Rechercher
EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.
FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).
JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007
L’initiale W des racines germaniques qui ont servi à former des noms de baptême s’est souvent écrite Qu dans la région picarde de Belgique. Les mots flamands écrits actuellement avec Kw ont été orthographiés souvent avec Qu dans les patronymes. Quaeden, Dequae, Kieboom représentent Kwaden, De-kwa(d)e, Kweeboom.
| EV | |
Qua(e)d- | -vlieg, -flieg. Proven. Kwade vliet, «Méchant cours d’eau ». Synon. : Quoidbach, Qua-beck. N° 230.
| EV |
Qua(e)den(s) | 1. Car. mor. Kwaad, «Méchant ». — 2. Proven. Kwaeten (Dép. Herinnes-lez-Pecq). — 3. V. WAD.
| EV |
Quaaden | Quaden, Quadens. Surnom : au génitif, néerl. kwaad ‘méchant’.
| JG |
Quaaden | zie Quaden.
| FD |
Quaak | Quack, Quach, zie Kwaak.
| FD |
Quaars | zie Kaers.
| FD |
Quaas | zie Caes.
| FD |
Quabron | (NF de la région verviétoise). Peut-être top. flam. kwaad bron ‘mauvaise source’? Comp. Sourbron [JL, NFw].
| JG |
Quabron | zie Decambron.
| FD |
Quackebeke, van | zie van Kaekebeke.
| FD |
Quackelbeen | Quakelbeen. Mnl. quackelen: schudden. BN voor iemand die de benen schudt bij het lopen. Vgl. Hocepied en Wvl. kwakkelgat. 1337 Jan f. Wouters Herkins die men heet Quickelbeen, Bg. (JAM.); 1370 Geert Quackelbeen, Lv. (HB 586); 1506 Jasper Quackelbeen, Ktr. (KW).
| FD |
Quackelbeen | Surnom: dérivé de moy. néerl. quackekn ‘secouer, hocher’, équivalent de fr. Hoc(h)epied.
| JG |
Quackels | 1405 «Wouter Quackel» Tirlemont; surnom: au génitif, néerl. kwakkel ‘caille’; comp. Caille, Lacaille, etc.
| JG |
Quackels | Kwakel, «Caille ». 1. N. de chasseur. — 2. Car. phys. ,,H. ardent » (Chaud comme une caille). — 3. Car. mor. «Batailleur » (comme la caille). — 4. Proven. Kwakkel (Dép. Kemseke et Saint-Paul).
| EV |
Quackels | zie Kwakkel.
| FD |
Quackenbus(c)h | Ndd. PlN Quackenbusch: zompig bos, struikgewas op moerassig terrein; vgl. Quakebruck (DN), Quakenburg (BRECH.).
| FD |
Quaclaeys | BN + Pair. Kwade Klaas (Nikolaas).
| FD |
Quad(t) | D. BN Mnd. quât: kwaad, boos. Vgl. De Quae. 1590 Matthias Quad (BRECH.).
| FD |
Quadackers | zie Quatacker.
| FD |
Quaden | Quaaden: 1. Verbogen vorm van (de) Quade; zie De Quae. – 2. PlN Quaden in Paderborn (NRW).
| FD |
Quaden(s) | cf. Quaaden.
| JG |
Quaden, van der | zie van der Kwaden.
| FD |
Quader | Mhd. quader: bouwsteen, vierkante tegel. BerBN of verkort < Quaderer.
| FD |
Quadflieg | -flicg, -flige, Qua(e)dvlieg, Quadvlies, Quatflieg: BN: kwade vlieg, voor een lastig mens. Quadvlies door ass.gs/s < gen. Quadvliegs. 1344 Quodevlieghe; 1358 Henricus Quaedvlyeghen, Mtr. (SKM). Zie ook Cuvelier 3.
| FD |
Quadflieg | Quadvlieg, Quaedvlieg, Quatflieg. Surnom d’importun: néerl. kwaad vlieg ‘méchante mouche’.
| JG |
Quadpeerds | -peerdts, Quaedpeerdt(s), -peerds, -pars, Quaetpeerds, Quatpers: BN kwaad paard, slecht paard, wellicht voor een paardenkoopman of naar het karakter. Vgl. Ndd. Quadvasel: slecht fokdier (NN). ±1570 Vranck Coghen alias Vogelaer ou Quaetpaert, Diest (CDT 84).
| FD |
Quadpeerdts | cf. Quaedpeerds.
| JG |
Quadt | Surnom: moy. bas-all, quât ‘méchant, irrité » ; comp. Quaaden.
| JG |
Quae, de | de Kwae, de Kwaai, Kwa, Quaade(n), Quaden(s), Squaden: BN voor de kwade, slechte, boze, misdadige. 1390 Jan de Quade, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Quaed- | zie Quad-.
| FD |
Quaedpeerds | Quaedpeerdt, Quadpeerdts, Qnatpers. Surnom, probabl. d’après le caractère: néerl. kwaadpaard ‘mauvais, méchant cheval'(au génitif).
| JG |
Quaedvlieg | cf. Quadvlieg.
| JG |
Quaeg(h)ebeur | cf. Quag(h)ebeur.
| JG |
Quaeg(h)ebeur | zie Quagebeur.
| FD |
Quaehaegens | Quaeyhaege(ns), -haeg(h)en, -haegs, Ouayhackx: PlN Kwade Haag. 1345 in die Quaethaghe, Lv. (HB 539). 1443 Peter Quadehaghe, Aw. (VLOEB.); 1451 Jan Quadehaghe alias vander Schueren, Mech. (GPM); 1475 Willem Quayhage, Aw. (HB 58).
| FD |
Quaekebeke, van | zie Kaekebeke.
| FD |
Quaelle, van | zie van Caill(i)e.
| FD |
Quaesaet | Quasaet: Reïnterpretatie van Casaert (var. Quassaert).
| FD |
Quaesaet | Soit surnom: néerl. kwaadzaad ‘mauvaise semence’, soit réinterprétation de Casaert [FD]?
| JG |
Quaet(h)em, van | zie van Quathem.
| FD |
Quaetaert, | zie Quataert.
| FD |
Quaethoven, (van) | (van) Caethoven, Kaethoven: PlN Kwaadhoven in Ht. (L): 1379 in loco dicto Quaetehoven = 1381 Caethoeven, Ht. (GRAUWELS1978). 1455 Diric van Quaethoven = 1479 Dierick Quaethoeven = 1474 Dieric van Caethoven, Ht. (A. GHIJSEN, JVO).
| FD |
Quaetpeerds | zie Quadpeerds.
| FD |
Quaeyhaeg(h)en | -ge(ns), zie Quaehaegens.
| FD |
Quagebeur | Qua(e)g(h)ebeur, Quaegghebeur, Quaeybeur, Quaegnebeur: BN voor een kwade buur; vgl. Goedgebuure. ±1100 Gislemarus Malus Vicinus, Hesdin; 1390 Gheraerd Quaetjebeur; 1415 Willem Quaetghebeur, St.-Win. (VERGR. 1968). – Lit.: M. QUAGHEBEUR-O.LEYS, Nfc.1974,184-197.
| FD |
Quagebeur | Quaghebeur, Quaegebeur, Quaeghebeur. Surnom: néerl. kwaad gebuur, flam. kwade gebeur ‘mauvais voisin’ ; comp. Mal voisin, ainsi que l’antonyme Goedghebeur/ Bon-voisin. – Bibliogr. : M. Quaghebeur, De FN Quaghebeur en Goeghebeur: geografische ver-spreiding,dansNaamkiinde6, 1974, 185-191 et 192-7.
| JG |
Quaill(i)e, van | zie van Caill(i)e.
| FD |
Quain | Nom d’origine: Kain (Ht); cf. aussi Quin (probabl. d’autre origine).
| JG |
Quain | Proven. Kain (Loc.).
| EV |
Quain | zie Kain.
| FD |
Quair- | -elle(s), -iat, -iaux. Proven. Quairelle(s). (Dép. Jumet, Wal-court). — 2. V. Carré.
| EV |
Quaireau | -iau(x), -ia(t), zie Careels.
| FD |
Quairia | -iat, Quériat, Queriat (formes nam.).
| JG |
Quairiaux | Querriau, -iaux, Quérriaux (formes pic.). 1449 «Henrion Quaireau» Aides-Namur; formes dial. (nam. -iaft) et pic. -iaux) de fr. carreau ; cf. aussi Cariaux, etc.
| JG |
Quairier | -ière, zie Carrier, -ière.
| FD |
Quairière | Quairiere, Querrière, Querriere. 1365 «Marie de Querières femme maistre Bauduin» TailleMons; nom de résidence: w. liég., pic. (Mons) cwériêre, pic. (Mons) que-rière ‘carrière’ FEW 2, 1401a.
| JG |
Quaise | Aphérèse de Nicaise.
| JG |
Quaise | zie Caise.
| FD |
Quaiser | 1725 «SalomonQuaiseurs»= 1715 «Sa-lomon Keiser» Hatrival; var. de Kaiser.
| JG |
Quaiser | W. adaptatie van Kaiser of Keizer. 1715 Salomon Keiser, Houmont = 1725 Salomon Quaiseurs, Hatrival (DUVOSQUEL, Hatrival, 1991, 37,43).
