A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

Ma

1567 «Jean Ma» Odeigne; NF qui peut être d’origines multiples, ainsi w. liég. ma ‘mal, mauvais’ DL 378b.

 

JG
Ma-    

-gondeaux,     -gonet,     -gosse, -gotte, -grez, -grite. Proven. ,,Mas (Maison   rurale)   du   sieur-   Gon-daud,   -Gonet,   -Goz,   -Goth,   -Ga- rette, -Garitte ». (Magonet, Hameau

fr.; Magotte, Dép. Beffe; Magritte, Dép. Solré-St-Géry). V. mas.

 

EV
Ma(c)kintosh

Schotse FN Mac an toisich: zoon van de hoofdman. 1390 A. Mackintoche (REANEY).

 

FD
Ma(c)quet

Mackee: 1. Dim. van Ofr. maque, mâche: hamer, strijdknots, kolf. Ook de staf van de deurwaarder. BerBN. Vgl. un serjans à mace (MORLET176). 1285 Jakemés Makés; 1293 Jakemon Maké; 1292 Jehenne Makete, Dk. (TdT); 1340 Dierins Makés, Dk. (RUELLE); 1350 Pierre Maquete de Venete (MORLET); 1391 Jehan Maket, Bergen (CCHt). – 2. Patr. Dim. van VN Remaclius. 1560 Pacquea Remacle dit Maquet, Verviers (HERB.).

 

FD
Ma(e)ter

PlN Mater (OV): 1182 Materne (TW). 1275 Boidin de Matre = B. de Materne, Lessen (VR i2ov°); 1328 Pieter van Materne, Bg. (V.D. AUW.).

 

FD
Maack

Maeck: 1. Zie Mack. – 2. Door d-syncope < Madoc.

 

FD
Maag

Surnom : moy. néerl. maech, mage ‘parent’ ; cf. également Maeck, Maegh, Mag(h)e.

 

JG
Maag(d, de)

zie de Maegd(t).

 

FD
Maagdenberg, van den

van den Maegdenbergh, van den Maagdenburg: PlN Maagdenberg in Oostburg (Z) (DFIX).

 

FD
Maaikens

Maaykens: Metr. Dim. van Mnl. Maeye: Maria. Vgl. Maeyens. 1379 Marie Sheeren=i395 Maikin Sheeren, Ip. (BEELE); 1398 Roelquin Maykin, Ktr. (DEBR. 1970); 1409-23 Maeykin… Coucke = Maeye, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Maan, de

de Maen: 1. Var. van De Man, met Ovl. gerekte a. – 2. De Maan was ook een verspreide huisnaam. In Bs. werd in 1717 een vondelingDe Maen genoemd, omdat hij voor het huis ‘De Maen’ gevonden was (JVO).

 

FD
Maandag

BN naar de naam van de weekdag, de maandag. Vgl. Vrijdag, D. Montag. 146 e. Herman Mandach,Hb.(NN).

 

FD
Maanders

zie Mandel(s).

 

FD
Maandonks

zie (van) Mendonck.

 

FD
Maane(n)

zie Maene(n).

 

FD
Maanen, van

zie van Manen.

 

FD
Maar

Soit nom issu de l’anthrop. germ. Maru, soit aphérèse d’un composé anthrop. avec -mar pour second élément (Fôrst. 1101 -1102) ; ou encore topon. : moy. néerl. maer ‘étendue d’eau’.

 

JG
Maar

zie de Maer(e), Maere.

 

FD
Maaren, van

zie van Maren.

 

FD
Maarleveld

PlN: mergelveld.

 

FD
Maarschalck, de

zie (de) Maerschalck.

 

FD
Maarschalk

,,Maréchal ». Dignité féo­dale. Sobriquet d’allure. Synon. : (DE) Maelschalk, Merschael, (DE) Maerschal(c)k, (DE) Mae(s)schalck.

 

EV
Maarse

Marée: Patr. Afl. van een mêr-naam. Of Metr. Korte vorm van Marcilia of Martiana. 1420 up Marsen Sberchs, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Maarten(s)

-ense, Maerten(s), -ins, Martens(en), Martin(s), -yn, -ijn, -ain, -ein, -eyn, -eijn, -ing, -insen, -insse, Marttin, Mertin, Me(e)rten(s), Meertense, Mettes, -us, Me(e)rt(s), Meerte, Meirt(e), Meets, Martinus(sen), Martinis(sen), Marthunussen, Demart(a)in: Patr. Lat. HN Martinus. Martein < Fr. Mart(a)in. Martini kan It. maar ook Lat. gen. zijn. 1281 Boidinus Martin, Desselgem (HAES.); 1356 Willelmus dictus Merte = 1358 Willelmus filius Johannis dicti Meerte, St.-Gillis (OSTYN); 1375 Willem Martin= Maertin, Ip. (BEELE); 1510 Jan Mertens = Meertens = 1522 Joannes Martens, Aarts. (MAR.). – Lit.: G. DUJARDIN & J. GOOSSENS, MVN11967,27-41,42-45,145-181,

 

FD
Maas

Macs [3e NF le plus fréquent en Belgique, plus de 25000 porteurs], au génitif: Maasen, Maaseen, Maesen, Maessen, Maasenne (gra­phie francisée); double génitif: Maassens. 1284 «Copins Maes» DettesYpres, 1486-87 «Thomas Maes» TerreJauche; aphérèse de néerl. Thomaas, fr. Thomas.

 

JG
Maas(s)

Maes, Mas, Mees, Moos, Mos, Moes, Moës, Mues, Mues, Moeys, Moies, Moiës, Mous: Patr. Korte vorm van de apostelnaam, HN Thomas, Aramees ‘tweeling’. 1276 Mas Boggrave; 1268 Mas filius Roelf = 1277 Maes fieus Rolfs = 1280 Thomas filius Radulfi, Ip. (BEELE); ±1347 Thomas Rex = 1347 Maes Coninc, Tn.; 1452 Maes Costers = 1452 Moes Custers = 1454 Mees Custers, Ht. (ROEL. 1951); 1280 Trisa Maes, Ip. (BEELE); 1430 Aert Moys = 1456 Aert Moes, Ht. (A. GHIJSEN); 1459 Lemmen Maes = 1480 L. Moys; 1514 Moisken Mois, Genk (VDZ).

 

FD
Maas(s)

Maes. 1. Proven. (Région de la) Meuse (FI.). Synon. : Van der Maesen. N° 230. — 2. N. de bapt. V. Thomas et MAD (Maz).

 

EV
Maas, van der

zie van der Maesen.

 

FD
Maaskant

PlN (NB).

 

FD
Maasmans

zie Maeseman.

 

FD
Maassen

Maassenne, Ma(a)sen, Maes(s)en(s), Ma(a)hsen, Maussen, Mees(s)en, Mesen, Mees(s)ens, Mese(n)s, Me(e)zen, Meehsen, Moesen(s), Moesse(ns), Moosen(s), Mo(h)sen, Muesen, Muësen: Patr. Vleivormen van HN Thomas. Zie Maas(s). Maassen kan ook < Maaszone. Moesen is Zuid-Limburgs (V.LOON 1982,38). 1280 Maes Halle = Masinus Halle; 1389 Maes Cachtel = 1395 Masin Cachtel, Ip. (BEELE); 1375 Jan Maessone, Breda (BLO VI).

 

FD
Maassen

Maats. N. de bapt. 1. V. Thomas. — 2. V. MAD (Maz).

 

EV
Maastrigt, van

PlN Maastricht (NL).

 

FD
Maaswinkel

zie (van) Muysewinckel.

 

FD

Maat

 

cf. Maet.

 

JG
Maat(h), van der

zie van der Maeten.

 

FD
Maat,(de)

Zie (de)Maet.

 

FD
Maats

zie Mats.

 

FD
Maayer, de

zie de Maeyer.

 

FD
Maaykens

zie Maaikens.

 

FD

Mabbe

 

Maebe. 1285 «Jehan le fil Mabe», 1288 «Mabe Grom, sa mère» DettesYpres; hypo-cor. de l’anthrop. germ. fém. Madelberta.

 

JG
Mabe

Mabbe, Maebe, Mabesoone, Mabezoens: Metr. VN Mabe = Mabelie < Lat. HN (A)mabilia. Zie Mabille. 1225 Mabe (GN); 1238 Mabensone (MAR. 1966,23). 1289 Lypin Vermaben zone, Eeklo (MNT 279); 1361 Peter Mabensone, Mech. (HB 678); 1378 France Vermabenzone, Ip. (BEELE); 1392 Mabe van den Busche, Aalbeke; 1398 Willem Mab, Deerlijk(DEBR.i97o).

 

FD

Mabeyt

 

Mabit, Maby. Pourraient être des hypocorystiques de Mabille; cf. 1789 «Jean Gilles Mabitte» NPLouette.

 

JG
Mabeyt

zie Mabit.

 

FD

Mabil

 

Mabille, w. nam. Mabile, Mabilde, Mau-bille. 11e s. «Mabilia» Gand, 1284 «Mabile dou Masic» BourgAth, 1336 «Mabille dou Parch» ComptesMons, 1337 «Colette Mabil-he», 1360 «Mabile de Charnoir veuve de Gerars de Henawe» GuillLiège, 1365 «Ma­bille Camuse» TailleMons, 1394 «Pirot fis Pyrons Mabilhe de ComptesMons» CartVal-Benoît; Mabille, w. liég. Mabèye (arch.), pré­nom fém. refait au Moyen Âge sur lat. Amabi-lis, Aimable.

• Dérivé en -elle: 1275-76 «Jehenne de Lille etMabilette se fille» RegTournai.

 

JG
Mabil(l)e

V. MAD (Ma).

 

EV
Mabille

Mabil(e), Mabel(l)e, Mabelis, Mabilde, Maubille: Metr. VN Fr. Mabille < Mabilia < Lat. Amabilia (JACOBSSON 233-4)- Mabilde is Ovl. (DEBR. 1985). ne e. Amabilia; 1101 Mabilia (GN). rjijMabile dou Rieu (DEBR. 1971); 1382 Mabelie Wittehoirs, St.-B.-Vij ve (DEBR. 1970); 1403 Joh. Mabilien, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD
Mabillon

Mabilotte, Mabiloot: Metr. Vleivorm van Mabille. 1334 Mabilette de Douay, Atrecht (NCJ).

 

FD
Mabit

cf. Mabeyt.

 

JG
Mabit

Maby(t), Mabeyt: Metr. W. afl. van Mabille (HERB.). 1584 Lenaert Mabet, Aw. (AB).

 

FD
Maboge

1337 «Robins de Mabouche» Reg-Laroche, 1472 «Jehan de Maboige» DénLaro-che; nom d’origine: Maboge, à Samrée (Lx).

 

JG
Maboge

PlN in Samrée (LX). 1472 Jehan de Maboige, Laroche (J.G.).

 

FD
Maboge

Proven. Dép. Samrée.

 

EV
Mabrant

V. MAD (Ma).

 

EV
Mabrou(c)k

Mabru(t), zie Malbrouck.

 

FD
Mabuse

zie De Maubeuge.

 

FD
Maby

cf. Mabeyt.

 

JG
Maby(t)

zie Mabit.

 

FD
Mac

zie Mack.

 

FD
Mac Donald

Patr. Zoon van Donald, Gaëlisch Domhnall, Oudiers Domnall ‘wereld-machtig’. 1264 Conoye Mac Deuenilt, Dublin; 1376 Willelmus filius Donaldi, Schotland (REANEY).

 

FD
Maca

Macka, Maka, Maqua. 1579 «Jean Macka», 1602-3 «Michiel Macka» Terriers-Namur; si le -a final est bref, surnom : w. maca ‘pilon de forge’, w. (Brabant) maca ‘garne­ment’, rouchi maca ‘goulu’, etc. FEW 6/1, 71 b; si le -a final est long, cf. Macar.

 

JG
Maca

Proven. ,,Forge ». Littéral. : ,,Marteau ». Maqua (Dép. Somme-Leuze). Synon. : Maka, Maqu- -a, -oy. N° 189.

 

EV
Macadam

Patr. Zoon van Adam. 1160 Dolfinus mach Adam (REANEY).

 

FD
Macaigne

 (NF de la région de Charleroi). Pro-babl. surnom: forme fém. de l’anc. fr. macain, maquain ‘habile, rusé’ ; cf. aussi (Provins) mâ-caigne ‘ ‘croûte sur une plaie’ FEW 6/1, 73b.

 

JG
Macaigne

Var. van Macaine. Ofr. macain: wijs, slim (DNF). BN.

 

FD
Macaire

zie Macharis.

 

FD
Macar

Macart, Mackart, Macquart, Makar, -art, Maquart. 1350 «Frankar Malcar» Esneux BTD 26, 262), 14e s. «Libier Maquar» CensHuy, 1577 «Johan filz Jeune Johan d’An-drimont dit Makar» La Gleize, 1611 «Gérard Macquart» Arbrefontaine, 1639 «Henry Helman Makar» La Gleize, 1659 «Symon Macquart» DénSalm; soit prénom Macaire, ainsi 1240 «messires Macarre de Conflanz chevalier» CartOrval (cf. BTD 26, 1952, 262), soit d’un surnom de la racine mac-/mak- ou à rapprocher d’un nom primitif Malcar, postulé par la forme w. Màcâ (notée en toponymie à Esneux), cf. E. Renard, BTD 26, 251.

 

JG
Macar(t)

-arz, Machart, Macka(rt), Macquart, -aert, Maccart, Maqua(rt), de Macar, Makart, Maka(r), Mac(c)a: Patr. Germ. VN mag-hard ‘maag, verwant-sterk’: Machardus, Machart (MORLET I). Of Germ. VN mark-hard (zie Merckaert); vgl. 1382 Willem Markier = 1371 W. Makier, Ing. (DEBR. 1970). 136 e. Jehan Macart; 1438 Gille Maquart, Laon (MORLET); 146 e. Makars délie Hays; 1409 Giele Mackar, Luik (BODY); 1425 Jean Maquart = Machart, Bergen (CCHt).

 

FD
Macasteau

cf. Maquestiau(x).

 

JG
Macau

Macaud, Macaux, Maccaut. 1517 «Lievine et Margherite Macault» Aides-Hainaut, 1561 «Simetrine Macqueau» Bihain, 1602-3 «Anthoine Mackau» TerriersNamur, 1652 «Charles Makau» BourgNamur, 1667 «André Makau» Purnode, 1779 «Dieudonnée Maquaux» NPLouette, 1780 «Remy Ma-caut», «Nicolas Macaux» Charleroi; nom issu de l’anthrop. germ. mag-wald (Dauzat 402) ou bien surnom: pic. (Lille) macau, etc. ‘de plu­sieurs couleurs où le roux domine’ FEW 6/1, 70a (autres sens attestés).

 

JG
Macau

Proven. Dép. Lobbe.

 

EV
Macau(d)

Macaux, Mac(c)aut, Maquaut, Makau: Patr. Germ. VN mag-wald ‘maag, verwant-heerser’. Vgl. D. Macholt. Of Germ. mark-wald, vgl. Macar(t). 1517 Margherite Macault, H (J.G.).

 

FD
Macauter

Hypercorrectie voor Macaut?

 

FD
Macco

zie Macot.

 

FD

Macé

 

Var. de Mathieu, du lat. Matthaeus, consi­dérée comme phonétiquement normale par Jodogne 7 [Dauzat 617, qui cite Saint-Macé, NL de Maine-et-Loire, y voit une forme régio­nale].

 

JG
Macé

zie Masset.

 

FD

Macédoine

 

 

 

1357 «Colars Machidones» Liège, 1504 «Johan Machidonne» CoutStavelot; du nom de saint Macédo(i)ne, cf. aussi w. liég. Macidône DL.

 

JG
Macédoine

Herkomstnaam < Macedonië. 1357 Colars Machidones, Luik (HERB.); 1361 Fastré Machidone, Luik (ISC).

 

FD
Macguoy

zie Macor.

 

FD
Machairas

N. de bapt. 1. Macaire (N. de deux saints d’Egypte). — 2. N. d’origine germanique (Mal-hari) : Mau-, Mal- -c(h)aire.

 

EV
Macharis

1. Proven. Macharis (Dép. Lebbeke). — 2. V. le précéd. (Mak).

 

EV
Macharis

Marcharis, Macaire, Maquair(e), Makaire, Marquaire, Maquer(e), Masscharis: Patr. Gr. HN Makarios, gelatiniseerd Macharius (Dip.) > Macharis, al in de loe e. in WV (LEYS1958). 1275 Watier Macaires, Lessen (VR 123V°); 1300 Willem Magaris sone, Maldegem (CG); ±1300 Nicholes Macaires, PdC (BOUGARD); 1389 Macharijs Rijcman = 1395 Makaris Rikeman, Moen (DEBR. 1970); 1304 Michiel Magaris, Ip. (BEELE).

 

FD

Macharis

 

Prénom: lat. Macarius, Macaire, cf. 1212 «Macharius miles de Gungnicort» Cart-StHubert.

 

JG
Machart

Matsaert: 1. Zie Macar(t). – 2. BerN van de metselaar; afl. van Mnl. mâche, matse, Pic. mâche < Mlat. macio. 1414 Wulffaert Mâche, Ktr. (DEBR. 1958); 1304 Hannekin Metshart, Oud. (CG); Machart > 1656 Matsaert, Duinkerke (PDB).

 

FD
Macheel

au génitif: Machiels, Mackiels, -ils, Makiels, Maghiels, Magiels, Maquils, dou­ble génitif: Machielsen. Prénom: normale­ment d’un thème Machel- (de Machelmus), qui a dû se croiser avec Michiel, Michel. Cf. aussi Mackels.

 

JG
Macheel(s)

zie Michael.

 

FD
Machelart

Adaptatie van Makelaar (HECART, Dict. roucht).

 

FD

Machelart

 

Surnom: sans doute dérivé en -art d’anc. pic. macheler (d’anc. fr. maiseler) ‘blesser, mutiler’ FEW 6/1, 4a. — Comp. aussi 1676 «André Machelotte» RuageAth.

 

JG
Machelen, van

PlN Machelen (OV). 1187 Oliverus de Machline,OV(GN).

 

FD
Machelinckx

zie Machtelinckx.

 

FD
Machels

zie Mechele.

 

FD
Machenil

zie van Marsenille.

 

FD
Macherey

zie Mascré.

 

FD
Macherot

cf. Machurot, -uraux, -iroux.

 

JG
Macherot

-oux, Machiroux, Machurot, -eau, -a(ux): BN Ofr. mascheros: vuil, vies, smerig. Vgl. Mascré. 1275 Thumas Mascuroit, Lessen (VR i22v°); 1725 Carolus Machurot, Vodelée N (MUL

vn).

 

FD
Macherot

V. Machuraux.

 

EV
Machet

zie Masser.

 

FD
Machetourte

Mâchefer = Masquefer (DAUZAT). 1267 Ade Maskarde, Herchies (HERB.). – 2. De mansnaam Mascardus komt al in het Polyptique d’Irminon voor (MORLET I).

 

FD
Machgeels

Machiels, Machte–lincks, -lings, Machtens, Machot. V. MAD (Mak).

 

EV
Machgeels

zie Michael.

 

FD
Machi(e)ls(en)

-ille, zie Michael.

 

FD
Machiels

Machielsen, cf. Macheel.

 

JG
Machin

Wsch. hypercorrect voor Massin.

 

FD

Machiroux

 

cf. Machurot, etc. JG
Machiroux

zie Macherot.

 

FD
Machkour

Arabische FN (PDB).

 

FD
Machline

zie Machtelinck(x).

 

FD
Macho(t)

zie Macot.

 

FD

Machon

 

1289 «Thieris li Mâchons» Cens-Namur, 1292 «Gillain le Machon» Comptes-Mons, 1438 «Ghuyot Pickoix dit Machon» (natif de Valenciennes) Liège, 1472 «Henry le Machon» DénLaroche; nom de profession: forme pic. de fr. maçon’, cf. aussi Maçon, Masson. – Dérivé en -eau: 1350 «Johan li Machonea» CartValBenoît.

 

JG
Machon

zie Lemasson.

 

FD

Machot

 

w. (Montegnée) Mâtchot. 1767 «Fr. Machot» Montegnée, 1778 «Eustache Houbin dit Machot» Ans; p.-ê. surnom: w. matchot ‘traquet (oiseau)’, d’où ‘homme fin et rusé’ FEW 21, 231 a, mais le à du NF est long.

 

JG
Machtelinck(x)

-ynck, -ings, -inckt, -inks, -inkx, Magtelinck, Matelinck(x), Mactel(l)inck, Mastelinck, -ing, Maechtelinckx, Machelinckx, Machline, Magelinck(x), Mechelinck, -ynck: Dim. op -lin (later tôt -inc verzwaard) van Germ. macht-naam, zoals Machtildis of Machtolf. V. D. SCHAAR noemt aïs vormen voor Mathilde ni.: Machelina, Machtelina, Machtelijn, Magcheltje, Maggeltje, Mechelina, Mecheltsje (Pries), Mechtelina, Megcheltien. De afwisseling van vormen met cht/ch en ach/ech pleit voor afl. van een macht-naam. 136 e. Machelin frater Vogets (GN); 1399 GijsbrechtMaecheleins, Den Bosch (HB 446); 1498 J. Machtelin; 1545 Remeeus Machelens; 1511 Remeeus Machtelin, Ronse (Midd. 1963,276); 1499 Jehan Matelin, Dk. (TXT).

 

FD
Machtelinckt

Machtelinckx, Machtelings. Dérivé en -ing du prénom fém. Maht-hildis, Mathilde.

 

JG
Machtens

Masten: Metr./Patr. Vleivorm van Germ. VN Machtild of Machtolf. Vgl. Machtelinckx. 1578 Gerardt Machten, Bilzen (SCHOE.).

 

FD
Machu(t)

-ue, -us, Masu(t), Massu, Mossu, Metsu(e), Missu(e), Missuwe, Messuwe: Ofr. mac(h)ue, massue, messue, Mnl. matsu(w)e: knots, kolf, knuppel. 1401 Wulfaerd Maetsu, Ip. (JAM.); 1404 Victor Machu, St.-Win. (VERGR. 1968); 1438 Thomas Massut, Laon (MORLET); 1469 Hannin Metchu, Ip. (DONCHE); 1639 Pieter Messu, Kemmel (DUV.); 1705 Christiaen Missuwe = 1714 Messuwe, FV (VERGR. 1972). – Lit.: W. BEELE, Nk. 1980,116-120.

 

FD
Machur-

-aux, -ot. 1. Car. phys. Machuré, ,,Barbouillé » (dialecte). Ou bien : Mâcheur. Synon. : Ma­cherot. — 2. Car. mor. H. gour­mand. N° 273.

 

EV
Machurot

-eau, -a(ux), zie Macherot.

 

FD
Machurot

Machuraux, -ura, Macherot, Ma-chiroux. 1351 «GerarsMaxireas de Val» Reg-Laroche, 1444 «Jehan Machure» Aides-Namur, 1472 «Hanry Machuret» DénLaroche, 1598 «André Machuroz», 1623 «Mathieu Machurot» BourgDinant, 1632 «Marguerite Machurot» BourgNamur, 1737«ThiryMachi-roux» Montegnée; surnoms: soit dérivés en -ot, -oux, -eau de fr. machurer ‘barbouiller, noircir, salir’ FEW 6/1,430-2, soit d’anc. nam. machuria, sud-w. matcheré, etc. ‘rhume (de cerveau)’, corresp. à l’anc. fr. makeriel, ma-cerel FEW 6/3, 175b. – Cf. aussi les équi­valents liégeois, plaidant pour la \ » propo­sition: 1350 «Evrars dis Maxhereis», 1365 «Johans dis Maxhereit» CartValBenoît, 1400 «Jehans Maxhureis» Modave.

 

JG
Mack

Mac(ke), Mak, Makkes, Macken(s), Maack, Maeck, Macq, Ma(u)que, Maucq: 1. Patr. Germ. VN Macco, Makko, bakervorm van Germ. mag-naam (MORLET I, Fm.) of van een mark-naam (KAUFMANN); vgl. Macar(t). 1328 Amans Make, Bergen (PIERARD); 1662 Jan Mack, Kester-Aw. (AP). – z.Metr. Fem. van zelfde naam: Macca, Makka (Fm.). 1398 Macke Shudevetters, Ooigem (DEBR. 1970).

 

FD
Mack

Mackrain. V. MAD  (Mak).

 

EV

Mack

 

 

Mak, Macke, au génitif: Macken. Pro babl. de Makko, hypocor. d’un anthrop. gérai. en mag-, tel mag-helm; cf. aussi Macq et Mackels. – Cf. aussi 1275-76 «Jehans de Macke li boulenghiers» RegTournai, où le nom paraît être un nom d’origine.

 

JG

Macka

 

cf. Maca.

 

JG
Macka(rt)

zie Macar(t).

 

FD

Mackart

 

cf. Macar.

 

JG
Mackee

zie Macquet.

 

FD
Mackel

1. Proven. Makel (Dép. Veerle). Ma(ec)kelberg(he). Pro­ven. ,,Colline de Makel ». — 2. V. MAD (Mak).

 

EV
Mackel(s)

Makels, Maukels: Patr. Dim. van Mack. Vgl.D.Mackle,Mackle.

 

FD
Mackelberg(e)

(van) Mackelbergh(e),van Mackelenbergh(e), zie (van) Makelberge.

 

FD
Mackelbert

zie Makelberge.

 

FD

Mackels

 

Makels. Dimin. en -el de Mack, hypo­cor. de l’anthrop. germ. mark-ward [FD] ou de mag-helm > Machelmus [JH], cf. aussi Ma­cheel, Machiels.

 

JG
Macken(s)

V. MAD (Mak).

 

EV
Macken(s)

zie Mack.

 

FD
Mackenzie

Mackersy: Schotse FN: zoon van Coinneach. 1473 Nevin M’Kenze (REANEY).

 

FD
Macker(s)

BN Mnl. macker: makker, deelgenoot, compagnon. 1396 Jan de Mackere, Aaigem (DE B.).

 

FD
Mackers

1. Profess. Maker fabri­cant ». N° 132. — 2. Situation sociale. Makker, ,,Compagnon (de métier) ». N° 139. — 3. V. MAD (Mak),

 

EV

Mackers

 

Surnom : moy. néerl. macker ‘compa­gnon’.

 

JG
Macki(e)lsens

zie Michael.

 

FD

Mackiels

 

Mackils, cf. Macheel.

 

JG
Mackin

zie Makin.

 

FD
Mackis

Mackus: Stamt van een Schotse soldaatdie ça. 1600 in NL gebleven is. Wsch. een vervormde Mac-naam. 1726-1802 Henry Maekis, Nederweert (med. Maria Heyndrickx, Melsele).

 

FD
Mackowiak

-vie, zie Makow(ski).

 

FD
Maclart

zie de Makelaere.

 

FD
Maclet

Mauclet, Maclot: Patr. 1. Vleivorm van VN Macharius. 1314 Makarius dictus Makelos, Luik (RENARD 262). – 2. Vleivorm van HN Remadius. 1280 Joh. dictus Macles, Luik (J.G.); 1350 Margarete Maclot, Walshouten (HERB.).

 

FD

Maclet

 

Mauclet. 1280 «Johannes dictas Macles» PolyptLiège, 1506 «Macquelet de Wallegrappe», 1520 «Bernard Mackelet», 1557 «Marguerite Maeclet», 1589 «Jean Maclet», 1639 «Guillaume Mauclet» Bourg­Namur; dérivé (avec aphérèse) de (Re)macle ou du thème de Macq et Macaire.

 

JG
Maclot

1314 «Makarius dictus Makelos» An-thrLiège, 1350 «Margarete Maclot» Houtain-l’Évêque, 1472 «la femme feu Jehan Maclot» DénVirton; dérivé en -elot de Macq ou du thème de Macaire, sinon de Remacle, c/ Ma(u)clet qui précède.

 

JG
Maclot

N. de bapt. V. MAD. Synon.: Ma(c)lo(u).

 

EV
Maco(i)gne

PlN Macogny (Aisne)?

 

FD
Macocq

E. FN Maycock, Meacock, dim. van May, Mayhew < Matthew. 1284 Maicoc le Crouder, Lancashire (REANEY).

 

FD

Macoers

 

cf. Macor(s), Macours.

 

JG
Macoers

zie Macours, Macor.

 

FD

Macoir

 

w. (Bastogne) Mâcwar. 14e s. «Macoir de Rocour», 1421 « Collait Macoir» Jandrain; dans certains cas (avec a bref toutefois), peul effectivement représenter le prénom Macaire. – Distinct sans doute de 1516 «Malcoir» Kemexhe, 1584 «Guillaume Malcoir» Bourg-Liège, w. (Fooz) Mâcwè, qui est un microtop. liég. ma cwé(r) (très fréquent) signifiant ‘mauvais coin’, cf. Macoy, Maquoi (E. Re­nard, BTD 26, 262). Cf. aussi Macor(s).

 

JG
Macoir

zie Macor.

 

FD
Maçon

1279-81 «Phelipres li Maçons» Comptes-Mons, 1499 «Jaquemar le Mason» Romerée; nom de profession : fr. maçon ; cf. aussi Machon et Masson. – Forme fém. : 1340 « Ma-roie li Maçonne » Tournai.

 

JG
Maçon

zie Lemasson.

 

FD
Macor

Macor(p)s, Macoir, Macours, -rt, Mauco(u)rt, Macoers, Marconi (t), Malcorp(s), Macoy(e), Ma(c)quoi, -oy, Macguoy, Macquoij, Manquoi, -oy, -oij, Mauquoi, Mau(c)quoy: Patr. De oudstevbb. wijzen duidelijk op een VN. Maar welke? Macharius wordt normaal Macaire en lijkt dus uitgesloten. Wellicht een Germ. VN, b.v. Markolf (vgl. Marcou) of Markward (Ma(r)coir?). De vorm Malcorp(s) (zie i. v.) kan een reïnterpretatie zijn. De Luikse familie Ma(l)cors, Maucors is trouwens verwant met Macoir (Chron. arch. Pays délire 1967,46). 1248 magister Machuardus, Luik (CTO); 1277 Jehan Macor, Marneffe; 1289 Macors d’Upingney, Upigny; 146 e. Macoir de Rocour; 1421 Collart Macoir, Jandrain (HERB.); 1318 Macors de Harveng, Bergen (PIERARD); 1361 Wiri Malcoir, Ramet (SLLIV); 1372 Johanne Macor = 1373 Joh. Malcor = 1377 J. Marcor = 1380 Janne Macoert, Lijsem (C.BAERT); 1461 Phastrardus dictus Maulcorps, Lv. (DE MAN 198l); 1552 Robertus Macorps de Noduwe = (?) Robertus Macquoij de Noduuez (MULIV); 1579 Fr. Makoers, Luik-Aw. (AP); 1609 Guillaume Malcorps, Luik (RENARD 262); 1645 Joos Maucourt,Zwg.(KWII).

Macot, Macho(t), Macco: Patr. Afl. van VN Macharius ofvanMack. 1654 Joannes Machotte, Jandrain (MUL VI).

 

FD
Macor

Macorps, Macors, w. (Hognoul) Ma­çon’, Macours, Macoers (forme néerl.). 1277 «Jehan Macor» Marneffe, 1289 «Ma­cors d’Upingney» Upigny, 1318 «Macors de Harveng» ComptesMons, 1603 «Jacques Macorps» BourgNamur; soit var. de Macoir [la famille de Macors, bourgmestre de Liège au 17e s., dont le nom s’écrivait pourtant Mal­cors, Maucors, prétendait se rattacher aux Macoir dont elle portait les armes dans une brisure (cf. Chronique archéol. du Pays de Liège, 58, 1967, 46)], soit var. de Malcorp(s), ce qui paraît plus probable.

 

JG
Macorps

Proven. 1. Malacord (Dép. Ferrières). — 2. Mat-court (Loc.).

 

EV
Macot

1573 «Remacle Mako» Dorinne; p.-ê. dérivé en -ot du thème Mac- tiré de Macaire.

 

JG
Macou

Var. van Marcou of’Macours.

 

FD
Macours

cf. Macor(s).

 

JG
Macours

-rt, Macoers, Mauco(u)rt, Marcour(t): 1. PlN Macourt (Nord). 1345 capelle dicte de Macourt prope Condatum (CSW 11,258). – 2. Zie Macor.

 

FD
Macoy

Macquoi, w. Mâcwè, Maquoi, -oï, Ma-quoy. 1444 «Macquois» = «Maquois» Aides-Namur, 1543 «Ernoul Macquoy» Bourg­Namur; var. de Macoir (= mauvais coin), cf. l’équation relevée à Huy «Louis Maco(i)rs» = «Louis Macquoy» (BTD 35, 275).

Macoye. Peut être une var. du précédent ou un dérivé en w. -ôye du même thème Mac-,

Macq. Vu la distribution géographique des deux noms, dérivé par aphérèse de NF comme Wallemacq, etc.; une forme aphérésée de Remacle, avec réduction de la finale, n’est pas à exclure non plus. Cf. aussi les NF voisins Mack et Maque.

 

JG
Macoy(e)

zie Macor.

 

FD
Macpherson

Gaëlisch Mac an Phearsain: zoon van de parochiepriester, de pape (Mnl. persoon, E. Parson, vgl. Persoon(e)). 1447 Alexander Makfersan(REANEY).

 

FD
Macq

1. Proven. Maquenoise (Loc.). (Macq-en-Oise, Loc.). — 2. V. MAD (Mak).

 

EV
Macq

zie Mack.

 

FD
Macqua(e)rt

zie Macar(t).

 

FD
Macquart

1. Profess. ,,Forgeron ». V. Maca. — 2. V. MAD (Mak).

 

EV
Macquart

cf. Macar.

 

JG
Macquenhem

-hen: PlN Mackenheim (HS, Elzas).

 

FD
Macquet

1. Proven. Dép. Escanaffles. — 2. V. MAD (Mak).

 

EV
Macquet

Maquet, Maket. 1265 «Evrard Maket» CensNamur, 1302 «Maket Baelli», «Gilles Makès» LoiTournai, 1339 «Maket de Vileit» RegLaroche 1449 «Petit Gilain Ma­quet» AidesNamur, 1501 «Quintin Macquet» AidesHainaut, 1510 «Emery Macquet» BourgNamur, 1575 «Jehan Macquet de Ho-quoy» Luxembourg; surnom issu de la riche famille de la racine makk- FEW 6/1, 66-76, ainsi w. liég. makèt ( 1 ° caprice ; 2° baguette de tambour; 3° flèche), dérivé de maker ‘frap­per’ ; sinon dérivé du même thème que Macar. La mention verviétoise de 1560 «Pacquea Remacle dit Maquet » invite aussi à y voir un

dérivé de Remacle. — Autre dérivé en -of. 1561 «Hingot Macquot» DénFlorenville, 1568 «Jehan Macquo» BourgNamur. m Composé à partir du même verbe maker ‘frapper’ : 1407 «Libot Mackaloxh» = 1388 «Libot Makalus» GuillLiège, littér. w. maque à l’ouh ‘frappe à la porte’ [comp. également 1279-80 «Jehan Clauwe louce» RegTournai, à inter­préter comme clôt l'(h)uche ‘ferme la porte’, nom populaire du courlis ALW 8, 214b?].

 

JG
Macquoi

cf. Macoy.

 

JG
Macquoi

-uoy, zie Macor.

 

FD
Macquyn

-uiné, zie Makin.

 

FD
Macrez

zie Mascré.

 

FD
Macron

Fr. FN Ma(c)queron < Ofr. masqueron, var. – met ander suffîx – van Ofr. mascheros: vuil, zwart. Vgl. Mascré en Mnl. Masscheroen, naam van de duivel, dus ‘de zwarte’.

 

FD
Macs

1. V. Thomas et MAD (Maz). — 2. Proven. Dép. Messelbroek et Oelgem. Ou bien : ,,De la région de la Meuse ». N° 230.

 

EV
Macy

1. V. Massier. — 2. V. MAD (Maz).

 

EV

MAD

 

MAD, MED, MID, MOD. Racines germaniques ayant servi à former des

noms de baptême. Variantes : MAED, MEYD, MOED, M(O)UD :

N° I. Au cas sujet (ci-dessus), avec les mutations de la consonne finale :

Mad, (Mah ou Mal, ou Mar ou May ou Mauw), Mak, Maz. N° II. Au cas régime inversé : Mand, Mena, etc., avec les mêmes mutations :

Mand, Mon, Mank, Manz.

 

N° 1. Cas sujet.

A.  Formes Mad, Med, Mid, Meyd, Mod, Maud, Moed, Muyd, M(o)ud.

I.  N. simples.

1.  Mat(te), Matte, Met, Medts, Miet, Meyts, Mot(te), Maud(e), Moedts, Mut(h), Motmans.

2.  Matt-, Medd- -ens, Math-, Matt-, M(o)ut(t)- -on.

II.  N. simples avec suffixes.

M.-ino : Matt-, Math-, Mott-, -in, -yn.

M.- -att, -ett, -itt, -ott, : Math-, Matt-, -a, -et, -ot, Medda, Moda,

Mot(t)et.

M.- -az, -ez : Math-, Matt-, -as, -ez, Modesse. M.- -ik, -ok : Mad- -ie, -oc. M.-ekin : Mot- -kin, -quin. M.- -el-, -ett, -ott : Math-, -elé ,-elez, -elet, -elot. M.-ello : Model. M.- -elin, -eling : Math-, Mad- -elin, -elyns, -alyns, -elincèx, -eling.

III.  N. composés. M.-arin : Matterne.

M.-hard : Math-, Matt- -ard, Med- -aer, -ard, -aets, Mod-, Mott-

-art.

M.-hari : Maed-, Maet-, Matt- -er, Mod- -er, -ère. M.- -rad ou -rand : Mattray, Midrez, Moutran. M.-rie :   Mott-,   Mod-   -(e)ry,   -rie.    (Médricon.    Cas   régime).

Medrigant M.-wad : Moutoy.

M.-wald : Math-, Matt- -ay, Motteux, Moût (t) eau, Mut- -aels, -el. M,- -wid, -wil, -wis : Mettewie, Moetwil, Moeuthwil(l), Maudhuy,

Mouthuy(s). M.-wulf : Mad- -ou, -yol, Midol, Mottoule.

B.  Formes Ma   (Mah,  Mal,  Mar,  Maw,  May),   Me   (Id.),  Mi,  Mey, Mo(e), Mu (y).

I.  N. simples.

1.  May, Mel(sen), Mil(l)e, Miels, Mills, Milius, Moey, Moies, Mommens.

2.  Ma(h)-, May-, Maj- -on, Malloens, Mel(l)on.

1.  Mois, Moor(s), Moore, Mores, Meurs, Moeremans, Moormans.

2.  Ma(e)y- -ence, -ens, Melens, Moeyens, Ma(h)-, May-, Maj- -on, Malloens, Mel(l)on, Millioen.

II.  N. simples avec suffixes.

M.-ino : Mahin, Maur-, Mor- -in, Mel- -in, Melignon, Mallin.

M.-att, -ett, -itt, -ott: Mal-, Maw- -et, Mal- -i, -o(t), May-, Maj–o(t), Mel- -(i)a, -ot(te), Mil(l)et, Miette, Miot, Moll- -ate, -et, Moulia, Mouillet, Maur-, Mo(u)r, Mur- -a(t), -et(te), -ot, Mouvet, Malles(son).

M.- -ez, -iz : Melis, Mil- -es, -is(sen), Mollez, Maur-, Mor- -ice, -issen(s),   M(e)ur-   -isse,   -ysse,   Mevis,   Me(u)w-   -(e)s(e),

-isse(a).

M.-illo : Mahillon, Millioea. M.-ek(in), -ok : Moorkens, Mourquin, Miocque.

III. N. composés.

M.-and : Mahi-, Mail-, Mil- -and, -ant(s),   Mo(u)r- -and, -ant,

Morjan.

M.-bad (-band) : Milleband.

M.-bard ou -brand (Intervers.) : Maebe, Mabrant, Maubert. M.-frid : Mey-, Mau-, Mo- -froid, -froot, -froy, -fra. M.-gauz : Malcause.

M.-had (-hagin) : Melain, Meur-, Mor- -ain(e). M.-bard :  Maill-,  May-  -ard,  -art,  Mallaerts,  Mel(l)aerts,  Mel-

-ardi,   -ardy,   Millard,   Moll-,   Mou(i)l-,   Mo(e)y-   -ard,   -art,

-aert. M.-hart : Mah- -ier, -y, -u(t), Malchaire, Mel(le)- -ckers, -kers,

Mil(l)- -aire, -er, -y, Moller, Moyer(soen), Mour- -y, -u. M.-helm : Milhomme.

M.- -hron ou -ron : Milgrom, Molleron, Moulron, .Mourlon. M.- -mad (-magin) : Mayomain. M.-maru : Mamert, Mommaert, Moemars. M.-wad : Malget, Milquet, Miguet. M.-wald : Mah- -aud(en), -aut, -aux, Millioud, Maur-, Mo(u)r-

-au, -auw, -ay, -eau(x), -eels, -el, -eux, -ey, -iau, -jau, Mo(e)r-\           -ael, -eels.

M.-wulf : Malou(s), Mayol, Mell-, Méh- -(o)ul.

C. Formes Mak (ou Macht), Mek, Mik, Meyk, Mok, Meuk, Muyk.

I.  N. simples.

1.  Maeck, Macht, Ma(e)x, Mieg, Moo(c)k, Maucq, Moch, Moucq.

2.  Mich-, Mige-, Moxh- -on. Mackens(en), Machtens, Me(u)gens.

II.  N. simples avec suffixes.

M.-ino : Mag(h)-, Mack-, Magu-, Mog- -in.

M.-att, -ett, -itt, -ott : Ma(c)qu-, Mag(h)- -et, -otte(aux), Mich-,

Mig(e)- -a, -et, -otte, Mouchette. M.- -ez, -oz : Magosse, Mich- -ez, -oz. M.- -elïn,  -eling : Magdelyns, Machte- -linckx, -lings, Masculin,

Masquelin, Masschelein, Maglinse, Mechelynck, Michelin.

III.  N. composés.

M.-bard : Mascart, Mouchart, Muschart, Muquart.

M.-hari : Maquaire, Magiers, Mackers, Meekers, Megerlé (Alsace),

Molckers. M.-hlod : Maclot.

M.-rad : Mascré, Mage- -rat, -ré, Maigret. M.-wald : Mascaux, Mackel, Magh-, Mach- -eels, -iels, Mich- -aud,

-au(l)t, -aux.

M.-wid ou w’m : Mascuy, Mesquite. M.-wulf : Mégoeul.

 

D. Formes Maz (ou Mast ou Mats), Mez, Miz, Meyz, Moz, Meuz, Muyz.

I.  N. simples.

1.  Macs,   Ma(a)s(s),   Mats,   Mess,   Meys(e),   Meesse,   Mitsch, Mies(t),    Moos,    Mot(t)z,    Mau(t)s,    Moes,    Mous,    Mus, Mus(s)ch- -e, -s, Meys(se), Mos- -mans.

2.  Ma(a)s(s)en,   Messens,   Me(e)s(s)en(s),   Massen,   Miessen; Masson(et), Mis(s)on(e), Moos-, Moes- -en(s), Moys-, Mauss-, Mous- -on.

II.  N. simples avec suffixes.

M.-ino et -ing :   Mass-,   Maz-   -in,   Mais(s)in,   Missing,   Moz-,

Mous- -in. M.- -att, -ett, -ott : Mass-, Maz- -a, -et, -é, -ot, Massiot(ty), Mas(s)-,

Mes-, Mis(s)- -otten, Mouss-, Mouz- -et. M.- -ak, -ek(in) : Mesd-, Mest- -ach, -agh, Mas-, Me(y)s- -kens.

III.  N. composés. M.-and : Missant.

Mè-hard : Mass- -a(e)rt(s), -ard, Mozart, Moussart.

M.-hari : Mac-, Mass- -ie(r), -y, Miss- -y, -u, -aire, Mess-, Maus-,

Moos- -er. M.-helm : Massem.

M.-wald : Mass- -aut, -aux, Messeaux, Missal, Mossay. M.- -wid, -win : Mas-, Maz-, -uy, Masoin. M.-wulf : Missoul. N° II. Cas régime inversé.

A.  Formes Mand, Mend, Mind, Mond.

I.  N. simples.

1.  Mande, Mont, Mondelé (Alsace).

2.  Menten(n), Mintne, Montens, Mondon, Mond(us).

II.  N. simples avec suffixes.

M..- -att, -ez, -oz : Munda, Mend-, Mond- -ez, -oz.

M.- -elin, -(l)ing : Mendling, Mindlin, Mund-, Munt- -ing.

III.  N. composés.

M.-and : Mand-, Mant- -âne, -ario, -anus.

M.-hard : Mandart.

M.-hari : Mandier, Mantie, Mender, Mentior, Minders, Munters.

M.-hrod, -ron : Mondron.

M.-rad : Mond- -érez, -rer.

M.-rie : Mandrycus, Mondry.

M.-wald : Mant- -el, -ia, Mand-, Mend- -au, -ay, -el, -i(e)au, -uau,

Mond-, Mont- -ald, -ait, Mundel. M.-wulf : Mand-, Mend- -ou, Montulet.

B.  Formes Man, Men, Min, Mon. I. N. simples.

1. Mann,   Manne,    Mans,   Menne,   Min(n)e,   Mone,   Moons, Moen(s), Moins (e), Maune.

258

2. Mennens, Minnen(s), Mi(g)non, Mino, Moon-, Maun- -ens.

II.  N. simples avec suffixes.

M.-ino, -ing : Manu- -ing, rinck, Moni(e)n.

M.- -att,  -ett,  -itt,  -oit : Manna, Man(n)- -(i)et, -(i)ot, Mayn-,

Me(y)n-  -et,  -é,  Min-   -et(te),  -é,  -ot,  Mo(u)net,  Mouette,

Monod.

M.- -az, -ez, -iz, -oz : Manise, Monasch, Munoz. M.-ak, -ek(in), -ik : Mannick, Menneken(s), Menn- -ick, -ig, Min-

-ick, -igh, -ique, Monak, Moniquet .

III.  N. composés. M.-aba : Manhaye. M.-bald : Mombel. M.-bard : Momb(a)erts.

M.-frid : Man-, Main-, Mani- -froid, -frou, -froy, -front (-fridon). M.-bard : Manaert(s), Mén- -ard, -art, Meyna(e)rt(s), Minn- -aar,

-aert, Monard, Monniaert, Moenaert(s). M.-hari : Man(n)- -ie, -y, Mennier, Minn- -er, -y, Monn-, Meun-,

Mo(u)n- -ier, -y.

M.-maru : Monmart, Mommaert(s), Mommer. M.-ric : Monrique. M.-wad : Min- -oy, -uet, -uit.

M.-u’ald : Miney, Mon- -ay, -eau, Mougneau, Munaut. M.-wid : Monguy. I.-ivttlf : Monulphe.

C.  Formes Mank, Menk, Mink, Monk, Munk.

I.  N. simples.

1.  Mange, Manch, Menge, Mengus, Mench, Men(c)k(e), Mincke, Monk, Monge, Mun(c)k, Mynck .

2.  Mangon, Menckens, Menko, Moncko.

II.  N. simples avec suffixes. M.-ino : Mang(u)- -in, Mainguin.

M.-ett,  -ott :  Mange-,  Menge-, Menj-  -ot,  Mengu-, Mingu- -et,

Monchet .

M.-ez : Mang-, Meng-, -Menk- -ez, -es. M.-eling-: Mangelinckx.

III.  N. composés.

M.-hard : Monchart, Moncarz.

M.-hari : Maingie, Menchior (Pour : Menc-haire), Mingers. M.-wald :   Manchel,   Mangal,   Meng-,   Maingu-   -al,   -elle,   -els, Mingels, Minjauw, Moncalt.

D,  Formes Mans, Menz, Minz, Monz, Munz.

I.  N. simples. Mo(o)ns, Moens, Munz.

II.  N. simples avec suffixes. M.-ing : Munzing.

III. N. composés.

JA.-ha.rd : Mans-, Mins-, Monch- -art, Mensch-, Minsch- -aert. M.-hari : Meos- -eereti, -iers, Mentiof (Menz-hari). M.-hlod : Miniscloux.

E. Forme Magin.  (Contraction Ma[i]n: Voir: B. ci-dessus). I. N. simples.

M.-otto : Maginot. H. N. composés.

M.-hari : Maquigny.

M.-wald : Maquinay.

 

EV
Mad-

-oo, -ou, -yol. V. M AD.

 

EV
Madalyns

zie Madelein.

 

FD
Madam(e)

BN Madame: Mevrouw. Vgl. Monsieur. 1540 Joannes Madamme, Chatelet (MUL IV).

 

FD
Maddalena

zie Magdaleens.

 

FD
Maddée

zieMadet.

 

FD
Maddel(e)in

-leyn, zie Madelein.

 

FD
Maddelein

cf. Madelein.

 

JG
Madden(s)

Meddens, Mattens, Mettens: Patr. Vleivorm van Germ. mathal-naam, zoals Madelbert. loe e. Methdin, Cent (Dip.); 1220 Meddin, Cent (OGN); 1227 Maddinus, Veurne; 1315 Clais Maddin, Ip. (BEELE). Zie ook MARYNISSEN1966,26. – Lit.: F. DEBRABANDERE, De namen Maddens en Mattdaer. IG1980,281-4.

 

FD
Maddens

Hypocor. néerl. (au génitif) de lat. Magdalena ou bien de l’anthrop. germ. Mado (thème Mad-).

 

JG
Madder

1. Patr. Germ. VN math-hari: Madaharius (MORLET I). – 2. Evtl. var. van (de) Mader.

 

FD
made

ou mede. ..Prairie ». (Moy. néerl.). Proven. Vander-, Vet-mad, -maeten, -may(en).

 

EV
Made(i)ra

PlN, eiland W. van Marokko.

 

FD
Made, van der

zie van der Maeten.

 

FD
Madelein

-eine, -eyn, -ijns, Maddel(e)in, -eyn,Madalyns, -ijns, Masolyn, Maselijne, -yne, Mazelijne, -lyne, Maeseleyne, -yne, -ijne, Majelijne, -yne, Marjelijne, Mardulyn, Mardeelyn: Metr.Madelaine, Fr. vorm van HN Magdalena. Zie Magdaleens. De -lein-uitgang werd achteraf als -lijn-suffix opgevat. 1398 Maseleene Sbeeren, Moorsele; 1396 Maseleene Bierts, Ktr.; Madeleene, Madelaine (DEBR. 1970); Marien Madellaine = Maroie Masolaine (LANGLOIS 436); 1360 Raulinus Mazeline de Remies (MORLET);

1462 Madeleene Gheerinc, Diksmuide (PARM.); 1699 Nicolas Madelain = 1709 Nicolais Madelein; 1704 Joseph Madelens; 1744 Gillis Madalein, Ktr. (KW). Sommige vormen kunnen Patr. zijn, ml. afl. van Magdalena of Margareta. 1229 Majelin de Maeter et Elisabeth uxor sua (CVT).

 

FD
Madelein

Maddelein, au génitif: Madelijns, etc. Forme néerl. du prénom fémin. Madeleine < lat. Magdalena.

 

JG
Madelet

Mades, Madion. Dérivés d’un thème de Madeleine; pour le suffixe masc., cf. Made-lon.

 

JG
Madelet

Metr. Dim. van VN Madelaine? Of Patr. Dim.(-elet) van Germ. math-naam; vgl. Madder, Madou.

 

FD
Mademan

zie Maeyman.

 

FD
Maden, van der

zie van der Maeten.

 

FD
Madenspacher

Maderbacher: D. FN Mädenbacher < PlN Medenbach( HS).

 

FD
Mader, (de)

de Madré, Madder, Maeder, Mader: Mnl. ongesyncopeerde vorm mader: maaier. Ook D. Mader/Mâder: maaier (BRECH.). Vgl. De Maeyer. BerN. 1306 Johannem dictum Madère, Aw. (V.GORP 1949,13); 1374 Diedrijcs Maders;

Lauwereins de Madère, Aw. (VLOEB.).

 

FD
Madèra

zie Madeira.

 

FD
Madereel

zie Masurel.

 

FD
Madet

-ey, Maddée, Madion, -iot: Patr. Dim. van Germ. math-naam. Vgl. Madelet. 146 e. Robin Madot (MORLET).

 

FD
Madinier

Fonction. Matinier, ..Clerc tenu d’assister aux matines ». N° 145.

 

EV
Madoc

Maack, Maeck: Oudwels Matôc, Wels Madog: aanzienlijk, flink. Ook Maddock(s), Mattock(s). 1160 Oenus fïlius Madoc, Shropshire; 1283 Maddock le Waleys, Staffordshire

(REANEY). 1408 Jan Andries Madox soen, Hoogstraten; 1475-80 Jan Maix, Westmalle (MNT 433); 1405 Heine Madic; 1414 Andries Madix, Aw. (ANP).

 

FD
Madon

Patr. Var. van Madou of afl. ervan.

 

FD
Madou

Madoux, Maudoux; formes flam. : Madoe, -oé. 1289 «Pierre Maudous» Fleurus, 1289 «Desiers Madous» CensNamur, 1584 «Jehan Madoux», 1614 «Jean Maudoux» Boussu-en-Fagne; NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse (cf. IdG 2005, 230), issu de l’anthrop. germ. madal-wulf.

 

JG
Madou(x)

Madoe(ts), Madou(e), Maudoux: Patr. Fr. vorm van de Germ. VN mathal-wulf Vergaderplaats-wolf’: Madalaulfus (Dip.). 1280 Meullinus Madoel = 1281 Meulenus Madoul, Ip.

(BEELE); 1436 Arnoldus Madoetse; 1545 Nicolaus

Madoets, Bs. (Midd. 1956,281).

 

FD
Madoulet

Patr. Dim. van Madou(x).

 

FD
Madr(e)yl

-ijl, zie Demadrille.

 

FD
Madré, de

zie (de) Mader.

 

FD
Madrid

Madry: PlN Madrid (Spanje). 1526 Nycolaus Madrit, Valencijn (MULIII); 1639 Andries Madry, Kemmel (DUV.). Zie ook Demadrille.

 

FD
Madsen

Madtson, zie Matzen.

 

FD
Mae(c)kelbergh(e)

V. Mackel.

 

EV
Maebe

cf. Mabbe.

 

JG
Maebe

Ma(d)eb(ert). V. MAD (Ma).

 

EV
Maebe

zie Mabe.

 

FD
Maechelberghe

zie (van) Makelberge.

 

FD
Maechtelinckx

zie Machtelinck(x).

 

FD
Maeck

Maegh, au génitif: Maex; Maegen. 1297 «Clai le Maech» OnomCalais, 1465-66 «Jehan le Maech» TailleHoves; var. de Maag.

 

JG
Maeck

V. Mack.

 

EV
Maeck

zie Maack.

 

FD
Maeckelberg(h)(e), van

zie (van) Makelberge.

 

FD
Maeckelbergh

-erghe, Maekelberg, Makel-berge, -erghe. Nom d’origine: Makenberge, à Nomain (Nord) [FD].

 

JG
Maecker, de

zie de Maker.

 

FD
Maeckereel

zie Makereel.

 

FD
Maeder

1. Proven. Mater (Loc.) — 2. V. MAD.

 

EV
Maeder

zei (de) Mader.

 

FD
Maeg(h)er-

zie Mager-.

 

FD
Maegd(t), de

de Maagd, de Maeghdt, de Maeg(h)t, de Maght, Maag, Maege, Maegh(e), Mage, Maegh(t), Magne, Maghue, Smagg(h)e, Smacghe, Smaegfgje, Smaeg(g)he, Smag(gh)ue: i. Mnl. maech, mage: maag, bloedverwant. Smagg(h)e is de gen. 1233 S. Danielis Maich; -1300 masuram Maghes, Ktr. (DEBR. 1980); 1281 Avesoeta Smages, Zwijnaarde (HAES.); 1326 Jacop de Maech, Ip. (BEELE); 1398 Mergriete Smachs, Jan de Mach, Wakken (DEBR. 1970); 1786 Henr. de Maegd, Middelburg-Aw. (AP). – 2. Vondelingnaam van Peerken de Macht, op 14 maart 1636 gevonden bij het Machdenhuys in Antwerpen (VS 2002,347).

 

FD
Maegdenbergh, van den

zie van den Maagdenberg.

 

FD
Maegdewinkel

Verhaspeling van Muysewin(c)kel?

 

FD
Maeger

Maegerman, cf. Mager, Magerman.

 

JG
Maegerman

V. Mager.

 

EV
Maegh

cf. Maeck.

 

JG
Maekelberg

cf. Maeckelbergh(e).

 

JG
Maekelberg(h)(e), (van)

zie (van) Makelberge.

 

FD
Maeker, de

Maekers, zie de Maker.

 

FD
Mael, van

zie van de Maele.

 

FD
Maelbranche

-cke, zie Malbranche.

 

FD
Maelbrancke

cf. Malbranche, -ancke.

 

JG
Maelcamp

PlN Maelcampe/Malcamp/Mollekant in Anzegem (DE IX, X). 1398 Roeger Malcamp, Aalbeke; Aelice Maelcamps, Lauwe (DEBR. 1970). Vgl. Molenkamp.

 

FD
Maelder, van

zie van Malder.

 

FD
Maelderg(h)em, van

zie van Malderghem.

 

FD
Maele, van de

van de(r) Maelen, van de(r) Malle, van Mael(e), (van) Mâle, van Malle, Vammale, Vermael(e(n)),Vermal(en): PlN Mâle: zak, depressie (TW). 1392 Heinrics lant van den Mâle, Ktr.; 1394 Grielkin vanden Mâle, Egem (DEBR. 1970). Zie ook Van (de) Malle, De Maele.

 

FD
Maelegheer

zie Mauger.

 

FD
Maeleveys

zie Mauvais.

 

FD
Maelfait

-faet, -feyt, zie Malfait.

 

FD
Maelfait

Maelfeyt. Formes néerl. de Malfait.

 

JG
Maelfayt

Proven. l. Malèvais, ,,De Malèves » (Loc.). — 2. Mal fay, ,,Hêtrc du sieur Amal ». (Compar.: Thirifays).

 

EV
Maeljaert

Maelliaert, zie Maillard.

 

FD
Maelsaeke, van

-sa(e)cke, -zaeke, -sacke, -saele; van Malsake, -saeke, -ack: PlN Maelzake in Etikhove (OV) en Kaster (WV). 1186 Alardus de Malseca, Oud. (VAN G. 1954); 1469 Lysbette van Maelsake, Pamele(V.BUTS).

 

FD
Maelscha(e)lck

zie (de) Maerschal(c)k.

 

FD
Maelschaelck

Maelschalck, Maelschalk, cf. Maerschalck.

 

JG
Maelschalk

V. Maarschalk.

 

EV
Maelstaf

Malstaf: BerBN van de mulder of molenbouwer, naar een onderdeel van de molen. 1373 Lammin Maelstaef, Ip. (BEELE).

 

FD
Maelstaf

Nom composé de moy. néerl. mael ‘signe, limite’ et de stqf ‘bâton’, comp. mael-boom, arbre servant de limite.

 

JG
Maelstaf

Proven. Mali stabulum (Latin), ,,Etable du mallum » (Lieu des pâturages et des réunions pu­bliques) .

 

EV
Maelzaeke, van

zie van Maelsaeke.

 

FD
Maen, de

zie de Maan.

 

FD
Maenant

zie Manand.

 

FD
Maenaut

zie Maenhou(d)t.

 

FD
Maenderveld

-velt, zie Manderfeld.

 

FD
Maene

au génitif: Maenen. Nom issu de l’an­throp. germ. Manno.

 

JG
Maene(n)

-ens, Maane(n), Manen(s): Patr. Gen. van de Germ. VN Mano (MORLETI), var. van Manno ‘man’. Voor de lange a, vgl. Manekin/Mannekin (GN). 1422 Gheertruud Maenen weduwen erve, A’dam (NHC); 1496 Katlijn Manen, Genk (VDZ).

 

FD
Maenhaut

Maenhoudt, -bout, sans doute aussi Maernoudt. 1280 «Griela Mannoet» Dettes-Ypres; nom issu de l’anthrop. germ. man-wald > Manolt, Manvaldus [FD] et non point com­posé de moy. néerl. haut ‘bois’, dans lequel Carnoy 147 voyait pour le déterminant le moy. néerl. made ‘prairie’, mais sans justification. -Bibliogr. : F. Debrabandere, Maenhont en Steenhout, dans De Leiegouw 24, 1982, 361-364. Cf. aussi Mannoot.

 

JG
Maenhou(d)t

Ma(e)nhaut, Maenaut, Manhou(d)t, Meenhout, Ma(e)rnhout, Maern(h)oudt: Patr. Germ. VN man-wald ‘man-heerser’: Manolt, Manvaldus (MORLET I). Vgl. Mannoot. 1280 Griela Mannoet, Ip. (BEELE); 1398 Gillis Mannoet, Wg. (DEBR. 1970); 1407 Heinric Manout, Bg. (JAM.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Maenhout en Steenhout. LG1982,361-4.

 

FD
Maenhout

Proven. ,,Bois du sieur Manon ». Synon. roman-: Manhay.

 

EV
Maens

V. MAD (Mon).

 

EV
Maens

zie (de) Man.

 

FD
Maer-

-schael, -schal(c)k. V. Maar­schalk.

 

EV
Maer(e),de

de Mare, (de) Marre, Lemarre, Maar, Maere: BN mare: beroemd, vermaard, voornaam. 1305 Voskin de Mare; 1383 Herman Mare, Ip. (SOETE); i6e e. de Ma(e)re (pass. CAPPELLE).

 

FD
Maerchand

zie Marchand(t).

 

FD
Maerche, van

zie van Marcke.

 

FD
Maerckaert

Maerckx. V. MARC.

 

EV
Maerckaert

zie Merckaert.

 

FD
Maercke(n), van

zie van Marcke.

 

FD
Maerckx

zie Marc.

 

FD
Maere

1. Proven. Maren (Loc. holl.) ou Meers (L.D.). — 2. V. MARU.

 

EV
Maere

Maeren(s), Maar, Maers: Metr. Vorm van de HN Maria. 1375 Maere van den Velde = Marie van den Velde, Ip. (BEELE); 1397 Jan Mare, Bg. (SIOEN).

 

FD
Maerel, (de)

de Meirel: Mnl. meerle, maerle: merci. BN naar de vogelnaam, wellicht voor een zanger. 1300 Kateline Merle = 133 K. Meerle, Her. (DERCON). Vgl. Meirlaen.

 

FD
Maerem

zie van Marem.

 

FD
Maereman(s)

cf. Mariman.

 

JG
Maereman(s)

zie Mariman.

 

FD
Maeren(s)

zie Maere.

 

FD
Maeren, van der

zie van (der) Maren.

 

FD
Maerevoet

cf. Marievoet.

 

JG
Maerevoet

zie Marievoet.

 

FD
Maerhem, van

zie van Marem.

 

FD
Maerheyt

-heyd, zie Maret.

 

FD
Maeri(e)voet

zie Marievoet.

 

FD
Maeriaux

zie Mairiaux.

 

FD
Maeriën

zie Mariè’n.

 

FD
Maerkaert

zie Merckaert.

 

FD
Maerke(n), van

zie van Marcke.

 

FD
Maerlan

zie Merlan(d).

 

FD
Maerman

cf. Mariman.

 

JG
Maerman

zie Mariman.

 

FD
Maernhou(d)t

Maernoudt, zie Maenhoudt.

 

FD
Maernoudt

Proven. 1. Merenhout, ,,Bois du marécage ». — 2. Meer-hout (Loc). — 3. V. MARU.

 

EV
Maerrem, (van)

zie van Marem.

 

FD
Maers

zie Maere.

 

FD
Maerschaelck

-alck, Maesschalk, Maelschaelck, -alck, -alk, etc. 1465-66 «Cornille le Maers-calcq» TailleHoves; moy. néerl. maershalc, soit maréchal-ferrant, soit maréchal (nom de dignité).

 

JG
Maerschal(c)k, de

de Maersschalck, Maarschalk, de Maars(s)chalck, (de) Maerschakke, Maerskalck(e), (de) Maes(s)cha(e)l(c)k, Demaerschalet, Masschalck, Maesschalkc, Maesschal, Maessckal, Maescalck, Ma(e)lschalck, Maelschaelck, -schalk, Mayschak: BerN Maarschalk. Mnl. maerscalc: paardenknecht, stalknecht, hoefsmid, paardenarts; stalmeester. Meestal: hoefsmid: 1155 Giselberto Marscalco, U (GYSS. 1999′); 1339 meester Lievine den Maersscalc vanden ridepaerden ende meerien te beslane ende van 300 en 97 niewen yseren, ende over sine coste ende paerde hure, Cent (RSGI); 1378 Moenin de Maerscalc = 1386 Simon le Marschak, Ip. (BEELE); ook gewoon smid: 1377 van joncvrauwen Alisen Maerscalcxs; 1397 mestre Janne den Maerscalc van twee ketenen, Ktr. (DEBR. 1970). Vgl. Maréchal.

 

FD
Maerschand

zie Marchand(t).

 

FD
Maertelaer(e), de

-eire, zie de Martelaer(e).

 

FD
Maerten

Maertens, cf. Martens.

 

JG
Maerten(s)

-ins, zie Maarten(s).

 

FD
Maertens

V. Martin.

 

EV
Maervoet

cf. Marievoet.

 

JG
Maervoet

Proven. Meervoorde, ,,Gué de la Meer(beek) ou du Marbais ». (L.D. Meervoorde,   Dép.   Denderwindeke).

 

EV
Maervoet

zie Marievoet.

 

FD
Maes

Maesen, Maessen, cf. Maas.

 

JG
Maes

zie Maas(s).

 

FD
Maes(s)chalck

V. Maarschalk.

 

EV
Maes, van der

zie van der Maesen.

 

FD
Maesbroeck

PlN, b.v. in 1711 in Zedelgem. Maar wsch. gaat de naam terug op PlN Meersbroek, b.v.inTielt(DFIX-X).

 

 

FD
Maesbrugghe, van der

zie van der Mensbrugghe.

 

FD
Maescalck

(de) Maescha(e)l(c)k, zie (de) Maerschalck.

 

FD
Maese(e)le

zie Maeze(e)le.

 

FD
Maeseele

-ele, Maezeele. Soit moy. néerl. masel ‘boucherie, abattoir’ soit anc. fr. mais(s)el qui signifie aussi ‘boucher’; ou bien de l’anthrop. gertn. Madala [FD].

 

JG
Maeseleer, de

zie de Maseneer.

 

FD
Maeseleyne

-lijne, zie Madelein.

 

FD
Maeseman

Maesman(s), Maasmans, Mazeman, Maseman, Meesman, Moesman, Mosmans, Mousseman(ne), Musman: Patr. Afl. van VN Maas =Thomas. Moies is Limburgs. 1248-71 ver Jden Masemans, Aw. (CG); 1390 Jan Maesman, Mech. (HB 684); 1473 Claes Moesmans, kanghietere, St.-Tr.(OBNuô).

 

FD
Maesen

zie Maassen.

 

FD
Maesen, van der

van der Maes(sen), van der Maas, van der Mas(s)en, Vermasen, Vermaes(en), Vermaas(en), Vermasse(n): 1. Naam van de rivier, de Maas; ook naam van talrijke waterloopjes. 1321 Reiners vander Masen, Diest (CLAES 1986); 1321 Henricus de Mosa, Hoegaarden; 1346 Joh. van der Masen, Ezemaal (C. BAERT); 1409 Ghijsbrecht vander Masen, Aw. (ANP); 1490 Gorys Vermaze, Lier (FRANS). – 2. Metr. Vermasse: vrouw Masse. Afl. op -sa van Germ. math-naam: Masa (MORLETI). De vander-vorm is dan hypercorrect. 1396 Jan Vermassen, Pouwels Vermassen, Maes Vermassen, Wouter van der Massen, Velzeke (DE B.).

 

FD
Maesenaar, de

-aère, -eer, -eir(e), zie de Maseneer.

 

FD
Maesfranck

-c(k)x, zie Masfranc(k).

 

FD
Maesfranckx

NF double (au génitif): Maes + Franck.

 

JG
Maeskens

Maske(ns): Patr. Dim. van VN Maes: Thoma(e)s. 1267 Mas Steven = 1268 Maskinus Steven; 1376 Masekin de Costre, Ip. (BEELE).

 

FD
Maesman(s)

zie Maeseman.

 

FD
Maesscha(e)l(c)k, (de)

Maesschal, Maessckal, zie (de) Maerschalck.

 

FD
Maesschalk

cf. Maerschaelck.

 

JG
Maessen

V. Thomas et MAD (Maz).

 

EV
Maessens(s)

zie Maassen.

 

FD
Maesseus

zie Masseus.

 

FD
Maestricht, van

van Mastricht: PlN Maastricht (NL). 1403 Johan van Triecht, Zichen (IOT); 1584 Jacob van Maestricht, Aw. (AB).

 

FD
Maet

Maat. Surnom: moy. néerl. maet ‘copain, compagnon’ [FD].

 

JG
Maet, (de)

(de) Maat: Mnl. maet: maat, makker, gezel. BN. 1577 Hans Maet, Schelle (MAR.).

 

FD
Maeten, van der

van der Maat(h), van der Made(n), van der Matt, Vermaete, Verma(at): Verspreide PlN Made, Maet(e): maailand, hooiland, wei(de). Vgl. E. meadow, D. EN Matt(e). 1273 Janne van der Matte, Varsenare (CG); 1303 bi Heinrike van der Matte, Bg. (VERKEST); 1336 Dieric van der Made, Egmond (NHC); 1586 Richard Vermaet, Arnhem-Aw. (AP).

 

FD
Maetens

Sans doute forme allégée de Maertens.

 

JG
Maetens

V. MAD.

 

EV
Maetens

zie Matens.

 

FD
Maeter

1. Proven. Mater (Loc.). — 2. V. MAD. Maex. V. MAD (Mak).

 

EV
Maeterlinck

Afkomstig van Mater (OV). 1357 Neese Materlinx, 1363 Jan Materlinc; 1404 Willem Maeterlinc, Ronse (LENOIR).

 

FD
Maeters

zie Maters.

 

FD
Maex

cf. Maeck, Maegh.

 

JG
Maex

zie Max.

 

FD
Maeyaert

Maya(e)rt, Maeyhaert: 1. Metr. Ml. afl. van VN Maeye. – 2. Spelling voor Maillard.

Maeyens, Maeijens, Maeyns, Mayen(s): Metr. Gen. van Maeye < Maria. 1395 Maye Haps, Ip. (BEELE); 1413 Maeyen Scokers huus, Ktr. (DEBR. 1958). Vgl. Maaykens.

 

FD
Maeyaert

Probabl. forme néerl. de Maillart.

 

JG
Maeyens

1. V. MAD. — 2. Proven. Mainz, ,,Mayence », Ville allem.

 

EV
Maeyens

Génitif de Maeye = Maria (Courtrai, 14cs.)[FD],

 

JG
Maeyer, de

de Maeijer, de Maaijer, de Ma(a)yer, Majer, Mayer(s), de Meyer, (de) Moyer, de Muyer, Muyere: 1. BerN van de maaier. 1385 Jaqueme le Madère, Ip. (BEELE); 1508 Dierick de Maeyere, Temse (DE MAN); 1706-74 de Ma(e)yer = de Meyer = de Moyer = de Muer, Aw. (Midd. 1975, 107). – 2. Secundair is De Maeyer ook wel cens door reïnterpretatie van De Mare ontstaan: G. J. DE MAEYER, Van De Mare tôt De Maeyer. land van Beveren 1975. – 3. De Maeyer kan ook een Br. var. zijn van De Meyer: 1546 Kath. Smayers = Katlijne Smeyers, Mech. (HB 708).

 

FD
Maeyman

Mademan: 1. BerN van de maaier. Vgl. De Maeyer. – 2. Afl. van Van der Made.

 

FD
Maeyninck(x)

zie Meynink.

 

FD
Maeyninckx

Dérivé en -ing du précédent ou dérivé de Maene.

 

JG
Maeyon

V. MAD (Ma).

 

EV
Maeze(e)le

Maezelle, Mase(e)le, Maese(e)le, Maeselle, Maisel, Maizel, Mayseel, Mazel, Mazeau, Mazay: 1. Mnl. masel: vleeshuis, slachthuis. Maar Ofr. mais(s)el betekent niet alleen slagerij, maar ook slager. BerN van de slager. 1398 Jan Maessiel, Olsene (DEBR. 1970). – 2. Metr. Germ. VN Madala (MORLETI). 1388 aie maison Masele Schoops, Gullegem (BR 2 f° 54V°).

 

FD
Maezele

Proven.     Maezel     (Dép. Tielen).

 

EV
Maf liet

Malf(l)iet: Mafit met 1-epenthesis.

 

FD
Mafa

Maffa. Nom d’origine: w. liég. mâfa (= mauvaise fagne) à Stavelot, Esneux (Lg), Grandménil (Lx).

 

JG
Maffrand

zie Masfranck.

 

FD
Mafit

 (NF de Visé, Oupeye). Probabl. w. liég. mâ fi ‘mauvais fils’, comp. 1346 «Jehans Mau-fille» NécrArras.

 

JG
Mafit

BN W. ma fi, d.i. Maufils, kwade zoon. Vgl. Monfils. Vgl. 1346 Jehans Maufille, Atrecht (NCJ).

 

FD
Mafliet

cf. Malfliet.

 

JG
Mafranc(kx)

Mafran(s), -frand, zie Masfranc(k).

 

FD
Mafrans

Nom composé de Thomas + Frans [JMP].

 

JG
Mag-

Thème hypocor. de Marguerite, cf. Maghe, Maghin, Magon, Magotte, etc.

 

JG
Magain

cf. Maghin.

 

JG
Magain

V. MAD (Magin).

 

EV
Magain

zie Maghin.

