zie Jacob.

-itti, -ucci: Patr. It. dim. van VN Jakob.

-elli: Patr. It. dim. van HN Jacomus/Jacobus. Vgl. Jacquemin.

Iavovelli, -a: Patr. It. afl. van VN Jakob.

Patr. It. afl. van VN Jakob.

zie Jacob.

zie Jennekens.

-(i)elli, -etti, -ino, -itto, -izzi, -one, -ucci, -uzzi: Patr. It. afl. van lanni/Gianni, HN Johannes.

-etti: Metr./Patr. Dim. van VN Jan.

cf. Jans.

Ianssen(s), zie Jans.

cf. Hiart.

Ibañez: Patr. Sp. Iban : HN Johannes.

Hypocor. de l’anthrop. germ. id-behrt > Idbertus [FD].

Patr. < Germ. VN id-berht: Idbertus (MORLET I). Friese VN Ibe (V. D. SCHAAR). 1326 Jan Ybiert, Ip. (BEELE). 1300 Godeke Yben, Stralsund (DN); 1584 Franchois Ibens, Aw. (AB).

zie Hibeau.

Ibraim: Patr. Bijbelse VN Abraham.

D. FN Ibisch < Mhd. îbesch, D. Eibisch: heemst (plantnaam).

PlN (NRW,NS).

zie Vanicate.

PlN Echtershausen (RP).

zie van der Eyken.

Ickx, Icks, l(ch)x, Y(ck)x, Hick(s), Hyk: Patr. Germ. VN Icco (Dip.), bakervorm. V. D. SCHAAR verklaart de Friese VN Hikke < Hilke, dim. van een hild-naam. REANEY verklaart de E. FN Hick(s), Hix < VN Richard. 1300 Johannes Hix, Tv. (BERDEN); 1386 Willekin Hix = 1395 Willem Icx (DEBR. 1970); 1440 Joos Ycx, Ktr. (BAELDE); 1463 van Willemme Hieck, Kh. (DEKEYSER); 1559 Willem Icx, Lv. (AP); ±1570 Hartman Hieckeszone, FL (CDT 230); 1580 van Icken Ouwerx, Bilzen (SCHOE.).

zie Hiquet.

zie Eykmans.

PlN Ickerrodt in Olfen (NRW) (TW).

zie van der Eeckt.

Icks, Ichx, Ix, Yckx, Yx. Génitif en -s d’un hypocor. germ., cf. Ico et Igo (Fbrst. 942, 947).

cf. Hictaire, Hictor.

V. AD.

zie Hidalgo.

Yde, Idon (cas régime). 1265 «Ide li feme Lobike» CensNamur, 1267 «Ide li Crissande» CensHerchies, 1272 «Ide li Willeresse» PolyptVillers, 1369 «Ide li Tiraude» Ladeuze; prénom fém. issu de l’anthrop. germ. fém. Ida. « Dimin.: 1481 «Idelette aiant à mari J. Coliné» JusticeBastogne, 1569 «Idelette fille de maitre Jacques de Chokier» Bourg-Liège, 1727 «Louis Remy Idelette» La Gleize. – Forme masc.: 1578 «Idellet Jan Henry» NPLouette.

Ide(n)s, Yde(ns): Metr. Germ. VN Ida (GN). 1251 soror Yda dicta abbatissa de Marke (DEBR. 1980); 1307 Yde Oudewins, Ip. (BEELE); 1298 Mikiel Iden, Kales (GYSS. 1963).

Idée: Patr./Metr. Ydet/Ydée, dim. van Germ. id-naam. 1380 Jehan Ydet, St-Q. (MORLET).

Misschien Vl. adaptatie van D. Hi(e)dler (> Hitler) < Beiers Hi(e)dl: tijdelijk uitdrogende rivier (DN).

Ieman(t)s, Imant(s), Imandt, Imans(e), Yman(s), Ymanse: Patr. Germ. VN id-man: Itemannus (MORLETI). 1381 Yman Beddenoot, Ossenisse; 1314 Hyeman die Winter; 1381 Yman de Winter, Z (DEBR. 1969).

Iemans, etc. Dér. en -man (au gén.) du prénom Ida (ci-dessus).

Ydier(s), Ytier: Patr. Rom. vorm van Germ. VN id-hari. 1174 Iderus de Monte; 1156 Idir de Rothen; 1197 Yderus de Wallo, Cent (GN); 1326 Ydeir de Hoghe, Ip. (BEELE); 1398 Olivier Ydeers, Gullegem (DEBR. 1970); 1419 Ydier Coopman, Hulst(PARM.).

Proven. In dem Thaï, ,,Dans la vallée » (L.D.).

Patr. Germ. VN id-mund? Vgl. Idemans.

Patr. Rom. verbogen vorm van VN Ido.

Idsardi: Patr. Friese VN Edsart, Edsert, Idsert. Germ. VN agi-hard (V.D. SCHAAR).

Itsweire, Ietswaard: BerN. Mnl. eetsweerre: gezworene, gerechtelijk ambtenaar, letterlijk: die een eed zweert. 1424 Jan Yetzwert, St.-Win. (Nk. 1981,239-241); 1512 Aegidius Yetzwert, Dk. (GAZ); 1567 Martin Ytsweere, Houtkerke (DGW); 1602 Adriaen Eedtsweere, Houtkerke FV – Leiden

(J. D.); 1714 Jacobus Itswart, Menen (MUL VII).

V. AD (A).

zie van der Eyken.

Patr. Germ. VN id-hari. Zie Idiers.

van Ighem: PlN Idegem (OV) en in Lemberge (OV) (TW). 1281 Willelmus de Iden-ghem = W. de Ydeghem; Boidin van Ydeghem, Lemberge (HAES.); 1465 Jan van leghem, Aw. (VLOEB.); 1492 Joos van Yeghem, Cent (BOONE).

zie Eekhou(d)t.

zie Eekele(e)rs.

zie van Hileghem.

1. De Ovl. familie Iemants stamt van 1751-1805 Joannes Baptiste Imens alias de Staerke, onwettig kind van Catharina de Stercke en vader van 1805 Carolus lemens alias de Staerke, St.-Maria-Oudenhove-Michelbeke (Triverius 1996,21-28). – 2. Zie Idemans.

zie van Nieuwenburg(h).

1. PlN Eierland (Texel). 1702 Willem Willems van lerland (zoon van) Willem Thomas van Eijerland, Tilburg (PDB). – 2. Het eiland lerland.

1267 «hoirs Vatier lemat» CensHerchies, 14^e s. «Ernar» d’Anthisnes, «Emas de Preit» Liège, à côté de 14^e s. «Arnar(s)» Liège; déri­vé en -ard sur le thème Arn- (de Arn-wald, Arn-wulf, etc.) ; dans la région où -ard et -wald aboutissent à w. -à, peut aussi représenter Arn-wald; cf. aussi Yerna, -aux, Ymard.

Zie Yernau(l)t.

zie Hiers(e).

PlN Eersel (NB). Vgl. Eersels. 1367 Johanne de Irsele, Tn. (C.BAERT); 1382 Symon de Yersel,Tessenderlo (GRAUWELS1978).

zie van Isschot.

zie Isenbaert.

zie van Isvelde.

zie Itsweire.

