Tavernier, Cent (CG); 1394 Janekin fille Danele Staverniers, Ip. (BEELE); 1398 Jan Tavernier, Wingene (DEBR. 1970).
|
FD |
Taviaux |
cf. Tavel.
|
JG |
Tavier |
PlN Tavier (LU). 1291 Pierre de Taviers, Luik (AVB). – 2. PlN Taviers (N). 1557 Jehan de Taviers, Namen (RBN).
|
FD |
Tavier |
pron. w. et fr. Tavyër. 1607 «Jean Tavier» BourgNamur; nom d’origine: Tavier-lez-Nandrin, w. tavyêr (Lg) [non point Taviers-sur-Mehaigne (Nr), w. tavyè].
|
JG |
Taviet |
1605 «Michel Tavelet», 1767 «Marie-Françoise Taviet» BourgNamur; forme contractée de tavelet, dérivé en -et de l’anc. fr. tavel, cf. Tavel, ou bien surnom à partir de la famille de tavelé ‘tacheté’ FEW 13/1, 10 [JMP].
|
JG |
Taviet |
1673 «Mathieu Taviet» BourgNamur; nom d’origine: Taviet, près d’Achêne (arr. Dinant) ou Taviers-sur-Mehaigne, w. tavyè (arr. Namur).
|
JG |
Taviet |
PlN in Achêne (N).
|
FD |
Tavlet |
Dim. van Tavel 1.1605 Michel Tavelet, Namen (J. G.).
|
FD |
Tawe |
Proven. Tawe (Dép. Liège).
|
EV |
Tawe |
Surnom: w. liég. tawe ‘tuffeau’ 13/2, Ib, aussi comme nom d’origine: cf. xo lès tawes, è fond dès tawes, l.-d. de Liège DL 629a [JL, NFw].
|
JG |
Tawry |
Peut-être nom de profession: w. liég. *tawerf [non attesté] ‘celui qui extrait du tuffeau’ ?
|
JG |
Tax |
Zie Tak.
|
FD |
Taxhet |
1. Proven. D’Achet (Loc.). V. Tabary. N08 79, 209. — 2. V. TAD (Tak).
|
EV |
Taxhet |
Taxquet, cf. Tahet, Tahay?
|
JG |
Taxquet |
Ta(x)het: W. var. van Fr. FN Tasquet, dim. van tasque, tasche: beurs, tas. BerBN. Vgl. Tachelet, Beurskens. 1442 Martinus Tasket, Attrebat.dioc-(MULI).
|
FD |
Tay |
Taya(e)r(t), Taymans. V. Taeyaert et Taillard.
|
EV |
Tay- |
zie Taey-.
|
FD |
Tayart |
cf. Taillard.
|
JG |
Taye |
Pour E. Renard (BTD 26, 254), de w. liég. tàye ‘aïeul, bisaïeul’ ; sinon var. de Taille.
|
JG |
Tayenne |
1602-3 «Michiel Tayene», «Philipppe Tayenne» TerriersNamur, 1610 «Baulduin Tayenne» BourgNamur; nom d’origine: Tayenne, bois à Beausaint (Lx) et chapelle à Biesme (Nr).
|
JG |
Tayenne |
PlN Tayenne in Beausaint (LX) en Biesme (N) (J.G.). 1410 Jacquemart Tayenne, Buvrinnes; 1494 Gilles Tayenne, Binche (Par. 1998,322-346).
|
FD |
Taylor |
Tayler: E. BerN van de kleermaker < Ofr. tailleor, Fr. tailleur, E. tailor. 1180 Walter Taylur (REANEY).
|
FD |
Taymans |
Tayemans, cf. Taeymans.
|
JG |
Tayzen |
Forme francisée de Theyzen?
|
JG |
Tayzen |
zie Tijs.
|
FD |
Taz- |
-at, -iau(x). V. Tasiaux.
|
EV |
Tazelaar |
BerN van de (wol)kaarder, afl. van Oe. tzsel, E. teasel. 1230 Geoffrey Taseler, Essex; 1301 Matilda la Taselere, Essex (REANEY). -2. Volgens MEERTENS1944,24 is Tazelaar een bekende Zeeuwse FN < ‘t Hazelaar: hazelaar- bosje. In 1736 werd de naam in Oosterland Thaselaar gespeld. 1652 Pieter Aertsz Taselaer, Colijnsplaat(PDB).
|
FD |
Taziaux |
cf. Tasia(ux).
|
JG |
Taziaux |
Zie Tasseel.
|
FD |
Tchérépachin |
-ine. NF d’origine russe, importé dans la région de Hotton et Ciney au début du 20e s.
|
JG |
Te Boekhorst |
zie Boekhorst.
|
FD |
Te Brake |
Ter Braak(e): PlN Braak: braakland. 1546 Hermannus Terbrake, Frisius, Grunyngensis (MULIV).
|
FD |
Te Dunne |
Wsch. Ten Dune, ten Duine: op het Duin.
|
FD |
Te Dunne |
Wsch. Ten Dune, ten Duine: op het Duin.
|
FD |
Te Ka(a)th |
zie Ten Cate.
|
FD |
Te Kolsté |
zie Kolsteeg.
|
FD |
Te Rijdt |
zie van (de) Riet.
|
FD |
Tea(t)s |
Tagn-, Tag-, Tah- -on. V. TAD (Tad, Tan, Tac, Ta).
|
EV |
Teat(r)e |
zie Theat(r)e.
|
FD |
Téatin |
Teatin: Patr. Var. van Fr. FN Théaudin, vleivorm van Théaud, Germ. VN theud-wald.
|
FD |
Teatre |
Téate, cf. aussi Théat(r)e.
|
JG |
Tebaldi |
Patr. It. vorm van de Germ. VN Dieboud, Dibboud.
|
FD |
Teblick |
Téblick, zie Brink.
|
FD |
Tech- |
-e(u)r, -y. V. Tisserand.
|
EV |
Techel |
Téchel. Nom d’origine, cf. le NF Van Techel attesté au 18e s. à Anvers (GeneaNet).
|
JG |
Techel |
Téchel: Patr.? Dim. op -ilo van Germ. dag-naam (Dacco, Dacho, Techo): Dacilus, Dahilo (MORLETI).
|
FD |
Techem, van |
zie van Ti(e)ghem.
|
FD |
Techer |
Técher. Var. du suivant ou de Teicher(t).
|
JG |
Têcheur |
Tècheur, Técheur, Techeur, Thécheur, Thé-, The-, Teheux, Thehu, Técher, Techer: BerN W. techeu(r), teheux: wever. 1465 Jehan le Texheur, Luik (Midd. 1988,116); 1536 Louis le Texheur, Stavelot (ASM II). Zie ook Tesseur.
|
FD |
Têcheur |
Techeur, Tècheur, w. nam. Tècheû, Técheur, Thecheur. Nom de profession: w. nam. tècheû ’tisserand’, cf. Letecheur.
|
JG |
Techy |
Téchy, Tèchy. Nom de profession: w. ard. tèchî ’tisserand’ FEW 13/1, 291a, cf. Tes-sier.
|
JG |
Téchy |
Techy, Tichy: BerN W. téchi: wever. Vgl. Tussier. Zie ook Tency.
|
FD |
Teck |
Theck, Theek. Hypocor. de l’anthrop. germ. Dacco, Tacco [FD] ?
|
JG |
Teck |
Theck,Thee(c)k: Patr. Bakernaam, vgl. Dacco, Tacco, Teccho (MORLETI). Kan een verscherpte vorm zijn naast Ndd. Deck voor Diederik. Of Pries Theeck < Thedeke, dim. van een diet-naam, zoals Diederik. 1292 Thedeke Stolter, Hb. (NN).
|
FD |
Teckmans |
Tecqmenne: Tuckman, afl. van Tuck (zie i.v.). 1275 le tere Tukemant, au courtil Tukeman, le masure Tukeman, Gossars li Tuquemans, Vloesberg (VR 49,59,61); 1394 Grielkin Tucmans ende Heinkin Tucman, Ktr. (DEBR. 1970); 1399 Jan Tucman; 1455 Mechiel Tucman, Passchier Tucman, Jan Tucman; 1540 Jehan Ticquemancre, Martin Tucquemancq, Adrien Tucquemancq = 1560 Adrien Tucquemancqre, Twee-Akren (med. E. Verroken, Cent); 1528 Baudo Tecquemenne, Namen(RBN).
|
FD |
Teckmans |
Tecqmenne: Tuckman, afl. van Tuck (zie i.v.). 1275 le tere Tukemant, au courtil Tukeman, le masure Tukeman, Gossars li Tuquemans, Vloesberg (VR 49,59,61); 1394 Grielkin Tucmans ende Heinkin Tucman, Ktr. (DEBR. 1970); 1399 Jan Tucman; 1455 Mechiel Tucman, Passchier Tucman, Jan Tucman; 1540 Jehan Ticquemancre, Martin Tucquemancq, Adrien Tucquemancq = 1560 Adrien Tucquemancqre, Twee-Akren (med. E. Verroken, Cent); 1528 Baudo Tecquemenne, Namen(RBN).
|
FD |
Teclandt, van |
zie van Steenland.
|
FD |
Tecqmenne |
1524 «Jehan de Tencquemenne», 1528 «Baudo Tecquemenne», 1534 «David Tenckemen», 1561 «Hubert Tencquemenne» BourgNamur, 1612 «Jean Tecqmene» TerriersNamur, 1645 «Hubert Tecqmenne», «Loys Tecquemen», 1672 «Henri Tecqmen», «Guillaume Tecquemene», 1694 «Anne Tekmen» BourgNamur; pour J. Lindemans (De fami-lienamen op -mon, dans Naamkunde 40, 1964, 32), p.-ê. adaptation de l’ail. Teichmann (-inspecteur des digues, des viviers), cf. Teicher, ou du néerl. Dijkman(s) [FD].
|
JG |
Tecquenne |
V. THEUD (Theuk).
|
EV |
Tedaidi |
Patr. It. vorm van de Germ. VN theud-wald.
|
FD |
Tedde |
Patr. Bakervorm van een Germ. theud-naam. Tedo (MORLETI).
|
FD |
Tedesco |
Orig. ,,Tudesque, Allemand » (Italianisation). N° 216.
|
EV |
Tedesco |
Tedeschi,Todesco,-isco,-eschi: It. volksnaam van de Duitser.
|
FD |
Teege |
Ndd. FN Teege = Tegede: tiend. BerBN van de tiendinner. Vgl. Tindemans.
|
FD |
Teegelers |
zie (de) Tegelaere.
|
FD |
Teekamp |
Grafie voor Ndd. FN Te Kamp. PlN Kamp: afgesloten veld.
|
FD |
Teekens |
Misschien dim. van tee: teen. Vgl. De Teen. Of = Teeukens; zie Theeuwkens (vgl. Thees = Theeus).
|
FD |
Teelant, van |
zie (van) Steenland.
|
FD |
Teelen |
zie Telen.
|
FD |
Teemsche, van |
zie van Temsche.
|
FD |
Teen, de |
BN naar een opvallende teen. Vgl. 1422 Corte Teenkin, Ktr. (RAK, SR f° 55). D. Zeh. 1322 Gôtz der Zeh, Bamberg (DN). 1539 Corn. Teen, Sittard-Aw. (AP).
|
FD |
Teerlinck |
Teerlynck, cf. Teirlinck.
|
JG |
Teerling |
1. ,,Dé ».N. de joueur. Variantes: Teer-, Teir-, Teyr-, Teur-, Tuer- -ling(s), -linck, -lynck. N° 201.
|
EV |
Teerlingh |
Teerlink(s), -lijnck, Te(e)rlinck, Te(e)rlynck, Terlin, Terlingen, Terlinck, Teirlinck(x),-leng, Teirlynck,-lijnck, Ternynck, Theerlynck, Theirlynck: BN voor de dobbelaar, die met teerlingen of dobbelstenen speelt. Of BerBN van de dobbelsteenmaker. 1174 Hugonis Terninc, Cent (GN); 1281 Catharina Terning, Ip. (BEELE); 1563 Jan Teerlinck, Bg.-Aw. (AP).
|
FD |
Teeseling, van |
PlN Teeselink in Neede (Geld.). 1580-1610 Hendrik van Teeseling, Scherpenzeel (Famille Van Teeseling Magazine nr. 3, dec. 1989).
|
FD |
Teetaert |
Flamandisation de Te(s)tart?
|
JG |
Teetaert |
zie Testaert.
|
FD |
Teeten |
Theet(t)en, T(h)eite, Tête, Teiten: Verkorte vorm van Schouteten. 1597 Anthoine Scoeteeten = 1639 Anthoine Theeten, Waasten-Steenwerk; 1639 Gillis Theeten, Steenwerk FV (DUV.).
|
FD |
Teetz(mann) |
Patr. Dim. en afl. op -mann van Germ. theud-naam, zoals Dietrich. Vgl. Dietz, Tietz.
|
FD |
Teeuw(s) |
Teeuwen(s), Teeuwissen, zie Theeuwissen.
|
FD |
Tefnin |
Forme réduite de Thévenin, hypocor. de Etienne.
|
JG |
Tefnin |
Patr. Spelling voor Thévenin. Zie Thévenard.
|
FD |
tegel |
. ,,Tuile, Carreau (de ciment) ». Profess. Tegels, Tegelbeckers, Tiggelers. ,,Fabric. de tuiles ou de carreaux » (dalles).
|
EV |
Tegelaere, (de) |
Tegeler, -aers, -aars, Teegelers, Teigeler: BerN van de tegelbakker, steen- of pannenbakker. 1281 CristinaTeglare; 1269 Cristins li Tegelmakere = 1392 Cristiaen de Teghelare,Ip. (BEELE).
|
FD |
Tegelbeckers |
Tichelbacker: BerN van de tegelbakker, de steen- of pannenbakker. 1362 Braem de Teghelmakere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Tegelbeekers |
Nom de métier (au génitif): moy. néerl. legelbecker ‘briquetier’.
|
JG |
Tegels |
BerBN van de tegelbakker. 1336 Thid. Thegel, Lübeck (NN).
|
FD |
Tegenbos(ch) |
Naar de woonplaats tegenover een bos. Vgl. D. Gegenwasser. 1705 Petrus Tegenbosch, Strijpen (MUL VII).
|
FD |
Tegethoff |
Ndd. Tegethoff: tiendhof, hof waar tienden geïnd worden.
|
FD |
Teghem |
Proven. Tiegem (Loc.).
|
EV |
Teghem, (van) |
zie van Tieghem.
|
FD |
Tegon |
zie Tag(h)on.
|
FD |
Tegtmeyer |
Westfaalse FN Teg(e)tmeyer, Techtmeyer, zoals Tegtmann een inner van tienden.
|
FD |
Teheu |
V. Tisserand.
|
EV |
Teheux |
1568 «Piron le Texheur» CoutStavelot; nom de profession : w. liég. tèheû ’tisserand’, cf. Techeur, Letecheur.
|
JG |
Teheux |
zie Techeur.
|
FD |
Teich |
Taich, Tajch, Teicher(t), Teucher, Teichman(n), Tajchman, Teichner: BerBN (of woonplaats Teich) en BerN van de dijker, dijkmeester, dijkgraaf. bosje. In 1736 werd de naam in Oosterland Thaselaar gespeld. 1652 Pieter Aertsz Taselaer, Colijnsplaat(PDB).
|
FD |
Teicher |
Teichert. Nom de métier: cf. ail. Teichmann ‘inspecteur des digues, des viviers’; comp. Tecqumenne (ci-dessus).
|
JG |
Teigeler |
zie (de) Tegelaere.
|
FD |
Teighem, van |
zie van Ti(e)ghem.
|
FD |
Teigne |
zie lignée.
|
FD |
Teijmant |
zie Taeyman(s).
|
FD |
Teil |
zie Duteil(le).
|
FD |
Teill(i)er |
-iez, zie Tellier.
|
FD |
Teill(i)er |
Teilliez, cf. Tellier.
|
JG |
Teiller |
V. Taille et Tellier.
|
EV |
Teilleux |
zie Tilleul.
|
FD |
Teintenier |
cf. Taintenier.
|
JG |
Teintenier, |
zie Taintegnier.
|
FD |
Teinturier |
cf. Tinturier.
|
JG |
Teinturier, |
Tinturier: BerN van de (laken)verver. Vgl. Taintegnier. 1200 Ogive Tinteriere; 1201 Jach. li Tinteriers, Atrecht (NCJ); 1318 Sandrars le Tainturier, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Teir- |
-ling, -linck, -lynck, 1. V. Teerling. — 2. Proven. Dép. Eeklo et Meire. „Agglomération ou pâté de maisons ». — 3. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Teirbrood(t) |
Ter(re)brood: Zinwoord teerbrood: die brood teert, nuttigt, gebruikt. BN voor een broodeter. Vgl. Broothaerts. 1219 Gileberto Terebror (LEYS 1952,66); 1361 Terebroods speye, Bg.; Michiel Terebroot (DF XV, 766).
|
FD |
Teirlinck |
Teirlynck, Teerlinck, Teerlynck, Terlinck, etc. Surnom de joueur: néerl. teer-ling ‘dé à jouer; jeu de hasard’.
|
JG |
Teirlinck(x) |
-leng, -lynck, zie Teerlingh.
|
FD |
Teise |
Teiss, zie Tijs.
|
FD |
Teise |
Teisse, w. (Bastogne) Tîse. Var. de Thijs, Theys.
|
JG |
Teite(n) |
zie Teeten.
|
FD |
Teitelbaum |
zie Tortelboom.
|
FD |
Teixeira |
Galicische BerN van de wever.
|
FD |
Teket |
NF d’origine incertaine, p.-ê. étranger.
|
JG |
Tel |
cf. Telle.
|
JG |
Tel |
zie Duteil(le), Telen.
|
FD |
Telder, de |
Telders, Teller: BerN van de teller, beambte die de waren natelt op de markt. 1382 Jan de Telre, Izg.; 1394 Betkin Stellers, Ruiselede (DEBR. 1970).
|
FD |
Telders |
Proven D’Elderen (Loc. fl. et N. fl. d’Odeur, Loc. wall. située à la front, linguist.). V. Tabary. N08 79, 209.
|
EV |
Teldonck |
Proven. Tildonk (Loc.).
|
EV |
Teleman |
Telemans. Var. de Tielemans.
|
JG |
Teleman(s) |
Telerman,Thelman: Var. van Tielemans, afl. van Germ. VN Theudilo. Zie ook Telen.
|
FD |
Telen |
Teelen, Tele{n)s, The(e)len, Thélen, Thel(e), Tel(le), Tellin, Telling(s), Thellin: Patr. Mnl. Telin is een var. van Tielin, vleivorm van Theudilo; zie Thiel(e). 1281 H. Telin, Cent (HAES.); 1551 Gielis Telens, Elsloo NL-Aw. (AP); 1577 Adam Telen, Bilzen (SCHOE. 171). Noord-Limburgs Theelen staat tgo. Thielen elders (V.LOON 1982,38).
|
FD |
Telg(mann) |
Ndd. PlN Telge: grond beplant met jonge scheuten of boompjes (BRECH.). Telke(n)s, zie Tilkens.
|
FD |
Telle |
et Toilon, Toile, ,,Toile » et ,,Petite toile ». N. de tisserand.
|
EV |
Telle |
Tel, Tell (NF de l’ouest du Hainaut). Peut-être, du moins pour la forme clairement fém., d’anc. fr. telle, f. ‘sorte de vase très évasé’ Gdf 7, 663 [MH]. Cf. aussi Portetelle.
|
JG |
Telle |
zie Duteil(le), Telen.
|
FD |
Telleir |
Ovl. EN. Wsch. weergave van W. uitspr. van Teller.
|
FD |
Telleneer |
Mnl. tellenaer: teller. Zie de Telder. BerN. 1449 Jan den Tellenere, Molenbeek (A. BAERT).
|
FD |
Telleneer |
Proven. Tielen (Loc.), avec suff. -eer, d’orig. N° 212.
|
EV |
Teller |
Nom de profession: néerl. teller ‘compteur, recenseur’, ou bien surnom: ail. Teller ‘assiette’.
|
JG |
Teller |
Zie Telder. – 2. D. EN. 1565 Baltazar Teller, Keulen-Aw. (AP).
|
FD |
Tellier |
-iez, -iet, Telier, Letel(l)ier, Leteiller, Lettelier, Latelier, Thel(l)ier, Thel(l)iez; Thélie, Thély, Teill(i)er, -iez, Theiler, Theillier, Tillie(r), Tielie, Thilliez, Thilie. Ofr. telier: lakenwever. BerN. 1279 Baude le Telier, Bergen (PIERARD); 1300 Ernoul le Telier de toiles, St-Q. (MORLET). – 2. Var. van Dutellier, maar zonder aanloop (zie i.v.). Sommige vormen kunnen ook dim. zijn van Ofr. til: linde (MONJOUR62).
|
FD |
Tellier |
Telier, Telliet, Telliez, Teillie, Teiller, Thellier, Thelliez, Thelie, etc. 1267 «Michel le Teliers» CensHerchies, 1302 «Mallet le Telier», «Gontelet Teliers», «Piérès li Tuil-liers li téliers» LoiTournai, 1365 «Pier. le Tellier tellier» TailleMons, 1472 «Pierart Ro-bette tellier de thoilles» Ladeuze, 1616 «Guillame Tellier» PrincipChimay; nom de métier: anc. fr. tellier ’tisserand de toile, toilier’, cf. Tillier et Letellier. • Forme fém.: 1267 «Maroie li Teleresse» CensHerchies, 1365 «Jehane le Tilleresse» TailleMons. • Dimin. : 1289 «Jehans Tilleriaus» Cens-Namur, 1382 «Watelet le Telleria» Jodoigne (DBR15, 177).
|
JG |
Tellin |
1622 «Marie de Tellin» BourgNamur; nom d’origine: Tellin (Lx).
|
JG |
Tellin |
-ing(s), zie Telen.
|
FD |
Telling |
Tellings. Dérivé en -ing de Thyl, nom issu de l’anthrop. germ. theud-ilo [FD].
|
JG |
Tellingen, van |
Volgens DF XV, 735 var. van PlN Tardinghen (PdC). 1340 Jehan de Telinghehem, Bonen. Wsch. ook Ndd. of Gelderse PlN: 1564 Willem Tellingher, Wezel-Aw. (AP).
|
FD |
Telmon |
zie Tillemont.
|
FD |
Telmotte |
Var. de Termote.
|
JG |
Tem(pt)s |
1. Profess. Tems, ,,Tamis ». N. de fabric. ou de vendeur. N° 131. Synon. roman : Tami. — 2. Proven. Temsche (,,Tamise », Loc.). Ou : Tems (Dép. Varsenare).
|
EV |
Teman(s) |
Témans, zieTiedeman.
|
FD |
Tembour |
cf. Tambour.
|
JG |
Tembour |
zie Tambour.
|
FD |
Tembremande |
zie Timmerman.
|
FD |
Tembuyse(r) |
-zer, zie Tambuyser.
|
FD |
Tembuyser |
cf. Tambuyser.
|
JG |
Temerson |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Temlin |
zie Themelin.
|
FD |
Temmerier |
Vermoedelijk een reïnterpretatie van Tremerie.
|
FD |
Temmerman |
Témmerman, Temmermans. Nom de métier: moy. néerl. timmerman, tem- merman ‘charpentier’.
|
JG |
Temmerman(s) |
-mann, zie de Timmerman.
|
FD |
Temmerman(s) |
Profess. 1. V. Timmerman. — 2. Temmerman, ,,Aide du dompteur ».
|
EV |
tempel |
,,Temple ». Proven. Tempel (L.D.). Tempels. — 2. Profess. : Tempels, ,,Attaché au temple ». Tempeldiener, ,,Officiant ou serviteur du temple ».
|
EV |
Tempel(s) |
Temple: BN voor iemand die in enig dienstverband stond met de tempelorde, de ridderorde van de tempeliers. Vgl. Tempelaars, Templeman. Of korte vorm voor Van den Tempel.
|
FD |
Tempel, van (den/r) |
PlN De Tempel in Beveren, Borre (FV), Otegem, Winnezele (FV), Wissant (PdC) (DF XV) en leper. 1268 c. Salkinum de Templo; 1326 Pieters wijf van derTimple; 1375 Heinin van der Timple/Temple, Ip. (BEELE).
|
FD |
Tempelaars |
Tempelaere, Tempelers, Templer: BN voor een tempelier of tempelridder. Fr. Templier, E. Templar, Templer. 1280 Griela Timplars; 1280 c. Johannem Timplare, Ip. (BEELE); 1408 Clays Templaers huus, Ktr. (DEBR. 1958). In Nuenen (NB) was al voor 1421 Johannes Tempelers eigenaar van een stuk grond den Tempel (med. J. B. Glasbergen).
|
FD |
Tempelhof |
PlN Tempelhof, meestal een hoeve van de tempeliers, in Brugge, Borre (FV), Gistel, Komen, Koolkerke, Ruiselede, Slijpe, Westvleteren(DFXV).
|
FD |
Tempels |
Néerl. (au génitif) tempel ‘temple’ ; cf. aussi Temple.
|
JG |
Temper(e) |
Tempère, Tempère, Tampere, Tampère, Tampére: Wellicht Ofr. tempre: tijdig, vroeg, vlug. Vgl. Temprement in PdC in 1820 (BERGER 133).
|
FD |
Tempère |
cf. Tampere.
|
JG |
Tempère |
Proven. Tempré (Dép. Bastogne).
|
EV |
Temperman |
Car. mor. Temperend man, ,,Homme qui calme, adoucit ».
|
EV |
Temperman |
Nom de métier: var. de Timperman, Timmerman, Temmerman.
|
JG |
Temperman |
zie Timmerman.
|
FD |
Temperville |
Fr. FN Dembreville. PlN Embreville (Somme). 1634 Temperville, Krombeke (PDB).
|
FD |
Temperville |
Nom d’origine: p.-ê. Embreville (Somme)?
|
JG |
Tempier
|
Ofr. tempier: storm, lawaai, tumult,verwarring, twist. BN.
|
FD |
Tempier |
zie Tempelaars.
|
FD |
Temple |
1271 «Uzile du Temple» NécrArras, 1282 «Olivier dou Temple» DettesYpres, 1295-1302 «Sohier du Temple» ImpôtArtois; fr. Temple, monastère de Templiers, pour une maison voisine du monastère ; cf. aussi Dutemple et Tempels.
|
JG |
Temple |
zie Tempels.
|
FD |
Templeman |
-ment. BN voor iemand die in dienstverband stond met de tempeliers. 1240 Reginald Templeman (REANEY). – 2. Var. van Timperman.
|
FD |
Templeton |
E. PlN (Berkshire, Devonshire). Templin: Dim. van temple: tempel? BN voor een tempelier?
|
FD |
Temporal |
Anc. fr. temporal ‘époque’ mais aussi ‘gros temps »?
|
JG |
Temsche, van |
van Teemsche, van The(e)msche, van Theemshe, van Theemst: PlN Temse (OV). 1270 Ringot van Temske, Cent (CG); 1281 Rodulfus de Thamisia, Temse (HAES.); 1358 Jacop van Temseke, Bg.(CLMÏÏ).
|
FD |
Temst, (den) |
(den) Tempst, Tempts, den Trempst: Mnl. tems: zeef, teems. BerBN van de zevenmaker.
|
FD |
ten |
contraction de Te den, ,,AU ». ter, contraction de Te der, ,,A la ». Indication de provenance.
|
EV |
Ten Berge |
PlN, zie Van den Berg. 1564 Anne de Tamberghe, Bergen (CCHt).
|
FD |
Ten Bloemendal |
zie Bloemendaal.
|
FD |
Ten Bosch |
zie (van den) Bos(ch).
|
FD |
Ten Brink |
zie Brink.
|
FD |
Ten Broek |
PlN Broek. Zie Van den Broek(e). 1542 Richard Tenbroeck, Arnhem-Aw. (AP).
|
FD |
Ten Catejen Kate |
Te Ka(a)th: PlN Kat: kade, aarden wal; Kate: kleine boerenwoning, hut, huisje. Vgl. 1381 Colaert vander Cate (OS 50). – Lit.: J. LINDEMANS, Kat, kade. KCTD 6 (1932), 71-84. -C.L. TEN CATE, Defamilienaam Ten Cate in verband met Kate, Kote, Kotte e.d. ah oeroude benamingen voor een huis. Driemaand. Bladen 31 (1979), nr. i. – H. BUITENHUIS, Nfe. 11 (1979), 336-7.
|
FD |
Ten Eede |
zie van (den) Heede.
|
FD |
Ten Grootenhuyse(n) |
-huyzen: PlN of woonplaats: Groot Huis. Zie ook Groothuis.
|
FD |
Ten Haaf |
Tenhaeff,Ten Haaft.Ten Have.Verhaaf: Ndd. en Nederrijnse var. van Tenhoff, Ten Hove. 1563 Arent Jan ten Hâve, Drente (MNT 257).
|
FD |
Ten Haken |
zie Ter Haak.
|
FD |
Ten Harkel |
PlN Harkel: hark? Of hypercorrect voor PlN Arkel? Vgl. Van Arckels.
|
FD |
Ten Hartog |
zie (de) Hertog,
|
FD |
Ten Have |
zie Ten Haaf.
|
FD |
Ten Hove |
zie van (den) Hove(n).
|
FD |
Ten Kate |
zie Ten Cate.
|
FD |
Ten Klooster |
zie van (der) Klooster.
|
FD |
Ten Velde(n) |
zie van de(n) Velde.
|
FD |
Ten Wolde |
Oostndl. of Ndd. PlN Wold: woud.
|
FD |
Tena(e)rt(s) |
1. Proven. Tienaar, ,,De Tirlemont » (Loc). N° 212. Ten–brinck, -ede, -have, -kate (kade), -voorde, -vooren, -eul. ,,Au- (ou : A la)- -centre (V. Brink), -bruyère (Heide. Nombr. L.D. Eede et Heede), -port, -quai (Kade), -gué, -sillon, -hibou (Tenuyl, Dép. Ne-vele).
|
EV |
Tenaerts |
Forme flamandisée d’un dérivé en -a/de Etienne.
|
JG |
Tenaerts |
Thenaer(t)s,Theenaert,Thenaer(t)s, Thénaers, Tena, Thienaert, Tina(rd): Pair. Afl. van Etienne, Fr. vorm van HN Stephanus. Vgl. Stevenaert, Stienaers i. Fr. Thenard. 1671 Peeter Thenarts; 1681 Willem Thenaerdts, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Tenan(t) |
Tennant,Tinant. Fr. BerN, syn. met tenancier: pachter. – 2. Evtl. Patr. Germ. VN theud-nanth: Deotnand (MORLETI).
|
FD |
Tenbicq |
Forme francisée de Ten Brink, néerl topon. brink ‘place du village, etc.’ [FD].
|
JG |
Tenbicq |
zie Brink.
|
FD |
Tencer |
zie Tänzer.
|
FD |
Tency |
cf. Tinsy, Tincy.
|
JG |
Tency |
Tensy, Tensi, Tincy, T(h)insy, Tinsi, Tinchi, Tainsy: Var. van Techy/Tichy met epenthetische n.
|
FD |
Tende(r)loo, van |
PlN Tenderlo in Balen (A). 1540 Claerkin van Tonderloo, Bg. (PARM.); 1558 Christianus filius Arnoldi de Tendeloe, Her. (MULIV); 1649 Guilielmus van Tendeloo, Lier (MULV).
|
FD |
Tender, de |
Afl. van Mnl. ww. tennen, tenen: tergen, kwellen. Vgl. D. Zanner.
|
FD |
Tendyck |
zie (van) Dijk.
|
FD |
Tenenbaum |
zie Tan(n)enbaum.
|
FD |
Teney |
Teneye. NF de la région des Fourons (également dans le Limbourg hollandais), d’origim obscure.
|
JG |
Tengels |
Profess. Tengel, ,,Latte ». Fabric. de lattes. Synon. : Latteur.
|
EV |
Tengler |
Obd. var. van Dengler. BerN: die zeisen wet door te kloppen, hameren. 1300 dictus Tengeler, Feuerbach (BRECH.).
|
FD |
Tengnagel |
Car. phys. ou mor. Tang-nagel, ,,Griffe forment pincettes ou tenailles ». N° 131. — 2. Tengel-nagel, ,,Clou à lattes », N. de marchand ou de fabric. de clous ». N° 131.
|
EV |
Tenhagen |
PlN Ten Hagen: haag, heg. Vgl. Van der Hage(n). 1564 D. Tenhagen, Duisburg-Aw. (AP).
|
FD |
Tenheede |
zie van (den) Heede.
|
FD |
Teniers |
V. taniere.
|
EV |
Teniers |
Zie Tasnier.
|
FD |
Tenil |
zie de Nul.
|
FD |
Tennant |
zie Tenant.
|
FD |
Tennstedt |
PlN Denstedt in Thuringen. 1391 Hermann Tenstede, Mûhlhausen (BRECH.).
|
FD |
Teno(e)ver |
zie van den Oever.
|
FD |
Tenret |
1616 «Estievene Tenret», «la vefvt André Tenret» PrincipChimay; surnom: anc fr. tenrel ‘un peu tendre’, cf. w. tinre, pic. tenrt FEW13/l,206b.
|
JG |
Tenret |
Dim. van W. tinre, Fr. tendre: teer. Vgl. Fr. Tendret. – 2. Zie Taneré.
|
FD |
Tenret |
V. Tanret.
|
EV |
Tensen |
1. V. TAD (Tan). — 2. Proven. D’Anzin. V. Tabary. N°B 79, 209.
|
EV |
Tensen |
Patr. < Germ. VN, dim. Tenzo. 1600 Cornelis Tensen, Wervershoof NH (PDB).
|
FD |
Tensi |
Proven. D’Hernies (Loc). V. Tabary. Nos 79, 209.
|
EV |
Tensi |
Tensy, zie Tency.
|
FD |
Tensy |
Tensi, Tency, cf. Tinsy, Tincy.
|
JG |
Tente(n), van |
Tenten, Vertente(n): PlN Mnl. tente: tent. Naar de tent waaronder de meiers en schepenen zitting hadden bij hun driejaarlijkse openbare rechtszittingen, waarbij ze van dorp tôt dorp trokken. Vandaar de bet. rechtsgebied, gehucht (LIND. 1952). 1584 Joos Vertenten, Aw. (AB); s.d. Marijn van Tenten; Lieven Vertenten, Waas (VAN G.). 1584 Thomas Tenten, Engelschman, Aw. (AB) is wellicht een adaptatie van een E. FN.
|
FD |
Tentelen, van |
PlN Tenderlo (zie i.v.), lokale uitspr. Tentel(o)e (med. P. Vos, Mol). 1817 Jan Baptist van Tentelo (vader van) Frans van Tentelen, Vorst (PDB).
|
FD |
Tentenier |
-iez, zie Taintegnier.
|
FD |
Tentenier |
Tenteniez, cf. Taintenier.
|
JG |
Tenvoorde(n) |
Tenvooren, zie van de(r) Voorde.
|
FD |
Tenzer |
zie Tänzer.
|
FD |
Tep(p)e |
Patr. Bakervorm van Germ. VN Dieboud of Diebrecht. Zie Tibbe.
|
FD |
Teperman |
zie (de) Timmerman.
|
FD |
Tepper(s) |
Teper, Tepfer. BerN van de tapper, biertapper; ook iemand die in net klein verkoopt. 1340 lohannis dicti Teppere, Wommersom (C. BAERT); 1472 Jacob Teppers, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. BerN van de pottenbakker. Ontrond < Ndd. Tôpper, D. Tôpfer. 1505 Tepper = Toper, Zevenburgen (BRECH.).
|
FD |
Ter- |
-bout, -huile, -laeken, -linden, -veen, -winghe. Proven. ,,AU- (A la-)-bois, -colline (hil), -flaque d’eau, -tilleul ». V. ten.
|
EV |
Ter Beek |
Terbekke, zie (van der) Beke.
|
FD |
Ter Braak(e) |
zie Te Brake.
|
FD |
Ter Bruggen |
PlN Ter Bruge(n). Zie Van der Brugghen. 1757 Lud. Terbruggen, Bs. (MUL VIII). Ter Burg: PlN Ter Burg, b.v. in Veurne. Vgl. Van der Borght.
|
FD |
Ter Elst |
zie (van der) Elst.
|
FD |
Ter Haak |
Ten Haken: PlN Haak: haakvormig perceel. Vgl.Van Haack.
|
FD |
Ter Haar |
PlN: zandige heuvelrug, vooral in G, OIJ en Westfalen.
|
FD |
Ter Heide |
zie (van der) Heide(n).
|
FD |
Ter Horst |
zie (van der) Horst.
|
FD |
Ter(c)ken |
Afl. van volksnaam Turk? 1680 Terken = Turken,Weert(PDB). Tercla(e)vers, Tercalavres: PlN: plaats waar klaver groeit? 1838 Barthélémy ter Calaveren (vader van) Joanna Terclavers, Bierbeek (PDB). Terdeckt: PlN Terdek in Overijse (VB). 1630 Gertrudis van Terdeckt, Overijse (PDB). Terdeur, zie Dutordoir.
|
FD |
Terache |
V. Terrasse.
|
EV |
Térache |
Terache, Terasse, Térasse, Terrache. Terrace, Terras, Terrasse, etc. 1526 «Emoul Terraisse» DénLens, 1555 «Melchior Terras» Spontin, 1555 «Jehan Terrasse», 1585 «Guillaume Terraisse» Ladeuze, 1623 «Arnould Terasse» DénChimay, 1655 «Charles Terasse» BourgNamur, 1676 «François Terrache» RuageAth, cf. également 1208 «Climence Terastre» NécrArras; nom de la région: Thiérache (région au sud de Chimay et départ, de l’Aisne); cf. aussi Therasse, etc.
|
JG |
Teralin |
cf. Themelin.
|
JG |
Terasse |
-ache, Térasse, -ache, zie Terras(se).
|
FD |
Terbaey |
Terbaeij, Terbée: Wsch. < Derbaix/D’Erbée.
|
FD |
Terbrood |
zie Teirbroodt.
|
FD |
Terby |
zie Tourbier.
|
FD |
Terca(e)fs |
Metathesis van Limburgse FN Treka(e)fs. Zinwoord trek af, syn. met Mnl. aftrecker: afzetter, rover, die iets afhandig maakt. 1357 Gerardus Trecaef, Berlingen; 1404 Gérard Trackaef, Boeshoven (AKB); 1387 Godefridus Trekaefs…per Margaretam dictam Trekafs ejus matrem, Kuringen (GRAUWELS 1978); 1650 Tercafs, Borgloon (PDB); 1765 Joannes Tercafs, Hasselbroek (MUL VIII).
|
FD |
Tercelin |
Ofr. tiercelin: raaf. Vgl. Tiercelet: valk. 1421 Willem Tierchelet, Ktr. (DEBR. 1958); 1727 Phil. J. Tercelin, Bergen (MUL VII).
|
FD |
Tercelin |
Soit nom de métier, cf. anc. fr. tercelier ‘fabricant de tiercelin (tissu de trois espèces de fil)’ FEW 13/1, 268b, soit surnom: anc. fr. tiercelin, nom propre du corbeau.
|
JG |
Terck, de |
zie Dutrecq.
|
FD |
Terdeckt |
Proven. Terdek (Dép. Overysche).
|
EV |
Terdeur |
Peut-être dérivé d’agent de l’anc. fr. terdre ‘essuyer, nettoyer’ FEW 13/1, 237a. -Forme fém. : Terdeuse.
|
JG |
Terelle |
Peut-être surnom: anc. fr. terelle, pic. (Mons, Borinage) terelle, rouchi téréle ‘tarière’ FEW 13/1, 112b; cf. aussi Tarlet.
|
JG |
Terelle |
Pic. terelle: avegaar, boor. BerBN (J.G.).
|
FD |
Teret |
cf. Theret.
|
JG |
Teret |
zie Thiré.
|
FD |
Tereur |
cf. Terreur.
|
JG |
Tereur |
zie Tireur.
|
FD |
Terf |
Ter(f )ve: i. Mnl. terf: turf. BerBN? – 2. Ofr. terve: spleet? 1450 Jean Terfe, Mellemont WB (AAV); 1584 Luys Terf, Aw. (AB).
|
FD |
Terf |
Terfve, Terve. Surnom: moy. fr. (B. Palis-sy) terve ‘mince, menu, grêle’, forme attestée dans plusieurs parlers du Nord-Ouest de la France FEW 13/1, 229b (v° tenuis).
|
JG |
Terfve |
Proven. ,,De Hervé » (Loc.). N° 63. V. Tabary. N08 79, 209.
|
EV |
Terhart |
Ter Heerdt: PlN Ter Hard: bos, beboste hoogte. Ndd. ook Terhardt, Uterhardt.
|
FD |
Terheggen |
zie van der Heggen.
|
FD |
Terhell |
zie van (der) Helle.
|
FD |
Terheyden, van |
zie (van der) Heiden.
|
FD |
Terhoeven |
zie van der Hoeve(n).
|
FD |
Terhout |
zie van Torhout.
|
FD |
Terin |
zie Terrijn.
|
FD |
Térin |
Proven. ,,De Hérinnes » (Loc.). V. Tabary. Noa 79, 209.
|
EV |
Térisse |
Terrisse. 1295-1302 «Colars Terris», «Jakemes li Teris» ImpôtArtois; probabl. cas sujet de Th(i)eri, avec -s prononcé, cf. 1215 «Téris Brillebouc», 1263 «Téris li Truie» ChirTournai, plutôt que w. lèris ‘, fr. régional terril (avec / non prononcé), dérivé en -iciu de terre. Cf. Therry, Thery.
|
JG |
Térisse |
zie Terrisse.
|
FD |
Terken |
Proven. ,,D’Erquenne » (Loc.). V. Tabary. N08 79, 209.
|
EV |
Terlaan |
zie van der Laan.
|
FD |
Terlaeken |
PlN Ter Lake(n): poel, plas. Zie Van (de) Laak. 1769 J.Fr. Terlaecken, Tn.-Aw. (AP).
|
FD |
Terlet |
Patr. Dim. (-let) van VN Thierry, Therry. 1475 Jehan Thirelet, Senlis (MORLET).
|
FD |
Terlet |
Peut-être dimin. de Th(i)erry, cf. 1475 «Jehan Thirelet» Senlis.
|
JG |
Terlier |
Terly. Nom de profession: forme contractée de terrelier ‘terrassier ou défricheur’ (Dauzat 566); ou bien var. de Tarlier.
|
JG |
Terlier |
Terly: Fr. BerN terrelier: grondwerker, rooier (DAUZAT).
|
FD |
Terlin |
-lijn, -lyn: Patr. Dim. van VN Thierry. Vgl. Terlet.
|
FD |
Terlin |
Terlyn. Autre dimin. de Thierry?
|
JG |
Terlinchamp |
-amps, -ant. NF apparemment de Suisse romande, tiré sans doute d’un topo-nyme de cette région.
|
JG |
Terlinchamps |
Proven. ,,Propriété du sieur Harilo » (Comp. Herlin- -val, -vaux, L.D.). V. Tabary. N08 79, 209.
|
EV |
Terlinck |
cf. Teerlinck.
|
JG |
Terlinck |
V. Teerling.
|
EV |
Terlinden |
Nom d’origine: topon. très fréquent en pays flamand (= aux tilleuls).
|
JG |
Terlinden, (van) |
PlN Ter Linde. Zie Van der Linden. Terlinden in Gulpen en Margraten (NL). 1640 Cornélius Terlinden, Aalst (MUL V).
|
FD |
Terlingen, |
Terlinck, zie Teerlingh.
|
FD |
Terloo |
PlN. Zie Van der Loo. 1547 Wijnant Terlo, Deventer-Aw. (AP).
|
FD |
Terly |
zie Terlier.
|
FD |
Terlyn |
zie Terlin.
|
FD |
Term, van |
PlN Termes (LX).
|
FD |
Termeer |
zie van (der) Meer.
|
FD |
Termine |
zie Dermine.
|
FD |
Termolen |
Termeulen, Termol(le), Thermol(le), Ta(e)remol, Toiremol: PlN Ter Molen. Vgl. Van der Molen. 1337-93 Johannis ter Molen=J. van der Molen, Deventer (DRAAIJER); ±1570 Nicolas Turmolle, Jumet (CDT 391).
|
FD |
Termolle |
Proven. 1. Terramale (Dép. Torhout). — 2. Terre am-mollie. Synon. Terre-, Taere-, Toire- -mol(l)e.
|
EV |
Termolle |
Termol, Termolen, Thermol, -olle, Taeremol, etc. Nom d’origine: ter Molen (= au moulin), e.a. Termole, à d’Anseghem (FlOcc).
|
JG |
Termon(t) |
Wsch. PlN Termonde (Dendermonde). Zie Van der Monde, Van Dermonde. 1675 J.Fr. Thermonteus, Mech. (MUL VI).
|
FD |
Termonia |
1. PlN Termogne in Celles (LU). 1268 Bastienz de Termongne, LU (AVB); +1370 Henricum de Termonia, Luik (SLLIV); ± 1400 Ailid de Termogne dite Termonia, Luik (BODY). – 2. Lat. vorm voor Dortmund (NRW): 1153 Tremonia (TW). 1498 Albertus Stoltenberch de Tremonia, Coloniensis (MUL III).
|
FD |
Termonia |
1613 «Jaspar Termonia» GuillLiège, 1753 «Dionisio Termoniat» AnthrStHubert; forme latinisée du NL Termogne, à Celles-lez-Waremme (Lg), cf. 1419 «Henris Fastrey de Termogne» CoutStavelot, 1571 «Johan fils de Raeskin de Termoingne» GuillLiège.
|
JG |
Termonia |
ou Tamagna. Proven. Ter-mogne (Dép. Celles-lez-Waremme)
|
EV |
Termote |
Nom d’origine : ter Mote (fréquent en pays flamand), d’après fr. motte ‘élévation fortifiée; château sur une hauteur’.
|
JG |
Termote |
zie van der Moten.
|
FD |
Terness |
Ternest: D. Ternes < VN Maternus (DUDEN)? Of PlN Ter Nesse: landtong? Of uit Dernest < Delneste? 1753 Pieter Ternest, Tielt (KWII).
|
FD |
Ternet |
-ez, -er, Trenet: PlN Dim. van terne: hoogte, heuvel (DNF). 1697 Trenet, Landaville (PDB).
|
FD |
Ternet |
Ternez. NF du nord de la France, qui ne peut guère être un dérivé de fr. régional (du Nord) terne ‘colline’; NF d’origine incertaine.
|
JG |
Terneu(s) |
Proven. Terneuzen (Loc. holl.).
|
EV |
Terneu(s) |
zie Ternois. Terneusen: Evtl. PlN Terneuzen (Z), maar misschien wel reïnterpretade van Terneus.
|
FD |
Terneus |
-eu, Ternus. NF de la région gantoise qui peut être une adpatation soit du NL Ternois, région de Thérouanne (PdC), cf. 1670 «Barabra terneus» Gand, soit du nom Tournois, cf. 1719-42 « Catharine Terneus = Tournois» Audenarde et Gand [FD].
|
JG |
Terneven |
Proven. ,,A côté (de l’agglomération) .
|
EV |
Terneven |
Ternéven: Naar de woonplaats: daarneven. Vgl. Ndd. Ternedde, Terboven, Teroverst.
|
FD |
Terneyen |
zie Ternois.
|
FD |
Ternier |
Terny. 1647 «Pierre Tergnier» Bourg-Namur; nom d’origine: Tergnier (Aisne), Terny-Sorny (Aisne), etc.
|
JG |
Ternier |
Terny: i. PlN Tergnier (Aisne). 1384 Warnet de Terniers, Laon (MORLET). – 2. Verdoft (our/er) < Tournier.
|
FD |
Ternisien |
Ternizien: Inwoner van Ternois, de streek van Terwaan. 1243 Fana li Ternisiene, Atrecht (NCJ); 156 e. Drouet le Ternisien, Coudun (MORLET).
|
FD |
Ternois |
-oy, -oey, -eyen, -oot, Terneu(s), Ternus: PlN Ternois, de streek van Terwaan (Thérouanne, PdC). 1205 Willaumes Ternois, Atrecht (NCJ); 1669 Judocus Ternoys, 1670 Barbara Terneus, 1673 J. Fr. Ternay, 1675 Gerardus Ternaise, 1679 Jacobus Terneus (kinderen van) Paulus Terneus, Cent (TROCH). Tern(e)us is ook de Vl. adaptatie van Tournois: 1719-42 Catharine Terneus = Tournois, Oud.-Gent (PBG).
|
FD |
Ternoot |
zie van der Noor, Ternois.
|
FD |
Ternus |
cf. Terneus.
|
JG |
Ternus |
zie Ternois.
|
FD |
Terny |
cf. Temier.
|
JG |
Terny |
zie Ternier.
|
FD |
Ternynck |
zie Teerlingh.
|
FD |
Terpool, van |
zie van den Poêle.
|
FD |
Terpoorten |
-ter, zie van der Poorten.
|
FD |
Terpstra |
Friese afl. van PlN Terp: kleine hoogte in laag land, vluchtheuvel.
|
FD |
Terrace |
Terrache, cf. Térache, Térasse, etc.
|
JG |
Terrade |
NF occitan corresp. à fr. terrasse (Dauzat 566)?
|
JG |
Terrain |
zie Terrijn.
|
FD |
Terrard |
-ade: Var. van Fr. Thierrard, afl. van VN Thierry.
|
FD |
Terras |
-asse, cf. Térache, Térasse, etc.
|
JG |
Terras(se) |
Terrace, -acné, Térasse, -ache, Terasse, -ache, Thérace(s), Therace(s), Thérache, Thérasse, Thé-, The-, Tirache, Tiérache, Tierache, Tijeras, Tarras, Traas(t), Traest, Traës, Tras: De FN Traas(t) was in de 176 e. nog Terraes. Hij verhuisde omstreeks 1650 van Izegem naar Zuid-Beveland (med. J. Traas, Ndl). i. Fr. terrasse: terras, aarden wal. BerBN van de grondwerker. Vgl. Terrassier. 1386 Jean Terrace (MARCHAI). – 2. PlN Thiérache: 1143 Teraciam, 1172 Therasia, streek in NF (TW). 1280 Jehans de Tiérasse, Dk. (GERMAIN 1993, 79); 1394 Mahieu li Morz nez de Teraesse, Meulebeke (DEBR. 2000); 1393 Boydin Tiérasse, Ronse (DE B.); 1445-6 Anna van Teraisse = van Terraessen, Ip. (PARM.); 1456 Jean Thieraisse = 1470 Jehan Terasse, Bergen (CSWIII).
|
FD |
terrasse |
,,Terrain naturellement exhaussé et uni ». Variantes : Terache, Thérasse. (Il peut s’être produit une confusion entre ce nom commun à valeur toponymique et le nom propre Thiérache qui désigne la région du sud-ouest de Chimay et dont le sens paraît être le même). Variante : Tiérache.
|
EV |
Terrassier |
BerN van de grondwerker.
|
FD |
Terrasson |
Dim. van Terrasse i.
|
FD |
Terrebrood |
zie Teirbrood(t).
|
FD |
Terren |
Terrens. Var. de Terryn, Terrijn.
|
JG |
Terren(s) |
Terres, zie Terrijn.
|
FD |
Terret |
Proven. ,,D’Herrée » (Dép. Tavier-lez-Nandrin). V. Tabary. Nos 79, 209.
|
EV |
Terreur |
Car. mor. ,,Homme terrible »
|
EV |
Terreur |
Tereur. Peut-être fr. terreur, surnom de motivation obscure. Ou bien nom de métier: anc. fr. terreur ‘terrassier’ (hapax, 1525 Nevers) FEW 13/1, 247b. Comp. aussi Thereur et Tireur, -eux.
|
JG |
Terreur |
zie Tireur.
|
FD |
Terrie |
zie Thierry, Terrier.
|
FD |
Terrien |
cf. Terrijn.
|
JG |
Terrien |
zie Terrijn.
|
FD |
Terrier |
1. Proven. Terrier (L.D.). (Comp. : Tanière, La Louvière). — 2. ,,Tenancier d’une terre ». (Ancien).
|
EV |
Terrier |
Nom de dignité ou de métier: anc. fr. terrier ‘seigneur terrien, justicier’ ou ‘tenancier’FEW 13,251b.
|
JG |
Terrier |
Terrie, Terry,Ther(r)y,Théry,Terriere, -ière: Ofr. terrier: heer, landheer, grondbezitter. 1511 Jacop Terrier, Ktr. (KW); 1756 Hilaire Terriere; 1782 M.F. Terrier f. Hilaire, Izg. (COUSS.); i8e e. Terrier, -iez, Terry, Therrier, Thery, Mkr. (Midd. 1954,192).
|
FD |
Terrijn |
-yn,-in, -ain, -ien,Terren(s), Terres, Tiérin, Terin, Thér(a)in, The(e)rens: Patr. Afl. Van Germ. VN Diederik, met verscherping d/t, of van Fr. Thierry, de Rom. vorm ervan. 1326 Willem Therijn, Ip. (BEELE); 1398 Terin Brickelle, Wervik; 1371 jeghen Jhanne Terrine = 1392 Johannis Terrijns; 1396 Symoen Theerijne; 1399 Willay Terin, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Terrin |
cf. Terrijn.
|
JG |
Terrin |
zie Terrijn.
|
FD |
Terrisse |
cf. Térisse.
|
JG |
Terrisse |
Térisse: PlN Afl. op -iciu van terre: land, grond.
|
FD |
Terroir |
Car. mor. ,,Homme qui sent le terroir ».
|
EV |
Terroir |
Fr. terroir, surnom de motivation obscure; comp. Terreur.
|
JG |
Terroir |
Fr. terroir: streek?
|
FD |
Terron |
zie Thiron.
|
FD |
Terry |
zie Thierry, Terrier.
|
FD |
Terryn |
Terrijn, Terrien, Terrin. Hypocor. de l’anthrop. germ. Diederik avec assourdissement du d- initial [FD] ; cf. aussi Terren(s).
|
JG |
Terryn |
V. Térin.
|
EV |
Tersago |
PlN Trezzano (< Tricianum) = 1060 Terciago = 1168 Tersago/Terzago (ten noorden van Milaan). 1500-1561 Gabriel Tersago, Italië-Aw. (vader van) 1529-1586 Juliane Tritsago, « 1532 Hannibal Tritsago, « 1536 Angela Tritsago. – Lit.: Jb. voorHeemk. van Klein-Brabant 1985-86.
|
FD |
Terschuren |
zie van der Schure(n).
|
FD |
Terseleer |
Afl. van Mnl. tersel: mannetjesvalk. Vgl. Valkenaar, Tercelin.
|
FD |
Tersi |
Tersy, zie Targe.
|
FD |
Tersin |
The(e)rssen, Theirssen, Thersen: Patr. Vleivorm op -sin van Diederik. De vormen op -sen kunnen ook < -zoon worden verklaard (vgl. Tierssoone).
|
FD |
Tersmeden |
PlN Ter Smede: aan de Smisse. 1585 Clawes thor Smede, Flensburg (NN).
|
FD |
Terste(e)gen |
Ter stegen: aan/in de steeg. Vgl. Indesteeg, vander Stegen.
|
FD |
Tersy |
zie Tersi.
