Ô (NF encore porté par 127 perosnnes). 1615 «0» NF à Denderwindeke ; sans doute nom d’origine: moy. néerl. ouwe, all. Ane ‘prairie basse’. – Bibliogr. : P. De Zuttere, Genealo-gische schets van heî geslacht O, IdG, n° 82 et 83, juillet et sept. 1959,22p.

Ongetwijfeld een BN. 1382 Mathijs van der Mersch dictus O, Zwg. (DEBR. 1970); 1630 Arnold 0, Denderwindeke (Midd. 1959,193-201).

-bert, -b(e)lin. V. AD.

Ô Kelly de Galway. NF irlandais [un John O’Kelly, ingénieur, est en activité dans le bassin liégeois en 1720, cf. VW 24, 50; sut Philippe-Jean-Baptiste O’Kelly de Galway, cf. Biogr. nationale 33, 1965, col. 417].

zie van Oosthuyse.

Var. van PlN Ubach (NL). Zie Ubachs.

Obe: Patr. Bakervorm van Germ. VN Otbert, Obrecht. 945 Obbo; ize e. Einfridus filius Obe, Cent (GN); 1277 Boudene f. Boudens f. Obs, Nieuwmunster (CG); 1398 Olbrant Obbe zoen, Barsingerhorn (NHC119).

Hobbel(s), Oebel: 1. Patr. Dim. van Obbe. Vgl. Oblin. 1348 Obéi Vokelen sone; 1430 Oebel Heynrycs zoen, Alkmaar (NHC); 1400 Jan Heubels=Jan Heubins, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Zie Hobbels.

Obbink, zie Obin.

zie van Opberghen.

zie Obrecht.

Patr. Dim. van VN Obert = Obrecht.

PlN Opbrussel, de oorspronkelijke naam van Sint-Gillis (Bs.). 1269 Yde de Obbruxella, Laken (OSTYN).

-itte, zie Hobscheid.

Obchitte. 1784 «Elisabeth Hobschette» Habay-la-Neuve ; sans doute nom d’origine: Hobscheid (G.-D. Lux.).

-eyn, -ien, zie Op ‘t Eynde.

zie Opdenberg(h).

génitif: Oben. 1272 «Hermannus Obe» PolyptVillers; nom issu de l’anthrop. germ. Obbo(Fôrst. 1173).

zie Obbe.

zie Obin.

Zie Aubecq.

zie Obez.

1. D. FN verwijst naar de hogergelegen woonplaats. 1312 Albr. der Ober, Nûrtingen (BRECH.). – 2. Evtl. uitspr. obèr. spelling voor Aubertof Obert.

PlN in Kürten (NRW).

PlN in Much (NRW).

Topon. ail. fréquent (= village d’en haut).

Verspreide PlN Oberdorf.

zie Aubray.

PlN (BEI, HS, NRW). Vgl. Van Overveld.

D. BerN Oberfôrster: oppervorster, hoofdboswachter.

Nom de profession : ail. Oberforster ‘garde général (des forêts)’.

zie Hoberg, Odberg, van Opberghen.

-em, zie van Opberghen.

Fréquente PlN Oberhaus(en).

PlN Oberholz (BEI, BW, NRW).

Patr. Afl. van Germ. VN Obrecht.

Ethnique: habitant de l’Oberland, topon. ail. fréquent (= haut pays).

-lander: PlN Oberland (HS, SH): opperland. 1519 Paul Oberlender, Neurenberg

(BRECH.).

Elzassische spelling voor Oberle < VN Aberlin, dim. van Albrecht. 1473 Hans Oberly = Aberly, Freiburg (BRECH.).

-man(s): D. BerN: opperscheidsman, opperscheidsrechter. Vgl. Mnl. overman.

Gén. d’all, ober + Mann, homme qui est à la tête.

-may(e)r: Oppermeier: meier op hoger gelegen meierij of opperste meier.

-muller: D. BerN van een molenaar in een ‘obère Miihle’: hogere molen.

D. PlN: bovenste hoek. Vgl. D. Oberegger, Obrecker.

Iemand van oberdem Rhein: van over de Rijn, van de overkant van de Rijn. 1311 Lyse dicta von obir Rine, Ingelheim (BRECH.). Vgl. D. Uberrhein.

D. Ùberreiter: berijder, politie die over de straten rijdt. 1508 Georius Ûberrûter, Ulm (BRECH.).

zie Obrecht.

zie Haubursin.

Obrist: D. FN naar de woonplaats boven, op de hoogste plaats van het dorp.

Obers (cas-sujet). 11e s. «Obertus» Saint-Gérard, 1284 «Obers dou Val» DettesYpres, 1286 «Obers li Borgnes», «Aalis li Obert» CartBinche, 1297-1305 «Thomas Obert» Ech Huy, 1475 «Colart Obier autrement nommez Maistre d’hostel» Castillon; nom issu de l’anthrop. germ. aud-behrt (Fôrst. 190) [FD] ouathal-behrt(Fôrst. 163). -Obert de Thieu-sies. NF complété par une indication de lieu : Thieusies (Ht). – Obez, w. Obe. 1631 «Johan Obey» émigré en Suède; forme dialect. de Obert. i Dérivés du thème Ob- de Obert: Oblin. Dérivé en -elin. – 1503 «Oblet Le Via» Bourg-Namur; dérivé en -elet.

zie Obrecht.

-ihn, zie Aubertin.

-woits: PlN Oberweis (RP).

Nom d’origine: all. oberwàrts ‘vers le haut’.

Obée, Obee: Patr. Dial. vorm van Obert.

Obijn, Obyn, Obein, Hobin, Obben(s), -ink, Oben, Eub(b)en, Ubben: Patr. Vleivorm van de Germ. VN Obrecht. 1418 Willem Heubins = W. Eubins = Willem Hoobijn = W. Hobijn, Ktr. (DEBR. 1958); 1671 Helena Oben, Bilzen (SCHOE.); 1671 Helena Oben, Bilzen (SCHOE.).  Ob(b)en kan ook gen. zijn van Ob(b)e.

Comme Lobjois, etc., d’anc. fr. aubijois ‘hérétique albigeois, membre d’une secte reli­gieuse du Midi de la France’, avec sens déri­vés (mauvais sujet, etc.) FEW 24, 300b.

zie Lobjois.

-ed: Patr. Dim. van VN Obrecht. Vgl. Oblin. 1367 Jehan Obley, Ip. (BEELE). 1503 Oblet le Via, Namen(J.G-).

1104 Obelinus, Logne (ASM); 126 e. Albertus Obelin, Boezegem; 136 e. Margareta uxor Obelini, Cent (GN); 1326 Willem Obelin, Ip. (BEELE).

cf. Ob-, thème de Obert.

zie Hobus(ch).

zie Haubourdin.

Spelling van Fr. FN Auboussier < PlNAlboussière (Ardèche): plaats met aardbeibomen (DNF).

zie Duhautbois.

Obert(s), Ob(b)ers, Oppers: Patr. Germ. VN aud-berht ‘bezit-schitterend’: O(d)bertus, Otbertus (Dip., GN). 1284 Obers dou Val, Ip. (ARY); 1326 Obrecht Lauwerin; 1280 Willelmus

Obrecht, Ip. (BEELE); 1411 Jan van Straten dit Obrecht, Ktr. (DEBR. 1958); 1560 Steven Obers, Roermond-Aw. (ANP).

lerse FN 6 Braoin, O Braion, afstammeling

van Braon: vocht, druppel (DS).

It. FN? Of vervorming van lers O’Brien of Obreen? 1729 Amandus Obrino, 1730 Maria Obreno, 1737 Regina Obreino, Nieuwmunster (med. A. Van Elslande). O’Brien, zie Brien.

Var. de Aubry, nom issu de l’anthrop. germ. alf-ric (Fôrst. 71).

zie Oberst.

zie van Opbroeke.

Obri(e), zie Aubry.

Forme romanisée de Opsomer, avec remotivation sur fr. sombre.

cf. Opsomer.

Obsombre, zie Opsomer.

V. Opsomer.

Opst: D. Obst: ooft, fruit. BerBN.

Obstals, zie (van) Opstal.

Volksetymologische vervorming.

zie Opdebeek.

zie Hobusch.

Var. de Aubin, du thème Ob-, de Obert, ou bien de lat. Albinus.

zie Obin.

zie van Ackeleyen.

zie Ockers.

Ocet, zie Hosset.

Spelling voor Van Hocht?

1. V. AD. — 2. Proven.    Heuschling (,,Heinsch », Loc.).

Patr. Gen. van Germ. VN Ochilo (MORLET I), dim. van bakervorm van Otger.

Nom d’origine : Ochain, à Clavier (Lg).

Proven.   Ochain   (Dép.  Clavier-lez-Nandrin).

zie Dochain.

Ocman(t), Ocqueman: Ochmann is een Obd.-Silezische var. van Z.-D. Achmann, afl. van Aa, Ahe, Ach: water (DN).

D. Ochs(e): os. BN of huisnaam.

Surnom: all. Ochs ‘bœuf, au fig. ‘rustre’ [le père du dessinateur Jacques Ochs (Nice, 1883 – Liège, 1971) était originaire de Franc­fort].

BerN van een meier of boer die ossen

fokt.

PlN Ochtrup (NRW).

zie van Oekel(en).

-eij, zie van Ackeleyen.

1. PlN Aken (NRW). 1283 Willem van Oken, L (OGO); 1385 Lamberti van Oeken = Lamberti de Aquis = Lamberti de Oecken, Tg. (TYTGAT). – 2. PlN Oeken in Hoeselt (L) (ZLP).

1280 bruder Jocob van Oken ben loet spersons van Huselt, Rijkhoven (VMW).

van Hockerhout: PlN Okkerhout bij Snellegem: plaats waar notenbomen groeien. 1570 Robert van Okerhout, Ktr. (SCHOUT. I); 1658 Jacobus van Ockerhouts, Bg. (MUL VI).

Ocreman, Ocqueman: 1. Zie Neukermans. – 2. Ook = Ackerman. 1658 Roland Occreman = 1670 R. Ackermane, Genval (Midd. 1964,172).

Ocreman. Aphérèse de Nockerman, du moy. néerl. noker ‘noyer’ [FD], plutôt que var. de moy. néerl. ackerman ‘laboureur’.

Proven. 1. V. Ocrent. —   2. ,,D’Okkere » (Dép. Nukerke).

Okker(se), Hockers, Occre: Patr. Germ. VN aud-ger ‘bezit-speer’: Odegerus, Autkerus (MORLET I). 996 Otgerus (GN). Ocker Symons, in 1490 poorter van Zierikzee, is de stamvader van de familie Ockerse (MEERTENS1947). 1305 Jan

Ockers, Bg. (V.D.AUW.); 1399 Ocker Janssone (ARA,SRKtr.f°24).

Proven. Ho.

zie Hocquet.

Proven. Ocquier (Loc.).

zie Auquier.

Proven.   Okeren,   ,,Deux-Acren »  (Loc.).

Oghem: Var. van Van Ocken? 1469 Johan van Ochem, Montenaken (SKM).

zie Ochman(n).

Ocman. Probabl. forme romanisée du NF ail. Ochmann (var. dial. de Achmann)?

lerse FN. Afstammeling van Conchobhar ‘hoog-wil’ (REANEY). 1713 Hugo O’Connor, Hijbernus(MULVII).

FN in NF. Spelling voor Ocman, Ochman(n), of reductie van Ockerman, Ocreman.

zie Hocquet.

cf. Ockerman.

Proven. V. Ockerman.

zie Ockerman.

V. Ockrent.

PlN Ochsenberg (BEI, BW).

N.   de  baptême d’orig.  ro­maine.

Octaaf. Prénom: forme savante du gentilice lat. Octavius (= le huitième), cf. 1230 «Octavus de Gontirmont» CartOrval, 1578 «Octavian de Horion» Liège.

Octaef: Patr. Lat. HN Octavius ‘de achtste’. 1230 Octavus de Gontirmont, Orval (J.G.).

N.  de baptême. Hector. N. d’orig.   troyenne.  —  2.   Fonction.    Oktrooi(houd)er,   ,,Bénéficiaire  d’un brevet, d’un octroi ».

Var. d’Ectors, génitif de Hector.

zie Hector(s).

N.   de   circonstance.   Oculi, troisième    dimanche    du    carême. Enfant né à cette  date.  N°  301.

Nom d’un enfant trouvé dans l’Oculaij-straat, à Bruxelles en 1701 (cf. Naamkunde 32, 1956, 19).

Vondelingnaam. In 1701 kreeg een vondeling die naam, omdat hij gevonden was in de Brusselse Oculaijstraat (DE MAN1956).

Racine germanique ayant servi à  former des N. de baptême. N08 124  à 127. V. AD.

Odaert. 1144-51 «Odardus filins Ale-manni» CartStHubert, 1226 «Odardus de Cherbou» CartOrval, 1280 «Odardus» Po-lyptLiège, 1342 «Thiris Odar», 1367 «Henris fils de feu Johan Odar le selhier» Liège; nom issu de l’anthrop. germ. aud-hard (Fôrst. 195) ou bien : 1613 Oddaert = Edoardus (cf. Anthro-ponymica IV, 19).

Oda(r), Odartus, Oudaer(t), Oudarft), Oudas, Houdaer(t), -ard, -art, Houtart, -aar, Hoedaert, Hoddaers: i. Patr. Germ. VN aud-hard ‘bezit-sterk’: Odardus, Oudard, Audardus, Autardus, Othardus (MORLET I). 1307 Oudars de Bar=1308 Oudart de Bar, Ip. (BEELE); 1330 Thiris Odars, Luik (AVB); 1604 Jan Odaert, Aarts. (MAR.). -2. De FN werd ook verward met Edward. 1613 joncker Oddaert Garnier = 1612 Edoardus Garnier = 1614 Eduardus G. = 1626 Odart G. = 1645 Oudaert G., Sérielle (ROEL. 1951).

Oberg(e): Metr. Germ. VN aud-berg’bezit-bescherming’: Audeberga, Odberga (MORLETI).

zie Audry.

zie Audier.

Oddone. V. AD.

zie Odink.

zie Odot.

zie Odon.

1265 «Dame Ode» CensNamur, 1272 «Domine Ode de Motta», «Ide et Ode», Po-lyptVillers; prénom féminin Ode, hypocor. d’anthrop. germ. en Aud-.

Metr. Germ. VN Auda, Oda. 1265 dame Ode, Namen(J.G.).

Metr. Germ. VN aud-gard ‘rijkdom-gaard’: Audegarda, Otgerdis (MORLETI).

Oderkerk(en), Odekirk: PlN Odenkirchen (NRW): 1207 Udinkirke (TW). 1460 Pieter van Odykerke, Gulik-Bg. (PARM.); 1713 Lenart Odekercken, Bilzen (SCHOE.).

Odendhal. V. Oud.

Topon. : néerl oud kerk (= vieille église).

Ommaerts: Patr. Germ. VN Omaar; zie Orner, Ottmar.

Odent, cf. Oudin.

zie Odent.

Nom d’origine: Odenbach, à Toer-nich (Lx), etc.

PlN (RP) en in Toernich (LX).

PlN Odenheim (BW).

PlN Odenhoven in Ophoven (L). 1398 Johan van Oydenhoven, L (med. Th. Wieé’rs, Kinrooi). Vgl. 1174 lacobus de Odenhoef, Utrecht (OHZ 1,317).

Nom d’origine: Odenthal (Ail., Nord-rhein-Westfalen).

génitif: Odeurs. 1435 «Henry fils de Frankin d’Odeur» Liège; nom d’origine: Odeur (Lg) ou Elderen (Lb).

Proven.  Odeur (Loc.).

-aert, Odevart, Odvart, Ottevaer, -vaere, Ovaere, -aert, -art, etc. 1270 «Joh. le Houdevare», 1283 «Aliaume Odevare» Dettes-Ypres, 1367 «Jhan Odevare» Courtrai, 1424 «Aliaumes Odevare» Ypres; surnom et surtout nom d’enseigne (à Courtrai notamment): moy. néerl. odevare, néerl. ooievaar ‘cigogne’.

Odinot, cf. Oudin.

1524 «Odon» DénStavelotMy ; cas régi­me de l’anthrop. germ. Audo (Fôrst. 183), cf. 1173 «Odo Strangulans Vaccam [= étrangle vache]», «Agnes uxor Odonis» CartOrval, 1231 «Odonem», 1244 «Odo presbiter de Novo Castro» St-Hubert.

cf. Odevaer(t).

Oeyen, Oyen, Oyen. Génitif de l’an­throp. germ. Oda, ou bien nom d’origine: Oyen, à Peer (Lb).

N. (de guerre) donné autrefois aux soldats qui n’avaient pas    de    patronyme.     (Comp.    Larose, Latulipe, etc.). N° 298.

Surnom : moy. fr. oeillet ‘petit œil’ FEW 7, 313b, éventuellement au sens fig. de ‘ouver­ture’ (Dauzat 455); ou bien du nom de la fleur.

