Rechercher
EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.
FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).
JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007
Ka | 1558 «Jehan Ka» Stembert, 1599 «Jehan Ka» Liège; à rapprocher du NF Kay(e) ou de Ska?
| JG |
Ka(h)len | Kalhen: PlN Kahlen (NS, Pommeren, Mecklenburg).
| FD |
Kaa, van der | van der Kaaij: PlN Mnl. ca(e), caeye: kaai, kade, lage dijk, aanlegplaats. 1339 Boudin van der Caie, Bg. (DE VI).
| FD |
Kaacker | Kaaker, Kaker. Sans doute surnom: dérivé de moy. néerl. kaken ‘babiller’. Kaal, Cael, au génitif : Kaelen, Kahlen; Kals, etc. 1398 «Pieter de Caelle» Lendelede; surnom: néerl. kaal, all. kahl ‘chauve’. Kaan, cf. Caen(e).
| JG |
Kaacker | zie Kaker.
| FD |
Kaagman | Afl. van PlN Kaag, Koog: polder.
| FD |
Kaaij, van der | zie van der Kaa.
| FD |
Kaak | 1. Mnl. cake, caec: kaak, kin, wang. BN naar het lichaamsdeel? – 2. Mnl. cake, caek: kaak, schandpaal. BN voor iemand die aan de kaak gestaan heeft of BerBN voor een gerechtsdienaar? 1280 Ghiselinus Cake; 1304 Jehan Kake, Ip. (BEELE). – 3. Ndd. Kaa(c)k: kok. BerN. 1454 Markward Kack, Kiel (NN).
| FD |
Kaaker | zie Kaker.
| FD |
Kaal | (de) Kale, Ca(e)l, de Cale: 1. BN voor een kaalhoofdige, een kale. 1398 Pieter de Caelle, Lendelede (DEBR. 1970). Vgl. De Caluwe. –2. Kale, Kaal en Cael kunnen ook var. zijn van Karel.
| FD |
kaal | Appliqué aux hommes : ,,Chauve »; aux terrains; ,,Dénudé ». 1. Car. phys. (DE) Callew-, Caluw- -aert, -e. Calvaer. Cal(a)er(t)s. ,,Le plus chauve (de deux homonymes) ». — 2. Proven. Kalte. Kaalte, ,,Endroit dénudé ». Kal(a)ert(s). Kaal aarde, ,,Terre dénudée ». Cal(le)-, Calu- -waert. ,,Terre alluvionnaire dénudée ». Callepeck. Kale beek, ,,Rivière (à la berge) dénudée ». Calberg, Kaleberg, ,,Colline dénudée ». Kalgoot. Kaal goed, ,,Bien dénudé ». Kallenkoot. Kalen kouter, ,,Champ dénudé’-‘.
| EV |
Kaam, van | zie van Chaam.
| FD |
Kaan | zie Kane.
| FD |
Kaanen | cf. Caenen.
| JG |
Kaanen | zieCaenen.
| FD |
kaars | ,,Chandelle ». Kaarsmaker ou kaarsgieter. ,,Fabric. de chandelles ». 1. Profess. Caers, Kaars, Kers(ch), Kersz. Karsman, (DE-)-Ke(i)rs-, Keers- -ma(e)kerf’s), -gieter. — — 2. Proven. Keersmaker, Dép. Exaerde.
| EV |
Kaarsemaker | zie de Keersmaecker.
| FD |
kaas | ,,Fromage », Profess. Kaes, Kaes- -en, -es. Kaise, Keesen. Caes, Kaesmaecher. ,,Fromager ».Kaesemans. ,,Marchand de fromage ». Caestecker, Kaesteker. Kaassteker, „Appareil de dégustation de fromage ». N. de dégustateur.
| EV |
Kaas | cf. Kaise.
| JG |
Kaas | zie Caes.
| FD |
Kaashoek | Veldnaam (Z).
| FD |
Kaaskooper | BerN van de kaashandelaar.
| FD |
Kaatz | zie Kats.
| FD |
Kabbedijk | Misschien PlN Krabbendijke (Z).
| FD |
Kabbedyk | Proven. Kwa(de)bee(k)dijk. ,,Digue de la méchante rivi- ère ». V. Kwaad.
| EV |
Kabbert | zie Cabaert.
| FD |
Kaberg(h)s | Proven. Koude berg,,,Colline froide ». (Dép. Hoeselt et Lanaeken).
| EV |
Kaberg(h)s | zie (van) Cauberg(h).
| FD |
Kaberghs | Kabergs. Nom d’origine (au génitif), ainsi Caberg, à Hoesselt, Lanaeken, Zétrud-Lumay.
| JG |
Kablan | zie Chaplain.
| FD |
Kabouche | zie Caboche.
| FD |
Kacenele(n)bogen | zie Katzenel(l)enbogen.
| FD |
Kacenelenbogen | V. Katzenelebogen.
| EV |
Kachele | Kaechélé: Dim. van Mhd. kachel(e): aarden pot, vaatwerk. BerBN van de pottenbakker.
| FD |
Kackebeke | zie Kaekebeke.
| FD |
Kackelbergh | zie van Kaekenbergh.
| FD |
Kackert | Kakert, Kakkert. Var. de Cackaert, Caekaert [FD] plutôt que nom d’origine comme Kaekaert, formé de moy. néerl. caech ‘parcelle endiguée’.
| JG |
Kackert | zie Kakkert.
| FD |
Kaczmar(ek) | Kaczmarczy(c)k, -(z)yk, -zijk, -(ow)ski, Kaez(e)mareck: BerN Pools kaczmarz: waard, kastelein > D. FN Kretschmar, -mer.
| FD |
Kadijk | Kadijk: lage dijk, kade. PlN in Bergambacht (ZH), Teteringen (NB), Hoofdplaat, Poortvliet (Z) en Voorst (G).
| FD |
Kadt, de | zie de Cat.
| FD |
Kadz | zie Kats.
| FD |
Kaechélé | zie Kachele.
| FD |
Kaeckebeke | Kaeckenbeeck, zie Kaekebeke.
| FD |
Kaefer | Kefer(t): D. BN Kafer: kever. Vgl. Kever(s).
| FD |
Kaekebeke | cf. Caekebeke.
| JG |
Kaekebeke | Kaeckenbeeck, Kaeckebeke, (van) Caekebeke, Kaekebeke, Ca(e)ckebeke, Caekelbeke, van Ouaekebeke, van Oua(c)kebeke, van Ouaquebeke: 1. PlN Kokebeke/Kakebeke in St.-Maria-Lierde (OV): 1034 Kuckenbeca (TW). 1396 Jan de Norre van Kockenbeeke; Jacop van Quaetbeeke (lees: Quaecbeeke?), St.-Maria-Lierde; 1396 Heinric van Kockenbeke, Tollenbeek (DE B.). – 2. PlN Kwakenbeek in St.-Kw.-Lennik (VB). – 3. PlN Kwaakbeek in Westerlo (A). 1316 Henrici de Quaecbeke; 1319 Arnoldus de Quaquebeke, Westerlo (OATII-III).
| FD |
Kaekelbergh | zie van Kaekenberg(h).
| FD |
Kaekenberg(h), van | -berghe, van Cakenbergh(e), -berge, van Caekenberg(h)(e), van Ca(e)ckenberg(h)(e), Kakenberg, Cakembergh, Cakelbergh, Caekelberg(h), -berg(h)s, Caeckelberghs, Ka(e)kelbergh, Kaekelbergh: PlN Kakenberg in St.-Gillis-Dend. (OV), Kakelenberg in Schendelbeke (OV), Kakerberg in Nederbrakel (OV). 1582 Hans van Kakenbert, Bs. (AP).
| FD |
Kaelen | cf. Kaal, Cael.
| JG |
Kaelen | zie Calen(s).
| FD |
Kaem, van | zie van Chaam.
| FD |
Kaembergs | zie Cauberg(h).
| FD |
Kaemmel | D. FN Kammel. BerBN van de wolkammer. D. Kammel: wolkam.
| FD |
Kaens | zie Kane, Kahn.
| FD |
Kaer(t), van | van Caer: PlN Kaart in Brasschaat (A). 1403 Jan vander Kaert, Aw. (ANP); 1554 Geert Vercaert, Hoogstraten-Aw. (AP). Eind i8e e. werd de FN Van Kaer gereïnterpreteerd aïs Fouquart: 1732-1819 Franciscus van Kaer, Melle (vader van) 1772-1845 François van Kaer = Fouquaert, Melle (vader van) 1796-1866 Charles Fouquaert, Melle; de afstammelingen heten verder allemaal Fouquaert (med. W. Fouquaert, Wetteren).
| FD |
Kaers | Caers, Keirse, Keersse. Surnom de chandelier: moy. néerl. caers, néerl. kaars ‘bougie, chandelle’ ; cf. aussi Keersmaekers.
| JG |
Kaers | Caers, Quaars, Keers(s)e, Keirs(s)e, Keisse, Kersse: BerBN van de kaarsengieter. Vgl. Fr. Chandelle. 1374 Jacop Caers; 1391 Jan Kaerse, Aw. (VLOEB.).
| FD |
Kaersoel | zie Garçon.
| FD |
Kaertkemeyer | Ndd. Karkmeier, D. Kirch(en)meier: beheerder van kerkgoed.
| FD |
Kaerts | Caerts, Kets: Samentrekkingen van Keyaerts. 1693-4 Jan Caerts = Kayerts = Ceyrts = Keyers, Kuringen (ALK165).
| FD |
Kaerts | Caerts, sans doute aussi Kets. Forme contractée de Keyaerts [FD].
| JG |
Kaes | zie Caes.
| FD |
Kaes- | -en, -es, -emans. V. Kaas et GAST.
| EV |
Kaes- | -maeker, -steker. V. Kaas.
| EV |
Kaes, | cf. Kaise.
| JG |
Kaesemans | Kasman, Keseman, Caesemans, Cazeman, Chasman: BerN van de kaasmaker of kaashandelaar. 1298 Nicholao Caseman, Bg. (VERKEST); 1382 Jan Caesman, Kanegem (DEBR. 1970); 1448 Aert Keesmans, Diest (VdP).
| FD |
Kaesen(s) | Kaeses, zie Caesens.
| FD |
Kaesmacher | Caesemaeker. Nom de profession: fromager; cf. aussi Keesemaecker.
| JG |
Kaesmacher, | zie de Kaezemaeker.
| FD |
Kaester, van | zie van Caster.
| FD |
Kaethoven | (van) Caethoven: 1. PlN Kaathoven (NB). 1387 Johannis Kaethoven, St.-Tr. (GRAUWELS 1978,140). – 2. Zie Quaethoven.
| FD |
Kaetsbeck, van de | zie van de Caasbeek.
| FD |
Kaey, de | zie (de) Ça.
| FD |
Kaeyenbergh | zie (van) Cauberg(h).
| FD |
Kaez(e)mareck | zie Kaczmarek.
| FD |
Kaezemaeker, de | de Kaezema(c)ker, (de) Caesemae(c)ker, de Caesema(c)ker, de Casemacker, de Caesmaeker, Kaesmacher, Keesemae(c)ker, Keesmekers: BerN van de kaasmaker. 1398 Jan de Caesmakere, Ing.; 1388 Gillis den Kasemaker, Menen (DEBR. 1970); 1355 Egidius dictus Kesemakere, St-Gillis-Bs. (PEENE1949).
| FD |
Kaezen | zie Caesens.
| FD |
Kaf | Caf: Het woord kaf werd gebruikt voor wat weinig waarde had. Of BerBN voor een kafboer, vgl. Cafmeyer. 1389 Jan Reyner Caf, Huizingen (BOLSEE); 1398 Jan Caf, Wervik (DEBR. 1970).
| FD |
Kaf(f)ka | Kawka: Boheemse FN. Pools kavka: kauw (vogel).
| FD |
Kagainy | V. Caganus.
| EV |
Kagelmann | Cagelmans: Ndd. Kagelmann, var. van Kogelmann. BerN voor de maker van kapmantels. Mnl. cogel: kap(mantel). Vgl. D. Kagelmacher. 156 e. Jacob Kagelman, Hb. (NN).
| FD |
Kahan | Kehann. Kalin NF israélite représentant une ancienne caste sacerdotale ; cf. Cohen.
| JG |
Kahan(e) | -ana, zie Cohen.
| FD |
Kahl(e) | Kahlerft), Kahlmann: D. BN voor een kale.
| FD |
Kahlen | cf. Kaal, Cael. Kahn, cf. Kahan.
| JG |
Kahlenberg | Kal(l)berg: Verspreide D. PlN: kaleberg. 1351 Nik. Calebergh, Greifswald (BRECH.).
| FD |
Kahn | Kahne(s), Kaens: 1. Zie Cohen. – 2. Patr. D. var. van Kohn, Konrad. 1383 Aberlin Kan, Stuttgart (BRECH.). – 3. Patr. Friese VN Kaan < Johannes of Metr. Johanna. Hamburgse FN Kahnke. 1442 Hidde Kaneken, Friesland (DN).
| FD |
Kai | zie (de) Ça.
| FD |
Kaibeck | Keibeck, Cab(b)eke. Nom d’origine: Kabbeek, à Molenbeek-Wersbeek, à Tirlemont (BrFl) ou Cabbecq, à Roosbeek (BrFl) [FD].
| JG |
Kaibeck | Keibeck, Keybeck: PlN op beek, wellicht keibeek, beek met keien. Maar vgl. D. Kaibach (BW).
| FD |
Kaie | cf. Kaye. | JG |
Kaie | zie Kaye.
| FD |
Kaignaert | zie Caignaert.
| FD |
Kain | 1280-81 «Thérion de Kain» RegTournai; nom d’origine : Kain (Ht). – Pourrait être aussi le prénom Caïn: 1286 «li femme Kayn» Cart-Binche, 1289 «Stasins de Bonneville fil Kayn» CensNamur.
| JG |
Kain | Kains, Kaim, Ou(a)in, Oueins, Gain, Caïn: 1. Pic. (le) Kain = le Kien, Lechien. BN de Hond. 1235 Johannes Gain, Oc.; 136 e. Gobert Kain, Laon (MORLET). Vgl. Lekain.- 2. Zie Dequin.
| FD |
Kainscop | W. vervorming van Kaaskoper.
| FD |
Kair- | -et, -in. V. WARI.
| EV |
Kairet | Dérivé en -et (avec aphérèse) du prénom Macaire.
| JG |
Kairet | zie Carré.
| FD |
Kairis | w. Kêris’, Keris, Kerris, -es, Karisse. 1459 «Heldré le fils Keris jadis» CoutStave-lot, 1596 «Catherine Karis veuve de Conar Bastin» BourgLiège, 1787 «Jean Kairis» Cler-mont-sur-Berwinne ; réduction de Macharis, forme néerl. de Macarius, fr. Macaire, prénom d’origine grecque (pour l’évolution phonétique, cf. L. Remacle, Étym. 107).
| JG |
Kairis | zie Caris.
| FD |
Kais- | -e, -in. V. GAST et Nicaise.
| EV |
Kais(e)r | zie (de) Keizer.
| FD |
Kaise | var. néerl. : Kaas, Kaes, Caes [secondairement: surnom de fromager, néerl. kaas], au génitif: Kaisen. Aphérèse de (Ni)caise. « Dérivés: Kaisin, w. (Charleroi) Kâjin. 1297-99 «Kaisin dou Sart», 1332 «Kaisin Meurisset» ComptesMons, 1602-3 «Hubert Kaisin» Ter-riersNamur. – Kaisoel (suffixe -ou/?). — Kai-son, Kaisson. – 1522 «Kaiso de Haillebier», 1654 «Martin Kaisot» BourgNamur.
| JG |
Kaise | zie Caise, Dekais(e).
| FD |
Kaisen | Kaisin, zie Caesens.
| FD |
Kaiser | Kayser, Keiser, Keizer, Keyser, Késer, Keser, au génitif: Keysers. 1287 «Nicolon le Keiser» DettesYpres, 1686 «Robert Kayser» BourgNamur, 1732 «Salomon Keiser» Hatrival; surnom: moy. néerl. keiser, ail. Kaiser ’empereur’, probabl. d’une société de tir (comp. Leroy).
| JG |
Kaisergruber | Reïnterpretatie van Kiesgruber, die bij een Kiesgrube ‘kiezelgroeve’ woont. PlN Kiesgrube(HS,BW).
| FD |
Kaisers | Nom de profession (au génitif): moy. néerl. ketser ‘marchand en détail’.
| JG |
Kaisin | Kaisoel, Kais(s)on, cf. Kaise.
| JG |
Kaison | Keeson: Patr. Afl. van HN Nicaise. -1300 magistri Casonis, Har. (DEBR. 1980).
| FD |
Kaiss, | Kaisz, Kaisse: Kais, Kayss is een West-Zwabische diftongering van D. Käse: kaas (BRECH.). Zie ook Caise.
| FD |
Kaiver(s) | zie Kever(s).
| FD |
Kaivers | cf. Kever(s).
| JG |
Kaivers | V. Kever.
| EV |
Kaivez | Proven. Queuettes (Dép. Jumet et Walcourt).
| EV |
Kaivez | Proven. Quevettes (Dép. Chimay).
| EV |
Kaizen | zie Caesens.
| FD |
Kak(k)ert | Kackert: 1. Zie Cackaert. – 2. Of var. van Kaker, met paragogische t.
| FD |
Kakenberg | Kakelbergh, Kae-, Nom d’origine: Kakenberg, à St-Gillis-Dendermonde, Kakelenberg, à Schendelbeke (FlOr), etc.
| JG |
Kakenberg | Kakelbergh, zie van Kaekenbergh.
| FD |
Kaker | cf. Kaacker.
| JG |
Kaker | Kaa(c)ker: 1. Var. van Ndd. Kaa(c)k, Kock, D. Koch: kok. BerN. Zie Kaak 3. – 2. Ndd. Kä(c)ker, Mnd. kôker, D. Köcher: koker, foedraal. BerBN. Vgl.DeKoker.
| FD |
Kakert | Kakkert, cf. Kackert.
| JG |
Kakert | Zie Kakkert.
| FD |
Kaket | Kaquet, Caquet, Caque: Patr. Rom. dim. – met anticipatie van de k – van VN Jacques, Jakob. 1516 Jacquemien dit Kaket, Luik (HERB.).
| FD |
Kaket | Kaquet, w. Kâkèt. 1516 «Jacquemien dit Kaket» GuillLiège; hypocor. de Jacques.
| JG |
Kal(a)erts | Kalgoet. V. KAAL.
| EV |
Kalassen | V. Nicolas.
| EV |
Kalb | Calp: D. BN Kalb: kalf. Vgl. Kalf(f ).
| FD |
Kalb | Surnom: all. Kalbe ‘génisse’.
| JG |
Kalber | Kalbert. Nom issu de l’anthrop. germ. calle-behrt; le déterminant n’apparaissant qu’en Flandre, Lindemans 158 y voit l’hypocor. de Kathelijne, Catherine (cf. Kallen); mais le NF est aussi all. : Ka(h)lbrecht. Cf. aussi Calbert.
| JG |
Kalber(t) | zieCalbrecht.
| FD |
Kalberg | zie Kahlenberg.
| FD |
Kalbfleisch | D. BerBN van de slager.
| FD |
Kalbus | Kalbusch. Nom d’origine all. (= bosquet dénudé).
| JG |
Kalbusch | -us(h): D. PlN: kaal bosje.
| FD |
Kalck, van | zie van Calcken.
| FD |
Kalcker | zie Kalker.
| FD |
Kaldeker(c)ke(n), van | PlN Kaldenkirchen (NRW).
| FD |
Kaldenbach | PlN: koude beek. Zie Kaltenbach.
| FD |
Kaldenberg | PlN: koude berg; vgl. Cauberg(h). D.
| FD |
Kaldenberg | V. Koud.
| EV |
Kalderon | zie Caudron.
| FD |
Kalders | zie van de Kelder.
| FD |
Kaldewaij | zie Koldewey.
| FD |
Kale,(de) | Zie Kaal.
| FD |
Kalechman | zie Kalkman.
| FD |
Kalee | zie Calet.
| FD |
Kalen | Hypocor. brabançon de Karel, Charles (Lindemans 55); serait à distinguer de Kallen. Cf. aussi Caelen.
| JG |
Kalen | zie Caelen(s), Kahlen.
| FD |
Kalf | ,,Veau ». 1. Car. mor. ,,Homme inintelligent ». Nos 288, 29. — 2.Proven. L.D. — 3, Profess. Eleveur ou marchand de veaux. Cal-v(a)er(t). Spécialiste appelé pour les vêlages.
| EV |
Kalf(f) | Calf(f), de Calf: 1. BN voor een kalf van een mens, een eenvoudige van geest, naïeveling. 1115 Erpulfus Calvekin, WV (LEYS1951); 1275 Ernous Calph, Oud. (VR 6r°); 1280 Lambinus Calf, Ip. (BEELE); 1382 Gillis Tcalf, Pittem (DEBR. 1970). – 2. BN naar de huisnaam. 1545 Claes Pietersz. Calff (woonde) in ‘t Calff, A’dam (MEERTENS 194l).
| FD |
Kalfsvel | BerN van de viller van kalveren. Vgl. D. Kalbfell, Poilvé. +1570 Calffvel, Dordrecht (CDT 68).
| FD |
Kalhauge, | Kallehauge, Kallage: Wellicht var. van Slav. EN Kallauka, Kallauke: 1550 Kalaucka. Sorbisch kalawka: wilde peer (NAUMANN).
| FD |
Kalhen, | zie Kahlen.
| FD |
Kalhöfer | D. EN Kalthofer < PlN Kalthof (NRW).
| FD |
Kalichman | zie Kalkman.
| FD |
Kalin | Var. de Kalen ou de Kallen.
| JG |
Kalin | zie Caelen(s).
| FD |
Kalis | Proven. Kalis(hoek) (Dép. Zedelgem).
| EV |
Kalisch | Kalis(z), Kallis: Poolse PlN: moeras. 1309 Kalisz, 1566 Kalisch (NAUMANN). Geldt dit ook voor: 1700 Arien Willemsz. Calis, Sliedrecht(NdlL. 1970,32-45)? Of zie Calliste?
| FD |
Kalishoek | PlN in Zedelgem (WV) en Zevenbergen (NB).
| FD |
Kaljouw | zie Caillau(x).
| FD |
Kalk | BerBN van de kalkmaker, -brander, kalker.
| FD |
Kalk(en), van | zie van Calcken.
| FD |
Kalker | Kalcker: BerN van de kalker, pleisteraar, stukadoor, of van de kalkmaker. 1279 Willem Calkers lande, Bg. (CG); 1281 Johannes Calkere, Straten(HAES.).
| FD |
Kalkeren, van | Verhaspeling (H) van Van Kalken.
| FD |
Kalkhoven | zie Kalkoven.
| FD |
Kalkmaker, (de) | BerN van de kalkmaker, -brander. 1391 Maertin den Calcmakre van vii mudde ende een carre calcx, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Kalkman | Kalkmann. Nom de profession néerl. ou all. : producteur ou vendeur de chaux, néerl. kalk.
| JG |
Kalkman | Profess. Marchand de chaux. Ou : Spécialiste du chaulage.
| EV |
Kalkman(n) | Kalechman, Kalichman: BerN van de kalkmaker. 1394 Maertin de Calcmakere = 1395 Martin de Calcman = 1399 Maertin…van xvi rasieren calcx, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Kalkoen | ,,Dindon ». 1. Car. phys.Rougeaud. — 2. Car. mor. Gourmand, bête et colère comme un dindon. — 3. Profess. Dindonnier.
| EV |
Kalkoen | cf. Calcoen.
| JG |
Kalkoen | zie Calcoen.
| FD |
Kalkoven | cf. Calcove.
| JG |
Kalkoven | Kalkhoven, Calcove, Calcôve: BerBN naar de kalkoven van de kalkbrander. 1308 Johannes de Calcovene, Mech. (OATII); 1346 Jan van den Calchovene, Cent (RSGIII); 1367 Jacop Calchoven, Ip. (BEELE).
| FD |
Kalksteen | Surnom de chaufournier (par métonymie): néerl. kalksteen ‘pierre à chaux’.
| JG |
Kalksteen | Vondelingnaam. Op 13 februari 1822 werd in Antwerpen om 5.15 uur Scholastique Kalksteen gevonden. Zij had een kind in 1845 in Wilsele en overleed in Leuven op 27 februari 1848 (R.V.).
| FD |
Kall- | -(a)ert(s), -enkoot. V. Kaal.
| EV |
Kallaert(s) | cf. Callaert(s).
| JG |
Kallaert(s) | zie Callaert(s).
| FD |
Kallage | zie Kalhauge.
| FD |
Kallberg | zie Kahlenberg.
| FD |
Kalle | zie Calle.
| FD |
Kallehauge | zie Kalhauge.
| FD |
Kalleman | Calmant, Kalman(s): Metr. Afl. van VN Kalle, Calle = Katelijne (LIND. 1964).
| FD |
Kallen | Gén. de Kalle, hypocor. de Kathelijne, Catherine.
| JG |
Kallen | zie Callens.
| FD |
Kallenbach | PlN (NRW).
| FD |
Kaller | Caler(s): 1. Van Mnl. callen: spreken, praten, babbelen. – 2. Evtl. var. van Kallert.
| FD |
Kallert | zie Callaert(s).
| FD |
Kalley | zie Calet.
| FD |
Kallis | zie Kalisch.
| FD |
Kallner | zie Kelleneers.
| FD |
Kalman | au génitif: Kalmans. Surnom: néerl. kaal ‘chauve’ + man ‘homme’? Ou bien simplification consonantique de Kalkman?
| JG |
Kalman(s) | Kal(l)mann: 1. D.-joodse FN < Callomon. 1376 Kalman jude, Baden (DN). – 2. Afl. van PlN. 1476 Hermen Kalleman, Bremen; 1313 Joh. de Calle, Bremen (DN). – 3. VN Koloman. 1293 Sifrid gen. Kalaman, Kassel (BRECH.). – 4. Zie Kalleman.
| FD |
Kalmeijer | Kalmar: D. Kaltmeier (BRECH.), Kahlmeier (GOTTSCHALD) of Kallmeyer < PlN Calne: vuil water (DN)?
| FD |
Kalmthout, van | van Calmthout: PlN Kalmthout (A) (Nk. 1974,88-89).
| FD |
Kalpers | zie de Kerpel.
| FD |
Kals | cf. Kaal.
| JG |
Kals(e) | Cals: Patr. VN Kal < Karel (vgl. Caelens)? Of < Calbert, Calleboud?
| FD |
Kalscheuer | PlN Kaltscheuer: koude schuur.
| FD |
Kalstad | PlN Kallstadt (HS, RP).
| FD |
Kaltenbach | Verspreide PlN (NRW, HS, BW, BEI).
| FD |
Kaltenberg | (NRW, BEI). PlN Caldenberch in Hoeselt (L) (ZIP). 1462 Henrick van Caldenberch, Tg.(IOT).
| FD |
Kaltenborn | Kaltenbrunner: D. FN < fréquente PlN Kaltenbronn, -brunn, -born: koude bron.
| FD |
Kalter | Mhd. kalter, D. Kelter: wijnpers. BerBN van de druivenperser. Vgl. Keltermann.
| FD |
Kalterherberg | PlN in Monschau (NRW).
| FD |
Kalut | (NF plutôt liégeois). Surnom: anc. fr. calus ‘qui a des callosités’ Gdf [MH], ou bien moy. néerl. calu ‘chauve’.
| JG |
Kalut | zie Calu(s).
| FD |
kam | 1. Crête de la colline. Proven. Kamm, Kamman(s), Cammaert Kamaarde). Opdekam, V(and)ercammen. — 2. ,.Peigne (du tisse-rand) ». Profess. Kamm, Kamman(s), Cammaert (Kammer), ,,Peigneur ».
| EV |
Kam | Kamm. Nom d’origine: néerl. kam ‘brasserie’ (propr. ‘peigne’); cf. aussi Van der Cam, etc.
| JG |
Kam- | -ette, -let. V. HAM.
| EV |
Kam(m)ler | D. BerN Kämmler: (wol)kammer.
| FD |
Kam, (de) | de Cam, Kamm: 1. BerBN van de kammaker of kammer. 1375 Michiel den Cam, Ip. (BEELE). 2. Decam kan een spelling zijn voor Decamp(s), Descamps, b.v. in 1579 Ant. de Kam, Bergen-Aw. (AP).
| FD |
Kam, van (der) | van (der) Cam, van der Cam(m)e, van der Camrnen, Vercamme(n),vercam,Verkammen, Verkem: 1. PlN Mnl. camme: brouwerij. 1331 Ghisel van der Kammen, St.-P.-Leeuw (PEENE); 1576 Merten Vercammen, Reet (MAR.). – Lit.: BdS 1982, nr.2, p.7. – 2. Van Kam/Van Cam kan een var. zijn van Van Chaam.
| FD |
Kamel | Kamele, Kamel dit Camel: BN naar de huisnaam: kameel. 1474 Hans Muntprat zum Kemlin, Konstanz (BRECH.).
| FD |
kamer | ,,Cambre » (Lieu occupé par des chaumières). Proven. Cam(m)erman(s), Vercammer.
| EV |
Kamer(s) | Verkort < Van der Kamer of Kamerling.
| FD |
Kamer, van der | van Caimere, Verka(e)rr(e), Verca(e)mer(e), Verca(e)mert, Vercammer, Vercambre: 1. Verspreide PlN Ter Kamer: eenkamerwoning. 1326 Lambert van der Camere, Ip. (BEELE). 2. Bepaald PlN Ter Kameren (abdij, bos) bij Bs. 1290 Aleydis dicta abbatissa monasterij de Caméra; 1356 Kateline van der Cameren, Bs. (PEENE). – 3. De FN werd ook verward met Vercammen: 1766 aliquos in hac parochia vocari Vercammeren qui tamen in hac registre inveniuntur nomine Vercammen, Wilrijk (VS1972,304). Zie ook Van Cammeren 2.
| FD |
Kamerbeek | zie (van) Camelbeke.
| FD |
Kamerling | Camerlinck, -lin(ck)x, -lynck, -lijnck, -lengo, Caemerlynck, Kemerlinc(kx), Kâ’mmerling: i. Mnl. camerlinc: kamerdienaar, kamerheer; ook schatbewaarder. Vgl. Fr. Chambellan, E. Chamberlain. 1122 Gerardus Kamerling (CVT); 1267-9 Arnoud Kemerlinc=Arnoldus Camerarius, Diest (F.C.); 1281 Piter Camerling,Ip. (BEELE); 1292 Johanni dicto Camerlinc, Ktr. (DEBR. 1980). – 2. Afl. van Van der Camer. 1568 Jan van de Camere filius Françoys, gheseyt Camerlynck, Hondschote (DGW).
| FD |
Kamermans | zie Camerman(s).
| FD |
Kaminski | Afl. van Poolse PlN Kamien. 1386 Kamensky, 1398 Caminsky (NAUMANN).
| FD |
Kamm | zie (de) Kam.
| FD |
Kammaker, de | BerN van de maker van haar-, wol- of weefkammen. 1284 Simon Cammaker, Dordrecht (CG); 1326 Wouter de Cammakere, Ip. (BEELE).
| FD |
Kamman(s) | Cammans: 1. Afl. van Van der Cammen, Vercammen. 1600 Maria Vercammen = 1621 Maria Kammans, Boechout (SELS). – 2. BerN van de kammaker.
| FD |
Kammellander | Kammerlander < PlN Kamerland (SH). 1287 Hugo Camerland, Esslingen (BRECH.).
| FD |
Kammer, (de) | Cammers, Kammer: BerN van de wolkammer. 1200 Henricus Cambre; 1273 Guilielmus Cammere, Cent (GN); 1326 Jan de Cammere, Ip. (BEELE). Zie Kemmer(s).
| FD |
Kammerer | D. BerN van de kamenier, kamerheer.
| FD |
Kammerer | Nom de profession : all. Kämmerer, corresp. à fr. camérier.
| JG |
Kämmerling | zie Kamerling.
| FD |
Kamoen | Kam(m)oun: De oudst bekende voorvader is Arnoldus Camun, ça. 1630 in het Spaans garnizoen in Sint-Niklaas (PDB). Zeldzame Sp. FN Carmin, var. van de veel frequentere FN Camon (Catalonië, Aragon). Van de BN Camône, of PlN Camos (Galicië) of Camon (Ariège)?
| FD |
kamp | ,,Plaine, Terrain non cultivé, ouvert, Campagne ». Kamp(s), Kamper, ,,Du camp ». — 2. ,,Lutte, Compétition, Rivalité ». Profess. ou sport. Kamper(s). ,,Lutteur, Compétiteur ». Formes allem. : Kampf, Kaempf, francisé : Kempfé. Kamperdyck. ,,Digue de la compétition ou de la rivalité ». Campenart (Kampenaard) ,,Terre de la compétition ».
| EV |
Kamp | Campe; augén. : Kanips, Camps. Nom d’origine: néerl. kamp ‘champ’.
| JG |
Kamp | zie Kemp.
| FD |
Kamp(f)l | Dim. van Kamp(f ); zie Kemp.
| FD |
Kamp(s) | Camp(s), Camp(e), Campé: 1. BerBN voor de kammaker. 1449 Mechtilt Cams, Diest (VdP). –2. Zie Kemp. – 3. Korte vorm en gen. van Van (de) Kamp. Zie Far. 1988,145.1561 Aart Kamps, Mtr.-Aw.(AP).
| FD |
Kamp, (van de) | van (den) Camp(e), (van de) Camp, op den Camp: PlN Kamp, Lat. campus: open veld, afgeperkt stuk land. 1252 Beatricem de Campo, Har. (DEBR. 1980); 1378 Aelkin van den Kampe= 1399 Alard du Camp, Ktr. (DEBR. 1970). Zie ook KCTD1943,262-7.
| FD |
Kamp, de | zie Dechamp(s).
| FD |
Kampen | zie Kemp.
| FD |
Kampen, van | (van) Campen: PlN Kampen (Z, NB, NH, NS, SH). 1395 Hannekin Godevaertvan Campen, Ktr. (DEBR. 1972); 1414 Peter van Campen, Aw. (ANP).
| FD |
Kampener, de | zie Kempenaar(s).
| FD |
Kampenhout, van | van Campenhout, -houd(t), -hau(l)t, van Camphenhoudt, Kappenhoudt: FlN Kampenhout (VB). 1145 Walterus de Campenhalt, Vorst (CVT); 1209 Walterus de Campenhout, Her. (CSWI); 1361 Heinric van Campenhout, Mech. (HB678).
| FD |
Kamper(s) | Campers, Kemper(s), Kempeers, de Kem-per, Kimpers, Kijmpers, Kympers: 1. Mnl. camper, kemper: kampvechter, kampioen. D. Kempfer. 1481 Willem Kempers, Ht. (A. GHIJSEN); 1617 Catharina Campers, Schelle (MAR.). – 2. Patr. Germ. VN kamp-hari. Vgl. Kampert.
| FD |
Kamperdijk | PlN Kampdijk in Uikhoven (L)?
| FD |
kampernolie | ,,Champignon ». Comper-, Copper- -nolle. 1. Profess. Kampernolie(kweker), ,,Cultivateur de champignons. — 2. Proven. Koppernolleveld (Dép. Poperinghe).
| EV |
Kampers | Campers. Gén. de moy. néerl. *kam-per ‘lutteur’ qui serait dérivé de kamp ‘lutte, tournoi’.
| JG |
Kampert | Kempart, Campaert, Campeert: 1. Patr. Germ. VN kamp-hard. D. Kamphert. Vgl. Kemp i. 1621 Arnout Kampaerts, Kontich (SELS). – 2. Var. van Kamper; zie Kampers. – 3. Afl. van Van Camp.
| FD |
Kampf | Kämpfe, zie Kemp.
| FD |
Kamphuis | -huys, -huijs: PlN: huis op een kamp of veld. PlN bij Deurningen, Raalte (OIJ) en Veldwijk (G) (HEKKET). Vgl. D. Kamphaus (NS, NRW). 1461 Johannes van Camphusen, Leod. dioc.(MULII).
| FD |
Kampmann | Afl. van PlN Kamp: omheind veld. 1584 Laureys Campman, Aw. (AB).
| FD |
Kamst | zie Vercaempt.
| FD |
kan | ,,Pot, cruche ». 1. Profess. Potier. Kan(n). — 2. Car. mor. ,,Buveur ». Kan(n), Kann(a)er(ts). — 3. V. GAND.
| EV |
Kan(t)z | 1. Car. mor. Kans, ,,Chance ». N. d’un homme qui réussit dans la vie.
| EV |
Kan, (de) | (de) Can(ne), Kann(en): 1. BerBN van de tingieter, potgieter. Vgl. Kannegiesser, Kannekens. 1374 Peter Heinrijc Cans soens lande, Aw. (VLOEB.); 1398 Jan Kanne, Willem Canne, Aalbeke (DEBR. 1980); 1585 Pieter Claesz. Kan, loodgieter in de Vergulde Kan, A’dam (TROCH). – 2. Zie ook Dechamps.
| FD |
Kan, van de | van de Can, van Kan(n), van Can(n), van Cang(h), Vanckan, Vanekan: 1. PlN De Kan in Vn.; ter Kanne in Ktr.-Marke. 1388 terra de Canna: 1398 Willem Canne, Marke; 1394 Belen van der Cannen, Aalbeke (DEBR. 1970). – 2. PlN Kanne (L). 1309 Arnoldus de Canne, Mtr. (SKM); 1569 Lenaart van Kan, Mill-Aw. (AP). – 3. Evtl. var. van Van (de) Kamp.
| FD |
Kanaar | zie Canard.
| FD |
Kandelaerfe, (van) de | zie van (de) Candelaere.
| FD |
Kandlbinder | D. BerN van de krammer van vaatwerk, hechter van aardewerk, kannen. Vgl. De Napbinder. Mhd. Kandel: Kanne.
| FD |
Kane | Caen(e), Can(n)e, Kaan, Caan, Kaens: Wellicht Ofr. cane: wijfje van de eend. 1268 Ingelberti Cane; 1306 Pieres Caens, Ip. (BEELE); 1398 Jehan Cane, Lotart Kane, Herseaux (DEBR. 1970); 1399 Lisebetten Caens huus, Bg. (SIOEN).
| FD |
Kane | cf. Caen(e).
| JG |
Kane | Kaneez, zie Canet.
| FD |
Kane | Profess. Kaan, ,,Canot, nacelle ». N. de celui qui fabrique, loue ou utilise l’un de ces appareils.
| EV |
Kanel, von | Wsch. een jongere von-naam. BN Kanel: kaneel. BerBN van de kruidenier. Vgl. Caneele. 1341 Hinr. Kanel, Stralsund (DN).
| FD |
Kangeister | Kangheister, Kangiester, Kangister. Nom de profession: moy. néerl. canne-gieter, ou plutôt all. Kannegiesser ‘fondeur de pot (potier en métal)’ (BTD 27, 1953, 70).
| JG |
Kangi(e)ster | Kang(h)eister, zie Kannegiesser.
| FD |
Kanguis | Kanguise. Paraît être une réduction (romane) du précédent.
| JG |
Kanguis(e) | W. adaptatie van D. Kanngiesser.
| FD |
Kanis | Zie Canis.
| FD |
Kanivé | cf. Canivet.
| JG |
Kanivé | zie Canivet.
| FD |
Kann | Surnom ou nom de profession (par métonymie): ail. Kanne ‘pot’. Cf. aussi 1367 «Johan Kanne» [= canne?] GuillLiège.
| JG |
Kann(e)giesser | Kannegieter, Cannegieter, Kanne(n)gies(s)er, Kangi(e)ster, Kang(h)eister: BerN van de potgieter, tingieter. 1330 Gerardus dictus Kanneghietere de Colonia, Lv. (OATIII); 1405 Lyesbet Cannegieters, Mtr. (SKM).
| FD |
Kannaerts | zie Cannaert(s).
| FD |
Kannekens | Dim. van Kan. BN naar de huisnaam of BerBN voor de potgieter.
| FD |
Kannemans | Kennemans: 1. BerN van de pot-, tingieter. – 2. Afl. van PlN Kanne (L).
| FD |
Kannen, | zie Kan.
| FD |
Kannenberg | PlN (SA).
| FD |
Kanner | BerN van de kannengieter, tingieter. Vgl. D. Kännler.
| FD |
Kanora | Willekeurige vondelingnaam. De stamvader is Ambrosius Kanora, op 8 december 1838 in Aw. te vondeling gelegd. – Lit.: A. KANORA, De Ekerse Kanora’s. Polderheem 1982, nr. 4,27-29.
| FD |
Kanse(n) | zie Ganse.
| FD |
Kansel | Surnom néerl. kansel ‘chaire’.
| JG |
Kansten | Proven. Steen „( Château) du sieur Gandon ».
| EV |
Kant | 1. Proven. ,,Côté, parages ». L. D. — 2. Profess. N. de l’exploitant d’un atelier de dentelles.
| EV |
Kant, van de(r) | van Cant(e), van de Cant: 1. PlN Kant: rand, grens, oever. 1414 Mathijs vanden Kante, Ktr. (DEBR. 1958); 1575 Erasmus van de Kant, Oud.-Aw. (AP). – 2. Evtl. var. – met paragogische t – van Van de Kan.
| FD |
Kant.(de) | zie(de)Cant.
| FD |
Kanter(e) | -ers, zie de Canter(e).
| FD |
Kanter(s) | Kant, avec suff. d’orig. — 2. V. CAD (Gan).
| EV |
Kantor | V. Cantor.
| EV |
Kantor | zie de Canter(e).
| FD |
Kantvoorde, van | zie van Cantfort.
| FD |
Kanzler | Känzler, Kenzele(e)r: D. BerN Kanzler, Kenzler: kanselier, hoofd van de kanselarij. Vgl. Cancelier. 1325 Ditzo dictus Kenzelere, Oppenheim (BRECH.).
| FD |
Kap(p)ler | Kappler, Keppler, Kappeler, Käppner, Keppner, Kep(e)ner: D. BerN. 1. Kappler, Kappler: kapelaan (BRECH.). – 2. Hoedenmaker, maker van kappen. 1365 Henr. Keppler pellifex, Praag (DN).Vgl.C(h)apelier.
| FD |
kapel | ,,Chapelle’. (Edifice ou chorale : capelia). 1. Proven. Cappelle (Loc. et L.D.). Cappelmans. ,,Homme originaire du L.D. Capel, Kappeleveld, „Campagne entourant la chapelle ». — 2. Profess. ou fonction. Membre de la capella. Cappelmans.
| EV |
Kapel | zie Capelle(n), Capel.
| FD |
Kapelan | zie Chaplain.
| FD |
Kapelle, van de | zie van de Capelle.
| FD |
Kapellen | zie Capellen.
| FD |
Kapelman | Surnom néerl.: néerl. kapelman ‘chapelain’.
| JG |
Kapelman | zie Capelleman.
| FD |
Kaper(s) | zie Capper(s).
| FD |
Kapitein | -eyn, -eijn, -an(y), -anj, Capitain(e), -(e)yn, -eyns, -an(i)o, -ani(ni), -ant, -ao, Capteyn, Kaptein, -eyn, Lecapitaine: BerN van de kapitein: bevelhebber, aanvoerder. 1382 Jan Meeuwels capitain van Iseghem (VG f° 12); 1388 Jacoppe van Hameyden van dat hi trac als capitein, Ktr. (DEBR. 1970); 1550 Peter Capiteyn, Middelburg-Aw. (AP).
| FD |
Kapla(a)n | Sobriquet. ,,Vicaire ».
| EV |
Kaplan | zie Chaplain.
| FD |
Kapler | zie Kappler.
| FD |
Kapon | V. Capon.
| EV |
Kapon | zie Capon.
| FD |
Kapp | D. FN. Mhd. Kappe: kapoen. Zie Capon.
| FD |
Kappe | zie Cappe.
| FD |
Kappel | 1. D. PlN Kappel: kapel. – 2. Zie (van) Cappel.
| FD |
Kappel | Nom d’origine: néerl. kapel ‘chapelle’.
| JG |
Kappeler | zie Kappler.
| FD |
Kappelle | zie Capelle(n).
| FD |
Kappenburg | PlN Kapenberg (NRW). 1370 Herm.Cappenberch, Hannover (BRECH.).
| FD |
Kappenhoudt | zie van Kampenhout.
| FD |
Kappenstein | PlN (RP).
| FD |
Kapper(t) | zie Cappa(e)rt.
| FD |
Kappes | Kaps: D. Kappus < Mhd. kabess: kabuis (kool). BerBN.
| FD |
Kappler | Surnom: forme néerl. adaptée de moy. néerl. capelier ‘chapelain’.
| JG |
Kaptein | zie Kapitein.
| FD |
Kaquet | cf. Kaket.
| JG |
Kaquet | zie Kaket.
| FD |
kar | Profess. ,,Charrette ». Kar-, Car- -man(ne). Charron ou charretier.
| EV |
Kar(r)o | zie Carot.
| FD |
Kar, van de(r) | Verkarre, Vercarre, Vercaeren, Verkaeren, Verkaar: Een stuk zandig land in Maldegem (OV) heet De Karre. 1270 Jacob van der Karren, Cent (CG); 1569 Jan vander Carre, Lichtervelde; 1574 Pieter van der Carre; 1614 Jan van der Carre, Diksmuide (DF VII).
| FD |
Kara | zie Cara.
| FD |
Karabin | cf. Carabin.
| JG |
Karabin | zie Carabin.
| FD |
Karbowiak | -ownik, -owski: Poolse BerN. Karbowy: opzichter.
| FD |
Karcher | Karcher: D. BerN van de voerman. Afl. van Mhd. karrech < Lat. carruca: kar, wagen. 1248 Cuonr. dictus Karricher, Spiers (BRECH.).
| FD |
Kardinaels | Kardynal, zie Cardinael(s).
| FD |
Karel | au gén.: Karels, Carels, Caerels, Prénom néerl. Karel, Charles.
| JG |
Karel(le) | zie Dekairelle.
| FD |
Karel(s) | Karelse(n), Carel(s), Caerels, Caa(r)ls, Caels, Carl(e), Caries, Karl, Karls(en), Karls(s)on, Carli: Patr. Germ. VN Karel. 1268 Matheus Carie, Ip. (BEELE); 1417 Karelkin…Braems = Karel, Ktr. (DEBR. 1958); 1456 Carie van Corsel = 1462 Kaele vanCoersel,Ht.(JVO).
| FD |
Karelle | Pour ce NF plutôt liégeois, il est difficile de faire appel à l’anc. pic. (1402) karelle ‘esp. de charrette’ ou ‘charretée, contenance d’une charrette'(ACAA 52,1990-91,60 et 128) [MH]. Peut-être de fr. querelle, surnom de querelleur.
| JG |
Karels | cf. Karel.
| JG |
Karemans | zie Karremans.
| FD |
Karen | Peut-être, comme Karyn, var. de Quirin, prénom.
| JG |
Karen | zie Car(r)in.
| FD |
Karfloi | Zuidd. (Oostenrijk) voor bloemkool.
| FD |
Karg | D. BN. Mhd. karc: slim, leep; (later) karig, krenterig. 1265 Wigandus Karge, HS (BRECH.).
| FD |
Kargeman | Afl. van Karg.
| FD |
Karger | Kariger, Kerger. J. Hess 43 explique les NF luxembourgeois Karcher, Karicher, Kariger, Kerger par l’all. Kärrner ‘charretier’.
| JG |
Karger | Kerger, Kar(r)iger: 1. Verbogen vorm van Karg. – 2. Var. van Karcher, Kercher.
| FD |
Karisse | cf. Kairis.
| JG |
Karissen | zie Caris.
| FD |
Karkan | V. Carcan.
| EV |
Karkan | zie Caquan(t).
| FD |
Karl | Forme all. de Charles.
| JG |
Karl | Karel- -le, s(en). Karl- -ebo, -in, -s(s)on. V. CARL.
| EV |
Karl | zie Karel(s).
| FD |
Karlberg(er) | PlN Karlberg (SH).
| FD |
Karler | D. BerN Kerler, Karrer: voerman. 1281 Ulricus dictus Karreler, Söflingen (BRECH.).
| FD |
Karlin | Carlens, Caerlen(s): Patr. Vleivorm van VN Karel. 1293 Boidins Carlin, Kales (GYSS. 1963); 1326 Pieter Carlin, Ip. (BEELE); 1382 Jan Karlin= 1389 Jan Kaerline, Tielt (DEBR. 1970).
| FD |
Karlowski | -ovic, -icsek,-i(e)sek: Patr. Slav. afl. van VN Karel.
| FD |
Karls(en) | Karls(s)on, zie Karels.
| FD |
Karlshausen | PlN (RP). Karmalker: BerN voor de bereider van karnemelk. 1428 Otto Kernemelk, Oldenburg (BRECH.).
| FD |
Karman | zie Karreman.
| FD |
Karmazyn | 1. Car. phys. Karmozijn,„(Teint) cramoisi ». — 2. Profess. N. de teinturier.
| EV |
Karmé | Spelling voor Pic. Carmet, dim. van carme < Lat. carpinus: haagbeuk.
| FD |
Karmel | zie Carmeau.
| FD |
Karmelita | zie Carmeliet.
| FD |
Karmeyer | Profess. ,,(Le) métayer nommé Kar » ou ,,(Le) métayer aux charrettes ».
| EV |
Karmeyer | zie Kerkmeer.
| FD |
Karnas | Profess. Porteur de carnassière. — 2. Car. mor. mangeur de viande.
| EV |
Karnier | Karny, zie Carnier.
| FD |
Karniol | Proven. Carniole (Province de l’anc. Empire austro-hongrois).
| EV |
Karo | V. CAR.
| EV |
Karolinski | -y, Karolczak, -czuk, -czyk: Patr. Slav. afl. van VN Karel.
| FD |
Karon | zie Carot.
| FD |
Karoui | zie Caroyer.
| FD |
Karp | Karpe(n), zie Carp(e).
| FD |
Karp | Karpf: Ndd. en Hd. vorm van D. Karpfen: karper. BN voor visser of vishandelaar. 1259 Bertram Karpe, Lübeck (NN).
| FD |
Karpenkopf | BN voor iemand met een kop als van een karper. Vgl. D. Karpfenhaupt.
| FD |
Karpez | zie Carpet.
| FD |
Karpiel | zie Carpiaux.
| FD |
Karpinski | -sky: Afl. van Poolse PlN Karpin(o), Karpno (NAUMANN).
| FD |
Karpoff | -owitz, -owicz: Russische afl. van karp: karper.
| FD |
Karr | Caro. 1250 «Petrus dictus Karos miles» = «Pétri dicti Karot militis (Carot)» Jupille(le -o paraît bref); surnom dont le sens nous échappe; un corresp. d’anc. fr. charroi ‘petit char’ ne convient pas pour le w. de Liège.
| JG |
Karra | zie Cara.
| FD |
Karre | zie Carre.
| FD |
Karrebroeck, van | zie (van) Kerrebroeck.
| FD |
Karrel | Var. van Carel (zie Careel) of Karel?
| FD |
Karreman(s) | Karman(e), Karemans, Ker(re)mans, Car(re)mans, Careman(s), Carman(n)e: 1. BerN van de karreman, de voerman; vgl. Carre, Cartier. 1303 van Gillise Carremanne = van Gillise Carren, Bg. (VERKEST); 1356 Moen de Kerreman, Bs. (PEENE1949); 1388 Guillame Carreman, Ip. (BEELE). – 2. Zie ook Keereman.
| FD |
Karremans | Kermans, Kerremans. Nom de profession: gén. de moy. néerl. karremcm ‘charretier’ ; cf. aussi Keer(e)man.
| JG |
Karrenberg | PlN Karnberg (BRECH.).
| FD |
Karriger | zie Karger.
| FD |
Karskens | zie Kerstgens.
| FD |
Karsmakers | zie de Keersmaecker.
| FD |
Karsman | V. Kaars.
| EV |
Karsman(s) | Kers(e)mans: 1. BerN van de kaarsengieter. – 2. BerN van de kersenteler of -verkoper. Vgl. Kriekemans. 1313 Lambertus dictus Kersman, Bs. (PEENE1949); 1496 Ansem Kersmans, Hoogstraten (HOS).
| FD |
Karsoel | zie Garçon.
| FD |
Karsseboom | zie Kerseboom.
| FD |
Karst(e) | zie Christ.
| FD |
Karstaedt | PlN Karstedt (BB).
| FD |
Karsten(s) | zie Christyn.
| FD |
Kartha(e)user | 1. Sobriquet « Chartreux ». — 2. Homme se trouvant au service des Chartreux. Cartuyvels. Karthuisveld. Proven. ,,Champ des Chartreux ».
| EV |
Karthaus | Nom d’origine: all. Kartause ‘chartreuse’.
| JG |
Karthaus(er) | -häuser, -haeuser, -heuser, -heiser, -euzer, Cort(e)yzer, -yser: BN van de kartuizer. Vgl. Carteus, Cathuyser.
| FD |
Karyn | cf. Carrin, etc.
| JG |
Karys | zie Caris.
| FD |
Kas | zie Cas.
| FD |
Kasbach | zie Casback.
| FD |
Kasberg(en) | -ger: PlN Kasberg (NRW, BEI).
| FD |
Kasegem,van | PlN.
| FD |
Kasel | cf. Kassel.
| JG |
Kasier(s) | zie Casier.
| FD |
Kasimi(e)r | zie Casimi(e)r.