1. Proven. (Neer- ou Op- -) Ilter (Loc). — 2. V. AD.

zie Nieuwenhuis.

cf. Iven.

zie Ivo.

Patr. Zoon van Igal, Ingold (zie i.v.).

zie van Ieghem.

Nom issu de l’anthrop. germ. id-ger.

Patr. Rom. vorm van Germ. VN id-ger: Idgerius, Itgier (MORLET I).

Sp. iglesia: kerk. Vgl. Deléglise.

1651 «Marie-Ignasse Cocqueau» Bourg-Namur, 1676 «Ignace Pattou» RuageAth; pré­nom chrétien Ignace, nom de plusieurs saints figurant au martyrologe mais populaire seule­ment à partir du 17^e s., depuis la canonisation de saint Ignace de Loyola (fondateur des Jé­suites) en 1622.

1321 Willelmus Ygnatus. Tn. (C.BAERT).

Ignace, Ignaes, l(g)nacio, Ignazio: Patr.HN

N. de baptême d’orig. hellén. Ignatius.

Igne(r): Patr. Spelling voor Hanniet of Hannier (vgl. Hignoul, Ignoul = Hanoulle).

Fr. ignorant, au sens propre ou p.-ê. comme surnom d’enfant trouvé (dont on ignore l’origine).

cf. Hignoul.

zie Hanoulle.

Igo, Ygodt: Patr. Germ. VN Idegod. Itgaudus (MORLET I). 1774 F. R.

Esen (VS 1986,87).

Metr. W. vleivorm van Germ. VN Igod of Igo (Dip.).

Igo, Igodt. Nom issu de l’anthrop. germ. id-god.

Patr. Zoon van Ihm(e), Imme. Friese VN. Germ. Imo.

cf. Y-.

Zie Y-.

cf. Hiket.

Zie Hiquet,

Zie Hildebert.

zie Hilmer.

Iland(t)s, zie Eland.

Sans doute forme contractée d’Hildebert, sinon d’un autre anthrop. germ. en -bert.

Anthropon. germ. hildi-berht ; cf. Heu-debert.

-goms, zie van Hileghem.

Ilegens, Illegems. Nom d’origine: avec -s de gén., Hillegem (FlOr).

Patr. < Juliaens (vgl. Istaes < Justaes). HN Julianus.

(Limbourg). 1325 «Iliane Porters», 1379 «Juliana Meeus» = 1383 «Eliane Meeus» Tir-lemont; avec -s de gén., prénom fém. Juliana.

zie Eliano.

-az, zie Elias.

Var. de Elias, nom biblique.

zie van Hileghem.

zie Eliot.

zie Elias.

zie van Hileghem.

Var. de Hilger, anthrop. germ. hild-ger.

zie Hillegeer.

cf. Ilegems.

Proven. Millegem (Loc.). Illias. V. Elias.

zie Hillemans.

Illien, llle(n), Ill(i)es, Ilyes, Illing, Illich, Illig, Illik: 1. Patr. D. VN Ilg, Gilg < Aegilius, Aegidius. Vgl. Sankt Ilgen. 1486 Illies van Levede = Egidius, Osterwieck (BRECH.). – 2. Illies en Illyes evtl. < Elias.

Peut-être var. de Helling, -ings.

zie Eloy(e).

Wsch. < Eloy.

-broeck(x), -broux. V. Elst. Image.  1.  Profess.  „ (Marchand d’)images ». — 2. Proven. L.D.  (En­droit où était fixée une image du Christ ou d’un saint). Imans. V. AD (A).

Ilsbroekx, Ilsbroks, Ilsbroucks, Ilsbrouckx, Ilsbroux. Avec -5 de gén., nom d’origine, cf. Elsbroekerpolder, à Hillegom (Zuid-Holland).

-broe(c)kx, -brou(k)x, -brouckx, -brou(c)ks, -broks: PlN Elsbroek (ZH): 1259 Hiltsebroic (MOERMAN).

cf. Helsen.

zie Elsen(s).

Ilijas, zie Elias,

zie Illg(en).

-bo, -b(e)recht(s), -breckx, -bert, Im- -mers, -redits, Impens.

V. AD (An).

Iman(t)s, zie Idemans.

Var. de I(d)emans plutôt que de Hey-man(s), Hymans.

Imbo, Embo(o): Patr. Germ. VN ing-bald ‘god van de Ingweonen – moedig’: Ingeboldus (MORLET I). 1733 J. B. Embo, Handzame (MARICHAL).

zie (van) Himbeeck.

(forme romane) ; Imberecht, Imbrecht, Imbreht (formes germ.); avec -s de gén.: Imberechts, Imbrechts, Imbreghts, Imme-rechts. 1417 «Imbreck» PolyptAth, 1450 «Pierre Imbreck» Lobbes, 1640 «Allard Im-bert seigneur de la Basecque» BourgLiège; nom issu de l’anthrop. germ. ing-berht. Cf. aussi Hembrecht(s) et Immers.

-s, cf. Imbert.

Imbereht(s), Imbreckx, Immerechts, lm(m)erix, Imbert, Imer, Immer(s), Himbrecht(s), Embrecht(s), Embreghs, Embregts, Emmerecht(s), -egs, -ich(ts), -ig, Embert, Emmert, Embers, Emmer(s), Hembrecht(s), Hemmerechts, Hemmer, Emer(e), Emère, Heemers: 1. Patr. Germ, VN ing- berht’god van de Ingweonen-schitterend’: Ingobertus, Incbertus (MORLETI), Imbert (GN). Maar de naam werd vaak verward met Ingelbrecht. 1382 Ghiselin Ymbrecht, Rumbeke (DEBR. 1970); 1558 Hans Immerecht, Mech. (AP); 1606 Merten Emraers, Kontich (SELS). – 2. Zie Hembrecht(s).

zie Immer(s).

zie Imbrecht(s).

Infeld: PlN Im Felde (NRW, NS, SH).

D. FN < PlN Imhausen (NRW).

Nom ail. d’origine (= dans les mai­sons).

D. FN Im Hof: op de hoeve. Vgl. Inhof. 1584 Anthony Imhof, Aw. (AB).

D.FN:InhetVeld.

zielmmler.

zie Emmanuel.

Immens: 1. Metr. Germ. VN Imma (Dip.). 1276 Imma Cent Marc, Ip. (BEELE). – 2. Patr. Germ. VNImmo.

zie Nemegeer(s).

Immel(e)n: Patr. Dim. van Germ. VN Immo. 1306 Cuonr. Immeli, Riedlingen (BRECH.).

Immelen. Dimin. de l’anthrop. germ. Immo [FD] ou bien var. de moy. néerl. hem-(m)el, himmel ‘ciel’, fréquent aussi en topo­nymie néerl.

zie van (den) Hemel.

PlN in Seppenrade (NRW).

Matronyme germ. Irama ou anthrop. germ. Immo [FD].

Imer: 1. Patr. < Imbert, door ass. mb/mm. -t. VN Imerius, populair in Alemannisch gebied; ïgl. PlN Sankt Immer. 1487 Conr. Immer, Freiburgi.B. (BRECH.).

cf. Imbrechts.

-ix, zie Imbrecht(s).