Nom issu de l’anthrop. germ. ôthal-brand > Odolbrandus [FD].

Olemans, Ollemans. Soit dérivé du topon. Olen (Anv), soit var. de Holemans, soit composé de Oele (cf. 1318 «Oele Gillis» Zélande) < anthrop. germ. Odal [FD]. –

Onssels. Pour la famille Onssels fixée à Micheroux (Soumagne), le nom était connu en wallon sous diverses formes: on sel, on sel et on self; cette dernière, probabl. plus ancienne, se réfère à la graphie primitive Onsselfs, qui a dû être modifiée officiellement au début du 20e s. [JL, NFw].

Proven.   Onzel    (Dép. Beek).

Nom d’origine: Eupen (Lg), 1213 «Oipen».

Oester

Oesterman. 1. Profess. Oester ,,Huitre ». Marchand d’huitres ».— 2. V. AD (Az). Audemez, Loc).

zie Oosters.

Patr. Dim. van Oster.

zie Oosterlinck.

zie Oosterman.

Oestreich(er), Oesterrlecher, Osterreicher: Oostenrijker, uit Oostenrijk, D. Ôsterreich. Oestges: Patr. Dim. van de Germ. VN Ost (zie i.v.). Vgl. 1410-29 Ostkin en de Neesekin Rageers, Ktr. (DEBR. 1958).

Dimin. du thème d’all. Ostern ‘Pâques’; comp. le NF w. Paquai (= petit Pâques).

zie Oostlandt.

Ethnique: all. Ôst(er)reicher ‘Autrichien’.

zie van Otegem.

-aer, van den Notelaer: PlN Oetelaar in Schijndel (NB). ± 1390 Joh. van den Oetelaar; ±1440 Rijccart van den Oetelaar,

Schijndel (med. Ger. van den Oetelaar, Liempde).

Hoeters, Hoeders: Patr. Germ. VN aud-hari ‘bezit-leger’: Audaherus, Odarius, Aut(h)arius, Otherus (MOR1ETI). Vgl. Otthiers.

PlN Opoeteren of Neeroeteren (L). 1364 Johanne de Oeteren, St.-Tr. (GHYSEN); 1534 Aert van Oetteren, Ht. (GESSLER).

-es, Oetgens, Oetkens: Patr. Dim. van VN Otto, Odo.

Oetzen, -es: Patr. gen. van Germ. VN Otto, Odo.

PlN Ôtzmann (BEI).

Oeillet, Doeuillet, L(o)euillet, Leuliet(te), Luliet: Dim. van Ofr. oeil: oog. 1606 Pieter Lueillet, Rekspoede (VERGR. 1968).

van Hoevelen, van Ovelen: PlN Oevel (A). 1430 Jan van Ovele, Her. (DERCON); 1541 Adr. van Oevele, Zandhoven (AP).

zie van der Hoeven.

Proven.   ,,Rivage ».   Synon. : VAN den Oever.

van Hoever, Hoever(s),Teno(e)ver: PlN Ten Oever: oever. 1313 Jehan van den Hoevere = Jehan vanden Oevere, Nieuwpoort (DE XI); 1545 Goossen op ten Oever, Keulen-Aw. (AP).

Veroeveren: Wsch. var. van Van Oevelen.

Afl. van Van den Oever.

cf. Oeijen.

zie Oyen.

zie van Ooyen.

zie van Oyenbrugge.

zie Odevaer(t).

PlN (NRW).

Ôf(f)ner: D. BerN < Ofen: oven, kachel. Ovenbouwer, pottenbakker, tegelbakker.

zie van (den) Hove(n).

Patr. Bakernaam van Germ. VN, zoals Otfrid(us) (Fm., Dip.); vgl. Odfîn, Ofrid (Fin.). Volgens STARK bakervorm van een wulf-naam: Offo, Uffo (Fm.). 1398 Danin Offm, Kuurne

(DEBR. 1970).

Offizier: Mnl. officier: burgerlijk of rechterlijk ambtenaar. Vgl. Ndl. officier van justitie. 1553 Jan van der Beke officier deser stede, Cent (V. LAN).

van Oeffel(en),van Oeffelt,van Hoffelen, van Offeren: i. PlN Oeffelt (NB): 1573 Oeffel (PLB). 1632 Abel van Offel, NB (ICC IV). – 2. Zie van Huffel. Vgl. PlN Offelken/Uffelken in Tg. 1235 Thomas de Offelken, Tg. (IOT).

PlN (NL). 1568 Pauwel Oeffenbeke; 1580 Joost van Offenbeke, Roermond-Aw. (AP).

PlN (BEI, NRW). 1436 Joh. Offenberch, Wezel (BRECH.); 1584 Peter van Offenberch, Aw. (AP).

PlN Offenwarden (NS)?

Offre, Offert: BerBN van de offerman. 1577 Hans Offers, Mtr.-Aw. (AP).

zie Ouvrein.

zie van Offelen.

-elt, Opfergelt. Surnom: moy. néerl. offergelt ‘offrande (à l’église), aumône’.

-gelt, Opfergelt: Mnl. offergelt: gift in de kerk of aan arme, aalmoes. BN of BerBN van koster. Vgl. Offerman(s).

Profess. „(Celui qui reçoit les) offrandes en argent ».

PlN Offenhausen (BEI, BW, HS).

-mann(e), -manns, -mars, Opfermann: BerN van de offerman: koster (LIND. 1964). D. Opfermann: kerkdienaar, koster (BRECH.). 1294 Godevert der Offerman van Tongreloe, Mtr. (CG); 1340 Matthys Offerman, Bg. (JAM.); 1538 Ghielis

Offermans, St.-Tr. (LENGLEZ).

-ann, Offermanne (romanisation), génitif: Offermans, Offermars (cacogra-phie). 1597-98 «Anthoine Offreman» Corap-tesNivelles ; nom de charge : moy. néerl. (Lim-bourg) offerman ‘sacristain’. Cf. aussi Auver-mans dit Offermans (BTD 32, 202-3).

zie Offeciers.

zie Hoefman.

Var. de Aufîray, Auffroy, de l’anthrop. germ. adal-frid.

-ois, zie Audefroy.

-er, -ez. V. AD (Ak).

PlN (Lancashire). 1332 Richard de Okeden

(REANEY).

-et, -ez, -é, zie Ogier(s).

Ogez, Oggier, Ogier, cas-sujet ou génitif néerl.: Ogiers. 1189-91 «Ogerus» St-Hubert, 1396 «Ogier Renchon délie Chenauz» Cart-ValBenoît, 1444 «Jehan Ogier» AidesNamur, 1503 «Petit Jehan Ogier», 1512 «Augustin Ogy», 1618 «Simon Ogir» BourgNamur, 1672 «Oger de Chockier» CartCouvin, 1677 «Bastin Oger» BourgNamur; ancien prénom Oger, w. arch. OdjiVL, fréquent dans la vallée mosane, popularisé par Ogier le Danois (littérature chevaleresque, héros des marion­nettes liégeoises), var. de Auger, nom issu de l’anthrop. germ. aud-gari (Fôrst. 193).

D. Ockenfuss: platvoet. Vgl. Plaetevoet. 1374 Bure, dictus Ockenfuos, Offenburg (BRECH.).

Proven.    Oyghem    (Loc.). Aujourd’hui Ooigem.

zie Ockum.

Oger, Oget, Ogé, Ogez, Ogy: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN aud-ger ‘rijkdom-speer’: Autger (Fm.). 987 Ogerus, 1111 Otgerus clericus; 1169 Ogerus, Affligem (GN). 1377 Ogier Adaems; 1450 Jan Ogiers, Ktr. (DEBR. 1970,1958).

Obd. vorm (zonder umlaut) van D. Âugle, dim. van Auge: oog. BN. Vgl. Ooghe, Oeuillet. 1440 Claus Ôgli, Rottenburg (BRECH.).

Patr. It. VN Omnibonus: helemaal goed.

Nigeriaanse FN (PDB). Ogy: i. PlN (H), – 2. Zie Ogier(s).

zie Olen(s).

Ohler(t): D. BerN van de olieslager.

zie Olieslaegers. Ohlrich, zieUlrix.

zie Oleson.

Ohm, Oehm(e): D. Oheim: oom. Vgl. Ooms. 1298 Joh. dictus Ohm, Hb. (BRECH.).

Freis Patr. Vgl. D. Ohnen = Onnen, Unnen, zoon van Onno. 1400 Orme Onstema (DN).

Nom d’origine, cf. Ohnerbour, à Fauvillers (Lx).

Patr. D. O(h)nimus, Ohnymus < Gr. HN Hieronymus. Ohnesorge, Aansorgh: BN voor een onbezorgde, die

geen zorgen heeft. Vgl. Sorgeloos(e). 1324 Gernodus dictus Anesorge, Worms (BRECH.).

Ohse, zie Hosset.

zie Oost.

zie Oordman.

zie Oyen.

zie Ooghe.

-beck(e), zie van Oorbeek.

zie Urban.

zie van Oorschot.

zie Loiseau(x).

Oiseaux dit Courrier. 1273-80 «Je-hans Oiseaus» FriedenTournai, 1327 «Oisi-aul», 1334 «Pierart Oisiel» ComptesMons; surnom: fr. oiseau (symbolisant la légèreté on le goût du chant); cf. Loiseau.

LU W. dim. van Oisel/Oiseau. Vgl. Loiselet.

Surnom: littér. roiseleaui, anc. fr, oiseillel FEW 25, 787a, avec le suffixe w. liég. -ê, lat. -ellu ; cf. aussi Loiselet et Loiselier.

zie van Oost.

PlN Ottach(BEI).

PlN Okegem (OV). 1379 C(ornelis) van Oekeghem, Bs. (BLO VIII); 1406 Cornelijs van Nokegem, Mollem (PEENE).

zie van Ackeleyen.

lerse FN. O Ceallaigh, afstammeling van Ceallach ‘oorlog’ (REANEY).

Patr. < Germ. VN Odger; zie Ockers.

zie Neukerman(s).

-huijsen, -huizen: PlN Ockhuizen (U).

zie Auquier.

-ast,   -in,   -land,   -sen,   -y.   V.ADAL.

-b(e)rechts, -bregts. V. ADAL.

1. Ofr. olier, uillier: olieslager, oliehandelaar.1249 Pierre Olier, Noyon (MORLET); 1300 lohannis Eulier, Ktr. (DEBR. 1980). – 2. Ofr. olier: pottenbakker, potter. 1284 Olier le potier=Oliers

li Potiers, Avioth (Meuse, CAO).

-ast, -asz: Patr. Germ. VN ôthal)hard ‘erfgoed-sterk’: Odalhardus, Odil(h)ardus, Odilhart (MORLETI); Oilardus (Dip.). 136 e. Oilart, Vinkt (GN); 1268 juvenis Oilardekinus, Ip. (BEELE); 1381 Aechte Olaerts, Ossenisse (DEBR.

1999); 1444 Jan Olarts, Tg. (TYTGAT); 1461 Oelardus Olaerdi, Zierikzee (MULII).

Génitif de l’anthrop. germ. odal-hard [FD].

NF importé soit de l’Isère, soit de Maine-et-Loire (GeneaNet) ; pour Morlet 739, les NT Olagnier, Aulagnier, etc. sont des noms déto-ponymiques du Sud.

1. PlN Olland (NB). – 2. Zie Holland(s). – 3. Zie Van Hoolant.

Olagny: Fr. FN Aula(g)nier: notenboom (DNF).

Olassen: Zw. FN Olavsson: zoon van Olav.

Patr. Scand. VN Olav, Olaf.

Patr. Afl. van Olbert (zie Olbrechts). M.i. veeleer Alberding, afl. van Albert.

cf. Olbrechts.

Olberecht(s), Olbregts, Olbrich(t), Olbracht, Holbrecht(s), Olberek, Olbert(z): Patr. 1. Germ. VN ôthal-berht ‘vaderlijk-erfgoed- schitterend’: Odilbert, Olbertus (MORLET I). – 2.Zie Albrecht.

Olbertz. Génitif de Olbricht, nom issu de l’anthrop. genn. athal-brecht (Fôrst. 163), cf. 1287 «Olbertus (Colsop)» CartVal-Dieu.

Wellicht met /-epenthesis < Ockers.

-ers, -yk. V. Oud.

Olle: Ndd. BN: de oude.

Ndd. PlN: oude boom. Evtl. Friese PlN Oldeboorn (Boarnsterhim).

Ndd. BN: oude kop, oud hoofd. D. Althoft. 1368 Gillise Outhoeft, Pittem (DEBR. 1970); 1627 Justus Oldekop, Hildesheim (BRECH.).

Oltmans, -mann(s): Ndd. BN: oude man. Vgl. Oudeman(s).

-burger: PlN (NS, SH). 1559 Jeronimus van Oldenborch, Aw. (HB 80).

Ouweneel, D’Oldeneel: PlN (OIJ). 1561 Ger. van Oldenseel (sic), Zwolle-Aw. (AP).

Oldenhof: PlN, b.v. Oldehove (GR). Vgl. Van Oudenhove. 1584 Geraert van Oldenhoff, Aw. (AB).

Nom d’origine: Audenhove (FlOr).

zie van Holderbeke.

zie Alders.

Oldyck: PlN: Oude Dijk.

Ott, Otte, Oth, Othe. 1254 «gentil home Otes» Chartes Hainaut, 1350 «Otte de Yle» CartVal Benoît, 1426 «messire Otte dele Gli-serte» TailleSoignies, 1575 «Hubert Oth» Arbrefontaine, 1597-98 «Otte Van mensele» ComptesNivelles, 1611 « Hubert Otte de Mes-nil» Arbrefontaine; cas-sujet de Otto, cf. aussi Oth(e), Ots et Otten. – Bibliogr. : G. Remacle, La famille Otte de Vielsalm, dans Glain et Salm 4, 1976, 58-63. • Dérivés: en -ard: Otta, Ottart. 1303-7 «Cholart Otart» PolyptSalzinnes (Namur), 1314 «Ottars de Fiez» Huy, 1351 «Ottars de Spontin» Spontin, 1401 «Ottart Marenave» CartValBenoît, 1444 «Ottart le claueteur», «Jehennin Otart» AidesNamur, 1550 «Pierre Ottard» Namur; en -et’. Otte; en -oui: Otoul, Ottoul; en -ôye: Ottois: 1676 «les hoirs Jacques Ottois » RuageAth. m Doubles dérivés: en -elet: Otelet, Otlet, Ottelet, Otheles, Outelet, Outlet. 1280 «li frères Otelet de Fraingnees», «Ottelet de Limon» PolyptLiège, 1285 «Ottelet le Cha-choir» CartValBenoît, 1500 «Ottelet de Resy-mont» Liège. Une var. de Autelet n’est toute­fois pas à exclure, cf. 1353 «Watelet filz Otelet» CartOrval.

Oleffe, génitif: Olefs. D’un prénom masc. ancien bien attesté (cf. v° Olijff): 1600 «Ofleffe Hagelstaines», 29.5.1601 «Ollefz Hagelstain», 6.3.1602 «Oleff Josselet de Moitroux», 22.2.1645 «Olef Joslet» (not. liég.) [JL, NFw], plutôt que nom d’origine: Olef (sur l’Olef, affluent de l’Urft), à Gemund (Rhénanie, Kreis Schleiden).

Oleff(e), Holef: PlN Olef (NRW).

Proven. Oleff (Loc. allem.).

Olejnik, -icki, -iczak: Tsjechische BerN: olieslager (DS).

Oleksi(u)k, Oleksy(n), Olexa(k): Pools Patr. < Alexi(u)s(DS).

Oelmans: 1. Patr. Germ. VN ôthal-man ‘vaderlijk erfgoed-man’: Odalmannus, Odelmannus, Olmannus (MORLET I). 1310 Olemannus, Mtr. (SKM 55); 1381 Jan Oleman, Hontenisse (DEBR. 1999); 1475 Henricus Olemans de Budel (MUL II). – 2. Evtl. var. van O(e)rlemans (ass. rl/l), Ollemans of Holemans.

Ollemans. cf. Oelmans.

Proven. Olen (Loc.) (avec suffixe -mans d’orig. N° 212).

Ohlen, O(e)le, Oels, Dois, Hoelen: Patr. VN Oele, Oole < Oelbert/Odelbert (MEERTENS1947) of een andere ôthal-naam, zoals Odalfrid, Odelman, Odelmar, Oelbrand. 1318-19 Oele Gilliss, Z; 1423 Oel Luch, Goes; 1496 Oele Marthynse, Goes (id.); 1341 Fierin Olen sone, Saaftinge (DEBR. 1999); 1429 Jan Oels zoon; 1441 Symoen Oolen = Symon Olensoen, Oorderen (MNT 486); 1407 Gielijs Oele, Aw. (ANP).

Verhaspeling van Ongenaed?

zie de Hollander.

Oléo: It. Olio: olie. BerBN van de olieslager. Vgl. Olie.

