Rechercher
EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.
FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).
JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007
Paagman |
Hypercorrect voor Poggeman.
|
FD |
Paaijmans |
Zie Paijmans.
|
FD |
paal |
1. Proven. ,,Flaque d’eau » (Moy. Néerl.). V. Pael. — 2. ,,Limite » ou ,,Poteau ». Synon. : VAN der Paelt, Verpaele, Pallen. N° 249. Paap, Paeps. V. De Paepe. Sobriquet. N° 144.
|
EV |
Paal, (van der) |
van der Pael(t), van der Pa(a)len,van der Pal, Verpaelen, Verpalen, Verpaele; PlN Ter Paal/Pale in Assebroek, Hoogstade (WV), Broekburg (FV), Marquise (PdC) (DF XII). Ook huisnaam in leper (VERF AILLIE). Mnl. Pael(e), Pale: (grens)paal. Ook gemeente Paal (Z, L). 1281 Arn. de Pala = Arnulphus de Pale, Cent (HAES.); 1304 Marote dele Pale, Ip. (BEELE); 1339 Gillis vander Pale, Bg. (DF); 1382 Judocum de Pale = 1413 Joos van der Pale, Bg. (OLV 382, SIOEN); 1478 Egidius vander Paelt (MULII).
|
FD |
Paalman |
zie Paelman.
|
FD |
Paanakker |
Br. uitspr. van Pynaker.
|
FD |
Paanen |
zie Paenen.
|
FD |
Paap(s) |
Paeps, Paape, Poep, Paepe(n), (de) Pape, de Paep(e), Spa(e)pen(s), Spaapen: Mnl. pape: priester. 1281 Arnoldus Pape, Avelgem (HAES.); 1358 Daniel de Pape; fundum Egidii Spapen.Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Paape |
cf. Paepe.
|
JG |
Paar |
Proven. V. Parre. Paas. 1. V. BADU. — 2. V. Pasen. Pacco. 1. V. Pâques. — 2. Proven.Pachaud (Dép. Beaumont). N° 236.
|
EV |
Paar, (van de) |
zie van de(r) Perre.
|
FD |
Paard, van der |
zie van der Poorten.
|
FD |
Paardekam |
PlN Paardekamp: omheinde paardenwei. Vgl. PlN Oostkamp (WV): 1089 Horscamp. EN Oskam(p) en D. Rosskamm/Rosskamp (BRECH.).
|
FD |
Paardeko(o)per |
BerN van de paardenkoopman. 1292 Willelmus dictus Pardecopre, Bg. (CACa); 1338 Jan die Paerdecopere die jonghe=Jan Paerdekin die jonghe, Bg. (VERBRUGGEN).
|
FD |
Paas |
Paasch, cf. Paes.
|
JG |
Paas(ch) |
Paes(ch), Paës, Paese, Paze, Pas(s), Spaas, Poës, Poies, Poisse, Poos: Patr. Korte vormen van Lat. HN Pascalis. Zie ook Paessen(s). 1296 Wautier Pas = 1299 Wautier Paes, Kales (GYSS. 1963); 1230 Passe de Albeneye, Nottingham (REANEY); 1611 Paes Paesmans; 1735-53 Leonardus Paes = Leonardi Spaes, Grote-Brogel (NOUWEN1958). Paaschburg: Metathesis < EN Paesbrugghe.
|
FD |
Paassen, van |
zie van der Pas.
|
FD |
Paassens |
zie Paessens.
|
FD |
Paauw, (de) |
zie de Pauw.
|
FD |
Pabbruwe |
Pabbruwee, Padbrugge, Platbrood(t), -broot, -rood, -broob: De famille stamt uit Opzullik/Lessen-Bos (H). Pabbruwe met glijderw < Pabbrue < Padbrue, Pic. < Ndl. PlN Paddebroek. 1216 Balduinus Patebrueck (SMTI); 1281 Paddenbrouch, Avelgem (SPC I); 1345 in den Padbrouc, Har. (RAK); PlN Pattebroucq, Padembrouck in Opzullik/Mark (H); Padbroek (NB), Paddebroek in Gooik (VB). 1275 Gillion de Padinbruec = Gillet de Patinbruec, Lessen-Bos; 1275 Bétris de Patebruec, Bauffe (VR125 r°-v°, i86v°); 1466 Baudechon Pollebruecq, Opzullik; 1500 Zeger Paddebroecq = Z. Paembroeck; 1551-9 rPadbroucq = Pladbrouck; Patbrucq = Patbrugge, H; 1533 David Jans Padbrue; 1560 David Padbrue, Haarlem = 1563 David Padbrouck, Den Haag; 1582 Jan Padbrue Jansz., Dowaai-Haarlem (Midd. 1959,38); 1545 Jacobus van Padebrouck de Beveris; 1550 Hercules Patbrue, Edingen (MULIV); 1658 Patbru = Platbrucque = Platbroit =Platbrieu = Pladtbroek = Platbroot, Aat-Aw.-Marcq (Ndl.L 1985,81-85). – Lit.: F. DEBRABANDERE, De familienaam Pabbruwe. 751987,4/2,526.
|
FD |
Pabel(ick) |
Patr. Slav. Pawel(ick) < VN Paul.
|
FD |
Pabian |
Pabijan, Pabion: Pools Patr. < Lat. HN Fabianus.
|
FD |
Pabst |
Pabisch: D. BN Papst: paus. Vgl. De Paus. 1275 Pawis, 1399 Pabist (NAUMANN). 1242 Jacobus dictus Papa, Trier (BRECH.).
|
FD |
Pabst |
Surnom: all. Papst ‘pape, curé’.
|
JG |
Pac(k)o |
zie Paquot.
|
FD |
Pacan(d) |
Packan: Ofr. pacand: landman, boer, lomperd (DNF).
|
FD |
Pacard |
zie Pasquard.
|
FD |
Pacaud |
-aut, zie Pascaud.
|
FD |
Pacco |
N° 105. Paquet. 1. V. Pascal. — 2. V. BAD(u) (Bac). Paquin. Car. mor. Pacant ,,Rustre ». N° 281.
|
EV |
Pacco |
zie Paquo(t).
|
FD |
Pacco |
cf. Paquot.
|
JG |
Paccou |
zie Pacou.
|
FD |
Pace |
E. FN. 1. Me. pais, pes(e), Ofr. pais: vrede. Vgl. Pais. 1219 John Pais, Leicester. – 2. Me. pasches, peice: Pasen. Vgl. Pace eggs: paaseieren (REANEY).Vgl.Paas(ch).
|
FD |
Pacelot |
Wsch. door klinkerwisseling < Pacolet.
|
FD |
Pach(e) |
Wsch. var. van Paas(ch).
|
FD |
Pache |
Paché (surtout en Gaume). Probabl. NF importé, notamment de Savoie et de Suisse romande, que Morlet 747 analyse par anc. fr. pache < lat. pactum ‘convention, accord’.
|
JG |
Paché |
zie Paquet.
|
FD |
Pacheco |
Patr. Sp. afl. < Paco: Franciscus.
|
FD |
Pachen |
zie Paessen(s).
|
FD |
Pacht |
BN voor een pachter; zie De Pachter. De bewoner van een pachtgoed, pachthof, dat kortweg ook Pacht kon heten (DF XII).
|
FD |
Pachte(n)beke,van |
van Pachterbeke: PlN in Ruiselede (WV) (DF XII). 1240 Gerardus de Pactebeke, Aarsele (SCHMID); 1281 Arnoldus de Pachtenbeke, Ruiselede (HAES.); 1396 Janne van Pachtenbeke, Wg. (DEBR. 1970).
|
FD |
Pachter, (de) |
de Pagter, Packter: BN van de pachter, huurder. 1382 Jacob de Pachtere, Pittem (DEBR. 1970).
|
FD |
Pachy |
Pahy, Paci: PlN W. pa(c)hi: weide. Zie ook Paqui. (Le) Pachis in Clermont, Schaltin en Pondrôme (N).
|
FD |
Pachy |
Nom d’origine : w. pachi ‘pâturage’ ; cf. aussi Pahy.
|
JG |
Pacifico |
-ici: It. BN: vredelievend.
|
FD |
Pacilly |
Proven. Bassily (Loc.). N° 79.
|
EV |
Pacini |
-ino, -itti: Afl. van It. pace: vrede.
|
FD |
Packan |
zie Pacan(d).
|
FD |
Packay |
V. Pascal.
|
EV |
Packbier |
Pakbiers, Backbier: Zinwoord voor een bierdrinker. Mathijs de Castelein (1485-1550) schrijft: ‘Packebier es van veel schulden gheruumd, ende heeft hem ghedroncken al buten neste’. Vgl. D. Schluckebier. 1608 Rochus Packbiers, Hoensbroek (PDB).
|
FD |
Packbiers |
Surnom: génitif de moy. néerl. *pacht-bier ‘bière (payée à l’occasion d’un contrat).
|
JG |
Packes |
-es, -et. Var. de Paquet?
|
JG |
Packet |
1. V. BADU. — 2. V. Pascal.
|
EV |
Packet |
zie Paquet.
|
FD |
Packeu |
V. Pascal. Pachmans, Pacolet. V. BADU (Bak).
|
EV |
Packeu |
zie Pecqueur.
|
FD |
Packheiser |
Dial. ontrond < Packhâuser < PlN Packhausen (Oost-Pruisen). 1553 Klaas Packhuys, Gulik-Aw. (AP); 1639 Joh. Packhusius, Koningsbergen (BRECH.).
|
FD |
Packlé(e) |
Packolet, zie Pacolet.
|
FD |
Packmans |
zie Pakmans.
|
FD |
Packter |
zie (de) Pachter.
|
FD |
Packu |
zie Pecqueur.
|
FD |
Paclet |
Var. de Pacolet.
|
JG |
Paco(t) |
zie Paquot.
|
FD |
Pacolet |
Packolet, Paclet, Packlé(e), Paklee, -ée, Pockelé, Pockele, Poclet: Patr. Pasquelet, Pâquelet, dim. van Paque, Pa(s)quier, Lat. Paschalis of Pascharius. Vgl. Paquot. 1569 Pasquea Florkin appelé Pakolet, Verviers. – Lit.: J. HERBILLON, Les avatars du nom dePâcokt. LVL1984,321-5.
|
FD |
Pacolet |
1569 «Pasquea Florkin appelé Pakolet» Verviers; dérivé hypocoristique en •olet du prénom Pâque, Paqueau, d’où est issu le déonomastique w. pâcolèt ‘génie ou diablotin qui révèle les trésors cachés, etc.’ FEW 7,461a. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les avatars du nom de Pacolet, BVLg, n° 104-5, 1954, 321-5.
|
JG |
Pacot |
cf. Paquot.
|
JG |
Pacou |
Surnom: flandr. pacoul ‘paysan’ FEW 16,107b.
|
JG |
Pacou(x) |
Paccou: Vgl. Fr. FN Pacaud, Pac(c)oud, Pa(s)choud, Pachoux. Patr. Afl. van Lat. HN Pascalis.
|
FD |
Pacque |
zie Pasques.
|
FD |
Pacque |
cf. Paque.
|
JG |
Pacqué(e) |
-ue(e), Pacquet(s), zie Paquet.
|
FD |
Pacqué, |
-es, -et, -ée, cf. Paquet.
|
JG |
Pacquet(s) |
V. Pâques. Pacquet. 1. V. Paquay. — 2. V. BADU (Bak).
|
EV |
Pacquetet |
Patr. Dim. van Paquet.
|
FD |
Pacqueu |
zie Pecqueur.
|
FD |
Pacreau |
zie Paqueriau.
|
FD |
Pacs |
Var. dePax?
|
JG |
Padberg |
PlN (NRW).
|
FD |
Padbrugge |
zie Pabbruwe.
|
FD |
Paddenburgh, van |
PlN Paddenborg in Zaamslag (Z).
|
FD |
Paddeu |
Padé, Padieu, zie Pardieu.
|
FD |
Padot |
zie Baudot.
|
FD |
Padou |
1479, 1488 «Nicaise Padou» Ladeuze; nom issu de l’anthrop. germ. pad-wiilf(Moilet 748) plutôt que nom d’origine: Padoux (Vosges) ou Padoue (Italie).
|
JG |
padoue |
Ville d’Italie. 1. Proven. Pado(u)an. Synon. (souvent israé- lite): Padu(w)a(t). N° 221. — 2. Car. mor. ,,Faussaire ». Sobriquet donné d’après d’après le N. d’un célèbre faussaire. Synon. : Paduart (Suffixe -art, péjoratif).
|
EV |
Padoux |
Padou(e): 1. Zie Badoul. 1322 Jehan Padous filz Jehan le Norier le pissonnier de mer que on dist Padoul, Rijsel (AUBRY). – 2. Evtl. PlN Padoue, Fr. vorm van de It. stad Padua/Padova.
|
FD |
Padovan(i) |
-ano, Padoan, Paduano, -anello: Padovano, It. naam van de inwoner van Padova/Padua.
|
FD |
Padt, (de) |
Pat: BN naar de diernaam, de pad. Vgl. 1146 T. Pacdebuec, Aw. (OSM); 1326 J. Paddembuuc; 1267 Joh. Paddenscilt, Ip. (BEELE).
|
FD |
Padua(r)t |
Paduwart, Paduwa(t), Padwa, Padva: PlN Padua (It.). De vormen op -art zijn W. hypercorrect. 1575 Aug. Padua, Padua-Aw.; 1642 Mich. Padua, Napels-Aw. (AP).
|
FD |
Paduart |
-uwart, -uwat. Sans doute habitant de Padua, Padoue, avec suffixe -art secondaire, cf. 1575 «Aug. Padua» Anvers [FD].
|
JG |
Pae, (de) |
Grafie voor Fr. FN Depas of Depaix.
|
FD |
Paeckmeyer |
Profess. Paaschier meyer, ,,Métayer des pâturages ».
|
EV |
Paeckmeyer |
D. Bachmeier: meier, boer die aan een beek woont. 1366 Bentz der Bachmayer, Esslingen (BRECH.).
|
FD |
Paekes |
cf. Pâques.
|
JG |
Paeket |
zie Paquet.
|
FD |
Pael(e)man |
Proven. Paal (Loc. ou L.D.). ,,Limite », avec suffixe -man d’orig. V. Paal. N08 212, 294.
|
EV |
Pael(t), van der |
zie van der Paal.
|
FD |
Paeleman |
Paelman, au génitif: Padmans, Pal-mans, Pallemans, Paulmans. Nom de métier: moy. néerl. pael ‘pieu’ + -mon, ouvrier qui enfonce les pieux, ou équivalent de Van der Pael.
|
JG |
Paeleman(s) |
zie Paelman(s).
|
FD |
Paelinck |
Proven. Paling- (-brug,-huis, -straat). (L.D.). « Pont-, Maison-, Rue- -aux anguilles ».
|
EV |
Paelinck |
au génitif: Paelinckx, Palincks, -inckx. Surnom: moy. néerl.palinc ‘anguille’.
|
JG |
Paelinck(x) |
-ings, zie Palings.
|
FD |
Paelman(s) |
Paalman, Paeleman(s), Palemans, Pal(le)mans, Paulmans: Afl. van Van der Paal. 1290 Jan Paleman, Cent (CG); 1396 Paelman, OV (DE B.); 1584 Reynier Paelmans, Aw. (AB).
|
FD |
Paelsterman |
cf. Palsterman.
|
JG |
Paelsterman(s) |
zie Palsterman(s).
|
FD |
Paeme |
Proven. Pamel (Loc.).
|
EV |
Paeme |
Sans doute hypocor. de l’anthrop. germ. Pamo < bald-mar [FD], cf. 1283 «Jehan Paem» DettesYpres.
|
JG |
Paeme(n) |
Pamen, Pemen, Peymen, Peijmen: 1. Patr. < oude bakernaam Pamo, wellicht met verscher-ping b/p < Baldmar. Vgl. Pammo (Fm.), Pries Bame, VN Bamse (V.D.SCHAAR). 1281 Joh. Paem; 1384 Hannin Paem, Ip. (BEELE); 1308 Nicolai dicti Pâme, Oosterhout (OATII). – 2. Zie Palmen.
|
FD |
Paemel- |
zie Pamel-.
|
FD |
Paemelaere |
Ethnique: (habitant) de Pamel (BrFl).
|
JG |
Paen(en) |
Pane(n), Paanen, Puyn(en), Puijnen: Patr. < bakernaam, wellicht van VN Frans. Vgl. Fries Panne (V.D.SCHAAR).
|
FD |
Paenhuis |
-huys(en), -huyzen, zie Panhuizen.
|
FD |
Paenhuys |
Panhuys, au plur. : Paenhuysen, Paenhuyzen, Panhuyzen. 1627 «Marie Pan-huyse» BourgNamur; nom d’origine: moy. néerl.panhuus ‘brasserie’.
|
JG |
Paenhuyzen |
V. Panhuys.
|
EV |
Paenjaers |
zie Pagnard.
|
FD |
Paep- |
zie Pap-.
|
FD |
Paep(e), de |
Paeps, Paepe(n), zie Paap(s).
|
FD |
Paepe |
Paape, au génitif: Paepen, Paeps. Surnom: moy. néerl. pape, paep ‘curé’.
|
JG |
Paepke |
Papke: Dim. van pape: priester. 1316 Joh. dictus Paepken, Her. (OAT II); 1397 Jan Paepkin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Paeps |
V. De Paepe.
|
EV |
Paer, van de |
zie van de(r) Perre.
|
FD |
Paerels |
BerBN van de parelstikker of -handelaar. Vgl. D. Perl(er), Perlhefter, Perlsticker. 1386 Nicusch Perl; 1406 Perlmeyster, Iglau (DN).
|
FD |
Paerels |
Surnom: génitif de néerl. parel ‘perle’.
|
JG |
Paerewijck |
Paerewy{c)k, Parewij(c)k, -wy(c)k, Porrewyck, -wijck, -week: PlN naar de parre/perre: omheinde wijk. Perrewyck in St.-Denijs (WV) (DF XIII). 1534 Porrewic, Everbeek (PDB).
|
FD |
Paermentier |
V. Parmentier.
|
EV |
Paermentier |
cf. Parmentier.
|
JG |
Paermentier, (de) |
zie (de) Parmentier.
|
FD |
Paes |
Paës, Paas, Paasch, Pas, au génitif: Pae-sen. Hypocor. néerl. de Pascharius ou du nom lat. Pascalis [FD].
|
JG |
Paes(ch) |
zie Paas(ch).
|
FD |
Paes(s)en(s) |
Anc. N. de bapt. ,,Pâques » (V. Pâques). Evocation de la résurrection du Christ. N° 105.
|
EV |
Paesbrugg(h)e |
Spaesbrugghe: PlN Paesbrugge in Zuienkerke (WV), Pasbrug in Bonheiden, St.-Kat.-Waver, Westerlo (A). 1665 Jan Paesbrugghe, Ktr. (KW).
|
FD |
Paeschen |
zie Paessens.
|
FD |
Paeschen |
Génitif de l’hypocor. du féminin Pasch(asia).
|
JG |
Paeschman |
Paesman(s), Pasman(s), Poesmans, Poisman(s), Posman: Patr. Afl. van HN Pascalis. Vgl. Paessens. 1435 Peter Paesmans = 1447 P. Paeschman; 1487 Michiel Poesmans, Ht. (A.GHIJSEN); 1454 Mathees Puysmans, Tg.; 1589 Posman Posmans, Vreren (IOT); 1549 Matthijs Paesman, Tg.-Aw.; 1576 Tielman Paeschman, Geldern-Aw. (AP); 1611 Paes Paesmans, Grote-Brogel(NOUWENi958).
|
FD |
Paese |
zie Paasch.
|
FD |
Paese(n) |
zie Paessen(s).
|
FD |
Paesen |
cf. Paes.
|
JG |
Paeshuis |
-huys(e), -huijs(e), Paeschhuys, Paeschuyzen, -uijzen, Pashuyzen, -huysen: PlN Paashuis in Geel (A, ook Peshuizen) en St.-Kwintens-Lennik(VB) (NR). 1368 Paeshuys, St.-P.-Lille (VERB. n). 1590 Peter Paeshuys alias Verheyen, Lille (med. L. Paeshuys, Aw.).
|
FD |
Paeshuyse |
-huis, au génitif: Pashuyzen, etc. Nom d’origine: Paashuis, à Geel (Anv) et à Sint-Kwintens-Lennik (BrFl) [FD].
|
JG |
Paesmans |
N. de circonstance-: ,,En-fant né à Pâques ». N° 301.
|
EV |
Paesmans |
Pasmans. PourCarnoy 256 (note 1), de paasch < lat. pascua, ce qui ne paraît pas attesté; p.-ê. dérivé en -man de Paes (ci-dessus) ou de moy. néerl. paes ‘paix’, surnom d’homme pacifique, de conciliateur.
|
JG |
Paesschen |
zie Paessen(s).
|
FD |
Paesschen, van |
zie van de(r) Pas.
|
FD |
Paesschesoone |
-zo(o)ne, Pasquesoone: Patr. Zoon van Paes, Lat. HN Pascalis. Zie Paessens.
|
FD |
Paesschierssens |
zie Pasquier.
|
FD |
Paesschierssens |
Génitif double de Paeschier < Pascharius.
|
JG |
Paessen(s) |
Paesen, Pazen, Paassens, Pas(s)in, Paeschen(s), Paesschen, Pa(s)chen, Poesen, Poosen, Poozen, Pos(s)en, Poissin, Pauchen(ne), Paucheun, Peusen(s), Peussens, Puissens: 1. Patr. Zoals Passchyn (zie i.v.) vleivorm van Lat. HN Pascalis. 1374 Paessin Volkier; 1375 Pasin Godscalc; 1375 Jan Pasin, Ip. (BEELE); 1398 Paesschierkin van der Oye = Pasin de le Hoye, Wervik (DEBR. 1970). 1712 Dominique Paschens (vader van) 1714 Pauschen, 1728 Pauchen, Neufchâteau (PDB). Po(e)sen/Peusen is Limburgs: 1671 Maria Poesen= Maria Posen, Bilzen (SCHOE.). – 2. Evtl. de naam van het kerkelijke feest, Pasen. Vgl. Pinxten. 1336 Jan Paesschedach, Leke (RYCKEBOER).
|
FD |
Paetzhold |
zie Petzold.
|
FD |
Paeuw, de |
zie de Pauw.
|
FD |
Paeye |
zie (de) Paye.
|
FD |
Paeyenaers |
Paey(en)eers, zie Payeneers.
|
FD |
Paff(en)rath |
PlN Paffrath (NRW). 1539 Hieronimus Paffenroyde; 1544 Lud. Paffenrode; 1550 Guillelmus van Paffenroye, Mech.; 1686 Gasparus Paffrath, Aken (MULIV, V, VI, VII).
|
FD |
Paffen |
zie Pfaff.
|
FD |
Paffen |
Génitif de: 1565 «Jehan Paff» région d’Eupen; surnom: dial. rhénan paf, Pfaffe ‘curé’.
|
JG |
Paffenholz |
Pafenols: PlN Paffenholz in Broichweiden bij Aken (TW).
|
FD |
Paffijn |
Zie Palfijn.
|
FD |
Pagan |
1306 «Johans Paghans» CartStLambert-Liège, 1787 «Claude Pagant» BourgLiège; pour Dauzat 460, forme occitane de lat. paga-nus [explication qui ne conviendrait pas pour la forme liégeoise de 1306] ou bien, avec sonorisation, moy. fr. pacant ‘manant’ FEW 16, 607a ou 7, 466a (cf. É. Legros, BTD 33, 329).
|
JG |
Pagan(i) |
Pagano, Paganini: BN voor een landman, boer. 1400 Davino Pagani, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Pagaud |
zie Pageot.
|
FD |
Page |
zie Paget.
|
FD |
Page |
1281 «Joffroit Pages, clerc» DettesYprcs; surnom: anc. fr. page ‘jeune garçon, valet’ FEW 7, 474a, cf. aussi Lepa(i)ge. m Dérivés: Paget, -es, -es. – Pajot. Sans doute dimin., cf. 1752 «Hubert Joseph Pageot» AnthrStHubert. – 1528 « la vefve Jehan Pagellet le jeusne» DénHouffalize.
|
JG |
Page(s) |
Paget. 1. Situât, soc. ou Car. phys. ,Jeune garçon » ou ,,Valet » ou ,Jeune noble de la suite du seigneur ». N° 137. — 2. Proven. V. Pays. Synon. : Piaget.
|
EV |
Page, (de) |
Pages, (de) Pagie, de Paige, Lapagie, Lepagie, le Page, le Paige, Lapa(i)ge, Lapae(y)ge, Lapeige, Lapeysen, Lapeijsen: BerN van de page, edelknaap, hofknaap; ook bediende van lagere rang. 1306 Jehans Page, Ip. (BEELE); 1357 Jhans Pagen huus; 1398 Galle Page, Ktr.; 1371 Hannine den Hofknape (DEBR. 1970); 1404 Gobin le Page, Laon; 1400 Jehan le Paige, Choisy (MORLET); 1486 Pierre le Paige, Dk. (TTT). Voor de ei in Lapeysen: vgl. Lameyse.
|
FD |
Page, va |
M.i. een fictieve van-naam. Wellicht vervorming van Vanbergie = Wamberchies.
|
FD |
Pagea(i)s |
Pageau(lt), zie Pageot.
|
FD |
Pagel(s) |
Patr. Ndd. var. van Pawel = Paul.
|
FD |
Pagenkop |
Ndd. Pagenkop: paardenkop. Naar het uithangbord. 1300 Bernd Pagenkop, Liibeck (NN).
|
FD |
Pagenstecher |
D. BerN van de paardenslager, paardencastreerder. 1476 Henrich Pagensteker, Westfalen(BRECH.).
|
FD |
Pageot |
Paj(e)ot, Pageau(lt), Pagaud, Pagea(i)s: Dim. van Page. 1340 Jehan Pagot, Senlis (MORLET).
|
FD |
Paget |
-es, -es, -é, Pagie: Dim. van Page.
|
FD |
Paggen |
Mnd., Ndd. page: paard. Huisnaam of BerBN. 1304 Ritter Hinrik Page, O.-FL; 1309 Ludeke Paghe, Greifswald (NN).
|
FD |
Paggen |
(NF liégeois et limbourgeois). Cf. 1534 «Pagenpoel», topon. à Tirlemont, 1671 «bij den Payenpoel»; surnom: moy. nèsA.pay(i)en ‘païen’ ou génitif néerl. de lat. Paganus, bien attesté comme prénom au Moyen Âge.
|
JG |
Paggers |
Afl. van Paggen? BerN van paardenkoopman?
|
FD |
Pagie |
zie Paget.
|
FD |
Pagn(i)eau |
Panaux, Peneau, -iaux, -ay, Peynaud, Pen(n)el, Pan(n)eel(s), Panel, Pannels, Paniels: Ofr. panel, pen(i)el, Pic. pagniau: stuk stof, lor, flard, gescheurd kledingstuk. Ofr. Peneau: iemand die uitgerafelde, vieze kleren draagt. 1297 le feme Penial; 1279 Jehans Peniaus, Bergen (PIERARD); ±i30ojakemes Peniaus, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Pagna |
Paygnard, Pagnaer (forme limb.). Var. de Pagnard, Lespagnard, anc. fr. espagnard ‘espagnol’.
|
JG |
Pagnard |
-aer, Pagna, Paygnard, Pangaert, Panjaar, -aer, Paenjaers: Ofr. Espagnard: Espagnol, Spanjaard.
|
FD |
Pagneau |
-ieau, Panaux, Pagnaz (var. namu-roise). 1275-76 «Gosses Paneaus» Reg-Tournai, 1449 «Pirechon Paneau le jouene» AidesNamur, 1558 «Henry Panneau» Surice; surnom: pic. pagniait, w. nam. pania ‘pan (de chemise, etc.)’, mais aussi ‘selle de charretier’ FEW 7, 558a.
|
JG |
Pagnier |
V. Panier.
|
EV |
Pagnier |
Pagnerre: 1. Ofr. paigniere: schilder. BerN. ±1300 li Paignieres, Artesië (BOUGARD). – 2. Zie Panier.
|
FD |
Pagnier |
cf. Panier.
|
JG |
Pagnon |
Paynjon: 1. Ofr. paignon, dim. van pain: broodje. BerBN. 1264 Giles Pagnons, Luik (AVB); 1300 Jehan Paignon, St-Q. (MORLET); 1327 Johans condist Paignons, Adorp (OATIII); 1385 Margarete Panjons, Tg. (TYTGAT). – 2. Patr. VN: 1289 Paignon de Floreffe (J.G.); 146 e. Pangnon de Riwal = Pangnos de Riwal; Paignon d’Oupeye, Luik(BODY).
|
FD |
Pagnon |
13e s. «Pieres Pagnons» ImpôtArtois, 1264 «Giles Pagnons», 1391 «Johans Pagnons li Corbesier» CartValBenoît ; sans doute autre dérivé du NP Hispanius [PHB]; sinon surnom: pic. pagnon ‘petit pain à demi cuit, brioche’ (comp. fr. compagnon) FEW 7, 546a. – Distinct de: 1289 «Paingnon de Floreffe», 1294 «Paignons de Sclain» CensNamur, 1409 «Colaurs dit Paingnon d’Uppey cangiers de Liège» CartValBenoît, 1602-3 «Gabriel Paignon» TerriersNamur, où «Paignon» est clairement un nom personnel, un prénom.
|
JG |
Pagnoul |
-oul(l)e, Panjoul: W. vorm van Espagnol: Spanjaard. 1363 Johan Pangnoilh, Vreren (SLL IV); 1424 Giles Pangnoul, Luik (CSP).
|
FD |
Pagnoul |
w. liég. Pagnoûl, Pagnoulle, -ouïe, Panjoul. 1420 «Gielet Pangnoule» Guill-Liège, 1583 «Godefroid Pangnoul dit le barbou», 1617 «Henry Pangnoulle dit le barbou», 1757 «Nicolas Pagnoul (…) vulg. surnommé Colas Papa» Montegnée; anc. w. *Espagnoûl, Espagnol DL 450b.
|
JG |
Pagnoul(le) |
N. d’orig. ,,Espagnol ». (DM). N° 220.
|
EV |
Pagnoz |
Peynot: 1. Pic. pagnot, dim. van Ofr. pa(i)n: brood. 1330 Bauduins Panios = 1351 Baldewin Paniot, Luik (SLL III, AVB). – 2. Zie Pagnon 2.
|
FD |
Pagnoz |
1294 «Jehans Paignos» CensNamur, 1370 «Jehans Panyos de Saint Servais» Guill-Liège ; dérivé issu du NP Hispanius [PHB] oïl surnom: pic. pagnot ‘petite miche’ FEW 7, 546a.
|
JG |
Pagter, de |
zie de Pachter.
|
FD |
Paguay |
zie Pascaud.
|
FD |
Pah- |
-aut, -eau, -ud. 1. V. BAD(u) (Ba). — 2. Proven. ,,Pas haut » (Avant le sommet). N° 232.
|
EV |
Pahau(l)t |
-aux, -eau, -ay, Paxhia, Pas(e)au, Pass(e)au: W. vorm (W. sc/xh/h) van Pascaud. 1372 Jean Payheal; 1382 Nicolas Pascal = Colin Passeel = Paicia; 156 e. Godefroid Pahea; 1436 Gossuin Paheal = Paheaul; 1457 François Paheau; 1601 Franchois de Paheau (Midd. 1963,298-303).
|
FD |
Pahaut |
-ault, -aux, Paheau, -ot. 1440 «Gos-win Paheaul» Villers-le-Peuplier, 1602-3 «la censé Guillame Paheau» TerriersNamur, 1633 «Anthoine Pahau» émigré en Suède, 1640 «François Paheau» BourgNamur; p.-ê. dérivé anthrop. du w. liég. pake ‘paître’, mais le suffixe ne semble pas -ellu (aucun dérivé en-oy pour ce NF essentiellement liégeois); plutôt, avec un h secondaire normal en w. liég., forme ancienne issue du prénom chrétien PascaKs [PHB], sans l’influence savante sk > kqu’ont connu les autres NF issus de lat. pascha (cf. L. Remacle, H secondaire, 82, note 2), cf. Paquay, etc. – Sur ce NF, cf. IdG, n° 108,1963, 298-303.
|
JG |
Pahl |
Pal, Pa(h)len: Patr. D. Pahl, Pohl: Paul. 1466 Everh. Pael, Lübeck (BRECH.).
|
FD |
Pahlen |
Génitif d’all. Pahl, Pohl = Paul.
|
JG |
Pahot |
Patr. W. var. van Fr. Pascot, dim. van VN Pascal. Vgl. Pahau(l)t, Paquo(t).
|
FD |
Pahot |
cf. Pahaut.
|
JG |
Pahy |
Zie Pachy.
|
FD |
Pahy |
Nom d’origine: w. pahi ‘pâturage’, cf. aussi Pachy.
|
JG |
Païafa |
zie Payfa(t).
|
FD |
Paie |
Proven. 1. Pailhe (Loc.) ou Paille (Dép. Peissant). — 2. V. Pays.
|
EV |
Paie |
zie (de) Paye.
|
FD |
Paie |
cf. Paye.
|
JG |
Païen |
zie Pahl, Palm.
|
FD |
Païen, van der |
zie van der Paal.
|
FD |
Païez |
Paiez, zie Paillet.
|
FD |
Paige, de |
zie (de) Page.
|
FD |
Paijmans |
Paaijmans, Peijmans, Peymans, Peiman, Puyman: Paeyman, syn. met Mnl. paeymeester: stedelijk ontvanger. 1356 Peter Peyman, St.-M.-Lennik (PEENE1949).
|
FD |
Pailhe |
Proven. (Loc.).
|
EV |
Pailhe |
Paille: 1. PlN Pailhe (LU). 1494 Lambert de Pailhe, Luik (J.G.). – 2. Fr. paille: stro. BerBN van de strohandelaar.
|
FD |
Pailhe |
1494 «Lambert de Pailhe» GuillLiège, 1591 «Robert de Paye», 1690 «Marguerite de Paye» BourgNamur; nom d’origine: Pailhe (Lg).
|
JG |
Paillard |
-a(rt), Palliard: BN Ofr. paillart: schurk, schelm. 136 e. Adam Paillart: schurk, schelm. 136 e. Adam Paillart, Laon (MORLET); 1269 Hanons Pailhars; 1273 Jakemins Palhars, Luik (AVB).
|
FD |
Paillard |
zie Paillard.
|
FD |
paille |
,,Marécage ». Proven. Dimi-nut. : Paill- -et, -(i)on, -ot, -oucq. V. BADU (Ba). Pain, Painblanc, Paindavoine. Profess. N. de boulangers. Synon. : Panis (Latinisation). Nos 131, 147, 59.
|
EV |
Pailler |
Pal(l)ier: 1. Ofr. paillier: stro, stromijt, strooisel, strozolder, neerhof. BerBN van de strohandelaar. 1250 Odon li Paillers, St-Q. (MORLET). 2. Evtl. grafie voor Paillet.
|
FD |
Paillet |
-é, -ez, -er, Païez, Paiez: Ofr. paillet, dim. van paille: stro. BerBN of BN. 1275 Jehan Paillet, Lessen (VR H2V°); 1325 Colin Pailhet, Luik (SLL III); 1586 Jan Paillet, St.-Omaars (SCHOUT. I).
|
FD |
Paillet |
-ez. 1239 «domino Balduino Paillet milite», 1280 «Jennins Paillés de Fennont» CartOrval, 1294 «Pailles de Hanrech» CensNamur, 1424-25 «Jehan Paillet» DénHainaut, 1541 «Laurens Paillet» Malonne; surnom: probabl. anc. fr. paillet ‘gris (en parlant du jour)’, moy. fr. paillet ‘d’une couleur tirant sur la paille’ (à propos de cheveux) FEW 7,496a [anc. fr. paillet ‘balle de blé’ est un hapax FEW 7, 49Ib] (P. Ruelle); ou bien moy. w, paillet ‘matelas’, cf. 1690 «ung vieux paillet de toile» (DBR 12, 1955,51).
|
JG |
Paillon |
Paillion, Paill(i)ot: Afl. van paille: stro. Vgl. Paillet. 156 e. Jehan Paillot (MORLET). Paimblanc, Painblanc, zie Blanpain.
|
FD |
Paillot |
Surnom métonymique: dial. fr. paillai ‘balle de blé’ FEW 7, 49 Ib ou bien dial. fc *paillot ‘mur de torchis’ FEW 7, 497a.
|
JG |
Paimparet |
zie Painparé.
|
FD |
Paimparet |
cf. Painparé.
|
JG |
Pain |
Paim: Fr. pain: brood. BerBN van de bakker.
|
FD |
Pain |
1282 «Jehan Pain» DettesYpres, 1289 «Frankins li Pains», «Colignon li fis Pain» CensNamur; surnom de boulanger: kpo.it. Cf. aussi Pans. « En composition avec adjectif postposé: Painblanc. fr.pain blanc, comp. Blan(c)pain. – 1269 «Jakemon Pain Moiiliet» Chartes-Flandre. – Painparé, Paimparet. Fr. pain paré ‘pain dont on a enlevé la croûte’ FEW 7, 624a. » En composition avec substantif: Painda-veine, Paindavoine. Fr. pain d’avoine. – 1236 «Johannes Pain de Soile [= pain de seigle], de Castro Portuensi» St-Hubert. – «Jehan Pain de maille» DettesYpres. • Autres mentions anciennes: 1365 «Petit pain boullenghier» TailleMons, 1540 «Jehan Petit Pain de Rochefort» ForgeMirwart. -1365 «Johans Trois Pains con dist Drie Broit [= néerl. drie brood]» TailleMons. – Cf. aussi Painvin (ci-dessous).
|
JG |
Paind(e)ville |
V. Pendeville.
|
EV |
Paindavoin |
Paindavaine, -eine, Paindav(a)in, Pendavingh: Fr. pain d’avoine: haverbrood. BN of BerBN. Vgl. Roggebrood: 1236 Johanni Pain de soile, Château-Porcien (ASH). 1532 Georgius Paindavain de Maricelis; 1673 Judocus Pain d’Havoine, Lokeren (MULIV, VI). Paind(e)ville, zie Pend(e)ville.
|
FD |
Paindeville |
-dvile, -dville, cf. Pendeville.
|
JG |
Painparé |
-ez, Paimparet: Fr. pain paré: brood waarvan de korst verwijderd is. BN. 1771J. A. Painparez, Parijs-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Painparé |
cf. Pain.
|
JG |
Painsmaille |
-may(e), zie Pincemaille.
|
FD |
Painsmay |
cf. Pinsmaille.
|
JG |
Paintiaux |
zie Pinteau.
|
FD |
Painvin |
Fr. BN pain (et) vin: brood en wijn. Vgl. It. Panevino. 1438 Pierre Painvin, Laon (MORLET); i8e e. J.W. Painlavain, Waas (VAN G. IV). Vgl. 1290 Jehan Pain et lait, St-Q. (MORLET). Vgl. D. Bierenbrodt.
|
FD |
Painvin |
Surnom composé pain vin (comp. ital. panevino), qui devait désigner celui qui est nourri par qqn, qui est son serviteur, cf. la mention suivante, dans laquelle «monsr Pain et vin» désigne un officier chargé du ravitaillement: 13.4.1707 «Mathieu Dubois, l’un des entreprenneur des vivres et fourages pour le service de leurs hauttes puissances les Etats généraux des Provinces Unies (…) lorsqu’il at avec le sr Beaumont, son associé, rendu au sr Melan la livrance des fourage à la garnison de Liège sur la fin de l’an 1705 il a retenu une quatrième parte de lad. entreprise, ayant déclaré que c’etoit pour la laisser suivre à nions1′ Pain et vin, major comandant à Liège» (not. M. Goffard, Lg), 3.6.1705 «Abraham Painevin (…), major de dragons au régiment de monsr le lieutenant général Dopff» (not. L. Ogier, Lg) [JL, NFw]. Comp. également la locution moy. ft. (1380) estre au pain et au vin de qqn ‘être au service de’ FEW 7, 545a. – Bibliogr. : G. Serra, Ital. panevino, franc, painvin e affini, dans Mélanges Albert Dauzat, 291-9.
|
JG |
Pair- |
-iot, -ot, -on, -oux. V. BAR.
|
EV |
Pair(e) |
-et, zie Pierre, -et.
|
FD |
Pairault |
zie Perel.
|
FD |
paire |
,,Pature ». Proven. La- -Peire, -Peire, Bel-, Bom- -paire. ,,Belle-, bonne- -pâture ». N° 164.
|
EV |
Paire |
Pair. Nom d’origine: Paire, à Wegnez (Lg), etc., cf. Depaire; w. liég. pêr(e) DL 470, propr. parc FEW 7, 667b; toutefois, le NF Paire semble tournaisien et non liégeois. i Dérivés probables de ce thème topony-mique (sauf s’il s’agit de dérivés du prénom Pierre): Pairet. – Pairot, Pairiot. – Pairoux, -ou. Nom d’origine: w. à pêrou, à Rocourt (Lg), etc.
|
JG |
Pairiot |
Patr. Vleivorm van VN Pierre.
|
FD |
Pairon |
1. Zie Duper(r)on. – 2. Patr. Afl. van Pierre. 1449 Pairon le Mouilleur, Namen (J.G.).
|
FD |
Pairon |
1602-3 «Jacques de Pairon» Terriers-Namur, 1781 «Pierre Pairon» BourgLiège; sans doute prénom, dérivé de Pierre, cf. 1449 «Pairon le bouilleur» AidesNamur. – Moins probable: un nom d’origine, cf. Péron, à Grâce-Berleur (Lg), etc., du w. liég. pèron ‘perron’ DL, propr’ ‘grosse pierre’.
|
JG |
Pairot |
zie Pierro(t).
|
FD |
Pairou(x) |
zie Duper(r)ay.
|
FD |
Pais |
Paix, Pays, Paijs, Peys, Peijs, Peis: 1. Mnl. pais: vrede, rust. Fr. Paix. BN voor een rustig mens. 1443 Ingel Pays, Kh. (DEKEYSER); 1544 Dirk Paeys, Kempen-Aw. (AP). – 2. Var. van Paasch. -3. Sp. FN Paix: 1533 Rodrigo Paix, Andalousië-Aw. (AP).
|
FD |
Pais(s)e |
PlN Ofr. paisse: weide.
|
FD |
Paisant |
Paissan, Paysen: Ofr. paysant: boer. 1268 Daninus Paisand, Ip. (BEELE).
|
FD |
Paisse |
Paise (NF liégeois). Sans doute nom d’origine, d’anc. fr. paisse ‘pâture’ FEW 7, 696a [comme nom fr. (Ouest), aussi dial. nantais paisse ‘moineau’ FEW 7, 727b v° passer] .
|
JG |
Paisse. |
1. V. BADU (Baz). — 2. Proven. F’esche (Loc.).
|
EV |
Paître |
Lepêtre, Pêtre, Pètre, Pétre, Petre: 1. BerN. Ofr. paistre: herder. Vgl. Pasteur. ±1300 Adans li Paistres, Artesië (BOUGARD); 1426 Jehan Lepaistre; 1473 Katherine le Pestre, Dk. (TTT). -2. Evtl. Ofr. pestre < Lat. pistor: bakker.
|
FD |
Paître |
Soit var. graphique de Pêtre (Pierre), de même distribution géographique, soit de moy. fr. paistre, pâtre FEW 7, 758b, cf. 1426 «Jehan le Paistre» TailleSoignies.
|
JG |
Paiva |
Zie De Paiva.
|
FD |
Paix |
Proven. Paix, „Paille, marécage ». V. Pailhe. Synon. : Du Paix. Le Pay (L.D. fr.). N° 164.
|
EV |
Paix |
zie Pais.
|
FD |
Paix |
Surnom d’un homme pacifique: fr. paix, comp. 1602-3 «Piero le Paisible homme» Ter-riersNamur.
|
JG |
Paj(e)ot |
zie Pageot.
|
FD |
Pajot |
cf. Page.
|
JG |
Pakbiers |
zie Packbier.
|
FD |
Paklee |
zie Pacolet.
|
FD |
Pakmans |
Packmans: BerN van de pakker. Vgl. D. Packschläger.
|
FD |
Pal |
zie Pahl.
|
FD |
Pal(l)in |
Mfr. pallin: paal (HERB.).
|
FD |
Pal, van der |
zie van der Paal.
|
FD |
Pala |
Palla. 1635-36 «Jean Palaz» Nandrin, 1506 «Jehan Le Palla» BourgNamur; nom d’origine: w. liég. palà ‘palais’ DL 452a, cf. 1280 «Cunes del Palaiz» PolyptLiège; ou bien surnom de joueur, d’après w. liég. palà ‘palet (jeu ancien)’ ibid.
|
JG |
Paladini |
-ino(s), Palladini, -ino: It. paladino: ridder.
|
FD |
Palange |
Proven. Dép. Borlon.
|
EV |
Palange |
zie Palenge.
|
FD |
Palange |
Palenge, Paleinge. 1602-3 «l’héritage de Martin Palenge» TerriersNamur, 1615 «Martin de Palenge» BourgNamur; nom d’origine: Palenge, •w.pâlindje, à Septon (Lx).
|
JG |
Palanquet |
Surnom: w. (Piétrain)palanke ‘palanche, porte-seaux’ FEW 8, 350a.
|
JG |
Palant(e) |
Palate, Pallant(e), -andt, Palente: 1. PlN Palante in Gemmenich (LU) en Anthée (N). Palate is de W. uitspr. in Ensival (LU) (HERB.). 1590 Andrien de Palandt, Luik (J.G.). – 2. Voor Pal(l)ant evtl. Mnl. paellant: terrein binnen de païen van het schependom van een stad. 1578 Anne de Pallant; 1650 J. de Pallant, WV; 1912 Léon Pallandre, Arien (DF XII).
|
FD |
Palante |
Proven. Dép. Anthée. Synon. : Pallant.
|
EV |
Palante |
Palente, Palant: Palate, w. nam. Palâte, Palatre (forme hypercorrecte). 1590 «damoiseau Andrien de Palandt», 1607 «le seigneur Warnier de Paland baron de Morial-mé» BourgLiège, 1602-3 «les héritiers An-drieu de Pallant» TerriersNamur, 1616 «Nicolas Palante» PrincipChimay, 1718 «Lambert Palate» BourgLiège; nom d’origine: Palante, cour foncière à Gemmenich (Lg) ; pour la forme en -ate, cf. à Ensival, w. (amon) Palâte = chez Palante.
|
JG |
Palard |
-art, Palla(rd): Afl. van Van der Paal. Vgl. Paalman. 1375 Heinric Palaerd, Ip. (BEELE).
|
FD |
Palard |
1364 «Heinrijc Palard» = «Heinin Palin» = 1375 «Heinric Palaerd» Ypres (cf. Naam-kunde 36, 34); probabl. dérivé en -ard de Van der Paal [FD].
|
JG |
Palaster |
Palat(r)e, Polaster, Pelast: Veel mogelijkheden. Ofr. palastre > dim. palastrel: lomp, lor, lap. BN. Ofr. palastre, Mfr. palâtre: ijzeren doos waarin het slot steekt (DNF, HERB.). Ofr. palastre: schoenspijker. BerBN.
|
FD |
Palate |
zie Palante, Palaster.
|
FD |
Palatre |
cf. Palante.
|
JG |
Palâtre |
zie Palaster.
|
FD |
Palau |
Palate, Surnom: moy. fr. pallaud ‘un peu pâle’ FEW 7, 505b.
|
JG |
Palazy |
PlN Palazy (Aude, Hérault, Lot-et-Gar., Tarn) (NRO1996,228).
|
FD |
Palazy |
(NF liégeois). Sans doute NF de migrant languedocien, issu d’un lieu appelé Palazy (Aude, Hérault, Tarn, Lot-et-G) [PHB].
|
JG |
Paleinge |
zie Palenge.
|
FD |
Paleinge |
cf. Palange.
|
JG |
Palem |
zie Palm.
|
FD |
Palem |
Païen. 1571 «Jean Pallem» Huy, 1608 « Pierre Païen » Huy ; sans doute var. de Pallen.
|
JG |
Palemaker, de |
Wellicht reïnterpretatie van De Bellemaker of Balmaker.
|
FD |
Palemans |
zie Paelman.
|
FD |
Palenberg |
PlN Palenberg (NRW).
|
FD |
Palenge |
Palange, Paleinge: PlN Palenge in Septon (LX). 1615 Martin de Palenge, Namen (J.G.).
|
FD |
Palenge |
cf. Palange.
|
JG |
Palente |
zie Palant(e).
|
FD |
Palente |
cf. Palante.
|
JG |
Paler |
(NF liégeois). Peut-être surnom, de moy. û.paler ‘pieu’ FEW 7, 526b?
|
JG |
Palermo |
PlN (Sicilië). 1547 Antonis Palerma, Mech.
|
FD |
Palet(te) |
-ey, Pallet(e): Mnl. palet(te): plank, bord, hakbord, kaatsplankje; Mfr. palete: schopje. BN/BerBN. 1384 Guillemin a la Palette, Laon (MORLET); 1538 Ant. Palet, Bergen H; Librecht Palets, Bs.-Aw. (AP); 1567 Michael Palet; 1568 Joannes Palley, Lv. (HENNO).
|
FD |
Paley |
1. Zie Palet. – 2. PlN (Seine-et-Marne).
|
FD |
Palffy |
Palf(f)i: Ofr. palfis: paal, omheining, palissade. PlN Palfit in Ronse (OV) (med. L. Van Durme).
|
FD |
Palfijn |
Poffijn, -yn: Mfr. Pelfin < Ofr. pelfre, E. pelf: geld. 1271 Jehans Pelfms; 1275 Pieron Pelfin, Evregnies (SMTII); ça. 1610-77 Gillis Palphyn (vader van de grote heelmeester) 1650-1730 Jan Palfyn = Palphyn, Ktr.-Gent; 1648 Pieter Palfijn, Ktr. (KW); 1650 Guillaeme Palfinc, Menen (KW II).
|
FD |
Palfliet |
zie (van) Polfliet.
|
FD |
Palfrêne |
zie Pelfrène.
|
FD |
Palfroy |
Ofr. palefroy < Lat. paraveredus > paard, m.n. staatsiepaard. BerBN van de palfrenier, stalknecht, paardenknecht.
|
FD |
Palgen |
PlN Paillen bij Trier.
|
FD |
Palgen |
pron. paljèn ‘. NF plutôt luxembourgeois (var. Pallien, Paltgen), qui tire sans doute son origine de la localité allemande Pallien, proche et faubourg de Trêves, où des carrières de pierre rouge ont été exploitées dès l’antiquité [comm. Ch. Palgen].
|
JG |
Palicot |
zie Paligot.
|
FD |
Palier |
zie Pailler.
|
FD |
Palierne |
Wellicht Pic. vorm voor PlN Palermo. 1242 Aelis Palerne, Atrecht (NCJ); 1298 Annes Palerne, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Paligot |
Palicot: Mfr. paligot: paal. BN (HERB.).
|
FD |
Paligot |
Surnom: moy. fr. paligot ‘pieu, gros bâton; échalas’ FEW 7, 527b.
|
JG |
Palincks |
-inckx, cf. Paelinck(x).
|
JG |
Paling(s) |
Palinckx, -incks, Paelinck(x), -ings, Pallinckx: BN naar het karakter (handig man, gladde aal). Of BerBN voor een palingvisser of-verkoper. Vgl. Dael. 1214 Gerardi Palending (LEYS1952); 1399 Thomas Palenc, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Paliseul |
Palisoul, -oux, -ot. 1647 «Andrien Palisou» BourgNamur; nom d’origine: Pali-seul, w. palijù (Lx).
|
JG |
Palisse |
Pallice, Palys, Palissons, Paliso(t): PlN Palisse: omheining met païen. Ofr. palis > palison, palisot. Palis (Aube) en in Blaugies (H). (La) Palisse, -ice (Allier, Ardèche, Corrèze, Char.-Mar.).
|
FD |
Palizeul |
Palisoul, -oux: PlN Paliseul (LU). 1647 Andrien Palisou, Namen (J.G.).
|
FD |
Palla |
cf. Pala.
|
JG |
Palla(rd) |
Zie Palard.
|
FD |
Palladini |
-ino, zie Paladini.
|
FD |
Pallage |
V. Palange.
|
EV |
Pallanchier |
Pallenchier: Afl. van dial. Fr. palanche: (schouder)juk (DNF). BerBN.
|
FD |
Pallant(e) |
-andt, zie Palant(e).
|
FD |
Pallemaerts |
zie Palmaerts.
|
FD |
Pallemaerts |
cf. Palmaert(s).
|
JG |
Pallemans |
1. Proven. Paal (Loc.), avec suffixe -man(s), d’orig. — 2. V. Paal. — 3. V. BAL (Bal).
|
EV |
Pallemans |
1. Proven. Pael (Loc.). 2. V. BAD(u) (Ba). — 3. V. Palm.
|
EV |
Pallemans |
zie Palmans.
|
FD |
Pallemans |
cf. Paelman(s).
|
JG |
Pallen |
V. Paal.
|
EV |
Pallen |
zie Palm.
|
FD |
Pallen |
Pahlen. Génitif d’ail. Pahl (Pohl) = Paul; cf. aussi Palem, -en.
|
JG |
Pallenchier |
zie Pallanchier.
|
FD |
Pallet(e) |
zie Palet.
|
FD |
Pallice |
zie Pailler.
|
FD |
Pallier |
zie Pailler.
|
FD |
Palligot |
Profess. Palicot, ,,Petit parc tournant établi dans un endroit poissonneux. N. d’exploitant.
|
EV |
Pallinckx |
zie Palings.
|
FD |
Pallut |
Zie Palut.
|
FD |
palm |
,,Palme ». 1. Insigne de pèlerin. N° 146. — 2. N. de circonstance. Enfant né le Dimanche des Rameaux. V. Rameaux. N° 301. Synon. : Pal(le)m- -ers, -aer(t)s.
|
EV |
Palm |
Palms, Palem, Pal(l)en: BN naar de palm van de pelgrim naar Jeruzalem. Vgl. Palmaerts. 1571 Hans Pallem, Augsburg-Aw. (AP); 1582 Peeter Palm; 1610 Goyvaert Palm = 1611 Godefridi Pallen; 1617 Jan Pallen = 1623 Jan Palm = 1622 Jenneken Palms, Kontich (SELS); 1571 Jean Pallem; 1608 Pierre Païen, Hoei (HERB.).
|
FD |
Palm |
(NF essentiellement de la région germanophone), Palmus (latinisation). 1612 «Pierre Palme» TerriersNamur, 1636 «Jeanne Palme» BourgNamur, 10.10.1668 «Jean Palme» Cler-mont-sur-B. ; surnom : fr. palme ou moy. néerl. palm(e) ‘palme, buis bénit’, très souvent a-ttesté comme prénom chrétien, sous l’Ancien Régime, à Clermont-sur-Berwinne: 23.11. 1650 «les biens de Palme Mertens à la Quoit-bach», 21.11.1709 «en présence de Palme a Campo et de Henry Mersodt, tesmoins», 9.8.1723 «Palme Sincken, Anthoin Heyndalle ende Joes Dobbelsteyn», sous une forme lat. : 11.8.1734 «pour Palma Campo» Clermont-sur-Berwinne [JL, NFw2].
|
JG |
Palm, van |
PlN Palm(e) in Longuenesse, Notkerque, St.-0maars (PdC), Zerkel (FV). 1427 George sr. de le Paulme; 1535 Jehan sr. de la Palme, St.-Omaars (DFXII). Palma, zie De Palma.
|
FD |
Palmaert |
génitif: Palmaerts, Palmaers, Pal-marts, Pallemaerts. Surnom: moy. néerl. *palmaert ‘porteur de palmes, pèlerin qui a été à Jérusalem’. – Aussi nom roman: 1280 «Henricus Palmars de Bucelle» PolyptLiège, 1389 «Gerardus Palmart» Huy. Cf. aussi Paulmier.
|
JG |
Palmaert(s) |
(de) Palmaert, Palmaers, -arts, -a(s), Pamart, Pallemaerts, Palmer(s), Pamers, Pem(m)ers: BN voor een pelgrim, naar de palm die kruisvaarders en pelgrims uit Jeruzalem meebrachten. Vgl. Paumier (DNF), Palmerius (BRATTÔ1953,171), Palmer (LINNARTZ), Palmere (EKWALL1951). 146 e. Jean Pemers, Luik (HERB.); 1369 Jehans Paulmars; 1410 Jean Paumart, H (CCHt); 1394 van Jan Palmarde = 1392 JhanPalmart, Ktr. (DEBR. 1970). Palmans, Palletnans: i. Afl. van Palm. Vgl. Palmaerts. 1624 Johanna Palman, Boechout (SELS); 1729 G. Pallemans, Zepperen (AP). – 2. Zie Paelman.
|
FD |
Palmans |
cf. Paelman(s).
|
JG |
Palmberg |
PlN (BEI,NRW).
|
FD |
Palme(n) |
Paumen, Paeme(n), Pamen, Pa(y)men, Peumen: Mnl. palme, Ofr. paume: palm(tak), pelgrimstocht. BN zoals Palmaerts. 1743 Palmen =1787 Paumen, Tg. (HERB.). Zie ook Palm, Lapomme.
|
FD |
Palmeire |
cf. Palmer(s).
|
JG |
Palmenaer, (de) |
de Palmeneire, (de) Palmeire: BN voor een pelgrim, naar de palm die kruisvaarders en pelgrims meebrachten uit het Heilig Land. In Oudenburg heette een pelgrimsgild de ‘palmenare ghilde’ (Bk. 1960,325-330). Vgl. Palmaert. 1374 Adriaen de Palmenere, Gb. (SCHR.); 1374 Olivero dicto Palmenere, Mech. (OARII); 1422 Jan de Palmenare, Moerzeke (PARM.).
|
FD |
Palmer |
-eire, au génitif: Palmers. Surnom: moy. néerl. *palmere ‘qui porte des palmes, pèlerin’ ; cf. moy. fr. palmier FEW 7, 51 Sa. Comp. Palmaert(s).
|
JG |
Palmer(s) |
Pamer(s), zie Palmaerts.
|
FD |
Palmero |
-eri: Pair. It. VN Palmiro < palma: palm; domenica délie Palme: Palmzondag (V.D.SCHAAR). 1795 Joannes Palmero, Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Palmhoeck |
zie Palmkoeck.
|
FD |
Palmhout |
Wsch. Br. hypercorrecte reïnterpretatie van Palmae(r)t.
|
FD |
Palmhout |
Moy. néerl. *palmhout ‘bois de palmier (de buis)’.
|
JG |
Palmkoe(c)k |
Palmhoeck: Wsch. verhaspeling van Pannekoek, met J-epenthesis. 1659 Pieter Palmhoeck=1685 Pieter Palmkoeck, Bergen-op-Zoom(PDB).
|
FD |
Palmus |
Latiniserende spelling van Palms.
|
FD |
Palmus |
cf. Palm.
|
JG |
Palnien |
Moy. néerl. palmen ‘dimanche des Rameaux’.
|
JG |
Pals |
Patr. Br. dial. uitspr. van Pauls. Vgl. Pois i. i6e e. Pauls = 176 e. Pauels = Paulus = Pals; 1828 Jacobus Pauwel vulgo Pals, Vorst A (med. J. Pals).
|
FD |
Palsen |
zie Paul.
|
FD |
Palsterman |
Paelsterman. Dérivé en -mon de moy. néerl. palster ‘canne, bâton de pèlerin’, surnom de pèlerin, cf. 1336 « Willekin Palster» Ypres, 1378 «Jan Palster» Courtrai.
|
JG |
Palsterman(s) |
Paelsterman(s): Palster: (wandel)stok, pelgrimsstaf. BN van de pelgrim; vgl. Palmaerts. 1336 Willekin Palster, Ip. (BEELE); 1378 Jan Palster, Ktr.; 1398 Gillis Paelster, Dadizele (DEBR. 1970).
|
FD |
Palthe |
1. V. BALD. — 2. Proven. Balte.
|
EV |
Paltiel |
Wellicht metathesis van Platiel = Platel.
|
FD |
Palu(t) |
Fallut: PlN Palu(d) < Lat. palus: moeras (DNF).
|
FD |
Palussen |
zie Paul.
|
FD |
Palussen |
cf. Paulussen.
|
JG |
Palys |
1. Zie Palisse. – 2. Var. van Polys = Paulis.
|
FD |
Pamart |
zie Palmaerts.
|
FD |
Pamart |
Pour Morlet 752, pourrait représenter une forme assimilée de Palmart, dérivé depa/-me, c.-à-d. celui qui porte une palme, pèlerin.
|
JG |
Pambreu |
zie Pomb(e)reu.
|
FD |
Pamel, van |
van Pamele(n), van Paemel(e(n)): i. PlN Pamele (OV). 1389 Johannem de Pamele, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. PlN Pamel (VB). 1576 Hans van Pamele, Mech. (AP).
|
FD |
Pamelaere, (de) |
(de) Paemelaere, de Pammelaere, de Paemeleere, -aer, Paemeleire, -aire, Pameleere, -eire, -ard, Pommelaere: Pamelaar, afkomstig van Pamele (OV). Zie Van Pamel(e) 1.1396 Willem Pamelaert, Willem Pameler, Overboelare (DE B.); 1417 Willem Pamelaert, Gb. (SCHR.); 1596 Salemon de Pameleere, Adriaen Paemelaere, Oud. (PO 2).
|
FD |
Pamelard |
Proven. Francis, de Pame-laar. Pamel (Loc.), avec suff. d’orig. N° 211 (7).
|
EV |
Pamelard |
1496 «Abraham Pammelart» Aides-Hainaut, 1497 «Jeromme Pammelart» Dén-Kain ; forme francisée de Paemelaere, habitant de Pamel (BrFl). – Cf. aussi 1291 «Pamelinsli Leus» Dettes Ypres.
|
JG |
Pamen |
zie Paemen.
|
FD |
Pamer(s) |
zie Palmer(s).
|
FD |
Pamers |
Var. de Palmers; comp. pic. panier ‘pèlerin’.
|
JG |
Pampel |
D. BN voor iemand met gedrongen gestalte en levendige gebaren (BRECH.).
|
FD |
Pan |
Pann(e), Pans: Mnl. panne: pan, zoutpan. BerBN van de pannensmid (D. FN Pfannenschmied) of van de zoutzieder. 1440 Beele Panne, Jan Panne, Ktr. (BAELDE); 1537 Lodewijk Panne, Bg.-Aw. (AP).
|
FD |
Pan(n)- |
-ier, -y. 1. Profess. Fabricant de paniers. — 2. Proven. Pan- -ier, -y. (Dép. Baisy-Thy, Loupoigne). — 3. V. BAD(u) (Ban).
|
EV |
Panaget |
Situat, soc. Apanage. ,,En-fant ayant obtenu un apanage, moyennant renonciation à succession ». (Droit ancien).
|
EV |
Panaux |
zie Pagnieau.
|
FD |
Panaux |
cf. Pagn(i)eau.
|
JG |
Panaye |
Panait, Pannaye, -aije: Ofr. panaie: pastinaak. Vgl. Pasternak. 1399 Anthones Pastenac dis Panaise = 1400 Anthones Pastenak dis Panaise, Bergen (CSWII).
|
FD |
Panaye |
cf. Pannaye.
|
JG |
Pancken |
zie Panken.
|
FD |
Pancken |
cf. Panken.
|
JG |
Panckoucke |
zie Pannekoek(e).
|
FD |
Pancock |
zie Pannekoek(e).
|
FD |
Pandelaere, (de) |
Pandelaers: BerN. Afl. van Mnl. panden: beslag leggen op, verpanden. Vgl. Mnl. pandeldach = pantdach. BerN van de pander, de beambte of gerechtsbode die een panding verricht, gerechtelijk beslaglegger. 1291 bi… Gherart Pandelarde, Oud. (CG); 1396 weduwe Jan Pandelaerts, Schelderode (DE B.).
|
FD |
Pander |
V. BAD(u) (Band). — 2. Profess. « Paander, ,,Panier ». N. de fabricant. N° 131.
|
EV |
Pander |
1. BerN van de pander, deurwaarder. Vgl. (de) Pandelaere, D. Pfànder, Pfander. – 2. Evtl. Mnl. paender: mand, korf. BerBN van de mandenvlechter. 1280 Petrus Panderkin, Ip. (BEELE). – 3. Evtl. < pan: brouwpan. BerBN van de brouwer. Zie Penders.
|
FD |
Pandervort |
Mnl. Paendervoet. BN voor iemand met voeten zo groot aïs korven. Mnl. paender: mand. 1393 van Grielen Paendervoets, Lauwe (DEBR. 1970). Vgl. 1398 Goesin Bundervoert, Aernoud Bundervoet, Machelen (ibid.).
|
FD |
Pandervort |
Cf. 1393 «van Grielen Paender-voets» Lauwe; surnom: qui a des pieds aussi grands que des paniers, néerl. paender ‘panier’. Comp. aussi: 1397 «van ArnoudBuen-dervoete», 1398 «Goesin Bundervoert» Courtrai, surnom : qui a les pieds grands comme un bonnier, et confusion de voet ‘pied’ et de voert ‘gué’ [FD].
|
JG |
Pandolf(e) |
Pandolphe, Pandolfi(no): Patr. Germ. VN band-wulf’band-wolf: Pandulfus (MORLETI).
|
FD |
Pandolfe |
Pandolphe. Nom issu de l’anthrop. germ. Pandwulf (-w»//’loup’) (cf. Morlet753 v° Pandolfi, NF corse).
|
JG |
Pandor |
1. Profess. Pandore, instrument de musique à cordes. N. de fabricant ou de musicien. N° 131. — 2. Car. mor. Evocation mythol. „ Personne dont il est dangereux d’accepter les dons ».
|
EV |
Pandor |
1. PlN Pandor (Tilff, Balen) (LU). – 2. M.i. veeleer voortonig versterkte vorm van Podor.
|
FD |
Pandor |
Peut-être, en Belgique, surnom: fr. pandour ‘soldat d’une milice irrégulière dans l’armée hongroise’ (depuis 1746 seulement), ‘pillard’ (chez Voltaire) FEW 20, 32a; toutefois le nom Pandor est déjà attesté en 1680 dans l’Yonne. Serait-ce un nom d’enfant trouvé, d’après le nom du personnage mythique Pandore, évoqué dans l’œuvre d’Hésiode?
|
JG |
Pane(n) |
zie Paenen.
|
FD |
Paneel(s) |
Panneel(s), Paniels, Panel, Pannels: 1. BerBN van schrijnwerker of schilder. Mnl. paneel: zadelkussen, houtbekleding, paneel. 1280 Joh. Paneel = Panel, Ip. (BEELE); 1346 Griele Paneels, Ktr. (DEBR. 1971). – 2. Zie Pagn(i)eau.
|
FD |
Panet(h) |
zie Panne.
|
FD |
Panfil(o) |
Patr. HN Pamphilus < Gr. panfîlos ‘aller vriend’.
|
FD |
Pangaert |
zie Pagnard.
|
FD |
Pangrazio |
Pangratz: Patr. HN Pancratius < Gr. pankratès ‘albeheersend, almachtig’. 1627 Fil. Paneras, Bs. (AP).
|
FD |
Panhorst |
Reïnterpretatie (o.i.v. PlN Horst: bosje) van Westfaals Pannharst, Panhas, een volks-gerecht van boekweitmeel, worst enz. 1467 Arnold Pannartz, Keulen (BRECH.).
|
FD |
Panhuizen |
-huis(e), -huys(en), -huyzen, -huijzen, -hausen, Paenhuys(en), -huijsen, -huyzen, -huis, Poenhuys, Panis(se), Pannis, Pan(n)us, van den Panhuyzen, -huysen, Van « t Panhuis, In het Panhuis, In ‘t Panhuis, Int Panis, Impanis, Inpanis: Mnl. (L) panhuus: brouwerij, brouwhuis. Ook de volksetymologische vorm Pannenhuis komt aïs PlN voor. 1297 Henrici dicti Panhus, Tn. (OATII); ± 1300 Arnouts hof van den Panhus, L (OGO); 1380 Wilhelmum van den Paynhuse, Hoeselt (GRAUWELS1978); 1352 Heinric Panijs, 1433 Wouter int Panhuys; 1488 Janne Paenhuiys; 1679 Willem in ‘t Panis, Zelem (CLAES1983); 1428 Jan van den Paenhuyse, Ht. (GESSLER); 1540 Peter Panis, Zolder (VANB.); 1585 Peeter Panhuys = 1594 P. van Panhuys = 1602 P. Panhuysen, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Panhuys |
1. Proven. ,,Maison aux tuiles » (N° 248) ou ,,Tuilerie » (N° 133). Panhuis (Dép. Diepen-beek). — 2. V. BAD(u) (Ban).
|
EV |
Panhuys |
Panhuyzen, cf. Paenhuys(en).
|
JG |
Panie |
Pany. Peut-être surnom : w. pan! ‘panier’, sinon var. du suivant.
|
JG |
Paniels |
zie Paneels.
|
FD |
Panier |
-iez, -i(e), Pannier, -iez, Pagnier, Pani, Pan(n)y, Pennie(z), Penny: Ofr. panier, pen(n)ier, W. pany: broodkorf, (brood)mand. BerBN van bakker of mandenvlechter. Of huisnaam ‘Au Panier’. 1230 Martinus Paniers, Aat (SMTI); 1327 Jehane Panière, Dk. (TdT); 1368 Jhan Panier, Ktr. (DEBR. 2002); 1436 Jehan Pennier dit Gorken, Damme (CCHt); 1448 Jehan Pagnier, Comp. (MORLET).
|
FD |
Panier |
Pagnier, Pannier, -iez. 1294 «Jehans Paniers«CensNamur, 14e s. «Jehans Pannirs» DocLens, 1380 «lohan Panirs» Rentier-Ramée, 1444 «Jehan Pannier» AidesNamur, 1602-3 «Jean Panier» TerriersNamur; surnom: fr. panier; dans quelques cas plus récents, pourrait être aussi un nom d’enfant abandonné, soit trouvé dans un panier, soit nommé d’après le jour du calendrier républicain de 1792 [PHB]. – Comp. également Pandervort.
|
JG |
Panis |
1513 «Noël Panis» BourgNamur, 1565 «Pierard Pan(n)isse» = 1588 «Pierre Panize» Purnode; p.-ê. forme dial. de moy. néerl. pan-hitus ‘brasserie’ ; une subsistance de lat. panis ‘pain’, cf. 1272 «pueri lohannis Albi Panis [= Blan(c)pain]» PolyptVillers, serait plus étonnante.
|
JG |
Panis(se) |
zie Panhuizen.
|
FD |
Panjaar |
-aert, zie Pagnard.
|
FD |
Panjaer |
Var. néerl. de Pagna(rd).
|
JG |
Panjou |
zie Pagnoul.
|
FD |
Panjoul |
cf. Pagnoul.
|
JG |
Pank |
au génitif: Panken, Pancken. Prénom: Pank, hypocor. de Pancrace (prénom).
|
JG |
Pank(en) |
Panke, Pancken: Patr. GOTTSCHALD verklaartPanck<Stefanus.V.D.SCHAARnoemt Pank een korte vorm van Pancratius. 1313 Jan Panke, Gistel (RYCKEBOER); 1644 Pieter Pancken van der Swaen (zoon van) Panck Cornelisse van der Swaen, Zegveld; 1675 Panck Stolwijk = Pancratius S., Haastrecht (PDB); 1728 Adr. Pancke, Aw. (AP).
|
FD |
Pankert |
Obd. verscherpte var. van D. Bankert: adellijke buitenechtelijke afstammeling.
|
FD |
Panman |
zie Panneman(s).
|
FD |
Pann- |
-eels, -iels. Profess. Paneel, ,,Panneau ». N. de peintre ou d’artisan. N° 131.
|
EV |
Pann(e) |
zie Pan.
|
FD |
Pannaert |
Pennaert(s), -art(z), -a, Penneartz: Afl.van pan: zoutpan of brouwpan. BerN van de zoutzieder of brouwer. Vgl. Penders. ±1240 Arnoldus Pannart, Wetteren (SCHMID); 1369 Adaem Pannaert, Bs. (HB164).
|
FD |
Pannatier |
zie Pannetier.
|
FD |
Pannaye |
Profess. (Dialecte). ,,Pa-nais ». N. d’horticulteur. N08 131, 168.
|
EV |
Pannaye |
zie Panaye.
|
FD |
Pannaye |
Panaye. Surnom: anc. fr. pasnaie, ptmaie ‘panais’ FEW 7, 752a.
|
JG |
panne |
,,Etoffe de laine ». Pann–eau, -el. 1. Profess. ,,Petit pan d’étoffe » (Ane. N. de marchand).
|
EV |
Panne |
Pannecoek, Pannecoucke. Profess. Pannequet, ,,Crèpe ». N. de marchand. N°*131.
|
EV |
Panne |
Panet(h): 1. Paonet, dim. van paon: pauw.BN. 1349 Egidii dicti Paonet de Ruet = 1351 monsigneur Paon = Paon de Ruet = Pannet de Ruet, H (CCHt). – 2. Zie Penet.
|
FD |
Panné(e) |
PlN W. Panêye: ontgonnen stuk van gemene bossen (HERB.). 1323 Thiris Panneede Berses; 1392 Thiry Pannee, Bierset (AVB);
|
FD |
Panne, van de |
PlN (de) Pan(ne): duinpan, zoals in De Panne (WV), of zout- of brouwpan, naarhet beroep. 1378 Gillis van der Pannen, Dend. (OSD).
|
FD |
Pannecoucke |
-couke, -couque, -coucque, Pan-nekoecke, -koek, -koeke. 1271 «Jeh. Pan-ckoeke», 1277 «Beatris Pankoece», 1283 «Salemons Pankoeke» DettesYpres, 1330-37 «Robin Pancouke le fendeur» ComptesMons ; surnom: moy. néerl.pannecoeke ‘crêpe (mets)’.
|
JG |
Pannée |
Peut-être nom d’origine: w. topon. (ESM) panëye ‘section d’exploitation des bois communaux’, dérivé de lat.pannus.
|
JG |
Panneel(s) |
-els, zie Paneel(s).
|
FD |
Panneels |
Surnom: génitif de moy. néerl. pan(n)eel ‘panneau de bois, coussin de selle’.
|
JG |
Pannekoecke |
-koek, -koeke, cf. Pannecoucke.
|
JG |
Pannekoek(e) |
-koeck(e), -koucke, -kock(e), -coeck, -cock(e), -couke, -couck(e), -cou(c)que, -ckoe(c)ke, -ckock(e), Panckoucke, Pancock: BerBN of BNvoor de bakker of eter van pannenkoeken. OokD. Pfannkuchen. 1187 Pancoca, Bg. (GYSS. 1999′); 1268 Joh. Pancoke; 1307 Hue Pankoeke, Ip. (BEELE); 1346 Jan Pancoeke, Hulst (DEBR. 1999).
|
FD |
Pannemacker |
Nom de métier: moy. néerl. *pannemaecker ‘tuilier’.
|
JG |
Pannemaeker, (de) |
de Pannemaecker,-macker: BerN van de pannenmaker. 1396 Jan de Pannemakere, Michelbeke (DE B.); 146 e. Willem Tyelman pannemakere, Bs. (OSTYN).
|
FD |
Panneman(s) |
Penneman(s), Panman: BerN van de pannenmaker. Of van de krammer, pannenbinder, die aarden pannen bindt, repareert. 1411 Jan Panneman, Aw. (ANP); 1568 Machiel Pannemans = 1570 M. Pannenbinders, Kontich(SELS).
|
FD |
Pannemans |
1. Profess. Pan, ,,Tuile ». N. de fabricant de tuiles. Nos 131, 177. — 2. Proven. Panne (L.D.), ,,Terrain plat ».
|
EV |
Pannemans |
Nom de métier: génitif de moy. néerl.panneman ‘saunier’.
|
JG |
Pannequin |
Pennequin, -queine, Panquin: Mnl. pannekin, dim. van panne: pan. BerBN voor de pannenmaker. 1227 Thomas Pannekin, Monnikendijk Z (GYSS. 1964); 1690 Nicolas Pennequin, Menen (COUSS.).
|
FD |
Pannès |
-es. Probabl. var. de Panis.