|
FD |
Tert(h)olen |
PlN Tholen (Z).
|
FD |
Terteaux |
Nom d’origine: Terteaux (Oise); ou bien var. de Tirtiaux.
|
JG |
Terteaux |
PlN (Oise).
|
FD |
Tertolen |
Tertholen. Nom d’origine: terTholen (Zélande).
|
JG |
Tertoog |
Vervorming van Tertooy of Tetteroo?
|
FD |
Tertooy |
zie Tourtois.
|
FD |
Tertrap |
zie van Trappe(n).
|
FD |
Teruel |
Peut-être w. liég. tèroûle ‘charbon très friable et de mauvaise qualité’ FEW 13/1,254a [JMP].
|
JG |
Teruel |
Wellicht oude spelling voor Tervel = Terville?
|
FD |
Terve |
cf. Terf(ve).
|
JG |
Terve |
zie Terf.
|
FD |
Terveen |
zie van (der) Veen.
|
FD |
Tervill |
Therville: PlN (Moselle).
|
FD |
Terville |
Therville. Nom d’origine: Terville (Moselle) ou comme Deterville, originaire d’Éterville (Calvados).
|
JG |
Tervoort |
Tervoert, Tervooren: PlN Tervoort (Nieuw- Ginniken, NB). Zie ook Van der Voorde. 1539 Hendrik Terwoort, Vreden-Aw. (AP).
|
FD |
Terwa(n)gne |
Proven. Terwagne (Loc.).
|
EV |
Terwagne |
de Terwa(n)gne, Terwaigne, Terwoigne: PlN Terwagne (LU). 1429 Lambert de Terwangne, Luik (ISP).
|
FD |
Terwagne |
Terwaigne, Terwoigne. s.d. «Nicolai de Tervangne», «Wilhelmi de Terwaigne» ObitHuy, 1436 «Lambiert de Terwaingne» GuillLiège; nom d’origine: Terwagne (Lg)et à Furnaux (Nr), cf. aussi de Terwangne.
|
JG |
Terwe |
zie Taerwe.
|
FD |
Terwecoren |
Mnl. tarwencorn: tarwekorrel. BerBN. Vgl. D. Weizenkorn. 1327 der Terwekorn, Greifswald (BRECH.). 1591 Barbel Terrewecooren, Borchtlombeek (LIEVENS).
|
FD |
Terwecoren |
V. Tarwe.
|
EV |
Terweduwe(n) |
zie Derweduwen.
|
FD |
Terwinghe |
Terwingen,vanTerwyngen(e), van Terwijngen: PlN Terwinge in Holsbeek (VB).
|
FD |
Terwoigne |
zie Terwagne.
|
FD |
Tesain |
cf. Thesain.
|
JG |
Tesain |
zie Thesin.
|
FD |
Tesch(e) |
zie Tas.
|
FD |
Tescher |
Tesser: D. BerN Tâscher: tassenmaker. 1293 Joh. der Tescher, Basel (BRECH.); 1561 Hendrik Tesser, Venlo-Aw. (AP).
|
FD |
Teschke |
Dim. van Tesch, Tasche: tas.
|
FD |
Teschner |
Tesner: BerN: tassenmaker. Ook Tàschner.
|
FD |
Tesia |
zie Tasseel.
|
FD |
Tesijn |
zie Toussaint.
|
FD |
Tesler |
D. BerN Teschler, Taschler: tassenmaker.
|
FD |
Tesmoingt |
Ofr. tesmoin: getuige. FN Témoin.
|
FD |
Tesmoingt |
Surnom : fr. témoin, cf. aussi anc. fr. tesmoins ‘testicules’ FEW 13/1, 285a.
|
JG |
Tesner |
zie Teschner.
|
FD |
Tesniêres |
zie Tannièr(r)e.
|
FD |
Tess- |
-s, -ens. V. TAD (Taz) et THEUD (Theuz).
|
EV |
Tesse |
(NF du Tournaisis et du départ, du Nord). 1780 «Alexandre Tesse» BourgNamur; un hypocor. de Istasse (= Eustache) est peu probable, pas plus que le cas-sujet issu de lat taxa ‘blaireau’ comme le propose Morlet 922; NF d’origine incertaine.
|
JG |
Tesse |
Thesse: Korte vorm van HN Istace, Eustachius. Vgl. Tassens/Tessens.
|
FD |
Tessé |
zie Tasset.
|
FD |
Tessein |
zie Tassin.
|
FD |
Tessely |
NF d’origine italienne: 1721 «Pieter Tesselli fs. Anthone, ghebortigh van Raven-na», nom d’un militaire de Ravenne qui vint s’établir à Deinze vers 1707, avec les troupes impériales [FD].
|
JG |
Tessely |
Tissaly: Stamvader is Pieter Thessaly/Tesselli, afkomstig van Ravenna, die omstreeks 1707 met de keizerlijke troepen naar ons land kwam. 1721 Pieter Tesselli fs. Anthone, ghebortigh van Ravenna (± 1679-1732) (Jb. Kunst-en Oudh. Kr, Deinze, 1990,193-219; VS1983,175). De FN is wellicht een verhaspeling van de It. FN Tasselli, dim. van Tasso < Lat. taxus (boom), of van Toselli, dim. van Lat. tonsus: geschoren (DS).
|
FD |
Tessenaere |
BerN van de tassenmaker. Vgl. Tesner.
|
FD |
Tessens |
zie Tassin.
|
FD |
Tesser |
zie Tescher.
|
FD |
Tesseur |
1289 «Maguins li femme Servais li Teisseur», «Gofaille le Tesseur» CensNamur, 1406 «Gerars de Tamines li tesseurs de toilez» GuillLiège, 1449 «Pirechon le teisseur» AidesNamur; nom de profession: w. tècheû ’tisserand’ ; cf. aussi Techeur, Teheux.
|
JG |
Tesseur |
Tisseur: BerN Tesseur, Fr. tisseur < Lat. textor: wever. 1348 Johan le Tessoir, Luik (SLLIV); 1399 Johan li Tesseures, Luik (AVB). Zie ook Têcheur.
|
FD |
Tesseur |
V. Tisserand.
|
EV |
Tessier |
1289 «Pierres li Tessieres» CensNamur, 1337 «Renechons li tessieres», 1419 «Balde-win Tessi» Liège, 1472 «Hanry le Teschier» DénLaroche, 1488 «H. Quiné le Teschier dit Bonne Compaingnie» JusticeBastogne, 1544 «Mathie le Tessier» DénStavelotMy, 1780 «Jacques Tessier» Charleroi, cf. aussi 1495 «Maroie le Tesseresse» Huy (DBR 15, 177); nom de profession: anc. fr. (jsq au 18e s.) lissier ’tisserand’ FEW 13/1, 291b; cf. aussi Techy, Texhy. • Dimin. : 1337 «le maison Tessereal» Liège (DBR 15, 177).
|
JG |
Tessier |
zie Tissier.
|
FD |
Tessin |
zie Tassin.
|
FD |
Tesson |
cf. Tasson.
|
JG |
Tesson |
Tasson: i. W. tasson, tesson: das (dier), lomperd. 1444 Batier le Tesson; Gérard le Tasson, Namen (J.G.). – 2. Zie Tasson.
|
FD |
Test- |
Têt- -ar(t), -aert. 1. Car. phys. ,,Homme à grosse tête », — 2. V. THEUD (Tbeuz).
|
EV |
Testaert |
1. Orig. Dietsaard, ,,Terre thioise ». — 2. V. THEUD (Theuz).
|
EV |
Testaert |
Testar(d), -ar(d), -a(s), Tistaert, Têtard, Theetaert, Te(e)taert, Tet(t)art, Tietaert, -art, Tita(rt): i. BN voor een koppigaard. Ofr. testart: koppig. 1298 Jehan Testard, Kales (GYSS. 1963); 1246 Raous Testart; 1365 Pierre Tetart (MORLET); 1398 Jehan de le Motte dit Tiestart, Mkr. (DEBR. 1970). – 2. Ook aïs VN: 1352 Testard van der Wostine (DEBR. 1970).
|
FD |
Testart |
Testard, -aert. 1218 «Testait» Nécr-Arras, 1266 «Henris Testars» ChartesHainaut, 1272 «Marie relicte Willelmi Testart» Polypt-Villers, 1289 «Colins Testars» CensNamur, 1295-1302 «Jehans Testars» ImpôtArtois, 1302 «Tiestart Deskief» LoiTournai, 1356-58 «Andrius Tiestars», 1362-63 «Adde veve Gillion Tiestart» PolyptAth; surnom: anc. fr. testart, -ard ‘têtu, entêté’, moy. fr. testart ‘qui a une grosse tête’ FEW 13/1, 277b; cf. DicPatRom II.l, 248-251. – Forme fém. : 1279-81 «Maroie Tiestarde» ComptesMons.
|
JG |
Testelin |
Testolin, Tetelain, Tettelin: Dim. van Ofr. teste, Fr. tête: hoofd. BN. Vgl. Hooft. 1591 Philippe Tetelein, Wormhout; 1773 P. F. Testelin, St.-Win. (VERGR. 1968); 1620 Jacques Testelains, Halle-Aw. (AP). Zie ook Tassignon.
|
FD |
Testelin |
Tettelin, Tetclain. Dérivé de l’anc. fr. testel ‘tesson’ FEW 13/1, 287 ou bien double dérivé en -el-in de teste, tête, cf. DicPatRom 11.1,247-8.
|
JG |
Testelmans |
Testerman: Afl. van Van Testelt. 1629 Petrus Testelmans, Leodius (MUL V). Testelt, van: PlN Testelt (VB). 1309 Henrici de Testelt, Mech. (OATII); 1421 Pieter van Testelt, Bg. (PARM.).
|
FD |
Testeltnans |
Sans doute ethnique: dérivé en -mon de Testelt (BrFl).
|
JG |
Testerman |
zie Testelmans.
|
FD |
Teston |
Dim. van Ofr. teste: hoofd.
|
FD |
Testu |
Têtu, Letestu: BN Ofr. testu, Fr. têtu: met groot hoofd, koppig. 1263 Giles li Têtus, Luik (AVB).
|
FD |
Testu |
Têtu. 1230 «Testu Tumas li maçons» necrArras; surnom: anc. fr. testu ‘qui a une grosse tête’, ‘obstiné, opiniâtre’, fr. têtu FEW 13/1, 278a. Tête. 1349 «Pierot a le Teste» NecrArras; surnom d’homme à forte tête ou dont la tête est particulière, par ex. 1252 «Willaume Grosse teste, teinterier» DettesYpres, 1532 «Jehan Ronde Teste » BourgNamur. – Cf. aussi 1279-81 «Jakemars Teste d’Anal», «Colins Teste Danal» ComptesMons; 1544 «Teste de mort» DénStavelotMy. – Pour une vue globale des dérivés de lat. testa, cf. DicPatRom II.l, 235-280.
|
JG |
Teta(e)rt |
Têtard, zier Testaert.
|
FD |
Tête |
Fr. BN Tête: hoofd. Vgl. Hooft. 1263 Giles Têtes = Giles li Têtus, Luik (AVB). Zie Testu. – 2. Zie Teeten.
|
FD |
Teteghem, van |
PlN Tetegem (FV). 1125 Reinlofus de Tetighem; 1338 ser lans van Tetinghem (DF XV); 1303 Venant van Tetenghem, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Tetelain |
Tettelin, cf. Testelin.
|
JG |
Tetelain |
zie Testelin.
|
FD |
Tetering, van |
PlN Teteringen (NB). 1340 Hermanni vander Tateringhe, Breda (OAT III).
|
FD |
Tetsch |
D. vleivorm van Dietrich.
|
FD |
Tettart |
zie Testaert.
|
FD |
Tettelin |
zie Testelin.
|
FD |
Tettero(o) |
(van) Tetterode, Tétrode, Tettenroo: PlN Tetterode, oude naam van Overveen (NH). 1330 Willaem van Tétrode, Haarlem (NHC).
|
FD |
Têtu |
zie testu.
|
FD |
Tetz(sch)ner |
Afl. van PlN Tetschen. 1352 Peter Tetzner, Chemnitz (BRECH.).
|
FD |
Teub(n)er |
zie Tauber(t).
|
FD |
Teucher |
zie Teich.
|
FD |
Teuchie(s)
|
Teuchy: BerN W. var. van Tessier, Têcheur: wever. 1757 Petrus Têcheur (vader van) 1795 Joannes Teuchy, Borgloon (PDB).
|
FD |
Teuchy |
1. Proven. ,,De Heuzy » (Loc.). V. Tabary. N09 79, 209 — 2. V. Tisserand. — 3. V. THEUD (Theuk).
|
EV |
Teucq |
NF de Seneffe et Manage, déjà attesté à Seneffe en 1813 en alternance avec la var. Theuque (GeneaNet); NF d’origine incertaine, mais sans doute pas var. de Turc, Turk comme le propose Debrab. 1395.
|
JG |
Teucq |
zie Turk.
|
FD |
Teug(h)els |
BerBN van de teugelmaker of voor de voerman. 1727 Simon Teugels, Waas (VAN G.).
|
FD |
Teug(h)els |
Tengel. ,,Bride ». 1. Profess. N. de bourrelier. N° 131, 201. — 2. Car. mor. ,,Homme qui tient les rênes, qui commande ». — 3. V. THEUD (Theuk).
|
EV |
Teugels |
Teughels. Surnom (au génitif): néerl. teugel ‘bride’.
|
JG |
Teule |
zie Toelen(s).
|
FD |
Teulings |
-ingkx, -inghx: Patr. Afl. van Germ. VN. Zie Tollens (met gepalataliseerde vocaal). 1763 Peter Teulinckx, At.-Aw. (AP).
|
FD |
Teun- |
-inck, -kens. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Teunen |
Teunens. Génitif de Teun-, hypoc. néerl. de Antoon, fr. Antoine.
|
JG |
Teunen(s) |
zie Thoonen.
|
FD |
Teunesen |
zie Toen.
|
FD |
Teuninck |
Theuninck, -ijnck,-ynck,Theninck,Tunyck: Patr. Afl. van HN Antonius. 1265 Arnoldus dictus Tuninc, St.-P.-Leeuw; 1356 Moen Tunincs lant = Moen Tuens, Es. (PEENE1949); 1562 van Jannen Thuenincx, Tn. (HB 776).
|
FD |
Teunis |
Teunissen, cf. Theunis(sen).
|
JG |
Teunis(se) |
-issen(s), zie Toen.
|
FD |
Teunkens |
T(h)eun(c)kens, Thùngen, Thungen, Thünchen: Patr. Dim. van Teun = Toon, verkort < Antonis/Anteunis, HN Antonius. Teuns,-zie Toen. Teurcq, zie Turk.
|
FD |
Teurelincx |
zie Tuerlings.
|
FD |
Teurenhout, van |
zie van Turnhout.
|
FD |
Teurfs |
zie Turf(s).
|
FD |
Teurlings |
-inc(k)x, zie Tuerlings.
|
FD |
Teurrekens |
zie Torrekens.
|
FD |
Teusch(l)er |
Mhd. tiuschaere: ruiler, handelaar, bedrieger. D. Tauscher. Vgl. Mnl. tuusscher. 1487 Andres Teuscher, Jena (BRECH.).
|
FD |
Teuw- |
-en, -issen, Tey- -al, -els. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Teuwen |
Teuwens; Teuwis, Teuwissen. Hypoc. néerl. de Mattheeuw, fr. Mathieu.
|
JG |
Teuwen(s) |
-is, -isse(n), zie Theeuwissen.
|
FD |
Teuwkens |
zie Theeuwkens.
|
FD |
Teval |
Zie Stival.
|
FD |
Tevel |
Tevelle, Thevelle, Thévelle, Thevel. Peut-être dérivé en -elfle), avec aphérèse, de E(s)tève, forme régionale de E(s)tienne [FD], comp. Thev(en)-.
|
JG |
Tevel(s) |
Tevelle, Thevel(le), Thévelle: 1. Patr. Dim. van Etève, Estève, Fr. dial. vorm van Etienne. Vgl. Thevelin. – 2. DF XV vermoedt een PlN: 1580 de Tevele, Bg.; 1650 den baron van Tevele.
|
FD |
Teven |
-esz, -is(sen), zie Theeuwissen.
|
FD |
Tevenie |
zie Stevenye. Te Vogt, zie de Voogd.
|
FD |
Tevissen |
Tévissen, Tewissen, cf. Thewis(sen).
|
JG |
Tewissen |
Tews, zie Theeuwissen.
|
FD |
Texerand |
Textor. V. Tisserand.
|
EV |
Texhon |
Var. de Tixhon.
|
JG |
Texhon |
zie Letihon.
|
FD |
Texhy |
Texier. 1472 «Henry le texhié», «Jac-quemin le Texhir» DénLaroche, 1511 «Johans le Terrier» CoutStavelot, 1524 «Henry le Texhy», 1544 «Jullin le Texhier» DénStavelotMy ; var. w. de Tessier.
|
JG |
Texier |
Texhy, zie Tissier.
|
FD |
Texmunt |
Dominicus Texmunt werd op 18 nov. 1854 in Aw. te vondeling gelegd (R.V.).
|
FD |
Texmunt |
Nom donné à un enfant trouvé à Anvers en 1854 [FD].
|
JG |
Textor(is) |
Dextor: BerN Lat. textor: wever. 1322 Colons Textor; 1362 Giles Textor, Luik (AVB).
|
FD |
Tey(e), de |
zie de Taey(e).
|
FD |
Teyck |
zie Tyck.
|
FD |
Teygeman |
Adaptatie van D. Teichmann (LIND. 1964,32)? De Oostendse familie stamt van « 1786 Joannes Teygeman, Gouda (PDB).
|
FD |
Teykaerts |
zie Tyckaert.
|
FD |
Teylaert |
Theylaert, Theijlaert: i. Afl. van Ofr. teil, til: linde. PlN: plaats waar een linde groeit (DAUZAT). Fr. Teillard, Occ. Teilhard. – 2. Fr. Taillard (zie i.v.). 141/WouterTeylaerdt, Jacop
|
FD |
Teyllaerdt |
Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Teys(en) |
Teyssen(s), zie Tijs.
|
FD |
Teyssandier |
Teyssié, Teyssier (NF français importés). Var. mérid. de Tessier (= tisserand).
|
JG |
Teyssandier |
zie Tissandier.
|
FD |
Teyssêdre |
-edre: BerN Var. van Teyssaire: wever. Teyssier, -ié, zie Tissier.
|
FD |
Tfelt |
‘t Felt, T’Felt: Naar de woonplaats op of bij het veld.ZieVandeVelde.
|
FD |
T’felt |
Proven. Te velde, ,,Au champ ».
|
EV |
Th- |
zie ook T-.
|
FD |
Thabert |
i. Patr. Germ. VN Tagabert, Tagebertus (MORLETI)? – 2. Uitspr. Tabbert; zie Tabart?
|
FD |
Thaels |
1. V. dal. — 2. V. TAD (Ta).
|
EV |
Thaels |
Taels. Probabl. apocope de Taelman (= avocat) [FD].
|
JG |
Thaeter |
cf. Taeter.
|
JG |
Thafournel |
cf. Taf(f)oreau.
|
JG |
Thafournel |
zie Tafforeau.
|
FD |
Thaillier |
cf. Taillier.
|
JG |
Thaïr |
cf. Tahir.
|
JG |
Thaïr |
zie Taillier, Tahir. Thairet, zie Thiré.
|
FD |
Thairet |
cf. Théret.
|
JG |
Thaise |
zie Tijs.
|
FD |
Thal(er) |
T(h)aller: D. FN, afl. van PlN T(h)al: dal.
|
FD |
Thaler |
Proven. Terre désignée par le nom de la redevance (Epoq. autr.). Comp. : Patard, Schilling, Squelin, etc. V. Schelling.
|
EV |
Thamers |
zie (de) Hamers.
|
FD |
Thannen |
.NF all. de la région d’Eupen, dont l’origine toponymique est induite par le NF von der Thannen.
|
JG |
Thans |
Thaens. Probabl., avec -s du génitif, moy. néerl. tant ‘dent’ [FD] ; cf. aussi Tan(d)t, Tans, Taens.
|
JG |
Thans |
V. TAD (Tan).
|
EV |
Thaon |
1. V. TAD (Ta). — 2. Car. mor. Taon. N. d’insecte, H. énervant. Nos 288, 295.
|
EV |
Thaon |
cf. Tahon.
|
JG |
Thas |
N. de bapt. d’orig. hellén. Anastasse. N° 107.
|
EV |
Thau |
Proven. ,,De Haut ». Nombr. L.D. V. Tabary. Nos 79, 209.
|
EV |
Thaulez |
Taulezf, Taulet. NF borain, attesté à Wasmes depuis 1681 (GeneaNet), dont l’origine est obscure [on ne peut en faire une var. du NF Tolet, Tollet].
|
JG |
Thaulez |
zie Tolet.
|
FD |
Thauvin |
Peut-être, comme le suivant et comme Thobois, surnom de celui qui enlève le vin, composé phrastique avec le verbe tant ou toit [MH],
|
JG |
Thauvoy(e) |
Zinwoord Taut/Tolt voie: die de weg afsluit, straatrover, straatschender. Taut < ww. toldre, tolir (J.G.). – 2. PlN Tonvoie in Olne (LU). 1694 Thonvoy, Mésières; i8e e. Thauvoye= Tonvoye, Wasmes (PDB).
|
FD |
Thauvoye |
Thauvoy (NF du Borinage). Sans doute d’après des noms picards de moulin du type louvoie, Tout(e)voie (Oise), à comprendre comme tant ou toit voie ‘celui qui barre la route, qui fait obstacle’, faut ou toit étant la 3e pers. du v. tolir < lat. tôlière, cf. (Wace) tolir la veie ‘barrer le chemin à qqn’ FEW 13/2, 19a; ce type toponymique était bien connu aussi en Wallonie, notamment w. à toûvôye, 1341 « à Tovoie » à Montegnée, avec ce même sens (J. Herbillon, cité par P. Ruelle, Des NF de Quaregnon’, cf. aussi BTD 42, 266) [MH],
|
JG |
Thavoye |
Proven. De Havay (Loc.). Ou : De Havaie (Dép. Wegnez). Anciennes formes. V. Tabary. N08 79, 209-
|
EV |
Thayer |
zie Taillier.
|
FD |
Thayman |
V. Taeymans.
|
EV |
Thays |
Thayse. Peut-être dérivé de Mathias (Vincent 44), cf. Theys.
|
JG |
Thays(e) |
zie Tijs.
|
FD |
Thays(s) |
V. THEUD (Theuz).
|
EV |
The(e)len |
1. V. Thielen. — 2. V.THEUD (Theu).
|
EV |
Theat(r)e |
Théat(r)e, Teat(r)e: Reïnterpretatie van D. FN T(h)aeter = Dather, Deter, Diet(h)er. Patr.
|
FD |
Theate |
Théate, Théâte, Théâtre, Théâtre, Théâtre, Teatre, Téate, etc. 1628 «Wathy Teatre», 1630 «Hubert Le Théâtre (de Liège)», 1640 «Thierri Le Théâtre» émigrés en Suède: vu la localisation des variantes du nom dans la prov. de Liège (où l’on rencontre les NF Taeter, Thaeter), forme romani sée (avec réinterprétation) de T(h)aeter, plutôt que surnom d’homme de théâtre (le nom paraît du reste inconnu en France).
|
JG |
Théâtre |
Profess. Acteur, propriétaire ou employé d’un théâtre.
|
EV |
Thébau(l)t |
-aud, -a(ux), zie Dibbaut.
|
FD |
Thebaut |
Thébaut, Thébault. 1472 «Thebault d’Orsinfay» DénChiny; var. de Thibau(l)t.
|
JG |
Thébé |
Thebe. Var. de Thibé?
|
JG |
Thebe(n) |
Zie Tibbe.
|
FD |
Theben |
1. Proven. D’Eben (Loc.) Synon. : Deben. V. Tabary. N0879, 209. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Theberath |
Théberath: PlN in Heinsberg (NRW).
|
FD |
Thecheur |
Thécheur, Thècheur, cf. Techeur.
|
JG |
Theck |
Thee(c)k, zie Teck.
|
FD |
Theck |
Theek. cf. Teck.
|
JG |
Theeboom |
Ndd. PlN: Boom op de Tie: verzamelplaats van de dorpsgemeenschap. Boom waaronder het dorp samenkomt. Vgl. Boereboom. 1640 Tieboom, Ginneken (PDB).
|
FD |
Theems(ch)e, van |
van Theemst, zie van Temsche.
|
FD |
Theenaert |
zie Tenaerts.
|
FD |
Theerens |
zie Terrijn.
|
FD |
Theerssen |
zie Tersin.
|
FD |
Thees |
zie Theeuwissen.
|
FD |
Theeten. |
V. THEUD.
|
EV |
Theeuwissen |
Te(e)uwisse(n), Theewissen, Thewis(sen), Thé-, Tewissen, Thewijs, Thewys, Thé-, Thewes, Theiwis, Thyvis, Thieuwis, Thi(e)wissen, Thywissen, Tivisse, T(h)euwis(sen), The(u) ws, Tews, The(y)us, Tevesz, Theves, Thèves, Thues, Thuwis, T(h)uys, Thuijs, Thevis(sen), Thé-, Teeuw, T(h)eeu(w)s, Thees, Theeuwes, T(h)eeuwen(s), Theewen, T(h)euwen(s), Teven: Patr. Korte vormen en afl. van de naam van de evangelist Mattheus. 1400 Joh. Teeuwssoen, Ravels (VERB.II); 1542 Jan Theeus, Lier (AP); 1645 Geertruijt Theuen, Bilzen (SCHOE.); 1660 Petrus Thevissen alias Tewis, Dilsen (VS1980,458; 1981,81).
|
FD |
Theeuwkens |
T(h)euwkens: Patr. Dim. van VN Mattheus. 1422 Theeukin van der Hoeyen; 1422 Theeukin van den Velde, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Thehu |
zie Têcheur.
|
FD |
Theihsen |
zie Tijs.
|
FD |
Theil(li)er |
Zie Tellier.
|
FD |
Theillet |
Zie Tillet.
|
FD |
Theirssen |
zie Tersin.
|
FD |
Theis |
Theiss, Theisse. Var. de Thijs, Theys.
|
JG |
Theis- |
zie Tijs, Tijs-.
|
FD |
Theis(en) |
Theisman(n). V.THEUD (Theuz).
|
EV |
Theisen |
Theissen, Theizen. Aphérèse du prénom Matheis < Mathias. m Composé avec -mon: Theisman, Theis-mann.
|
JG |
Theiwis |
zie Theeuwissen.
|
FD |
Theizen |
zie Tijs.
|
FD |
Thel- |
-en, -ie, -ismaer, -usson. V.THEUD (Theu, Theuz).
|
EV |
Thelen |
Theelen, Thélen, Thélenne. Hypocor. de l’anthrop. germ. Theodilo, Thilo, cf. Thiel(e), etc. [FD].
|
JG |
Thélie |
Peut-être aphérèse d’un prénom féminin?
|
JG |
Thélie |
zieTellier.
|
FD |
Thelinge |
PlN, wellicht Teijlingen in Voorhout (ZH). Vgl. ook van Tellingen. 1631 van Teylingen, Bergen-op-Zoom; 1720 Willempje Cnelis van Telinge(n), Waddinxveen (PDB).
|
FD |
Thelis(sen) |
zie Dielis(sen).
|
FD |
Thelisma(e)r |
Gasconse FN Thélismard (PDB)
|
FD |
Thellier |
Thelliez, Theliez, cf. Tellier.
|
JG |
Thellin |
Peut-être var. liégeoise de Thélen plutôt que nom d’origine: Tellin (Lx).
|
JG |
Thellin |
zie Telen.
|
FD |
Thelman |
zie Teleman(s).
|
FD |
Theloy |
-oh, zie Tilloy.
|
FD |
Thély |
zie Tellier.
|
FD |
Them(e)lin |
Thémelin, Temlin: Patr. Dim. van Thiem(e).
|
FD |
Themans |
1. V. Taeymans. — 2. V.THEUD (Theu).
|
EV |
Themans |
Themans. Dérivé de l’anthrop. germ. Tiedeman [FD].
|
JG |
Themelin |
Thémelin, Themlin, Temlin. Dérivé en -el-in de Thème, Thémar, tiré de l’anthrop. germ. theod-mar.
|
JG |
Themon(t) |
Thémon(t): Patr. Germ. VN theud-mund ‘diet-bescherming’: Theotmund, Teutmundus (MORLETI).
|
FD |
Themont |
Thémont, Thémon. 1769 «Antoine Themon» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. theod-mund > Teutmundus [FD].
|
JG |
Thénaers |
Thenaers, Thenaerts. Forme néerl. de Thenard, hypocor. de E(s)tienne; cf. aussi Tenaerts.
|
JG |
Thenen |
zie Thoonen.
|
FD |
Thenen. |
1. Proven. Tienen, ,,Tirle-mont » (Loc.). Synon. : Tenaerts.— 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Thénevin |
Patr. Metathesis van Thévenin.
|
FD |
Thenier |
Theny,Thény: Ofr. tanier, Mfr. tesnier, tainier: dassenhol. Zie Tasnier.
|
FD |
Thénières |
Thenieres. Var. graphique de Tes-nière.
|
JG |
Thénières |
zie Tasnier.
|
FD |
Theninck |
zie Teuninck.
|
FD |
Thenis |
Thénis, zie Toen.
|
FD |
Thenis |
Thénis. 1569 «Massin Thenis» Liège: var. de Theunis.
|
JG |
Thény |
Theny, Thénier. NF de la région de Neufchâteau et Libramont, qui pourrait être d’origine lorraine ou champenoise (Genea-Net), et que Morlet 924 explique comme un dérivé de (Es)tene, forme anc. d’Estienne, ce qui reste hypothétique.
|
JG |
Theobald |
Théobald: Patr. Archaïsche vorm van de Germ. VN Dieboud. Zie Dibbaut.
|
FD |
Théobald |
Theobald. 1692 «Theobal Lambay» NPLouette; forme germ. issue directement de theod-bald- > fr. Thibaud.
|
JG |
Théocliste |
Sans doute nom d’enfant trouvé.
|
JG |
Théodor |
N. de bapt. d’orig. hellén.N° 107.
|
EV |
Théodor(e) |
Theodor(e), Theodoro(u), -ory: Patr. Gr. HN Theodorus ‘geschenk van God’.
|
FD |
Théodore |
Théodore, Theodor, Théodor. 1586 «Théodore Descaillon» BourgNamur; ancien prénom, forme savante du grec Theodoros (= don de Dieu), popularisé chez les premiers chrétiens par le culte de deux saints de ce nom (Dauzat 568). • Génitif latin : Théodory, Theodory.
|
JG |
Théonville, |
Theonville: PlN Thionville, Fr. naam van Diedenhofen (Lotharingen, Moselle).
|
FD |
Théoux |
Var. deThioux?
|
JG |
Théoux |
zie Thioux.
|
FD |
Ther(r)y |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thérace(s) |
-ache, -asse, Therage, zie Terras(se).
|
FD |
Therain |
-ens, zie Terrijn.
|
FD |
Thérain |
cf. Thérin.
|
JG |
Théral |
Theral. NF liégeois, d’origine française (GeneaNet), d’explication incertaine.
|
JG |
Therasse |
Thérasse, Thérace, Therace, Théraces, Theraces, Thérache, Therage. 1500 «Pasque Theraisse» Ladeuze, 1747 «Gilain Therasse» BourgNamur; nom de région: Thiérache (France); cf. aussi Térache, Térasse, Tiérache, Tirache. – Bibliogr. : J. Germain, Noms d’entre Ardenne et Meuse:… Therasse, dans De la Meuse à l’Ardenne 17, 1993, 75-82.
|
JG |
Thérasse |
V. Terrasse.
|
EV |
There(u)r |
Thére(u)r, zie Tireur.
|
FD |
There(u)r |
V. Terreur.
|
EV |
Thérenin |
Lees- of schrijffout voor Thévenin.
|
FD |
Thérenin |
Peut-être dérivé en -in du NF Thérin (cf. ci-dessous).
|
JG |
Therer |
Thérer, -ère, Thérère. Forme germ. de Thierry, hypocor. de Theoderic.
|
JG |
Thérèse |
Metr.? Deze naam kwam al vrij vroeg in Spanje voor, maar werd aïs VN populair na de heiligverklaring van Theresa van Avila (1515-82) (V.D.SCHAAR). Of Patr.? domino Thirisio, perpetuo vicario ecclesiae de Blagny (CAO).
|
FD |
Théret |
Théré, There, zie Thiré.
|
FD |
Théret |
Theret, Teret, Thairet, Tairaix, Tairez. Un nom de hameau ou de domaine signifiant ‘petite terre’ (Creuse, etc.) (Dauzat 568) paraît peu probable en Wallonie; plutôt à rattachera la famille de Thi(er)ry, où est attesté le dérivé Thiriet.
|
JG |
Thereur |
Théreur. Var. de Terreur; cf. aussi Therer.
|
JG |
Thérie(z) |
zie Thiriet.
|
FD |
Thérin |
Thérin, Thérain, Thérain. Var. de Terrin, néerl. Terryn; cf. aussi Thérenin.
|
JG |
Thermol |
Thermolle, cf. Termolle.
|
JG |
Theron |
Théron, Therond. Var. de Thiron?
|
JG |
Théron |
Theron(d), zie Thiron.
|
FD |
Thérouse |
NF de la région de Flémalle, probabl. d’origine picarde (PdC) mais d’explication incertaine (var, du NF normand Théroude?).
|
JG |
Therry |
Thery, Théry. 1228 «Théris de le Hamede» ChirTournai, 1251 «Therris de Thions» ChartesHainaut, 1279-80 «Théris de Falempin» RegTournai, 1324 «Théris de Wallecourt» CartStHubert, 1472 «Thery le Cordier», «Jehan Thery» DénChiny; var. de Thier(r)y < Terricus, forme latine tardive de Theodericus [FD]. Cf. aussi Terisse.
|
JG |
Thers(s)en |
zie Tersin.
|
FD |
Therville |
cf. Terville.
|
JG |
Thery |
Théry, zie Thierry, Terrier.
|
FD |
Thésia(s) |
Thesias, zie Tasseel.
|
FD |
Thésias |
Thesias, Thésia, Thézia. NF du Condroz liégeois (Ocquier, Tohogne, etc.), très nettement var. de Tasiaux, Tasia. – Bibliogr. : G.J. Ninane, Curiosités historiques d’onomastique familiale, à propos de deux familles rurales du Condroz: Thésia et Ninane, IdG n° 160, 1972,205-210.
|
JG |
Thesin |
Thésin, Tesain. 1179 «Alard de Tizin», 1247 «Thierry de Thezin» Flobecq; nom d’origine: Thesin, à Flobecq (Ht). – Bibliogr.: L. Jous, Matériaux pour une généalogie Thesin, IdG 25-29, 1970-74. – Cf. également 1289 «Colais Thesins» CensNamur, «le vingne Tesin» à Namur, probabl. d’autre origine.
|
JG |
Thesin |
Thésin, Tesain: PlN Thesin in Vloesberg (H). 1179 Alard de Tizin; 1247 Thierry de Thezin; 1275 Colars de Thesin…à le voie de Thésin, Vloesberg (Midd. 1970-74). Maar: 1340 Willelmi Tesijn, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Thésin |
Proven. ,,D’Haisin » (Dép.Jandrain). V. Tabary. N09 79, 209.
|
EV |
THEUD |
,,Peuple, Nation ». Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême. Prototypes : Thiéry, Di(d)erik, Didier (Dicter), Thibaud, Dietbaut. Comme pour toutes les racines germaniques se terminant par d, cette lettre est souvent tombée ou s’est muée en c(k) ou (t)z. La diphtongue s’est écrite e(u), oe, i(e), y. La même racine, au cas régime THEU-DON a servi également à former des N. de baptême, soit dans la forme non contractée, soit dans les formes contractées Th(eud)on, ou D(\à)on et Tke(àè)n et Thi(àé)n. N° I. Cas sujet et cas régime normal. A. Formes Theud, Thed, Thied, ou Did, Do(e)d, Duyd. I. N. simples. Tiete, Todd, Tide-, Dode- -man. Stout (‘s Teud). Deut(s)ch, Doetsch, Steuts, Di(e)ts, Ti(e)ts, Tuts, Duits, Stouten. Diet-, Tyt-, Did(d)-, Theet-, Tuyt- -en(s). Dodon(é), Didon, Tistedon, Did (d) en. II. N. simples avec suffixes. (‘s)T.- -ekm, -ik : Steutgens, Doetjens, Tietgen, Diltjens, Dudicq. T.- -elin, -elez : Totelin, Didelez. III. N. composés. T.-bald: Diede-, Dit- -bold. T.-hari : Didier, Dieter, Steuder. T.-helm : Diethelm. T. -rie: Died-, Diet-, Did(d)- -(e)rick, -(e)rich, -rix. T.-wad (-wand) : Dud-, Did- -ouet, Toitgans. 365 T.-wald (-ettoj : Do(u)d- -(e)let, -elé, Touten, Toeten- -el. T.-ward (-tno) ; Dugard- -in, -yn. B. Formes The(u), Thy, Thu, Tho (Suppression du d final ou remplacement par -h, -l, -r, -w, -y). I. N. simples. Thiel(e), Thyll, Tille, T(h)ill, DU, Tulle, Th(i)e-, T(h)il-, Stil(le)-, Toile- Do- -mans. Stuels, Steels, Steyls, Stiels. Thil(le)-, Diele-, Thiele- -man(s), Thilmany (D’après le génitif latin), Stil(le)-, Steyle- -mans. Tire, Steurs, Stiers, Stoers, Stuets, Te(e)uws, Ste(u)ve. Thuy-, Deu-, Te(y)-, The- -mans. Teuw-, The(e)l-, T(h)iel-, Stiel-, Steyl-, T(h)ier-, Dier-, Thool-, Thœl-, Stoel-, Stuel- -en(s), Douven. Tih-, T(h)ir(i)-, Thierr-, Thér-, Thur- -on. Thiroe, Thirio-n(et), Douillens. II. N. simples avec suffixes. T.- -tno : Thévin, Stev- -in, Deulin, Deur-, Tour- -(e)in, -ain. T.- -atto, -etto, -itto, -otto : Dur-, Tur(r)- -at, Thill-, T(i)er-, Thiri-, Toll-, Dur-, Théven- -et, Douette, Stouet, TU-, T(h)ir-, Thuri- -ot, Thouvenot. T.- -ek(in), -ik : Til-, Dulle-, Tul- -kens, Dulckens, Til(le)- -kin, -quin, Dielt-, Stult- -jens, Thilgès. T.- -ez, -h : Tiel-, Thier-, T(h)iri-, Tùrr- -es, -ez. Diel-, Dir-, Dur- -is(ch). (‘s)T.- -ing, -l’ing : Dier-, Du(e)r-, Deur-, Duur-, Stev- -ing, -inck, -in(ck)x, Teur-, Tuer-, Teyr-, Ster-, Steve- -ling(s), -linck(x). III. N. composés. T.-and (-ank) : Thioul-, Thial- -ants, T(h)ir-, Dur-., T(o)ur-, T(h)ir-, Tyr- -and, -an(t), -ang. T.-bald : Du- -bal, -bay, Steur-, Stu(e)r(e)- -baut, -belle, (Ces N. ont représenté aussi : ‘s Theu-ric-bald), Debbau(d)t, Die-, Dib- -bold, -boit, Thy-, T(h)i(b)-, Thié- -bout, -bau(l)d, -beau, -bau(t), -bo, Toubeaux. T.-bard : Deupor, Dubar(t), T(h)i-, Thy-, Toe- -baert(s), -bert, Thibert, latinisé Tiberius. Toupy, Tub- -ier, -ez, Stobbaert, Stuypers. T.-b(ald) ou -b(ard) ou ‘s T.-b : N. abrégés sans suffixes : Dub, Stupp, Stubbe, Stop, Stebe, Stibbe. Tips, The-, To-, Tu(y)-, Stuy- -ben(s), -benz, -pens, Thi-, Tou- -bon. N. abrégés avec suffixes : Sturbot, Toupet, Durbecq, Turpin, Tubax, Toe-, Tob- -bach, -ba(c)k, Tulpin(c)k. T.-bard (bran)-: Dubron. T.-franc : Du- -franc, -fraing, Diffrand. T.-hard: Doeh-, Deuv-, Duvy-, Duw-, Thuy-, DU1-, Dull- -a(e)rt(s), -aar, -ard, (E)stièvenart, Stev-, Stey- -a(e)rt, Thé- tard, T(h)ir(r)- -(i)ar(d). T.-kari: Thél-, T(h)u(i)l(l)-, Thil(l)-, Toll-, Thér- -ier, -iez, -y, -ie, Telle, Till- -ier, -1ère, Doyers, Sto(e)rer, Tutel- -aire, -eers, Steveniers. T.-tnod (-moz) : Thimus. l.-hlod: Turlot. T.-rie: Du-, Thé-, Ther-, T(h)i(é)-, Thi(e)r- -ry, Die-, Di(r)- -rix, -rick(x), -rik, ryck(x), -ri(c), Dierck- -x, -sens, Derckx. Du-, Tu- -ru. T.-maru : Tim- -mers, -mery. T.-tnod (-mund) : Timont, Thim(und)us. T.-wal: Titeca, Tyteca, Tytgat. T.-wald : Thuil(l)-, Thir-, Tir-, Dur(r)- -(e)aux, -iau(x), -ieu(x), -iou(x), Dur(r)- -ay, -el, Duw-, Duv- -ey, Tevels, Theval(s), Diwald, T.-ward : Duwaert, Stoeffaert, Duvard, Stuyvaert(s). T.-wid (-wiz) : T(h)e(e)u-, The(eu)-, The-, Thi- -wys, -wissen. C. Formes Theuc, Thiec. I. N. simples. Steck(e), Stoeckx, Duyck, (S)tuyck, Ty(c)k, Tiques, Teck, Dick(s), Dyck, Doogh(e), Doc(k)x, Docq, Toch, Tock, Tocq, Stocq, Stock(e), Stocks. Tecqmenne, Dick-, Dyck-, Stock-, Stuy(c)k- -man(s). Dulck-, Deg-, Dek-, T(h)ie(k)-, Tietg-, Dick-, Tich-, Tixh- -on, St(e)g-, Steig-, Steuk-, Steck-, Stu(e)ck–en(s). II. N. simples avec suffixes. T. -atto, -etto, -otto : Titg-, Tydtg- -a(d)t, Titeca, Tiqu-, Deuqu-, Dugu-, Doget, Touqu- -et, Dogot. (‘s)T.-ez, -iz : Dochez, Douquée. (‘s)T.-el(in), -il : Stocklin, Dighille. III. N. composés. (‘s)T.-hard : Duck-, Ty(c)k- -aerts, -art, Stock-, Stocqu- -ard, -a(e)rt(s). (‘s)T.-hari : Tygier, Tig-, Dick-, Diek- -i(e)r, -er(s), Dock-, Stock-, Docqu- -i(e)r, -er(s), Tokkie, Dochy, Touchy, Stech-, Steig-, Steuck- -ers. T.-hloct : Duc-, Doc- -lot. (‘s)T.-wald : Stik-, Stich-, Te(u)g- -el(s), Tiscal. Invers. : Stoclet. D. Formes Deux, Dies, Doz, Duyz. I. N. simples. Deutsch, Duitz, De(i)tz, Tesse,x Theis, T(h)is, Ti(e)tz(e), Dietz, Dhuis, Dhuys, Ti(e)st, Theyus. This-, Theis-, Thuys- -man(s), Thyszen, Th(e)ys-, Tess-, Tos-, Duys-, Deus- -(s)ens. Tiss-, Thiss-, Tyss-, Douss-, Tisted- -on. II. N. simples avec su]’-fixes. T.-ino : Doss-, Doz-, Dus(s)- -(e)in. T.- -etto, -otto : Thiercet, Tissot. 367 T.- -ekin, -ik : Theys-, T(h)is- -ken, Tos- -kin, -quin, Ducyck. T.-elin : T(i)erc-, Dure- -elin. T.-ing : Duyzings. III. N. composés. T.-an(d) : Tis(s)- -aen, -aun. T.-bald : Dis-, Dus- -peaux. T.-bard : Th(u)ys-, T(h)ys(se)- -baert. T.-hard : Test-, Tist- -a(e)r(t), Toss-, Thouz- -ard, -art. T.-hari : Ditzier, Tislair, Dus(s)er. T.-hrod : Désirotte. T.-mart : Thelisma(e)r. T.-rad (-rand) : Désirant. (‘s)T.-wald : Dulceau, Steiss-, Stoess- -el. N° II. Cas régime inversé. A. Formes Dend, Dond. N. simple : Dondeyne. N. composé : T.-hrod : Tondreau. B. Formes Theun, Thon, Thuyn ou Theum. I. N. simples. Stine, Thon(n)e, Thoune, Theunus, Tonneman, Doensen, Tho-nus, Timmans, Steens, Steyns, Stiens, Thuns, Thoens, Dons, Thuyns, Th(e)un-, Then-, Steyn-, Doen- -en. Den-, Thon-, Don- -on, Dom-, Dohm-, Doum-, Doom- -e(n), -s. II. N-. simples avec suffixes. T.- -atto, -etto : Don(n)-, Thon(n)- -at, -et. T.- -ekin : Theunckens, Tyncke, Domken, Timkens. T.- -ez, -ïz : Don(n)-, Thon(n)- -ez, -é, -ise. Theun-, Thun- -i(e)s, -issen. Dommisse. T.-ing : Theuninck. III. N. composés. T.-bard : Dombrecht. T.-bard : Then-, T(h)on(n)- -aer, -ard, -art. x T.-hari : Don(n)- -ers, -y. Douny. T.-wald: T(h)on(n)-, Don- -ald, -ay, -eau(x), Douniaux. T.-tvard ; T(h)on(n)oir. (‘s)T.-wid (-wik) : Ste(e)n-, Stin- -uit, -uyck. C. Formes Teunc, Donc. I. N. simple avec suffixe. T.-etto : Tounquet. II. N. comopsés. T.-hari : Donck- -ers, -1er. T.-wald : Tonglet (Invers. : Tongald »). T.-wulj : Tongol.
|
EV |
Theuerkauff |
D. BN Teuerkauf: duurkoop. 1366 Herr Durekauff, Arnsburg (BRECH.).
|
FD |
Theulen |
zie Toelen(s).
|
FD |
Theun- |
-i(e)s, -issen(s). N. de bapt. (Theun). 1. V. Antoine. — 2. V. THEUD
|
EV |
Theunen |
au génitif: Theunens.Génitif faible de Theun- < Antonius.
|
JG |
Theuniers |
zie Tasnier.
|
FD |
Theuninck |
Theunynck. Dérivé en -inc(k) de Theun-, thème de Antonius.
|
JG |
Theunis |
Thunis, au génitif: Theunissen, Thon-nissen, Thonissen, Thunissen, Thunnissen, Thiinissen. 1276 «Gherars fiusThonis», 1277 «Teunis Zedeman» DettesYpres, 1444 «Gheert Thonis», 1479-80 «Thunis van der Putte» TerreJauche; aphérèse de Antheunis, forme flam. de Antonius, fr. Antoine.
|
JG |
Theuns(sens) |
zie Toen.
|
FD |
Theus |
Patr. Korte vorm van Matheus. Zie Theeuwissen. – 2. Zie Toen.
|
FD |
Theuvenet |
zie Thévenard.
|
FD |
Theuw- |
zie Theeuw-.
|
FD |
Theuwis |
Theuwissen, cf. Thewis(sen), etc.
|
JG |
Thev- |
-es, -enet, -enin, The- -wis- (sen), -wys. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thève |
Theve(s), Thèves: Patr. i. Var. van Etève < Ofr. Estève, Rom. var. van E(s)tienne. – 2. Evtl. < Mathieu (vgl. Mathevet).
|
FD |
Thevelin |
-lein, Thyvelin, -len, Tyvelein: Patr. Rom. dim. van HN Stefanus, Ofr. Estève. Var. van Thévenin. Vgl. Stevenin = Stevelinck. 1389 Jean Tevelin, Rijsel; 1454 Jehan Tevelin, Komen (RHK); 1479 Jan Thevelin, Ktr.-Gent (PBG).
|
FD |
Thevelin |
Thevelein. Nom attesté anciennement à Ypres, cf. 1389 «Jean Tevelin» Lille, 1454 «Jehan Tevelin», 1466 «Grégoire Thevelin» Comines ; var. de Thevenin, avec échange des consonnes liquides n > l [FD]. – Bibliogr.: P. Bonaert, Notes généalogiques sur les Thevelin à Ypres, IdG 33, 1978, 270-282, 368-373.
|
JG |
Thevelle |
Thévelle, Thevel, cf. Tevel(le).
|
JG |
Theven- |
Thème anthropon. issu de Est(i)evene, Etienne, ou de sa forme régionale (de l’Est) E(s)tève. • Dérivés: Thevenard. -Theveneau, Théve-neau. – Thevenet. Thevenier, Thévenier, Theveny. – Thevenin, Thevenin. 1472 «Thevenin Monniet» DénVirton, cf. aussi Theve-l(e)in. – Thevenot, Thévenot.
|
JG |
Thévenard |
Theveneau, Thévenet, Theuvenet, Thévenin, Thénevin, Tef nin, Thévenon, Thévenot, Thévenoud, The-, Thouvenin, -ot: Patr. Afl. van HN Stefanus. Vgl. Stevenin, Thevelin, Stevenot. 1313 Tevenin de Senliz; Tevenot le Moine, Parijs (MICH. 1951); 1199 Berte feme Estevenon, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Thévenier |
Thevenier, zie Steveniers.
|
FD |
Thévenier. |
1. Proven. D’Evegnée (Loc). V. Tabary. Nos 79, 209- — 2. V. THEUD (Theun). Theyns. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Theves |
Thèves. Forme germ. du même thème que les suivants.
|
JG |
Thèves |
Thèves. Var. van T(h)ewis. Zie Theeuwissen. – 2. Zie Thève.
|
FD |
Thevis(sen) |
zie Theeuwissen.
|
FD |
Thewes |
Thewis(sen), Thew(y)s, zie Theeuwissen.
|
FD |
Thewis |
Théwis, Thewys, Théwys, Theuwis, Thyvis, au génitif: Thevissen, Thewissen, Théwissen, Theuwîssen, Theewissen, Thi-wissen, Thiewissen, Thywissen, Tevissen, Tévissen, Tewissen. Dérivé flam. de Matheus, du nom de l’évangéliste (souvent confondu avec Mathias).
|
JG |
Theybaert |
-bers, zie Tybaert.
|
FD |
Theymans |
zie Taeyman(s).
|
FD |
Theys |
Theys-, zie Tijs, Tijs-.
|
FD |
Theys |
Theyse, Theysse, Theyus. Aphérèse de Matheis, Mathias, cf. aussi Theis(s)en. « Dimin. en -ken : Theysgens, Theyskens.
|
JG |
Theysbaert |
V. THEUD (Theuz). Theys(kens), Theyus. 1. V. Mathijs. — 2. V. THEUD (Theuz).
|
EV |
Theyus |
cf. Theys [FD].
|
JG |
Theyus |
zie Theeuwissen.
|
FD |
Thézia |
Thézia, cf. Thesia(s).
|
JG |
Thézia |
Thezia, zie Tasseel.
|
FD |
Thi- |
bau(d), -baut, -b(e)au(x), -bert, -bon. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thialants |
V. Thioulants.
|
EV |
Thian- |
-che, -ge. Proven. Tihange (Loc.).
|
EV |
Thiange |
Thianche, Thyange, cf. Tihange.
|
JG |
Thiange |
Thianche, zie Tihange.
|
FD |
Thib(e)aumont |
Thiebeaumont, Thybeaumont: PlN Thibaumont in Thynes (N) of Tibaumont in Cornesse (LU).
|
FD |
Thibau(d) |
-au(l)t, -(e)aux, -eau(t), zie Dibbaut.
|
FD |
Thibaudeau |
Thibod(e)aux, Tibodo: Patr. Dim. van Thibaud. 1234 Tibaudins Tutelli, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Thibaut |
w. nam. Tîhau, Thibau, Thibault, Thibaux, Thibeau, Thibeaux, Thibo, Thy-baut, Thybeau, etc. 1272 «Domina Marga-retha relicta Thibaut» PolyptVillers, 1280 «Rennekins filz Thibo» PolyptLiège, 1427 «ThibbautTartarin» Ladeuze, 1472 «Thibault le Bastart» DénLaroche, 1499 «Andrien Thibault» BourgNamur, 1550 «Jehan Thibault cabarteur» Ladeuze, 1673 «Marie Thibaux» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. theud-bald, cf. aussi Thiébaut, Tibau(x), etc.
|
JG |
Thibé |
Thibe, cf. Thibert.
|
JG |
Thibeaumont |
Thiebeaumont, Thibaumont, Thybeaumont. Nom d’origine: Thibaumont, à Thynes (Nr) ou Tibaumont, à Cornesse (Lg).
|
JG |
Thiberge |
Tyberg,Tybjerg: Metr. Germ. VN theud-berg ‘diet, volk-bescherming’: Teudeberga, Titberga, Teoberga (MORLETI). 1118 Thitberga de Ansoldengem; Thietberga de Ansoudenghem, Cent (GN); 1200 Tiberghe Catimau, Atrecht (NCJ); 1275 Jehenne Tibierghe, Dk. (RL).
|
FD |
Thiberghien |
Thiberghuin, Thyberghien, Thybergin, cf. Tiberghien.
|
JG |
Thibergijn |
-ghuin, -ghien,Thieberg(h)ien,Tibergijn, -gyn, -ghi(e)n, -ghein, Tiebergijn, -gyn, -g(h)ien, Thybergin, -ghien, Thijbergin, -ghien, Tybergin, -ghien, -ghein, Tijberghien, -ghein: Metr. Vleivorm van Thiberge, romaniserend als -ghien (-gem) opgevat. Zie ook Petitberghien. 136 e. VN Tibreghien, NF (DUPAS 32). 1545 Gillis Thyberghien, Terkonje-Bg. (PARM.); 1548 Pieter Tiberghien; 1602 Jan Tibergein, Ktr. (KW).
|
FD |
Thibermont |
cf. Tibermont.
|
JG |
Thibermont |
Thibesard. Variantes : T(h)i(m)bermont, T(h)ibessart. Proven. ,,Colline-, Essart- -du sieur Théobert ». Une confusion peut s’être produite entre Thibert et Thibaud, bê correspondant à beau dans le dialecte. Le premier nom, de provenance, serait alors Thibaumont (Dép. Thyne). Le second a officiellement la forme dialectale (Thibessart, Dép. Mellier).
|
EV |
Thibert |
Thibé, -e, Tiber, Tibert. Nom issu de l’anthrop. germ. theud-behrt.
|
JG |
Thibert |
zie Tybaert.
|
FD |
Thibes(s)art |
Thibessard: PlN Thibes(s)art in Mellier (LX).
|
FD |
Thibessart |
Thibesart, Thibessard, Tibesar, Tibesart. 1575 «Lambinet de Thibesart» FrancsLux; nom d’origine: Thibessart, à Mel-lier (Lx).
|
JG |
Thibo |
cf. Thibaut.
|
JG |
Thibod(e)aux |
zie Thibaudeau.
