Rechercher
EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.
FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).
JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007
Ha |
zie van Aa.
|
FD |
Ha, van (der) |
zie van (der) Aa.
|
FD |
Haacht |
Proven. Loc. Synon.: Ac(h)t, Aecht.
|
EV |
Haack |
zie (de) Haeck.
|
FD |
Haack, van |
van Haeke(n), van Ha(e)cke, van Hack(en), van Haken, van Haeeke: PlN Haak: haakvormig perceel, b.v. in Wilrijk (VAN PASSEN 91), Zichem (VB) en WV (DP V). 1600 N. van Haeeke, Beernem. Vgl. Ter Haak. Zie ook Van Aken.
|
FD |
Haaf, van/ten |
van Haeff: PlN Ndd. haaf: Ndl. hof. Vgl. van Hove.
|
FD |
Haafkens |
zie Aaf]es.
|
FD |
Haaften, van |
van Haeften: PlN Haaften (G). 1537 Otto van Haeften, Heusden-Aw. (AP).
|
FD |
haag |
,,Haie ». Aussi ,,Bois, Bosquet ». Proven. L.D. N° 24l. Synon. : Haag, Hage. Ha(e)ge, Haeghe–mans, ,,H. provenant du lieu dit Haag. Synon.: Haeger, ,,De Haag ».
|
EV |
Haag |
Hag(h)e, Hague, Haech: 1. Korte vorm voor Van der Hage. 1395 Andries Haghe, Ooigem (DEBR. 1970). – 2. Zie ook Hagen(s).
|
FD |
Haag |
Nom d’origine: néerl. haag ‘haie, petit bois’.
|
JG |
Haagdoren(s) |
zie Hagedoorn.
|
FD |
Haagen(sen) |
zie Hagen(s).
|
FD |
Haagen, van |
zie van Hagen.
|
FD |
Haager |
zie Hager(s).
|
FD |
Haaghen, van der |
zie van der Hage(n).
|
FD |
Haagmans |
Haagsman, zie Hageman(s).
|
FD |
Haagner |
zie Hagenaars.
|
FD |
Haaiman |
zie Heydeman.
|
FD |
Haak |
Haakman. 1. Profess. Haak, ,,Crochet ». N. d’H. qui travaille au crochet ou qui en fabrique. NOB 130, 133, 189. — 2. V. HAD (Hak).
|
EV |
Haak |
zie(de)Haeck.
|
FD |
Haakman |
Hacquemans: Patr. Afl. van Germ. VN Hac(c)o, bakervorm van Hag-naam (MORLETI).
|
FD |
Haalen, van |
zie van Halen.
|
FD |
Haalmeijer |
D. Hallmeier < Halbmeier: meier die slechts een halve hoeve in bedrijf heeft (BRECH.).
|
FD |
Haambuckers |
zie Hambucken.
|
FD |
Haamel |
zie Hamel.
|
FD |
Haan |
1. Proven. Haan (Plus. L.D.).— 2. Car. mor. ,,Coq », ,,H. coquet et vaniteux ». Aussi : H. d’une galanterie entreprenante. Nos 288, 293. _ 3. V. HAD (Han).
|
EV |
Haan |
Haen, au génitif : Haans, Haens; Haanen, Haenen; dimin. (au génitif): Haantjes, Haentjens. 1495 «Pettre Haen» JusticeBastogne; surnom d’homme fier, aux beaux atours : néerl. haan ‘coq’, cf. De Haan, De Haen; secondairement, nom d’enseigne.
|
JG |
Haan, (de(n)) |
Haane(n), Hanen, Haans, Haens, Haen(en), de(ri) Haen(e), de Naene, Dehan(n)e, Dehaene, D’Haen(e), D’Hane, Dhane, Lehaen, Lehan(n)e: 1. BN naar de eigenschappen van de haan (trots, mooie kleding). 1089 terra Rodberti Hanas, Oostkerke (LEYS 1951,18); 1274 Walteri dicti Hane, Wg. (DEBR. 1980); 1326 Jacob de Hane, Ip. (BEELE). Zie ook Daans, Danens. – Lit.: E DEBRABANDERE, De haan in familie namen. Het kekvanDeHaan… en de haan, De Haan, 1988,17-19. – H. P. M. HAEN, Haengenaemd: een studie naar het gebruik en de betekenis van de naam Haan of Haen, Monnickendam, 1987. – 2. Naar de huisnaam. i6e e. Jan van Haelen gaat wonen in het huis ‘Int Haenken’ en wordt Jan int Haenken = Jan uyt Haenken=Jan de Haen, Tn. (HM).
|
FD |
Haan, van |
van Haen: PlN Haan in Betekom, Grimbergen, Steenhuffel (VB), Eernegem, Wielsbeke, Wijtschate (WV). Vaak huisnaam.
|
FD |
Haanappel |
PlN Honnepel (NRW): 1122 Honepole. 1376 Reyner van Honnepel, Bredevoort (PDB); 1488 Johan van Hoeneppell, Emmerik (HEKKET); 1723-1782 Jacobus Haanappel, Montabaur-Doesburg (PDB).
|
FD |
Haandel, van |
PlN Handel (NB).
|
FD |
Haanen |
Ha(e)nen: 1. Patr. < Germ. VN Hano ‘haan’. Vgl. Hannebau, Hennebert. – 2. Metr. VN Hane < Jehane, Johanna (DEBR. 1970,532). – 3. Zie (de(n)) Haan.
|
FD |
Haanen |
V. HAD (Han).
|
EV |
Haanraats |
zie Hanraets.
|
FD |
Haans |
zie Haan.
|
FD |
Haantjes |
Haentje(n)s, -tges, Aantjes: 1. Dim. van (de) Haan. BN. 1307 Denis Hanekin; 1326 Crestian Haenkin, Ip. (BEELE). – 2. Patr./Metr. < Hannekin (Jan) of Haenkin (Jehane, Johanna). Meisjesnaam Haenkin (DEBR. 1958). 1304 Denis Han(n)ekin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Haaps, van |
PlN Haps (NB).
|
FD |
Haar |
BerBN van de haarwerker, maker van haren kleden of kleren. Vgl. De Haermaker.
|
FD |
Haar |
Haarscheer. Profess. ,,Chevelure, Ciseaux pour cheveux ». N. de coiffeur.
|
EV |
Haar, van der |
PlN Ter Haar (GR) of De Haar (DR, OIJ, G). Zie MOERMAN 79-80.
|
FD |
Haarband |
BerN van de haarbinder of BN voor wie een haarband draagt? Vgl. Halsband.
|
FD |
Haardt |
zie Aernout(s).
|
FD |
Haaren |
Patr. < Germ. VN Haro of afl. van welke hari-naam ook (vgl. Harinck 2.).
|
FD |
Haaren, (van) |
zie van Haeren.
|
FD |
Haarhuis |
zie Harhuis.
|
FD |
Haarlem, van |
van Haerlem, Herlem: PlN Haarlem (NH). 1162 Isbrand de Harlem, Egmond (GYSS. 1999′); 1285 Wouter van Harlem, Holland (CG); 1397 Clais van Haerlem, Ktr. (DEBR. 1972); 1451 Pieter van Aerleem huut Holland, Bg. (PARM.).
|
FD |
Haarler |
Afl. van een PlN, wellicht Aarle (NB).
|
FD |
Haarmann |
BerN van de haarwerker; vgl. Haermaker.
|
FD |
Haarsche(e)r |
D. FN Harscher: lid van een Harsch, een gewapende groep, krijgsschaar (BRECH., DN).
|
FD |
Haarselhorst |
Hypercorrect < PlN Hazelhorst: hazelarenbos. D. Haselhorst, E. Hazelhurst.
|
FD |
Haarselhorst |
Proven. Hazelhorst, ,,Fourré des noisetiers ». L.D.
|
EV |
Haartmans |
zie Aertman.
|
FD |
Haas |
1. Car. mor. ,,Lièvre ». N. d’H. peureux. N06 288, 290. — 2. Car. phys. Nos 288, 290. — 3. Proven. L.D. — 4. V. HAD (Haz).
|
EV |
Haas |
Haes. 1283 «Jeh. li Hase» DettesYpres, 1417 «Pieres Hase» PolyptAth; surnom: néerl. haas ‘lièvre’ ; cf. aussi Haesen.
|
JG |
Haas, (de) |
(de) Haes, Haas(s), de(n) Haese, de(n) Haas, van der: PlN. Reïnterpretatie van Van Raes? Haasen, zie Haesen.
|
FD |
Haasen, van |
PlN Haasen (BW, BEI) of Hasen (BEI).
|
FD |
Haasert |
zie Hazaer(t).
|
FD |
Haasl |
D. FN Hasel: hazelaar. PlN.
|
FD |
Haasper |
zie van Asper(en).
|
FD |
Haass |
zie Haas.
|
FD |
Haast |
Ha(e)st: BN Mnl. haest: haastig. 1401 Heinric Haest, Aw. (ANP); 1489 Vrancken die Haest=1460 Vranken Shaesten, Oostelbeers (MNT 520).
|
FD |
Haast |
Haest. Surnom: moy. néerl. haest ’emporté, brusque’ [FD].
|
JG |
Haaster, van |
Oorspr. 1630 Van Haestrecht. PlN
|
FD |
Haastrecht |
(ZH) (PDB).
|
FD |
Haavekost |
Halve kost. ,,Demi pension » (Dialecte). N. de tenancier ou de bénéficiaire.
|
EV |
Haavekost |
Ndd. FN Havekost < Havekhorst: horst waar haviken nestelen. 1418 Helmeke Havikhorst, Hannover (NN).
|
FD |
Haay, de |
de Haaij: BN naar de naam van de roofvis, de haai. Wellicht naar het inhalige karakter.
|
FD |
Haaze(n) |
zie Haesen.
|
FD |
Habaru |
Habarue (NF gaumais). Nom d’origine: Habaru, w. habauru, à Assenois (Lx).
|
JG |
Habaru(e) |
PlN Habaru in Assenois (LX).
|
FD |
Habay |
Habé: PlN Habay (LX), D. Habich.
|
FD |
Habay |
p.-ê. Habé. Nom d’origine: Habay-la-Neuve et Habay-la-Vieille (Lx), w. habâ, all. Habich, alil. dial habech, cf. aussi Habicht, Habig. Pour Habeaux, cf. aussi Hab- de Habert (ci-dessous).
|
JG |
Habay |
Proven. Loc. Synon. : Habig (Forme allemande). — 2. V. HAD (Ha).
|
EV |
Habberney, van |
zie van Abbenij(en).
|
FD |
Habe(t)s |
Abidts: Limburgse genitiefvorm voor Van der Habet, naar een PlN in Wijnandsrade (NL) (CROTT1995). 1638 Habits, Mech. (MERTENS).
|
FD |
Habeaux |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN hath-bald ‘strijd-moedig’: Hathubaldus (MORLETI).
|
FD |
Habel |
zie Abeel(e).
|
FD |
Habel, van |
zie van den Abeele.
|
FD |
Haber |
-best, -bie. V. HAD (Ha).
|
EV |
Haber |
zie Haber(le).
|
FD |
Haber(l) |
Haberman, Häber(lin), Haeberli: D. BerN
|
FD |
Haberer |
dim. Haberle (-li is Zwitsers).
|
FD |
Haberfeld |
PlN Haverveld.
|
FD |
Haberjan |
FN Haber + VN Jan. D. Haberhans.
|
FD |
Haberkamp |
zie Haverkamp.
|
FD |
Haberkorn |
zie Haverkorn.
|
FD |
Haberscheidt |
PlN Haberscheid (RP).
|
FD |
Habert |
génitif néerl.: Habets, Habes. Nom issu de l’anthrop. germ. hathu-behrt. • Dérivés du thème anthropon. Hab-, de Habert: Habeaux. Ou bien forme francisée (w. -ay > fr. -eau) de Habay. – Habotte.
|
JG |
Habert |
Patr. Germ. VN hath-berht ‘strijd-schitterend’. 12e e. Hathebertus; 1212-23 terram Hadeberti, Cent (GN, CG).
|
FD |
Habex |
Abeck, Habig: Ndd. Habeck, D. Habicht: havik. BN voor iemand met haviksneus? Of beambte die haviken voor de jacht africht; vgl. Havecker. 1379 Jhanne den Havec, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Habex |
cf. Habicht (ci-dessous).
|
JG |
Habicht |
-ig, Habex. Soit nom d’origine: Habich, forme all. du NL Habay, soit limb., bas-all. Habeck, ail. Habicht, ‘vautour, épervier’, surnom s’appliquant à un fauconnier ou à qqn au nez aquilin [FD] ; cf. aussi Habsch.
|
JG |
Habig |
1. V. Habay. — 2. V. HAD (Ha.).
|
EV |
Habil(s) |
Wellicht spelling voor Abeels.
|
FD |
Habils |
Car. mor. H. habile.
|
EV |
Habils |
Var. graphique de Abeels [FD] ?
|
JG |
Habing |
Patr. Afl. van Habert.
|
FD |
Habost, van |
van Haebost: PlN Haagbos, bos van haagdoorn. 1518 Christophorus van Habos.Ronse (MULIII); 1526 Pieter van Haeghbosch, Kwaremont(V.BUTS. 62).
|
FD |
Habotte |
cf. Hab-, de Habert.
|
JG |
Habotte |
Metr. Dim. van van Habeaux of Habert.
|
FD |
Habra(e)ken |
Habracken, Houbra(e)ken, Houbracken, -cker, Houtbraken, Houraeken: PlN Houbraken in Asten (NB), Habraken / Hobbraken in Olen (A). 1271 Henricus de Houbraken, 1292 Marcelis van Houbraecken, NB (ONB); 1340 Johannesde Haenbraken, Tnh. (VERB. m); 1392 Jan vander Hoebraken; 1413 Jannes van Houbrake, Aw. (ANP).
|
FD |
Habraken |
-aeken, -acken, Houbraeken. Nom d’origine : Habraken, Hobbraken, à Olen (Anv) [FD].
|
JG |
Habran |
Habrand, Habrant, -anc, -ang, Hébrant, -ans. 1266 «Haberans li fis signor Habrans de Briez» CartOrval, fin 13e s. «Ha-brans» Metz (nom rare), 1472 «Habran homme» DénVirton, 15e s. «Habran, -on, Hébrant» prénom et NF à Rossignol, cf. aussi, en toponymie, 1272 «Habrant Rues» Brabant wallon, 1552 «Loynet de Habranvaux [= Hébron-val]» Bihain; p.-ê., avec h- inorganique (cf. 1820 «Habraham» NFPasCalais), var. de Abram < Abraham. – Même si le vocalisme n’est guère favorable à l’anthrop. germ. hadu-brand, un composé germ. en -brand est toutefois à envisager; par ex. Hébrant peut venir de hari-brand.
|
JG |
Habran |
V. HAD (Ha).
|
EV |
Habrand |
-an(t), -anc, Hébrand, -ant, -ans: Patr. Germ. VN hath-brand ‘strijd-zwaard’: Hadubrant (MORLETI). 1272 Habrant Rues (HERB.); 1279 Jakemins Hadebrans de Lille, Dk. (RL).
|
FD |
Habsch |
Probabl. forme contractée de Habisch, forme rhénane d’ail. Habich ‘épervier’, cf. Habicht [FD].
|
JG |
Habsch |
Samengetrokken < Habisch, Rijnlandse uitspr. van Habich: havik; vgl. Habex.
|
FD |
Hac |
zie (de) Haeck.
|
FD |
Hac- |
cf. Hak-.
|
JG |
Hac(c)ourt |
Haccou, Haccuria: PlN Haccourt (LU). 1293 Nicolao de Hacourt, Luik (SLLII).
|
FD |
Hac(h)ter, van |
zie van Achter.
|
FD |
Hacar- |
-t, -diaux. V. HAD (Hak).
|
EV |
Hacard |
Haca(rt), Haccart, zie Ackaert.
|
FD |
Hacardiau(x) |
Dim. van Hacard.
|
FD |
Hacbart |
zie Haghebaert.
|
FD |
Hacboister |
Halboister. Nom d’origine: Hac-boister, à Bolland (Lg).
|
JG |
Hacboister |
Halboister: PlN Hacboister in Bolland (LU).
|
FD |
Hacc- |
cf. Hak-.
|
JG |
Haccour |
Haccourt, Hacour, Hacourt; latinisation: Haccuria. 1365 «Rasses de Haccourt sires de Haversen chevaliers esquevins de Liège», 1374 «Radus de Hacour» CartVal-Benoît, 1381 «Rausse de Hacourt» = 1384 «Rasson de Haccourt» GuillLiège, 1602-3 «Pierart (de) Haccourt» TerriersNamur; nom d’origine : Haccourt (Lg).
|
JG |
Haccourt |
Proven. Loc. Synon. : Haccuria (Latinisation).
|
EV |
Hacg(u)eman |
zie Hageman(s).
|
FD |
Hacha |
Hachât, Hachard, w. Liège Hatchâ. 1527 « la vesve Jehan Hachart» DénLens, 1633 «Michel Hachar» émigré en Suède, cf. aussi 1294 «Hacarporte» \c = tch], puis «Hacha(l)-porte», w. hotchâpwète, topon. à Liège; dérivé de l’hypocor. germ. Hacco, mais cf. aussi Hak-. – Secondairement, surnom: w. hatchâ ‘hachoir à viande, couperet’ FEW 16, 146b.
|
JG |
Hachard |
Hacha(t), zie Ackaert.
|
FD |
Hache |
1365 «Bauduin Hache cousturier» TailleMons; peut être un surnom, d’après le nom de l’instrument, mais est fréquent aussi comme toponyme : déverbal de hacher ‘défricher à la hache’. – Cf. aussi 1289 «Lambillons fis Hachon de Wares» CensNamur, p.-é. cas régime?
|
JG |
Hache |
Aché, Hatse, Haxhe: BerBN naar de naam van het werktuig, Fr. hache: hak, bijl.
|
FD |
hache |
Profess. N. d’H. qui fabrique, vend ou utilise la hache. N° 131. — 2. Proven. ,,Endroit défriché à la hache ». N° 238. Diminut. : Hachette, Delhaixhe. — 3. V. HAD (Hak).
|
EV |
Haché |
-ez, zie Hacket.
|
FD |
Haché |
Hachet, Hachez. 1524 «Johan Hacheyt» DénStavelotMy, cf. aussi 1660 «closière Haché», topon. à Mont-St-Guibert; -ez étant une graphie fréquente pour -é ou -et, peut donc correspondre à Hachet, à expliquer comme Hach(ard), ou comme nom d’origine, d’après le toponyme le Hachet.
|
JG |
Hachenberg |
PlN in Kurten (NRW).
|
FD |
Hachenburg |
PlN (RP). 1625 Fr. Hackenborch, Gulik- Aw. (AP).
|
FD |
Hachenne |
Proven. Achêne (Loc.).
|
EV |
Hacherelle |
Surnom fém. à rattacher au fr. hache »
|
JG |
Hachet |
-ez, cf. Haché.
|
JG |
Hachette |
(Ardennes fr.). Avant tout d’origine toponymique, cf. Haché, -et; ou bien surnom: fr. hachette, comp. 1499 «sour son iestre qui fu (…) paravant le Hachette» TerrierNaast, 1599 «L. Flament, dit Happiette, carpentier» Mons(BTD 16,250).
|
JG |
Hacht, van |
zie van Haecht. Hachtel: PlN in Mergentheim (BW).
|
FD |
Hack- |
cf. Hak-.
|
JG |
Hack- |
-en, -ert, -ier, -in, -s, -x, Hacqu- -art, -in. V. HAD (Hak).
|
EV |
Hack(e) |
Hak(ke), Haq(ue), Hackx, Hacks, Acke, Ac(k)x, Acs: 1. BN naar de hak, de bijl, wellicht BerBN voor de houthakker. 1280 Clais Hacke, Ip. (BEELE); 1359 Jan Hacke, Bg. (JAM.). – 2. Zie Hanck. – 3. Zie Hacken(s).
|
FD |
Hack(e), van |
zie van Haack.
|
FD |
Hackaerts |
-ars, zie Ackaert.
|
FD |
Hackbart |
zie Haghebaert.
|
FD |
Hackelbracht |
Hakelbracht: Ndd. PlN Hackenbracht: struikgewas, bosje op moerassige bodem. Vgl. Hackbusch, Hackenbroick (NN).
|
FD |
Hackemack |
zie Hackmack.
|
FD |
Hacken(s) |
Hakken(s), Hack(e), Hak(ke), Haeck, Haa(c)k, Hake, Haekens, Haquenne, Haex, Hacks, Hackx, Acke(n), A(e)kens, Ac(k)x, Acs, Aeck, Aex: 1. Patir. Germ. VN Hac(c)o, bakervorm van een Hag-naam. Vgl. Haakman. 1294 Aelidi filie Hakonis le Maihieur, Atrecht (WYFFELS). – 2. Zie Hanck.
|
FD |
Hacken, van |
zie van Aken, van Haack.
|
FD |
Hackenberg |
PlN (NRW, BEI).
|
FD |
Hackendover, van |
zie van Hakendover.
|
FD |
Hackenjos |
Duitse dubbele TN, ook Haggenjos < Jos Hagg, Judocus Haak (DN).
|
FD |
Hacker(t) |
Hackker, zie Hakker.
|
FD |
Hacket |
-ett, Hacké, Haquet(te), Acket, Acquêt, Haché, Hachez, Aché: Patr. Dim. van Ha(c)ke, Hanke, dim. van Johannes. 1109 Hachet Brunel de Halewin; 1110 Hachet, Voormezele; 1115 Akettus de Jabbeke ‘DF VI); 1119 Desiderius Haket, Bg.; 1120 Hachet de Babanpol; 1180 Haket de Rideruorda (DF VI, I, XIII); 1288 Aket f. Sigeri (HAES.); 1378 Jan van Serdoene dijt Haket; 1388 Jan Haket, Ip. (BEELE). – Lit.: J. LINDEMANS, Haket en andere oude diminutiejvormen van Johannes. MW1956,105-112.
|
FD |
Hackethal |
D. PlN: modderig dal (NN).
|
FD |
Hackier |
Hackir, Hacquier, Hakier, Haki(r), Haquir: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN hag-hari ‘haag-leger’: Hacharius (MORLETI). – 2. Patr. Hypercorrecte vorm van Ackier. Rom. vorm van Germ. VN agi-hari ‘snee-leger’: Agiharius, Acharius (MORLET I).
|
FD |
Hackier |
Hackir, Hacquier, Hakier, Hakir. 1709 «Laurent Hackir» St-André; paraît correspondre à un w. *hakîre (suffixe -1ère); pourrait être dérivé du thème Hak- (comme 14e s. «Jehan Haniere» Liège, l’est du thème Han-). Ce NF, qui est liégeois et attesté notamment au Pays de Hervé, connaîtrait normalement dans cette zone la réduction habituelle de -ire à -î (comp. Delheusy); J. Lechanteur préfère comparer l’alternance -ir/ -ier constatée dans ce NF à celle qu’on rencontre dans Pasquier/Pasquir: 4.2.1650 «PasquierQualifis», 9.1.1737 «PasquierCali-fix» = 23.6.1716 «Paskir Califice» = 19.5. 1756 «Pasquir Califice»; ou dans Richicr/ Rickir: 23.5.1671 «Thomas Warnier dit Ri-chier» = 14.9.1675 «Driette fille Wamier ditte Riquir». Le suff. -ariu aboutit en fr. à -ier, en liég. d’ordinaire à -; », dans quelques mots à -îr (cavayîr ‘cavalier’, èritîr ‘héritier’, prîzonir ‘prisonnier’, …) [JL, NFw].
|
JG |
Hackin(g) |
zie Hacquin.
|
FD |
Hackmack |
Hackemack: Ndd. BN < Hack un Mack, d.i.Hans(je) en Griet(je), de twee populairste voornamen in de ME, d. w.z. Jan en alleman, Jan, Piet en Klaas > het gepeupel > Mischmasch: poespas, knoeiboel.
|
FD |
Hackray |
Hacray. 27.3.1664 «Jean Olivier le hackeray», 8.12.1667 «Marie Hacrea, fille de bouticle», 1673 «Françoy Hacquereau (…) Françoy le Hacquray» (not. liég., JL), 17e-19e s. «Hacray» Verviers, Petit-Rechain. Étant donné la localisation restreinte du NF, pourrait être un ethnique de Hacq, dépend, de Hervé (sur ce type de dérivé ethnique, comp. w. wém ‘ré ‘habitant de Waimes’). Ce type de formation est certainement envisageable; on peut se demander, néanmoins, si l’ethnique de Hacq ne serait pas Hakîr (v. ci-dessus), et Hackray, un diminutif de celui-ci, comme Paqueray est le dimin. de Paquier [JL, NFw].
|
JG |
Hackray |
Inwoner van Hacq in Hervé (LU) (HERB.)?
|
FD |
Hacks |
Hackx, zie Hacke, Hacken(s).
|
FD |
Hackselmans |
Haxelmans: Afl. van Axel, VN of PlN.
|
FD |
Haco(e)n |
zie Hagon.
|
FD |
Hacon |
Peut-être de w. (Faymonville) hacon ‘grosse cheville’, w. liég. ‘petite saillie qui sert à retenir un objet’ FEW 16, 128a; sinon à rattacher au thème anthroponymique Hak-.
|
JG |
Hacour |
Hacourt, cf. Haccour(t).
|
JG |
Hacour(t) |
zie Haccour(t).
|
FD |
Hacq- |
cf. Hak-.
|
JG |
Hacquard |
-ua(e)rt, zie Ackaert.
|
FD |
Hacquemans |
zie Haakman.
|
FD |
Hacquier |
cf. Hackier, -ir.
|
JG |
Hacquier |
zie Hackier.
|
FD |
Hacquin |
Haquin, Ackein, Hackin(g): Patr. Vleivorm van Hake, Hanke, Jan. Vgl. Hacket, Hanck. 1451 Hacquin le Brun, Aat; 1453 Haquinet de Marhem (DF X); ise e. Jehan le Roy dit Haquin (MORLET). – Lit.: J. HERBILLON, Ancien wallon hackino et hack.Did. belgo-wm. VIII, 197-200. – P. GORISSEN, Hackino en wale. Hand. Zndl. Mij. 1952, 39-42-
|
FD |
Hacray |
cf. Hackray.
|
JG |
Hacter, van |
zie van Achter.
|
FD |
Hactergal |
zie Nachtegaal.
|
FD |
HAD |
Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Avec les variantes de voyelle : HA(E)D, HE(Y)D, HI(E)D, HO(E)D, HU(Y)D, les mutations de la consonne finale = HAD (Haed, Heyd, Hied, Hoed, Huyd); HA (Haï, Haw, Hay), HE (Hel, Hew, Hey), HI (Id.), HU;-HAK, HEK, HIK, HOK, HUK;- HAZ, HIZ, HOZ, HUZ. N08 124, 125, 126. Ces racines sont employées au cas sujet Had, He(y)d, etc., au cas régime normal (Haden, Hadon) et au cas régime inversé avec des variations et mutations analogues à celles du cas sujet (Hand, Han, Hank, Hanz;- Rend, Hen, Henk, Henz, etc.). 191 N° I. Cas sujet. A. Formes Ha(e)d, He(y)d, Hi(e)d, Ho(e)d, Hu(y)d. I. N. simples. 1. Hayt, Haid, Heyde, Hyde, Hôte, Hoet, Haut(e), Heuts, Huydts, Hut, Hudes, Hudson. 2. Heyd-, Heut-, Huytt- -en(s);- Haid-, Héd-, Hot- -on(t). IL N. simples avec suffixes. H.-ez : Houd- -é, -ez. H.-ling : Houdelinckx. III. N. composés. H.-bald: Heddebaut. H.-hard : Hot(t)-, Houd-, Hout(t)- -ard, Huttert. H.-hard: Hudi. H.-helm : Hodùm. H.-hrod : Hutterau. H.-rad : Hauterat, Haut-, Ho(u)d- -ret, -rez H.-ric : Hodry. H.-wald : Hottiaux. Ele(t) pour ald : Hoot-, Hott- -elet, -elé. H.-wig : Hedwig. B. Formes Ha(e), (Haï, Haw, Hay), He(y), Hi(e), Ho(e), Hu(y). I. N. simples. 1. Hais, Helson, Helsens, Hye, Houwe, Hue, Hal(le)-, Hay-, Helle-, H(e)y-, Hau-, Hou-, He(l)le- -mans. 2. Haï-, Hay-, Hauw-, Hey-, Hell-, Hoor-, Houw-, Huy- -en(s), Huvenne, Haon(d), Hall-, Hay-, Hi-, Hu- -on. II. N. simples avec suffixes. H.-ino, -ing : Hall-, Hell- -in. Hell- -ings, -incks, -inckx, Hoo-rinckx, Heuvinck H.- -att, -et, -ot, -az, -ez, -oz : Haiat, Hal(l)- -a, -et, -ot. Haill-, Hav- -et, -ez. Hélas, Haul- -et(te), -ait, Hawotte. Hella(s), Hoyez, Ho(w)a(d), Hu(l)-, Hurl- -et, -ot, -os. H.-ek(in), -ik : Haikin, Halkin, Hoorickx, Heuvick. H.-elin : Hal(l)-, Hell-, Hu(e)l- -(e)in. – III. N. composés. H.-badu (-bank) : Hoeban(c)kx. H.-bald : Ha-, Helle-, Hu- -bay, -baut, -baux, Houpels. Interversions : Hubl- -au, -bloe, -blé, -blet (-blet pour -beld). H.~bard : Hab- -er(t), -ie(r), Happaert(s), Habets, Ha-, He-, Hi-, Ho(e)-, Hol-, Huy- -(b)b(e)recht(s), -bert, -bers, Holbrechts. Haber-, Hupper- -man. Latinisât. : Habert-, Hubert- -us, -i, -y. Contractions et diminutifs de H.-bald ou H.-bard (N° 121) : 1. Happe, Habsch, Haps, Hobe (Hobé), Hubbe, Hup, Hobus, Hopson. 2. H- -en, -on : Help-, Hoeb-, Houb-, Hu(e)b, Huyb- -ens, Hib-, Hub- -on. Hubion. 192 3. H.- -ino, -elin, -l’mg : Hob-, Hub-, Hup- -(a)in, -ien, Hubi- n(o)n, Hibbelen, Hebbelynck. H.-brand : Ha(l)-, Hé-, Helle- -bran(t), -brans. H.-hard: Hall-, Hel-, Hi(ll)-, Hauw-, Hu(r)-, Hull-, Hy- -ard, -a(e)rt(s), -aers. H.-hari : Hal(l)-, Haill- -ier, -iez, -y, Hellers, Heyer(mans), Holler. H.-hram (hrand) : Helgren. H.-maru : Hollemaert. H.-wald : Hallaux, Hav-, Hey- -aux, -ay, -ea(u), Holl- -ay, -oy. Hauwel, Huaux. H.-ward : Havard, Ha(u)-, Ho(u)-, Hu(y)- -wa(e)rt, -vaere, -vaert, -ward, Hil-, Heyli- -gers. H.-wid, -wig, -win : Helluy, Helwig, Hall- -oint, -uent, -uin. H.-wulf : Houy- -oille, -oux. C. Formes Ha(e)k, He(y)k, Hi(e)k, Ho(e)k, Hu(y)k. I. N. simples. 1. Ha(ec)k(e), Hage, Hache, Hacks, Hackx, Haxhe, Heck, Hecq, Hegh, Hecx, Hoc(h), Hocq, Hoche, Hogge, Hocke, Hock(s), Hoeck, Hoe(ck)x, Huc(k), Hugue, Hu(u)g(h)e, Huhg(h)e, Huygs, Hage-, Haug-, Ho(o)ge- -man(s). 2. Ha(c)k-, Hag-, Hach-, Hoogh-, Huyg(h)- -en(s), Hacquenne, Hag-, Hug-, Huch- -on, Hugo. II. N. simples avec suffixes. H.-in(et), -ing : Hack-, Haqu-, Hagu- -in(et), Hecking. H.-att, -ett ou -ez : Hach -at, -ette, Hacqu-, Hecqu-, Hicqu-, Hig-, Hogu-, Hugu- -et. H.-elin : Huygelen. III. N. composés. H.-bard : Haghe-, Heughe-, Huyghe- -baert. H.-bard : Hach-, Hack-, Hakk-, Héc-, Hegh-, Hoch-, Hauch- -ard, -art, Huckert, Hacardiaux. Haeg-, Hieg-, Hoog-, Hoeg-, Houg- -aerts. H.-hari : Hackier, Haeg-, Hég- -er, Hoghers. H.-wald : Huygel. Intervers. : Hiclet. D. Formes Ha(e)z (Hast, Hats), He(y)z, Ho(e)z, Hu(y)z. I. N. simples. 1. Haeze, Haas(e), Ha(e)st, Heest, Heyse, Heyze, Hosse, Hos(ch), Hoes, Housse, House, Haus(e), Heuse, Heuze, Hus, Hutse, Huys(se), Haese-, Haus(s)-, Ho(o)se-, Huys -man(s). 2. Host-, Hous- -en, Heuschen(ne), Hass-, H(e)us(s)- -on. II. N. simples avec suffixes. H.-ino ou -ing : Hostyn, Hussin, Hudsyn, Hustin(x). H.-att, -ett ou -ez : Houssa, His-, Hiz- -ette, Hoss-, Hosd- -ez, Hoschet. H.-ekin : Hoskens, Heuskin, Husquin(et), Huyskens. III. N. composés. H.-bald : Hutsebaut. H.-bard : Gas-, Jas-, Jes- -pa(e)rt, -pers. H.-hard : Ha(e)s(s)-, Ha(e)z-, Houss- ard, -a(e)rts, -aer. Hastert. H.-hari : Host- -ier, -iez, -ie, Hausier, Heuser. H.-helm : Jassem. H.-leud : Hos(te)-, Hosse- -let. H.-trud : Huysentruyd. H.-wald : Hasselle, Hoessels, Hous-, Houz- -eaux, -i(e)au(x). N° II. Cas régime inversé. A. Formes Ha(e)nd, He(y)nd, Hind, Hu(y)nd. \ I. N. simples. Hantson, Hunt. II. N. composés. H.-hari : H(e)unders. H.-ric : Hend(e)-, Hinde- -ri(c)kx, -ricks, -ryckx, -rix, -riche. H.-wald : Hinthel, Jeandel. B. Formes Ha(e)n, He(y)n, Hin, Ho(e)n, Hu(y)n. I. N. simples. 1. Hayne(s), He(i)ne, Heyn, Hens, Henné, He(y)nsens, Hine, Hins, Ho(e)ns, Huens, Huin, Henneman, Jensen, Janson. 2. Haen-, He(e)n-, Heyn-, -en, Henno, Hennion, Janion. II. N. simples avec suffixes. H.-ïno, -ings : Hann-, Hén-, Hon-, H(e)un- -in, Henning, Hon-, Hoen-, Hunn- -inckx, -ing(s). Jan(n)-, Jenn- -in(ne), -ings. H.-att, -ett ou -ez, -itt ou -h, -ott ou -oz(et) : Han(n)- -et(on), -ot(te), -ez, -esse, -ys(ch), -yz, -iz(e)t, -os(s)et, -ozet, Hunez. Jenn- -es, -é, -iet. H.-ek(in), -ïk, -ok : Han(n)- -icq, -ocq(ue), Han(ne)-, Hen(ne)- -kin, -quin(e). Hennico, Hennig, Heinix, Hen- -kin, -kens. Haenichenne, Hinnekens, Hond-, Hunt- -jens. Jen(n)icot. H.-elin : Jeanlin. III. N. composés. H.-aba : Hanappe. H.-and : Hinand. H.-bald : Hanne-, Henné-, Hinne-, Hom-, Hum- -bau(l)t, -bau, -bouw, -bo, -bel et -blé, ou -blet (Intervers.). H.-bard : Himbrecht, Hom-, Hum- -bert, Jam(b)ers. H.-hard : Heunard, Huenaerts. Jen(n)- -aer, -art. H.-hrab(an) : Hane- -graef, -greefs. H.-hrod : Hen- -rot(te), -roz, Jam(b)roes. H.-maru : Himmers. J(e)an-, Jam- -mar(t), -ma(e)rts. H.-rad : Hoenraed. H.-ric: He(i)n- -ricke, -riche, -rich(s), -ricas. Les N. composés Hen-hrod et Hen-ric paraissent avoir été, comme tels, pris comme racine pour former, avec d’autres, de nouveaux noms : Henr(i)–et, -ot, Henricot, Henriqu- -et, -es, -ez. Henr- -ard, -eaux;
Henrott- -o, -in, -(e)aux, -ay. H.-wald : Hann- -au, -ay, -ewald, -ould, Haenel, Hain-, Henn- -au(l)t, -aux, -eaut, Jeanau. Intervers. : Han-, Hon- -let (Pour : Honeld). H.-ward : Hanne-, Hen- -vard. H.-wid ou -wis : (Han(n)-, Hen(n)- -(e)us(e), -uy, -us(set). H.-wulj : Hann-, Hen- -ou(i)l(le), Honold, Janule. C. Formes Ha(e)nk, He(y)nk, Hink, Ho(e)nk, Hu(y)nk. I. N. simples. Hanke, Hancq, Hungs. II. N. simples avec suffixes. H.-ino ou -in(ett) ou -infez) : Hankin, Hanquin-, Henkin- -et, -ez. Jeanguenin. H.-ett, -ott : Hanqu-, Henqu-, Henk- -et, Hancot. Jeangette. H,-ez: Jentges. H.-elin : Hancklin. III. N. composés. Hanken-brand : Henquinbrant. H.-hard : Han-, Hen-, J(e)an-, Jen- -c(h)ard, -ckaert(s), -cart, qua(e)rt. H.-wulj: J(e)ang- -out, -oux. (Gangulpbe, N. de saint). D. Formes Ha(e)nz, He(y)nz, Hinz, Ho(e)nz, Hu(y)nz. I. N. simples. 1. Hanz, Hantz, Hanse, Hans(sen), Hance, Heitz, He(y)ns(sens), Hensman. 2. Hans, Heins- -en, Hanson. II. N. simples avec suffixes. H.-ett ou -ez, -iz, -ott : Hanc-, Hans- -et(s), Hansotte, Janssis. H.-elin : Hans-, Heinz- -elin. H.-ekin : Hanskens. III. N. composés. H.-bari : Hensier. H.-wald : Hanciau, Heinzel. H.-wulj : Hansoul(le).
|
EV |
Haddou |
1. Arabische VN Ara Haddû (HERZ). – 2. Spelling voor Hadoux.
|
FD |
Hademar |
Ademar: 1. Patr. Germ. VN hath-mêr ‘strijd-beroemd’: Hadumar (MORLET I). 1277 Lammekin Hademare; 1374 Jan Ademare, Ip. (BEELE). – 2. PlN. 1221 Anshelmus de Hademar, Eberbach (CVD).
|
FD |
Hadenhove(n), van |
zie van (den) Oudenhove(n).
|
FD |
Haderman(n) |
Hademann: D. FN < BN Hader(er): twister, ruziemaker (BRECH., DN).
|
FD |
Hadermann |
Hademann (NF all.). Surnom de querelleur: dérivé en -mann d’ail, hadem ‘quereller’ [FD],
|
JG |
Hadoux |
Haddou: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN hath-wulf ‘strijd-wolf : Hadulf (MORLET I).
|
FD |
Haeberli |
zie Haber(le).
|
FD |
Haebost, van |
zie van Habost.
|
FD |
Haech |
zie Haag.
|
FD |
Haechmans |
zie Hageman(s).
|
FD |
Haecht, van |
van Haeght, van Hacht, van Hocht: PlN Haacht (VB). 1270 Nycholaus de Hagt, Bs. (PEENE1949); 1370 Janne van Haecht, At. (C. BAERT); 1704-58 van Hacht = van Hocht, Aw. (Midd. 1975,109).
|
FD |
Haeck |
Haecke, Haek, Haeke, au génitif: Haecx, Haex. Surnom : principalement moy. néerl. hake, haec ‘crochet’, cf. Dehaeck. D’autres origines sont possibles (cf. Debrab. 630), notamment moy. néerl. haag, haeghe ‘haie’. Sur la généalogie de la famille Haeck ou Ha(i)ghe de Polleur, cf. P. Hanquet, Familles verviétoises. lrc série, BAV 6, 1957.
|
JG |
Haeck, (de) |
Dehacq, Haecke, Hake, Haek(e), Haa(c)k, Hac, Hae(c)x, Aeck, Aex: 1. (Ber)BN naar de metalen of houten haak, ook vishaak. Evtl. BN naar de (hoekige) eigenschap (REANEY). – 2. Zie Hanck. – 3. Zie Hacken(s). 1267 Hannekinus famulus Johannis Haecs; 1280 Johannes Haec; 1379 Wouter (de) Haec, Ip. (BEELE); 1382 Zegher de Haec, Ing. (DEBR. 1970).
|
FD |
Haecke, van |
zie van Haack.
|
FD |
Haeckeleye |
zie van Ackeleyen.
|
FD |
Haedens |
Patr. < Germ. hathu-naam, zoals Hademar. Of hypercorrect voor Aedens.
|
FD |
Haeeke, van |
zie van Haack.
|
FD |
Haeff, van |
zie van Haaf.
|
FD |
Haeffele |
zie Häfele.
|
FD |
Haefs |
Metr./Patr. Gen. van Ave, Germ. VN Ava/Avo. 1398 Aernoud Ave, Alice Aefs, Wielsbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Haefskerke, van |
de Haveskercke, de Haverkescke: PlN Haafskerke / Haverskerque (FV). 1158 Symon de Haveskerca (DF V); 1382 Fransoys van Haefskerke, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Haeften, van |
zie van Haaften.
|
FD |
Haeg(e)man(s) |
zie Hageman(s).
|
FD |
Haeg(h)e |
Haegh- -mans. 1. V. HAD (Hak). — 2. V. Haag.
|
EV |
Haeg(h)e- |
zie Hage-, Haghe-.
|
FD |
Haegaert |
zie Hagaert.
|
FD |
Haegdorens |
-dons, zie Hagedoorn.
|
FD |
Haegdorens |
Proven. ,,Aubépine ». Dép. Hulste et autres. L.D,
|
EV |
Haegebaert |
zie Haghebaert.
|
FD |
Haegelsteen(s) |
zie Hagelsteens.
|
FD |
Haegelsteens |
Proven. Dép. Hombourg et Aubel. Synon. : Hauglustaine.
|
EV |
Haegeman |
Haegman, Hageman, au génitif: Haegemans, etc. Dérivé de Van der Hage, Verhage, avec le suffixe -mon.
|
JG |
Haegen, van der |
1. Zie van der Hagen. – 2. Var. van Van der Haeven (L), door v/g-wisseling (CROTT 1995)-
|
FD |
Haegenbarth |
zie Haghebaert.
|
FD |
Haegenbeek |
Hagenbeek,,,Rivière du bois ». Hagoort, ,,Côté du bois » (L.D.). — V. aussi : HAD (Hak).
|
EV |
Haegenbeek |
V. Haag.
|
EV |
Haegenbeek |
zie Hagenbeek.
|
FD |
Haegenberg(h), (van) |
van Ha(e)genborgh: PlN. 1347 Jan van Hagenberge, Bunsbeek (C.BAERT); 1625 Fr. van Hagenberch, Bornem-Aw. (AP).
|
FD |
Haegens |
cf. Hagens.
|
JG |
Haeght, van |
zie van Haecht.
|
FD |
Haegman(s) |
zie Hageman(s).
|
FD |
Haek(e) |
cf. Haecke(e).
|
JG |
Haek(e) |
zie (de) Haeck.
|
FD |
Haeke, van |
zie van Haack.
|
FD |
Haekelaeye |
zie van Ackeleyen.
|
FD |
Haeken(s) |
zie Hacken(s).
|
FD |
Haeken, van |
zie van Aken.
|
FD |
Haekendover, van |
zie van Hakendover.
|
FD |
Hael(e)- |
-voet, -waters. V. Aal.
|
EV |
Hael, van |
zie van Halen.
|
FD |
Haelbrecht(s) |
zie Albrecht.
|
FD |
Haeldermans |
Halremans, Haldermans: 1. Zie Aldermans. – 2. Afl. van PlN Hallaar (A) (LIND. 1964,24)?
|
FD |
Haele(n), van |
zie van Halen.
|
FD |
Haelemee(r)sch, (van) |
zie (van) Allemeersch.
|
FD |
Haelen(s) |
zie Halens.
|
FD |
Haelendyck |
Hypercorrect < PlN Hollendijk. B.v. Holledijken in Koolskamp (WV) (DF VI).
|
FD |
Haelevoet |
zie Holvoet.
|
FD |
Haelew(e)yck, (van) |
-wij(c)k, zie (van) Halewijck.
|
FD |
Haelewa(e)ters |
zie Alewa(e)ters.
|
FD |
Haelewijck |
cf. Halewijck.
|
JG |
Haelewijn, (van) |
Haelewyndt, zie (van) Halewijn.
|
FD |
Haelewyck |
V. Halewyck.
|
EV |
Haelewyn |
cf. Halewijn.
|
JG |
Haeleydt |
zie Halet.
|
FD |
Haelman(s) |
zie Aelman.
|
FD |
Haelmeersch, van |
zie (van) Allemeersch.
|
FD |
Haels |
zie Hals.
|
FD |
Haelst, (van) |
zie van Aalst.
|
FD |
Haelsters |
zie Haelters.