|
JG |
Pannetier |
Pannatier, Pennetier: BerN Ofr. panetier: bakker, ambtenaar belast met het toezicht over de paneterie (gebak). -1300 de Daniele Panitario, Ktr. (DEBR. 1980); 1283 Jehan le Panetier, Oc.; 1366 Nichole le Pennetier, Noyon (MORLET); 1399 Jan Pentier=Jan Pennetier, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Pannetier |
Pennetier. 1309 «Willemes li Pane-tiers», 1330 «Lusselin le Pannetier» ComptesMons, 1365 «Piére le Panetier» Taille-Mons, 1471-77 «Gilles de Seraing dit le Panetier» ÉchHuy, 1474 «Johannes filius le Panetier» PrincipLiège; nom de métier: anc. ii.panetier (dp. ça 1150) ‘celui qui est chargé de garder et de distribuer le pain; etc.’, anc. liég. (1586) pennetier ‘boulanger’ {cf. 1444 «Jehan Henné pennetier» AidesNamur) FEW 7, 547a, et non pas w. pan ‘ti ‘tuilier, couvreur en tuiles’. » Forme fém. [le fém. est plutôt penetière, panetière ‘boulangère’ FEW 7, 547a]: 1365 «Ysabiaul le Panetresse le mère» TailleMons, 1449 «Maroie le Penneteresse vefve» AidesNamur. Dimin. : Pennetreau. – Comp. aussi 1545 «feu Gislain le Bolengier dit le Panillon» CourVedrin.
|
JG |
Pannier |
-iez, -y, zie Panier.
|
FD |
Pannier |
-iez, cf. Panier.
|
JG |
Pannis |
Pannus, zie Panhuizen.
|
FD |
Panot |
-os: Wellicht gedemouilleerd < Pagnoz.
|
FD |
Panquin |
Pannequin, Penquin, Pan-sa(e)rt. V. BAD(u) (Bank et Banz).
|
EV |
Panquin |
zie Pannequin.
|
FD |
Panquin |
Surnom: moy. néerl. pannekijn ‘petite poêle’.
|
JG |
Pans |
zie Pan.
|
FD |
Pans |
Peut-être surnom: fr. panse ‘ventre’, cf. le suivant, mais le NF est plutôt flamand (région de Louvain-Malines). – Dans les mentions montoises: 1330 «Colin des Pans» ComptesMons, 1365 «Adam as Pans» TailleMons, il s’agit de w. pan(s) ‘pain(s).
|
JG |
Pansaers |
-aerts. Surnom: génitif de moy. néerl. pansaert ‘pansu’.
|
JG |
Pansaert(s) |
-ar(d), -aerts, zie Pensaert.
|
FD |
Pansardt |
1444 «Lambert Panchart» Terre-Jauche; surnom: w. pansârd ‘qui a un gros ventre, obèse’, aussi ‘goinfre, goulu’ FEW 7, 567b, d’où le type folklorique Djan Pansaud dans la région de Charleroi DOW 3,27.
|
JG |
Pansay |
Proven. Dép. Micheroux.
|
EV |
Pansery |
Proven. Dép. Retinne et Micheroux.
|
EV |
Pansy |
Proven. Dép. Grâce, Monte-gnée, St-Nicolas-Liège.
|
EV |
Pant(a)in |
1. Patr. < Gr. HN Pantaleon. – 2. Patr. Vleivorm van Band-naam, met verscherping b/p; vgl. Pandolf. 1281 Stasinus Pantin, Ip. (BEELE); 1382 Gillis Pantin, Aarsele (DEBR. 1970).
|
FD |
Pantain |
zie Pantens.
|
FD |
Pantaleo(n) |
Panteleon, -l(e)os: Pair. Gr. HN Pantaleon. 1385 Pantalion den Neiue, Ip. (BEELE).
|
FD |
Pante |
Surnom: moy. néerl.pant ‘gage’?
|
JG |
Pante(ns) |
Pantlin. V. BAD(u) (Band).
|
EV |
Pantebre |
Afkomstig uit Spanje (Andorra) (PDB). Catalaanse FN, m.n. in Andorra (MOLL).
|
FD |
Panteghem, van |
PlN in Grotenberg (OV). 1396 Claus van Panteghem, Aspelaar (DE B.).
|
FD |
Pantekock |
Dialecte. ,,Pentecôte ». (V. ce N.).
|
EV |
Panteleon |
-l(e)os, zie Pantaleon.
|
FD |
Pantenier |
zie Patinier.
|
FD |
Panthöfer |
Obd. var. (b/p) van D. FN Bannhofer < PlN Bannhof: hof binnen de ban of het rechtsgebied.
|
FD |
Pantigny |
zie Patigny.
|
FD |
Panto(t) |
zie Pontot.
|
FD |
Pantofel |
JoodseFN.
|
FD |
Pantot |
Var. de Pont(h)ot?
|
JG |
Panuls |
Wsch. verhaspeling van Panus.
|
FD |
Panus |
zie Panhuizen.
|
FD |
Pany |
Proven. Dép. Baisy-Thy.
|
EV |
Pany |
zie Panier.
|
FD |
Pany |
cf. Panie.
|
JG |
Panzer |
Panzner: BerN van de harnassmid.
|
FD |
Paolo, |
Paoli(ni): It. Patr. HN Paulus.
|
FD |
Pap |
Paps, zie Papp.
|
FD |
Pap- |
-a, -en(s), -eians, -on, -erman, -ier, -s. V. BAD(u) (Ba).
|
EV |
Pap(e)leux |
Car. mor. Papelard, ,,Hypocrite » {Papelardise, ,,Fausse piété »). N° 279.
|
EV |
Pap(p) |
Paps: BN voor een papeter. Vgl. Pappaert. 1321 Gilles Pap; 1357 Zeghers Paps huus, Ktr. (DEBR. 1970,1970).
|
FD |
Pap(p)yn |
zie Papin.
|
FD |
Papa |
Papa(e)rt, zie Pappaert.
|
FD |
Papadopoulos |
-lou: Gr. FN: zoon van de priester.
|
FD |
Papageorgiou |
Gr. FN: Priester Georgius (Joris).
|
FD |
Papanicolaou |
-nikolaou: Gr. FN: Priester Nicolaus.
|
FD |
Papantonio(u) |
Gr. FN: Priester Antonius.
|
FD |
Papart |
Pappart; Papaert, Pappaert (néerlan-disation), au génitif: Papparts. Surnom: pic. papart ‘poupard; pupille de l’œil’ ou bien, en région liégeoise, w. liég. papa ‘poupard, popon’, au fig. ‘dadais, homme puéril’ DL 456 [mais le NF Papa est italien] ; comp. Poupart.
|
JG |
Papathanasiou |
Gr. FN: Priester Athanasios.
|
FD |
Pape |
zie Lepape.
|
FD |
Pape |
1273-80 «Jehans Pape» FriedenTournai, 1346 «Johans Pape de Warsage» = 1367 «Jo-hans Papeles [dimin. en -elet] de Warsage» CartValBenoît; surnom ironique (d’après le nom de dignité): fr. pape FEW 7, 571b, cf. Lepape.
|
JG |
Pape, (de) |
Papen(s), zie Paap(s).
|
FD |
Papeg(h)em, van |
van Paepeg(h)em: PlN Papegem in Vlierzele (OV). Ook Ndl. naam van Papignies (H). 1227 Wouter maior de Papenghem (GN); 1282 Lisebetten van Papenghem, Aalst (CG).
|
FD |
Papegaai |
-gaay, -ga(e)y, -gai(x), -guay, Paepegaey: BN voor een boogschutter, die naar de papegaai, de hoofdvogel schiet. Of voor iemand die anderen napraat, zoals een papegaai. 1316 Pauwels Papegaye, Cent (VS1976,457); 1338 Boudin Papegays, Boezinge (JAM.); 1344 Lodewike Papegaye, Cent (RSGII).
|
FD |
Papegay |
Surnom: anc. fr., pic. papegai, -ay ‘perroquet; oiseau en bois pour le tir à l’arc’ FEW 19, 14b, d’où moy. néerl. papegaey, cf. 1288 «Vrediaus li papegais» = «Vrediel le perroquet» Lille (H. Roussel, éd. du Renart le Nouvel de Jacquemart Giélée, 1961, 334b) [MH].
|
JG |
Papegnie(s) |
zie Papignies.
|
FD |
Papegnies |
Proven. Papignies (Loc.).
|
EV |
Papegnies |
Nom d’origine: Papignies (Ht).
|
JG |
Papeians |
Pape Jan: priester Jan. 1377 Pape Jan onthooft, Ip. (BEELE); 1396 Vranke Papejans, Ressegem (DE B.); 1408 Gillis Papians, Ninove (VANGASSEN); 1438 Johannes Papejans presbiter,Tg.(TYTGAT).
|
FD |
Papeleu |
-eux, Papleux. 1212 «Beatris Pape-leu» NécrArras, 1335 «Papeleu» Comptes-Mons, 1404 «Thomas Papeleu» Laon; surnom phrastique: qui pape ‘dévore’ + leu ‘loup’, d’où aussi le NL Papleux (Aisne); cf. aussi Popleu. – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Papeleux, VW 55, 1981, 238-9; L. Papeleux, Le NF Papeleux…, VW 56, 1982, 51-53.
|
JG |
Papeleu(x) |
Papleux, -eu(t), Papuleu, Papeloux, Papeloer, Popeleu, Popl(e)u: 1. Zinwoord: Ofr. paper: verslinden + leu, lou(p): wolf. Dus: wolvenverslinder, wolvenjager. Vgl. 1298 Stas Slindevosse, Kales (GYSS. 1963)^1300 Phelippe Slindevosse, Marck (BOUGARD). 1212 Beatris Papeleu, Atrecht (NCJ); 1404 Thomas Papeleu, Laon (MORLET); 1657 Steven Papeleu, Edingen-Gent (PBG). – Lit.: VW1981,238-9; 1982,51-53. -2. PlN Papleux (Aisne): ize e. Papeleu (TW); ook in Bergen (H): 1336 a Papeleu (PIERARD). 1296 Jehane, Maroie et Ysabiauls de Pappeleu, Bergen (CSWI); 1320 Jehans de Papeleu, Cambron (CACa); 1359 Alard de Pappelor, Bergen (CCHt). Vgl. Pisseleu, met evenens twee mogelijkheden.
|
FD |
Papelier |
1425 «Papelier» Potelle (Nord); nom de métier: anc. fr. papelier ‘fabricant de papier’FEW 7, 591b.
|
JG |
Papelier(s) |
Papillier: 1. Ofr. papelier: vervaardiger van papier. 1345 Jean Paplirs, WB (AAV); 1425 Papelier, Potelle (Nord) (HERB.). – 2. Met voortonige a < Popelier. Zie Populaire, Van de Papeliere.
|
FD |
Papeliere, van de |
zie van de Populiere.
|
FD |
Papen |
au génitif: Papens, Pappens. 13e s. «Scalc Pappin» Oostakker, 1250 «Jehan Pa-pin» ChirTournai, 1275-76 «Henriés Papins» RegTournai, 1276 «Margheritain Pappin» DettesYpres, 1417 «Collait Papin» Polypt-Ath; hypocor. de l’anthrop. germ. Papo [FD].
|
JG |
Papen(s) |
Papes, zie Papin.
|
FD |
Papendorf |
PlN Papendorf (SH). 1465 Pieter Papendoorp, Meyenburg NS-Bg. (PARM.).
|
FD |
Papendrecht |
PlN (ZH).
|
FD |
Papenhoven, van |
PlN in Born (NL). 1280 Woutere van Papenhoven, Rijkhoven (VMW).
|
FD |
Papenkeels |
Wellicht PlN Papenkuhle (NRW). Vgl. 1582 Papencullestraet tussen Tg. en Berg (ZLP). 1458 Wouter Papekels = 1460 Wouter Papenkeels = Wouthere Papenkeel = Wouter Papekeel = 1504 Wouter Papekelen, Tg. (IOT); 1575 Reinier van Papenkele, Borgloon-Aw.; 1639 Wouter van Papenkele, Wellen L-Aw. (AP).
|
FD |
Papier |
Papy. 1782 «Jean Joseph Papier» NP-Louette ; surnom de marchand, etc. : fr. papier, w.papîFEW 1, 590a [ù.papi, forme enfantine as papa, ne peut être à l’origine du NF Papy].
|
JG |
Papier(s) |
Papie(z), Papy, Papij, Pap(p)i: BerBN van de klerk, griffier, naar het papier of register waarin hij zijn officiële rapporten schrijft. 1377 van Lodewike vander Vereeke tpapier vander stede = 1377 Lodin vander Vereeke de clerc, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Papignies |
Papegnie(s), Pepegnies: PlN Papignies (H).
|
FD |
Papillier |
zie Papelier(s).
|
FD |
Papillon |
zie Pavillon.
|
FD |
Papin |
Papyn, -ijn, Paepen(s), Pappens, -ijn, -yn, Papen(s), Papes: Patr. Vleivorm op -in (> -en) van de oude VN Papo, die nog schuilt in PlN Papegem, Papendrecht, Papenrode, Papignies, Papinglo (TW). 136 e. Scalc Pappin, Oostakker (GN); 1268 Adamkinus Pappin, Ip. (BEELE); 1348 Gilles Pappins, Segher Pappin; 1321 Wetin Papin, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Papke |
Zie Paepke.
|
FD |
Papleu{x) |
Papleut, zie Papeleux.
|
FD |
Papleux |
cf. Papeleux.
|
JG |
Papon |
Vooral Occ. voor: grootvader, voorvader (DNF).
|
FD |
Papp- |
-i, -y, -yn. Car. mor. ,,Gourmand ». (Du verbe paper), „Manger gloutonnement ». Synon. : Pap-part.
|
EV |
Papp(a)er(t) |
1. Profess. Papper, N. de Colleur. — 2. V. BAD(u) (Ba). — 3. V. le suivant.
|
EV |
Pappaert |
-art(s), -ert, -ers, Papa(e)rt, Papa: 1. BN van een papecer, die magere kost eet (Bk. 1961,159; 1962,95). 1378 Hannin Pappaerd, Ip. (BEELE); 1396 Jehane Pappaerts, Gottignies (DE B.). -2, Daarvan afgeleide bet.: klein kind, pop. Vgl. Poupart (Bk. 1965,255).
|
FD |
Pappaert |
-art, Papparts, cf. Papaert.
|
JG |
Pappenheim |
PlN (BEI). De uitdr. ‘hij kent zijn pappenheimers’ uit Schillers ‘Wallensteins Tod’ verwijst naar generaal zu Pappenheim, veldheer in de Dertigjarige Oorlog (1618-48).
|
FD |
Pappens |
zie Papin.
|
FD |
Pappens |
cf. Papen(s).
|
JG |
Pappers |
-ert, zie Pappaert.
|
FD |
Pappi |
Papy, zie Papier(s).
|
FD |
Paps |
(avec -a bref). Génitif de néerl. pap ‘bouillie, panade’, surnom d’un mangeur de bouillie [FD].
|
JG |
Papuleu |
zie Papeleu(x).
|
FD |
Papy |
cf. Papier.
|
JG |
Paquai |
-ay, zie Pascaud.
|
FD |
Paquay |
V. Pascal.
|
EV |
Paque |
Pâque, Pacque, Pâques, Pâques, Pasque, -es, Paekes, etc. 1338 «Gillot Pas-que» ComptesMons, 1365 «Pasque le Sage» TailleMons, 1417 «Pasque le Hotte» Polypt-Ath, 1515 «Pacque Noël» BourgNamur, 1524 «Johan Pacque» DénStavelotMy, 1541 «Packe gaingier» DénFlorenville, 1637 «Pacque du Doart» Nandrin; anc. prénom mystique d’après le nom de la fête, très fréquent en Wallonie («assez rare» en France pour Dauzat 465). s Dérivés: Paquai, -ay, Paquay dit Michel, Pauquai, -ay. 1379 «Goffinés Pakeaus» GuillLiège, 1460 «Paquea de Parfonruy» CoutStavelot, 1517 «Packeal Bouxhon» = «Packeaul Bouhon» = 1526 «Pacqueal Bou-hon» GuillLiège, 1529 «Pakeaux Colinet» la Gleize, 1549 «Pakay de Ville» CoutStavelot, 1561 «Pacqueau Remacle» Arbrefontaine, 1566 «Augustin filz Pacqueau de Nouvelz» La Gleize, 1626 «Laurent Paquay (de Ver-viers)» = «Laurent Pasque» émigré en Suède, 1656 «Pacquay Counet». «Maurice Pacquay» DénMalempré, 1672 «Paquay le bouvier du Chesneux», 1699 «Paquay Jean Paquay», 1754 «Barthélemi Pasquai» La Gleize; dérivé en lat. -ellu (w. liég. -ê), le w. liég. pake signifiant aussi ‘premier communiant’ DL 451. « Paquet, w. nam. Pauquèt, Paquet, Paqué, Pacque, -et, Pasquet, Pauqué, -et. 1449 «Pasquet le Poly», «Jehan Pasquet» Aides-Namur, 1472 «Jehan Pacquet», «Anthonne le Pasquet» DénLaroche, 1512 «Pacquet Baude-chon», 1513 «Piero Paucquet» BourgNamur, 1535 «Jehan Pacqueit» CartCiney, 1551 «Pau-quez de Freateur» CoutStavelot, 1561 «Pacquet» Bihain, 1579 «Paque Pacquet» = 1576 «Pasque Pacquet» CartCiney, 1589 «Pacquey Remacle» Arbrefontaine, 1602-3 «Cathon Pacque», «Jehenne Paquet», 1612 «Jean Pacque» TerriersNamur, 1646 «Henri Pausquet» BourgNamur, 17e s. «Perpète Pacquet» Dorinne. – Fém. : Pacquée. – Fém. en -ette: 1524 «Gidet Paquette» DénStavelotMy, 1623 «Paquette Coulon vefVe de Jean Jacquet» DénChimay. m Paquier, Pasquier; Paschier, Passchier. 1333 «Gillot Pasquier» ComptesMons, 1445 «Paskiersdes Loges» Ladeuze, 1527«Pasquier Marlier cuvelier» DénLens, 1583 «Loys de Paskier» AnthrLiège, 1608-9 «Pasquier Pasquier» ComptesNivelles; dérivé en -ier [non pas dial. fr. pâquier ‘pâturage’ FEW 7, 704b]. – Aussi nom d’enseigne: 1600 «Louis Paque demeurant au Pacquier» AnthrLiège, w. liég. pâki, w. nam. paukî ‘buis’. – Paqui, Paquit, Pasqui. 1541 «Pacquy de Fraiter» Bihain, 1616 «Jean Pausquy dict de Soume» BourgDinant ; forme w. de Pa(s)quier [non dial. fr.pâquis ‘pâturage’ FEW 7, 705b], t> Paquin, Pasquin. Dérivé plus rare [moy. ft. pasquin ‘écrit satirique; satirique bouffon’,de l’it. Pasquino FEW 7, 706b, serait plus étonnant]. a Paquo, -ot, Pâquot, Paquôt, Pacco, Pacot, Paucot. 1501 «veuve Pacquo Lorlo-geur» BourgNamur, 1552 «la vefve Pacquot Denisart» SubsidesNamur, 1607 «Artus Pacquo», 1693 «Jeanne Pauquo» BourgNamur, 1728 «Jacque Martin Paquôt» Aublain, 1747 «Pierre Pacot» Couvin. » Avec suffixe double -er-eau: Paqueray. Parache, Parage. 1771 «Charle Parache» Haybcs; ce NF du sud Luxembourg (région de Neufchâteau) est p.-ê. à rapprocher de lorr. (Vouthiers)paraches ‘paroles inutiles à propos d’un fait insignifiant’, par déformation de parlache,partage FEW 7, 608a. Sinon, var. de Per(r)ache, dérivé de Pierre, comme semble l’indiquer la mention namuroise de 1289 «Colignons Paraiges et Pieres ses frères» CensNamur [JMP].
|
JG |
Paque(s) |
zie Pasques.
|
FD |
Pâque(s) |
N. de bapt. ancien., destiné à évoquer la personne du Christ par le souvenir de sa résurrection. Dimin. : Paqu- -in, -ot,
|
EV |
Paqueriau |
Pacreau, Paqueray: Afl. (met dubbel suffîx) van Paque.
|
FD |
Paquet |
-uez, Pacquet(s), Packet, Paeket, Pacqué(e), Paqué, Pacque(e), Pa(c)quer, Pasquet, Poisquet, -ket, Paché: Patr. Dim. van VN Paque, Pa(s)quier, Lat. HN Pascalis, Pascarius (RIO 1952,153). 1449 Pasquet le Poly, Namen (J. G.); 1367-68 Gillis Paset = G. Paschet = G. Pascet = up Gillis Paesschette, Ktr. (DEBR. 2002); 1404 Michelet Pasquet, Laon (MORLET); 1539 Symon Paquet, Ophain (CALUW. 2000).
|
FD |
Paquette |
Metr. Vrl. dim. van Paque. 146 e. Paschale ditte Paquette de Beaucieu, Luik (BODY).
|
FD |
Paqui |
Pasqui, Paquis, Paquit: 1. Dial. Fr. pâquis: weide. Zie ook Pachy. – 2. W. var. van Paquier. 1616 Jean Pausquy, Dinant (J.G.).
|
FD |
Paquier |
Paquié, zie Pasquier.
|
FD |
Paquin |
Pauscin: Patr. Pasquin, dim. van Pa(s)quier. 1225 Gilos Paskin, Dk. (SMTI); 1304 Paskin Voghelin = 1306 Pasquin Voghelin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Paquo(t) |
Paco(t), Pacco, Pac(k)o, Paucot, Pauquot: Patr. Dim. van Paquier. Vgl. Paquet. 1501 Pacquo Lorlogeur, Namen (J. G.); 1684 Jacoba Packo, Lo (CRAEYE); 1743 J.B. Pacco, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Paquot |
1. V. BADU. — 2. V. Pâques.
|
EV |
Par- |
-ez, -ey, -er. Par(r)et(te). 1. Proven. Dép. Attert. — 2. V. BARD (Bar).
|
EV |
Par- |
-o, -quin, -yol, -y. V. BAR.
|
EV |
Par(re), van de |
van der Parre(n), zie van de(r) Perre.
|
FD |
Parache |
zie Perrache.
|
FD |
Parad- |
-is, -ys. Proven. 1. Paradis (Dép. Liège, Ciney, etc.). — 2. Paradijs (Dép. Hoeylaert, Turnhout, etc.).
|
EV |
Parade |
cf. Parate.
|
JG |
Parade, (de) |
Parate: PlN La Parade (Lozère, Lot-et-Garonne), Parata (Hte-Corse) (DNF).
|
FD |
Paradée |
de Paradé: Var. van Paradis, Deparadis? Of < Z.-W.-Fr. FN Parédé < Occ. Pareda: door muren omheind domein (DNF)?
|
FD |
Paradeng |
zie Paridaens.
|
FD |
Paradis |
-ijs, -ys, Paredis, Deparadis: 1. BN naar een huisnaam. 1273 Gosset Paradis, Dk. (FST); 1289 Wielelmus de Paradijse, (PlN in) Aalter (MT II,i); 1367 Michiel Paradize, Bg.; 1412 Jacob van den Paradise, Zomergem (JAM.); 1390 Jan vanden Paradise, St.-Win. (VERGR. 1968); 1400 Joos Paradys, Bg. (SIOEN); 1435 Joh. int Paradijs, Mech. (HB 693); 1575 Léonard d’Aaspen dit de Paradis…(sur sa maison) dite le Paradis, Luik (RENARD 272). – 2. De Limburgse FN Paredis is een reïnterpretatie van Parisis. Jaak Paresis décide me mee dat zijn voorouders Parisis, Paresis, Parasis heetten. Pas ça. 1800 werdhet Paridis/Paredis/Paradys. Een voorvader was: 1463 Hendriek Parisiis, Gerdingen. Toch: 1566 Jacob Paradys, Bilzen-Aw. (AP).
|
FD |
Paradis |
Paredis. 1289 «Colars de Paradis» CensNamur, 1302 «Colars Paradis» LoiTour-nai, 1497 «Haquinot Gossiau dit de Paradis» DénKain, 1575 «Collard de Paradis» Anthr-Liège, 1600 «Corbeau de Parady» Fronville, 1616 «Guillame Paradis» PrincipChimay, 1633 «Jacque Paradis» émigré en Suède; Paradis, topon. fréquent en Wallonie (cf. 3. Herbillon, NTN n° 23), mais aussi nom d’enseigne, cf. 1575 «Léonard d’Aaspen dit de Paradis» AnthrLiège, avec rente sur sa maison etbrassinne dite «le Paradis» (BTD 26, 272); cf. aussi Deparadis. – On notera en outre que Paradis fut le nom donné à un enfant trouvé à Namuren 1757 (Destray 61).
|
JG |
Paradoms |
zie Pardon(s).
|
FD |
Paradoms |
cf. Pardoms. Comp. cependant 1607-8 «Jacques Paradon» BourgLiège.
|
JG |
Parage(s) |
zie Perrache.
|
FD |
Paran(t) |
1. Ofr. parant, Mnl. parant: met mooi, knap uiterlijk, die er goed uitziet, die zichzelf opdirkt. BN voor een fat. 1308 Franse Parant, Ip. (BEELE). – 2. Zie Parent.
|
FD |
Parant |
cf. Parent.
|
JG |
Paranthoen |
Bretonse FN Paranthoën. Anthoé’n < VN Antoine.
|
FD |
Paras |
1. Indicat. d’alliance. N° 128. — 2. Car. mor. (Dialect). «Parâ-tre ». Parcyns. 1. Proven. Barzin (Dép. Lomprez). — 2. V. BARD (Barz).
|
EV |
Paras |
Nom de parenté: de l’anc. fr. parastre ‘second mari de la mère’ (w. liég. parasse ‘parâtre, beau-père’ DL) FEW 8, 19b, cf. 1279-80 «Jehennés Parastres» RegTournai, avec assimilation consonantique en finale, comp. Fiasse < fr.fillâtre. Cf. aussi Parate (ci-dessous).
|
JG |
Parasi(e)s |
-ie(rs), zie Parisis.
|
FD |
Parasies |
Var. de Parisis?
|
JG |
Parât |
Paras: Occ. parât < Lat. paratus: gereed,klaar (DNF). Vgl. 1159-69 Bruno Gereide, Keulen (HAGSTR.1949,59).
|
FD |
Parate |
zie Parade.
|
FD |
Parate |
Parade, Parratt (NF de la région Orp-Jodoigne). Peut-être à rapprocher de l’expr. par paratte exécution (= exécution par voie parée), latinisme du vocabulaire juridique (cf. L. Remacle, Doc. lex. de Roanne, 298); ou bien, comme Paras (ci-dessus), de l’anc. fr. parastre, fr. parâtre, avec une assimilation consonantique différente.
|
JG |
Paraut |
Zie Perel.
|
FD |
Parchet |
PlN Ofr. parchet: klein perk.
|
FD |
Parchet |
Peut-être nom topographique: anc. fr. parchet ‘petit parc’, w. liég. pârtchèt ‘petit parterre; petite division de jardin’ DL 460b. -Mais ce pourrait être aussi un prénom, dérivé du NP Paris < Patricius [PHB], comp. 1364 «Parchons del Chavaie d’Awans» GuillLiège, 1497 «Parchot le Josne» DénKain, 1631 «Anne Parchon» BourgNamur.
|
JG |
Parcy |
Parsy: Dial. (Lotharingen): peterselie. BN (DNF). Vgl. Petersil. 1280 Jacobum Parchi, Ip. (BEELE).
|
FD |
Parcyns |
zie Persyn.
|
FD |
Parcyns |
Génitif de Parcyn, Persyn, dérivé de Perse (Perche), hypocor. de Percheval.
|
JG |
Pard- |
–aens, -es, -eon, -onche, -on(s), -ou. V. BARD.
|
EV |
Pardaen |
génitif: Pardaens. Var. de Paridaen(s).
|
JG |
Pardaen(s) |
zie Paridaen(s).
|
FD |
Pardieu |
Pardi, Depardieu, Perdieu(s), Padieu, Paddeu, Padé: PlN Par(t)dieu: Gods deel; vgl. Godsdeel, Dieupart. 1211 Marie de par Deu; 1278 Jehans de par Dieu, Atrecht (NCJ); 1281 Mentinus Pardiu, Ip. (BEELE); ±1300 Makaires de par Diu, Artesië (BOUGARD); 1396 Frans de Paerdieu, Esen (JAM.); 1417 Syeger Perdieu = 1424 Syegere Pardieu, Willebringen (E.BAERT, Velpeleven 1988, nr.s); 1429 Johannes de Parte Dei, Hoei; 1429 Joh. de Pardieu, Amiens; 1437 Guilhelmus de Parte Dei, Amiens; 1447 Joh. Godhebdeel=Joh. Godhebsdeel dictus etiam a parte Dei (MULI); 1451 Jean de Pardieu, Montreuil (CMM); 1515 Gerardus Par Dieu; 1516 Wilhelmus de Pardieu, Luik (MULIII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, KCTD 1997,225-230.
|
FD |
Pardieu |
1281 «Mentinus Pardiu» DettesYpres, 1283 «Jehan de Par diu» = «Jeh. Pardieu» DettesYpres, 1492 «H. de Pardieu» = 1498 «Maron fille de feu H. de Partdieu» Justice-Bastogne, 1429 «Johannes de Parte Dei de Hoyo» Huy, etc. (MatrLouvain, FD); parfois surnom délocutif, d’après l’interjection familière par Dieu, déjà attestée au 13e s., mais le plus souvent, semble-t-il, nom d’origine (à situer dans le Pas-de-Calais?), cf. 1211 «Marie de par Deu», 1278 «Jehans de par Dieu» NécrArras, comp. Dieupart à Aywaille. – Bi-bliogr. : Fr. Debrabandere, Godsdeel, Dieuparl en Pardieu, BTD 69, 225-230. – Cf. aussi le NF Perdieu(s).
|
JG |
Pardo |
Sp. BN voor iemand met donker haar (DS). 1562 Diego Pardo, Bg. (Midd. 1956,125).
|
FD |
Pardo |
NF espagnol attesté à date ancienne, cf. 1562 «Diego Pardo» Bruges (IdG 1956, 125), 1608 «Silvestre Pardo de Spinoza» Bourg-Liège.
|
JG |
Pardoel |
zie Bardoul.
|
FD |
Pardoen |
génitif: Pardoens, Pardoms, Paradoms (cacographie), Parthoens, -ouns, Par-toens, -ouns, Parduyns, etc. Ça 1360 «Pardoen» Bruges; sans doute var. de Paridaen (JH, BTD 35, 333), cf. aussi Pardon et Pardonc(h)e.
|
JG |
Pardon |
1337 «Ysabial des pardons» Liège; surnom: (t.pardon ‘pèlerinage; cloche de l’angélus; paix’, qui a pu se croiser avec Pardoen (ci-dessus).
|
JG |
Pardon(s) |
Pardoen(s), Pardoms, Paradoms, Perdon, Parduyns, Partoune, Part(h)oens, Part(h)ouns, Pardon, van Paridon: 1. Ofr. pardon, Mnl.-Wvl. pardoen: angelusklok, geklep tijdens het angélus, waaraan een aflaat (vergeving: pardon) verbonden is. BerBN voor de luider van de pardoenklok. 1303 van Heine Pardoen, Vlissingen (VERKEST); 1337 Ysabial des Pardons, Luik (HERB.); 1699 J.G. Perduyn, Bg. (PARM.). – 2. Zie Preudhomme.
|
FD |
Pardonc(h)e |
-one: Adaptatie, dus herromanisering van Pardoens, Pardons (HERB.).
|
FD |
Pardonce |
-onche, -onge. Sans doute formes romanisées de Pardoens, forme gén. de Pardoen (ci-dessus).
|
JG |
Pardou |
zie Bardoul.
|
FD |
Parduyns |
zie Pardon(s).
|
FD |
Parduyns |
cf. Pardoen(s).
|
JG |
Paré |
-eit, Parez, -et, Parret. 1241-42 «Nicho-lao le Paret» CharitéTournai, 1275-76 «Jehans li Parés» RegTournai, 1280 «Egidius Pares», «Thonon Paret» PolyptLiège, 1540 «Artus Paret» Mourcourt; fr. paré ‘préparé, apprêté; orné’ (de sens très divers, cf. FEW 7, 622-637), p.-ê. surnom de pareur (ouvrier qui apprête, aplanit le drap). — Fém. : Parée. 1280-81 «Emmelos li Parée» RegTournai.
|
JG |
Paré(e) |
Parré(e): 1. BN Fr. paré: opgeschikt, getooid, gereed. 1340 Remiot Paré, Senlis (MORLET). -2. Zie Paret.
|
FD |
Paredaens |
-daems, zie Paridaen(s).
|
FD |
Paredes |
Sp. PlN : gebouw dat tegen ander huis aanleunt < Lat. paries, -ietis: huismuur (DS). 1736 Car. Jos. de Paredes; 1739 J. B. I. de Paredes, Bergen (MUL VII).
|
FD |
Paredis |
zie Paradis.
|
FD |
Paredis |
cf. Paradis.
|
JG |
Pareil |
zie Paret, Paré(e).
|
FD |
Pareil |
cf. Paré.
|
JG |
Parein |
Parenté spirituelle. «Parrain ». N° 129.
|
EV |
Parein |
zie Parrain.
|
FD |
Parein |
Pareyn, Parrein. Néerlandisation de fr. parrain.
|
JG |
Pareng |
1429 «Parenge» CoutStavelot; germanisation de fr. parent ou de fr. parrain ?
|
JG |
Parent |
N. de relat. familiale. Parent (moins connu) d’un notable. N° 128.
|
EV |
Parent |
-an(t), -eng(h), -ente, Parren(t): 1. Ofr. parent: vader, ouder, verwante. Vgl. De Vaere. 1296 Jehans Parens, Dk. (TdT); 1399 Willem Parent, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Zie Parant. – 3. Zie Parrain.
|
FD |
Parent |
Parant, Parren, Parrent. 1275-76 «Libins Parens» RegTournai, 1276-77 «Jehan Parent» CharitéTournai, 1337 «Hanin Parent» Voroux, 1365 «Jehan Parench carton» Taille-Mons, 1417 «Jakemes Parent» PolyptAth, 1473 «Jacques Parent» Purnode, 1479-80 «Goffar Paren» TerreJauche, 1505 «Pierart Paren» Thuin, 1593 «Jean Parent dit Brigand» BourgDinant; nom de parenté: fr.parent, dont l’ancien sens est ‘père’.
|
JG |
Parenté |
Parentet, dim. van Parent; vgl. Parenteau. Of Parente met secundair accent.
|
FD |
Parenté |
Surnom : fr. parenté, cf. aussi Parent.
|
JG |
Parenteau |
Dim. van Parent.
|
FD |
Pareren,van |
PlN?
|
FD |
Paresys |
V. Parisi(s).
|
EV |
Parésys |
zie Parisis.
|
FD |
Paret |
-eit, -eyt, -ez, -é(e), Parret, -ez, -é(e): 1. Patr. Dim. van VN Pierre; var. van Perret = Pierret; vgl. Paroot. Ook E. FN Parrett = Perret(t) (REANEY). Vgl. E. parrot (papegaai) < Perot. 1200-30 Johanni Paretto, 1273 Jakemins Parres, Luik (AVB); 1698 Pieter Pareit fs. Matheus Paret, Moorsele (COUSS.). – 2. Ofr. paré, volt. dw. van parer: smukken, klaarmaken. Vgl. Parât, Paré: gereed. Vgl. Ongereet (DEBR. 1970). 1241 Nicholao le Paret; 1275 Jehans li Parés, Dk. (J.G.); 1286 Maroie le Paret; 1399 Jehan Paret, Dk. (TdT).
|
FD |
Paret |
Parret, cf. Paré, Pareil.
|
JG |
Paretere, de |
Verhaspeling (NF) van De Praetere.
|
FD |
Parewij(c)k |
zie Paerewijck.
|
FD |
Pareyn |
cf. Parein.
|
JG |
Pareyn(s) |
zie Parrain.
|
FD |
Pareys |
Pareijs, Paruys: Wsch. spelling voor Parys.
|
FD |
Pareys |
Parijs. Germanisation de Pans(se), du lat. Patricius.
|
JG |
Parez |
cf. Paré, Pareil.
|
JG |
Parezys |
zie Parisis.
|
FD |
Parfait |
V. Barvaux. N° 79.
|
EV |
Parfait |
BN Fr. parfait: volmaakt. 1267 Thierry le Parfait, Herchies (HERB.); 1275 Jehans li Parfais, Melden (VR 34f°); 1306 Jehan le Parfait, H (CACa); 1427 Jan Paerfayt, Oud. (PARM.).
|
FD |
Parfait |
1267 «Tieri le Parfait» CensHerchies, 1424-25 «Mahieu le Parfait» DénHainaut, 1561 «Jazon Parfait» Antoing; surnom: fr. parfait FEW 8, 237a.
|
JG |
Parfon(d)ru |
Parfon(d)ry: PlN Parfondry in Clermont (LU), Parfondruy in Stavelot (LU), Parfondru (Aisne). Profonde ruie: diepe beek. ±1300 Jehans Parfondroy, Artesië (BOUGARD); 136 e. Liegars de Parfonderue (MORLET); 1357 Amele de Parfonrive, Flémale (SLLIV); 1365 Jakemars de Parfonriw, Luik (AVB).
|
FD |
Parfon(d)ry |
Proven. Dép. Clermont-lez-Nandrin.
|
EV |
Parfondevaux |
Proven. Dép. Aywaille etc.
|
EV |
Parfondevaux |
PlN Parfondvaux: diep dal, in Saive, Aywaille, Ayeneux (LU). 1653 Gerardus Parfonvaulx, Acrinensis (MUL VI).
|
FD |
Parfondevaux |
Nom d’origine: Parfondvaux (= vallée profonde), à Saive (Lg), etc.
|
JG |
Parfondry |
w. nam. Pârfondri, Pârfonri, Par-fonry. 1426 «Stieven de Parfonriu» Taille-Soignies, 1428-49 «Jacques de Parfondry» ÉchHuy, 1444 « Jehan de Parfontrieu » Aides-Namur, 1460 «Paquea de Parfonruy» Cout-Stavelot, 1698 «Lambert Parfondry» Bourg-Namur; nom d’origine: Parfondry (= ruisseau profond), topon. fréquent, notamment à Cler-mont-lez-Nandrin (Lg), Chevetogne (Nr), etc.
|
JG |
Parfum |
NF (récemment éteint) attribué en 1922 à un enfant trouvé à l’hôpital du Saint-Hospice de Mons (comm. J.-C1. Leduc).
|
JG |
Pari- |
-daens, -dant, -gand. V. BARD. Parion. V. BAR.
|
EV |
Paridaen(s) |
-aans, -ans, -ant, Parydaen, Paredaens, -daems, Pardaen(s), Paradeng, Peridaens, Perdaen(s), Perdaems: Patr. De literatuurnaam Paridaan uit de Roman der Lorreinen (BOEKENOOGEN1917). Afl. op -an < VN Paris (-idis), It. Paride, zoon van Priamus en Hecabe. 1230 Reinerus Paridanus, Cent (GN); 1233 S. Theoderici Paridan (DEBR. 1980); 1288 Willekin Paridaen, Bg. (CG); 1296 Paridaen van Bouchout, Mech. (CG).
|
FD |
Paridaens |
-ans, Peridaens, Péri-, Perdaen, -aens. 1180 «Paridaen» Eppeghem, 1283 «Marselis Paridaen» = «Marsiles Paridan, le foulons» DettesYpres, 1499 «Mahieu Pari-dant» TerrierNaast; prénom médiéval d’origine inconnue, également attesté par la Taille de Paris de 1296, p.-è. var. de Buridan ou dérivé de Paris, Paridis (cf. Naamkunde 12, 1980, 132). Cf. aussi Pardoens.
|
JG |
Paridon, van |
zie Pardon(s).
|
FD |
Parignaux |
Var. de Perignaux, dérivé de Pierre ; comp. 1264 «Parignons li fis Aubartin Bou-kart» CartOrval.
|
JG |
Parigot |
Pergoot: Patr. Perrigot (DNF), vleivorm van VN Pierre.
|
FD |
Parijs |
cf. Pareys.
|
JG |
Parijs, (van) |
(van) Parys, van Parrys, -ijs, Vamparys: PlN Parijs, hoofdstad van Frankrijk. 1291 Danin van Paris, Bg. (CG); 1368 Sare van Parijs, Ktr. (DEBR.1972).
|
FD |
Parilleux |
zie Perillieux.
|
FD |
Parin |
1272 «pro terra lohannis Parin» Polypt-Villers, 1280 «domina Aelidis relicta le parin» PolyptLiège, 1424-25 «Martin Parin» Dén- Hainaut; var. de Parrain ou bien surnom: anc. fr.parin ‘égal, pareil’.
|
JG |
Parin(g) |
zie Parrin, Parrain.
|
FD |
Paring |
Néerlandisation de Parin ou de Parent, -eng [JL, NFw].
|
JG |
Parion |
zie Pérignon.
|
FD |
Parion- |
-gué, -que. Car. mor. Parle long(uement), ,,Bavard ». N° 284.
|
EV |
Paris |
Pary(s), Parij(s), Parie(s), Parisse: 1. Patr. Fr. VN Paris < Lat. HN Patricius. 1239 Henricus dictus Paris; 1242 Sigerus Paris, Gent (GN); 1327 Avezoute Paris, Dk. (TdT); 1339 Symoen Parijs, Gent (RSGI). – 2. PlN Paris, Ndl. Parijs; zie (van) Parijs. 1607 Urbaen van Parys = 1608 Urbanus Parys, Schelle (MAR. II).
|
FD |
Paris |
Parisse, -ise, Parrisse, Parys, -y. 1275-76 «Mehaus Paris» RegTournai, 1279-81 «Mikeles Paris», «Jehans fillastres Paris», 1305-6 «Jehan Paris clerch» ComptesMons, 1598 «Jacques Parys» DénWavre; forme populaire du NP Paris(se) < lat. Patricius. « Dérivés: en -ell-eau: Parisel, -izel, Parisseaux. 1699 «Henry Parizel»NPLouette; en —et : Pariset. 1442 « Johan Parisez» = 1444 «Johan Pariset» = 1455 «Johan Parisey» GuillLiège; en -ot: Parisot.
|
JG |
Paris- |
-aux, -el, -ot. V. Bariseau.
|
EV |
Paris- |
-e, -i(s), Parisse. V. BAR.
|
EV |
Parise |
-isse: Metr. Lat. HN Patricia. Vgl. Paris.
|
FD |
Parisel |
-zel, -set, -sot, -zot, -saux, Parisseaux: Patr. Dim. van VN Paris < Patricius. 1444 Johan Pariset, Luik (J.G.); ± 1570 Jehan Pareseau, Bs. (CDT 319).
|
FD |
Pariser |
D. naam voor de inwoner van Parijs.
|
FD |
Parisi |
Parisis. 1240-41 «Parisius» CharitéTournai, 1290 «Jeh. de Parisis» DettesYpres, 1474 «Johannes Parisis» PrincipLiège; latinisation, au génitif, de l’anthrop. Paris; ou bien dérivé du topon. Paris comme nom de monnaie, ainsi 1296 «Pierre aus parisis» TailleParis.
|
JG |
Parisien |
Fr. naam van de Parijzenaar. Zeldzame FN. Vermoedelijk een reïnterpretatie van Parisis; vgl. Parisien, Parasijns.
|
FD |
Parisis |
Parissi(s), Parésys, Paresys, Parezys, Parisi, Parsis, Parasie(rs), Parasi(e)s: 1. Muntnaam Parisis: Parijse munt. Vgl. Tournois. 1296 Pierre aus Parisis, Parijs (MICH. 1958); 1274 Helewifs lant Pariziis, Bg. (CG); 1299 Christiano Parisis, Bg. (VERKEST); 1584 Bonefaces Parisis, Moen; 1511 Joos Paresis, 1518 Alaert Paresijs, Helkijn; 1536 Alaert Parasijs, Helkijn (KWII); 1706 Joannes Parasiers, Lier (MUL VII). – 2. Pair. Lat. HN Parisius (MORLETII). 1233 Willaumes Parisius, 1288 Mahus Parizius, Atrecht (NCJ). Zie ook Farazijn, Formesyn.
|
FD |
Parisseaux |
-isot, -izel, -izot, zie Parisel.
|
FD |
Parizel |
cf. Paris(se), Parizel.
|
JG |
Parker |
E. FN < Opic. parquier, parker: jachtopzichter (eig. van het dierenpark). 1086 Anschetil Parcher, Somerset (REANEY); 1565 Guilliam Parcker, Jaesir (lees Cheshire?) – Aw. (AP).
|
FD |
Parkhouse |
E. FN: woonhuis in het park, perk. 1379 John del Parkhouse, York (REANEY). Parkins(on), Parkin, Perkins: E. Pair. Parkin, Perkin, dim. van VN Per = Pierre, Pieter. 1327 Edmund Perkyn, Suffolk; 1327 Robert Parkyn, Staffordshire (REANEY). Vgl. Pirkin.
|
FD |
Parlevliet |
zie (van) Polfliet.
|
FD |
Parlevliet |
Nom d’origine: composé de néerl, vliet ‘cours d’eau, ruisseau’; p.-ê. var. duNF Polfliet [FD].
|
JG |
Parlier |
Car. mor. ,,Parleur, bavard ». N° 284.
|
EV |
Parlier |
Leparlier, Lepaslier, Leperlier, Porlier: Ofr. parlier: parleur. BN voor een prater. 1300 Willaume Parlier, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Parlier |
1300 «Thomas Parlier» OnomCalais; nom de profession ou surnom : w. (Malmedy) pârli ‘avocat, procureur’, anc. fr. parlier ‘qui parle bien, qui fait des discours’ FEW 7,610a, cf. 1365 «Wille le Franchois avant parlier» TailleMons, 1379 «Johan Boylewe li parlier», 1449 «Werair délie Stoille l’avant parlier» GuillLiège.
|
JG |
Parloir, |
Parloo(r), Duparloir: Ofr. parloir: wat op een vergadering gezegd wordt, pleidooi. BN voor een pleiter of prater. Vgl. Parlier.
|
FD |
Parlon |
Parlongue, -ongne (cacographie). Sans doute surnom : var. de moy. fr. berlonc, -ong, barlong, ‘oblong; qui n’est pas également long partout’ (propr. ‘deux fois long’), attesté en domaine picard FEW 5, 41 la.
|
JG |
Parlon(gue) |
Parlongne: Fr. barlong: onregelmatig langwerpig (HERB.). BN.
|
FD |
Parma |
PlN (Italie).
|
FD |
Parmentier |
Profess. «Fabricant de parements (pour vêtements). Sy- non. flam. : (De) Perme(n)tier. N° 160.
|
EV |
Parmentier |
Permantier, -entier, Parmentiers (avec -s du cas sujet ou du gén. néerl.), Paer-mentier (forme néerl.). 1472 «Jacommynle Parmentier» DénChiny, « Biettremeir le Par-mentir» DénLaroche, 1479-80 «Johan le Grand parmentir» TerreJauche, 1486 «frèreH. Parmenthier ministre de l’hôpital» = 1494 «Frère H. Le Permentier…» JusticeBastogne, 1528 «le Grant Parmentier», «Jehan le Permentier» DénVirton, 1544 «Mathie le Parmenthier» DénStavelotMy, 1561 «Paute Parmentier» Bihain, 1634-1710 «Jeanne Par-mentier» émigrée en Suède; nom de profession: anc. fr. (surtout au Nord et à l’Est) parmentier, w. (Malmedy) par ‘mètî ‘tailleur, celui qui fait des parements, des habits de cérémonie’ FEW 7, 628b [anc. fr. parmentier ‘tanneur’ id. 624b, attesté chez Wace, est plus douteux].
|
JG |
Parmentier, (de) |
(de) Pa(e)rmentier, Parmentiers, -ter, Permantier, Permentiers, Parmantier: Mnl. BerN parmentier < Ofr. parementier: bewerker van fijne en kostbare stoffen (parements), kleermaker (van mooie kleren). 1234 Willelmus Parmentir, Cent (CG); 1280 Thierinus Parmentier, Ip. (BEELE); 1382 Jan de Parmentier, Gullegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Parmesan(i) |
Permesaen, Parmeggiani: Parmesaan, afkomstig uit Parma (It.).
|
FD |
Parms |
Stamvader is Aloysius Parms, op 9 nov. 1854 in Aw. te vondeling gelegd (R.V.).
|
FD |
Parnot |
Zie Pernot.
|
FD |
Paro |
zie Pierro(t).
|
FD |
Paroche |
Oude vorm van Fr. paroisse: parochie. 1286 li hoir de le Paroche, Bergen (J.G.); 1582 H. Paroysse, Sedan-Aw. (AP).
|
FD |
Paroche |
(NF de la région Chimay-Couvin). Surnom: anc. fr. paroche, w. parotche ‘paroisse’ FEW 7, 658a, cf. 1286 «li hoir de le Paroche» CartMons.
|
JG |
Parochiaen |
Paroissien: Mnl. p(a)rochiaen, Fr. paroissien: parochiaan, parochiepriester. 1279 Henneman Parochiens, Brabant (BLOI); 1368 Willem Prochyaen, Ktr. (V f°47); 1397 van Nannen Prochiaens, Ktr. (SR f° 6).
|
FD |
Paron |
-oot, -ot(te), zie Pierron, -ot.
|
FD |
Parot |
Var. de Perrot (dimin. de Pierre) ou, pour Body 173, dérivé de Par-, aphérèse de Jaspar (Gaspard). – Forme fém. : Parotte. – Dimin. : 1302 «Parrotin de Maugrei» CartOrval.
|
JG |
Parpaite |
zie Perpête.
|
FD |
Parquet |
-ué: 1. PlN Parquet: klein perk. Zie Parchet. – 2. Zie Pierquet.
|
FD |
Parquet |
Nom d’origine: dimin. de ‘à. parc; cf. Parchet.
|
JG |
Parqui(n) |
zie Pirkin.
|
FD |
Parrain |
Par(r)in, Par(r)ein, Pareyn(s), Pareijn, Parreyn, Paring: 1. De Fr. verwantschapsnaam parrain, Ofr. parin < Lat. patrinus: peter, peet. 1280 Aelidis relicta le Parin, Luik (J. G.). – 2. De naam Parrain (Pareyn, Parrin) werd in 17-186 e. in WV verward met Parent. 1683 Daniel Parent = D. Parein, St.-Denijs; 1706 Joannes Parein = Parin, Ktr. (MVN 1964,71-72). – 3. Zie ook Parrin.
|
FD |
Parrain |
zie Perin.
|
FD |
Parratt |
cf. Parade.
|
JG |
Parré(e) |
zie Paré(e).
|
FD |
Parre(n) |
Parre ou Pêne, «Barrière, large enclos ». Van de(r) Per-re(n), Van de Paer, Perremans, Perbroeck. N° 249.
|
EV |
Parrein |
-eyn, zie Parrain.
|
FD |
Parrein |
cf. Parein.
|
JG |
Parren |
zie Parrin.
|
FD |
Parren |
-ent, cf. Parent.
|
JG |
Parren(t) |
zie Parent.
|
FD |
Parret |
-ez, zie Paret.
|
FD |
Parret |
cf. Paret.
|
JG |
Parrevée |
zie Perwez.
|
FD |
Parrin |
Parin(g), Parren: 1. Ofr. parin: gelijke (DNF). 1281 Rolinus Parin, Zwijnaarde (HAES.); 1423 Lauwers Parin, Lichtervelde (PARM.). – 2. Zie Parrain.
|
FD |
Parrisse |
cf. Paris(se).
|
JG |
Parro(t) |
zie Pierrot.
|
FD |
Parscherssens |
zie Pasquier.
|
FD |
Parset |
BN Dim. van Ofr. pers: paars. 1242 Aelidis Persete, Oc. (MORLET).
|
FD |
Parsis |
zie Parisis.
|
FD |
Parsons |
zie Persoon(e).
|
FD |
Parsy |
zie Parcy.
|
FD |
Parsy |
Parsis (NF du Tournaisis). Cf. 1281 «Ja-kemesFarcis», 1289 «Jakemes Parci» Dettes-Ypres, qui pourrait s’expliquer par une forme pic. de fr. persil, cf. FEW 8, 325b. Pour le NF Parcyj, plutôt nom d’origine: Parcy-et-Tigny (Aisne).
|
JG |
Part- |
-âge, -ous. V. BARD.
|
EV |
Part(h)oens |
-ouns, Partoune, zie Pardon(s).
|
FD |
Part(h)on |
Patr. < Barton = Berton (zie i.v.). 1734-1806 Joachim Berton=J. Parton; 1762-1834 Bernardus Berton = B. Parton; 1757 Joanna M. Berton=1814 Joanna Parton = 1840 Marie Joanna Barton, Moerkerke (med. R. Debbaut, Cent).
|
FD |
Partage |
Partagé: 1. Ofr. partage: deling, scheiding. BN. – 2. PlN Partage in Auverlais, Onoz (N).
|
FD |
Partage |
Fr. partage, de sens divers, notamment anc. fr. partage ‘lieu, canton’ Gdf 6, 4 (d’où des usages topon. à Auvelais, Onoz, etc.).
|
JG |
Parthoens |
-ouns, Partoens, -ouns, cf. Par-doens.
|
JG |
Parton |
Parthon. Var. de Berton, cf. 1734-1806 «Joachim Berton = Parton» Moerkerke [FD].
|
JG |
Partouche |
-ous, zie Bardoul.
|
FD |
Partoune |
Romanisation de Parthoun(s), Par-doens.
|
JG |
Party |
Ofr. parti: gescheiden? 1286 Jakemaers li Partis, Bergen (J.G.).
|
FD |
Party |
1286 «Jakemars li Partis» CartMons, 1365 «Jehan le Lorgne partier, tellier», «Jehan Partit vieswarier» TailleMons, 1444 «Linart le Parti» AidesNamur; sans doute nom de métier *partier, probabl. issu de moy. lat. partiarius ‘métayer; serf soumis à deux maîtres; copropriétaire’ FEW 7, 675b (qui ne cite toutefois que moy. fr. paritaire et moy. fr. farder) [PHB].
|
JG |
Paruys |
Zie Pareys.
|
FD |
Paruys |
cf. Parwy.
|
JG |
Parvais |
V. Barvaux.
|
EV |
Parvais |
-aiz, zie Perwez.
|
FD |
Parvais |
(NF du Brabant wallon, dont la lre mention est à Ittre en 1690). NF d’origine incertaine, à rapprocher p.-ê. de anc. fr. parevis, pareys ‘parvis, place devant la porte d’une église’ FEW 7, 614b, avec altération de la finale?
|
JG |
Parwy |
Paruys. Nom d’origine: Perwys, à Duffel (Anv).
|
JG |
Parwys |
PlN (Zoerle-)Parwijs (A), of Perwijs in Duffel (A) of Perwez-le-Marché (WB): miPerewis (TW). 1211 G. de Parves, maior in Traiecto (DEBR. 1980); 1311 Johannis Parweys, Eersel (OATII); 1393 Jan van Parweys alias Lombart, Aw. (ANP).
|
FD |
Pary |
Parys, cf. Paris(se).
|
JG |
Pary(s) |
zie Paris.
|
FD |
Parydaen |
zie Paridaens.
|
FD |
Parys |
1. Proven. Dép. Meldert-lez-Alost. — 2. V. BAR.
|
EV |
Pas |
-l’eau, -pont. Proven. ,,De l’autre côté de l’eau, du pont ».
|
EV |
Pas |
zie Paasch.
|
FD |
Pas |
cf. Paes, Paas(ch).
|
JG |
Pas(se)pont |
BerN van de veerman, man van de veerpont. Vgl. Pasleau.
|
FD |
Pas, van de(r) |
van Passen, van Paes(s)chen,van Paassen: PlN Pas(ch) < Lat. pascua: weide (MOERMAN); perceel land met rijen populieren of wilgen bezet, w.o. rijshout. De Pas in Apeldoorn (G) (TW), in Noorderwijk (HELSEN 1944,151). Zie ook Van Passel. 1348 domum Jacobi de Passe, Ktr. (DEBR. 1971); 1420 Jan van Paesschen, Kontich (SELS); 1455 Thonijs van Paesschen erve, Noorderwijk (HELSEN); 1476 Jan van den Passe, Diest; 1497 Henric van den Passche, Meerhout-Mech. (GPM). – Lit.: A.R. HOL, Het toponiem Pas. MVN1963,165-173.
|
FD |
Pasard |
-art, Passard: Patr. Wellicht < Pasquard, VN blijkens: 1402 Pirar le Stordeur fis Passar, Oreye (J.G.).
|
FD |
Pasart |
cf. Passard.
|
JG |
Pasau |
zie Pahau(l)t.
|
FD |
Pasau |
Paso, cf. Paseau.
|
JG |
Pasbecq |
Passebecq: 1. PlN Pasbeek in Moorsel (OV). – 2. Passebecq (NF): die de beek oversteekt, veerman (DNF).
|
FD |
Pasbecq |
Nom d’origine: Pasbeek, à Moorscl (FlOr).
|
JG |
Pasc(h)- |
-a(e)l, -ual. N. de bapt. Pascal (Ane. Packea(l), Pa(s)-quay).
|
EV |
Pasca |
zie Pasqua.
|
FD |
Pascal |
-ale, Pascha(e)l, Pascual, Pasquali, de Pascale, (de) Pasqual(e): Patr. Lat. HN Pasc(h)alis. Zie ook Pascaud. 1665 Joannes Pasqual, Nij vel-Aw. (AP).
|
FD |
Pascal |
Paschal, Pasckal. Prénom mystique, apparu tardivement (cf. 1766 «Pascal Tou-bon » Arbrefontaine) du lat. Pascalis, pasqua-lis ‘relatif à Pâques’; comp. Pâque(s).
|
JG |
Pascard |
zie Pasquard.
|
FD |
Pascasy |
N. de bapt. Paschasius. Altér. : Pascavys.
|
EV |
Pascaud |
Pacaud, -aut, Paquai, -ay, Pauquai, -ay, Paguay: 1. Patr. Pasquel, dim. van Pasque, Paque. Vgl. W. Pahau(l)t, Paxhia. 1212 Ghielui Pascau, Atrecht (NCJ); 1331 Balduino dicto Pakial = 1330 Bauduins Pakeaus (SLLIII); 146 e. Packe dit Pasqueal de Hemricourt; Pasque dit Pacquea; Pakeal dit Paqueaul de Dommartin, Luik (BODY); 1399 Thomas Pakeal, Luik (AVB); 1557 Pasqueal le Clerck (vader van) 1577 Gielet Pasquea, Haccourt (betovergrootvader van) 1641 Egidius Pasquay (vader van) 1700 Petrus Paquay (VSig67,26). Zie ookMidd. 1967,229-233. – 2. PlN Pascau, dim. van pascuum: weide. Le Pacault in Bethune (PdC) (TW). 1219 Johannem de Pascau…super quada terra jacente in territorio de Pasca, Bethune (CVT).
|
FD |
Pascha(e)l |
zie Pascal.
|
FD |
Paschari(s) |
Pasharis, Pas(k)halis, Pasqualis, Passalis: Patr. Lat. HN Pascalis. 1422 Paesscharis Harout, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Paschen |
zie Paessens.
|
FD |
Paschen |
1275 «Paschin Galant», 1282 «Lamb. Pascin» DettesYpres; prénom néerl. Paschen, fr. Pâques.
|
JG |
Paschier |
cf. Paquier.
|
JG |
Paschke |
Paske: Patr. Oost-D. en Slav. dim. van HN Paschasius, Paschalis of Paulus.
|
FD |
Paschke |
Dimin. de moy. néerl. pasch ‘pâturage’.
|
JG |
Paschold |
zie Petzold.
|
FD |
Pascolo |
-oli(ni), -oletti, -otti(ni): Patr. It. dim. van VN Pasqua.
|
FD |
Pascual |
zie Pascal.
|
FD |
Pascual |
Var. de Pasqual (Pascal).
|
JG |
Paseau |
zie Pahau(l)t.
|
FD |
Paseau |
Pasau, Paso. 1502 «Jehan Paseau», 1524 «Remacle Pasea» DénStavelotMy; w. liég. pazê ‘sentier’ DL.
|
JG |
Pasgang |
Vondelingnaam. Georgius Pasgang werd op 22 april 1828 in Aw. gevonden (R.V.).
|
FD |
Pasgreve |
-ève. Nom de dignité: ail. Pflatzgraf ‘comte palatin’. – Mentions anc. pour lesquelles l’explication paraît assurée: 22.5.1561 «Thomas fil du feu Wilheaume le paltzgreff», 13v°, 19.11.1562 «Johan fil du feu Wilheaume Paltzgreff demeurant az bruwiers», 28.6.1570 «Anthoene Phalftzgreff du wee», 27.12.1579 «Anthoenne le palsgreve dict de welt» (toutes mentions extraites de Hervé, Franchise, cf. BTD 75, 154). Comp. aussi 28.3.1596 «Ar-notte Biddoux demorant a deux pont [= Zweibrucken] en la ducqueit de palsegrauue». – Sur les Verviétois émigrés au Palatinat, cf. E. Fairon, Bull. Inst. verviètois d’arch. et d’hist. 43, 1956, 28 sv. [JL, NFw].
|
JG |
Pasgrève |
Mnl. paltsgrave, -grève. D. Pfalzgraf.
|
FD |
Pasha |
zie Pasqua.
|
FD |
Pasharis |
Pashalis, zie Pascharis.
|
FD |
Pashuyzen |
zie Paeshuis.
|
FD |
Pasin |
zie Paessens.
|
FD |
Pasin(i) |
It. FN < pace: vrede.
|
FD |
Paske |
zie Paschke.
|
FD |
Paskhalis |
zie Pascharis.
|
FD |
Pasleau |
Paslot: BerN Passe l’eau: die overzet over het water, veerman. Ofr. passelewe. 1295 Henricus Passelyaue, St-Q.(MORLET). Vgl. 1104 Ralph Passelewa, Suffolk; 1439 Alan Pasewater, Norfolk; E. FN Parsloe, Parslow, Paslow (REANEY). Vgl. Passalacqua, Passepont.
|
FD |
Pasleau |
Paslot. 17e-18e s. «Pasleau» Huy; probabl. fr. passe l’eau, surnom de passeur d’eau. Comp. Passeux et Passelecq.
|
JG |
Pasman(s) |
zie Paeschman.
|
FD |
Pasmans |
cf. Paesmans.
|
JG |
Paspont |
zie Passepont.
|
FD |
Paspont |
Passepont. Littér. fr. passe-pont, habitant au-delà du pont (Dauzat 465).
|
JG |
Pasqua |
Pasca, Pasha: 1. Metr. Lat. HN Pasca. -2. Pasen, naam van het Paasfeest. – 3. Patr. Korte vorm van Pascalis. Vgl. Pasques.
|
FD |
Pasqual(i) |
-aie, zie Pascal.
|
FD |
Pasqualin |
Pausclin: Patr. Dim. van VN Pascal(is).
|
FD |
Pasqualini |
-ino, -one, -oni, -otto, Pasquarelli: Patr. Afl. van Pasquale.
|
FD |
Pasqualis |
zie Pascharis.
|
FD |
Pasquard |
Pascard, Pacard, Pauca(r), Pauchard, -at: Patr. Afl. van Lat. HN Pascalis. 1389 Jan Paesschaers, VB (BOLSEE); 1422 Paesschijn de Poertere = 1422 Paesschaert de Poertere, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Pasquasy |
Lat. HN Paschasius. 1474 Pascquasius de Wilri,Luik(J.G.).
|
FD |
Pasquasy |
w. (Bastogne) Pascâzi. Génitif de lat. Pasc(h)asius (synonyme de Pascalis), cf. 1474 «Pasquasius de Wilri» PrincipLiège.
|
JG |
Pasque |
-ues, Pasquet, -in, etc., cf. Paque, -es, -et, -in.
|
JG |
Pasque(s) |
V. Pâques.
|
EV |
Pasque(s) |
Paque(s), Pâques, Pacque, Pauque: 1. Metr. Lat. HN Pasca. Zie ook Pasqua. – 2. De kerkelijke feestdag Pasen, Fr. Pâques. Vgl. Paessens, Pinxten. – 3. Patr. Korte vorm van Lat. HN Pascalis of Paschasius. 1394 Jehan Paque, Chauny (MORLET); 146 e. Packe dit Pasqueal de Hemricourt; Pasque dit Pacquea; Paschase dite Paske Gouvernar, Luik (BODY); 1597 Pasquier Houzet = Pacque Houzet, Waasten (DUV.).
|
FD |
Pasquesoone |
zie Paesschezoone.
|
FD |
Pasquet |
zie Paquet.
|
FD |
Pasqui |
zie Paqui.
|
FD |
Pasqui |
Pasquier, cf. Paquier, Paqui.
|
JG |
Pasquier |
Passchier. Proven. «Pâtu-rage ». N° 236.
|
EV |
Pasquier |
Paquier, Paquié, -uie, Passchier(ssens), Paesschiersens, Parscherssens: Patr. Rom. vorm van Pascharis, door r//-wisseling < HN Paschalis, Lat. afl. van Aramees pascha ‘Pasen’. 1300 de mestre Paasquier = 1301 maistre Pasquier doijen, Har. (DEBR. 1971); 1302 Jean Pasquier, Noyon (MORLET); 1313 Paquier le Barbier (MICH. 1951, 245); 1395 Passchier Cloet, Ip. (BEELE); 1398 Paeschierkin van der Oye, Wervik; 1472 Paesscharis Harout, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1536 Joost Pasquiers, Gent-Aw. (AP).
|
FD |
Pass |
zie Paas(ch).
|
FD |
Passage |
Passager, -ez, Passarger: PlN Fr. passage: doorgang, doortocht. Ofr. passager: inner van de wegen- of watertol. 1374 Gillis Passage, Armentiers (JAM.); 1408 Williame de Passage, Luik (CCHt); 1471 Mahieuet Passaige, Dk. (TTT).
|
FD |
Passager |
-ez. Nom de profession : moy. fr. passager ‘passeur d’eau’ FEW 7, 714b.
|
JG |
Passalacqua |
Passelecq: BerN van de veerman, die over het water overzet. Resp. It. en Ofr. vorm: Ofr. aiguë < Lat. aqua: water. 1086 Radulfus Passaqua, Buckingham; 1327 Simon Passelegh, Essex (REANEY). Vgl. Pasleau.
|
FD |
Passalis |
zie Pascharis.
|
FD |
Passard |
ziePasart.
|
FD |
Passard |
Pasart. 1395-96 «Gillebiert Passait» ComptesMons, 1402 «Pirar le stordeur, fis Pas-sar» Oreye, 1632 «Nicolas Pasar (de Liège)» émigré en Suède; p.-ê. surnom: dial. fr. passar(t) ‘passereau’ FEW 7, 728a (mais le mot n’est pas wallon), comp. cependant 1474 «Johannes Passeris» PrincipLiège, où le lat. passer ‘moineau’ pourrait traduire un NF comme Moineau ou Moxhon, cf. DicPatRom 1997, 165. Sinon simple dérivé en -art du v. passer (l’eau).
|
JG |
Passau |
Proven. Ville allem. N° 216.
|
EV |
Passau |
cf. Passeau.
|
JG |
Passau: |
1. Zie Pahau(l)t. 1699 Lazarus Passau, Bordeaux-Aw. (AP). – 2. PlN Passau (BEI).
|
FD |
Passavant: |
1. BN voor iemand die vooroploopt, een haantje-de-voorste, voorloper, voorbode. 1281 Ava Pasavant, St.-Denijs-Westrem (HAES.); 1347 Jehan Passevent, Dk. (TdT). – 2. PlN Passavant (o.m. Marne). 12e e. Guillaume de Passavent (PDB).
|
FD |
Passchendale, (van) |
PlN Passendale (WV). 1326 Jan van Paskendale, Ip. (BEELE); 1363 Gillis Passchendale, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Passchier |
zie Pasquier.
|
FD |
Passchier |
cf. Paquier.
|
JG |
Passchyn |
Passchijn: Patr. Vleivorm van HN Pascalis. Vgl. Pasquier. 1307 Paskin le Crudenare; 1304 Paskin Voghelin = Paeskin Voghelin = 1306 Pasquin Voghelin; 1267 Joh. Paskin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Passe- |
-mier(s). Profess. Passem(ent)ier. Nos 72, 160.
|
EV |
Passeau |
zie Pahault.
|
FD |
Passeau |
Passau. Sans doute de pic. passeau ‘passage, petit chemin, sentier’ (Hécart 340) [MH] ou bien composé phrastique : (qui) passe (l’)eau, comp. Pasleau et Passelecq [Passau (Bavière) est moins vraisemblable]. Cf. aussi Paseau.
|
JG |
Passebecq |
zie Pasbecq.
|
FD |
Passel, van |
PlN Paskerle bij Tongerlo (A). 1233 Paskerle, Tongerlo; 1436 van Passcherle, Westerlo; 1422 van Passchelle, Geel; 1536 van Passel(e), Geel (V.GORP 1952,114-5). Later wordt de naam verward met Van Passen/Van Paeschen: 1684 Peeter van Paesschen = 1677 Peeter van Paeschen = 1681 Peeter van Passel; 1713 Cornelis van Passel = Van Passen, Mortsel; 1696 Peeter van Passel = 1701 Peeter van Passen, Edegem (med. fR. Van Passen); 1657 Jacques van Passel, Himbeek (AP). Zie ook Van de(r) Pas.
|
FD |
Passelecq |
Proven. Basècles (Loc.). N° 79.
|
EV |
Passelecq |
zie Passalacqua.
|
FD |
Passelecq |
17e s. «Honorine Passelecq» Boussu; p.-ê. var. de Passelaigue, Passelègue (= passe l’eau), mais -ègite/-aigue < lat. aqua n’est pas wallon. Comp. Pasleau.
|
JG |
Passeleur |
V. Pâte.
|
EV |
Passeleur |
zie Pasteleur(s).
|
FD |
Passeleur |
cf. Pasteleur(s).
|
JG |
Passemier |
-ers, cf. Pessemier(s).
|
JG |
Passemier(s) |
zie de Pessemier(e).
|
FD |
Passen, van |
zie van de(r) Pas, van Passel.
|
FD |
Passenbronder |
Wsch. adaptatie van een D. FN op -brunner. Afl. van b.v. PlN Passbrunn (BEI). 1763 J. F. Passenbrander, Bs. (MUL VIII).
|
FD |
Passenhove, van |
Heel wsch. < Van Massenhove, met wisseling van de bilabialen f /m.
|
FD |
Passenier(s) |
zie de Pessemier(e).
|
FD |
Passet |
-ez: 1. Ofr. passet: bankje, kruk, trede. 1286 Alardins Passes, Bergen; 1426 Jehan Passet, Zinnik (J.G.). – 2. Var. < Posset < Pochet.
|
FD |
Passet |
-ez. 1286 «Alardins Passes» CartMons, 1426 «Jehan Passet» TailleSoignies, 1499 «Aubert Passet» TerrierNaast; surnom: w, pic. passèt, fr. dial. liég. passel ‘tabouret mis sous les pieds’ DL 462b.
|
JG |
Passeux |
1464 «Pirard le passeur» Dinant; nom de métier: w. \iég.passeû ‘passeur (d’eau)’ DL 463a.
|
JG |
Passtoors |
zie Pastor.
|
FD |
Passy |
PlN Passy (Seine-et-Marne, Aisne, Marne), Pacy (Eure, Yonne). 1389 Jehan de Pacy, maistre de noz comptes à Lille (CCHt).
|
FD |
Pasta |
Past- -eau, -el, -eels, -eger, -eie, -ille. V. Pâte.
|
EV |
Pasté |
zie Pâté.
|
FD |
Pasté |
cf. Pâté.
|
JG |
Pasteel |
génitif: Pasteels, Pastels. 1390 «Pas-teel» Louvain (surnom), 1608-9 «Pasteels» ComptesNivelles; adaptation néerl. de moy. fr. pasteaul ‘gâteau’ FEW 7, 746a.
|
JG |
Pasteel(s) |
Pastiels, Pastels, Patel, Pasteau, Patteau(x): Ofr. pastel, Mfr. pasteau, pâteau: koek, gebak. BerBN. 1359 Markes Pastel, H (CCHt); 1398 Jan Pasteel, Tielt (DEBR. 1970); 1662 Ger. Pasteels, Kerkom-Aw. (AP).
|
FD |
Pasteger |
BerN. LU W.pastèdjî: banketbakker (HERB.), Fr. pâtissier. 1286 Addam le Pastichier, Noyon (MORLET); 1689 Lambertus Pasteger, Wezet(MULVII).
|
FD |
Pasteger |
(NF de l’est de la prov. de Liège). Mentions anciennes de la forme wall.: 14.2.1645 «Henry le pastegy»; – de la forme francisée: 9.4.1603 «Henry filz de feu Lambert le paste-gier», 16.10.1675 «Henry le pastegier»; -de la forme française : 13.7.1654 « Lambert le pas-tisier, bourgeois de Visé», 16.4.1663 «Lambert le pasticier» (archives notariales de la région de Liège, cf. BTD 75), 1689 «Lambertus Paste- ger» Visé. Adaptation française de w. liég. pâslèdjî ‘pâtissier’ DFL 348, sur le modèle bièrdji, bergier, berger; le FEW 7, 748a explique le wall. pâstèdjîpar l’influence de bol’dji, boulanger [JL, NFw].
|
JG |
Pasteleur |
-eurs, Passeleur. 1625 «Peeter Passeleur» Pepingen, 1630 «Egidius Pasteleux», fils de «Pierre Passeloos» (marié en 1625) Pepingen, 1656 «Egide Pasteleux» = «Egidius Populeus» (lors de son mariage à Pepingen), 1690 «Egide Passeleur» Beert/Brages, ±1700 «Jean Passeleus» Halle, 1734 «Guillaume Pasteleurs» Halle (autres var: «Passeleurs, Posteleur, Pasteleux, -euse, Basseleurs, etc.»), (comm. G. Pasteleur). La foison de variantes concomitantes n’aide pas à déterminer la forme primitive, qui peut être soit flamande (Passeleer, Passeloos, Basteleus), soit plutôt française. Si la forme primitive est flamande (1601 «Barabara Passeleers» à Halle), on peut songer à une altération de moy. néerl. batselier, -eer ‘bachelier’, cf. Bastelier, -lé. L’explication par moy. fr, pastetteur ‘adjudicataire du four banal'(mention lorraine, d’après Gdf 6, 33) FEW 7, 746b n’est toutefois pas à écarter définitivement, Beert/ Brages faisant partie autrefois du Hainaut.
|
JG |
Pasteleur(s) |
-elleur, Passeleur, Pesleu(x), -eut, Pessleu(x): W.pèstèleû (= -eur) < pèstèkr,pèsler: trappelen, stampvoeten, vandaar W.pèssdeû: treuzelaar. BN. (GERMAIN 1993,8l). 1652 Norbertus Pesteleux, ordinis sancti Norberti; 1733 Joannes Pastelerum, Stekene (MUL VI-VII); 1756 Nie. Passeleurs, Pepingen-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Pastels |
cf. Pasteels.
|
JG |
Pasten |
Zie Pastijn.
|
FD |
Pasternak |
-nac, -niak, Fastenaekens, Fastena(e)kel(s), -na(e)ckels,Vastenae(c)ken, Vastenaekel(s), Vastenackel, Vastenhaeck, Vanstenhaek: BN naar de plant pastinaak, witte peen. De vormen met f/v zijn gedeeltelijk doorp/f-wisseling te verklaren, gedeeltelijk door rémterpretatie. 1276 Willelmo Pastenake; 1396 Clais Pastenaken.Ip. (BEELE); 1281 Lotin Pasternake, Beerst (HAES.); 1360 Gherart Pasternake, Niepkerke (RPN).
|
FD |
Pasteur |
Pastor. Forme fr. (Ane. cas régime de pâtre). Profess. ,,Pâtre ». N° 164. Latinisât. : Pastor. N° 59.
|
EV |
Pasteur |
zie Pastor.
|
FD |
Pasteur |
1280-81 «Baudés Pastour» RegTour-nai; nom de métier: âne. fr. pasteur ‘berger’, cf. aussi Pastor.
|
JG |
Pasteyn(s) |
zie Pastijn.
|
FD |
Pasteyns |
V. Basteyns.
|
EV |
Pasti |
zie Pasty.
|
FD |
Pastielle |
Romanisation. de Pasteel(s)?
|
JG |
Pastiels |
zie Pasteel(s).
|
FD |
Pastijn(s) |
Pastyn(s), Pasteyn(s), -eijns, Pasten: Var. van Bastijn(s) met verscherping b/p?
|
FD |
Pastoors |
1. Profess. «(Serviteur du) curé » (génitif). N08 144, 145. — 2. Sobriquet : ,,Fils du (surnommé) curé ».
|
EV |
Pastor |
Pastoor(s), Pasteur, Pastuer, Passtoors, Pasztor: Lat. Ofr. pastor: herder; Mnl. pastoor, pasteur: geestelijk herder, pastoor. BerN. Vgl. Persoons. 1280 Nicholaus Pastor, Luik; 1280 Baudés Pastour, Dk. (J.G.); 146 e. Arnoul Pasteur, St-Thibaut (MORLET); 1404 Tule Pastoris, Tg. (TYTGAT); 1447 Aleit Pastoers, Den Bosch (HB 480).