| FD |
Quaisin | 1602-3 «Loys Quaisin» TerriersNamur; var. de Kaisin.
| JG |
Quaisin | zie Caesens.
| FD |
Quak | zie Kwaak.
| FD |
Quakebeke, van | zie Kaekebeke.
| FD |
Quakelbeen | zie Quackelbeen.
| FD |
Quakkelaar | 1. Spelling voor Kakelaar, afl. van Mnl. cakelen: kakelen, snateren, babbelen. 1398 Galle Caquelers = 1398 Callequin Kakeler, Bellegem (DEBR. 1970); 1625 de Kakeler, Loon op Zand; 1632 Quackelaers, Bergen op Zoom; 1636 Caekelaers, Breda; 1677 Quackelaer, Wouw (PDB). – 2. Evtl. afl. van Mnl. quackelen: schudden (vgl. Quackelbeen), beuzelen, kletsen. BN.
| FD |
Qualle, van | zie van Caillie.
| FD |
Qualy | V. WAHL.
| EV |
Qualy | zie van Caill(i)e.
| FD |
Quambusch | D. PlN op -busch: bos, struikgewas. Quadenbusch?
| FD |
Quandal(le) | zie Candal(le).
| FD |
Quandt | zie Kwant(en).
| FD |
Quaniers | Lees: Kanjers. Zie Caignaert.
| FD |
Quaniers | Var. graphique du NF Kanjers [FD].
| JG |
Quanjard | Var. graphique de Cagnard, -iart.
| JG |
Quanjard | zie Caignaert.
| FD |
Quanjel | zie Caignau.
| FD |
Quanon(ne) | zie Chanoine.
| FD |
Quanonne | cf. Canonne.
| JG |
Quanonne | V. Chanoine.
| EV |
Quansicr | Peut-être dérivé d’anc. pic. cainse ‘vêtement court porté sur la chemise’ FEW 2, 142b, v° camisia (qui ne cite pas ce dérivé); cf. aussi Cansier, Kinsy et Kensière.
| JG |
Quansier | cf. Quensier.
| JG |
Quansier | zie Cansier.
| FD |
Quanten | Quantens. Surnom: moy. néerl. quant ‘camarade’ (au génitif).
| JG |
Quanten | zie Kwanten.
| FD |
Quanter, de | Quanters, zie de Canter(e).
| FD |
Quanters | Génitif de moy. néerl canter ‘chantre’.
| JG |
Quantin | cf. Quentin.
| JG |
Quantin | zie Quinten(s).
| FD |
Quantrain | zie Chantrain(e).
| FD |
Quaquebeke | zie Kaekebeke.
| FD |
Quaqueux | cf. Caqueue.
| JG |
Quaqueux | zie Caqueue.
| FD |
Quar- | zie Car-.
| FD |
Quarante | Proven. 1. Garande (Ane. fr.), «Chasse gardée, parc » (Comp. en flam. Warande). — 2. Quarante (Bonniers) (Dép. Braine-le-Châ-teau).
| EV |
Quarante | Quaranta: Mfr. quarante < volkslat. quaranta < quadraginta: veertig. Vgl. Carême.
| FD |
Quarante | Surnom: fr. quarante, nom d’une magistrature ou numéral; comp. aussi Carême. -Quaranta. NF italien correspondant.
| JG |
Quardel | Var. de Cardeau; ou bien p.-ê. surnom: moy. néerl. cordeel, cardeel ‘corde’.
| JG |
Quardel | zie Cordeel(s).
| FD |
Quarden | 1. Proven. Gardm (Dial. pic.), «Jardin ». — 2. V. WARD.
| EV |
Quardesalle | cf. Gardesalle.
| JG |
Quardesalle | zie Gardesal(le).
| FD |
Quare | cf. Quarre.
| JG |
Quaré | cf. Quarre.
| JG |
Quarem | -ème, -eme, -emme, -esme. 1280 «Lambechon Quareme» PolyptLiège, 13e s. «Gerar Quaremme» Huy, 1365 «Sandrart Quaresme» TailleMons, 1506 «Henry Quarem jadis chanoine de Saint-Pierre» GuillLiège; surnom: fr. carême, cf. aussi Carême, etc. ; secondairement, nom d’origine: Corswarem, w. cwarèm (Lg).
| JG |
Quarez | cf. Quant.
| JG |
Quarin | cf. Carin.
| JG |
Quarin | V. WARD (Wari).
| EV |
Quarmeau | Quermia. 1279-80 «Jehennés Qua-remeaus» RegTournai, 1280 «Wilhottus ditus Quareameals» PolyptLiège, 1289 «Quaremmiaus de Vieviele» Viesville, 1300 «Quaresmial», 1317 «Huon Quaresmiel de Nivelle», 1335 «Hanin Quaresmiel», 1336 «Jehans Quaresmiaux» ComptesMons, 1449 «Pierard Quaremeau» AidesNamur, 1597-98 «Quares-meaux» ComptesNivellcs; var. de Carmeaux, -iaux, Carrissemeaux, Cormeau. Cf. aussi Quarem(e) ci-dessus.
| JG |
Quarr- | -é, -el. V. Carré.
| EV |
Quarre | Quare. 1524 «Johan Quare» Malmedy, 1583 «Anne de Blehen veuve de Jacques Quare» BourgLiège, 1591 «Anthoenne Quare (orig. de Valenciennes) BourgLiège, 1678 «Louis Quare» BourgNamur; sans doute var. orthographique de Quarre [FD], sinon de moy. néerl caer, car ‘chéri’.
| JG |
Quarre | Quarrez, Quare, Quarez. 1276-77 «Quare» CharitéTournai, 1279-80 «Jehan Quarés li Caretons» RegTournai, 1356-58 «Jehans li Quarés» PolyptAth, 1444 «Wautier Quareit» TerreJauche, 1472 «Jehan Quarey» DénLaroche, 1602-3 « Martin Quare » Terriers-Namur, 1621 «Catherine de Quarre» Bourg-Liège, 1633 «Pierre Quaret» BourgNamur; var. graphique de Carré.
| JG |
Quart- | -iers, -jel. V. WAD (Wan).
| EV |
Quarteer | -ier, zie Cartier.
| FD |
Quarteman | 1. Proven. Quaremont (Loc.). — 2. Profess. «Gardien » (Dial. pic.). •— 3. V. Quertinmont
| EV |
Quartermaine | -man, zie Quaterman.
| FD |
Quartey | zie Carte.
| FD |
Quartier | Proven. Nombre L.D.
| EV |
Quartier | Quarti. 1381 «Colar de Quartier» GuillLiège, 1417 «Daniaul Quartier» PolyptAth, 1500 «Jehan Quartier» BourgNamur; nom d’origine (ou surnom): fr. quartier’, ou bien simple var. de Cartier. – Comp. 1336 «Henne-kins Quarthehye le moiene» RegLaroche.
| JG |
Quartimont | zie Quertai(n)mont.
| FD |
Quasaet | zie Quaesaet.
| FD |
Quassa(e)rt | zie Casaert.
| FD |
Quassaert | V. WAD (Waz).
| EV |
Quassart | cf. Cassait.
| JG |
Quast(en) | Mnl., Mhd. quast: kwast, badkwast, takkenbosje, rijsbosje, plumeau. BerBN van de kwastenmaker (zie Quasters) of van de badmeester (die de baders met de rijsbos bewerkt). 1314 Arnold Quast, Rostock (heeft in zijn wapen twee gekruiste bezems, NN).
| FD |
Quasters | BerN van de kwastenmaker; vgl. Quasten.
| FD |
Quat(h)em, van | van Quaet(h)em, van Queathem: PlN Quaetheem in Lichtervelde (DF VIII); Kwatem in Herne (VB), Kwaadham in Cent en At.: 1368-75 a Quaetham (CHA 225). 1372 Henric van Quaethem = 1394 Heinrike van Quaetheem, Bavikhove (DEBR. 1970).
| FD |
Quatacker | Proven. Kwade akker, «Mauvais champ ». N° 237.
| EV |
Quatacker | Quadackers: PlN Kwaadakker: slechte akker. 1289 Heinric f. Heinemans van Quaetackere, Bg. (CG); 1302 Heine van Quaetackre = 1306 Henric van Quaetackere, Esen; 1383 Lippin van Quaetackere, Langemark (DF VIII).
| FD |
Quataert | 1. Proven. Kwade aarde, «Mauvaise terre ». N° 237. — 2. Car. mor. Kwaad aard, «Mauvaise nature ». — 3. V. WAD.
| EV |
Quataert | Quaetaert: Afl. van quaet: kwaad, slecht, boos. 1425 Maergriete Quaethaers, Eeklo (PARM.); 1475 Pouwels Quaetaertz, Ht. (A. GHIJSEN).
| FD |
Quatanne | Surnom: moy. néerl. quaet Hannin -méchant Jean, cf. 1598 «Jan Quaethannins » Waregem [FD].
| JG |
Quatanne(ns) | -anens, -annes, Quatennens, Quatannent, Quatannews, Quattanens: BN Quaet Hannin: kwade Jan. Vgl. 1298 Joh. Ghoethannin, Kales (GYSS. 1963). 1398 Jan Quaethannins, Wg. (DEBR. 1970).