|
FD |
Haelter(t), van |
van Altert: 1. PlN Haaltert (OV). 1169 Philippus de Haltrez, Cent (GN). – 2. Hypercorrect voor Van Aelter (OV). 136 e. Hildewara de Haltre, Cent (GN); 1388 Jhan van Haltert, Zwevezele (DF I).
|
FD |
Haelter, van |
zie van Haeltert, Aelter.
|
FD |
Haelterman |
1. Fonction. Alderman, ,,Conseiller municipal » (Encore de nos jours en Angleterre). N° 14l. – 2. Proven. Haaltert (Loc.), avec suffixe -man, d’orig. N° 212.
|
EV |
Haelterman |
Halterman, A(e)lterman, Aelderman: 1. Afl. van Mnl. hal(f)ter: halster, leren halsriem van paarden. BerBN. 1328 Johannis dicti Haltermans, Ktr. (DEBR. 1971); 1396 Bâte Haeltermans, Ressegem (DE B.). – 2. Zie Aelterman.
|
FD |
Haelters |
composé avec -man: Haelterman, Halterman. 1328 «Johannis dicti Halter-mans» Courtrai; surnom de métier: moy. néerl. halfter, ha(e)lter ‘licou’ [FD].
|
JG |
Haelters |
Haelsters, Halter(s), Halders, Alster(s): 1. Mnl. halfter, ha(e)lter, halster: leren halsriem voor paarden. BerBN. 1590 David Haelters, Ronse (Midd. 1963,320). 2. Voor de vormen met s ook wel Mnl. (h)a(e)lster: schepel, graanmaat. BerBN van de korenmeter.
|
FD |
Haelvoet |
zie Holvoet, Algoed.
|
FD |
Haelwaeters |
zie Alewaeters.
|
FD |
Haem(s) |
Aems: 1. Mnl. (h)ame: wijnvat, maat voor vloeistoffen. BerBN. Vgl. De Stoop. – 2. Mnl. ham(m)e, ha(e)m: knieschijf, (achter)schenkel. BN. Vgl. Schinckel. 1398 Griele Haems; Jan Hame, Pittem (DEBR. 1970).
|
FD |
Haemaeckers |
zie Hamakers.
|
FD |
Haemel(s) |
zie Hamel(s).
|
FD |
Haemelin(ck)(x) |
-ly(n)ck, -rlinck, zie Amelryck(x).
|
FD |
Haemelinck |
V. AMAL.
|
EV |
Haemers |
1. V. Hamer. — 2. V. HAM.
|
EV |
Haemers |
cf. Hamers.
|
JG |
Haemers, (de) |
zie Hamers.
|
FD |
Haemhout(s) |
zie van den Haenhout.
|
FD |
Haemstede, van |
PlN Haamstede op Schouwen(Z). 1296 Jan van Hamstede, Utrecht (CG); 1346 J. van Haemstede; 1436 Florent van Haemstede, Z (CCHt).
|
FD |
Haen |
Haen- -en, -el, -ichen. V.HAD (Han).
|
EV |
Haen |
Haenen, Haens, Haentjens, cf. Haan.
|
JG |
Haen(e), de(n) |
Haenen, zie (de) Haan.
|
FD |
Haen, van |
zie van Haan.
|
FD |
Haenaut, van den |
zie van den Haenhout.
|
FD |
Haendel |
Haendle, -lé, Hänel, Han(e)l, Hähnel, Hahnel, Handl(é), Handel(s), Hendel: Patr. 1. Zuidd. dira. van VN Johann. 1427 Nikel Hendel, Gorlitz. Georg Friedrich Händel stamde uit Silezië (DN). – 2. Soms dim. van Heinrich. 1597 Simon Haindl = 1599 S. Handl, Steyr (BRECH.).
|
FD |
Haenebalcke |
BN naar de hanenbalk, de horizontale balk van het dakgebint. Vgl. D. Hahnbaum, voor de bewoner van een huis met uitstekende hanenbalk (BRECH.). 1563 Cornélius filius Hanebalck, Tielt (MULIV).
|
FD |
Haenecaert |
zie Hannecart.
|
FD |
Haenecour |
zie Honcoor.
|
FD |
Haenecourt |
Proven. Hannecourt Haelewyck. V. (Loc. fr.).
|
EV |
Haeneefstingels |
zie Hanfstengel.
|
FD |
Haenegreefs |
-grifs, zie Hanegraaf[f).
|
FD |
Haenen |
zie Haanen.
|
FD |
Haenhout, van den |
van den Haenaut, Haemhout(s): PlN Haanhout in Destelbergen (OV). 1377 Willekin vanden Haenhouwe, Cent (DF V).
|
FD |
Haenraets |
zie Hanraets.
|
FD |
Haens |
zie (de) Haan.
|
FD |
Haentje(n)s |
-tges, zie Haantjes.
|
FD |
Haep |
zie Hap.
|
FD |
Haeperen, van |
zie van Haperen.
|
FD |
Haepers |
cf. Hapers.
|
JG |
Haepers |
zie Hapers.
|
FD |
Haer- |
-ens, -inck, -ing. V. HARD (Hat).
|
EV |
Haerbos(ch) |
zie Herbos(ch).
|
FD |
Haerdeman |
cf. Hardeman.
|
JG |
Haerdeman |
zie Hardeman.
|
FD |
Haerden |
Var. avec h- graphique de Aerden.
|
JG |
Haerden |
zie Aerden.
|
FD |
Haeren(t)s, van |
zie van Arendt, van Haeren.
|
FD |
Haeren, van |
(van) Ha(a)ren,van Haeren(t)s: 1.Huisnaam Ten (H)aerne = In de Arend, in Brugge (GAILLIARD). 1397 Claise van Haerne = 1400 Clais van den Haerne = 1401 Clais van Haren,Bg. (SIOEN). – 2. PlN Haren (VB, NB) en in Bommershoven (L): 1236 Wilhelmus de Haren, Tg.(IOT).
|
FD |
Haerenborgh, van |
Zie van Arenbergh.
|
FD |
Haerendt, van der |
zie van Arendt.
|
FD |
Haerenhoud |
Haerenout, zie Aernouts.
|
FD |
Haerens |
Var. avec h- graphique de Aerens.
|
JG |
Haerens |
zie Aernouts.
|
FD |
Haerhout |
Hypercorrect voor Haroud. Zie Harou.
|
FD |
Haerick |
zie Arickx.
|
FD |
Haerigs |
zie Härig.
|
FD |
Haerinck |
-ing, cf. Harinck.
|
JG |
Haerinck |
-ing, zie Harinck.
|
FD |
Haerkens |
Var. van Herkens? Of = Haertjens?
|
FD |
Haerlem, van |
zie van Haarlem.
|
FD |
Haerlingen |
PlN Harlingen (FL). 1712 Claes Haerlingen = 1673 C. van Harlingen, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Haermaker, de |
Haremaker: BerN van de haarwerker, de maker van dekens en stoffen. D. Haarmacher. 1300 domum capillarii; 1407 Bette Haermakers = 1418 van Betten int Haer, Ktr. (DEBR. 1980); 1437 Joerden Joerdens die heermeker, Den Bosch (HB 479).
|
FD |
Haernaert |
zie Hernaert. Haars, zieAarts.
|
FD |
Haerne, de |
1. Mnl. (h)aren, aern: arend, adelaar. 1299 Boid le Harn; 1298 Mas Darn, Kales (GYSS. 1963); 1306 Kerstiens Aren; 1326 Jan Haren, Ip. (BEELE). – 2. Zie Dehaerne.
|
FD |
Haers |
Haerts. Sans doute var. (avec h- graphique) de Aerts [FD].
|
JG |
Haers(sens) |
zie Aerts.
|
FD |
Haert |
zie Aarts.
|
FD |
Haert, van der |
Hart, van der: 1. PlN Haart (Boxmeer, NB). –2. Van der Aert. Zie Van der Aerden.
|
FD |
Haertel |
Hertel: D. Patr. Härtel, dim. van Germ. hard-naam.
|
FD |
Haerten |
zie Harten.
|
FD |
Haertje(n)s |
zie Hartjens.
|
FD |
Haertman |
zie Hartmann.
|
FD |
Haerts |
zie Aarts.
|
FD |
Haerynck |
cf. Harinck.
|
JG |
Haerynck |
zie Harinck.
|
FD |
Haes |
cf. Haas.
|
JG |
Haes- |
-aert(s), – Haerten. V. HARD en. V. HAD (Haz).
|
EV |
Haes(e), (de) |
zie de Haas.
|
FD |
Haesaert |
Haesaerts, cf. Hazaert.
|
JG |
Haesaert(s) |
zie Hazaert.
|
FD |
Haesbroe(c)k, van |
-brouck(e), zie van Haesebroek.
|
FD |
Haesdonck, van |
Haesdonckx, zie van Hazendonk.
|
FD |
Haeseba(e)rt |
Haezebaert: 1. BN voor iemand met een hazensnor, met lange, stij ve snorharen. Vgl. D. Hasenbart, E. Hareberd. 1377 Jan Hasebaerd, Ip. (BEELE). – 2. Evtl. Germ. VN Hasbert (Fm.).
|
FD |
Haesebeyt |
-beijt, Haezebeyt: BN voor iemand met hazenlip. 1326 Ghiselbrecht Aesbij t, Cent (med. GYSS.); 1355 Jan Hasebite, Cent (GSB); 1414 Claes Hasenbeet, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Haesebroek |
-ouck, cf. Hazebrouck.
|
JG |
Haesebroek, van |
van Hazebroe(c)k, (van) Haesbroe(c)k, van Hasenbroeck, van Haesebroe(c)k(e), -brouche, van Haes(e)brouck(e), van Haesesbrouck, van Haeselrouck, van Haezebrouck(e), -broeck, -brocke, van Hasbroe(c)k, -brouck, Haze(n)broek, Hazebrou(c)k, -broucq, -bourcq, Hasebrouck, Haesebroek, Haes(e)brouck, Haezebrouck, -broe(c)k, Hasenbroe(c)kx, Hasbrouck, Has(se)broucq, van Asbroe(c)k, van Asbrouck, Asbroucq: 1. PlN Hazebroek / Hazebrouck (FV). 1304 Lambin de Hasebreuc; 1326 Stalin van Hasebrouc, Ip. (BEELE); 1399 Grielen van Haesbrouc, Tielt (DEBR. 1970). -2. Zie ook Van Asbroe(c)k.
|
FD |
Haesebrouck |
Proven. Loc. fr. Haesendonck. Proven. Haasdonk (Loc.).
|
EV |
Haeseldonckx |
zie Haseldonckx.
|
FD |
Haeseleer, (de) |
-aer, (de) Haseleer, -air, Haselaars, -aers, -eers, Haezeleer, de Hazelaer, Hazelaere, -aers, Haezelaere, Hazalaers, D’Haselaer, -eer, -eire, D’Haesele(e)r, -aer, -eir(e), D’Haezeleer, Dhaesele(e)r, -eir, D’hasseler, Daeseleer, -eire, Daseler, Azelart, Azelaire, Has(se)laire: Naar de hazelaar, aïs PlN, huisnaam of uithangbord. Of afl. van PlN Hazel: hazelaar. Vgl. D. Hasler. 1414 Jan de Haselere van Zoursele, Aw. (ANP); 1418 Jan van den Haselare…zagher=Jan ten Haselare, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Haesen |
Haazen, Ha(a)sen, Ha(e)zen, Hazes, Heesen: 1. Patr. < Hasin, vleivorm van Germ. VN Haso ‘grijs, bleek’. – 2. Verbogen vorm van de Haese. Zie De Haas.
|
FD |
Haesen |
Haezen, Haesenne (forme romanisée). Forme néerl. de Hasin, hypocor. de l’anthrop. germ. Haso [FD] ; ou bien var. de Haas, Haese (= lièvre).
|
JG |
Haesendonck |
Hazendonk, -donck, Haesen-donckx, etc. Nom d’origine : Haasdonck (Anv, FlOcc), Hazedonk (Gueldre), etc.
|
JG |
Haesendonck, (van) |
Haesendoncks, -don(c)kx, zie van Hazendonck.
|
FD |
Haesenne |
W. adaptatie van Haesen.
|
FD |
Haeserijn |
-yn: Mnl. azurijn: azuurblauw. Vgl. ise e. mach men weven de sticx van azerijn hare, Wervik (VERMEERSCH). ±1570 Jehan Oseryn, Bs. (CDT 317). Vgl. Fr. FN Azorin.
|
FD |
Haeseveld(e) |
zie Hazeveld.
|
FD |
Haesevoet |
Haesevoets, Hasevoets, Hazevoets, etc. Moy. néerl. haes ‘lièvre + voet ‘pied’ (comp. 1199 «Everardi Piet de lièvre» Tournai), surnom de qqn qui peut courir vite comme un lièvre, ou bien surnom de peureux, de froussard comme un lièvre [FD].
|
JG |
Haesevoet(s) |
Haesenvoets, Hasevoet(s), Hazevoets, Haesvoets: BN voor iemand die snel kan rennen, zoals een haas. Vgl. Hazeloop, D. Hasenfuss. 1446 Willeken Hazenvoets, Ht. (A.GHIJSEN). Vgl. 1199 Everardi Piet de lièvre, Dk. (SMTI).
|
FD |
Haesmans |
Patr. Afl. van Germ. VN Haso; vgl. Haesen. Of afl. van De Haes. Vgl. D. Hasemann.
|
FD |
Haest |
1. Car. mor. ,,Hâte ». N. d’H. pressé. N° 276. — 2. Proven. Haast, ,,Coudraie ou branchaie ».
|
EV |
Haest |
cf. Haast.
|
JG |
Haest |
zie Haast.
|
FD |
Haestier |
zie Hastier.
|
FD |
Haestinckx |
-incks, -ings, zie Hastinckx.
|
FD |
Haesvoets |
zie Haesevoet(s).
|
FD |
Haetsdaele, van |
PlN Arents Dal in St.-Blasius-Boekel (OV). 1366 Kateline van Arets Dale, Ronse (LENOIR); 1396 Arent van Arisdale, Nukerke (DE B.).
|
FD |
Haeuw |
zie Hauw.
|
FD |
Haeve |
Korte vorm van Van der Hâve? Of < Van Haeven?
|
FD |
Haevelaerts |
zie Havelaerts.
|
FD |
Haeven(s) |
Haven(ne), Havens, Aven(ne), Auvenne, Auvens, Hoven(s), Hovent: Mhd., Ndd. haven, D. Hafen: pot. BerBN voor de pottenbakker. Vgl. Hafner. 1333 B. Hafen, Thurgau (DN).
|
FD |
Haeven, van der |
Limburgse var. voor Van der Hoeven. Ndd. tom Hâve = ten Hove. Vgl. van Haaf.
|
FD |
Haeveneers |
cf. Haveneers.
|
JG |
Haeveneers |
zie Haveneers.
|
FD |
Haever- |
zie Haver-.
|
FD |
Haeverans |
zie Haverals.
|
FD |
Haeverback |
Wsch. Ndd. PlN Haverbeck (NRW, NS). Vgl. Haverbeke.
|
FD |
Haevermans |
cf. Haverman(s).
|
JG |
Haevre, van |
zie van Havere.
|
FD |
Haex |
cf. Haeck.
|
JG |
Haex |
zie (de) Haeck.
|
FD |
Haeyaert |
zie Hayaert.
|
FD |
Haeye(n) |
zie Haye(n).
|
FD |
Haeyen |
V. HAD (Ha).
|
EV |
Haeyen, van der |
PlN 1. Veldnaam Haeye: hooiveld op Walcheren en Schouwen (Z). – 2. Hypercorrect voor Van der Raay.
|
FD |
Haeyer(e), d’ |
D’Haeyers, Dhaeijere, Dhaeyer(e), d’Haeyre, d’Hayer(e), D’Haijere, Dayer(s), Ayers, Hayers: Afl. van ww. haeyen: begeren, verlangen; verdragen, verduren. 1562 Lucas de Hayere, Bg. (SCHOUT. II); 1649 Jan de Haijere, Gottem (KW II).
|
FD |
Haeyman(s) |
zie Haymans.
|
FD |
Haezaert(s) |
-art, zie Hazaert.
|
FD |
Haeze |
Denaes, Denage, de Haze, de Hase, de Haasse, Dehaese, D’Haes(e), D(h)aese, D(h)aeze, D’Hase, D’Haze, Hase, Ha(a)ze, Haase(n), Haese(n), Ha(a)zen, Hasen: BN. 1. BN naar de eigenschappen van de haas: vreesachtigheid, lafheid, snelheid. 1220 Willelmus Hase, Kanegem (DEBR. 1980); 1326 Mathijs de Hase, Ktr. (DEBR. 1971). Het Ndl. geslacht Haazen stamt van: 1459 Brien die Haze, Eindhoven (M. HAAZEN, Het geslacht ‘Die Haze’ uitEindhoven, Kortrijk, 1982). – 2. Naar de huisnaam. 1439 Jacobus in den Haes de domo sua den Hase, Lv. (DE MAN 1950,82); 1779 Simon Prickart genaempt den Haes wonend in het Haesken, Ht. (GESSLER14).
|
FD |
Haeze- |
zie ook Haese- of Haze-.
|
FD |
Haeze, de |
zie de Haas.
|
FD |
Haezebaut |
-bout: Patr. Germ. BN Hasbold. Vgl. Haesebaert 2. Haspald (Fm.).
|
FD |
Haezebrouck |
cf. Hazebrouck
|
JG |
Haezewindt |
Hazewindus: BN: vlug als een hazewind. Vgl. De Wint 1.1639 Jan Hasewynt, Kemmel (DUV.).
|
FD |
Häfele |
Haeffele, -lé: Zuidd. dim. van Hafen: pot. BerBN van de Hafner.
|
FD |
Hafener |
Haff(e)ner, zie Hafner.
|
FD |
Haferkamp |
zie Haverkamp.
|
FD |
Haffmans |
Haveman(s): D. FN Hafemann, Ndd. Havemann = Hofmann. Vgl. Hofmans. 1568 Joachim Haveman, Cote (Gotha?)-Aw. (AP).
|
FD |
Haffreingue |
zie Elfferich.
|
FD |
Hafgelsteen |
zie Hagelsteen(s).
|
FD |
Hafkamp |
PlN Haffkamp in Grömitz (SH). 1645 Hafkamp, Vaassen (PDB).
|
FD |
Hafkenscheid |
PlN Havkenscheid (NRW).
|
FD |
Hafner |
Häfner, Hafener, Haff(e)ner: D. BerN van de pottenbakker. Mhd. havenaere.
|
FD |
Hag(h)- |
-ens, -emans, (V. haag), -ebaert. V. HAD (Hak).
|
EV |
Hagaert(s) |
Haegaert, Haggart, Hagoort, Agard, Agart: Afl. van Van der Hage. 1379 Gillis Haghaert, Ip. (BEELE); 1360 Jans kindre van der Haghe die men hiet Hagart, Oud. (TROCH).
|
FD |
Hagberg |
Hagelberg: PlN Hageberg (NS).
|
FD |
Hage |
zie Haag.
|
FD |
Hage(n), van der |
van der Haaghen, van der Haeg(h)e(n), – Haeghem, Vanderaegen, van Draege, van Draeghen, Derhaeg, Derhaag, Derhacq, Verhaag(en), Verhag(h)e(n), Verhaeg(h), Verhaeg(h)e(n), Veraeghe, Verhacghe, Ver(r)aghen, Verhaegue, Ver(h)ague, Verhaygen, Vor(h)agen, Verhaeghem, Veraghe(m), Vraeghe, Verraghen(n)e, Veraghaen(n)e: Verspreide PlN Haag, Hage: heg, omheining van levend hout, kreupelhout. ‘s-Gravenhage (ZH) is 1242 die Haga. OokTerhagen (A). 1245 Walterum de Hagha (DEBR. 1980); 1326 Jaquemin van der Haghe, Ip. (BEELE); 1355 Mychael dictas van der Haghen, Mech. (OAR); 1767 Andries Vraeghe = 1769 Verhaeghe, Oostende(DEWULF 1977).
|
FD |
Hage, van der |
zie van der Hagen.
|
FD |
Hagebaum |
Hagerbaum(er), Häge(r)baum: D. Hagebaum: doornstruik, doornhaag. Vgl. Hagedoorn.
|
FD |
Hagebeuk |
PlN, b.v. Haghebouck (DF V.244)- Vgl. Hambucken.
|
FD |
Hagedoorn |
-dor(e)n, Haghedooren, Hagdorn, Haagdoorn, -doren(s), Haegdoren(s),-dons, Hagendoorn, Ha(e)gendorens, van Haegendoren, van Hage(n)doren: Verspreide PlN Hagedoorn: doornhaag. 1280 Boidinus Haghedoren,Ip. (BEELE); 1321 Willem van den Haghedorne, Bekkevoort (OATIII); 1397 Watier Haechdoren, Zwevezele (DEBR. 1970).
|
FD |
Hagedoorn |
Haghedooren, etc. Nom d’origine: Hagedoorn (= haie d’épines), topon. très répandu.
|
JG |
Hagel(s) |
BN naar het weersverschijnsel, hagel. Vgl. De Donder. 1321 Henricus Hagel, Zoutleeuw(HB 882); 1359 Daneel de Haghel, Ip. (BEELE).
|
FD |
Hageland |
Noorse FN naar PlN Haegeland (PDB).
|
FD |
Hagelberg |
zie Hagberg.
|
FD |
Hagelin |
Hagelen: Patr. Afl. van Germ. VNHagen. 1154 Heinricus fïlius Haganonis; 12e e. Haganingus, Cent (GN); 1288 Pétri Hagheninx= 1290 Pétri Hagenins = 1298 Pétri Haghelins.Bg. (WYFFELS); 1281 Moninus Haghelin, Ip. (BEELE); 1309 Jan Haghelinc = Aghelin(c), Aardenburg (HAES. 1954); 1321 Mikieus Haghelin, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Hagelsteen(s) |
-stein, -steyn, -stijn, Haglestein, Haegelsteen(s), Hagenstein, Hafgelsteen, Haghelstein, Haug(l)ustaine, Vanguestaine, -enne: 1. BN Hagelsteen. Voor een driftig en opvliegend mens (BRECH.). – 2. PlN Hagelsteen in St.-Katelijne-Waver (A), Hagelstein in Aubel (LU) en Voeren (L). 1224 Haghelsten de Barsele (GN); iz6o Bertrando Hagelstene, Bazel (V.LOON 28)51340 Wouter Haghelstene, Mech. (HB 671).
|
FD |
Hagelstein |
Haglestein. Nom d’origine: Hagel-stein, fréquent dans l’est de la prov. de Liège.
|
JG |
Hageman |
cf. Haegeman.
|
JG |
Hageman(s) |
-mann, Haegheman, Hagheman(s), Hagueman, Haegeman(s), Agemans, Haagmans, Haegman(s), Haeghmans, Haechmans, Hagmans, Haegsman, Hacg(u)eman: Afl. van Van der Hage(n). 1230 Arnoldum Hagheman, Grimbergen (AZT); 1281 Hugo Hagheman, Z (HAES.); 1368 Coppins Haighemans cateile, Ktr. (DEBR. 2002).
|
FD |
Hagemeier |
-meyer, zie Hagenmeier.
|
FD |
Hagen |
zie Hagens.
|
FD |
Hagen(s) |
Haagen, Haagensen, Haeg(h)en(s): 1. Patr. < Germ. VN Haga ‘haag’. Haco, Hagilo (MORLET I). 1298 Lai Haghen, 1294 Stas Haghe, Kales (GYSS. 1963); 1401 Jan Haghen; 1403 Reynere Haghens, Aw. (ANP). – 2. Metr. < bakervorm van VN Hadewijch. 1510 Hadwigis dicta vulgariter Haga, Geertruidenberg (MNT 271).
|
FD |
Hagen, van |
van Haagen: 1. PlN Hagen (NRW, RP, GH). 1265 Henrici presbiteri dicti de Hagen, Mtr. (CVD). – 2. Uit Van der Hagen.
|
FD |
Hagenaar(s) |
Hagenaers, Hageniers, Hagener, Haagner: Afkomstig van Den Haag, ‘s-Gravenhage (ZH). Of van andere PlN Haag, Hagen.
|
FD |
Hagenauer |
Hag(u)enoer: Afl. van de frequente D. PlNHagenau.
|
FD |
Hagenbeek |
Haghenbeek, Haegenbeek: Beeknaam. Vooral bekende Ndd. FN Hagenbeek. 1370 die Hagebeke, Roes.; 1460 Haghebeke, Woumen (DF V); 1315 Hagebeecke, Hoeselt (ZIP). 1332 Diederich van Hagenbeke (NN); 1404 Arnoldus de Hagenbeek, Keulen (BRECH.).
|
FD |
Hagenborgh, van |
zie (van) Haegenbergh.
|
FD |
Hagendijk |
PlN Hagedijk in Oedelem (WV), Hagedijksken in Kadzand (Z) (DF V).
|
FD |
Hagendoorn |
-dorens, zie Hagedoorn.
|
FD |
Hagendorf |
PlN (NRW, BEI).
|
FD |
Hagener |
Hageniers, zie Hagenaar(s).
|
FD |
Hagenet |
[si g = gu], cf. Haguinet.
|
JG |
Hagenet |
zie Haguinet.
|
FD |
Hagenmeier |
-meyer, -meijer, -mayer, Hagemeyer, -meijer, -meier, Hagmeijer, Hagmajer: D. FN. Meier (boer) aan de haag, heg, omheining.
|
FD |
Hagenmeyer |
Profess. Métayer ,,des bosquets » ou ,,du sieur Hagon ». N° 162.
|
EV |
Hagens |
Haegens. Probabl. hypocor. (au génitif) de l’anthrop. germ. Haga ou de l’un de ses dérivés comme Hagabard, etc. [FD].
|
JG |
Hagenstein |
zie Hagelsteen(s).
|
FD |
Hager(s) |
Haager: 1. Patr. Germ. VN hag-hari ‘haag-leger’: Hager (MORLET I). – 2. Hagers verdoft < Hagaerts, of zelf-er-afl. van PlN Haag. 1397 Kerstinen Haghaerts, Menen (DEBR. 1970).
|
FD |
Hagerbaum(er) |
zie Hagebaum.
|
FD |
Haggart |
zie Hagaert.
|
FD |
Haggenmacher |
Obd. BerN van de hakkenmaker, die ijzeren hakken, bijlen maakt (DN).
|
FD |
Haghe |
zie Haag.
|
FD |
Haghebaert |
Haeg(h)ebaert, Hac(k)bart, Haegenbarth: Patr. Germ. VN hag-bard ‘haag-bijl’: Hagabard (Dip.). Of door associatie met -aard- of-baard-namen < Germ. VN hag-barn ‘haag-kind’. 1107 Hagebarnus, Poperinge; ± 1121 terram Hagebarni, Duinkerke; 1344 Jan Aghebaren, Bg. (DF V); 1419 Bertrand Haguebart, Rijsel (SPL); 1457 Jan Haghebaert, Vn. (DF V).
|
FD |
Haghedooren |
cf. Hagedoorn.
|
JG |
Haghedooren |
zie Hagedoorn.
|
FD |
Haghenbeek |
zie Hagenbeek.
|
FD |
Haglestein |
cf. Hagelstein.
|
JG |
Haglestein |
zie Hagelsteen(s).
|
FD |
Hagmajer |
-meijer, zie Hagenmeier.
|
FD |
Hagmans |
zie Hageman(s).
|
FD |
Hagne |
zie Hogne.
|
FD |
Hagneré |
Dim. van Hagne = Hogne 2. BN voor een kniesoor. Of < Ofr. h(a)ignier: bijten, mopperen. BN. 1220 Balduinus Haingneret de Voulpaix (MORLET).
|
FD |
Hagnoul |
w. (Piétrain) agnoule. Peut-être, avec mouillement de n, var. de Hanoul (cf. Han-).
|
JG |
Hagnoul |
zie Hanoulle.
|
FD |
Hagon |
Cas régime (ou dérivé) en -on, du thème anthropon. germ. Hag-; secondairement, surnom: borain hagon ‘fleuret du houilleur pour creuser des fourneaux de mine’ FEW 24, 565b.
|
JG |
Hagon |
Haco(e)n: Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Haco (MORLET I).
|
FD |
Hagoort |
Proven. ,,Côté du bosquet ».
|
EV |
Hagoort |
zie Hagaert.
|
FD |
Hague |
zie Haag.
|
FD |
Hagueman |
zie Hageman.
|
FD |
Haguenoer |
zie Hagenauer.
|
FD |
Haguinet |
Hagenet. Dérivé en -inet du thème Hag- (cf. Hagon); secondairement, nom juif : 1296«Haginet»TailleParis, diminutif de 1275 «Hagins le Juif». Cf. aussi Hakin.
|
JG |
Haguinet |
Hagenet: Patr. Dim. van Germ. hag-naam. Vgl. Hagon, Hagelin.
|
FD |
Hahaut |
Carnoy interprète le NF Hahot par un mot ou un juron familier; plutôt forme francisée de Haiat. – Cf. aussi 1544 «la femme Henry Hahaye», «Johan le fil Johan Thiry Hahaye» DénStavelotMy.
|
JG |
Hahaut |
zie Hayaux.
|
FD |
Hahn |
Surnom : all. Hahn ‘coq’ ; comp. Haan, Haen.
|
JG |
Hahn(e) |
Hâhn(e): 1. D. BN: haan. Vgl. De Haan. –2. Patr. < VN Johann(es).
|
FD |
Hahnbück(en) |
zie Hambucken.
|
FD |
Hähnel |
Hahnel, zie Haendel.
|
FD |
Hahnraths |
zie Hanraets.
|
FD |
Hahusseau |
NF importé du Loiret ou du Loir-et-Cher, où ce NF est bien attesté (GeneaNet) ; la lre mention du NF à Dhuizon en 1699 fait état de la var. Husseau, qui représente un nom déto-ponymique de cette région, Huisseau (3 noms de communes) ou Husseau (cf. Morlet 524).
|
JG |
Haï- |
cf. aussi Hall-.
|
JG |
Haia(rt) |
zie Hayaert.
|
FD |
Haiat |
1544 «le Conte et Haya» DénStavelotMy, 1596 «François de Haya» BourgNamur, aussi «champ Hayat», topon. à St-Mard; var. de Hayard? Cf. aussi Hahaut.
|
JG |
Haibe |
Nom d’origine: Haybes (départ Arden-nes), cf. Dehaybe; (la) Hebe, (la) Haipe est aussi un topon. w. fréquent.
|
JG |
Haibe |
zie Dehaibe.
|
FD |
Haibette |
cf. Hébette.
|
JG |
Haibette |
PlN Hébette in Champion (N).
|
FD |
Hai–bette |
-kin, -man. V. HAD (Ha).
|
EV |
Haid |
1. PlN Haid in Serinchamps (N). – 2. Patr. Germ. VN. Zie Haidon.
|
FD |
Haid |
Nom d’origine: Haid, à Serinchamps (Nr).
|
JG |
Haid |
V. HAD.
|
EV |
Haidant |
Haidon, Haydan, Haydon. Nom d’origine: Haidon, topon. et moulin à Villers-le-Bouillet (Lg).
|
JG |
Haidant |
zie Aidant.
|
FD |
Haider |
Haïder, Hajder: D. afl. van PlN Heid(e).
|
FD |
Haidon |
Haydon: 1. PlN Haidon in Villers-le-Bouillet (LU). – 2. Patr. Germ. VN Haido (Fm.). Vgl. Heiden.
|
FD |
haie |
Proven. ,,Bosquet ». (En toponymie). N° 24l. La- -kaye, -ghaye (Effet de l’aspiration liégeoise du h), La-, Del(a)- -haye, -hay, Hay- -es, -ette, -en, -on(s), Hay- -ois, -oit (Suffixe -ois de proven.. N° 211). Delayée, ,,De la hayée ». V. Haag.
|
EV |
Haienaut |
cf. Hainau(l)t.
|
JG |
Haigniaux |
Nom d’origine: Haigneaux, à Marche-les-Dames et Namèche (Nr).
|
JG |
Haikes |
Patr. Friese VN Haie, Haike, wellicht < hag-naam (V.D. SCHAAR). 1462 Gherijt Haiko zoen, Texel; 1477 Claes Haeycken zoen, Alkmaar (NHC).
|
FD |
Hail(l)ot |
Haïot, Hayot: 1. PlN Haillot (N). – 2. Patr. Dim. van Germ. hail-naam; vgl. Haillet. 1269 Renechons Hailhos, Luik (AVB).
|
FD |
Haillet |
-ez, -iez, Hailez, Hayez, -et(te), Hajee, Heyez, -es: Patr. Dim. van Germ. hail-naam, zoals Heilaard. i4O4jehans Haillés, Bergen (CSWIII); 1509 Jean Haillet, Ronse (Midd. 1963,274).
|
FD |
Haillez |
1. V. Halliez. — 2. V. HAD (Ha).
|
EV |
Haillez |
Hailliez, cf. Hayez.
|
JG |
Haillot |
Hailot, Haïot, Hayot, Haot. 1309 «Ni-colai de Hayo» CartValDieu, 1472 «Huson Hayot», «la Hayot» DénVirton, 1602-3 «Jean Haillot» TerriersNamur, 1605 «Nicaise Haillot» BourgDinant, 1623 «Piere Haiot» DénChimay; nom d’origine: Haillot (Nr) ou un autre topon. de la même famille.
|
JG |
Haim |
zie Heim.
|
FD |
Haïm |
NF juif signifiant ‘vie, vivant’, souvent contracté en Hain, parfois traduit en Vidal [JMP].
|
JG |
Haimart |
zie Aimart.
|
FD |
Haimburger |
Mhd. heimburger: dorpshoofd, dorpsschout. 1207 Eberh. Heimburge, Herrenalb (BRECH.).
|
FD |
Haimé |
zie Aimé.
|
FD |
Haïmes |
zie Hames(se).
|
FD |
Hain- |
-aul(t), -aux. 1. Proven. Hainaut (Ane. comté). N° 225. — 2. V. HAD (Han).
|
EV |
Hainaut |
-ault, -(e)aux, -eaut, Hainnaut, -aux, Ainaux, Haynau, Henau(x), -au(l)t, -eaut, -eau(x), -auw, Hennau(t), -aux, -ault, -eaut, Heinnaux, Duhainaut, de Hainaut, Dehainau(x), de Meneau, de Hennault, de Henfn)au(w), D(h)ainaut, D’Hainaut, -aux, D(h)enaut, Denhaut, D’Henau, Dhaynaut, Dhenneau(x), Dhinaut: i. PlN Hainaut, het graafschap Henegouwen. 1211 Johannes de Hainau; 1239 Jehans Hainaus=Jehan Hainnaut, Dk. (SMTI); 1307 Jehanet de Hainau, Ip. (BEELE). – 2. Hainaut = Henau(x).
|
FD |
Hainaut |
Hainault, Hainaux, Haynault, Hai-neaut, -eaux, Haienaut, Hainnaut, -aux [y ajouter p.-ê. certaines var. citées v° Henau(lt), Hennau(lt), etc., d’après la forme «Henault» chez Philippe de Commynes]. 1246 «Jakemes de Haynau», 1280-81 «Jehan de Hainnau li chevaliers» RegTournai, 1495 «Jean de Hen-nau» Marchienne-au-Pont, 1555 «Quintin de Haynault» Ladeuze, 1602-3 «Denis de Hai-nau» TerriersNamur, 1676 «Julien (de) Haynau» RuageAth, 1685 «Marie Hainaut» BourgNamur; nom d’origine: Hainaut, ancien comté.
|
JG |
Haincourt |
cf. Hincourt.
|
JG |
Haincourt |
zie Incour.
|
FD |
Haindl |
Zie Heindl.
|
FD |
Haine |
1313 «Thumas de le Haynne», 1326 «Jehan de Haynne», 1365 «Nicaise de Haynne manouvrier» TailleMons; nom d’origine: la Haine (affluent de l’Escaut); secondairement, var. de Heine, Heyne, w. (Liège) hêne, hypocor. de Henri, cf. 1444 «Willemart Hay-ne» AidesNamur. Un surnom d’un homme haineux est peu probable.
|
JG |
Haine(s) |
Hayne(s): Patr. < VN Henry. 1384 Jan Hayne, Rijsel (JAM.).
|
FD |
Hainerelle |
Hammerel. 1639 «Nicolas Hamerel» BourgNamur, 1820 «Hamerel(le)» Pas-de-Calais; nom d’origine: p.-ê. dérivé du thème de fr. hameau, cf. w. à ham ‘rê, topon. à Glons (Lg).
|
JG |
Hainol |
zie Hanoulle.
|
FD |
Hainque |
zie Heinkens.
|
FD |
Hainverlain |
zie Haiverlain.
|
FD |
Hainzelin |
1. Proven. Heinsch (Loc.) avec le suffixe régional -elin N° 211. — 2. V. HAD (Hanz).
|
EV |
Hainzelin |
Henselin, Hanselin: Patr. Dim. van Germ. VN Heimezo, dim. van haim-rîk (Hendrik) (GN). 1531 George Hincelin; 1525 Jehenin Hincelin, Namen (RBN).
|
FD |
Hainzelmayer |
Patr. Heinzel (dim. van Heinz) + BerN Meyer: meier, boer.
|
FD |
Haïot |
cf. Haillot.
|
JG |
Haïot |
zie Haillot.
|
FD |
Hair- |
-oulle, -son. V. HARD (Har).
|
EV |
Hairemans |
zie Herman(s).
|
FD |
Hairion |
cf. Hérion.
|
JG |
Hairion |
zie Henrion.
|
FD |
Hairoulle |
zie Henrioulle.
|
FD |
Hairson |
Hairsont. Le vocalisme n’est favorable ni à fr. hérisson (surnom) ni au nom de commune Hirson (Nord); sans doute prénom, cf. 1272 «Hersons Moysette» Court-St-Etienne, dérivé en -on du thème Hers- tiré de Hersendis?
|
JG |
Hairson(t) |
zie Hertsoen.
|
FD |
haise |
Proven. 1. ..Barrière en bran-ches ». — 2. ..Taillis », fourré, bruyère ». Del- -hais(s)e, -haize. Haise (Dép. Ghoy et Mortier). N° 243.
|
EV |
Haiverl(a)in |
Hainverlain: LU W. Hêvurlin, afkomstig van Hervé (LU), W.Hêve.
|
FD |
Haiverlin |
-ain. 1630 «Jean Cornet Morrea dit Hayverlin», 1663 «Jacob le Haiverlin», 1734 «André Haiverlain de Kemexhe», etc. (not. liégeois et Hervé, JL), 1793 «Jean-Joseph Haiverlin (orig. de Fize-le-Marsalle)» Bourg-Liège; ethnique dialectal formé avec le suffixe régional -urlin: w. liég. Hêvurlin, Hervien, habitant de Hervé (Lg), comp. Hoferlin. Hauferlin, Nemerlin, etc. – Sur le sens de ce gentilé devenu syn. de ‘roulier trafiquant’ en France (en Lorraine surtout), non seulement de Hervé mais aussi des villes voisines comme Maestricht, Liège, Stavelot, etc., cf. L. Remacle, La voie des Herviens, EMVW 13, 352-367 et 14, 232-3. – Bibliogr.: J. Lechan-teur, Hêvurlin et autres dérivés en -urlin, DW 25-26, 1997-98, 249-258.
|
JG |
Hajder |
zie Haider.
|
FD |
Hajdrych |
zie Heidrick.
|
FD |
Hajee |
zie Haillet.
|
FD |
Hajenius |
Latinisering van Hajen, zie Hayen. Alle naamdragers stammen van Johannes Hajen, die op 23 oktober 1651 toegelaten werd tôt het Gymnasium Illustre in Bremen. – Lit.: A. M. L. Hajenius, Généalogie Hajenius, Bilthoven, 1994.
|
FD |
Hak |
zie Hacke, Hackens, Hanck.
|
FD |
Hak- |
Hac(c)-, Hack-, Hacq-. Thème à rattacher à (Je)han, non sans doute par dénasalisation, mais comme hypocor., cf. J. Herbil-lon, Ane. w. hackino et haclo, DBR 8, 1950-51, 197-200 (à propos de w. arch. hakin ‘valet’ et du blason nivellois aclot), ainsi que BTD 31, 223, cf. aussi «Johannis dicti Hackin» à Huy. Pour le picard spécialement, le thème anthropon. de Hacco n’est pas exclu. m Simple: Hac, Hak. 1271 «Jehans Hac» DettesYpres, 1330 «Henri Hac» Comptes-Mons. « Dérivés: Hacart, Haecart, Hacquart. 1250 «Johan Haccars» DettesYpres, 1279-80 «Jehans Hakars li grumelier» RegTournai, 1281 «Hakars» ComptesMons, 1284 «Nicho-les Hackard» DettesYpres, 1353 «Hakar de Bennes» FiefsLiège [mais cf. aussi Hach-(ard)], 1356-58 «Ghilains Hacars», 1363-64 «Colars Hackars» PolyptAth, 1502 «Piero Hacquart» BourgNamur. – Hacardiau, -iaux (dimin. du précédent). 1504 «Jean Hackardieau, Haquardiaus» Trazegnies, 1616 «Martin Hacardeau (orig. de Trélon)», «Franchois Hacquardeau (id.)» PrincipChimay. -Haquet. Fin 12e s. «Petrus Hakes» WaudruMons, fin 12e s. «Hakettus» Bruges, 1334 «Hanin Haket» ComptesMons, 1348 «Haket» Nivelles, 1528 «Jehenne Haquet» BourgNamur, 1598 «Toussain de Hacquet» DénWavre, 1602-3 «Feuillen Hacquet» TerriersNamur; forme fém.: 1334 «dame Agnies Hakette» ComptesMons. – Hackin, Hacquin, Hakin, Haquin [également anc. w. liég. haquin ‘valet, domestique’ Body 37, cf. É. Legros, BTD 27, 146-7], -ing. s.d. «Johannis dicti Hackin Pasteit de Hannonia» ObitHuy, 1273-80 «lotin Hakin» FriedenTournai, 1365 «Colart Hakin hierdier» TailleMons, 1444 «Hacquin le bastard» AidesNamur, 1451 «Hacquin le Brun» PolyptAth, 1467 «le courtil Grégoire Haken» Monceau-sur-Sam-bre, 1555 «Hacquin Cuvelliers latteur et bouchier» Ladeuze. 1598 «Charles Hacken» GuillLiège, 1656 «Jean Hacquin» Louveigné, 1778 «Hubert Haquin (orig. de Corbion)» BourgLiège [Hakin serait aussi un nom juif, cf. 1311-12 «Hakin le Juis» ComptesMons, cf. Haguinetj. – Forme fém.: 1365 «Jehane le Hakine» TailleMons. – Dimin. en -et: 1444 «Haquinet de Hennés» AidesNamur, 1472 «Haquinet Michault» DénLaroche. – Dimin. en -ot: 1497 «Haquinot Gossiau dit de Paradis» DénKain, 1516 «Haquinot Breue-lart», «Jehan le Masich dit le Haquinot» Ladeuze, 1540 «Hacquenoz le masson» Cart-Ciney, 1644 «Jean Hacquino» BourgNamur. m Avec adaptation w. du suffixe flam. -ken: Hacken, Haquenne.
|
JG |
Hake |
zie Hacken(s), (de) Haeck.
|
FD |
Hakelbracht |
zie Hackelbracht.
|
FD |
Hakelye |
zie van Ackeleyen.
|
FD |
Haken, van |
zie van Aken.
|
FD |
Hakendover, van |
van Haekendover, van Hackendover, van Hakendeuven, van Akendoven: PlN Hakendover (VB). 1287 Odilia de Hakendover (Nk. 1990,148); 1370 van Nise van Hakendover, Hakendover (C.BAERT).
|
FD |
Haki(e)r |
Haki, zie Hackier.
|
FD |
Hakier |
Hakir, cf. Hackier, -ir.
|
JG |
Hakke |
Hakken(s), zie Hacken(s), Hack(e).
|
FD |
Hakker |
-ert, Hacker(t), Hackker: 1. BerN van een hakker, houwer. – 2. Var. van Hackaert?
|
FD |
HAL |
V. HAD (Ha).
|
EV |
Hal(l)on |
PlN (Esmery-)Hallon (Somme).
|
FD |
Hal, (van) |
zie van Halle.
|
FD |
Haladyn |
VN uit het oosterse sprookje Duizend-en-één-nacht. Fr. FN Aladin. Zie Allentin.
|
FD |
Halain |
cf. Halin.
|
JG |
Halain |
zie Halin.
|
FD |
Halans |
zie Halflants.
|
FD |
Halard |
-art, zie Hallaert.
|
FD |
Halasi |
Halazy. 1726 «Marguerite de Halansi» BourgLiège; nom d’origine: Halanzy, w. ha-lazi (arr. Virton).
|
JG |
Halasi |
Halazy: PlN Halanzy (LX).
|
FD |
Halbach |
PlN in Remscheid (NRW). 1579 Hendrik Halbach,Tn.-Aw.(AP).
|
FD |
Halbardier |
1575 «Godfrain Halbardier» Francs-Lux; nom de profession: porteur (ou fabricant) de hallebardes.
|
JG |
Halbardier |
-ien: BerN van de hellebaardier. 1773 J.J. Halbardier, Neufchâteau (MUL vm).
|
FD |
Halbart |
BerBN van hellebaardier. Vgl. Halbardier. 1617 Lambert Hallebarde, Montegnée (HERB.).