|
FD |
Pastor |
1280 «Nicholaus pastor» PolyptLiège, 1449 «Henrion le Pastor» AidesNamur; surnom: lat. pastor ou anc. fr. pasto(u)r ‘berger, pâtre’ FEW 7, 758b, cf. Pasteur, ou bien moy. néerl. pastoor ‘pasteur spirituel’.
|
JG |
Pastoret |
Paturet: Ofr. pastouret, dim. van pastor: herder. Vgl. Patouraux.
|
FD |
Pastoret |
Nom de métier : anc. fr. pastouret ‘petit pâtre’ FEW 7, 759b; cf. aussi Patureau, -iaux.
|
JG |
Pastu(e)r(e) |
V. Pâture.
|
EV |
Pastur(e) |
zie De Pâture.
|
FD |
Pasture |
Pastur, Pâture. 1280-81 «Jehansdele Pasture» RegTournai, 1429 «Jehans Pasture» Ladeuze, 1496 «Marion des Pastures» Aides-Hainaut; nom d’origine: anc., moy. ftposture ‘pâture, prairie naturelle’, fréquent en toponymie.
|
JG |
Pasturel |
zie Patouraux.
|
FD |
Pasty |
Pasti, Pat(t)y, Patti: Ofr. pastis, Fr. pâtis: weide, weiland.
|
FD |
Pat |
zie(de)Padt.
|
FD |
Pat- |
-er, -ris. 1. N. de parenté latinisés. Pater, (nomin.), Patris (génitif), ,,Le père » et ,,Du père ». Nos 59, 128. — 2. Proven. Pater (Dép. Thirimont).
|
EV |
Pat- |
-oui, -oux. V. BAD(u).
|
EV |
Pataer |
Patar(d), -a(rs), -art, -at, -arre, Pattar, Patta(s): Afl. van Ofr. patte: poot. BN voor iemand met zware benen, lomperd (DNF). Vgl. Fessard. 1167 Wido cognomine Patardus, Château-Porcien (ASH).
|
FD |
Patar |
-ard, -arre, -ars, -ar, Pattar. 1144-67 «Wido cognomine Patardus» St-Hubert, 1400 «Michar Patar» CoutStavelot, ±1650 «la femme Remacle Pattar» Lorcé; surnom qui peut être soit w. liég. patàr, nom d’une ancienne monnaie fort en usage en Wallonie, cf. DL463, FEW 22/2, 282b, soit pour É. Buchi, un dérivé péjoratif de patte (voir la mention de 1144), cf. DicPatRom 11.2. [en prép.]. Patat. Sans doute var. de Patar(d) [fr. patate est trop récent].
|
JG |
Patard |
1. V. BADU. — 2. Proven. Patar(d) (Dép. Attre, Herstal, Mévergnies, etc.).
|
EV |
pate |
Farine détrempée et pétrie ou matière broyée et délayée. Autrefois Pas le. Profess. Marchand de pâte. Dérivés : Pasta (Latinis.) Past- -eau, -el, -eels, -iels. Basteels. Gâteau fait avec de la pâte. Paste-leu, Basteleur, ouvrier ou artisan qui travaille la pâte. Patel (Bruxelles), ,,Gâteau ». Pesteg- -er, -ie. «Pâtissier ». Past-, Bast- -il (le). Pastilles, «Bonbons en pâte de sucre ». N. d’artisan ou ouvrier qui les fait.
|
EV |
Pâté |
Profess. ..Marchand de pâtés » (de viande ou pâtisserie).
|
EV |
Pâté |
Patte, Pat(h)eet, Patteet, Pasté, Patete, Patey: Ofr. pastet, dim. van paste: pastei, gebak. BerBN van de pastei- of banketbakker. Vgl. 1395 Jan den Witten pastebackere, Ktr. (SR 33v°). 1148 Erchenbaldo Pastet, Lo (CAL); 1327 Nicholaus dictus Pâtés = Nicholaum Pateet, Bg. (OLV 268); 1345 Petro Pateyt = 1347 Peter Patey, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Pâté |
Pasté. s.d. «Johannis dicti Hackin Pasteit de Hannonia» ObitHuy; surnom: fr. pâté; ou bien (mais non pour Pasté) anc. fr. pâté ‘qui a de fortes pattes’.
|
JG |
Pateer |
Adaptatie van Bauthier. 1671 Pateer, 1672 Bouteir, 1674 Bautier, 1675 Botier, 1676 Patteir, 1681 Boteer, Westdorpe-Zelzate (med. P.H.E. de Meijer, Leiden).
|
FD |
Patel |
zie Pasteels.
|
FD |
Paten |
Uit D. Pâte: peter? 1669 Pieter Païens, Aalst (GAUBL. 1971). Patent: D. FN verkort < PlN Rheinpatent (Ravensburg) (BRECH.).
|
FD |
Paten |
Patten. Var. de Patin?
|
JG |
Pater |
Sans doute latinisation du NF Lepère ou bien surnom délocutif de chantre (d’après le Pater noster), cf. aussi le suivant.
|
JG |
Pater- |
-nostre, -nos(t)re, -not(te). 1. Profess. „Vendeur de chapelets ». N° 131. — 2. Sobriquet. ,,H. pieux ou bigot ». N° 279.
|
EV |
Pater, (de) |
Paters: BN voor een pater, geestelijke. Vgl. De Munck. 1660 Fr. Pater, Aw. (AP).
|
FD |
Paterno |
-na, -nolli: Patr. Lat. HN Paternus. Vgl. 1466 Jehan Paterne, Dk. (TTT).
|
FD |
Paternoster |
-nostre, -not(t)re, -nôtre, -not(te): BerBN van de rozenkransmaker. 1298 Jacobi Paternoster; Symoni Paternostermakre, Bg. (VERKEST); 1308 Jacques Patrenotre, Herchin (IAG); 1320 Jacob Paternoster, Bg. (ROBII); 1331 Sare li Patrenos trière, Dk. (TdT); 1670 Jean Paternotte, Hove H (Midd. 1989,71). Ook huisnaam: 1448 Peter int Pater Noster, Diest (HB).
|
FD |
Paternoster |
-nostre, Paternotre, -nôtre, -notte, -nottre, -not. s.d. «Reneri dicti Pâte nostre» ObitHuy, 1267 «Jehans Paternostre» CensHerchies, 1280 «Juette le nieche damoi-selle Katheline Patenostre» DettesYpres, 14e s. «Colar Patrenostre» CensHuy, 1319-20 «Jehans Pautrenostre» ComptesMons, 1356-58 «Ernouls Patrenostre» PolyptAth, 1426 «Er-noul Patenostre» TailleSoignies, 1676 «André Paternostre» RuageAth; surnom: fr. pater-nostre ‘oraison dominicale, prière quelconque; chapelet’ FEW 8, lOa, cf. 1279-80 «Ernouls de Broussiele li patrenostriers d’ambre», 1280-81 «Lambekins li Patrenostriers» Reg-Tournai ; ou bien, comme le précédent, surnom délocutif de chantre (d’après le Pater noster). Paters. Génitif néerl. de Pater.
|
JG |
Patesson |
Pat(t)erson, Pattison: 1. E. Patr. Pattisson, Patteson: zoon van Patrick. 1332 John Patonson, Cumberland; 1446 William Patrison, Aberdeen (REANEY); 1568 een Inghelsman van Zandwyts ghenaempt Pieter = Pieter Paterson, schippere, wonende te Zandwyts, Oostende (DGW). – 2. BN Paterszoon? Of Pâtisson < Pastisson: gebakje (DNF)? 1445 Jan Paterszone, Luik-Bg. (PARM.).
|
FD |
Patete |
Patey, zie Pâté.
|
FD |
Patfoort |
PlN Patvoorde in Dentergem (WV). 1264 Ystaes van Patfoerde, Aarsele (ROMBAUT); 1340 Stase van Patvoerde (DF XII); 1398 Jan van Patvoerde=Jan Patvoert, Dentergem; 1398 Gille Paetfort, Gottem (DEBR. 1970).
|
FD |
Pathé |
Patheet, zie Pâté.
|
FD |
Patho |
zie Patot.
|
FD |
Pati(g)ny |
Proven. Patignies (Loc.).
|
EV |
Patience |
Surnom abstrait, de motivation peu claire (nom d’enfant trouvé?).
|
JG |
Patiez |
1618 «Anne Palier» BourgNamur; p.-ê. nom de métier: pustier ‘pâtissier’, mais un tel dérivé ne semble pas attesté FEW 7, 744 sv.
|
JG |
Patigny |
Pantigny, Pat(t)iny, Patini: PlN Patignies (N).
|
FD |
Patigny |
1681 «Antoine Pattigny» BourgNamur; nom d’origine: Patignies (Nr), cf. 1236 «Gérard de Patignies», 1574 «Gilson de Patignie» NPLouette; sinon, var. de Patiny, moy. fr. patinier.
|
JG |
Patin |
-yn, Pattyn, -ijn (formes flam.). s.d. «Egidii Patin» ObitHuy, 1269 «Patin» CartOrval, 1286 «Jehans Patins» CartMons, 1289 «Gillos Patins», 1294 «Patins de Grau» CensNamur; surnom: anc. fr. patin ‘espèce de chaussure’ FEW 8, 32b.
|
JG |
Patin(et) |
zie Patyn.
|
FD |
Patinet |
1. N. précédent avec suffixe -et d’orig. — 2. Profess. ..Petit patin ». N. de fabricant. V. Pattyn.
|
EV |
Patinet |
Surnom: moy. fr. patinet ‘petit patin’ (esp. de soulier).
|
JG |
Patinier |
Patini, -iny, Pattenier, Pantenier: BerN Fr. patinier, W.patini: patijnmaker, klompenmaker. Vgl. Patyn. 1210 Heluis Patiniere, Atrecht (NCJ); 1383 Hennequin le Patinier (MARCHAI); 1424 Johan le Pattenier, Luik (BODY).
|
FD |
Patiny |
Patini, Pattiny: Deze FN kan theoretisch een W. vorm zijn van Patinier (zie i. v.). Maar Patiny is een vooral Naamse FN, net zoals Patigny, bovendien een PlN in N. Daarom is Patiny m.i. veeleer var. van Patigny.
|
FD |
Patiny |
1444 «Fierait le patinier», 1449 «Gile-chon le patinier» AidesNamur, 1476 « Wilheme le patenier» GuillLiège, 1544 «Jehan Le Pattinier», 1552 «Jehan Patinier dit Parisin», 1566 «feu Jean le Patinier dit Parisien» Bouvignes, 1593 «Jehan Patenier», 1622 «Jean Pattenier» BourgDinant; nom de profession: moy. fr. patinier ‘fabricant de patins, de galoches’ FEW 8, 33b, cf. aussi Patigny. -Aussi 1365 «Thieri le Patineur» TailleMons.
|
JG |
Patist |
zie Baptist.
|
FD |
Patoir |
zie Pittoors.
|
FD |
Patois |
Ofr. patois: streektaal. BN voor iemand die boerentaal spreekt (DNF). Maar de Zwitserse familie Patois stamt van 1525 Bastiaing Patolz, Doubs (PDB). Afl. van VN Peter?
|
FD |
Paton(ay) |
1. Ofr. palton: vagebond, landloper. 1468 Martin Pautonnet, Comp. (MORLET). – 2. Zie Patton.
|
FD |
Patoor |
zie Pittoors.
|
FD |
Patot |
Patho, Patto: Wellicht < Pastot (DNF), dim. van Ofr. paste; zie Pâté.
|
FD |
Patou(t) |
-oux, Pattou(x), de Patoul, Battou: 1. Patr. Rom. verscherpte vorm van Germ. VN Badulf; zie Badoul. 1195 Aie Patole; 1198 Aubers Patous; 1207 Stefanus Patolfus; 1222 Wautiers Patois; 1238 Ermengars li Patoule; 1244 Aelis Patoula; 1256 Patoul li Pâte; 1278 Patouloize feme Colart Patoul; 1285 feme Patoulet; 1290 Nicholes des Patous, Atrecht (NCJ); 1276 Petrus dictus Patoul, Oc.; 136 e. Gerars Patoul, Laon (MORLET); 1395 Teukin le Portere dit Patoul, Ktr. (DEBR. 2000); 1487 Pieter Patoulf, Kamerijk (PARM.); 1612 Jan Pattou, Ktr. (KW). – 2. BN Norm. patou: lomperd.
|
FD |
Patouraux |
Patureau(x), Paturi(e)aux, Pasturel: Ofr. pastorel, dim. van pastor: jonge herder. 1366 Grars Pastourel, St-Q. (MORLET); 1431 Guillaume le Pastourel (herder), Parijs (CCHt).
|
FD |
Patout |
-oux, Pattou, -oux. 1285 «Watiers Patous» Le Quesnoy, 1286 «Jehans Patous» CartBinche, 1426 «veve Pier. Patoul» TailleSoignies, 1598 «Martyn Pattou» DénWavre, 1611 «Christiane Patou» BourgNamur, 1676 «Ignace Pattou» RuageAth; probabl. surnom, cf. norm. patou ‘lourdaud’ FEW 8, 32a; Patous est également le nom de l’ours dans la branche XXI du Roman de Renart [MH].
|
JG |
Patriarche |
Sobriquet. ..Vieillard, chef d’une nombreuse famille ». N° 263.
|
EV |
Patriarche |
Patri(j)as, Patryas: Ofr. patriarche: patriarch, grijsaard. Of BN naar enig verband ermee. Vgl. 1392 ghegheven eenen bisscop van over zeedie letteren brochte van den patriarc van Jérusalem die eenen wech gheloeft hadde te mins heere S. Jacobs in Galisien ende séide dat hi gheroeft was, Ktr. (SR 36 v°). 1295 Henricus Patriarcha, Mtr. (SKM 24-25); 1560 Robert Patriace, Ar mentiers-Aw. (AP); ±1570 Anthoine Patriarche, Armentiers (CDT 320).
|
FD |
Patriarche |
Surnom: fr. patriarche ‘vieillard respectable’FEW 8, 21a.
|
JG |
Patrick |
Patr. HN Patricius.
|
FD |
Patricot |
Patr. Dim. van HN Patricius.
|
FD |
Patrie |
-ice, -is, zie Patry.
|
FD |
Patrie |
Peut-être var. du suivant.
|
JG |
Patris |
1. V. Pater. N° 59. — 2. N. de bapt. ,,Patrice ».
|
EV |
Patris |
w. nam. Pâtris ‘. 1296 «Guillaume Patriz» TailleParis; prénom: Patrice, forme savante de lat. Patricius, cf. Paris(se). « Dérivés: Patricot. Dimin. de type picard.
|
JG |
Patron |
Situat, soc. ,,Patron d’une entreprise ». N° 139.
|
EV |
Patron |
Patroons: Fr. patron, Mnl. patroon: beschermer, pleitbezorger, scheepskapitein. BerN. 1396 Pieter Patteroen, Horrues (DE B.).
|
FD |
Patron |
1567 «Gérard le Patron» Ensival; fr.patron ‘protecteur; celui qui commande’ FEW 8, 35a.
|
JG |
Patrouill(i)e |
Fr. patrouille, Mnl. patroelge: troep soldaten. BerBN voor een patrouillerend soldaat, een (nacht)wacht. 1298 Balduino Patroille, Bg. (VERKEST); 1380 Grart as Patroullez, Dk. (TTD). 1280 Jehans Patroullars, Dk. (RL).
|
FD |
Patrouille |
1265 «Jehan Patroille» Lille, 1298 «Balduino Patroille»; surnom: dial. fr. patrouille ‘boue’, d’où ‘homme sale’ FEW 8, 39a, qui a pu signifier aussi ‘garde qui patrouille’ [FD]. – Aussi 1280-81 «Jehans Patroullars» RegTournai.
|
JG |
Patry |
-ij, Patrie, -ice, -is: Patr. Lat. HN Patricius. 1296 Guillaume Patriz, Parijs (MICH.); 1584 Peter Patrijs, Aw. (AB); 1669 Louis Patrie, Tours-Aw. (AP).
|
FD |
Patryas |
zie Patriarche.
|
FD |
Patt- |
-e(n), -cet, -ou(x). V. BAD(u).
|
EV |
Pattar |
Patta(s), zie Pataer.
|
FD |
Pattar |
cf. Patard.
|
JG |
Patte |
-eet, zie Pâté.
|
FD |
Patte |
Fr. patte: poot. BN wellicht in de zin van Patou(t) 2.
|
FD |
Patte |
(NF du Hainaut). 1502 «Jehan Patte» AidesHainaut, 1620 «Piere Patte» (de Ste-Cé-cile) émigré en Suède, 1676 «Philippe Patte» RuageAth ; surnom : fr. patte, sans doute au sens de Patou, ainsi 1372 «Patte pelée» Mons (BTD 16,249).
|
JG |
Patte |
cf. Paten.
|
JG |
Patteau(x) |
Normaal < Pasteau; zie Pasteel(s). Maar wellicht < Bateau; zie Patteeuw(s).
|
FD |
Patteeim |
-euw, au génitif: Pattheeuws. Surnom: pateeuw, néerlandisation de moy. fr. pusteau, pâteau ‘gâteau’.
|
JG |
Patteeuw(s) |
-euw, -ieeuw, Pattheeuw(s): Beantwoordt normaal aan Pâteau, Pasteau (zie Pasteels), maar is in werkelijkheid een adaptatie van Batteau. 1645 Franciscus Batteau, Tielt; 1656 Jan Batteaux, Meulebeke (vader van) 1633-78 Angélus Batteeuws/Battheu, Pittem (en) 1651 Joannes Batteau (vader van) 1669 Barbara Batteeuws; 1694 Franciscus Batteau/Batheau/ Patteau/Patteeuws, Wingene (vader van) 1660 Francisca Batteau, Wingene; 1669 Franciscus Patteeuws/Batteu(x)/Bateau, Wingene; 1718 Judocus Batteau(x)/Patteau, Wingene; 1671 Petrus Patteeuws/Batteau/Patteau; 1768 coram testibus Joanne Batteau et…contraxerunt matrimonium Jacobus Mostaert et Isabella Batteau vulgo Patthieeuw, Wingene (med. T. Struyve, Zwg.).
|
FD |
Pattein |
zie Patyn.
|
FD |
Patten |
zie Patton.
|
FD |
Pattenier |
zie Patinier.
|
FD |
Patterson |
zie Patesson.
|
FD |
Patti |
zie Pasty.
|
FD |
Pattin |
zie Patyn.
|
FD |
Pattiny |
zie Patiny.
|
FD |
Pattison |
zie Patesson.
|
FD |
Pattist |
zie Baptiste.
|
FD |
Patto |
zie Patot.
|
FD |
Patton |
Patten, Paton: E. Patr. Afl. van VN Patrick. 1467 Patone de Hangalsyde = 1469 Patrick Hangangside (REANEY).
|
FD |
Pattou |
-oux, cf. Patout.
|
JG |
Pattou(x) |
zie Patou(t).
|
FD |
Patty |
zie Pasty.
|
FD |
Patty |
cf. Pary.
|
JG |
Pattyn |
1. V. BAD(u). — 2. Profess. N. de fabric. ou vendeur. Patin, ancienne chaussure. •— 3-Proven. ‘Patyn (Dép. Geluwveld).
|
EV |
Pattyn |
Pattijn, cf. Patin.
|
JG |
Pattyn(e) |
-ijn(e), zie Patyn.
|
FD |
Patur(i)aux |
1. Proven. Patureau (Dép. Meise). •— 2. Profess. ,,Pâtre » (Dialecte montais).
|
EV |
Pâture |
Proven. ,,Pâturage ». L.D. N° 236.
|
EV |
Pâture |
zie De Pâture.
|
FD |
Pâture |
cf. Pasture.
|
JG |
Patureau |
-iaux. 1260-61 «Willaumes Pastu-riaus» ChirTournai, 1300 «le pastoreal» Liège (DBR 7, 169), 1557 «Alart pastureal d’icelle ville» Liège (DBR 15, 176), 1614 «Jacques Patereau» BourgNamur; nom de métier: moy. fr.pa(s)tureau ‘berger’; cf. aussi Pastoret.
|
JG |
Patureau(x) |
Paturi(e)aux, Pâtura: 1. Var. van Patouraux. – 2. Dim. van PlN Pasture: weide. PlN Pasturiau in Forchies-la-Marche (H), Patureau in Meix-devant-Vir (LX).
|
FD |
Paturet |
Zie Pastoret.
|
FD |
Patut |
Surnom: fr. pattu ‘qui a de fortes pattes’, cf. aussi Patout.
|
JG |
Paty |
zie Pasty.
|
FD |
Paty |
Patty. 1683 «Jean Paty» Houdremont; fr. pâtis ‘pâturage’. Cf. aussi Patiez.
|
JG |
Patyn |
-ijn, Pattyn(e), -ijn(e), -in, -ein, Patin(et): BerBN van de patijnmaker. Patijn < Fr. patin: schoeisel met dikke zool; (later) schaats, klomp, holblok. 1308 Wautier Patin, Ip. (BEELE); 1398 Jan Patijn, Geluwe; 1397 Joes den Patijnmakere, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Patyn |
cf. Patin.
|
JG |
Patz |
Surnom: cf. ail.patzig ‘arrogant’?
|
JG |
Patz(e) |
Oostd. roepnaam voor Peter.
|
FD |
Patzelt |
Pâtzold, zie Petzold.
|
FD |
Pau |
Paux, Peau: 1. Patr. Oudw. Pô: Paul. – 2. Pau= (de) pauw. 1280 Egidium Pau, Ip. (BEELE); 1559 (Hans) Pau, Berck-Aw. (AP).
|
FD |
Pau |
Peut être d’origines multiples, par ex. de l’anc. w. Pô, Paul (prénom), ou de w. (Char-leroi)/)ô ‘pouce’, cf. Serapo, -ux; également néerl. pauw ‘paon’ (à rapprocher de s.d. «Amadei Pavonis» ObitHuy), cf. 1282 «Je-hans li Pauwe» = «Jehans li Pau, li tiliers», «Ave de Pau, beghine», 1284 «Thumas le Pau», etc. DettesYpres. Cf. aussi Pauss.
|
JG |
Pau- |
-chard ,-chenne. V. Beau- -sart, -chêne.
|
EV |
Pau, de |
zie de Pauw.
|
FD |
Pauca(r) |
Pauchard, -at, zie Pasquard.
|
FD |
Pauchen |
-enne. Prénom Poncin (dérivé de Ponce, lat. Pontius) néerlandisé, puis repris par le w. hervien (cf. J. Feller, BTD 4, 1930, 261).
|
JG |
Pauchen(ne) |
-eun, zie Paessen(s).
|
FD |
Pauchet |
V. BAD(u) (Bak).
|
EV |
Pauchet |
zie Pochet.
|
FD |
Pauchet |
Var. de w. liég. pôcèt, litt. ‘petit pouce’ FEW 9, 133a, cf. 1286 «Jehans Paucet» CartBinche; ou bien var. de Pochet.
|
JG |
Paucot |
zie Paquo(t).
|
FD |
Paucot |
cf. Paquot.
|
JG |
Paue, de |
zie de Pauw.
|
FD |
Pauels |
zie Paul.
|
FD |
Paues |
zie de Paus.
|
FD |
Paugin |
zie Pougin.
|
FD |
Paugin |
cf. Pougin.
|
JG |
Paul |
Pauli, -y, -ij, -o, -it, Pouly, -it, Poli, Paulus(z), Pauluis, Polus, -is, -y(s), Paulis(in), Pau(w)els, Pauwel(z), Pouwels(e), Pauls, Pouls, Pol(s), Poel(s), Pool(s), Pauls(s)on, Poison, Pauls(s)en, Pals(en), Poulsen, Paulusse(n), Paulissen(s), Poulus(sen), Poulissen, Palussen: Patr. Gr. HN Paulus. 1326 Paul Staceman; 1326 Pauwels de Busschere; 1308 Pois de Fleternes; 1307 Pauwels li Rous = Pools li Rous; 1326 Cristine Pauwels, Ip. (BEELE); 146 e. Katherine Palusse, Namen (HERB.); 1400 Katerine Polliis, Tv. (BERDEN); 1559 Dijrick Pouwels = 1575 D. Pouls, Opglabbeek (MOLEMANS); 1621 Jan Pauli; 1679 Giel Paulissen; 1621 Aerdt Pauls; 1580 Joh. Pauwels, Bilzen(SCHOE.).
|
FD |
Paul |
1544 «Johan Paul» DénStavelotMy, 1659 «Toussaint Paul» DénSalm; prénom Paul, lat. Paulus (d’origine grecque), du nom de l’apôtre. – Gén, néerl. : Pauls, cf. aussi Pauwels. -Cf. aussi Pohl. Dérivés: Paulard. Paulat, -as. Paulet, -ez. 1601 «Paulet Gilliart» Cerfontaine. -Paulette (dimin. de Paule, fém. de Paul, ou féminisation du précédent). – Paulin, Paulen, Paulaint. 1283 «Paulin Ghielant», 1284 «Paulins de Noefport», 1420 «Pauelin del Aunoit» Ypres, 1611 «Paulin Gilles» DénFlo-renville; prénom Paulin. m Latinisation : Paulus, w. (Bastogne) Palus ‘, Paulis, Pauluis, Polis, Polys. 1451 «Hen-rioness Pauluss» NPLaroche, 1524 «Paulis le Merchenir», «Lynar Paulis» DénStavelotMy, 1677 «Anne Gillet Pirotte relicte Paulis Paulis Jean Wilmotte d’Andrimont» La Gleize; pour la forme en -is au lieu de -us, cf. L. Remacle, Étym. 211. – Génitif latin: Pauli, Paulit, Pauly. 1602-3 «Paulus Pauly» TerriersNamur. m. Génitif néerl. : Paulissen, Paulsen (forme contractée), Paulussen, Palussen.
|
JG |
Paul(l) |
N. de bapt. Paul. Latinis. : Paulus (Nomin.), Paul- -i, -y (Génitif). (Avec diminutifs ou indices de filiations) : Paul- -et, -on, -ot, -is(sen), -sen, -uis. V. aussi BALD (Bal).
|
EV |
Paulard |
-(i)art, Paulat, -as, Pol(l)ard, -ar(t), -aert(s), Poulard, -ar(t), -aert, -arde, Poellaer(t): Patr. Afl. van VN Paul. 1275 Henris Polarde, Luik (AVB); 1311 Robert Polart (MORLET).
|
FD |
Pauleau |
-éat, -iau: Patr. Dim. van VN Paul.
|
FD |
Paulet |
-ez, -ey, -etti, -etto, Polet, -é, -ez, -ey, Pollet, -ett, -ez, -é, -ée, -ee, -ey, -eij, Poulet, -ey, Poullet: Patr. Dim. van VN Paul. 1392 Polet de le Noëlle, Ip. (BEELE); 1396 Jan Polleyt, Bambrugge (DE B.).
|
FD |
Paulhan |
PlN (Hérault).
|
FD |
Paulin |
-ini, -aint, -ijn, -eyn, Pauwelijn, -yn, Pol(l)in, Pol(l)ain, Pollijn, -yn, -ing, Polijn, -yn: Pair. Vleivorm van VN Paul. 1268 Renarus Polin; 1304 Paulin Stalboud; 1305 Pauwelin li Deckere; 1379 Kerstiaen Pauwelin = K. Paulin, Ip. (BEELE); 1395 Polin Meindael, Ktr. (ARA). Zie ook Poulain(t).
|
FD |
Paulis(in) |
-issen(s), zie Paul.
|
FD |
Paulit |
zie Paul.
|
FD |
Paulmans |
zie Paelman(s).
|
FD |
Paulmans |
cf. Paelman(s), Palmans.
|
JG |
Paulmier |
Surnom de celui qui avait fait le pèlerinage à Jérusalem et qui exhibait des palmes comme insigne sur son vêtement (en italien, les Palmieri, cf. J. Heers, La première croisade, 2002, p. 20) [MH]. Cf. aussi Palmaertet Palmer(s).
|
JG |
Paulo |
zie Paul.
|
FD |
Paulon |
Polon: Patr. Vleivorm van VN Paul. -1300 Jakos Paullons, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Pauls |
Pauls(s)en, Pauls(s)on, zie Paul.
|
FD |
Pauls |
cf. Paul. – Paulsen, cf. Paulus, Paulissen.
|
JG |
Pauluis |
-usz, -us(sen), zie Paul.
|
FD |
Pauluis |
cf. Paulus. – Pauly, cf. Pauli.
|
JG |
Paulusma |
Patr. Friese afl. van VN Paulus.
|
FD |
Paulvaiche |
zie Pollevaiche.
|
FD |
Pauly |
zie Paul.
|
FD |
Paulyn |
zie Paulin.
|
FD |
Paume(n) |
V. Palm.
|
EV |
Paumelle |
Dim. van Fr. paume: palm.
|
FD |
Paumen |
zie Palmen.
|
FD |
Paumen |
Var. de Palmen; à Tongres, en 1743et 1787, Palmen alterne avec Paumen (cf. M Soc. scient, litt. Limbourg 12,1878,259, et 16. 1884, 135).
|
JG |
Paumier |
le Paulmier: BN van de pelgrim. Vgl. Palmaerts. 1273 Robertus dictus Paumier, Oc. (MORLET).
|
FD |
Paunet |
zie Ponet(te).
|
FD |
Paunet |
1617 «Jacques Paunet» Lobbes; var.de Ponet?
|
JG |
Paupinet |
zie Popin.
|
FD |
Pauporté |
Pauporte: BN Pic. pau porté: weinig, dus te korte tijd gedragen, prematuur, te vroeg geboren, tenger, achterlijk. 1444 Robert Pauporté, Maçon H (CARNOY 1953′,239); 1547 Lambertus Paupportez, Cerfontaine (MULIV).
|
FD |
Pauporté |
-e. 1444 «Robert Pauporte [lire -porté]» Maçon (Ht), 1546 «Johan Paupor-teit» Cerfontaine, 1616 «Martin Pauporte [-é?]», «Nicolas Pauporte» PrincipChimay; probabl. surnom d’enfant né trop tôt, littér.pe» porté, ce qui ne paraît toutefois pas attesté dans le FEW 9, 202-223 ; comp. cependant: 1279-80 «Gilles Paucouvés», «Marions Pau-couvée» RegTournai, ainsi que, pour le type de composé, le NF Pauparlé f (encore attesté à Spontinen 1875).
|
JG |
Pauqu- |
-ay, -et. V. Pascal.
|
EV |
Pauquai |
-ay, zie Pascaud.
|
FD |
Pauquai |
-ay, Pauqué, -et, cf. Paquai, -ay, Paqué, -et.
|
JG |
Pauque |
zie Pasque(s).
|
FD |
Pauquet |
-é: 1. Zie Pochet. – 2. Var. van Paquet.
|
FD |
Pauquot |
zie Paquot.
|
FD |
Paur |
zie Bauer.
|
FD |
Pauriche |
BN Opic. pau riche: weinig rijk.
|
FD |
Pauriche |
Surnom : w., pic. pô ritche ‘peu riche’, comp. (pour le type de composé) le NF Pan-porté et 1279-80 «Jakemes Pau Sages li bateres à l’arket» RegTournai.
|
JG |
Paurin |
-on: Wellicht < Pauvrin, -on (J.G.).
|
FD |
Paurin |
Peut-être var. du NF Pauvrinf, d’anc.ir. poverin ‘pauvre’ FEW 8, 57b, comp. le NF Pouvreau et dial. fr. po(u)ret ‘pauvret’ id. 58a.
|
JG |
Paus, (de) |
Pauss, Paves, Paues: Mnl. paves, pawes: paus. BN voor iemand die zich van zijn waardigheid bewust is. Vgl. Lepape. 1281 Hugo Paefs, Beveren-Leie (HAES.); 1559 Ger. Paus, Kalkar-Aw.(AP).
|
FD |
Pauscin |
zie Paquin.
|
FD |
Pausclin |
zie Pasqualin.
|
FD |
Pausenberger |
PlN Pausenberg in Dorfen (BEI).
|
FD |
Pauss |
Paus. Surnom: moy. néerl. pans, pava; pawes ‘(le) pape’, surnom de qqn qui se considère comme digne de respect, cf. 1524 «Johan Paus» DénStavelotMy.
|
JG |
Paustenbach |
PlN in Simmerath (NRW).
|
FD |
Pautrelle |
Wsch. var. van Poutrel: jonge merrie. Vgl. Lepoutre.
|
FD |
Pauvert |
-ers: PlN Pau vert: weinig groen, in Cogulot (Dordogne)(DNF).
|
FD |
Pauvert |
Pour Dauzat 468, nom d’origine: Pauvert, à Cogulot (Dordogne); en Wallonie, p.-ê. surnom du type rpeu vertn éventuellement par réinterprétation d’anc. fr. pavot, povre ‘pauvre’ FEW 8, 56a, comp. le If Pouvreau.
|
JG |
Pauvret |
-in: Afl. van pauvre: arm.
|
FD |
Pauvrin |
cf. Paurin.
|
JG |
Pauw |
Pauwels. 1. N. de bapt. Paul,au nomin. et au génitif. — 2. Car. mor. Pauw, ,,Paon ». N. d’H. vaniteux. Synon. : DE Pauw. N08 269, 288, 293. — 3. Proven. Pauw (Dép. Oost-Rosebeke).
|
EV |
Pauw, (de) |
de Pau(e), (de) Paauw, de Paeuw, de Pauwe, Paauwe, de Peauw, Spaus, Spauwen, (de) Pouw: BN voor een trotse, naar de eigenschap van de pauw. Vgl. Lepa(o)n. 1169 Albero Pau, Utrecht (GYSS. 1999′); 1280 Egidium Pau; 1396 Jan Pauwe; 1397 Jhan den Pau, Ip. (BEELE). – Lit.: J. VAN CLEEMPUT-G. DE SMET, De persoonsnaam ‘de Pauw’.LVA 1949-1951.
|
FD |
Pauwaert |
Pouwaert: Patr. Afl. van HN Paulus. 1340 Joh. Pauwart, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Pauwel(s) |
zie Paul.
|
FD |
Pauwels |
[11e NF le plus fréquent en Belgique], 1289 «Pauwels li Oude» Dettes Ypres; génitif de Pauwel, forme néerl. de Paul.
|
JG |
Pauwelyn |
V. BALD (Bal).
|
EV |
Pauwelyn |
-ijn, zie Paulin.
|
FD |
Pauwelyn |
-ijn. Forme néerl. de Paulin.
|
JG |
Pauwen |
Vleivorm van VN Pauwels of gen. van Pauwe (zie de Pauw). 1539 Cornelis Pauwens, Mech. (AP).
|
FD |
Pauwen |
Surnom: génitif de néerl. pauw ‘paon’, cf. aussi Pau.
|
JG |
Pauweter |
BN voor de eter van pauwenvlees. 1398 Ghiselin de Powetere, Wervik (DEBR. 1970); 1544 Henricus Pauweter = 1562 H. Paweter, Den Bosch (MUL IV).
|
FD |
Paux |
zie Paul.
|
FD |
Pavajot |
BerBN Pavageot (DNF). Dim. van Mfr. pavage: belasting voor het onderhoud van de straatweg.
|
FD |
Pavajot |
Peut-être forme adaptée de w. nam. pawejeu ‘oiseau de carton ou de bois servant de but aux tireurs à l’arc’ Grdg II, 204; FEW 19, 15a. Cf. Papegay.
|
JG |
Pavard |
-art: Ofr. pavard: groot schild. BN of BerBN (DNF).
|
FD |
Pavart |
1. Proven. Pajfar (Dép. Wanne). — 2. Car. mor. ,,Sem-blable au paon ». (Du latin, Pavo, ,,Paon »). Synon. : Pavot. Noa 269, 288, 293.
|
EV |
Pavé |
Pavet, Plavé: Ofr. paveis: geplaveide plaats, zaal, bestrate weg. BerBN van de straatmaker. Epenthetische 1 in Plavé zoals in Ndl. plaveien < Mnl. paveien.
|
FD |
Paveau(x) |
zie Pavot.
|
FD |
Pavel |
N.-D., W.-Slav. voor VN Paul, Pa(u)wel.
|
FD |
Paverick |
Patr. Wsch. (door diss. l/r) < Slav. Pawelick, vleivorm van VN Pawel, Paulus. 1429 Nikolaus Pawlik, Zittau (BRECH.).
|
FD |
Paves |
zie de Paus.
|
FD |
Pavet |
zie Pavé.
|
FD |
Pavet |
Nom topographique: fr. (chemin) pavé!
|
JG |
Pavier |
Mfr. pavier: schild. Vgl. Pavard (DNF).
|
FD |
Pavier |
Surnom: moy. fr. pavier ‘bouclier servant de rempart pour les combattants d’un navire’FEW 8, 78b?
|
JG |
Pavillon |
Papillo(n): Ofr. pav(e)illon, Lat. papilionem, Fr. papillon: vlinder. BN voor een vlinderachtig, ongestadig karakter. Vgl. Botervlieghe. 1234 Arnulfus Pavillons, Fosses (SLL); 1245 Garinus Papellon, Comp. (MORLET); ±1300 Colars Pavellons, Arien (BOUGARD).
|
FD |
Pavlow |
-loff, -lovic, -lovitch, -Iak, -lic(ic), -lik, Pawlow(icki), -lowski, -Iak, -lenko, lik, -lyk, -lick(i): Patr. Slav. afl. van VN Pawel/Pavel: Paul.
|
FD |
Pavon(e) |
-oni, -onet: It. Pavone: pauw. Prov. pavounet: pauwtje. BN.
|
FD |
Pavonet |
Surnom: cf. prov. pavounet ‘jeune paon’ [à Malmedy, l’ancêtre Georges Pavonet, né en 1800, est venu de l’étranger].
|
JG |
Pavot |
-os, -eau(x): Dim. van Ofr. espave: verdwaald, vreemd. BN. 1296 Espavos, Artesië (BOUGARD); 1248 Rossiel Espavaus, 1261 Gillion Espavaut, H (SMTII); 1761 Charles Pavot, Sijsele (SCHOUT. I).
|
FD |
Pavot |
Sans doute surnom métonymique de producteur de pavots (Dauzat 468); dans le domaine picard, le terme pavot désigne souvent le coquelicot (cf. e.a. ALPic I, carte 281) [MH].
|
JG |
Pawelzik |
-czyk, -ezyk: Patr. Slav. afl. van Pawel, VN Paul.
|
FD |
Pawlak |
-lenko, -lik, -lick(i), zie Pavlow.
|
FD |
Pawlow(icki) |
-ski, zie Pavlow.
|
FD |
Pax |
V. BADU(u) (Bak).
|
EV |
Pax |
BN voor kerkzanger of priester, naar een Latijnse tekst (Pax hominibus, pax vobis). 1298 Johannis Fax=Jans Fax wedewe, Lissewege (VERKEST); 1313 vidua Lambrechts Fax, Vlissegem (RYCKEBOER). Vgl. ±1300 Lambrecht Pacstecum, Bilzen (OGO).
|
FD |
Pax |
Sans doute surnom délocutif de chantre, d’après une des nombreuses utilisations du mot dans l’Ancien et le Nouveau Testament, dans le Rituel romain et les Cantiques, notamment dans le Fax hominibus du Gloria et le Fax Christi de l’ordinaire de la Messe [PHB]; cf. aussi Pacs.
|
JG |
Paxhia |
zie Pahau(l)t.
|
FD |
Paxion |
Var. van Passion: pijn, leed (DNF).
|
FD |
Paxion |
(NF de la Basse-Sambre). Nom lorrain, attesté à Gérardmer depuis 1580 (GeneaNet), pour lequel Dauzat 468 envisage une var. régionale lorraine (Est) de fr. passion [mais anc. fr. paxion est un simple hapax FEW 7, 731a]; plutôt d’anc. lorr. paxon, anc. fr. poisson ‘action de faire paître le gland par les porcs’ id, 757b.
|
JG |
Pay |
Pay- -e, -en. 1. V. BAD. — 2. V. Pays.
|
EV |
Pay |
cf. Paye.
|
JG |
Pay- |
-eur, -ez. Profess. ou Fonction. 1. Officier payeur. •— 2. Payeur d’une institution ou entreprise.
|
EV |
Pay(e)neers |
Paey(e)neers, Paeyenaers, Puyne(e)rs: Wsch. afl. van Mnl. paeien, payen: betalen. BerN van de betaalmeester. Vgl. s.d. dat hy in des keysers dienst is soldaet geworden aïs spaeyenier (lees: paeyenier), Willebroek (Stallaertmateriaal). Vgl. Paymans.
|
FD |
Payafat |
zie Payfa(t).
|
FD |
Payant |
zie Payen(s).
|
FD |
Payant |
À moins qu’il ne s’agisse d’une var. graphique (remotivée sur un part, présent) du NF Payen (ci-dessous), surnom : anc. fr. paiant ‘qui doit être payé’ FEW 7, 456b?
|
JG |
Paye |
Paie, Pay [le NF Paye se prononçait pèye à Spontin]. 1321 «li tenanche Bauduin Paie» ComptesMons, 1385 «Jean le Paye» Faulx-Les-Tombes, 1474 «Nicolaus le Pay» Prin-cipLiège, 1616 «George Paie» PrincipChi-may; p.-ê. surnom: w. paye ‘paix, patène’ ou fr. paye ‘argent que l’on verse à qqn’, mais surtout moy. fr. paye ‘mercenaire’ FEW 7, 456b. Cf. aussi Pailhe.
|
JG |
Paye, (de) |
Paie, Paij(e), Pay, Paeye: Van Mnl. paeyen, Fr. paier: betalen. BerN van de betaalmeester, ontvanger. Mnl. paeymeester. 1394 Bouden Paeye, Symon Paye, Aw. (ANP); 1570 Piron tout paye, 1584 Hans de Paye, Ht. (GESSLER).
|
FD |
Payelle |
Payhille: Ofr. paele: vochtmaat. BerBN. 1247 Robert Paiele, Atrecht (NCJ); 1568 J.
|
FD |
Payelle |
Rijsel-Aw. (AP).
|
FD |
Payelle |
Surnom: anc. fr.paelle ‘mesure pour les liquides’, d’où w. liég. payèle ‘quote-part, pitance’DL, w. (Charleroi), borain payèle ‘poêle à frire; personne sans éducation’ FEW 8, 2a. -Cf. aussi 1444 «Jehan le payelier» Aides-Namur.
|
JG |
Payen |
-ens. s.d. «domini Nicholai Payen» Obit-Huy; du nom propre médiéval Paganus [PHB], cf. 1153 «Paganus de Ivodio» Cart-Orval, 1168 «Petrus de Dionant cognomento Paganus» CartWaulsort, 1175 «Paganus de Jamaiz» CartOrval, ayant pour origine lat. paganus, anc. fr. payen ‘non baptisé’, surnom qui était appliqué aux enfants baptisés tardivement. – Cf. aussi Payant.
|
JG |
Payen(s) |
Paijen(s), Payant, Péan(t), Pean(t): Fr. en Mnl. payen < Lat. paganus: landman, boer, heiden. Vgl. Pagani. 1239 Johan Païen = 1245 Johanne dicto Pagano, Dk. (SMTI); 1334 Gilles Payen(s), Ronse (GADEYNE); 1398 Années Payens, Jan Payen, Callekin Payens, Grammene (DEBR. 1970).
|
FD |
Payet |
-ez, -er, -é: Dim. van Ofr. paie: gift, schuldvereffening. Wellicht BN van een Payeur, betaalmeester. Vgl. Payot.
|
FD |
Payeur |
Fr. BerN: betaler, betaalmeester.
|
FD |
Payeur |
-er. Surnom ou nom de charge : anc. fr. poieur, moy. fr. payeur ‘fonctionnaire chargé d’exécuter certains paiements’, fr. paieur, w. payeû ‘celui qui paie’ FEW 7, 457b.
|
JG |
Payez |
-et. Peut-être du part, passé de fr. payer, cf. anc. fr. paie ‘satisfait’ FEW 7, 454b [aucun dérivé en -et n’est attesté].
|
JG |
Payfa |
V. Biava.
|
EV |
Payfa |
-at. Nom d’origine: w. è payèfa, à Bra (Lg).
|
JG |
Payfa(t) |
Payafat, Païafa: PlN W. è Payèfa in Bra (LU) (HERB.).
|
FD |
Paygnard |
zie Pagnard.
|
FD |
Paygnard |
cf. Pagna(rd).
|
JG |
Payhille |
zie Payelle.
|
FD |
Payne(s) |
E. FN < Ofr. paien. Zie Payen? Ook Pair. < Lat. HN Paganus. 1086 Edmund filius Pagen, Somerset; 1185 Reginaldus filius Pain, Lincoln; 1268 Payn de Weston, Somerset (REANEY).
|
FD |
Payneers |
zie Payeneers.
|
FD |
Paynjon |
zie Pagnon.
|
FD |
Payon |
1. Proven. Paillant (Dép. Bousval). — 2. V. Poussin.
|
EV |
Payon |
zie Pion.
|
FD |
Payon |
Probabl. surnom: moy. fr. pawillon, w. liég.pawion, pavion ‘papillon’DL465a, FEW 7, 575b.
|
JG |
Payot |
Proven. Dép. Lasne.
|
EV |
Payot |
1. Dim. van Ofr. paie (vgl. Payet) of Payeur. BN van de betaalmeester. – 2. W. payot: boer, lomperd(HERB.).
|
FD |
Payot |
Surnom: w. payât ‘paysan, lourdaud’ FEW 7, 470a.
|
JG |
Payraudeau |
Patr. Péraudeau, dim. van Péraud, dim. van Pierre.
|
FD |
Payre |
zie Pierre.
|
FD |
Payrou |
zie Pierreux.
|
FD |
Pays |
Proven. 1. Pagus, ..Pays, campagne, région rurale ». — 2. Paysan. Synon. : Paie, Paye, Payen, Paget, Lepage, Depage.
|
EV |
Pays |
zie Pais.
|
FD |
Pays |
1278 «Jehan Pais maisnier» CensHer-chies ; fr. régional pays, surnom de paysan, cf. Paysan (cf. Dauzat 409) ou ‘personne du même pays’.
|
JG |
Paysen |
zie Faisant.
|
FD |
Paysen |
(NL liégeois). Var. dial. de fr. paysan, ainsi (Calvados) péizin FEW 7, 470b; cf. aussi 1280-81 «Ysabeaus Paysande» RegTournai, 1544 « le Paysan » DénStavelotMy.
|
JG |
Paze(n) |
zie Paasch, Paessens.
|
FD |
Pé |
V. Pede.
|
EV |
Pé |
cf. Pée.
|
JG |
Pe(c)queur |
-ueux, Pé, Pecceu, Peccue, Peckeu, Pickeur, Pi(c)queu(r), Pi(c)quer, Pic(c)eu, Piccu, Piku, Pacqueu, Pak(e)u, Lepesqueur: Opic. peskeur, Pic. péqueur, -eux: visser/ BerN. 1275 au viveret (aan het visvijvertje van) Watier le Peskeur, Lessen (VR H9r°); 1300 Drouart le Peskeur, St-Q. (MORLET); 1347 Jan Pecuers = 1383 Jan Pickuers, Heilissem (C.BAERT); 1489 Jaquemart le Pesqueur, Dk. (TTT).
|
FD |
Pe(e)ter- |
-cil, -seli, -seil, -sille. Profess. ,,Persil ». N. de maraîcher ou de marchand de légumes. N08 131, 168.
|
EV |
Pe(e)tro(o)ns |
Pietrons, Pieterhons. V. BAD(u).
|
EV |
Pé, (van) |
ziePede.
|
FD |
Péan(t) |
Pean(t), zie Payen(s).
|
FD |
Péant |
Pour Dauzat 469, forme régionale de païen.
|
JG |
Pearce |
Zie Pierce.
|
FD |
Pearson |
Patr. Deze E. FN wordt vaak opgevatals ‘Son of Piers’, zoon van Pieter, maar gaat eigenlijk terug op Ofr. Pieresson; zie Pierson. 1332 John Pierisson, Warwick (REANEY).
|
FD |
Peau |
zie Pau.
|
FD |
Peau |
Surnom : anc. fr. pel, fr. peau, cf. Lapeau.
|
JG |
Peaucoup |
Wellicht BN Beaucou: mooie hais. Vgl. D. Schônhals.
|
FD |
Peauw, de |
zie de Pauw.
|
FD |
Peborgh, van |
PlN 1690 Peborghbos, Heist-op-den-Berg (A) (NR). 1446 Jan van Pedeborch, Lier (FRANS); 1718 Petr. Fr. van Peborch, Lier (MUL VII).
|
FD |
Pec |
zie Peck.
|
FD |
Pec(k) |
Pecq, Peckx, Pcx, Peek, Pick(e), Pik: 1. Mnl. pec, pik: pik. BerBN voor de bereider of verkoper van pik. Vgl. Peckmans. Voor de ee: vgl. Mnl. peken= pecken. 1259 Christianus dictus Pic, Ardooie (DEBR. 1980). – 2. Mnl. pec, pick: benarde omstandigheden. BN. 1369 Jan Pec onse rentmester, Aw. (CLEMEUR); 1397 Heinric Pec, Aw. (ANP); 1509 Joh. Peeks, Borgloon (IOT). – 3. Zie Pick.
|
FD |
Pecar |
Zie Péchard.
|
FD |
Pecas(se) |
Pécasse, zie Bécasse.
|
FD |
Pecasse |
Pé-. Var. de Bécasse; surnom d’après l’oiseau, symbole d’étourderie.
|
JG |
Pécasse |
1. V. Bécasse. N° 79. — 2. V. Pégase.
|
EV |
Pecavet |
zie Picavet.
|
FD |
Peccard |
zie Péchard.
|
FD |
Pecceu |
Peccue, zie Pecqueur.
|
FD |
Pecceu |
cf. Pecqueur.
|
JG |
Péch- |
-é, -er, -ère. 1. V. BAD (Bak). — 2. Proven. Pesch (Loc). avec suffixe -é, -er, -ère, d’orig. N° 211. Ou bien : Pécher. Arbre, car. de propriété. N° 240.
|
EV |
Péchard |
Peccard, Pecar, Pekar(s): BerN van de visser. Afl. van Ofr. peschier: vissen. De vormen met c zijn Pic. 1384 Gile Peschart, Laon (MORLET).
|
FD |
Pèche |
Pêche, Pèche, Pesche. 1286 «Pèche» CartBinche; NF qui peuvent être d’origines multiples: soit surnom: fr, pêche (d’après le fruit ou l’action de pêcher), soit nom d’origine, qui peut être un nom de localité comme Pesche (Nr), cf. 1302 «Marion de Pesch, dite Begine» LoiTournai, 1604 «Jean Pesche» Arbrefon-taine, 1688 «Jean de Pesche» Cerfontaine, ou plus vraisembablement – du moins dans l’Entre-Sambre-et-Meuse – une var. de Delespesse, «de Lespe(is)che», d’un lieu-dit de Senzeilles (comp. les NF Delsipech), cf. 1588 «Laurent de Lespeche», 17e s. «Jacques de Lespeche», puis «Jan Pesche le viel» ObitSenzeilles (comm. A. Lépine). – Bibliogr. : A. Lépine, Généalogie des familles Pêche de Senzeilles et Cerfontaine, Musée de Cerfontaine, 1995.
|
JG |
Pêche |
Pèche: 1. Ofr. pesche: perzik. Vgl. D. Pfirsich. – 2. Ofr. pesche, Fr. pêche: visvangst. BerBN van de visser. – 3. Grafie voor Pesch.
|
FD |
Péché |
cf. Pécher, Pêcher.
|
JG |
Pechels |
zie Pickel.
|
FD |
Pechels |
cf. Peckel(s).
|
JG |
Péchenart |
Pe-, Pè-: Var. van Pecheny met -ard-suffix.
|
FD |
Péchenart |
Pechenart, Pè-. Peut-être, avec substitution de suffixe, dérivé péjoratif en -art de Pecheny, surnom de mauvais pêcheur, poissonnier; ou bien var de Péquenard, dérivé d’occitan pequin ‘malingre’ (Dauzat 469-70)?
|
JG |
Pecheny |
zie Poissonnier.
|
FD |
Pecheny |
cf. Picheny.
|
JG |
Pécher |
Pêcher, Péché, Pesche. Fr. pêcher (d’après l’arbre caractéristique du domaine). Comp. également le suivant.
|
JG |
Pechère |
BerN: visser. Vgl. Z.-Fr. Peschaire (DNF).
|
FD |
Pechet |
Pesquet. 1340 «Gieffroy Peeschet» Senlis, 1393 «Jehan Pequet» Chauny; Debrab. 1087 rattache ces NF à l’anc. fr. *peschet ‘petit poisson’, ce qui n’est pas assuré FEW 8, 583a.
|
JG |
Péchet |
Peschet, -é, -er, Pesquet, Pe(c)quet, Péché, Péché, Pêcher, Pécher, Pécher: 1. Ofr. peschet, Pic. pecquet: klein visje. BN. Vgl. De Visch. 1340 Gieffroy Peeschet, Senlis; 1393 Jehan Pequet, Chauny (MORLET); 1394 Gille Pesquet, Montreuil (CMM). – 2. Fr. Pêcher: perzikboom. Vgl. Pêche.
|
FD |
Pécheur |
-eux, zie Lepecheur.
|
FD |
Pécheur |
Pé-, Pè-, Pecheux, Pé-, Pescheur, -eux. 1289 «Lambert le Peisseur délie Nove-ville» CensNamur, 1316 «Symon le Pesseur» ComptesMons, 1444 «Gontelet le Pescheur» AidesNamur, 1474 «Helwy relicta Johannis le Peisseur» PrincipLiège, 1482 «Pescheur le viez», 1485 «Watlé Pécheur» = 1498 «Vathel-let Pécheur» JusticeBastogne, 1598 «Stas le Pécheur» DénWavre, 16e s. «Johan Willemet dict le Pescheur» Châtelet, 1616 «Thomas Pescheux» PrincipChimay, 1771 «Jean Pes-cheu» Haybes; nom de profession: fr.pêcheur FEW 8, 580-1. Cf. aussi Pecqueur, -eux.
|
JG |
Pêcheur |
Profess. ou délassement. Synon. : Pacqu-, Pecqu- -eur. N° 200.
|
EV |
Pechholt |
zie Petzold.
|
FD |
Pechon |
Peschong. 1. Profess. Poisson (Dial.). N. de pêcheur. N° 200. — 2. Proven. Péchant (dial.), ,,Peissant » (Loc.).
|
EV |
Pechon |
Péchon, Peschon: W.-Pic. pèchon: vis. BN. 1355 Johan Pexhon, Luik (J.G.).
|
FD |
Pechon |
Pé-, Peschon, Peschong (forme germanisée). 1355 «Johan Pexhon» GuillLiège, 1472 «Pirlot le Pexhon» DénLaroche, 1449 «Jehan Peisson» AidesNamur, 1670 «Jean Léonard Pechon» BourgNamur; surnom: w. nam., pic. pèchon, w. liég. pèhon ‘poisson’ FEW 8, 583b, cf. aussi Pichon et Pisson, plutôt qu’âne, liég. pèchon ‘petite pièce’.
|
JG |
Pecile |
Probabl. altération de moy. néerl. peter-sille, petresille ‘persil’, cf. aussi Peetersille.
|
JG |
Peck |
Pecq. Proven. Pecq (Loc.).
|
EV |
Peck(x) |
zie Pick.
|
FD |
Peckel |
Pekel, génitif: Peckels, Pechels. 1285 «Willaume Peckel» DettesYpres; surnom: moy. néerl. pekel ‘poix’.
|
JG |
Peckel(s) |
zie Pickel.
|
FD |
Peckelbeen |
Mnl. pickelbeen, samenstelling met pickel/peckel: poot; (Wvl.) been. Wvl. pekkelbenen: met kleine en vlugge stappen lopen (DE BO). Vgl. Pickel.
|
FD |
Peckels |
Pecquet, Pec- -ret, -riaux. V. BAD (Bak).
|
EV |
Pecker |
génitif: Peckers. 1281 «Jeh. li Pe-ckere», 1284 «Stasin de Peckere» DettesYpres; nom de métier: moy. néerl. pecker, picker ‘tailleur de pierres’ ou ‘faucheur, moissonneur’ ou bien surnom d’escroc, de fripon [FD].
|
JG |
Pecker, de |
Pecker(s), zie (de) Picker(e).
|
FD |
Peckeu |
zie Pecqueur.
|
FD |
Pecklers |
Proven. Beclers (Loc.). N° 79.
|
EV |
Pecklers |
Peclers, Pekler: BerN Mnl. (steen)pickelaer, bickelaer: steenhouwer. Vgl. Steenbeckeleet. 1395 Clais le Peckelare, Ip. (BEELE)
|
FD |
Pecklers |
Peclers. 1395 «Clais le peckelaere» Ypres ; nom de profession : moy. néerl. picke-laer, bickelaer ‘tailleur de pierres’ [FD] plutôt que génitif du corresp. néerl. d’ail. Pechler ‘ouvrier qui fait de la poix’.
|
JG |
Peckmans |
zie Pickmans.
|
FD |
Peckre |
zie (de) Picker(e).
|
FD |
Peckstadt |
Speckstadt, Peckstards, Peckstdat: Reïnterpretatie van Pexstaerts (PAQ.).
|
FD |
Peclers |
zie Pecklers.
|
FD |
Pecot |
Surnom: dimin. de fr. populaire pec ‘sot’? Cf. aussi dial. (oïl) pécot ‘paresseux’ FEW 22/1, 94b ou ‘mendiant’ FEW 22/2, 309b.
|
JG |
Pécourt |
Pecou(r)t: Wellicht PlN Bécourt (PdC).
|
FD |
Pecq |
l. PlN(H).- 2. Zie Peck.
|
FD |
Pecquereau |
Pecqueriaux, Pécriaux, Piquerel, Pi(c)quereau, Piqueray, Picray: Ofr. Opic. peskerel, dim. van Ofr. pesche, Opic. peske: vis (vgl. Picardie). BN. Of dim. van Ofr. pescheor, Opic. peskeur: visser. BerN. 136 e. Ermangart li Pecherelle, Laon (MORLET); +1300 Jehans Peskeriaus= Jehans Pekeriaus, Riencourt, Artesië (BOUGARD); 1343 Johan dit Pessereal; 1359 Henri le Pessereal = Henris le Pesseraz = 1363 Henris li Pexhereaus = 1364 Henri li Pessereais = 1373 Henri eli Pessir = 1378 Henry le Pescheur, Luik (SLLIV); 1584 Guillaume Pecquereau, Lessen (HERB.).
|
FD |
Pecquereau |
Pecriaux, Pécriaux, w. (Centre) Pèkia. 1295-1302 «Jehans Pekeriaus»Bapau-mc, «Jehans Peskeriaus» ImpôtArtois, 1584 «Guillaume Pecquereau» Lessines, 1718 «Landelin François Peccreaux» Lobbes: dimin. en -eau de Pecqueur (= pêcheur), non attesté comme tel FEW 8, 580-1, ou bien de pic. péqueriau ‘genévrier’.
|
JG |
Pecquery |
zie Pickery.
|
FD |
Pecquet |
zie Péchet, Becquet.
|
FD |
Pecquet |
Pequet, w. nam. Pèkèt. Surnom: w. pèkèt ‘genévrier, genièvre’, cf. p.-ê. 1472 «Jehan Pekey» DénLaroche. Comp. aussi Pechet, Pesquet.
|
JG |
Pecqueur |
Pecqueux, Pecceu. 1295-1302 «Willaumes li Peskieres» ImpôtArtois, 1265 «Selvais le Peskeur», 1294 «Bustinspeskeur» CensNamur, 1302 «Jakemes le Peskeur» Loi-Tournai, 1449 «Remy le Pesqueur» AidesNamur; nom de profession: pic. pèkeû ‘pêcheur’, cf. aussi Pécheur et Pecquereau.
|
JG |
Pécret, |
Pecret, -ot: Var. van Pecquereau met ander dim.-suffix.
|
FD |
Pecriaux |
Pécriaux, cf. Pecquereau.
|
JG |
Pécriaux |
zie Pecquereau.
|
FD |
Pecsteen |
Proven. „Château du sieur Bacq ». N° 246.
|
EV |
Pecsteen |
BerN van de steenhouwer, Mnl. steenpicker. Vgl. D. Pechstein. 1298 Christiano Pecsteen, Bg. (VERKEST); 1374 Selvester Pecsteens wijf; 1383 Jan Pecsteen, Ip. (BEELE).
|
FD |
Pecsteen |
1286 «Vinchans Pecsteen» DettesYpres ; nom de profession : tailleur de pierres, cf. moy. néerl. steenpicker, ail. Pechstein [FD].
|
JG |
Pecters |
zie Pexstaerts.
|
FD |
Pecters |
cf. Pexsters.
|
JG |
Pecto(o)r |
Naams-W. Pèctôr < Lat. pictor: schilder (HERB.).
|
FD |
Pector |
1. Pectore. Car. mor. ,,H. de cœur ». Latinisât. N° 59. — 2. Car. phys. ,,H. à la large poitrine ».
|
EV |
Pector |
w. nam. Pèctôr. Nom de profession, sous une forme latinisée: \at.pictor ‘peintre’.
|
JG |
pede |
ou Pit. Pède, Pee, Pé. Proven. Pe(d)e (Loc.). — Synon. : VAN Pee, Pey-, Peu-, Pie- -man(s), Pieders. VAN de Pitte.
|
EV |
Pede |
Pédé, (van) Pee, Pée, de Pee, (van) Pe, (van) Pé, van Pey, Vampe(e), van Pie: PlN Pede, nl. St.-Gertrudis-Pede en St.-Anna-Pede in Schepdaal (VB) of Neerpede (VB). 1299 was Morants van Pede, Vorst (CG); 1356 Heinrec van Pede, Bs. (PEENE1949); 1466 Henric van Peden, Nerem (IOT); 1539 Merten van Pe, Halle (AP); 1613 Elisabeth van Peien, Schelle (MAR.). – Lit.: M. GYSSELING, De naam Pée. Album Willem Pée, 1973, 203-5.
|
FD |
Pede |
Pède. 1597-98 «Anthoine dePede»Comp-tesNivelles; nom d’origine: Pede, à Lennick-St-Martin (BrFl), etc.; cf. aussi Pée, Pee.
|
JG |
Pedemaker, de |
BerN van de pedenmaker. Een pede was een met ijzer beslagen stok of met spijkerpunten. 1418 Stevin de Pedemakere, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Pedeneau |
Pedneault, Pedna: Var. van Fr. FN Beduneau, wellicht uit Bodineau, dim. van Bodin.
|
FD |
Pedersen |
Patr. Deens équivalent voor Petersen.
|
FD |
Pedersoli |
-zol(l)i: patr. It. afl. van VN Pietro: Petrus.
|
FD |
Pedoux |
Gasconse FN Pédoux: luis. BN (DNF).
|
FD |
Pedoux |
Peut-être NF importé en région liégeoise d’un migrant auvergnat ou marchois, issu d’un NL Pedoux (Creuse et Puy-de-Dôme), ou d’un migrant gascon (surnom gasc. pedou, pedoulh ‘pou’).
|
JG |
Pedrazzini |
-zoli, Pedrelli, -etti, Pedri(ni), Pedroli(ni), Pedron(i), -otti: Patr. It. afl. van Pietro: Petrus.
|
FD |
Péduzy |
Peduzy. NF attesté à la fin du 18es,i partir de 1774, dans la région d’Oteppe et Wanze (GeneaNet); NF d’origine incertaine (la finale fait penser à un génitif latin ou à une originale italienne), à rapprocher de 1265 «Marée li Peduce» CensNamur.
|
JG |
Peduzzi |
Peduzy, Pé-: It. FN.
|
FD |
Pée |
Pee, Pé, Pe. Forme contractée de Pede (cf. ci-dessus). – Bibliogr. : M. Gysseling, De naam Pée, dans Album Willem Pée, 1973,203-5.
|
JG |
Pee, van |
zie Pede.
|
FD |
Peek |
zie Peck.
|
FD |
Peek |
Var. de néerl. pec ‘poix’.
|
JG |
Peekel |
zie Pickel.
|
FD |
peel |
,,Marais ». pelt. (Collectif), ..Ensemble de marais ». N° 231. Proven. Pel(le), Pellens, VAN der Pelen, Verbelen, Piels, Peel-, Pel(l)e- -man(s). Peellaert, ,,Terre marécageuse ». VAN Zuur-, De Clip-, Caene- -pelé. ,,Du marais- -salé, -des écueils, du canot ». De Clippelaire, ,,L’H. originaire de Clippele ». VAN de Sompele, Zoom-pelé (Sompe, Moy.. néerl.) ,,Marais ». Van Gompel, Gompel (Dép. Mol).
|
EV |
Peel |
au génitif: Peels. Nom d’origine: Peel, Pedel (= marécage) (Limbourg, Noord-Bra-bant, etc.).
|
JG |
Peel(e)man(s) |
zie Peleman(s).
|
FD |
Peel, (van) |
van Pel, van der Pelen, Peelen, van der P(e)ijl, van der Peyl, Verpeylen, Peels: 1. PlN Peel (NB). 1108-21 Gotselinus de Pedelo (LNT); 1374 Lauwer Peele, Aw. (VLOEB.). – 2. PlN Peel (NL). 1415 Willem Peels, Ht. (A.GHIJSEN). – 3. De Peel, streek in NB: 1192 Pedele (TW), of De Peel in Ravels (A). – 4. PlN Pedele in Kaggevinne (VB), later Peel(t) of Pelt. 1265 apud Pedele erga Gherondinum de Pedele; 1389 Lysbet Peels; 1403 Henric van Peele…te Pelé; 1523 te Pedele…Beatre van Pedele, Diest (CLAES1983). – $. PlN Pedele in Adorp (WB). 1328 pecia jacet apud Pedele juxta pratum Walteri de Pedele, Adorp (OATIII). Ook FN in FV: 1308 Laur. Peel (FWFIII, 331-353); 1360 Will. Piel, Niepkerke (RPN).
|
FD |
Peelaer(t)s |
-aes, zie Peellaert.
|
FD |
Peelen |
zie (van) Peel.
|
FD |
Peellaert, (de) |
Peelaerts, -ae(r)s, -ae(r)t, Pellaerts, -a(e)rs: Afl. van Mnl. pelen: pellen, ontschorsen. 1385 Johannis Pellart, Tg. (TYTGAT); 1454 Henric Peler, Ht. (A. GHIJSEN); 1619 Goris Pelaers, 1644 Dierkk Pelaerts, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Peelman |
Peeleman, Peleman, au génitif: Peelmans, Pelemans, Pellemans. Ethnique: habitant de Peel, De Peel, etc. (cf. ci-dessus).
|
JG |
Peelo(e)s |
zie Peellaert.
|
FD |
Peels |
zie (van) Peel.
|
FD |
Peels |
cf. Peel.
|
JG |
Peeman |
au génitif: Peemans. Ethnique: habitant de Pede, à Lennick-St-Martin (BrFl), etc.
|
JG |
Peemans |
Pieman: Afl. van PlN Pede. 1396 Woutere Pedeman, Nederboelare (DE B.).
|
FD |
Peen |
Peene. 1284 «Jehan de Peen» Dettes-Ypres; surnom: néerl. peen ‘carotte’.
|
JG |
Peenaert |
1. Afl. van PlN Pêne (FV). – 2. Zie Pénard.
|
FD |
Peene(n) |
zie Pijnen.
|
FD |
Peene, van (de) |
Pe(e)ne: PlNNoordpene of Zuidpene (FV). De Pêne ook PlN in Oekene (DF XII). 1280 Nicholaus de Pêne; 1375 Jacop van Penen, Ip. (BEELE); 1398 Beelle van den Peene = 1388 eene Beele van Peenen, Oeselgem (DEBR. 1970); 1568 Jan van Peene, FV (DGW).
|
FD |
Peenenbrouck, van |
zie Pyn(n)ebrouck.
|
FD |
Peepermans |
zie Pepermans.
|
FD |
Peer |
1. Proven. Loc. Synon. : Pere-mans. — 2. Profess. Peer, ,,Poire ». N. de marchand. N° 131, 163). Synon. : Peremans. N° 133.
|
EV |
Peer |
zie Pierre.
|
FD |
Peer- |
-e, -ens, -s, -lo, -linck. V. BAR.
|
EV |
Peer, de |
zie De Paire.
|
FD |
Peeraer |
Peeraert, au génitif: Peeraerts, Pee-raets. Dérivé de néerl. Peer, Pierre; cf. Pier-rard.
|
JG |
Peeraer(ts) |
-ar, zie Pierrard.
|
FD |
Peerboom |
zie van den Peereboom.
|
FD |
Peerboom |
-omm, Peereboom, Peerenbom, -boom, Perbome, -boom, au génitif: Peere-booms, Peerenbooms. 1282 «Jeh. Perboem», «Lamb. Pereboem», «Jehans del Pereboem», 1289 «Paulin dou Perboem» DettesYpres, 1331 «Jehans de Perebonne» ComptesMons; nom d’origine: moy. néerl. pereboom ‘poirier’.
|
JG |
Peerdeman |
Reïnterpretatie van Peereman, door d-epenthesis.
|
FD |
Peerden(s) |
Pierdens: Patr. Var. van Peeren(s), Pierin(s), met epenthetische d. 1734 Joannes Peerden, Deurne (AP).
|
FD |
Peere |
zie Père.
|
FD |
Peere |
Var. du prénom Peer, Pierre ; ou bien surnom: moy. néerl. père, peer ‘poire’.
|
JG |
Peere, van de |
zie van der Perre.
|
FD |
Peereboom |
Proven. ,,Poirier ». Carac-tér. d’une habitation. N° 244. Beereboom, Van den Pe(e)re-boom.
|
EV |
Peereboom, van den |
Peerboom, Pe(e)reboom(s), Peerebom, Peerenboom(s), -bom, Pe(i)renboom, Peirreboom, Perboom, -borne: Verspreide PlN Pereboom: een enkele keer wel perenboom, maar meestal: afsluitboom. 1281 Petrus de Perrebome = Petrus de Perbome, Ruiselede-Aarsele (HAES.); (op het verdwenen dorp Peerboom bij de Braakman, Z slaat:) 1240 Hugo presbyter de Perbome; 1293 Hugo de Perbome; 1300 Jan vanden Pareboome, Groede (DF); 1283 Gillis Perboom, Dudzele (CG); 1326 Jan Pereboem, Ip. (BEELE); 1398 Gillis van den Perboome, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Peereman |
Perreman, Permanne (forme francisée), au génitif: Peeremans, Perremans, Peiremans, Peremans. 1530 «Peeter Woeyts die men hiet Peerman» Turnhout; homme appelé Peer, Pierre. Cf. aussi Peeterman.
|
JG |
Peereman(s) |
Peremans, Peer(de)man, Peireman(s), Perreman(s), Perman(n)e, Perreman(s), Perman(n)s: 1. Patr. Afl. van VN Perre: Pierre. VN Peerman in 1381 in Halle (LIND. 1947′); 1530 Peeter Woeyts diemen hiet Peerman, Tnh. (ROEL. 1966,263). – 2. BerN van de perenteler of-verkoper. Vgl. Appelmans, Kriekemans. – 3. Afl. van Van den Perre. 1340 Margareta Permans, Diest (F.C.); 1399 Jan Perreman, Aw. (ANP); 1503-60 Jan Perreman = Jan van Perre, Lokeren (VERSTEGEN); 1635 Magdalena van de Père = 1629 M. Peirman(s), Schelle (MAR.).
|
FD |
Peeren |
Peren, Péren. Génitif faible de néerl. Peer, Pierre.
|
JG |
Peeren(s) |
zie Perin.
|
FD |
Peerenboom(s) |
cf. Peereboom(s).
|
JG |
Peerlinck |
-lings, Peir(e)linck, Peirlinckx: Afl. van Mnl. paerle, perle: parel. BerBN van de parelhandelaar of BN van iemand die zich met parels tooit. Vgl. Perelman. 1393 Michiel Paerlin = Parlin, Ip. (BEELE); 1575 Andries Peerlinck, Ktr. (KW).
|
FD |
Peerlinck |
Peirlinck, au génitif: Peerlings. 1393 «Michiel Pa(e)rlin» Ypres, 1575 «Andries Peerlinck» Courtrai; dérivé en -inck de moy. néerl. paerle, perle ‘perle’, surnom de marchand de perles ou de qqn qui aime les perles [FD] et non habitant de Peer (Lb) (Carnoy 158).
|
JG |
Peerman |
zie Peereman(s).
|
FD |
Peero(o) |
zie Pierrot.
|
FD |
Peers |
zie Pierre, Perche.
|
FD |
Peers. |
Génitif fort de néerl. Peer, Pierre.
|
JG |
Peersegaele |
zie Perceval.
|
FD |
Peersman |
Peerts. 1. V. BAR. — 2. Proven. Beerse (Loc.).
|
EV |
Peersman |
cf. Peirsman.
|
JG |
Peersman(s) |
zie Pertsman.
|
FD |
Peerts |
zie Perche.
|
FD |
Peerts |
Surnom: génitif de moy. néerl. pert, peerte ‘cheval’ ; aussi nom d’une petite monnaie. Peet, génitif: Peeten, Peten, génitif fort: Peetz. Surnom: moy. néerl. pète ‘parrain; marraine’.
|
JG |
Peertsman |
zie Pertsman.
|
FD |
Pees |
Patr. Door ass. rs/s < Peers. Zie Pierre.
|
FD |
Peesmeester(s) |
Uit Peertsmeesters? Vgl. Peerdmeester: veearts (KILIAAN).
|
FD |
Peet, (de) |
Mnl. pète: peet, peetoom, peettante, peetvader, peetmoeder, ook petekind. Vgl. Parrain. 1486 Claus Pète, Wambeek (OSTYN).
|
FD |
Peet, van der |
Verpeet, Verpeten: Uit Verpeut(en) < Verpoot(en) < van der Poort(en). 1816 Cornelis Verpeut, Asse-Meldert (vader van) 1774-1853 Petrus Verpeut(en), Meldert (vader van) 1814-70 Jacobus Verpeut(en) = Verpeten, Meldert (vader van) 1861 Augustinus Verpeten, Meldert. – Lit.: R.J. VAN DE MAELE, Omirent defamilienamen Verpeet, Verpeten, Verpeut en Verpeuten. VS 33 (1997), 365-368.
|
FD |
Peeten |
zie Pete(n).
|
FD |
Peeter |
au génitif: Peeters [NF le plus fréquent en Belgique, plus de 33.000 porteurs du nom], Pééters, Peters, Pé-, Pieters, Pie-, etc. 1268 «Cateline Pieters», 1326 «Diederijc Pieter-sone» Ypres, 1347 «Syrnoen dictus Pieters» Courtrai, 1512 «Berthelemien Peters» Bourg-Namur; prénom: néerl. Peeter, Pieter, fr. Pierre. À noter que Peeters est plutôt la var. brabançonne et limbourgeoise, tandis que la forme Pieters est proprement flamande [FD]. Cf. aussi Peter, Péter, plutôt d’origine luxembourgeoise.
|
JG |
Peeter(s) |
-eers, Peter(s), -eers, Peetersen, Pètes, Peterse(n), Petersen(s), -sons, Pet(t)ers(s)on, Pettersen, Pieters(e), Pieter(soone), Pietersma, Pietersz, Piter(s), Pitre, Pitters, Piettre: Patr.HN Petrus. Pieters is Vl, Peters is Br.-Limburgs. 1326 Diederijc Pietersone, Ip. (BEELE); 1347 Symoen dictus Pieters, Ktr. (DEBR. 1971); 1381 Johanne et Mathia fratribus dictis Peters soen, Spouwen (GRAUWELS1978); 1387 Jan Pieters zone, Ktr. (DEBR. 1970); 1414 Jan Peters, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Peeter(s)broe(c)k |
zie Peterbroeck.
|
FD |
Peeterbroeck |
Peetersbroeck, -oek. Nom d’origine : Peeterbroeck (= marais de Peeter), à Vol-lezeel (BrFl).
|
JG |
Peeterman |
Peterman, -âne, -anne, au génitif: Peetermans, Petermans, Pé-. Néerl. Peeterman, littér. : homme appelé Peeter, mais aussi blason populaire des habitants de Louvain et nom d’une monnaie. Cf. aussi Peerman.
|
JG |
Peeterman(s) |
Petermann(e), Peterman(s), Pitermann, Pieterman(s), Petreman(d), P(i)etrement, Petraman: Patr. Afl. van VN Peter. De Leuvenaars worden Petermannen genoemd naar de patroonheilige, de H. Petrus. 1383 Wouter Petermans, Tn. (C. BAERT); 1385 Mergriete Pietermans, Tielt (DEBR. 2000).