| FD |
Quatannens | V. WAD.
| EV |
Quateau | V. Cateau.
| EV |
Quateau | zie Castel.
| FD |
Quatereel | zie Catrels.
| FD |
Quaterman | Quarterman, -maine, Quotermans, Quattromano, Catterman, Catternan, Caternang, Katherman, Kettermans: Fr. Quatremain. BN voor een handige, die a.h.w. vier handen heeft. Vgl. Sevenant. 1619 Aegidius Quintimanus a Ponte Romano (MUL V). 1187 Herbert Quatremains, Robertus Quatuormanus, Oxford (REANEY). 1295 Michiel Quatermein, Bg. (CG); 1341 Clais Quatermein, Bg. (JAM.); 1377 Wouter Quatremains cateile, Ktr. (DEBR. 2002); 1563 Joannes Vierhant, Lv. (HENNO).
| FD |
Quatflieg | zie Quadflieg.
| FD |
Quatpers | cf. Quaedperds.
| JG |
Quatpers | Proven. Kwade perre ou parre, «Méchant enclos, (inculte ou insalubre) ». V. Parre.
| EV |
Quatpers | zie Quadpeerds.
| FD |
Quatre | Fr. quatre, surnom de motivations diverses, cf. les NF ci-après ainsi que 1273-80 «Raoulés Quatrchome de Paris» Frieden-Tournai.
| JG |
Quatre | Quatrus: Het Fr. cijfer vier. Vgl. 1245 Mahius Quatorze, Juvigny (MORLET).
| FD |
Quatrecoeurs | Catteceur: BN naar een uithangbord met vier harten? 1867-1889 Amelia Catriquer = Cattekeur, Eernegem-Oostende (PDB). Of reïnterpretatie van Contrecoeur: met tegenzin. 1462 Rolandus Wedergraete, Torn. dyoc. (MUL 11,102).
| FD |
Quatrecœurs | Quatre Cœurs. Nom d’enseigne ou surnom (de sens non défini): fr. quatre cœurs.
| JG |
Quatresooz | Quatresous. 1241-42 «Johanni Quatresaus» CharitéTournai, 1275-76 «Jehan Quatresaus» RegTournai, 1286 «Quatresaus» CartMons, 1363 «Jean Quatre solz» Liège; surnom péjoratif (d’avare): fr. quatre sous.
| JG |
Quatresous | -sooz: BN Quatre sous: vier schellingen (munt). Vgl. Trentesaux. 1251 Jehan Quatresaus, Dk. (SMTII); 1281Jehans Quatre Saus, Bergen (ARNOULD); 1363 Jean Quatre sols, Luik (ISC).
| FD |
Quatretemps | Fr. quatre-temps < Lat. quatuor tempora: quatertemper, vastendag. Vgl. Carême, D. Quatember. 1428 N. Quatemper, Gôrlitz (BRECH.).
| FD |
Quatretemps | Surnom: anc. fr. quatre temps ‘trois jours de jeûne ordonnés par l’Église au début de chacune des saisons de l’année’, w, liég. cwate-timps FEW 13/1, 190a; comp. Carême, Quare(s)me.
| JG |
Quatrevaux | PlN: vier dalen. ± 1570 Jehan Cattrevaulx, Bergen H (CDT 74).
| FD |
Quatrus | Fausse latinisation du chiffre quatre?
| JG |
Quattanens | zie Quatanne(ns).
| FD |
Quattromano | zie Quaterman.
| FD |
Quaujel | Surnom: néerl. kwezel ‘bigot(e), hypocrite’ ?
| JG |
Quax | zie Kwaak.
| FD |
Quayhackx | zie Quaehaegens.
| FD |
Quckelberge, van | zie van Quickelberg(h)e.
| FD |
Qucrut | Forme pic. d’anc. fr. cherue ‘navette à encens’, surnom d’enfant de chœur (Dauzat, 124, 503)?
| JG |
Queathem, van | zie van Quathem.
| FD |
Quec | Quecq, zie Kwik.
| FD |
Queck | Proven. Kweeke (Dép. Wevelgem).
| EV |
Queck | Quecq. 1394 «Lippin Queke» Ypres; var. de Quick, néerl. kwik ‘vif, éveillé’ [FD].
| JG |
Quee(c)ker, de | de Que(c)ker, de Quecquer, Queeckers: Mnl. kweker, kwaker: dobbelaar, die met een ‘quaecbert’ of triktrakbord speelt. 1326 Pieter de Quekere; 1376 Jan de Quekere, Ip. (BEELE); 146 e. neven lans Quaeckers, Bs. (OSTYN); 1568 Gillis de Quekere, Hondschote (DGW). Vgl. De Dobbelaere.
| FD |
Quéhen | Quehen: PlN Quehen in Beuvrequen en Isques, Quehen in Bonen, Quehem in Ergny (PdC). 1533 Antonius Quehem; 1645 Jacques de Quehen, PdC (DF XIII).
| FD |
Queins | NF de langue allemande de la région de Welkenraedt.
| JG |
Queins | zie Kain.
| FD |
Quek(ke) | zie Kwik.
| FD |
Quekel | zie Quickels.
| FD |
Quekelberg(h)e, (van) | zie (van) Quickelberghe.
| FD |
Queldry | Peut-être var. de Delcœuillerie, de l’anc. fr. cueillerie ‘récolte, cueillette’ [FD].
| JG |
Queldry | Quellerie, -rye, Quelderie, zie Delcoeuillerie.
| FD |
Quelef(s), van | -eff, zie van Kelf.
| FD |
Quelin | V. WAHL.
| EV |
Quellier | NF importé de la Mayenne (Genea-Net), à rapprocher de noms similaires comme Callier ?
| JG |
Quellier | Spelling voor Callier.
| FD |
Quellin | -ijn, -ien, Quoil(l)in, Coilin: Patr. W. VN Cwèlin, Qwèlin = Quirin, HN Quirinus. Vgl. Quirin, Quoirin. 1499 Quirin de Malmedy; 1547 Quelin de Malmedy, LU; 1586 Jean Quelin, Ocquier (ASM II); 1609-68 Artus Quellijn, beeld- houwer = 1663 Artus Quellinus, St.-Tr.-Aw. (AP).
| FD |
Quelquejeu | BN voor een speler?
| FD |
Quelquejeu | Surnom de sens obscur, probabl.de joueur: fr. quelque jeu (Dauzat 502).
| JG |
Quels | Quetsch. Surnom: w. (< ail.) kwètch ‘grosse prune’.
| JG |
Quemener | Bretonse BerN Quemener: kleermaker (LE MENN).
| FD |
Quen(n)- | -e, -iau, -on. V. Chêne.
| EV |
Quenard | zie Kinard.
| FD |
Quenault | zie Quinaut.
| FD |
Quène | Quene, cf. Quesne.
| JG |
Quène | Quene, zie Duchène.
| FD |
Quénéhen | Quenehen. Nom d’origine: Quen-hem, à Calonne-Ricouart (PdC).
| JG |
Quénéhen | Quenehen: PlN Quenhem in Calonne- Ricouart (PdC). 1493 Bertrand de Quehen et Simon de Quennehen, Bonen (DF XIII).
| FD |
Quenel | zie Chénau.
| FD |
Quenelisse | NF attesté au 18e s. à Doncheryet Rocroi, dans les Ardennes françaises (Genea-Net); probbal. surnom phrastique, durypei/iii ne lisse (cf. Morlet 824). Un surnom tauto-logique composé de pic. quiène ‘chienne’et de fr. lice ‘femelle de chien de chasse’ FEW 5, 481 b serait surprenant.
| JG |
Quenet | -ée, Quennet: Patr. i. Dim. van VN Cono. Vgl. Quenon. 1790 P. J. Queney, Aw. (AP). – 2. Var. van Quinet.
| FD |
Quenis | cf. Kennis.
| JG |
Quenis | zie Kenens.
| FD |
Quenivet | Quennevet, zie Canivet.
| FD |
Quennay | zie Duquesnoy.
| FD |
Quenne | cf. Quesne.
| JG |
Quenne | zie Duchène.
| FD |
Quennelle | zie Chénau.
| FD |
Quennery | NF spécifique de l’Entre-Sambre-et-Meuse, attesté au 18e s. dans la région de Froidchapelle et Castillon (GeneaNet); p.-ê. forme pic. de l’anc. fr. chenerie, fr. chiennerie ‘ensemble de chiens’, mais aussi (anc. flandr.) ‘obligation d’héberger les meutes et les valets de chiens’ FEW 2, 192b.
| JG |
Quennery | Pic. vorm van Ofr. chenerie: troep honden(J.G.)? PlN?
| FD |
Quennery | Proven. Chênnerie (Dép. Braine-l’Alleud).
| EV |
Quennes(s)on | zie Quinchon.
| FD |
Quennessière | zie Cansière.
| FD |
Quennesson | -eson. 1453 «Gilles Quenneson», etc. Comines; dimin. en -eçon de l’anthrop. germ. Cono, cf. Quenon [FD].
| JG |
Quennevet | zie Canivet.
| FD |
Quennoy | Quenoi, cf. Quesnoit, -oy.