Du même thème assimilé que le pré­cédent (Lindemans 150).

van Immerzeel(e), van Hemmeseel: PlN Immerzeel in Aalst (OV), Boechout, Boom, Schelle, Wommelgem (A). 1343 Jan van Ymmersele, Duffel (OATIII); 1364 Jan van ïmetsele, Asse (LIND. 1952,99); 1393 Aernoud van Ymmersele, Aw. (CLEMEUR).

Metr. Germ. VN ermin-swôt ‘groot-zoet’: 1245 Ymmesoete; 1248 Hugo filius Immesoten, Cent (GN); ± 1240 Immesothe Arnoldi Stromes filia Imme de Asnede, Ertvelde (SCHMID).

van Ummissen: 1.PlN Imhuizenin Molenbeersel (L). 146 e. d’hoff tôt Ymhusen…nu Peter van Ymhusen, Kessenich; 1526 Peter van ïmmissen camp, Neeritter; 1558 bij der Ymhuyser brugge langs Hanssen van Ymhuisen erve; 1580 van Coersten der Cremer alias Ummessen = 1614 Christiaen van ïmmissen, Neeritter (med. J. Vanummissen, Kapellen). –i D. PlN. Misschien Hemmessen in Bad-Neuenahr (RP) (TW). 1698 Joannes Theodorus ab Immessen, Paderborn (MUL VII); 1768 Corn, van ïmmissen, Leiden (MUL VIII).

Zie Panhuizen.

BN voor een ongeduldige. Vgl. D. Ungeduld.

Surnom à portée morale : fr. impatient FEW 4, 577b.

Himpe: Patr. Bakervorm van de Germ. VN Imbrecht. Zie Impens. 1572 Jacop LJmpe, Ktr. (KW).

Nom d’origine: Impe (FlOr), cf. Van Impe.

van Imp, van Himpe, van Minime, van Himphen: PlN Impe (OV). 1123 Athala de Himpe, Gent(GN).

PlN in Alfter (NRW).

PlN Impel in Eppegem (VB).

Himpens. Du thème Imp-, Imb-, tiré de Imbrecht, anthrop. germ. ing-berht.

Ympens, Himpens, Hempen, Impincs, Impines: Patr. < Impin, vleivorm van Impe, Imbert. 1198 Impinus de Lupengem = 1214 Ingebertus, Bornem (LIND.); 136 e. Hanne filius Impins, Cent (GN); 1327 Impin Bernaerts huus; 1348 Danielis Impins, Ktr. (DEBR. 1971).

It. BN: keizer. Vgl. De Keizer.

Zie Emery.

Proven.  Imschot,  ,,Enclos de  l’Imme ».   Imbeek   (Ruisseau  à

Hérinnes-lez-Enghien).

zie Himschoot.

Verkort < Van In?

PlN Braak: braakliggend terrein.

PlN Bos, of Den Bosch (NB). 1448 Henric in den Bosch, Diest (VdP); 1584 Henrick inden Bos, Aw. (AB).

zie Panhuizen.

PlN Het Groen: groene omgeving.

Woonplaats in het veld.

Woonplaats op het ven: veengrond, veenland. Vgl. Van de Ven(ne). 1542 Henricus Intfen, Lubbeek-Lv. (CALUW. 2000).

D. BerN Immler: imker (BRECH.).

zie van den Eynden.

zie Ignatius.

1.   Proven.  In   (den)   berg, ,,Dans (le flanc de la) montagne ».

Ou bien :  Imbecq   (Dép.  Marcq).  —  2.   Altér.   de  Imbert.  V.   AD (An).

Entbroekx, Entbroukx, -xk: PlN In ‘t Broek: in het moeras. Endbroek in Gotem en Hoepertingen (L). 1291 Robbin van Intbruc, Lubbeek (CG); 1325 Johannes de Inbroec = 1347 Jan van Intbroec, Tn. (C.BAERT); 1441 Lambrecht van Indbroek = 1442 L. van Endbroeck, Ht. (A.GHIJSEN).

zie Hink.

Probabl. nom d’enfant trouvé.

V. AD (Ank).

BN: onstandvastig.

Surnom à portée morale : fr. incons­tant ‘non persévérant’ ou (moy. fr.) ‘dont le regard n’est pas assuré’ FEW 2, 1079b.

Incolle: Patr. Rom. vorm van Germ. VN ing-wulf’Ingweoon-wolf: Ingulfus (MORLET I).

Nom issu de l’anthrop. germ. ing-wulf plutôt que var. du suivant.

H(a)incourt: PlN Incourt (WB).

Incourt. Nom d’origine: Incourt, w. incou (BrW).

Les NF commençant par la préposition in ‘dans’ + de (article), cf. Indesteeghe, Inde-ganck, Intven, etc., sont particuliers à la zone limbourgeoise; cf. aussi Inge(n)-. – Cf. A. Marynissen, Morfosyntactische aspecten van de belgische familienamen…, dans Naam-kunde23, 1991,41.

Composés : Indebetho, Indebetouw, Indebetow. 1641 «Govert inde betouw» = 1642 «Govert Inde Betouw» = 1645 «Govert inde Betou» émigré en Suède; nom d’origine: Be-tuwe, région entre le Rhin et le Waal. – Indeherberg, -ge. Moy. néerl. herberge ‘logis; cabaret’. – Indekeu. Forme dial. limb. de néerl. kooi ‘bergerie’. – Indesteeg, -eege, -eeghe, Inglebert, Ingelbert; Ingelbrecht, Inghelbrecht (formes néerl.). 1290 «Inghelbert de Ramersdorp, frère de la Diechsce maison» DettesYpres, 1440 «Inglebert» TerreJauche; nom issu de l’anthrop. germ. ingil-berht, cf. Englebert.

zie van (den) Eynde(n).

Indebetho: In de Betuwe (G). Of Betuwe bij Tongeren (L): 1412-50 Bethouwe, 1657-91 Betho (DE VRIES). ± 1570 Reynier in den Betu, Nijmegen (CDT 239); 1667 Renier in de Bethouwe, Venlo (ICC IV).

Patr. < Infroid, Rom. vorm van Germ. VN ing-frid ‘Ingweoon-omheining, bescherming, vrede’: Ingefridus, Infredus (MORLET I).

Ingang: PlN Gang: doorgang, steegje. Vgl. Indesteeg.

Naar de woonplaats aan de gracht.

Indeherberge: Naar de woonplaats ofvoordewaard.

In de Keu: In de Kooi (L) (eendenkooi, schaapskooi). 1534 Reyner in die Cue, Zolder (VANB.); 1632 Lenard Lindemans alias Indekue = Lenard in de Koy alias Lindemans, Peer (LIND. ESBr. 1950,393).

Proven. In de keu, ,,Au cochonnet »  (N. d’enseigne). N° 248.

Oudst bekende stamvader is 1756

Adolfus Indemans, Esch (NRW) (PDB). Adaptatie van D. FN Endemann: die aan het eind woont.

V. AD (And). Indesteeg. Proven.  ,,Dans la ruelle » (L.D.). N° 229. Indigne. Car. mor.  (Père, fils, mari ou employé) indigne.

PlN Bo(o)m: slagboom. Vgl. Van den Boom.

Naar de woonplaats: in de hoek.

Indencleef: PlN Kleef (Sevenum, NL).

zie van Hinderdael.