Olesen, Oelesse, Oolesse, Ohlson, Olsen, Ols(s)on: Patr. Zoon van Ole. Zie Olen(s). 1341 Fierin Olsen sone, Saaftinge (DEBR. 1969).

Metr. Dim. van Germ. VN Oda/Ode. 1576 Johan.Olette, La Gleize (L. REMACLE, Leparkrde La Gleize, 262).

w. Ôlète. 1576 «Johan Olette», 1595 «Jean fils Joan Olett», 1635 «Henry Servaix Olette» La Gleize; probabl. altération du prénom fém. Oudelète, dimin. de Oda (cf. L. Remacle, Le Parler de La Gleize, 262).

zie Olivier(s).

zie Olek.

zie Wolfers.

Olfen: PlN Olfen (HS, NRW).

Profess. ,,Huiier ».

Oly, Olij: 1. BerBN van de olieslager. 1608 Jan Oly=Jan Ooly, Aarts. (MAR.). – 2. Pic. en W. vorm voor Olier; zie Ollier.

zie Nolibos.

1.BerN van de olieslager. Vgl. D. Ôlmann. – 2. Reïnterpretatie van Olemans.

Olmans(t), Ollman: 1. Afl. van Van Olme(n), Van den Olme. 1392 Machtelt

Olmenmans = 1396 Machtelt Olmans, Lier (FRANS). – 2. Var. van Olemans.

Oly. 1330 «Reniers li Oliers» Liège, 1589 «Pierre Oly» BourgNamur; nom de pro­fession: anc fr. huilier, oilier, w. liég. (arch.) ôli ‘fabricant ou marchand d’huile’ FEW 7, 342b, cf. Lollier, etc.; mais cf. aussi 1284 «Olier le Potier», «Oliers li Potiers eschevins deAvioth» CartOrval, où il semble s’agir d’un nom de baptême. – Dans les mentions : ± 1260 «Lambiers li hulhiers», 1334 «Michus d’Avroit li hulhirs» Liège, il s’agit plutôt du houilleur (C/DBR7, 165).

zie Ollier.

Olisla(e)ger(s), D’Olieslager(s), Dolieslaegers, D’Olieslaeger, Dolieslager(s), D’Olisla(e)ger, Dholiesla(e)ger, D’Holi(e)slager, Dollesla(e)gers, Olysla(ejger(s), Olijsla(e)ger(s), Olischlàger, Olligschlaeger, Ohligschlaeger: BerN van de olieslager. 1223 Gosuinus Oleslaghere, Munkzwalm (GN); 1398 Willem Dolislaghere, Kuurne; 1398 Willem de Olislaghere, St.-B.-Vijve (DEBR. 1970).

Olislaeger, -ager, Ollischlager, au génitif: Olieslagers, Olislagers, Olyslaegers. Nom de profession: moy. néerl. olieslager ‘presseur d’huile’.

Wsch. volksetymologische adaptatie van D. Ôlstâtter < PlN Ohlstedt (Hb.).

Proven. Hoyeux (Dép. Charneux).

Zie Ollieu(x).

Ollieuz. 1322 «Jean l’Olieur» Comptes-Mons; nom de profession: moy. fr. (Lille) olieur, toum. ôlieu ‘fabricant ou marchand d’huile’, pic. (Mons) ouilleux ‘ouvrier qui tra­vaille dans un moulin à huile’ FEW 7, 343ab. – Distinct du nom de métier houilleur, de la famille de houille, cf. 1364 «Maron veuve de Géra Tatar li hulheur» Liège, 1390-94 «Michir li hulheurs» Montegnée.

Ollefers, zie Olivier(s).

zie Olivier(s).

1. BN naar de huisnaam, b.v. in Kortrijk: 1428 inden Olifant an de maerct (Wez. 177V°). 1313 Baudron del Olifant, Luik (AAV). – 2. Olifant betekende ook: ivoor, ivoren hoorn (vgl. éléphant, de hoorn van Roeland in het Roelandslied). BN van de hoornblazer. 1379 J. Oliphant, Bergen (BLO VIII).

Olifiers, zie Oliviers.

Olyf(f), zie Olive.

Olyff. Surnom: néerl. olijf’ ‘olivier; olive’, issud’anc. fr. o/i/FEW 7, 346b; ou bien Olif, hypocor. de Odulf (Fôrst. 205).

NF attesté dans la seconde moitié du 19e s. à Huy, probabl. d’origine anglaise; lors du recensement de 1947, Olikier a été enregistré à Angleur comme venant d’Angleterre (Jodogne, Rép. NP Liège 455), toutefois le NF semble absent de l’anthroponymie anglaise [avec la collab. de J.-C. Micha].

Wellicht < Ockier met /-epenthesis.

Profess.   ,,Marchand d’huile ».

Adaptation fr. du NF flam. Hollemaert?

zie Hollemaert.

Patr. Vleivorm van Germ. ôthal-naam. Vgl. Olens.

zie Ollinger.

zie Olieslaegers.

cf. Olieslager(s).

Patr. < Olivel, dom. van VN Olivier.

-es, Oliva, Olijf(f), Olyf(f): Metr. Lat. HN Oliva. 1300 Olive le sereur Clare, Kales (GYSS. 1963); 1642 Filips Oliva, Middelburg (AP).

Olivier, Oliviers, Ol(l)iv-, Olyff. Anc. N. de bapt. évoquant les souffrances du Christ aux Mont des Oliviers. N° 105

1279-80 «Olives de Corberi» RegTour-nai, 1286 «Olives de Nimi», «Jehans Olives» CartMons, 1289 «Robins Olivet», 1326-31 «Symons Olives» ComptesMons, 1496 «Oli­vet Carnin» AidesHainaut; dérivé en -et du thème de Olivier. Secondairement, nom d’ori­gine, d’après le «mons Oliveti» biblique, cf. 1545 «legs au jardin d’Olivet de Notre-Dame» BourgNamur.

-é, Olivetti, Ollivon: Patr. Dim. van VN Olivier. 1289 Robins Olivet, Bergen (PIERARD); 1424 Olivet zinen knape, Ktr. (SP p.zs).

Ollevier, Ollivier, Olivy (forme w.), cas-sujet ou génitif néerl.: Oliviers. 1257 «Johan Olivir de Nivelle», «Olivier de Lie-biertsart» BaillNivelles, 1284 «Oliviers Alous» BourgAth, 1295 «Jehans Oliviers» Comptes­Mons, 1489 «Henry Olivir» CoutStavelot, 1561 «Foelix Olivier» Antoing, 1575 «Gérard Olivy» Duché Luxemb., 1617 «Jean Olivier, de Nettine» BourgDinant, 1633 «Estienne et jan Olivier» émigrés en Suède, 1795 «Henry Olivy» La Gleize; prénom symbolique [l’oli­vier était emblème de paix], popularisé au Moyen Âge par le couple Roland/Olivier de la Chanson de Roland.

« Double dérivé en -er-oul: 1444 «Olivroul George fils Oude fille messire Olivir» Terre-Jauche.

Holiviers, Olivié, Olivi(e), Olivy, Ollivier, Olievier, Olifiers, Dolivier, Lolivier, Oleviers, Ol(l)evier, Oliveer, Oliver(s), Ollefers, Olifer, Oulivers, Olivieri, Ol(l)ivero, Olivari, Olivares, (D’)Oliveira: Patr. Bekende literatuurnaam uit het Chanson de Roland. 1326 Olivier Vierdinc; 1378 Olivier Adelaerd; 1268 Clais Olivir; 1377 Cateline Oliviers, Ip. (BEELE); 1354 Olivier Lolivier, H (CCHt).

Ollevier, cf. Olivier.

Zie Olde.

Nederrijns Ohlig, Ôhlig: olie. BerBN van de olieslager. Vgl. Olligschlâger.

Ollieuz, Ollieuw, Olieu(x), Leulieux: Ofr. olieur: olieslager. BerN. 1290 Colart Lolieur, St-Q. (MORLET); 1322 Jean FOlieur, Bergen (HERB.); 1710-25 Pieter Ollieuw, Killem; 1725-38 Pieter Jacobus Olieu fs. Pieter, Killem (VERGR. 1972).

cf. Olieux.

-schläger: Nederrijnse var. van D. Ôhlschlâger; zie Olieslaegers.

Olinger: Afl. < PlN Olingen in Betzdorf (GH) of Ôl(l)ing(en) (BEI, BW, NS, RP).

cf. Olieslager.

cf. Olivier.

Ollivero, zie Olivier(s).

zie Olivet.

zie Oliemans.

zie Halewijn.

Olmen: Boomnaam olm of < Van Olmen. 1440 Alaerd Olme, Ktr. (BAELDE).

,,Orme ».  Proven.  Olme   (Loc. et L.D.). VAN Holme. N° 242.

zie Oliemans.

Adaptatie van PlN Olmscheid (RP); vgl. Obchette < Hobscheid.

Dans ce NF gaumais, -mechette pourrait représenter un dimin. de m(y)éch, Meix ‘jardin’ ?

van Olmem: PlN Olmen (A). 1296 Ards huus van Olmele; 1430 Art van Olmele; 1453 Jans van Olmen, Her. (DERCON); 1400 Jan van Olmen, Tv.(BERDEN).

Afl. van PlN Oberolm (RP, Olm (NS) of Ollheim (NRW). 1170 Gosselinus Olmer, Keulen (BRECH.).

Wsch. var. van Olsen.

Ols(s)on, zie Oleson.

PlN Olsene (OV). 1387 Jhanne van Olsene, Ktr. (DEBR. 1970).

PlNOlst(OIJ).

zie Hoolsteens.

Adaptatie van Ndd. Holtfreter:houthandelaar. Vgl. Ndd. Hoppenvreter, Fretholt (NN).

Holt(h)of: PlN Olthof (OIJ). Vgl. Oude(n)hove. 1569 Dirk Olthoff, Ootmarsum (OIJ)-Aw. (AP); 1634-1721 Leonardus Olthoff, Aw. (vader van 10 kinderen, allemaal Holthof, o.m.)

« 1682 Antonius Holthof, Aw. (med. Nik. Holthof, Oedelem). Zie ook Holthof.

Nom d’origine: moy. néerl. oit huys (= vieille maison).

Oostndl. vorm van PlN Oudhuis. Vgl. Van Ouwenhuysen.

Oltman(n)s, zie Oldeman.

Olvoute, zie Holvoet.

cf. Olier.

zie Olie.

V. Olive.

zie Olieslaegers.

cf. Olieslager.

zie Humblet.

zie van Hombeeck.

Onbelet, au génitif: Ombelets. Avec chute du H- initial, dimin. en -elet du thème de Homb(ert) < anthrop. germ. hum-behrt (Fôrst. 931).

(van) Hombergen, Homberg(s): 1. PlN Oombergen (OV): 136 e. Homberge (TW). PizSi Egidius de Oemberghen, Hillegem (HAES.); 1351 Jan van Omberghen, Cent (GSB); 1424 Ghertruud van Hoomberghe, Cent (PARM.). -2.PlNHomberg(NRW).

V. H AD (Han).,

-egt, zie Humbert.

Proven.  Ambara d’Ha- gna.    (Romanisation),    ,,Le   cours d’eau appelé Haine ».

Surnom facétieux : fr. ombre d’âne, cf. 1251 «Umbrasini» Mont-Ste-Geneviève (BTD32, 1958, 218, note 1).

PlN in Ghoy (H).

zie Hombroek.

zie Humblet.

Oomen(s), Oome(s), Oomse: 1. Patr. Vleivorm van de Germ. VN Omaar. Zie Orner. 1398 Omaer Crovelt=1388 Omin van Crovelt; 1382 Brice de Oemins wijf was; 1408 Oemin de Sceerere, Tielt (DEBR. 1970). Vgl. VN Oomen = Audomarus, Minderhout (VS1988,544). – 2. Verbogen vorm van Oom. 1585 Jan Oom (vader van) Giertgen Oomen, A’dam (MNT 446).

zie van Ommeslaeghe.

Ommey: Adaptatie van Ornez, Orné (zie Orner) of var. van Amey(e).

Nom d’origine: moy. néerl. omloop ‘circuit, galerie circulaire’.

Omloo: 1. Verspreide PlN: weg of plaats die ergens omheen loopt. 1335 J. Ommeloep, VB (BLO I); i374N(icolas) Ommeloop, Leiden; 1374 Peter Omloep seu Pierres du Boies (BLO VI); 146 e. Winoc Ommelop, FV; 1423 Jan Ommeloop, Bg. (DF XI). – 2. Ndd. Umlop: BN voor een politieagent, een omroeper, die in dorp of stad omloopt. 1423 Hans Ummelop, Hildesheim; in de 176 e. werd Peter Urdenbach ook Umlauf genoemd, omdat hij door de Keulse gemeenteraad tôt Umlauf verkozen werd. 1428 Willem den Ommelopere, Bs. (HB 283).

Génitif du prénom néerl. Omaar, fr. Orner.

zie Odemaere.

PlN Ommen (OIJ). 1433 lan van Ommen, A’dam (NHC); 1618 Otmaer van Ommen, Kontich (SELS).

Nom d’origine: Ommegang, à Zulzeke (FlOr), etc.; moy. néerl. ommegang ‘procession, inspection, etc.’.

-ganck: PlN Ommegang, d.i. de weg die gevolgd werd door de ommegang of processie. De Ommegangweg in Mesen werd in 1846 vertaald aïs: Chemin de Procession ou Grand-Tour. Verspreide PlN (DF XI). Vondelingnaam: Op 7januari 1648 werd in Antwerpen Cornelis Ommegancks in de ommegang van de

Lievevrouwekerk achter het hoogkoor gevonden

(med. mw. Lambrechts).

zie Orner.

Ommeslag(h), van Omesla(e)ghe, van Ommeslaeger, van Onneslaeghe, van Ommerslaeghe: PlN Mnl. ommeslach: wending, bocht. 1394 Jacop van den Ommeslaghe, Oud. (GPO); 1415 Miquiel van

Nommeslaghe, Dk. (TTT); 1469 Jan vanden Ommeslaghe, Pamele (V.BUTS.); 1556 Thomas van Ommeslaghe, Ktr. (KW).

zie Omey(e).

Surnom délocutif de chantre, sans doute d’après le psaume «Lmtdate Dominum omnes gentes» (Morlet 740).

PlN Omval in Alkmaar (NH).

-(n)ockx, -rat, Ons. V. AD (An, Anz).

Patr. Rom. vorm van Germ. VN Onolf.

zie van Hoonacker.

Onnan. Nom biblique: Onan, fils de Juda.

Onnan: Bijbelse VN Onan.

1. Onay/Aunay, LU W. vorm voor auneau, dim. van aune < Lat. alnus: els. 1374 Jackine Oneal; 1396 Balduwien Oneaul, Luik (AVB). – 2. Zie Honnay.

Néerl. onbekend ‘inconnu’, sans doute nom d’enfant trouvé (Carnoy 290).

Onbeken(d)t: Vondelingnaam. In 1819 werd in Jena een vondeling Caroline Unbekannt genoemd (BRECH.).

cf. Ombelet.

zie Humblet.

Onk- -let, -lin(x). V. AD (Ank).

van Oncen, zie van Honsem.

zie van Onkelen.

Dimin. de fr. oncle.

Fr. onclet, dim. van oncle: oom.

cf. Onclin.

génitif: Onckelinx, Onkelinx, Onclinx. Dérivé néerl. en -ing de *Onkel ‘oncle’ (Carnoy 277), cf. Onc(ke)lm (ci-dessous).

Enclin, Nocl(a)in, Onclin(c)x, Onckelin(s), -linck,

-linc(k)x, On(c)kelinx, Oncelinx, Nonckelynck,

Nockelinck: Afl. van Fr. oncle: oom. Vgl. Nonkel. 1247 Jean Onckelin, Aulne (HERE.); 1617 Inghel Nockelynck, Moen (KW II); 1623 Hobert Onclinx, Bilzen(SCHOE.).

Onckelin, génitif néerl.: Onckelins. 1247 «Jean Onckelin» abbé d’Aulne, 1516 «Johan Onclin» Liège; nom de parenté: w. onclin ‘oncle’FEW 1, 189a.

BN voor een ondankbaar mens. Vgl. Kleinedank, Grotendanck (NN). 1458 Joh. de Ghistella Ondanc, Torn. dyoc. (MULII).

NF de la Basse-Sambre, probabl. lorrain car attesté à Hayange en Moselle (Lorraine) dès 1708 (GeneaNet); d’origine incertaine.

Naar de woonplaats beneden.

-bek(e): PlN: lager stromende beek. 1438 Jacobus van Onderbech, Torn. dioc. (MUL I).

-ek, -eke. Nom d’origine: néerl. onder beek.

Proven. ,,Rivière située en contrebas ».