| FD |
Kaslander | Afl. van PlN. 1697 Teunis Kaslander, DirkslandZH(PDB).
| FD |
Käsmacher | D. BerN van de kaasmaker.
| FD |
Kasman | zie Casseman, Kaesemans.
| FD |
Kaspaers | Kasper(s), zie Gaspar(d).
| FD |
Kasparmans | Caspermans: Patr. Afl. van Kasper, naam van een van de Drie Koningen.
| FD |
Kasper | au génitif: Kaspaers, Kaspers, Caspers. Forme germ. du prénom Gaspard.
| JG |
Kaspereit | Patr. Litouwse afl. van VN Kaspar.
| FD |
Kasprzak | -zyk, -zijk, -zycki, Kasperczak, -czyk, -ski, Kasparow(icz), Kasprowiak, -owski: Patr. Slav. afl. van VN Kaspar.
| FD |
Kassar | zieCasaer(t).
| FD |
Kassel | Kasel. Nom d’origine: Kassel (Cassel), capitale de la Hesse.
| JG |
Kassel | zie Cassel.
| FD |
Kasselaers | 1. Kasselaar < PlN Kassel (HS, FV). Vgl. Casselman. – 2. Var. van Kesselaers < Kerselaer(s).
| FD |
Kasselaers | Gentilé : Kasselaar, habitant de Cas-sel (Nord).
| JG |
Kasselman | zie Casselman.
| FD |
Kasseyeman | 1. BerN van de ‘kasseier’, de straatmaker. 1563 Christ, de Cassuydere, Ternat-Aw. (AP). – 2. Afl. < Van der Calseyden, Van der Kasseien.
| FD |
Kassier | Profess. ,,Caissier, Trésorier ». Synon. : Cassiers.
| EV |
Kassirer | Kaszirer: D.-joodse FN Kassierer: kassier.
| FD |
Kasteel | zie Castel.
| FD |
Kasteele, van de | zie van de(n) Casteele.
| FD |
Kastekker(e) | zie (de) Caesstecker.
| FD |
Kastelein | -(e)yn, zie Castelain.
| FD |
Kastelyn | Kesteleyn, Kestelin. Surnom: moy. néerl. castelein ‘châtelain’.
| JG |
Kasteman | zie Kersteman.
| FD |
Kastens | zie Christyn.
| FD |
Kaster, van | zie van Caster.
| FD |
Kasteren Kastner, van | zie van Casteren.
| FD |
Kästner | Zoals Kastmeister, Kastmann, beambte belast met het toezicht op de graanschuur, later rentmeester, tiendinner. 1391 André der Chastner, Wenen (BRECH.).
| FD |
Kaszirer | zie Kassirer.
| FD |
kat | Kat(te), Katz, Katz. 1. Car. mor. Kat, ,,Chat ». Hypocrite. — 2. Proven. Kat (Ane. seigneurerie all.). Katte, DE Cat.
| EV |
Kat, (de) | zie (de) Cat.
| FD |
Katalan | zie Catalano.
| FD |
Katc | zie Kats.
| FD |
kater | ,,Matou ». Caters, DE Caters. 1. Car. phys. Vaillant en amour. — 2. Car. mor. Homme désagréable.
| EV |
Kater | Cater, de Caters, Chater, Kather: 1. BN naar de diernaam, de kater. Vgl. De Cat. 1219 Hugo Chater (LEYS1951). – 2. Mnl. cater: proviandmeester.
| FD |
Katerbeck | 1. PlN Katerbeek in Herent (VB). 1352 Ar. de Caterbeke, Diest (F.C.). – 2. Zie Katterbach.
| FD |
Katerberg | zie Katterberch.
| FD |
Kathagen | Frequente naam van afgelegen steegjes en hoekjes. 1432 Thewes Kathagen, Rostock (NN).
| FD |
Kathenis | zie Cathenis.
| FD |
Katherman | zie Quaterman.
| FD |
Katiel | zie Catel(le).
| FD |
Katinus | zie Catinus.
| FD |
Katlin | zie Castelain, Catherin(e).
| FD |
Katoen | zie Cattoen.
| FD |
Kats | Katz, Catz, Kaatz, Kadz, Katc, Kets: 1. Joodse FN < Kahen-zedek ‘priester van de gerechtigheid’ (DN). – 2. BN D. Katze. Vgl. De Cat. – 3. PlN Kats (Z). 1218 Henricus de Kats, Bentheim (OHZ 1,579); 1292 Heinrijc van Cats, Costijn van Cats, Z (CG).
| FD |
Kats | Peut-être nom d’origine: sud-brabançon kats ‘sentier’.
| JG |
Katsers | zie Ketser.
| FD |
Katsey, van de | zie van der Casseyen.
| FD |
Katte | Zie (de) Cat.
| FD |
Katté | Verkort < Ducaté; zie Ducastel(le).
| FD |
Kattenburg | PlN in Beilen (D) en Leens (GR).
| FD |
Katterbach | Katerbeck: PlN Katterbach (NRW, BEI). 1294 Cunr. der Catterbekke, Neurenberg (BRECH.).
| FD |
Katterbach | Nom d’origine : Katterbach, à Bergisch Gladbach, etc. (All.).
| JG |
Katterberch | -berg. Nom d’origine: Katern-berg, à Essen et Wuppertal (All).
| JG |
Katterberch | Katerberg: PlN Katernberg (NRW). 1546 Peter Caterenbergch, Erfderfeld-Aw. (AP).
| FD |
Kattouw | 1. Zie Castel. – 2. Evtl. D. PlN Cattau (SA).
| FD |
Kattus | Latinisering van Kat. 1252 Bernardus Cattus fïlius Bernardi Catti, Hb. (BRECH.).
| FD |
Kattus | Peut-être nom d’origine: moy. néerl. catte ‘hospice’ + huus ‘maison’ ?
| JG |
Katwijk, van | PlN (ZH). 1356 Jan van Catwijk, Lv. (ICKX); 1404 Jan van Catwijc, Alkmaar (NHC).
| FD |
Katz | Nom israélite ; acronyme formé de Kohen + Tzedek (cf. Dauzat 350).
| JG |
Katz | zie Kats.
| FD |
Katzenel(l)enbogen | Kacenele(n)bogen: PlN Katzenelnbogen (RP). 1280 Eberhardus de Katzennellebogen, Erfurt (SIX II); 1311 Dytart van Catcenellenboghe = D. van Cattenelleboghe, Mech. (JOOSEN).
| FD |
Katzenstein(er) | PlN Katzenstein (BEI, BW, NS). 1305 Albertus dictus de Kazzenstein, Bruchsal (BRECH.).
| FD |
Katzer | zie Ketser.
| FD |
Katznelson | Volgens DS volksetymologisch < Katzenelnbogen.
| FD |
Kaudenberg, van | zie (van) Cauberg(h).
| FD |
Kauer | -ert(z), zie de Cauwer.
| FD |
Kauert | au génitif: Kauertz. Peut-être surnom : moy. néerl. cauwetter ‘médisant’.
| JG |
Kauert | V. Kouw.
| EV |
Kaufer | Käufer: BerN van de koopman, Kaufmann.
| FD |
Kauffermann | Surnom: all. Käufer ‘acheteur’ + -mann.
| JG |
Kaufman(n) | Kauffman(n), Caufman, Cauffman(n): BerN Kaufmann: koopman.
| FD |
Kaufmann | Kauffmann, -an. 1544 «Jacquetnot le Kauffman» DénStavelotMy ; nom de profession: all. Kaufmann ‘marchand, négociant’.
| JG |
Kaul(en) | 1. Proven, Kolen (Loc.). — 2. V. Kool. — 3. V. COL.
| EV |
Kaul(en) | D. PlN Mnd. Kule: kuil, groeve, holte. Ook FN Terkuhlen, Zurkaulen. 1348 Konr. von der Kaulen, Aken (BRECH.).
| FD |
Kaulen | Peut-être var. de Kalen, Charles, dont les formes dialectales brabançonnes sont Koulen, Koalen (Lindemans 55).
| JG |
Kaulman | Kaulmann. Sans doute nom de profession: ail. *Kohlmann, corresp. à moy. néerl. koolman ‘maraîcher’.
| JG |
Kaulman(n) | zie Kohlman(n).
| FD |
Kaus(s) | Kausse(n), zie Gousse.
| FD |
Kausin | cf. Caussin.
| JG |
Kaussen | V. Kous.
| EV |
Kauter(en), van | zie van de Cauter.
| FD |
Kautermans | zie Couterman(s).
| FD |
Kautz | V. Koets.
| EV |
Kauw | zie Cauwe.
| FD |
Kauwenber(g)hs | zie (van) Cauberg(h).
| FD |
Kauwenberghs | cf. Cauwenberg(s).
| JG |
Kaux | Peut-être surnom de chaufournier: pic. caus, fr. chaux FEW 2, 107a; cf. aussi Caus, Causse.
| JG |
Kaux | V. Chaux.
| EV |
Kaux | Zie Caux.
| FD |
Kavelaars | Cavelart: Afl. van Mnl. cavelen: loten, het lot werpen, bij loting verdelen of toewijzen; ramen, begroten. BerN Vgl. De Cavel. 1303 van Zoetine Heinric Cavellards, Jabbeke (VERKEST).
| FD |
Kavemberg, van | zie (van) Cauberg(h).
| FD |
Kawers | Mélecture de Kaivers? Sinon pourrait être un surnom néerl. (au génitif) : néerl. kau-wer ‘mâcheur’, avec un sens figuré, cf. Kauert.
| JG |
Kawka | zie Kaf(f )ka.
| FD |
Kay | Kaye, Kaie. 1281 «Hanne Kaye» Dettes Ypres, 1380 «Hankinet Kaye» Durbuy, 1456 «Johan le Kay» Libin, 1472 «Olivier Kaye» DénLaroche, 1587 «Jehan Kay» Durbuy, cf. aussi w. èl fosse Caye, topon. à Fronville; hypocor. de Catherine, cf. «Catherine dite Kaye de Bohan» (Body 151). Cf. aussi Ka et La(c)kaille.
| JG |
Kay- | -aerts, -e, -enbergh, -ens. V. Kei.
| EV |
Kay(e) | Kaie, Cay(e), Caije, Lakay(e), Lakaie, Laquay(e), Lacquaye, Laquaie, Lequay, Lakeye: 1. W. caye: lor, vod, prul, lomp. BN voor iemand die zich slecht gedraagt (RENARD 261). 1449 Henre Cay, Mb. (A.BAERT); 1380 Hankinet Kaye, Durbuy; 1456 Johan le Kay, Libin; 1577 Johan Lackaie, Spa (HERB.). – 2. Kay(e) en Caye kunnen evtl. var. zijn van De Kaey (zie De Ça). – 3. BRECH. noemt evenwel de D. FN Lakai, Laquay, Lackquay: lakei, oorspr. voetsoldaat. 1694 Joh. Laquay, Wetzlar. -4. Metr. 146 e. Catherine dite Kaye de Bohan (BODY). – 5. Soms wellicht grafîe voor Lacaille.
| FD |
Kay, (de) | zie (de) Ça.
| FD |
Kaya(e)rt(s) | Caeyers: Br. var. van Keyaert(s). 1633 Michael Cayart, Halle; 1634 Aegidius Keijaert, Halle; 1641 Joannes Cayers, Mollensis; 1645 Petrus Keaijaert, Leefdaal (MUL V).
| FD |
Kayaert | Kayart, au génitif: Kayaerts, Kayarts, Caeyers. Surnom : moy. néerl. keyaerd ‘fou, sot’, cf. Keyaert; mais il faut aussi envisager, avec Carnoy 211, un dérivé de moy. néerl. kei ‘caillou’ ou ca(e) ‘quai’. — Noter que: 1461 «Gile Kayart» Grâce-Berleur, doit être d’autre origine : dérivé de w. cayî ‘toucher le caillou qui sert de but au jeu ; coïter’ ?
| JG |
Kaye(m)berg | Kaye(n)bergh, Kaijebergh, zie (van) Cauberg(h).
| FD |
Kayen(s) | Kaijens: Onduidelijk. Misschien Patr. Afl. van Friese VN Kai, Kay. 1357 Keye von Rantzowe; 1699 Kay Dahmlos, Preetz (NN).
| FD |
Kayemberg | Kayenbergh, cf. Cauwenberg.
| JG |
Kayen | au génitif: Kayens. La glose de Carnoy 32: nom du saint irlandais Caidocus, est douteuse ;c/ Keyen(s).
| JG |
Kayet | Var. de Caillet.
| JG |
Kayet | zie Cayet.
| FD |
Kayeux | Sans doute de w. liég. cayêu (cf. w. cayeû, blason populaire de Winenne), dérivé de w. liég. cayî ‘coïter, posséder une femme’, cf. Kayart et aussi Keyeux.
| JG |
Kayeux | zie Cayeux.
| FD |
Kaymans | Caemans, Caeyman, Cayeman, Cayman(t): Afl. van Van der Kade, Van der Kaai.
| FD |
Kayse | zie Caise.
| FD |
Kaysen | cf. Kaisen, v° Kaise.
| JG |
Kaysen | zie Caesens.
| FD |
Kayser | cf. Kaiser.
| JG |
Kayser | V. Keizer.
| EV |
Kayser | zie (de) Keizer.
| FD |
Kazant, van | zie van Cadsand.
| FD |
Kazenelebogen | Proven. N. israél. emprunté à une anc. seigneurerie allem.
| EV |
Kazimier(c)zak | Kazmi(e)r(c)zak, zie Casimi(e)r.
| FD |
Kean(e) | Zie Keen(e).
| FD |
Keber(s) | D. dial. var. van Kefer (zie i.v.): Kàfer, Ndl. kever (vgl. Haber = Hafer, Ndl. haver).
| FD |
Kebergen, van | zie van Keerberghen.
| FD |
Kebers | V. Kever.
| EV |
Kech | cf. Kesch.
| JG |
Keck | Kech, Kesch(e): D. BN Keck: levendig, moedig, energisch. 1327 Walther der Keche (DN).
| FD |
Kedzi(or)a | Kedzier(aw)ski: Poolse BN < Russisch kudravy: met gekruld haar (DS).
| FD |
Kee, de | de Ké, zie Duquel.
| FD |
Keeble | E. FN < Oe. cybbel: knuppel. BN voor een lomperd; vgl. De Clippel.
| FD |
Keefer | zie Kefer.
| FD |
keel | ,,Gorge ». 1. Car. phys. ,,Gorge caractéristique. Keel. Kell. — 2. Proven. Gorge de terrain. Kelecom. ,,Agglomération dans une gorge ».
| EV |
Keel | Surnom: moy. néerl. kele ‘gorge, cou’; ou bien var. de Van der Keel(en), au sens topon, du terme [FD].
| JG |
Keel(en), van der | zie van der Kelen.
| FD |
Keelhoff | PlNKehlhofinBruckberg(BEI).
| FD |
Keeling | Var. van Ndd. (vooral Hb.) FN Kelling. Mnd. kelling: smart, pij n. Of < Ndd. PlN Kel: moeras. 1290 Diderich Keling, Wismar (DN).
| FD |
Keels | Adaptatie van D. FN Koelsch, Kölsch, d.i. Keuls, uit Keulen. 1826-92 Blondina Keels, Mater (dochter van) 1781-1863 Léonard Koelsch, Salchendorf-Mater (med. R. De Mets, Gb.).
| FD |
Keemel, van | zie van Kemmel.
| FD |
Keemink | zie Kemink.
| FD |
Keen(e) | Keen(e)s, Kean(e), Kéan: Patr. Korte vorm van Oe. VN, zoals Kenward, Kenway. Oe. cène, Me. kene: wijs, moedig, trots. 1188 Ricardus filius Kene (REANEY).
| FD |
Keenen(s) | zie Kenens.
| FD |
Keepen(s) | zie Keppens.
| FD |
Keepens | Keppens. Génitif de Kepenne, Kep-pen(n)e, hypocor. de Jacob: Kob > Kep.
| JG |
Keepers | Wellicht gen. van E. BerN Keeper: bewaker, (gevangen)bewaarder. 1279 William le Kepere (REANEY).
| FD |
keer | ,,Terre où la charrue fait de longs trajets ». Ou : ,,Terrain retourné ». Proven. Keer-, Keir- -ens. Ker- -en, -es, Kermans. Van de Keere. ,,Du long sillon ». Ke(e)r- -berghs, -stock. ,,Colline-, …… du long sillon ». V. CAR et Keur. Keerbusch. ,,Bois retourné » (Converti en terre arable).
| EV |
Keer(e)man | Ker(re)mans: 1. Afl. van Van (de) Keer.-2. Var. van Karreman. 1281 Willelmus dictus Kereman, Mech. (V.LOON); 1301 Jan Kerman, Mech. (OARI); 1379 Floridaens Keermans, Diest (HB 368); 1442 Jacop Keerman = 1444]. Keereman = 1445 Jacob Kerreman, Lier (FRANS); 1485 Costini Kerreman = 1515 Costen Kermans= 1538 C. Keerman = 1540 C. Karmans, Kontich (SELS).
| FD |
Keer, de | de Keere: Verkort < Van de Keere? Of regressieve spelling voor De Kiere?
| FD |
Keer, van (de) | van de(r) Keere, van Kier, van der Keren, van de Kerre, van de Keire,Verquere(n), Verquerre, Verqueire, Verquiere, Verkeert: Verspreide PlN Keer: bocht, wending (DF VII; ZGGO 26). 1300 Gerardi de Kere, Ktr. (DEBR. 1980); 1382 Jan van den Keere, Rumbeke (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Van de(r) Keere en Vercam. LG 35 (1993), 348-350.
| FD |
Keerberg(h)en, van | van Kerberghen, -em, van Keerberg, van Kebergen, Keerberg(h)s: PlN Keerbergen (VB). 1253 Petrus de Kereberghe, Keerbergen (V. LOON); 1290 Pieter van Kerberge, Mech. (CG).
| FD |
Keerbusch | V. Keer.
| EV |
Keereman | Keerman. Var. de Karreman(s).
| JG |
Keeren(s) | zie Kern.
| FD |
Keerens | Keirens, Kerens, Kierens. Génitif german. du prénom Quirin, ainsi 1286 «Kierins» CartBinche; cf. aussi Kehren.
| JG |
Keereweer | 1. BN voor iemand die altijd weerkeert, terugkeert? Ook herbergnaam in Rekkem (WV). Vgl. D. Wiederkehr. – 2. Uit Kerwer, Kerver. 1609 Carwer=Carver, Leiden; 1621 Carwer, Keerweer, Delft; 1711 Keereweer, Leiden (PDB).
| FD |
Keeris | zie Caris.
| FD |
Keerle | cf. Keirle.
| JG |
Keerle.de | (de) Keirel, (de) Keirle, de Keyrel, de Kerle, Ker(r)els, Cheyrels, Kierle, Mekerle, Mekeir(e)le, Mekeirel: BN. Een kerel was een vrij man die niet tot de ridderstand behoorde, een man van lage geboorte, plattelandsbewoner. 1373 Willem de Kerel, Ip. (BEELE); 1401 Pauwels Keerle, Aw. (ANP).
| FD |
Keerman | zie Keereman.
| FD |
Keerns | zie Kern.
| FD |
Keers(s)e | zie Kaers.
| FD |
Keersbilck,(van) | (van) Keersebilck.van Keersbulck, van Keirsbil(c)k, -bilcke, -belck, van Kiersbilck, (van) Keirsbulck, Keirs(e)bilck, Keirsbelik, Keirsebilk, van Kersbikk, Kiersebilck, (van) Kersbulck, van Kesbeulque, van Keirsebinck, van Keisdelck, Kisbilck, Kesbulg, Kisbukk,Verkeersbilck: PlN Kersbilk (DF VII): bilk, omheind stuk waar waterkers groeit.1368 Jhan (van) Kersbelc, Ktr. (V ps); 1396 Janne van Kersbeilc, Ing. (DEBR. 1970).
| FD |
Keersebilck | Keirsebilck, etc. Nom d’origine: Kersbilk, à Koolskamp, Lissewege, Roulers, etc.
| JG |
Keersgieter, (de) | de Kersgieter, (de) Kerschieter, (de) Keirsgieter, de Keer(s)chieter, (de) Keirs(s)chieter, de Keirgieter, de Kerchie(s)ter, Kergieter: BerN van de kaarsengieter. 1268 Laurentius Kersegietere; 1326 Clais de Kerseghieter, Ip. (BEELE).
| FD |
Keersmae(c)ker, de | de Keersma(c)ker, -makers, (de) Keersema(e)ker, de Keirsma(e)ker, de Kersmaeker, •macker, Keersem(a)ekers, Keersmae(c)kers, Keersma(c)kers, Kersemaekers, Kerssemakers, Kersema(c)kers, Kersema(e)kers, Kersmackers, Keirsma(e)(c)kers, Keerssemeeckers, Keesmekers, -meckers, Keesemae(c)ker, Kaarsemaker, Kars(se)makers: BerN van de kaarsengieter. 1281 Agathe Kersmakers, Zaffelare (FLW); 1270 Jan de Kersmakere, Cent (CG); 1307 Inghel die Kersemakere, Aw. (V.GORP 1949); 1337 Gossine denKersemakere van 128 wieken; 1343 Nise den Kersemakere van kersen te maken van onsen wasse, Gent (RSGI-II); 1361 Wouter de Kersmakere van torken die men bernt in de vierpannen, Lv. (DE MAN 1949,35). – Lit.: F. DEBRABANDERE, Familienamen voor de karsenmaker. OnsHeem 45 (1991), 150-151.
| FD |
Keersmaekers | Kersemaekers, Keirsmaekers. 1542 «Katharinne veuve de Guis Kers-meckers» Liège; nom de profession (au génitif): moy. néerl. kersemaker ‘chandelon, fabricant de chandelles’ ; cf. aussi Keesemaecker (ci-dessous).
| JG |
Keersse | cf. Kaerse.
| JG |
Keerssen,van der | Wsch. W. verhaspeling (< Van der Keere?).
| FD |
Keerstok | Keerstock(t): Keernstok: stok waarmee gekarnd wordt in de staande karn. Vgl. dial. ïererf=karnemalk. BerBN. D. FN Kernstock. 1219 Willelmus Kernestafh, Elverdinge (LEYS 1958′); 1348 Wouter Keerstoc, Schorisse (GPO).
| FD |
Kees | 1. Var. van Kaas. Zie Caes. – 2. Patr. < VN Cornelis. 1578 Cornelis Sybrandts alias Ouwe Kees, A’dam; 1643 Cornelis Heyndriksz alias jong Kees, Westzaanden (TROCH).
| FD |
Kees | Hypocor. de Cornelis, plutôt que de Nicaise; cf. Kesen.
| JG |
Kees | Keesje. V. Kaas et Nicaise.
| EV |
Kees- | -en, -on. V. Nicaise et WAD (Waz).
| EV |
Keesemae(c)ker | zie de Kaezemaeker, de Keersmae(c)ker.
| FD |
Keesemaecker | au génitif: Keesmeckers, Keesmekers. Var. de Kaesmacher (= fabricant de fromage) ou, éventuellement, de Keersmaekers, avec simplification consonantique.
| JG |
Keesje | Patr. Dim. van Kees. Zie Kees 2. Keesman: Keersman, met ass. rs/s. BerN van de kaarsenrnaker, kaarsenman. 1398 Willem Kerseman; Willaume Keisseman, Aarsele (DEBR. 1970).
| FD |
Keesmekers | zie de Kaezemaeker, de Kaersmae(c)ker.
| FD |
Keeson | Comme Kaisson, dér. de Kaise, Nicaise.
| JG |
Keeson | zie Kaison.
| FD |
Keester, de | zie de Keister.
| FD |
Keeux | Kéeux, cf. Keyeux.
| JG |
Keevelears | zie Kevelaer(t)s.
| FD |
Kef | D. var. van Mhd. kaf: kaf. Zie Caf.
| FD |
Kefel | Mnd. kevel: kever, rups. BN. 1400 Heyne Kevele, Rostock (DN).
| FD |
Kefer | Kéfer, Keffer, Keiffer. Surnom: all. keifer ‘grondeur’.
| JG |
Kefer(t) | Keefer, Kéfer, Keffer: 1. Kefer spellingvar. van Käfer. Zie Kaefer. – 2. W. adaptatie van Keiffer.
| FD |
Kefert | V. GOD.
| EV |
Kegel- | -aers,, -art, -eirs. N. d’amateur ou de champion. Kegelaar, .Joueur de quilles ». N° 202.
| EV |
Kegel, (de) | de Keghel, Keg(h)els, Keighel: BN voor kegelaar, kegelspeler. 1162 Lambertus Kegel, Gent (GN); 1276 Coelij n Keghel, Oud. (CG).
| FD |
Kegelaer(s) | -aars, -eers, -eirs, -a(e)rt, de Kegelaer, -eer, -aire: BN van de kegelaar, kegelspeler. D. Keg(e)ler. 1280 Petrus Kegellare, Ip. (BEELE); 1366 Goesins Keghelers huus, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Kegelaert | Kegelart, Kégelart, au génitif: Kegelaers, Kegeleers. 1281 «Pieron le Keghelare» = 1283 «Pieron de Keghelare» Dettes-Ypres; surnom: moy. néerl. kegelaer ‘joueur de quilles’.
| JG |
Kegels | Keghels. Génitif de moy. néerl. kegel ‘quille’, d’où ‘petit homme ramassé’.
| JG |
Kegemeutter | Verschrijving van Regemeuter. Zie Van Regenmortel.
| FD |
Kegge | cf. Kiggen.
| JG |
Kegge | zie Kiggen.
| FD |
Kehann | cf. Kahan, Kahn.
| JG |
Kehl | Keel: 1. PlN Kehl in Baden. – 2. Verspreide PlN Kehl: enge, smalle kloof, smal watertje. 1417 Nikol Kele = Keel, Villingen (BRECH.).
| FD |
Kehren | Forme germ. du prénom Quirin; cf. Keerens.
| JG |
Kehren(s | zie Kern.
| FD |
kei | ,,Caillou ». Proven. De Kei. Kay-, Key- -e, -en(s), -aert(s), ,,Terre à cailloux ». Cayen-, Kayen-, Keyen- -berg. Caeyberghs. ,,Colline aux cailloux ». (L.D.). Van de Keybus, ,,Du bois aux cailloux ». Kei-, Key- -meulen, -molen. ,,Moulin des cailloux ». Keyvaert, ,,Canal des cailloux ». Caeylde. Keihille, ,,Colline aux cailloux ». Cayseele. ,,Bourg aux cailloux ». Caeymans. ,,L’H. originaire d’un endroit appelé Kei » ou ,,Le marchand de cailloux ».
| EV |
Kei- | -ser, -zer, Kaiser, DE Keizer, De(c)keyser. De keizer, ..L’Empereur ». Sobriquet évoquant une allure ou un rôle joué dans un cortège ou bien dans un mystère.
| EV |
Keibeck | cf. Kaibeck.
| JG |
Keibeck | zie Kaibeck.
| FD |
Keiem, van | PlN Keiem (WV). 1280 Truda de Keihem, Ip. (BEELE).
| FD |
Keiffer | D. BN Keifer: kijver, twister, ruziemaker.
| FD |
Keighel | zie (de) Kegel.
| FD |
Keignaert | zie Caignaert.
| FD |
Keijman | Var. van Kooyman (ontronding oi/ei) of Kaymans (palatalisering ai/ei).
| FD |
Keikens | zie Keyken(s).
| FD |
Keil | Keyl(s), Keijl, Keylen: 1. D. FN Keil. Mhd. kîl, D. Keil: keil, wig. BN voor een lomperd. 1486 Joh. Keyle, Merseburg (BRECH.). – 2. Var. van Kegel (vgl. Mnl. segel > seil, regen > rein), maar dit is eigenlijk hetzelfde woord aïs D. Keil. Mnl. kegel/keil: kegel; keg, wig.+1340 Jo Keyle fïlius Kathaline de Korpt, Diest (CLAES1999,162, die de naam evenwel als Metr. < Catharina verklaart).
| FD |
Keil | Soit moy. néerl. keil, une var. de kegel ‘quille’, soit ail. Keil ‘coin (pour fendre)’, d’où des toponymes.
| JG |
Keilegom, van | zie van Kelegom.
| FD |
Keilen, van der | zie van der Kelen.
| FD |
Keim | Nom d’origine: rhénan keem, kiem ‘chaussée’ < lat. caminus; cf. Kernel.
| JG |
Keim(e) | Kiehm: 1. Patr. VN Kîmo ‘spruit, afstammeling’. 1266 Kimo de Baden; 1292 Sifridus fïlius Kimonis de Enslingen (BRECH.). – 2. BN Mhd. kîme: Idem, scheut, spruit. Vgl. Spruyt.
| FD |
Keimes | Keymis, Keijmis, Kimus, Kimmes, Kimesse: Keimus, Kimus, latinisering van Rijnlands keim: weg, straatweg (CARNOY1953′, 284). 1385 Johannem Keymus, Tg. (TYTGAT).
| FD |
Keimeul | Var. romanisée du NF flam. Key-meulen.
| JG |
Keimeul | zie (van) Keymolen.
| FD |
Kein | de Kein(e), zie de Keyn.
| FD |
Keinath | Keinert: Patr. D. vormen van Konrad.
| FD |
Keingnaert | zie Caignaert.
| FD |
Keire, van de | zie van Keer.
| FD |
Keirel, (de) | (de) Keirle, zie de Keerle.
| FD |
Keirens | V. Keer.
| EV |
Keirens | zie Kern.
| FD |
Keirgieter, de | zie de Keersgieter.
| FD |
Keirle | Keerle, Kerle, au génitif: Kerels, Kerrels. Surnom: moyen néerl. kerle ‘paysan’, d’où le sens de ‘gaillard’.
| JG |
Keirs(s)e | zie Kaers.
| FD |
Keirsbil(c)k, (van) | (van) Keirsbulck, zie (van) Keersbilck.
| FD |
Keirschieter, (de) | (de) Keirsgieter, zie de Keersgieter.
| FD |
Keirse | cf. Kaers.
| JG |
Keirsebelik | -bil(c)k, van Keirsebinck, zie (van) Keersbilck.
| FD |
Keirsebilck | cf. Keersebilck.
| JG |
Keirsma(e)ker, de | Keirsma(e)(c)kers, zie de Keersmaecker.
| FD |
Keirsmaekers | cf. Keersmaekers.
| JG |
Keirsmaekers | V. Kaars.
| EV |
Keischgens | zie Kerstgens.
| FD |
Keisdekk, van | zie (van) Keersbilck.
| FD |
Keisen | cf. Kesen.
| JG |
Keisen | zie Caesens.
| FD |
Keiser | Keizer. Surnom: néerl. keizer ’empereur’, par ex. d’une gilde d’archers, ou éventuellement nom d’enseigne; cf. Kaiser.
| JG |
Keiser, (de) | Keisers, zie (de) Keizer.
| FD |
Keiserie | Wellicht reinterpretatie van PlN Caserie in Gaternisse (Z), Passendale (WV) (DF VII), bij Celles (H). 1377 Gillis van der Caserie = 1380 Egidium de Caserie = 1380 Egidio Caserie, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Keisman | Kejzman, Kejsman: Adaptatie van D. Käsmann, Kesemann: kaasman, kaasmaker, kaashandelaar. Vgl. Kaesemans.
| FD |
Keisse | zie Kaers.
| FD |
Keister, de | de Keyster, de Keysder, de Ke(e)ster, Kuysters, Cuesters, Keusters, Ceuster(s), de Cuester, de Keuster, de Ceuster, Cersters, Kersters, Kester(s), Cester(s): BerN Ofr. coistre: koksjongen. Vgl. Mnl. keisterlinc: soort gebak. 1242 Jachemes Quaistres, Atrecht (NCJ); 1281 Heila Coisters, Zaffelare (VS 1975,234); 1335 Peter Keyster, Aw. (SEA); 1347 Peter de Keister, Aw. (HB 44); 1322 Pieter Coister, Cent; 156 e. Jan de Keystre, Willem Keustere f. Jans, Oostakker (GYSS. 1971,46).
| FD |
Keitelman | BerN Ketelman: ketelslager. D. Kesselmann.
| FD |
Keithulle | Pittem (DEBR. 1970); 1392 Johannes vanden Keythulle =Jannes vanden Ketulle, Ktr. (SR 3iv°, 5); 1552 Franciscus de Catulle, Gent (MULIV); 1572 Franchois de la Kethulle, hr. van Rihoven, Dk. (SCHOUT. I). – Lit.: H. DOUXCHAMPS, La famille de la Kethulle, Brussel, 1996,3 dln.
| FD |
Keizer, (de) | (de) Keiser, de Keisere, (de) Keyser, Deckeyser, de Keyzer(e), (de) Keijser, (de) Keijzer, Keisers, Keysers, Keyzer(s), Keijsers, de Kijser, de Kyser, Kyzer, Kais(e)r, Kayser, Kaijser: 1. BN, wellicht voor de keizer van een schuttersgild. Vgl. De Koning. 1230 Henrico dicto Keiser, Nederokkerzeel (OSM); 1280 Johannes Keiser; 1326 Gillis de Keiser, Ip. (BEELE). – 2. Naar de huisnaam: 1565 Mertten Voss alias inden Keyser, Ht.(GESSLERi4).
| FD |
Kejsman | Kejzman, zie Keisman.
| FD |
Kekenbosch | PlN Kiekebos in O.-L.-V.-Tielt(VB)of Kickebougsveld in St.-Laureins-Berchem(VB). Kiekenbos ook in Ichtegem, Lendelede en Snellegem (DF VII). 1472 Joh. Kikenpusch, Merseburg(BRECH.).
| FD |
Kekenbosch | Proven. Kijkenbosch, ,,Bois où la vue est belle ou étendue ». Synon. : Mirebois
| EV |
Kekens | Var. van Kiekens of Keykens.
| FD |
Kel(l) | Kelecom. V. Keel, Kel(l), Kellens. V. WAHL.
| EV |
Kel, van der | zie van der Kelen.
| FD |
Kelbaert | zie Calbrecht.
| FD |
Kelber | PlN Kelbra (S). 1185 Albertus de Kelveren; 1188 Gerhardus de Kelwera, Walkenried (EICHLER).
| FD |
Kelborg, van | Deze FN komt slechts éénmaal voor (LU). Wsch. verhaspeling van Van Keerberg.
| FD |
Kelchtermans | Kelgtermans, Kelkermans. Dérivé en -man du NL Kelchteren, à Hout-halen (Lb) [FD].
| JG |
Kelchtermans | Kelgtermans, Kelkermans: Afl. van PlN Kelchteren in Houthalen (L). Keldenich: PlN (NRW).
| FD |
Keldenich | Nom d’origine: Keldenich, topon. rhénan.
| JG |
kelder | ,,Cave » ou ,,Excavation ». 1. Proven. Kelderman, Van de Kelder. N° 232. — 2. Profess. Préposé au service de la cave. Kelder-mann, Kelterman(s). Nos 137, 201.
| EV |
Kelder | au génitif: Kelders, Calders; composé (au génitif): Keldermans. Du moy. néerl. kel-der ‘cave; auberge’ ; cf. aussi Keller.
| JG |
Kelder, van de | Kelder(s), Kalders, Calders: 1. PlN Kelder: kelder, herberg, wijnhuis. Of BerBN van de keldermeester. 1281 Gerardus de Kelnere, Cent (HAES.); 1340 Johannes de Cellario=J. de Keldere, Tnh. (VERB.); 1396 Mergriete vanden Keldere, Viane (DE B.). – 2. Jan Kelder werd op 13 mei 1636 gevonden in de Kelderstraat in Antwerpen (VS 2002,348). Kelderman(s): Afl. van Van de Kelder. i3i7Henricus dictus Kelreman, Mierlo (OATII); 1340 Johannes Kelderman, Tn. (C.BAERT); 1484 Matheus Kelderman, Mech. (HB 699). De stamvader van de familie Keldermans, ni. Jan van Mansdale die men heet Kelderken, ça. 1400 steenhouwer, woonde in ‘t Kelderken in Brussel (Wet.Tijd. 1958, 159; O.K. Mechelen 1952,68-89).
| FD |
Kele | Var. van Kehl 2.? Of < Van der Kelen?
| FD |
Kelebek | PlN Keelbek (SH).
| FD |
Kelecom | Kelekom. Nom d’origine: Kelegem, dépend, de Schepdaal (BrFl).
| JG |
Keleffe, van | zie van Kelf.
| FD |
Kelegom, van | (van) Kelekom, (van) Kelecom, van Killegem, van Keilegom: PlN Kelegem in Schepdaal (VB). 1318 Wouters van Kelenghem, Anderlecht; 1356 Franco de Keleghem, Mb. (PEENE1949); 1396 Heinric van Keleghem, Neigem(DEB.).
| FD |
Kelem | Kelem is een var. van Kelen = Kielen= Kuylen (VS 1983,210). Zie Koolen.
| FD |
Keleman(s) | Kelemen: Afl. van Van der Kelen.
| FD |
Kelen, van der | van der Keel(en), van der Keilen,van der Kel, van der Ce(e)len: PlN Keel, Kel: buis.pijp, geul (MOERMAN), smalle strook (VAN PASSEN), stuk land tussen twee sloten. De familie stamt wsch. van het hof Ter Kelen (1387) in Gaasbeek (VB). Keel o.m. in Pulle en Massenhoven(A) (PAK), 1386 ter Kele in Mater (CASTELAIN zoo2).i27z Johannem dictum de Kela, Viersel (V.LOON); 1356 Jan van der Kelen, St.-Kw.-Lennik (PEINE 1949). – Lit.: Par 1989,118-135. – J. SMITS, ïmilKgeschiedenisVan der Kelen, 1992.
| FD |
Keles | Var. van Keels, Keyls of Regels?
| FD |
Kelf,van | van Keleffe,van de(r) Kelft, van Kelst, van Quelef(s), -eff: PlN Kelfs in Herent (VB) en Wijchmaal (L). 1341 Lamberech van Kelfe = 1356 Lamberechts hof van der Kelft, Erps (PEENE 1949); 1657 Hieronymus van Kelst, Den Bosch (NUL VI).
| FD |
Kelfkens | Dim. van Kalf. BN. 1325 Johannis Kelvekens; 1337 Yde Kelfkens, Tn. (C. BAERT).
| FD |
Kelgtermans | cf. Kelchtermans.
| JG |
Kelgtermans | Kelkermans, zie Kelchtermans.
| FD |
Kelin | Prénom Quirin, Quélin, w. cwèlin.
| JG |
Kelkene(e)rs | zie Kerkene(e)rs.
| FD |
Kelkeneers | Kelkeners, cf. Kerkeneers.
| JG |
Kelkermans | cf. Kelchtermans.
| JG |
Kell | Soit surnom de fabricant: all. Kelle ‘cuiller’, soit nom d’origine: bas-ail. Kel, néerl. or. kelle (= chenal, chemin creux, gouffre, etc.) [FD].
| JG |
Kell(e) | 1. Ndd. PlN Kel, Oostndl. kelle: watergeul, kloof, holle weg, moeras. Vgl. Van der Kelen. PlN Kell in Angerlo (G). – 2. D. Kelle: scheplepel. BerBN van de lepelmaker.
| FD |
Kellaert | Afl.vanKell(e).
| FD |
Kellen(s) | Kellinckx, Killens: Patr. Vleivorm van Germ. VNrîk-wald ‘machtig-heersend’: Ric(o)aldus (MORLETI). Vgl. Kallen Kellens alias Richaldi (FAQ,). 1281 Arnoldus/Arnout Kellin, Zingem (HAES.); 1442 Wilhem Kellen; Jan Kellens, Tg. (TYTGAT).
| FD |
Kellene(e)rs | Kel(l)ner, Kellener, Kallner, Kenler: BerN Mnl. kel(le)nare, D. Kellner: keldermeester. 1333 Reynerus Kellenere, Mtr. (SKM145); 1380 Johanns Kelner, Loon; 1382 Reynero Kellener, Meeuwen (GRAUWELS1978).
| FD |
Kelleners | cf. Kellner, Kelner.
| JG |
Kelleners | Profess. K.elner, ,,Garçon de café ». N. allem. flamandisé. N° 201.
| EV |
Kellens | Kelles (par dénasalisation). Prénom (au génitif): Killen, Kiliaen, de Caecilianus.
| JG |
Keller | au génitif. : Kellers ; composé : Kellerman. Dans l’est de la Wallonie, plutôt d’all. Keller ‘cave; auberge’ que de moy. néerl. keller; cf. aussi Kelder.
| JG |
Keller(s) | Kellerman(n): D. Keller: kelder. Vgl. Kelder(s), Kelderman(s). 1566 Hans Keller, Leeuwarden-Aw. (AP); 1704 Carolus Kellerman, Bonn(MULVH).
| FD |
Kelles | cf. Kilesse.
| JG |
Kelles | zie Kilesse.
| FD |
Kelleter | Kellenter: D. Kelter: wijnpers, druivenpers. BerBN van de wijnperser. D. BerN Réitérer.
| FD |
Kelleter. | Peut-être métathèse de all. Kelterer ‘préposé au pressoir’.
| JG |
Kellinckx | zieKellen(s).
| FD |
Kellner | Kelner, Kenler (métathèse), Kelleners. Nom de profession: moy. néerl. kelnare, all. Kellner ‘cellérier’, d’où ‘aubergiste; garçon de café’. – On notera que ce terme ail. a été emprunté par certains parlers wallons de l’est, ainsi w. malm. kèn’lèr, ‘tonnelier, sommelier’ (Villers 288), kèn’lèr, w. arch., ‘garçon de café’ (Remacle, Gloss. La Gleize 93-4) FEW 16,313a; mention anthropony-mique de cette forme: 20.5.1506 «Jehan le kenelerre manant à Dolhain [= prob. Dalhem]»(JL, NFw].
| JG |
Kellner | zieKelleners.
| FD |
Kelly | Kelley: Iers O’Kelly, O’Ceallaigh, afstammeling van Ceallach ‘oorlog’; op het eiland Man MacKelly; in Schotland PlN Kelly: 1373 John de Kelly; in Engeland PlN Kelly in Devon, Cornisch celli: bos(je). 1194 Warin de Kelly, Devonshire (REANEY); 1685 Guil. O’Kelly, Hijbernus(MULVII).
| FD |
Kelmes | PlN Kelmis (LU). 1568 Mich. van Kelmes, Aken-Aw.(AP).
| FD |
Kelner | zie Kelleners.
| FD |
Kelper.de | zie de Kerpel.
| FD |
Kelst, van | zie van Kelf.
| FD |
Keltermann | D. BerN van de Kelterer: wijnperser.
| FD |
Kelver,de | Kelvert, zie Carvers.
| FD |
Kemel | Proven. Kemmel. Dép.
| EV |
Kemel(e), (de) | Kernels: BN naar de eigenschappen van de kameel, dial. kernel, b.v. lange benen of grote gestalte. Ook huisnaam, b.v. in leper. Vgl. Conradus zum Kernel (SOCIN). 1201 Danielis Kernel, Oudenburg (LEYS1958′); 1280 Joh. Kernel, Ip. (BEELE); 1398 Heinry de Kernel, Pittem (DEBR. 1970).
| FD |
Kemenade, van | van (de) Kimmenade, van Cimmenaede, Kiemeneij, -ey, Kemna: Mnl. kemenade, kimmenade: kamer met stookplaats, Fr. cheminée < Lat. caminata; hofstede, (boeren)woning. Ndd. Kemna(h) < Kemnade (NN). PlN in Son (NB). Huisnaam in 1304 in Her. (OATII). 1292 Jan Keminade, Bg. (CG); 1295 Willelmus de Caminata, Simpelveld NL (AVB); 1369 Mergriete vande Kemenaden; 1430 Art ver Kemmenayen, Her. (DERCON).
| FD |
Kemerlinc(kx) | zie Kamerling.
| FD |
Kemeulen, van | zie (van) Keymolen.
| FD |
Keminaire | Door ass. mp/m < Kempinaire.
| FD |
Keminaire | Nom de profession: moy. néerl. kemener ‘camérier’ ; ou bien var. de Kempi-naire, par assimilation mp > m [FD].
| JG |
Kemink | Keemink: Patr. Wsch. = Pries Kamminga. Misschien = Kempynck. 1715 Henricus Keminck, Arnhem-Aw. (AP).
| FD |
Kemland | PlN Kammeland in Michelbeke (OV) en Vollezele (VB): land van de kam of brouwerij.
| FD |
Kemme | Ndd. EN < Kempe? PlN Kemme (DN)? BerN van de wolkammer?
| FD |
Kemmel(e), van | van Keemel: PlNKemmel (WV). 1326 Clais van Kemmele, Ip. (BEELE); 1367 Prône van Kemmele, Ktr. (DEBR. 1972).
| FD |
Kemmelbeke, van | zie (van) Camelbeke.
| FD |
Kemmer(s) | Kemmeren: BerN van de (wol)kammer. Mhd. kemmer, D. Kammer. 1332 Johanne Kemmere, Tn. (C. BAERT).
| FD |
Kemmerich | PlN in Lingenbach (NRW).
| FD |
Kemmeter, de | D. EN < Kemenater, Kemeneder: bewoner van een (Mhd.) kemenâte. Zie Kemenade. 1558 Kaspar Kemmeter, Stuttgart (BRECH.).
| FD |
Kemna | zie van Kemenade.
| FD |
Kemnitz | Verspreide Slav. PlN Kemnitz in Ostprignitz of Chemnitz (S) (zie Camnitzer).
| FD |
Kemp | Kempe(n), Kempf, Kâmpfe, Kampf, Kem(p)s, de Kemp(e), (de) Kimpe, Kimpen, Kimps, Lekimpe, Camp(e), Campé, Cam(p)s, Kamp(s), Kampen, Campen(s), Caems, Kump(en), Kum(p)s, Cum(p)s, Compe, Compen(s), Comp(e)s: 1. Patr. Germ. VN Campo ‘kamper, vechter’. 1223 Willemannus filius Kempen, Z (LEYS 1951); 1342 Kempe Michiels sone, Saaftinge; 1358 Henric Kempen zone, Hulst (DEBR. 1969); 1342 Kempe Colemanssone, Zuid-Beveland (MEERTENS 1947). 2. Mnl. kampe, kemp(e), kimpe: kamper, (kamp)vechter, kampioen, strijder. Var. met u door ronding o.i.v. mp. 1395 Jan de Kimpe, Ktr.; 1398 Roeger Kempe, Bissegem (DEBR. 1970); 1445 Jan Cumps, Ht. (A.GHIJSEN); 1596 tôt Kempen = 1669 Kumpen goet = 1819 te Kimpen; 1567 Laurentius Kimpen = 1577 Leens Kempen; 1642 Meeuwis Cumpen, Opglabbeek (MOLEMANS). -3. Mnl. kemp(e): bijzit. BN voor het kempekind, onecht kind, bastaard. – 4. Kemp, var. van Mnl. canep: hennep. BN voor de hennepteler. Vgl. 1298 Simon Kempzaet, Kales (GYSS. 1963). D. Hanf, Hanfstengel, Hanfbauer.
| FD |
Kemp | Kempe, Kimpe, au génitif: Kemps, , Kimps, Kimpen. 1276 «Jehans Kempe, le père», 1287 «Boidins Kempe» DettesYpres; en pays flamand, surnom: moy. néerl, kampe, kemp(e), kimpe ‘lutteur, champion’. – Par contre, en prov. de Luxembourg, Kemp est plutôt à rattacher à l’anthrop. germ. Campo (Först. 357) [JMP].
| JG |
Kempart | zie Kampert.
| FD |
Kempeers | sans doute aussi Kempart (francisation). Surnom: moy. néerl. kemper lutteur, champion’ ; cf. Kampers.
| JG |
Kempeers | zie Kampers.
| FD |
kempen | ,,Campine ». Proven. Kemp-, Camp- -eneers, -inaire, -ena(e)rt. Dialecte : Kimpens, De Kimpe, Latinisât.-: Kemp(i)s. ,,De Cam-pine ». Francisation : Keppen- -ne, -s.
| EV |
Kempen | 1678 «Jean van Kempen» Bourg-Namur; nom d’origine: Kempen, la Campine, ou génitif de Kempe, cf. 1223 «Willemannus films Kempen» ChartesFlandre.
| JG |
Kempen, (van(der)) | van der Kimpen, Verkimpe(n), -inck, Verkempinck, -ynck: 1. PlN De Kempen. 1406 Janne van der Kempenen, Tn. (C. BAERT); 1428 Henric Kempen = 1431 Henric vander Kempene = 1433 H. vander Kempenen, Diest (VdP). – 2. PlN Kempen (NRW,NS).
| FD |
Kempenaar(s) | de Kempenaer(e), -a(e)rt, -e(e)r, -heer, Kempenaer(s), -art, -aerts, -eer(s), -er(s), -ners, -aire, -ière, –ière, Kempner, Kempine(e)rs, -air(e), de Kampener, de Campenaere, -eere, -eire, -aire, Campenaerts, -art, -aere, -er, Campinaire, Campenaire, –ière, Kimpinaire, Kimplaire, Campaner: Kempenaar: uit de Kempen. 1280-90 loet Willems Kempeners, Rijkhoven (VMW); 1305 Jean dit Kempenere, L (ISP); 1308 Willelmi dicti Kempenere; 1403 Henric Kampenere, Tn. (med. P. Kempeneers); 1420 Jan Kempeneer, Ht. (A.GHIJSEN). – Lit.: ESBr. 1949,84-92.
| FD |
Kempenaire | Kempeneer, Kempener, Kempinair, Keinpinaire. Kimpinaire, Kimplaire, Kempenière (avec finale altérée), au génitif: Kempenaers, Kempeneers, Kempner, Kern-peners, Kempenners. 1777 «Guilleaume-Arnold Kempeners (orig. de Tongres)» Bourg-Liège; ethnique: habitant de la Campine, néerl. Kampenaar, fr. Campinaire. Cf. aussi Campenaire et Kempinaire.
| JG |
Kemper(s) | zie Kampers.
| FD |
Kemperink | Patr. Afl. van Germ. VN Kamper. Vgl. Kampers 2, Kampert. 1474 Walterus Kymperinc, St.-Tr.(MULII).
| FD |
Kempf | zie Kemp.
| FD |
Kempf(e) | V. Kamp.
| EV |
Kempfer | zie Kampers.
| FD |
Kempinck | -ynck, -ijnck: 1. Patr. Afl. van Germ. VN Campo. Zie Kemp i. Pries Kamping. 1681 Gerlacus Fr. Kempinck, Harnemius (MUL VI). -2.PlNKemping(G).
| FD |
Kempineers | -ers, -air(e), zie Kempenaar(s).
| FD |
Kempken | au génitif: Kempgens. Nom d’origine : dimin. en -ken de kemp-, kamp- ‘champ’, ainsi Kempgen ou Kempchen, à Gilsdorf (G.-D. Lux.).
| JG |
Kempken(s) | -kes, Kempgens, Kempchen, Kempk: 1. Dim. van Kemp. – 2. PlN. Dim. van kamp: veld. Kempgen, -chen in Gilsdorf (GH). 1483 Petrus Kempchin, Spiers (BRECH.).
| FD |
Kemplaire | W. verhaspeling van Kempinaire.
| FD |
Kempner | zie Kempenaar(s).
| FD |
Kemps | Cf. Kemp; le -s final peut avoir valeur d’article (de Kempe).
| JG |
Kemps | zie Kemp.
| FD |
Kempter | Kimpter: Afl. van PlN Kempten (BEI, HS). 1337 Conr. Kempter, Ravensburg (BRECH.).
| FD |
Kems | zie Kemp.
| FD |
Kemsbeeck, van | Reïnterpretatie van Van Kemseeck.
| FD |
Kemseke, (van) | van Kemseeck, van Kemscke, van Kemsche, Kimzeke: PlN Kemzeke (OV). 1160 Hugo de Kemeseke (GN).
| FD |
Kendela(e)re, van de(n) | zie van de Candelaere.
| FD |
Kendra | Gendera: Poolse FN Kendera (PDB).
| FD |
Kene, de | zie Duchêne.
| FD |
Kenel | 1. Zie Chénau. – 2. Mhd. kenel: kanaal, goot, sloot. PlN. Kehl (BW) heette 1326 Kenle < Kenel (BRECH.).
| FD |
Kenens | Keenen(s), Ken(e)s, Cenens, Kenne(n)s, Ken(n)is, Ouenis, K(e)ynen, Kiene(n), Kinnen, Verkennis: Patr. Kenen, vleivorm van VN Christianus. 1329 Johannes Kenens (vader van) 1340 Christianus dictus Kenen filius Johannis quondam Christiani, Tn. (C.BAERT); 1414 Kenen Vetters = 1417 Kennen Vetter = 1421 Kerstyaen Vetters, Ht. (ROEL. 1951,14); 1510 Laurentius Kerstiaens alias Kenens, Lv. (CALUW.); 1803 Adriaan Kenens (vader van) J.B. Cenens, Eindhout(PDB).
| FD |
Kenens | Kénens, Cenens, Kennens, Kinnen; avec dénasalisation: Kenes, Kennes, Ken-nés; avec passage -es > -is en finale: Kenis, Kénis. Kennis. Prénom : 1414 «Kenen»Has-selt, est un hypocor. de Christiaen.
| JG |
Kener | au génitif: Kenners. Surnom: all. Kenner ‘connaisseur’, sinon de l’anthroponyme Genard (Först. 628).
| JG |
Kengen | Kingen: Misschien ontronde vorm van Noors-Deens Kongen: de Koning.