|
FD |
Thibodeaux |
Thibodaux. Dimin. de Thibaut, cf. aussi le NF fr. Thibaudeau.
|
JG |
Thibonne |
Forme fém. de Thibon, hypocor. de Thibert?
|
JG |
Thibonne |
Metr. Afl. van Thibert of Thibaud.
|
FD |
Thibos |
Thibou(t), -ouw, zie Dibbaut.
|
FD |
Thibou |
Thibout, Thiebout, etc. 1283 «Jehan Tiboud» DettesYpres, 1289 «Thiebout Mauju-mac et ses compagnons de la compagnie de Richarde» DettesYpres; var. régionale flam. de Thi(e)baut, etc.
|
JG |
Thie |
Proven. Thy (Loc. et L.D.).
|
EV |
Thiébau |
Thiébaut, Thiébaut, Thiébault, Thiebauld, Thiébaux, Thiébeau, etc. 1275-76 «Thiébaus li faus» RegTournai, 1279-81 «Thiébaut Brisions» ComptesMons, 1286 «Thiébaut Lardart» CartBinche, 1333 «Thiebauz filz Machet» CartStHubert, 1356-58 «Jehans Thiébaus» PolyptAth, 1366 «Collez Thiebaulz» CartOrval, 1426 «Pier. Thiebault» TailleSoignies, 1551 «Jacques Thiebaulx» BourgNamur, 1611 «Thiebault mal retour» DénFlorenville; var. de Thibaut, etc. < an-throp. germ. theud-bald.
|
JG |
Thiebaud |
-au(ld), -au(l)t, -eau, -(e)aux, -out, -oux, zie Dibbaut.
|
FD |
Thié-baud |
-baut. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thiebeaumont |
zie Thib(e)aumont.
|
FD |
Thieberg(h)ien |
zie Thibergijn.
|
FD |
Thiéchart |
Thie- (NF de Rebecq et Tubize). Probabl. dérivé péjoratif en -ard du v. anc. fr. tiescher ‘parler allemand’ [MH], (GuillDole) ‘baragouiner le français en l’entremêlant de patois germanique’, cf. aussi w. liég. tîh’ner parler flamand’ FEW 17, 394a.
|
JG |
Thief(f )ry |
Thiéf (f )ry, Thieffy, Tiéfry, Tiefry, Tieufri, Dethieffris: i. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN theud-frith ‘diet-vrede’: Theodefredus, Thiodfred, Tefridus, Tyefridus (MORLET I). 1560 François Thiefriese, Dk.-Aw.; 1580 Charles Tyfrie, Lannoy-Aw. (AP). – 2. PlN? 1327 Watiers de Tiefferies d’Anstaing (AUBRY).
|
FD |
Thiefels |
Var. van Dievels. Zie Den Dievel.
|
FD |
Thieffry |
Thiéffry, Thiéfry, Tiefry, Tiéfry, w. Tîfreû. Var. régionale de Thieffroy < anthrop. germ. theud-frid.
|
JG |
Thiel |
1. V. Tielt. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thiel |
Thil, Thill, w. (Bastogne) Tîl, Thiele, -é, Thille, au génitif: Thiels, Thils; Thielen, ïhillen, Thylen, Tielen, Tilen; Thielens, Thillens, Thylens, Tielens. s.d. «Gerardi Thiele» ObitHuy, 1308 «Theoderici dicte Tile» St-Trond, 1485 «Hennquin Tille» Justi-ceBastogne, 1689 «Anthoine Tille» DénLier-neux, 1756 «Pierre Thielen» BourgLiège; hypocor. de Diederik [FD] ou nom issu de l’anthrop. germ. Thielo < theud-ilo; cf. aussi Thelen.
|
JG |
Thiel(e) |
Thiélé, T(h)iels, Thil(s), Tils, T(h)ill(e), T(h)ielen(s), T{h)ilen, Thylen(s), Tylens, T(h)illen(s), Tielenius: Patr. Korte vorm/vleivorm van Diederik (met verscherping d/t en r/Z-wisseling, vgl. Tierens, Tielemans) of uit dim. op -ilo (-el) van welke Germ. diet-naam ook (Tijl). 1308 Theoderici dicte Tile, St.-Tr. (GHYSEN); 1340 Theodericum dictum Tiele Lombart, Breda (OAT III); 1398 Bernart Tielin, Lendelede (DEBR. 1970); 1399 Tielkens geheyten Tilen Henrics = Heyn Tilen, Den Bosch (HB 446); 1410 Jan Tielens, Aw. (ANP); 1420 Gerardus Tillens, Kh. (DEKEYSER); 1497 Tielen Picken = 1503 Dierick Picken, Zolder (VANB.).
|
FD |
Thieleman |
Tieleman, Tielman, au génitif: Thielemans, Thielmanns, Tielemans, Tiel-inaiis. Tielmance (forme francisée). 1266 «monsignor Thielleman de Hetenges», 1275 «Thielemins de Lamotte sire a Willemet», 1284 «Thielemant de Avioth» CartOrval, 1440 «Tielman Waldoreal» GuillLiège, 1444 «le grant Thielemance» AidesNamur, 1519 «Tielman de Wert», 1540 «Philippe Thiel-man», 1785 «Gille Thielmans» BourgNamur; dérivé en -man du prénom flamand Thiel (cf. Thiel Uylenspiegel) [FD].
|
JG |
Thielen |
Thielens, cf. Thiel(e).
|
JG |
Thielen(s) |
Thilemans. 1. Proven. Tielen (Loc.). — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thielland |
Thieland,Thieulent, -land, T(h)io(u)lants, Tialan(d)s, Toelants, Thoilants, Stoilants, Sioulants: Patr. Rom. vormen van de Germ. VN theud-land ‘diet-land’: Teutlandus, Tietlandus, Tyelant (MORLET I). Of Metr. Germ. VN theud-lind ‘diet-linde’: Theodlind, Tietlint (MORLET I). 1205 Tiulens Pesiere, Atrecht (NCJ); 1275 Thiélens Gargate, Elzele (VR Ssr0).
|
FD |
Thielt |
Proven. Tielt (Loc.).
|
EV |
Thieltgen |
cf. Thiltgen.
|
JG |
Thieltgen |
-ges, zieTilkens.
|
FD |
Thieltgen |
Thiltgen ; Thieltges, Thiltges, Thilt-gès. Dimin. germ., surtout lux., en -gen de Thil.
|
JG |
Thiemant |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thieme |
Thiem, Thième, Thiémé. Hypocor. d’un nom germ. comme Tiedeman ou Dietmar (Bahlow 504).
|
JG |
Thiempon(d)t |
zie Tienpont.
|
FD |
Thienaert |
zie Tenaerts.
|
FD |
Thiene |
V. Thines et Tienne.
|
EV |
Thienpon(d)t |
Proven. Terre désignée par la redevance convenue. ,,Dix Livres ». V. Thaler, Schelling.
|
EV |
Thienpont |
Tienpont, Thienpondt, Thienpond, Thiempont, Thiempond, Thimpont. Malgré l’avis d’É. Legros (BTD 27, 128), surnom néerl. tien pond signifiant ‘dix livres’, ainsi 1307 «Pieres Dislivres» = «Pieres Tienpont» Ypres [FD]. Comp. le NF Dryepondt.
|
JG |
Thier(r)ens |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thier(r)on |
zie Thiron.
|
FD |
Thier(r)y |
Thièrie, Thieri(e), Thiéry, Tierrie, Tieri, Thiri, Thiry, T(h)iry, Tiri, T(h)irry, Tyri, Tyry, Ther(r)y, Terry, Terrie: Patr. Fr. vormen van de Germ. VN Diederik. 1238 Heinricus et Terriens, Ktr. (DEBR. 1980); 1275 Dierekin le Mognier = Thiri le Mognier, Melden (VR 32V°); 1280 Tiricus Vlaming; 1378 Diederic van Avennes = 1374 Thery van Navennes = Thiry = Thieri = 1391 Therry Davennez, Ip. (BEELE).
|
FD |
Thier(r)y |
Thieuwis, Thill, Thil-gès, -mant, Thily, Thiltges. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thieren |
Thierens. Hypocor. néerl. de Thiery < Theoderic.
|
JG |
Thierfeldt |
-felder: Obd. PlNThierfelden.
|
FD |
Thiérion |
-iot, zie Thirion(s), -iot.
|
FD |
Thiernagand |
-ant: PlN Thier-Nagand in Battice en Julémont (LU). 1331 Johan de Tiernagan (J. G.).
|
FD |
Thiernagant |
Thiernagand. 1331 «Johan de Tiernagan» = 1350 «Johan de Ternagan»Cart-ValDieu, 1731 «Isaac-Joseph fils de Pierre Thiernagant (orig. de Visé)» BourgLiège; nom d’origine: Thier-Nagand, w. tchêr-nagâ, à Battice et Julémont (Lg).
|
JG |
Thiernesse |
1. Orig. ..Montagnard » (Dialecte). — 2. Proven. L.D.
|
EV |
Thiernesse |
Tiernes(se): PlN in Angleur (LU). 1350 Hanes de Tierneche, LU (AVB).
|
FD |
Thiernesse |
Tiernesse. 1350 «Hanes de Tier-neche» CartValBenoît, 1496 «Jehan de Tier-neche» CoutStavelot, 1792 «Henry-Michel Thiernesse (orig. de Forêt-lez-Chaudf.)» Bourg-Liège; nom d’origine: Thiernesse, à Angleur (Lg). Cf. aussi Tiernes.
|
JG |
Thierron |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thiers |
(NF majoritairement flam.). 1295 «Thiers li Foulons» ComptesMons, 1410 «Coppins Thiers» Ypres; utilisé en fonction de prénom (mention de 1295), probabl. cas sujet de Thiery. Mais d’autres origines sont possibles, ainsi plusieurs noms de localité Thiers en France (Nord, Oise, etc.). Quant à la famille ouest-flam. Thiers, elle proviendrait de «Guillebert le Tiers» (Harelbeke, 1560) [FD].
|
JG |
Thiers |
Tiers: De Wvl. famille Thiers stamt van: 1560 Guillebert le Tiers, Har. (med. F. Thiers, Tielt). Zie Letier. – 2. Zie Tierens.
|
FD |
Thiery |
Thiery, Thiéri, Thierie, Thierry. Prénom tiré de l’anthrop. germ. Theoderic < theud-rîc, cf. Thiry (beaucoup plus fréquent en Wallonie) et ses multiples dérivés. « Dérivés: Thieron, Thierron, Thiérion. 1295 «Thierons dou Bos le Duc» Coniptes-Mons, 1359-60 «Thierons Robues» PolyptAth, 1580 «Jean Thieron» BourgNamur; comp. Thirion.
|
JG |
Thies |
Thiese, -en, cf. This.
|
JG |
Thies |
Zie Tijs. – 2. Patr. < theud-so, Germ. VN Tiozo, Teozo (MORLET I). 136 e. Robert Tize (GN); 1398 Gillis Ties, Deerlijk (DEBR. 1970).
|
FD |
Thies- |
zie Tijs.
|
FD |
Thiesing |
zie Thijssing.
|
FD |
Thiessard |
-art. Thiéchard, Thie-: Patr. Afl. van Germ. VN Thiezo, Theudizo. 1295 Martinus dictus Thiessart, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Thiets |
Zie Diet.
|
FD |
Thieu |
zie Dethieuw.
|
FD |
Thieul(l)et |
Wsch. var. van Tillet, Teillet.
|
FD |
Thieulain |
Proven. Loc. Thioulants. Proven. Theudlands, ,,Du pays thiois ». N° 224.
|
EV |
Thieuland |
-lent, zie Thielland.
|
FD |
Thieuleux |
Lethielleux f. Il paraît tout naturel de voir dans ces deux NF le nom du tilleul FEW 13/1,328b, si répandu dans la toponymie et dans l’anthroponymie wallonnes, cf. Tilleul, -euil et var., Thioux, Detilleul, Du-, etc. [JL, NFw],
|
JG |
Thieuleux |
zie Tilleul.
|
FD |
Thieulin |
Nom d’origine : Thieulain (Ht).
|
JG |
Thieulin |
PlN (Eure-et-Loir) of Thieulain (H). 1454 Daniel Tieulaine, Komen (RHK); 1548 Jacques Thijeulaine, Menen (KWII).
|
FD |
Thieullet |
(NF de la région de Charleroi). Probabl. nom d’origine: plusieurs Thieulloy (Somme et Oise), dérivé collectif en -etum de lat. tegula ‘tuile’ (Morlet 926), ou simple var. dénasalisée du précédent.
|
JG |
Thieuw, (de) |
zie Dethieuw.
|
FD |
Thieuwis |
Thiewissen, zie Theeuwissen.
|
FD |
Thieux |
Forme pic. de tilleul, cf. Duthieuw, etc. (Dendoncker 132).
|
JG |
Thiewissen |
cf. Thewissen.
|
JG |
Thijs |
Thys, Thyse, au génitif: Thijsen, Thysen, Thijssen, Thyssen, -ens. Aphérèse de Matthijs, cf. aussi This, Thies.
|
JG |
Thijssing |
Thiesing, Tissing, -inck, Tussing: Patr. Afl. van Germ. VN Tiezo, -so-afl. van diet-naam.
|
FD |
Thil |
Thill, Thille. Généralement var. de Thiel. -Avec la préposition, aussi nom d’origine : ainsi Thil, à Sart-Dame-Avelines (BrW) ou anc. fr. til ’tilleul’, cf. 1267 «Colars dou Thil» CensHerchies, 1272 «Domina Agnes de Thil Nil», «lohannes Cornutus filius Gerardi de Thil» PolyptVillers; la Thil est aussi la forme romane de l’hydronyme Dyle.
|
JG |
Thil |
Zie Thiel(e).
|
FD |
Thil- |
Zie ook Tik
|
FD |
Thil(l)ion |
Zie Tillon.
|
FD |
Thil(l)y |
Til(l)y, Tillij, Tilli(e), Thilie, Tielie, Thillies: PlN Tilly (WB, PdC, Eure, Seine-et-Oise, Meuse, Calvados). – 2. Dial. var. van Tillier.
|
FD |
Thilgen |
-ges, zie Tilkens.
|
FD |
Thilie |
zieThilly,Tellier.
|
FD |
Thilique |
NF gerrn. importé de Moselle (Ang-viller, depuis 1720).
|
JG |
Thilique |
zie Tilkens.
|
FD |
Thillaye |
zie Tilloy.
|
FD |
Thillen |
Tilen, Thillens, cf. Thiele, Thielen.
|
JG |
Thillet |
cf. Tilliet.
|
JG |
Thillies |
zieThilly.
|
FD |
Thilliez |
Zie Tellier.
|
FD |
Thillion |
Nom d’origine: topon. dérivé de l’anc. fr. /// ’tilleul’ ? Pourrait être aussi une var. de Thirion, avec échange des consonnes liquides r > l.
|
JG |
Thillmann(s) |
-many, zie Thileman(s).
|
FD |
Thillo, van |
van Tillo: PlN ‘t Hillo (1502 opt Hilloe) in Wuustwezel (A). Begin 1600 kwam Jan, zoon van Adriaen Steven Dierck Scheyven uit Tilburg (NB) naar Wuustwezel. Naar zijn woonplaats op het gehucht ‘t Hillo werd hij Opt Hillo genoemd. i6e e.-i64i Jan Adriaenssen opt Hillo, Wuustwezel (grootvader van) 1672-1736 Cornelis Willemsen vant Hillo, Kalmthout (vader van) 1713-97 A.C. vant Hillo, Kalmthout (grootvader van) « 1780 Adrianus van Thillo, « 1790 Wilhelmus van Thillo. – Lit.: E. VAN DEN BOSSCHE, Scheyven – Van Thillo…, 1963,8-9.
|
FD |
Thillois |
1482 «Chennekin Thilloy», 1488 «Geray Thillo ou Thylloy»; dérivé de Thi(e)l avec le suffixe w. -ôye (cf. J. Haust, BTD 13, 186).
|
JG |
Thillot |
cf. Tilliot.
|
JG |
Thillot |
Tilot,Till(i)ot. Patr. Dim. van Til, Tijl; zie Thiel(e). – 2. Dim. van Ofr. til: linde.
|
FD |
Thilloy |
-ois, zie Tilloy.
|
FD |
Thilly |
1. Proven. Loc. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thilly |
cf. Tilly.
|
JG |
Thilman |
Thilmann, Thilmanne, Thilmans, Thilmant. 1263 «Thillemani de Skines» CartOrval, 1446 «Thilman Waldoréal avant-parlier» Clermont-lez-Walcourt, 1460 «Thilman Dheur» CoutStavelot, 1481 «Thilman le Gardeur dit d’Emmoville» JusticeBastogne ; var. de Tielman. « Génitif latin : Thilmany, Thillmany.
|
JG |
Thilmont |
1. Proven. Thieulemont (Dép. Oreye). — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thilmont |
cf. Tilmont.
|
JG |
Thils |
cf. Thiels.
|
JG |
Thiltgen |
-ges, zieTilkens.
|
FD |
Thimister |
Nom d’origine: Thimister (Lg).
|
JG |
Thimister |
PlN (LU). 1276 Jacobus de Tinwinster, Hervé (CVD).
|
FD |
Thimister |
Proven. Loc.
|
EV |
Thimm(esch) |
Thimus: Patr. Bakervorm van Germ. diet-naam waarvan het tweede lid met een m begint, b.v. Tiedeman, Dietmar (Diemer). ne e. Thiadmarus… barbarice Tymme vocabatur (STARK). 1378 Tymme Syde, Kiel (NN); 1470 Tymen Jacopszoen, Oude Niedorp (NHC).
|
FD |
Thimothée |
N. de bapt. d’orig. hellénique. N° 107.
|
EV |
Thimothée |
Timothée. 1602-3 «Timothée de Ronvaux» TerriersNamur; prénom d’origine grecque (= qui honore Dieu), du nom de plusieurs saints, dont le compagnon de saint Paul, évêque d’Éphèse.
|
JG |
Thimpont |
cf. Thienpont.
|
JG |
Thimpont |
zie Tienpont.
|
FD |
Thimus |
1. V. THEUD (Theu). — 2. Proven. Thimis(ter). Comp. : Pépin (ster).
|
EV |
Thimus |
Thinus. 1566 «Anne Thinuse» Bourg-Namur; à rapprocher du NF Thieme [FD].
|
JG |
Thin(n)es |
Thinnès, zie Dethinne.
|
FD |
Thines |
Proven. Thisnes (Loc.). Synon. : Thiene.
|
EV |
Thines |
Thisnes. Nom d’origine: Thisnes en Hesbaye (Lg), cf. Dethine, -inné.
|
JG |
Thinnès |
-es. Peut-être var. du précédent, avec prononciation du -s final.
|
JG |
Thinsy |
cf. Tinsy.
|
JG |
Thint |
Leesfout (NF) voor Tkint.
|
FD |
Thio(t) |
Thyo, Tio: Patr. Dim. van Thion of Thioux.
|
FD |
Thiolon |
PlN in Mainvault (H).
|
FD |
Thion |
1. Proven. d’Hyon (Loc.) ou Dion (Loc.). Nos 79, 209. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thion |
Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Theudo: Thiedo. – 2. Var. van Tihon.
|
FD |
Thion |
Thyehon, cf. Tihon.
|
JG |
Thiou |
Thioux, Thyoux. 1537 «Robert du Thil-lou» BourgNamur, 1616 «Jean du Thilloux» = 1620 «Jean Thilloux» BourgDinant; nom d’origine: w. tiyou ’tilleul’ FEW 13/1, 328b, avec h graphique, cf. aussi Tilleul, Tilloux et Dethiou(x).
|
JG |
Thiou(x) |
Thyoux, Tyou, Théoux: i. Patr. Rom. vorm van Germ. VN theud-wulf ‘diet-wolf : Theudulf, Tiulfus (Fm.). 1365 Sohier Tioul, Bergen (DE COCK). – 2. W. tiyou: linde. 1537 Robert du ThiIlou,Namen(J.G.).
|
FD |
Thioux |
Proven. 1. ..Petit tilleul » (L.D.). N° 242. — 2. Tiou (Dép. My). Suffixe latin -allas. N° 204. Synon. : Deti(ll)- -oux.
|
EV |
Thir- |
-an(t), -iar(t), -iaux, -iet, -iez. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thir- |
–ion, -ion(n)et, -ot, -on, -oux. Thir(r)- -iar, -y. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thir- |
zie ook Tir-.
|
FD |
Thiran |
Thirand, Thirant, cf. Thiry.
|
JG |
Thirault |
zie Thiriaux.
|
FD |
Thiré |
-ez, -et, Tiré, -e(z), Thyré, Théré, -et, Theré, There, Tiérez, Tairez, -aix: i. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN theud-rêd: ‘volk-raad’: Theodradus, Tedradus, Didrad, Tierradus (MORLETI). -2. Dim. van Thi(er)ry. 1637 Ambrosius Tiré, Schelle(MAR.).
|
FD |
Thireur |
cf. Tireur.
|
JG |
Thiriar(d) |
Thiriet, cf. Thiry.
|
JG |
Thiriart |
Thiria(r), T(h)ir(r)iard, Thirard, Tyriard, Thuriart, Tira(rd): Patr. Afl. van Thiry. izgz Thiris con dist Thirars, Luik; 1326 Franke Thiriars, Malmedy; 1410 Lamber Thiriair, Jemeppe (AVB).
|
FD |
Thiriaux |
Thirault, Tiriau, Thuriaux: Patr. Dim. van VN Thiry. 1210 Martin Tirel, Atrecht (NCJ); ± 1300 Jehans Tireaus, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Thiriet |
Thérie(z): Patr. Dim. van Thiry. 1378 Johan Thirieez de Fetines (AVB).
|
FD |
Thirifay |
Thirifays, w. nam. Tîrifayi, Thirifayt, Thirifahy, Thirifahys, Thiryfays, Thiryfayt, Tirifahy, Tirifays, Tirifhay, etc. 1277 «Ra-dulphus dictus de Therifaï curatus seu vicarius perpetuus de Jamongnes » = 1295 «Radulphus dictus de Thierifait» CartOrval, 1585 «Jean Tirifayl», 1602-3 «Materne de Thieryfay», «Jean Thierifail» TerriersNamur, 1656 «Robert de Thiry Fayl», 1664 «Charles de Thiry Fayl», 1696 «Jean-Lambert Thiry Fay», 1745 «Marie-Joseph Thirifait» BourgNamur; nom d’origine: Thirifays (= hêtraie de Thi(e)ry), à Chênée, Chiny, Sorée, etc.
|
JG |
Thirifay(s) |
Proven. ..Hêtraie du sieur Thiry ». (Dép. Chênée, Sorée, etc.).
|
EV |
Thirifays |
-fay(t), -fahy(s), Thiryfais, -fayt, Tirifays, -fahy, -fhay: PlN Thirifays in Chênée (LU), Chiny (LX), Sorée (N): beukenbos van Thiry. 1277 Radulphus dictus de Therifai = 1295 Randulphus deThierifait…deJamoignes (CAO); 1585 Jean Tirifayl,Namen(RBN).
|
FD |
Thirimont |
Nom d’origine: Thirimont (Ht) et à Waimes (Lg).
|
JG |
Thirimont |
PlN (H) en in Waimes (LU).
|
FD |
Thirion |
Thirionnet, Thirioul, cf. Thiry.
|
JG |
Thirion(s) |
Thirion(n)et, T(h)irrion, Thiryon, Tirion(s), Tirion(et), Thyrion(et), Tyrions, Thiérion, Thurion, Tur(r)ion, Turillon: Patr. Rom. vleivormen van Thiry. 1268 Walteri Tirion, Ip. (BEELE); 1308 le fil Thierit Thiérion de Suxey (CAO); 1391 Theoderico dicto Tyrion = 1394 Theodrici Tyrions, Tg. (TYTGAT); 146 e. Thiri dit Thirion d’Ayneffe, Luik (BODY); 1374 Thierri de Vulaines = Tyrioen de volane, Bs.(BLOV).
|
FD |
Thiriot |
Thiériot, T(h)irot, Thuriot: Patr. Dim. van Thiry. 1260 Theodorico Tirot, Luik (AVB).
|
FD |
Thirleroux |
cf. Tirleroux.
|
JG |
Thirleroux |
zie Tirleroux.
|
FD |
Thirmarche |
cf. Tirmarche.
|
JG |
Thiron |
Tiron, Thsron, TheriWd),^' »° »1– Vî!~’£?.~ »j- 13*6 e. Bauduin Thyron, Laon; 1426 Emery Theron, Chauny (MORLET); 1374 Theodorus Tyrrons,Tg.(IOT).
|
FD |
Thiry |
[5e NF le plus fréquent en prov. de Luxembourg], Thirry, w. nam. Tïri, Tiri, Tiry, Tirry. 1456 «Tyri d’Ocquir», 1471 «Tyry le Charlier», 1496 «Tyri Bûche» CoutStavelot, 1603 «Hubert Thiry» = 1593 «Hubert Thiery» BourgDinant, 1641 «Tyry le herdy de Noy-seur» Fronville; forme w. du prénom Thierry < anthrop. germ. theud-rîc, Theodoric. » Dérivés: Thiran, Thirand, Thirant, Theran, cf. aussi Tirant. – Thiria, Thiriar, Thiriard, Thiriart, Thiriaux, Tirard, Tirriard, Tiriard. 1241 «Thirias», «Thiriat de Chisny» CartOrval, 1289 «Thiriart» Cens-Namur, 1294 «Tiriars de Strue» Haltinne, 1355 «Estievenars Thirart», «Jehane li Thi-raude» (féminisation) Ladeuze, 1362-63 «Tirions Soudans» PolyptAth, 1420 «Baudewin Thiriar de Marsines» GuillLiège, 1449 «Ti-rion le Charlier» AidesNamur, 1552 «Denys Tyriau de Gerpinne» SubsidesNamur, 1624 «Jean Thiria» BourgLiège, 1673 «Bertrand Grognet dit Thiriar», 1680 «Lambert Thiriar dit Grognet» Montegnée. – Thiriet, Thiret, Thirez, -é. 1347 «Johan Thiriet» GuillLiège. – Thirion, w. nam. Tirion, Thirrion, Thi-ryon, Thyrion, Tirion, Tirions, Thiron, Tiron. 1280 «Thyrion de Fimale» Polypt-Liège, 1289 «Thirions de Berlancomine» CensNamur, 1293 «Thyerion nostre anneit fllh» CartOrval, 1444 «Thiry Bornant et Thirion Bonnant» AidesNamur, 1474 «Genneau et Thiron de Motegnee Parva» Montegnée, 1496 «Thirion Thiery» BourgNamur, 1524 «Ystache Johan Thirion», «Tyrion» Dén-StavelotMy, 1556 «Jacques Tirion» BourgNamur, 1561 «Pierrot Thirion» Bihain, 1595 «Jean Thirion» BourgDinant, 1754 «Joseph Thiron» Couvin. – Thirionet, Thirionnet, w. nam. Tirionèt, Thyrionet. 1553 «Jehan Thirionet», 1649 «Guillaume Thirionet», 1681 «Catherine Tirionèt» BourgNamur. –Thiriot, Thirot, Tirot. 1781 «Jean-Baptiste Tirot» BourgNamur. – Thiroux, Thirou, Tirou, Tiroul [aussi nom d’origine: Tiroul, à Cortil-Wodon]. 1280 «Johannes fïlius Tirule» PolyptLiège, 1454 «Thirioule de Lorchée» Lorcé, 1474 «Theodoricus dictus Thirioul de Heymomont» PrincipLiège, 1506 «Johan Thirioul» CoutStavelot, 1544 «Wilheame Tyroulh» DénStavelotMy, 1602-3 «Jean Tiroul » TerriersNamur. – Cf. aussi Tirlo ?
|
JG |
Thiry |
Thir(r)y, zie Thiefry.
|
FD |
Thiryn. |
Zie Tierens.
|
FD |
This |
w. nam. Tîs ‘, Thise, Thisse, Thies, Thicss, Thiese, au génitif néerl.: Thissen, Thiesen, Tiessen, double génitif: Thisens, etc. 14e s. «Mathieu dit Thies d’Anthine», «Mathieu dit This de Brialmont» (A. Body), 1381 «Renardo filio Renardi This de molin» CartValDieu, 1482 «Thisse de Wesse» = «Thys de Weez» JusticeBastogne, 1525 «Clément Thys» BourgNamur, 1528 «This le Cherpentier» DénVirton, 1550 «Thys Dama» CoutStavelot, 1567 «Amand This» BourgNamur, 1570 «Johan fils de Gérard Thies de Hamont» BourgLiège, 1602-3 «This Moureau» TerriersNamur, 1669 «T.F. Thys» CartCiney, 1753 «Philippe Joseph Thise» AnthrStHubert, 1756 «Guillaume Thysse (orig. de Warnant)» BourgLiège; forme romane de Thijs, Thys, issu par aphérèse de Matthijs, Mathis = Mathias; cf. aussi Thisquen, Thisquenne. – Pour This, Thys, secondairement, nom d’origine: Thys en Hesbaye (cf. BTD 26, 417), cf. 1280 «Arnuldus dictus de Tis», «Werons de This» PolyptLiège, 1361 «Lowi signeur de This », 1399 « Gerart de Tis de Vorouz mayeur» CartVal Benoît, 1507 «Brunon de Thys» GuillLiège; cf. aussi Dethis, Dethise.
|
JG |
This- |
zie Tijs-.
|
FD |
This(s)en |
Thisquen, Thiwissen. V. THEUD (Theuz).
|
EV |
This(se) |
1. Proven. Thys (Loc. et L.D.). — 2. V. THEUD (Theuz).
|
EV |
Thislaire |
cf. Tislair(e).
|
JG |
Thislaire |
zie Tischler.
|
FD |
Thisnes, |
zie Dethin(n)e.
|
FD |
Thisquen |
[= -in], Thisquenne (NF de l’est de la prov. de Liège). 1444 «Thisekin de Briaul-mont» = 1454 «Thiskyn de Brialmont» CoutStavelot, 1567 «Mathys dit Thyskin» Liège; dimin. en -kin de This(e).
|
JG |
Thissen |
cf. This(e).
|
JG |
Thiteca |
cf. Titeca.
|
JG |
Thiteux |
cf. Titeux.
|
JG |
Thivart |
Peut-être dérivé en -ard de E(s)tève, forme régionale de Etienne, cf. le thème an-thropon. Thev(en-); cf. aussi T(h)yvaert [FD]. Comp. également 1787 «Lambert Thivaud» BourgNamur.
|
JG |
Thivart |
T(h)yvaert, Tijvaert: Patr. i. Afl. van Etève, Estève < Etienne; vgl. Fr. Thevard; of van Mathieu, vgl. Mathivat. – 2. Germ. VN theud-frith Volk-vrede’: 995 Thietfridus, Mater (GN). 1788 Petrus Tyvaert, Izg. (MARICHAL).
|
FD |
Thiwissen |
cf. Thewissen.
|
JG |
Thiwissen |
zie Theeuwissen.
|
FD |
Thoa |
cf. Thoua.
|
JG |
Thoa |
zie Doudard.
|
FD |
Thobois |
(NF montais). Peut-être surnom phras-tique à comprendre comme faut ou toit bois ‘celui qui enlève le bois’, de lat. tôlière FEW 13/2,18-19; comp. Thauvoye et Thauvin [MH].
|
JG |
Thoelen |
Thoen. V. THEUD (Theu,Theun).
|
EV |
Thoelen |
Toele, Toelen, Thullen, au génitif: Thoelens, Toelens. Aphérèse (au génitif) de Bertoele, hypocor. du prénom fém. Berthe, cf. 1405 «Tôle van den Rodekene» = «Berthoele van den Roedekene» Tirlemont (Anthropony-mica [V, 20) [FD] ou d’un autre nom fém. comme Matoele, etc.
|
JG |
Thoen |
Thoene, Toen. Aphérèse de Antoon, -oen, forme flam. du prénom Antonius.
|
JG |
Thoen |
Toen. Zie Toen. – 2. Lees ‘t Hoen. Zie Hoen. 1310 Lammeracht Toen = Lambrecht Hoen, Aardenburg (HAES. 1954″).
|
FD |
Thoene(s) |
Thoëne, zie Toen.
|
FD |
Thoeye |
zie Toye.
|
FD |
Thoilants |
zie Thielland.
|
FD |
Thoirain |
NF champenois de la Marne (région de Dizy et Hautvillers), implanté dans la région de Charleroi (GeneaNet), dont l’explication est obscure (aucun toponyme de ce type n’est attesté).
|
JG |
Thola |
Thollas. Autres NF originaires de la Marne (GeneaNet), sans aucune explication proposée par Morlet.
|
JG |
Tholbecq |
cf. Tolbecq.
|
JG |
Tholen, van |
Tolen: PlN Tholen (Z).
|
FD |
Tholenaar |
Tolenaers: i. Afkomstig van het eiland Tholen (Z). – 2. Var. van Tollenaar.
|
FD |
Tholet |
Thollet, Thôlet. Aphérèse de Bertholet; cf. aussi Tollet.
|
JG |
Tholl |
NF de la région d’Arlon, d’origine luxembourgeoise.
|
JG |
Thollembeek |
Proven. Tollembeek (Loc). Tho(l)et. 1. Proven. D’Oleye (Loc.). Nos 79, 209. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Tholomé |
Tholome,Tholomier: Patr. < Bartholomé, Fr. voor HN Bartholomeus.
|
FD |
Tholomé |
Tholome. Aphérèse de Bartholomé (= Barthélémy).
|
JG |
Thom |
Thoms, Thomm(en), Tom(men), Toemen, Tomme(s), Tomes: Patr. Verkort < VN Thomas.
|
FD |
Thom(m)- |
-an, -en, -isse. V. Tombe.
|
EV |
Thomaere |
Thomart, Tamar: Var. van de Germ. VN Omaar, met t-prothesis. Vgl. 1378 Jacop van Sintomaers = 1379 van Coppine van sente Thomaers, Ip. 1375 up Alard Thomaren = Alaerd Thomaer, Ip. (BEELE).
|
FD |
Thoman(ne) |
Tornan(n): Patr. Thoman(n) is een Obd. vorm voor Thomas. 1383 Cuntzli Thoman, Urach (DN).
|
FD |
Thomanne |
1571 «Christian Thoman (orig. d’Augsbourg)» BourgLiège; var. romaniséede Thomann, forme ail. de Thomas.
|
JG |
Thomas |
Thomaes(e), Thoma, Thomâ, Thomma, Toma(s), Toemaes, Thoumas, Tourna, de Thomaz, Thumas, Tuma, Tamas, Thomas(s)en, Tomassen, Thomahsen, Thommes, -es, Thom(m)is, Tommis, Thommessen, Thommehsen, Thommisse(n), T(h)ommissen: Patr. De apostelnaam Thomas komt al in de 12e e. voor (GN). De vorm Thomaes, met gerekte a, wijst op Fr. klemtoon. 1228 Thomas quondam famulus castellane de Curtraco, Ktr. (DEBR. 1980); 1230 Thomas decanus = 1231 Thumas, le doien de saint Brisse, Dk. (SMTI); 1374 der Thomaes van Lo = 1375 der Thumas van Loo, Ip. (BEELE); 1373 Thomaes Thomaes sone, Breda (HB123).
|
FD |
Thomas |
Thonia, -az, l’humas. Thoumas, « Illumina, etc. 1295 «ThumasAwiaus», 1318 «Thumas Tonon» ComptesMons, 1364 «Thumas le Sure» PolyptAth, 1502 «Jehan Thu-ma» AidesHainaut; forme savante (avec maintien du a) du nom de baptême Thomas, d’après le nom de l’apôtre mais popularisé aussi par saint Thomas d’Aquin. Cf. les très nombreux dérivés avec aphérèse sous Mass-. – Thomaes (forme néerl.). • Forme anc. populaire du nom, avec diphtongaison normale de la voyelle (cf. Dauzat 569): Thomé, Thômé, Thome, Thomez. s.d. «Tho-me Obelet» ObitHuy, 1240-41 «domini Tome de Maria» CharitéTournai, 1250 «Mater Thome deAtrio» Kemexhe, 1272 «Thome de Gestial», «lohannes filius Thome Magni», «Maria uxor Thome» PolyptVillers, 1474 «Hubertus filius Tome» PrincipLiège. – Thomée, -ee. Simples var. de Thomé ou formes fém. matronymiques. * Dérivés romans: Thomart. 1795 «Pierre Thomar» BourgNamur. – Thomasset, Tho-massey. Thomassette, -ettie. – Thomassin, -int, Thomassen, Thomsin, Thompsin, Thoumsin, Thoumsaint, Toumsin, Toum-psin. 1279-80 «Thumassins li Mireliers» RegTournai, 1284 «Thomassin» CartOrval, 1289 «Thomassins Heduos», «Thumassins li Bers» CensNamur, «li femme Thomasin de Gemblous» Gembloux, 1303-7 «Thomassin Magete» PolyptSalzinnes, 1330 «Thomasins fils adit Thomas de Hemericurt» AnthrLiège, 14es. «Thumassin le Camus le porteur» CensHuy, 1524 «Thoma Tomsin» = 1544 «Thoma Thomsyn» DénStavelotMy, 1736 «Marie-Elisabeth Thomassin» BourgLiège, cf. aussi 1676 «la veuve Jacques Thomasen-ne» RuageAth. – Thomasson, Thomson, Thompson, w. Tôt/m son, Toumson, Timson, Tumson, Tumpson. 14e s. «Thomas dit Thomson de Juslenville» BodyNPLiège, 1544 «Tomeçon», «Thoma Thomeson» DénStavelotMy, 1678 «Anne Timson» BourgNamur, 1783 «Jacques Tompson», 1790 «N. Tom-son» BourgLiège. – Thumsonnet, Timsonet, Timsonnet, w. nam. Tim sonèt, Tinsonnet, Tumsonet, -onnet. 1667 «Jean Timsonet» BourgNamur, 1686 «Martin Tumsonnet» Purnode, 1698 «Adrianne Tumsonnet», 1700 «Simon Tumsonet» BourgNamur. « Dérivés germ. : Thomis, Thomisse, Thom-mis, au génitif: Thomissen, Thommissen, Thommesscn. Thommen. – Thommes, Thommès. – Thomus.
|
JG |
Thomasczik |
Tomaszczyk, -szek, -szewska, -szewski. Thomassett(e), Tomasetti, Tomasset(t)i, Tommasetti, Tomas(s)etti, -o, Tomas(s)ini, Tomasino, Tommasone, -i, Tomas(s)i, Tamasi, Tamassy: Patr. [ vleivormen van Thomas. 1376 Thomasi de Florenchen, Ktr. (WYFFELS 1960); 1556 Andréa dy Tomaso, Lucca-Aw. (AP).
|
FD |
Thomassin(t) |
Thomas(s)on, Tomasson, Thomasset: Pair. Fr. vleivormen van HN Thomas. 1289 Thomassins Heduos, Namen (J.G.).
|
FD |
Thomé(e) |
Thome(e), Thômé, Thomez, Tome, Tome, Tome: Patr. Thomé is de oude Fr. volkse vorm van de HN Thomas. 146 e. Agnès Thomé, Luik (BODY).
|
FD |
Thomir |
Thoumire, -mère, Thomeer: VN Thomyris van de beroemde koningin van de Scythen (DNF)?
|
FD |
Thomis |
-isse(n), zie Thomas.
|
FD |
Thômke |
Thompkin: Patr. Dim. van VN Thomas.
|
FD |
Thomm(en) |
zie Thom.
|
FD |
Thomman |
V. Thommen. Thomas. N. de bapt. d’orig. biblique. Variantes : Thom- -a, -aes, -e, -ée, Thoumas. Avec indice de filiation : Thou(u)massen, Tho(u)m(p)- -sin, -son. N° 106.
|
EV |
Thommehsen |
Thomma, zie Thomas.
|
FD |
Thommes(sen) |
Thommis(sen), zie Thomas.
|
FD |
Thompkin |
zie Thômke.
|
FD |
Thompson |
Tompson, T(h)omson, Toumson, Thomsen, Tanson,Tanchon,Tum(p)son,Tumson(n)et:i.E. Patr. Thom(p)son: zoon van Thomas. 1552 Thomas Thomson (Engelsman); 1554 Thomas Thomsson, Lingfield-Aw. (AP). – 2. T(h)omson < Thomesson, Thomeçpn, afl. op -eçon van Thomas. Voor Tanson, vgl. Tansens. 146 e. Thomas dit Thomson de Justlenville, Luik (BODY); 1672 Thomas Tomson, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Thoms |
zie Thom.
|
FD |
Thomsin |
Thomsen, Tomsin, Thoumsin, Toum(p)sin, Tomsen,Tamsin,Tamsijn,Tamsyn, Tansens: Patr. Vleivorm op -sin, verdoft tôt -sen, van Thomas. Ook wel < Thomassin. De a in Tamsin door voortonige versterking; de n in Tansens door ass. (vgl. Lansens < Lamsens). 1312 Willem Tansin, Anzegem (CG); 1490 Lysbette Tamssen, Bg. (PARM.); 1524 Thoma Tomsin, Stavelot (J.G.). Zie ook Tamsin.
|
FD |
Thon |
1. Proven. Loc. — 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Thon |
1289 «Raoul de Thon» CensNamur, 1602-3 «Martin Thon» TerriersNamur; nom d’origine : Thon(-Samson) (Nr), cf. aussi Deton.
|
JG |
Thon(e) |
Thône, Thôni, zie Toen.
|
FD |
Thon(n)- |
Ton(n)-. Thème anthropon. (avec aphérèse) de Antoine, Antone. Dans des cas à déterminer, on ne peut exclure, pour les dérivés en -et et -on principalement, des réductions par aphérèse à partir d’autres prénoms, comme Mathieu, cf. Mathonnet, ou bien Wathieu, cf. 5.8.1681 «Collard Watho-net», 9.3.1688 «Wathieu Wathonet», 27.3. 1711 «Wathieu Watonnet d’Oupeye», 26.6. 1670 «Wathieu Wathonnon» [not. liég., JL]. a Simple: Thone, Thône, Thonne, Tonne, w. Tône: 1524 «Mathie Tone» DénStavelotMy, 1592 «Barbe fille de feu Jean Thonne» Bourg-Liège, 1750 «Joseph Tonne» BourgNamur. * Dérivés: Thonar, Thonard, Thonart, Thonnar, Thonnard, Thonnart, Thonnaux, Tonnar, Tonnard, Tonnaer (forme néerl.). 1258 «Tenait» CartValDieu, 1321 «Antoine dit Thonar» = 1345 «Antonio dicto Tonard» = 1349 «Anthonne dit Thonnar» AnthrLiège, 1368 «Thonart délie Rosé clerc» GuillLiège, 1380 «Thonnar petit Wilhemme», 1381 «Tonnar de Houllezee» CartValBenoît, 1400 «Thonar le rosseal d’Alleur» GuillLiège, 1507 «Jehan Tonna», 1545 «Anthoine To-nart» BourgNamur, 1587 «Philippe Thonar», 1635 «Barbe Tonnart» BourgLiège. – Thonet, Thonnet, Thoné, Tonet, Tonnet, Tonné. 1302 «Anthonium dictum Thonet», 1317 «Anthonius dictus Thonette, filius quondam Tonardi», 1325 «Thoneto, filio quondam Thonardi», 1349 «Anthonne dit Thonnet», 1365 «Thonet fil Thonar le mayeur» AnthrLiège, 1444 «Thonette le vigneron» AidesNamur, 1456 «Thonet Malchair», 1515 «Thonnet Malechair huilheur» GuillLiège, 1527 «Jehenne Tonnet», 1553 «Philippe Thonnet» BourgNamur, 1692 «Noël de Jace dit Thonet» Montegnée, 1701 «Benoit Ton-net» BourgNamur, 1788 «Toussaint Thonet» Lierneux. – Tonneus [aphérèse de Antho-neus?]; cf. aussi 1472 «le gendre Jehan Tonneul» DénChiny. – Thonin, Tonin. 1289 «Pierars Thonins», 1294 «Pirars Tonins de Visin» CensNamur, 1444 «Thonin» Aides-Namur, 1517 « la veuve Jehan Thonyn » Bourg-Namur, 1602-3 «Pierlo Tonnin» Terriers-Namur. – [Dérivé en -Ain:] 1400 «Tonkin le bolengier» Hervé, 1472 «Jehan Tonkin» Dén-Vielsalm. – Thonon, Thonnon, Tonon, Ton-non. 1318 «Thumas Tonon» ComptesMons, 1334 «Thonon Pisseit» GuillLiège, 1346 «Thonons fis jadit Thonart d’Ablen escuier», 1410 «Thonon ly Marleaus» CartValBenoît, 1454 «Jehan Thonon de Jevoulmont» Cout-Stavelot, 1486 «Johan Thonon le vingneron» GuillLiège, 1565 «Anthoine Thonon» Bourg-Namur, 1574 «Johan Thonnon brasseur» GuillLiège, 1585 «Franchoy Tonnon», 1694 « Érasme Thonon » BourgNamur. – Tonnon dit Marcotty. 1779 «Arnold Marcotty dit Thon-non» Montegnée. – Thonus, w. (Bastogne) Tonus’, Thonusse, Tonus, Tonnus. 1763 «Barthélémy-Joseph Thonus (orig. de Barvaux-sur-Ourthe) » BourgLiège. • Formes germ. : Thonner. – Thones, Thon-nés.
|
JG |
Thon–ar(d) |
-e, -et, -on, -us. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Thonet |
T(h)onnet, Thoné, Tonné: Patr. Dim. van VN Antonius. 1365 Thonet fil Thonar le mayeur, LU (AVB); 1400 Jean Thonet; 1414 Thonar fils de Jean Thonet, Awans (ISP); 1578 Anton. Thonet, Luik-Aw. (AP).
|
FD |
Thonger |
1. Proven. Tongres (Loc.). — 2. V. THEUD (Tbeun).
|
EV |
Thonissen |
Thônissen, zie Toen.
|
FD |
Thonn- |
-ard, -art, -on. V. THEUD (Tbeun).
|
EV |
Thonne, |
Tonne: i. PlN Thonne (Meuse). 1230 Willelmus de Thone (CAO). – 2. Zie Toen.
|
FD |
Thônnes(sen) |
-issen, -iszen, zie Toen.
|
FD |
Thonnissen |
Thonnissen, cf. Theunissen.
|
JG |
Thoof(d)t |
zie Hooft.
|
FD |
Thooft |
‘t hoofd. ,,La tête ». 1. Car.phys. H. ayant une tête de forme ou de dimension particulières. —2. Situât, soc. ,,Le chef ».
|
EV |
Thooft |
T’Hooft, etc. Surnom néerl. : het hoofd ‘la tête’.
|
JG |
Thoolen |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thoolen |
zie Toelen(s).
|
FD |
Thoon |
zie Toen.
|
FD |
Thoonen |
Toonen, T(h)eunen(s), Thenen: Patr. < HN Antonius. 1317 Rogiers Tonnin = 1318 Rogier Tonin, Ktr. (DEBR. 1971); 1398 Woutre Toenin, Wervik (DEBR. 1970); 1620 Cornelis Teunen = Cornelis Anthoniszoon de Bruyn, Etten-Hoeven (MNT 231).
|
FD |
Thoor |
Aphérèse néerl. de Victor ou Hector [FD]?
|
JG |
Thoor |
Thore, Torre: Patr. Korte vorm van de VN Victor of Hector. 1390 Tor le Bets = 1390 Toor le Bets = 1394 Hector le Bets = 1398 Thor de Bets; 1380 van Hectorre Vondelinghe = 1383 Thor Vondelinc, Ip. (BEELE); 1585 Filips Thoir, Aw. (AP). Zie ook Torrens.
|
FD |
Thoor, de |
Detho(o)r: Wellicht vertaald < Fr. Letort, Letord. Ofr. tors: mismaakt. BN. 1326 Willem de Tor; 1392 Denijs le Thoor, Ip. (BEELE).
|
FD |
Thoorens |
Thor- -eau, -elle, -ez,-one. V. THOR.
|
EV |
Thooris |
-es, zie Toris. Thore, zie Thoor. Thoré, Thore, zie Touret.
|
FD |
THOR |
Anc. racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. N. du dieu de tonnerre. Camp. : Thunder (angl.), Donner (allem.), Donder (flam.). I. N, simples. Tho(o)r, Torre, Dor, Dorleman, Dorman(s), (,,Le nommé Thor »), Steurs, Stoers. Cas régime : Thoorens, Thorn(e), Thoron(e), Dorn, Thurn. II. N. simples avec suffixes. T.- -etto : Dor- -at, -ée. T.- -az, -ez: Tourasse, T(h)or(r)- -es, -ez. T.-ino : Torryn. T.-ekin : Torrekens . T.-ing : Deurinck. T.-esson : Tor- -sin, -chin. III. N. composés. T.-and : Tourant. T.-bard : Torbeyns, Thorpe, Torombert. T.-hari : Dory. T.-leud : Tor- -let, -ley, Dorlet. T.-mond : Dormont. T.-sad (-san) : Torissen. T.-wald : Thor- -eau, -elle, Tor(r)- -el, -eele. Dor- -ia, -iau(x), -ignaux. T.-wil : Torgil.
|
EV |
Thoreau |
Thora, -el(le), zieTorel.
|
FD |
Thoreau |
Thorel (forme non vocalisée), Tho-relle (forme fém.). 1279-81 «Alars Toriauls» ComptesMons, 1280 « Magina uxor Thoreal », les enfans saingnor «Gilon Toréai» Polypt-Liège, 1286 «Berte li Toreaus» CartBinche, 1302 «Rogiaus Toriaus de Watrelos», «Jake-mes Torieaus» LoiTournai, 1556 «Jacquemin Thoureau» BourgNamur, 1608 «Piere Thau-reau» = 1622 «Pierre Torreaux» BourgDinant, 1616 «Jacques Thoureau» PrincipChimay; comme les NF Taureau (rare), Taurel, du NP Taurellus attesté à date ancienne en latin, cf. DicPatRom 1997, 280-1, avec h graphique.
|
JG |
Thores |
-is, zie Toris.
|
FD |
Thorez |
Thoret. Aphérèse de Mathoré (Dauzat 570) plutôt que dérivé en -et (avec aphérèse également) de Victor (Carnoy 84)? Cf. aussi Torez, -et.
|
JG |
Thorisaen |
zie Torresan.
|
FD |
Thormann |
D. FN Tormann: deurwachter.
|
FD |
Thorn(e) |
PlN Ndd. Thorn, D. Turm: toren. Thorn in Kreuzweiler (RP), Torn (NL).
|
FD |
Thorn(e). |
Proven. ,,Epine » (N. allem. ou lux.). V. Doom.
|
EV |
Thornton |
E. PlN (Buckinghamshire).
|
FD |
Thoron |
1763 «Nicolas Thoron» BourgNamur; dérivé en -on de Victor (Carnoy 28) ou var. de Thuron.
|
JG |
Thoron |
zie Thuron.
|
FD |
Thorp(e) |
E. FN Thorp(e): dorp. Verspreide PlN. Vgl. Van Dorpe.
|
FD |
Thorpe |
1. Proven. Tourpes ou ,,D’Orp » (Loc.) ou ,,D’Hourpes ». V. Tabary. N«s 79, 209. — 2. V. THOR.
|
EV |
Thorré(e) |
-e(e), -ez, zie Touret.
|
FD |
Thorrout |
Thouroude, Touroute (forme francisée). 1280 «Kerstiens de Thourout» = 1282 «Kerstiens de Thorout» = 1284 «Crestiens de Thouroud» = 1286 «Criestiens de Thoroud» DettesYpres; nom d’origine: Torhout, anc. Thourout (FlOcc).
|
JG |
Thorrout |
zie van Torhout.
|
FD |
Thory |
Tor(r)y, Thury: Patr. Deense VN < Oudnoors/Ouddeens Thorir. Tory door Anglo-Normandische uitspr. in Engeland. 1218 Hugo filius Thory, Lincoln (REANEY).
|
FD |
Thoset |
cf. Thozet.
|
JG |
Thoset |
Thozet, Touzet, Touzé, Tousez, Tousset: Ofr. toset: kaalgeschoren. BN voor een gewezen monnik? Vgl. D. Beschorner. 1291 Tasse Touzete, Atrecht(NCJ).
|
FD |
Thossin |
cf. Thoussaint.
|
JG |
Thoua |
Proven. ,,D’Oha » (Loc.). Nos 79, 209. V. Tabary. Thouaret. Proven. Douairet, ,,Petit douaire » (L.D.).
|
EV |
Thoua |
Toua, Thoa. 1513 «la veuve Jehan Thouas» BourgNamur; nom issu de Panthrop. germ. theod-hard?
|
JG |
Thoua |
zie Doudard.
|
FD |
Thouet(te) |
zie Douet.
|
FD |
Thouhsaint |
zie Toussaint.
|
FD |
Thoul |
cf. Toul.
|
JG |
Thoul |
Proven. Toul(Loc. fr.).
|
EV |
Thoul(en) |
zie Toelen(s).
|
FD |
Thoulen |
Var. de Thoelen.
|
JG |
Thoum- |
-as, -(p)sin. V. Thomas.
|
EV |
Thoumain |
Proven. D’Humain. (Loc.). Nos 79, 209. V. Tabary.
|
EV |
Thoumas |
cf. Thomas.
|
JG |
Thoumas |
zie Thomas.
|
FD |
Thoumieux |
Patr. Korte vorm van Occ. Bartoumieu : Bartholomeus.
|
FD |
Thoumire |
-mère, zie Thomir.
|
FD |
Thoumsin |
Thoumsaint, cf. Thomas.
|
JG |
Thoune |
cf. Toune.
|
JG |
Thourhout, van |
zie van Torhout.
|
FD |
Thourin |
zie Turin.
|
FD |
Thouroude |
Touroute, cf. Thorrout.
|
JG |
Thouroude |
Troude. Patr. Germ. VN Thorwald. Vgl. E. FN Thorold, Thourault, Torode. 1066 Turold, Lincoln; 1121 Toroldus, Norfolk (REANEY). – 2. Zie Van Torhout.
|
FD |
Thoussaint |
Thossin. 1524 «Thossen» Dén-StavelotMy, 1537 «Henin Thoussaint», 1615 «Gérard Thoussaint» BourgNamur, 1616 «Thoussains Pauporte [-é]» PrincipChimay, 1624 «Thossent Corby» BourgNamur, 1639 «l’orpheline Jean Thossaint» La Gleize, 1752 «Jean-JosephThosin» BourgNamur;var. avec h graphique de Toussaint.
|
JG |
Thouvenin |
-ot, zie Thévenard.
|
FD |
Thoux |
NF apparemment originaire du Doubs ou de la Côte-d’Or (GeneaNet), d’origine topony-mique (plusieurs NF de Toux, de Thoux).
|
JG |
Thoux |
Proven. De Houx (Loc.). Nos 79, 209. V. Tabary.
|
EV |
Thouyaret |
NF probabl. importé de France, à rapprocher sans doute de l’hydronyme Thotia-ret, rivière des Deux-Sèvres (Astor 874).
|
JG |
Thouzard |
Surnom: probabl. anc. fr. tousard ‘jeune homme’ FEW 13/2, 32b [JMP].
|
JG |
Thozée |
Proven. Dép. Mettet.