|
FD |
Peetermans |
1. Sobriquet donné aux Louvanistes. — 2. N. de bapt. ,,Le nommé Pierre ». N° 105.
|
EV |
Peeters |
V. Pierre.
|
EV |
Peeters |
cf. Peeter.
|
JG |
Peetersbroeck |
-oek, cf. Peeterbroeck.
|
JG |
Peetersem |
zie Petersem.
|
FD |
Peetersen |
N. de filiation. ,,(Fils) de Peetersen », c. ad. ,,Fils de Pierre, fils ». V. Van Simpsen. van–Pelt(s). Proven. (Neer- ou Over-)Pelt (Loc.). Peel, ,,Marais ». N° 231.
|
EV |
Peetersille |
V. Peterselie.
|
EV |
Peetersille |
zie Petersil(l)e.
|
FD |
Peetersille |
Pétersile, Petersille, Pé-. Surnom: moy. néerl. petercelle, -sille ‘persil’; cf. aussi Pecile.
|
JG |
Peeterssen, van |
zie Petersem.
|
FD |
Peetrain |
zie Peteryns.
|
FD |
Peetro(o)ns |
-oms, zie Petron(s).
|
FD |
Peetro{o)ns |
Peetz, Pefroen. V. BAD(u).
|
EV |
Peetrons |
-troons. Génitif de Petroon < lat. Petronius.
|
JG |
Peetz |
Vooral Hamburgse FN. PlN (DN).
|
FD |
Peetz |
cf. Peet.
|
JG |
Peever |
zie Poivre.
|
FD |
Pef(e)roen |
zie Pifferoen.
|
FD |
Peffer |
zie Pfeffer.
|
FD |
Peffer |
cf. Peiffer.
|
JG |
Pegel |
Mnl. pegel: pegel voor maten en drinkwaren. BerBN van de pegelaar, ijker. Ook Ndd. FN Pegel.
|
FD |
Péharpré |
Metathesis van Piraprez.
|
FD |
Péharpré, |
Peharpré, prononcé souvent Pré-harpré. Sans doute toponyme [à situer] composé sans doute de «pêchard» [«pissard» donnerait pihâpré] et de —pré [JL, NFw].
|
JG |
Pehée |
Pehee: LU W. vorm van Ofr. peschet: visje. Zie Péchet i.
|
FD |
Pehrsson |
Patr. Zoon van Peer, Pier, Pieter.
|
FD |
Peif(f)er |
zie Pfeiffer.
|
FD |
Peiffer |
Peffer, au génitif: Peyfers, Peyffers. Nom de profession: ail. Pfeifer, w. pîfèr ‘joueur de fifre’ ; cf. aussi Piffert.
|
JG |
Peign- |
Pign- -eur, -eux. Profess. Pei-gneur de laine, drap, etc. ».
|
EV |
Peignât |
-aux, Pignard, -at: Afl. van Fr. peigne, Ofr. pigne: kam. BerN van de kammer.
|
FD |
Peigne |
BerBN van de kammaker of (wol)kammer.
|
FD |
Peigneur |
-eux, -ois, Peugnieu, Pigneur, Pin(n)eur, Pineux: BerN van de kammaker of (wol)kammer. 1315 Colin de Lille le paigneur, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Peigneur, |
-eux; Peignois (avec changement de suffixe?) ; Peugnieu. Nom de profession: moy. fr. pigneur, fr. peigneur ‘friseur, perruquier’ FEW 8, 105b ou moy. fr. peigneur (de chanvre, de tissu) id., 107a.
|
JG |
Peigny |
zie Pignier.
|
FD |
Peigny |
Peut-être surnom (de meunier?): w. pignî, pingnî ‘alluchon ou dent de bois d’une roue de moulin’. Cf. aussi 1472 «Francoy du Pegnier» DénVirton.
|
JG |
Peijen |
Peyen: Patr. Friese VN Peije < Feie, bakervormen van namen met Fred-(V.D.SCHAAR). 1598 Arij Peijensz Hoogerwaert (vader van) Peijen Adriaensz Hoogerwaert (vader van) Willem Peijen Hoogerwaert, Zoetermeer (PDB).
|
FD |
Peijl, van der |
zie (van) Peel.
|
FD |
Peijnenburg(h) |
-borg(h), zie Pijnenburg.
|
FD |
Peil |
zie Peyls, (van) Peel.
|
FD |
Peil |
Surnom: moy. néerl. pegel, peil(e) ‘jauge’ ou bien anc. fr. peille ‘chiffon’ FEW 8, 494a: ce NF peut être aussi allemand.
|
JG |
Peiman |
zie Paijmans.
|
FD |
Peinen |
zie Pijnen.
|
FD |
Peintre |
Nom de profession : fr. peintre.
|
JG |
Peir(e)linck |
zie Peerlinck.
|
FD |
Peir(t)segaele |
zie Perceval.
|
FD |
Peirce |
W. spelling voor Peirs; zie Pierre.
|
FD |
Peire |
zie Père.
|
FD |
Peire |
génitif faible: Peiren, génitif double : Pei-rens, génitif fort: Peirs. Prénom néerl. Peir(e), fr. Pierre.
|
JG |
Peire(n) |
V. BAR.
|
EV |
Peirels |
1. V. Parel. — 2. Proven. Peirel (Dép. Calloo). — 3. V. BER.
|
EV |
Peirels |
zie Perel(s).
|
FD |
Peireman(s) |
zie Peereman(s).
|
FD |
Peiremans |
cf. Peereman(s).
|
JG |
Peiren |
-ens, cf. Peire.
|
JG |
Peiren(s) |
zie Perin.
|
FD |
Peirenboom |
Peirreboom, zie van den Peereboom.
|
FD |
Peirlinck |
cf. Peerlinck.
|
JG |
Peiro |
zie Pierrot.
|
FD |
Peirrequin |
Dimin. double en -ekin de Peire, Pierre.
|
JG |
Peirs |
zie Pierre.
|
FD |
Peirs |
cf. Peir.
|
JG |
Peirsman |
zie Pertsman.
|
FD |
Peirsman |
Pertsman, Peertsman, Peersman. Probabl. dérivé en -man du nom littéraire Per-ceval [FD].
|
JG |
Peis |
zie Pais.
|
FD |
Peis |
Peys, au génitif: Peisen, Peissen. Surnom: moy. néerl. pais, peis ‘paix’ ?
|
JG |
Peiser |
1. V. BAD(u) (Baz).
|
EV |
Peiskens |
zie Peyskens.
|
FD |
Peisker |
1. Dial. vorm van Mnl. pers(e)ker: perzik, perzikboom. Vgl. Pêcher, Pescher. Voor de ei: vgl. Kortrijks. œie < pers(i)ke. 1359 Nycholaus dictus de Perscere, Bs. (OSTYN). – 2. Er is ook een Silezische FN Peisker < Wendisch piskor: visser (DN). Peis{s)en, Peysen: Var. van Paessen, door ontronding van Puys- < Pois-, Poes-. Vgl. Poesman = Paesman, Peyskens z.
|
FD |
Peissemier, de |
zie de Pessemier(e).
|
FD |
Peiten |
zie Pete(n).
|
FD |
Pekar(s) |
zie Péchard.
|
FD |
Pekel |
zie Pickel.
|
FD |
Pekel |
cf. Peckel.
|
JG |
Pekler |
zie Pecklers.
|
FD |
Pekstards |
-steerts, zie Pexstaerts.
|
FD |
Pékus |
w. (Bastogne) Pékus’. Surnom: dial. fr. pécusse ‘bégueule, péronelle’ FEW 8, 116b.
|
JG |
Pel |
V. Peel.
|
EV |
Pel |
Zie Pil(le).
|
FD |
Pel- |
-asine, -ast. V. BALD (Bal).
|
EV |
Pel(l)etier |
Peltier(s), Lepel(le)tier: Fr. BerN van de bontwerker. Vgl. Pélissier. 1298 Bertel le Peletier, Kales (GYSS. 1963); 1317 Nicolon le Pelletier, Ip. (BEELE1959).
|
FD |
Pel, van |
zie (van) Peel.
|
FD |
Pelardy |
Occ. FN. ize e. Pilus arditus = Pel ardit ‘poil hardi’ (NRO 1996,228).
|
FD |
Pélardy |
NF occitan, déjà attesté à la fin du 12e s. sous les formes Pilus arditus ou Pelar-dit, d’occ. pel ardit ‘poil hardi’ [PHB].
|
JG |
Pelasine |
zie Pélissier.
|
FD |
Pelast |
zie Palaster.
|
FD |
Pelcheid |
Pelecheid, cf. Pele(e)heid.
|
JG |
Pelckmans |
Pelkmans, Pelcman: Afl. van PlN Pelck? Over- of Neerpelt (L). 1782 J. A. Pelckmans, Tnh. (AP).
|
FD |
Pelders |
zie Peller.
|
FD |
Pèle |
zie Pelz.
|
FD |
Pelé |
Pel(l)et, Peliez, -é: Fr. pelé, volt. dw. van peler: schillen, pellen. BN voor een kale. ± 1300 Jakemin le Pelé; Jehans li Pelés, PdC (BOUGARD); 1245 Richardus Pelé, Comp.; 1384 Pierre Pelet, Laon; 1324 Jehan le Pelé, St.-Q. (MORLET); 1400 Sandre Pelée, Dk.(TdT).
|
FD |
Pelecyn, (de) |
de Pelegyn, zie Deplechin, Pélissier.
|
FD |
Pelée |
1295-1302 «Pieronniele li Pelée» ImpôtArtois, 1544 «Martin Pellee» DénSta-velotMy; surnom: fém. de fr. pelé ‘chauve’, cf. Pelet ainsi que 1372 «Patte pelée» Mons (BTD 16, 249). Peut également être un topo-nyme, comp. le suivant.
|
JG |
Peléeheid |
Pelée-: PlN in Chevron en Cornesse (LU) (J.G.).
|
FD |
Pelegrie |
Pellegrie: Pelegri, -gry is een Z.-Fr. vorm voor Pèlerin: pelgrim (DNF).
|
FD |
Pelegrims |
Pelegrin, zie Pelgrim(s).
|
FD |
Pelegrin |
Peleeheid, Pelée-, Pelé-, Pelcheid, Pelecheid (avec -ch- marquant l’aspiration). Nom d’origine : Peleeheid (= w. hé, coteau pelé), à Chevron et Cornesse (Lg).
|
JG |
Peleman(s) |
=?
|
EV |
Peleman(s) |
Peel(e)man(s), Pelleman(s): 1. Afl. van Van Peel. 1560 Hans Peelmans, Bladel-Aw. (AP). – 2. Afl. van Van Pelt. 1440 Heinen Peeltmans = 1463 Henric Peelmans, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Pelen, van der |
zie (van) Peel.
|
FD |
Pelenian |
-ans, cf. Peelman.
|
JG |
Pelerents |
zie Pelgrims.
|
FD |
Peleriau |
-iaux. Surnom métonymique d’ouvrier du bois: rouchi pélerlau ‘(bois) pelard’ FEW 8, 486a.
|
JG |
Péleriau(x) |
Peleriau(x), -ieau, Pelleriaux, Pillariaux: Pic. péleriau, afl. van peler: ontschorsen, pellen, villen. Vgl. Peellaert.
|
FD |
Pèlerin |
Pelgrims. ,,Pèlerin ». 1. Personne rentrée de pèlerinage ». — 2. Proven. Plus. L.D. Pèlerin.
|
EV |
Pèlerin |
Pèlerin, zie Pelgrims.
|
FD |
Pèlerin |
Pé-. 1286 «Pèlerins» CartMons, 1295-1302 «Jehane Pèlerine» ImpôtArtois, 1364 «Jakemars Pèlerins» PolyptAth, 1426 «veve Jehan Pellerin» TailleSoignies; surnom: anc. fr. pèlerin ‘étranger’, fr. pèlerin ‘qui fait un voyage à un lieu de dévotion (e.a. St-Jacques de Compostelle)’ FEW 8, 232b, cf. aussi Pelegrin.
|
JG |
Pelet |
Pelgricht. V. BALD (Bal).
|
EV |
Pelet |
zie Pelé.
|
FD |
Pelet |
Pelez, Pellet, Peliez. 1272 «pro terra Alardi le Pelet» PolyptVillers, 1295-1302 «Nicoles li Pelés» ImpôtArtois, 1302 «Jake-min Pelet» LoiTournai, 1472 « Jehan Thiery le Peley» DénVirton; surnom: fr.pelé ‘chauve’,
|
JG |
Peletier |
zie Pelletier.
|
FD |
Peletier |
cf. Pelletier.
|
JG |
Pelfrène |
-fre(s)ne, Palfrène: Zinwoord pèle frêne: die de esdoorn ontschorst.
|
FD |
Pelger |
Wellicht var. van Pelgrim. 1336 Clais de Pelghere, WV (RYCKEBOER). Vgl. D. Pilger.
|
FD |
Pelgrim |
génitif: Pelgrims, Pellegrims. Surnom: moy. néerl. pelgrijm, pelgrim ‘pèlerin’.
|
JG |
Pelgrim(s) |
-ins, -em, Pel(le)grims, de Pellegrin, Pellegrin(s), -ain, -ini, -ino, Pelegrin, Pel(le)grom(s), Bellegroms, Pilgrim, Pèlerin, Pèlerin, Pèlerin, Pellerin(g), Pellarin, Pelerents: Wellicht oorspr. Patr. en achteraf (soms) opgevat aïs Mnl. pe(e)lgrim, Fr. pèlerin < Lat. pelegrinus, peregrinus: vreemdeling, reiziger, pelgrim, bedevaartganger. De strafbedevaart was een gebruikelijke straf in het middeleeuwse recht. 1036 Piligrinus, Keulen; 1134 Pelegrimus de Suthfania, Zutphen (GYSS. 1966,12); 1220 Walterus Pelegrim (DEBR. 1980); 1282 Johannis dicti Pèlerin, Laon (SMTII); 1368+ Jhan Pelegrim; 1398 Pieter Peelgrim, Gullegem (DEBR. 1970); 1539 Frans Pelgroms, Haarlem-Aw. (AP).
|
FD |
Pelgroms |
1420 «Peregrinus dictus Pelgrom» Bois-le-Duc ; var. de Pelgrim.
|
JG |
Pelicaen |
1. Proven. Dép. Lichter-velde. -— 2. Enseigne de cabaret ou de maison de commerce ».
|
EV |
Pelicaen |
Pélican, Pelikant, Pellica(e)n: BN naar een huisnaam. 1364 Godeverde huten Pellicane, Cent (GSB); 1481 inden Pellecaen, Lv. (HB 559).
|
FD |
Pelicaen |
Pellicaen, -an. 1364 «Godevetde huten Pellicane» Gand; moy. néerl. pelicaeii, pellicaen ‘pélican’, comme nom d’enseigne (cf. par ex. «inden Pellecaen» à Louvain en 1481, «le Pélicanne» à Liège en 1595).
|
JG |
Pelichy |
zie Pélissier.
|
FD |
Peliez |
cf. Pelet, Pelez.
|
JG |
Pelin |
cf. Pellin.
|
JG |
pelisse |
„ Vêtement de fourrure ». pelisson. ,,Petit vêtement idem ». (Ancien). 1. Car. vestimentaire. Peliss-, Plich-, Plys- -et(te), -on, -od. N° 266. Compar. le N. flam.: DE Bontridder, ,,Le chevalier à la fourrure ». — 2. Profess. ,,Four-reur ». Pelissier, Plisnier, (Le) Pel-(le)tier. N° 158.
|
EV |
Pélissier |
Pélissier, Pellis(s)ier, de Pelichy, Depélichy, (du) Plessy, du Plessis, Duplicy, (de) Pel(l)edjn, -yn, (de) Pillecijn, -yn, Pelasine: De familie van Filip de Pillecyn (1891-1962) stamt uit Savooie, ni. van ene Pellisi = Pellisier. De voorouders dragen de naamvormen Plessy, Pellecye, Pellesi, Pelichy, Pellecyn, Pellesijn, du Plessis. Pas in de 176 e. komt er de aanloop de bij, zodat de naam zich aansloot bij De Pillecijn < Depelchin. Er is hier dus naamsubstitutie gebeurd. Ofr. BerN pelicier: bontwerker, pelshandelaar. 1288 Jan Pillichier, Montpellier (JAM.); 1398 Wouter Pellesier = 1398 Watier Pelsier, Aalbeke; 1428 Pieter Pellesier, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1629 Claude Pilisy, Savooie-Veurne. – Lit.: F. VAN DE VELDE, VS1980,400-9; 2003,61-111.
|
FD |
Pelkmans |
zie Pelckmans.
|
FD |
Pelkus |
Profess. Pecus (Latinis.). ,,Troupeau ». N. de propriétaire ou gardien de troupeaux ».
|
EV |
Pellaers |
1. V. Peel. — 2. V. BALD (Bal).
|
EV |
Pellaers |
-aerts. Génitif de *Pellaert, dérivé de moy. néerl. pelle(n) ’tissu brodé, orfroi’?
|
JG |
Pellaerts |
-a{e)rs, zie Peellaert.
|
FD |
Pellarin |
zie Pelgrim(s).
|
FD |
Pelle |
Proven. 1. Belle ,,Bailleul ». — 2. Pelle, ,,Poteau ». V. Paal. — 3. Terr. défriché à la pelle (Pellen ou Pellaines, Loc.). — 4. V. Peel.
|
EV |
Pelle |
zie Pelé.
|
FD |
Pelle |
Surnom: anc. fr. pelle ‘peau, fourrure’ FEW 8, 167a, plutôt que fr. pelle.
|
JG |
Pellecer |
zie Pelzer.
|
FD |
Pellecom, (van) |
Pellekaan, van Pellicom,van Pellecon, van Belkom: PlN Pelkum in Datteln en Hamm (NRW).
|
FD |
Pellecyn, de |
zie Deplechin, Pélissier.
|
FD |
Pellegrain |
-grin (NF de Piétrain, en Brabant w.). Surnom: moy. fr. pelegrin ‘pèlerin; étranger’ FEW 8, 234b, cf. aussi Pèlerin.
|
JG |
Pellegrain |
-grin, cf. Pelegrin.
|
JG |
Pellegrie |
zie Pelegrie.
|
FD |
Pellegrims |
-grin(s), -grini, -grom(s), zie Pelgrims.
|
FD |
Pellegrims |
cf. Pelgrims.
|
JG |
Pelleheid |
Proven. Pelieheid (Dép. Nessonvaux).
|
EV |
Pellekaan |
zie Pellecom. Pelleman(s), zie Peleman(s).
|
FD |
Pellemans |
Proven. 1. (Dender)-belle. — 2. V. Peel.
|
EV |
Pellemans |
Cf. Peelman(s) et non composé de moy. néerl. pelle(n) ’tissu brodé, orfroi’ -f -man (Carnoy 372).
|
JG |
Pellemeule |
Zinwoord pèle mul(e): die de muilezel vilt. Vgl. Pèlaboeuf, Pelchat, Pelcerf, Pellelevrault, Poilane ‘pèle âne’ (DNF), Pelvé.+1550 Joanna Pullemulle, Pop. (TDF 7,176); 1663 Francisais Peulemeulle, Diksmuide (MUL VI).
|
FD |
Pellemeule |
Cf. ±1550 «Joanna Pullemulle» Poperinghe, 1663 «Franciscus Peulemeulle» Dixmude ; sans doute forme adaptée de ft.pèle mule, composé du verbe peler et de mule, comp. Poilvache et Poilâne, etc. [FD]. Ou bien surnom phrastique: qui pèle (la) meule, au sens de ‘piller, voler’ (cf. Greimas, DAF482a) [MH]. On ne retient pas l’hypothèse ft. pêle-mêle de E. Renard (BTD 26, 264).
|
JG |
Pellens |
Proven. Ane. N. de Pellaines (Loc).
|
EV |
Pellens |
Pillens, Pellin, Pillin, Pelles, Pellis: Patr. Dim. van VN Peter. 1375 Peel de Bel = Petrum de Bel, Ravels; 1440 Peters Pellens; 1449 Peter Jan Pauwerls sone = Pelleken Jan Pauwels sone; 1456 Pellen de Ketelboeter, Brecht (ROEL. 1966,51).
|
FD |
Pellens |
1440 «Peters Pellens Heylen» prov. Limbourg; génitif de Pellen, hypocor. de Peter. Cf. aussi Pellin.
|
JG |
Peller |
Pelders: BerN < pellen: pellen, schillen, ontschorsen, villen. Vgl. Peellaert. 1539 Gielis Pelders, Munsterbilzen (AP).
|
FD |
Peller- |
-ay, -iaux, -in(g). V. Pèlerin.
|
EV |
Pelleriaux, |
zie Péleriaux.
|
FD |
Pellerin(g) |
zie Pelgrim(s).
|
FD |
Pellering |
Néerlandisation de Pèlerin.
|
JG |
Pelles |
zie Pellens.
|
FD |
Pellet |
V. BALD.
|
EV |
Pellet |
-ez, zie Pelé.
|
FD |
Pellet |
cf. Pelet.
|
JG |
Pelletier |
Peltier. 1. Profess. — 2. Proven. Dép. Rebaix.
|
EV |
Pelletier |
Peletier, Peltier, -iers, -ers. 1271 «Bauduins li Pelletiers» DettesYpres, 1295-1302 «Huars li Peletiers» ImpôtArtois, 1302 « Ysenbart le Peletier de Normendie pèletier» LoiTournai, 1365 «Jak Rembours li fins pelletiers» TailleMons, 1472 «Jacquiné Peltier» DénVirton, 1489 «Gylle le Peltier» Justice-Bastogne, 1504 «Acquarin le Pelletier» BourgNamur, 1537 «Noël Pelletier» Ladeuze, 1676 «Julien Peltier» RuageAth; nom de profession : fr. pelletier (qui prépare ou fait le commerce des peaux), moy. néerl. peltier. Apparemment, ce métier fut pratiqué à Tournai par des gens venus de France, cf. 1302 «Hugues de Toulouze pèletiers», « Bernart de Provence pèletiers» LoiTournai; à Mons, associé au métier de fripier, de «vieswarier», cf. 1365 «Jak de le Porte pelletier et vieswarier» TailleMons. – Forme fém. : 1365 «Jehenne Euwillete pelletresse, des vieswariers » TailleMons.
|
JG |
Pellica(e)n |
zie Pelicaen.
|
FD |
Pellicer |
zie Pelzer.
|
FD |
Pellin |
-is, zie Pellens.
|
FD |
Pellin |
Pelin. NF d’origine incertaine, sans doute importé d’une région de France (Ain, Nord, etc.) [aucune mention belge avant 1800 dans GeneaNet], p.-ê. dérivé de lat. pilus ‘poil, cheveu’.
|
JG |
Pellis(s)ier |
zie Pélissier.
|
FD |
Pellitteri |
-z(z)ari, -z{z)aro, -zzer(i), -zzone, -zzoni: It. BerN van de bontwerker.
|
FD |
Pellus |
Zie Pelu.
|
FD |
Pellus |
cf. Pelu.Peloussc, -ouse. Nom d’origine: dial. fr. pelouse ‘terre inculte’ ; ou, bien que le NF ne soit pas vraiment hennuyer, de pic. ploûsse ‘femme de mauvaise vie’ FEW 8, 503b.
|
JG |
Peloken |
Patr. Afl. van Germ. VN Pilicho. Noord-Frans Pelochin / Peloquin in de ME (NRO 1996, 228).
|
FD |
Peloso |
Pelos(i), Pellosini, Peluso, -si: It. BN Peloso: harig, behaard.
|
FD |
Pelous(s)e |
Fr. BN Pelou(x): harig, behaard. Vgl. Peloso.
|
FD |
pels |
..Fourrure ». 1. Particul. vestimentaire. — 2. Profess. ,,Pelletier ». Pels- -eneer, -ers, -mackers, -mae-kers.
|
EV |
Pels |
Pelst: BerBN van de pelzenmaker, bontwerker. Vgl. Pelz. 1281 Lippinus Pelse, Ip. (BEELE); 1547 joffrouw Pels, Kontich (SELS); 1549 Staas Pels, St.-Pieters-Rode (AP).
|
FD |
Pels |
1283 «Philippe Pelse» DettesYpres, 1319-20 «Rogier de Pels» ComptesMons, 1584 «Guillaume Pels (orig. de Nimègue)» Bourg-Liège, 1625 «Henri Pels (de Liège)» émigré en Suède, 1627 «Henri Pels» BourgNamur; surnom: moy. néerl. pels(e) ‘peau, fourrure’.
|
JG |
Pelseneer, (de) |
(de) Pelsenaire, (de) Pelsener.de Pelseneir(e), Pelsneer, Pels(e)neel, Polsenaere, Poossenaerts, Posenaer: Var. (met Z/r-wisseling) van Mnl. persemare, -aer(t), -er, -ier, persenier: woekeraar. Zie De Pessemier(e). Vgl. (de) Percenaire. 1465 Vuillamme le Pelsenere, HoveH (J.G.); 1508 Cornelis Coene alias Palsenier, Terme (DE MAN).
|
FD |
Pelsener |
-neer, Pelsneer. 1465-66 «le vesve Vuillamme le Pelsenere» TailleHoves; nom de profession: dérivé de moy. néerl. pelsen ‘travailler les peaux’.
|
JG |
Pelser |
Pelsser, au génitif: Pelsers, Pelssers. 1602 «Gheurt Pelsers de Hasselt» Bourg-Liège; nom de profession: moy. néerl. pelser ‘pelletier’.
|
JG |
Pelser, de |
Pels(s)er(s), Pel(t)zer: BerN van de bontwerker, pelzenmaker, pelzenhandelaar. Vgl. De Pelsmaker. ± 1300 Arnot der Pelcere, L (OGO); 1309 Walterus Pelser, Oosterwijk (OATII); 1420 Willeken der Pelser, Ht. (A. GHIJSEN); 1538 Jan Pelser, G-Aw. (AP).
|
FD |
Pelsmacker |
-maker, génitif: Pelsmackers, -maekers. Nom de profession: moy. néerl. pelsmaker ‘pelletier’.
|
JG |
Pelsmaker, de |
(de) Pelsma(e)(c)ker, (de) Pelsema(e)ker, (de) Pelsema(e)cker, de Pelssemaker, Pelsma(e)ker(s), (de) Pelsma(e)(c)ker(s): BerN van de bontwerker. 1332 Renero Pelsmekere =1379 lande Reyners Pelsmakers, Tn. (C.BAERT); 1365 Heinrijc wilen was Goesens Pelsmakers zone, Duffel (OARII); 1395 Heynsen dePelsmakere,Aw. (ANP).
|
FD |
Pelsmans |
BerN van de pelsmaker. 1268 Pelseman; 1281 Egidius Pelseman, Ip. (BEELE).
|
FD |
Pelsneel |
zie (de) Pelseneer.
|
FD |
Pelsneer |
cf. Pelseneer.
|
JG |
Pelsser(s) |
cf. Pelser(s).
|
JG |
Pelst |
zie Pels.
|
FD |
Pelt |
Proven. 1. Overpelt ou Neerpelt (Loc.). VAN Pelt(s). — 2. V. Peel.
|
EV |
Pelt |
Nom d’origine: cf. Neerpelt et Overpelt (Lb).
|
JG |
Pelt, (van) |
i. PlN Pedele in Adorp of Kaggevinne, later Peelt, Pelt. 1339 Heinric van Peelte, Diest (CLAES1983); 1340 Walterus van Pedele=1383 Wouter van Peelt = 1382 Woueteren van Pelt, Groot Adorp (C.BAERT); 1435 Godevartvan Peelt, Diest (VdP). – 2. PlN Overpelt of Neerpelt (L). 1296 Joh. dictus de Pelt; 1424 Lenenaerd filius Jans van Peelt int land van Ludele (MOL. 1974).
|
FD |
Peltain |
1. V. Pieltain. — 2. V. BALD.
|
EV |
Peltenburg |
Metathesis van Plettenburg; zie Platenburg.
|
FD |
Pelters |
cf. Pelletier, Peltiers.
|
JG |
Peltgen |
Patr. Ontrond < Pöltchen, dim. van HN Hippolytus. Vgl. Sankt Pölten (Oostenrijk).
|
FD |
Peltgen |
Var. de Pôltgen, dimin. ail. de Paul.
|
JG |
Peltier |
-iers, cf. Pelletier.
|
JG |
Peltier(s) |
zie Pelletier.
|
FD |
Peltin |
-yn, zie Plaetinck(x).
|
FD |
Pelton |
Peltot: Uit Fr. pel(l)eton, -ot, afl. vanPel(l)et, dim. van pel: huid, pels. BerBN voor de bontwerker. Vgl. 1280 Walterus Pelssekin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Peltot |
V. BALD.
|
EV |
Peltriaux |
Dim. van Pelletier.
|
FD |
Peltzer |
Pelzer. Nom de profession: ail. Peltzer ‘pelletier’.
|
JG |
Pelu |
Plu(e), Peluch, Pellus: BN Ofr. pelu, Fr. poilu: harig. 1243 Pierre Pelu, St-Q. (MORLET); 1289 Jakemins li Polhus, Luik (AVB); 1549 Reael Pelu, Kamerijk-Aw. (AP).
|
FD |
Pelu |
Pellus, Plu (forme contractée?). Surnom: anc. fr. pelu, pellu ‘poilu, chevelu’ FEW 8, 512b.
|
JG |
peluche |
Genre de tissu. Synon. flam. : Pluys. 1. Car. vestimentaire. N° 266. ,,H. qui s’habille de peluche ». — 2. Profess. N. de fabricant ou de marchand. P(e)luch-, Plich- -art, -e, -et, -eux, -on, -od, -ot. N° 266, 131, 158. V. pelisse.
|
EV |
Peluso |
-si, zie Peloso.
|
FD |
Pelvé |
zie Poilvé.
|
FD |
Pelz |
Peltz, Pèle, Pilz: D. BerBN van de pelshanddaar, bontwerker. 1164 Burkardus Pellifex = 1170 B. Pelz, Keulen (BRECH.).
|
FD |
Pelzer |
Profess. ,,Pelletier » (N. allem.). N° 158.
|
EV |
Pelzer |
cf. Peltzer.
|
JG |
Pelzer(s) |
Peltzer, Pilcer, Pellecer, Pellicer: D. BerN Pelzer: pelswerker, bontwerker. Vgl. Pelser. Omstreeks 1785 kwam J.H. Peltzer uit Stolberg (Aken) zich in de streek van Verviers vestigen (P. G. BAAR-PELTZER, Peltzer à Verviers, 1973).
|
FD |
Pem(m)ers |
zie Palmaerts.
|
FD |
Pemen |
zie Paeme(n).
|
FD |
Pemers |
Pemmers. 14e s. «Jean Pemers» Liège; var. de Palmaerts, Palmers [FD].
|
JG |
Pemont |
cf. Piémont.
|
JG |
Pen |
Pen- -asse, -en, -ègre, -elle, -at, -ez, -ock, -ot, -oy, -ynck, Pen- -e, -ers, -waere, Pens, Pens- -ens, -is. V. BAD (Ban, Banz).
|
EV |
Pen |
Penne: Mnl. penne: pen, veer, schrijfpen. BerBN van de handelaar in schrijfveren. Vgl. D. Feder(er). Zie ook Penneman 3.1562 Jan Penne, Moerbeke; 1583 Antonis Pen, Moerbeke-Aw. (AP).
|
FD |
Pen(n)inck |
Penninc(k)x, -ing(s), -inc(h)x, -ynck, -ijnck, -ick(x), Penin(g), -ein, -incke, -inque, Spenninck, Pfenni(n)gs: Mnl. penninc: penning. Muntnaam 1294 Hue Pennink, Kales (GYSS. 1963); 1329 Ysiin Penninc, Hulst (DEBR. 1999)- – Lit.: F. DEBRABANDERE, Penningen voor Penninck. Brugs Ommeland 1983,199-202.
|
FD |
Penant |
Pennant: 1. Ofr. penant: boeteling. 1623 Philippes Penan, Chimay (J.G.). – 2. PlN Penant in Anseremme (N).
|
FD |
Penant |
Pennant. 1544 «Johan le penaut [= penant]» DénStavMy2, 1623 «Philippes Penan» DénChimay, 1699 «Jean Penan» BourgNamur; surnom: anc. fr. penant ‘pénitent’ , du v. pener FEW 9, 119b, comp. w. liég. pènance ‘état pénible d’attente, d’inquiétude’ DL 469a. – Secondairement, nom d’origine: Penant, à Anseremme (Nr).
|
JG |
Pénard |
Pena, Peenaert, Peynaerts, Peijnaerts, Peynhaert, Poinart: Afl. van Ofr. pener: pijn doen, doen lijden, verdriet doen, mishandelen; (ook) moeite doen, zich inspannen. 1326 Jehan Pénard, Ip.(BEELE).
|
FD |
Pénard |
-art. 1281 «Jehans Penart» Dettes-Ypres, 1359-60 «Jakemars li Warcoletiers c’on dist li Penaus» PolyptAth, 1544 «Johan le Penaut» DénStavelotMy; surnom: dérivé en -art de anc. fr. pener ‘faire de la peine, faire souffrir, malmener’, cf. notamment moy. fr. penard ‘vieillard usé et grincheux’ FEW 9, 115b ; comp. aussi fr. penaud.
|
JG |
Penas |
Penasse, w. nam. Pènasse. s.d. «Henrici Penach» ObitHuy, 1580 «Colla Penasse & Gérard Pennasse» Haybes, 1589 «Hubert Penasse» Walcourt, 1667 «Gille Penasse», 1673 «Anne Penas» BourgNamur; surnom: probabl. anc. fr. penaç ‘touffe de plumes, panache’ mais aussi ‘chiffons, haillons’ FEW 8, 527a. -Distinct de : 1275-76 « Dame Anniès As penas », 1279-80 « Jakemes As penas» RegTournai, où il doit s’agir aussi de w., wallo-pic. pèna ‘aile d’oiseau’ ibid.
|
JG |
Penas(se) |
Ofr. penace: lor, vod. BN. 1589 Hubert Penasse, Walcourt (HERB.).
|
FD |
Penay |
zie Pagn(i)eau.
|
FD |
Penay |
1658 «Thomas le Penay» Verviers; surnom: w. liég. pêne ‘fil de penne’. – Bibliogr. : P. Hanquet, Généalogie de la famille Penay, BAVn° 89, 1968.
|
JG |
Pence |
-ce, Pensez: Wellicht Fr. BN Penché: gebogen.
|
FD |
Penchenat |
Occ. gekamd, gekaard; fig. fat, dandy (DNF).
|
FD |
Pend(e)ville |
Proven. Dép. Waterloo.
|
EV |
Pendaries |
PlN Pendariès (Tarn).
|
FD |
Pendavingh |
zie Paindavoine.
|
FD |
Pender |
au génitif: Penders. Nom de profession: limb. pender ‘brasseur’.
|
JG |
Pender(s) |
Pander, Penners, Pendris, Penri(s): BerN Mnl. penre, paenre, paender: brouwer. Naar de brouwpan. Vgl. Impanis. 1354 Jan Pender, Lv. (ICKX); 1374 Jan de Pender, Gb. (SCHR.); 1557 int panhuys…Jan Smits penre te Leut; 1561 Willem Penris, Sittard; 1664 Macs Penderis, Mechelen-Maas; 1721 Clément Pendris, Elslo (Limburgi946, 58-60,86-89). Pend(e)ville, Pon(t)deville, Paind(e)ville, Penteville, Pont(e)ville, Ponville, Pin(de)ville, Pittevil(s), -vels, Puttevi(l)s, Buttevils: PlN Pendeville (Meuse) en in Waterloo (WB) of Penteville in Grand-Manil (N): 1136 Pictam villam (TW): geverfde, gekleurde hoeve. 1515 Katherine de Pend ville, Namen (J.G.); 1653 Joannes Penteville, Monasteriensis (MUL VI); 1696 Rijnier Pittevils, Assent (F.C.).
|
FD |
Penders |
V. BAD (Band).
|
EV |
Pendeville |
Pendville, Pindeville, Paindville, -dvile, -dville, sans doute aussi Prendeville (avec r euphonique). 1515 « Katherine de Pend-ville», 1561 «Martin de Penteville» BourgNamur, 1780 «Pendeville» Charleroi; nom d’origine: Pendeville (= lat. pincta villa) à Waterloo (BrW) ou à Grand-Manil (Nr).
|
JG |
Pendris |
zie Penders.
|
FD |
Pêne |
Pène, zie Penet.
|
FD |
Pêne |
zie van (de) Peene, Penet, Pijnen.
|
FD |
Pêne |
cf. Penet.
|
JG |
Pene(n) |
zie Pijnen.
|
FD |
Peneau |
-el, zie Pagnieau.
|
FD |
Penein |
zie Penninck.
|
FD |
Penelle |
Metr. W. vorm van VN Pétronille, Petronella (HERB.).
|
FD |
Penelle |
Prénom: w. Pènèle, Pétronille DL, sainte romaine du 1er s., présentée par la légende comme la servante de saint Pierre.
|
JG |
Pénen |
Var. de Penant ou de Penin.
|
JG |
Penet |
-ez, -ey, -é, Pêne, Penné, Peynet, Panet(h), Panne: Ofr. panet, penet: broodje. BerBN of BN. 1440 Jan Peneet, Ktr. (BAELDE).
|
FD |
Penet |
Penez, Pêne, Penné. Surnom: moy. fr.pen-net ‘bâton d’une flèche empennée’ FEW 8,527a.
|
JG |
Penguet |
zie Pinguet.
|
FD |
Peniaux |
zie Pagn(i)eau.
|
FD |
Peniaux |
13e s. «Jakemes Peniaus» ImpôtArtois, 1279-81 «Jehans Peniaus», 1297-1305 «le feme Penial» ComptesMons; surnom: anc. fr. panel, penel ‘morceau d’étoffe’, rouchi pé-niaux ‘vieilles bardes’ ; cf. aussi Penion.
|
JG |
Penin |
1265 «li courtius Dame Penain» Cens-Namur; surnom: w. pènin ‘liard’ DL ou bien w. pènin ‘situation pénible’ FEW 9, 117b.
|
JG |
Penin(g) |
-inck(e), -inque, zie Penninck.
|
FD |
Pening |
cf. Penninck, -ing.
|
JG |
Penion |
Surnom: moy. fr. penillons ‘haillons’ FEW 8, 53 Ib; comp. Peniaux.
|
JG |
Pénis |
Misschien var. van Fr. FN Panis < Lat. panicium: gierst.
|
FD |
Pénis |
Surnom : si le -s final n’est pas prononcé, p.-ê. de w. pèni ‘dent de bois d’une roue d’engrenage’ DL, cf. Peny, plutôt que fr. pénis ‘membre viril’ (mot récent, depuis 1618), surnom grivois FEW 8, 189a.
|
JG |
Penjanin |
zie Benjamins.
|
FD |
Penn- |
-inckx, -ing. 1. Profess. Pen-ningmeester. ,,Trésorier ». •— 2. Proven. N. de terre. Xe, XXe Pen-ninck, ,,Le 10e, le 20e denier ». (Montant de la redevance).
|
EV |
Pennaert |
-aerts, -artz, Penneartz. Pourrait être un synon. de Penneman (= greffier) [FD].
|
JG |
Pennaerts |
-art(z), -a, -eartz: 1. Zie Pannaert. – 2. Evtl. var. van Pénard.
|
FD |
Pennant |
zie Penant.
|
FD |
Pennant |
cf. Penant.
|
JG |
Penne |
zie Pen.
|
FD |
Penne |
Surnom: anc. fr., moy. néerl. penne ‘plume’.
|
JG |
Penné |
zie Penet.
|
FD |
Penné |
cf. Pêne.
|
JG |
Penneartz |
zie Pannaert.
|
FD |
Penneartz |
cf. Pennaerts.
|
JG |
Pennel |
zie Pagnieau.
|
FD |
Penneman |
1. Profess. ,,L’H. à la plume, le secrétaire ». N° 131. — 2. V. BAD (Ban).
|
EV |
Penneman |
au génitif: Pennemans. Nom de profession: néerl. penneman ‘greffier’ (Car-noy 179).
|
JG |
Penneman(s) |
1. Zie Penningman. – 2. Zie Panne-man(s). – 3. BerBN naar de pen of schrijfveer. Vgl. D. Federmann. 1405 Pieteren Penneman; 1415 tusschen Daneele Pennemanne, Dend. (CED); 1419 Gielen Penneman, Lier (FRANS).
|
FD |
Pennequin |
V. BAD (Ban),
|
EV |
Pennequin |
zie Pannequin.
|
FD |
Pennequin |
Surnom ironique: rouchi pénequin ‘mauvais pain fait avec du blé médiocre’, d’où ‘chose de peu de valeur, marchandise de mauvaise qualité’ (Hécart 344) [MH],
|
JG |
Penners |
zie Penders.
|
FD |
Pennetier |
zie Pannetier.
|
FD |
Pennetier |
-etreau, cf. Pannetier.
|
JG |
Pennetreau |
Dim. van Pennetier.
|
FD |
Pennewaerde |
-aert. 1578 «Olivier Penen-waert» Wervicq [FD]; surnom dépréciatif de marchand: moy. néerl. pennincwert, penne-w(a)ert ‘qui vaut un penning (liard)’ c.-à-d. peu de chose.
|
JG |
Pennewaert, (de) |
(de) Pinnewaert, Pennewaerde, Punnewaert: Mnl. pennincwert, pennewert: de waarde van een penning, een kleinigheid; winkelwaar, koopwaar. BN of BerBN van een winkelier. Vgl. 1622 Jan van Steenhuse… pinnewarier, Ktr. (RAK, Proc. Camere). 1378 Gielise Pinnewaert, Bs. (HB 247); 1544 Jan Penninckweerts, Lv.-Aw. (AP); 1578 Olivier Pennewaert, Wervik (VS1970,595).
|
FD |
Pennie |
V. Pannier, Panny. — 2. V. BAD (Ban).
|
EV |
Pennie(z) |
zie Panier.
|
FD |
Penniez |
18e s. «Peniet» Verviers; p.-è. dérivé en -ier de fr. penne, w. pêne ‘plume’ littér. rpen-nien, var. de Pennetier, comp. w. pènêye ‘ensemble des pennes’ (terme de tisserand) DL. – Peut-être dimin. : 1480 «Jehan Penne-riau» Aublain.
|
JG |
Penninck |
-ing, Pening, au génitif: Penninckx, -ings. 1296 «Guisse Penninc» OnomCalais; surnom: moy. néerl. penninc ‘liard’.
|
JG |
Penninger |
BerN van de penningmeester, inner; vgl. Penningman, D. Pfenninger.
|
FD |
Penningman |
Penneman(s): Afl. van penning. BerN van de penningmeester, inner, ontvanger. Voor de vorm, vgl. Wvl.penneware < penningware. 1227 Willelmus Penningman, Wevelswale (GN); 1281 Egidius Penningman, Krombrugge (HAES.); 1377 Jan Pennincman = 1379 Jan Penneman, St.-Niklaas; 1565 Merten Penninckmans, Edingen; 1581 Jan Penneman, Dend.-Aw. (AP). – Lit.: T. PENNEMAN,… Bijdrage tôt de…genealogie der familiePenneman…, St.-Niklaas, 1969.
|
FD |
Penno |
zie Pino.
|
FD |
Pennock |
zie Spinnock.
|
FD |
Penny |
1. Zie Panier. – 2. E. pendant van Penning.
|
FD |
Pennynck |
zie Penninck.
|
FD |
Penoit |
-o(e)y, Pennoit: Oudluiks penois: werkzaam. BN. 1572 Pirloz le Peneux, Purnode (J.G.).
|
FD |
Penon |
Ofr. penon: pluim, wimpel (aan een lans), Mnl. pennoen (DNF).
|
FD |
Penot |
zie Pinot.
|
FD |
Penoy |
-oit (NF de la région de Libramont-Flo-renville et de la région liégeoise), Pennoit. Mentions lorraines de France: 1707 «François Penoy», «Maurice Penoit» Blamont (Meurthe -et-M.) (FyS); surnom: cf. anc. liég. (Médici- naire) penois(e) ‘laborieux, qui fatigue’ FEW 9, 116a, mais le sens pourrait être aussi ‘triste, contrit, penaud’ comme dans 1572 «Pirlozle Peneux» Purnode, 1578-79 «Jean le Penneux de Fraisneux» Tillesse-Abée.
|
JG |
Penri(s) |
zie Penders.
|
FD |
Pens |
Mnl. pense: pens, buik, ingewand. BN voor iemand met dikke buik, een dikkerd. Of BerBN voor de pensman: slagersknecht. 1281 Egidius Pentse, Cent (HAES.).
|
FD |
Pens |
Surnom: moy. néerl. pens(e) ‘tripes; bedaine’.
|
JG |
Pensaert |
-art, Peyns(h)aert, Peijnsaert, Pansaert(s), -ar(d), -aers, Ponsaert{s), -art(s), -ar(d), -aers: 1. Afl. van Ofr. pance, Mnl. pense: pens. BerN van de penser, pensenverkoper, slagersknecht die orgaanvlees bewerkt, trijpverkoper. Vgl. in Brugge: Pentsenziedere, Pentseredere (Bk. 1967, 317; 1965,287). 1276 Waltero Penchere; 1398 Piere le Pensere, Ip. (BEELE); 1272 feme Panchart; 1222 Jehans Pançars, Atrecht (NCJ); 1346 Ottone Pensart; 1387 Henric Ponsaert = Henricus Pensart = 1389 van Heynricke Peynsarde, Tn. (C.BAERT); 1394 Pansart = Ponsart, Heers (LAES); 1477 Goyvaert Pansaerts, St.-Tr. (LENGLEZ). – 2. Zie ook Pinchart, Pinsard.
|
FD |
Penseleer |
BerN voor de maker van penselen of voor de schilder (met het penseel). Vgl. D. Pinsel (BRECH.), Penseler (DN).
|
FD |
Penseleer |
Surnom: var. de penseneer, -aer ‘pensionnaire’ [FD].
|
JG |
Pensez |
zie Pence.
|
FD |
Pensez |
Surnom: anc. fr.pensé ‘opinion’FEW8, 195 a.
|
JG |
Pensis |
BN Ofr. pensis: droevig, triest, bezorgd.
|
FD |
Pensis |
prononcé Pèn sis ‘ en Brabant wallon. On songe naturellement à un surnom tiré d’anc. fr. pensis, fr. pensif, w. pinsif ‘triste, soucieux’ FEW 8, 196a, mais cette explication ne cadre guère avec la forme orale du nom, avec -s final prononcé, qui devrait postuler un dimin. en -iciu. – À rapprocher plutôt de NF comme Pensez, Penson (la prononciation est-elle nasalisée ou non ?), et des NF italiens Pennesi, Penso, Pensi; Vincent 80 isole un radical Penn, pour lui d’origine obscure, auquel il rattache des noms comme 1292 «Pennoche Aubert, lombart», à Paris; de même Penant, Pénelle, etc. [JMP].
|
JG |
Penson |
zie Ponction, Pinson.
|
FD |
Pentecôte |
N. de circonstance. ,,En-fant né à la fête de Pentecôte ». Synon. flam. : Pinxt(e)ren, Van Sinxen. N° 301.
|
EV |
Pentecôte |
-cote: Fr. Pentecôte: Pinksteren. Vgl. Pinxten. Ook VN: 146 e. Pentecoste le Veilhet de Rouveroit; Pentecoste de Fletenges, Luik (BODY).
|
FD |
Pentenrieder |
PlN Pentenried (BEI).
|
FD |
Penters |
zie Pinter.
|
FD |
Penters |
cf. Pinter(s).
|
JG |
Penteville |
zie Pend(e)ville.
|
FD |
Penxten |
zie Pinxten.
|
FD |
Penxten |
cf. Pinxt(en).
|
JG |
Peny |
V. Pany.
|
EV |
Peny |
Surnom: w. pèni ‘dent de bois d’une roue d’engrenage’ DL, cf. aussi Pénis.
|
JG |
Péon |
Peon, zie Pion.
|
FD |
Pep(p)e |
Patr. Bakervorm van Germ. VN. Peppo (SOCIN, MORLETI). Vgl. Pépin.
|
FD |
Pepe |
zie Peppe.
|
FD |
Pepegnies |
zie Papignies.
|
FD |
Pepels |
Pijpels: Mnl. pepel: vlinder, kapel. Vgl. Fr. Papillon. BN voor iemand die over allés heenvlindert? 1342 Margareta Pipels, Walshoutem; 1370 ex parte Pepels, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Pepeng |
Indonesische EN (PDB).
|
FD |
Pepeng |
Néerlandisation de fr. pépin ou de l’anthrop. Pépin.
|
JG |
Peper, (de) |
Pepers: BerBN van de peperhandelaar. Vgl. Fr. Poivre, Lepoivre, D. Pfeffer. 1278 Lamber-to Piper, Kales (GYSS. 1963); 1300 Katerine Peper, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Willem Peper, Ip. (BEELE); 1338 Jhan Pepers huus, Hulst (DEBR. 1999).
|
FD |
Pepercoren |
Pepercoren: peperkorrel. BerBN van de peperhandelaar. 1340 Jan Pepercoren, Lv. (KCG 1943.39); 1341 Jan Peperkoeren, Cent (RSGII); 1449 Margrete Pepercoren, Diest (VdP).
|
FD |
Peperkamp |
PlN in het Land van Maas en Waal (MVN1964,195).
|
FD |
Peperman(s) |
Profess. ,,Marchand de poivre ». Nos 131, 154.
|
EV |
Peperman(s) |
Peepermans: BerN van de peperhandelaar. Vgl. Peper. 1384 Félix Peperman, Schaarbeek (OSTYN); 1579 Jan Papermans, Es. (AP).
|
FD |
Pepermans |
Génitif de moy. néerl. « pepermm ‘marchand de poivre’.
|
JG |
Pepersa(c)k |
1. Profess. Peperzak, ,,Sachet de poivre ». N. d’épicier. NOB 131, 154. — 2. Pîeperzak. Car. mor. Pieper, ,,Geignard », avec suffixe péjor. -zak. — 3. N. d’habit. Pieperzak. „Joueur de cornemuse ».
|
EV |
Pepersa(c)k |
-zak, Perpersack: BerBN van de peperhandelaar. D. Pfeffersack. 1356 Heinric Pepersac, Itterbeek (PEENE1949); 1379 Aert Peepersax, Diest (HB 368); 1480 Hertwyn Peperzac, Duisburg-Bg. (PARM.).
|
FD |
Peperstraete |
Proven. Dép. Watteren et Scheldewindeke.
|
EV |
Peperstraete, (van) |
van Peperstraten: Peperstraat was een verspreide straatnaam (ESBr. 1957,196-7). 1568 Jan van Peperstrate, Herzele FV (DGW); 1616 Jan inde Peperstrate, Schelle (MAR.).
|
FD |
Pépin |
V. BAD(u) (Ba).
|
EV |
Pépin |
Pépin, Pep(p)ing, -inck, Pipyn, Pipijn, Pipien, Pip(p)ing: Pair. Vleivorm van oude Germ. bakernaam. Pipinus, Pepinus (MORLETI). ± 1300 Jakemes Pépins, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Pépin |
Pépin. 1286 «Colars Pépins» CartMons, 1289 «Colins Pepeins» CensNamur, 1365 «Jehan Pépin des cousturiers» TailleMons, 1472 «Le Roy Pépin [surnom ironique?]» DénLaroche, 16e s. «Johan Pépin» Châtelet; ancien nom propre, issu de l’anthrop. gérai. Pippin, cf. Pépin le Bref. – Cf. aussi 1286 « Piérone li Pepine » CartMons.
|
JG |
Pepinster |
PlN (LU). 1673 Egidius Pepinster (MUL VI).
|
FD |
Pepinster |
Pé-. Nom d’origine: Pepinster (Lg).
|
JG |
Peppel, van de |
PlN Peppel, var. van pappel: populier.
|
FD |
Peppen, van |
PlN Beppen (NS)?
|
FD |
Peppinck |
Pep(p)ing: 1. Afl. van Peppe; zie Pépin.- 2. Var. van Papinc. 1408 Jehan Papinc=Jan Peepinc, Ninove (VANGASSEN).
|
FD |
Peppinghaus |
PlN Peppinghausen (NRW).
|
FD |
Peppinghaus |
Nom all. d’origine (= maison de Pepping).
|
JG |
Pequet |
V. Pecquet.
|
EV |
Pequet |
zie Péchet, Becquet.
|
FD |
Pequet |
cf. Pecquet.
|
JG |
Pequeur |
Péqueux, zie Pecqueur.
|
FD |
Péqueur |
N. d’habitude. ,,Pêcheur ». (Forme picarde). N° 200.
|
EV |
Pequignot |
NF non indigène en Wallonie, sans doute importé de Franche-Comté ou de Suisse romande, dérivé de l’adj. petit, cf. DicPalRom 1997, 188-9.
|
JG |
Per |
zie Pierre.
|
FD |
Per- |
-at, -au(x), -bal, -cy, -daens. V. BER.
|
EV |
Per- |
-es, -es, -etz. V. BAR.
|
EV |
Per- |
-ier, -igné, -in. 1. V. BER. — 2. V. pierre II. Perill(i)eux. Proven. Perry (Dép. Oisquercq), avec suff. région, -eux d’orig.
|
EV |
Per- |
-sonne, -soons, -sy. V. BAR.
|
EV |
Per- |
cf. Perr-, Pierre.
|
JG |
Per(r)ache |
Parache, Parage: PlN Afl. van pierre: steen, kei (DNF).
|
FD |
Per(r)ière |
Perière, Périère, Periere, Pireyre, Piederrière: PlN Perrière: steengroeve. 1276 Hermanus délie Periere, Sclessin (AVB); 1308 N. de Perieres, Luik (SLL III); 1382 Jacob van der Pederiere, Kachtem (DEBR. 1970).
|
FD |
Per(r)y |
Zie Perier. Maar ook E. FN, met zelfde herkomst en bet. 1176 Henri de Péri, Stafford (REANEY); 1565 Renold Perry, Londen-Aw. (AP).
|
FD |
Per, van de(r) |
zie van der Perre.
|
FD |
Pera |
Pé-, Perard, Pé-, Perat, Perau, -aux, Perraux. 1265 «Perart le Feme» CensNamur, 1284 «Perart maïeur d’Avioth» CartOrval, 1289 «Reniers Perars» CensNamur, 1472 «Géra Perart» DénLaroche; dérivé en -ard de Père, Pierre.
|
JG |
Pera(t) |
1. Fr. FN Pérat: straatweg, dijk, plaats met stenen (DNF). 1568 Jehan Perat, Lyon-Aw. (AP). – 2. Zie Pierrat.
|
FD |
Peraet, van |
zie van Praet.
|
FD |
Perain |
zie Perin.
|
FD |
Peral |
zie Perel.
|
FD |
Pérard |
zie Pierrard.
|
FD |
Perau(x) |
-aut, zie Perel.
|
FD |
Perbal |
De familie stamt van Fidel Barball, die in de 176 e. van Vorarlberg (Oostenrijk) naar Luxemburg kwam. – Lit.: C. PERBAL, La famille Perbal originaire du Vorarlberg, Brussel, 1988.
|
FD |
Perbal |
NF lorrain importé de Meurthe-et-Moselle, où il est attesté dès 1580 (GeneaNet), et qui alterne, dans quelques mentions du 17e s., avec le NF Barball qui lui semble originaire d’Autriche; NF d’origine inconnue. Cf. aussi Barbal(le).
|
JG |
Perbome |
-boom, cf. Peer(e)boom.
|
JG |
Perboom |
-borne, zie van den Peereboom.
|
FD |
Percenaire |
Persenaire. Nom de charge: moy. néerl. perchenaer ‘membre de la perche ou collège chargé de la surveillance de la fabrication et du commerce des draps’.
|
JG |
Percenaire, (de) |
(de) Persenaire: BerN Mnl. persenaer, perc(h)enaer, -are: lakenkeurder, keurmeester die het laken aan de perse keurt. ise e. zeghelaers, zy ooc alzowel vanden pertsenaers als vanden recke, Wervik; 1545 meters vander rauwerelle…persenaers, Menen (DEBR. 1977). Toch is het vreemd dat we van dit Mwvl. woord geen attestaties hebben in TN of oude FN. Daarom vermoed ik dat het om een reïnterpretatie gaat van Mnl. persenier = persemier, -aert, -are; zie Pessemier(e). Vgl. ook (de) Pelseneer.
|
FD |
Percenel |
zie Persennel.
|
FD |
Perceval |
Percevau(t), -vaux, Persevaux, Piessevaux, Pers(s)egael, Peersegaele, Peirsegael(e), Peirtsegaele: Patr. Perceval, Parsifal, naam van de held uit de Brits-Keltische roman (DEBR. 1969′). 1398 Wauter Perchevael, Lendelede (DEBR. 1970); 1425 met Janne den Huudevettere dit Percheval, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Perceval |
1280-81 «Maroie de Tourges et Perchevaus ses amis» RegTournai, 1308 «Jehan Percheval d’Arras» NécrArras, 1317 «Perceval de Viez Verton» CartOrval, 1331 «Bietris Pierceval» Tournai, 1338 «Marie filhe Percheval» CartValBenoît, 1597-98 «Paul Perceval» = 1608-9 «Paul Percheval» ComptesNivelles (autres mentions anciennes, dont 1364 « Fourche vaul», «Parcevaul» et «Piercheval» dans BTD 30, 290); prénom épique, emprunté aux romans de chevalerie: Perceval, héros des romans bretons.
|
JG |
Perchard |
1. Zie Périchard. – 2. Uit Berchard = Burchard, sinds i6e e. op de Kanaaleilanden (PDB).
|
FD |
Perche |
Peerts, Pe{e)rs: 1. Patr. Korte vorm van Perceval. 1418 Pertsen van Yseghem = 1423 Percheval van Yseghem = 1423 te Perchen van Yseghem, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Mnl. perche, pertse < Ofr. perche: staak, stang, roede, paal. Of BerBN voor depersenaer: lakenkeurder. 1162 Gozuinus Pertse (GN); 1245 Eustachio Perche (SMTI); 1418 Woutren vanden Leene pachter vander cleener perchen ende vander keurgherechten, Ktr. (SR f°4).
|
FD |
Perchet |
-é, -ey: Dim. van Perche.
|
FD |
Perchet |
1575 «Hingo le Perchet» FrancsLux; dérivé de Perche, cf. 1295-1302 «Clai Perche» ImpôtArtois, surnom de sens multiples: individu grand et maigre; arpenteur; qui se sert de perches, etc.
|
JG |
Perck |
Percque. 1. Proven. Perça (Loc.). — 2. V. BARD (Bark).
|
EV |
Perck |
Per(c)que, Perc(ke): 1. Mnl. parc, perc(k), Ofr. parc, Lat. parricum: omheining, jachtterrein, perk. Vgl. Van (de) Perck. – 2. Norm.-Pic. perque, Fr. perche (DNF). Zie Perche 2.
|
FD |
Perck, van (de) |
Verspreide PlN Perk: perk, afsluiting, afgesloten ruimte. PlN Park in Heverlee (VB), Perk (VB). 1356 Aert van Perke, Vorst (PEENE1949); 1364 Jan van Perke, Cent (GSB); 1418 Roel van Perken, Ktr. (SR f° 17 passim).
|
FD |
Perckmans |
Afl. van Van (de) Perck. 1450 Gielken Perkmans, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Percque |
Surnom: ouest-w. pèrque, pic. pièrke ‘perche’ (poisson) FEW 8, 216a.
|
JG |
Percy |
E. FN die teruggaat op PlN Percy (Calvados, Manche). 1086 William de Perci, York (REANEY). Zie ook Persi.
|
FD |
Percyn |
cf. Persyn.
|
JG |
Perdaems |
Perdaen(s), zie Paridaen(s).
|
FD |
Perdaen |
-aens, cf. Paridaens.
|
JG |
Perdick |
Surnom: moy. néerl. pardike, nom de diverses plantes médicinales.
|
JG |
Perdiens |
Leesfout voor Perdieus.
|
FD |
Perdieu |
Perdieus. 1567 «W. Perdeus» Louvain [FD]; sans doute surnom délocutif, d’après le mot familier: «par Dieu!», comp. Pardieu, Depardieu.
|
JG |
Perdieu(s) |
zie Pardieu.
|
FD |
Perdieus |
Proven. Terre d’abbaye ou d’Eglise appelée Parae Dei, ,,De la mère de Dieu » (Virgo Deipara). N° 227.
|
EV |
Perdon |
V. BARD.
|
EV |
Perdon |
zie Pardon(s).
|
FD |
Perdreau |
BN Fr. Perdreau: jonge patrijs.
|
FD |
Perdreau |
Surnom: moy. fr. perdreau ‘jeune perdrix’ FEW 8, 227b; cf. Pertry.
|
JG |
Perdrix |
Peredery, Petry, Pétrix, Petryx, Petris(se), Pétris(se), Petery, Pétry, Petry, Pétri, Petrisot, -zot: Ofr. perdriz, Fr. perdrix < Lat. perdix: patrijs, veldhoen. BerBN van de gevogeltehandelaar of de jager. De var. Perdrix / Petry / Petry / Pétrix zijn volkomen parallel met de Mnl. perdrise/pertrise/ partrise/patrise. Petrisot is dim., zoals FN Perdrizet, -zot (DNF). 1281 Gherardus Petrise, 1326 Jacob Petrise, Ip. (BEELE); 1379 Jaquemaert Pertrijs, Ktr. (DEBR. 2002).
|
FD |
Perdt |
Surnom: moy. néerl. perd, pert ‘cheval’.
|
JG |
Perdu |
1. Wsch. reïnterpretatie van Perdieu = Pardieu; Ofr. deu: dieu. 1567 W. Perdeus, Lv. (HENNO). – 2. Evtl. Fr. perdu: verloren. Vondelingnaam. Vgl. D. Verloren. 1631 Guilliamus Perdu, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Perdu |
Soit var. de Perdieu, soit surnom d’enfant trouvé: fr.perdu, cf. 1631 «Guilliamus Perdu» Bergues [FD].
|
JG |
Père |
1. N. de relat. famil. ,,(Chez le) père ». N° 128. L’exploitation du père opposée à celle du fils. -— 2. V. BER.
|
EV |
Père |
Père, Peer(e), Peire, Peyr(e): 1. BN naar de vrucht, de peer. Vgl. 1375 Jehan le Snouc dit Pereheitere, Ip. 392 Pool Peere, Ip. (BEELE); 1406 Victor Père, Bg. (SIOEN); 1686 Petrus Peiren, Lo (CRAEYE).-2. Zie Pierre.
|
FD |
Père |
zie Perck.
|
FD |
Père |
zie Pierret.
|
FD |
Père |
Nom de parenté: fr. père, cf. Lepère; ou bien forme simple du prénom Père, Pierre, cf. Perr-.
|
JG |
Père, van der |
zie van der Perre.
|
FD |
Pereau |
-eaux, cf. Perr-.
|
JG |
Pereau(x) |
Perea, zie Perel.
|
FD |
Pereboom(s) |
zie van den Peereboom.
|
FD |
Peredery |
zie Perdrix.
|
FD |
Perée |
Pérée, w. liég. Pèrêye, Perée de la Rosette. Nom d’origine: ft.pierres ‘construction en pierre, chaussée’ FEW 8, 319a, cf. aussi Delpérée.
|
JG |
Pérée |
zie Delperée, Pierret.
|
FD |
Pereira |
-ro, Perera: Sp. FN: perenboom (DS).
|
FD |
Perel |
Perl, Perel- -mans. Profess. Marchand de perles. N° 131.
|
EV |
Perel |
Perau(x), Perrau(l)t, Pairault, Peral, Perraud(in), Perraux, Perreau(l)t, Per(r)eau(x), Peyraud, Perea, Periaux, Perria(ux), Pirau(lt), Piraux, Pireau(x), Pirreault, Paraut, Praud: Patr. Dim. van VN Pierre. 1281 domum Willelmi Perael, Desselgem (HAES.); 1348 Pierars fils de Piereal; 1348 Gerars Pireas, Luik(BODY).
|
FD |
Perel(s) |
Peirels: Mnl. peerle, perel: parel. BerBN van de parelhandelaar of BN. Vgl. Peerlinck, D. Perl. 1766 J. L. Peirels, Temse (VAN G. 1974).
|
FD |
Perelaer |
Naar de vorm reïnterpretatie (Zndl. perelaar: perenboom) van PlN Perlaar = Berlaar (A); zie Van Berlaer. 1298 in locis…Perlaer (= Berlaar, OATII). 1340 Joh. de Perlaer, Tnh. (VERS.); 1384 Wouter Perlaers, Ravels (VERB. II).
|
FD |
Perelcwajg |
Joodse FN Perlzweig: pareltak.
|
FD |
Pereleux |
zie Périll(i)eux.
|
FD |
Perelgut |
D.-joodse FN.
|
FD |
Perelle |
1. PlN N Vf.pérèle, diss. vnnpérire, perrière: steengroeve. 1294 Symonnes del Perele, Namen (HERB.). – 2. Metr. Fem. bij Perel.
|
FD |
Perelle |
1294 «Symonnes de Perele» CensNamur, 1474 «Hermanus del Perelle» Princip-Liège; nom d’origine: w. nam. alpérèle (dis-similation de pérîre ‘carrière de pierre’), e.a. Pairelle, à Wépion (Nr).
|
JG |
Perelman |
Perl(e)man, Perlmann: BerN van de parelhandelaar of parelrijger. Vgl. D. Perelmutter, -miter, zie Perlmutter.
|
FD |
Perelsztein |
-tejn, zie Perlstein.
|
FD |
Peremans |
zie Peereman(s).
|
FD |
Peremans |
cf. Peeremans.
|
JG |
Peren |
Péren, cf. Peeren.
|
JG |
Peren(e) |
Perens, zie Perin.
|
FD |
Perenboom |
zie van den Peereboom.
|
FD |
Pérénia |
cf. Perr-.
|
JG |
Pérênia |
zie Perneel.
|
FD |
Perera |
zie Pereira.
|
FD |
Peres(s)on |
zie Pierson.
|
FD |
Peret |
-ey, -ez, Perette, Periau, cf. Perr-.
|
JG |
Peret(h) |
-ets, -etz, -ez, zie Pierret.
|
FD |
Peret(t)i |
-etto: Patr. It. dim. van VN Pietro. Vgl. P(i)erret.
|
FD |
Perexempel |
Par exemple: bijvoorbeeld? BN naar een zegswijze?
|
FD |
Perey |
zie Pierret, Delperée.
|
FD |
Perez |
Pérès: 1. Patr. Sp. afl. van VN Pedro: Petrus. – 2. Var. van Péret. Pergens, zie Pirkin.
|
FD |
Perger |
Pergher: Beierse var. van D. Berger: die aan of op de berg woont.
|
FD |
Pergoot |
zie Parigot.
|
FD |
Péri |
zie Perier.
|
FD |
Periaux |
ziePerel.
|
FD |
Péric(h)ard |
Perchard: Patr. Afl. van een k-dim. van VN Pierre. Ook Perricard. 1312 Heynkin Paerkaer van Mouden, Oud. (CG); 1323 Sebille Pierrecarde, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Peric(h)on |
zie Pierson.
|
FD |
Peric(k) |
-ich: Patr. Perrique, dim. van VN Pierre. Vgl. Periquet.
|
FD |
Perichon |
V. Perrichon.
|
EV |
Perick |
-ich, cf. Perr-.
|
JG |
Peridaens |
zie Paridaen(s). Perier, -iez, Perier, Peri(e), Perri(er), -iez, Per(r)y: PlN Ofr. perier: perenboom. Vgl. van de Peereboom. 1275 Stevenon dou Perier, Melden (VR 35v°); ± 1300 Mikiel dou Perier, Artesië (BOUGARD); 1425 Jehan du Perier, H (CCHt).
|
FD |
Peridaens |
Pé-, cf. Paridaens.
|
JG |
Perier |
Pé-, Periez, Perrier. 1324 «Alexandre le Perier» CartOrval; nom de métier: moy. fr. perrier ‘carrier’ FEW 8, 318a, ou bien fr. perier ‘poirier’, cf. 1295-1302 «Mikiel dou Perier» ImpôtArtois. – Également dérivé de Père, Pierre, cf. 1362 «Perier Lamboqueit» CartOrval?
|
JG |
Periere |
Perière, Périère, Perrière. 1272 «Radulphus de Périr de Meleiriu» Polypt-Villers, 1383 «Pirelos del Perire» = 1401 «Pir-lot délie Perier» CartValBenoît, 1417 «Lam-bechon Peyrire le cheron» = 1418 «Lam-bechon Peyriere le cheron» GuillLiège, 1437 «Wilheame de Périr» CartCiney; nom d’origine: fr. perrière ‘carrière de pierres’ FEW 8, 323a.
|
JG |
Périère |
zie Perrière.
|
FD |
Periez |
cf. Perier.
|
JG |
Perignon |
Pé-, cf. Perr-.
|
JG |
Pérignon |
Parion: Patr. Dim. van VN Père = Pierre. 1414 Pierre Perrignon, Comp. (MORLET).
|
FD |
Périgny |
PlN (Allier, Calvados enz.).
|
FD |
Perijns |
zie Pierin(s).
|
FD |
Perikel |
Perukels: Mnl. perikel: gevaar. BN. Vgl. Péril. Péril: BN Fr. péril: gevaar. Vgl. Périll(i)eux.
|
FD |
Périll(i)eux |
Parilleux, Pereleux, Perlau(x), Perleau: BN Ofr. perillos: gevaarlijk, gevreesd. Perlau < Périllaud (DNF). 1275 à la Périlleuse, Lanquesaint (VR i63v°); 1653 Gerardus Perilieu, Amiens; 1677 Remigius Perilieu, Temploux N (MUL VI).
|
FD |
Périlleux |
Pé-, Périllieux. 14e s. «Jehans li Perilleus» DocLens, 1616 «Jean Périlleux» BourgNamur; surnom: anc. fr.perillos ‘qui se fait craindre, qui répand la peur’ FEW 8,242b. Comp., sans doute avec mo, moult, 1273-80 «Jehans Mos-perelleus» FriedenTournai.
|
JG |
Perin |
Périn, Per(r)ain, Per(r)in(i), Perrins, Perijns, Perings, Peeren(s), Peren(s), Perene, Peiren(s): Patr. Vleivorm van Pierre: Petrus. Perene is de romanisering van Peren; vgl. Pirenne. Zie ook Pierin(s). 1265 Périn le Jureit de Lonwit (J.G.); 1379 Michiel Peerin; 1394 Peirine Hellackers; 1367 Thumas Berttolf et Perine se feme, Ip. (BEELE); 1382 Jan Perin, Menen; 1398 Jan Perrin, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Perin |
Périn, Perrin. 1265 «Périn le jureit de Lonwit» CartOrval, 1275-76 «Perrins li Borgnes de Cambron» RegTournai, 1291 «Thumas Perin» DettesYpres, 1328 «Henro-tes le fis Perins» RegLaroche, 1365 «Perrin le coutelier» TailleMons, 1449 «Perin le bos-quillon de l’abbie», «Margritte Perin vefve» AidesNamur, 1736 «Marie Perin dite Belle d’un côté» Mons (BTD 16, 250); dérivé en -in. – Forme fém. : Périne. Perron. Dérivé en -on, cf. aussi Peronet. – Le prénom fém. Peronne est attesté également, cf. 1381 «dame Peronne épouse de Rollan le retondeur de draps» GuîllLiège, 1444 «Hen-rion Peronne pennetier» AidesNamur. Perot, w. nam. Perot, Perrot, Péro, Peroo (var.). 1258 «Perros de Saalhi» CartOrval, 1294 «Peros du Masich» CensNamur, 1302 «Perros li apotecares» LoiTournai, 1365 «Adam Perot des peskeurs» TailleMons, 1529 «Pero Maitre Jehan», 1612 «Pirson Perro» TerriersNamur; dimin. en -ot. – Forme fém.: Perotte. 1365 «Maroie Perote des peskeurs» TailleMons. • Dérivé en -eç-on: Person. 1292 «Perres-son jadit maior de Noweirs» CartOrval, 1472 «Peresson le Parmentier» DénLatour, «Person Corvisier» DénVirton, 1564 «Johan Person» CartCouvin. Comp. Pierson, Pirson. « Autres dérivés non assurés: Perick, Pc-, Perich. 1685 «Pierrys Perick» Hamoir; dérivé liég. en -ick < lat. -iccu [PHB], p.-ê, d’influence limbourgcoise [ou bien w. liég. pèrike ‘perruque’ DL]. – Perikel. [plutôt que moy. néerl. perikel ‘péril, danger’]. -Périquet. Autre diminutif du même [PHB]. Perruche. 1320 «Jehan Perruce» Chauny, 1342-43 « Alart Peruche » ComptesMons ; sans doute dérivé en -uche, comp. Clotuche [ou bien nom d’origine, cf. 1272 «Perruches», dérivé topon. de fr. pierre, endroit pierreux, e.a. Perrusse (Hte-Marne)]. « Doubles dérivés en -in- ou -en-: Perniaux, w. (Centre) Pèrnia, Pérénia. 1515 «veuve Bauduin Pernea» BourgNamur, 1736 «Fran-cois-Dieudonné Pérignaux» St-Gérard; dérivé en -en-eau ou-in-eau. – Pernel, Perneel (forme néerl.), Permel (var.). 1444 «Gillechonde Pernel» AidesNamur; probabl. contraction de Perenel, Perinel, dérivé en -en-el ou en -in-d. – Forme fém. : Pernelle. Contraction de Perronelle (cf. Peronne, v° Perron) ou de Peri-nelle (cf. Périne).
|
JG |
Perinaud |
zie Perneel. Périnet, Perine(t), Périné, Prinet, Perino(t): Patr. Vleivorm (met dubbel suffix -in-et/-in-ot) van Pierre. Vgl. Perin.
|
FD |
Périot |
zie Pierrot.
|
FD |
Periquet |
Patr. Dim. van VN Père = Pierre. Vgl. Fr. FNPerrichet.
|
FD |
Périsse |
-issi(no), Perissinotto: Patr. Dim. van Pierre, Pietro.
|
FD |
Périsse |
(NF verviétois). En Wallonie, Périsse pourrait être une réfection de w. topon. perisial ‘petit poirier’, dérivé en -ic-ellu.
|
JG |
Perizonius |
Latinisering van Pierson.
|
FD |
Perk |
V. Perck.
|
EV |
Perkain |
zie Pirkin.
|
FD |
Perkins |
zie Parkins(on), Pirkin.
|
FD |
Perl |
V.- Perel.
|
EV |
Perl |
D. Perle: parel. Zie Perels.
|
FD |
Perl(e)man |
zie Perelman.
|
FD |
Perla(rt) |
Afl. van Fr. perle: parel. Vgl. Perels? Of < Perlau? Of < Fr. FN Parlât < parler (DNF)?
|
FD |
Perlade |
Fr. FN Parlade. BN voor een prater.
|
FD |
Perlau(x) |
Perleau, zie Périll(i)eux.
|
FD |
Perlberg(er) |
Perleberg: PlN Perleberg (BB), Perlberg (NS, SH). 1388 Joh. Perleberch, Greifswald (BRECH.).
|
FD |
Perlhefter |
Parler. 1368-75 Godefroit Perleman, At. (CHA 65); 1570 Matthijs Peerlinckman, Dessel (AP).
|
FD |
Perlin |
Patr. Dim. van Père, Pierre.
|
FD |
Perlmutter |
Perelmutter, -miter: D. Perlmutter: parelmoer. Perloff: Patr. Obd. vorm van de Germ. VN Berolf: Berulfus, Perolf (MORLET I). Perlot, Perloo, zie Pierlot.
|
FD |
Perlstein |
Perelsztein, -ejn: D.-joodse FN: parelsteen.
|
FD |
Permain |
W. adaptatie van Perman?
|
FD |
Perman(ne) |
-man(n)s, zie Peereman(s).
|
FD |
Permanne |
cf. Peereman.
|
JG |
Permantier |
zie (de) Parmentier.
|
FD |
Permantier |
-entier, cf. Parmentier.
|
JG |
Permantier(s) |
V. Parmentier.
|
EV |
Permeke |
Ndl. naam van PlN Prémesques (Nord). 1274 Jakemes de Primeke; 1472 Jacop van Prémesques (DF XIII); 1533 David Premekes.Ip. (MUL IV); 176 e. Frans Permesque = 1686 F. Premesque = Permeke, Pop. (V. MILLE 1969).
|
FD |
Permeke |
Nom d’origine: forme flamandisée du NL Prémesques (Nord) [FD].
|
JG |
Permel |
zie Perneel.
|
FD |
Permel |
cf. Pernel.
|
JG |
Permentier, (de)
|
zie (de) Parmentier. |
FD |
Permesaen |
zie Parmesan(i).
|
FD |
Permiganau |
Permiganaux. Peut-être, par métathèse, rpergamineain dimin. de Pergament, forme méridionale de parchemin!