|
FD |
Halbart |
w. liég. Halbår. 1617 «Lambert Hallebarde fils de feu Lambert Hallebarde», 1659 «Lambert Hallebar dit le bœuff» Montegnée; surnom soit de hallebardier, soit ironique, d’après w. liég. (Trembleur) grand halbâr ‘objet trop grand et encombrant’ DL 304a. • Probabl. dimin. en -eau. 1423 «Henris Hal-badeaz», «Henris Halbadeaus li jovene», 1427 «Henry Halbadeaul ly aisneis» Guill-Liège.
|
JG |
Halbeek, van |
PlN Halbeek in Donk (L). 1322 Johannes de Halbeke; 1369 Heinric van Halbeke, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Halberstadt |
PlN (SA).
|
FD |
Halberstam |
D.-joodse FN: halve stam.
|
FD |
Halberthal |
D.-joodse FN: half dal.
|
FD |
Halbleib |
D. BN naar de cijns die erin bestond een half brood af te staan: D. halber Leib. 1250 Odelricus halbes laibes sun (BRECH.).
|
FD |
Halboister |
cf. Hacboister.
|
JG |
Halboister |
zie Hacboister.
|
FD |
Halbot |
Zie Albot.
|
FD |
Halbrecq |
Forme romanisée, avec h- graphique, de l’all. Albrecht, Albert?
|
JG |
Halbreich |
Halbrecq: Patr. D. reïnterpretatie en W. adaptatie van Germ. VN Albrecht, Helmbrecht, Hellbrecht of Hilbricht (DN).
|
FD |
Halconruy |
1689 «François Halconruy» Dén-Lierneux; nom d’origine: Halconreux, w. Halconru, à Bovigny (Lx).
|
JG |
Halconruy |
PlN Halconreux in Bovigny (LX).
|
FD |
Haldermans |
zie Haeldermans.
|
FD |
Halders |
zie Haelters.
|
FD |
Halé |
1272 «Gerado le Halleit de Wavria», 1274 «Gerars li Haleis» Wavre, 1289 «Bertremeir Halleit» CensNamur; p.-ê. surnom: w. haie ‘boiteux’, mais la forme nam. de l’adj. est chalè (avec ch-). Cf. Hallet.
|
JG |
Hale(i)n(g) |
zie Halin.
|
FD |
Halein |
Halen, Haleng, cf. Halin.
|
JG |
Halen |
l. Proven. Loc. — 2. V. HAD (Ha).
|
EV |
Halen(s) |
Hales, Haelen(s): Patr. Misschien < Halin, Hadelin, dim. van Germ. had-naam; of met hypercorrecte h = Alens (zie Alain)?
|
FD |
Halen, van |
van Haalen,(van) Haelen.van Aelen,van Hael(e): 1. PlN Halen (L). 1245 Lambertus van Halen, Diest (CLAES1983). – z. PlN Houthalen (L). 1223 Alidis (van Haie), Houthalen (LO).
|
FD |
Halet |
1. Proven. V. Hallet. — 2. V. HAD (Ha).
|
EV |
Halet |
-é, -es, -ey, -ey(d)t, Haeleydt, Hallet, -é, -ett, -ez, Haulet, -ai(t), -ez, Aule(y)t: 1. BN W. haie: mank. 1274 Gerars li Haleis, Waver (HERB.). – 2. Patr. Dim. van Germ. hal-naam; of-let-dim. vanhath-naam; vgl. Halin. 1318 Jehan Hallet; 1336 Maroie Hallee, Bergen (PIERARD); 1352 Bauduin Halet, Dk. (TTD). – 3. PlN Hallet (LU). 1370 Weri de Haley,Luik(SLLIV).
|
FD |
Halet |
Haleyt, cf. Hallet, -ez.
|
JG |
Halévy |
Halevy: Joodse FN Ha Levy. Lw. ha+levi: priester (DNF).
|
FD |
Halewa(e)ters |
zie Alewa(e)ters.
|
FD |
Halewater |
V. Aal.
|
EV |
Halewijck |
-wyck, Haelewyck, -wij(c)k: 1. Patr. Germ. VN adal-wîg ‘adel-strijd’: Adalwicus, Aluicus (MORLETI). 1227 Alewich (V. MOL 23). – 2. Zie Van Halewyck.
|
FD |
Halewijck |
-yck, Haelewijck. Soit anthrop. germ. athal-wîg(a) > Adalwicus, Aluicus, soit nom d’origine: Halewijk, à Werchter (BrFl), cf. van Halewijck, etc. [FD].
|
JG |
Halewijck, (van) |
(van) Halewyck, van Halew(e)y(c)k, -wijk, (van), Haelewyck, -wij(c)k, -weyck, van Aelewyck, Veraleweck, Verralewyck, -week: PlN Halewijk in Werchter (VB). 1480 Pieter van Halewyc, Hondschote (PARM.).
|
FD |
Halewijn |
Haelewijn, Hallewijn, Allewijn, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. al-win ou athal-win > Allowinus, Adalwinus ; ou bien var. de Van Halewijn, cf. D’Hallewin, D’Halluin (NL du départ. Nord). – Bibliogr. : F. Debraban-dere, Allewaert en Allewijn, dans De Leiegouw 27, 1985,213.
|
JG |
Halewijn |
-yn, Hallewijn, -yn, Haelewijn, -(e)yn, -yndt, Halwijn, Allewyn, -ijn, Alewijnse, Allewind, Alluyn, All(o)uin, Hall(o)uin, Hollewijn, Holluyn, Olluyn, Haloin, Halloin(t), Halluent: 1. Patr. Germ. VN al- of adal-win ‘al/adel-vriend’: 819-840 Allowinus; 981 Adalwinus, Cent (GN); 1298 Nicholao Haelewin, Bg. (VERKEST); 1326 Jan Halewine, Ip. (BEELE); 1374 Aluijn vander Brake, Aw. (VLOEB.). – 2. Zie (van) Halewijn, D’Halluin. – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1985,213.
|
FD |
Halewijn,(van) |
(van) Haelewijn, -yn,van Haellewijn, (van) Hal(l)ewyn, -ijn, van Hal(u)wyn, Halwijn, Allewyn, -ijn, -ind, Alluyn, All(o)uin, Haloin, Halloin(t), Halluent, Halluin, Holluyn, Olluyn: 1. PlN Halewijn/Halluin (Nord). 1109 Brunel de Halewin (DEBR. 1980′); 1418 Lanseloet van Haelwine, Ktr. (DEBR. 1958). Zie ook D’Halluin. -2. Zie Halewijn.
|
FD |
Halewyck |
Proven. Halewijk (Dép. Werchter). Synon. : Haelewyck. N° 244. — 3. V. HAD (Haz).
|
EV |
Haley(d)t |
Zie Halet.
|
FD |
Halfkan |
Ndd. (Hb.) BN Halfkann: halve kan. BN voor wie maar een halve maat, niet de voile maat geeft.
|
FD |
Halflants |
Halland, -ant, Hal(l)ans: BN voor de boer op een half stuk land. Vgl. D. Halbenmorgen.
|
FD |
Halflants |
Proven. ..Propriété indivise par moitié ». (L.D.). N° 239. V. HAD (Ha).
|
EV |
Halfmaerten |
-tin: BN Half maart; vgl. Vastenavond, April. Achteraf geassocieerd met VN Maarten. 1387 Jeh. Halfmarte, Ip. (ARY); 1467 Jan Halfmaerte, Vlamertinge (DONCHE).
|
FD |
Halfmann |
Halffman, Hallmann: Ndd. Halfmann, D. Halbmann, syn. met Mnl. halvenaere: pachter die een hoeve bebouwt, maar de helft van de opbrengst moet afstaan. 136 e. Arnout Halfman (HAES.).
|
FD |
Halford |
PlN (Devonshire, Shropshire).
|
FD |
Halida |
V. HILD.
|
EV |
Halien |
zie Halin.
|
FD |
Halin |
Hal(l)in(g), Halain, Hallein, Halein(g), Hal(l)en(g), Haul(a)in: 1. Patr. Rom. vleivorm van Germ. had-naam: Hadelin. 1436 Halen le Vigneron, Luik (HERB.). – 2. Heel wat vormen kunnen hypercorrect zij n voor Alain. – 3. Ook niet altijd te onderscheiden van Hellin en Hallynck.
|
FD |
Halin |
Halain, -ein, -en, Hallin, w. Hâlin, -en; Haulin; Haleng, Haling (flamandisation). 1436 «Halen le vigneron» GuillLiège, 1524 «Rasquin Hallin», 1526 «Jacques de Hallen» BourgNamur, 1540 «Hallin le parmentier» CartCiney, 1550 «Johan Halen» Soumagne, 1562 «Guillaume Hallen» BourgNamur, 1603 «Jeanne Halen», 1613 «Haulain Le Suisse» BourgNamur, 1616 «Simon Haulin», 1617 «Biaise Halen» BourgDinant, 1778 «Martin Halin» Soumagne; forme w. de Hadelin, w. liég. Hâlin; diminutif en -lin du thème an-thropon. germ. hathu-, dont le nom a été popularisé par le culte à saint Hadelin, disciple de saint Remacle, qui fonda l’abbaye de Celles (Dinant), cf. 1588 «Jacques fils de Henri de Soumagne Sainct Halen». Cf. aussi la série de noms Haulai(t), Haulet, Haulot, -otte. Halipré. 1646 «Louis Halipré», 1727 «Adrien Halipré» La Loge, 1758 «Antoine Joseph Halipré ou Alipré» Gouy-St-André (tous Pas-de-Calais, FyS); apparemment nom d’origine, mais NL non localisé; selon W. Beele, serait une réinterprétation à Ypres du surnom à l’épée, cf. 1306 «Watiers al Espée» Ypres.
|
JG |
Halipré |
-pré: Reïnterpretatie van Fr. FN Alépée, Hallépée. A l’épée: met het zwaard. 1306 Watiers alEspee; 1326 Coppin Metdenswerde, Ip. (BEELE).
|
FD |
Halkett |
Schotse FN < Hackett < PlN Halkhead, Hawkwood (DS). – Lit.: W. F. LEEMANS, De Schotse officierenfamilie Halkett. Nrf/.L. 1960,323 e.v.
|
FD |
Halkin |
Halkein: Patr. Dim. Var. van Hellequin; zie Hellin. 1398 Hellequin Palster, Dadizele (DEBR. 1970); 1544 Johan Halkin, La Gleize (HERB.).
|
FD |
Halkin |
V. HAD (Ha).
|
EV |
Halkin |
w. (Liège) Halkin. 1544 «Johan Halkin» LaGleize, 1791 «Jean-Joseph Halkin (orig. de Richelle)» BourgLiège; correspond à Helle-quin, Herlekin (de la Chasse Sauvage) et à l’ital. arlecchino (d’où fr. arlequin), cf. É. Le-gros, BTD 27, 139. – Sur l’étymologie, cf. *Herle-king FEW 16, 200-2.
|
JG |
Hall |
D. en E. FN. Verspreide PlN.
|
FD |
Hall- |
-ard, -aux, -ein, -ine, -ot. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hall- |
-oint (N° 82), -uent, -uin. 1. Proven. Halluin (Loc. fr.). — 2. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hall- |
-on, -ot. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hall(i)ez |
1, Proven. Hallier, ,,Bois de noisetiers ». N° 244. Plus tard, ..Taillis ». N° 243. — 2. ..Marchand des halles ». Synon. : Hallemans. — 3. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hall(o)uin |
-uent, zie Halewijn.
|
FD |
Halla |
1. Proven. Dép. Nandrin. —• 2. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hallaert |
-ard, -art, Halard, -art: 1. Afl. van Van (der) Halle. 1398 Matte Hallart, Jan Hallaert, Gullegem (DEBR. 1970). – 2. Hypercorrect voor Allaert. 1217 Halardus, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Hallam |
E. FN (PDB) < PlN Hallam (Sheffîeld), Kirk Hallam, West Hallam (Derby). 1297 John de Hallum (REANEY).
|
FD |
Halland |
-ant, -ans, zie Halflants.
|
FD |
Hallard |
Hallaux, Hallaert (néerlandisation). 1272 «Henricus Halart» Incourt, 1449 «Jehan Halart» AidesNamur, 1460 «Collar Halar» Slave, 1516 «Collait Hallart» BourgNamur, 1602-3 «la vefve Halau» TerriersNamur; p.-ê. d’un thème anthropon. germ. Haï- (Dauzat 318); secondairement, Hallard est aussi un toponyme à Hamoir et Filot (Lg).
|
JG |
Hallaux |
W. var. van Hallard (HERB.).
|
FD |
Hallay |
Halle, cf. Hallet.
|
JG |
Halle |
zie Halet.
|
FD |
Halle (mans) |
Haller. 1. Proven. Haï (le) (Loc.), avec suffixes -mans et -er, d’orig. N° 212. — 2. Profess. ..Marchand des halles ». N° 133. — 3. V. HAD (Ha).
|
EV |
Halle(n), van der |
Verhalle(n), Vrai, Ver(h)olle, Verholen: Verspreide PlN ter Halle: haï. 1199 Wilhelmo de Halla, Ktr. (DEBR. 1980′); 1398 Willem van der Halle, Ing. (DEBR. 1970).
|
FD |
Halle, van |
van Hal(l), Haï: PlN Halle (VB, A), Haï (NB), Hall en Halle (G). 1377 Boudin van Halle, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Hallegraeff |
Door ass. en reïnterpretatie uit Halfgraef. Vgl. D. Halbmeier > Hallmeier, Halfpape > Hallpape, Halbmann > Hallmann, Halbherr, Halbbauer; Ndd. Halfridder: die aïs een ridder leeft zonder het te zijn. Een halve graaf is misschien iemand die zich de allures van een graaf aanmeet. 1686 Hallegraaf, Zwolle (PDB).
|
FD |
Hallein |
zie Halin.
|
FD |
Halleman |
au génitif: Hallemans, llalmans. Soit surnom de marchand des halles, soit dérivé en -mon du NL Halle (BrFl) ou de Van der Halle, Verhalle [FD].
|
JG |
Halleman(s) |
Halmans: 1. BerN van een beambte bij de stadshal(le), hallenmeester. – 2. Afl. van Van Halle of Van der Halle. 1444 Jan Halman, Zolder (VANB.). – 3. Equivalent van Halfmann, Hallmann. 1637 Jan Halman, Emmerich-Aw. (AP).
|
FD |
Hallemee(r)sch, (van) |
zie (van) Allemeersch.
|
FD |
Hallemeersch |
Proven. 1. ..Marais de Hal(le) ». — 2. V. Aal.
|
EV |
Hallen |
cf. Halin.
|
JG |
Halleng |
zie Halin.
|
FD |
Haller(s) |
D. FN. 1. Afl. van PlN Hall. – 2. Muntnaam Heller: duit. 1565 Willem Haller, Kleve-Aw. (AP).
|
FD |
Hallet |
1. Proven. (Grand- ou Petit-) Hallet (Loc.). — 2. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hallet |
-ez, zie Halet.
|
FD |
Hallet |
Hallez, Halle, Hallay [si dans ces formes, // ne représente pas (l)y\, Halet, Haleyt, w. (Liège) halèt. Nom d’origine: Grand- et Petit-Hallet (Lg), cf. 14e s. «messire Waltiers de Halley» CensHuy, 1444 «Estienne de Halet», «Bauduin de Haley» AidesNamur, 1479-80 «Pirlo de Haley» TerreJauche. -L’aire de dispersion du nom suggère surtout une autre origine : sans doute dérivé du même thème que Hallard, cf. 1272 «Philippial filius Hallet» PolyptVillers, 1318 «Jehan Hallet», 1326 «Colin le Hallet» ComptesMons, 1569 «Halet, filz Collin de Rechen» (Grand-) Rechain, 1661 «Jehenne Naexhe dit Hallet» Montegnée; dimin.: 1267 «Halletiaus» Cens-Herchies, 1347 «Johans dit Halleteaus» Jeneffe -en-Hesbaye. Certaines mentions en «-eit» suggèrent plutôt un surnom, cf. Haie.
|
JG |
Halleumieux |
zie Hallumier.
|
FD |
Halleux |
PlN Halleux (LX) en in Charneux, Comblain-au-Pont, Nandrin (LU). Afl. op -etum van Germ. hasal: plaats waar hazelaren groeien. 1276 Godinus de Haloir, Charneux (KCTD1990-9l, 187).
|
FD |
Halleux |
w. (Liège) Haleû. 1637 «Barthelemi Halleux» Nandrin; nom d’origine: nom de communes et toponyme fréquent, collectif en -etum de germ. hasal ‘coudrier’, cf. Dehal(l)eux.
|
JG |
Hallevoet |
zie Holvoet.
|
FD |
Hallewaert |
zie Allewaert.
|
FD |
Hallewyn, (van) |
zie (van) Halewijn.
|
FD |
Hallier |
-(i)ez, Haly: BerN van de hallenmeester (DNF).
|
FD |
Hallier |
Halliez. 1410 «Martin lu Hallier» CartValBenoît, 1426 «Ottelart le Hallier» TailleSoignies, 1448 «Arnult Hackelair hal-lier» GuilILiège; nom de profession: anc. fr. halier ‘garde des halles; qui perçoit le droit de halage’, cf. 1280-81 «Henriés des Haies de Broussiele» RegTournai. Cf. aussi Haill(i)ez sous Hayet, -ez.
|
JG |
Hallin |
cf. Halin.
|
JG |
Hallin(g) |
zie Halin, Hallynck.
|
FD |
Hallmann |
D. var. van Halbmann; zie Halfmann.
|
FD |
Hallo(u)cherie |
zie Allosserie.
|
FD |
Halloin |
Halloint, Halluent, Halluin. 1280-81 «Jehan Haluins li jovenes» RegTournai, 1302 «Jakemes de Haluin et Jakemes de Haluin son oncle» LoiTournai; nom d’origine: Halluin, près de Tourcoing (Nord); cf. aussi Alloin, Alluin, D’Halluin et Haelewyn.
|
JG |
Halloin(t) |
zie Halewijn.
|
FD |
Hallon |
Halon. Dérivé du même thème que Hallard, qui figure comme déterminant dans w. halonru, topon. à Mont-le-Ban (Lx).
|
JG |
Hallosserie |
zie Allosserie.
|
FD |
Hallot |
Halot. 1280 «H. de Haloz» PolyptLiège, 1503 «Pierre du Hallo», 1591 «Jacques Halot» BourgNamur, 1787 «Jean-Hubert Halot» Purnode; dérivé du même thème que Hallard ou Halin (= Hadelin), cf. Haulot, plutôt que surnom: pic. halot ‘branche, perche’ FEW 16, 175a. Peut-être, en région picarde comme Comines, pic. allô ‘saule’ (Dendoncker, 129).
|
JG |
Hallot |
-oo, zie Halot.
|
FD |
Halloua |
Naam van Algerijnse, sefardische joden (PDB). Arabische FN Hal(l)ioua: kleine koek, vandaar: aangenaam, vriendelijk (HERZ).
|
FD |
Halloy |
Proven. Dép. Braibant.
|
EV |
Halloy |
w. nam. Alwè. 1331 «Colin de Hallois» CartValDieu, 1472 «Jacquemin le Halloy» DénVirton, 1535 «Collin de Halloye» Cart-Ciney, 1561 «Piron Halloix», 1596 «Petrus Halloix» GuilILiège, 1612 «Martin Haloy le vieu» TerriersNamur, 1615 «Éverard Halloy» BourgNamur, 1676 «Jean de Halloy» médecin à Dinant, 1696 «Louis Haloy» BourgNamur; nom d’origine: Halloy, dépend, de Braibant (Nr), ancienne résidence de chasse des princes-évêques de Liège; également nombreux topon. w. et deux communes françaises (Oise et PdC), de même formation que Halleux (collectif en -etum de germ. hasal ‘coudrier’). Cf. aussi d’Omalius d’Halloy.
|
JG |
Halloy |
Zie De Halloy.
|
FD |
Hallu(t) |
Zie Dehalu.
|
FD |
Halluent |
Halluin, cf. Halloin.
|
JG |
Hallumier |
-iez, Halleumieux: Ofr. helmier < Onl. helm. BerN van de helmmaker. 1265 Wibers Hiaumiers, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Hallut |
Halut. Nom d’origine: forme hutoise (en -û au lieu de -eu) du NL Halleux ou bien forme romane de Hasselt (Lb), 1203 «Halud»; cf. aussi Dehalu. Dans la mention de 1302 «monsegneur Gérait de Halut» LoiTournai, il s’agit d’un autre NL, p.-ê. Hallu (Somme, arr. Montdidier) [MH].
|
JG |
Hallyn |
Zie Hellin.
|
FD |
Hallynck |
-ing, Allinck(x), Helling(h), -ings, -ynck, -inck{x), -inx, Helinck(s), -inckx: 1. BN naar de muntnaam, Mnl. hallinc, hellinc < halvelinc: kleine (halve) munt, mijt. Vgl. D. Helbling, Helling. 1191 Rengerus Hallinc, Varsenare (LEYS 1958′); 1296 lehan Hallinc, Kales (GYSS. 1963). –2. Pair. Afl. van Germ. VN; zie Hellin, Halin.
|
FD |
Halmans |
zie Hallemans.
|
FD |
Halme, van |
van Alme, zie van Holme.
|
FD |
Halo(u)cherie |
zie Allosserie.
|
FD |
Haloin |
zie Halewijn.
|
FD |
Halon |
cf. Hallon.
|
JG |
Halon |
zie Hallon.
|
FD |
Halot |
cf. Hallot.
|
JG |
Halot |
Hallot, -oo, Allot, Allo(o), Haulot(te), Aulotte: 1. Ofr. halot: tak, struik, stronk, struikgewas. PlN of BerBN voor de hakker van hakhout. Vgl. Allosserie. – 2. Zie Delaleu.
|
FD |
Haloui |
zie De Halloy.
|
FD |
Halper(i)n |
Halporn: Joodse over Oost-Europa verspreide FN (PDB): Halpern, Heilprun. Zuidd. Heilporn = Heilbronn.
|
FD |
Halpéryn |
1. V. HAD (Ha). — 2. N. de pers. israélite: He(i)lper(t)n.
|
EV |
Halpouter |
PlN Appelterre (OV). 1396 Jan van Apouteren, Aspelaar (DE B.).
|
FD |
Halraans |
cf. Halleman(s).
|
JG |
Halremans |
zie Haeldermans.
|
FD |
Hals |
Haels: BN naar de opvallende hals. Vgl. Lanchals. 1227 Balduinus Hals, Vlierzele (GN); 1267 Boid Hals, Ip. (BEELE).
|
FD |
Halsband |
BN voor de drager van een halsband of BerBN voor de maker ervan. 1260 Heinric Halsband, Oostburg (LEYS); 1281 Annijn Halsbant, Z (HAES.).
|
FD |
Halsberg(h)e |
Alsberg(h)e, van Ha Isberghe: BerBN voor de maker van halsbergen. De halsberg was dat deel van de wapenrusting dat hais en bovenlijf bedekte, borg, 1298 Griela de Halsberghe, Michaeli Halsberghier, Bg. (VERKEST); 1418 Jan Halsberch, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Halsdorf |
PlN(HS,RP).
|
FD |
Halsen |
Halzen: Var. van Helsen/Helzen, met e/a-ronding o.i.v. de l (vgl. dial. malk: melk).
|
FD |
Halst, van |
zie van Aelst.
|
FD |
Halter |
Proven. Aaltert (Loc.).
|
EV |
Halter(s) |
zie Haelters.
|
FD |
Halter, van |
zie van Aelter.
|
FD |
Halteren |
Rostock (BRECH.). – 2. Zie Haelterman.
|
FD |
Halteren, van |
PlN Haltern (NRW). Of Halsteren (NB):i274Haltre.
|
FD |
Halterman |
cf. Haelterman.
|
JG |
Halterman(n) |
Holtermann: 1. Ndd. FN < PlN Haltern (NRW). 1330-84 Gysso Haltermann = Gise de (…).
|
FD |
Halut |
cf. Hallut.
|
JG |
Halut |
Proven. Halut, Anc. N. fr. de Hasselt (Loc.), ..Coudraie ». N°244.
|
EV |
Halut |
Zie Dehalu.
|
FD |
Haluwyn, van |
zie (van) Halewijn.
|
FD |
Halven, van |
zie van Elven.
|
FD |
Halvoet |
zie Holvoet.
|
FD |
Halvorsen |
Noors Patr. Germ. VN Halvor < Oudnoords Hallvar3r. St.-Hallvard is de beschermheilige van Oslo (med. T. Schmidt, Oslo).
|
FD |
Halwyn, (van) |
zie (van) Halewijn.
|
FD |
Haly |
V. Halliez.
|
EV |
Haly |
zie Hallier.
|
FD |
Halzen |
zie Halsen.
|
FD |
HAM |
Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Devant un élément commençant par m, cette racine se confond avec la racine HAD (Haemers et Hemmer : Had-ma.ru ou Ham-maru) . I. N. simples. Hamon, Emsens, Jaum- -e, -enne, Jaumon(et).
II. N. simples avec suffixes. H.- -et, -ot, -ez : Jaunie-, Jam(m)- -et, -ot(te), -ez, -es, Ham Hom(m)- -ez, -es. H.-ino-: Jamin(et). H.-elin : Hom(m)elin. III. AT. composés. H.-arin : Homerin. H.-bard : Hampart, Hem- -brechts, -merechts. V. HAD (Han) H.-hard (-hari) : Haem-, Hemm-, Jam- -ers. H.-rie : Ham-, (H)em(m)e- -rechts, -ryckx, -ry. H.-wald : Ham-, Hem-, Homm- -al, -el. Intervers. : Ham- -let, H.-wulf: Ja(u)moul(le). y Hem-, -ley.
|
EV |
Ham- |
-broeck, -brouck. Proven. Dép. Poperinge.
|
EV |
Ham- |
-ers, -eryckx, -esse, -on. V. HAM.
|
EV |
Ham(m)erschmidt |
-schmitt: BerN Hammerschmied: smid die hamert of hamers smeedt.
|
FD |
Ham(me), van |
van der Ham, van Hame, Wanham, Vahamme, Ham: Verspreide PlN Ham: landtong uitspringend in inundatiegebied. Ham (L), Hamme (OV, VB). De Br. familie Van Hamme stamt uit Hamme bij Wemmel (VB) (VS1988,351-378; 1991,305-322). 1321 Wolterus de Ham; 1370 Henric zone van Ham, Heilissem (C.BAERT); 1402 Joes van Ham; 1424 Adaem van Hamme = Adaem van den Hamme, metser, Ktr. (DEBR. 1958). Zie ook Verhamme.
|
FD |
Ham(p)tia |
in Floreffe (N).
|
FD |
Ham, (van (der)) |
zie van Hamme.
|
FD |
Hama- |
-cher, -ker. Profess. Haammaker, ,,Fabric. de colliers (pour chevaux, etc.) ».
|
EV |
Hamache(r) |
-macker(s), -mae{c)kers, zie Hamakers.
|
FD |
Hamael |
zie Hamal.
|
FD |
Hamage |
Hamague: PlN Hamage (Nord).
|
FD |
Hamaide |
-aite, Hamande, Hamende, -ente. 1380 «Jehan Hameide» GuilILiège, 1474 «Mathias Hamayde» PrincipLiège, 1493 «Philippe Hamande» BourgNamur, 1595 «Françoy Hamaide», 1603 «Jean Hamaide» = 1617 «Jean Hamindes» BourgDinant, 1677 «Lambert Hamende» BourgNamur, 1709 «Gilles Amende» Archennes, 1756 «Michel Hamaide» Herstal, 1771 «Gérard Hamaide» Haybes; nom d’origine: topon. fréquent, e.a, Lahamaide (Ht), propr. anc. w., anc. flâné hamede ‘barre; barrière’, w. liég. haminàe ‘levier en fer’ FEW 16, 120b. Cf. aussi Delha-mende et de La Hamaide, etc.
|
JG |
Hamaide |
Proven. La Hamaide (Loc. et L.D.). ,,Barrière ».
|
EV |
Hamaide, (de la) |
de la Hamayde, de) Hamaide, Delamaide, Delahamette, Delameth(e), Delameyde, Delhamende, -ente, -inte, Hamende, -ente, -ande, Hamai(n)te: Ofr. hamede, W. haminde: slagboom, afsluiting. PlN Lahamaide (H) en La Hamaide in Beaudour en Hautrage (H). Zie ook Van Ameyde. 1717 Pétri Lameijde = 1723 Pétri Ameijde=1732 Petrus de la Maide; 1762 J. F. Delameyde, Kwaremont (med. D. Ameye, Zedelgem).
|
FD |
Hamakers |
Hamae(c)kers, Haemaekers, Hamacker(s), Hamache(r), Hammaecher, Hammache, Hamaque, Amaeckers, Amacher, Amacker: BerN Mnl. hamaker, haemmaker: maker van hamen, leren of houten halsjukken voor paarden. 1458 Gortgen Hameker, Ht. (A.GHIJSEN); ±1570 Driesken Haemmaecker, Venlo (CDT 217).
|
FD |
Hamal |
1. Proven. Dép. Russon (Anc. seigneurerie). — 2. V. HAM.
|
EV |
Hamal |
Hamael: Rom. vorm van PlN Hamel in Rutten (L). 1334 Eustasse de Hamale = E. de Hamal,Luik(SLLIII).
|
FD |
Hamal |
Nom d’origine: Hamal, flam. Hamel, dépend, de Russon/Rutten (Lb); cf. surtout la famille noble de Hamal, 1280 «mon saingnor Ustasse le jovene chevalir de Hamale» PolyptLiège, etc.
|
JG |
Haman(g) |
Adaptatie van Amand.
|
FD |
Haman(n) |
Hamman(s), Hamans, Hamane: Patr. < Hanemann, afl. van VN Johann(es).
|
FD |
Hamande |
cf. Hamaide.
|
JG |
Hamande |
zie (de la) Hamaide.
|
FD |
Hamande(s) |
Proven. Dép. Gilly.
|
EV |
Hamant |
zie Amand(t).
|
FD |
Hamaque |
1771 «Catherine Hamaker» = 1775 «Catherine Hamaque» = 1778 «Catherine Hameque» St-Mard; adapt. romane du NF germ. Hama(c)ker (= fabricant de colliers, de harnais de chevaux) (cf. P. Mathieu, BTD 61, 58-59).
|
JG |
Hamaque |
W. uitspr. van Hamaker.
|
FD |
Hamar(d) |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN haim-hard ‘heem-sterk’: Henmardus (MORLETI). 1256 Petrus Haimmart, Comp. (MORLET).
|
FD |
Hamaux |
Hamays, zie Ameele.
|
FD |
Hamaux |
Hamiaux. 13e-14e s. «Jehans Ha-meaus» CensHerchies, 1449 «Jehan Hameau» AidesNamur, 1451 «Collait de Hamiaulx», «Gossar Hamiaulx» Marchienne-au-Pont, 1685 «Florent Hamaux» BourgNamur; nom d’origine: fr. hameau, nom de nombreuses dépendances, cf. aussi Hamays (ci-dessous), Dehameau, Duhameau, -el.
|
JG |
Hamays |
1533 «Jehanne de Hamay» Ladeuze, 1595 «Henry de Hamay» BourgDinant; nom d’origine: w. liég. hantai ‘hameau’, e.a. Le Harnais, w. le hamé, à Cornimont (Nr), etc. -Dans la mention: 1258 «sainor Hameal» CartValDieu, apparemment nom de personne.
|
JG |
Hamb(i)enne |
Proven. Hambrame (Dép. Cortil-Wodon) (Prononc. anc. et dialectale).
|
EV |
Hambach |
D. PlN (BEIH, NRW, RP).
|
FD |
Hambé |
Patr. Hambet, dim. van Hambert, Germ. VN han-berht. Zie Hennebert.
|
FD |
Hambenne |
1559 «Jehan de Hatnbenne», 1622 «Michel Hambenne» BourgNamur; nom d’origine: w. (h)ambène, à Flawinne (Nr).
|
JG |
Hambenne |
PlN in Flawinne (N).
|
FD |
Hamberg, van |
PlN (NS, BW, BEI). Meestal wel voor Van Hamburg.
|
FD |
Hambersin |
cf. Hambresin.
|
JG |
Hambersin |
Hambresin, zie Embersin.
|
FD |
Hambert |
Ambert. NP Haimbertus [PHB], issu de l’anthrop. germ. haim + behrt.
|
JG |
Hambije |
cf. Hambye.
|
JG |
Hambique |
zie Hannebicque.
|
FD |
Hamblenne |
Hemblenne. 1382 «Hubius de Hambline» Schaltin; nom d’origine: Hamblinne, (ferme d’) Hamblenne, w. amblène, à Emptinne (Nr).
|
JG |
Hamblenne |
zie Hemblenne.
|
FD |
Hamblok |
Hambloch: PlN in Poederooien en Zuilichem (G).
|
FD |
Hamborg |
zie Hamburg.
|
FD |
Hambraine |
Proven. Dép. Cortil-Wodon. Synon. : Hamb(i)enne (Prononc. anc. et dialectale).
|
EV |
Hambresin |
avec métathèse: Hambersin, Am-bersin, Hembersin, Hambursin. d’où Hau-bursin. 1636 «Gillen Hambresin», 1697 «Guillaume Hambursin» BourgNamur; sans doute, avec h- inorganique, nom d’origine: Ambresin (Lg).
|
JG |
Hambresin |
Proven. Ambresin (Loc.) Synon. : Hambursin.
|
EV |
Hambroise |
Hombroise. Avec h- inorganique. prénom Ambroise.
|
JG |
Hambroise |
zie Ambroos.
|
FD |
Hambrouck |
1. PlN Hambroek in Ekelsbeke (FV) en Hambreucq in Tardinghen (PdC). 1290 Honfredo de Hanbreuq; 1338 Robert de Hambroec (DF V). – 2. PlN in Prinsenhage (NB). 1400 Peter van Hambroec, Aw. (ANP); 1485 Lijsbet van Hambroeck, Duffel (OARII).
|
FD |
Hambucken |
Hambucken, Hahnbück(en), Ha(a)mbuckers, Hambückers, Hanbuckers, Hanbückers: PlN Hambuch(en) (NRW, RP), Hambûchen (NRW) < Hagenbuch: haagbeuk. Ndd. Hag(e)(n)bock, -bö(c)ker, -buck. 1506 Gillis van Hanbuchs, Tielt (KWII).
|
FD |
Hamburg, (van) |
Hamborg, Hamburger, Haneborg: PlN Hamburg, de hanzestad. 1580 Michiel van Hamborch, Hb.-Aw. (AP).
|
FD |
Hambursin |
cf. Hambresin.
|
JG |
Hambursin |
V. Hambresin.
|
EV |
Hambursin |
zie Hambersin.
|
FD |
Hambye |
Hambije. Sans doute nom d’origine, ainsi 1520 «le Hamby», w. l’ambi, à Jemeppe-sur-Sambre, ol hambîye, à Lesterny, etc. (cf. L. Remacle, La différenciation des géminées…, Paris, 1984, 150-1).
|
JG |
Hambye |
Hambije: PlN Hambye (Manche).
|
FD |
Hambye |
V. Amby.
|
EV |
Hame, van |
zie van Hamme.
|
FD |
Hameau |
,,Partie de village ». Proven. Synon. : Ham- -iaux, -el(le), Duhamel. N° 228.
|
EV |
Hameau |
Hameeuw, zie Ameele.
|
FD |
Hameed |
Arabische naam.
|
FD |
Hameete(man) |
PlN Hameete (Z), stuk zandgrond, begroeid met gras, aan de rand van de duinen.
|
FD |
Hamegreefs |
zie Hanegraaf‘.
|
FD |
Hamel |
[aussi forme flam. du NL Hamal], Hamelle, Hammel, au génitif germ.: Hamels; latinisation: Hamélius, Hamilius. 1270 «Hamels li Cordewaniers », 1283 «Jehans Hamels, cordoniers» DettesYpres; ne doit qu’exceptionnellement représenter la var. non vocalisée (cf. Duhamel) de fr. hameau, cf. Ha-miaux, sauf p.-ê. dans 1294 «Bernars de Ham-raelles» CensNamur; généralement, ce doit être un hypocor. germ. que Carnoy 63 explique par Hamila.
|
JG |
Hamel |
1. V. Hameau. — 2. V. AMAL.
|
EV |
Hamel |
zie Hamels.
|
FD |
Hamel- |
-ot, -ry(c)k(x). V. AMAL.
|
EV |
Hamel(le) |
zie Ameele, Hamels.
|
FD |
Hamel(s) |
Mamelle, Haemel(s), Haamel: 1. BN naar de hamel: gesneden ram. Vgl. De Ram, Schaep, D. Hammel. 1182 Hein de Hamel, Cent; 1240 Balduinus Hamel, Zwijnaarde (SCHMID). – 2. PlN Hamel; zie Van Hamel.
|
FD |
Hamel, van |
PlN Hamel in Lummen en Rutten (L). 1382 Dyonisius van Hamele, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Hamele(e)rs |
Hammeler: Afkomstig van Hamel (L). 1444 Lambrecht Hamelers, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Hamelin(k) |
-inck(x), zie Amelryck(x).
|
FD |
Hamelinck |
cf. Amelinckx.
|
JG |
Hamelius |
zie Amulius.
|
FD |
Hamelot |
1. Patr. Var. van Hannelot, vleivorm van VN Johannes. 1404 Person Hannelot = 1438 Person Hamelot, Laon (MORLET). – 2. Zie Ameloot.
|
FD |
Hamelry(c)k(x) |
zie Amelryck(x).
|
FD |
Hamelryck |
Hamelryckx, cf. Ame(l)ryckx.
|
JG |
Hamelton |
zie Hamilton.
|
FD |
Hamelynck |
zie Amelryck(x).
|
FD |
Hamende |
-ente, zie Hamaide.
|
FD |
Hamende |
Hamente, cf. Hamaide.
|
JG |
Hamende(s) |
Proven. Dép. Jumet et autres.
|
EV |
Hamendt |
Spellingvar. van Hamende, Amand of Amendt?
|
FD |
Hamer |
Hammer (NF plutôt d’origine all.) ; au génitif: Hamers, Haemers (NF flam.). Surnom d’ouvrier, de forgeron: all. Hammer, néerl. hamer ‘marteau’.
|
JG |
Hamerelle |
Hammerel: PlN. Dim. van hameau: gehucht. 1639 Nicolas Hamerel, Namen (J.G.).
|
FD |
Hamerlinck |
Hamerlynck, cf. Amelinckx.
|
JG |
Hamerlinck |
-ijnck, -ynck, zie Amelryck(x).
|
FD |
Hamers, (de) |
(de) Haemers, Hammer(s), D’Ha(e)mer(s), Dhamer, Dham(m)ers, Daemers, Thamers, (den) Hamer: 1. BerBN van de smid, naar de hamer die hij gebruikt of maakt. 1240 Razo Hamer, Deinze (SCHMID); 1398 Copin de Hamer, Kooigem (DEBR. 1970). – 2. Patr. 1290 Hamer de Gripskerke, Z (MEERTENS 1947,42).
|
FD |
Hamerschmidt |
zie Hammerschmidt.
|
FD |
Hameryck(x) |
-rijck(x), zie Amelryckx.
|
FD |
Hames |
Hammes. NF des régions germanophones de l’Est de la Belgique, probabl. de même origine que Hamesse (qui suit). Hamesse. NF lorrain importé du départ, de la Moselle (Xanrey et Moyenvic), probabl. d’origine toponymique d’après une mention «de Hamesse» en 1371 (GeneaNet).
|
JG |
Hames(se) |
Ha(l)mès, Hammes: Var. van Hannes(se). Voor de wisseling n/m, zie Hamelot i. Janne(s) = Jasme(s)=Jamme.
|
FD |
Hamet |
-es, -ez, -ey: 1. Hypercorrect (met h) voor Amez; zie Aimé. – 2. Hannet, dim. van VN Johannes; vgl. Hames(se).
|
FD |
Hameury |
zie Amaury.
|
FD |
Hamiau(x) |
zie Ameele.
|
FD |
Hamiaux |
cf. Hamaux.
|
JG |
Hamiet |
1820 «Hamier, -iez» Pas-de-Calais; p.-ê., avec h- inorganique, anc. fr. amiet ‘ami’ ; comp. Hainys.
|
JG |
Hamiet |
zie Amiet.
|
FD |
Hamilius |
cf. Hamel, Hamélius.
|
JG |
Hamilius |
zie Amulius.
|
FD |
Hamilton |
Hamelton, Hammerton: E. PlN Hamilton in Leicestershire. 1616 Nicolaus Hamelton, Hoei (MUL V); 1666 Andries Hamilton van Glasgow (PARM.).
|
FD |
Hamiot |
Zie Amiot.
|
FD |
Haml- |
-et, -ey. 1. V. HAM. — 2. V. AMAL.
|
EV |
Hamlincourt |
PlN Hamelincourt (PdC).
|
FD |
Hamm |
PlN Hamm (NRW, NS, RP).
|
FD |
Hammaecher |
Hammache, zie Hamakers.
|
FD |
Hamman(s) |
zie Hamann.
|
FD |
Hammée, van |
W. verhaspeling van Van Hamme.
|
FD |
Hammel |
cf. Hamel, -elle.
|
JG |
Hammel |
-els: D. BN: Hamel. Vgl. Hamels 1.
|
FD |
Hammelburg |
BN (BEI).
|
FD |
Hammeler |
zie Hameleers.
|
FD |
Hammen(s) |
-ing(h), -ink: Patr. < bakervorm van een Germ. VN zoals Hademar, Haduman. Hammingus (MORLET I).
|
FD |
Hammenecker |
zie Emmenecker.
|
FD |
Hammer(s) |
zie Hamers.
|
FD |
Hammerel |
zie Hamerelle.
|
FD |
Hammerer |
D. BerN van iemand die hamert, de smid. Vgl. Hammerschmidt.
|
FD |
Hämmerlein |
Hammerlé, -lin, Hemmerlin(g): D. Hämmerle(in), dim. van Hammer: hamer.
|
FD |
Hammerton |
zie Hamilton.
|
FD |
Hammes |
cf. Hames.
|
JG |
Hammes |
zie Hames(se).
|
FD |
Hammesse |
cf. Hamesse.
|
JG |
Hamming(h) |
-ink, zie Hammen(s).
|
FD |
Hammond |
zie (van) Hamont, Amon.
|
FD |
Hammour |
Spelling voor Amour.
|
FD |
Hamoir |
Nom d’origine: Hamoir (Lg).
|
JG |
Hamoir |
PlN Hamoir (LU). 1314 Hanet de Hamoir; 1447 Philippart de Hamoir, Hoei (Midd. 1971,257- 273).
|
FD |
Hamoir |
Proven. Loc.
|
EV |
Hamolin(n)e |
Var. < Lamoline (J.G.)?
|
FD |
Hamoline |
-inné. À rapprocher du NF Lamoline (par mécoupage)? Hanion.
|
JG |
Hamon |
1. Proven. Hamont (Loc.). — 2. V. HAM.
|
EV |
Hamon(et) |
Hamont, Hammond: 1. Patr. Verbogen vorm en dim. van Germ. VN Hamo (MORLETI). – 2. Zie Amon.
|
FD |
Hamont |
Cas régime de l’anthrop. germ. Hamo. – Le NF Hamont peut se référer au NL Hamont (Lb), cf. 1657 «Ruthérus de Hamont» BourgLiège.
|
JG |
Hamont, van |
van Hamond, Hammond, Hamont(s): 1. PlN Hamont (L). 1450 Arnt van Hamont, Tg. (TYTGAT). – 2. Zie Hamon(et). Hamori, zie Amaury.
|
FD |
Hamp(e)l |
Hempel: Dim. van Hampe, Hampert.
|
FD |
Hampe |
zie Ampe.
|
FD |
Hamper(t) |
Patr. Germ. VN Hambert. D. Hamprecht < Haganprecht (BRECH.). Vgl. Ampe.
|
FD |
Hampert |
Probabl. var. de *Hambert, anthrop. germ.
|
JG |
Hampson |
E. Patr. Zoon van Hamo of Hamond. 1354 Robert Hamsone, York (REANEY).
|
FD |
Hampt- |
-eau, -(i)aux, -ia. Proven. Hampteau (Loc.) ,,Petit ham ». (Pré). N° 228.
|
EV |
Hampt(i)aux |
Hamtiaux: PlN Hampteau (LX) en in Opheilissem (WB).
|
FD |
Hamptaux |
Hamtiaux, w. nam. Am’tiau. Nom d’origine: dérivé du thème de fr. hameau, nom d’une commune et de plusieurs dépendances en Wallonie.
|
JG |
Hampton |
PlN (Cheshire, Gloucestershire, Herefordshire).
|
FD |
Hamri |
zie Henri.
|
FD |
Hamrol |
zie Henrioul(le).
|
FD |
Hamwyck |
Proven. ,,Quartier du ruisseau, de la vallée ». N° 228. HÀN. V. HAD (Han).
|
EV |
Hamys |
1820 «Hamis, Hamy» Pas-de-Calais; pourrait, avec h- inorganique, représenter fr. ami, dial. amis’, comp. Hamiet.
|
JG |
Hamys |
zie Amy(s).
|
FD |
Han |
zie Hanne.