 

FD
Magalhaës

Magallanes: De grote Portugese ontdekkingsreiziger heette eigenlijk Fernâo de Magalhaës (1480-1521). Het voorzetsel de wijst op een PlN.

 

FD
Magam

 (NF d’Aywaille et Remouchamps), Mangamt (NF verviétois). NF attestés depuis les 17e et 18e s. dans la région, cf. «Mangam; Mangham; Mangamme» Verviers, 1735 «Man-

gam» Stoumont, aussi à Malmedy(au 18e s.): la finale de ces NF fait songer à une origine étrangère, à date ancienne, p.-ê. allemande.

 

JG
Magazynier

Profess.  ..Magasinier ».

 

EV
Magazynier

Reïnterpretatie, misschien van De Maeseneer.

 

FD
Magchiels

zie Michael.

 

FD
Magdaleens

Magadalena, Magdal(e)yns, -l(e)ijns, Magdelaine, Magdeleens, Magdel(e)yns, -l(e)ijns, Megdaleens, Maddalena: Metr. Bijbelse VN Magdalena. 1460 Magdaleene Bliecx, Oudenburg (PARM.). In werkelijkheid werden Magdaleens en Madelein wel door elkaar gebruikt.

 

FD
Magdaleens

Magdelijn, Magdelyns. Forme néerl. de Madeleine, lat. Magdalena.

 

JG
Magdelyns

1. V. MAD (Ma). — 2. Proven. Mageret (Dép.  Laarne et

Wardin).

 

EV
Magdonelle

-onel, Magdenel. NF attesté dans nos contrées depuis le milieu du 18e s., date de l’installation de Stanislas Magdonelle né à Valenciennes en 1762; aucune confirmation de parenté avec des MacDonald irlandais ou écossais n’ayant été établie, on peut se demander si l’origine n’en serait pas le NF Magdenel, attesté particulièrement à Issoudun dans I ‘ Indre [avec la collab. de J.-C. Micha],

 

JG
Mage

1. Fr. uitspr.: zie Limage. – 2. Met Ndl. uitspr.: zie De Maegd(t).

 

FD
Mage

1581 «Bastin Mage mayeur» CartCou-vin ; si le g est dur, cf. Maghe ; si le g est doux, surnom: fr. mage (roi mage), comp. 1753 «filia Margaritae Mageau» AnthrStHubert.

 

JG
Mage

Magee, zie Maget.

 

FD
Mage-

-rat, Magh- -et, -iels, -in. V. MAD (Mak).

 

EV
Magein

cf. Maghin.

 

JG
Magein

zie Maghin.

 

FD
Magel(e)

zie Mechele.

 

FD
Magelinck(x)

zie Machtelinck(x).

 

FD
Magemans

cf. Magermans.

 

JG
Mager

Maeger, au génitif: Mageren. Surnom: moy. néerl. mager ‘maigre’; cf. aussi Mager-man(s).

 

JG
Mager

Maeger, Magr, Mageren, Meegers: BN voor een mager mens. 1255 Balduinus de Nevela dictus Maghere (DEBR. 1980); 1303 van Weiten den Magheren, Bg. (VERKEST). Vgl. Maigre.

Magera(t): Metr. < Marg(u)erat < VN Marguerite (HERB.).

 

FD
Magerat

 (NF de la région de Rochefort). 1707 «Hubert Magerat» Buissonville (FyS); pro-babl. d’un NL (non localisé), comp. Mageretà Wardin et Magerotte à Tillet.

 

JG
Mageres

cf. Majeres.

 

JG
Magerman

Car. phys. ,,H. maigre ». Synon. : Ma(e)g(h)erman.

 

EV
Magerman

Magermann, Maegerman, Mag-herman, au génitif: Magermans, Magemans (forme allégée). Surnom: moy. néerl. mager ‘maigre’ + -mon; cf. aussi Mager(en).

 

JG
Magerman

-mans, -mann(s), Magherman, Maeg(h)erman, Magremanne: BN voor een mager man. 1396 Jan Magherman, Lennik (DE B.); 1401 Peter Magerman, Aw. (ANP); 1418 Clais Magherman, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Magerott(e)

PlN Magerotte in Tillet (LX). 1488 Henryon de Magerotte, Bastenaken (J.G.).

 

FD
Magerotte

Proven. Dép. Tillet.

 

EV
Magerotte

w. (Bastogne) Madjerote. 1488 «Henryon de Magerotte» JusticeBastogne, 1564 «Jean Magerotte d’Ourt» Chevigny; nom d’origine: Magerotte, dépend, de Tillet (Lx).

 

JG
Magerus

cf. Mayerus.

 

JG
Magerus

-es, zie Magirus.

 

FD
Magery

Maugeri: PlN Magery in Tillet (LX).

 

FD
Magery

Nom d’origine: Magery, w. madj’ri, dépend, de Tillet (Lx).

 

JG
Maget

au fém. : Magette. 1280 «Magette de Sain Servais», «Magette le béguine ki fuda-moiselle singnor Stevenon» PolyptLiège; dérivé du thème Mag- (Marguerite).

 

JG
Maget

-ette, -é, -ee, -ez, Maghet, Maguet, -ez, Majet: Metr. Dim. van VN Marguerite. 1280 Magette de Sain Servais, Luik (HERB.); 1560 Jan Maget,

Carpin-Aw. (AP).

 

FD
Maggelet

Metr. Magelet, dim. van VN Marguerite. Maggen: Patr. Verbogen vorm van Germ. bakernaam Mag(g)o.

 

FD
Maggi

cf. Magy.

 

JG
Maggi

Mag(u)y: Metr. W. vleivormen van

Marguerite. 1265 Maghuis li Creniele, Namen

(J.G.).

 

FD
Maggio

Maggiolino: BN It. maggio: mei(maand).

Vgl. De Mey.

 

FD
Maggiordomo

It. < Lat. majordomus: hofmeester.

 

FD
Magh(u)in

Magien, Magin, cf. Magh(a)in.

 

JG
Maghe

Maghue. 1275-76 «Dame Maghe de Lille» RegTournai, 1289 «Maghe de Saint Amant» CensNamur; hypocor. de Marguerite, cf. Mag-, Magh(a)in (ci-dessous), etc.

Maghain, Maghin, Maghuin, Magain, Ma­gein, Magin, Magien, Maguin, etc. 1280

«dame Maguin feme Pieron de Mechau» Namur, 1289 «Magins li Risponde», «Magins li femme Servais le Tesseur» = «Maguins li femme Servais li Teisseur», «Maguins Tri-boudaine» CensNamur, 1308 «Maheal, Mag-hin et Beatris» (sœurs) CartValBenoît, 1331 «Magin de Huy, ante de sa feme» Huy, 1495 «Johanchon Magyn» La Gleize, 1502 «Andry Maguen» Corenne, 1544 «Johan Maguyn» Malmedy, 1590 «Massot Jean Magin mannant a Fosse» La Gleize, 1602-3 «héritage Magen de Steu» TerriersNamur, 1659 «Jean Magen» DénSalm; cas régime de Mag(h)e, Mague en •in. – Dérivé: Maginet.

 

JG
Maghe

zie de Maegd(t).

 

FD
Magherman

zie Magerman.

 

FD
Maghet

zie Maget.

 

FD
Maghiels

Magiels, Magils; au génitif: Magillissen. Var. de Macheel, Machiels.

 

JG
Maghiels

zie Michael.

 

FD
Maghile

cf. Maghe.

 

JG
Maghin

Mag(h)ain, Magein, Mag(h)uin, Magin, Magien: Metr. 1. Vleivorm van VN Marguerite. 1280 dame Maguin; 1289 Magins li Responde, Namen (J.G.); 1308 Maheal, Maghin en Beatris, Luik; 1331 Magin de Huy, Hoei (HERB.); 1328

Johanne Maghiin, Groot Adorp (C. BAERT); 1368

Maghine van Namne (Namen), Ktr. (DEBR. 2002);

1336 Margherite Molle = Maghain Molle, Rijsel

(AGr. 69). – 2. Vleivorm van VN Marie. 146 e.

Marie dite Maghine de Fexhe, Luik (BODY).

 

FD
Maght, de

zie de Maegd(t).

 

FD
Maghue

zie de Maegd(t).

 

FD
Maghuin

zie Maghin.

 

FD
Magiels

-ielse(n), -il(l)issen, zie Michael.

 

FD
Magier

1.  Profess.  „Imagier ».  Ou bien ..Magicien ». — 2. V. MAD

(Mak).

 

EV
Magier

zie Mauger.

 

FD
Magils

Doit se rattacher aussi à Mag-(Marguerite).

 

JG
Magils

zie Michael.

 

FD
Magin

-ien, zie Maghin.

 

FD
Magin

Magis, Maglinse.   V. MAD (Magin, Mak).

 

EV
Maginel(le)

Maginet: Metr. Dim. van Magin.

 

FD
Maginet

cf. Magh(a)in.

 

JG
Magirus

Magerus, Magerus, Mageres: Humanistennaam, latinisering van Kok, de Cock. 1541 Joh. Koch = 1544 Joh. Magirus (BRECH.); 1561 Joannes Magierus, Leiden (MULIV).

 

FD
Magis

Magits, Maugis, -uis, -uit, -uy: Patr. W. vorm van de Germ. VN Madelgijs. Deze naam van de tovenaar Malegijs werd in het W. soortnaam met bet. deugniet, nietsnut. 1350 Joh. Magis, Walshoutem (HERB.); 1551 Egidius Magis, Fumay (MUL IV). Vgl. 1326 Braem Maedelghijs, Ip.(BEELE).

 

FD
Magis

w. Mâdjis’, Maugis. 1215 «Tomas Mau-gis» ChirTournai, 1279-80 «Jakemins Maugis» RegTournai, 1350 «Johannes Magis» Houtain-l’Évêque; nom épique (l’enchanteur Maugis) devenu nom commun: w. mâdjis’ ‘vaurien’ DL; cf. aussi Mauguis.

 

JG
Magister

 (NF rare). 1559 «Colla le magister» NPLouette; nom de dignité: w. madjustêr ‘clerc-chantre, marguillier’ FEW 6/1, 42a.

 

JG
Magloire

Bretonse HN Maglorius (DNF). Patr.

 

FD
Magn- 

-el,   -es,   -ette.   V.   MAD (Ma»).

 

EV
Magnan

V. Magnien.

 

EV
Magnan

Var. de Magnien?

 

JG
Magnan(t)

zie Magnien.

 

FD
Magnaud

Patr. Rom. vorm van Germ. VN magin-wald ‘kracht-macht’: Magnaldus, Meinaldus.

 

FD
Magne

1356-58 «Magne li Ghillebierde» PolyptAth, 1340 «Maingne [ou: Maroie] li maçonne», 1366 «Magne Gargate» 31 Chir­Tournai; malgré P. Ruelle (BCRH 128, 1962, 49, note 1) qui refuse d’y voir une forme de Marie, très probabl. var. ancienne du prénom fém. Marie. – Cf. également Magnon f (au cas régime), 1302 «Magnons li Soieresse» Loi-Tournai, 1384 «Magnon [ou: Marion], me meskine» Namur (Form. namurois, 58-9), 14e s. «Hanins, Henris, Faute, Magnons et Margine [enfants de la femme Jehan le Tail­leur] » DocLens ; cf. aussi w. Mayon DL. • Dérivés: Magnet, -ez, -é, Magnés, -es, Magnier, Magniet, -iez. 1599 «Martin Ma­gnet» BourgDinant, 1599 «Martin Magnet» BourgDinant, 1636 «Jan Magnette», 1654 «Clas Magnet» émigré en Suède, 1735 «filius Barbarae Magnet» La Gleize; var. de Maniet.

« Forme fém. : Magnette (à Dinant, depuis le 16e s.), Magniette [une branche des Magnette liégeois vient de Virton]. 1279-80 «Magnette Vit de kien» RegTournai, 1426 « Jak. Magnette» TailleSoignies, 1636 «Jan Magnette», émigré en Suède; var. de Maniette, hypocor. de Marie.

 

JG
Magne

Metr. Marie. 1340 Maingne = Maroie li Maçonne, Dk.; 1366 Magne Gargate, Dk. (HERB.).

 

FD
Magné(e)

Mangnée: 1. PlN Magnée (LU). Zie De Magnée. – 2. Zie Magnet.

 

FD
Magnée

Proven.   Loc.   Synon. :   De Magnée.

 

EV
Magnée

w. Mâgnêye, Mangnee. 1338 «Lowi de Mangnees li scohir» GuillLiège, 1444 «Ka­therine de Magnées» AidesNamur, 1625 «François Magnée» BourgLiège; nom d’ori­gine: Magnée (Lg).

 

JG
Magnein

zie Magnin.

 

FD
Magnel

Metr. Dim. van Magne/Marie; zie Magnet.

 

FD
Magnery

1635-36 «Jeanne de Magneri» Nan-drin; nom d’origine: Magnery, dépend de Clermont-lez-Huy (Lg).

 

JG
Magnery

Mannerie: PlN in Clermont-lez-Huy (LU). 1502 Jehan de Mangnery, Linchet (ASM II).

 

FD
Magnes

zie Magnus, Magnet.

 

FD
Magnet

-ez, -ey, -é(e), -es, -es, -ette, -iet(te), -ier, -les, -iez, Maigney, Mangnet, -ée, Maniet(te), -iez, Manniette, Manet(te), Manè, Mané: Metr. Dim. van VN Magne = Maria. 1490 Jehenne Magnet, Dk.(TTT). Magni, Magny: 1. Gen. van Magnus. Evtl. It. Magni. – 2. LU W. voor Magnier. – 3. Zie Demagny.

 

FD
Magnet

Magnette, cf. Magne.

 

JG
Magnette

V. MAD  (Man).

 

EV
Magni(e)n

Profess.   ,,Chaudronnier ambulant ». Synon. : Magnan.

 

EV
Magnie

1.   V.   Magnée.   —   2.   V. MAD (Man).

 

EV
Magnien

1580 «Jehan Magnen» Haybes; nom de profession : fr. magnien ‘chaudronnier am­bulant’, qu’on appelait notamment pour faire peur aux enfants FEW 6/1, 202b-203a, cf. Magnan, mais aussi dérivé du prénom Magne, ainsi 1559 «Magnen Viaux» NPLouette. Cf. également Lemaignen.

 

JG
Magnien

Magnan(t), Maignent, Mahian(t), Meignan(t), -en, Le Maignent, Lemaignen: BerN Fr. raagnien: rondtrekkend ketellapper (DNF). 1340 Joh. Magnant, Crédy; 1306 Andru le Mennien, Senlis(MORLET).

 

FD
Magnier

-iet, -iez, cf. Magnet.

 

JG
Magnier

-iez, -ies, Mangnier, Man(n)ier, -ie(z): 1 Patr. Rom. vorm van Germ. VN magin-hari ‘kracht-leger’: Maginharius, Magnarius (MORLETI). 1676 J. R. Magnier, Gb. (MUL VI). – 2. Zie Meunier. – 3. Spelling voor Magnet.

 

FD
Magnon

Manon: Metr. Vleivorm van VN Magne: Marie. Magnon ou Marion me meskine, Namen (L VI1975,520); 1375 dame Manon del Ree, Luik (SLLIV); 1398 Maignon Brulande; 1398 Maignon du Mont, Herseaux (DEBR. 1970).

 

FD
Magnus

1200-1230 «Johannes s[c]ilicet Magnus» CartValBenoît, 1237 «Pontius de Bêle-fontaine Magnus» CartOrval, 1272 «Egidius Magnus» PolyptVillers; soit prénom (Magnus était encore prénom archaïque en Hainaut), soit latinisation de Legrand ou de Levieux.

 

JG
Magnus(son)

Magnes, Mangnus, Mannus, Mannes: Patr. Lat. VN Magnus. 1340 Jan Magnis sone = 1341 Jhan Magnus sone, Saaftinge (DEBR. 1999); 1448 Henricus Magnus knape, Diest (VdP).

 

FD
Magny

zie Magni.

 

FD
Magoche

Magoge, Magosse, Magos. 1404 «Magosse Choreal» Jodoigne; dérivé en -osse du thème Mag- (Marguerite), comp. aussi 1348 «Maghin dite Maguche» Liège.

 

JG
Magoche

-oge, -osse, Margosches: Metr. W. vleivorm

van Marguerite, HN Margareta. 1348 Maghin

dite Maguche, Luik; 1404 Magosse Choreal,

Geldenaken (HERB.).

 

FD
Magon

-onet(te), Majon: Metr. Vleivorm van

Marguerite. 1234 Arnulphus Magon (MORLET);

1304 dames Maghons et Ysabeaus, Luik; 1330

Johan Magon, Luik (AVB); 1676 Henricus

Magonez, Rupensis (MUL VI).

 

FD
Magon

s.d. «domine Maghon» ObitHuy, 1330 «Johan Magon» CartValBenoît, 1346 «dame Magon le braieleresse» GuillLiège, 1642 «Johan Magon» émigré en Suède; cas régime en -on de Mague (= Marguerite). a Avec suffixe double : Magonet, Magonette. 1474 «Maria filia Henrici Magonet» Prin-cipLiège, 1616 «Jean Magonnette» Princip-Chimay, 1694 «Jean Magonnet» NPLouette.

 

JG
Magos

-osse, cf. Magoche.

 

JG
Magos

-ot(te), -oteau(x), -otiaux, -ot(t)ieau, -otteaux, Majot: Metr. Vleivorm van VN Marguerite. 1669 J,M. Magot, Bs.; 1671 Ludovicus Magoteau, Bruchiensis(MULVI).

 

FD
Magot

Magotte. 1559 «Thomas Magoz», 1570 «Magot et Maroye sa femme» NPLouette, 1584 «Bastien Magot» Boussu-en-Fagne ; dérivés en -ot et -otte du thème Mag- (Marguerite). m Avec suffixe double: Magoteau, Magotiaux, Magotieau, Magotteaux. 1480 «Jehan Magotial» = «Jehan Magotiaulx» Aublain,

1616 «Thoussains Magotteau» PrincipChi-may, 1623 «Gille Magoteau» DénChimay, 1627 «Toussaint Magotteau (de Chimay)» émigré en Suède.

 

JG
Magr(emanne)

zie Mager(man).

 

FD
Magret

-ez, zie Maigret.

 

FD
Magrez

1267 «Alart Magret» ChartesHainaut, 1280-81 «Josses li Magres» RegTournai, 1472 «Jehan Magrey» DénChiny, 1509 «Augustin Magret» BourgNamur; surnom: moy. fr. magret ‘un peu maigre’, cf. Maigret, etc.

 

JG
Magriet

Magrit(te), zie Marguerite.

 

FD
Magrin

Probabl. var. de Maguin, Maghain, avec r euphonique.

 

JG
Magritte

Magrit, Magriet (forme néerl.). 1302 «Magrite li Carpentière» LoiTournai, 1380 « dame Magrite de Torebisoul » RentierRamée, 1418 «Magrete veuve de Herman de Fetme» GuillLiège, 1602 «Magritte de Fontenelle» Cerfontaine ; prénom fém. : w. Magrite, Mar­guerite.

 

JG
Magschap

Verhaspeling, wsch. van Walschap.

 

FD
Magtelinck

zie Machtelinckx.

 

FD
Magtige,de

BN:machtig.

 

FD
Maguet

-ez,zieMaget.

 

FD
Maguet

Maguez. Dérivé en -et du thème Mag-(Marguerite).

 

JG
Maguin

cf. Maghain.

 

JG
Maguin

zie Maghin.

 

FD
Maguy

Magy, Maggi. Hypocor. de Marguerite, cf. 1265 «Maghuis li Creniele» CensNamur, 1444 «Jehan Magy» AidesNamur.

 

JG
Maguy

Magy,zieMaggi.

 

FD
Magyar

Volksnaam van de Magyaar of Hongaar.

 

FD
Mah-

-au(den), -aut, -aux. 1. Profess. Ma(r)hau,     ,,Maréchal     ferrant » (Dialecte). — 2. V. MAD (Ma).

 

EV
Mah-

-iant, -illon, -in, -1er, -o, -u(t), -y. V. MAD (Ma).

 

EV
Mah(i)eu(x)

V. Mathieu.

 

EV
Mahaim

zie Mahin.

 

FD
Mahassin

Metr. Vleivorm op -ecin van Mahaut. Vgl. +1300 Mahachon Huarde; Mehachon le Flamenghe, PdC (BOUGARD).

 

FD
Mahau

Mahaut, Mahaux, Mahia, -iat. 1279-81 «Mahaus Wagons» ComptesMons, 1281 «dame Mahea, sa femme» AnthrLiège, 1286 «Mahaus li Roine» CartMons, 1289 «Mahias fille Symon», «Mahiaus de Vedring» Cens­Namur, 1322 «nous, suer Maheal, ditte ab-besse» CartValBenoît, 1432 «Mahaulx li Pirette» Ladeuze, 1444, «Mahaul fille Math», «Mahaul sereure du jadit Johans de Lynsen» TerreJauche, 1486 «Maheau veuve de Ren-chon de Paradis» GuillLiège, 1518 «Collo Mahau», 1541 «Henin Mahia» BourgNamur, 1552 «Jehan Mahault» SubsidesNamur, 1602-3 «Jacques Maheau dit Boutlabbe» Terriers-Namur; formes populaires de Mathilde, w. liég. Mahea et w. nam. Mahia étant nor­malement évolués de Maht-hildis. – Maho, cf. aussi Mahoux. 1247 «madame Mahout de Termes» CartOrval, 1258 «damme Mahot» Pailhe, 1259 «lor tante Mahos de Saint Lorent», 1264 «Isabiax Poncète et Mahous ses filles» CartOrval; var. en -o(t), -ou(d), d’où le dérivé Mahoudeau (ci-dessous). m Formes néerl.: Mahauden, -ens, Mahou-den. Génitif néerl. de Mahaud, forme reprise au fr. Mahaut. « Dérivés du thème Mah- de Mahaut: Mahillon. 1264 «Mahillons sa feume», 1283 «lor femmes Alixon et Mahilhon» CartOrval; nom de femme, dérivé en -illon. – Mahin, -aim. 1272 «Mahin, eius filia» St-Jean-Geest, 1444 «Henry Mahin» AidesNamur; nom fém., dérivé en -in. – Mahon. Dérivé en-on. * Dérivés de Mahaud, -oud: Mahoudeau. Dimin. en -eau.

 

JG
Mahau(t)

-aux, Mario, Mahiaux, Mahia(t), Mauhaud, Mahauden(s), Mahouden(s), Mehauden(s), Mehoudens, Maud(ens), Moudden, Moude(ns), Mehaut, Méhaux: Metr. Rom. vormen van Germ. VN Machtild: macht-hild’macht-strijd’: Mahthildis, Mahelt (MORLET I). Mahau = Mahthild (JACOBSSON 225-6). 1119 Mahald regina, 1190 Mahaut vidua, 1314 Maud (REANEY); ne e. Mette ditte Mahaut de Henricourt, Luik (BODY); 1373 Rugger van Oest…met Mahaute sinen wive, Ktr. (DEBR. 1980); 1374 Adriaen Mahauden, Gb. (SCHR.).

 

FD
Mahé

cf. Mah-.

 

JG
Mahé(e)

Mahe(t), zie Maheu(x).

 

FD
Maheim

zie Manheimer.

 

FD
Maheu

-eux, -eur, cf. Mahieu.

 

JG
Maheu(x)

Maheur, Mahu, Mahut(e), Mahé(e), Mahet, Méhu, Meheus, Mehuis, Mehuys, Meyhui, Meyhuys, Meyus, Meyes, Meyhi(u), Meijhui, Meijhiu: 1 Patr. Var. van Mahieu. Maheus = Mathaeus (JACOBSSON 92). 1281 Ava Mahius, Ip. (BEELE); 1398 Triestan Mahu, Marke (DEBR. 1970). -2. Metr. Var. van Maheut = Mahaut (Machtild) (JACOBSSON 225-6).

 

FD
Mahia

V. Mathias.

 

EV
Mahia(t)

Mahiaux, zie Mahau(t).

 

FD
Mahian(t)

zie Magnien.

 

FD
Mahie

zie Mahieu(x).

 

FD
Mahiels

Mahieu.

 

JG
Mahiels

Mahil: Patr. Oude Pic. hypercorrecte vorm voor Mahieu = Mathieu. 1199 Mahiels li Archiers, Atrecht(NCJ).

 

FD
Mahiet

cf. Mah-, thème de Mahieu.

 

JG
Mahiet

Mahiez: Patr. Dim. Van Mahieu. 1296 Mahyet, vallet, Parijs (MICH.).

 

FD
Mahieu

 [10e NF le plus fréquent en Haimut], Mahieux, Maheu, Maheux, Maheur (fausse régression). 1231 « duo filii ejus Nicholaus et Maheus », 1266 « Maheu son frère » CartOrval, 1286 «Mahius li Barbueres» CartMons, 1327-28 «Mahiu le Clerch», 1345-46 «Mahieu Bieckenart» ComptesMons, 1389 «Mahieuli as ougnons» Ladeuze, 1417 «Mahieuli Ren­tier» PolyptAth, 1633 «Johan Maieu» émigré en Suède ; formes populaires de Mathieu. -Mahy, w. nam. Mayî. 1487 «Mahy le Postu-vyr genre le Neff » JusticeBastogne, 1555 «Je-henne Mahy» BourgNamur, 1580 «Jehenne Mahy» Haybes, 1615 «Mahy Bonne» Cer­fontaine; var. w. de Mahieu (comp. w. liég. Matî à côté de Mathieu, plus récent). 1263 «frères Maihius» ChartesFlandre, 1276-77 «Maihu Lautel» CharitéTournai, 1287 «Ma-hus Cornes «Amiens, 14e s. «Mahuesli Poule-tiers» DocLens; représente Mahieu, mais est d’interprétation difficile. « Autre forme pic. ou flam. : Mahiels. 1199 «Mahiels li Archiers» NécrArras. « Dérivés du thème anthrop. Mah- de Ma-hieu(x), voire de Mahaut: Mahé. 1426 «Tail­lant Mahet» TailleSoignies, 1518 «Mahey Doulleyt» Fronville, 1580 «Jean Mahet» BourgNamur. – Mahiet. 1296 «Mahyet, val-let » TailleParis. – Autre dérivé en -et de la var. Mahu: 1325 «Mahuet le Clerch» = 1327 «Mahués le Clercs» ComptesMons, 1472 «Mahuet» DénChiny.

 

JG
Mahieu(x)

Mahieus, Mahieur, Maiheu, Mahyeu, Mahieuw, Maieu(r), -eux, Mayeu(x), -eur, Mahi(e), Mahy, Mahij, May, Maij, Mai, de Mahieu: Patr. Fr. vorm van de apostelnaam Mattheus of Matthias. Volgens H. NELIS (BTFG1938,148) was in de 136 e. Saint-Mahieu nog synoniem met Saint-Matthieu (Mattheus) en Mathieu met Mathias. Vanaf de 14e e. werden de namen Mahieu en Mat(t)hieu verward. 1280 apries le saint Mahieu, Ktr. (AGr. 44); 1293 May Wullevrouwe = Mahieu, Kales (GYSS. 1963); 1375 Matheux van Bouven-kerke = 1392 Mahieu de Bouvekerke, Ip. (BEELE); 1366 Jhans Mahieus huus; 1397 van Willem Mahieuwe, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Mahieur

de/le Mahieu: Vanwege Pic. -eur=-eukan zowel  Mayeur=Mahieu als Mahieu = Mahieur, Mayeur. Zie daarom zowel Mahieu(x) aïs De Meyer(e).

 

FD
Mahil

zie Mahiels.

 

FD
Mahillon

Mahin, -aim, cf. Mah-, thème de Mahaut.

 

JG
Mahillon

Metr. Vleivorm van VN Mahthild/Mahaut (JACOBSSON 225-6). 1264 Mahillons sa seume, Orval(J.G.).

 

FD
Mahin

Mahaim: Metr. Vleivorm van Mahaut. 1272 Mahin eius filia, St.-Jans-Geest (HERB.).

 

FD
Mahlberg

Mahberg. Nom d’origine: ainsi Maalberg, à Paal (Lb) (= mont du mallum ou assemblée judiciaire).

 

JG
Mahlberg

PlN (NRW, RP, BW).

 

FD
Mahler

Mähler: D. BerN Maler; (glas)schilder.

 

FD

Mahler

 

Nom de profession: all. Maler, peintre. JG
Mahli

Nom d’origine germ., cf. Mahlberg.

 

JG
Mahlman(n)

D. BerN van de mulder (vgl. Meuleman) of van de schilder (Mahler).

 

FD
Mahlous

zie Malou(x).

 

FD
Maho

Mahon, cf. Mah-, thème de Mahaut.

 

JG
Maho(t)

Metr. Afl. of grafie van Mahaut. 1258 damme Mahot, Nijvel (CVD); 1261 item Mahot, in domo ubi Mahos moratur, Luik (AVE).

 

FD
Mahon(ey)

Mahonie: lerse FN Mahon, O’Mahon(e) < O Mochain, afstammeling van Mochan, dim. van moch: vroeg (DS). 1683 Jacobus Mahonij, Hybernus(MULVI).

 

FD
Mahondeau

cf. Mahaut.

 

JG
Mahou(x)

1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN maht-wulf’macht-wolf: Mahtulfus, Mahdolf (MORLETI). – 2. Metr. Var. van Mahaut. Mahout = Mahou(s) = Mahaut = Mahthild (JACOBSSON

225-6). 1247 dame Mahout de Termes (J.G.). – 3. PlN Mahoux in Mesnil-St-Blaise (N). 1602 Jehan de Mahou, Namen (J.G.).

 

FD
Mahouden

cf. Mahaut, Mahauden.

 

JG
Mahouden(s)

zie Mahau(t).

 

FD
Mahoux

1520 «Jehan de Mahou» BourgNamur, 1602-3 «Jean de Mahou» TerriersNamur; nom d’origine: Mahoux, à Mesnil-Saint-Blaise (Nr). -Aussi nom fém., var. de Maho, cf. Mahaut.

 

JG
Mahoval(d)

Mahowald: PlN op Howald (hoogwoud).

 

FD
Mahovald

Mahowald. Sans doute nom d’origine, topon. du G.-D. Lux.

 

JG
Mahr

P. PlN Mahr, Maar: meer, waterplas, moeras. Vgl. D. Andermahr (DN).

 

FD
Mahsen

zie Maassen.

 

FD
Mahu

cf. Mahieu.

 

JG
Mahu

Mahut(e), zie Maheu(x).

 

FD
Mahu

zie Mahieux.

 

FD
Mahute

Mahûte, Mahut. 1571 «Jacq le Maréchal dit Mahutte» Soiron, 1580 «Gilet Mahute» Andrimont, 16e-18e s. «Mahut» Ver-viers; anc. fr. mahustre, mahutre, etc. ‘gras de l’épaule, muscles du bras ; moignon’ Gdf 5,69, Greimas 379 (mot d’origine obscure FEW 21, 306a), p.-ê. comme surnom d’homme musclé ou, au contraire, de manchot; également, au temps de la Ligue, soldat protestant [MH].

 

JG
Mahy

cf. Mahieu.

 

JG
Mahy

Mahij, zie Mahieu(x).

 

FD
Mahyeu

zie Mahieu(x), de Meyere.

 

FD
Mai

1268 «Jehans li Mai», 1282 «Clais de Mai», 1396 «Bauduins li Mai» Ypres; sur­nom: fr. mai, de sens divers : ainsi anc. fr. mai ‘bon temps, plaisir’, ou directement par réfé­rence au nom du mois.

 

JG
Mai

May, Maij: 1. BN naar de maand mei. Vgl. De Mey. – 2. Zie Mahieu(x).

 

FD
Maiart

zie Maillard.

 

FD
Maiburg

Meijburg, Meijborg: PlN (NS). Zie ook Meyenborg.

 

FD
Maichle

Maichlé, Meichl: Elzassische var. van D. Maichel, BN voor een bakker. Mhd. mouchelm: broodje, weg(ge). 1524 Michel Meichel, Saulgau. Ook D. Maichelbeck (BRECH.).

 

FD
Maier

1524 «Severin le Maier» DénSta-velotMy; nom de dignité: ail. Maier ‘maire’.

 

JG
Maier

zie de Meyer(e).

 

FD
Maiersdorf

Majersdorf: PlN (BEI).

 

FD
Maieu(r)

Maieux, zie Mahieu(x).

 

FD
Maiglet

Verfransing van D. FN Maegl (Midd.1948,237). 1601 Jak. Meggle, Kempten, dim. van Magg, 1328 Maggo, Germ. VN Markwart

(BRECH.).

 

FD
Maignent

zie Magnien.

 

FD
Maigney

zie Magnet.

 

FD
Maigr-

-e, -et.  1. Car. phys.  ,,Maigre », ,,Petit maigre ». N° 2. — 2. Proven. Miécret (Loc.).

 

EV
Maigre

1566 «Johan Maigre» Ensival, 1597-98 «Jan Maigre» ComptesNivelles; surnom: fr. maigre, anc. pic. magre FEW 6/1, 5a-6a, cf. aussi 16e s. «Ursmer le Maigrezos» Châtelet (composé avec os).

Dérivés (certains anthroponymiques) : Mai-grat. – Maigray. 1310 «Arnuldus Maigreal» Liège, 1444 «Jehan Maigrea» AidesNamur. -Maigret, Mégret, Maigrie (cf. aussi Ma-grez). 1249 «Robert Maigret» St-Quentin, 1502 «Wilheaume Maigret» Corenne, 1512 «Jehan Maigret» BourgNamur, 1563 «Jac­ques Maigret» Dorinne, 1599 «Roland Mai­gret» BourgDinant, 1602 «François de Mai­gret» BourgNamur, 16e-18e s. «Maigret» Verviers. – Maigret de Prisches, cf. G. Mai­gret de Prisches, La famille Maigret. Histoire etgënéalogie (1342-1958), Bruxelles, 1958. -Maigron.

 

JG
Maigre

zie Lemaigre.

 

FD
Maigret

-ay, -aij, -at, -ié, -on, Magret, -ez, Megret: BN Dim. van maigre: mager, tenger. 1249 Robert Maigret, St-Q. (MORLET); 1310 Arnuldus Maigreal, Luik (HERB.); 1519 Jehan Maigret, Namen (RBN).

 

FD
Maiheu

zie Mahieu(x).

 

FD
Mail

au génitif: Mans. 1272 «Walterus dictus Man» PolyptVillers, 1289 «Jeh. li Man fil Sohier» DettesYpres, 1503 «Grand Jehan dit Grute Man» BourgNamur; surnom: néerl. mari ‘homme’ (mais on attendrait Deman avec l’article) ou bien nom issu d’un anthrop. germ. en Man-.

 

JG
Mail(l)y

Mailli(s), Demailly, De Maillij: 1. PlN Mailly (Somme, Marne, Aube). 1348 Agnies de Mailly, Atrecht (NCJ); 1483 Moigeart de Mailly, Chalon (MARCHAL). – 2. Soms is Mailly een Spellingvar. van Mahy (Midd. 1982,504).

 

FD
Mailfait

zie Malfait.

 

FD
Maill-

-ard, -art. 1. Proven. Maillard (,,Meldert-lez-St-Trond », Loc.). — 2. V. MAD (Ma).

 

EV
Maill-  

-é,   -et.   1.   Profess.   Maillet, ,,Marteau », N. de forgeron. — 2. Proven.  Dép.  Forest-lez-Frasnes et Ligne. Mailleux.   Proven.   Dép.   Hermalle-sous-Huy.

 

EV
Maillain

zie Maillen.

 

FD
Maillar

Maillard, Maillart, Mailiard, Mail-laert (forme néerl.), sans doute aussi Mailiaud. 1226 «Godefridus Malhars» Huy, 1280 «domum Colini dicti Malhart» PolyptLiège = 1292 «Colins condist Malhars délie Sa-venire» CartValBenoît, 1295 «Maillard» OnomCalais, 1303 «Mailhart» Silenrieux, 1352 «Wilheame Mailhar» FiefsLiège, 1356-58 «Jakemars Crochars dis Maillars» Polypt-Ath, 1444 «Jehan Maillard» AidesNamur, 1472 «Hubert Maillar» DénLaroche, 1621 «André Maillard (de Sedan)», 1628 «Ponslet Malliar» émigrés en Suède, 1642 «feu Jacque Cocotz dit Malliart» Crupet, 1698 «Jeanne Mailliart» BourgNamur; surnom de métier, de forgeron: qui manie le mail (marteau); d’après la tradition, un Maillard liégeois aurait reçu ce surnom sur le champ de bataille. Cf. aussi Maeyaert.

 

JG
Maillard

-a(r)t, -ar, -aert, -iard, Maiart, Maillard, Maylaers, Maljaars, Maljers(e), Maillard, -a(r), Maeljaert, Maelliaert, Mayar(t), -at, -aux, -aud:1. Patr. Germ. VN *Magilhard (DNF). 1558 Maeilliaert Braem, Maeilliaert de Lantmetere, St.-Win. (VERGR. 1966); 1593-1602 Maijlgaert Nys, Bellegem (Wez. Navegeer); 1606-08 Maillart Storme (AC 27v°). – 2. BerBN Afl. van Ofr. mail: hamer. Vgl. Hamers, Maillet. 1226 Godefridus Malhars, Hoei (HERB.); 1295 Maillard, Kales (GYSS. 1963); 1292 Colins con dist Malhars délie Savenire = Colin Malhar, Luik (AVB).

 

FD
Maille

Ofr. maille: munt (halve denier, penning). +1300 Colart Maille, Artesië (BOUGARD).

 

FD
Maillé

cf. Mall(i)é ou Maill(i)ez.

 

JG
Maillen

-ain, -ien, -in, Mal(l)ien, Ma(u)yen, Mauïen, Mauën, Mauen: PlN Maillen (N), W. mauyin (HERB.). 1559 Jean de Maillen, Ville LU (ASM H).

 

FD
Maillen

Maillien, Maillain, Maillin. 1602-3 «Gérard de Mallien» TerriersNamur; nom d’origine: Maillen, w. mauyin (Nr).

 

JG
Mailler

Nom de profession: all. Maler ‘peintre’.

 

JG
Mailler

zie Maillet.

 

FD
Maillet

-é(e), -ez, -iet, -iez, -ié, Mailler, Maillet, Maillé, Mayet, -ez: 1. Ofr. maillet: (houten) hamer. BerBN voor de smid of de krijger die er met de strijdhamer op losslaat (zie J.G.). 1356 tusschen GodevertMaeliets (PEENE1949); 1387 Jean Maillet (MARCHAL); 1391 Johanne Maillet, Dk. (OLV 367). – 2. Huisnaam, b.v. in Atrecht: 1354 Jaquemart des Maillés (NCJ).

 

FD
Maillet

Maillez, Mailliet, Mailliez, s.d. «Mathei dicti Mailhet» ObitHuy, 14e s. «Jean de Mailly dit Maillet» AnthrLiège, 1444 «Pie-rechon du Maillet» AidesNamur, 1519 «Fran-chois Maillet» BourgNamur, 1553 «Jacquet Mailliet» Ladeuze; surnom d’ouvrier, de militaire (comp. Maillard): qui manie le maillet, cf. «Chis messires Anthone fut sur-nomeis Mailhés par tant qu’il brisât ses armes d’one ourle de mailhés» (J. de Flemricourt, I, 445); p.-ê. aussi nom d’enseigne, etc. (BTD 26, 262-3 et 280).

 

JG
Mailleu

Mailleur, Mailleux, Maillien. Mail-lieux. 1289 «Servais le Maillut» CensNamur; nom de profession: rouchi maieu ‘maître tisserand’, moy. fr. mailleur ‘qui fait des cottes de maille’ FEW 6/1, 14b. – Pour E. Renard, plutôt w. *màlieû ‘châtreur’, dérivé de w. mây’ler [ce qui est moins vraisemblable], cf. 1428 «Johans le Maëleur», 1486 «J. le Maye-leur», 1579 «Gielet le maylleur» AnthrLiège.

 

JG
Mailleu(r)

-eux, Maillieu(x), Mallieu(x), Maliens, Lemailleux: 1. Mfr. mailleur; maker van malië’n-kolders. 1289 Servais le Maillut, Namen (J.G.).-2. Spellingvar. van Mayeur, -eux, Lemayeur, Lemahieu. – 3. Spellingvar. van Mahieu. Var. op -eur is dan hypercorrect. – 4. Soms evtl. PlN Mailleux = La Mallieu in Hermalle-sous-Huy (LU).ZieMallue.

 

FD
Maillien

Proven. Maillen (Loc.). Main- -froid, -gain, -gie, -guet. V. MAD (Man).

 

EV
Maillieux

V. Mailleux.

 

EV
Maillin

cf. Maillen.

 

JG
Maillis

Peut-être var. de Mailly? Ou bien à rap­procher d’anc. fr. maillis ‘clôture en fer maillé’ Gdf 5, 76 [MH].

 

JG
Maillo(t)

Mayo(t), Maillot: Ofr. maillot: hamer. BerBN. 1385 Monigeot Maillot (MARCHAL).

 

FD
Maillot

Mayot. 1603 «maistre Jacq Maillot, docteur» BourgDinant, 1635 «Franchois Mail­lot (de Liège) » émigré en Suède ; surnom : anc. fr. maillot ‘marteau, maillet’ FEW 6/1, 117a;

fr. maillot (fabricant, marchand de maillots) doit être plus rare.

 

JG
Mailly

s.d. «Jean de Mailly dit Maillet» Anthr-Liège, 1602-3 «Anthoine de Mailly» Ter-riersNamur, cf. aussi 1624 «Gédéon Charles de Mailli escuyer seigneur de Briauté» Pesche; nom d’origine: Mailly (Somme, Marne, Aube, etc.).

 

JG
Maimin

Maimon: Fr. Mesmin < Lat. HN Maximin(us).

 

FD
Main

1286 «Apis Main», «Henri le Main» DettesYpres; pourrait être l’anc. pic. main ‘maison’, mais généralement représente plutôt le fr. main, cf. 1279-80 «Jakemes li Eskier-missiere qui n’a que une main» RegTournai, 1295-1300 «Cholart à le Main» Comptes-Mons, 1298 «Robin a le Main» ImpôtArtois, 1365 «Colart à le Main» TailleMons, 1596 «Peter Dirick délie Main de Fer» Liège, etc. (éventuellement, nom d’enseigne); cf. aussi Demain. Pour Dauzat 406 et Morlet 649, il s’agirait de l’ancien cas-sujet du nom germ., dont le cas-régime est Mainon < Magino, -one < magin-.

 

JG
Main

Fr. main: hand. BN of huisnaam. 1216 ad Manum; 1194 Robers a le Main, Atrecht (NCJ).

 

FD
Mainardi

Mainard, Mainas, zie Meynaert(s).

 

FD
Maincent

Metr. Rom. vorm van Germ. VN magin-sinth ‘kracht-weg’: 1237 Mainsendis, Har. (GN).

 

FD
Maindiaux

cf. Mandiau(x).

 

JG
Maindiaux

zie Mandiau(x).

 

FD
Maine

Maine, zie Mayné.

 

FD
Maine

Nom d’origine: anc. fr. maine ‘manoir, demeure’, sauf s’il s’agit d’une var. non ac­centuée de Maine, cf. Mayné.

 

JG
Mainferme

Naam van hoeven en lenen in niet-adellijk bezit (Aisne, Loiret, Orne) (DNF).

 

FD
Mainferme

Terme juridique: anc. fr. mainferme, sorte de tenure ou tenure en général (spéc. en Hainaut) FEW 6/3, 293b, cf. Ph. Godding, Le droit privé dans les P.-B. mérid. du 12″ au 18 » s., Bruxelles, 165 [MGB]. – En France, égale­ment noms de fermes et de hameaux (Dauzat 406).

 

JG
Mainfroid

-froy, Meyfroid(t), -froit, -froyd, -froyt, -froot(s), -froodft), -froet, Meijfroi(d)t, -froodt: Patr. Fr. vorm en Vl. adaptaties ervan van Germ. VN magin-frith ‘kracht-vrede’: Maginfridus, Mainfredus (MORLETI); Megenfrid(us) (Dip.). 1278 Mainfroit = 1282 Mainfroid = 1295 Mainfrido Lumbardo, Kales (GYSS. 1963); 1298 Mainfroit, Bg. (VERKEST); 1326 Mainfroit van Bertine, Ip. (BEELE); 1342 van Janne Meinfroete, Cent (RSGII); 1358 Jehan Mainfroy, Bg. (CLM). Zie ook Meyvaert.

 

FD
Mainfroid

Mainfroy. 1284 «Mainfroit d’Ar-daingni» DettesYpres, 1302 «Mainfrois li loi-ieres de dras» LoiTournai; nom issu de l’an-throp. germ. magin-frid, cf. Manfroy et comp. Godfroid, -oy.

 

JG
Maing(h)ain

zie Minguet.

 

FD
Maingain

Mainghain. Hypocor. (avec aphé­rèse) de Ermengarde, prénom germ. fém. ; cf. le suivant.

 

JG
Maingeot

Mainjot, cf. Mang-, Mangeot.

 

JG
Maingeot

zie Mangeot.

 

FD
Maingie

NF breton [la famille, venue de Bretagne sous l’Empire, se serait d’abord fixée dans le Hainaut], dont la forme originale pour­rait être Manguy, Menguy.

 

JG
Mainguet

cf. Minguet.

 

JG
Mainguet

zie Minguet.

 

FD
Mainguy

Maingie: Bretonse familie die onder het Keizerrijk naar H gekomen is (HERB.). Bretonse FN M(a)inguy, Menguy ‘sterke hond, krachtige strijder'(LEMENN).

 

FD
Maini(l)

Mainnil, zie Dumenil.

 

FD
Mainil

Mainy. 1271 «Willermus de Mainilh» CartOrval, 1280-81 «Andrus dou Maisnil» RegTournai, 1591 «Hubert de Maisny (orig. de Dinant)» BourgLiège, 1593 «Perpètede Maisnil, scailteur», 1602 «Collar de Maisnil» BourgDinant, 1690 «Marie Maisnil» Namur nom d’origine : Mainil, Menil, toponyme fré­quent, issu du lat. mansionile; cf. aussi Mesnil.

 

JG
Mainil

V. Ménil.

 

EV
Mainjot

V. MAD (Man).

 

EV
Mainjot

zie Mangeot.

 

FD
Mainnemare

PlN (in Normandie?). 1339 Guillaume de Mainemares (PDB).

 

FD
Maintien

zie Mansion.

 

FD
Maintion

cf. Mansion, Mension.

 

JG
Mainville

Nom d’origine: Mainville (Seine-et-Oise) et hameaux dans l’Aisne, Meurthe-et-Moselle, etc.

 

JG
Mainville

PlN (Seine-et-Oise).

 

FD
Mainy

zie Dumenil.

 

FD
Mainz

Maintz, Mayntz, Maijntz, Meyntz: PlN Mainz (RP).

 

FD
Mainzer

Meynzer: Afkomstig van Mainz (RP).

 

FD
Maipauw

Weergave van een met Zuid-D. verscherping (b/p) uitgesproken D. FN Maibaum. Vgl. Meiboom.

 

FD
Mair

cf. Maire (ou bien topon. néerl. Meer, etc.).

 

JG
Mair

zie de Meyere.

 

FD
Mair(e)

1. Fonction féod. ou municip. (Chef d’une mairie, subdivision

territoriale,   ou   d’une   commune). Synon. : Lemaire. Lemahieu, Mayeur (Dialecte). — 2. V. MARU.

 

EV
Maira

zie Mairiaux.

 

FD
Maire

Mair. 1593 «Jean Mair» BourgDinant; nom de dignité : fr. maire, cf. Lemaire (beau­coup plus fréquent).

« Fém.: Mairesse, Méresse. 13es.«Ysabiaus li Mairesse» DocLens, 1286 «Phelippeskifu fius le Mairesse» CartMons, 1365 «Jehan Mairesse des cousturiers » TailleMons. » Dérivés: Mairet. Mairiaux. 14es.«Mai-rea de Navroulle» Villers-l’Évêque, 1302 «Jakemins Mairiaus li foulons» LoiTournai, 1331 «Johan li Maireas de Geham» CartVal-Benoît, 1344 «Renchon le maireaus» Bove-nistier, 1345 « Johannes Maiereal de Velrous» FiefsLiège, 1351 «Henris li Maireaus li corduenirs» FiefsLiège, 1564 «Charles Mai-reau» BourgNamur. – Mairlot. 1689 «Lam­bert Mairlot» Ensival; cf. aussi Merlot.

 

JG
Maire

Malrée, -ee, Malray, -ait: 1. Zie Malderez.-2. Mal roi (HERB.); zie Maurois 2.

 

FD
Maire

Meir(e), Meiren(s), Me(e)rens: Metr. Fr. Maire, roepnaam voor Maria, Maroie.+1300 Maroie Loignarde = Maire Loingnarde, PdC (BOUGARD); 1382 Jan Meeren, Wg. (DEBR. 1970).

 

FD
Maire, de

zie Lemair(e).

 

FD
Mairen, van der

zie van (der) Meer.

 

FD
Mairesse

1. Matronyme, ,,Femme du maire » (V. ce N.) — 2. V. MARU.

 

EV
Mairesse

Meresse, Méresse, Meeresse, Mayeres(se): 1. BerN Vrl. vorm van maire: meier. 1203 Mehaus Mairesse, Atrecht (NCJ); ±1300 Mahaus li Mairesse, Artesië (BOUGARD); 1355 Thonar fils li Mairesse de Alleur…la court qui fut Thonar le Maieur, que tient a présent Thonar son fils coeschevin, Alleur (SLLIV). – 2. PlN Mairesse-en-Bennes in Warfusée (LU).

 

FD
Mairiau

1. Dimin. de Maire (Région de Mons). V. Maire. — 2. V. MARU.

 

EV
Mairiaux

-ieaux, -iat, -a, Merriaux, -eau, Mériaux, Meraud, -eau(x), Meireaux, Maeriaux, Mérat: BerN Dim. van Fr. maire: meier. 1275 Hues Mairiaux, Lessen (VR113 v°); 1300 Jehans Mairiaus, Dk. (TdT); 1295 Albericus dictus Mairel, St-Q. (MORLET); 1331 Johan li Maireas de Gehain, Val-Benoît; 1351 Henris li Maireaus, Luik (J.G.).

 

FD
Mairie

Nom de résidence: fr. mairie; sinon var. de Mairy.

 

JG
Mairis, van

zie van Merris.

 

FD
Mairlot

V. MARU.

 

EV
Mairlot

zie Merlot.

 

FD
Mairy

Mairie: PlN Mairy in Méan (N).

 

FD
Mairy

Nom d’origine, ainsi « fontaine à Mairy». à Méan (Nr).

 

JG
Mais

Maïs, Maiss, Maijs, Mays: 1. D. FN Mais(s) < Mhd. meiss: geveld bout. PlN. 1425 Dietrich Mais, Blaubeuren (BRECH.). – 2. Zie Mais(s)e.

 

FD
Mais(s)e

Maiss(en), Mais: 1. Patr. Korte vorm van Thomas. ± 1300 Mais de Ardea; Mais de Dain, PdC (BOUGARD). – 2. Zie Mais.

 

FD
Mais(s)in

Maissain: PlN Maissin (LX).

 

FD
Mais(s)on

zie Demaison.

 

FD
Maisco(c)q

BerN Fr. maître-coq, maître-queux: meester-kok. W. maisse. 1472 Gérard Maître Cocque, Presles (J.G.); 1662 Nicolaus Mayscocq, Fosses (MUL VI).

 

FD
Maiscoq

1472 «Gérard Maître Cocque» Près-les, 1496 «Géra Leurckin dit Maistre Cok» Vogenée, 1552 «Jehan Maistrecocque maire des ferons» Mettet, 1557 «Jeherme Maître Cocq» BourgNamur, 1579 «sieur Gobert Maître Cocque, frère de feu Thomas Maître Cocque» Mettet, 1585 «Thomas Maître Cock» Marcinelle, 1585 «Gobert Maistre Cocque» = 1595 «Gobert Maistre Cocq» Bouvignes, 1602-3 «Guillaume Maistrecoq» TerriersNamur; nom de profession: fr. maître- \ coq, w. *mêsse-cok ‘maître-queux, chef de cuisine’FEW 2, 1169b.

 

JG
Maise

cf. Maiss(e).

 

JG
Maisel

zie Maezeele.

 

FD
Maishman

Misschien verhaspeling van E. Marshman, Mashman: naar de woonplaats aan een meers, beemd; vgl. Meerschman, Ndl. Marsman. Maar er is ook een FN Maizman, die veeleer in D.-joodse richting schijnt te wijzen.

 

FD
Maisier

cf. Maizier, Maizières.

 

JG
Maisier

zie Masier.

 

FD
Maisin

Maissin. Nom d’origine: Maissinfarr. I Neufchâteau). – Distinct de: 1365 «Maissent I dou Pumeruel» TailleMons, probabl. prénom I masc., de saint Maixent.

 

JG
Maisin

Proven. Maissm (Dép. Villance) .

 

EV
Maison

Maizon. 1265 «li fius Colay de Mai-zons» CensNamur; nom d’origine: fr. maison.

 

JG
Maison

Proven. Nombr. L.D.

 

EV
Maisondieu

PlN Maison-Dieu (Nièvre, Yonne). Of huismeester of bewoner van een godshuis: 1275 li maistres de le Maison Dieu, Atrecht (NCJ).

 

FD
Maisonneuve

1761 «Louis Maisonneuve (orig. de Beaune)» BourgeoisLiège; nom d’origine: fr. maison neuve, top. Maisonneuve.

 

JG
Maisonneuve

PlN in Floreffe (N), Beho (LX): nieuw huis. Vgl. Van Nieuwenhuize.

 

FD
Maisse

cf. Maitre.

 

JG
Maissin

cf. Maisin.

 

JG
Maistriau

-iaux, cf. Maitre.

 

JG
Maistriau(x)

Mestriau, Maitrias, Metraes, Métreaud: Dim. van Ofr. maistre, Fr. maître: meester. Vgl. Lemaître. 1273 Jehans Mestreaus, Dk. (FST); 1281 Jehans li Maistriaus, Bergen (ARNOULD).

 

FD
Maiter

Var. de Maitre < lat. magisler.

 

JG
Maiter(e)/-tre, (de)

zie Lemaître.

 

FD
Maitre

Maître. Nom de dignité : fr. maître, maî­tre (de corporation), maître d’école, etc. FEW 6/1, 34a sv. ; cf. aussi Lemaître, -aistre. -Maisse. Le NF étant majoritairement liégeois, de w. messe DL 402b, comp. Maiscoq.

•  Dérivés: Maistriau, -iaux. 1281 «Jeh. li Maistriaus» ComptesMons, 1294 «Maistriaus de Libines»  CensNamur,   1298   «Mahius Maistriaus» Ladeuze,  1540 «Tumas Mais-treau» Boussoit; surnom: petit maître (de cor­poration, d’école); cf.  aussi Mestriau, sans doute d’autre origine. – Maitrot.

» Composés avec un prénom: Maitrejean, Maîtrejean, Maître-Jean. 1529 «Pero Maitre Jehan» BourgNamur; nom composé (avec for­mule de politesse), p.-ê. avec le sens parti­culier d’anc. fr. maistre gen (= maistre Jehan) ‘intrigant’ Gdf 5, 101 (non mentionné FEW 6/1, 40b) [MH]. – Maitrepierre. Nom com­posé (avec formule de politesse): fr. maître Pierre.

*  Avec un nom de profession : Maiscoq. 1472 «Gérard Maître Cocque» Presles, 1496 «Géra Leurckin dit Maistre Cok» Vogenée,  1552 «Jehan Maistrecocque maire des ferons» Met-tet, 1557 «Jehenne Maître Cocq»  Bourg­Namur, 1579 «sieur Gobert Maître Cocque, frère de feu Thomas Maître Cocque » Mettet, 1585 «Thomas Maître Cock» Marcinelle, 1585 «Gobert Maistre Cocque» = 1595 «Go­bert Maistre Cocq» Bouvignes, 1602-3 «Guil­laume Maistrecoq» TerriersNamur; fr. maître-coq, w.  *mêsse-cok ‘maître-queux, chef de cuisine’FEW 2, 1169b.

Maive. NF attesté à Ruette et Virton dès 1746, probabl. en provenance de l’Aube ou des Vosges (GeneaNet); la var. Le Maive (dans l’Aube) invite à y voir un surnom, p.-ê. issu de lat. maturus ‘mûr’ FEW 6/1, 533b.

 

JG
Maître

Profess. ou Fonction. 1. Chef d’une exportation ou d’une groupe­ment. N° 2. — 2. Artiste ou artisan célèbre. — 3. Maître d’école. Synon. : Le Maître, Lemestre. Dimin. : Maîtrot, Maistriau(x). (Ce dernier N. signifie aussi ,,dompteur », celui qui ,,maîtrise » les fauves. Mestreit.

 

EV
Maitrejean

Meester Jan. 1529 Pero Maitre Jehan, Namen(RBN).

 

FD
Maîtrepierre

Maitre-: Meester Pieter.

 

FD
Maitrias

zie Maistriau(x).

 

FD
Maîtrier

Maitry, Métry, Mettrie, Mettry: Afl. van Maître.

 

FD
Maitrot

Metrot: Dim. van Maître.

 

FD
Maixner

zie Meissner.

 

FD
Maizel

zie Maezeele.

 

FD
Maizier

zie Masier.

 

FD
Maizières

Maizier, Maisier. 1240 «Nicolas de Maisier» CartStHubert, 1683 «Jenne Maisier laisné» Houdremont; nom d’origine: Mai-sières, e.a. Maisières (Ht), (Charleville-)Mézi-ères (Ardennes), etc.

 

JG
Maizières

zie Demasières.

 

FD
Maizman

zie Maishman.

 

FD
Maizon

cf. Maison.

 

JG
Maj-

Sans doute palatalisation de Mag-, thème hypocor. de Marguerite; comp. pic. (Amiens, Nord) madjète ‘chèvre’ corresp. à pic. magriète ‘id.’, qui est précisément un hypocor. de Mar­guerite.

• Dérivés: Majet, cf. Maguet. – Majoie, Majois. 1787 «Joseph Majoie» BourgNamur; cf. 1289 «Magoie» CensNamur. – Majon, cf. Magon. – Majot, cf. Magot.

 

JG
Maja

V. Mathias.

 

EV
Majais

V. Maillet.

 

EV
Majean

w. liég. Mâdjan, cf. Maljean.

 

JG
Majean

zie Maujean.

 

FD
Majelijne

-lyne, zie Madelein.

 

FD
Majelle

Peut-être surnom: var. sonorisée de ouest-w. machèle ‘mâchoire’ FEW 6/1, 558a.

 

JG
Majer

zie de Maeyer, de Meyere.

 

FD
Majer-

-es, -us. 1. V. MARU. — 2. V. Maire.

 

EV
Majerczyk

Majerovic, Majerowicz, Majorovic: BerN Slav. afl. van D. Maier/Meier.

 

FD
Majeres

Mageres. Probabl. var. de Majerus, Magerus, plutôt que cas sujet de lat. major ‘maire’, cf. 1267 «Tiris de Flemale majeres de Liège» CartValDieu.

 

JG
Majeres

Majerus, zie de Meyer(e).

 

FD
Majersdorf

zie Maiersdorf.

 

FD
Majerus

cf. Mayerus.

 

JG
Majet

Majoie, Majon, cf. Maj-.

 

JG
Majet

zie Maget.

 

FD
Majo(o)r

Majores, zie de Meyer(e).

 

FD
Majoie

Majois: Metr. Afl. van VN Marguerite. 1289 Magoie; 1787 Jos. Majoie, Namen (HERB.).

 

FD
Majoie

Proven. Dép. Erquelinnes.

 

EV
Majol(l)ee

zie Marjol(l)et.

 

FD
Majon

V. MAD (Ma).

 

EV
Majon

zie Magon.

 

FD
Major

1. Titre militaire. N° 2. — 2. Latinisation de Maître. (V. ce nom). Majorin.   Fonction.   ,,Maire »   (Titre espagnol).

 

EV
Major

Mayor. 1691 «Jean Major» Muno; nom de dignité: forme latine de fr. maire, cf. 1474 «Symon major de Aqualia» PrincipLiège, cf. aussi Majeres; ou bien latinisation du NF Laîné, etc.

 

JG
Majorelle

Dérivé anthropon. fém. de Major?

 

JG
Majorin

Majoras: Afl. van BerN Maior: meier.

 

FD
Majorovic

zie Majerczyk.

 

FD
Majot

cf. Maj-.

 

JG
Majot

V. MAD (Ma).

 

EV
Majot

zie Magos.

 

FD
Majoulet

zie Marjollet.

 

FD
Majster

zie de Meester(e).

 

FD
Mak

cf. Mack.

 

JG
Mak

zie Mack.

 

FD
Maka

cf. Maca, Macka.

 

JG
Maka

V. Maca.

 

EV
Makaire

Maquair, Maquaire. 1239 «messires Makaires de Montplainchamp» CartOrval, 1314 «Makarius dictus Makelos», 1320 «Ma-kairs dis Makoreas» AnthrLiège; prénom Macaire, forme savante de Macarius (d’ori­gine grecque), nom de deux saints d’Egypte du 4e s., d’où sont issus un certain nombre de dérivés qui se confondent toutefois avec d’autres noms comme Macoir et Ma(l)corps (cf. E. Renard, BTD 26, 262).

 

JG
Makaire

zie Macharis.

 

FD
Makar

Makart, cf. Macar.

 

JG
Makart

-a(r), zie Macar(t).

 

FD
Makela(e)re, de

Maclart: BerN van de makelaar, koppelaar. 1276 Colard die Makellare, Bg. (CG); 1326 Jan de Makelare, Ip. (BEELE).

 

FD
Makelberg(h)e

cf. Maeckelbergh.

 

JG
Makelberge, (van)

Makelberghe, (van) Mae(c)kelberg(h)(e), van Mackelberg, (van) Mackelbergh(e), van Mackelenbergh(e), Mackelberg(e), -bert, Maechelberghe: PlN Makenberge in Nomain (Nord). 1253 Lietardus de Makenberghe; 1275 Gérart de Makemberge, Ansiel de Makebierge…en le parroche de Namaing, Flines (CAF); 1417-22 Rugger van Mackelberghe, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Makels

cf. Mackels.

 

JG
Makels

zie Mackels.

 

FD
Maker, de

de Mae(c)ker, Maekers: BerN. Die iets maakt, vervaardigt, repareert.

 

FD
Makereel

Maeckereel, Maquerel: i. BN naar de visnaam makreel. 1203 S. Alardi Makerelli (LEYS 1952); 1294 Henricus dictus Makeriel, Lv. (OAT II); 1295 Hellins Makeriaus, Dk. (TdT). – 2. Evtl. Patr. Dim. van VN Makarios, Fr. Macaire. 1320 Makairs dis Makoreas, Luik (RENARD 262).

 

FD
Maket

cf. Macquet.

 

JG
Makiels

cf. Macheel.

 

JG
Makiels

zie Michael.

 

FD
Makin(s)

Makkink, Mackin, Macquyn, Macquiné, Maquin(ay), -oy, Makinay, Maquenne: Patr. Vleivorm en dim. van Germ. VN Macco, bakervorm bij mag-naam. Zie Mack. 146 e. Giles Maquin, St-Thib. (MORLET); 1389 Makinea, Hervé (HERB.).

 

FD
Makinay

cf. Maquinay.

 

JG
Makintosh

zie Mackintosh.

 

FD
Makkes

zie Mack.

 

FD
Makow(ski)

Mackowiak, -vie: Poolse EN < PlN Makow < Pools mak: klaproos (DS).

 

FD
Maksem

Maksym(ow), Maksimow, -ovic: Patr. Lat. HN Maximus.

 

FD
Mal

NF d’origines diverses, surtout adj. mal ‘mauvais, méchant’, comp. Ma, etc.

 

JG
Mal

Proven. 1. Mal (Loc.). — 2. Mâle ou Mallum, ,,Lieu de réu­nion ». (Nombre L.D.).

 

EV
Mal-  

-brancke,   -branque.   Proven. Maubran (Dép. Chaussée Notre-Dame). Malbrain. V. Maubrun.

 

EV
Mal-

Les noms composés avec mal, soit adjectif, soit adverbe, sont trop nombreux pour qu’on puisse envisager de les rassembler; ils figurent donc à leur place dans l’ordre alphabétique. Cf. en outre 1380 «Henri Mal Assirei» Rentier-Ramée, 1417 «Jehan Mal Raison» PolyptAth, 1611 «Thiebault mal retour» DénFlorenville, etc.

 

JG
Mal(o)taux

Car. mor. Maltotier ,,Fraudeur, trompeur ». N° 267.

 

EV
Mal, (de)

(de) Malle: 1. Mnl. mal: dartel, mal, dwaas. BN. – 2. Zie Demal.

 

FD
Mal, van

zie van (de) Malle.

 

FD
Malaboeuf

Gedemouilleerd < Mailleboeuf. Zinwoord met Ofr. maillier: slaan (met hamer) en boeuf: koe, rund. BerN van de slachtervan runderen. Vgl. D. Kuhschlâger.

 

FD
Malach

Malache, cf. Malaise.

 

JG
Malach(e)

zie Malaise.

 

FD
Malacord

Malacor(t): PlN Malacord in Ferrières (LU). 1449 Mathiis Malakoers, Mb. (A.BAERT); 1544 Martin de Mal accord, Stavelot (J.G.).

 

FD
Malacord

Malacort. 1544 «Martin de Mal accord» DénStavelotMy; nom d’origine: Ma­lacord, à Ferrières (Lg), etc. – Aussi surnom : mal d’accord, ainsi 1627 «Henri Maldacord» BourgNamur.

 

JG
Maladry

Mal(l)edrie, Mald(e)rie: PlN < malad(r)erie: leprozenhuis. 1347 Marie Maladdrie, Genderingen (C.BAERT); 146 e. Girauddela Maladerie, St-Thib. (MORLET).

 

FD
Maladry

Maldrie. Nom d’origine: du topon. Maladrie (= léproserie), fréquent en topo­nymie wallonne.

 

JG
Malain(n)e

Metr. W. Malaine: Madeleine, HN Magdalena. 1724 Pierre Malaine, Izg. (COUSS.).

 

FD
Malaine

Malainne. Sans doute Maleine, forme w. de Magdeleine ?

 

JG
Malais

1302 «Jehans Malais» LoiTournai; var. négligée du suivant?

 

JG
Malaise

-aisse, Mallaise, Malache, -ache-, Malasche, Malax, Malaxhe, Mallach, Mallahe (formes w.), Malhaise, Malhaize (avec introduction de h). 1331 «Gerars de Malaise» Cart Val Benoît, 1449 «Jehan le Ma­laise» AidesNamur, 1450 «Henry de Ma­laxhe», 1494 «Ernuld del Malaise» Guill-Liège, 1524 «Mati Malahe» DénStavelotMy, 1602-3 «Franchois Malaise», «Andriane Malaize» TerriersNamur, ±1630 «Jacques de Malaixhe greffier» Hervé (Schnackers 12); nom d’origine: Malaise, «mal aise», w. liég. mâlâhe (= mauvaise aisance communale), microtoponyme fréquent en Wallonie; à noter le parallélisme avec la famille du NF Delhaise.

 

JG
Malaise

Malais(se), Maltaise, Malhaise, Malhaize, Malhache, Malhage, Malax(he), Malas(che), Malach(e), Mallach, Mallahe, Malay: i. Fr. malaise: onpasselijkheid, onbehaaglijk gevoel. 1314 Colins H Malaisiez, Luik (RENARD 247); 1449 Jehan le Malaise, Namen (J.G.); 1483 Willemme Malaisiet, Dk. (TTT); 1484 Henricus Maeylayze, St.-Tr. (GHYSEN). – 2. Zie De Malaise.

 

FD
Malaise

Proven. 1. Dép. Overijssche. — 2. Malhais e (Dép. Renaix).

 

EV
Malaive

1444 «Colin de Maleve» TerreJauche, 1625 «Catherine de Maleve» BourgNamur; nom d’origine: Malèves-Sainte-Marie-Wasti-nes (BrW).

 

JG
Malaive

Maleve, Malef: PlN Malèves (WB). 1268 Otton de Malèves, Opprebais (AAV); 1664 Jac. Maleve, Longchamps (MUL VI).

 

FD
Malaive

Proven. Malèves (Loc.).

 

EV
Malaizier

zie Mallésié.

 

FD
Malambré

cf. Malempré.

 

JG
Malamède

N. Israélite. „ Instituteur » (Hébreux).

 

EV
Malami

Surnom: mal ami ‘mauvais ami’; comp. l’antonyme Bonami.

 

JG
Malangreaux

Proven. Mellery (Loc., Forme anc.). Synon. : Malengr-, Malingr- -eau(x), -et, -ez, Malum-gré. Malengroule (Dép. Noirefon-taine).

 

EV
Malanion

BN + Patr. Mal Hannion: kwade Jan. Vgl. Maljean, Quaetannens.

 

FD
Malannée

1619 «Noe Malannaie de Jehanster» Polleur; surnom: mâle année, mauvaise année.

 

JG
Malannée

Malané: BN Mâle année: kwaadjaar. Vgl. Quaetiaer (DEBR. 1970).

 

FD
Malaquin

1279-81 «Malakins» ComptesMons, 1288 «Vaast Malakins» NécrArras, 1306 «Matheus dictus Malakin» St-Quentin; nom

épique: Malaquin, magicien de l’épopée de Jean de Lanson.

 

JG
Malaquin

Patr. Dim. van Germ. mathal-naam, zoals Madelbert. 1306 Matheus Malakin, St-Q.; 1404 Robert Malaquin, Laon (MORLET); 1360 Maelkins dienst, Tielt (DFIX); 1383 Hannin Maelkin.Ip. (BEELE).

 

FD
Malard

zie Mallaert(s).

 

FD
Malardeau

-on: 1. BN Dim. van Fr. malade, LU W. malàrdeûs: ziekelijk; of Mfr. maladrel: melaats (J.G.). – 2. Dim. van Malard (DNF); zie Mallaerts

 

FD
Malardeau

Sans doute surnom du thème de ft. malade, cf. w. liég. malârder ‘être maladif ei malârdeûs ‘maladif, comp. également moy. fr. maladrel ‘lépreux’ FEW 6/1,92a. Oubienà rapprocher de moy. fr. malardel, dimin. de» lart, petit canard sauvage’ Gdf 5,110 [MH],

 

JG
Malarm(e)

-me, Mal(h)erm: BN Mal arme: slecht wapen; mal armé: slecht bewapend.

 

FD
Malarm(e)

Proven. Dép. Erque­linnes. Synon. : Malarmé, Malerm. Mal-lard-mez.

 

EV
Malarme

Malerm. Surnom: mal ‘mauvais’» fr. arme, cf. le NF fr. Mallarmé; comp. aussi Malbrant et Maldague.

 

JG
Malas(che)

-ax(he), -ay, zie Malaise.

 

FD
Malasche

cf. Malaise.

 

JG
Malateste

Malatesta, zie Maleteste.

 

FD
Malatrait

Fr. BN Mal Atrait: slecht gezelschap. 1358 Jehan Malatrait, Chauny (MORLET).

 

FD
Malatrait

Surnom : littér. rmal attraitn signifiant ‘de mauvaise compagnie’ [JMP].

 

JG
Malavé

zie Mauvais.

 

FD
Malaxhe

Malax, cf. Malaise.

 

JG
Malay

Peut provenir de Mâlâ(he), Malaxhe; c/ aussi Malais.

 

JG
Malay

zie Malaise.

 

FD
Malbaix

Proven. 1. ,,Méchante rivi­ère ». Synon. : Malbecq. N° 2. — 2. V. Marbais.

 

EV
Malbaut

Patr. Germ. VN mathal-balth ‘vergaderplaats-moedig’: Madelbaldus (Dip.).

 

FD
Malbec(q)

PlN Malbecq in Quenast (WB) of Neufvilles (H). Evtl. Maalbeek (VB). 1426 Huart de Mallebecque, Zinnik (J.G.).

 

FD
Malbecq

1426 «Huart de Mallebecque»Taille-Soignies; nom d’origine: Malbecq,dépend.de Quenast (BrW) et de Neufvilles (Ht).

 

JG
Malbecq

Proven. Maalbeek (Dép. Ixelles. N. de Riv.).

 

EV
Malbert

Malobert, Maubert, Malbrecq, Mober(t)s, -er(g), -ertz: Patr. Germ. VN mathal-berht ‘vergaderplaats-schitterend’:Madalbert, Malbertus (MORLETI). ne e. Madelbertus, Cent (GN); 1260 Malabert f. Malins, Zevekote (LEYS 1953); H30 Simon Maubert, Comp. (MORLET).

 

FD
Malbrain

zie Malbrun.

 

FD
Malbranche

-ancke, Maelbrancke (forme flamandisée). 1248 «Rogiers Malebrance» ChartesFlandre, 1270 «Willelmi Malbranke» = 1272 «Willelmi dicti Malebranke» CartVai-Dieu, 1275 «Rogiers Malebranke» RentierAu-denarde, 1300 «Huart Mallebranche» Comp­tesMons, 1306 «Jehan Malebranke» Tournai; surnom: fr. mâle branche, pic. mak bmnke. avec le sens de ‘mauvaise lignée’ [JMP].

 

JG
Malbranche

Maelbranche. Malbranque, Mallebrancke, -branche, Ma(e)lbrancke: PlN Malebranche, Pic. Malbranke: kwade tak, kwaad bos (DNF). Of akant, een geneeskrachtige plant (DUPAS 105). 1246 Jehan Malebranche, Comp. (MORLET); 1272 Walterus dictus Malebranke, Har. (DEBR. 1980); 1315 Maroie Malebranke, Dk. (TdT),

 

FD
Malbrand

-brant: Patr. Germ. VN Madalbrand.

 

FD
Malbrand

Malbrant. 1286 «Malebrans» CartLessines; surnom (obscène?): mal ‘mau­vais’ + âne. fr. brant ‘épée’; comp. Maldague.