| JG |
Quenoi | Quen(n)oy, zie Duquesnoy.
| FD |
Quenon | -ont. 1580 «Jehenne Quenon «Haybes, 1658 «Antoine Quenon» Mons, 1703 «Que-non» Wasmes; cas régime de l’anthrop. germ. Cono, Cuno ; comp. Conon de Béthune (trouvère de la fin du 12e s.). – Au cas sujet: 1287 «Quennes de Rone» La Gleize.
| JG |
Quenon(t) | Patr. 1. Rom. vorm van de Germ. VN Cono (Koen). 1658 Antoine Quenon, Bergen H-Aw. (AP). – 2. Var. van Quinon.
| FD |
Quenoy | cf. Quesnoit, -oy.
| JG |
Quensier | Proven. Chensée (Dép. Gouy-Iez-Piéton).
| EV |
Quensier | zie Cansier.
| FD |
Quenson | zie Quinchon.
| FD |
Quentin | Quintin, Quointin, Quintyn, -ijn (formes néerl.); p.-ê. aussi Quitin, -yn. 1276 «Quintin de Kieversis» DettesYpres, 1284 «Thomas dictus Quentin» MorletHtePicardie, 1286 «Quentin de Kievresis» CartMons, 1287 «Jehans Quentin» CoraptesMons, 1365 «Co-lart Quentin fruitier» TailleMons, 1445 «Quintin de Sougnies», 1480 «Jehan Quintin dit Cabouret» Ladeuze, 1526 «Quintin Des-gaukiers» Lens, 1562 «Quintin de la Forge dit Flo, manouvrier» St-Remy-Chaussée, 1616 «Remy Quintin alleman» PrincipChimay 1618 «Jean Goffin dit Quentin» Purnode, 1753 «filia Mariae Annae Quettin» Anthr-StHubert ; prénom Quentin, w. *Cwètin (forme dénasalisée), du lat. Quintinus (dérivé de lat. quintus ‘cinquième’), popularisé par saint Quentin, apôtre du Vermandois et martyr au 3e s., qui semble avoir joui dans le Hainaut d’une grande popularité (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 54); la var. Quintin, -yn est plus fréquente. Cf. aussi Ketin, Quetin, sans doute d’autre origine.
| JG |
Quentin | zie Quinten(s).
| FD |
Quentin. | 1. V. WAD (Wand). — 2. Proven. (Saint-)Quentin (Ville fr.).
| EV |
Quenton | Hypocor. en -on du précédent?
| JG |
Quenton | Vleivorm op -on van VN Quentin?
| FD |
Quenu | zie Chenut.
| FD |
Quequin | Que-. Probabl. forme dénasalisée de pic. quinquin ‘petit enfant’, propr. ‘sexe de la femme’.
| JG |
Quequin | zie Coquin.
| FD |
Quéquin | V. WAD (Wak).
| EV |
Quer- | -iat, -iaux. V. Carré.
| EV |
Quera | 1502 «Jacquet Querart» BourgNamur; forme w. en -a du NF Quérard, var. de Conrard, cf. 1540 «Querart Conrart» BourgNamur.
| JG |
Quera | Patr. W. Querard < Conrard. 1540 Querart Conrart, Namen (J.G.).
| FD |
Querbise | Proven. Dép. Chaussée Notre-Dame.
| EV |
Quéré | Queré, Quere: 1. Bretonse BerN kere: schoenmaker (LE MENN). – 2. Zie Carré.
| FD |
Quéreaux | Quériat, zie Careels.
| FD |
Querelle | 1543 «Jehanne Querelle d’où Jacquet et Jannet» Ladeuze; surnom: fr. querelle; comp. Karelle.
| JG |
Querelle | zie Dekairelle.
| FD |
Quériat | Queriat, cf. Quairia(ux).
| JG |
Querier | cf. Querrier, Carrier.
| JG |
Querier | zie Carrier.
| FD |
Querin | Que-. 1547 «Querin Alard» CoutSta-velot, 1554 «Renault filz Querin de Roanne», 1625 «Henry Querin de Roanne» La Gleize; var. de Quirin. Cf. aussi Quernette et Quoilin.
| JG |
Querin | zie Quirin.
| FD |
Querinia | Profess. Dimin. de Quéron, « Charron » (Dial. pic.).
| EV |
Querinjean | 1632 «Querin Jean délie Coulée, fils de Jean délie Coulée» Ovifat/Robertville, d’où la branche Querinjean de Robertville; prénom double: Quirin + Jean, dû à la coutume ardennaise de donner comme patronyme le nom du père suivi du nom du grand-père (cf. JH, NF malmédiens, 44).
| JG |
Querinjean | Patr. Querin+Jean. Toen Jean délie Coulée in 1632 stierf, kreeg zijn zoon Querin (Quirinus) de naam Querin Jean délie Coulée. Hij is stamvader van de tak Querinjean uit Robertville (HERB., PSK 44).
| FD |
Quérinjean | Proven. Serinchamps (Loc).
| EV |
Querio | zie Careels.
| FD |
Quérit- | -at, -et. 1. Proven. Wérih- -ai, -et. V. ce N. — 2. Car. moi. ,,Chéri » (Picard).
| EV |
Queritet | Quéritet. 1296 «Robert Charité» Tail-leParis, 1696 «Martin Querite» [= -é?] BourgNamur; surnom: pic. hérité ‘charité’, de sens divers (e.a. aumône; confrérie qui se voue au soulagement de la misère; gratification, pot de vin)’ FEW 2, 376a; peut être aussi un nom d’origine: La Charité (institution charitable).
| JG |
Queritet | zie Carité.
| FD |
Quermia | cf. Quarmeau.
| JG |
Quermia | -nia, zie Carmeau.
| FD |
Quermia | V. Charme.
| EV |
Quernette | 1564 «Querinet [= -ette] fille Johan Lambert du Ruy», 1572 «Franchois filz Quer-net Henry Molin», 1573 «Jehenne et Queri-nette filles feu Serva délie Fontaine» La Gleize, 1574 «Querinette Gottal» Vielsalm, 1611 «Herman Quernet» Arbrefontaine ; forme contractée de Querinette, dimin. fém. de Querin, Quirin.
| JG |
Quernette | Metr. Querinette, dim. van HN Quirinus. 1574 Querinette Gottal, Vielsalm (HERB.).
| FD |
Quero | zie Careels.
| FD |
Queroles | Ofr. queroles, Fr. caroles: rondedansen.
| FD |
Queroles | Surnom: anc. fr. querole ‘carole (danses en rond)’ FEW 2, 644a.
| JG |
Quéron | Var. de Car(r)on?
| JG |
Quéron | zie Carron.
| FD |
Querp, van | PlN (Erps-)Kwerps (VB). 1379 Janne van Quaderebbe, Meldert (C.BAERT).
| FD |
Querriau | -iaux, Quérriaux, cf. Quairia(ux).
| JG |
Querriau(x) | zie Careels.
| FD |
Querrier | Var. de Carrier.
| JG |
Querrière | 1365 «Marie de Querières femme maistre Bauduin » TailleMons ; var. de Carrière et Quairière.
| JG |
Querrière | zie Carrière.
| FD |
Quersin | -on, zie Gressin, -on.
| FD |
Quersin | V. WARD (Waz).
| EV |
Querson | Surnom: métathèse de fr. cresson; à rapprocher p.-ê. de 1597-98 «Hubert Quer-sant» ComptesNivelles?
| JG |
Quert- | -on, -(a)in. Profess. ,,Charretier » (Dial. pic.).
| EV |
Quert(a)in- | Querte(n)-, Querti- -mont. Proven. 1. Quaremont (Loc.). — 2. Mont du charretier ». V. Quert(a)in.
| EV |
Quert(i)er | zie Cartier.
| FD |
Quertai(n)mont | -e(n)mont, -i(n)mont, -émont, Quartimont: PlN Cartimont in Nijvel (WB): 1531 Kertenmont. 1551 Vincentius Quertemmon, Binche (MULIV); 1597 Adrien de Quertemont, Nijvel (J.G.); 1635 Joannes Quertenmont ab Hannia Sancti Pétri; 1637 Ludovicus de Quertenmont, Chimay (MUL V).
| FD |
Quertaimont | -émont, -emont, -enmont, -ain-mont, -inmont. 1597-98 «Adrien de Querte-mont, Jan de Quertemont» ComptesNivelles, 1623 «vefve Jean de Quertemont» Dén-Chimay, 1780 «la veuve Quertinmont» Char-leroi; nom d’origine: Cartimont, 1531 «Ker-tenmont», manoir à Nivelles (BrW).
| JG |
Quertain | Quertin. Surnom de fabricant: pic. kèrtin ‘panier’.
| JG |
Quertigniez | -inier. 1365 «Watier le Crétinier» TailleMons, 1369 «Jakemars li Cretiniers» Ladeuze, 14e s. «Baudet le Crétinier» Doc-Lens, 1417 «Jehan le Crétinier» PolyptAth, 1629 «Jean Quertinier» Ladeuze, 1702 «Flor. Quertinier» Le Rœulx; nom de métier: fabricant de kèrtins, métathèse de crétins (= paniers).