| FD |
Kenhove(n), van | Kennof: PlN Keunhove in Hondegem (FV) of Keunhof in Sluis (Z) (DF). 1426 Grietkin vanden Kueninhove, Ktr. (DEBR. 1958); 1617 Philips Kennof, Vlierzele (VS1980,541).
| FD |
Kenigsberg | zie Koenigsberg.
| FD |
Kenigsman | zie Königsmann.
| FD |
Kenigstein | -sztejn, zie Kônigstein.
| FD |
Keninck, de | zie (de) Koning.
| FD |
Kenis | zie Kenens.
| FD |
Kenkel | Wsch. ontronde vorm van D. FN Kunkel. Mhd. kunkel < Lat. conucula: spindel, klos, spil. BN voor een lang opgeschoten man. 1304 der Cuncel zu Bûsisheim, Breisach (BRECH.). Vgl. D. Kenkelin < Kiinkelin. Zie ook Konkel.
| FD |
Kenler | cf. Kelner.
| JG |
Kenler | Metathesis van Kelner.
| FD |
Kenne(n)s | zie Kenens.
| FD |
Kenne, de | zie Duchêne.
| FD |
Kenne, van | van Kinne: Adaptatie van De Kenne, Duquenne.
| FD |
Kennebrock | zie van Ceunebroeck(e).
| FD |
Kennedy | Ierse FN C(e)inneidigh ‘lelijkhoofd’. 1180 Gilbert mac Kenedi (REANEY). 1430 Jacobus Kenedij, Glasgow (MUL I).
| FD |
Kennemans | zie Kannemans.
| FD |
Kennens | cf. Kenens.
| JG |
Kenner(s) | Hypercorrect voor Kennes.
| FD |
Kenneth | Kennet(t): Patr. E. VN Kenneth < Gaé’lisch Caioneach ‘mooi, knap’.
| FD |
Kennigsman | Sit. polit, ou écon. Koningsman. ,,Homme du Roi ».
| EV |
Kenninck | zie (de) Koning.
| FD |
Kennis | zie Kenens.
| FD |
Kennivé | zie Canivet.
| FD |
Kennof | zie (van) Kenhove(n).
| FD |
Kens | zie Kenens.
| FD |
Kensier | -ière, zie Cansier.
| FD |
Kensiére | Kensière. La glose de Carnoy 204: dérivé d’un pic. chainse ‘vêtement court porté par dessus la chemise’ est à écarter; plutôt nom d’origine : Canessière (= lieu où pousse des roseaux, des joncs), cf. 1468 «Elayne de le Canessière», 1439 «Collart Canessière» Tournai [FD] ; cf. aussi Quensier et Cansier.
| JG |
Kensière | V. Quensière.
| EV |
Kent | PlN, E. graafschap. Of PlN Keent (NL, NB). 1385 Heyn van Keynt, Den Bosch (HB 489).
| FD |
Kentane | Wellicht adaptatie van de Fr. FN Quintana, Quintaine: pop gebruikt bij het oefenen voor het steekspel (DNF).
| FD |
Kentjens | zie Kindekins.
| FD |
Kenty | -ie, zie Cattier.
| FD |
Kentziger | zie Kuntziger.
| FD |
Kenuydt, de | zie(de)Knuyt.
| FD |
Kenyon | zie Cagnon.
| FD |
Kenzele(e)r | zie Kanzler.
| FD |
Kéon | V. WID.
| EV |
Kep(e)ner | zie Kappler.
| FD |
Kepenne | Keppene, Keppenne, w. Kèpène; génitif néerl.: Keppens. 1736 «Jean fils de Nicolas Keppenne (orig. de Lens-sur-Geer) » BourgLiège, 1763 «Gabriel Keppen» Bergi-lers; hypocor. de Jacob: Kob > Kep; cf. aussi Keepens. Pour Debrab. 775, ce pourrait être aussi un surnom: moy. néerl. kippin, ouest-flam. kippe(n) ‘veau venant de naître’, ouest-flam. keppe ‘enfant gâté, chéri’.
| JG |
Kepers | Keppers. Surnom: génit. de moy. néerl. keper ‘chevron (de toit)’ ou bien var. de Kapper(= coiffeur) [FD].
| JG |
Keplin | zie Chaplain.
| FD |
Keppen- | -ne, -s. V. Kempen.
| EV |
Keppens | Keepen(s), Kep(p)enne, Keppene: Patr. Br. vorrn van Cuppens/Coppens (FLW). 1458 Gheeraedt Keppens, Temse (PARM.); 1623 Elisabeth Keppens = 1628 Elisabetha Cuppens, Schelle(MAR.II).
| FD |
Kepper.de | Keppers: BerN van een kapper, houwer. 1448 Margriet Keppers, Diest (VdP).
| FD |
Keppler | Keppner, zie Kappler.
| FD |
Kerager | zie Karger.
| FD |
Kerber | Zie Körber.
| FD |
Kerberghen,van | -ein, zie van Keerberghen.
| FD |
Kerbusch | PlN Kehrbusch in Erkelenz (NRW).
| FD |
Kerchaert | Kerckaert, Kerckhaert, Kerkaert. Surnom: dérivé de moy. néerl. kerke ‘carcan’ ou kerke ‘église’, cf. Van der Kerken.
| JG |
Kerchaert | zie Kerkaert.
| FD |
Kerchie(s)ter, de | zie de Keersgieter.
| FD |
Kerchoeve | zie Kerkhof.
| FD |
Kerchove(n) | (van (den)), zie van (de/den) Kerkhof.
| FD |
Kerck- | Zie Kerk-.
| FD |
Kerckenaere | Kerkenaere, Kerkeners, -eers. Moy. néerl. kerkenaer ‘sacristain’.
| JG |
Kerckheer, de | Naam van de pastoor.
| FD |
Kerckhof | Kerckhoff, Kerckhove, Kerckove, Kercove, Kerckhoff, Kerkhof, Kerkhofe, Kerkhove, Kerkoff, Kerkoof, Kerkoove, Kerkove, Kerkovre (hypercorrect), Kircove, Kirkhove, Kirkove, au génitif: Kerkofs (simplification), Kerkhoffs, Kerkhofs, Kerkofs; génitif en -en: Kerckhoven. 1302 «Willemetde Kercove foulon», «Boidins fius Loys de Kerkove» LoiTournai, 1582 «Peter Kerckoff (orig. de Maaseik)» BourgLiège; nom d’origine: moy. néerl. kerkhof ‘enclos autour de l’église, cimetière’ ; comp. les nombreux Delaite, Delattre, etc.
| JG |
Kerckx | Gén. de Kerck(e), forme courte de Van (der) Kerk(en) [FD].
| JG |
Kerckx | Gen. van Ker(c)k(e), korte vorm van Van (der)Kerk(en). 1398 Galle Kerk, Wervik (DEBR. 1970); 1710 Anna Kerx, Bilzen (SCHOE.).
| FD |
Kerdraon | Bretonse FN. Ker + Traon ‘dal’ (LE MENN).
| FD |
Kerels | Kerrels, cf. Keirle.
| JG |
Kerels | Zie de Keerle.
| FD |
Keren.van der | zie van Keer.
| FD |
Kerens | cf. Keerens.
| JG |
Keres | zie Caris.
| FD |
Kerf | Kerff, au génitif: Kerfs. Surnom de qqn qui a une balafre dans le visage : moy. néerl. fer/ kerve ‘entaille’, aussi ‘morceau’ (le NF aurait pu signifier ’bout d’homme’); Carnoy 170, explique par néerl. kerf ‘cerfeuil’, ce qui est moins probable.
| JG |
Kerf(fs) | Proven. Kerf.
| EV |
Kerf, de | Kerf(f), Kerfs: 1. BN voor iemand met een kerf, een snee, litteken in het gezicht. 1330 de Kerf,St.-N.; 1481-94 Marten de Kerf, Nieuwkerken (VS1977,409-418). – 2. BerBN van dekerver; vgl. Carvers.
| FD |
Kerfyser | Kervyser, Kersyser: Zinwoord: die het ijzer kerft. BN van een ridder, krijger die in het ijzer (harnas, schild) kerft. Vgl. Taillefer. 1403 Willaume Kervisere, St-Amand (MORLET); 1638 Jan Kerfyser, Killem FV (VERGR. 1972).
| FD |
Kerfyser | Kervyser. 1403 «Willaume Kervi-sere» Saint-Amand, 1638 «Jan Kerfyser» Killem (Nord); soit surnom de métier d’après moy. néerl. kerfiser ‘fer pour entailler’, cf. Kerf, soit surnom phrastique de chevalier, de guerrier: die het ijzer kerft ‘qui entaille, coupe le fer’, comp. Taillefer [FD].
| JG |
Kergen | Prénom: Kerg, corresp. à l’all. Jörg, Georges?
| JG |
Kergen | Verscherpte en ontronde vorm van Gorgen? Of < Gerken?
| FD |
Kergenmeyer | zie Kerkmeer.
| FD |
Kerger | cf. Karger.
| JG |
Kergieter | zie de Keersgieter.
| FD |
Kerhofs | van de Kerhove, zie Kerkhof.
| FD |
Kérignard | Bretonse FN Kerignard, PlN in Sarzeau (Morbihan) of Keringar (Finistère).
| FD |
Kerinckx | Kerrinckx. Nom d’origine: néerl. keering ‘action de tourner’.
| JG |
Kerinckx | zie Kerrinck.
| FD |
Keris | cf. Kairis.
| JG |
Keris | zie Caris.
| FD |
Kerjouan | Bretonse PlN: landgoed van Jouan, Jean.
| FD |
kerk | ,,Eglise ». Proven. N° 227. L. D. Kerk. Kerckx, Kerken. Francis. : Kerkenne. Forme allem. : Kirchen. Kirsch. V. Guirsch.
| EV |
Kerk- | cf. Kerck-.
| JG |
Kerk, de | de Kerck, de Kerken: Korte vorm voor Van der Kerken. Zie Kerckx.
| FD |
Kerkaert | Kerck(h)aert, Kerchaert: Afl. van Van der Kerken. 1382 mer joncvrauwen Kerkaerds, Dentergem (DEBR. 1970).
| FD |
Kerkau | PlN (SA).
| FD |
Kerkem, van | zie van Kerkom.
| FD |
Kerken, van der | van Ker(c)k, Verkerk(en), Verker(c)ke: Verspreide PlN Ter Kerke, Kerk. 1280 Daninus de Kerke = Daninus de Ecclesia, Ip. (BEELE); 1286 Eustacii presbiteri de Beverne dicti de Kerke (DEBR. 1980); 1398 Jacob van der Kerken, Deinze (DEBR. 1970).
| FD |
Kerkene(e)rs | Kelkene(e)rs, Ker(c)kenaere: Mnl. kerkenaer: kerkdienaar, koster.
| FD |
Kerkeneers | Kerkeners, Kelkeneers, Kelkeners (par dissimilation). Dérivé du moy. néerl. kerkenaer (deux mots distincts) : soit employé d’église, soit carcan.
| JG |
Kerkens | Kerkenne: Kerreken, Br. dim. van kar. 1340 Ydanoie Kerkens, Bunsbeek (C.BAERT); 1485 Janne Kerreken, Mb. (A.BAERT).
| FD |
Kerkers | Surnom: moy. néerl. kerker ‘carcan’.
| JG |
kerkhof | ,,Aître, Jardin d’Eglise », ,,Cimetière ». Proven. N° 227. (Proxim. du cimetière). Kerc(h)-, Ker(c)k-, Kirk- -(h)ove, -hof(f)s. (Van)De Kerckove (Kerkhove, Loc). Forme allem. : Kirchopff. Synon. : Delattre.
| EV |
Kerkhof, van (de(n)) | van de(n) Kerc(k)hove(n), van de Kerckove, van de(n) Kerckhof, van de(n) Kerkhove(n), van de(n) Kerkove, (van der) Kerkhove, van Kerchhove, van de Kerhove, Kerckhove, Kerkhove(n), -hofe, Ker(c)khof(s), Ker(c)khoff(s), Kirkhove(n), Kircove, Ker(c)hove(n), Kerchoeve, Kerckhoove, Kerckhoeve, Kerhofs, Kerkov(r)e, Kerkoff, Kerkofs, van Kerkhove(n), (van) Kerc(k)hove(n), van Ker(c)kove(n), van Kerkchove, de Kerckove, de Kerc(k)hove: 1. Verspreide PlN Kerkhof: begraafplaats rond de kerk. 1205 S. Walteri de Atrio, Ktr. (DEBR. 1980); 1326 Jan van den Kerchove, Ip. (BEELE); 1423 Jan Kirchof (woont op het Sint-Quentinuskerkhof ), Ht. (GESSLER). – 2. PlN Kerkhove (OV), Kerkhoven (NB, NL, L). 1154 Ingelbertus de Kerchove (GN).
| FD |
Kerkman(s) | Kerckmans: 1. Mnl. kercman: geestelijke. – 2. Afl. van Van der Kerken.
| FD |
Kerkmeer | Karmeyer, Kergenmeyer, Kiermeyer, Kierme(e)r, K(i)ermaire, Kermer: BerN van de kerkmeier: meier in een kerkgebied, beheerder van kerkelijk goed. Vgl. D. Kirchmeier, Kerchmeier. Voor de vorrn Karmeyer, vgl. karspel, kerspel = D. Kirchspiel: parochie. Kierme(e)r wellicht Obd. Kirmer < Kirmeier (vgl. Kirmes < Kirchmesse: ker(k)mis). 1463 Andr. Kerchmaier, Villingen (BRECH.j; 1484 Martin Kirmer, Basel (DN). De famille is omstreeks 1700 uit Beieren gekomen en heeft zich in Ghoy bij Lessen gevestigd (Par. 1995,157).
| FD |
Kerkoff | Kerkofs, zie Kerkhof.
| FD |
Kerkom, van | van Kerkem, van Kerck(h)em: 1. PlN Kerkom (VB). 1364 Gillis van Kerchem, Cent (GSB); 1406 Segher van Kerrechem, Steenokkerzeel (PEENE). – 2. Kerkom (L). 1319 Adam de Kerchem, St.-Tr. (CSTI).
| FD |
Kerkove, (van (den)) | zie van (de(n)) Kerkhof.
| FD |
Kerkovius | Latinisering van Kerkhof.
| FD |
Kerkovre | W. hypercorrect voor Kerkove.
| FD |
Kerkstoel | Vondelingnaam.
| FD |
Kerkvliet | Waternaam bij Polsbroek (U). 1649 Kerckvliet, Voorschoten (PDB).
| FD |
Kerkvoorde, (van (den)) | (van (de)) Kerckvoorde, van Kerkvoort: PlN Kerkvoorde bij Evergem (OV). 136 e. Balduinus de Kerkforde, Cent (GN); 1477 Simon van Kercvoorde, Evergem (PBG 2).
| FD |
Kerle | cf. Keirle.
| JG |
Kerle, de | zie Keerle.
| FD |
Kerm(e), van | PlN Kermt (L). 1340 Wille van Kermt, Oplinter (C.BAERT); 1364 Wilhelmus de Kermpt, Ht. (GESSLER).
| FD |
Kermaire | zie Kerkmeer.
| FD |
Kermans | Kerremans, cf. Karremans.
| JG |
Kermans | V. Kar, Keer, Keur et CAR.
| EV |
Kermans | zie Karreman, Keerman.
| FD |
Kermarrec | Bretonse FN. PlN: gehucht, domein van de ruiter (DESHAYES, LE MENN).
| FD |
Kermer | zie Kerkmeer.
| FD |
Kermesse | Kermis(ch), -iche: BN naar de ker(k)mis, voor een kermisvierder of iemand die op kermissen optreedt. Vgl. Ndd. Selemisse, Vromisse, Hogemisse. 1353 Joh. Kercmisse, Hannover (NN).
| FD |
Kermis | ,,Kermesse » (Fête du village). 1. Profess. N. d’un homme exerçant une fonction à cette occasion. — 2. N. de circonst. Enfant né à l’époque de la Kermesse. Syn. : Mesdah. (Ker)misdag. N° 301.
| EV |
Kermis | Surnom: moy. néerl. kermisse ‘messe de la dédicace de l’église’, d’où ‘fête en général’.
| JG |
Kern | Kernen, Ke(e)rns, Kerren, -e(n)s, -is, Keren(s), Keeren(s), Kehren(s), Keirens, Cerrens, Kernus, Kirens: 1. Mnl. kern(e), keerne: kern, pit, zaadkorrel. BerBN. Of BN voor een puike kerel. D. Kern. 1539 Frans Keern, Aken-Aw.; 1561 Rein. Keeren, Valkenhurg-Aw. (AP). – 2. Patr. Keren < HN Quirinus. Vgl. Carrin, Ker(r)inckx. Kerner: D. BerN van de voerman = Mnl. carrenere. 1392 Gillis den Carrenere van xxvi carren…te voerne, Ktr. (DEBR. 1958); 1355 Waltero dicto Kernere,Mech.(OARI).
| FD |
Kernel | génitif: Kernels. 1283 «Jeh. li Kernel, briseur de laine» = 1286 «Jeh. li Kernel, li drapiers» = 1287 «Jeh. li Kernel ki faitdras enforchiés», 1283 «PieresdeKemele,blaier», 1290 «Jehans le Keimel [= Kernel]» Dettes-Ypres; surnom métaphorique: moy. néerl. kernel ‘chameau’ (éventuellement nom d’enseigne).
| JG |
Kero | zie Careels.
| FD |
Kerpel, de | Kerpeit, de Kelper, (van) Carpels, Kalpers: BN naar de visnaam, karper, Wvl. karpel of kerpel, Br. kelper. 1219 Henricum Carpre, WV (LEYS1951); 1385 Arnden Kerpers soen, Den Bosch (HB 490).
| FD |
Kerpel, van | PlN 1343 Carpen. 1357 (Henrick) van Kerpen,Bs.(BLOII).
| FD |
Kerpentier | zie Charpentier.
| FD |
Kerr(e) | zie Karre.
| FD |
Kerré | zie Carré.
| FD |
Kerre, van de | zie van (de) Keer.
| FD |
Kerrebroe(c)k, (van) | (van) Kerrebrouck, van Karrebroeck, Carrebrouck: PlN Karrebroek, Kerrebroek: moeras met teenwilgen; inlokeren, Aalst, Lebbeke (OV) (MVN1956,93,6), Oostkamp (WV). 1327 Wouter van Carrenbrouc; 1383 Jan Carrebrouc, Bg. (DF VII); 1370 Jan Cerrebrouc, Temse (DEMAN).
| FD |
Kerrels | zie de Keerel.
| FD |
Kerremans | zie Karreman, Keerman.
| FD |
Kerremanshoek | PlN naar de FN Kerremans.
| FD |
Kerren | -e(n)s, -is, zie Kern.
| FD |
Kerres | -is, zie Caris.
| FD |
Kerres | Kerris, cf. Kairis.
| JG |
Kerrikie | zie Crequy.
| FD |
Kerrinck | Ker(r)inckx: Patr. < HN Quirinus. Vgl. Carrin. 1468 Denis Kerrinx, Herent (ICC II).
| FD |
Kerryn | -ijn, zie Carrin.
| FD |
kers | ,,Cerise ». 1. Profess. Marchand de cerises. Kers(ch), Kersz. N° 131. — 2. Proven. Kerszbaum, Kerseleers. ..Cerisier » (L.D.). Kers(z)berg. ,.Colline des cerisiers ». N° 244.
| EV |
Kers | Kersse: 1. BerBN van de kersenteler of -handelaar. Vgl. D. Kirsch. 1454 Johannes Kers, Bilzen (SCHOE.). – 2. Evtl. Kers = Kerres.
| FD |
Kers(ch) | Kersz. V. Kaars et Kers.
| EV |
Kers(s)cha(e)ver, (van) | van Kershaver, Kerschaven: PlN Kersgaver: gaver waar waterkers groeit. 1360 Pieters lande van Kersgavere, Eksaarde (GYSS. 1963′); 1561 Fr. van Geerschaven, Borgloon (AP).
| FD |
Kersavond, van | -ont: BN Kerstavond, vgl. Kersdag. 1389 over Kerssavont (BOLSEE); 1552 Joannes Kessavent, Mech. (MULIV); 1584 Guille Kersavont, Aw. (AB).
| FD |
Kersbee(c)k, (van) | zie Kersebeeck.
| FD |
Kersberg(en) | Kersberger, Kerszberg: D. FN Kerschberg(er) < PlN Kerschberg (BEI). 1354 Heinr. der Kersperger (BRECH.).
| FD |
Kersbilck, van | -bulck, zie (van) Keersbilck.
| FD |
Kerscha(e)ver, (van) | Kerschaven, zie van Kersschaever.
| FD |
Kerschen | zie Kirschen.
| FD |
Kerschenbaum | Kerschbaumer, zie Kirschenbaum.
| FD |
Kerschgens | zie Kerstgens.
| FD |
Kerschieter, (de) | zie de Keersgieter.
| FD |
Kerschkamp | PlN Kirskamp in Velbert(NRW).
| FD |
Kerschot | Kersschot: PlN Ke(e)rschot in Hoogstraten en Rijkevorsel (A). 1340 Johannes Kerscoet, Tnh. (VERB.); 1397 Jan vanden Kerscote, Aw. (ANP).
| FD |
Kersdag | Naam van de kerkelijke feestdag: Kerstdag. Vgl. D. Weihnacht, E. Christmas.
| FD |
Kersebeeck, (van) | Kers(se)beeck, (van) Kersbee(c)k, Kèsebeeck, Kesbeke, van Kesbeeck, Kissembeek: PlN Kersbeek (VB): beek waar waterkers groeit. 1297 Willlelmus dictus de Kersbeka, Tn. (OATII); 1321 Goden de Kersbeke; 1372 van Henricke van Kersbeke, Tn. (C.BAERT).
| FD |
Kerseboom | Ke(r)sseboom, Karsseboom: 1. Naar de woonplaats bij een kersenboom of BN voor kersenteler. Vgl. Kerselaer(s), Kirschenbaum. 1281 lehan de Kersebome, Bg. (CG); 1303 vanBoudene Kerseboem, Oostende (VERKEST); 1336 Johannes Kersboum = 1364 J. Kersboem, Mtr. (SKM).-2. Een enkele keer reïnterpretatie van Kors (zie i.v.). 1721 Jan Dirks Kersseboom (zoon van) 1681 Dirk Leenderts Korsseboom (zoon van) Jan Adriaens Cors, Zevenhuizen (PDB).
| FD |
Kerselaer | Kerselaers, Kersselaers, Kers-claers [sic]. Nom d’origine: moy. néerl. kerselare ‘cerisier’.
| JG |
Kerselaer(s) | Kerslaers, Kerseleers, Kersselaers, Keselaer, Keyseler, Kersclaers, Kesselaers: BN voor eenkersenteler of verspreide PlN Kerselaar: kersenboom. 1302 Nicolaus Kerselere, Vleitingen (SKM); 1400 Jan Kerselere, Tn. (C. BAERT); 1402 Coppen de Kersselere, Aw. (ANP).
| FD |
Kersema(c)kers | zie de Keersmaecker.
| FD |
Kersemaekers | cf. Keersmaekers.
| JG |
Kersemans | Kersmans. 1313 «Lambertus dietus Kersman» Bruxelles; nom de métier: soit du producteur ou du vendeur de cerises, néerl. kers ‘cerise’, soit var. de Karsman(s) (= chandelier) [FD].
| JG |
Kersemans | zie Karsrnans.
| FD |
Kersgieter, de | zie de Keersgieter.
| FD |
Kershaver, van | zie (van) Kersschaever.
| FD |
Kersjes | Kerskens, zie Kerstgens.
| FD |
Kerslot | zie Kesteloot.
| FD |
Kersmaeker, de | Kersma(e)kers, Kersmackers, zie de Keersmae(c)ker.
| FD |
Kersmakers | V. Kaars.
| EV |
Kersmans | zie Karsrnans.
| FD |
Kersschot | zie Kerschot.
| FD |
Kersse | diminutif: Kerskens. Surnom: moy. néerl. kerse ‘chandelle’ ; mais peut aussi se rattacher au suivant. Cf. aussi Kerz.
| JG |
Kersse | zie Kaers, Kers.
| FD |
Kersse- | zie Kerse- of Keers-.
| FD |
Kerst | Kersten, Kerstenne (forme francisée), w. Kèrstène; génitif: Kerstens, Kersteens, Kestens (forme réduite). 1457 «Kerst» Hasselt, 1788 «Pierre Kersten» Othée; hypocor. du prénom Christiaen, lat. Christianus. Cf. aussi Corst, Korst.
| JG |
Kerst | zie Christ.
| FD |
Kersteman | Kesteman, Questeman, Kasteman, Casteman, Castaman: 1. Pair. Vleivorm van Kerstiaan, Lat. HN Christianus. Vgl. D. Christmann; Kesteloot = Casteloot (< kerst = karst). 1389 bij Kersteman, VB (BOISEE); 1454 Willem Kersteman, Arneke-Bg. (PARM.). -2. Evtl. BN. Christen. 1220-40 Henrici Kerstinmannes, Cent (CG).
| FD |
Kersten | N. de baptême. ..Chrétien » (Verbe kerstenen, ..Christianiser »). Synon. : Christiaens.
| EV |
Kersten(s) | -enne, -eens, -ein, -eyns, zie Christyn.
| FD |
Kersters | zie de Keister.
| FD |
Kersteyns | 1288 «Kerstijen li Lonc fils» Det-tesYpres; génitif du moy. néerl, kerstijn ‘chrétien’ (aussi prénom), de même thème que le précédent.
| JG |
Kerstge(n)s | Kerschgens, Keschtges, Keischgens, Kersjes, Kerskens, Karskens: 1. Patr. Dim. van Kerst, Christ < HN Christianus. Vgl. D. Christle, Christel, Krischke. 1550 Peeteren Kerstkins, Breda (HB143). – 2. Dim. van kerse: kers. BN voor kersenteler of-koopman. Vgl. D. Kirschenbeifier, -esser. FN Kirschke (Silezië). 1382 Marie Kerskens, Bs. (BLO VIII); 1404 Jaques Kersquin, Dk. (TTT).
| FD |
Kersting | zie Christyn.
| FD |
Kerstius | zie Corstius.
| FD |
Kersyser | zie Kerfyser.
| FD |
Kerszberg | zie Kersbergen.
| FD |
Kert | V. WARD.
| EV |
Kerte, de | Dekerte is wsch. een Wvl./Ovl. adaptatie van Descarte(s).
| FD |
Kerten | Simplification de Kersten; sinon surnom: moy. néerl. kerte ‘frette de moyeu’.
| JG |
Kerten(s) | Wsch. var. van Kürten, Cortens.
| FD |
Kerteux | Var. par métathèse du NF Creteur, Cretteur; ou bien var. de Carteur, Carteus (= chartreux).
| JG |
Kerteux | zie Carteus.
| FD |
Kertland | zie Kirkland.
| FD |
Kervel, de | zie Carvers.
| FD |
Kervine | -yn, Kerwyn, zie Carvin.
| FD |
Kervyn | -ijn, Kerwyn, -ijn. 1317 «Jehan de Carvin» NécrArras, 1317 «Jehan Kervin de Saint Omer» Ypres; nom d’origine: Carvin, 994 «Caruin», 1173 «Karuin» (PdC) [FD].
| JG |
Kervyn | V. WARD (Wari).
| EV |
Kervyser | cf. Kerfyser.
| JG |
Kervyser | zie Kerfyser.
| FD |
Kerz | composé: Kerzmann. Surnom: Kerze ‘chandelle’ ; cf. Kersse.
| JG |
Kerzman(n) | D. BerN van de kaarsengieter.
| FD |
Kes(se)ler | 1. Proven. Kessel (Loc. belge et holl.), avec suff. d’orig. N° 212. — 2. Profess. Kesler (nom allem.) ..Chaudronnier ».
| EV |
Kesbeke | van Kesbeeck, zie (van) Kersebeeck.
| FD |
Kesbeulque, van | Kesbulg, zie (van) Keersbilck.
| FD |
Kesch | Kech. NF all., cf. 1327 «Walther der Keche» Bahlow 273; p.-ê. surnom: ail. keck ‘hardi, audacieux, énergique’ (Brech. II, 23).
| JG |
Kesch(e) | zieKeck.
| FD |
Keschtges | zie Kerstgens.
| FD |
Kesebeeck | zie (van) Kersebeeck.
| FD |
Kesel, (de) | zie de Kezel.
| FD |
Keselaer | zie Kerselaer(s).
| FD |
Keseman | zie Kaesemans.
| FD |
Kesen | Keisen, Kesenne, Késenne (formes francisées), Kessen. Prénom: génit. de Kees, Cornelis.
| JG |
Kesen(ne) | zie Caesens.
| FD |
Keser | Kézer, Kezer: BerN. Ndd. Keser = Kieser: keurder, proever. 1410 Gyse Keser, Mtr. (SKM).
| FD |
Késer | Keser, cf. Kaiser.
| JG |
Keskin | Patr. Dim. van HN Nicasius. ± 1400 VN Casekin, Ktr. (DEBR. 1958,231).
| FD |
Kesler | Kesseler, Kessler, Ketseler, Keyseler. Nom de profession: ail. Kessler ‘chaudronnier’.
| JG |
Kesler | zie de Ketelare.
| FD |
Kesne(e)r | zie Kessner.
| FD |
Kesnig | PlN Kessenich (NRW, L).
| FD |
Kess(e)ler | zie de Ketelare.
| FD |
Kesse | Door ass. rs/ss < Kerse.
| FD |
Kesseboom | zie Kerseboom.
| FD |
Kessel | au génitif: Kessels. 1272 «Henricus cornes de Kesselle» CartValDieu, 1572 «Mathis Kesselle» BourgNamur, 1621 «Tilman van Kessel» BourgNamur, 1621 «Dirick Kessel (orig. de Bois-le-Duc)» BourgLiège; généralement nom d’origine: Kessel (fréquent en Belgique et aux Pays-Bas), également à Cler-mont-sur-Berwinne [JL, NFw2]; secondairement, surnom: all. Kessel ‘chaudron’.
| JG |
Kessel, van | Kessel(s), Kestel: PlN Kessel (A, NB, VB, L, NRW). 146 e. van Gilise van Kessele, Tn. (C. BAERT); 1404 Willem Kessel, Aw. (ANP); 1616 Anna de Kestelt = 1626 Kessel, Schelle (MAR.).
| FD |
Kesselaers | 1. Inwoner van Kessel. 1584 Lazarus Kesselaer, Aw. (AB); 1655 Lucas Kesselaer, Sankt Vith; 1677 Nicolaus de Kesseler, Luxemburgensis (MUL VI). – 2. Door ass. rs/ss < Kerselaers.
| FD |
Kesseler | cf. Kesler, Kessler.
| JG |
Kessen(s) | zie Caesens.
| FD |
Kessner | Kessener, Kesne(e)r: Var. van D. FN Kastner, Kestner. Mhd. kastenaere, kestener: beheerder van de graanschuur (Kornkasten), inner van de graantienden, belastingen, rentmeester.
| FD |
Kest | 1270 «Jehans de Kest» DettesYpres; p.-ê. simplification de Kerst; sinon, moy. néerl. kist(e) ‘caisse’.
| JG |
Kest | Door ass. rs/s < Kerst.
| FD |
Kestel | zie Cristel, van Kessel.
| FD |
Kestel- | -eyn, -in, -y(e)n. 1. Situat, soc. ..Châtelain ». N° 136. — 2. V. GAST.
| EV |
Kesteleyn | -in, zie Castelain.
| FD |
Kesteleyn | Kestelin, Kestelyn, cf. Kastelyn.
| JG |
Kestelier, (de) | Mvl. kenselier, Mnl. canselier, Pic. cancelier (zie i.v.): hoofd van de kanselarij, uitvaardiger van oorkonden, grootzegel-bewaarder, kanselier. 1395 Willekin Kenstelier, Ktr. (DEBR. 2000); 1406 Gheenin de Kenselier; 1412-19 Jan de Keinstelier=Jan de Keinselier, Ktr. (DEBR. 1958); 1511 Rogier Kestelier, Ktr. (KW).
| FD |
Kestelijn | -yn, zie Castelain.
| FD |
Kestelle | zie Cristel.
| FD |
Kestelo(o)t | Kersloot, Castelo(o)t, Cerstelotte: Patr. Kersteloot, dim. op -lot van VN Kerstiaan, Christianus. 1206 Pendere Crestelot, Atrecht (NCJ); 1280 Carsteloet Taleman = 1307 Kerstelot Taleman, Ip. (BEELE); 1397 Woutre Kersteloot = van Wouter Kesteloete, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Kesteloot | Réduction de: 1285 «Kerstelot Taleman», 1288 «Kerstelos li Naghellare DettesYpres, 1426 «Kersteloet Danset» Courtrai, etc.; flamandisation de Christelot, diminutif de Chrétien.
| JG |
Kesteman | Kestman, Questeman. Réduction de moy. néerl. kersteman ‘chrétien’.
| JG |
Kesteman | zie Kersteman.
| FD |
Kestemont | Kestremont, Kestremond. Nom d’origine: p.-ê. Costemont, à Ronquières (Ht).
| JG |
Kestemont | zie Kestermans.
| FD |
Kestenbaum | Keszten-, Kösten: D. PlN Kestenbaum: kastanjeboom.
| FD |
Kestens | cf. Kerstens.
| JG |
Kestens | zie Christyn.
| FD |
Kester | Kestre, au génitif: Kesters, Keusters; composé avec mon’.
| JG |
Kester, (de) | zie de Keister.
| FD |
Kesteren, van | PlN Kesteren (G) of Kester (VB). 1326 Henrico dicto de Castro, Overijse (PEENE1949); 146 e. Gielijs van Kestere, St.-Gillis (OSTYN).
| FD |
Kestermans | Keste(r)tnont, Kestremond, -mont: Afl. van Van Kester(en). 1389 Jan Kesterman, Everberg (BOLSEE); 1462 van Hennen Kesterman, Kh. (DEKEYSER); 1790 Franc. Kestemont, Gooik (CALUWAERTS).
| FD |
Kestermans | Keustermans, Ceustermans. Nom de profession: moy. néerl. coster ‘sacristain’ ; cf. Coster(s), Costerman(s).
| JG |
Kesternich | -ick. Nom d’origine: Kesternich, localité de Rhénanie.
| JG |
Kesternich | -nick: PlN Kesternich (NRW).
| FD |
Kesters | 1. PlN Kester (VB). – 2. Zie De Keister.
| FD |
Kestier | 1. Zie Questier. – 2. Var. van Kastier < Casier (med. F, Denys).
| FD |
Kesting | Door ass. rs/ss < Kersting; zie Christyn.
| FD |
Kestman | cf. Kesteman.
| JG |
Kestre | PlN Kester (VB) of var. van De Keister?
| FD |
Kestremond | -mont, zie Kestermans.
| FD |
Kesztenbaum | zie Kestenbaum.
| FD |
ketel | ..Chaudron ». Profess. Ketels, Ket(t)elle. Ketel- -air, -eer, -buters, -slegers. „Chaudronnier ». Ketelbant. ..Cerceau de chaudron ». N. d’un spécialiste. Forme allem. : Kes(se)ler. N° 189.
| EV |
Ketel(e), (de) | Quetel, Ketels, Kettel(s), Ket(t)elle, Ketelsen: BerBN van de ketelsmid. 1245 Lamberto Ketle, Har. (DEBR. 1980); 1398 Jan Ketel, Hulste (DEBR. 1970).
| FD |
Ketel, van den | Huisnaam De Ketel, naar het uithangbord van de ketelsmid of de brouwer (brouwketel). 1428 Joris vanden Keitele, Ip. (BEELE); 1505 Heyndric inden Ketel (SELS). Ketelare, de; (de) Ketelaere, de Ketelacre, de Ketele(e)r, Ketelaar(s), -aer(s), -aerts, -eer(s), -ers, air(e), Kettelair, Kettler, Kess(e)ler, Kes(z)ler: BerN van de ketelaar, ketellapper, ketelsmid, D. Kessler. 1292 loes Ketellare, Bg. (CG); 1395 Michiel den Ketelare, Ktr. (DEBR. 1970); 1542 Gielis Keteleer, St-Omaars-Aw. (AP).
| FD |
Ketelaere | -aar, Keteleer, au génitif: Ketelaars, Ketelers. Nom de profession: néerl. kelelaar ‘chaudronnier’; cf. aussi Ketelsle-gers.
| JG |
Ketelbant | 1374 «Jan Bone diemen heet Ketel-bant» Grammont [FD]; néerl. ketel bmi ‘cercle de chaudron’, surnom de chaudronnier.
| JG |
Ketelbant | BerBN van de ketelbinder, kuiper, die hoepels maakt om ketels en vaten. Vgl. D. Fassbinder. 1374 Jan Bone diemen heet Ketelbant, Gbg. (SCHR.); 1376 Truda Ketelbantz, Mtr. (SKM).
| FD |
Ketelbuters | Nom de profession: moy. néerl. ketelboeter ‘réparateur de chaudrons’.
| JG |
Ketelbutter, de | Ketelbu(e)ters: Mnl. ketelboeter, -bueter: ketellapper. BerN. 1245 uxor Ketelboeters, Izg. (DEBR. 1980); 1387 Guen Ketelbuetere van pannen ende ketelen te hermekene ende te stoppene (BAERT).
| FD |
Ketele | Kettel, Kettelle, au génitif: Ketels, Kettels. Surnom de profession: moy. néerl. ketel ‘chaudron’.
| JG |
Keteleer | Ketelers, cf. Ketelaere.
| JG |
Ketellapper | BerN van de ketellapper.
| FD |
Ketelslagers | Ket(t)elslegers, Keterslegers: BerN van de ketelsmid.
| FD |
Ketelslegers | Kételslegers, Keterslegers. Nom de profession : chaudronnier, littér. batteur de chaudron.
| JG |
Keten | zie Quétin.
| FD |
Keter, de | Keters: Onduidelijk. 1422 Roelant de Ketre, St.-Win. (VERGR. 1968). Vgl. 1392 Clais van Cuertrike dit Keeterzwijn, Ip. (BEELE).
| FD |
Kethulle, de la | Catulle: PlN Keithulle in Huise (OV). 1295 Marie de Keithulle, Pittem; 1392 Jehan de Keythulle chanoines = 1397 Ketulle, Ktr.; 1398 Olivier van den Keythulle = 1394 O. dele
| FD |
Ketin | Kettin, w. (Montegnée) Kètègn’; sans doute aussi Quetin, Quétin. Pour ces NF, on a imaginé une réduction par aphérèse du NF Secrétin (cf. M. Ponthir, DBR 12, 65) ou une var. de Quintin, Quentin, w. Qwèlin, mais ces deux hypothèses soulèvent des difficultés phonétiques (absence de r pour la 1″, de w pour la 2e). J. Lechanteur propose d’y voir un hypocor. de Kèt ‘lène, forme anc. de Catherine (DL), soit l’équivalent de Catin; comp. lèpre-nom fém. Ketton, Caton: 5.11.1652 «Ketton vefve Jean Bya» (not. Prion, Lg, 174v°) [JL, NFw].
| JG |
Ketin | Kettin, w. (Montegnée) Kètègn’; sans doute aussi Quetin, Quétin. Pour ces NF, on a imaginé une réduction par aphérèse du NF Secrétin (cf. M. Ponthir, DBR 12, 65) ou une var. de Quintin, Quentin, w. Cwètin, mais ces deux hypothèses soulèvent des difficultés phonétiques (absence de r pour la 1″, de w pour la 2e). J. Lechanteur propose d’y voir un hypocor. de Kèt ‘lène, forme anc. de Catherine (DL), soit l’équivalent de Catin; comp. lèpre-nom fém. Ketton, Caton: 5.11.1652 «Ketton vefve Jean Bya» (not. Prion, Lg, 174v°) [JL, NFw].
| JG |
Ketin | zie Quétin.
| FD |
Kets | cf. Kaerts.
| JG |
Kets | zie Kaerts, Kats.
| FD |
Kets, (van) | PlN Kets (NH). 1340 Pétri quondamdicti Kets, Landen (C. BAERT); 1374 Clause van Kets, Aw. (VLOEB.); 1421 Lysbet van Kets, Her. (DERCON).
| FD |
Ketseler | cf. Kesler, Kesseler.
| JG |
Ketser | Katsers, Katzer: 1. BerN. Mnl. ketser: onderverkoper, koopman. – 2. BN voor een kaatser, balspeler. 1389 Gille de Caetsere.Ip. (BEELE).
| FD |
Ketser | Surnom: moy. néerl. ketter, ketser ‘hérétique ; pauvre diable’ ; ou bien nom de métier: moy. néerl. ketser ‘négociant de seconde main, marchand ambulant’ [FD].
| JG |
Ketsman | Keytsman. Soit dér. en -mon de Van Kets, soit surnom de marchand, de camelot, cf. Ketser (ci-dessus).
| JG |
Ketsman | Keytsman: 1. Afl. van Van Kets. – 2. BerN van de ketser; zie Ketser.
| FD |
Ketsman | Proven. Geetsman. ,,(De la région) de la Cette ».
| EV |
Kett(en)mann | BerN van de smid die kettingen maakt.
| FD |
Kettel(le) | Kettels, zie Ketels.
| FD |
Kettelair | zie de Ketelare.
| FD |
Kettelslegers | zie Ketelslagers.
| FD |
Kettenhoven | PlN Kattenhofen (Moselle).
| FD |
Kettenis(z) | -iss, de Kettenis, Kathenis, Cathenis: FIN Kettenis (LU). 1377 Thys van Ketnisse, Keulen (BLO VII).
| FD |
Kettenmeyer | Ontronde reïnterpretatie van Obd. Kottemeier: eigenaar van een kotte: graanschuur. FNKettemer(BRECH.).
| FD |
Kettenmeyer | Profess. ,,Métayer du sieur Gathon ».
| EV |
Ketter | Ketzer: BN Mnl. catter, D. Ketzer: ketter, iemand die afwijkende meningen verdedigt, ongelovige, slecht mens. 1299 Johanne Cattere, Bg. (VERKEST).
| FD |
Ketterer | Metr. < Katharina (BRECH.)?
| FD |
Ketteridge | E. Patr. Germ. VN ketil-rîk, Ags. Cytelric. 1317 Roger Keterych, Essex (REANEY).
| FD |
Ketteritzsch | Ontrond < PlN Kôtteritzsch (BKECE).
| FD |
Kettermans | zie Quaterman.
| FD |
Kettin(g) | zie Quétin.
| FD |
Kettler | zie de Ketelare.
| FD |
Kettmann | zie Kettenmann.
| FD |
Ketzer | zie Ketter.
| FD |
Keubers | zie de Kuiper.
| FD |
Keucker | zie de Koker.
| FD |
Keufgens | Dim. van Mnl./Mnd. kuve: kuip, vat. BerBN van de kuiper.
| FD |
Keuhenne | V. Queue.
| EV |
Keuk | zie Kuyk.
| FD |
Keukelaer(e), de | -lare, -leere, -laire, -leire, Keukelaar, -leire, -lier, de Keuckelaere, -leire, de Ceukeleer, -laere, -laire, -leire, -lier, de Ceuckelaere, -leire,-lier, Cukelaire, Kokelaere, Co(c)kelaer(e), Coquelaere,ilt Koekelaere, -loere, Koeckelaers, Cokelaere, Kokenler: Mnl. cokelare: tovenaar, goochelaar, D. Gaukler. 1378 Petrus Kokelare = 1393 Piètre den Keukelare, Ktr.; 1398 Mergueriete Kuekeleers, Aarsele (DEBR. 1970); 1385 Jan Koekelarts, Den Bosch (HB 489).
| FD |
Keukelaere | cf. Cokelaere.
| JG |
Keukeleire | V. Koek et Koekel.
| EV |
Keukelin(c)k | -ling: 1. Zie Coquelin. – 2. Ook var. of afl. van Keukelaere. 1647 Joos de Kuekelaere = Joos Kuekelynck, Bg.; 1664 Jan Kuekelaere = 1665 Jan Keuckelinck; 1689 Elisabetha de Ceuckelaere =1690 E. Ceuckelincx, Sint-Joris-ten-Distel (med. R.Debbaut,Gent).
| FD |
Keukelinck | Keukeling, Keukelink. Surnom, dérivé de koekel, dimin. de moy. néerl. koek ‘gâteau’, d’où ‘motte, sommet de forme arrondie’; cf. moy. fr. cucquelin ‘sorte de gâteau’ FEW16, 342b.
| JG |
Keuken.van der | van Kueken, van Kuiken: BerN voor de kok, iemand verbonden aan de keukendienst, aan een gaarkeuken. Vgl. (de) Kok. 136 e. Michael de Cokene, Symoen van der Cokenen, Cent (GN); 1339 Diedericke vander Kuekenen, Cent (RSGI); 1389 Jacob vander Kuecken, Diest (HB 334).
| FD |
Keukenne | Peut-être surnom: moy. néerl. cokene, cuekene ‘cuisine’.
| JG |
Keukens | zie Kiekens.
| FD |
Keuker | zie de Koker.
| FD |
Keule- | -mans, -neer. Proven. ,,De Cologne » (Loc. allem.) ou ,,De Kolen » (Loc.).
| EV |
Keuleers | Ceuleers. Var. de Colaerts, avec voyelle palatalisée o > eu [FD].
| JG |
Keuleers | Keulers, Keuller, Ceulaers, Keulartz, Ceule(e)rs, Cuelers, de Ceulaer, de Keulhart, de Ceulaerde, de Ceular, Culer: Patr. Var. met gepalataliseerde vocaal (o/eu) van Colaerts. Zie Collaert(s). 1593-1796 Ceulaer(t)s = Ceule(e)rs = Co(e)laer(t)s = Co(e)le(e)rs = Colaas = Keule(e)rs, Pw.(Midd. 1975,106); 1576 Matthijs Keuleers, St.-Tr.-Aw.(AP).
| FD |
Keulemans | Ceulemans. Nom d’origine: habitant de Cologne (néerl. Keulen), mais aussi var. de Cooleman(s).
| JG |
Keulemans | Cueleman(t)s, Culemans: 1. Afl. van PlN Keulen (NRW): Keulenaar. 1294 Colenman, Tn. (LIND. 1964); 1481 Ruelen Cuelmans, Lv. (HB 561). Zie ook Keulenaer(s). – 2. Patr. Var. van Colemans, afl. van Nikolaas. 1624 Maria Keulemans = 1627 Coolmans, Schelle; 1641 Cornelis Claessen = Cornelis Keulemans, Reet (MAR. II); 1570 met Aerden Colemans = Aert Culemans, Edegem (SELS). Zie Colman(s).
| FD |
Keulen | Ceulen. Nom d’origine: néerl. Keulen, fr. Cologne.
| JG |
Keulen | zie Koolen.
| FD |
Keulen, van der | zie van der Kuylen.
| FD |
Keulen,(van) | (van) Ceulen, van Colen, van Kolen, van Kol(l): PlN Keulen (NRW). 1370 Onreit van Keulne, Ip. (BEELE); 1397 Hans van Keullene metser, Ktr. (DEBR. 1972); 1406 Jans lant van Colene,Lv.(PEENE).
| FD |
Keulenaer(e), de | (de) Keuleneer, de Keuleneir(e), -eers, -er, de Kueleneer, Keulenner, Ceulenaere, -aers, -ers, (de) Ceulenaer, -eer, de Ceulener(s), -eere, -eire, Cuelenaere, Cul(e)naire, Deculenaire: Keulenaar, afkomstig van Keulen. 1268 Willikinus Colnare; 1374 Honnoreit van Cuelne = Honoreid le Cuelnare, Ip. (BEELE).
| FD |
Keulenaere | Ceulenaere. Ethnique: néerl. Keu-lenaar, habitant de Cologne.
| JG |
Keulenbroeck, van | zie van Ceunebroeck(e).
| FD |
Keulers | Keulhart, Keuller, zie Keuleers.
| FD |
Keun | Keune(n), zie Koen, Konijn.
| FD |
Keunebrock | van Keunebrouck, zie van Ceunebroeck(e).
| FD |
Keunen | Koenen, Koonen, Koeune, Kuenen. Var, de Coenen (très fréquent), génitif de l’an-thropon. gerrn. Cono.
| JG |
Keunens | V. CON.
| EV |
Keuninck | Ceuninck, Keuninckx, cf. Koning, -inck.
| JG |
Keuninck | -inckx, -ingk, -ings, -ique, zie (de) Koning.
| FD |
Keunings | V. Koning et CON.
| EV |
Keup | Koop, génitif: Keups, Keuppen, Keuppens, Kuppens. Var. de Coppen(s), hypocor. de Jacob.
| JG |
Keup | V. Kuip.
| EV |
Keup(s) | zie Cop.
| FD |
Keupers | zie de Kuiper.
| FD |
Keuppen(s) | zie Coppyn.
| FD |
keur | ,,Charte, Loi ». 1. Proven. Bien ayant fait l’objet d’une charte. Keur, Ker(r). Keurvels, ..Champs de la Keure », Ceurvorst, ,,Bois seigneurial de la Keure ». — 2. Profess. ..Homme de loi ». Keur, Ker(r). Keure-, Ker-, Co(o)re–manfs), -mennen. N° 131.
| EV |
Keuremans | cf. Cooreman(s).
| JG |
Keuremans | -menne(n), zie Cooreman(s).
| FD |
Keuren | zie Coorens.
| FD |
Keurlinckx | Ceurlinx: Keurlingen waren door het lot aangewezen soldaten (LG1984,412). Maar wellicht gaat het om een var. van Curinckx (met diss. r/rl en invloed van het -ling-suffix). 1501 Jacobus Korlinghe, Wervik (MULIII); 1584 Jaspar Cuerlinck, Aw. (AB).
| FD |
Keurvels | zie Korver(s), Ceurvels.
| FD |
keus | ..Choix ». Proven. ,,Lieu d’élection ». Kies, Kiesecoms. „Agglomération de choix ».
| EV |
Keus | zie Kuse.
| FD |
Keus(s)er | zie Kuyser.
| FD |
Keust- | cf. Kest-.
| JG |
Keuster- | -mans, -s. V. Koster.
| EV |
Keuster, (de) | Keusters, zie de Koster, de Keister.
| FD |
Keustermans | zie Costermans.
| FD |
Keut- | -en, -erickx, Keutter. V. GOD.
| EV |
Keuten | zie Kuiten.
| FD |
Keuter | au génitif: Keuters. Surnom: limb. keuterboer ‘paysan servant à pied dans l’armée’, dérivé de kat (cote) ‘hutte’, ou de cat (cateel) ‘bétail’ (cf. BTD 29, 274).
| JG |
Keuter(s) | zie de Coter.
| FD |
Keuterick(x) | Ceut(e)rick(x), Kotteri(n)k: Afl. van Mnl. coter, keuter: bewoner van een kleine boerderij, keuterboer. 1374 Jan Coterie; Peeter Kueteric, Gb. (SCHR.); 1396 Gillis Kueteric, Overboelare (DE B.).
| FD |
Keuterickx | cf. Ceuterick(x).
| JG |
Keutgen | au génitif: Keutgens, Koetgens, Kuetgens; var.: Keutiens. Peut-être réduction d’un dimin. de *Keurt, Kurth, hypocor. de Conrad.
| JG |
Keutgen(s) | Keutiens, zie Kuetgens.
| FD |
Keuwer, de | Afl. van Mnl. cuwe, keuwe: kuip, vat. BerN van de kuiper. 1374 Trise Cuwers, Ktr. (V f » 27); 1396 Jan de Cuwere, Denderleeuw (DE B.).
| FD |
Keuwet | -ez, zie Couet.
| FD |
Keuwet | Keuwez, Kowet, Quewet, Quewez. 1419 «Andrui Kewet» Nivelles, 1711 «Pierre Quewet» Wavre; surnom: dimin. de keitwe ‘queue’, ainsi w. nam. Icèwèt ‘poêlon à manche’, borain kewet ‘petit poêlon’, etc., corresp. à fr. couet FEW 2, 526b, p.-ê. avec des sens dérivés, métaphoriques, mais pas nécessairement obscènes. Cf. aussi Cowet, Coué.
| JG |
Keuwet | V. Cawe.
| EV |
Kevelaer(ts) | -aers, -aars, Keevelears: Afl. van Mnl. kevel: tandeloos. BN. 1281 Hannin fïlius Hugonis Kevelart, Nieuwmunster (HAES. 1957); 1397 Michiel de Kevelere, Aw. (ANP).
| FD |
Kevelaer, van | PlN Kevelaer (NRW).
| FD |
Kever | ..Hanneton ». Proven. L.D. Kevers, Kebers, Kaivers. N° 295.
| EV |
Kever | w. verv. Kêveur; génitif: Kaivers, Kevers, Kévers (NF fréquent dans le N.-E. de la prov. de Liège et toponyme à Hombourg), Kivers. Surnom (au génitif): néerl. kever ‘hanneton’, d’où au figuré ‘étourdi’.
| JG |
Kever(s) | de Kever, Kaivers: BN naar enige gelijkenis of verband met een kever. 1280 Lambinus Kever, Ip. (BEELE).
| FD |
Kevereyn | -rijn, zie Quévrain.