|
EV |
Thozet |
Thoset. Avec h graphique, surnom: anc. fr. touzet ‘jeune homme qui a les cheveux courts, tondu’ FEW 13/2, 32b, cf. le précédent. Ou bien aphérèse de Balthoset, hypocor. de Balthasar [JL, NFw].
|
JG |
Thozet |
zie Thoset.
|
FD |
Threinen |
NF germ. : aphérèse (au génitif) de Kathr(e)in = Catherine (J. Hess).
|
JG |
Threinen |
Treinen, Treigner: Metr. Korte vormen van Katreinen, HN Catharina. Treigner is een W. adaptatie. 1786 Jean Nicolas Treinen, St-Léger; 1791 Nicolas Treinier; 1797 J.B. Traigner; 1821 Willibrod Treignier = 1826 W. Treinne = W. Trenne, St-Léger (MATHIEU 60).
|
FD |
Threis |
NF germ. : var. de Dreiss < Andréas.
|
JG |
Threis |
Treis: Patr. LU W. adaptatie van D. Dreiss, korte vorm van de VN Andréas.
|
FD |
Thub(e)auville |
PlN Thibouville (Eure).
|
FD |
Thubeauville |
Thubauville. Nom d’origine: Thibouville (Eure)?
|
JG |
Thuben |
Zie Toben.
|
FD |
Thubet |
Thubé, zie Tobias.
|
FD |
Thuer |
Thuer: D. Tür: deur. PlN.
|
FD |
Thues |
zie Theeuwissen.
|
FD |
Thuet |
-ez, zie Douet.
|
FD |
Thuet |
Thuez. NF d’origine française (Somme, Hte-Marne, Oise, etc.) attesté sous la forme Thuez à Couvin dès 1726 (GeneaNet), d’origine incertaine.
|
JG |
Thuil(l)- |
-eaux, -ie(r), -iez. 1. V. Tuillier. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thuillier |
Thuilliez, Thuillez, Thuilier, Thn-lier, Thulliez, Tulliez. 1279-80 «Pieres li Tuilliers» RegTournai, 1297 «Jehan fïlh Ysaac le Tuilier», 1327-28 «Colars li Tuiliers» ComptesMons, 1760 «Jean-Paul Thuillier» BourgLiège, 1780 «Nicolas Tulier» Charleroi; nom de métier: fr. tuilier (= couvreur en tuiles), avec h purement graphique.
|
JG |
Thuillies |
Thuyl(l)ie: i. PlN Thuillies (H). – 2. Zie Tuilier.
|
FD |
Thuillies |
Thuylie, Thuyllie. Nom d’origine: Thuillies (Ht).
|
JG |
Thuin |
Nom d’origine: Thuin (Ht).
|
JG |
Thuin |
zie De Thuin.
|
FD |
Thulie(r) |
zie Tuilier.
|
FD |
Thull |
Thulle(n), zie Toelen(s).
|
FD |
Thull |
Thulle, Thiille. NF gémi, obscur.
|
JG |
Thull, van |
van T(h)ol. PlN Thull (NL). – 2. DF noemt een PlN Thol in Broekerke (FV) en een FN Van Tholle in 1580.
|
FD |
Thullen |
cf. Thoelen.
|
JG |
Thullier |
-iez, zie Tuilier.
|
FD |
Thumas |
zie Thomas.
|
FD |
Thumelaire |
Proven. „ (Colline ou pierre) tumulaire ». ,,Pierre tombale » (L.D.). V. Tombe.
|
EV |
Thumelaire |
Thumélaire, Thumeleer, Thumi-laire, Thumilair, Thumulaire. Francisation du néerl. tuimeleer ‘danseur, acrobate’ (cf. BTD27, 191).
|
JG |
Thumilair(e) |
Thummler, Thumulaire, zie Tummeleer.
|
FD |
Thumsonnet |
cf. Thomas.
|
JG |
Thun(g) |
zie Toen.
|
FD |
Thun(n)- |
-is(sen). Thun- -s, -us. N. de bapt. 1. (An)tfhe)unis(sen). ,,(Fils d’) Antoine. — 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Thun(n)issen |
Thunis, Thun(u)s, zieToen.
|
FD |
Thünchen |
Thüngen, zie Teunkens.
|
FD |
Thunias |
Thumma, cf. Thomas.
|
JG |
Thunis |
Thunissen, cf. Theunis(sen).
|
JG |
Thunus |
Thunûs. Aphérèse de Antonius ou de Anth(e)unis?
|
JG |
Thur- |
-iaux. 1. Proven. Thure (Riv.), avec suff. -iaux, d’orig. N° 211. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thuret |
Turet: Patr. Dim. van VN Arthur. Of=Thiré.
|
FD |
Thuriart |
Thuriaux; Thurion; Thuriot. Var. de Thyriart, -iaux, -ion, -iot plutôt que dérivés de Arthur ou de Mathurin comme les suivants.
|
JG |
Thuriart |
zie Thiriar(t).
|
FD |
Thuriaux |
Patr. Thureau, -iau kan theoretisch wel een korte vorm zijn van Arthureau, dim. van Arthur (DNF), maar is m.i. veeleer een var. van Thiriaux (vgl. Thuriart).
|
FD |
Thurin |
Thuron; Thurotte. Dérivés du prénom Arthur rendu célèbre par les romans de chevalerie.
|
JG |
Thuring |
D. volksnaam van de Thuringer, ook VN. 1240 Duringus filius Dietmari de Steyr, Enns (DN).
|
FD |
Thurion |
-iot, zie Thirion, -iot.
|
FD |
Thurion |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thurm |
Thurmes. Peut-être nom d’origine: ail. T(h)urm ‘tour, donjon, clocher’ ?
|
JG |
Thurman |
zie Turman.
|
FD |
Thurn |
V. THOR.
|
EV |
Thuron |
Thoron, T(h)ouron: Patr. Korte vorm van Arthuron, vleivorm van Arthur. 1624 Jan Touron = 1629 Jan Toron = 1635 Johan Turon, Sedan (J.G.). Of = Thiron.
|
FD |
Thuron |
Thurotte, cf. sous Thurin.
|
JG |
Thurpin |
cf. Turpin.
|
JG |
Thurpin |
zie Turpin. Thiirwâchter: D. BerN: deurwachter.
|
FD |
Thury |
zie Thory.
|
FD |
Thuvis |
Thuymans, Thuyns. V. THEUD (Theu et Theun).
|
EV |
Thuwis |
zie Theeuwissen.
|
FD |
Thuy |
Thuij, zie (de) Taey(e).
|
FD |
Thuyl(l)ie |
zie Tuilier, Thuillies.
|
FD |
Thuylie |
Thuyllie, cf. Thuillies.
|
JG |
Thuys |
zie Tuys, Toen.
|
FD |
Thuysbaert |
cf. Thysebaert.
|
JG |
Thuysbaert |
Zie Tijsbaert.
|
FD |
Thuyst, van |
zie van Toest.
|
FD |
Thy- |
cf. aussi Thi-.
|
JG |
Thyange |
zie Tihange.
|
FD |
Thybaut |
-beau, zie Dibbaut.
|
FD |
Thybeaumont |
zie Thibeaumont.
|
FD |
Thyes |
V. THEUD (Theuz) et Mathieu.
|
EV |
Thygersen |
Patr. Zoon vanTijger: Germ. VN theudger ‘diet-speer’: Titgerus, Tigerius (MORLET î).
|
FD |
Thylen |
Thylens, cf. Thiel(en).
|
JG |
Thylys |
zie Dielis(sen).
|
FD |
Thyo |
zie Thio(t).
|
FD |
Thyoux |
cf. Thioux.
|
JG |
Thyoux |
zie Thiou(x).
|
FD |
Thyré |
zie Thiré.
|
FD |
Thyrion |
Thyrionet, cf. Thiry.
|
JG |
Thyrion |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Thyrion(et) |
zie Thirion(s).
|
FD |
Thys |
Thyse, -en, Thyssen, -ens, cf. Thijs.
|
JG |
Thys- |
-ebaert, -mans, -sen(s). V. THEUD (Theuz).
|
EV |
Thys- |
Thijs-, zie Tijs, Tijs-.
|
FD |
Thys(e) |
1. Proven. Thys (Loc.). — 2. N. de bapt. V. THEUD (Theuz) et Mathieu.
|
EV |
Thysebaert |
Thuysbaert, etc. Surnom signifiant ‘barbe qui s’effiloche’ d’après moy. néerl. tesen, theesen ‘s’effilocher’, cf. aussi de Thysebaert.
|
JG |
Thysman |
Thysmans. Dérivé en -mon de Thys (de Matthijs ).
|
JG |
Thyvaert |
Tyvaert. 1788 «Petrus Tyvaert» Ize-gem; forme néerl. de Thivart ou bien hypocor. néerl. de Thieffry [FD]
|
JG |
Thyvelin |
-len, zie Thevelin.
|
FD |
Thyvis |
Thywissen, cf. Thewis(sen).
|
JG |
Thyvis |
Thywissen, zie Theeuwissen.
|
FD |
Ti–(b)bau(t) |
-bo. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Ti(e)berg(h)i(e)n |
Proven. Thiberghien (Loc. fr.).
|
EV |
Tiago |
zie Santiago.
|
FD |
Tialan(d)s |
zie Thielland.
|
FD |
Tialans |
Tialands. Nom issu de l’anthrop. germ. theud-land, latinisé en Tietlandus, etc. [FD].
|
JG |
Tiange |
V. Tihange.
|
EV |
Tiange |
zie Tihange.
|
FD |
Tibackx |
-a(c)x, zie Tobback(x).
|
FD |
Tibackx |
Tibacx, Tibax, Tiebax. Var. de Tobback, etc. [FD].
|
JG |
Tibalt |
Tiboldi, Tibollo: Patr. Germ. VN theud-balth. Zie Dibbaut.
|
FD |
Tibassart |
Proven. V. Thibessart.
|
EV |
Tibau |
Tibaux, Tibeau, Tibbaut, Tibo, Tibô. 1280 «Tiboz et li hois de Liers» PolyptLiège, 1285 «Salem. Brun fils Tibaut» DettesYpres, 1363-64 «Tibaus li Boulengiers» PolyptAth, 1386 «Mahiu Tibaut» Ladeuze, 1508 «Jehan Tibault» BourgNamur, 1513 «Tibau» Cout-Stavelot, 1781 «François Tibo» BourgNamur; var. de Thibau(l)t, nom issu de l’anthrop. germ. theud-bald.
|
JG |
Tibau(t) |
-aux, -eau, Tibbaut, zie Dibbaut.
|
FD |
Tibbe |
Thibe, Thibé, Thebe(n), Thében, Thébé. Patr. Bakervormen van Germ. VN Dieboud of Diebert. Vgl. Ndd. FN Tebbe(n) en Friese VN Tibbe: Tebbe < Diebrecht. 1428 Tideke Tebbing, FL (NN). Vgl. Teppe. 1399 Vranke Tibe (Ktr., DEBR. 2000′); 1483 Laureijs Tijbe, Lv. (BO). De vormen op -é zijn wsch. secundair, maar kunnen evtl. var. of dim. van Thibert zijn. – 2. Ene Vincent Tibbe (« 1817 Nieuwmunster) was de zoon van Vincent Stubbe (PDB).
|
FD |
Tiber |
cf. Thibert.
|
JG |
Tiberghien |
Tiberghein, Tiberghin, Tibergyn, Tieberghien, Thiberghien, Thiberghuin, Thyberghien, Thybergin, etc. 1195 «Tiebier-ghe» NécrArras, 1275-76 «Jehenne Tibierghe» RegTournai, 1295-1302 «Jehans Tibierge» ImpôtArtois; cas régime en -ain de l’anthrop. germ. fém. theud-berga (Vincent 74).
|
JG |
Tibergijn |
-gyn, -ghi(e)n, -ghein, zie Thibergijn.
|
FD |
Tiberi(us) |
Tiberio: Lat. VN, afl. van de riviernaam Tiber. Tiberius kwam aïs VN in de Renaissance in gebruik, o.m. bij de Friese adel aïs verlatijnsing van Tiepke (V. D. SCHAAR). De familie stamt uit de streek van Tilburg (NB). 1319 domini Tyberii, Poppel (OAT in); 1602 Jan Tyberius, Berendrecht (MNT74).
|
FD |
Tiberius |
N. de bapt. d’orig. romaine.
|
EV |
Tibermans |
Var. de Timmermans [FD] ?
|
JG |
Tibermans |
zie (de) Timmerman.
|
FD |
Tibermont |
Thibermont, Tibiémont, Tibiemont, Tubiermont, Timbermont, Timbremont: PlN Tibermont, W. Tibiémont in Modave en Clavier (LU) (J.G.). 1569 Lambertus Tybiemon Tybrimontanus (MULIV).
|
FD |
Tibermont |
Thibermont, Tibiémont, Tibie-mont. 1684 «Marie Tibermont» BourgNamur; nom d’origine: Tibermont, w. tïbièmont, à Modave et Clavier (Lg).
|
JG |
Tibermont |
V. Thibermont.
|
EV |
Tibert |
cf. Thibert.
|
JG |
Tibert(i) |
Zie Tybaert.
|
FD |
Tibesar |
Tibesart, cf. Thibessart.
|
JG |
Tibesar(t) |
Tibésar: PlN Thibessart in Mellier (LX).
|
FD |
Tibo |
Tibô, cf. Tibau(x), etc.
|
JG |
Tibo(s) |
Tibou(t): Zie Dibbaut. Maar Tibos zou wel een PlN kunnen zijn: 1677 Petrus Tibosch; 1668 Judocus Thijbosck, Den Bosch (MUL VI).
|
FD |
Tibodo |
zie Thibaudeau.
|
FD |
Tiboldo |
Tibollo, zie Tibalt.
|
FD |
Tibor |
NF hongrois, attribué particulièrement à des familles juives de Hongrie, implanté notamment au Grand-Duché.
|
JG |
Tichel, van |
van Tichelen, van Ti(g)chelt, van Tiggel(en), van Tiggelt, Vertichelen, Vertechel, Vertyghelt: PlN: steenbakkerij, afl. van tichel, tegel: baksteen, tegel, dakpan. Tiggelt/Tichelt (NB); Tegelen: 1294 Tigelen (NL). 1234 G. de Tiegelt; 1340 Henricus de Tieghelt, Tnh. (VERS.); ±1266 Gherart van Tichhelt, Zundert (CG); 1303 Janne van Tichelt, Bg. (VERKEST); 1381 Bette van Tichghelt, Ossenisse (DEBR. 1999).
|
FD |
Tichelaer |
-er, Tiggelaar, -er(s), Tigglers: BerN van de tegelbakker, steenbakker. 1288 dur den spei ser Willems Tichlers, Cent (CG); 1354 Janne den Tiechlere, Oud. (WALRAET).
|
FD |
Tichelbäcker |
zie Tegelbeckers.
|
FD |
Tichelbaut |
zie Stichelbaut.
|
FD |
Tichelmans |
BerN van de tegelbakker. Zie Tichelaer. – 2. Afl. van Van Tichel.
|
FD |
Tichon |
cf. Tihon.
|
JG |
Tichon |
Tideman, Tiebout. V. THEUD (Theuc et Theu).
|
EV |
Tichon, |
zie Letihon.
|
FD |
Tichou(x) |
Afl. van petit (‘ti): klein (DAUZAT)?
|
FD |
Tichoux |
Pour Dauzat 570, hypocor. de fr. petit. Ou bien dérivé en -oui, -aux d’un prénom (non précisé par Jodogne 4), p.-ê. Tis?
|
JG |
Tichy |
zie Téchy.
|
FD |
Ticket |
cf. Tiquet.
|
JG |
Ticket |
zie Tiquet.
|
FD |
Ticx |
zie Dierks.
|
FD |
Tidgat |
zieTijtgat.
|
FD |
Tidrick |
Var. de Diederik.
|
JG |
Tidrick |
zie Diederickx.
|
FD |
Tieba(ck)x |
zie Tobback(x).
|
FD |
Tiebaut, |
zie Dibbaut.
|
FD |
Tiebax |
cf. Tibac(k)x.
|
JG |
Tiebergijn |
-gyn, -g(h)ien, zie Thibergijn.
|
FD |
Tiebout |
-os, -orts, zie Dibbaut.
|
FD |
Tiechem, van |
zie van Tieghem.
|
FD |
Tiedeman |
Thiedemann, Tieman(s), Thiemann, Titnman, Tyman, Teman, T(h)emans, T(h)émans, Tittman(n): Patr. Germ. VN theud-man Volk-man’: Teutmannus, Tietmannus (MORLETI). 1333 Tideman die Zael, A’dam; 1370 op Jacop Hanne Tymans soens camer, Haarlem (NHC).
|
FD |
Tiedrez |
NF importé de la région de Tourcoing (GeneaNet), qu’on peut difficilement rattacher à bourg. (Igé, Maçonnais) tièdre ‘teindre’ FEW 13/l,344a.
|
JG |
Tiefenbrunner |
PlN Tiefenbrunn (BEI, S, NS).
|
FD |
Tiefry |
Tiéfry, cf. Thieffry.
|
JG |
Tiéfry |
Tiefry, zie Thieffry.
|
FD |
Tiege |
Tiège. 1449 «Colart du Tiege» Aides-Namur, 1521 «la veuve Henrion du Tiege» BourgNamur; nom d’origine: tiège, w. tîdje ‘chemin de crête’, l.d. fréquent en Condroz, cf. aussi Detiège.
|
JG |
Tiège |
Tiege, zie De Tiège.
|
FD |
Tieghem; (van) |
(van) Tighem, van Tyg(h)em, van Tijghem, van Thieghem, van Thyghem, van T(i)echem, van Te(i)ghem: PlN Tiegem (WV). 1263 Job. de Tiedenghem; 1340 Janne van Tydenghem, Cent (DF XV); 1398 Olivier van Tiedeghem, Moen (DEBR. 1970).
|
FD |
Tieke |
Patr. < Thideke, dim. van een diet-naam, b.v. Diederik.
|
FD |
Tiel- |
-eman(s), -en(s), -(e)s. 1. V. THEUD (Theu). — 2. Proven. Tiel en (Loc.), avec et sans suff. d’orig.
|
EV |
Tiel, van |
van Thiel, van Til. PlN Tiel (G). 1188 Amandi de Tyela, Nederrijn; 1188 Raterus laie, de Thiel, Xanten (LNT); 1414 Lowyc van Tille, Ht. (A.GHIJSEN); 1562 Peter van Thiel, Tiel-Aw. (AP). – 2.P1N Til in Celles (N) of Sart-Dame-Aveline (WB): 1197 Til (TW). – 3. Evtl. var. van Van Ti(e)lt.
|
FD |
Tieland |
zie Thielland.
|
FD |
Tielcke, van |
zie van Tilcke.
|
FD |
Tieleman |
-ans, Tielman, -ans, cf. Thieleman(s).
|
JG |
Tieleman(s) |
Thieleman(s), T(h)ielman(s), Thielmann(s), Tielmann, -mance, Tiereman, Thileman(s), T(h)illeman(s), Tillema, Thillmann(s), -many, Tillman(n)s, -mann, Thilmann(e), -mans, -mant, -many, -manij, -mont, Tillemant, -ment, -mont, Tilman(s), -mann, -man(n)e, -mant, -mon(t), Tylleman, Tylmans: Patr. Afl. van Germ. VN Diederik (r/Z-wisseling) of van Tiel/Tijl (zie Thiele). 1280 Tilmans van Rimst, Riemst (OGO); 1340 Tilmanni dicti Gauweloes = 1340 Theoderici quondam dicti Gauloes, Tn. (ROEL. 1951); 1350 Willelmus Tielmans, Kh. (DEKEYSER); 1406 Tyerman (Shonts f. Jans) = 1423 (Willem de Hont f.) Thielmans; 1428 Mijnkin Thiermans, Ktr. (DEBR. 1958); 1561 Hendrik Thielemanssone, Keulen-Aw. (AP).
|
FD |
Tielen |
Tielens, cf. Thielen(s).
|
JG |
Tielen(s) |
Tielenius, zie Thiel(e).
|
FD |
Tielen, van |
van Thielen: PlN Tielen (A). 1340 Nicholaus de Tila, Tnh. (VERB.); 1356 Ruelen van Thiele, Bs.(PEENE 1949).
|
FD |
Tielie |
zie Tellier, Thilly.
|
FD |
Tielliu |
zie Tilleul.
|
FD |
Tielraden, van |
PlN Tielrode (OV)? Maar radenamen zijn Limburgs! 1351 Matheus van Tielroden, Cent (GSB); 1477 Boudin van Thielrode, Tielrode-Gent (PBG); 1789 Arnoldus van Tielraden = van Tillerade; ‘s-Hertogenbosch (PDB).
|
FD |
Tiels |
zieThiel(e).
|
FD |
Tielt, van |
(van) Thielt, van T(h)ilt. PlN Tielt (WV). 1119 Roberti de Tileto; 1163 Fulchardi de Thelt= 1200 Folcardi de Thield (DF XV; DEBR. 1980); 1326 Pieter van Tielt, Ip. (BEELE); 1382 Gillis van Tielt, Har. (DEBR. 1970). – 2. PlN (Onze-Lieve-Vrouw-)Tielt (VB). 1380 erve Jans was van Tielt, Diest (CLAES1986); ± 1600 Aert van Tilt, Kwerps (VS1987,185-200).
|
FD |
Tieman(s) |
zie Tiedeman.
|
FD |
Tien(e) |
Thiene: i. Patr. Fr. Tienne < Etienne. – 2. PlN Tienne: heuvel. Zie Détienne.
|
FD |
Tiene |
1680 «Elisabeth Tienne» BourgNamur; nom d’origine: w. nam. tiène ‘colline’, cf. aussi Tierne, Det(h)ienne, Dutienne.
|
JG |
Tienemans |
Var. van Tinnemans = Tindemans.
|
FD |
Tienen, van |
van Thienen: PlN Tienen (VB, FV). 1368 Henricx cateile van Tienen, Ktr. (DEBR. 1972); 1408 Jan van Thyenen, Aw. (ANP).
|
FD |
Tienne |
Proven. Tienne ou Terne (Dialecte), ,,Colline ». (De) Tienne, De Tiene.
|
EV |
Tiennebrunne |
-une. Peut-être NF français, mais sans doute pas détoponymique.
|
JG |
Tienpont |
cf. Thienpont.
|
JG |
Tienpont |
-ponte, Thienpond, -pon(d)t, -poent, Thiempon(d)t, Thimpont: Gewicht- of muntnaam: tien pond. 1307 Pieres Dislivres = Pieres Tienpont; 1375 Daneel Tienpond, Ip. (BEELE); 1339 Jacop Tienponde, Cent (RSGI).
|
FD |
Tienrien |
Proven. Tenrien, ,,De la Tenre ou Dendre ». (Riv.).
|
EV |
Tiepermann |
zie (de) Timmerman.
|
FD |
Tier, de |
zie Dethier(s).
|
FD |
Tiérache |
Proven. V. Terrasse.
|
EV |
Tiérache |
Tierache, Tiraehe. 13° s. «Huars de Tierasse» DocLens, 1280-81 «Jehans de Tiérasse» RegTournai, 1395 «Jehans Tie-raisse » Ladeuze ; Thiérache, nom de région du nord de la France, au sud de l’Entre-Sambre-et-Meuse, ainsi 1280-81 «Helos de le Capiele en Tiérasse [= La Capelle-en-Thiérache]» RegTournai ; cf. aussi Therasse, etc. Tierce. Ce NF de la région montoise (fréquent en France surtout en Normandie et dans les Charentes) est à rapprocher des NF fr. Tiers, Thiers et Tiercin, etc. ; la signification en est soit ‘troisième enfant’, soit ‘celui qui jouit du tiers d’une propriété’ ou ‘qui doit la redevance du tiers de la récolte’ (Dauzat 570). Peut-être également: enfant né à la troisième heure, c.-à-d. à neuf heures du matin. m Dérivé: Tiercet. Sinon d’anc. fr. tierce! ‘troisième labour’ Gdf 7, 711 [MH].
|
JG |
Tiérache |
Tierache. Zie Terras(se) 2. – 2. PlN Thiérache in Momignies (H).
|
FD |
Tierce(t) |
Dim. van Ofr. tierce: derde. Derde kind? Maatnaam?
|
FD |
Tier–cet |
-ens, -ez, -es, Tieskens, Tiest, Tiet- -e, -gen, Tietze. V. THEUD (Theu, Theuz, Theud, Theuz).
|
EV |
Tierelieren |
Tier(e)liers, zie Tureluren.
|
FD |
Tiereliers |
-ieren. Forme flain. de l’anc. fr. T(e)urelure, cf. ce nom. – Bibliogr. : F. Debra-bandere, De FN Tierelieren, VISt 3, 1967, 14-6.
|
JG |
Tierelinckx |
Tierlinck. Var. de Tuerlings.
|
JG |
Tierelinckx |
zie Tuerlings.
|
FD |
Tiereman |
zie Tieleman(s).
|
FD |
Tierens |
Thieren(s), Thiryn, Thier(s), Tiers: Patr. Vleivorm, resp. korte vorm van de Germ. VN Dierik, met d/t-verscherping. 1281 Tirs Hornekin = 1268 Thirinum Hornekin; 1281 Tirs Wittewille; 1280 Tierinus Brouderlam; 1326 Thierin Battart; 1374 Jan Thierin, Ip. (BEELE); 1376 Thierin van Navennes = 1378 Diederic van Avennes, Ip. (BEELE); 1379 Egidius Tierin, Ktr. (DEBR. 1970); 1449 Jan Tiers, Mb. (A. BAERT). Tierentijn, -tyn, -teyn,Thierentyn,Tirtaine: Ofr. tiretaine: dure stof. BN of BerBN. Laatmnl. tiereteyn: kledingstuk van linnen en wol, linnen stof (KILIAAN). Vgl. 1324 Jehan le Tiretenier, Bouvignies (CSWII); 1273 Colins li Frais des tiretaines, Dk. (EST). 1337-93 Bêle Terenteys, Deventer (DRAAIJER); 1396 Steven Tierteins erve, Denderhoutem (DE B.); 1545 Nicolaus Tirentinus, Kaprijke (MULIV).
|
FD |
Tierez |
zie Thiré.
|
FD |
Tieri |
zie Thierry.
|
FD |
Tierin |
zie Terrijn.
|
FD |
Tierliers |
zie Tureluren.
|
FD |
Tierlinck |
zie Tuerlings.
|
FD |
Tiernes |
w. (Bastogne) Tchèrnès’, Tièrnès’. La prononciation du NF à Bastogne invite à y voir une var. de Tiernesse, Thiernesse, plutôt qu’une forme anc. de w. nam. tiène (cf. aussi Tiene, Det(h)ienne, Dutienne), que postuleraient des mentions comme 1265 «Damizous dou Tierne» CensNamur, 1474 «Petrus des Tiernes » PrincipLiège.
|
JG |
Tiernes(se) |
zie Thiernesse.
|
FD |
Tiernesse |
cf. Thiernesse.
|
JG |
Tierney |
Ierse EN O Tierney < O Tighearnaigh: little lord (MacLysaght).
|
FD |
Tierrie |
zie Thierry.
|
FD |
Tiers |
zie Thiers.
|
FD |
Tiers(s)oone |
Tiersen: Patr. Zoon van Tier < Die(de)rik.
|
FD |
Tiessen |
cf. This, Thiesen.
|
JG |
Tiessen |
Tiest, zie Tijs.
|
FD |
Tiesters |
Thiesters: Wellicht < Ofr. tistre < Lat. textor: wever.
|
FD |
Tietaert |
-ard, zie Testart.
|
FD |
Tiete(ns) |
Tyt(t)ens: Patr. Vleivorm van Germ. theud- naam. Var. van Dietens. 1521 Johannis Tyetin, Dk. (MUL m).
|
FD |
Tieter |
zie Dieter(mann).
|
FD |
Tieterickx |
zie Diedericx.
|
FD |
Tietz(e) |
zie Dietz.
|
FD |
Tieufri |
zie Thieffry.
|
FD |
Tievers |
zie Tyffers.
|
FD |
Tige |
zie De Tiège.
|
FD |
Tigel |
Surnom: anc. fr. tijuel, tige(u)l, -eaux ‘jambe des braies’ FEW 13/1, 324b.
|
JG |
Tiger |
Tygier: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Tijger. Zie Thygersen.
|
FD |
Tiggel(en), van |
zie van Tichel.
|
FD |
Tiggelaar |
-lers, zie Tichelaer.
|
FD |
Tiggelers |
V. Tegel.
|
EV |
Tiggelkamp |
PlN: veld waar tegelaarde gegraven werd of waar tegels te drogen gezet werden. Vgl. Tichelveld in Rijsen (OIJ); Tegelstuk in WV (DF).
|
FD |
Tiggelovend |
Tegeloven: oven waarin aarden tegels, bakstenen gebakken worden. PlN (DF XV) of BerBN.
|
FD |
Tigges |
Tigge kan een bakervorm zijn van de Germ. VN Dietger. Vgl. Thygersen.
|
FD |
Tigglers |
zie Tichelaer.
|
FD |
Tighem, (van) |
zie van Ti(e)ghem.
|
FD |
Tignée |
-ee, -er, Teigne: PlN Tignée (LU).
|
FD |
Tignée |
Proven. Loc.
|
EV |
Tignée |
Tignee. Nom d’origine: (Évegnée-) Tignée (Lg).
|
JG |
Tignol |
Ofr. tignolle: hoofdzeer (J.G.).
|
FD |
Tignol |
Peut-être surnom: moy. fr. tignolle ‘teigne’ (maladie) FEW 13/1, 34 Ib. – Comp. 1275-76 «Grardins d’Arras H tigneus», «Me-haus li Tigneuse» RegTournai.
|
JG |
Tignol |
Proven. 1. ,,Petite Tignée ». V. Tignée. Suffixe -ollus. N° 240. — 2. V. Dugniole. Nos 79, 209
|
EV |
Tigny |
Nom d’origine: Tigny-Noyelle (PdC) ou (Parcy-et-)Tigny (Aisne).
|
JG |
Tihange |
Proven. Loc. Variantes : T(h)iange.
|
EV |
Tihange |
Tiange, Thiange, Thianche, Thyange: PlN Tihange (LU). 1338 Jehan de Tihanges, Hoei (SLL III). ‘
|
FD |
Tihange |
w. nam. Tiyandje, Tiange, Thiange, Thianche, Thyange. 1670 «Guillaume Tihan-che»Purnode, 1711 «Michel Thiange» Spon-tin, 1780 «Pierre Tihanche» Sovet; nom d’origine : Tihange (Lg).
|
JG |
Tihon |
Thion, Tixhon, Tichon, w. nam. Tîchon, Thychon, sans doute aussi Tison, Tisson, -ons. 1289 «Henaus li Tiessons», 1294 «Hen-ris le Tison» CensNamur, 1303-7 «Wotte li Tiessons» PolyptSalzinnes, 1444 «un Ties-son», 1449 «Pierart le Tiexhon» AidesNamur, 1472 «Pieret Tixon» DénLaroche, 1474 «Egi-dius dictus Gilhe le Tixchon» Spa, 1502 «Jehan Thion» BourgNamur, 1524 «Loren le Tixhon», «Michiel le Tyxhon», 1544 «Berthelmeis Tixhon» DénStavelotMy, 1573 «Gilchon le Tychon» La Gleize, 1583 «feu Fredericque le Tiexhon» Montegnée, 1602-3 «Jacques Thichon», 1612 «Jean Tichon» TerriersNamur, 1708 «Jean le Tihon de Roanne» La Gleize; ethnique: w. liég. tîhon, anc. fr. tels, tison ‘thiois, allemand ou flamand’; cf. aussi Le-tiexhe, Leti(x)hon. J. Lechanteur estime toutefois, à propos des NF Tison, Tisson(s), que ces graphies ne sont pas habituelles pour noter un h secondaire et qu’il vaudrait mieux penser à un prénom ancien (dérivé de This), cf. 26.11. 1562 «Thisson de Beaurewart», 27.11. 1625 «les biens Tisson Closet à Thimister» Hervé [JL, NFw]. – Dimin. en -eau: 1544 «Johanle Tixhnea » DénStavelotMy.
|
JG |
Tihon |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Tihon |
zie Letihon.
|
FD |
Tij- |
cf. Ty-.
|
JG |
Tijck |
Tyc, Tyck(ens), Teyck, Tique: Patr. < diet-naam (b.v. Diederik); vgl. Friese VN Tike. Zie ook Tieke. 1490 op Willeme Tijcke, Kh. (DEKEYSER); 1582 Hans Tyck, Emelgem-Aw. (AP).
|
FD |
Tijeras |
zie Terrasse.
|
FD |
Tijn, den |
den Tyn,Thijn: Wsch. Vl. adaptatie van Dentinne of Dethinne.
|
FD |
Tijpels |
zie Diebels.
|
FD |
Tijs |
Tys(t), Tijs(t), Tis(se), This(e), Tize, Thies(s), Thies(s)e, Thisse, Tiest, Theys(e), Theiss(e), Theis, Therjs, Teys, Teise, Teiss, T(h)uys, Thuijs, Tijssen(s), Tyssen(s),Thijs(en){s),Thys(en(s),Thijssen(s), Thyssen(s), Tysen, Thyshen, Tissen(s), Thissen(s), Thisens, Thies(en), T(h)iessen, Theis(s)en, Thei(s)zen, Theihsen, Teysen, Teyssen(s), Teijs(s)en, Theyssens, Theijssens, Taice, laisse, Thaise, Thays(e), Tayzen: Patr. Korte vormen en afl. (Thijssen: Tijs’ zoon) van de VN Mathijs, Matthias. 1360 Mathijs van der Beke = 1378 Mathias de Beka, Ktr. (DEBR. 1970); 1386 Tise vanden Borne = 1340 Matys van den Borne, Tn. (C. BAERT); 146 e. Mathieu dit Thies d’Anthine; Mathieu dit This de Brialmont, Luik (BODY); 1446 Thijs Bonarts = 1448 Mathys Bonarts, Tg. (TYTGAT); 1449 Janne Tuys = Jan Thuys, Mb. (A.BAERT); 1463 Thijs van Beemde = 1507 Mathijs van Beemde, Aarts. (MAR.); 1570 Mathieu dit Thies d’Anthine, Luik (J. G.).
|
FD |
Tijsbaert |
{de)T(h)ysebaert,Tysbaert,Thijs(e)baert, Thijsebaerdt, Thisbaert, Theysbaert, Thuysbaert: Zinwoord: tesen, teisen: plukken, rafelen + baard. BN voor iemand die aan zijn baard plukt. 1313 Toisbaert, Teysbaert; 1435 Theeusbaert, Baudelo; 1510 Willem Thuysbaert, Stekene (VS 1976,42-50,69-72); 1466 Pieter Teysebaert, Assenede (GYSS. 1999).
|
FD |
Tijskens |
cf. Tyskens.
|
JG |
Tijskens |
Thijskens, T(h)yskens, Theyskens, Theiskes, Thisquen(ne), Theisgen, Theysgens: Patr. Mnl. T(h)ijsekin, dim. van VN Mathijs, Mathias. Zie Tijs. 1252 Henrici Tieskin, Har. (DEBR. 1980); 1567 Mathys dit Thyskin, Luik (BODY); 1655 Jean Thieskin, Bastenaken (ICC II); 1673 Henricus Thisquen, Limburg; 1683 Laurentius Tisquin, Aat (MULVI).
|
FD |
Tijsman(s) |
Thijsman(s), T(h)ysman(s), Theysmans, Theisman(n): Patr. Afl. van VN Tijs. 1411 Heinric Thijsman, Aw. (ANP); 1554 Peter Thijsman, Luik-Aw. (AP).
|
FD |
Tijtgat |
etc., cf. Tytgat.
|
JG |
Tijtgat |
-gadt, Tytga(d)t, -gath, Tijdgat, Tydga(d)t, Tydtgat, Tidgat, Tyteca, Titeca(t), Thiteca, Titeka: 1. Patr. Germ. VN theud-gauta’volk-Goot’: Teutgaud, Thietgaud, Theudigotho (Fm.), Teutgaudus (MORLETI). 1398 Willem Titgaets = Willaume Titgats, Kuurne; 1382 Jan Tijtgats; 1398 WouterTijgods, St.-B.-Vijve (DEBR. 1970). – 2. Een BN met de bet. ‘tijd Gods’, d.i. verkwist de tijd van God niet (ROEL. 1951) berust wsch. op reïnterpretatie: 1154 Raduardus Titgots = Raduardus Tempus Dei, Aw. (OSM). – 3. Vgl. ook: 1374 Jhan Tijtgast, Ktr. (DEBR. 2002); 1383 in den hoest van der vlastienden ende tijtgharstienden, Hulst (RAK, Rek.OLV 14 v°).
|
FD |
Til–(l)en |
-(le)kens, -kin, -mant, -mans. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Til(l)ouche |
Tunesische FN (PDB)? Var. van de Fr. FN Tillous: knoestig (DNF)? Of van Tilloux?
|
FD |
Til, van |
PlN. Oude naamvorm van Thys (LU): 1124 Til (TW). – 2. Zie Van Tiel.
|
FD |
Tilbur–ck |
-gh. Proven. Tilburg (Loc. holl.).
|
EV |
Tilburg(h), van |
(van) Tilburgh(s), (van) Tilborg(h), van Tilborg(h)t, van Thilborgh, van Tilbourg, Tilborghs, -burgs, -burck, Tulburch: PlN Tilburg (NB). 1340 Gerardus de Tilborch, Tnh. (VERB.); 1405 Gheert van Tilborch, Aw. (VLOEB.); 1502 Jan Tilleborch = 1523 Tilleburch, Ktr. (DF XV).
|
FD |
Tilcke, van |
van Tielcke: PlN Tilques (PdC). 1194 Walterus de Tilleke; 1297 Jhan van Tilliken = Jan van Tilleke, Bg. (DF XV); 1629 Charles van Tilcke, FV(VERGR.l972).
|
FD |
Tileman(s) |
zie Tieleman(s).
|
FD |
Tilemart |
Grafie voor Delmar? Of var. van Timar met epenthetische 1?
|
FD |
Tilen |
cf. Thillen.
|
JG |
Tilen, |
zie Thiel(e).
|
FD |
Tiles |
Tilis(en), zie Dielis(sen).
|
FD |
Tilgenkamp |
Métathèse de *Tegelenkamp, cf. Tiggelkamp [FD].
|
JG |
Tilgenkamp |
Proven. Telgenkamp, « Champ des jeunes plants ».
|
EV |
Tilgenkamp |
Wellicht metathesis van Tegelenkamp; vgl. Tiggelkamp.
|
FD |
Tilkens |
Forme flam. du suivant, dimin. en -ken(s) de Thiel < theud-ilo,
|
JG |
Tilkens |
Telke(n)s, Tilk(in), Tilquin(t), Thilique, Thilgen, -ges, Tillges, Thieltgen, -ges, Thiltgen, -ges, -gès, Tiltgesi. Patr. Dim. van Til, Tijl (zie Thiele) < Theudilo, dim. van Diederik. 1277 Gerardus filius Thilekini, Baarle; 1278 Diederic van Barle = Thilekini de Barle (V.LOON); 146 e. Thierry dit Tilkin d’Oborne, Luik (BODY); 1399 Tielkens geheyten Tilen Henrics, Den Bosch (HB 446); 1408 Wouter Tielkins, Ninove (VANGASSEN). –2. Sommige vormen kunnen var. zijn van Dieltjens.
|
FD |
Tilkin |
Tilquin, w. nam. Tîlquin. 14e s. «Thierry dit Tilkin d’Oborne» BodyNPLiège, 1472 «Tilquin» DénLaroche, 1482 «J. Tilquin» Jus-ticeBastogne, 1544 «Tylkin», «Remacle Tyl-kin», 1545 «Remacle Tilkin de Helrimont», 1587 «Remacle Tilquin dit le Gaye» La Gleize, 1703 «Martin Tilquin» BourgNamur, 1719 «Toussain Tilquin, mayeur de Pesche», 1752 «Nicolas Tilkin marchand» Couvin; dérivé roman en -kin du prénom Thil, Thiel.
|
JG |
Till |
Tille, Tille. Var. de Thiel plutôt qu’âne, fr. ri! ’tilleul'(topon. fréquent).
|
JG |
Till |
zieThiel(e).
|
FD |
Tillaart, van den |
PlN Tillaard in Veghel (NB).
|
FD |
Tillack |
Sorbische afl. van VN Thilo < Diederik (Duden). – 2. PlN Tillac (Gers, Charente).
|
FD |
Tillard |
-aerts, -iard. Afl. van Ofr. til: linde. Plaats waar een linde groeit (DAUZAT). Vgl. Teylaert. –2. Var. van Taillard is niet uit te sluiten.
|
FD |
Tillard |
cf. Tilliard.
|
JG |
Tille |
zie Thiel(e).
|
FD |
Tille |
zie Tillet.
|
FD |
Tillekaerts |
Verhaspeling van Delagarde? 1627 Dillegaerts, Sint-Pieters-Rode; 1648 Tilcaert, 1650 Tilca, 1678 Tilkaes, Sint-Joris-Winge; 1658 Tilca, Lubbeek(PDB).
|
FD |
Tillema |
-man(s), -mant, -ment, -mont, zie Tieleman(s).
|
FD |
Tilleman |
Tillement, Tillemans, cf. Tilman.
|
JG |
Tillemont |
Thilmont, Tilmon, Tilmont. 1514 «la veuve Jehan de Tillemont» BourgNamur, 1605 «Jean de Tillemont, mercier» = «Jan Billet dit Tillemon» BourgDinant; nom d’origine: forme anc. de Tirlemont (cf. BTD 49, 70).
|
JG |
Tillemont |
Tilmon(t), Thilmont, Telmon. PlN Tillemont (PdC). – 2. Var. van Tirlemont, Rom. vorm van Tienen (VB): 1217 Tillemunt (TW). 1514 Jehan de Tillemont, Namen (J. G.). – 3. Evtl. reïnterpretatie van Tilleman.
|
FD |
Tillen(s) |
Zie Thiel(e).
|
FD |
Tillerot |
NF champenois ou bourguignon, attesté au 17e s. dans l’Aube et dans la Saône-et-Loire (GeneaNet), p.-ê. dérivé du NF Tillier, Tellier (anc. fr. tillier, nom de métier).
|
JG |
Tillerot |
Tilleroux: Afl. van Tillier/Tellier (J.G.)?
|
FD |
Tillet |
-é, -ez, -ey, -iet, Thillet, Theillet: Dim. van Ofr. til, teil: linde. PlN Tillet (LX, Oise), Tille (Oise), Teillet (Tarn, Allier).
|
FD |
Tilleul |
-eux, -euil, -ieu(l), -ieut, -ieux, -oux, Tielliu, Teilleux, Thieuleux, Lethielleux, Dutilleul, -eux, -(i)eu(t), -ieux, -oeil, -ieul, -oeu(i)l, Duthilleul, Detilleul, -eux, -ieu(x), -oux, Dettilleux, Ditil(l)ieu, -yeu, Dittel(l)ieu: Verspreide PlN Tilleul: linde. 1264 Giles del Tilhu, LU (AVB); 1335 Fourssy de Tieulu, Atrecht (NCJ); 1371 Jehane de Tilleul, Dk. (TdT); 1389 Lambert de Tilhu, Lantin (ISP); 1627 Anthone Thilieu, Rollegem; 1673 Anthone Tilleu, Aalbeke (KWII); 1711J. B. du Tillieu, Lendelede; 1772 M.C. Dutillieux, Heule; 1724 Pierre Tillieu fs. Pierre Thillieau, Geluwe (COUSS.).
|
FD |
tilleul |
N. d’arbre. Carartér. d’une propriété. tilleux (Dialecte). Variantes : De-, Du-, TILL- -eul, -(i)eux, -oui, -oux. Tilleur (Loc.). Ensemble de tilleuls : Till- -et, -ier, -ière (Tilletum, Latin, ,,Bois de Tilleuls ». Tillier Loc.).
|
EV |
Tilleul |
Tilleuil, Tilleux, Tillieux, Tillieu, Tillieut, Tilloux. 1265 «Pierart dou Tillouel» CensNamur, 1267 «Julos [= Gillot] du Tilleul» CensHerchies, 1444 «Jehan Tilloeul» AidesNamur, 1544 « Mathie le Tilhoul » Dén-StavelotMy, 1702 «Pierre Tillieux» Lobbes, 1729 «Marie-Anne Tillieu» BourgNamur; nom d’origine (fréquent en Wallonie): fr. tilleul, w. tiyou, cf. aussi Thiou(x), Detilleul, Dutilleul.
|
JG |
Tilley |
zie Tilloy, Tillet.
|
FD |
Tillges |
zie Tilkens.
|
FD |
Tilli(e) |
Zie Thilly.
|
FD |
Tilliard |
Tillard. 1540 «Johan Tillar de sar» CoutStavelot; dérivé en -ard de Thi(e)l?
|
JG |
Tilliard |
Zie Tillard.
|
FD |
Tillie |
Var. de Tilly?
|
JG |
Tillie(r) |
Zie Tellier.
|
FD |
Tillier |
Tillière, Tilliere. 1265 «Ernous de Tilliers», 1289 «Nicholes de Tillires» CensNamur, 1303-7 «Lyebers de Tillires» Polypt-Salzinnes, 1474 «Renardus de Tiller» Prin-cipLiège, 1697 «Philibert Tilliers» BourgNamur; nom d’origine: Tillier, w. tyêr’, 1140 «Tilieres», 1147 «Tyllires», etc. (Nr), aussi à Beclers (Ht). – Également var. de Tellier, cf. 1279-81 «Noulés li Tiliers» ComptesMons, 1282 «Jehans li Pau, li tiliers» DettesYpres, 1365 «Jehan Boske tilliers» TailleMons.
|
JG |
Tillière |
cf. Tillier.
|
JG |
Tillière |
-iere: i. Fem. van Tellier. – 2. Afl. van til: linde. Plaats waar linden groeien. PlN Tillières (Maine-et-Loire, Eure).
|
FD |
Tilliet |
Thillet, Tilley. Nom d’origine: Tillet (Lx), etc.
|
JG |
Tilliet |
zie Tillet.
|
FD |
Tillieu(l) |
-ieut, -ieux, zie Tilleul.
|
FD |
Tilliot |
Thillot. 1695 «Jenin Tillot» BourgNamur; anc. fr. tillot ’tilleul’ (arbre caractéristique). Cf. aussi Tilot.
|
JG |
Tilliot |
Zie Thillot.
|
FD |
Tillitse |
Deense PlN Tillitse bij Nakskov.
|
FD |
Tillman(s) |
-mann(s), zie Tieleman(s).
|
FD |
Tillo, van |
zie van Thillo.
|
FD |
Tillon |
Thil(l)ion: Dim. van Ofr. til: linde. PlN.
|
FD |
Tillot |
Zie Thillot.
|
FD |
Tilloux |
cf. Tilleul, -eux.
|
JG |
Tilloux |
zie Tilleul.
|
FD |
Tilloy |
Thilloy, -ois, -aye,Tilley, Theloy, -ohi. PlN Ofr. tilloi(t): plaats waar linden groeien. 1212 Bernart Tilletum; 1203 Alens Tilloi; 1297 Emme de Tilloi; 1284 Willaume de Tilloi; 1288 Willaumes Tilloi; 1287 Willaume de Tilloy, Atrecht (NCJ). – 2. Soms Patr. Afl. van Til, Tijl, Tiel, zie Thiel(e). 1333 Henricus Tieloy = 1340 Henrico Tyloy, Tn. (C.BAERT); 1396 Pieter Tylloey, St.-L.-Houtem (DE B.).
|
FD |
Tilly |
Tilli, Thilly. 1645 «Jean de Tilly» BourgNamur; nom d’origine: Tilly (BrW).
|
JG |
Tilly |
Zie Thilly.
|
FD |
Tilman |
Tilmans, Tilmanne, Tilmant, w. nam. Tilman, Tille-mari, Tillement, Tillmann, génitif néerl.: Tillmanns, Tillemans. 1274 «Tillemannus Dume» CartValDieu, 1362 «Tilleman Larmoyer», 1481 «Tilman Waldo-real» GuillLiège, 1510 «Tilman d’Heure» CartCiney, 1514 « frère Tilmain», 1572 «Martin Tilman» BourgLiège, 1574 «Michau Tilman», 1578 «Jean Tilleman» BourgNamur, 1635 «Nicollas Tilman» = «Nicolas Tielman» émigré en Suède ; var. de Tiel(e)man.
|
JG |
Tilman(s) |
-mann, -man(n)e, -mant, -mon(t), zie Tieleman(s).
|
FD |
Tilmon(t) |
zie Tillemont.
|
FD |
Tilmont |
cf. Tillemont.
|
JG |
Tilot |
1727 «Jean-Joseph Tilot» BourgNamur; var. de Tilliot?
|
JG |
Tilot |
zie Thillot.
|
FD |
Tilquin |
cf. Tilkin.
|
JG |
Tilquin(t) |
zie Tilkens.
|
FD |
Tils |
Zie Thiel(e).
|
FD |
Tilschner |
Var. van Thielsch(n)er, een Silezische afl. van Thiel, dim. van Dietrich (DN).
|
FD |
Tilsley |
Var. van E. FN Tildesley. PlN Tyldesley in Lancashire. 1212 Hugo de Tildesle (REANEY).
|
FD |
Tilt, van |
zie van Tielt.
|
FD |
Tilte |
Peut-être forme romanisée du NF flam. Van Tilt, faisant référence au NL Tielt.
|
JG |
Tiltges |
zie Tilkens.
|
FD |
Tiltman |
Var. van Tilman; zie Tielemans.
|
FD |
Tily |
Zie Thilly.
|
FD |
Timar |
zie Diemer.
|
FD |
Timbal |
1. Proven. V. Tomballe. — 2. Profess. ou fonction. N. de timballier.
|
EV |
Timbal |
zie Tomballe.
|
FD |
Timber- |
-man, -mont. 1. V. Tim-merman. — 2. V. Thibermont.
|
EV |
Timberman |
zie de Timmerman, Teperman.
|
FD |
Timbermont |
Timbremont, zie Tibermont.
|
FD |
Timbermont |
Timbremont. Nom d’origine: p.-ê. Tibermont, avec nasalisation.
|
JG |
Timbreur |
Afl. van Ofr. timbrer: trommelen. Trommelaar.
|
FD |
Timbreur |
Surnom de joueur de timbre (sorte de tambour) FEW 13/2, 453ab (où n’est attesté qu’âne, fr. tymberesse).
|
JG |
Time |
zie Thieme.
|
FD |
Timer- |
zie Timmer-.
|
FD |
Tim–ken |
-mans. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Timm(e) |
zie Thieme.
|
FD |
Timman |
zie Tiedeman.
|
FD |
Timmer(s) |
Timers, Timper, Tummer(s), Tommers: Mnl. timmer: (houten) gebouw, D. Zimmer. BerBN van de timmerman. 1398 Jehan le Timmere, Ip. (BEELE1959); 1483 Janne Tijmmer… timmerde, Lv. (DE MAN1959); 1528 Peters de Temmer, Bs. (OSTYN); 1603 Thomas Timmers, NL (KSG); 1628 Pieter Jansz. Timmerman = Timmer, Wormerveer (MEERTENS 1941,76).
|
FD |
Timmerhans |
Verhaspeling van Timmermans.
|
FD |
timmerman |
Profess. ..Charpentier ». Variantes : Timmer-, Timber-, Temmer-, Timper- -man(s). (Et les mêmes N. sans -j final, précédés de l’article défini flamand De). Synon. : Timm-, Tum- -ers. Tum-mery. Timmerij (Dialecte), «Atelier de charpentier ». N. de charpentier.
|
EV |
Timmerman |
Timmermann, au génitif: Timmermans, Timmerhans, etc. Nom de profession: moy. néerl. timmerman ‘charpentier’; cf. aussi Timperman.
|
JG |
Timmerman, (de) |
de Temmerman, Timmerman(n)(s), Timermans, Timberman, Temmerman(s), -mann, Timperman,Temperman,Tembremande, Templeman, Tepermann, Tiepermann, Tibermans: BerN van de timmerman. 1230 Everardi Temberman, Cent (GN); 1392 Godeverte ten Temmerman van dat hi de valbrugghe ter Doernicpoerte vermaecte = Goderverte den Temmerman van… de cappe vander Steenpoerte… te vermakene, Ktr.; 1398 Galle Temmermans, Aalbeke (DEBR. 1958,1970); 1639 Franchois Tempreman, Kemmel (DUV.).
|
FD |
Timmers |
Tummers. Surnom de charpentier: moy. néerl. timmer ‘maison en bois’ [FD].
|
JG |
Timms |
zie Thieme.
|
FD |
Timothée |
cf. Thimotée.
|
JG |
Timothée |
Thimothée: Patr. Gr. HN Timotheus ‘eer God’.
|
FD |
Timp(en) |
Mnl. timpe: puntig uiteinde, punt, tip, timp. BN, wellicht naar de kleding. 1364 Thile Timpe, Goslar (NN).
|
FD |
Timper- |
zie Timmer-.
|
FD |
Timperman |
Var. de Timmerman [FD] et non ‘tambourineur, joueur de tambour’ (Carnoy 226).
|
JG |
Timson |
Timson(n)et, Tinsonnet: Patr. Var. van Tumson < VN Thomas/Thumas. 1678 Anne Timson, 1667 Jean Timsonet, Namen (J.G.).
|
FD |
Timson |
Timsonet, -onnet, cf. Thomas.
|
JG |
Timsonnet |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Tin- |
-el, -gry. V. THEUD (Theun, Theunc).
|
EV |
Tina(rd) |
zieTenaerts.
|
FD |
Tinant |
1. Proven. Dînant (Loc.). Nos 79, 209. — 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Tinant |
Probabl. surnom : soit w. ard. tinant ‘tique (insecte)’, aussi ‘femme grosse et puante’ Remacle, GlossLaGleize 152, soit w. malm. tinant ‘avare’ FEW 13/1, 212b; cf. aussi le NF Tenant.
|
JG |
Tinant |
zie Tenant.
|
FD |
Tinbergen |
Te Idenbergen. PlN Idenberg in Asse (VB). 1270 Idenberge, 1445 Tyenberge, 1514 te Tienbergen; 1536 IJdenberge alias Thienberge, Asse (LIND. 1952). Zie ook Van Himbergen i.
|
FD |
Tinchart |
Tinchon. Dérivés en -art et en -on de l’anc. fr. tenc(i)er ‘lancer des injures, gronder, quereller’ FEW 13/1, 228a (cf. É. Legros, BTD 30, 339).
|
JG |
Tinck |
1296-1302 «Jehan Tinke» ImpôtArtois; p.-ê. surnom: moy. fr. (Flandre) tenke, moy. néerl. tinke ‘tanche’ FEW 13/1, 337b? Probabl. distinct car en fonction de prénom: 1275-76 «Tinke H Babinere» RegTournai.
|
JG |
Tinck(e) |
Tyncke: PlN Tinques (PdC). 1725-1795 Philippes Tincques, Lens-Fouquières (vader van) 1760-1841 P. J. Tinck = Tincques, Fouquières-Sint- Niklaas (vader van) 1789-1848 Const. Tinck, Sint- Niklaas-Gent (med. W. Taeymans).
|
FD |
Tincy |
cf. Tinsy.