Indeste(e)ge, Indestegh: Naar de woonplaats: In de steeg. Vgl. Van der Stegen, D. In der Cassen. 1385 Lamberti in die Steghe = 1394 Steegmans = 1459 Lambrechts vander Sthegen,

Tg. (TYTGAT); 1505 Heyn in die Steeghe, Genk (VDZ); 1591 Lenaert in die Stege, Diest (CLAES 1983).

Néerl. steeg ‘ruelle’.

Indervuyst, -vuijst: Huisnaam. 1599 Inghel Indevuyst, Oud. (PO 2,32); 1620 Pieter in de Vuyst, Asper (VS1983, ni).

Fr. indigne: onwaardig. BN.

var. Indigné (NF de la région malinoise). Surnom: fr. indigne ‘qui n’est pas digne, qui ne mérite pas’, cf. aussi w. (Givet), pic. indigne ‘d’un caractère très difficile, tur­bulent (enfant)’ FEW 4, 68a.

Patr. < Inri < Henri (vgl. de d in Hendrik). Vgl. Enrijs.

1. Estse FN Indritz, Undritz (PDB)? – 2. Of < D. Indrist < PlN Inderst (Tirol), Innerst: binnenste hof? 1599 Josef Indrist, Brixen (BRECH.).

-ez, -i(no), -ellino, -olino: BN It. Infante: kind.jongetje.

zie Imfeld.

It. In Ferrera: in de smisse.

-hram, -old, -er. V. AD (Ank).

van Ingh: 1. PlN Ink, Ing: akkerland. 1334 ten Inghe, Oudeburg (GYSS. 1950). – 2. Zie Van den Eynden.

Proven. ,,Entrée (de l’agglo­mération) ». N° 228.

zie Indeganck.

Engbers: 1. Patr. Germ. VN Ingbert; zie Imbrechts. – 2. D. Ingwer: gember. BerBN. 1244 Dietmar Ingeber, Spiers (BRECH.).

Néerl. in ‘dans’ + ge(n), forme dial. limb. de l’article, au début de noms néerl. d’origine, cf. aussi Inde-. s Composés: Ingebos. Néerl. bas ‘bois’. – In-gelaere. Néerl. laar ‘clairière’. – Ingenbleck, Ingenbleek. Néerl. bleek ‘blanchisserie’. –

Ingenegeren. Moy. néerl. egge ‘pointe; coin’.-Ingeveld. Néerl. veld ‘champ’.

Ingelbosch: 1. In den Bosch: in het bos. – 2. Reïnterpretatie van Ingelborgs; zie Engelborgh(s); of van Ingebouds. 1763 Adr. Wilh. Ingebos, Neerlanden; 1765 Joa. Ingelbosch, Lv.

(MULVIII).

Angebaud: Patr. Germ. VN ing-bald ‘Ingweoon-moedig’: Ingeboldus (MORLETI).

Verkeerd gelezen Ingelrest, gecontamineerd met Inge(l)brecht.

zie Ingels.

-boudt,    -brecht,   -ram.    V. ANGIL. Inge(n)- -bleek, -bos, -beld. Proven. 1.  In ge-, pour : In de : ,,Au pré, de blanchissage, Au bois, A la cam­pagne ». — 2. ,,Blanchissage-, Bois-, Campagne- -du sieur Indo ».

-boudt, -brecht. V. ANGIL.

Inghels, Eng(h)el(s), Engelen, Engle, Hengel(s), Hengelen: 1. Patr. Korte vorm van VN Ingelbrecht of Ingelram. 1395 Ingle Kokere = 1398 Ingelbert Cokere = Ingelram Coker; 1374 Inghelram van der Wedaghe = 1380 Inghel van der Wedaghe, Ktr. (DEBR. 1970); 1386 Inghelram le Zelopere = 1388 Inghel le Zelopre; 1267 Coppinus Ingel, 1280 Marota Ingels, Ip. (BEELE); 1340 Enghelbertus Goutackere = 1346 Ynghel Goudacker, Tn. (ROEL 1951,13). – 2. BN De Ingel, de Engel voor een zachtaardig mens. Het Iw. kan door reïnterpretatie te verklaren zijn. 1392 Hughe Dinghele, Ktr.; 1396 Pieter Inghels, Beveren-Leie (DEBR. 1970). – 3. Huisnaam. 1399 Michiel inden Inghel, Ktr. (DEBR. 2002).

Ingh-   -berg,   -bos.   Proven. V. Engel- -berg, -bosch.

Engelaar, -aer(e), -er, Engler: 1. BerN Hingelaar/Hengelaar: die hengsels maakt; of hengelaar, visser. Vgl. D. Angler. 1396 Cornullis Dinghelere, Ophasselt (DE B.); 1639 Thomas

644 Inghelare, Kemmel (DUV.). – 2. Patr. Germ. VN angil-hari: Engelarius (MORLET I).

zie van Engeland.

zie Ingelbinck.

zie Ingelbrecht.

1780 «la veuve Ingelbien» Charleroi; dérivé germ. en -in du thème Ingelb-, tiré de ingil-berht (Lindemans 152); le corresp. fr. Englebin est formé avec le suffixe roman -in.

Engelbinck, Ingelbien, -been, Engelbeen(s), Egelbeen, Enge(l)bienne, Angheben, Englebin, Englebienne: Patr. Afl. van Germ. VN Ingelbrecht. 1275 Margherite l’Englebine, Isières (VRissr⁰); 1396 Jan Inghelbiin, Pieter Inghelbins, Gb. (DE B.); 1426 Jan Inghelbeen, Ktr. (DEBR. 1958).

zie Ingebos.

cf. Inglebert.

Inghelbrecht, Engelbrecht,-bracht, -bregt, Ingelbert(s), Engelbert(s), -bertz, -bel, -berg, Englebert, Anglebert, Inglebert: Patr. Germ. VN angil-berht ‘Angel (volksnaam)-schitterend’: Ingelbert (Fm.). 1034 Ingelbertus de Petengem (GN). 1268 Marotam Ingelberti Cane, Ip. (BEELE); 1382 doir Gillis Inghelbrechts, Zulte (DEBR. 1970); 1484 Pierre Englebert, Tg. (TYTGAT).

-hem, van Ingelgom, van Engelg(h)em, -gom: Br. PlN. 1383 Wouter van Inghellegheem, Lv. (HB 590); 1415 Jan van Inghelegheem, Rommoud van Inghelegheem, Mech.(V.ING.).

Engelman(n): Patr. Germ. VN Angil-man: Engilman (MORLET I). 1205 Engelmannus, prepositus, Laroche (ASH).

Inghelram, Ingelrans, Eygenraam: Patr. Germ. VN Angil-hrabn ‘Angel-raaf: Ingelramnus (GN). 1281 Inghelrammum Cardemakere; 1378 Ingelram van der Woestine, Ip. (BEELE); 1378 Jehan Inghelram, Mech. (SLLIV); 146 e. Simon Igelraem, Marck (DUPAS 44).

zie Ingerelst.

Inghels. Avec -s de gén., de l’anthrop. germ. ingil-(berht, etc.); comp. aussi Engels.

Patr. Zie Ingel(s) 1.

PlN (G). 1356 Adaem van Inghenen, Bs. (PEENE1949).