|
FD |
Han- |
Ce thème, de beaucoup le plus productif en Wallonie, est tiré de (Je)han, (Jo)han, p.-ê. par reprise au germ. ; cf. Gen-. » Latinisation: (Jo)hannes > Hanesse, Hannes, Hannesse. 1341 «Jehan de Hanesse» CoutStavelot, 1500 «Collin Hanesse» BourgNamur, 1570 «Heyme Hannesse» Thys. Sans suffixe: Hane, Hanne [peut s’être rencontré avec le néerl. haan ‘coq’, cf. Lehaen, Lehan(n)e]. 1281 « Hanne Kaye » Dettes Ypres, 1289 «Hanne de Chienrue», «Hanne et Jamons» CensNamur. Dérivés: 1° avec suffixe simple: -ard: Hanard, Hanart, Hannard, Hannart, Hanarte, Hannaert (graphie ou forme flam.). 1264 «Johannes Hanars villicus de Lantins» CartValBenoît, 1272 «Hannardus pistor», «Domino lohanni Hannart» PolyptVillers, 1280 «Hanardus filius Juette» PolyptLiège, 1289 «Hanar Lardinoix» CartValBenoît, 1289 «Hanart Rosée», «Hannons li fis Hanart» CensNamur, 1336 «Jehan dit Hanar» Anthr-Liège, 1356-58 «Jehans Hanars» PolyptAth, 1444 «Raskin Hannard» TerreJauche. –Hanau [secondairement, nom d’origine: ville de Hesse], Hannaut. 1600 «Léonard Han-nau» BourgNamur, 1602-3 «Simon Hannau» TerriersNamur. – Hannay, w. (Liège) Hanë; –et : Hanet, Hannet. 1279-80 «Hanés Meuris-ses», «Jehans li fius Hanet l’Escuelier» RegTournai, 1293 «Hanet Saligos» Anthr-Liège, 1303-7 «Hannet le Chanbier» Salzin-nes/Namur, 1313 «Johanne dicto Hanet», 1319 «Jehan dit Petit Hanet le bolengier» GuillLiège, 1319 «Hanneit Embier» CartVal-Benoît, 1320 «Hanes fils Johan», 1348 «Hanes Ouris» GuillLiège [que Vincent 39 classe à tort avec -esse], 1364 «Jehans Hanes» PolyptAth, 14e s. «Henris Hanes» DocLens, 1400 «Johan dis petit Hannet d’Avroit» GuillLiège, 1506 «Hanneit» CoutStavelot, 1602-3 «Boniface Hané» TerriersNamur. – Hanicq, Hanicque, Hanique, Hannick, Hannicq (avec suffixe-;(t). 1265 «Hanike» CensNamur, 1316 «Pieron Hanike» TestTournai, 1597-98 «Nicolas Hanicque» ComptesNivelles. –Hanin. 1272 «Hannins filius Gertrudis» PolyptVillers, 1276 «Nicoles fieus Hannin» DettesYpres, 1327 «Hanin fil Alart Li Tuil-lier», 1334 «Hanin Haket» ComptesMons, 1364 «Hanins Den de Lait», 1417 «Hanin Capette» PolyptAth. – Hanocq (avec suffixe -ok). 1265 «Jehans Hanoke» Forest (Nord), 1280-81 «Hanoke Bierenghiers» = 1302 «Jehan Biérengier c’on dist Hanoke» Loi-Tournai, 1360-62 «Colars Hanokes» PolyptAth. – Hannon, Hanon [cf. 1444 «Jehanon Graindamour» Namur]. 1257 «Hanon del Puce» BaillNivelles, 1272 «Hannons filius Cardin» PolyptVillers, 1289 «Hannons li fis Hanart» CensNamur, 1350 «Hannon de Baar» CartValDieu, 1360-62 «Huars Hanons» PolyptAth, 13e-14cs. «Hanons dou Bos» CensHerchies, 1417 «Jehans Hanon» PolyptAth, 1481 «Hanon Malpais» Dailly, 1539 «Mathis Hannon» BourgNamur. – Hannot, Hano, Hanot. 1240-41 «Hanot Casiel» CharitéTournai, 1285 «Hanot le Neve», 1288 «Jakeme Hanot» DettesYpres, 1289 «Hannot dou Rieu» CensNamur, 1330 «Hanot vallet le bailliu» ComptesMons, 1348 «Johannis dictus Hanot» GuiliLiège, 1717 «Monseigneur Dom Bonaventure Hannot» Aulne. — Hannotte, Hanotte. 1280 «Johannes dictus Hanotte de Halei» Wansin, 1289 «Jehans Hanote de Harmoies» CensNamur, 1352 «Hanotes fils de feu Johan» FiefsLiège, 1630 «Hanotes fis de feu Jehan Petisneis» AnthrLiège. – Han-nouille, Hanouille (avec suffixe -ouille). 1597-98 «Pierre Hanouille» ComptesNi- velles. – Hanoul, Hanoulle (avec suffixe w. liég. -ouïe < lat. -eola). 1289 « Jehan Hanoule» CensNamur, 1325 «Johan dit Hannoule» Nethen, 1406 « Hanoule de Félines le vigneron» GuillLiège, 1602-3 «Pierre Hanoule» TerriersNamur. – Huileuse, -uise, Hanneuse, -uise, Hanus, -use (avec suffixe -use [sans doute û long]). 1272 «Hannuse», «Mychael frater dicti Hannuise» Thorembais-les-Béguines, 1356-58 «Gérars Haneuse», 1358-59 «Estiévenars Haneuze» PolyptAth, 1480 «Hanus Malhierbe» GuillLiège, 1621 «Col-son Hanus » émigré en Suède ; ces formes ne doivent pas provenir du génitif latin (Jo)han-nis, avec alternance -is/-us. 2° avec suffixe double (sauf Hank- et Hans-, classés à part) : Hanlet. 1296 « Johannes dictus Hanelet», 1317 «Johannes filius Hanelet» AnthrLiège. – Hanneton [non pas surnom (insecte), ni Hanneton, affluent de la Haine], Hanton [non pas Hanton, dépend, de Sclayn] (suffixe -eton, comp. Henneton, Henton). 1330 «Johans Hanetons» Juprelle, 1343 «Jehanfils Haneton», 1350 «Johans Hanetons» Fiefs-Liège, 1399 «Moreal Haneton» = «Johans dis Moreal Hanneton de Haccourt» CartVal-Benoît, 1501 «Philippe Haneton» AidesHai-naut, 1676 « les vesve et hoirs Jean Hanneton» RuageAth. – Hannevart (avec suffixe -evard). 1600 «Hannevart = Henevart» Cerfontaine (suffixe inattendu, mais cf. 1444 «Jehans Haneveal» Melen). – Haniset, Hanizet, Han-nuzet (suffixe -iset). – Dér. en -olet: 1625 «Perpète Hanolet» Dorinne. – Hannoset, Hannosset, Hanoset, Hanosset, Hanozet (suffixe -oset). 1444 «Colart Hanozet», 1449 «Simon Hanuset» AidesNamur, 1502 «Wathir Hanozet» CoutStavelot, 1539 «Lambert Anceau dit Hanozet» CourVedrin, 1552 «la veuve Hannozet» SubsidesNamur, 1616 «Jacques Hanuzet» PrincipChimay, 1617 «Gaspar Hannosset» GuillLiège, 1627 « Jacque Hannoset» émigré en Suède. – Mmio-zin (suffixe -osin). 1602-3 «Anthoine Hano-zin» TerriersNamur [le premier élément de ces suffixes doubles -iset, -uzet, -oset, -osin paraît bien être -use, de Hanuse]. — Hanoteau, Han-noteau, -eaux, Hanotiau, Hanotiaux (suffixe -oteau). 1449 «Colart Hanotiau» AidesNamur, 1481-82 «Hanotiau de Foux» Terre-Jauche, 1500 «Hanotia Jounot», 1537 «Pier-chon Hannoteau» BourgNamur. – Hannotier, Hanotier, Hannotière, Hanotière (suffixe -otier, -otière). – Hanotin (suffixe -otiri). 1294 «Hanotins de Rustines», «Jehans Hanotins» CensNamur, 1496 «Hanotin» CoutStavelot. –Cf. aussi Hannepin, etc.
|
JG |
Han- |
-egraaf, -greefs, -esse, -et, -euse, -ewald. V, HAD (Han).
|
EV |
Han- |
-ichen, -icq, -kenne, -in. V. HAD (Han).
|
EV |
Han- |
-kenne, -kin, -let, Hann- -a(e)rt(s), -ay. V. HAD (Han).
|
EV |
Han(n)- |
-appe, -art, -au. V. HAD (Han).
|
EV |
Han(n)et |
Hen(n)et, Anne(e)t, An(n)é, Annez, Honet, -ée, -ee, Honnee: Patr. Dim. van VN Johannes. 1325 Hanettus filius quondam Petit Johan, Luik (RENARD 235); 1323 Jean dit Hanet Gontier, Luik (BODY).
|
FD |
Han(n)iet |
Patr. Dim. van VN Johannes.
|
FD |
Han(n)off |
Wellicht W. uitspr. van Hannover.
|
FD |
Han(n)on |
Hen(n)on, Hinon, Hannoun, Annon: Patr. Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Hano ‘haan’. 1127 signum Hannonis, Reims-Luik (SLL). – 2. Vleivorm van VN Johannes. 1260 Johannes Hanon, Oc. (MORLET); 1301 Johannes dictus Grans Hanons, Luik (RENARD 237); 1340 Hannon Mossarts = Hannotte Mossart; 1370 WouterHennon, Tn. (C.BAERT); 1379 Jhan Hanoen = 1387 Jehan Anoen, Ip. (BEELE).
|
FD |
Han(n)ut |
1. PIN Hannut, Ndl. Hannuit (LU). 1332 Walterus de Hannut; 1347 Art van Hanuyt, Tn. (C.BAERT). – 2. Patr. Vleivorm van VN Johannes. 1406 daer Hannuyt op woende, Bs. (PEENE).
|
FD |
Hana |
zie Hannaerts.
|
FD |
Hanappe |
1. Ofr. hanap: drinkbeker, kruik. BN of BerBN. Vgl. Hanappier (DNF). – 2. PlN Hannappes (Aisne, Ard.), Annappes (Nord).
|
FD |
Hanappe |
Nom d’origine: (H)annappes (Aisne, Ardennes, Nord).
|
JG |
Hanard |
-art(e), zie Hannaert(s).
|
FD |
Hanart |
Hanau, etc., cf. Han-.
|
JG |
Hanau(er) |
PlN Hanau (HS).
|
FD |
Hanau(t) |
zie Henaux.
|
FD |
Hanause |
zie Hanne.
|
FD |
Hanbick |
-bi(c)que, zie Hannebicque.
|
FD |
Hanbuckers |
zie Hambucken.
|
FD |
Hanc |
zie Hanck.
|
FD |
Hanc- |
cf. Hank- et Hans-.
|
JG |
Hanc- |
-e, -et, -iau, -isse. V. HAD (Hanz).
|
EV |
Hancart |
1. Proven. Dép. Warneton. 2. V. HAD (Hank).
|
EV |
Hancart |
zie Hannecart.
|
FD |
Hance |
zie Hanne.
|
FD |
Hancel |
Zie Ancel.
|
FD |
Hancelin |
zie Ancelet.
|
FD |
Hancet |
zie Haniset.
|
FD |
Hanch- |
cf. Hans-.
|
JG |
Hanchard |
-ar(t), zie Hannecart.
|
FD |
Hanchart |
1, V. Hancart. — 2. V. HAD (Hank).
|
EV |
Hanchaus |
Zie Ancel, Hanciau(x).
|
FD |
Hanchir |
Hanzir, Hansirs, Henchir, -yr: Patr. W. afl. op -essier van VN Johannes.
|
FD |
Hanciau(x) |
Hanchaus, Hans(s)eeuw, Hansay, Anseau, Anceau(x), Ansseau(x), Anciau(x), Ansi(e)au(x), Ansia, Ancia, Ansay, Anseeuw: 1. Patr. Vleivorm op -eç-el van Johannes. 1319 Johans Hanoseaz, Broekom (SLLIII); 1362 Willeame Hannecheaz, Alleur (HERB.). – 2. Hanciau(x) kan hypercorrect zijn voor Anciau(x). Zie Ancel.
|
FD |
Hancisse |
Hansis: Patr. W. afl. van VN Johannes.
|
FD |
Hanck |
Han(c)ke, Handke, Henke, Henek, Haneke, Hanc(q), Anke(n), Hangx, Hack(e), Hacken(s), Haquenne, Haeck, Haa(c)k, Hake, Haeken(s), Haex, Hacks, Hackx, Hak, Acke(n), A(c)kens, Ac(k)x, Acs, Aeck, Aecq, Aex: Patr. Hanke en gedenasaleerde vorm Hakke < Johannes. Zie Hacket. 1278 Haneke de Helefaut = 1268 Johannis, decani de Helefaut (DF V); 1219 Volcranni Hackes, Vn. (DF XVI./oi); 1281 Symonis Acke = Symon Haket, Gent(HAES.); 1303 van Weite Acken, Moerkerke; van Janne Hanken, Oostende (VERKEST); 1310 Weite Haecs land, Michiel Hacs, Oedelem (LEYS).
|
FD |
Hanck- |
cf. Hank-.
|
JG |
Hancock |
1. Mnl. hanecoc: alikruik. Vgl. Slecke. 1379 up Jan Haencocke, Ktr. (DEBR. 2002); 1386 Pasin Hanecoc, Ip. (BEELE). – Lit.: F. DE TOLLENAERE, Middelnederlandsch Coc, Hanecoc. TNTL1939,283-8. – A. VIAENE, Bk. 1947,20-21. –2. REANEY verklaart Hancock aïs dim. vanHann =Johannes. Maar 1297 Hannecok le Nunne wordt ook Henricus genoemd. Hancotte, Hanicot(te), Ancot: Patr. Vleivorm van Johannes. 136 e. Hanekot d’Autreppe; 1317 Johannes dictus Hanecote de Fiez (HERB.); 1259 Jehans Hanikotte, Dk. (TdT).
|
FD |
Hancre: |
Spelling voor Ancre of hypercorrect voor Hancq, Haneke.
|
FD |
Hand, (den) |
zie den Hond(t).
|
FD |
Handekijn |
-kyn, -quin: Var. van Hondekijn.
|
FD |
Handel(s) |
zie Haendel.
|
FD |
Handel, (den) |
De Handel is een poldernaam in Oosterhout (NB). PlN Handel in Gemert (NE).
|
FD |
Handelberg |
Proven. Aan Dalberg (Dép. Kersbeek-Miskom).
|
EV |
Handelberg(h) |
Reïnterpretatie van Aan de Berg?
|
FD |
Handelsman |
BerN van de handelaar: bemiddelaar, zaakwaarnemer. Vgl. D. Handelmann.
|
FD |
Handenhove(n),van |
zie Aendenhof.
|
FD |
Handenhuyse, van |
Van aan den Huize: aan het huis? Of door verkeerde lezing (u=n) van Van Haudenhuyse.
|
FD |
Handequin |
zie Handekijn.
|
FD |
Handgraaf |
Reïnterpretatie van Hanegraaf.
|
FD |
Handig |
BN: handig, bedreven.
|
FD |
Handke |
zie Hanck.
|
FD |
Handl(é) |
zie Haendel.
|
FD |
Handler |
Händler, Hendler: D. BerN Hândler: handelaar. Vgl. Handelsman.
|
FD |
Handrieu |
Var. de Andrieu(x) avec h- inorganique.
|
JG |
Handrieu |
zie André.
|
FD |
Handsa(e)me |
zie Ansaeme.
|
FD |
Handsaeme, van |
van Handzaeme, van Hantsaeme: PlN Handzame (WV). 1155 Marcelius de Hanzam; 1268 Clais de Hansame; 1300 Jacop van Hansame (DF V); 1326 Bouden van Ansame, Ip. (BEELE).
|
FD |
Handsc(h)utter, de |
de Handsetters, zie de Hantsetters.
|
FD |
Handschoewerker |
Hand(t)schoewercker, Handschouwer(c)ker, Handtschdewercker (sic NF): BerN van de handschoenmaker. 1410 Jourdaen de Handscoewerkere, St.-Win. (VERGR. 1968,105).
|
FD |
Handschoote |
zie de Hantsetters.
|
FD |
Handschutter |
Profess., Fonction ou passe-temps. ,,Archer ». Nos 143, 201.
|
EV |
Handstanger |
Verhaspeling van Hanfstengel.
|
FD |
Handtchootte |
zie de Hantsetters.
|
FD |
Handtpoorter |
zie Ampoorter.
|
FD |
Handtsaem |
zie Ansaeme.
|
FD |
Handtschutter, (de) |
zie de Hantsetters.
|
FD |
Handwerker |
BerN van een handwerker. 1516 Midi. Handwerker, Burghausen (BRECH.); 1631 Gabriel Hantwerkers, St.-P.-Leeuw-Aw. (AP).
|
FD |
Handzel |
zie Hansel.
|
FD |
Hane, de |
zie de Haan.
|
FD |
Hanebeck |
Ennebeck: 1. BN ‘hanenbek’. 1298 te Hanebex, Bg. (VMW); 1358 Willem Hanebeck, Aardenburg (DF V). – 2. Zie Hannebicque.
|
FD |
Haneborg |
1. Spellingvar. van Hamborg: Hamburg. – 2. Noorse FN naar PlN Hanaborg (PDB).
|
FD |
Haneca(rd) |
zie Hannecart.
|
FD |
Hanecart |
Hannecart, -ard, Haneca, Hanne-quart, cf. sous Hank-.
|
JG |
Hanedoes |
zie Andouche.
|
FD |
Haneffe |
1367 «Ameile de Haneffe le soiioir de planches» GuillLiège; nom d’origine: Haneffe (Lg).
|
JG |
Haneffe |
Anaf, Heneffe: PlN (LU). 1310 Tieri de Haneffe,Luik (SLLin).
|
FD |
Hanefstingels |
zie Hanfstengel.
|
FD |
Hanegem, van |
Vervorming van Van Andelgem, PlN in Desselgem (WV)? 1382 Michiele van Handelghem, Desselgem; 1391-93 Ghiselin van (H)andelghem, Ktr. (DEBR. 1970). Of PlN Hanhnheim(RP)?
|
FD |
Hanegraaf(f) |
-graef(f), Annegrave, Ha(e)negreefs, -grifs, Hamegreefs, Hennegra(e)ve: BerN van de opzichter van hanen en ander pluimvee. Vgl. pluimgraaf: bediende die vogels verzorgt. 1360 Peter Haengreve, 1367 Petrus Hanegreve, Diest (CLAES1986); 1377 Wouter Anegrave, Ip. (BEELE).
|
FD |
Haneke |
zie Hanck, Hannick.
|
FD |
Haneke |
zie Hanquet.
|
FD |
Hanekroot |
Mnl. hanencraet: hanengekraai, dageraad. D. Hahne(n)kratt: BN voor een vroege opstaander (BRECH.). 1281 Michael Hanecraet, Ip. (BEELE); 1436 Gillis Hanekraet, Ronse (LENOIR).
|
FD |
Hänel |
Hanel, zie Haendel.
|
FD |
Haneman |
zie Hannemans.
|
FD |
Hanen, |
zie Haanen.
|
FD |
Haneron |
Patr. Vleivorm van VN Johannes. 1396 Andrieu Haneron, Dk. (TdT). Vgl. Henneron.
|
FD |
Hanes |
Hannes, Hannesse, cf. Han-.
|
JG |
Hanesse |
-euse, zie Hanne.
|
FD |
Hanet |
Hanicq, Hanin, Hanizet, etc., cf. Han-.
|
JG |
Hanet |
zie Hannet.
|
FD |
Haneveer |
-veir, zie Hannevart.
|
FD |
Hanf(f) |
D. BerBN van de hennepteler, -boer. Vgl. D. Hanfbauer.
|
FD |
Hanfstengel |
Hanefstingels, Haeneefstingels: D. BN: hennepstengel, voor een opgeschoten kerel. 1415 Renz Hanfstengel, Esslingen (DN).
|
FD |
Hangx |
V. HAD (Hank).
|
EV |
Hangx |
zie Hanck.
|
FD |
Hani |
Zie Hannier.
|
FD |
Haniche |
Patr. Afl. van VN Johannes.
|
FD |
Hanicka |
zie Hannecart.
|
FD |
Hanicot(te) |
zie Hancotte.
|
FD |
Hanicq |
-ique, zie Hannick.
|
FD |
Haniet |
-ey, Honlet, Hanolet: Patr. Dim. van VN Johannes. 1296 Johannes dictus Haneles, Heure-le-Romain (AVB).
|
FD |
Haniet |
zie Hanniet.
|
FD |
Hanika |
zie Hannecart.
|
FD |
Haniken(ne) |
zie Hanniken.
|
FD |
Hanin |
Henin, Hén(a)in, Henein, Hennin(g), -inck(x), -ings(en), Hannin(ck): Patr. Vleivorm van HN Johannes. 1326 Hanin de Cupre = Jan de Cupre; 1375 Hannin = 1376 Jan van Bachten, Ip. (BEELE); 1381 van Janne Joncoerut = 1387 Hennijn Yonckort, Tn. (ROEL. 1951,14); 1332 Johanne Hennins = 1334 Johanne Hannijns, Tn. (C. BAERT).
|
FD |
Hanisch |
Patr. Oostd. vleivorm van VN Johann.
|
FD |
Haniset |
-izet, -ozet, -uset, Han(n)os(s)et, Hannuzet, Henuset, -uzet, Hunuzet, Enuset, Hanset(s), Hancet, Hanse, Hanse(z), Hanzé, Inzé, Inze, Aniset, -izet, -uset, An(n)uzet: Patr. W. vleivormen van VN Johannes. 1330 Hanozet de Criscengnees, Luik (SLLIII); 1358 Johan Hanosey; 1388 Hanozet de Crisnée; Johan Hanozet de Moxhe, Luik (BODY); 1396 Hanses, li ouvriers de broudure, Bergen (PIERARD); 1565 Johan Hanson dit Hanchet, Villers-l’Evêque (HERE.).
|
FD |
Hanjoul |
Hanjool, zie Hanoulle.
|
FD |
Hank- |
Hanck-, Hanq-. Thème formé de Han-+ suffixe d’origine germ. -ik. • Sans suffixe : Hancke, Hancq, Hancre (par ypercorrectisme). 1289 «Nicholes Hanke» DettesYpres, 1479-80 «Hanke le Coke» Terre -Jauche. • Dérivés: Hanear, Hankar, Hankard, Hankart, Haneca, Hannecart, Hannequart, Flanquait; Hanckaert, Hanquaert (formes flamandes). 1279-81 «Hanekars Grignars» ComptesMons, 1350 «Hankar de Crehen» Crehen, 1356-58 «Colars Hanekars» Polypt-Ath, 1358 «Johan dit Hanekart le bolengier» CartValBenoît, 1430 «Baulduin Hanear» Leers-et-Fosteau, 1553 «Magdelaine Hanekart» BourgNamur, 1561 «Jehan le Hancard» DénFlorenville, 1602-3 «Nicolas Hancquart», «Henrart Haneckart» TerriersNamur, 1616 «Jean Hanecart», 1623 «Bartholomé Hannecart» DénChimay, 1676 «Jacques Hannecart» RuageAth. – Hanquet. 1664 «Jeanne Han-quet» BourgNamur. – Hannequin, Hanquin. 1254 «Hannekin de Scotes» DettesYpres, 1257 «Hanekin de Nivelle» BaillNivelles, 1258 «Hanekin d’Uble» CartValDieu, 1264 «Hankinus» Lixhe, 1272 «Hannekin de Sancta Maria» PolyptVillers, 1276 «Nicholon Hanekin», 1281 «Hanekin Plotkin fil Jehan», 1291 «Willekin, Callekin et Hannekin, orphe-ne enfans maistre Wautier» DettesYpres, 1348 «Hankinus filius Johannis Hanot», 1351 «Hannekin Hanekoie» FiefsLiège, 1358-59 «Hanekins fiuls Jehan Vivekin», 1417 «Hanekin Fournier» PolyptAth, 1444 «le grand Hannequin», «Hannequin le naiveur» Aides-Namur, 1465-66 «Hannekin et Gillekin le Poertre» TailleHoves, 1474 «Johannes dictus Hannequin Dodenge» PrincipLiège, 1525 «Jehan Hanekin» Gimnée, 1565 «Jehan Hanquin» BourgNamur. – Hanquinaux, Hanqui-niaux (avec suffixe double -in-eau). – Han-quinet (avec suffixe double -in-et). 1352 «Hannekinet fil Hannoton» FiefsLiège, «Han-nekinet Malcortois de Frangnees» CartValBenoît, 1358 «Hanekines» Fumai, 14e s. «Hanckinet a Somalie le corbesier» CensHuy. – Hanquinot (avec suffixe double -in-ot). –Hancotte (avec suffixe -otte). 1317 «Johannes dictus Hanekote» Fize-Fontaine, 1345 «Johannes dictus Hanicote filius quondam Hanicar» AnthrLiège, 1611 «Martin Hancotte» BourgNamur. » Avec adaptation w. du suffixe flam. -ken: Haniken, Hanikenne, Hankenne.
|
JG |
Hankar(d) |
-art, zie Hannecart.
|
FD |
Hankard |
V. HAD (Hank).
|
EV |
Hanke |
zie Hanck.
|
FD |
Hankenne |
-kin(s), zie Hanniken.
|
FD |
Hankin(s) |
Annequin, Hanquin(et), Henquin(et), -ez, -iaux, Hanquin(i)aux, Anquinaux, -et: Patr. 1i. Hannekin, dim. van VN Johannes; Rom. dim. op -et, -el/(i)au(x). 136 e. Hankin Voet; 1277 Hannekin Conin; 1386 Hannequin Meschien.Ip. (BEELE); 1244 Johanne Hanikiel, Dk. (SMT I); 1398 Jan Hannequin, Joes Hannekin, Wingene (DEBR. 1970). Zie ook Hennekens. – 2. Hannekin = Annekin/Arnekin, dim. van Arnoud of Arnolf. 1253 Arnulphi dicti Annekin, Z (OHZ 11,663).
|
FD |
Hanklin |
Hancotte, Hancq. V. HAD (Hank).
|
EV |
Hanl |
zie Haendel.
|
FD |
Hanlet |
cf. Han-.
|
JG |
Hanlon |
Patr. Hannelon, vleivorm van Johannes.
|
FD |
Hann- |
cf. Han-.
|
JG |
Hann- |
-es(se), -et(on), -euse, -ick, -icq, -iet, -iken, -on, -oset, -ot(te), -otiau, -oulle, -ozet. V. HAD (Han).
|
EV |
Hannaert(s) |
Han(n)ard, Han(n)art(e), Han(n)a, Annaert(s),Anna(a)rt,Anard, Hennaerd, -aert,-ard, -art, Hénard, Honna(e)rt, Honna(rt), Hoonaert: Patr. Afl. van VN Johannes. 1300 Jan Hannaerts, Tv. (BERDEN); 1340 Johannis dicti Hannart, Tn. (ROEL. 1951,13).
|
FD |
Hannay |
Hon(n)ay, Honai: Patr. LU W. vorm van Hanel, Haneau, dim. van VN Johannes.
|
FD |
Hanne |
Han(n), Hannes(se), Hanesse, Hannise, Han(n)us, Hanus(s)e, Anus, Han(n)euse, Aneuse, Hanause, Han(n)uise, Hanusz, Hennés, Hennus, Henusse, Hans, Hanse(n), Hance, Hans(s)enne, Hensenne, Ansenne(s), Hans(s)en(s), Hensen(s), Ans(s)ens, Ansen, Hanze(n), Hensje), Hen(n)issen, Hen(n)euse, Hens(s)en, Henze, Henzen(ne), Hins(en), Hinssen(s): Patr. Korte vormen en allerlei var. en afl. van Han(s), Hannes, Johannes. 1268 Hanne Cnape; 1375 Jan Hannenzone, Ip. (BEELE); 1423 Hantz van Nuwenborch = 1425 Jan van Nuwenborch; 1453 Hanssen Moninxs = 1457 Jan Moninx, Ht. (ROEL. 1951,14); 1478 Johannes Hansen; 1455 Hennen Hencens, Ht. (A.GHIJSEN); 1369 Jehan Haneuse, Dk. (TdT); 1415 Jehan Hanouse, 1438 Jehan Hansse, Dk. (TTT).
|
FD |
Hannebau |
-bou(w), -bauer, Hennebaut, -baux, -bo(is), -bot, -bel(le), -bil, Henbaut, Hinnebaut, -bo, Hun(e)belle, Humbel, Hendboeg: Patr. Germ. VN han-bald ‘haan-moedig’: Hanubaldus (MORLET I). Hennebel(le) is hypercorrect (vgl. Fr. beau/belle). 1244 Johanne Hanebaut, Dk. (SMTI); 1300 Hanebouts werf, Schoondijke (DF V); 1347 Henric Hane(n)bout = 1366 H. Hannebout, Meldert(C.BAERT).
|
FD |
Hannebi(c)que |
-bic, Hanbick, -bi(c)que, Hambique, Hanebeck, Hennebi(c)q(ue), Hen(n)bicq, Annebicque, Ambi(c)que, Ambicq, Aembeeck, Ennebeck: Patr. Vleivorm van Germ. VN Hanebert of Haneboud. 1360 Will. Annebic, Niepkerke (RPN); 1396 Jan Hannebicke, Velaines (DE B.); 1483 Agniès Hennebique, Dk. (TTT). Zie ook Hanebeck.
|
FD |
Hannecart |
-card, -kaert, Hanecard, -cart, de Hannecard, Hannicart, Haenecaert, Han(ne)quart, Hankar(d), -art, Hancart, Hanchar(d), -art, Annicaert, Anckaert(s), -aer, -aar, Ankaer(t), Ancard, -art, -aer, Anecaert, Encart, Enkart, Hani(c)ka, Han(n)eca, Aneca, Anyca, Anica, Anca: Patr. 1. Afl. op -ik-ard van VN Johannes. 1165 Gotsuinus Hanchars, Dk. (SMT I); 1340 Johannis dicti Hankart de Noddereyns, Tn. (ROEL. 1951,19); 1345 Hanicardus dictus Hanicotte filius quondam Hanicar pistoris, Luik (VINCENT 1952); 1428 Jaquemart Hanneka, H (CCHt); 156 e. Betrice Ankaerts, Wervik (med.); 1703 J. B. Aneca, Blankenberge (PARM.). – 2. Soms < Hendrik. 1340 Henricus dictus Barie = Hankart Barien, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Hannecart |
V. HAD (Hank).
|
EV |
Hannecke |
zie Hannick.
|
FD |
Hannedouche |
zie Andouche.
|
FD |
Hanneman(s) |
Henneman(s), Anneman(s), Han(n)emann: 1. Patr. Afl. van VN Johannes. 1271 Johannis de Speelhove = 1282 Hannemanno dicto de Speelhove, At.; 1248 Johannes clericus = 1281 Hanneman clericus, Temse (V. LOON 75); 146 e. Jan filius Hannemans, Opwijk (LIND. 1964,19); 1300 Alet Annemans, Tv. (BERDEN). – 2. Zie Anneman(s).
|
FD |
Hannen |
Hennen: Patr. Vleivorm van VN Johannes. Ook gen. van Hanne. Zie Hennen. 1375 Hannin van Bachten = 1376 Jan van Bachten, Ip. (BEELE); 1455 Hennen Hencens, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Hannep(a)in |
Patr. W. vleivorm van VN Johannes. 1254 Johannes dictus Heinepins, Dalhem (CVD); 1293 Jean Hanepins de Jupille (ISP).
|
FD |
Hannepin |
-ain. 1280 «Stassinus Hannepinus et Godinus» PolyptLiège, 1289 «Hanepin» CensNamur, 1294 «Jehans Hanepins» CensNamur; probabl. double dérivé en -ep-in (suffixe assez rare) du thème anthropon. Han-. — Cf. aussi, avec suff. -oie, 1348 «Johan Hane-poie de Verlaine» = 1363 «Johans dit Hane-poie de Verlaine» GuillLiège.
|
JG |
Hannequart |
zie Hannecart.
|
FD |
Hannequin |
zie Hanniken.
|
FD |
Hannes(se) |
zie Hanne.
|
FD |
Hanneton |
Hanto(o)n, Hen(ne)ton: Patr. Vleivorm van VN Johannes. 1330 Johans Hanetonsjuprelle (HERB.); 1520 Jean Hanneton, Bergen (CSWLïï); 1530 Nicasius Hanton, Oud. (MULIV).
|
FD |
Hanneuse |
zie Hanne.
|
FD |
Hannevart |
Haneveer, -veir, Hen(n)ebaert, Henvard: Patr. Germ. VN haim-frid ‘heem-omheining’: 1041 Henfridus; 12e e. Heinfrithus (GN). 1296 Andries Henvert, PdC (BOUGARD); 1452 Henewart de Floyne (HERB.).
|
FD |
Hannicart |
zie Hannecart.
|
FD |
Hannick |
-icq, Hanicq, Hanique, Haneke, Hannecke, Annick, Anique, Annycke, Unique: Patr. Afl. van Han, VN Johannes. ± 1300 Jehans Hanike, PdC (BOUGARD); 1244 Engerrans Hanicus; 1317 Sainte Hanike, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Hannier |
Honnier, Hony, Hani, He(i)ni, He(in)ny: Patr. Rom. vorm van Germ. VN han-hari ‘haan-leger’. ±1300 Haniers, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Hanniken |
Haniken(ne), Hankenne, Han(ne)quin, Hannin(ck), zie Hanin.
|
FD |
Hannise |
zie Hanne.
|
FD |
Hanno(t) |
Hano(t), Han(n)ot(t)e, Anno(t), Annoot(e), Anote.Annothe, Annothé, Hannotel, Han(n)otiau(x), -teau(x), -tieau, taux, Annotiau, Hanotin: Patr. Vleivormen van VN Johannes. 1298 Hanotiaus Josiaus, Fretin (CSWI); 1280 Hannoet de Beke=Johannes de Beke = 1306 Hannot de Beka; 1307 Hannos li Deckere = 1326 Annoet de Tegheldeckere; 1396 Jan Hannoot = 1397 Jan Annoot, Ip. (BEELE); 1330 Johan Hanoteas, Fize (SLL III); 1348 Johan fils de Hanoteau de Fyez, Luik(BODY).
|
FD |
Hannocq |
zie Hanoque.
|
FD |
Hannois |
-oir, zie Hanoy.
|
FD |
Hannosette |
Metr. Vrl. vorm van Hanoset.
|
FD |
Hannotier |
zie Hanotier.
|
FD |
Hannou(i)lle |
zie Hanoulle.
|
FD |
Hannover |
PlN (NS).
|
FD |
Hannoy |
Nom d’origine: Hannoy, composé topon. en -etum, ainsi Hannoy à Courcelles et Le Hanois à Fontaine-!’Évêque (Ht); v. aussi Duhannoy.
|
JG |
Hannoy |
zie Hanoy.
|
FD |
Hannoyer |
zie Hennuyer.
|
FD |
Hannuis |
Hannus, zie Hanne.
|
FD |
Hannuzet |
zie Haniset.
|
FD |
Hano(t) |
zie Hannot.
|
FD |
Hanocq |
zie Hanoque.
|
FD |
Hanoff |
zie Hannoff.
|
FD |
Hanolet |
zie Hanlet.
|
FD |
Hanon |
Hanot, Hanoset, cf. Han-.
|
JG |
Hanon |
zie Hannon.
|
FD |
Hanoque |
Han(n)ocq, Heno(c)que, Hen(n)ocq, Henoch, Annocque, -ué, Anoque, Anocq: Patr. Vleivorm van VN Johannes. ± 1300 Jehane Hanoke, PdC (BOUGARD); 1322 Anniès Hanoke; 1384 Jehan Hanoque, Dk. (TdT); 1398 Heinric Hannoke, Spiere (DEBR. 1970).
|
FD |
Hanos(s)et |
zie Haniset.
|
FD |
Hanotaux |
-(i)eau, -iau(x), -eaux, zie Hannot.
|
FD |
Hanotier |
-ière, Hannotier: Patr. Afl. van VN Johannes.
|
FD |
Hanotin |
Hanotte, zie Hannot.
|
FD |
Hanoulle |
Hanoul(d), Anoul, Han(n)ou(i)lle, Henouille, Hagnoul, Hainol, Hanjoul, Hanjool, Hignoul(e), Xhignoulle, Hinoul, Ignoul: Patr. W. vleivorm op -ouïe van Johannes. 1325 Johan dit Hannoule, Luik (RENARD 237); 1334 Hanoule de Visei (HERB.); 1340 lohannis dicti Hannoel, Tn. (ROEL. 1951,13); 1587 Waelraef Ignoels, Bs. (HB 23l).
|
FD |
Hanoy |
Hannoy, -ois, -oir, Annoye: Patr. Vleivormen van VN Johannes.
|
FD |
Hanozet |
zie Haniset.
|
FD |
Hanozin |
Patr. W. vleivorm van VN Johannes.
|
FD |
Hanq- |
cf. Hank-.
|
JG |
Hanqu- |
-art, -et, -in(i)aux, -in(et). V. HAD (Hank).
|
EV |
Hanquart |
zie Hannecart.
|
FD |
Hanquet |
-uez, Henquet, -uez, Henket, Hancké, Anquet, -uez: Patr. Dim. van Hanke < Johannes. 1297 Margherite Hanokede, Dk. (TdT).
|
FD |
Hanquier |
-iez: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN ans-ger ‘ans (godheid)-speer’: Anscarius, Hanscherius (MORLET I). Vgl.Anquetil < ans-ketil. 1271 Gobert Anskier, St-Q. (MORLET). Of < Hauquier (eveneens in L) met epenthetische n.
|
FD |
Hanquin(et) |
-uin(i)aux, zie Hanniken.
|
FD |
Hanraets |
Haanraats, -aads, Haenraets, Ha(h)nraths, Henraat, Hanratty, Hanre(z), Hanré: 1. Patr. Germ. VN han-rêd ‘haan-raad’: 922 Henradus, Stavelot (MORLET I). – 2. Maar een Heerlens geslacht Haanraads is afkomstig van Haanrade in Kerkrade (NL) (CROTT1979).
|
FD |
Hanre(z) |
Hanré: 1. PlN Hanret (N). 1444 Stassart de Hanret, Namen (J.G.). – 2. Zie Hanraets.
|
FD |
Hanrez |
1. V. HAD (Han). — 2. Proven. Hanret (Loc).
|
EV |
Hanrez |
1444 «Stassart de Hanret» AidesNa-mur, 1497 «Guillaume de Hanresch» BourgNamur; nom d’origine: Hanret (Nr). Secondairement, aphérèse de (Je)han-er-et, cf. 1347 «Gossien Hanneriaul» Nivelles.
|
JG |
Hanrij(s) |
zie Henri.
|
FD |
Hanrion |
-ot, zie Henrion, -ot.
|
FD |
Hans |
zie Hanne.
|
FD |
Hans- |
Cet élément a double origine: 1° le germ. Hans, Jean, dans Hance, Hans, Hanse, Hanze. 1444 «Hanse le mareschal» AidesNamur, 1479-80 «Hanse palfernir», 1481-82 «Jacob filz dudit Hanse» Terre-Jauche, 1540 «Jehan Soupart dit Hans» Estinnes-au-Val, 1552 «Clarisse Hanche» SubsidesNamur. – D’où des dérivés comme: Hansen, Hansenne. 1493 « Andry Hansenne » Vogenée, 1501 «Fiera de Hansenne» Mar-chienne-au-Pont. – Hansens. Hanskens. –Hansquine. 1637 «Guilleaume Hanskinnc» Nandrin. – Hanssen, Haussons. 2° une formation romane sur Han-, où -s- (en picard, ou graphie picarde -ch) est la première partie du suffixe double -eç-ard, -eç-on, -eç-otte, etc.: Hansart, Hanchar, Hanchard, -art. 1330 «Hanechars de Logne», 1479-80 «Waty le Hansar», 1491-92 «(Waty le) Han-sar» TerreJauche. – Hanciau, Hanciaux, Han-say. 1362 «Willeame Hannecheaz» Alleur; sans doute aussi Hanse) [ou bien var., avec h-graphique, de Ancel, Anselme], dérivé: Hanselin. 1505 «la veuve Jehan Hansellin» BourgNamur. – Hanse, Hanset, Hansez, Hanzé, Hanche. 1395-96 «Hanse l’ouvrier de broudure» ComptesMons, 1565 «Johan Han-non dit Hanchet» Villers-l’Évêque; au Pays de Hervé, il faut penser aussi, le suffixe -é étant rare avec des NP, au l.d. hanse d’Olne, cf. 14.7.1766 «la dlle veuve Toussaint Hancé représente (…) que feu le sr son marit aurait conjoinctement avec elle vendu au sr Henry Mathieu Hancé une grange et stelée [w. stèlêye, f., gerbier] située aud. Hancé» C. J. Olne [JL, NFw2]. – Hanchir, Hanzir (avec suffixe -ier(e)). – Hancisse, Hansis (avec suffixe -isse). — Hanson, sans doute aussi Hant-son. 1352 «Hanes dit Hanechons» Ougrée, 1545 «feu Hanchon Danneal pexheur» GuillLiège, 1564 «Toussaint fil Henry Hanchon» CoutStavelot, 1577 «Matthy Hanson» CoutStavelot, 1602-3 «Jacques Hanson» TerriersNamur, 1629 «Gabriel Hanson» émigré en Suède. – Hansotte. 1511 «Han-chotte le Serian» CoutStavelot, 1540 «Han-zotte de Barsy» CartCiney, 1561 «Pierre le Hensotte» DénFIorenville, 1602-3 «Jean Hansotte» TerriersNamur, 1686 «Jean Hanchotte» BourgNamur, 1688 «Renier Hans(c)otte [= f ?]» Purnode. – Hansoul, w. liég. Hansoûle, Hansnulle. 1459 «Amelius Hanchoul» Ke-mexhe, 1496 «Hansoul de Londos» CoutSta- velot, 1518 «Hansoulle Le Blan Taillan», 1527 «Jehan Hansoulle» BourgNamur, 1602-3 «ung manovrier nommé Hansoulle» TerriersNamur. – Hansroul (avec suffixe double -er-oul).
|
JG |
Hans- |
-et, -ez, -kcns, -on, -otté, -oui, -sens. 1. V. HAD (Hanz). — 2. V. Hans(e).
|
EV |
Hans(e) |
Hansen(ne), Hansen(s), 1. V. HAD (Hanz). — 2. N. de bapt. d’orig. biblique. (Jo)han(ne)s, ,Jean ». N° 106.
|
EV |
Hans(e)bout |
Patr. Ans(e)boud, Germ. VN ans-bald ‘godheid-moedig’: 1107 Ansboldus, Cent; 12e e. Ansbout, Moorsel (GN).
|
FD |
Hansaerts |
Hansa(rt), Henissart: Patr. Afl. van HN Johannes.
|
FD |
Hansay |
zie Hanciau(x).
|
FD |
Hänsch |
Hansch(mann), Häntsch, Hantsche, Hansc(h)ut(t)er, de, zie de Hantsetters.
|
FD |
Hanscoote |
Hanscotte, zie de Hantsetters.
|
FD |
Hanse |
zie Hanne, Hanset.
|
FD |
Hanse |
zie Hanset.
|
FD |
Hanseel |
zie Ancel.
|
FD |
Hanseeuw |
zie Hanciau(x).
|
FD |
Hansel |
Hensel(s), Handzel: 1. Patr. D. Hansel, dim. van Hans. – 2. Zie ook Ancel; Hanselaere, van; Hanselaer, -aar: PlN Hanselaar in Lokeren (OV). 1295 Elysabeth de Hamselar, Lokeren; 1398 Jan van Hanselaer, Oostakker (GYSS. 1971).
|
FD |
Hanselin |
zie Ancelet, Hainzelin.
|
FD |
Hanselman(n) |
Patr. D. vleivorm van Hans.
|
FD |
Hansenne |
Hansen(s), zie Hanne.
|
FD |
Hanset(s) |
-ez, -é, zie Haniset.
|
FD |
Hanseval |
cf. Xhenceval, Xhenseval.
|
JG |
Hanseval |
Hanzeval: PlN Xhenseval in Ouffet (LU).
|
FD |
Hansewijck, van |
zie van Hanswyk.
|
FD |
Hansion |
zie Ancien.
|
FD |
Hansirs |
zie Hanchir.
|
FD |
Hansis |
zie Hancisse.
|
FD |
Hanskens |
Hansquine: Patr. Dim. van VN Hans, Johannes. i6e e. Johanna Hanskins, Waas (VAN G.IV,563).
|
FD |
Hansma |
Hansman(n), Ansman: Patr. Afl. van VN Hans. 1560 Ansman, A (LIND. 1964,20).
|
FD |
Hansoel |
Spellingvar. van Hansoul.
|
FD |
Hansoi |
zie Hansotte.
|
FD |
Hanson |
Hansson, Hantson, Anisson, Unissons, An(t)son, Henson: Patr. Hanesson, Rom. vleivorm op -eçon van Johannes. 1352 Hanes dit Hanechons, Ougrée (HERB.).
|
FD |
Hansotte |
Ansotte, Hanuzot, Henchoz, Hansoul(le), -soel, Hansol, Hensotte, Hensoul: Patr. Rom. vleivormen met stapelsuffîx -eçot, -eçoul, -eçoi van VN Johannes. 1318 Hansoy, Villers-le-Peuplier; 1459 Amelius Hanchoul, Kemexhe (HERB.); 1527 Jehan Hansoulle, Namen (RBN).
|
FD |
Hansoul(le) |
zie Ansoult, Hansotte.
|
FD |
Hansquine |
zie Hanskens.
|
FD |
Hansroul |
zie Anseroul.
|
FD |
Hansseeuw |
zie Ancel, Hanciau(x).
|
FD |
Hanssen(s) |
Hanssenne, zie Hanne.