|
JG |
Tincy |
Tinchi, zie Tency.
|
FD |
Tindemans |
Nom de fonction (au génitif) : moy. néerl. tiende ‘récolteur de la dîme’.
|
JG |
Tindemans |
Tinnemans, Tienemans: Mnl. tinde = tiende. BerN van de tiendenaar of tiendheffer. 1440 Heinric den Tiendenaere, Ktr. (DEBR. 1958); 1500 Jan van Raitshoven tyndeman = Jan Tyndman, Tn. (HEND.).
|
FD |
Tinel |
Ofr. tinel: stok, knots (aïs wapen), knuppel. BerBN. ne e. Warengerii Tinel (ASB); 146 e. Auberti Tinel, Vloesberg (CAE).
|
FD |
Tinel |
Probabl. surnom de porteur: moy. fr. tinel ‘barre de bois pour porter des tonneaux ; massue, etc.’ FEW 13/1, 335b, comp. pic. tiné ‘gros bâton’.
|
JG |
Tines |
Var. de Thines.
|
JG |
Tines |
zie Dethinne.
|
FD |
Tinet |
Tiné, Tinè, Tine: Pair. Verkort < Martinet.
|
FD |
Tinkl |
Tinkel, verscherpt < D. Dinkel: spelt. BerBN. 1370 Burkart der Dinkel, Villingen (DN).
|
FD |
Tinlot |
Nom d’origine: (Soheit-)Tinlot (Lg).
|
JG |
Tinlot |
PlN in Soheit(LU). Tinnemans, zie Tindemans.
|
FD |
Tinlot |
Proven. Dép. Scheit.
|
EV |
Tinneveld |
1612 Teenenvelt, 1624 Theenvelt: veld met tenen, wilgentwijgen, Wilrijk (VAN PASSEN).
|
FD |
Tino(t) |
Patr. Korte vorm van Martinet.
|
FD |
Tinsonnet |
V. THEUD (Theun).
|
EV |
Tinsonnet |
zie Timson.
|
FD |
Tinsy |
Proven. D’Hensies (Loc.). Synon. : Tensi. N08 79, 209- V. Tabary.
|
EV |
Tinsy |
Thinsy, Tincy, Tainsy, Tensy, -i, Tency (NF hennuyers). Ne semblent pas être des var. de Techy; p.-ê. dérivés en -ier, w. -i, de l’anc. fr. tenc(i)er ‘faire querelle, se disputer avec’ ?
|
JG |
Tinsy |
Tinsi, zie Tency.
|
FD |
Tinteler |
Nom de profession: all. Tinteler ‘fabricant d’encre’, cf. Tintilaire.
|
JG |
Tinteler |
Tintilaire: Var. van D. Tintler, Tint(e)ner; zie Tintner. Tintilaire geeft de verwaalste uitspr. weer. 1584 Hans Tenteleer, Aw. (AB); 1620 Nicolaus Tinteleer, Maizières; 1631 Arnoldus Tinteler, Nij vel (MUL V).
|
FD |
Tinter |
Tintel: D. BerN voor de vervaardiger van inkt, D. Tinte. Tintel door r//-wisseling.
|
FD |
Tintigner |
cf. Tainte(g)nier.
|
JG |
Tintigner |
Tintinier, Tintinger, Tintillier, zie Tainte(g)nier.
|
FD |
Tintilaire |
Peut-être *tintelier, altération de t(e)intenier, cf. 1269 «Hues de Rininghes, li tanteliers», 1276 «Jeh. le Taintelier» Dettes-Ypres, 1401 «Lambiert Tintelet jadis vai-rainscohir» GuillLiège, 1602-3 «Pierre Tin-teller» TerriersNamur. Cf. Tinteler.
|
JG |
Tintilaire |
zie Tinteler.
|
FD |
Tintin |
(NF majoritairement liégeois). Hypocor. de Martin fou d’Augustin, etc.), avec redoublement affectif.
|
JG |
Tintinger |
Ethnique germ. : de Tintange, ail. Tin-tingen (village germ. de la prov. de Lux.) plutôt qu’habitant de Tintigny (BTD 27, 130).
|
JG |
Tintinger |
Inwoner van Tintingen, Fr. Tintange (LX). – 2. Grafie voor Tintigner.
|
FD |
Tintinier |
cf. Tainte(g)nier.
|
JG |
Tintinier |
Proven. Taintignies (Loc.)
|
EV |
Tintner |
BerN van de vervaardiger van inkt, D. Tinte. 1361 Ula Tyntner, Praag (DN).
|
FD |
Tinton |
NF sans doute français (Loiret, Vienne?), probabl. avec valeur affective comme le NF Tintin.
|
JG |
Tintore |
Tintoré. Peut-être latinisation du fr. teinturier, comp. Le Tintoret (peintre vénitien).
|
JG |
Tinturier |
Teinturier. 1540 «Martin, filz le Tinturir» CartCiney; nom de métier: fr. teinturier, comp. 1269 «Arnoul Cousin, teinctei-rer», 1286 «Jeh. li Caretiers, le teincturiers» DettesYpres.
|
JG |
Tinturier |
zie Teinturier.
|
FD |
Tinuitte |
NF attesté à Ramousies et Eppe-Sauvage (Nord) depuis 1635 (GeneaNet), dont l’origine reste obscure.
|
JG |
Tinz |
1. Proven. Deinze (Loc). N° 79. _ 2. V. THEUD (Theunz).
|
EV |
Tio |
zie Thiot.
|
FD |
Tiolants |
zie Thielland.
|
FD |
Tiole |
zie Solle.
|
FD |
Tion |
zie Soen(s).
|
FD |
T’Ionck |
Tioncke, zieTjonck.
|
FD |
Tioulants |
zie Thielland.
|
FD |
Tipold |
zie Diebold.
|
FD |
Tippel |
Tippél, zie Diebels. Tippin, zieDieben. Tips: i. Mnl. tip: spitse punt, uiteinde. BN voor iemand met een puntmuts of spits gezicht? 1405 Jan Tip, Aw. (VLOEB.). – 2. Patr.? Bakervorm van Germ. VN Dieboud, Tiebaert. 1395 Jan Tips soen, Aw. (ANP).
|
FD |
Tips |
Soit surnom: moy. néerl. spit ‘pointe’, soit hypocor. néerl. de Tibert, Tibaert?
|
JG |
Tips |
Tiqu- -e, -et. V. THEUD (Theu, Theuz).
|
EV |
Tique |
Surnom: fr. tique (insecte) ou bien aphérèse d’un nom comme Wartique.
|
JG |
Tique |
zie Tijck.
|
FD |
Tiquet |
Ticket, Tycket, Teket: Fr. tiquet: deurklink (DNF). Vgl. Klinck(e). ±300 Agnès Tikete, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Tiquet |
Ticket. Surnom: moy. fr. tiquet, w. tikèt ‘tique du chien’ FEW 17, 329a, éventuellement avec un autre sens comme ‘moucheture, petite marque’ (É. Legros, BTD 26, 417; 27, 143).
|
JG |
Tir(i)on |
cf. Thiry.
|
JG |
Tir(r)y |
zie Thierry.
|
FD |
Tirache |
zie Terras(se).
|
FD |
Tiran(t) |
Tyran(t), Thiran(t), -and, Thyrant: Ofr. tiran(t): tiran, beul; (ook) koppig. ± 1300 Pieres Tirans, Artesië (BOUGARD); 1512 Joh. Tirant, Walhain (MUL III). Tira(rd),zieThiriar(t).
|
FD |
Tirant |
Tyrant. 1280 «Johannes Tirans» Polypt-Liège, 1296-1302 «Pieres Tirans» Impôt-Artois; surnom: anc. fr. tirant ‘rétif, opiniâtre, entêté’ ou anc. fr. tiran(t), tyrant ‘scélérat, homme cruel, bourreau’ FEW 13/2, 463a; cf. aussi Thiran(t).
|
JG |
Tir–e |
-ez, -iard, -ion(s), -lo, -oe, -on, -ou, -ry. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Tiré |
Tirez, zie Thiré.
|
FD |
Tiré |
Tirez. Soit surnom: anc. fr. tiret ‘sorte d’étoffe précieuse’ ou ‘lacet de soie pour fermer les lettres’ (Dauzat 571), cf. aussi 1302 « Jehans li Tiretiers» LoiTournai, 1286 « Yde li Tirète» CartMons, soit var. de Thiré < anthrop. germ. theud-rîd [FD].
|
JG |
Tirelir(en) |
zie Tureluren.
|
FD |
Tireur |
-eux, Thireur, Ter(r)eur, Thereur, Théreur, Thérer, Therer(e): BerN Ofr. tireur: werkman die de draden op het weefgetouw plaatst of trekt (trekwerk) (J.G.). Het Mfr. woord tireur: schutter is jong (pas ise-eeuws). 1710 Joa. Guil. Terreur, Hervé (MUL VII).
|
FD |
Tireur |
Thireur, Tireux. Peut-être nom de métier: anc. fr. tireur, ouvrier chargé de retirer ou de placer le fil d’un métier à tisser; cf. aussi Terreur, etc.
|
JG |
Tiri |
Tir(i)ard, Tir(i)on, Tirot, Tirou, etc., cf. Thiry.
|
JG |
Tiri |
zie Thierry.
|
FD |
Tiriard |
zie Thiriar(t).
|
FD |
Tiriau |
zie Thiriaux.
|
FD |
Tirifahy |
Tirifays, Tirifhay, cf. Thirifays.
|
JG |
Tirifay(s) |
V. Thirifays.
|
EV |
Tirifays, |
-fahy, -fhay, zie Thirifays.
|
FD |
Tirion(s) |
-ionet, zie Thirion(s).
|
FD |
Tirlemont |
Tirmont: PlN Fr. voor Tienen (VB).
|
FD |
Tirleroux |
Profess. .Joueur de turlurette » (Guitare). V. Turlot. .
|
EV |
Tirleroux |
Thirleroux. NF de Wagnelée où il est largement attesté depuis 1734 (GeneaNet); probabl., avec dissimilation consonantique, var. d’une forme ancienne du NL Tiroul, 1236 «Thilerules», 1561 «Tilleroul», etc. (BTD 49, 74-75), dépend, de Cortil-Wodon (Nr), cf. aussi aussi Tirou(l) [MH].
|
JG |
Tirleroux |
Var. van Tilleroux, met diss. of epenthetische r.
|
FD |
Tirlo |
Peut-être dérivé en -(e)lot de Thiry, comp. Pirlot, Pierlot.
|
JG |
Tirlo |
Tirloit, Tirlon: Patr. Afl. van Thiry.
|
FD |
Tirlocq |
(NF du Borinage). ±1600 «Angel Tir-locq dit l’anglais» (orig. de Meerbeeck, Louvain) Quiévrain, hameau de Montreuil (comm. P. de Bolle); sobriquet signifiant ‘tire-loquet’, d’après anc. fr. loc ‘loquet’ [JH], -Comp. les autres composés avec le verbe tirer, 1289 «Thieris Tirebolle» CensNamur, 1338 «Piron Tirebourse» Liège, et p.-ê. le suivant.
|
JG |
Tirlocq |
Zinwoord tire loquet: die aan de klink trekt (J.G.).
|
FD |
Tirmarche |
Thirmarche. NF attesté dans la Somme et le Pas-de-Calais aux 17e et 18e s. (GeneaNet); p.-ê. surnom délocutif de militaire?
|
JG |
Tirol |
Zie Tiroul. – 2. Evtl. streeknaam Tirol.
|
FD |
Tiron |
-ot, zie Thiron, -iot.
|
FD |
Tirot |
cf. Thiry.
|
JG |
Tirou(l) |
Tirol, Thirou(x), Tyrou(x). Patr. Rom. vorm van Germ. VN Dierolf: tiur-wulf’dierbaar-wolf: Dirolfus (MORLETI). 1388 Andreu Tiroul, Semur (MARCHAL); 1424 Jehan Tiroul dit Brassot, H (CCHt). – 2. Evtl. W. vleivorm op -oui van Thiry. 1384 Thiry Thiroule, Vottem (SLLIV); 1452 Renero Thiroulx, Vottem (ISP).
|
FD |
Tiroul |
Tirou, etc., var. de Thirou(x), cf. Thiry. Ou bien à rapprocher du NL Tiroul à Cortil-Wodon (Nr), comp. Tirleroux.
|
JG |
Tirriard |
-ion, zie Thiriart, -ions.
|
FD |
Tirselle |
(NF rare en Hainaut). Peut-être surnom composé rtire-selle-i.
|
JG |
Tirselle |
Spelling voor Tercel, Ofr. tiercel. Zie Tirtia(t).
|
FD |
Tirsia |
Durbuy (MUL VIII); 1742 François Tirtiau; 1767 J.A.Tirtia,Namen(J.G.).
|
FD |
Tirtaine |
zie Tierentijn.
|
FD |
Tirtey |
Peut-être NF all., d’origine toponytnique (existe le NF Von Tirtey).
|
JG |
Tirtia(t) |
-iaux: N W. vorm van Ofr. tiercel: valk; wijnmaat. Fr. FN Terceau. 1747 J.A.L. |
FD |
Tirtiaux |
prononcé Tirtiau, pfs Tirsiau, Tirtia, Tirtiat, prononc. généralement Tir’sia. 1742 «François Tirtiau» BourgNamur, 1767 «Jean-Antoine Tirtia (orig. d’Havelange)» Bourg-Liège. Un double dérivé en -et-eau de Thiry paraît douteux, la prononciation traditionnelle étant souvent Tir’sia, -iau; p.-ê. formes w. d’anc. fr. tierce! ‘faucon’ ou bien d’anc. fr. t(i)erceau ‘droit seigneurial sur le vin’, anc. w. tircheal ‘tiers d’arpent’ FEW 13/1, 268b [JMP].
|
JG |
Tirtioux |
Profess. Terceau, ,,Perception, au profit du seigneur, d’une partie du contenu des caves de ses sujets. N. de percepteur.
|
EV |
Tiry |
cf. Thiry.
|
JG |
Tis |
Peut être d’origines multiples: ainsi 1° var. de Tist(e), 2° hypocor. de Mathieu (cf. BTD 27, 139), 3° var. de Tixhon, cf. 1280 «Mathil-dis de Ore le Tisse» [Heur-le-Tiesche] PolyptLiège, etc.
|
JG |
Tis |
Zie Tijs. – 2. W. vorm van Tiste; zie Letiste.
|
FD |
Tis(s)eghem |
PlN Diesegem in Mortsel (A): 868 Thisingheim (TW).
|
FD |
Tisaun |
Proven. 1 Dison (Loc.). – 2. Tixhon (Dép. Outrelouxhe).
|
EV |
Tiscal |
NF plutôt bruxellois, d’origine obscure.
|
JG |
Tiscal |
Proven. ,,D’Escaille » (L.D., N. d’ardoisières). Synon. : Discaille. V. Scaille. V. Tabary. N09 79, 209.
|
EV |
Tischler |
Surnom de menuisier: cf. ail. Tischer ‘qui fait des tables’ [FD].
|
JG |
Tischler |
Tisler, Tysler, Tislair(e), Thislaire, Titsela(e)r: D. BerN Tischler en adaptaties: meubelmaker, timmerman.
|
FD |
Tiseghem |
zie Tisseghem.
|
FD |
Tiskin |
1504 «Johan et Tiskin fis Johan Mathie de Bourgumont» La Gleize, 1524 «la femme Tyskin», 1544 «Johan Tiskin», «Ursette re-licte Tiskin » Malmedy ; dimin. en -Itin de This < Mathias ou de Mathieu (É. Legros, BTD 27, 139).
|
JG |
Tislair |
Tislaire, Thislaire. 1736 «Claude Tisselair», 1742 «Paul Tislair» BourgNamur, 1752 «Léonard Tisselair» AnthrStHubert, 1771 «Guilleaume Tisler» BourgNamur; forme francisée de Titselaer, du moy. néerl. titselen, tisselen ‘quereller, taquiner’ [FD].
|
JG |
Tislair(e) |
Tisler, zie Tischler.
|
FD |
Tislaire |
,,D’Hislaire ». N. de filiation. ,,(Fis) d’Hislaire ».
|
EV |
Tisman |
1. Proven. Dép. Aubel. — 2. V. THEUD (Theuz).
|
EV |
Tison |
Proven. Dison (Loc.). V. Tabary. Nos 79, 209.
|
EV |
Tison |
Tisson, cf. Ti(x)hon.
|
JG |
Tison(t) |
zie Tissson(s).
|
FD |
Tissaen |
Tyssaen: It. FN Tizzano, Tiziano < Lat. Titianus, afl. van Titus, Titius.
|
FD |
Tissaly |
zie Tessely.
|
FD |
Tissandier |
Teyssandier: BerN van de wever. 1549 Remont Tinsendier, Gascogne-Aw. (AP).
|
FD |
Tisse |
Tissen(s), zie Tijs.
|
FD |
Tisseghem |
Proven. D’Izegem (Loc.) V. Tabary. Nos 79, 209.
|
EV |
Tisserand |
-ant, -andot, -on: BerNFr. tisserand: wever. ± 1300 Jehans li Tisserans, Artesië (BOUGAKD); 1310 Mathis de Wevere = le Tisserant, Cent (DECONINCK).
|
FD |
tisserand |
Profess. Variantes : Tissandrier, Tisseyre, Tess-, Tech-, Texh- -eur, -eux, Leteheu(x), Texerand. (Le)Tell(i)er, Till- -ier, -ière. Textor. (Latinisation), Teuchy.
|
EV |
Tisserand |
Tisserant. 1296-1302 «Jehans li Tis-serans» ImpôtArtois, 1365 «Mahiu le Tisserant des tisserands», «Jourbise Tisserand des tisserands» TailleMons, 1426 «Phelliprart le Tisserant» TailleSoignies, 1472 «Jehan Tisse-ran» Montquintin; nom de métier: fr. tisserand. Cf. également les NF suivants.
|
JG |
Tisseur |
Nom de métier: fr. tisseur, w. tècheû ’tisserand’.
|
JG |
Tisseur |
zie Tesseur.
|
FD |
Tisseyre |
Zoals Teyssaire, -eire: wever. BerN.
|
FD |
Tissier |
1265 «Godefroid li Tissieres» Cens-Namur, 1636 «Jan Tissy» émigré en Suède; nom de métier: anc. fr. lissier ’tisserand’.
|
JG |
Tissier |
-iere, Autissier, Tixier, Tessier, Teyssier, -ié, Texier, Texhy, Letexier: BerN Fr. tissier: wever. 1265 Godefroid li Tissières, Namen (J.G.); 1428 frater Bartholomeus Texerii (CCHt).
|
FD |
Tissing |
-inck, zie Thijssing.
|
FD |
Tisson(s) |
Tison(t), Tyson. Volksnaam, var. van Tichon, Letihon, Ofr. tison; Diets(er). 1294 Henri le Tison, Namen (J.G.); 1321 Hanekin frère le Tisson, Luik (SLLIII); 1349 Jehan Tison, Dk. (TdT). – 2. Patr. < Tiesson, Fr. verbogen vorm van Germ. VN Tedso, Tezo, -so-afl. van theud-naam. 1206 Tiesso Clericus, 1290 Tiesson l’Amparlier, Atrecht (NCJ) – 3. Patr. Afl. van VN Matis, Mathijs.
|
FD |
Tissot |
Nom de métier: anc. fr. tissot ’tisserand’.
|
JG |
Tissot |
Patr. Dim. van VN Matis. – 2. BerN Ofr. tissot: wever (J. G.).
|
FD |
Tissot |
V. THEUD (Theuz).
|
EV |
Tist |
1. N. de bapt. Jean-Baptist. N° 106. — 2. Proven. Diest. (Loc.).
|
EV |
Tist |
Tiste. Nom de métier: anc. fr. tistre ’tisserand’, cf. Letist(e).
|
JG |
Tist(e) |
Zie Letiste. – 2. Var. van Tis/Tijs.
|
FD |
Tistaert |
1. Proven. Diest (Loc.), Diester, ,,Diestois ». N°° 79, 209, 272. — 2. V. THEUD (Theuz).
|
EV |
Tistaert |
Var. de Testaert, Testard.
|
JG |
Tistaert |
zie Testaert.
|
FD |
Tistedon |
V. THEUD (Theuz).
|
EV |
Tisthoud |
-hou(d)t: Deze FN komt vooral in H voor. Wsch. een reïnterpretatie van Testaert/Tistaert.
|
FD |
Tisthoud |
Tisthoudt. NF attesté à Bruxelles en 1677 (GeneaNet), d’origine incertaine (sans doute flamande), cf. Tiste et Tiston.
|
JG |
Tiston |
Probabl. dérivé ou cas-régime de Tist(e), cf. ci-dessus.
|
JG |
Tita(rt) |
zie Testaert.
|
FD |
Titart |
(NF du Tournaisis). Peut-être var. de Te(s)tart, cf. Tistaert [FD], ou bien dérivé en -art, avec aphérèse, de la famille anthrop. de Petit.
|
JG |
Tite- |
-ca,-ka. 1. V. Tydgat. — 2. V. THEUD (Theuk).
|
EV |
Titeca |
Thiteca, Titecat, Titeka, Tyteca. Var. de Tytgat.
|
JG |
Titeca(t) |
Titeka, zie Tijtgat.
|
FD |
Titel(l)ion |
Titeljon, Titiljon, Titteljon, Tittillion: Wsch. var. van Pétillon met t-anticipatie (vgl. Bob/Poppe < Robert, Mil den Toeter < Mil de Schoeter, popot < kapot, zie ROEL. 1959).
|
FD |
Titel(mans) |
Tittel: Patr. Var. van Dietel (en afl. op -man), dim. van een diet-naam (Diederik). 1519 Andr. Tittel, Leipzig; 1648 Joh. Dittelman, Ulm (BRECH.); 1518 Fr. Titelmannus, Ht.; 1520 Henricus de Hasselt alias Titelmans (MULIII). Vgl. Titerickx = Diedericx.
|
FD |
Titelbach |
cf. Tittelbach.
|
JG |
Titelion |
Titeljon, Titellion, Titiljon, Titteljon, Tittillion. Probabl. var. de Pétillon, avec anticipation de t [FD].
|
JG |
Titeric(k)x |
zie Diedericx.
|
FD |
Titeux |
Profess. ,,Teinturier ». (Dialecte).
|
EV |
Titeux |
Thiteux. 1683 «Jean Titeu» Houdré-mont, 1753 «Catharina Titeux» AnthrStHubert; hypocor. de Viteux, forme wallonne de Victor, comp. l’hypocor. Totor (E. Renard, BTD 26, 265); cf. aussi le NF Saintvit(e)ux.
|
JG |
Titeux |
Thiteux. Verkort < Petiteux, dim. van Petit: klein (DAUZAT). – 2. Patr. Var. van Viteux, dial. vorm van VN Victor, met t-anticipatie (RENARD 265). 1683 Jean Titeu, Houdrémont (J. G.).
|
FD |
Titon |
BN < Petiton, dim. van Petit (DAUZAT).
|
FD |
Titran |
-ent: BerN Var. van Tisserand: wever < ww. tistre (DNF).
|
FD |
Tits |
-itz, Tix(hon). V. THEUD (Theuz, Theuc).
|
EV |
Tits |
Var. de Diets.
|
JG |
Tits |
zie Dietz.
|
FD |
Titsela(e)r |
zie Tischler.
|
FD |
Titseler |
Var. germ. de Tislair(e)?
|
JG |
Tittel |
NF ail. ou alsacien, p.-ê. du thème anthrop. Tit-, Dit- issu de Dietrich.
|
JG |
Tittel |
zie Titelmans.
|
FD |
Tittelaar |
zie Tuytelaars.
|
FD |
Tittelbach |
Titelbach. NF plutôt allemand ou néerlandais, sans doute d’un NL en -bach, cf. 1647 «Philippus Titelbach» Wiurdrichem (Noord-Brabant), 1808 «Jacobus Titelbach» Bausendorf (Rhénanie) (FyS).
|
JG |
Tittelboom, (van) |
Zie Tortelboom.
|
FD |
Titteljon |
Tittillion, zie Titellion.
|
FD |
Tittes |
zie Dietz.
|
FD |
Tittman(n) |
zie Tiedeman.
|
FD |
Titulaer |
zie Tuytelaars.
|
FD |
Titz(e) |
zie Dietz.
|
FD |
Tivisse |
Forme francisée de Thyvis, var. de The-wis, Theuwis.
|
JG |
Tivisse |
zie Theeuwissen.
|
FD |
Tixhon |
cf. Tihon.
|
JG |
Tixhon |
zie Letihon.
|
FD |
Tixier |
zie Tissier.
|
FD |
Tize |
zie Tijs.
|
FD |
T’Jaeckx |
‘t Jaeckx, ‘t Jaeckx, T’Jaekens: Patr. Gen. van Jaak, HN Jacobus, via Fr. Jacques. 1575 aen Siaecken de Smet, Kontich (SELS).
|
FD |
T’Jampens |
Tjampens, ‘t Jampens: Patr. Mvl. Sampin, vleivorm van Sam(p)son. 1303 van Heine Jampine, Bg. (VERKEST); 1312 Arnout Tscampijn, Oud. (CG); 1409 Pieter Tsamppin = 1416 Pietere Champin; 1417 Sampin Boene, Ktr. (DEBR. 1958; V49v°).
|
FD |
T’Jan |
T’Jean, Tjean. Forme dial. ail. du prénom J(e)an, ainsi Tschan, Schan(g) [FD].
|
JG |
T’Jan |
Zie Tjean.
|
FD |
Tjandra |
zie Sandrat.
|
FD |
T’Janipens |
Tjampens. Var. de Sampin, hypocor. de Sampson [FD].
|
JG |
Tjantelé |
Tjantele, zie Chantel.
|
FD |
T’Jau |
Wsch. verkeerde grafie voor T’Jan.
|
FD |
Tjean |
T’Jean, T’Jan, Tschan: Patr. Dial. var. van Fr. Jean, wellicht via de Rijnlands-Limburgse uitspr. Schang. Tschan is Obd.
|
FD |
T’Joen |
T’Joens, etc. Var. de Choen, qui pourrait venir de Chon, aphérèse de Miction [FD].
|
JG |
Tjoen(s) |
zie Soen(s).
|
FD |
T’Joen(s) |
Proven. Tjoens(hoek). (Dép. Nokere).
|
EV |
Tjolle |
zieSolle.
|
FD |
T’Jolle |
Tjolle, etc. Var. du NF Solle; surnom d’après le moy. néerl. sollen, tsollen ‘jouer à la crosse’, mais aussi ‘berner qqn’ [FD].
|
JG |
Tjon |
zie Soen(s).
|
FD |
Tjonck |
T’Joncke, t’Joncke, ‘T Joncke, ‘t Joncké, T’Jonck, ‘t Jonck(e), t’Jonck, Tjong, T’Ionck, Tioncke, Sioncke: ‘t Jonck, zoals De Jong(he), ter onderscheiding van gelijknamige vader en zoon. 1426 Jacob Tjong, Ip. (PSM); 1548 Boudewyn ‘t Jonc, St.-Andries(SCHOUT.I).
|
FD |
Tjong |
zie Soen(s), Tjonck.
|
FD |
Tkin(d)t |
T’Kin(d)t, ‘T -, ‘t -, t’ -, zie Kints.
|
FD |
T’Kin(d)t |
Relation de famille, ‘t Kind, ,,L’enfant » (Probablement successeur du père dans les affaires).
|
EV |
T’Kindt |
T’Kint, etc. Surnom: néerl. het kind ‘l’enfant’.
|
JG |
Tob(ben) |
zie Toben.
|
FD |
Tobac |
Tobback, Toeback, Toubac, Touback, Toebat, au génitif: Tobbackx, Tubbax, Tubax, etc. Probabl. surnom: moy. néerl. tuc-bake ‘abatteur de porcs’ [FD]; secondairement, le moy. fr. a connu aussi tobac ‘tabac’ (BTD 28, 332), cf. 1642 «Michel Tobak» émigré en Suède. — Bibliogr. : F. Debraban-dere, De FN Tobback, VISt 26, 1990, 455-6.
|
JG |
Tobb- |
-ach, -a(c)k. Profess. Tabak, ,,Tabac ». N. de marchand. N° 131.
|
EV |
Tobback(x) |
Tub(b)ax, Tibac(k)x, Tibax, Tieba(ck)x, Tubbeckx, Tobbach, Toeba(c)k, Tobac, Toubac(k), Toubast, Toubhans, Toebat, Toebaert, Tabak, Tabac(s): i. Mnl. tuc-bake, met ass. cb/bb. Sommige lezingen Tue- gaan wellicht op Tue- terug. Zinwoord: Mnl. tucken: trekken, stoten, slaan + bake: varken. BerN van een (varkens)slager of varkensfokker (vgl. D. Viehzucht, Schweine-zucht). 1280 Egidium Tuckeram (slager), Ip. (BEELE); ±1300 Arn. Tucscaep, Cent (GN); D. Zuckescaf, Keulen (BRECH.). 1311 Reynere Tucbake, Mech. (JOOSEN); 1375 Claus Tucbaecs bemde; 1390 Wouter Tuebake = 1402 Wouter Tubbaec (vader van) 1422 Henricus Tucbake; 1475 Gieleis Tucbaers; 1474 Henry Tubbake = Tubbacq; 1569 Jan Tobback, Heist-op-den-Berg (VS1987,173; ROEL. 1951); 1389 Lysbet Tuebaex, Diest (VdP). Zie ook Tubeke. – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Tobback. VS 1990,455-6. – 2. Jongere naamvormen kunnen wellicht worden verklaard door associatie met Fr. tabac; ze kunnen zelfs BerBN zijn van een tabakhandelaar. Vgl. Tabakman. CARNOY1953, 182 meent zelfs dat de middeleeuwse apotheker een aromaat ‘tobbak’ gebruikte voor het maken van een prikkelende drank. 1769 M.C. Toubat, Wev. (COUSS.).
|
FD |
Tobé(e) |
zie Tobia(s).
|
FD |
Tobel, de |
de Tober, Thobel: Wellicht D. FN. PlN Tobel: ravijn, afgrond. 1430 Hainr. am Tobel, Bregenz (BRECH.). ookTobler.
|
FD |
Toben |
Thoben, Tobes, Tob(ben), Tobin(g), Tube(n)s, Thuben, Tubben, Tuybens, Tuijbens, Tuypens, Tuijpens, Stuypens: Patr. Tobin, vleivorm van de bijbelse VN Tobias. 1296 Jehan Tobin, Reningelst (DF XV); 1294 Jan f. Thubins, Sluis (CG); 136 e. Tobbin; Voubert Tobin, Cent (GN); 1328 heer Brixis Tubins was, Ktr. (DEBR. 1971); 1396 Mahieu Toybins, Adaem Toypins, Steenhuize (DE B.); 1857 Livinus Tuypens (vader van) Catharina Stuypens, Zandbergen (PDB).
|
FD |
Tobia(s) |
T(h)obie, Toby, Tobiesen, Tobé(e), Tubé(e), Tube(e), Tubbe, Tubez, Thubet, Thubé: Patr. Tobias is de Gr.-Lat. vorm van de bijbelse VN Tobia. Hebr. Tobiah ‘mij n god is j ahweh’. ± 1300 VN Tobias, FV-WV (DUPAS 31); 1356 Peter Tobbies dochter, St.-P.-Leeuw (PEENE1949); 1370 Gerardum Tobbias, St.-Tr. (GHYSEN); 1375 Tobbie van Ruisslede, Ip. (BEELE); 1542 Jan Tobias, Praag-Aw. Dim. op -et (-é, -ez): 1195 Heluis li Tubee; 1234 Tumas te Tubes au Foukier; 1288 Tubee feme Jakemon Poucin, Atrecht (NCJ); 1379 Mahieu Thubet, Dk. (TdT).
|
FD |
Tobias |
forme savante: Tobie, Toby. 1744 « Marie-Waudru Tobie» BourgNamur; prénom biblique, d’après le personnage de la Bible célèbre pour avoir guéri son père de la cécité.
|
JG |
Tobler |
Afl. van PlN Tobel: ravijn, diep bebost dal.
|
FD |
Toch |
Tock. Hypocor. de l’anthrop. germ. Dod(o)ger [FD], sinon var. du suivant.
|
JG |
Toch |
Tock: Wellicht Patr. Bakernaam van een Germ. VN Dod-ger? 1398 Daneel Tochs, Années Tochs, Lauwe (DEBR. 1970).
|
FD |
Toche |
Touche. 1265 «Ide dele Toke» Cens-Namur, 1555 «Maroye Toche» BourgNamur; nom d’origine: anc. fr. toche, tousche ‘bouquet de bois, FEW 13/2, 439b, sans doute identique à fr. topon. touche ‘réserve de bois entre des défrichements’ (Dauzat-Rostaing, Dict. NL France, 680). Cf. aussi Latouche.
|
JG |
Tocquin |
cf. Tosquin.
|
JG |
Todd(e) |
Todt(s), Tudts, Tutt, Tuts, Tuit, Tooth, Toth, Tôth, Tôth. Patr. Germ. VN (bakernaam) Dodo, Dodto, Toto, Tuto (MORLET I). Ndd.-Fries is de VN Thode een var. van Thede, Thade, een theud-naam (Diet-) (DN). – 2. Tod(d) is ook een E. FN. Me. tod(de): vos. BN. 1168 Arding Tod, Norfolk (REANEY); 1690 David Tod, Schotland-Bg. (PARM.). Todesco, -isco, -eschi, zie Tedesco.
|
FD |
Todt(s) |
Zie Todd(e).
|
FD |
Todtenhaupt |
D. Totenhaupt: doodskop. BN voor iemand die er aïs magere Hein uitziet.
|
FD |
Toeba(c)k |
zie Tobback(x).
|
FD |
Toebaert |
cf. Tubaert.
|
JG |
Toebaert |
Tuba(ert): i. Var. van Tabart (onvaste voortonige vocaal). – 2. Var. van Toeback (zie Tobbackx), via de var. Toebat, die een analogische -aert-uitgang kan krijgen. – 3. Patr. Germ. VN Dotbert (MORLET I).
|
FD |
Toebat |
cf. Tobac, Tobback.
|
JG |
Toebat |
zie Tobback(x).
|
FD |
Toebinte |
Toebente: Ongetwijfeld een reïnterpretatie, misschien wel van Toebat. De naam Toebint komt vanaf 1669 in Cent voor (PDB). 1725 P. J. Toebent, Hingene (MUL VII); i8e e. Niclaes Toebindt, Waas (VAN G.).
|
FD |
Toebosch |
Proven. De Hoobosch (Dép. Everbecq).
|
EV |
Toebosch |
Wellicht adaptatie van Ndd. FN Tobusch, d.i. to Busch: te(n) Bos. Of een inheemse PlN Toe Bos? 1695 het Toebosken, Lede (TL).
|
FD |
Toef(f )aert |
zie Toffart.
|
FD |
Toeffaert |
1. Car. mor. De Hovaar-d(ige), ,,L’orgueilleux ». — 2. Prosujets. N. de percepteur. Toevaart, —(L.D.).,,Canal secondaire »
|
EV |
Toegaert |
-ers, zie Togaert.
|
FD |
Toegaert |
Togaert, au génitif: Toegers. Var. flam. de Tougard.
|
JG |
Toelants |
zie Thielland.
|
FD |
Toele |
Toelen, cf. Thoelen.
|
JG |
Toelen |
Toëlen,Toëll, Toul, Tool, Tolen, Thoolen, Thoul(en), Tull(e), Thull(e), Thulle, Thoelen, Thole(n), T(h)ullen, Teule, Theulen : Metr.Korte vorm van Bertoele of Matoele, W. vleivormen van Berta/Mathilde. 1332 Berte de Sallaken = 1337 Berthole de Zallaken; 1405 Tôle van den Rodekene = 1405 Berthoele van den Roedekene, Tn.; 1447 Toelken van Korterscham = 1449 Mathoelen van Corterschem = 1455 Thoule van Cortershem, Ht. (ROEL. 1951); 1378 Pieter Toel, Ktr. (DEBR. 1970); 1385 Katherina Tulen, Tg. (TYTGAT); 1449 Anna Tuelen, Diest (VdP).
|
FD |
Toelen |
Toen, Toetenel. V. THEUD (Theu, Theun, Theud).
|
EV |
Toeloose |
zie Toulouse.
|
FD |
Toemaes |
zie Thomas.
|
FD |
Toemen |
zie Thom.
|
FD |
Toen |
Thoen, Thoon, Thoene, Thoëne, Thoun(e), Thône, Thôni, Thun(g), Tung, Tonn(e)us, T(h)onus, Tho(e)nes, T(h)eunis, Theunisz, Tonnes, Thônnes, Thenis, Thénis, Thun(s), Tuns, Theune, -en(s), T(h)euns, Tuijn(s), Thuijn(s), T(h)uyns, T(h)uyn, T(h)uys, Theus, Thunis, Thunus, Thùniis, Thon-(n)issen, T(h)eunisse, T(h)eunissen(s), Teunesen, Theunssens, Thônnessen, -iszen, Thôn(n)issen, Tunnesen,Thun(n)issen,Thùnissen: Patr. Korte vormen (Toon/Teun, Teunis) en samenstellingen (Teunissen < Teuniszoon) van HN Antonius, -is. 1268 Hannekinus Tonis, Ip. (BEELE); 1307 Gérard Tons fils Pieron Ton = 1309 domum Gerardi Toens = 1315 Gérard Thoen; 1308 Jehan Toes, Ktr. (DEBR. 1971); 1335 Macs Thonissoens goed, Breda (OATIII); 1356 Rugger Thoen = 1366 Rogeri Toens, Ktr. (DEBR. 1970); 1376 Thuenis van Belle = 1396 Antonis van Belle, Ip. (BEELE); 1398 Anthonis Bette = Thonis Bette = Thuenis Bette, Wg. (DEBR. 1970); 1485 Peeter Tuyns, Mb. (A. BAERT); 1618 Jan Toenis = Jan Tonnyssen = Jan Toens, Grote-Brogel (NOUWEN).
|
FD |
Toen |
zie Thoen.
|
FD |
Toenbrekers |
Zoals D. Zaunbrecher, Limburgse BN voor de inbreker, die de tuin ‘afsluiting, omheining’ breekt.
|
FD |
Toennaer |
zie Tonnard.
|
FD |
Toer, van |
Var. van Van Toer (zie van Toren) of Van Tours.
|
FD |
Toerne |
zie Tourne!.
|
FD |
Toest, van |
van Thoest, van Thuyst: Var. van PlN (ter) Doest in Lissewege (WV)? 1756 van Tuyst, Reet (PDB).
|
FD |
Toetenel |
cf. Toutenel.
|
JG |
Toetenel, |
zie Toutenel.
|
FD |
Toffanin |
Patr. It. var. van Toffanini, dim. van Tof(f)ano < Cristofano < Christophorus.
|
FD |
Toffart |
Tofa(s), Toef(f)aert: Afl. van Fr. touffe: pluk (haar), toefje. BN.
|
FD |
Toffeleit |
Wsch. adaptatie van It. Toffoletti, dim. van Toffoli.
|
FD |
Toffoli |
-o, -etti: It. Patr. < Cristofolo. HN Christophorus.
|
FD |
Togaert |
Toegaert, -ers: Metr. Germ. VN, wellicht Dotgerdis (MORLETI). Fr. FN Tougard.
|
FD |
Togni |
-azzo, -etti, -etto, -occhi, -ol(l)i, -olo, -olini, -on(i): It. Patr. < Antoni(o) en afl.
|
FD |
Tognon |
zie Tagnon, Togni.
|
FD |
Tohogne |
1459 «Jehans de Tohongne» CoutSta-velot, 1753 «Guilleaume Tohogne» Bourg-Namur; nom d’origine: Tohogne (Lx).
|
JG |
Tohogne |
PlN (LX). 1459 Jehans de Tohongne, Stavelot(J.G.).
|
FD |
Toia |
Touya. Var. van Fr. FN To(u)ya (Béarn, Pyreneeën): steekbrem, gaspeldoorn (DNF). – 2. Dial. vorm van Toiard, afl. van Ofr. toie < Lat. theca: schede, foedraal. BerN van de schede-maker. 1329 Robert Toiard, Chauny (MORLET). – 3. W. var. van Touillard; zie Touil.
|
FD |
Toile |
Toile, zie Toi.
|
FD |
Toilier |
Toilliez. 1208 «Haimeran Toilier» Nécr-Arras, 1226 «Willaumes li Toiliers», 1240-41 «Pierre le Toielier» CharitéTournai, 1279-80 «Jakemes li Toiliers» RegTournai, 1296-1302 «Robers li Toiliers» ImpôtArtois; 1303-7 «Ernaut le Toilier» PolyptSalzinnes, 1414 «Bauduin Toillier» Ypres; nom de métier: anc. fr. toilier.
|
JG |
Toilier |
Toilliez: BerN Toilier, Ofr. telier: lakenwever. 1202 Robers Toiliers; 1255 Waukeri le Toilier, Atrecht (NCJ); 1286 Brisse li Toiliers, Dk. (TdT).
|
FD |
Toillon |
Dim. van toile: laken. BerBN van de lakenwever of lakenhandelaar.
|
FD |
Toillon |
V. Tisserand.
|
EV |
Toineau |
Dérivé en -eau, avec aphérèse, de Antoine.
|
JG |
Toinon |
zie Tonon.
|
FD |
Toint |
NF d’origine française (Ille-et-V., Deux-Sèvres, Vosges), attesté à Bruxelles en 1797 sous la forme De Toint (GeneaNet).
|
JG |
Toint |
Proven. Thuin (Loc.).
|
EV |
Toint |
zie Toen.
|
FD |
Toiremol |
Forme francisée de Termolen [FD] ?
|
JG |
Toiremol |
V. Termolle.
|
EV |
Toiremol |
zie Termolen.
|
FD |
Toirkens |
zie Torrekens.
|
FD |
Toison |
Fr. toison: vacht. BerBN van de vachtkoper of-ploter. Vgl. De Vacht.
|
FD |
Toisoul |
w. nam. Twèsoul, Toisoulle. 1602-3 «Piere de Toisoule» TerriersNamur, 1624 «François de Toissoul», 1657 «Martin Toisoul» BourgNamur; nom d’origine: Toisoul, à Saint-Gérard (Nr).
|
JG |
Toisoul(le) |
PlN Toisoul in St-Gérard (N). 1524 Jehan de Thoisoulle, Namen (RBN).
|
FD |
Toitgans |
BN Gans met een tuit (Mnl. toot, toit). Naar de gelijkenis van de mond met een ganzenbek of fig. voor iemand die snatert aïs een gans. Vgl. D. Snatergans. 1734 Gummarus Tuijtgans, Lier (MTJL VIII).
|
FD |
Toitgans |
V. THEUD (Theud).
|
EV |
Tokkie |
1. Proven. ,,D’Ocquier ». (Dialecte). Nos 79, 209. — 2. V. THEUD (Theuc).
|
EV |
tol |
,,Douane ». Profess. Tollenaar,,,Douanier ». Toile- -naere, -naers,Tullene(e)rs, Toll(i)er(s), Tollemans.
|
EV |
Tol |
Toile, Toilé: i. BerBN van de tollenaar. 1683 Ida Thol, Lo (CRAEYE). – 2. Of Metr. Zie Toelen(s).
|
FD |
Tol(l)et |
V. Toulet.
|
EV |
Tol, van |
van Thol, zie van Thull.
|
FD |
Tolbecq |
Tholbecq, cf. Tollebeek.
|
JG |
Tolbecq |
Tolle(m)bee(c)k. Proven.Tollembeek (Loc.).
|
EV |
Tolbecq |
zie Tollebee(c)k.
|
FD |
Tolboom |
Tollenboom. Var. van Talboom. – 2. Evtl. PlN Tolboom: slagboom waar toi geheven wordt. 1614 an den Tolleboom, Ruiselede (DF XV).
|
FD |
Toledano |
Afkomstig van Toledo (Sp.).
|
FD |
Toledo,(van) |
Sp.PlN.
|
FD |
Tolemans |
Tollemans. Nom de profession: receveur du tonlieu; comp. Tollenaere, etc. Tolet, cf. Tollet.
|
JG |
Tolemans |
zie Tollemans.
|
FD |
Tolen |
zie Toelen(s), van Tholen.
|
FD |
Tolenaers |
zie (de) Tollenaere, Tholenaar.
|
FD |
Tolet |
Tollet, -ey, Thol(l)et, Thôlet, Taulet, Thaulez, Toul(l)et: Patr. Korte vorm van Bertolet of Matholet, -oulet (RENARD 238). 1340 Mahius Toulés (MORLET); 1404 Pieter Tollets kinde, Bg. (SIOEN); 1479 Gerar Tollet, Luik (IOT); 1549 Pieter Toulet, Armentiers-Bg. (PARM.).
|
FD |
Tolhoek |
Veldnaam (Z).
|
FD |
Tolhuyzen, van |
van Tolhuysen: PlN Tolhuis in Baal, Betekom (VB), Schelle, Tongerlo (A), Nijmegen (G)? Ondanks 1397 Symoen uten Tolhuyse, Aw. (CLEMEUR) veeleer PlN Toloysen, verdwenen nederzetting in de Grote Waard, Biesbosch (ZH) (PDB). 1386 Beatrijs van Tolhoysen/Tholoysen, Mech. (HB 682); 1420 Peter van Toloysen, Duffel (VERBIEST); 1463 Aert van Tolloysen, Breda (HB) 135); 1506 Walterus Tolhuysen, Duffel (MULIII); 1599 Symon van Tolhuyse, Duffel (GPM).
|
FD |
Tôlier |
Tôlier, Tolner: Ndd. BerN: tollenaar.
|
FD |
Tölier |
Tölier. Var. du précédent, bas-all. Tölier [FD].
|
JG |
Tollebee(c)k |
-beck, -beke, Thollebeek, -beke, Tollenbeeck, Tollembeck, Thollembeeck, -beck, Tolbecq, Tholbecq: PlN Tollembeek (VB). 146 e. Arnulphus de Tholenbeke, Eine (CLAEYS).
|
FD |
Tollebeek |
Tollebeeck, Tollebeck, Tolbecq, Tholbecq (forme fr.). 1465-66 «Gérait Tholem-beque» TailleHoves, 19e s. «Tolbecq» Cerfon-taine; forme contractée de Tolle(m)beek (BrFl).
|
JG |
Tollemans |
Tolemans, Tolman: BerN: inner van de toi, D. Zollman. Vgl. De Tollenaere. Tollembeck, zie Tollebeeck.
|
FD |
Toll–emans |
-enaers, -(i)ers. V.tol.
|
EV |
Tollenaere |
Tollenaers, Tolleneer, Tollenaire (forme francisée). 1282 «Liedelin le Tolnare», 1289 «Lambiers li Tolnare» DettesYpres, 1638 «Guillaume Tollenaire» BourgNamur; nom de profession: moy. néerl. tollenaer, -ère ‘receveur du tonlieu’. Comp. Tol(l)emans.
|
JG |
Tollenaere, (de) |
de Tollena(a)r, -eire,Tollenaar(s), -aer(s), -eer, -aire, Tolenaers, Tullene(e)rs, de Taellenaere: BerN van de tollenaar: belastinginner, ontvanger. 1269 Stasin die Tolnare, Bg. (CG); 1274 Joh. Toulenare, Ktr. (SMT II); -1300 Rogeri Tolnare; 1338 up Lamsin den Tolnere; 1332 scepene van Curtricke Roeger Tolnere, Ktr. (DEBR. 1980,1971).
|
FD |
Tollenbeeck |
zie Toillebeeck.
|
FD |
Tollenboom |
zie Tolboom.
|
FD |
Tollens |
Tullen: Patr. Misschien < bakervorm van de Germ. VN Folkert blijkens de Friese VN Toile (V.D.SCHAAR). Of vleivorm bij Bertold; vgl. Nollens < Arnold. 1227 Joh. filius Tollins; 1227 Petrus filius Tollins, Z; 1221 Walterus Tollin, Cent (GN); 1285 Tollins lant, Oostburg (DF XV); 1310 Tollins land Heilen zons, Klemskerke (LEYS); 1367 van Lammin Tolline, leper (BEELE).
|
FD |
Tollet |
-ey, zieTolet.
|
FD |
Tollet |
Tolet. 1295-1302 «Mahius Tôles» Impôt-Artois, 1452 «Gerar Tollet», 1504 «la veuve de Willemme Tollet», 1592 «Jehenne fille de feu Piron Tollet», 1596 «Bernardin Tollet» BourgLiège ; aphérèse de dérivés en -olet, ainsi Bertholet, Matholet, etc. Cf. aussi Thol(l)et.
|
JG |
Tolliers |
Var. van Toilier. 1286 Nicholon au Toilier = 1284 N. au Tôlier, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Tollot |
NF apparemment d’origine champenoise (Hte-Marne) et p.-ê. var. du NF Tollet (qui précède), soit au nom de l’alternance phonétique -et/-ot, soit d’un autre dérivé par aphérèse en -olot.
|
JG |
Tolman |
zie Tollemans.
|
FD |
Tolner |
zie Tôlier.
|
FD |
Tolomei |
-meo: Patr. Gr. VN Ptolemaeus < Gr. p(t)olemos ‘oorlog’ of HN Bartholomeus. 1150 Tolomeus, St.-Tr. (ONB).
|
FD |
Tolpe |
zie Talpe.
|
FD |
Tom |
zie Thom.
|
FD |
Tom- |
(thème de Thomas), cf. Thomas.
|
JG |
Tom- |
-el(ein), Tom- -man, -mea.V. Tombe.
|
EV |
Tom- |
-sen, -sin, -son. V. Thomas.
|
EV |
Toma- |
zie Thoma-.
|
FD |
Tombal |
Tomballe, Tombelle. 1683 «Pierre Tombel», 1696 «Pierre Tombelle», 1733 «Antoine Tombal» BourgNamur; nom d’origine : Tomballe, Tombelle (= dimin. en -ella de tombe), noms de plusieurs hameaux et l.d. en Hesbaye.
|
JG |
Tomballe |
Tombal(e),Timbal: PlN Tomballein Geten (WB). 1418 Joh. de Tombal, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
tombe |
,,Ancienne sépulture, tumulus ». Tom (Dialecte flam.), ,,Tu-mulus ». Proven. Variantes et synon. :Tomb- -allé, -elle, Destom–bes, Thumelaire, Tomel, ,,(Tom balle »), ,,Petit Tumulus ». N. thiois:Thommen ,Van Tomme, Tomme-lein, ..Petite Tumulus ». Tomman,,,L’H. originaire du L.D. Tomme.,,Tumulus ». (L.D.), Tomballe ou Tombelle (Dép. Jauche), ,,Petit Tumulus »; Aux Tombes (Dép.Overijsche); Thommen, Loc. anc.Tumbas).
|
EV |
Tombelle |
Verspreide PlN Tombel(le): grafmonument, grafheuvel, heuveltje, dim. van Ofr. tombe < Lat. tumba. 1383 Coppin van der Tombeelen, Outrijve; 1304 Walon des Tonbeles, Parenty (DF XV); 1355 Jehan Tombiel, Dk. (TdT).
|
FD |
Tomberg |
PlN Tomberg in Zegelsem (OV), Desselgem (WV) (DF XV) en Wormersdorf (NRW).
|
FD |
Tombeur |
1717 «Éverard Tombeur (orig. de Hozémont)» BourgLiège; var. du suivant, cf. 1384 «Ystasse Franshome de Tombeur» Guill-Liège, 1444 «Lize de Tombeur» TerreJauche; sinon d’anc. fr. tombeor ‘sauteur, acrobate’ FEW 13/2, 403a, surnom d’acrobate ou de danseur (É. Legros, BTD 27, 137).
|
JG |
Tombeur |
-eux, Tambeur. Ofr. tombeor, tombeur: acrobaat, kunstenmaker. BerN. 1675 Dionisius Tombeur, Bilzen (SCHOE.). – 2. PlN. Zie De Tombeur.
|
FD |
Tomb–eur |
-eux. Profess. Ouvrier chargé de la démolition des vieilles constructions.
|
EV |
Tombois |
-oy. Verspreide W. PlN. 1286 Bauduins dou Tomboit, Binche (J.G.). – 2. Zie Tamboise.
|
FD |
Tombois |
Tomboy, Tombeux (forme liég.), sans doute aussi Tombeur. 1286 «Bauduins dou Tomboit» CartBinche, 1289 «Lambillons de Tomboit» CensNamur, 1491-92 «Pirar de Tomboy» TerreJauche, 1541 «Godeffroy du Tomboy» CourVedrin, 1816 «Anne Marie Tombeux» La Gleize; nom d’origine: nombreux topon. Tomboy, w. liég. tombeû, collectif de lat. tumba ‘tumulus’.
|
JG |
Tombu |
Tombns. Nom d’origine: e.a. Tombu, à Ciplet (Lg), équivalent de Tombeux avec finale hutoise -û.
|
JG |
Tombu(s) |
PlN Tombu in Ciplet (LU) (J. G.). -2. Ofr. tambut: lawaai, (wsch. ook) trommel; vgl. Mnl. tambuse: trommel. Vgl. Tambuyse, Tamboise, Tambour.
|
FD |
Tombuyses |
zie Tambuyser, Tamboise.
|
FD |
Tome |
-è, -e, zie Thomé(e).
|
FD |
Tomelin |
zie Tommelin.
|
FD |
Tomes |
zie Thom.
|
FD |
Tomlin(son) |
zie Tommelin.
|
FD |
Tomma- |
zie Thoma-.
|
FD |
Tomme |
Nom d’origine: néerl tomme ‘tombe, tertre’, cf. aussi Van Tomme, Vertomme. Comp. également le précédent.
|
JG |
Tomme |
zie Thom.
|
FD |
Tomme(n) |
Tommes, zie Thom.
|
FD |
Tomme, (van) |
van Thomme, van der T(h)ommen, Vertomme(n): PlN Tomme: graf, (graf)heuvel (De Schakel 1947,11-14). 1319 Bartholomeo dicto Meus van der Tommen = 1326 Bartholomeum dictum van der Tomben, Poppel-Ravels (OATIII); 1397 Oede vander Thommen, Aw. (ANP); 1398 Roeger van den Thomme, Wervik (DEBR. 1970); 1426 Woutre van den Thomme, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Tommelin |
-ein, -eyn, -eijn, Tomelin, Tomlin(son): Patr. Fr. Thomelin, dim. van HN Thomas. 1380 Thomelinus Herys; 1327 Robert Thomelyn, Cambridge (REANEY); 1384 Thomelin le Harpeur (MARCHAL); 1753 Joos Tommelein, Lichtervelde(DEWULF 1977).
|
FD |
Tommelin |
Tommelein, Tommeleyn, etc. Hypocor. néerl. en -el-in de Thomas.
|
JG |
Tommers |
zie Timmers.
|
FD |
Tommis(sen) |
zie Thomas.
|
FD |
Toms |
zie Thom.
|
FD |
Tomsen |
zie Thomsin, Thompson.
|
FD |
Tomsin |
-en, Tomson, cf. Thomas.
|
JG |
Tomsin |
zie Thomsin.
|
FD |
Tomson |
zie Thompson.
|
FD |
Ton |
V. Tonneau(x).
|
EV |
Ton |
zie Toen.
|
FD |
Ton- |
cf. Thon- (thème de Antoine).