| JG |
Quertin | -ain: Pic. kèrtin: mand. BerBN (HERB.).
| FD |
Quertinier | -igniez: Metathesis van Crétinier: mandenmaker. Afl. van Quertin. 1365 Watier le Crétinier, Bergen (J.G.); 1616 Franciscus Quertenier, Corbasiensis (MUL V).
| FD |
Quertinmont | cf. Quertaimont.
| JG |
Querton | 1499 «Jehan le Maire dit Querto» TerrierNaast; p.-ê. métathèse du NF Creton, ou directement de w. (Givet, etc.) kèrton ‘petit morceau de lard frit’ FEW 16, 314b. – Ce NF, surtout attesté à l’ouest, paraît être plutôt une var. de carton ‘charretier’, cf. PALW 3.5 [JL, NFw].
| JG |
Querton | zie Carton.
| FD |
Querut | V. Charrue. Quesnon. 1. V. WARD (Warn). 2. V. Chêne.
| EV |
Querut | zie Charue.
| FD |
Quesnay | -ey, zie Duquesnoy.
| FD |
Quesne | Quenne, Quène, Quene. 1382 «Bietre-mel du Quesne» Leers-et-Fosteau, 1537-40 «Pierchon du Quesne» DénFrasnes, 1780 «Jean Quenne» Charleroi; comme le NF est surtout hennuyer, nom d’origine (ou bien surnom): forme pic. de chêne, cf. Duquesne, etc. Cf. aussi Quenon. m Dérivés: Quenel, -elle (formes non voca-lisées), Quéniaux, Quennay. 1541 «Jehan des Quesnes dit Quesneau» Obourg. – Que-net. 1417 «Nicaise de Quesnez» PolyptAth. » Probabl. d’autre origine: 1472 «Jehan la Quenne» DénVirton.
| JG |
Quesne(s) | zie Duchêne.
| FD |
Quesnoit | Quesnel,-oy, zie Duquesnoy.
| FD |
Quesnoit | Quesnoy, Quennoy, Quenoy. 12e s. «Elyzabeth de Caisnoit» WaudruMons, 1365 «Nicaise dou Quesnoit fèvre», «Jehan dou Quesnois de Sougnies claweteur là demorant» TailleMons, 1497 «Simon Quesnoit» Dén-Kain; nom d’origine: Quesnoit, l.d. très fréquent dans le Hainaut (= lieu planté de chênes), cf. aussi Duquesnoy.
| JG |
Quest- | -ienne, -ion. Proven. Wastinnes (Dép. Malèves).
| EV |
Questel | -iau(x), Quoistiaux, Quetel, Quétaut, Quetaut: Ofr. questel, dim. van queste (< Ndl. kist): kist, kast, koffer. BerBN.
| FD |
Questeman | cf. Kesteman.
| JG |
Questeman | zie Kersteman.
| FD |
Questiau(x) | 1. V. Château. — 2. V. WAD (Waz).
| EV |
Questiaux | -iau, Quoistiaux. Dimin. en -eau d’anc. fr. queste, keste ‘bahut’ ou sorte de redevance. Cf. aussi Maquestiaux.
| JG |
Questienne | Peut-être nom d’origine: var. de w. castinne, calistiène ‘pierre calcaire’ FEW 16, 297-298, v° *kalksteinl
| JG |
Questienne | PlN W. castinne, calistiène < kalksteen.
| FD |
Questier | Quettier, Quétier, Kestier: BerN. Ofr. questier: ontvanger van een heffing, een belasting, de queste. ±1570 Charles Questier, Maikin Questier, Ip. (CDT 338).
| FD |
Questier | Quettier. 14e s «Questier» Beauvais; nom de profession: percepteur de l’impôt appelé «queste» (sorte de taille) plutôt que fabricant de kestes (= bahuts). Comp. aussi 14e s. «Johan d’Achoire le questeur» CensHuy.
| JG |
Questier | V. WAD (Waz).
| EV |
Questroy | Probabl. nom d’origine: Keestrooy, à Heist-op-den-Berg [FD].
| JG |
Questroy | Quetstroey: De FN komt vooral in WV en H voor en zal ongetwijfeld uit NF stammen. 1326 Michel Cesseroie, Rijsel (SPL); ±1570 Glaise Questroy, Belle; Marie Questroys, Ip. (CDT 339); 1609 Abraham Quetsroy, Roes. (MARICHAL); 1652 Thomas Questroy, Vlamertinge (V. MILLE 1969,122).
| FD |
Quêtard | Quitard: BerN: belastinginner zoals Questier.
| FD |
Quétaut | zie Questel.
| FD |
Quetel | 1. Zie Questel. – 2. Spelling voor Ketel. Vgl.
| FD |
Quetelard | = Ketelaar (DUPAS 160).
| FD |
Quétier | zie Questier.
| FD |
Quetin | Quétin, cf. Ketin, Kettin.
| JG |
Quétin | Quetin, Quitin, Quit(t)yn, Quoitin, Ketin, Keten, Kettin(g): 1. Patr. W. Cwètin, gedenasaleerd < Quentin (J.G.). – 2. Ofr. questain: belastingontvanger. Vgl. Questier.
| FD |
Quets | Kwets, Quetsch: Gen. van Mnl. quit(e), quijt: rustig, gerust, vreedzaam, onbezwaard? Vgl. De Quidt. 1288 Joh. Quet, Landen (F.C.); 1346 Henricus Quets, Tn. (C.BAERT); 1396 Herman Quijts; 1484 Heynric Quyt = 1485 Henneken Quets; 1484 Jan Quijts = 1500 Jan Queets, Heers (LAES).
| FD |
Quetstroey | Proven. ,,Essart (rode) du sieur Gast(on) ».
| EV |
Quetteville | PlN Quétiéville (Calvados). Ook Quédville, Quiédeville, Chédeville < Chef de ville: hoogste punt van het dorp. Vgl. Dassonville.
| FD |
Quettier | cf. Questier.
| JG |
Quettier | V. WAD.
| EV |
Quettier | zie Questier.
| FD |
Queuk, van | zie van Kuik.
| FD |
Quéva | Queva(l), zie Cheval.
| FD |
Queval | Quéva, Queva. 1275-76 «Maroie li Kevaus» RegTouraai, 1286 «Jehans Keviaus» CartBinche, «Nicholes Keviaus» CartLessines, 1364 «Phelipprars Cevaus» PolyptAth, 1365 «Jehane as Kevaus veve» TailleMons; surnom : quevau, forme pic. de fr. cheval FEW 2, 8b, cf. DicPatRom 1997, 18-11.
| JG |
Quevallier | zie Chevalier.
| FD |
Quevauviller(s) | PlN (Somme).
| FD |
Quevauvillers | Nom d’origine: Quevauvillers (Somme).
| JG |
Queverue | NF de Tournai, en provenance de la région de Cysoing (Nord) où il est attesté dès 1608 (GeneaNet); NF détoponymique composé de la forme pic. de chiefet de -rue, s’agissant de celui qui habite en tête de rue (Morlet 822).
| JG |
Queverue | zie Chevreau(x).
| FD |
Quevit | Que-, cf. Quévy.
| JG |
Quevrain | Quevrin, w. nam. Quèvrin, Quévrin, Quivrin. 1211 «Arnulphus de Kevraing» ChartesHainaut, 1640-42 «Jean Quiévrin», 1656-60 «G(h)islain Queverin/Quevrin» Pur-node (Belot 211), 1657 «MarguaretaQueuve-rin filia Ghisleni Queuverin», 1659 «Nicolaus Keverin fîlius Gisleni Keverin» Crupet, 1673 «Gislain Keverin (Keverent, Quevrin)», 1708 «Guillaume Keverent (Quevrin)» Purnode, 1708 «Théodore Quevrin» Bouvignes, 1733 «Barthélémy Kévrin» Awagne, 1747 «Pierre Quevrain» Thy-le-Bauduin; nom d’origine: Quiévrain (Ht), sous une forme ancienne 011 dialectale, NF qui s’est particulièrement implanté dans la région de Crupet et de Purnode.
| JG |
Quévrain | -in, Quevrin, Quivrin, Kever(e)yn, Keverijn, Kiveryn, -ijn: PlN Quiévrain (H). 1211 Arnulphus deKevraing,H(SMTI).
| FD |
Quévrin | Proven. Quiévrain (Loc.).
| EV |
Quevy | Quévy, Quevit, Que-, Quiévy, Quievy, Quivy. Nom d’origine: Quévy (Ht).
| JG |
Quévy | Proven. Loc.
| EV |
Quévy | -vis, -vit, zie Dequévy.
| FD |
Quewet | -ez, zie Couet.
| FD |
Quewet | Proven. Queuwettes (Dép. Seloignes).
| EV |
Quewet | Quewez, cf. Kewet.
| JG |
Queyrel | zie Careels.
| FD |
Queysen | zie Cuysens.
| FD |
Quibaille | (NF de Bouillon). Surnom de personne généreuse (sinon par anthiphrase) : qui baille ‘qui donne’ ; comp. Quidonne.
| JG |
Quibaille | BN. Die geeft (J.G.)?
| FD |
Quibel | Var. van Occ. cubel, Fr. cuveau: ton, vat. BerBN van de kuiper (DNF). Zie Quiblier.