|
FD |
Hanstater |
Patr. < Noors Hansdatter, Johannesdatter: dochter van Johannes. Vgl. Deens Hansdotter, D. Hanstochter.
|
FD |
Hanswy(c)k, (van) |
-wij(c)k, van Hansewijck, -wyck: PlN Hanswijk in Mechelen (A). 1296 Johannes dictus de Hansewiic, Mech. (OARI); 1369 Jan van Hansewijc, Mech. (V.ING.).
|
FD |
Hant- |
-on, -sen, -z. V. HAD (Hand et Hanz).
|
EV |
Hantekees |
Vervorming van Hautekees.
|
FD |
Hanto(o)n |
zie Hanneton, Antonius.
|
FD |
Hanton |
cf. Han(n)eton, v° Han-.
|
JG |
Hantout |
zie Andouche.
|
FD |
Hantsaeme, van |
zie van Handsaeme.
|
FD |
Häntsch |
Hantsche, Hantschmann, zie Hänsch.
|
FD |
Hantschmann |
Patr. D. vleivorm van Johann. 1448 Hans Hanschmann, Gorlitz (BRECH.).
|
FD |
Hantschoot(t)e |
zie de Hantsetters.
|
FD |
Hantsetters, de |
de Handsetters, Handschutter, de Handsc(h)utter, (de) Han(d)tschutter, de Hansc(h)ut(t)er, Deanscutter, Dan(t)schotter, Danschutter, Dhantschotter, D’Handschotter, D’Hants(c)hotter, Dandschotter, Damschotter, Handschoote, Hantschoot(t)e, Handtchootte, Hanscoote, Hanscotte, Anscutter: BerN van de hant(scoe)zutter:handschoennaaier, handschoenmaker. 1227 Weitin de Rekenghem qui dicitur Hantsottera, Cent (GN); 1321 a Bartholomeo Pellifice = 1322 a Bartholomeo Hansittere, Tn.; 1357 a Francone de Hantsuttere, Oplinter (C.BAERT); 1417 Johanne Handzi tiers, Mech. (HB 689); 1457 Willem de Handschutter, Berlaar-Mech. (GPM).
|
FD |
Hantson |
cf. Hanson?
|
JG |
Hantson |
zie Hanson.
|
FD |
Hantz(en) |
Patr. D. vleivorm van VN Hans.
|
FD |
Hanu(i)se |
Hanus(se), zie Hanne.
|
FD |
Hanuise |
Hanus, cf. sous Han-.
|
JG |
Hanus |
1. V. Hans(e). — 2. V. HAD
|
EV |
Hanuset |
-uzet, zie Haniset.
|
FD |
Hanut |
Nom d’origine: Hannut (Lg).
|
JG |
Hanut |
zie Hannut.
|
FD |
Hanuzot |
zie Hansotte.
|
FD |
Hanvard |
V. HAD (Han).
|
EV |
Hanvermat, van |
zie (van) Havermaet.
|
FD |
Hanze |
cf. Hanse, v° Hans-.
|
JG |
Hanze |
V. HAD (Hanz).
|
EV |
Hanzé |
cf. Hanse, Hanset, v° Hans-.
|
JG |
Hanzé |
zie Haniset.
|
FD |
Hanze(n) |
zie Hanne.
|
FD |
Hanzeval |
zie Hanseval.
|
FD |
Hanzir |
zie Hanchir.
|
FD |
Haon(d) |
Haot: Patr. Rom. verbogen vorm en dim. (-ot) van Germ. VN Hado (MORLETI). Vgl. Haous, Hatton.
|
FD |
Haond |
V. HAD (Ha).
|
EV |
Haot |
cf. Maillot.
|
JG |
Haoud |
Var. van Haous? Algerijnse naam (PDB)?
|
FD |
Haous |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN hath-wulf ‘strijd-wolf: Hadulf(us) (MORLET I). 1343 Pierre Haudoul, Chauny (MORLET).
|
FD |
Hap |
Happe, Haep, Haps, Hepp(e), Hep(t)s: 1. Mnl. happe: (hak)bijl. BerBN van de houthakker. 1270 Johannes Happe; 1294 Baude Haep = 1296 Boid Hap; 1296 Crestiene Haps, Kales (GYSS. 1963); 1307 Clais Happe; 1395 Maye Haps, Ip. (BEELE). Vgl. Happaert, D. Beil, Hackebeil. – z. Patr. Bakervorm van de Germ. VN Herbrecht of Hebbrecht. 1289 Adelisen Weitiin Heps wedewe, Bg. (CG). – Lit.: F. SMULDERS.Hflp-Herfrafe. Br.L. 1955,83.
|
FD |
Hap |
Happe. 1294 « Baude Haep (Hap, Happe)» OnomCalais, 1462 «Watier Happe» Ypres, 1583 «Mathis Happe» BourgNamur, 1626 «Jan Hape» émigré en Suède, 1693 «Nicolas Happe » Liège ; surnom (de forgeron?) : anc. fr. happe ‘crampon, crochet’ FEW 4, 38 Ib, ou anc. pic. happe, w. liég. hèpe ‘hache’ FEW 16, 144b. – Hap peut aussi être un hypocor. germ., Happo < hadu-berht; Happe, plutôt un NL, cf. Ferme de Happe, à Leignon (Nr).
|
JG |
Hap(pe) |
Haps. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hapart |
Happart, w. Hapâr. 12e s. «Hubertus Hapart» NécrArras, 1181-89 «Jofridi Hapart» St-Hubert, 1271 «Watiers Happars» Dettes-Ypres, 1279-80 «Jehans Hapars» RegTournai, 1289 «Warnechons li fis Hapart», 1294 «Jehans Hapars d’Antée», «Happars de le Hossire» CensNamur, 14e s. «Hapar de Bois» Liège, 1593 «Mathy Happarte» Thys, 1602-3 «Jacques Happart» TerriersNamur; surnom de gourmand: moy. fr. happard ‘celui qui happe, qui saisit’ FEW 4, 382a, comp. 1295-1302 «Jehans Hape tourte» ImpôtArtois; aussi autres sens possibles, par ex. à partir de w. liég. hapâ, (Malm.) hapâr ‘volet de pigeonnier’, ou d’anc. fr. happart ‘crochet à pendre’ ibid., d’où ‘lieu des exécutions capitales’ (ainsi à Nivelles). Cf. aussi Happaerts.
|
JG |
Haperen, van; |
van Haeperen van Aperen, van Apers: PlN Hapert (NB). 1173 Gela de Hapert (LNT); 1340 Johannes de Apert, Tnh. (VERB. 102). De overgang naar Van Haperen is in 1700-50 gebeurd in de streek Breda, Prinsenhage, Etten-Leur. De FN werd Van Apers in Schoten (A) (tned. T. van Aperen, Merksem).
|
FD |
Hapers |
Haepers. Nom d’origine: Hapert (Noord-Brabant) ou bien graphie hypercor-recte pour Apers [FD].
|
JG |
Hapers |
Haepers: 1. PlN Hapert (NB). Hapers=Van Hapert (VS1985,429). Zie Van Haperen. -2. Ha(e)pers kan hypercorrect zijn voor Apers. 1344 Joesse Hapere, Cent (RSGII); 1392 Wouter Haper,Aw.(ANP).
|
FD |
Hapet |
Happé, Happée: Dim. van Ofr. hape: haak. BerBN. EenHollands-joodsefamilieHartogliet medio 2oe e. haar FN wijzigen in Happée (Bs.) (med. P. De Zuttere, Bs.).
|
FD |
Hapiot |
Dérivé de Hap(pe), cf. pic. hapiète et moy. fr. hachot FEW 16, 145b; comp. aussi 1599 «L. Flament dit Happiette caipentier» Mons (BTD 16, 250) et 1426 «Jehan Hapil-lon» TailleSoignies.
|
JG |
Hapleteer, van |
PlN Appelterre (OV).
|
FD |
Happaert(s) |
-aer(s), -ard, Hap(p)art,Appaerts,Appart, Apard, Happers, Appers: Afl. van Mnl., Opic., Ow. happe: hakbijl. BerN van wie de bijl hanteert, wellicht een houthakker. Vgl. Hap(pe). 1243 Egidii Happart, H (SMTI); 1385 Johannes Happart, Tg. (TYTGAT); 1469 Johannis dicti Happaert, Bs. (OSTYN). Happaers = Happers (CLAES1985,529).
|
FD |
Happaerts |
1603 «Remy Happarts (orig. de Maastricht)» BourgLiège; var. de Hap(p)art avec -s de génitif germ., cf. 1381 «Happaert» Haï.
|
JG |
Happart |
cf. Hapart.
|
JG |
Happe |
cf. Hap. Haqu-, cf. Hak-.
|
JG |
Happe |
Haps, zie Hap.
|
FD |
Happé |
Happée, zie Hapet.
|
FD |
Happel |
zie Appel.
|
FD |
Happers |
zie Happaerts.
|
FD |
Haq(ue) |
zie Hack(e).
|
FD |
Haqu- |
-enne, -in. V. HAD (Ha et Hak).
|
EV |
Haquart |
cf. Hanquart, v° Hank-.
|
JG |
Haquenne |
zie Hacken(s).
|
FD |
Haquet(te) |
zie Hacket.
|
FD |
Haquin |
zie Hacquin.
|
FD |
Haquir |
zie Hackier.
|
FD |
Harang |
1. Proven. Hareng (Dép..Herstal). — 2. V. HARD (Har).
|
EV |
Harang |
-ant, Harent, Harran(g), Dehareng, Hereng, Herent, Hérant, Herreng, Herren(t): Grafieën voor Fr. hareng, Ofr. harenc: haring. BerBN voor een haringvisser of-verkoper. Of huisnaam. 1281 Gerardus Harant, Avelgem (HAES.); 1313 Guillaume Harenc, huilier (MICH. 1951); 1305 Jehans Herens = 1321 Jehan Harinc, Ktr. (DEBR. 1971). Zie ook Harinck.
|
FD |
Harbant |
Patr. Germ. VN Harebannus of Hardobannus (MORLETI), wellicht gereduceerd < Herbrand, Harbrand.
|
FD |
Harbert |
Harbers, zie Herbrecht.
|
FD |
Harbig |
zie Herwig.
|
FD |
Harbion |
zie Herbillon.
|
FD |
Harbon(nier) |
W. hypercorrect voor Charbon(nier).
|
FD |
Harboord |
-rt, zie Eerebout.
|
FD |
Harbrecht |
zie Herbrecht.
|
FD |
Harbrink |
Harperink: Patr. Afl. van Harbrecht.
|
FD |
Harchies |
Harchy, Deharchies: PlN Harchies (H). 1623 Marten Harchy, Tn.-Aw. (AP).
|
FD |
Harchies |
Harchy. 1258 «Jehan de Harc(h)ies» ChartesHainaut; nom d’origine: Harchies (Ht).
|
JG |
Harchies |
Proven. Loc. Synon. :Harchy.
|
EV |
Harchouts |
1. Proven. Harkhout,,,Bois défriché ». N° 238. — 2. V.HARD (Hark).
|
EV |
Harck |
Harcq. 1. Proven. Arc (Ainières) (Loc.). — 2. V. HARD (Hark).
|
EV |
Harck(e), van |
Harck, Harcq, zie van Herk.
|
FD |
Harckman(s) |
zie Herckman(s).
|
FD |
Harcourt |
D’Harcour(t), Darcourt: PlN Harcourt (Eure). 1312 Gillijs van Haercourt van der Voghelbeken,Oud.(CG).
|
FD |
Harcq |
1667 «J. Harcq notair» Fontaine-Val-mont; p.-ê. surnom: w. hark ‘râteau’ FEW 16, 170a (du moy. néerl. harke)’, ou bien, avec h-graphique, var. de Arcq.
|
JG |
HARD |
avec les variations de voyelles, les mutations de la consonne finale et les inversions : HARD, HERD, HIRD, HORD, HURD; HAR(i) (considéré comme un élément propre) : HARC, HARZ; HIRD, HIR, etc. Nos 124, 125, 126. N° I. Formes Ha(e)rd, He(y)rd, Hi(e)rd, Ho(e)rd, Hu(y)rd. A. Formes Ha(e)rd, He(y)rd, Hi(e)rd, Ho(e)rd, Hn(y)rd. I. N. simples. N° 118. 1. Hart(e), Hardt, Horth,-Morts, Hard(t), Hart-, Hurt- -mans. 2. Haert, Hert- -ens, Horto(n), Jaerdens, Jardon. II. -N. simples avec suffixes. N° 119. H.-ino ou ing : Hertin Jaradin. H.- -atto, -otto, -ez : Hartot, Horta, Xhardez. H.-ekin : Hartiens, Hurtgen. III. N. composés. N° 120. H,-bald : Hertebaut. H.-bard : Hartert. H.-hari : Herdies, Hard- -ier, -les, -i, -y. H.-ivald : Herteel. B. Formes Haer (HAR1), He(y)r, Hi(e)r, Ho(e)r, Hu(y)r. I. N. simples. N° 118. 1. Hair(son), Herr, Horre, Har-, He(e)r(e)-, Herre-, Hor–man(d), Ho(o)re- -mant, -mans, -manus. 2. Haer-, Hoor- -ens, Hér- -o, -ion, Hor(r)- -ion, -yon. II. N. simples avec suffixes. N° 119. H.-ino ou -ing : Hét-, Herr- -in, Heereyns, Haer-, Her-, Hor- -inck(x), -ing(s), Har-, Hér- -ing, -eng. H.- -ik, -ez, -oz : Ho(o)r- -icks, -icx. Hér- -is, -oes, H(o)rez. H.-elin : Herlin, Herlant, Horlaint. II. N. composés. N06 120, 121. H.-bald •• Her(re)-, Heyr- -haut, -bout, -bots. H,-bard : Herbert, Horpert. Avec diminutif : Herb- -inaux (-ino), -illon. N° 121. Jarbinet. H.-god : Margot, Herregodts. H.-hard : Horrard. H.-helm : Harms. H.-lad (-land) : Her- -la, -land. H.-leud (leu[de]n) : Horlait, Horlaint. H.-mad f-maz) : Her- -messe, -mes. H.-maru : Herremerre. H.-wad : Horwath, Hérouet. H.-wald-: Har-, Her-, Hir- -ou(x), Hur- -el, -iau. Her- -aly, -au(x). H.-ward : Horward. H.-win : Harrewyn. H.-wulf : Hairoulle. C. Formes Ha(e)rk, Herk, Hurk, Hirk. I. N. simples. N° 118. Harck, Harcq, Herch, Horge, Harkemanne, Horckmans. II. N. composés. N » 120. H.-hari : Her(r)- -eigers, -ygers. H.-wald : Harchouts. D. Formes Ha(e)rz, Hefyjrz, Ho(e)rz, Hirz, Hurz (Ou : Harts, Harst, etc.). I. N. simples. N° 118. Hars(ch)e, Hersch, Herssens, Ho(u)r(ch)t, Hors(te)- -mans. II. N. simples avec suffixes. N° 119. H.-ino : Harsin. H.-ett : Herzet. III. N. composés. N° 120. H.-leu(d)en : Hersleven. H.-wald : He(u)rs(ch)el, Hirsoux. H.-wulf : Hirsoil. N° II. Cas régime : Harn, Hem, Horn. I. N. simples avec suffixes. N° 119. H.-att, -ett : Hern- -a, -ot(te). H.-ik : Hornick. II. N. composés. N° 120. H.-hard : Hernardin. H.-hari : Harnie, Horn-, Hum- -er, -y. H.-wald : Hern- -(i)aux, -oux, Hiern- -aut, -aux. H.-wulf : Harnould.
|
EV |
Hard |
Peut être d’origines multiples: fr. hart; au fig.: w. (Mouscron) hard(e) ‘effronté, hardi’; ou bien néerl. hard ‘dur’. Cf. aussi Harte.
|
JG |
Hard(o)uin |
zie Hardewijn.
|
FD |
Hardaen |
zie Ardaen.
|
FD |
Hardas |
Hardat. Surnom: moy. fr. hardas ‘hart’ FEW 16, 153a, ou bien rouchi hardache ‘coriace’ id., 155, n. 8.
|
JG |
Hardas |
Hardat: Misschien Mfr. hardas: strop. BerBN (HERB.)?
|
FD |
Harde, de |
Hard(t), Hart(e), Art(e), d’Harte, ‘t Hart, Herte.de Herde, D’Herde, Derde(n), Herd(en), Herd(é): 1. BN Mnl. hart, hert: hard, sterk, wreed, gevoelloos, hardnekkig. 1410 Loenis de Harde, Ktr. (DEBR. 1958); 1410 Claes die Harde, Lille (MNT 389). – 2. De vormen met à kunnen teruggaan op Mnl. harde, herde: herder; zie Herder.
|
FD |
Hardebil |
BN naar de lichaamseigenschap: harde bil. Vgl. Hardebolle, Harteschene.
|
FD |
Hardebolle |
BN voor iemand met een harde kop, een stijfhoofd. D. Hartkopf. 1281 Hannekinum Hardebolle, Ip. (BEELE); 1309 Sygeri dicti Herdebolle, Mech. (OATII).
|
FD |
Hardeel |
Ardeel: 1. Fr. hardel: touw; fïg.: hij die de strop verdient, galgenaas, booswicht. 1306 Gherard Hardeel, Ip. (BEELE); 1382 Roegekin Hardiel, Moen (DEBR. 1970); 1402 GheeraerdArdeel, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Evtl. Patr. Dim. van een Germ. hard-naam; vgl. Harteel.
|
FD |
Hardelauf |
zie Hartlooper.
|
FD |
Hardeman |
Haerdeman, Arteman, Hardman(s), Hartman(s), Hertmans, Herteman(t)s, Hertelmans: Patr. Germ. VN hard-man ‘sterk-man’: ize t. Hartmannus monachus; 136 e. Hardman, Cent (GN). 1325 Sygero Hartmans; 1347 Otte Hartmans = Otto Hardman, Tn. (C. BAERT); 1639 Pieter Hardeman, Waasten (DUV.). Zie ook Hartmann.
|
FD |
Hardeman |
Haerdeman; formes all.: Hartman, Hartmann. Nom issu de l’anthrop. germ. hard(u)-man, cf. 12e s. «Hartmannus mona-chus» Gand.
|
JG |
Hardemee |
Naam van een poldertje bij Oosterland, in 1695 voorgoed geïnundeerd. De EN komt sinds eind 16e e. in Nieuwerkerk en in de 17de. ook in Zierikzee voor.
|
FD |
Hardenberg |
(NRW, NS, OIJ). 1536 Albertus Hardenberch, EL (MULIV); 1665 Joannes van Herdenbergh, Aw. (AP).
|
FD |
Hardenberg, (von) |
Hartenberg, Hartemberg: PlN
|
FD |
Hardenne |
1. PlN Hardenne in Houyet (N). – 2. Zie vanAardenne.
|
FD |
Hardenne |
1533 «Nicolas de Hardenne», 1653 «Jérôme Hardenne» BourgNamur; nom d’origine: Hardenne, à Houyet (Nr), ou bien Arden-ne (nom de la région) avec h- graphique.
|
JG |
Hardeweg |
Patr. Reïnterpretatie van Hard(e)wig, Germ. VN Hartwig.
|
FD |
Hardewijn |
-yn, Herdewijn, -yn, Hard(o)uin, Ardewijn, Ardouin, Ardhuin, Herdhuin: Patr. Germ. VN hard-win ‘sterk-vriend’: Hardwinus, Ardoinus (MORLET I, GN). 1115 s. Harduini presbiteri, Laon (SMTI); 1300 Jacop Heerdewiin, Cent (CG); 1341 Hubien Herduwin, Hoei (SLLIII).
|
FD |
Hardez |
zie Lexhardé.
|
FD |
Hardi |
cf. Hardy.
|
JG |
Hardi |
-ie(s), -is, -ij, -y, Lehardy, Ardies, Herdies, Hordies, -iez, Ordies: Ofr. hardi: moedig, durvend. BN. 1393 Bêle Hardis, Ktr. (DEBR. 1970); 1398 Marguerite Hardie, Dk. (TdT).
|
FD |
Hardies |
Ardies, prononcé Hardis’, Hcrdies. Paraît une adaptation du cas sujet roman hardis, cf. Hardy; cf. aussi Hordies. Hardiquest, Hardiquet. (NF limbourgeois et à Jodoigne). 1711 «LambertusHardiques» Saint-Trond; dimin. d’un nom germ. du type Hardo [FD],
|
JG |
Hardijns |
zie Harding.
|
FD |
Harding |
Hardijns, -yns, Ardyns, -ijn(s): Patr. Afl. van de Germ. VN Hardo ‘sterk’. 965-981 Hardingus, Cent (GN); 1296 Willem Ardiins huus, Her. (DERCON); 1401 Gheeraerd Hardync, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Hardique(s)t |
Patr. Dim. van Germ. VN Hardo. Vgl. Harding. 1711 Lambertus Hardiques, St.-Tr. (MUL VII).
|
FD |
Hardman(s) |
zie Hardeman.
|
FD |
Hardmeier |
zie Hartmeyer.
|
FD |
Hardouin |
Harduin. 1158-70 «Harduinus vil-licus de Hoyo» ÉchHuy, s.d. «Hubini Hardu-win» ObitHuy, 1254 «Watiers Harduin» ChartesHainaut, 1279-81 «Jernous Har-duins», 1286 «Harduins li Oiseleres» Cart-Mons, 1289 «Alars Harduins» CensNamur; nom issu de l’anthrop. germ. hard-win [d’où est issu anc. fr. hardouin ‘négociateur de mariage, entremetteur’ FEW 4, 383a]. «Forme fém.: 1289 «Damoiselles Anes Harduine» CensNamur.
|
JG |
Hardoux |
Ordou: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hard-wulf ‘sterk-wolf: Hardulfus (MORLET I). ± 1300 Mehaut Hardoule, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Hardt |
zie de Harde.
|
FD |
Harduineau |
Dim. van Hardouin.
|
FD |
Hardy |
Hardi. 13e s. «Jakemins Hardis» Nivelles, 1267 «Jehenés Hardis» CensHerchies, 1295 «Bauduins Hardis» ComptesMons, 1296 «Hardi le vigneron» TailleParis, 1339 «Hardit de Trienal» NPLaroche, 1481 «J. Hardi le vielz» JusticeBastogne, 1616 «Claude Hardy» PrincipChimay, 1617 «Gilles Hardi» BourgNamur; surnom: fr. hardi ‘qui ne se laisse pas intimider; téméraire’, etc. FEW 16, 155a, qui semble avoir été utilisé régulièrement en fonction de premier nom. « Forme fém.: 1279-81 «Li Hardie», 1290-91 « Marien Hardie » ComptesMons.
|
JG |
Hardy |
zie Hardi.
|
FD |
Hardyzer |
-ijzer: BerBN van smid. D. Harteisen. 16e e. Segewin Hartyser, Zutphen (PDB).
|
FD |
Harel(le) |
Ofr. harele: tumult, lawaai, opschudding. BN. 1246 Marie Harele; 1294 Pierre Harel, le gaillart, Comp. (MORLET).
|
FD |
Harelbeke, van |
PlN (WV). 1154 Eustachius de Harlebeca (DEBR. 1980′); 1393 Bette van Harlebeke, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Harelle |
Surnom de querelleur: anc. fr., moy. fr. harele ‘sédition, émeute’ FEW 16, 149a.
|
JG |
Haremaker |
zie de Haermaker.
|
FD |
Haremans |
zie Herman(s).
|
FD |
Haren, (van) |
zie van Haeren.
|
FD |
Harent |
1263 «Adam de Haren» CartValDieu, 14= s. «Colon de Harens» CensHuy, 1523 «Li-bier de Haren» GuillLiège, 1602-3 «Jean Haren» TerriersNamur; sans doute nom d’origine (germ.): Harent, dépend, de Rijmenam (arr. de Malines, prov. Anvers) ou Hareng (avec -g récent), dépend, de Herstal (Lg). L’absence de -g final n’est pas en faveur de fr. hareng. Cf. Harrain.
|
JG |
Harent |
zie Harang.
|
FD |
Harent, van der |
zie van Arendt.
|
FD |
Harford |
PlN Harford (Devonshire).
|
FD |
Harfst |
Ndd. voor herfst, het jaargetijde. D. Herbst. 1558 Peter Harvest, Hannover (BRECH.).
|
FD |
Hargot |
1631 «Adrien Hargot», aumônier du comte Albert de Berghes; cf. Ergo(t), Hergot. Sans doute surnom: dial. hargot. ergau ‘cahot; querelle’ FEW 16, 156b, ou, si h- est graphique, fr. ergot (anc. fr. argoz, pi.). La finale -ot n’est pas en faveur d’un anthrop. germ. hari-gauta (Carnoy 53), non plus que d’anc. fr. her(i)gaut, hargaut ‘vêtement de dessus’ FEW 16, 164a.
|
JG |
Hargot |
V. HARD (Har et Hark).
|
EV |
Hargot |
zie Herregode.
|
FD |
Harhelier |
Harhellier. 1676 «Christian Harhelier» BourgNamur; dérivé en -1er de anc. fr. hurler ‘crier, faire du tapage’, (St-Omer) herlier, moy. fr. hareler ‘exciter les chiens’, w. liég. (Coo) hèrler ‘crier’ FEW 16, 149a, comme surnom soit de tapageur, soit de rabatteur de chiens à la chasse ; de nombreux dérivés wallons y sont attestés FEW 16, 149a, d’autres encore (plutôt lorrains) sous un autre étymon FEW 14, 14a (lat. ululare).
|
JG |
Harhuis |
Haarhuis, Harrus: Harhûs, Ndd. vorm van PlN Haarhausen (NRW, HS), Harhausen (NRW). D. FN Haarhaus. 1714 Jacob Harhuss, Dortmund (BRECH.).
|
FD |
Härig |
Haerigs: Patr. Afl. van Germ. hari-naam.
|
FD |
Hariga |
1622 «Harrigar», curé de Mélen, 1765 «Hariga» Montegnée; adaptation de l’anthrop. germ. Hartgar (nom d’un évêque de Liège au 9e s.) ; ou bien topon. germ., Hargarde et Hargarden, pays de Trêves (TW 450). Cf. aussi «Henri Hartgardt», né à Eybertingen, anc. prévôté de Saint-Vith (cf. Biographie nationale).
|
JG |
Hariga |
Patr./Metr. W. vorm van de Germ. VN hari-gard ‘leger-omheining’: Heregart (MORLET I). 1622 Harrigar, Mélen (HERB.).
|
FD |
Harinck |
Haerinck, -ing, Haerynck. 1283 «Meus Harinc», 1290 «Bertremieu Harinc» DettesYpres; surnom de pêcheur ou de marchand de harengs, néerl. haring’, secondaire- ment, dérivé en -inc d’un anthrop. gerrn. en hari-, ainsi Hairingus [FD].
|
JG |
Harinck |
-ing, -ingh(s), Haerinck, -ing, -ynck, -ijnck, de Harijnck, -ynck, (de) He(e)ring, Heerings, -inckx, Herinck(x), -in(c)x, -incs, Aring, Harrings, Herring, -inck, den Haring, de(n) Haerinck, -ijnck, -ynck, -inckx, -ynckx: 1. BerBN voor de haringvisser of -verkoper. Vgl. Harang. 1171 Arnoldo Haring (LEYS 1951); 1245 Johanni Harinc, Har. (DEBR. 1980). – 2. Kan oorspr. Patr. zijn. Afl. van Germ. hari-naam: Hairingus, Arincus (MORLET I). Zie MEERTENS 1947,42
|
FD |
Haringhe, van |
PlN Haringe (WV). 1215 Michel de Haringhe; 1324 Wautier van Haringhe, Ip. (DF V).
|
FD |
Harion |
Var. de Herion, dimin. de Her(r)i; cf. Hary.
|
JG |
Harion |
zie Henrion.
|
FD |
Hariot |
zie Henriot.
|
FD |
Hark |
zie van Herk.
|
FD |
Harkay |
1. PlN Harkai in Flémalle-Grande (LU). – 2. Zie Herquet.
|
FD |
Harkemann(e |
zie Herckman(s).
|
FD |
Harkemanne |
1. Profess. (Harken,..Défricher, ratisser »), ..Défricheur, ratisseur ». — 2. V. HARD (Hark).
|
EV |
Harl- |
-aux. Proven. L.D. 1. Herlaus,anc. N. de Harlue (Dép. Bolinne).N° 89. — 2. Har-loo, « Bois sur ter-rain sec ». N° 241.
|
EV |
Harl- |
-et, -ez. Proven. V. De Harlez.
|
EV |
Harlange |
Nom d’origine: Harlange, Harlingen (G.-D. Lux.).
|
JG |
Harlange: |
PlN Harlingen, Fr. Harlange (GH).
|
FD |
Harlaux |
Patr. Spelling voor Arlaud, Rom. vorm van de Germ. VN erl-wald ‘edelman-heerser’: Herlevaldus, Arlaldus (MORLET I).
|
FD |
Harlaux |
Peut-être forme francisée (w. liég. -ay > fr. -(e)aux) de Harlay (ci-dessous).
|
JG |
Harlay |
[la graphie -ay peut noter -è, -é; cf. Haulai(t)], Harlet, Harlez. 1277 «Lambertus Harlet» (et son dimin. 1303 «Harleteaus») Voroux-Goreux, 14e s. «Jehans condist Har-lei» DénHesbaye, 1339 «Amars li harleis» Latinne, 1365 «Jehan Harlet corbisier» Taille-Mons; sans doute surnom: fr. hâlé (w. liég. hâler, (ri)hârler ‘hâler; sécher’) FEW 25, 575b. – En France, Harlay, -ey, -é, est un nom d’origine (Dauzat 320).
|
JG |
Harlem |
zie van Haarlem.
|
FD |
Harlepin |
Arlep(a)in: Var. van Hannep(a)in, met n/l-wisseling en r-epenthesis.
|
FD |
Harlet |
-ez, -ey, -ay, -é, Arlet, -ay, de Harlez: BN. Ofr. harlé, volt. dw. van harler, haler: uitdrogen, branden.+1300 Jakemes Harlés; Jehans li Harlés, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Harlophe |
Arloff: Patr. Verfranste spelling van de D. FN Harloff. Germ. VN hard-wulf’sterk-wolf; vgl. Harou. 1266 Hardolf Oslefs, Hb. (DN).
|
FD |
Harm- |
-egnies, -ignies. Proven. Loc.
|
EV |
Harm- |
-el, -s. V. ARMIN, AMAL.
|
EV |
Harman(s) |
-and, -ant, zie Herman(s).
|
FD |
Har–mand |
-mant. V. HARD.
|
EV |
Harmant |
cf. Herman(t).
|
JG |
Harmegnie(s) |
zie Harmignie(s).
|
FD |
Harmegnies |
Harmignie, Harmignies. 1286 «Maroie de Harmegni», 1325 «Jakemars de Harmigny» CartMons; nom d’origine: Harmignies (Ht).
|
JG |
Harmel |
Sans doute d’un anthrop. celtique: lat. Armagilus, nom d’un saint breton ; le prénom Armel se rencontre dans le Borinage (et ailleurs en Wallonie), mais on ignore s’il y est ancien.
|
JG |
Harmel |
zie Armel.
|
FD |
Harmelen, van |
PlN (U).
|
FD |
Harmeling |
-ink, zie Hermelin(k).
|
FD |
Harment |
zie Herman(s).
|
FD |
Harmer(t) |
Patr. Germ. VN hari-mêr ‘leger-beroemd’: Harmar, Hermerus (F m., Dip.). 1399 Jan Haermare, Ktr. (DEBR. 1970); 1427 Jan Hermaer, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Harmignie(s) |
cf. Harmegnies.
|
JG |
Harmignie(s) |
Harmegnie(s), Hermignies: PlN Harmignies (H). 1290 Robiert de Harmigni, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Harms(en) |
Harmes: Patr. Zoon van Harm, Herman.
|
FD |
Harn- |
-ie, -ould. V. HARD (Harn).
|
EV |
Harn- |
Thème anthropon., avec h- graphique, corresp. à Arn- de Arnould, cf. Arnars, Arnot, Arnotte. m Dérivés: Harnet; dimin.: Harnetiaux. -Harnequaux. 1273-80 «Jehan Harneskiel» FriedenTournai, 1279-80 «Jehans Harnes-keaus» = 1280-81 «Jehan Harneskiaus» Reg-Touniai ; à moins qu’il ne s’agisse d’un dérivé pic. du fr. harnacher, comp. le verbe arniké dans la région d’Arras (ALPic I, 87) [MH].
|
JG |
Harnalsteen |
cf. Hernalsteen.
|
JG |
Harnalsteen(s) |
zie Alsteen(s).
|
FD |
Harnequaux |
-ueau, Arlequeeuw: Patr. Dim. op -iquel van VN Arnaud. +1570 Anthoine Arnesquel, Jehan Arnesquel, Dk. (CDT 33).
|
FD |
Harnet |
Harnétiaux: Patr. Dim. van VN Arnaud.
|
FD |
Harnevel(d)t, van |
Wellicht PlN Harreveld (G).
|
FD |
Harnie |
Cf. 1602-3 «Martin Hernye» Terriers-Namur; nom d’origine: Hargnies, w. arnîye (Ardennes), cf. 1683 «Nicolas Beudet de Har-niye» Houdremont, 1735 « Margeritte de Harny» NPLouette. Cf. aussi Hernie, Herny et Horgnies.
|
JG |
Harnie(r) |
PlN Hargnies (Nord, Ard.)
|
FD |
Harnisfeger |
D. BerN Harnischfeger: harnaspoetser. Vgl. Sweertvaegher.
|
FD |
Harnouds |
Harnould, zie Aernout(s).
|
FD |
Harnould |
Var. de Arnould avec h- graphique; cf. Harn-(ci-dessus).
|
JG |
Haro(t) |
-otte, -otin: Patr. Dim. van Germ. hari-naam, b.v. Harou, Harrau.
|
FD |
Harou |
Haroux. 1279-80 «Harous de Canfaing» RegTournai, 1419 «Daneel Harout» Courtrai, 1648 «Loys Harou» Douai; f nom issu d’un anthrop. germ. hari-wnlf (Morlet, NP Gaule I, 127b), à moins qu’il ne s’agisse de l’interjection haro(u) qui a pris dans les dialectes des sens péjoratifs, ainsi gaumais harouye ‘querelleur’ FEW 16,150, « Dérivés du thème Har- : Harot, Haro. -Double dérivé: Harotin.
|
JG |
Harou |
-oux, Hérou(l)t, -oux, Hiroux, -ouf, Hyroux, Herrou, Her(r)oes: Patr. Rom. vormen van de Germ. VN hari-wulf ‘leger-wolf: Herolf (MORLET I). 1416 Piètre Haroult, 1433 Maigne Hiroulle, Dk. (TTT).
|
FD |
Harou |
V. HARD (Har).
|
EV |
Harper |
Herper(s), Herpels: BerN Mnl. harper, herper: harpspeler. Vgl. D. Harfner. 1300 Adam de Herpere = Ade Herpers, Tv. (BERDEN); 1406 Henric de Herpere, Bs. (PEENE).
|
FD |
Harperink |
zie Harbrink.
|
FD |
Harperscheidt |
PlN Harperscheid (NRW).
|
FD |
Harpigny |
Arpigny, sans doute aussi Harpignies (Mons, 1792; Valenciennes, 1819). Nom d’origine, que Dauzat 321 relevait dans le Nord, sans pouvoir le localiser; p.-ê. Harpigny, à Robelmont (arr. Virton), même si la diffusion du NF (dans la région de Charleroi) ne plaide guère en ce sens.
|
JG |
Harpigny |
-ignies, -ignit, Harpegnies, Herpigny, Arpigny: PlN Harpigny in Robelmont (LX). 1732 Emm. Harpignij, Loupoigne (MUL VII).
|
FD |
Harpigny |
Proven. L.D. Rég. Virton.
|
EV |
Harpman |
BerN van de harpspeler; vgl. Harper.
|
FD |
Harquemanne |
zie Herckman(s).
|
FD |
Harrain |
Peut-être var. de Harent.
|
JG |
Harran(g) |
zie Harang.
|
FD |
Harrathi |
Arabische naam.
|
FD |
Harrau |
Aeraut, Harreau: Patr. Germ. VN hari-wald ‘leger-heerser’: Herold (Fm.). 12e e. Haroudus laicus (GN); 1340 Jaques Hariaus (MORLET); 1398 Aernoud de Tue dit Harout, Zwg. (DEBR. 1970).
|
FD |
Harray |
1. Spellingvar. voor Haret; zie Harré. – 2. LU W. vorm voor Harel of Harrau.
|
FD |
Harré |
Harre: Patr. Dim. van Germ. hari-naam, zoals Harou.
|
FD |
Harrebomee |
Néerlandisation de Herbaumez, Herbomez [FD].
|
JG |
Harrebomee |
zie Dherbometz.
|
FD |
Harrew- |
-yn. V. HARD (Har).
|
EV |
Harrewijn |
cf. Herrewijn.
|
JG |
Harrewyn |
zie Herrewijn.
|
FD |
Harri(e) |
zie Henri, Hary.
|
FD |
Harrings |
zie Harinck.
|
FD |
Harris |
Harris(s)on, Harry: E. Patr. = Hendrik.
|
FD |
Harroy |
-ois: PlN Harroy in Hour (N).
|
FD |
Harroy |
Proven. Dép. Hour.
|
EV |
Harroy |
sans doute aussi Harray. 1472 «Wote-lés de Haroi» DénLaroche, 1552 «Messire Pierre de Harroy doyen de Florinnes» Sub-sidesNamur, 1573 «Jacques de Harroy» Bourg-Namur; nom d’origine: Harroy, w. ârwè, dépend, de Hour-Havenne (Nr).
|
JG |
Harrus |
zie Harhuis.
|
FD |
Hars |
zie Aarts.
|
FD |
Hars(che) |
V. HARD (Harz).
|
EV |
Harsch(e) |
Harst: Mhd. harsch, harst: legerschaar, krijgsbende. BN voor een lid van een legerbende.
|
FD |
Harschene |
zie Harteschene.
|
FD |
Harsdorf |
PlN(BEI).
|
FD |
Harsée |
V. Harzée.
|
EV |
Harsée |
zie Harzé(e).
|
FD |
Harsimont |
Proven. Arsimont (Loc.).
|
EV |
Harsin |
1632 «Guillaume Harsin» Bourg-Namur; nom d’origine: Harsin (Lx).
|
JG |
Harsin |
Proven. Loc. Hart.
|
EV |
Harsini |
PlN (LX).
|
FD |
Harskamp, van |
PlN (G). 1431 Ernoul de Herscamp, H (CCHt).
|
FD |
Harst |
1. Mnl. harst: rugstuk van een geslacht dier, stuk gebraden vlees, lendenstuk van een rund. BerBN. ±1240 Henricus Harst, Mariakerke (SCHMID); 1351 van Pieter den Harst, Cent (GSB). -2.ZieHarsch(e).
|
FD |
Hart |
Harte, zie de Harde.
|
FD |
Hart |
Harte. D’origines multiples, cf. Hard.
|
JG |
Hart- |
-e, -eel, -ert, -jens, -man. V. HARD.
|
EV |
Hart, van der |
zie van der Haert.
|
FD |
Hartaud |
zie Harteel.
|
FD |
Hartbrojt |
BN voor de bakker van te hard brood.
|
FD |
Harteel |
Hartiel. Du thème de Hartaud < germ. hart-wald?
|
JG |
Harteel |
-iel, Arteel, -iel(le), Artels, Hertay, Hartaud, Arthau, Artaud: 1. Patr. Harteel kan een regressievorm zijn van Hartaud, Rom. vorm van de Germ. VN hard-wald ‘sterk-heerser’: Härtel, Hart(e)l, Härtlein: Patr. D. dim. van een Germ. hard-naam. 1270 Hartlinus Tarant = 1266 Hartmannus dictus Tarant, Bozen (BRECH.).
|
FD |
Hartemberg |
Proven. 1. ,,Montagne des cerfs ». — 2. Le mot hard ou hert peut avoir aussi qualifié des terrains durs.
|
EV |
Hartemberg |
zie Hardenberg.
|
FD |
Hartemeier |
zie Hartmeyer.
|
FD |
Harten |
Haerten, Horten: Patr. Vleivorm van een Germ. hard-naam, zoals Hartwin, Hartman.
|
FD |
Harten, van |
PlN in Renkum (G).
|
FD |
Hartenberg |
zie Hardenberg.
|
FD |
Hartendorp |
D. PlN Hattendorf (NS, HS)? 1747 Harmen Hartendorp, Schonburg (vader van) 1784 Hendrik Harmesz Hartendorp, Spaarndam (PDB).
|
FD |
Hartert |
D. Patr. Metathesis van Hartrat, hard-rêd ‘sterk-raad'(BRECH.).
|
FD |
Harteschene |
Arteschene, Harschene, -êne, -êne: BN hard+Mnl. schene: scheenbeen, scheenplaat. Naar de harde scheenplaten van de wapenrusting. Zie ook Scheen. 1311 Gilijs die men hietHartscenen, Dormaal (OATII); 1370 Adam Haertscheyne, NX (KSG); 146 e. Hardschene, Sperleke (DUPAS 122).
|
FD |
Harteveld |
PlN Hartefeld (NRW). Zie Herteveld(t). 1288 Wisse van Hardinvelt, Lopikerwaard (CG).
|
FD |
Hartgerink |
Patr. Hartgering, afl. van Germ. VN Hardger. Zie Hartgers. 1188 domus Hertgherinc, OIJ(TW).
|
FD |
Hartgers |
Germ. VN hard-ger ‘sterk-speer’: Hartgerus (MORLET I).
|
FD |
Harth(s) |
1. BN Hard; zie De Harde. – 2. Patr. Korte vorm van een Germ. hard-naam. – 3. D. Hardt: hert. 1411 Detlef Hert, Kiel (DN).
|
FD |
Harthaldus |
Artaldus (MORLETI). Of-el-dim. van Germ. hard-naam. 1539 Jan Arteel, Roes. (AERBEYDT 65). – 2. De FN werd in de i/e-iSe e. in Ronse verward: Sarteel = Charteel = Harteel (Midd. 1964,278).
|
FD |
Hartiel |
zie Harteel.
|
FD |
Hartig |
1. Patr. < Germ. VN Hartwig. 1569 Hardtwich Heldt = Hartich Heldt, Wismar (NN); 1763 Nicolays Hartigh, Bg. (PARM.). – 2. Var. van Hartog.
|
FD |
Hartigh, den |
zie (de) Hertog.
|
FD |
Hartjens |
Haertje(n)s, Hartke, Hertkens, Hortien: Patr. Dim. van een Germ. hard-naam. 1300 Harteke = Hartwig de Libra, Stade (DN).
|
FD |
Hartkamp |
PlN Hertenkamp: hertenveld?
|
FD |
Hartkopf |
BN voor een stijfhoofd. Ndd. Hardekop. Vgl. Hardebolle.
|
FD |
Hartl |
Härtlein, zie Härtel.
|
FD |
Hartle(i)b |
1. Patr. D. VN Hartlieb. 1405 Albert Hartliep, Gernsbach (BRECH.). – 2. D. Leib: brood. Vgl. Hartbrojt.
|
FD |
Härtling |
Hertling: D. Patr. Afl. van Germ. hard-naam. 1333 Kath. Hertelin, Worms (BRECH.).
|
FD |
Hartlooper |
Hardelauf: BN voor een hardloper.
|
FD |
Hartman |
Hartmann, cf. Hardeman.
|
JG |
Hartmann |
-man(s), -maans, Harthmann, Haertman, Artman(n): Patr. Germ. VN. Zie Hardeman. 1442 Willem Hartman, Helmond (HB 431).
|
FD |
Hartmeyer |
Hardmeier, Hartemeier: D. BerN. Meier, boer aan een hard: gemene weide.
|
FD |
Hartmeyer |
Profess. ,,Métayer des terrains arables ». (Aard), par oppos. à Hagemeyer, ,,Métayer des bois ». — 2. ,,Le métayer dur » (Hardmeier).
|
EV |
Hartoch |
(den) Hartog, zie (de) Hertog.
|
FD |
Hartog(h) |
V. Hertog.
|
EV |
Harts |
zie Aarts.
|
FD |
Hartung |
Patr. D. afl. van een hard-naam. 1335 Gotzo Hartungus (BRECH.).
|
FD |
Hartwig |
Hartvigsen, Hertwig: Patr. Germ. VN hard-wîg ‘sterk-strijd’: Harduuich (MORLET I). 1580 Gielis Herdwich, Workum-Aw. (AP).
|
FD |
Harv- |
–ant, -eng(t), -ent. Proven. Harveng (Loc.).
|
EV |
Harveng |
Harven(g)t, Harvan(g)t, de Harven(g), -engt, d’Harveng, -ant, -ent, Herven(g)t, Arveng, Arvent, Arvant, Ervent: PlN Harveng (H). 1296 Margos de Harveng, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Harveng |
Harvengt, Harven, Harvant, Har-vyn, Arvent, -eng. 1257 «Iwain de Harveng» ChartesHainaut, 1286 «Hèle de Haraing» CartMons, 1365 «Colart de Harveng bou-chier» TailleMons; nom d’origine: Harveng, w. ârvin (arr. Mons, Ht).
|
JG |
Harvey |
Harvie: Patr. Oude Britse VN, die aan Fr. Hervé beantwoordt. 1086 Herveus; Herueu de Berruarius; 1190 William Hervy (REANEY).
|
FD |
Harvyn |
zie Herrewijn.