Reïnterpretatie van Ingenbleek.

-eek, cf. lnge(n)-.

-bleck: In den Bleek. Verspreide PlN Bleek: bleekweide, blekerij van linnen.

Ingendael, -dahl: Limburgs: in het dal.

cf. Inge(n)-.

-housz: Limburgs In den Hoes ‘huis’.

In den Hove. Vgl. Imhof[f ), Ingenhof. 1543 Steven Ingeenhove; 1563 Jac. Ingenhove, Rheinberg-Aw. (AP).

In den Huus: in het huis. 1389 Jan Ingenhuus, Overijse (BOLSEE); 1660 Godfr. Ingenhuys, Venray (ICC IV).

Rijnlands Ingenleuf: In dem Lôô’v: in het prieel, in het tuinhuis.

Innemee, -ée: In dem Mai: in het huis geheten de Mei.

Ingelre(l)st: In der Elst. PlN Elst: elzenbos. Zie Van der Elst. 1526 Jan Inghelrest, Ip. (IAY V); 1593 Jan van Ingherelst, Kooigem (KWII).

PlN Inkersall (Derby). 1321 Roger de Hynkersul (REANEY).

cf. Inge(n)-.

PlN Veld. Vgl. Imfeld. 1482 Magriete vanlndevelde.-.Gielis van Indevelde, Duffel (OARII).

1. Proven. Inghe (Ane. forme fl. de Enghien). — 2. V. AD (Ank).

zie van Ing.

PlN Ingham (Lincolnshire, Norfolk,

Suffolk). 1049 Alwinus de Ingham (REANEY).

zie Ingel-.

zie van Engeland.

zie Ingelbrecht.

PlN (Durham, West Yorkshire).

Inglese, zie English.

Patr. Germ. VN ing-wald ‘Ingweoon-machtig’: Ingaldus (MORLETI). E. Ingall.

Patr. Germ. VN ing-wulf: Ingulfus.

Ingrand, Hingrand: Patr. Germ. VN Ingiramnus (MORLET I). 1359 lant Wouter Ingherams, Lummen (CED 39); 1584 Franchois Inghenraem, Aw. (AB). Zie ook Innegraeve,

Ingelram.

zie van Engeland.

Inthof: In ‘t Hof. Vgl. Van Hoof. 1550 Jan Inhof = 1551 Jan Inhoof, Aarts. (MAR.).

Injon, zie Hennion.

PlN Inkelberg in Vlezenbeek (VB). 1580 Van Hinckelberghe (DFVI).

D. Imland: in het land, gebied.

Patr. Germ. VN ing-hrabn ‘Ingweoonraaf. ne e. Ingeravan, Cent (GN). 1275 Bouden f. Ingravens, Bg.; 1276 Jacob Jngraven, Oudenburg (CG); 1303 van Pietere Ingheraven, Dudzele (VERKEST). Zie ook Ingram.

zie Henneman.

zie Ingenmey.

Proven. ,,Mez (Maison ru­rale) du sieur Innon ».

van Innis, zie van Henis.

D. FN Inninger < PlN Inning(en) (BEI). 1330 Walther dictus Inninger, Augsburg (BRECH.).

1422 «Innocens Huvelle» Ladeuze, 1518 «Inocent Le Pottier» BourgNamur, 1540 «Ygnocent Lestocque» Wadelincourt, 1561 «Innocent Caudeau» Briffœil, 1569 «Innocent et Johan Bovier fils de feu Innocent Bovier» BourgLiège; prénom Innocent, nom de plu­sieurs papes dont un saint, éventuellement aussi tiré de la fête des Innocents (cf. M. Ar-nould, NP en Hainaut, 52).

N. de baptême d’orig. latine.

-ti: Patr. Lat. HN Innocentius ‘onschuldig’. 1387 Colart Ynocent, Bergen (CCHt).

zie Panhuizen.

zie van Heinsbergen.

Verspreide D. PlN.

PlN Inselsberg (BEI).

Profess. ,,Enchasseur ».

Inslégers, Inslegher(s), Enslegers, Henslegers: Alle Insleg(h)ers stammen van: 1725 Joannes Georgius Insleger, Bg.; bij zijn overlijden in 1776 wordthij ‘bohemus’genoemd (med. G. Bruyneel, Brugge). Misschien de D. FN Inzlinger < PlN Inzlingen (BW). 1341 Wernh. dictus Intzlinger, Basel (BRECH.).

Vondelingnaam. Jacobus Instael werd op 30 september 1857 in Aw. te vondeling gelegd. Vgl. ook de vondelingnaam van Arcadius Instal, 28 maart 1823 Aw. (R.V.).

Proven. In Stalle, ,,A Stalle » (Loc. et L.D.).

Fr. installé, nom d’enfant trouvé à Malinesen 1809 [FD].

Installe: Vondelingnaam. Félix Installé kreeg deze achternaam aïs vondeling in Mech. op 25 november 1809 (med. H. Installé, Mech.).

zie Panhuizen.

In Terwolde? PlN Terwolde (G).

zie Inhof.

van Inthoud, van Inthou(e)dt: PlN Eindhout (A). 1377 Beele van Eyndout=Beele van Eindout,Lier(FRANS).

cf. Inde-.

V. AD (An).

Inze, zie Haniset.

Ook Inslicht. Vz. in en PlN Schlicht (BEI)?

Ioan(n)idis: Patr. HN Johannes.

N. de bapt. d’orig. biblique. N° 104.

zie Job.

zie Juchtmans.

Zie Jaeken.

Iolants, Yoelandts, Yolants. Avec -s de gén., prénom fém. germ.: 923 «Odlenda», romanisé en Yolande et repris par le germ. (Lindemans 141).

zie Geoffre.

Ioelants, Joelants, Volants, Yoelan(d)ts: Metr. VN Yolande, Jolanthe. Ofr. lolente, romanisering van Germ. VN aud-lind ‘bezit-linde’: Audelindis, Odelinda (MORLET I). 1206 Jolantha van Jeruzalem (V.D.SCHAAR); 1311 Willem ver Yolenten, Dend. (LIND.).

zie (de) Jonckheer(e).

Jonescu: Patr. Roemeense afl. van VN Johannes.

zie Jongbloed.

de Iongh(e), zie de Jonge.

zie George(s).

Zie Joos.

Patr. Gr. HN Georgius.

N. de bapt. 1. V. le précéd. — 2.  V. WAD. Comp. : Joassart.

zie Jossaert(s).

Zie Jaeken.

Ips: Patr. VN Ibbe, lep, Ip(p)e (V.D.SCHAAR). Bakervorm van Germ. VN Idbert; zie Ibens.

van Yper(en), Ipers: PlN leper (WV), dat eigenlijk IJper of Iper zou moeten heten. 1326 Jan van Ypre; 1383 Jan van Yppere, Ip. (BEELE).

Ip(p)ersiel, zie van Nypelseer.

cf. Yperman.

Yperman: Afl. van Van Iper. Naam voor de leperling. Vgl. 1360 Kateline Yperlincs = 1374 K. Dypre, Ktr. (DEBR. 1970).

Ippersiel, Ipercielle (forme romanisée), Ypersiel, cf. Hypersiel.

zie Hibbelen.