| FD |
Key | 1465-66 «Gille [Stots dit] le Key» Taille-Hoves; surnom: moy. néerl. kei ‘caillou’; ou bien cf. Kay. Keyaert, au génitif: Keyaerts. Surnom: moy. néerl. keyaert ‘sot’, cf. Kayaert. Keydener, au génitif: Keydeners. Peut-être forme simplifiée de moy. néerl. crudenaer, néerl. kruidenier ‘marchand d’épices’. Keyen, au génitif: Keyens. La fréquence du nom rend douteuse la glose de Carnoy citée sous Kayen(s); il pourrait s’agir d’un hypocor. féminin, soit de Catherine (cf. Kay), soit de Claire qui est w. keye ou këye, à Aische-en-Refail (cf. BTD 12, 1939, 186).
| JG |
Key | Keij, Keyen, Keijen, de Key(e): BN naar een of andere gelijkenis met een kei. Wellicht voor een kale. Voor Kiliaan bet. keye: dwaas. Vgl. Keyaert(s). Wvl. kei: gierigaard, koppigaard. 1281 Hanninus Keie, Ip. (BEELE); 1289 Henricum Keie, Kales (GYSS. 1963).
| FD |
Key- | -aerts, -en, -enbergh, -molen, -vaert. V. Kei.
| EV |
Key(n)sabyl | zie Quinzebilles.
| FD |
Keyaert(s) | -aertz, Keijaerts, Keijer(t)s, Keyer(t)s: 1. BN. Mnl. keyaert: zot, gek, dwaas. Vgl. Key. 1293 magistri Egidij Keiards, Bg. (CG); 1358 Walthero dicto Keyaert, Schaarbeek (OSTYN). – 2. Verkort < Van de Keyaert. PlN Keiaard: plaats met keien (vgl. Callewier). In 1139 verpacht Godart, zoon van de graaf van Loon, de Keyartmolen aan Arnoud van de Keyaert, Bree (med. L. Laveaux, Kinrooi). 1368 Aert van den Kayaerde, Mech. (HB 679)- ~ 3- Gedenasaleerde uitspr. van Keyngnaert (zie i.v.). Vgl. de PlN 1447 Keynjaert, in Oudenburg Keiaard uitgesproken (GYSS. 1950).
| FD |
Keybeck | zie Kaibeck.
| FD |
Keyberg(h) | (van) Keyenberg(h), (van) Keijenberg(h): 1. Verspreide PlN Keiberg. Maar deze Br. FN gaat wsch. op een Br. PlN terug, b.v. 1328 supra Keybergh, Lv. 1323 Cristiano dicto Keybergh = 1324 Christian! dicti de Keyberghe, Lv. (OATIII). – 2. Keienberg soms dial. < 1340 Coudenberghe, Kumtich (Nk. 1993,139).
| FD |
Keybus, van den | van de(n) Keijbus: PlN Keibus(ch) o.m. in Dikkebus (WV). 1280 Laurentii de Keibusch; 1377 Casin van den Keybussche, Ip. (DF VII).
| FD |
Keydener(s) | Keijdener(s): Wellicht adaptatie van D. Kà’tner: keuterboer.
| FD |
Keyenberg(h), (van) | zie Keybergh.
| FD |
Keyer(t)s | Keijer(t)s, zie Keyaert(s).
| FD |
Keyerman | zie Koyermans.
| FD |
Keyeux | Keeux, Kéeux. 18e s. «Lambert Keeu» Liège, 1731 « Léonard Keyeux » Lambermont ; p.-ê. nom d’origine, de w. so kèyeû, topon. à Micheroux; ou bien, comme Kay eux, de w. liég. cayeû (sous sa forme verviétoise, d’après Renard, BTD 26, 261), dér. de cayf ‘posséder une femme’ DL 141.
| JG |
Keyeux | zie Cayeux.
| FD |
Keygnaert | zie Caignaert.
| FD |
Keyken(s) | Keijken(s), Keikens: Dim. van Key. BN. 1385 Johannis dicti Keykens, Tg. (TYTGAT); 1368 Jan Keikin, Oud. (WALRAET).
| FD |
Keyl(en) | Keyls, zie Keil.
| FD |
Keym | Proven. Keiem. Loc.
| EV |
Keymacker | BerN van de kaaimaker; stratenmaker. Vgl. Caeymaex. 1502 van Jannen de Wilde kaeymakere, Lv. (HB 621).
| FD |
Keymeulen | Keymolen. Nom flamand d’origine, formé de kei ‘caillou’ + molen ‘moulin’.
| JG |
Keymis | Peut-être var. de Kimesse.
| JG |
Keymis | zie Keimes.
| FD |
Keymolen | cf. Keymeulen.
| JG |
Keymolen, (van) | (van) Keymeulen, (van) Keijmolen, Keijmeulen, van Ke(ij)meulen, Keymol, Keimeul, Ceymolen, Ceymeulen, Keymolden: PlN Keimolen in Kaster (WV) en Kruishoutem (OV). 1637 Jan Keymeulen, 1660 Pieter van Keymolen, Aalst (GAUBL. 1971).
| FD |
Keyn, de | de Keyne, Dekeijn, Dekein(e), Kein: 1. Vl. adaptatie van De Kain. Zie Dequin. – 2. Misschien adaptatie (met vertaling van Iw.) van Pic. Lekain : Lechien, de Hond. Zie (de) Kien. – 3. Evtl. Vl. adaptatie van Duquaine. Zie Duchêne. – Lit.: A. VAN LOEY, Propos sur l’origine du nom ‘De Keyn’. Bull. Classe Lettres et Se. raor. etpol.Acad. roy. Belg. 1983,18-26. – ID., De naam De Keyn. TT1983, 131-2. – F. K.M. MARS, Ibid. 219-220.
| FD |
Keynaert | zie Caignaert.
| FD |
Keynen | zie Kenens.
| FD |
Keyngnaert | zie Caignaert.
| FD |
Keynsabyl | cf. Kinsabil.
| JG |
Keyrel, de | zie de Keerle.
| FD |
Keys- | Keyz- -er. V. Keizer.
| EV |
Keysder, de | zie de Keister.
| FD |
Keyseler | cf. Kes(s)ler.
| JG |
Keyseler | zie Kerselaers.
| FD |
Keyser | Keysers, cf. Kaiser.
| JG |
Keyser(s), (de) | zie (de) Keizer.
| FD |
Keyserwer, van | zie van Keyzerswaard.
| FD |
Keyster, de | zie de Keister.
| FD |
Keytsman | cf. Ketsman.
| JG |
Keytsman | zie Ketsman.
| FD |
Keyzer, (de) | zie (de) Keizer.
| FD |
Keyzerswaard, van | van Keyserwer: PlN Kaiserwerth (NRW). 1441 Johannis Keysersweerde canonid sancti Andrée Coloniensis, Tg. (TYTGAT).
| FD |
Kezel, de | de Kesel(e), Kesel: BN Mnl. kezel: kiezelsteen, kei. Vgl. Key, D. FN Kesel = Kiesel, Kissel(stein), Kisling. 1474 de Kezele, Mech. (IAY IV); 1477 Fr. de Kesele, Wondelgem (PBG).
| FD |
Kezer | zie Keser.
| FD |
Khan | Spelling voor Kan?
| FD |
Kibbe | Kiebbe: 1. Patr. Bakernaam. 1282 Thomas filius Kybben, ZH (CG); 1382 Pétri Kibbe, A’dam (OA 262). – 2. Var. van Kiepe?
| FD |
Kibel | Zie Kubel.
| FD |
Kicheleer | BerN D. Kiechler, Zwabische ontronde vorm van Küchler: koekenbakker. 1517 Ulr.
| FD |
Kichelmächer | D. dial. ontronde vorm van Küchelmacher: koekenbakker. BerN. Vgl. Kicheleer.
| FD |
Kick(x) | Kicq, Ki(e)k, Kiec, Kix: Afl. van ww. kikken: een kik geven. BN voor een zwijgzaam iemand? 1281 Walterus Kic, Ossenisse (HAES.); 1299 Coppino Kic, Bg. (VERKEST); 1302 Jan die Kic, Bg.(JACOBS 179).
| FD |
Kickartz | zie Kinkartz.
| FD |
Kicken | Kieken, au génitif: Kickens, Kieckens, Kiekens. Surnom de marchand de poulets: sud-néerl. kieken, néerl. kuiken ‘poulet’; cf. aussi Kuyken.
| JG |
Kicken(s) | zie Kieken(s).
| FD |
Kickert | zie Kikkert.
| FD |
Kidey | zie Quidet.
| FD |
Kie, de | zie Dekie.
| FD |
Kiebach | Ontronde vorm van D. PlN Kühbach (BEI).
| FD |
Kiebbe | zie Kibbe.
| FD |
Kieber, de | zie de Kieper.
| FD |
Kieboom | -ooms. Nom d’origine: moy. néerl. kien + boom ‘pin, sapin’ (Carnoy 162).
| JG |
Kieboom, van den | Kieboom(s): PlN Kieboom < Kienboom: dennenboom, sparrenboom. 1404 Henricus van den Kieboome, Mech. (GPM); 1410 Lijsbet van Halle alias vanden Kyeboeme, Aw. (ANP).
| FD |
Kiec | zie Kick(x).
| FD |
Kiechler | Riedlingen (BRECH.).
| FD |
Kieck- | -en(s), -eman. 1. V. Kieken. — 2. V. WID (Wtk).
| EV |
Kiecken(s) | zie Kieken(s).
| FD |
Kieckens | cf. Kicken(s).
| JG |
Kief(f )er | Kifer: 1. Ndd. en Obd. BN. Afl. van Mhd. kîfen: kij ven, twisten. Vgl. Keifer. 1794 Wilh. Kiver, Niederkassel-Aw. (AP). – 2. D. ontronde vorm van Kufer: kuiper.
| FD |
Kieffer | All. Kiefer ‘mâchoire’, surnom d’homme à la mâchoire forte, puissante.
| JG |
Kieft | Zie Kievit(s).
| FD |
Kiehl | Kihl: Ontronde vorm van D. Kühl: koel, rustig, onverschillig, onverstoorbaar. BN.
| FD |
Kiehm | zie Keim.
| FD |
Kiek | zie Kick(x).
| FD |
Kiekeman(s) | BerN van de poelier, pluimveehandelaar. Vgl. Kiekens. 16e e. Pieter Kiekeman, Waas (VAN G. VII,974).
| FD |
kIeken | ou kuiken. ,,Poulet ». Profess. Marchand de volailles. Kie(c)k-, Kuyck-, Cuyck- -en(s). De Cuy-cke, Kuyckx, Cuyckx. Kiekeman. Nos 131, 164.
| EV |
Kieken(s) | cf. Kicken(s).
| JG |
Kieken(s) | Kiecken(s), Kicken(s), Kuiken, Kuyken(s), Kuyckens, Kuijken(s), Cuijkens, Cuyken(s), Cuyckens, Scuijkens, Keukens: Zndl. kieken, Ndl. kuiken. BerBN van de poelier, pluimveehandelaar. 1280 Wouterus Kiekin, Ip. (BEELE); 1298 Johannes Kiekin, Kales (GYSS. 1963).
| FD |
Kieken, van | FN in FV. PlN?
| FD |
Kiekepoos | zie Quiquempois.
| FD |
Kiekheben | Ndd. Kiekheben: kiek hâven. Ndd. heven, hâven, E. heaven: hemel. BN voor iemand die naar de hemel kijkt. Vgl. D. Sternldker, Himmelseher.
| FD |
Kiel | ..Terre argileuse, glaiseuse ». Proven. de Ter Kiele, Van der Kiele, Van der Kelen. N° 240.
| EV |
Kiel | cf. Kilh.
| JG |
Kiel | Mnl. kidel, kedel: kiel, wijd en kort overkleed. BN naar het kledingstuk. 1301 Lambrecht Kidels son, Tg. (OGO); 1342 Kerstine Kidel, Tn. (C.BAERT); 1407 Jan Kiels lande, Bg. (SIOEN).
| FD |
Kiel, (van) | 1. PlN Kiel (A). 1272 Reinerus de Kile de Herenthals = 1273 Reynerus de Kile, Aw. (V. LOON 140); 1340 Godefridus de Kile, Tnh. (VERS.). – 2. PlN Kiel (SH). Kielbaey: E. FN1669-99 Killebay, Oostende (Midd. 1949,461); 1663 Marten Kilbay, Dend.-Aw. (AP).
| FD |
Kieldonck, van | van Kildonck, Kilsdonck: PlN Keldonk (NB). 1385 Jan van Kylsdonc, Den Bosch (HB 489); 1584 Arnout van Kieldonck, Aw. (AB).
| FD |
Kielemans | Kiel(e)moes, zie Killemaes.
| FD |
Kielich | Ontronde vorm van D. Kulich < Oostduits-Slavisch Kulicke, afl. van Pools kula: bol of kulik, kulig: meeuw (NAUMANN).
| FD |
Kiemeneij | zie van Kemenade.
| FD |
Kiemmel | zie Kimmel.
| FD |
Kien, (de) | Adaptatie van Pic. Lekien: de Hond. 1219 Jehan le Kien, St-Q. (MORLET).
| FD |
Kiene(n) | zie Kenens.
| FD |
Kienzel | Kinc(z)el, Kinzl, Kienzle, -lé, Kintzele, -elé: Patr. D. dial. (Zwaben) ontronde vorm van Künzel, Kunzel, dim. van Kunz, Konrad.
| FD |
Kiep(e) | Kip(p), Kip(pe)s: 1. Mnl. kiepe: korf, mand, rugkorf. BerBN van de mandenvlechter. Vgl. De Kieper. 1395 Hinrik Kyp, Goslar (NN). – 2. Mnl. kip, kijp, Mnd. kip: pak of bundel huiden of vlas. BerBN. 1334 Henricus Kip, Hakendover; 1362 Johannes Kyp, Tn. (C.BAERT); 1351 Lambertus Kippen = 1360 L. Kippe, Mtr. (SKM).
| FD |
Kieper, de | de Kieber, (de) Kiper, Kippers, Kippes: Afl. van Mnl. kiepe: korf, mand. BerN van de mandenvlechter. Vgl. Corvers, Ndd. Kieper, Kiepenheuer. 1310 Hinrik Kiper, Stettin (NN); 1559 Hans Kippers, Neufi-Aw. (AP).
| FD |
Kier, van | zie van (de) Kier.
| FD |
Kiere, (de) | zie Lakiere.
| FD |
Kierens | cf. Keerens.
| JG |
Kierkels | zie Kirkels.
| FD |
Kierle | zie de Keerle.
| FD |
Kierme(e)r | -meyer, -maire, zie Kerkmeer.
| FD |
Kiermeer | Klermer. Peut-être anthrop. germ. : haut-ail. Killmer < gilo-mar (Först. 638).
| JG |
Kiers(z) | zie Kirsch(en).
| FD |
Kiersbilck, van | zie (van) Keersbilck.
| FD |
Kierszenbaum | zie Kirschenbaum.
| FD |
Kierszencweig | Joods-D. FN Kirschenzweig: kersentwijg.
| FD |
Kies | Kiesecoms. V. Keus.
| EV |
Kies | Kis(s), Ki(s)z: Verspreide D. PlN Kies: kiezelgrond. 1348 Peter Kies, EÊlingen (BRECH.).
| FD |
Kies | Kis, Kiss. Nom d’origine: Kies (= sol caillouteux), topon. ail. très répandu [FD].
| JG |
Kiesecoms | Kiesekoms. Nom d’origine: (Meensel-)Kiezegem (BrFl).
| JG |
Kiesecoms | Kiesekoms: PlN Kiezegem (VB). 1340 Henrici de Kisekeem = 1346 Henricus de Kiesekeem, Tn. (C.BAERT).
| FD |
Kiesel | Ki(e)ssel, Kieszl, Kieselstein, Kis(s)elstein: BN Mhd. kisel: kiezelsteen, hagelsteen. Vgl. De Kezel.
| FD |
Kiesewetter | Kizeweter: BN voor iemand die het weer observeert, weerprofeet. D. kiesen: keuren.1310 Conrad Kieseweter, Görlitz (BRECH.).
| FD |
Kiesler | Kis(s)ler: Afl. van PlN Kies, Kiesel: kiezel. 1329 dictus Kiesseler, Ravensburg (BRECH.).
| FD |
Kiessling | Kisling: D. Kiesling, Mhd. kiselinc: kiezelsteen. Vgl. Kiesel, De Kezel.
| FD |
Kievit(s) | Kivit(s), Kiewi(e)t, -itt, -itz, de Kievitt, -ith, Kieft: BN naar de vogelnaam, de kieviet. Vgl. D. Ki(e)bitz. De vogel speelde een grote roi in het volksgeloof. 1280 Jute Kivits, Herderen (OGO); 1281 Willelmi Kevits, Pieté (HAES.); 1300 Heinrici Kyevits,Tv.(BERDEN).
| FD |
Kiewit | ..Vanneau ». Proven. L.D. (Hasselt et autres). Ki(e)vits.
| EV |
Kifer | Zie Kief(f)er.
| FD |
Kiggen | Kegge. Surnom d’ouvrier: moy. néerl. kigge, kegge ‘coin de fer’ [FD].
| JG |
Kiggen | Kegge: Mnl. kigge, kegge: ijzeren wig. BerBN. 1340 Maria dicta Kegghe, Tn. (C. BAERT); 1349 Egidius Kigge, Mtr. (SKM).
| FD |
Kignon | Peut-être surnom: moy. fr. quignon ‘morceau de pain (en forme de coin)’ FEW 2, 1533b; ou var. de Kinon (nom fréquent).
| JG |
Kignon | zie Quignon, Cagnon.
| FD |
Kihl | Zie Kiehl.
| FD |
Kijser, de | zie (de) Keizer.
| FD |
Kijvere, de | de Kyver(e): Adaptatie (met vertalingvan Iw.) van Pik. Laquièvre, Fr. Lachèvre: de geit. De reïnterpretatie ‘kij ver’ is te begrijpen via Pic. uitspr. kivre. 1609 Jacques le Chievre; 1630 Jacques de Quievre; 1645 Jacques le Chijvere; 1642 Jacques de Chiefvre; 1666 Jacques de Kyvere, Heule (RAK, med. J. Roelstraete).
| FD |
Kik | zie Kick(x).
| FD |
Kikin | zie Kinkin.
| FD |
Kikkert | Kickert: 1. PlN Kikkert (NH, ZH). – 2. BN naar de kikker. Vgl. de Puydt (MAR. 1999,14).
| FD |
Kil | Patr. Bakernaam? Of korte vorm van HN Kilianus. 1281 Gerardus Kille, Z (HAES.); 1300 Kille Wissen sone, Zierikzee (CG).
| FD |
Kil- | -and, -baert, -dol. Kil(l)- -een, -est(e). V. GIL.
| EV |
Kilb(a)ert | Misschien Obd. var. van Gilbert, metg/k- verscherping.
| FD |
Kildonck, van | zie van Kieldonck.
| FD |
Kilemoes | zie Killemaes.
| FD |
Kilen | cf. Kilh.
| JG |
Kilesse | Kelles, Kileste (forme hypercorrecte). 1780 «Stas Kilesse» BourgLiège, 1716 «terre Kilesse», topon. à Esneux; p.-ê. var. de *Ki-lus, latinisation de Kiel, hypocor. de Kilian.
| JG |
Kilesse | Kileste, Kelles: W. FN. Misschien W. adaptatie van D. Kilius = Kilian. 1780 Stas Kilesse, Luik (J.G.). Er is een Fr. FN Quilès.
| FD |
Kilh | Kill, Kiel, au génitif: Kilen, Killens. Hypocor. de Kilian; ou bien nom d’origine: Kiel (All).
| JG |
Kilians | Prénom Kilian, au génitif.
| JG |
Kilianus | Kilian(s), Killian: 1. De lexicograaf Cornelis van Kiel (Duffel ± 1530 – Aw. 1607) latiniseerde zijn naam tot Cornélius Kilianus Dufflaeus. – 2. Patr. HN Kilianus, van Keltische oorsprong. 1698 J. A. Kilian, Mainz (MUL VII).
| FD |
Kill | Killens, cf. Kilh.
| JG |
Killegem, van | zie van Kelegom.
| FD |
Killem, van | PlN Killem (FV). 1280 Catharina de Kilhem; 1378 Jan van Killeem, Ip. (BEELE).
| FD |
Killemaes | Kil(l)emoes, Kiel(e)moes: Uit Killemans, Kielemans. 1. BN. Afl. van kil: koud. 1293 Willem Killeman, Hulst (CG); 1392 Jan Killeman, Aw. (ANP). – 2. Afl. van PlN Kiel (A, SH). 1542 Bernardus Kielmannus, Dilsseldorf (MULIV). -3. Drager van een kiel. Vgl. Kiel. 1564/005 Kielmaes fs. Joos; 1580 Adriaen Kielmans fs. Joos, Oosterzele (LIBYENS).
| FD |
Killens | Zie Kellen(s).
| FD |
Killingbroeck | E. PlN Killingbrook?
| FD |
Kilsdonck | zie van Kieldonck.
| FD |
Kimesse | Kimmes, Kimmès, Kimus. Peut-être var. de Kimus, latinisation d’ail, dial. Keim ‘chaussée’ (Carnoy 284); cf. aussi Keymis.
| JG |
Kimmel | Kimel, Kiemmel: Ontronde vorm van D. Kùmmel: karwij, komijn (kruid). BN.
| FD |
Kimmenade, van (de) | zie van Kemenade.
| FD |
Kimmer | D. BerN van de kuiper. 146 e. Eggert Kymer,Hb.(DN).
| FD |
Kimmes | Kimesse, zie Keimes.
| FD |
Kimmlingen | PlN(RP).
| FD |
Kimpe | Kimpen, cf. Kemp(e).
| JG |
Kimpe(ns) | V. Kempen.
| EV |
Kimpe, (de) | Kimpen, zie Kemp.
| FD |
Kimpen, van der | zie (van (der)) Kempen.
| FD |
Kimpers | Kempeers. Dérivé du moy. néerl. kempen ‘lutter’.
| JG |
Kimpers | zie Kampers.
| FD |
Kimpinaire | Kimplaire, cf. Kempenaire.
| JG |
Kimpinaire | Kimplaire, zie Kempenaar(s).
| FD |
Kimps | cf. Kemp(e).
| JG |
Kimps | zie Kemp.
| FD |
Kimpter | zie Kempter.
| FD |
Kimus | cf. Kimesse.
| JG |
Kimus | V. WIL.
| EV |
Kimus | zie Keimes.
| FD |
Kimzeke | zie (van) Kemseke.
| FD |
Kin | Kin- -a(t), -able, -ard, -art. V. WID (Win).
| EV |
Kin | Kinne: 1. BN voor iemand met opvallende, uitstekende of scherpe kin. E. Chin(n). 1204 Everarth Chinne (LEYS1951); 1365 Kennebac, Huizingen (OSTYN). – 2. Mnl. kinne: verwante. Vgl. De Maech, E. Kinsman. 1450 Adriaen Kinnemene, Z (PARM.).
| FD |
Kin- | Thème tiré des dimin. fréquents: Florkin, Pietkin, Renkin, Wilkin, etc. « Simple: Kin: 1541 «Jehan de Kin» Bihain, 1753 «Elizabetha Theresia Kin» AnthrStHubert. « Redoublement: Kinkin: 1585 «Jean Kin-kin» Lessive, 1657 «Jean Martin dict Kinkin» = «Jean Martin dict Quenquin», 1657 «Hubert Martin dict Quenquin» = 1691 «Hubert Quinquin» Durnal. Dérivés: Kina, Kinat, Kinna, Klnard, Kinart, Kinnar, Kinnard, Kinnart, Kin-naer, Kinnaert (formes néerl.): 1289 «Ki-nars Ernekins» CensNamur, 1350 «Gerar Kinar» Moxhe, 1602-3 «Denis Kinart» Ter-riersNaraur. – Kinet, Kinnet: 1289 «li enfant Kinet de Namur», «Boudechons Kines» CensNamur, 1350 «Kinet Michelo» Latinne, 1472 «Watier Kinet» DénLaroche. – Kinon: 1425 «Johan Kinnon» CoutStavelot, 1431 «Kinon, fils Hennekot» Souxhon (Flémalle). – Kino, Kinot, Kinoo: 1269 «Johannes Kino» Tourinnes. – s.d. «commemoratio Ki-notte» ObitHuy. – Cf. aussi Kinay(e).
| JG |
Kinable | Kinaple, w. liég. Kinàve. 1667 «Nicolas Kinable» Liège [formes hypercor-rectes, où -able a été traité en wallon comme le suffixe -abilis] ; var. w. du suivant.
| JG |
Kinaple | -able, -abel: 1. FN in L en LU. Ndd. kienappel, D. Kienapfel: pijnappel. ±1600 Bastien Kinable, Luik (ISP). Ook Scand. FN Kienapel, Kinapel (PDB).- 2. De naam kan hypercorrect zijn voor Kinappe, aangezien -ape aïs -able werd opgevat.
| FD |
Kinappe | au génitif: Kinapen, -appen, Kina-penne (forme francisée). Surnom: moy. néerl. cnape, néerl. knaab ‘garçon’, ail. Knabe; cf. aussi Knaepen.
| JG |
Kinappe(n) | Kinapen(ne), Kinaupenne: 1.Verwaalsing van Knapen. 1275 Ernoul Quenape, Zarlardinge (VR 8or°). – 2. Evtl. door W. pl/p-reductie < Kinaple.
| FD |
Kinar(d) | cf. Kin-.
| JG |
Kinard | -art, -aert, -an, -at, -a(s), Kinnard, -ar(t), -aer(t), -ear, -aes, -a, Quinard, -art, -a(t), Quinna, Quenard: Patr. Afl. van Jacquin of een dim. op -kin (-quin) zoals Florquin, Josquin, Rasquin (RENARD 237). 1289 Kinars Ernekins, Namen (J.G.); 146 e. Anne Kinar, Luik (BODY); 1569 Charles Kina, Aw. (AP). – Lit.: L. VAN EECKHOUDT, De namen Kinnaerten Kinnaer. Oost-Bmbant 1985,99-100.
| FD |
Kinaupenne | zie Kinappen.
| FD |
Kinaux | Kinay, zie Quinaut.
| FD |
Kinay | Kinaye, Kinaij, w. liég. Kinaye. 1631 «Giele Kinaie» Huy; surnom: w. kinaye ‘bâtonnet’ (jeu) DL 533b; ou bien dérivé en -aille du thème Kin-.
| JG |
Kinc(z)el | zie Kienzel.
| FD |
Kinck | zie Kinker.
| FD |
kind | ..Enfant ». 1. Car. mor. Homme enfantin. Kindt. ‘t Kint. Kinsch, Kintz. N05 277, 278. — 2. Situation famil. De Kindere, ,,Les enfants (d’une personnalité). Kindekens, ,,Les enfants jeunets ». N° 128. Kindermans, ,,L’H. aux (nombreux) enfants ». — 3. Firme commerciale : La maison des enfants, par opposition à celle des parents. DE Kindere, Van der Kindere.
| EV |
Kind, (de) | Kindt(s), zie Kint(s).
| FD |
Kindekens | Kindgen, Kintgen, Kentjens: BN Dim. van Kind. Mnl. kindekin was ook een maat, een vaatje, ton. 1300 Sigeri Kindekin, Ktr. (DEBR. 1980); 1369 Calle Meuwels dit Kindekins, Ktr. (DEBR. 2000).
| FD |
Kinder(en), de | de Kindere, (de) Kinders, Kinder, Derkindere(n), (van) der Kindere(n), van de Kinderen, Verkinderfe(n)), Verkindre, Verkindferjt, Verky ndere(n), Verky ndt, Verka inder(e): Derkindere(n) is een gen. mv.: van de kinderen. Vgl. Fr. Desenfan(t)s, Lesenfants, Auxenfans. 136 e. Aleydis Puerorum, Anderlecht; 1279 Henricus Filiorum = 1280 Henricus der Kinderen, Steenokkerzeel (LIND. 1947); 1285 Jan der Kindre, Aw. (HB 30); 1368 Jan der Kinderen, Tnh. (VERB.); 1391 Janne vander Kindert; 1428 Heinric vander Kindren, Ktr. (DEBR. 1958).
| FD |
Kinderman | au génitif: Kindermans. Nom de profession: moy. néerl. kinderman ‘maître-accoucheur’; ou bien dérivé en -mon de Van der Kinderen, Derkinderen [FD].
| JG |
Kindermans | Kindermann: Afl. van de vorige FN. 1422 Trice Kindermans, Ktr. (DEBR. 1958).
| FD |
Kindt | Kint, Kyndt, au génitif: Kinds, Kindts, Kints. 1289 «Jehans li Kint» DettesYpres; moy. néerl. kint, all. Kind ‘enfant’.
| JG |
Kinet | cf. Kin-.
| JG |
Kinet | Kinnet, Quinet, -ez: Patr. Verkort uit Jacquinet, Frankinet, Rasquinet enz. Vgl. Kinard. 1289 Kinet de Namur (J. G.); 1340 Arnoldi dicti Kynet, Tn. (C. BAERT); 1472 Watier Kinet, Laroche (J.G.).
| FD |
King | E. FN King: Koning.
| FD |
Kingen | cf. Kengen | JG |
Kingen | zie Kengen.
| FD |
Kinget | Kinjet, zie Coigne.
| FD |
Kinif | Quinif. Surnom : moy. fr. quenif ‘petit couteau’, fr. canif‘ FEW 2, 802b, cf. Canivet.
| JG |
Kinif | ziedeKnijf.
| FD |
Kinique | Surnom: w. (Charleroi, Centre) kinike ‘bille en terre cuite, petite boule ronde; testicule; etc.’ (cf. BTD 20, 1946,270-2) FEW 16, 338a. Sur ce terme wallon et sur sainte Kinique, cf. aussi L. Remacle, DW 8-9,1981, 263-6.
| JG |
Kinique(s) | W. kinike: balletje, teelbal (J.G.). BN. Vgl. Cloet.
| FD |
Kinjo | zie Caignau, Cagnon.
| FD |
Kinkartz | Kickartz, Kinker, Kinck: Afl. van Mnl. quinken: zich snel bewegen, op en neer gaan, flikkeren, schitteren. Vgl. Quinke. 1303 Woutre den Quinkre, Bg. (VERKEST); 1398 Hannekinde Quinkere, Willem de Kinkele, Tielt (DEBR. 1970).
| FD |
Kinkin | cf. Kin-.
| JG |
Kinkin | Kikin: Patr. Dubbel dim.-suffix -kin. Dus vleivorm van een vleivorm op -kin, zoals Florkin, Raskin enz. Vgl. Kinet. 1585 Jean Kinkin, Lessive (HERB.).
| FD |
Kinn- | -art, -at, -en, -et, -o(o), -on. V. WID (Win).
| EV |
Kinnar(d) | -a(rt), -aer(t), -ear, -aes, zie Kinard.
| FD |
Kinne | zie Kin.
| FD |
Kinne, de | zie Duchêne.
| FD |
Kinne, van | zie van Kenne.
| FD |
Kinnen | cf. Kenens.
| JG |
Kinnen | zie Kenens.
| FD |
Kinnet | zie Kinet.
| FD |
Kinnie | zie Coigne.
| FD |
Kinon | Kinot, cf. Kin-.
| JG |
Kinon | Quinon, Qui(n)gnon, Kignon: Patr. Afl. van dim. op -kin (-quin), b.v. Florkin, Renkin, Wilkin; of korte vorm van b.v. Jacquinon, Hackinon. 1334 Bodechons Quignons, Marneffe (HERE.); 1351 Christianus Kynon, Mtr. (SKM); 1431 Kinon fils Hennekot, Flémalle (HERB.). Voor Quignon, vgl. Quinet = Quignet (Midd. 1965,222).
| FD |
Kinot | Kinots, Kino(o), Quinot: 1. Patr. Vleivorm van Jacquin of een ander -kin-quin-dim., zoals Florquin, Josquin enz. (RENARD 237). 1386 Guillaume Quinot, Beaune (MARCHAI); 1387 Guillaume Kynot, Kemexhe (ISP); 1547 Wilh. Kynnoy, 1566 Georgius Kynno, Lv. (CALUW. 2000). Quinot kan ook een spelling zijn voor Quinaut, met zelfde betekenis. – 2. In de Westhoek wordt Kino(o) evenwel met scherp-lange o uitgesproken, zodat de naam er een adaptatie kan zijn van Quesnoy (zie i.v.). 1513 Joos Kennoit, Danneel Kennoot, Wervik (med.); 1482 Jan Kennoit; 1584 Caerel Quinoet, Grevelingen; 1669 Jacob Quenoe, Haringe; 1697 Marie Kenno, Pollinkhove; Jacob Queno, Proven. – Lit.: W. BEELE, Defamilienaam Kino(o). VS1998, 207-208.
| FD |
Kins | zie Kint(s).
| FD |
Kinsabel | -bil, zie Quinzebilles.
| FD |
Kinsabil | Keynsabyl. 1717 «Joseph Quinzabil» Douai, 1764 «Karel Kinsabil/ Quinzbil» Moere; surnom: quinze billes (= pièces de monnaie). – Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Kinsabil-Key(n)sabyl, VISt 25, 1990,360.
| JG |
Kinsbergen | PlN 1391 Kinsberghe bij Dalfsen (OIJ) (HEKKET). 1676 Kinsbergen, Zwolle (PDB).
| FD |
Kinsbergen | Proven. Keienbergen, ,,Colline aux cailloux ».
| EV |
Kinsch | Wellicht spelling voor Kins = Kints.
| FD |
Kinschot, van den | Kinschots: PlN Kinschot in Tnh. en Hoogstraten (A). 1340 Henr. de Kinscot; 1368 Theeus van Kinschot, Tnh. (HELSEN 1978; VERB.).
| FD |
Kinsinger | zie Kuntziger.
| FD |
Kinsman | Mnl. kinne: verwant. Vgl. E. kinsman. 1321 Bellini Kinsmans, Tn. (C.BAERT).
| FD |
Kinsoen | zie Quinchon.
| FD |
Kinsy | PlN Quincy (o.m. Meuse, Seine-et-Marne, Aisne)?
| FD |
Kinsy | Probabl. var. des NF Quensier, Quansiet, cf. aussi Cansier et Kensière.
| JG |
Kint(h)aert | zie Quintart.
| FD |
Kint(s) | cf. Kindt.
| JG |
Kint(s) | Kins, Kyns, Kin(d)t, ‘T Kin(d)t, ‘t-, t’-, de Kind(t), Kinds, Kintz, Kindt(s), D’Kindt, (de) Kyndt, de Kijndt, Kynds: Mnl. kint: kind; jong ridder; knecht, dienaar. 1169 Volpreht Kind, U (GYSS. 1999′); 1284 Willelmus dictus Puer, Ktr. (DEBR. 1980); 1349 Jhan Tkint, Ktr. (DEBR. 1971).
| FD |
Kintgen | zie Kindekens.
| FD |
Kintz | 1. Zie Kints. – 2. Patr. D. Kinz, ontrond < Kunz, Kûnz < Konrad.
| FD |
Kintzele | Kinzl, zie Kienzel.
| FD |
Kintziger | Kin(t)zinger, zie Kuntziger.
| FD |
Kinzet | Car. mor. Kindsheid, ,,Gâtisme ».
| EV |
Kip | au génitif: Kips. 17e s. «Théodore Kips» Hasselt [avec armes parlantes: poulets], 1675 «François Kips» BourgNamur, 1685 «Feuillen Kips» vicaire d’Auvelais; surnom: néerl.bkip ‘poulet’ plutôt que moy. néerl. kip ‘trébuchet, cep’, cf. Knipp.
| JG |
Kip(p) | Kip(pe)s, zie Kiepe.
| FD |
Kiper | Var. de Keper(s)?
| JG |
Kiper, (de) | zie de Kieper.
| FD |
Kipgen | Rijnlands dim. van Kip(p) (zie Kiepe) of van Mnd. kipp: punt, tip (b.v. van muts, vandaar vaak veldnaam).
| FD |
Kippe(r)s | zie de Kieper.
| FD |
Kippenberger | Limburgse of Nederrijnse PlN? 1521 Warnerus filius Johannis Kippenberch de Venloe (MULIII).
| FD |
Kips | Profess. Kip, ..Poulet ». N. de marchand de volailles ou d’éleveur. Nos 131, 164.
| EV |
Kiraly | Hongaarse afl. van Pools Krol: koning < Karol, d.i. Karel de Grote.
| FD |
Kirbach | Kirpag: PlN < Kirchbach (NRW, S, BEI).
| FD |
Kirberg(er) | PlN Kirberg (HS).
| FD |
Kirbis(ch) | Ontrond < D. Kiirbis: pompoen. BerBN.
| FD |
Kirch | D. PlN Kirche: kerk. Of hypercorrect voor Kirsch?
| FD |
Kirch | Surnom ou nom de résidence: all. Kirche ‘église’.
| JG |
Kirchberger | Verspreide D. PlN Kirchberg.
| FD |
Kirchen(s) | Verspreide PlN Kirchen (BW, RP) < Kirchheim. 1411 Joh. Kirchen = 1400 Joh. von Kirchheim(BRECH.).
| FD |
Kirchenstein | zie Kirschstein.
| FD |
Kirchhof | Nom de résidence: all. Kirckhof ‘cimetière’; cf. Kerckhof.
| JG |
Kirchhof(f) | Kirchhofer, -höfer: D. Kirchhof: kerkhof. PlN.
| FD |
Kirchman | Surnom all. homme d’église.
| JG |
Kirchman(n) | Pendant van Kerkman(s).
| FD |
Kirchner | D. BerN < Mhd. kirchenaere: koster. Vgl. Kerkeneers.
| FD |
Kirchopff | Kirkhove. V. Kerkhof.
| EV |
Kircove | Kirkhove, Kirkove, cf. Kerckhof.
| JG |
Kircove | zie van (de) Kerkhof.
| FD |
Kirens | zie Kern.
| FD |
Kirfel | zie Kirvel.
| FD |
Kirk(h)ove | zie van (de) Kerkhof.
| FD |
Kirkels | Kierkels: PlN Kirkel (SL). 1419 Anshelm Kirckeler, Straatsburg (BRECH.).
| FD |
Kirkland | Kirtland, Kertland: PlN Kirkland. 1196 Michael de Kerkeland (REANEY).
| FD |
Kirkpatrick | Kerk genoemd naar de H. Patrick.
| FD |
Kirpag | zie Kirbach.
| FD |
Kirs(ch)stein | Kirchenstein: 1. Patr. Réïnterpretatie van Kirsten, Kersten (DN). – 2. BN Kirschenstein: kersenpit. 1663 Martinus Crispinus Kiersensteijn, Polonus (MUL VI). Vgl. Kryksztein.
| FD |
Kirsch | Proven. 1. ,,Eglise ». (N. allem.). — 2. Altér. de Guirsch (Loc).
| EV |
Kirsch | Surnom: all. Kirsche ‘cerise’; ou bien var. de Kirch.
| JG |
Kirsch(en) | Kirsz, Kiers(z): D. BN Kirsche: kers. Vgl. Kers. Maar verwarring met Kirch(en) is in het Rijnland niet uitgesloten.
| FD |
Kirsch(en)baum | Kirsz(en)-, Kierszen-, Kirz-, Kerschen-, Kerschbaumer: D. FN Kirschbaum. Vgl. Kerseboom.
| FD |
Kirschfink | -vin(c)k, -winck, Kirsfinck: 1. BN naar de kersvink: groenling, vlasvink. – 2. BRECH. noemt in N.-W.-Duitsland Kirchvink: kerkvink, BN voor iemand die een kerkelijke prébende heeft. 1488 Anton Kirchfogel (provenier in) Kuppenheim, Baden.
| FD |
Kirschke | Réïnterpretatie en metathesis van Krischke, dim. van Krischan, Christian. Vgl. Kerstgens, Kerskens.
| FD |
Kirschner | Kirszner: 1. Rijnlandse uitspr. van Kirchner. – 2. Ontrond < Kürschner: bontwerker, pelswerker. 1750 Martinus Kirsner, BEI-Aw. (AP).
| FD |
Kirste(i)n | Kirscht(en): Patr. VN Christianus.
| FD |
Kirsz- | zie Kirsch-.
| FD |
Kirt(h) | Kirten: Patr. Ontrond < Kurt, Kürten: Konrad.
| FD |
Kirtland | zie Kirkland.
| FD |
Kirvel | Kirfel: Wellicht Mhd., Ndl. kervel. BN.
| FD |
Kirzbaum | zie Kirschenbaum.
| FD |
Kis | cf. Kies.
| JG |
Kis(s) | zie Kies.
| FD |
Kis(s)ler | zie Kiesler.
| FD |
Kis(t)ner | D. BerN van de kisten-, kastenmaker. 1546 Baltasar Kisseneer, BEI-Aw. (AP).
| FD |
Kisbilck | Kisbulck, zie (van) Keersbilck.
| FD |
Kiselstein, | Kisselstein. Surnom : all. Kieselstein ‘caillou’.
| JG |
Kisling | zie Kiessling.
| FD |
Kisner | zie Kistner.
| FD |
Kiss, | cf. Kies.
| JG |
Kissel | Kis(s)elstein, zie Kiesel.
| FD |
Kissel | Proven. 1. Kiezel, ,,Route asphaltée ». N° 229. — 2. Kessel (Loc).
| EV |
Kissembeek | zie (van) Kersebeeck.
| FD |
Kissen: | Wsch. var. van Kessen.
| FD |
Kist(e) | BerBN van de kistenmaker. ±1240 Heyla Kyste, Dk. (SCHMID); 1340 Godefridus dictus Kiste, Tn. (C.BAERT). Vgl. Soikin metter Kisten, Waasmunster (FLW).
| FD |
Kiste(n)maekers | Profess. Fabric. de caisses ou de cercueils. N° 183.
| EV |
Kiste(n)maker | Kistemaeckers: BerN van de kistenmaker, timmerman, meubelmaker. 1346 Dyonisium dictum Kistemakere, Bs. (PEENE 1949).
| FD |
Kisteman(n) | Kisterman: D. BerN van de kistenmaker. 1175 Wolbero Kistman, Keulen (BRECH.).
| FD |
Kisteman, | Kistemann, Kisterman. Nom de profession: composé d’ail. Kiste ‘caisse’et de -man, donc fabricant de caisses, menuisier.
| JG |
Kistenborgh | Wsch. een Hollandse PlN. 1658 Laurentius Kistenberch, Medemblik; 1664 Joannes de Kistenburch, Alkmaar (MUL VI).
| FD |
Kistenkas | BerBN voor een kistenmaker.
| FD |
Kisters | 1. BerN van de kistenmaker. Vgl. Kistenmaker. – 2. Var. van Kesters.
| FD |
Kistiaens | zie Christiaan(s).
| FD |
Kisz | zie Kies.
| FD |
Kits | Patr. Gen. van een bakernaam. Vgl. Kitzen. 1381 relicta Jan Kijts, Ossenisse (RAK).
| FD |
Kitslaar | Wellicht adaptatie van D. Kitzler, Kitschler, afl. van Kitschold, Kitzo = Christian (DN).
| FD |
Kittel | D. BN Kittel: kiel, overkleed? Vgl. Kiel.
| FD |
Kittel. | Surnom: all Kittel ‘(homme en) sarrau’.
| JG |
Kittner | zie Küttner.
| FD |
Kitzen | Patr. D. VN. 1283 Kizzinus de Bodelshofen, Nürtingen (BRECH.).
| FD |
Kivers, | cf. Kevers.
| JG |
Kiveryn | zie Quévrain.
| FD |
Kivit(s) | Zie Kievit(s).
| FD |
Kivits | V. Kiewit.
| EV |
Kivy | zie Dequévy.
| FD |
Kix | zie Kickx.
| FD |
Kiz | zie Kies.
| FD |
Kizeweter | zie Kiesewetter.
| FD |
Klaaijsen | Klaeysen, zie Claeys.
| FD |
Klaar | zie Clara.
| FD |
Klaas(en) | Klaasse(n), Klaes, -sen(s), zie Claes.
| FD |
Klaase, | Klaese, Klaus, au génitif: Klaesen, Klaessen, Klassen. Hypocor. (néerl. KJaes, all. Klaus, d’où NF w. Close) de Nicolas; cf. Kleis, Kloos.
| JG |
Klaerchen | Klârgen: Metr. Dim. van HN Clara. Vgl. 1398 Claerkin Slanghen, Dentergem (DEBR. 1970).
| FD |
Klaf(f )ert | zie Klapper(t).
| FD |
Klagsbald | Vervorming van PlN Glaswald(BW)?
| FD |
Klai | Klais(s), zie Claeys.
| FD |
Klaik(l)ens | zie Claikens.
| FD |
Klaikens | Klaiklens, Kleykens, Klykens. Dimin. soit de Klai (= Nicolas), soit de néerl. klein ‘petit’ (alors réduction de *Kleinkens).
| JG |
Klainbaum | D. Kleinbaum: kleine boom.
| FD |
Klaine(r) | zie Kleiner.
| FD |
Klais(s) | zie Claeys.
| FD |
Klajman | zie Claeisman.
| FD |
Klajnfeld | zie Kleinfeld.
| FD |
Klajnhendler | BN en Patr. D. Kleinhendl: klein Jantje. Vgl. Kleinjans, D. Kleinhendlin, Kleinhenne, -hensel.
| FD |
Klak | Zie Klec(ker).
| FD |
Klammer(s) | Patr. Ndd. VN Clamer. 1489 Klamer von dem Busch (BRECH.).
| FD |
Klanderud | PlN in Eldskog Vinger (Noorwegen).
| FD |
Klant | zie Calant.
| FD |
klap. I | ,,Rabat, Visière ». 1. Particularité vestimentaire. Klep (Diminutif). Clepkens. N° 266. — 2. Profess. Fabric. ou marchand de rabats, de visières. — II. ,,Clapotis ». Proven. Clapdorp. ,,Village du clapotis ».
| EV |
Klapdoor | Ndd. Klapdor: klapdeur in afsluiting (NN).
| FD |
Klapdorp, van | (van) Clapdorp, van Clapdurp: PlN Klapdorp, oude naam van Sint-Pauwels (0V). 1186 Arnoldus Clapdorp, Aw. (OSM); 1325 Heinric van Clapedorp, Kemseke (FLW).
| FD |
Klaperzon | D. Klapperzahn. BN voor iemand die klappertandt. 1330 Berth. Clapperzan, Worms (BRECH.).
| FD |
Klapholz | Hd. vorm van Ndd. Klapholt, Mnl. claphout: stuk gekloofd eikenhout, eikenhouten plank. BerBN, wellicht van de duigenklover. 1597 Thomas Klapholt, Flensburg (NN). Vgl. Claphouwer(s).
| FD |
Klapper(t) | Klaf(f)ert, Kleffert, Klefer: Mnl., Ndd. klapper, Hd. Klaffert: babbelaar, kletser, kwaadspreker. Vgl. Clappaert. 1293 Willelmus Clappere, Kales (GYSS. 1963); 1350 Johanni dicto Clapre,Mech.(OARI).
| FD |
Klaps | Klapp: 1. BN voor een prater, babbelaar. Mnl. en Zndl. klap: gepraat. Vgl. Klappert. – 2. BN voor iemand die met een klap of klepper rondloopt? Melaatsen moesten hun komst aankondigen met een ratel. 1374 Nout Claps porte = Nout Clappe toehoert, Aw. (VLOEB.).
| FD |
Klar(e) | zie Clara.
| FD |
Klarenbeek | Clarebeeck: PlN (G).
| FD |
Klares | Patr. Rijnlandse vorm van Lat. HN Hilarius,
| FD |
Klarfeld | D. PlN.
| FD |
Klärgen | zie Klaerchen.
| FD |
Klasen(s) | Klassen, zie Claes.
| FD |
Klatt(e) | Ndd. BN voor iemand met borstelig haar, een klattenkopp (NN).
| FD |
Klauer | Klaüer, Klauwer. Soit surnom: all. Klauer, néerl. klauwer ‘celui qui griffe’, soit dérivé de Klau (Nicolas) [autres origines encore dans Brech., 47].
| JG |
Klauer | Klauwer: D. BN Klauer: stier.
| FD |
Klauner | Klauener < PlN Klauen (NS).
| FD |
Klaurens | zie Clara.
| FD |
Klaus | zie Claus.
| FD |
Klaus(e)ner | 1. D. BN voor een kluizenaar. – 2. Naar de woonplaats aan een Klause: kluis. PlN Clausen (Zuid-Tirol). 1763 Heinr. Clusner zu Clausen (BRECH.).
| FD |
Klausing | Patr. Afl. van VN Klaus. 1588 Greta Clausinck, Munster (BRECH.). Dirk Klausing vanaf 1815 in Oostende, is afkomstig van Rotterdam (PDB).
| FD |
Klauwens | zie Claus.
| FD |
Klaver | BN naar de klaver. Naar de woonplaats bij een klaverwei of voor de klaverteler (D. Kleebauer). Of naar hetbijgeloof aan het gelukbrengende klaverblad (D. Kleeblatt). Vgl. nog Claevermans, D. Klee.
| FD |
Klaveren, van | PlN Clavere in Wimille (PdC). Er zijn heel wat PlNn met Klaver. 1250 Willin Claverhil, Ettelgem(DFVII).
| FD |
Klawitter | Litouws-Oost-Pruisische FN. Afl. van PlN klava: esdoorn (DN) of Patr. Klawa < Nikolaus (BRECH.)?
| FD |
Klawuhn | Klawunn, Klawon(n): Patr. Litouwse afl. van VN Nikolaus (BRECH.).
| FD |
Klaye | Peut-être hypocor. néerl. de Nicolas; cf. Klaikens, etc.
| JG |
Klaye | zie Claeys.
| FD |
Klaykens | zie Claikens.
| FD |
Klaysen | zie Claeys.
| FD |
Kleber | Kléber(t), Kliber: 1. Var. van D. Klaiber: metselaar. BerN. 1429 Peter Kleber, Isny (BRECH.). – 2. Verhoogduitste vorm van Klever (Vgl. beben/beven) < PlN Kleve: Kleef (Nederrijn).
| FD |
Klec(ker) | Kleker, Klak: PlN Kleck, Mhd. Mac: spleet, kloof (BRECH.).
| FD |
Klee | 1. D. Klee: klaver. Vgl. Klaver. – 2. Patr. Klee < Klewe/Clewi < HN Nikolaus (BRECH.).
| FD |
Kleeblatt | BN naar het bijgeloof aan het klaverblad. 1471 Caspar Kleblat, Breslau (BRECH.).
| FD |
kleed | ,,Vêtement ». Profess. Tailleur ou marchand de vêtements. Kleer-, Cleir- -en(s). Clere)r(e)mans. N° 158.
| EV |
Kleef, (van) | (van) Cleef, van Cleve(n), Cleven, van Clève, van Clef(f), Kleve, Vercleven: PlN Kleef/Kleve aan de Nederrijn (NRW). 1407 Victor van Cleve, Bg. (SIOEN).
| FD |
Kleefeld: | Verspreide D. PlN Kleefeld: klaverveld; vaak verward met Kleifeld: kleiveld. 1444 Hans Kleveldt, Landshut (BRECH.).
| FD |
kleem | ,,Argile ». Proven. ou Profess. Clemm(en), Klem. (Van) Cleem–poel, -putte. Homme originaire d’un endroit ainsi dénommé (,,Argilière ») ou exploitant d’argilière. Nos 240, 172.
| EV |
Kleemann | 1. Afl. van Klee 1. Vgl. Claevermans. – 2. Afl. van Klee 2. – 3. Var. van Clément. Vgl. Clemans, zie Clemens.
| FD |
Kleemput, van | zie Cleemput.
| FD |
Kleen | zie Klein.
| FD |
Kleer | Kleeren(s), zie Clara.
| FD |
Kleer(e)koper | BerN van de opkoper van oude kleren. 1281 Clais de Cleetcopre; 1270-91 Clais de Cledercopere, Cent (CG).
| FD |
Kleer, de | zie Clara.
| FD |
Kleerbaut | zie Claerbout.
| FD |
Kleerens | V. Kleed et CLAR.
| EV |
Kleerma(e)(c)ker, de | de Cleermae(c)ker: BerN van de kleermaker. 1300 Kerstiaens Cleedermakers, Tv. (BERDEN).
| FD |
Klees | Altér. de Clays. V. Nicolas.
| EV |
Klees | zie Claes.
| FD |
Kleffert | Klefer, zie Klappert.
| FD |
klei | Proven. Kleinberger. D’un endroit nommé Kleienberg, ,,Colline glaiseuse ». Kleyenberg, (Dép. Tollembeek). Van der Cleyn.
| EV |
Kleibrink | Ndd. PlN open ruimte, plein met klei.
| FD |
Kleij | Kley(en)s, zie Claeys.
| FD |
Kleij(n), van der | zie van der Cleynen.
| FD |
Kleijkens | Kleykens, zie Claikens.
| FD |
Kleijkers | zie Kleikens.
| FD |
Kleikens | zie Claikens.
| FD |
Kleikers | Kleijkers: Vervorming van Kleikens.
| FD |
Klein | Kleins, Kleine, Kleyn, Klijn, Kleijn(e), de Klein(e), de Kleijn, de Kleyn, (de) Clein, de Cleyn, Clayn, Kleen, Cleen, de Cleen(e), Clens, (de) Klyn: 1. BN naar de kleine gestalte. Vgl. Fr. Petit. 1638 Agustina Cleens, Sérielle (MAR.). – 2. Zie ook Klyn.
| FD |
klein | ou kleen. ,,Petit ». 1. Avec des N. de pers. : Car. phys. Kl(e)yn(en). Kley-, Clay- -kens. DE Cleene, Kleinerma(n)n(s). ,,Petit homme ». N° 253. — 2. N. de relation famil. De Clynsen. De kleinzoon, ,,Le petit-fils (successeur du grand-père dans les affaires) ». N° 128.