PlN Onderbergen in Gent (GN). 1505 a Johanne van Onderberch, Bg. (DF XI).  Onderdon(c)k: PlN: lagergelegen donk,heuveltje. 1315 Symoen van Onderdonc, Veerle (OATII);

1584 Cornelis Onderdonck, Aw. (AB); 1641 Jacques

Onderdonck, Adegem (DF XI).

Anderdijk: PlN in Aardenburg, Sluis (Z), Adegem (OV), Koekelare (WV) (DF XI) en Wervershoof (NH). 1520 Gyelis Onderdeycke, Herk-de-Stad (KCG1992,343); 1584 Thomas van Onderdijck, Aw. (AB).

Nom d’origine : moy. néerl. onder + donk ‘petite colline’.

Wsch. adaptatie van André. 1575 Jan Onderee, Bg.; 1701 Joannes Ondereet, Knesselare (SCHOUT. I-II). Of hypercorrect voor Ongereet.⁵ 1655 Onghereedt = 1660 Onderheedt, Bg. (PDB).

-eet. NF de Charleroi, attesté à date récente, probabl. par adaptation d’un NF flamand. Pour Debrab2 919, celui-ci pourrait être soit une adaptation flam. de André, cf. 1575 «Jan Onderee» Bruges, 1701 «Joannes Ondereet» Knesselare, soit un hypercor-rectisme pour ongereet ‘inachevé’, cf. 1655 «Onghereedt» = 1660 «Onderheedt» à Bru­ges, ce qui paraît plus vraisemblable [avec la collab. de J.-C. Micha].

PlN, vgl. D. Unterwasser (BW). 1490 Claes Dirckx Onderwater, leenman van Hontshol (PDB).

Ongers: Volksnaam van de Hongaar, ook BN voor een vreemde kerel, met zonderling gedrag. Vgl. D. Ungar.

Heel wsch. reïnterpretatie van Ongena; vgl. Ongenac.

Ongenaden, Ongenaede(n), Ongenae(d), -ac, Houguenade, Onghena(e), Ong(h)enae(r)t, Hongenae, Hongenae(r)t, Hoengenaert, Hungenaert, Hoeghenae: Mnl. ongenade: hardheid, wreedheid, onbarmhartigheid. BN voor iemand met ongenadig karakter. Ongenac door verkeerde lezing van Ongenae. 1281 Gerardi Ongenads = Gheraert Onghenaets ambacht, Cent (HAES.); 1311 Walterus dictus Onghenada, Tn. (OATII); 1325 Arnoldo Onghenade, VB (BAERT); 1496 Jooris Onghena, Oedelem (PARM). Zie BdS 1986, nr.4, p.n.

Ongereet: BN voor iemand die niet bereidwillig of nooit gereed, nooit klaar is. Vgl. Umbreit. 1142-56 Bruno Ungereido, Keulen (HAGSTR. 1949); 1303 van Lamminen Onghereed, Bg. (VERKEST); 1332 Walteri Ongereet (BAERT); 137/Jhan de Onghereede, Ktr. (DEBR. 1970).

Onghena, Ongenae, Ongenaed, On-genaden. 1247 «Arnoldo dicto Ongenode» Tongres; surnom: moy. néerl. ongenade ‘crael, barbare’ ou ‘disgrâce’ (Vincent, BTD27.75). Cf. aussi Hongenae.

Proven. ,,Disgrâce », ,,Terre inculte ». N° 237.  Onge-n(a)de(n), Ongenaed, Hongenae.

Var. du précédent, avec changement de suffixe -a(e)rt.

zie Ongar(o).

van Onguevalle: Herinterpretatie van Van Longueval; zie Longval. 1617 Gillis van Ongevalle, Zarlardinge (LIEVENS) = 1617 Gillis van Longheval = Egidius Longhevale (broer van) Joannes van Ongevaele (stamvader van Van Ongeval streek van Gb.) (med. Chr. Tanghe, Geel).

BN voor een onzindelijk mens. 1461 Wouter Ongewassen = Ongewasschen, Bilzen (SCHOE.); ±1570 Jehan Cabo alias Ongewasschen, Merksem; Servaes Ongeweschen, L(CDT).

Onink, zie Honin.

van Onckel(l)en: 1. PlN Ten Onkelen in Nieuwrode (VB) (ESBr. 1953,189-190). 1400 van Yden van Onkelen = 1406 Yde van Unckelen, At. (C. BAERT); 1556 Herman van Oncle, Gent-Aw. (AP); 1584 Adriaen van Oncle, Aw. (AB). – 2. Evtl. PlN Unkel (RP): 1219 Unkele (TW).

cf. Onckelinck, -ckx.

zie Onclin.

Onnekes: Patr. Dim. van Friese VN Onno. 1397 Oncke Snelgers; 1527 Ineke Oneken = Onken (NN).

Zie Onan.

Dim. van aune: els. Vgl. Onay.

NF verviétois, en provenance des Fou-rons et du Limbourg hollandais (GeneaNet), sans rapport avec le NF Onnaysf.

zie van Ommeslaeghe.

Mnl. ongeweder, Ndd. unweer: slecht weer, stormweer. BN voor een opvliegende kerel. Vgl. D. Ungewitter. Johan Bernard Ohnewehr uit Neuenkirchen (« 1760) vestigde zich ça. 1790 in West-Friesland; zijn nakomelingen dragen de naam Onneweer (PDB).

On(n)ockx: Patr. Dim. of afl. met k-suffix van de Friese VN Onno (vgl. Onken)?

Nom d’origine: ônû, à Borlon (Lx), col­lectif de w. âne ‘aulne’.

Patr. Germ. VN Onolf: Aunulfus, Onulfus, Onolfus (MORLETI, Fm., Dip.). ne e. Onulfus de Hardoia; 12e e. Onolf, Moorsel; 136 e. Onolf, Cent (GN); 1568 Jan Onof, Meteren (DGW).

Onrae(d)t, Onraerdt: 1. Mnl. onraet: slechte raad, onbedachtzaamheid, dwaasheid. BN. 1281 Oudart Onrat; J. Onrat, Boezegem (HAES.); 1374 Clais Oenraet, Ktr. (DEBR. 2002). – 2. Zie Honoré.

Onraet. Néerlandisation du prénom Honoratus (cf. Naamkunde 4, 1972, 159) ou bien surnom: moy. néerl. onraet ‘fausseté, dommage, etc.’.

zie Honoré.

1. Ofr. ons, Fr. homme. Vgl. De Man. 156 e. Ysabiaus li Ons, Artesië (J. G.). – 2. Zie Hoen. -3. Zie de Hondt.

15e s. « Ysabiaus li Ons» DupasArtois;pro­babl. surnom: anc. fr. ans ‘homme’, cf. Hons.

Onsia. Var. de Ansia, Anceau, dimin. de Ans(elme)?

zie Ancel.

zie (van) Osselaer(e).

Wsch. var. van Van Onsen.

van Onsen, zie van Honsem.

zie Ancel.

cf. Osmonde.

zie Osmond(e).

cf. Oensels.

zie van Oensel.

BN of vondelingnaam.

zie Honin.

Onzia, zie Ancel.

zie van Honsem.

zie van (den) Hove(n).

1. Zie Hooft. – 2. Evtl. BerN van de fruit-handelaar. Vgl. Obst. 1379 Bellens Oeftmenghere, Diest (HB 370).

Oige, Hoge, Hoog(h)e: 1. BN naar het opvallende van de ogen, een oog. Vgl. Bontooge, Liefooghe. 1170 Heinr. Oige = 1180 Henricus Oculus, Keulen (BRECH.I); 1280 Trise Oghes; 1281 Coppinus Oghe, Ip. (BEELE); 1339 Jan mette: Oghen, Cent; 1360 Jhan dat Oghe, Broekburg (TAV.); 1411 Gheert Nout Oeghs filius, Aw. (ANP). -2. Zie ook Hoge.

Oogwit: Wsch. reïnterpretatie van D. FN Augenweide: lust van de ogen.

Oog, ,,Oeil ». 1. Caract. phys. Particular. d’un oeil. N° 261. •— 2. Car. mor. „Homme vigilant ».

Surnom: moy. néerl. oogh ‘oeil’.

Surnom: moy. néerl. ogenwit ‘cataractede l’œil’ [FD] ou néerl. oogwit ‘dessein, intention’?

zie Oyen.

Nederlandse FN Hooikaas. 1681 Hoijkaes, 1702 Hooijkaes, Delft (PDB).

PlN in Herten (NL).

Patr. Germ. VN ôthal-balth ‘bezit-moedig’: O(d)ilbaldus, Olboldus (Dip.), Othelboldus (GN). 1279 Olebouds ofstede, Bg. (CG); 1380 van Claise Oolbout, Ip. (BEELE).

Peut-être var. de Olders, génitif de moy, néerl. older ‘plus âgé, aîné’.

zie Alders.

zie Oleson.

PlN Olingen in Betzdorf (GH).

D. FN Ohlmann: olieman, oliehandelaar.

Sans doute dérivé de Olens, cf. Oelmans [FD].

zie Olens.

-en, -s. N. de relat. famil. ,,Oncle » (qui dirige sans doute les affaires de neveux mineurs). N° 128.

Doom(s), Doem(s), D’hooms, Nooms: Verwantschapsnaam: de oom. Bet. ook: grootvader, zwager. D. Ohm, Oheim; vgl. Nonkel. 1187-1200 Teodericus Orne (HAGSTR.); 1270 Balduini Oem = 1276 Balduini Avunculi, Hulst Z (DEBR. 1980); 1291 Jan Doem f. Weitins Oems, Bg. (CROENEN 71); 1398 Jan de Oem; Piètre Doem, Aalbeke; 1398 Casin Doem, Trissequin Doems, Meulebeke; 1382 wedewe Roeger Oems, Wingene (DEBR. 1970).

Oome(s), Oomse, zie Omen.

Oms. Nom de parenté: génitif de moy. néerl. oom ‘oncle’.

zie van Oensel.

zie Honin, Honig.

Car. phys. ,,Oreille ». Particular. de cet organe. Ortjens, Oortjens. ..Petites oreilles ». N° 26l.

Oors: 1. BN voor iemand met opvallende of grote oren.. – 2. Mnl. oor, oir: erfgenaam. Vgl. Dhoore.

-ens, Oomes. 1388 «Omin van Cro-velt» = 1398 «Omaer Crovelt» Tielt; anthrop. moy. néerl. Omin, hypocor. de Orner [FD].

-beeke, -beck, van Oerbeek, van Oirbeek, -beck(e), van Orbeek, (van) Orbecq, van Noorbee(c)k, van Norbeck: PlN Oorbeek (VB); evtl. Orbais (WB): 1155 Orbec (TW). 1321 Wolterus de Orbeke; 1347 Kerstiaen van Oerbeke; 1340 Reynerus van Oirbeke, Lv. (C.BAERT); 1440 Ghyz van Noorbeke, Lv. (PARM.).

van Oor(d)t, van den Oord, van Noord(en), van Hoorde(n), van (de) Noort, van Orden: 1. PlN Oort, Ort, Oord: uiteinde, uiterste punt; hoek, stuk land; (n)oorden: buitendijks land langs rivier. Ten Oorden tussen Groede en Schoondijke, Gaternisse (Z) (DF XI). Vgl. Oordman. 1227 Philippus de Orde, Monnikendijk Z (GN); 1368 Jan van Norden = 1369 Jan van den Hoorden = 1370 Jan van den Oorde = 1371 Jan van Oorden, Bg. (DF); 1477-91 Gillis van den Oorde, Wetteren (V*S 1995,374).

Orthen: Patr. Afl. van Germ. ord-naam ‘speerpunt’, zoals Ortwin.

Oortman, Ortman(s), Ortsman, Ortmann(s), Orthmans, Oidtmann: 1. Afl. van PlN Oord; zie van Oorden. Orthmann is fréquent in Hb. 1536 Peter Ortmann, Wangen (BRECH.). 1396 Cornullis Oerteman, Aaigem (DE B.). – 2. Patr. Afl. van Germ. ord-naam, zoals Ortwin. Zie Oordens.

zie van Oorden, van Noorden.

zie Urban.

zie van Oerle.

-lijnck: Reïnterpretatie van Harlinck, Duits Harling, afkomstig van Harlingen (FL). 1336 Reymbern Harlinge, Liineburg (NN). Christoffel Hoorlinck = Orerinck, zoon van 1713 Gaspar Harlinck, Duitsland-Bg. (PDB).

zie Hoornaert.

zie Hurel.

zie Oor, Oort(s).

van (der) Oirschot, Oosschot: PlN

Oorschot (NE). 1301 Danekinus de Oerscot, NB (OATII); 1385 Henrici de Oerscot, Tg. (TYTGAT); 1440 Mergriete van Oorscote, Ktr. (BAELDE).

Orts, Oors, Ort(h), Ourth: 1. Patr. Korte vorm van Germ. -ord-naam, zoals Ortwin. Vgl. Oordens. 1364 Ortwin Bissigel = Orte B.; HS (BRECH.); 1543 P.C. Orts, Zierikzee-Aw. (AP); 1570 Georges Ort, Dk. (CDT 317). – 2. Soms var. van Aert(s), Arts.

zie van Oorden.

PlN Wortegem (OV).

zie Noordhuizen.

zie Oordman.

zie Ortmeier.

Forme courte d’un anthrop. germ. en ord-, ainsi Ortwin [FD].

Nom d’origine: moy. néerl. oostlané, pays de l’Est, Allemagne (du Nord).

zie Oostlandt.

zie van Oorschot.

,,Est. ». Proven. Oostendorp, Ooster- -berg, -christ, Oos–hoek, -veen, -vogels. ,,Village-, Montagne-, Oseraie- f-rist), -Coin-, Marais-, Oiseaux- -de l’Est ». Oos-tens, Ooster- -s, -link, -lynck. ,,De l’Est ».

Ohst: i. Korte vorm voor Van Oost. – 2. Var. van Ost, VN Oste. 1360 Henrici dicti Oest, Ktr. (DEBR. 1970).

Oostens. Probabl. nom issu de l’antkop, germ. austa > Osto, Hosto [FD].

van Oosts, van Oist, van Hoost: 1. PlN Oost (NB, NH). – 2. Naar de woonplaats ten oosten van een plaats, van het dorp; of herkomst uit het oosten. Vgl. Van Oosten. 1366 ver Magrieten van Oest, Ktr. (DEBR. 1970); 1570 Hans van Oost, Mtr.-Aw. (AP).

zie van (de) Roost.

-ayen, zie van Ostaeden.

PlN Oostburg (Z). 1268 Arnouds van Oestburgh, Bg. (CG); 1313 Pieter van Oestburgh, Nieuwmunster (RYCKEBOER); 1342 Claeise van Hoestborch, Cent (RSGII).

Oostdam: PlN: oostelijke dam; in Bellegem (WV).

-dyk: PlN (Z, ZH) en verder verspreid.

zie Oosterlinck.

van Hooste(n): 1. Naar de woonplaats ten oosten of herkomst uit het oosten. Vgl. Van Oost. 1565 Hans van Oosten, Oost-Aw. (AP); 1592 Adriaen van Oosten, Aarts. (MAR.). – 2. Een enkele keer ook herinterpretatie van Oosten (zie Ost). 1675 Franciscus Oosten = 1701 F. van Oosten, Oostmalle (VS 2001,152).

PlN Osterbach (BW)

PlN Oosterbroek (GR). Verspreide PlN Oostbroek (U, NH, FV, WV, Z): oostelijk broekland.

van (den) Ostende: 1. PlN Oostende (WV), Wvl. uitspr. ostende. De vorm Van den Oostende kan op welk ‘oosteind’ ook teruggaan. 1269 Willem van den Oestende, Bg. (CG); 1342 an Jhanne van Oestende (DEBR. 1971). – 2. Evtl. D. PlN Ostend(e) (HS, NRW, NS). 1551 Albrecht Oostender, Keulen-Aw. (AP).

-darp: PlN in Elburg (G). Zie ook Ostendorf(f). 1663 J.B. van Oostendorp; 1667 Lud. Oostendorp, Aalst (MUL VI).

van Oostenrijck, -ryck, van Ostenryck: Herkomstig van Oostenrijk. 1506 Henric van Oostrijcke, Bonheiden; 1520 Claes Oostrijcke, Mech. (GPM); 1533 Joannes Oesterycke, Mech. (MUL IV); 1556 Antonis van Oostenryck, Mech.-Aw. (AP).

zie Ost.

PlN Ostrevant, een oude gouw tussen Schelde en Scarpe: 877 in pago Ostrebanno (TW). 1327 Maroie d’Ostrevans, Atrecht (NCJ). Oosterbant is ook een PlN tussen Binkom en Attenrode (VB) (VERSTEGEN, Attenrode, 27).

Ossterbosch: PlN Osterbos (NL). 1740 Jacoba Oosterbosch, Zundert (VS1988,510).

Ossterbosch, génitif: Ooster-boschs. Nom néerl. d’origine (= bois de l’Est).

PlN (OIJ).