Proven. I(m)bertzele, ,,Etablissement du sieur Imbert ». Immerzele (Imperzele, Dép. Wommelgem etc.).

-iti, zie Hippolite.

V. AD (A).

zie Ip.

Wvl. FN uit Gelderland. PlN. Kamp van Ippe/Eppe.

zie Hiquet.

zie Hierckens.

zie Eriks.

Inkeleer: D. Imkeller, In dem Keller: in de kelder.

PlN Irvine (Ayrshire) of Irving (Dumfries). De naam werd verward met Erwin (REANEY).

zie Erwin.

zie Izard.

zie van Elsacker.

1080 «Isaac», 1163 «Isaac de Hasteria» CartWaulsort, 1154 «Isaac» CartStHubert; nom biblique Isaac, remis à la mode comme nom de baptême au Moyen Âge.

Izaak. N. de baptême d’orig. biblique ou, plus souvent, N. israé-lite. — 2. Proven. Isaac (Dép. Op-Hain). N° 104.

Isaak, Izaack, Izak(s), Hyzak, Isaken, Isaki, -o, Isa(a)cson, Ishaque, Izsak: Patr. Bijbelse VN Izaak. Hij kwam in WV al in de loe e. voor (LEYS1958). 1280 Yzac Coppe, Ip. (BEELE); 1300 Willelmi Ysac, Ktr. (DEBR. 1980).

Isabeaux, Isabel, -elle, Ysabeaux. 1276 «dame Isabeal fille a devant dit mon-saignur Henri chevalier» CartValDieu, 14^e s. «dame Isabeal» DénHesbaye, 1485 «Isabeau de Tompont» Ladeuze, 1602-3 «Cathon Isabeau vefve de Jacques le Haut Bonnet» TerriersNamur; forme vocalisée d’Isabel, corresp. espagnol de Elisabeth [l’initiale du prénom a été prise pour l’article espagnol e/et la finale a été remplacée par le suffixe -<?/], le prénom étant déjà fort en vogue au 12^e s. puisque porté par la reine de France Isabelle de Hainaut (1170-1190), fille de Baudouin V de Hainaut et femme de Philippe-Auguste [JMP]. Cf. aussi Ysabeau(x) et Sabeau(x), Zabeau(x).

N. de baptême. 1. Matro­nyme. — 2. V. AD (Az).

Ysabeau(x), Isabel(le), -ella, Ysabel: Metr. VN Isabel(la) < Elisabel, Elisabeth (JACOBSSON 14,207). Isabele komt eind ize e. in Vlaanderen in zwang (GN). 1234-5 Isabeth; 1197 Isabela; 1248 Hugo filius Ysabelen, Schoondijke (GN); 1275 Ysabiaus li Francon = Ysabel le Francon, Lessen-Bos (VRi43r°); 1312-50 domina Ysabella dicta Elysabeth, Brabant (VINCENT 1952); 1337 Ysabeau dame…de Meleun = 1339 vrouwen Yzebelen (DEBR. 1970).

Zie Ysebie.

Isay(e), Ysaye, Usaï, Usai: Patr. Bijbelse VN Jesaja, Isaias, Fr. Isaï’e.

Isay, Isaye, Ysaye. 1790 «Izaïe Giraud (orig. de Lyon)» BourgLiège; nom biblique Isaie, d’après le nom du prophète.

Isaki, -o, zie Isaac.

Isanbourg, au génitif néerl. : Isenborghs. Nom issu de l’anthrop. germ. fém. îsan-burg (Fôrst, col. 975).

Isanbourg, zie Isenborg(h)s.

1820 «Isaar(t), Isaert, Isard, Isart, Ysar(t)» Pas-de-Calais; p.-ê. anthrop. germ. is-hard (Fôrst. 971) [l’explication de Dauzat 338 par fr. isard ‘chamois’ ne peut convenir pour le Nord].

-aer(t), zie Izard.

-aye, cf. Isaïe.

Proven.   IJsschebeek   ou Uquebecq   (Ruisseau,   affluent  de        la Dyle).

 (DF VI). Vgl. Ischebeck.

-que. 1422 «Jehan d’Isembeque dit Cornette» Lille, 1436 «Jehan Dicembecque» Tournai, 1820 «Isbéque» Pas-de-Calais; nom d’origine, notamment à Asse, mais surtout Isbergues (PdC, arr. Béthune) [MH].

Isbecque, van Isbeck, Hisbe(c)que, van Hiesbecq, van Hisbeck, -becq, van Niesbecq: i. PlN in Asse (VB). 1140 Helyseus de Hisenbeche, Asse (LIND. 1952). – 2. Wellicht ook PlN in NF. 1422 Jehan d’Isembeque dit Cornette, Rijsel (SPL); 1436 Jehan Dicembecque, Dk. (TTT); 1637 Barbe

lsbergue, Isberque, Isenberg.van Huisberg: 1. PlN Isbergues (PdC). 1375 Dibergue; 1553 demoiselle d’Isbergue (DF). – 2. PlN Izenberge (WV). 1142 Philippe de Isenberga; 1309 Boudin van Ysenberghe (DF VI).

Waternaam in Schwelm (NRW).

zie Isecke.

zie van Isschot.

-baert, -lin. V. AD (Az).              

Isembaert, Ysebaert, Ysenbaert, Yzebaert. 1082 «[signum] Isembardi», 1144-51 «Ysembardus», 1154 «Isembardus Bordcl-lus» CartStHubert, 1178 «Isembardus villicus de Septenaco», 1254 «Ysembart» CartOrval, 1302 «Ysenbart le Pèletier de Normendie pèletier» LoiTournai, 1501 «Yzembart Pietin» = 1502 «Ysambart Pietin» AidesHainaut, 1597-98 «Isembart Stinoy» ComptesNivelles; anthropon. germ. îsan-bard (Fôrst. 973).

zie Isenbaert.

Isgen, Ischen: Patr./Metr. Dim. van Germ. VN Iso/Isa < îsan ‘ijzer’. 1272 Didericus maritus Iseken, Aken (NN); 1421 Henné Yseke, Kassel (BRECH.).

van Yseg(h)em: PlN Izegem (WV). 1089 Landerd de Isenghem (DEBR. 1980′); 1377 Hannin van Yseghem, Ktr. (1970).

Iselle, Isely, zie Isselé(e).

Msman, Hysman, lse(n)mann, Issman(n), Isselmann: Patr. Afl. van îs-naam, zoals Iso, Isboud, Isewijn. 1341 Yseman Ricolf, Z (DEBR. 1969); 1399 Jan Yseman, Bg. (SIOEN); 1412 Marten Ysman,Aw.(ANP).

Isenbrandt, zie Ysebrant.

Ise(m)baert, Ysebaert, Usebaert, Ysenbaer(d)t, -baa rd(t), Ysembaert, Yzebaert, Eis(em)bart, lesberts: Patr. Germ. VN îsan-bard ‘ijzer-bijl’: Isanbart (Fm.). 12e e. Isenbardus, Hillegem; 1227 Ysenbart, Vlierzele (GN); 1220-40 terram Gilis Isenbars, Cent (CG); 1363 Jhan Ysenbaert, Ktr. (DEBR. 1970).

zie van Isberg.