|
JG |
Pern- |
-eel, -iaux, Pernelle. 1. Proven. Dép. Couvin. — 2. V. BER. — 3. V. Pimpernel. •— 4. Car. mor. ,,Belle-mère insupportable et autoritaire » (Personnage de Tartuffe).
|
EV |
Pern- |
-ix, -od, -ot. V. BER (Bern).
|
EV |
Pern- |
cf. Perr-.
|
JG |
Pernechele |
zie Perroncel.
|
FD |
Perneel |
Pernel, Permel, Preneel, Perinaud, Perrenoud, Perniaux, Prenau, Pérênia, Pirnay, Pornel: Patr. Rom. Pernel < Perrinel, dim. van Pierre, Perre (vgl. Perrin) of < Péronel, dim. op -on-el (vgl. Pernelle). Pérênia is de Naamse var., Pirnay de Luikse. 1381 Jacobi Pernels = 1388 Jacobi Perneels, Ktr. (DEBR. 1970); 146 e. Pierre dit Pireneas de Moumelette; 1422 Johan Pirneau de Grivegnée, Luik (BODY).
|
FD |
Pernelle |
Purnelle, Pronelle: Metr. Pernelle < Péronella. Petronella was een Romeinse martelâtes (V.D.SCHAAR). 1263 Peronilla domina de Menin (DEBR. 1980); 1303 van Hannine f. Pernelen, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Pernet |
-ez, Perne, Pernetti: Patr. Dim. van VN Pierre, uit Perrinet of Peronet.
|
FD |
Pernet |
Perinet. Dérivé en -en-et ou -in-et. Pernot. 1619 «Dimenche Pernoz» BourgNamur; dérivé en -en-or ou-in-ot. Perignon, Pé-. 1247 «Perignons», 1265 «Pe-regnon et Jehanet ses dous fis», 1359 «Péri-gnonus», «Perignon Pihoreit» CartOrval; dimin. en -ignon, -Mon, comp. Rossignon, Collignon. Doubles dérivés en -el-\ Perlaux, Perleau, Perlot. ± 1682 «Anne Perleau» Mariembouij (FyS), 1735 «Simon Perlaux» = 1752 «Simon Periau» Couvin, 1748 «Anne Perleau», 1751 «Henri Perlaux» Vance, 1806 «Ladislas Perlaux» Fumay, etc. (FyS); NF que l’on rencontre en Gaume (Vance) et dans le sud de l’Ente Sambre-et-Meuse, et qui est p.-ê. originaire de la Lorraine [w. (Franchimont) pèrlaud ‘enfant difficile’ semble moins probable]. Perlin. Sans doute dérivé en -elin de Père, Pierre [sinon w. nam. pèrlin ‘bâton de vacher’ LN 757].
|
JG |
Perniaux |
zie Perneel.
|
FD |
Pernin |
Patr. < Perronin, vleivorm van Pierre.
|
FD |
Pernis, van |
1. PlN Pernis (ZH). 1377 Clause Permis = 1395 Claus Pernijs, Walem (OARII). – 2. E vtl. PlN Pernes (PdC). 1120 Eustachius de Pernis; 1515 Adriane van Pernes, PdC (DF XII). Zie ook Oeperne.
|
FD |
Pernot |
-od, Purnot, Parnot, Prenot: Patr. Vleivorm Perrinot van Pierre. 1388 Guiot Perrenot, Rouvres (MARCHAI).
|
FD |
Pernstein |
zie Bernstein.
|
FD |
Pernstein |
Nom d’origine: var. de Bernstein (Burgenland, AIL).
|
JG |
Pero(o) |
Perot, zie Pierrot.
|
FD |
Péromet |
Proven. ,,Mez du sieur Béron ».
|
EV |
Péromet |
-ez, zie Péronnet.
|
FD |
Peron |
zie Pierron.
|
FD |
Péron |
1. Proven. Plus L.D. — 2. V. BER.
|
EV |
Peron, de |
zie Deperon.
|
FD |
Peroni |
Peyronie, Peyrouny: Patr. It. afl. van VN Pietro.
|
FD |
Peronnet |
Pé-. Dimin. de Per(r)on. – Var. : Pero-met, Pé-.
|
JG |
Péronnet |
Peronny. 1. Péronne(s) (Deux loc.), avec suff. -et, -y d’orig. N° 211. — 2. V. BER.
|
EV |
Péronnet |
-omet, -ornez: Patr. Dim. van Peron.
|
FD |
Pérot |
V. BAR. Péroux et Piéroux. Proven. Dép. Grâce-Berleur.
|
EV |
Perpersack |
zie Pepersack.
|
FD |
Perpet(te) |
Perpète. N. de bapt. Perpète (Latin. : Perpétuas).
|
EV |
Perpète |
-été, -été. 1580 «Marion Perpète» Hay-bes, 1593 «Jean Perpète, brasseur» Bourg-Dinant, 1624 «Guillaume Parpette, forgeur de son stil» Ethe, 1636 «Yernaux Perpette» Morialmé, 1677 «Jeanne Perpette» Ethe (BTD 61, 59); Perpète, du nom lat. Perpetuus, saint très populaire à Dinant où il est vénéré.
|
JG |
Perpête |
Perpete, Perpet(te), Perpeet, Parpaite: Patr./Metr. Lat. HN Perpetuus, -ua ‘eeuwig’. 1186 Alardo…et eius uxorem Perpetuam, Luik (SLL); 1560 Perpête de Villenfagne, maï’eur de Dinant = 1575 Perpête de Dinant (ASM II); 1635 Theod. Perpetius, Dinant; 1636 Philippus Perpetui, Fleurus; 1645 Joannes Perpete, Laroche (MUL V).
|
FD |
Perpignano |
Perpinien: Uit Perpignan (Pyr.-Or.).
|
FD |
Perpinien |
Nom d’origine ou ethnique : (habitant de) Perpignan.
|
JG |
Perque |
zie Perck.
|
FD |
Perqui |
Perquy: 1. Zie Pirkin. – 2. Uit Porquin, dim. van porc: varken. 1404 Gilles Porquin, Laon (MORLET); 1637 Luquas Porquy, Voormezele (BEELE1986).
|
FD |
Perquin |
zie Pirkin.
|
FD |
Perr- |
-enoud, -ette, -illat, -in, -ot, -y. V. BAR.
|
EV |
Perr- |
Per-. Thème anthroponymique de Pierre, davantage répandu en Wallonie dans le Hai-naut et en Gaume. « Dérivés simples: Pereau, -eaux, Per-reaux, Periau, Perriaux. Dérivé en -eau. -Var. non vocalisée: Perel. Peret, Perey, Perez, Ferrez. 1449 «Jehan Peret» AidesNamur; dérivé en -et. – Forme fém. : Perette. Prénom Pierrette ou forme fém. du précédent.
|
JG |
Perra(d) |
zie Pierrard.
|
FD |
Perrais |
zie Pierret.
|
FD |
Perrard |
zie Pierrard.
|
FD |
Perrau(l)t |
-aud(in), -aux, -eau(x), zie Perel.
|
FD |
Perre, van de(r) |
van Perre, van de Peer(e), van de(r) Per(ren), van den Perre(n), van der Per(e), van der Pert, van (de) Paar, van de Paer, van de Par(re), van der Parre(n): Fréquente PlN Perre/Parre: omheinde plaats, afgesloten terrein. 1233 Stephani de Perre, Ktr.; 1281 Willin filius Pétri de Perre, Ruiselede (DEBR. 1980); 1292 Lysbeth van den Perre, Oevel (VERB.); 1330 Jhanne van den Perre, Ktr. (DEBR. 1971); 1396 Gilis van den Perre, Erpe; Gilles vanden Parre, Herzele (DE B.); 1617 Petronella van de Peere = van de Perre, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Perrée |
zie Delperée, Pierret.
|
FD |
Perregaux |
Perreaux. V. BAR.
|
EV |
Perreman |
-ans, cf. Peereman(s).
|
JG |
Perreman(s) |
zie Peereman(s).
|
FD |
Perremans |
V. Parre et BAR.
|
EV |
Perrenoud |
zie Perneel.
|
FD |
Perret(t) |
zie Pierret.
|
FD |
Perrette |
Metr. Vrl. dim. van VN Pierre. Of grafie voor Perret.
|
FD |
Perrewe |
zie Perwez.
|
FD |
Perrey |
zie Pierret, Delperée.
|
FD |
Perrez |
zie Pierret.
|
FD |
Perria(ux) |
zie Perel.
|
FD |
Perrichon |
Proven. Berrichon. ,,Du Berry » (Rég. fr.). N° 217.
|
EV |
Perrichon |
zie Pierson.
|
FD |
Perrien(s) |
zie Pirkin.
|
FD |
Perrier |
1. V. BAR. — 2. Profess. ,,Carrier, tailleur de pierres ». N° 175.
|
EV |
Perrier |
-i(ez), zie Perier.
|
FD |
Perrier |
cf. Perler.
|
JG |
Perrière |
cf. Perière.
|
JG |
Perrillat |
Patr. Afl. van VN Père = Pierre.
|
FD |
Perrin(s) |
zie Perin.
|
FD |
Perriot |
zie Pierrot.
|
FD |
Perron(e) |
zie Pierron.
|
FD |
Perroncel |
Pernechele: Patr. Dim. van VN Pierre.
|
FD |
Perrone |
Proven. Péronnes (Loc.)< ou Péron (V. ce N.) et BAR.
|
EV |
Perrot |
-o(t)s, -otin, -oteau, -outy, zie Pierrot.
|
FD |
Perroux |
zie Pierrou(x).
|
FD |
Perruche |
Perrussel, Perus(se): PlN Perrusse (Hte-Marne): plaats met stenen overdekt. 1320 Jehan Perruce, Chauny (MORLET).
|
FD |
Perruez |
Perruwé, zie Perwez.
|
FD |
Pers |
zie Perche, Pierre.
|
FD |
Persain |
zie Persyn.
|
FD |
Persain |
cf. Persin.
|
JG |
Persan |
FN Persent. Ofr. persant: machtig man (DNF). 1235 Eustacius dictus li Persant de Haneffe, Alken (SLL); 1391 Gille dit Persant de Boussut, signeur de Pliaugies; 1388 Geraldo dicto Persidet de Ville = 1398 Persant d’Audrignies; 1434 Gille dit Persant dou Pont Wassellin, H (CCHt).
|
FD |
Perschel |
D. Patr. Dim. van Persch < VN Perthold, Berthold of Peter (DUDEN).
|
FD |
Perschenel |
zie Persennel.
|
FD |
Perseau |
Persiau(x), -ieaux, -ia, Perseo, -éo: 1. Ofr. persel, dim. van pers: paars, bleek. BN. 1298 Lambert Persel (MORLET). – 2. Evtl. metathesis van Présau(x).
|
FD |
Persegael |
zie Perceval.
|
FD |
Perselis |
zie Petersil(le).
|
FD |
Persenaire |
cf. Percenaire.
|
JG |
Persenaire, (de) |
zie de Percenaire.
|
FD |
Persennel |
Percenel, Perschenel: 1. Personnel, dim. van Fr. personne: persoon, pastoor. Zie Persoone. Vgl. Personneau in Bonen 1820 (BERGER). -2. Patr. Dim. van Persin, Perrecin, vleivorm van Pierre. 1726 Persinel, Pecq (PDB).
|
FD |
Persennel |
cf. sous Personne.
|
JG |
Perseo |
zie Perseau.
|
FD |
Persevaux |
zie Perceval.
|
FD |
Perseyn |
zie Persyn.
|
FD |
Persi |
Persy, Percy: 1. BN Ofr. persi: bleek. 1280 Jacobum Parchi, Ip. (BEELE). – 2. Zie Percy.
|
FD |
Persia |
-iau(x), -ieaux, zie Perseau.
|
FD |
Persiau |
-iaux (NF anversois). 1543 «Katerine Perseau» Ladeuze; surnom: dérivé de fr. pers ‘bleu pâle’, p.-ê. avec le sens de ‘ecchymose, pinçon’ attesté pour anc. w. (Spa) pierseau ou pour w. nam. pièrsèt FEW 8, 211 a.
|
JG |
Persigand |
(NF tournaisien). Peut-être surnom de la famille de pêche (fruit), cf. par ex. fr. ( 17e s. ) persicque ‘esp. de grosse pêche’, persiguine ‘couleur fleur de pêcher’ FEW 8, 267b.
|
JG |
Persin |
Persain; formes flandisées: Persyn, Persijn, Percyn. 1356-58 «Jehans Persins» PolyptAth, 1422 «Pieter Persin» Courtrai; surnom: anc. fr.persin, w.pèrsin ‘persil’FEW 8, 325a. – Dimin. : « Persinette » Frameries (BTD16,251).
|
JG |
Persin(e) |
zie Persyn.
|
FD |
Persiot |
cf. Persy.
|
JG |
Persmanne |
zie Pertsman.
|
FD |
Person |
cf. Per(r)-.
|
JG |
Personne |
1444 «Andrier Personne» Terre-Jauche, 1616 «Jean Personne» Princip-Chimay, 1628 «Jean Personne (de Couvin)» émigré en Suède; surnom: anc. fr. personne ‘dignitaire ecclésiastique’ FEW 8, 270b. » Dimin.: Persennel. Nom de dignité: dimin. en -ellu d’anc. fr. personne ‘dignitaire ecclésiastique, curé’, comp. 1820 «Personneau» NF du Pas-de-Calais. • Forme flam. : Persoon, -oone, génitif: Per-soons. Du moy, néerl. persoon, de même sens.
|
JG |
Persoon(e) |
Persoons, -ooms, -oens, -on(ne), Parsons, Lepersonne, Personnel: Mnl. persoon < Lat. persona: pastoor, parochiepriester. Vgl. E. parson. 1300 magister Henricus persona quatuor officiorum (DEBR. 1962). 1291 Ihan Persoen, Aalst (CG); 1335 Marie Spersoens, Ktr. (DEBR. 1971); 1571 Joannes Persoens, Oudenbiezen (IOT). Persoon Robert: Adaptatie van de E. FN Pearsons Roberts (LIND. 1946′, 41).
|
FD |
Perssegael |
zie Perceval.
|
FD |
Persy |
zie Persi.
|
FD |
Persy |
Surnom: anc. fr. persi ‘livide’ FEW 8, 277a. – Dérivé : Persiot.
|
JG |
Persyn |
-yns, -ijn, -ain, -eyn, -in(e), Percyn, Parcyns: 1. Patr. Vleivorm van de literatuurnaam Perceval. Of vleivorm op -ecin van VN P(i)erre. 1162,1167 Theodericus Persin, Egmond / Brugge (GYSS. 1999′). 1227 Nicholaus Persin, Egmond (OHZ 11,78); 1275 Ernous Perresins, Lessen (VR mr0); 1282 Enghelbrecht Persin, ZH (CG); 1387 Percin Vierdinc, Ip. (BEELE); 1422 Pieter Persin, Ktr. (DEBR. 1958). -1. Zie Deplechin. – Lit.: F. DEBRABANDERE, De naam Persyn (in M. PERSYN, Defamilie Persyn in Wingene, 1973,16-18).
|
FD |
Persyn |
Persijn, Percyn, cf. Persin.
|
JG |
Pert, van der |
zie van de(r) Ferre.
|
FD |
Pertasse |
zie Bardach.
|
FD |
Perthuis |
Nom d’origine: pertuis ‘passage, trou’ FEW 8, 290a. – Dimin. : Perthuisot, Pertu-sot.
|
JG |
Perthuis(ot) |
zie De Perthuis.
|
FD |
Pertry |
zie Perdrix.
|
FD |
Pertry |
Surnom d’éleveur ou de chasseur: w. fiètri ‘perdrix’, pic.pétri, pèrtri FEW 8, 226a; cf. aussi Pétris et Petrisot. – Comp. également: 1405 «Elye Pertrisseur» Lobbes, 1449 «Lambert le Pertrisier sergant» AidesNamur.
|
JG |
Pertsman |
Peertsman, Peersman(s), Peirsman, Persmanne: Patr. Afl. van VN Perceval (LIND. 1964). 1383 Pauwels Pertsman; 1506 Jan Peertsman, Temse (DE MAN).
|
FD |
Pertus(ot) |
-uzon, zie De Perthuis.
|
FD |
Pertz |
zie Perz.
|
FD |
Perukels |
zie Perikel.
|
FD |
Perus(se) |
zie Perruche.
|
FD |
Péruwelz |
zie Perwez.
|
FD |
Péruwelz |
Nom d’origine : Péruwelz (Ht), etc.
|
JG |
Peruzzi |
-zo, -etto, -aro: It. Patr. < Pietro: Petrus.
|
FD |
Pervé |
Perve, zie Perwez.
|
FD |
Perveux |
Wsch. var. van Perwuelz; zie Perwez.
|
FD |
Perveux |
NF importé de France, où il est attesté au 18e s., notamment en Dordogne et en Cha- rente Maritime (GeneaNet); NF d’origine obscure.
|
JG |
Pervoot |
Pervost, zie (de) Proost.
|
FD |
Perwez |
Péruwelz, Perwuelz, Perruez, Perruwé, Perruwe, Perrewe, -wé, Pervé, Pervé, Parrevée, Parvais, -aiz: PlN Péruwelz (H): 1187 Perewes, of Perwez (WB, N): 1179 Perewez (TW): wad, doorwaadbare plaats met stenen. 1272 Ana (Ava?) de Pervez, Villers-la-Ville (J.G.); 1286 Cholars de Pierewés, Dk. (RUELLE).
|
FD |
Perwez |
1272 «Domina Ana de Pervez» Po-lyptVillers; nom d’origine: Perwez (BrW), Perwez (Nr), etc.
|
JG |
Pery |
Péry, zie Perier, Perry.
|
FD |
Pery |
Péry. 1600 «Bernard Pery» BourgNamur, 1608-9 «Denis Pery» ComptesNivelles; nom d’origine: w. péri ‘poirier’ ou bien w. péri ‘carrière’ DE.
|
JG |
Perz |
Pertz: Patr. Beierse afl. van Berthold.
|
FD |
Pes(c)hong |
V. Péchon.
|
EV |
Pesant |
Ook Le Pesant en Lepezant. BN voor een zwaarlij vige. 1365 Fastret le Pezant, Bergen (DE COCK).
|
FD |
Pesant |
1365 «Fastret le Pezant» TailleMons; fr. pesant, surnom d’un individu corpulent, obèse.
|
JG |
Pesch |
Proven. 1. Pesche (Loc.). —- 2. Pesch (Dép. Aubel). — 3. Pesch, autre N. de Pecq (Loc).
|
EV |
Pesch |
Nom d’origine: ail. Pesch ‘pâturage’, e.a. Pesch, à Aubel (Lg), etc.
|
JG |
Pesch- |
cf. Pech-.
|
JG |
Pesch(e)l |
Peschke(s), Peszke: Patr. O.-D.-Slav. dira, van Petrus.
|
FD |
Pesch, (van) |
1. PlN Pecq (H): 1108 Peesc, 1217 Pesch (TW). 136 e. Colart de Pesch, Dk. (PASTURE); 1455 Jan van Coyghem, heere van Pesch (DF XII).-2. D. PlN Pesch (NRW) < Lat. pascuum: weide.
|
FD |
Pescher |
V. Péch- -é, -ère.
|
EV |
Peschet |
-é, -er, zie Péchet.
|
FD |
Pescheur |
-eux, zie Lepecheur.
|
FD |
Peschon |
zie Pechon.
|
FD |
Peser, de |
Afl. van Mnl. pesen: van een pees (boogpees, strik) voorzien? BerN of BN?
|
FD |
Pesesse |
Proven. Dép. Pessoux.
|
EV |
Pesesse |
PlN Pessesse in Pessoux (N).
|
FD |
Pesesse |
w. nam. Pèsèsse. Nom d’origine : Peses-se, à Pessoux (Nr).
|
JG |
Pesin |
Pezin, Pezyn: Var. met -in-suffix voor Ofr. pesel, peson: klein gewicht. BerBN voor de weger. 1294 Regnaut Pesin, Comp. (MORLET).
|
FD |
Peskens |
zie Peyskens.
|
FD |
Peski, van |
PlN Peschke, dim. van Pesch: weide. Frederik van Peschke, Berlijn (vader van) 1759 Pieter van Peski, R’dam (PDB).
|
FD |
Pesleux |
V. Passeleu.
|
EV |
Pesleux |
-eut, zie Pasteleur(s).
|
FD |
Pesleux |
Pessleu, -eux, w. nam. Pèsseleû. Surnom : dérivé en -eur de w. (Huy) pès ‘1er ‘piétiner’, cf. w. nam. pèstèleû, celui qui piétine, qui râle (au fig.), éventuellement nom de métier de la forge, comp. Pestiau(x). – Bibliogr. : J. Germain, Noms d’Entre Ardenne et Meuse: … Pessleu, dans De la Meuse à l’Ardenne 17, 1993, 75-82. – L’explication par un dér. pès’1er ‘piétiner’ est la plus vraisemblable; toutefois, si le NF contenait loup, le premier élément pourrait être pèce ‘brise’ (cf. FEW 8, 333b), mais ce composé ne paraît pas avoir été signalé [JL, NFw].
|
JG |
Pesquet |
zie Péchet.
|
FD |
Pesquet |
cf. Pechet.
|
JG |
Pessemier |
V. Passemiers.
|
EV |
Pessemier |
Passemier, au génitif: Pessemiers, Passemiers. 1394 «Jan Persemier» Aartse-laer, 1604 «Wouter Passemiers» = 1607 «Wouter Possemiers» Reet; moy. néerl. perse-mier ‘usurier’ [FD].
|
JG |
Pessemier(e), de |
Pessemier(s),de Peissemier, Depessemiez, Passemier(s), Pos(se)miers, Pussemier, Passenier(s), Possenier(s), Poussenier, Puissenier: Mnl. persemier: woekeraar. BN. 1336 ghaven sij Persemiere, Cent (RSGI); 1394 Jan Persemier; 1445 Wouters Persemiers bosch, Aarts.; 1396 weduwe Jan Spersemiers, Michel-beke (DE B.); 1604-07 Wouter Passemiers=W. Possemiers, Reet(MAR.); i594joostPassenier, Dend.-Aw. (AP).
|
FD |
Pessendorf(f)er |
Met b/p-verscherping uit Bessendorfer.
|
FD |
Pesser |
Profess. Passer, ,,Compas ». N. de dessinateur. N° 131.
|
EV |
Pesser |
au génitif: Pessers. 1778 «Marie-Catherine Pessers» Visé; forme évoluée de Paeijster, dérivé de moy. néerl. paeyen ‘pacifier, satisfaire, payer’ (cf. Naamkunde 2, 1970, 203).
|
JG |
Pesser(s) |
Deze FN komt hoofdzakelijk in LU voor, Ik vermoed daarom dat Pesser(s) teruggaat op de Limburgse FN Plessers, wellicht hypercorrect; vgl. Ndl. pleisteren < Mnl. peisteren. BerN van de pleisteraar. 1597 den Paeijster > 1725 de Fesser, Neerpelt (Nk. 1970,203); 1540 Hendrik Fesser, Aken; 1570 Jan de Pesser, Helmond-Aw. (AP); 1584 Jan de Pesser, Aw. (AB).
|
FD |
Pessero(e)y, de |
zie Baestroey.
|
FD |
Pessi |
Proven. Anc. fr. Paissels, ,,Pâ-turage ». N° 236.
|
EV |
Pessieux |
Proven. Baisieux (Loc.). N° 79-
|
EV |
Pessleu(x) |
zie Pasteleur(s).
|
FD |
Pest- |
-el ,-eau > -iaux. Profess. ,,Pilon ». N. d’ouvrier broyeur ou pétrisseur. Synon. : Bistiaux. N° 131.
|
EV |
Pestel, van |
De Pestel, gereïnterpreteerd aïs herkomstnaam?
|
FD |
Pester |
Nom de profession: moy. néerl. pester ‘boulanger’.
|
JG |
Pester, (de) |
(de) Pestel(e), de Peyster, Pister(s): BerN Mnl. pester, pister: bakker. Vgl. D. Pfister. 1280 Gotscauc der Pester, Rijkhoven (VMW); 1291 Gillis Pestels; Jan Spestels fs. Gillis, Oud. (Midi 1967,148); 1376 Jan de Pester, Gb. (SCHR.); 1502 Huughe de Pestre = 1523 Huughe de Pestele, Cent (V. LAN.); 1561 Hans Pisters, Valkenburg-Aw. (AP).
|
FD |
Pestiau |
-iaux, Pestieau, -ieaux, Pestiat (forme nam.), Peteau, -eaux, Petiau, -iaux, Pétiau, -iaux, Petieau, Petteau, Pettiau, -iaux. 1272 «lacobus Pestiaus» Ramillies, 1280 «Petrus Pesteas» PolyptLiège, 1280-81 «Druars Pes-teaus» RegTournai, 1426 «Bouduin Pestiel» TailleSoignies, 1504 «Johan Pestea» Guill Liège, 1505 «Jehan Pestia» BourgNamur, 1623 «Jaspard Pesteau» DénChimay, 1636 «François Pestiaux» Morialmé; anc. fr. pestel ‘pilon (de forge)’ FEW 8, 600a, surnom d’ouvrier de forge ou au sens figuré; comp. aussi Pessleu(x) ci-dessus.
|
JG |
Pestiau(x) |
-ieau(x), -iat, Petel, Petiels, Peteau(x), Petiau(x), -ieau, Pétiau(x), Pettiau(x), Petteau: Ofr. pe(s)tel, petteau: stamper van een vijzel, b.v. 1505 ung mortier et le petteau, Dk. (GOD. VI). BerBN. 1239 Johannis Petel, Montreuil (CMM); 1272 Jacobus Pestiaus, Ramillies (HERB.); 136 e. Gerardin Pestel, Laon (MORLET); 1294 Jehans Pestiel, Dk. (TdT); 1361 Simons Pestiaus = 1375 Pestiaul; 1395 Jehan Pestiel, Quaregnon (CSWII); 1551 Jan Petau, Aw. (SCHOUT. I).
|
FD |
Pestre |
Var. van (de) Pester of van Paitre.
|
FD |
Pestrin |
zie Peteryns.
|
FD |
Peszke |
zie Peschel.
|
FD |
Pet- |
-eau, -en. V. BAD(u) (Baz).
|
EV |
Peta(c)k |
Pijtak: Patr. Pittak, O.-D. afl. van VN Peter. 1555 Peter Petagk, Bautzen (BRECH.).
|
FD |
Petain |
-in, Pétein. Dérivés en -in de la forme courte Pet- issue de fr. petit ou du NP Petit [PHB].
|
JG |
Pétain |
Pêtin, Petein, Pétein, Pietin, Piétain, Pietain: Mfr. pietin: soort wapen: 1570 un coup de pietin, Rijsel (GOD.), met ijzer beslagen stok (FEW VIII,302). M.i. veeleer afl. van Ofr. piet, pie: voet, zoals piéton: voetganger; pietin: voetstuk, sokkel; Ofr. pietier, petier: te voet lopen, wandelen. 1316 Pierars Piétins, Bergen (CSW I); 1346 Colart Pietin, Dk. (HERB.).
|
FD |
Pète |
Pète, Pète, Pet(t)e: W. uitspr. van Pêtre. Vgl. de W. FN Pète dit Petre, Pète dit Pêtre, LU.
|
FD |
Pète |
Pète dit Petre, Pète, Pète, Pète, Pette. 1488 «Pette Pierosson» JusticcBastogne, 1496 «Lambert Pète» Walcourt, 1561 «Jehan Pette» Bihain, 1575 «Gérard Henry Pette» FrancsLux; forme romanisée, généralement en prov. de Luxembourg, du NF germ. Peter, cf. aussi Péture.
|
JG |
Pete(n) |
Peeten, Petten(s), Peiten: 1. Uit Mnl. pète? Vgl. (de) Peet. – 2. Patr. Vleivorm van VN Peter. 1500 Jan Petten, Tn. (HEND.); 1463 Henrick Peten, At. (ESBr. 1955,174-6). In elk geval werd de naam in de 176 e. geïdentifîceerd met Peters: 1691 Andréas Peten = A. Peeters, Langdorp (VS1988, 511). – 3.1667 M. E. Petein = Peten (VS 1985,479).
|
FD |
Peteau |
-eaux, cf. Pestiau(x).
|
JG |
Peteau(x) |
zie Pestiau(x).
|
FD |
Peteers |
Spelling van W. uitspr. van Peters alspétèrse.
|
FD |
Peteers. |
Var. de Peeters, mais l’accentuation est différente.
|
JG |
Peteg(h)em, van |
Venpeteghem: PlN Petegem(2X 0V). 1034-58 Ingelbertus de Petengem (Dip.); 1245 Dierikino de Petengien (DEBR. 1980); 1396 Kateline Goessens wijf was van Peteghem, Erondegem (DE B.).
|
FD |
Petein |
zie Pétain.
|
FD |
Pétein |
cf. Petain.
|
JG |
Petel |
zie Pestiau(x).
|
FD |
Peten |
cf. Peeten.
|
JG |
Peter |
zie Peeter(s).
|
FD |
Peter |
Péter : NF plutôt luxembourgeois et du sud de la prov. de Lux. qui, en zone romane, a été modifié en Péteur, Péture; cf. Peeter(s).
|
JG |
Peter- |
-man, -mans, -mann. V. Pee-termans.
|
EV |
Peter(s) |
Petersen. V. Pierre.
|
EV |
Peter, de |
Verwantschapsnaam: peter. Vgl. Parrain. 136 e. Joh. de Petre, Cent (GN).
|
FD |
Peterbroeck |
Proven. ,,Marais du sieur Bédier ».
|
EV |
Peterbroeck |
-brouck, Peeter(s)broe{c)k, Peeterbrock, Pieterbrouck: PlN Peterbroek in Vollezele (VB). 1683 Vincentius Peterbroeck, Erfebrugensis; 1694 Joannes Peterbroeck, Bs. (MUL VI, VII).
|
FD |
Peterburger |
-burs: Uit Sint-Petersburg (Rusland). Vgl. Petersborg.
|
FD |
Petere(y)ns |
zie Peteryns.
|
FD |
Petereit |
Patr. Litouwse FN, afl. van VN Peter.
|
FD |
Peterfreund |
Patr. Peter + BN Freund: vriend.
|
FD |
Peterges |
Petgès (forme contractée). Dimin. ail. de Peter, Pierre.
|
JG |
Peterkenne |
V. BAD(u).
|
EV |
Peterkenne |
Pé-, Peturkenne (var. par instabilité de la voyelle atone). 1280 «Pieterkin de Scotes» DettesYpres, 1390 «Pieterkins Stra-teman» Ypres, 1479-80 «Pietreken le Paige» TerreJauche; dimin. néerl. en -kin de Peeter, Pierre.
|
JG |
Peterkin |
-kenne, Péterkenne, Petrequin, Peturkenne, -quenne, Pet(er)ges: Patr. Dim. van VN Peter.
|
FD |
Péterlé |
Petterle: Patr. Peterle, Obd. dim. van Peter.
|
FD |
Peterlini |
Adaptatie van It. Patr. Petrolini, dim. van Pietro.
|
FD |
Peterman |
-âne, -anne, Petermans, Pé-, cf. Peeterman(s).
|
JG |
Peterman(s) |
-mann(e), zie Peeterman(s).
|
FD |
Peternelli |
-neli: Adaptatie van It. Petronelli, dim. van VN Pietro. Vgl. Perneel.
|
FD |
Peterreins |
zie Peteryns.
|
FD |
Peters |
Pètes, Peterse(ns), -sen, zie Peeter(s).
|
FD |
Peters |
Pé-, cf. Peeters.
|
JG |
Petersborg |
(De) Petersbourg, Pieterbourg: De Russische stad Sint-Petersburg (Fr. Saint-Pétersbourg), in 1914 Petrograd en van 1924 tôt 1991 Leningrad.
|
FD |
Petersem |
Peetersem, Petersheim, van Peeterssen: PlN Petersem in Lanaken (L). 1180 Theodorici de Piterseym, L (OSM); 1206 (Willelmus) de Petersheim; 1211 van Pietersheym (BLOI) = 1213 Wilhelmus de Pytersheim = 1223 Willelmus nobilis de Pitresem, Luik; 1269 Henrici de Pitersen,Luik(CVD).
|
FD |
Petersem |
Pé-, Petersen. 1285 «Hanekins Lotin Pieterzoene», 1291 «Jakemes Pieterseune» DettesYpres, 1591 «Edmondt Petersen (orig. de Bois-le-Duc)» BourgLiège; forme évoluée de néerl. Peterzoon, fils de Pierre; cf. aussi Pierssens.
|
JG |
Petersheim |
D. PlN (SL, RP, BB, Silezië). Zie ook Petersem.
|
FD |
Petersil(le) |
Peterseil, -siel, -sile, Peetersille, Pietercelie, -cil, -sil, Perselis: BN naar de plantnaam peterselie, BerBN van de kruidenier. D. Petersilie. 1300 Johannis Petersels, Pétri Pederselle, Tv. (BERDEN); 1554 Jacob Petercelie, Condé-Aw. (AP).
|
FD |
Pétersile |
Petersille, Pé-, cf. Peetersille.
|
JG |
Peterson(s) |
-sson, zie Peeters.
|
FD |
Petery |
zie Petrus, Perdrix.
|
FD |
Petery |
Pé-. D’un NL composé avec -ri ‘ruisseau’, par ex. w. pètèri, «Prétery» à Evre-hailles-Yvoir (Nr), mais le NF est plutôt liégeois.
|
JG |
Peteryns |
-ijns, -e(y)ns, Petryns, -ins, Peetrain, Pestrin, Peterreins, Petrens: 1. BN Ofr. peterin: klein, onbeduidend, waardeloos. 1557 Jacques Pétrins, Oud.-Aw. (AP); 1559 Arent Pétrins, Schorisse-Oud. (PO 2,8). – 2. PlN Piétrain (WB), Ndl. Petrem. 1261 Arnoldus de Pitrehin, Luik (AVB); 1374 Reyntsoen van Pieterhem = Reneris de Pieterein; R. van Pieterhem = Robertus de Pieterein, Bs. (BLO VI). – 3. Dubbel Patr. Peter Hein. 1430 Hennen Peter Heins, Kempen; 1399 Bertolf Pieter Heins, Balgerhoeke (MNT 252, 258).
|
FD |
Pètes |
Pètes, Petes(c)h, Petisch: D. Patr. < Peter.
|
FD |
Petesch |
NF germ. (grand-ducal sans doute), plutôt que de dial. fr. pétasse ‘chiffon’ FEW 8, 616a.
|
JG |
Petetot |
zie Petitat.
|
FD |
Péteur |
Péteur, cf. Péture.
|
JG |
Peteurson |
Spelling voor Peterson.
|
FD |
Péteux |
-eur, Péteux, -eur: Mfr. péteux (136 e.): bangerd, schijterd. BN. 1350 Libiert le Peteus, Nijvel (HERB.).
|
FD |
Péteux |
1350 «Libiert le peteus» Nivtto; surnom : w. pèteûs, fr. péteux, de sens diva. par ex. ‘poltron’, (Lille, Artois), ‘maltltvi’. (Givet) ‘honteux, confus’, etc. FEW 8, Uii
|
JG |
Petges |
Pétiau, Petllo. V. BAD(u).
|
EV |
Petges |
Patr. Dim. van Peter.
|
FD |
Petgès |
cf. Peterges.
|
JG |
Pethuyne |
zie Bethuyne.
|
FD |
Peti(t)pas |
BN voor iemand die kleine, korte pasjes zet. 1247 dedi… Petitpas, LX (CCL); 1265 Henris Petitpas, Biesme (CRN); 1423 Pieter Petitpas, Rijsel (PARM.).
|
FD |
Peti(t)queux |
1. BN Petit queux: kleine kok. 1306 Oudart Petit Queu, Senlis (MORLET). – 2. Evtl. reïnterpretatie van petit cul, uitspr.f eticu: kleine aars, anus. 1331 Pierre Blanc Cul, St-Q. (MORLET); 1360 Giloteauz dit Petit Ku, Luik (SLL IV).
|
FD |
Petiau |
Pé-. Soit w. (hennuyer) pétiaii ‘mm servant d’enseigne de cabaret’, cf. fficPmlti 1997, 192, soit var. de Pestiau.
|
JG |
Petiau(x) |
Pétiau(x), zie Pestiau(x).
|
FD |
Petiberghien |
-ein, zie Petitberghien.
|
FD |
Petie(t) |
zie Petit.
|
FD |
Petieau |
Petiels, zie Pestiau(x).
|
FD |
Petiet |
cf. Petit.
|
JG |
Petignot |
Pétignot, Peti(t)niot: BN. Afl. op -in-iot van pet < petit. Kleintje (NRO1996,228).
|
FD |
Petignot |
Pé-, Petigniot, Petiniot, Petitik Surnom: pic. (Mons) petit-mol, pettian ‘tout petit, toute petite’ (Delmotte,Gfosj.«i» lois, 746), composé de petit et de nom., pi niot ‘nigaud, niais, sot’ FEW 7,113av°»iin cf. bourg, petignô, Ste-Sabine pe%»l, classés à tort FEW 8, 344b [MGB], 4 DicPatRom 1997, 193; ou bien simple ra! Petillot, comp. Rossignon, var. de Rossilln [JL, NFw]. – Comp. aussi le NF Péquignota Franche-Comté et bourg, petignô ‘petit’ FEÏ 8, 344b [PHB].
|
JG |
Petillon |
Pé-, Petillion, Pettilion; Piteljoi Pitteljon, Pittelioen, Pittilioen, Pintelii (formes flam.). 1255 « Gerardi dicti Penlhoûi Vottem, 1267 «Thieris Pétillons» CensHi. chies, 1269 «Odoleto dicto Petilion clcritoi CartOrval, 1273-80 «Jakemins Petillomi FriedenTournai, 1292 « Wilheames Petilhisi CartValDieu, 13e s. «Pintelions» DettesYpres; dimin. en -Mon du thème Pet- de fr. paii, comp. Rossill(i)on [PHB] plutôt que surnoiu: w. liég. pètion, pètchon ‘dard, aiguillon’ [ – Bibliogr.: J. Herbillon, Le NF Petillon, V»1 56, 1982, 126-7; F. Debrabandere, De ffl Pintelon, dans De Leiegouw 22,1980,423-5.
|
JG |
Pétillon |
1. V. BAD(u). — 2. Proven. Hameau du Pas de Calais.
|
EV |
Pétillon |
Petillion, -eon, Pit(t)illion, Pitftjeljon, Pittil(l)ioen, Pit(t)el(l)ioen, Pitelloein, Pintelon: Ofr. pétillon: punt, naald. BerBN van de naaldenmaker; vgl. Lewille. 1275 Watiers Pétillons, Isières (VR 1551°); 1281 Wilheames Petilhons, Luik (SLLII); 1280 Carstinus Pintelions, Ip. (BEELE); 1325 Jehan Pétillon; 1331 Jehan Petilons, Dk. (TdT); 1368 Pierre Pitellon, Ktr. (V 76v°). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Pintelon. LG1980,423-5. -J. HERBILLON, Le nom de famille Pétillon. VW1982, 126-7.
|
FD |
Petillot |
Uit Pétillon? Of spelling voor Petiot: 1470 Petiot Sorain, Laon (MORLET).
|
FD |
Petillot |
Dérivé en -Mot de fr. petit, cf. aussi t. petiot ‘tout petit’ et Petignot (ci-dessus).
|
JG |
Petin |
cf. Petain.
|
JG |
Pétin |
zie Pétain.
|
FD |
Petiniot |
cf. Petignot.
|
JG |
Petipas |
zie Petitpas.
|
FD |
Petipas |
cf. Petipas.
|
JG |
Petipré |
zie Petitpré.
|
FD |
Petiqueux |
zie Petitqueux.
|
FD |
Petiqueux |
cf. Petitqueux.
|
JG |
Petisch |
zie Pètes.
|
FD |
Petit |
Car. phys. H. de petite taille. N° 253.
|
EV |
Petit |
Lepetit, Pety(t), Petijt, Petie(t), Petti(t), Pettitt: BN naar de kleine gestalte. 1183 Walteri Petith, Uitkerke (LEYS1954); 1280 Lotinum Petit; 1378 Jan Petijt; 1396 Jaquemart le Petit, Ip. (BEELE).
|
FD |
Petit |
[16e NF le plus fréquent en Wallonie], Pettit, Pety, Pety de Thozée, Petyt, PM, etc. 1279-80 «Jakemes Petis» RegTournai 1309-10 «Jehans li Petis», 1318 «JehansPetis» ComptesMons, 1382 «Jehans Pctisi GuillLiège, 1480 «Jehan Pety» BouigNni, 1521 «Jean de Bourchoy dit Petit» Omezée, 1616 «Severin Pety» PrincipChimay, 1JS4 «Jean Pira dyt Pety» NPLouette; surnom:6. petit (de taille) 8, 342b. Pour une approche globale des résultats de l’étymon lat. *pettitus, cf.DicPatRom 1997, 171-197. iFém.: Petitte. 1308 «Margrite li Petite», 1326 «Jakemars Petite» ComptesMons, 1353 «Richart le Galoy et Petite sa femme, qui fut le Pourry» CartOrval, 1501 «sœur Quinte Petite» AidesHainaut. Dérivés: Petitain. – Petitat. – Petiteau. 1487 «Pittiteaul de la Nuef Ville» Justice-Bastogne. – Petiet. Cf. anc. norm. petiet ‘très petit’, anc. fr. petite! FEW 8, 344a. – Petitot. i Surnom doubles: Petitbon. Fr. petit bon. -Petitfrère, Petitfrere. Surnom de parenté, à comp. avec ± 1579 «Gielchon Hiettine dit le petit père» CartCiney. – Petithomme. Surnom: fr. petit homme, cf. 1289 «Godefrins li Petishons» CensNamur. – Petitqueux, Peti-queux. 1289 «Petis Keus de Namur» CensNamur; surnom: fr. petit queux ‘petit cuisinier’. – Également 1540 « Melcior Petit Pain » Havinnes. – Cf. aussi Petignot. i En composition avec un prénom : Petitdi-dier. Comp. Lebondidier. – Petitgirard. -Petitimbert, Petitembert. Surnom: petit Imbert (anc. prénom). – Petitjean, Petit Jean, Petit-Jean. 14e s. «Hanettus, films quondam Petit Johan» AnthrLiège, 1451 «la maisson Pety Jehan» Nismes, 1472 «Pittit Jehan fïlz Pirlot» DénChiny, 1489 «Pety Jehan» JusticeBastogne, 1575 «Collin Petit Jan Lam-binet la Pechée» FrancsLux, 1602-3 «l’héritage Marie le Petitjean vefve» TerriersNamur, 1682 «Anne Petitjean» BourgNamur. -Petitpierre. – Petitsimon.
|
JG |
Petitat |
Proven. Petit-Aaz (Dép. Her-mée et Oupeye).
|
EV |
Petitat |
-ain, -eau, Petito(t), Petetot: BN Afl. van Petit: klein. 1383 Etienne Petitot (MARCHAL).
|
FD |
Petitberghien |
-ein, Petiberghien, -ein: Remterpretatie (petit klinkt vaak aïs ft) van Tiberghien.
|
FD |
Petitbois |
Proven. L.D. N° 24l.
|
EV |
Petitbois |
PlN Petit Bois: klein bos.
|
FD |
Petitbois |
Petit Bois. Nom d’origine: fr. petit bois.
|
JG |
Petitbon |
Pettibone: Dubbele BN: Petit bon: klein en goed, dapper.
|
FD |
Petitdemange |
BN Petit + VN Démange, Lat. HN Dominicus.
|
FD |
Petitdidier |
BN Petit + Patr. Didier.
|
FD |
Petiteau |
zie Petitat.
|
FD |
Petitembert |
zie Petitimbert.
|
FD |
Petitfils |
N. de relat. famil. ,,Petit fils » (ayant sans doute succédé au Grand Père dans les affaires). N° 128.
|
EV |
Petitfïls |
Verwantschapsnaam: kleinzoon, of BN kleine zoon. Vgl. Petitfrère.
|
FD |
Petitfrère |
BN Petit frère: kleine broer.
|
FD |
Petitgirard |
BN + Patr. Petit Girard = Gérard.
|
FD |
Petithan |
Proven. Dép. Grand-Han.
|
EV |
Petithan |
1. PlN Petithan in Grandhan (LX). – 2. BN + Patr. Petit Han: kleine (Jo)han(nes). Vgl. Petitjean, D. Kleinhans.
|
FD |
Petithan |
1567 «Thiery de Pety Han» BourgNamur, 1601 «Thierry Petithau [= -an]» BourgNamur; nom d’origine: Petithan, à Grandhan (Lx).
|
JG |
Petithomme |
BN Kleine man. Vgl. Kleinman. 1289 Godefrins li Petishons, Namen (J.G.).
|
FD |
Petitimbert |
-embert: BN + VN: Kleine Imbert.
|
FD |
Petitjean |
BN + VN. Kleine Jan. Vgl. Grootjans, Grosjean. 1386 Berthiot Petitjean, Aignay (MARCHAL).
|
FD |
Petit-Jean |
-Simon. Car. phys. Jean-, Simon-, dits ,,Le petit », par opposition à des homonymes dits ,,Le grand ». (Jean. V. n° 263).
|
EV |
Petitniot |
1. Proven. Petignj. — 2. Car. phys. ,,Fort petit ». (Dial.). N° 253.
|
EV |
Petitniot |
zie Petignot.
|
FD |
Petitniot |
cf. Petignot.
|
JG |
Petito(t) |
zie Petitat.
|
FD |
Petitpas |
Car. phys. H. marchant à petits pas.
|
EV |
Petitpas |
Petipas. 1265 «Henris Petitpas» CensNamur; nom d’origine: (petit) pas ‘passage’; ou bien surnom de celui qui marche à petits pas (Renard, BTD 26, 264).
|
JG |
Petitpierre |
BN + VN. Kleine Pierre: Pieter.
|
FD |
Petitpré |
-prez, -prêt, Petipré: PlN Petit Pré: kleine wei. 1555 Antoine Petit Pré, Artesië-Aw. (AP).
|
FD |
Petitprez |
Nom d’origine: fr. petit pré, fréquent en toponymie.
|
JG |
Petitqueux |
Proven. Petit-Coo (Dép. Stavelot) ou Queuwette (L.D.).
|
EV |
Petitte |
BN. Vrl. vorm van Petit. 1308 Margriteli Petite, Bergen (J.G.).
|
FD |
Petitte |
cf. Petit.
|
JG |
Petloo |
zie Petteloot.
|
FD |
Peto(ud) |
V. BAD(u).
|
EV |
Petoud |
-oux: BN: log? 1438 Adam Petout, Laon (MORLET).
|
FD |
Petr |
zie Petsch.
|
FD |
Petr- |
-us, -i, -y. V. Pierre.
|
EV |
Petraman |
zie Peeterman(s).
|
FD |
Petras(ch) |
-az: Patr. Slav. afl. van VN Peter.
|
FD |
Petre |
Pétré, Pètrè, Petrez. 1602-3 «Martin Petre» TerriersNamur; nom d’origine: w. ardenn. pètrê ‘poirier sauvage’ DL 473a.
|
JG |
Petre |
Pètre, Pêtre. 1358-59 «Hanins Pettre» PolyptAth, 1392 «Petre de Cheval» AnthrLiège, 1485 «Piron Petre de Senlez», 1486 «Pettre gendre de H. Grevez», 1489 «Pettre Stolpert» = 1491 «Petre Stolpert» JusticeBastogne; forme non diphtonguée issue de lat. Petrus, Cf. aussi Pète, Pète dit Petre et Paitre, plutôt qu’hypocor. de néerl. Peeter.
|
JG |
Pètre |
1. V. Pierre. — 2. (Sal)pètre. Proven. Salpêtre (L.D.) ou Piètre (Riv. : Piètre-Bais). — 3- Profess. ,,Salpétrier ».
|
EV |
Pêtre |
Pètre, Pétre, Petre: 1. Zie Paitre. – 2. Patr. VN Peter. 1392 Petre de Cheval, Luik; 1485 Piron Petre de Semez (J. G.).
|
FD |
Pétré |
Petré, Pètrè, Petrez, Pétrée: 1. W. PlN Pètrê: wilde perenboom (HERB.). 136 e. (Lambert Pétrée), Luik (AVB). – 2. Evtl. grafieën voor Pétret, dim. van Pêtre. Vgl. Pétrel (DNF).
|
FD |
Petreman |
-ment. Var. de Peeterman.
|
JG |
Petreman(d) |
-ment, zie Peeterman(s).
|
FD |
Petrenko |
Patr. Oekraïense afl. van VN Peter.
|
FD |
Petrens |
Petr(e)yns. 1. Proven. Pie-train (Loc.). — 2. V. BAD(u).
|
EV |
Petrens |
zie Peteryns.
|
FD |
Petrequin |
zie Peterkin.
|
FD |
Petrez |
cf. Petre.
|
JG |
Pétri |
zie Petrus, Perdrix.
|
FD |
Pétri |
cf. Petry.
|
JG |
Petri(c)k |
Petryk: Patr. W.-Slav. < Peter.
|
FD |
Petriaux |
1449 «Andrier le Petriau» Aides-Namur; sans doute de w. nam. pètia, (Giv.) petriya ‘petite poire ou petite pomme sauvage’, corresp. à fr. mod. pétreau FEW 8, 141 b.
|
JG |
Pétriaux |
-ieux: PlN Pic. pétriau: jeneverstruik. 1449 Andrier le Pétriau, Namen (J.G.).
|
FD |
Petricek |
Patr. Slav. afl. van VN Peter.
|
FD |
Pétrie |
zie Petrus, Perdrix.
|
FD |
Petrillo |
-li, Petrini, -i(n)oli, Petroci: Patr. It. dim. van VN Pietro.
|
FD |
Pétrins |
zie Peteryns.
|
FD |
Pétris |
Pé-, Pétrisse, Pé-, Pétrix, -yx, Petrix, -yx. Surnom: anc. fr. perdris, pertris, pétris, pic. pétri, w. piètri ‘perdrix’ FEW 8, 226a, comp. moy. néerl. perdrise, pertrise ‘perdrix’, cf. 1280 «Jakemon Pétris» = «Jakemon Pertrise» = «Jakemon Pietris» DettesYpres, 1326 «Jacob Pertrise» Ypres. – À noter que L. Remacle, Étym. 211 voyait dans le NF Pétris, -isse, une var. possible de Petrus [ce qui ne peut être que secondaire]. m Dimin. : Pétrisot, Petrisot, Petrizot, Pé-. 1616 «Remy et Jean Pertrisot» PrincipChi-may; anc. fr. pertrisot ‘perdreau’ FEW 8, 226b-227a.
|
JG |
Pétrix |
Petris(se), Petrisot, -zot, zie Perdrix.
|
FD |
Petroff |
-ov, -ow: Patr. Slav. afl. van VN Peter.
|
FD |
Petron |
Pé-. Surnom: w. nam. pètron ‘petit fermier propriétaire’ LN 352.
|
JG |
Petron(s) |
Pétrons, Petronio, Pe(e)troons, Peetrons, -oms, Petroens, Pitrons, Pietron(s), Pietroons, Pieterhons: Patr. Lat. HN Petronius.
|
FD |
Petronella |
Metr. Lat. HN. Zie Femelle.
|
FD |
Petronin |
Pé-. Prénom: dérivé en -in de Pétrone, lat. Petronius.
|
JG |
Petrons |
Pé-, Petroons. Prénom néerl., lat. Petronius.
|
JG |
Petropoulos |
Gr. Patr. < Petrus.
|
FD |
Petrovic |
-vits, -witch, Petrovci, Petrovski: 1. Patr. Pools-Slav. afl. van VN Peter. – 2. PlN Petrov, Petrovice(NAUMANN).
|
FD |
Petrucci |
Patr. It. afl. van VN Petrus.
|
FD |
Petrus |
Pietrus, Petri(e), Petry, Petrij, Petery, Pittery,-ij, Petro, Pietri: Patr. HN Petrus. 1396 Jan Rebbevel Petrij, Bever (DE B.); 1716 Melchior Pétri, Trier-Bg.(PARM.).
|
FD |
Petrus |
1633 «Ame Petrus», 1638 «Petrus Pe-treus » émigrés en Suède ; prénom Pierre, sous sa forme latinisée. « Génitif latin: Petry, Pé-, Pétri. 1770 «Léonard Petry» Eupen.
|
JG |
Petrusson |
zie Pierson.
|
FD |
Petry |
zie Petrus, Perdrix.
|
FD |
Petryk |
zie Petrick.
|
FD |
Petryns |
zie Peteryns.
|
FD |
Petryx |
zie Perdrix.
|
FD |
Pets |
Wsch. Pair. Zoals Petsch < Peter.
|
FD |
Petsch |
Petz, Petschke, Poetsch, Pötzsch, Potz: Patr. Sorbische en Wendische afl. van VN Peter. 1568 Peter=1568 Petzsch; 1372 Petsche = Peter Seiler (NAUMANN); 1576 Christian Pötzsch, Naumburg (BRECH.).
|
FD |
Petsolt |
zie Petzold.
|
FD |
Pette |
zie Pète.
|
FD |
Pette |
cf. Pète.
|
JG |
Petteau |
zie Pestiau(x).
|
FD |
Petteau |
cf. Pestiau(x).
|
JG |
Petteloo(t) |
Petloo: Uit Pestelot, dim. van pestel. Zie Pestiau(x)/Petiau(x). 1380 Raoul Pestelot, Laon (MORLET).
|
FD |
Petten(s) |
Zie Pete(n).
|
FD |
Petteno |
Gedemouilleerde vorm van Petignot. Of It. FN?
|
FD |
Pettens |
Pettiaux. V. BAD.
|
EV |
Pettens |
Génitif double de Peete.
|
JG |
Petter, (de) |
1. Afl. van Mnl. putte, pitten, petten: water putten, scheppen. BerN. – 2. Var. van (de) Peter.
|
FD |
Petterle |
zie Péterlé.
|
FD |
Pettersdorfer |
PlN Pittersdorf (BEI).
|
FD |
Pettersen |
-s(s)on, zie Peeters.
|
FD |
Petti(t) |
zie Petit.
|
FD |
Pettiau |
-iaux, cf. Pestiau(x).
|
JG |
Pettibone |
zie Petitbon.
|
FD |
Pettieau(x) |
zie Pestiau(x).
|
FD |
Pettillion |
cf. Petillon.
|
JG |
Pettinger |
Afl. van verspreide PlN Petting/Pôtting (BEI).
|
FD |
Pettinger |
Ethnique: habitant de Pet(t)ingen, près de Mersch (Gr.-D. Lux.).
|
JG |
Pettit |
cf. Petit.
|
JG |
Pettitt |
Petyt. V. Petit.
|
EV |
Péture |
zie De Pâture.
|
FD |
Péture |
Pe-, Péteur, Pe-, Formes altérées du NF de Nicolas Péter ou Peinteur [sans doute NF grand-ducal à l’origine], né à Vaux-les-Rosiè-res (Nives) en 1717 et décédé à Awagne-Liso-gne en 1800, dont les enfants et les descendants ont porté des NF sous les var. Péter, Péture, Peinteur, Péteur, Péters, principalement dans la région de Purnode, Awagnc, Houx et Spontin (comm. Mrae Péture).
|
JG |
Peturkenne |
-quenne, zie Peterkin.
|
FD |
Peturkenne |
cf. Peterkenne.
|
JG |
Pety de Thozée |
Petyt, cf. Petit.
|
JG |
Pety(t) |
zie Petit.
|
FD |
Petzold |
Petzel, Petsolt, Pätzold, Patzelt, Paetzhold, Paschold, Pechholt: 1. Patr. O.-D. (Silezië) afl. met secundair -old van Petz < Peter. 1298 Bezold(us), 1383 Petzoldt (NAUMANN). – ^. Evtl. Obd. vorm van Germ.VN Berchtold, Betschold. 1462 Valentin Pezscholt; 1471 Friedr. Betscholt, Straatsburg (BRECH.); 1776 Joannes Nepomucenus Patzeld, Kassel-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Peu(c)kert |
Peuker: PlN Peuke (Silezië) (BRECH.).
|
FD |
Peucelle |
Puchelle: 1. Ofr. pucelle: jong meisje, dienstmeisje, maagd. 1251 Emme Pucele, Atrecht (NCJ); 1290 Maroie Puciele, Dk. (TdT); 1583 Olivier Pucelle, Artesië-Aw. (AP). – 2. Evtl. < Pelicel(le), dim. van Ofr. pelice: huid, bont(werk), bontjas. BerBN van bontwerker. 1218 Pelcele; 1203 Lanbers Peaucele, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Peuche(t) |
-ot: 1. Dim. van peuch < PlN Puy < Lat. podium: hoogte, heuvel (DNF). – 2. Var. van Pic. pauchet; zie Pochet. – 3. Wsch. dim. van Ofr. (Norm.-Pic.) puch, d.i. Fr. puits: put. Ofr. puchot: waterloop, kanaal. 1272 Maroie Puchot; 1299 Agnes du Puchot, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Peuchot |
V. BAD (Bak).
|
EV |
Peuchot |
Comme Peuchet (w. liég. peûtchèt, peûkèt ‘petiot’), dimin. de w. peûs ‘pois’ FEW 8, 608a.
|
JG |
Peudepiece |
Surnom: fr. peu de pièce, comp. Potargent; ou bien var. (par réinterprétation) de Putpièce, nom hybride composé de néerl. put ‘mauvais’ et de pièce [FD].
|
JG |
Peudepièce |
zie Putpièce.
|
FD |
Peudevin |
zie Poitevin.
|
FD |
Peugnet |
Wsch. var. van Peignet, dim. van Peigne. Of dim. van peugn, Fr. poing: vuist (DNF).
|
FD |
Peugnieu |
zie Peigneur.
|
FD |
Peugnieu |
cf. Peigneux.
|
JG |
Peukenne |
Var. de Peusken?
|
JG |
Peukens |
Peukenne, zie Poeckens.
|
FD |
Peulders |
zie Pollers.
|
FD |
Peulen |
-ens. Sans doute var. limb. de Paulen(s) [FD].
|
JG |
Peulen(s) |
Patr. Limburgse var. van Paulen, vleivorm van Paulus (CROTT1995).
|
FD |
Peulings |
-inckx, Puelings, -inc(k)x, Pulings, -inck(s), -in(ck)x: Limburgse vorm van Paelings. 146 e. Louis Pulinck, Aalst L (HERB.); 1539 Henrick Puelinx, Heers (LAES); 1549 Robert Pulincx, St.-Tr. (AP); 1627 Heyndryck Pulynck; 1663 Jacques Pulincx, Bg. (SCHOUT. II).
|
FD |
Peuman(s) |
Limburgse var. van Palmans (vgl. Palmen, Paumen, Peumen). 1608 Gaspar Peumans, Tg. (IOT); 1647 Willem Peumans, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Peumans |
Bô(h)- -mans. N. d’orig. ,,Bohémien ». Ns 216.
|
EV |
Peumans |
Var. de Peemans?
|
JG |
Peumen |
zie Palme(n).
|
FD |
peuplier |
Proven. Propriété désignée par un arbre caractéristique. Pou-p(l)ier, Popleu. Popeliers (FI.), Popeler, francisé en Populaire. Poplé-, Publé- -mont. ,,Mont du peuplier ».
|
EV |
Peuplier |
1275-76 «Baudet dou Poupelier» RegTournai, 1588 «Zacharie Poupli» Senzeil-les; nom d’origine: anc. fr., pic. po(u)pelier, w. (nam., Charleroi) pouplî, fr. peuplier FEW 9, 181b.
|
JG |
Peurck, de |
zie Leporq.
|
FD |
Peurette |
Var. van Poirette, zie Poret.
|
FD |
Peurette |
cf. Poirette.
|
JG |
Peurquaet |
BN voor een kwaadstoker, kwaadstichter. Vgl. Ndd. Pinsequat: die kwaad beraamt. 1378 Clais Peurquaet = Puerquaet, Ip. (BEELE); 1397 Jacop Puerquaet, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Peurteners |
zie Portenart.
|
FD |
Peus(s)ens |
zie Paessen(s).
|
FD |
Peuschgens |
Peusens. V. BAD (Baz).
|
EV |
Peusgen |
-kens, -tjens, zie Puystjens.
|
FD |
Peusgen |
Forme all. du suivant.
|
JG |
Peuskens |
Génitif de Peusken, dimin. de Poes, du lat. Pascalis.
|
JG |
Peusseleir, de |
zie de Puysselaer.
|
FD |
Peutat |
Proven. Petaheid (Dép. Hodi-mont) ou Peta-Hez (Dép. Petit-Rechain).
|
EV |
Peutat |
Afl. van peute, Ofr. pute: vuil, slecht, gemeen (DNF).
|
FD |
Peutat |
cf. Peutte.
|
JG |
Peute |
1. Lokale uitspr. van PlN Peutie (VB). – 2. Zie (van) Putte.
|
FD |
Peute(r)man(s). |
Proven. Peutie (Loc.), avec suff. d’orig. N° 212.
|
EV |
Peute, van de |
zie van den Putte. Peuteman(s): i. Afl. van PlN Peutie, lokale uitspr. Peute (LIND. 1964). 1389 Kateline Speutmans, Overijse (BOLSEE); 1537 Jan Peutemans, Vilvoorde-Aw. (AP). – 2. Zie Putteman(s).
|
FD |
Peuteman |
Var. de Peutieman, nom d’origine: Peuthie (BrFl) + mon (Naamkunde 40, 1964, 26).
|
JG |
Peuten |
Var. de Peeten?
|
JG |
Peuter, de |
Peuters, zie de Poterre.
|
FD |
Peuter, van |
zie van der Poorten.
|
FD |
Peuterman(s) |
1. Afl. van De Peuter. – 2. Var. van Peutemans.
|
FD |
Peutermans |
Pour Carnoy 246, composé avec -man de peuter ‘méticuleux’ ; ou bien simple var. de Puttemans, Peutemans [FD].
|
JG |
Peutevinck |
zie Poitevin.
|
FD |
Peutieman |
Afl. van PlN Peutie (VB).
|
FD |
Peutman |
zie Putteman(s).
|
FD |
Peutte |
zie (van) Putte.
|
FD |
Peutte |
Surnom: sans doutepeute, var. de l’anc. fr. put(e) ‘sale; mauvais, odieux’ FEW 9, 632a, cf. aussi moy. néerl. pute ‘corrompu’. -Sans doute dérivé : Peutat.
|
JG |
Peutte, van de |
zie van de(n) Put(te).
|
FD |
Peutteman |
zie Putteman(s).
|
FD |
Peutter, de |
zie de Poter(re).
|
FD |
Peuvrade |
-ate: Afl. van LU W.peûve, Fr. poivre: peper. – Lit.: L. REMACLE, Les avatars du nom de famillePeuvrate. Les dial. de Wall. 1973-74,122-6.
|
FD |
Peuvrade |
-ate. Altération du NF Priva, -at, Private, sous l’influence de w. \iég.peûve ‘poivre’. – Bibliogr. : L. Remacle, Les avatars du NF Peuvrate, DW 3, 1973-74, 122-6.
|
JG |
Peve(r)n |
-ag(i)e, -asse. Proven. Pevenage (Dép. Everbecq), ,,Pi-geonnier ». Bévernage. V. Colombier.
|
EV |
Pevee |
-ée. 1280 «domina Juetta de Pevilhe» PolyptLiège; nom d’origine: Péville, w. à Pèvèye, à Alleur et Grivegnée (Lg). – Bibliogr. : J. Herbillon, Peville-Pèvèye, dans Leodium28, 1935,66-8.
|
JG |
Pevée |
-ee: PlN Péville in Alleur en Grivegnée (LU). 1280 Juetta de Pevilhe, Luik (Leodium 1935,66-68).
|
FD |
Pévée |
Proven. Péwée. Dép. Ciney. „ Marais ».
|
EV |
Pevenage |
Pevernagie (forme flam.). Nom d’origine : Pevenage, à Éverbecq (Ht).
|
JG |
Pevenage, (van) |
van Pevenaeg(g)e, -aeyge, -eayge, Pevernagie, Pévenasse, Pluvinage, Beverna(e)g(i)e, -a(e)yge, -aeye: PlN Puvinage in Vloesberg (H), Pevenage in Everbeek (OV), Verchain-Maugré (Nord) (CCHt), Puvinage (1348 Putsvinage in Beloeil H) < Puteus vicinaticus: openbare drinkplaats, waterput. 1275 C’est à Putvinage. Bille de Putvinage, Vloesberg (VR45V0); 1339 Jehans dou Puvisnage, Bergen (CCHt); 1377 Thome de Puvinage, Rijsel (SPL); 1427 Mahieu de Peuvinage, Dk. (PARM.); 1544 Joannes Pevinage, Everbeek; 1566 Alexander Pevernaige, Ktr. (MUL IV); 1556 Jan Bevernaige; 1602 Anthoine Pevernaige, Ktr. – Lit.: F. DEBRABANDERE, De familienaam Bevernag(i)e. LG1985,214-5.
|
FD |
Pever, de |
zie Poivre.
|
FD |
Pex |
zie Peck.
|
FD |
Pexstaerts |
Peckstards, Pexstadt, Peckstadt, Peckstdat, Peksteerts, Pekstards, Pex(s)ters, Pecters, Speckstadt, Spexstaerts: BerBN Peekstaart: steel van een piek, lans. Vgl. 1263 Pekeschacht, Rostock; 1281 Pekestoc, Liineburg (NN); 1282 naist Hughen Pekestockes, Holland (CG). 1433 Jan Peextert; 1447 Lambrecht Pexstert; Tielman Pexstert = 1448 Tielman Pextert = 1451 Tielman Pexsterst, St.-Tr. (OBN); 1589 Jan Peesksteeks, Ht. (GESSLER).
|
FD |
Pexstaerts |
Pexsters, Pexters, Pecters. Cf. 1433 «Jan Peextert», 1447 «LambrechtPext-sert» St-Trond; probabl. sunrom de métier, d’après moy. néerl. peehtaart ‘hampe d’une lance, hallebarde’ (Debrab2 964).
|
JG |
Pey |
Peij, Peys: Misschien Mnl. peye, poye < Ofr. puy, Lat. podium: pui, stoep, podium. 1374 Jakemin Peye, Ip. (BEELE).
|
FD |
Pey- |
-mans, -men. Proven. 1. V. Peumans. — 2. V. Pede.
|
EV |
Pey, van |
zie Pede.
|
FD |
Peyck |
zie Pyck(e).
|
FD |
Peyck |
Surnom: néerl.pet ‘poix’.
|
JG |
Peycker |
Proven. Pijke (Dép. Ware-gem), avec suff. -er, d’orig.
|
EV |
Peycker |
Pijcker < Mnl. pike, pijcke: piek. BerN van de piekenmaker of piekenier.
|
FD |
Peyenborg |
zie Pijnenburg.
|
FD |
Peyf(f)ers |
zie Pfeiffer.
|
FD |
Peyfers |
Peyffers, cf. Peiffer.
|
JG |
Peyleman |
zie Pijlmans.
|
FD |
Peyls |
V. Pijl et Peel.
|
EV |
Peyls |
Peijls, Peil: 1. Mnl. pegel, peil: merkteken in maten voor vloeistoffen, graad van sterkte van het bier, pegel. BerBN van de pegelaar, de ijker van vochtmaten. 1382 Ghiselin Peyl, Har. (DEBR. 1970). Vgl. Pegel. – 2. Br. spelling van Pyls.
|
FD |
Peyls |
Surnom: génitif de néerl. pijl ‘flèche, dard’.
|
JG |
Peymans |
zie Paijmans.
|
FD |
Peymen |
zie Paeme(n).
|
FD |
Peynaerts |
zie Peynhaert.
|
FD |
Peynaud |
zie Pagnieau.
|
FD |
Peyne |
zie Pijnen.
|
FD |
Peynet |
zie Penet.
|
FD |
Peynhaert |
Peynaerts, Peijnaerts: 1. D. verscherpte vorm van Beinhard, Benhard, Bernhard? 1616 J. S. Peyenaert, Wismar (MV)-Aw. (AP). – 2. Zie Pénard.
|
FD |
Peynot |
zie Pagnoz.
|
FD |
Peyns(h)aert |
zie Pensaert.
|
FD |
Peynshaert |
Car. mor. Peinzer, Censeur, songeur ».
|
EV |
Peyot |
zie Piot.
|
FD |
Peyp- |
zie Pijp-.
|
FD |
Peypers |
V. Pijp.
|
EV |
Peyr(e) |
zie Père.
|
FD |
Peyrache |
V. Pierre.
|
EV |
Peyralbe |
Proven. ,,Montagne pierreuse » (N. franc.).
|
EV |
Peyralbe |
Peyrable: PlN Occ. Peyre albe: witte steen. Vgl. Peyraube (Htes-Pyr.).
|
FD |
Peyrard |
-a(t), zie Pierrard.
|
FD |
Peyraud |
zie Perel.
|
FD |
Peyrelongue |
Occ. PlN: lange steen (Basses-Pyr.).
|
FD |
Peyrelongue |
NF d’un migrant du Midi de la France, issu d’un NL très répandu en domaine occitan difficile à identifier [PHB], par ex. Peyrelongue (Basses-Pyrénées).
|
JG |
Peyrenborg |
zie Pijnenburg.
|
FD |
Peyreron |
Wsch. var. van Peyron.
|
FD |
Peyron(net) |
zie Pierron.
|
FD |
Peyronie |
-ouny, zie Peroni.
|
FD |
Peyrot |
zie Pierrot.
|
FD |
Peyroux |
zie Pierreux.
|
FD |
Peyrusson |
zie Pierson.
|
FD |
Peys |
zie Pais.
|
FD |
Peys |
cf. Peis.
|
JG |
Peysen |
zie Pais(s)en.
|
FD |
Peyskens |
Peskens, Peiskens: 1. Br. gediftongeerde vorm van Pijskens. Pijsken, dim. van Mnl. pisé: maat, gewicht. 1398 Lijskin Pisé, Bavikhove (DEBR. 1970); 1406 Jan Pijsken, Bs. (PEENE). – 2. ZiePuystjens.
|
FD |
Peysmans |
1. BerN van de peismaker, paisierer: vrederechter. 1389 Mechtilt Peysmekers, Diest (VdP); 1367 Stevenin de Peismakere, Ktr. (DEBR. 2002); 1381 Gord Peyseman, Den Bosch (HB 548). – 2. Ontrond < Puysmans = Poesmans, Paeschman. 1462 Willem Puysmans, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Peyster, de |
1. Ofr. paistre: herder. BerN. Vgl. Paitre. 1277 Willem Peister, Cent (CG); 1435 Henric Peysters, Den Bosch (HB 483). – 2. Zie de Pester.
|
FD |
Peytier |
Peijtier: Occ. vorm voor PlN Poitiers. Vgl. Peytieu (DNF). 1705 Andr. Peytier, Montélimar-Aw. (AP).
|
FD |
Pezin |
-yn, zie Pesin.
|
FD |
Pfaff |
Phaff, Paffen, Pfa(e)ffli, Pfâffle: D. pendant van De Pape. Rijnlands Paff. Dim. -li is Zwitsers.
|
FD |
Pfaff |
Surnom: all. Pfaff, corresp. à moy. néerl. pape ‘prêtre’, cf. De Pape.
|
JG |
Pfaffenbach |
PlN (BW, BEI).
|
FD |
Pfaltz |
Nom d’origine: all. Pfalz, Palatinat.
|
JG |
Pfanne(n)stiel |
Phannenstiel: 1. Verspreide D. PlN Pfannenstiel: langwerpig stuk land in de vorm van een pannensteel (BRECH.). – 2. BerBN van de pannenmaker. 1394 Ditel Pfanstil faber (smid, vgl. Pfannschmidt), Praag (DN).
|
FD |
Pfannenstiel |
Pfannestiel, Phannenstid Surnom : all. Pfannenstiel ‘queue de poêle’.
|
JG |
Pfannschmidt |
D. BerN Pfannenschmied: pannenmaker; vgl. (De) Pannemaeker.
|
FD |
Pfau |
D. BN Pfau: pauw. Vgl. De Pauw.
|
FD |
Pfef(f)er |
Peffer, Pfeffermann: D. Pfeffer, Rijnlands Peffer: peper. BerBN van de peperhandelaar. Vgl. Peper. 1421 Claus Pfeffer, Ravensburg (BRECH.).
|
FD |
Pfeif{f)er |
Pfayfer, Pheyffer, Pheijffer, Pfayfer, Pfyffer, Feyfer, Feifer, Fajfer, -far, Fefer, Peif(f)er, Peyf(f)ers, Peijffers, Pieffer(t), Piffer(t): D. BerN Pfeifer, Mhd. phîfer: fluiter, speelman, muzikant. Vgl. De Pyper. Peifer is Rijnlands. 1539 Jan Pijfer, Aw. (AP).
|
FD |
Pfeiffer |
Surnom: all. Pfeifer ‘sifflera, fifre’; cf aussi Piffer(t), Pieffer(t).
|
JG |
Pfeil |
Surnom: all. Pfeil ‘flèche’.
|
JG |
Pfenni(n)gs |
zie Penninck.
|
FD |
Pfister(er) |
Pfischter, Fiszter: BerN Mhd. Phister < Lat. pistor: bakker. Vgl. Pestel. 1561 Joannes Pfister, Aschaffenburg; 1698 J. B. I. Pfister, Mûnchen (MULIV, VII).
|
FD |
Pfizer |
D. ontrond < Pfützer < Mhd. Phütze, D. Pfütze: waterput, bron, fontein < Lat. puteus. BerN van de waterfitter, die waterleidingen, waterputten aanlegt. Fr. fontainier, Zndl. fonteinier.
|
FD |
Pfl(o)ug |
Phlok, Pfluger, Pfluger, Pflieger: D. BerBN
|
FD |
Pfleger |
D. BerN: opzichter, beheerder, voogd.
|
FD |
Pfleiderer |
Ontrond < D. Pfleuderer < Mhd. vlô’udern: fladderen. BN naar het wisselvallige karakter.
|
FD |
Pflieger |
zie Pfloug.
|
FD |
Pflips |
cf. Phlips.
|
JG |
Pflips(en) |
zie Philippus.
|
FD |
Pfloug |
Surnom: all. Pflug ‘charrue’.
|
JG |
Pflug |
ploeg; BerN Pfluger, (ontrond) Pflieger: ploeger, ploegenmaker.
|
FD |
Pfund |
Surnom: all. Pfund ‘livre (poids, monnaie)’.
|
JG |
Pfyffer |
zie Pfeiffer.
|
FD |
Phaff |
zie Pfaff.
|
FD |
Phal(em)- |
-pin, -pyn. Proven. Loc. fr.
|
EV |
Phalempin |
Fale(m)pin, Fallempin.Valepin, -pyn,-pijn, Val(l)enpint, Vallepin: PlN Phalempin (Nord). 1239 Teri de Falempin, Dk. (SMTI); ±1300 Pieres Phalempins, PdC (BOUGARD); 1537 Louis Falenpijn, Atrecht-Aw. (AP).
|
FD |
Phalempin |
1304 «Theris de Phalempin» 31 ChirTournai; nom d’origine: Phalempin (Nord).
|
JG |
Phalet |
zie Fallet.
|
FD |
Phallus |
Latinisering van Phal < Lat. HN Fidolus (NRO1996,229).
|
FD |
Phallus |
Latinisation tardive de Phal, forme médiévale et dialectale du NP Fidolus (nom d’un saint auvergnat), que l’on retrouve dans plusieurs NL, e.a. Saint-Phal (Aube, Champagne) [PHB].
|
JG |
Phan |
Pham: Grafie voor de D. FN Pfann(e). BerBN. Zie Pan. 1267 Hiltebrandus Phanne, Mergentheim (BRECH.).
|
FD |
Phaniel |
zie Faniel(le).
|
FD |
Phaniel |
Var. de Faniel; comme Fanuel, nom biblique (cf. Morlet, NP Gaule II, 51).
|
JG |
Phannenstiel |
zie Pfanne(n)stiel.
|
FD |
Phannenstiel |
cf. Pfannenstiel.
|
JG |
Phanuel |
zie Fanuel.
|
FD |
Pharazyn |
-syn, zie Farazijn.
|
FD |
Phariseau |
zie Fariseau.
|
FD |
Phelippot |
zie Philippot.
|
FD |
Phélizon |
Patr. All. van Phélis = Félix.
|
FD |
Phelupt |
Var. van Filip.
|
FD |
Pheulpin |
zie Philippin.
|
FD |
Pheyffer |
zie Pfeiffer.
|
FD |
Philemotte |
zie Fillemotte.
|
FD |
Phili- |
-bert, -(p)p(e)ron, -(p)po-t(eaux), Philip(p)a(e)rt(s). V. WID (Wi).