PlN (NB). 1315 Johanne de Oesterhout, Tongerlo (OATII); 1402 Philips van Oosterhout, Vissenaken (C.BAERT).

-ling, -lynck(x), -lijnck, Oostelinck, Oesterlinck, D’Oosterlinck, -lynck, Doosterlinck, -lynck: Mnl. oosterlinc: iemand uit het oosten, Noord-Duitser, Oostenrijker. 1220-40 Arnulfum Osterling, Cent (CG); 1267 Lamkin Losterlinc eschevin, Assenede (DEBR. 1980); 1382 Jan Doosterlinc, Izg. (DEBR. 1970).

Oosterlynck. Ethnique: moy. néerl. oosterlinc ‘habitant d’un pays de l’Est, Allemand du Nord, Autrichien’.

Oesterman, Osterman(n): oosterling. Zie Oosterlinck. 1159 Gerardus Osterman, Keulen (BRECH.); 1396 Berne Oestermans, Mère (DE B.); 1561 Nikl. Osterman, Valkenburg-Aw. (AP).

zie Oostmeyer.

-um, zie van Oostrom.

PlN Ostrup in Herzfeld (NRW): oostdorp. Maar: 1530 Ynacus Lucke de Oestrop in Dacia (MUL IV).

Ethnique: moy. néerl. oostersch ‘orien­tal, habitant d’un pays de l’Est’.

Hosters, 0(e)ster: Patr. Germ. VN aust-hari ‘oost-leger’: Austarius, Austerius (MORLETI).

Wsch. volksetymologisch < Oosterwijk. Vgl. D. Osterwick.

Waal = Weel: kolk achter dijkdoorbraak. Wellicht var. van PlN Oosterweel (A).

(van) Oosterwijck, van Oosterweyck, Oosterwijk: i. PlN Oisterwijk (NB), Oosterwijk (D, G, NH, ZH) of in Tongerlo (A). 1347 gerven Peters van Oesterwijc, Hakendover (C.BAERT); 1396 Coenraert van Oesterwijc, Ktr. (DEBR. 1970); 1399 Floreyns van Oesterwijc, Aw. (ANP). – 2. PlN Ostruicq in Sangatte (PdC). 1298 Henri dOsterwic, Kales (GYSS. 1963).

PlN Oosterzee/Eastersé in

Lemsterland (FL). 1532 Dominicus filius Nolonis de Oosterzee; 1545 Joannes Nollonis de Oosterzee, Frisius; 1547 Hubertus ex Osterze, Frisii (MUL IV; VS 1996,402).

PlN: oostelijk wegje.B.v. Oostwegelken in Wijtschate (DF XI).

Verspreide PlN (FV, WV, Z, G, ZH). 1398 Wouter vanden Oesthouke, Zwevezele (DEBR. 1970).

Erg verspreide PlN Oosthove/Oosthof (FV, WV) en Turnhout (A). 1238 Walterus de Oosthofe = 1244 W. de Hosthove= 1245 W. de Osthove, Beselare; 1284 Jhan van den Oosthove, Merkem; 1339 Andries van Oosthove, Bg. (DF XI); 1340 Henricus de Oesthoven, Tnh. (VERB.).

-huise, -huyze, -huijze, -huysse, -hvijze, Oosthuize(n), van Oasthuyse: PlN Oosthuize in Geluwe, Hooglede, Voormezele, Waregem. 1070 Hiela de Hosthuze; Heila de Hosthus, Wg. (DEBR. 1980′); 1462 Jan van den Oosthuus, Voormezele (DF XI).

Ooslandt, Oestlandt: PlN: oostelijk (stuk) land; vgl. Oostlandhoek in Lo (DF XI). Oostland is ook (Noord-)Duitsland, zoals in het lied ‘Naar Oostland willen wij rijden’. Vgl. Oosterlinck. ± 1570 Vincent Aougstlant/Oostlandt alias Wervelmaecker, Houtkerke (CDT 33).

Oostermeyer, -meijer, Ostermeyer: Oostelijk wonende meier, boer. D. Ost(er)meier. 1370 Conr. Ostermeyer, Hannover (BRECH.); 1736 J.W. Ostermeyer, Luxemburg-Bs. (CALUWAERTS).

Friese FN: van Oost.

van Oosterom, van Oost(e)rum: i. PlN Oostrum (FL, NL). 1440 Cornelis van Oestrum, Bg. (PARM.); 1522 Alexander Oestrum de Trajecto Inferiori (MUL III). – 2. PlN Oostrom in Herent (VB). 1334 Franco de Oestreheem, Herent (AAV); 1370 Heinric van Oestreem, Lv. (BO).

PlN: oostelijk veenland. Oostveen is de oude naam van Sint-Maartensdijk (Z).

van Oosveldt: Verspreide PlN: oostelijk veld.

Nom d’origine: Oostvogel, en Zé-lande.

PlN Oostvogel, die samen met Westvogel de kreek De Vogel vormt. 1221 Vogela (Z): vogelwater (HEKKET). 1663 P.J. Oostvogels, Loon-op-Zand (J. & J. OOSTVOGELS, Oostvogels, s.d.).

Nom issu de l’anthrop. germ. Ott, Otte, cas-sujet de aud- (Fôrst. 187).

van Ootighem, zie van Otegem.

Wsch. < Otmaers. Zie Ottmar.

zie Ottmar.

Verschrijving van O. van Calbergh.

Ooijen, zie Oyen.

van Ooijen, (van) Oyen, van Oije(n), van Ooy,Oye, van Oeyen, van No(e)yen, van Noyé, van Noey,van Hoije, van Hoy(e), van Hooye, van Hooije, vanHoey.van Hoeye(n), van Hoeij(en), van Hoeygen, van de Roij, van de Roy(e), Verhoeije, Verho(e)ye(n), Verhoie, Veroyen, Verro{e)ye, Vroy(e): PlN Ter Ooie. Mnl. ooye, oye, vaak hypercorrect hoye gespeld: (nat) weiland aan rivier, beemd. 1222 Thome de Hoia; 1265 Willelmo de Hoie, Har.; -1300 Willemi de Oye (DEBR. 1980); 1398 Trise van der Oye, Marke; 1382 Jan van der Hoye, Menen; 1396 van den goede ter Hoye in Maerkeghem; 1398 Galle van Hoey, St.-B.-Vijve (DEBR. 1970); 1398 Zeger van Oeyen, Aw. (ANP); 1419 Piètre van der Oeyen = 1419 vander Hoeye, Ktr. (DEBR. 1958). Zie ook Veroyen.

zie van Hoeyweghen.

Les NF commençant par la préposition néerl. Op- ‘sur’, cf. Opdenacker, Opteyndt, Opbroek, etc., sont particuliers à la zone lim-bourgeoise. – Cf. A. Marynissen, Morfosyn-tacft’sc/ie familienamen van de belgische familienamen…, dans Naamkunde 23, 1991, 41.

Proven. 1. Op den Beek (Dép. Mettekoven). — 2. ,,A la rivière » (L.D.). Nos 210, 230.

PlN Drink: drinkplaats, wed(VAN PASSEN71).

PlN Waard/Weerd: in of aan het water gelegen land, eiland (MOERMAN).

-cam, -graaf, -berg, -bosch, -weerdt. Proven. ,,Sur le-, sur la-« , ou ,,Au-, à la- -Rivière, Crête, -Colline, -Bois, -Terre allu­vionnaire ». N° 210.

zie Opdenbosch.

Op den Kamp, zie Opdekamp.

Opgenoort(h), -oord, -ort: Naar de woonplaats op het uiteinde van het dorp. Vgl. Van Oorden. D. Aufm Ordt. 1350 up dem Orde, Lubeck(DN). Op den Roemer: Wellicht Ndd. huisnaam: Roemer, Rômer < Rome. Vgl. de Rb’mer in Frankfurt. 1315

Conr. zum Rômer, Mainz (DN).

Op het Eijndt, zie Op ‘t Eynd(e).

Op het Eynde, Op het Eijnde, Op het Eyndt, Op het Eijndt, Op ‘t Eyndt, Op ‘t Eijnde, -dt, Obdein, -eyn, -ien, Op ‘t Ende: Naar de woonplaats aan het (uit)einde van het dorp. PlN Op d’Eynde in Waanrode (VB). Vgl. Opeind. 1280 Nicolaus Obdende, Herne (OGO); 1571 Jan Openeynde, Neeritter-Aw. (AP); ±1600 Petrus op ‘t Eijnde, Dilsen (VS1971,97 e.v.).

Opt Roodt, Op ‘t Root: Op de Rode: gerooide plaats. Vgl. Oprooy.

Op ‘t Hof: op het hof, de hoeve.

Herkomstig van Zeeland.

W. adaptatie van Van Oppen.

cf. Aupaix.

Zie Aupaix.

van Opalphen, zie van Ophalphen.

Proven. Endroit situé sur le ruisseau nommé Alfene.

cf. Ophalvens.

van Obberg(h)(en), van Obberge, van Opberg(h), Oberg(e), van Ob(b)erghem, van Oberg(h)en, van Hoeberg(h)en: i. PlN Opbergen in Mollem (VB), Obberge in Londerzeel en Beigem (VB). 1351 Johanni dicto vanden Opberghe, Bs. (PEENE1949); 1557 Jer. van Obbergen, Steenokkerzeel-Aw. (AP). – 2. Zie ook Hoberg.

-oeck, -oek, -ouck. Topon. néerl. : op (ket) broek (= sur le marais).

van Opbroeck(e), van Opbrocke, van Obrock, Opbroek, Opbrouck: PlN Opbroek: hoger broekland, moeras; in Erwetegem en Ophasselt (0V). 1396 Oste vanden Obbroucke, Etikhove; Jan vanden Obbroucke, Nukerke (DE B.); 13 74 Jan vanden Obbroeke, Gb. (SCHR.).

Limburgs pendant van Van den Broek.

-beeck, -beek, Op de Beeck. To­pon. néerl.: op de beek (= sur le ruisseau).

Opdebeeck, Op de Beke, Op de Becq, Obtebeke, Opderbeck: Limburgs pendant van Vander Beke. 1435 Reiners op die Beeck, Zolder (VANB.); 1600 Gijelen op die Beeck, Opglabbeek (MOLEMANS).

Topon. néerl.: op de cam (= au-dessus de la brasserie).

zie Opdekamp.

Limburgs voor: op de kuil, op de laagte.

Opdegrecht: PlN Gracht. 1627 Elisabeth Opde Gracht, Diest (CLAES1983).

-heyde, Opheide, Ophey, Opheij: PlN Heide. 1431 Jan op die Heyde; 1789 Ambrosius Opheijde, Diest (CLAES 1983).

Opdecam(p),Opden Kamp, Opdencamp: PlN Kamp: afgeperkt stuk land, veld. 1584 Hans op de Camp, Aw. (AB).

Opdenkamp, Op den Kamp. Topon. néerl. : op de kamp (= sur le champ).

PlN Laak: meer, water, grens(water).

PlN Locht: tuin.

Topon. néerl.: op de locht (= sur l’enclos).

Op den Akker: Limburgs pendant van Van Acker. Vgl. D. Auf(f )enacker.

Opdenakker. Topon. néerl. : op den akker (= sur le champ).

Topon. néerl. : op den berg (= sur le mont).

Obdenberg: Oostelijke var. voor Van den Berg. 1280 Wiborch op den Berch van Herderen (OGO); 1362 Henricus opten Berch, Ravels (VERB. Il); 1488 Arts opten Berch wijf, Kh.

(DEKEYSER).

Topon. néerl. : op den bosch (= sur le bois), par ex. Op-den-Bosch, à Groot-Bro-gel (Lb), etc.

van op den Bo(s)sche, Op den Buys/Buijs: PlN Op den Bosch: aan het Bos, b.v. in Grote-Brogel (L), Vlierzele (OV). 1396 Heinric van up den Bosch, Ninove (VANGASSEN); 1537

Barbara van op ten Bossche, L (CSTII).

Topon. néerl. : op den brouwer (- au-dessus du brasseur) ou réinterprétation de hoppenbrauwer ‘brasseur de houblon’ [FD],

zie Hoppenbrouwers.

Op den Kamp, cf. Opdekamp.

Probabl. nom d’enseigne, de maison: op den Roemer, ail. Rômer, dérivé de Rome (pèlerin?) [FD].

zie Opdebeek.

BerN van de bediener van een waag; of van iemand die op een weegschaal afweegt, zoals een apotheker. 1406 Joh. op de Wage apothecarijs, Bs. (PEENE).

Proven. Loc.

Topon. néerl. : op (het) dorp (= sur le village), e.a. Opdorp (FlOr).

van Opdurp: PlN (OV) en in Leuven (VB). 1282 Hellewidis dicte de Opdorp, Mech.

(V.LOON).

Opeynd. Topon. néerl. : op (het) eind (= sur le bout), e.a. Op-Eynde, à Kortessem (Lb), etc.; cf. aussi Op ‘t Eynd.

Opeynd: PlN Opeinde in Kortessem (L), Opende (GR), Opeinde (FL).

zie van Oppem.

zie Hoppener.

zie Dehopré.

zie Offer-.

Limburgse vorm voor Op de Hoeve, Op den Hof. 1539 Jorijs op die Hoeffve (vader van) 1552 Gherijt op ghen Hooff, Opglabbeek (MOLEMANS).

-oort. Nom limbourgeois d’ori­gine: op gen [= geen (ail. jener)] oord (= sur ce terrain formant saillie) (cf. Naamkunde 42, 1966, 74).

zie Op den Oordt.

zie van Ophalphen.

PlN Opharen, het hogergelegen deel van Haren (VB). 1406 Henric van Opharen, Haren (PEENE).

(Dép. Ternath).  Varian tes : Op(h)al- -phen(s), -(f)vens.

van Ophalfen(s), (van) Ophalvens, van Opalphen, Ophalf(f)ens, Opal(f)vens, Oppalfens, Opha(e)ls: PlN Ophalfen in Ternat (VB). 1584 Willem Ophalven, Aw. (AB); 1585 Willem Oppalfens, St.-P.-Leeuw-Aw.; 1644  Hendrik Ophals, Vilvoorde-Aw. (AP).

Sans doute contraction de Ophalvens [FD] plutôt que nom néerl. d’origine : op (den) hais (= sur le col).

génitif: Ophalvens, Opalvens. Nom

d’origine: Op-Halven, àTernat (BrFl).

Ophey, zie Opdeheijde.

zie van Oppem.

Uphoff: PlN Uphof in Mille (NRW). 1658 Christophorus Ophof; 1664 J.L. Ophof, Recklinghausen (MUL VI).

1584 «Mathias van Ophoven [ori­ginaire de Maastricht] » Liège ; nom d’origine : Ophoven (Lb), etc. (= ferme d’en haut); cf. aussi Opovin.

Opovin, van Opoen: PlN Ophoven (L) en erg verspreid in L en NL. 1347 van Janne van Ophoven, Overhespen (C.BAERT); 1383 Emondus filius quondam Andrée de Ophoven, Aldeneik (GRAUWELS1978); 1584 Mathias van Ophoven, Mtr.-Luik (J.G.).

van Ophhuze, van Oppeus: PlN Ophausen in Much (NRW). 1533 Fredericus de Ophuysen (MUL IV); 1542 Willem Ophuys, Aw. (AP); 1653 Jacquemijne van Ophuys, Bergen-op-Zoom (PDB).

PlN (G). 1529 Cornélius van Opynen de Middelburgo(MULIV).

Var. du NF fr. Oplllard, attesté à Laon dans l’Aisne depuis 1746, qui coexiste aussi dans les mêmes régions (Aisne, Moselle) avec les NF Houpillard, -art, Houppilliard, -iart, Hoppiliard, etc. et même Oupiart (GeneaNet); toutes ces formes invitent à y voir des surnoms dérivés en -ard (avec amuïssement du v- initial et l’introduction d’un h- non étymologique) d’anc. fr. volpil, houpil, etc. ‘renard’ FEW 14, 644, ou du v. vulpier ‘crier comme le renard’ id. 646a, à moins qu’il ne s’agisse d’un double dérivé en -ill-ard d’anc. fr. huper, moy. fr. houpper ‘pousser de longs cris’ FEW 4, 515a [avec la collab. de L.-A. Cougnon].

Adaptation fr. d’un NF néerl. en op Y (…), probabl. Op ‘t heim, si on compare Erpicom et Heusicom [JL, NFw].

Oppitz: Patr. Slav.-O.-D. vorm van VN Albrecht. 1298 Apecz der Miincemeister = 1315 Albertus Monetarius, Gôrlitz; 1345 Apecz = Opecz von Bancz, Breslau (DN).

Oplichtemberg, Opligtenberg: PlN Lichtenberg (G, NL) en verspreid in heel Duitsland. 1302 Conradus dictus de Lichtenberg (BRECH.).

Oppliger: Ndd. var. van D. Upleg(g)er, Aufleger: oplegger, oplader. BerN. 1447 Joh. Obleger, Rostock (BRECH.).