-borghts, Isemborghs, -borght, Isanbourg, Isambourg: 1. PlN Isenburg (NRW, KP, BW). 1548 Anton van Isenburg, Kontich; 1578 Michael van Isenburg (grootvader van) 1612-1668 Guillaume van Isenborgh, Lv.; 1642-1695 Adrien van Ysenborgh (vader van) 1664 Simon Isenborghs, Rillaar. – Lit. A. ISENBORGHS, De naam Isenborghs door de eeuwen heen, Mol, 1996. –2. Metr. Germ. VN îsan-burg ‘ijzer-burg’: Isenburgis (MORLETI). 1034 Isburch, Cent; 1160 Isborch,Z(GN).

cf. Isambourg.

Patr. Rom. vorm van Germ. VN îsan-ger ‘ijzer-speer’: Isanger (MORLET I).

zie Iseman.

Isern, Izer, Yser, Yzer, Yssers, Hysers: i. Mnl. iser: ijzer. BerBN van smid of ijzerhandelaar. – 2. Patr. Germ. VN îs-hari: Isheri (Fm.).

Proven. Yser (Riv. Aussi : Anc. N. de Isières, Loc.). — 2. V. AD (Az).                                             

Yser, Yzer (NF de la région de Maaseik et de Liège). Sans doute surnom (de forgeron): moy. néerl. iser(e) ‘fer’. – Dans les mentions ci-dessous, il peut s’agir du nom de cours d’eau Yzer, cf. 1230 «Andrius Yseri», 1257 «Felipes a Yzer», 1320 «Benoîte d’Yser», etc. Nécr-Arras. Pourrait être aussi un autre nom d’origine: Izel, 1173 «Ysers» (Lx, arr. Virton), ou Izier, 1124 «Ysers» (Lx, arr. Marche), cf. 1189-96 «Heinricus filius Anselmi de Ysers» CartStHubert, avant 1200 «Ascelmus de Ysers», 1200 «Oliverus (miles) de Ysers» CartOrval, mais la répartition du NF (assez rare) ne plaide pas en faveur de cette hypothèse.

-byt, -tant. Car. mor. ,,Morsure-,   Dent-   -de   fer ».   N.   d’H.

mordant, vindicatif ».

-bijt, -biet, Yserbyt, -bijt, Userbijt, Uzerbijt, Yzerbyt, -bijt: BN Mnl. iserbitere: ijzervreter, vechtersbaas; ook goochelaar. Vgl. Eisenbeiss. 1187 Gerardus Iserbit, Ename (CAE); -1300 Gheraert Yserbeit, Petegem-Oud. (CG); 1369 Han Bijtijser, Mech. (V.ING.); 1398 Laus Yserbijt, Moen(DEBR.i97o).

Iserbijt, -iet, IJserbijt. Surnom: moy. néerl. iserbitere ‘fier-à-bras, batailleur, etc.’ [FD],

Yserentant, prononc. w. izeràtà. Surnom: moy. néerl. iser(en) tand ‘au(x) dent(s) de fer’, comp. 1276 «Johannis dicti Dendefier» AnthrLiège.

zie Yserentant.

zie IJserman(s).

1. Proven. N. de lieu, tel que Izel, Yssche ou Hèze, avec suffixe     -eux, d’orig. N° 211. — 2. V. AD (Az).

Yseux. Forme romane vocalisée de Isolde, nom fém. popularisé par les romans de chevalerie.

Yseux: Metr. Rom. vorm van de literatuurnaam Isolde. 1189 Ysoia de Scornay, Schorisse; 1302 Ysaude vidua Weitins Gherins, Bg. (BOEKENOOGEN 1917,75).

Ysewyn. 1267 «Yzewin» ChartesFlan-dre, 1572 «Jean Ysewins» = «Jan Ysewyns (orig. de Malines)» BourgLiège; anthropon. germ. îs-win (Lindemans 40).

zie Ysewyn.

PlN in Hof (NRW).

zie Isecke.

zie Isaac.

zie van Issenhoven.

-i, -e: Patr. Patr. Gr. HN Isidorus.

Patr. < Germ. VN Iso, Isboud of Isewin. 1188 Iso de Isendika; 1189 Iso Vader = 1174 coram Isen Vader, IJzendijke (GN); 1398 Ysin Knie=Ysewin Cnie, Ooigem (DEBR. 1970).

zie Eisler.

Ismaïl(i): Patr. Hebreeuwse VN Ismae’l ‘God verhoort’.

Isorez: Patr. VN Ysored (Fm.), die zijn verspreiding dankt aan de literatuur. Er komt een hertog Ysoreit voor in ‘Reinout van Montalbaen’ en Isoré de Boulogne speelt een roi in het Chanson des Loherains (AEBISCHER 44). 1313 Robert Ysoré, Parijs (MICH. 1951); 1398 Ysoret Riqueman, Moen; 1428 Oreyt van Bethlehem die men zeidt Ysereyt van Belle, Ktr. (DEBR. 1970).

Nom d’un géant légendaire dans les chan­sons de geste (e.a. dans Le Montage Guillau­me), probabl. d’origine germ., cf. 716 «Yso-red».

zie van de Raspaille.

Israël. 1659 «Henri Israël», «vefve Israël» DénSalm; nom d’origine biblique, probabl. attribué à des Juifs.

Dérivé: Israelin, Israëlin.      Israelin dit Herold.

(van) Israël, Israelle, Israëls, Israelin, Israëlin: Patr. Bijbelse, Hebr. VN Israël (HARTIG). 1225 apud Winterslo Ysrahel, NB (ONB); 1338 dominas Ysrahel, Keulen (SLLIII).

zie van (den) Elsacker.

zie Eyssartier.

Vaniscotte,van Ierschot, van Eerschot, Vanescot(t)e: PlN Isschot in Itegem en Kasterlee (A). 1312 Henricus de Yschot; 1374 Jacob Jans zoon van Ycscot; 1440 Lysbeth van Ysschot, Kasterlee (HELSEN1978); 1551 Frans van Yersschot, Kasterlee (AP).

Isselé(e), Issele(e), Ysselé(e), Esselé, Iseli, -ly, Iselle: Volt. dw. van Ofr. essillier < Ofr. essil (= issil), Fr. exiler: verbannen. BN voor een banneling. Vgl. FNEssilard (DNF). 1390-5 Arts Esseleys, Den Bosch (HB 445); 1696 Jan Hisle = 1709 Hissele = 1711 Iseley = 1717 Hiscelee, Bg. (PDB).

1. Proven.    IJsschelede,,,Chenal de l’Isque ». — 2. V. AD (Az).

zie Iseman.

PlN bij Amersfoort (U).

van Hissenhoven, van Ishoven: PlN Isenhofen (BEI). 1702-1753 Joannes Vanissenoven, Aw. (med. F. Tignol); 1776 Isabella Vanissenhoven =van Ishoven, Wilrijk (VS1972,306); 1778 Jac. van Ishoven, Deurne; 1707 Jan van Issenhoven,

Wilrijk (AP).

zie Yserentant.

Nom d’origine ail. : de la région de Saxe-Weimar, cf. ±1193 «Bertrade Von Isser­stedt» à Issersted en Saxe (FyS).

-sterdt: PlN bij Jena (TH).

zie Iseman.

PlN(NRW).