| FD |
Quiblier | Occ. Cubelier, Fr. Cuvelier: kuiper (DNF).
| FD |
Quibus | (NF du Brabant wallon). Surnom: néerl. favibus ‘sot’ ou bien moy. fr. quibus ‘argent comptant’ FEW 2, 1465a, w. malm. cwibus’ ‘de l’argent, des écus’ (Villers, 160), d’oùrneâr dès cwibus’ ‘être riche’ (Scius 89); v. aussiÉ. Legros, PSR 11,5; éventuellement aphérèse de Cocquibus.
| JG |
Quibus | Korte vorm van Coquibus.
| FD |
Quichelheege, van | Schrijf- of leesfout voor Van Quickelberge.
| FD |
Quick | Quik, Quicke, au génitif: Quix. Surnom: moy. néerl. quic, néerl. kwik ‘vif, éveillé’; cf. aussi Queck.
| JG |
Quick(e) | Quiddoes. V. WID (Wik, Wïd).
| EV |
Quick(e), (de) | Quicken, zie Kwik.
| FD |
Quicke(l)borne, van | -né, zie van Kwikenborne.
| FD |
Quickelberg(h)e, (van) | van Quikelberghe, (van) Quekelberg(h)e, van Quequelberghe, van Quckelberge: PlN Kwikkelberg in Binkom (VB). Maar de oudste vindplaatsen van de FN verwijzen naar Oudenaarde. 1363 Gillis zone van Cuickelberghe, Oud. (HOEBEKE); 1395 Goesin van Quickelberghe, Oud. (CASTELAIN 2002); 1543 Jacobus Quickelbergius fïlius Joannis de Aldenardo(MULIV).
| FD |
Quickels | -eld, Quekel, Quik(i)els: BN. Dim. van Mnl. quic: levendig, vlug, beweeglijk. 1389 Willem de Quikele, Meulebeke; 1382 Kateline Squinkels, Tielt(DEBR.1970).
| FD |
Quickels | Quikels, Quikiels. Dimin. de moy. néerl. quic (cf. ci-dessus).
| JG |
Quickenborne, (van) | zie van Kwikenborne.
| FD |
Quiddoes | zie Quidouce.
| FD |
Quidel | zie Cudell.
| FD |
Quidet | -é, -ey, Kidey: Var. van Guidet, met verscherpingg/L 1687 Jacques Quidey, FV (VERGR. 1972); 1721 Frans Kydey, Pop. (V.HILLE 1969,81). Guidon ne: Wsch. reïnterpretatie van Guidon. Vgl. 1620 Samuel Guidoine, Sedan (J.G.).
| FD |
Quidonne | Surnom sous forme de tournure verbale, pour une personne généreuse: fr. qui donne; comp. Quibaille. – Ou bien réinterprétation de *Guidoine, cf. 1620 «Samuel Gui-doine (de Sedan)», émigré en Suède.
| JG |
Quidort | Surnom (tournure verbale) : fr. qui don, pour un endormi.
| JG |
Quidouce | -ousse, Quid(d)oes, Cuidosse: Wellicht de It. FN Guiducci(o), Guiduzzi, afl. van de Germ. VN Wido. 1336 Nicholas Guidouche, Rijsel (SPL); 1343 van Nicolay Guidouchen = 1344 Nicolay Guidous goede, Cent (RSGII); 1349 magistro Johanni Guidouche doctori…fratri quondam Nicolas Guidouche (J. GILISSEN, Les légistes en Flandre, 1937,174); 1358 Jehan Guidouche, Bg. (CLMII); 1389 Jakemard Desquidouches bourgois de Courtray, Mkr. (DEBR. 2000); 1580 Pauwels Quidouce; i527RougaerQuidouche; 1559 Quidouse,Ktr.(KW).
| FD |
Quidouce | Quidouse, Quidousse. 1389 «Jake-mard Desquidouches» Mouscron, 1580 «Pau-wels Quidouce» Courtrai; probabl. var. de Guidoux [FD], cf. aussi Guidosse.
| JG |
Quidt, de | : Var. van De Kwik. BN voor een levendige, vlugge. 1326 Jan de Quit = 1313 Jehan le Quic, Ip. (BEELE). Maar misschien werd de t aïs c gelezen. Zie Quels.
| FD |
Quiefry | Quiéfry. Nom issu d’un anthrop. germ. en -frid dont le 1er élément n’a pu être identifié ; comp. Thiéfry.
| JG |
Quiéfry | Verhaspeling van Quiévy (met r-epenthesis)?
| FD |
Quienen | Surnom: moy. néerl. quine, quinen ‘langueur’ ?
| JG |
Quienen | zie Kenens.
| FD |
Quiet | 1. Car. mor. ,,Homme paisible, calme ». — 2. V. WID (Wi).
| EV |
Quiévraux | -eux, zie Chevreau(x).
| FD |
Quièvre | Pic. quièvre, Fr. chèvre: geit. BerBN van de geitenhoeder. Vgl. Dechèvre, De Kyver.
| FD |
Quièvre | Surnom: pic. quièvre ‘chèvre’ FEW 2, 294b; cf. aussi Lequièvre.
| JG |
Quièvremont | Proven. Mont de Chièvres (plutôt que Chèvremont Liège).
| EV |
Quievreux | Quiévreux, Quivrcux. Surnom: forme pic. (non attestée FEW 2, 304) de fr. chevreuil.
| JG |
Quiévreux | Proven. Chièvres, avec suff. -eux (région.), d’orig. N° 211.
| EV |
Quiévy | cf. Quévy.
| JG |
Quiévy | Proven. Quévy (Loc.).
| EV |
Quiévy | -vit: i. PlN Quiévy (Nord). – 2. Zie Dequévy.
| FD |
Quignaux | zie Cougnau.
| FD |
Quignet | Quiniet. Var. de Coignet?
| JG |
Quignet | zie Coigne.
| FD |
Quignon | Quingnon, Kignon, Kunion: i. BN Fr. quignon: homp brood. 1334 Bodechons Quignons, Marneffe (J.G.). – 2. Zie Kinon. – 3. Zie Cugnion.
| FD |
Quignon | Quingnon. 1334 «Bodechons Quignons» Marneffe, 1444 «Jehan Quignon» AidesNamur; surnom: fr. quignon (de pain, etc.) FEW 2, 153la.
| JG |
Quijntersleger | BerN van de slachter. Mnl. quene: onvruchtbare koe. 1398 Griele Squenslaghers, Lauwe (DEBR. 1970); 1409 Gillis de Queynslaghere, Ktr. (DEBR. 1958).
| FD |
Quijo | Quyo: Spelling voor Guio(t) of Guillot (zie i.v. en vgl. Quillemain, Quilliot). De familie is afkomstig uit Stene, waar de oudste voorvader in 1680 geregistreerd staat aïs Guillot (PDB). fi742 Jacob Quijo, Abraham Quijo, Stene (ORW 55).
| FD |
Quik(i)els | cf. Quickels.
| JG |
Quik(i)els | zie Quickels.
| FD |
Quik, de | zie Kwik.
| FD |
Quikelberghe, van | zie (van) Quickelberg(h)e.
| FD |
Quillemain | Quilliot, Quillonnet, Quilloux: Var. van Guillemin, Guillot enz. met verscherpingg/&.
| FD |
Quillemain | Var. de Guillemain.
| JG |
Quin | zie Kain.
| FD |
Quin- | Aphérèse de dimin. en -kin, tel Wilkin, Renkin, Rasquin, etc. (cf. les dérivés ci-dessous), cf. aussi le thème parallèle Kin-. • Simple: Quin. 1655 «Pierre Quin» Bourg-Namur. • Dérivés: Quina, Quinard, Quinart, Qui-nau, Quinaut, Quinaux. 1424-25 «Gille Quinnart» DénHainaut, 1444 «le grand Quin-nart» AidesNamur, 1499 «Maroye Quinart», 1505 «Quinart de Vellaines» BourgNamur, 1623 «Paul Quinart» BourgDinant, 1749 «Pierre Quinaux» Malonne; cf. aussi Kinard, -art. – Quinet, Quinez. 1444 «Quinet filz Jehan Erna» AidesNamur, 1472 «Quynet» DénLaroche, 1488 «H. Quiné le Teschier» JusticeBastogne, 1497 «Jehan Quinet» BourgNamur; cf. aussi Kinet. – 1572 «Guillaume Quynon» BourgLiège, 1605 «Marie Quinon» BourgNamur; dérivé en -on(net)’. Quinonez. • Quinot. 1602 «Etienne Quino», 1602-3 «Henri Quinot» TerriersNamur. – Cf. aussi Quinchon, p.-ê. dérivé en -eçon.
| JG |
Quin- | -ard, -art, -aux, -chon, -et, -n, -not. V. WID (Win).
| EV |
Quina(rd) | -a(r)t, zie Kinard.
| FD |
Quinau(t) | -(e)aux, Quenault, Kinaux, Kinay: Patr. < Quinel, verkort < Jacquinel of ander dim.; vgl. Kinard. 1389 Pirons Kineaulz, Luik (AVB).