| EV |
Klein | w. (Bastogne) Klin.n ‘ Kleine, Kleyn, Klyn, au génitif: Kleinen, Klenen, Klénen, Kleynen, Klynens. Surnom: all. klein ‘petit’ (en Wallonie), néerl. klein (en Flandre).
| JG |
Kleinbard: | BN Kein + VN Bart. Vgl. D. Kleinbrecht.
| FD |
Kleinberg, | Kleineberg, Klejnberg, Clemberck, Clénebert: PlN Kleine Berg. Kleinberg (BEI).
| FD |
Kleinblatt | Wellicht reïnterpretatie van Kleeblatt.
| FD |
Kleinbongartz | PlN Kleine Boomgaard.
| FD |
Kleindopp | PlN Kleindorp (NL, G).
| FD |
Kleinen | zie Clijnen.
| FD |
Kleinenbreugel | van Kleynenbruegel, van Cley(n)enbreugel, van Cleynenbrugel, van Cleijnenbreugel: PlN Kleine-Brogel (L).
| FD |
Kleiner | Klaine(r), -es, Klen(n)er, Cleners, Klenes, Cleenders, Klin(d)er: BN voor de kleinere. Kleiner kan ook D. verbogen vorm zijn van klein. Vgl. Klein. 1454 Willem der Clyener, St.-Tr. (GHYSEN); 1356 Willem die Clinere, Lv. (ICKX).
| FD |
Kleinerman | Kleinermann, Kleinermans. Surnom : homme plus petit, de moindre importance.
| JG |
Kleinerman(n)(s) | zie Kleinmann.
| FD |
Kleinert | zie Kleynnaert.
| FD |
Kleinfeld | Klajnfeld: D. PlN Kleinfeld (BEI, MV). 1648 Daniel Kleinfeld, Dantsig (BRECH.).
| FD |
Kleinhout | PlN Klein Hout: klein bos? Of reïnterpretatie van Kleinod?
| FD |
Kleinjan(s) | Kleijnjans, Kleynjans, Clenjans, Cleynhens, Cl(e)ijnhens, Clynhens, Clynans: BN voor een kleine Jan. 1340 Johannis Parvi = Kleinjan; 1370 Rixonem Cleynjans, Oorbeek (C. BAERT); 1385 Johannis dicti Cleynhennen=Johannes Cleynjohans = Johannis dicti Cleynjans, Tg. (TYTGAT).
| FD |
Kleinkenberg | Klinkenberg. Nom d’origine: notamment Klinkenberg, à Lienden (Gueldre).
| JG |
Kleinkenberg | zie Klinkenberg.
| FD |
Kleinman | Kleinerman(s), -mann(s), Kleman(s), -mann, Cleymans, Clynmans, Clijmans, Clyman(s): Kleinman, BN voor een kleine (man). 1310 Johannes Cleynman, Mtr. (SKM).
| FD |
Kleinod | D. BN Kleinod: kleinood, juweel. 1325 Wigand Kleynod, Wetzlar (DN); 1430 Diederick Cleynoot, Den Bosch (PARM.).
| FD |
Kleinpeter | BN Kleine Peter.
| FD |
Kleinplatz | Kleinplac: PlN.
| FD |
Kleinpoort | FN in FV. Ongetwijfeld een verhaspeling. Van Clinckspoor?
| FD |
Kleins | zie Klein.
| FD |
Kleinschmi{d)t | -schmiede: D. BerN van dekleinsmid, slotenmaker. 1135 HuprechtCleinsmit, Keulen (BRECH.); 1281 Joris Clensmit, Ip. (BEELE).
| FD |
Kleinschmidt | Nom de profession: all. Kleinschmied ‘taillandier’.
| JG |
Kleinsimon | BN Kleine Simon. Vgl. Kleinheinz, Kleinhans.
| FD |
Kleinsorg(e) | BN voor iemand met weinig zorgen, een onbezorgd man. Vgl. Sorgeloos, Ohnsorg.
| FD |
Kleinstück | Wsch. syn. met Kleinod.
| FD |
Kleintjens | zie Clynkens.
| FD |
Kleinveld | Klynveld: PlN Klein Veld. Vgl. Kleinfeld.
| FD |
Kleipas | D. EN en PlN Kleinpass: kleine doorgang.
| FD |
Kleiren | zie Clara.
| FD |
Kleis | Var. de Klaus; cf. Klaase.
| JG |
Kleis(s) | Kleisz, zie Claeys.
| FD |
Klej | zie Claeys.
| FD |
Klejnberg | zie Kleinberg.
| FD |
Klek(er) | Zie Klecker.
| FD |
Klels | Luxemburgse EN. Wellicht metathesis van Klesl, dim. van Nikolaus.
| FD |
Klem | ,,Piège, Traquenard ». Car. mor. Homme incidieux. Klemm. Clem-men. — 2. V. Kleem.
| EV |
Kleman(s) | -ann, zie Kleinmann, Clemmans, Clemens.
| FD |
Klemen | zie Clemmen.
| FD |
Klemens | -ent, zie Clemens.
| FD |
Klemm | Hypocor. germ. de Clemens, Klemens (= Clément).
| JG |
Klemm(e) | Klemming: Patr. Korte vorm en afl. van VN Clemens. 1394 Clem Kramer, Kempten; 1160 Sigardus Clem, Regensburg; 1294 Cuonr. dictus Clemming, Schirrhein (BRECH.).
| FD |
Klemput, van | zie Cleemput.
| FD |
Klenen | zie Clijnen.
| FD |
Klener | zie Kleiner.
| FD |
Klenes | zie Kleiner.
| FD |
Klengtssens | zie Clynkens.
| FD |
Klenkenberg | zie Klinkenberg.
| FD |
Klenner | zie Kleiner.
| FD |
Klep | V. Klap.
| EV |
Klep(pe) | zie Cleppe.
| FD |
Klepfisch | D. Kleefïsch < Clevisch, afl. van PlN Kleve (NRW).
| FD |
Klepper | Klipper(t), Cleppert: 1. BN voor iemand die kleppert, klappert; of BerN van de klepper, die de klok klept, klokluider. 1305 Johannis dicti Cleppere, Lv. (OATII); 1370 Art den Cleppere, Tn. (C.BAERT). – 2. Mnl. clepper, clipper: muntnaam. – 3. Var. van Klapper(t), blijkens Mnl. clapper = clepper.
| FD |
Klepper | Surnom: néerl. klepper ‘gourdin’ ou all. Klepper ‘cheval de selle, bidet’.
| JG |
Klepzig | PlN (BB, SA).
| FD |
Kler(en) | zie Clara.
| FD |
Klerck, de | de Klerc(q), Klerck(q), zie de Clerck.
| FD |
Klerdan | cf. Clerdent.
| JG |
Klerdan | zie Clerdent.
| FD |
Klere | au génitif: Kleeren, Kleren. Prénom germ. fera. Clara (= Claire).
| JG |
Klerer | D. BerN van de bleker, ook vervaardiger van stijfsel (voor de was) (BRECH.).
| FD |
klerk | ..Employé aux écritures, Secrétaire ». Profess. DE- -Clerck, -Clercq. Kler(c)k, Clerc(k)x. N° 141.
| EV |
Klerk, de | Klerk(s), -(k)x, zie de Clerck.
| FD |
Klerken, van | PlN Klerken (WV). 1326 Pauwels van Clerken, Ip. (BEELE).
| FD |
Klerks | Klerkx, Klerx. Nom de profession (au génitif): néerl. klerk ‘clerc, greffier’.
| JG |
Klesper(t) | PlN Klespe (NRW).
| FD |
Klessens | Kles(z)cz, zie Claes.
| FD |
Klesser | D. BerN Kleszer, Klösser, Glöszner < Gläsz(n)er ‘glasblazer, glazenier’ (GensNostm 1996,423-424).
| FD |
Klet | Clette. N. de bapt. d’orig. romaine. Cletus. N° 107.
| EV |
Klettenberg | PlN Klettenberg (Keulen).
| FD |
Klettenberg | Proven. V. Glad.
| EV |
kleur | ,,Couleur ». Cleur-, Cleir-, Kleir- -en(s). Clerinx. 1. Profess. Teinturier, fabric. ou march. de couleurs. N° 131, 157.
| EV |
Kleut, van de | zie van de Cloot.
| FD |
Kleuters | zie de Clooter.
| FD |
Kleutg(h)en | Klütgen(s), Klüttgens: BN. Dim. van kloot. Zie Cloet. Vgl. Ndd. Kliitke.
| FD |
Kleuts | zie (de) Cloet.
| FD |
Kleve | zie (van) Kleef.
| FD |
Klever | Kleuver: 1. Mnd. klever: klaver. – 2. Afl. van PlN Kleve: Kleef (NRW). 1308 Herman Clevere, Hannover (NN).
| FD |
Klewais | De EN is geconcentreerd in Tienen, naam van een immigrant uit Burgenland in 1870. Wsch. < Obd. Klewes < Nicolaus. Patr.
| FD |
Kleyer | Kleyr. Sans doute dérivé de Klei(s) (= Nicolas) ; cf. Klauer.
| JG |
Kleykens | cf. Klaikens.
| JG |
Kleykens | Kleyn, Kleynjans. V. Klein.
| EV |
Kleyn(en) | cf. Klein(en).
| JG |
Kleyn(n)aert | Kleinert, Clenaert: i. BN. Afl. vanbnw. Hein. – 2. BN + Patr. Kleine Aart: kleine Arnoud. Vgl. Grootaert. 1379 Lijsbeth Cleynaerts, Diest (HB 369); 1408 Willem Bollart dit Cleenart, Ktr.(V f 65); 1512 Art Cle(y)nartz, Zolder (VANB.).
| FD |
Kleyn, (de) | zie Klein.
| FD |
Kleynen | Kleijnen, zie Clijnen.
| FD |
Kleynenbruegel, van | zie Kleinenbreugel.
| FD |
Kleynjans | Surnom néerl. : petit Jean.
| JG |
Kleynjans | zie Kleinjan(s).
| FD |
Kleynsens | Kleynssens, Kleyntjens, Kleynts(s)ens, Kleytssens. Surnom: dimin. de klein ‘petit’.
| JG |
Kleyntjens | Kleyn(t)s(s)ens, zie Clynkens.
| FD |
Kleys | V. Nicolas.
| EV |
Kleys | zie Claeys.
| FD |
Kleysman | zie Claeisman.
| FD |
Kliber | zie Kleber.
| FD |
Klich(e): | Slavische korte vorm van VN Clément.
| FD |
Kliems | zie Klima.
| FD |
Kliere, de | Wellicht uit De Cleire.
| FD |
Klift, van der | van der Clift, Klif: PlN. Mnl. clif: (rots)helling, steilte, klip. De Klif was een zandbank voor Duinkerke (DE VII).
| FD |
Kligsberg | Wsch. var. van Kling(s)berg; zie Klingenberg.
| FD |
Klijberg | Klyberg: PlN Kleiberg, b.v. in Oedelem (WV), Wulpen (Z), Bissezele (FV). 1297 Lamsin de Cleyberghe; 1339 Willem van Cleiberch, Oedelem (DFVII).
| FD |
Klijs(en) | Klys(s), zie Claeys.
| FD |
Klima | Klimas, Klimis, Klimes(ch), Kliems: Patr. Zuid-oostd. dial. vorm van VN Clemens: ça. 1500 VN Clima. 1755 Mich. Klimes, Kronstadt (BRECH.).
| FD |
Kliment | zie Clemens.
| FD |
Klimke | Klim(m)ek: Patr. Slav. vleivormen van VN Clément.
| FD |
Klin(d)er | zie Kleiner.
| FD |
Klinck | -cke, Clincke, Clyncke, au génitif: Klinckx. Surnom: moy. néerl. clinc, ail. Klinke ‘loquet’.
| JG |
Klinck(e) | Klincken, Klink(e), Clinck(e), Clinckx, Clyncke, Clijncke, Clijnk: BerBN. Mnl. clinke: ijzeren staafje of bout, (deur)klink. Ook E. FN Clink. 1291 Jan Clincke, Oud. (CG); 1368 Gillis Clinx huus, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Klinckaert | Klinkers, -ert, Klingaers, -er(s), -ert, Clincka(e)rt, Clenckaerts, Clinquart, Clinckers, Clainquart: 1. BN naar de clinkaert, de oude Bourgondische muntnaam, de goudmunt (BAHLOW1933,160). – 2. Afl. van ww. clinken: weerklinken, doen klinken. klennen. I een naam zijn voor een klokluider. 1269 Jacobi dicti Clinchart. HAGSTR. 1949,143 denkt hierbij aaneen BN voor een smid of voor iemand die het geld laat rinkelen, vgl. Clinckemaille. -3. Clinken betekende ook: omroepen, luid verkondigen, bekendmaken. BerN voor een omroeper of belleman, Mnl. clincker. Zie ook Klingele. – 4. Mnl. clinkaert: klinker, straatsteen. BerBN voor een stratenmaker. – 5. 1323 Richard Spark, clenchar, werd betaald ‘for clinching and riveting gréât nails’ (REANEY). BerN voor iemand die nagels klinkt. Vgl. Klinkc(e). 1240 Arnout Clinckart; 1270 Symon Clinkart, Cent (CG, GN); 1382 Hannin Clinkaerd, Ruiselede (DEBR. 1970).
| FD |
Klinckemaillie | zie Clinckemaille.
| FD |
Klinckha(e)mers | zie Klinkhammer.
| FD |
Klinckhaemers | cf. Klinkhammer.
| JG |
Kling | Klinge(n): PlN Klinge (Z, OV), Klingen (GR, BEI, BW, HS, RP). Verspreide PlN: dal, ravijn in bos.
| FD |
Klingaers | zie Klinckaert.
| FD |
Klingbeil | -biel, Klinkenbijl: BerN van de bijlsmid, naar de klank bij het smeden. Vgl. Klinkhammer. 1350-99 Clinghebile, Zwolle (EBELING 1993).
| FD |
Klingberg | Klingenberg(er), Klinenberger: PlN Klingenberg (BEI, BW, NS, S, SH).
| FD |
Klinge(n) | zie Kling.
| FD |
Klingele | Klingels: BerBN voor de omroeper, de belleman, die klingelt. Vgl. Klingeleers, Klinckaert 3. 1596 Klinckaertz, 1696 Klinckers, 1696 Klingers, 1795 Klingels, Leut (Limburg 1964, 139-142).
| FD |
Klingeleers | Klingler: BN voor iemand die klingelt, klinkt. BerN van een omroeper, belleman. Vgl. Klingeman, Klinckaert 3, Klingele. 1630 Klingelers, Dilsen (Limburg 1964, 139-140). Klingelhoets: BN voor een nar of grappenmaker die eenhoed met (klinkende) belletjes draagt. Vgl. Klingelvoets en D. Klingelhut. 1487 Klingelhouts, Maaseik; 1577 Clingelheufts, 1618 Klingelheuts, Bien (Limburg 1964, 140).
| FD |
Klingeleers | Nom de profession (au génitif), p.-ê. forgeur de lames, néerl. kling ‘lame, épée’.
| JG |
Klingels | Surnom: all. Klingel ‘sonnette’.
| JG |
Klingelvoets | Klingenfuss: D. ook Klingelfuss. BN voor iemand die zijn voetstappen laat weerklinken; of naar de mode om aan de gebogen schoenneus belletjes te dragen (BRECH.). 1424 Aert Clingelvoets, Ht. (A.GHIJSEN).
| FD |
Klingeman | Afl. van Mnl. klingen: luid omroeper. Vgl. Bellemans, Klingeleers.
| FD |
Klingenbach | in Ruppenrod (RP) (TW).
| FD |
Klingenbeck | PlN klinkende, schallende beek; vgl. Klingenberg(er), zie Klingberg.
| FD |
Klingenfuss | zie Klingelvoets.
| FD |
Klingert | -er(s), zie Klinckaert.
| FD |
Klinges | Réduction de « Klingens, génitif du dimin. en -gen (= -keri) de kl(e)in ‘petit’.
| JG |
Klingestijn | PlN Klingenstein (BW).
| FD |
Klingler | zie Klingeleers.
| FD |
Klingspor | zie Clinckspoor.
| FD |
Klink(e) | zie Klinck(e).
| FD |
Klinkammer | cf. Klinkhammer.
| JG |
Klinkema(i)llie | zie Clinckemaille.
| FD |
klinken | ..Résonner ». 1. Car. phys. Homme bruyant, à la voix résonnante. Klinck, Klinckman, Klunker. — 2. Profess. Klingels, ,,Sonnettes ». Marchand ambulant (qui s’annonce au moyen de sonnettes. Syn. roman : Klinkiau. V. Cliquet. — 3. Proven. Klinken-, Kli(‘n)gs–berg. ,.Colline aux résonnances ».
| EV |
Klinkenberg | cf. Kleinkenberg.
| JG |
Klinkenberg(h) | Kle(i)nkenberg: PlN Klinkenberg (ZH, G, SH). 1686 Frans Klinckenbergh, Mtr. (SKM); 1697 J. A. Klinckenberghe, Delft (MUL VII). Klinkenborg: PlN Klingenburg (NRW). 1562 Lenaard Clinckenborch, Rothenburg-Aw. (AP) = 1584 Lenaert Clinckenburch, Aw. (AB).
| FD |
Klinkenbijl | zie Klingbeil.
| FD |
Klinkerland | Veldnaam (Z).
| FD |
Klinkers | -ert, zie Klinckaert.
| FD |
Klinkers | Nom de profession (au génitif): néerl. klinker ‘sonneur’.
| JG |
Klinkhammer | -hamers, -hommer, Klinckha(e)mers: BN voor de smid. Zinwoord: die de hamer laat weerklinken. Vgl. D. Klinghammer, Klingebeil. 1206 Hugoni Clinchamer (LEYS1951); 1290 Clai Klinchamer, Kales (GYSS. 1963).
| FD |
Klinkhammer | Klinkammer, au génitif: Klinckhaemers. Surnom (de forgeron): néerl. klinkhamer ‘rivoir’.
| JG |
Klinspo(o)rt | zie Clinckspoor.
| FD |
Klint | Hamburgse FN Klindt. Verspreide PlN Klint (SH,NS): steileoever(DN).
| FD |
Klintgens | zie Clynkens.
| FD |
Klip, van der | PlN Mnl. clip(pe): klip, rots, grot, hol. Klippe in Balegem (OV), Dadizele, St.-Pieters-op-de-Dijk, Westende (DF VII).
| FD |
Klippel, (de) | zie Clippel.
| FD |
Klippelaar | -aer, de Klippeleyr, de Clippeleer, -aar, (de) Clippeleire, Clippeleyr, de Cleppeleir: 1. BN voor een knuppelaar, iemand die een knuppel hanteert of maakt. 1346 Johannes Kloppelere, Tn. (C.BAERT). – 2. BerN van de klokluider, klepper. Vgl. Clippel 3.
| FD |
Klipper(t) | zie Klepper.
| FD |
Klippert | Sans doute (avec -t inorganique) du thème d’all, klippern ‘cliqueter’.
| JG |
Klis | zie Claeys.
| FD |
Klissen, van der | zie van de Clisse(n).
| FD |
Klock | Surnom: néerl. klok ‘cloche’ ; cf. Klôker.
| JG |
Klockaerts | Clo(c)kaerts, Cloeckaert, Cloekaerts: Afl. van Mnl. clocken, syn. met docker: klokluider. BerN. Vgl. Cluckers. 1321 Johanne der Cloeckere = 1325 Johanne Clockere, Raatshoven (C. BAERT).
| FD |
Klocke | Kloc(k), Klok(s), de Clock, de Klock: 1. BerBN van de klokgieter of klokluider. 1485 Jorise Clocke, Molenbeek (A.BAERT).- 2. Spellingvar. van Kloek.
| FD |
Klocke | zie Clochette.
| FD |
Klockhaus | Klokhuis. BN voor de klokeieter.
| FD |
Klockner | Klöck(n)er, Klucker(s), Kluckers: D. BerN. Var. van Glöckner: klokkenluider. 1485 Martin Klockenere, Göttingen (NN).
| FD |
Kloe, de | zie Deleclos.
| FD |
Kloeck | Kloek, Cloeck. Surnom: moy. néerl. cloec, clooc, cloc ‘astucieux, rusé, habile, adroit, vaillant’ [FD].
| JG |
Kloek | Kloeck, Kloick, Kloc(k), Klok(s), Cloeck: Mnl. cloec, clooc, doc: slim, gevat, behendig, dapper, kloek. BN. 1374 Michiel Cloue, Aw. (VLOEB.).
| FD |
Kloen | Indien spelling voor D. Klön: vooral Hamburgse FN Klöhn. BN < klönen: kloppen. Vgl. Klönhammer. 1601 Lùtke Klöne, Flensburg (NN).
| FD |
Kloet | cf. Cloet.
| JG |
Kloet | zie(de)Cloet.
| FD |
Kloetgens | zie Clootgens.
| FD |
Kloick | zie Kloek.
| FD |
klok | ,,Cloche ». V. Cloque (Synon. picard). Profess. 1. Fabric. de cloches. — 2. Sonneur. — 3. Horloge. Dans toutes les acceptions : Klocke. Kloeckner (Forme allem.) Cloqueman (picard).
| EV |
Klok(s) | zie Kloek, Klocke.
| FD |
Klôker | Klokers. Nom de profession: moy. néerl. docker ‘sonneur de cloches’.
| JG |
Klokgieters | BerN van de klokkengieter. 1270 Lennot de Clocghitre, Cent (CG); 1382 Jan de Clocghietere, Beveren-Leie; 1382 Jan de Leenknecht ende sine broeders die men heet de Clocghieters, Wg. (DEBR. 1970).
| FD |
Klomp, | Clomp(en), Klumpen: 1. BN naar de geblokte, gedrongen gestalte, naar het lompe voorkomen. Vgl. Block. 1311 Jehan le Clomp; 1368 van Hannin den Clomp, Goesin de Clomp, Ktr. (DEBR. 1971, 1970). – 2. BerBN van de klompenmaker. Vgl. Klompers.
| FD |
Klompers | Nom de profession (au génitif) : moy. néerl. clomper ‘sabotier’.
| JG |
Klompers, | Clompers, Klumper, Clumper: BerN van de klompenmaker, Mnl. clomper. Vgl. 1563 Henrick Clompemeker, Grave (HB 386).
| FD |
Klompkes: | Dim. van Klomp.
| FD |
Klônhammer, | Klonhammer: BerN van een smid, die met de hamer klopt. Ndd. klönen: slaan.
| FD |
Kloof, van der: | PlN Kloof?
| FD |
Kloos | Klos. Variante de Klaus (= Nicolas); cf. Klaase.
| JG |
Kloos | zie Claes.
| FD |
klooster | ,,Couvent ». Cloostermans. 1. Car. mor. Homme dévoué au couvent. — 2. Situât, soc. Serviteur du couvent. N° 145. •— 3. Proven. Homme originaire d’un bien appartenant au couvent. Ns 227. — 4. Profess. Cloostermeyer. Profess. ,,Métayer du Couvent ».
| EV |
Klooster, van (der) | van (der/n) Clooster, Ten Klooster, van ‘t Klooster, Closter, Kloster: Naar de betrekkingen met of de woonplaats bij een klooster. 1280 Pirkinus de Claustro, Ip. (BEELE); 1334 Lijsbetten vanden Cloesteren, Diest (F. C.).
| FD |
Kloosterman | cf. Klostermann.
| JG |
Kloosterman(s) | zie Cloostermans.
| FD |
Kloostermeyer | D. FN Klostermeyer: beheerder van de inkomsten van een klooster.
| FD |
Kloot(e) | Kloots, zie (de) Cloet.
| FD |
Kloot, van der | zie van de(n) Cloot.
| FD |
Klop(p) | BN voor iemand die klopt, slaat, wellicht BerBN. Vgl. De Clopper.
| FD |
Klöpfel | zie Klöppel.
| FD |
Klopfenstein | BerN van iemand die met de hamer op steen klopt, steenhouwer. Ook Kloppstein.
| FD |
Klopfer(t) | Klopper(t): D. BerN, ook Klopfer, Klôpper. Vgl. De Clopper.
| FD |
Klopman(n) | Kloppmann: BerN van iemand die klopt; vgl. De Clopper, Klopfert.
| FD |
Klopp | Surnom: all. Klobe(n) ‘bûche’.
| JG |
Klöppel | Klöpfel: BerBN Ndd. Klöppel, D. Klöpfel: houten hamer, klopper, klepel.
| FD |
Kloprogge | Die de rogge klopt, dorst. 146 e. Stoterogge, Hb.; 1564 Klopperogke, Berlijn (NN). 1342 Willelmi Stamprogghe, Den Bosch (HB 437).
| FD |
Klos(e) | zie Claes.
| FD |
Klosé | zie Closet.
| FD |
Kloss | Klosz: 1. D. pendant van Klo(o)t; zie (de) Cloet. – 2. Patr. Var. van Klos : Klaas.
| FD |
Kloster | zie van (der) Klooster.
| FD |
Klostermann | Kloosterman, Closterman, au génitif: Kloostermans, Cloostermans. 1272 «Willelmus Closterman» PolyptVillers, 1387 «Pieter Cloosterman» Courtrai; dér. en -man de Van den Cloostere ou bien surnom de domestique, de fermier d’un couvent, d’un monastère [FD].
| JG |
Klostermann | zie Cloostermans.
| FD |
Kloter(s) | zie de Clooter(e).
| FD |
Kloth | zie (de) Cloet.
| FD |
Klotz | Klutz, Glotz: D. BN Klotz: klomp. BN voor een lomperd.
| FD |
Klouytten | W. uitspr. van Cluyten.
| FD |
Kluber(t) | D. BerN van de houtklover.
| FD |
Klucker(s) | Kluckers, zie Klockner.
| FD |
Kluft (van der) | van der Klugt: D. PlN Kluft: kloof, spleet, ravijn. Ook Zaanse PlN Kloft: gespleten stuk land. 1536 Paneras Dammas Cluft (zoon van) Dammas Gerrits alias Cluft, Lisse (Brouwer 205).
| FD |
Klug(e) | Kluger, Klugman(n): D. BN Klug < Mhd. kluoc: (oorspr.) fijn, teder, (later) slim.
| FD |
Klug(er) | V. HLOD.
| EV |
Klugkist | BN Klug (zie i.v.) + VN Kist = Kerst, Christiaan. 1633 Conr. Clukist, Bremen (BRECH.).
| FD |
Klugt, van der | zie (van der) Kluft.
| FD |
kluis | ,,Ermitage ». 1. Proven. Kluis. Diminutif : Kluyskens. — 2. Car. mor. Cluysenaer, ,,Ermite ». N. d’H. solitaire.
| EV |
Kluit(s) | 1. Zie (de) Cloet. – 2. Kluits is ook de naam van een familie in De Panne die Klùtsch heette, maar haar naam liet wijzigen (med. M. Schakman). Kliitsch < Sorbisch kluc, Tsjechisch klfc: sleutel (Duden).
| FD |
Kluitmans | Afl. van Kluit; zie (de) Cloet.
| FD |
Kluiver, (de) | Klu(i)vers, Kluivert, Kliiver, Kluwer, Knuvers, Knûver: BerN van de kluiver, oorspr. de gerechtsbode, de beul die de gevangene de (duim)schroeven aanzet, in de klauw (Mnl. cluve, Mnd. kluve, kluwe) spant, in het blok zet. 1324 Jhan de Cluvre, Hulst (DEBR. 1999); 1406 Jan de Cluvere, Bg. (SIOEN). Voor kl/kn, vgl. Ndd. Knôvenagel = Clôvenagel (NN). 1556 Joostde Knuyver, Bg.-Aw. (AP).
| FD |
Kluizen, van der | zie van der Kluysen.
| FD |
Klum | Klüm. P.-ê. var. de Klemm (= Clément).
| JG |
Klump- | zie Klomp-.
| FD |
Klunder, (de) | de Clunder: BN. Afl. van Mnl. clonen, cleunen: klappen, snappen, praten; vgl. Ndl. kleunen: kloppen, vechten; Mnd. klundern: stommelen, lawaai maken. 1296 Ludeko Clundere, Hb. (BRECH.); 1681 Mattheus de Clunder, Herzele FV (VERGR. 1972).
| FD |
Klundert, van de | PlN Klundert (NB).
| FD |
Klunker | D. BN < Mhd. glunkern: bengelen, slingeren. 1404 Augustin Klunker, Zittau (BRECH.).
| FD |
Klunker | V. Klinker.
| EV |
Kluppels | zie Clippel.
| FD |
Klups(ch) | Var. van Oostd.-Slav. Klopsch: boertje (DN) of < Tsjechisch chlup: haar (NAUMANN).
| FD |
Klüs(en)er | Kluser: Kluizenaar. Vgl. Klausner.
| FD |
Kluskens | zie Kluyskens.
| FD |
Klusmeier | Syn. met D. Klusemann, afl. van PlN Klus: kluis.
| FD |
Klüssendorf | PlN in Mecklenburg.
| FD |
Kluten | zie Cloetens.
| FD |
Klütgen(s) | Klüttgens, zie Kleutghen.
| FD |
Kluth | au génitif: Kluten. Comme Kloth, Kludt, de l’anthropon. germ. hlôda (Fôrst. 849).
| JG |
Kluth | Zie (de) Cloet.
| FD |
Kluts(ch) | Klütsch: Sorbisch kluc, Oudsorbisch kluc, Tsjechisch kli’c: sleutel (DUDEN).
| FD |
Klutz | Surnom: all. Klotz ‘bûche’.
| JG |
Klutz | Zie Klotz.
| FD |
Kluvers | Klûver, Kluwer, zie (de) Kluiver. Kluysen,van der; van der Kluizen, van der Kluyzen, van (der) Cluyzen, van Cluysen, van der Cloosen, van der Clause(n): Mnl. cluse: kluis, kluizenaarswoning, klein huis. Verspreide PlN. 1160 Maria de Clusa (GN); 1356 Peter van der Clusen, Merchtem (PEENE1949).
| FD |
Kluyskens | Kluijskens, Kluskens: 1. Dim. van Van der Kluysen. 1443 Grietken Cluijskens dochter = Verduijsen = Margriete Cluijsmans dochter, Kasterlee (V.GORP 1951). – 2. Patr. Limburgse var. van Clauskens. 1539 Michiel Clueskens; 1554 Marie…Clauskens = Cleuskens, Heers (LAES). Zie ook Closkin.
| FD |
Kluysse | zie Cluyse(n).
| FD |
Klykens | cf. Klaikens.
| JG |
Klykens | zie Claikens.
| FD |
Klyn | Klijn, Klein, Kleyn, Kleijn: 1. Patr. < Kolijn, Colijn, vleivorm van HN Nikolaas. Zie ook Koolen, Colin(s). 1440 Colyn Noels = 1448 Clyn Noels, Ht. (ROEL. 1951,15). – 2. Zie ook Klein.
| FD |
Klyn- | -en, -veld. V. Klein.
| EV |
Klyn(ens) | cf. Klein.
| JG |
Klyn, de | zie Klein.
| FD |
Klynen | Zie Clijnen.
| FD |
Klynhoff | PlN Kleinhof.
| FD |
Klynveld | zie Kleinveld.
| FD |
Kna(e)bel | D. Knäbel, dim. van Knabe. Zie Knapen.
| FD |
Kna(e)pen | Cnaep- -en, -s. 1. Car. mor. ou phys. ,,Garçon, Enfant ». Homme au car. ou à l’aspect enfantin. — 2. Profess. ,,Apprenti » (dans un métier). N° 139.
| EV |
Knaab | zie Knapen.
| FD |
Knaack | Ndd. vorm voor Kno(c)ke, D. Knochen. BerBN voor de beenhouwer: slager (NN).
| FD |
Knaap(en) | Knabben, Knabe, zie Knapen.
| FD |
Knaap, van der: | Zoon van een Knaap. 1651 Jan Cornelisz. Cnaep (vader van) Jacob Jansz. van der Cnaep, Wateringen (PDB).
| FD |
Knabe | Knaep, Knap, au génitif: Knaeps, Knaps; Knaapen, Knabben, Knaepen, Knapen, Knappen ; dimin. en -ken : Knaepkens, Cnaepkens. 1272 «lohannes Knape» PolyptVillers; surnom: néerl. knaap, all. Knabe ‘garçon’ ; cf. aussi Kinappe.
| JG |
Knaep, de
| Knaep(en), Knaeps, zie Knapen. | FD |
Knaepenberg(h) | zie Knappenberg.
| FD |
Knaepkens | Cna(e)pkens, Kneepkens: Dim. van Knaap. Zie Knapen. 1170 Cnapecinus, Cent (GN); 1418 Jan Kneepken, Ht. (A.GHIJSEN).
| FD |
Knaf(f) | Wellicht Obd. verschoven vorm van Knapp(e); zie Knapen.
| FD |
Knap(pe) | Knaff. Car. mor. Homme capable, habile. N° 278.
| EV |
Knapen | Knaap(en), Knaab, Knaep(en), Cnapen, Knab(e), Knabben, Knappe, Knap(p), de Knaap, de Knaep, (de) Cnaep, Kna(e)ps, Cnaeps: Een knape was een knaap of schildknaap, maar ook een handwerksknecht, in de leer bij een meester. Vgl. Gezelle. 1268 Hanne Cnape; 1326 Jan de Cnape, Ip. (BEELE). Vgl. 1392 Romboudts Smetsers cnape; Jannin de Meyere der stede cnape, Ktr. (DEBR. 1958).
| FD |
Knappenberg(h) | Knaepenberg(h): PlN Knappenberg in Tating (SH).
| FD |
Knaps | zie Knapen.
| FD |
Knarren | zie Knooren.
| FD |
Knauer | Obd. en Silezische FN. Mhd. knûre: knoop, knoest. BN voor een lomp, knoestig man.
| FD |
Knauf(f) | Knoeff, Knof: D. FN. Mhd. knouf: knoop. Vgl. Knoop, Knopf. 1315 Lodwicus dictus Knauf, Koblenz (BRECH.); 1570 Lambrecht Knoeff, NRW-Aw. (AP).
| FD |
Knauff | Surnom: all. Knauf ’bouton’, au fig.: bout d’homme; cf. Knoop.
| JG |
Knaus(t) | Knoest: D. BN Knaus < knûs: knoest, knoop, knuist, stronk. Naar de gedrongen gestalte. Vgl. Knuysen, Kneissler.
| FD |
Knaust | Surnom: all. Knausst (des Brotes) ‘croûton’; ou anthropon. germ. Chnuz, d’où NF Knaus(s) (Först. 366).
| JG |
Knebel | D. Knebel: knevel. Zie Knevels.
| FD |
Knecht | DE Knecht. Situat. soc. Domestique. N° 137.
| EV |
Knecht | de Knegt, Knegtel, Knechtel, Knight(s): Een knecht was een jongeman (vgl. Wvl. knecht: jongen), een ondergeschikte, handwerksgezel, knecht of schildknaap (E. knight). Vgl. De Leenknecht. 1185 Waltero filio Knecht, Voormezele (LEYS 1958′); 1280 Thirkinus Cnegt, Ip. (BEELE). De stamvader van Knechtel/Knegtel is « 1720 J.Chr. Knechtel, Berchembogen (Bohemen) (PDB).
| FD |
Kneef, de | zie de Knyf.
| FD |
Kneepkens | zie Knaepkens.
| FD |
Kneffel | zie Knevels.
| FD |
Knegt, de | Knegtel, zie Knecht.
| FD |
Knein | V. Konijn.
| EV |
Kneip | Kneipe. Surnom: all. Kneip ‘pince’; au fig., pourrait signifier: grippe-sou.
| JG |
Kneip(e) | Car. mor. Knijper, H. qui pressure ceux qui dépendant de lui. Propriétaire impitoyable. Ou bien : Synon. du suiv.
| EV |
Kneip(e) | Kneipp: Mhd. knîp: (schoenmakers)mes. BerBN. Vgl. De Knijf.
| FD |
Kneissler | Kneisel, Kneizl: D. Kneissel, Kneussel, Knäussel, dim. van Knaus (zie i.v.). BN naar de kleine gestalte. Vgl. Strobbe, Stubbe, Knuysen.
| FD |
Knelissen | Patr. < Cornelissen.
| FD |
Kneller | Knel(l): Obd. BN voor een lawaaimaker (DN).
| FD |
Kneppel | Var. van Mnl. cleppel, clippel: knuppel. BN. Zie De Clippel 1. en 2., Knuppel.
| FD |
Knepper | zie Knieper.
| FD |
Knes | zie Knezevic.
| FD |
Kneudt, de | Kneuts, zie (de) Knuyt.
| FD |
Knevels | Kneuvels, Cneuvels, de Kneuvel(e), de Cneuvel, Kneffel: 1. BerBN van de knevelaar, de beul. De Cnevelaere. – 2. BN voor een knoestige, sterke kerel. 1163 Hugo Cnovel; 1321 van Cneuvele, Cent (GN); 1322 lan Knevel, Mech. (HB 736); 1326 Lambert Cnuevel, Ip. (BEELE).
| FD |
Knevels | Surnom: néerl. knevel ‘moustache’; au fig., gaillard.
| JG |
Knez(evic) | Knes, Knezovic: Tsjechisch Knize: prins (DS).
| FD |
Knibber, de | Afl. van Mnl. knibben, waarvan knibbelen een frequentatief is. BN voor een kibbelaar, kij ver. 1356 Jan de Knibbere, St.-P.-Leeuw (PEENE1949); 1396 Peter de Knibbere, Appelterre (DE B.).
| FD |
Knibeller | Car. mor. Chicaneur.
| EV |
Kniebs | Knieps, zie Knip(p).
| FD |
Knieper | Knipper(t), Knepper: Ndd. BerN van een knijper of knipper, die met de kniptang werkt, zoals een riemmaker, schoenmaker. Vgl. Knip(p). 1328 Herman Knipere, Liibeck (NN).
| FD |
Knieri(e)m | Cnyrim: BerBN van de schoenmaker (BRECH.). 1602 Constantin Cnirimus, HS.
| FD |
Knies | Kniese. Surnom: dér. de moy. néerl. cniesen ‘se chagriner’.
| JG |
Knight(s) | zie Knecht.
| FD |
Knijf, de | de Knyf, (de) Knijff, Kinif, Quinif, de Kneef, de Cnijf, de Cnyf, de Cneef: Mnl. cnijf: lang, puntig mes, dolk, E. Knife. BN voor een lang mager mens, met scherp gezicht. Of BerBN voor de messenmaker. 1121 Arnoldus Knif, Utrecht (OHZ 1,214); 1303 van Clays Knive, Bg. (VERKEST); 1398 Weynin de Knijf, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Knijnenburg, | zie van (de) Konijnenburg.
| FD |
Knip(p) | Knieps, Kniebs, Knips: BerBN voor iemand die knipt, met een knipschaar of kniptang werkt. 1477 Henricke den Knip, Kh. (DEKEYSER). Vgl. Knieper.
| FD |
Knipp | Surnom: néerl. knip ‘trébuche!’.
| JG |
Knippenberg | -bergh. Nom d’origine: Knippenberg, anc. NL au nord de Essen (Rhénanie-Palatinat) [FD],
| JG |
Knippenberg | Proven. ,,Mont aux pièges » ou ,Mont du sieur Nibert ».
| EV |
Knippenbergh | (van) Knippenberg, -burg: Voormalige PlN Knippenberg ten noorden van Essen (NRW). 1357 H. vanden Knippenborgh = Hinrici de Knippenborgh (BLOIII); 1643 Joannes Knippenbergh, Munster (MUL V).
| FD |
Knipper(t) | zie Knieper.
| FD |
Knipping | Ndd. BerN van de knipper, die met de knipschaar werkt. Vgl. Knipscheer. 1305 Hinrik Knipping, Hb. (NN); 1345 Claus Knippinck, Forsten NRW-Aw. (AP).
| FD |
Knipscheer | Mnl. cnipschare, cnipscheer: (knip)schaar. BerBN. Vgl. Knip(p). 1698 Petrus Knipscheer, Oosterhout (MUL VII). Maar de naam komt ook voor aïs reïnterpretatie van de D. EN Knippschild. 1751 Knipscheer, Breda = 1750 Knipschel = 1707 Knipschilt (PDB).
| FD |
Knittel | Knitelius, zie Kniittel.
| FD |
Kno(o)p(s) | Cnops, DE Cno(o)p, Knop, ,.Bouton (de vêtement », ,,Nœud ». 1. Particular. vestim. — 2. Marchand d’articles de mercerie.
| EV |
Knobbaert | Cnobbaert: Afl. van knobbe: knoest, dikte, uitwas. BN voor een knoestige, iemand met een bult. Vgl. Knobbe. 1382 Pieter Cnobbaerd, Meulebeke (DEBR. 1970); 146 e. Jannes Knobbaert, Aw. (LIND. 1949,56).
| FD |
Knobbe | Knobe(n), Knubbe(n), Knobel, Knöbl: BN naar de knobbe, Ndd. Knubbe: knoest, knoop, knobbel. BN voor een knoestig man. Vgl. Knobbaert. 1300 Evert Knobbe, Lüneburg (NN).
| FD |
Knobbel | 1. ,,Nœud ». Particularité vestimentaire. N° 266. — 2. Profess. N. de marchand de colifichets. N° 131. — 3. Car. phys. ,,Bosse (au front) ».
| EV |
Knobelsdorf, von | Verspreide PlN Knobelsdorf(f ) (S, TH, Silezië, SL).
| FD |
Knoblauch | Knob(e)loch: D. BN of BerBN Knoblauch: knoflook. Vgl. Looketer: 1281 Daninus Locheitere, Ip. (BEELE).
| FD |
Knock, de | Knoche: Mnl. cnoke: knook, kneukel, been, knoest, knobbel. BN naar iemandsknokig voorkomen of naar een uitwas of bult. Vgl. Knobbe. 1382 Willekin de Cnoech, Gullegem (DEBR. 1970).
| FD |
Knocka(e)rt | -aers, Knookaert, Knocquaert, Cnock(k)aert, Cnocquart: 1. Afl. van Mnl. cnoke: knook. BN naar iemands knokig uitzicht, uitwas of bult. Zie De Knock. Vgl. Cnobbaert=Knobbe. 1398 Ghiselin Knockaert, Michiel Cnockaert, Geluwe; 1398 Jan Cnokaert, Menen (DEBR. 1970). – 2. Afl. van Van de Cnocke.
| FD |
Knockaert | cf. Cnockaert.
| JG |
Knockaert | Proven. ,,Mont osseux » (Rempli de souches et racines).
| EV |
Knoden | Knodt, Knood(t), Knot(t), Knôtgen: Mhd. knode, Mhd. knote, D. Knoten: knoop, knoest. BN voor een knoestig of gedrongen mens. Vgl. (de) Knuyt. 1200 Arnoldi Cnoden, Keulen (HAGSTR. 1949,147).
| FD |
Knoeff | zie Knauff.
| FD |
Knoest | Particular. vestimentaire. ,,Nœud ».
| EV |
Knoest | zie Knaus(t).
| FD |
Knof | zie Knauff, Knoop.
| FD |
Knokenhouwer | BerN Mnl. cnokenhouwer: beenhouwer, vleeshouwer, slager.
| FD |
Knol(l) | Knolle, Knols: Mhd. knolle: knol, aardklomp. BN voor een plompe, logge dikkerd, boer.
| FD |
Knollenberg | -burg: PlN Knollenberg (BW). 1451 Hans Knolleberg, Gûnzburg (BRECH.).
| FD |
Knood | Knoodt, Knott. Surnom d’homme noueux, trapu: moy. ht-all. knode ‘rugosité, nœud’ ; au fig. : homme robuste (Brech., 74).
| JG |
Knood(t) | zie Knoden.
| FD |
Knookaert | zie Knockaert.
| FD |
Knoop | Knop, Cnop, au génitif: Knoops, Knops, Cnoops, Cnops. Surnom: néerl. knoop ’bouton’ ; au fig. : bout d’homme; cf. Knauff.
| JG |
Knoop, (de) | de Cnoop, Knoops, Cnoops, (de) Knop, Knopp, de Cnop, Knops, Knopes, Cnop(s), Kno(p)f: 1. Mnl. cnoop, cnop(pe): knoop, knobbel, knoest. BN. Vgl. De Knock, Knobbe, Knauff, Cnudde. 1122 Wlfricus Cnop (CVT); 1306 Willaumes Knoop= Willaume Cnoop; 1326 Willem de Cnop, Ip. (BEELE); 1382 Jan de Knoop, Menen (DEBR. 1970); 1719 Ant. A. Knopff, Bs. (MUL VII). – 2. BerBN voor de knoper of knopenmaker. Vgl. De Knopper. – Lit.: E. KNOOP – H. & J. KNAUF, Degeslathten Knoop, Knop, Knauf…, Gouda, 1984.
| FD |
Knooren | Knoors, Knor(r), Knors(ch), Knarren: Mnl. cnorre: knoest, kwast, uitwas, bult, knobbel. BN voor een knoestig mens, met bult of knobbel. Vgl. Knobbe, Knoop, De Knuyt. 1300 dictus Knor I (SOCIN 424); 1446 Jacop Cnors, Vlissegem (PARM.); 1624 van Jaspaer Knoren, Bilzen (SCHOE.).
| FD |
Knooren | Knor. Surnom: all. Knorren ‘rugosité’, néerl. knor ‘cartilage’; au fig.: gaillard petit et gros.
| JG |
Knop, (de) | Knopp, Knops, Knopf, zie Knoop.
| FD |
Knöpfler | D. BerN van de knopenmaker. 1339 Knaufeler = 1365 Knauffelmecher, Knopfmacher, Frankfort (BRECH.).
| FD |
Knopfmacher | D. BerN van de knopenmaker. 1326 Bouden de Cnoppinmakere, Ip. (BEELE).
| FD |
Knöpke | Dim. van Knop; zie (de) Knoop.
| FD |
Knopman | Knufman: BerN van de knoper of knopenmaker. Vgl. Knoop 2.
| FD |
Knopper, (de) | Knoppersen: 1. BerN van de knopenmaker. Vgl. Knopfmacher, Fr. Boutonnier. – 2. BerN van de knoper of wever van grove weefsels, of van de afnopper, de man die het weefsel ontdoet van nopjes of knoopjes (DE POERCKIII). 1281 Johannes Cnopere; 1326 Jan de Cnopere, Ip. (BEELE).
| FD |
Knopsgerits | Dubbele FN Knops + Patr. Gerrits.
| FD |
Knor(r) | Knors(ch), zie Knooren.
| FD |
Knot | Cnodde. 1. Car. phys. (Homme ayant une) touffe de cheveux (extraordinaire). — 2. Profess. DE Cnoder. Knod. ,,Nœud, bouton ». N. de fabric.
| EV |
Knot(t) | zie Knoden.
| FD |
Knötgen | zie Knoden.
| FD |
Knott | cf. Knood(t).
| JG |
Knubbe(n) | zie Knobbe.
| FD |
Knubben | Surnom: all. Knubben ‘nœud, bosse’; au fig. : homme grossier.
| JG |
Knud | N. de bapt. Canud. V. GAD (Gan). Knudsen ,,Fils de Canud ».
| EV |
Knudde, de | de Knud(t), Knuets, zie (de) Knuyt.
| FD |
Knudsen | Knuts(s)on: Patr. Zoon van Knud, Deense VN. Lat. Canutus.
| FD |
Knufman | zie Knopman.
| FD |
Knulst | Wsch. < Mnl. cnuust: knoest, knots. Vgl. Knuysen.
| FD |
Knüppel | Knuppel: Ndd. BN: knuppel. Vgl. Kneppel, De Clippel. BN voor een lomperd. 1280 Hence Knuppel, Wismar (NN).
| FD |
Knuth | Knuts, Knust, zie (de) Knuyt.
| FD |
Knuts | Knutz. Nom issu de l’anthrop. germ. Chnuz, cf. moy. ht-all. knûz ‘vaillant’ (Fôrst. 366).
| JG |
Knuts(s)on | zie Knudsen.
| FD |
Knüttel | Knittel, Knitelius: Mhd. knùttel: korte dikke knuppel, vgl. Knuppel. BN voor een lomperd, lompe vlegel, boerenkinkel. 1240 Conr. dictus Knùttel, Heidelberg (BRECH.); 1760 Thomas Knitl,Tirol-Aw.(AP).
| FD |
Knuvers | Knüver, zie (de) Kluiver.
| FD |
Knuysen | Knuyzen: 1. BN naar het knoestige uitzicht, iemand met knoest of bult. Vgl. Knobbe. – 2. BN voor iemand met gedrongen gestalte: ‘een knuist groot’. Vgl. Knaus(t), de Knuyt. 1398 Willem de Knoes, Geluwe (DEBR. 1970).
| FD |
Knuyt | Kmiijt. Knudde, Cnudde, Cneude, Cneut, etc. Surnom d’après la silhouette trap-pue : moy. néerl. cnote, cnotte ‘nœud, massue, rondin’ [FD].
| JG |
Knuyt, (de) | Knuijt, de Knuydt, de Cnuydt, de Kenuydt, de Kneudt, (de) Cneudt, (de) Cneut, de Cnud, (de) Knudde, de Knudft), (de) Cnudde, Cneude, Knuth, Knuts, Knust, Cnuts, Kneuts, Knuets: 1. Mnl. cnot(t)e: knoest, klomp, knuppel. BN naar de gedrongen gestalte. Vgl. Knuysen, Knoden. Gazelle tekende in Asper knuite=knuiste op (Loquela). 1323 Heinrich der Knod ‘fur plumpe Menschen’ (SCHWARZ1957,169). 1281 Clais Cnuet, Bg. (CG); 1333 Henrico Knodde, Tn. (C.BAERT); 1355 Jacop Cnudde, Oud. (WALRAET); 1391 Andrieu le Cnud = 1393 le Cnuut, Ip. (BEELE); 1398 Willequin de Knuut, Meulebeke (DEBR. 1970). – 2. Evtl. Mnl. cnuut: kraai.BN.
| FD |
Ko(h)lgraf | Reïnterpretatie van Ndd. Kohlrave: koolraaf. 1491 Herm. Kolrave, Hildesheim (NN).
| FD |
Ko(o)revaar | Ndd. Kordvahr: Kord der vater : Koenraad de vader (NN). ±1545 Adriaan Adriaanse Coorenvaeyer, Hoornaar (PDB).
| FD |
Koarnhuyse, van den | zie van den Koornhuyse.
| FD |
Kob(b)ert | zie Cobert.
| FD |
Koben | zie Cobbe(n).
| FD |
Köberl | Koeberl: Dim. van Mhd. kober: draagkorf. BerBN. 1361 der Kôberlin von Reichenbach, Oberstdorf (BRECH.).
| FD |
Kobia | Metr. Korte vorm van Jakobia.
| FD |
Koblenzer | Afkomstig van Koblenz (RP).
| FD |
Kobs | V. Jacob.
| EV |
Kobus | Kobessen, Kobs: Patr. Korte vorm van HN Jacobus.
| FD |
Koc | Koch(s), (de) Kock, zie (de) Kok.
| FD |
Koch | Kock(x). V. Kok.
| EV |
Koch | Kock, Kok, Cock, au génitif: Kochs, Kocks, Kockx, Koks, Kox, Cockx, etc. Nom de profession: ail. Koch, néerl. kok ‘cuisinier’.
| JG |
Kochuyt | cf. Cocquyt.
| JG |
Kochuyt | zie Kockuyt.
| FD |
Kock | Kocks, Kockx, cf. Koch.
| JG |
Kocka(e)rt(s) | -artz, zie Cockart.
| FD |
Kockart | Kuckart. 1286 «li femme Jehan Kokard» CartBinche, 1444 «Jannoul Kokaer(t)» TerreJauche; surnom: anc. fr. cocart, adj., ‘coquet’, ‘prétentieux, fanfaron’ (Greimas, DAF 112) [MH], d’où moy. néerl. cockaerl ‘radoteur, niais’ ; cf. aussi Cockart.
| JG |
Kocke(n) | zie Koek.
| FD |
Kockel- | zie Koekel-.
| FD |
Kockenpoo | Kockempoo, zie Coquenpot.
| FD |
Kocker(e), de | zie de Koker.
| FD |
Kockerols | 1316 «Johan de Kokeruel» Kemexhe, 1444 « Godiscal de Kokeroul » TerreJauche, 1451 «Nicolas Kockerols», 1457 «Quentin Cokeroul» Louvain, etc. (nombreuses mentions anciennes dans la brochure de V. Kockerols); NF de Hesbaye et de la région de Louvain, d’origine toponymique, très probabl. du NL Cocroux, à Biez (BrW). -Bibliogr. : V. Kockerols, Origine du nom et de la famille Kockerols, chez l’auteur, 2001, 61 p.
| JG |
Kockerols | PlN Cocroux in Biez (WB); Cockroux in Oupaye (LU). 1316 Johan de Kokeruel, Kemexhe; 1451 Jossar de cellier dit Cockroule, Luik; 1457 Quentin Cokeroul, Lv. (Midd. 1973,124-128).
| FD |
Kocklenberg | zie Koekelberg(h).
| FD |
Kocks | Koc(k)x, zie (de) Kok.
| FD |
Kockuyt | cf. Cocquyt.