|
EV |
Philibert |
zie Filibert.
|
FD |
Philibert |
Filibert. Prénom issu de l’anthrop. germ. fili-behrt, popularisé par saint Philibert, abbé de Jumièges au 7e s., le Ph- initial non étymologique étant dû à l’attraction de Philippe.
|
JG |
Philifert |
Wsch. var. van Philibert met f-perseveratie.
|
FD |
Philimon |
Fillemont: Patr. VN uit de Gr. mythologie: Filemon en Baukis. Ook bijbelse VN.
|
FD |
Philip |
-ipp(e), zie Philippus.
|
FD |
Philip(p)art |
Philippa(e)rt(s), -aars, -aers, -a(t), Philipaert, Flippart: Afl. van HN Philippus. 1383 Flippart Patgey = 1384 Philip Patgey, Tn. (C.BAERT); ±1400 Philippe dit Philippart Lochon, Luik (BODY); 1427 Jan Philippaert, Ronse (LENOIR); 1510 Desier Philippa, Gentinnes (CALUW. 2000).
|
FD |
Philip(p)et(te) |
Philippeth, Philippe: Patr. Dim. van VN Philippe. 146 e. Philippe dit Philippet de Limont, Luik (BODY); 1360 J. Philippet, Laon (MORLET).
|
FD |
Philip(p)in |
Filippin, Philippen(s), Phillipens, Pheulpin, Flippen: Patr. Vleivorm van Gr. HN Philippus. 1580 Simon Philippens, Bilzen (SCHOE.); 1642 Severinus Philippin, Lotsius (MUL V).
|
FD |
Philipoom |
Patr. 1. Philip Oom (EBELING1993,103); vgl. D. Clasohm, Hansohm (GOTTSCHALD). -2. Reïnterpretatie van Philippon.
|
FD |
Philipp(pe)kin |
Phillipekin, Flipkens: Patr. Dim. van HN Philippus.
|
FD |
Philippaux |
-eaux: Patr. Dim. van VN Philips. 1275 Filipeaz d’Okieres, Luik (SLLII); 1342 Philipeal de Puchey, Pousset (HERB.); 1467 Flips Flippeels, Tn. (HB 796).
|
FD |
Philippe |
Philippen, Philips. N. de bapt. d’orig. hellénique. N. d’un des apôtres. Dimin. : Phil(l)ip–pet, -po(n), -pin, -son, -us, -s. Philip(p)s, Phlups.
|
EV |
Philippe |
Phillipe. Prénom Philippe, du grec Philippos (= qui aime les chevaux), nom d’un apôtre et de plusieurs saints, nom aussi dans l’Antiquité du roi de Macédoine Philippe le Grand. » Dérivés: Philipart, Philippart, w. nam. Flipân, Philippat, Philippaert, au génitif: Philippaers, -aerts. 1236 «Alard Philippin deCherzy»NPLouette, 1425 «Johan Philipart» CoutStavelot, 1443 «Pierart Philippart» Ladeuze, 1444 «Phelipart Cocquial », « Jehenne Philipart», 1449 «Philippart le marchant» AidesNamur, 1450 «Phelipprars Gossars» Baudour. – Philippaux. 1289 «Philippiaus de Bretignei» CensNamur, 1342 «Philipeal de Puchey» Pousset, 1444 «Philipeau dele Sart» AidesNamur, 1504 «Jehan Philipeau», 1541 «PhilipauAnseau» BourgNamur, 1570 «Jehan Phelippea» Dorinne. – Philipperon, Philip-pron, Philipront. 1265 «Jehanne fille Phe-lippron» CensNamur, 1331-32 «Phelippron Sartiaul» ComptesMons. – Philipet, Philip-pet, -eth, Phillipet, -ippet. 1334 «Phelippet Climot» ComptesMons. -Philippette, Phili-pette. 1449 «Phelipette sa mère», «Philipette vefve de Tirion le charlier» AidesNamur, 1492 «Philippe! la fille Johan le Chevalier de Riwe» La Gleize, 1616 «Philippette de Til-liers» BourgNamur. – Philippin. 1524 «la femme Philippin» DénStavelotMy. – Philip-kin, Philippekin, Phillipekin. – Philippon, -ont, Phillippon. 1270 «Michieus li Bane fils de Philipon», 1282 «Philipon Crouselin» DettesYpres, 1289 «li enfant Philippon Gran-din» CensNamur, 1303-7 «Bodelet le filh Philippon d’Asonlevilhe» ComptesMons. -Philipot, Philippe, Philippot, w. nam. Flipot, Phlipo, Phlypo. 1294 «Phelippos de Jasche» CensNamur, 1444 «Philipot le bancelier» AidesNamur, 1495 «Philippot de Hanech», 1510 «Philippot Lesturgon», 1521 «Philippe le Bonnetier», 1602 «Jean Philippe», 1693 «Marie Philipot» BourgNamur. – [Dérivé en -otte’] 1498 «Phlippotte de Baseille» BourgNamur, 1572 «Philipote Derhey (belle-fille de Jean de Villers)» Purnode. i Formes lat. : Philippus. au génitif: Philippi, Philippy. 1500 «Pierre Philippi» GuillLiège. i Formes néerl. : Philip, au génitif: Philips, Philipps, Phillips, Phlips, Pflips, génitif double: Philippens, Phillipens, génitif double : Philippsen, Philipsen, Phillippsen, Phlip-psen.
|
JG |
Philippen(s) |
zie Philippin.
|
FD |
Philipperon |
zie Philippon.
|
FD |
Philippi |
zie Philippus.
|
FD |
Philippo(t) |
Phelippot, Flipo(t), Phlippo, Phlypo, Flypo, Flippo, Philpott: Patr. Dim. van VN Philippe. 1336 Colin Philippote, Tilleur (SLL III); 1450 Jehan Philippot, Laon (MORLET); 1475 Phelippot Courdent (DEBR. 1970); 1505 Philipsen vanden Eede = 1504 Philippe de Eda, Bs. (OSTYN); 1735 Guilelmus Flypo, Moorsele (COUSS.).
|
FD |
Philippon |
-ont, Philipon, Filippone, Philipp(e)ron, Phlip(p)ront: Patr. Fr. vleivorm van VN Philippe. 1273 Phylippes de le Court = 1285 Philippron de le Court, Cent; 1298 Philippron de le Warde, Hove (CACa); 1438 Mahieu Philippon, Laon (MORLET).
|
FD |
Philippron(t) |
zie Philippon.
|
FD |
Philippus |
-y, -i, -o, Philip(pe), Philipp, Phillipe, Filpe, Philups, Phil(l)ips, Philipse, -pze, van Philips, Pflips(en), Philip(p)s(en), Philip(p)son, Phillippsen, Phlips, Phlups, Phlippsen, Filip(e), Falip, Filipp(i), -o, Flip(t)s, Flipse(n), Flyps, Flepts, Filipson, Philippi, -y, Filippi, Felipe: Patr. Gr. HN Philippos ‘paarden-liefhebber’. 1280 Philippus Choviche; 1378 Philips de Vachtcopre, Ip. (BEELE); 146 e. Umin Philips kinder, Ktr. (DEBR. 1970); 1625 Huybrecht Philipsen, St-Hubert-Aw. (AP).
|
FD |
Philis |
Metr. Vooral E. VN Phyllis, Phillis < Gr. phullis: tak met blaren. Phyllis was de dochter van koning Sithon van Thracië (V. D. SCHAAR).
|
FD |
Philisijn |
-syn: ige-eeuwse var. van (de) Pillecijn in Munkzwalm (med. F. Van de Velde), metpl/fl-wisseling (vgl. pleuritis/fleurus).
|
FD |
Philleberts |
zie Filibert.
|
FD |
Phillipekin |
zie Philippekin.
|
FD |
Philpott |
zie Philippot.
|
FD |
Philtiens |
-tjens. Génitif double de *Philtje, hypocor.de Philip?
|
JG |
Philtjens |
Philtiens, zie Filkin.
|
FD |
Philups |
zie Philippus.
|
FD |
Phimister |
E. BerN Femister < fée master: veemeester, herder.
|
FD |
Phlip- |
cf. Philippe.
|
JG |
Phlippo |
zie Philippot.
|
FD |
Phlips |
Phlippsen, zie Philippus.
|
FD |
Phlix |
zie Félix.
|
FD |
Phlok |
zie Pfloug.
|
FD |
Phlups |
zie Philippus.
|
FD |
Phlypo |
zie Philippot.
|
FD |
Phol(l)ien |
Folien, Fou(i)llien, Fouil(l)en, Fouy(i)n, Fouin, Foyin, Foyen, Fuyen, Feuill(i)en, Feul(l)ien, Fieullien, Defollin: Patr. lerse HN, naam van de abt van Fossen-la-Ville. Saint-Pholien is de naam van een kerk in Luik: 1244 Sancti Foliani presbyteri Leodienses (CVD). 1401 Pholien Sirejacques, Ecaussines (Midd. 1977,404).
|
FD |
Pholien |
V. FULC (Fui). Synon. : Feuill(i)en. N. de St. Foillanus (Latin).
|
EV |
Pholien |
Phollien. 1591 «Phoelien Delfollie» BourgNamur, 1624 «Jean Minet dit Phouil- lin» Cerfontaine = 1650 «Jan Minet dit Phoillien» Morialmé, 1717 «Pholien Henoul» BourgLiège, 1775 «Thomas Pholien» Huy; prénom Pholien, Feullien, d’après le saint d’origine irlandaise, évangélisateur de nos contrées et abbé de Fosses-la-ville (où il est vénéré). Cf. aussi Folien, Feuillen.
|
JG |
Phyfferoen |
zie Pifferoen.
|
FD |
Pia |
Piat. 1499 «Jehan Piat» TerrierNaast; sans doute du prénom Piat, du nom du saint patron de Tournai (cf. Morlet, NP Gaule II, 90).
|
JG |
Pia(t) |
Patr. Lat. HN Piatus. In Dk. (H) vereerde heilige. 1356 Jakemés Pias, 1363 Maigne Piatte, Dk. (TdT); 1395 Gille Piaet, Ktr. (DEBR. 2000); 1466 Piaet van Waleghem, Ktr. (RAK).
|
FD |
Piaget |
V. Page.
|
EV |
Piaget |
Dim. van Ofr. péage, Fr. péage: toi. BerBN van de péager: tollenaar, tolinner.
|
FD |
Piana |
Piano, Piani, Pianetti: It. PlN piano: vlak.
|
FD |
Pianet |
V. Plant.
|
EV |
Pianet |
Z.-O.-Fr. vorm van Planet, dim. van plan: vlak, effen. Vgl. It. Pianetti.
|
FD |
Piasecki |
Piasek, Piaskowski: Afl. van Poolse PlN Pias(ek): zand.
|
FD |
Piavaux |
NF qui apparaît en premier lieu à Ben-Ahin en 1780 (GeneaNet); surnom d’origine obscure, qui ne semble pas se rattacher à w. pia ‘peau’ ou au v. piller.
|
JG |
Piaveau |
-aux: Zinwoord: kalverviller?
|
FD |
Piazza |
It. PlN Piazza: plaats, plein.
|
FD |
Pic |
V. BAD(u) (Bak).
|
EV |
Pic(k)orelle |
zie Picarelle.
|
FD |
Pic(qu)- |
Pick- -ard. Proven. ,,De Picardie ». N° 217. Diminutifs : Picar-, Pycar- -el(le). — 2. V. BAD(u) (Bak).
|
EV |
Picaër |
Picaert, cf. Picard.
|
JG |
Picalausa |
Picalause, Picalo(u)sa: Pica Lausa. Oudocc. lauza: platte daktegel. BerN van de steenhouwer, leiklover(DNF).
|
FD |
Picalausa |
Picalause (francisation). Formation verbale: anc. occ. pica ‘pique’ + lausa ‘dalle’ (nom d’artisan), NF importé du sud de la France.
|
JG |
Picar |
Picard, Picart, Piccard, -art, Pickar, -ard, -art, Pikard, Piquard, Picaër, -aert, Pickaert, -ar, -ard, -art (formes néerl.). 1279-80 «Colars li Picars» RegTournai, 1322 «Johan Picart» CartValBenoît, 1353 «Evrard Piccard» CartOrval, 1356-58 «Jehans Pikars» PolyptAth, 1426 «Andriu Pickart» Taille-Soignies, 1449 «Simon le Picart» = «Simon Picart» AidesNamur, 1493-97 «J. (Le) Picquart» JusticeBastogne, 1597 «Paulus Picquar» BourgLiège, 1628 «Jan Pickaert», 1709 «Johan Picart» émigrés en Suède; ethnique: picard, de Picardie; souvent surnom de domestique, de soldat. – Forme fém. : 1279-80 «Katheline li Picarde» RegTournai.
|
JG |
Picard |
-ar(t), -aer, -at, -a{s), Piquard, -art, Picca(e)rt, -ar(d), Pickard, -ar(t), -ardt, -aer, -aert(s), -artz, Picqua(e)rt, Pikaar, -ard, -aert(s), Piekaerts, -arz, Lepicard: 1. Naam van de Picardiër, inwoner van Picardie. 1307 Lorens Picars, Luik (AVB); 1342 Colardus dictus Picard, St-Q. (MORLET); 1381 Griele Picaerts, Hulst (DEBR. 1999). -2. Mnl. pic(k)aert: piekenier. BerN. Vgl. Ofr. picart: scherp. 1340 Willelmus Pyckart, Hakendover (C. BAERT); 1383 Jan Pickaert, St.-Gillis; 1367 Willelmus Pickaert, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Picardie |
Pycarelle. Surnom d’après le moy. fr. picarel (d’origine languedocienne), ‘mendole, sorte de poisson qu’on fait sécher’ FEW 8 , 456a. – Bibliogr. : F. Debrabandere, Pycarelle en Spyckerelle, dans Gedenkboek M. Mispe-lon, 1982, 101-5.
|
JG |
Picarelle |
Piccarelie, Picarrel, Pycarelle, Piquerel, Pickerell, Picherel, -eau, Picheret, Pic(k)orelle, Spyckerelle, Spicarolen: Opic. peskerel, Mfr. picarel: vis, (soort) snoek. BN. Id. aïs Pecquereau. Ofr. picaret = picarel (GOD.). 1768 Marie Anne Picarelle = 1799 M. A. Spiekerelle; 1768 Joseph Picarelle = 1795 J. Spikarelle, Ktr.; 1685 Vedast Spicarelle = Picarelle, Wev.; 1715 Vedastus Picorelle, Bissegem. – Lit.: F. DEBRABANDERE, Pycarelle en Spyckerelle. GedenkboekM. Mispelon, 1982,101-5.
|
FD |
Picas |
Surnom: moy. fr. picasse ‘pic, hoyau’ FEW 8, 434a.
|
JG |
Picaud |
-ault, zie Pichel.
|
FD |
Picavet |
Profess. Picavé, ,,Gros fagot ». (Dial. picard). N. de marchand.
|
EV |
Picavet |
-ez, Piccavet, Pickavet, Pycavet, Pyck(h)avet, Py(c)kevet, Pijkevet, Piekavet, Pecavet: Ofr. picavet: takkenbos. BerBN van de houthakker. 1499 Gilles Picavet, Rijsel voerde twee houthakkersbijlen in zijn wapen. 1223 Tiricus Picaves, Kamerijk; 1224 Wistasces Pikavés; 1306 Jakemés Pikavés; 1325 Maroie Picavete, Atrecht (NCJ); 146 e. Frémin Picavet (receveur des tailles de la forêt de Nieppe) (med. J. Picavet, Kruibeke); 1314 Joh. Pikenvet, Heusden L (GHYSEN); 1368 Renoud Picavet, Meregem (JAM.).
|
FD |
Picavet |
-ez. 1280-81 «Jakemes Picavais de Cambrai» RegTournai; surnom: pic. picavet, montais picavé ‘grand fagot à deux liens qui devait avoir 3 1/2 pieds de longueur et autant de circonférence’ Gdf 6, 141-2, BTD 31, 227 (cf. aussi Ph. Delmotte, Gloss. w. de Mons, 516).
|
JG |
Picca(e)rt |
-ar(d), zie Picard.
|
FD |
Piccard |
-art, cf. Picar(d).
|
JG |
Picceu |
zie Pecqueur.
|
FD |
Piccin(i) |
-inni, -ione, -ioni, Piccinin(i), -in(n)o: It. BN: klein.
|
FD |
Picco(t) |
zie Picot.
|
FD |
Piccoli |
-olo(tto): It. BN Piccolo: klein.
|
FD |
Piccot |
cf. Picot.
|
JG |
Piccu |
Piceu, zie Pecqueur.
|
FD |
Pich- |
-al, -e(l), -èque, -ery V. Pissery.
|
EV |
Picha |
Pichâ, w. pîtchà, Pichault. La longueur de la voyelle initiale oblige à séparer ce nom d’autres NF en Pich-, comme Pichel, -et, -on, -ont, dont le ; est bref en wall. comme en fr. Pour J. Lechanteur, certaine forme de pieds déchaux ALW 5, 234-5, non celle de Liège (pîds d’hâs) mais celle de Porcheresse-en-Cz et Laroche (pîds d’chas), est proche de pîtchâ, bien que non identique (-t’ch-/-tch), mais l’altération de t’ch en tch est possible (comp. la forme malm. cou-tchâsses < cou-d’-tchâsses ALW 5, 180). Plausible sémantiquement (comp. le NF fr. Déchaux) et phonétiquement, <pieds-déchaux> ne trouvera sa confirmation ou son infirmation que de l’examen des mentions anciennes du NP [JL, NFw2].
|
JG |
Pichal |
Ofr. peschalle, pesc(h)aille: visvangst, gevangen vis (GOD.). BerBN van de visser.
|
FD |
Pichar(d) |
Picha, Pichâ, Piesschaert, Pissard, Pis(s)art, Pizar, Pitsaer, Pihart, Piha(rd): i. Ofr. pichard: groene specht. BN. Vgl. (de) Spicht. – 2. Pic. pichard (DNF), Fr. pissard, afl. van pisser, Ofr. pissier: wateren, urineren, plassen, pissen. Vgl. Ofr. pisseur en het volkse gezegde ‘Saint-Médard le grand pissard’, de regenheilige. LU W. piha (HERB.). 1280 Lambertus Pihars, Luik (J.G.); 1363 Gilliars Pichars, Aat (J. G.).
|
FD |
Pichard |
1363-64 «Gilliars Pichars» PolyptAth ; surnom (de buveur?): w., pic. pichard ‘qui urine beaucoup, pisseur’ FEW 8, 590a.
|
JG |
Pichel |
-elle, Pichault, Pissel, Picault, -aud, Pihay: Zoals Péchet dim. van Fr. poisson: vis. Var. met i zoals in Pi(c)queur = Pe(c)queur, Pichonnier, Picardie. Vanwege de Luikse ft-var. moet de naam wel op een sk-votm teruggaan (ni. Lat. pi5ds). 1567 Martinus Piceels, Lv. (HENNO).
|
FD |
Pichel |
Peut-être var., avec changement de suffixe, de Pichet (cf. 1623 «Piere Pichet» Dén-Chimay) avec le sens de ‘petit pot, mesure pour les liquides, les grains’ (Morlet 783).
|
JG |
Picheny |
zie Poissonnier.
|
FD |
Picheny |
Pecheny, Pichonnier, cf. Pisnier.
|
JG |
Pichèque |
Oost-Duitse FN Pischek, < Slav. Picek. Afl. van HN Petrus.
|
FD |
Picher |
Probabl. cas sujet de fr. pêcheur, comp. Sarter, Galer, etc.
|
JG |
Picherel |
-eau, -et, zie Picarelle.
|
FD |
Picherit |
zie Pickery.
|
FD |
Pichet |
Pihet, Pissé, Piscé, Pisce, Piket, Pickett, Pi(c)quet, Pi(c)qué, Pické, Pi(c)quette, Pinquet, Pin(c)ket, Pyn(c)ket, Pijncket: 1. Ofr. pichet, Opic. pi(c)quet, Mnl. piket, peket: maat voor vloeistoffen, zout, graan. BerBN van de meter, korenmeter. 1348 Jehan Picquet, Senlis; 1438 Jehan Pichet, Laon (MORLET); 1374 France Piket, Ip. (BEELE); 1553 Maerten Picquet, Ktr. (MONB.); 1673 Jaecques Pincquet = 1699 J. Pincket, Ktr. (KW). – 2. Var. van Péchet. De W. vorm Pihet verwijst ni. naar een oorspr. vorm met sk (piscis).
|
FD |
Picheyns |
Mfr. péchin, dim. van Ofr. pesche (Lat. piscis): vis. Vgl. Péchet, Pichet z. 1435 Jehan Péchin, Senlis (MORLET).
|
FD |
Pichler |
Beierse vorm van D. Bûhler, afl. van PlN Bûhl: heuvel.
|
FD |
Pichon |
1286 «Jehans Fichons» CartMons, 1426 «Pier. Pichon» TailleSoignies, 1586 «Gerlache Pichon» CoutStavelot, 1633 «Martin Pichon» émigré en Suède; surnom: pic. pichon ‘poisson’ FEW 8, 583b; cf. aussi Pechon et Pisson. » Dimin. anthropon.: Pichonneau.
|
JG |
Pichon(neau) |
V. Pissery.
|
EV |
Pichon(nier) |
zie Poisson(nier).
|
FD |
Pichonnier |
V. Pigeon.
|
EV |
Pichonnier |
cf. Picheny.
|
JG |
Pichot |
Pitchot; au fém.: Pichotte. 1289 «Pi-chos de Faus» CensNamur; surnom: dial. fr. pichot,pitchot ‘petit’ FEW 8, 6Ida. -Dimin.: 1465 «Jacquemins Pichotia» CartCouvin.
|
JG |
Pichot(te) |
zie Picot.
|
FD |
Pichrit |
-ist, Pichry (NF dont la prononciation serait intéressante à connaître). Peut-être de fr. (rég.) pisserie ‘urinoir’, w. pich’rîye ‘ruis-selet(s)’, attesté en topon. ; sinon var. de Picry.
|
JG |
Pichry |
Pichri(s)t, zie Pickery.
|
FD |
Pichuèque |
NF borain, attesté dès 1673 à Cuesmes, sous la forme «Pitscheberg dit Pichuèque» (GeneaNet); nom de montagne que l’on rencontre dans le Tyrol, en Suisse, etc.
|
JG |
Pick |
Pic(k)on, Pyck(e), Picqu- -et, Pick-, Pig- -out. V. BAD(u) (Bak).
|
EV |
Pick |
Picke, Pické, Pik, Picq(ue): 1. Mnl. picke: pikhouweel. BerBN voor de maker van pikhouwelen of voor de steenhouwer. Vgl. De Picker. 1497 Tielen Picken, Zolder (VANB.); 1641 Nik. Pick, Gilze-Aw. (AP). – 2. Zie Peck. – 3. Evtl. = Pyck(e).
|
FD |
Pick |
Picq, Pyck, Pycke. 1388 «Jakemars Pikes» Ladeuze, 1564 «Jehan fils de feu Lyenard de Roanne surnommé le picque de Guegomont», 1721 «Mathieu le Picque» La Gleize; probabl. surnom: fr.pic, outil ou arme.
|
JG |
Pickaert |
-ar, -ard, -art, cf. Picar(d).
|
JG |
Pickard |
-ar(t), -aert(s), zie Picard.
|
FD |
Pickavet |
zie Picavet.
|
FD |
Pické |
zie Pichet, Pick.
|
FD |
Pické |
cf. Piquet.
|
JG |
Pickel |
Peckel(s), Pechels, Pe(e)kel, Py(c)kels, Pijkels: Mnl. pickel, peckel, Wvl. pekkel: poot (van meubel), (gemeenzaam ook) been. BerBN voor timmerman, houtdraaier. Of BN voor iemand met lange benen. Vgl. Schinckel, Peckelbeen. 1268 Michael Peckel, 1280 Willelmus Peckel, Ip. (BEELE); 1300 Egidius Pickels, Tv. (BERDEN); 1378 Margriete Pickels, Dend. (OSD).
|
FD |
Picker |
-ers, cf. Peckers.
|
JG |
Picker(e), (de) |
de Pikker, Pickers, de Pecker, Peckre, Pecker(s): Mnl. picker, pecker: i. steenbikker, -houwer; 2. maaier; 3. gauwdief, zakkenroller. 1245 Lamberto Pickre, Har. (DEBR. 1980); 1457 Heinric de Peckere, Moerbeke (PARM.); 1560 Arnould de Pickere, OV (ICC II).
|
FD |
Pickerell |
zie Picarelle.
|
FD |
Pickery |
Pi(c)query, Picry, -it, -et, Pichry, -ist, Pich(e)rit, Piekry, Pecquery: Opic. peskerie, Ofr. pescherie: visvangst, visserij, visrecht, visplaats. ±1300 Alais Pikerie; Herbers Pikeris = Herbet Pekeri, Artesië (BOUGARD); 1383 Lambert Pecheri, Luik (SLLIV); 1606 Nie. Piekry, Bergen H -Aw. (AP); 1639 Ludovicus Picquery, Bergen (MUL V); 1641 Pecry, 1650 Piekry, 1669 Pikery, Bg. (VS1973,11-19).
|
FD |
Pickett |
zie Pichet.
|
FD |
Pickeur |
zie Pecqueur.
|
FD |
Pickman |
Profess. Piekenier. ,,Suisse d’église ».
|
EV |
Pickman |
Picman. Nom de profession: moy. néerl. pike ‘pic’ + -mon?
|
JG |
Pickman(s) |
Peckmans, Picman: BerN van de Picker/Pecker: steenbikker, steenhouwer.
|
FD |
Pico |
cf. Picot.
|
JG |
Picolette |
Surnom: fém. de fr. picolet ‘petit crampon’.
|
JG |
Picon |
Pikon, Piquon: Ofr. picon: hak, pik(hamer). BerBN van de steenhouwer. Vgl. Picot 1.
|
FD |
Picon |
Pikon, Piquon. Surnom : anc. fr. picot ‘espèce de pic, javelot’ FEW 8,453a.
|
JG |
Picot |
Piccot, Pi(c)quot, Pichot(te), Pischot, Pitcho(t), Pihot: 1. Ofr. picot: scherp voorwerp, puntig wapen, pik, houweel, pikhamer. BerBN van de steenhouwer. 1275 Hanot Picot, Baffe (VR i86v°); 136 e Oudars Picot, Laon (MORLET); 1322 Gerardo Piccoet = 1325 G. Picot, Tn. (C.BAERT); 1355 Leurent Pickot, Dk. (TdT). – 2. Syn. met Pichet/Piquet, met ander suffix. 1324 Jehan Pichot, St-Q.; 1438 Marion la Pichote, Laon (MORLET); 1488 Jacquemair Pychotteal, Luik (BODY).
|
FD |
Picot |
Piccot, Pico, Picquot. s.d. «Johannis Pickot» ObitHuy, 1544 «Henry Pickot»Dén-StavelotMy ; surnom : fr. picot, de sens divers (‘pointe ferrée’, ‘espèce de marteau’, écharde’, etc.) FEW 8, 454-5.
|
JG |
Picou |
-oux. Surnom: anc. îr.picou ‘petitcrampon’ FEW 8, 123a.
|
JG |
Picou(x) |
Ofr. picou: kleine haak; kram.
|
FD |
Picoux |
1. Proven. V. Pissery. — 2. V. BAD (En).
|
EV |
Picq(ue) |
zie Pycke, Pick.
|
FD |
Picqua(e)rt |
zie Picard.
|
FD |
Picqué |
zie Pichet.
|
FD |
Picquereau |
zie Pecquereau.
|
FD |
Picquereau |
cf. Piquereau.
|
JG |
Picquery |
zie Pickery.
|
FD |
Picquet(te) |
zie Pichet.
|
FD |
Picqueu(r) |
-uer, zie Pecqueur.
|
FD |
Picqueur |
V. Piqueur.
|
EV |
Picqueur |
Piqueur. Nom de métier: fr. piqueur ‘ouvrier travaillant avec le pic’, cf. 1479-80 «Johan Thour ly Jone pikeur à bricque» TerreJauche.
|
JG |
Picquot |
zie Picot.
|
FD |
Picquot |
cf. Picot.
|
JG |
Picrart |
Hypercorrect voor Picquereau? Of < Picard?
|
FD |
Picray |
zie Pecquereau.
|
FD |
Picray |
cf. Piquereau.
|
JG |
Picron |
zie Piqueron.
|
FD |
Picron |
1473 «Jehane Draguet vesve de Pierart Picron», 1523 «Guillaume Picron» Ladeuze; surnom: w. picron ‘moustique’ mais aussi ‘mauvaise langue’ FEW 8, 455b.
|
JG |
Picrot |
Surnom: dérivé de fr. pique, comme Pi(c)quereau.
|
JG |
Picry |
-it, -et, zie Pickery.
|
FD |
Picry |
Picrit, Piquery, sans doute aussi Pichry. Pichrit, Pichrist (avec réinterprétation). 1513 «la veuve Thomas Picquery» BourgNamur; nom d’origine : Picquery, à Frameries, à La Bouverie (Ht).
|
JG |
Picte |
Surnom: moy. fr. pieté ‘quart d’un denier’ FEW 8, 613a.
|
JG |
Pictoul |
-oel: Var. van Pecto(o)r?
|
FD |
Piddington |
PlN (Oxfordshire).
|
FD |
Pidgeon |
E. BN < Ofr. pigeon: jong van een vogel, duifje. Vgl. Duyvejonck. 1200 Alan Pigun, Norfolk (REANEY).
|
FD |
Pidoux |
Proven. « Pie d’eau (Dép. Ronquières).
|
EV |
Pidoux |
(NF rare en Wallonie). Surnom: anc. fr. pis d’oe ‘poitrine d’oie’ [JMP]; dans le Midi, c’est une forme de pitos, piteux (cf. Dauzal, Traité. 296).
|
JG |
Pie |
Py: BN Fr. pie: ekster. Vgl. Lagace, Axters. 1390 Estienne la Pie, Rhuis (MORLET).
|
FD |
Pie |
1544 «Hubert Pie» DénStavelotMy; surnom : fr. pie [mais les dialectes de Wallonie ont recours surtout au type lexical ragacei c/ Lagasse], surnom d’homme jacasseur, cf. Lapie; plutôt du prénom Pie < lat. piu ‘pieux’, nom de plusieurs papes et saints.
|
JG |
Piebœuf |
cf. Piedbœuf.
|
JG |
Piec(k) |
Piecq(ue), zie Pycke.
|
FD |
Piecq |
Pieck, Piek. Surnom: moy. néerl.pife, piek(e) ‘pic’.
|
JG |
Pied |
Piet: BN Fr. pied: voet. Vgl. Voet. 1271 Raouls Piet, Diksmuide; 1294 Lambert Pyet, Ip. (MANTOU1972,435,463).
|
FD |
Pied |
Piet. 1272 «Arnoldi Cum Pede» Polypt-Villers, 1280-81 «Margheriet Piet», «Mehaus Au Piet» RegTournai, 1295-1302 «Simons au Pie» ImpôtArtois, 1524 «Anthon Piet» Dén-StavelotMy ; surnom : anc. fr. piet, fr. pied, cf. aussi Lepied.
|
JG |
Piedbœuf |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Piedboeuf |
Pieboeuf, Piedbeuf: BN naar het lichaamsgebrek, de klompvoet. Vgl. Coevoet, Kuhfuss. 1264 Rausino Piet de Buef, Avioth (CAO); 1557 Guillaume Piedt de Boeuf, Namen (RBN); 1590 Alar dit Piet de Buef; Jehanchon fil feu Willeame Pied bueffe, Luik (RENARD 275).
|
FD |
Piedbœuf |
Piedbeuf, Piebœuf. 1264 «Rausino PietdeBuef» CartOrval, 1280 «Robino dicto Piet de Buef» PolyptLiège, 14e s. «Alar dit Piet de buef», 1590 «Jehanchon fil feu Wil-leame pied beuffe» AnthrLiège, 1601 «Henri Piedebeuff» GuillLiège; surnom: fr. pied de bœuf, mais aussi nom d’enseigne, cf. 1693 «Les Trois Rosés, joind. vers le pont au Pied de bœuf» (ibid.). À noter que dans certaines zones de Wallonie, le type rpied-de-bœufi pourrait être une réinterprétation de pied-bot, cf. w. (Durbuy) pîd’boû ‘pied bot’ DFL [MGB]. – Autres composés du même type : 1295-1302 «Bilete Pie de Vake» ImpôtArtois, 1358 «Henri Piedevake» Bruxelles, 1365 «Jehan Piet de Vake» TailleMons; 14e s. «Henricus Piet d’Aigniel» AnthrLiège.
|
JG |
Piedbois |
BN: houten voet. Vgl. D. Holzfuss/Holtfot. 1582 Pierre Piedebois, Namen (RBN).
|
FD |
Piedbois |
1602-3 «Pierre Piedbois» = 1612 «Pierre Pieddebois» TerriersNamur ; fr. pied de bois. – Comp. aussi 1269-70 «Michiel Pie de soile [= pied de seigle]», 1283 «Aliaume Piet de soille» DettesYpres.
|
JG |
Piedeloup |
Pied(e)leu: BN Pied de loup: wolvenpoot. 1432 Guilhelmus Pedeleu, Morin. dioc. = 1434 Wilhelmus Piedleu = 1436 W. Pedislupi (MULI).
|
FD |
Piedeloup |
Piedeleu, Piedleu (NF fréquent dans diverses régions de France). 1187 « Henricu(s) pideleu» = 1192 «Henricus pes lupi» Abb-Ninove [BR], 1432 «Guilhelmus Pedeleu» = 1434 «Wilhelmus Piedleu» = 1434 «W. Pedislupi» MatricLouvain, 1504 «Andrien PietdeLeu», 1548 «Philippe Pied de Loup» = 1579 «Philippe Pied du Loup» BourgNamur; ft. pied de loup, surnom de motivation peu claire, à rapprocher p.-ê. de l’expr. à pas de loup, cf. DicPatRom II.2. (en prép.).
|
JG |
Piederrière |
zie Perrière.
|
FD |
Pieders |
V. Pede.
|
EV |
Pieders |
Patr. W.-Br. vorm van Pieters (LIND. 1947′). 1284 Everaert Pieders; 1322 Goort Pieders, Lv. (ICKX).
|
FD |
Piedfer |
BN Pied de fer: ijzeren voet. Vgl. Bradfer.
|
FD |
Piedfer |
Surnom : fr. pied de fer.
|
JG |
Piedferme |
BN Fr. pied ferme: stevige voet.
|
FD |
Piedferme |
Surnom: fr. pied ferme; ou bien par réinterprétation du précédent?
|
JG |
Piedfort |
Piéfort, Piefort: BN voor iemand met zware, stevige voeten. 1318 Ghillain Piefort, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Piedfort |
Piéfort, Piefort. 1318 «Ghillain Pief-fort de Goygnies» = «Ghillain Piefort de Goi-gnies» ComptesMons; surnom: fr. pied fort ‘pied solide’; comp. Fortpied.
|
JG |
Piedleu |
cf. Piedeloup.
|
JG |
Piednoel |
Fr. FN Piednoël, Piénoël, waarin noël: noiel: knoop, strik, gesp. BN voor iemand met een gesp aan de schoenen (CNF).
|
FD |
Piednoël |
Peut-être composé avec anc. fr. noiel ‘boucle, agrafe’ FEW 8. 167, ou anc. fr. noiel, moy. fr. noel ‘noyau d’un fruit, partie dure à l’intérieur d’un fruit’ FEW 8, 168a, mais le sens reste obscur [CH].
|
JG |
Piedplat |
BN voor iemand met platvoeten. Vgl. Plaetevoet, Plapied.
|
FD |
Pieete |
zie Piette.
|
FD |
Pieffer |
-ert, cf. Piffer(t).
|
JG |
Pieffer(t) |
Zie Pfeiffer.
|
FD |
Piéfonck |
Pie-: Verzwaarde vorm van Piéfort?
|
FD |
Piéfort |
1. V. Bijvoorde. — 2. Proven. Belfort (Loc. fr.).
|
EV |
Piéfort |
zie Piedfort.
|
FD |
Piéfort |
cf. Piedfort.
|
JG |
Piéger |
Piéger. Nom de fonction: moy. néerl. piéger ‘inspecteur, entrepreneur’.
|
JG |
Pieheyns |
zie Pien(s).
|
FD |
Piehier |
V. Pillier.
|
EV |
Piek |
zie Pyck(e).
|
FD |
Piek |
cf. Piecq.
|
JG |
Piekaerts |
-art, zie. Picard.
|
FD |
Piekavet |
zie Picavet.
|
FD |
Piekry |
zie Pickery.
|
FD |
Piekry |
cf. Picry.
|
JG |
Piel |
au génitif: Piels. Surnom: moy. néerl. pijl, pie! ‘javelot’.
|
JG |
Piel(s) |
V. Peel.
|
EV |
Piel(s) |
zie Pyl.
|
FD |
Piela(et) |
zie Pilaet(e).
|
FD |
Pielmans |
zie Pijlmans.
|
FD |
Pielquin |
Wsch. < Pierquin (//r-wisseling).
|
FD |
Pielquin |
Var. de Pierquin (par échange des liquides r > l).
|
JG |
Pielt(a)in |
Profess. Pelletier.
|
EV |
Pielt(a)in |
BN voor iemand die zijn tijd verliest. Zinwoord Piers le temps, W.piède li timps. Vgl. 1396 Gheraert Tijtverlies, Aat (CORNELIS). 1289 Jehans Pierletens, Libenne (HERB.); 1559 Gérard Piedt le Temps; 1626 Guillaume Pieltemps, Namen (RBN); 1731 Denis Pieltin, Namen-Aw. (AP). – Lit.: J. HERBILLON, Le nom de famille Pieltain. Les cahiers wallons 1981,97-98.
|
FD |
Pieltain |
-tin, Piemtain (forme altérée). 1289 «Jehans Pierletens» Libenne, 1593 «Martin Pieltemps, meunier», 1598 «Jehan Pieltemps, molnier de l’hospital», 1599 «Hubert Pieltemps, molnier», 1605 «François Perletemps» BourgNamur, 1620 «Jean Pieltain» Bourg-Dinant, 1626 «Guillaume Pieltemps» BourgNamur; surnom (généralement de meunier): w. pied li timps ‘(celui qui) perd le/son temps’, soit parce que l’entreprise est vaine soit parce que l’eau n’alimente pas le moulin; attesté aussi comme toponyme, ainsi à Sovet et à Mozet (Nr). – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Pieltain, dans Les Cahiers wallons 44, 1981, 97-98.
|
JG |
Piem(s) |
zie Pien(s).
|
FD |
Pieman |
zie Peemans.
|
FD |
Pieman |
Composé néerl. de Pie (hypocor. de Pieter) + -man, cf. Peerman, Peeterman.
|
JG |
Piemans |
V. Pede.
|
EV |
Piemme |
Onduidelijk. 1444 Johans dis le Pyeme, Jauche(J.G.).
|
FD |
Piemme |
(NF liégeois et mosan). 1444 «Johans dis le Pyeme», 1491-92 «Mottar le Piemme» TerreJauche, 1524 «Pirot le Piemme», 1544 «Jehenne le Pyemme», «la Pyemme» Lier-neux ; surnom wallon non identifié.
|
JG |
Piémont |
Proven. 1. Dép. Zelllik. — 2. Proven. Rég. irai. N° 221.
|
EV |
Piémont |
Piemont(e): 1. PlN Piémont: voet van de berg, in Roisin (H), Zellik (VB). 1648 Joannes Pielmont, Mosanus (MUL V). – 2. Piémont, streek in Italie.
|
FD |
Piémont |
Pemont. Nom d’origine: pied (du) mont, ainsi Le Piémont, à Roisin (Ht), etc.
|
JG |
Piemtain |
cf. Pieltain.
|
JG |
Pien |
au génitif: Piens, Pieyns. Hypocor. d’origine inconnue [FD], p.-ê. de Pieter, Pierre (Carnoy 67).
|
JG |
Pien(s) |
Pienne, Pieyns. Proven. Sienne (Loc.). Synon.: De Pienne.
|
EV |
Pien(s) |
Piem(s), Pieyn(s), Pi(e)heyns: Wsch. Patr. Bakervorm. Herkomst onduidelijk. 1296 Baudin Pedin = 1298 Boid Pidin; 1296 Mabe Piedins, Kales (GYSS. 1963); 1373 Hennen Pien; 1541 Caroli Pin = 1555 mester Caerlen Pin, Lv. (BO); 1455 Willem Piens, Kwatrecht-Bg. (PARM.); 1515 Symoen Pyen, Pamele (V.BUTS.); 1558 Jan Pieijn, Hillegem-Aw. (AP); 1619 Joannes Piens, Gb.; 1690 Philippus Pien; 1720 Jacobus Pienne, Bergen (MUL V, VII); 1721 J. F. Pieijns = Piens, Leupegem (VS1978,485).
|
FD |
Pienaert |
zie Pinard.
|
FD |
Piening |
Pienick: Afl. van Ndd. pien: pijn. BN voor een pijniger, folteraar. 1364 Heyne Piningh, Liineburg; 1371 Nie. Pineke, Kiel (NN).
|
FD |
Piep |
zie Pype.
|
FD |
Piepar |
zie Pypaert.
|
FD |
Piepeleers |
zie Pipeleers.
|
FD |
Pieper |
1. V. Pijp. — 2. V. BAD(u) (Ba).
|
EV |
Pieper |
au génitif: Piepers, Pipers. 1272 «Gossekinus filius Heile uxoris Ghibe Piper» = «Heila uxor Ghibe Pipers», «lohannes filius Piper» PolyptVillers, 1346 «Arde den piper» Louvain ; surnom : moy. néerl. piper ‘joueur de pipeau’.
|
JG |
Pieper(s) |
zie de Pyper.
|
FD |
Pieplu |
-us. Surnom: forme contractée de pied pelu (Dauzat 482).
|
JG |
Pieplu(s) |
Piedplu, pied pelu/poilu. BN voor iemand met harige, ruige voeten. Vgl. Rouwvoet.
|
FD |
Piepsz |
Zie Pijpe.
|
FD |
Pier |
zie Pierre.
|
FD |
Pier- |
-a(e)rt(s), -ar(d), -ce, -chaux, -chon, -co(t), -en, -gyl, -lé, -lot, -man. V. BAR.
|
EV |
Pier(r)ache |
Fr. PlN Perrache: plaats met stenen (DNF).
|
FD |
Pier(r)at |
Pier(r)a, Pira(s), -at, Pyra, Pijra, Pera(t), Spira, Spyra: Patr. W. var. van Pierrard. 1361 Pyra Morrea = 1371 Petere Moria, Tn. (C. BAERT).
|
FD |
Pier(r)y |
Piéry: PlN Pierry (Marne) en in Bra (LU).
|
FD |
Pier(re) |
Pir(e), Pyr(e), Pirre, Payre, Pair(e), Peyr(e), Père, Per(e), Peer(e), Pee(r)s, Pers, Peire, Peirs, Peirce: Patr. Var. van Pierre, de HN Petrus. 1307 Pieres Ancin = 1326 Pieter Ancin, Ip. (BEELE); 1354 Peter van Meerde = 1357 Peer van Meerde, Her. (DERCON); 146 e. Pire de Blehen; Pyre de Thynes, Luik (BODY); 1462 Joes Peers, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Pier(re)mont |
PlN Pierremont (PdC). 1396 Beatrijs van Piermont, St.-M.-Bodegem (DE B.); 1465 Cateline Piermont, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Piera |
zie Pierrat.
|
FD |
Piera(e)rd |
-ar(t), -aert(s), -ards, -ardt, zie Pierrad.
|
FD |
Pierache |
V. pierre IL
|
EV |
Pierache |
zie Pierrache.
|
FD |
Pieraert |
Pier-, au génitif: Pieraerts, Pierraerts, Pieraets. Pieret, Pie-, Pierret [NF fréquent surtout a prov. de Luxembourg]. 1302 «Pieret AVakcs» LoiTournai, 1472 «Pieret le filz Bon Henry» DénLaroche, «Pieret le gendre Chalonne» DénChiny, 1527 «Pierard Pierret» CoutStave-lot, 1575 «Pierre Pierret» Duché de Luxembourg, 1589 «Gillet Pieret» DénMalempré, 1659«SalentinPierrez»DénSalm;dimin.en-et, cf. aussi Piret.
|
JG |
Pieraets |
Patr. Var. van Pieraerts.
|
FD |
Piérange |
Pi(e)range: Dubbele VN Pierre Ange.
|
FD |
Pierard |
Pie-, Pierart, Pie-, Piemrd, -art 1289 «Pierar Crausleus» CensNamur, 1353 «Pierrard le Roussel» CartOrval, 1382 « Pierrart Dropis et Pierrart Martin» Leets-et-Fosteau, 1444 «Jehan Pierar l’oste» Aides-Namur, 1589 «Jehan Pierrart»DénMalempre; dérivé en -ard, cf. aussi Piera(t) et Pirard. -Formes néerl. :
|
JG |
Piérat |
zie Pierrat.
|
FD |
Pierce |
Pearce: Patr. E. Pierce, Ofr. Piers = Fr. Pierre. 1237 Geoffrey Pères = Pieres, Essex (REANEY).
|
FD |
Pierchaux |
Pierschaux, Piers(e)aux: Patr. Dim. op -ecel van VN Pierre: Pieresel (JACOBSSON).
|
FD |
Pierchaux |
Pierseaux. Hypocor. de Perceval ou de Pierre (comp. le NP anc. «Pirescel» dans la région de Trêves, BTD 30, 288), sinon surnom: anc. w. percheaul ‘petit filet de pêche’. — Cf. aussi 1356-58 «Jehans Pierchars» PolyptAth et 1602-3 «Jean le Pierachau» TerriersNamur.
|
JG |
Pierchon |
zie Pierson.
|
FD |
Pierco(t) |
Pirco(t), Pierkot: Patr. Vleivorm van VN Pierre. 1325 Pirecote filz jadis Pirekin; 1348 Pierekotte Pierekin de Huy, Luik (RENARD); 1603 Jehan Pierreco, Marles-Gent (PBG).
|
FD |
Pierdens |
zie Peerden(s).
|
FD |
Pieremans |
Génitif du composé néerl. Fier, fr. Pierre + -mon ; cf. aussi Pierman(s), Piermain.
|
JG |
Pieren(s) |
zie Pierin(s).
|
FD |
Pierens |
Génitif double néerl. de Pier, fr. Pierre.
|
JG |
Pieret |
etc., cf. Pierr-, Pierre.
|
JG |
Pieret(s) |
-ey, zie Pierret.
|
FD |
Piéreuse |
Nom d’origine: Pièreûse (= endroit pierreux), à Liège, etc.
|
JG |
Piereux |
Piéreuse, zie Depierreux.
|
FD |
Piereux |
Pierreu, -eux, Pireu, -eux. Nom d’origine: masc. topon. de Piéreuse, fréquent aussi en toponymie, cf. Depireux.
|
JG |
Pierin(s) |
Pierrin, Pieren(s), Pirens, Pirenne, Pirijns,-yns, -eyn(s), Pirrhyn, -ijn, Perijns: Patr. Vleivorm van VN Pierre. Zie ook Perene, Perin. 1326 Pierin Pieter; 1267 Pirinus de Manda; 1367 Jehan Pierin, Ip. (BEELE); 1398 Johannis Pyrinx = 1475 Johan Pierincx,Tg.(TYTGAT).
|
FD |
Pierkot |
zie Piercot.
|
FD |
Pierlet |
-lé, -lay, -le, Pirlet: Patr. Dim. van VN Pierre. 1449 Pierelet le Herdier; 1505 Pierelo Pierelet, Namen (J. G.); 1621 Gilis Pirlet = 1622 Giel Pierlet, Bilzen(SCHOE.).
|
FD |
Pierlot |
-loz, -lotte, Pierloot, Pirlot(te), Perlot, -loo: Patr. Vleivorm van VN Pierre. 1326 Pierlos de Horion; Pierre dit Pirlo le Pottier; Pierre dit Pirlot Huwenial, Luik (BODY); 1354 Pierelotfîl Pierekin, Luik (RENARD 236); 1400 Jean Pirloo, Tv. (BERDEN); 1482 Kerstiaen Pieterloot, Lo (CRAEYE).
|
FD |
Piermain |
Patr. Piernain < Pierenin, dim. van VN Pierre. 1265 Piernain dou Riu, Dk. (J.G.).
|
FD |
Piermain |
Probabl. mis pour *Piernain (cf. 1265 «Piernain dou Riu», 1275-76 «Gilles Castagne fius Piernain de Rasse» RegTournai), d’un dérivé en -enin de Pier(re) [PHB]. Ou bien forme remotivée sur -main du suivant.
|
JG |
Pierman |
au génitif: Piermans. 1300 «Johannes Pierman, Cameracensis diocesis presbiter» Fontaine-Valmont, 1415 «Claeis Pierman» Courtrai, 1616 «Anthoine Piermandt», «la vefve Benoist Pierman» PrincipChimay ; soit contraction de Piereman(s), soit nom de métier: à Tournai, les «piremans» étaient les membres d’une corporation de bateliers, qui jouissaient du droit exclusif de conduire à travers les pires ou écluses de l’Escaut à l’intérieur de Tournai, les marchandises venues du dehors (cf. Gdf 6, 175; F. Desmons, Piremans, pilotes et compagnons, dans Revue tournoi-sienne,^, 1908,91-96, 110-111) [MH].
|
JG |
Pierman(s) |
-manne, -mant: Patr. Afl. van VN Pierre. Zie Peereman(s). 1379 Jhan Pierman, Ip. (BEELE); 1415 Claeis Pierman, Ktr. (DEBR. 1958); 1594 Adr. Piermans, Breda-Aw. (AP).
|
FD |
Piermont |
Proven. ,,Mont des pierres » ou ,,de Pierres ».
|
EV |
Piermont |
zie Pierremont.
|
FD |
Piermont |
1726 «Jacques Piermont (orig. de Mons)» BourgLiège; nom d’origine: Piermont, à Zellik (BrFl).
|
JG |
Piernick |
Cacographie de Pierunck?
|
JG |
Piero(t) |
zie Pierrot.
|
FD |
Pieron(t) |
V. BAR.
|
EV |
Pieron(t) |
zie Pierron.
|
FD |
Pieropan |
Zinwoord Ofr. pirer: slecht maken, bederven + Ofr. pan: brood. Vgl. D. Schadebrot. 1294 Boid Pirepan, Kales (GYSS. 1963). Maar het zou de naam van een It. familie zijn (PDB)
|
FD |
Pierot |
1. V. pierre I. — 2. V. BAR.
|
EV |
Pierot |
Pie-, Pierrot. 1280-81 «Piérat It Tauleteur» RegTournai, 1449 «Pierot de Fie-repiere charon» AidesNamur, 1456 «Jacqut-min Pierot» Silenrieux, 1472 «Pierot Piray» DénLaroche, 1562 «Pierre Decou» Bourg-Namur, 1629 «Pier Pierot» émigré en Suède; dimin. en -ot, cf. aussi Pirot. Pierson. 1280-81 «Pierechon de Maubiert-fontaine» RegTournai, 1289 «Pierechons île Bossires» CensNamur, 1309-10 «Piereçonsli Orfèvres» ComptesMons, 1444 «Pienechon Marchand!», 1449 «Maroie Pierechon» AidesNamur, 1465 « Pierson HerbosTreignes, 1472 «Huignons Pieressons» DénVirtoi, 1490 «Pierson de Rollez» JusticeBastogne, 1503 «Piereson Rasset» BourgNamur, 1561 « Pierreçon de la Plume sergeant», 1575 «Jean Pierresson» DénFlorenville, 1602-3 «Jennon Pierson» TerriersNamur; dérivé en-eç-on,c/ aussi Pirson. – Piersotte. Dérivé en -eç-olle. 1689-1712 «Jean-Charles Persotte ou fc sotte» ÉchHuy. « Doubles dérivés: Pierco, -ot, Pierkot, 1339 «Pierckot de Huy» Huy, 1492«Pierequo Derpen» BourgNamur, 1597-98 «Piere Pier-co» ComptesNivelles; dérivé en -ek-ot. Pierlet, -é. 1449 «Pierelet le herdier» Aides-Namur, 1505 «Pierelo Pierelet» BourgNamur; dérivé en -el-et, cf. aussi Pirlet. Pierlot, -oz, Pierloot (néerlandisation). 1354 «Pierelot fil Pierekin de le Wegge» Fiefs-Liège, 1444 «Pierelot Mahieu», «Jehan Pierlot» AidesNamur, 1472 «Pierlot du Prey» DénLaroche, 1530 «Pierlo Le Suisse» BourgNamur; dérivé en -el-ot, cf. aussi Pirlot. -Forme fém. : Pierlotte.
|
JG |
Pieroux |
V. Péroux.
|
EV |
Pieroux |
zie Pierrou(x).
|
FD |
Pieroux |
Pierreux. Nom d’origine: Pieroux (= terrain pierreux), à Jumet, à Marbais (Ht), etc.
|
JG |
Pierpont |
Proven. Pier(re)pont (Dép. Marchin).
|
EV |
Pierpont |
zie De Pierpont.
|
FD |
Pierqu(a)in |
zie Pirkin.
|
FD |
Pierquet |
Pirquet, Parquet, Parqué: Patr. Dim. van VN Pierre.
|
FD |
Pierquet |
1616 «Andrien Pierquet» Princip-Chimay ; dimin. en -ek-et. Pierquin, Pierquain, Pierrequin. 1279-80 «Pierekins de Ghant», 1280-81 «Pierekins et Sohekins Flamenc» RegTournai, 1294 «Pier-rekins de Bossires » CensNamur, 1348 « Piere-kotte Pierekin de Huy», 1354 «Pierelot fil Pierekin» AnthrLiège (BTD 26, 235-6), 1366 «Pirotte Pierkin de Frangneies» CartVal-Benoît, 1426 «Martin Pierkin» TailleSoignies, 1495 «Pierequin de Trehen», 1541 «Pierquin Bertho» BourgNamur; dimin. en -ek-in. -Forme fém.: 1444 «Pierequine vefve» AidesNamur.
|
JG |
Pierquin |
1. V. BAR. — 2. Proven. Berquin (Loc. fr.).
|
EV |
Pierr- |
Pierre. Du nom de baptême Pierre, lat. Petrus, du nom de l’apôtre fondateur de l’Église, et à ce titre le nom masc. le plus fréquent au Moyen Âge après Jean ; cf. aussi la forme w. Pire. Survit dans de très nombreux dérivés, cf. les radicaux Per(r)-, Pier(r)-, Pir(r), * Simple : Pierre. NF très fréquent. « Dérivés simples: Piera, Piérat, Pierrat. 1303 «Piérat Housial» Silenrieux, 1472 «Piera la Flohette» DénVirton, «Jehan Piera» DénLaroche, 1602-3 «Piera Pieret» TerriersNamur; forme w. (-à – -ard) de Pierard; cf. aussi Pira.
|
JG |
Pierrard |
V. BAR.
|
EV |
Pierrard |
-a(rt), Pierar(d), -ards, -ardt, -art, -aerd, -aert(s), Pirard, -aerd, -ar(t), Spiraers, Pérard, Perrard, Peeraer(t), -ar, -ae(r)ts, Peyrard, -a(t): Afl. van VN Pierre. 1348 Pierars fils de Piereal; Pierre dit Pierart le Carpentier; Pierre dit Pirard d’Anthinne, Luik (BODY); 1361 Petro de Sagere = 1353 Pyrardo den Zeghere, Tn. (ROEL. 1951); 1413 Pieter Savaige = 1426 Pieraerd Savage, Ktr. (DEBR. 1958); 1424 Jehan Perart, Chauny; 1474 Gilet Pirart, Comp. (MORLET).
|
FD |
pierre I. |
N. de baptême. Petr- -us, -i, -y. (Nomin. et génit. latins). Petrus, P(i)et-, Pe(e)t- -ers, Piers, Piersen(s), Piessens (Formes flam.). Pierre, Pierr-, Pir-, Pér–on, -ot, -son, -et (Formes françaises). N° 106.
|
EV |
pierre II. |
Règne minéral. 1. Proven. La Pierre, Elpire (Pierrage, Pierreux, -euse), ,,Endroits pierreux » (L.D.). Lapierre, Delpire, Pierreux. N° 240. — 2. Profess. ,,Car-rier ». Lapierre, Perrier, Pierry, Pierrache. N° 175.
|
EV |
Pierré(e) |
-ee, zie Pierret.
|
FD |
Pierrée |
Nom d’origine : en lapiérée, à Lierneux (Lg), etc.
|
JG |
Pierrehumbert |
Dubbel Patr. Pierre Humbert.
|
FD |
Pierrejoseph |
Dubbel Patr. Pierre Joseph.
|
FD |
Pierrequin(t) |
Pierre Ouin, zie Pirkin.
|
FD |
Pierret |
-ee, -é(e), Pieret(s), Pièret, Pierey, Pirets, Pir(r)et; Pirretz, Piré(e), -ee, -ez, -ey, Perret(t), Peret(h), -é(e), -ez, -ets, -etz, -ey, -ee, Pérée, Perrais, Perrez, -ée, -ey, Pairet: Patr. Dim. van VN Pierre. 1393 Pièret des Preis, Ip. (BEELE); 1478 Willem Pièret, Lier (FRANS); 1564 Benoit Piret, Namen-Aw.(AP).
|
FD |
Pierreu |
-eux, cf. Piereux.
|
JG |
Pierreu(x) |
-euse, -ieux, zie Depierreux.
|
FD |
Pierreux |
cf. Pieroux.
|
JG |
Pierrin |
zie Pierin(s).
|
FD |
Pierrin |
Pierron, Pierrot, cf. Pierr-, Pierre.
|
JG |
Pierrin |
1283 «WillaumePierin»,1286«Griele Pierins» DettesYpres, 14e s. «li feme Pierindou Hambiol» DocLens; dérivé hennuyer en -in. Pieron, Pie-, Fieront, Pie-, Pierron. 1289 «Jehans Fierons» CensNamur, 1329 «Fierons dis Volans» CartValBenoît, 1336 «Pieronsdt le Porte » ComptesMons ; dérivé en -on, cj. aussi Piron.
|
JG |
Pierro(t) |
Piero(t), Piro(t), Pirro, Pyro, Pirot(t)on, -oth(on), Pirot(t)in, -eau, Pirot(t)e, Piroote, Pirrotte, Perrot(s), Perrotti, Perros, Peyrot, Pairot, Perrouty, Perot, Perriot, Périot, Prijot, Priod, -otte, Pe(e)ro(o), Peiro, Paro(ot), Parot(te), Proot: Patr. Dim. van VN Pierre. 1239 Perrotus de Mogres; 1281 Perrotin, escuhiers, de la Folihe=Jehan Perrotin (CAO); 1306 Pierot Hautebourde, Ip. (BEELE); 146 e. Pierre dit Pirot de Noirfalize, Luik (BODY); 1338 Piètre fils Pirot Pireal, Luik (RENARD 235); 1340 Petrus Parots, Tn. (C. BAERT); 1377 Jhan Peroet; 1370 van Daniel Pierote = 1370 Daneel Piroet; 1398 Trice Perroets = 1385 van Betricen Proots, Gullegem (DEBR. 1970); 1410 Willem Paroet, Ktr. (DEBR. 1958); 1467 Pirot Pirotton le Fevre de Stavelot (ASM II); 1508 eenen Wale geheeten Piro geboren van Atrecht, Bs. (HB 264). Pirotte/Parotte is niet noodzakelijk Metr.: 1369 van Peroten van der Weede = 1398 Peroene van der Wede, Geluwe (DEBR. 1970). Patr. 1328 Pirotte le Mariscal, (schepen in) Wellin (ASM II).
|
FD |
Pierron |
-ont, -onnet, Pièron, Pieron(t), -onne, Peron, Péron, Peyron, -onnet, Perron(e), Paron, Piron(t), -ons, -ong(s), -on(n)et, -onneau, Pirron(g), -ung, Pirroen, Pyrrhon: Patr. Vleivorm van VN Pierre. Metr. Pieronne/Perronne. 1311 Pièron dou Banc = Pieres dou Banc, Ktr. (DEBR. 1971); 1304 Pièron Dais = 1306 Pierre Days; 1277 Pirron de Lo, Ip. (BEELE); 1350 Pirons fils jadis Pire, Luik (RENARD 235); 1358 Marie Paroens, Tn. (C. BAERT); 1377 Ghilis Piroens, Heers (LAES).
|
FD |
Pierrou(x) |
Pieroux, Payrou, Perroux, Peyroux, Piriou, Piroux, Priou(x), Prou(lt), Proux: 1. PlN Pieroux in Jumet, Marbaix (H): stenige bodem. Pirou (Manche), Piroux in Petit-Roeulx-lez-Nivelles (H). Zie ook Spiroux 2. – 2. Patr. Vleivorm van VN Pierre. 1426 Mathieu Piroulle, Flémalle (ISP).
|
FD |
Pierru(s) |
zie Depierreux.
|
FD |
Pierry |
Piéry. 1566 «Laurent de Piery» Cout-Stavelot; nom d’origine: Pierry, à Bra (Lg), etc.
|
JG |
Piers |
Pirs: Patr. Gen. of spelling van VN Pier(re). 1386 Piers Gheraerd = Pieter Gheraerd, Ip. (BEELE); 1326 Jhan Piers; 1413 Loey Pyers, Ktr. (DEBR. 1971,1958).
|
FD |
Piers |
Fiers de Raverschoot. Génitif néerl. de Pier, Pierre.
|
JG |
Piersaek |
V. BARD (Bon).
|
EV |
Piersaek |
Pi(e)rsack, Pirjak: Patr. Fr. dubbele VN Pierre Jacques.
|
FD |
Pierschaux |
Piers(e)aux, zie Pierchaux.
|
FD |
Pierseaux |
cf. Pierchaux.
|
JG |
Piersin |
-yn: Patr. Vleivorm op -ecin van VN Pierre.
|
FD |
Piersin |
Dérivé en -ec-in de Pierre ; ou surnom : w. liég. pièrzin ‘persil’, à rapprocher p.-ê. de 1426 «Nicaise Piersiel» TailleSoignies, cf. aussi Peetersille et Persyn, -in.
|
JG |
Pierson |
Pierchon, Pirson, Pircon, Persson, Per(r)ichon, Pericon, Peyrusson, Pietreson, Petrusson: 1. Patr. Vleivorm op -eçon (Piereçon, Pieresson) van VN Pierre. 1340 Colinus Pierson (MORLET); 1339 Pirechons; Pierre dit Pierson d’Allamont, Luik (BODY). – 2. Pietreson/Petrusson kan ook wel op
|
FD |
Piersotte |
Metr. Afl. op -eçote van VN Pierre.
|
FD |
Piersoul |
-oel, Pirsoul: i. Patr. Vleivorm op -eçoul van Pierre. 1343 Nicolao Piersole, Florennes (SLLIV). – 2. PlN Piersoulx in Gosselies (H) (TW).
|
FD |
Pierssens |
Pirsens, Pies(s)en(s), Spiessen(s), Pissen, Spissens: Patr. Pierszoon(s), zoon van Pier(re). 1392 Art Piers sone, Aw. (ANP); 1405 Jan Pierssone, Aw. (VLOEB.); 1554 Merten Piersen, Gouda-Aw. (AP).
|
FD |
Pierssens |
Pirsens. Génitif de Piers, Pierszoon ‘fils de Pierre’ [FD], cf. aussi Petersem, -en.
|
JG |
Piersyn |
zie Piersin.
|
FD |
Piert |
Pirt: Hypercorrecte spelling voor Pierre?
|
FD |
Pierunck |
Néerlandisation de Pieron; cf. aussi Piernick.
|
JG |
Piéry |
zie Pierry.
|
FD |
Piéry |
cf. Pierry.
|
JG |
Pies(s)en(s) |
zie Pierssens.
|
FD |
Piesen |
Piessens. Génitifs de Pie, hypocor. de Pieter, fr. Pierre (Carnoy 76), cf. aussi Pissens.
|
JG |
Piesschaert |
zie Pichar(d).
|
FD |
Piessevaux |
V. Pissery.
|
EV |
Piessevaux |
zie Perceval.
|
FD |
Piessevaux |
Probabl. var. diphtonguée et remotivée de Perceval (Carnoy 288).
|
JG |
Piessiers(s)ens |
Pissierssens: Wsch. reïnterpretatie van Paesschierssens o.i.v. Piessens/Pierssens.
|
FD |
Piet |
Piets: 1. Patr. VN Piet: Petrus. 1307 Piron Piet de Treit, Mtr. (AVB); 1390 Jan Piet, Mech. (HB 685). – 2. Zie Pied.
|
FD |
Piet |
Hypocor. de néerl. Pieter, ainsi 1307 «Piron Piet de Triet» CartValBenoît ; romanisé en Piette, cf. ce nom.
|
JG |
Piet(er)hons |
V. BADU.
|
EV |
Pietain |
Pie-, Pietequin, cf. Piette.
|
JG |
Piétain |
Proven. Piétrain (Loc.).
|
EV |
Piétain |
zie Pétain.
|
FD |
Pieté, van der |
Verspreide PlN Ter Pieté. 1299 Marg. de Pieté; 1299 Johanni de Pieta; 1331 Jan van der Pieté, Bg. (DF XII); 1308 Ruebin de le Pieté, Ip. (BEELE); 1398 Willem van der Pieté, Moorslede (DEBR. 1970).
|
FD |
Pieteman(s) |
Var. van Pieterman(s).
|
FD |
Pietequin |
zie Pietkin.
|
FD |
Pieter |
zie Peeter(s).
|
FD |
Pieter |
[et non surnom : w. liég. piteû ‘qui donne des coups de pieds’ DL 483b].
|
JG |
Pieteraerents |
-arent(s), -a(e)rens, Pitera(e)rens, -aerents, Pit(er)raerens: Patr. Dubbel VN Pieter Arend (Arnoud).
|
FD |
Pieteraerents |
-aerens, Pitraerens, Piterarens. Prénom double néerl. Pieter + Arendt (= Arnold).
|
JG |
Pieterbourg |
zie Petersborg.
|
FD |
Pieterbourg |
Nom d’origine néerl.: Pieter + burg ‘château’.
|
JG |
Pieterbrouck |
zie Peterbroeck.
|
FD |
Pieterbrouck |
Nom d’origine néerl. : Pieter + broek ‘marais’.
|
JG |
Pietercelie |
-cil, zie Petersille.
|
FD |
Pietercil |
V. Peterselie.
|
EV |
Pieterhons |
zie Petron(s).
|
FD |
Pieterhons |
Var. de Pieterhans, prénom double néerl. : Pieter + Hans; ou bien var. de Petron(s), Petroons, Pietroons < anthrop. lat. Petronius [FD].
|
JG |
Pietermaat |
Verhaspeling van Pieterman.
|
FD |
Pieterman(s) |
zie Peeterman(s).
|
FD |
Pietermans |
Var. de Piermans, cf. aussi 1356-58 «Willaumes Piétremans» PolyptAth.
|
JG |
Pieters |
V. pierre I.
|
EV |
Pieters |
Pie-. Var. de Peeter(s).
|
JG |
Pieters(e) |
-sz, -sonne, -sma, zie Peeters. Pieterszoon teruggaan. 1381 Jaquemart Pietrezenne, Dk. (TdT).
|
FD |
Pietershem |
zie Petersem.
|
FD |
Pietershem |
Nom d’origine: Pietersheim, cour censale à Vliermaal (Lb).
|
JG |
Pietersil |
zie Petersille.
|
FD |
Pieteur |
Pie-, Pietteur (NF liégeois). 1637 «Pietteur Vanasl» Nandrin; romanisation de néerl.
|
JG |
Piéteur |
Pietteur: W. adaptatie van Pieter (J.G.).
|
FD |
Pietin |
zie Pétain.
|
FD |
Pietin |
cf. Piette.
|
JG |
Pietkin |
Piet(e)quin, Piquin(t), Pinquin: Patr. Dim. van VN Piet < Petrus. 1225 Colla Pietkin de Pevilhe demoran aldite Pevilhe d’aut (AVB); 1277 Pieterkin Sanson, Ip. (BEELE); 1297 Sare Pietrekine, Dk. (TdT).
|
FD |
Pietkin |
Pietquin, Pietequin. 1225 «Colla Pietkin de Pevilhe» CartValBenoît, 1279-80 «le vallet Fouket Pietrekin» RegTournai, 1289 «Pietrekin le messagier» CensNamur, 1472 «Pietquin» Montquintin, 1544 «Léonard Pietkin» DénStavelotMy, 1586 «Wéry Pietkin» BourgLiège; dérivé en -ek-in de Piette, Piètre, comp. aussi Peterkenne.
|
JG |
Piéton |
Pietton: PlN Piéton (H).
|
FD |
Pietquin |
V. BADU.
|
EV |
Pietras(ik) |
-aszek, -aszko: Patr. Slav. afl. van VN Petrus.
|
FD |
Piètrement |
zie Peeterman(s).
|
FD |
Pietreson |
zie Pierson.
|
FD |
Pietri |
Pietrus, zie Petrus.
|
FD |
Pietron |
Piétro(o)ns, zie Petron(s).
|
FD |
Pietrons |
Pie-, Pietroons. Var. de Petro(o)ns.
|
JG |
Pietrus(ch)ka |
Pietr(z)yk, -zak: Patr. Slav. afl. van VN Petrus.
|
FD |
Pietsch |
Proven. Piche (Dial.). ,, Chaussée ».
|
EV |
Pietsch |
Comme Pitz, hypocor., au génitif, de Piet, Pierre (Carnoy 23).
|
JG |
Pietsch(mann) |
zie Pietzsch.
|
FD |
Piette |
V. BILL
|
EV |
Piette |
Pieete: 1. Dim. van pie: ekster. Vgl. Lagace, Pie. 146 e. Jehan Piet, St-Thibaut (MORLET). – 2. W. adaptatie van Piètre = Pieter. 146 e. Piette de Brouk; 1447 Piettre de Kemexhe, Luik (BODY); 1426 Pierart Piettre, Luik (J.G.).
|
FD |
Piette |
1426 «Pierart Piettre», «Piettre Colli-hage» TailleSoignies, 1463 «Gielet Pieté» GuillLiège, 1486-87 «Piettre de Royval» TerreJauche, 1528 «Henry Piethe» DénHouf-falize, 1544 «Aubinet Piettre» DénStave-lotMy, 1548 «Johan Piette dit le germeau» Montegnée, 1571 «Grand Piethe d’Han», «Piette Haba» Duché de Luxembourg, 1589 «Jehan Piette» DénMalempré, 1613 «Piere Piettre» Oignies, 1626 «Jan Piett» émigré en Suède, 1684 «Piette Mathieu Piette du Ches-neux» la Gleize, 1687 «Marie Pieté» BourgNamur; prénom Pierre, issu d’une forme intermédiaire Piètre (< lat. Petrus), avec assimilation consonantique en finale; secondairement, romanisation de néerl. Piet, comp. Piet(t)eur ci-dessus. « Dérivés: Pietain, Pie-, Pietin. 1316 «Co-lart Pietin» TestToumai, 1501 «Yzembart Pietin» AidesHainaut; dérivé de Piette, Pierre [plutôt que surnom : anc. flandr. pietin ‘bâton ferré’ FEW 8, 302a].
|
JG |
Pietteur |
zie Piéteur.
|
FD |
Pietteur |
cf. Pieteur.
|
JG |
Pietton |
zie Piéton.
|
FD |
Piettre |
zie Peeter(s).
|
FD |
Pietzsch |
Pietsch(mann): Patr. Afl. van VN Peter.
|
FD |
Pieuchot |
Sans doute surnom affectif (délo-cutif?) du thème de pètch-, pitch- désignant qqch de petit FEW 8,158 et 609-610 [ce dernier plutôt occitan], plutôt que dimin. (non attesté) de fr. pieu (Dauzat 483).
|
JG |
Piévache |
Fr. pendant van Coevoet. Vgl. Piedboeuf. 1358 Henri Piedevake (op zegel van Jan Coevoet), Bs. (BLOIS); 1382 Jacob Piedevaex hoir, Zulte (DEBR. 1970).
|
FD |
Pieyn(s) |
zie Pien(s).
|
FD |
Pieyns |
V. Pien.
|
EV |
Pieyns |
cf. Pien(s).
|
JG |
Piffer |
-ert, Pieffer, -ert. Nom de profession : w. pffèr, de l’ail. Pfeifer ‘joueur de fifre’ et non var. de pifard ‘ventru’ FEW 8, 443b. Cf. aussi Peiffer, Pfeiffer.
|
JG |
Piffer(t) |
Zie Pfeiffer.
|
FD |
Pifferoen |
Piferoen, Pyf(f)eroen, Pyfferaen, Pijfferoen, Pef(e)roen, Phyfferoen, Phyeferoen: Fr. pifferon, afl. van Fr. piffre, It. piffero < Mhd. phîfer (D. Pfeifer, Mnl. Pijper): fluitspeler, muzikant, speelman. BerN. 1497 in Pyferoens mersch, Zomergem (A. DE VOS e.a., Meetjeslandse top. IV,3); 1550 Gillis Pypheroen, Tielt (TANCHE).
|
FD |
Pifferoen |
Pyfferoen, -aen. Néerlandisation de *Pifferon, dérivé en -on de l’anc. fr.pifre ‘fifre’, moy. néerl. pijper ‘joueur de fifre’ [FD].
|
JG |
Piffet |
Car. mor. ,,Celui qui s’empiffre ». Synon. : Pyfferoen.
|
EV |
Piffet |
BN Dim. van Ofr. pif, piu, Fr. pieu: vroom, barmhartig, medelijdend. 1280 Baduin apeleit Pifet,Luik(J.G.).
|
FD |
Piffet |
1280 «Baduin apeleit Pifet», «Baduin Pyffet», «Marons filhe Baduin Pifet», «Bode-chon Lardenois le fil Bauduin Piffeit», «le filhe Bauduin Piffet» PolyptLiège, ±1350 «Thonon Piffet» FiefsLiège, 1602-3 «Piérard Piffet» TerriersNamur; surnom de coquet: dial. fr. piffet ‘qui aime trop la parure’ FEW 8, 444b.
|
JG |
Pig- |
-ier, -ière. Profess. ,,Mesureur » (N. franc.).
|
EV |
Pigault |
Wsch. var. van Picault.
|
FD |
Pigeard |
Pigeolet. V. Pissery.
|
EV |
Pigeard |
Pigeaud, Pigeot: Afl. van Ofr. pige < Lat. pedicus < pes, pedis: voet. 1284 Symon Piget, St-Amand (MORLET); 1398 Lijskin Pisé, Jan Pidze, Bavikhove (DEBR. 1970); 1616 Nicolas Pigeart, Chimay (J.G.); 1624 Symon Pige = 1625 Pese= 1627 Pisé (MAR.).
|
FD |
Pigeolet |
Dim. van pige; zie Pigeard. Of: 1448 Jehan Pigoulet, Comp. (MORLET).
|
FD |
Pigeolet |
Surnom: dérivé de w. liég. pidjole ‘jeu de barres; mouvement en zigzag’ DL 477a, FEW 22/1, 204a, ou bien de la famille de pie, cf. anc. fr. piolé ‘barriolé, bigarré’ et fr. pigelé ‘jaune et brun’ FEW 8, 422a.
|
JG |
Pigeon |
N. de colombophile ou de marchand de volaille. Pigeonnier. Altér. : Pichonnier. Profess. 1. ,,Exploitant d’un pigeonnier ». (V. Colombier). — 2. ..Marchand de volailles ». N° 164.
|
EV |
Pigeon |
Ofr. pigeon: jong van een vogel, duifje. Vgl. Pidgeon. 1342 Jehan Pigon, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Pigeon |
1342 «Jehan Pigon» St-Quentin, 1560 «Anne Le Pigeon» BourgNamur, 1571 «Jean Pygeon» NPLouette, 1602-3 «Simon Pigeon» TerriersNamur, 1666 «Nicolas Pigeon» NPLouette; surnom métaphorique: fr. pigeon, w. nam. pidjon (divers sens figurés) FEW 8, 556.
|
JG |
Pigière |
Ofr. pesiere: erwtenveld. PlN Pésières in Epéhy (Somme). 1295 Denisardus dictus Pezière, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Pigière |
-ère. Forme fém. de Pigier; nom de métier: dial. fr. pigier ‘ouvrier qui fait la poix’ FEW 8, 425b.
|
JG |
Pigmans |
Var. van Biechtmans.
|
FD |
Pignard |
-at, zie Peignât.
|
FD |
Pigne |
Pigneur. V. Peigneur.
|
EV |
Pigné |
cf. Pignez.
|
JG |
Pignel |
Pigneau: Dim. van Ofr. pigne, Fr. peigne: kam. BerN van een kammaker. Vgl. Pignet.