| FD |
Quince | Quinze. Cf. 1674 «Lambert de Quinze» Jemeppe-sur-Meuse ; un nom d’origine paraît peu probable; plutôt surnom: cf. w. (Nivelles) l’avwêrkinje ‘avoir la vie facile’ ; ou bien (né) d’une famille de quinze. – Autre possibilité: un délocutif de quinze ‘premier coup qu’on gagne à chaque jeu de chaque partie du jeu de paume (et des jeux dérivés comme la balle pelote)'[MH].
| JG |
Quinchon | Francisation de Kinsoen, dérivé du nom germ. Cono [FD], cf. Quenneson; ou bien dérivé en -eçon du thème Quin- (ci-dessus).
| JG |
Quinchon | Quinson, Kinsoen, Quenson, Ouennes(s)on: Patr. Afl. op -eçon van Germ. VN Cono; vgl. Quenon. 1453 Gilles Quenneson; 1454 Nanne Kentsoen; 1484 Josse Quenneson; 1485 Anthoine Kenneson = Anth. Kentson; 1485 Robert Kensoen, Komen (RHK); 1744 Joannes Kintsoen; 1768 Petrus Kintjoen, Ktr. (KW).
| FD |
Quindot | NF de Bouillon où il est attesté depuis 1708, probabl. en provenance de Liglet dans la Vienne (GeneaNet); ce pourrait être un dérivé en -ot de limousin coinde ‘aimable’, corresp. d’anc. fr. comte FEW 2, 843.
| JG |
Quinet | -ez, zie Kinet.
| FD |
Quinet | Quinez, cf. Quin-.
| JG |
Quingnon | cf. Quignon.
| JG |
Quingnon | zie Quignon.
| FD |
Quiniet | cf. Quignet.
| JG |
Quiniet | zie Coigne.
| FD |
Quinif | cf. Kinif.
| JG |
Quinif | zie Knijf.
| FD |
Quinna | zie Kinard.
| FD |
Quinon | -ot, zie Kinon, -ot.
| FD |
Quinonez | cf. Quin-.
| JG |
Quinot | cf. Quin-.
| JG |
Quinque | Quinke: Afl. van ww. quinken: zichsnel bewegen, op en neer gaan, heen en weer gaan, flikkeren. 1303 bi Woutre den Quinkre, Bg. (VERKEST); 1398 Hannekin de Quinkere, Tielt (DEBR. 1970); 1280 Johannem Quinque; 1379 Agustijn Quincke = 1389 Aeustin Quinke, Ip. (BEELE); 1306 Willelmus dictus Quinque, Lv. (DE MAN).Vgl.Quicke.
| FD |
Quinquenbois | zie Quiquempois.
| FD |
Quinson | zie Quinchon.
| FD |
Quint | cf. Quintus.
| JG |
Quint, (de) | Kwint: Onduidelijk. Var. van Quinke? 1356 Jan de Quint=Jan de Quinc (indien juist gelezen, want c leek op t), Bs. (PEENE 1949).
| FD |
Quintaene | Surnom: anc. fr., moy. fr. quintaine ‘espèce de joute; mannequin servant à l’exercice’FEW 2, 1483a.
| JG |
Quintaine | Quintart. V. WAD (Wemd).
| EV |
Quintana | Quintaene: Ofr. quintaine, Lat. quintana: Oefenpop voor steekspel, duel. 1666 Joannes Fr. Kintanes ex Sancto Amando (MUL VI).
| FD |
Quintard | -art. Sans doute surnom péjoratif en -ard, cf. rouchi quintar adj. ‘capricieux’ (Hé-cart 379) [MH]; ou bien du thème anthrop. de Quintin.
| JG |
Quintart | -ard, -a(e)s, -ans, Kint(h)aert: Patr. Afl. van HN Quintus. 1433 Pierre Quintart, Dk. (TTT); 1563 Jacobus Quintaert, Lv. (HENNO).
| FD |
Quintelier | cf. Quitelier.
| JG |
Quintelier | zie Quitelier.
| FD |
Quinten | au génitif: Quintens, Quintiens. Forme néerl. de Quentin.
| JG |
Quinten(s) | Quintin(g), -ijn, -(e)yn, Quointin, Quentin, Quantin, Quintiens, Quintgens: Patr. Lat. HN Quintinus. De laatste twee var. zijn kwintjms te lezen. 136 e. Quintinus de Sancto Quintino; 1280 Hankinus Quintin, Ip. (BEELE); 1373 Quentin de Frasne, Bergen (CSWII); 1424 Merlin Quintin, Ktr. (SR 44bis); 1404 Henric Quintijns zone, Aw. (ANP).
| FD |
Quintet | ez: i. Patr. Dim. van HN Quintinus. – 2. BN Ofr. quint: vijfde. 1275 Jehennés li Quintes, Dk. (J.G.).
| FD |
Quintez | Dérivé d’anc. fr. quint ‘cinquième’ (comp. Quintus ci-dessous) ou bien var. dénasalisée de Quentin, Quintin (ci-dessous).
| JG |
Quintin | Quointin, Quintyn, -ijn, cf. Quentin.
| JG |
Quintus | N. de relation famil. Cinquième fils » ou ,,cinquième du nom ».
| EV |
Quintus | Patr. Lat. HN Quintus ‘vijfde’.
| FD |
Quintus | Quint (NF gaumais). Lat. quintus (= le cinquième), prénom latin, également nom de saint.
| JG |
Quintyn, | Quintijn, cf. Quintin.
| JG |
Quintz | Qvincz: Patr. D. vorm < HN Quintus.
| FD |
Quinze | cf. Quince.
| JG |
Quinzebilles | Kinsabil, -bel, Keynsabyl, Keysabil, -byl: BN Quinze billes: vijftien ballen, muntstukken. Ofr. volkstaal bille: geldstuk. Vgl. Ndl. bal: gulden, frank. Vgl. D. Fiinfzehnschilling, Tienpond, Hondermarcq. 1717 Joseph Quinzabil, Dowaai; 1764 Karel Kinsabil = Qjiinzbil, Moere (med. R. Minten). – Lit.: F. DEBRABANDERE.De familienaam Kinsabil – Key(n)sabyl. VS1990,360.
| FD |
Quinzin | Afl. van Fr. quinze: vijftien. Vgl. Quatre. Oudw. quinsin: munt.
| FD |
Quinzin | Quiquet. V. WID (Win, Wik).
| EV |
Quinzin | Surnom: anc. w. quinsin ‘sorte de monnaie’ FEW 2, 1479a.
| JG |
Quiquampois | Quiquanpois, Quiquempois, -poix, etc. 1239 «dominus Henricus de Kiken-poist» ChirTournai ; nom d’origine (à Angleur, Paris, etc.), de l’anc. fr. cui qu’en poist ‘quel que soit celui qui s’en froisse’.
| JG |
Quique | (NF du Tournaisis). Peut-être de moy. néerl. quic, cf. Quick, ou bien forme réduite de Clique. • Dérivé : Quiquet. À rapprocher du l.d. aux quiquets, à Matagne-la-Petite (arr. Philippe-ville), cf. BTD 33, 274.
| JG |
Quique | zie Kwik.
| FD |
Quiquempois | -poix, Quiquampois, Quiquenpois, Quiquanpois, Quinquenbois, Kiekepoos: PlN Quicampois, molen in Bazuel bij Kales: 1218 molendinum quod Quikenpoist appellatur (TW), Quinquempoix (Oise), Quincampoix in Angleur (LU). Ofr. cui qu’en post: tôt spijt van wie ‘t benij dt. 1239 Henricus de Kikenpoist (SMTI) = 1244 Henrici, domini de Kiquenpoist (CAF); 1253 Gilbert de Kinkempois, Rijsel (SPL); 1533 Jacobus Kiekenpoest, Ronse (MULIV).
| FD |
Quireyns | Génitif néerl. de Quirin (ci-dessous), cf. aussi Quirynen.
| JG |
Quirin | 1474 «Quirinus le Colmelier» Princip-Liège, 1604 «Herman Quirine» Arbrefontaine, 1819 «Gilles Quirin Monville» La Gleize; prénom Quirin < lat. Quirinus, nom de plusieurs saints honorés par l’Église, dont saint Quirin vénéré à Huy; cf. aussi Querin, Quernette et Quoilin, Quoirin (forme wallonne).
| JG |
Quirin | -ing, -ain, Querin, Quiriny, Quircyns, -eijns, Quirynen, -eynen, -(e)ijnen, Cuirynen, Quoirin: Patr. Lat. HN Quirinus. Vgl. Carrin. 1568 Corn. Quirynszoon, A’dam (ICC IV); 1599 Adr. Quirynen, ‘s-Gravenmoer (MNT 446).
| FD |
Quirin | V. WARD (Wari). Quisenaire. V. Cuisinier. Quitin. V. WID. Quittelier. V. Coutelier.
| EV |
Quiriny | w. (Stavelot) Cwèrin.nî. 1765 «Jacques Queriny de Cour», 1777 «Jacobus Quirini» La Gleize; génitif latin de Quirin.
| JG |
Quirynen | Quirijnen. Génitif néerl. de Quirin.
| JG |
Quisenaire | -aerts, zie Cuisenaire.
| FD |
Quisenaire | cf. Cuisenaire.