Profess. Oplegger, ,,Arti-san qui fait des applications, du placage ».

-us, van Oplinis, van Oplynes, -us, zie van Houplinnes.

PlN Oploo (NB).

Opovin, zie Ophoven.

Probabl. forme romanisée de Ophoven.

zie van Ophalphen.

cf. Hoppenbrouwer(s).

Deze Ovl. FN is wsch. een var. van Opreel, eveneens Ovl.

Nom issu de l’anthrop. germ. oppila, du thème Ob-(Fôrst. 1173).

D. var. van Oppold, Appelt, Appold. i. PlN Apolda (TH). 1406 Rud. Apolde, Jena (BRECH.). –2. Germ. VN aud-balth ‘bezit-moedig’: Autboldus, Odbald (Fm.). vgl. PlN Oppeltshofen, Oppoldishausen (BRECH.). 1795 Wentzel Opplet, Bohemen-Aw. (AP).

Nom issu de l’anthrop. germ. (haut-ail.) aud-bald (Fôrst. 190).

Proven. Op elt, ,,A l’aunaie ». V. El(t). N08 210, 242.

van Op(p)hem, van Opem, van Oppen(s), van Hoepen, van Hoppe, van Noppen: 1. PlN (Wezembeek-)Oppem (VB); Oppem in Brussegem, Oud-Heverlee, Rummen (VB), Pamele, Smeerebbe, Steenhuize (OV). 1295 van Oppem, VB (LIND. 1951); 1333 Pieter van Opheem, St.-M.-Lierde (LVA 1950,91); 1378 Janne van Ophen=Janne van Ophem, Dend. (OSD); 1396 Kateline van Ophem, Voorde (DE B.); 1617 J.B. van Ophem = 1622 J. B. van Ophen; 1612 Anna van Noppen, Kontich (SELS). – Lit.: J. LINDEMANS, Van Ophem. ESBr. 1945,28-38. – 2. PlN Opont (LX). 1568 Hendrik van Open, Opon-Aw. (AP). – 3. PlN Oppen (NRW) of Oppum (SL). 1577 Peter van Oppen, Aken-Aw.; 1594 Franchois van Oppen, Aw. (AB).

zie van Oppem.

zie Hoppenbrouwers.

PlN Oppenheim (RP). 1684 Ph. Wernerus Oppenhaimer, Spiers (MUL VII).

PlN Oppenhuizen (Wymbritseradiel, FL).

zie Obrecht.

PlN (NH). 1661 Nicolaus Opperdoes, Hoorn(MULVl).

-mann, Houppermans, Huppermans, -mann(s): BerN van de opperman. Mnl. operman: metselaarsknecht. Maar vgl. D. FN Obermann < Mhd. Oberman: scheidsrechter. 1295 Chuonrat der Oberman, Augsburg (BRECH.).

Proven. Oppuers (Loc.).

zie van Ophuizen.

zie Opitz.

zie Oplieger.

Topon. néerl. : op (den) poel (= sur le marais).

Oprée, Oprei, Oprey, Opreye. Nom d’origine: moy. néerl. oprel ‘chemin en pente vers le sommet d’une digue’ plutôt que fr. haut pré.

van Oppré, zie Dehopré.

1. PlN Haut-Préel; hoge wei. Vgl. Hautpréau in Vezon (H). – 2. Ndl. FN Op(e)rel. Mnl. PlN oprel: hellend oplopende weg naar de kruin van een dijk. PlN in Spijkenisse (ZH). 1609 Claes Ariensz Oprel, Spijkenisse (PDB).

BN voor een oprecht, eerlijk man. Vgl. D. Aufrecht. 1444 Hugo Oprechs, Leod. dioc. = 1445 Hugo Oprechs de Bergis (MUL I).

Oprey(e), zie Dehopré.

FN uit NB. 11714 Geraert Oprincen, Hilvarenbeek(PDB).

PlN Oprode in St.-Gen.-Rode(VB): hogergelegen rode. 1484 Jacop van Oprode, Mech. (OARII); 1587 Joachim van Oproy, Kontich (SELS).

van Opslaeg: PlN Opslag (NB).

Opsommer, -ère, Obsomer; au géni­tif: Opsomers. 1396 «Hoopzomers»; surnom: néerl. hoopzomer ‘espère en l’été’, et non pas nom de métier: néerl. hoepzomer ‘ouvrier qui cercle les cuves’ (cf. Naamkunde 3, 1971, 153). — Bibliogr. : Fr. Debrabandere, De FN Opsomer, dans Naamkunde 22, 1990, 187-9.

..Pendant l’été ». 1. Per­sonne résidant l’été dans la localité. — 2. Ouvrier saisonnier.

Opsommer(e), Opzom(m)er, Opzoomer, Obsomer, Obsombre, Ocsombre: BN Hoopzomer: hoop op de zomer. Vgl. Hoffsommer. 1379 Jan Hopezomer, Oud. (GPO); 1401 Robbrecht Hoopzomer, Nederbrakel (JAM.); 1418 Pieter Hoopsomer, Deerlijk; 1440 Jan Hoopzomere, Desselgem; Jan Oopzomere, Wg.; 1430 Claeis Hoepzomere, Ktr. (Midd. 1974,299-304). – Lit.: E DEBRABANDERE, Defamilienaam Opsomer.Nk. 1990,187-9.

Surnom: ail. Obst ‘fruit(s)’ ?

zie Obst.

PlN. Wellicht Oppstad (Noorwegen) of Obstadt(BEI).

Proven. OpstaJ, ..Endroit où se tenaient les réunions publi­ques ». (Nombr. L.D.).

Nom néerl. d’origine fréquent: Opstal (= terrain inculte, chemin public), e.a. à Bug-genhout (Anv).

(van) Opstaele, van Hopstal, Obstaele, Obstals: Fréquente PlN Opstal: onbebouwdland, gemene weide. 1227 Elysabeth de Upstalle,

Munkzwalm (GN); 1340 Joh. de Opstalle, Tnh. (VERS.); 1371 Wouter van de Opstalle, Zichen (IOT); 1356 in loco qui dicitur ten Opstalle, Kachtem; 1367 Wouters van den Upstalle huus, Ktr. (DEBR. 1970); 1396 Zegher vanden Opstalle, St.-Antelinks (DE B.); 1412 Jan van Opstalle, Aw. (ANP).

Op de Steeg. Vgl. Indestege.

Topon. néerl. : op (de) steeg (= sur la ruelle).

Nom néerl. d’origine: op (den) steen (= au-dessus du manoir).

Opsteijn: PlN in Eigenbilzen (L). 1388 curtem nuncupatam Opsteyn; 1386 Henrici Opsteen, Eigenbilzen (GRAUWELS1978).

Proven. ,,Sur le territoire de Steyn(e) (L.D.) ou ,,Sur le do­maine du Château » (Steen). Nos 210, 246.

Wsch. reïnterpretatie van Opstal, door Wvl. 0-uitspr. van de a in stal.

PlN Opstrate: op de straat. 1365 Jan van Opstrate, Oud. (WALRAET).

Proven. ,,A la fin de l’agglomération ». N° 228.

Op het Broek: moeras. Vgl. Van (den) Btoek(e). 1326 Jan Updenbrouc, Ip. (BEELE).

PlN Optielt in Tielt-Winge (VB) (F.C.).

van Opwyck: PlN Opwijk (VB). 1151 Bernerus de Opwic (CVT); 1584 Jacob van Opwijck, Aw. (AB).

Opzoomer, zie Opsomer(s).

-bach, -bais, -becq. Proven. N. de rivières (Allem. et Belg.) et d’une localité (Orbais). ..Ruisseau ferru­gineux ».

-ban(d), -bant. V. Urbain.

-eel, -ens, -iane, -ins, -inx. V. AD AL.

-lans, -lens, -lent. Forme ital. de Roland. V. ce N.

Gerond < PlN Ehrenstein (BW, RP, TH)?

1. Car. mor. ,,H. voilent ». — 2, Proven. Hautrage (Loc). N° 81.

Reïnterpretatie van Orange? Of spellingvar. van E. FN Horridge, naar PlN in Devon?

Orangis: PlN Orange (Vaucluse). 1743 Joannes Orengeer = Orengije, Zegerscappel; 1777 Ignace Orange, Tetegem (VS 1965,90); 1781 J.B. Orengie, FV (VERGR. 1972,37).

PlN (NRW). Of Urbach in Keulen. 1539 Hans Orback, Keulen-Aw. (AP).

Orban(d), -ant, -ans, zie Urban.

van Orbeek, zie van Oorbeek.

Patr. Orbier door metathesis < Robier, Robert. 1730 J.B. Orbier, 1760 P.Ph. Orbier, Nieuwkerke; 1829 Franciscus Orbie, Poperinge (med. mw. Declerck-Kesteman). – Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Orbie. VS 1994,458.

zie Urban.

Ofr. orcel: kruik. BerBN (DNF).

N. anglais ..Verger ». 1. Profess. N. d’exploitant. N°s 131, 165. — 2. Proven. L.D.

1. V. Orgier. — 2. Proven. Orcq (Loc.), avec suffixe -er, d’ori­gine. N° 211.

zie van Oorden.

zie Hardi.

Ordonez: Var. van Hardon(et), verbogen vorm (en dim.) van Germ. VN Hardo.

zie Hardoux.

zie Ardou(i)llie.

zie Hurel.

Metr. It. vorm van Lat. HN Aurélia, fem. bij Aurelius. Vgl. Aureille.

1. Car. phys. Particularité de cet organe. N° 261. — 2. Pro­ven. Oreye (Loc.).

Hoofdzakelijk Henegouwse FN. Wsch. adaptatie van Orens.

zie Horeman(s).

Orémusz: Lat. aanhef van gebed: laten we bidden. BN voor een geestelijke. 1398 Syfrid Oremus, Kassel (BRECH.). Vgl. Doremus.

zie Hoorn(e).

zie D’Oreye.

Met r-epenthesis < Offinger? PlN Offmgen (BW.BEI).

Patr. Germ. VN Ordger: Ortgar (Fm.). 1150 Orgerus, 1198 Orgar (REANEY); Orgar Moneyer = 1111 Ordgarus Monetarius (EKWALL1951,56); 1382 Dierkin Hoorchare; 1367 Griele Oerchare, Kooigem (DEBR. 1970).

Ofr. organe < Lat. organum: orgel. Vgl. Orgels. 1210 Thomas Organ, Kent (REANEY).

Orgelt, Urgel: BerBN van de organist of orgelbouwer. Vgl. D. Organist, Orgler. 1299 Waltero Orghelmakere pro organis in capitolio ponendis, Bg. (VERKEST); 1523 J.L. Orghelyst, Aardenburg (VAN VOOREN); 1667 Constantinus Orgel, A’dam(MUL VI).

Orgler: D. BerN van de organist of orgelbouwer. 1400 Henné Orgler, Frankfurt; 1406 Diederich Urgeler = 1413 Dietrich Urgelmecher (BRECH.).

Profess. ..Marchand d’orge ». Nos 131, 165.

zie Doraene.

zieAury.

Orian(n)e: Patr./Metr. Lat. HN Adrianus/-a. 1432 Oriana dicta Oriaen, Den Bosch (GOR. 51); 1575 Oriaen Lieckens = 1617 Adrianus L.; 1575 Oriaen de Keyser = 1576 Adriaen de Keijser; 1575 Oriaen de Ridder = Adriaen, Boechout; 1570 Adriaen Struijffs = 1573 Oriaen Struyve, Kontich (SELS); 176 e. Adriaen ou Oriaen Neggers, At. (HERE.).-

Oriens: Fr. orient: oosten. Vgl. Van Oost.

Orlens, -ence, Orlans, D’Orlando, Orland(o), Orlandi(ni), -inus, Horlent, -la(i)nt, -lin(t): i. Patr. Var. (met metathesis) van VN Roland. It. Orlando. 1383 Henriet Orlant, Parijs (MARCHAL); 1740 Jacob Orient, Waas (VAN G. VII). – 2. Zie Orléans.

Zie Auriol.

BerN van de vergulder (DNF).

LatiniseringAuriga: voerman.

Orinx, Orins, zie van Horick.

Mfr. orinel: nachtpot (J.G.)?

Orio(t), Orjol, zie Auriol.

zieHoris.

Wellicht < Orval.

-munder: PlN Orlamiinde (TH).

-andi(ni), -ans, zie Orient.

van Orlé, zie van Oerle.

Orléans, Orlians, Orlans, Orient, Orlens, Horlent, Horla(i)nt, Horlin(t): PlN Orléans (Loiret). 1767 P.C. Orléans = Orlans; 1766 J. P. Horlants; 1742 J.B. Orlans = Orléans, Mech. (VS1984,354).

zie Oerlemans.

Orlez: PlN Urley in Urzig (RP): ize e; Orllei (TW). Volgens DE HEMR. II, 145 is 146 e. Everard d’Orley = Dourlers (Nord). 1490-1542 Barend van Orley, Bs. Zie ook Van Oerle.

zie Orléans.

Orlow(ski), Orlovski, Orlovius: Patr. Slav. vormen van Germ. VN Ro(e)lof, Rudolf. 1749 Carel Oerlof, Breda-Bs. (CALUWAERTS).

PlN Orly (Seine, Seine-et-Marne).

1. V. AD AL. — 2. Proven. Ormont (Dép. Kain).

Ormando: Var. van Arman(d), Armanno (Herman)? Metathesis van Roman? Of door metanalyse < Norman? 1633 Nicolas Ormand, Namen(J.G.).

PlN (Hte-Marne).

Hormeau, -aux: PlN Ormeau, dim. van orme: iep.

PlN Normelingen in Lauw (L). 1682 Lambert van Ormelingen, Bilzen (SCHOE.).

PlN Ormière: plaats waar iepen groeien.

Misschien < Cornelis door verkeerde splitsing van b.v. Marc Cornelis aïs Marc Ornelis.

V. Corneille.

Omers, Ornez, Orné, Omeis, Omey(e), Ommey, Ommert, Homer, -ez, -es, -ey, Hommez, -ey, -es, -é, Urne, Urne: Patr. Fr., N.-Fr. (uitspr. orne) en hypercorrecte (met h) vormen van Germ. VN aud-mêr ‘bezit-beroemd’: Audamar, Autmar, Ottnar (Fm.), Audomarus (Dip., GN). 1286 Omers Alavaine, Lessen; 1308 Cornut Orner, Bergen (J.G.); 1303 Goesin Oemaer, Tielt (DEBR. 1971); 1389 Omar Blancavaine, Tielt (DEBR. 1970).

Ornez, Orné, Omeis. 1286 «Omers Ala-vaine» CartLessines, 1308-9 «Comut Orner» ComptesMons, 1444 «Jehan Orner le clerc» AidesNamur; prénom Orner, de l’anthropon. germ. aud-mar (Fôrst. 198), nom d’un saint du 7e s., évêque de Thérouanne et fondateur de l’abbaye de Sithiu (auj. Saint-Omer).

Oms, cf. Ooms.

V. AD (a).

Proven. 1. ,,Au mez ». V. Mez. — N° 247. — 2. Audemez (Wasmes-N08 131, 200.

zie Orenstein.

Orroi, Orro(o), Or(r)oir: i. Spellingvar. van Fr. FN Auroy: zoon van Leroy (DNF)? – 2. Evtl. PlN Orroir(H).

Orole: Spelling voor Oorlé, Oorle; zie Van Oerle.

Spelling voor Auxroses: bij de rozen. 1228 Baudes ad Rosas, Atrecht (NCJ).

Hongaarse FN Orosz: Rus (DS).

PlN Orqueveaux (Hte-Marne).

zie Auriol.

Orroi(r), zie Oroi.

Nom d’origine: Orroir, près de Renaix (Ht).

PlN Orrù (Sardinië) < Lat. rubus: braamstruik.

van Orssagen, van Orshoven: PlN Orshagen in Heist-op-den-Berg (A). De familie Van Orshoven stamt van Van Orshagen (g/v-wisseling). 1358 Ard van Orsshaghen, Heist-op-den-Berg; 1368 Niklaas van Orshagen, Mech.; 1375 Lysbet van Orssaghen, Heist; 1431 Wouter van Orshagen, Kh. (DEKEYSER); 1707 Adrianus van Orshagen = 1716 A. van Orshoven, Heist. – Lit.: J. VAN ORSHOVEN, Geschiedenis van destain Van Orshagen ofVan Orshoven 1358-158$, 1990.

Topon. néerl.: ors ‘cheval’ + haag ‘haie, petit bois’.

zie van Orshaegen.

Orso(lini): It. Patr. of BN. It. urso < Lat.

ursus: béer.