 

JG
Malbrecq

Aphérèse d’Amalbrecht < amal-behrt, anthrop. germ. fréquent (Först. 91).

 

JG
Malbrecq

zie Malbert.

 

FD
Malbrenne

zie Malbrun.

 

FD
Malbrouck

Malbroeck, Mabrou(c)k, Mabru(t): PlN 1274 Willelmus dictus Mallebrouke, Val-Dieu (J.G.). De PlN Maalbroek in Anzegem, Machelen (DFIX) en Bavegem (GN) komen wellicht niet in aanmerking voor deze Luikse FN. 1227 Henricus prepositus de Malbrocke, Bavegem (GN); 1398 Gille van den Maelbrouc, Machelen (DEBR. 1970).

 

FD
Malbrouck

Malbrough. 1274 «Willelrans dictus Mallebrouke» CartValDieu, 1763 «Mal-broucq» Frameries (BTD 16, 251); nom d’ori­gine: mauvais brouk (= terrain humide, aisanœ communale); parfois, adaptation du NF an­glais Malborough.

 

JG
Malbrun

Malbrain, Malbrenne: BN + Patr. Mal Brun: kwade Bruno. Vgl. Maubrun, Malbrunot (DNF). Brun, uitspr. brin in H. Maar reïnterpretatie van Malbrand is niet onmogelijk. 1561 Jehan Malbrun, Namen (J.G.).

 

FD
Malbu(s)

1. Proven. Dép. Autre-Eglise. — 2. V. MAD (Ma).

 

EV
Malburny

BN + Patr. Mal Burny/Brunier. 1779 PJ. Malburni, Tilly-Bs. (CALUWAERTS).

Malcause: Zinwoord mal + ww. causer < Lat. causari: beschuldigen, praten. BN voor een kwaadspreker. Vgl. Ndd. 1355 Redequât, Hameln (NN).

 

FD
Malburny

Probabl., avec métathèse, surnom: (dont le teint a) mal bruni; le moy. fr. ma brusni signifie ‘mal déguisé’ FEW 15/1,307a. Cf. aussi 1561 «Jehan Malbrun» BourgNa­mur.

 

JG
Malcause

Surnom: mâle cause ‘mauvaisecause’,

 

JG
Malcause

V. M AD (Ma).

 

EV
Malchair

Malchaire, Malechair. s.d. «Kinotte sororis Jacobi Malecarnis» ObitHuy, 1280 «Ysabeal et Erbour suers Malechar» Polypt-StLambert, 1314 «Jacobus Malchart» Antlir-

Liège, 1360 «Jean Malechar» Huy, 14e s. «damme Agnes Malechar» CensHuy, 1428 «Johanne veuve de Jaqueme Maelechair de Til-leur» Tilleur, 1451 «Thonet Malchar» = 1456 «Thonet Malchair», 1460 «Thonair Malchair le jovene», 1515 «Thonnet Malechair huilheur» GuillLiège, 1572 «Léonard Malchaire» Sart-Franchimont, 1626-29 «Simon Malchaire» émigré en Suède; surnom: fr. mâle chair, w. « mâle tchâr, le mot chair étant pris au sens de ‘personne, individu’, surnom de qqn qui a un mauvais caractère (sorte d’antonyme de Chardhomme), cf. L. Remacle, DW 16, 139.

 

JG
Malchair(e)

Malechair, Mauchard: Mâle chair: slecht vlees. BN voor iemand met lelijke huid. 1234 Jacobus Malechar, Hoei (SLL); 1337 Jacke Malchar; 1342 Jakemars dit Malle Chars, Luik  (RENARD244)

 

FD
Malchaire

V. MAD (Ma).

 

EV
Malchus

Malcus, Malkus. Surnom: Malchus, personnage à qui saint Pierre a coupé une oreille, d’où w. malcus’ ‘monaut’, et côp d’ Malcus’ ‘coup de mort’ FEW 6/1, 83a.

 

JG
Malchus

Malcus,Malkus:BijbelseVN Malchus. Petrus hakte Malchus een oor af. Vandaar W. malais: eenorig (HERB.).

 

FD
Malcolm

Schotse FN < Gaëlisch Mael Colum: toegewijd aan Sint-Columba (DS).

 

FD
Malcontent

Fr. BN: ontevreden.

 

FD
Malcorp(s)

Letterlijk BN: mismaakt (lichaam). Maar misschien reïnterpretatie van Macor. 1289 Lambers Malcors, Bossière; 1294 Reniers Maucors, Namen; 1444 Weri Malcorps, Jauche

(J.G.).

 

FD
Malcorps

1. Car. phys. Mal corps. N. d’H. contrefait. — 2. V. Macorps.

 

EV
Malcorps

Malcorp, Macorps. 1289 «Lambers Malcors» Bossière, 1294 «mesires Reniers Maucors» CensNamur, 1444 «Weri Mal­corps» TerreJauche, 1460 «Servais Malcor» Soulme, 1472 «Malcorps Gennyn» DénChiny, 1535«ErnoulMaulcorps» BourgNamur, 1593 «Jean Maucors, drappier», 1609 «Guillaume Malcorps» AnthrLiège, 1616 «Jean Maucors, burghmaistre» BourgDinant, 1619 «Jeanne Maucorps» BourgNamur; normalement sur­nom de contrefait: mal corps, au sens de ‘mauvais individu’ d’après le caractère (Renard, BTD 26, 262, qui cite on drôle di cwér; L. Remacle, DW 16, 140), cf. aussi Macor, Macorps, dont les formes anciennes sont de la même région, au nord de Namur. Cf. également Macoir, «Malcoir».

 

JG
Malcot(e), van zie van Molecot. FD
Malcotte

Dérivé en -otte de Malchus, mais a-t-il été utilisé comme prénom ? Peut-être surnom : qui porte une mauvaise cotte (= robe).

 

JG
Malcotte

Malecot: BN Mâle cotte: slecht

kledingstuk (J. G.)? 1359 Johannot Malkot,

Bouillon (SLL IV); 1460 Jan Malcot, Kh. (DEKEYSER).

 

FD
Malcourant

Maucourant (var. vocalisée). 1449 «Jehan Malcourant» AidesNamur, 1461 «Jehan Malcorant» Liège, 1569 «Nicolas Mal­courant» BourgNamur, 1635 «Jan Estienne dict Malcourant» Durnal; surnom, sans doute de portée morale: qui court mal (pour la motivation, comp. béam. macorrou ‘homme de mauvaise vie’ FEW 2, 1569b).

 

JG
Malcourant

Maucourant, Moucourant: BN voor een slechte bode, loper. 1384 Malcourant = Maulcourant, sergent du duc, pour porter lettre (MARCHAL); 1461 Jhoannis Mali Currentis, LU (MULII).

 

FD
Malcourant

Proven. ,,Mauvais cou­rant (de rivière) » (L.D.).

 

EV
Malcus

cf. Malchus.

 

JG
Malcus

zie Malchus.

 

FD
Maldague

BN mâle dague: slechte dolk.

 

FD
Maldague

Car. mor. ,,Mauvais poi­gnard ». N. d’H. batailleur.

 

EV
Maldague

Surnom: mâle dague ‘mauvaise dague’, qui manie mal l’épée; comp. Malbrand.

 

JG
Maldeg(h)em, (van)

van Malleg(h)em, van Mallegen: PlN Maldegem (OV). 1213 Philippi de Maldenghem, Har. (DEBR. 1980); 1382 Willekin van Maldeghem, Pittem (DEBR. 1970); 1396 den hère van Mallegheem, Lier (FRANS).

 

FD
Malder(e), de

Smalders, de Maldere, de Maldre, de Maldré: 1. BerN van de maalder, molenaar. 1347 Peter Maeldere = 1383 P. de Maeldere, Tn. (C.BAERT). – 2. De Mald(e)ré kan var. zijn van Malderez.

 

FD
Malder, van

van Maldere(n), van Maelder, van Molder: PlN Malderen (VB). 1509 Berbele van Maldere, Vilvoorde (OSTYN).

 

FD
Malderez

Maldré, Maldre, Maire, -ay, -ait, Molderez: Fr. mâle denrée: slechte, minderwaardige waar. BN voor de verkoper ervan. 1212 Wautier Maldenree, Laon (MORLET 1967); 1275 Stévenon Mâle Denrée, Lessen (VR I2iv°); 1279 Lamsin Mauderey, Bg. (CG); 1292 Nicholai Maudenree = 1300 N. Mauderree, Bg. (WYFFELS); 1305 Beele Gillijs Maeldenreis wedue, Oud. (CG); 1437 Gossuin Maeldree, Ronse (Midd. 1963,276).

Malderg(h)em, van; van Maelderg(h)em, van Moldergem: PlN Maldergem in St.-Denijs-Boekel (OV). Verwarring met Van Maldeghem is altijd mogelijk. 12e e. Gerardus de Maldrenghem; 1227 Gosuinus de Maelderghem, St.-D.-Boekel (GN); 1589 Laureis van Maldergem, Zottegem (AP).

 

FD
Malderez

Maldré, Molderez. 1212 «Wautier Maldenrée» Laon, 1275 «Stévenon Malle Denrée» CartLessines, 1277 «Willaumes Mâle denrée» NécrArras; surnom de mauvais mar­chand: fr. mâle denrée ‘mauvaise denrée’ [FD].

 

JG
Malderie

zie Maladry.

 

FD
Maldermans

1. Afl. van Van Malder. 146 e. Maldermans goet, St.-Gillis (OSTYN). – 2. BerN van de maalder, ail. van De Malder. Vgl. Muyldermans.

 

FD
Maldoy

Mauduit: BN Ofr. mal duit < Lat. mâle doctus: slecht opgevoed. Fr. en E. FN Mauduit. 1084 Gunfridus Maledoctus, Wiltshire; 1086 William Maldoit, Hampshire (REANEY); 1276 Aelis Maleduite, Atrecht (NCJ); ±1300 Willaumes Mauduis, PdC (BOUGARD).

 

FD
Maldoy

Proven. Maldois, ,,De Mald » (Ane. N. de Maulde) (Loc.).

 

EV
Maldré

zie Malderez.

 

FD
Maldrie

cf. Maladry.

 

JG
Maldrie

zie Maladry.

 

FD
Mâle, (van)

zie van de Maele.

 

FD
Malechair

cf. Malchair.

 

JG
Malechair

zie Malchair(e).

 

FD
Malecot

zie Malcotte.

 

FD
Maledrie

zie Maladry.

 

FD
Malef

zie Malaive.

 

FD
Malefason

zie Malfaison.

 

FD
Malefijt

zie Malfait.

 

FD
Malego

zie Mallegho.

 

FD
Maleingrau

zie Malingret.

 

FD
Malempré

Malemprée, Malemprez, Malam­bré (cacographie). Nom d’origine : Malempré (Lx), ou w. mâlinpré, à La Reid (Lg).

 

JG
Malempré

Proven. Loc. et L.D.

 

EV
Malempré(e)

-prez: PlN Malempré (LX) en in La Reid(LU).

 

FD
Malen-

-gré, -greau(x), -gret. V. Malangreaux.

 

EV
Malengé

Malengier, zie Mauger.

 

FD
Malengr-

Cf. 1286 «Jehans Malingres» Cart-Mons; de moy. fr. malingre (fin 16e s.) FEW 6/1,125a, sont dérivés divers NF : Malengreau, -eaux, -aux, Malingreau, -aux. 1338 «Jehan Mallingriaul de Generech» Bende, 1531 «Jehan de Mallingriau» Ladeuze; surnom: dérivé en -eau, cf. anc. fr. malingres ‘chétif (dès 1225). – Malengret, -ez, -é, Malingret. 1338 «Malinghere» CoraptesMons, 1384 «Ernoul Malingret» Laon; surnom: malingre! (attesté seulement au 15e s.), dérivé en -et.

 

JG
Malengret

-e(z), -é, -aux, -eau(x), zie Malingret.

 

FD
Maler

1. Proven. Malheurs (Dép. Héron). — 2. Profess. Mahler (Allem.), ,,Peintre ».

 

EV
Malerm

cf. Malarme.

 

JG
Malerm

zie Malarm(e).

 

FD
Malerp

V. Malherbe.

 

EV
Malerp

zie Malherbe(s).

 

FD
Malesieux

Afl. van Mallésié. 1620 Christoph le Malezieu, Fleigneux-Sedan (J.G.).

 

FD
Malesis

-sys: 1. PlN Malzy (Aisne): 1188 Malesis (TW). 1310 Joh. de Malesis, Oc.; 1459 Gilet de Malisy, Laon (MORLET). – 2. Var. van Mallésié.

 

FD
Malet

-ey, Mallet(te), -é, Mal(l)ez, Maulet: 1. Dim. van Ofr. mâle, Fr. malle: tas, koffer < Mnl. mâle. BerBN van de malendrager, bode of koffermaker. 1119 Willelmi Malet, Bg. (GYSS. 1999′); 1368 Tassaert Malet; 1391 Egidio Mallet, Ktr. (D F> 71; OLV 367). – 2. Patr. Dim. van Germ. mathal-naam, b.v. Ma(de)lbert. 1262 Mâles de Vies Lis, Ghislenghien; 1280 Malet de Mons, Dk.; 1300 Malet le Pouletier, Bergen (J.G.).

 

FD
Malet

Mallet. 1262 «Mâles de Vies Lis» Ghis-lenghien, 1268 «Symon Malet» ChartesFlan-dre, 1271 «Reniers Mâles» région de Huy, 1280-81 «Colette li amie Malet de Mons» RegTournai, 1300 «Malet le Pouletier» ComptesMons, 1302 «Mallet le Télier» Loi-Tournai, 1472 «Jacquet Malet» DénLaroche, 1514 «Philippe Mallet craissier» Ladeuze; dérivé en -et du thème germ. mathal > Mal-. — Secondairement, nom d’origine, cf. 1511 «Gérard du Mallet» BourgNamur.

 

JG
Malet

Proven. 1. Malhaie (Dép. Namêche). — 2. V. MAD (Ma).

 

EV
Maleteste

Malateste, -ta, Maltaite, Maltète: BN mâle teste, mauvaise tête: slecht hoofd.

 

FD
Maleu

Maleux. Peut-être dépalatalisation de Mailleu(x).

 

JG
Maleu(x)

Gedemouilleerd < Mailleu.

 

FD
Malevay

-ve, -vé, -vêt, -vez, zie Mauvais.

 

FD
Maleve

zie Malaive.

 

FD
Malevé

Malevez. 1423 «Maleveit» Namur, 1539 «Jehan et Anthoine Malevé frères» CourVedrin, 1592 «Jehan Malevé» Malonne, 1602-3 «Léonart Malevé» TerriersNamur; surnom: w. liég. ma levé ‘mal levé, de mau­vaise humeur, grincheux’ FEW 5, 275b.

 

JG
Malèves

Proven. Loc. Synon. : Ma-laive et, avec les suffixes de proven. -ait, -eyt, -é, -ez : Mal(le)- -fait, -feyt, Malev- -é, -ez.

 

EV
Maley

-ez, zie Malet.

 

FD
Maleyn

Adaptatie van de Fr. uitspr. van Malin.

 

FD
Malf(l)iet

MafNet: Var. van Mafit met 1-epenthesis. 1474 Henricus Maelfîet, Ktr. (MULII).

 

FD
Malfaire

Malfère, Malfer(t): M.i. niet mal faire: kwade daad (HERB.), maar reïnterpretatie van Malfrère.

 

FD
Malfaire

Malfère, Malfert. Surnom abstrait : fr. mal faire (infinitif substantivé) ‘mauvaise action’FEW 3, 35 Ib.

 

JG
Malfaison

Malfeson, Malefason: Ofr. mâle foison, fuison. Ofr. foison < Lat. fusio: geldstorting > rijkdom, overvloed, bestaansmiddelen. BN voor wie in slechte papieren zit. Later gereïnterpreteerd aïs mâle façon: slecht fatsoen, kwaad gedrag. 1305 Robertus Malefuison, Oc. (MORLET); 1412 Henri Malefuison, Rijsel (SPL); 1555 Andries Maelfuson, Artesië (PARM.); 1697 Adriaen Malfaison, Deerlijk (KWII); 1777 R.C. Malfeson fa. Guillebert Malfaison, Menen (COUSS.). Hieruit ook FN Malfison, -fuson, -fuzon in 1820 in PdC (BERGER).

 

FD
Malfaison

Malfeson. Surnom abstrait: anc. fr. mâle façon ‘méfait’ FEW 3, 360a.

 

JG
Malfait

-fayt, -fe(y)t, Maelfait, -feyt, -faet, Mailfait, Malefijt, Mallefait, -fet, -fey(d)t, Mollefait: Zinwoord: die kwaad doet, boosdoener, misdadiger. 1222 Gherars Fac malum; 1251 Juliiens Fai mal, Atrecht (NCJ); 1378 Jakemaerd Faybien; 1395 Gillis Maelfeit; 1398 Jehan Malfeit, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Malfait

-feyt. Proven. 1. V. Malè­ves. — 2. Maufays (Dép. Fonte-hêtre ». N° 242. Synon. : Maelfayt. — 3. Car. mor. Maufait. Ane. N. du diable. — 4. Malfait (opposé à Bienfait). „Terre maudite ». N° 237.

 

EV
Malfait

Mallefait, Mallefet, Mallefez. 1279-80 «Gilles de Maufait» RegTournai, 1289 «les oirs Malefeit» CensNamur; surnom: mal fait ‘contrefait, difforme; maudit’ FEW 3, 35Ib; en anc. fr. signifiait aussi ‘diable, dé­mon’Gdf 5, 119-120[MH].

 

JG
Malfiet

zie Malfliet.

 

FD
Malfilastre

Malfilâtre, -atre, -ade. Surnom: mal ‘mauvais’ + anc. fr. fillastre, w. liég. fiyàsse ‘gendre’ FEW 3, 518b-519a; cf. Fiasse.

 

JG
Malfilâtre

-atre, -ade: BN Ofr. mal filastre: kwade schoonzoon. Vgl. Mafit. 1246 Maufillastre, Atrecht (NCJ); 1294 Jehans dis Maufillastre, Comp. (MORLET).

 

FD
Malfison

zie Malfaison.

 

FD
Malfliet

Mafliet. 1474 «Henricus Maelfiet» Courtrai; var. de Mafit avec / épenthétique [FD].

 

JG
Malfoy

Monfoi: Malfroy met r-syncope.

 

FD
Malfrancke

Proven. Mas franc, ,,Etablissement   rural   jouissant   d’une

franchise ».

 

EV
Malfrère

BN Mal frère: slechte broer of broeder. Zie ook Monfrère.

 

FD
Malfroid

Malfroidt, Malfroy, Malfroot. 915-923 « Maelfridus » CartStavelot ; nom issu de l’anthrop. germ. mathal-frid.

 

JG
Malfroid(t)

-oit, -oy, -oij, -oo(i)t, -ooid, Mallefroy, Mauf(f)roy, Maufroid, Moffroid, Monfroy: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Madalfridus, Madalfred, Malfredus (MORLET I). 1396 Gillis Maelproeyt (met^>r//r-wisseling), Ninove (DE B.); 1694 Alexander Malfroij, Thy-le-Château (MUL VII); 1759 Fr. J. Mofroid, Bouffioulx-Aw. (AP).

 

FD
Malfuson

-fuzon, zie Malfaison.

 

FD
Malgar

Maugars: 1. PlN Mal/mau gard: slechte gaard. 1469 Jehan Maugard, Comp. (MORLET); 1499 Jehenne Maugarde, Dk. (TTT). – 2. Mau/mal gars: slechte knecht, jongen. 136 e. Jehennons Maugars, Laon (MORLET).

 

FD
Malgaud

Patr. Rom. vorm van Germ. VN mathal-gud/gaut Vergadering-god/Goot’: Madalgaudus, Maalgodus, Madalgodus (MORLET I, Dip.). loe e. Mathelgodus, Cent (GN).

 

FD
Malget

V. MAD (Ma).

 

EV
Malghem

zie van Malleghem.

 

FD
Malgrève

Margrave, w. (Malmedy) Ma/grave. Surnom d’après nom de dignité: fr. margrave.

 

JG
Malgrève

zie Margraf(f).

 

FD
Malhache

-hage, -haise, -haize, zie Malaise.

 

FD
Malhaise

Malhaize, cf. Malaise.

 

JG
Malherbe

-es. 1265 «Malerbe d’Année» Cens-Namur, 1282 «Henri Malerbe» DettesYpres, 1286 «Colins Maleherbe» CartLessines, 1449 «Gerart Malierbe» AidesNamur, 1472 «Jehan Malherbe» DénLaroche, 1524 «Connot Ma­lierbe», 1544 «Malherbe» Ferrières, 1539 «Rigau Malherbe» BourgNamur, 1602 «Fran-çoy Malierbe, chaudronier» BourgDinant; fr. mauvaise herbe, nom d’origine ou de rési­dence.

 

JG
Malherbe

Proven. ,,Mauvais her-bage (L.D.).

 

EV
Malherbe(s)

Mal(h)erp: PlN Mâle herbe: kwaad kruid (Wvl.), onkruid. Malesherbes (Loiret). 136 e. Robert Maleherbe, Laon (MORLET); ±1300 Jehans Mâle herbe, Artesië (BOUGARD); 1419 Henry Mâle Yerbe, Luik (RENARD 242).

 

FD
Malhomme

1294 «Werri Malhomme» Rosée; surnom: mal homme ‘méchant homme’.

 

JG
Malhomme

Malon(n)e, Mallems: BN Mal homme: kwade, slechte mens, man. Ofr. (h)ome = omne. 1294 Werri Malhomme, Rosée (CRN); 1427 Haquinet Malomme, Annechon Malomme; 1470 Marguerite Malonne, Dk. (TTT).

 

FD
Mali

[consuls belges à New York depuis Henri Mali (1835)]. Sans doute nom de profession: moy. fr. mallier ‘porteur de malles’ ?

 

JG
Mali

1. Car. mor. Mali (Qualificatif latin) ,,(Les) mauvais ». N08 59, 267. — 2. V. MAD (Ma).

 

EV
Mali

zie Mallie(r).

 

FD
Malic(h)e

-is(se), -ysse. Car. mor. N. d’H. malicieux. N° 267.

 

EV
Malice

Malis(se), -ise, -ys(se), -ijsse, Mallisse, Molisse: Fr. malice: boosheid, list(igheid). BN. 1300 Jacobus dictus Malisse, Oc. (MORLET).

 

FD
Malice

Malis, Malisse, Malysse. D’anc. fr. malice ‘méchanceté, ruse, maléfice’ FEW 6/1, 109b, comme surnom abstrait. — Cf. aussi 1753 «filia Joannae Franciscae Maliset» AnthrSt-Hubert.

 

JG
Malicet

Dim. van Malice.

 

FD
Malichmann

Joods-D. afl. van Malik?

 

FD
Malié

Malie, zie Mallier.

 

FD
Malien

1. BerN van de mulder, afl. van Mhd. main:

malen (BRECH.). – 2. Var. van Ma(h)ler: schilder.

Mallery: Patr. Germ. VN mathal-rîk; zie Maudri.

1468 Jehan Mallery, 1500 Mallerit, Dk. (TTT); 1561

Filip Malery, Roubaix-Aw. (AP).

 

FD
Malien

Proven. Maillen (Loc.).

 

EV
Malien

zie Maillen.

 

FD
Maliepaard

Misschien Nederlandse adaptatievan Ofr. malapert: onhandig, lomp. 1399 Malapiert, Valencijn; 1613 Jan Janssen Malepart; 1623 Claes Maelepaerts, Heijningen NB (H. MALIEPAARD, GensNostra 55 (2000), 36-38). Maar er is geen

enkelbewijs van genealogisch verband tussen Malapiert en Malepart. En blijkens 1623 d’heer Lowijs de Malepart (ibid.) is de PlN Malpart (Somme) meer aangewezen: 1306 Guillaume de Malepart, Senlis; 1424 Jehan de Malepart, Comp. (MORLET).

 

FD
Malière, van der

zie van de(r) Marliere.

 

FD
Malieux

cf. Mailleu.

 

JG
Malieux

Mallieu, Mallieux, cf. Mailleux.

 

JG
Malige

Wsch. hypercorrect voor Malice.

 

FD
Maligo

zie Mallegho.

 

FD
Malik

Malick: 1. Patr. Afl. van Slav. VN Malomir. –2. Ook PlN < Oslav. malo: klein (NAUMANN); vgl. Malecki, Maletz(ki), Malitz (BRECH.).

 

FD
Malin

1260 «Malabert f. Malins» Zevekote, 1376 «inter domum Malini Malin» Courtrai; p.-ê. hypocor. d’un nom en madel- comme Madalaulfus, Madelboldus, etc. [FD]. Cf. aussi Mallin(n)us.

 

JG
Malin

Mallen(s): Patr. Afl. van Germ. mathal-naam, zoals Madelbert. 1260 Malabert f. Malins, Zevekote (LEYS1953); 1376 domum Malini Malin, Ktr.; 1398 Daneel Malin, Bellegem (DEBR. 1970).

 

FD
Malin(n)us

zie Molineus.

 

FD
Malingie

zie Mauger.

 

FD
Malingr-

-eau, -et, -ez. V. Malan­greaux.

 

EV
Malingreau

-aux; Malingret, cf. Malengreau, Malengret.

 

JG
Malingret

-ez, -eau(x), -aux, -iau(x), de Maleingreau, Maleingrau, Malengret, -e(z), -é, -aux, -eau(x), Malongré(e), Malomgré, Malumgré: BN Afl. van Fr. malingre: zwak, ziekelijk. 1286 Jehans Malingres, St-Q. (SMTII); 1249 Robert Malingre, St-Q.; 1348 Ernoul Malingret, Laon (MORLET); 1338 Jehan Mallingriaul, Bende (HERB.).

 

FD
Malinowski

Malin(ov)sky: Poolse PlN < malina: frambozenstruik (DS).

 

FD
Malis(s)art

Malissard: Afl. van Malice. BN voor een snoodaard, listige.

 

FD
Malis(s)art

Proven. ,,Mauvais essart » (L.D.). N° 238.

 

EV
Malis(se)

zie Malice.

 

FD
Malisart

Malissart. Peut-être nom d’origine (= mauvais essart); à noter que *malissard n’est pas attesté comme dérivé de fr. malice.

 

JG
Malisoux

1651 «Pierre Malihou» BourgNamur; nom d’origine: Malihou, jadis «Malisuel», à Havelange (Nr).

 

JG
Malisoux

PlN Malihoux: 1085 Malisoil, in Havelange (N).

 

FD
Malisoux

Proven. Malihoux ou Mali-soux (Dép. Havelange).

 

EV
Malisse

cf. Malice.

 

JG
Malivert

Maljean.   Car.   mor.   Malt virï (Latin), Mal gent, ,,Mé-chant(s) homme(s). N° 257. Synon. : Mali (V. ce N.). Antin. : Bonivert.

 

EV
Maljaars

-jers, zie Maillard.

 

FD
Maljean

Majean. 1407 «Ma Johan» LaGleize, 1472 «Mal Jehan» DénLaroche, 1474 «Jo-hannes dictus Maljohan» PrincipLiège, 1524

«Henry ma Johan», 1544 «Anthoine mal Johan» DénStavelotMy, 1571 «Johan dit mal-jehan» CoutStavelot; surnom: mauvais Jean, comp. Malpierre.

 

JG
Maljean

zie Maujean.

 

FD
Malkus

cf. Malchus.

 

JG
Malkus

zie Malchus.

 

FD
Mallach

-ahe, zie Malaise.

 

FD
Mallach

Mallahe, Mallaise, cf. Malaise.

 

JG
Mallaert(s)

Mallard, -a(r)t, -a, Malard: 1. Afl. van Mnl. malien: dwaasheden uithalen, tijd verbeuzelen. BN. 1340 Kerstine Malla(e)rts, Tn. (C.BAERT). –2. Afl. van Van (de) Malle. 1458 Weitkin vanden Mâle alias Malaerds, Ktr. (DEBR. 1958). – 3. Patr. Germ. VN mathal-hard ‘vergadering-sterk’: Madelhardus (MORLET I). ±1300 VN Mallars; Robert Malart, Artesië (BOUGARD); 1380 Pierre Malart, Laon (MORLET).

 

FD
Mallaerts

Cf. 1294 «Jehans Mallars de Tre-mourues» CensNamur, 14e s. «Mallars»(pré­nom) ImpôtArtois, 1334 «Mallart le Veriet» ComptesMons, 1380 «Pierre Malart» Laon; nom issu de l’anthrop. germ. mathal-hard.

 

JG
Mallaerts

Malland. V. MAD (Ma).

 

EV
Mallant, van

Mallan(t)s, Maliens: PlN Malland op Tholen (Z). 1260 Arnous de Mallande, Ename (CAE); 1417 Lysbet Mallants, Tnh. (Taxandria 1952, 41-62).

 

FD
Mallants

1417 «Lysbet Mallants» Turntal; nom d’origine (au génitif): Malland, àTholen (Zélande) [FD].

 

JG
Mallarmé

V. Malarme.

 

EV
Mallavé

Proven. 1. Dép Jumet. — 2. Malhavez (Ans).

 

EV
Malle

Mallié, Maillé. Sans doute surnom, cf, rouchi (toile) maillée ‘de tissu inégal’.

 

JG
Malle

V. Mal.

 

EV
Malle

zie Malet.

 

FD
Malle, (de)

zie de Mal.

 

FD
Malle, van (de(r))

van Mal: 1. PlN Oost- of Westmalle (A). 1424 Aernoudt van Malle, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. PlN Mal (L). 1424 Olivier van Malle, Ht. (A. GHIJSEN). – 3. Zie ook Van de Maele.

 

FD
Mallebranche

-brancke, zie Malbranche.

 

FD
Mallebranche

V. Malbrancke.

 

EV
Malledrie

zie Maladry.

 

FD
Mallefait

1. V. Malfait. — 2. V. Mallavé.

 

EV
Mallefait

-fet, -fey(d)t, zie Malfait.

 

FD
Mallefait

Mallefet, Mallefez, cf. Malfait.

 

JG
Mallefroy

zie Malfroid(t).

 

FD
Malleg(h) em, van

van Mallegen, Malghem: 1. Zie (van) Maldeghem. – 2. Door wisseling van de bilabialen m/w=Van Walleghem. 1675 Franchine van Malleghem = van Walleghem, Ronse (Midd. 1964, V5).

 

FD
Malleg(h)o

Malego, Maligo: Wsch. reductie van FN

Malingreau (eveneens in H en OV).

 

FD
Mallems

zie Malhomme.

 

FD
Mallen(s)

zie Malin.

 

FD
Malleng(i)er

zie Mauger.

 

FD
Mallentjer

Proven. ,,De Mailhent » (Ane. N. de Maillen, Loc). Suf­fixe -ier, d’orig. V. Mallien.

 

EV
Mallentjer

zie Mauger.

 

FD
Mallésié

Malaizier, Mallesie, Mallezie: 1. Fr. malaisé: moeilijk; mismaakt. BN. 1314 Colins li Malaisiez, Luik (RENARD 247); 1387 Malhesier de Warsage, Val-Dieu (J.G.); 1483 Willemme Malaisiet, Dk. (TTT). – 2. Mallesie, -zie kan var. zijn van Malesis.

 

FD
Mallésié

Mallesie, Mallésie. 1272«Petraset lohannes li Malaisit», «pueri le Malaisiet» Pô-lyptVillers, 1314 «Colins li Malaisiez» Audit-Liège, 1387 «Malhesier de Warsage» Cari-ValDieu, 1483 «Willemme Malaisiet»Tournai, [sous réserve] 1620 «Christoph le Malezieu(dt Fleigneux-Sedan)», émigré en Suède; surnom: fr. malaisé, w. malaujî ‘difficile’ FEW 24,154k, qui a pu signifier aussi ‘peu aimable’ ou ‘mil conformé’ (Dauzat 407).

 

JG
Malleson

V. MAD (Ma).

 

EV
Mallet

cf. Malet.

 

JG
Mallet(te)

-ez, zie Malet.

 

FD
Malleus

zie Mailleu(r).

 

FD
Mallevaes

-vaey, zie Mauvais.

 

FD
Malleville

PlN Malleville (Isère, Seine-Mar., Eure), Maleville (Aveyron), Mal ville (Loire-Atl.).

 

FD
Mallezie

zie Mallésié.

 

FD
Malliar

V. Maillard.

 

EV
Malliard

-a(r), zie Maillard.

 

FD
Mallié

cf. Malle.

 

JG
Mallie(r)

Mal(l)ié, Mal(l)y, Mali(e): Ofr. mal(l)ier: postpaard, lastpaard. BerBN voor een voerman. Ook drager van reistassen, koffers, lastdrager. ±1308 Wautiers li Malliers, PdC (BOUGARD);

1408 Jan Maelye, Ninove (VANGASSEN).

 

FD
Mallien

cf. Maill(i)en.

 

JG
Mallien

Proven. Maillen (Loc.).

 

EV
Mallien

zie Maillen.

 

FD
Malliet

Mallié, zie Maillet.

 

FD
Mallieu(x)

zie Mailleu(r).

 

FD
Mallinger

1. Met Fr. uitspr. mallingé, zie Mauger. – 2. Afl. van PlN Mailing (GH, BEI) (HERB., BRECH.).

 

FD
Mallinger

Ethnique : habitant de Mailing (ré­gion de Sierck, G.-D. Lux.).

 

JG
Mallinger

Proven. Malaing (Ane. N. de Melin, Loc.), avec suffixe -er d’orig.

 

EV
Mallinson

V. MAD (Ma).

 

EV
Mallinus

Mallinnus. 1199 «Malinus de Vir-ton», 1222 «Malinus miles» CartOrval;lati­nisation de Malin, cf. ce nom.

 

JG
Malliot

zie Maillot.

 

FD
Mallisse

zie Malice.

 

FD
Mallory

1. E. FN < Ofr. maloret: ongelukkig, onfortuinlijk. BN. 1155 Richard Mallorei, Nottingham (REANEY). – 2. Var. van Mallery.

 

FD
Malloteau

-otteaux, zie Malot.

 

FD
Mallue

Mallut, Malu, Demalue: PlN 1405 allé Malue, Merdorp (LU): mâle lieue: kwade mijl. 1681 Gilles Mallue, Geldenaken (HERE.). Vgl. Mailleu(r) 4.

 

FD
Mallue

Mallut. 1681 «Gilles Mallue» Jodoi-gne; nom d’origine, cf. 1405 «allé Maine» Merdorp, sans doute «mauvaise lieue».

 

JG
Mally

Zie Mallie(r).

 

FD
Malmans

Afl. van Van Mal.

 

FD
Malmedier

Malmédier, Malmedy, Malmedy, Malmendier. 1336 «Colettes de Malmen-dieus» RegLaroche, 1454 «Michie de Mal-mendy» CoutStavelot, 1472 «Jehan de Malme-di» DénChiny, 1550 «Arnotte de Malmedie» CoutStavelot; nom d’origine: Malmedy (Lg), Malme(n)dier n’étant pas un dérivé, mais le nom de la ville. – Bibliogr. : J. Herbillon,leNF «Malmendier», PSR 12, 1975-76, 77-78.

 

JG
Malmedy

Malmédy, Malmédier, Malme(n)dier, Mamendé, Mamdy, Mandy, Mandi: PlN Malmedy (LU), oorspr. Malmendier: /e e. Malmundarium (TW). W. uitspr. mâm’dt (PSR1975-76,77-78). 1330 Winan de Mamedie, Luik (SLLIII); 1377 Ludovici dicti Mommedy, L (GRAUWELS1978); 1409 Renier de Malmundario, Tg. (TYTGAT); 1565 Lynar van Mamdi, Balen (EBB165).

 

FD
Malmendier

Proven. Malmédy (Dia­lecte). (Loc.), avec suffixe -er, d’orig. Ane. Malmundaria.

 

EV
Malmonté

1414 «C. Malmontet», 1425 «J, Malmontée» Mons (BTD 16, 249-250); surnom: mal monté ‘mal pourvu’, ou ‘qui a une mauvaise monture’.

 

JG
Malmonté

BN Fr. mal monté: slecht voorzien. 1414 C. Malmontet, Bergen (J.G.).

 

FD
Malnoury

1558 «Wathoulle Malnoury», 1615 «Martin Malnoury» BourgNamur; fr. mal nourri, surnom de maigre ou (par antiphrase) de bien portant. Comp. Massoz.

 

JG
Malnoury

BN Fr. mal nourri: slecht gevoed, ondervoed. 1367 Jakemart Malnouris, Le Quesnoy (ARNOULD1956).

 

FD
Malo

cf. Malot; aussi nom de saint.

 

JG
Malo

-o(e)n(s), -oir. V. MAD (Ma).

 

EV
Malo(t)

Malota(ux), -eau(x), -iaux, Malotteau(x), Mallot(t)eau, Maltaux: Patr. Dim. van Germ. mathal-naam, zoals Malou. 1162 Gérard Malot, Egmond (GYSS. 1999′); ±1300 Herbet Malot, Artesië (BOUGARD); 1506 Malot délie Xhawee, Luik (J.G.); 1552 Carolus Maloteau, Namen; 1683 Hugo Malteau, Gimnée (MULIV, VI).

 

FD
Malobert

zie Malbert.

 

FD
Maloir

Maloire, Malloire. 1359 «Simon Ma-luart» Marneffe, 1505 «Malwert», 1544 «Mallewart» Jalhay; nom issu de l’anthrop. germ. ma(t)hal-war [ne figure toutefois pas dans Först.].

 

JG
Maloir

Patr. Germ. VN *mathal-ward? 1359 Simon Maluart, Marneffe (J.G.).

 

FD
Malon

Maloen(s): 1. Ofr. malon: wilde eend. -2. Patr. Vleivorm van Germ. mathal-naam, zoals Malou. 1373 Nicolaum Maloen, Duinenbadij (OLV 372); 1500 Geert Maloens, Tn. (REND.).

 

FD
Malon(n)e

Deze Henegouwse FN gaat niet terug op de PlN Malonne (N), maar op Malhomme.

 

FD
Malongré

Malongrée, Malumgré. Sans doute surnom: fr. dial. (Beauvoir) mal engrée ‘dé­plaisir’ FEW 4, 250 b. La glose de Carnoy 251 : anc. fr. malengroin ‘de mine renfrognée’ néglige le phonétisme.

 

JG
Malongrê(e)

Malomgré, zie Malingret.

 

FD
Malonne

Nom d’origine: Malonne (Nr).

Malot, Malo. 1506 «Malot délie Xhawee» GuillLiège; dérivé en -ot du thème de Malet. • Dérivé: Malotaux, Maloteau, Maloteaux, Malotiaux. 1508 «veuve Jehan Mallotia», 1516 «Thomas Maloteau», 1521 «Toussaint Mallotea», 1539 «Katherine Malloteau», 1551 «François Maloteau» BourgNamur.

 

JG
Malonne

Proven. Loc.

 

EV
Malou

Maloux [la famille de Jules Malou (19e s.), ministre belge, était venue de Villers-Pol (Nord) s’établir à Ypres (aussi Malo)]. 1540-41 «Félix Malou» Feignies (à l’ouest de Maubeuge); probabl. var. de Malo.

 

JG
Malou(x)

Ma(h)lous: Patr. Rom. vorm van Germ. VN mathal-wulf’vergaderplaats-wolf’:649 Madalaulfus (Dip.); 6e e. Mallulfus = Madelulfus (STARK). 1430 Joh. Maloes, Her. (DERCON); 1559 François Maloe, Kamerijk-Aw. (AP).

 

FD
Malpa

Malpas, Malpassc, Malpats (sans doute avatar). 1280 «Thieris le brasseres de Malpas» = «Tieris de Malpas» PolyptLiège, 1559 «Bau-do de Malpas» BourgNamur; nom d’origine: Malpas = mauvais pas, w. ma pas, topon. e.a. à Bergilers (Lg) et Malonne (Nr). — Secondaire­ment, surnom : mauvaise passe (w. mâle passe), cf. 1285 «Beatris Malepas» DettesYpres.

 

JG
Malpas

Malpasse, Malpa(ts), Maupas: Mal Pas: slechte, moeilijke doorgang. PlN in Bergilers (LU) en Malonne (N). Ook Malpas, Maupas in Frankrijk. Vgl. (de) Maupassant. 1280 Tieris de Malpas, Luik (J.G.); 1570 Benorbertus de Malpas, Ronse (GADEYNE); 1619 Henr. Malpas, Herstal-Aw. (AP).

 

FD
Malpas(se)

Proven. Malpas (Dép. Bergilers et Malonne). ,,Mauvais passage ». V. Maupas.

 

EV
Malpierre

BN + Patr. Mal Pierre: kwade Pieter.

 

FD
Malpierre

Surnom: mauvais Pierre; cornp. Ma(l)jean.

 

JG
Malpoix

Malpaix: BN naar het lichaamsgebrek. Ofr. mâle poe: slechte poot, voet. Vgl. D. Quadfuss. De grafie Malpoix wijst op reïnterpretatie aïs mal poids: slecht gewicht. ± 1300 Jehans Mâle poe, Artesië (BOUGARD); 1533 Simon Malpays de Burgondia(MULIV).

Malr(a)in: Regressievorm van Maurin = Morin?

 

FD
Malpoix

NF bourguignon, de la Côte-d’Or, attesté à Is-sur-Tille en 1580 puis surtout à Minot depuis 1595 (GeneaNet); sans doute surnom composé avec anc. fr. mal ‘mauvais’, soit avec fr. poix (mais le mot est fém.), soit avecpoiWs, comme antonyme de l’expr. faire bon poids. – Probabl. distincts: 1481 «Hanon Malpais», 1518 «Jehenon Malpaix» Dailly.

 

JG
Malraes

-rasse, -rait, -ray, -ré, -ret. Proven. V. Melleray. V. Maupas.

 

EV
Malrain

Proven. Mauraing (Dép. Roisin).

 

EV
Malrait

Malray, Malrée, Malroit. 1483 «Griele Malroit» Ypres, 1524 «Gilliart Mal-

roy» Binche; p.-ê. surnom: mauvais roi (comp. le NF Le Ray = Leroi); cf. aussi Mau­rois. – Également nom d’origine (de la région de Namur): 1289 «Jehans de Maleroit c’on dist Poindriaus», «Pierars de Maleroit» = « Pierars Maleroit » CensNamur.

 

JG
Malrechauffé

Malréchauffé. 1449 «Jehan Malrescaufé», «Jamouton Malreschaufet » AidesNamur, 1602-3 «Jean Malrechauffé» TerriersNamur; surnom: fr. mal réchauffé ‘engourdi de froid, frileux’.

 

JG
Malréchauffé

1. Proven. Malray-Chaussée (V. Melleray). (Confu­sion graphique de ss et ff). N° 67. — 2. Profess. ,.Maréchaussée ». N°

143.

 

EV
Malréchauffé

Malrechauffé: BN voor een kouwelijk mens. 1449 Jehan Malrescaufé, Namen (J.G.); 1593 Jacobus Malrechauffez, Farcienne (MUL IV).

 

FD
Malroit

zie Maurois.

 

FD
Malsa(e)ke, van

-sack, zie van Maelsaeke.

 

FD
Malschaelck

Malschalck, cf. Maerschalck.

 

JG
Malschaert

1. Car. mor. Malsaard, ,,De nature tendre ». N° 88. — 2.

Proven.  Mais aarde,  ,,Terre meu­ble ».

 

EV
Malschaert(s)

Afl. van Mnl. malsch: overmoedig, laatdunkend, drukdoend. BN. 1383 Jan Malschart, Hakendover (C.BAERT).

 

FD
Malschalck

zie (de) Maerschal(c)k.

 

FD
Malsche, de

Reïnterpretatie van De Walsche, met wisseling van lipmedeklinkers m/iv. 1692 Petrus de Malsche, Temse (MUL VII).

 

FD
Malsen, van

Malssen: PlN Malsen (G). 1203 Egbertus de Malsen, G (ONB); 1326 Claes van Malsen, Hellouw (Midd. 1983,422).

 

FD
Malstaf

zie Maelstaf.

 

FD
Malt

Metr. E. vorm van VN Machtild, zoals ook Mald, Mault, Maud (REANEY).

 

FD
Malta

Maltha: W. uitspr. van Maltaux.

 

FD
Maltaire

-ter, -tère. Proven. Malterre (Dép. St-André–lez-Dalhem)

,,Mauvaise terre ». N° 237.

 

EV
Maltaire

zie Mal ter.

 

FD
Maltaise

zie Malaise.

 

FD
Maltaite

Var. de *Maleteste (= mauvaise tête).

 

JG
Maltaite

zie Maleteste.

 

FD
Maltaux

Uit Malotaux; zie Malot.

 

FD
Malter

Maltaire (graphie francisée). 1775 «Joseph Malter (orig. de Stuttgart)» BourgLiège; surnom: all. Malter ‘muid’.

 

JG
Malter

Maltere, -ère, -aire: i. D. Malter: koren- en houtmaat. BerBN van de koren- of houtmeter.-2. E. BerN van de mouter. 1319 John le Malter, Essex (REANEY). – 3. Fr. FN en PlN Maleterre: slechte, arme grond. 1211 Ralph de Maleterre, Northumberland (REANEY).

 

FD
Maltête

zie Maleteste.

 

FD
Maltha

zie Malta.

 

FD
Malti(e)r

Maltjers: Malletier, afl. van Malet. BerN van de lastdrager of menner van een lastpaard (DNF).

 

FD
Maltier

Nom de métier: probabl. forme con­tractée de fr. malletier, qui porte les malles ou qui conduit la malle.

 

JG
Malton

V. M AD (Ma).

 

EV
Malu

cf. Mallue, Mallut.

 

JG
Malu

zie Mallue.

 

FD
Maluin

Germ. VN mathal-win ‘vergaderplaats-vriend’: Madalwinus, Maluinus (MORLETI).

 

FD
Maluin

Nom issu de l’anthrop. germ. mathal-win (Forst. 1115). Cf. aussi Antonis dit Maluin.

 

JG
Malumgré

V. Malengreaux.

 

EV
Malumgré

zie Malingre.

 

FD
Malvaux

1724 «Jean-Calipe Malvaux (orig. d’Albert en Picardie)» BourgLiège nom d’ori­gine : mauvaise vallée, w. mâle va, topon. fré­quent.

 

JG
Malvaux

Malvau(l)t, Malva, Malvoz, Mavaut.Maveau, Mavoudt: i. PlN Malvaux: slecht dal. Malevauin St.-Omaars (PdC). – 2. BN Mal le vaut: weinig waard. ±1300 Colars Malevaut, Jehan Bienlevaut, PdC (BOUGARD).

 

FD
Malvaux

Proven. Dép. Amay et Battice.   ,,Mauvaise   vallée ».   Synon. : Malvoz.

 

EV
Malvé

-et, zie Mauvais.

 

FD
Malvina

Prénom fém., qui dériverait du prénom Mauve, inspiré par la plante médicinale (cf. Dauzat410).

 

JG
Malvoisin

1286 «Jehans Malvoisins» Cart-Mons, 1360 «Jehan dou Bray, dit Malvoisin, chevalier», 1377 «Malvesiens le berwetoir» AnthrLiège, 1444 «Jamart Malvesin» Aides­Namur, 1561 «Hector Mauvoisin» Péruwelz; surnom: ‘mauvais voisin’ anc. fr. malvoisin. -Secondairement, nom d’origine: Malvoisin (Nr).

 

JG
Malvoisin

Malvesin, Mauv(o)isin, Monvoisin: Kwade buur; vgl. Ojiaeghebeur. Monvoisin met epenthetische n (vgl. Monballiu). 1237 Drogon Malvoisin, Noyon (MORLET); 1323 Bauduin Mauvesin, Dk. (TdT); 1379 Wouter Mauvoisin, Ktr. (DEBR. 2002); ± 1570 Thomas Monvoisin, Dk. (CDT3o7).

 

FD
Malvoisin

Proven.   Loc.   ,,Mauvaise terre. ,,Antin. : Bonvoisin. N° 237.

 

EV
Malvoye

Proven. Dép. Berneau.

 

EV
Malvoz

1. PlN Malvoz in Amay (LU). Ofr. mâle voe: ramp, teleurgang. 1616 Joannes Malvoo, Antheit

(PSR1971-72» 91-93)- – 2- Var. van Malvaux; vgl. Levai=Levoz.

 

FD
Malvoz

1616 «Joannes Malvoo» Antheit; nom d’origine: anc. fr. mâle voe ‘désastre, perdi­tion’ FEW 14, 636b. – Bibliogr.: J. Herbillon, «Malvoz». nom de lieu et de famille liégeois, PSR 10, 1971-72, 91-93.

 

JG
Malwarant

Mal warant/garant: slechte garant, borg.

 

FD
Maly

zieMallie(r).

 

FD
Malys(se)

zie Malice.

 

FD
Malysse

cf. Malice.

 

JG
Malysse

V. Malice et Malaise. Mambour(g). 1. Proven. Dép. Haut-

Ittre et Péruwelz. — 2. Fonction. Dignité    municipale    de    l’ancien régime.

 

EV
Malyster

W. hypercorrecte vorm voor Malice; vgl. W. miniss voor ministre.

 

FD
Malz

D. Malz: moût. BerBN voor de mouter.

 

FD
Malzer

Maizer, Mel(t)zer, Melc(z)er: D. BerN van de mouter. Vgl. Malz. 1391 Erasmus der Malzer, Wenen; 1475 Joh. Melczer, Merseburg (BRECH.).

 

FD
Mam-

-paey, -paie. Proven. Membach (Loc. et Riv.).

 

EV
Mambour

Mambourg, Manbour. 1280 «Jehans li mambours» PolyptLiège, 1289 «Jehans li Mambours» CensNamur, 1365 «Badekinet, fis Mambour» Limont, 1561 «Jehan le Mambourg» Bihain, 1580 «Martin Mambor» Haybes; nom de fonction: anc. fr. mambour ‘tuteur’ FEW 16, 579a.

 

JG
Mambour(g)

Manbour: 1. Metr. magin-burg ‘kracht-burg’: Mamborgis (MORLETI). 1234 Menborch, Cent (GN). – 2. PlN Mambour in Péruwelz (H) en Itter (WB). – 3. Ofr. manbor (Mnl. montboor, momboor): voogd. Vgl. De Voocht. 1294 Gerars li Mambors, Seules (CRN); 1339 Lambers li Mambours, Hoei (SLLIII); 1417 Wouter Mambour, Gb.(SCHR.).

 

FD
Mamdy

et sans doute Mandy. Nom d’origine : sans doute Malmedy, w. ard. mâm ‘dî, cf. 1590 «Jean del Mamendi», 1602-3 «Jean de Mamdie», «Anne Mamdie» TerriersNamur, comp. Malme(n)dier; toutefois, le NF étant nettement gaumais, on pourrait songer aussi à une forme anc. de Montmédy (Meuse), 634 «Madiacum», 1239 «Montmaidy» (A. Vin­cent, Top. de la France, 23) ou à sa forme dia­lectale lorr. mâdi, cf. le recueil Djan d’Mâdi d’A. Yande.

 

JG
Mamdy

Mamendé, zie Malmedy.

 

FD
Mameche

Var. van Namèche (anticipatie van m).

 

FD
Mamer(t)

Mamêre, Maumert: 1. Patr. Lat. HN Mamertus. – 2. PlN Marner (GH), waarnaar de i6e-eeuwse humanist Nicolas Mameranus genoemd werd (HERE.).

 

FD
Mamertin

Patr. Vleivorm van HN Mamert(us).

 

FD
Mamet

Marnes, Marnais, Mamay, Mammez, -es, -es: 1. Patr. HN Lat. Mammes, -etis, die nog voorkomt in PlN St-Mammès (Seine-et-Marne), St-Mamet (Hte-Garonne) (DNF). 1278 Arnoldus Mamet, Lv. (DE MAN1981). – 2. PlN Mametz (PdC, Somme). 1326 Ysabiaus de Maumés, Atrecht (NCJ); 1392 Willame de Maumez; 1508 seigneur de Mammet; i592Franchois de Marnez, PdC; 1494 den heere van Mammes, Watou (DF X). – 3. Mnl. en Ofr. ma(u)met: Mahomet. BN.

 

FD
Mammeri(n)ckx

zie Manderick.

 

FD
Mammerickx

V. MAD (Ma).

 

EV
Mampaey

-aeij, Mampay(e), Manpaey, Mampa(e)rt, Mampuy(s), van Moppes: Br. PlN Manpad: voetpad. 1445 Nicolaus Manpayt (MULI); 1451 Kateline van Manpayen = 1453 Linen van Mampaye; 1452 Jan Mampaye = 1497 Jan van Mampay; 1532 Jacop van Mampaey = 1536 van Mampade = 1542 van Mampae, Aarts.; 1610 Elisabeth Mampay = 1622 Mampart, Schelle (MAR.); 1626 van Moppeys, 1655 van Moppeyen, 1675 Mompey, Mech. (MERTENS).

 

FD
Mampaey

Mampaye, Manpaey. Nom d’ori­gine: moy. néerl. manpat ‘sentier’, e.a. topon. à Kontich (Anv).

 

JG
Man-

-iet, ifroid, Man- -iot, -ise. V. MA D(Man).

 

EV
Man(n)iquet

Manket, Marniquet: W. dim. van Ndl. man: mannetje. Of Patr. Vgl. Mannekens.

 

FD
Man(n)oy

1. PlN in Floreffe (N). 1571 Michiel de Manoye, Namen (J. G.). – 2. W. var. van Monnaie, -oye (zie i.v.).

 

FD
Man(n)sbach

PlN Mansbach (HS).

 

FD
Man, (de)

Man(n)s, Maens, Smans, de Mann(e), Demman(e), Demaen: Mnl. man: mens, man, knaap; echtgenoot; leenman. D. Mann. 1268 Johannem Man; 1326 Jan de Man, Ip. (BEELE); 1366 Pétri dicti Mans, Ktr.; 1398 Calle Smans,

Geluwe (DE BR. 1970).

 

FD
Manaar

Mana(a), zie Mannaert(s).

 

FD
Manacker, van de(n)

Manakers: PlN Mannecker (SH)? 1584 Herman Manacker, Aw. (AB).

 

FD
Manackers

Manakers. Nom d’origine com­posé avec le néerl. akker ‘champ’.

 

JG
Manand

-ant, -ent(e), Maenant: Ofr. manant: inwoner.

 

FD
Manand

Manant. Surnom: manant ‘habitant, paysan’, aussi ‘grossier, mal élevé’ FEW 6/1, 184b.

 

JG
Manand-

-in, -ise. Car. mor. ou situa­tion sociale. ,,Paysan » ou ,,Vilain,

roturier ». (Ane. régime).

 

EV
Manandise

Ofr. manandise: verblijf, woonst.

 

FD
Manandise

Surnom: anc. fr. manandise ‘séjour, habitation’ FEW 6/1, 185a (autre sens: ‘capi-tation’).

 

JG
Manard

Dérivé du thème anthropon. germ. Man-, cf. aussi Mannart, Mannaert.

Manasses. 1070 «Manasses frater ejusdem Arnulfï» CartStHubert, 1097 «Manasses» évêque de Cambrai, 1105 «Manasses», «Wire-dus Manassem Remorum» CartStHubert, 1275-76 «Manessiers de Valenchienes» Reg-Tournai, 1295-1302 «Manessiers Wanil» ImpôtArtois, 1336 «Manesiers li Brouwe-teres» ComptesMons, 1365 «Manessier boul-lenghier» TailleMons; du nom biblique: Manassé, une des douze tribus d’Israël.

 

JG
Manard

V. MAD (Man).

 

EV
Manard

zie Mannaert(s).

 

FD
Manbour

cf. Mambour.

 

JG
Manbour

zie Mambour(g).

 

FD
Manbré

cf. Membrez.

 

JG
Manbré

zie Membre.

 

FD
Manc(h)el

1. V. Manse. — 2. V. MAD (Mank).

 

EV
Manc(h)ier

Mansier, -ire, Mencier, Mensier(s), Mincier,

M(e)insier, Mancy, Mansy, Mentzy, Mentzij: BerN

van de maker van handvatten voor werktuigen.

Vgl. Manser. 1402 Willekin Mantsier f. Heinricx

Mentsiers = 1402 Heinric Menchiers weduwe,

Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Mancar(d)

Manca: Afl. van man (DNF)?

 

FD
Mancaux

Foute spelling voor Manceaux?

 

FD
Manceau

1300 «la maison Fierait Manceaul» Fontaine-Valmont; probabl. ethnique: Man­ceau, du (pays du) Mans.

 

JG
Mancel

Manceau(x), Manciaux: Naam van de inwoners van Le Mans (Sarthe): les Manceaux. 1270 Jakemes Mansel, St-Q. (MORLET).

 

FD
Manch(i)on

Menson, Monson: 1. Ofr. manchon: arm van de kruiwagen. BerBN. – 2. = Mansion? Manck, de; Mank: BN voor een manke, kreupele, lamine, verminkte. 146 e. Nannekien de Manke, Ktr. (DEBR. 1970); 1398 Margriete Smanken, Aw.

(HB 69).

 

FD
Manchard

zie Mansart.

 

FD
Manche

BerBN van de maker van handvatten; vgl. Manchier. 1438 Gillart Manche, Dk. (TTT); 1448 Pierrot Manche, Comp. (MORLET).

 

FD
Manche

Surnom : fr. manche (d’outil) m., ou bien manche (de vêtement) f. ; sinon var., avec aphérèse, de Demenge (= Dominique). « Dérivés: Manchel. – Manchon. Cf. Dic-PatRomll.l., 736-745.

 

JG
Manchel

Dim. van Manche? Of hypercorrect voor Mancel?

 

FD
Mancy

Nom d’origine: Mancy (Marne) et Mancy, dépend, de Bettelainville (Moselle).

 

JG
Mancy

zie Mansy.

 

FD
Mand

Man(d)t: Patr. Korte vorm van VN Amand(us). 1386 Mant van Brugghe; 1391 Mant Palstre, Ktr. (DEBR. 1970,1958).

 

FD
Mand-

-e(r)lier, -erley.   Proven.   \. Amandeleer,   „Amandier »   (L.D.). N° 24. — 2. V. MAD (Mand).

 

EV
Mand-   

-e,   -âne,   -art.   V.    MAD (Mand).

 

EV
Mand(i)l

zie Mandel.

 

FD
Mandart

-ard, -at: Afl. van Ofr. mander: bevelen, verordenen, manen, boodschappen. BerN van bode, deurwaarder (DNF).

 

FD
Mande

Sans doute surnom de vannier: anc. pic. mande ‘grande corbeille d’osier’, w. et pic. mande ‘manne’ FEW 16, 510a; cf. aussi leNF Demande, d’origine toponymique.

 

JG
Mande, de

de Man(d)t, de Mand: BerBN van de mandenmaker, mandenvlechter. 1222 Mande, Krabbendijke (LEYS1959′); 1282 Willem Mande, Oostburg (CG); 1402 Vrancke Manden van wissen ter voirscrevenen tuyne, Tn. (C.BAERT); 1519 aen

Heynken Mande manden gehadt van die metsers, Ht. (GESSLER).

 

FD
Mande, van de

Vermanden: Huisnaam De Mande, huis van een mandenvlechter. 1267 Lemminus de Manda; 1326 Martin van der Mande, Ip. (BEELE).

 

FD
Mandegout

Patr. Ndl. vorm van Germ. VNMangold. Manda-got (KAUFMANN 248). 1296 Willaume Mandegoch (sic, lees Mandegoth); 1268 magistri Hugonis s. Mandegodes, Kales (GYSS. 1963).

 

FD
Mandel

-els, Mendel(s), Mand(i)l: 1. D. Patr. Dim. van Germ. -man-naam (b.v. Herman); vgl. D. Hândel < Hâhnel, Hannel, dim. van Johannes. Of korte vorm van bijbelse VN Emmanuel. 1408 Mandel Rubeyn; 1399 Peter Mandl, Moravie (DN); 1381 Mendel Swellenpeck, Linz (BRECH.). – 2. Zie ook Mandel(s).

 

FD
Mandel

Proven. N. de Riv. N° 230.

 

EV
Mandel(s)

Mangel(s), Mander(s), Maanders, Monder(s): 1. Mnl. mandel(e): een aantal (12-15) schoven graan en bossen stro. Vgl. Schoof(s). –2. Mnl. mandel, mandere: amandel. BN naar de amandelboom. Vgl. Mandelbaum. 1281 Weitini Mandels (HAES.); 1368 Jan Mandel, Oostende (DF X); 1548 Hans Manders, Tnh. (AP). – 3. Zie ook Mandel.

 

FD
Mandelaers

1. Zoals D. Mandler < Mhd. mandel = mangel: mangel (roi om linnen glad te strijken). 1484 Jan Mandelare, Zelzate-Bg. (PARM.); 1492 Lievin de Mandelaere, Cent (BOONE); i6e e. Joos Manselaert, Pieter Mandelaert, Anna Manselaer, Waas (VAN G. V). – 2. Mandelaar < Mnl. mandelen; het graan in schoven zetten; zie Mandel(s) i. – 3. Mandelaar is wellicht BerN van de mandenvlechter. Vgl. 1282 Jehans li Mandeleres, Dk. (HERB.); 1423 Bietremeu Mandelare, Dk. (TTT). – 4. Hypercorrect voor Mangelaars.

 

FD
Mandelaire

Mande(r)lier, Manderrier, Monderlier: BerN Ofr. mandelier: mandenvlechter. 1282 Jehans li Mandeleres, Dk. (HERB.); 1444 Thomas le Mandeleir = le Mandelier, Jauche (J. G.); 1492 payé au mandelier de Lille de mandes prins ceste année par le gardineur de Commines (RHK).

 

FD
Mandelbaum

Mendelbaum: D. FN naar de huisnaam: Amandelboom. 1310 curia dicta zum Mandelboume, Mainz (BRECH.).

 

FD
Mandelblat

D. FN: amandelblad.

 

FD
Mandelier

-aire, Manderlier, Monderlier 1282 «Jehans li Mandeleres» Tournai, 1444 «Thomas le Mandeleir» = «Thomas le Man­delier», «Henry le Mandelyr» = «Henri le Mandelier» TerreJauche, 16e s. «Hubinon le Manderlier» Châtelet; nom de profession: w. mandèrlî ‘vannier, fabricant de mandes (mannes)’FEW 16, 510b.

 

JG
Mandelings

zie Mangelinck(x).

 

FD
Mandelmilch

D. BN: amandelmelk.

 

FD
Mandemaker

BerN van de mandenmaker. 1285 Willaem den Mandemaker van manden, Dordrecht (CG); 1353 Willem de Mandemakere, Hulst (DEBR. 1999); 1424 Daneel de Mandemakere van manden, Ktr. (DEBR. 1970; SR

P-54).

 

FD
Mandeman

BerN van de mandenvlechter. 1311 Renerus dictus Mandeman; 1370 dat wilen was Reinere Mannemans, Lv. (BO).

 

FD
Mander(s)

zie Mandel(s).

 

FD
Mander, van der

Vermandel(e), Vermander(e), Vermanden: PlN Ter Mandere/Mandel in St.-Baafs-Vijve (WV), naar de riviernaam de Mandel. ±1180 Eustachio de Mandera = 1200 Eustachio de

le Mandre; 1392 Boudin van der Mandre; 1406 Jan van der Mandele, Ktr. (DEBR. 1980′, 1970, 1958); 1584 Jan Vermanden, Jan Vermandel,Aw. (AB).

 

FD
Manderbach

PlN (HS).

 

FD
Manderfeld

Manderveld, Manderait. Nom d’origine: Manderfeld (Lg).

 

JG
Manderfeld

Proven. Loc.

 

EV
Manderfeld

-veld, -velt, Maendervelt, -veld: PlN Manderfeld (LU).

 

FD
Manderick

Manrique, Manricqus. Nom issu de l’anthrop. germ. man-rîk > Manricus(Font 1091).

 

JG
Manderick

-yck, Manricqus, Manrique, Mandrycus, Mandrick, Mandryk, Mandryxs, Mandrincx, Mendrik(s), Mammerickx, -inckx: Patr. Germ. VN man-rîk’man-machtig’: Manricus (Fm.).De epenthetische d in Manderick is te vergelijken met die in Hendrik.

 

FD
Manderlier

cf. Mandelier.

 

JG
Manderlier

Manderrier, zie Mandelaire.

 

FD
Manders

Peut-être surnom: moy. néerl. mima (ou) mander ‘communauté, association’.

 

JG
Manderscheid

Nom d’origine: Manderscheid (AIL, Rhénanie-Palatinat).

 

JG
Manderscheid

PlN (RP).

 

FD
Manderveld

-velt, zie Manderfeld.

 

FD
Manderyck

zie Manderick.

 

FD
Mandeville

1. Proven. Mondville ou Man(d)eville   (Dép.  Longchamps-lez-Bastogne).   —   2.   V.   MAD (Man).

 

EV
Mandeville

Nom d’origine: Mandeville (Eure, Calvados).

 

JG
Mandeville

PlN Mandeville (Eure, Calvados). 1765 Pieter Mandeville, Roes. (MARECHAL).

 

FD
Mandi

zie Malmedy.

 

FD
Mandiau

-iaux, Maindiaux, Mendiau, -iaux. Dérivés en -ellu du thème Mand-, tiré d’un anthrop. germ. dont le 1er élément est mand-, par ex. Mantfridus (Morlet, NP Gaule 1,167), ou bien du nom de baptême Amand.

 

JG
Mandiau(x)

-ieau, Maindiaux, Mendiau(x): Dim. van VN Amand of Germ. VN (Manduin, Mandewig, Mandulfus…).

 

FD
Mandler

BerN < Mhd. mandeln: door de mangel draaien. 1408 Hannes Mandler, Praag (DN).

 

FD
Mandonx

zie (van) Mendonck.

 

FD
Mandou(x)

Mantou(x): Patr. Rom. vorm van Germ. VN Mandolf: Mandulfus (KAUFMANN). 1671 Martinus Mandoux, Florucensis (MUL VI).

 

FD
Mandoux

1499 «Lienart Mandoul» 1762 « François-Joseph Mandoux (orig. de Mons)» BourgLiège ; dérivé avec suffixe -oui < -wulf, du thème Mand- (cf. ci-dessus) ou bien à thème anthrop. du prénom Amand.

 

JG
Mandrick

-ryk, -rycxs, -rincx, -rycus, zie Manderick.

 

FD
Mandt

zie Mand.

 

FD
Mandy

cf. Mamdy.

 

JG
Mandy

zie Malmedy.

 

FD
Mané

Manè, zie Manet.

 

FD
Manechez

zie Lemanissier.

 

FD
Manelschots

Proven. ,,Enclos du sieur Mangaud ».

 

EV
Manen

cf. Maenen.

 

JG
Manen(s)

zie Maenen.

 

FD
Manen, van

van Maanen, Vermaanen: PlN Manen (G). 1661 Jan van der Maene, Bs.-Aw. (AP).

 

FD
Manendonckx

zie (van) Mendonck.

 

FD
Manenschijn

BN: maneschijn. BN voor iemand die vooral ‘s nachts actief was? Vgl. i227lmpinus Sonnescien, Oud. (VAN G. 1954,306). D. Regenbogen, Sunnenschein, Morgenroth (SCHWARTZ1949). 1385 Jooskin Maenschin, Bellegem; 1398 Soetin Maenschijns, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Manent(e)

zie Manand.

 

FD
Manertz

zie Mannaert(s).

 

FD
Mânes

zie Mannus.

 

FD
Manes(se)

1. BN van een maanzaadeter. Mhd. mân, D. Mohn. 1219 Otto Manefifie, Zurich (BRECH.); 1507 Lodewig Mâneter, Lippe (NN). Vgl. D. Manfrass. – 2. Maar de FN kwam 1820 in PdC

voor (BERGER). Misschien Patr., bijbelse VN Mariasses. Zie Mennessier 2.

 

FD
Manesse

Cf. 1345 «Manesse» surnom picard (Daire, Dict. picard 122); probabl. de w. manèce, pic. manesche ‘menace’ FEW 6/2, 98b; ou bien var. de Manasses, expliqué par le nom biblique Manassé [JL, NFw].

 

JG
Manet

au fém.: Manette. 1284 «monseignor Manet Espine» DettesYpres, 1365 «Sandrait

Mannet tailleur d’images», «Biautris Manete des peskeurs» TailleMons, 1483 «Vathie Mannet» = 1488 «Vathie Manne» Justice-Bastogne, 1685 «Jean-Paul Mannet» Bourg-Namur; probabl. hypocor. de Maria, ainsi manette ‘vieille fille’ FEW 6/1, 340 a. Cf. aussi Maniet, Maniette.

 

JG
Manet

Manette, Manez, Mané, Manè: 1. Korte vorm van Demanet (Midd. 1974,65). – 2. Zie Magnet.

 

FD
Manet

V. MAD (Man). Manfays.    Proven.    1.    Mont    Fay,

,,Mont du hêtre ». — 2. Montefay (Dép. Renaix).

 

EV
Manfrin

Patr. Vleivorm van Manfroid.

 

FD
Manfroid

Manfroy, Manfredi, Manf(r)é, Menfroid: Patr. Rom. vormen van de Germ. VN man-frith ‘man-vrede’: Manfridus (MORLETI). 1383 Manfreit van Belle, Ip. (BEELE); 1341 Simons Manfroy, Luik(SLL III).

 

FD
Manfroid

Manfroy, Menfroid. 1178 «Man-fridus» CartOrval, 1313 «Manfroit le Lom-bart» ComptesMons; nom issu de l’anthrop. germ. mani-frid (Fôrst. 1091); cf. Mainfroid.

 

JG
Mang-

-al, -am, -elinckx. V. MAD (Man).

 

EV
Mang-

-elle, -en, -eot, -ez, -in. V. MAD (Mank).

 

EV
Mang-

Thème anthropon., avec aphérèse, de Demenge, Dominique.

Dérivés: Mangé, Mangez, Manger (cf. aussi ci-dessous). 1569 «Galan Manget (orig. deKerpen)» BourgLiège, 1602-3 «feu Orban Manget» TerriersNamur. – Mangeot, Manjot, Maingcot, Mainjot, Mengeot, Menjot, Min-geot, w. nam. Mindjot, Minjeau. – Mangin.

 

JG
Mangain

zie Minguet.

 

FD
Mange

Patr. Korte vorm van Démange.

 

FD
Mangé

zie Mangez.

 

FD
Mangel(s)

zie Mandel(s).

 

FD
Mangelaars

Nom de profession: néerl. mange-laar ‘calandreur (de tissus)’, cf. 1606 «Louis Mangelaire» BourgNamur.

 

JG
Mangelaer(e), de

Mangelaar(s), (de) Mangeleer, Mangeleir, de Mangeleire, Mengele(e)rs, Mingelers: 1. BerN Mangelaar, syn. met Mnl. manger, menger, E. monger: handelaar, koopman; afl. van mangelen: ruilen, handel drij ven. 1366 Arnoldi Manghela(e)rs, Ktr. (DEBR. 1970); 1442 Mathijs Mangellarts, Helmond (HB 431); 1552 Petrus Mingeleers, Mech.-Aw. (AP); 1584 Anthonis de Mangeleer, Aw. (AB). – 2. Var. van Mandelaer met nd/ng-verschuivmg(Hollands-Vl.).

 

FD
Mangeleer

Profess. ,,Calendreur ».

 

EV
Mangelinck(x)

-ings, -inkx, Manghelinckx, Mandelings: Kan een -lin-dim. zijn van een Germ. VN zoals Mangod of Manger. Vgl. D. FN Mengele < Mangold (BRECH.). Of var. van Mingelinckx. Mandelings is hypercorrect (vgl. Mandelaers). 1729 Adriaen Mangelincx, Onkerzele-Aw. (AP).

 

FD
Mangelinckx

Surnom: dérivé en -inc du moy. néerl. mangelen ‘troquer; manquer’.

Mangelschol, Mangelschots, Manguelschots. D’après Carnoy 186, surnom militaire: coup demangonneau (catapulte), moy. néerl. mange, mangeneel.

 

JG
Mangelschot(s)

-schotz, Manguelschots: BN voor iemand die een mandel betaalt aïs rente aan de heer. Mnl. mandelschot. Mnl. mandel: 12 tôt 15 schoven graan en bossen stro; schot: rente verschuldigd aan de heer. 1389 Willem Mandelschot, Diest (VdP); 1405 Henric Mandelscot, Tn. (C.BAERT); 1417 Gossuinus Manghelscot, Meerhout-Mech. (GPM); 1431 Heinricus Mandelscoets (MULI). Zie ook Manschot.

 

FD
Mangen

Patr. < VN Magnus. D. VN Mang (BRECH.).

 

FD
Mangeot

Maingeot, Ma(i)njot, Mango(t), Mengeot, Menjot, Mingeot: Patr. Vleivorm van Démange < Lat. HN Dominicus. 1384 Etienne Mainegeot (MARCHAI).

 

FD
Manger

Nom de profession: moy. néerl. man­ger ‘marchand, commerçant’ ou bien var. de Mangé, -ez.

 

JG
Manger{s)

Menger(s), Mingers: Mnl. manger, menger: handelaar, koopman. Vgl. De Mangelaer, E. Manger, Monger.

 

FD
Mangez

Mangé, Menger, Mengé, Menge(s): Patr. Manget, dim. van Démange, Dominicus. Vgl. Mangeot, Mangin. 1569 Galan Manget, Luik

(J.G.).

 

FD
Manghelinckx

zie Mangelinck(x).

 

FD
Mangin

zie Minguet.

 

FD
Mangnay

Spelling voor Magnay. i. Lees Magnée of Magnet. – 2. LU W voor Magnaud of Magnel.

 

FD
Mangnée

cf. Magnée.

 

JG
Mangnée

zie Magnée.

 

FD
Mangnet

cf. Maniet.

 

JG
Mangnet

zie Magnet.

 

FD
Mangnier

zie Magnier.