-a, -ace, -as, -at, -az. N. de baptême. 1. Eustache (Dialecte). — 2.V. AD (Az, Ast).

w. Ista, Istace, Istaces, Istaes, Istas, Istase, Istasse, Istat, Istaz, Isthaz, Ysta, sans doute aussi Itaee. 1255 «Huistaces de Fies» AbbValDieu (BTD 35, 76), 14^e s. «Me-sires Istase (chapelain de l’église de Fexhe)» DénHesbaye, 1322 «Istas de Castea de Hamal» CartValBenoît, 1484 «Istas Babot» JusticeBastogne, 1515 «Istasse de Walley» BourgNamur, 1524 «Ystache Johan Thirion» DénStavelotMy, 1561 «Remacle Istas» Bi-hain, 1642 «Istace Wathieu de Roanne» La Gleize; formes dial. de Eustache, w. liég. Stasse, prénom chrétien d’après le gréco-lat. Eustachius, nom d’un saint martyr romain du 2^e s. Pour l’évolution phonétique, cf. L. Rema­cle, Étyni. 208; v. aussi Histace, Hustache.

-a(e)s, -as(s)e, -a(t), -az, zie Eustache.

-beck, zie (van) Itterbeeck.

van Istendael, -daal: PlN ne e. Heysterdaele in Essenbeek (Halle, VB). 1381 Neelken Gielis soens van Heesterdaele, Halle; 1601 Claes van Eesterdaele, Dworp (Hallensia 1933,

99).

Adaptatie van een Roemeense FN (PDB).

van Isveldt, Ysveld, Iesveld, Wijsevelde: PlN. Vgl. Eisfeld (SH). 1564 Willem van Isvelde = Willem van Ysvelde (DF VI). Ene Joh. Chr. W. Hisfeld, « 1763 Gimborn (NRW), migreerde naar St.-Martens-Lennik; zijn kleinkinderen heetten Van Isveldt (PDB).

Patr. Rom. vorm van Germ. VN id-hari; zie Idiers. Iterius (Fm.). 1448 Jehan Itier, Comp. (MORLET).

cf. Ista, Istace.

zie Eustache.

Italianer, Italiano, -iani: Volksnaam: Italiaan. Ndl.-joodse FN. Itallië, van: Herkomstig van Italie.

PlN (A). 1340 Henricus Yteghem, Tnh. (VERB.); 1374 Janne van Yetegheem, Aw. (CLEMEUR).

PlN Eethen (NB)? 1600 Cornelis van Eeten (Gen. Ts. Midden- en W.-Brabant 12 (1988), i- 10). D. PLN? Vgl. 1756 von Item, Emmerich (PDB).

-beck, zie (van) Itterbee(c)k.

Itterbeeck. Nom d’origine: Itterbeek (BrFl).

PlN Ittersum (Zwolle, OIJ). 1437 Rodolphus de Yttersem; 1440 Helmicus Yttersom de Swollis (MULI); 1584 Franchois van Itterson, Aw. (AB).

Itten, Ithier. V. AD.

zie Hittelet.

Patr. D. var. van Friese VN Idsert. Zie (…).

cf. Hittelet.

zie Hittelet.

It(t)erbeke, Iterbeck, van Isterbeek, -becq, van Utterbee(c)k: PlN Itterbeek (VB) of Itterbeck (NS). 1356 Gilijs van Jetterbeke, Bs. (PEENE1949); 1485 Kathelinen Itterbeecs, Mb. (A.BAERT).

cf. Iterbeke.

Proven. Loc.

1. Patr. Germ. VN id-hari. Zie Itier, Idiers. – 2. PlN Itter (Ittre, WB). 1566 Herman van Ittre, Itter-Aw. (AP).

-i: Patr. It. vorm van Lat. HN Julianus.

Iunker, zie (de) Jonckheere.

Iw- -en(s), -eins. V. AD (A).

Metr. Germ. VN Iva, fem. bij Ivo. Evtl. bijbelse VNEva.

Ivanof, -ov, -ow, Iwan(kiw), Iwanow, Ivanko(vk),

Jevanoff: Patr. Iwan, Russische vorm van HN Johannes.

zie Ivers(en).

Ive(n)s, zie Ivo.

Ivin, Yven, leven, au génitif néerl. : Ivens, Yvens (ou avec -s roman de nominatif?), Iwens, Iweins, Iweins d’Eeckhoutte, Iweins de Wavrans. 1244 «Iwain de Saint Martin», 1257 «Iwain de Harveng» ChartesHainaut; Yvain, nom breton popularisé par les romans de chevalerie, notamment sous des formes néerl. [à ne pas confondre avec le prénom Iwan (aussi Évan), w. îvan ‘, encore en usage à Verviers, qui est un emprunt à l’ail. Iwan (de tradition byzantino-slave) et qui représente le lat. Johannes].

-iau, Yvergneau, -iaux, Yvernaux, Livernaux, Lhyvernay: Dim. van Fr. hiver: winter. 136 e. Sagalo Yvernel; Yvernel de la Vacquerie (HERB.); 1332 Gillot Yvreniel, Bergen (CSWII).

Yvergneaux, -iaux. Cf. «Yverneau» (Ardennes), 13^e s. «Sagalo Yvernel; Yvernel de la Vacquerie» Oise, 1333-35 «Gillot Yure-niaul/Yureniel» ComptesMons, 1365 «Jehan Yvreniaul carpentier» TailleMons; dimin. en

-ellu de Hiver employé comme surnom (comp. 1177 « Hyemps », nom d’un échevin, 1257 «Ulricus dictus Yems»), notamment avec des sens comme ‘lieu exposé au nord’, ‘jeune porc né avant l’hiver’, etc. FEW 4, 419a. « Les NF picards: 1820 «Hivernais, -ay, -é» (PdC) et « Yverné, -ai» (Somme) présentent un autre suffixe.

Iwersen, Ivars(son): Patr. Friese en Ndd. VN. Iwar, Ivarus. 1601 Iver Petersen, Flensburg (DN).

cf. Iven.

Iven(s), Ive(s), lwe(n)s, leven, Yven(s), Yves, Yvon, Hyvon, Yvoz: Patr. Germ. VN Ivo. 1381 Jan Yeven sone; 1381 Yeve de Vos, Hontenisse Z (DEBR. 1969); 1549 Adriaan Ivens, Baardwijk-Aw. (AP); 1584 Jan levens, Aw. (AB).

Patr. VN (lers, Schots en Wels) ‘heer’. St-Ivory is een Ierse heilige (V.D.SCHAAR).

zie van Ywaede.

Iwanow, zie Ivan.

zie Ivo.

Iwens, cf. Iven(s).

Patr. Keltische VN Iwein, verspreid door de ridderliteratuur. 1248-71 Lijsbetten Ywains dochter, Aw. (CG); 1395 Ywein Loers, Ktr.; 1377 Beele Yweins, Menen (DEBR. 1970); 1276 Jos fils Ywain, Ip. (BEELE).

zie Iversen.

cf. Ickx.

zie Icke.

Izak(s), Izsak, zie Isaac.

Isa(rd), lsaer(t), Ysaert, Izzard: Patr. Germ. VN îs-hard ‘ijzer-sterk’. Isardus (MORLETI). 1340 Johannes Ysart, St-Q. (MORLET).

zie Iser.