|
FD |
Hary |
[en Angleterre, Harry représente Henri], Sans doute var. de Her(r)y, cf. Harion; éventuellement, le NF étant commun dans la prov. de Liège, nom d’origine (avec décomposition du nom): Lahérie, à Longlier (Lx), cf. 1472 «la vesve de Colignon de la Hary», «Pierede la Harye» DénChiny.
|
JG |
Hary |
Harri(e): 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN hari-rîk’leger-machtig’: Haririchus (MORLET I). – 2. Gesproken vorm van Henri.
|
FD |
Harynck, de |
zie Harinck.
|
FD |
Harzé |
Harzée. 1340 «Wery de Harzee senes-chal» St-Hubert, 1588 «Symon de Harzee» CoutStavelot; nom d’origine: Harzé (Lg) et Harzée, dépend, de Cortil-Wodon (Nr) et de Lens-Saint-Remy (Lg).
|
JG |
Harzé(e) |
Harze(e), Harsée, Herzet, Herzê, Hersé(e), Arzée: PlN Harzé (LU) of in Francorchamps (LU). Harzée in Cortil-Wodon (N), Lens-St-Remy (LU) of Beausaint (LX). 1330 Wilhelmo de Harsees, Dinant; 1338 Willeame de Harsee, Luik (SLLIII).
|
FD |
Harzée |
Proven. Loc.
|
EV |
Harzimont |
Nom d’origine: sans doute Arsimont (dont les formes anciennes sont par h-) ; Hargimont (Lx) est moins probable.
|
JG |
Harzimont |
PlN Arsimont (N) of Hargimont (LX).
|
FD |
Harzimont |
V. Harsimont.
|
EV |
Has |
zie Hass.
|
FD |
Has- |
-a(e)rt(s), -en. V. HAD (Haz).
|
EV |
Has(e)l- |
-aer, -e(e)r. V. Hazel.
|
EV |
Has(s)ler |
Hes(s)ler, Heseler: D. afl. van PlN Hasel: hazelaar. Vgl. De Haeseleer.
|
FD |
Hasaert(s) |
-aer(s), -ard, -art, zie Hazaer(t).
|
FD |
Hasard |
Hazard, Hazart; Hasaert, Hazaert (formes flam.), etc. 1216 «Raoul Hasart» NécrArras, 1260 «Reniers Hasars», 1272 «Agnes relicta Hasarde» Villers-Perwin, 1267 «Stivenes Hasars» CartValDieu, 1275-76 «Colins Hasars» RegTournai, 1281 «Hanekin Hazart» DettesYpres, 1350 «Johannes Hazar» Crehen, 1356-58 «Jakemars Hazars» Polypt-Ath, 1417 «Jehans Hasart» PolyptAth, 1633 «Nicol Hasar» émigré en Suède, 1689 «Martin Hazard» DénLierneux; surnom: anc. fr. hasart ‘joueur’ Gdf 4, 429, moy. néerl. ha-saert, p.-è. surnom de joueur; un jeu appelé «hasard» était en vogue au Moyen Âge (cf. le Jeu de Saint-Nicolas de Jehan Bodel). En Flandre, le nom a été réinterprété comme un dérivé de De Haze, ainsi 1374 «Gillis de Haze» = «Gillis Hasaert» Grammont [FD]. -Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Hazaert, dans De Leiegouw 33, 1991, 345-7.
|
JG |
Hasbroe(c)k, van |
Hasbrouck, -cq, zie van Haesebroek.
|
FD |
Hasbroucq |
-ouck, cf. Hazebrouck
|
JG |
Hascel, van |
zie van Hasselt.
|
FD |
Hasdenteufel |
D. BN: haat de duivel.
|
FD |
Hase |
Surnom: all. Hase ‘lièvre’, cf. aussi Haas et Basse.
|
JG |
Hase |
zie Hazée.
|
FD |
Hase, (de) |
zie de Haas.
|
FD |
Hasebrouck |
zie van Haesebroek.
|
FD |
Hasekamp |
PlN Hasenkamp in Minden (NRW), Hazenkamp (G).
|
FD |
Haselaars |
-aers, -eer(s), zie (de) Haeseleer.
|
FD |
Haselbach |
PlN (BEI, BW, S, TH).
|
FD |
Haselbauwer |
Planter en kweker van hazelaren. Vgl. D. Haselmann, Haselmayer. 1760 Christophorus Halselbauwer fs. Elias & Magadalena Haselbauwerin, Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Haseldonckx |
Haesel-: 1. PlN Hazeldonk (NB) en in Schaffen (VB), Berlaar (A). 1108 Rainero de Haseldunc, St.-Tr. (CST); 1375 Henric van Haseldonc, Diest (CLAES1983). – 2. Var. van Hazendonk.
|
FD |
Haselkamp, van den |
Wsch. reïnterpretatie van PlN Hazenkamp. Zie Hasekamp.
|
FD |
Haselton |
E. PlN Hazleton (Gloucestershire). 1274 Robert de Haselton (REANEY).
|
FD |
Hasemeyer |
D. Haselmayer. Vgl. Haselbauwer.
|
FD |
Hasen |
zie Haesen.
|
FD |
Hasenberg |
Hazenberg, Hassenberg: 1. PlN Hazenberg in Zandvliet (A). 1743 Gaspar Hassenberghs, Zandvliet-Aw. (AP). – 2. PlN Hasenberg (SH, NS, NRW, HS, RP, BW, BEI). 1490 Adriaen Hasenberch, Dordrecht (PARM.).
|
FD |
Hasenberg |
Proven. Dép. Sandvliet.
|
EV |
Hasenbos |
zie Hazenbosch.
|
FD |
Hasenbroe(c)kx |
van Hasenbroeck, zie van Haesebroek.
|
FD |
Hasenbusch |
1. PlN in Hüllhorst (NRW). – 2. Zie Hazenbosch.
|
FD |
Hasenclever: |
Afl. van PlN Hasenclev in Remscheid (NRW)(BRECH.).
|
FD |
Hasendonck(x), |
zie Hazendonk.
|
FD |
Hasevoet(s), |
zie Haesevoet(s).
|
FD |
Hasevoets |
cf. Haesevoets.
|
JG |
Hasey, |
zie Hazée.
|
FD |
Haslaire, |
zie de Haeseleer.
|
FD |
Hasler |
zie Hassler.
|
FD |
Haslet |
Sans doute dimin. en -elet de l’anthrop. germ. Hasso, cf. Hasquin et Hasselin.
|
JG |
Haslinger |
Afl. van PlN Hasling (BEI) of Hassling(en)(NS).
|
FD |
Hasoppe |
w. (Liège) Hazope. Sans doute d’un prénom ancien (dér. de germ. Hasso), cf. 11.3.1739 «la maison possédée (…) par Hasoppe Conrard» Léo [JL, NFw2].
|
JG |
Hasoppe |
W. adaptatie van Ascoop?
|
FD |
Haspe(e)l |
zie Hespel.
|
FD |
Haspe, de |
zie de Haspe.
|
FD |
Haspeslag(h) |
cf. Aspeslagh, -ach.
|
JG |
Haspeslag(h) |
-slach, zie Asperslag.
|
FD |
Hasquin |
1. Mnl. hasekin: haasje. BN. ize e. Ecbertus Haskin, Cent (GN); 1334 Jehan Hasekins, Bergen (PIERARD). – 2. Metr. Ndd. Hasseke is dira, van Hadewig. 1282 Hascike Noverca, Stralsund(NN).
|
FD |
Hasquin |
1309 «Colins Hasekins» Comptes-Mons, 1310 «Stassin condist Hasekin» Mo-raalle, 1334 «Jehan Hasekin» ComptesMons; dérivé roman en -kin de l’anthrop. germ. Hasso. – Forme fém. : 1272 « Haskine de Cha-mont et Gheile sorori sue» PolyptVillers, 1280 «relicta Egidii filii domine Hasken et Wal-terus» PolyptLiège, 1282 «damoiselle Hasken» CartValBenoît, 1289 «Dame Haskine» CensNamur, 1309 «Colins Hasekine». Basse. Cf. 1589 «le vieulx Hasse» DénMalem-pré; nom d’origines diverses, généralement un toponyme: (La) Hasse, w. topon. hasse ‘hêtre’ (cf. aussi Hastray), fréquent au sud de la prov. de Liège et dans le Luxembourg, d’où aussi le NF Delhasse. – En Allemagne, Hasse peut représenter Hartmann, Hartwig, etc., avec chute de r et syllabe secondaire de dérivation (cf. A. Bach, Deutsche Namenkunde, 1/1, 100).
|
JG |
Hass |
Has, Hasse(n): Patr. Germ. VN Hasso, vleivorm bij een hath-naam zoals Hadebert. 1271 Hasso Blide,Hb.(NN).
|
FD |
Hassart |
Pic. var. van Hasart. 1288 Gilles Hassars, Dk. (TdT).
|
FD |
Hassche, van |
zie van Asch.
|
FD |
Hasse |
1282 «Johan, me filh, dit Haseit» CartValBenoît; surnom: p.-ê. anc. fr. hazë, hase ‘grillé’ FEW 16, 125b [Hasse ou Haze, dépend. d’Esneux, dans Guyot est une méprise pour (La) Haze].
|
JG |
Hasse |
Hypercorrect voor Asset? Of var. van Hazé(e) met verscherping z/s?
|
FD |
Hasse |
zie Delhase, Hass.
|
FD |
Hassebrouck |
-oucq, cf. Hazebrouck
|
JG |
Hassebroucq |
zie van Haesebroek.
|
FD |
Hassel- |
-le, -mans. 1. V. Hazel. — 2. V. HAD (Haz).
|
EV |
Hassel(t), (van) |
van Assel(t), van Hascel, (van) Hasselle, van Hastel, van Astele: PlN Hasselt (L), Ophasselt (OV), Neerhasselt (Aalst, 0V). 1334 Aleydi dicte de Hasselt, Ht. (A.GHIJSEN); 1396 Hannin van Asselt, Ip. (BEELE).
|
FD |
Hassel, (van) |
zie van Hasselt.
|
FD |
Hasselaire |
zie (de) Haeseleer.
|
FD |
Hasselbergh |
zie Asselberg(h)(s).
|
FD |
Hassele(e)r, de |
de Hasselair(e), Dassele(e)r, D’Asseler: Naam van de Hasselaar, de inwoner van Hasselt (L). Evtl. var. van De Haeseleer.
|
FD |
Hasselin |
1252 «Walterus filius domine Hasselin» Villers-le-Peuplier; dimin. en -elin de l’anthrop. germ. Hasso, cf. Haslet.
|
JG |
Hasselin |
zie Asselijn.
|
FD |
Hasselle |
Metr. Hypercorrect voor Asselle. Germ.VN Ascela (GN) of Adzila, Azela (MORLETI).
|
FD |
Hasselman(s) |
Asselman(s): 1. Afl. van Van Hasselt of Van der Hasselt. 1572 Heylken Hasselmans, Helmond (HB); 1615 Petrus Hasselmans, Schelle (MAR.). – 2. Zie Asselman(s).
|
FD |
Hasselt |
Nom d’origine: Hasselt (Lb). Cf. aussi Hallut (p.-ê. forme romane).
|
JG |
Hasselt, van(der) |
Verhassel(t),Verassel(t),Verrassel: PlN ter Hasselt: plaats waar hazelaren groeien, hazelarenbosje. 1199 Waltero de Hasselt, Ktr. (DEBR. 1980′); 1392 Willem vander Asselt, Ktr. (SR F> 46v°); 1398 Jan van der Hasselt, Tielt (DEBR. 1970).
|
FD |
Hassen |
zie Hass.
|
FD |
Hassenberg |
1. Zie Hasenberg. – 2. PlN in Stolberg (NRW).
|
FD |
Hassert |
Wsch. = Hasert = Hasart.
|
FD |
Hassevelde |
zie Hazevelde.
|
FD |
Hassing |
-ink: Patr. Afl. van Germ. VN Hasso. Zie Hass. 1209 Bure, cognomine Hassing, Ostrach (BRECH.); 1629 Roelant Hassink, OIJ-Aw. (AP).
|
FD |
Hasson |
zie Asson.
|
FD |
Hast |
zie Haast.
|
FD |
Hast- |
-ière, -ir(e). Proven. Loc.
|
EV |
Hastat |
Hastedt: PlN Hastedt (NS).
|
FD |
Haste, van |
zie van den Aste.
|
FD |
Hastel, van |
zie van Hasselt.
|
FD |
Hasten, van |
zie van Asten.
|
FD |
Hasten, van (der) |
zie van (den) Ast(e).
|
FD |
Hastert |
Proven. Heestert (Loc.).
|
EV |
Hasthorpe |
PlN Hastrup (NS).
|
FD |
Hasti(e)r |
Haestier, Hasti(è)re: PlN Hastière(N).
|
FD |
Hastier |
Var. de Hastière, -ir, plutôt que surnom: anc. fr. hastier, fr. hâtier ‘grand chenet sur lequel on appuie les broches’ ; cf. toutefois 1241-42 «domini Mathei Hastarii» Charité-Tournai.
|
JG |
Hastière |
Hastire, Hastir, w. nam. Hastîre. Cf. 1265 «li Osteliers de Hastiers» CensNamur; nom d’origine: Hastière, w. astîre (Nr). Cf. aussi Hastier (ci-dessus).
|
JG |
Hastinckx |
-ings, Haestinckx, -incks, -ings: Patir. Afl. van Germ. VN, zoals Hastbertus, Hastadus, Hastulphus (MOKLETI). 1321 Aleydis Hasten = 1333 A. Haesten, Tn. (C. BAERT).
|
FD |
Hastray |
-ais: LU W. vorm van Ofr. hasterel: nek, hoofd. EN. 1256 Colart dit Hateriaux, Epinoy (MORLET).
|
FD |
Hastray |
Probabl. dimin. en -ellu > w. liég. -ê de hasse, hèsse ‘hêtre’ (région de Malmedy), nom d’origine.
|
JG |
Hastry |
Misschien hypercorrect voor Hatry.
|
FD |
Hat(t)em,van |
PlN (G). 1637 Joannes van Hattum, Aw. (MUL V); 1667 Jan van Hattem, Wesel-Aw. (AP).
|
FD |
Hâté |
Comme les NF picards voisins Hâté, Hatté, Hattez (PdC), Hatté (Somme), soit dérivé du thème anthrop. hath-, had-, cf. Hattiez, soit var. de Watté, -ez, avec h- graphique et chute du w-initial, comp. Hautier/Waut(h)ier.
|
JG |
Hatem, van |
zie van Hattem.
|
FD |
Hatenboer |
zie van Auterboer.
|
FD |
Haterd, van de(r) |
PlN Hatert (Nijmegen, G).
|
FD |
Hatert |
Haterte, Atterte. Nom d’origine : Attert (Lx), avec h- initial purement graphique.
|
JG |
Hatert(e) |
zie Atterte.
|
FD |
Hatet |
Hat(t)é, Hateau: Patr. Rom. dim. van Germ. had-naam, zoals Hatier, Hatré.
|
FD |
Hatier |
Hattiez, Hatje: Patr. Rom. vorm van Germ. VNhad-hari ‘strijd-leger’. 1404 Pierre Hatier, Offémont (MORLET).
|
FD |
Hatré |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN had-rêd ‘strijd-raad’: Hadarat (MORLET I).
|
FD |
Hatriva |
PlN(LX).
|
FD |
Hatry |
1. V. HAD. — 2. Proven. Hatrival (Loc.).
|
EV |
Hatry |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN hathu-rîk ‘strijd-machtig’. Zie Arickx.
|
FD |
Hatse |
zie Hache.
|
FD |
Hatté |
zie Hatet.
|
FD |
Hattiez |
Comp. Hat(t)ier, NF fréquent en France (Dauzat 321); probabl. de l’anthrop. germ. hatt-hari, cf. Hâté.
|
JG |
Hattiez |
zie Hatier.
|
FD |
Hatton |
Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Hado ‘strijd’ (MORLET I). Zie ook Haon(d). 1295 Johannes dictus Haton, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Hau |
zie Hauw.
|
FD |
Hau(s)stein |
Haustenne, zie Hauenstein.
|
FD |
Haub(e) |
Hauppe: Patr. Limburgs-D. vorm voor Huib < VN Hu(i)brecht. Vgl. Hauben, Hupp.
|
FD |
Hauban |
zie Alban.
|
FD |
Haube |
Du thème Aub- de Aubert, avec h-graphique?
|
JG |
Haubec |
Proven. Dép. Flobecq et Ghoy.
|
EV |
Haubecq |
Haubec(k): PlN Haubecq in Ghoy (H) of var. van Aubecq (zie i. v.).
|
FD |
Haubecq |
Nom d’origine: Aubecq, dépend, de Flobecq et de Ghoy (Ht).
|
JG |
Hauben |
Var. de Houben, v° Houb-.
|
JG |
Hauben |
zie Hubin.
|
FD |
Hauber(t) |
1. Zie Aubert. – 2. Ofr. halberc, hauberc < Ndl. halsberg. Zie Halsberghe. 1209 Margerite Hauberghiere; 1328 Roussel Symon du Hauberch, Atrecht (NCJ). – 3. Zie Hubert.
|
FD |
Hauberg, van |
zie Hobert.
|
FD |
Haubert |
1279-80 «Jakemins Haubiers» RegTournai ; var. de Aubert < adal-berht, avec h-graphique. Secondairement, surnom: fr. haubert ‘tunique de maille’; cf. 1302 «Foukes li roleres de haubiers» LoiTournai.
|
JG |
Haubert(in) |
Patr. Vleivorm van Haubert 1. of 3.
|
FD |
Haubion |
Sans doute dimin. du précédent, formé sur le thème Aub- (tiré de Aubert; comp. Hubillon, Houblon, de Hubert; Lambillon, de Lambert); comp. 1820 «Haubron» (à côté de Aubron) Pas-de-Calais.
|
JG |
Haubl(a)in |
zie Daublain.
|
FD |
Haublain |
Haublin. Nom d’origine: Aublain (Nr), avec h- graphique ?
|
JG |
Haubois |
zie Duhau(t)bois.
|
FD |
Haubold |
D. Patr. Germ. VN Hugbald.
|
FD |
Haubourdin |
-ijn, -yn, Obourdin, Auverdin, -tin: PlN Haubourdin (Nord). 1272 Nicoles Habourdins, Atrecht (NCJ); 1437 Catherine Haubourdine, Dk. (TTT).
|
FD |
Haubourdin |
Nom d’origine: Haubourdin (Nord).
|
JG |
Haubourdin |
Proven. Loc. fr. Haubursin. Proven. Au Bursin (Dép. Verlée). N° 209.
|
EV |
Haubrechts |
-brich, zie Hubrecht(s).
|
FD |
Haubrouck, van |
zie van Hoebroeck.
|
FD |
Haubrug(g)e |
Hautbruge: PlN Hobruge in Tubeke (WB).
|
FD |
Haubruge |
Haubrugge. Nom d’origine : Hobru-ge, ancien nom d’une dépendance de Tubize (BrW).
|
JG |
Haubry |
cf. Aubry.
|
JG |
Haubry |
Haubruye, zie Aubry.
|
FD |
Haubursin |
cf. Hambursin.
|
JG |
Haubursin |
Obersin: Wellicht var. van Hambursin.
|
FD |
Hauch- |
-ard, -art. 1. Proven. Hauts-Sarts (Dép. Pepinster et Theux) ou Au sart, (L.D.). N° 238. — 2. V. HAD (Hak).
|
EV |
Hauchamps |
PlN Haut Champ: hoog veld.
|
FD |
Hauchamps |
Proven. Ochamps (Loc.)
|
EV |
Hauchard |
-art, zie Hochart.
|
FD |
Hauchard |
Hauchart. 1820 «Hauchard, -t, Haussart, Hossart» Pas-de-Calais; 1347 «Han-nes des Hossars» Nivelles, 1742 «N. Hossart» Haine-Saint-Pierre; il semble qu’il faille distinguer les noms par -au- qui pourraient représenter moy. fr. haussaire ‘hautain; fort’, et ceux par -o- qui seraient des dérivés de hocher ‘secouer’.
|
JG |
Hauchecorne |
zie Hochecorne.
|
FD |
Hauchedez |
zie Hocedez.
|
FD |
Hauchir |
Si le h- est graphique, probabl. Wau-chier (cf. 1257 «Reniers li Wauchiers» Douai) avec amu’ïssement du w- initial; comp. Hau-quier = Wauquier.
|
JG |
Hauck |
NF d’origine allemande, cf. A. Hauck, auteur d’une Kirchengeschichte Deutschlands, 1886-96.
|
JG |
Hauck |
zie Haug.
|
FD |
Haucotte |
Avec h- graphique et chute de w-devant o, dimin. en -otte de Wauquier < germ. walh-hari ; cf. Hauquier.
|
JG |
Haucotte |
Metr. Dim. van Hauquier.
|
FD |
Haucourt |
Hautcour(t): PlN (Aisne, Oise, PdC, Seine-Mar., Nord, Meuse, M.-et-Mos.). 1295 Gillo de Haucourt, St-Q. (MORLET); 1324 Maroie de Haucourt, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Haudecœur |
cf. Hautecœur.
|
JG |
Haudecoeur |
Haut(e)coeur, Hauttecoeur, Hauteceur, -keur, -keer, -kier, Hout(t)ekier, Hautecourt, Haultcoeur, Autecoeur: 1. BN Haut de coeur voor een hooghartige. 1275 Mikelés Haus de Cuer, Dk. (RL); 1298 Johanni Haut de Ceur, Dowaai-Bg. (VERKEST); 1657 Joanna Ottekuer = 1659 Houtekeur = 1664 Houtekeure = 1662 Hautekier = 1667 Hauttekeer, Bg. (PDB). – 2. Zie Hautecourt.
|
FD |
Haudegand |
1. Metr. Germ. VN Aldegonde. 1272 Henriaus filius Haudegont, Villers-la-Ville (J.G.); 1590 David Haudegon, Thiant (PDB). – 2. PlN Haut-de-Gan (Basses-Pyr.)?
|
FD |
Haudegand |
Cf. 1272 «Henriaus filius Haude-gont» PolyptVillers; probabl. d’un anthrop. germ. [à préciser].
|
JG |
Haudena(e)rd(e), (van) |
zie Oudenaerde.
|
FD |
Haudenhaege, van |
zie van Oudenhaege.
|
FD |
Haudenhove(n), van |
zie van Oudenhove(n).
|
FD |
Haudenhuize, van |
-huyse, -huyze, -huyne, zie van Ouwenhuysen.
|
FD |
Haudenrode(n), van
|
zie van Oudenrode.
|
FD |
Haudering |
Patr. Aldring < VN Aalder, Alaard.
|
FD |
Haudestaine |
Haudestène. Avec h- graphique, adaptation romane du topon. germ. Oude Steen (= vieille maison forte, propr. pierre); comp. Hauglustaine.
|
JG |
Haudestaine |
Proven. 1. Oude Steen, ,,Vieux château ». — 2. Hode Staine (Dialecte), ,,Qiâteau sur la hauteur ».
|
EV |
Haudestaine |
-stène, zie Hauenstein.
|
FD |
Haudez |
(NF borain). Peut-être var. de Audet, -ez, avec h- graphique; par ailleurs, on trouve au 17e s. le NF breton Le Haudez dans le Finistère (GeneaNet).
|
JG |
Haud’Huyze |
zie van Ouwenhuysen, Houthuys.
|
FD |
Haudin |
Peut-être var. de Audin avec h- graphique; ce NF est largement attesté, en parallèle avec Hodin et Audin, dans le Loiret et en Seine-Maritime (GeneaNet).
|
JG |
Haudin |
Zie Audin.
|
FD |
Haudiquet |
NF attesté depuis 1639, en alternance avec Hodiquet, dans la région de Long-villiers (PdC); pour Morlet 515, d’un nom de hameau («Hodic» en 1154), dans la commune de Bréxent-Énocq (PdC).
|
JG |
Haudiquet |
zie Houtekiet.
|
FD |
Haudry |
1296 «Estienne Haudri» TailleParis, 1472 «Haudry de Houdremont» DénChiny; nom issu de l’anthrop. germ. hald-ric.
|
JG |
Haudry |
Zie Audry.
|
FD |
Haudt, van |
zie van (den) Hout.
|
FD |
Hauduyse |
-uijse, zie van Ouwenhuysen.
|
FD |
Haueis |
Var. van D. Haueisen. Smid, die ijzer houwt. Vgl. Eisenhower.
|
FD |
Hauenstein |
Hau(s)stein, Haustenne, Haudestaine, -stène: PlN Hauenstein (BEI, BW, RP, CH).
|
FD |
Hauer, van |
zie van Hauwaert.
|
FD |
Hauet |
Var. de Havet, par mélecture du v?
|
JG |
Hauet |
Wellicht var. van Havet.
|
FD |
Haufe |
Hauffen, Hauffman(n), Haufman: PlN Haufe(n): steenhoop, aarden wal (BRECH.).
|
FD |
Hauferlin |
cf. Hoferlin.
|
JG |
Hauferlin |
zie Hoferlin.
|
FD |
Hauffe |
Hauffe(r)lin. Proven. (Ave-et-)Auffe, sans et avec le suffixe régional -(e)rlin, d’orig. N° 211.
|
EV |
Haufroid |
Avec h- graphique, nom issu de l’anthrop. germ. adal-frid.
|
JG |
Haufroid |
zie Audefroy.
|
FD |
Haug |
Hauck, Hauk: Patr. D. vorrn van Germ. VN Hugo. 1271 Hugo von Schilteck = 1296 Haug von Schilteck(BRECH.).
|
FD |
Haug- |
-man, -uet. V. HAD (Hak).
|
EV |
Haug(l)ustaine |
zie Hagelsteen(s).
|
FD |
Hauge(n) |
zie Hugo.
|
FD |
Haugedé |
zie Hocedez.
|
FD |
Haugen |
Peut-être cas oblique de néerl. koog ‘haut’.
|
JG |
Haughem, van |
Rom. spelling voor Van Hagen?
|
FD |
Haughey |
Proven. Hooghey (Dép. Kessel-lez-Lierre).
|
EV |
Hauglustaine |
Haugustaine. Nom d’origine: Hagelstein, w. hâg(l)ustêne, dépend, de Re-mersdael et d’Aubel (Lg).
|
JG |
Hauglustaine |
V. Haegelsteen. N° 55.
|
EV |
Hauke, |
zie Haug.
|
FD |
Haul- |
-ait, -(te). V. HAD (Ha).
|
EV |
Haul- |
Thème anthropon. suggéré par la série de NF suivants, qui semble être celui de (H)ade-lin, w. hàlin, cf. Halin, etc. m Dérivés: Haulai, -ait. – Haulel. – Haulet. 1289 «Jehans Haules de Beusei» CensNamur. – Haulin. 1613 «Haulain Le Suisse» Bourg-Namur; cf. Halin. – Haulot. 1657 «Jacques Haulot» BourgNamur. – Haulotte.
|
JG |
Haul(a)in |
Zie Halin.
|
FD |
Haul(e)t |
1. Proven. Dép. Gomze. — 2. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hauldebaum |
W. spelling van D. Holderbaum, Holunder: vlier(boom). Vgl. Holder.
|
FD |
Haulet |
-ez, -ai(t), zie Halet.
|
FD |
Haulot(te) |
zie Halot.
|
FD |
Hauloy |
zie De Halloy.
|
FD |
Hault |
cf. Haut.
|
JG |
Hault |
zie Haut.
|
FD |
Hault- |
cf. Haut-.
|
JG |
Haultcœur |
V. Haut(e)cœur.
|
EV |
Haultcoeur |
zie Haudecoeur.
|
FD |
Hauman |
1. V. Houwer. — 2. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hauman(n) |
zieHouman.
|
FD |
Haumont |
Hautmont. Nom d’origine: notamment Haut Mont, à Ophain (BrW), Hautmont (Nord), etc.
|
JG |
Haumont |
Hautmont: PlN Hau(t)mont (Nord), in Dison (LU) of Ophain (WB). Zie Daumont 2.
|
FD |
Haumont |
Proven. Loc. fr. et L.D.
|
EV |
Haupens |
zie Hubin.
|
FD |
Haupert |
Var. de Houpert, forme allemande de hlod-berht?
|
JG |
Haupert |
zie Huppert(s).
|
FD |
Hauppe |
zie Haub(e).
|
FD |
Haupt(s) |
D. BN. Vgl. Hooft. Ook huisnaam. 1365 Henman zem Houbte, Rheinfelden (BRECH.).
|
FD |
Hauptman(n) |
Hoptman: D. FN: hoofdman (van een vereniging).
|
FD |
Hauquier |
Avec h- graphique et chute de n’initiai devant o, paraît représenter Wauquier < germ. walh- hari ; cf. Haucotte et Hauchir.
|
JG |
Hauquier |
Proven. Ocquier (Loc.). N08 63, 74.
|
EV |
Hauquier(t) |
-uies, zie Auquier.
|
FD |
Hauregard |
cf. Hautregard.
|
JG |
Hauregard |
Hautregard, Horward, -ar(t), Hoorewart: PlN W. Haut-Reward = Fr. Haut-Regard: hoge uitkijkpost, in Battice en Chaineux (LU). 1685 Nicolaus Haut Regard, Hervé (MUL VII).
|
FD |
Haurens |
W. weergave van dial. uitspr. van Haerens.
|
FD |
Hauret |
-ez, zie Auret.
|
FD |
Hauret |
Haurez. Dérivé d’un thème de Hauris, nom germ. hald-ric.
|
JG |
Hauris |
Zie Horis.
|
FD |
Haus |
Hause, Hausse. NF germ., mais ail. Hais ‘maison’ ne doit être que secondaire.
|
JG |
Haus- |
-e, -eux. 1. V. Houx. — 2. V. HAD (Haz).
|
EV |
Haus(e) |
D. PlN Haus: huis. Vgl. Van Huise 2. Een Gentse famille Haus heeft aïs stamvader « 1796 J. J. Haus,Würzburg(PDB).
|
FD |
Haus(s)e |
W. spelling van D. Haus. Haussen(s), zie Aussems.
|
FD |
Haus(se)pie(d) |
1. Profess. Hausse-pied ou hoche-pied. Surnom de fauconnier. N° 200. — 2. Caract. mor. Homme comparé à l’oiseau de proie. N08 288, 292.
|
EV |
Häuschen |
Heus(s)chen, Heu(s)chenne, Heusg(h)ens, -ghiens, -ghem: Dim. van Haus: huis. Of van Germ. VN Huso. Vgl. Huyskens. 1544 Gort Hoischenn (WINTGENS1993,37); 1594 Guillaume Heuschen, Aw. (AP).
|
FD |
Hauschild |
D. FN Hau(en)schild. BN voor ridder of krijger die op het schild loshouwt.
|
FD |
Hausdorff |
-dörfer: PlN Hausdorf (S).
|
FD |
Hausemer |
Wellicht < D. Hausner < PlN Hausen.
|
FD |
Hausen |
-er, Häuser, Hauzen, -er: Fréquente D. PlN Hausen. Vgl. De Huisser.
|
FD |
Hauseux |
cf. Hauzeur.
|
JG |
Hauseux |
Hauzeur (forme hypercorrecte, au moins depuis le 17e s.). 1651 «Nicolas Hau-seur» BourgNamur, 1714 «Bauduin d’Hau-zeur» BourgLiège, 1782 «André-Nicolas Hauzeur» Verviers; nom d’origine: Hauzeur, w. à hauzeû, dépend, de Chaineux (Lg) et toponyme fréquent.
|
JG |
Hauseux |
zie Hauzeur.
|
FD |
Hausier |
1. V. Osier. N° 68. — 2. V. HAD (Haz).
|
EV |
Häusler |
Hausler: D. FN: keuterboer.
|
FD |
Hausman |
Hausmann, Hausmanne. Surnom: ail. Haus-mann ’employé de maison’.
|
JG |
Hausman |
V. HAD (Haz).
|
EV |
Hausman(n) |
Haus(se)manne, Husemann, Houseman, Housman(s): Resp. D., Ndd. en E. FN en adaptatie ervan. Vgl. Huisman. 1542 Peter Housman, Krefeld-Aw. (AP).
|
FD |
Hausoul |
Hauzoul (NF verviétois). 1500«Haus-soulle de Vellaines», 1502 «Haussoulle le Couvreur», 1561 «Servais Hausoulle» BourgNamur, 1788 «Michel Hauzoul» Charneux (FyS); dérivé en -oui d’un anc. nom germ. (h)as-wulf, Hasulphus (Morlet, NP Gaule I, 43), comp. Hansoul(le).
|
JG |
Hausoul |
Zie Asou.
|
FD |
Hauspie |
cf. Hoc(h)epied.
|
JG |
Hauspie |
-py(e), zie Hocepied.
|
FD |
Haussort |
Avec h- graphique, nom d’origine: Waulsort, w. à (w)ausoûr (Nr).
|
JG |
Haussort |
zie Waulsort.
|
FD |
Haussy |
zie Dhaussy.
|
FD |
Haust |
[la famille de Jean Haust provenait de l’Eifel]. Selon Fr. Cramer (Rheinische Ortsnamen, 51, n. 2), qui cite des toponymes comme Hausten (AU., Kreis Adenau), ce nom signifierait ‘sommet de montagne’.
|
JG |
Haust |
Aust: D. FN (Eifel). Rijnlandse PlN Haust: hoogste punt, top van de heuvel (HERB.).
|
FD |
Haustermans |
Adaptatie van D. Ostermann: migrant uit het oosten. Vgl. Oosterlynck.
|
FD |
Haustra(e)te |
Hauwstraete, Austra(e)te, Austraet, Hostra(e)te, van Audestrade: PlN Houtstraat: straat door het bos (VS1994,396). 1346 Gherart van der Houstrate, Ronse (GADEYNE); 1367 dais vander Houtstrate, Oud. (WALRAET); 1398 Jan van der Houstrate, Ooigem (DEBR. 1970). Zie ook Verhoestraete.
|
FD |
Haustrate |
Proven. Hauw-straat (Dép. Zegelsem).
|
EV |
Haut |
Hauth, Hault, Haux, Lehau(l)t, L’haut, Lhaut, Lahau(t), Laho(t): BN Fr. haut: hoog(moedig), trots. Vgl. De Hoog.
|
FD |
Haut- |
-rive, -ryve. Proven. Autryve (Loc.).
|
EV |
Haut(a)in |
Autin: BN Fr. hautain: hoogmoedig. 1484 Cheridon Haultain, Dk. (TTT).
|
FD |
Haut(e)coeur |
Proven. ,,Domaine sur la hauteur » ou ,,Domaine du sieur Aud », Haute-cour (Dép. St-Mar-tin). N° 245.
|
EV |
Haut(te)- |
-keet ou -kiet, -mans, -vels ou -felt. V. hout. N° 241.
|
EV |
Haut, van (den) |
zie van den Hout.
|
FD |
Hautain |
Proven. Hautain ou Hautain. — 2. Car. mor. ,,Homme dédaigneux ». N° 269.
|
EV |
Hautbois |
zie Duhau(t)bois.
|
FD |
Hautbruge |
zie Haubrugge.
|
FD |
Hautclair |
zie Hauteclair(e).
|
FD |
Hautclocq |
zie Hautecloque.
|
FD |
Hautcoeur |
zie Haudecoeur.
|
FD |
Hautcour(t) |
Zie Haucourt.
|
FD |
Haute, van (den) |
van (den) Haut(te), zie van (den) Hout.
|
FD |
Hauteberque |
Metr. Rom. vorm van Germ. VN Aldeberga, Altberga (MORLETI).
|
FD |
Hautec(o)eur |
zie Haudecoeur.
|
FD |
Hautechière |
BN Fr. haut: edel + Ofr. chière: aangezicht, gelaat. Vgl. Haudecoeur. 1454 Jan de Hautechière, St.-Win. (VERGR. 1968,107).
|
FD |
Hauteclair(e) |
-cler, Hautclair: PlN Hauteclaire in Hollogne-aux-Pierres (LU).
|
FD |
Hautecler(c) |
Car. mor. ,,Grand savant ». N° 278.
|
EV |
Hautecloque |
Hautclocq: PlN (PdC). 1308 Pieres d’Aute Cloke, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Hautecloque |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Hautecourt |
1. PlN Hautecourt (Meuse, Moselle, Ain, Aisne). 1354 Pierre de Hautecourt, St-Q. (MORLET). – 2. Zie Haudecoeur.
|
FD |
Hautefelt |
zie Houtevelt.
|
FD |
Hautefenne |
zie van Houtven.
|
FD |
Hautefeuille |
PlN (Seine-et-Marne).
|
FD |
Hautefin |
zie van Houtven.
|
FD |
Hauteg(h)em, van |
zie van Houteghem.
|
FD |
Hautekeer |
-kier, zie Haudecoeur.
|
FD |
Hautekees |
-keet(e), -kete, -kiet, zie Houtekiet.
|
FD |
Hautemul |
Proven. Oude molen, ,,Vieux moulin ». L.D.
|
EV |
Hautenave |
Proven. Audenhove (Loc).
|
EV |
Hautmont |
cf. Haumont.
|
JG |
Hautmont |
Proven. L.D. Hautrage. Proven. Hautrage ou Otrange (Loc.). Synon.: Dotrange, De Wotrange.
|
EV |
Hautomme |
Hautomne. 1260 «Henri li Haut Home Dieu» Liège, 1280 «Theodoricus li haus bons» PolyptLiège, 1302 «uns c’on nomme le Haut Houme» LoiTournai2, 1356-58 «Mahius li Haus Homs» PolyptAth, 1647 «Philippe Hautome» Seneffe; surnom: homme éminent, sans doute surtout au sens de ‘haut vassal’, cf. DicPatRom II/l, 30-31; cf. aussi Authom(e), Automne, etc. Comp. 1289 «Hues fis le Hautefemme», «Margos et Marée filles le Hautefemme» CensNamur.
|
JG |
Hautot |
1820 «Hautho» Pas-de-Calais; corresp. de Wautot, comp. Haut(h)ier.
|
JG |
Hautphenne |
cf. Hautefenne.
|
JG |
Hautregard |
Hauregard. 1754 «Bartholomé Hauregard», 1755 «Jean Hauregard» Wandre; nom d’origine: Hau(t)regard, topon. de hauteur fréquent en Wallonie (Battice, Chaineux, La Reid, etc.).
|
JG |
Hautrin |
Avec h- graphique, corresp. de Wautrin, cf. Haut(h)ier.
|
JG |
Hautrive |
1302 «Bertout de Hauterive bateur à l’arket» LoiTouraai; nom d’origine: Haute-rive, fréquent en France, plutôt qu’Outrijve, Autryve (arr. Courtrai, FlOcc).
|
JG |
Hautstont |
Proven. Houthond (Dép. Sulsique).
|
EV |
Hauttekeete |
cf. Hautekeete.
|
JG |
Hautus |
Forme romanisée de Houthuys?
|
JG |
Hautvas |
Hautvast, Houtvast. Surnom: néerl. houd vast ‘(qui) tient ferme’, avec vocalisme dialectal sud-néerl. (Winkler 468).
|
JG |
Hauvarlet |
Hovarlet. Cf. 1279-80 «Haus Vallès» RegTournai; nom de dignité, varlet ayant d’abord désigné un jeune noble.
|
JG |
Hauw- |
-el, -en, Hauzen. V. AUD .
|
EV |
Hauwaert |
au génitif: Hauwaerts. Soit surnom de métier, du tailleur de pierres, tailleur de bois ou de boucher, soit var. de H(o)uwaert [FD].
|
JG |
Hauwaert(s) |
1. Proven. Hauwaard, (Loc.). Hald aard, ,,Terre en pente ». — 2. V. AUD.
|
EV |
Hauwel |
1302 «Jehanès Hauwiaus» LoiTournai, 1356-58 «Jehans Hauwiaus» PolyptAth, 1653 « Marie-Agnès Hauwel» BourgNamur; surnom: littér. rhoueaun dérivé en -eau du moy. pic. hauwe ‘houe’ (plusieurs outils) FEW 16, 185b, outils) FEW 16, 185b, cf. aussi Hawaux, -ay, -ia. Cf. aussi 1472 «Hauwiette vesve» DénChiny.
|
JG |
Hauwenhuyse, van |
zie van Ouwenhuysen.
|
FD |
Hauwenis, van |
zie van Auwenis.
|
FD |
Hauwer(e), de |
de Houwer(e), den Houwer, D’Hauwer(s), D’Houwer, den Auwer, Auwers, Dauwer(s), Dauer, Daver: BerN van de houwer, houthakker of steenhouwer. 1289 Pol le Houthauwere; 1326 Pieter de Hauwere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Hauwer(e), van |
zie van Hauwaert.
|
FD |
Hauwermeir(en), van |
PIN Oude mère: oude waterplas. 1355 Gossin van der Ouder Mère, Dend. (CLMII); 1447 der kinder lant van den Oudermere, Dend. (GBD).
|
FD |
Hauwert, van (der) |
zie van (der) Hauwaert.
|
FD |
Hauwstraete
|
cf. Haustraete.
|
JG |
Hauwstraete |
zie Haustra(e)te.
|
FD |
Haux |
Hauzeur. V. Houx.
|
EV |
Haux |
Peut-être nom d’origine: Haut-le-Wastia, 1449 «Haulx» (Nr), ainsi dans 1523 «Jaco de Haulx» BourgNamur, 1593 «Jean de Haulx» BourgDinant, ou bien Haulx, forme romane de Haï, Halle (e.a. chez Jean Molinet) [MH].
|
JG |
Haux |
zie Haut.
|
FD |
Hauzen |
-er, zie Hausen.
|
FD |
Hauzen
|
NF d’origine all., cf. Haus(e).
|
JG |
Hauzeur |
Hauseux, Hazeu: PlN Hauzeur in Chaineux (LU). 1536 Mat. van Hazur, Hervé; 1548 Wijnant Hazuer, Herve-Aw. (AP).
|
FD |
Hauzoul
|
cf. Hausoul.
|
JG |
Hauzoul |
Zie Asou.
|
FD |
Hav- |
-art, -aux, -ay, -ea, -et. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hav(e)lange |
Proven. Loc.
|
EV |
Hav(e)ron |
Av(o)iron: PlN Havron in Obigies (H). 1392 Jacquemez van Haveron=Jacques de Haveron, Ktr. (SR F 7,9)-
|
FD |
Havai |
1. LU W. vorm voor Havaux. – z. PlN Havay (H). 1299 Jehans Havais, Pieron Havait, Dk. (RUELLE 30).
|
FD |
Havar
|
Havard, Havart, Havaert (forme néerl.). 1280 «Gerardus Havars» PolyptLiège, 1294 «Colins Havars» CensNamur, 1350 «Rennechon fiz jadis Colon Havar» Cart-ValDieu, 1633 « Jan Havar» émigré en Suède; surnom : du thème *haf crochet’ (d’où anc. w. havart ‘cunnus’) FEW 16, lllb.
|
JG |
Havard |
-ar(t), -aert, Ava(e)rt: Afl. van Ofr. haver: vasthaken, vastgrijpen. 1294 Colins Havars, Namen (LVL1964,382).
|
FD |
Havas(se) |
De stichter van het persagentschap Havas was van Normandische afkomst. LU W. havasse: grote spijker. BerBN.
|
FD |
Havasse |
[le fondateur de l’agence Havas était de famille normande]. Surnom de même thème que Havart, e.a. w. liég. havasse ‘espèce de grand clou’, ‘souillon’ DL 312b.
|
JG |
Havaut |
-aux, -eau(x), zie Hauweel.
|
FD |
Havaux
|
Haveaux. Surnom du même thème: moy. fr. haveau, w. liég. hâve ‘long crochet’ DL312b.
|
JG |
Hâve, van der |
Verha(e)ven, Verhaaf : 1. Var. van Van (den) Hauwe. 1313 Griele van der Hawe, Vlissegem; 1313 Margareta de Hâve = 1336 M. van der Hawen, Gistel (RYCKEBOER). – 2. Rijnlandse PlN (ten) Hâve = (ten) Hove (NN). 1550 Jan van den Hâve, Heerlen-Aw. (AP).
|
FD |
Havecker |
Hâvecker: BerN van de africhter van haviken. Vgl. De Valkenare. D. FN Habicher. 1383 Clawes Hevecker, Calbe (NN).
|
FD |
Haveg(h)eer |
Door verkeerde scheiding van de n (vgl. Achtergael) < Mnl. navegeer: timmermansboor (om naven te boren). BerBN. 1398 Jan Navegheer, Menen (DEBR. 1970).
|
FD |
Havel |
zie Hauweel.
|
FD |
Havelaerts |
Haevelaerts: Br. uitspr. van Hauwelaert.
|
FD |
Havelange
|
-es, Havlange, w. nam. Avelandje. s.d. «dominus Havelange» ObitHuy, 14e s. «maistre Gilhe de Havelange» CensHuy, 1387 «Wilheaume de Havelange» CartValBenoît, 1552 «Andrien Havelange» SubsidesNamur; nom d’origine: Havelange, w. hav’tondje(Nr).
|
JG |
Havelange(s) |
Havlange, Avelange: PlN Havelange (N), ook in Harzé (LU). 1317 Thiris de Havelanges, Luik (SLLIII).
|
FD |
Haveloos |
de Havelooze, zie D’Haeveloose.
|
FD |
Haveman(s) |
zie Haffmans.
|
FD |
Haven |
zie Haeven.
|
FD |
Havenberg(h)(e), van |
PlN Havenberg in Temse (OV). 1508 Gillijs van Havenberch = Gillis Havenberch, Temse (DE MAN123).