| JG |
Quishou(d)t | zie Quisthoudt.
| FD |
Quisnoy | zie Duquesnoy.
| FD |
Quisqua(e)ter | zie Quistwater.
| FD |
Quisquater | Quisquaeter, Quitsquater, Quist-water. Surnom (tournure verbale) : néerl. quist water ‘(qui) gaspille l’eau’.
| JG |
Quissens | zie Cuysens.
| FD |
Quist | FN uit Tholen afkomstig, volgens MEERTENS 1944,26 ontleend aan de Walcherse veldnaam ‘t Quistken, een stuk grond waarover een kwestie bestond, waarover getwist werd.
| FD |
Quisthou(d)t | Ouishou(d)t, Kwisthout: BN voor een timmerman die kwistig omspringt met het hout, die het hout verkwist. Vgl. Gâtebois, Quistnagel. 1322 Reinero Quistout; 1340 Henricus Quisthout, Tn. (C.BAERT); 1332 Joh. dictus Quisthout carpentarius, Tn. (OATIII); 1418 Willem Quisthout = Quisthoud, Ktr. (SR i/v0).
| FD |
Quisthoudt | -bout. Surnom (tournure verbale): néerl. quist houd ‘(qui) gaspille le bois’.
| JG |
Quistnagel | BN voor een timmerman die zijn nagels, spijkers verkwist. Vgl. Gâtedout (DNF). 1348 fratribus dictis Quistenagles (DEBR. 1971); 1368 Griele Quistenaghels, Ktr. (DEBR. 2002).
| FD |
Quistpenninck | Wïspenninck(x):BN voor een geldverkwister. 1315 Ghiselin Quistepenninc, Ktr. (DEBR. 1971).
| FD |
Quistwater | cf. Quisquater.
| JG |
Quistwater | Quisqua(e)ter, Quitsquater: BN voor een waterverkwister, -verspiller. 1270 Philiphs Quistwater, Cent (CG); 1356 Willelmo Quistwater, Landen (C.BAERT). Vgl. Slindewater (REIMPELL).
| FD |
Quitard | zie Quétard.
| FD |
Quitelier | Quittelier(s), Quintelier, Quittebier: Afl. van Ofr. cuiltel, dim. van coite, cuilte, coûte < Lat. culcita(> Mnl. cul(c)te): matras, kussen, sprei, gestikte deken. BerN van Ofr. coultillier, cotiller: dekenstikker, matrassenmaker (Mnl. culctstickere). 1323 Mikiel le Kuitillier; 1340 Gerart le Kuitelier, St-Q. (MORLET); 1418 Jehenne le Quientillière, Dk. (TTT).
| FD |
Quitelier | Quittelier, Quintelier. 1323 «Mikiel le Kuitillier», 1340 «Gerart le Kuitelier» Saint-Quentin (MorletHtePicardie), 1678 «Marie Catherine Quittelier» Belœil; nom de profession: anc. fr. coultitlier, cotiller ‘fabricant de matelas, de coutil’ FEW 2, 1493b.
| JG |
Quitens | Wsch. < Quintens.
| FD |
Quiter | Quittre, Quitman: W. adaptatie van Ketter(man).
| FD |
Quitijnen | Contaminatie van Quitin en Quirijnen.
| FD |
Quitin | Quit(t)yn, zie Quétin.
| FD |
Quitin | Wellicht < Guilletin, dim. van Guillaume. Vgl. Guelton. Voor de Q,, vgl. Quillemain.
| FD |
Quitin | -yn, cf. Quentin, Quintin, Quoi(n)tin; cf. aussi Ketin, Quetin.
| JG |
Quitis | 1619 «Henry Quitis» Amay, 1638 «Jo-hannes Quoitise» Antheit; var. de moy. fr. quit-tus ‘libre de toute obligation’ FEW 2, 1475a, v° quietus.
| JG |
Quitis | Mfr. quittus: vrij van elke verplichting < Lat. quietus. 1619 Henry Quitis, Amay (HERB.).
| FD |
Quitman | zie Quiter.
| FD |
Quitsquater | zie Quistwater.
| FD |
Quittelier | cf. Quitelier.
| JG |
Quittre | Probabl. forme francisée de moy. néerl. ketter ‘hérétique, sectaire’.
| JG |
Quityn | cf. Quetin.
| JG |
Quiv(e)ron | zie Chevron.
| FD |
Quiveron | cf. Quivron.
| JG |
Quivreux | cf. Quiévreux.
| JG |
Quivreux | zie Chevreau(x).
| FD |
Quivrin | cf. Quevr(a)in.
| JG |
Quivrin | zie Quévrain.
| FD |
Quivron | Quiveron. 1605 «Pieter Quyveron» Mouscron; probabl. dimin. de pic. qasem ‘chèvre’, anc. pic. kievron, animal ou pièce du métier à tisser, cf. FEW 2, 306a.
| JG |
Quivy | cf. Quévy.
| JG |
Quivy | V. Quévy. Quirin. V. WID.
| EV |
Quivy | -vit, zie Dequévy.
| FD |
Quix | cf. Quick.
| JG |
Quix | V. WID (Wik).
| EV |
Quix | zie Kwik.
| FD |
Quizenaarts | zie Cuisenaire.
| FD |
Quizet | zie Guisez.
| FD |
Quo(i)dbach | Quoidbac(k): PlN Quoidbach in Clermont-lez-Walcourt (LU). Ook D. PlN Qua(de)beck, Quodbach, Quadbach: slijkerige beek. 1661 Petrus Quotback, Limburgus; 1671 Claudius Quoitbach, Ht. (MUL VI).
| FD |
Quockelbergh, van | zie (van) Koekelberg(h).
| FD |
Quodbach | cf. Quoidbach.
| JG |
Quoibion | cf. Coibion, Corbion.
| JG |
Quoibion | W. uitspr. van PlN Corbion (LX), Corbillon (LU) of Coibion in Niverlée (N).
| FD |
Quoidbach | Proven. Dép. Clermont-sur-Berwinne.
| EV |
Quoidbach | Quodbach. Nom d’origine : Quoidbach, topon. all. (= mauvais ruisseau), notamment à Clermont-sur-Berwinne (Lg).
| JG |
Quoil(l)in | zie Quellin.
| FD |
Quoilin | w. (Bastogne) Cwalin. 1541 «Cuelinle Seul» Cambron-St-Vincent; Cwèlin, forme w. de Quirin (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 54). « Dérivés du thème Quoil- de Quoilin: Quelle. – Quoilette.
| JG |
Quointin | cf. Quintin.
| JG |
Quointin | zie Quinten(s).
| FD |
Quoirin | Var. de Querin, Quirin, forme intermédiaire de Quoilin.
| JG |
Quoirin | zie Quirin.
| FD |
Quoistiaux | cf. Questiaux.
| JG |
Quoistiaux | V. WAD (Waz).
| EV |
Quoistiaux | zie Questel.
| FD |
Quoitin | Var. de Quintin, w. Cwètin.
| JG |
Quoitin | zie Quétin.
| FD |
Quoitot | 1777 «Catherine Quoitot» Spontin; dimin. en -ot du thème Quoit- (de Quintin)?
| JG |
Quol(l)in | V. WAHL.
| EV |
Quoltin | Proven. Schaltin (Loc.) (Ane. : Scaltin).
| EV |
Quoniam | 1276-77 «Quoniam», «Quonian» CharitéTournai ; p.-ê. surnom délocutif (de chantre): lat. quoniam, d’après le LaudateDo-minum. – On ne peut exclure pour autant un surnom erotique, d’après moy. fr. quoniam ‘parties sexuelles de la femme’, fr. mod. (1718-1751) id., aussi pic., lorr. quoniambo-nus ‘bonasse; benêt’ FEW 2, 1546b [au début du Poète assassiné, du passage dans lequel Apollinaire énumère les différents noms dont on a désigné le poète Croniamantal, retenons: «Les Scandinaves, ou du moins les Dalécar-liens, l’appellent volontiers quoniam, en latin, qui signifie parce que, mais désigne souvent les parties nobles dans les récits populaires du Moyen Âge.» [JL, NFw2],
| JG |
Quoniam | BN voor een kerkzanger, naar het lat. woord quoniam (omdat), b.v. in het Laudate: Quoniam confirmata est…
| FD |
Quoniam | Profess. N. de chantre, d’après le début d’une phrase du Gloria. N° 131.
| EV |
Quonils | zie Conil.
| FD |
Quoniou | zie Cognioul.
| FD |
Quoquériaux | cf. Coquereau, -iaux, v° Coq.
| JG |
Quoquériaux | zie Cocquereaux.
| FD |
Quorin | V. WARD (Wari).
| EV |
Quotermans | zie Quaterman.
| FD |
Quppens | zie Coppyn.
| FD |
Quveliers | cf. Cuvelier.
| JG |
Quveliers | V. Cuvelier.
| EV |
Quveliers | zie Cuvelier.
| FD |
Quy | Verscherpte vorm van Guy.
| FD |
Quyck, de | Qvick, zie Kwik.
| FD |
Quyo | zie Quijo.
| FD |
Quyssens | zie Cuysens.
| FD |
Qvincz | zie Quintz.
| FD |