 

FD
Mangnus

zie Magnus.

 

FD
Mangodt

Mango(t): Patr. 1. Germ. VN man-gud ‘man-god’: Mangodus (MORLET I). 1569 Ghylain Mangots, Utrecht (VERGR. 1968). – 2. Var. van Margo(d)t, met r/n-wisseling. – 3. Zie ook Mangeot.

 

FD
Mangold

Patr. Germ. VN Manegold(us), Mangold, Manegaud (MORLET I, Fm.). 1290 Mangoldus natus Mangoldi (SOCIN); 1448 Mangold Wielant, Wurtemberg (DN).

 

FD
Mangon

1280 «Hanekins de Mes li mangons» PolyptLiège, 1390-94 «Gile li mangon» = «Gi-lotea li grand mangon» Montegnée, 1410 «Johan Servier le manghon de Jemeppe», «Frankin ly Manghon» CartValBenoît, 1433 «Johan dame Oude dit le Mangon» Monte­gnée, 16e s. «Liébard le Mangon et Collar le Manguon» Châtelet, 1686 «Hélène Mangon» BourgNamur; nom de profession: w., pic. mangon ‘boucher’, aussi surnom d’homme brutal FEW 6/1, 200a.

 

JG
Mangon

BerN W.-Pic. mangon: slager. 136 e. Gobers Mangon, Laon (MORLET); 1335 Colon le Mangon, Villers(SLL III).

 

FD
Mangon

Profess. ,,Bcmcher » (Ane. fr.). N° 150.

 

EV
Manguay

Manguette; Manguin, Mangain. Cf. aussi 1534 «Johan Mangueau» Verviers, 1546 «Pirchon Mangueaux», «Gilet Man-guot», 1583 «Jean Mangueau» Cerfontaine; dérivés du même thème que Maingain, hy­pocor. de Ermengarde.

 

JG
Manguelschots

zie Mangelschot(s).

 

FD
Manguette

-uay, -in, zie Minguet.

 

FD
Manguillier

zie Marguillier.

 

FD
Manguin

V. MAD.

 

EV
Manhaeghe

Manha(e)ve: PlN Manhage in Deerlijk, Tielt, Wingene (WV) (DF X). 1384 de Manhaeghe = 1695 in de Manhoven, Lede (TL 80). Let op de g/v-wisseling, vgl. Verschaeve. 1346 Willem van der Manhaghe, Ktr. (DEBR. 1971); 1359 Arnoud van der Manhaghe, Tielt (DF); 1382 Lammin van der Manhaghe, Deerlijk (DEBR. 1970); 1724 Christian Manave, Izg. (COUSS.).

 

FD
Manhaeve

V. MAD.

 

EV
Manhay

1445 «Johan de Manhea» CoutSta-velot, 1629 «Jan et Servaes de Manhe(y)» émigrés en Suède; nom d’origine: Manhay, w. man ‘hé, à Vaux-Chavanne (Lx), devenu nom de commune lors de la fusion de 1976.

 

JG
Manhay

PlN (LX). 1445 Johan de Manhea, Stavelot (J.G.).

 

FD
Manhay

Proven. Dép. Vaux-Chavanne et Villers-le-Temple.

 

EV
Manheimer

Mannheim(er), Man(n)heims, Maheim: PlN Mannheim(BW).

 

FD
Manheims

cf. Mannheim.

 

JG
Manheulles

PlN (Meuse).

 

FD
Manhou(d)t

zie Maenhou(d)t.

 

FD
Manier

-iez, -ie, zie Meunier, Magnier.

 

FD
Manière

1. Proven. ,,Propriété du sieur Manhier ». — 2. Car. mor. ,,H. maniéré ».

 

EV
Manière

BN: die zich fatsoenlijk, gemanierd gedraagt. 1402 Maes Manieren, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Maniet

Maniez; fém. : Maniette. Probabl. hypocor. de Maria (cf. Manet, Manette); cet hypocoristique en -et (attesté) se présente sous les mêmes formes variées que Manon, Ma-gnon (= Marion), cf. sous Magne.

 

JG
Maniet(te)

-iez, zie Magnet.

 

FD
Manigard

-art, Manigot: BerN Ofr. manigaut: werkman, arbeider. 1639 Marie Manigard, Namen(J.G.).

 

FD
Manigard

Manigart. 1639 «Marie Manigard» BourgNamur, 1682 «Jean-Henri Manigart» BourgLiège; pour Dauzat 412, dérivé péjoratif d’âne, fr. manigaut ‘manœuvre’ [cependant le FEW 6/1, 289b, ne cite que manigant ‘manœu­vre’ (depuis 1556)].

 

JG
Manil

Manit, Many. 1294 «Antones de Ma-nilh» CensNamur; Manil, etc., nom d’origine (fréquent), cf. Mainil.

 

JG
Manil(le)

Manit, zie Duménil.

 

FD
Manin

1282 «dame Margerite Manin», 1284 «Kerstiens Manin» DettesYpres; hypocor. de Maria (cf. Manet); ou bien nom d’origine: Manin (PdC).

 

JG
Manin

zie Mannens.

 

FD
Maniouloux

Spellingvar. van Fr. FN Magnoulous < Magnoux/Magnol, Rom. vorm van Germ. VN Maginwulf(DNF).

 

FD
Maniquet

(NF de Namur, Éghezée, Perwez), Manniquet, Mannequin. 1526 «Jehan Mane-que [= -è?]», 1541 «feu Jehan Mannekin le pelletier» CourVedrin, 1545 «la veuve Jehan Manequin» BourgNamur, 1854 «Marie-Thé­rèse Maniquet» Meeffe (FyS); surnom: w. (liég., nam.) manikèt ‘petit homme; nabot’, (Nivelles, Charleroi) manèkè ‘petit homme’, issu avec dénasalisation de l’étymon moy. néerl. mannekijn FEW 16, 514b-515a, cf. avant 1241 «Flourens Manekin» DocHanse-StOmer 52 (PatRom). En France, le NF Mani­quet semble plutôt lorrain (Meurthe-et-Mo­selle). – Cf. aussi Moniquet.

 

JG
Maniquet

zie Manniquet.

 

FD
Manis(e)

Manys: Er is een PlN ‘alleu de Manise’ in Haybes (Ard.) (HERB.), maar die bevat wsch. de FN die we moeten verklaren. Var. van Manes(s)e Malis(s)e??

 

FD
Manise

1689 «Guillaume Manise sergeant» Mazée; nom d’origine: par ex. alleu de Manise, à Haybes (Ardennes).

 

JG
Manit

cf. Manil.

 

JG
Manit

zie Demany.

 

FD
Manjean

zie Maujean.

 

FD
Manjot

cf. Mangeot.

 

JG
Manjot

zie Mangeot.

 

FD
Mank

zie de Manck.

 

FD
Manket

zie Manniquet.

 

FD
Mann

D. BN Mann: moedig man; vgl. De Man. 1252 Meynerus Man : M. dictus vir, Hb. (BRECH.).

 

FD
Mann

Manne (p.-ê. graphie francisée), au géni­tif: Manns, Mans; Mannens, -es, Mennes, -ens [cf. Carnoy 69, ou var. de Mannus]. 1283 «Manne Spechetere» DettesYpres, 1348 « Henri Gro Manne de Sluese » CartValBenoît, 1444 «Wautir Manne» TerreJauche, 1686 «Jean Manne» BourgNamur; surnom: all. Mann ‘homme’ (cf. Man) ou plutôt à rattacher

aux nombreux anthrop. germ. en -man.

Dérivés:  Mannaert,  Mannaerts,  Mannart,  Mannard (graphies francisées). 1286 «Johannes Mannard» OnomCalais; cf. aussi Manard.

 

JG
Mann-

-a, -aert(s). V. MAD (Man).

 

EV
Mannaert(s)

-aers, -art, Man(n)ard, Manertz, Manaar, -a(a): Patr. Germ. VN man-hard ‘man-sterk’. iae e. Willelmus f. Mannardi de Bost, St.-D.-Boekel (GN); 1281 Mannardus, Ip. (BEELE); 1313 Willem Mannard, Bg. (RYCKEBOER); 1340 jonghe Wille Mannard, Saaftinge (DEBR. 1999).

 

FD
Manne

1. V. MAD (Man). — 2. V. Mannerie.

 

EV
Manne

Verwaalsing van Mann of (de) Man. Of var. van Mannen; vgl. Menne.

 

FD
Manne-

-bach, -back. Proven. Mem­bach (Loc. et Riv. Ane. Manns-bach).

 

EV
Manne, de

zie (de) Man.

 

FD
Manneback

PlN Mannebach (RP). ±1760 Balthasar Manneback, Koblenz-Ternat (PDB).

 

FD
Mannechez

zie Lemanissier.

 

FD
Mannee, van

Waternaam Mannee (Z.-Beveland, Z).

 

FD
Manneke(ns)

Menneken(s), Menkens, Menni(c)ken, Mannequin: 1. Patr. Dim. van een Germ. man-naam. Mannechinus (Dip.). ize e. Sigerus Mannekin, Merelbeke (GN); 1281 Mannekinus de Barris, Ip. (BEELE); 1291 Heinric Mannekin, Oud. (CG); 1561 Laureis Mannekens, Waarloos (AP). – 2. Dim. van znw. man. BN voor een kleine man.

 

FD
Mannekens

Surnom: génitif de néerl. manneken ‘petit homme’, comp. Maniquet.

 

JG
Mannens

-e(s),-ing, -inckx, Manin, Mennen(s), -e(s): Patr. < Germ. VN Manno. Vgl. Mannaert. ne e. Mannin, Oostburg (GN); 1268 Maninus Scuddebalgh; 1276 Manin Liefoghe; 1281 Cristianus Mannin, Ip. (BEELE); 1289 Henricus dictus Mennen, Lv. (ICKX); 1359 Bastiaan Mennens, Aw. (AP); 1398 Jan Mannin, Deerlijk (DEBR. 1970).

 

FD
Mannequin

cf. Maniquet.

 

JG
Mannerie

,,Atelier de mannes ». 1. Profess. N. de Vannier. — 2. Pro­ven. L.D. Synon. : Manne.

 

EV
Mannerie

zie Magnery.

 

FD
Manners

E. EN < PlN Mesnières (Seine-Inf.). 1230 Walter de Maners, Cambridge (REANEY).

 

FD
Manners

Paraît à rattacher à Mann.

 

JG
Mannes

1. Proven. Manesse (Dép. Villers-le-Temple). — 2. V. MAD.

 

EV
Mannes

zie Mannus.

 

FD
Mannesberg

D. PlN Manzenberg (BEI)? In de ME was er evenwel een adellijke familie von Man(n)sberg(PDB).

 

FD
Mannesberg

Proven. Manseberg, ,,Colline de la manse » (V. Manse).

 

EV
Mannetstätter

-statter: PlN Mannstedt (TH). Ook D. EN Mannstedt, Mannstâdt.

 

FD
Mannheim

Manheims. Nom d’origine: Mannheim (AIL, Bade-Wurtemberg).

 

JG
Mannheim(er)

-heims, zie Manheimer.

 

FD
Mannie

V. Ménil et MAD.

 

EV
Mannien

Manniën: Uitspr. manjen, dim. van Man zoals Mannekens? Of spelling voor Magnien?

 

FD
Mannier

-iez, -ie, zie Meunier, Magnier.

 

FD
Manniette

Manniez, cf. Maniet(te).

 

JG
Manniette

zie Magnet.

 

FD
Manninckx

-ing, zie Mannens.

 

FD
Manninckx

Manns. V. MAD (Man)

 

EV
Manniquet

cf. Maniquet.

 

JG
Mannoot

Var. de Maenhout; forme originelle du NF Benoit, nom du compositeur Pierre Benoit.

 

JG
Mannoot

zie Benoit, Maenhout.

 

FD
Mannoy

Manoy. 1566 «Polet Manoy», 1571 «Michiel de Manoye» BourgNamur; nom d’origine: Mannoy, w. manwè, à Floreffe (Nr). – Distinct de: 1769 «Jean Servais dit Man-noie», 1773 «Henri Servais dit Mannoye» Montegnée, surnom: w. manôye ‘monnaie’ FEW 6/3, 74a.

 

JG
Manns

zie (de) Man.

 

FD
Mannsfelt

zie (van) Mansfeld.

 

FD
Mannus

Latinisation de Mann ou bien aphérèse de Hermannus.

 

JG
Mannus

Man(n)es: 1. Var. van Magnus. – 2. Mannus = Mannes = Mannens. – 3. Korte vorm van Germanus/Germanes. 1565 Joris Mannus, Tnh. (AP).

 

FD
Mannyt

-ijt, zie Demany.

 

FD
Mano

V. MAD (Man).

 

EV
Manon

1. Patr. Vleivorm van Germ. man-naam zoals Herman. 1319 Hermans dis Mannonsli Standars, Ougrée; 1364 Hermanon, fils Wilheme de Prezit de Liers (AVB). – 2. Zie Magnon.

 

FD
Manon

cf. Monnon.

 

JG
Manon

Prénom fém., hypocor. de Marianne. Cf. cependant 1319 «Hermans dis Mannons li Standars maires d’Ugreis» CartValBenoît, où il s’agit apparemment d’un hypocor. d’Herman.

 

JG
Manouvrier

-iez: BerN van de handarbeider. 1290 Raul le Manouvrier, St-Q. (MORLET).

 

FD
Manouvrier

Manouvriez. Nom de métier: manouvrier ‘ouvrier manuel’, cf. 1365 «Sel-lebais manouvriers », «Will. Loulous manou-vriers» TailleMons.

 

JG
Manouvrier

Profess. ,,Ouvrier ma­nuel ».

 

EV
Manoy

Proven. Mannoy (Dép. Flo-reffe).

 

EV
Manoy

zie Mannoy.

 

FD
Manoyer

zie Monoyer.

 

FD
Manpaey

cf. Mampaey.

 

JG
Manpaey

zie Mampaey.

 

FD
Manquoi

-uoy, zie Macor.

 

FD
Manquoy

Sans doute nasalisation ou graphie négligée de Maquoi, Mauquoi.

 

JG
Manricqus

Manrique, cf. Manderick.

 

JG
Manricqus

Manrique, zie Manderick.

 

FD
Mans

1. V. MAD (Man). — 2. V. Manse.

 

EV
Mans

cf. Man ou Mann.

 

JG
Mans

zie (de) Man.

 

FD
Mans(s)ens

Patr. 1. Afl. op -sin van Germ. man-naam. 12e e. Mancinus (GN). – 2. Manszone. 1375 Peters Manssoens goet, Aw. (CLEMEUR).

 

FD
Mansa(e)rt, van

PlN Mansart in Maulde (H).

 

FD
Mansart

1. Proven. Dép. Maulde. — 2. V. MAD (Manz). — 3. V. Manse.

 

EV
Mansart

1474 «Nicolaus Mansart» Princip-Liège, 1544 «Léonard Mansart» DénStavelot-My, cf. aussi 1608 «bonnier Mansart» à Wasmes; p.-ê. à rapprocher de for. mansard adj. ‘maladroit’ FEW 6/3, 331a [w. mansart ‘pigeon ramier’ n’est attesté que très tardi­vement FEW 22/2, 20b], ou bien de Mansart, dépend, de Maulde (Ht), à moins qu’il ne s’agisse d’un dérivé de Clémans comme Manset ; cf. aussi Minsart, Mensard.

 

JG
Mansart

-ard, Mensard, -art, Manchard: 1. Ofr. mansart: houtduif (DNF). BN. – 2. Afl. van Ofr. mans, vrl. manche: verminkt, mismaakt. – 3. PlN. Zie Van Mansa(e)rt. 1474 Nicolaus Mansart, Luik (J.G.); 1562 Ph. Mansaert, Avesnes-Aw. (AP); 1584 Frans Manssaert (vader van) Hans Mensaert, Aw. (AB).

 

FD
Mansbach

V. Mannebach.

 

EV
Mansbach

zie Mannsbach.

 

FD
Manschot

Wsch. var. van Mangelschot. 1428 Gossvini dicti Manneschot, Mech. (OARII).

 

FD
Mansdorf

Nom. d’origine: Mansdorf (Ail.).

 

JG
manse

,,Tenure féodale ». 1. Pro­ven. Manse. Dimin. Manc(h)el,

avec une indication de la nature du bien : Mans- -feld, -veld, Mannes-berg, Menschaert (Mans-aard). — 2. Profess. Mansier, Mansy, Mens–eeren, -ieren. (Mans-heeren), ,,Propriétaire de la manse », ou Mansieren, ,,Tenancier ».

 

EV
Manse

i. Patr. Germ. -so-afl. van man-naam. Manzo (KAUFMANN). 1374 Clays Manse, Ip. (BEELE). – 2. Fr. manche: handvat. BerBN. Vgl. Manchier.

 

FD
Mansenne

Graphie francisée de Manssen(s).

 

JG
Mansens

zie Manssens.

 

FD
Manser

E. BerN, afl. van Ofr. manche: handvat. Vgl. Manchier. 1292 Richard le Mancher, Londen (REANEY).

 

FD
Manset

15e s. «Manset» HtePicardie;pourM.-Th. Morlet (Étude d’anthrop. picarde, 131), dérivé, avec aphérèse, de Clémans, démens; comp. Mansart.

 

JG
Manset

Patr. Korte vorm van Clemencet, dim. van Clemens. 1422 Mahieu Manset, Laon (MORLET).

 

FD
Mansfeld, (van)

Mannsfeldt, Mansvelt: 1. PlN Mansfeld (BB, SA). 1369 Joh. Mansveld, Greifswald (BRECH.). – 2. PlN Mansveld in

Elingen (VB). – 3. PlN Mansfield (Nottinghamshire). 1665 Jan Mansvelt, Hereford-Bg. (PARM.).

 

FD
Manshande

Wsch. verhaspeld < Massant < Marchand.

 

FD
Manshof

Manshoven. Nom d’origine: Mans-hoven, dépend, de Borgloon, fr. Looz (Lb),

 

JG
Manshoven, (van)

Manshof: PlN Manshoven in Borgloon, Berbroek en Broekom (L). 1381 Joh. de Manshoven…curtem suam de Manshoven,

Broekom (GRAUWELS1978); 1418 Johanne van

Mantshoven, Tg. (TYTGAT); 1453 Jan Manshoven, Spouwen (PARM.).

 

FD
Mansier

-ire, zie Manchier.

 

FD
Mansion

Maintien, Mention. 15e s «Man-chion; Mancion» Picardie, 1694«HenriMen­tion» BourgNamur, 1766 «Gérard Mention» Arbrefontaine; nom d’origine: anc. fr. man-sion ‘demeure’ FEW 6/1, 247b (forme savante de fr. maison) ou bien cas-régime en -on de l’anthrop. germ. Mantio (Fôrst. 1093).

 

JG
Mansion

Mension, Ma(i)ntion, Mention, Monsion, Monsinjon: Ofr. mansion < Lat. mansio > maison: huis. 1389 Jehan Manchion, Chauny; 1422 Pierre Mancion, Laon (MORLET); 1432 Agnes de Manchion, Dk.(TTT).

 

FD
Mansion

Proven. ,,Habitation » (Dia­lecte pic.).

 

EV
Mansis

zie Mansy.

 

FD
Mansot

Menso: Patr. Korte vorm van Clémençot, dim. van VN Clemens.

 

FD
Manssens

Triple génitif de Mann: Mann-ss-en-s, comme Janssens ; cf. Mansenne.

 

JG
Manssens

V. MAD (Manz).

 

EV
Mansveld

V. Manse.

 

EV
Mansvelt

Nom d’origine: Mansveld, àElingen (BrFl).

 

JG
Mansvelt

zie (van) Mansfeld.

 

FD
Mansy

Forme nasalisée (savante?) de Masuy, Masy < lat. mansuarius ; ou bien nom d’ori­gine: Mancy (Marne).

 

JG
Mansy

Mansis, Mancy: 1. PlN Mancy (Marne). 1724 Jean Mansy fs. Joos Mansis, Heule (COUSS.). –2. Rom. vorm van Germ. man-naam? 1326 Mansois wijf (V.LOEY 1937,308); 1350 Gielijs Mansijs, Kh. (DEKEYSER). – 3. Mancy, -sy kan LU W. vorm zijn van Mander.

 

FD
Mansy

V. Manse.

 

EV
Mant

zie Mand.

 

FD
Mant-

-eau, -el, -ia(u). 1. Particula­rité vestimentaire » (Porteur de) manteau ». N° 266. — 2. Profess. „(Marchand de) manteaux ». Nos 131, 158. — 3. V. MAD (Mand).

 

EV
Mant-

-on, -oux. V. MAD (Mand). Maon,  Maqu-  -e,  -est,  -estiau.   V. MAD (Ma, Mak).

 

EV
Mantaelt

zie Montald.

 

FD
Mantan(n)us

zie Montanus.

 

FD
Mantanus

1. V. MAD (Mand). — 2. Proven. Mantuanus, ,,De Man-toue » (Ville ital.).

 

EV
Mantanus

Sans doute var. de Montanus.

 

JG
Manteau

Mantaux, Mantel (forme non wa-lisée), Mantia (forme nam.). 1299 «Robert Mantel» OnomCalais, 1379 «Johans dis Manteauz» Liège, 1548 «Grégoire Manteau», 1598 «Colette le Griz Manteau» Bourg­Namur, 1656 «Mathieu le blancq Manteau» DénMalempré; surnom (de fabricant?): fr, manteau ‘vêtement qu’on porte par-dessus’ FEW6/l,272a.

 

JG
Mantel

Mantels, Mantell, Manteau, Mantaux, Manteau, Mantia, Manteas: Mnl. mantel, Fr. manteau: mantel. BN of BerBN. 1280 Laurentius Mantel; 1393 Lamsin Manteel, Ip. (BEELE); 1361 Katherina Mettenmantele, Tn. (C. BAERT); +1300 Jehans Mantiax, Jehans Mantel, Artesië (BOUGARD).

 

FD
Mantele(e)rs

Mnl. mantelaer, -ère, Mhd. manteler: maker of verkoper van mantels. D. Mântler. 1358 Janne den Mantelere, Cent (GSB).

 

FD
Manteleers

Surnom: moy. néerl. *manteleer ‘porteur de manteau’.

 

JG
Mantels

Génitif néerl. de Mantel (cf. Manteau ci-dessus)?

 

JG
Manten

Patr. Vleivorm van Lat. HN Amandus. 1398 Jan Mantin, Geluwe (DEBR. 1970).

 

FD
Manternach

PlN(GH).

 

FD
Manteufel

D. BN < manduwel: manduivel, duivelskerel. 1362 Engelke Manduwel, Hb. (NN).

 

FD
Mantez

Manthé, -ee, -ey, zie Montet.

 

FD
Mantez

NF attesté en Flandre occ. et à Elle-zelles dès 1734, sans doute en provenance à Nord ou de Haute-Saône (GeneaNet) ; vat. de Montez [FD] ou à rattacher au thème de Man­teau.

 

JG
Mantia

zie Mantel.

 

FD
Mantie

1. Particularité vestimentaire. „(Porteur de) mantille ». N° 266. — 2. Profess. „ (Marchand de) mantilles ». N° » 131, 158. — 3. V. MAD (Mand).

 

EV
Mantiers

zie Dumontier.

 

FD
Mantion

zie Mansion.

 

FD
Mantou(x)

zie Mandoux.

 

FD
Mantulet

Montelet, Montulet: Var. van Fr. FN Mantelet (DNF): (schouder)manteltje. BN. Manu(el), Manuelli, -lo: Patr. Verkort < VN Immanuel. 1585 Gillis Manuel, Luik-Aw. (AP).

 

FD
Mantulet

Surnom: w. liég. mantulet ‘manteau (de deuil), mantille; houppelande noire’Dl 389b, FEW 6/1, 275a; cf. aussi Montulet.

 

JG
Manuce

[cf. le grand imprimeur vénitien Aide Manuce]. Hypocor. d’Emmanuel?

 

JG
Manville

PlN Menville (Hte-Garonne).

 

FD
Many

1. V. Ménil. — 2. V. MAD

(Mm).

 

EV
Many

cf. Manil.

 

JG
Many

zie Demany.

 

FD
Manyez

cf. Maniet.

 

JG
Manys

zie Manis(e).

 

FD
Manzo(ne)

-oni: BN It. manzo: os, rund (DS).

 

FD
Maon

Maons. Hypocor. de Maria, cf. w. (Mil-1 medy) maon ‘femme’, w. liég. mayon ‘boiœl amie’ FEW 6/1, 340 a. – Dimin. : Maonette, I

 

JG
Maon(s)

-ont, Maonette: Metr. W. vleivorm van Maria (HERB.).

 

FD
Maqu-

-oi, -oy. V. Maca.

 

EV
Maqua

cf. Maca.

 

JG
Maqua(rt)

zie Macar(t).

 

FD
Maquair

Maquaire, cf. Makaire.

 

JG
Maquair(e)

zie Macharis.

 

FD
Maquaire

V. Machairas. Marache.   Proven.   1.   ,,Marais ».   N°

231. — 2. Maurage (Loc).

 

EV
Maquart

cf. Macar.

 

JG
Maquaut

zie Macau(d).

 

FD
Maque

1280-81 «Pieres Make li batere à l’arket» RegTournai, 1286 «Gilliars li Make» CartBinche, 1314-15 «le femme Jehan Make» ComptesMons ; plutôt surnom roman : anc. fr. macque ‘masse d’armes’, w. liég. make ‘tête’; cf. aussi Mack, Macq.

 

JG
Maque

zie Mack.

 

FD
Maquel

Dérivé en -eau/-el de Macq, Mack ou Maque.

 

JG
Maquel(s)

Dim. van Mack.

 

FD
Maquenne

zie Makin.

 

FD
Maquer(e)

zie Macharis.

 

FD
Maquerel

zie Makereel.

 

FD
Maquest

Surnom: composé de mal ‘mauvais’ + anc. ft. queste ‘sorte de redevance’ (selon Dau-zat 503, en Normandie, queste désigne aussi le percepteur de cette taille). i Dimin. en -eau : Maquestiau, Maquestiaux, -ieau, Maquestriau, Macasteau. 1756 «Antoi­ne Maquestiau» Soignies. Cf. aussi Questiaux.

 

JG
Maquest(iau(x))

-ieau, -riau, Mauquestiau: Ofr. ma, mal: kwaad + Ofr. questel (> questiau), dim. van queste: kist, koffer, kast. BerBN voor een slechte timmerman. Vgl. D. Quadfass.

 

FD
Maquet

1. Proven. Dép. Escanaffles. — 2. V. MAD (Mak).

 

EV
Maquet

cf. Macquet.

 

JG
Maquet

zie Macquet.

 

FD
Maquigny

(NF namurois essentiellement). 1772 «Etienne Maquigny» région de Fechain et Brunemont (Nord) (FyS); nom d’origine: Macquigny (Aisne) [MH].

 

JG
Maquigny

PlN 1306 Pieres de Masquegnies, Atrecht (NCJ).

 

FD
Maquigny

Proven. Magignies (Dép. Ostiches).

 

EV
Maquille

Maquils, zie Michael.

 

FD
Maquils

cf. Macheel, -iels.

 

JG
Maquin

1289 «li enfant dame Maquin de Saint Abain» CensNamur, 1422 «Jehan Makin» ComptesMons ; prénom dérivé du thème Mac -(de Macaire).

• Avec suffixe dimin. -<?: Maquinay, Maki-nay, Maquiné. 1389 «Makinea» ban de Hervé, 1766 «Jean Maquinay (orig. de Soiron)» BourgLiège ;

 

JG
Maquin(ay)

-oy, zie Makin.

 

FD
Maquinay

1.   Proven.   Macquenoise (Loc.).   —   2.   Profess.   ,,Maqui-

gnon ».

 

EV
Maquoi

Maquoï, Maquoy, cf. Macoy.

 

JG
Maquoi

-oy, zie Macor.

 

FD
Mar-

-ain, -aite, -ant. V. MARU.

 

EV
Mar-

-bais(e), -baix, -bez.   Proven. Marbais et Marbaix (Loc.).

 

EV
Mar-

-oldt, -on, -oquin, -oit, -ot(t)e(n), -oux. V. MARU.

 

EV
Mara

zie Moras.

 

FD
Marage

Marache. 1286 «Eustasse de Maraige» CartLessines, 1335 «Gillot de Maraige» ComptesMons; nom d’origine: anc. fr. ma-rage ‘lieu marécageux’ FEW 16, 533b, pro-babl. «Maraige», pic. marèche, à Esplechin (EDTW 137) [MH].

 

JG
Marage

Marache: PlN Ofr. marage: moeras. Marache in Ohain, Waterloo (WB). 1286 Eustasse de Maraige, Lessen (J.G.).

 

FD
Marain

cf. Marent.

 

JG
Marain

Spelling van Fr. uitspr. van Marin.

 

FD
Marais

Nom d’origine: fr. marais’, cf. Mares et Demaret.

 

JG
Marais

Proven.   ,,Marais »,   Nombr. L.D.   Synon. :   Marès(e),   Maret, (De(s)marets. N° 231

 

EV
Marais

zie Dumarais.

 

FD
Marait(t)e

zie Marette.

 

FD
Maraite

Maraitte. 1685 «Anne Maraite» Xhoffraix; lat. matrasta (fr. marâtre) ne con­vient pas, car -s- se maintiendrait en wallon ; p.-ê. forme dénasalisée de w. marinde ‘goûter’ (comme gaum. marate) FEW 6/2, 27.

 

JG
Maraldo

It. FN Moraldo, afl. van Moro, Lat. maurus: zwart, moor.

 

FD
Marannes

zie Marrannes.

 

FD
Marant

Marrant, zie Morand.

 

FD
Marant

Probabl. nom d’origine: Marant, arr. de Montreuil (PdC).

 

JG
Maras

-at, zie Moras.

 

FD
Maras

Marras. Soit nom de parenté: w. liég. màràsse ‘marâtre’ (comp. Fiasse = fillâtre), cf. 1286 «Berte se marastre» CartLessines, soit var. de Mo(e)ras (= marais).

 

JG
Marbach(er)

Marbaque: PlN Marbach (BEI, BW, HS, S,TH).

 

FD
Marbais

Marbait, Marbaix, Marbé, Mar-baise (forme féminisée). Nom d’origine : Mar­bais (BrW), Marbaix (Ht), etc.

 

JG
Marbaix

-bais(e), -bait, -bé, zie Demarbaix.

 

FD
Marbehan

Marbehant. Nom d’origine: Mar-behan, dépend, de Rulles (Lx).

 

JG
Marbehan(t)

PlN Marbehan in Rulles (LX).

 

FD
Marblie

BerN Marblier, door diss. < marbrier: marmerwerker. 1265 Godfrey le Marbeler alias le Marberer, Surrey (REANEY); 1660 H. Mabrier, Bapaume-Aw. (AP).

 

FD
Marblié

Profess.   Marbrier   (Comp. Serulier, pour :  Serrurier).

 

EV
Marboux

Marbotin: Patr. Fr. FN Marbaud, Marboud. Germ. VN mêr-balth.

 

FD
Marc

Mar(c)q, Marcus(e), Markus, Marcu(ssen), Markusse(n), Marckus, Marck(s), Mark(s), Marc(k)x, Maerckx, Marx, Merk(s), Mer(k)x, Merck(x), Merc(k)s, Mercx: Patr. Lat. HN Marcus. 1280 Marcus Decanus; 1391 Marx Coopman, Ip. (BEELE); 1397 Maerc den Ketelaere = 1398 Marc de Kethelare, Tielt (DEBR. 1970); 1568 Lysken Mercx, Schelle (MAR.).

 

FD
Marc

Marc dit Bailly, Marck-dit-Bailly. 1638 «Clas Marck», 1646 «Claude Marc» émigrés en Suède; prénom Marc, du nom de l’évan-géliste; cf. Marck, Marcq.

 

JG
Marc-

-otte, -otri, -otty. V. Marc I.

 

EV
Marc –

-us(e), -i, o-, -y. V. Marc. I et II.

 

EV
Marc I.

MARC, ,,Cheval » et aussi «Pays frontière, Marche ». Racine germa­nique ayant servi à former des N. de baptême.

I.  N, simples.

Marc(k),   Marck(e),   Marx,   Maerckx,   Marcq,   Marque,   Mer(ck)x, Mer(c)kens, Merkeman. Génitif latin : Marc- -i, -y.

II.  N. simples avec diminutifs. M.-ino : Marquin, Margin(et).

M.–etto, -itto, -otto : Marquet(te), Marchot, Marcott- -e, -i, -y, Mar-guet, Marg(e)o, Marcette.

III.  N. composés.

M.-and : Marcand, Merciant.

M.-hard : Marcaert, Marga, Maerckaert, Merckaert.

M.-hari : Markie, Mère-, Mers- -y.

M.-rad : Marguerat.

M.-scale : Maer-, Macs- -schael, -schal(c)k.

M.-wald : Marchau, Mark- -ey, -el, Marissieaux.

M.-ward : Marcuard.

M.-wulf : Marc- -oux, -ouse, -houl, MarschouL

 

Marc II. N. de baptême d’origine romaine. Marcq, Marque. Formes flamande et latine (Nominatif latin) : Marcus, Marci, génitif latin, altéré en Marcy. Variantes : Marc(o)us(e).

 

EV
Marcadet

1275-76 «Marcadés de Cambrai» RegTournai, 1285 «Pieres Marcadés» Aniche, 1307 «Stassins Marcadés» CartValBenoît, 1334 «Maroie Markadee de Valenchiennes » ComptesMons; surnom: dim. d’anc. pic. mar-caant, pic. marcand ‘marchand’, comp. mar-candeau et marcandier FEW 6/2, 8a.

 

JG
Marcadet

-dé, Markadieu: Dim., resp. reïnterpretatie van Ofr. mercadier: koopman. BerN. 1297 Hues Marcadeis, H (CDH); 1306 Istasses Marcadeis = 1314 Stassin Markadeit, Luik (SLLIII); 1334 Maroie Markadee, Valencijn (PIERARD).

 

FD
Marcaert

zie Merckaert.

 

FD
Marcaillou

PlN: plaats met stenen bezaaid (DNF).

 

FD
Marcan(d)

-ant, zie Marchand(t).

 

FD
Marcanne

Marcamme, cf. Marganne.

 

JG
Marcas

Marcasse. 1689 «Henry Marcas» Dén-Lierneux ; nom d’origine : anc. fr. marcas ‘ma­rais’, ainsi à marcasse, topon. à Wasmes (Ht).

 

JG
Marcas(se)

Ofr. marcas: moeras. PlN Marcasse in Wasmes (H). 1689 H. Marcas, Lierneux (J.G.).

 

FD
Marcassin

1279-80 «Jehans Marcassins» Reg­Tournai; surnom: fr. marcassin ‘jeune sanglier’ (attesté seulement en 1496 sous la forme lilloise marquesin), aussi sobriquet d’un homme laid et difforme FEW 16, 554b [la mention tournai-sienne concernerait un autre surnom].

 

JG
Marcassin

EN Fr. marcassin: jong everzwijn. 1279 Jehans Marcassins, Dk. (J.G.).

 

FD
Marcaud

-ault, zie Maréchal.

 

FD
Marcaud

Marquand, -ant. 1267 «li fille Jehan le Marcant» CensHerchies, 1282 «David li Marcans» DettesYpres, 1286 «Maroie li Mar-cande» CartBinche; nom de profession: pic. marcand ‘marchand’ FEW 6/2, 6a.

 

JG
Marce

zie Maarse.

 

FD
Marcé

zie Démarché.

 

FD
Marceau

Marceaux, Marseau, -caut, Marsaut (forme populaire, vocalisée), Marcel (forme non vocalisée), Marciat, Marsiat, ainsi que Martia, -at, pron. généralement marsya. 11e s. «Marthia» St-Gérard, 1267 «Jehans Marciaus» = «Jehan Marcial» CensHerchies, 1286 «Marceaus» CartMons, 1498 «Adam Marceau» BourgNamur, 1602-3 «Jean Mar-ssiau» TerriersNamur, 1642 «Gabriel Marcel» émigré en Suède; prénom Marcel, de lat. Marcellus, nom de deux saints. » Dérivés: Marcelin, et p.-ê. Marcelier. » Latinisation: Marcelis, Marcélis, Marce-lisse, Marcélisse, Marcellis, Maselis, Mas-selis, Masselus. 1569 «Jean Marcelis» Zoutleeuw (Léau), 1582 «Ardt Marcelis (orig. de Tongres)» BourgLiège; cf. aussi Messelis.

 

JG
Marcel

-elle, Marsel, Marceau(x), Marseaut, Marsaud, -aut, Marciat, Marsia(t), Marchel, Marcil(le), Marsil(le), Marseille: Patr. Lat. HN Marcellus/Marcilius. 126 e. Marcellus monachus, Cent (GN); 1271 Marsiles de Matringehem, Atrecht (NCJ); 1275 Baudes Marchiaus = Baudet Marcel, Lessen (VR ii2r°); ±1300 Marsiles de Perrois, Artesië (BOUGARD); 1632 Anthoine Marchilles, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD
Marcel

N. de baptême d’origine ro­maine. Forme latine ou flamande Marcellus. Variante: Marcelis, Mer-celis, (de) Celis, Marcell(e).

 

EV
Marcelier

Desmarchelier: Regressievorm van Maschelier/Messelier; zie Masquelier. 1747 J. F. Marchelier,Aw.(AP).

 

FD
Marcelin

Masselin, Mocellin, Messelyn, Maslyn, Masschelin, -lein, -leyn, Masquelin, Masculin: Patr. Vleivorm van VN Marcel. Ass. rs/ss zoals in Marcelis/Masselis. 1651 Rogier Masschelein; 1669 Jan Marschelain, Geluwe (KWII); 1724 M.C. Marchelin, André Marschelin, Moorsele; 1722 Guille Marschelin fs. Marin Marcelin = 1747 Guillaume Maschelein fs. Maryn, Dadizele; 1724 Lucas Masselin; 1733 Pieter Masquelin fs. Rogier Masquelein, Geluwe; 1767 Joosine Maschelin, Moorsele (COUSS.). Maar het is de vraag of de interpretatie aïs Marcelin niet een jongere reïnterpretatie is (zie Masselin), temeer omdat 1567 Jan Maselin, Lauwe (KW II) een oudere vorm is en in een buurgemeente voorkomt.

 

FD
Marcelis

-isse(n), Marcellis, Marseelis, Mas(s)elis, Mas(s)elus, Masselles, Mercelis, Messelis: Patr. Lat. HN Marcellus = Marcilius (ius > is). 1304 Lambert Marcelis, Ip. (BEELE); 1382 Heynric Marcelis, Heule; 1429 Marchelis van den Brouke, Ktr. (DEBR. 1970); 1536 Jan Marcelis = 1538 Mercelis, Aw. (MAR.); 1663 Guillame Masselis, Marke (KWII).

 

FD
Marcelle

1. V. Marcel. — 2. Proven. La Marcelle (Dép. Fleuras).

 

EV
Marcelle

1. Zie Delmarcelle. – 2. Zie Marcel.

 

FD
Marcelle

1538 «Lambert de Marcelles» Bourg-Namur; nom d’origine: Marcelle, dimin. de germ. marka ‘limite’, topon. fréquent, ainsi à Fleurus (Ht), à Namur, cf. Delmarcelle. – Un fém. de Marcel serait exceptionnel.

 

JG
Marcelo(t)

Mercelot, Marcel(l)o, Marseloo, Masselot, -los: Patr. Fr. vleivorm van HN Marcel(lus). Marcello evtl. It. 1639 Caerle Masselo, Waasten (DUV.).

 

FD
Marcen

Proven. Marsant (Dép. Vlissegem).

 

EV
Marcette

Metr. Dim. bij VN Marcel.

 

FD
Marcette

V. MARC.

 

EV
Marcfeld

PlN Markfeld (BEI, NRW).

 

FD
March-

-al, -au. V. Maréchal.

 

EV
Marchai

 [2e NF le plus fréquent en prov. de Namur], w. nain. Marchât, Marchau, Marschai. 1472 «Jehan le Marchai», «Colin le Marsal» DénLaroche, 1547 «Anthoine Le Marschal» BourgNamur; nom de profession: fr. maréchal-ferrant, w. marchait, cf. aussi Maréchal et Lemarchal.

 

JG
Marchais

PlN (Aisne, Yonne, Loiret): moeras.

 

FD
Marchal(e)

zie Maréchal.

 

FD
Marchan-

-d(t), -t, -dise. Profess. „ Marchand ».

 

EV
Marchand

w. nam. Martchand, Marchans, Marchant. 1280 «Thieris le Marchans» PolyptLiège, 1450 «Wilheame le marchan» GuillLiège, 1499 «Jehan Marchan» Bourg­Namur, 1612 «maistre Jehan Marchant» BourgDinant, 1620 «Poncette Marchant (de Floing)» émigré en Suède; nom de pro­fession: fr. marchand; cf. Marcand.

 

JG
Marchand(t)

-ant, -ans, -amp, le Marchandée Marchant, Merchan, Maer(s)chand, (de) Marecham, Marschang, Marcant, -an(d), Marquand, -uant, Lemarquand, Mercan, Massant, Missant(e), Méchant, Michant: BerN van de koopman. Na dial. verschuiving ch/s wordt Marsant door ass. rs/s tôt Massant en door wijziging van de voortonige klinker Missant. 1275 Pierres H Markeans dou Caisnoit, Wodecq (VR gor0); -1300 domum lohannis Marchant, Ktr. (DEBR. 1980); 1393 Ihan Marchants erve = lan Martsants, Ktr.; 1398 Roeger Marsant, Bissegem (DEBR. 1970); 1426 Poweel Mescants huus, Gb. (GAUBL).

 

FD
Marchandet

-ier: BerN. Dim. en afl. van Marchand.

 

FD
Marchandis(s)e

Ofr. marchandise: handel,groep kooplui. BerBN voor een handelaar. 1371 Jehan Marcandise, St-Q. (MORLET).

 

FD
Marchandise

-isse. 1788 «Hubert Marchandise (orig. de Jehay-Bodegnée)» BourgLiège; sur­nom (de camelot?): en anc. fr, marchandise a aussi le sens de ‘marché’ FEW 6/2, 9-10 (autres sens possibles).

 

JG
Marchant

-ans, cf. Marchand.

 

JG
Marcharis

zie Macharis.

 

FD
Marchau(x)

-aud: 1. Zie Maréchal. – 2. Var. van Marceau. 1709 Jan Marchiau = J. Marchau = 1712}. Marciau = 1726 J. Marceau, Bekkevoort (F.C.).

 

FD
Marche

Nom d’origine: Marche, topon. fré­quent, e.a. Marche-en-Famenne, Marche-les-Dames, Marche-lez-Ecaussinnes; cf. aussi De-marche.

 

JG
Marche

zie Demarche.

 

FD
Marché

1285 «Herman de Marcheit jadis chevalier» CartValDieu; nom de résidence: lieu du marché.

 

JG
Marché

zie Démarché.

 

FD
Marchel

zie Marcel.

 

FD
Marchin

Marcin, Marsin, Marsyn. 1766 «Jac­ques-Joseph Marsin» Nandrin; nom d’origine: Marchin, w. mârcin (Lg), cf. aussi Demarcin.

 

JG
Marchin

zie Demarchin.

 

FD
Marchot

1500 «Jean Marchot» BourgNamur, 1593 «Gilles Maurchot, de Revin» Bourg­Dinant, 1662 «Thiri Marchot» Silenrieux; ne peut normalement représenter w. nam. mar-chau (avec ô long) ‘maréchal’. Le ch pouvant être une graphie « picarde » pour s (cf. aussi Marso), p.-ê. un dérivé de Mar(ie), avec suf­fixe double -eç-ot; comp. le suivant et Marson (Marchon) pour Mar-eç-on.

 

JG
Marchot

Marso: Metr. Vleivorm op -eç-ot van Marie; vgl. Marsoul(le) (HERB.). M.i. veeleer < Marcot, dira, van Marc (Vgl. Lucart/Luchart).

 

FD
Marchoul

Dans Marchoul, ch doit être une graphie « picarde » pour s (cf. les NF Marsoul, Marsoulle, à Liège); sans doute dérivé de Mar(ie), avec suffixe double -eç-oule. Comp. Marchot (ci-dessus).

 

JG
Marchoul

Marschou: 1. Patr. Fr. var. van Pic. Marcoul, de Germ. VN Markolf; zie Marcou. 1245 Joh. Marcoul, Comp.; 1404 Pierre Marcoul, Offémont (MORLET); 1432 Bauduin Marchoel.H (CCHt). – 2. Zie Marsoul(le). – 3. De naam werd ook verward met Marchau/Marceau. 1695 Geerart Martsiou = 1702 G. Marcau, Wersbeek; 1709 Jan Marchiau=J. Marchau = 1726 J. Marceau =J. Marchou, Bekkevoort; ±1805 Pierre Marschou, Wersbeek; 1695 Gérard Martsiou = 1702 G. Marcau (voorvader van) 1747 Govard Marchiau, 1755 Peter Marschou, Assent (F.C., Oost-Brabant 1996,165-7).

 

FD
Marchoul

V. Marc I.

 

EV
Marchyllie

zie Marsil(l)i.

 

FD
Marci

V. Marc I et Marc II.

 

EV
Marci(e)

zie Marcy.

 

FD
Marcial

Martial, Mercial, Mertial: i. Patr. Lat. HN Martialis / Marcialis. 1366 Johanne Martial, Molembais (SLLIV); 1368 Colard Marcyal, Chimay (CCHt); 1484 Martial d’Auvergne, St.-Omaars (IAYIV). – 2. Soms regressievorm voor Marceau. 1267 Jehan Marceal=Jehans Marciaus, Herchies(J.G.).

 

FD
Marcial

Martial, Mercial. 1634 «Marie-Agnès Martial» BourgNamur; prénom Martial, for­me savante de Martialis, plusieurs saints dont le premier évêque de Limoges, mais aussi var. de Marceau, cf. 1267 «Jehan Marcial» = «Jehans Marciaus» CensHerchies.

 

JG
Marcian(o)

zie Martien.

 

FD
Marciat

cf. Marcel.

 

JG
Marciat

zie Marcel.

 

FD
Marcil

Marcille, cf. Marsille.

 

JG
Marcil(le)

zie Marcel.

 

FD
Marcin

cf. Marchin.

 

JG
Marcin

Proven. Dép. Hamois. Synon. Marsin.

 

EV
Marcin

zie Demarc(h)in.

 

FD
Marcipont

Nom d’origine: Marchipont, près de Dour (arr. Mons).

 

JG
Marcipont

PlN Marchipont (H).

 

FD
Marcipont

Proven. Marcbiponl (Loc.).

 

EV
Marck

au génit. : Marckx. Forme néerl. de Mar-cus, prénom Marc.

 

JG
Marck

zie Marc.

 

FD
Marck-

-x, -s. V. Marc. I.

 

EV
Marck(e)

1. Proven. Marcke (Loc.). — 2. V. Marc. I.

 

EV
Marck(e), van

van Marcq(ue), van Marcken, van Maer(c)ke(n), van Maerche: PlN Marke (WV), Maarke (OV): 1185 Marke (TW). 1195 S. Widonis de Marca; 1183 Willelmi de Marke; 1203 Rogeri de Marka; 1402 Oste van Maerke = 1409 Oste van Maercke, Ktr. (DEBR. 1980,1958).

 

FD
Marck(e), van de(r)

zie van der Mark.

 

FD
Marck, van

van Marcq: PlN Langemark, Kortemark (WV), Marck (PdC), Marcq-en-Baroeul (Nord). 1267 Michael de Marc; 1326 Bouden van Marc, Ip. (BEELE). Zie ook Van Marcke.

 

FD
Marck-dit-Bailly

cf. Marc dit Bailly.

 

JG
Marckelbach

zie Merckelbach.

 

FD
Marcken, van der

zie van der Mark.

 

FD
Marcks

Marckus, Marckx, zie Marc.

 

FD
Marclé

Var. van Maclet, met epenthetische r.

 

FD
Marco

Marcon. Dérivés en -ot et -on de Marc.

 

JG
Marco

Patr. It. vorm van HN Marcus. 1681 Adriaen Marco, FV(VERGR. 1972).

 

FD
Marcoen

cf. Marcoux.

 

JG
Marcon

Marcoen: Patr. Fr. afl. van Germ. mark-naam (Markolf) of HN Marcus. Zie Marcou.

 

FD
Marconneau

Marconneau: Patr. Dim. van Marcon. Vgl. ook Marson.

 

FD
Marcos

Patr. Sp. vorm van HN Marcus.

 

FD
Marcothy

Marcotti, Marcotty, Marcory. 1649 «Antoine le Marquotti» Jemeppe-sur-Meuse, 1675 «François Desart, le marcottier» Hiiy, 1779 « Arnold Marcotty dit Thonnon» Monte-gnée, cf. I. Demblon, Notes sur la famille Marcotty, DBR 13, 1956, 67-68; autres mentions anc. (not. liég.): 16.9.1648 «Thon-non le marcotier», 8.11.1658 «Thonnon le markotty», 1662 «Thonnon le marcotty», 24.5.1662 «Thonnon le markotier», 13.6.1688 «Thonon le marquoti», 19.11.1691 «Thonon le markoti», 30.9.1772 «Nanesse Marcotty» [JL], Probabl. nom de profession: piégeurde belettes, mais plutôt que de désigner une acti­vité, le nom a pu être formé sur un toponyme, à la manière d’un gentilé, cf. 22.4.1710 «en lieu dit allé marcotte, haulteur d’Avroy et paroiche de Ste Veronne (…) Jean le marcotty» (J. Léonard 74) [JL, NFw].

 

JG
Marcotte

1694 «Guillaume Marcotte» Bourg­Namur; surnom: w. marcote ‘belette’FEW 16, 526 (ce nom est une féminisation de Marcou< mark-wulf); peut aussi être un matronyme, cf. 1302 «Maroie Markote» LoiTournai, 1332 «dame Marcote» Liège (qui paraît à rattacher à Marc).

 

JG
Marcotte

Lemarcotte: Metr. Dim. van HN Marc. 1303 Maroie Markote, Dk.; 1332 dame Marcote, Luik(J.G.); 1569 Claude Marcoote, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD
Marcou

-oux, -oup, -our(t), Markou, Marcoen: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Markolf: mark-wulf ‘merk, grenssteen-wolf. Sint-Marculfus (Saint-Marcou) wordt in WV Sint-Markoen genoemd. 1245 Joh. Marcoul, Comp. (MORLET); 1284 Joh. Marcous, Atrecht (NCJ); 1665 Ant. Marcoul, H-Aw. (AP); 1777 Mattheus Marcoen, Killem (VERGR. 1972). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Markolf of Marcou. LG1982,204.

 

FD
Marcou-

-x, -se. 1. V. Marcourt. — 2. V. Marc I. — 3. Car. phys.

 

EV
Marcour

Marcourt. Nom d’origine: Marconi (Lx).

 

JG
Marcour(t)

1. PlN Marcourt (LX). – 2. Var. van Marcou of Macours. 1670 Hendrik Marcour, Geetbets-Aw. (AP).

 

FD
Marcour(t)

Proven. Marcourt (Loc.) Synon.-: Marcoux.

 

EV
Marcoux

Marcou; Marcoen (forme néerl.), Nom issu de l’anthrop. germ. mark-wulf, popularisé par saint Marcou (autres formes: Marcoul, Marculphe), ± 490 – Nanteuil, 558. qui est fêté le 1cr mai et dont les restes st trouvent à Corbeny (Aisne, Laonnois), devenu

un centre de pèlerinage,  surtout pour la guérison des écrouelles [JMP].

 

JG
Marcovic(i)

-vitch, -wicz, zie Markiewicz.

 

FD
Marcq

1. Proven. Loc. — 2. V. Marc I.

 

EV
Marcq

1593 «Jean Marcq, cordier» = 1597 «Jehan Remy dit Marcq, cordier» Bourg-Dinant; prénom Marc. – Éventuellement, nom d’origine (cf. Marck), par ex.: 1409 «Sohier de Marcque» BourgDinant.

 

JG
Marcq

zie Marc

 

FD
Marcquet

cf. Marquet.

 

JG
Marcu

Marcus(e), Marcussen, Marcx, zie Marc.

 

FD
Marcus

Forme latine de Marc.

 

JG
Marcy

1517 «Marcy de Roisin de Martinval», 1615 «Marcy Giliart» Cerfontaine; génitif lat. de Marcus [ainsi Jean Marquet, né en 1686 à Laiche (Chassepierre), devenu abbé et précepteur en Autriche, s’appelle Jean Marci, cf. J. Massonnet, Hist. de Chassepierre, 2e éd., 348, 442] [JMP]. – Secondairement, nom d’origine: Marcy (Aisne), etc., cf. 1569 «Gilles du Marcy» BourgNamur.

 

JG
Marcy

Marci(e): 1. Patr. Var. van Marcil. 1517 Marcy deRoisin de Martinval (HERB.). – 2. Lat. gen. van Marcus. 1686 Jean Marquer=Jean Marci, Chassepierre (J.G.). – 3. PlN Marcy (Aisne, Rhône). 1569 Gilles du Marcy, Namen (J.G.).

 

FD
Mardaga

w. Mardagâ (NF des prov. de Liège et deLimbourg). 1591 «Mardaga», 1607 «Mar-daghal» Glain, 17e s. «Pier (ou Piron) Mar­daga condist Pirket» Glain [ancêtre du feld-maréchal lieutenant autrichien Pierre-Martin Pirquet de Mardaga, né à Liège en 1781 (famille anoblie en 1742)]; NF qui est attesté en 1595 à Luxembourg et en 1570 – sans autre précision – en France (GeneaNet) et dont l’ex­plication est incertaine.

 

JG
Mardaga

zie Mardegan.

 

FD
Mardeelyn

Mardulyn. Pour Carnoy 189, dérivé en -elin du thème de Médard; plutôt var. de Madelein, Maddelein [FD].

 

JG
Mardeelyn

zie Madelein.

 

FD
Mardegan

Mardaga, Margaga: Door afstandsmetathesis (d/g-omwisseling) uit Margedant (D. EN), een in de i6e e. door It. landsknechten ingevoerd woord, ni. mercatante:

handelaar, zoetelaar, marketenter. 1568 Marcodant; 1773 Joh. Konrad Marquetant, Mannheim (BRECH.); 1591 Mardaga; 1607 Mardaghal; 176 e. Pier Mardaga condist Pirket, Glain (HERB.); 1628 Mardega, Ht. (GESSLER).

 

FD
Mardens

Patr. Wsch. afl. van Germ. VN Medard, Madard. Vgl. 1398 Madaert van Dadizelle, Dadizele (DEBR. 1970). Mard is trouwens de Fr. gewone vorm voor Medard; Saint-Mard = Saint-Médard (DNF). 1325 a Mardino, Velpen; 1340 domus Arnoldi Mardijns; 1347 van Merden Mardins; 1373 Mardinus Mardijns = 1379 van Mardene Mardens, Tn. (C.BAERT); 1448 Jan Mardyns, Diest (VdP). Vgl. 1389 Jacques Mardus, Laon (MORLET).

 

FD
Mardens

V. Martin.

 

EV
Mardulier

Profess. Mardélier (Régio­nal), „Artisan qui fait des mar­gelles ».

 

EV
Mardulier

zie Marguillier.

 

FD
Mardulyn

1. Proven. St-Mard (Loc.), avec suffixe régional -ulin, d’orig. N° 211.

 

EV
Mardulyn

zie Madelein.

 

FD
Mare

cf. Maret.

 

JG
Mare

zie Maret.

 

FD
Mare

zie Maret.

 

FD
Mare, de

zie de Maer(e).

 

FD
Marécaux

-au, Marescaux, -esceau, Marré-cau, Maricau, Maricot, ico, -icou. 14e s. «Jehans li Marescauls et Jehanne se suer» DocLens, 1326 «Colart le Marescaut», 1676 «Jacques Marescau» RuageAth; anc. pic. maresceau, pic. mariciau, etc., corresp. à fr. maréchal fEVi 16, 517b. • Forme fém.: 1499 «Aelis le Marescaude» TerrierNaast.

 

JG
Maréchal

1. Sobriquet. Titre militaire (A l’orig. ,,Préposé aux chevaux » ou ,,Commandant d’une marche »). (V. Marc I). — 2. Profess. Maré-chal-ferrant. — -3. V. Marc I.

Variantes : Maréchal(l)e, Maré-cha(ux), Maresc-, Marisc- -al-(le), Marissal, Maryssael, Mars-chai^), Maschalk. Synon. flam. : De Maerschalck.

 

EV
Maréchal

Maréchal dit Marchai, -aie, -allé, Mareschal. Nom de profession: fr. maréchal-ferrant; cf. aussi Marchai, Mare(s)caux, Marichal.

 

JG
Maréchal, (de)

Marechal(e), Marécal, Marrecau, Marécaux, Marecaux, Marecauw, Demarecaux, Desmare(s)caux, -icaux, Mareschal, Maresceau, Marescau(x), Maresca, -ska, Marescot, Maresko, Maricha(e)!, Maricau(x), Marcault, -aud, Mareco, Marico(t), Mariko, Marchot, Maricou, Marisc(h)al, Marischael, de Marichal, Demareschal, Masscha(e)le, Marissa(e)!, Marys(s)ael, Marijs(s)ael, Marissel, Marisa, Marissiaux, Marchal(e), Lemar(é)chal, Marchau(x), -aud, Masscho, Masco, Masso, Marsal, Marschal(s), Mars(c)hall: BerN Fr. maréchal < maarschalk: paardenknecht, hoef-smid, smid, stalmeester. 1287 Jakes de Gand dis Mareschaus = Jacobus dictus Marscalc, Dk. (DEBR. 1980); 1386 Simon le Marschalc = S. le Marischal = 1394 S. le Marassal, Ip. (BEELE); 1366 fundum Jacobi Mariseels = 1367 Jaque Marissiel, Ktr.; 1387 Jehan le Fevere dit le Marissal, Mkr. (DEBR. 1970); 1384 Lambequin le Maréchal, écuyer d’écurie, achat de harnais; 1385 Vienot le Maréchal, pour fers et clous, pour restes de forges maréchal du comte de Nevers (MARCHAL); 1442 Catherine Desmaresquiaux, Dk. (TTT); 1731 François Marisal fs. Wouter Mariseel, Wev. (COUSS.).

 

FD
Marecham

zie Marchand(t).

 

FD
Marée

Marrée. 1286 «Marée li Wanemers» CartMons, 1289 «Marée Rosée» CensNamur, 1350 «Johannes Mareie» Houtain-l’Évêque, 1539 «Gilles Marée» Purnode, 1582 «Jean Ma­rée» BourgNamur; prénom fém.: w. Marèye, Marie.

 

JG
Marée

Marrée: Metr. W. vorm Marèye: Marie. 1286 Marée li Wanemers, Bergen; 1350 Johannes Mareie, Walshoutem (J.G.).

 

FD
Mareel

Marreel, au génitif:  Mareels.  14e s. «Marelle» Corbie; sans doute surnom néerl., emprunt à moy. fr. marelle (var. de merelle) ‘jeton, gage’ FEW 6/1, 370a; ou bien var. dial. de Moreel [FD]. – Bibliogr. : F. Debrabandere, Van Moreel tôt Mareel, dans Biekorf64, 1964, 72-73.

 

JG
Mareel(s)

Zie Morel.

 

FD
Mareen

Ovl. adaptatie van Marain/Marin.

 

FD
Marel(us)

de Marelle, zie Morel.

 

FD
Marel, van der

PlN De Marel: mergel, mergelgroeve. PlN Maarle in Poppel (A). 1319 Judoco dicto Joest van Maerle, Ravels (OAT

III); 1692 Nicolaijs van der Maerle, Poperinge (DFX).

 

FD
Marem, van

(van) Maerrem, van Ma(e)rhem, Maerem: PlN Mar(r)em in Wev./Moorsele, Oudenburg (WV), Dottenijs/Mkr. (H) (DF X). 1284 Wulveric de Maram = 1290 Wlveric de Marham, Ktr. (DEBR. 1980); 1382 Piètre van Marem, Aalbeke; 1398 Jaquemart de Marhem, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD
Maren(t)

zie Morand.

 

FD
Maren, van

van Maaren: PlN Maarn (U).

 

FD
Maren, van der

van der Maeren, Vermaere(n): Verspreide PlN Maar, Maren: waterplas, waterloop. 1267 Lammin van der Mare, Meetkerke; 1300 ser Lambrechts land van der Mare, Zuienkerke; 1316 Janne van der Mare, Bg. (DF X); 1377 Godevaert vander Maere, Lier (FRANS); 1396 Lievin van der Maren, Godveerdegem(DEB.).

 

FD
Marenne

Mérenne, Merenne: PlN (LX).

 

FD
Marenne

w. (Bastogne) Murène. 1652 «Jean Marenne» BourgNamur; nom d’origine: Ma­renne, ± 1210 «Marines» (arr. Marche); cf. aussi Marinne.

 

JG
Marent

Marens, Marain. Peut-être surnom: anc. fr. mareng ‘marin, maritime’, cf. aussi Marin; ou bien d’un nom d’origine [à pré­ciser], cf. 1498 «Adam de Mareng» Bourg­Namur.

 

JG
Mares

1. In het notariaat van Tourcoing kwam Mares aïs korte variant van Desmarets voor (PDB). – 2. Zie Maris.

 

FD
Mares

Marres, Mares, Marrés, Marest, Ma­rez 1275-76 «Petis Mares» RegTournai, 1289 «Colins Mares» CensNamur, 1569 «Jehan Marez» NPLouette, 1611 «Jean Maret lieute­nant» DénFlorenville; nom d’origine: fr. marais; cf. Demaret. Cf. aussi Maret, -ette.

 

JG
Maresca

zie Maréchal.

 

FD
Marescalk

Contaminatie van Maréchal en Maerschalk, Fr. en Ndl. vorm van dezelfde FN.

 

FD
Marescau(x),

-eau, Mareschal, Marescot, Mareska, Maresko,

zie Maréchal.

 

FD
Marescaux

Maresceau, cf. Marécaux.

 

JG
Mareschal

cf. Maréchal.

 

JG
Maresq

(de) Marest, zie Dumarais.

 

FD
Maret

1. Proven. Dép. Orp-le-Grand. V. Marais. — 2. V. MARU.

 

EV
Maret

Maré(e), Marré(e), Mar(r)ee, Marez, Marey(dt), Marret, -eyt, -ez, Maerheyt, -heyd: 1. Zu Dumarais. – 2. Metr. Dim. van VN Marie. 146 e. Maret de Haccourt, Haccourt; 1302 Mares li Patinnière de Lille, Dk.; 1551 Maret suer a Johan Kochon, La Gleize(J.G.).

 

FD
Maret

Marette (forme fém.). 1272 «pro domo Marethe» Thorembais-les-Béguines, 14e s. «Maret de Haccourt» Haccourt, 1302 «Mares li Patinnière de Lille» LoiTournai, 1524 «Marette Nyset», 1544 «Pacquea Marette» DénStavelotMy, 1551 «Maret suer a Johan Kochon du Rhuy» La Gleize, 1604 «Marette Raffar» Stoumont; Marette, dimin. de Marie. Cf. aussi Mares(t).

 

JG
Mareteau

Metr. Dim. van Maret 2., Marette.

 

FD
Marette

Marait(t)e, Merrette: Metr. Dim. van VN Marie. 1272 domo Marethe, Thorembais; 1524 Marette Nyset; 1544 Pacquea Marette, Stavelot (J.G.); 1685 Anne Maraite, Xhoffraix (HERB.)

 

FD
Mareule

Nom d’origine: forme dépalatalisée de Mareuil (plusieurs communes en France).

 

JG
Mareussen

Leesfout voor Marcussen.

 

FD
Marevoet

zie Marievoet.

 

FD
Marey(dt)

-ez, zie Maret.

 

FD
Marez

cf. Mares.

 

JG
Marfaing

Sans doute d’un topon. composé en -faing(masc. defagne, v. Defoing), comp. Mar-fat à Frasnes-lez-Gosselies (Ht).

 

JG
Marfoutine

Wellicht PlN Marfontaine (Aisne).

 

FD
Marg-

-a, -el, -eo, -inet, -ot. V. Marc I.

 

EV
Marg(o)ul(l)i(e)s

Car. mor. ..Trompeur, falsificateur » (dia­lecte). N° 268.

 

EV
Marga

-as, -at, -ae: 1. W. uitspr. van Margaux. –2. Korte vorm van Margareta. 1294 Marga Forniere, Atrecht (NCJ).

 

FD
Marga

Margas. 1449 «Margas» Lille; p.-ê. hypocor. de Marguerite ou bien var. de Marcas.

 

JG
Margaga

zie Mardegan.

 

FD
Margalet

zie Marjol(l)et.

 

FD
Margam

-an(ne), Marghem, Mergam, -an, -en: Duistere FN. 1383 Etienne Amargant = Margant, écuyer de cuisine; Jean Amarguant = Margant, chevaucheur du duc; 1386 Jeanne la Margande (MARCHAL); 1403 Heinric Mergants knechte= die Heinricke Margante, Hoeilaart (STR.). Of PlN? Zie Marghem.

 

FD
Margan

-anne, Marcanne, -anime, Mergan, -am, cf. Margu(e).

 

JG
Margarit

zie Marguerite.

 

FD
Margaron

Metr. Vleivorm van VN Margareta. 146 e. Lorin Margueron, St-Thibaut (MORLET).

 

FD
Margenat

zie Marginet.

 

FD
Margeotte

Margerin; Marginet, cf. Margu(e).

 

JG
Margeotte

Metr. Dim. van VN Marguerite.

 

FD
Margerin

Patr. Afl. van VN Margareta. 1484 Margarin Reynaert, Wev. (Wez. Bril 2v°).

 

FD
Margery

Margerison, Margory: Metr. E. vorm van VN Margareta. 1221 Galfridus filius Margerye, Suffolk (REANEY). Zie ook Marguerite.

 

FD
Marges

Margue: Metr. Korte vorm van VN Margareta. 1215 Marghe, Atrecht (NCJ); 1248 Radulphus Marge, St-Q. (MORLET).

 

FD
Marget

Margaux, Mergaux, Mirgau(x), Murgo, Marjaux, Margoux, Mourgoux: Patr./Metr. Dim. van VN Margareta. 1424 Ancel Mergel, Senlis (MORLET).

 

FD
Marggraf

zie Margraf(f).

 

FD
Marghem

Misschien PlN Meregem (Merville, FV). 1299 Egidio filio Merghem; 1379 Boudenevan Meregheem, Bg. (DF X). Zie ook Margam.

 

FD
Marghem

Nom d’origine: Merville, néerl. Me-regem (Nord), cf. 1299 «Merghem» [FD].

 

JG
Marghem

Proven. Markegem (Loc.).

 

EV
Margheritina

Metr. Afl. van VN Margarita.

 

FD
Marginet

Margenat, Marginelle: Metr. Dim. van VN Margareta. 1365 Margine le Barbiresse, Bergen (J.G.).

 

FD
Margo(d)t

Margo(s), Alamargot: Metr. Dim. van Marguerite. 1279 Marges Wasons; 1319 Margot Puche; 1362 Jakemars Margos, Bergen (J. G.); 1511 Gheeraert Margot, Ktr. (KW).

 

FD
Margory

zie Margery.

 

FD
Margosches

zie Magoche.

 

FD
Margot

-odt cf. Margu(e).

 

JG
Margoux

zie Margel.

 

FD
Margraf(f)

Markgra(a)f, Marggraf, Margrève, Marnegraven, Malgrève: Mnl. marcgrave, -grève, Ndl. markgraaf, D. Markgraf > Fr. margrave: bestuurder van een mark of grensgebied. 1135 Richard Marcgrevo, Keulen (BRECH.).

 

FD
Margraff

Margrève. 1544 «le Margraive» DénStavelotMy; nom de dignité: ail. Mark-graf, fr. margrave; cf. aussi Malgrève.

 

JG
Margraff

V. Markgraaf.

 

EV
Margu-

-erat, -et. V. Marc I.

 

EV
Margu(i)llier

Margulies, Mardulier, Manguillier: Ofr. marreglier, marlier: koster, pedel. Vgl. Marlier. Voor de d in Mardulier, vgl. Mardulyn = Marjelijne, Angillis = Andillis, 1694 le Wilge=le

Wilde (DEBR. 1985,68). 1363 Henrico Matriculario, Bergen (CSWII).

 

FD
Margue

Hypocor. ou forme courte de Margue­rite.

« Dérivés du thème Margu- issu de Mar­guerite: Margan, -anne, Marcanne, -anime. Mergan, -am. À rattacher probabl. à Margain, cas régime de Marge (hypocor. de Margue­rite), cf. 25.3.1729 «Margueritte Albert (…) ditte Margane» Not. L. Prion (Lg) [JL, NFw2] ; toutefois Dauzat 415 suggère aussi un dé­verbal de fr. dial. margaignier ‘abîmer’, cf. FEW 6/1, 32 Ib, où figure margarine, margan ‘engrais fait de matières fécales’. -Margeotte. Dérivé en -otte. – Margcrin. – Marginet. Double dérivé en -in-et, cf. 1356-58 «Mar-ghine qui fu fille Lotart le Cambier» Polypt-Ath, 1365 «Margine le Barbiresse», 1428 «Marghine Seuwin» ComptesMons. – Mar­got. 1279-81 «Margos Wasons», 1319 «Mar­got Puche», 1362-63 «Jakemars Margos» ComptesMons; dérivé en —ot\ Margodt (for­me néerl.).

 

JG
Margue

zie Marges.

 

FD
Marguenie

zie Marquenie.

 

FD
Marguerit(a)in

Metr. Vleivorm van VN Marguerite.

 

FD
Marguerit(e)

Margarit, Margriet, Marg(u)erie, Margris, Magrit(te), Magriet: Metr. Gr. HN Margareta. 1268 Margareta…comitissa=i269 Margherite contesse (DEBR. 1980); 1212 Margerite feme Vaast, Atrecht (NCJ); 1275 Margherie de le Bruière, Vloesberg (VR szv »).

 

FD
Marguerite

Prénom fém., forme savante de sainte Margarita, martyre à Antioche au 3e s. ; ce prénom subsiste surtout dans de nombreux dérivés et hypocoristiques (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 53). – De l’ancien cas régime: Margueritain, -in.

 

JG
Marguillier

Nom de profession: fr. marguillier ‘sacristain, chantre’, cf. Marlier (beaucoup plus fréquent).

 

JG
Marhem

V. Marghem.

 

EV
Marhem

zie van Marem.

 

FD
Mari

Marit, -its, p.-ê. aussi Maris. Peut-être fr. mari, mais le terme paraît peu usité dans les anciens textes de Wallonie; sous réserve de la prononciation du nom, ce NF pourrait repré­senter soit mari, forme pour marnière au pays de Hervé DFL 302b, soit ma (ma) ri qui pourrait être un autre topon. («mauvais ru»), attesté à Esneux, ou une var. graphique de NP Maury [JL, NFw2]. – Sans doute distinct: 1669 «Gérard Maritte» BourgNamur.

 

JG
Mari

zie Marie.

 

FD
Mari-

-aire, -ière. ,,Marnière » (Dia­lecte).  1.  Proven. Marlière  (Dép. Mouscron, Elouges). N° 240. — 2. Profess. N. de marnier. N° 172.

 

EV
Mari-

-on, -que, -s. V. MARU.

 

EV
Mari(e)

Mary(e): Metr. Fr. vorm van HN Maria. 1423 Jacques Marie; 1509 Martin Marie = M. Mary, ‘s-Gravenbrakel (Midd. 1984,94-114,273-285).

 

FD
Maria

zie Mariel.

 

FD
Mariacour(t)

Mauriaucourt: PlN Maricourt (Somme).

 

FD
Mariage

1. Situât, soc. ,,Le mari (d’une dame en vue) ». Synon. : Mari- -er, -ez. — 2. H. ayant fait un mariage distingué ou profitable.

—  3. Profess. ..Entremetteur ».

 

EV
Mariage

1279-80 «Jakemes Mariages» Loi-Tournai, 1355-56 «Thiri Mariage» Comptes­Mons, 1444 «Colart Mariage» AidesNamur, 1507 «Collin Mariage», 1566 «Gillette Mari-aige» BourgNamur; surnom: anc. fr. mariage ‘mari, homme marié’ FEW 6/1, 352a, cf. aussi Beaumariage et Bonmariage.

 

JG
Mariage(s)

Mariatie: Ofr. mariage: huwelijk, (ook) echtgenoot. Vgl. Houwelyckx. 1371 Jehan Mariage, Dk. (TdT); 1419 Jan Mariage, Rijsel-Bg. (PARM.); 1555 Michielen Mariaige, Aw. (HB 79).

 

FD
Mariamé

cf. Moriamé, etc.

 

JG
Mariamé

PlN Morialmé (N). 1656 Robertus Mariamez, Barbençon (MUL VI).

 

FD
Mariamé

V. Morialmé. Mariaule. Proven. Marioles (Ane. N.

de Marilles, Loc.).

 

EV
Marian

-ani, -ano: Patr. Lat. HN Marianus.

 

FD
Marian

Forme méridionale du prénom Mari-anus.

 

JG
Mariatie

zie Mariage(s).

 

FD
Mariau(d)

-iault, -iaul(e), -ias, zie Mariel.

 

FD
Mariaule

 (NF de la région de Tournai et Ath). Surnom ou nom de fonction: anc. pic. ma-riaulle (comp. anc. w. mariave, w. liég. mari-ave) ‘nubile; témoin d’un engagement de mariage’, littér. ‘marieur, celui qui fait ou négocie un mariage’ FEW 6/1, 350a (cf. BTD 24, 299; 27, 140).

 

JG
Mariavelle

Peut-être nom d’origine: «Mari-aval» à Comines (cf. De Flou, 10, 141), à moins qu’il ne s’agisse d’une simple graphie maladroite de Mariaule [JL, NFw].

 

JG
Mariavelle

Wellicht door verkeerde lezing van u aïs v < Mariaul(l)e.