|
JG |
Ton(n)elle |
PlN Thonnelle bij Montmédy (Meuse). 1251 Colars de Thonelle; 1269 Gérardos de Tonelle (CAO). – 2. Zie Tonneau(x).
|
FD |
Ton(n)us |
cf. Thon(n)-.
|
JG |
Ton, van (der) |
van Derton: Van Derton komt hoofdzakelijk in H en Bs. voor. Van Ton in WB, VB en Bs. Wsch. < Van (der) Tomme. fi686 Arnold van der Ton, Aw. (PDB); 1732 Carolus vander Ton, Aw.(MULVII).
|
FD |
Tona |
zie Tonnard.
|
FD |
Tond- |
-eur(s), -reau, -riau. Profess. ,,Tondeur » (de drap ou d’animaux).
|
EV |
Tonda(t) |
FN van It. herkomst (med. Gyss.). Misschien < Tondo < Rotondo, -a: rond.
|
FD |
Tondat |
NF d’origine italienne (valdôtaine ou piémontaise), déjà attesté au 17e s. en Isère (GeneaNet).
|
JG |
Tondel- |
-eir, -eir. Profess. Ouvrier qui utilise la tondelle provient de la tonte du drap). (Bourre qui |
EV |
Tondel(l)ier |
BerN Tonnelier (zie i.v.) met d-epenthesis. Tondel(l)ier is fréquent in PdC 1820 (BERGER).
|
FD |
Tondelaer |
-eir, -eïr: Afl. van tondel. BerN voor de maker of verkoper van tondels, vuurmaker, vuurman. Vgl. D. Zundler, Zündler.
|
FD |
Tondelaer |
Tondeleir. Nom de profession : marchand ou fabricant de mèches, néerl. tondel, ou surnom d’allume-feu [FD].
|
JG |
Tondelier |
Tondellier. Nom de métier: pic. tond’li, tondelier ‘tonnellier’ FEW 13/2,416b; cf. Tonnelier.
|
JG |
Tonder(en), van |
PlN Tonder in Denemarken.
|
FD |
Tondereau |
Tondreau(x), -iau(x): Dim. van fonder, de onderwerpsvorm van Fr. tondeur: scheerder, lakenscheerder, ook schapenscheerder. BerN. 1265 Lambins li Tondereaus, Namen (J.G.); 1496 Jehan Tondreau pour pelletrie de gris menus vaires et autres pelletries, Bergen (CSWIII).
|
FD |
Tondeur |
1214 «Alelmes Tonderes» NécrArras, 1282 «Denis le Tondeur» DettesYpres, 1289 «Jehans li fis le Tondeur» CensNamur, 1302 «Lambekin le Tondeur» LoiTournai, 1365 «Coppin le Tondeur des arbalestriers» Taille-Mons, 1380 «Johans li fis Ernaut le Tondeur» RentierRamée, 1569 «Jacob fils d’Eurlich le Tondeur de Lymbourgh» BourgLiège; nom de métier: tondeur. – Forme fém. : 1364 «Jehane li Tonderesse» PolyptAth, 1454 «Maigne li Tonderesse femme de Piérart le Tondeur» La-deuze.
|
JG |
Tondeur(s) |
Tonder: Fr. tondeur. BerN van de (laken)scheerder, wolscheerder. 1214 Alelmes Tonderes, Atrecht (NCJ); 1306 Jakeme le Tondeur, Ip. (BEELE); 1390 Jehan li Tondeur, Dk. (TdT).
|
FD |
Tondoir |
1. Profess. N. de tondeur. — 2. Proven. Tondoir (L.D.). Tonelle. Proven. ,,Tonnelle (de verdure) ». Caractér. d’une propriété.
|
EV |
Tondreau |
Tondreaux, Tondereau, Tondriau, Tondriaux. 1265 «Lambins li Tondereaus» CensNamur, 1479 «Thumas Tondreau», 1529 «Jehan Tondreau» Ladeuze; dimin. en -eau du précédent (DBR 15, 177).
|
JG |
Tondu |
Tondus. 1240 «Lambins de Ambresin ke on apele li tondus» AnthrLiège, 1265 «Lambert li Tondu» CensNamur, 1692 «Joseph Tondu» BourgNamur; surnom: fr. tondu ‘tonsuré’.
|
JG |
Tondu(s) |
BN voor iemand met gladgeschoren schedel, of voor een ex-geestelijke, die de kruinschering (tonsuur) heeft gehad. Vgl. D. Beschorner. 1265 Lambert li Tondu, Namen (J.G.).
|
FD |
Tonel(le) |
zie Tonneaux, Tonnelle.
|
FD |
Tonelle |
cf. Tonnelle.
|
JG |
Tonet |
N. de bapt. 1. V. Antoine. — 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Tonet |
Tonnet, Thon(n)et, Thoné: Patr. Dim. van HN Antonius. 1314 Anthonius dictus Tonette filius quondam Tonardi; 1325 Thoneto filio quondam Thonardi, Luik (RENARD 235); 1317 Antoine dit Thonette; Anthoine dit Tonet d’Aleur, Luik (BODY).
|
FD |
Tonet, |
cf. Thon-.
|
JG |
Tong |
Proven. ,,Languette (de terrain) ». Vertongen, ,,De la languette ».
|
EV |
Tong |
zie Toen.
|
FD |
Tongel(e), van |
van Tongelen: i. Tongel, lokale uitspr. van PlN Tongerlo (zie i. v.). 1479 Wouter van Tongerle, Berlaar (OARII). – 2. Var. van Van Tongeren, met r//-wisseling. 1730 Franciscus van Tongeren = van Tongel, Oelegem (VS1991,247).
|
FD |
Tongeren, van |
Tongern: PlN Tongeren (L, G, OIJ). 1280 Gilis van Tungren, L (OGO); 1394 Henrics van Tongeren, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Tongerlo, van |
van Tongerloo(y): PlN Tongerlo (A, L, NL). 1356 Willems van Tongerloe, Lv. (ICKX); 1542 Cornelis Tongerlo, Aw. (AP).
|
FD |
Tongermans |
Afl. op -man van Vertongen. Van de tien kinderen van Joannes Vertonghen (fi688 Steenhuffel) werden er zeven opgeschreven aïs Tongermans en drie aïs Vertonghen; Petrus Vertonghen (11670) en Joanna Tongermans (ti64s) waren de kinderen van Judocus Vertongen (fi663 Steenhuffel) (med. H. Vertonghen, Merchtem).
|
FD |
Tonglet |
,,Tongrois ». N09 79, 211.
|
EV |
Tonglet |
1590 «Mathis Tonglet», 1602-3 «Mathieu Tonglé», «Bertholomé Tonglet» Terriers-Namur, 1704 «Marguerite Tonquelet» BourgNamur; probabl. avatar de Gontelet, dérivé en -elet du thème de Gont(hier), avec métathèse gont- > long-. — Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Sanspoux, (…) Tonglet, DW 7, 1979, 23-30.
|
JG |
Tonglet |
Patr. Metathesis van Gontelet, dim. van Gonthier. 12e e. Henri Tonglet, Thon; 1328 Gonthier Gonthelet, Bovenistier (HERE. 1979).
|
FD |
tongre |
(Loc., Hainaut) et tongres (Loc., Limbourg). Proven. Thongré, Van Tongelen,
|
EV |
Tongre |
Tongres. 1267 «Huars de Tongre» CensHerchies, 1302 «Jehans de Tongre» LoiTournai; nom d’origine: soit Tongre-Notre-Dame ou Tongre-St-Martin (arr. Ath, Ht) soit Tongres (Lb), cf. aussi Detongre.
|
JG |
Tongre(s) |
zie Detongre(s).
|
FD |
Toni |
Toninato,Tonini,Toniolo,Toniotti, -iutti:Patr. It. korte vorm van Antoni en afl.
|
FD |
Tonin: |
Patr. Vleivorm van HN Antonius; zie Thoonen.
|
FD |
Tonka |
NF attesté à Fouron-St-Pierre depuis 1870 (GeneaNet), p.-ê. en provenance de Hongrie ou de Bohême (FyS) ; sinon, ce serait un dérivé en -ec-ard du thème T(h)on- de Antoine.
|
JG |
Tonn–aer |
-ard, -e. V. TAD (Tan).
|
EV |
Tonnar(d) |
Thonar(d), -art,Thonnar(d),-art,Tonnaer, Toennaer, Tona: Patr. Afl. van HN Antonius. 1312 Tonnars de Berloir, Tonars de Hemmericourt, Luik (SLLIII); 1345 Antonius Colen dictus li grans Tonars; 1348 Anthonne dit Tonar, Luik (KCTD 1952,15); 1376 Willem Thoenaerd, Ip. (BEELE); 14e e. Antoine dit Thonar li Blavier, Luik (BODY); 1414 Thonar fils de Jean Thonet, Awans (ISP).
|
FD |
Tonnar(d) |
Tonne, Tonnet, etc., cf. Thon(n)-.
|
JG |
Tonne |
zie Thonne.
|
FD |
Tonné |
zie Thonet.
|
FD |
Tonneau |
Tonneaux, Tonniau. 1286 «Nicholes Tonieaus» CartLessines, «Rogiers Toneaus» CartMons, 1296-1302 «feme Pieron Tonnel», «Jehans Tonniaus» ImpôtArtois, 1712 «Gille Toneau», 1732 «Antoine Tonneau» BourgNamur; probabl. fr. tonneau avec sens métaphorique ou comme nom d’enseigne (cf. 1708 «Au Tonneau d’Or» à Liège, BTD 26, 283), mais ce pourrait être aussi un dérivé du thème Thon- de Antoine.
|
JG |
Tonneau(x) |
1. Profess. N. de fabric. de tonneaux. Synon. : Tonnelier. Synon. wallon : Cuvelier. Synon. flam. : Van Derton, Tonnemans. — 2. Car. phys. ,,(H. gros comme un) tonneau ».
|
EV |
Tonneau(x) |
-iau, Thonnaux, Ton(n)el(le), Tonneel: i. Fr. tonneau, Ofr. tonnel: vat, ton. BerBN van de kuiper, of BN. 1275 Stévenes Tonniaus, manoir Marien le Tonniele, Baff (VR i83v°); ± 1300 Jehans Tonniaus, Artesië (BOUGARD). – 2. Zie Antonneau.
|
FD |
Tonneel |
Forme néerl. de Tonnel, var. non voca-lisée de Tonneau.
|
JG |
Tonnel(l)ier |
BerN van de kuiper. 1383 Thomas le Tonnelier, convoie des vins (MARCHAL).
|
FD |
Tonnelier |
Tonnellier. 1286 «Tiebaus li Tone-liers» CartBinche, 1657 «Marie Tonnely» BourgNamur, 1780 «la veuve Pierre Tonnelier» Charleroi; nom de métier: fr. tonnelier, w. tonelî. Cf. aussi Tondelier, -ellier.
|
JG |
Tonnelle |
Tonelle. 1296-1302 «Yzabiaus Tonnelle» ImpôtArtois; féminisation de Tonnel, -eau (Bougard-Gysseling 275). – Secondairement, nom d’origine: Thonnelle, c. de Mont-médy (Meuse), cf. 1269 «Gérardos de Tonelle» CartOrval.
|
JG |
Tonnemans |
BerN van de kuiper. 1417 Tonnemans, Gb. (SCHR.).
|
FD |
Tonnerre |
BN Fr. tonnerre: donder. Vgl. De Donder.
|
FD |
Tonnes |
zie Toen.
|
FD |
Tonnet |
etc., cf. Thon(n)-.
|
JG |
Tonnet |
zie Thonet.
|
FD |
Tonn–et |
-oir, -on. V. THEUD (Theun),
|
EV |
Tonneus |
zie Toen. Tonniau, zie Tonneaux.
|
FD |
Tonniau |
cf. Tonneau.
|
JG |
Tonnoey(e)r |
Tonnoir: BerN Tonnoier, door ass. (nl/nri) < Ofr. tonloier: tollenaar. Vgl. Tollenaar. Vgl. tonniu = tonliu, tonlieu: toi (MANTOU LVIII.Sz). 1207 Amolris Tonloier; 1234 Hues Tonloiiers, Atrecht (NCJ); 1460 Jean Tonnuyer, Bergen (CSWIII).
|
FD |
Tonnoir |
1706 «Jean Tonnoire et sa femme Jeanne Pierre dit Monin» NPLouette; probabl. surnom: w. tonwâre, tonwêre ‘tonnerre’. Cf. aussi 1541 «Richot Tonner» Quevaucamps.
|
JG |
Tonnon |
etc., cf. Thon(n)-.
|
JG |
Tonnus |
zie Toen.
|
FD |
Tonon |
T(h)on(n)on,Tunon,Toinon: Patr. Vleivorm van HN Antonius. 146 e. Antoine dit Thonon de Gemeppe; Antoine dit Tonnon de Haneffe, Luik (BODY); 1346 Thonons fis jaditThonart d’Ablen, LU(AVB).
|
FD |
Tonsenst |
Probabl. forme altérée ou cacogra-phique de Toussaint.
|
JG |
Tonsenst |
zie Toussaint.
|
FD |
Tonteling |
Andere vorm voor PlN Tontel, Fr. Tontelange (LX).
|
FD |
Tontor |
NF liégeois d’origine incertaine; p.-ê. latinisation du NF Tondeur [mais l’on attendrait plutôt Tonsor], ou bien var. de Totor, hy-pocor. de Victor.
|
JG |
Tonus |
zie Toen.
|
FD |
Ton–us |
-y. V. Antoine.
|
EV |
Tool |
zie Toelen(s).
|
FD |
Toonen |
zie Thoonen.
|
FD |
Toor(en), van (den) |
zie van Toren.
|
FD |
Toorens |
zie Torrens.
|
FD |
Toorman |
zie Torremans.
|
FD |
Toorn, van (der) |
zie van Toren.
|
FD |
Toorré |
zie Touret.
|
FD |
Toortelboom |
zie Tortelboom.
|
FD |
Tooten |
zie Tote.
|
FD |
Tooth |
zie Todd(e).
|
FD |
Top |
Topp, Tops: Mnl. top, Mnd. topp: kruin van het hoofd, hoofdhaar, haarvlecht, lok, kuif, staart. D. Zopf. BN naar de haardracht. 1269 Alardus Top, Hb. (NN); 1347 Wouter Top, Meldert (C. BAERT); 1391 Alaert Top, Aw. (ANP).
|
FD |
Top |
Tops. Surnom: moy. néerl. top ‘sommet du crâne, touffe de cheveux, etc.’, comp. fr. toupe.
|
JG |
Topa(rt) |
Afl. van Ofr. top < Ondl. top: lok, haarvlecht. Vgl. Top. BN naar de haardracht.
|
FD |
Topart |
1449 «Jehan Topar» AidesNamur; dérivé en -art de fr. toupe.
|
JG |
Topbag |
NietTobback, maar migrantennaam (PDB).
|
FD |
Topelen |
Ndd. FN Tope(h)len, d.i. te Peel, in de Peel, in het moeras, het ven. 1535 Joh. to Pedelen (NN).
|
FD |
Topet |
Toppet(s), Toupet: Fr. toupet, dim. van top (zie i.v.). BN naar de haartooi. 1197 Ernol Topet; 1200 Ghile Topes, Atrecht (NCJ); 1273 Jehans au Toupet, Dk. (FST); 1330 Symonis Toupets, Hulst (DEBR. 1999); 1322 Jehan Plane Touppet, St-Q. (MORLET); 1431 Nicolles au Touppet, Dk. (TTT).
|
FD |
Topet |
Toppet, Toupet, au génitif néerl. : Toppets. 1197 «Ernol Topet», 1200 «Ghile Topes» NécrArras, 1280-81 «Jehans Au Toupet» RegTournai, 1444 «Gérard Toupet» = 1449 «Gerart Topet» AidesNamur, 1449 «Jehan au Toupet» AidesNamur, 1481 «J. Toppet son sorrouge», 1485 «Colin Toppet» = 1492 «Collin Toupet» JusticeBastogne, 1509 «Gérard Toppet» BourgNamur, 16e s. «de Toupet» = «Toupette» Mellier (note A. La-notte); surnom: anc. fr. topet, fr. toupet ‘touffe de cheveux, sommet du crâne’ ; cf. aussi Top(s) et Topart.
|
JG |
Topff |
D. Topf: pot. BerBN van de pottenbakker. Zie Topper.
|
FD |
Topiol |
Profess. „ (Cultivateur de) toupioles ».
|
EV |
Tôpke |
Ndd. dim. van Top. 1320 Jakob Toppeke, Stade (NN).
|
FD |
Töpper |
Topper, Töpfer, Tüpper: Ndd. en D. BerN van de pottenbakker, D. Töpfer.
|
FD |
Toppet(s) |
V. Toupet.
|
EV |
Toppet(s) |
zie Topet.
|
FD |
Tops |
cf. Top.
|
JG |
Tops |
Proven. Top, ,,Sommet, crête ».
|
EV |
Tops |
zie Top.
|
FD |
Tor- |
-el, -ez. V. 1. Car. phys. Taurel et Taurey, ,,Taureau ». Synon. : Le Torey. Dimin. : Torl- -et, -ey. N° 288, 291. — 2. V. THOR. — 3. V. Tour.
|
EV |
Tor(r)ez |
zie Touret.
|
FD |
Tor, van |
zie van Toren.
|
FD |
Torbeyns |
Par mécoupure de Saint-Orbain [FD], comp. Turban, -ang.
|
JG |
Torbeyns |
Torben, zie Turban(g).
|
FD |
Tor-beyns |
V. THOR.
|
EV |
Torche |
1518 «Jehan de la Torche» BourgNamur; fr. torche, surnom d’éclaireur public?
|
JG |
Torchet |
Dérivé du précédent, p.-ê. surnom de fabricant de torches [FD]; ou bien var. de Trochet avec métathèse (MH).
|
JG |
Torchet |
Torché, Torche: Dim. van Ofr. torche: toorts. BerBN van de toortsenmaker.
|
FD |
Tor–chin |
-sin. 1. Profess. N. de l’ouvrier qui s’occupe du torsinage dans les verreries. — 2. V. THOR.
|
EV |
Torchon |
Dim. van torche: toorts. Vgl. Torchet.
|
FD |
Torck |
Torcq(ue). Profess. 1. Porteur de torche (A l’époque où les rues n’étaient pas éclairées). — 2. Fabric. de torches (Sens techniques nombreux). — 3. Proven. jyOrcq (Loc). Nos 79, 209. V. Tabary.
|
EV |
Torck |
Torcq, Torcque. Probabl. var. de Turc.
|
JG |
Torck, (de) |
Torcq(ue), zie Turk.
|
FD |
Tordeur |
Tordeurs, Tordeux. 1267 «Warniers li Torderes» CensHerchies, 1284 «Gérars li Torderes» BourgAth, 1330-34 «Willaume le Tordeur» ComptesMons, 1442 «Thumas li Tordeur fils de Baudart li Tordeur» Ladeuze; nom de métier: anc. fr., anc. w. tordeur ‘meunier d’un moulin à huile’ FEW 13/2, 85a.
|
JG |
Tordeur(s) |
-eus, -eux, -oir, -oor, zie Dutordoir.
|
FD |
Tordeur(s) |
Profess. 1. Tordeur de laine, chanvre, etc. N° 157. — 2. Fabric. d’huile (Ane. fr.). Synon. : (Des)tordeur.
|
EV |
Tordoir |
1. Profess. Exploitant d’un tordoir (V. Tordeur). N° 157. — 2. Proven. Tordoir (L.D.).
|
EV |
Tordoir |
Tordoire, Tordoor (forme néerl.). 1426 «Colart dou Tordoir», «Jehan dou Tordoir» TailleSoignies, 1753 «Louis Tordoir» BourgNamur; nom d’origine: (Le) Tordoir (= pressoir à huile), fréquent comme NL en Hainaut, cf. 1427 «Leurens ly Keulx demorant au tordoir» Ladeuze.
|
JG |
Torel |
Toreel, Thorel(le), Torreele, -elle, Taurel, Taureau, Thoreau, Thora. Ofr. torel, Fr. taureau: stier. Vgl. Stier. BN. – 2. Ofr. torel, Fr. tourelle: torentje, Mnl. toreel, torele. Vgl. Tornel, Latour. ize e. terra Reinfridi Torelles, Avelgem (GN); 1236 Robert Torel; 1247 Petrus Toriaus, Oc. (MORLET); 1348 Johan Toréas de Lonchins (AVB); 1388 Guillaume Toreel, Belle (GN).
|
FD |
Toremans |
zie Torremans.
|
FD |
Torembert |
1. V. THOR. — 2. Proven. Thorembais (Loc.).
|
EV |
Toren, van |
van (der)Toorn, van (der) Torre, van Thor(re), van T(h)oor, van Tour, vanden Torren, van den Tho(o)ren, van (den) Tooren: Verspreide PlN. Mnl. tor(e)n, toorn, torre(n), to(o)r: toren. 1313 Jehan van den Torre, Nieuwpoort (DF); 1337 Willems van den Torre huus; 1412 Janne den Kueninc pachtere int goedt ten Torre, Ktr. (DEBR. 1971,1958); 1594 Hans van Toor, Mtr.-Aw. (AP).
|
FD |
Torenburg, van |
van Thorenburg, Thorenburge: PlN Torenburg, naam van een kasteel bij Alkmaar (NH), in de 156 e. in het bezit van de familie Van Torenburg (PDB). 1765 B. van Thorenborgh, Bergen-op-Zoom-Aw. (AP).
|
FD |
Torens |
zie Torrens.
|
FD |
Toret |
Torez. 1703 «Hugues Torez», 1792 «Marie-Françoise Toret» BourgNamur; p.-ê. surnom: dial. fr. étoré ‘bien pourvu, garni’ FEW 4, 722a, cf. Letorey [JH] ; ou bien var. de Thorez, -et, beaucoup plus fréquent.
|
JG |
Toret(te) |
-ez, zie Touret.
|
FD |
Torette |
Torrette. 1240 «Johans Torete», 1244 «Jehans Torete» ChirTournai, 1259 «Gosses Tourete» ChartesHainaut, 1319 «Jehans Tou-rette» Tournai; forme fém. du précédent? Ou bien nom d’origine: fr. lourette, cf. 1261 «Gau-chiers de Thorete» ChartesHainaut, 1286 «Bas-tiiens de le Tourete» CartBinche, cf. aussi Touret.
|
JG |
Torez |
cf. Toret.
|
JG |
Torf(s) |
zieTurf(s).
|
FD |
Torfs |
Nom d’origine: turf, torf ‘tourbe’, fréquent en topon. flam.; cf. Turf(s).
|
JG |
Torfs |
V. turf.
|
EV |
Torgu |
V. THOR.
|
EV |
Torhoudt |
Proven. Torhout (Loc.).
|
EV |
Torhout, van |
van Thour(h)out, van Tourout(e), (van) Torhoudt, van Torhondt, Terhout, Vamtourout, van Touroux.Thorrout, Thouroude: PlN Torhout (WV). 1207 Henricus de Torhaut, Har. (DEBR. 1980); 1392 Janne van Toroud, Ktr.; 1398 Gosin van Thorout, Wervik (DEBR. 1970). Zie ook Van Turnhout 2.
|
FD |
Torinière |
Probabl. nom d’origine: étable ou pâture à taureaux, équivalent de bouvière pour les bœufs? Comp. 1234 «Maroie li Torine» NécrArras.
|
JG |
Toris |
Tho(o)ris, -es, Torris, -es, Torissen, Taurissen: Pair. Korte vorm van Hectoris of Victoris < Lat. Hectorius, Victorius (MORLET II), naast Hector, Victor. 1364 Thoeris Drubbel = 1368 Victor Drubbel = 1375 Toris, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Torisaen |
Thorisoen. V. THOR.
|
EV |
Torisaen |
zie Torresan.
|
FD |
Torjemane |
Grafie voor Tordj(e)man(n), verfranst Tourgeman, Torgemane, Arabische naam turjumân: tolk(HERZ).
|
FD |
torjen |
,,Tour ». Proven. Van den T(h)or(r)en. (V. aussi : Doorn, ,,Epine ».
|
EV |
Torkens |
zie Torrekens.
|
FD |
Torl- |
-et, -ey. V. Torel.
|
EV |
Torlet |
Torlin. 1735 «Gabriel Torlet» BourgNamur; p.-ê. doubles dérivés du thème de Thorwald, Turold (Vincent 74).
|
JG |
Tormans |
Torremans. Dérivé en -mon de Van den Torre (= de la Tour).
|
JG |
Tormans |
zie Torremans.
|
FD |
Tornaco, de |
zie Detournay.
|
FD |
Tornay |
cf. Tournay.
|
JG |
Tornay |
Proven. Tournai (Ville), Tournay (Village).
|
EV |
Tornay |
zie Tournay.
|
FD |
Tornel |
Tournel(le): Mnl. torneel, Ofr. tornele: torentje, borstwering. PlN La Tournelle in Montdidier (Somme). 1279 Hiersens Tourniaus, Bergen (PIERARD); 1378 Michiel Toerneel; 1393 Jooskin Torneel, Ip. (BEELE).
|
FD |
Tornet |
-é(e), zie Tourner.
|
FD |
Torney |
zie Tournay, Tournet.
|
FD |
Tornhaut, van |
-(h)out, zie van Turnhout.
|
FD |
Tornibus |
Proven. Tournibo(i)s. (Dép. Ghoy).
|
EV |
Torque |
zie Turk.
|
FD |
Torr- |
-eele, -ekens, -yn. V. THOR.
|
EV |
Torre |
zie Thoor.
|
FD |
Torre |
zie Touret.
|
FD |
Torre, de la, |
zie Délateur.
|
FD |
Torre, van der |
zie van Toren.
|
FD |
Torreborre |
Nom d’origine : Torreborre, dépend, de Sint-Pieters-Kapelle (FlOcc).
|
JG |
Torreborre |
PlN in St.-Pieters-Kapelle (bij Edingen). 1725 Torreborn = Torrebort, Bg. (PDB). Uit E. FN Thorburn, Thurban?
|
FD |
Torreele |
-elle, zie Torel.
|
FD |
Torrekens |
1398 «Torrekin de Bake» Denter-gem; nom d’origine: dimin. flam. (au génitif) de Tor, aphérèse de Victor ou Hector [FD].
|
JG |
Torrekens |
Teurrekens, Turrekens, Torkens: Pair. Dim. van VN Hector of Victor. 1398 Torrekin de Bake = 1398 Torin le Baque, Dentergem (DEBR. 1970); 1407 Ector de Carpentier = 1414 Torrin de Caerpentier, Ktr. (DEBR. 1957); 1392 Torkin le Muelnare; 1390 Tor le Bets = 1394 Hector le Bets; 1389 Victoor Dininc = 1393 Torin, Ip. (BEELE); 1544 Wouter Torrekens, Oirschot (AP).
|
FD |
Torremans |
Tormans, T(h)oremans, Toorman. Patr. Afl. van VN Hector of Victor. Zie Torrekens. –2. Afl. van Van den Torre. 1582 Lambrecht Toremans, Mech. (AP). Tor(r)ens, T(h)oorens: Patr. Vleivorm van de VN Victor of Hector. Zie Thoor, Torrekens. 1395 Torin de Witte = 1398 Victor de Witte, Ip. (BEELE); 1382 Hector de Coc = 1398 Torin, Ing. (DEBR. 1970); 1558 GhoutierThoorens, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Torres |
zie Toris.
|
FD |
Torresan |
T(h)orisaen: It. FN Torresan(o), afl. van It. torre: toren.
|
FD |
Torrette |
cf. Torette.
|
JG |
Torris |
zie Toris.
|
FD |
Torry |
zie Thory.
|
FD |
Torsin |
(NF de la région de Léau et Landen). Peut-être surnom: soit anc. fr. torsin, torchin ‘torche, flambeau’, soit moy. fr. torsin ‘marc de bière, drèche’ Gdf 7, 764 [MH].
|
JG |
Torsin |
V. Torchin.
|
EV |
Torsin |
zie Toussaint.
|
FD |
Torsy |
PlN Torcy (PdC, Saône-et-Loire, Seine-et-Marne, Aisne, Côte-d’Or, Aube, Seine-Mar.).
|
FD |
Tortelboom |
(van) Toortelboom, van Turtelboom, Tuttelboom, Turkelboom, (van) Tittelboom, Teitelbaum: PlN Tortelboom in Aspelare (OV). 1299 Mayhu van Tortelbome, Aspelare (CG); 1362 van Nise van Turtelboeme, Cent (GSB); 1396 Jan Pieters van Tortelbome, Aspelare (DE B.).
|
FD |
Torton |
Ofr. torton: molensteen. BerBN voor een molenaar of een molensteenslijper. 1215 Maroie Tortone, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Torton |
Proven. 1. Tortone (Loc. ital.). — 2. Terrain tortonien.
|
EV |
Tory |
zie Thory.
|
FD |
Tos(s)ar(t) |
1. Proven. D’Haut-Saris (Dép. Theux et Pepinster). Nos 79, 209. — 2. V. TAD (Taz).
|
EV |
Toscan(o) |
Tuscano: Afkomstig van Toscane. 1396 Jan Toskaens, Ressegem (DE B.).
|
FD |
Tosquin |
(NF namurois), sans doute aussi Toc-quin. Dimin. du prénom Tossint, Toussaint, comp. 1700 «Tossainct Goffard dit Tosquet, inhabitant du bancq de Hervé» Hervé [JL, NFw] ; il ne semble pas que le NF Tocquin (NF d’Ermeton-sur-Biert, depouis le 17e s.) aie qqch à voir avec le NF breton Le Tocquin (Deshayes 457). — Dimin. : Tosquinet.
|
JG |
Tosquin(et) |
zie Taskin.
|
FD |
Tosquinet |
Tossens. N. de bapt. 1. Toussaint (avec et sans diminutif). — 2. V. TAD (Taz).
|
EV |
Tossaint |
cf. Toussaint.
|
JG |
Tossaint |
zie Toussaint.
|
FD |
Tossart |
cf. Toussait.
|
JG |
Tossart |
zie Toussaert.
|
FD |
Tossein |
-eyn, -eijn, -ens, -in(g)s, -engs, zie Toussaint.
|
FD |
Tossens |
cf. Toussaint.
|
JG |
Tossing |
Tossings. Var. germ. en -ing de Toussaint.
|
JG |
Tostain |
Totin,Toutain, -in,Tutin: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN thor-stain ‘Thor-steen’: 1095 Thurstanus, Suffblk; 1180-1200 Turstanus, Tostenus Bodin, Lincoln, 146 e. Tustanus Cocus = Tostin Coc, Northumberland (REANEY); 1197 Torestaine et Aient; 1240 Toustains; 1246 Toustana feme Tostain, Atrecht (NCJ). E. FN Thurstan(s), Tustin(g), Tutin(g).
|
FD |
Tostain |
Toutain, -in. 1240 «Toustains» NécrArras, 1246 «Toustana feme Tostain» NécrArras; dérivé roman de l’anthrop. germ. thor-stain? Pour Dauzat 573, ce pourrait être aussi un surnom d’après anc. fr. tostein ‘rapide, qui arrive tôt’ FEW 13/2, 118b, cf. 1548 «Collart Le Totin» BourgNamur [le NF Totin est cependant d’origine tchèque].
|
JG |
Totaert |
Tot(t)a: Afl. van Tote (zie i.v.). Vgl. FN Totar(t), Tottard in Bethune en St.-Omaars in 1820 (BERGER).
|
FD |
Tote |
Totte, Tooten: i. Mnl. en Wvl. tote: tuit (van een kan), spits uitsteeksel, tuitkan, punt, spits vrouwenhoofddeksel. Ook vulgair voor: mond, muil. Vgl. Beck. 1268 Lam Tote, Ip. (BEELE); 1350 Nicholaus Tote, Aw. (OSM). – 2. Patr. is m.i. niet uit te sluiten; zie Todd(e).
|
FD |
Tote |
Totté. Var. van Tote, met secundair accent. -2. Dim. van Ofr. tost, Fr. tôt: vroeg(tijdig). BN. 1379 Jehan Tostet, Chauny (MORLET). – 3. Patr. Dim. van Germ. VN Dodo, Toto (MORLET I). Zie Todd(e). 1296 Jakemes Totet, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Toté |
Totté. Comp. 1296 «Jakemes Totet» NécrArras, mais aussi 1379 «Jehan Tostet» Chauny ; probabl. dérivé en -et/-é de l’anthrop. germ. Dodo [FD], comp. Toton et Totelin (qui suivent); un dérivé d’anc. fr. tost ‘tôt’ semble plus aléatoire.
|
JG |
Totelet |
Totelin: Patr.Dim. van Germ. VN Toto, zoals Tote. 1268 Grietam Totekin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Totelin |
NF apparu à Hervé en 1689 puis à Petit-Rechain (GeneaNet); double dérivé en -el-in du thème anthrop. Tôt-, cf. Toté, Toton, etc.
|
JG |
Totelin |
V. TAD.
|
EV |
Totereau |
Fr. tourtereau, dim. van Lat. turtur: tortelduif. 1280 Maroie Tourterell, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Toth |
1280 «Johan Toté», 1281 «Jeh. Toté» DettesYpres ; comme le NF Todd, de l’anthrop. germ. Dodo [FD].
|
JG |
Toth |
Tôth, zie Todd(e).
|
FD |
Toti(s) |
Toty: Onduidelijk.+1300 Hèle Totis, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Totin |
Zie Tostain. Maar volgens J.G. en J.-M. Pierret eenTsjechischeFN.
|
FD |
Toton |
Cas régime de l’anthrop. germ. Dodo [FD]?
|
JG |
Toton |
Totot: Patr. Verbogen vorm en dim. van Germ. VN Dodo.
|
FD |
Totta |
zie Totaert.
|
FD |
Totte |
zie Tote.
|
FD |
Totté |
cf. Toté.
|
JG |
Totté |
zie Tote.
|
FD |
Toty |
zie Totis.
|
FD |
Toua |
cf. Thoua.
|
JG |
Toua |
Proven. D’Oha (Loc.). N08 79, 209. — Synon. : Dohat.
|
EV |
Toua(t) |
zie Doudard.
|
FD |
Toubac |
Touback, cf. Tobac, Tobback.
|
JG |
Toubac(k) |
Toubast, zie Tobbackx.
|
FD |
Toubeau |
Toubeaux. 1499 «Collart Toubiau» TerrierNaast, 1540 «la vesve Simon Toubeau» Boussoit; fr. tout beau, surnom ou délocutif (expression familière); comp. le suivant.
|
JG |
Toubeau(x) |
BN Tout beau: heel mooi (DNF, J.G.). Vgl. 1267 Jakemes Trop Biaus; 1212 Joh. Trop Bel, Atrecht (NCJ). Ik vermoed evenwel reïnterpretatie van Thibeau(x); bevorderd door klinkerronding voor de b. 1714 Petrus Franc. Toutbau, 1721 Michael Toutbaut, Frameries (MULVII).
|
FD |
Tou–beau(x) |
-bon. 1. Car. phys. et mor. ,,Tout beau, tout bon ». — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Toubhans |
zie Tobback(x).
|
FD |
Toubia |
FN uit Syrie en Libanon (PDB). Vermoedelijk bijbelse VN Tobia(s).
|
FD |
Toubon |
1611 «Jehan Toubon», 1656 «Catha-rine vefve de feu Henry Toubon» Arbrefon-taine; fr. tout bon, surnom ou p.-ê. délocutif (expression familière); comp. le précédent.
|
JG |
Toubon |
BN Tout bon: heel goed (DNF, J.G.). Maar misschien wel reïnterpretatie van Thibon < Thibert of Thibaud; vgl. Toubeau. 1611 Jehan Toubon, Arbrefontaine (J.G.).
|
FD |
Touchait |
V. Tos(s)ar(t).
|
EV |
Touchant |
-ard: Teg. dw. en afl. van Ofr. tochier, Fr. toucher: raken, stoten. BN voor een agressieveling (DNF).
|
FD |
Touchard |
-aud. Cf. 1448 «Jehan Toucquart» Ladeuze ; dérivé en -ard de toucher au sens de ‘heurter’, donc ‘qui heurte tout’ FEW 13/2, 3a-sv., surnom péjoratif d’homme violent, agressif; ou bien surnom de toucheur de bœufs (Morlet 932), comp. 1277 «Gherard Toukebœuf, marchand» DettesYpres. Cf. aussi Toussard.
|
JG |
Touche |
cf. Toche.
|
JG |
Touche |
zie Latouche.
|
FD |
Touchenne |
NF wallon, apparu à Rahier et Mabompré au 18e s. (GeneaNet), d’origine obscure.
|
JG |
Toucheque |
-èque, w. (Bastogne) Touchèke. NF massivement attesté à Bastogne depuis 1714 (GeneaNet), probabl. adaptation fr. du NF tchèque Tusek, hypocor. d’un nom slave en -tuch/Tuch-/Duch- [FD].
|
JG |
Touchèque |
Afkomstig uit Praag (PDB). Tsjechische FN Tusek, vleivorm van een naam aïs Dobrotuch, Milotuch, Tuchomir, Tuchorad, waarin tuch Voelen, vermoeden’. Aangezien de Tsjechische stemhebbende d bij ontlening in niet-Slav. talen vaak stemloos wordt, kan de naam ook op Dusek teruggaan, vleivorm van Duchoslav, Duchomir, Duchorad enz. (med. R. Srâmek, Brno).
|
FD |
Touchèque |
Car. phys. ou mor., ,,Tout sec ». Comp. : Tou- -beau, -bon.
|
EV |
Toucourt |
Peut-être surnom: fr. tout court »?
|
JG |
Toudy |
Peut-être surnom délocutif: w. toudi ‘toujours’ FEW 3, 72a, comp. Toujour(s).
|
JG |
Toudy |
W. toudi: altijd (J.G.). Vgl. Toujours.
|
FD |
Touette |
NF français (Eure, Loiret), d’origine incertaine.
|
JG |
Touette |
zie Douet.
|
FD |
Toufsaint |
Var. de Toussaint (par confusion de/ et de s).
|
JG |
Toufsaint |
zie Toussaint.
|
FD |
Tougard |
Ancien matronyme: nom issu de l’anthrop. germ. fém. thor-gard (Dauzat 573).
|
JG |
Tougard |
zie Togaert.
|
FD |
Touil |
Touillard, Touijar, Touill(e)aux, Touillet: BNOfr. tooil: bloedig handgemeen, bloedbad, beroering, oproer, twist: tooillier: bevuilen, mengen, schudden, verstoren, in de war sturen.
|
FD |
Touillaux |
(NF plutôt gaumais). Dérivé de Pane, fr. touiller ‘remuer, mélanger; salir, souiller’ (Dauzat 573 ; Morlet 932), cf. fr. mod. touillant ‘individu querelleur’, touillaud ‘homme gras et dodu; gai, gaillard’, etc., ainsi que gaum. toûyâ ‘farfouilleur’ FEW 13/2, 394a. Touillet. NF plutôt français, rattaché aussi à l’anc. fr. touiller (comme le précédent), cf. moy. fr. touillé ‘sale, mouillé’ FEW 13/2, 393a.
|
JG |
Toujour |
Toujours. Fr. toujours, surnom, p.-ê. délocutif; comp. Toudy.
|
JG |
Toujour(s) |
Fr. toujours: altijd. BN naar een vaak in de mond genomen zegswijze.
|
FD |
Toujours |
Car. mor. N. de prometteur de beaux jours.
|
EV |
Toul |
Thoul. Aphérèse de noms comme Ma-thoul, Wautoul, etc., postulés par les dérivés (ci-dessous), plutôt que nom d’origine: Toul (France). m Dérivés : Toulet, Toullet. 1267 « Pieres Tou-lés» CensHerchies; à rapprocher de Tollet (aphérèse de Bertholet, etc.). – Forme fém.: 1275-76 «Marion Toulette» RegTournai. –Toulot; Toulotte. Toutefois, à date ancienne, ces noms sont attestés plutôt en France, et non en région wallonne.
|
JG |
Toul |
zie Toelen(s).
|
FD |
Toul(l)et |
zieTolet.
|
FD |
Toulemonde |
Toutlemonde, Toulmond(e), -mand: BN Tout le monde: de hèle wereld, iedereen. BN naar een zegswijze. Vgl. Alderwereld. 1356 Pierot Toullemont, Atrecht (NCJ); 146 e. Jehanne Tout le Monde, Parijs (GIRY).
|
FD |
Toulet |
1. Profess. Toulet, ,,Tuilette ». N. de tuilier. — 2. Proven. D’Oulet (Dép. Engis). N09 79, 209-
|
EV |
Toulis |
Toully, Touly. NF d’origine incertaine, qu’on hésite à rattacher au thème T(h)oul qui précède.
|
JG |
Toulmain |
zie Tournemine.
|
FD |
Toulmand |
cf. Toulmond(e).
|
JG |
Toulmond |
Toulmonde, Toulemonde, Toulmand (avec finale altérée). ±1600 «Marie Jaminet dit Toutlemonde» Hervé (BAV 21, 39), 1630 «Jacquemin Tollemonde» Hervé (Schnackers 11); sobriquet à valeur incertaine, p.-ê. délocutif d’après une locution familière (Dauzat 573)? Comp. Alde(r)wereld. – À noter le blason du NF Tolmonde, dans l’inventaire des registres des messieurs de Neufforge: 21.10.1747 «au premier feuillet du premier il y a en printe le monde avec une couronne au dessus, et au dessous est escrit : Tout le monde est mon vray possesseur» (not. J.J. Thonet, Hervé) [JL, NFw].
|
JG |
Toulmond(e) |
-mand, zie Toulemonde.
|
FD |
Toulon |
PlN (Var).
|
FD |
Toulot |
-otte, cf. Toul.
|
JG |
Toulot(te) |
Dim. van Toul. Vgl. Toulet.
|
FD |
Toulouse |
-ouze, Tourlous(s)e, Tourlos, Toeloose: PlN Toulouse (Hte-Gar.). 1264 Michaelis de Tholosa (SMTII); 1281 Jan van Tholousen, Dordrecht (CG); 1302 Hugues de Toulouze, Dk. (J.G.); 1357 Daneel van Torloyse (CCHt).
|
FD |
Toulouse |
-ouze, Tourlouse, -ousse. 1302 «Hugues de Toulouze pèletiers » LoiToumai ; nom d’origine : Toulouse (Hte-Garonne).
|
JG |
Toum(p)sin |
zie Thomsin.
|
FD |
Touma |
zie Thomas.
|
FD |
Toumpsin |
V. Thomas.
|
EV |
Toumsin |
Toumpsin, Toumson, cf. Thomas.
|
JG |
Toumson |
zie Thompson.
|
FD |
Toune |
Tounes, Thoune. 1750 «Jean-Joseph Toune» BourgNamur; dérivé d’une forme dialectale de Antoine. – Cf. également 1656 «An-thoine Tonno [= Tounon] » émigré en Suède.
|
JG |
Toun–e |
-quet. N. de bapt. 1. V. Antoine. — 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Toune(s), |
zie Toen.
|
FD |
Tounquet |
1685 «Gille Tounquet» BourgNamur; dérivé du précédent, comp. Tonkin.
|
JG |
Tounquet |
Patr. Dim. van VN Antonius.
|
FD |
Toupet |
1. Proven. To(u)pet (Dialecte), ,,Sommet, faîte ». Synon. : Toppet(s), To(u)pette. — 2. Car. phys. H. ayant un toupet de cheveux. — 3. Car. mot. H. présomptueux.
|
EV |
Toupet |
cf. Topet.
|
JG |
Toupet |
zie Topet.
|
FD |
Toupy |
(NF très fréquent à Verviers). Nom d’origine: forme romane du NL Tolbiac, ail. Zùlpich [lieu où Clovis vainquit les Alamans en 496 ou 506], en Prusse rhénane (É. Legros, BTD21, 184).
|
JG |
Toupy |
1. Profess. N. de fabric. de toupies (Jeu ou instrument). — 2. Car. mor. Toupie, ,,H. sans volonté » (Qu’on fait tourner comme on veut).
|
EV |
Toupy |
Toupier: FN vooral in Verviers (LU). Toupy is de Rom. vorm van de PlN Zulpich (NRW): 726 Tulpiaco (TW). Toupier is hypercorrect.
|
FD |
Touquet |
Dutouquet. Nom d’origine: Touquet, topon. à Warneton et Blandain (Ht), Le Touquet (PdC), forme pic. corresp. soit à anc. fr. toche, tousche ‘petit bois’, cf. Toche, soit à anc. fr. touchet ‘petit coin’, cf. Detochet [JH].
|
JG |
Touquet |
Pic. vorm van Ofr. tochet: hoek, uiteinde. PlNLeTouquet(PdC).
|
FD |
Touquet |
Proven. «Bosquet » (Dialecte picard) (L.D.).
|
EV |
tour I. |
(Partie de bâtiment). Proven. (De) Latour, Deltour (La Tour, Loc. et L.D.). Touret(te), ..Petite tour ». Tourndle (Ane. fr.) et To(u)r- -el(le), -let, -ley, «Tou-relle ». Tour- -ain, -ant, ,,Manoir pourvu de tours ». Tourasse, ,,Mé-chante tour ».
|
EV |
tour II. |
(Instrument de travail). Profess. To(u)r- -et, -ez, ,,Petit tour ».. Tourn- -eur, -ier, -y. ,,Ou-vrier tourneur ». Tourn- -et, -ez, -(e)y, -ier, -âge, -oir. N. d’exploitants d’ateliers de travail au tour.
|
EV |
Tour, van |
zie van Toren.
|
FD |
Touraille |
-ailles, Toureille. Pour Dauzat 573, surnom de brasseur d’après l’anc. fr. touraille ‘étuve dans laquelle on fait sécher le grain’ FEW 13/2, 108a.
|
JG |
Touraille(s) |
Toureille: PlN Tourailles (Loir-et-Cher, Orne, Meuse).
|
FD |
Tourain(e) |
Tourenne: PlN Touraine, de streek van Tours (Indre-et-Loire).
|
FD |
Touraine |
Nom d’origine: Touraine, nom de la province française.
|
JG |
Tourault |
-ay, -aou: Uit Ofr. torel: torentje. PlN (Seine-et-Oise). Zie ook Torel 2.
|
FD |
Tourbach |
(NF à Lierneux et Vielsalm). NF détoponymique, tiré d’un NL ail. en -bach [à situer].
|
JG |
Tourbier |
1276-77 «Piéron le Tourbier» Charité -Tournai, 1279-80 «Jehan Tourbiers» RegTournai, 1296-1302 «[Robier]s Tourbiers» ImpôtArtois, 1307 «Garons li Tourbiers» NécrArras; nom de métier: anc. fr. tourbier ‘qui extrait ou vend de la tourbe’, cf. 1284 «Crestiene, veve Michiel le Rous le torbier» DettesYpres.
|
JG |
Tourbier |
Turbier, Turby, Terby: BerN van de turfsteker.+1300 Robiers Tourbiers, Artesië (BOUGARD); 1382 Colin le Tourbier, Montreuil (DMM); 1423 Loys Tourbier, Dk. (TTT).
|
FD |
Tourdon |
NF plutôt français, à rapprocher sans doute de fr. mod. tourdon ‘grive’ [le mot n’est toutefois attesté que depuis 1876] FEW 13/2, 428a.
|
JG |
Touré, |
zie Touret.
|
FD |
Toureille |
cf. Touraille.
|
JG |
Toureille |
zie Touraille(s).
|
FD |
Touremine |
zie Tournemine.
|
FD |
Tourenne |
zie Touraine.
|
FD |
Touret |
Tourret, Tour(r)é, Thouret, Toret(te), Tor(r)ez, Torré, Torre, Trierez, -et, -ey, Thoré, Thore, Thorré(e), -ee, Thorrez, Toorré. Dim. van Fr. tour: toren. 1349 Juliane Tourette, Dk. (TdT). – 2. Patr. Vleivorm van VN Victor. 1561 Walran Toret, Dowaai-Aw. (AP); 1587 Pierre Torret, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Touret |
Tourret. Nom d’origine : dérivé en -et de fr. tour.
|
JG |
Touri |
zie Toury.
|
FD |
Touriaen |
Touriany, Turian, Turien: Patr. It. Toriani< Vittoriani. Lat. HN Victorianus. 1662 Jan Toriaens, Lier (AP).
|
FD |
Tourigny |
PlN Torigni (Manche).
|
FD |
Tourlamain |
Tourlemain, zie Tournemine.
|
FD |
Tourlamain |
Tourlemain. 1287 «Angnes, veve Jehan Tourlemin», 1367 «Pieter Tourlemin» Ypres ; surnom phrastique : qui tourne la mine, cf. aussi Tournemenne, -mine.
|
JG |
Tourlière |
Forme fém. de Tourlier, qui serait une forme contractée de taurelier ‘éleveur de taureaux’ (Dauzat 574).
|
JG |
Tourlos |
-lous(s)e, zie Toulouse.
|
FD |
Tourlouse |
Tourlousse, cf. Toulouse.
|
JG |
Tourment |
1334 «Jakemart Tourmente» ComptesMons, 1500 «Bertran Tourmen», 1506 «Collin Torment», 1513 «Mato Tourmen» BourgNamur; anc. fr. forment ‘instrument de torture’, fr. tourment ‘supplice’, mais aussi ‘grande peine morale, grand souci’ FEW 13/2, 44b, surnom abstrait (Vincent, BTD 27, 76) ou de celui qui exécutait les tortures (Dauzat 574).
|
JG |
Tourment |
Ofr. tourment, Mnl. torment: foltering, folterwerktuig. BerBN van de folteraar? 1278 Johannem Torment = 1294 lehan Tourment, Kales (GYSS. 1963); 1334 Jakemart Tourmente, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Tournad(r)e |
Occ. tournade, Fr. tournée: terugkeer, tocht (DNF).
|
FD |
Tournade |
Tournadre. NF occitans, équivalents soit du fr. tournée, soit du fr. tourneur (Dauzat 574)?
|
JG |
Tournai |
Tournay, -aye, Tornay. 1265 «Weris de Tornay» CensNamur, 1279-81 «Pieres de Tbrnai» ComptesMons, 1286 «Lambers de Tornai» CartBinche, 1289 «Weris de Tornai» CensNamur, 1302 «Watelet de Tournay» Loi-Tournai; nom d’origine: Tournai (Ht) ou, très secondairement, Tournay (Lx).
|
JG |
Tournant |
Fréquente PlN in Wallonie (J.G.).
|
FD |
Tournant |
Nom d’origine: Tournant, fréquent comme l.d. en Wallonie.
|
JG |
Tournay |
-ai, -aye, Tornay, Torney: 1. Zie Detournay. –2. Evtl. LU W. voor Tourneau of grafie voor Tournet.
|
FD |
Tourn–ay |
-é, -ées. Proven. Tournai (Ville) ou Tournay (Village).
|
EV |
Tourné |
Tourne, zie Tournet.
|
FD |
Tourné |
Tourne. 1295-1302 «Tournés» Impôt-Artois; part, passé de l’anc. fr. tourner ‘retourner, revenir’ (Bougard-Gysseling 276)?
|
JG |
Tourne(t) |
-ez, -é(e), Toerne, Tornet, -ey, -é(e), -e(e), -éee: i. Dim. van Ofr. tor(n), Lat. tornum: draaibank, draaischijf van pottenbakker, instrument van de metaal- of houtdraaier. BerBN. 1340 J. dictus Tournet, St-Q. (MORLET); +1300 Tournés, Artesië (BOUGARD). – 2. Grafie voor Tournay. 1723-46 Henri Tournay = H. Torné, St.-GillisBs. (7Si993,U9).
|
FD |
Tourneboeuf |
BN voor een koewachter. Zinwoord met Fr. dial. tourner (les vaches): uit de stal leiden, naar de wei terugbrengen (FEW).
|
FD |
Tournebœuf |
Probabl. surnom de toucheur de bestiaux (Dauzat 574), comp. 1277 «Gherard Toukebœuf, marchand» DettesYpres.
|
JG |
Tournecourt |
Tournicourt. Nom d’origine: p.-ê. Thoricourt, 1225 «Thorincort» (Ht) [FD].
|
JG |
Tournecourt |
zie Tournicourt.
|
FD |
Tournel |
Tournelle. Nom d’origine: anc. fr. tornele ‘tourelle, parapet’ [FD] ?
|
JG |
Tournel(le) |
zieTornel.
|
FD |
Tournemenne |
Car. phys. Tournemain. N. d’H. adroit.
|
EV |
Tournemenne |
Tournemine. 1197 «Tornemi-num de Leskin» Looz, 1403 «Jehan Tourne-mine» Lille, 1421 «Jaque Tournemine» Tournai; surnom: qui tourne la mine; comp. Tourlamain.
|
JG |
Tournemine |
-menne, -maine, -mire, Tournémy, Tourlamain, Tourlemain, Toulmain, Touremine, Turm(a)ine, -men, -min: BN Tournemine: qui tourne la mine. Mine kan een term zijn uit het dobbelspel, wellicht de beker voor de dobbelstenen. Vgl. Hocedez. Ofwel Ofr. mine: korenmaat. BN voor de korenmeter. 1197 Torneminum de Leskin, Borgloon (J.G.); 1287 Angnes veve Jehan Tourlemin, Ip. (ARY); 1403 Jehan Tournemine, Rijsel (SPL); 1421 Jaque Tournemine, Dk. (TTT).
|
FD |
Tournemire |
PlN Tournemire (Aveyron, Cantal). –2. Zie Tournemine.
|
FD |
Tournet |
Tournez. 1340 J. dictas «Tourne!» St-Quentin, 1295-1302 «Tournés» ImpôtArtois; probabl. surnom de tourneur, de potier. Le NF étant plutôt répandu dans les Flandres, une var. de Tournai n’est pas impossible.
|
JG |
Tourneur |
-eux, Letourneur: BerN van de houtdraaier. 1400 Jan Tourneur, Tv. (BERDEN); 1332 Braibant le Tourneur pour aissielles (wielassen) = 1337 B. le Tourneur pour perches pour hourder; 1335 Pierart le Tourneur pour…encaver en bos = 1337 Pirart le Tourneur pour escuyelles (schotels door hem gedraaid), Bergen (PIERARD).
|
FD |
Tourneur |
-eux; Tournier 1302 «Willemès li Toumeres» LoiTournai, 1335 «Pierart le Tourneur» ComptesMons, 1365 «Adan le Tourneur manouvrier» TailleMons, 1426 «Druet le Tourneur» TailleSoignies, 1472 «le fïlz Jehan le Tournier» DénLaroche, 1524 «Lambert le tourneur» CoutStavelot, 1631 «Antoni Tourneur (de Sedan)» émigré en Suède, 1729 «Philippe Tourneur», 1732 «Jean Tournier» BourgNamur; noms de métier: fr. tourneur ‘celui qui fait des ouvrages au tour’ FEW 13/2, 56a, mais aussi pic. tourneux, w. liég. toûrneû ‘flâneur, lambin’ id. 56b.
|
JG |
Tournez |
cf. Tournet.
|
JG |
Tournhout, van |
zie van Turnhout.
|
FD |
Tournicourt |
Tournecourt: PlN Thoricourt (H): 1225 Thorincort (TW). 1215 P. de Thorincord, Chièvres (CAE); 1275 Jehennés de Torincourt, Dk. (RL); 1773 P-J- Tournicourt, Moorslede (DEWULF 1980).