| JG |
Kockuyt | Kochuyt, Koekuyt, Koeck(h)uyt, Couckui(j)t, Couck(h)uyt, Couchuyt, Coucquyt, Koukuyt, Kouckhuyt, Cocquit, Coquyt, Cocquy(d)t, -uijt, Cockuyt, Coc(k)huyt, Coequyt, Coc(k)heyt, Cocqueydt, Coc(q)u, Cochu, Coqu: Mnl. cockuut, cockuyt, cochuut, Ofr. cocu: koekoek. Aangezien de koekoek in een vreemd nest eieren legt, werd deze vogelnaam een BN – scheldnaam – voor een luiaard. Deze opvatting zou dan zijn verschoven tôt: die vreemde eieren uitbroedt > bedrogen echtgenoot ‘le cocu’. Volgens STRUBBE (Bk. 1948, 174-6) zijn koekoek en cockuut (Vgl. Fr. coucou en cocu, E. cuckoo en cuckold) twee verschillende woorden, die achteraf voor één woord werden gehouden. Ofr. cucut betekende: hoorndrager, gehoornd. 1275 Line Kuchuts = Cuckuts, Ktr. (DEBR. 1980); 1280 Johannem Cochut; 1326 Jan Coku, Ip. (BEELE); 1323 Jakemars li Kokus, Quévy (CSWII); 1386 Symoen Kockuut, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
koe | ,,Vache ». 1. Profess. Coemans, ..Marchand de vaches ». — 2. Proven. Coevoet. Koevoorde, ,,Gué des vaches ». L.D.
| EV |
Koe- | Kou- -koek, -koe(c)k(x). ,,Cocu » (Déviation de métaphore, la femelle du coucou allant pondre dans le nid d’un autre oiseau).
| EV |
Koe(c)khoven, van | van Cochoven, Koekhoven, -hofs, Koeckhofs: PlN Koekhoven in Merksplas en Rijkevorsel (A). 1392 Johannes Coechove = 1392 Johannes van Cochoven = 1394 J. van Coechoven, Lier(FRANS).
| FD |
Koe, de | zie Coe.
| FD |
Koebergen | zie (van) Cauberg.
| FD |
Koeberle | zie Köberl.
| FD |
Koeck | Koeken, cf. Coeck.
| JG |
Koeck | zie Koek.
| FD |
Koeckel(en)berg(h) | Koeckelberg(hs), zie (van) Koekelberg(h).
| FD |
Koeckelaers | zie de Keukelaer(e).
| FD |
Koeckelberg | Koekelberg, -bergh, Coeckel-bergh, au génitif: Coeckelbergs, -berghs. Nom d’origine : ainsi Koekelberg (Bruxelles-capitale).
| JG |
Koecker, de | zie de Koker.
| FD |
Koeckhuyt | zie Kockuyt.
| FD |
Koeckoekx | zie Koekoek(x).
| FD |
Koecks | Koeckx, zie Koek.
| FD |
Koedam | PlN Kuhdamm in Bahrenfleth (SH).
| FD |
Koedijk | PlN (NH). In Terneuzen (Z), Armboutscappel, Duinkerke (FV), Audruicq (PdC). 1544 Fytoor Coedic; 1580 Nicolas Coedyck, Bg. (DF VIII).
| FD |
Koefoed | zie Koevoet(s).
| FD |
Koegmans | Samenstelling met Mnl. cooch, coich: buitendijks land?? Wsch. veeleer reïnterpretatie van Coemans.
| FD |
Koeiman | Var. van Coeman, zoals Koeymans.
| FD |
koek | ,,Gâteau », ,,Galette ». 1. Profess. N. de boulanger-pâtissier, Coeck-, Koeck- -e, -x. Kuck, Cuyx. Koekel-, Kokkel- -koren, ,,Blé pour gâteaux ». N. de boulanger-pâtissier. Koekelmeyer. Métayer d’une ferme appelée Koeke(-laar ou -berg etc.). — 2. Proven. Terre en forme de gâteau. Koekel- Kokkelen-, Coe(c)kelfen)- -berg(h). ,,Colline en forme de gâteau. K.oe-kelberg (Loc.). Cocke-, Coecke–laere. ,,Lande de même forme ». Koekelare (Loc.). V. Koekeloeren.
| EV |
Koek | Koeke(n), Kocken, Kokke(n), Kook(en), Koeck(e), Ko(c)ke, Koeks, Koe(c)kx, Coeck(e), Coeke, Coejcjkx, Couck(e), Couque, Coucq, Caucke, Cooke(n), Koock, Ku(c)k, Kuck, Kuke: 1. BerBN van de koekenbakker. Vgl. Wasteels, Watteau.+1300 Walterus Koeke, Ktr. (DEBR. 1980); 1368 Matte Couke up Fierin Coux cateile; 1390 Floreins Kouke, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Sommige vormen kunnen var. zijn van Kok.
| FD |
Koek, de | zie (de) Kok.
| FD |
Koekaerts | zie Cockart.
| FD |
Koeke(n) | zie Koek.
| FD |
koekel | Car. mor. 1. Fainéant (Koekeloeren, ,,Attendre la fortune sans rien faire »). — 2. Coquelineur, Vaniteux (comme le coq : Kokkelen, ,,Faire coquerico ». (DE-) Coeckel-, Keukel–aer, -eire, Coclers. V. Koek.
| EV |
Koekelaere, de | -loere, zie de Keukelaer(e).
| FD |
Koekelberg(h), (van) | Koekelbergs, Koeckelberg(hs), Coekelberg(h)(s), -gerghs, Coeckelberg(h)(s), Couckelberq, Coukelberghs, Koeck(e)lenberg(h), Koeklenberg, Coeckelenberg(h), Kokelberg, Co(c)kelbergh(s), Cokelberg, Kok(k)elenberg, Ko(c)klenberg, Kockelberg(h), Cokkelbergh, van Ouockelbergh, van Conkelberg(h)e: PlN Koekelberg (Es.), in Berchem, Kester, Herfelingen (VB), Herzele, Melsene, Munkzwalm (OV), Kokelberg in Ronse (OV). 1227 Gosuinus de Coekelbergha, Munkzwalm (GN); 1277 Woutre van Couckelberghe, Bs. (CG); 1328 Tierin Kokelbergh, Ip. (BEELE); 1400 Aert van Cockelberge, Tv. (BERDEN).
| FD |
Koekelkoren, | -coren, Koekkelkoren, Kokkelko(o)ren, -korn, Kockelkor(e)n, Kuckelkorn: D. FN Kuckel-korn, Kockelkorn. D. Kockelskôrner, Ndl. kokkelkorrels, -zaden, Mlat. coculae orientales of indici, d.i. oosterse of Indische korrels. Kockel < cocculus, dim. van coccus: kern, zaad, graantje. Het zijn de zaden van de Anamirta cocculus, die op Malabar en de Indonesische eilanden groeit. Deze korrels worden gebruikt in de homéopathie en om vissen en vogels te bedwelmen. 1575 Willem Cockelcoren, Heiden/Aken-Aw. (AP).
| FD |
Koekenbeek, van | PlN Koekenbeek in Sint-Renelde (WB). 1396 Heinric van Kockenbeke, Tollembeek (DE B.).
| FD |
Koekhofs | -hoven, zie van Koeckhoven.
| FD |
Koeklenberg | zie Koekelberg(h).
| FD |
Koekoek | „ Coucou ».
| EV |
Koekoek(s) | Koukoek, Koeckoeck, Koekkoek, Koekoe(ck)x, Koeckoekx: BN voor een luiaard of een bedrogen echtgenoot. Vgl. Kockuyt. 1227 Weitinus Cuccuc, Munkzwalm (GN).
| FD |
Koeks | Koekx, zie Koek.
| FD |
Koekuyt | zie Kockuyt.
| FD |
Koelen | zie Koolen.
| FD |
Koelen, van der | zie van der Kuylen.
| FD |
Koelewijn | zie Koldewey.
| FD |
Koelink | Kölling: Patr. All. van HN Nikolaus; vgl. Colins, Koolen.
| FD |
Koellner | Zie Kölner.
| FD |
Koelman | 1. Car. mor. Homme calme. — 2. V. COL.
| EV |
Koelman(s) | Zie Colman(s). Maar een Nederlandse familie Koeleman stamt van Anthonius Kuhlman, °± 1715 in Goldenstadt (PDB). Afl. van PlN Kuhle: kuil, groeve.
| FD |
Koeman(s) | Coeman(s), cf. Koopman(s).
| JG |
Koeman(s) | zie Koopman(s).
| FD |
Koemoth | zie Coemaet.
| FD |
Koen | Koen-, Coen- -en, -er. Kuh-n(en). 1. N. de bapt. V. CON. — 2. Car. mor. Koen, ,,Audacieux ». Synon. : De Coen(e), De Coune.
| EV |
Koen | Koene(n), Koenn, Kon(n), Kônn, Koens, Kons, Coen, Coene(n), Coens(en), Coone, Con(e), Coohn, Coune(n), Couenen, Coun(ns), Kohn(en), Koohn, Kohne, Kôhn(e(n)), Ko(o)nen, Coonen, Cohn(en), Conen(s), Keune, Keun(en), Kun(nen), Kune, Kuen(en), Cunin, Cu(e)nen, Ceunen(s), Ceunis, Cuens, Koeune, Kuin, Cuinen, Cuynen, Cuyns, Kiihn(e), Kuhn(e), Kuehn, Kuhnen, Kuenhen, Kuhnhenn, Kuhni: 1. Patr. Germ. VN Cono, Kono ‘koen, dapper’. 1326 Jan Koene, Ip. (BEELE); 1367 Jan Coene; 1392 Heine Coenen, Ktr.; 1398 Betkin Coens, Tielt (DEBR. 1970); 1350-1400 Joh. Cuenken fil. Ger. Coenen, Landen (MNT47$); 1385 Arnoldi Cuenen, Tg. (TYTGAT); 1481 Tys Kunnen, Ht. (A.GHIJSEN); 1493 Coen Cuynens, Repen (SKM). De vormen Koenen/Coenen zijn niet noodzakelijk gen. van Coene, ze kunnen ook uit de vleivorm Coenin ontstaan zijn: 1398 Jan Coenin, Tielt (DEBR. 1970). – 2. Zie ook De Coen(e).
| FD |
Koenegracht | zie Coenegracht(s).
| FD |
Koener(s) | Koenders, Konder, Coenders, Kohner, Kuunders: Patr. Germ. VN kôn-hari ‘koen-leger’: Gonherus (MORLETI).
| FD |
Koenig | Konig, König, Koniq, au génitif: Koenigs, Konigs, Konix. Surnom: ail. Kônig, sud-all. Konik ‘roi’; cf. Koning.
| JG |
Koenig(s) | König(s), Konig, Kon(i)gs, Konik, -ic, -iq, -yk, Conicq: D. BN König: koning. De vorm Konik is Zuid-Duits.
| FD |
Koenigsberg | Koeni(ng)sberg, Kenigsberg: Verspreide D. PlN. Bekend was vooral de oude stad Königsberg in Oost-Pruisen (Kaliningrad).
| FD |
Koenigsfeld | D. PlN Königsfeld (verspreid).
| FD |
Koenigsmann | zie Königsmann.
| FD |
Koening(s) | zie (de) Koning.
| FD |
Koenot | Grafie voor Rom. Counot, afl. van VN Koen. Vgl. Counotte.
| FD |
Koenraad(s) | -raadt, -raets, Coenraad(s), -raed, -raet(s), •raard, -raerds, Coend(e)raet, Co(e)nderaert(s), Konrath, Konrad(t), Conraads, -rad(s), -radt, -ratd, -rath(s), -ratte, -rod, -roth, -rotte, Coonraat, Conradi(e), -y, Conrard(y), Conerardy, Connerade, -rotte, Counerotte, Condrotte, Cornerotte, -routte, Connrot, Contrardy, Couraet(s), Cour(r)a(rd): Patr. Germ. VN Koenraad: kôn-rêd ‘koen-raad’: Conradus (Dip.). 1260 Petrus filius Conrardi = 1281 Pétri dicti Conraet, Rupelmonde (MNT123); 1267 Conrado Aurifabro; 1306 Belie Coenrads, Ip. (BEELE); 1394 Joris Coenrard, Menen; 1396 Coenraert van Oesterwijc, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Koenraets | cf. Coenraets.
| JG |
Koens | Koentges, Koetgens, cf. Coen(s).
| JG |
Koens | zie Koen.
| FD |
Koentges | Kontges: Patr. Koentje, dim. van Germ. VN Koen. 1440 Jan van Welcenes alias Coenke f. Coenraets, Ktr. (BAELDE); 1527 Pieter Coentken alias Welseners, Ktr. (KW).
| FD |
Koentges | V. CON.
| EV |
Koep(p) | Koepges, zie Köpp.
| FD |
Koepfier | V. Koper.
| EV |
Koer- | zie Kör-.
| FD |
Koerfer | zie Koerver.
| FD |
Koerperich | zie Körperich.
| FD |
Koers(en) | zie Kors.
| FD |
Koersveld, van | zie van Koetsveld.
| FD |
Koert | Coort, Koerdt, Koertge: Patr. < Germ. VN Koenraad. En dim. -ge.
| FD |
Koerver | Koeruer, Korver(s), Koerfer: BerN Ndd. Körver: mandenvlechter. Vgl. Körber, Corvers. De u in «erheeft v-waarde, een relict van vroegere schrijfgewoontes. 1354 Thomas Corvere, Hannover (BRECH.).
| FD |
Koesen | Zie Kozijns.
| FD |
Koester | zie de Koster.
| FD |
Koetgen(s) | zie Kuetgens.
| FD |
Koether | D. Köter, Köther: keuterboer.
| FD |
Koetlitz | V. GOD.
| EV |
koets | koetsier. ,,Voiture, Cocher ». Profess. Coets, Koets, Kautz, Coets-, Coûts- -ier. (Le N. peut être aussi hébreux ou syrien : Kouts, Kodsi. ,,[De] Jérusalem ».
| EV |
Koets | zie Koot.
| FD |
Koetsem,van | -en, zie van Cutsem.
| FD |
Koetsier | zie Coetsier(s).
| FD |
Koetsveld, van | van Koersveld: PlN Koesveld in St.-Gillis-Waas (0V); evtl. Coesfeld (NRW).
| FD |
Koettlitz | PlN Köttlitz (BEI).
| FD |
Koetz | cf. Kutz, Kiitz.
| JG |
Koetz | Zie Kötz.
| FD |
Koeune | cf. Keunen.
| JG |
Koeune | zie Koen.
| FD |
Koeveringe, van | PlN Koevering (NB).
| FD |
Koevoet(s) | Coevoet(s), Koeijvoets, Koeyvoets, Koefoed, Covoet: 1. BN naar het lichaamsgebrek, de horrelvoet, klompvoet, paardenvoet. -2. Huisnaam, b.v. in Cent en leper. HAGSTR. 1949,204 noemt in Keulen ‘de Pede Bovis’ naar de huisnaam ‘ad Pedem Bovis’. Vgl. D. Kuhfuss, Pferdefuss, Rindsfuss, Fr. Piedboeuf. 1280 Petrus Coevoet, leper (BEELE); 1398 Istaes Coevoet, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Koewé | V. Caw.
| EV |
Koewé, | zie Couet.
| FD |
Koeyemelk | zie Coemelck.
| FD |
Koeyer, de | Koeyers, zie de Coeyer(e).
| FD |
Koeymans | Koeijmans, Koeiman: Reïnterpretatie van Coemans.
| FD |
Koeymans | Koëymans, Coeymans, Koymans, Cooymans. Nom de profession: éleveur de vaches, néerl. koe. Cf. aussi Coey.
| JG |
Koeyvoets | zie Koevoets.
| FD |
Koff(e)man | Var. van D. Kaufmann. 1562 Jorge Koffman, Liegnitz (DN).
| FD |
Kofferschlager | Kofferschläger. Nom de profession: all. Kupferschläger ‘batteur de cuivre’.
| JG |
Kofferschläger | -schlager, zie Kupfferschlaeger.
| FD |
Kofler | D. Kof(f)ler, oude vorm van Kaufler: uitdrager, opkoper, kleinhandelaar (BRECH.).
| FD |
Kog | cf. Cogge, Coghe.
| JG |
Kog(ge) | zie Cogge.
| FD |
Kögel | D. hypercorrecte vorm voor Kegel; zie i.v. Kogelenberg, van: PlN, misschien Kugelberg in Ludwigsburg (BW).
| FD |
Kogel(s) | Cogels: Mnl. cogele: kap, mantelkap. BN, vgl. Cappe. 1386 Herman Coghel, Bg. (JAM.).
| FD |
Kogels | Cogels. ,,Balle » (Projectile). Profess. Fabric. de cartouches.
| EV |
Kogels | Cogels. Surnom: moy. néerl. cogel(e) ‘manteau’ ou cogel(e) ‘gourdin muni d’une boule’.
| JG |
Kögelsberger | D. hypercorrecte vorm voor Kegelsberger < PlN. 1247 Wernherus…Kegelisbergere,Worms (BRECH.).
| FD |
Kohen | zie Cohen.
| FD |
Kohl | Kohle(n), Köhl(en): 1. BN van de kolenteler, koolbouwer. Vgl. Wvl. koolkapper, Keuls Kappesboor: kleine boer aan de rand van de stad die zijn groenten in de stad verkoopt (Keuls kappes: (kabuis)kool). 1480 Joh. Kôl = 1491 alias Brassicanus, Konstanz (BRECH.). – 2. Patr. Korte vorm van VN Nikolaus; zie Kool(e), Koolen.
| FD |
Kohl | Kolh, Kolle, au génitif: Kohlen, Köhlen. Nom issu de l’anthrop. germ. Col (Först. 371)ou surnom : all. Kohl ‘chou’, et all. Kohle ‘charbon’,
| JG |
Kohl(en)berger | Kolberg: Verspreide D. PlN Kohlenberg. 1355 Menke Ko(y)lenberg, Kassel (BRECH.).
| FD |
Kohlbacher | zie Kolbach.
| FD |
Kohler | Köhler, Koller, Köller: D. BerN van de kolenbrander. 1460 Jakob Kol(l)er = Kôler, Leipzig (BRECH.).
| FD |
Kohler | Köhler, Koller. Nom de profession: all. Köhler ‘charbonnier’.
| JG |
Kohlhaas | zie Koolhaas.
| FD |
Kohlman(n) | Kaulman(n): Afl. van Kohl.
| FD |
Kohlmeyer | 1. Afl. van Kohl. Vgl. Kohlmann. -2. Var. van Kollmeyer.
| FD |
Kohlsaat | zie Coolsaet.
| FD |
Kohlschein | -scheen: Verhaspeling (door verscherping) van Gol(d)stein.
| FD |
Kohn | Kohne, Könn, au génitif: Kohnen, Konen, Konnen, Koonen. Nom issu de l’anthrop. germ. Cono; cf. Keunen et Koens.
| JG |
Kohn | zie Cohen, Koen.
| FD |
Köhn | Köhne(n), Kohne(n), zie Koen.
| FD |
Kohnemann | Patr. Afl. van Kohn.
| FD |
Kohnenmergen | Misschien verhaspeling van D. Kohlmorgen (Hb.), Kaldemorgen (Essen): koude, koele morgen. BN. Vgl. 1397 Albrecht Kaldenacht, Frankfort (DN).
| FD |
Kohner | zie Koener(s).
| FD |
Koijk, van der | zie van Kuik.
| FD |
Koille, van der | zie van Coillie.
| FD |
Koister | V. Koster.
| EV |
kok | Profess. ..Cuisinier ». Koch, Kock(x), Cox, DE Cock, Kooke, Cuox. koker. Profess. De Cocker, De Cooker.
| EV |
Kok(s) | cf. Koch.
| JG |
Kok, (de) | (de) Kock, de Koch, (de) Co(c)k, (de) Cocq, de Cook, Decooq, Koo(c)k, de Koek, de Couck, (de) Cok, Coc, Coq, Koq, Koks, Cox, (de) Coox, Cocks, Cocx, (de) Cockx, Ko(k)x, Kocks, Koc(kx), Kocx, Koch(s), Coch, Chockx: 1. BerN van de kok. ±1300 Gerardus cocus domini comitis Flandrie (DEBR. 1980); 1360 Diederic de Coc…doen hi coecte, Lv. (DE MAN 1949); 1356 Egidii Cocx; 1382 Clays de Coc, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. BerN Mnl. coc, scarpcoc: beul, scherprechter. 1404 Peteren de Koc, scarp-rechtere, Bs. (HB 251). – 3. Soms vertaling van Fr. Le Cocq: de Haan. 1398 Hendrick de Cock (zoon van) H. de Châtillon dit le Coq. Het wapenschild van families De Cock vertoont vaak een haan (med. L. de Kock, Bilthoven).
| FD |
Koka(e)rt | Koka(s), zie Cockart.
| FD |
Kokaiko | cf. Cockaicko.
| JG |
Kokaiko | zie Cokaiko.
| FD |
Koke | zie Koek.
| FD |
Kokel(en)berg | zie Koekelberg(h).
| FD |
Kokelaere | cf. Cokelaere.
| JG |
Kokelaere | Kokenler, zie de Keukelaere.
| FD |
Koker, de | (de) Coker(e), de Cooker, de Kocker, de Koecker, de Cocker(e), de Kokere, de Kokert, Decockère, Keu(c)ker, de Kocker(e): 1. BerBN naar de koker, het foedraal, b.v. pijlkoker, naaldenkoker, brievenkoker. Kan een BerBN zijn voor de bode, die de brieven in zijn koker draagt: 1418 Jhan Biese messagier = 1418 Jan Biesen van eenen cokere die hij te Ghend cochte omme brieven in te voerne; 1418 ghesendt…Ingheram den Coker (Coker(e)), Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Evtl. afl. van ww. coken: koken. Syn. met (de) Kok. 1398 Bernart de Koker, Lauwe (DEBR. 1970).
| FD |
Koker, van den | Deze FN komt in LU voor. Verhaspeling van De Koker.
| FD |
Koket | zie Cochet.
| FD |
Kokke(n) | zie Koek.
| FD |
Kokkel- | -enberg, -koren. V. Koek.
| EV |
Kokkel- | Zie Koekel-.
| FD |
Koklenberg | zie Koekelberg(h).
| FD |
Koks | Kokx, zie Kok.
| FD |
Kol(l)meyer | Kolmer: 1. < 1430 Koldemeyer (DN). – 2. Var. van Kohlmeyer.
| FD |
Kol, van | zie van Keulen.
| FD |
Kolb | Kolbe, Kolp: D. BN, pendant van Kolff, Colfs.
| FD |
Kolbach | Kohlbacher: PlN Kolbach im Breisgau. 1293 Heinr. dictus Kolbach, Freiburg (BRECH.).
| FD |
Kolberg | zie Kohl(en)berger.
| FD |
Kolbus(ch) | Kolbusz: PlN Kohlbusch in Stolberg (NRW).
| FD |
Kolchmidt | Koschmider, Korsmit, Cor(r)smit: Kolschmidt < Ndd. Koldeschmid: koudsmid.di ketelsmid, kopersmid (die zonder vuursmeedt), D. Kaltschmied. De verhaspeling tot Korsmit door de bekende //r-wisseling. 1662 Joannes Calsmet liber baro ab Eijsselenbergh (MUL VI).
| FD |
Kold, van der | Wsch. = Van der Kolk.
| FD |
Koldewey | Koldewijn, -wyn, Kaldewaij, Kollewijn, Collewijn, Colluyng, Koelewijn: 1. Mnl. wey: wei, hui van de melk. Koele wei. Vgl. Coemelck, Soetemelk, Soetewey. De vormen met-wijn kunnen jongere volksetymologische reïnterpretaties zijn. 1273 Johan Coelewej, Bg. (CG); 1287 Jehans Coelewei = 1297 Johanne Coelewey, Bg. (DF VIII). – 2. De oostelijke vormen (kolde-) kunnen op een PlN Koude Wei teruggaan. BRECH. verklaart Koldewey < PlN Kaltenweide: 1460 Clawes van der Koldenweye, Hannover. Er is een PlN Coudeweede in Duinkerke (FV) (DF VIII). Bovendien zijn er talrijke PlNn Koldewey/Koldewee (m.n. in OIJ,G) (Nk. 1989,15-46). – 3. Er is ook nog een PlN Colwède, een bos tussen Pihen en Rodelinghem (PdC), 855 Colwidum: kolenbos (TW). 1278 Baldeuinum de Colewede = 1289 Boid de Colewide, Kales (GYSS. 1963).
| FD |
Koldijk | PlN Koldijk in Grouw (FL) (BROUWERs).-1721 Eelck Ulbes van Coldijk, Warga FL; 1843 Marten Gjalts Koldijk, Idaarderadeel (PDB).
| FD |
Kolen | cf. Koolen.
| JG |
Kolen | zie Koolen.
| FD |
Kolen, van | zie van Keulen.
| FD |
Kolenberg | 1. PlN Kolenberg in Zelem (L). – 2. Var. van Kohlenberg. – 3. Var. van Koelenberg; zie Koulberg.
| FD |
Kolenberg | V. Koolen.
| EV |
Kolenbrander | Colenbrander: BerN van de kolenbrander, houtskoolmaker. Zie Koolbrant.
| FD |
Kolf | Kolff. Surnom: néerl. kolf ‘crosse’, kolfspel ‘jeu de crosse’.
| JG |
Kolf(f) | zie Colfs.
| FD |
Kolfschoten | FN vooral in de Gelderse vallei. 1477 Colveschoeten, in Scherpenzeel (G).
| FD |
Kolgen | Kölgen: Patr. Dim. van Koll.
| FD |
Kolibos | Griekse FN (PDB).
| FD |
Kolijn | zie Colin(s).
| FD |
Kolins | zie Colin(s).
| FD |
Kolk, van der | PlN Kolk: kolk, diepte, kuil.
| FD |
Kolkman | Afl. van Van der Kolk. 1443 Heinric Colcmans hoeymaker, Aw. (VLOEB.); 1491 Janne Colckman, Cent (OARII).
| FD |
Kolkman | Profess. Kolk, ,,Ecluse ». N. d’éclusier.
| EV |
Koll(e) | 1. Patr. Germ. VN Kolo. 1272 Choie von Seldenhofen, Stiermarken (BRECH.). – 2. BN. Ndd. kole: hoofd, kop. 1320 Herman Kolle, Lubeck (DN). – 3. Var. van Kohl(e).
| FD |
Kollé | Kollee, zie Colet.
| FD |
Kollem, van | van Collem: 1. PlN Kolem (B, A). 1406 Henrix vivere van Coelhem, Woluwe (PEENE).-2. Var. van Van Kollum.
| FD |
Kollenberg | 1. PlN Kallenberg (BW, NRW). 1424 Joh. Kallenberger = 1436 J. Kollenberger (BRECH.). – 2. Var. van Kolenberg of Kohlenberg.
| FD |
Koller | Köller, zie Kohler.
| FD |
Koller | V. COL.
| EV |
Kollewijn | zie Koldewey.
| FD |
Kollin | zie Colins.
| FD |
Kölling | Zie Koelink.
| FD |
Kollman(n) | Kolman, Köllmann: 1. Patr. VN Coloman. 1245 Conr. dictus Cholman, Freiburg (BRECH.). – 2. Var. van Kohlmann.
| FD |
Kollros | D. bloemnaam Kohlrose: o.m. klaproos, kollebloem. 1333 Cunr. Kolrose, Kempten (BRECH.).
| FD |
Kollum, van | 1. PlN Kollum (EL). – 2. Var. van Van Kollem.
| FD |
Kolmpers | Clumpers. Profess. Sabotier. N° 161.
| EV |
Kölner | Kol(l)ner, Koellner, Kölln(er): Keulenaar. 1279 C. dictus Koelner, Efilingen (BRECH.).
| FD |
Kolp | Surnom: all. Kolbe(n) ‘crosse’.
| JG |
Kolp | Zie Kolb.
| FD |
Kolsteeg | Te Kolsté: Kolsteeg is een reïnterpretatie (‘steeg’) van PlN Kolstee < Kolstede. Vgl. D. FN Kohlstetter < PlN Kohlstetten (BW). 1814 Gebke Margarete Kollstede, Varel NS (VS1975,644c).
| FD |
Kolsteegje | Kolsté: Kolsteeg is een reïnterpretatie (‘steeg’) van PlN Kolstee < Kolstede. Vgl. D. FN Kohlstetter < PlN Kohlstetten (BW). 1814 Gebke Margarete Kollstede, Varel NS (VS1975,644c).
| FD |
Kolsteren | zie van Calsteren.
| FD |
Kolvenbach | PlN(NRW).
| FD |
Koman | zie Koopman(s).
| FD |
Komen, (van) | PlN Komen (H). 1280 Symon de Comene; 1326 Jan van Comene, Ip. (BEELE).
| FD |
Komkommer | Ndl.-joodse FN (PDB). BN of BerBN voor de eter of teler van komkommers.
| FD |
Kommander | BerN van de commandeur, hoofd van eencommanderij (D. Kommende), ridderorde. D. Komtur, Ndd. Kommdùr < Lat. commendator.
| FD |
Kommer(s) | van den Kommer: Weergave van dial. uitspr. van Kamer(s), Van den Kamer.
| FD |
Komoth | Komuth, zie Coemaet.
| FD |
Kompan | zie Compaan.
| FD |
Kompany | zie Compagnie.
| FD |
Kompier | Met epenthetische nasaal uit Copier (zie i.v.). 1689 Willem Jansz Copier, Cabauw (U), ook aïs Compier, Kompier, Kopier (PDB).
| FD |
Kon | V. CON.
| EV |
Kon | zie Koen.
| FD |
Kon(t)zen | zie Contzen.
| FD |
Konat | zie Coenaerts.
| FD |
Koncz | zie Contzen.
| FD |
Konder | zie Koener(s).
| FD |
Kondré | Kondre, Cond(e)reys, Condrys: Patr. Gondrez, Rom. vorm van Germ. VN Gondraad (zie Gondraet). 1200 Gheraus Gondree, Atrecht (NCJ); 1232 Gobertus Gondree, St.-Q. (MORLET).
| FD |
Koné | zie Counet.
| FD |
Könecke | Patr. Dim. van VN Konrad.
| FD |
Konen | zie Koen.
| FD |
Kongs | zie Koenig(s).
| FD |
Konhäuser | Konheiser: Kornhäuser, afl. van Kornhaus: korenhuis, graanhalle, korenschuur.
| FD |
Konic | -ig(s), König(s), zie Koenig(s).
| FD |
Konieczny | -nij, -na, Konietzny, -na: Oudpools konieczny: op het eind wonend (NAUMANN).
| FD |
Konig | etc., cf. Koenig.
| JG |
Königsdorff | Köningsdorf: PlN Königsdorf (NRW, BEI).
| FD |
Königsmann | K(o)enigsmann: Zoals D. FN Königsmacher: die de roi van koning speelt in een toneelspel (BRECH.)? Of afl. van Kônig?
| FD |
Königstein | Kenigstein, -sztejn, Koningstein: PlN Königstein (BEI, HS, S, SH).
| FD |
Konijn | Conijn, -yn. Formes néerl. de Conin.
| JG |
Konijn | Knein. 1. Car. mor. Homme peureux (..Courageux lapin »). — 2. Proven. L.D.
| EV |
Konijn | -yn, Keun(en), Conin, -ijn: Mnl. conijn, cuennijn, Wvl. keun: konijn. BerBN voor een konijnenfokker of BN voor prognatie of de manier van kauwen. 1277 Hannekin Conin; 1392 Jaqueme Kuenin, Ip. (BEELE).
| FD |
Konijnenburg, van (de) | Knijnenburg: PlN Konijnenberg in Biervliet, Oostburg (Z) (DF VIII), Rillaar (VB) en Bouwel (A).
| FD |
Konik | zie Koenig(s).
| FD |
Konin(ck)xloo, van | van Koningsloo, van Coningsloo, van Coninckxloo, -loey: PlN Koningslo in Vilvoorde (VB). 1406 Jans lant van Coninxloe, Itterbeek (PEENE); 1482 Peter van Coenincs looe, Es. (HB 238).
| FD |
Koninckbroeck, de | zie van Ceunebroeck(e).
| FD |
koning | ,,Roi ». 1. Sobriquet d’allure. — Evocation d’un rôle joué dans un cortège ou un mystère. — 3. Evocation d’un titre remporté dans une compétition (Tir à l’arc ou autre). Dans toutes les acceptions : Koni(n)g(h), Koninckx,-Konings. DE Conincfk). — 4. Proven. Koningsveld. ,,Terre royale ».
| EV |
Koning | -inck, Koening, Keuninck, Ceuninck, au génitif: Koninckx, -incx, Konings, Coninckx, Conings, Coninx, Konings, Koenings, Keuninckx. Surnom: néerl. koning ‘roi’.
| JG |
Koning, (de) | de Koninck(x), -ink, de Konning, -inck, de Kooning, -inck, de Coninck, -ing(h), -incq, -ynck, -ijnck, de Cooninck, de Connin(c)k, -ingh, -inckx, Decninck (sic), Deconincke, -inque, (de) Keuninck, de Keunynck, -ijnck, de Ceuninck, -ynck, -ijnck, -inckx, de Cueninck, -ynck, de Ceuminck, de Keninck, Kenninck, Keuningk, -ings, -in(c)kx, -ique, Konings, -inkx, -inck(x), -in(c)x, -ing(x), Kônings, Conin(ck), -ynck, -inc(k)x, -in(s)x, -ing(s), -ingx, Cooninx, Koonings, Connin(ck)x, -inck, Coni(ck)x, Konix: BN: koning, b.v. voor het hoofd van een gild of de koning in een boogschuttersgild: 1394 den coninc van den scutters te Curtrike doe de papegay ghescoten was, Ktr. (DEBR. 1970). 1272 Willelmus Coninc, Oud.; 1293 Hugo Coninc, Kales (CG); 1326 Jan de Coninc, Ip. (BEELE); 1352 Jacobs Conincx huus, Ktr. (DEBR. 1970).
| FD |
Koningstein | zie Königstein.
| FD |
Koningsveld | PlN Koningsveld bij Pijnakker (ZH) (MOERMAN). Vgl. Koenigsfeld.
| FD |
Koningswinter | Ndl. vorm voor PlN Kônigswinter (NRW).
| FD |
Koniq | zie Konik.
| FD |
Konix | zie (de) Koning.
| FD |
Konkel | Kunkel(s): Laatmnl. konckel, kunkel, D. Kunkel: spinrokken. BerBN. 1356 Dithart Kunkele = D. Konkel, Gieflen (DN); 1408 Jan Conkel, Bg. (SIOEN).
| FD |
Konn | Könn, zie Koen.
| FD |
Konnegem, van | zie van Caneghem.
| FD |
Konrad(t) | Konrath, zie Koenraads.
| FD |
Kons | zie Koen.
| FD |
Konsdorf(f) | PlN Consdorf (GH).
| FD |
Konsen | Peut-être surnom: néerl. kous ‘bas, chausse’, cf. aussi Gousse, Causse.
| JG |
Konstant | Konstandin, zie Constandt.
| FD |
Konsten, | zie Consten.
| FD |
Konte | Nom issu de l’anthrop. germ. gundi, d’où NF haut-all. Kunte (Först. 695).
| JG |
Konté | zie Comté.
| FD |
Konteyne | Misschien adaptatie van Cantraine, Cantrijn > Contryn. Ook beïnvloed door Fonteyne.
| FD |
Kontges | zie Koentges.
| FD |
Kontzen | Nom d’origine: localité près de Mont-joie, ou hypocor. de Con(rad).
| JG |
Konyk | zie Koenig(s).
| FD |
Konz | zie Contzen.
| FD |
Koo(c)k | zie Koek, (de) Kok.
| FD |
Koo, (de) | zie Decoo.
| FD |
Koob | Koop(s): Patr. Korte vorm van HN Jacobus? Of < Cobbe(n)?
| FD |
Koob | Koop, au génitif: Kooben. Hypocot. de Jacob; cf. aussi Keup et Kop.
| JG |
Koob | V. Jacob.
| EV |
Koohn, | zie Koen.
| FD |
Kooi | Kooy, Kooij: Patr./Metr. of BerBN; zie Kooyman i. en 2.
| FD |
Kooij, van der | PlN De Kooi (Gorinchem, ZH), De Kooy (Den Helder.NH).
| FD |
Kooijk, van | zie van Kuik.
| FD |
Kooiman | zie Kooyman.
| FD |
Kook(en) | zie Koek.
| FD |
Kooke | V. Kok.
| EV |
Kool | Kools, cf. Cool(s).
| JG |
Kool(e) | Cool(e), Cole, Coel, Coël, Col(le), Coll. Ceule, Kuijl(e), Kuyl(le), Kools, Co(o)ls, Coels(t), Couls, Ceuls, Kuyls, Cuijl, Cuyl(s), Cuyl(l)e, Kuyle, Kulle: Patr. Korte vormen van HN Nikolaas, Nikolaus. 1276 Cristiano Coel; 1336 Beatris Coels, Ip. (BEELE); 1304 Nicolaum dictum Cole de Obberghe = 1309 Claus diemen heitet Cole van Obberghe, Diest (F.C.); 1327 Nycholao dicto Cole, Lv. (BO); 1340 Nicolaus dictus Cole, Tn. (ROEL. 1951); 1377 Jan Colle, Lier (FRANS); 1398 Catheline Colars, Griele Coel, Bette Coels, Hulste (DEBR. 1970); 1469 Johannes vander Varent dictus Cole…filij quondam Colinj, Lv. (DE MAN 1958).
| FD |
Koolbergen, van | van Colenberghe, van Collenberg(he): 1. PlN Koelenberg in Geluwe (WV). 1746 Jan, heere van Coelenberghe, Geluwe (DF VIII). – 2. Kolenberg in Zelem (L). 1400 Arnoldus van Colleberge, Tv. (BERDEN). – 3. PlN Colembert (PdC). 1107 Hugonis de Colesberge; 1340 Jakemes de Colemberg (DF VIII).
| FD |
Koolbrant | -brandt, Coolbrand(t), Colebrant(s), Colbran(d)t: i. BerN van de kolenbrander, de houtskoolmaker. Ook D. Kohlbrandt. 1275 Jehans Colebrans, Melden (VR.34r°); 1370 Janne Coolbrand, Knesselare (DELHAYE); 1395 Willem Célébrant, Lier (FRANS); 1398 Pieter Coolbarne, Bg. (SIOEN). – 2. Ook Germ. VN: 1066 Colbrand; 1200 Colebrandus (REANEY).
| FD |
Koolen | Cool-, Kaul- -en. Kool. 1. Profess. ,,Chou » et ,,Charbon ». Marchand de choux ou de charbon. — 2. Proven. Kolen (Loc. Ane. Coolen). — 3. V. COL.
| EV |
Koolen | Kolen, Colen, Kuylen, etc. Probabl. formes néerl. de Colin < Nicolaus [FD].
| JG |
Koolen | Kolen, Coolen(s), Koelen, Coel(l)en, Coeln, Colen(s), Keulen, Ceulen, Kuylen, Kuijlen, Cuylen, Collen(s): Patr. Kolen < Colin, vleivorm vanHN Nikolaus. Of gen. van Koole. 1268 Hankinus Colin, Ip. (BEELE); 1340 Nicolay dicti Colijn; 1354 Nycholaus dictus Coliin li fi Collart, Tn. (ROEL 1951); 1361 Daniele dicto Coelin, Ktr. (DEBR. 1970); 1422 Willem Kuylen, Ht. (A.GHIJSEN).Zie ook Kool(e), Colin(s). – Lit.: F. CLAES, De familienaam Colen. Oost-Brabant 1987,87.
| FD |
Koolhaas | Kohlhaas: Mnd. kôlhase: sprinkhaan.BN voor een levendig, beweeglijk mens. 1248 Bertold Kôlhase, Gilstrow (NN); 1347 Jan Coelhase; 1422 Willem Coelhasen, Tn. (C.BAERT; HB 793).
| FD |
Koolmees | D. FN Kohlmeise < Mnd. koilmoese: koolgroente, koolmoes. 1309 Gobelin Coilmeise, Boppard (BRECH.).
| FD |
Koolzaed | zie Coolsaet.
| FD |
Koolzaet | cf. Coolsaet.
| JG |
Kooman(d) | zie Koopman(s).
| FD |
Koonen | cf. Keunen.
| JG |
Koonen | zie Koen.
| FD |
Kooning, de | -inck, Koonings, zie (de) Koning.
| FD |
Koop | cf. Keup.
| JG |
Koop | Koops: 1. Zie Koob. – 2. BN voor een koper, koopman. Vgl. Ndd. Dûrekoop, D. Teuerkauf. 1412 van Katelinen Coep, Ktr. (DEBR. 1958).
| FD |
Koopal | BN voor iemand die alles koopt. Vgl. D. Kaufauf. 1294 Alcoep, Kales (GYSS. 1963); 1370 Wouter Coepal, 1382 Olivier Coopal, Tielt (DEBR, 1970); 1422 Clais Pieters die men zeit Coopal vanden coope vander snede = 1424 Clais Pieters dit Coopal van ghecocht te hebbene up verhooghen de husen, Ktr. (DEBR. 1958).
| FD |
Kooperberg | zie Koper(en)berg.
| FD |
Koophamel | BerN van de handelaar in hamels. Vgl. Paardekooper.
| FD |
Koopman | Koopmann, Koeman, Coeman, Coopman, Cooman, Coumanne, au génitif: Koopmans, Koopmansch, Koemans, Coe-mans, Coomans, Coopmans, Coumans. Nom de profession: néerl. koopman ‘marchand’.
| JG |
Koopman | Profess. Marchand. Koop-, Cop- -man(sch). DE Coo(p)-mans.
| EV |
Koopman(s) | -mansch, -mann, Coopman(s), de Co(o)pman, Kopman, Copman(s), Kooman(d),de Co(o)man, (de) Cuman, de Cueman, Co(o)man(s), Comanne, Commane, -ans, Coeman(s), Koman, Koeman(s), Koumans, Couman(ne), -ans, -ant, Kouhmane: BerN van de koopman. De vormen zonder|> door nss.pm/m. 1261 Hugo dictus Coman, St.-Tr. (CG); 1266 Jan Coepman, Bg. (CG); 1281 Clais Copman, 1374 Jan Coopman, Ip. (BEELE); 1391 Woutren den Coeman = Woutre den Coepman, Ktr. (DEBR. 1958); 1385 Arnoldi dicti Couman, Tg. (TYTGAT). Zie ook Kooyman 3-
| FD |
Koor(e)n | zie Coorens.
| FD |
Kooreman | Koremans, cf. Cooreman(s).
| JG |
Kooreman(s) | zie Cooreman(s).
| FD |
Kooren | cf. Cooren(s).
| JG |
Kooring | Weergave van de dial. uitspr. van Corin (Fr. uitspr.); vgl. Vl. Firmin(g). Zie Carrin.
| FD |
Koornhuyse.van den | van den Koarnhuyse, van den Koornuise: PlN Korenhuis: korenhalle, waar het graan verkocht werd. Ook wel BerBN. 1328 Coernehuus (PlN in Ktr.); -1300 Gilbert! de Corenhuse, Ktr. (DEBR. 1980).
| FD |
Koos | zie Coos(e).
| FD |
Koosemans | cf. Coosemans.
| JG |
Koosemans | zie Cosemans.
| FD |
Koosens | Zie Kozijns.
| FD |
Koot | de Coo(d)t, Coots, Coet, Coët, Coets, Koets: Mnl. coet: koet. BN naar de vogelnaam. 1398 Gillis de Coet; Pieter de Koet = 1382 P. de Coot, Tielt (DEBR. 1970).
| FD |
Koot | V. Goot.
| EV |
Koot, van | Mnl. cote: hut, huisje, schuur. PlN. Vgl. VatiKooten.
| FD |
Kooten, van | Koten: PlN Koten: boerenwoningen in Aardenburg (Z) (DF VIII). Cothen (U). 1239 Balduinus de Coten, Grammene (GN); 1368 Jan van Cothen, Aw. (CLEMEUR).
| FD |
Kooy | Kooij, zie Kooi.
| FD |
Kooyman | Kooijman(s), Kooiman, Cooyman(s), Cooijman{s), Koymans, Coyman(s), Coeyman(s), Coei(j)mans: 1. Patr./Metr. Afl. van een vleivorm op -koie, zoals Alecoya, Odecoia of: 136 e. Renerus dictus Renekoy; 1242-48 Lambertus films Coye, Lv.; 1266 Wilhelmus filius domine Coye, Meldert; 136 e. Gerardus dictus Coyman, Velp (HM163); izSiIdier Coiernan, Nederename (HAES.); 1356 Johanne Koeyman = 1357 J. Koyman, Tn. (C.BAERT). – 2. Afl. van Mnl. kooye: (schaaps-kooi), eendenkooi. BerN van de kooier (zie Koyermans), die loslopend vee in de kooi opsluit. Of eendenfokker. Of kooienmaker: 1436 Peter Coyemekers, Diest (VdP). – 3. Var. van Coman = Koopman. 1493 Cornelis Jan Coemans sone (Wuustwezel) (vader van) 1517 Jan Cornelis Coeymanssone, Aw. (VS1998,34-36); 1611 Aert Coimans = 1620 A. Coomans (vader van) 1612 Huybrecht Comans = 1627 Coemans, Assent (F.C.).
| FD |
KOP | ,,Tête ». 1. Car. phys. Tête caractéristique. — 2. Car. mor. Koppig, ,,Entête ». Dans les deux acceptions: Coppe, Kops. Coppieters, Cobe-jans. ,,Pierre, Jean à la (grosse) tête ou têtus ».
| EV |
Kop | Kopp, au génitif: Kops, Koppen. Hypocor. de Jaeob, cf. Cop, Coppe; ou bien surnom: néerl. kop ‘tête’.
| JG |
Kop | zie Cop.
| FD |
Kopacs(i) | -acz, -acki: Kop(p)atz, Koppatsch, Poolse BN < kopac: hakken, graven (NAUMANN).
| FD |
Kopec(ky) | -etzh, -etzki, -etz(s)ky: Pools kopec: rook, roet.BN(DS).
| FD |
Kopeinig | FN in LX. Wsch. PlN Kôppernig aan de Neisse.
| FD |
Kopel | ,,Couple ». Sobriquet donné à un couple bizarre. Kopelmans. N. donné à un homme qui cherche à faire des mariages.
| EV |
Kopel | 1. D. Koppel, Köppel, dim. van Jakob. – 2. Mnl. coppel: maat voor droge waren (vijgen, rozijnen), wijn. – 3. Mnl. coppel, Ndd. koppel: gemene weide. 1382 Michiel Coppel, Tielt (DEBR. 1970).
| FD |
Kopelman | zie Koppelmans.
| FD |
Koper | Kopper: Ndl. koper, Ndd. kopper: koper. BerBN van de kopersmid. Vgl. D. Kupfer.
| FD |
koper I | ,,Cuivre ». Profess. Marchand ou fondeur de cuivre. Co(o)-per. Forme allem. : Kupfer, francisé en Coupfère et Koepfier. Kouperman, ,,Marchand de cuivre ». Kup(f)er- -schlaeger, -szmidt, ,,Artisan qui bat, qui cisèle le cuivre. Kupfermunz. Koper-munt, ,,Monnaie de cuivre ». N. de monnoyeur. Kupperbusch. Koper-bus, ..Boite de cuivre’.. N. d’artisan.
| EV |
koper II | ,,Acheteur ». Profess. Acheteur (d’objets mobilière pour la revente). Co(o)per.
| EV |
Koper(en)berg | Kooperberg: PlN Koperberg bij Oldenzaal (OIJ), Koperenbergpolder bij Willemsdorp (ZH).
| FD |
Koperdraad | BerBN van de draadtrekker, maker van koperdraad. 1336 Michael Coperd(rae)t, Betzing; 1452 Michel Coperdroit, Chooz (ASM II); 1453 Peter Coperdraet, Ht. (A.GHIJSEN).
| FD |
Kopetzh | -etzki, -etz(s)ky, zie Kopecky.
| FD |
Kopf(f) | zie Cop.
| FD |
Kopin | Zie Coppyn.
| FD |
Köpke | Kopke: 1. Patr. Ndd. dim. van VN Jakob. 1353 Copeke Hogetop, Liineburg; 1429 Kopeke Veghe, Munster (NN); – 2. Dim. van Kop.
| FD |
Kopman | zie Koopman(s).
| FD |
Köpp | Köppe(n), Kopp(e), Koep(p), Koepges: Patr. D. korte vorm van VN Jakob. Zie ook Cop.
| FD |
Koppejan | cf. Coppejans.
| JG |
Koppejan(s) | zie Coppejans.
| FD |
Koppelen, van | PlN Koppeln (NS).
| FD |
Koppelmans | Kopelman, Coppelmans: 1. BerN. Afl. van coppel: koppel, band, juk. – 2. Afl. van PlN Koppel: gemene weide. Ook D. Koppelmann. – 3. BN voor een koppelaar. 1394 Henken Coppelmans wijf, Heers (LAES); 1405 Ian Coppelman, Heers (MNT 412).
| FD |
Koppen(s) | Koppenens, Koppes, zie Coppyn.
| FD |
Koppenhagen, van | Cobbenhagen, Cop(p)enhague: PlN Kopenhagen (Denemarken).
| FD |
Koppenol | zie (van) Coppenolle.
| FD |
Kopper, | zie Koper.
| FD |
Koppers, | -ert, zie Coppers.
| FD |
Koppier | zie Copier.
| FD |
Kops | zie Cop.
| FD |
Koq | zie Lecocq, de Kok.
| FD |
Korb | D. BerBN van de korvenmaker. Vgl. Corff.
| FD |
Korbee | zie Courbet.
| FD |
Körber | Ko(e)rber, Korper, Corper, Kerber, Körfer, Ko(e)rfer: D. BerN Körber: mandenvlechter. Vgl. Koerver, Corvers. Kerber is ontrond (o/e).
| FD |
Korbiel | zie Corbeel(s).
| FD |
Korbmacher | Korfmacher: D. BerN van de korvenmaker, mandenvlechter. 1576 Albert Corbmacher, Herford (BRECH.).
| FD |
Korda | zie Corda.
| FD |
Kordel | zie Cordeel(s).
| FD |
Kordelaar, van | Limburgse FN. PlN Korteraar (ZH)? 1655 Willem Pietersz Kortelaer, Noorden ZH (PDB).
| FD |
Kordes | Kordus, Kordys: Patr. D. vorm van VN Konrad.
| FD |
Kordt | Korth: 1. Spellingvar. van Kort; zie (de) Korte. – 2. Patr.Var. van Kurt = Konrad.
| FD |
Kordupel | zie Courouble.
| FD |
Koreman(s) | zie Cooreman(s).
| FD |
koren | ,,Blé ». Proven. Coornaert, Korner. Koornaarde, ,,Terre à blé ». Korenberg. ,,Colline à blé ».
| EV |
Koren | zie Coorens.
| FD |
Korenberg | Kornberg: PlN in Diegem (VB).
| FD |
Korenblit | D.-joodse FN, ontrond < Kornbliite: korenbloesem, korenbloem. Vgl. Korenblum.
| FD |
Korenblum | zie Kornblum.
| FD |
Korenhof | PlN in Herentals en Geel (A) (NR).
| FD |
Korenman | Kornmann. Nom de profession: moy. néerl. cornman ‘négociant en blé’ [FD], cf. aussi Cooreman, etc.
| JG |
Korenman | zie Cooreman(s).
| FD |
Korevaar | zie Koorevaar.
| FD |
korf, | ,,Panier ». Korv-, Corv-, Curv–er(s). Profess. Vannier.
| EV |
Korfer | Korvers, Corvers, Kurvers, Curvers. Nom de profession, de vannier: dér. de moy. néerl. korf, cor/’panier’.
| JG |
Körfer | Korfer, zie Körber.
| FD |
Korfmacher | zie Korbmacher.
| FD |
Koriman | zie Cooreman(s).
| FD |
Korlvinke | Soort vink die kornel, kornoelje eet? Vgl. D. FN Kurlbaum, Mnl. corneboom. Vgl.Kirschfink.
| FD |
Korman | V. Keur.
| EV |
Korman(n) | zie Cooreman(s).
| FD |
Kormannshaus | Huis van de Kor(n)mann: korenman. 1484 Joh. Kormann, Schlettstadt (BRECH.).
| FD |
Kormeier | D. BerN Kornmeier: beambte belast met het toezicht op de korenschuur, het korenhuis.
| FD |
Korn | Surnom: all. Korn ‘grain, blé’.
| JG |
Korn | zie Coorens.
| FD |
Kornberg | 1. PlN (BEI, BW, HS). – 2. Zie Korenberg.
| FD |
Kornblum | Korenblum, Corbloem: D.-joodse FN: korenbloem. 1722 Joannes Coreblom, Hapert-Aw. (AP).
| FD |
Kornelis | Kornelius(sen), zie Cornélius.
| FD |
Körner | Korner: D. BerN van de korenhandelaar. 1308 Richwin Körner, Straatsburg (BRECH.).
| FD |
Kornfeld | D.-joodse FN: korenveld.
| FD |
Korngold | D.-joodse FN.
| FD |
Korngut | D.-joodse FN.
| FD |
Kornmann | zie Cooreman(s).
| FD |
Kornreich: | BN voor iemand die rijk werd door de graanhandel? Vgl. Kornt(h)euer.
| FD |
Kornt(h)euer | BN voor een graanwoekeraar; letterlijk: duur koren. 1339 Cunr. Korntiur (BRECH.).
| FD |
Kornwolf | D. BN voor een graanwoekeraar (BRECH.).
| FD |
Korpak | W. uitspr. van PlN Korbach (HS).
| FD |
Korper | zie Körber.