 

FD
Maric(q)

Mariq(ue), Marik, -ickx: Patr. Germ. VN math-rîk (HERB.) of mêr-rîk: Marricus (MORLET I)? Maar -rîk-namen worden Rom. -ry. M.i. veeleer een Rom. dim. op -ique (vhl. Hannick) van een Germ. mêr-naam of van Marie (VINCENT 1952,41). 1400 Godescal Marick, Geten; 1505 Jacquemin Maricque, Namen (J.G.); 1668 Lud. Maricques, Aw. (MUL VI).

 

FD
Maricau

cf. Marécau(x).

 

JG
Maricau(x)

-cha(e)l, -co(t), -cou, zie Maréchal.

 

FD
Marichal

Marischal, Marissal, -iaux. 1444 «Thirion le Marissal» AidesNamur, 1450 «maistre Jehan le Marissiau» CartCouvin, 1524 «Gile le Maricha» DénStavelotMy, 1530 «Bertran le Marixhal» La Gleize, 16e s. «Gilson le Marissal» Châtelet, 1602-3«Piètre le Marichal» TerriersNamur, 1616 «Renneson Marichal (liégeois)» PrincipChimay; var. de Maréchal, cf. 1527 «Nicaise Seclin marissal» DénLens.

 

JG
Marichal

V. Maréchal.

 

EV
Marichy

V. Marissiaux.

 

EV
Maricot

-ico, -icou, cf. Marécau(x).

 

JG
Maricq

Marie, Maricq, Marique. 1400 «Go-descal Marick» TerreJauche, 1505 «Jacque-min Maricque» BourgNamur, 1544 «Johan Marique des Fangnoul» DénStavelotMy, 1615 «Guillaume Maricq» ComptesNivelles, 1709 «Jacques Maricq(ue)» Archennes; nom individuel où on a pensé voir soit le germ. math-rik > Médéric (Carnoy 363) soit m dérivé de 12e s. «Marricus» (Morlet, HP Gaule I, 168a). Cependant, les noms ger­maniques en rik ne conservent jamais la consonne finale ; dès lors, il vaut mieux penser, avec Debrabandere, que l’on a affaire à un dérivé roman au moyen de la finale ik (comp. Hannick) d’un nom à identifier: soit un nom d’origine germanique, soit Marie (hypothèse avancée par Vincent 41) [JMP], « Dérivés : Mariquet. – Maricou. – Maricot.

 

JG
Maricque

-e, -en. V. MARU.

 

EV
Marie

1505 «Gille du Marie», 1506 «Jacque-min Marie», 1530 «Joseph de Marie» Bourg­Namur; soit anc. fr. marie ‘marne’, soit nom d’origine: Marie (Aisne), soit var. de Merle (surnom).

 

JG
Marie

Marye, Mary, Maria. 1472 «Hanry Mary » DénLaroche, 1517 « Marye de Geron» BourgNamur, 1598 «Mary le Begge verve» DénWavre; prénom Marie, d’après le nom de la sainte Vierge, prénom particulièrement populaire au Moyen Âge. Cf. aussi Marien. » Dérivés: Mariel. – Mariette, s.d. «Marit dicte Mariette» ObitHuy, 1440-444 «Jota Mariet», 1454 «Johan Mariette», 1465-6] «Pierart Mariete» Châtelet. – Marion, Mar-rion. 1302 «Marion H Liégeoise», «Marions li Barbieresse» LoiTournai. – 1628 «Pier Ma-riot» émigré en Suède. – Mariotte.

 

JG
Marie

zie Mairy.

 

FD
Marié

-ier, -iez: 1. Spelling voor Mariet. – 2. Fr. marié: gehuwd. BN. 1265 Jehan le Marieit, Namen (J.G.).

 

FD
Marié

Mariez. 1265 «Jehan le Marieit» Cens-Namur; fr. marié, sans doute surnom d’un nouveau marié.

 

JG
Mariel

Mariau(d), -iault, -iaule, -iaul(le), -ia(s): Metr. Dim. van VN Marie.

 

FD
Marien

Mariën, au génitif: Mariens. 1235» Mariens le feme Climenc le Mosnier», 1279-80 «Colins li frères Dame Mauriien Willegan» RegTournai, 1290-91 «Marien Hardie», 1297 «Marien Buchifaude» ComptesMons, 1302 «Marien ki fu femme Baudon de Bailluel», «Mariens li Labande» LoiTournai; forme anc. de Marie ou génitif néerl. du prénom Maria.

 

JG
Mariën

Marien(s), Marrien, Maeriën, Mauriën, Moriën, Morien, Morriens: Metr. Bijbelse VN Maria. 1382 Jan Mariën sone, Egem (DEBR. 1970); 1394 Marie Bekaerds, Ip. (BEELE); 156 e. Robyn Mariën, Pepingen (HM). Zie ook Maris, Vermarien. – Lit.: F. DEBRABANDERE, De populariteitvan de naam Maria… MVN1959,27-30.

 

FD
Marienberg

Proven. Loc. holl.

 

EV
Marier

-ez. 1. V. Mariage. — 2. V. MARU.

 

EV
Mariette

1.   Proven.    Mar(il)lotte (Dép.   Marilles).    Ou:    Marottes

(Dép. Clabecq). — 2 .V .MARU.

 

EV
Mariette

1. Proven. Dép. Quaregnon. —  2. V. MARU.

 

EV
Mariette

Mariet, -ier, -ié, -iez, -iest: Metr. Dim. van VN Marie. ± 1300 Jehans Mariete, PdC (BOUGARD).

 

FD
Marievoet

Marivoet, Maerevoet, Maervoet, Marvoet. Nom d’origine: Marievoorde, à Pollinkhove (Nord), Marivoorde, à Westka-pelle et Gistel-Ambacht (FlOcc) [FD].

 

JG
Marievoet

Marivoet, Mar(e)voet, Maer(e)voet, Maeri(e)voet, Morvoet: PlN Marievoorde in Pollinkhove (FV), Marivoorde in Westkapelle en Gistel-Ambacht (WV). 1390 Loey van Marivoorde (DF X); 1545 Ferry van Maryvoorde, Gistel-Bg. (AP); 1626 Adriaen Marievoet = 1636 Adriaen van Marievoirde, Londerzeel (LIND. i946′,36).

 

FD
Marigot

Var. van Zuid-Fr. FN Mérigot, dim. van Méric, verkort uit Aymeric (DNF); zie Emery.

 

FD
Marijnissen

cf. Marynissen.

 

JG
Marijsse

cf. Marysse.

 

JG
Marik

1. Patr. Slav. vorm van VN Marcus (BRECH.). – 2. Zie Maric(q).

 

FD
Mariko

zie Maréchal.

 

FD
Marillesse

1. Proven. Marilles (Loc.) —2. V. MARU.

 

EV
Mariman

Maereman(s), Maerman: Metr. Afl. van VN Maria. 1497 Dieric Marimans, Aarts. (MAR.). 1596 Maria Mariman (dochter van) Jan Maris, Bazel ( VS 1968,221-4). Vgl. Maere.

Marin, Marinus(sen), Marino, Marini, Marrin, Marijn(s), Maryn(s), Marrijns, Marinx, Marijnen, -ynen, Marinens, Marynes, Marinis, Marijnissen, Marynissen: Patr. Afl. van Germ. naam op -mar (mêrja ‘beroemd’), gelatiniseerd tôt HN Marinus. 1247 magistri Marini (V.LOON); 1275 Marin Mauclerc, Lanquesaint (VR i6or°); 1372 Ghenin Marrin = 1398 Guerart Maerin, Ktr.; 1398 Goessin Marijn, Kuurne (DEBR. 1970); 1494 Marin le Claveteur, Namen (J.G.); 1623 Adr. Marinussen, Reimerswaal; Willem Marinussone, Vlissingen-Aw. (AP).

 

FD
Mariman

Maereman, Maerman, au génitif: Maeremans. Cf. 1596 «Maria Mariman», fille de Jan Maris à Baie ; matronyme : dérivé en -man du prénom Maria, Marie [FD].

 

JG
Marin

Marinus (forme lat.). 1286 «Marin» CartAth, 1337 «Thumas Marin» Comptes­Mons, 1494 «Marin le Claveteur» Bourg-Namur, 1651 «Hindric Marin» émigré en Suède; prénom Marin, latinisé en Marinus. -Secondairement, nom de profession : fr. marin.

 

JG
Marin

Nom de bapt. d’orig. romaine. Latinis. : Marin- -us, -is.

 

EV
Marin(n)e

1. Metr. Fem. bij Marin. – 2. PlN Marines (Seine-et-Oise). 1507 Rennechon de

Marinnes, Namen (J.G.).

 

FD
Marina

1.   V.   MARU.   —   2.   La Marine (Dép. Jumet, Latinis.).

 

EV
Marine

Forme fém. du précédent ou var. de Marinne.

 

JG
Marinens

(double génitif), Marinx. Formes néerl. et dérivés du précédent (Vincent 51).

 

JG
Marinez

Profess. ,,Marinier ».

 

EV
Maringer

D. FN Mähringer. PlN Mähringen (BW).

 

FD
Marinne

1507 «Renechon de Marinnes» BourgNamur; p.-ê. var. de Marenne. Ou bien, si la prononciation du nom est nasalisée, nom de parenté: w. marin.ne ‘marraine, grand-mère’, ainsi 1648 «marinne Catherinne la dite belle otresse» La Gleize.

 

JG
Marinus

cf. Marin (prénom).

 

JG
Mariomont

Proven.      Mariemont (Dép. Morlanwelz).

 

EV
Marion

Marioné, Marionex, Marrion, Mayon: Metr. op -on(et) van VN Marie. ± 1300 Maroie Frasens = Marions Frassens, PdC (BOUGARD).

 

FD
Marion

Mariotte, cf. Marie.

 

JG
Marion-

-ée, -ex. 1. Proven. Maronet (Dép. Chimay).

 

EV
Mariot(te)

Patr. (Metr.) Vleivorm van VN Marie.

 

FD
Mariq(ue)

-et, cf. Maricq.

 

JG
Mariq(ue)

zie Maric(q).

 

FD
Maris

cf. Mari.

 

JG
Maris

Marris, Mar(r)es, Marissen(s), Marist: 1. Metr. De stamvader van het Wase geslacht Maris/Mares was in 1295 Willem ver Mariën. Marissen(s) kan uit Mariensoens, Marisone worden verklaard. 1387 Macs Jan Marisuens, Egem (DEBR.2ooo); 1397 Cole Marissone, Aw. (ANP); 1517 Joh. Marissens, Aw. (MUL III); 1580 Jan Mariën = 1585 Jan Maris, Rupelmonde (Ndl.L 1965,377-396; 1967,399-425; 1974,100-6; 1978,188-199: VS 1968, 221-4; 1973.617-627. – J.C. MARIS, Maris uit Mariën, ‘s-Gravenhage, 1983). Zie ook Mariën, Vermarien. – 2. Zie Maurits.

 

FD
Maris-

-cal, -sal. V. Maréchal.

 

EV
Maris- 

-sens,  -siaux,  Marit(s).   V. Marc.

 

EV
Maris, van

1. Zie Van Merris. – 2. PlN Maris (NL).

 

FD
Marisa

Mariscal, -ischa(e)l, -issa(e)l, zie Maréchal.

 

FD
Marischal

Marissal, Marissiaux, cf. Marichal.

 

JG
Marisse

Marissen(s), zie Maurits.

 

FD
Marisse

Var. de Maurice ou de Maris (= Marie)?

 

JG
Marissel

Marissiaux, zie Maréchal.

 

FD
Marissen

Marissens. Génitif néerl. à rattacher à Maria (Vincent 41).

 

JG
Marist

Var. van Maris of Marits?

 

FD
Marit

Marks, cf. Mari.

 

JG
Marit(te)

Marits: Metr. Afl. van VN Marie. 1669 Gérard Maritte, Namen (J. G.).

 

FD
Marius

N. de bapt. d’orig. méridien.

 

EV
Marius

Patr. Lat. HN Marius.

 

FD
Marivoet

Marvoet, cf. Marievoet.

 

JG
Marivoet

Proven. ,,Gué de la Maar- ou Meerbeek ». Synon.-: Maervoet.

 

EV
Marivoet

zie Marievoet.

 

FD
Marjanen

Patr. Afl. van Lat. HN Marianus.

 

FD
Marjaux

zie Margel.

 

FD
Marjelijne

zie Madelein.

 

FD
Marjensberg

V.   Mariënberg   (Loc. holl.).

 

EV
Marjol(l)et

Marjol(l)ée, Majollee, Majoulet, Margalet, Mirjolet: Metr. Dim. op -elet van VN Marguerite. VN Marguelotte in 146 e. in Picardie. Voor de i, vgl. Mirguet, Mirgain, Mirgau. 1390 Jehannin Marguelot (MORLET); 1380 Joris Muergaleid = 1386 Jorges Margaleit, Ip. (BEELE).

 

FD
Mark

ou Merk. Proven. N. de Riv.Synon. : Van de Merck.

 

EV
Mark

zie Marc.

 

FD
Mark-

-ey, -ie.  1. Proven. Marquais (Dép. Nivelles). — 2. V. Marc I.

 

EV
Mark(e)

Zie Van Marck(e).

 

FD
Mark, van der

van de(r) Marck, van der Marken, van der Marcke(n), van de(r) Marker, Vermaer(c)ken, Vermarcke, van der Mer(c)ken, van de Mer(c)k, Vermaurke, Vermorcken: 1. PlN Mnl. marke, merke: grens(paal), grensland. 1410 Wouter vander Marken, Edingen (med. B. Roobaert); 1462 Adulph vander Mercke = 1474 Aloff van der Merken, Ht. (A. GHIJSEN); 1494 Joos vander Marc, Gb. (GAUBL. 1974). – 2. De Marke is een bijrivier van de Dender (TW). 1351 Hermano dicto vander Marken, St.-Gillis (OSTYN).

 

FD
Markadieu

1. PlN Marcadieu (Htes-Pyr.). – 2. Zie Marcadet.

 

FD
Markadieu    

Profess.  Merchadier, ,,Marchand ». Markraaf.    Dignité    féodale    ,,Marquis »  (Sobriquet). N° 135.

 

 

EV
Markadieu

Sans doute var. de 1314 «Stassin Markadeit (Marcadé, Markadé)» Liège; cf. Marcadet.

 

JG
Marke

Proven.   Loc.   Synon. :   Van Marcke.

 

EV
Markelbach

zie Merckelbach.

 

FD
Markert

Patr. Germ. VN Markhard (zie Merckaert) of < Markward (BRECH.).

 

FD
Markes

-et, -ey, cf. Marquet.

 

JG
Market

-ey, zie Marquer.

 

FD
Markgra(a)f

zie Margraf(f).

 

FD
Marki(e)

zie Marquis, Marquier.

 

FD
Markie

1. V. Marc I. — 2. V. Mar­quis.

 

EV
Markiewicz

Marcovic(i), -vitch, -wicz, Markovic(s), -vitz, -vits, -vitch, -wicz, -witch: Verspreide Slav. PlN Markowitz, Markowice. 1463 Valerius Markuwicz, Halle/S. (BRECH.).

 

FD
Markou

zie Marcou.

 

FD
Markovic(s)

-wicz, -witch, zie Markiewicz.

 

FD
Marks

zie Marc.

 

FD
Markscheid

Markschat: PlN Mnl. markescheit: grens tussen twee marken, grensgebieden.

 

FD
Markt

Proven. 1. (Place du) marché. — 2. Marke (Loc.).

 

EV
Markus(sen)

zie Marc.

 

FD
Marky

cf. Marquis.

 

JG
Marky

zie Marquis.

 

FD
Marlair

Marier (graphies négligées), Marlaire (forme nam.), Marlière. 1267 «Gosses des Marlieres» CensHerchies, 1356-58 «Jehans Marlière de Hertes» PolyptAth, 1365 «Nicaise de la Marlière» TailleMons, 1448 «Henry Marlair drapier» GuillLiège, 1602-3 «héritage Mathieu Marier» TerriersNamur, 1631 «Mar­tin Marlair» meunier à Spontin, 1644 «Michel Marlaire» meunier d’Avion-Mollin (Cour-rière), 1683 «Martin Marlaire» échevin de Ciney, 1712 «Robert Léonard dit de Marlier [= -ière]» Spontin, 1779 «la veuve Benoit Marlair», «Jean Mathieu Marlair» Natoye; nom d’origine : w. nam. (topon.) marlêre, anc. fr. marlière ‘marnière’.

 

JG
Marlair(e)

Marier: PlN W. madère, Ofr. marlière: mergelgroeve. Vgl. Van der Marlière. 1448 Henry Marlair,Luik(J.G.).

 

FD
Marland

Me(e)rland: 1. PlN Maarland in Eijsden (NL). 1282 inter villas de Merlant et Bitle inter duas vias jacentes versus Merlant…pars terrarum Heymanni de Merlant (AVB); 1361 Heylwidis de Mariant, Mtr. (SKM 320); 1583 Peter Mariants, Tnh. (AP). – 2. Evtl. var. van Merlan; zie Merlan(d).

 

FD
Marland

Proven. Maerland (Région holl.). Synon. : Van Maerlant.

 

EV
Marleghem

Wsch. (H) < (van) Malleghem, met epenthetische r. 1840 P. J. Marleghem op den Moerdyck (DF X). Of var. van Morleghem.

 

FD
Marlein

-eyn, -een, zie Merlin.

 

FD
Marlet

1.   V.   Marloye.   —   2.   V. MARU.

 

EV
Marlet

-lé, zie Merlet.

 

FD
Marlet

Marié, Merle. 1528 «Collart Marlet» BourgNamur, 1585 «Jacques Mariez» RP-Spontin; mis pour Merletf, dérivé de merle, cf. Merle, Lemerle.

 

JG
Marlie(r)

Marly, Merli(er), Morlie, Marlière, -iere, Marriêre, Morlière: Het gaat om twee in oorsprong verschillende namen, die achteraf ongetwijfeld verward werden. i. Ofr. marlier: koster, pedel, kerkmeester. BerN. Vgl. Marguillier. 136 e. Rogier le Marlier, Laon (MORLET); 1347 Jean li Mareliers, LU (CVD). –2. PlN Ofr. marlière: mergelgroeve. Zie Van de(r) Marlière. 1267 Jakemes Marlière, Atrecht (NCJ); 1349 Jaquemon Marlière, Dk. (TdT); 1389 Gillaert Maerliere, Ktr. (RG 9v°); 1440 Gillet Marlière, Ktr. (BAELDE).

 

FD
Marlier

Marly [secondairement, nom d’ori­gine: Marly (Nord, Aisne, etc.)]. 1289 «Mar­tin fis le Marlier de Namur», 1365 «Wilheme le Marlir d’Aleure» CartValBenoît, 1444 «Colart Marlier» AidesNamur, 1472 «Jehan Marlier» DénChiny, 1542 «Andry le Marly» CoutStavelot, 1652 «Petter Marlier» émigré en Suède, 1734 «Catharina Marly vulgo Colinette» La Gleize; nom de fonction: w. liég. mârlî ‘marguillier’, cf. 1522 «Henry Goffin prêtre et marlir» Surice, 1537-40 «Jehan Potier clerc marlier» DénFrasnes; cf. aussi Marguillier.

 

JG
Marlier

Profess.   1.   Exploitant   de marnière. N° 172. — 2. ,,Marguil-lier » (Dialecte). N° 145.

 

EV
Marlière

cf. Marlair(e).

 

JG
Marlière, van de(r)

van de(r) Marlière, van der Maliere, Demarlie(r), -ly, -lière, Demerlie(r), -lière, Desmarlière(s): 1. Verspreide PlN Ofr. marlière, Fr. marnière: mergelgroeve, mergelput. Zie ook Marlier 2. B. v. 1356 op de Maerliere, Asse (LIND. 1952). 1275 Marie des Mallières, Ogy (VRg/v0); 1320 Pierre de la Marlière, St.-Omaars; 1595 Hector van der Marlière, Wervik (DF X). –2. Demerlie(r)/Demarlie(r) evtl. < Demellier. 1270 Thiebaut de Marliers, LX (CAO).

 

FD
Marlin

zie Merlin.

 

FD
Marliot

NF concenntré aux 17e et 18e s. dans la région de Maretz (Nord) ; p.-ê. dérivé en -ot de fr., pic. marie ‘marne’, cf. Marie.

 

JG
Marliot

Var. van Merliot; vgl. Merlhiot (DNF). Dim. van merle: merci. Vgl. Marlot i.

 

FD
Marloie

cf. Marloye.

 

JG
Marloie

-oy(e): PlN in Waha (LX). 1449 Jehan Marloie, Namen (J.G.).

 

FD
Marlot

1.   Proven.   Marlotte   (Dép. Marilles). — 2. V. MARU.

 

EV
Marlot

1. Var. van Merlot. – 2. BN Pic. marlot: kater, vrouwenloper.

 

FD
Marlot

1633 «Jan Mario» émigré en Suède, 18e s. «J.B. Balle dit Marlot» Cerfontaine;

var. de Merlot (dérivé de merle) ou bien pic. mariât ‘matou; homme qui court les femmes’, w. liég. fin marlou ‘homme rusé’, etc. FEW 6/1, 360 a [CH].

 

JG
Marloye

Marloy, Marloie, w. nam. Mârlwè. 1449 «Jehan Marloie» AidesNamur, 1600 «Lambert de Marloye» Fronville, 1616 «Noël Marloye» PrincipChimay; nom d’origine: Marloie, dépend, de Waha (Lx).

 

JG
Marloye

Proven. Marloie (Loc.).

 

EV
Marly

cf. Marlier.

 

JG
Marly

Proven.   Dép.   Neder-Over-Heembeek et autres, Marly ou Mar­lière,   ,,Marnière »   (Dialecte).   N° 240.

 

EV
Marly

zie Marlier, Demarly.

 

FD
Marmagne

Nom d’origine: Marmagne (Cher, Côte d’Or, Saône-et-Loire).

 

JG
Marmagne

PlN (Cher, Côte-d’Or, Saône-et-Loire).

 

FD
Marmaneu

Wsch. (zoals Marmenout) var. van Marmignon (met demouilleringgft/n en palatalisering o/eu). Zie Marmillion. Of Sp. FN (PDB)?

 

FD
Marme

Surnom: var. d’anc. fr. merme < lat. mini-mus ‘très petit’ FEW 6/2, 115a, et note 4 (qui explique aussi le nom de l’aviateur Mermoz). « Dérivés : Marmet, -es. – Marmier. Mar-mignon. 1444 «Jehan Marmion» Aides­Namur. — Marmoy.

» Autres dérivés (p.-ê. aussi de marmotter): 1286 «Robers li Marmelins» CensLessines. -1444 «Johans Marmotein» TerreJauche. -1308 «Jehan Marmouset» ComptesMons, cf. w. liég. marmouzèt ‘petit garçon, petit homme’ DL, anc. fr. marmouset ‘fou, favori’.

 

JG
Marmelstein

Mermelstein: D. PlN: marmersteen.

 

FD
Marmenout

zie Marmillion.

 

FD
Marmet

Mermet, -od, Mieremet: BN Afl. van Ofr. merme < Lat. minimus: heel klein. 1444 Johans Marmotein, Jauche (J.G.); 1641 Joannes Marmet, Bg.(MULV).

 

FD
Marmier

Profess.   ,,Marbrier »   (In­fluence flam.: Marmer, ,,Marbre »).

 

EV
Marmier

Wsch. var. van Marnier, met vaak voorkomende ra/rm-wisseling.

 

FD
Marmill(i)on

Marmignon, Marmillot, Merminod, Marmenout: Afl. van Ofr. merme; vgl. Mermet. 1444 Jehan Marmion, Namen (J.G.); 1641 Marminon, 1667 Marmilion, 1692 Marmignon, Mech. (MERTENS); 1755 J. J. Marmenout, Duinkerke (med. A. Marmenout, Knokke).

 

FD
Marmitte

BN Ofr. marmite: zwak, flauw, sukkelachtig, verdrietig.

 

FD
Marmitte

Profess.   1.   Fabricant  de marmites. — 2. Marmiton. N° 131. Marnef(fe).       Proven.       Marneffe (Loc).

 

EV
Marmitte

Surnom: anc. fr. marmite ‘douce­reux’, d’où fr. marmite FEW 6/2, 176a.

 

JG
Marmont

PlN (Ain, Aveyron, Lot-et-Garonne).

 

FD
Marmouri

Marokkaanse (Maghrebijnse) naam.

 

FD
Marmus

Marmuse, Marmisse [mis pour Marmusse?]. 13e s. «Jehans Marmuse» Impôt-Artois; surnom: dérivé de rouchi marmouser ‘murmurer; être en peine’ FEW 6/3, 334a, w. liég. marmouyî ‘marmonner’ DL. Cf. aussi le thème Marm-.

 

JG
Marmus(e)

Marmu, Marmoy, Mermuys: BN < Ofr. marmo(u)ser, marmuser: grommen, knorren. Ofr. marmouset: gek > Mnl. marmoset, marmoeyse: gedrochtelijk figuur, aap. ±1300 Jehans Marmuse, Artesië (BOUGARD); 1332

Johanne Marmouset, Zinnik (CACa); 1579 Peter Marmusen, Aw. (AP).

 

FD
Marnais

-ay, zie Mamet.

 

FD
Marnef(fe)

Marnhef, zie de Marneffe.

 

FD
Marnegrave

Probabl. nom de dignité: fr. mar­grave < ail. Markgraff; cf. aussi Margraff, Margrève.

 

JG
Marnegrave

zie Margraf(f ).

 

FD
Marner

1. Proven. Loc. et Riv. (Gr. Duché de Lux.). — 2. N. de bapt.

(St. Mamert). Synon. : Marner.

 

EV
Marner

Mamert. Nom d’origine : Marner, près de Luxembourg [d’où est issu le NF de Nico­las Mameranus, humaniste du 16e s.] ; Mamert peut aussi être le prénom Mamertus.

 

JG
Marnet

Marnette. 1388 «Marnet béguine d’Avroy», 1416 «Marnette» (femme) Guill­Liège, 1472 «Marnet la vesve» DénLaroche, 1524 «Collinet Marnet», 1544 «Gilchon Mar­nette» DénStavelotMy; probabl. dérivé en -et(te), avec contraction, de Maron (dérivé de Marie).

 

JG
Marnet(te)

Marnest, Marneth, Marney: Metr. < Maronet(te); zie Maron(g). 1324 Henrotte Marenette, Luik (SLLIII); 1388 Marnet béguine, Luik(J.G.).

 

FD
Marnette

Proven. ,,Petite marnière ». (L.D.). N° 240.

 

EV
Marnhout

zie Maenhoudt.

 

FD
Marnier

Nom de profession: anc. fr. marnier ‘marinier’ FEW 6/1, 345a; ou bien var. de Marlier.

 

JG
Marnier

Profess. ,,Exploitant de mar­nière ». N° 172.

 

EV
Marnier

zie Maronnier.

 

FD
Marniquet

zie Manniquet.

 

FD
Marnot

Patr. < Marinot, afl. van VN Marin.

 

FD
Maroe

zie Maroy.

 

FD
Maroey, van

van Maroeij, zie van Merode.

 

FD
Maroi(e)

-ois, -oit, zie Maroy.

 

FD
Maroie

Maroye, Marroye. 1324 «Maroye de Lens» ComptesMons, 1420 «Maroie, femme de Collart Pannal» Bouvignes, 1472 «Maroye Jerlach vesve», «Maroy Loste», «Colart Ma­roye» DénLaroche; prénom w. Maroye, Marie; cf. aussi Maroit, -oy.

 

JG
Maroil

Maroille, Marolle. 1417 «Grison de Maroiles» PolyptAth, 1500 «veuve Poncelet Maroille» BourgNamur; nom d’origine: Ma­roilles, marôle (Nord).

 

JG
Maroil(le)

PlN Maroilles (Nord). 1417 Grison de Maroiles,Aat(J.G.).

 

FD
Maroit

Maroy, Marroy. 1601 « Jehan Maioy» BourgDinant; var. de Maroie. – Ou bien nom d’origine, cf. 1289 «Williame de Maroit», «Colins de Maroit» CensNamur.

 

JG
Marol(d)t

Patr. Germ. VN mêr-wald ‘beroemd-machtig’: Maroaldus (MORLETI).

 

FD
Marol(l)e

1. Metr. Vleivorm van VN Maria. 1325 Willelmo Vorenmarrolensone = 1345 Willelmo dicto Vermaroelen = 1340 W. Maruelen; 1340 Marie dicte Maroelen, Tn. (C. BAERT). -2.PlNMarolles (Marne, Oise, Seine-et-Oise, Seine-et-Marne enz.). 1331 Gilles de Maroles, St-Q. (MORLET). – 3. Dial. uitspr. van Maroille.

 

FD
Marolle

cf. Maroil(le).

 

JG
Maron

Marron, Marong (forme germanisée). 1272 «Maron de Boneffia» PolyptVillers, 1289 «Marons li Barberesse de Namur»Cens­Namur, 1302 «dame Maron» Liège, 1449 «Henrart Maron» AidesNamur, 1472 «Maron vesve» DénChiny, 1517 «Collar Maron dit Marisiaulx» Gimnée; dérivé en -on ou cas régime de Marie. « Dérivé : Maronet ; cf. Marnet(te).

 

JG
Maron(g)

Marron(g), Maronet: Metr. i. Afl. van VN Marie. 1302 dame Maron, Luik (HERB.); 1312 Gérars et Marons sa femme, Luik (BODY). –2. Afl. van VN Mahaut. 1313 madamme Mahauls de Fies…abbesse = 1317 damme Marons…abbesse, Val-Benoît (AVB).

 

FD
Maronnier

Marnier, Mernier, Momie: BerN Ofr. mairenier: handelaar in bout voor dakwerk, timmerman. 1278 Huart le Maronnier, St-Q.; 1459 Jehan Maronnier, Laon (MORLET).

 

FD
Maroo

zie Marot, Maroy.

 

FD
Maroquin

Marroquin, Maroquêne: 1. Metr. Dim. van VN Marie. 1592 Andrieu Marokin, Ladeuze (J.G.). -2.Marokkaan.

 

FD
Maroquin

Marroquin. 1592 «Andrieu Maro-kin» Ladeuze; sans doute surnom ethnique: habitant du Maroc, plutôt que double dérivé de Maroie (Marie). – Forme fém. : Maroquène.

 

JG
Marot

Marote(n), Marotte, Marotta, Maroo: Metr. Dim. van VN Marie. 1276 Marota Balgh, Marote Martins, Ip. (BEELE); 1291 Marote l’Estrike; Boidins Marotenman, Zarlardinge (VR79V0); 136 e.Petresson Marotte, Laon (MORLET); 1440 Luuc Maroot,Ktr.(BAELDE).

 

FD
Marot

Marote, Marotte; Maroten (génitif néerl.). 1265 «Roynons et Maros lor suor» CartOrval, 1280 «Johanne et Marote, seron» PolyptLiège, 1280-81 « Marote li Burière de Cambrai» RegTournai, 1530 « la veuve Jetai Marotte» BourgNamur, 1541 «Nicolas Ma­rotte» CourVedrin; dérivés en -ot et -otede Marie.

 

JG
Marotte, de

zie De Marotte.

 

FD
Marousé

-ouse, Marouzé. ça 1654«HenriMa-rousé» Soignies, 1640 «Antoine Marosin» Bruxelles (IdG 2005, n° 355, 1-2); nom d’ori­gine: Marouset, au marousè, l.-d. de Braine-lé-Comte (Vroonen, II, 266).

 

JG
Maroussée

Proven. Marouse (Dép. Braine-le-Comte), avec suffixe hen-nuyer -é(e), d’orig. N° 211.

 

EV
Maroy

cf. Maroit.

 

JG
Maroy

-oij, -oie, -oye(n), -oi(s), -oit, Marroy, -oye(n), Marro, Maroe, Maroo: Metr. Maroie, Fr. vorm van Maria (vgl. voie < via). 1244 Maroye; 136 e. Maroia (GN); 1306 Maroie Wavels = 1307 Marote Wavels, Ip. (BEELE); 1398 Maroyen Moes = Maria Moes, Tg.(TYTGAT); 1520 Kathelijne Maroyen, Bs. (HB 177); 1550 Jan Maroe fs. Gillis van Flousberghe,

Joos Maroe, Jan Maroo filij Joos, Oud. (V.BUTS.

I)-Marp(e)aux: Ofr. marpaud: deugniet, boef, schelm.

146 e. Marpaud, Beauvais (HERB.).

 

FD
Maroye

cf. Maroie.

 

JG
Maroye

Proven. Maroie (Dép. Blai-mont.

 

EV
Marpaux

Marpeau, Marpeaux. 14e s. «Mit-paud» Beauvais; surnom: anc. fr. marpaul, -aut, ‘goinfre, fripon, vaurien’ FEW6/l,362i

 

JG
Marpeaux

Car. mor. Marpaud (Anc. fr.), ,,Ribaud ».

 

EV
Marpent

Proven. Loc. fr.

 

EV
Marq

zie Marc.

 

FD
Marquaire

zie Macharis.

 

FD
Marquand

Marquant, cf. Marcand.

 

JG
Marquant

-ant, zie Marchand(t).

 

FD
Marquard(sen)

-ar(d)t: Patr. Germ. VN mark-ward

‘teken-bewaarder’: Marcwardus, Marquardus

(MORLET I). D. FN Markwart.

 

FD
Marque

1. Spellingvar. van VN Marc. – 2. PlN

 

FD
Marque

Surnom: fr. marque (divers sens);ou bien var. de Marck.

 

JG
Marque

V. Marc I.

 

EV
Marqué

Marqué, cf. Marquet.

 

JG
Marquebreuck

-br(e)ucq: PlN Markebroek. Merkenbroek in Denderwindeke of Merkbroek in Moerbeke-Gb. (OV). 1396 Wouter van

Mercbrouc, Akren H (DE B.); 1426 Jan van Maercbrouc, Gb. (GAUBL.); 1472 Hector de Markebreucq,H(IAG).

 

FD
Marquebreucq

-breuck. 1396 «Wouter van Mercbrouc» Deux-Acren, 1472 «Hector de Markebreucq’» Ghislengien; sous une forme romanisée en -breucq, du topon. flam. Marke-broek, en Flandre or. [FD].

 

JG
Marquebreucq

Proven. ,,Marais de la Marcq » (Riv.).

 

EV
Marquegnie(s)

PlN Marquigny (Ard.) Marquete(e)ken, -te(e)cken: Naam voor de merkmeester, die merktekens aanbrengt? Vgl. D. Merkenschlager. Of verhaspeling?

 

FD
Marquegnies

Marquenie. Nom d’origine: sans doute Macquegnies, 1727 «Marquignies», entre Wiers et Péruwelz (J. Renard, Top. de Wiers, 54) [MH].

 

JG
Marquenie

Proven. Marquain (Loc.), avec suffixe -ie, d’orig.

Marquet(te). 1. V. Marc II. — 2. Proven. Dép. Escanaffle, etc.

 

EV
Marquet

w. Mârkèt; Marcquet, Marqué, Marqué. 1284 «Pieron Marqueis fil Wil-laume» DettesYpres, 1499 «Collait Market», «Jehan Marquez» TerrierNaast, 1506 «Johan Markeit» CoutStavelot, 1507 «Marcquet La-nuray» BourgNamur, 1544 «Johan Marcquet» DénStavelotMy, 1557 «Market espeusse a Wynand», 1576 «Noëlle relicte feu Marquet» La Gleize, 1566 «Marquet Bourgoy» Cer-fontaine, 1629 «Jan Marquet» émigré en Suède, 1659 «Thomas Marqué» DénSalm; dimin. en -et de Marc (prénom). • Marquette. Fém. du précédent [secondaire­ment, nom d’origine: Marquette (Nord)].

 

JG
Marquet(te)

-ez, -é, Market, -ey, Merket: Patr./Metr.

Dim. van HN Marcus. 1388 pro obitu Marketi,

Ktr. (DEBR. 1970); 1438 Guillaume Marquer; 1404

Mahieu Marquette, Laon (MORLET); 1460

Marcus Vonden = 1471 Merket Vonden = 1432 Market, Tg.(TYTGAT).

 

FD
Marquetecken

Proven. Markedijken, ,,Digue de la Marcq » (Riv.).

 

EV
Marqui(s)

Marki(e), Marky, Marquise: De adellijke

titel markies/markiezin. 1666 Carolus Marquis,

Aw. (MUL VI); 1774 Judocus Marquise, St.-Win.

(VERGR. 1968).

 

FD
Marquier

Merkier, Marqui, Marki(e), Merki: Patr. Rom. vorm van Germ. VN mark-hari ‘teken-leger’: Marc(h)arius (Fm.). 1382 Willem Markier, Ing. (DEBR. 1970); 1626 Petrus Marcquier, Bg. (MULV).

 

FD
Marquilly

Marquillie(r): i. Zie Demarquilly. – 2. Var. van Marguillier.

 

FD
Marquis

Dignité féodale. Sobriquet. N° 135.

 

EV
Marquis

Marky. 1585 «Marguerite Marquis» RPSpontin, 1631 «Gabriel Marquis (de Se­dan)» émigré en Suède; surnom (d’après nom de dignité) : fr. marquis.

 

JG
Marr-

-ant, -eel, -oquin, -ou. V. MARU.

 

EV
Marra(s)

zie Moras.

 

FD
Marrai

zie Dumarais.

 

FD
Marran(n)es

Marannes: Ofr. marran: bekeerde jood of moor. 1617 Jan Marennes, Rs. (MARICHAL); 1728 P. F. Marannes, Vn. (MUL VII).

 

FD
Marrant

Probabl. surnom: moy. fr. marran ‘juif ou maure converti’ FEW 19, 113a (d’où surnom péjoratif). – Forme fém. : 1289 «Yza-bias li Marrande» CensHerchies.

 

JG
Marrant

zie Morand.

 

FD
Marras

cf. Maras.

 

JG
Marraut

Surnom: fr. maraud ‘celui qui ne mérite pas de considération’ FEW 6/1, 359a.

 

JG
Marray

zie Dumarais.

 

FD
Marre

NF attesté à date ancienne tant en Flandre qu’en Wallonie, plus particulièrement àGedinne en 1631 (GeneaNet), cf. aussi 1544 «Maitre Jehan Marre des sergans» DénSta­velotMy; NF qui peut être d’origines multi­ples, dont fr. mare (cf. le NF Delamarre) comme nom de résidence, ou bien, en Flandre, comme var. de Maere [en Wallonie, fr. marre ‘houe de vigneron’ FEW 6/1, 375b serait plus étonnant],

 

JG
Marré

Marrée, zie Maret, Marée.

 

FD
Marre, (de)

zie de Maer(e).

 

FD
Marrécau

cf. Marécaux.

 

JG
Marrécau

Marrecau, zie Maréchal.

 

FD
Marrée

cf. Marée.

 

JG
Marreel

cf. Mareel.

 

JG
Marreel

zieMorel.

 

FD
Marres

1. Proven. Maarheze (Loc. holl.). — 2. V. MARU.

 

EV
Marres

Marrés, cf. Mares, Mares.

 

JG
Marres

zie Maris.

 

FD
Marrés

-es, zie Dumarais.

 

FD
Marret

-eyt, -ez, zie Maret.

 

FD
Marrien

zie Mariën.

 

FD
Marrière

V. Marnière.

 

EV
Marrière

zie Marlier.

 

FD
Marrijns

zie Marin.

 

FD
Marrin

zie Marin.

 

FD
Marrion

cf. Marie, Marion.

 

JG
Marrion

zie Marion.

 

FD
Marris

zie Maurits, Maris.

 

FD
Marro

zie Maroy.

 

FD
Marron

cf. Maron.

 

JG
Marron(g)

zie Maron(g).

 

FD
Marroquin

cf. Maroquin.

 

JG
Marroquin

zie Maroquin.

 

FD
Marroy

cf. Maroit.

 

JG
Marroy(e(n))

zie Maroy.

 

FD
Marroye

cf. Maroie.

 

JG
Marroyen

1. V. MARU. — 2. Pro­ven. ,,De Maroie ». V. Maroye.

 

EV
Mars

1284 «Wasselins Mars» DettesYpres; comme prénom, soit de Mard < Médard, soit hypocor. de Marsilius; sinon, nom du mois (nom d’enfant trouvé?), cf. Demars.

 

JG
Mars

Nom de bapt. d’orig. romaine (Latinis.: Marsus).

 

EV
Mars

Patr. 1. Korte vorm van VN Marsilius. In de 136 e. was Mars VN en TN in Sint-Omaars. ± 1300 Henric Mars, Guemps PdC (BOUGAKD); 1298 Mate Mars, Sanders Mars, Kales (GYSS. 1963). –2. MICH. 1927,104 ziet in Mars vooral de onderwerpsvorm (cas-sujet) van VN Marc. In tweede orde denkt hij aan Germ. Marso.

 

FD
Mars(ch)al(l)

V. Maréchal.

 

EV
Mars, de

zie De Mars.

 

FD
Mars, van der

zie van der Meersch.

 

FD
Marsal

zie Maréchal.

 

FD
Marsaud

-aut, zie Marcel.

 

FD
Marsaut

cf. Marcel, Marceau.

 

JG
Marsbergen, van

PlN Maarsbergen (U).

 

FD
Marsboom,

zie Mastbooms.

 

FD
Marschal

Marschals (génitif néerl.). Var. de Marchai (Maréchal).

 

JG
Marschal(s)

-ail, zie Maréchal.

 

FD
Marschang

zie Marchand(t).

 

FD
Marschner

1. Patr. Afl. van Tsjechische VN Maresch < Maroslav. Of Metr. < VN Marusch (Margareta). 1383 Hensel Marschner, Prag (DN). – 2. Afl. van PlN Marsch: meers, beemd; of van PlN Marschen bij Teblitz/Teplice in Tsjechië.

 

FD
Marschou

Proven. Marche (Proba­blement Marche – lez – Ecaussines, d’après le suffixe -ou, d’origine.

 

EV
Marschou

zie Marchoul.

 

FD
Marsé

-ee, Marzée, -ee: i. PlN Marsée in Bende (LX) en Ocquier (LU). – 2. Zie Démarché.

 

FD
Marseau

Marseaut, cf. Marcel, Marceau.

 

JG
Marseau

Proven. N. d’arbre (Espèce de saule). Caractér. d’une habita­tion.

 

EV
Marseaut

zie Marcel.

 

FD
Marseelis

zie Marcelis.

 

FD
Marseille

Marsel, zie Marcel.

 

FD
Marselaer, van

PlN Marselaar: open plaats in een bos aan een grensscheiding. 1133 Joannes dictus de Marselare; 1304 Henric van Marselaer (ESBr. i957>438-446).

 

FD
Marseloo

zie Marcelot.

 

FD
Marsenille, van

van Marsnil(le), MachenihPlN Masnil in Gelinden (L) < mansionile: kleine woning. Vgl. Fr. Mesnil (TW). 1380 Godevaert van Messniel = 1385 Goedvart van Masnil; 1725 Joannes van Marsnil; 1747 Egidius van Marsenille, Borlo (Limburgigsô, 215-8).

 

FD
Marsenne

1509 «Jehan de Marsennes» Bourg­Namur; nom d’origine: Marsinne, w. màr-zène, à Couthuin (Lg).

 

JG
Marshall

zie Maréchal.

 

FD
Marsi-

-gny ,-y. Proven. Marcilly (Loc. fr.).

 

EV
Marsi(c)k

V. MARU.

 

EV
Marsia(t)

zie Marcel.

 

FD
Marsiat

cf. Marcel, Marciat.

 

JG
Marsick

±1800 «Gilles Marsick (Marseik)» Liège ; pour Vincent 79, du thème de Marsilius [ce qui est douteux].

 

JG
Marsigny

Nom d’origine: Marsigny, dépend, de Cousolre (Nord).

 

JG
Marsigny

PlN in Cousolre (Nord).

 

FD
Marsil

-ille, zie Marcel.

 

FD
Marsil(l)i

-ily, Marchyllie: i. Patr. Marcille, Lat. Marcilius. – 2. PlN Marsilly (Moselle) of verspreide PlN Marcilly.

 

FD
Marsille

Marcil, Marcille. 1280 «Johans Marsilhes» PolyptLiège, 1286 «Marsiles li Carliers», «Eve li Marsile» CartLessines, 1363 «Maroie li Marsille» PolyptAth, 1444 «Marion fille Marsille le Cerpentir» Terre-Jauche, 1499 «Jehan Marsille» TerrierNaast, 1745 «Nicolas Marcile» NPLouette; nom épique: Marsille, roi des Sarrasins, forme savante de Marcilius. – Bibliogr. : R. Goffin, Généalogie de la famille Marsille, dans Brabantica 2, n° 1,1957, 145-210.

 

JG
Marsily

1759 «Marsilly» Doische; nom d’ori­gine: Marsilly (Moselle).

 

JG
Marsin

cf. Marchin.

 

JG
Marsin

Proven.    Marsinne    (Dép.

Couthuin).

 

EV
Marsin

zie Demarc(h)in.

 

FD
Marsman

1. Afl. van PlN Mars, Mnl. marsch, mersch, Zndl. meers: laag nat weiland. Pendant van Meerschman. – 2. Zie (de) Meersman.

 

FD
Marsnil(le), van

zie van Marsenille.

 

FD
Marso

Peut-être var. de Marchot.

 

JG
Marso

zie Marchot.

 

FD
Marson

1472 «Hanrot Marson» DénLaroche, 1483 «Maroye et Marson», 1485 «enffans Marson seure de ladite Margriette» Justice-Bastogne, 1544 «Johan fillastre Marson» DénStavelotMy; dérivé en -eçon de Marie.

 

JG
Marson

Metr. Afl. op -eçon van VN Marie. 1305 Jehan con diest Marchon, Luik (SLLIII).

 

FD
Marsoul

Marsoulle, w. Marsoûle, Marsula (lati­nisation?). 1545 «ses filles Marsolle et Cécile» Huy, 1614 «Robert Marsoul» BourgNamur; dérivés en -écoule de Marie, cf. Marchoul.

 

JG
Marsoul(le)

Marchoul: Metr. Afl. op -écoule van Marie. 1545 filles Marsolle et Cécile, Hoei (HERB.).

 

FD
Marstboom

Proven. 1. Maasboom (Dép. Adegem). — 2. Mastboom, ,,Pin » (Caractér. d’une propriété).

 

EV
Marstboom

zie Mastbooms.

 

FD
Marsula

PlN Marsoulas (Hte-Garonne)?

 

FD
Marsus

N. de bapt. Marsus (N. méthologique).

 

EV
Marsus

Pour Vincent 79, du thème de Marsi­lius?

 

JG
Marsyn

cf. Marchin.

 

JG
Marsyn

zie Demarc(h)in.

 

FD
Mart-  

-(e)au(x),   -el.   1.   Profess.  Marteleur   ou   marchand   d’outils.    N08 131, 189. — 2. Proven. L.D.  (Dép. Spa, etc.), ,,Forge ».

 

EV
Mart(h)us

Marthy, Marti: Patr. Latinisering van

Martin, Maarten.

 

FD
Martagne

Proven. Matagne (Loc).

 

EV
Martain

zie Maarten(s).

 

FD
Martaux

Martay, zie Martel.

 

FD
Marte

zie Martha.

 

FD
Marteau

Marteaux, Martel, Martiaux. 1289 «Willame Martel» DettesYpres, 14e s. «Arnould Marteal» Richelle, 1474 «Theodoricus filius Henrici des Marteau» PrincipLiège, 1524 «Gilet Martea», «Johan de Marteal» Dén-StavelotMy, 1555 «Jehan Martiaux», 1567 «Jean Marteau» CoutStavelot; surnom: fr. marteau (celui qui s’en sert), mais le plus souvent nom d’origine : marteau (de forge), w. nam. martia, cf. Demarteau, Dumarteau. -Pour le nom Martia(t), généralement prononcé marsya par les porteurs (notamment dans la région de Neufchâteau), cette explication ne peut convenir et il faut penser à la famille du prénom Marceau, Marcel [JMP].

 

JG
Marteau(x)

Marteel, zie Martel.

 

FD
Martein

zie Maarten(s).

 

FD
Martel

-eel, -elle, Mertel, Martelli, -o, Marteau(x), -aux, Marto, Martiat, Martay: Ofr. martel, Fr. marteau: hamer. BerBN voor een smid. Vgl. Hamers. 1267 Johannis dicti Marteel = 1273 Jehan Martiel=Jehans Martiaus, Ktr. (DEBR. 1980); 1321 Jehans Martiaus=J. Martiel (DEBR.i97i); 1390 Jaquemez Martel, Ip. (BEELE); ±1300 Willaumes Martiax, Artesië (BOUGARD).

 

FD
Martel(l)inck

zie Machtelinckx.

 

FD
Martelaer(e), de

Martelaere, -eere, Martelaire, de Martelare, -eire, de Maertelaer(e), -eire, -eere: i. BN voor een martelaar, sukkel, of naar de roi in processie of toneel. 1406 Jan de Maertelere=Jan de Martelere, St.-L.-Woluwe (PEENE); 1426 van Willeme de Martelare, Gb. (GAUBL.). – 2. Soms kan de naam ontstaan zijn door reïnterpretatie van Mattelaer. In Kortrijk werd een dr. Mattelaer in de volksmond Martelêrke genoemd.

 

FD
Martelaere

Surnom: néerl. martelaar ‘martyr, tourmenteur’.

 

JG
Martelange

Nom d’origine: Martelange (Lx).

 

JG
Martelange

PlN Martelingen (LX).

 

FD
Martelange

Proven. Loc.

 

EV
Martelé

-ez, -ée, Martlé, Mart(h)le: Martelet, dira, van Martel. 1438 Jaquemin Martelet, Laon (MORLET); 1788 Joannes Martelé, Beernem (DEWULF1977).

 

FD
Martelé

Martelée, Martelez, Martlé. 1438 «Jaquemin Martelet» Laon; Martelé pourrait être le participe passé de fr. marteler ‘tour­menter’ et Martelez, une var. de martelet ‘petit marteau’ ; plutôt dérivés de Mart(in), Martel.

 

JG
Marteleur

Martelleur, Martheleur. 1467 «Henry le Marteleur» Monceau-sur-Sambre, 1472 «Jacquemin le Martelleur», 1528 «Hanry le Martelleux» DénVirton, 1616 «Da­niel Marteleur» PrincipChimay, 1626 «Jehan Martelleur (de Forge-lez-Chimay)», 1650-55 «Michiel Marteleur» émigrés en Suède; nom d’une très ancienne famille de maîtres de forge de l’Entre-Sambre-et-Meuse (cf. IdG 2005, 237-8), reposant sur le nom de profession: (ouvrier) marteleur. — Bibliogr. : A. Lecaille, Généalogie des Marteleur, dans Au Pays des Rièzes et des Sarts I, 1959-1960, n° 1 et 2.

 

JG
Marteleur

Martelleur, Martheleur: BerN van de smid, die hamert. 1467 Henry le Marteleur, Monceau-s.-S.(J.G.).

 

FD
Martello

-elli(ni), -ellino, -elo: It. pendant van Martel.

 

FD
Marten

Maerten, au génitif: Martens [20e NF le plus fréquent en Belgique], Maertens, Maertens de Noordhout. 1582 «feu Martin Martens» Liège; prénom néerl. Ma(e)rten, corresp. à fr. Martin; cf. aussi Merten(s).

 

JG
Martenet

cf. Martinet.

 

JG
Martens

-eng, zie Maarten(s).

 

FD
Martens

V. Martin.

 

EV
Marter

1. BN naar de diernaam, de marier. BerBN voor een bonthandelaar? Vgl. D. Marder. ± 1300 Sohiers H Martres, Artesië (BOUGARD). – 2. Ofr. martre: martelaar. Vgl. De Martelaer(e).

 

FD
Marteyn

zie Maarten(s).

 

FD
Marth

Hypocor. de Martin (avec influence de Marthe?) ou bien var. de Marthe. • Dérivés du thème Mart-: Marton. 1449 «Marton de Grange» AidesNamur. – Marthoz, Martot. 1449 «Maroie Marto» AidesNamur, 1495 «Marto de Bierne» BourgNamur, 1546 «Martho Henry» Cerfontaine, 1558 «Jenon Martho» BourgNamur, 1592 «Jean Olivier dit Marto» Ladeuze. – Martou.

 

JG
Marth

Marth- -a, -on. Nom de bapt.  Marth(a), d’orig. hébraïque (matronyme). Diminutif : Marton.

 

EV
Martha

Marth(e), Marte: Metr. Bijbelse VN Martha.

1369 van Maerten, Wouter Gaelbies wedue,

Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD
Marthaler

Afl. van een PlN, wellicht Marthalen

(CH)(PDB).

 

FD
Marthaler

Proven. ,,De la vallée de  la Maar ou de la Meer ».                 

 

EV
Marthanussen

Marthunussen, Martinussen. Génitif néerl. de Martinus.

 

JG
Marthe

Martha. Prénom Marthe, cf. aussi Marth et dérivés.

 

JG
Marthle

zie Martelé.

 

FD
Martho(z)

zie Marton.

 

FD
Marthoud

Martou: Patr. Hybridische VN Martulf? Of Mart(h)oaldus (MORLET)? 1349 Daniel Martoul,Dk.(TdT).

 

FD
Marthunussen

zie Maarten(s).

 

FD
Marthus

Martus. Probabl. latinisation mala­droite de Martin, cf. Marth et dérivés (ci-des­sus).

 

JG
Martial

cf. Marcial.

 

JG
Martial

N. de bapt. d’orig. romaine.

 

EV
Martial

Var. van Marteau. Maar met uitspr. marsia var. van Marcel/Marciat.

 

FD
Martial

zie Marcial.

 

FD
Martiat

Martiaux. Généralement var. de Mar­teau mais aussi, quand la prononciation est marsya, var. de Marcel, Marceau, Marciat.

 

JG
Martien

Marcian(o), Massien, Messien: Patr. Lat. HN Mardanus, Fr. Marcien. Zie ook Messiaen. 1359 Robertus Martien, Luik (SIX IV).

 

FD
Martien

V. Martin.

 

EV
Martier

Profess. 1. Chasseur de mart(r)es. — 2. Fourreur.

 

EV
Martier

Var. van Mortier (voortonige a i.p.v. o).

 

FD
Martigue

PlN Martigues (Bouches-du-Rhône).

 

FD
Martin

 [3e NF le plus important en Wallonie, 3′ également en prov. de Namur et de Luxem­bourg, 4e en Brabant wallon], w. Martin; nom issu du prénom Martin, popularisé par le saint Martin de Tours.

*  Forme germanisée: Marting.

« Formes fém. : Martina, Martine.-Dirain.: Martinelle. 1496 «Pierre de Martinel» Ro-merée (Mairie. Louvain 3, 142), 1546 «Henry Martinelle» Cerfontaine, 1616 «GrigoireMar­tinelle» PrincipChimay; ancienne famille d’Entre-Sambre-et-Meuse, notamment de Romerée et Surice (IdG 2005, 191). m Dérivés: Martinaux, Martineau. – Marti­net, Martenet, Martines (dont Martinès, Martinesse doivent être des graphies et non des formes espagnoles). 1444 «Martinet Beal-dulce»TerreJauche, 1451 «Martinès de Loven-gnye», 1586 «Séverin Martinet» CoutStavelot 1620 «J. Martinez greffier» Boussu-en-Fagne.

–   Martinon.   1496 «Martinon le machon» Liège, 1556 «Martin Martinon» BourgNamur, -Martino, Martinet. 1691 « Collas Martinot» NPLouette. – Martinquet (dimin. en -tel). 1803 «Marcel Martinquet» Opheylissem.

» Latinisations : Martinus ; génitif: Martini,

Martiny.  1766 «Elisabeth Martiny» Arbrefontaine. » Formes néerl. : Martyn, Martinussen, cf

Marthanussen. Martinage. 1570 «Michel Martinache» Berary

(PdC); surnom: anc. fr. martinage ‘redevance

qui se payait à la Saint-Martin’ FEW 6/1,

388a.

 

 

JG
Martin

N. de bapt. d’orig. romaine.Variante :  Martin.  Formes flam. :Ma(e)rten(s), Merten, Meert(s),Meertens,   Mardens.   Diminutifs :Martin- -et, -ez, -ot, -s, -ier. Génitif latin : Martin- -i, -y.

 

EV
Martin

zie Maarten(s).

 

FD
Martinage

-ache: Ofr. martinage: rente, cijns die op Sint-Maarten betaald werd. 1570 Michel Martinache, Beuvry (HERB.).

 

FD
Martine

Patr. It. of Sp. vorm voor Martinus.

 

FD
Martine:

1. Spellingvar. van Martinet. – 2. Sp. afl. van HN Martinus. 1703 Alphonsus Martinez Destanda, Mech. (MUL VII).

 

FD
Martineau

-aux, -aud, -at, -el(le), -elli, -ello, -et, -ez, -es, -esse, -on, -o(t): Patr. Dim. van VN Martin. 1340 Andréas Martinet (MORLET).

 

FD
Marting

zie Maarten(s).

 

FD
Martini

-y: Patr. Lat. gen. of It. voor Martinus.

 

FD
Martinier

PlN Martigny (Aisne, Manche, Seine-Mar., Saône-et-Loire, Vosges, Calvados). 1437 Otto de Martigny, Cam. dioc. (MULI).

 

FD
Martinis(sen)

zie Maarten(s).

 

FD
Martinon

-o(t), zie Martineau.

 

FD
Martinquet

Patr. W. dim. van HN Martinus.

 

FD
Martins(en)

Martinsse, zie Maarten(s).

 

FD
Martinus(sen)

zie Maarten(s).

 

FD
Martiny

zie Martini.

 

FD
Martlé

cf. Martelé.

 

JG
Martlé

zie Martelé.

 

FD
Marto

zie Martel, Marton.

 

FD
Marton

Martony, Marto(t), Martho(z), Maurtot: Patr. Afl. van VN Martinus. De mogelijkheid van een afl. van de stam Mart- blijkt uit: 1408 Maertkin de Kueninc = 1409 Maertin de Kueninc, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Marton

Martot, Martou, Martus, cf. Marth. Martougin. Nom d’origine: Martouzin, w. Martoûjin (Nr).

 

JG
Marton

V. Marth.

 

EV
Martou

V. Marteau.

 

EV
Martou

zie Marthoud.

 

FD
Martougin

PlN Martouzin (N).

 

FD
Martougin

Proven. Martouzin (Loc.)

 

EV
Martron

Afl. van Ofr. martre. Zie Marier.

 

FD
Martroye

Ofr. martroi: foltering, plaats van terechtstelling. PlN Martrois (Côte-d’Or).

 

FD
Martroye

Proven. V. Maroye.

 

EV
Marttin

Martyn, zie Maarten(s).

 

FD
Martus

zie Marthus.

 

FD
Marty

Forme occitane de Martin?

 

JG
MARU

„Célèbre, renommé ». Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême, devenus patronymes. (Comp. en flamand : Vermaard, ,,Renommé ».

I.  N. simples.

Maere, Marud, Mary, Mair(e), Meers, Meiren(s), Meiresonne, Mere-mans. Latinis. : Mayer-, Majer- -us. Cas régime : Mar(i)on.

II.  N. simples avec suffixes. M.-ino : Marin, Maryn(en). M.-ing : Marinx.

M.-atto, -etto, -hto, -otto : Mar- -aite, -et, -it(s), -(i)ot(te), -ot(t)e(n). M.- -ez, -h: Mar(r)- -e(s)s(e), -is(sen), Majer-, Mayer-, Mair-, Meir,

Mer- -es(se), -es, -ez. M-ek ,-ïk, -ok(in) : Mar- -ek, -i(c)q(ue), -oquin.

III.  N. composés. M.-aba : Miravet.

M.- -ad,  -agin, -and : Mar- -ain, -ein, -een, -ien, -yen. Mar(r)- -ant,

-ent.

M.-frid : Meyer- -froid(t), -froydt. M.-hari : Merry. M.-hlod : Mair-, Mer- -lot(te). M.-scalc : Marscalk, Mascalk, Mars(ch)al(l), Mares-, Marisc- -al(le).

V. MARC. M.-sig : Marsick. M.-wad : Mirguet. M.-wald : Mar(r)-  -eel(s), -ey,  -iaule, Maernoudt, Marissiaux, Mér-

-eau(x), -el, Miraux. M.-wulf : Mar(r)- -old(t), -ou, -oy(en).

 

EV
Marville

1214 «Gerardus de Marville» Cal-

Orval, 1309-10 «Marie de Marville» ComptesMons, 1451 «Johan Dorey dit de Marville» Liège; nom d’origine: Marville (Meuse) ou Morville, w. marvèye, mârvèye (Nr).

 

JG
Marville

Marvel(le), Marve(i)llie, Marvielle, Marvilde,

Marvillier: 1. PlN Marville (Meuse, Eure-et-Loir).

1284 Godinum de Marvilla, Luik (SLLII). – 2. Zie

Merveille.

 

FD
Marville

Proven. 1. Marvy (Dép. Wardin). — 2. Merville (Loc. fr.).

 

EV
Marvin

Nom issu de l’anthrop. germ. Meruin (Fôrst. 1106)?

 

JG
Marvoet

cf. Marivoet.

 

JG
Marvoet

V. Maervoet.

 

EV
Marvoet

zie Marievoet.

 

FD
Marwick, van

zie van Meerwijck.

 

FD
Marx

Contraction de Marcus ou génitif néerl. de Marck.

 

JG
Marx

V. Marc I.

 

EV
Marx

zie Marc.

 

FD
Marxer

Patr. Afl. van Marx = Marcus. 1387 Joh. der

Margxer/Marxer, Straatsburg (BRECH.).

 

FD
Mary

 (distinct de l’anglais Mary), cf. Marie ou Maris. Le w. topon. mârî(re) ‘marnière’ serait plus surprenant.

 

JG
Mary

Maryn(en). V. MARU.

 

EV
Mary(e)

zie Marie.

 

FD
Maryanne

Prénom double : Marie + Anne.

 

JG
Marye

cf. Marie.

 

JG
Maryn

au génitif: Marynen, Maryns. Forme néerl. de Marin (prénom).

 

JG
Maryn(s)

-ynen, -ynes, -ynissen, zie Marin.

 

FD
Marynissen

Marijnissen. Génitif néerl. de Marinus.

 

JG
Marys(s)ael

zie Maréchal.

 

FD
Marys(se)

zie Maurits.

 

FD
Maryssael

V. Maréchal.

 

EV
Marysse

Marijsse. Var. de Maurits, fr. Maurice, cf. F. Debrabandere, Van Maurice toi Marijsse, dans De Leiegouw 24, 1982, 201-3.

 

JG
Marzee

zie Marsé.

 

FD
Marzée

Nom d’origine: Marsée, à Bende (Lx) et Ocquier (Lg).

 

JG
mas

1. Proven. Mas ou M.é, ,,Ma-noir ». N° 247. Synon. : De-, Du-, Del- -mas, -mez, -may, -mey (Em­ployé souvent en composit. : Wan-ger-, Morial- -me). — 2. V. MAD (Maz).

 

EV
Mas

1. Zie Maas. – 2. Occ. mas < Lat. mansus: woning, hoeve, pachthof. De Limburgse familie Mas stamt van Antoine Mas, die in 1828 in Alken overleed, maar in Bésiers (Languedoc) geboren was (med. M. Smeers).

 

FD
Mas-

-kens, -oin, -on. V. MAD (Maz).

 

EV
Mas-

Thème (avec aphérèse) de (Tho)mas, cf. le thème parallèle Mass-.

Thème simple: Mas. 1272 «Mas gêner lohannis sutoris» PolyptVillers, 1288 «Lam­bin Mas li maceliers», 1289 «Mas li Provost» DettesYpres ; cf. aussi Maas, Maes. a Dérivés: Maset. 1590 «Lambert Maset» BourgNamur. – Masillon, Masion. 1610 «Loys Masillon» = «Lowys Masilhon», 1758 «Gérard Masion» = «Gérard Masillon» BourgLiège. – Masin. 1269 «Masin li Dulle», 1284 «Masin Schattin» = «Masins Scattins», 1290 «Lous Masins» DettesYpres. – Maskens (dér. néerl. en -ken, au génitif).

 

JG
Mas(s)on

Massun, Masson(n)et: 1. Patr. Vleivorm van VN Thomas. 1373 Thomas de Gehain = 1380 Thumassien fil Massonet de Jehain, Luik (SLL IV); 1384 Jehan Massonnet, Laon (MORLET). –2. Zie Lemasson. – 3. Evtl. < Marson (ass. rs/ss).

 

FD
Masay

zie Massau(x).

 

FD
Masc-

-a, -art, -aux, -ré, -ulin, -uy. V. MAD (Maz).

 

EV
Mascalk

V. Maréchal.

 

EV
Mascart

-ard: 1. Afl. van Ofr. maschier, Opic. masquier, Fr. mâcher: kauwen. EN. Vgl. Fr. Machard, Machavoine, Macheboeuf,

 

FD
Mascart

Mascaux, Mascardy (génitif latin). 1267 «dame Ade Maskarde» CensHcrchies, 1422 «ruelle le Mascar» Jandrain-Jandre-nouille, 1512 «Jehan Masqua» BourgNamur, 1678 «Lambert Masquait» Court-St-Etienne; surnom à rapprocher de pic. masquera, cf. Mascré (ci-dessous), comp. gascon mascar ‘tacheté de noir’ FEW 6/1, 430a, avec -se- qui serait repris au thème mask-.

 

JG
Mascaux

-au(d), -aut, -o: Patr. Germ. VN *Maskwald? Vgl. Mascart 2.1485 Estienne Mascault, Dk. (TTT).

 

FD
Maschalk

Simplification de Marschalk (= Maréchal).

 

JG
Mascré

Mascre(t), -ez, -éer, Massacret, Macrez, Macherey: BN Opic. masqueré, mascuré: vuil, vies. Vgl. Macherot. 1297 Thiris Maxheirs, Luik; 1338 Gerars Mascharez, Aken; 1333 Johan

Massereit, Jupille (SLL II-III); 1481 Gillet Maxhureit, Luik (ASG 24).

 

FD
Mascré

Maseret. Surnom: anc. pic. masqueré ‘barbouillé’ FEW 6/1, 432a; cf. Mascart.

 

JG
Masculin

zie Masselin.

 

FD
Masculus

Humanistennaam. Lat. masculus: mannelijk. Misschien vertaling van De Man.

 

FD
Mase(e)le

zie Maeze(e)le.

 

FD
Maselijne

zie Madelein.

 

FD
Maselis

cf. Marcelis.

 

JG
Maselis

-us, zie Marcelis.

 

FD
Maseman

zie Maeseman.

 

FD
Masen

zie Maassen.

 

FD
Masen, van der

zie van der Maesen.

 

FD
Maseneer, de

de Maseneir(e), de Maesenaar, -aère, -eer, -eir(e), Maesen(n)aere, de Masseneer, de

Maeseleer: Wellicht is Maseleer de oorspr. vorm.

Afl. van mazelen. BN voor iemand met puistig

gezicht? Vgl. D. Maser. 1603 Joos de Maesenaire,

Oud. (PO 2,36); 1674 Adriaan de Maseneir, Waas

(VANG.I).

 

FD
Masereel

Masureel. Néerlandisation de Masu-rel(Ie); ou bien forme évoluée de Madereel, cf. 1449 «Jan Maddreel» Louvain (Debrab. 947).

 

JG
Masereel

V. Masurelle.

 

EV
Masereel

zie Masurel(le).

 

FD
Maset

Masè: Patr. Dim. van Thomas. 1590 Lambert Maset, Namen (J.G.).

 

FD
Maseure

zie Masure.

 

FD
Masfranc(k)

-franc(k)x, Maesfranck, -franc(k)x, Mafranc(kx), -fran(s), -frand, -frant, Maffrand: 1. Patr. Dubbele VN Macs (Thomas) + Vrank/Frank. 1487 Egidius Maesvrancx, Cameracensis dyocesis, curatus in Liefringhe (MULIII); 1714 August Maesfranckx, Waarbeke (CORNELIS). – 2. Rom. PlN Mas franc: vrij landgoed. PlN Masfrand in Saint-Frejoux (Corrèze) of Masfrant in Blanzac (PDB).

 

FD
Masfranck

Prénom double néerl. : (Tho)maes + Franck.

 

JG
Masi

Masit, Masy, Mazy, Masil: 1. Uit Lat. mansicius: pachter van een hoeve, hof. Vgl. Masoi, Massuir. 1319 Gillot le Masich, Bergen (J. G.); 1383 Marguerite le Massiche, Luik (SLLIV). – 2. Zie Demazy.

 

FD
Masi

Masit, w. (Liège) mazi, Mazy, Mazzy. s.d. «domini Capitanei Jacobi Mazi dicti Bol-lon» ObitHuy, 1319-20 «Gillot Le masich» ComptesMons, 1330 «Johans li masiche» Liège, 1402 «Colart le Masich» Ladeuze, 1645 «Servais Masy» BourgNamur; nom de fonction: avec amuïssement du -s final (dès la fin du 13e s.), du lat. *mansicius ‘organisme de perception de cens domaniaux’, d’où p.-ê. ‘percepteur des cens’ (cf. DBR 15, 1958, 163-170). – Dans cerains cas, le NF peut être d’ori­gine toponymique (ibid., avec liste des nom­breux topon. mazi en Wallonie), cf. Demazy.

 

JG
Masier

Mazier(s), Mazzier, Maisier, Maizier, Mézier: Masier, mazier < mas: landhuis. Bewoner van een landgoed. 1328 Daniele Massiere = 1330 Daniele dicto Masier = 1346 Daniele Maziere, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD
Masin

zie Mazin.

 

FD
Masingarbe

1306 «Helote de Masengarbe» Arras; nom d’origine: Mazingarbe (PdC).

 

JG
Masingarbe

PlN Mazingarbe (PdC). 1306 Helote de Masengarbe, Atrecht (NCJ).

 

FD
Masion

1. V. Mansion. — 2. V. MAD (Maz).

 

EV
Masion

zie Massin.

 

 

FD
Masius

V. Thomas.

 

EV
Maske(ns)

zie Maeskens.

 

FD
Maslyn

zie Marcelin.

 

FD
Maso

zie Massot.

 

FD
Maso(u)y

zie Masuir.

 

FD
Masoin

Mazoin, Masuin, Mazuin, Maswiens: Uit Lat. mansuinus: pachter van een hoeve, hof (manse); vgl. Massuir (CARNOY 1953, 172). 1545 Maswijn, Mech. (MERTENS).

 

FD
Masoin

Mazuin. Pour Carnoy 172, lat. *man-suinus ‘qui appartient à un manse’. Ou bien nom issu d’un anthrop. germ. composé Maso +-win (Först. 1107).

 

JG
Masolyn

zie Madelein.

 

FD
Mason

Mazon. Probabl. de pic. mason, mazon f. ‘maison’ (Hécart 294 et 297), cf. ALPic I, 56 [MH].

 

JG
Mason

zie Masson.

 

FD
Masood

Pakistaanse naam (PDB).

 

FD
Masotte

zie Massot.

 

FD
Masouy

cf. Massuir.

 

JG
Masoy

Patr. Vleivorm van VN Thomas. 1314 Thomassinus fïlius Massoie d’Astenoir (FCCTD 1939,185)-

 

FD
Masque(e)in

1. Profess. V. le sui­vant. — 2. Car. phys. Masquillier, ,,H. qui mâche souvent, qui mâ­chonne » (Dialecte picard).

 

EV
Masquelet

Dim. van Ofr. macecle: slagerij. BerBN van de slager; vgl. Masquelier. 1393 Jehenne Masquielle,Dk.(TdT).

 

FD
Masquelier

1. Profess. ,,Boucher » (Dialecte picard). N° 150. Dimi­nutif-: Masquelet. — 2. Proven. Dép. Menin.

 

EV
Masquelier

-ie(z), -ière, Masquellier, Masquely, Masquil(l)ier, Masqu(e)iller, Masquille, Maschel(l)ier, Messelier, Meslier: Ofr. maceclier, maskelier, macelier, mecelier: slager. BerN. 1195 Clers li Macecliers; 1230 Jehans Carni li Macecliers, Atrecht (NCJ); 1277 Malin Machecliers, Ip. (BEELE); 1392 Marie Macheliere, Dk. (RAK, SR f° 7); 1539 Ant. Masquelier, Atrecht-Aw. (AP); 1587 Barbara Hellemans

weduwe…masseliers, Kontich (SELS); 1662 Martin Maschelier, Aw. (AP); 1673 Joos Messelier, Ktr.; 1724 Anthoine Masselier=A. Messelier fs. Pieter Mescelir, Wev.; 1775 M. F. Masselier=1765-75 M.F. fs. Pieter Messelier, Gijvelde (IG1987, 383-5).

 

FD
Masquelier

Masquilier. 1234 «Mahiu le Ma-ceclier» ChirTournai, 1265 «Jeans li Mace-cliers», 1289 «Rosial le macheclier» Cens-Namur, 1299-1300 «Jehan Macheclier» Comp­tesMons, 1320 «Connars le Machecher [= cler?]» RegLaroche, 1365 «Jehan Fourdrin des macecliers» TailleMons, 1426 «Colart Ma-ceclier» TailleSoignies, 1549 «Pierre Maske-lier», 1673 «François Masquelier» Bourg­Namur; nom de profession: anc. liég., etc. maskelier ‘boucher’ FEW 6/1, 516b. — Forme fém. : Masquelière.

 

JG
Masquelin

Masschelein, -eyn, -in (formes flam.). Nom issu de l’anthrop. germ. Masce-linus (Fôrst. 1108; Morlet, NP Gaule I, 164b). Cf. aussi 1267 «Giles de Maskelines» Char-tesFlandre, 1309 «Jakemars de Maskelinnes» ComptesMons.

 

JG
Masquelin

zie Masselin.