1595 «Hubertus Ursinus» Liège [FD]; si le NF n’est pas italien, probabl. dérivé anthropon. en -in de Ursus, cognomen d’ori­gine latine, cf. e.a. 1144 «Ursus» CartOrval, 1268 «Ours de Fretin» ChartesFlandre, 1544 «Ursette relicte Tiskin» DénStavelotMy [CH].

zie Oursin.

van Osma(e)l, van Hos(se)mael: PlN Orsmaal (VB). 1294 Egidius de Orsmale, Tongerlo (OATII); 1325 Johanne de Orsmale; 1384 Symoens van Orsmale, Tn. (C. BAERT); 1723 Nikl. van Osmael, Lummen-Aw. (AP).

zie van Orshaegen.

Orth. 1591 «Benoit Ort» BourgNamur; nomissudel’anthrop. germ. Ort-(Fôrst. 1180) [FD] plutôt que moy. néerl. ort ‘bord, pointe’ ou nom d’une petite monnaie (sou).

zie Oorts.

1. Proven. On, ,Jardin », dimi-nut. Orta, ,,Petit jardin ». N° 235. Ou bien : Ortao (anc. forme de Ortho) (Loc.). — 2. Profess. N. de jardinier. N° 168. Synon. : Lorthiois.

cf. Horta.

zie Horta.

Ortegat(e), Hortegat: Sp. en CatalaanseFN, naar PlN in Burgos, La Coruna en Jaén. 1542 frater Petrus Ortega, dominicanus; 1556 Petrus Ortega, Hispanus (MULIV).

Topon. néerl. : ort (cf. supra) + gat ‘trou, passage, ruelle’.

Humanistennaam van Abraham Ortels,

aardrijkskundige (Aw. 1527-1598). 1535 Joseph Ortels, Aw.(AP).

cf. Ort.

Orts. Proven. Oord, ,,Région ». Ortmans, ,,De la région ».

zie Oort(s).

Prénom double: Ort (cf. supra) + Hans?

zie Oordens.

zie Oordman.

BN in pseudo-Latijn; vgl. Cocquibus; 1407 Jan Moeribus, Ktr. (DEBR. 1958).

Sobriquet: latin macaronique (Vincent 101) ou latinisation de Desjardins?

Ortjens: Patr. Vleivorm en dim. van Germ. VN Ortwin of Ortger. 1633 Thomas Ortijn; 1682 Catharina Ortins, Lo (CRAEYE).

1. Proven. Oortje (Dép. St-Denis). — 2. V. Oor.

Ortlepp: Patr. D. Germ. VN. 1209 Henr. filius domini Ortlibi, Zurich (BRECH.).

-ann, génitif: Ortmans. Composé de Ort (anthrop.) ou ort (topon.) + mon (à valeur hypocor.), cf supra.

-mann(s), zie Oordman.

Oortmeyer: Meier op een ort, het eind van een dorp.

Hortelan, Ortolan!, -ano: Mfr. hortolan: minier.

Nom de métier: moy. fr. hortolan ‘jar­dinier’; ou bien, au sens secondaire: gaum. ortolan ‘galopin’, w. (La Louvière) ortolan ‘fct’FEW4, 488b.

zie Oort(s).

PlN Werth: riviereiland.

Nom d’origine: Orval, à Villers-devant-Orval (Lx), etc., cf. aussi Dorval.

PlN Orval (LX, Manche). 1334 fratres Robertus Aurevallis, LX (CCL).

Proven. (Villers – devant -) Orval.

zie Dorville.

Patr. Germ. VN Ortwin. 1549 Wolf Oirtwijn, Schneeberg-Aw. (AP).

1. Proven. Oreye (Loc.). — 2. V. AD (A.).

Orye, cf. Oris.

Prij(e): Spellingvar. van Orie, Aury.

zie Horis.

Peut-être var. de w. liég. ârzèye ‘argile’.

-an, -ce. V. AD (Az).

BN naar de naam van het rund, de os. Huisnaam of BerBN. 1402 Gobbe Osse; 1408 Michiel Osse huydevettere, Aw. (ANP).

van Oss, van Osch: PlN Oss (NB). 1356 Willems wijf van Os, Tv. (PEENE1949); 1545 Herman van Os, Den Bosch-Aw. (AP).

Nom issu de l’anthrop. germ. ans-hari, cf. Osar dans le Polyptyque d’Irminon (Fôrst, col. 128).

Ossaer, Ossart, Ozaer: i. Patr. Osard. Germ. VN Ausardus, Osardus (MORLETI). – 2. Zie Housard.

Ozanne: Metr. Oude var. van de VN Susanna. 1541 Susanna, darfiïr etliche Osanna sagen; ook door associatie met Hosanna. VN Osanna, Hosanna, Usanna (MORLET II). 1351 Osanne Vischerinne, Breslau; 1526 Osanna Reumesattel, Jena (DN); ±1300 Jehan Ozane, Rijsel (DUPAS).

PlN Oirsbeek (NL).

Osbourne, Osburn: Patr. Oudnoorse VN Asbiorn ‘god-beer’. 1221 Osbernus filius Willelmi, Buckingham (REANEY).

Osé(e)n, Ose(t), zie Hosset.

zie van Os.

-ann. Nom de métier: composé d’ail. Ochs ‘bœuf + tnan(n), donc bouvier; comp. Osman.

zie Osman.

Proven. Hosdez (Dép. War-neton).

Ossée. 1337 «Stevenins, fis Oseus [= Osée] de Chemplant» RegLaroche; prénom biblique: Osée, nom d’un des douze petits prophètes, mais aussi du dernier roi d’Israël (vaincu et déporté par les Assyriens).

zie Ozeel.

NF de la région de Charleroi, soit var. de Hos(s)et (comp. le suivant), soit d’origine étrangère (Pyrénées orientales, Navarre, Sarre, Flandre).

Verengelst uit Gaè’lisch O Sirideâin, afstammeling van Sirideân, met onzekere betekenis (DS).

Proven. ,,Oseraie » (L.D.). Synon. : Ozy, Ozeray. N° 243.

zie Losier.

zie van de Rosieren.

1. PlN Ossenkamp: omheinde ossenweide; vgl. Ossenblok, Ndd. Ossenkàmper. 1563 Albert Peters Oskamp, Drente (MNT 257). – 2. Zie Roskam.

Oslender, zie Ostlander.

Osselet. 1547 «Materne Osselet» Wal-court, 1697 «Jean Osselet» BourgNamur, 1711 «Jean Osselet» Spontin, 1734 «André Oslet» Ciney; surnom: fr. osselet (joueur d’osselets) ou bien var. de Hos(se)let.

zie Hosselet.

zie van Orsmael.

Osseman, -ann. Nom de métier: com­posé de moy. néerl. osse ‘bœuf + man ‘homme’, bouvier (comp. Oschman); ou bien ethnique: osman ‘ottoman’ FEW 19, 198a.

Osseman(n), Oschman(n), Ousmane: 1. Patr. Germ. VN ans (Os.ôs)-man ‘god-man’: 805 Osmann(us). Voor Oschmann, vgl. D. Oschwald = Oswald (NAUMANN). – 2. BerN van de ossendrijver. Vgl. D. Ochsentreiber, Ndd. Ossendriewer, -driver. 1544 Amandus Osmans, Geel(AP).

Osmont, Onsmonde: Patr. Germ. VN ans (Os. ôs)-mund ‘god-bescherming’: ça. 1000 Osmundus, Cent (GN); 1230 Osmondus li Carpentiers, Atrecht (NCJ).

Onsmonde, sans doute aussi Os-mont. 26.1.1685 «Wynand Osmonde», 16.1. 1688 «Melchior Osmonde» (not. liég.); du prénom ancien Osmond, d’origine normande (as-/os- + mund, cf. Morlet 740), p.-ê. chez nous NF d’emprunt [JL, NFw].

PlN Osnabrück (NS).

zie van Os.

Ossart, zie Osaer(t).

Nom d’origine: Oxelaëre (Nord).

zie Hosset. Osseel, zie Ozeel.

van Osselt: PlN Ossel (A, VB). 1277 Walterus de Ossela, Breda (V.LOON); 1300 Jan van Ossele, Londerzeel (CG).

Proven. Okselaar (Dép. Zichem.

Hosselaer, Onselaer(e): PlN Orselaar in het Waasland (OV). 1281 H. de Orselaer; Will. de Orselaer, St.-Gillis-Waas

(HAES.).

PlN. DF vermeldt de FN Osseland in 1912 in Sint-Omaars.

cf. Oslet.

zie Hosselet.

-ann, cf. Osman.

zie Osman.

PlN Ossenmarkt.

PlN: ossenweide. 1440 Ossenblok, Brecht (KCTD1986,153). Vgl. de Wvl. var.Ossenbilk(DFXI).

PlN Ossendorf (NRW, BB).

zie Hosset.

FN van een Zuid-Bevelands geslacht, sinds de i6e e. in Goes (Z) gevestigd, maar afkomstig van Ossewaerden bij Bergen-op-Zoom (MEERTENSi944,3i).

À rapprocher du normand ossier ‘mé­decin de campagne’ FEW 7, 428b?

Spelling voor Ossigneur, hypercorrect voor Ossigneu, door ass. rs/ss < Orsigneux, metathetische vorm van Pic. Rossigneux: Rossignol: nachtegaal; zie i.v. 1771 Michael François Ossigneur = Osseigneur = 1781 Francisci Ossigneur = Ossineur, Th. (med. van de afstammeling E. Ossieur).

Door ass. rs/ss < Orsillon, metathetisch voor Rossill(i)on: nachtegaal. Zie Rossignol.

cf. Oosterbosch.

zie Oosterbosch.

zie Ostin.

Oost, Oste(n), Osté, Oste(n)s, Oostens, Host(e), Hoest, Hosten(s), Hoostens: Patr. Germ. VN austa ‘oostelijk’: Osto, Hosto (Dip., GN). 1230 Osto Sotins (SMTI); 1317 Oste Pipe; 1329 jeghen Osten Forine, Ktr. (DEBR. 1971); 1402 Oste van Maerke…Osts kindren, Ktr. (DEBR. 1958). De VN Oste kwam in Ktr. tôt in de ise e. fréquent voor. 1398 Jacob Oste, Aarsele (DEBR. 1970); 1518 Jan Oosten, St.-Win. (VERGR. 1968).

Osté. Prénom Osté < lat. Augustus ou nom issu de l’anthrop. germ. Osto [FD], cf. 1276 «mestre Ostes li Carpentiers» DettesYpres, 1280-81 «Ostes li Fouere» RegTournai, 1331 «Ostes li Haubrigiers» ComptesMons, 1426 «Osté Pickart» TailleSoignies; cf. aussi Host. Secondairement, var. de Hoste (= hôtelier), cf. Lhost, etc. – Cf. aussi 1499 «Jehan Oston» TerrierNaast.

de Hoste, D’Hoste: De Ost kan een reïnterpretatie zijn van D’Aoust (vgl. Déoust), maar kan ook op een PlN teruggaan. 1237 Philippi militis de Oes = 1238 Philippe de Ois, LU (CVD).

(van) Osta(de), Ousta, van O(o)staden, van Ostaey(en), -aeijen, -ayen, van Oostayen, -aijen, van Oysta(e)yen, van Oijstaeijen, van Hostayen, van Hostauyen, -ijen, van Hostaegen: PlN Ostade (NB) of Ostaay (NL). Of Hofstade (OV): 1170-80 Ofstade, 1222 Hostade (TW). 1462 Heinric van Osta, Eindhoven (PARM.); 1536 Johanna van Ostaeyen, At. (AP).

W. adaptatie van Osten of Ostijn.

zie van Ostaede.

Nom d’origine : (ferme de 1′) Osté, à Wavre (BrW), etc., du lat. hospitale.

zie Ost.

cf. Hostaux, Hosteaux.

zie Hosteaux.

1259 «Rasses Watiers et Ostelet ki sunt filh à moi Isabial dame de Florenville» Cart­Orval, 1365 «Pier. Ostelet boskillon» Taille-Mons, 1444 «Ostelet dele Sait» AidesNamur, 1597-98 «Ostelet Basset» ComptesNivelles; dér. en -elet de Ost(e), cf. aussi Hostelet.

Hostelet, Oustalet: Patr. Dim. van de Germ. VN Oste/Osto. 1259 Rasses, Watiers et Ostelet ki sunt filh a moi Isabial, dame de Florenville (CAO); ±1300 Hostelés li Parmen tiers; Ostelet, Artesië (BOUGARD); 1334 a Ostelet, Bergen (PIERARD); 1375 Elizabet Ostelets, Tv. (BERDEN); 1410 Hostelet Cambier, Dk. (HERB.).

Nom issu de l’anthrop. germ. aust-in (Fôrst. 213).

zie van (den) Oostende.

-dorp: PlN Ostendorf (BEI, NRW, NS). 1562 Joannes Ostendop (MULIV).

zie van Oostenrijck.

1. Zie Oosters. – 2. PlN Oster in Erezée (LX). 1656 Noël d’Oster, Arbrefontaine (J.G.).

1656 «Noël d’Oster manouvrier» Arbre-fontaine, 1659 «Noël Jean d’Oster» Dén-Salm; nom d’origine: Oster, à Érezée (Lx), plutôt qu’anthrop. germ. ost-heri (Fôrst. 213).

zie Oosterman.

zie Oostmeyer.

Topon. all. (= essart de l’Est).

zie Oesterreich.

Ook Osterried(er). PlN Osterried (BEI). 1270 in dem Osternrie:; 1417 Hans Ôsterrith, Ravensburg (BRECH.).

PlN: oostelijk dorp; vgl. Ostendorf. D. PlN Weil<Lat. villa.

PlN: stuk land dat aan de oostenwind blootgesteld is. Vgl. D. Ostner, Ostwind.

zie Ost.

Surnom: p.-ê. moy. fr. hostieus ‘outils’, d’où Mons otieu ‘imbécile’ FEW 14, 86? Ou bien d’anc. fr. osteor, osteur ‘celui qui ôte, qui plume’, ‘combattant, guerrier’ Gdf 5, 656 [MH],

zie Dezoteux.

zie Ostin.

PlN Ostheim (BEI, HS, NRW).

PlN Osthof: oosthof. Vgl. Van Oosthoven.

-ijn, -yn, -eyn, Osstyn, -ijn, Hostijn, -yn, -in, -ien, Hosstijn, -yn: 1. Vleivorm van de Germ. VN Oste. Zie Ost, Hoskens. 1398 Ostin Brunkin; 1398 Ostin van Zeebrouc, Tielt (DEBR. 1970). – 2. Patr. < Austin, Augustin. 1410 Jhan Caucement die men zeit Austin = 1418 Jhan Cauchement dit Augustijn, Ktr. (voorvader van) 1577 Jan Causement gheseyt Ostyns, Marke (AC losv »). -3. Begin 176 e. werd Wastijn in Beveren-Leie over Wostijn tôt Ostijn (vgl. van de Rostijne). 1638 Jan Wastijn = 1647 Jan Ostijn, Beveren (JàDe Gaverstreke 1990,493-8).

zie Hostier.

-lender. Ethnique: dérivé d’ail. Ostland, habitants de pays de l’Est.

Os(t)lender, Oslânder: Oostlander, Duitser. Vgl. Oosterlinck.

-{s)ka: Poolse EN < PlN ostrow: riviereiland, beemd (DS).

1. Proven. Ostin (Dép. Wari-soulx). — 2. V. AD (Az).

Ostijn. Prénom: Ostin < lat. Augustinus, ou var. de Osten < germ. aust-in [FD]. Secon­dairement, nom d’origine : Ostin, à Villers-lez-Heest (Nr).

zie Ostin.

zie van de Woestyne.

Ierse FN. Afstammeling van Suileabhan ‘zwartogig’ (REANEY).

Oswald. Nom issu de Fanthrop. germ. ans-wald (Fôrst. 131).

Os(z)vald, Usvald: Patr. Germ. VN ans-wald ‘god-heerser’: Ansaldus, Asold (MORLETI). Ndl. Ansoud. 1294 Uolr. Oswaldus, Markdorf (BRECH.).

1. V. Osier. — 2. V. AD (Az).

zie Losier.

 -e ,-s, o-tt, -aer, -e, -en, -o, -oui. V. AD.

V. ADAi..

Dottermans, Hotterman: 1. BN naar de diernaam. Vgl. Otter. – 2. Ook wel var. van Ockerman (verwarring t/k door stemband-ocdusief ). 1615 Joos Oterman = Okerman, Ronse (Midd. 1963,322). – 3. Reïnterpretatie van Otteman (zie Othmane), nadat de VN Otto/Otte in onbruik was geraakt.

W. adaptatie van Van Otten.

zie Otto.

van Ooteg(h)em, van Ootighem, van Oeteghem,van Hooteg(h)em,van Hoeteg(h)em, Not(t)eghem: PlN Otegem (WV) (VS. 1972,365-6). 1261 Ide de Otenghem (DEBR. 1980); 1382 Jan van Ootighem, Ktr. (DEBR. 1970).

zie Autelet.

Other, au génitif: Otters. Surnom : néerl., ail. otter ‘loutre’.

zie Otter.

zie Ottermans.

zie Odevaert.