|
FD |
Pignet |
-é, -ez, -eret, Pingnet: Dim. van Ofr. pigne, Fr. peigne: kam. BerBN van een kammaker. 1407 Alyoen Pyngets, Bg.(SIOEN).
|
FD |
Pigneur |
zie Peigneur.
|
FD |
Pigneur |
Nom de métier: fr. peigneur (de tissu); cf. aussi Pineur. – Forme fém.: 1444 «le Pigneresse » AidesNamur.
|
JG |
Pignez |
Pigniez, Pigné. 1286 «le maison Pignet» CartBinche; nom de métier: fr. peignier ‘marchand de peignes’ ou surnom: fr. peigné (= à la toilette soignée) (Dauzat 470).
|
JG |
Pignier |
-iez, Pigné, Peigny: BerN Ofr. p(e)ignier: kammaker. 1384 Jean le Pignier, faiseur de peignes (MRCHAL).
|
FD |
Pignolet |
V. BAD(u) (Ban).
|
EV |
Pignolet |
Fr. pignolet: nougat d’amandes de pin. BN. 1225 Philippe Pingnole, St.-Omaars (GYSS. 1999′)! 129^ Gilebert Pignolet, Parijs; 1402 Jacqueline Pignolet, Luik (VWiçSz,197-8).
|
FD |
Pignolet |
1402 «Jacqueline Pignolet» Liège; surnom : p.-ê. fr. pignolet ‘nougat d’amande de pin’ FEW 8, 52la, mais d’autres thèmes sont possibles : fr. peigne, fr. penne, w. pigner ‘piquer’ (cf. aussi FEW 21, 328b cligner, 516b; 22/1, 121b). – Bibliogr.: J. Herbillon, Le M Pignolet, VW 56, 1982, 197-8.
|
JG |
Pignon |
1296 «Gillos Pignons», 1309 «Jake-mars Pignons» ComptesMons, 1689 «Hubert Pignon» DénLierneux; plusieurs surnoms sont possibles : fr. pignon (caractéristique de la maison), anc. fr. pignon ‘penon, petite girouette’ FEW 8, 528b, ou encore w. ard. pignon ‘dard de guêpe’, etc.
|
JG |
Pignot |
-on: Dim. van Ofr. pigne, peigne: kam. BerBN van een kammaker.
|
FD |
Pigord |
Proven. Bigarre (Rég. fr.).
|
EV |
Pigou |
1. V. BAD. — 2. V. Pissery.
|
EV |
Pigou |
Pic. pigouche: zachte, overgevoelige vrouw. BN. Of var. van Picou? 1485 Roegier Pigou tse, St.-Omaars (PARM.); 1722 Pieter Pigou, FV (VERGR. 1972).
|
FD |
Piha(rd) |
Pihart, zie Pichard.
|
FD |
Pihart |
1280 «Lambertus Pihars» PolyptLiège, 1732 «Joseph Pihart» Hatrival; surnom: w. liég. pihâ ‘pisseur’ DL 478a; distinct desNF Picha, -ar.
|
JG |
Pihay |
ziePichel.
|
FD |
Pihay |
Surnom: w. (Neufchâteau) pihê ‘ras, lisse’FEW 23, 167b.
|
JG |
Pihet |
V. Pissery.
|
EV |
Pihet |
zie Pichet.
|
FD |
Pihet |
Var. de Pihay?
|
JG |
Piheyns |
zie Pien(s).
|
FD |
Pihot |
zie Picot.
|
FD |
Pihot |
Corresp. (w. liég.) de Pissot?
|
JG |
Pijcke |
Var. de Piecq.
|
JG |
Pijkels |
ziePickel.
|
FD |
pijl |
,,Flèche ». Pil, Peyls. 1. Profess. Fabric. de flèches. Pillyser. Pijl-ijzer, ,,Arc de flèche ». N. de fabricant. — 2. Habitude ou profess. „ Arbalétrier ».
|
EV |
Pijl, van der |
zie (van) Peel.
|
FD |
Pijlman(s) |
Pyleman, Pijllemans, Peyleman, Pilmans, Pielmans: BerN van de pijlenmaker. 1331 Joh. Pileman, Lübeck (NN); 1382 filii Wilhelmi Pielmans, Tg. (GRAUWELS1978).
|
FD |
Pijncket |
zie Pichet.
|
FD |
Pijnen |
Pynen, Peinen, Peyne, Peene(n), Pene(n): Dial. var. van Puynen; zie Paenen. 1539 Hendrik Peynen, Mtr.; 1559 Willem Pijnen, Venlo-Aw. (AP).
|
FD |
Pijnenburg(h) |
-borg, Pynenburg(h), -borg(h), Peynenborg, Peijnenburg(h), -borg(h), Pey(n)enborg, Peyrenborg: PlN Pijnenburg (U). Maar de FN heeft zijn grootste concentratie tussen Tilburg en Den Bosch (NB). PIJNENBURG (De Kleine Meierij 1987,75-82,47-49) situeert Puinenburg in Belveren (NB). 136 e. Peter Poynenborch, Belveren; 1367 Godefridus Poynenborch, Den Bosch; 1418 Petrus Peynenborch; 1487-1538 Goossen Pennenburg = Penburg, Oisterwijk-Lv.; 1497 Henric Puynenborch; 1535 Jan Peynenborch, Den Bosch-Aw. (AP).
|
FD |
pijp |
Peyper(s), Pieper. 1. Pijper, ,,Fumeur de pipe ». •—- 2. Joueur de pipot. — 3. Proven. Pijp, VAN der Pe(y)pen. Yypen. (L.D.). ,,Terrier ». (Louvière, Renardière, etc.).
|
EV |
Pijpe |
Pijpen(s), Pyp(e), Pypen(s), Pyppe, Piep(s), Pip, Puype, Pupe: BerBN van de pijper, fluitspeler, (stads)speelman. Vgl. De Pijper. Puype < Wvl.pupe met geronde klinker o.i.v. de p. 1315 Lambins Pipe; 1382 van Jan Pipen; 1393 Jan Pipe, Jan Pijps kindre, Ktr. (DEBR. 1971,1970).
|
FD |
Pijpels |
zie Pepels.
|
FD |
Pijpen, van der |
van der Pypen, van der Peypen: PlN Pijp(e): pijp, buis, afvoerbuis. 1280 Gicebrecht van Bilsen Nesen man van der Pipen, Bilzen (OGO); 1280 Hankinus de Pipa; 1326 Jan van der Pipe, Ip. (BEELE); 1410 Henric vander Pipen, Lv. (HB 595).
|
FD |
Pijpops |
Pypops, Peypops, Pypendop: BN Zinwoord: pijp op: fluit op, fluit erop los. BN van een fluitspeler. Pendant van D. Pfeifauf. Vgl. 1477 Gûgeluff (=Geigauf), Tübingen; 1506 Fideluff (vedel op), Gôrlitz (BRECH.). 1316 Conradus Pipup, Gôttingen (NN); 1350 Jan Pypop, Edegem (SELS); 1405 Walterus Pypop, Alsemberg (OSTYN).
|
FD |
Pijpops |
cf. Pypops.
|
JG |
Pijsel |
Dim. van Mnl. TN Pisé (DEBR. 1970) ‘gewicht’? 1381 Jan Pisel, Hontenisse (DEBR. 1999)-
|
FD |
Pijtak |
zie Peta(c)k.
|
FD |
Pik |
Zie Peck, Pick.
|
FD |
Pik- |
cf. Pic-.
|
JG |
Pikaar |
-ard, -aert(s), zie Picard.
|
FD |
Pikaerts |
V. Picard.
|
EV |
Piker |
zie Pelzer.
|
FD |
Piket |
zie Pichet.
|
FD |
Pikker, de |
zie de Picker(e).
|
FD |
Pikon |
zie Picon.
|
FD |
Piku |
zie Pecqueur.
|
FD |
Pil |
1. V. BIL. — 2. V. pijl.
|
EV |
Pil |
Pille, génitif: Pillen. 1287 «GherartPil, vallet Jehan Verte», 1289 «Jehan Pil» Dettes-Ypres ; surnom : formes flam. empruntées à moy. fr. pil ‘pique’ FEW 8, 509a, ou moy. fr. pile ‘pilier, poteau’.
|
JG |
Pil- |
-e, -on. Pil(l)- -et(te), -ebout. V. BILL
|
EV |
Pil(l)ier |
1. Proven. Caractér. d’une construction. Synon. : Piehier. — 2. V. BILL
|
EV |
Pil(le) |
Pel, de Pil, Pillen: Mnl. pil(le): geestelijke zoon of dochter, doopkind, petekind. 1262 Alard Pil, Ktr. (DEBR. 1980); 1281 Adelisa Willelmi Pillins (HAES.); 1280 Willelmus Pille; 1304 Fense Pelle = 1306 Fense Pille; 1307 Mikieus Pillin, Ip. (BEELE); 1382 Hannin Pillin, Rumbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Pil,(de) |
Zie Pil(le).
|
FD |
Pila(t)t(e) |
1. Sobriquet Pilote. ,,H. qui tire son épingle du jeu ».
|
EV |
Pilaeis |
Pila(e)ys, Pilaeijs: Met voortonige klinkerwisseling < Fr. Palais? PlN (DNF). 1702 Georges Pilaeis = Pilaes, Oostende (PDB).
|
FD |
Pilaert |
1. Zie Pillard. – 2. Var. van Pilaet.
|
FD |
Pilaet |
Pilaete(n), Piela(et), Pila(a)t, Pilat(t)e, Plaete: Patr. Bijbelse VN Pilatus. 1224 W. Pilate, Dowaai (FLW); 1268 Rikars Filiale, Rijsel (SPL); 1374 Arnouts Pylaets = Arent Plate; 1417 Jan Pilate = lan Plaets, Gb. (SCHR.); 1396 Jans weduwe Pilaten, Overboelare (CORNELIS); 1476 Willem Pylatus,Ht.(A.GHIJSEN).
|
FD |
Pilard |
-art, Pildaer, zie Pillard.
|
FD |
Pilate |
Pilât, Pilatte, Pilaete (forme néerl.), au génitif: Pilaeten. 1269 «Wautier Pilate» ChartesFlandre, 1278 «Engherran Pilate »Chir-Tournai, 1286 «Enguerans Pylate» CartBinche, 1589 «Henry Pilate» DénMalempré; probabl. surnom donné à un homme ayant tenu le rôle de Ponce Pilate dans une représentation théâtrale médiévale [JMP]; on notera toutefois que sont attestés w. liég. pilote ‘hypocrite’, w. nam. Nivelles pilote ‘fourbe’ FEW 8, 493b, mais le NF est surtout répandu dans le Hainaut.
|
JG |
Pilet |
Pillet. 1302 «Gossuin Pilet» LoiTournai, 1472 «Jehan Pilet» DénChiny, 1486«Jacquart Pillet», 16e s. «Colar Pillet», 1650 «Jeamart Pillez» Cerfontaine; surnom: anc. fr. pikl ‘javelot’, w. liég. pilèt ‘flèche’ FEW 8,509a.
|
JG |
Pilet(te) |
Pillet(te): Ofr. pilet: stamper van een vijzel (FEW VIII); pileter: wol reinigen door ze in een kuip te roeren; pilette: gereedschap om wol te kaarden (LITTRE); BerBN. 1269 Gossuino dicto Pilet; 1278 a le Pileterie…Simons de le Pileterie = a le Pilaterie a Courtrai, si fu le tiere Jehan Pilet; 1235 Symon Piles = 1242 Symone Pilet, Dottenijs (DEBR. 1980); 1296 Huitace a le Pilete, Parijs (MICH.).
|
FD |
Pilette |
Fillette. 1296 «Huitace a la pilete» TailleParis, 1380 «Watier Pillethe» Rentier- Ramée; surnom: rouchi pilète ‘pilon’, pic. pilette ‘petite pile’ FEW 8, 490b.
|
JG |
Pilgersdorfer |
PlN Pilgerndorf (BEI).
|
FD |
Pilgrim |
zie Pelgrim(s).
|
FD |
Pilier |
zie Pillier.
|
FD |
Pilier |
cf. Pillier.
|
JG |
Pill |
Patr. Beierse var. van D. Bill. VN. 1162 Cuono Pillo; 1398 Hans Pill (BRECH).
|
FD |
Pillaen |
Var. van Pillen?
|
FD |
Pillaert |
génitif: Pillaerts. 1396 «Frans Pillaerd»; sans doute formes flam. du suivant. Pillard. 1249 «Baudouin Pillart» Liège, 1289 «Jehans Pillars» CensNamur, 1602-3 «Stienne Pillart» TerriersNamur; comme l’article te n’apparaît pas dans les formes anciennes liégeoises, un surnom doit être écarté (fr. pillard, n’est du reste attesté que depuis 1360); plutôt ancien nom de baptême, cf. 1275-76 « Pilart de Lille», 1279-80 «li femme Pilart le Mache-kelier» RegTournai, qui serait issu de la germanisation phonétique tardive du NP Billiar-dus [PHB].
|
JG |
Pillain |
Fr. spelling voor Pillin, Pillen?
|
FD |
Pillard |
-ards, -ar(t), -aert, Pilard, -a(e)rt, Pilliaert, Pelliard, Pildaer: Afl. van Fr. piller: roven. BN voor een rover, plunderaar. Vgl. Spilliart. 1249 Baudouin Pillart, Luik (J.G.); 1396 Frans Pilliaerd, Ip. (BEELE).
|
FD |
Pillariaux |
zie Péleriaux.
|
FD |
Pille |
cf. Pil.
|
JG |
Pille |
Piller, cf. Pillier.
|
JG |
Pillebout |
1. Zinwoord: Ofr. peler: villen en bot(e): pad. Paddenviller. 1438 Pierart Poillebaute, Laon (MORLET). – 2. Var. van Spillebou(d)t.
|
FD |
Pillecyn |
Pour F. Debrabandere (BTD 67, 109), ce nom serait une flamandisation du NF fr. Pélissier, plutôt qu’un nom d’origine: Esple-chin (Ht); cf. aussi De Pillecijn.
|
JG |
Pillecyn, (de) |
zie Deplechin, Pélissier.
|
FD |
Pillen |
cf. Pil.
|
JG |
Pillens |
Pillin: Vanwege de geografische spreiding veeleer var. van Pellens, dan van Pillen.
|
FD |
Piller |
Fillette, cf. Pilet, Pilette. Pilleux. 1444 «Pilleux le bouvier» AidesNamur; probabl. surnom : fr. pilleur. PUlier, Pilier, Pilliez, Piller. Surnom: anc. fr. piller ‘pilier’ FEW 8, 492b. Pillois, -oy, Pilois, -oy. 1359 «Pierart Pilloit» Huy, 1639 «Gislain Piloy» BourgNamur, 1719 «J. Pilloy notarius» Tamines; p.-ê. du fr. (argot) pilais ‘maître’ attesté dès le 16e s. [ce qui exclut le surnom hutois de 1359] FEW 8, 493a.
|
JG |
Pillet(te) |
zie Pilet(te).
|
FD |
Pilliaert |
zie Pillard.
|
FD |
Pillier |
Pilier, Pill(i)ez, Piller: PlN Ofr. pillier: pilaar, zuil, paal. Vgl. Dupillier (DNF). 1296 Petrus Pillier, Oc. (MORLET).
|
FD |
Pillin |
zie Pillens.
|
FD |
Pillois |
Pil(l)oy. Profess. Pileur.
|
EV |
Pillon |
cf. Pilon.
|
JG |
Pillon(s) |
Pilon: BerBN. Fr. pilon: stamper van een vijzel. Vgl. Pilet(te). 1384 Jean Pillon, drapier (MARCHAL); 1567 Jehan Pillon, Rijsel-Aw. (AP).
|
FD |
Pillot |
cf. Pilot.
|
JG |
Pillot(te) |
Zie Pilot.
|
FD |
Pilloy |
-ois, zie Piloy.
|
FD |
Pillu |
Zie Pilu(t).
|
FD |
Pillyser |
V. pijl.
|
EV |
Pillyser |
Zie Pyliser.
|
FD |
Pilmans |
zie Pijlmans.
|
FD |
Pilmeyer |
V. meijer.
|
EV |
Pilmeyer |
zie Bielmair.
|
FD |
Pilois |
-oy, cf. Pillois.
|
JG |
Pilon |
Pillon. s.d. «Pétri Pilhon» ObitHuy; surnom: fr. pilon ou dérivé de pile (nombreux sens).
|
JG |
Pilorge |
Pillorget: BerN Zinwoord: pile (pèle) orge: die gerst pelt of plet. Vgl. Schelhaever, Buysrogge.
|
FD |
Pilot |
Pilot(t)e, Pillot(te): Ofr. pilot: paal. PlN. Vgl. Pilier. 1296 Piron Pilho, Moxhe (SLLII); 136 e. Jehennons Pillotin, Laon (MORLET).
|
FD |
Pilot |
Pillot. s.d. «Egidii Pylot» ObitHuy, s.d. «Petro Pilhot de Moilh» ObitLiège, 1621 « Pierre Piloz» BourgNamur; surnom: fr.pilot ‘poteau, pieu de pilotis’ (et nombreux sens dérivés ou voisins) FEW 8, 475b plutôt que dial. ù.pillot ‘noix’ FEW 8, 498a. Pilotte. Sans doute forme fém. du précédent, mais les dérivés en -otte sont souvent des hypocor. de prénoms; serait-ce une var. de Pirotte, avec échange des consonnes liquides r > /?
|
JG |
Piloy |
-ois, -o, Pilloy, -ois: 1. Zinwoord Pile oie. Ofr. peler: villen, ontharen; Fr. oie, Ofr. oe < Lat. avica, avis: vogel, (later) gans. BN van een vogelplukker. Vgl. Pelloie, Poilloue (DAUZAT); 1342 Villevogel (NN). Vgl. Pilorge, Pilavoine, Pillepois, Plumecocq. – 2. Maar de vlg. vbb. op -ois, -oit wijzen toch op een -oi-suffix. 1359 Pierart Pilloit, Hoei (HERB.); 1438 Thiebaut le Pillois, Laon (MORLET).
|
FD |
Pilu(t) |
Pillu: BN Var. van Fr. poilu: behaard, harig. 1423 Pierre Pelu, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Pilyser |
Pilyzer, zie Pyliser.
|
FD |
Pilz |
zie Pelz.
|
FD |
Piment- |
Pimont- -el. Profess. « (Exploitant d’une) culture de piments ».
|
EV |
Pimentel |
Pimontel, Pumentel: Dim. van Ofr. piment: balsem, kruiderij, gekruide wijn. BerBN van kruidenhandelaar, Ofr. pimentier.
|
FD |
Pimpernel |
Pimprenelle, ,,Herbe ayant des propriétés curatives. Profess. N. de droguiste ou de liquo-riste.
|
EV |
Pimpernel |
Pimpurniaux, Pinpurniaux, Pimpergniaux: 1. Ofr. pimpernel: soort paling. BN voor een levendige, alerte of gladde, behendige kerel. – 2. Ofr. piprenele, pipornele: (kruidnaam) pimpernel. 1234 Vincans Piperniaus; 1269 Pieres Pipernel, Atrecht (NCJ); 1298 Gilles Pimpernel, Kales (GYSS. 1963); 1449 Gille Pinpreneau, Namen (J.G-).
|
FD |
Pimpurniaux |
Pin-, Pimpergniaux. 1298 «Gilles Pimpurnel» OnomCalais, 1449 «Gille Pinpreneau » AidesNamur, 1503 « Simon Pim-prenea», 1512 «Willame Pimprenea», 1600 «Guillaume Pinpurneaux», «Lambert Pinpur-niau», 1611 «Hugues Pinpurneau» BourgNamur; surnom: moy. fi.pimpreneau ‘homme vif, alerte, éventé’, à l’origine ‘anguille de mer’ FEW 8, 517b, qui a pu se rencontrer avec anc. fr. piprenelle, pinpernele, moy. fr. pimprenelle ‘boucage’ et ‘sanguisorbe’, deux plantes dont les feuilles se ressemblent FEW 8, 555b; cf. aussi Pimpernette, nom du diable (ASAN 47, 369).
|
JG |
pin |
N. d’arbre. Proven. pinoy. 1. ,,Pinède, Pineraie ». — 2. ,,Epinaie ». Epinois (Loc). Pin- -oy, -ot, -ey, -eux, -et, -el(le).
|
EV |
Pin |
Pins, Spins, Spijns, Spyns: Mnl. pin(ne): houten of ijzeren pin of pen, ijkteken van maten. BerBN. 136 e. Segere Pinne, Evergem (GN); 1417 Hannekin de Pin, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Pin |
1272 «heredes Pétri Pin» Thorembais-les-Béguines, 1465-66 «Gille le Pin» Taille-Hoves; surnom: fr. pin (caractéristique de la maison), etc. – Dans le Hainaut, ce peut être aussi un NF italien.
|
JG |
Pin- |
Les nombreux dérivés: Pinet, Pinon, etc., renvoient plutôt à un hypocoristique en -pin, issu par aphérèse de noms tels que Hannepin (de Jehan), Copin (de Jacob), Philippin (de Philippe), etc. (cf. l’avis d’É. Legros, BTD 27, 132). « Dérivés: Pinard. 1237 «Arnulphus Pinars» CartOrval, 1296 «Mahi Pinart» TailleParis; pourrait être aussi un surnom : moy. fr. pinard, -art ‘très petite pièce de monnaie’, ‘richard’ Gdf 6, 164 [également pinart ‘pénis, membre viril’], FEW 8, 549b. – Pinel. Dérivé en -el, -eau; moins vraisemblablement d’un NL, issu d’anc. fr. pinel ‘pin’ (caractéristique de la maison) FEW 8, 548a. – Pinet. 1511 «Pinet» BourgNamur, 1540 «Jehan dele Morteaue dict Pynet [relève les biens de] feu Philipart dele Morteaue son père» CourVedrin, 1545 «Phi-lippot dele Morteaue dit Pynet (…) au rema-nans feu Philippine! dele Morteaue leur père» CourVedrin, 1639 «Jean Pinet» BourgNamur. – Pinon. 1296 «Jehan Pinon» TailleParis [ou bien nom d’origine: Pinon (Aisne)]. – Pinot [pourrait être aussi un surnom: anc. fr. pinot ‘baril à poissons salés’ et ‘cépage de vin’]. -Forme fém.: 1289 «Hawis li Pinote» CensNamur.
|
JG |
Pin(n)oy(e) |
Pinoie, -oit: 1. Zie Despinoy. – 2. Evtl.= Pinot.
|
FD |
Pin(t)sch |
PlN Pintsch (GH).
|
FD |
Pinard |
cf. Pin-.
|
JG |
Pinard, |
Pina(rt), Pinna, Pynaert(s), -aet, Pijnaert(s), Pynnaert, Pienaert: Ofr. pinard: kleine munt. 1300 Guten Pinart = 1333 Goeden Pinaert, Her. (DERCON); 1368 Jans Pinaers huise, Aw. (CLEMEUR); 1391 Jan Pinaert, Aw. (ANP).
|
FD |
Pinaud, |
-ault, zie Pinel(le).
|
FD |
Pince |
Profess. Fabric. ou marchand de pinces. N° 131.
|
EV |
Pince |
Fr. pince: tang. BerBN. Vgl. Tange, Pincet.
|
FD |
Pincé |
zie Pincet.
|
FD |
Pince(e)l |
Pinseel, Pynseel: BerBN. Mnl. pinceel: penseel; vaantje, banier; tangetje. 1375 Jan Pincheel; Stasin Pincheel, Ip. (BEELE); 1643 D. le Pinseel, vergulder (Bg.-Aw.) (AP).
|
FD |
Pincemaille |
Pinsmaille, Pinc(h)email, Pinsmaye, Painsmaille, -may(e), Spincemaille, Spinsemaille, Spencemaelle: BN Zinwoord Fr. pincer: knijpen + maille: munststuk. Voor een vrek die het geld tussen de vingers knelt of het in tweeën zou knijpen. Vgl. D. Quetschpfennig. 1281 Hugo Pincemaelge, Oostburg (HAES.); 1295 Alars Pincemaille, Bergen (PIERARD); 1342 Mariien Pinchemaille (CCHt). Vgl. 1307 Pinchehallinc, Ip. (BEELE).
|
FD |
Pincet |
Pincé: Afl. van pincer. Ofr. pincette: tang. BerBN. Vgl. Tange. ±1300 Mehaus Pincete, Artesië (BOUGARD); 1320 Joh. Pinchet, Chavigny (MORLET).
|
FD |
Pinchard |
-art. 1277 «Marouwe Pinchart» DettesYpres, 1356-58 «Jakemins Pinchars» PolyptAth, 1603 «Lucas Pinchart» Bourg- Namur; forme pic. de pinçart FEW 8, 544b; cf. aussi Pinsar(d). -Aussi nom d’origine: Pin-chart, à Ottignies (BrW), cf. 1621 «Jean de Pinchart» BourgNamur.
|
JG |
Pinchart |
Proven. ,,Essart des pins ». Dép. Ottignies.
|
EV |
Pinchart |
-ard, Pinsard, -ar(t), -aert, Le Pinçart, Peyns(h)aert, Peijnsaert, Spijsschaert, Spysschaert, Spiesschaert, Spi(e)tsaert, Poinsart, Ponchard, Ponsar(d), -a(e)rt(s), -aers: BerN Afl. van Ofr. espinc(h)ier, pincier, Fr. épincer: knijpen, noppen, met de noptang het weefsel zuiveren van pluisjes, nopjes, onzuiverheden. 1363 dat men ghene lakene draghen moet ten recke, hen zij dat ze gheaverecht sijn ende ghepinst (DEBR. 1977). 1265 Guillaume Pinchart; 1336 Jehan Spinchart, Ip. (BEELE); 1281 Joh. Pinsart, Axel (HAES.); 1285 Robertus Pinchart, Oc. (MORLET); 1285 Jan Peinsaert, Denderhoutem (DE B.).
|
FD |
Pinchedé |
BN voor de dobbelaar. Zinwoord pince dé: die de dobbelsteen tussen de vingers knijpt; vgl. Hochedé. 1356 Maroie Pinche dee, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Pinchemai |
zie Pincemaille.
|
FD |
Pinchemail |
cf. Pinsmaille.
|
JG |
Pinchon |
zie Pinson.
|
FD |
Pinchon |
cf. Pinson.
|
JG |
Pinck |
Pinckx, Spinks: BN naar de pinkvinger, pink. Naar de kleine gestalte. 1396 Jan Pinke, Ip. (BEELE); 1398 Michiel de Pinkel, Pittem (DEBR. 1970); 1406 Rombout Pincke, Bs. (PEENE).
|
FD |
Pinckaers |
-ers, zie Pinkers.
|
FD |
Pinckaers |
-ars, -ers, Pinkers. 1465-66 «Piètre le Pinckere» TailleHoves; surnom: dérivé, au génitif, de moy. néerl. pinken ‘cligner des yeux’. – Cf. aussi 14e s. «Pienkelos fis mun-saingnur Pi(e)nkar» DénHesbaye, 1440 «mes-sire Pinkaer», «Pinkaer de Herimet», 1444 «mesir Pinckairt», «messire Pinckar de Hery-meit» TerreJauche.
|
JG |
Pinckaerts |
V. pink.
|
EV |
Pincket |
zie Pichet.
|
FD |
Pincket |
Probabl. var. flam. de Piquet [FD].
|
JG |
Pinçon |
cf. Pinson.
|
JG |
Pindeville |
zie Pendeville.
|
FD |
Pindeville |
cf. Pendeville.
|
JG |
Pinel |
Pinet, cf. Pin-.
|
JG |
Pinel(le) |
Pinnel, Pineau, -aud, -ault: Patr. Dim. van Coppin of Philippin. 1448 Gilles Pinel, Comp. (MORLET).
|
FD |
Pinet |
Pinee, Pinné: Patr. Korte vorm van Philippine!, Coppinet. 1340 Ade Piné (MORLET); 1611 Hans Pinets, Edingen-Aw. (AP).
|
FD |
Pineur |
-eux, zie Peigneur.
|
FD |
Pineur |
-eux. 1752 «Juliana Pineux» Anthr-StHubert; nom de métier: fr. peigneur (de tissu), cf. aussi Pigneur. – Forme fém.: 1275-76 «Gente li Pineresse» RegTournai, 1279 «Yssabiaus li Pinereses» ComptesMons, 1365 «Jehane le Pineresse veve», «Margot Juete pineresse» TailleMons.
|
JG |
Ping- |
-aut, -en, -et, -uair. V. BAD (Bank).
|
EV |
Pingaut |
-aux, -ot: Dim. van Ofr. pingue: vêt, dik.
|
FD |
Pingaut |
Pingaux, -ot. 1286 «Jeh. de Pinguel fil Baud. de Pinguel», 1287 «Bauduins Pinghel» DettesYpres; surnom: dérivé péjor. de l’anc. fr. pingue ‘gras’, du lat. pinguis (voir ci-dessous, à propos de pingre)’, cf. également 1288 «Boidins Pinghe», «Mich. Pinghe» DettesYpres.
|
JG |
Pingel |
1. Wellicht Wvl. pingel: dunne reep, lang stuk touw. 1277 Boidin Pingel, Ip. (BEELE). – 2. Spellingvar. van Pignel.
|
FD |
Pingen |
1620 Jan Pingen, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Pingnet |
zie Pignet.
|
FD |
Pingnons |
Bergen (PIERARD); 1311 Paridaen Pinioen, Mech. (JOOSEN); 1383 Renaud Pignot (MARCHAI).
|
FD |
Pingot |
zie Pingaut.
|
FD |
Pingray |
-ret (NF verviétois). 1623 «Antoine Pingray» Verviers (FyS), 1692 «Thomas Pingray», 1665 «Antoine Pingret» Verviers [la var. Pingret est aussi répandue en France, dans les départ, de l’Aisne et de Seine-et-Marne]. Pour Dauzat 485 (suivi par Carnoy 288), il s’agit d’un dérivé de lat. pinguis ‘gras’ (ce qui n’est pas attesté dans le lexique FEW 8, 526a); le mot pingre, d’origine incertaine et d’usage seulement à la fin du 18e s. avec le sens de ‘brigand’ et puis de ‘pauvre, malheureux’, est pourtant déjà attesté une première fois, comme surnom, en 1406 : «Pierre le Pingre» (Robert Hist. 1524), et l’on ne manquera pas de souligner le parallélisme avec le mot malingre, lui aussi tardif mais attesté bien plus tôt comme surnom de personne. Cf. aussi pic. (Origny-Ste-Benoîte) pinguète ‘jeune prétentieuse’ et anc. fr. pinguereau ‘esp. de cerise’ ibid.
|
JG |
Pingre |
Pingret, -ay, -ee: Mfr. pingre zou een vorm zijn van épingle: speld. 1406 Pierre le Pingre zou een speldenhandelaar zijn. Via de bet. speldenraper, speldenzoeker zou Fr. pingre ‘gierig(aard)’ zijn gaan betekenen (REY). 1485 Jehan Pingret, Valencijn (CAC); 1692 Thomas Pingray; 1665 Antoine Pingret, Verviers (HERB.).
|
FD |
Pinguet |
Pinget, Penguet: Dim. van Ofr. pingue < Lat. pinguis: vêt. BN. 1770 Adrien Pinguet fs. Adrien Pringuet, Menen (COUSS.).
|
FD |
pink |
,,Rose » (Couleur). Proven. Pinckaerts, ,,Terre rose ». Synon. : Pinkert, qui peut signifier aussi ,,Petit poucet ».
|
EV |
Pinkers |
Pinckers, Pinkert, Pinckaers, Pinkaarts: 1. Afl. van Mnl. pinken: schitteren, glanzen (van het oog). 1354 Godevert Pinçart, St.-Tr. (GHYSEN); 1398 Woutre van der Coutere dit Pinkere, Wervik (DEBR. 1970). – 2. Afl. van pinken: hinken.
|
FD |
Pinkers |
cf. Pinckers.
|
JG |
Pinket |
zie Pichet.
|
FD |
Pinkhof |
,,Ferme rose » (Ou bien : ,,Ferme des bouvillons »).
|
EV |
Pinkhof |
PlN. Vgl. Pinklhof in Wiesent (BEI).
|
FD |
Pinkster |
zie Pinxten.
|
FD |
Pinna |
zie Pinard.
|
FD |
Pinné |
zie Pinet.
|
FD |
Pinnel |
zie Pinel(le).
|
FD |
Pinneur |
zie Peigneur.
|
FD |
Pinnewaert |
Surnom: moy. néerl. pennincwert, penne-, -waerde ‘de la valeur d’un penning, sans valeur’.
|
JG |
Pinnewaert, (de) |
zie Pennewaert.
|
FD |
Pinnock |
zie Spinnock.
|
FD |
Pinnoy |
cf. Pinoy.
|
JG |
Pinon |
Patr. Korte vorm van VN Philippinon of Coppinon. 1237 Druardus Pinon, St.-Q. (MORLET).Vgl. Pinot.
|
FD |
Pinon |
Pinot, cf. Pin-.
|
JG |
Pinot |
Pino, Pinnoo, Penno, Penot: Pair. Korte vorm van VN Philippinot of Coppinot. Vgl. Pinon. 1383 Jean Pinot (MARCHAI).
|
FD |
Pinoy |
Pinnoy. 1429 «Mathi Pinois d’Ouffgné» CoutStavelot; nom d’origine: collectif de fr. pin.
|
JG |
Pinpin |
Patr. Reduplicatie van -pin in b.v. Coppin.
|
FD |
Pinpin |
Surnom: dial. fr. pimpin ‘minutieux’ FEW 8, 516a; ou bien hypocor. par redoublement de la dernière syllabe d’un nom se terminant par -pin (par ex. Philippin, Japin, etc.).
|
JG |
Pinpurniaux |
zie Pimpernel.
|
FD |
Pinpurniaux |
cf. Pimpurniaux.
|
JG |
Pinquet |
zie Pichet.
|
FD |
Pinquin |
zie Pietkin.
|
FD |
Pins |
zie Pin.
|
FD |
Pinsar |
-ard, -art. Probabl. var. de Pinchard (surnom).
|
JG |
Pinsard |
-ar(t), -aert, zie Pinchard.
|
FD |
Pinsart |
V. Pinchart. Proven. ,,Essart des pins ».
|
EV |
Pinsch |
zie Pintsch.
|
FD |
Pinseel |
zie Pinceel.
|
FD |
Pinskier |
Var. van Poolse FN Pinsker, Pinsky < PlN Pinsk (Wit-Rusland) (PDB).
|
FD |
Pinsmaille |
-maye, zie Pincemaille.
|
FD |
Pinsmaille |
Pinchemail, Painsmay. 1295 «Alars Pinchemaille» = «Alars Pincemaille», 1296 «dame Helle Pincemaille», 1326 «Je-hans Pinchemaille» ComptesMons, 1598 «Jehan Pincemail dit Bastin» BourgDinant; surnom : moy. fr. pince-maille ‘homme très avare’ FEW 8, 545b, construction similaire à fr. pice-crosse.
|
JG |
Pinsmaille. |
Proven. Pincemaille (Dép. Vellereille).
|
EV |
Pinson |
Car. mor. ,,Gai comme un pinson ». N08 288, 292.
|
EV |
Pinson |
Penson, Pinchon: 1 Fr. pinson < volkslat. pindo: vink. Vgl. Vincke. 1309 Wathir Pinchon, Luik (AVB); 1335 Johans Pinchons, Luik (SLLIII); 1375 Jean Peinchon, St.-Jans-Geest (AAV). – 2. Zie Ponchon.
|
FD |
Pinson |
Pinçon, Pinchon (forme pic.). 1265 « Wautier Pinscon» DettesYpres, 1265 «Jehan Pinsons de Fraisnoit» CartOrval, 1272 «lohan-nés filius Pinson» PolyptVillers, 1275-76 «Jehennés Pinchons» RegTournai, 1289 «Pin-chons de Malone», «Jehans Pinchon» Cens-Namur, 1309 «Wathir Pinchon » CartValBenoît, 1506 «Wathelet Pinchon» CoutStavelot, 1524 «Johan Pinchon curé de Xhorisse», «Wathletle Pinchon», 1590 «Gilles le Pinson» Malmedy, 1631 «Tobie Pinçon (de Liège)» émigré en Suède ; moy. fr. pinçon, fr. pinson, surnom de celui qui aime à chanter. – Également: 1277 «Raymon Pinchounier» DettesYpres.
|
JG |
Pint |
(de) Pinte, Pynte, Pinten(s): Een pint is een maat voor natte waren, vochtmaat; ook korenmaat. BerBN voor de meter, korenmeter. 1290 Alisa Pintins, Fine (CLAEYS); 1306 Pieres Pinte, Ip. (BEELE); 1327 Henrico dicto Pinte, Luik (AVB); 1396 Fierin Pinten, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Pint |
Pinth. Surnom: moy. néerl. pinte, pinl ‘pinte’, cf. le suivant; cf. aussi Pintens, Pin!-jens.
|
JG |
Pint(e)- |
Pint- -eau. 1. Profess. ,,Marchand de pintes ». N° 131. — 2. Car. mor. ,,Buveur ».
|
EV |
Pinte |
1270 «Gilles Pinte» ChartesFlandre, 1275-76 «Henriés Pinte» RegTournai, 1327 «domino Henrico dicto Pinte capellano» = 1330 «Henris dis Pinte» CartValBenoît, 1327 «filio Gerardi dicti Pinte» = 1337 «Gerar Pinte » FiefsLiège ; surnom : fr. pinte ‘mesure de capacité’ FEW 8, 523b.
|
JG |
Pinteau |
Pintiaux, Paintiaux: Ofr. pintel, -eau: kleine pint. Vgl. Pint. ±1300 Ansiax Pintiaus, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Pintelon |
zie Pétillon.
|
FD |
Pintelon |
cf. Petillon.
|
JG |
Pinten{s) |
zie Pint.
|
FD |
Pintens |
Pintjens. Génitif et dimin. de Pint(h) (ci-dessus).
|
JG |
Pinter |
Penters: BerN van de korenmeter? Vgl. Pint. 1622 Giele Pinter, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Pinter |
au génitif: Pinters, Penters. Surnom de mesureur du blé [FD].
|
JG |
Pintez |
1451 «Lambert Pinteit» Liège; surnom: partie, passé de moy. fr. paincter ‘teindre’ FEW8, 523a?
|
JG |
Pinth |
cf. Pint.
|
JG |
Pintiaux |
zie Pinteau.
|
FD |
Pintiaux |
13e s. «Ansiax Pintiaus» ImpôtArtois; surnom: dimin. anthropon. de Pinte. – Probabl. distinct: 1675 «Michel Pintriau» Pumode.
|
JG |
Pintjens |
Dim. van Pint. 1476 Henric Pintgens; 1494 Beelken Pintkens, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Pintsch |
Nom d’origine: Pintsch (G.-D. Lux.).
|
JG |
Pinville |
zie Pend(e)ville.
|
FD |
Pinxt |
génitif : Pinxten, Penxten. Surnom: moy. néerl. Pinxten ‘Pentecôte’.
|
JG |
Pinxten |
Pinxt(eren), Penxten, Pinkster: 1. EN naar de naam van het Pinksterfeest. 1459 Elen Penxsten, Ht. (A.GHIJSEN); ±1570 Peeter Pincxtere alias Neve, Den Bosch (CDT 330); 1569 Hans Pincxt, Mtr.; 1596 Hans van Pincxten, Tg.-Aw. (AP); 1642 Guilliam van Pijnxten = 1643 G. van Pinxten, Aarts. (MAR.). – 2. Metr. Penxte Michiel Sceuteten huisfrouw, Ht. (A. GHIJSEN).
|
FD |
Pinxteren |
Proven. Pentecôte. N. de circonstance, jour de naissance. Synon. : VAN Sinsen. Pinxten, Sinksen, Sinxten. N° 301.
|
EV |
Piolé |
-on, -ot: Ofr. piolé: gekleurd, geverfd. BN. 1401 Piérart Piolet, Dk. (TTT).
|
FD |
Pion |
Car. mor. (,,Piéton », puis) ,,Buveur » (Dialecte picard).
|
EV |
Pion |
Péon, Peon, Payon, Pionet: Ofr. peon, pionier: voetganger, krijger te voet. 1385 Garnier Pion; 1383 Framin Godar, pionnier (MARCHAI).
|
FD |
Pion |
zie Plomb.
|
FD |
Pion |
[cf. J.-J. Pion, né à Mons en 1683, ancêtre des imprimeurs parisiens Pion]. Surnom: p.-ê. moy. ÎT.plon ‘étoupe de lin’ FEW 8, 485b, ou plutôt moy. fr. plonc, pion ‘plomb’ FEW 9, 95b-96a, cf. le NF Plomb, montois lui aussi.
|
JG |
Pion |
1767 «Jean-David Pion (originaire de Sen-nevoy/Langres)» BourgLiège; surnom: pour Dauzat 486, ‘piéton’, puis ‘buveur’ ; aussi pic. pion, anc. fr.pillon ‘fragment d’épi’.
|
JG |
Pionet |
1. Profess. Pionnier, ,,Terrassier » (Sens ancien). •— Diminutif de pion. V. ce N.
|
EV |
Piot |
Piotte, Pyot(te), Peyot: Ofr. piot, dim. van pie: ekster. BN. 1383 Jean Piot (MARCHAL).
|
FD |
Piot |
(NF fréquent en Belgique), au fém. : Piotte. 1296 «Pierre Piot» TailleParis, 1383 «Jean Piot» (Marchai, NP Philippe le Hardi), 1611 «Gérard Piot» BourgNamur; probabl. dérivé sn-ot/-otte du prénom Pie, du lat. Plus [PHB]. On hésite à suivre Dauzat 486 qui propose anc. fr. piot ‘petit de la pie’ (au fig. : bavard) FEW 8, 420b [on a plutôt le type ragacen en Wallonie, cf. Pie], qui aurait pris le sens de buveur, du v. pioter ‘boire beaucoup’ FEW 8, 422a (l’étymologie n’en est pas assurée). Pip. Surnom: moy. néerl. pip, pippe ‘pituite, pépie (des oiseaux)’.
|
JG |
Piot(in) |
,,Petit de la pie ». N09 288, 292. — Car. mor. 1. ,,Bavard ». •— 2. Aussi ,,Buveur ».
|
EV |
Piotrowski |
-sky, Piotr…: Patr. Poolse afl. van VN Piotr: Petrus.
|
FD |
Piovesan(a) |
Herkomstnaam, uit Piove di Sacco.
|
FD |
Pip |
Zie Pijpe.
|
FD |
Pip- |
-ar(t), -elard, -yn. Proven. Pipar, (Ane. fr.), ,,Trompeur ».
|
EV |
Pipar |
-art. Surnom: moy. fr. pippars ‘celui qui joue du pipeau’ FEW 8, 560a.
|
JG |
Pipart |
Pipa(r), zie Pypaert.
|
FD |
Pipaut |
Pipeaux: Dim. van pipe: fluit. BN.
|
FD |
Pipeaux |
Surnom: fr. pipeau.
|
JG |
Pipelard |
-art, Piplard, Pippelart; génitif néerl.: Pipeleers, -elers. 13e s. «Pipelars» ImpôtArtois, 1275-76 «Jehennés Pipelars» RegTournai, 1302 «Jakemes Pipelars» Loi-Tournai; surnom: dérivé de *pipeler, piper ‘jouer du pipeau, tromper’ FEW 8, 560a?
|
JG |
Pipele(e)r |
Piepeleers, Pip(e)lard, Pipelart, Pip(pe)lart: Afl. van Mnl. piperen/pipelen: fluiten, trompet spelen, doedelzak spelen. BerN van de muzikant, speelman. Vgl. Mnl. pipenaar. Zie De Pyper. 1224 Clarisse Pipelarde; 1249 Simon Pipelars, Atrecht (NCJ); 1506 Ant. Piplaert, Rijsel (MULIII); 1520 Jan Pipelaers huys, Aw. (HB 61); 1534 Lievin Pipelare, Luik-Bg. (PARM.).
|
FD |
Pipenpoi |
Patr. Bakernaam van de Germ. VN Willem (ESBr. 1929,1953). 1227 Willelmus Pipenpoy, Bs. (LIND.); 1310 Radulphus Pipenpoi = 1328 Roellofs Pipenpoys, Bs. (SLL III).
|
FD |
Piper(e) |
-ers, zie de Pyper.
|
FD |
Pipers |
cf. Pieper(s).
|
JG |
Piping |
-ien, zie Pépin.
|
FD |
Piplard |
Pip(pe)lart, zie Pipeleers.
|
FD |
Piplard |
Pippelart, cf. Pipelard.
|
JG |
Pipping |
Pipyn, -ijn, zie Pépin.
|
FD |
Piquard |
-art, zie Picard.
|
FD |
Piquard |
cf. Picard.
|
JG |
Pique |
Profess. 1. V. Pikman. — 2. V. Piqueur.
|
EV |
Pique |
zie Pyck(e).
|
FD |
Piqué |
zie Pichet.
|
FD |
Piquemil |
Surnom phrastique: qui (dé(pique le mil(let); E. Renard (BTD 26, 264) avait même songé à analyser comme w. pique-m ‘èl avec allusion obscène, ce qui est plus hypothétique.
|
JG |
Piquer |
zie Pecqueur.
|
FD |
Piquer- |
-ay, -y. 1. Profess. ou Passe-temps. ,,Pêcherie ». N. de pêcheur. Ou bien : Picray, ,,Epieu ». — 2. Proven. Pecqueray et Pêcherie (L.D.).
|
EV |
Piquereau |
-eray, zie Pecquereau.
|
FD |
Piquereau |
Picquereau, Piqueray, Picray. Surnom ou nom de métier: dimin. de fr. pi- quier ou piqueur; aussi nom de poisson, de grenouille, cf. FEW 8, 456a.
|
JG |
Piquerel |
zie Picarelle, Pecquereau.
|
FD |
Piqueron |
Picron: Ofr. piqueron: punt, doorn, stekel, angel. Vandaar W. picron (HERB.), Pic. piqueron: mug. 1298 Mikiel Pikeron; 1296 Stas Pikerons, Kales (GYSS. 1963); 1275 Colars Pékerons, Isières (VRisir0).
|
FD |
Piquery |
zie Pickery.
|
FD |
Piquery |
cf. Picry.
|
JG |
Piquet |
1. Profess. Piqueur. — 2.Proven. Piquet, ,,Limite ». L.D.
|
EV |
Piquet |
Pické. 1302 «Jakemes Piket» Loi-Tournai, 1375 «Jehans Picket» Ladeuze, 1485 «la femme Picquet», 1494 «Col. Pické» Justi-ceBastogne, 1602-3 « la censé de Jehan de Sart dict Picquet», «Quentin Picquet» Terriers-Namur; surnom: fr. piquet ‘pieu; petit pic’, aussi ‘sape de moissonneur’ FEW 16, 622b. Cf. aussi Pincket.
|
JG |
Piquet(te) |
zie Pichet.
|
FD |
Piqueu(r) |
-uer, zie Pecqueur.
|
FD |
Piqueur |
cf. Picqueur.
|
JG |
Piquin |
1561 «Jehan Piken, Piquin, Pirquin» (autres var. Pyken, Pierquin) échevin de Vodelée [famille-souche de ce petit village d’Entre-Sambre-et-Meuse, cf. IdG 2005, 183); d’après les variations du NF à Vodelée, probabl. var. de Pierquin, plutôt que dérivé en -in de Picq, fr. pic.
|
JG |
Piquin(t) |
zie Pietkin.
|
FD |
Piquon |
ziePicon.
|
FD |
Piquon |
cf. Picon.
|
JG |
Piquot |
zie Picot.
|
FD |
Pir |
zie Pierre.
|
FD |
Pir- |
-a(t), -ard, -art, -eaux, -enne, -et, -eux, -ey, -eyns, -ez, -let, -lot(te), -o(n), -onay, -on(n)et, -ot(te), -oton, -ouelle. V. BAR.
|
EV |
Pir- |
-ghaye, -me, -mez, -molin, -pont. Proven. ,,Haie- (Bois), Mez-, Moulin-, Pont- -aux pierres ou -du sieur Pire ».
|
EV |
Pir- |
Pire. Forme wallonne de Pierre, avec nombreux dérivés de ce thème anthropony-mique; v. aussi Per(r)- et Pierr-, Pierre. » Forme simple: Pire, Pirre, Pir. 1350 «Pi-rons fils jadit Pire» AnthrLiège, 1365 «Pir de Priées des selliers» TailleMons, 1586 «Johan Pire de Neuville», 1626 «Pire Jean Pire filz de Jean Pire du Monceau» La Gleize, 1659 «Léonard Pire» DénSalm, 1680 «Jean Pirre» BourgNamur. • Dérivés: Pira, Pirat, -as, Pyra. 1272 «Pi-ras li mères de Meleiriu» PolyptVillers, 1425 «Pira Mathy» Petigny, 1472 «Jehan le filz Gira Pira», «le pittit Pira» DénLaroche, 1491-92 «Pira Pake» TerreJauche, 1598 «Jehan Pira» DénWavre, 1626 «Jan Pira (de Liège)» émigré en Suède; var. de Piera(rd), avec finales wallonnes du suffixe [Piras peut être aussi un NF italien].
|
JG |
Pira(s) |
-at, zie Pierrat.
|
FD |
Pirange |
zie Pierange.
|
FD |
Pirapré |
-prez. Nom d’origine: à pîrâpré, à Grand-Halleux (Lx).
|
JG |
Piraprez |
Proven. ,,Pré du sieur Pirard ».
|
EV |
Piraprez |
-pré: PlN in Grand-Halleux (LX).
|
FD |
Pirard |
-ar(t), -aerd, zie Pierrard.
|
FD |
Pirard |
-art, -ar, w. nam. Pîrâr. 1257 «Pirart le Forestier de Genape» BaillNivelles, 1337 «Pirart le Tourneur» ComptesMons, 1424-25 «Pirart Pipelet» DénHainaut, 1449 «Lambil-lon Pirart» AidesNamur, 1522 «Pirard de Douflame» CoutStavelot, 1524 «Pirot Pirard» DénStavelotMy ; var. de Pier(r)ard. Pirau, -aux, w. liég. Pira, w. nam. Pîrau. 1449 «Henry Piraux» CoutStavelot, 16e s. «Pi-raux Gerboux» Cerfontaine, 1648 «Baudhuin Pirau», 1693 «Pierre Pirault» BourgNamur; var. w. de Pier(r)ard, Pirard.
|
JG |
Pirau(lt) |
-aux, zie Perel.
|
FD |
Pircard |
-ar(t): Patr. Afl. op -ek-ard van Pierre. 1449 Pirecar bovier du prevost, Namen (J.G.).
|
FD |
Pirco(t) |
zie Piercot.
|
FD |
Pirçon |
zie Pierson.
|
FD |
Pirditruys |
zie Pyr-dit-Ruys.
|
FD |
Pire |
zie Pierre.
|
FD |
Pire |
Obd. Pirk, D. PlN Birke: berk. Maar misschien is Pire een spellingvar. van Pirz.
|
FD |
Pire- |
-soel, -soulx. Proven. Piersoulx (Dép. Gosselies).
|
EV |
Piré(e) |
Piree, zie Pierret.
|
FD |
Pireau |
-eaux. 1338 «Piètre filz Pirot Pireal», 1356 «damoiselle Maghin Pireal» CartVal-Benoît, 1544 «Johan Pirea de Sy» DénSta-velotMy, 1638 «Léonard Pirea» Bourg-Namur; dérivé en -eau, qui pourrait parfois aussi être une var. de Pirau(x). Piret, w. nam. Pirèt, Pirez. 1444 «Piret Bour-ghet», «Colin Piret» AidesNamur, 1474 «Pe-trus dictus Piret filius Mathei le Merchenier» PrincipLiège, 1568 «Johan Pireit» CoutSta-velot, 1589 «Jaspar Piret» DénMalempré, 1597-98 «Franchois Piret» ComptesNivelles; var. w. de Pier(r)et. – Forme fém.: Pirette. 1579 «Pierette du Troncquoit» BourgNamur; du prénom fém. Pierrette, désignant généralement un homme.
|
JG |
Pireau(x) |
zie Perel.
|
FD |
Pirenne |
zie Pierin(s).
|
FD |
Pirens |
zie Pierin(s).
|
FD |
Piret |
-ets, -ez, -ey, zie Pierret.
|
FD |
Pireu |
-eux, cf. Piereu(x).
|
JG |
Pireu(x) |
zie Depierreux.
|
FD |
Pireyn |
zie Pierin(s).
|
FD |
Pireyre |
zie Perrière.
|
FD |
Pirghaye |
Dubbele TN? 1342 Piregailhe le potier, Luik(J.G.).
|
FD |
Pirghaye |
Pirick, cf. Pir-, Pire.
|
JG |
Pirghaye |
1342 «Piregailhe le potiers» Liège, 1764 «Louis Pirgaye» Herstal; dérivé avec un suffixe liégeois peu commun. Pirick. 14e s. «Jean.Pirick» Heur-le-Tiexhe; var. de Perick. Pirsoul, w. nam. Pîrsoul. 1623 «Jacques Pirsoul» BourgNamur; dérivé en -eç-eola de Pire, Pierre. « Dérivés doubles: Pircar, -ard, -art, w. Pîrcâr. 1449 «Pirecar bovier du prevost» AidesNamur; dérivé en -ek-ard de Pire, Pierre Pirlet. Var. de Pierlet. – Pirlot, w. nam. Pirlot. 1303-7 «Pirelot de Horion» PolyptSalzinnes, 14e s. «Pirelot de Fanchons», «Pirlos Davins» CensHuy, 1373 «Pirlo filz Pirlo de Renz» CoutStavelot, 1383 «Pirelos del Perire» = 1401 «Pirlot délie Perier» CartValBenoît, 1460 «Jehan Pirlot» Mazée, 1472 «Pittit Jehan filz Pirlot» DénChiny, «le gran Pirlo» DénLaroche; var. w. de Pierlot. – Forme fém.: Pir-lotte. Var. de Pierlotte. – Dimin.: 1449 «Lambert Pirelotiau» AidesNamur, 1472 «Ydelette femme Pirloteay vesve» DénLaroche. Pirnay. 14e s. «Marée le feme Jehan le frère Pirenea de Mumelet» DénFIesbaye, 1355 «Pierart Piereneal» AnthrLiège, 1505 «Cole Pirnaul » Thuin, 1515 « Pirneal fils de Henrar Jullin du Pont d’Amercoeur» GuillLiège; dérivé en -en-eau de Pierre. Pirolin. Dérivé en -o(u)l-in. Pironet, -onnet. 1444 «Pironnet» AidesNamur, 1474 «Petrus dictus Pironet Favrau» PrincipLiège. – Pironneau. – Pironon. Dérivés de Piron.
|
JG |
Pirick |
Patr. Afl. van Pierre. 146 e. Jean Pirick, Diets-Heur(J.G.).
|
FD |
Piriou |
zie Pierrou(x).
|
FD |
Piriux |
zie Depierreux.
|
FD |
Pirjak |
zie Piersaek.
|
FD |
Pirkin |
Pirkenne, Pirquin(ne), Pirquenne, Pierquin, -quain, Pierrequin(t), Pierre Ouin, Perquin, Perkain, Perqui, -quy, Parqui(n), Perkins, Pergens, Perrien(s), -iëns: Patr. Dim. van Pier, Peer = Pierre. 1268 Pirrekinus de Niepa; 1280 Pirkinus de Claustro, Ip. (BEELE); 1271 Jehans Pierekin, St-Q. (MORLET); 1321 Jehan Perrekin, Ktr. (DEBR. 1971); 1366 Pirotte Pierkin de Frangneies (AVB); 146 e. Pierre dit Pirkin de Chestrevin, Luik (BODY).
|
FD |
Pirla(t) |
PlN Pierlas (Alpes-Mar.)?
|
FD |
Pirlet |
-lot(te), zie Pierlet, -lot.
|
FD |
Pirme |
-mez, w. nam. Pîrmé. 1438 «Pirmeit» Liège, 1444 «Jaquemin Pierme [= -é]», 1595 «Bernard Firme (…) vendeur de cervoise» Bouffioulx, 1602-3 «Jean Pierme» Terriers-Namur, 1780 «la veuve Pirmet» Charleroi; nom d’origine w. Pire, Pierre + me (lat. mansus) ‘domaine’.
|
JG |
Pirmez |
Pirmé: PlN Pire, Pierre: steen + mez, me < Lat. mansus: woning? 1438 Pirmeit, Luik; 1444 Jaquemin Pierme, Namen (J.G.).
|
FD |
Pirmolin |
PlN 1650 Pierremolen, Grâce-Berleur (J.G.).
|
FD |
Pirmolin |
Nom d’origine, cf. 1650 «a pierremollen», à Grâcc-Berleur (Lg).
|
JG |
Pirnay |
zie Perneel.
|
FD |
Piro- |
zie Pierro-.
|
FD |
Piron |
Pirons, -ont. 1272 «filie Piron de Senterlech» PolyptVillers, 14° s. «Pirons Lambotial» CensHuy, 1347 «Lambert dit le Piron» Jauchelette, 1350 «Pirons fils jadit Pire» AnthrLiège, 1380 «Lambir le Piron» RentierRamée, 1417 «Johans Pirons» Guill-Liège, 1472 «Piron Drawea» Arbrefontaine, 1624 «Jehan Piron», 1626-27 «Colson Piron» émigrés en Suède, 1656 «Gérard le Piron» DénMalempré, 1659 «Anthoine Jean Piron» DénSalm; var. w. de Pier(r)on. Pirot, w. nam. Pirot, Piro, Pyro. 1272 «Pirot de Wastina» PolyptVillers, 1338 «Piètre fils Pirot Pireal » AnthrLiège, 1467 « la maison qui fut Collart Pirot» Monceau-sur-S., 1472 «Pirot le filiast lu Prévost» DénVielsalm, «Jehan Pirot» DénLaroche, 1487 « Pirot Thiry et Piro Sacré» Thy-le-Bauduin, 1501 «Pyrot Lalumez» CoutStavelot, 1504 «le gran Pirot de Gbomont» La Gleize, 1546 «Piro Hou-zeau» Cerfontaine, 1552 «Pierchon Bruart filz Piro» SubsidesNamur, 1561 «Jehan Coppée dict Piro» Roly; var. w. de Pier(r)ot. Pirotte, w. nam. Pîrote, Pirrotte. 1263 «Pirote le filh Botereal» Hermée, 1366 «Pirotte Pierkin de Frangneies» CartValBenoît, 1472 «Jehenne Pirotte vesve» DénLaroche, 1487 «Pirote Sacré» Thy-le-Bauduin, 1540 «Pirotte maistre fondeur» ForgeMirwart, 1589 «Jehanne Pier-rotte» DénMalempré, 1618 «Michel Pirotte» BourgDinant, 1624 « Marette relicte feu Pirotte le masuir» La Gleize, 1656 «Pirotte Mathy» DénMalempré ; dérivé en -otte. Piroux. Var. w. de Pier(r)oux.
|
JG |
Piros(s)on |
Patr. Afl. met dubbel suffix van Pire = Pierre. 1413 Pirosson del San, Hoei (J.G.).
|
FD |
Piros(s)on |
Pirot(t)on, etc., cf. Pir-, Pire.
|
JG |
Piroson |
-osson. 1413 «Pirosson del Sait» Huy, 1474 «Johannes Piroson» PrincipLiège; dimin. d’un dérivé en -osse attesté, cf. 1494 «Pirosse de Béez » Boninne. Pirotin, -ottin.
|
JG |
Piroton |
-otton. 1501 «Bas-tin Pirothon» CoutStavelot, 1595 «Jehan Pirotton» Fronville, 1655 «Hubert Piroton» BourgNamur; dimin. de Pirot, -otte.
|
JG |
Pirqu- |
-et, -in. V. BARD (Bark).
|
EV |
Pirquet |
zie Pierquet.
|
FD |
Pirquin |
Pirkin, w. nain. Pîrquin, Pirken. 1325 «Pirecote filz jadis Pirekin» AnthrLiège, 14e s. «Maroy Pirekin» CensHuy, 1517 «Se-veneal Pirkin» GuillLiège, 1586 «Gille Pirquin » CartCouvin ; var. de Pierquin. – Forme fém. : Pirquinne, Pirquenne. Pirquet. Var. w. de Pierquet.
|
JG |
Pirquin(ne) |
-quenne, zie Pirkin.
|
FD |
Pirre |
zie Pierre.
|
FD |
Pirre |
Pirrotte, etc., cf. Pir-, Pire.
|
JG |
Pirreault |
zie Perel.
|
FD |
Pirrée |
Proven. ,,Voie empierrée ». Synon. : Pireux. (Sur le Pireux, traduit ,,Op den steen »).
|
EV |
Pirret(z) |
zie Pierret.
|
FD |
Pirreux |
zie Depierreux.
|
FD |
Pirrhijn |
-yn, zie Pierin(s).
|
FD |
Pirro- |
zie Pierro-.
|
FD |
Pirrung |
zie Pierron.
|
FD |
Pirs |
zie Fiers.
|
FD |
Pirsack |
zie Piersaek.
|
FD |
Pirsch |
Pirson. V. BARD (Ban).
|
EV |
Pirsch |
Beierse EN. Mhd. birser < birsen, pirschen: jagen. BN van de jager (DN).
|
FD |
Pirsch |
Probabl. all. Pirsch ‘chasse avec le fusil et à pied’, surnom de chasseur.
|
JG |
Pirsens |
zie Pierssens.
|
FD |
Pirsens |
cf. Pierssens.
|
JG |
Pirson |
zie Pierson.
|
FD |
Pirson |
Pirsoul, cf. Pir-, Pire.
|
JG |
Pirson |
w. nam. Pirson. 1294 «Pirechon du Perron» CensNamur, 1303-7 «Pirart Pirechon» PolyptSalzinnes, 1373 «Pirchon Lange» CoutStavelot, 1449 «Pierart Pirechon» AidesNamur, 1472 «Pirson de Soye» DénLaroche, 1546 «Pirchon Mangueaux» Cerfontaine, 1572 «Pirson de Boursegne» NPLouette, 1592 «Jehan d’Ivoy dit Pirchon» Crupet; var. w. de Pierson.
|
JG |
Pirsoul |
1. V. Piersoulx. — 2. V. BARD (Barz).
|
EV |
Pirsoul |
zie Piersoul.
|
FD |
Pirt |
zie Piert.
|
FD |
Piryns |
zie Pierin(s).
|
FD |
Pirz |
Pire: Wsch. Patr. Afl. op -zo van Peter of een bakernaam.
|
FD |
Pis(s)- |
-art, -o(o)rt. Proven. V. Pissery.
|
EV |
Pisan |
Pisane. Ethnique : originaire de Pisé.
|
JG |
Pisan(n)e |
Proven. Pisan, ,,De Pisé » (Ville ital.).
|
EV |
Pisan(o) |
-ani, -an(e), -ant, -aneschi, -an(i)ello: Uit Pisa (It.).
|
FD |
Pisart |
zie Pichar(d).
|
FD |
Pisart |
Pizar, cf. Pissart.
|
JG |
Piscador |
Occupation. Pescator, ,,Pê-cheur ».
|
EV |
Piscador |
Bs. (VS 1995.607); 1734 N.I. Pescador, Bs.-Aw. (AP).
|
FD |
Piscador |
Sp. BerN pescador: visser. 1342 Jean dit Piscator, Luik (SLLIII); 1604 J.B.
|
FD |
Piscaer |
-art. 1426 «Jak. Pisquart» Taille-Soignies; pour Carnoy 222, pic. *piscart ‘pêcheur’, ce qui n’est pas attesté.
|
JG |
Piscart |
-aert: Pic. piscard: visser. BerN. 1384 Gile Peschart, Laon (MORLET); 1644 J. Piscart, Bergen H-Aw.(AP).
|
FD |
Piscé |
zie Pichet.
|
FD |
Pischeny |
zie Poissonnier.
|
FD |
Pischot |
zie Pichot.
|
FD |
Piselé |
Pisele: Wellicht < Pichelet, dim. van pichel: kruikje, pot, maat.
|
FD |
Pishou(d)t |
Proven. Bieshout, ,,Bois aux joncs ».
|
EV |
Pishou(d)t |
Reïnterpretatie van Pissoet?
|
FD |
Pisman |
Wsch. < Peirsman. Zie Pertsman.
|
FD |
Pisnier |
-ière, Pisonnier, zie Poissonnier.
|
FD |
Pisnier |
Pissonnier, Pisonier; avec chuintante en picard: Picheny, Pecheny, Pichonnier. 1268 «Baudoin li Pissoniers», 1270 «Davit le Pissonir», 1271 «Baudewins li Pisonnier» DettesYpres, 1275-76 «Jehan li fillastres Ustassins le Pissenier», 1279-80 «Watiers li pisseniers de douche aiwe», 1280-81 «Main-sine li Pissenière de douche aiwe li suer Platoul», 1302 «Colins li Pisceniers de Lille, fiusÀlart le Piscenier», «Josson le Piscenier» LoiTournai, cf. aussi 1365 «Watier Chamont pissenier de mer» TailleMons; contraction de l’anc. fr. de Picardie pissenier ‘poissonnier’ FEW 8, 585a; cf. aussi Poissonnier. • Forme fera. : Pisnière.
|
JG |
Pison |
Pisson, Pizon, Pys(s)on, Pijs(s)on: 1. In WV geëvolueerd < Pinson. 1741-96 P. J. Pinson, Ramskapelle-Veurne (vader van) « 1770 N.X. Pinson, « 1773 C.E. Pijson, « 1775 L.F. Pinson (deze laatste was vader van) 1806 L.F. Pijson (vader van) 1851 Ludovicus Pyson (het nageslacht heet Pyson) (med. A. Pyson, Oostende). – 2. Zie Poisson.
|
FD |
Pison |
Pizon. 1532 «Jean Pison» Theux; surnom: moy. fr. pison ‘pilon’ FEW 8, 540a; ou bien var. de Pisson.
|
JG |
Pissard |
-art, zie Pichar(d).
|
FD |
Pissard |
-art, Pisart, Pizar. 1335 «M[arie] la Pissarde» ComptesMons; surnom: avec autre suffixe, fr. pisseur, cf. aussi Pihart.
|
JG |
Pissé |
zie Pichet.
|
FD |
Pissel |
zie Pichel.
|
FD |
Pissel |
Forme non vocalisée de Pisseau (= qui pisse souvent), comp. Pissard, -art; ou bien var. de Pichel.
|
JG |
Pisseleu |
Pisseloup, Pesleux, -eut, Pessleu(x): 1. Pic. Piceleu, zinwoord met Opic. piecer: in stukken hakken. BN voor een wolvenvanger. Vgl. 1324 Mahiu Picediu, St-Q. (MORLET). Andere namen van wolvenvangers zijn: Karqueleu, Hurteleux, Tueleu (MORLET 142). – 2. PlN Pisseleu in Picardie. 1584 cy gist messire Jean de Pisseleu… seigneur de…Gaudechart, Pisseleu (DF Xïï,74i).
|
FD |
Pisseloup |
Nom d’origine: Pisseloup, fréquent en toponymie pour désigner un filet d’eau; cf. aussi Pessleu(x).
|
JG |
Pissens |
zie Pierssens.
|
FD |
Pissens |
Var. de Piessens [FD] plutôt que de Persijn (cf. Album J. Lindemans, 1951, 86, note 2).
|
JG |
Pissery |
Proven. ,,Ruisseau à faible débit » (L.D.). Comp. fiche, Fiche-, Pisse- -let, -lotte, -rotte, -roule, N. de petits cours d’eau. En flam. : Pisselaar, Pismolen. N° 230. — Patronymes : Pis(s)-, Pich- -al, -el, -ery, -ebecq, -èque, -on, -ard ou Piégeard, Pigeole, Pihet, évoquant des ruisseaux de cette espèce. Pies-sevaux, ,,Val du Pissai », Pichon-neau, ,,Petit Pisson ». Picoux, ,,De Fiche » (Dép. Laneffe), avec suffixe -ou, d’orig. Pissoort. Pis–oord, ,,Coté du Pisbeek ».
|
EV |
Pisshont |
Sans doute moy. néerl. pishond, littér. « pissechien », désignant, comme Pisseloup, Pissevache, un mince filet d’eau (connu comme NL en France); ou bien surnom mixte, à rapprocher de moy. fr. pissechien ‘valet de chien’Gdfô, 177 [MH].
|
JG |
Pissierssens |
zie Piessiersens.
|
FD |
Pissinger |
Bissinger < PlN Bissingen (BEI, BW).
|
FD |
Pissoet |
-o(o)rt: i. PlN Pissote in Asse (VB) (LIND. 1952). 1299 jeghenArnoude van Pissote…iene hofstat…te Pjssote, Asse (CG); 1569 Claes van Pissote; 1557 Henric van Pysote, Teralfene (LIBYENS). – 2. Evtl. adaptatie van Pichot.
|
FD |
Pisson |
zie Pison, Poisson.
|
FD |
Pisson |
Pysson. 1265 «Jeh. li Pissons», «Tomas Pisson, cordewanier» DettesYpres, 1283 «Lan Pisson» OnomCalais, 1288 «Michiel le Pisson» DettesYpres, 1365 «Jehan Pisson tel-lier» TailleMons; surnom: anc. fr. pisson ‘poisson’; cf. aussi Pechon et Pichon.
|
JG |
Pissonnier |
zie Poissonnier.
|
FD |
Pissonnier |
Pisonier, cf. Pisnier.
|
JG |
Pist- |
-er, -orius. ,,Boulanger ». N°s 59, 147.
|
EV |
Pister(s) |
zie (de) Pester.
|
FD |
Pisterman |
BerN van de bakker. Vgl. De Pester.
|
FD |
Pisters |
Génitif de moy. néerl. pister ‘boulanger’, cf. aussi 1272 «Hugo pistor» PolyptVillers, 1544 «Thoma le Pistre» DénStavelotMy.
|
JG |
Pistoor |
Wsch. var. van Pastoor (met versterkte voortonige klinker).
|
FD |
Pistorius |
Latinisering van Pester, Pister < Lat. pistor: bakker. BerN.
|
FD |
Pistral |
Car. phys. Teint bistre. N° 256.
|
EV |
Pisvin |
Car. mor. ,,Pisse-vin(aigre) ».
|
EV |
Pisvin |
BN Fr. pissevin, wijnpisser, dus wijndrinker. 136 e. Pierrars Pissevin, Laon (MORLET). Lit.: KCTD 2002,22.
|
FD |
Pisvin |
13e s. «Pierrars Pissevin» Laon, 1764 «Jean Pisvin» NPLouette; fr. pisse vin, considéré généralement comme un surnom de buveur, d’ivrogne (comp. 1540 «Ung nommé Pisce Vinaigre» Anzin, autre surnom péjoratif), mais le nom est très souvent détopony-mique, à propos de vignes produisant beaucoup de vin, par ex. les noms de vignobles Pissevin à Noyon et à Nointel dans l’Oise (cf. Linguistique picarde 22, 1982, 19 et 21). Bibliogr. : J. Germain, Les NF Pissavin Pissevin, Pisvin, etc., dans La vigne et les vergers. Actes du Xe Colloque d’onomastique de la SFO, Parlure Champagne-Ardenne 14-17, 2002, 11-20.
|
JG |
Pit- |
-on, -esche, -(i)ot, -eau, -el. V. BAD(u).
|
EV |
Pit(e)au |
Pittau, Pitel, Pittia: 1. Mfr. piteau: boer. 1437 Jean Piteal, Luik (HERB.). – 2. Var. van Peteau.
|
FD |
Pit(t)ié |
Pitti(e), Pithie, Pittier: 1. Fr. pitié: medelijdend. BN voor een meelijwekkend mens (DNF). – 2. MA. wellicht reïnterpretatie van Putier: hoereerder, wellusteling, losbandige. 1204 Henri Putiert, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Pit(te) |
V. Put.
|
EV |
Pitaels |
zie Spitaels.
|
FD |
Pitance |
Profess. Pourvoyeur ou proviseur. N° 131.
|
EV |
Pitance |
Pittance: Ofr. pitanc(h)e, ook Mnl. pitancie: maaltijd verstrekt aan lid van kloostergemeenschap. BerBN Ofr. pitancier, Mnl. pitanciemeester: persoon belast met het beheer van de renten waaruit de pitantiën bekostigd werden, die toezicht houdt over de bedelingen, huismeester. Pitance was ook PlN (DF XII), ni. de naam van akkers waarvan de opbrengst moest dienen voor de pitantie. 1295 Jacobus Pitanciarius, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Pitance |
Pittance. Surnom: anc. fr. pitanche ‘pitié’, fr. pitance ‘nourriture donné aux moines ou pauvres’ FEW 8, 440a, surnom de pitancier, d’économe.
|
JG |
Pitchen |
Patr. Dim. van VN Peter.
|
FD |
Pitcho(t) |
zie Picot.
|
FD |
Pitchot |
cf. Pichot.
|
JG |
Piteau |
Pitel, Pittia. 1437 «Jean Piteal» Liège; surnom : dérivé du thème pitt- ‘petit’ ; ou bien moy. fr. piteau ‘homme rustre, grossier, paysan’ FEW 8, 442a.
|
JG |
Pitel(l)ioen |
-lloein, -ljon, zie Pétillon.
|
FD |
Piteljon |
cf. Petillon.
|
JG |
Piter |
génitif: Piters. Var. de Pieter, Pierre.
|
JG |
Piter- |
zie Peeter-, Pieter-.
|
FD |
Piteraerens |
N. de bapt. double : Pierre-Arnaud. N° 94.
|
EV |
Piterarens |
cf. Pieterarens.
|
JG |
Piteurs |
(de) Pitteurs: PlN Pitteurs in Bouge (N). Of hypercorrect < Piteus? De familie de Pitteurs (Hiegaerts) werd geadeld in 1816.1600 Andries Pitteurs, Galmaarden (JVO); 1643 Judocus Pitteurs, Galmaarden (MUL V-VII).
|
FD |
Piteus |
BN Ofr. pitos, Opic. piteus: medelijdend, meelijwekkend. 146 e. Jehannin Piteus, St-Thib. (MORLET).
|
FD |
Piteus |
Pitout. Surnom: anc. fr. pilous ‘miséricordieux’ FEW 8, 442b. Cf. aussi 1365 «Pier Pitet-Diu [pitié Dieu] des drappiers» Taille-Mons.
|
JG |
Pithie |
Pitié, zie Pittié.
|
FD |
Pithonville |
zie Pitonville.
|
FD |
Pithsy |
zie Pitschy.
|
FD |
Pitillion |
zie Pétillon.
|
FD |
Pitiot |
BN Fr. petiot: heel klein (J.G.).
|
FD |
Pitiot |
Probabl. surnom: fr. petiot ‘très petit’ FEW 8, 343b [CH].
|
JG |
Pitman |
Afl. van Van de Pitte. Of E. Pitman. 1559 Jan Pitman, Bg.-Aw. (AP).
|
FD |
Pitois |
zie Putois.
|
FD |
Piton |
Pitot, Pitton: Afl. van Ofr. pite: medelijdend, barmhartig, goedhartig; meelijwekkend. 1384 Simon Piton, Laon (MORLET); 1385 Gillet le Piton (MARCHAL); 1594 Jean Pitot, Hoei (HERB.).
|
FD |
Piton |
Surnom : w. liég. piton ‘piéton’ DL ou bien fr. piton ‘sorte de clou’ FEW 8, 612b. – Également nom d’origine: Piéton, w. pîton, à Gouy-lez-Piéton (Ht), cf. 1272 «domino Matheo de Piton» PolyptVillers.
|
JG |
Pitonville |
Pithonville, Pittonvils, -wils, Pit(t)omvils: PlN Bettonville in Rukkelingen-op-de-Jeker (LU): 1176 Bettunville (TW). Of < Pend(e)ville?
|
FD |
Pitot |
Pitôt. 1594 «Jean Pitot» Huy; surnom: w. liég. pètot DL, w. (Charleroi) pîtot ‘petit pied, peton’ DOW 3,51, plutôt que dérivé du thème pitt- ‘petit’.
|
JG |
Pitout |
BN Ofr. pilous: medelijdend, goedhartig; meelijwekkend. Vgl. Piteus. 1448 Pierre Pitoux, Comp. (MORLET).
|
FD |
Pitout |
cf. Piteus.
|
JG |
Pitraerens |
zie Pieteraerents.
|
FD |
Pitraerens |
cf. Pieteraerens.
|
JG |
Pitre |
zie Peeter(s).
|
FD |
Pitrebois |
PlN Piétrebais (VB). 1279 Petrebays (BLO I). 1522 Jan Peeterbays, Lv. (HB 564).
|
FD |
Pitrebois |
Nom d’origine: p.-ê. var. (remotivée avec -bois) de Piétrebais, w. pit’bây (BrW), cf. 1485 «Hubert de Pitebaix» BourgNamur.