 

FD
Mass-

-a(e)r(t), -ard, -a. 1. Ane. fonction municipale (Receveur). — 2. V. MAD (Maz).

 

EV
Mass-

-ant. V. MAD (Maz).

 

EV
Mass-

-aut, -aux. 1. V. MAD (Maz). —  2. Proven. Dép. Cornesse.

 

EV
Mass-

-in(on), -(i)on, -iot(ty), -on(et), -ot, -oz. V. MAD (Maz).

 

EV
Mass-

Thème (avec aphérèse) de (Tho)mas, cf. le thème parallèle Mas-. « Thème  simple:  Masse  [secondairement, surnom : fr. masse ‘massue’ ; w. masse ‘borne,

etc.’]. 1280 «Masse de Vorou» PolyptLiège, 14e s. «Thomas dit Masse» Liège, 1526 «Huon Masse» DénLens. » Dérivés: Massart, Massard [plus rarement hennuyer massard ‘trésorier municipal’, cf. 1343-44 «Jehan Broket massait de Mons» ComptesMons, 1474 «Aleydis filia le Massardi» PrincipLiège], Massar, Massa, Massaer (forme néerl.). 1272 «Massars» PolyptVillers, 1289 «Servote h fis Massart» CensNamur, 1382 «Massar le Beghe k’on dist Spiroul» RegNivelles, 1383 «Massart Mar­che» Bouvignes, 1400 «ly cortilh Johans Massar» Falisolle, 1420 «Massart Wallerant» Bouvignes, 1444 «Massar deie Court», «Johan Massar» TerreJauche, 1496 «Massa . Comeliau» Vogenée, 1541 «Johan Massa mar­chant de Marche» ForgeMirwart, 1621 «Jean Massart» BourgDinant. – Bibliogr. : J.-M. Pierret, L’origine du NF Massart, dans Aventures et voyages au pays de la Romane, 2002, 239-245. – Massau, Massaux, Massay [aussi w. masse ‘chanvre femelle’], Masseau, Masseaux. 1265 «Henris Masseaus» Cens­Namur, 1280 «Alart Maseal» PolyptLiège, 1540 «Jehan Massau» ForgeMirwart. – Mas-senaux (suffixe -in-eau). 14e s. «Thomas dit Masseneal», «Masseneas li fis Mase de Vorus» Liège. – Massenet (suffixe -in-et). 1528 «le Massenet» DénVirton. – Masset, Massez. 1365 «Will. Masset» TailleMons, 1444 «Colart Masset» AidesNamur, 1556 «Masset Croisier» Liège. – Massiet (suffixe -i(ll)et). 16e s. «Bertrand Massiette» Châtelet. – Massignon (suffixe -ignon). — Massillon, Massion (suffixe -illon). 1710 «Guilleaume Massillon» Huy. – Massin. 1279-80 «Colins de Massin» RegTournai, 1294 «Massins de Graingne» CensNamur, 1302 «Massin Mieze» = «Massins Mièze teliers» LoiTournai, 1316 «Massin Ghilain» = «Thumas Ghilain» TestTournai, 1444 «Jehan Massins», 1449 «Massin fil Tieri» AidesNamur, 1537-40 «Jehan Willot dit petit Massin» DénFrasnes. -Massinon, -innon (suffixe -inon). 16e s. «Johan Massinon» et «Nono Massino» Châ­telet, 1602-3 «Bernard Massinon» Terriers-Namur, 1780 «Marie le Chat ditte Massinon» Charleroi. – Masson [aussi fr. maçon, cf. 1472 «Bertran le Masson» DénLaroche, 1611

«Pierre le masson» DénFlorenville, 1689 «la rtc Gillet Ista, laquelle s’appelloit communé­ment Jenne le masson bien que son vray surnom fust Jenne Coune, donnant cause de science le nom de Masson luy avoir esté donné à cause que ses parents exerçoient le mestier de masson» (not. P. Malmendy, Lg) [JL, NFw], etc.]. 1289 «JehansAimeris et Massons ses seroiges», 1294 «Massons de Hontuer», «Hues Massons» CensNamur, 1472 «Colart masson» DénVirton, 1598 «Guillame Mas­son» DénWavre. – Massonet, Massonnet (suffixe -onet). 1388 «Massonet Mangnoit Tarte» Liège. – Massot [avec a bref; avec a long, cf. Massoz], 1444 «Massot le boulen-gier» AidesNamur, 1472 «Jehan Massot» DénLaroche, 1486-87 «Massot de Jandrein» TerreJauche. – Massotte. 1314 «Thomas dit Massotte» AnthrLiège, 1561 «Jehan Mas-sotte» Bihain. « Latinisation: Masseus.

 

JG
Mass-

-ui, -uy. V. Mazuy.

 

EV
Mass(e)

V. MAD (Maz).

 

EV
Massa

Massaad, zie Massar(d).

 

FD
Massabuau

Occ. voor Masseboeuf: runderslachter, -slager (DAUZAT). Zie ook Malaboeuf.

 

FD
Massabuau

Surnom phrastique occitan, signi­fiant littér. ‘assomme-bœuf (Dauzat422).

 

JG
Massacret

zie Mascré.

 

FD
Massage

-gé, -gie, zie Messager.

 

FD
Massager

-é. Sans doute nom de profession: anc. fr. messager ‘sergent huissier’, lat. méd. messagarius ‘garde-champêtre’.

 

JG
Massagor

-ord. NF de la Hesbaye liégeoise (Berloz, Geer), dont l’origine est incertaine mais qui pourrait se justifier par une lati­nisation maladroite du NF Massager, -é (qui précède), comp. lat. méd. messagarius ‘garde-champêtre’ (Niermeyer 880).

 

JG
Massange

1. Proven. Massogne (Dép. Ciney). •— 2. Messancy (Ane., Maxenchei).

 

EV
Massange

w. Mazindje; Massange de Lon-vrex. 1289 «Jehans Masinge» CensNamur, 1418 «Oude Mazenge» Liège, 15=s. «Mas­sange» Vaux-sous-Olne, 1658 «Jean le Ma­zenge, dit Masenge» Ensival, 1763 «Jean-Fr.-Jos Massange» CoutStavelot; surnom: w. mazindje ‘mésange’ DL 399a (cf. généalogie dans Folklore Stavelot-Malmedy 29, 1965,7, 30, 31 [armoiries avec trois mésanges]). -Aussi nom d’origine: Massange, à Bas-Oha (Lg) ou Massanges, à Baileux (Ht), cf. 1501 «Ansea de Massenge» BourgNamur.

 

JG
Massange(s)

1. Ofr. masenge, mésange: mees. Vgl. Meese. 1289 Jehans Masinge, Namen; 1418 Oude Mazenge, Luik (J. G.). – 2. PlN Massange in Bas-Oha (LU), Massanges in Baileux (H).

 

FD
Massant

Peut-être d’anc. fr. massant ‘lourd, désagréable’ Gdf.

 

JG
Massant

zie Marchand(t).

 

FD
Massar(d)

Massa(rt), -at, Massaer(t), Massaad, Maussart, Mossa: 1. Patr. Afl. van VN Thomas. 1341 a Massardo; 1354 Johannes Massart, Tn. (C.BAERT); 1339 Massars de Scovémont; 1405 Massart de Pontilehache; Masson Massar dit Massotte de Limont, Luik (BODY); 1416 Masartde Widehen = 1441 Thomas de Widehen, Etaples (DF XVII); 1438 Jaquemin Massart, Laon (MORLET); 1600 Willem Massa, St.-Tr. (MEURICE). -2. Naam van de schatbewaarder in H en Waals-Vlaanderen. 1343 Jehan Broket massart de Mons, Bergen (J.G.).

 

FD
Massardier

zie Messager.

 

FD
Massau(x)

Massau(l)t, Massauw, Masseau(x), Mas(s)ay, Masseeuw: i. Dim. van Thomas. 1265 Henris Masseaus, Namen; ± 1280 Alart Maseal, Luik (J.G.). – 2. Soms door ass. < Marceau. 1683 Henrick Massau, Bekkevoort (F.C.).

 

FD
Masscha(e)le

zie Maréchal.

 

FD
Masschalck

zie (de) Maerschal(c)k.

 

FD
Masscharis

zie Macharis.

 

FD
Masschelein

-eyn, -in, cf. Masquelin.

 

JG
Masschelein

V. Masquel(e)in.

 

EV
Masschelier

zie Masquelie(r).

 

FD
Masschelin

-ein, -eyn, zie Masselin.

 

FD
Masscho

zie Maréchal.

 

FD
Masse

cf. Mass-.

 

JG
Masse

Massen, Massem: 1. Mnl. masse: klomp, knots. BerBN van de knotsdrager? 1347 Wouter Massen = 1354 Walterus Masse, Tn. (C.BAERT).-2. Patr. < VN Thomas. Zie Masset.

 

FD
Massé

-ei, zie Masset.

 

FD
Masseau(x)

-eeuw, zie Massau(x).

 

FD
Massée

14e s. «Thomas Massée» Liège; fan. du thème de (Tho)mas?

 

JG
Massein

zie Massin.

 

FD
Masselaert

1540-41 «Félix Masselart» Wallers, 1546 «Johan Masselar» Cerfontaine, 1616 «Vincent Masselart» PrincipChimay, cf. aussi 1421 «ruelle Masselaer» Seraing; sans doute forme néerl. d’un double dérivé en -elard de (Tho)mas.

 

JG
Masselaert

Proven. Maezelaar, ,,De Maezel » (Dép. Tielen).

 

EV
Masselaert

Vgl. Fr. FN Machelard (DNF), afl. van Ofr. mâche: metselaar (zie Lemache). 1540 Félix Masselart, Wallers (J.G.). Zie Metselaar.

 

FD
Masselang

Misschien weergave van dial. (2x 0V) uitspr. Masseling voor Masselin.

 

FD
Masselin

1286 «li hoir Symon Masselin» Cart-Mons, «Colart Masselin candillon» Comptes-Mons; p.-ê. de Marselin, Marcelin, ou double dérivé en -elin de (Tho)mas.

 

JG
Masselin

Masschelin, Masquelin, Masculin, Masschelein, -eyn: 1. Patr. Wellicht dim. van Germ. mathal-naam. Mascelinus (Fm.). 1170 Mascellinus, clericus Maglinensis; 1188 Mascelinus de Machlinis, Mech.; 1086 Matzilinus, Kamerijk (SOOGEN; MAR. 1966,26); 1159 S. Machelini prepositi, Laon; 1105 Mascelini canonicorum, Kamerijk (SMTI); 1208 Fraesens Mascheline, Atrecht (NCJ); 1307 Jakemart Massellin, Zinnik (CSWI); 1358 Jehan Masselin (bode), H (CCHt). – 2. PlN Rom. vorm van Machelen-bij-Deinze (OV): 1185 Machelines, 1202 Maschelines (TW). 1236 Danielis de Masculines = Danielem de Maskelines, Aishove (SMT I). -3. Zie Marcelin.

 

FD
Masselis

Masselles, Masselus, zie Marcelis.

 

FD
Masselis

Masselus, cf. Marcelis.

 

JG
Masselot

-los, zieMarcelot.

 

FD
Massem

1. Proven. Massemen (Loc.). —  2. V. MAD (Maz).

 

EV
Massem

zie Masse.

 

FD
Massemin

Massemyn: PlN Massemen (OV): 1221 Masminne (TW). 1382 van mer Philipse van Massemine, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD
Massen

Génitif néerl. de (Tho)maes; cf. Maa-sen.

 

JG
Massen

zie Masse.

 

FD
Massen, van der

zie van der Maesen.

 

FD
Massenaux

Patr. Afl. van VN Tomas. 1340 Maria filia Thomae dicti Masseneal, Luik (SLLIII).

 

FD
Masseneer, de

zie de Maseneer.

 

FD
Massenet

Massenon, Massenot: Patr. Vleivormen van VN Thomas. Zie Massin. 1506 Jehan Massinet, Lv. (CALUW. 2000,110).

 

FD
Massenhove

Nom d’origine: Massenhoven (Anv).

 

JG
Massenhove, (van)

van Massenhoven: PlN Massenhoven (A) of in Broechem of Wommelgem (ROEL1942). 1309 Joannis dicti de Massenhove, Reet (MAR.); 1424 Janne van Massinhove, Bg. (DFX).

 

FD
Masset

-é, -e, -ez, -er, -ei, -ey, Maté, Machet: Patr. Fr. dim. van VN Thomas. 1340 Thumas dis Masses de Villeir, Luik (SLL III); 146 e. Thomas dit Masset Navea, Luik (BODY); 1430 Jehan Massé, Comp. (MORLET); 1660 Huhrecht Massez = Masse = Masser, Ronse (Midd. 1964,275).

 

FD
Masseus

Maesseus: Patr. Latinisering van VN Thomas, wellicht o.i.v. Matheus.

 

FD
Massi

Massie, cf. Massy.

 

JG
Massi(e)

zie Massis.

 

FD
Massien

zie Martien.

 

FD
Massier

Mass- -ie, -y. 1. Profess. ,,Soldat chargé de protéger les prin­ces etc. ». — 2. V. MAD (Maz).

 

EV
Massieu

Fonction. 1. Massier (Forme de la région de Lille). V. le pré­cédé. —• 2. Messzer, ,,Garde des récoltes » (Ane. Officier de police).

 

EV
Massilies

Proven. Marcilly (Loc. fr.)

 

EV
Massimo

-imi: It. Patr. < Lat. HN Maximus.

 

FD
Massin

Massein, Massinon(d), Mas(s)ion, Maussion, Massillon, Massignon, Massiot: Patr. Fr. vleivormen van Thomas. 1316 Massin Ghilain = Thumas Ghilain, Dk. (J.G.); 1404 Thomas Massyot, Laon (MORLET).

 

FD
Massing

-ink: Patr. Afl. op -ing van Maas, Thomas. 1706 Bartholomeus Massings, Bilzen (SCHOE).

 

FD
Massinger

cf. Messinger.

 

JG
Massinger

Proven. Messancy (Forme semi-allem. V. Massange), avec suffixe -er, d’orig. Synon. : Mes-sanger, Meysinger.

 

EV
Massis

Massy, Massij, Massi(e), Metsys: Ofr. massi: massief, stevig, belangrijk; LU W. massî: vuil. Mnl. massijs, matsijs: massief. BN. 1295 Radulphus dictus le Massis, St-Q. (MORLET); 1340 Henricus Massijs, Tnh. (VERB.); 1355 Gerars condist le Massit, Luik (RENARD 240); 1379 Adam Metsis, Bergen (BLO VIII); 1456 Goesen Metsijs, Lier (FRANS). De naam werd in de Kempen ook wel aïs Mathijs begrepen: 1406 Henric Metsijs alias Thijs, Aw. (ANP); 1486 Arnout Massys die men heet Nout Thys, Her. (VERB. II).

 

FD
Masso

zie Maréchal, Massot.

 

FD
Massoels

Génitif néerl. de l’adaptation de Mas-soûle, dérivé en -oul(e) de (Tho)mas, cf. 1289 «Massoul de Dassous» CensNamur, 1314 «dame Massoule» Warnant-Dreye.

 

JG
Massoels

Massol, zie Massoul.

 

FD
Massoland

(NF liégeois). Cf. 1546 «Johan Mas-sola» NPCerfontaine ; p.-ê. autre double déri­vé de Mass-, thème de Thomas, comp. Mas­soul.

 

JG
Massompierre

Surnom composé: fr. maçon Pierre, ou Masson (dérivé de Thomas) + Pierre.

 

JG
Massompierre

zie De Bassompierre.

 

FD
Masson

1. Profess. Maçon. N° 176. — 2. V. MAD (Maz) et Thomas.

 

EV
Masson

cf. Mass-.

 

JG
Massot

cf. Mass- ou Massoz (ci-dessous).

 

JG
Massot(h)

Mas(s)otte, Mas(s)o, Masood: Afl. van VN Thomas. 1314 Thomas dit Massotte, Luik (RENARD 237); 146 e. Masson Massar dit Massotte de Limont, Luik (BODY).

Masso(u)l, -oud, -oz, Massoels, Mossou(x): 1. Afl. op -oui van VN Thomas. 1289 Massoul de Dassous, Namen; 1314 dame Massoule, Warnant-Dreye (J.G.). – 2. BN Fr. mal saoul/soûl, W. maso: slecht verzadigd. Vgl. Malnoury. 1512 Symon Mal Soys, Francorchamps; 1570 Hubert Malsoult, Vielsalm; 1619 Hubert Malsoul, Arbrefontaine. – Lit.: L. REMACLE, Le nom de personne ‘Massoz’. Glain et Salm 1983,63-64.

 

FD
Massoz

w. (Lierneux) Masse [avec a long et 6 fermé]. 1472 «femme Johan Massot» Arbre-fontaine, 1512 «Symon mal soys» Francor-champs, 1575 «Hubert Malsoult» Goronne, 1570 «Hubert Malsoult» DénSalm, 1619 «Hubert malsoul le jeune» Arbrefontaine, etc.; surnom: soit w. ma ‘mal’ et adj. w. soft), fr. soult ‘payé (complètement)’, donc surnom de qqn qui est mal payé, soit plutôt w. ma ‘mal’ et adj. w. sô, fr. saoul, soûl ‘rassasié, repu’, donc surnom d’un homme qui n’a pas l’air d’être bien nourri, de manger suf­fisamment, comp. Malnour(r)y. – Bibliogr. : L. Remacle, Le NP Massoz, dans Glain et Salm 18, 1983, 63-64.

 

JG
Massu

-ut, Massul, Masul, Masu. 1317 «maistre Evrair de Massu» CartStHubert, 1450 «Gerar de Masu maieur por le temp de Wionpont» NPLaroche, 1495 «Godeffroy le Pyneurs et Jehanne de Massus sa femme» JusticeBastogne; nom d’origine: Massul, w. massa, à Longlier (Lx).

 

JG
Massu

zie Machu(t).

 

FD
Massuir

Massuy(r), Massuij, Mas(s)uit, Masui(r), -uis, -uy(r), -uyer, Maswie, Mazui(r), -uy, Mazoyer, Maso(u)y, Lemas(s)uy: BerN Ofr. masuier < Lat. mansuarius, LU W. masuy. pachter van een hoeve, cijnsboer. 1307 Oudardus le Masuyer, St-Q. (MORLET); 1324 Maroie Masuière, Dk. (TdT); 1329 Gerbiers fis Masuiers, Luik (SLL III); 1394 Henri dit Massuwier; 1615 Lambert le Massewy, Luik (RENARD 263). Zie ook Masoin.

 

FD
Massul

Masul, cf. Massu.

 

JG
Massun

zie Masson.

 

FD
Massut

zie Machut.

 

FD
Massuy

Massuir, -uyr, Masui, Masuir, -uis, -uy, -uyr, Mazuy, -is, Masouy, etc. 1265 «Lambiers li masuiers» CensNamur, 1280 «Egidius massuirs» PolyptLiège, 1286 «Co-lars Masuiers» CartBinche, 1361 «Gerars Pinte masuir» Liège, 1367 «Hennons fils le massuwirs de Skierfomont» CoutStavelot, 1394 «Watelet fis Henri dit Massuwier de Juppilhe» Liège, 1424-25 «Masui le Lom-bart» DénHainaut, 1557 «Eustaiche de Heil-rymont dit le masswy», 1589 «Pirot le Mas-suyr» La Gleize, 1615 «Lambert le Massewy de Presseur» AnthrLiège, 16e s. «Johan Ber­trand dict le masurier [sic]» Châtelet, 1629 «Nicolas Masuy» CartCouvin, 1653 «Nicolas Masuir» ÉchHuy, 1688 «Barbe de Mazuir», 1690 «Renson Masuire» BourgNamur, 1763 «Jeanne le Massuis» La Gleize; nom de fonction: anc. w. masuier ‘celui qui doit une rente’ < lat. mansuarius ‘qui tient un manse’ FEW 6/1, 256a. Cf. aussi Masurel, etc.

 

JG
Massuy(r)

zie Massuir.

 

FD
Massy

sans doute aussi Massi, Massie. 1335 «Gerars condist li Massit» Hesbaye, 1427 «Jehan ly Massy espichier» Ladeuze, 1675 «Adrien Massy» BourgNamur; surnom: w. liég. mâssî ‘sale’ DL 395b, non point var. de Masi(t).

 

JG
Massy

zie Massis.

 

FD
Mast

1. Proven. ,,(Du) pin » ou ,,(Du) mas ». Synon. : V(and)er Mast. — 2. V. MAD (Maz).

 

EV
Mast

Soit surnom d’homme élancé: moy. néerl. mast ‘mât’, soit surnom de porcher: moy. néerl. mast ‘aliment pour cochon’ [FD]; cf. aussi De Mast.

 

JG
Mast(en)broek

PlN (OIJ).

 

FD
Mast, (de)

1. Mnl. mast: mast, stang. BN voor een lange, opgeschoten kerel. 1270 Jhan Mast, Bg. (CG); 1304 Willame Mast, Ip. (BEELE); 1410 Heinric Mast, Aw. (ANP). – 2. Mnl. mast: voedering, varkensvoer. BerBN voor varkenshoeder. Vgl. Ndd. Bôkmast, Vodermast, Wintermast (NN). – 3. Demast kan Fr. grafie zijn voor Dumas/Demas.

 

FD
Mast, van de(r)

Vermast: PlN Ter Mast: plaats met veevoer, b.v. eikels (MOERMAN). 1427 Willem van der Mast, Hulsterlo (DF X); 1443 Jacop vander Mast,Aw.(VLOEB.).

 

FD
Mastboom(s)

Mars(t)boom: Mnl. mastboom: pijnboom, den (boom geschikt aïs mast). BN voor een opgeschoten kerel (BRECH.) of PlN; vgl. Mastbos in Ginneken (NB). Ook Ndd. FN Mastboom, Masbaum. De naam slaat er op beuken en eiken vanwege het varkensvoer, beukennootjes en eikels (mast: voer < mesten): 1314 fructus quercuum ac fagorum, qui dicitur mast (BRECH.); 1536 umme de mastbome, de by eren walde stahn und de buerschap mede geneten wolde (DN).

 

FD
Mastdagh

zie Mesdag.

 

FD
Mastelinck

-ling, zie Machtelinckx.

 

FD
Masten

zie Machtens.

 

FD
Master(s)

E. équivalent van De Meester.

 

FD
Masterton

PlN in Fifeshire (Schotland). 1296 William de Masterton, Fife (DORWARD).

 

FD
Mastes

Peut-être dérivé en -etet de (Tho)mas, comp. Jeantet?

 

JG
Mastin

-yn, -ijn: 1. Ofr. mastin: waakhond, huisknecht. Zie Matin. 1404 Jehan Mastinet, Laon (MORLET). – 2. Var. van Wastijn of Bastijn door wisseling van bilabialen (b/m/w).

 

FD
Masto

Ongetwijfeld een verhaspeling (nx OV, 5 x WV), wellicht van Masscho (fréquent in OV en WV), uitspr. masko, met k aïs stembandocclusief die met t verward wordt.

 

FD
Mastrey

zie Montré.

 

FD
Mastricht, van

zie van Maestricht.

 

FD
Mastyn

-ijn, zie Mastin.

 

FD
Masu

cf. Massu(t).

 

JG
Masu

zie Machu(t).

 

FD
Masui(r)

-uis, -uit, zie Massuir.

 

FD
Masui(s)

-ir, cf. Massuy, Massuir.

 

JG
Masuin

zie Masoin.

 

FD
Masul

cf. Massu(t).

 

JG
Masure

Mazure. Nom d’origine: anc. pic. ma­sure ‘demeure’ FEW 6/1, 259b, d’où plusieurs toponymes; pour la motivation du nom, cf. cette mention liégeoise de 1713 [sur le top. mazeûre de Beaufays, cf. BSLW 52, 1910, 239b]: «la masure de mouchamps [à Beau­fays] (…) qu’elles possedoient véritablement une partie de la masure corne descendant dud. Jean dezeur et dame Ponche, son espeuse, dont les successeurs d’iceux s’auroient attribué le nom de masure pour leur surnom» Not. S. Gathon (Lg) [JL, NFw2]. Cf. aussi Demasure, Delemasure.

 

JG
Masure

Proven. ,,Petite maison ». Masurelle, ,,Petite masure ». Synon.: Mas-, Maz- -ure(e)l, -urelle. Tra-masure, ,,Trois masures » (L.D.). N° 274.

 

EV
Masure, (de)

Del(e)mazure, Del(e)masure, (de) Meseure, (de) Maz(e)ure, Demazures, Desmasure(s), Masur, Mazur, (de) Mesure, de Mezure, de Messure, Meseure, Mesuere, Messur(e): PlN Fr. Masure: woning, huis. 1231 uxor Johannis de le Masure, Moen (DEBR. 1980); 1334 Grars dele Masure, Frélinghien (AGr. 67); 1408 Robert Masuren, Ronse (LENOIR); 1486 Jan Mazure, Quesnoy-le-Conte(PARM.).

 

FD
Masurel

-elle, Mazurel, -elle. Cf. 1561 «Guil-haume Masuriau» = 1577 «Guilleaume Masu-reau» Surice, 1607 «Bartholomé Masurel» Lille; sans doute dimin. de mas(s)uir, plutôt que nom d’origine: Mazurel, à Blandain (Ht); cf. aussi Masereel.

 

JG
Masurel(le)

-eel, Mazurel(le), Masureau, Mazereeuw, Madereel, Mazereel, Masereel: Wellicht niet dim. van Fr. masure: woning, maar < Madere(e)l; vgl. Pic. FN Mad(o)urel(le) (DNF). Dim. van Ofr. ma(s)dre, masre: houten drinkbeker. Vgl. d/z-wisseling in Bazelaire, Maselyne, Madelene = Mazeleene; 1220 S. Baderel, Ip. (BEELE) = basreel (STALLAERT), Mpic. maderin = maserin (MANTOU 1972,215) < madré. 1449 Jan Maddreel; 1474 Henrijcken Modereel, Lv. (HB); 1511 Gilbertus de Insulis filius Cornelii Masuriel; 1522 Jacobus Masureel, Axel (MULIII); 1545 Guillebert MazereUp.(IAYV).

 

FD
Masut

zie Machu(t).

 

FD
Masuy

Masuyr, cf. Massuir.

 

JG
Masuy(er)

-uyr, Maswie, zie Massuir.

 

FD
Maswiens

zie Masoin.

 

FD
Masy

cf. Masi.

 

JG
Masy

Proven. Dép. Horrues et Neuf-ville. Synon. : Mazy.

 

EV
Masy

zie Masi.

 

FD
Masyn

Forme néerlandisée de Massin (Thomassin)?

 

JG
Masyn

zie Mazin.

 

FD
Mat

Sans doute, comme Matte, hypocor. de Mathildis; ou anc. fr. mat ‘accablé’ Gdf.

 

JG
Mat

zie Matte.

 

FD
Mat(h)elart

Mattelart: 1. Afl. van Mathieu. Vgl. Matillard. 1549 Gerardus Matelaer, Gb.; 1648 Egidius Mathelaert, Thuin (MULIV-V). -2. Verfranst < Mattelaer.

 

FD
Mat(h)ias

Matthia(s), Mattias, Mathia(sz), Matyas, Matijas, Mathie, Mathij, Mathy(i), Mathis(e(n)), -iss(e), Matis(se), Matthi(is), Matthiss(en), Matthies(en), Mathies(sen), Mat(t)hijs(en), Mathysen(s), Matthijzen, -hysen, Matthijsse, Mat(t)hijs(sen)(s), Mattijs(sen)(s), -ijsses, Mathys(se), Matthijzen, Mattyzen, Mat(t)hys(sen)(s), Matys(en), Mattys(se(n)s), Matysses, Mateijsen, Matteys, Matheis(e(n)), Mat(t)heys(es), Mathès(e), Mat(h)èze, Mathaise, Mataisse, Matyn(s), Mattyns, -ijns, Matthijns(sens), Matthyns(sens), Mat(t)hieu(x): Patr. Naam van de apostel Matthias, die Judas’ plaats innam. De namen Mattheus en Matthias werden nooit uit elkaar gehouden, ook niet in het Frans; zie Mahieu(x). 1360 Mathijs van der Beke = 1366 Mathieus de le Beke = 1378 Mathias de Beka, Ktr. (DEBR. 1970); 1268 Mathias Nagtegale = 1280 Matthi Nachtegale; 1378 Matty van Belligheem = Mathijs van Belleghem; 1378 Mathy van den Hoye = Mathijs van den Hoye, Ip. (BEELE); 146 e. Mathias dit Mathieu de Maillen, Luik (BODY); 1395 Heinric Mathijs, Ktr.; 1398 Jan Mathis, Wervik (DEBR. 1970); 1496 Ghys Matheus = 1513 Ghysbertus Mathijs, Aarts. (MAR.); 1515 Petrus dictus Mathijs Berthhenss. filius quondam Mathias, Lv.(CALUW-).

 

FD
Mat(h)urin

Matorin, Mathurel, -ai, Mathorel, Mattrel, Matray, -ai, -oye: Patr. M.i. niet de FIN Mathurinus (DNF), maar gereïnterpreteerde spellingen voor Mat(e)rin, Mat(e)rel, afl. met dubbel suffix -erin, -erel (-ereau, LU W. -eray) van Matheus. 1348 en Matreal fosse, Vottem; 1649 Jehenne Matreau, Aywaille (HERB.).

 

FD
Mat(o)let

zie Mathelet.

 

FD
Mata(i)gne

Matta(i)gne: PlN Matagne (N). 1522 Guillaume de Mataigne, Namen (RBN).

 

FD
Mata(i)gne

Proven. Matagne (Loc.)

 

EV
Matagne

Mataigne, Mattagne, Mattaigne. 1522 «Guillaume de Mataigne», 1602-3 «Eloy Mataigne» TerriersNamur, 1645 «Agnès Mata­gne» BourgNamur; nom d’origine: Matagne (Nr).

 

JG
Mataisse

Mathès, Mathèse. Francisation de Matheys.

 

JG
Mataisse

zie Mathias.

 

FD
Mataive

Mataiwe, Matewe, Mathève, Mathèwe. Francisations de Mattheuw(s).

 

JG
Mataiwe

zie Matheus.

 

FD
Matart

-a(s), zie Mattard.

 

FD
Maté

zie Matet.

 

FD
Matei

zie Matheus.

 

FD
Mateijsen

zie Mathias.

 

FD
Matelart

Profess. 1. Fabric. de mate­las. — 2. V. Mattelaer.

 

EV
Matelart

zie Mathelart.

 

FD
Matelier

zie Gastellier.

 

FD
Matelinck(x)

zie Machtelinck(x).

 

FD
Mateljan

Kroatische FN (PDB). Wsch. afl. van VN Mattheus / Matthias.

 

FD
Matelot

Dérivé en -elot du thème de Math(ieu), cf. Mathelot, plutôt que nom de profession (fr. matelot) qui serait exceptionnel en Wal­lonie.

 

JG
Matelot

zie Mathelet.

 

FD
Matens

Maetens, Met(h)ens: Wsch. var. van Matten(s). 1406 Jan Matens, Bs. (PEENE).

 

FD
Mateo(s)

zie Matheus.

 

FD
Mater

zie Maeter.

 

FD
Mater(e)

Mather(e): Lat. mater: moeder? 1524 Henry Mater, Stavelot (J.G.).

 

FD
Matere

Mather, Mathere, Mathère. 1524 «Hen­ry Mater» CoutStavelot; lat. mater ‘mère’, p.-ê. comme surnom délocutif.

 

JG
Materman

Wellicht afl. van PlN Mater (OV).

 

FD
Matern(e)

-né, -na, Mattern(e), Mathienne: 1.. Patr. Lat. HN Maternus, vooral vereerd in het Naamse. W. Matiène, 1524 Materne Servais, Stavelot; 1558 Materne Le Sturjan; 1562 Jehan Materne, Namen (J. G.); 1650 Materne van Dormael, Tn. (HEND.). – 2. Materne: moeder overste. 1486 zuster Jozyne

Laeppaerts materne van den graeuwen zusteren, Cent (V. LAN).

 

FD
Materne

Matterne, Mathienne (forme w.), w. (Silenrieux) Matiène. 1282 «Wautier de Materne» DettesYpres, 1524 «Materne Ser­vais» CoutStavelot, 1562 «Jehan Materne», 1558 «Materne Le Sturjan [= l’esturgeon?]» BourgNamur; prénom Materne, du nom de saint Materne, évêque de Cologne (mort en 325), considéré comme l’évangélisateur du Namurois (cf. F. Rousseau, La légende de saint Materne et du dieu Nam à Namur, ASAN 35, 181-221).

 

JG
Maters

Maeters, Mathers: Gen. van PlN Mater; zie Maeter? Var. van Matters?

 

FD
Matet

Mathet, Mattet, Mathez, -ée, Mat(t)ez, Mat(h)é, Matt(h)é, Matthe(e), Mat(t)hey: Patr. Fr. dim. van Matthieu. 1674 Laurent Mathé, Scherpenheuvel-Aw. (AP).

 

FD
Mateu(s)

Mateus(s)en, zie Matheus.

 

FD
Matewe

cf. Mataive.

 

JG
Matez

zie Matet.

 

FD
Mateze

zie Mathèse.

 

FD
Matgen

i. Metr. Dim. van Matte (Machteld). VN Matkin (DEBR. 1970,536). – 2. Patr. Dim. van Matheus. 1409 Theeukin Vernaechten f. Robbert = 1427 Matkin vander Hoeyen dit Vernaechten f. Robeerts, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Math-

-art, -al(s), -ay, -elé, -elet, -elinckx, -ens, -ez. V. MAD.

 

EV
Math-

-o, -on, -ot, -oux. V. MAD.

 

EV
Math-

Thème anthropon. de Math(ieu).

•  Dérivés:   Mathar,   Mattard,   Mattart, Matta.   1436 «Mattair l’entailheur de  Bo-vengnistiez» Liège, 1449 «Colingnon Matar» AidesNamur, 1472 «Johan Mathar» DénViel-salm, 1659 «André Mattart» DénSalm. – Ma-thay, Mathays (ou francisation de Matheys).

Mathé, Mathet, Mathez, Mattet, Mattez.

– Matelart, Mathelart, Mattelaer.    Mathe-let, Mattelet, -elé, Mattlet. 1444 «Mathelet le pescheur» AidesNamur, 1527 «Jehan Mathelet» BourgNamur, 1608-9 «Nicolas Mattelet» ComptesNivelles, cf. aussi 1595 «Jehan Mattelette» ComptesNivelles. -Mathelin, Mattelin. 1523 «MathelinLescail-leteur» BourgNamur, 1544 «Mathelin» Dén-StavelotMy. – Mathelot, Matelot. – Cf. aussi 1289 «Mathelons li Fours Mathiau» Cens-Namur. – Matillard (suffixe -illard). 1620 «Catherine Matillard» Wavre; dérivé en -illard de Math(ieu). – Matin, Matyn (forme néerlandisée). 1524 «Johan Mattin» Dén-StavelotMy. – Mathol (cf. aussi Mathoul), dimin. : Matholet, Matolet. 1423-24 «Ma-toullet le Grenut» PolyptAth, 1556 «Philippe Matholet», 1663 «François Mattolet» Bourg­Namur. – Mathon, Maton, Matton. 1244 «Sohier Maton» ChartesHainaut, 1265 «Ma­thon Waure» CensNamur, 1267 «Jehenés Matons» CensHerchies, 1272 «pro terra filia-rum le Matthon» PolyptVillers, 1280 «Con-rars li frères saingneur Mathon» PolyptLiège. 1286 «Mathons et Houriers», «Jakèmes Ma­tons» CartBinche, 1364 «Colin Mathon», 1378 «Jakmar Matton» CartValBenoît, 1616 «Guillame Matton» PrincipChimay. – Mathonet, Mathonnet, Matonet, Matonnet, Mattonet. 14e s. « Louis Matonet, fils de Nico­las Maton», 1386 «Mathonet fis jadit Mathier» AnthrLiège, 1392 « Mathonet fil Pirair Mateilhon de Jemeppe» Liège, 1524«Lynart Mattonet» DénStavelotMy, 1548 «Johan Mathonet dit Brackemar» Montegnée. – Ma-thot, Matot, Mattot. 1479-80 «Matho me-sagir», 1486-87 «Matho Thomas» Terre-Jauche, 1513 «Mato Tourmen», 1515 «Matho le Tisson» BourgNamur, 1524 «Mathot de Chavehe» DénStavelotMy, 1527 «Gillechon Matho», 1553 «Henry Mathot» BourgNamur, 1754 «Martin Mathot» Natoye. – Mathoul, Mathul, Matoul (cf. aussi Mathol). 1347 «dame Matoule» Waremme; au masc.: Mathoux. – Cf. aussi Matray, Matrice, -isse, Matroul(e), etc.

 

JG
Matha(r)

zie Mattard.

 

FD
Mathaise

zie Mathias.

 

FD
Mathaiwe

zie Matheus.

 

FD
Matharys

Patr. Leesfout voor Macharis; of gewoon contaminatie van Macharis en Matheus.

 

FD
Mathay(s)

Mathaey: Patr. i. LU W. dira, (-el = -ay) van Mathieu. W. pendant van Matt(e)au. -2. Grafie voor Br. uitspr. van Mathey(s).

 

FD
Mathe

zie Matte.

 

FD
Mathé(e)

zie Matet.

 

FD
Mathees(en)

zie Matheus.

 

FD
Matheeus(sen)

-eeuwese, -eeuwsens, -eeuwissen, zie Matheus.

 

FD
Mathei

Mathéi, Matheï, cf. Mathey.

 

JG
Mathei

zie Matheus.

 

FD
Matheis

Matheisen, cf. Matheys, -eyssen.

 

JG
Matheis(e(n))

zie Mathias.

 

FD
Mathelet

Matt(e)let, Mattelé, Matlet, Mat(h)olet, Mattelin, -lein, Mathelin, Mattalon, Mat(h)elot: Patr. Vleivormen van VN Mathieu. 1289 Mathelons li Fours Mathiau; 1444 Mathelet le Pescheur; 1523 Mathelin Lescailleteur; 1527 Jehan Mathelet, Namen (J.G.); 1609 God. Matelot, Hamont-Aw. (AP).

 

FD
Mathen

Matten, au génitif surcomposé: Mathens.

 

JG
Mathen

zie Matte.

 

FD
Mather

Mathere, cf. Matere.

 

JG
Mather(e)

zie Mater(e).

 

FD
Mathers

zie Maters.

 

FD
Mathès(e)

cf. Mataisse.

 

JG
Mathès(e)

zie Mathias.

 

FD
Matheson

Mat(t)son: Patr. Zoon van Matheus/Mathias.

 

FD
Mathet

zie Matet.

 

FD
Matheus

Mathéus. Forme lat. de Mathieu; cf. aussi Mattheus; au génitif néerl.: Matheussen, -eeussen, Matheussens.

 

JG
Matheus

Mattheus(s)en(s), Matheus(s)en(s), Matteus(sen), Matteeussen, Mat(te)eusen, Matheeus, Mat(t)heeus(s)en, Mattheeussen(s), Mat(t)heus(e), Matheeuwese, Matheeuwissen, Mattheeuws, -ee(u)wsen, Matheeuwsens, Mat(t)heuws(en), Matheuwezen, Mathewe, Mat(h)aiwe, Mattheeff, Matheve, Matthieuwis, Mathees(en), Matthees(s)en(s), Mat(t)hew(s), Matthes(sen), Mat(h)eu, Matteu, Motheu, Motteu(x), Mat(t)hieu(x), Mathius, Mat(t)yus, Mat(t)hu(s), Mathuis, Mat(t)hues, Matthue, Mattues, Mathuvis, Mattei, Matthey, -(e)ij, Mat(h)ei, Mathey, Mathy(i), de Matteis, Mateo(s):

1. Patr. Naam van de apostel en evangelist Mattheus, Hebreeuws ‘geschenk van Jahweh’. 1214 Gerardi et Mathei militum, Ktr.; 1270 Jehans Mathius (DEBR. 1980); 1326 Gillis Matheu; 1374 Matheus Ysenbaerd = 1377 Matheux Ysenbaerd, Ip.(BEELE); 1398 Gheeraerd Matheeus, Meulebeke (DEBR. 1970). Zie ook Mathias. –

2. Zoals zo vaak (vgl. Benoit) werd Matheeu(w)s geëntop een naam van totaal andere oorsprong. 1631 Egidius Marteau = 1694 E. Matheus, Tielt. Tôt 1665 werden zijn kinderen aïs Marteau in het

doopregister ingeschreven, vanaf 1668 aïs Matheeu; die trouwden evenwel allemaal aïs Matheeu(w)s (VS 1979,77). De Pic. uitgesproken FN Marteau werd hier Marteeuw en aïs Matheeuws begrepen.

 

FD
Matheve

Mathewe, Mathew(s), zie Matheus.

 

FD
Mathève

Mathèwe, cf. Mataive.

 

JG
Mathey

Mathéy, Mathei, Mathéi, Matheï. s.d. «domini Mathey Rubei» ObitHuy, 1658 «Damp Jan Mathey religieu de l’abbaye de Florine»; génitif latin de Matheus, Mathieu; cf. Mathei.

 

JG
Mathey

zie Matheus, Matet.

 

FD
Matheys

-eys(s)en(s), zie Mathias.

 

FD
Matheys

Matheis, au génitif Matheyssen, Matheisen. Forme néerl. de Mathias; cf. Ma-thijs, Matthys.

 

JG
Mathez

Mattet, Mattez, cf. Math-.

 

JG
Mathez

zie Matet.

 

FD
Mathèze

zie Mathias.

 

FD
Mathias

1250 «Mathias et fratres sui» Nethen, 1272 «Mathias scultetus» PolyptVillers; pré­nom Mathias du nom de deux saints.

 

JG
Mathias

et Mathieu. N. de bapt. (N. de bapt. (N. différents : l’un, d’apôtre; l’autre, d’évangéliste. Va­riantes : Du premier : Mahia; du second : Mat(t)- -(t)hieu(x), Ma-hieu. Forme flam. : Mattheus, Matheussen(s), Matheys, Mathys-(sen), Mathues. Avec la particule nobilière de la principauté de Liège: De Mathys. Formes latines : Ma-thae- -us, -i.

 

EV
Mathie

cf. Mathy.

 

JG
Mathienne

cf. Materne.

 

JG
Mathienne

zie Materne.

 

FD
Mathies

Mathijs, Mathis (forme francisée), au génitif: Mathijssen. 1600 «maistre Art de Mathys», 1619 «Arthus Mathis» BourgDi-nant; forme néerl. de Mathias.

 

JG
Mathieu

[15e NF en Wallonie, 8e en prov. de Namur], w. (Bastogne) Matchu, Mathieux, Matthieu, Mattieu. Prénom Mathieu, du nom de l’évangéliste.

 

JG
Mathieu(x)

zie Matheus, Mathias.

 

FD
Mathilde

1235 «pro Mathilde» CartStHubert; prénomfém.: Mathilde; cf. Marte.

 

JG
Mathis

cf. Mathies.

 

JG
Mathis(e)

-isen, -iss(e), zie Mathias.

 

FD
Mathius

zie Matheus.

 

FD
Mathivat

zie Mativat.

 

FD
Mathivet

Patr. Dim. van VN Mathieu. 1302 Mahius Matifés, St-Q. (MORLET).

 

FD
Mathol

Matholet, Matolet, cf. Math-.

 

JG
Matholet

zie Mathelet.

 

FD
Mathon

Maton; Mathonet, -onnet, Matonet, cf. Math-.

 

JG
Mathon(et)

zie Maton.

 

FD
Mathorel

zie Mathurin.

 

FD
Mathot

Matot, Mattot, cf. Math-.

 

JG
Mathot

zie Matot.

 

FD
Mathou(x)

zie Matout.

 

FD
Mathoul

Mathul, Matoul, cf. Math-.

 

JG
Mathoul

zie Matoul.

 

FD
Mathu

Mathues, Mathus, w. (Liège) Matus ‘. 1575 «Mathus Bresse» FrancsLux; latini­sation arbitraire de Math(a)eus.

 

JG
Mathu(es)

Mathuis, zie Matheus.

 

FD
Mathurin

Maturin. 1788 «Mathurin Henri» BourgLiège; prénom Mathurin, du nom d’un saint légendaire du 4e s., vénéré dans la région parisienne et l’ouest de la France.

 

JG
Mathus

Mathuvis, zie Matheus.

 

FD
Mathy

Matty, w. Matî, Mathie. 1380 «chieus Gilars Mathys» RentierRamée, 1419 «Mathie Koen de Malmedie» CoutStavelot, 1472 «Je­han Mathie» DénChiny, 1522 «Mathy le Charlier» Soulme, 1530 «Maty del Venne» La Gleize, 1575 «Mathie Gérard» Arbrefontaine, 1602 «Jehan Mathi» BourgDinant, 1656 «Pirotte Mathy» DénMalempré; Matî, forme w. du prénom Mathieu.

 

JG
Mathy(i)

Mathij, zie Matheus, Mathias.

 

FD
Mathyns

zie Matin.

 

FD
Mathys

Mathijs, Mattys, au génitif: Mathys-sen. Forme néerl. de Mathias; cf. Matheys, Matthys et Matis(se).

 

JG
Mathys(en)

-ysse(n(s)), zie Mathias.

 

FD
Matias

zie Mathias.

 

FD
Matillard

cf. Math-.

 

JG
Matillard

Patr. Afl. van VN Matheus of Mathias. 1620 Catherine Matillard, Waver (HERB.); 1663 Tossanus Matilliaert, Waver (MUL VI). Vgl. Mateljan.

 

FD
Matillard

V. Matelart.

 

EV
Matin

Matyn, cf. Math-.

 

JG
Matin

-yn, Mathyns: i. Fr. mâtin < Ofr. mastin: waakhond, huisknecht. Vgl. Mastin. 1216 Hersendis Matinée, Oc. (MORLET). – 2. Patr. Vleivorm van Matheus of Mathias. 1524 Johan Mattin, Stavelot (J.G.).

 

FD
Matis

Matisse, Matthis. Francisation de Ma­thys [le peintre Henri Matisse était né à Cateau (Nord) en 1869].

 

JG
Matis(se)

zie Mathias.

 

FD
Mativa

Mativat. Nom d’origine: Mativa, w. è pré Mativa (= val de Mathieu), à Liège.

 

JG
Mativa

Proven. ,,Vallée du sieur Mattier ».

 

EV
Mativa(t)

Mathivat, Matival: i. PlN (le pré) Mativa in Fetinne (LU): val (de) Mathieu (HERB.). 1353 Johan en Matiervaas, Luik (SLLIV). – 2. Afl. van VN Mathieu. Vgl. Mathivet. 1366 Giloy Matiffais = 1380 Gilon Matifas, Luik (AVB).

 

FD
Maton

-ons, Matton, Mathon, Mathon(n)et, Matonnet: i. Ofr. maton: gewrongelde melk, kwark, wrongel. BN, vgl. Wittevrongel. 1152 Johannis Matun = 1166 J. Matun, Laon (SMTI); 1430 Jannes Mathoens, Diest (VdP). – 2. Patr. Vleivorm van VN Mathieu (Mattheus, Matthias). 1260 Matheus dictus Matons = 1260 Mathiers Matons = 1281 Mathias dictus Mations; 1311 Ludovicum Mathonet filium Nicolai Mathon, Luik (SLL II-III); 1340 Matheus Mathon de Sains (MORLET). – 3. In de i/e e. werd de FN Mouton door voortonige klinkerversterking tôt Matton. 1696 Gillis Mouton = Matton; 1691 Maria Mouton = 1765 Maria Matton, Sint-Joris -Oedelem (med. R. Debbaut, Cent).

 

FD
Maton(et)

Matot, Matoul, cf. Math-.

 

JG
Matorin

zie Mathurin.

 

FD
Matot

Mattot, Mathot, Matos: Patr. Vleivorm van Matthieu (Mattheus, Matthias). 1340 Mathieu dit Mathos.Luik(BODY).

 

FD
Matoul

Mathoul, Metoul, -oel: i. Metr. W. vleivorm op -ouïe van HN Mathieu. 1347 dame Matoule, Borgworm (HERB.); 1435 Aarken Matoelen Reiner Mathoelen soen, Zolder (VANB.). – 2. Patr. Zie Matout.

 

FD
Matout

-oux, -oui, Mathoul, -ou(x): Patr. Rom. vorm van Germ. VN macht-wulf: Mahtulfus, Mahdolf (MORLET I). Zie ook Matoul.

 

FD
Matrai

-ay, zie Mathurin.

 

FD
Matray

1649 «Jehenne Matreau» Aywaille, cf. aussi 1348 «en Matreal fosse», w. è matrêfos-se, topon. à Vottem; dérivé, avec suffixe dou­ble -er-eau, de Math(ieu).

 

JG
Matric(h)e

-ise, -ige: BN Ofr. matrix, meautris, meretris < Lat. meretrix: lichte vrouw, prostituée.

 

FD
Matrice

Matriche, Matrige, Matrise, w. Matridje. Paraît aussi être un dérivé, avec suffixe double, de Math(ieu).

 

JG
Matringhen(d)

PlN Matringhem (PdC). 1150 Willelmo de Matringehem; 1450 Jehan de Matringhen, PdC (DF X); 1271 Marsile de

Matringehem, Atrecht (NCJ).

 

FD
Matroul

Matroule, Matroulle. Probabl. dérivé, avec suffixe double -er-oule, de Math(ieu).

 

JG
Matroul(le)

Metr. Afl. van Mathieu (J.G.).

 

FD
Matroye

zie Mathurin.

 

FD
Matsaert

Proven. 1. Mutsaert, ,,Fagot » (L.D.). — 2. Martby-Sart (Dép. Embourg).

 

EV
Matsaert

zie Machart. BerN van de metselaar; afl. van Mnl. mâche, matse. 1414 Wulffaert Mâche, Ktr. (DEBR. 1958); 1304 Hannekin Metshart, Oud. (CG).

 

FD
Matschke

D. Patr. Var. van Matzke < Matheus.

 

FD
Matson

zie Matheson.

 

FD
Matt-

-a, -ard, -ay, -e. V, MAD.

 

EV
Matt, van der

zie van der Maeten.

 

FD
Matta

cf. Mattard.

 

JG
Matta(i)gne

zie Mata(i)gne.

 

FD
Mattagne

Mattaigne, cf. Matagne, Mataigne.

 

JG
Mattagne

Proven. Matagne  (Loc.).

 

EV
Mattalon

zie Mathelet.

 

FD
Mattan

Wsch. var. van Matton.

 

FD
Mattard

-ar(t), -a, Matha(r), Matart, -a(s): 1. Patr. Afl. van HN Mattheus. 1303 van Woutre Matarde, Oostkerke (VERKEST); 1377 Clais Mattaert.Ktr. (DEBR. 2002); 1384 Mahiet Mathart, Villers (MARCHAL). – 2. Zie Meddaerts.

 

FD
Mattard

Mattart, Matta, cf. Math-, Mathar.

 

JG
Mattau

Patr. Dim. van VN Mathieu.

 

FD
Matte

1348 «Matte, vesve de Tilman» Liège; hypocor. de Mathildis; cf. Mathen(s).

 

JG
Matte

Mat(s), Mate, Matthe, Mathe(n), Matten(s), Mattes, Met(te), Metten(s), Vermet(ten): Metr. Matte/Mette, oude korte vorm van Germ. meisjesnaam Machteld, Mathilde. Mechthild= Metke = Matke, Breslau (REICHERT); Matta

(Fm.); 1280 c. Mattam de Wysant; 1398 Matte de le

Maisele; 1395 Heine Mattenzone, Ip. (BEELE); 1293 Maghtildis dicta Metta Creyten, Diest (F.C.); 1296 Mahaut = Mate de Hammes, Kales (GYSS. 1963); 1360 Claes Vermetten, Diest (CLAES1986); 1398 Marie Matte, Wev. (DEBR. 1970); 1400 Mette = Mechtelt van Gelre, Mtr. (SKM); 1443 Laureins Metten, Kasterlee (MAR. 1966). Matte, zie Matet.

 

FD
Matteeus(s)en

Mattei, zie Matheus. Mattelaer(e), Mat(t)elart, Mathelart: Mnl. madelaer: zaakwaarnemer, zaakgelastigde, boedelredder. BerN. 1313 Hanne die Madelare; Wouter de

Madelare, Bredene (RYCKEBOER). – Lit.:lG 1980,281-4.

 

FD
Mattelaer

cf. Mathelar(t).

 

JG
Mattelaer

Profess.   1.   Mattemaker, ,,Fabric. de nattes ». — 2. V. Mate-

lart. Matt- -ele, -elet, -elinckx, -ens, -ez. V. MAD.

 

EV
Mattelet

-elé, cf. Mathelet.

 

JG
Mattelet

-lé, -lin, -lein, zie Mathelet.

 

FD
Mattelin

cf. Mathelin.

 

JG
Matten(s)

1. Zie Matte. – 2. Verscherping van Maddens. 1707 Gillis Maddens; 1724 Gille Mattens, Gullegem (COUSS.).

 

FD
Matten(s)

cf. Mathen(s).

 

JG
Mattens

1250 «Egidius de Mathen» Cortil-Wodon; probabl. génitif de Matte < Mathildis.

 

JG
Matter(s)

1. BerN van de mattenmaker. 1280 Hanninus Matière; 1326 Clais Matters wijf; 1375 Jan de Maître; 1268 Alardum Matmakere, Ip. (BEELE). – 2. Obd. Matter < PlN Matte: grasveld, weide (made, maat, meet).

 

FD
Mattern(e)

1.  Proven.  Materne ou Materna (Ane. N. de Mater, Loc). —2. V. MAD.

 

EV
Mattern(e)

zie Materne.

 

FD
Matterne

cf. Materne.

 

JG
Mattet

-ez, zie Matet.

 

FD
Mattet

Mattez, Marthe, cf. Mathez.

 

JG
Matteu

zie Matheus.

 

FD
Matteys

zie Mathias.

 

FD
Matthé

Matthe(e), zie Matet.

 

FD
Mattheeff

zie Matheus.

 

FD
Matthees(s)en(s)

zie Matheus.

 

FD
Mattheeus(s)en(s)

-e(e)uws(en), -eus(s)en(s), -euws(en), -ews, -es(sen), zie Matheus.

 

FD
Mattheeuws

Génitif de néerl. Mattheeuw, Ma­thieu.

 

JG
Mattheus

Mattheus, Mattheus, Mattheus, au génitif: Mattheeusen -eeussen, -eussen, Mattheussens; cf. Matheus.

 

JG
Matthey

zie Matheus, Matet.

 

FD
Mattheys

-eys(s)en(s), Matthia(s), Matthies(en), zie Mathias.

 

FD
Mattheys

Matthijs, Matthys, au génitif: Matthysen -yssen, -yssens; cf. Matheys, Mathys.

 

JG
Matthieu

Mattieu, cf. Mathieu.

 

JG
Matthieu(x)

-ieuwis, zie Matheus.

 

FD
Matthiis

Matthis, -iss(en), zie Matheus.

 

FD
Matthijns(sens)

Matthyns(sens), zie Matyns, Mathias.

 

FD
Matthis

cf. Matis(se).

 

JG
Matthue(s)

Matthu(s), zie Matheus.

 

FD
Matthys(en)

-ens, -sen(s), Matthijzen, -yzen, zie Mathias.

 

FD
Mattlet

cf. Mathelet.

 

JG
Mattlet

zie Mathelet. Matton(et), zie Maton.

 

FD
Matton(et)

Mattot, Matty, Maturin, cf. sous Math-.

 

JG
Mattot

zie Matot.

 

FD
Mattrel

zie Mathurin.

 

FD
Mattson

zie Matheson.

 

FD
Mattues

zie Matheus.

 

FD
Mattyns

-ijns, zie Matyns.

 

FD
Mattys

cf. Mathys.

 

JG
Mattys(s)en(s)

-ij-, zie Mathias.

 

FD
Mattyus

zie Matheus.

 

FD
Mattyzen

zie Mathias,

 

FD
Maturin

zie Mathurin.

 

FD
Maty(j)as

zie Mathias.

 

FD
Matyn

cf. Matin.

 

JG
Matyn

zie Matin.

 

FD
Matyns

Matt(h)yns, Matt(h)ijns: Soms wellicht gen. van Matyn, maar meestal wel hypercorrecte spelling voor Mat(t)hijs; vgl. Matthy(n)ssens.

 

FD
Matys

Matys(s)en(s), zie Mathias.

 

FD
Matyus

zie Matheus.

 

FD
Matz

Maats: D. Patr. < Mathias of Matheus.

 

FD
Matz

Prénom all. Matz (= Mathias), plutôt que nom d’origine: Matz (Oise et Seine-et-Oise).

 

JG
Matzen

Madsen, Madtson: Patr. Skand.-Ndd. < HN Matheus of Mathias. De Deen Lauritz Madsen (« 1863) vestigde zich ça. 1890-1900 in Brugge en stichtte er de stomerij Madsen.

 

FD
Matzner

Afl. van PlN Matzen (B, BW, RP, Oostenrijk). Mau, zie de Mauw.

 

FD
Mau-

-bert, -bille. V. MAD (Ma).

 

EV
Mau- 

-fra,  -froy,  -ghuin,  -guy.  V. MAD (Ma).

 

EV
Mau-

-pain, -point. Mau bien, ,,Mauvaise propriété ».

 

EV
Mau-

-quoi, -quoy. V. Maca.

 

EV
Maubach

Maubacq: PlN Maubach (BW, NRW).

 

FD
Maubert

Nom issu de Panthrop. germ. (avec aphérèse) amal-behrt (Fôrst. 91).

 

JG
Maubert

zie Malbert.

 

FD
Maubeuge

Nom d’origine: Maubeuge (Nord), etc.

 

JG
Maubeuge

Proven. 1. Loc. fr. — 2. Dép. Ochamps.

 

EV
Maubeuge

zie De Maubeuge.

 

FD
Maubille

cf. Mabille.

 

JG
Maubille

zie Mabille.

 

FD
Maubray

Proven. Loc.

 

EV
Maubrun

Proven.  Mâle Braine   (L. D.). ,,Méchant ruisseau fangeaux ».

 

EV
Maucaire

1. Proven. Mauvais chera, ,,Mauvais chemin carrossable »   (L.

D.). — 2. V. MAD et Machairas.

 

EV
Mauchamps

Mauchant, Mo(n)champs, Mouchamps: PlN Malchamps in Sart (LU): slecht, kwaad veld. Mochamps in Tenneville (LX). Vgl. Quatacker.

 

FD
Mauchamps

Nom d’origine: Malchamps, w. mâ-tchamps, à Sart (Lg).

 

JG
Mauchard

Serait une var. de Mouchard (comm. O. Sobry).

 

JG
Mauchard

zie Malchair(e).

 

FD
Mauchien

BN mal chien: kwade hond. 1348 Jean auchien,Luik(SLLIV).

 

FD
Mauchien

Proven.   Mauvais    chin, ,,Mauvais chemin ».

 

EV
Mauchien

Surnom: littér. mal chien ‘mauvais chien’.

 

JG
Maucler

BN Mau clerc: slechte klerk. Vgl. Monbailli. 1304 Wiart Mauclerc, Oc. (MORLET); 1351 Goffin Maucler (SLLIV).

 

FD
Mauclercq

Car.     mor.     ,,Mauvais clerc ».

 

EV
Mauclet

cf. Maclet.

 

JG
Mauclet

zie Maclet.

 

FD
Mauco(u)rt

zie Macor, Macours..

 

FD
Maucolin

BN + Patr. Kwade Colin (Nicolaas).

 

FD
Mauconduit

Monconduit (forme nasalisée). Fr. mal conduit ‘mal élevé’ FEW 2, 1023b, sur­nom de dévergondé, qui se conduit mal, etc.

 

JG
Mauconduit

Monconduit: BN Ofr. mau conduit: slecht opgevoed, die zich slecht gedraagt. Vgl. Maldoy. 1326 Michiel Mauconduit (ROBII).

 

FD
Maucourant

cf. Malcourant.

 

JG
Maucourant

V. Malcourant. Maucq.   1.   Proven.   Mauge    (Dép.

Hamois). — 2. V. MAD (Mak).

 

EV
Maucourant

zie Malcourant.

 

FD
Maucq

1560 «Ely Maucq» Ladeuze; var. de Maque?

 

JG
Maucq

Wsch. W. var. van Maque.

 

FD
Maucquoi

-oy, Mauquoi, -oy, Maquoi. Nom d’origine: w. topon. liég. ma cwè ‘mauvais coin’, cf. Macoir, Macoy, Maquoit.

 

JG
Maucquoy

zie Macor.

 

FD
Maud

Maun- -e, -ens. V. MAD.

 

EV
Maud(ens)

zie Mahau(t).

 

FD
Maudelaire

Peut-être var. de Mandelaire (= fa­bricant de mandes, mannes), mais pourrait être aussi une var. de Madelaire, cf. moy. fr. made-lare ‘médiateur qui fait les affaires d’une suc­cession’FEW 16, 557a[FD],

 

JG
Maudoigt

BN kwade vinger.

 

FD
Maudoigt

Surnom: p.-ê. mal doigt ‘mauvais doigt’, mais très souvent il s’agit plutôt de mal doiti, avec anc. fr., norm. doit < lat. ductus ou dodus, cf. DicPatRom II. 1, 765.

 

JG
Maudoux

cf. Madou(x).

 

JG
Maudoux

Modoux: 1. Zie Madou(x). – 2. BN mal doux: weinig zacht, ruw. 1289 Pierre Maudous, Fleurus (HERB.).

 

FD
Maudri

Modery, Mod(de)rie: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN mathal-rîk Vergadering-heerser’: Madalricus, Madelricus (MORLET I).

 

FD
Maudron

Nom issu de l’anthrop. germ. amal-ran-nus > Amaltrannus (Fôrst. 94), avec aphérèse?

 

JG
Maudron

Patr. Afl. van Maudoux of Maudri.

 

FD
Mauduit

zie Maldoy.

 

FD
Maué

zie Mawet.

 

FD
Mauel

Mauël, zie Maul.

 

FD
Mauen

Mauën. Génitif de l’anthrop. germ. Mawo (Fôrst. 1118).

 

JG
Mauën

Mauen, zie Maillen.

 

FD
Mauer

1. Naar de woonplaats bij een muur, D. Mauer. – 2. BerBN voor Maurer: metselaar.

 

FD
Mauer

cf. Maurer?

 

JG
Mauermeister

D. BerN van de metselaarsmeester.

 

FD
Mauet

cf. Mawet.

 

JG
Mauet

zie Mawet.

 

FD
Mauffroy

zie Malfroid(t).

 

FD
Maufort

BN Mal fort: weinig sterk (HERB) of hypercorrect voor Monfort (vgl. Monfils < Maufïls).

 

FD
Maufort

Proven.    Monfort    (Dép.

Esneux)       (Prononc.       dialect). Synon. : Van Monfort.

 

EV
Maufort

Surnom: probabl. fr. mal fort ‘peu fort, faible’.

 

JG
Maufroid

Maufroy, zie Malfroid(t).

 

FD
Maufront

avec nasalisation de ô long: Mon-front, -ond, Montfront Surnom: anc. fr. mau front ‘mauvais front’, de motivation peu claire.

 

JG
Maufroy

Moffroid. 1449 «Pierart Maufroit» AidesNamur, 1529 «Pasquier Mauffroid» Ladeuze, 16e s. «Estienne Montfrois» et «Jo-han Mondfroy» Châtelet; var. de Malfroid, nom issu de l’anthrop. germ. mathal-frid.

 

JG
Maugar

zie Malgar.

 

FD
Mauger

-é, Moger, Magier, Maelegheer, Malengier, Malingie, Malengé, Malleng(i)er, Mallinger, Mallentjer, Demaillinger: Patr. Germ. VN mathal-ger ‘vergaderplaats-speer’: Madalgerus (Dip.). 1268 Clais Malgher, 1281 Joh. Malger; 1374 Jan Malegheer, Ip. (BEELE); 1348 Watier Maughier, Dk. (TdT); 1369 Jan Malengier, Oud. (WALRAET); 146 e. Pierres Maugiers, Aubigny (DUPAS 40).

 

FD
Maugeri

Peut-être var. de Magery.

 

JG
Maugeri

zie Magery.

 

FD
Maugis

-uis, -uit, -uy, zie Magis.

 

FD
Maugras

Proven.     Dép.     Rebecq. ,,(Terrain) maigre ». N° 237.

 

EV
Maugré

Proven. ,,Terres de mauvais gré, incultes ». (Maulgré-Tout, Dép.

Wayaux). N° 237.

 

EV
Mauguis

-uit, -uy. Var. de Ma(u)gis (w. Mâdjis ‘ DL), nom épique?

 

JG
Mauhaud

Var. de Mahaut (Mathilde).

 

JG
Mauhaud

zie Mahau(t).

 

FD
Mauhin

Mauxhin, Ma(u)whin, Mausin, Mohin, Mo(h)sin, Mozin: LU W. ma vèhin, Fr. mal voisin: kwade buur. BN. Vgl. Quaeghebeur, Malvoisin. Ook PlN Mawhin in Neufchâteau-lez-Visé (LU). 1377 Malvesiens le berwetoir, Luik (RENARD

263); 1524 Collin Mauehin, Stavelot (J.G.); Ma(u)whin = Mau(x)hin (Par. 1972,310).

 

FD
Mauhin

Mauxhin, Mawhin. 1524 «Collin Mauehin» DénStavelotMy, 1569 «Lambert Mauhin» Verviers, 1619 «Mathieu Mau-wehin», 1644 «Ernotte Mauwehin dit le Mignon», 17e-18e s. «Maw(e)hin, Mauhin» Jalhay; nom d’origine: Mauhin, w. Mâhin,a Neufchâteau-lez-Visé, ou Mauvehin, à Char-neux (Lg) < lat. malus vicinus, w. ma vèhin, littér. rmal voisim, cf. É. Legros, BTD 27, 136. Dans quelques cas, p.-ê. nom personnel, cf. 1377 «Malvesiens le berwetoir» Anthr-Liège, qui n’est pas d’origine toponymique (BTD 26, 263).

 

JG
Mauhin

Proven.    Mawhin    (Dép. Neuf château-lez- Visé).

 

EV
Mauïen

Mauien, Mauyen, Mayen. Nom d’origine : Maillen, w. mauyin (Nr).

 

JG
Mauïen

zie Maillen.

 

FD
Maujean

Cra. mor. ,,Mal ( méchant) – -gent ou -Jean ».

 

EV
Maujean

-jonnet, Ma(l)jean, Manjean, Monjean: BN: kwade Jan. Vgl. Quatannens. 1571 Johan dit Maljehan, Luik (RENARD 247).

 

FD
Maukels

zie Mackels.

 

FD
Maul

Mauel, Mauël, Maule: D. Maul: muil. Vgl. Muylle.

 

FD
Maulamée

Proven.  Malamée.   Dép. Chaussée-Nôtre Dame.

 

EV
Maulavé

zie Mauvais.

 

FD
Mauléon

1365 «Jehan Maulion» TailleMons, 1417 «Kaisin de Maulion» PolyptAth; sur­nom: mauvais Léon, cf. Lion, ou bien nom d’origine : Mauléon, nom de plusieurs localités du sud de la France (Hautes-Pyrénées, etc.).

 

JG
Mauléon

PlN (Htes-Pyr., Gers, Basses-Pyr.).

 

FD
Maulet

zie Malet.

 

FD
Maulrialmé

cf. Moriamé.

 

JG
Maulrialmé

zie Moriamé.

 

FD
Maumert

zie Mamert.

 

FD
Maumusson

1. PlN (Loire-Atl., Tarn-et-Gar., Gers). – 2. Veeleer mau: kwaad + moschon, muchon, dim. van Ofr. mosche: vlieg. Vgl. D. Quadflieg. 1490 Gillet Maumuchet, Dk. (TTT).

 

FD
Maunaert

zie Moenaert.

 

FD
Maunier

zie Mon(n)ier, Meunier.

 

FD
Maupa(s)

Proven.   Dép.  Malonne.

V. Malpas.

 

EV
Maupas

zie Malpas.

 

FD
Mauperon

Mau Peron: kwade Peron/Pierre.

 

FD
Maupertuis

PlN Mauperthuis (Seine-et-Marne), Maupertuis (Manche), Maupertus (Manche). 1278 Renerus Maberthijs, Lv. (HB 583).

 

FD
Maupertuis

Proven. ,,Mauvais écou­lement » (L.D.).

 

EV
Maupetit

Mopty, Montpetit: BN Mau (mal) Petit: kwaad-klein. BN.

 

FD
Maupin

Mopin, Monpain: PlN Mau Pin: slechte pijnboom, den (MORLET)?+1300 Grar Maupin; Maroie Maupine, Artesië (BOUGARD).

 

FD
Mauque

zie Maque.

 

FD
Mauquestiau

zie Maquestiau.

 

FD
Mauquoi

-oy, cf. Maucquoi.

 

JG
Mauquoi

-oy, zie Macor.

 

FD
Maur

1. N. de bapt. (St-Maur). — 2. Car. phys. Peau fondée. Varian­tes régionales : Maur-, Mo(u)r–ay, -eau(x), -el, -eels, -et, -eux, -ey, -iau. N° 255.

 

EV
Maur

Meur, Maure: Patr. Lat. HN Maurus of Germ. mor-naam.

 

FD
Maur-

-ice, -issen. N. de bapt. 1. St-Maurice, chef de la Légion Thé-baine. — 2. V. MARU.

 

EV
Maur-

-oit, -oy. Proven. Maurois (Loc. fr.).

 

EV
Maur(e)au

Maurel, zie Morel.

 

FD
Maura

Zie Moras. Maurage: PlN Maurage (H). 1664 J.B. Mauraige ex Thesi(MULVI).

 

FD
Maurage

1365 «Gillot de Maurage des boni-lenghiers» TailleMons; nom d’origine: Man-rage (Ht).

 

JG
Maurcot

Patr. Marcot, dim. van VN Marc.

 

FD
Maurcot

Var. de Marcot, dimin. de Marc.

 

JG
Maure

Surnom: anc. fr. mor ‘brun noir’FEW 6/1, 547b; comp. Moreau, etc.

 

JG
Maurer

Mauer. Nom de métier: ail. Maurer ‘maçon’.

 

JG
Maurer

Meurer, de Meurers, Mur(r)er: D. BerN

 

FD
Maurer

Mhd. mûrxre: metselaar.

 

FD
Mauret

1424-25 «Luppart Mauret» DénHai-naut ; surnom : dérivé de Maure, cf. anc. ft. moret ‘brun foncé’ FEW 6/1, 548a.

 

JG
Mauret

-ey, zie Moret.

 

FD
Mauriac

Nom d’origine : Mauriac (Cantal).

 

JG
Mauriamé

cf. Moriamé.

 

JG
Mauriaucourt

zie Mariacour(t).

 

FD
Maurice

Morice. 1575 «Guillaume Maurice» DénFlorenville, 1589 «Jehan Maurice»Arbre-fontaine; prénom Maurice, du lat. Mauritius, nom d’un saint, chef de la légion thébéenne et martyr au 3e s.

 

JG
Maurice

zie Maurits.

 

FD
Mauricet

-isset, Morisset, Mor(r)issey, Morizet: Patr. Dim. van VN Maurice.

 

FD
Maurichon

Morichon: Patr. Afl. van Maurice.

 

FD
Mauriën

zie Mariè’n.

 

FD
Maurik, (van)

(van) Mourik, van Mouwerik, Mouriks, Mauriks: PlN Maurik (G). 1179 Thietmarus de Meldrike(LNT).

 

FD
Maurin

N° 1. Proven. Mauraing (Dép. Roisin). — 2. V. MARU.

 

EV
Maurin

Zie Morin.

 

FD
Maurion

cf. Maury.

 

JG
Maurion

Patr. Dim. van Maurice of maur-naam.

 

FD
Mauris

zie Maurits, Maury.

 

FD
Maurisse

-issen(s), zie Maurits.

 

FD
Maurissen

Morissen. Génitif de néerl. Maurits, Maurice.

 

JG
Maurisset

zie Mauricet.

 

FD
Maurits

-itz, -ice, -ich, -is, -us, -ize, -izio, Mourus, Maurissen(s), -isse, Mourice, -isse(ns), Morice,-itz, -ys(se), -is(se), -issen(s), -es, Morris(se), Moeris, Mooris, Meurice, -is(se), -ist, -ysse, -us, Muric(h)e, -is, -ysse, Marys(se), -ijsse, -issen(s), -is(se), -ist, Marris, de Maurissens, Deme(u)rise, Demerrisse, -ysse: Patr. Lat. HN Mauritius, afl. van Maurus ‘moor, bewoner van Mauretanië’. 1279 Hanés Meurisses, Dk. (RL); 1324 Meurisses li Cambiers, Dottenijs (DEBR. 1971); 1347 Henrici dicti Marisse, Rumst (OARI); 1368 van Morissis Beelen, Ktr.; 1398 Pieter Muerisse, Rollegem (DEBR. 1970); 1394 Maes Morissis, Ip. (BEELE); 1443 Aert Marijssis, Ht. (GESSLER); 1571J. Mauris, Rijsel-Aw. (AP); 1584 Hans Marissis, Aw. (AB); 1620 Gueert Marissen = 1644 Goort Maurijsen, Bilzen (SCHOE.); 1710 Guille Mariée; 1732 J.T. Marysse, Heule; 1724 Pierre Mauris fs. Pierre Maurisse, Heule (COUSS.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, VanMaurice totMarijsse.LG 1982,201-3.

 

FD
Maurois

-oit, Mauroy, w. nam. Mauni, Mauroo (flamandisation). 1234 «Walterusde Mauroit», 1275-76 «Colart Mauroit» = 1279-80 «Colars Maurois» RegTournai, 1391 «Co­lart de Mauroit» ComptesMons, 1463 «Jan Mauroit» Lille; nom d’origine: Maurois, 1174

«Malroit» (Nord). – Secondairement, surnom : mal roy ‘mauvais roi’, cf. 1208 «Lanbertus Malus rex», 1259 «Jachemes Rois Maurois» NécrArras.