Patr. Germ. VN Otger; zie Ockers. 1568 Gabriel Otgeer, Ip.-Aw. (AP).

zie Otjens.

Othe, cf. Ot(h)e.

zie Otto.

cf. Otelet sous Ot(h)e.

Patr. Germ. VN aud-man ‘bezit-man’. 1306 dicti…Ottomanni, (schepen van) Tienen; 1310 Walterus filius Otmanni in Rommelcheem (OATII); 1607 Hans Otmans, Lummen-Aw. (AP).

zie Ottmar.

Hot(t)on: Patr. i. Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Otto. – 2. Uit Oston, verbogen vorm van Germ. VN Osto. 1355 Ostes de Stiennehot.-.doudit Oston, Kester (CSW H).

1752 «filius Melethildae Odjaque» AnthrStHubert; prénom double Otto + Jacques.

Dubbele VN Otto + Jacques (HERB.)? Vgl. D. Ottenjan. 1795 Thomas Otjacque, Arville-Bs. (CALUWAERTS).

Otgens, Ottjes: Patr. Dim. van VN Otto. 1652 Michael Otgens, Den Bosch; 1684 Matth. Otties, Oosterhout; 1690 Joannes Ottgens, Hoeven; 1696 Joannes Ottkens, Breda (MUL VI, VII).

cf. Otelet sous Ot(h)e.

zie Autelet.

Ottoul, cf. sous Ot(h)e.

zieOttoul.

Patr. Dim. van VN Otto. Evtl. < Autiquet, dim. van Wautier.

Génitif de Otto, cf. Ole, Ott(e).

Ots, zie Otto.

Otte, cf. Ot(h)e.

Ottart, Otte, -elet, cf. sous Ot(h)e.

Otta(er), Hottard, -art, Hot{t)at: Patr. Germ. VN aud-hard ‘bezit-sterk’: Audardus, Authardus, Othardus (MORLET I). 1303 Cholart Otart, Namen (J.G.); 146 e. Ottar dit Otto deBrialmont= Ottart de Brialmont, Luik (BODY); 1517 Hanin Otta; 1546 Jehan Ottart, Namen (RBN).

-o: It. Patr. < Lat. HN Octavianus.

Otté, zie Otto.

BerN van de ottervanger. ±1570 Martin Ottenfenger, Kampen (CDT 317).

zie Notebaert.

-lé, -le, zie Autelet.

PlN Ottenlohe in Schirnding (BEI).

Génitif de Otto, cf. Ole, Ott(e).

zie Otto.

zie van Noten.

Génitif du topon. néerl. Otten (anthrop.) + berg ‘mont’.

 -borgs, Ottenburg. -burgh, géni­tif: Ottenburgs; génitif double:

Nom d’origine: Ottenbourg, -burg (BrFl).

-burg(h)s, -borgh(s), -borgs(en), -borch, -borhgs, -bourg(h), -bourgs, -berghs: PlN Ottenburg (VB). 1375 Jan van Ottenbuerch, Bg. (JAM.); 1408 Janne Ottenbourch, Ninove (VANGASSEN); 1417 Jan Ottenburch, Gb. (SCHR.). Ook PlN in NB? 1555 Aart van Ottenborch, Leende (NB)-Aw. (AP); 1584 Hans van Ottenborch, Aw.(AB).

Proven. Ottenburg (Loc.).

-heijm: PlN (NRW).

Topon. all. : Otten (anthrop.) + heia ‘demeure’.

Otters, Hotter(s), Oter: BN voor een schele otter of BerBN voor een ottervanger. Vgl. Loutre, Otterspeer. 1348 fundum Johannis Otters, Ktr. (DEBR. 1971); 1387 Paulin le Otter, Ip.

(BEELE); 1403 Willem Otters, Aw. (ANP).

-bein: BN: otterbeen. D. FN Otterbein.

-dyk, van Ottendyk: PlN Otterdijk (NB). 1716 Henricus Otterdijck, Meerhout (MUL vn).

PlN Otterlo (G).

Génitif du composé néerl. otter (cf. Oter) + man ‘homme’.

cf. Oter.

PlN Ottersbach (HS), Otterbach (BEI, BW, HS, NS, RP). 1298 Erkinbertus dictus de Ottirbach(BRECH.).

BN voor een ottervanger. Vgl. 1398 la pesquerie en le  is…tient a présent Sohier Otterspore [lees: Otterspere?], Ktr. (DEBR. 2000).

zie Otto.

-vaere, cf. Odevaer, -aert.

zie Odevaer(t).

Surnom de chasseur: néerl. aller ‘loutre’ + vanger ‘celui qui capture’.

Génitif de l’anthrop. germ. aud-hari> Other(e) (Fôrst. 195)?

Patr. Rom. vorm van Germ. VN aud-hari ‘bezit-leger’: Aut(h)arius, Otharius, Otherus (MORLETI).

Otting,PlN Otting (BEI), Ottingen (NS). zie Odink.

zie Otjens.

Nom issu de l’anthrop. germ. aud-mar (Fôrst. 186).

Ootmar, Ott(o)mer, Othmer: Patr. Germ. VN aud-mêr’bezit-beroemd’: Otmerius, Otmarus, Othomarus (MORLETI). Zie ook Orner.

1272 «Otto de Kensele» PolyptVilleis, 1522 «Piera Otto» BourgNamur, 16e s. «Jo-han Robert dict Otto» Châtelet; nom issu de l’anthrop. germ. Audo (Fôrst. 186), cf. Ole, Otte, Ots, Otten, etc.

Otte, Otten(s), Hoete, Otté, Ote, Oth(e), Ott, Ots, Ottes(en), Ottoson: Patr. Germ. VN Otto, door verscherping < Odo of een samengestelde aud-naam. 1325 Franconis Otten; 1400 Henric Ottens =Henric Otten soene, Tn. (C.BAERT); 1356 Johannem dictum Otte, Tg. (MNT115); 1420 Otte vander Stegen, Kuringen (A.GHIJSEN); 1547 Hans Otto, Gôttingen-Aw. (AP).

W. var. < Fr. BN Outrebon: te goed.

Reïnterpretatie van D. FN Ottomer, Ottomar; zie Ottmar.

Otoul: Patr. Dim. van VN Otto.

Ottoy, cf. sous Ot(h)e, Otte.

Ottoey, zie Hutois.

Nom issu de l’anthrop. germ. aud-ric (Fôrst. 200).

Patr. D. Germ. VN aud-rîk ‘bezit-machtig’: Otricus (MORLETI).

D. hypercorrect voor Otter, met toepassing van klankverschuiving? Of < Otzen: Ottensohn of Ozo < aud-zo? Of < PlN Otze (NS)?

BerN Ofr. obla(i)er: obliebakker,

banketbakker. 1351 Marghuet Oublieresse, Atrecht(NCJ).

Patr. < Abraham, bijbelse VN.

PlN Outbrugge in Bekkevoort (VB), nu Nauwbrug. 1340 Heinric van Outbrugghe, Diest (CED).

zie van den Hoeke.

zie van den Hoeke.

,,Vieux ». 1. Car. phys. Dauwe. De oude, ,,Le vieux ». — 2. Proven. Oude(n)-, Oeden- -aeken, -burg, -hove, -gaerden. Localités : Oude-naken, Oudenburg, Oudenhove, Outgaarden.

Odekerke. Oudekerke (Dép. Rummen). Odendhal (Loc.), ..Vieille Vallée ». Oude-water, ,,Vieux cours d’eau ». Oldyk, ,,Vieux chêne », Oudenval (Rég. Eupen-Malmédy).

-a(e)rt, -ea, -in, -enne. V. AD.

zie den Ouden.

Oudar(t), Oudas, zie Odaert.

-art, -aer, -aert. 1289«WatiersOudars» CensNamur, 1365 «Oudart Faukon corbisier» TailleMons, 1629 «Nicolaes Oudaer», 1637 «Jac Oudart» émigrés en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. othal-hard (Fôrst, col. 1188) ou auta-hard > Odardus [FD].

Verspreide PlN Oude Beek.

-brockx, -brouckx, Oudenbrouck: PlN Oude Broek: oud moeras; in Stabroek (A), Oostnieuwkerke (WV).

-oekx, Oudebrockx. Topon. néerl. : oud broek (= vieux marais).

van Aughem, Augem: PlN Oudegem (OV of in Loppem, WV). 1378 Johannis de Oudeghem, Ktr. (DEBR. 1970); 1396 Trude van Oudeghem, Welle (DE B.); 1552 Jan van Ouweghem, 1575 Jan van Oudeghem, Dikkelvenne (LIEVENS).

Oude Hendrikman: BN Oud + Patr. Hendrikman.

Audiens: Patr. Oude Jan aïs BN voor de vader tgo. de zoon, de jonge Jan. Vgl. D. Althans, Fr. Vieuxjean. 1510 Servatius de Lovanio alias de Audians; 1524 Joannes Audians, Lv. (MUL III); 1562 Joannes Audiaens = 1563 J. Audians, Lv. (HENNO); 1608 Louis Audejans, Bg. (PARM.).

Auman, Oudmans, Outman(n)s: BN voor een oude man, grijsaard, of iemand die er oud uitziet. 1305 Kerstine Oudmans, Ip. (BEELE); 1584 Kerstiaen Oudtman, Aw. (AB).

Oud(e): BN, d.w.z. de oude, de vader, senior (b.v. om vader van zoon te onderscheiden). 1382 Jan Doude, Menen; 1367 up Jhanne den Jagher den ouden…Jhan de Jagher de jonghe (DEBR. 1970); 1394 Willem Doude, Aw. (ANP).

Hoedenaeke(n), van Hoedenaeken: PlN Oudenaken (VB).

Oudenaarde(n), Oudenaert, van Audenaerde(n), van Audena(a)rde, van den Audena(e)rde, -aerden, van (den) Audenaeren, van Haudenaerd(e), -ard(e), (van) Daudena(e)rd, -aert, Audena(e)r(d)t, -aarde, -aerd(e), Houdenaert, Haudenaert, Aunaert: 1. PlN Oudenaarde (OV). 1210 Arnulfus de Audenarde (DEBR. 1980); 1330 den her Jhanne van Oudenaerde, Har. (DEBR. 1971). – 2. PlN Oude Aard: oude aanlegplaats, b.v. in Sinaai, Stekene (1249 Audenarde) (VS1974, 640), Lokeren (VERSTEGEN). 1322 Gielis van den Audenarde = 1295 Egidius de Houdenarde; 1470 bij den Ouden aerde, Sinaai (GYSS. 1956).

zie Oudebroeckx.

van Oenburch: PlN Oudenburg (WV). 1393 Janne van Oudenborch, Ktr. (DEBR. 1970); 146 e. Andréas de Oenburgh, Oostkamp (DF XI).

van Oudendijck, -dicke, Houdendijcke, -dycke: PlN Oudendijk (NB, ZH, NH, GR) en verder heel fréquent. 1430 Willem van den Oudendike vander prochie van Ellemeet in Zeelant (PARM.).

van Audenhage, -haege(n), van Haudenhaege, van Hoedenaghe(n), Audag: PlN Oude Haag, b.v. Doude Haghe in Desselgem (DF XI). 1281 Joh. de Audage=Joh.de Aude Hage, Aarsele(HAES-).

van Houdenhove(n), van Audenhove(n), van Haudenhove(n), van Hodenhoven, van Hadenhove(n), van Houwenhove(n), Hautenauve(n), Hautenauwe, Hotenove, -nauve, Houdenhove, van Adenhoven, van Anove, Verhoonhove, Verhonhoove: PlN Oudenhove (OV) en verder vrij verspreid, zelfs in Brèmes (PdC). 1296 Margrie van Oudenhove, Kales (GYSS. 1963); 1268 Joh. de Oudenhova, Ip. (BEELE); 1398 Macs van den Oudenhove, Har. (DEBR. 1970); 1430 Lauken Ouwennoven, Her. (DERCON); 1437 Willem van Auwenhoeven, Den Bosch (HB 519); 1615 Eva van Oudenhove = Eva van Audenhoven, Schelle (MAR.).

-huijsen, -huyzen, zie van Ouwenhuysen.

cf. Oudin.

PlN Oudenrijn (U).

van Haudenrode(n):PlNOuderode in At. (VB) (MVN1938,64-68). Of Aldenrade (NRW) of Aldenrode (NRW) (TW). 1378 Mathiez de Aldenroede, borgois de Treit = 1384 Mathys de Aldenroed = 1409 Mathier d’Audenroie = 1409 Mathir d’Audenroide, Mtr. (AVB); 1564 Govaart van Oudenroy, Boom (AP).

Oudenne, zie Oudin.

van der Auderaa,(van der) Auwera, van der Auweraer(t), van der Auwelaer, Auwelaert, Aulaerts: Van der Ouder Aa. PlN Oude Aa in Geetbets (VB). Vgl. Oudewater. 1312-50 Henricus de Oudera = de Oudra, Geetbets (J. LINDEMANS – F. BORGERS, Oostbrabantseplaatsnamen. III Geetbets, 1949,40); 1392 Jan vander Ouder A, Aw. (ANP); 1417 Kateline vander Oudera, Lier (FRANS); 1440 Janne vander ouder Aa, Edegem (SELS); 1677 Peeter van der Ouwera, Reet (MAR.). Zie ook Dora(e)ne.

zie Doraene.

Audrit, Auderit(t): Patr. Germ. VN ald-rîd ‘oud-rijd(en)’: 1040 Altritus. Metr. Aldrida in Pol. Irm.(MORLETI).

Nom de profession: moy. néerl. ouderman ‘inspecteur, gouverneur d’une cor­poration, etc.’ [FD].

zie Wouterman(s).

PlN Oudesluis in Zijpe (NH), Cromstrijen (ZH) en Zuidzande (Z).

-es, Houdet, -ez, -é, -ey: Patr. Dim. van Germ. auda-naam: Odo. VN Oudet (MORLET).

Topon. néerl. : oud water (= vieux ruisseau).

Awater: PlN Oudewater (ZH,D).

1282 Johannis de Oudewater, Bg. (WYFFELS); 1417 her van der Auder Water, Ht. (A.GFflJSEN); de schilder Aelbert van Ouwater (± 1416-75) is geboortig van Oudewater (ZH); 1565 Magriete van de Wouwatere, Burst (LIEVENS); 1565

Willem Auwaters, St.-Tr. (OBN176).

PlN bij Koudekerke (Z).

PlN Oudheusden (NB). 1108 Wigerus de Hysdene; 1200 lohannes deHuseden; 136 e. Arnoldus de Hosden (LNT); 1413 Hackonde Outhoesden, Luik (ISC); 1584 Aert van

Outheusden, Aw. (AB).

-ing, Houdin, Odin, Oudyn, Odeyn, Oudens, Oudenne: Patr. Vleivorm van Germ. auda-naam: Odo, Audo. 1313 Oudin de Soissons, Parijs (MICH. 1951); 1398 Jehan Oudin, Spiere (DEBR. 1970); 1633 Joris Oddein, Lo (CRAEYE). Zie ook Odink.

Odin, Odent, -en (NF plutôt hen-nuyers). 1230 «Odinus», 1272 «Oudinprévos de Briei et de Perepont» CartOrval, 1280-81 «Oudins de Noirecourt» RegTournai, 1353 «Oudin le Rouier» CartOrval, 1518 «Jehan Odin» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. audin (Fôrst. 189). « Forme fém. : Oudenne. De Audina, dérivé de Auda (Fôrst. 189).

Dimin. en -et: 1472 «Ouldinet» Montquin-tin, 1620 «Jehan Oudinet (de Fleigneux)» émigré en Suède. – Odinot.

Odinot, Oudinet: Patr. dim. van Oudin. 1447 Oudinet Boncopain (PARM.).

Peut-être anc. w. audit ‘au dit’ (langage administratif).

zie Ody, Audier.

PlN in Tietjerksteradeel (FL).

Topon. néerl.: oud kerk (= vieille église).

zie Oudemans.

Patr. Dim. van Germ. VN Odo. Vgl. Oudin.

zie Odoard. Oudoux, zie Odou(x).

Ou(t)shoorn: PlN Oudshoorn (ZH). 1280 Screvel van Otsorne, Holland (CG); 1297 Willelmus de Outshorn (MOERMAN); 1330 Willaem van Outshoirne, A’dam (OA 37); 1375

Machtelde van Outshoorne, Haarlem (NHC).

PlN Oud steen: oud stenen huis.

zie Oudin.

zie Houfflin.

zie Verhoestraete.

Ouyn: Patr. Germ. VN aud-win ‘bezit-vriend’: Audoinus, Oduinus (Dip.), Odwinus (GN). 1280 Lam Oudwin, Ip. (BEELE).

zie Olivier(s).

-en, zie van Onsem.

zie van Houplinnes.

zie Ardou(i)llie.

Ourly. V. ADAL.

Oers: BN Fr. ours: béer. Zie Lours. 1379 Rogeri Lours = 1394 Rogaer Loers, Ktr. (DEBR. 1970).