|
JG |
Pitreel |
Ofr. pétrel < Lat. petralis: muurtje?
|
FD |
Pitrons |
zie Petron(s).
|
FD |
Pitrons |
Var. de Petron?
|
JG |
Pitsaer |
Proven. ,,(Es)sart du sieur Betho ».
|
EV |
Pitsaer |
Surnom : dérivé en -a(e)rl de moy. néerl. pitsen ‘pincer’.
|
JG |
Pitsaer, |
zie Pichar(d).
|
FD |
Pitsch |
Surnom: dial. all.. pitsch ‘petit’.
|
JG |
Pitsch(y) |
Pit(h)sy, Pitsi: Patr. Pi(e)tsch. Silezisch-Sorbische vorm van VN Peter. Vgl. Petsch. 1504 Bartel Pitsch, Gôrlitz (DN).
|
FD |
Pitschon |
zie Poisson.
|
FD |
Pitschy |
Pitsy. Dimin. de Pitsch?
|
JG |
Pitseys |
V. Putseys.
|
EV |
Pitseys |
zie Putseys.
|
FD |
Pitseys |
cf. Putseys.
|
JG |
Pitsi |
Pitsy, zie Pitschy.
|
FD |
Pittance |
zie Pitance.
|
FD |
Pittance |
cf. Pitance.
|
JG |
Pittau |
zie Piteau.
|
FD |
Pitte, van de |
zie van de(n) Put(te).
|
FD |
Pitteljon |
-(l)ioen, zie Pétillon.
|
FD |
Pitteljon |
cf. Petillon.
|
JG |
Pittem, van |
PlN Pittem (WV). 1326 Willem van Pitheem, Ip. (BEELE); 1393 Puthem jeghen Gheeraerd van Puthem, Pittem (DEBR. 1970).
|
FD |
Pitteman(s) |
zie Putteman(s).
|
FD |
Pitters |
zie Peeters.
|
FD |
Pittery |
zie Petrus.
|
FD |
Pittet |
Nom d’origine: Pitet, à Fallais (Lg) plutôt que dérivé du thème pitt- ‘petit’.
|
JG |
Pitteurs |
1753 «Jean-Théodore Pilleurs (orig. de Sl-Trond)» BourgLiège; var. de Pilloors ou bien nom d’origine: Pitteurs, à Bouge (Nr). -Sur la famille, cf. Annales Cercle arch. Enghien, 13, 1962, 5-44.
|
JG |
Pitteurs, (de) |
zie Piteurs.
|
FD |
Pittevil |
Pittonvils. Proven. ,,Do-maine du sieur Betho ». V. Betton-ville.
|
EV |
Pittevil(s) |
-vels, zie Pend(e)ville.
|
FD |
Pittevils |
cf. Pittonvils.
|
JG |
Pitti |
cf. Petit
|
JG |
Pittia |
zie Piteau.
|
FD |
Pittia |
cf. Piteau.
|
JG |
Pittilioen |
cf. Petillon.
|
JG |
Pittillio(e)n |
zie Pétillon.
|
FD |
Pitto(o)rs |
Patoor, Patoir: Mnl, putoor, butoor, pittoor: roerdomp (vogel). 1423 Jacop Putoor, Bg. (PARM.); 156 e. Gillis van Haveskercke alias Butoor, Aw. (stamvader van de Antwerpse Pittoors; VS1975,335); 1441-68 Gilles Putoir = Putoer = Butoir, Aw. (ICC IV); 1529-77 Jacques Pattoor, Broekerke FV (ISB); 1571 Dorothea Putoirs, Boechout (SELS); 1700 Jaecques Pattoor, Stene FV (VERGR. 1972).
|
FD |
Pittois |
V. Putois.
|
EV |
Pittois |
zie Putois.
|
FD |
Pitton |
zie Piton.
|
FD |
Pittonvils |
-wils, Pittomvils, zie Pitonville.
|
FD |
Pittonvils |
Pittomvils, Pittevils, Puttevils. Nom d’origine: forme néerl. de Bettonville, à Roclenge-sur-Geer (Lg).
|
JG |
Pittoors |
Surnom : génitif de moy. néerl. pittoor ‘bulor’.
|
JG |
Pitz |
Patr. Obd. ontronde vorm van Butz, oude vleivorm van VN Burkhard.
|
FD |
Pitz |
Hypocor. all. de Peter, Pierre.
|
JG |
Pitzele |
Pitzelé: Patr. Obd. dim. van Pitz, zoals Pitzl, Biitzl(e)in.
|
FD |
Pitzeys |
zie Putseys.
|
FD |
Pius |
Patr. Lat. HN Pius ‘vroom’.
|
FD |
Pivin |
Pivon(t), Pivot: BN Afl. van Ofr. piu, pif: vroom, barmhartig. 146 e. Jena Pivot, Hoei (HERB.).
|
FD |
Pivin |
Probabl. forme euphémistique du NF Pis-vin, avec non-prononciation du s.
|
JG |
Pivont |
-on. NF attesté à Marcinelle sous la forme Pivont dès 1640 el que l’on trouve sous la forme Pivon dans diverses régions de France (Loirel, Eure) à la même époque (GeneaNet), cf. aussi 1780 «François Pivon», «Henry Pivont» Charleroi; pour Debrab., ce pourrait être un dérivé d’anc. fr.piu(s),pif.pive ‘pieux, dévot’, mais le FEW 8, 619b ne mentionne aucun dérivé de ce terme. – Comp. 1273-80 «Gilles Pivions» FriedenTournai, ainsi que ±1650 «pouvre esmaye pivion» sobriquet à Lorcé, dans lequel on peut reconnaître le w. liég. pivion ‘pigeonneau’.
|
JG |
Pivot |
14e s. «Jean Pivot» CensHuy ; pour Morlet 791, d’anc. fr., fr. pivot (d’un axe), etc., comme surnom d’artisan FEW 9, 510b.
|
JG |
Pizar |
zie Pichar(d).
|
FD |
Pizar |
cf. Pissart.
|
JG |
Pizon |
zie Pison, Poisson.
|
FD |
Pizon |
cf. Pison.
|
JG |
Pla(e), de |
zie Leplat.
|
FD |
Pla, de |
zie Leplat.
|
FD |
Plaat(jies) |
zie Leplat.
|
FD |
plaats |
,,Place ». place. Proven. L. D. ,,Place (publique) ». V(and)er plaetse(n). Delplace. N° 229.
|
EV |
Place |
zie Delplace.
|
FD |
Place |
1633 «Philippe de la Place» émigré en Suède, 1676 «la vesve Julien Place», «les hoirs Arnould Place» RuageAlh; nom de résidence: fr. place (publique). – Placette. Probabl. placette ‘petite place’.
|
JG |
Placeman |
V. Plas.
|
EV |
Placeman |
zie Plasmans.
|
FD |
Placet |
Profess. Acte de procédure. Littéral. ,,Plaise à la Juridiction saisie ». N. d’avoué.
|
EV |
Placet |
-ette, Pletschet(te): Mfr. placette, Pic. plachette, dim. van place, Pic. plache: klein open plein in stad of dorp. PlN Placette in Buissenal en Vloesberg(H).
|
FD |
Placet |
Surnom : moy. fr. placet ‘tabouret’ FEW 9, 39a ou moy. fr. (juridique) placet ‘consentement; demande écrite pour obtenir justice’ FEW 9, 4b; sinon dérivé du précédent.
|
JG |
Placke |
Placq, Plaeke, Plak: BerN van de plakker: stukadoor, witter, lemer. Vgl. Placquet. 1377 Jhan Plake = 1396 van Jan Plaquen, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Plackie |
Placaet, Paldet. 1. V. BALD. — 2. V .Plaquée.
|
EV |
Placlet |
Placklé, Pla(c)qlez: Patr. Var. van Paclet, Packlé (zie Pacolet), met 1-epenthesis of 1-anticipatie.
|
FD |
Placq |
zie Placke.
|
FD |
Placq |
1369 «Jehans Placqs», 1422 «Jehans Placques [= -et?]» Ladeuze; surnom d’artisan: fr. plaque ou anc. liég. plack ‘menue pièce de monnaie’ FEW 16, 626b.
|
JG |
Placquet |
Plaquet(te), Placqué, Plaquée: BerBN van de stukadoor, pleisteraar, Zndl. plakker, Ofr. plaquier. Zie Plaetsier. 1275 Bauduins Plakès, Vloesberg (VR46v°); 1441 Pierart Placquet, Bergen (Par. 1975,136-8); 1536). Placquet, Bergen-Aw. (AP).
|
FD |
Placquet |
Plaquet. 1370 «Jehans Plaket», 1385 «Jehans Plakes/ Plaket le pinentier», 1464 «Eslievenart Placquel peleur de tille» Ladeuze, 1529 «Colin Le Placquet» BourgNamur, 1535 «Etienne Plaquet coppistre» Ladeuze, 1552 «Collin Placquet» SubsidesNamur; dimin. anlhropon. en -et de Placq. – Forme fera.: 1435 «Jehane le Placquetle» Ladeuze.
|
JG |
Plad(d)et |
Verkorte vorm van Van de Pladutse. « 1665 Pierre Vandepladutse, Ronse (vader van) « 1691 Jacob Vandepladutse, Ronse=Jacob Pladdet, Hoek Z (vader van) Vandepladutse = Pladdet (med. H. Pladdet, Koewacht).
|
FD |
Pladijs |
Pladys: Mnl. pladijs: schol. BN of BerBN voor visser of vishandelaar. 1224 Arnoldi Pladis, Har. (DEBR. 1980); 1281 Joh. Pladise, Ip. (BEELE); 1361 Willelmus Pladijs, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Pladius, van |
W. verhaspeling van Van de Pladutse?
|
FD |
Pladutse, van de |
Pladuyt: PlN Pladutse in Zulzeke en Melden (OV), < plicaticium ‘omheining van gevlochten takken’ (VAN DURME). 1275 Pladuc: Soiekins de Pladuch, Melden (VRssr0); 1477 Philips van Platduutsse, Leupegem-Gent (PBG); 1544 Jan van de Pladutse, Ronse (GADEYNE). Zie ookPladet.
|
FD |
Plaedt, de |
zie de Plat.
|
FD |
Plaeke |
zie Placke.
|
FD |
Plaen, de |
BN Mnl. plaen: effen, vlak. Maar wellicht adaptatie van Fr. Duplan. PlN Le Plan: vlakke, effen plaats.
|
FD |
Plaenckaert |
zie Plankaert.
|
FD |
Plaes- |
zie Plas-.
|
FD |
Plaet(e) |
Plaetens, Plate(n), Platten, Pletens, Pleijte, Plaat(jies): 1.. Mnl. plate: plaat, deel van wapenrusting, pantser. Ook: zwaargewapende. 1281 Alisa Plate, Smetlede (HAES.); 1644 Joos Pleytens, Edingen-Aw. (AP). Of BerBN van de plaatmaker: 1368 Willems Plaetmakers cateile, Ktr. (V f° 85). – 2. Wvl. plate: schol. BerBN. 1340 Vergriele Platewijf, Bg. (JACOBS). – 3. Zie Pilaet(e).
|
FD |
Plaetens |
Génitif double de moy. néerl. plate ‘pièce de bois, etc.’ ?
|
JG |
Plaetevoet |
1. Car. phys. Platvoet. ,,Pied plat ». — 2. Proven. Platte-voord, ,,Gué aplani ».
|
EV |
Plaetevoet |
zie Platevoet.
|
FD |
Plaetevoet |
Platevoet, au génilif: Plevocts. 1282 «Jehans Plalevoule» DettesYpres, 1345 «Jean Platvoet» FiefsLiège; surnom: moy. néerl. platvoet ‘pied plat’, comp. Plapied.
|
JG |
Plaetinck |
V. BALD (inversion).
|
EV |
Plaetinck |
cf. Pletinck(x).
|
JG |
Plaetinck(x) |
Platinck, Plettinck(x), -in(c)x, -inkx, Pleetinckx, Pletinck(x), -incks, -inchx, -incx, -in(k)x, Pleitin(ck)x, Peltin, -yn, -ijn, Pultyn, -ijn, Spletinck(x), -in(c)x, Speltinckx, -in(c)x, Spiltyns, -ijns, Spilstijns, -st(e)yns: Patr. Afl. van Germ. blad-VN, met hypocoristische verscherping (b/p, d/t), zoals Blatbertus, Blathardus, Blatharius, Bladinus (MORLETI). De vormen met Pelt-, Spelt- door metathesis. 1304 Philips Plattincs, Mech. (HB 655); 1356 Gilijs Plettinck, Schaarbeek (PEENE1949); 1396 Zegher Piétine, Lembeek (DE B.); 1422 Waltheri dicti Peltinck, Schaarbeek (OSTYN); 1487 Geraert Pletinck, Walem (OARII); 1553 Nie. Pleytincx, Edingen-Aw. (AP); 1699 B. Ph. Peltij n = Plattij n, Lotenhulle (med. J. van de Moortel); 1724 Joannes Spilstijns, Meskom.
|
FD |
Plaetse(n), van der |
Verplaetse(n): Verspreide PlN de Plaats(e): dorpsplein. Vgl. Delaplace. 1373 Daniel van der Plache, Bg. (DE XII); 1535 Jan van der Plaetsen, Dend.-Aw. (AP).
|
FD |
Plaetsier |
Profess. ..Placier ».
|
EV |
Plaetsier |
Plaitsier, Pletsier, Plassier: BerN Ofr. plakieres, Pic. plachier: pleisterwerker, muurwitter, leemplakker, stukadoor. ±1300 Elyos li Plakieres, PdC (BOUGARD); 1321 Ernous li Plakieres = 1372 Ernoul le Plackeur, Rollegem; 1382 Heinric Plachier, Wervik (DEBR. 1970); 1396 Boydin Pletschier, Haaltert (DE B.); 1426 Jane Placiers = 1439-40 Jehane Plaetsiers = 1440 Jane Plaetchiers, Wervik (med.); 1444 Jacob Pletsier, St.-Win. (VERGR. 1968); 1469 Olivier Pletchier, Ip. (DONCHE).
|
FD |
Plaetsmans |
Afl. van Van der Plaetse.
|
FD |
Plaetvoet |
zie Platevoet.
|
FD |
Plahiers |
Plehier(s), Pleyiers, Pléyier, Plier{s), Playé,-ez, Plaiy, Ple(i)y: Onzeker. Kan worden verklaard uit Ofr. plasquier, plaquier: moeras, afl. van Ondl. plask: plas. De sk wordt in LU h. Of W. var. van Plaisir/Plasi(e)r, blijkens W. plêhant/plêjant: plaisant (Limes 1,88). Verwarring en kruising met Pleyers is niet altijd uit te sluiten.
|
FD |
Plaideau |
V. Plateau.
|
EV |
Plaideau |
Dim. van Plait.
|
FD |
Plaieser |
zie Plaisir.
|
FD |
Plaiffer |
Var. évoluée d’ ail. Pfeifer ‘fifre’, comp. Peiffer.
|
JG |
Plaigin |
(NF de Tournai). Surnom à rapprocher p.-ê. de w., pic. plaiji ‘plaisir’, w. plaijant ‘plaisant, agréable’ FEW 9, 2ab; comp. Plaisant (ci-dessous).
|
JG |
Plainchamp |
-amps. ±1680 «Louis Plain-champ», ±1700 «François Plainchamp», 1728 «Henri Plainchamp(s)», etc. Rossart (Orgeo, comm. de Bertrix) ; nom d’origine : sans doute, avec aphérèse, Montplainchamps, dépend, de Grapfontaine (comm. de Neufchâteau), attesté comme NF ardennais, ainsi «Gilles de Montplainchamps» décédé en 1618 à Nivelet (Bande, arr. Marche) (comm. M. Plainchamp).
|
JG |
Plainchamp(s) |
PlN Plain champ: vlak, open veld.in Cerexhe (LU): 1373 en lieu que on dist sor Plain champs deleis Plain riwe (AVB).
|
FD |
Plainevaux |
-veau(x), Plainnevaux, Pleinevaux, Plènevaux, Plen(n)evaux, Pleivenaux: PlN (LU). i6e e. Johannis Motte de Plennevaulx (AVB); 1637 Nicolaus Plenevaulx, Luik (MUL V).
|
FD |
Plainevaux |
-eau, -eaux, Pleinevaux, Plene-vaux, Plène-, Plennevaux. 1374 «Colart de Plenevals li cerpentirs» GuillLiège, 1571 «Henri de Plainevaulx», 1597 «Laurence de Plainvaux» BourgNamur; nom d’origine: Plainevaux (Lg).
|
JG |
Plainiel |
Nom d’origine: dimin. de fr. plain ‘terrain plat’, ainsi 1268 «Planiel», à Arquen-nes (Ht).
|
JG |
Plainteville |
Nom d’origine: p.-ê. avec / épen-thétique, Penteville, w. pint’vile, à Grand-Manil (Nr).
|
JG |
Plaire |
Pour Dauzat 487, surnom par ellipse: capable de plaire; comp. le suivant.
|
JG |
Plaisant |
Car. mor. ,,H. de commerce agréable ».
|
EV |
Plaisant |
BN voor iemand met prettig, aardig karakter. 1328 Bauduwins Plaisans, Rijsel (SPL); 1404 Willaume Plaisant, Valensijn (CCHt).
|
FD |
Plaisant |
1267 «Jehans Plaisans» CensHerchies, 14es. «Aiilys li Plaisans» DocLens, 1538 «Jehan Plaisant» Ladeuze, 1630 «Gert Plaisant» émigré en Suède; surnom: plaisant ‘agréable’; également utilisé comme prénom. Comp. Plaigin.
|
JG |
Plaisier |
Plaisir, cf. Plesier.
|
JG |
Plaisir |
-ier, Plaizier, Playsi(e)r, Plaieser, Pleisier, Pleysier, Ple(y)zier, Plesier, Plysier, Plijsier: 1. Fr. Plaisir > Ndl. plezier: prêt. BN voor een pleziermaker. 1492 Baselis Plaisir, Gent (BOONE); 1550 Lambertus Plaisir alias Walteridc Diest; 1563 Judocus Plaizier, Bg. (MUL IV). -2. Reïnterpretatie van Plaitsier, zie Plaetsier(med. M. Plaizier, Dilbeek). 1648 Jacobus Plessier, Torhout (J. Pleysier, VS1997,95).
|
FD |
Plaissiet |
Pless(i)et: Ofr. plaissié: omheining, haag, omheind terrein. PlN, 1305 Regnault du Plessyet, Noyon; 1306 Adan du Plessié, Senlis (MORLET); 1638 Carel Plaisiet, Roes. (MARICHAL).
|
FD |
Plait |
Plet, Plé: Ofr. plait: akkoord, discussie, twist, procès. BerBN voor een pleiter, advocaat. Vgl. Pleiter. 1567 Robertus Plet, Lv. (HENNO); 1659 Nik. Plé,Villers-Aw.(AP).
|
FD |
Plaitain |
-in, Plétain. 1676 « Guillaume Plaitin » RuageAth; probabl. forme francisée de Plei-tinx, etc. [JL, NFw].
|
JG |
Plaitin |
-ain, Plétin, -ain: Afl. van Plait.
|
FD |
Plaitsier |
zie Plaetsier.
|
FD |
Plaiy |
zie Plahiers.
|
FD |
Plaizier |
Car. mor. ,,Plaisir ». N. d’H. frivole.
|
EV |
Plaizier |
zie Plaisir.
|
FD |
Plak |
Zie Placke.
|
FD |
Plamon(t) |
PlN Plat Mont: afgeplatte berg. Enfla Mon in Merdorp (LU); Plamont (Puy-de-Dôme). 1658 G. F. Plamont, Tg. (MUL VI).
|
FD |
Plamont |
Proven. 1. ,,Colline unie ». — 2. Blaimont (Loc.).
|
EV |
Plamont |
-mon. 1643 «Simon Plamont» Ladeuze; nom d’origine, par ex. en plat mont, à Merdorp (BrW).
|
JG |
Plan |
Nom d’origine : anc. fr. plain, plan ‘terrain plat’; comp. 1633 «Claude de Plain» émigré en Suède.
|
JG |
Plan(c)queel |
Planckeel: Dim. van Pic. planque: (loop)plank, houten brugje, vlonder. PlN Plankeles in Lens (PdC). 1275 Raoul Plankiele, Vloesberg (VR 56v°); 1367 Jhan van Plankeeles, Ktr. (DEBR. 2002); 1453 Angniès Planquielle, Dk. (TTT).
|
FD |
Plana(rd) |
Afl. van Ofr. plain, plan: effen, eenvoudig. Vgl. Plein. Of van Fr. planer: effen maken. 1281 Joh. Planard; 1308 Jehan Planart, Ip. (BEELE).
|
FD |
Planard |
1280-81 «Sandrars de Planart» Rcg-Tournai, cf. aussi 13e s. «Maroie Planarde» ImpôtArtois; surnom ou topon. : dérivé de fr. planer ‘rendre lisse’ ?
|
JG |
Plancenoit |
PlN (WB). 1300 Danielis Plancenoys, Tv. (BERDEN).
|
FD |
Planchar(d) |
-a(e)rt, -at, zie Plankaart.
|
FD |
Planchard |
-art, -ar. 1667 «Jean Plancha dit lardé» Montegnée; surnom d’artisan: dial. fr. planchar ‘grosse planche épaisse’ FEW 8, 532b, cf. p.-ê. 1358-59 «Jehans Plancars» PolyptAth. Comp. Plancquart, etc.
|
JG |
Planche |
zie Delplanche.
|
FD |
Planche |
Fr. planche, soit au sens de ‘pont rudimentaire, passerelle’, cf. Planck(e), Planque (ci-dessous), soit comme surnom de menuisier.
|
JG |
Planchenault |
Spelling voor Planchonneau, dim. van Planchon.
|
FD |
Plancheneau |
Proven. Plancenois (Loc.). Nos 79 et 80. Synon. : Blangenois.
|
EV |
Planchestainer |
PlN Plankenstein (BEI).
|
FD |
Planchet |
Planché: PlN Dim. van Planche. Vgl. Planchette in Chiny (LX) en Néchin (H).
|
FD |
Planchet |
Surnom : dimin. de fr. planche.
|
JG |
Planchon |
Plançon, Plan(t)soen, Deplanchon: Ofr. plançon, Mnl. plantsoen: plant, stek, poot. BerBN voor een planter of PlN. 1340 Jakemes Planchons, Atrecht (NCJ); 1396 Jan Plantscoen, Gb. (DE B.); 1417 Jehan Planchon, Dk. (TTT).
|
FD |
Planchon |
1275-76 «Jehennés Planchons» Reg-Tournai, 1356-58 «Mikelès fiuls Colart Planchon» PolyptAth, 1449 «Jehan Planchon» AidesNamur, 1499 «Vinchien Planchon» TerrierNaast; surnom: fr. plançon ‘branche détachée du tronc pour faire bouture, etc.’.
|
JG |
Plancius |
Humanistennaam van geograaf en theoloog Pieter Platevoet (Dranouter 1552 – A’dam 1622).
|
FD |
Planck(e(n)), (van der) |
zie van der Planken, Delplanche.
|
FD |
Planckaert |
Plancqu(a)ert, zie Plankaart.
|
FD |
Planckaert |
-cquaert, -cquart. Forme moy. néerl. ou pic. corresp. à fr. planchard.
|
JG |
Plancke |
Planque, Plank. Proven. ,,Passerelle de bois ». Synon. : V(and)erplancke, Planche, Del-planche, Delplanque.
|
EV |
Plancke |
-ck. Planque, -anq, -anc. 1422 «Jehan le Planck» Ladeuze; forme pic. de fr. planche ou moy. néerl. planke ‘planche’, tous les deux avec le sens de ‘pont sommaire, passerelle’ cf. Delplanque.
|
JG |
Plancké |
zie Plancquet.
|
FD |
Planckermann |
Surnom: composé de *planker (dérivé de moy. néerl. planke ‘planche’) + mon.
|
JG |
Plançon |
zie Planchon.
|
FD |
Plancq(ue) |
zie van der Planken.
|
FD |
Plancquet |
Plancké, Planquette: 1. Pic. pendant van Flanchet. – 2. Var. van Placquet/Plaquette met n-epenthesis.
|
FD |
Plane |
zie van der Planken.
|
FD |
Plane |
cf. Planck.
|
JG |
Plangère |
-ère: Door r/l-wisseling < Prangère: middagdutje. 1287 jehans Prangiere, Atrecht (NCJ); 1386 Jehane Prangiere, Ladeuze (J. G.).
|
FD |
Plangère |
1386 «Jehane Prangière» Ladeuze; surnom : w. nam. plandjêre, w. liég. prandjîre ‘méridienne’ FEW 9, 328a; aussi fréquent comme toponyme (zone de repos du bétail).
|
JG |
Plankaart |
-aert, Planckaert, Plaenckaert, Plan(c)qua(e)rt, Plancquert, Planchar(d), -a(e)rt, Planchât: Afl. van Van der Planken, resp. Delplanche, Delplancke. 1357 Jhans Plancaerts huus = 1364 Jhan Plankaert, Ktr. (DEBR. 1970); 1564 Raphel Planckaert = 1571 Raphaël vander Plancké, Ktr. (Wez.). Planke(n), van de(r); van de(r) Plancke(n), van den Plancken, van der Planck, van de(r) Planque, Verplan(c)ke(n), Plank, Plenk, Planc(q), Plancké, Plan(c)que, Plancké, Planken, Planques: PlN Plank: loopplank, houten brugje. 1203 S. Arnoldi de Plankis, Ktr. (DEBR. 1980); 1280 Brixius de Plancké, Ip. (BEELE); 1382 Gheeraerd van der Planke…hadde…tgoed ten Planken, Deerlijk; 1388 Joos van der Planken = 1398 Joes van den Planken, Har. (DEBR. 1970). Zie Delplancke.
|
FD |
Planq |
Planque, cf. Planck.
|
JG |
Plansoen |
zie Planchon.
|
FD |
plant |
(de vigne). Profess. N. de vigneron. Dimin. : Planteau, Plan-tin (Orig. fr.).
|
EV |
Plantade |
PlN (Aveyron): boom- of wijngaard.
|
FD |
Plantade |
Sans doute nom d’un migrant du Languedoc (Hérault), d’après un NL occ. plantade ‘lieu planté d’arbres, de vignes’ FEW 9, 21b.
|
JG |
Planteau |
Zie Platel.
|
FD |
Plantefève |
(NF de la région de Comines). Surnom composé (de jardinier?): planter + fève.
|
JG |
Plantefêve |
-feve(r): BerN Plante fève: bonenplanter. 1473 Thomaes Plantefêve, Rijsel (PARM.).
|
FD |
Plantenberg |
Reïnterpretatie (door n-epenthesis) van PlN Plattenberg (NRW) of Plettenberg bij Soest (NRW). 1582 Antonis Plettenbergh, Soest-Aw. (AP). Zie ook Platenburg.
|
FD |
Planter, de |
de Planterd: Mnl. planter: planter, grondlegger, stichter. 1388 van Andries den Planter, Veurne (DELHAYE); 1399 Andries de Plantere,Ktr.(SRf°i).
|
FD |
Plantin |
-ain, -yn, -ijn: Ofr. plantin, -ain: plantsoen, aanplanting. De grote Antwerpse drukker Christoffel Plantijn was in 1514 in Tours geboren aïs Plantin (fAw. 1589). 1550 Christoffel Plantijn, Tours-Aw. (AP). – Lit.: F. CLAES, Plantin of Plantijn. Nk. 1982,116-9.
|
FD |
Plantoir |
BerN van de planter.
|
FD |
Plantoir |
Surnom métonymique de jardinier: fr. plantoir.
|
JG |
Plantsoen |
zie Planchon.
|
FD |
Plapied |
BN Plat pied: platvoet. Zie Plaetevoet, Piedplat. 1280 Jehans Plat Piet, Luik (J. G.); ±1570 Pierre Plat Pied, Dk. (CDT 331).
|
FD |
Plapied |
1280 «Jehans Plat Piet» PolyptLiège, 1302 «Gosset Pôle dit As Plas Pies» Loi-Toumai, 1344 «Johannes le Plaspiez» Montegnée ; surnom : plat pied, fr. pied plat. Comp. Pla(e)tevoet.
|
JG |
Plaqlez |
Zie Placlet.
|
FD |
Plaqu- |
-ée, -et. Pla(sc)ki(e), Plackie. Profess. Ouvrier en placage, en plaqué ou en plaquis.
|
EV |
Plaquet |
cf. Placquet.
|
JG |
Plaquet(te) |
Plaquée, zie Placquet.
|
FD |
Plaquette |
Dimin. de Placq au sens de ‘petite plaque’ ou de ‘pièce de monnaie’ ?
|
JG |
Plaqueur |
1330 «Thiebaut le Plakeur» Comptes-Mons, 1365 «Jak le Plakeur des manouvriers» TailleMons, 1444 «Baudet le Placqueur» AidesNamur, 1643 «Hubert le Plackeu» Montegnée; nom d’artisan: moy. fr. plaqueur ‘ouvrier qui enduit un mur de plâtre ou de ciment’FEW16, 627b. Sans doute dimin. en -eau: 1499 «Jaquemart Placqueriel » TerrierNaast.
|
JG |
Plard |
Plart: Samentrekking van Pilard, -art?
|
FD |
plas |
,,Mare ». Proven. Variantes : Plas, Plaes, Plasch, Place-, Plas–man(s). VAN der Plassche(n), ,,De la mare », Plaskaert, Pla(e)s-schaert, Plas-aarde, ,,Terre bourbeuse ».
|
EV |
Plas |
Plasch, Plaes: 1. Verkort < Van den Plas(ch). 1281 Gosuinus Plasch, Willemskerke (HAES.). Of < Van der Plast. 1313 Jan van der Plast (beleend met het hof ) ter Plast, Laken; 1349 Jan van der Plast, Laken; 1521 Willem van der Plast alias Plasch, Asse; 1545 Merten Plasch (zelfde familie), Mazenzele. – Lit. : L. LINDEMANS, Généalogie van derPlast(latervan den PlasscheofPlasch) uitLaken. Midd. 1992,342-9. – 2. Soms evtl. grafie voor Place.
|
FD |
Plas |
Nom d’origine: moy. néerl. plas(ch) ‘marécage, flaque d’eau’.
|
JG |
Plas(s)chaert |
Plaes(s)chaert, Plascaert, Plasskaert: Afl. van Van den Plas(sche). 1396 Jan Plasscaert, Elst(DE B.); 1398 Hennequin Plasquaert, Jehan Plascart, Mkr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Plas, de |
de Plasse: 1. Vernederlandsing van Déplace. – 2. Verkort < Van den Plas(sche). Zie Plas.
|
FD |
Plas.van de(n/r) |
van de(n) Plasse, van den Plasch, van de(n/r) Plassche, van der Plas(s)chen, van der Plasken, van der Plaes: PlN Plas, Ten Plassche: plas, waterplas. 1300 Agnetis de Plaske, Ktr. (DEBR. 1980); 1312 Joh. dictus vanden Plassche, Den Bosch (OATII); 1359 Jhans vanden Plassche, Ktr. (DEBR. 1970). Soms < Van der Plast (zie Plas). PlN Plast: plaats met plassen. 1450 Gieliis van der Plast, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Plasc(h)aert |
zie Plasschaert.
|
FD |
Plasken, van der |
zie van de(n/r) Plas.
|
FD |
Plaski |
Plaskie. Nom d’origine: moy. fr. plaskis ‘étang’FEW 16, 632a.
|
JG |
Plaski(e) |
Plasqui. V. Plaquée.
|
EV |
Plaski(e) |
Plasky, -ij, Plasqui, -uy: 1637,1659 Laureys Blaus = Plasky, Steenokkerzeel-Machelen (vader van) 1666 Barbara Blausqui, 1669 Jacob Blaski, 1672 Catharina Plaski, 1678 Jan Blasqui (med. D. Deroover, Machelen); 1764 Mich. Plasky, Vilvoorde-Aw. (AP). Oost-Duits – Slav. dim. van VN Blasius. D. FN Blaske, Blaschke, Plaschke.
|
FD |
Plasman |
-anne, au génitif: Plasmans. Dérivé en -man (traité comme suffixe) de Van den Plas(sche) [FD].
|
JG |
Plasman(s) |
Plasmann(e), Placeman: Afl. van Van den Plas(sche). 1630 Joannes vanden Plas = 1633 Joannes Plasmans, Schelle (MAR.).
|
FD |
Plasqui |
-uy, zie Plaskie.
|
FD |
Plasria |
Plastria, Plessaria, Plesseria: W. FN beantwoordt aan Fr. FN Plassereau (DNF). HERB. verklaart Plessaria aïs dim. van Mfr. plessier: vlechter van twijgen voor heggen, wanden. M.i. komt evenzeer Pic. plachier (zie Plaetsier) in aanmerking: pleisterwerker, leemplakker. Hoewel de twee woorden een etymologisch andere oorsprong hebben (resp. plectere: vlechten en plakken), toch kan het om hetzelfde beroep gaan: de leemplakker strijkt leem op gevlochten wanden. 1543 Jacquet le Plecherea de Haneff (HERB.); 1637 Aegidius Plesserea, Borgworm (MUL V).
|
FD |
Plassard |
-art, Plasson: i. Afl. van Fr. Plasse, Place. -2. Plassart kan var. zijn van Plasschaert.
|
FD |
Plasschaert |
1289 «Waut. Plasschart» Dettes-Ypres, 1533 «Grart Plasquart» Ladeuze; dérivé en -aert du même Van den Plas(sche) [FD].
|
JG |
Plassche(n), van de(n/r) |
zie van de(n/r) Plas.
|
FD |
Plasse, de |
zie de Plas.
|
FD |
Plasse, van de(n) |
zie van de(n/r) Plas.
|
FD |
Plassereau |
zie Plasria.
|
FD |
Plassier |
zie Plaetsier.
|
FD |
Plasskaert |
zie Plasschaert.
|
FD |
Plasson |
zie Plassard.
|
FD |
Plasson |
Pour Dauzat 480, dérivé de fr. place [mais non attesté FEW 9, v° platea].
|
JG |
Plastria |
M.i. var. van Plasria (allebei in WB). Evtl. met 1-epenthesis (vgl. Plantecoste < Pentecoste) < FN Pastoureau (DNF). 1366 Grars Pastourel, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Plastria |
Plasria, cf. Plessaria.
|
JG |
plat |
,,Endroit plat ». (Le) Plat, Plate. Dimin : Plat(t)- -eau, -o, -el(le), -iau, -eus, -euw. Plaideau.
|
EV |
Plat(e)voet |
Plaet(e)voet, Plevoets: BN voor iemand met platvoeten. E. Platfoot, D. Plattfuss. 1232 Arnulphus dictus Platevoet, Bg. (OHZ 11,145); 1280 Joh. Platevoet, Ip. (BEELE); 1341 Petrus dictus Platvoet, Lv. (OAT III).
|
FD |
Plat, (de) |
de Plaedt: Kan een Ndl. FN zijn: Mnl. plat: vlak, effen, mager. Maar kan ook vernederlandsing zijn van Leplat. Vgl. Depla.
|
FD |
Platane |
PlN Boomnaam: plataan.
|
FD |
Platane |
Du nom d’un arbre caractéristique du domaine, mais le mot fr. platane n’est attesté que depuis 1535 (emprunt savant au latin et au grec), ce qui postule un NF de formation tardive; pourrait être un un nom d’enfant abandonné après la Révolution française, d’après le nom du calendrier républicain [PHB].
|
JG |
Platau |
-ay, zie Platel.
|
FD |
Platay |
cf. Plateau.
|
JG |
Platbrood |
-oot. Forme altérée du NL Pabbrue, Padbrue, Padinbruec, picardisation de Padde-broek, et remotivée sur néerl. plat brood ‘pain plat’. – Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Pabbruwe, VISt 23, 1987, 472, 526.
|
JG |
Platbrood(t) |
-broot, -broob, zie Pabbruwe.
|
FD |
Plate(n) |
zie Plaete.
|
FD |
Plateau |
Platteau, -au, Platel (forme non vocalisée), Platiau, -iaux, Plattiau (forme pic.), Platay (forme liég.). 1275-76 «Plateaus li vallés Monsegneur Jehan de Cisoing» RegTournai, 1284 «Colars Plateaus» = 1286 «Colart Platel» CartAth, 1289 «Oude Platial» = «Oude li Platial» CensNamur, 1356-58 «Gillekins Platiaus» PolyptAth, 1377 «Johan Plateaz» CartValBenoît, 1441 «Jacquemars Plattiaul» Ladeuze, 1444 «Jehan Plateau» AidesNamur, 1500 «Gilles de Platea» Guil-ILiège, 1529 «Isabeau Plateau» Ladeuze, 1544 «Colette Platea» DénStavelotMy; nom d’origine: fr. plateau ‘endroit plat’, mais également surnom : fr. plateau ‘petit plat’ ou nom d’enseigne, cf. 1437 «Henri de Plateal de Stain», 1597 «Maison devant les Mineurs joind. au Plat de Sten» AnthrLiège. Cf. aussi Platte(e)uw.
|
JG |
Plateau(x) |
zie Platel.
|
FD |
Platel |
-elle, Plat(t)eel, Plateau(x), Plat(t)au, Platteau(x), Platiau(x), -ieau, Plattiau, Plotieau, Planteau, Platieu, Platay, Platte(e)uw, Platjouw: Ofr. platel, Mnl. plateel: platte schotel. BerBN van de schotelmaker. Vgl. (de) Schotelaer. 1275 Jehans Platiaus, Lanquesaint ( VR i6ov°); 1311 Jeute Platels, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Ghiselbrecht Plateel, Ip. (BEELE); 1335 Colars Platiauls = 1338 Colart Platiel, Aat (CACa).
|
FD |
Platenburg |
Wsch. var. van Ndl. FN Plettenburg, PlN (NRW). Maar aangezien berg en burg vaak verward werden, kan de FN ook op PlN Plattenberg teruggaan (zie Plantenberg). 1567 M. Plateburg, Vlissegem (DF XII).
|
FD |
Plateus |
Platéus, Platëiis: Latinisering van Leplat?
|
FD |
Plateus |
-eus, -eus. Latinisation du NF Le Plat, Lepla(t)?
|
JG |
Platevoet |
cf. Plaetevoet.
|
JG |
Platiau |
-iaux, cf. Plateau.
|
JG |
Platiau(x) |
-ie(a)u, zie Platel.
|
FD |
Platinck |
zie Plaetinck(x).
|
FD |
Platjouw |
zie Platel.
|
FD |
Platon |
1. N. de bapt. d’orig. hellénique. — 2. Proven. Blaton (Loc.).
|
EV |
Platon |
Platton: 1. PlN Platon: vlak terrein, in La Gleize (LU). – 2. Mfr. platton: plaat (metaal) BerBN. Vgl. Plaete. 1265 Boidars Platons, Namen (J.G.).
|
FD |
Platon |
1265 «Boidars Platons», 1289 «Jacoles Platons» CensNamur; p.-ê. nom de résidence, cf. platon ‘terrain plat’, topon. à La Gleize, etc. ; ou bien surnom d’artisan : moy. ft.platton ‘plaque de métal’ FEW 9, 48b.
|
JG |
Platrood |
zie Pabbruwe.
|
FD |
Platschorre |
Platte schor, aangeslibd of buitendijb land (Z). PlN in Oudenlande (Z). De naam werd achteraf gereïnterpreteerd aïs Platschaert. 1777 Jan Platschorre, Colijnsplaat (zoon van Martinus Plat(te)schorre (PDB).
|
FD |
Plattaf |
(NF liégeois). Peut-être surnom délocu-tif, à partir de l’impératif du v. néerl. afplalten ‘aplatir’.
|
JG |
Plattau |
-eau(x), zie Platel.
|
FD |
Plattau |
-eau, cf. Plateau.
|
JG |
Platte- |
-borse, -borze. Proven. Car. mor. ,,H. habituellement dépourvu d’argent ».
|
EV |
Platteborse |
-borze, Plattenbos(ch): BN vooriemand met platte, lege beurs. ± 1300 Colars Plate Bourse, Artesië (BOUGARD); 1418 van Willem Plattebursen; 1424 Heinderic Plattebeurse (Br. steenhouwers), Ktr. (SR isv0, p.44bis); 1452 Wilhelmus Plattenborse, Cam. dioc. (MULI).
|
FD |
Platteborse |
-orze. 1272 «Hawidis Flatte Bursa» PolyptVillers, 13e s. «Colars Plate Bourse» ImpôtArtois; w. plate housse, fr. bourse plate, surnom de qqn qui est dépourvu d’argent.
|
JG |
Platteel |
Platte(e)uw, zie Platel.
|
FD |
Platteeuw |
-tteuw. Néerlandisation de Plateau; pour la finale, comp. Dutreeuw, Watteeuw, etc.
|
JG |
Platten |
zie Plaete.
|
FD |
Platten |
Génitif de moy. néerl. plate, cf. Plaetens.
|
JG |
Plattenbos(ch) |
zie Platteborse.
|
FD |
Plattes |
(NF de la région d’Eupen). NF d’origine incertaine.
|
JG |
Plattiau |
zie Platel.
|
FD |
Plattiau |
cf. Plateau.
|
JG |
Plattner |
Plättner, Plett(e)ner: BerN Mnd. pletener, Mnl. platenaer: platenmaker, harnasmaker, wapensmid. 1324 Joh. Plethener, Kassel (BRECH.).
|
FD |
Platton |
zie Platon.
|
FD |
Platvoet |
zie Platevoet. Plat:bàcker, -becker: D. BerN: bakker van vlaaien, koeken.
|
FD |
Plaum |
i. Middelduitse vorm van Mhd. plume < Lat. pluma, D. Flaum, Ndl. pluim. Vgl. Pluim. – 2. Evtl. Mhd. phlûme < Lat. pruna, D. Pflaume: pruim. Vgl. Pruim.
|
FD |
Plaum |
Surnom: var. d’all. Pflaume ‘prune’.
|
JG |
Plaut |
1. N. de bapt. d’orig. latine. Plaute. — 2. Proven. Plaute (Dép. Oudenhove-Ste-Marie).
|
EV |
Plavé |
i. Wsch. var. van Pavé, met ingevoegde 1 (vgl. Ndl. plaveien). – 2. Evtl. var. van Plové. Playé,-ez, zie Plahiers.
|
FD |
Playe. |
Proven. Pley (Dép. Teuven).
|
EV |
Playsi(e)r |
zie Plaisir.
|
FD |
Plé |
zie Plait.
|
FD |
Plé |
Plét. Peut-être d’anc. fr. plaid ‘accord, etc.’ FEW 9, 6b?
|
JG |
Ple(d)ts |
ziePlets.
|
FD |
Ple(e)ck |
Proven. Plek, ,,Petite étendue ».
|
EV |
Pleck |
Pleeck, Pleick: 1. Mnl. pleke, plecke: vlek, zere plek. BN naar een huidaandoening. 1281 H. Pleke; Sigerus Pleke, Waas (HAES.); 1389 Beatere Plecken, Diest (VdP); 1711 Jan Pleek, Melsen-Aw. (AP). – 2. Var. van Placke. Vgl. De Plekker.
|
FD |
Pleck |
Surnom: moy. néerl. pleke ‘tache’; aussi toponyme.
|
JG |
Plecker, de |
zie de Plekker.
|
FD |
Pleckspaen |
Plekspa(d)en, ,,Sentiers de l’endroit appelé Plek ».
|
EV |
Pleckspaen |
BerBN: spaan gebruikt door de plekker, plakker, stukadoor.
|
FD |
Plee(r)s |
zie Pleyers.
|
FD |
Pleeck |
zie Pleck.
|
FD |
Pleers |
Pleérs, cf. Pleyers.
|
JG |
Pleesters |
zie Pleisters.
|
FD |
Pleetinckx |
zie Plaetinck(x).
|
FD |
Plehier(s) |
zie Plahiers.
|
FD |
Pleick |
zie Pleck.
|
FD |
Pleijers |
cf. Pleyers.
|
JG |
Pleijte |
zie Plaet(e).
|
FD |
Plein |
Proven. ,,Plaine, place publique ». (Flam.). Pleyn (L.D.). Synon. : Van der Pleyn, Plenus. N° 229.
|
EV |
Plein |
Pleim, Pleines, Pleyn: BN Ofr. plain: eenvoudig < Lat. planus. 1386 Jehan le Plain = 1388 le Plein, Ip.(BEELE).
|
FD |
Plein |
Fr. plein, comme surnom (de motivation peu claire) ou comme nom de résidence.
|
JG |
Plein(n)evaux |
zie Plainevaux.
|
FD |
Pleinevaux |
cf. Plainevaux.
|
JG |
Pleisier |
zie Plaisir.
|
FD |
Pleisters |
Pliester, Ple(e)sters, Spleesters: BerN van de pleisteraar, pleisterwerker, stukadoor. Vgl. Plaetsier. Ndd. Pleister, Pliester, Plister(mann), Plisterer. 1577 Peter Pleyster, Heinsberg-Aw. (AP).
|
FD |
Pleiter |
BerN van de pleiter, advocaat. 1356 Jans Pleyters, St.-P.-Woluwe (PEENE1949); 1572 Gerit den Pleyter, Helmond (HB 422).
|
FD |
Pleitin(ck)x |
zie Plaetinck(x).
|
FD |
Pleitinx |
cf. Pletinck(x), Plettinck(x).
|
JG |
Pleivenaux |
Metathesis van Plainevaux.
|
FD |
Pleiy |
zie Plahiers.
|
FD |
Plekker, de |
de Plecker, de Plerker: 1. BerN Mnl. placker, plecker: witter, stukadoor. 1304 Lauwereins de Pleckere, Bs. (HB 273); 1406 Gielijs de Pleckere, Bs.; Jan Plackers lant, St.-Kw.-Lennik (PEENE); 1569 Aert Comans alias der Plecker, Ht. (GESSLER). – 2. Evtl. van Mnl. plecken: villen. BerN van de viller.
|
FD |
Plen(n)evaux |
zie Plainevaux.
|
FD |
Plenecassagne |
Z.-Fr. PlN. Cassagne: eik.
|
FD |
Plenevaux |
Proven. Plainevaux (Loc.). ,,Plaine unie ».
|
EV |
Plenevaux |
Plène-, cf. Plainevaux.
|
JG |
Plenger |
Plingers: Afl. van Mnl. plengen: mengen.
|
FD |
Plenger |
Surnom: moy. néerl. *plenger, dérivé deplengen ‘verser, répandre’?
|
JG |
Plenk |
zie van der Planken.
|
FD |
Plennevaux |
cf. Plainevaux.
|
JG |
Plenus |
Anciennement Plunus, Pur-nus. Proven. Latinis. de Plein (V. ce N.) ou de Eorn (V. ce N.).
|
EV |
Plenus |
zie Polleunis.
|
FD |
Plenus |
Plénus, Plunus. 1284 «Pleunis deDur-dreght, de Bruges» DettesYpres, 1544 «Ple-nis» DénStavelotMy, 1573 «Henry Pleurais», 1575 «Plenus Lallemand», «le fils Henry Plenus», 1635 «Gilçon Plunus» La Gleize; contraction de Pollenus < anthrop. Apollonius. Cf. aussi Pleunes, -is et Polleunis.
|
JG |
Plerker, de |
zie de Plekker.
|
FD |
Plesier |
zie Plaisir.
|
FD |
Plesier |
Pley-, Ply-, Plaisier, -sir (NF de Flandre occ.). 1492 «Baselis Plaisir» Gand, 1550 «Lambertus Plaisir alias Walteri de Diest» Bruges [FDJ; p.-ê. simple surnom, de néerl. fte’er ‘plaisir’ ; dans certains cas, réinterpré-anon du NF Plaitsier [FD]. Une forme vulgaire du NP Placidus n’est pas à exclure Mefois, comp. le NL Saint-Plaisir (Allier)
|
JG |
Pless(i)et |
zie Plaissiet.
|
FD |
Plessaria |
Plesseria, zie Plasria.
|
FD |
Plesseria |
-éria, Plastria, Plasria, 1543 «Jacquet le plechereal de Hanneff» \toux-Goreux, 1555 «Wyllyam le plesse-iau, clerc de Blarey», 1623 «Gilles Ples-Bta»= 1622 «Giel Plessercau» bourgmestre jtWaremme; dirain. w. en -ê, -ia < lat. -ellu tmoy. fi, plessier, anc. fr. plaisseur ‘ouvrier fiitnlrelace (haies, etc.)’ FEW 9, 54b (cf. .1. MIIon,DBR7, 167).
|
JG |
Plessers |
zie Pletser(s).
|
FD |
Plessers |
Peut-être, avec assimilation st> ss, moy. néerl. plester, néerl. pleister ‘plâtrier, jucateur'[FD].
|
JG |
Plessiet |
Plessy. Nom d’origine : anc. fr. plaissié, plaisseïs,dial. fr. plessis ‘clôture, enclos formé de thaïes entrelacées’ FEW 9, 54b.
|
JG |
Plessis, du |
zie Duplessis, Pélissier.
|
FD |
Plessy |
Proven. ,,Enclos » (Plessis, Loc. fr.). Synon. : Duplessis.
|
EV |
Plessy |
zie Duplessis, Pélissier.
|
FD |
Plesters |
zie Pleisters.
|
FD |
Plet |
zie Plait.
|
FD |
Plet |
cf Plé.
|
JG |
Plét(a)in |
Zie Plaitin.
|
FD |
Plétain |
cf. Plaitin.
|
JG |
Pletens |
zie Plaete.
|
FD |
Pletens |
Pleutens. Surnom: génitif de moy. néerl.plette(n) ‘tripes’. Comp. Pletsers.
|
JG |
Pletinc(k)x |
V. BALD.
|
EV |
Pletinck |
Plé-, Plaetinck, au génitif: Pletinckx, Plé-, Pletincx, Plé-, Plétinchx, Plettinck, -ckx, Pleitins. 1618 «Severin Plainting» Ladeuze: probabl. dérivé en -inck d’un anthrop. pu. en Blad-, cf. Blatbertus, Blathardus, Blatharius, Bladinus, avec double assourdissement b>p et d>t [FD].
|
JG |
Pletinck(x) |
-incks, -inchx, -incx, -in(k)x, zie Plaetinck(x).
|
FD |
Plets |
Ple(d)ts, Splets: Onduidelijk. Misschien Mnl. bw. plets: geheel en al, helemaal, aïs BN voor iemand die dat woord vaak gebruikte. 1351 Pieter Plets, Dend. (AZT); 1351 Walterus Plets, Bs. (PEENE 1949); 1378 van Janne Plets, Dend. (OSD).
|
FD |
Pletschet(te) |
Zie Placet.
|
FD |
Pletser(s) |
Pletzer, Plessers: Wsch. var. van Plesters (metathesis); vgl. trouwens Pletsier. 1331 Gillis Platsaers; 1374 Hannekin Pletsaert, Rupelmonde (FLW); 1375 Hennen Pletsere dat hi den steenmetseren diende, Zoutleeuw (HB 876); 1614 Jan Plessers, cuper; 1620 Ida Plessers, cuijper, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Pletsers |
Proven. Pleuts (Dép. He-renthout), avec suff. -er(s) d’orig.
|
EV |
Pletsers |
Surnom: génitif de bas-rhénan plettzer ‘tripes’; comp. Pletens.
|
JG |
Pletsier |
zie Plaetsier.
|
FD |
Plett(e)ner |
zie Plattner.
|
FD |
Plettinck |
-ckx, cf. Pletinck(x).
|
JG |
Plettinck(x) |
-in(c)x, -inkx, zie Plaetinck(x).
|
FD |
Pletzer |
zie Pletsers.
|
FD |
Pleuger |
V. Plukker.
|
EV |
Pleuger(s) |
zie Ploegaert(s).
|
FD |
Pleugers |
cf. Ploegers.
|
JG |
Pleumakers |
-meekers, -meckers, zie Plumacker.
|
FD |
Pleumecker |
Plumacher, -acker, au génitif: Plumeckers, -eekers, Pluymackers, -aekers, -akers. Nom d’artisan: moy. néerl. plume •pu: ^ mater ‘celui qui travaille, ouvrier’.
|
JG |
Pleune(s) |
-is, zie Polleunis.
|
FD |
Pleunes |
Pleunis, Ploenes. Probabl. var. de Plenus .
|
JG |
Pleutens |
cf. Pletens.
|
JG |
Plevoets |
zie Platevoet.
|
FD |
Plevoets |
cf. Plaetevoet, Platevoet.
|
JG |
Plevouts |
Proven. ,,Gué du sieur Baud », (Bald-voord). Synon. : Blaevoet.
|
EV |
Pley |
zie Plahiers.
|
FD |
Pley (ers) |
Proven. Pley (Dép. Teuven), avec suff. -ers, d’orig. Pleyte. Proven. Bleyd (Loc.).
|
EV |
Pleyers |
Pleijers, Pier(s), Pleers, Pleérs, Plees: Pleier < Mnl. pleien: prethebben,juichen,dansenen springen van vreugde. BN. 1284 Gillis den Pleyere, Bg. (CG); 1407 Janne den Pleyere, Bg. (SIOEN). Vgl. E. Player: 1296 William le Pleyer, Hertford (REANEY). Verwarring met Plahiers lijkt goed mogelijk.
|
FD |
Pleyers |
Pleijers, Pleers, Pleérs. Génitif de uy. néerl. fplmr, dérivé de pleyen ‘jouer ( m instrument’ ; cf. aussi Plier(s).
|
JG |
Pleyier |
au génitif: Pleyiers. Peut-être var. de lkjo(s)oudePlahiers[FD]. Hj«r,c/Plesier.
|
JG |
Pleyier(s) |
zie Plahiers.
|
FD |
Pleyn |
zie Plein.
|
FD |
Pleyn, van der |
1. Ontrond < Van der Pluyen. – 2. PlN Plein?
|
FD |
Pleysier |
Ple(y)zier, zie Plaisir.
|
FD |
Plice |
Ofr. pelice: bont. BN of BerBN. 1279 Hawis Plice, Bergen (J.G.); 1391 Janne aie Pliche = 1400 Jan ala Plice (RG i f° 6v°, 2 f° 5 v°).
|
FD |
Plich- |
-et, -on, -od, Plisnier. V. pelisse.
|
EV |
Plichard |
-art, Plissart: Afl. van Ofr. pelice: bont. BerN van de bontwerker. 1417 Maigne Plicharde, Dk. (TTT); 1356 Jakemars Plichart, Aat.
|
FD |
Plichard |
-art, Plissart. 1356-58 «Jakemars Plichars», 1417 «Jehans Plichart» PolyptAth, 1526 «Jehan Andrieu dit Plischart» Ladeuze, 1576 «Jacques Plissart» Aublain; surnom: dérivé de fr. pelisse, comme pélican, plichon FEW 8, 163b. – Cf. aussi 1279-81 «Hawis Plice» ComptesMons, 1519 «Thumas de Pli-che» Ladeuze.
|
JG |
Plichart |
Plissart. Proven. ,,Essart des plis » ou ,,Essart du sieur Bili ».
|
EV |
Plichon |
Plisson, Plyson: Ofr. peliçon: bont, met bont gevoerd kledingstuk. BerBN van de bontwerker of BN naar de kleding. 1276 Rogier Plichon, Offémont (MORLET); ± 1300 Aelis au Plicon, Artesië (BOUGARD).
|
FD |
Plieger |
zie Ploegaert(s).
|
FD |
Plier |
Pliers : NF plutôt luxembourgeois, var. de Pleyer(s) ?
|
JG |
Plier(s) |
zie Plahiers, Pleyers.
|
FD |
Pliester |
zie Pleisters.
|
FD |
Pliez |
Plier, Pliers. NF attesté à Sars-la-Buissière en 1750, probabl. en provenance de la Marne ou de la Haute-Marne, souvent orthographié Plier (Ge-neaNet); NF d’origine incertaine, p.-ê. part, passé déplier au sens de ‘courbé’ ou de ‘plissé’ FEW 9, 66a?
|
JG |
Plinchon |
Var. van Pinchon of Plichon.
|
FD |
Plinchon |
Var. de Pinchon avec / épenthétique ?
|
JG |
Plingers |
zie Plenger.
|
FD |
Plinke |
Plinck: Ndd. FN (vooral Hannover). Mnd. plinken: knipogen. 1371 Reyneke Plinke, Hannover (NN).
|
FD |
Plique |
Peut-être moy. néerl. plike ‘pli’ ?
|
JG |
Plisnier |
-iers, Plissenier. 1289 «Bauduins li Pliceniers» = «Bauduin li Plicheniers» Cens-Namur, 1358-59 «Jehans li Plicheniers» PolyptAth, 1426 «Jehan le Plicenier» Taille-Soignies, 1444 «Johans le Plechenir» Terre-Jauche; nom d’artisan: anc. nam. plichnier ‘fabricant de pelisses’ FEW 8, 163b.
|
JG |
Plisnier(s) |
Plissenier, Plismy: BerN Ofr. peleçonier: bontwerker. 1289 Bauduins li Pliceniers, Namen (J.G.).
|
FD |
Plissart |
zie Plichard.
|
FD |
Plissart |
cf. Plichart.
|
JG |
Plissenier |
cf. Plisnier.
|
JG |
Plisson |
zie Plichon.
|
FD |
Plo(u)vier |
V. Pluvier.
|
EV |
Plochaet |
zie Ploegaert(s).
|
FD |
Ploeg |
Ploeghmans, Plugge. Profess. 1. ,,L’H. de la charrue ». — 2. Proven. Originaire de Ploeg (L.D.), ,,Terre en forme de charrue ». Comp. : Ploegsteert (Loc.). N° 239.
|
EV |
Ploeg(h)man(s) |
BerN van de ploegman: ploeger of ploegenmaker. Zie Plumacker. 1400 Jacop Plouchmans kindren, Bg. (SIOEN); 1578 Cornelis Ploechman, Kerkrade-Aw. (AP).
|
FD |
Ploeg, de |
Ploegh, Plo(o)g, de Ploch, Plug(ge): BerBN voor de ploeger of huisnaam.
|
FD |
Ploeg, van |
PlN (de) Ploeg in Bonheiden, Brasschaat, Herselt, Kallo (A), Haasdonk, Moorsel (OV), St.- Andries(WV).
|
FD |
Ploegaert(s) |
Plochaet, Ploeger, Plugers, Pleuger(s), Pluijgers, Pluygers, Plieger: BerN van de ploeger, landbouwer. 1295 Egidius dictus Plughere, Lv. (ICKX); 1370 Gerd Pleugere, Dortmund (NN); 1385 Johannis Plughers, Tg. (TYTGAT); 1379 by Janne den Plueghere, 1390 Peter Ploegers, Tn. (C.BAERT); 1703 Wouter Pliegers, Raatshoven-Aw.(AP).
|
FD |
Ploegaerts |
Génitif de moy. néerl. *ploegaert, var. Aeploeger ‘laboureur’, cf. le suivant.
|
JG |
Ploeger |
au génitif: Ploegers, Pleugers, PIu-gers. Nom de métier: moy néerl ploeger ‘laboureur’.
|
JG |
Ploegmakers |
BerN van de ploegenmaker.
|
FD |
Ploem |
V. Pluim (Dial.) et Bloem.
|
EV |
Ploem |
Ploem(m)en, zie Pluim.
|
FD |
Ploem(en) |
Ploemmen, cf. Plum(en).
|
JG |
Ploemacher |
zie Plumacker.
|
FD |
Ploemeren, van |
zie van Pro(e)meren.
|
FD |
Ploenes |
cf. Pleunes.
|
JG |
Ploes |
Var. de Pluys?
|
JG |
Ploey, de |
zie Duplouy(i).
|
FD |
Plog |
zie de Ploeg.
|
FD |
Plokain |
1271 «Jehan Plokin» DettesYpres, 1405 «Pirart Scouvart dit Plocquin» Lobbes; probabl. forme réduite de 1271 «Jehans Plot-kins», 1281 «Hanekin Plotkin» DettesYpres.
|
JG |
Plom |
1. Zie Pluim. – 2. Grafie voor Plomb.
|
FD |
Plom |
cf. Plum.
|
JG |
Plom(b) |
Pion, Leplomb: Fr. plomb: lood. BerBN van de loodgieter.
|
FD |
Plom(p)teux |
Profess. ,,Plombeur de colis destinés à l’extérieur ». N° 189- Pion. Profess. Plomb. N. de plombier. N° 189.
|
EV |
Plomb |
Surnom d’artisan: fr. plomb. Cf. aussi Pion.
|
JG |
Plombeur |
Plombier, Plumier: i. Fr. BerN van de loodgieter. 1221 Plumbarius; 1218 Plombier; 1354 Sainte le Plomiere, Atrecht (NCJ). – 2. BerN van de keurmeester van lakens, die de gekeurde lakens met een loodje merkte. 1448 Raoul le Plonmier, Comp.; 1499 de ploncq…dont on a plomettet et boules les draps escrus, Valencijn (MORLET 413,152); 1660 François Plumier, OurtonPdC-Aw.(AP).
|
FD |
Plombier |
Nom de métier: fr. plombier ‘ouvrier qui travaille le plomb’ FEW 9, 97a; cf. Plom(p)teux et Plumier ci-dessous.
|
JG |
Plomdeur |
zie Plomteur.
|
FD |
Plomion |
Plumioen: PlN Plomion (Aisne). ±1300 Adans Ploumions, Artesië (BOUGARD); 1304 Benoîte Ploumione, Atrecht (NCJ); 1384 Jehan Plonmion, Laon (MORLET); 1572 Antheunis Plumion; 1617 Fr. Plumioen, Wervik (KWII).
|
FD |
Plomp(en) |
BN voor een lomperd, die plomp, dom is. 1340 Joannes dictus Plompe, Hilvarenbeek; 1368-1422 Gerit die Plomp, 1432 Hendrick die Plompe, Heeswijk; 1448 Joh. Plompen, Hilvarenbeek (med. R. Plompen, Kontich).
|
FD |
Plompen |
Profess. Plomben,,,Plombs ». N. de plombeur. V. le suivant.
|
EV |
Plompen |
Génitif de moy. néerl. plomp ‘lourdaud’.
|
JG |
Plomteur |
-eux, Plomdeur, Plompteux: BerN Oudluiks voor Plombeur: loodgieter. 146 e. Collard le Plompteur, Lavoir (HERB.); 1620 Aegidius Plumteur, Dave (MUL V).
|
FD |
Plomteux |
-mteur, Plompteux, w. Plom’teû, Plomdeur. 14e s. «Collard le Plompteur»Lavoir, «Warnir le Plumteur» CensHuy, 1655 «Hubert Plompteur» BourgNamur; forme anc. liég. de fr. plombeur, non attestée comme telle FEW 9, 99a. – Forme fém. : 1556 «Ysabeau le Plometresse » BourgNamur.
|
JG |
Plonideur |
cf. Plom(p)teux.
|
JG |
Ploog |
zie de Ploeg.
|
FD |
Ploss |
Var. de Ploes, Pluys?
|
JG |
Plotieau |
zie Platel.
|
FD |
Plottes |
NF luxembourgeois, attesté à Hupper-dange en 1795 (GeneaNet).
|
JG |
Plottier |
Profess. ..Fabricant de plots » (billots).
|
EV |
Plottier |
Pelotier < Ofr. pelote: bal (DNF).
|
FD |
Plottier |
Nom de métier: dial. fr. *plottier ‘fabricant de plots (= billots)’ FEW 9, 53a; ou bien forme réduite d’anc., moy. fr. pelotier ‘celui qui fabrique ou vend des balles de jeu’ FEW 8, 481b[MH].
|
JG |
Plouchard |
zie Pluchart.
|
FD |
Plouette |
Ployette: W. plouyète: gebogen stokje (J.G.)??
|
FD |
Plouette |
Surnom: w. plouyète ‘baguette pliée’, ployète ‘courbette’ FEW 9, 70a.
|
JG |
Ploum |
-en, cf. Plum(en).
|
JG |
Ploum(en) |
V. Pluim.
|
EV |
Ploum(en) |
zie Pluim.
|
FD |
Plouman |
Ploumhans, zie Plumans.
|
FD |
Ploumhans |
Plumhans. Nom composé: moy. néerl. plomp ‘lourdaud’ + Hans, fr. Jean.
|
JG |
Plouquet |
zie Pluquet.
|
FD |
Plouquet |
cf. Pluquet.
|
JG |
Plouvier |
-iez, -iet, Pluvier, Plovie(r), Plové, Plovy(t), -ijt, Plouy, Plowy, Pluy, Pluij: BN Pic. plouvier, Fr. pluvier: pluvier, plevier, regenvogel, regenfluiter. 1284 Gossuins Plouviers, Aat (GERMAIN); 1291 Gheerart Pluvier, Melden (CG); 1395 Gillis Plouvier, Geluwe (DEBR. 1970); 1582 Corn. Pluvie, Namen-Aw. (AP); 1603 Jan Plouvyts, Hondschote (SCHOUT. I); 1663 Adriaen Plowie, Pieter Plewie, Machelen (KW II).
|
FD |
Plouvier |
Plovier, -ie; Plouwy, Plouy (NF de la région de Comines). 1272 «Henricus dictus Plovir miles» PolyptVillers, 1284 «Gossuins Plouviers» BourgAth, 1289 «Lambillons Ploviers» CensNamur; surnom: pic.ptouvier, fr. pluvier (oiseau) FEW 9, 107b.
|
JG |
Plouy |
zie Plouvier, Duplouy(i).
|
FD |
Plovie(r) |
-vé, -vy(t), -wy, zie Plouvier.
|
FD |
Plowman |
E. équivalent van Ploeghmans.
|
FD |
Ploya(e)rt |
Afl. van Mfr. ploier: plooien, vouwen, (ook) betalen. 1489 Jaquemart Ployard, Dk. (TTT).
|
FD |
Ployaert |
Surnom: dérivé de moy. néerl. plo(o)yen ‘plier’; cf. aussi 1533 «Thiery Ploi-art», 1555 «Thiry Ployart satinier» Ladeuze.
|
JG |
Plu |
zie Pelu.
|
FD |
Plu |
Peut-être forme contractée de Pelu.
|
JG |
Plu(e) |
zie Pieu.
|
FD |
Pluchart |
Plucheux. 1. V. peluche et pelisse. — 2. Proven. V. Plissart et Plessy.
|
EV |
Pluchart |
-ard, Plouchard: 1. BerN < Ofr. peluchier,Fr, éplucher: noppen, pluizen, reinigen (van laken). – 2. Geronde var. van Plichart.
|
FD |
Pluchart |
-ard. Correspondant de pic. pluquart ‘difficile sur la nourriture’ FEW 8, 5Û7b.
|
JG |
Pluche |
Pluss(e), Plus, Pluys, Pluijs: BerN of BerBN van de nopper, pluizer, die het laken van onzuiverheden ontdoet. Vgl. Pluchart, Pluquet.
|
FD |
Pluche |
Surnom: fr. peluche ‘étoffe de soie, etc.’ FEW 8, 505b. – Dimin. pic.: 1254 «Gillains Plukiaus» ChartesHainaut.
|
JG |
Pluchet |
Plusjé: Fr. var. van Pluquet.
|
FD |
Pluck- |
Plug- -ers. V. Plukker.
|
EV |
Plucker |
au génitif: Pluckers. Surnom: moy. néerl. plucker ‘celui qui épluche’.
|
JG |
Plucker, (de) |
Pluckers, zie (de) Plukker.
|
FD |
Pluem |
zie Pluim.
|
FD |
Pluem |
cf. Plum.
|
JG |
Plug(ge) |
zie de Ploeg.
|
FD |
Plugers |
zie Ploegaert(s).
|
FD |
Plugers |
cf. Ploegers.
|
JG |
Plugge |
V. Ploeg.
|
EV |
Plugge |
Surnom: moy. néerl. ploech, pluch ‘charrue’.
|
JG |
Pluim |
Pluijm, Pluym(en), Pluimen, Pluem, Plum, Plume(s), Plumen, Ploem, Ploem(m)en, Plom, Ploum(en): BerBN van de pluimenkoper of de plukker van kippen. 1241 Herberti Plume, Vn. (SNF); 1281 Piter Plume, Ip. (BEELE); 1346 Pieter Plumes huus, Ktr. (DEBR. 1971); 1400 Jan Pluyme, Aw.(ANP).
|
FD |
Pluim |
cf. Plum.
|
JG |
Pluim(en) |
V. plume.
|
EV |
Pluimers |
zie de Pluymer.
|
FD |
Pluimers |
cf. Plumer(s).
|
JG |
Plukker |
Profess. ..Cueilleur (de fruits) ». Synon. : Pluck-, Plug-, Pluyg- -er(s).
|
EV |
Plukker, (de) |
de Plucker, Pluckers: BN of BerN voor de plukker van vruchten, bloemen. 1356 van Gillis Pluckeroosen, Cent (GSB); 1406 Heyn de Pluckere, Bs. (PEENE); 1580 Hendrik Pluckers, Tn.-Aw.(AP).
|
FD |
Plum |
Pluem, Ploem, Ploum, Plom, Pluim, Pluym, au génitif: Plumen, Ploemen, Ploem-men, Ploumen, Pluymen, etc. Surnom métonymique du marchand de plumes ou de plu-meur de volailles: moy. néerl. plume, pluum ‘duvet, plume’. Cf. aussi le suivant.
|
JG |
Plum- |
-at, -et. Car. phys. ,,H. imberbe » (Ane. fr.).
|
EV |
Plum(e) |
-es, Plumen, zie Pluim.
|
FD |
Plumacher |
-acker, cf. Pleumecker(s).
|
JG |
Plumacker |
Plum(m)acher, Ploemacher, Plumacher, Pleumakers, -meekers, -meckers, Pluyma(e)kers, -ma(e)ckers, Pluijmackers, -meekers: BerN van de ploegenmaker. 1398 Johan Pluegemeker, Tg. (IOT); 1350 Ludolfiis Plochmaker, Bremen (BRECH.); 1565 Leenhardt Ploichmechr, Balen (EBB153); 1581 Aart Pluymaker, Valkenburg-Aw. (AP); 1690 Laurentius Pluymaeckers; 1706 Mathias Pleumaekers; 1718 Guilielmus Pleugmaeckers, Mtr. (MUL VII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienamen Pluyma(e)kers mPlumans. VS1995,231-2.
|
FD |
Plumans |
Plumanns, Plouman, Plumhans, Ploumhans: BerN < Ploegman(s). Zie Plumacker. 1418 Henné Plugman, Worms (BRECH.).
|
FD |
Plumart |
-at: Afl. van Fr. plume: pluim, veer, dons. BerN van de koopman in dons of van kippenplukker, vgl. Plumecocq. 1457 Jehan Plumart dit le Cocq, Dk. (TTT).
|
FD |
Plumart |
Surnom: moy. fr. plommart ‘revêtement en métal’ (notamment dans la mécanique d’un moulin) FEW 9, 97b ou bien ù.plumart ‘panache’ FEW 9, 85a, cf. le suivant.
|
JG |
Plumât |
Surnom: anc. fr. plumas, w., fis. pluma ‘panache, plumet (d’un casque, d’un chapeau, d’un oiseau de tir à la perche, etc.)’ FEW 9, 84b. – Peut-être aussi surnom de meunier devenu patronyme (comp. Bultot et Wintacq), à partir du terme technique plumât, cf. Moulins en Hainaut, 1987, 75b et 76a [MH].
|
JG |
plume |
Plu- -mier, Pluimen, Ploem, Ploumen. Profess. ..Plumassier ». Synon. flam. : Pluymers.
|
EV |
Plume |
1561 «Jehan de la Plume» DénFlo-renville, 1659 «Willeme la Plume» DénSalm; surnom: fr. plume (d’abord au sens de ‘duvet’).
|
JG |
Plumeco(c)q |
BerN: die een haan, kip, vogels plukt, (dial.) pluimt, een plukvogel. Vgl. Plumejeau (jau < Lat. gallus: haan), D. Plûckhahn, 136 e. Plockevoghel, Broekburg (DUPAS 135). 1275 Gillot Cok Plume, Lessen (VR io4r°); 1415 Piérard Plumekocq, Dk. (TTT); 1554 Egidius Plommecocq, Fleurus (MUL IV).
|
FD |
Plumecocq |
-coq. 1275 «Gillot Cok Plume» Lessines, 1415 «Piérard Plumekocq» Tournai, 1552 «Plumequo» SubsidesNamur, 1602-3 «la vefve Plomcoq» TerriersNamur; soit surnom de métier: qui plume le coq, soit nom d’origine: Plomcot, à Namur, Fleurus, Wan-fercée-Baulet, etc.
|
JG |
Plumen |
cf. Plum.
|
JG |
Plumer |
zie de Pluymer.
|
FD |
Plumer |
au génitif: Plumers, Pluimers, Pluy-mers. Surnom : moy. néerl. plumer ‘brodeur de coussin, de couverture’.
|
JG |
Plumerel |
-ret, -rault: Dim. van Plumier. 1532 Maertin Plummerael de Roye-sur-Maze, Bg. (PARM.).
|
FD |
Plumeret |
cf. Plumier.
|
JG |
Plumes |
Plumet. 1575 «Jean le plumez» DénFlorenville (à rapprocher de 1561 «Jehan de la Plume» DénFlorenville); surnom: fr plumet FEW 9, 85b ou bien part, passé plumé.
|
JG |
Plumet |
Fr. plumet, dim. van plume: pluim, veer. Ofr. garçon plumet: onbezonnen jongeman, melkbaard. ±1300 Jakemes Plumés, Artesië (BOUGARD); 1450 Jan Plumet, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Plumhans |
zie Plumans.
|
FD |
Plumhans |
cf. Ploumhans.
|
JG |
Plumier |
zie Plombeur.
|
FD |
Plumier |
1688 «Jean Plumier» Huy; nom de métier: anc. fr. ploumier ‘plombier’ FEW 9, 97a, cf. Plombier ci-dessus. – Dérivé: Plumeret.
|
JG |
Plumioen |
zie Plomion.
|
FD |
Plummacher |
zie Pluymaekers.
|
FD |
Plumot |
Dim. van Fr. plume. Vgl. Plumet.
|
FD |
Plun |
Patr./Metr. < HN Apollonius, -ia.
|
FD |
Plun |
(NF de la région d’Aubange). Hypocor. de l’anthrop. fém. Apollonia.
|
JG |
Plunus |
zie Polleunis.
|
FD |
Plunus |
cf. Plenus.
|
JG |
Pluquet |
Plouquet, Plu(s)quin, Pluskin: Dim. van Ofr. pelux < Ofr. peluchier < Lat. piluccare, afl. van pilus, Fr. poil (haar): ontharen, pluizen, noppen, zuiveren. BerBN van een nopper van laken, vgl. Pluchart. Vgl. W. plukin: pluksel. Plusquin, -kin kunnen we ook aïs dim. beschouwen van Pluche, Plu(y)s, wat op hetzelfde neerkomt. 1227 Walterum Ploket, Wattrelos (GYSS. 1964); 1248 Marte Peloquine; 1295 Joh. Pelochin, St-Q.; 1257 Petrus Pluket, St-Amand (MORLET); 1578 Joost Pluskens, Munster-Aw. (AP); 1639 Martinus Plusquin, Beaumont (MUL V).
|
FD |
Pluquet |
Plouquet. 1359-60 «Colars Ploukès» PolyptAth; surnom: masc. de dial. ft.plaquette ‘petits morceaux’, cf. aflandr. plucquin, w. La Louv., Mons) plo(u)kin ‘charpie’ FEW 8,506a; du point de vue de la motivation, plutôt déverbal de w. (La Louvière, etc. ) plukter, plouher ‘manger sans appétit, manger sans goût’, surnom de qqn difficile sur la nourriture FEW 8,507b.
|
JG |
Plus |
Pluss(e), zie Pluche.
|
FD |
Plus |
Sans doute var. de Pluys. – L’adverbe plus entre aussi en composition dans des surnoms, ainsi 1499 «Collart Plusbeau» TerrierNaast.
|
JG |
Plusjé |
zie Pluchet.
|
FD |
Pluskin |
-quin, zie Pluquet.
|
FD |
Pluskin |
Plusquin. 1780 «N. Plusquin» Charle-roi; sans doute var. de w. plukin ‘charpie’ FEW 8, 506a; comp. Pl(o)uquet ci-dessus.
|
JG |
Plusquin |
V. BILL
|
EV |
Pluta |
Pluttart: Poolse FN, achteraf gereïnterpreteerd aïs ‘plus tard’. Poolse BN, dial. pluta: slecht weer, regen (DS).
|
FD |
Pluttard |
Sans doute surnom délocutif : fr. plus tard (mot familier).
|
JG |
Pluvier |
Car. mor. N. de l’oiseau qui annonce la pluie. ,,Oiseau de mauvais augure ». Synon. : Plu-vinage.
|
EV |
Pluvier |
zie Plouvier.
|
FD |
Pluvinage |
zie Pevenage.
|
FD |