| FD |
Korperich | Koerperich: PlN Korperich (RP) of Körprich (SL).
| FD |
Korpershoek | Kurpershoek: PlN Korpershoek bij Schipluiden (ZH). Vgl. FN Kerpershoek (HTJIZINGA). 1637 Ocker Gerrits van Corpershouck, Vlaardingen (PDB).
| FD |
Korporaal | zie Caporal.
| FD |
Korput, van de | van den/r Corput: PlN Mnl. correput: put, poel waarin krengen en dierlijkafval gegooid werden. Mnl. corre: kreng. Syn. metOvl. Pensenpoel (med. L. Van Durme). 1583 Bertolomeus Coreput, Breda-Aw. (AP).
| FD |
Kors | Cors, Korres, Koers(en), Coors, Cours: Patr. Korte vorm van HN Christianus (vgl. Corstjens) of evtl. Cornelis (V.D.SCHAAR).
| FD |
Kors | Korst, cf. Cors(t).
| JG |
Korsmit | zie Kolchmidt.
| FD |
Korst | zie Christ.
| FD |
Korstanje | zie Casta(i)gne.
| FD |
Korsten(s) | zie Christyn.
| FD |
Korstjens | Corstjens, -iëns, -iens, Kurstjens, Cortsjens, Carstgens, Castien: Patr. Var. van Kerstiaan(s), Christiaens. Zie ook Corstiaens, Christyn. Castien uit te spreken: kastjen. 1312 Walterus dictus Corstien, Lv. (ICKX); 1382 Corstgin Janssoens erve, A’dam (OA 265); 1659 Mathewis Corstens= 1684 Teuwis Corstiens, Grote-Brogel (NOUWEN).
| FD |
Kort | génitif: Korten, Corten, Cortens, Courtens ; dimin. : Kortges, Kortgès. Hypocor. de Conrad ; Kort peut aussi être un surnom : néerl. kort ‘court’.
| JG |
Kort, van | van Kut: PlN Het Kort in Wommelgem (A) (NR).
| FD |
Kortbeek | zie Cortebeeck.
| FD |
Korte, (de) | (de) Kort, Korten, de Cort(e), Corte, de Cord(t), Korth, Kordt, de Curte: BN de korte, naar de kleine gestalte. Vgl. De Lange. 1280 Jacobus Corte, Ip. (BEELE); 1327 Jehan de Corte, Ktr. (DEBR. 1971).
| FD |
Kortebein | zie Cortbeen.
| FD |
Kortekaas | BN. Vgl. D. Hartkäse, Schönekas, Halbkes.
| FD |
Korten, | zie Kürten.
| FD |
Kortenbout | Wsch. vervorming van Kortenhout.
| FD |
Kortenhorst | PlN Kort + Horst: struikgewas, begroeide hoogte.
| FD |
Kortenhout | zie Korthou(d)t.
| FD |
Korteweg | PlN Korte Weg, waarvan talrijke vbb. bij DF VIII. 1433 Reiners erve vanden Cortweghe, Zolder (VANB-).
| FD |
Kortges | zie Coertjens.
| FD |
Korth | zie Kordt.
| FD |
Korthals | cf. Corthals.
| JG |
Korthals | Co(r)thals, Corthols: BN naar de korte hais. D. Kurzhals. 1222 Deinoid Corthals, Krabbendijke (LEYS1951); 1298 Clai Corthals, Kales (GYSS. 1963).
| FD |
Korthoef | PlN Kortenhoef (NH), plaatselijk ook Korthoef(PDB).
| FD |
Korthou(d)t | Corthout(s), -houdt, Corthaut(s), Kortenhout: PlN Korthout: kort bos. 1534 Heyn Corthouts = 1536 Henrick Cortholts, Zolder (VANB. 76); 1562 Fredericus Corthout, Lv. (HENNO).
| FD |
Korthout | cf. Corthout(s).
| JG |
Korthuis | -huys, Kortus: PlN Korthuis in Diest(VB) (NR).
| FD |
Kortland | PlN Kort land. 1620 Pauwels Pietersz Korteland, waarsman van Korteland (ZH), Alblasserdam (PDB).
| FD |
Kortleve(n) | Cort(e)leven: BN voor iemand die zich vaak over het korte leven beklaagt? 1577 Mathijs Cortleven, Bilzen (SCHOE.). D. Kurzleben.
| FD |
Kortleven | Surnom: néerl. kort leven ‘courte vie’.
| JG |
Kortman(n) | Cort(e)man, Courtrnans, Curteman: BN naar de kleine gestalte. Vgl. De Corte. 1379 Henr. Cortteman, Tn. (C.BAERT).
| FD |
Kortus | zie Korthuis.
| FD |
Kortzorg | BN voor iemand met weinig zorgen. Vgl. Sorgeloos, Ohnsorg.
| FD |
Korven, van | Wellicht PlN Korvel (NB).
| FD |
Korver(s) | Co(e)rver(s), Corfers, Kurvers, Curver(s): BerN van de korven- of mandenmaker; of mandendrager, sjouwer. Zie ook Koerver. 1325 Henricus Corver van Tweebergen (SKM108); 1385 Johannes Corver, Tg. (TYTGAT); 1469 Lemmen der Kurwer, Genk (VAND.). Zie ook Carver(s) 2.
| FD |
Korvorst | Ceurvorst: 1. Mnl. coorvorst, cuervorst: keurvorst; (ook naam van) gouden munt. Vgl. D. FN Kurfurst. 1739 Baltazar Kiurvorst, Bergen-op-Zoom-Aw. (AP). – 2. BN Korte Vorster? 1389 dat sij den Corten Vorster geslagen hadde, VB (BOLSEE). – 3. Reïnterpretatie van Korvers/Kurvers is m.i. niet uit te sluiten.
| FD |
Korvorst | Surnom: néerl. keurvorst ‘électeur, prince électoral’.
| JG |
Korwin | zie Corewyn.
| FD |
Kos | Cos: Patr. Kosse is een Zeeuwse VN, wsch. < Constantinus (V.D. SCHAAR). Of door ass. < Kors, Corstiaan: Kerstiaan (Brouwer 194).
| FD |
Kosch(e) | Kosc: BN < Pools-Tsjechisch Kos: korf.
| FD |
Koschmider | zie Kolchmidt.
| FD |
Kosemans | zie Cosemans.
| FD |
Kosen | Zie Kozijns.
| FD |
Kosinski | Kosynski, Kosijnkski, -sky: Van Poolse PlN (DS).
| FD |
Koslowski | -ovski, Kosolosky, zie Kozlowski.
| FD |
Kosman | Kossmann, Kusman, Cosman(n), Cohsmann, Costnans, Cossmann, Kostman: 1. Patr. Kosman(n), Zuidd. vorm van HN Cosmas (BRECH.). Of afl. van VN Kos (zie i.v.). 1717 Pieter Cosman, Meulebeke (KWII). – 2. Zie ook Cosemans.
| FD |
Kost | zie Christ.
| FD |
Kosta | zie Costa.
| FD |
Kosten | Kusten. Réduction de Korsten < lat. Christianus.
| JG |
Kosten(se) | zie Christyn.
| FD |
Köstenbaum | zie Kestenbaum.
| FD |
koster | ,,Sacristain ». (Latin, custos, ..gardien »). DE- -Coster, -Cu(e)s-ter, Keuster. Cost-, Ceust-, Keust–er(s). Coster-, Ceuster- -mans. ,,L’aide- ou le nommé- -sacristain ».
| EV |
Koster, de | de Kostere, Kosters, Kôster(s), Koester, Coster(s), de Coster(e), de Costerd, de Costre, de Caster, de Coester, de Cuester, de Keuster, de Ceuster, K(e)uster(s), Kuster(s), C(e)uster(s), Cuesters, Ceursters, Kuysters, Cursters: BerN van de kerkkoster. 1276 Bernart Costere, Ip. (BEELE); 1300 Floris de Custre, Vorst (CG); 1328 Roger de Costre, Ktr. (DEBR. 1971).
| FD |
Kostering, | -ink(s): PlN in Weerselo, Wilsum (OIJ): 1380 Costening, 1385 Costering, 1492 Kosterdynck (HEKKET).
| FD |
Kosterman(s) | -mann, zie Costerman(s).
| FD |
Kosters | Kostermans, cf. Coster(s), Costermans.
| JG |
Kostman | zie Kosman.
| FD |
Kosynski | -sky, zie Kosinski.
| FD |
Kote | zie Kooten.
| FD |
Kotemans | Cotemans, Kotmans, Cotman(s), Cootman(s), Coetmans: Afl. van Van Koot. Bewoner van een kot: hut, huisje. 1391 Jan Cotteman, Aw. (ANP); 1440 Heyne Cootman, Ktr. (BAELDE).
| FD |
Koten | Kotten. Surnom: habitant d’un cote (moy. néerl.), kote (moy. ht-all.) ‘petite maison de paysan’ (Brech., 99), cf. le topon. Koten, maisons paysannes à Aardenburg (Zélande) [FD].
| JG |
Kother | Ehnique: habitant de Kothen (Anhalt).
| JG |
Köther | D. Kot(h)er (Westf.), zoals Ndd. Kät(h)er: keuterboer, bewoner van een stulpje, keuterij.
| FD |
Kotmans | zie Kotemans.
| FD |
Kottenhoff | PlN. Misschien Kotterhof in Kürten (NRW); Kotthoff in Meschede (NRW).
| FD |
Kotteri(n)k | zie Keuterick(x).
| FD |
Köttgen | Kottke, zie Kuetgens.
| FD |
Kotting | Misschien var. met -ing-suffix van Cottijn.
| FD |
Kottman(n) | Bewoner van een kot, stulpje. D. pendant van Kotemans. 1251 Heinr. Cothman, Heiligenberg (BRECH.).
| FD |
Kottong | Indien inheems: adaptatie van Coton?
| FD |
Kotvis | Adaptatie van Poolse FN Kotwitcz, Kotowicz.
| FD |
Kötz | Ko(e)tz, Kotzmann: Patr. D. vleivorm van Konrad. Kotzer: BerN van de vervaardiger van (Mhd.) kotze: grove wollen stof. FN Kotze (DN).
| FD |
Kou- | -kock, -koek. V. Koekoek.
| EV |
Kou(w)ijzer | zie Koudyzer.
| FD |
Kouck(h)uyt | zie Kockuyt.
| FD |
koud | ,,Froid ». 1. Proven. „ (Endroit) froid, exposé ». Kalden-, Cauden-, Ça- -berg(h). Van, den Caudenberghe. ,,De la colline froide ». — 2. Car. phys. Goudyzer. JHoudijzen, ..Frissonner ». N. d’homme frileux. V. Goud.
| EV |
Koudstaal | Koutstaal: BerBN van de koudsmid, de ketel- of kopersmid, die zonder vuur smeedt. Vgl. Koudyzer. Ndd. Koldenagel. 1658 Adriaan Claesz Coudstael, Streefkerk (PDB).
| FD |
Koudyzer | cf. Coudijzer.
| JG |
Koudyzer | Kouijzer, -yzer, Kouwijzer, Coudijzer, -yzer, -ijser, -yser, Caudijzer, -yser, Cou(w)yzer, Couwijzer, -yser, Couhysder: BerBN van de koudsmid, de kopersmid, ketelsmid. D. Kalteisen. 1420 Marien Coudeyzers, Ktr. (DEBR. 1958).
| FD |
Kouhmane | 1. Zie Koopman(s). – 2. Marokkaanse FN (PDB).
| FD |
Koukoek | zie Koekoek(x).
| FD |
Koukuyt | zie Kockuyt.
| FD |
Koulberg | PlN. 1604 Kolenberch, Broekom (L); 1385 Cuelenberch, Val-Meer (L); Coelreberch, Kerniel (L) (ZLP). Koulenberg in Klimmen (NL). Koelberg in Geluwe (WV): 1495 ten Coelberghe (DE Vni). Of D. PlN Kohlberg (NRW, HS, BW, BEI).
| FD |
Koulischer | Verbogen vorm van D. Kaulich = Keilich, Oostmiddelduitse BN: kleine man van gedrongen gestalte.
| FD |
Koumans | zie Koopman(s).
| FD |
Koumoth | zie Coemaet.
| FD |
Kouperman | V. Koper.
| EV |
Kouperman | zie Copermans.
| FD |
Kouprianoff | Patr.Slav. afl. van HN Cyprianus.
| FD |
Kous | ,,Bas (de chausse) ». Causse (Fl. ou picard), Kaussen, DE Coussemaker. Profess. Fabric. de bas. Cousebant, .Jarretière ». 1. Par-ticul. vestim. — 2. Marchand de jarretières et autres articles similaires.
| EV |
Kousbroek | zie van Causbroeck.
| FD |
Kouse(n)maker | de Kousemaeker, zie de Coussemaker.
| FD |
Kousen | zie Gousse.
| FD |
Kouten | Peut-être surnom: du néerl. koulen ’causer, bavarder’?
| JG |
kouter | Proven. ,,Culture ». Van de Cauter(e), Vercauteren. De Cau-ter, De Coutere, Kaut, Kuyt, Cuyt, Cuyters.
| EV |
Kouteren, van | zie (van) de Cauter.
| FD |
Kouters | PlN Kouter. Zie (van) de Cauter.
| FD |
Koutiel | zie Couteele.
| FD |
Koutstaal | zie Koudstaal.
| FD |
Kouw | ..Choucas ». Proven. (Joint à un N. commun topon.) VAN-Cauwen-, -Couwen- -bergi’h). ,,De la colline des choucas », (VAN) Cau(we)laer(t). ,,De la lande aux choucas ».
| EV |
Kouwen | zie Cauwe.
| FD |
Kouwenberg(h) | zie (van) Cauberg(h).
| FD |
Kouwenhoven | 1. PlN Koudenhove(n)? 1394 van Jans weghen van Couwenhoven; 1470 Janne van Coudenhoven, Aarts. (MAR.). – 2. Of BN voor een koude bakker? Naar de koude oven. 1363 Magriete Mathijs Coude ovens dochter, Bs. (OSTYN); 1369 Jan Coudoven, Mech. (V.ING.). Vgl.D.Kaltofen.
| FD |
Kouwer | DE Kauwer, Kover, Koçier. De Cauwer. Car. phys. (Le) Tousseur.
| EV |
Kouwer | zie de Cauwer.
| FD |
Kouws | zie Gousse.
| FD |
Kovac(s) | Kovats, Kovacic, Kovacevic, zie Kowac.
| FD |
Koval(ewsky) | zie Kowal.
| FD |
Kovenberghe, van | zie (van) Cauberg(h).
| FD |
Köver | Kover: BN van de keuterboer, die een Ndd. kove, d.i. een stulpje, bewoont (NN).
| FD |
Kowac | Kowatz, Kowatsch, Kovac(s), Kovats, Kovacic, Kovacevic: Kroatische enHongaarse afl. van Kowal: smid (DS).
| FD |
Kowal | Kowalik, Kowalska, -ski, -sky, -zik, -czyk(owski), Kowarski, Kowalewski, Koval(ewsky): BerN Pools, Sorbisch, Wendisch kowal: smid (NAUMANN).
| FD |
Kowet | cf. Keuwet.
| JG |
Kowet | zie Couet.
| FD |
Kowlberg | Proven. Kuilberg, ,,Colline de la carrière ».
| EV |
Kox | cf. Koch.
| JG |
Kox | V. Kok.
| EV |
Kox, | Zie (de) Kok.
| FD |
Koyen | cf. Verkooyen, Verkoyen.
| JG |
Koyen | Profess. Kooi, ,,Cage ». Fabric. de cages ou oiseleur.
| EV |
Koyen, | zie Verkooyen.
| FD |
Koyermans | Kuyermans, Keyerman: BerN van de kooier, die het loslopende vee in de (gemeente) kooi opsluit, schut, kooit. 1368 Jan Keyerman, Arendonk (VERB. II); 1449 Clase Keyerman sloetmaker, Mb. (A.BAERT); 1635 J. Cuyermans, A-NB(ICCIV).
| FD |
Koylmans | zie Colman(s).
| FD |
Koymans | cf. Koeymans.
| JG |
Koymans | zie Kooyman.
| FD |
Koytmans | zie Cuytmans.
| FD |
Kozak | Kozakevich,-iewicz, -iewitz: Volksnaam: Kozak.
| FD |
Kozelj | Koziej, Koziel(ski): BN Oudpools koziel: geitenbok (NAUMANN).
| FD |
Kozijn(s) | cf. Cosyn, -ijn.
| JG |
Kozijns | -yns, Cozyns, -ijns, -ens, Koosens, Cosyn(s), -ijn(s), -in(s), -ijnse, Cossyns, -ijns, Coseyns, Coezijn, Cousin(s), Le Cousin, Cousinne, Cossin, Cousain, -ein, Couzyn, Cousyn(s), -ijns, Coussin, Cous(s)ens, Coes(s)ens, Co(o)ssens, Ko(e)sen: Fr. cousin, Zndl. kozij n, Wvl. kozen: neef. Vgl. De Neve, Vettet. 1159-67 Hermanno Cusino, Keulen (HAGSTR. 1949,165); 1273 Henricum dictum Cossin=i276 Henri condist le Cossin de Sève, LU (CVD);i2/5 Gerars Coussins, Lessen (VAN G. 1954); 1280 Petrus Cousin = Petrus Cosin, Ip. (BEELE);i37ite Cosijns, Ktr.; 1398 Olivier Coesin, Kanegem (DEBR. 1970).
| FD |
Kozlowski | Kozloff, Koslowski, -ovski, Kosolosky, Koziol: Van Poolse PlN Kozlow. 1393 Koszlofsky (NAUMANN).
| FD |
kraai | ,,Corbeau, Corneille ». Proven. (DE) Craey(e), DE Cra(h)e. Kraaî (Dép. Tielen et autres L.D. De Kraai). (VAN) Cra(e)y-, Krae- -be(e)ck, -meersch, -winkels.. ..Ruisseau-, Marais-, Coins–des corneilles ». VAN Crayenest, ,,Du nid des corneilles » (Dép. Zar-ren), Kraaibeek, Confusion avec Kruibeke (Loc.).
| EV |
Kraai | Kraay, de Kraey, Kraeye, (de) Craey(e), de Craie, de Cra(e), (de) Craye, Cra(e)ije: 1. BN naareen eigenschap van de kraai, b.v. het praten of BN voor iemand met kraaierige stem. Vgl. Craet. ±1180 Henrici Craie, Bs. (GYSS. 1999′); 1312 Margarete dicte Crays, Heestert (DEBR. 1971); 1377 Oste Craie, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. PlN of huisnaam: 1403-9 huse ende erve ghenaemtde Craey e = 1424 Piètre Hameyde f. Willems in de Craeye, Ktr. (DEBR. 1971); 1476 Philips inde Craeye dat men heft opte Craeij e, Leuven (DE MAN1950). Zie Vercraeye.
| FD |
Kraai, | zie Corael.
| FD |
Kraaienbrink, | zie Kraaijenbrink.
| FD |
Kraaijenbrink, | Kraaienbrink, Kraayenbrink, Kragenbring: PlN. Vgl. Ndd. Krei(en)nbrink. 1499 Kregenbrink, Barth (NN). 1233 Godinus Craienblic (sic?), Mech. (OARI).
| FD |
Kraaijvanger | BN Kraaienvanger. Vgl. Ndd. Kraagvanger.
| FD |
Kraaikamp, (van) | Kraaykamp, Kreijkamp: PlN. Vgl Kraayeveld. Ndd. FN Kreienkamp(f ), Krakamp. Kreyenkamp in Zwischenahn (NS).
| FD |
Kraak | Kra(a)ck, de Crae(c)ke: 1. Mnl. crake, craek: schip, kraak. 1586 Silvester Krake (schipper), Rostock (NN). – 2. Van ww. craken: krakend geluid maken, babbelen, snappen. Mnd.Krack: kraai (NN). Syn. met de Kraker. 1568 Cornélius Craec, Lv. (HENNO); 1584 Joost Craeck, Wervik-Aw. (AP).
| FD |
Kraakman | Afl. van kraken. Syn. met De Kraker.
| FD |
Kraamer | zie Kramer.
| FD |
Kraamwinkel | zie Krawinkel.
| FD |
Kraan | Krane, Craen, au génitif: Kraanen, Kraenen, Kranen, Krannen, Craenen. Surnom métonymique ou métaphorique: moy. néerl. crâne ‘grue (oiseau ou engin), robinet’.
| JG |
Kraan | zie (de) Crâne.
| FD |
kraan I | ..Corbeau ». Proven. DE Craen(e), Craenfen), L.D. VAN Craenenbroeck. ,,Du marais des corbeaux » (Dép. Attenrode et Lem-becq). Craenhals. Kraanhout. ,,Bois des corbeaux ». V. HRABAN.
| EV |
kraan II | ,,Robinet ». Profess. Plombier. DE Craene, Craen(en). Kracht. 1, Car. phys. ,,Force ». Homme fort. Forme allem. : Kraft. — 2. V. Gracht.
| EV |
Kraan, van der | PlN De Kraan (NB) of Kraan (NI).
| FD |
Kräânzl | Kraentzel: D. dim. van Kranz. Zie Krans.
| FD |
Kraass | D. FN Krass(e) < Mhd. krasse: grondeling. BN.
| FD |
Kraat | zie Craete.
| FD |
Kraats, van der | van der Craats: PlN De Kraats in Ede (G).
| FD |
Kraay, van | van Kraaij: PlN (voor WV, zie DF VIII). 1382 Piètre van der Craye, Deinze (DEBR. 1970), Zie ook Kraai.
| FD |
Kraayenhagen | PlN Kreyenhagen in Schnega(NS). 1750 Harmanus Krajenhagen = H. Kraayenhage(n), Loenen (med. M. Kappers, A’dam). Kraaijenoord: PlN 1597 Creyenoert, hofstede in BarneveldG(PDB).
| FD |
Kraayeveld | zie van Craeyevelt.
| FD |
Krab | Krabbe(n), zie Crabbe.
| FD |
Krabben, van der | van der Crabben, van der Krap, van der Crab: PlN De Krabbe, b. v. in St.-Jan-in-Eremo (OV, DF VIII); ook De Crab(be), streek ten westen vanDordrecht.
| FD |
Krabler: | Zuidd. voor Grabler: slotengraver.
| FD |
Krabus | cf. Crabus.
| JG |
Krachmans | Krachtmans, Kraghmann, Kragmans, Craecmans, Cracman: Mnl. crake: voetboog. BerN van de krakenmaker (LIND. 1964). 1342 Johanne Cracman = 1383 Jan Craecmans wijf = van Janne Crachman, Tn. (C. BAERT).
| FD |
Kracht | Kraf(f)t, Kragten: 1. Patr. Germ. VN kraft ‘kracht, weermacht’: Kraft (Dip.); 945 mansus Craftwini (GN). 1250 Joh. filius Craftonis = 1268 Joh. Craft, Basel (BRECH.). – 2. Evtl. BN naar de lichaamskracht. 1356 Robbrecht Cracht, Lv. (ICKX).
| FD |
Kracht, van der | van de(r) Kragt: Var. voor Van der Gracht. Vgl. Ndd. Von der Kracht = von der Gracht (BRECH.).
| FD |
Krack | zie Kraak.
| FD |
Kraemer | zie Kramer.
| FD |
Kraenen | zie (de) Crâne.
| FD |
Kraenenbroeck, van | zie (van) Cranenbroeck.
| FD |
Kraentzel | zie Kränzel.
| FD |
Kraewinkels | zie Krawinkel.
| FD |
Kraey(e) | zie Kraai.
| FD |
Kraeye | Kraai, cf. Craeye.
| JG |
Kraf(f)t | zie Kracht.
| FD |
Krafft | Kraft, Kraft de la Saulx. Surnom: anc. haut-all. kraft ‘force, vigueur’; ou bien nom issu de l’anthrop. germ. Chrafto (Först. 376).
| JG |
Kragenbring | zie Kraaijenbrink.
| FD |
Kragmans | Krag(h)man(n), zie Krachmans.
| FD |
Kragmans | Particular. vestim. Kraagmans, ,,L’homme au col ». Kral.
| EV |
Kragt, van de(r) | zie van der Kracht.
| FD |
Kragten | zie Kracht.
| FD |
Krah(e) | de Krahe, Krähe: D. FN Krahe: kraai. Vgl. Craeye.
| FD |
Krahay | cf. Crahay.
| JG |
Krahay | -é, zie Crahay.
| FD |
Krähenbühl | Ndd. PlN: kraaienheuvel. Vgl. D. Krayenberg, Kraibuhler.
| FD |
Kräher | D. BN voor een schreeuwer. Vgl. De Craeyer.
| FD |
Krahn | zie (de) Craene.
| FD |
Krahy | Nom de profession: corresp. de fr. graissier, celui qui vend de la graisse; cf. w. liég. crâhî ‘porc ou veau qu’on engraisse’ DFL, 370b, 475a.
| JG |
Krahy | W. BerN die beantwoordt aan Fr. graissier: vethandelaar(J.G.).
| FD |
Krains | cf. Krein(s).
| JG |
Krainz | Zie Krentz.
| FD |
Kraize | Kreis. Brech. 103 explique Kraiss et Kreiss comme noms d’origine: celui qui habite à la frontière (all. Grenze).
| JG |
Kraize | zie Kreis.
| FD |
Krajewski | Pools: die aan het eind van een dorp woont(DS).
| FD |
Krajnc | zie Krentz.
| FD |
Krajsman | Krajzman, zie Kreis.
| FD |
Krakau | Krakow(sky), -ski, Krakowczyk: 1. PlN Krakau (Galicië), Pools Krakow. Ook verspreide PlN Cracau, Krakau, Krackow (MV, Pommeren). –2. Ook andere naam voor Kalkar (NRW). 1593 Carel van Crakau, Wageningen (Ndl.L. 1975,316-8).
| FD |
Kraker, de | de Crae(c)ker, de Craeckere: Afl. van ww. kraken: kraken, krakend geluid maken, lawaai maken; ledebraken, martelen. BN voor een lawaaimaker of BerN van een beul? 1449 Zegeren de Crakere, Mb. (A. BAERT).
| FD |
Kramer | DE- -Kra(e)mer, -Cra(e)-mer(e), Kremer(s), Cr(a)emers. De Crem, De Kraam. Profess. Mercier.
| EV |
Kramer | Kramer, Cramer, Kreemer, Kremeer, Krémeer, Kremer, Krémer, au génitif: Kramaers, Kramers, Cramers, Kremers, Krémers, Krecmers. Nom de profession: moy. néerl. cramer, cremer, ail. Kramer ‘détaillant, marchand’.
| JG |
Kramer, (de) | Kraamer, Kramers, Kraemer, Krämer, de Kremer, Kre(e)mer(s), Kremeer, de Cramer, de Craemer(e), Cra(e)mer(s), Crammer, Krammer, Cramerus, de Cre(e)mer, Cre(e)mer(s), de Creymer: BerN van de kramer, kleinhandelaar, winkelier. 1385 Johannis Cremere, 1467 Willem Kersmekers der Cremere, Tg. (TYTGAT); 1398 Lauwers de Cramere, Zwevezele (DEBR. 1970).
| FD |
Kramerkrings | Luikse FN, verhaspeling van Kamerlings.
| FD |
Kramerkrings | Surnom : du cercle (corporation) de détaillants; moy. néerl. crinc, cring ‘cercle’.
| JG |
Kramerman(n) | Kremerman: Afl. van Kramer.
| FD |
Krammerhoffer | Afl. van PlN Kramerhof (NRW, BW).
| FD |
Kramp | au génitif: Krampen, Kramps. Surnom: ail. Krampe ‘crampon’, moy. néerl. cramp(e), crampe ‘bosse à la tête, crochet’ ou moy. bas-ail, krampe ‘crochet’.
| JG |
Kramp | Krampe(n), Kremp(p), Krempf, Cramp(e): Mnl. crampe: kramp. BN voor iemand die aan krampen leed (REIMPELL) of voor een misgroeid mens (BRECH.). D. Krampf. 1238 Willelmo Crampe; 1270 Johannes Crampe, Ktr. (DEBR. 1980).
| FD |
Krampiltz | Uit Krampitz, Krampetz < Pools krepy. BN voor iemand met gedrongen gestalte (NAUMANN).
| FD |
Kranc | zie Krans.
| FD |
Kranck(x): | 1. Ndl. krank: ziek, zwak, armoedig, pover, ellendig. – 2. Ndd. Krank(e) < Ndd. Kraneke, D. Kranich: kraanvogel. 1420 Nik. Kranke, Leipzig (DN).
| FD |
Krane(n) | zie (de) Crâne.
| FD |
Kranenburg, (van) | PlN (NB, G). Huisnaam in Brugge. 1301 Griele de Cranenburg, Bg. (VERKEST).
| FD |
Kranendonk | van Craenendonck: PlN Kranendonk (VB) en in Mônchen-Gladbach (NRW). 1590 Joh. Cranendonck, Lv. (BRECH.).
| FD |
Kranewitter | Afl. van Beiers-Oostenrijkse PlN Kranewitt, Ohd. kranawitu: jeneverstruik, letterlijk: kraanvogelboom. 1288 Hertlein von Chranewitt, Tirol (DN); 1521 Bernhard Kraniwitter, Bruck (BRECH.).
| FD |
Kranich | D. BN Kranich: kraanvogel. Vgl. (de) Crâne.
| FD |
Kraninckx | zie Craeninckx.
| FD |
Krannen | zie (de) Crâne.
| FD |
krans | ,,Couronne, Bouquet ». 1. Profess. Krans, Kranz(en), Cranz. ,,Couronne ». Kranskens. ,,Petite couronne ». — 2. Proven. Krans-, Cranz- -en. ,,Trochet ». Kransveld. ,,Champ des Trochets ». Cranshoff, ,,Ferme des Trochets ». V. HRABAN.
| EV |
Krans | Craens, de Crans, Kranskens, Cranskens, Cransquin(t), Crasquin, Kran(t)z, Kranc, Cranz, Kranzen: BN naar een hoofdkrans, haarkrans. Of naar het uithangbord. 1473 Mateus Crans = 1452 Matheus metten Crance, Ht. (A.GHIJSEN); 1557 Karel Krants, Tn.-Aw. (AP).
| FD |
Kranshof | zie Cranshoff.
| FD |
Kransvelt | Kransveld, Cransveld. Nom d’origine : Kransveld (= champ de la couronne), à Mol (Anv).
| JG |
Kransvelt | -veld, -feld, Cransveld, -feld: PlN Kransveld in Mol (A) (NR).
| FD |
Krantz | Surnom: all. Kranz ‘couronne, guirlande’.
| JG |
Kranwinkel | cf. Krawinckel.
| JG |
Kranwinkel | zie Krawinkel.
| FD |
Kranz(en) | zie Krans.
| FD |
Kranzler | Kräânzler, Krenzler: BerN van de kransenmaker, kransenbinder.
| FD |
Krap, van der | zie van der Krabben.
| FD |
Krapez | zie Grappe.
| FD |
Kras | zie Gras.
| FD |
Krasilnikov | Krassilchikoff: Afl. van Russisch krasilnik: lakenverver
| FD |
Krasnik | -ic(k)i, -off, Krassnikof: Russische BN Krasnik: mooi, knap (DS).
| FD |
Krassé | Peut-être var. de Grasset.
| JG |
Krassé | zie Grasset.
| FD |
Krastins | zie Christyn(s).
| FD |
Kratz | Hypocor. de Pankratius ; cf. aussi Krei(t)z.
| JG |
Kratz(er) | BN voor iemand die krabt. Vgl. Krau.
| FD |
Krau | BN voor iemand die krauwt, krabt, die jeuk heeft, schurftige. Vgl. Crowin, Krouwer.
| FD |
Krau | Surnom: moy. néerl. craufwe) ‘égratignure’.
| JG |
Kraul | Zie Crauwels.
| FD |
Kraus | Krausch, Krauss. Surnom: all. kraus ‘crépu, frisé’.
| JG |
Kraus | Krauss(e), Krausch,
| FD |
Kraus(s)en | Krausz, Krauz(e), Kruse: D. FN voor iemand met kroeshaar. Vgl. Kroes(e). Kruse is Ndd.
| FD |
Krauskopf | D. BN voor iemand met kroeshaar, een kroeskop. Vgl. Kraus.
| FD |
Krauskopf | Surnom: all. kraus + Kopf ‘tête crépue’.
| JG |
Kraut | Krauth, Kràutli, Craut: BN of BerBN. Vgl. Kruid. Kräutli is een Zwitsers dim. 1227 Albrecht Crutelin, Schw. Gmùnd (BRECH.).
| FD |
Krauter | Dérivé du précédent: celui qui cueille des simples, apothicaire.
| JG |
Krauth | Surnom de profession: all. Kraut ‘herbe (potagère), simples’.
| JG |
Krautstengel | BN naar de gestalte. Zuidd. Kraut: kool. Vgl. D. FN Kohlstock.
| FD |
Krauweel, | zie Crauwels.
| FD |
Krawiecki | Krawczyk: BerN Pools krawiec: kleermaker; krawczyk: (leerling) kleermaker (NAUMANN).
| FD |
Krawin(c)kel | -wenkel, Craewinkels, Kraewinkels, Kranwinkel, Kraamwinkel, Krewinkel, van Craywin(c)kel,van Craijwinkel: PlN Kraaiwinkel: kraaienhoek. Krawinkel in Geleen, Neerbeek (ML), Neunkirchen (NRW); Krehwinkel in Velbert, Kramwinkel in Bochum (NRW); Kreiwinkel in Molenstede bij Diest (CLAES 1986,19); Cruij winkel in Vorst (A) (HERMANS). 1260 Renerus de Craiwinkele, Lv. (ICKX); 1456 Hennés van Croywinkel, Ht. (A.GHIJSEN).
| FD |
Krawinckel | -inkel, -enkel, Kranwinkel. Nom d’origine: Kraaiwinkel (= coin des corneilles), à Geleen (P.-B.), etc.
| JG |
Krayem | PlN Kraainem (VB)?
| FD |
Krcmar | zie Kretschmer.
| FD |
Krebbers | Var. van krabber? Mnl. crabben: 1. krabben; 2. krakelen.
| FD |
Krebs | 1. Proven. Kribbe, „ (Endroit où est situé une) crèche » (Mangeoire pour bestiaux). — 2. V. HRABAN.
| EV |
Krebs | Krebes, Kreps, Krip(p)s, Kriebs, Krieps: D. BN Krebs: kreeft; vgl. Kreeft. 1371 Erhard zuo dem Krebis, Straatsburg (BRECH.).
| FD |
Krebs | Kreps. Surnom: all. Krebs ‘écrevisse’; comp. le NF wallon Grevesse, Grevisse.
| JG |
Kreckel | zie Krekel(s).
| FD |
Kreckel, | Krichel, au génitif: Krekels, Krickels, Kriegels, Kriekels. Surnom: moy. néerl. crekel, criekel ‘grillon’.
| JG |
Kreef(t) | Kreft, de Creeft, Creyf, Crevé, Crève, Crève: Mnl. creeft, creift: kreeft. BN voor kreeftenvanger, naar de rode gezichtskleur, naar de wijze van lopen of huisnaam (zie Van der Kreeft). Vgl. Ecrevisse, Crabbe, Krebs. Ndd. Kreft, Krevet. 1311 Walterus dictus Creeft, Mech. (OAR I); 1321 Aert Creft = 1334 Arnoldo Kreeft, Bunsbeek (G. BAERT); 1427 Magrieten Kreefts= 1429 M. Kreefs, Ht. (A.GHIJSEN); 1559 Jac.Kreve, Walbeck-Aw. (AP).
| FD |
kreeft | ,,Homard », ,,Crevette ». DE Creeft, Kreeft, Krefft. 1. Car. phys. Teint de homard. —• 2. Profess. Mardi, de crustacés. — 3. Proven. Kreeft (Dép, Aubel).
| EV |
Kreeft, | cf. Crevé.
| JG |
Kreeft, van der | Huisnaam. Vgl. Krebs. 1481 Geerken Kreeffs = 1480 Geerken vanden Kreeft, Ht. (A.GHIJSEN).
| FD |
Kreemer(s) | zie Kramer.
| FD |
Kreemers, | cf. Kramer.
| JG |
Krefeld | Kreveld, Kreevels: PlN Krefeld (NRW).
| FD |
Krefeld | Proven. Crefeld (Loc. allem.).
| EV |
Kreft | zie Kreeft.
| FD |
Kregersman | zie Kreyelmans.
| FD |
Kreglinge(r) | Slav. PlN Kregelin (Pommeren).
| FD |
Kreijkamp | zie (van) Kraaikamp.
| FD |
Kreijl, van | PlN Kreiel (L), Kreil (NH), Kreyl (NB), Kreyel (NI). 1356 Everardus de Kreyel, Mtr. (SKM 296).
| FD |
Kreike | Ndd. var. van Kreke, Kreeck: kriek. Zie i.v.
| FD |
Kreilmann | Afl. van Krail, D. dial. ontronde vorm van Kreuel, Mhd. krôuwel: krauwel, haak met omgebogen tanden. Vgl. Crauwel(s).
| FD |
Krein | Kreyn, Krijn, Kryn, au génitif fort: Kreins, Creyns, Kreings, Kreintz, Kreinzc, Krins, Crins, Kiïjns, Crijns, Kryns, Cryns, Krinze, Krains; (avec g inorganique, cf. Folklore Stavelot-My 29, 106) Krings, w. (Malmedy) Krèns ‘, Kringhs ; au génitif faible : Kreinen, Crynen, Krijnen, Krynen, etc. (très nombreuses autres formes relevées dans les archives). 1580 «Jacob Quirens» AbbSta-velotMy, 1613 «Johann Kreins» Butgenbach, 1625 «Crins van der Veecht» (d’Aix-la-Chapelle), 1695 «Krings» AbbStavelotMy, ± 1730 «Guillaume Krings, frère de Léonard Paulus Crinse, fils de Paulus Crens» (comm. Ph. Krings), cf. aussi 1642 «Crin Crin» émigrés en Suède (Appelgren); tous NF issus de formes germ. de lat. Quirinus, fr. Quirin, dans la région d’Eupen et de Stavelot-Malmedy. – Bibliogr. : B. Willems, Der Sankt Quirinusbninnen bei Oberweywertz (Sanker-born), in Malmedy-Folklore 7, 1937, 35-sv.; Ph. Krings, Famille Krings à Malmedy, chez l’auteur. Kreis, cf. Kraize.
| JG |
Krein | N. de bapt. Quirin. Synon. : Cryns, Kraine, Kryns. Kremer. V. Kramer. Kreuwels. 1. V. Grauwels. — 2. V. HROD.
| EV |
Krein(s) | Kreings, zie Carrin.
| FD |
Kreintz | Kreinze, zie Kren(t)z.
| FD |
Kreis | Kreiss, Kreisz, Kraize, Kries(e), Kreisman, Krajzman, Krajsman: D. FN Kreis(z), Kraisz: grensscheiding. 1387 Konrad Kraiss, Rottweil (BREC H.).
| FD |
Kreisch(er) | Kri(e)scher: D. BN van een krijser, schreeuwer.
| FD |
Kreischer | Surnom: all. Kreischer ‘piailleur’.
| JG |
Kreisel | Kreyssel, Kreyhsel, Kries(z)els: Dim. van Mhd. kreiz: geschreeuw, geroep, lawaai. Vgl. Kreischer. BN.
| FD |
Kreit | Kreydt: BN Mnd. krête, kreit: twist, strijd, ruzie, vête. 1524 Henning Kreth = Kreyth, Hildesheim (NN). Vgl. Creten(s).
| FD |
Kreit | Surnom: le moy. néerl. connaît trois mots krijt différents: 1° cercle, district, d’où lieu de tournoi, situation dangereuse (paraît mieux convenir à un NF); 2° cri; 3° craie.
| JG |
Kreitz | Kreiz. Hypocor. de Pankratius? Cf. aussi Kratz.
| JG |
Kreitz | PlN bij Neufi (NRW). 1659 Amandus Creitzer, Lv.-Aw. (AP).
| FD |
Krekel(s) | Krickel(s), Kriekels, Kreckel, Krichel: Mnl. crekel, criekel: krekel. BN naar het stemgeluid als van een krekel, of voor een knorrig mens. Vgl. Criquillon, Krekeler. 1270 Margarete Krekels, Ktr. (DEBR. 1980). Vgl. 1403 Ghibe Krekelsanc, Den Bosch (HB 495).
| FD |
Krekelberg | -bergh(e): 1. PlN Krekelberg in Ronse (OV), Hoevenen, Boom (A), St.-Kornelis-Horebeke, St.-Maria-Oudenhove, Velzeke (OV) (TVRII). 1723 Jan Crequelbergh, 1740 Emmanuel Crekelbergh, Zwevezele (KWII). – 2. Krekelberg is ook een FN in NL, naar een PlN in Echt, Schinveld, Banholt, Schinnen (CROTT1995).
| FD |
Krekeler: | BN voor een knorrig, gemelijk mens. Afl. van Mnl. crekelen: murmelen, knorren, gemelijk zijn. 1382 Jacob de Crekelare, Lendelede (DEBR. 1970).
| FD |
Krekels | cf. Kreckel.
| JG |
Kreki | zie Crequy.
| FD |
Krékilion | zie Criquillon.
| FD |
Krelman | zie Kreyelmans.
| FD |
Krem, de | zie (de) Crem.
| FD |
Kremeer | de Kremer, Kremers, zie (de) Kramer.
| FD |
Kremer(s) | cf. Kramer.
| JG |
Kremerman | zie Kramerman.
| FD |
Kremp(p) | Krempf, zie Kramp.
| FD |
Kren(t)z | Kreintz, Kreinze, Krainz, Kranjc, Krens, Krenc: Oostd.-Slav. PlN Kreinitz, Krentsch < Mhd. greniz(e): grens (DN).
| FD |
Krengel | Kringels: Mhd. kringel, krëngel: krakeling. BerBN.
| FD |
Krenkel | zie Krinkels.
| FD |
Krenzler | zie Kranzler.
| FD |
Kreper | Peut-être surnom néerl., du thème de crepelen ‘mutiler, estropier’, ou de creppen ‘crêper’.
| JG |
Kreps | cf. Krebs.
| JG |
Kreps | zie Krebs.
| FD |
Kress(e) | D. Kresse: grondel(ing). BN of huisnaam.
| FD |
Kret(t)els | Patr. Ontrond < Krötel, dim. van Germ.hrôd-naam (GOTTSCHALD).
| FD |
Krets | cf. Crets.
| JG |
Krets | Kretz, Crets(kens), Krits: BN < Mnl. kretsen: krabben, D. kratzen. Vgl. Wvl. krits: huiduitslag, schurft. Vgl. Kretzer(s), Kratz(er). 1325 Gerardo Crets, Tn. (C.BAERT); 1356 Lijsbetten van Dorepe her Crets wijf, Bs. (PEENE1949).
| FD |
Kretschmer | -mar, Kretzschmar, Krcmar, Krichmar: BerN Mhd. kretschmar < Slavisch, Tsjechisch krcmar: waard, kastelein. 1384 Hannus Fr. Cretschemer czu Arnoldisdorff (DN).
| FD |
Kretzer(s) | Cretser, Gretzer, Gretser: Afl. van Mnl. cretsen: krabben. BN. ±1400 Henrici Cretzarts, L (GRAUWELS 1981,119); ±1570 Cretzer, Arnhem (CDT95).
| FD |
Kreu(t)zer | Kreutser, Creutzer: 1. Afl. van PlN Kreu(t)z. – 2. Mhd. kriuzer: kruisvaarder. – 3. Muntnaam. 1754 Conrardus Kreusser, Heidenfeld-Aw.(AP).
| FD |
Kreuels | zie Crauwels.
| FD |
Kreuer: | Var. van Keuls Kreuder, Ndd. Krüder: kruidenier, kruidenhandelaar.
| FD |
Kreuger | zie Kruger.
| FD |
Kreunkelven, van | zie van Krunkelsven.
| FD |
Kreupeling | BN voor een kreupele. 1619 Creupel Barbelé, Reet (MAR.); 1449 Heynen den Croepel, Mb.(A.BAERT).
| FD |
Kreus | zie Kroes(e).
| FD |
Kreusch | Kreutz, Kreuze, Creutz. 1826 «Jean Nicolas Kreutz» La Gleize; nom d’origine: all. Kreuz ‘croix’ (= croix de chemin, croisée de chemin, enseigne de maison, etc.).
| JG |
Kreusch | Wsch. D. regressievorm van Kreisch.
| FD |
Kreusen | zie van der Cruyssen.
| FD |
Kreuteler | Var. van D. Kreuterer, Kräuterer: kruidenier, kruidenhandelaar.
| FD |
Kreutz | Kreuze: D. PlN Kreuz: Kruis. Kreu(t)zberg: PlN (SH, NRW, RP, BW, BEI).
| FD |
Kreutzkatnp | PlN Kreuzkamp (SH, NS).
| FD |
Kreuwels | zie Crauwels.
| FD |
Kreveld | zie Krefeld.
| FD |
Krevelen, van | PlN Krefeld?
| FD |
Krewinkel | zie Krawinkel.
| FD |
Kreydt | zie Kreit.
| FD |
Kreye(n) | 1. Afl. van kraaien: schreeuwen. Vgl. de Crayer. 1398 Jan Creyin, Grammene (DEBR. 1970). – 2. Var. van Kraai, Craeye (door palatasering ai/et).
| FD |
Kreyelmans | Crey(g)elman, Creylman, Krelman, Crijleman, Krijgelmans, Krygelmans, Cregelman, Kregersman: 1. Afl. van PlN Kreiel (L). Zie Van Kreijl. – 2. Uit Craeyelmans? – 3. Vgl. ook Kreilmann.
| FD |
Kreyenberg | PlN Kraaienberg (G) en in Berendrecht (A)enBerlare(OV).
| FD |
Kreyger, de | zie de Krijger.
| FD |
Kreyhsel | zie Kreisel.
| FD |
Kreyn | cf. Krein, etc.
| JG |
Kreynen | zie Carrin.
| FD |
Kreyssel | zie Kreisel.
| FD |
Krichbaum | zie Kriekboom.
| FD |
Krichel | Krickels, cf. Kreckel.
| JG |
Krichel | zie Krekel(s).
| FD |
Krichelberg | PlN in Kerkrade (NL). Vgl. Krekelberg 2.
| FD |
Krichmar | zie Kretschmer.
| FD |
Krick | Crick, au génitif: Krickx, Crickj. Surnom néerl., d’origines multiples possibles: 1° moy. néerl. crieke ‘béquille’; 2° flam. krik ‘menu charbon de bois’ ; 3° moy. néerl. criée ‘grillon’; 4° du thème de moy. néerl. crigen ‘disputer, combattre’.
| JG |
Krick, de | (de) Crick, Kricke, Krické, Krick(x), Krix, Cri(ck)x: 1. Wvl. Mvl, cricke, ontronde vorm van crucke. Zie Kruck. 1409 Zegher Cricke, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Spellingvar. van (de) Kriek/Criekx.
| FD |
Krické | zie Criquet.
| FD |
Krickel(s) | zie Krekel(s).
| FD |
Kriebs | zie Krebs.
| FD |
Krieckaert | Crikart, Crickard: Afl. van kriek. BerN van een kersenteler of -koopman. Vgl. Kriekemans. 1646 Antonius Kriekart, Aarts. (MAR.). Vgl. 1326 Jan de Criekere, Ip. (BEELE).
| FD |
Krieckemans | zie Kriekemans.
| FD |
Krieckenge, van | zie van Kriekingen.
| FD |
Krieg | zie Krijgh.
| FD |
Kriegel(s) | Krigel: 1. Mnl. crigel: hardnekkig, koppig, lichtgeraakt, korzelig, kregelig. BN. 1321 Wernher Creghel, Kassel (NN). – 2. Evtl. var. van Krekel(s).
| FD |
Kriegels | Kriekels, cf. Kreckel.
| JG |
Kriegels | Krtekel (Dialecte), ,,Grillon ». Proven L.D.
| EV |
Krieger | Kriger, Krier (forme évoluée). Surnom: moy. néerl. ériger, moy. haut ail. krieger ‘homme décidé, homme de guerre’; ou bien forme dialectale de Kràger [JMP],
| JG |
Krieger | Kryger, Krijger, Kriger, Krier: 1. D. BN Mhd. krieger: kamper, vechter, krijger. Vgl. De Krijger. 1312 Gerlachus dictus Krigere, Mainz (BRECH.). – 2. D. dial. ontronde vorm van Kruger.
| FD |
kriek | ,,Cerise ». 1. Profess. Marchand de cerises ou d’une préparation faite avec des cerises (Kriekenlam-bïek). Crick(x), Krick(é). — 2, Proven. Cri(c)k- -boom, -claire, -eler. ,,Cerisier ». L.D. Van Grie-ken. Van Criekinge.
| EV |
Kriek, (de) | Krieken, Criekx: 1. Mnl. krieke: kers, pruim. BerBN voor de kersenteler of-handelaar, fruithandelaar. Vgl. Krieckaert. 1299 Boidini Criex, Bg. (VERKEST); 1391 van Jan Krieken, Wervik (DEBR. 1970). – 2. Grafie van De Krick, Krickx. – 3. Een enkele keer naar de woonplaats: 1525-40 Hendrik van Brusselen = Hendrick Crieckens (bij de) Crieckenstoren, Tn. (HM).
| FD |
Kriekeboom | Kriekeboom, Cri(c)kboom, Cricboom, Cri(c)quebaume, Krichbaum: PlN Kriekeboom: kersenboom. Zie ook Kerseboom. 1518 Goedefridus Joannis Crieckboom, Bergen-op-Zoom(MULIII).
| FD |
Kriekels | zie Krekel(s).
| FD |
Kriekelsvenne, van | zie van Krunkelsven.
| FD |
Kriekemans | Krieckemans, Criekemans, Krikemans, Cri(c)kemans: BerN van de kersenteler of kersenhandelaar. Vgl. Kriek, Krieckaert. 1678 Maria Krieckelmans, Bilzen (SCHOE.).
| FD |
Krieken | Surnom: moyen néerl. crieke ‘cerise’ ou crieke ‘grillon’.
| JG |
Krieken, van (der) | Wsch. volksetymologische vervorming van Van Grieken.
| FD |
Kriekenberg | PlN in Duisburg en Heverlee (VB) (NR). 1584 Peter Criekenborch, Aw. (AB).
| FD |
Kriekinge(n), van | van Krikingen, van Criekinge(n), van Cri(c)ckinge, van Krieckenge: PlN. 1578 Anthonius van Crieckeghen, Rotselaar-Lv.; 1581 Hubertus van Crieckinge, Lv. (CALUW.).
| FD |
Krielaart | zie Grillard.
| FD |
Krielen | zie Criel.
| FD |
Kriens | zie Carrin.
| FD |
Krieps | zie Krebs.
| FD |
Krier | cf. Krieger, Kriger.
| JG |
Krier | zie Krieger.
| FD |
Kries(e) | zie Kreis.
| FD |
Kries(z)els | zie Kreisel.
| FD |
Kriescher | Krischer. Surnom: all. Kriecker ‘homme flatteur’.
| JG |
Kriescher | zie Kreischer.
| FD |
Krigel | zie Kriegel(s).
| FD |
Kriger | cf. Krieger.
| JG |
Kriger | zie Krieger.
| FD |
Krijg | ,,Combat ».
| EV |
Krijgelmans | zie Kreyelmans.
| FD |
Krijger | ,,Combattant ». 1. Car. mor. N. d’H. agressif. — 2. Fonction. Soldat ayant participé au combat. Variantes : Crick(x), Krick(e), Krug, Kruch; Kri(e)g-, Kryg-, Kru(e)g- -er, Krygsman, Kriegels.
| EV |
Krijger, (de) | de Kreyger, de Kreijger, Kryger, Criegers: Mnl. ériger: doorzettend mens, strijder, krijgsman. BN. 1757 Jacoba de Krygere, Damme (PARM.). Zie ook Krieger.
| FD |
Krijgh | Krieg: Mnl. crijgh, crijch, Mnd. kriec, D. Krieg: strijd, twist, tweedracht, halsstarrigheid. BN. 1206 Wernh. Crieg, Hirschberg (BRECH.).
| FD |
Krijgsman | Krygsman: BN van de krijgsman; vgl. De Krijger. 1740-82 Wilhelm Krijgsman, Maassluis-Gent(PBG).
| FD |
Krijnen | cf. Krein(s), etc.
| JG |
Krijntjes | Patr. Dim. van Krijn, HN Quirinus.
| FD |
Krikemans | zie Kriekemans.
| FD |
Krikil(l)ion | zie Criquillon.
| FD |
Krikilion | Krikillon, cf. Criquelion, Criquilion.
| JG |
Krikingen, van | zie van Kriekinge(n).
| FD |
Krikken | Spelling voor Krieken. Zie (de) Kriek.
| FD |
Kril(l) | zie Criel.
| FD |
Krillaerts | zie Grillard.
| FD |
Kring(h)s | Krink: 1. PlN Kring. Ringvormige weg of sloot (DF VIII). D. FN Kring: dorpsplein (BRECH.). 1360 Jhans van der Kringhe huus; 1382 Zegher vanden Cringhe, Ktr. (slaat op PlN De Kring in Ktr.) (DEBR. 1970). – 2. Kring(h)s kan zoals Krins op Carrin teruggaan.
| FD |
Kringels | 1. Mnl. cringel: krul. Vgl. Krul. BN. – 2. Zie Krengel.