|
FD |
Haveneers |
Haeveneers. Nom de métier: moy. néerl. (oriental) havenare ‘potier, céramiste’, comp. ail. Hafner [FD].
|
JG |
Haveneers |
Haeveneers: Oostelijk Mnl. havenare, Mhd. havenaere: pottenbakker. Zie Hafner.
|
FD |
Havenith |
-neth: Ndd. BN voor wie niets heeft.D. Habenicht.
|
FD |
Havenith |
NF d’origine allemande ou autrichienne.
|
JG |
Havenith |
V. ABA.
|
EV |
Havenne |
1690 «Hubert Havenne» BourgNamur; nom d’origine: (Hour-)Havenne(Nr).
|
JG |
Havenne |
Proven. Havinnes. Loc. N° 207.
|
EV |
Havens |
Havenne, zie Haeven.
|
FD |
Havenstein |
PlN Hafenstein (BEI).
|
FD |
Haver(e), van |
van Haever(e), van Ha(e)vre: PlN Haver: haver. 1281 Michael de Havre, Temse; 1375 Gillekin van Havere, Tielrode (HAES.); 1291 Gielijs van Havere, Mech. (HB 650).
|
FD |
Haver, (de) |
de Haever(e), Dhaevers: WellichtBr.voor De Hauwer.
|
FD |
Haverals |
-aels, -hals, Aver(h)als, Ha(e)verans: PlN Haverels: lijsterbessenboom; vgl. D. Eberesche: Vogelbeerbaum. 1282 Johannes de Haverhalst, A (OARI); 1514 Joh. Haverals, Berlaar-Lv. (CALUW. 2000).
|
FD |
Haverals |
-aels, Haverhals. Nom d’origine: Haverels, -halst (= sorbier), fréquent en toponymie.
|
JG |
Haverals |
Proven. Haveras, ,,Sorbier ». N° 242.
|
EV |
Haverbek(e), (van) |
van Ha(e)verbee(c)k, van Haeverbeke, van Aeverbeke, van Haverbecke, Haverbe(c)que, van Averbek(e), van Averbecque, (van) Averbeck, Averbeek, Averbeke, Wanaverbecq(ue), Verha(e)verbeke, Veraverbeke, van Averberghe: PlN Haverbeek: beek waarlangs haver groeit, b.v. in St.-Andries (WV) (DF V). 1303 Willem van Haverbeke, Bg.-Ktr. (VERKEST); 1563 Jan van Haverbeke, St.-Michiels (SCHOUT. I).
|
FD |
Haveren |
1. PlN Haveren in Lubbeek (VB). 1633 E van Havren, Waasmunster-Aw. (AP). – 2. Adaptatie van Havrenne.
|
FD |
Haverhals |
zie Haverals.
|
FD |
Haverhoek |
PlN, b.v. in Herzele (DF V).
|
FD |
Haverkamp |
Haferkamp, Haberkamp: PlN Haverkamp: haverveld.
|
FD |
Haverkate |
Ndd. PlN Kate: stulp, keuterij met haverland.
|
FD |
Haverkorn |
Haberkorn: D. FN Haberkorn, Ndd. en Mnl. haverkorn, -coren: haver(graan). BerBN van de haverboer of-handelaar. 1396 Ludolf Haverkorn, Greifswald (BRECH.).
|
FD |
Haverkort |
Verhaspeling < Haverkate, Haverkotte.
|
FD |
Haverland |
-ant. 1518 «Jehan Haverlan» BourgNamur, 1566 «Gerardo Haverlant ballivo de Verny» Cerfontaine, 1578 «Lowy Haverlan», 1600 «Hercules Haverlant» CartCouvin, 1820 «Haverlan, -and, -ans» Pas-de-Calais; surnom: moy. fr. averland ‘vaurien; maquignon; lourdaud’FEW 15/l,26b.
|
JG |
Haverland |
-lant, Averlant, -lan(d), Hoverland, -lant: PlN: haverveld. Vgl. Haverkamp. 1428 Jan Haverland, Rijsel (PARM.).
|
FD |
Havermaet, (van) |
van Haverma(e)te, van Avermaat, (van) Averma(e)te, (van) A(e)vermaet, van Haevermaet(e), van Hanvermat, Haevermaet(e): PlN Havermaat in Zele (OV): havermaailand. 1383 Jan van Avermate; 1355 Jan van Havermate, Dend. (CLM); 1371 Jan van Avermaten, Dend. (ROB m).
|
FD |
Haverman |
au génitif: Havermans, Haevermans. Nom de métier: cf. néerl. haverhandelaar ‘commerçant, négociant en avoine’ ou bien dérivé en -man de van Haver [FD].
|
JG |
Haverman(s) |
Haevermans, Auvermans:1. BerN van de haverboer. – 2. Afl. van Van Haver. 1354 Gillis Aversman, Temse (DE MAN); i6e e. Henricus Havermans, Weelde (VERB. II).
|
FD |
Havermans |
Profess. ,,Marchand d’avoine ». N° 165.
|
EV |
Haverrot |
zie van der Avoort.
|
FD |
Haversin
|
1602-3 «Laurent Havecin» Ter-riersNamur, 1629 «Gérard Havesin» RPSpon-tin; nom d’origine: Haversin, w. hafsin, dépend, de Serinchamps (Ciney, arr. Dinant).
|
JG |
Haversin |
PlN in Serinchamps (N).
|
FD |
Haversin |
Proven. Dép. Serinchamps.
|
EV |
Haverteler |
haverkoopman, bereider van havergortpap.
|
FD |
Haveskercke, de |
zie van Haefskerke.
|
FD |
Havet |
1. Proven. Havay. Loc. — 2. V. H AD (Ha).
|
EV |
Havet |
-ez, Avet, -ez, Ave, Ave: Ofr. havet: haak(je). BerBN. 1038 Hugoni Havet, Atrecht (GYSS. 1999′); 1248 Sigerus dictus Hâves, Ktr. (DEBR. 1980); 1313 Nicolas de Nanteuil, tavernier, au havet (MICH. 1951,223); 1370 Olivier Avet, 1382 Jan Havet, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Havet |
Havez. 1245 «Guillaume Havet» Impôt-Artois, 1278 «Rogiers Hâves» ChirTournai, 1579 «Antoine Havet» BourgNaraur, cf. aussi 1299 «Jehans Havais frères segneur Pieron Havait», 1316 «Jakemin fil Rogier Havait» TestTournai; surnom: moy. fr. havet ‘crochet’ FEW16, HOb.
|
JG |
Havlange
|
cf. Havelange.
|
JG |
Havlange |
zie Havelange.
|
FD |
Havre, van |
zie van Haver(e).
|
FD |
Havrenne |
Haveren: PlN Havrenne in Humain (LX), Havrennes in Vinalmont (LU).
|
FD |
Havrenne |
Nom d’origine: Havrenne, dépend. de Humain (Nr), comp. Havrin.
|
JG |
Havrenne(s) |
Proven. Dép. Humain et Vinalmont.
|
EV |
Havrez |
12e s. «Sibilia de Haverec» Waudru-Mons, 1626 «Adrien de Havret» Bourg-Namur; nom d’origine: Havre (arr. Mons).
|
JG |
Havrez |
Havret: PlN Havre (H).
|
FD |
Havrez |
Proven. Havre. Loc.
|
EV |
Havrin
|
NF de la région de Wattrelos (Nord), implanté à Mouscron (GeneaNet), cf. aussi 1625 «Jean Havrin» émigré en Suède; probabl. d’un anthrop. germ. dérivé en -in, que l’on retrouve en composition dans le NL Havrincourt (PdC, arr. Arras).
|
JG |
Havron |
1302 «Jehans dou Haveron frères Huet dou Haveron clerc» LoiTournai; nom d’origine: Havron, dépend. d’Obigies (Ht) ou bien de moy. fr. haveron, pic. avron ‘folle avoine’ FEW 16, 106b.
|
JG |
Havron |
zie Haveron.
|
FD |
Haw- |
-aert. V. Hauwaert.
|
EV |
Haw- |
-otte. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hawa(e)rt |
zie Hauwaert(s).
|
FD |
Hawanx |
zie Dawans.
|
FD |
Hawaux |
Haway, Hawia. 1266 «Arnuldi Hawial» CartValDieu, 1286 «Hawiaus Flo-kes» CartMons, 1365 «Olivier des Hawiaus» TailleMons, 1350 «Henri Haweal» Bovenis-tier, 1544 «Mathie Hawea» DénStavelotMy, 1582 «Henriette Haweau» Liège, 1736 «Jean Haway» Oupeye (FyS), 1670-1739 «Thomas Hawia [= Thoma Havay]», fils de «Joannes Haway» des Éneilles (comm. M.J. Haway, avec nombreuses mentions de var. Hawias, -at et Haway s’entrecroisant au 18° s.), etc.; surnom: w. liég. hawê, w. nam. (h)awia ‘noyau, houe étroite, etc.’ FEW 16, 185b, cf. aussi Hauwel. Hawis. 1250 «Hawis et Odilia» Nethen, 1262 «Hawidis de Warco» St-Hubert, 1272 «Hawi-dis Flatte Bursa», «Hawidis soror dicti Gode-fridi» PolyptVillers, 1286 «Colins li fms Ha-wit le Faneresse» CartBinche, 1289 «Hawit li Cuveleresse» CensNamur, 13e s. «Hawis li Fouvete» DocLens, 1350 «Hawy sa femme dame d’Anderney» CartOrval; prénom fém. d’origine germ.: Hadewidis, 14e s. «Hawis» Liège (d’où w. liég. hawi, -î ‘idiote’ DL), et non point topon. (fréquent) de défrichement Hawi, dérivé de w. hawer ‘houer’.
|
JG |
Hawaux |
Haway, zie Hauweel.
|
FD |
Hawemann |
zie Houman.
|
FD |
Hawia |
zie Hauweel.
|
FD |
Hawinkel(s) |
PlN Hamminkeln (NRW): 1225 Hamwinkel (TW). 1550 Lucas Hanewinckel, Neuerburg-Aw. (AP); 1658 Zeverinus Hawinckel, Roermond(MULVI).
|
FD |
Hawkins |
Patr. Oe. VN. 1332 Haukyn Skinner; 1275 John Havekyn (REANEY).
|
FD |
Hawotte |
1280 «Dna Hawotte» Xhendremael; dimin. du prénom fém. Hawis (ci-dessus).
|
JG |
Hawotte |
Metr. Dim. van Hawis, Rom. vorm van de Germ. VN Hadewidis. 1280 dna. Hawotte, Xhendremael(HERB.).
|
FD |
Haxelmans |
zie Hackselmans.
|
FD |
Haxhe |
1. Proven. Grand- Axhe. (Loc.) ou ,,Endroit défriché à la hache ». N » 238. — 2. V. HAD (Hak).
|
EV |
Haxhe |
1474 «Anthonius Haxhe» Polleur; w. liég. hâhe ‘barrière rustique’, très fréquent en toponymie liégeoise; cf. Delhaxhe et Del-haize.
|
JG |
Haxhe |
zie Hache.
|
FD |
Hay |
Hayt, prononcé Aï. 1820 «Hay (en nombre), Hayt» Pas-de-Calais [les frères Haiiy (18e s.) sont nés à Saint-Just-en-Chaus-sée (Oise)] ; Dauzat 322 distingue les deux NF et considère Haùy comme obscur, p.-ê. Havys [à écrire: Hauys] (Ardennes), qui correspond à notre Hawis (dérivé de w. hawer ‘houer’). Songer aussi au NL L’Hay-les-Roses (Val-de-Marne) [MH].
|
JG |
Hay(e), de la |
zie Delahaie.
|
FD |
Hay(e),van |
van Heie: PlN Rom. haie < Germ. haag? 1429 Jannes van Haye, Diest (VdP).
|
FD |
Hayaer(t) |
-ard, -a(r)t, Haia(rt), Haija(e)rt, Haeyaert, Xhayard, Heia(rd), Heya(rd), D’Haeyaert, Dhaeyaert, Daeyaert: 1. Var. van Hagaert. 1449 Heinen Hayart =Heynen Hagaerde, Mb. (A. BAERT). – 2. Patr. Zie Heyert, Haye(n). De xh-spelling is hypercorrect. 1544 Johan Xhayar, Chevron (HERB.); 1639 Christiaen Haeyaert, Kemmel (DUV.).
|
FD |
Hayard |
Xhaard. 1603 «Gertrude Hayart» Huy, cf. aussi w. (topon. à Aywaille) à pus ‘ hayâr (orthographié: Xhaard). Les graphies liégeoises xh- (type Xhaard) suggèrent un étymon en se- (tel celui de w. haye ‘ardoise’), tandis que les formes de l’Ouest (cf. 1820 «Hayart» Pas-de-Calais) seraient d’autre origine. Dauzat 322 propose un péjoratif de *hagja ‘haie’, ce qui ne paraît pas attesté; cf. Haiat. En tout cas, Hayard, -aut, -et, -ot paraissent d’une même série.
|
JG |
Hayaut |
1613 «Jean Hayau» BourgNamur; probabl. var. de Hayard (ci-dessus).
|
JG |
Hayaux |
Hahaut: Var. van Hayard?
|
FD |
Haydan |
-on, cf. Haidant, -on.
|
JG |
Haydon |
V. HAD (Ha).
|
EV |
Haydon |
zie Haidon.
|
FD |
Haydrick |
zie Heidrick.
|
FD |
haye |
,,Bois » (en toponym.). La- -Lakaye. De la-, Del- -haye. Hay- -es, -ette(s), -en, -on(s), Hay- -ois, -oit (Suff. de proven.).
|
EV |
Haye |
1285 «Marges Haye» Le Quesnoy, 1589 «la vefve le viel haye» DénMalempré, 1633 «Jan de Haye» émigré en Suède; nom d’origine : nombreux toponymes (La) Haye (= petit bois), cf. aussi Lahaye, Del(a)haye.
|
JG |
Haye(n) |
Haeye(n), Haij(en), Hay(ens), Heye, Heije, Heyen(s), Heijens, Heyink, Heijing: 1. Patr. Friese FNHajo, Germ. Haio < Germ. Hag-naam. 1256 Erleboldi Haie, Lv. (DE MAN 1981,30); 1350 Michiel Hayen, Bg. (JAM.); 1455 Jan Hayens = Jan Hagens, Ht. (GESSLER 41); 1648 Focco Hajonis Roeling Ostfriese, Keulen (BRECH.); 1648 Catharina Haijen, 1654 van Henrick Heijen, Bilzen (SCHOE.). – 2. Metr. Korte vorm van de Germ. VN Hadewig; zie ook Hagen(s) 2.1431 Willem Hay wigen=W. Hayen, Zonhoven (MNT 271).
|
FD |
Hayemal |
Peut-être d’une forme ancienne du nom de commune (Ében-)Émael, 1131 «Hei-male», 1147 «Eymala», 1178 «Eimale» (TW 315).
|
JG |
Hayemal. |
Proven. (Eben-)Emaal. (Loc.). Synon. : Eymael.
|
EV |
Hayen |
Hayens. 1339 «Jehan Hayen» Nivelles, 1365 «Piére de le Hayen corbisier» TailleMons; pour la région liégeoise surtout, nom d’origine: Hayen, w. à hayin, dépend, de Do-lembreux (Lg) [sans doute anc. w. (15e s.) hayen ‘clayonnage pour retenir le poisson’]; ailleurs, probabl. prénom germ., cf. frison Hayens (de Hayo).
|
JG |
Hayenbeck, van |
W. adaptatie van Hagenbeek.
|
FD |
Hayers |
zie Haeyer(e).
|
FD |
Hayertz |
zie Heyert.
|
FD |
Hayet |
Hayez, p.-ê. aussi Haillez, Hailliez (cf. aussi Hallier, -iez). 1247 «Hayllés del Piéton» ChartesHainaut, 1362 «Jacobo dicto Hayet de Pulley armigero» CartOrval, 1444 «Pierart de Haillet carpentier», 1449 «Jehan Haillet», [sous réserve] AidesNamur, 1682 «Marie Haillier» BourgNamur; p.-ê. dimin. masc. de fr. haie, ou bien à rapprocher de Xhayet (Waimes 1854), qui est d’autre origine (thème ensc-7). Cf. Hayard.
|
JG |
Hayette |
1568 «Anthoine Hayette» BourgNamur, 1602-3 «George Hayette» Terriers-Namur; nom d’origine: Hayette, dimin. de haye (= petit bois, petite haie), fréquent en toponymie.
|
JG |
Hayez |
-et(te), zie Haillet.
|
FD |
Hayman(s) |
Haeyman(s): 1. Patr. Afl. van VN Haie. Zie Haye(n). – 2. Var. van Heymans. 1485 Jan Haymans, Mb. (A. BAERT).
|
FD |
Haynau |
zie Hainaut.
|
FD |
Haynault |
cf. Hainaut.
|
JG |
Hayne |
16e s. «Gilles Hayne» Liège; hypocor. de Henri ; cf. aussi Haine.
|
JG |
Hayne(s) |
V. HAD (Han).
|
EV |
Hayne(s) |
zie Haine(s).
|
FD |
Hayois |
Hayoit, Hayoit de Termicourt. 1342 «Johans Hayoir» Melen, 1520 «Jehan des Hayes dit Hayois», 1526 «Henry Hayois», 1533 «Jacquemart Hayois» Ladeuze; nom d’origine: collectif en -etum de *hag/a ‘haie’.
|
JG |
Hayois |
-oit: Haioit, collectieve PlN, afl. op -etum van Germ. hagja > Fr. haie: haag. Plaats waar haag, bos groeit. 1473 Jehan Hayois; 1475 Jehan Merlin dit Hayois, Brugelette (Par. 1989,1-42).
|
FD |
Hayon |
1. Ofr. haion: kleine haai. BN. – 2. Germ. VN Haio. Zie Haye(n). ±1300 Wau tiers Haions, PdC (BOUGARD). – 3. Zie Duhayon.
|
FD |
Hayon |
1484 «Willemyn de Hayon» Justice-Bastogne, 1578 «Jean Hayon» NPLouette, 1656 «Jacques Hayon manouvrier» DénFlo-renville; nom d’origine: toponyme fréquent, dérivé de *hagja ‘haie’, e.a. Les Hayons, près de Bouillon (Lx), mais le terme a pris d’autres sens, tels ‘étal, échoppe; abri de paille’ FEW 16,114.
|
JG |
Hayot |
Haot, cf. Haillot.
|
JG |
Hayot |
zie Haillot.
|
FD |
Hayt |
cf. Hay.
|
JG |
Hayt |
Haijt, zie Heits.
|
FD |
Hayt |
V. Heide. — 2. V. HAD. Haza(e)rd. V. HAD (Haz).
|
EV |
Haytin(c)k |
Haijtink: Patr. 1. Afl. van de Friese VN Haie; zie Haikes. – 2. Zie Heits.
|
FD |
Hayward |
E. FN. Bewaker (ward) van de heg, afsluiting. 1179 William le Heiward, Londen (REANEY).
|
FD |
Hazaer(t) |
Hazar(d), Haza(rt), Hasaert(s), -aer(s), -ard, -art, Haesaert(s), Haeza(e)rt, -aerts, Haasert, Azaert(s), Asaert, Asa(rd), Aesaert, Azar(d), Duhazard: 1. Mnl. hasaert < Ofr. hasart: kansspel, geluk. BN voor een kansspeler, dobbelaar. 1216 Raoul Hasart; 1231 Hazarda feme Raoul, Atrecht (NCJ); 1267 Stivenes Hasars, Nijvel (CVD); 1305 Hannin Hazart; 1377 Jan Hasaerd, Ip. (BEELE). -2. De naam werd gereïnterpreteerd aïs een afl. van De Haze. 1374 Gillis de Haze = Gillis Hasaert, Gb. (SCHR.); 1419 Hannekin Hazaert dit de Haze, Ktr. (DEBR. 1957,12). – Lit.: F. DEBRABANDERE, 161991,345-7.
|
FD |
Hazaert |
Haesaert(s), cf. Hasard.
|
JG |
Hazalaers |
zie (de) Haeseleer.
|
FD |
Hazard |
-art, cf. Hasard.
|
JG |
Hazé(e) |
Hazee, Hase, Hasey: 1. PlN W. hazéye: landelijke slagboom (HERB.). Afl. van Ofr. ha(i)se: afsluiting, heg < Germ. hasi: beuk. – 2. Haset, hazet, dim. van Ofr. ha(i)se: heg. 1282 Johan dit Haseit = 1327 Johanne dicto Hazeit; 1306 Thirions Hazeis, Luik (AVB).
|
FD |
Haze(e)l |
Dim. van Ofr. ha(i)se: afsluiting, heg. Vgl. Hazée, Hazette.
|
FD |
haze(laar) |
,,Noisetier, coudrier ».
|
EV |
Haze, (de) |
zie de Haas.
|
FD |
Hazebourcq |
-broe(c)k, -brou(c)k, -broucq, zie van Haesebroek.
|
FD |
Hazebrouck |
Hazebroucq, Haesebroek, Hae-sebrouck, Haezebrouck, Hassebroucq, Has-broucq, -ouck. 1284 «Will. de Hazebruec» DettesYpres, 1314 «Lambin de Hasebreuc» Ypres; nom d’origine: Hazebrouck, néerl. Hazebroek (Nord).
|
JG |
Hazée |
1559 «Jehan de Hazee» BourgNamur; nom d’origine: w. hazéye ‘barrière rustique’ FEW 16, 121b, fréquent dans la toponymie de l’Ardenne.
|
JG |
Hazée |
Proven. Hassé (Dép. Sprimont).
|
EV |
Hazelaer, de |
Hazelaere, -aers, zie (de) Haeseleer.
|
FD |
Hazelhoff |
Hazelof: PlN Haseloff(BB), Haselhof (BEI, BW), Haselhoff (NRW).
|
FD |
Hazeloop |
Ndd. FN Ha(a)seloop, Haslop. BN voor iemand die snel holt. Ook naam van een volksdans. 1676 Hendrik Christoffel Haasloop, Bremen-A’dam (PDB).
|
FD |
hazelt |
,,Coudraie ». N° 242. 1. Proven. Hasselle. Ha(e)s(e)- -laer, le(e)r, Hazel-, Hassel- -heyde, -broeck, -horst, Hasseldael, Assel-berg(h)- -e, -s, A(e)s(se)loos, ,,Bruyère-, Marais-, Bosquet-, Vallée-, Colline-, Bois- -des coudriers ». — 2. Profess. Asselmans, ,,Cultiva-teur ou marchand de noisettes ». N° 165.
|
EV |
Hazen |
zie Haesen.
|
FD |
Hazenberg |
zie Hasenberg.
|
FD |
Hazenbosch |
Hasenbos, -busch: PlN in Meulebeke en Wingene (WV) (DF V). Vgl. Hasenbusch.
|
FD |
Hazenbroek |
zie van Haesebroek.
|
FD |
Hazendonk |
-donck, cf. Haesendonck.
|
JG |
Hazendonk, van |
van Haes(en)donck, (van) Ha(e)zendonck, Azendonck, Asendonck, Ha(e)sendonck(s), -(c)kx, Haesdonckx, Aesdonck: 1. PlN Haasdonk (A, OV), Hazedonk (G) of Hazendonk in Koningshooikt (A). 1356 Jans van Haesdonc, Bs. (PEENE1949); 1440 Godevaert van Hazendonck, St.-Gillis (OSTYN). – 2. Var. van PlN Hazeldonk; zie Haseldonckx.
|
FD |
Hazes |
zie Haesen.
|
FD |
Hazette |
(NF plutôt liégeois). Nom d’origine, du même thème topon. que Hazée; Hazette (de même que Hazotte) est fréquent comme toponyme en Ardenne, notamment à Assenois et Grapfontaine (arr. Neufch.), à Longvilly (arr. Bastogne), à Embourg (Lg), etc.
|
JG |
Hazette |
PlN in de Ardennen. Dim. van Ofr. hase: afsluiting, heg < Germ. hasi: beuk. Vgl. Hazée.
|
FD |
Hazeu |
zie Hauzeur.
|
FD |
Hazeveld(e) |
Haeseveld, (van) Haesevelde, van (den) Haezevelde, van (den) Haesevelde, van Asveld(t), van Asfeldt, Hassevelde: PlN Hazeveld in Ronse (OV). 1374 Jan Hazevelt, Gb. (SCHR.); 1453 Jehan van den Hazevelden, Dk. (TTT).
|
FD |
Hazevoets |
cf. Haesevoet(s).
|
JG |
Hazevoets |
zie Haesevoet(s).
|
FD |
Hazewindus |
zie Haezewindt.
|
FD |
Hazewinkel |
D. PlN Hasenwinkel (BEI, BW, NS). 1548 Filip van Haeswinckel, Aw. (AP).
|
FD |
He–(b)berecht |
-bert, -bette, brans, -brant. V. HAD (Ha).
|
EV |
He(e)de, van (den) |
(van) Hee, Vanné, Vanne, van Heedeman, Heidemann, Heitmann, Hemans, Heeman(s), -mann, Eeman(s), Eman(t)s: Afl. van Van den Heede, Van den Eede. Naar de woonplaats op een hei(de).
|
FD |
He(e)r, van |
PlN Heers (L): 1079 Hère (TW). 1385 Johannis de Heere, Tg. (TYTGAT); 1416 Ghysbrecht van Heer, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
He(e)rs |
Eers: Gen. van korte vorm van hari-naam, zoals Herbert, Herboud. 1284 Jan Hers, Lv. (ICKX).
|
FD |
He(i)nsius |
Heinzius: Patr. Latinisering van Heins. Humanistennaam: Daniel Heinsius (1580-1655).
|
FD |
Hean, de |
zie Dehean.
|
FD |
Hearn(s) |
E. FN, var. van Hern(e), Hurn(e). PlN: hoek. 1267 Walter Atehurne, Somerset (REANEY).
|
FD |
Heathcote |
PlN in Derbyshire en Warwickshire. 1166 Godfrey de Hetcota (REANEY).
|
FD |
Heb(b)inck |
Patr. < Germ. VN Hebbrecht/Herbrecht. Zie Hebben. 1558 Jan Hebbinc, St.-Win. (VERGR. 1966).
|
FD |
Hebb(e)recht(s) |
zie Ebert, Herbrecht.
|
FD |
Hebb(en) |
Hebbe, Ebben: Patr. 1. Korte vorm van Germ. VN Hebbrecht of Herbrecht. Zie Hebbelinck, Herbrecht. 1272 heredes Hebbini, Oud. (CG); 1313 Jacop Hebbin, Gistel (RYCKEBOER); 1326 Robin Hebbinszone, Ip. (BEELE). – 2. Hebben kan ook hypercorrect zijn voor Ebben.
|
FD |
Hebbelinck |
1. V. HAD (Ha). — 2. Proven. Hebbe (Dép. Moer-zeke), avec suff. d’orig. N° 212.
|
EV |
Hebbelinck |
Hebbelynck, -ijnck. Dérivé en -inc de l’anthrop. germ. Herbrecht [FD].
|
JG |
Hebbelinck |
-ynck, -ijnck, Hebelynck, Hebling: Patr. Afl. van de Germ. VN Herbrecht. 1230 Hebbekinus de Lensele = Herbertus de Lensele (LIND.); 1326 Ph. Ebbelin, Cent (GYSS. 1971).
|
FD |
Hebberecht |
Hebbrecht, cf. Herbrecht.
|
JG |
Hebbinck(h)uys |
Hebbinkhuys: PlN Hebbinghaus in Lennep (NRW) (GOTTSCHALD). 1707 Lucas Hebbinckhuys, ex Brendenburgensis Sellick Westfalia, Waasmunster (VS1995,325).
|
FD |
Hebborn |
PlN Hebburn in Durham (EKWALL).
|
FD |
Hebe(n)streit |
BN voor een vechtersbaas: die de strijd aanheft.
|
FD |
Hebelynck |
zie Hebbelinck.
|
FD |
Hébert |
1175 «Hebertus Beloceas» CartOrval; forme dissimilée de Herbert, de l’anthrop. germ. hari-berht.
|
JG |
Hebert(z) |
Hebers, Hé-, zie Ebert, Herbrecht.
|
FD |
Hebette |
Hébette: i. PlN Hébette in Champion (N). -2. Metr. Dim. van Hébert. 1291 Thiebaus et Hébétés si enfant, Orval (CAO).
|
FD |
Hébette |
-etté, Hebette, Haibette. Nom d’origine: Hébette, w. ébète, à Champion (Nr), plutôt que dérivé du thème de Hébert, cf. 1291 «Thiebaus et Hébétés si enfant» CartOrval.
|
JG |
Hebinck |
zie Hebbinck.
|
FD |
Hebling |
zie Hebbelinck.
|
FD |
Hébrans |
Hebrant, Hébrant. 1231 «Hebrannns dominas de Hans», 1266 «messires Heberam de Brie chevaliers» CartOrval, 1472 «Jehan Hebrant» DénLaroche, 1518 «Jean Hébrant» Andoy-Wierde ; forme dissimilée de Herbrand, prénom germ. hari-brand; cf. Heerbrant et v° Habran(d).
|
JG |
Hébrant |
-and, -ans: 1. Patr. Germ. VN Herbrand. 1302 Liebers de Fallemignole…Hebrans ses frères (ASH); 1543 Jehan Hébrant, Namen (RBN). -2. Zie Habrand.
|
FD |
Hebregods |
Patr. Germ. VN ebur-gaut’ever-Goot (volksnaam)’: Ebregaudus (MORLETI).
|
FD |
Hecart |
Hecquard, Hecka: Afl. van PlN Heck, Hecq.
|
FD |
Hechbrecht |
zie Ebert.
|
FD |
Héchevin |
zie Echevin.
|
FD |
Hecht |
Hegt: Mnl. heect, hecht, Ndd. He(e)ckt. BN naar een eigenschap van de snoek. BerBN voor de verkoper of visser van snoek. Of huisnaam. Vgl. Snoek. 1294 Jhan de Heect, Bavikhove (DEBR. 1980); 1444 Peteren Hecht, Lier (FRANS).
|
FD |
Hecht |
Proven. Haacht (Loc).
|
EV |
Hecht, van der |
zie van Echt.
|
FD |
Hechtermans |
Hechtelmans < PlN Hechtel (L). Zie van Echteld. 1467 Gerit Hechterman, Tg. (TYTGAT); 1542 Hechtelmans = 1607 Hechtermans, Ht. (GESSLER17).
|
FD |
Hechtermans |
Var. de *Hechtelmans, dérivé en -mon du NL Hechtel (Lb) [FD].
|
JG |
Heck |
Hecke, Hecq, Hecque, Hegh; dimin.: Hecquet, Hequet. Plusieurs explications sont possibles: 1° nom d’origine: anc. pic. hec,m., hecque, f. ‘barrière (porte) à claire-voie’, cf. 1525 «la veuve Jehan del Hecque» BourgNamur, 1597-98 «François del Hecq» Comp-tesNivelles, et son diminutif hecquet ‘id.’FEW 16, 187-188; 2° nom d’origine: Hecq (Nord), 1131 «Haiscas», 1285 «Heskes», ou Ecques (PdC) qui présente des formes anciennes avec h- inorganique; 3° prénom germ., hypocor. Hek-, var. de Hak-? [cf. aussi 1820 «Hécart, Hequin» Pas-de-Calais]: ainsi 1240 «Heces de Hoi [= Huy]» Metz, 1265 «Estevenes Hekes» Le Quesnoy, 1290-91 «Jakemart Heket» ComptesMons, 1302 «Jean Hechet» Liège, 1356-58 «Jehans Hecketi» PolyptAth. – Forme fém. : 1365 «Maroie Hekete veve» TailleMons.
|
JG |
Heck |
Hecq(ue), Hecke: 1. Korte vorm van Van (den) Hecke. Ook Pic. hec(que) bet.: hek. – 2. PlN Hecq (Nord).
|
FD |
Heck |
Hecq. V. HAD (Hak).
|
EV |
Heck |
Proven. ,,Barrière » L.D. VAN der Hecke.
|
EV |
Heck(e), van (den) |
van den Hekke, van Hecken, van Hec(k), van (den) Eck(e), van Ek, Vanèk, Vanëk.van Ec(q), van Ecken, van Hekken, van Nek(ke), van Neck(e), Wanecq(ue), Vamecq: 1. PlN Ten Hekke: hek. 1326 Jan van den Hecke; 1367 Amant van den Ecke, Ip. (BEELE); 1377 Wouter van den Hecke= 1395 Wouteren van den Ecke, Ktr. (DEBR. 1970).-2. Sommige vormen kunnen var. zijn van Van Eik.
|
FD |
Hecka |
zie Hecart.
|
FD |
Heckel |
zie Eeckels.
|
FD |
Heckelers |
Hieckeleers: 1. BerBN Mnl. hekelaer: hekelaar, vlas- of hennepkammer. 1381 Pieter de Heekelare, Ossenisse (DEBR. 1999); 1400 Andries de Heckeler, Tv. (BERDEN); 1479 Jan de Eeckeleere, Hulst Z (PBG). – 2. Hypercorrect voor Eekeleers. Maar ook allé onder Eekeleers vermelde varianten kunnen grafieè’n zijn voor Hekeleers.
|
FD |
Hecker(s) |
zieHekker(s).
|
FD |
Heckert |
Zie Hekkert.
|
FD |
Heckhout(te,van) |
zie Eekhoudt.
|
FD |
Hecking |
zie Hekkens.
|
FD |
Heckmans |
-mann(s), Eck(e)man(n), Heck(e)mann, Ekman: Afl. van Van Hecke. 1396 Gillis Heckeman, Denderwindeke (DE B.).
|
FD |
Heckoutte.van |
zie Eekhou(d)t.
|
FD |
Heckters |
Zie Hector(s).
|
FD |
Hecquard |
zie Hecart.
|
FD |
Hecquet |
Hequet(s), Hekket, Hequette, Héquet(te): Patr. Var. van Racket? 1240 Heces de Hoi, Metz; 1265 Estevenes Hekes, Le Quesnoy; 1302 Jean Hechet,Luik(HERB.).
|
FD |
Hecquet |
V. HAD (Hak).
|
EV |
Hector |
(Héros troyen). N. de bapt.
|
EV |
Hector |
génitif néerl. : Hectors. 1436 «Hector dit Boutfeu de Flemale» GuillLiège, 1540 «Ector de Waussay» Bernissart, «Hector Mau-voisin» Péruwelz, 1544 «Anthoine Hector» DénStavelotMy; prénom littéraire repris à l’Antiquité, à Liège dès le 14e s.; cf. aussi Ectors et Hicter.
|
JG |
Hector(s) |
Ector(s), Hec(k)ters, Hectr, Heikters, Hictor, Hicter, Hictaire, Octors: Patr. Gr. VN Hecto(o)r. 1380 van Hectorre Vondelinghe = 1386 Ector Vondeliinc, Ip. (BEELE); 1435 Ector de Verchocq = 1456 Octor de Verchocq, Montreuil (DMM); 1449 Egidius Octors (MULI); 1506 Theeus Hectors, Temse (DE MAN). – Lit.: J. HERBILLON, Le nom à famille Hicter. VW1979,230-1.
|
FD |
Hecx |
Proven. Hex (Loc.).
|
EV |
Hed- |
-borg, -on(t), -wig. Hedde–baut. V. HAD.
|
EV |
Hedde |
Hidden: Patr. < Germ. bakervorm Haddo, Heddo. 1269 a liberis Hedden, Ktr. (DEBR. 1980).
|
FD |
Heddebau(l)t |
-bout, -bauw, -bouw, zie Hedebouw.
|
FD |
Heddeg(h)em,van |
van Heddegen, van Heydegem: Wellicht PlN Edegem (VB, A) of Hedegem in Avelgem en Dentergem (WV). 1415 Jans van Hedeghem, Dentergem (DF V). Of Egem, zie Van Eeghen, Van Eeghem?
|
FD |
Hede, van (den) |
zie van (den) Heede.
|
FD |
Hedebouw |
Heddebau(l)t, -bout, -bauw, -bouw, Edebau(w), Edebouw: Patr. Germ. VN hath-bald ‘strijd-moedig’: Hadebaldus (MORLETI). 1599 P. Heddebou, Rijsel-Aw. (AP).
|
FD |
Hedel, van |
zie van Heel.
|
FD |
Heden(t) |
Vahe(e), van (den) Eede(n), van E(e), van (den) Ede, Ten Eede,Tenheede: PlN TenHeede: heide. 1245 Daniel! de Heda, Har. (DEBR. 1980); 1422 Lauwers van den Heede = 1423 L. van den Eede, Ktr. (DEBR. 1958); 1506 Jacob van Hee, Temse (DE MAN). Zie ook Van Ede, Van der Heide(n).
|
FD |
Heden(t), van |
zie van (den) Heede.
|
FD |
Hederics |
zie Heidrick.
|
FD |
Hedges |
FN naar de woonplaats bij E. hedge: heg.
|
FD |
Hédo |
Hedo, Edoo: Spelling voor Hédot, dim. van Germ. haid-naam? Vgl. Hédon(t).
|
FD |
Hédon(t) |
Hedont, Edon, Edom: Patr. Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Haido.
|
FD |
Hédont |
Cas régime de l’anthrop. germ. Haido, -onis. Comp. 1289 «Adile femme Thomas He-dous» CensNamur.
|
JG |
Hedouin |
1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN haid-win ‘heide-vriend’. – 2. Hypercorrect voor Edwin; zie Eduin.
|
FD |
Hedrik |
-ich, zie Heidrick.
|
FD |
Hee, (van) |
zie van (den) Heede.
|
FD |
Heecke, (van) |
zie van der Eycken.
|
FD |
Heeckhaut(e,van) |
Heeckhout(e), zie Eekhoudt.
|
FD |
Heeckman |
zie Eykman(s).
|
FD |
Heedene, d(e) |
zie Dheedene.
|
FD |
Heederik |
zie Heidrick.
|
FD |
Heedfeld |
zie van Heetvelde.
|
FD |
Heeffer |
zie Hefer.
|
FD |
Heeg |
PlN (PL).
|
FD |
Heegde, van |
PlN in Ukkel en Vorst (TW).
|
FD |
Heeger |
zie D’Heyghere.
|
FD |
Heeghe, van |
1. PlN Heeg: haag. 1411 Jacop vanden Heeghe, Aw (ANP). – 2. Zie Van Eeg(h)en.
|
FD |
Heegher, de |
zie D’Heyg(h)er(e).
|
FD |
Heegman |
zie Hegman(s).
|
FD |
Heek(e), van |
zie van der Eyken, van Eecke.
|
FD |
Heekhout |
-haut, zie Eekhoudt.
|
FD |
Heel, (de) |
zie de Helt.
|
FD |
Heel, van |
van Eel, van Hedel: 1. PlN Heel of Panheel (NL). 1434 Aert van Heele, Diest (A.GHIJSEN). –2. PlN Hedel (G). – Lit.: S. A.C. DUDOK VAN HEEL, Van heeluit Hedel. Jb. Centr.Bur. Gen. 1982, 117-161.
|
FD |
Heelen |
zie Heylen(s).
|
FD |
Heelen, van |
PlN Helen(-Bos) (VB). 1321 Willelmo de Heine = W. de Heelen = 1347 W. van Heelne, Goetsenhoven (C.BAERT).
|
FD |
Heem |
Proven. ,,Habitation ».
|
EV |
Heem, de |
zie Delhem.
|
FD |
Heeman(s) |
zie Heedeman.
|
FD |
Heemers |
Hemmer, Emer(e), Emère, Emmer(s): Patr. 1. Germ. VN haim-hari ‘heem-leger’. D. FN Heimer. – 2. Zie Imbrecht(s).
|
FD |
Heemeryck |
zie Hemeryck(x).
|
FD |
Heems |
zie Heimes.
|
FD |
Heems(t), van |
van Himst(e), van Humst, Heimst, Verhimst, Verhumst, van Hems, van der Henst: PlN Mnl. heems(t), hemst: heemst (plant), witte malve. De Heems in Ekeren (A) (NR).
|
FD |
Heemsbergen, van |
zie van Heinsberg(en).
|
FD |
Heemskerk |
Proven. Loc. holl.
|
EV |
Heemskerk, (van) |
van Humskerke(n), -kercken, van Hunskerken: PlN Heemskerk (NH). 1292 Gherret van Hemskerke, Heemskerk (CG); 1333 Ghered van Hemskerke, Egmond (NHC).
|
FD |
Heen- |
-e(n), -s. V. HAD (Han).
|
EV |
Heen(e) |
Heenen, zie Hein, Heinen.
|
FD |
Heendrickxen |
zie Henderiks.
|
FD |
Heene |
Heens, cf. Heine.
|
JG |
Heeneman |
zie Heineman(n).
|
FD |
Heenen, van |
Misschien PlN Eine (OV). 1232 Bernardus de Heine, Cent (GN).
|
FD |
Heens |
zieHein.
|
FD |
Heep |
zie Heip.
|
FD |
Heeq(ue) |
zie Heck.
|
FD |
Heer(e)- |
-mans, -boot, -brant. V. HARI.
|
EV |
Heer(en) |
1. Condition sociale. ,,Maître, seigneur ». N° 136. — 2. V. HARI.
|
EV |
Heer, (de) |
de Heere, Dheere, D’Heer(e), D’Eer(e), Deeren, Sheeren, ‘s Heeren, s’-, S’Heeren, S’heeren: Een heer kon een leenheer zijn, maar die droeg gwl. de naam van zijn heerlijkheid. Een heer was ook een legeraanvoerder, een geestelijke, een vader, een baas, een echtgenoot of een held. 1233 lohannis Hère (DEBR. 1980); 1394 Jan Dheere = 1396 Jan de Heere, priester = 1397 her Janne den Heere, priestere, Ktr. (DEBR. 1970); 1414 Beelkin Sheeren…van Jan de Heere, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Heeraerds |
zie Eraerts.
|
FD |
Heerbrant |
zie Herbrand.
|
FD |
Heerdmann |
zie Aertman.
|
FD |
Heere(n), van der |
van der Heren, Verheire, Vererre: PlN Hère, Heer: zandige heuvelrug. Heer (L). 1383 Weert van der Reren, St.-J.-Geest; 1384 Lijsbet van der Heeren, At. (C. BAERT); 1593 Hendrik Verheiren, Rumst-Aw. (AP).
|
FD |
Heerebaut |
-bout, zie Eerebout.
|
FD |
Heereboud |
cf. Heirbaut.
|
JG |
Heereman(s) |
zie Herman(s).
|
FD |
Heeren |
cf. Heren(s).
|
JG |
Heeren |
zie Herin.
|
FD |
Heerent(h)als, van |
zie van Herent(h)als.
|
FD |
Heeres |
zie Herin.
|
FD |
Heereveld, van |
van Heirveldt, Herreveld: PlN Here-veld in Deerlijk en Wingene (DF V). Herveld (G).
|
FD |
Heericx |
Herickx, -icks, -ich, -ix: 1. Patr. Germ. VN hari-rîk ‘leger-rijk’. 136 e. Herricus; Herrix vort, Oostakker (GN). Vgl. Harinck 2. – 2. Hyper-correcte spelling van Eriks.
|
FD |
Heerik, van den |
Wellicht var. van Van den Herck.
|
FD |
Heerinckx |
-ing(s), zie Herinc(k)x.
|
FD |
Heeringen, van |
PlN Heringen (HS, TH), Herringen (NRW).
|
FD |
Heerins |
zie Herin.
|
FD |
Heerkens |
Her(c)kens, Herquin, Herkes, Heertje, Hierckens, Hiergens, Irgens: 1. Dim. van Heer. Vgl. D. Herrlein. 1393 Rogeer Heerkin, Ktr. (DEBR. 1970); 1565 Ph. Heerken, Lv. (MULIV). – 2. Zie ook Erken(s).
|
FD |
Heerle,van |
van He(i)rle,van Herlé: PlN Heerle in Meerle of Poederlee (A). Of Heerlen (NL): 1150 Herle (TW). 1294 Heynrike van Herle, Mtr. (CG); 1325 Johanne de Heerle, Tn. (C. BAERT); 1340 Eg. de Heerle, Tnh. (VERB.); 1389 Wouter van Heerle, Diest(VdP).
|
FD |
Heerlein |
zie Herlin.
|
FD |
Heerman |
cf. Herman.
|
JG |
Heerman |
zie Herman(s).
|
FD |
Heernaert |
zie Hernaert.
|
FD |
Heernu |
zie Hernu.
|
FD |
Heernu † |
cf. Hernu.
|
JG |
Heers, (van) |
PlN Heers (L). Zie van Heer.
|
FD |
Heersakkers |
zie Heesakkers.
|
FD |
Heersbran(d)t |
zie Herbrand.
|
FD |
Heerswijnghels, van |
van Heerswynghels, van Heerswynkels: PlN Herswinkel in Brussegem(VB) (Top. 11,14). Maar de oudste vormen hebben geen vz. en zijn Limburgs. 1440-43 Ghert He(e)rswinghels, Zolder (VANB.); 1422-60 Geryt Heerswingel = Gerart Heerswingels, Zonhoven (MNT4ii); 1524 Jacob Herzwingel; 1527 Jacob Herzwijngel, Mtr. (KPM); 1530 Gerart Hersvingel, Mtr. (GKM)
|
FD |
Heertje |
zie Heerkens.
|
FD |
Heertum, van |
zie van Hertum.
|
FD |
Heerweg(he, van) |
zie van Herwegen.
|
FD |
Heerwegh |
Heirweg, Heirwegh. Nom d’origine (très fréquent): un heerweg était un chemin large, important, une voie de communication [FD]; cf. aussi Van Herwegen, Van Herweghe.