|
FD |
Tournier |
cf. Tourneur, -eux.
|
JG |
Tournier |
Tourny, Tournis, Ternier, Terny: BerN Var. van Tourneur: houtdraaier. 1324 Jehan Tournier, Si-Ci (MORLET).
|
FD |
Tourniquet |
Anc. fr. tourniquet ‘cotte d’armes’, anc. liég. tourniquet ‘pilori’, etc., surnom de sens divers FEW 13/2, 57b.
|
JG |
Tournoi(s) |
Tournoy(s), -oij: Tournois was de naam van een munt, een penning die in Tours geslagen werd. Vgl. Parisis. 1396 Daniel Tournoise = Daniel..Tornois, Rollegem (DEBR. 1970); 1540 Jan Tornoys, Oud.-Aw. (AP).
|
FD |
Tournois |
Tournoy. Ancien ethnique: originaire de Tours, ou bien surnom de banquier, d’après le nom de monnaie (denier) tournois, frappé à Tours.
|
JG |
Tournout, van |
zie van Turnhout.
|
FD |
Tourny |
Tournis. Peut-être d’anc. liég. tourny, nom donné au tonlieu (impôt), cf. Paweilhar Giffou, 1 (note A. Baguette).
|
JG |
Tourny |
zie Tournier.
|
FD |
Touron |
1515 «Jehan Touron», 1618 «Tassin Toron» BourgNamur, 1624 «Jan Touron (de Pouru-Remy/Sedan)» = 1629 «Jan Torron» = 1635 «Johan Turon» émigré en Suède; un surnom : fr. tout rond, serait surprenant.
|
JG |
Touron |
zieThuron.
|
FD |
Tourout(e), van |
van Touroux, zie van Torhout.
|
FD |
Touroute |
cf. Thouroude.
|
JG |
Tourpe |
Nom d’origine: Tourpes (Ht), cf. De-tourpe.
|
JG |
Tourpe |
zie Detourpe.
|
FD |
Tourré |
-et, zie Touret.
|
FD |
Tourret |
cf. Touret.
|
JG |
Tours, van |
PlN Tours (Indre-et-Loire).
|
FD |
Tourte |
Ofr. torte, Fr. tourte: rond gebak, taart. BerBN. 1242 Jehans Tourta, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Tourteau |
1273-80 «Jehan Tourtiel» Frieden-Tournai, 1296-1302 «Jehans Tourtiaus» Impôt-Artois, 1297-99 «Williaume Tourtial» ComptesMons, 1494 «Herrion Torteaulx» Boninne, 1650 «Gabriel Torteau» BourgNamur; anc. fr. to(u)rtel ‘tourteau, sorte de gâteau’, surnom de boulanger ou de pâtissier, cf. avec la forme liég. torté: 1550 «le putit Johan del Rive nome le Tortez» NPGleize, 4.5.1729 «la veuve Her-mant le boulanger dit vulg. tortay d’au moulin soub Fleron» (not. N. Crahay, Lg) [JL, NFw].
|
JG |
Tourteau |
Dim. van Tourte? BerBN. 1297 Williaume Tourtial, Bergen (PIERARD); 136 e. Simons Tourtiaus, Laon (MORLET).
|
FD |
Tourteau |
Profess. N. de marchand de gâteaux (Ane. fr.).
|
EV |
Tourtier |
BerN van de taartenbakker.
|
FD |
Tourtier |
Nom de métier : qui fait des tourtes ou gâteaux; comp. le précédent.
|
JG |
Tourtois |
Paraît représenter un nom de gâteau non attesté (Dauzat, 574-5), cf. les précédents.
|
JG |
Tourtois |
Tertooy: Afl. van Tourte. Vgl. Tourteau. 1378 Agneeten Tortois, Dend. (OSD).
|
FD |
Tourwe |
Tourwé, zie Taerwe.
|
FD |
Tourwé |
Tourwe. Var. du NF flam. Tarwe, Tanvé, surnom de boulanger ou de meunier d’après le néerl. tarwe ‘froment’ [FD].
|
JG |
Toury |
Nom d’origine: Toury (Eure-et-Loir, Nièvre, etc.).
|
JG |
Toury |
Touri. PlN Toury (Eure-et-Loir, Saône-et-Loire, Nièvre). – 2. Var. van Thory.
|
FD |
Tousenst |
zie Toussaint.
|
FD |
Tousez, |
zie Thoset.
|
FD |
Toussa(e)rt |
Tossart, Tousaert, Toussaere: Afl. van Fr. tousser: hoesten? Of var. van Touchard? 1695 Jacobus Toussaert, Steenvoorde (VERGR. 1968).
|
FD |
Toussaint |
N. de circonstance, devenu N. de bapt. Variantes : Toussain, Tossing(s), Tossens. Synon. flam.: Heylig- -en, -ers. Latinisation : Sanctorum. Comp. en Esp. : San-tos, même sens.
|
EV |
Toussaint |
Thoussaint, Thouhsaint,Toufsaint,Toussin, -yn, -ein, -eyn, -ieng, Tossaint, Tossein, -eyn, -eijn, -ens, -yn, -ijn, -in(g)s, -engs, Tesijn, Torsin, Tursijn, Turcijn, Tussijn, Tousenst, Tonsenst: Fr. Toussaint: Allerheiligen, vroeger ook VN (Bk. 1968,176). Vgl. D. Allerheiligen, Seelentag. 1379 Jehan Toussaint, St-Q. (MORLET); 1380 Martino Tossano = 1381 Toussain, Ktr. (DEBR. 1970); 1555 Lauwereis Tossen, Wechelderzande (AP); 1623 Michiel Alleheyligen, Z (VS1965,224).
|
FD |
Toussaint |
Tossaint. 1405 «Jehan Toussains» Presles, 1422 «Toussains Prévost» Comptes-Mons, 1424-25 «Toussains Bodry» Beauwelz, 1429 «Johan Tossain», 1444 «Johan Tossen le vyes» GuillLiège, 1444 «Jehan Toussain mer-chier», 1449 «Toussains Belote» AidesNamur, 1499 «Lambert Toussain», 1510 «Gerart Toussain», 1532 «HeninTossin» BourgNamur, 1540 «Toussain Buisson» Ellezelles, 1544 «Colla Tossainct» DénStavelotMy, 1561 «Tous-sainct le Joyeux» DénFlorenville, 1602-3 «Tossaint Colsineau» TerriersNamur, 1603 «Johan Tossent dit le Bourgeux» La Gleize, 1611 «Collin Tossanus [latinisation]» DénFlorenville, 1656 «Jean Thiry Toussainct» Dén-Malempré; prénom Toussaint, d’après le nom de la fête chrétienne (comp. Noël, Pâques, Pentecôte, etc.); éventuellement nom d’enfant né ou baptisé le jour de la Toussaint.
|
JG |
Toussart |
Tossart. 1762 «Jacque Toussard» Sart-en-Fagne; surnom: w., pic. (La Louvière, Lille) toussard ‘celui qui tousse souvent et beaucoup’ FEW 13/2, 442b, plutôt que var. de Touchard.
|
JG |
Tousset |
NF attesté à Charneux depuis 1698 (GeneaNet); p.-è. var. de Tochet, qui fut l’enseigne d’une maison à Malmedy à l’angle du Marché, d’où les NF malmédiens de de Tochet t/Detochet (cf. crayon de M. Lang, dans L. Henry, Noms et prénoms, 1974, 32).
|
JG |
Tousset |
zie Thoset.
|
FD |
Tout |
Proven. De Houx (Loc.). N08 79, 209.
|
EV |
Toutain |
-in, zie Tostain.
|
FD |
Toutenel |
Toetenel, Tutenel, Toutenelle. Dimin. de Tout(a)in (ci-dessous)?
|
JG |
Toutenel |
Toetenel, Tutenel: Toutinel, dim. van Toutin. 1720 Hubert Toetenel, Assent (F. C.); 1795 Fr. Toetenel, Balen-Aw. (AP).
|
FD |
Toutenel |
Variante : Tutenel. Proven. De Houtinel, ..Petit-Houtain ».
|
EV |
Toutenhoofd |
BN naar het uithangbord, vgl. Houthoofd(t). 1665 Anth. Willemsz. Thoutenhooft, Westkapelle Z (med. J.B. Glasbergen).
|
FD |
Toutin |
Toutain, cf. Tostain.
|
JG |
Toutlemonde |
zie Toulemonde.
|
FD |
Touw |
BerBN van de touwslager. 1400 Jo Touwe, Tv. (BERDEN).
|
FD |
Touwaide |
Nom d’origine: Touwaide, w. toû-wêde, NL à Xhendelesse (Lg).
|
JG |
Touwaide |
PlN Touwaide in Xhendelesse (LU). 1399 preit de Toewede; 1544 Johan de Tooweade, Thimister(KCTD 1993,108).
|
FD |
Touwaide |
Proven. Dép. Xhendelesse.
|
EV |
Touya |
zie Toia.
|
FD |
Touzeau |
Proven. De Houzeau. V. Houx. N03 79, 209.
|
EV |
Touzet |
1449 «Jehan le Touzet» AidesNamur, comp. aussi 1291 « Tasse Touzete»NécrArras; surnom: anc. fr. touset ‘jeune homme tondu ou qui porte les cheveux courts’ FEW 13/2, 30a, cf. Thoset.
|
JG |
Touzet |
-é, zie Thoset.
|
FD |
Toy(e) |
Thoyé, Thoeye: Ofr. toie < Lat. theca: schede, foedraal, étui. BerBN van de sche(d)emaker. Zie Toia 2.1306 Griele Tois, Ip. (BEELE); 1627 Franchois Toye, Heestert (KWII).
|
FD |
Toye |
Peut-être anc. fr. taie ‘étui, fourreau’, surnom de fabricant [FD].
|
JG |
Toye |
Proven. D’Oye (Chappelle-à-Oye, Loc.). NOB 79, 209.
|
EV |
Tra(i)gnée |
-ee: Wellicht PlN Trahegnies (H). 1286 Gilles de Trahegnies, Binche (J.G.).
|
FD |
Traas(t) |
zie Terrasse.
|
FD |
Traban(dt) |
D. BerN Trabant, oorspr. Draban, Mhd. drabant: soldaat te voet, infanterist. 1357 Herbort Draban, Oppenheim; 1522 Nik. Trabant, Baden (BRECH.).
|
FD |
Traber(t) |
D. BN Traber: draver, loper. Trabert door verwaalste uitspr.
|
FD |
Trabert |
Traber. Probabl. nom issu d’un anthrop. germ. en -behrt > Trasebertus, etc. (Morlet, NP Gaule I, 74).
|
JG |
Trabert |
V. DARIDO.
|
EV |
Traccoen |
Trackoen, zie Tranchon.
|
FD |
Tracet |
Tracé, Trachet, -é, -e(z), -ait: Dim. van Ofr. trace: pad, wegel, spoor. PlN. Vgl. Mvl. TN Padelin (DEBR. 1970). ±1300 Bertous Tracés, Artesië (BOUGARD); 1394 Nicaise Trachet, Chauny (MORLET); 1710 Martin Trachet/Trachez, Menen (COUSS.).
|
FD |
Tracet |
Tracé, Trachet, Trachait, Traché, Trachez. 1279 «li feme le fil Tracet» Comptes-Mons, 1280 «Fastreis Traces de Naweroules» PolyptLiège, 1295-1302 «Bertous Tracés» ImpôtArtois, 1394 «Nicaise Trachet» Chauny; probabl. dimin. en -et de fr. trace, cf. norm.-pic. trache ‘sentier’.
|
JG |
Trachet |
Proven. De Racket. N. de terre rèche (Dimin. de tache, rêche, ,,rude, âpre », wallon). Comp. : Tréger, Ra(c)hière.
|
EV |
Tracht(e) |
D.PlN.
|
FD |
Trachte |
Proven. Tracht (Dép. Hees-tert), Trechtenberg, ..Colline de Tracht ».
|
EV |
Tracts |
Uit Tsraets, gen. van de Raet. 1347 Jan Traetse, Tn. (C.BAERT); 1434 Henric Traetszen, Tn. (HB 759). – Lit.: F. CLAES, Defamilienaam Tracts. Nk. 33 (2001), 231-232.
|
FD |
Traelen, van |
zie (van) Straelen.
|
FD |
Traen |
Tran, au génitif: Traens. Moy. néerl. traen ‘larme, goutte; huile de poisson’ : surnom d’après l’état d’âme de qqn ou bien surnom de vendeur d’huile de poisson [FD].
|
JG |
Traen(s) |
Tran: BN naar iemands tranerige gemoeds- gesteldheid. Vgl. D. Trân. 1398 Goesin Traen, Wg. (DEBR. 1970).
|
FD |
Traes(t) |
zie Terras.
|
FD |
Traey |
Onduidelijk. 1303 van Margrieten Hughe Trays, IJzendijke (VERKEST); 1548)003 Tray, Ktr. (OLV).
|
FD |
Träger |
Treger: D. BerN Trâger: drager.
|
FD |
Tragnée |
Tragnee, Traignée, Traignee (NF hennuyer). Nom d’origine, p.-ê. (Levai-) Trahegnies, w. tragnére, 868 (copie 15e s.) «Traignies» (Ht), cf. 1286 «Gilles de Trahegnies», «Jakèmes de Trahegnies» CartBinche.
|
JG |
Tragnée |
V. Trognée.
|
EV |
Trags |
zie Traks.
|
FD |
Trahé |
Afl. van Ofr. traire < Lat. trahere: trekken (vêle bet.). 1306 Guiart Trahet, Senlis (MORLET).
|
FD |
Trahin |
1552 « Magdeleine Trahen» Subsides-Namur, 1554 «Henry de Trahen» BourgNamur; nom d’origine, sans doute Trehet, w. Trèyè, anc. «Trehain, Trehen» (BTD 49, 1975, 81); sinon, p.-ê. surnom: w. nam. trayin ‘bruit, vacarme; (vie de) débauche’.
|
JG |
Trahin |
PlN Trehet in Warisoulx (N): Tréhain. 1554 Henri de Trahen, Namen (J.G.).
|
FD |
Traina(r) |
Afl. van ww. traîner: slepen. Dus: sleper.
|
FD |
Traîneau |
Traisnel. 1365 «Leurench Trayniaul taneur» TailleMons; fr. traîneau, anc. fr. trais-nel, surnom de conducteur ou de fabricant de traîneaux (Dauzat 575). Secondairement, nom d’origine, ainsi Traignaux à Villers-Deux-Églises (Nr).
|
JG |
Traisnel |
Traîneau, Traneeuw: Ofr. trainel, Fr. traineau: siée. BerBN. 1365 Leurench Trayniaul, Bergen (J.G.).
|
FD |
Trajber |
Zie Treiber.
|
FD |
Trajman |
Ontrond < D. Treumann: trouwe man. Trajn: Metr. Grafie voor Trein, korte vorrn van Katrein: Catharina. Zie Threinen.
|
FD |
Traks |
Proven. Tracht (Dép. Hees-tert).
|
EV |
Traks |
Trags: Wsch. gen. van D. Track, Drack, Drache: draak. BN, huisnaam. Vgl. Draeck(x).
|
FD |
Tralbaut |
Patr. Germ. VN op -boud?
|
FD |
Tralbaut |
Probabl. d’un anthrop. germ. en -bald.
|
JG |
Tram |
Patr. i. Korte vorm van Tristram, var. van Tristan (zie i.v.). 1418 Tryestram Mahieu; 1431 Tram van Outrive, Ktr.; 1395 Woutre Trams wijf, Zwevezele; 1398 Tram Wine, Gullegem (DEBR. 1958,1970). – 2. Korte vorm van Germ. VN Bertram. 1571 Tram Vincke = 1572 Bertram Vincke, Ing. (med. R. De Clercq, Cent).
|
FD |
Tramasure |
Detramasure, Tramaseur, Tramacere: PlN Tramasure in Opzullik (H): voorbij het huis. 1287 Biertrans de Tramasure, Opzullik (CACa).
|
FD |
Tramasure |
Proven. ,,Trois masures ». Comp. : Dreihütte, Driehuysen, ,,Trois huttes, trois maisons ».
|
EV |
Tramasure |
Tramaseur. 1417 «Jehans de Tra-masure» PolyptAth; nom d’origine: Tramasure, à Silly (Ht). Trampont, cf. Trimpont.
|
JG |
Tramcourt |
Trancourt: PlN Tramecourt (PdC). 1432 Joh. Tramecourt (MULI); 1455 Anthonium de Tramecourt, Pop. (SBP).
|
FD |
Trameri |
zie Tremmerie.
|
FD |
Tramet |
BN Dim. van PlN Tramerie. 1465 Jean delà Tramerie dit Tramet, Atrecht (VS 1992,392).
|
FD |
Trampont |
zie Trimpon(d)t.
|
FD |
Tran |
cf. Traen.
|
JG |
Tran |
Proven. V. Tremble.
|
EV |
Tran |
zieTraen(s).
|
FD |
Tran(n)oy |
Tranoit, zie De Trannoy.
|
FD |
Tran(te)saux |
zie Trentesaux.
|
FD |
Tranain |
NF de Mouscron, en provenance de Écurie (PdC), d’origine incertaine.
|
JG |
Trancart |
Tranchard, Trensaert: Afl. van Pic. tranquer, Fr. trancher: snijden. BerN.
|
FD |
Trancez |
zie Tranchet.
|
FD |
Tranchant |
Fonction féodale, ,,Ecuyer tranchant » (Qui découpait la viande). Variantes : Tranchent, Trenchant.
|
EV |
Tranchant |
Trenchant, Letranchant: Afl. van ww. trancher: snijden. BerN De Snijder. 1271 Johans li Trenchans, Luik (AVB); 1335 Colay le Trenchan, Luik(SLLIII).
|
FD |
Tranchant |
Trenchant. Ellipse d’fécuyer) tranchant (qui découpait la viande) (Dauzat 575). Cf. aussi 1227 «Huon le Trencant» Chir-Tournai, 1266 «Helaine Trencant» Chartes-Hainaut, ainsi que: 1272 «Willelmus Tran-chet» PolyptVillers.
|
JG |
Tranchard |
zie Trancart.
|
FD |
Tranchet |
-ez, Trancez, Transe, -ez, Trangez: Dim. van tranche: snee, moot, plak. BerBN. Vgl. Trancart, Tranchant. 1272 Willelmus Tranchet, Villers-la-
|
FD |
Trancheur |
Afl. van trancher: snijden. BerN. Vgl. Trancart.
|
FD |
Trancheur |
Nom de métier: anc. fr. trancheor ‘celui qui tranche, qui coupe; mineur, sapeur’ ou bien ‘celui qui découpe les viandes’ Gdf 8, 11 [MH] ; comp. le précédent.
|
JG |
Tranchon |
Transon, Trenson, Trinson, Trancoen, Traccoen, Trackoen: i. Ofr. tranchon, trançon, Pic. trancon: snee, moot, stuk > Mnl. trensoen, trenchoen: stuk, splinter. BN of BerBN. Vgl. Tranchet. 1728 J. B. Tracoen, Herzele FV (VERGR. 1972). – 2. Evtl. PlN Trenchon in Esplechin (H). -3. Sommige vormen kunnen op Tronçon teruggaan.
|
FD |
Trancourt |
Nom d’origine: Tramecourt (PdC).
|
JG |
Trancourt |
zie Tramcourt.
|
FD |
Traneeuw |
zie Traisnel.
|
FD |
Trangez |
zie Trancez.
|
FD |
Trannoy |
Tranoit, Tranoy. 1602-3 «Baulduin de Tranoy» TerriersNamur; nom d’origine: Tran(n)oy à Quaregnon (Ht), Trenoy à Saint-Denis (Nr), etc. ; cf. aussi de Trannoy.
|
JG |
Tranoy |
V. Tremble.
|
EV |
Tranquilli(n) |
BN: rustig.
|
FD |
Transe |
-ez, zie Tranchet.
|
FD |
Transon |
Trenson. Surnom: anc. fr. tronçon ‘morceau, tranche’, ‘un peu, un brin’ FEW 13/2, 338b.
|
JG |
Transon |
zie Tranchon.
|
FD |
Trantes |
Fr. trente: dertig? Vgl. D. Dreisziger.
|
FD |
Trap |
1. Proven. Trap, ,,Escalier ». Caractér. d’une habitation. Synon. : Van der Trappen. N° 248. — 2. V. Trappeniers.
|
EV |
Trap(p)eniers |
Mnl. drapeniere, trapeniere: lakenwever. Vgl. Drappier. 1380 Guillaume van der Haghe den drapenier, Cent (V.LAN); 1632 Henricus Trappenier, Wambeek (MUL V).
|
FD |
Trap, (de) |
Trapp(s), Trappen(s), Straps: BN voor iemand die trapt, stampt? Vgl. Trappers. 1390 Nicholaum Traps; 1445 van Peteren Trappe = 1446 van P. Trappen; 1499 Steven Trap, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Trapenard |
Afl. van Fr. trape: val, valstrik. BerN voor de maker ervan, iemand die valstrikken legt. 1783 Guillaume Trapenat (vader van) Antoine Trapenard, Cantal (PDB).
|
FD |
Trapmann |
Trepman: Afl. van Trap.
|
FD |
Trappe, van |
van (der) Trappen, Tertrap, Wantrappe: PlN: plaats met trappen. 1289 Renerus de Trappis, Mtr. (CVD); 1316 Ghilijs vanden Trappen, Diest (CLAES 1983); 1404 Ermgart vander Trappen, Helmond (HB 429); 1584 Michiel van Trap, Aw. (AB).
|
FD |
Trappeniers |
Nom de métier (au génitif) : moy. néerl. drapenier, trapenier ’tisserand de draps’ [FD].
|
JG |
Trappeniers |
Proven. ,,De la Trappe » (Abbaye). Trappe, Dép. Achel, Grammont.
|
EV |
Trappens |
zie Turpin, Trap.
|
FD |
Trappers |
BN voor een trapper, die trapt, stampt. 1429 Heinrick Trappaerts, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Tras |
zie Terras(se).
|
FD |
Trasenster |
Nom d’origine: Trasenster, à Frai-pont (Lg).
|
JG |
Trasenster |
PlN in Fraipont (LU).
|
FD |
Trasenster |
Proven. Dép. Fraipont.
|
EV |
Trassart |
Trassard, Trassaert, Tratsaert (forme flam.). NF essentiellement flam., pro-babl. dérivé en -art de l’anc. fr. trader, pic. trach(i)er ‘effacer, rayer; aller sur la trace de; fouiller, etc.’ [FD].
|
JG |
Tratsaert |
Trassaert, -ard, -art, Trasschaert, Stratsaert: Afl. van Mnl. traetsen: dansen (vgl. Dansaert) of Ofr. tracier, Pic. tracher, Fr. tracer: dwalen, dolen, trekken, reizen. 1281 Petrus Trachars; 1328 Hannin Trachard, Ip. (BEELE); 1298 Pieter Trachard, Kales (GYSS. 1963); 1394 Andréas Traetsaerts, Tg. (TYTGAT); 1501 Jan Traessaert, Bissegem; 1593 Lauwers Traetsaert, Beveren-Leie (KWÏÏ).
|
FD |
Trau |
zie Truy(e).
|
FD |
Traub(e) |
D. Traube: druif. Vaak huisnaam. 1335 Joh. zem Truben, Kleinbasel (BRECH.).
|
FD |
Traufetter |
D. FN Trautvetter: lieve neef. BN. 1490 Jodocus Trutvetter, Eisenach (BRECH).
|
FD |
Traufler |
Trauffler (NF lux). Peut-être forme lux. du mot w. liég. (ard.) troujleû(r), celui qui extrait la tourbe.
|
JG |
Traus |
Traut. 1. Proven. Trooz (Dép. Forêt-lez-Chaudfontaine). — 2. V. TRUD (Truz, Trud).
|
EV |
Trausch |
Trauscht (NF lux.). Probabl. var. régionale d’ail. Trost, souabe Traust, surnom de qqn qui console [FD]. Comp. Troost.
|
JG |
Trausch(t) |
zie Trost.
|
FD |
Trautes |
NF d’origine obscure, p.-ê. alsacien.
|
JG |
Trauttmansdorff |
PlN Trautmannsdorf in Stiermarken.
|
FD |
Trautzsch |
Patr. O.-D.-Slav. vorm van een Germ. thrûth-naam, D. Traut- (NAUMANN).
|
FD |
Trauwaen |
1. V. TRUD. — 2. V. Trojan.
|
EV |
Trauwaen |
zie Trouwaen.
|
FD |
Trauwaert |
Trouwaert. Adaptation flam. dans la région d’Audenarde et Renaix du NF Dr(o)uart [FD].
|
JG |
Trauwaert |
zie Trouwaert.
|
FD |
Trauwkens |
zie Troykens.
|
FD |
Travailleur |
Car. mor. ,,H. actif ».
|
EV |
Travers |
Ofr. travers: oversteekplaats, doorgang, recht van overpad. PlN of BerBN voor de inner van het doorgangsgeld. Vgl. Traversier. 1404 Jaquemart de Travers; 1438 Pierre Travers, Laon (MORLET).
|
FD |
Travers |
s.d. «domini Johannis de Traviers» ObitHuy, 1290 «Conrad Travers» Dettes-Ypres; probabl. anc. fr. travers ‘droit de passage’, cf. le suivant et Travet.
|
JG |
Traversier |
-in: Ofr. traversier: inner van het doorgangsgeld. Vgl. Travers.
|
FD |
Traversier |
Surnom: anc. fr. au traversier ‘de travers’, moy. fr. traversier ‘contraire, hostile’ FEW 13/2, 221a (avec d’autres sens techniques).
|
JG |
Travet |
Anc. fr. travet ‘petite poutre’, surnom de charpentier (Dauzat 576) ou moy. pic. travez, «travers» ‘droit de passage’, cf. Travers.
|
JG |
Traweels |
Mnl. truweel, trouweel: troffel. BerBN van de metselaar. Vgl. Fr. FN Truel(le). 1633 Trouweel, Colijnsplaat (PDB).
|
FD |
Traxler |
zie Drechsel.
|
FD |
Tré |
Tre, zie Detré.
|
FD |
Tré |
Trée. Peut-être nom d’origine : Maastricht, w. arch. tré (Limbourg holl.).
|
JG |
tre- |
Forme dialectale de Outre (Latin, Trans-). Proven. Tré- -cat, -ger, -basse, -hourd, -is, -miseaux, -pagne, -pan, -teks, -tenre, -vis, «Outre- -Castre (Château-fort »), -Gers (Rivière), -basse (,,Fourré »), -Our (Rivière), -Yssche (Rivière), -Musseau («Endroit moussu »), -Banne («Terrain banal »), -Bande (Rivière; comp. : Dautrebande), -Tixhe («Pays thiois ») ou -Tige (Derrière le Tige, Dép. Basse-Bodeur),- -Tenre, («Dendre »), -Vesse (Rivière). (Trétenre, Dép. Isières, Tresfontaine, ,,Au-delà de la fontaine », altéré en Troisfontaine). V. d’Outre.
|
EV |
Tre(d)e |
Proven. ,,Marche d’escalier ». Caractérist. d’une habitation.
|
EV |
Tréau |
Treau, zie Dutriau(x).
|
FD |
Treber(t) |
Tréberft): Afl. van PlN Treben (SL, TH).
|
FD |
Trebitsch |
Slav. PlN Trebitz (BB, SA), Trebiz (Tsjechië), Trebitsch.
|
FD |
Trécat |
Trecat, p.-ê. aussi Trelcat. Var. de Tricart, Tricat.
|
JG |
Trécat |
zie Tricart.
|
FD |
Trech, de |
Var. van De Troch?
|
FD |
Treckels |
zie Trekels.
|
FD |
Trecker |
zie Trekker.
|
FD |
Tredé |
Trede(z), Trédez: Wellicht var. van de Fr. FN Tridet: kleine lijster (DNF).
|
FD |
Tredez |
Trédez, Tredé. NF bien attesté au 17e s. dans le départ, du Nord (GeneaNet), d’origine incertaine (nom composé avec trois »!).
|
JG |
Trée |
Tree, zie Detré.
|
FD |
Tree(c)k, van |
PlN Den Treek (Leusden, U).
|
FD |
Treeftman |
BerN van de treeftmaker, de smid die de ijzeren drievoet voor de haard of de keuken smeedde (LIND. 1964).
|
FD |
Treel, van |
zie van Driel.
|
FD |
Treels |
Adaptatie van Treilles.
|
FD |
Trefaut |
Sans doute var. de Triffaux, etc.
|
JG |
Trefaut |
zie Truffaut.
|
FD |
Treffer |
Treffers. Probabl. NF ail., d’origine obscure.
|
JG |
Treffer(s) |
D. BN voor een vaardig vakman, die de spijker op de kop treft, die trefzeker is. Vgl. D. Treffeisen.
|
FD |
Trefois |
Tréfois, cf. Triffoy.
|
JG |
Tréfois |
Proven. Tré- ou Triff- -ois (Plus L.D.), ,,Fouillis, fourré ».
|
EV |
Tréfois |
Trefois, Treffot, Triffois, Dut(ri)foy, Trif(f)oy: PlN Triffois/Trifoy in Roy (LX), Trifois in Marchin (LU), Triffoid/Trifois in Vierset (LU), Tréfois (Marne). 1717 Hub. Tréfoy, Ramillies-Aw. (AP).
|
FD |
Treger |
zie Träger.
|
FD |
Tréguier |
. Peut-être NF importé de Breta- gne: Tréguier, chef-lieu de canton des Côtes-d’Annor [MH].
|
JG |
Tréguier |
Treguïer, Tregier: PlN Tréguier (Côtes-du-Nord).
|
FD |
Trehou |
Trehout, Tré-, Tréhoux, -ourd. 1275-76 «Jehans de Trehout li mierchier», 1279-80 «Pieres de Trehout», 1280-81 «Simons de Trehout li moulekiniers» RegToumai, 1284 «feme Jeh. de Trehourt», 1319 «Colard de Trehout» NécrArras; nom d’origine: Trehout à Vitry-en-Artois (PdC).
|
JG |
Tréhout |
-hou(x),-hourd,Trehout, -hourd,Thréhout, Trihou, Trijho, Tryho(u), Trioux: PlN Tréhout in Vitry-en-Artois (PdC). 1284 Jehan de Trehourt; 1319 Colard de Tréhout, Atrecht (NCJ); 1280 Henri de Tréhout (DF XV); 1579 Greg. Trehou, Antoing- Aw. (AP).
|
FD |
Trei(s) |
Treye: Wellicht Ofr. treie: lijster. BN. 1390 Dankard Trey; 1398 Wouter Trey, Bettekin Treys, Zwevezele (DEBR. 1970). Treisignies, zie De Trazegnies.
|
FD |
Treiber |
Trajber: D. BerN van de veedrijver, varkenshoeder.
|
FD |
Treibich |
Ook Treibic(k), Trebic, var. van Trebitsch.
|
FD |
Treier |
Var. van D. Dreier, Drayer, Dreher. BerN van de houtdraaier. Treigner, zie Threinen.
|
FD |
Treigner |
cf. Treinen.
|
JG |
Treille(s) |
Ofr. treille: traliewerk, latwerk, omheining. PlN Treille (Bouches-du-Rhône), Treilles (Aude, Loiret). Vgl. Detrille.
|
FD |
Treinen |
Treigner (forme altérée). Cf. an X «Treigner Henry» Saint-Léger; aphérèse de la forme ail. du prénom Catherine (P. Mathieu, BTD 61,59-60).
|
JG |
Treinen |
zie Threinen.
|
FD |
Treis |
zie Threis.
|
FD |
Treisignies |
cf. Tresignie(s).
|
JG |
Treitels |
Particularité d’une famille. Drietals, ,,Trio » (de fils). Synon. : Triaen (Driën) et Dedry.
|
EV |
Treize |
(NF liégeois). Pour Dauzat 578, surnom de percepteur d’un impôt (13e partie de la chose imposée), cf. Troisier; pourrait être aussi le surnom d’un des membres du conseil de justice appelé les tre(i)zes (à Metz notamment) FEW 13/2, 234b. E. Renard (BTD 26, 283) évoque aussi la possibilité d’un nom d’enseigne, cf. 1789 «Au Treize États de l’Amérique», ce qui impliquerait un NF tardif.
|
JG |
Treize |
Treizons, Troison, Troisi(er), Troïzi: Fr. treize, dial. treize en afl.: dertien. Vgl. D. Dreizehn(er). Lid van een groep of gild van 13. Treizel, zie Tréselle.
|
FD |
Trekels |
Triekels, Treckels, Trickels: Mnl. trekel: pin van eg of sleep. BerBN voor de maker van trekels. 1356 Aert Trekel, Bs. (PEENE1949); 1426 Heinricus Trekels de Welins (MULI).
|
FD |
Trekels |
Triekels, Trickels. 1356 «AertTrekel» Bruxelles; moy. néerl. trekel ‘cheville de herse’, surnom métonymique de fabricant de herses [FD].
|
JG |
Trekker |
Trecker: Mnl. trecker: die (een wapen) trekt, baggerman, dief, die de wol over de kaarde trekt, wolkammer. 1397 Boudein le Treckere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Trélachaud |
Tré- (NF montois). Peut-être dérivé péjoratif en -ard/-aud du verbe w. (Namur, Charleroi) trèlacî, moy. fr. entrelacftiJierfEW 5, 179a, surnom de tresseur (de mannes en osier par ex.) ou à portée métaphorique.
|
JG |
Trelcat |
cf. Trécat?
|
JG |
Trem(m)erie |
Tremmery, Trémérie, -ic, Detrem(m)erie, Trameri: PlN Trémery (Moselle), Tramery (Marne), La Tramerie in Busnes en Robecq (PdC), Tremmerie in Mkr. 1224 Balduinus de Trameries, Mkr. (DEBR. 1980); 1249 Rogerius de Trammeries; 1490 Jan de la Tramerie, Mkr. (DF XV); 1673 Joos Tremmerij, Ktr. (KW). Zie ook Tramet.
|
FD |
Tréma |
ult.Trémeau: Wellicht < Ofr? tremeler: frauderen, knoeien, bedriegen. BN. 136 e. Ancel Tremaus, Laon (MORLET).
|
FD |
Trémault |
Tremault. Pourrait se rattacher à l’anc. fr. tremeler, w. trèmèler ‘tricher, tromper’ FEW 6/2, 162b, comme surnom de tricheur (Dauzat 577).
|
JG |
tremble |
N. d’arbre. Dialecte : Tran ou Treyane. Collectif : Tremblate. Dialecte : Tranoy. Proven. Variantes : Tran-, Trembl-, Trén-, Tren–aye, -et, -oy(e). Du Tran(n)–ois, -oit.
|
EV |
Tremblez |
Tremblé, Tremblay; Trembloy, w. nam. Tremblwè. 1176 « Franco de Trembloit», 1267 «Lambins de Trembloit» CartOrval, 1611 «Simon de Tremblois» DénFlorenville; nom d’origine : Trembloit, équivalent de fr. tremblote.
|
JG |
Trembloy |
Tremblay, -é, -ez,Trombloy: Verspreide Fr. PlN Tremblay en Tremblois < Lat. tremuletum: plaats waar ratelpopulieren, espen groeien. 1388 Pierre du Trambloy; 1383 Guy du Trembloy = du Tremblay (MARCHAL). Trembloit bij Orval (LX): 1267 Lambins de Trembloit, Orval (CAO).
|
FD |
Tremea |
It. FN (PDB)? Of Naams voor Trémeau, zie Trémault.
|
FD |
Tremerie |
Trémerie, Trémérie, Tremmerie, Tremmery. 1224 «Balduinus de Trameries» Mouscron; nom d’un fief, d’une seigneurie à Mouscron; cf. aussi Detremmerie.
|
JG |
Trémer–ie |
-y. Profess. Tramerie, ,,Atelier de tissage ».
|
EV |
Trémiseau |
Tré-, Trémiseaut, -eaux. Probabl. dérivé (non attesté par la lexicographie) de moy. fr. tremir ‘trembler’ FEW 13/2, 238a.
|
JG |
Tremiseau(t) |
-eaux,Trémiseau(t), -eaux: Wsch. vervorming van Trensaux, Trentesaux.
|
FD |
Tremont |
Trémont (NF fréquent au G.D. Lux.). Nom d’origine: p.-ë. Traimont, à Witry (Lx) ou Trémont (Meuse).
|
JG |
Trémont |
Tremont: PlN Trémont (Maine-et-Loire, Orne, Meuse) en in Noyales (Aisne). 1349 Maroie Tremont, Dk. (TdT).
|
FD |
Tremouroux |
Trémouroux, w. nam. Trimourou. 1289 «Clemenche de Tremonrous [= -ou-rous?]», 1294 «Jehans Mallars de Tremourues» CensNamur, 1449 «Gilot de Tremouroux» Fra-nière, 1795 «Pierre Tremouroux» Bourg-Namur; nom d’origine : Tremouroux, à Franière (Nr).
|
JG |
Trémouroux |
Proven. Dép. Franière. ,,(Ou)tre marais ». (Dialecte).
|
EV |
Trémouroux |
Tremouroux: PlN Tremouroux in Franière (N). 1449 Gilot de Tremouroux, Franière (J.G.).
|
FD |
Trempent |
Proven. Trimpont (Dép. Everbecq et Papignies).
|
EV |
Trempon(t) |
zie van Trimpon(d)t.
|
FD |
Trempont |
Trempon, cf. Trimpont.
|
JG |
Trempst, den |
zie (den) Temst.
|
FD |
Trenchant |
cf. Tranchant.
|
JG |
Trenchant |
V. Tranchant.
|
EV |
Trenchant |
zie Tranchant.
|
FD |
Trenchon |
Proven. Dép. Esplechin.
|
EV |
Trenet |
Patr. Wellicht dim. van Germ. tragin-naam, zoals Traginardus (MORLET I). 1327 Jehan Trenet, Chauny (MORLET). – 2. Metathesis van Ternet.-
|
FD |
Tren–et |
-oye. V. Tremble.
|
EV |
Trenkel |
D. Tränkle, dim. van Trank. BN voor een drinkebroer.
|
FD |
Trenker |
Car. mor. (Dialecte). ,,Trin-queur, buveur ».
|
EV |
Trenoye |
Detrenoye: PlN Trenoy in Itter (WB), St-Denis (N). 1440 Jan Trenoit, Ktr. (BAELDE); 1572 Lucas de Tresnoit, Pamele (V.BUTS.). Zie ook De Trannoy.
|
FD |
Trenoye |
Nom d’origine: Trenoy, à Ittre (BrW).
|
JG |
Trensaert |
zie Trancart.
|
FD |
Trenson |
cf. Transon.
|
JG |
Trenson |
zie Tranchon.
|
FD |
Trent(e)ler |
Trinteler: BN D. Trendler, Ndl. drentelaar: treuzelaar.
|
FD |
Trentecuisse |
(NF attesté à Sovet-Ciney, mais aussi en Meurthe-et-M.). 1748 «Gille Trente cuisse» Nandrin; p.-ê. de fr. trente cuisses (sans -s dans le NF), surnom obscène ou railleur, mais les mentions anciennes lorraines de ce NF à Metz plaident pour une autre explication: 1269 «la maison Girardin Trai-cuisse» = 1281 «la femme Gerardin Trai-coixe» BannrollenMetz, à savoir un composé rtrois cuissesn ou bien même rtire cuissen, cf. DictPatRom II.2. (article à paraître). – Comp., cependant avec le nombre trente (comme nombre magique?), 1341 «la femme Trente ans» Mons (BTD 16, 250), 1502 «Jehan de Haspre dit Trente et ung [nom d’un jeu de cartes?]» AidesHainaut.
|
JG |
Trentecuisse |
BN Trente cuisses: 30 billen?
|
FD |
Trenteler |
Trinteler. Surnom: cf. néerl. drente-laar ‘flâneur, traînard’ ou bien var. de Tinteler, avec r épenthétique [FD].
|
JG |
Trentels |
Wellicht D. FN Trendel, Tri(e)ndel: drentelaar, treuzelaar (GOTTSCHALD). Of Mnl., Ndd. trendel: schijf, pannenkoek, eierkoek.
|
FD |
Trentesaux |
-seau(x), -saus,Tran(te)saux: Trente sous: dertig schellingen. Vgl. Fr. Trentelivres, D. Dreifiigmark. 1443 Lotart Trentesolz, Dk. (TTT); 1556 Thomas Trentesolz, Ktr. (KW).
|
FD |
Trentesaux |
Trenteseau, Trentcseaux (NF tour-naisien). Probabl. surnom: w., pic. trinte sôs ‘trente sols’ (Legros, BTD 27, 134).
|
JG |
Trenteseaux |
Proven. N. de terre, identifiée par la redevance du tenancier. Trente seaux (par an).
|
EV |
Trentin |
Afl. van Fr. trente: dertig. Vgl. Trantes. 1408 1408 Fierin Trentin, Ninove (VANGASSEN).
|
FD |
Trépagne |
Tre-. NF attesté au 17e s. dans les Yvelines et dans la Somme (GeneaNet), cf. ensuite 1733 «Pierre Trépagne», 1768 «Jean-Joseph Trepaigne» BourgNamur; nom d’origine : la Trépagne, NL non habité à Gratibus (Somme).
|
JG |
Trépagne |
Trepagne, Trépant, Trepant: BN voor een lawaai- of ruziemaker < Ofr. trepignier: lawaai maken; trepaignon: gekrakeel, lawaai.
|
FD |
Trépant |
Tre-. NF attesté dans le Nord (Trépan, 1680) et la Somme (Trépant, 1731) (GeneaNet) ; surnom métonymique (par ex. de médecin chirurgien), du moy. fr. (d’origine provençale, dp. 1490) trespan, trépan ‘instrument chirurgical en forme de tarière, avec lequel on perce les os’, mais aussi ‘vilbrequin’, outil de tailleur de pierre, de serrurier, etc. FEW 13, 246b-247a, avec -t final analogique; ou bien part, présent de l’anc. fr. treper ‘frapper du pied en signe de joie ou d’impatience, sauter, danser’ , mais aussi ‘fouler aux pieds’ [e.a. à Perwez] (BrW), ‘trépigner, marcher lourdement, etc.’FEW 17, 364b.
|
JG |
Trepman |
zie Trapmann.
|
FD |
Trescher |
zie Drescher.
|
FD |
Tresegnie |
Treseignies, Treseni, Trésignie, Tresignie, Trésignies, Tresinie, Treisignies, Trézegnies, Trezegnies, Trezenies, Tresnie, etc. 1286 «Symons de Trasegnies» Cart-Binche, 1502 «Maroie de Trasegnies», 1703 «Nicolas Tresegnies», 1727 « Gaspart Traisse-gnie» BourgNamur; nom d’origine: Traze-gnies (Ht).
|
JG |
Trésegnie |
Treseignies, zie De Trazegnies.
|
FD |
Treselle |
Tréselle. 1256 «feme Jehan Trezella», 1268 «Jehans Trezele», 1285 «Jakes de Trezele» NécrArras, 1295-1302 «Wibers de Trezele» ImpôtArtois; soit surnom: anc. fr. tresel ‘subdivision d’une once’, ‘sorte de tonneau’ [FD], soit nom d’origine, ainsi Trézelles (Allier).
|
JG |
Tréselle |
Tréselle, Treizel: 1. Ofr. tresel: onderdeel van een ons; soort ton. BerBN. 1256 feme Jehan Trezella; 1268 Jehans Trezele; 1344 Margot Trezelle, Atrecht (NCJ); 1606 Carolus Trezel, Cysoing (CAC). – 2. PlN Trézelles (Allier). 1285 Jakes de Trezele, Atrecht (NCJ); 1298 Johanne de Trezele, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Tréseni |
Trésignie(s),Trésini(e),Tresnie,Tresonie, zie De Trazegnies.
|
FD |
Trésignies |
Proven. Trazegnies (Loc). Variantes: Trézenies.
|
EV |
Tresnie |
cf. Trésignie(s), etc.
|
JG |
Trespeuch |
Trespure: PlN in Saint-Chamant (Corrèze): drie heuveltjes (DAUZAT), drie putten (DNF).
|
FD |
Trespure |
NF d’origine incertaine, p.-ê. à lire très pure, comme nom d’enfant trouvé? Pour le composé, comp. 1449 «Jehan le Tresdoulx» AidesNamur.
|
JG |
Tresseniers |
zie De Trazegnies.
|
FD |
Tresy |
PlN Treuzy (Seine-et-Marne)? Of < Trésini?
|
FD |
Treude |
zie Trude.
|
FD |
Treuen |
zie Truye.
|
FD |
Treunen |
zie Troonen.
|
FD |
Treus, van |
zie Detroye.
|
FD |
Treut(t)ens |
V. TRUD.
|
EV |
Treut(t)ens |
zie Truttens.
|
FD |
Treutenaere |
FN in FV. Afl. van Wvl. treutelen: treuzelen, traag werken. BN.
|
FD |
Treutens |
Treuttens, cf. Truttens.
|
JG |
Trêve |
Proven. 1. Trêves (Loc. allem.). — 2. De Rêves (Loc). Nos 79, 209.
|
EV |
Trêve |
Trêve, etc. Nom d’origine: Trêves (Rhénanie-Palatinat).
|
JG |
Treve(s) |
Trêve, Trêve, Trêve, Trives, Tri(e)f, de Trif(t), de Trèfle. PlN Trêve < Lat. trivium: driesprong. Vgl. Dutrève (DNF). – 2. PlN Trêves, Fr. naam van Trier (RP). De Trèfle is hypercorrect.
|
FD |
Trevels |
zie Tribel(s).
|
FD |
Tréville |
Treville: PlN (Aude).
|
FD |
Trevis |
Trévis. NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse, attesté à Philippeville depuis 1788 (GeneaNet), sans doute en provenance de France (Ar-dèche, Hte-Loire, etc.).
|
JG |
Trévis |
Proven. 1. V. tre-. — 2. Tré-vise (Loc. ital.).
|
EV |
Trexler |
zie Drechsel.
|
FD |
Trey, de |
zie Detrey.
|
FD |
Treye |
zie Trei(s).
|
FD |
Treze(g)nies |
zie De Trazegnies.
|
FD |
Trézegnies |
Treze(g)nies, cf. Trésignie(s), etc.
|
JG |
Trézenies |
V. Trésignies.
|
EV |
Trézeux |
NF attesté dans l’Aisne et les Ardennes au 18e s. (GeneaNet), à rapprocher probabl. de anc., moy. fr. tresel ‘fraction de l’once’, etc. ou de fr. (rég.) tresel, -eau ‘tas de 13 gerbes’, etc. (ou sens voisin) FEW 13/2, 235a.
|
JG |
Trgo |
zie Trigaut.
|
FD |
tri |
trixhe, trieu. ,,Terrain en friche » (Flam. : Driesch). Diminutifs : Tri- -quet, -cot, Trichaux, Trillet, Trigault et avec second diminutif : Trigalet. Proven. Variantes : De- -try ,-trixhe, Du-trieu(x). -Tri(c)quet, Tricot(é), Triau, Trig- -o, -aux, -au(l)t, -alet, -alez. Composés Tri- -court, -coutre, ,,Ferme-, Culture- -du Tri ». |
EV |
Triaen |
V. Treitels.
|
EV |
Triaen |
zie Truwant.
|
FD |
Triaille |
NF hennuyer d’origine obscure, à rapprocher du suivant?
|
JG |
Trial |
Triau. NF attesté à Mourcourt dès 1657 (GeneaNet), sans doute d’origine toponymi-que, cf. par ex. Triaut, à Arc-Ainières (Ht) [en France, les NL Trial sont plutôt du sud-est (Gard, Hérault)]; Morlct 938 propose ‘tas de gerbes’ comme explication de ces NF.
|
JG |
Trial |
Triau: Stel schoven (DNF)? PlN Triaut in Arc-Ainières (H).
|
FD |
Triangle |
Fr. triangle, avec nombreux sens dérivés FEW 13/2,250.
|
JG |
Triangle |
Triangel: Fr. triangle: driehoek. PlN (Seine-et-Marne), in Killem (FV) en Mkr. (H) (DF XV).
|
FD |
Triau |
cf. Trial.
|
JG |
Triau |
zie Trial.
|
FD |
Tribak |
D.PlNTribach?
|
FD |
Tribeche |
En supposant une finale originelle -é(e), p.-ê. nom d’origine: Tripsée, à Meux (Nr), cf. 1289 « Williames de Goey c’on dist de Tribecees», «Godefrois de Tribechees» CensNamur.
|
JG |
Tribeche |
FN uit de Maghreb (PDB).
|
FD |
Tribel |
au génitif: Tribels, Triebels. 1296-1302 «Robin Tribel/Trible» ImpôtArtois, 1398 « Calle Tribels » Egem (Tielt) ; surnom qui peut être d’origine fr. : anc. fr. trible ‘fourche à trois dents’ ou moy. néerl. tribbelen ‘trottiner’ ou tribbel ‘sonnerie de trois cloches en accord’ [FD].
|
JG |
Tribel |
ou Beautrix, ,,Beau tri ».
|
EV |
Tribel |
V. tri.
|
EV |
Tribel(s) |
Triebels, Trevels: Ofr. trible, treble: (muziek) in drie stemmen > Wvl. trebbel, tribbel: gelui van drie klokken. 1796 Robin Tribel, Robin Trible, Kales (GYSS. 1963); 1398 Calle Tribels, Egem; 1382 Heinric Tribele, Tielt (DEBR. 1970).
|
FD |
Tribolet |
cf. Triboulet.
|
JG |
Tribolet |
Proven. Tribouillet (Dép. Liège).
|
EV |
Tribou |
Tribout, Triboux. 1279-80 «Theris Tribous» RegTournai, 1286 « Jehan Triboul» = «Jehans Tribous» CartBinche, 1296-1302 «Je-hans Tribous» ImpôtArtois, 1326 «Triboul», 1327 «Juliette fille le dit Triboul», 1327-28 «Tribouls» ComptesMons; surnom: anc. fr. tribal, moy. fr. tribou ‘trouble, agitation’, déverbal de l’anc. fr. tribouler ‘troubler’, au fig. ‘tourmenter’ FEW 13/2, 252b (cf. Dauzat 577). – Cf. aussi 1597-98 «Adrien de Prisée tribouleur des cloches» ComptesNivelles, (cf. Tribel), ainsi que 1289 «Maguins Triboudaine» CensNamur. Dérivés: Triboulois, Tribouilloy. – Tri-bouillier. Cf. moy. fr. triboullier, syn. de triboleor, m. ‘celui tient de mauvaises assemblées’ Gdf 8, 70. – Cf. aussi 1267 «Tribullart» CensHerchies, 1444 «Leuren le bouvier Tri-boulart» AidesNamur. – 1289 «Jehans Tribou-liaus» CensNamur.
|
JG |
Tribouillier |
Tribouilloy, Triboulois. Afl. van Ofr. triboler: kwellen, pijnigen. BN voor een twistzoeker. Vgl. Tribout. 1246 Perron Treboullart, Comp. (MORLET). – 2. Ook klokkenspeler.
|
FD |
Triboulet |
Tribolet. 1272 «lohannes Triboleth» PolyptVillers, 1289 «Jehans Triboles» = «Jehans Triboules» CensNamur, cf. aussi 1280 «Maria Tribolette» PolyptLiège; Triboulet était le nom du bouffon royal de Louis XII, cf. FEW 13/2, 25Ib, d’où moy. fr. triboulel ‘fou, bouffon’.
|
JG |
Tribout |
-ou(x), -oul(t), Trybou, Tribot, Trybus, Tribo(u)let. Ofr. tribol: pijniging, kwelling, tegenspoed. Vgl. Tribouillier. 1350 Johannis Tribolet, Heks (SIX IV); 146 e. Jaquet, St-Thibaut (MORLET); 1385 Christiani Aleydis Tribulets, Tg. (TYTGAT); 1394 Mehault Triboulle, Dk. (TdT). –2. Pair. Germ. boud-naam. Vgl. 959 Trudboldus, Cent (LIND.); Trisboldus (MORLET). 1327 quant Tribouls et se femme furent mort, Bergen (PIERARD); 1341 Willaume Triboul, Bergen (CCHt); 1368-75 Johan Tribout, At. (CHA 60).
|
FD |
Tricart |
Tricat, Trécat, Trecat, Trichard: Ofr. trichard, tricat, Pic. tricard: Fr. tricheur, Ndl. bedrieger, valsspeler. 130 e. Huars Tricart, Laon (MORLET); ± 1300 Jehans Tricard, Artesie (BOUGARD); 1358 Jehans Trichars, Bergen (CSWII); 1392 Ysabel Trikart,Dk.(TdT).
|
FD |
Tricart |
Tricat. 1272 «Alardi Tricart» PolyptVillers, 1280-81 « Theris Tricars» RegTournai, 1286 «Gilles Trikars» CartBinche, 1289 «Ri-nechons Tricars» CensNamur, 1365 «Piere Trichait tellier», «Jehan Trichart le vielle tel-lier» TailleMons, 1369 «Jehans Trikars», 1514 «Pierars Trikart» Ladeuze; surnom: forme pic. de trichard, dérivé péjoratif du v. tricher ‘tromper, ruser’, cf. anc. fr. tricat (adj.) ‘trompeur, fourbe’.
|
JG |
Trice |
Vertryce: Metr. Korte vorm van VN Béatrice. Ver Tryce: vrouw Trice. ± 1300 Trisse Wagelins; Trice Mouse, Artesie (BOUGARD); 1298 Boid vrou Trisen, Kales (GYSS. 1963); 1336 Petrus dictus voren Trisen, Lv. (HM).
|
FD |
Trich(t)veldt, van |
PlN. B.v. Trichterfeldt in Veldwezelt(L)(ZLP).
|
FD |
Trichan |
Surnom : fr. trichant, comp. le précédent.
|
JG |
Trichard |
zie Tricart.
|
FD |
Trichet |
zie Triquet.
|
FD |
Trichot |
Nom d’origine: Trichot, e.a. à Ransart (Ht), dérivé de w. topon. tri(che). Comp.: s.d, «Walteri Trichet» ObitHuy, 1303-7 «Alissan-dre Trichet» PolyptSalzinnes.
|
JG |
Trichot |
zie Tricot.
|
FD |
Tricht, van |
van Trigt. PlN. Korte en oude vorm van Maastricht (NL).+1300 Johan van Trigt van den Meie es loet der heren van Senter Vose van Trigt (OGO); 1356 Willems van Tricht, Bs. (PEENE 1949); 1379 Kerstiaen van Triecht, Diest (HB 368). – 2. PlN Tricht (G) of Utrecht (U).
|
FD |
Trické |
Tricke, zie Triquet.
|
FD |
Trickels |
cf. Trekels.
|
JG |
Trickels |
V. Triekels.
|
EV |
Trickels |
zie Trekels.
|
FD |
Tricknot |
cf. Tricnot.
|
JG |
Tricmont |
cf. Tricnon(t).
|
JG |
Tricn- |
Triquen-. Thème anthropon. tiré de l’anc. fr. trique ‘bâton’ ou bien d’un hypocor. de Henry ou de Thierry, cf. Tricot, Tri(c)quet. » Tricnaux, -iaux, Tricqueneaux, -aux, Tri-queneaux. Dimin. en -en-eau. – Tricnon, -ont, Triquenon, Tricmont. Dimin. en -en-on. – Tricnot, Tricknot. Dimin. en -en-ot, cf. aussi w. liég. trik’noter ‘trottiner’.