 

JG
Maurois

-oit, -oy, -o(o), Malroit, Moroy, Morroir: 1. FIN Maurois (Nord): 1174 Malroit (TW). 1234 Walterus de Mauroit (SMTI); 1267 David Malroit, Ip. (BEELE); 1391 Colart de Mauroit, Bergen (CCHt); 1463 Jan Mauroit, Rijsel; 1477 Jan Mauroot, Bg. (PARM.). – 2. BN Mal roy: slechte koning. Wsch. BN voor een Leroy. 1205 Maroie Mauroie; 1259 Jachemes Rois Maurois; 1208 Lanbertus Malus Rex,Atrecht(NCJ).

 

FD
Mauron

Meuron, Mo(u)ron: Patr. < VN Maur.

 

FD
Maurtot

Patr. Var. van Martot; zie Marton.

 

FD
Maurtot

Proven. Lamorteau (Loc.).

 

EV
Maurtot

Var. de Martot, dérivé du thème de Martin.

 

JG
Maurus

zie Maurits.

 

FD
Maury

Mauris, Mor(r)y, Moury: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN mathal-rîk: Madelricus (MORLET I). ± 1300 Jehans Mauris, PdC (BOUGARD).

 

FD
Maury

Mory. 1656 «Jacques Maury» Dén Florenville; nom issu de l’anthrop. germ. (avec aphérèse) amal-ric (Fôrst. 94). – Dérivé : Mau-rion.

 

JG
Maus

D. BN Maus: muis. Vgl. Muis.

 

FD
Maus

Mautsch, Maussion. V. MAD (Maz).

 

EV
Maus

w. (Longlier) Ma.us ‘, au génitif: Mausen, w. (Bastogne) Môzèn ‘. Surnom : ail. Maus ‘souris’.

 

JG
Mausen

Mauzen: W. var. van Mausin?

 

FD
Maushammer

PlN Mausham in Bayerbach (BEI).

 

FD
Mausin

zie Mauhin.

 

FD
Maussart

zie Massar(d).

 

FD
Maussen

zie Maassen.

 

FD
Maussion

W. var. van Massion; zie Massin.

 

FD
Mauten, van der

zie van der Mouten.

 

FD
Mauth

Peut-être all. Maut ‘douane, péage’.

 

JG
Mautsch

All. dial. (Westerwald) Mautch, Moutch ‘cachette de fruits, etc.’.

 

JG
Mauv(o)isin

zie Malvoisin.

 

FD
Mauvais

Lemauvais, Maleve, Malevé, -et, -ez, Ma(u)lavé, Malvé, -et, Maeleveys, Mallevaes, Mallevaey, Malevay: Ofr. malvais, malvé, Fr. mauvais: slecht, ongelukkig, gebrekkig; (ook) duivel (de kwade, vgl. de Dievel). BN. Vgl. De Slegte. 136 e. Wouter Malevais, Cent (GN); 1281 Catharina Mavais, Ip. (BEELE); 1299 Huchon dit Malvais, Moha (SLLII); 1592 Jehan Malevé, Malonne(J.G.).

 

FD
Mauw, (de)

Mau: i. BN naar de mouw. Vgl. Die

ridder metter mouwen. 1298 Joh. Mouwe, Bg.

(VERKEST). – 2. De Mauw kan ook de weergave

zijn van Demeaux.

 

FD
Mauwet

cf. Mawet.

 

JG
Mauwet

zie Mawet.

 

FD
Mauwhin

zie Mauhin.

 

FD
Mauws

1. Gen. van De Mauw. – 2. Spelling voorMaus. 3. Gen. van De Mauwer, die mauwt, miauwt, jankt, kwaadspreekt. 1299

Colardi Mouwers = 1298 C. Mouwes, Bg. (VERKEST).

 

FD
Mauxhin

cf. Mauhin.

 

JG
Mauxhin

zie Mauhin.

 

FD
Mauyen

cf. Mauien.

 

JG
Mauyen

zie Maillen.

 

FD
Mauzen

zie Mausen.

 

FD
Mav-

-aut, -eau. V. Malvaux.

 

EV
Mavaut

Maveau, Mavoudt, zie Malvaux.

 

FD
Mawait

Mawet, -ez, Mauwet, Mauet. 1516 «Mawet» CoutStavelot, 1583 «Mathieu Mau­wet», 1600 «Henry Mawet» Liège; surnom: w. (Malmedy) mawèt ‘grimacier’ FEW 16, 545a.

 

JG
Mawet

-ez, -ait, Mau(w)et, Maué: BN W. mavoèt:

aansteller, veinzer (HERB.).

 

FD
Mawet

V. MAD (Ma).

 

EV
Mawhin

cf. Mauhin.

 

JG
Mawhin

zie Mauhin.

 

FD
Max

1. V. Maximus. — 2. V. MAD (Mak).

 

EV
Max

1639-46 «Peter Max», 1642 «Gilius Max» émigrés en Suède ; apocope de Maxime, Maximilien.

 

JG
Max

Maxe, Maex, Mex: Patr. Verkorting van een Lat.

HN zoals Maxentius, Maxim(in)us,

Maximilianus. 1395 Max Morin, Ip. (BEELE).

 

FD
Maxant

-âne, -em, -en: Patr. HN Maxentius.

 

FD
Maxence

Mexence: Fr. Patr. < HN Maxentius. Maxheleau: BN W. mahe l’eau: die het water omwoelt, vertroebelt. BN voor een woelwater. Vgl. Meulewa(e)ter. 1342 Otteles Masscheeiwe,

Pousset (SIX III); 1396 Piron Maxheywe, Luik (AVE).

 

FD
Maxheleau

Maxhelan (var.). 1342 «Otteles Mascheeiwe» Pousset, 1396 «Piron Maxhey-we» Liège; surnom de pêcheur braconnier: w. liég. mahe ‘mêle’ + w. êwe, fr. eau, qui trouble l’eau; comp. le NF fl. corresp. Meulewaeter.

 

JG
Maxi

Maxy: Patr.? Korte vorm van HN Maximus, Maximinus of Maximilianus? vgl. Max. Maxim(us): Patr. Lat. HN Maximus.

 

FD
Maximus

1. N. de bapt. d’orig. latine. — 2. Car. phys. (Latinis.). ,,Le plus grand (de deux homo­nymes) ».

 

EV
Maximus

Lat. Maximus, nom de plusieurs saints; ou bien latinisation tardive de Legrand ou de Laine.

 

JG
May

1283 «Jehans li May» DettesYpres, 1444 «josne Jehan May », « Henrion bouvier de Co-lart de May» AidesNamur, 1624 «Gile Le Maay» émigré en Suède; var. de Mai (anc. fr. mai ‘bon temps, plaisir’), etc.

 

JG
May

May- -ar(d), -é. V. MAD (Ma). ‘

 

EV
May

zie Mai.

 

FD
May-

-ené, -enez, -ens. V. MAD (Ma).

 

EV
Maya(ert)

zie Maeyaert.

 

FD
Mayance

zie Mayence.

 

FD
Mayard

-ar(t), -a(t), -aud, -aud, zie Maillard.

 

FD
Mayart

-at, -aux. Var. de Maillard (= celui qui manie le mail, le marteau), cf. 1575 «Michel Mayaers» BourgNamur.

 

JG
Mayaud(on)

Mayaux: Oudocc. maial, maiau: varken (inmeigeslacht) (DNF).

 

FD
Mayeiur

zie de Meyere.

 

FD
Mayelle

Var. de Majelle?

 

JG
Mayen

cf. Mauien.

 

JG
Mayen

zie Maeyens, Maillen.

 

FD
Mayence

1. Proven. Ville allem. — 2. V. MAD (Ma).

 

EV
Mayence

Forme fr. de Mainz (Ail., Rheinland-Pfalz).

 

JG
Mayence

Mayance: 1. Franse vorm van PlN Mainz

(RP). – 2. Maar wellicht reïnterpretatie door W.

uitspr. van Ma(e)yens.

 

FD
Mayené

-èné, cf. Mayné.

 

JG
Mayené

-ez, zie Mayné.

 

FD
Mayenne

Nom d’origine: Mayenne, dépend, de Celles-lez-Dinant (Nr) ou région de France.

 

JG
Mayenne

PlN in Celles-lez-Dinant (N).

 

FD
Mayens

zie Maeyens.

 

FD
Mayer

au génitif: Mayers. Nom de charge: ail. Maier, Meier ‘régisseur (d’une terre), méta­yer’, du lat. major villae ‘intendant du domai­ne’. Cf. aussi Meyer, Meier.

 

JG
Mayer-

-es, -us. 1. Variante et latini­sation de Meyer. V. Meier. — 2. V. MARU.

 

EV
Mayer(s)

zie de Meyer(e), de Maeyer.

 

FD
Mayer, de

zie de Maeyer.

 

FD
Mayeres

Mayeresse. Var. de Majeres ou de Mayérus.

 

JG
Mayeres

zie de Meyere.

 

FD
Mayerotte

1. Proven. Me y en ode, ,,Essart du maire ou di sieur Mara ». — 2. V. MARU.

 

EV
Mayers

cf. Mayer.

 

JG
Mayeru{s)

zie de Meyere.

 

FD
Mayérus

Majerus, Magerus. Latinisation d’ail. Maier, Meyer; cf. aussi Majeres, Mage-res.

 

JG
Mayet

-ez, zie Maillet.

 

FD
Mayet

-ez. Var. de Maillet (w. liég. mayèt ‘mail­let’).

 

JG
Mayeu

-eux, -eur. Cas régime de lat. major; en Wallonie et dans le nord de France, a le sens de fr. maire.

 

JG
Mayeur

Mayeu(x), zie de Meyere, Mahieu(x).

 

FD
Mayeur

V. Maire.

 

EV
Mayinckx

zie Meynink.

 

FD
Maykels

Var. van Makels of Meekels.

 

FD
Maylaers

zie Maillard.

 

FD
Mayn-

-é, -ot, May- -ol, -omain, -on, -o(t). V. MAD (Man et Ma).

 

EV
Maynar(d)

Patr. Rom. vorm van Germ. VN

 

FD
Mayne

1. Spelling voor Mayné. – 2. Zie Mein.

 

FD
Mayné

Mayené, -ez, Lemayené, Maine, Maine, Menet, -ez, -er, -es, Men(n)é: 1. Ofr. mainé, meinsné < Lat. minus natus: later geboren, jonger (HERB.). 1365 Colart Cuemmes le mainsnet, Bergen (J.G.). -2. Patr. Spellingvar. (behalve Mayené) van Mainet, dim. van Germ. magin-naam; zie Maynard. 146 e. Jehennon Mainet (MORLET); 1305 Pieron Mainnet, Bergen (CSWI); 1541 Jacques Maynet, Binche-Aw. (AP).

 

FD
Mayné

w. (Beauvechain) May’né, Mayne, Mayené, -èné (NF typique du Brabant wallon), Maine. Nom de parenté: anc. fr. [jsq au 17e s.] mai(s)né, mainsné < lat. minus natus ‘cadet, puîné’ FEW 7, 20b, cf. 1324-26 «Ma-roie leur maisnee suer» ComptesMons, 1365 «Colart Cuemmes le mainsnet arbalestrier» TailleMons, 1616 «Martin Révélait maisnet» PrincipChimay. – Cf. aussi, en 1497, «les mambours de Jehenen, fils mésayné du dit Jehan» Haute Cour de Houx et Falize (Yvoir).

 

JG
Mayntz

zie Mainz.

 

FD
Mayo(t)

zie Maillot.

 

FD
Mayol

Mayolet, -ez: M.i. niet Opic. maiole: eerste dag van mei (HERB.), maar Patr., var. van Mayou(x), -oul(t) (BERGER). Rom. vorm van Germ. VN Maiulfus, evtl. Maiolus (MORLET I).

 

FD
Mayol

Surnom: anc. pic. maiole ‘premier jour de mai’ FEW 6/1, 61a. – Dimin.: Mayolet. 1556 «Jan Mayolez» Ham-sur-Heure.

 

JG
Mayon

1526 «Mayon Jamotton» BourgNamur; forme w. de Marion DL.

 

JG
Mayon

zie Marion.

 

FD
Mayor

1. Car. phys. Major (latin), ,,Le plus grand (des deux) » (N » 253) ou ,,L’aînè ». (N° 263). Comp. : Maximus et Laîné.

 

EV
Mayor

cf. Major.

 

JG
Mayor

zie de Meyere.

 

FD
Mayot

cf. Maillot.

 

JG
Mayr

zie de Meyer(e).

 

FD
Mayrhoven, von

PlN Mayrhofen (Tirol). Verspreide PlN Meierhof: 1280 curia que dicitur der Maierhof, Waldshut (BRECH.).

 

FD
Mays

Maijs, zie Mais.

 

FD
Mayschak

zie de Maerschalck.

 

FD
Mayseel

zie Maezeele.

 

FD
Maystadt

NF originaire de Hesse, largement attesté dans les registres paroissiaux de Jes-berg et Treysa (FyS) ; d’un NL ail. composé en -stad (à préciser).

 

JG
Maystadt

-stadt, Meystadt: De FN zou uit Hessen stammen (med. min. Ph. Maystadt). Wellicht een adaptatie van de fréquente D. PlN Neustadt, met bekende wisseling n/m en ontronding eu/ey (vgl. Neumann/Neymann).

 

FD
Maystre

zie Lemaître.

 

FD
Maz-  

-uyer,   -uir.   Profess.   Masuyer (Dialecte) ou Masurier (Ane. fr.),

,,Tenancier d’une ferme qui payait

un cens ».

 

EV
Mazairac

PlN Mazeirac (Lozère).

 

FD
Mazay

Var. de Masay, Masai.

 

JG
Mazay

zie Maeze(e)le.

 

FD
Mazé

zie Mazet.

 

FD
Mazeau

Mazel, zie Maeze(e)le.

 

FD
Mazeau

Proven. Maseau (Dép. Je-mappes).

 

EV
Mazelyne

-ijne, zie Madelein.

 

FD
Mazeman

zie Maeseman.

 

FD
Mazereel

Mazereeuw, zie Masurel.

 

FD
Mazereel

V. Masure.

 

EV
Mazet

Mazé: Patr. Dim. van VN Thomas.

 

FD
Mazet

V. MAD (Maz).

 

EV
Mazeure

zie Masure.

 

FD
Mazier(s)

zie Masier.

 

FD
Mazière, de

zie Demazière.

 

FD
Maziers

1. Proven. Maisière (Loc.). — 2. V. Massier.

 

EV
Maziers

Génitif de la néerlandisation d’anc. w. masuier ‘tenancier’ FEW 6/1, 256a.

 

JG
Mazin

1. V. Maisin. — 2. V. MAD (Maz).

 

EV
Mazin

Masin, -yn, -ijn, Mazijn, -ijn: Patr. Vleivorm van VN Thomas. 136 e. Maes Halle = 1280 Masinus Halle; 1389 Maes Cachtel = 1395 Masin C.; 1280 Carstinus Masins, Ip. (BEELE).

 

FD
Mazinghien

PlN Mazinghem (PdC). 1243 Joh. de Masinghem; 1347 Walt, de Masingehem, PdC (DF X).

 

FD
Mazoin

zie Masoin.

 

FD
Mazon

cf. Mason.

 

JG
Mazoyer

zie Massuir.

 

FD
Mazui(r)

-uy, zie Massuir.

 

FD
Mazuin

cf. Masoin.

 

JG
Mazuin

zie Masoin.

 

FD
Mazur(e)

zie Masure.

 

FD
Mazure

cf. Masure. – Mazurel, -elle, cf. Masurel, -elle.

 

JG
Mazurel(le)

zie Masurel.

 

FD
Mazurelle

V. Masure.

 

EV
Mazuy

Mazuis, cf. Massuir, -uy.

 

JG
Mazuy

Proven.     Dép.     St-Aubin. Synon. : Mass- -ui, -uy.

 

EV
Mazy

Mazzy. cf. Masi, Masy.

 

JG
Mazy

zie Masi, Demazy.

 

FD
Mazyn

Mazijn, zie Mazin.

 

FD
Mazzier

zie Masier.

 

FD
Mazzon

Occ. vorm voor Fr. maison: huis.

 

FD

Me(e)rschaert

Me(e)rsschaert, Meerschhaert, Meirs(s)chaert, Meeschaert, Me(e)sschaert, Misschaert, Mescart: Afl. van Van der Meersch. 1398 Jan Merscaert, Jan van der Mersch, Aarsele; 1398 Pieter Meschaert, Geluwe (DEBR. 1970); 1369 Jehan de le Mersch dit Merscart, Ip. (BEELE); 1518 Olivier Merschaert, Rekkem; 1639 Olivier Meesschaert, Menen (KWII).

 

FD

Me(e)rvis

Reïnterpretatie (door r-epenthesis)van Mevis. Zie Meus.

 

FD

Mean

Méan, Meant, Méan, Meyan. 1369 «Thiris de Meyan li fevre»,1432 «Johan de Meyan dit de Laveur», 1602 «Marguerite de Mean» Liège; nom d’origine: Méan (Nr), etc.

 

JG

Méan

Proven. Dép. Maffe et Mons-lez-Liège.

 

EV

Méan(t)

Mean(t), Meyan(t), Myant: PlN Méan (N) en in Mons (LU). 1369 Thiris de Meyan, Luik (J.G.).

 

FD

Meanten

1541 «JohanMianten», 1566 «Jehenne Johan Meanten» La Gleize; avec le possessif w. mi (adapté graphiquement en me), littér. mi antin ‘ma tante’, cf. L. Remacle, Le NP Mean­ten (La Gleize, xvf s.), DBR 17, 1960, 165-6. – Dénominations du même type (notaires liég.): 17.6.1547 «aux représentants de Maroie nostre ante», 12.1.1548 «Johan me seroige de Lymborgh [somdje ‘beau-fils’]» [JL, NFw]; cf. aussi Moncousin.

 

JG

Meaux

Méaux. 1253 «Baudewin Meaus» (var. «Meus») DettesYpres; var. de Meeus; ou bien nom d’origine: Meaux (Seine-et-Marne), etc. Cf. aussi 1645 «Robert Meaux (Miaux)» = «Robert Maux» émigré en Suède.

 

JG

Meaux

Proven. Meaux (Loc. fr.).

 

EV

Méaux

Meau(x), Méau, Miaux, Myaux: 1. PlN Meaux (Seine-et-Marne). – 2. Patr. Picardiserende regressievorm van Me(e)us, korte vorm van HN Bartholomeus. 1237 Margherite Miaus, Atrecht (NCJ); 1253 Baudewin Meaus = Meus, Ip. (HERB.);

1304 Bertremau le lovene; 1374 Meaux de Baers = 1375 Meux de Baers; 1306 Meaus de Beifslare, Ip. (BEELE). Vgl. Meauxsone.

 

FD

Meauxsone

Meauzoone: Patr. Zoon van Meaux = (Bartolo)meus. 1366 Rugger Meusen soens, Ktr.; 1398 Meuwels Lmeussone, Ing. (DEBR. 1970).

 

FD

Méauxsoone

Méausoone, -zoone, Meeuw-soone, Meeusoone, etc. Nom composé de Meeuw, Meaux < Bartholomeus + zoon ‘fils’, cf. 1366 «Rugger Meusen soens» Courtrai [FD].

 

JG

Mebis

Mebus, zie Meus.

 

FD

Mébis

Mebis. Comme Mebs, aphérèse de (Bartholo)meus; cf. aussi Nibbes, Nibus, etc.

 

JG

Mech

Mèche, Mèche. Nom d’origine: Mesch, w. Mèhawe (Limbourg hollandais).

 

JG

Mechain

zie Mesquin.

 

FD

Mechanicus

Latinisering van een BerN: maker van werktuigen. 1794 Elias Benni Mechanicus, A’dam (PDB).

 

FD

Méchant

1. Car. mor. H. mal inten­tionné. N°  26. — 2.  Altérât,  de

Méchin. V. ce N.

 

EV

Méchant

zie Marchand(t).

 

FD

Mèche

Mèche, Mech: W. spelling voor PlN Mesch (NL) (J.G.).

 

FD

Mechelaere

Proven. Mechelen (,,Malines »),  avec suffixe -aère d’orig.

N° 212.

 

EV

Mechele

Mechelen, Mechels, Meekels, Machels, Magel(e): Metr. Germ. VN Machtild; vgl. Magcheltje, Maggeltje, Macheltsje (Pries), Megcheltien (V.D.SCHAAR). Vgl. ook

Machtelinckx = Machelinckx = Mechelinck. Evtl. Patr.: Dim van macht-naam (Machtolf). 1370 van Meghele van Westele, Tn. (HB 783); 1708 Mechel van den Kerkhoff, Bilzen (SCHOE.); 1571 Willem Mechels, Sindorf-Aw. (AP).

 

FD

Mechele(e)r, de

Mechelaere, Mechler, de Meckeleer, de Meekeleer: Mechelaar, van Mechelen (A). 1403 Jan de Migghelere, Aw. (HB 72); 1406 Claes de Mechelere, Bs. (PEENE).

 

FD

Mechelen, (van)

van Megchelen, van Mechgelen: PlN Mechelen (A). 1394 Goossin van Mechline, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Mechelinck

-ynck: Var. van Machelinck; zie Machtelinck(x).

 

FD

Mechelmans

Meck-. Génitif de néerl. Mechel (fr. Michel) ou Mechelen (fr. Malines) + mon ‘homme’.

 

JG

Mechelmans

Meckelmans: i. All. van Van Mechelen. 1340 Joh. Mechghelman, Tnh. (VERS.); 1386  Johanni dicto Mechghelman, Ht. (A.GHIJSEN); 1448 Coen Mechelmans, Diest (HB 337). – 2. Metr. Afl. van VN Mechele. 1379 Ghijsbrecht Machelmaens, Den Bosch (HB 474).

 

FD

Mechels

Génitif de néerl. Mechel, fr. Michel.

 

JG

Mechelynck

1. Proven.   Mecheling. Synon.   du   précédent.   •—   2.   V.

MAD (Mae).

 

EV

Mechiels(en)

zie Michael.

 

FD

Méchin

Car.   phys.   et   situât,   soc. .Jeune (gentil)homme »  (Ane.).

Medrigant    (pour    Madricon).    V. MAD.

 

EV

Méchin

zie Mesquin.

 

FD

Mechler

zie de Mecheleer.

 

FD

Meck(e)

Patr. Bakervorm Mago, Macco. Germ. VN. 1435 Gilg Meck, Augsburg (BRECH.).

 

FD

Meckelmans

zie Mechelmans.

 

FD

Meckeren, van

PlN (wellicht NL). Vgl. Meckerenweg in Gingelom (L). 1402 Herman van Meeckeren, Hernen; 1462 Otto van Mekeren, Kuik(PDB); 1445 Agnes van Mekerne, Nijmegen-Bg. (PARM.); 1557 Pieter van Meeckere, Groede (SCHOUT. I); 1731 Guill. van Meckeren, Gennep-Aw. (AP).

 

FD

Meckers

Meeckers, Meekers, Mekers. Génitif de moy. néerl. maker, meker ‘créateur, réali­sateur’.

 

JG

Meckers

zie Mekers.

 

FD

Mecking

Patr. Afl. van Meck(e).

 

FD

Mecklenburg

Meckelburg: Oud Duits land Mecklenburg aan de Oostzee. 1387 Franko Mekelenborgh, Osnabruck (BRECH.).

 

FD

Meclot

zie Michelot.

 

FD

Meco(e)n

zie Michon.

 

FD

Mecoen

Néerlandisation de Michon, dérivé du thème de Michel.

 

JG

Mecqinion

zie Mequinion.

 

FD

Med-

-aer, -ard, -aets, Medd- -a, -ens. V. MAD.

 

EV

Medart

Me-, Medard, Me-, Meda, Me-, Medda (w. -à, fr. -ard). 1561 «Medart Le Ber­ger», 1569 «François Medart» BourgNamur; prénom Medard (anthrop. germ. math-hard), d’après le nom de saint Medard, évêque de Noyon, synonyme de pluie dans la météo­rologie populaire.

» Formes néerl.: Medaer, Me-, au génitif: Medaerts, Me-, Medaets, Medats, Mé-(simplification consonantique). » Dérivés du thème Med- de Medard: Medot, Me-. Dimin. du thème Med- (de Medard). -Medens, Me-. Génitif germ. du thème de Medard (Carnoy 44).

 

JG

Meddaerts

Medar(d), -a(e)rt(s), -aer(s), -a(e)ts, Med(d)a, Mattard, -ar(t): Patr. Germ. VN Medardus (MORLETI); Madachart (Fm.). 1375 Baltin Maddaert = B. Mattaerd, Ip. (BEELE); 1395 Medaert Dadizeels = 1398 Madaert van Dadizelle, Dadizele; 1398 Medart van den Coutere, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Meddens

zie Maddens.

 

FD

Medegael, van

Middegaels: PlN Middegaal in Veghel (NB). 1379 Jan van Middelgale, Den Bosch (BLO VIII). Op zijn zegel staat evenwel: sigillum Johannis de Erpe. Van Medegael kwam 86 x voor in OV. 1572 Frans Medegaels, Helmond (HB 423); 1669 Servaas Medegaels, Hilvarenbeek-Aw. (AP).

 

FD

Medem, de

BN zoals D. FN Meidem. Mhd. meidem: hengst, ruin. 1219 Johannis Medem, Ip.; 1263 Thieris li Meidem, Cent (LEYS 1959′); 1280 Joh. Medem; 1326 Franse de Medem, Ip. (BEELE).

 

FD

Medeman

Mnl. medeman: medeleenman, deelgenoot, compagnon. 1378 Katelinen filiajan Meedemans, Dend. (OSD).

 

FD

Medernach

zie Middernacht.

 

FD

Medery

Me-. Nom issu de l’anthrop. germ. math-rik > fr. Médéric, nom d’un saint.

 

JG

Medery

Patr. Rom. vorm van Germ. VN math-rîk?

 

FD

Médot

Medo(t): Patr. Vleivorm van Médard.

 

FD

Medts

V. MAD.

 

EV

Medts, (de)

zie Mets.

 

FD

Mee, de

zie Dumet(s).

 

FD

Meeckers

Meekers, cf. Meckers.

 

JG

Meeckers

zie Mekers.

 

FD

Meedts

zie Mets.

 

FD

Meef, de

zie Demeffe.

 

FD

Meegen, van

zie van Megen.

 

FD

Meegers

zie Mager.

 

FD

Meehsen

zie Maassen, Meus.

 

FD

Meekeleer, de

zie de Mecheleer.

 

FD

Meekels

zie Mechele.

 

FD

Meekers

1. Profess. Maker, ..Fabricant ». V. Maker. — 2. V. MAD

(Mak).

 

EV

Meekers

zie Mekers.

 

FD

Meeks

zie Meex.

 

FD

Meel

Wellicht BerBN van de molenaar, de meelhandelaar of bakker. Vgl. D. Mehl.

 

FD

Meel, van

zie van Merlen, van Mêle.

 

FD

Meel,de

Zie Demel.

 

FD

Meelaet

Melaet. Simplification consonantiqnc de Melaert.

 

JG

Meelaet

zie Millard.

 

FD

Meelberg(h)(s)

Meilbergs, Melberg(h)s, Mellenbergh: PlN 1. Merelberg > Meelberg in Schaffen (L). 1434 Heinrick van Meerleberch; 1453 Henricus de Meerleberghe = de Meeleberghe; 1769 Christiaan Meelberghs, Diest (CLAES1983). – 2. PlN Meelberg in Paal (L).

 

FD

Meelbergs

-erghs, Melberghs, Melbergs, Meilbergs. Génitif de Meelberg, à Paal (Lb).

 

JG

Meeldijk

Waterloop in Koudeschure en Borre (FV): 1719 Medeldicque (DF X). De Molendijk, die uit twee takken van de Aa bestaat, heet er nu verfranst Meldicque: 1327 le Molendich; 196 e. Meuledick alias Meldick (DF X).

 

FD

Meelen(s)

zie Melin.

 

FD

Meelen, van

zie van (de) Merlen.

 

FD

Meen

 (,,Bien   ou   objet)   commun, banal ». Altéré en mm : V(and)er-

min(nen).

 

EV

Meeneboo

zie Minnebo.

 

FD

Meenen, van

van Meenin, Wanmeenen: PlN Menen (WV). 1245 Danieli de Menine (DEBR. 1980); 1326 Henric van Menine, Ip. (BEELE). – Lit.: LG1981,

 

FD

Meenen, van der

zie van der Minnen.

 

FD

Meenhout

zie Maenhoudt.

 

FD

Meens

Génitif de moy. néerl. meen ‘commun, complet’.

 

JG

Meens

zie Mens.

 

FD

Meensel.van

van Mensel, van Minsel, van Mencxel, van Menx(s)el, van Mengsel: PlN Meensel (VB). 1340 Willem van Meenselle, Tn. (C.BAERT); 1387 Reynere van Meensele, Tn. (SLLIV); 1481 Geert van Minsel, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

meer

,,Etang ». Proven. Meremans,Van der- -Meer, -Me(e)ren, -Mei-re(n). ,,De l’étang, du lac ». Meer- -hout,  -veld.  ,,Bois-,  Champ-  -du lac ».

EV

Meer

Meers. Nom d’origine: Meer (Aiw),etc., topon. très fréquent.

 

JG

Meer, (de)

zie Lemair(e).

 

FD

Meer,van (der)

Termeer,van (der) Meeren, van (der) Meir, van der Meiren, van der Mairen, van der Mer(en), Vermeer, Vermeere(n), Vermeir, Vermeire(n), Vermeirre, Vermaire, Vermer, Vermerre((n), Vermeren, Veermeer: PlN Meer, Mère: grote plas, stilstaand water. Erg verspreid. Ook(Erpe-)Mere (OV). 136 e. Segere de Mère, Desteldonk; bi Gosines van der Mère (GN); 1428 Dillekin vanden Mère, Ht. (A.GHIJSEN); 1297 Henry de la Mare; 1334 Jan van der Meere, Opwijk (ES 1913,98-100; ESBr. 1952,401-416). Zie ookDelmère.

 

FD

Meerbach

D. PlN. Vgl. Meerbeck (NRW, NS), Van Meerbeke.

 

FD

Meerbee(c)k,van

van Meerbeke, van Meerbeck, Meerbeekx, van Merbeeck: PlN Meerbeek (VB) of Meerbeke (OV). Meerbeek in Assent (VB). 1337 Helwide dicta de Meerbeke, Diest (CLAES 1983); 1390 Cole van Meerbeke, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Meerbergen

Meerberghs. Nom d’origine: Meerberg, topon. fréquent.

 

JG

Meerbergen, (van)

Vermeerbergen, Meerberghs: PlN Meerberg in Grote- en Kleine-Brogel (L) en St.-Kw.-Lennik (VB) (NR). 146 e. Henric van Meerberghen, Zundert (SEA); 1576 Maria van Meerberghe, Boechout (SELS). Maar Meerberghs zou een var. (r/I) kunnen zijn van Meelberghs.

 

FD

Meerburg

PlN in Leiden (ZH).

 

FD

Meerchaut

zie Meerschout.

 

FD

Meerdonk, van

PlN Meerdonk (OV). 1289 Michiel van Merdonc, Hulst Z (DEBR. 1962).

 

FD

Meere, (de)

zie Lemaire.

 

FD

Meereleere, de

zie de Meerleer.

 

FD

Meereman

Meerman, au génitif: Meeremans, Meermans, Meremans, Mermans. Ethnique néerl. : habitant de Meer ou d’un meer.

 

JG

Meeremans

zie Meermans.

 

FD

Meeren, van (der)

zie van der Meer.

 

FD

Meerendonk, van (den)

zie van den Merendonck.

 

FD

Meerens

zie Maire.

 

FD

Meeresse

Var. néerl. de Mayeresse.

 

JG

Meeresse

zie Mairesse.

 

FD

Meerhaeg(h)e, (van)

-hage, (van) Meirhaeg(h)e, van Merhaege(n), -haeghe, Meyerhaeghe: 1. PlN Meerhage in Wortegem (OV), Ooike (OV). 966 Merehaga: bosje aan een plas. – 2. PlN in Nieuwerleet (FV), Houlle (PdC). 1228 Gerardus de Maraghe, Dk.; 1617 Jan van Meerhaghe, Klemskerke; 1762 Augustyn Meirhave, Kanegem (DFX).

 

FD

Meerhaeghe

-hage, Meyerhaeghe, Meir-haeghe. Nom d’origine: Meerhage(FlOr).

 

JG

Meerheyd

Wsch. dial. < Meerhout.

 

FD

Meerhout, (van)

PlN Meerhout (L). 1255 Hermannus de Merout, Meerhout (V.LOON 84); -1300 Jan van Meroute, Cent (CG); 1394 Thomaes van Meerhoute, Aw. (HB 52).

Meerkens: i. Zoals Meermans afl. van Van der Meer. – 2. Metr. Dim. van Maria. Vgl. Meiresone.

 

FD

Meerkens

Génitif dimin. en -ken de Meert (hy-pocor. de Meerten).

 

JG

Meerlaen

Meerland, zie Merlan(d).

 

FD

Meerle(e)r, de

de Meerlaere, -leire, de Meereleere, de Meir(e)leer, de Meirlaere, Meirlaen, Meir(e)leire, Merleer: Wvl. merelare: merel. BN. Vgl. De Meirel, Merlan(d). 1590 Cornelis de Meerleere, Burst(LIEVENS).

 

FD

Meerlemont

Merlemont: PlN 1. Merlemont (N). 1228 W. de Merlemont (AAV); 1294 Wautiers de Merlemont, N (CRN); 1374 Heinrijc Meerlemonts huys, Aw. (VLOEB.). – 2. Merlemont in Evegnée (LU). 1291 Wautier de Merlemont, Luik (SLL II); 1343 H. de Merlemont, Tg. (IOT). – 3. Merlimont (PdC). 1262 Martine de Merlemont = 1271 Martin de Merlimont, Montreuil (DF X).

 

FD

Meerman

-ans, cf. Meereman.

 

JG

Meerman(s)

Merman(s), Merremans, Me(e)remans, Meir(e)man(s), de Meerman: 1. Meerman: zeeman. 1398 wedewe Roegers Smermans, Martin de Merman, Aalbeke (DEBR. 1970). – 2. Afl. van Van (der) Meer, Vermeir(e).

 

FD

Meernhout

Mern(h)out, Meernt: Var. van Meerhout? Of van Maernhout?

 

FD

Meerpoel

Me(i)rpoel, Mer(c)kpoel: PlN Meerpoel: waterpoel. 1649 François Meerpoel, Aarts. (MAR.).

 

FD

Meerpoel

Meirpoel. Nom d’origine: Meerpoel (= mare d’eau).

 

JG

Meerris

zie van Merris.

 

FD

meers

,,Marais, Flaque, Terrain fan­geux ». Proven. Miers, Meers(ch)-,

Meers(se)- -man(s). ,,Du marais ».

Meers-   -haut,   -hout.   ,,Bois   du marais ».  Meerschaert, ,,Campagne du  marais ».   Van  Hoymissen  ou

Van Hooimeersen, .,Du marais aux foins’. Meersen (Loc. holl.).

 

EV

Meers

1. Limburgse var. van Meyers. Zie Smeers. 1620 Frederick Meers, Bilzen (SCHOE.). – 2. Zie Meers(ch).

 

FD

Meers

cf. Meer.

 

JG

Meers(ch)

Mers(ch), Meerstx: Verkort < Van der Meersch. 1403 Jan Mersch; 1410 Loenis de Harde dit Mersch, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Meers(s)eman

Zie  Meerschman, (de) Meersman.

 

FD

Meersch, van der

van der Meers(en), van der Mersch, van der Mers(s)che, van der Meers(s)che(n), van Meers(s)che, Vandremeersch, van der Mars, van de(n) Meersch(e), van de(n) Meerssche.van den Meersshe, van den Mersch, van den Meerssch, van der Meir(s)ch, van de(r) Meirs(s)che, van der Meirtsche, van der Meesch, van der Mesche, van Meessche, van der Messe(n), – Misse(n), van der Meets, van der Meys/Meijs, van der Mest, van der Mie(r)s, van der Miès(e), van der Miège, Miége, Vermeers, Verme(e)rsch, Vormers, Vermeerschen, Vermeerch, Vermeers(e)h, Vermeirs(ch), Vermeirsche, Vermei(r)ssen, Vermeers(s)en, Verme(e)sen, Verme(e)s(ch), Vermeys, Vermiesch, Vermèch, Vermès, Vermesse, Vermis(sen): Verspreide PlN Meers(ch): beemd, alluviaal land, vooral langs waterloop (KCTD1945,242-257). De vormen zonder r door ass. rs/s. 1316 Gillis van der Mersch, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Jan van der Mersch; 1380 Danijn van der Meersch, Ip. (BEELE); 1750 Emerentia Vermeers(ch) = Verrais, Aarsele (PS 1973,254). – Lit.: F. DEBRABAN-DERE, Van derMe(e)rsch. LG1981,457-9.

 

FD

Meerschaege

Reïnterpretatie (Wvl. meerschagie: meersen) van Meerschaert.

 

FD

Meerschaert

-schaut, Meersschaert, -sschaut, Meirschaut, Meirsschaut, Meeschaert (sim­plification consonantique). Dérivé néerl. en -aert; ethnique: habitant de Meersch (topon. fréquent).

 

JG

Meerschman

cf. Meersseman.

 

JG

Meerschman

Meers(s)eman, Meersman(s), Meerssman, Mersmans, Meirs(ch)man, Mers(s)eman, Mees(se)man, Meschman, Mesman(s), Misman, Meisman, Meys(ch)man(s), Meyss(e)man, Meyseman, Meijsman(s), Meeysman: 1. Afl. op -man van Van der Meersch. – 2. Vorm zonder Iw. voor (de) Meersman.

 

FD

Meersdom

zie Mesdom.

 

FD

Meersen

Nom d’origine: Meersen (Limbourg hollandais).

 

JG

Meersman, (de)

de Meersmann, (de) Meers(s)eman, (de) Meerschman, (de) Meirsman, (de) Meirschman, Me(e)rsmans, (de) Mers(se)man, Meerssman, Merseman, de Merseeman, Messeman(s), Mees(se)man, Mes(ch)man, Mesmans, Misman, Meisman, Meysman(s), Meijsman(s), Meeysman, Meyschman(s), Meyss(e)man, Meyseman, Marsman: BerN Mnl. merseman, meerseman, maers(e)man: rondtrekkend koopman, marskramer. 1252 Ziric Maersman, Haarlem (OHZII, 638); 1280 Oliverus Merceman; 1306 Kateline Mersemans = K. Smersmans, Ip. (BEELE); 1381 Jan de Merceman, Ossenisse (DEBR. 1999). Zie ook Meerschman.

 

 

FD

Meersseman

Meersman, Meerschman, Meersmann. Meeseman (simplification consonan­tique), au génitif: Meersmans. Nom de métier: moy. néerl. me(e)rseman ‘marchand, épicier’.

 

JG

Meerstadt

PlN Mehrstedt (TH)?

 

FD

Meerstx

Verhaspelde spelling van Meerts of Meers.

 

FD

Meert

au génitif: Meerts, Meets (simplification consonantique). Hypocor. de néerl. Meerten, Maarten, fr. Martin.

 

JG

Meert-

-s, -ens. V. Martin.

 

EV

Meert(s)

Meerte, Meerten(s), zie Maarten(s).

 

FD

Meert, van (der)

zie van Miert.

 

FD

Meerten

génitif: Meertens. Prénom: néerl, Meerten, fr. Martin; cf. Ma(e)rtens, Mettais.

 

JG

Meerts

cf. Meert.

 

JG

Meerveld, (van)

van Meervelt, -velde: PlN Meervelde (NB). 1661 Adriaan van Meervelde, Waas (VAN G. IV); 1698 Joannes van Meervelt, A’dam (MUL Vïï).

 

FD

Meervenne, van

van Meirvenn(e), de Meirvenne, Meervenu: PlN Meerven (NB). s.d. Joos van Meervenne, Jan van Meirvenne, Waas (VAN G. I-II).

 

FD

Meerwein

D. Patr. Germ. VN mêr-win ‘beroemd-vriend’: Maruinus, Meruinus (MORLETI). 1458 Ritter Merwin von Sickingen (BRECH.).

 

FD

Meerwij(c)k, van

van Marwick:PlNMeerwijkin Empel (NB) of Koudekerk (ZH). 1276 Wouter van Merewijc, Lier (V. LOON164); 1289 Waltero dicto de Merwich, Aw. (CLEMEUR).

 

FD

Meery

zie Demerie.

 

FD

Mees

Meese, Meeze, au génitif: Meesen, Mezen, Me-, génitif double : Mesens. Aphé­rèse de (Bartholo)meus ou de (Tho)mas (cf. VlaamseStam, 1975,90).

 

JG

Mees

zie Meus, Maas(s), Meese.

 

FD

Mees(s)e(n)

1. Proven. Meersen. V. Meers. — 2. V. MAD (Maz).

 

EV

Meesch, van der

zie van der Meersch.

 

FD

Meeschaert

cf. Meerschaert.

 

JG

Meeschaert

zie Meerschaert.

 

FD

Meesdom

zie Mesdom.

 

FD

Meese

de Mees(e), Mees(en), Meeze(n), Mezen: BN naar de naam van de vogel, de mees (vgl. Mussche). Of BN voor de mezenvanger. 1326 Boidin de Mesevanghere, Ip. (BEELE). i2ee. Robinus Mese, Desselgem (GN). 1267 Caninus Mese, 1326 Jan Meze, 1393 Heinekin Meeze, Ip. (BEELE).

 

FD

Meese

Meeze, cf. Mees?

 

JG

Meesema(e)cker

Meesmaecker, de Mesemacker,de Meesema(e)kers, de Meezemaeker: 1. BerN van de mandenmaker. Mnl. mese: draagmand, vismand. 1620 Robert Meesemaecker, St.-Win. (VERGR. 1968); 1653 Eg. Aug. de Meesemaecker, Bs. (MU1 VI). – 2. Wsch. veeleer verhaspeling van De Mes(se)maker.

 

FD

Meeseman

cf. Meersseman.

 

JG

Meesen

cf. Mees.

 

JG

Meesen(s)

zie Maassen, Meus.

 

FD

Meesen, van

PlN Mesen (WV). 1367 Pauwels van Meessine, Ip. (BEELE).

 

FD

Meesmaecker

V. Mes.

 

EV

Meesmaecker

zie Meesema(e)cker.

 

FD

Meesman

zie Maeseman, Meerschman, (de) Meersman.

 

FD

Meesschaert

zie Meerschaert.

 

FD

Meessche, van

zie van der Meersch.

 

FD

Meesseman

zie Meerschman, (de) Meersman.

 

FD

Meessen(s)

zie Maassen, Meus.

 

FD

Meester

génitif: Meesters, Meysters. Nom de profession: moy. néerl. meester ‘maître, maître d’école’.

 

JG

Meester

Profess. 1. School(meester), ,,Maître d’écoles ». — 2. Maître d’un atelier, dune exploitation. — 3. Artiste ou artisan renommé. Synon. : De Meester, (S)meesters, Smeysters, Myster.

 

EV

Meester(e), de

de Mester, de Miester, Me(e)ster(s), Smeester(s), Smister, Meysters, Meeter, de, zie de Meter.

 

FD

Meeteren, van

zie van Meteren.

 

FD

Meetkerke, van

Mekerke: PlN Meetkerke (WV). 1299 Jac. de Meetkerke; 1330 Henrici de Medekerke; 1607 Guillaume Meckerke (DF X); 1399 Jacob van Meetkerke, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Meets

cf. Meert(s).

 

JG

Meets

zie Maarten(s).

 

FD

Meets, van der

zie van der Meersch.

 

FD

Meeus

Meus, Meheus, génitif: Meeusen, Meeussen, Meusen, génitif double: Meeu-wens, Meuwens, Meeuwes, Meuws. 1283 «Meus Harinc» DettesYpres, 1356-58 «Jehans Meus» PolyptAth; aphérèse de (Bartho-lo)meus.

 

JG

Meeus

-ues, -us(s)en, zie Meus.

 

FD

Meeus

V. Bartholomeus.

 

EV

Meeuw

1280 «Colinus Meuwe» Dettes Ypres; surnom: néerl. meeuw ‘mouette’ [FD], sinon aphérèse de Bartholomeeuw (cf. ci-dessus).

 

JG

Meeuw

de Meu(e), de Meiie, de Meve: BN naar de vogelnaam, de meeuw. 1280 Colinus Meuwe, Ip. (BEELE); 1398 Daneel de Mewe, Ing. (DEBR. 1970).

 

FD

Meeuwe(n)s

-ese(n), -s, -(i)s(s)en(s), Meevis(sen), Meewis(se), zie Meus, Meex, Meeks: Var. van Ndl. FN Meekes, gen. naast Meek(en), Germ. bakernaam (V.D.PLANK); vgl. Mack.

 

FD

Meeuwen, van

van Meuwen: PlN Meeuwen (L). 1389 Jannes van Mewen, Diest (VdP); 1414 Jan van Meewen, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Meeuwes

Meuws, Meeuwens, cf. Meeus.

 

JG

Meeuwis

Meewis, Meuvis, -wis. Mevis, Mé-vis, -isse, Mewis, Meyvis, -isch, au génitif: Meeuwissen, Meevissen, Meewissen, Meeuw-ssen, Meuwissen, Mevihsen, Mevissen, Me-wissen, Me-, génitif double : Mevissens. Var. de Meeus(en).

 

JG

Meeuws

Var. de Meeus.

 

JG

Meeuwsoone

Meeusoone, cf. Méauxsoone, etc.

 

JG

Meeuwssen

Meevissen, Meewis, -issen, cf. Meeuwis(sen).

 

JG

Meeysman

zie Meerschman, (de) Meersman.

 

FD

Meeze

cf. Meese.

 

JG

Meeze(n)

zie Meese, Maassen, Meus.

 

FD

Meezemaeker, de

zie Meesema(e)cker.

 

FD

Meffert

Patr. Germ. VN Magfrid. 1543 Meffardus Loenstein (BRECH.).

 

FD

Meg-

-ens, -erlé (Alsace), -goeul. V. MAD (Mak).

 

EV

Megan(c)k

Afl. van ww. me(d)egaan: meegaan, vergezellen. BN voor iemand met meegaand, inschikkelijk karakter. 1281 Heinr. Medeganc, Wortegem (HAES.); 1396 Jan Medegancs, Mère (DE B.); 1452 Joh. Meganc (MULI).

 

FD

Meganck

Me-. Nom d’origine: moy. néerl. mee, mede ‘avec’ + ganc, gange ‘passage’ ; dans l’Est: rigole qui apporte l’eau au moulin’ (Carnoy 142).

Mégret. 1296 «Hue Megret» TailleParis; var. de Maigret.

 

JG

Meganck(x)

1.  V.  MAD   (Mak). —  2. Situât, soc. Me(d)egan(g)er, ..Adjoint (d’un personnage impor­tant ».

 

EV

Megchelen, van

zie van Mechelen.

 

FD

Megdaleens

zie Magdaleens.

 

FD

Megen, van

van Meegen, Vermeegen: PlN Megen (NB). 1390 Sebrecht van Megen, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Megens

Meegens, Meigen, Meugens: Patr. Vleivorm van een Germ. Mago-naam? 1461 Jan Megghe = 1477 Jan Meighen, St.-Tr. (LENGLEZ); 1651 Libertus Meughens, Westerlo (MUL V).

 

FD

Meghem, van

1. PlN Meigem (OV). 1160 Lambinus de Meiengem (GN); 1206 Rammundi de Meighem (DEBR. 1980); 1284 Heineman van Meyghem (CG). – 2. Of var. van Van Mieg(h)em.

 

FD

Meginhard

zie Meynaert(s). 1438 Jehan Mainart, Laon(MORLET).

 

FD

Megret

zie Maigret.

 

FD

Megroot, (van)

Megroedt, zie (van) Migerode.

 

FD

Meha(i)gnoul

Méha (i)gnoul: PlN Meha(i)gnoul in Meux (N). 1289 Thomas de Mehaingnoule, Namen (J.G.).

 

FD

Mehagnoul

Me-, Mehaignoul, Me-. 1289 «Thomas de Mehaingnoule» CensNamur, 1523 «Romain de Mehaingnoulle» Bourg-Namur; nom d’origine: Meha(i)gnoul, à Meux (Nr).

 

JG

Mehaignoul

Proven. Dép. Meux.

 

EV

Mehauden

Me-, génitif double : Mehaudens, Mehoudens. Génitif de Mahaut (= Mathilde), cf. 1279 «Mehault Spillete» ComptesMons, 1520 «Piero Mehau».

 

JG

Mehauden

Proven. Meerhout(en), ,,Bois du lac » (Meerhout, Loc. et L.D.).

 

EV

Mehauden(s)

Mehaut, Méhaux, zie Mahau(t).

 

FD

Mehelen

Mehlen. Var. de Mechelen, fr. Mali-nes.

 

JG

Meher

Mexher. Var. de Meier, Mayer.

 

JG

Meheus

cf. Meeus.

 

JG

Meheus

zie Maheu(x).

 

FD

Mehle(n)

Mehlin: Spellingvar. van Meelen of van PlN Melen (zie Demelen) ?

 

FD

Mehlen

cf. Mehelen.

 

JG

Mehler

D. BerN van de meelhandelaar. 1363 Joh. Mehler, Giessen (BRECH.). Vgl. Mehlman(n).

 

FD

Mehlman(n)

D. BerN: meelhandelaar. Vgl. Mehler. 1316 Yda dicta Melmennen, HS (BRECH.).

 

FD

Mehlwurm

D. BN: meelworm.

 

FD

Mehoudens

cf. Mehaudens.

 

JG

Mehoudens

zie Mahau(t).

 

FD

Méhu

Mehuis, Mehuys, zie Maheu(x).

 

FD

Mei

zie (de) Mey.

 

FD

Meibergen

PlN Meiberg in Meerhout (A).

 

FD

Meiboom

Meijboom: BN naar woonplaats of huisnaam. Vgl. D. Maibaum, -bo(h)m, Ndd. Meibo(h)m. 1256 Herbort Meibom, Rostock (NN); 1550 Hans Meyboom, Aken-Aw. (AP); 1757 Adr. Meiboom, A’dam (MUL VIII).

 

FD

Meichl

zie Maichle.

 

FD

Meichsner

zie Meissner.

 

FD

Meicier

Profess. 1. Messier, ..Garde des récoltes » (Ane.). — 2. Mercier. V. ce N.

 

EV

Meidert, van

van Melder(en, (van) Meller: PlN Meldert (0V, VB, L). 1340 Joh. de Meidert, Tnh. (VERB.); 1356 Willems lant van Meidert, St.-P.-Leeuw (PEENE1949); 1423 Jan van Meller; 1424 Clais van Meld(e)re, Ktr. (SR14 v°, p. 37,39).

 

FD

Meier

« Métayer ». 1. Profess. ..Tenan-cier d’une métairie ». Synon. : DE Meyer(e), Meyers, Mayeres, Smeyers. — 2. Fonction (Le mot Meyery a désigné autrefois des fiefs ayant droit de basse justice). Maire ou prévôt. Latinis. : Majerus, Mayerus. V. Maire.

 

EV

Meier

cf. Meyer.

 

JG

Meier(s)

zie de Meyer(e).

 

FD

Meiersons

zie Meireson(e).

 

FD

Meifroot

V. MAD (Ma).

 

EV

Meigen

zie Megens.

 

FD

Meignan(t)

-en, zie Magnien.

 

FD

Meigroet, van

zie  (van) Migerode.

 

FD

Meihuizen

PlN Maihausen (NS).

 

FD

Meijboom

zie Meiboom.

 

FD

Meijborg

-burg, zie Maiburg.

 

FD

Meijdenberg, van den

Wellicht PlN Maagdenburg, D. Magdeburg (SA). Kiliaan geeft Meydenborgh voor Maeghdenborgh. Verwarring berg/borg is heel gewoon. 1650 van de Medenbergh, Tilburg (PDB).

 

FD

Meijerson

cf. Meiresonne.

 

JG

Meijerson

zie Meireson(e).

 

FD

Meijlink

Patr. Afl. van een -ilo-dim. van Germ. mag-naam. Vgl. Meilke.

 

FD

Meijnaert(s)

Meynaert(s), Meynart, Meinhard(t), Mijnhardt, Mainard(i), Mainas, Menyhart, Meinert, Meiners, Meindert, Meijndert, Meyndertz, Mynders, Minders: Patr. Germ. VN magin-hard ‘kracht-sterk’: Meginhardus (Dip.). 1047 Meinardus decanus; ize e. Alardus filius Meinardi; ize e. Meinart, Cent (GN); 1232 contra Arnulfum Meinarde, Cent (CG); 1307 Clais Meinart, Ip. (BEELE); 1398 Willem Meynaert = Guillaume Meynart, Kuurne (DEBR. 1970).

 

FD

Meijndert

Meyndertz, zie Meijnaerts.

 

FD

Meike

zie Meykens.

 

FD

Meilbergs

cf. Meelbergs.

 

JG

Meilbergs

zie Meelberg(h)(s).

 

FD

Meile

Meillander, Mélanders: 1. Afkomstig van Milaan, D.

Mailand. Vgl. D. Mailânder (BRECH.). – 2. Maar

Melander was de humanistennaam van Schwarzmann, Holzapfel en Eppelmann (BRECH.).

 

FD

Meilke

Patr. Dim. van Meile < Magilo, dim. van Germ. mag-naam, zoals Me(g)inhard. D. FN

 

FD

Meillander

au génitif: Mélanders. Ethnique néerl. de Mailand (= fr. Milan).

 

JG

Meillander

Proven. ,,Du pays de Meyl » (Plus L.D.). Ou ,,Des pro­priétés du sieur Milon ». Synon. : Milant(s).

 

EV

Meillassoux

Zuidwest-Fr. FN Millassous < raillasse: gierst (DNF).

 

FD

Meilleur

1. Car. mor. ,,(Le) meil­leur (de dux homonymes) ». •— 2. V. Milleur.

 

EV

Meilleur

Meylleux, Mil(l)eur: BN meilleur: de beste. Vgl. Delameillieure.

 

FD

Meilleur

Milleur. Surnom: fr. meilleur FEW 6/l,665b.

 

JG

Meilly

V. Melleray.

 

EV

Meily

Meili: Patr. Rom. vorm van Lat. HN Amelius.

 

FD

Mein

Meyns, Meijns, Mayne, Meinesz: Patr. < magin-naam, zoals Meinboud.

 

FD

Meinboud

Patr. Germ. VN magin-balth ‘kracht-moedig’: Maginbaldus (Dip.). 1367 Casin Meimboud = 1376 C. Meinbout, Ip. (BEELE).

 

FD

Meindert

zie Meynaert(s).

 

FD

Meine(c)ke

Meinke, Mencke: Patr. Ndd. dim. van Germ. magin-naam; vgl. Meynckens. 1287 Albernus filius Meineke, Hb. (BRECH.).

 

FD

Meinema

Patr. Friese afl. van Germ. VN Mein.

 

FD

Meinen

Meynen, Meijnen: Metr. Fem. van Germ. magin-naam: Megina, Meina (MORLETI), Meine. 1406 Jan Meynen, Erps (PEENE).

 

FD

Meiner(t)zhagen

PlN Meinerzhagen (NRW). 1769 J.N.A. Meinertzhagen, Roermond-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Meinert

Meiners, zie Meynaert(s).

 

FD

Meines, van

Oorspr. Meines, gen. van Patr. Mein; zie i. v. 1771 Jelle Meinesz, Nieuwenhove = 1811 Jelle van Meines (PDB).

 

FD

Meinguet

cf. Minguet.

 

JG

Meinguet

V. MAD (Man).

 

EV

Meinguet

zie Minguet.

 

FD

Meinhard(t)

zie Meijnaert(s).

 

FD

Meinholt

-hold: Patr. Germ. VN magin-wald ‘kracht-heerser’: Maginold (MORLET I). 12e e. Meinoldus (GN).

 

FD

Meinig(er)

Meininger: Afl. van PlN Meiningen (TH).

 

FD

Meinke

cf. Mencke.

 

JG

Meinke(n)

zie Meynckens, Meine(c)ke.

 

FD

Meinsier,

zie Manchier.

 

FD

Meintjes

Meyntjens: 1. Meindeken, dim. van Mande. Vgl. De Mande. 1417 gegeven Meyndeken van manden = 1423 Heyn Meyndekene van hoirdeken…metsmanden, Lier (FRANS). – 2. Zie Meynckens.

 

FD

Meir

Meire, génitif double : Meirens. Var. de Meer; ou nom issu de l’anthrop. germ. Marus (Fôrst. 1102).

 

JG

Meir-

e(ns), -esonne.  1. V. Meier.

—  2. V. MARU.

 

EV

Meir(e)

zie Maire.

 

FD

Meir, van (der)

zie van (der) Meer.

 

FD

Meirch, van der

zie van der Meersch.

 

FD

Meire, (de)

zie de Meyer(e), Lemaire.

 

FD

Meireaux

zie Mairiaux.

 

FD

Meirel, de

zie de Maerel.

 

FD

Meireleire

de Meireleir, zie de Meerleer.

 

FD

Meireman(s)

zie Meerman(s).

 

FD

Meiren(s)

zie Maire.

 

FD

Meiren, van der

zie van (der) Meer.

 

FD

Meires, van

zie van Merris.

 

FD

Meireson(e)

Meires(s)onne, Meirezonne, Meirisonne, Meirson, Meijerson, M(e)yerson, Meiersons: Metr. Zoon van Meer: Maria. 1358 Hannijn Meeren soens = Jan Meeren soens lochtijn; 1380 Willem Meeren zone, Eksaarde (GYSS. 1963′); 1441 Jaquemijnen Merrenzoens, Wg. (CASAERT).

 

FD

Meiresonne

Meijerson. Composé néerl. de Meire (qui précède) + zoon ‘fils’.

 

JG

Meirhaeghe

cf. Meerhaeghe.

 

JG

Meirhaeghe, (van)

zie van Meerhaeg(h)e.

 

FD

Meirlaen

cf. Merlan, -aen.

 

JG

Meirlaen

Proven. Meerlaan. (Dép. Meulebeke, Ruisselede, etc.).

 

EV

Meirlaen

zie Merlan(d).

 

FD

Meirlaerfe, (de)

Meirleir(e), zie de Meerleer.

 

FD

Meirlé

zie Merlet.

 

FD

Meirlevede

zie Merlevede.

 

FD

Meirmans

zie Meermans.

 

FD

Meirpoel

zie Meerpoel.

 

FD

Meirs(ch)-

zie Meers(ch)-.

 

FD

Meirschaut

Meirsschaut, cf. Meerschaut.

 

JG

Meirsman

cf. Meersman.

 

JG

Meirsman

V. Meers.

 

EV

Meirson

zie Meireson(e).

 

FD

Meirssch-

zie Meersch-.

 

FD

Meirt(e)

zie Maarten(s).

 

FD

Meirte

V. Martin.

 

EV

Meirtsche, van der

zie van der Meersch.

 

FD

Meirvenne, van

zie van Meervenne.

 

FD

Meis

Meise(n), Meys, Mejs, Meijs(sen), Meijsen, Meyse(n), Meyssen(s): Patr. i. Korte vorm van Remeis = Remigius. Zie Rémi. 1354 Remigius de Maresco = 1371 van Remeyse = 1382 van Meyse, Tn. (ROEL. 1951); 1382 Roeger Meysensone.Tg. (TYTGAT). – 2. Korte vorm van Bartolomeus. 1486-1523 Meys Hoesch = Bartholomeus, Walhorn (WINTGENS1993,85). – 3. Uit Meinso, -so-afl. van Germ. magin-naam; vgl. Meynaert. ne e. Meinso; 1154 Meinzo de Monte (GN); 1268 Meisonem de Malle, Malle (V. LOON). – 4. Meis kan een jongere (gediftongeerde) vorm zijn van Mys. – 5. Metr. Uit Clemeinse/Clementia. 1429 Clementia dicta Meys(se), Den Bosch (GOR.).

 

FD

Meis

Meise, Meize, génitif: Meisen. 1608-9 «Catharine Meis» Jauche, 1622 «Marie fille de France Meis» Liège; comme Meys, hypo-cor. de Remigius = fr. Rémi (cf. Vlaamse Stam, 1975,90).

 

JG

Meis(s)ner

Meichsner, Meixner, Maixner: Afl. < FlN Meissen (S), ouder Mîchsen. Vanwege de bloeiende lakenhandel met Meissen werd Meissner BerN van lakenhandelaar. 1331 Albr. der Mizner, Marbach; 1383 Peter Meigsner, Praag (BRECH.).

 

FD

Meisch

Proven.   1.   Meisse   (Loc.). Synon. :  Meysse.  —  2.  Meix-lez-

Virton (Loc.). Synon. : Meys(s)n-, Meixn- -er.

 

EV

Meisch

Wsch. var. van D. Maiss. Zie Mais i.

 

FD

Meiser

D. FN Maiser. Afl. van de vogelnaam Meise: mees. Of van PlN Mais (Tirol). 1196 Ritter dictus Bertholdus Meisere, Mainz (BRECH., DN).

 

FD

Meisler

Meizler: D. BerN Meissler: steenhouwer, beenhouwer.

 

FD

Meisman

zie Meerschman, (de) Meersman.

 

FD

Meister

génitif: Meissters, Meisters.1598 «Dirick Meister (originaire de Nimègue)» Liège; var. de Meester(s).

 

JG

Meister(s)

Meissters, Smeysters, Smeijsters, Majster: BerN Meester < Ofr. maistre < Lat. magister: meester, leermeester, geleerde; baas, meester (in een vak). 1281 Boidino Meester = 1281 Bauduin le Maistre, Wg. (DEBR. 1980); 1391 meestre Godevaerte ten Temmerman, Ktr. (DEBR. 1970); 1326 Gillis de Meester, Ip. (BEELE); 1623 Philips de Meestere = 1625 Philips de Maistre, Mkr. (Wez. f°2). Zie ook Lemaître.

 

FD

Meister(s)

zie de Meester(e).

 

FD

Meiter, de

zie Lemaître.

 

FD

Meix

1472 «Andreu de Meix» DénVirton; nom d’origine: Meix-devant-Virton et Meix-le-Tige (Lx).

 

JG

Meize

cf. Meise.

 

JG

Mejblum

D. BN Maiblum: meibloem. Huisnaam.

 

FD

Méjor

zie de Meyer(e).

 

FD

Mejs

zie Meis.

 

FD

Mekeirel(e)

Meke(i)rle, Mekerlé: Wsch., o.i.v. De Keerle, verhaspeling van een vreemde en onbegrepen naam, b.v. een Schotse Mac-naam, zoals MacKairly, MacKearly ‘zoon van Karel’?

 

FD

Mekenkamp

PlN in Wierden (OIJ): 1380 Mekinchem: heem van Mekinc (HEKKET).

 

FD

Meker

zie Malzer.

 

FD

Mekerke

zie van Meetkerke.

 

FD

Mekers

cf. Meckers.

 

JG

Mekers

Mee(c)kers, Meckers: 1. BerN Mnl. maker, Br.-Limburgs meker: maker, vervaardiger, bewerker. Vgl. De Maker. 1449 Wouter de Meckere, Mb. (A.BAERT). – 2. Patr. Germ. VN Magherus (MORLET I). 1371 Henric Meckersone, Zichen (IOT). Vgl. met -hard: 1447 Jan Meekaert, Genk(VDZ).

 

FD

Mekindt

Wsch. adaptatie van de Schotse FN Mackinder: zoon van de vreemdeling: 1613 Mclnder (REANEY). De FN Mackenzie werd in Nederland o.m. Mekinje (med. G. Grevers, Oegstgeest).

 

FD

Mel-   

-(a)in,    -en(s).    1.    Proven. Melen (Loc.) et Melin (Loc.). —

2. V. MAD (Ma).

 

EV

Mel-

-a, -aerts.   1.   Proven.   Mellaer (Dép. Lummen). V. aussi Melleray. —  2. V. MAD (Ma).

 

EV

Mel-

-ard(i), -ardy, -ia, -ignon, -is. V. MAD.

 

EV

Mel-

-ot(te), -s(en). V. MAD (Ma).

 

EV

Mel-

Thème anthropon. issu avec aphérèse de lat. Amelius, germ. Amal (Fôrst. 89), ou de Amel(e), lat. Amilius (Fôrst. 93). m Melard, Me-, Mélart, Mêla (avec w. -à, fr. -ard). 1292 «damme Mareie fi femme Amele con dist Melar de Novilhe» AnthrLiège, 1350 «Watelet Mélart» CartValBenoît, 1386 «Melars» Liège, 1458 «Amele Melair» Ke-mexhe, 1503 «Melkior le Flament dit Huart» Ladeuze, 1544 «Mêla» DénStavelotMy, 1593 «Jean Mélart» BourgDinant; p.-ê. directement de de l’anthrop. germ. (avec aphérèse) amal-hard (Fôrst. 93), cf. aussi Milard. – Melardi, Mélardy. Génitif lat. de Melard. » Melet, Mellet. 1281 «Pieron de Melet» DettesYpres, 1289 «Giles de Melet» Cens­Namur = 1303-7 «Gilon de Melet» Polypt-Salzinnes, 1616 «Piere Melet (savoyard)» PrincipChimay; dans certains cas, nom d’ori­gine : Mellet (Ht).

Melin, Mélin, Melyn. 1526 «Jehan Melin» BourgNamur, 1595 «Hubert Melin» Bourg­Dinant, 1612 «la vefve Amould Melin» Ter-riersNamur; dans certains cas, aussi nom

d’origine: Mélin (BrW), ou Melin, w. mè/in, dépend. d’Onhaye (Nr), etc. – Mélinon. Dérivé en -in-on. – Melignon, Me-, Mel-lignon. Dérivé en -ignon; comp. Collignon, dérivé de (Ni)col(as).

« Melon, Me-. 1780 «Louis Melon» Charleroi ; dérivé en -on. Melot, Me-, Mellot. 1365 «Melot de Gotignies veve [nom de femme]» TailleMons, 1597-98 «Jehan Mello» ComptesNivelles, 1624 «Anthoine Melot» émigré en Suède, 1639 «Jeanne Mélo» BourgNamur; nom de femme, bien que dérivé en -ot. – Autre double dérivé en -otin comme nom de femme: 1282 «Mélotins sa femme» CartOrval. » Melotte, Me-. Dérivé (avec aphérèse), le suffixe -otte pouvant désigner aussi des hommes (cf. JH, NF malmédiens, 43-44).

 

JG

Mel(c)kem-

Mel(c)ken-    -be(e)- k(e).   Proven.   Merkelbeek   (Loc.

holl.).

 

EV

Mel(l)inger

Afl. van PlN Môllingen (RP) of Mellingen (TH).

 

FD

Mel(l)on

N. de bapt. (St. Mellon). V. MAD (Ma).

 

EV

Mel(l)oul

Arabische FN Mell(o)ul < mallûl: soort eik (HERZ). 1846 Sirnak Meloul, Algiers (PDB).

 

FD

Mela(e)rt

-ard, -aer(ts), -aerst, -a(et), zie Millard.

 

FD

Melaen

zie Milan.

 

FD

Melaer

Mellaert, au génitif: Melaerts, Me, Mellaerts. Forme néerl. de Mélard.

 

JG

Melaert, (van)

zie (van) Mellaert(s).

 

FD

Melaet

cf. Meelaet.

 

JG

Melain

Me-. 1616 «Jean de Melain (liégeois)» PrincipChimay; var. de Melen ou de Melin.

 

JG

Mélain

zie Melin.

 

FD

Melan

Me-, cf. Milan, Milants.

 

JG

Melan(t)

Mélan(g), zie Milan.

 

FD

Mélanders

cf. Meillander.

 

JG

Mélanders

zie Meillander.

 

FD

Mélange

De fr. mélange, surnom de sens divers FEW6/2, 160b.

 

JG

Mélange

Mélange: Wellicht < Melangre, Malingret. 1770 E. F. Malingre fs. Jean Melangre, Menen (COUSS.).

 

FD

Mélange

Proven. (Ru)melange (Loc. G. D. Lux.). N° 70.

 

EV

Mélard

Me-, Mélart, Mêla; Melardi, Mélar-dy, cf. Mel-.

 

JG

Melberg(h)s

zie Meelberg(h)(s).

 

FD

Melberghs

Melbergs, cf. Meelbergs.

 

JG

Melchebeke, van

zie (van) Melkebeke.

 

FD

Melchior

-iorre, Melckior. 1441 «Melchior Gossiau» Ladeuze,1494 «Melsior Azart avant-parlier et bourgeois de Huy» Liège, 1508 «Melcior Le Charon», 1537 «Lambert Melchior» BourgNamur, 1598 «Melchior Mine» DénWavre, 1626 «Jan et Godefroy Melchior» émigrés en Suède; prénom Mel­chior, du nom d’un des trois rois mages de la légende. Cf. aussi Mensior, Mentior, etc.

 

JG

Melchior

-iorre, Melkior, Melchor, Melcher(s), -ert(s), Melicher, Melger(s), -gert, Milcher(s), Melkert, Melleker: Patr. Bijbelse VN Melchior, een van de drie koningen. 1461 Melchior Baervoet, Deerlijk (Wez.); 1474 JasparMelcior…van Langhemersch, Ktr. (PB f318); 1584 Antoon Melchior, Aw. (AB).

 

FD

Melchior

Mel(c)k-  -ert,  -ior,  -in. N. de bapt. Malchaire (V. MAD).

Melchior,  N.  légendaire d’un des Rois Mages. Synon. : de Melchior, Mons-, Monch- -eu(r), Menchior.

 

EV

Melcke(n)bee(c)k

-beke, Melckebeke, zie (van) Melkebeke.

 

FD

Melckers

1.  Profess.  H. chargé de traire les vaches. N° 164. — 2. V.

le précédent.

 

EV

Melckmans

1.   Proven.   ,,De   Melk (wezer) ».   (Loc.).   —   2.   Profess.

Laitier.

 

EV

Melckmans

BerN van melkman, melkboer.

 

FD

Melczer

zie Malzer.

 

FD

Melder(s)

Smelders, Smellers: BerN Limburgs me(e)lder: maalder, mulder (PAQ.). 1428 Henric Meelders = 1430 Henric Melders; 1448 Andries de Meeldere, Diest (VdP); 1515 Jan Smeelders, Zolder (VANB.).

 

FD

Melders

Surnom : génitif de moy. néerl. melder ‘traître, mouchard’.

 

JG

Meldgaard

1. Deense PlN Meldgard. – 2. Zie Melgar.

 

FD

Mêle

zie Melin.

 

FD

Mêle, van

van Meel: 1. Door d-syncope (vgl. kwedelen > kwelen) < Van Medele. Medele was een groot bos in Beveren-Leie en Desselgem (WV) (TW). 1070 Adelise de Medele, Wg.; 1359 Jhan van Medele, Ktr. (DEBR. 1980′, 1970). – 2. PlN Meel in Echteld (G). 1107 Giselbertus de Medela, G (ONB). -S.ZievanMerlen.

 

FD

Melebeek

-beck, Mellebeek, -beeck(x): 1. Wellicht PlN Melbeck (NRW, NS). Vgl. D. FN Mehlbach, die teruggaat op een verspreide PlN Me(h)lbach. 1301 Joh. de Melbeke, Ht. (GESSLER); 1652 Wabucus a Meelbeeck, Ht. (MUL VI). – ï. Soms ook wel dial. vorm van Molenbeek (Bs.).

 

FD

Melecaen

cf. Milcamps.

 

JG

Melecaen

zie Millecamp(s).

 

FD

Melekenbeek

zie (van) Melkebeke.

 

FD

Meleman

Milleman: BerN Meelman: meelhandelaar, molenaar. Vgl. D. Mehlmann. 1342 Thomas Meleman; 1446 Corstijnen Meelmans, Den Bosch (OATIII, HB 484); 1600 Michiel Melemans, A (SELS).

 

FD

Melemester, de

zie (de) Meulemeester.

 

FD

Melen

Me-. Nom d’origine: Melen (Lg), etc.

 

JG

Melen

Proven. Loc.

 

EV

Melen(s)

1. Zie Melin. – 2. Vervorming van Melis: 1704-68 Andréas Michaël Melis, Oedelem (vader van o.m.) « 1736 Petrus Josephus Melens, Oedelem, stamvader van een geslacht Melens dat zich hoofdzakelijk in Nederland gevestigd heeft (med. A. Melis, Oostende).

 

FD

Melen, van der

zie van der Molen.

 

FD

Melens

Pour Carnoy 69, dérivé (au génitif) de (A)mel.

 

JG

Melery

-ys, Mellery. 1526 «Hanin de Melery» BourgNamur; nom d’origine: Mellery (BrW).

 

JG

Melery(s)

zie Mellery.

 

FD

Melet

Mellet, cf. Mel-, Melet.

 

JG

Melet

Mellet: 1.. Patr. Dim. van VN Amelius. – 2. PlN Mellet (H). 1281 Pieron de Melet, Ip. (J.G.).

 

FD

Meleyns

zie Melin.

 

FD

Melgar

Meldgaard: Verspreide Sp. FN en PlN. Collectieve PlN, afgeleid van mielga, Lat. melica < medica herba: luzerne (DS). Sp. familie in Brugge in i6e e. de Melgar = 176 e. Mellegaert, Melgaer(PDB).

 

FD

Melger(s)

-gert, zie Melchior.

 

FD

Meli

zie Millier.

 

FD

Meli(g)non

Me-, Mellignon, Melinat: Patr. Afl. van HN Amelius, Amilius.

 

FD

Melia

zie Millard.

 

FD

Melian(i)

zie Millian.

 

FD

Melice

Me-, cf. Melis.

 

JG

Mélice

Melich, zie Melis.

 

FD

Melicher

zie Melchior.