| FD |
Kringels | Surnom : moy. néerl. cringel ‘spirale, boucle’ ail. Kringel ‘craquelin’.
| JG |
Krings | Proven. Kring, ,,District » (L.D.).
| EV |
Krinkelen, van | PlN Krinkel: bocht, kronkel.
| FD |
Krinkels | Krenkel: Mnl. crinkel: vouw, plooi. Of een var. van Kringels/Krengel?
| FD |
Krinkelveldt, van | zie van Krunkelsven.
| FD |
Krins | Krinze, Krings, cf. Krein, etc.
| JG |
Krins | zie Carrin.
| FD |
Krip(p)eler | Var. van D. Krippner. BerN van de maker van kribben, voederbakken. 1545 Paul Cripler, Oelsnitz (FSV).
| FD |
Krip(p)s | zie Krebs.
| FD |
Krippendorff | PlN Krippendorf (TH).
| FD |
Krischer | zie Kreischer.
| FD |
Krisinger | Var. van D. Kreisinger, Krusinger < PlN Creufien, vroeger Krussingen (BEI).
| FD |
Krismann | zie Christman(n).
| FD |
Krispeels | zie Crispel.
| FD |
Krist | cf. Christ.
| JG |
Krist(e) | zie Christ.
| FD |
Kristal | zie Cristael(s).
| FD |
Kristensen | Kristensson, zie Christyn.
| FD |
Kristiansen | zie Christiaan(s).
| FD |
Kristink | zie Christyn(s).
| FD |
Kristof(f) | Kristoffersen, zie Christoffel.
| FD |
Kriston | zie Christ.
| FD |
Kristus | Patr. Christelijke VN naar Jezus Christus. 1460 Jan Kristus, Mech. (GPM); 1595 Willem Christus, Heers (LAES).
| FD |
Kriszt(in) | zie Christ(yn).
| FD |
Krits | Crits. Surnom: all. Kritz ‘égratignure’, ouest-flam. krits ‘éruption, eczéma’ [FD];c/ aussi Crets, Krets.
| JG |
Krits | zie Krest.
| FD |
Krix | zie de Krick
| FD |
Kröber | PlN Kröbern (TH) of PlN Kroben (Posen).
| FD |
Kroch | zie Crouch.
| FD |
Krock, (de) | zie de Croock.
| FD |
Krockaert | zie Crokaert(s).
| FD |
Kroebel | zie Courouble.
| FD |
Kroeg | 1. Profess, Kroeg, ,,Cabaret ». N. de cabaretier. Synon. : Krug, Kruch, Croughs. — 2. Proven. Kroek (Dép. Proven).
| EV |
Kroeg(s) | zie Crouch.
| FD |
Kroeger | zie Kruger.
| FD |
Kroegman | Afl. van kroeg: kruik. BerN van de pottenbakker of de handelaar in vaatwerk. Vgl. Kruger, Crouch.
| FD |
Kroegs | cf. Crouch, Croughs.
| JG |
Kroell | Krôell, zie Crauwels.
| FD |
Kroemmer | zie Krohmer.
| FD |
Kroes(e) | Croes(e), Croës, Crous(se), Crouse, Croze, de Crose, Kroos, de Kroes, (de) Creus, Kreus, Creuse, Creuz(e): 1. Mnl. croes(e), cruese: kruik, kroes, kan. BerBN van de waard of handelaar in vaatwerk. Vgl. Cruycke, Crouch, Krug. 1378 Lammin de Creus tavernier, Ip. (BEELE). -2. Mnl. bnw. croes: krullend. BN voor iemand met kroeshaar. Vgl. Kraus(e), Kroezen. 1326 Franse Croeselin, Ip. (BEELE); 1439 Leonaerd Croes, G (PARM.).
| FD |
Kroes(e) | Synon. : DE Croese. 1. Car. mor. De kroes, ,,Le gobelet ». N. de buveur. •— 2. Profess. Marchand de gobelets. — 3. Car. phys. Kroes(kop), ,,Tête crépue ».
| EV |
Kroesemei(j)er | Meier die kroezen maakte of verkocht. Vgl. Ndl. Kruikemeier, D. Krugmeier.
| FD |
Kroezen | Creuse(n), Kruijzen: BN. Afl. van croes: krullend, met kroeshaar. Vgl. Kreus, Kroes(e). 1398 Diedric Croesin, Aalbeke (DEBR. 1970); 1443 Aernoud Croesins, Lv. (PARM.).
| FD |
Kroger | zie Kruger.
| FD |
Krogt, van der | van der Kroft: PlN Krogt: duinakker, tussenveld, niet uitgegraven stuk land te midden van veenderijen. 1316 Hugghe van den Crofte = Hughe uten Crofte, Haagambacht (Brouwer 205).
| FD |
Krohmer | Kromer, Kroemmer: Krömer, Westfaalse geronde var. van Kremer, Kramer.
| FD |
Krohn(e) | Mnd. krân, krôn: kraanvogel. BN. Vgl. De Crâne.
| FD |
Krok | Profess. Krok, ,,Vesce » (Botan.). N. de cultivateur de vesce. Synon. : Kroch.
| EV |
Krok | zie de Croock.
| FD |
Krokaert | Krok(k)aerts, zie Crokaert(s).
| FD |
Krokaert(s) | Proven. ,,Terre a vesce ». Synon. : Crockaert.
| EV |
Kroken | zie de Croock.
| FD |
Krol | Kroll, Crol, au génitif: Krols, Crols. Surnom: moy. néerl. crol, crul ‘frisé’, all. Kroll, au sens de ‘frisé’.
| JG |
Krol(l) | Car. phys. V. Krul.
| EV |
Krol(l) | Krols, zie Krul(s).
| FD |
Krom | ,,Tors, tortu, sinueux, tortueux ». 1. Car. phys. DE Cromme, Krumm(e), Crom(p)s, DE Krom, ,,H. aux jambes tortues ». — 2. Proven. Application du qualificatif aux ruisseaux : ,,Sinueux ». Crom–beke, -bach, -bacq (Krombeke, Loc.). Application aux arbres : ,,Tordu ». VAN Crom(p)haut, ,,Du bois aux arbres tordus ». Krumeich, ,,Chêne tordu ». (Krom, Dép. Vliezegem).
| EV |
Krom | cf. Crom.
| JG |
Krom, (de) | (de) Kromme, (de) Crom, Crommen, Crome, Cromé, Cromps, Crompt, Crump, Crombe, Crombé, -bet, -bez, Lecron(d), -ont, Lecrompe, Lacrampe, Lecrompe, Lecrombs: BN voor een kromme. Vgl. Crommelinckx. Mnl. crom, ook cromb en cromp > Fr. dim. Crombet en Lecrompe. 1140 Walterus Krombez, Lillers (HERB.); 1365 Jehan le Cron, Bergen (Patrom 5,9); 1434 Godevaerd de Cromme, Steenkerke (PARM.); 1559 Catharina Crommen (geslacht de Crom), Oirschot (MNT 450).
| FD |
Krombach | Krumpak: PlN Krumbach (BEI, BW, HS, RP,S).
| FD |
Krombeke, van | Crombeke, Crombecq(ue), Decrombecque, -bèque: PlN Krombeke (WV). 1326 Coppin van Crombeke, Ip. (BEELE).
| FD |
Kromboom | Cromboom: PlN Kromme Boom, b.v. in Poperinge (WV).
| FD |
Kromer | zie Krohmer.
| FD |
Kromhout | cf. Cromphout.
| JG |
Kromhout | Cromhout, Cromphou(d)t, -haut, -houldt, -aute, van Cromphout, -haut, Crompot, Crouphaut, Krumholz: 1. BerBN van de wagenmaker, velgenhouwer, wielmaker, kuiper, naar het kromhout voor de wielen, de duigen, velgen (vgl. Velghe). D. Krummholz, Krumphold(t). 1270 Erpo Crumholt, Hb. (BRECH.). Soms huisnaam, wellicht van een wagenmaker. In 1578 was Adriaen Reynertsz Cromhout koopman ‘in ‘t Cromhout’ in A’dam (MEERTENS1941). – 2. PlN inSteenhuize (OV). 1396 Jan van Cromphout, Appelterre(DEB.).
| FD |
Kronacker | 1. PlN Kronacker (BEI). – 2. Bewuste wijziging van Kronacher < PlN Kronach (BEI).
| FD |
Kronacker | Proven. Kronach (Ville allem.), avec suffixe -er, d’orig.
| EV |
Kronen | zie Kroon.
| FD |
Kronenberg | cf. Kroonenberg.
| JG |
Kronenberg(er) | zie van Kroonenburg, Kroonberg.
| FD |
Kronenburg, (van) | zie van Kroonenburg.
| FD |
Kronengold | Wsch. D.-joodse EN.
| FD |
Kröner | Kroner: Ndd. BN van de kletser, twister.
| FD |
Kroock, de | zie de Croock.
| FD |
Kroog | zie Crouch.
| FD |
Krook | zie de Croock.
| FD |
kroon | ,,Couronne ». Proven. 1. Enseigne de maison. DE Croon, Kroon. — 2. Terre propriété de la Couronne : Cro(o)nen- -berghs, -borghs, ,,Colline-, -Château fort–de la Couronne ».
| EV |
Kroon, (de) | Kro(o)nen, de Croon(e), de Cronne, Croone(n), Croonne, Croon(s), Croene(n), van der Crone: Veldnaam en vooral erg verspreide huisnaam: In de Kroon. 1336 Robertus Croene, Tn. (C.BAERT); 1542 Michiel in die Croen, Zolder (VANB.); 1548 Stasse Greven alias in die Croene, Ht. (GESSLER).
| FD |
Kroonberg | Kronenberg(er), Cronenberg, Kroonenberg, Croone(n)berghs, Crunemberg, Crunenberg: 1. PlN Kronenberg (NL, NRW). 1439 Tilman van Cronenberch, Mtr. (SKM). – 2. Var. van Van Kroonenburg.
| FD |
Kroonen | cf. Croon(en).
| JG |
Kroonenberg | Kronenberg, Cronenberg, d’où Kronenberger (habitant de Kr.). Nom d’origine: Kronenberg, fusionné pour former Wuppertal (Nordrhein-Westfalen), Kronenberg (Limbourg holl.).
| JG |
Kroonenborg | -burg, Kronenburg, au génitif: Croonenborghs. Nom d’origine: Kronenburg, près d’Aix-la-Chapelle (AU.).
| JG |
Kroonenburg, van | (van) Kronenburg, van Kroonenborg, van Cro(o)nenborch, -burg, Kronenberg(er), Kroonenberg, Croonenborg(hs), Croone(n)berghs, Cronenberg: PlN Kronenburg (NRW): 1166 Cronberg (TW). 1278 in Cronenberg…Gerlaco de Cronenberg, Malmedy (ASM II); 1392 Willem van Cronenburch, St.-Tr. (GHYSEN); 1393 Willam van Cronenborch, A’dam (OA 425); 1441 Jan van Cronenborch, Den Bosch (HB449).
| FD |
Kroos | Car. mor. Kroos, „Intérêt ». N. d’H. intéressé. Synon. : DE Cro(o)se.
| EV |
Kroos | zie Kroes(e).
| FD |
Krooswijk | PlN in Zevenbergen (NB).
| FD |
Kroothoep | Spelling voor Zuidd. Kruthaup: D. Kohlkopf, d.i. (krop van de) kool. BN.
| FD |
Krop(p) | Crop(pen). ,Jabot ». 1, Fabric. de jabots. — 2. Particularité vestimentaire. DE Krop.
| EV |
Kropman | BN voor iemand met een kropgezwel of opvallende adamsappel. Vgl. De Crop, D. Kropfman.
| FD |
Kropp | cf. Crop.
| JG |
Kropp | Krops, zie (de) Crop.
| FD |
Krot | Car. mor. ,,La dêche ».
| EV |
Krott | Crott: Mhd. krot, krot(t)e, D. Kröte: pad, kikvors. Oud scheldwoord. 1298 Hannes diu Krot, Tubingen (BRECH.).
| FD |
Krott | Surnom: moy. néerl. crot ‘difficulté, fardeau, embarras’, ou moy. haut-all. Krotte ‘crapaud’.
| JG |
Krouwel | cf. Crauwels.
| JG |
Krouwel | zie Crauwels.
| FD |
Krouwer | Crauwers: BN voor iemand die krabt, klauwt, Vgl. Krau. 1280 Lambinus Crauwere, Ip. (BEELE).
| FD |
Kroysier | zie Croisier.
| FD |
Krstic | zie Krystek.
| FD |
Kru(c)k | Crucke, (de) Crucq, Krux: 1. Mnl. crucke, cricke: kruk, staf, stelt. BN voor iemand die op krukken loopt. 1338 Bouden met den Crucken, Aw. (OARI); 146 e. Heylwigen metten Crucken, Bs. (OSTYN); 1648 Matheus Crucke, Ktr. (KW). – 2. De naam kan ook een spellingvar. zijn van Cruycke. In H is Crucq trouwens een Pic. vorm (Craque) voor Fr. Cruche (KCTD 1964, 239).
| FD |
Kruch | Krug, Kru(e)ger. V. Krijg et Kroeg.
| EV |
Kruch, | zie Crouch.
| FD |
Kruchten | VAN Cruchten. Proven. Loc. Lux.
| EV |
Kruchten, (van) | zie van Cruchten.
| FD |
Krücker | BN voor iemand die op krukken loopt; vgl. Kruck.
| FD |
Krueger | zie Kruger.
| FD |
Kruft | PlN(RP).
| FD |
Krug | Krügel: D. Krug: kruik. BerBN voor de pottenbakker. Vgl. Crouch, Cruycke.
| FD |
Kruger | Krüger, Krueger, Kreuger, Kroeger, Kroger, Croger: BerN van de handelaar in vaatwerk (Krug: kruik, kroeg, vgl. Cruycke), de pottenbakker of de kastelein (Mnd. krûch: kroeg). 1357 Jans Crughers dochter, Bs. (PEENE 1949); 1406 Wouter de Crueghere, Bs. (HB 270).
| FD |
Krüger | Kruger, Krüker. Nom de profession : all. Kruger ‘aubergiste’ ; cf. aussi Krieger.
| JG |
Krugten, van | zie van Cruchten.
| FD |
Kruid | Kruidenier. Profess, Marchand d’épices. Cruy- .en, -eniers, DE Cruyenaere.
| EV |
Kruid | Kruit, Kruyt(s), Kruydt, Kruijt, Krut(h), Cruydt, Cruyt(s), Cruits: BerBN van de kruidenhandelaar, kruidenier. Vgl. De Cruyenare. 1413 Michiel Cruyt, Ht. (A.GHIJSEN).
| FD |
Kruidenier | Kruyniers: BerN van de kruidenier, de kruidenhandelaar, drogist. Vgl. De Cruyenaere. 1399 Pieter Brouc de Crudenier, Bg. (SIOEN).
| FD |
Kruidl | Adaptatie van D. Kräutl, dim. van Kraut: kruid, kool. BN of BerBN. Vgl. Kruid.
| FD |
Kruif, (de) | de Kruyf(f): Mnl. cruuf: krullend, kroes. BN voor iemand met kroezend haar, krulhaar. 1492 Claeys de Kruijf, Cent (BOONE).
| FD |
Kruijk | (de Kruijer,) Kruyk, zie Cruycke.
| FD |
Kruijne | Kruijntjens, Kruyntjens: Var. en dim. van Krohn(e): kraanvogel. Vgl. Kruyen. Vgl. Ndd. dim. Kro(h)nke.
| FD |
Kruijsdijk, van | van Kruysdijk, zie Kruisdijk.
| FD |
Kruijt, van der | zie van der Kruit.
| FD |
Kruijzen | zie Kroezen.
| FD |
Kruip | BN voor een kruiper, sluiper. Zie Cruyper.
| FD |
Kruis | 1. Proven. ,,Croix ». Endroit situé au croisement de deux chemins (Où était souvent placée une croix). Kru(y)s, V(and)ercruys-se(n), DE Cruysmans. — 2. Fonction. Porteur de la croix aux processions, Cruyce. Kru(y)s, Cruysmans.
| EV |
Kruis, van de | zie van der Cruyssen.
| FD |
Kruisbrink | Kruisselbrink: Verspreide PlN (G, OIJ): dorpsplein met een kruis (HEKKET). Ook Kruisbrinkse Laak, zijtak van de Wolfstraatse Laak(G).
| FD |
Kruisdijk, (van) | van Kruysdijk: PlN in Oostburg, Groede, Sluis (Z), Oudenburg, Nieuwpoort, Vlamertinge, Zandvoorde (WV) (DE VIII).
| FD |
Kruisen, van der | zie van der Cruysse(n).
| FD |
Kruiskamp | PlN in Den Bosch (NB). Veld aan een kruispunt. Vgl. Kreutzkamp.
| FD |
Kruislander | PlN Kruisland (NB). Zie ook Cruyslant.
| FD |
Kruisman | zie Cruysman(s).
| FD |
Kruisselbrink | zie Kruisbrink.
| FD |
Kruissen | zie van der Cruysse(n).
| FD |
Kruiswegt | zie Cruyswe(e)gs.
| FD |
Kruit, van der | van der Kruijt: PlN? Vgl. De Cruijt in Koolskamp (WV) (DE VIII). Of BerN van de kruidenhandelaar; vgl. Kruid.
| FD |
Kruithof | PlN Mnl. cruuthof: moestuin, (planten)tuin; b.v. in Nukerke (OV). 1562 Hendrik van Cruythof, G-Aw. (AP).
| FD |
Kruitwagen | Krutwage: Mnl. crudewagen: duwwagen, schuifkar, (later) kruiwagen. BerBN van de voerman. 1442 Claes Cruwaghen, Meerhout (HERMANS); 1448 Jan Cruwagen, Diest(VdP).
| FD |
Kruk, | Zie Kruck.
| FD |
Krul | Car. phys. Krul(haar), ,,Cheveux ondulés ». Krul, Cruyl, Krol(l).
| EV |
Krul(s) | Crul(s), Crulle, Krol(s), Kroll, Krûll(s), Crol(s), Croels, Crals, Cruyl: BN naar het krulhaar. D. Kroll. 1298 Lamsino Crullin, Bg. (VERKEST); 1322 Gerardi Crules, Tn. (C. BAERT); 1342 Janne den Crul, Cent (RSGII); 1419 Jan Croels = 1427Jan Croel, Ht. (A.GHIJSEN).
| FD |
Krumbach | zie Crombach.
| FD |
Krumbeck | zie Crombecq(ue).
| FD |
Krumeich | Nom d’origine: topon. all. Krumeich (= chêne tordu).
| JG |
Krumeich | PlN Kromme eik. Vgl. Cromeecke.
| FD |
Krumers | Brech. 125 explique Krummer par Krummholz, surnom de charpentier.
| JG |
Krumes | Krummes. Hypocor. de Hieronymus (cf. Vilmar, Deutsches Namenbuchlein, 9) ?
| JG |
Krumholz | Krumbholtz, zie Kromhout.
| FD |
Krumm(e) | Krummes, Krumers, Krumpen: D.BN voor een kromme, bochel.
| FD |
Krumme | Surnom: all. krumme ‘courbe, tordu’.
| JG |
Krummenacker | PlN Kromme Akker. 1229 Crumbenacher, Efilingen (BRECH.).
| FD |
Krumpak | zie Krombach.
| FD |
Krumpmann | D. BN van een kromme, gebochelde.
| FD |
Krunkelsven, van | (van) Krunckelsven, van Crunkelsven, van Kriekelsvenne, van Kreunkelven, van Krunkelveldt, van Krunkeveld, van Krinkelveldt: PlN Kriekelsveld in Zonhoven (A), Krickensveld in Nieuwerkerken (OV) (NR). Vgl. 1340 in Crunkelbroech, Tn. (HB 812). 1745 Jan van Crinckelveldt, Tessenderlo (F.C.).
| FD |
Krupa | Kruppa: Pools krupa: gepelde gerst, gort (NAUMANN). Vgl. Schelhaver. Of Slav.: grof, lomp, onbehouwen (DN). BN.
| FD |
Krupp | D. BN voor een kruiper, sluiper. Vgl. Kruip. Deze EN komt al in de 16e e. in Essen (Roer) voor. 1265 Heyno Crup, Hb. (DN).
| FD |
Krurwage | Surnom: moy. néerl. crudewagen ‘brouette’.
| JG |
Kruseman | BN voor een man met kroeshaar. Vgl. Kruse, Kraus(e).
| FD |
Krustinson | zie Christyns.
| FD |
Krusy | Le MF doit être wallon (cf. 1633 «Pierre Crusu» Erik Appelgren, Vallonernas Namn, 110); p.-ê. adaptation du w. Creûhî, Croisier, mais cf. aussi Crisi, Cresy.
| JG |
Krusy | zie Croisier.
| FD |
Krut(h) | zie Kruid.
| FD |
Krütgen | Krut(t)gen: Dim. van Krut = D. Kraut. Vgl. Kruid.
| FD |
Kruth | Kruydt, au génitif: Kruyts. Surnom: moy. néerl. cruut, cruydt ‘herbe (potagère)’.
| JG |
Kruthoffer | Houder van een Kruthof: moestuin. Vgl. Kruithof.
| FD |
Krutmann | Afl. van Krut, D. Kraut: kruid. BerN van de kruidenier.
| FD |
Krutsen | cf. Crutzen.
| JG |
Krutwage | zie Kruitwagen.
| FD |
Krutwig | Patr. Germ. VN hrôd-wîg ‘roem-strijd’: Hrodwig.
| FD |
Krutzen | Krutzen: Var. van D. Kreuzen. Zie Kreuz.
| FD |
Kruuk | zie Cruycke.
| FD |
Krux | zie Kruck.
| FD |
Kruydt | zie Kruid.
| FD |
Kruyels | Kruijels, zie Crauwels.
| FD |
Kruyen | Surnom: pluriel de moy. néerl. cruydt; cf. Kruth.
| JG |
Kruyen | Kruijen: Deze FN komt vooral in LU voor, afkomstig uit Limburg. Gerond uit Krijen < Krijn < HN Quirinus; zie Carrin. 1606 Crijn Willemsz (vader van) Lijntje Crijen, Barendrecht; 1657 Cruyen, Mtr.; 1701 Jacob Cruijen, Eisden (PDB).
| FD |
Kruyf(f), de, | zie (de) Kruif.
| FD |
Kruyfhooft | Surnom: sans doute tête bouclée, moy. néerl. cruus, cruys.
| JG |
Kruyfhooft, | Kruijf hooft: BN voor iemand met kroeshaar, krulhaar. Vgl. Kruif.
| FD |
Kruyniers, | Kruyner, zie de Cruyenaere, Kruidenier.
| FD |
Kruys(se), | (van (der)) Kruysse(n), zie van der Cruysse(n).
| FD |
Kruys, (van der/n) | zie van der Cruysse(n).
| FD |
Kruysifix, | zie Crucifix.
| FD |
Kruysweegs, | zie Cruyswe(e)gs.
| FD |
Kruyt(s), | zie Kruid.
| FD |
Kruyter, de, | zie de Cruyer.
| FD |
Kruzy | zie Croisier.
| FD |
Krygier | Poolse FN < Krüger.
| FD |
Kryksztein | D. pendant van Mnl. criekensteen : kersenpit, kriekensteen. BN. Vgl. -1300 Arnoldi Kriekesteen, Ktr. (DEBR. 1980).
| FD |
Kryn | Krynen, cf. Krein, Kreinen.
| JG |
Kryn(en) | Krijn(en), Krijns, zie Carrin.
| FD |
Krys(z)tofiak | Patr. Poolse afl. van Gr. HN Christophorus.
| FD |
Krystek | Krijstek, Krstic: Patr. Poolse afl. van HN Christianus.
| FD |
Ku | -bat, -bes. V. GOD.
| EV |
Ku(h)nert | Kühnert: Patr. D. vorm van Germ. VN kön-hard. Zie Coenaert(s).
| FD |
Kuba | Kube, Kubia(c)k, Kubik, Kubicki, Kubeczka, Kubitz(a), Kubis(z), Kubaszijnski: Patr. Slav. afl. van HNJakob.
| FD |
Kübbeler | Kubbeler: D. BerN Kübler: kuiper.
| FD |
Kubben | Kube: Mnl. cubbe: mand, ben; ook aalfuik. BerBN voor een mandenvlechter of visser. 1382 Gillis Cubbe, Deerlijk (DEBR. 1970).
| FD |
Kubber, de | zie de Cubber.
| FD |
Kübel | Kibel: D. Kubel: kuip. BerBN van de kuiper.
| FD |
Kuborn | Nom d’origine: Kuhborn (arr. Diekirch, G.-D. Lux.).
| JG |
Kuborn | Proven. Loc. Lux.
| EV |
Kuborn(e) | PlN Kuhborn bij Diekirch (GH) (J.G.).
| FD |
Kubus | Réduction de Jacobus, Jacques; cf. Cobus.
| JG |
Kucharczyk | -arek, -arski: Poolse BerN: kok.
| FD |
Küchler | Kuchler: D. BerN van de koekenbakker.
| FD |
Kucinski | Kuczynski: Poolse BerN: keukenmeester (DS)?
| FD |
Kuck | Kikk, zie Koek.
| FD |
Kuck | V. Koek et GOD.
| EV |
Kuckart | cf. Kockart.
| JG |
Kuckart(s) | -a(e)rtz, zie Cockart.
| FD |
Kuckelkorn | zie Koekelkoren.
| FD |
Kuckertz | zie Cockart.
| FD |
Kudermans | Nom de profession : haut-all. Kuder ‘étoupe’ + -mon, donc : marchand de lin (Brech. 126).
| JG |
Kuehl | zie Kuhl(mann).
| FD |
Kuehn | zie Koen.
| FD |
Kueken, van | zie van der Keuken.
| FD |
Kueleneer, de | zie de Keulenaer(e).
| FD |
Kuen(en) | Kuenhen, zie Koen.
| FD |
Kuenen | cf. Keunen et Kuhnen.
| JG |
Kuenstlinger | zie Kuntziger.
| FD |
Kues | PlN Cues, nu Bernkastel-Cues (RP). 1587 Paul Kues, Mainzweiler (BRECH.).
| FD |
Kuestermann | zie Costerman(s).
| FD |
Kuetgen | Koetgens. Kûchenberg:PlN(NRW).
| FD |
Kuetgens | cf. Keutgens.
| JG |
Kuetgens | Keutgen(s), Keutiens, Koetgen(s), Köttgen, Kottke: Patr. Dim. van VN Kurt, Konrad (WINTGENS179). 1565 Thomas Coitgen, Baelen (EBB159).
| FD |
Kuetgens | V. GOD.
| EV |
Küfer | Kuffer, Kuf(f)ner, Kuf(f)ner: D. BerN van de kuiper.
| FD |
Kufferath | PlN (NRW).
| FD |
Kufferath | Proven. Essart du sieur Goffin.
| EV |
Kugener | Selon Hess, 44, var. de Kugeler, fabricant de capuchons (< lat. cuculla) ; sur les NF Kugels, Kugler, cf. Brech. 126.
| JG |
Kugener | zie Kugler.
| FD |
Kugler | Kugler, Kugener: BN van de balspeler, kegelaar.
| FD |
Kuhbier | PlN in Ostpriegnitz (BB).
| FD |
Kuhl | ….V. COL.
| EV |
Kuhl(mann) | Kuhl(mann), Kuehl, Kuhlen: 1. BN D. kühl: koel, rustig, onverschillig. 1415 Aberlin Kül, Brackenheim (BRECH.). – 2. PlN Kuhle: kuil, groeve. 1795 Gaspar Kuhlman, Westfalen-Aw. (AP).
| FD |
Kuhlewind | Kuhlevind: D. BN Kühl(e)wind: koele wind. 1634 Jobst Kühlewindt, Heringen (BRECH.).
| FD |
Kuhlmann | Nom d’origine: all. dial. Kuhle, moy. néerl. cule ‘fosse, mine’ ; sans doute à distinguer de Kulmann.
| JG |
Kühmayer | BerN van de boer die koeien houdt; vgl. Ndd. Kohmann.
| FD |
Kuhn | Kuhn- -e(n), -emant V. Koen et CON.
| EV |
Kuhn | Kühn, Kuhne, Kune, au génitif: Kuhnen, Kunnen. Nom issu de l’anthrop. germ. Cuno, cf. Keunen, Kuenen; il faut p.-ê. distinguer Kuhn (de Cuno) et Kuhn (surnom : all. kühn ‘hardi’).
| JG |
Kuhn(e) | -en, Kuhn(e), Kuhnhenn, zie Koen.
| FD |
Kühnemann | Kuhnemant: Patr. Afl. van VN Kuhn: Koen.
| FD |
Kuhnemund | Kuhnemund: Patr. Germ. VN Kunimund.
| FD |
Kühnle | Kunel: Patr. Dim. van Kuhn: Koen.
| FD |
Kuhweide | PlN Kuhweide (SH, NS, NRW): koeweide.
| FD |
Kuif | BN voor iemand met een kuif. 1447 Claes Kuyf, Lier (FRANS).
| FD |
Kuijl(e) | Kuyl(s), Kuyl(l)e, zie Kool(e).
| FD |
Kuijlaars | -aerts, Kuylaerts, zie Cuylits.
| FD |
Kuijt(e) | Kuyt(e(n)), zie Kuit(en).
| FD |
Kuik | zie Kuyk.
| FD |
Kuik, van | van Kuy(c)k, van Kuij(c)k, van Cuy(c)k, van Cuij(c)k, van der Koijk, van Kooijk, van Queuk: PlN Kuik (NB). 1101 Heinricus de Kuc (LNT); 1407)003 van Cuuct, Ktr. (DEBR. 1958).
| FD |
Kuiken | zie Kieken(s).
| FD |
Kuin | zie Koen.
| FD |
kuip | et kuiper. ,,Tonneau, Cuve » et ,,Tonnelier ». Profess. Keup. Cuep-, Cuyp-, Cre)upp-, Ku(y)p- -ers. DE- -Cuepere, -Cuyper(e).
| EV |
Kuiper | Kuyper, Kupper, Kiipper, au génitif: Kuipers, Kuijpers, Kuypers, Cuijpers, Cuypers, Kuppers, Kiippers, Cupers, Cuppers, etc. Nom de profession: moy. néerl. cuper ‘tonnelier, cuvelier; garçon de cave’, cf. 10.6. 1654 «en la maison Lambert le cou-velier dict Cuper en grand verxhas» [à Ver-viers], 23. 11.1654 «Lambert Kuper, cou-velier bourgeois de la ville de Vervier» [JL, NFw2].
| JG |
Kuiper, de | de Kuyper(e), de Kuijper, de Cuyper(e), de Cuijper(e), de Guiper, de Cueper, Decuypère, Dequiper, de Cu(u)pere, Kuiper(s), Kuyper(s), Kuijper(s), (de) Cuyper(s), Cuijpers, Cuiper(s), Cup(p)ers, Ciipper, Keupers, Ceuppers, Cuepers, Keubers, Kuper(s), Kûper(s), Kupper(s), Kûpper(s), Cuperus, Kuperus, Kuiperi, Couperus, Kuiperi: BerN van de kuiper, de kuipenmaker. 1154 Philippus Cupra, Cent (GYSS. 1999′); 1270 Lippin de Cupre, Cent (CG); 1392 Janne den Cupre van 4 tubben = Jan den Cupre van eenre vranxscher keuwe… van 2 cupen ende eemers, Ktr. (DEBR. 1958,1970). -Lit. : F. DEBRABANDERE, Namen voorde kuiper. LG1966,125-133.
| FD |
Kuit | Kuyt, Cuyt, au génitif: Kuits. Surnom: moy. néerl. ente, néerl. huit ‘mollet, gras de la jambe’? Plutôt surnom de brasseur, d’après moy. néerl. huit, «keute» ‘bière légère, brassée sans houblon’ [FD].
| JG |
Kuit | Kuyt, Cuyt, Kuiters. 1. Keuter. — 2. V. Kouter. Kul- -inckx, -kens. V. COL.
| EV |
Kuit(en) | Kuyt, Kuijt(e), Kuyte(n), Cuyt, Cuijt, Cuitte, Keuten: BerBN voor de Kuitenbrouwer (zie i.v.). 1306 Jehans Koite, Ip. (BEELE); 1389 Peter Coytens, VB (BOLSEE); 1420 Henrich Cuyten; 1493 Lynen Cuyt, Ht. (A. GHIJSEN).
| FD |
Kuitenbrouwer | Kuyten- : BerN van de kuitbrouwer, de brouwer van een dun bier zonder hop. Vgl. Kuit(en), Kuiters. 1565 Claes Keutenbruwer, Eupen (EBB 147).
| FD |
Kuiter(s) | BerN van de kuitbrouwer; zie Kuitenbrouwer. 1280 Andréas Coitard, Ip. (BEELE); 1405 Jan Kouyters = 1422 Jan Koytters, Den Bosch (HB 477-8).
| FD |
Kuk(e) | zie Koek.
| FD |
Kukart | zie Cockart.
| FD |
Kulbertus | Latinisation de l’anthrop. germ. Colobert (Fôrst. 371).
| JG |
Kulbertus | Patr. Latinisering van Germ. VN Colobert (Fm.).
| FD |
Kulenkamp | PlN Kuhlenkamp (NRW, NS).
| FD |
Kulinckx | Kuling: Patr. 1. BRECH. leidt Kulling af van oude VN Kollo. 1172 Bertolfus Culingi, Keulen; 1415 Heinr. Kulling, Konstanz. – 2. Afl. van HN Nikolaas. Zie Culin 2.
| FD |
Kulkens | Peut-être nom d’origine: dimin. du moy. néerl. cule ‘fosse, cavité’.
| JG |
Kulkens | zie Coolkens.
| FD |
Kulle | zieKool(e).
| FD |
Kullman | Kulmann. Hypocor. de Konrad (Brech. 130) ; serait à distinguer de Kuhlmann, mais Först. (col. 372) rattache Kuhlmann et Kullmann à l’anthrop. Coloman.
| JG |
Kullman(n) | Kulmann: Patr. D. vleivorm van Konrad. 1295 Cunradus in Ponte = 1321 Culmannus von der Brûck, Freiburg (BRECH.).
| FD |
Kulmont | Sans doute var. de Cumont, expliqué par un topon. bien connu en Wallonie [JL, NFw2].
| JG |
Kulzer | Afl. van PlN Kûlz (RP) of Kulz (BEI).
| FD |
Kum(p)s | Proven. Kom, ,,Agglomération ».
| EV |
Kumberger | PlN Kumberg (BEI).
| FD |
Kummel | Küm(m)el, Kummich: D. Kûmmel: karwij, komijn. BN naar de kruidnaam, wellicht voor de kruidenier. 1556 Jodocus Kûmmel, HS (BRECH.).
| FD |
Kummel | Kümmel. Surnom: all. Kümmel ‘cumin’.
| JG |
Kummer(t) | Car. mor. Kommer ,,Souci ». Homme soucieux
| EV |
Kummer(t) | D. BN Kummer: kommer, zorg. Vgl. De Commer(e).
| FD |
Kump(en) | Kumps, zie Kemp.
| FD |
Kumpen | Comme Kumps, var. de Kemp(e), Kimpe.
| JG |
Kumpf | Mhd. kumpf: kleine maat. BN voor een kleine grove kerel. 1402 Konr. Benz gen. Kumpff, Reutlingen (BRECH.).
| FD |
Kumps | Cumps, Kums (par simplification con-sonantique). Pour Carnoy 61, NF issus d’un thème anthrop. tiré de l’anthrop. germ. Cuni-bert (nom fréquent, d’origine germ.); pour Debrab., plutôt var. de Kemp(e), Kimpe.
| JG |
Kums | zie Kemp.
| FD |
Kun(e) | zie Koen.
| FD |
Kun(i)sch | Patr. Vleivorm van VN Konrad.
| FD |
Kune | cf. Kuhn.
| JG |
Kunel | 1267-1298 «Cunel» Metz; dimin. de l’anthrop. germ. Cuno, soit roman, soit germ. : Cunulo (Fôrst. 378); cf. le NF all. Kühnel.
| JG |
Kunel | zie Kùhnle.
| FD |
Kunert | zie Kuhnert.
| FD |
Kung | Kunnen. V. CON.
| EV |
Kunhart | zie Coenaert(s).
| FD |
Kunion | Sans doute, autre dérivé roman du thème précédent; une var. graphique de Cugnon (arr. Neufchâteau) est peu probable.
| JG |
Kunion | zie Quignon, Cugnion.
| FD |
Kunkel(s) | zie Konkel.
| FD |
Kunnen | cf. Kuhn, Kune.
| JG |
Kunnen | zie Koen.
| FD |
Kunst(n)er | Mhd. kunster, kûnstener: die kunde, kennis bezit, kunstenaar.
| FD |
Kunst, (de) | Reïnterpretatie van Cuens, gepalataliseerde gen.-vorm van Koen. 1732 Fr. Cuyns = Cuens = Kunst, Meursel (VS 1984,90); 1748 Gillis de Kunst, Mech. (AP). Kùnstler,
| FD |
Kuntz | Kunzle. V. UND.
| EV |
Kuntz | Prénom: hypocor. de Konrad.
| JG |
Kuntz(e) | Küntz, zie Contzen.
| FD |
Kuntziger | Ethnique: habitant de Künzig, fr. Clemency (G.-D. Lux.).
| JG |
Kuntziger | -inger, Kuntziger, Ku(e)nstlinger, Kintzi(n)ger, Kinzinger, Kentziger, Kinsinger: 1. Patr. Kunzi(n)ger: iemand uit het geslacht van Kunz: Koen. Kinzinger is een ontronde vorm; vgl. Kinz = Kunz. 1356 Konrad Kuntzinger, Augsburg (BRECH.). – 2. PlN Kttnzig (GH). De FN is trouwens erg fréquent in GH en LX.
| FD |
Kunze | Kunzi, zie Contzen.
| FD |
Kunzle | -li, Kunzel, Kun(t)zmann: Patr. Dim. en afl. van Kunz.
| FD |
Kup(f)erman | Kuppermann: D. BerN: kopersmid. 1546 Jakob Kupfermann, Wezel (BRECH.).
| FD |
Kuper- | -man, -s, -szmidt, Kupfer-(schlaeger). V. Koper.
| EV |
Kuper(s) | Kûper(s), zie de Kuiper.
| FD |
Kuperberg | zie Kupferberg.
| FD |
Kuperblum: | D.-joodse FN: koperen bloem.
| FD |
Kuperman, | zie Kupferman.
| FD |
Kuperszmidt | BerN van de kopersmid, koperslager.
| FD |
Kupersztejn | D. -joodse FN: kopersteen.
| FD |
Kupersztyck | Ndd.-joodse vorm voor D. Kupferstich: ets, kopergravure.
| FD |
Kuperus | zie de Kuiper.
| FD |
Kuperwaser | D.-joodse FN.
| FD |
Kupfer | Küpfer: D. BerBN van de kopersmid.
| FD |
Kupferberg | Kup(p)erberg: Verspreide D. PlN. 1391 Rudi Kupferberg, Weissenau (BRECH.).
| FD |
Kupfermunz | D. BN (joods?): koperen munt. Vgl. D. Kupfergeld, Kupferhelbling.
| FD |
Kupfferschlaeger | Kofferschläger, -schlager: BerN van de koperslager, kopersmid. 1565 Lambrecht Copfersleger, Baelen (EBB 158); 1641 Thys Cofferschleger, Homburg (WINTGENS175).
| FD |
Kuppens | cf. Keuppen.
| JG |
Kuppens | zie Coppyn.
| FD |
Kupper(s) | Kupper(s), zie de Kuiper.
| FD |
Kupper(s) | Kupper, cf. Kuiper(s).
| JG |
Kupperberg | zie Kupferberg.
| FD |
Kuppermann | zie Kupferman.
| FD |
Kups | zie Cop.
| FD |
Kur(k)owski | Poolse PlN < kurcze: kip.
| FD |
Kuran(d)t | -ent, zie Courant.
| FD |
Kurc | Kurdz, zieKurz.
| FD |
Kurek | Kurkiewicz: Poolse BN kurek: haan.
| FD |
Kurinckx | Prénom: Quirinus, avec finale renforcée comme dans Krings (cf. Brech., 135, v° Küring).
| JG |
Kurinckx | zie Curinckx.
| FD |
Kuringen, van | Verkuringen: PlN Kuringen (L). 1400 Claus van Kueringen, Aw. (ANP).
| FD |
Kurlandsky | Kurlenda: Slav. afl. van Kurland (Ndl.
| FD |
Kurman(n) | zie Cooreman(s).
| FD |
Kurpershoek | zie Korpershoek.
| FD |
Kurrels | Dial. voor Karels?
| FD |
Kurrer | Afl. van Mhd. kurren: onduidelijk spreken, mompelen.
| FD |
Kursten | zie Christyn.
| FD |
Kurstjens | zie Korstjens.
| FD |
Kurt | Kurth. Hypocor. de Konrad.
| JG |
Kurt(h) | Patr. D. korte vorm van VN Konrad. Kurtzen: Verbogen vorm van Kurz? Of metathesis van Kursten?
| FD |
Kurtem | Wsch. spelling voor Kurten, Kürten, Kurt(h)en, Korten, Corten(s), Courtens, Coerten: Patr. Vleivorm van Germ. VN Kurt: Koenraad. Vgl. Coertjens. 1336 Arnoud f. Willems Cortins, Testreep (RYCKEBOER);+1570 Cornille Cortenszone, Gorkum (CDT 92).
| FD |
Kurtz | Kurz, Curtz. Surnom: ail. kurz ‘court’.
| JG |
Kurtzweg | D. PlN. Vgl. Korteweg.
| FD |
Kurvers | cf. Korfer, Korvers.
| JG |
Kurvers | zie Korver(s).
| FD |
Kurz | Kurtz(emann), Kurts, Kurc, Kurdz, Curtz: BN D. kurz: kort. Vgl. De Corte, De Kort.
| FD |
Kus(s)é | zie Cuche.
| FD |
Kuse | Keus, Kuys, Kuijs: Mnl. cuse, cuese: knots, kolf. BN voor de cusendragher: knotsdrager, iemand die als teken van zijn waardigheid een roede of knots draagt. Vgl. Oude FN die Cusere (MW). -1300 Helie Cuse, Ktr. (DEBR. 1980); 1323 Daniel Keuse, Rekkem (DEBR. 1971).
| FD |
Kusman | zie Kosman.
| FD |
Kusners | zie Kusseneers.
| FD |
Kusseler | Wsch. de Ndd. FN Küseler, BN voor een leegloper, nietsdoener. Vgl. Ledeganck. 1367 Hann. Küseler (NN).
| FD |
Kussen, van der | Verhaspeling van Van der Kruissen??
| FD |
Kusseneers | Kuss(e)ner, Kusners, Cusseneers, Cusner, Cusnir, Ku(s)zner: BerN. Mnl. *curseneer: pelswerker, bontwerker < Mnl. corsene, cursene: pels. D. Kiirschner, Kiirssner > Oekraïens Kushnir.
| FD |
Kussener | V. Cuisinier.
| EV |
Kusten | cf. Kosten.
| JG |
Kusten | zie Christyn.
| FD |
Kuster | au génitif: Kusters, Custers, Kiisters; composé en -man: Kustermans, cf. Costers, Costermans.
| JG |
Kuster | V. Koster.
| EV |
Kuster(s) | Küster(s), zie de Koster.
| FD |
Kustermans | -mann, zie Costerman(s).
| FD |
Kuszner | zie Kusseneers.
| FD |
Kut, van | Var. van Van Kort? Of Van Koot?
| FD |
Kuterna | Vondelingnaam??
| FD |
Kuth | Kutt, Kütt: Patr. Korte vorm van een Germ. VN, b.v. Koenraad, Kurt.
| FD |
Kutsch | Peut-être surnom: all. Kutsch ‘voiture’.
| JG |
Kutsch(er) | -era, -a(t): Tsjechisch kucera: haarlok (NAUMANN).
| FD |
Kutten | Patr. Door ass. rt/t < Kurthen.
| FD |
Küttner | Kut(t)ner, Kittner: Mhd. kuttener: drager van een pij, monnik.
| FD |
Kutz | Kütz, Koetz. Hypocor. de Kuonrad (Brech.141).
| JG |
Kutz | Kütz: Patr. D. vleivorm van Konrad. 1332 Conradus dictus Kutz, Wetzlar (BRECH.).
| FD |
Kuunders | zie Koener(s).
| FD |
Kuveiller | zie Cuvelier.
| FD |
Kux | zie Kuyk.
| FD |
Kuyck, van | zie van Kuik.
| FD |
Kuyckens | zie Kieken(s).
| FD |
Kuyckx | zie Kuyk.
| FD |
Kuyer, (de) | (de) Kuijer: BerN van de kooier, d.i. de eendenhouder of de man die loslopend vee kooit, opsluit. Vgl. Koyermans, Kuyermans.
| FD |
Kuyermans | zie Koyermans.
| FD |
Kuyffer, de | Wellicht adaptatie van D. Kiifer.
| FD |
Kuyk | Keuk, Kuyks, Kuy(c)kx, Kuik, Cuk, Cuick, Cuy(c)kx, Cuyck(s), Cu(y)x, Ceu(k)x, Kux: Mnl. kuuc: goochelaar. 136 e. Ingelberti Chux; 1308 Jehans Kuuc, Cent (GN); 1398 Hainric de Kuuc, Ing. (DEBR. 1970).
| FD |
Kuyk- | -en, -s. V. Kieken.
| EV |
Kuyk(s) | cf. Cuyck(s).
| JG |
Kuyk, van | zie van Kuik.
| FD |
Kuyken | au génitif: Kuykens, Cuyckens. Probabl. var. de Kie(c)kens.
| JG |
Kuyken(s) | zie Kieken(s).
| FD |
Kuyl | Kuyls. Nom d’origine: moy. néerl. cule ‘fosse, cavité’; ou bien var. de Cools, Kools (Nicolaus).
| JG |
Kuyl | V. Kuil.
| EV |
Kuylen | cf. Koolen.
| JG |
Kuylen | Kuijlen, zie Koolen.
| FD |
Kuylen, van der | van der Cuylen, van der Keulen, van der Koelen, Verkuil, Verkuijl(en), Verkuylen, Verkoelen, Verkoulen, Vercoelen, Vercoulen: PlN Kuil(e): kuil, groeve, hol. Kuil in Belsele (OV), Kuilen in Genk (L). De vormen met oe/ou zijn Limburgs.
| FD |
Kuylmans | zie Colman(s).
| FD |
Kuyls | zie Kool(e).
| FD |
Kuyp, van der | PlN Kuip in Lier (A), De Kupe in Geluwe, Volkerinkhove (WV), Pollinkhove (FV) (DF VIII).
| FD |
Kuyper(e), de | Kuyper(s), zie de Kuiper.
| FD |
Kuyper(s) | cf. Kuiper(s).
| JG |
Kuyper(s) | V. Kuip.
| EV |
Kuyps | zie Cop.
| FD |
Kuys | zie Kuse.
| FD |
Kuys(s)cher, de | 1. Afl. van Mnl. cuusschen: schoonmaken, opruimen. – 2. Of veeleer reïnterpretatie van Kuyser? Of van De Kuyssche?
| FD |
Kuyser | Keus(s)er: Mnl. cusere, cusendrager: knotsdrager, iemand die een staf draagt als teken van zijn waardigheid. Vgl. Kuse. 1620 Jacobus de Cuysser, Schelle (MAR.); 1645 Adrian de Cuyser, Everbeek-Mech. (GPM).
| FD |
Kuyssche, (de) | de Cuis: BN Mnl. cuusch: zuiver, zindelijk, schoon, rein, kuis, eerbaar. Vgl. 839-848 Gerbertum qui cognominabatur Castus, Werden (GYSS. 1999′). 1312 Jan de Cuusghe, Oud. (CG); 1356 van Gillis den Cuusscen, Cent (GSB); 1368 Roelof die Kuussche, A’dam (OA180).
| FD |
Kuystermans | zie Costerman(s).
| FD |
Kuysters | zie de Koster, de Keister.
| FD |
Kuyt | cf. Kuit(s).
| JG |
Kuyvers | cf. Cuyvers.
| JG |
Kuyvers | zie Cuijvers.
| FD |
Kuzee | zie Cuche.
| FD |
Kuzée | V. Chaussée.
| EV |
Kuzner | zie Kusseneers.
| FD |
Kwa | de Kwaai, zie de Quae.
| FD |
kwaad | 1. Car. mor. Quaeden, DE Quae (De Kwae), Cae(y)mans. ,,L’homme méchant, irascible ». Quaeghebuer. ,,Le voisin méchant, mauvais ». — 2. Proven. Kwaad, «Mauvais, démonté » (En parlant des rivières). Quaedvlieg (Kwade vliet) ,,Ruisseau démonté ». Quoid-, Qua(e)d-, Kwa- -bach, -beek. ,,Rivière démontée ». Kabbedyck. Kwa(de)bee(k)dijk. ,,Digue de la rivière froide ».
| EV |
Kwaaitaal | BN voor een kwaadspreker? Of veeleer volksetymologisch < Català: Catalaan. 1693 Jacob Katala, ‘s-Hertogenbosch; i8e e. Quaijtaal = Quataal = Kataal, Zevenbergen NB (PDB).
| FD |
Kwaak | Quaak, Kwak, Qua(c)k, Quach, Quax: BN naar de kwakende stem. 1293 Adelise Wouter Quacs wedewe, Pieter die Quac, Moerkerke (CG); 1400 Arnold! Quac, Tg. (TYTGAT).
| FD |
Kwaden, van der | van der Quaden: PlN Kwade: kwaad, slecht terrein.
| FD |
Kwadrat | PlN Quadrath (NRW).
| FD |
Kwae, de | zie de Quae.
| FD |
Kwakkel | Quackels: BN naar de vogelnaam kwakkel, kwartel. Nu nog spotnaam. 1349 Henrici Quackele; 1405 Wouter Quackel, Tn. (C.BAERT).
| FD |
Kwakman | BN. All. van Kwaak.
| FD |
Kwant(en) | Quant(en), Quante(ns), Quandt: Mnl. quant: gezel, kameraad, guit, snaak. BN. 1281 Joh. Quans, Gent(HAES-); 1396 Jan Quantiin, Aspelare (DE B.).
| FD |
Kwanten | Sans doute surnom (au génitif) : néerl. kwant ‘drôle, gaillard’.
| JG |
Kwanten | V. WAD (Wand).
| EV |
Kwaspen | Noord-Maaslandse FN. Onduidelijk.
| FD |
Kwast, (van der) | PlN Kwast: tak met blaren, pluim, kwast, knoest. De Oost-Duitse PlN Quast betekent bos volgens BRECH. 1336 Johannes dictus van der Quaest, Mierde (OATIII); 1340 Egidius de Quast, Tnh. (VERB.).
| FD |
Kwekkeboom | Zeeuwse PlN naar de lijsterbes of rode kornoelje.
| FD |
Kwembeke | Misschien adaptatie van D. PlN Nieder-of Oberquembach (HS). 1797 Quembeek, Nukerk (PDB).
| FD |
Kwets | zie Quets.
| FD |
Kwik | Kwick, Kwiek, (de) Quick(e), (de) Quik, de Quyck, Quicken, Qui(c)que, Qvick, Queck, Quecq, Quek(ke), Ouix: BN Mnl. quic, quec: levendig, vlug, kwik. Vgl. E. FN Quick(e), D. Queck, Quick. 1361. terra Henric Quekes; J. den Quec, Cent (GN); 1310 Janne den Quicke, Ktr. (DEBR. 1971).
| FD |
Kwikenborne, van | (van) Ouickenborre, van Ouicke(m)borne, van Ouickelborne, -né: PlN Kwikborre: levendige bron. Quecborn in Diest (CLAES1983), Kwikkeborre in Dendermonde en Lede (OV). 1219 Eve de Quicborne, Ktr. (DEBR. 1980); 1305 Arnoldus de Vivofonte; 1399 Avolen vanden Quecborne, Diest (CLAES); 1396 Jan vanden Quijckenborre, Lede (DE B.).
| FD |
Kwikkelberg(h)e, van | van Kwikelberge, Kyquemberg: PlN Kwikkelberg in Binkom (VB).
| FD |
Kwisthout | zie Quisthoudt.
| FD |
Kydtspotter, de | zie de Kytspotter.
| FD |
Kyen, de, | zie Dekyen.
| FD |
Kygnee | zie Coigne.
| FD |
Kympers | zie Kampers.
| FD |
Kyn(d)s | (de) Kyndt, zie Kint(s).
| FD |
Kyncn | Kyns. Peut-être comme Kinnen et Kenens, hypocor. de Christianus.
| JG |
Kyndt
| cf. Kind(t). | JG |
Kynen | zie Kin.
| FD |
Kyot | Spelling voor W. uitspr. van Ghyot.
| FD |
Kyquemberg | 1. PlN Kiekenberg (FL). – 2. Zie Van Kwikkelberghe.
| FD |
Kytspotter, de | de Kydtspotter: FN in FV. 1615 de Quitspotter, Stapel; 1635 de Kyntspooter, 1724 Kydtspotter, Kassel (PDB); 176 e. Clais Kyspotter, Nicolais Kytspotter, Killem (VERGR. 1972,124-5). De oudste vorm Quitspotter wellicht door metathesis uit Quistpotter, misschien vervormd uit b.v. 156 e. Quisteboud, Cent (PDB).
| FD |
Kyzer | V. Keizer.
| EV |
Kyzer | zie (de) Keizer.
| FD |