|
JG |
Tricn(i)aux |
Tricnon(t), Tric(k)not, zie Triqueneaux.
|
FD |
Trico(t) |
Tricot(t)et, Tricoté, Trichot: Ofr. tricot: stok, dim. van trique < estrique < Mnl. striker: strijkstok. BerBN van de strijker, koren- of lakenmeter. Vgl. Triquet. ±1300 Trikot, Croisilles (BOUGARD); 1315 Pieres Trichos, Dk. (TdT); 1333 Jakemart Trikotin, Bergen (PIERARD); 1335 Jehans Triquoz (MORLET).
|
FD |
Tricot |
Trico; Tricout, Tricoux. 1229-30 «Tricos del Postic» ChirTournai, 1264 «JehansTricos» NécrArras, 1286 «Tiens Tricos», «Andrius et Tricos», «H feme Ansel Tricoul» CartMons, 1597-98 «Guillaume Trico/Triquo», 1608-9 «Englebert Trico» ComptesNivelles, 1780 «Jean Tricot» Charleroi; peut-être simple dimin. en -ot de l’anc. fr. trique ‘bâton’ FEW 17, 258, mais sa fonction de premier nom (en 1229-30) et l’existence de plusieurs dérivés peuvent inviter à y voir un nom personnel, p.-ê. un hypocor. de Henry (comp. Dricot) ou de Thierry. – Peut-être forme fém. : Tricolle. Comp. 1286 «li feme Ansel Tricoul» CartMons. w. Dérivés: Tricoté, -et, Tricottet. – 1333 «Jakemart Trikotin» ComptesMons.
|
JG |
Tricot |
Tricourt, Tricquet, Tricuspidal. V. tri.
|
EV |
Tricourt |
NF du Borinage, cf. 1696 «Marie-Thérèse Tricourt» Strépy-Bracquegnies, 1732 «Catherine Tricourt» Wasmes (FyS); probabl. NF lorrain d’origine toponymique, ainsi Létri-court, cant. de Nomeny (Meurthe-et-M.) ou Le Tricourt, hameau de Pulligny (Meurthe-et-M.).
|
JG |
Tricout |
-oux, -our(t): Afl. van trique; zie Triquet, Tricot?
|
FD |
Tricout |
Tricoux, cf. Trico(t)?
|
JG |
Tricqueneaux |
cf. Tricnaux.
|
JG |
Tricqueneaux |
zie Triqueneaux.
|
FD |
Tricquet |
cf. Triquet.
|
JG |
Tricquet |
zie Triquet.
|
FD |
Tricuspidal |
,,Hôpital du Trixhe ».
|
EV |
Trido |
Tridot. NF attesté à Tihange en 1741, p.-ê. en provenance du Jura et du Sud de la France (GeneaNet); sans doute surnom, d’après dauph., aveyr. trido ‘grive draine’ FEW 13/2, 303b.
|
JG |
Tridy |
Peut-être, avec graphie archaïsante en -y, de fr. tridi, 3e jour de la décade du calendrier républicain, donné à un enfant trouvé ce jour [MH].
|
JG |
Triebels |
Zie Tribel(s). – 2. D. FN Triebel, ontrond < Trübel: Traubel: druifje. Huisnaam.
|
FD |
Trief |
zie Trêves.
|
FD |
Triekels |
Car. mor. Treekhals (Dia- » lecte), ,,H. rusé, farceur ». Suffixe -hais. N° 280. Trienekens. Matronyme. ,,Fils de la petite Catherine ».
|
EV |
Triekels |
cf. Trekels.
|
JG |
Triekels |
zie Trekels.
|
FD |
Triel, van |
zie van Driel.
|
FD |
Trielles |
Wsch. var. van Treilles.
|
FD |
Triempont, (van) |
-Trien-, zie van Trimpondt.
|
FD |
Trienekens |
Metr. Dim. van Triene < Catharina.
|
FD |
Triepels |
Zie Tripels.
|
FD |
Trier, (van) |
Thrier. PlN Trier (RP). 1373 Casin van Trieren, Ip. (BEELE). – 2. PlN in Poppel (A). 1340 Henricus de Trire, Tnh. (VERB.); 1411 Lambrecht van Trière, Aw. (ANP).
|
FD |
Trierweiler |
PlN (RP).
|
FD |
Tries |
(NF assez rare de la vallée mosane). Peut-être forme de w. topon. tri(eu), cf. 13e s. «Gi-les des Triés» DocLens, 1286 «au tries Tieri» CartLessines. Cf. aussi Trieu (ci-dessous).
|
JG |
Tries |
Proven. Dép. Attre.
|
EV |
Tries(t) |
Trist(e), van (der) Triest, Vert(h)riest, DeTriest: Fréquente PlN (ter) Triest, Driest: onbebouwd land. 1267 Gilles del Triest (DEBR. 1980); 1278 Barnard van der Triest, Cent (CG); 1377 Jhan van der Triest; 1439 van zinen goede ter Triest in Rechem; 1382 Willemme van der Triest, Wielsbeke (DEBR. 1970); 1387 Jan van der Triest… van zinen goede ter Triest, Ktr. (LIND. 1940).
|
FD |
Triest |
Proven. Dép. Assenede, Moorsel, etc. Trieu. V. Tri.
|
EV |
Triest |
Trist. 1267 «Gilles del Triest» Chartes-Flandre, 1608-9 «Trist» ComptesNivelles; nom d’origine: Triest, dépend, ou fief à Rek-kem, Assenede, etc.
|
JG |
Trieu |
Triêu. Nom d’origine: fr. régional trieu, w. tri, tri, etc. ‘terre en friche’, appellatif topon. fréquent en Wallonie, cf. Dutrieu et Tries.
|
JG |
Trif(f)aux |
Triffau(l)t, zie Truffaut.
|
FD |
Trif(f)–aux |
-et. Proven. Treu- -fau ou -fay, ,,Trois hêtres ». Synon. : Truffaux.
|
EV |
Trif(f)oy |
V. Tréfois. Triffin. Proven. Treu faing, ,,Trois fagnes ».
|
EV |
Trif(t), (de) |
zie Trêves.
|
FD |
Triffaux |
Triffaut, Trifaux, Triffoux, cf. Truf-faut.
|
JG |
Triffet |
Dim. van Triffaut. Trif(f)in,zieTruffïn.
|
FD |
Triffet |
Var. de Triffin (avec dénasalisation) ou de Triffoy.
|
JG |
Triffin |
Trifm, cf. Truffin.
|
JG |
Triffois |
-oy, zie Tréfois.
|
FD |
Triffoux |
cf. Triffaux, Truffaut.
|
JG |
Triffoux |
zie Truffaut.
|
FD |
Triffoy |
w. nam. Trifwè, Trifoy, Triffois, Trcfois, Tréfois. 1602-3 «l’héritage Simon de Tréfoy» TerriersNamur, 1602-3 « Bartholomé Trifoy» TerriersNamur = 1607 «Bartholomé de Triffoy» BourgNamur, 1791 «Henry Joseph Trifoy (orig. de Serinchamps)» BourgLiège; nom d’origine: Triffoy, Trifoy, w. trifwè, e.a. à Marchin, Vierset-Barse (Lg) et à Roy (Lx).
|
JG |
Trig- |
-alet, -alez, -au(l)t, -aux, -o,Trillet. V. tri.
|
EV |
Trigalet |
Trigalez, Trigallez. 1286 «Jehans Trigalés» CartLessines, cf. aussi 1315 «Caterine Trigale» NécrArras; surnom à portée morale, cf. anc. fr. Irigaler ‘mener une vie de débauche’, anc. pic. trigale ‘objet de moqueries’, moy. fr. trigal ‘ébats amoureux’ FEW 17, 474b.
|
JG |
Trigant |
Aphérèse de Wattrigant ?
|
JG |
Trigaut |
-aux, Tr(i)go, Trigal(l)et, -ez. Ofr. trigaud: onvrije. – 2. Mfr. trigaud < Mhd. triegolf: bedrieger > Ofr. trigaler: losbandig leven. 1229 Wautiers Trigaus; 1315 Caterine Trigale, Atrecht (NCJ); 1292 Estievenes Trigaut, Dk. (TdT). De vormen op -et, -ez zijn dim.
|
FD |
Trigaut |
Trigaux. 1229 «Wautiers Trigaus» NécrArras, 1299 «Jakemon Trigaut», 1319 «Jakemes Trigaus» ChirToumai, 1496 «Jehan Trigault» AidesHainaut, 1638 «Jacques Tri-gau» BourgNamur; surnom: moy. fr. trigaud ‘qui n’est pas franc, intrigant’, ‘homme qui cause du trouble’ FEW 17, 362a.
|
JG |
Trignon |
Diffiiclement d’anc. occ. trignon ‘carillon’ FEW 13/2, 285b; plutôt var. de Trinon.
|
JG |
Trignon |
zie Trinon.
|
FD |
Trigt, van |
zie van Tricht.
|
FD |
Trihou |
zie Tréhout.
|
FD |
Trillet |
Dim. van Fr. trille, treille: tralie. Zie Treille(s).
|
FD |
Trillet |
NF de la région de Verviers, attesté à Olne depuis 1701 (GeneaNet); p.-ê. dérivé de w. liég. iriyî ‘tresser la paille; entrelacer (branches)’ FEW 13/2, 266a comme surnom d’ouvrier, plutôt que dérivé de trille, var. rég. de fr. treille de la vigne (Morlet 938).
|
JG |
Trilling |
Trillen(s): Wellicht D. Drilling: drieling; een derde? 1135 Heinr. Drilinc, Keulen (BRECH.). Maar de uitgang -en(s), -ing doet aan een Patr. denken. Vgl. 146 e. Heyne Trilleke, Hb. (NN).
|
FD |
Trimborn |
PlN in de Eifel.
|
FD |
Trimbos |
Wsch. reïnterpretatie van Trybus, Tribout, met epenthetische nasaal.
|
FD |
Trimmel |
Trimpel: Ontrond < D. Trilmmle, dim. van Mhd. trum: korte houtklomp. BN voor een lomperd (BRECH.).
|
FD |
Trimpe |
Met epenthetische nasaal < Mnl. trippe: muil met houten zool. Vgl. Muyle. BerBN. 1276 Joh. Trimpe = 1278 Tripe, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Trimpeneers |
zie Trompenaars.
|
FD |
Trimpon(d)t, (van) |
(van) Trienpont, (van) Triempont, van Trimponte, (van) Trempent, Trempon, Trampont: PlN 1228 Thiripont, Everbeek (OV); 1275 Terinpont, 1364 Tripont, 1373 Trimpont, Papignies (H). Let op de epenthetische nasaal. 1275 H oir Jehan de Terinpont, Papignies; 1275 Gillot de Terinpont, Elzele; 1366 Agnes de Tyripont, Everbeek (LvA 1994,203-8); 1374 Joes van Trimpont, Gb. (SCHR.).
|
FD |
Trimpont |
Triempont, Trien-, Trempont, -on, Trampont. 1356-58 «Colars de Trimpont», «Jehans de Trimpont d’Évrebeque, demorant à Ath» PolyptAth; nom d’origine: Trimpont, à Éverbecq et Papignies; cf. aussi Van Trimpont.
|
JG |
Trina(ux) |
Metr. Korte vorm van Catherinaux, dim. van VN Catherine. – 2. PlN Trinal in Beffe (LX). 1487 Jehan de Tryna, Fronville (J.G.).
|
FD |
Trinaux |
Peut-être nom d’origine: Trinal, w. Trînâ, à Beffe (Lx), cf. 1487 «Jehan de Tryna», 1595 «Jehan de Trinart», 1600 «Marie Trina» Fronville; ou bien aphérèse de *Catherinau(x), attesté dans l’ouest de la France.
|
JG |
Trinca |
-co, zie Trinquart.
|
FD |
Trinder |
E. FN < Oe. trendan: rollen, wentelen. BerN van een vlechter? 1275 Hugo le Trinder, Norfolk (REANEY).
|
FD |
Trine |
-es: Metr. Korte vorm van Catherine. 1481 Thiri le Bollengier et Trine sa femme, Bastenaken(J.G.).
|
FD |
Trine |
Trines. 1481 «Thiri le Bollengier et Trine sa femme» JusticeBastogne, 1639 «Trine fille Mathieu Pacqueau» La Gleize; aphérèse de Catherine, cf. aussi Trinon.
|
JG |
Trine(s) |
1. Proven. De Rhisnes (Loc.). Nos 79, 209. — 2. V. TRUD (Tron).
|
EV |
Trinel(l), |
Trinez, -es: Metr. Verkort < Catharinel, -et, dim. van VN Catharina.
|
FD |
Triniane |
NF gaumais, d’origine luxembourgeoise (où il alterne avec Tringean et Trinjean).
|
JG |
Trinidad |
Trinité: PlN, eiland in de Antillen. Trinité is de Fr. vertaling. Maar Trinité kan al een oude BN zijn: drievuldigheid. Ook naam van een klooster en broederschap in Atrecht: 1291 Amions Trenité, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Trink |
D. BN voor een drinker.
|
FD |
Trinko |
zie Trinquart.
|
FD |
Trinon |
Aphérèse de Catherinon, cf. Trine.
|
JG |
Trinon |
Trignon: Metr. Vleivorm van VN Catherine.
|
FD |
Trinon |
V. TRUD (Tron).
|
EV |
Trinquart |
Pour Dauzat 578, surnom de joueur d’après l’ancien jeu de trinc; plutôt dérivé péjoratif en -art de moy. fr., pic. trinquer ‘boire’, surnom d’ivrogne ou de joyeux buveur.
|
JG |
Trinquart |
Trinca, Trinquet, Trinco, Trinko: Var. van resp. Tricart, Triquet, Trico(t), met n-epenthesis. Trinquet kan evtl. PlN Trinquet in Rumes (H) zijn.
|
FD |
Trinquet |
Nom d’origine: Trinquet, à Rumes (Ht); éventuellement aussi, pic. trinquet ‘tranchet, outil de cordonnier’ (Hécart 467) [MH], comme surnom métonymique d’ouvrier du cuir.
|
JG |
Trinson |
Zie Tranchon.
|
FD |
Trinteler |
cf. Trenteler.
|
JG |
Trinteler |
zie Trenteler.
|
FD |
Trinval |
Nom d’origine: Trinval, à Erneuville (Lx).
|
JG |
Trinval |
PlN in Erneuville (LX).
|
FD |
Trio |
Try(h)o, Trijho: Patr. Samentrekking van Thiriot; vgl. Trion.
|
FD |
Trioen |
Contraction de T(h)irion, cf. 1302 «Trions Baulins» LoiTournai, avec flamandisation -ion > -ioen [FD].
|
JG |
Triolet |
Anc. fr. triolet ‘sorte de danse’ FEW 13/2, 295a, surnom de baladin ou de danseur.
|
JG |
Triolet |
Naam van een dans; BN voor een danser. 1360 Goesin Trioel, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Triomphe |
De fr. triomphe, soit comme surnom abstrait (de motivation à déterminer), soit comme surnom de joueur de cartes, bien attesté en Wallonie FEW 13/2, 310b.
|
JG |
Trion |
Trioen, Tryhoen: Patr. samentrekking van Tirion. 1374 Claus Trioens, Gb. (SCHR.); 1639 Jan Trioen, Wulvergem (DUV.).
|
FD |
Trion(e) |
Proven. Drion (Dép. Sart-St-Laurent). N08 79, 209.
|
EV |
Trioux |
Var. régionale de Trieu, fr. tri(eu)!
|
JG |
Trioux |
Var. van Trieu of Trihou?
|
FD |
Tripa |
zie Trippaerts.
|
FD |
Tripagne |
cf. Trépagne.
|
JG |
Tripels |
Triepels: BN voor iemand die trippelt. 1409 Gillis Tripelare, Bg. (SIOEN); 1703 Nijs Tripels, Bilzen(SCHOE.). Tripet: i. Dim. van Ofr. tripe: ingewand, darmen van geslachte dieren, pens. BerBN voor een trijpverkoper. – 2. Dim. van Ofr. tripe: trijp, fluweelachtig weefsel. BerBN. 1254 Jacobus Tripet, Laon (MORLET); 1206 Gile Tripete, Atrecht (NCJ). – 3. PlN Tripet in Hem (Nord). – 4. Patr.? 1205 Pasque et Tripete, Atrecht (NCJ). Vgl. D. Tripp < Trudbert (BRECH.).
|
FD |
Tripet |
1254 «Jacobus Tripet» Laon, 1289 «Rasins Tripes» CensNamur, 1363 «Jehans Tripes», 1363-64 «Simon Tripet», 1417 «Pierart Tripet» PolyptAth; probabl. dérivé en -et de l’anc. fr. friper ‘frapper avec les pieds, sauter, danser’ FEW 17, 364-7. À noter cependant anc., moy. fr. tripel, trippet, m., sorte de gobelet Gdf 8, 77 [MH]. – Au fém.: 1206 «Gile Tripete» NécrArras, 1280-81 «Jehans Tripette» RegTournai. « Probabl. doubles dérivés en -el-et, -el-of. Triplet; Triplot,
|
JG |
Triplet |
Triplot: Dim. van Tripe; zie Tripet.
|
FD |
Tripn(e)aux |
Samentrekking van Triponeau, var. van Fr. FN Triponel, dim. van Tripon: trippelaar, trappelaar, springer, danser (DNF).
|
FD |
Tripnaux |
Tripneaux. Peut-être forme contractée de *tripeneau ou *triponneau, apparemment non attestés FEW 17, 364-7, du même thème que les précédents. Comp. aussi Trique-naux, -eaux, etc., dont ce pourrait être des variantes.
|
JG |
Trippaer(t)s |
Trippa(s), Tripa: Afl. van Ofr. triper: stampen, springen, dansen. 1261 Johannis filii Tripardi, Luik (AVB); 1356 van Jan Trippaerts wegen=Jan Tripparts weghen, Bs. (PEENE1949); 1375 Godin Trippar, Luik (SLLIV).
|
FD |
Trippaers |
Trippaerts. Forme néerl. (au génitif) de *Tripart, cf. 1250 «Tripars» Nivelles, 1261 «Johannis fïlii Tripardi» CartValBenoît, 1354 «Tripart» CartStHubert, 1597-98 «Piere Trip(p)art» ComptesNivelles, surnom dérivé en -art de l’anc. fr. triper ‘frapper avec les pieds, sauter, danser’ ; cf. Tripet, etc.
|
JG |
Trippaerts |
1. Car. phys. Tripper, ,,H. qui trottine ». — 2. V. TRUD (Tru).
|
EV |
Trippelsdorf |
PlN in Sechtem (NRW).
|
FD |
Trippier |
BerN Fr. Tripier: trijpverkoper. 1253 Jakemes li Tripiers; 1345 Colin le Trippier, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Trips |
PlN in Geilenkirchen (NRW). 1664 Adamus Christophorus de Trips, ex Neerlinter; Joannes de Trips; 1672 Adolphus de Trips, Gulik (MUL VI).
|
FD |
Triquen(e)aux |
Tricqueneaux, Tricn(i)aux, Triquenon, Tricnon(t), Tric(k)not: Dim. (op -inel/-ineau, -inon, -inot) van Trique. Zie Triquet, Tricot.
|
FD |
Triquenaux |
-eaux, Triquenon, cf. Tricn-, Triquen-.
|
JG |
Triquet |
1. V. tri. — 2. V. TRUD.
|
EV |
Triquet |
Tricquet, Trické, Tricke, Trichet: Dim. van Mfr. trique < estrique < Mnl. streke, strijc: het strijken, strijkstok. BerBN van de strijker, laken-of korenmeter. 1276 Maroie a le Trikete, Atrecht (NCJ); 1295 Robertus Triket, St-Q. (MORLET); 1366 Trikés = 1367). Triket, Quévy (CSWII).
|
FD |
Triquet |
Tricquet. 1524«Tricques», 1544 «Colla Tricket» DénStavelotMy; probabl. dérivé masc. de fr. trique ‘bâton’ FEW 17, 257b; comp. 1276 «Maroie a le Trikete» NécrArras.
|
JG |
Triquoit |
Metathesis van volksnaam Turquois: Turks(J.G.).
|
FD |
Triquoit |
Probabl. ethnique: âne. fr. turquois ‘(de) turc’, avec métathèse comme dans w. tric-wès(s)es, anc. fr. turcoises ‘tenailles’, comp. aussi 1606 «la fille de Johan Tricquoise dit délie Barbe Dor» BourgLiège; ou bien pic. tricots ‘crochet, agrafe’ (Hécart 465), surnom métonymique d’ouvrier [MH].
|
JG |
Trisinie |
zie De Trazegnies.
|
FD |
Trisman |
Trïtsman(s): Metr. Afl. van VN Béatrice, verkort Trisse/ Tritse. 1387 Willem Tritsman, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Trisman |
Tritsman, au génitif: Tritsmans. 1387 «Willem Tritsman» Tirlemont; probabl. aphérèse de Beatris, -ice, avec le suffixe -man [FD].
|
JG |
Trist |
cf. Triest.
|
JG |
Trist(e) |
Zie Tries(t).
|
FD |
Tristan(t) |
Tristram, Tristrant, Trystram: Patr.VN Tristan uit de Brits-Keltische romans, bekend uit ‘Tristan en Isolde’. De var. Tristram was heel verspreid en is te verklaren door perseveratie van de anlaut-tr (zie ook Tram). 1280 Tristram Doudin; 1395 Trystram Hakelin; 1307 Gilles Tristram, Ip. (BEELE); 1398 Triestan Mahu, Marke; 1398 Tristan Joye, Moorsele (DEBR. 1979).
|
FD |
Tristant |
1241-42 «domini Pétri Tristan» = 1242-43 «domini Pétri Tristandi» Charité-Tournai, 1287 «Tristan Doudin» DettesYpres, 1289 «Jakemins Tristans» CensNamur, 1352 «Robert Tristran» NécrArras, 1474 «Tristand de Lambiermont» PrincipLiège, 1540 «Tris-trant Chaumart» Havinnes; nom de personne d’origine galloise, mis à la mode par les romans bretons (e.a. Tristan de Béroul).
|
JG |
Triste |
Surnom: fr. triste; ou bien var. remotivée de Trist, Triest.
|
JG |
Tritschier |
Passe-temps habituel. Tritsen, ,Jouer au trio » (Jeu de dés). N. de joueur.
|
EV |
Tritsman(s) |
cf. Trisman.
|
JG |
Tritsman(s) |
zie Trisman.
|
FD |
Tritz |
Patr. D. vleivorm van thrûth-naam.
|
FD |
Trives, |
zie Trêves.
|
FD |
Trivier |
Nom d’origine: w. triviè ‘travers’, cor-resp. w. des nombreux Travers(e).
|
JG |
Triv–ier |
-ière. Proven. Trivières (Loc).
|
EV |
Trivière |
Triviere, Trivières. 1256 «Godefrial de Triviere» ChartesHainaut, 1286 «Jehans de Trivière» CartBinche, 1770 «Jean-Baptiste Trivière» BourgNamur; nom d’origine: Trivières (Ht).
|
JG |
Trivière(s) |
Triviere(s), Trivièr, Trivier: PlN Trivières (H). 1256 Godefrial de Triviere, H (J.G.); 1688 Nicolaus Trivier, Maubeuge (MUL VII).
|
FD |
Tro(o)st |
BN voor iemand die troost, aanmoedigt, hoop geeft, moed schenkt, steunt, helpt. Vgl. 1281 Lambertus Toverlat, Cent (HAES.). 1334 Willem Troest, Hulst (DEBR. 1999); 1398 Katheline Troost, Menen (DEBR. 1970). Vgl. Troosters.
|
FD |
Troch |
Trogh. 1367 «Jan Troch» = «Jan den Trogh» Renaix; moy. néerl. troch ‘pétrin, huche’, surnom de boulanger [FD].
|
JG |
Troch, de |
Trochs, Trock, Trocq, zie (de) Trog(h).
|
FD |
trochée |
et trochet (Forme picarde : Troquet. Flam. ; Trosch~). Trochée, ,,Tiges qui repoussent d’une souche d’arbre coupé ». Trochet, ,,Fleurs ou fruits qui croissent par bouquets ». Dialectes : Troque, Troque- -ay, -et (Rencontre : Troc. ,,Echange de marchandises »). Pro-ven. Troch, Trogh; Trochet, Troc–(c)quay, -ka(y), -quet, Troger, Trocki, Troclet (Le Troque, Dép. Seraing); Trocquay (Dép. Horion-Hozémont). Composé : Troc- -mée, -mez, ,,Manoir des trochets ».
|
EV |
Trochon |
Afl. van Ofr. troche: hoorn van een hert. Vgl. Troclet. 1515 Pierechon Trochet, Namen (J.G.).
|
FD |
Trochon |
Pour Dauzat 578, surnom ironique, synon. de cornard, d’après anc. fr. troche ‘corne de cerf.
|
JG |
Troclet |
Probabl. surnom: w. (Vielsalm) trok’lèt ‘trochet (de noisettes, etc.) ou bien forme contractée de Troquelet, dimin. de Troquet, cf. ce nom.
|
JG |
Troclet |
Trocquenet: Dim. van Ofr. troche, Pic. troque: hoorn van een hert. Huisnaam. 1262 Petrus dictus Troques, Oc. (MORLET). Zie ook Troquette.
|
FD |
Trocmé |
Trocmée, -ee (Hainaut, Picardie). Surnom phrastique de marchand: (qui) troque mers (avec prononc. -e), anc. fr. merz, mers < lat. merx ‘marchandise’ FEW 6/2, 40b.
|
JG |
Trocmé(e) |
-ee, -ez: Zinwoord: Fr. troquer < Mlat. trocare: (ver)ruilen, verhandelen + me, mers < Lat. merx: koopwaar. BerN: ruilhandelaar, koopman (DNF). ± 1300 Gosses Trote mer (lees Trocme?), Artesië (BOUGARD); 1518 Peter Trocquemij, Péronnes-Mech. (GPM).
|
FD |
Trocquenet |
Var. de Troclet?
|
JG |
Trodet |
Patr. Dim. van Trodoux.
|
FD |
Trodoux |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Trudolfus (MORLET I), veeleer dan BN Trop Doux (DAUZAT).
|
FD |
Trodoux |
Surnom: fr. trop doux, comp. Trespure, «Tresdoulx»; ou bien, avec remotivation, nom issu de l’anthrop. germ. trud-wulf > Tru-dolfus [FD].
|
JG |
Troe |
1. V. Trooz. — 2. V. TRUD (Tru).
|
EV |
Troessaert |
cf. Troussait, etc.
|
JG |
Troessaert |
zie Troussart.
|
FD |
Troester |
cf. Trooster(s).
|
JG |
Troester |
zie Trooster(s).
|
FD |
Troestier |
V. Troost.
|
EV |
Troetsel, de |
Duister. Metathesis van De Troester (trooster)?
|
FD |
Troeye(n), van |
zie Detroy(e).
|
FD |
Troeye, de |
(de) Troy(e), de Troij(e). Zie Detroy(e). –2. Mnl. troye: trui, wambuis. BN of BerBN. Vgl. de Troeyer. 1396 Marten de Troey, Okegem (DE B.).
|
FD |
Troeyer, de |
zie de Troyer.
|
FD |
Troffaes |
Désignation honorifique. Trofees, ..Trophées ». N. de champion ».
|
EV |
Troffaes |
Uit Troffaer(t)s. Afl. van Ofr. trufer: bedriegen. BN Trufard. Mnl. trufelaer: bedrieger. 1754 Cornélius Troffaer, Blankenberge (VS1981, 594)
|
FD |
Trog |
trog. BerN voor de maker van troggen; vgl. Troch (NAUMANN).
|
FD |
Trog(h), (de) |
de Troch, de Trock, Troch(s), Trocq: Mnl. troch: trog, houten bak voor water, voeder. BerBN voor de bakker? Of voor de paardenknecht? Of voor de maker van troggen? 1367 Jan Troch = den Troch, Ronse (DECONINCK); 1549 Peryne Troch, Ip. (SCHOUT. I)-Trogh, van: PlN Trocht in Ronse (OV)? 1469 Cornelij dicti de Trock, Bs. (OSTYN).
|
FD |
Troger |
1. V. Trochée. — 2. N. de filiation. ,,(Fils) de Roger ». N08 79, 102. Ou bien : V. TRUD (Truk).
|
EV |
Troger |
Tröger: i. Afl. van D. PlN Trogen (Saksen, Voigtland) (BRECH.). – 2. M.i. veeleer afl. van Mhd. troc, D.
|
FD |
Trogh |
cf. Troch.
|
JG |
Trognée |
1420 «Godistar de Trongneies» GuillLiège; nom d’origine: Trognée (Lg).
|
JG |
Trognée |
Proven. Loc. Synon. : Tragn-, Troign- -ée.
|
EV |
Trognon |
cf. Tronion.
|
JG |
Trognon |
Tron(n)ion: Fr. trognon: stronk. BN voor iemand met gedrongen gestalte. Vgl. Stubbe.
|
FD |
Troian |
-ani, -ano, Trojan(owski): Patr. Slav. VN < HN Trojanus, afl. van PlN Troje. 1639 Joh. Trojan, Pommeren (BRECH.).
|
FD |
Trois, van |
zie Detroy(e).
|
FD |
Troisfontaine |
Troisfontaines. 1209 «frater Ro-bertus Triumfontium», 1230 «Jacobus dictas abbas Triumfontium», 1237 «domini Pontii de Tribusfontibus», 1315 «freires Arnoulz dis abbés de Troisfontaines» CartOrval, 1630-70 «Denis le fils Jean Rossea dict de trois fontaines» Cerexhe-Heuseux (Schnackers 13); nom d’origine: Trois-Fontaines (Sart-lez-Spa, Trem-bleur, etc.), également en France (à Givet, etc.), ou bien nom d’enseigne (comm. J. Lechanteur).
|
JG |
Troisfontaine(s) |
PlN Trois-Fontaines (Moselle, Marne, Hte-Marne) en in Sart, Trembleur (LU), Weris (LX), Baincthun, Capécure, Pernes (PdC).
|
FD |
Troisfontaines |
Proven. Tresjontaine (Dép. Erneuville). V. tre-.
|
EV |
Troisi(er) |
-on, zie Treize.
|
FD |
Troisième |
BN: de derde (geboren).
|
FD |
Troisième |
-ieme. Probabl. surnom de troisième enfant ou bien d’enfant trouvé? Cf. aussi Thiers et Tierce.
|
JG |
Troisier |
Pour Dauzat 578, dérivé de treize, forme régionale de treize, qui a pu désigner le percepteur d’un impôt, comp. Treize.
|
JG |
Troislouche(s) |
Reïnterpretatie van Troue louche: die een gat maakt in de grote scheplepel, die schept met een lepel met een gat. BN voor een frauduleuze handelaar. 1227 Tassart Traueloce; 1223 Eliosa Traue louce; 1262 Louce trauwe, Atrecht (NCJ); ± 1300 Jakemes Trauelouche,Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Troispont |
Troisponts. 1656 «feu Jean de Troispont» DénMalempré; nom d’origine: Trois-Ponts, e.a. à Fosse-lez-Stavelot (Lg) et Amberloup (Lx).
|
JG |
Troispont(s) |
PlN Trois-Ponts in Amberloup (LX), Fosse en Wanne(LU).
|
FD |
Troïzi |
zie Treize.
|
FD |
Trojan |
Car. mor. Trojaan, ,,Troyen ». N. d’H. naïf (comme les Troyens, victimes de la rase des Grecs).
|
EV |
Trojan(owski) |
zie Troian.
|
FD |
Troka |
Trokart. Soit nom d’origine: Troka, à Landenne (Nr), soit dérivé en -art du verbe troquer.
|
JG |
Troka(y) |
V. trochée, trochet.
|
EV |
Trokay |
Troket, cf. Troquay, Troquet.
|
JG |
Trokay |
Troquay. PlN Le Trokay in Chokier (LU), Trocquay in Horion (LU). – 2. Spellingvar. van Troquet/Troket.
|
FD |
Troket |
zie Troquet(te).
|
FD |
Trolin |
1. N. de filiation, ,,(Fils) de Rolin ». (Anc. N. de baptême). Nos 102. — 2. Car. mor. Drôlm, ,,Petit drôle ».
|
EV |
Trolin |
Trollin. NF bien attesté dans le Nord, surtout à Bruay-sur-Escaut, depuis 1650 (Ge-neaNet); sans doute surnom, issu de la famille polysémique du v. iroller ‘aller dé-ci dé-là, vagabonder, etc.’ FEW 13/2, 174a (avec formes w. et pic.), cf. aussi (Sologne) trôliner ‘tourner autour, courtiser’ id., 175a.
|
JG |
Trollé |
Trolle, Trol(l)in: Afl. van trole: pers, staak (DNF). Of bij ww. troller: rondlopen? 1311 Marie Trolee (MORLET).
|
FD |
Trollé |
Trolle. Probabl. du part, passé du v. troller (cf. ci-dessus) ou bien forme dénasalisée du précédent.
|
JG |
Trom |
Tromm(e), Trum(m), Trump(f): BN voor een trommelaar. 1407 Hentze Trumme, Kassel (DN).
|
FD |
Trom |
Tromme. Surnom: moy. néerl. trom-me(l) ‘tambour’.
|
JG |
Tromblois |
Var. de Tremblois?
|
JG |
Trombloy |
zie Trembloy.
|
FD |
Tromme |
Fonction. Trom, ,.Tambour ». N. de crieur public ou de joueur de tambour.
|
EV |
Trommelen |
Oorspr. Schotse FN. ±1580 Paulus Trommel, Edinburgh (vader van) 1624 Paulus Drommel, Sprang-Capelle (vader van) ±1655 Paulus Trommel (vader van) 1693 Pieter Trommel, Oosterhout (vader van) 1735 Petrus Trommelen, Oosterhout (PDB).
|
FD |
Trommelmans |
BerN: trommelaar.
|
FD |
Trommer |
Trummer: BerN van de trommelaar. 1373 Dietel Trummer, Buch (BRECH.).
|
FD |
Tromont |
Nom issu de l’anthrop. germ. trud-mund > Trudmundus, Thrudmunt.
|
JG |
Tromont |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN thrûth-mund ‘macht-bescherming’: Trudmundus, Thrudmunt (MORLETI).
|
FD |
Tromont |
Proven. ,,De Romont » (Dép. Terwagne, Modave, etc.).
|
EV |
Tromp |
BN voor de tromper, trompetter, bazuinblazer. Evtl. trommelaar; vgl. Trump, Trompenaars. 1450 Truyden mitten Trompen, Den Bosch (HB 521).
|
FD |
Trompenaars |
-aers, -e(e)rs, Trumpeneers, -er, Trumpener, Trimpeneers: BerN i. Mnl. trompenaer, trumpenaer: trompetter, bazuinblazer. 1356 Kateline Peters Trompeneren wijf, Bs. (PEENE 1949); 1370 Wilhelmum Trumpenere, St.-Tr. (CSTII); 1480 Henrick Trumpenere = Heinrick de Trompenere, Vorselaar (MNT 381); 1730 J. G. Trimpeneers, St.-Tr. (MUL VII). – 2. Afl. van Mhd. trumpen: trommelen > trommelaar. 1421 Detmar Trumpener, Munster (NN). Zie ook Trompler.
|
FD |
Trompenaars |
Trumpeneers. Surnom de musicien: moy. néerl. trompenaer, trumpenaer ‘qui joue de la trompette’ [FD].
|
JG |
Trompertz |
Tromper: trompetter. 1295 Simoni Trompere, Kales (GYSS. 1963). – 2. Ndd. Trumper, Trùmper: trommelaar. 1377 Peter Trumper, Dantsig (NN).
|
FD |
Trompet(te) |
Trompet(t)er, Trumpaitist: BerBN en BerN van de trompetter. 1438 Jan Baron trumpette op St Peters torre, Lv. (DE MAN1959); 1449 Gielijs den Trompet, Mb. (A. BAERT); 1491 Rolant Trompet, Ht. (A.GHIJSEN); 1523 Trompetken… en de Gielen, deser stadt pijpers…met spelen ende pijpen gedient hebben, Den Bosch (HB 458).
|
FD |
Trompette |
Fonction. 1. N. de joueur de trompette. N° 197. — 2. Proven. Dép. Racourt.
|
EV |
Trompette |
Trompet. 1502 « Bauldechon Trompette» Ladeuze, 1626 «Gile Tronpet» émigré en Suède, 1777 «Antoine Trompette» Bourg-Namur; surnom de joueur de trompe(tte).
|
JG |
Trompler |
Trumpeler: D. Trumpler, Trûmpler: trommelaar. 1318 Cuonrat Trumpeler, Zurich (DN). Zie ook Trompenaars.
|
FD |
Tron |
1. Proven. (St-)Trond (Loc.). — 2. V. TRUD (Tron). — 3. V. Tronc.
|
EV |
Tron |
1309-10 «Tron le Juyze» [nom de femme] ComptesMons; sans doute aphérèse de *Ca-theron, hypocor. de Catherine, cf. Trine, Trinon ; mais, ailleurs, ce pourrait être le prénom Trond (Trudo) [JL, NFw], cf. aussi Tronçon.
|
JG |
Tron |
Zie Dutron. – 2. Verkort < Catheron, vleivorm van Catherine. 1309 Tron le Juyze, Bergen (J.G.).
|
FD |
Tron(c)quo(y) |
Tronkoe, zie Dutronquoy.
|
FD |
Tron(n)ion |
zie Trognon.
|
FD |
tronc |
Tronquy, ..Ensemble de troncs (d’arbres) ». Proven. nombr. L.D. (Dép. Longlier, Ways, etc.). Variantes : Tron-, Tronqu- -oy, -o(i), Du Tronquoy. N° 243.
|
EV |
Tronche |
Tronchet: Ofr. tronche en dim. tronchet: boomstronk, boomstomp. BN naar de gedrongen gestalte. Vgl. Trognon, Strobbe.
|
FD |
Tronchet |
Sans doute d’anc. fr. tronchet ‘petit tronc d’arbre, petite bûche, tronçon’ mais aussi ‘petit coffre; billot’ et même ‘rouleau de boulanger’Gdf 8, 86 [MHj.
|
JG |
Tronckay |
cf. Troncquay; Tronckoe, cf. Tronc-quoy.
|
JG |
Tronckay |
zie Tronquay.
|
FD |
Tronckoe |
Tronco, zie Dutronquoy.
|
FD |
Tronçon |
Tronçon, Tronson. 1524 «Collet Tronchon», 1544 «Bastien Tronçon», «Colette Tronçon» DénStavelotMy, 1561 «Jaspar Tronchon» Fosse-lez-Stavelot (cf. BTD 25, I97n); un dérivé de troncftie) (Dauzat 579) paraît peu probable; plutôt dimin. en -eçon du prénom Trond (Trudo), cf. Tron (ci-dessus) [JL, NFw].
|
JG |
Tronçon |
Tronçon, Tronson: Ofr. tronçon: (langwerpig) stuk hout > Mnl. tronsoen: stuk bout. BN. Zie ook Tranchon.
|
FD |
Troncquay |
Tronckay, Tronquay. Var. du suivant, avec le suffixe liég. -ê.
|
JG |
Troncquoy |
Tronquoy, formes picardes et/ou flamandes: Troncquo, Tronco, Tronquo, Tronckoe, Tronkoe. 1286 «Tronkoit» Cart-Lessines, 1535 «Symon de Troncquoy», 1579 «Pierette du Troncquoit» BourgNamur; nom d’origine: Tronquoy, notamment à Longlier (Lx) et Wierde (Nr), topon. collectif en -oit, lat. -etum.
|
JG |
Tronion |
1. Proven. De Rognon (Dép. Rebecq). NOB 79, 209. — 2. Car. phys. ..Petite trogne ».
|
EV |
Tronion |
Tronnion. Var. du NF fr. Trognon (Morlet 939), surnom d’un homme de petite taille d’après moy. fr. troignon ‘ce qui reste de la tige quand on a coupé les feuilles’, attesté aussi comme appellation de tendresse à l’égard d’un enfant ou (en pic.) au sens de ‘enfant insupportable’, etc. FEW 13/2, 335b.
|
JG |
Tronquay |
cf. Troncquay.
|
JG |
Tronquay |
Troncquay, -quaij, Tronckay: PlN Tronquay: plaats waar boomstronken staan, zoals Tronquoy. PlN Tronquay (Eure, Calvados).
|
FD |
Tronquoy |
Tronquo, cf. Troncquoy.
|
JG |
Tronson |
cf. Tronçon.
|
JG |
Troois, van |
zie Detroy(e).
|
FD |
Troonbeeckx |
PlN Trombeek in of bij Lv.: 1278 Troembeke; 1464 aen Troenbeke bij Roelove vander Varent, Lv. (HB 585,613); 1410 Janne van Trombeke, Lv. (BO); 1530 Nicolaus de Troonbeeck de Rillaer (MUL IV). Vgl. Trombach (BW).
|
FD |
Troonbeeckx |
Probabl. nom d’origine en -beek, dans la région de Louvain [FD].
|
JG |
Troonen |
Treunen: Patr.? Afl. van Tron 2.?
|
FD |
Troop |
Proven. 1. Trop (Dép. Pepin-gen). — 2. V. Trooz.
|
EV |
Trooquette |
zie Troquet(te).
|
FD |
Troos, van |
zie Detroye.
|
FD |
Trooskens |
1. V. Troost. — 2 .V. TRUD (Troz). — 3. V. Trosch.
|
EV |
Trooskens |
Dim. van Troost.
|
FD |
Troost |
1. Car. mor. „Consolation ». N. de consolateur. Synon. : Troos-ter. Ns 280. — 2. Proven. De Roost (En toponymie), ,,Ensemble de roseaux ». V. Roos II (Troost L.D.). Composé : Troostwyk, De rooswijk, ,,Le quartier des roseaux ».
|
EV |
Troost |
Trost. 1271 «Lamb. Trost» = 1284 «Lambert Troest» DettesYpres; ail. Trost, moy. néerl. troest, néerl. troost ‘encouragement, stimulation; espoir; courage’, surnom de qqn qui soutient, protège [FD] ; cf. Trausch. – Secondairement, nom d’origine: Troost, à Caeskerke et Everberg.
|
JG |
Troost, van |
Reïnterpretatie van Van Troos. – 2. Zie Van (den) Troost.
|
FD |
Troost, van (den) |
Vertroost: PlN De Troost in Kaaskerke, Oekene, Westkerke (WV) (DE XV), Everberg (VB) en Schaarbeek (Bs.).
|
FD |
Troostenbergh(e), van |
de Troostenbergh, de Troostembergh: PlN in Halen (L) en Herent (VB) (NR). 1400 Jan Troostenberghe, Tv. (BERDEN).
|
FD |
Trooster |
Troester, au génitif: Troosters. Surnom : qui console ; cf. le précédent.
|
JG |
Trooster(s) |
den Trooster, Trôster, Troester: BN voor een trooster, die troost en moed geeft. Vgl. Troost. 1680 Mathijs Trousters, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Trooyen, van |
zie Detroy(e).
|
FD |
Trooz |
Proven. Dép. Forêt-lez-Chaudfontaine. Synon. : Traus, Traut, Troe, Troop, Detrooz.
|
EV |
Trop |
Tropman, Troppmann: Ndd. Tropp = D. Tropf: simpele kerel, onnozele bloed. BN.
|
FD |
Tropchaud |
Sans doute surnom: fr. trop chaud, comp. – également avec trop – 1229 « Vincans Trop beaus» NécrArras, ainsi que 1602-3 «Mathieu Tropdesoigne» [w. tro d’ sogne ‘trop de soin’] TerriersNamur. – À moins qu’il ne s’agisse d’une réinterprétation de Trouchau.
|
JG |
Tropchaud |
zie Trouch(e)au.
|
FD |
Tropea |
zie Troupeau.
|
FD |
Troquay |
Trokay. 1455 «Ernut de Voteme dit de Trokeal huilheur», «… de Trokeaulz» Guill-Liège, 1777 «Charles François Trocquay» BourgLiège;1 surnom: w. liég. trokê ‘trochet, grappillon (de groseilles, de cerises), groupe (de personnes, de choses)’ DL 679a, FEW 13/2, I56b,cf Troclet ; ou bien, pour E. Renard ( BTD 26, 265), nom d’origine, dér. de ira ‘trou’, ainsi Trokay, w. è trôkê, aux Awirs, à Hody et à Chokier (Lg). – La prononciation du NF devrait obliger à écarter une des deux propositions : soit trokê [avec o ouvert bref] ‘trochet’, soit trôkê [avec ô fermé long], Id. notamment de Chokier (EDTW 15 à trôkê) [JL, NFw2].
|
JG |
Troquay |
zie Trokay.
|
FD |
Troquet |
Troket, Troxquet. 1544 «Johan Troc-quet» DénStavelotMy, 1625 «Hubert Trocket» émigré en Suède; surnom: w. liég. trokèt ‘petit groupe isolé; laps de temps’ FEW 13/2, 156b. Cf. aussi Troclet.
|
JG |
Troquet |
V. trochée, trochet.
|
EV |
Troquet(te) |
Trooquette, Trouquette,Troket,Troxquet: Dim. van Pic. troque: hoorn van een hert. Huisnaam. 1375 Colin Trouquet, St-Amand (MORLET). Zie Troclet.
|
FD |
Troquette |
Trocquette. 1700 «Noëlle le Troc-quette» Louveigné; surnom: w. liég. trokète. trok’lète ‘trochet (de noisettes, etc.)’ FEW 13/2, 156b, ou bien ‘enfants jumeaux’ ibid. (sens préféré par E. Renard, BTD 26, 250).
|
JG |
Trosch |
Proven. ,,Grappe » (de fleurs ou de fruits). Proven. Caractér. d’une habitation. Synon. : Trochet. V. trochée, trochet. Diminutif: Trooskens.
|
EV |
Trösch |
zie Drescher.
|
FD |
Trosien |
± 1650 Anna Trosien, geboren in Trosienen (Friedland- Oost-Pruisen) (PDB).
|
FD |
Trossa(e)rt |
-ard.Trosschaert, zie Troussart.
|
FD |
Trossard |
Trossart, Trossaert, cf. Troussait.
|
JG |
Trossel |
zie Troussel.
|
FD |
Trost |
cf. Troost.
|
JG |
Trost |
Trausch(t): D. BN voor een trooster. Vgl. Troost. Traust is Schwâbisch; de sch geeft de Obd. uitspr. weer van st als sjt.
|
FD |
Tröster |
zie Trooster(s).
|
FD |
Trostman(n) |
Afl. van Trost.
|
FD |
Trot(t)in |
Trottein, -eyn: Patr. Afl. van Germ. thrûth- naam, zoals Trudo, Trudgaudus, Thrudboldus (GN), Trotfredus, Trotrandus enz. (MORLET I). 1230 Hermannus Trotinus, Robermont (AVB); 1341 Jehan Trotin, 1354 Piéron Trotin, Dk. (TdT).
|
FD |
Trotin |
Trottin. 1395-96 «Jakemars Trotins» ComptesMons, 1426 «maistre Sohier Trostin» TailleSoignies, 1561 «Anthoine le Trothin» DénFlorenville, cf. aussi 1267 «Sare la Trotine» CensHerchies; dérivé en -in de l’anc. fr. troter ‘trotter’, attesté au en 1488 avec le sens de ‘petit valet’ FEW 17, 372b, donc surnom donné aux courriers, valets, garçons d’écurie, etc. Cf. aussi 1544 «Giele Trottet» DénStavelotMy.
|
JG |
Trotin |
zie Trottin.
|
FD |
Trotoir |
Afl. van Ofr. troter, Fr. trotter: lopen. BerN van een loper, bode.
|
FD |
Trotoir |
De fr. trottoir (nom d’enfant trouvé?) ou d’anc. fr. trotoi ‘trot (de cheval)’ FEW 17, 373a, p.-ê. par réinterprétation de Trotart (cf. 1289 «Weris Trotars» CensNamur), dérivé péjoratif (grivois) de l’anc. fr. troter ‘trotter’.
|
JG |
Trotta |
W. vorm voor Trottard; syn. met Trotteur. 1289 Weris Trotars, Narnen (J.G.).
|
FD |
Trotteur |
1290-91 «Le Troteres» ComptesMons, cf. aussi au fém., 1279-81 «Oede li Tro-teresse», 1290-91 «Le Troteresse» ComptesMons; de moy. fr troteur ‘vagabond, rôdeur’ FEW 17, 373a, cf. le suivant.
|
JG |
Trotteur |
Trotti(er): Afl. van Ofr. troter, Fr. trotter: lopen. BerN: loper, bode. 136 e. Jehans Trotiers, Laon (MORLET); 1330 Pieter Trotier, Gij velde (RYCKEBOER).
|
FD |
Trottier |
1575 «Anthoine le Trotier hault sergeant» DénFlorenville; surnom de coursier, de messager, cf. âne. fr. (garçon) trotter ‘garçon d’écurie’ FEW 17, 372b-373a.
|
JG |
Trottier |
Car. mor. (Esprit) trottier, ,,vagabond ». (Vieux).
|
EV |
Trottin |
cf. Trotin.
|
JG |
Troubat |
Occ. voor trouvé: vondeling (DNF).
|
FD |
Troublein |
-eyn, -eijn, Turblin: Fr. Trublin (BERGER III), dim. van Fr. trouble < Lat. turbulus: troebel. EN. Vgl. Fr. FN Troublé. 1309 Jakemars Trubelins, Bergen (PIERARD); 1723 A. Troubleyn, Waas (VAN G.). Vgl. 1398 Gillis Trubbele, Moen (DEBR. 1970).
|
FD |
Trouch(e)au |
Tropchaud: i. Dim. van Ofr. croche, zoals Troquette? – 2. Hypercorrect voor Trousseau; zie Troussel.
|
FD |
Trouchau |
Troucheau. Forme pic. en -au de Troussait ; cf. aussi Tropchaud.
|
JG |
Troude |
zie Thouroude.
|
FD |
Trouet |
Dim. van Fr. trou, trau: opening. PlN? 1332 Jehan Trauwés, 1389 Maigne Trauwés, Dk. (TdT). – 2. Misschien var. van Drouet.
|
FD |
Trouet |
NF de la région liégeoise, attesté surtout en Seine-et-Marne depuis 1550 (GeneaNet); p.-ê. à rapprocher des NF fr. Trouard et Trouin que Morlet 980 rattache à un NP germ. Trud-, Trudo, à moins qu’il ne s’agisse d’un dimin. de trou, cf. pic. trouet, -é ‘petit trou, œillet’ FEW 13/2, 230a.
|
JG |
Trouet |
Proven. 1. ,,Petit trou » (Nombr. L.D. Trou). — 2. De Rouwet, ,,Du petit row (Dialecte). V. Row. Nos 79, 209.
|
EV |
Trouill(i)ez |
1. Proven. Trouille (Riv.), avec suff. -et, d’orig. N° 211. — 2. Car. mor. Peureux ou menteur suivant les régions.
|
EV |
Trouillard |
1270 «Isabiaus li fille Trouellart» = «Isabiaus fille Troullart» ChartesHainaut, 1283 «Stasins Truillars» DettesYpres; pour Dauzat 579, surnom péjoratif de menteur, de trompeur, dérivé de l’anc. fr. troille ‘tromperie’ Gdf 8, 82, cf. le suivant. – On tend à écarter le mot trouille ‘colique’ qui n’est attesté qu’au 15e s. FEW 15/2, 74b (plus tôt dans les dialectes, au sens de ‘presser les vendanges’ FEW 13/2, 39b-40a), ainsi que le sens ‘peureux, poltron’ qui ne date que du 19e s. FEW13/2, 40b.
|
JG |
Trouillard |
Afl. van Ofr. troille: bedrog, list. BN voor een bedrieger. 1280 Michael Truliart, Ip. (BEELE); 1359 Arnoldo Troulhart, Luik (SLLIV).
|
FD |
Trouillet |
-ez, Trouilhet, Trouilliez, -ier. 1290 «Jehan Truillier» DettesYpres, 1365 «Celait Troullet des corduaniers» TailleMons, 1676 «Pierre Trouille» RuageAth, 1780 «Joseph Trouliet» Charleroi; également surnom de menteur, trompeur, dérivé de l’anc. fr. troille ‘tromperie’ Gdf 8, 82, cf. aussi Truillet, etc.
|
JG |
Trouillet |
Truillet, Trouill(i)ez, -ier, Trouilhet: Dim. van Ofr. troille: bedrog. BN voor een bedrieger. Vgl. Trouillard. 1279 Jehans Troulles = 1314 Jehans Truilles, Bergen (PIERARD); 1320 Willaume Trouillet, St-Q.(MORLET).
|
FD |
Troukens |
zie Troykens.
|
FD |
Trou–kens |
-man. 1. Car. mor. ,,Le petit homme-, l’homme- -fidèle ». — 2. V. TRUD (Tru).
|
EV |
Trouman |
zie Truyman.
|
FD |
Troupeau |
Fr. troupeau, probabl. surnom de berger.
|
JG |
Troupeau |
Tropea, Trupia, Troupée, -ee: Ofr. tropel, Fr. troupeau: kudde. BerBN van de herder, koewachter. 1400 Pierre Truppel, Senlis (MORLET).
|
FD |
Troupin |
1. Fonction. ,,Petit troupier ». N° 143. — 2. Profess. Membre d’une troupe (d’artistes, par ex.).
|
EV |
Troupin |
Surnom, par métathèse de Turpin, déjà attestée par la lexicographie avec sens péjoratif, cf. w. liég. on vi troupin ‘une vieille alerte et encombrante, agaçante par son bavardage, ses allées et venues’ DL (cf. E. Renard, BTD 26, 266; Vincent 80); cf. aussi tmupi-nète.
|
JG |
Troupin |
zie Turpin.
|
FD |
Trouquette |
zie Troquette.
|
FD |
Troussart |
1. Proven. De Roussart (Dép. Waterloo). Nos 79, 209. — 2. V. TRUD (Truz).
|
EV |
Troussart |
-ard, Troessaert, Trossa(e)rt, -ard, Trosschaert, Trussart, -ard, Truchart. Afl. van Ofr. trousser, tresser: laden, pakken. BerN voor een lader, pakker, sjouwer. Vgl. Trousse. 1584 Michiel Trousaert, Aw. (AB); 1650 lan Trossaert, Tn.(REND.). – 2. Uit Trochard < troche: hoorn van een hert (DAUZAT, MORLET). Vgl. Troquette. 1448 Jehan Trochard, Comp. (MORLET). – 3. Sommige vormen kunnen var. zijn van Trassaert.
|
FD |
Troussart |
Troussard, Trossard, Trossart, Trossaert. 1767 «Charles Troussart» Bourg-Namur; surnom: dérivé du l’anc. fr. trosser, trousser ‘charger, empaqueter’ FEW 13/2, 91-92, mais aussi ’emporter, enlever, s’emparer de’, surnom péjoratif de voleur, ou du montais trousser ‘battre, frapper; se battre’; cf. aussi Trouch(e)au, Tropchaud et Trussart. Un dérivé en -ard de Trousse (ci-dessous) n’est pas à exclure non plus.
|
JG |
Trousse |
1. Profess. Fabricant ou marchand de trousses. N° 131. — 2. V. TRUD (Truz).
|