 

FD

Melick, (van)

van Melik, Mélique: PlN Melick (NL).

 

FD

Melieste

BN < Mijn liefste. 1830 Klaas Melieste = Meliefste = Mijnliefste (vader van) Janna Melieste, Burg Z (PDB). Vgl. Fr. Machère, D. Liebster.

 

FD

Melignon

Me-, Mellignon; Mélinon, cf. Mel-.

 

JG

Melin

-inc, Milling, Melin, Melyn, -ijn, Mélain, Meleyns, -eijns, Mélen(s), Melen(s), Meelen(s), Mêle: Patr. Vleivorm van VN Ameli(u)s. Vgl. Millard. 1613 Abraham Melyn, Schelle (MA R.).

 

FD

Melin

Mélin, Melyn, cf. Mel-.

 

JG

Mélique

zie (van) Melick.

 

FD

Melis

Me-, Melice, Me-, Mélisse, Me- (forme romanisée); génitif néerl.: Melisen, Me-, 1271 «Jeh. Melis» DettesYpres, 1296-1302 «Adans Mellis» ImpôtArtois, 1561 «Guil­laume Melis» Blaton, 1602-3 « Melis Derwa» TerriersNamur, 1630 «Abraham Melis» émi­gré en Suède, 1724 «Marie Melis» Bourg-Liège; avec aphérèse, lat. Amelius, germ. Amal (Fôrst. 89), ou du lat. Amilius (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 58).

 

JG

Melis

Melis, Melius, Melys, Mélice, Melisse(n), Melisen, Milis(en), Millis, Mil(e)s, Miliche, Melich: Patr. Korte vorm van Amelis/Amilius, latinisering van Germ. -amal-naam (vgl. Amelryck) of Lat.-Gr. VN Amilius/Aemilius. 1382 Willem Amelis, Zwevezele (DEBR. 1970); 1370 Amelijs Scusters wive = 1384 Mielis Custers werdinne, Tn. (ROEL. 1951); 1374 Jan Millis, Gb. (SCHR.); 1391 Heinric Melijs, Aw.; 1397 Jacop Melijs sone van Breda (ANP); 1436 Ameile Faiten = Amelis Feyten = 1439 Amelium Feyten, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Melis, (van)

zie (van) Millis.

 

FD

Mélisse

Me-, cf. Melis.

 

JG

Meljaerts

zie Millard.

 

FD

Melkebeke

Melckenbeeck, etc. Nom d’origine: Melkenbeek, fréquent en pays flamand.

 

JG

Melkebeke, (van)

van Melkebee(c)k, -becke, van Melcke(n)beke, Melkebeek, -be(e)ck, -beke, Mel(c)kenbeke, -bee(c)k, Melckebeke, -beeck, Melekenbeek, van Melchebeke: PlN Melkenbeek in St.-L.-Houtem, Herzele, Moorsel, Borsbeke, Ressegem (OV (NR). 1365 Jans van Melkenbeke, Cent (GSB); 1408 Jan van Melkebeque, Ninove (VANGASSEN); 1469 Laurine van Melkebeke, Herzele (PARM.).

 

FD

Melker, de

Melkert, Melleker : 1. BerN van de melker, die melkvee melkt. 1277 Johans Melcre, Ip. (BEELE). Vgl. 1249 William le Melkere, Londen (EKWALL1947,123). Vgl. Mulkers. – 2. Zie Melchior.

 

FD

Melkier

Var. de Melchior.

 

JG

Melkior

zie Melchior.

 

FD

Mell-

-aerts, -er(y). 1. V. Melleray. —  2. V. MAD (Ma).

 

EV

Mellaert

au génitif: Mellaerts, cf. Melaer, Melaerts, sous Mel-.

 

JG

Mellaert(s)

-aart, -aers, -a, zie Millard.

 

FD

Mellaert(s), (van)

 (van) Melaert, AAellaert, -aers, -aart, Melaer(ts), -ard, -art: i. PlN Mellaar in Lummen (L) of PlN Meldert (VB, L). Meldert wordt in Tn. tnellat uitgesproken (med. E. Baert). 1497 Henricks van Mellart, Tg. (TYTGAT); 1620 van Mellaer; 1626 van Mellaert; 1636 Mellaerts, Mech. (MERTENS). – 2. PlN Meerlaar in Vorst (A). 1264 Wouter van Meerlaer; 1375 Willem van Merlaer, Tielrode (FLW); 1360 Goesen van Meerlaer, Diest (F.C.); 1377 Jan van Merlaer, Cent (DF X).

 

FD

Melle, (van)

Vamelle: PlN Melle (OV, NB). 1090 Razo de Melne; 1123 Balduinus de Melle (GN).

 

FD

Mellebeek

Melebeek. Peut-être forme dial. de Molenbeek [FD].

 

JG

Melleker

Var. de Melkier?

 

JG

Melleker

zie Melchior, de Melker.

 

FD

Mellekers

V. Melckers.

 

EV

Mellemans

Ethnique en -man (au génitif) de Melle (FlOr).

 

JG

Mellemans

Melman: Afl. van Van Melle.

 

FD

Mellen

Mellings: Patr. Afl. < Amelis. 1514 Jan Mellens = 1533 Jan Mellen, Zolder (VANB.).

 

FD

Mellen

Var. de Melen?

 

JG

Mellenbergh

zie Meelberg(h)(s).

 

FD

Meller, (van)

zie van Meldert.

 

FD

Melleray

Proven. ,,Bois de néfliers » Mespelaretum).   Variantes :   Mel-

(le)-,   Meill-,   Mal-   -ray,   -rait, (Mellery, Loc.), -ré, -ret, -ra(e)s- (se), -ry, -roy, -reux.   (Melleray, (Loc.   fr.). 

 

EV

Mellery

cf. Melery.

 

JG

Mellery

Melery(s): PlN Mellery (WB). 1526 Hanin de Melery, Namen (J.G.).

 

FD

Mellet

Mellot, cf. Mel-.

 

JG

Mellet

zieMelet.

 

FD

Mellia

zie Millard.

 

FD

Mellier  

 (Loc),   Melreux (Loc.), Melroy (Dép. Vezin). Mellaer (Dép. Lummen).

 

EV

Mellier

(NF hennuyer). Peut-être nom d’origine: Mellier (arr. Neufchâteau) ou un toponyme simialire.

 

JG

Mellier

zie Millier.

 

FD

Mellignon

zie Melignon.

 

FD

Mellings

zie Mellen.

 

FD

Mellion

zieMilon.

 

FD

Mello, van

van Mellot, van Mélo: PlN Mellelo, een bos bij Melle (OV) of in Herne, Tollembeek en Vollezele (VB). 1417 Wouter van Melloe, Gb. (SCHR.); 1438 Mertin van Melleloe, Edingen (med. B. Roobaert); 1489 Jan van Melloo, Voorde OV-Bg. (PARM.).

 

FD

Mellon, van

-om, zie van Millon.

 

FD

Mellor

zie Millard.

 

FD

Mellot

zie Melot.

 

FD

Melloul

V. MAD (Ma).

 

EV

Melman

zie Mellemans.

 

FD

Melon

Me-, cf. Mel-.

 

JG

Melon

Mélon(t), Molon, Meloen, Mil(l)oen, Millon: 1. Ofr. melon, mollon: meloen. BN of BerBN. 1440 Grietkin Molloens, Callekin Molloens, Ktr. (BAELDE). – 2. Patr. Milon/Melon, afl. van VN Amelius. Zie Milon.

 

FD

Melort

zie Millard, Melot.

 

FD

Melot

Me-, Mellot; Melotte, Me-, cf. Mel-.

 

JG

Melot

Mélo(t), Mellot, (de) Melotte: Patr. Afl. van VN Amelius of Germ. -amal-nam. 1365 Melot de Gotigny veve, Bergen (DE COCK); 1446 Jehan Melot, St.-Tr. (GHYSEN); 1654 Servatius Melot (stamvader van) 1776 Andries Melort, Maaseik (VS 1981,120). Zie ook Millot.

 

FD

Meloul

zie Melloul.

 

FD

Mels

au génitif: Melsen, génitif double: Mel-sens. Hypocor. néerl. de Melchior, cf. 1575 «Melsen» = 1575 «Melchior» (cf. Anthropo-nymica, IV, 14).

 

JG

Melsen(s)

Mels(e), Melsem: Patr. Vleivorm en korte vorm van de VN Melchior, een van de drie koningen. 1575 Melchior van Eeckhoven = Melsen van Eeckhoven; 1613 Melsen Kuelemans = 1614 Melchiore Kuelemans, Kontich; 1589 Melchior Vereycken = Melsen Vereycken, Aarts. (ROEL. 1951); 1584 Hans Melsen, Aw. (AB).

 

FD

Melsen, van

PlN Melsen (OV). 1615 démentis van Melsen, Kontich (SELS).

 

FD

Meltens

Patr. Welicht zoals Mellens, dim. van Amelis. 1666 Melt Jans (vader van) Neeltje Melten, R’dam; 1779 Joannes Meltiens (vader van) Anna Catharina Meltens, Sint-Amands (PDB).

 

FD

Melvill(e)

PlN Melville (Midlothian), vernoemd naar Geoffry de Mallaville uit Emalleville (Eure). 1202 Hugh de Malleville (REANEY).

 

FD

Mely

Nom d’origine : Mely, à Bohan (Nr).

 

JG

Mely

zie Millier.

 

FD

Melyn

cf. Melin.

 

JG

Melyn

zie Melin.

 

FD

Melys

zie Melis.

 

FD

Melzer

Meltzer, zie Malzer.

 

FD

Membre

Membre(z), Manbré: Ofr. membre: verstandig, wijs, beroemd. BN.

 

FD

Membre

Nom d’origine: Membre (Nr).

 

JG

Membrez

Membre, Manbré, Mambres (?) Surnom : fr. membre ‘qui a les membres fort gros, bien faits’, w. liég. mimbré FEW 6/1, 692a; en anc.fr., a plus souvent le sens de ‘intelligent, sage’ (P. Ruelle). – Comp. aussi 1504 «Anthonin Membru» BourgNamur.

 

JG

Même

zie Demerie.

 

FD

Memling

De schilder Hans Memling (1433-1494) stamt uit Mômlingen bij Aschaffenburg (BEI) (BRECH.). 1465 Jan van Mimnelinghe, Zaleghenstat (Seligenstadt) – Bg. (PARM.).

 

FD

Memurlin

1683 «Denys Remacle dit le memurlin du petit Richain», 1731 «JeanFran­çois Memurlé» = 1775 «Jean François Me-merlin» [not. Hervé, JL]; gentilé dialectal, probabl. de Membach (Baelen, arr. Verviers), avec suffixe régional -urlin, comme dans Hêvurlin ‘habitant de Hervé’ ; cf. aussi Nemerlin, qui en serait une variante. – Bibliogr. : J. Lechanteur, Hêvurlin et autres dérivés en -urlin, DW 25-26, 1997-98, 249-258.

 

JG

Men-

-ard, -art, Mench, Menck.   V. MAD (Man, Mank).

 

EV

Men-

-u, -y. 1. V. Ménil. •— 2. Car. phys. ,,Grêle, mince ».

 

EV

Ménage

1602-3 «Franchois Mesnaige» Ter-riersNamur, 1678 «Barbe Mesnage», 1687 «Henri Ménage» BourgNamur; nom d’ori­gine: anc. fr. manage ‘logis, maison’ FEW 6/1, 185b; ou bien au sens moderne de fr. ménage.

 

JG

Ménage

Mesnage, Mebache, Menas(c)he, Menas(s)e: Ofr. mesnage, manage, Fr. ménage < Lat. mansionaticum: huis, woning, verblijf. 1602-3 Franchois Mesnaige, Namen (J.G.); 1700 Michiel Ménage, Oostende (PARM.).

 

FD

Ménager

1725 «Jean Le Ménager», 1732 «Jeanne Le Mesnager», «Marie Mesnager» Hatrival; surnom: soit anc. fr. mesnager ‘celui qui administre avec économie, intendant’ FEW 6/1, 190a, soit anc. fr. minagier, mesna-gier ‘mesureur’ (du droit perçu au nom du seigneur pour le mesurage du blé) FEW 4, 402b (cf. aussi N. Dupire, Le Moyen Age 57, 355), soit encore pic. ménager ‘propriétaire d’un petit héritage dont la culture suffit à ses besoins’ Hécart 298, ‘petit cultivateur’ ALPic I, 37 [MH].

 

JG

Ménager

Ménagé, Mesnager, Lemenager, Menacer: Ofr. mesnag(i)er: bewoner (van het huis, zie Ménage), huismeester, (zuinig) beheerder van een domein. 1667-1749 Jean le Mesnager, Hatrival (J.-M. DUVOSQJJEL, Hatrival, 1991,32).

 

FD

Menard

-art, Ménart, Mennart 1257 «Menaut Ghuerin» DettesYpres, 1627 «Benoit Menard» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. magin-hard.

 

JG

Menard

-art, Ménart, Mesnard, Mennard, -art: Patr. Rom. vorm van Germ. VN magin-hard: Meinaard. 1386 Guillemin Ménart (MARCHAI).

 

FD

Menchior

Mensior, Ment(z)ior, Metoir: Patr. W. var. van bijbelse VN Melchior.

 

FD

Menchior

Mentior, Mensior, Mentzior, w. Mèn ‘cheûr, -eur, Mèn ‘sieur, Mèn sior ( DFL ; Jodogne, Rép. N F Liège xxvi; BTD 26, 238); Mencier, Mensier, Mincier, Minsier. 1601 «Jacques Menchier (ou Melchior») Rotheux-Rimière; formes wallonnes, diversement alté­rées, de Melchior.

 

JG

Menchior

V. Melchior.

 

EV

Mencier

-sier, Mincier, -sier: 1. Zie Manchier.- 2. W. var. van Melchior. 1601 Jacques Menchier ou Melchior, Rotheux-Rimière (J.G.).

 

FD

Mencini

Pair. It. dim. van HN Dominicus.

 

FD

Mencke

Meinke, Menke, Menicken, Menn-. Surnom: moy. néerl. manneken ‘petit homme’ ou bien nom issu de l’anthrop. germ. Manniko (cf. Fôrst. 1090). Cf. aussi Mincke.

 

JG

Mencke

Menkens, Menke(s), Menké, Mink(e), Minc(ke), Myncke, Mijncke: Dim. van magin-naam (DN); zie Meine(c)ke. Minnico (MORLETI). 1372 Pieter Menke, Katheline Claus Menx dochtere, St.-M. Lierde (GAUBL.); 1396 Gillis Meinke, Jacop Menke, ibid. (DE B.); 1409 Jan f. Wouters Mijnx lande, Bg.(SIOEN).

 

FD

Mencxel, van

zie van Meensel.

 

FD

Menczer

Grafie van D. FN Menzer < PlN Menz (BB), evtl. Mainz (vgl. Meynzer).

 

FD

Mend-

-au, -el, -er, -es, -eling, -ou. V. MAD (Mand).

 

EV

Mend-

-el, -es : aussi : N. israél.

 

EV

Mende

D. FN < Am Ende: aan ‘t Eind. 1438 M. am Ende; 1559 V. Mende, Liegnitz (DN).

 

FD

Mendel(s)

zie Mandel.

 

FD

Mendelbaum

zie Mandelbaum.

 

FD

Mendelcwaig

Mendelewaig: D. Mandelzweig: twijg van de amandelboom. Wsch. huisnaam. Vgl. D. Mandelreis.

 

FD

Mendels

Génitif de Mendel, altération du nom hébreu Menachem (cf. Dauzat 428).

 

JG

Mendelson

Mendelssohn: Zoon van Mendel. Zie Mandel.

 

FD

Mendes

Mendez: Naam van sefardische joden, aïs adaptatie van Menéndez, een Sp. Pair. < West-Gotisch Hermenegild (DS). 1539 Sebastianus Mendes, Hispanus; 1564 Anthonius Mendez, Aw. (MULIV).

 

FD

Mendès

Mendes. NF de Juifs venus du Portugal (cf. Dauzat 428, 619).

 

JG

Mendiau

-iaux, cf. Mandiau.

 

JG

Mendiau(x)

zie Mandiau(x).

 

FD

Mendonck, (van)

Mandonx, Maandonks, Manendonckx, Meyndonck, Meynendonckx, M(e)ijnendonckx, Mynendonckx: PlN Mendonk (0V). 1190 Walterus de Mendonc; 136 e. Bosteel de Mendunc (GN); 1395 Margareta de Mendonc, Ktr. (DEBR. 1972); 1511 Mathias Meynendoncks, Retie (CALUW. 2000); 1549 Henrick Meynendonck, Arendonk; 1795 Petrus Maenendonckx, Bladel-Aw.(AP).

 

FD

Mendoza

Mendonça: Sp. PlN (van Baskische oorsprong) in Alava. Mendonça is Port. (DS). 1541 Alvarus de Mendosa, 1555 Jacobus de Mendosa; 1622 Julianus de Mendoza, Lv. (MULIV-V).

 

FD

Mendrik(s)

zie Manderick, Meyndrickx.

 

FD

Mené

zie Mayné.

 

FD

Mene(s)tr-

-et, -ier. Profess. Mé­nestrel, ,,Musicien ambulant ». Mé­nétrier. ..Musicien, d’abord en géné­ral, puis musicien de village ». N° 197.

 

EV

Meneboo(de)

zie Minnebo.

 

FD

Ménédeme

Nom grec Ménédêmos, p.-ê. nom d’enfant trouvé; aussi nom d’un saint.

 

JG

Ménédème

Menedeme: Patr. Gr. VN Menedemus.

 

FD

Ménégaire

zie Minnegheer.

 

FD

Menegaldo

-galli, -gas(so), -gazzi, -gato, -gatti, -ghelli, -ghello, -ghet(ti), -ghin(otto), -ghini, -gol(l)i, -gon(i), -gotto, -gozzo, -guzzi, -guzzi, Meneka: Patr. It. afl. van Menico, verkorte vorm van Domenico, Lat. HN Dominicus.

 

FD

Menegas

Ménégas. Nom de dignité : cf. anc. fr. menegaud ‘seigneur’, de l’anthrop. germ. mani-gold (Dauzat 428).

 

JG

Menéndez

zie Mendez.

 

FD

Mener

Mexher: W. spelling voor D. Màher: maaier.

 

FD

Mener

zie Merchier(s).

 

FD

Menesbrug

,,Pont banal ». Van de(r)-

 

EV

Menesplier

De dial. (Dordogne) naam van de mispelboom (DAUZAT); vgl. Mispoulier.

 

FD

Menessier

1257 «Manassir» Genappe; dérivé en -1er de Manasses, nom biblique (Vincent 41), cf. Manasses.

 

JG

Menessier

V. Menuisier.

 

EV

Ménessier

zie Mennessier.

 

FD

Menesson

V. MAD (Man).

 

EV

Menesson

zie Mennesson.

 

FD

Menestres

-et, Ménestrel, Menestrey. 1289 «Robins li Menestres» CensNamur, 1365 «Calbiers ménestrels» TailleMons, 1391 «Gilneal li menestreit» Liège, 1444 «Hannien le Menestreit» TerreJauche, 1528 «Pierron le Ménestrel» DénHouffalize, 1544 «Henry le Menestre» DénStavelotMy, ± 1630 «Johan le menstret» Hervé (Schnackers 12); nom de profession ou de dignité: anc. fr. ménestrel ‘serviteur’, d’où ‘musicien ambulant’, ‘of­ficier de justice’ FEW 6/2, 117a. On notera le sens péjoratif que connaissait fréquemment l’anc. fr. ménestrel, à savoir ‘vaurien, mauvais sujet, canaille, pleutre, gredin’ (cf. A. Henry, Le Jeu de Saint Nicolas de Jehan Bodel, 3e éd., 1986, 314) [MH].

 

JG

Menestret

-es, -ée, -ey, Ménestret: Dim. van Ofr. menestre < Lat. minister: dienaar, beheerder, bestuurder, beambte. Wellicht ook muzikant; vgl. Ménétrier. 1400 Baudouin le Menstreit, Luik; zie ook Lemestré(e).

 

FD

Menet

-ez, -er, -es, zie Mayné.

 

FD

Menet

-ez. NF tournaisiens d’origine incer­taine; il semble difficile d’en faire des var. de Mayné.

 

JG

Menet

Meng- -al, -e, -elle, -els, -eot, -us. V. MAD (Man, Mank).

 

EV

Ménétrier

Ofr. menestrier: vakrnan, muzikant. Vgl.

minnestreel, Menestret. 1234 Cok Menestreus,

Atrecht (NCJ); 1562 Noë Menestriers, Kamerijk-

Aw. (AP).

 

FD

Menève

-eve. NF concentré en Flandre or. dans la région de Moerbeke-Waas et Zelzate, depuis 1625 (FyS); p.-ê. forme flam. (avec assimi­lation consonantique) de moy. fr. menevre, etc. ‘ouvrier qui travaille de ses mains’, etc. FEW 6/1, 283-4, plutôt qu’adaptation w. du NF Manha(e)ve [avec la collab. de J. Virgo].

 

JG

Menève

Meneve: W. adaptatie van Manhaeve

(CARNOY1953)?

 

FD

Meneveaux

Men(ne)veux, Mennevée: PlN Mainvault (H).

 

FD

Menfroid

cf. Manfroid.

 

JG

Menfroid

zie Manfroid.

 

FD

Meng(e)

Patr. D. Mang = VN Magnus. 1338 Menge Reuber, Mainz (BRECH.).

 

FD

Mengal

Mengaldt, -aut. s.d. «diaconi Meingaldi» ObitHuy, 1360 «Johan Mingos» Dour-bes, avant 1368 «Jehan Ma(n)goul» Chimay, 1395 «Johan Mengaut» Silenrieux, etc. (cf. B. Mengal), 1667 «Jeanne Mengal» Bourg­Namur, 1680 «Dom Pierre Mengald (…) religieux au monastère de Lobbes»; NF dont il existe quatre branches (deux à Thuin, deux à Walcourt) et qui est issu de Mangold, Mene-gald, -aud, d’un anthrop. germ. composé de magin- et -gaud (Fôrst. 1092), à mettre en relation avec saint Mengold de Huy. Cf. aussi Menjoie et probabl. d’autres variantes en Mang-. — Bibliogr. : B. Mengal, De Megingaud à Mengal: origine et évolution d’un NF, Bru­xelles, chez l’auteur, 2004.

 

JG

Mengal(e)

Patr. Germ. VN Mangold (zie i.v.). 1667

Jeanne Mengal, Namen (J.G.).

 

FD

Mengé

zie Mangez.

 

FD

Mengel(s)

zie Mingels.

 

FD

Mengelbier

Mingelbier. Surnom: moy. néerl. mengel, mingel ‘mesure de capacité (environ deux pintes)’, gros litre de bière; cf. aussi Minnebier.

 

JG

Mengelbier

zie Mingelbier.

 

FD

Mengele(e)rs

zie de Mangelaere.

 

FD

Mengelers

Génitif de moy. néerl. *mengeleer ‘celui qui mélange’.

 

JG

Mengels

Génitif de moy. néerl. mengel; cf. Mengelbier.

 

JG

Mengeot

Menjot, cf. Mangeot.

 

JG

Mengeot

zie Mangeot.

 

FD

Menger

Mengé, Menge(s), zie Mangez.

 

FD

Menger(s)

zie Manger.

 

FD

Mengsel, van

zie van Meensel.

 

FD

Mengus

Misschien spellingvar. van Menges.

 

FD

Menheer(e)

Mijnheer: Mijnheer was een titel voor een landsheer, een adellijk of aanzienlijk man. 1281 Minhere die Cnegt, Ip. (BEELE); 1440 Marie Mynheere, Zierikzee (PARM.). Vgl. Monsieur.

 

FD

Meni(er)

Ménier, zie Meunier.

 

FD

Menia

zie Migneaux.

 

FD

Menicken

cf. Mencke.

 

JG

Menier

1268 «Menier», 1280 «Jehan li Menier, manans hors de le porte dou Bure» Dettes-Ypres; sans doute var. de Meunier.

 

JG

Menier

V. Meunier.

 

EV

Menil

1655 «Jean Menil» DénFlorenville; topon. très fréquent: lat. mansionile ‘petit do­maine’, notamment Mesnil-St-Blaise, Mesnil-Église (Nr), etc.

 

JG

Ménil

Proven. ,,Petite manse, petite ferme ». Ménil (Loc. et L.D.). Variantes : Man-, Main-, Mén-, Mesn- -il(le), -y, -u. Synon. : De–Ménil, -Many. N° 245.

 

EV

Menil(le)

zie Duménil.

 

FD

Menin

1282 «Baud. de Menin» DettesYpres, 1602-3 «Lorent Menin» TerriersNamur; nom d’origine: Menin (FlOcc).

 

JG

Menin

Ménin: PlN Menen, Fr. Menin (WV). 1306 Jehan de Menin, Ip. (BEELE); 1399 Jehan de Menin, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Menin

Proven. Loc.

 

EV

Menis

zie Minis.

 

FD

Menjoie

Sans doute forme w. (w. liég. médjô) de Mengold, cf. Mengal.

 

JG

Menjoie

zie De Montjoie.

 

FD

Menjot

Menk- -e, -es, -o, Menn–e(ns), -eken(s), -ick, -ig. V. MAD (Man, Mank).

 

EV

Menjot

zie Mangeot.

 

FD

Menke

cf. Mencke.

 

JG

Menké

Kan var. zijn van Menke, met secundair accent, maar kan ook een weergave zijn van Manniquet (uitspr. manké).

 

FD

Menkens

Menke(s), zie Mencke, Mannekens.

 

FD

Menkveld

Ndl. familie met stamvader « 1550 Werner Mengveld, die boerde op het Menckfelt in Zwiep (Lochem, G), 1379 Mingveld (PDB).

 

FD

Mennard

-art, zie Menard.

 

FD

Mennart

cf. Menard.

 

JG

Menné

-e. Sans doute var. de Mayné.

 

JG

Menné

zie Mayné.

 

FD

Menneboo

zie Minnebo.

 

FD

Mennecier

-chez, -chet, zie Mennessier.

 

FD

Menneken(s)

zie Mannekens.

 

FD

Mennen(s)

Menne(s): 1. Zie Mannens. – 2. Maar een Wvl. Mennens moet uit een Germ. megin-naam worden verklaard (Meinhard). 1400 Fransois Mennin,Bg.(SIOEN).

 

FD

Mennes

-ens, cf. Mannens.

 

JG

Mennes(s)ier

Profess. Menuisier (Régional).

 

EV

Mennes(s)on

Menesson: Patr. Vleivorm op -eçon van Germ. magin-naam.

 

FD

Mennessier

Mennesiez, Mennecier, -chez, -chet, Ménessier: 1. BerN Man(n)essier < Marnessier: mergeldelver (MORLET): 1295 Petrus dictus Manessier; 1342 Pierre Ménessier, St-Q.; 1468 Jehan Mannessier; 1438 Jehan Ménessier, Senlis. – 2. Patr. Afl. van bijbelse VN Manasses; zie Manesse 2.1191 Maneserus Judeus; 1207 Manaserus de Hasting (REANE Y); ± 1300 Manessiers Wanil, Artesië (BOUGARD).

 

FD

Menneveux

-vée, zie Meneveaux.

 

FD

Menni(c)ken

zie Mannekens.

 

FD

Mennicken

cf. Mencke.

 

JG

Mennie, de

zie Dumenil.

 

FD

Mennier

1. V. Meunier. — 2. V. MAD (Man).

 

EV

Mennig

Nom issu de l’anthrop. germ. Manniko (Fôrst. 1090).

 

JG

Menninck

Menni(n)g: Patr. Afl. van Germ. man-naam. Vgl. Mannen, Mannekens, Mencke. 1350 H. Menninc, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Menninger

Afl. van PlN Meiningen (< Menningen) (TH), Menningen (BW, RP, SL) of Menning (BEI).

 

FD

Menon

Menot: Patr. Afl. van een Germ. magin-naam, zoals Menard.

 

FD

Mens

Meens, Mensch: 1. Patr. Gen. van korte vorm van Germ. me(g)in- of man-naam. Of oude -so-afl. van megin-naam: Meginzo, Meinso. 1300 Liibrecht Mens, Tv. (BERDEN); 1411 Henrici Mens, Geel (GF). – 2. Metr. Oude fem. -za-afl. van magin-naam: Meginza, Meinze. 1333 Everd Everardeszoene Mensen, Kampen (MNT 250).

 

FD

Mens

Var. de Mensch?

 

JG

Mens-

-eeren, -iers. V. Manse.

 

EV

Mensa(e)rt

-ard, zie Mansard, Minsa(e)rt.

 

FD

Mensard

-art, cf. Mansart.

 

JG

Mensbrugg(h)e, van (der)

van der Mens(ch)brugge, van der Minsbrugge, van der Meynsbrugg(h)e, van der Meijnsbruggen, van der Mijnsbrugg(h)e, van der Mynsbrugge(n), -brugghe, van der Meysbruggen, van der Mysbrugge, van der Maesbrugghe, Mynsbrughen, Mensbrugge, Meynsbrughen: PlN 1330 Minsbrugghe in Zarlardinge: brug waaronder watergeest (min) schuilt (GYSS. 1963′, 133)-1374 Claus van den Mijnsbrugghen; 1417 Gillis vander Minsbrugghen, Gb. (SCHR.); 1396 Gillis vander Minsbrugghe, Overboelare; Arent van der Minsbrugghe, Zeger van der Minsbrugghen, Zarlardinge (DE B.).

 

FD

Mensbrugge

Proven. 1. Meen-brug, ,,Pont banal ». — 2. Meense bru g, ,,Pont de Menin ». — 3. Mans-(leen)brugge, ,,Pont du fief mâle » (L.D.) Synon.: Van de(r) Mensch-brugge.

 

EV

Mensch

Moy. néerl. mensch(e) ‘homme’.

 

JG

Mensch

zie Mens.

 

FD

Menschaert

Minschaert, -art. Dérivé du précédent, au sens de ‘viril’.

 

JG

Menschaert

Proven. 1. Mansaard (Synon. de Mansleen), ,,Fief mâle » (L.D.). — 2. V. Manse.

 

EV

Menschaert

zie Minsa(e)rt.

 

FD

Menseeren

Gen. van Mijnheer. Zoon van Mijnheer, een aanzienlijk persoon, ridder, grondbezitter. 1281 Andrieu Mins heren = 1282 Andrieus fieus Mon segneur = 1282 Andrius li fius Monsigneur= 1296 Andries Minsherenkint, Ip. (ARY); 1424 Anne Mynsheerenzoens, Sluis (PARM.); 1544 Hendrik Mijnsheeren, Mech.; 1605 Hans Mijnsheeren, Mech.-Aw. (AP).

 

FD

Menseeren

Génitif de Mencier (= Melchior)?

 

JG

Mensel, van

zie van Meensel.

 

FD

Mensels

Wsch. gen. van PlN Meensel.

 

FD

Mensenaers

Misschien uit Menselaars, afl. van Mnl. mensel, meinsel: beslagring. BerN voor de maker ervan. ±1400 Gillis de Meynseleere, Oud. (CASTELAIN 2002).

 

FD

Mensier

cf. Mencier.

 

JG

Mensiers

zie Manchier, Mencier.

 

FD

Mensing

-ink: Patr. Afl. van Germ. magin-naam, zoals Meinhard.

 

FD

Mension

zie Mansion.

 

FD

Mensior

cf. Menchior.

 

JG

Mensior

zie Menchior.

 

FD

Menso

zie Mansot.

 

FD

Menson

zie Manchon.

 

FD

Ment(z)ior

zie Menchior.

 

FD

Mente

BN naar de kruidnaam. Mnl., Wvl. mente: munt. 1268 Hankinus Mente, Ip. (BEELE).

 

FD

Mente(n)

-ens, Minten(s), Munten: 1. Patr. Vleivorm van Lat. HN Clemens. 1292 Henric Willem Minten sone, Oevel (CG); 1281 Mentinus Pardiu; 1375 Mentin Biaugrand, Ip. (BEELE); 1382 Mentin van Gremberghe = 1389 Clemens v.G., Moorsele (DEBR. 1970); 1441 Matheews Minten= Tewes Menten, Ht. (A.GHIJSEN); 1551 Huibrecht Mynten, Gierle (AP). – 2. Metr. Verbogen vorm van Mente < Clémente, fem. van Clément. 1296 ver Minte van Lovene = 1300 ver Minten van Lovene, Her. (DERCON); 1445-80 zuster Minte van Meerhout = soror nostra Clementia, Tn. (HM). Een Tongerse familie Menten heette vanaf 1775 De Menten (JVO). Vanaf ça. 1600 ging Minten in L over naar Munters; zie De Munter.

Menten, van: Heel wsch. hypercorrect voor Ver Menten (zie Menten 2.) of reïnterpretatie van Menten.

 

FD

Mente(n)

V. MAD (Mand).

 

EV

Menteau

zie Mantel.

 

FD

Menteman

Patr. Afl. van Clément (LIND. 1964).

 

FD

Menten

au génitif: Mentens; dimin. : Menty-ens. 1272 «Henricus maritus Menten» Polypt-Villers; hypocor. (avec aphérèse) de Clemens (Clément) ou d’un prénom fém.

 

JG

Menting

Mentin est aussi un hypocor. de Clemens (cf. VISt, 1975, 90).

 

JG

Menting

Mentin(c)k: Patr. Afl. van VN Clément (zie Menten) of van Germ. VN Meinhard.

 

FD

Mention

cf. Mansion.

 

JG

Mention

zie Mansion.

 

FD

Mentior

cf. Menchior.

 

JG

Mentior

Proven. Mansion (V. ce N.).

 

EV

Mentior

zie Menchior.

 

FD

Mentjens

-yens, Mintjens, Mintiens, Mentgen, Mientiens: Patr. Dim. van VN Clément of Meinhard.

 

FD

Mentrop

PlN Mentrup (NS).

 

FD

Mentyens

cf. Menten(s).

 

JG

Mentz

au génitif: Mentzen. Nom issu de l’an­throp. germ. Maginzo, Menzo (Först. 1072).

 

JG

Mentz(en)

Mentzel, zie Menz.

 

FD

Mentzior

cf. Mentior.

 

JG

Mentzy

zie Manchier.

 

FD

Menu

Menus, Menut, Menue, Lemenu, Minu(z), Miny, Myny, Mijnij, Min(n)i, Meny, Monu, Mony: BN Fr. menu: klein. 1166 Radulfi le Menut, Laon (SMT I); 1265 Hanon le Menut, Hontoir (CRN); 1584 Guilliam de Menu, Aw. (AB); 1699 Emanuel Menu, Langemark = Minu, Mennie, Lemenu, Meny (¥51985,574).

 

FD

Menu

-us, -ut, Minu, -uz; au fém.: Menue. 1286 «Colars li Menus» CartBinche, 1369 «Leurent Menus», 1403 «Jehans Menu li carpentier» Ladeuze, 1489 «Jehane Menue» Ladeuze, 1540 «Ypolit Menuz» Ladeuze, 1593 «Jean Menu» BourgDinant, 1602-3 «la censé de Jean Menu» TerriersNamur; surnom : fr. menu ‘petit, grêle’ FEW 6/2, 134b.

 

JG

Menuge

(NF borain). Probabl. forme dialectale d’anc. fr., moy. fr. menuise ‘menu morceau’ dont les acceptions sont variées (menus objets, menu poisson, entraille qu’on jette, menu bois, etc.) FEW 6/2, 129-130.

 

JG

Menuisier

Profess. Synon. : Men-(n)es(s)ier (Formes anc. et régio­nales).

 

EV

Menveux

Proven. Mainvault (Loc.).

 

EV

Menveux

zie Meneveaux.

 

FD

Menville

Nom d’origine: Menville (Haute-Ga­ronne).

 

JG

Menx(s)el, van

zie van Meensel.

 

FD

Meny

zie Menu.

 

FD

Menyhart

zie Meijnaert(s).

 

FD

Menz

Men(t)zel, Mentz(en), Menze: Patr. D. -el-dim. van Germ. VN Maginzo, Menzo (Fm.). Obd. Menz is meestal Manz, afl. van man-naam. 1350 Henni Mantze = Henni Menzli = H. Mentzelin (BRECH.).

 

FD

Meode

Me- (NF liégeois). Peut-être forme fran­cisée de Mehauden.

 

JG

Méode

Waalse grafie voor Méhauden (J.G.)?

 

FD

Meplomb

Méplon, zie Mispelon.

 

FD

Mequinion

Mequignon, Mecqinion: BN. Afl. van Ofr. mesquin: jonge (edel)man. Zie Mesquin. 1722 Ph. Mecquinion, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Mer-

-eaux, -el. V. MARU.                    

 

EV

Mer(n)hout

zie Meernhout.

 

FD

Mer, van der

zie van (der) Meer.

 

FD

Mérat

Meraud, zie Mairiaux.

 

FD

Mérat

V. MARU.

 

EV

Merbaix

PlN 1. Rom. vorm van Meerbeek (VB). 1536 Jan van Meerbeke alias Merbaix, Lv. (DE MAN 1948,31); 1556 Joli. Meerbaix, Lv. (HENNO). –1. Marbais (WB) of Marbaix (Nord). Zie Demarbaix.

 

FD

Merbeeck, van

zie van Meerbeeck.

 

FD

Merbes

zie Demerbe.

 

FD

Merc(k)aert

Merkaert, Maer(c)kaert, Marcaert: Patr. Germ. VN mark-hard ‘teken-sterk’: Marc(h)ardus, Markart (MORLETI). 1449 Jan Merkart, Mb. (A.BAERT); 1569 Thomas Merckaerts, Lv. (HENNO).

 

FD

Merc(k)s

Merc(k)x, zie Marc.

 

FD

Mercaert

zie Merckaert.

 

FD

Mercan,

zie Marchand!.

 

FD

Mercator(is)

Latinisering van De Cramer of De Meersman: koopman. 1281 Joh. Mercator, Rupelmonde (HAES.). Gérard Mercator (1512-94) heette De Kremer en was ook van Rupelmonde.

 

FD

Mercatoris

Cf. 1272 « Godescalcus films Gode-fridi mercatoris» PolyptVillers ; génitif de lai. Mercator, latinisation du NF néerl. De Kremer (= le mercier).

 

JG

Mercelis

Messelis. NF néerl. issu de lat. Marcellus (= fr. Marcel).

 

JG

Mercelis

V. Marcel.

 

EV

Mercelis

zie Marcelis.

 

FD

Mercelot

zie Marcelot.

 

FD

Mercenier

-eny, Mercini, -inis, -iny (forme w. Mèrcînî). 1544 «George Mercenier» DénSta-velotMy; nom de profession: anc. fr. mer-chenier, mercen(n)ier ‘homme intéressé et facile à corrompre avec de l’argent (d’où mer­cenaire); journalier’, mais aussi ‘marchand’, anc. liég. (Jean de Stavelot) merchenier ‘mercier’ FEW 6/2, 15a; cf. aussi Lemerei-nier.

 

JG

Mercenier

Lemercinier: Fr. mercenier, Mnl. mersenier: rondtrekkend koopman, marskramer. Vgl. Mercier. 1364 Kersteloot (de) Mercenier, Ip. (BEELE1959); 1392 Janne van Vleenken den mersenier, van hantscoen ende stroinhoedekine, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Mercenier

Profess.   Mercenaire   ou  Mercier (V. ce N.). Proven. Meer-       

senaar, ,,De Meersen » (Loc. holl.).       

 

EV

Mercereau

Merceron: BerN Dim. van Merc(h)ier.

 

FD

Merceron

Nom de profession: dial. fr. (Cha-rentes, Morvan) merceron ‘petit mercier’FEW 6/2, 41a, dérivé similaire à anc. fr. mènerai ‘petit marchand’ Gdf 5,251.

 

JG

Merch

Merche (francisation). Nom d’origine: Mersch (G.-D. Lux.).

 

JG

Merch(e)

W. grafie van PlN Mersch (GH).

 

FD

Merchan

zie Marchandt.

 

FD

Merché

-ez. V. Mercier.                  

 

EV

Merchez

-ier, -iers, -ie, cf. Mercier.

 

JG

Merchier(s)

Merchie, Marcher, -ez, Mercier, Mercer, Lemercier: Ofr. merc(h)ier: koopman, handelaar, kramer. BerN. 1225 Leurens li Merciers = 1227 Laurentius Mercennarius, Dk. (SMT); 1307 Henris li Merchiers, Ip. (BEELE); 1308 Jehan le

Neckre, le merchier, Ktr.; 1395 Pieraerd Merchiers dochtre, Luingne (DEBR. 1970). Vgl. Mercenier, Merci.

 

FD

Merchs

cf. Mersch.

 

JG

Merci

Merde, Mercy, Mercij, Mersie, Mersy, Mersij: Patr. Pic. of LU W. vorm voor Mercier; zie Merchier. 1649 Nik. Merci, Atrecht-Aw. (AP).

 

FD

Mercial

cf Marcial, Martial.

 

JG

Mercial

zie Marcial.

 

FD

Merciant

zie Messiaen.

 

FD

Mercie(r)

zie Merchier(s).

 

FD

Mercier

Mercie, Mercij, Merchez, -ier, -iers, Merchie, Mercy.1267 «Colins li fieus Jehan le Merchier», «Willames li Merciers» Cens-Herchies, 1349 «Tymers li merchiers» Ni­velles, 1444 «Michot le Merchir» Terre-Jauche, 1580 «Pier Merchier» CoutStavelot, 1689 «Martin Mercy» BourgNamur; nom de profession: fr. mercier; cf. Lemercier.

 

JG

Mercini

-inis, -iny, cf. Mercenier.

 

JG

Mercini(s)

-iny: BerN W. vorm voor Mercenier.

 

FD

Merck

au génitif: Mercken; Merckx, Merkj, Merx. Sans doute nom de l’évangéliste Mar-cus (cf. Marckx, Marx) [FD] plutôt que nom issu de l’anthrop. germ. Marca (Fôrst. 1095).

 

JG

Merck

zie Marc.

 

FD

Merck, van de

zie van der Mark.

 

FD

Merckaert

Merkaert, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. mark-hard, cf. Marc(h)ardus. Markart.

 

JG

Merckaert(e)

V. Marc I.                       

 

EV

Merckelbach

-bagh, Merkelbac(h), -bag, -back, Mar(c)kelbach: 1. PlN Merkelbeek (NL). 1374 Reynert Huyne de Merkelbeek (stamvader van het geslacht) Huyn de Merkelbach, (later) (de) Merkelbach (Par. 1986,131); 1777 P. F. Marckelbach, Ht.-Bs. (CALUWAERTS). – 2. PlN Merkelbach (RP). 1620 Jan van Merkelbach, Cent (PBG); 1650 Jac. Merkelbach, Tn. (MUL V).

 

FD

Mercken(s)

zie Merken.

 

FD

Mercken, van der

zie van der Mark.

 

FD

Merckenbrach

Proven.   Markebraak    ,,Terre  en   friche  de   la  Marcke »       

(Riv.).                                                

 

EV

Merckenbrack

Merkenbr(e)ack: Vervorming van FN Marquebreuck.

 

FD

Merckpoel

Proven.   1. Mark- -poel,  ,,Mare du sieur Marc ». — 2. Marke   

poel. ,,Mare de la Marke » (Riv.).  —    3.   Mergelpoel.   ,,Mare   marneuse ».                                               

 

EV

Merckpoel

zie Meerpoel.

 

FD

Merckt, van de

van de(r) Mert, Vermer(c)kt, Vermerght: PlN De Markt: marktplein. 1336 Johan van der Maerct, poerter, Kuurne (DEBR. 1971); 1358 Johanne de Foro = 1369 Jhan van der Maerct, Ktr. (DEBR. 1970); 1542 Peter van der Merct, Hontenisse; 1568 Simon van der Mart, Hb.-Aw.(AP).

 

FD

Merckx

V. Marc I.                           

 

EV

Mercuri(o)

It. vorm van Lat. godennaam Mercurius.

 

FD

Mercy

cf. Mercier.

 

JG

Mercy

V. Marc I et Marc II.            

 

EV

Mercy

zie Merci, Demerchy.

 

FD

Mereau

Méreau, Mériaux, Meriaux. 13e s. «Lambiers li mereas de Londos» CartValBenoît, 1252 «Henricus Mereas de Thenis» Thisnes, 1265 «Colais Merial», 1289 «Baude-chons li Meriaus d’Artaing» CensNamur, 1302 «Johannes dictus li Mereaz» Villers-l’Évêque, 1444 «Jehan Mereau tailleur de pierre» AidesNamur; dérivé en -eau de maire (cf. DBR 7, 165-6), cf. aussi Mairiaux. – Aussi nom d’origine: Mereau, à Houdremont (Nr), ainsi p.-ê. 1671 «Séverin-Jacques de Me-reaud» BourgNamur.

 

JG

Mereau(x)

zie Mairiaux.

 

FD

Merecy

zie De Merechy.

 

FD

Meredith

Welse FN, waarvan 2e élément ‘heer’ betekent.

 

FD

Mérel(le)

Merel(le): Fem. bij Méreau.

 

FD

Merelle

Surnom: anc. liég. merelle ‘part due’ FEW6/l,370a.

 

JG

Meremans

cf. Meermans.

 

JG

Meremans

zie Meermans.

 

FD

Meremne

Me-, Mérenne, Merenne. Var. de Merelle?

 

JG

Meren, van der

zie van (der) Meer.

 

FD

Merendonck, van den

van (den) Meerendonk, van Meerendonck: PlN Me(i)rendonk in Grimbergen (VB). 1618 Jan van Meirendonck, Har.-Aw. (AP).

 

FD

Mérenne

Merenne, zie Marenne.

 

FD

Merens

1283 «Jehans de Merens» DettesYpres; var. de Meurens.

 

JG

Merens

zie Maire.

 

FD

Meresse

zie Mairesse.

 

FD

Méresse

1303-7 «Colin le filh le Meresse de Bolines» PolyptSalzinnes; fém. de fr. maire (femme du maire), cf. Mairesse.

 

JG

Méresse

V. MARU.                           

 

EV

Merg-

-an, -eay, -en, -et. Merghelynck. V. Marc I.                               

 

EV

Mergaert

au génitif: Mergaerts. 1377 «Mi-chiel Mergaerd» Ypres ; nom issu de l’anthrop. germ. fém. mêrja-garda (Fo’rst. 1104) [FD].

 

JG

Mergaert(s)

-gard, Merregaert: Metr. Germ. VN mer-gard ‘beroemd-omheining’: Mergardis (Fm.). 1377 Michiel Mergaerd, Ip. (BEELE); 1398 Jan Mergaert, Wervik (DEBR. 1970); 1396 Allijsse Mergaerts f. Mergaerts, Hofstaden (DE B.).

 

FD

Mergam

-an, zie Margam.

 

FD

Mergam

Proven. Merkem, (Loc.) ou  Marhem  (Dép. Dottignies).                

 

EV

Mergan

-am, cf. Margan.

 

JG

Mergaux

Var. de Margaux (par fausse régres­sion).

 

JG

Mergaux

zie Margel.

 

FD

Mergeai(s)

Mergeay, Merjay, Merjai: Pair. Wsch. LU W. var. van Merjaux; zie Margel.

 

FD

Mergeay

Mergeai, Merget, Merjay (NF plutôt de Gaume et du sud, également présent dans les Ardennes fr. et en Lorraine). ± 1590 «Barbe Merjay», 1688 «Claude Mergey» Colombey-les-Deux-Eglises (Hte-Marne), 1711 «Antoine Mergey» Longwy, ± 1725 «Anna Mergey» Halanzy, 1733 «Marie Loui­se Mergeay» Etalle, 1755 «Jean Mergeay» Breux (Meuse), ±1774 «Jean Joseph Mer­geay» Bure, 1785 «Jean Baptiste Mergeai» Pourru-St-Remy (Ardennes), 1856 «Eugène Mergeai» Hargimont (toutes mentions FyS); nom d’origine qui pourrait être soit le NL Mergey (Aube), soit un topon. issu de lat. muricarium, anc., moy. fr. murgier, murgé ‘tas de pierres provenant de Pépierrement du sol’, fr. rég. de l’Est meurgé, mergé, etc. FEW 6/3, 229a.

 

JG

mergel

,,Marne ». Proven. Mergel-,  Merckel- (altéré en) Melke- -beke,   

bach.  ,,Ruisseau marneux ».   Mergelsberg, ,,Colline marneuse ».          

 

EV

Mergel(e), van de(n)

van der Mergel, van de Merghel, van de Merlen: PlN Mergel: mergel(put). Le Merghele in Rinxent (PdC), Mergele in Ronse (OV). 1476 Pierkin van Merghele, Bg. (DF X); 1683-1755 Francisais van de Mergel, Nederbrakel (vader van) 1729-1767 Jud. van de Mergel, Nederbrakel-Melsele (vader van) 1761-1835 Jos. van de Merlen, Melsele-Zwijndrecht (med. W. Taeymans).

 

FD

Mergelsberg

Misschien verhaspeling van PlN Môrschbach (RP): ize e. Mergesbach (TW).

 

FD

Mergelsberg

NF de l’est de la prov. de Liège, issu sans doute d’un NL allemand, p.-ê. Môrschbach (Rhénanie), 12e s. «Mergesbach» (TW).

 

JG

Mergen

Surnom: moy. néerl. morgen, margen, mergen ‘matin’.

 

JG

Mergen

zie Margam.

 

FD

Merget

cf. Mergeay.

 

JG

Merget

Mirguet: Metr. Dim. van VN Margareta.

 

FD

Merghelynck

Patr. All. van een mark-naam, zoals Markhard, Markward. Vgl. D. Mârklin, Merklin; Mergel = Merkel (BRECH.). 1482 Merghelin Tackaert, Merghelin Dunder, Lo (CRAEYE); 1502 (Joris) Merghelin, Broekburg-Ip.; 1540 (Jacques) Merghelin, Ip. (TDF X.297-324); 1558 Merghelin de Wilde, St.-Win. (VERGR. 1966); 1640 Guil. Merghelinck, Ip. (MUL V).

 

FD

Mergits

Mergist: E. Metr. Margetts < VN Margareta. 1625 Joseph Margits (vader van) Catharina Mergits, A’dam (van Engelse afkomst, PDB).

 

FD

Mergny

cf. Merny, Mernier.

 

JG

Mergny

zie Merny.

 

FD

Merhaege(n), van

zie van Meerhaeg(h)e.

 

FD

Merhott(h)ein

zie Mermottein.

 

FD

Mérian

Merrians. [Cf. 1647-1717 «Sibylle Merian» peintre et naturaliste]. Surnom: norm. mériane ‘méridienne’ FEW 6/3, 31b?

 

JG

Mériaux

zie Mairiaux.

 

FD

Meriaux,

cf. Mereau.

 

JG

Meric

V. MARU.                                 

 

EV

Merienne.

Surnom (de paresseux?): norm. mérienne ‘méridienne’, comp. Mérian. Cf. aussi 1629 «François Merien» émigré en Suède.

 

JG

Mérillon

Meriloo, zie Morillon.

 

FD

Merjai

-jay, zie Mergeai.

 

FD

Merjay

V. Marc I.                             

 

EV

Merjay,

cf. Mergeay.

 

JG

Merk

zie Marc.

 

FD

Merk(e)man

Patr. Afl. van Merk = Marcus?

 

FD

Merk, van de

zie van der Mark.

 

FD

Merkaert

zie Merckaert.

 

FD

Merkelbac(h)

-bag, zie Merckelbach.

 

FD

Merkelbac,

-ach, -ack, -ag. Topon. ail. (= ruis­seau marneux).

 

JG

Merkem, van

PlN Merkem (WV). 1211 Boidinus de Merckem; 1300 Pieters van Markeem, Klemskerke (DF X); 1326 Jacop van Mercheem, Ip. (BEELE).

 

FD

Merkeman

1. Proven.  ,,De Marke »   (Loc. et Riv.). — 2. V. Marc I.          

 

EV

Merken

V. Marc I.                               

 

EV

Merken(s)

Mercken(s): 1. Metr. Dim. van HN Maria. 1379 Pieter Merrekin; 1304 Lambert Marre = 1326 Lambrecht Merre, Ip. (BEELE); 1456 Merken vanden Kelre = 1458 Marieken van den Kelre;

1498 Merken Stouten = 1499 Marie Stouten.Ht. (A. GHIJSEN). Vgl. Maere(ns). – 2. Kan in NB en L een jongere gen. zijn naast Merckx: 1673 Marcus Mercken, Hoeselt (MNT 231).

Merkestijn, van: PlN Merkstein (NRW).

 

FD

Merken,

Merkin, génitif: Merkens. Dimin. du thème anthropon. mark- (cf. Carnoy 55).

 

JG

Merken, van der

zie van der Mark.

 

FD

Merkenbr(e)ack

zie Merckenbrack.

 

FD

Merket

zie Marquet(te).

 

FD

Merki(er)

zie Marquier.

 

FD

Merkin

cf. Merken.

 

JG

Merkl(e)

Patr. Dim. van Germ. VN Markwart. 1270 Theodericus Merkelinus, Mainz (BRECH.).

 

FD

Merkpoel

zie Meerpoel.

 

FD

Merks

Merkx, zie Marc.

 

FD

Merkx

cf. Merck, Merckx.

 

JG

Merl-  

-ier,   -y.   1.   Proven.   Mellier   (Loc.)  ou Merly  (Dép. Baulers).    —  2. V. Marlier.                            

 

EV

Merlaen

cf. Merlan.

 

JG

Merlan

1.    Profess.    ..Perruquier »   (Ane.  lang. popul.). — 2.  Prov.   

Meirlaan.                                              .

 

EV

Merlan

-and, Merlaen, Meirlaen (formes néerl.). Surnom: fr. merlan (poisson) ou bien dérivé de fr. merle, ouest-flam. meerlaan ‘merle’ [FD].

 

JG

Merlan(d)

Merlaen, Meerlaen, -land, Meirlaen, Marland, Maerlan: 1. Afl. van Lat. merula, Fr. merle: merel. Vgl. Wvl.-Ovl. meerlaan: merel. Vgl. de Meirel, de Meirleir. BN voor een goed zanger. 1417 Gillis de Meerlhane, Gb. (SCHR.); 1567 Jan de Merlane (DF X). – 2. Zie Marland.

 

FD

Merle

1. Car. mor. H. qui chante ou   siffle  habituellement.  Métaphore :    NOB 288, 292. — 2. Proven. Meerle   

(Loc.).                                            

 

EV

Merle

1279-80 «Gilles Mieles» RegToumai; fr. merle, anc. pic. mierle, w. nam. mièle, etc., surnom de personne aimant à siffler, de musi­cien, cf. Lemerle.

 

JG

Merle

BN naar de vogel: merel. Vgl. Merlan. 1448 Pierre Merle, Comp. (MORLET).

 

FD

Merle

cf. Marlet.

 

JG

Merle

zie Merlet.

 

FD

Merleer

zie de Meerleer.

 

FD

Merlemont

1289 «Godissaus de Merlemont» CensNamur; nom d’origine: Merlemont (Nr), etc.

 

JG

Merlemont

zie Meerlemont.

 

FD

Merlen

zie Merlin.

 

FD

Merlen, van

van Meel(en), van Mêle: 1. PlN Meerle (A). 1540 Dierick van Merlen, Grave-Aw. (Midà. 1974,281-296). – 2. Zie van Mêle.

 

FD

Merlen, van de

zie van de Mergel.

 

FD

Merlet

Marlet, Marié, Me(i)rlé: BN Dim. van Fr. merle: merel. Vgl. Merlot, Merlan. 1795 E.J. Marlet, Lv.-Aw. (AP).

 

FD

Merleve(l)de 

Proven.     Merleveld     (Dép. Reninghelst).                         

 

EV

Merlevede

Meirlevede, Mèrlevede, Merlevelde: BN door diss. < Mellevede. Meluw: zacht, week; vede: pénis. BN voor iemand met een slap lid, voor een passieloos of impotent man, ook slappeling. Vgl. 1268 Johannem Lancvide, Kales (GYSS. 1963); 1338 Willem Goetveide, Bg. (JAM.); Standvede(WNT); 1287 Jehan Witveide, Ip.; 1321 Lippin Melevede, Dikkebus; 1377 Jan Melvede = 1378 Hannin Melvede, Ip. (BEELE); 1469 Wouter Melvede, Ip. (DONCHE); 1552 Jacob Merlevede, Elverdinge (VS 1987,409). – Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Merlevede. Nk. 1996,41-50.

 

FD

Merli(er)

1. BN naar de vogel, Fr. merle (DNF). Vgl. Wvl. merelare, merelere, meerlaan: merel. 1250 Jean le Merlier, Noyon (MORLET). – 2. Zie Marlier.

 

FD

Merlier

Soit dial. fr. mériter ‘néflier’, soit var. de Marnier, Mernier (= travailleur ou exploi­tant de marnières).

 

JG

Merlin

1. Prov. Dép. Jolain. – 2. Anc. N. de bapt.  (Chanson de   

Roland). V. MARU.                           

 

EV

Merlin

1289 «Merlins de Viville», «Nicholes Merlins» CensNamur; anc. prénom, d’après Merlin, l’enchanteur des romans bretons.

 

JG

Merlin

Merlyn, -ijn, Merlen, Marlin, Marlein, -eyn, -een: Patr. Naam van de tovenaar Merlijn in de ridderromans (FLUTRE138). 1280 Catharina Merlins, Ip. (BEELE); 1424 Merlin Quintin, Ktr. (SR p. 44bis); 1476 Merlin van Beyst, Ing. (PARM.).

 

FD

Merlis

Merlys, -ijs: Spelling voor Merli = Merlier?

 

FD

Merlis

Merlys. 1280-81 «Gilles de Merli li tresfiliers» RegToumai; p.-ê. var., au plur., de w. mârlîre ‘mamière’.

 

JG

Merlo

1. PlN Meerlo (NL). – 2. Zie Merlot.

 

FD

Merlo

Merlot. 1289 «Merlos de Merlemont» CensNamur, 1524 «Michiel Merlo» Theux, 1607 «Nicolas Mierlo» BourgNamur; dimin. de fr. merle (oiseau), par ex. w. (La Louvière, Nivelles) mièrlô FEW 6/2, 35b, cf. aussi Marlot; ou bien dimin. de fr. maire, cf. Mairlot. – À noter que les Merlo limbourgeois renvoient probabl. au NL Meerlo, jadis Merlo (Limbourg hollandais), cf. Chr. Merlo, Les Merlo messins, RIO 9, 1957, 81-92 et 161-180.

 

JG

Merlot

Merlo(n), Mirlon, Merlotte, Ma(i)rlot, Morlot,

Murlot: BN Dim. van merle: merel. 1380 Gilotteauz Mirlot, Laminne (CSP); i$e e. Jehan Merlot(MORLET).

 

FD

Merlot(te)

1. Proven. Merloo (Dép. Uccle),   ou   Mariette   (Dép.   Ma-   

rilles). — 2. V. MARU.                    

 

EV

Merlotte

Var. de Mariette (= petite marnière), topon. fréquent, ou fém. anthropon. de Merlot.

 

JG

Merlus

Var. de Mertes?

 

JG

Merlyn

zie Merlin.

 

FD

Merlys

cf. Merlis.

 

JG

Merman(s)

zie Meermans.

 

FD

Mermans

cf. Meeremans, Meirmans [FD].

 

JG

Mermelstein

zie Marmelstein.

 

FD

Mermet

-od, zie Marmet.

 

FD

Merminod

zie Marmillion.

 

FD

Mermottein

Merhott(h)ein, Mormenteyn: Adaptatie vanFr. FN Marmottin: Afl. van mermot, dim. van Ofr. merme: zeer klein; vgl. Mermet, -od; Marmoz = Mermoz (DNF). 1454 Willem Mormentin, Komen (RHK); 1503 Murmentyn, Lokeren (VERSTEGEN); 1516 Andréas Mormentyn (MULIII); 1524 Andrée Mormentin, Ip. (PSM); 1534 Guilhelmus Mormentinus, Vn. (MUL IV).

 

FD

Mermuys

zie Marmus(e).

 

FD

Mernier

Merny, Mergny (NF de la prov. de Luxembourg). Nom d’origine: Merny, w. mèr-ni, 14e s. «Mernier», à Carlsbourg (Paliseul). Cf. aussi 1775 «Pierre Mernier dit Dumoulin de Saint-Phal (orig. de Lyon)» BourgLiège.

 

JG

Mernier

-y. 1. Proven. Merny (Dép.Paliseul, Ane. Mernier). •— 2. Pro-fess. V. Marnier.

 

EV

Mernier

zie Marnier.

 

FD

Mernix

Var. de Marnix, prénom importé de Savoie aux Pays-Bas, vers 1520, avec Jehan de Marnix (cf. BTD, 54, 1980, 296-7).

 

JG

Merny

cf. Mernier.

 

JG

Merny

Mergny: 1. PlN in Carlsbourg (LX). – 2. Var. van Marnier.

 

FD

Merode, van

Mero, de Mérode, de Merode, van Meroy(e), van Maroey, van Maroeij: Van Merode < Van (de)me Rode = Van den Rode (vgl. D. vom < von dem). Zie Van Rode. PlN Merode in Langerwehe en Dûlmen (NRW). Merode bij Duren (NRW): 1101 Roden; 1216 Remaro van den Rothe(TW). Kloosterrade (NL): 1108 Rode (TW). 1363 Werner van me Roede, NL; 1369 Harper van me Roide, NL (BLOIV); 1374 Scheyvart vanme Roide,Tilman van Roide, Kloosterrade (BLO V); 1547 Geraart van Meroyen, Bs.; 1569 Antoine van Merode, Bouwel-Aw. (AP); 1579 Aerdt van Merode; 1623 Jan van Meroe, Bilzen (SCHOE.).

Mérotte, Merotte: Metr. dim. van Marie. 1289 dame Meroute, Namen (J. G.).

 

FD

Merotte

Me-. Cf. p.-ê. 1289 «dame Meroute» CensNamur; surnom: w. mérote ‘petite mère’ (terme affectueux en parlant à une petite fille) DL401b; ailleurs, signifie aussi ‘chatte’.

 

JG

Merpoel

zie Meerpoel.

 

FD

Merre, (de)

zie Lemaire.

 

FD

Merreau

zie Mairiaux.

 

FD

Merreel

zie Morel.

 

FD

Merregaert

zie Mergaert(s).

 

FD

Merremans

zie Meerman(s).

 

FD

Merrette

zie Marette.

 

FD

Merrians

cf. Mérian.

 

JG

Merriaux

zie Mairiaux.

 

FD

Merrienboer

Adaptatie van PlN Mariembourg (N).

 

FD

Merris,van

van Ma(i)ris, Meerris, van Meires: PlN Merris (FV). 1111 Wibaldi Mêmes; 1121 Walteri de Merni; 1130 Eustachius de Mêmes, Borekburg (DF X); 1277 Willaumes de Mères, Ip. (BEELE); 1337 Janne van Mêmes (OV 241).

 

FD

Merry

1. Proven. Méry (Dép. Tilff).— 2. V. MARU.

 

EV

Merry

Forme pop. de l’anthrop. germ. Méderic < math-ric, nom d’un saint, plutôt que nom d’origine: Méry, à Tilff (Lg).

 

JG

Merry

zie Demerie.

 

FD

Mers

1. Zie Meers(ch). – 2. Var. van Mars.

 

FD

Mers

cf. Merse.

 

JG

Mers(ch)

1.   Proven.    Loc.    (Gd.Duché de Luxemb.). Synon. : Merz.V. aussi Meers. — 2. V. MARU.

 

EV

Mersch

1. Zie Meers(ch). – 2. PlN Mersch (GH).

 

FD

Mersch

génitif: Merchs. Nom d’origine: moy. néerl. mersch ‘prairie humide’, topon. très fréquent; cf. aussi Merch.

 

JG

Mersch-

zie Meersch-.

 

FD

Merschmeyer

Composé de moy. néerl. mersch + meyer ‘intendant, locataire’.

 

JG

Merse

Mers. Surnom: moy. néerl. merse ‘marchandise; panier ou corbeille’.

 

JG

Merseeman, de

zie (de) Meersman.

 

FD

Merseman

zie (de) Meersman, Meerschman.

 

FD

Mersie

zie Merci.

 

FD

Mersmans

(de) Mers(se)man, zie Meerschman, (de) Meersman.

 

FD

Mersmans

V. Meers.

 

EV

Mersschaert

Dérivé en -aert de (Van der) Meersch [FD].

 

JG

Merst

Wsch. hypercorrect voor Mers.

 

FD

Merstdag

cf. Mestach, Mestdach.

 

JG

Merstdag

zie Mesdag.

 

FD

Merstraeten, van

Verspreide PlN Meerstraat. 1360-70 Roeland van Merstraeten; 1380 Aert van Merstraeten; 1452 Jan van Merstraeten, Bs. (Midd. 1992> 139-H8).

 

FD

Mersveldt

zie Merstveld.

 

FD

Mersy

V. Marc I.

 

EV

Mersy

zie Merci.

 

FD

Mert

zie Maartens.

 

FD

Mert, van de(r)

zie van der Merckt.

 

FD

Mertel

zie Martel.

 

FD

Merten

au génitif: Mertens [5e NF le plus fré­quent en Belgique, avec plus de 18000 por­teurs], Mertens dit Martens. Forme néerl. de fr. Martin, cf. aussi Marten(s), Maerten(s).

 

JG

Merten

-e(n)s, zie Maarten(s).

 

FD

Mertens

V. Martin.

 

EV

Mertes

-es. Var. de Merts (avec intercalation de -e),

 

JG

Mertgens

Dimin. en -gen (au génitif) de Mert(en).

 

JG

Mertgens

Patr. Dim. van VN Merten/Maarten.

 

FD

Mertin

zie Maarten(s).

 

FD

Merts

Mertus, zie Maarten(s).

 

FD

Merts

Mertz, Merz. Génitif de Mert(en).

 

JG

Mertsveld

Mersveldt: Wsch. PlN Merts Veld: Meerts (Mertens) veld. Vgl. Mertensveldeken in Wilrijk (VANPASSEN146).

 

FD

Mertz

cf. Merts.

 

JG

Mertz

Merz: D. März. i. Maand maart. – 2. Patr. Vleivorm van een mar-naam. 1424 Mertz Vogenlin, Sonthofen (BRECH.).

 

FD

Mertzenich

Nom d’origine: Merzenich (Ail., Nordrhein-Westfalen).

 

JG

Mertzenich

PlN Merzenich (NRW).

 

FD

Merum, van

Vondelingnaam van Michael van Merum, op 5 maart 1762 gevonden in de stal van schepen Janssen in Merum (NL) (CROTT1995).

 

FD

Merveille

Merve(i)llie, Mervieillie, Mervill(i)e, Merveilde, Mervi(e)lde, Mervijlde, -ylde, Mervaill(i)e, Marvi(e)lle, -vilde, Marve(i)llie, Marvel(le), Marvillier: 1. Fr. merveille: wonder. Vgl. Merveilleux, D. Wunder, volgens BRECH. BN voor iemand die vreemde, wondere dingen doet of wonderbare verhalen vertelt. – 2. PlN Merville, Ndl. Meregem (FV); zie De Merville. 1291 Pietrekins Mervelle, Zarlardinge (VR 79V°); 1472 Jan Merveille, Bg. (PARM.); 1583 Philips Merveille, Koudekerke (VERGR. 1972); 1558 Loonis Merveille, Meulebeke; 1663 Jacques Merville; 1785 Joseph Mervillie, Tielt (KWI-II). Voor de W-var., zie DEBR. 1985.

 

FD

Merveille

Merveillie, -eilde, -ielde, -ijlde (formes néerl.). Fr. merveille, p.-ê. avec le sens de ‘chose la plus étonnante, la plus admirable’ FEW 6/2, 143b, surnom de celui qui a accompli une action extraordinaire (Morlet 688); comp. les NF fr. Merveilleux, Merveillon.

 

JG

Merveille

Proven.   Merville    (Loc. fr.).

 

EV

Merveilleux

BN voor een wonderbaar mens. 1275 le maison Mervelleus, Lessen (VR inr°).

 

FD

Merville

Nom d’origine: Merville (Nord, Somme, etc.).

 

JG

Mervis

zie Meervis, Meus.

 

FD

Merwe, van de(r)

PlN (ZH) aan de rivier de Merwede, die van Gorkum tôt Vlaardingen loopt: 1040 Mereweda (LNT). De FN moet dus vander Merwee worden uitgesproken. 1281 Daniel van der Mareweden, Dordrecht (CG); 1345 Herman van der Merwede (CCHt).

 

FD

Merx

cf. Merckx, Merkx.

 

JG

Merx

V. Marc I.

 

EV

Merx

zie Marc.

 

FD

Mery

zie Demerie.

 

FD

Merz

cf. Merts.

 

JG

Merz

zie Mertz.

 

FD

Merzbach

PlN (NRW, BEI).

 

FD

Merzbach

Proven.   ,,De   (la  région de) la Mersch » (Riv.).

 

EV

Merzer

BerN. Zoals D. Merzler: kleinhandelaar, kramer. Vgl. Mercer.

 

FD

mes

,,Couteau ».   Profess.   ,,Coutelier ».  N°  189-  Variantes :  Messe,Mes(ch),    Messens,    Mesma(e)-ker(s),  Messer(schmidt)   (forme allem.),    Meskens,    ,,Petits    cou-teaux ».

 

EV

Mes

BerBN van de messenmaker. Vgl. Meskens. 1300 Heine Mes, Tv. (BERDEN).

 

FD

Mes-

-otten, -quite. V. MAD (Maz).

 

EV

Mes(se)man(s)

1. BerN van de messenmaker. 1551 Anthonius Mesmannus, Mech.; 1560 Joannes Landensis cognomine Mesmans (MULIV); 1625 Fr. Messeman, Beel-Aw. (AP). – 2. Zie (de) Meersman.

 

FD

Mesaus

zie Michaud.

 

FD

Mescart

zie Meerschaert.

 

FD

Meschain

zie Mesquin.

 

FD

Mesche, van der

zie van der Meersch.

 

FD

Meschman

zie Meerschman, (de) Meersman.

 

FD

Mesdach

cf. Mestach, Mestdach.

 

JG

Mesdag

Mesdag(h), van Mesdag, Mesdach, Mestag(h), Mestack, Mest(d)ach, Mestdag(h), -dagd, -dagt, -daqh, Mastdagh, Merstdag, Mestdog: BN naar de misdag, Mnl. en Wvl. mesdag: kerkelijke feestdag, kerkdag, dag waarop de gelovigen naar de mis gaan. Vgl. 1392 Cuntz Kirchtag (SCHEFFLER183), Fr. Dimanche. 1306 Jehan Mestach, Ip. (BEELE); 1394 van Grielen Mesdaeghs, Gullegem; 1382 waren Jan Mestaghes = 1398 Jan Mesdach, Olsene (DEBR. 1970). – Lit. : F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Mes(t)dag(h). LG1983,375-6.

 

FD

Mesdom

-don, Mee(r)sdom: Fr. FN Mesdon. Wellicht PlN Maisdon (Loire-Atl.). 1639 Jan Mesdom, Pieter Mesdom, Kemmel (DUV.); 1745 Ignatius Misdom, Poperinge (med. F. Denys).

 

FD

Meseeuw

zie Michaud.

 

FD

Meseguer

zie Mességué.

 

FD

Mesel, de

de Mezel: BN Mnl. mesel: elllendig, melaats. 1406 Marie Smesels, Bs. (PEENE); 1558 Adriaen de Mesele; 1556 Anthonine Smesels; 1559 Lieven de Mesele, Oordegem (LIEVENS).

 

FD

Mesemacker, de

zie Meesemaecker.

 

FD

Mesen

Mese(n)s, zie Maassen.

 

FD

Mesens

cf. Mees, Meesen.

 

JG

Mesens

V. MAD (Maz).

 

EV

Mesergue

Miser(e)que, Misercque: PlN Mezergues in Cros-de-Montvert en Marmanhac (DNF).

 

FD

Meseure

cf. Mesure.

 

JG

Meseure

V. Mesure.

 

EV

Meseure

zie Mesure.

 

FD

Meskens

1. V. Mes. — 2. V. MAD (Maz).

 

EV

Meskens

Dim. van mes. BerBN van de messenmaker. 1280 Zeger Meskin, Ip. (BEELE); 1520 Joh. Mesmakers alias Meskens, Lv. (DEMAN1959)-

 

FD

Meskens

Surnom : moy. néerl. meskin ‘petit couteau’ [FD].

 

JG

Meskine

zie Mesquin.

 

FD

Meslier

zie Masquelier.

 

FD

Meslin

Nom d’origine: Meslin-l’Évêque(Ht).

 

JG

Meslin

PlNMeslin(H).

 

FD

Mesmacker

-aeker, -akers (au génitif). Nom de métier: moy. néerl. mesmaker, messe- ‘cou­telier’.

 

JG

Mesmaker, (de)

de Mesmae(c)ker, Mesmaeker(s), (de) Mesmacker, de Mesmacre, de Messemae(c)ker, Messemacre, (de) Messema(e)kers, Messema(e)ckers, -maque, (de) Messema(c)ker, Messmackers, Mesmacque(s), Mismaque, Misemacq(ue), Metsema(e)kers, Metsmekers, Metz(e)macher, Mestmacher, Metzemaekers, Metzmacker, Metzmaeker: BerN van de messenmaker. 1268 de Mesmakere, Ip. (BEELE); 1298 Veys Messemakre, Bg. (VERKEST); 1396 Osten den Mesmakere, Ktr. (DEBR. 1970); 1399 Reyner Mesmeker, 1435 Jacob Metsmeker, Mtr. (SKM); 1491 Ghysebrecht Metzmeker, Mtr. (KPM); 1554 Ger. Mesmaker (beroep: messenmaker), Solingen-Aw. (AP); 1565 Thys Metzmecher, Eupen (EBB146).

 

FD

Mesman(s)

zie Messeman(s).

 

FD

Mesmans

Simplification consonantique de moy. néerl. merseman ‘épicier’.<