|
JG |
Heerwegh |
V. Heir.
|
EV |
Hees |
Proven. Loc.
|
EV |
Hees |
zie Heese.
|
FD |
Hees(e) |
He(e)ze: Var. van haas, haze. Zie De Haas. 1416 Pieter de Heese = de Hase, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Hees, van |
van Heesch.van Hese, van Ees,Verhees(en), Verhesen, Verhe(e)zen, Verrees, Verresen, Verrezen: PlN Hees (L, NB, DR, U) of Hees, ter Hese: jong beukenbos, struikgewas, verspreide PlN in de Kempen (A, L). 1340 Walterus de Hese, Tnh. (VERB.); 1365 Petrus de Heze; 1379 Goeswijn vander Hese; 1507 boven Heeze.-.Henricx van Heeze goid, Diest (CLAES1983); 1408 Adam vander Heze, Aw. (ANP); 1566 Ger. van Hees, Hees-Aw. (AP). De bakermat van de Ovl. en Zeeuwse familie van He(e)se is de PlN Hese in Waasmunster (OV): 1267 Aegidius dictus de Hese (med. W. Vanhese, Waasmunster).
|
FD |
Heesakkers |
Heersakkers, Heeshakkers: 1. PlN Heesakker in Overpelt (L). 1364 Johannes dictus Heesackere, Pelt (CST). – 2. PlN Heesakker in Budel, Haaren en St.-Oedenrode (NB). 1307 Albertus de Hesackre, Budel (ONB).
|
FD |
Heesbeen |
(van) Hesbeen, Hesbeens, Hesbain, van Esbeen: 1. PlN Heesbeen (NB). 1278 Roberti militis de Hesebenne (CST); 1461 Claus van Heesbeen, Lier (FRANS); 1474 Jannes Hesbeems, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. Zie Van Esbeen.
|
FD |
Heesbeke, van |
van Eesbee(c)k, -bei(c)k, -beke, -beecke, -be(e)cq, -beck, van Esbeek, -beck: PlN Heesbeek in Nieuwenhove (OV). 1406 Claes goede van Heesbeke, Bs. (PEENE).
|
FD |
Heeschvelde, van |
zie van Eesvelde.
|
FD |
Heesen |
zie Haesen.
|
FD |
Heesewijk, van |
zie van Heeswij(c)k.
|
FD |
Heeshakkers |
zie Heesakkers.
|
FD |
Heesman(s) |
Hes(e)mans, Heze(n)mans, Heselmans, Hezelmans, Heezemans, Eessemans, Hismans: Afl. van Van Hees. 1352 Johannes Heesmans, Diest (CLAES1983); 1525 Margrieten Hezelmans, Diest (HB346).
|
FD |
Heessche, van |
zie van den Esse.
|
FD |
Heessels |
zie Hessel(s).
|
FD |
Heessen, van |
zie van Eessen.
|
FD |
Heessens |
zie Ressens.
|
FD |
Heest, van (der) |
zie van der Eest.
|
FD |
Heest.van |
zie van Heyste.
|
FD |
Heester |
Proven. ,,Arbuste, arbrisseau ». (L.D.). N° 243. Hester-mans. H est ers, Heestert, (Loc.). De Heester(s) (L.D.).
|
EV |
Heester, (van) |
van Hesteren, van Eester, Heesters, Hester(s), Heijster(s), Heister: PlN Heester: heester, jonge boom, beuk, in Duffel en St.-Pieters-Lille (A). Heister (NRW, RP). 1280 Sibe Heisters wif was, Rudecoven L (OGO); 1340 Gerardus de Heestere,Tnh.(VERB.).
|
FD |
Heesterbeek |
PlN. Vgl. D. Heisterbach (NRW). 1381 Janne Hansselin die men heet van Eesterbeke (DFV./og).
|
FD |
Heestermans |
Hestermans, -mann, Eestermans: Afl. van Van Heester. 1340 Johannes Heisterman, Tnh. (VERB.); 1479 Jan Heesterman = 1524 Jan Hestermans kinder, Heers (LAES).
|
FD |
Heestert, van |
PlN Heestert (WV). 1181 Walterus de Hesterd(DEBR.i98o’).
|
FD |
Heesvelde, van |
1. PlN Heesveld in Bilzen (L). 1455 Heyn Hesfels, Genk (VDZ); 1561 Lod. van Heesvelt, Bilzen (AP). – 2. Maar de huidige FN van Heesvelde is Ovl.; zie dus Van Eesvelde.
|
FD |
Heeswij(c)k, van |
van Heeswy(c)k, van Heesewijk, van Heseweyk: PlN Heeswijk (NB, U), Hezewijk in Olen en Noorderwijk (A). 1243 Th. de Hesewich, Utrecht (OHZ 11,229); 1322 Johannes de Hesewiic, Tongerlo (OATIII); 1392 Hennen van Heeswijc, Lier (FRANS); 1443 Margriet van Heeswijck, Noorderwijk (HELSEN 1944,101).
|
FD |
Heetezonne |
-sonne, zie Eetezonne.
|
FD |
Heethem |
Deze Wvl. FN komt vanaf 1630 in Moere voor, ook aïs Hetem (PDB). Aangezien ook Ghettem een Wvl. FN is, zou dit een vroeg voorbeeld kunnen zijn van de WVl. h-uitspraak van de g.
|
FD |
Heetveld |
Proven. Dép. Oetingen et Tollembeek.
|
EV |
Heetvelde, van |
van Eetveld(e), -vel(d)t, Heedfeld, Ietveld, -velt: PlN Heedveld: heideveld. Heetveld (OIJ). 1227 Thomas de Heetvelde, Munkzwalm (GN); 1303 Jan van den Eetvelde; 1331 Jan Heetfelt, Bazel (FLW); 1357 Diedericke vanden Heetvelde, Bs. (OSTYN); 1733 Johannes Ietvelt, Meise(PDB).
|
FD |
Heewaek, van |
zie van Ewijk.
|
FD |
Heeze |
zie Heese.
|
FD |
Heezemans |
zie Heesman(s).
|
FD |
Heezius |
Hesius: Latinisering van Van Hees of Heese.
|
FD |
Hefer |
Heeffer: D. var. van Hafer: haver. BerBN. Vgl. D.Hefermann = Hafermann.
|
FD |
Heffel, van |
Heffels: PlN Heffel in Kessel-Lo (VB) 1580 Jan van Heffele, Aw. (AP).
|
FD |
Heffelterre, van |
zie van Effelterre.
|
FD |
Heffen, van |
van Effe(n): 1. PlN Heffen (A). 1281 Egidius de Heffene, Aw. (HB 29); 1292 Pieter van Effene, Mech. (CG); 1369 Aerd van Heffen, Mech. (V.ING.) – 2. PlN Effen (NB).
|
FD |
Heffinck |
Patr. < Germ. bakernaam, b.v. van Hegfridus, Helfridus, vgl. Helfinus (MORLETI). 1303 Janne Heffine, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Heffinck |
Probabl. hypocor. en -inc d’un anthrop. germ., par ex. de Hegfridus, Helfridus [FD].
|
JG |
Hege(n), van |
zie van Eeghen, van Eyghene.
|
FD |
Hegelmeers |
Wellicht PlN Echelmeers: meers met echels. Deze bloedzuigertjes hebben ni. hun naam aan veel poelen, vennen en plassen gegeven. 1643 Echelmeer in Geel (A) (PAK 53); 1414 Egghelmere in Henis (L) (ZLP); Echelmeer in Tg.(NR).
|
FD |
Hegelsom, van |
PlN in Horst (NL).
|
FD |
Hegeman(n) |
zie Hegman(s).
|
FD |
Hegener |
D. afl. van PlN Hagen: heg, omheind hof.
|
FD |
Hegenscheid(t) |
PlN Hegenscheid (NRW). 1419 Arnold Heghenscheyt, Hilbeck (BRECH.).
|
FD |
Heger |
zie D’Heyg(h)er(e).
|
FD |
Héger |
Forme francisée du NF all. Heger signifiant ‘avare’ (Dauzat 323) ou ‘agent forestier, chargé de l’administration des eaux-et-forêts’ (Morlet 503).
|
JG |
Héger |
Heger: Rom. adaptatie van D. Heger, Hôger: boswachter. 1312 Heintz Heger, Straatsburg (DN); 176 e. Balthasar Hôger (vader van) 1700 J.T. Heger, Bergzabern (RP)-Bs. (Midd. 1979,161-184).
|
FD |
Héger |
V. HAD (Hac).
|
EV |
Hegge(n) |
zie Eggen.
|
FD |
Heggen, van der |
van der Hegghen, Verhegg(h)e(n), Verheghe, Vereggen, Veregeen, Terheggen: PlN (ter) Hegge(n): heg, haag, omheining; in Balen (LU), Overhespen (VB), Poederlee, Weelde (A). 1281 Kerstina de Hegge; Marg. de Eggen, Zwijnaarde (HAES.); 1368 Willem van der Hegghen, Tnh. (VERB.); 1420 Lambrecht Veregghen, Lier (FRANS).
|
FD |
Hegger(s) |
Zie Egger.
|
FD |
Heggerick |
cf. Eggerick(x).
|
JG |
Heggerick(x) |
zie Eggerick.
|
FD |
Heggermont |
zie Eggermont.
|
FD |
Hegh |
V. Haag et Heg.
|
EV |
Hegh |
W. (H) grafie voor Hech.
|
FD |
Heghe(n), van |
zie van Eeghen, van Eyghene.
|
FD |
Heghem, van |
zie van Eeghem.
|
FD |
Hegman(s) |
Heegman, Hegeman(n): Afl. van Van der Hegge, Verhegge. 1437 Lijsken Hegmans, Zolder (VANB.).
|
FD |
Hegt |
zie Hecht.
|
FD |
Heia(rd) |
zie Hayaer(t).
|
FD |
Heibeek |
in FV en WV (DF V). – 2. Wsch. vaak var. van Van Heymbee(c)k.
|
FD |
Heibeken |
Patr. Dim. van Heibe, korte vorm van Germ. VN Hagibertus, Heibertus (MORLET I).
|
FD |
Heiber |
D. dial. vorm van Heuber: Haubenmacher: huifmaker.
|
FD |
Heiberg |
1. Zie Heuberg(er). – 2. PlN Heiberg: heideberg; vgl. Heibrink. PlN in Veldhoven (NB). 1581 Gijsbrecht Heyberch, Hilvarenbeek-Aw (AP).
|
FD |
Heiblom |
Heyblom, Heijblom: PlN Heibloem in Herenthout, Olen (A), Roggel (NL). 1585 François Willemsz. Heyblom, Loon-op-Zand; 1635 Willem Franssen Heyblom, Venlo (AP). Zie ook Bloem 3.
|
FD |
Heibrin(c)k |
zie Heidbrink.
|
FD |
Heichele |
Adaptatie (met hypercorrecte h) van D. Eichele, dim. van Eiche: eik.
|
FD |
Heichman |
zie Eichmann.
|
FD |
heid |
(Wallon) ou heide (Flam.), ,,Bruyère ». N° 243. Proven. 1. Le nom wallon se confond parfois avec Hé ou Hez, ,,Versant de colline ». Delheid.— 2. N. flam.: Hayt, Hey(d)- -e, -en(s), -t. V(and)er-heyde. Hey(er)-, Hei- -man(s). ,,De la bruyère ». Heide- -broeck, -daal, Heibrink, (,,Marais-, vallée-, place- -de la bruyère ».
|
EV |
Heidbrink |
Heibrin(c)k; Heitbrink, Hietbrink: PlN Heidbrink (NS): heuvel, dorpsplein met heide.
|
FD |
Heidbuchel |
-buchel: D. PlN Heidbu(c)hel: heideheuvel.
|
FD |
Heide(n), (van der) |
(van der) Heyde(n), van der Heijde(n), van Terheyden, von der Heyden, van der Eyden, van de Reyde, van der Reijden, van der Ayden, van der Hijden, -Hyden, van Heie, ter Heide, Verheide(n), Verheyde(n), Verheijde(n), Verhey(e(n)), Verheij(e(n)), Verhijen, Verrey(de), Vereyd(h)en, Ver(r)eyen, Verryden, Vreye(n): PlN (ter) Heide(n): heide, onbebouwde zandgrond, vlak veld, veld met heide begroeid. Vgl. Van den Heede. 1281 Thirinum de Heida; 1375 Hannin van der Heide, Ip. (BEELE); 1411 Willekin van der Heyde, Jacop van der Eyde zijn vadere, Ktr. (Vz 76 v°); 1426 Reynuwaert vander Heyden = van Reynewaerde van Heede, Ktr. (DEBR. 1958); 1570 Jacop van der Heyden=Jacop Verheyen, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Heidebroek |
PlN: moeras op de hei, heideven.
|
FD |
Heidecker |
Heidger: PlN Haideck, Heideck (BEI).
|
FD |
Heidemann |
Heidelmeier, Heid(en)bauer, Heyché, Heyche: Spelling voor Aicher, Germ. VN Aicharius (MORLET I)? Of = Haché? Heyckers, zie Eicker. Heyckmans, zie Eykman(s).
|
FD |
Heidemann |
zie Heedeman.
|
FD |
Heiden |
Heijde(n), -ens, Heyden(s), Eydens, Heyen(s), Heijen(s), Heide, Heyd(e), Hey(e), Heije: Patr. Germ. VN Haido (Fm.) > vleivorm Heidin, Heedin. 1398 Fierin Hedin, Hannequin Heedin, Moorsele (DEBR. 1970).
|
FD |
Heidenre(i)ch |
zie Heidrick.
|
FD |
Heidenstecker |
Ndd. FN: turfsteker op de heide.
|
FD |
Heidenthal |
-dal: PlN Heidental (NRW).
|
FD |
Heiderhoff |
PlN Heiderhof (NRW, RP).
|
FD |
Heiderich |
-rick, zie Heidrick.
|
FD |
Heiderscheid |
Heiderscheidt. Nom d’origine: Heiderscheid (G.-D. Lux.).
|
JG |
Heiderscheid(t) |
-sheid, -cheid(t): PlN Heiderscheid (GH).
|
FD |
Heidger |
zie Heidecker.
|
FD |
Heidingsfeld |
PlN (Wurzburg, BEI).
|
FD |
Heidkamp |
Heitkamp: PlN (SH, NS, NRW). Vgl. Heydencamp. 1682 Joannes Heijcamp, Leiden (MULVI).
|
FD |
Heidkamp |
Heydenda(e)l, -dahl, Heyenda(e)l, Hijdendal, Hydendal: PlN Heiendaal: dal in de hei, in Teuven (L) en Homburg (LU). Vgl. Heidenthal. 1320 Anselme de Heydendale, Homburg (ISP); 1344 Wilhelmus de Heydendayl, Mtr. (SKM).
|
FD |
Heidrick |
-erkk, Hedrick, -ich, Heederik, Hederics, Haydrick, Heijdenrijk, Hey(e)rick, Heijerick, Heid(e)rich, Hajdrych, Heidenre(i)ch, Heydenreich: Patr. Germ. VN haid-rîk Verschijning-machtig’: Haidrich, Heidrich (Fm.). 1272 Walterus Heederic, Oud. (CG); 1378 Johannes Heedric, Ktr. (DEBR. 1970); 1638 Heremanus Heydenrijck, Driel(MULV).
|
FD |
Heidt |
Heyd(t): 1. Patr. Germ. VN Heido. ZieHeits.-2. D. korte vorm van Vonder Heidt: van der Heide.
|
FD |
Heie, van |
zie van Haye, van der Heiden.
|
FD |
Heier |
zie D’Heyg(h)er(e), (de) Heyer.
|
FD |
Heihoef in Meerle |
Pulderbos, Wechelderzande (A).
|
FD |
Heij- |
cf. Hey-.
|
JG |
Heijde(n) |
Heyden, zie Heiden.
|
FD |
Heijde, op de |
zie Opdeheijde.
|
FD |
Heijdenrijk |
Heydenreich, zie Héidrick.
|
FD |
Heijkoop |
zie Heikoop.
|
FD |
Heijl |
zie Heylen(s).
|
FD |
Heijnsdijk |
zie Heinsdijk.
|
FD |
Heijster(s) |
zie (van) Heester.
|
FD |
Heijt |
Heyte(ns), Heytenis, Heijten(i)s, zie Heits.
|
FD |
Heijt |
zie Heuts.
|
FD |
Heiken |
Heykens: 1. Patr. Dim. van Germ. VNHaio: Haikin (Dip.). 1162 Haikinus (GN). i367Ruebin Heikin, Ip. (BEELE); 1583 Jan Heykens, West-Friesland-Aw. (AP). – 2. Var. van Eykens.
|
FD |
Heikhaus |
PlN Heckhaus (NS, NRW).
|
FD |
Heikoop |
Heijkoop: PlN bij Vianen (ZH).
|
FD |
Heikters |
zie Hector(s).
|
FD |
Heil |
zie Heylen(s).
|
FD |
Heilbron |
Heylbron, Heilbrunn, Heilporn: Verspreide D. PlN Heilbronn, -brunn (BW, BEI). Heilporn is Zuidd. (b/p).
|
FD |
Heilchon |
Laroche (J. G.).
|
FD |
Heilemans |
Heilman(n), Heylemans: 1. Metr. Afl. van VN Heile. Zie Heilen. – 2. Patr. Germ. VN hail-man ‘heel-man’: Heilman (MORLETI).
|
FD |
Heiler |
D. BerN Hailer, Heiler, afl. van heilen: snijden. Castrator, dierenarts (BRECH.).
|
FD |
Heilier |
Hellier, Hillier. Probabl. Hélier, Hellier < lat. Hilarius, bien que celui-ci paraisse mal représenté en Wallonie comp. Doméliers (Oise).
|
JG |
Heilier |
zie Hellier.
|
FD |
Heiliger(s) |
zie Heyligers.
|
FD |
Heilman(n) |
zie Heilemans.
|
FD |
Heilmar |
Helmer(s): Patr. Germ. VN hail-mêr ‘heel-beroemd’: Heilmar (Fm.). 965 Helmarus (GN). 1394 van Willem Heilmaren, Gullegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Heilporn |
zie Heilbronn.
|
FD |
Heim |
Haim: D. Patr. Germ. VN Heimo. 1293 Heym und sin bruoder her Otte, Wenen (BRECH.).
|
FD |
Heim |
V. Heem.
|
EV |
Heimann(s) |
-mans, zie Heineman(n), Heydeman.
|
FD |
Heimberg |
PlN (BEI, BW, NS, RP).
|
FD |
Heimerdinger |
PlN Heimerdingen (BW).
|
FD |
Heimes |
Heijmen, Heymes, Heims(ch), Hêmes, -is, He(e)ms: Patr. Germ. VN Haimo, Heimo (MORLET I), d.i. haim ‘heem, tehuis’. 1224 Boidinus Heima; 136 e. terra Heims; Teodericus fîlius Heimmes, Cent (GN); 1315 Jan Heijme, Lv. (ICKX); 1340 dat Clais Hemes was, Ip. (BEELE).
|
FD |
Heimessen |
1. PlN Hemiksem (A). Zie van Hoo(i)missen. 1584 Jan Hemessen, Aw. (AB). De Antwerpse schilder Jan van Hemessen (±1505-1566), eig. Jan Sanders, was geboren in Hemiksem. – 2. Evtl. Zoon van Heimes.
|
FD |
Heimrich |
zie Heinrich(s).
|
FD |
Heims(ch) |
zie Heimes.
|
FD |
Heimst |
Heynst: 1. Zie Van Heemst. – 2. Misschien var. van Heims of Heins.
|
FD |
Hein |
cf. Heine.
|
JG |
Hein |
Heine, Heyn(e), Heijn(e), Henn(e), Hinne, Mené, Heen(e), Heines, H(e)ins, Heyns, Heijns, He(e)ns, Eyns, Eens: Patr. < Germ. VN Hendrik, Mnl. Heinric. 1272 Henricus dictus Heine, Opprebais; 1273 Henri qu’ons apelle Heine, Val-St-Lambert (HERB.); 1374 Heine Clenewerc, Ip. (BEELE); 1398 Roeger Heins, Lendelede (DEBR. 1970).
|
FD |
Hein- |
-e(n), -ix, -rich(s), -rich(a)s, -tz, -zel. V. H AD (Han).
|
EV |
Hein(le) |
-lein, zie Heindl.
|
FD |
Heinck(i)ens |
zie Heinkens.
|
FD |
Heinderson |
zie Henderson.
|
FD |
Heinderyckx |
zie Henderiks.
|
FD |
Heindl |
Haindl, Heinel, Heinl(e), Heinlein: Fatr. Zuidd. dim. van Hein(rich). Zie Haendel 2.
|
FD |
Heindri(c)kx |
-ryck(x), -rijckx, -rycx, zie Hendriks.
|
FD |
Heindrichs |
cf. Heinrichs.
|
JG |
Heindryckx |
cf. Henderick(x).
|
JG |
Heine |
Hein, Heyne, Hen, Hêne, Heene, Henné, w. liég. Hêne. 1272 «Henricus dictus Heine» Opprebais, 1273 «dan Henri qu’ons apelle Hêne » trécensier du Val-Saint-Lambert, 1286 «Henné Matons» CartMons, 1289 «Hennés Scolier de Sclayn» CensNamur, 1296 «Jehan dit Boine Henné Cosset» Comp-tesMons, 1380 «Wilhemar Heine biergiers» RentierRamée, 1382 « Wilheames fils de feu le gran Heyne de Oleye» GuillLiège, «Hennés le ténébreux» CoutStavelot, 1391 «Hêne Ger-mial» TerreJauche, 1426 «maistre Piere Henné» TailleSoignies, 1444 «Hêne le poindeur», «Heynne le Fauconnier», «Jehan Henné pennetier», 1449 «Ysabel qui fu feme Hêne» AidesNamur, 1481-82 «Hêne del Hospital» TerreJauche, 1494 «Pieron Heyne», 1542 «Henry Heine» BourgNamur, 1597-98 «Nicolas Henné» ComptesNivelles, 1631 «Henri Heyne» BourgNamur; hypocor. de Henri, cf. aussi Haine, Hayne, Heyne. – Henné pourrait être aussi un nom d’origine: Henné, dépend de Vaux-sous-Chèvremont (Lg), mais la localisation du NF n’est pas favorable à l’explication; cf. cependant 1556 «Thiery de Henné» BourgNamur. « Avec -s de génitif: Heins, Heens, Heyns; forme all.: Heintz; double génitif: Heynssens; génitif en -en : Heenen, Heinen, Henen, Hennen, Heynen. * Composé en -mon : Heineman, Heyneman.
|
JG |
Heine |
zie Hein.
|
FD |
Heineken |
zie Heinkens.
|
FD |
Heinel |
zie Heindl.
|
FD |
Heineman(n) |
Heyneman(s), -mann, Heijnemans, Heneman(s), -mann, Heeneman, Heinermann, Eneman, Heyman(s), Heijman(s), Heimann(s), Heimans, Eyman(n), Hyman(s), Hijman(s): Patr. Vleivorm van de Germ. VN Hendrik, Heinric. (…) Heinemannus; 1264 Heinemans hofstede; 1291 Heinman alias Heinric Goetghebuer (LIND.); 1220 Heneman de Barledonch (JEUR.); i274Heineman van der Biest, Oedelem (DFII); 1293 Han Heineman, Kales (GYSS. 1963); 1377 wilen Jans Enemans, Aw. (CLEMEUR); 1464 Heyman Heymans soen, Den Bosch (HB 505); 1497 Heyman = 1509 Heynderic de Verwere, Aarts.; 1515 Hendrick de Vos diemen heet Heyman, Kontich (ROEL. 1951,12).
|
FD |
Heinen |
Heinnen, Heynen, -enne, Heijnen, He(e)nen, Hénen(ne), Hennen(s), Hyne(n): Patr. < Germ. VN Hendrik. 1336 Heinin Coepman, Ip. (BEELE). Vgl. Hennin 2, Heinkens.
|
FD |
Heiners |
-ertz: Patr. Zuidd. voor Heinrich.
|
FD |
Heines |
Heinesch(e), zie Heinisch.
|
FD |
Heini |
Heinny, zie Hannier.
|
FD |
Heinicke |
-ig, -ix, Heynig, -i(ck)x, Heijnix: Patr. Dim. van Germ. VN Heinrich. Maar Heyni(ck)x evtl. < Heininckx (zie Heyninckx).
|
FD |
Heining |
zie Heyninckx.
|
FD |
Heinis(ch) |
Heines, Heinesch(e), Heinsch: Patr. Slav. afl. van VN Heinrich.
|
FD |
Heinkens |
Heineken, Heinck(i)ens, Hainque, Heintjes, Heintje(ns), Heintges, Heyntje(n)s, Heijntjens, Hintje(n)s, Hindsches, Hentiens, Hentjens, Hentgen, Hentgès: Patr. Dim. van VN Hendrik. 1379 Heinkin Derin, Ip. (BEELE); 1481 Jan Hentgen, Genk(VDZ).
|
FD |
Heinnaux |
zie Henaux, Hainaut.
|
FD |
Heinnen |
zie Heinen.
|
FD |
Heinny |
zie Heini.
|
FD |
Heinrich(s) |
-rych, Heimrich, Henrich(s), -riche, Hennrich, Henrichman, Hinrichs: Patr. D. vormen van VN Hendrik en afl.
|
FD |
Heinrichs |
Heindrichs. Forme ail. de Henri < anthrop. germ. haim-rik.
|
JG |
Heins |
cf. Heine.
|
JG |
Heins |
zie Hein.
|
FD |
Heinsberg(en), van |
(van) Heynsbergen, (van) Hensbergen, Hensberge, van Hinsberg, -berg(h)e, van Heemsbergen, van Eijnsbergen.van Eynsbergen, van Eensberghe, van Insberghe: 1. PlN Heinsberg (NRW, NS). i227Theodericus dominas de Hynseberke = de Hinseberge (SLL); 1338 Henrico de Heynsberch, Ht. (CST); 1468 Pawels van Hensberg = 1485 Pouwels Hynsbeerchs, Genk (VDZ). – 2. Evtl. Hengsberg in Tielen (A) of Hingsberg in Gooik (VB). 1410 van Godevaert Momboers ceijse van Hinxteberge, Overijse (STR.). Heinsdijk, Heijnsdijk: PlN Hengstdijk in Vogelwaarde (Z). 1380 Joh. de Hindinx (DEBR. 1999)-
|
FD |
Heinsch |
zie Heinisch.
|
FD |
Heinskyl(l) |
-kil(l), Heniskill: PlN in het Rijnland (wsch. RP).
|
FD |
Heintges |
Heintje, -je(n)s, zie Heinkens.
|
FD |
Heintzberger |
PlN Heinzenberg (HS, RP).
|
FD |
Heinz |
Heintz, Hein(t)ze(n), Heynze, Hentz(en), Henz(e), Henzen, Heinz(e)l, Heinz(el)mann, Hainzelmayer: Patr. D. vleivormen van Heinrich. 1270 Hence = Heinse = Henricus Voge, Stralsund (DN).
|
FD |
Heinzius |
zie Heinsius.
|
FD |
Heip |
Heep: Patr. Bakervorm van een Germ. VN zoals Heibertus, Heilbertus, Heilbold of Hecbertus, Herbert (MORLETI). Vgl. Hebb.
|
FD |
heir- |
ou heer. 1. ,,Grand, important, principal ». (Devant des noms tels que -baan, -straat, -weg, -brug, ,,Voie-, Rue-, Chemin-, Pont-« ). Heer-, Heir-, Her(re)- -wege, Van den Herreweghe(n), ,,Du chemin principal, De la grand’-route ». N° 229- — 2. Propriété du seigneur. Her(re)bosch, ,,Bois seigneurial ».
|
EV |
Heir(r)eweghe, van |
zie van Herwegen.
|
FD |
Heirbau(d)t |
-bout, zie Eerebout.
|
FD |
Heirbaut |
Heirebaudt, Heereboud. Nom issu de l’anthrop. germ. hari-bald; cf. Herbaut, Herbo.
|
JG |
Heirbeeck, van |
PlN Herbeek in Hoboken (A).
|
FD |
Heirbosch |
zie Herbos(ch).
|
FD |
Heirbrand(t) |
-brant, -braendt, zie Herbrand.
|
FD |
Heirbrant |
cf. Herbrand(t).
|
JG |
Heirebau(d)t |
zie Eerebout.
|
FD |
Heirebrant |
zie Herbrand.
|
FD |
Heireman |
Heirman, Heyrman, Heiremans, cf. Herman.
|
JG |
Heireman(s) |
zie Herman(s).
|
FD |
Heirend(t) |
zie (van) Herent.
|
FD |
Heirens |
zie Herin.
|
FD |
Heireweg(h) |
zie van Herwegen.
|
FD |
Heirhom, van |
zie van Nerem.
|
FD |
Heirle, van |
zie van Heerle.
|
FD |
Heirlings |
zie Herlin.
|
FD |
Heirman(s) |
zie Herman(s).
|
FD |
Heirsman |
zie Hirschman(n).
|
FD |
Heirstra(e)te(n), (van) |
zie (van) Herstraeten.
|
FD |
Heirveldt, van |
zie van Heereveld.
|
FD |
Heirweg |
Heirwegh, cf. Heerwegh.
|
JG |
Heirweg(h) |
-weght, -wegth, van Heirweghe, zie van Herwegen.
|
FD |
Heirze(e)le, van |
-se(e)le, zie van Herze(e)le.
|
FD |
Heischbourg |
zie Heschburg.
|
FD |
heise |
,,Fourré. Proven. Heyse. Sy-non. : (Van der) Rest. V. Haise. N° 243.
|
EV |
Heise |
Heys(e), Heijse, Heysens, Heysse, Heyze: Patr. < oude Germ. VN Haiso (Fm.). 1396 van Pieteren Heisins, Ktr. (DEBR. 1970); 1303 Willem f. Boudens Heys, St.-Kruis (VERKEST); 1403 Huyghe Heyse, Aw. (ANP).
|
FD |
Heiser |
zie Heuser.
|
FD |
Heister |
zie Heester.
|
FD |
Heister(camp) |
Proven. Heest (Plaine des) arbrisseaux ».
|
EV |
Heistercamp |
-kamp: PlN Heisterkamp (NRW): beukenbos.
|
FD |
Heitbrink |
zie Heidbrink.
|
FD |
Heite |
zie Heits.
|
FD |
Heithausen |
-huisen: PlN Heidhausen (NRW, NS), Heidhûsen (NS), Heithùsen (NS).
|
FD |
Heiting |
zie Heits.
|
FD |
Heitkamp |
zie Heydencamp.
|
FD |
Heitmann |
zie Heedeman.
|
FD |
Heits |
Hijts, Heijt, Hayt, Haijt, Heite, Heyte(ns), Heyting, Heiting, Heytenis, Heijten(i)s, Haytin(c)k, Haijtink, Hoytink, Huyt(t)ens, Huijten, Huiting, Heuten, Heuts, Huijts, Huy(d)ts, Hui(d)ts: Patr. Germ. VN Haito, Heito < Haido (MORLETI). 1277 Jehans Heite, Ip. (BEELE); 1380 Johan Heyte, Tg. (IOT); 1478 Claeis Heytinc, Tielt-Gent (PBG). Heit- kan ook ontrond zijn uit Huit-. De Friese VN Huit(e)/Hoite leidt V. D. Schaar van een Germ. hug-naam af. 1575 Jan Huten, Bilzen (SCHOE.); 1627 Joannes Huijtten, Dilsen (broer van) 1629 Theodoor Heuijten (vader van) 1660 Joannes Heutem, Rotem; 1659 Eren Heijtenis, Opgrimbie (VS1982,396-9; 1982,1-14; 1988,253-8).
|
FD |
Heitz(mann) |
Patr. Heiz(mann), Alemannische gedenasaleerde vorm van Heinz(mann).
|
FD |
Heivens |
Vleivorm van Heiver, Heyvaert? Of var. van Heivers?
|
FD |
Heivers |
zie Heyvaert(s).
|
FD |
Hekelsom |
Ekelson: PlN Hegelsom (NL). 1602 Peter van Hegelson, Breda-Aw. (AP).
|
FD |
Hekerman |
zie Eykerman(s).
|
FD |
Hekke, van den |
van Hekken, zie van den Hecke.
|
FD |
Hekkens |
Hecking: Patr. Afl. van Germ. hag-naam; vgl. Hekker(s). 1563 Willem Heckincx, St.-Tr. (AP).
|
FD |
Hekker(s) |
Hecker(s): Patr. Germ. VN hag-hari ‘heg-leger’: Hager, Hacharius (MORLET I).
|
FD |
Hekkert |
Heckert: Patr. Germ. VN hag-hard ‘heg-sterk’: Hegihardus (MORLET I).
|
FD |
Hekket |
zie Hecquet.
|
FD |
Hekster |
Proven. Ekster ,,Pie ». L.D.
|
EV |
Hekster |
zie Axters.
|
FD |
Hel |
zie Heylen(s).
|
FD |
Hel- |
-aer(t)s, -as, -(i)n(e), -in(ck). V. HAD (Ha).
|
EV |
Hel- |
Ce thème germ., assez productif en Wallonie, a été diversement interprété par Dauzat 323, suivi par Carnoy: (H)élie, nom biblique, n’est pas à retenir; germ. hall-, heil- peut convenir, notamment pour les féminins: 1581 «Helwy» Crisnée < de Hail-wich, Heil-wic (Fôrst. 729), avec ses dérivés féminins Hele-çon, Hellon, Hellot, -otte, cf. 14e s. «Helon» Liège, 1359 «Helechon» Ciplet, 1342 «Helotte» Pousset; mais un thème Hil- (Fôrst. 817) concorde avec le Hillinus du 12e s., prototype de Hélin. Dérivés : Héla, Hella (suffixe -ard). Hélas, Hélas, Hellas [avec -s inorganique, cf. «devant mon Hélas», cadastre de Lavoir = Hella]. 1289 «Hawit li femme Clément Helart» = «Hawis femme Clament Helarde» CensNamur, 1382 «Jehan Hel(l)arde» Namur, 1444 «Colin Hellarde» AidesNamur, 1494 «Jehan Heillarde» Boninne, 1574 «Hellart Gotto» Namur [encore prénom en 1742 à Villers-le-Bouillet: «Helar Lallemand»]; avec -s de génitif germ.: Helaers, Helaerts. – Helin, Hélin, Hellin, Hellyn (suffixe -in). ± 1040 «Hellinus» moine de Gembloux, 1075, 1086 «Hellinus» ChapFosses, 1104, 1124 «Hillinus» CartStavelot, 1267 «Bauduins Hellins» CensHerchies, 1280-81 «Hellin de le Porte» RegTournai, 1290-91 «Hellain Le Gignete» ComptesMons, 14e s. «Hellins de Marneffe li vingnerons» CensHuy, 14e s. «Hellin» Liège (prénom fréquent), 1363-64 «Hellin Wau-ckier», «Jehans Hellin» PolyptAth, 1365 «Hellins Beuwiauls telliers» TailleMons, 1444 «Jehan Helin» AidesNamur. – Helson (suffixe -eçon). 1472 «Gerart que at la fille Heilchon» DénLaroche, cf. aussi 1786 «cour-til Helson» à Joncret, 15e s. «Heilchon» Har-gimont. – 1577 «Hellon relicte feu Bodechon du Beaulkeux» La Gleize. – 1363-64 «Hellos de Lusignies» PolyptAth, 1365 «Hellot Briffote» TailleMons. « Doubles dérivés, dimin. de Hel(l)in: 1275-76 «Hellinet Cahée», 1280-81 «Helinés de Paris» RegTournai. – 1444 «Helinea le maris-sal», «Jehan Hellinea» AidesNamur. – 1449 «Helinon fils Helin» AidesNamur.
|
JG |
Hel(l)ier |
Heilier, Hilyer, Helli: Patr. 1. Rom. vorm van Lat. HN Hilarius. 1228 Jean Helier (MORLET). –2. Rom. vorm van Germ. VN hild-hari. Zie Heller(s) 2.
|
FD |
Hel(l)on |
Patr. Afl. van een hild-naam. Vgl. Hellin. 1518 Jorys Hellon, Heers (LAES).
|
FD |
Hel, van den |
zie van der Helle.
|
FD |
Helaert(s) |
-aers, -ard, Héla(s), Hélas, Hella(s): 1. Patr. Germ. VN hail-hard ‘heel-sterk’: Helhardus (MORLET I). 1391 van Heylaerde van Bederwane, Meulebeke (DEBR. 1970); 1430 Jehan Helart, Comp. (MORLET). – 2. Helaes was in Lv. in 1787 een vondelingnaam, aïs woord uit een politieke slagzin(REINSMA6i).
|
FD |
Hélain |
Zie Hellin.
|
FD |
Helaudt |
zie Elaut.
|
FD |
Helbecque |
PlN Hellebecq (H). 1302 Godefroidde Hellebeke(IVL).
|
FD |
Helberg |
Hellberg: PlN Helberg (NRW), Hellberg (NS, NRW, BEI).
|
FD |
Helbert |
Helber(s): Patr. 1. Germ. VN hail-berht’heel-schitterend’: Heilbertus, Helebertus (MORLET I). 1559 J- Hellebert, St-Pol-Aw. (AP). – 2. Hyper-correct voor Elbert. Zie Elbers.
|
FD |
Helbicq |
Helbyq: Rom. uitspr. van Helbig.
|
FD |
Helbig |
Helbin(g), zie Helwig.
|
FD |
Hel–big |
-bo, -bois. V. Hellebecq.
|
EV |
Helbo |
Helbois, Hellebois, cf. Hellebaut.
|
JG |
Helbo(t) |
Helbois, Helboz, zie Hellebaut.
|
FD |
Helck, van der |
Var. van Van Elk?
|
FD |
Held |
Zie de Helt.
|
FD |
Held- |
-ens, -ing. V. HILD.
|
EV |
Helden(s) |
Helding, Helten: 1. Patr. Afl. van Germ. VN met halid ‘held’: Heldolfus (GN) of Helotbertus, Helitgerus, Helidmunt of van een hild-naam: Hildebrant, Hildegarius = Heldegarius (MORLET I). 1348 Katrine Helten huus, Haarlem (NHC). – 2. De gen. Heldens kan in Limburg op Van Helden teruggaan.
|
FD |
Helden, van |
PlN (NL). 1562 Hans van Helden, Helden-Aw.(AP).
|
FD |
Heldenberg |
-bergh(e), Heltberg: 1. Metr. Germ. VN hild-berg ‘strijd-bescherming’: Hildeberga (MORLET I); ook Patr.: 1180 Walteri filii Hildebergi, Ip. (IAYI). 1527 Boudewijn Helleberch, Wev.; 1617 Jan Heldeberch, Izegem (KWII). – 2. Evtl. PlN Huldenberg (VB, zie i.v.). 1145 Gerardus de Hildeberche, VB (CVT); 1300 dat Arnout van Heldeberghe, St.-Gen.-Rode (CG). Of Heldenberg in Bellegem (WV). 1559 Gillis van Heldenberch, Ktr. (KW II).
|
FD |
Heldenbergh |
Proven. Helleberg (Dép. Oycke).
|
EV |
Heldenstein |
PlN (RP, BEI).
|
FD |
Helder(e) |
Helders: Patr. Germ. VN halid-hari’held-leger’ of hild-hari ‘strijd-leger’.
|
FD |
Helder, van |
1. PlN Den Helder (NH). – 2. In NF wsch. grafie voor Van Gelder (vgl. Verhote = Vergote). – 3. Var. van Van Helderen.
|
FD |
Helderen, van |
PlN Hellendoorn (OIJ).
|
FD |
Helderweert |
-weird(t), -weirt, -wer(d)t, Heldewerdt, Elderweir(d)t, –weert: Mnl. helde, hulde: genade, gunst, hulde; weder: tegen, terug. Bet.: wederkerige gunst, wederdienst. Vgl. D. Widerhold, Wederhold. ±1300 Hen Heldeweder; 1306 Lay Heldeweider, PdC (BOUGARD); 1577 Olivier Heldeweder, Merendree-Gent (PBG).
|
FD |
Heldewijs |
Eldeweys, Eldeves, Helouis, Heluy: Metl. Germ. VN hail-wid ‘heel-boom’: Heiluid (Fm.). 1170 Helewit, Cent; 1236 Heilewidis, 12e e.
|
FD |
Helding(e) |
PlN Helding, afl. van D. Halde: helling.
|
FD |
Heldmaier |
Var. van Beierse FN Hellmeier: meier, boer in de hel(ling), ravijn.
|
FD |
Heldoorn |
Wellicht PlN Hellendoorn (OIJ).
|
FD |
Heldt,(de) |
Zie de Helt.
|
FD |
Hele |
Zie Heylen(s).
|
FD |
Helebrand |
zie Hildenbrandt,
|
FD |
Heledt |
Zie (de) Helt.
|
FD |
Helegeer(t) |
zie Hillegeer.
|
FD |
Helen |
zie Heylen(s).
|
FD |
Hélène |
Metr. Gr. HN Helena ‘de schitterende’. 1369 Hélène vesve Eloy Broederlam, Ip. (BEELE).
|
FD |
Helenus |
Hellenus: humanistennaam, latinisering van De Griek of Legrec.
|
FD |
Helenus |
Probabl. lat. Hellenus, surnom d’humaniste ou latinisation de (le) Grec, ethnique; comp. Latinus.
|
JG |
Heleu |
zie Huleu(x).
|
FD |
Heleven |
Helven, Hilven. Hypocor. d’un an-throp. germ., soit Heilwig (fém.), soit Hilde-veert < Hildebert [FD].
|
JG |
Heleven |
zie Hilven.
|
FD |
Helewaert |
cf. Hillewaert.
|
JG |
Helewaert |
Heluwaert: Patr. Germ. VN hild-ward ‘strijd-bewaarder’: Hildiward (Fm.). 1398 Leene Hildewarts, Wervik (DEBR. 1970). Vgl. Hillewaere. Hillewig. zie Helwig.
|
FD |
Helewaert |
zie Hillewaert.
|
FD |
Helewaut |
Elewaut, Helevaut: 1. Patr. Germ. VN hail-wald ‘heel-heerser’. 1154 Helewoldus (GN); ± 1240 ImmaHelewouts, Cent (SCHMID). – 2. Zie Elewaut.
|
FD |
Helewidis |
(GN). Zie ook Helouis. 1701 Fr. Heldewys,Bg.(MULVII).
|
FD |
Heleyn |
zie Hellin.
|
FD |
Helf(t) |
Zie de Helt.
|
FD |
Helfen |
zie Hilven.
|
FD |
Helfensteyn |
-steijn: PlN Helfenstein (NRW).
|
FD |
Helfgott |
BN naar de zegswijze: helfe mir Gott: moge God me helpen. Vgl. Gotthelf, Dieuaide.
|
FD |
Helg(u)ers |
zie Hillegeer.
|
FD |
Helgert |
zie Hilgert.
|
FD |
Helhoie |
Proven. El Haye ou El Houille (Riv.). N° 230.
|
EV |
Helhol(t)z |
Helhok: D.-joodse FN: hel hout.
|
FD |
Helier |
zie Hellier.
|
FD |
Heligers |
zie Heyligers.
|
FD |
Helin |
Helin, cf. Hel-.
|
JG |
Helin |
Helinck(s), -ckx, zie Hellin.
|
FD |
Hell- |
-a(s), Helle- -baut, -brandt. V. HAD (Ha),
|
EV |
Hell- |
cf. Hel-.
|
JG |
Hell- |
-ers, -gren, -in, -pens, -sen(s), -son, -wig. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hell- |
-incks, -ings. 1. Proven. Helling, ,,Colline ». — 2. V. HAD (Ha).
|
EV |
Hell(e) |
D. PlN Holle: hellende plaats, beboste helling. Vgl. Van der Helle.
|
FD |
Hella(s) |
Zie Helaert(s).
|
FD |
Helland |
zie Eland.
|
FD |
Helle,van (der) |
(van) Elle, van Nelle, Vannelle, Vannella, van den Hel.Terhell, Ver(h)elle(n), Verrellen, Varelle: Verspreide PlN Hel, ter Helle: dieper gelegen plaats, helling. Ook huisnaam: 1315 al Infier = 1337 ter Helle, Ktr. (DEBR. 1960). 1308 Jehan de le Helle, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Jan van der Helle, Ip. (BEELE); 1548 Geert ter Hellen, Nijmegen(AP).
|
FD |
Hellebaut |
Helbo, Helbois, Hellebois [sans doute par analogie de w. ho ‘bois’]. 1633 «Servaes Helboel», 1709 «Michel Hellbo» émigrés en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. hildi-bald.
|
JG |
Hellebaut |
Hellebout, -boid, Elleboudt, -baut, Elebaut, Elebode, Ellebo(o)de, -boedt, Elbo(de), Eelbo, Helbo(t), -boz, Helleboog(h), -booge, Elleboog, Hel(le)bois: Patr. Germ. VN hild-bald ‘strijd-moedig’: Hildibald, Hillibold, Hellebold(us) (Fm., MORLETI). Boud- en Bode-namen werden in de ME steeds verward. De vormen met E (Elleboudt enz.) kunnen primair zijn en die met H hypercorrect. Dan moeten we van Adalbode/AthilboldusofEilboldus/Eilbodo uitgaan (Fm., MORLET I, GN). 1296 Pieron Eldebolle = 1306 Pierron Heldebolle = 1327 Pétri Eldebols, Bg. (DEBR. 1980); 1268 Elbode; 1367 Canin Helbode, Ip. (BEELE); 1398 Jan Eelboude, Zegher Eelbode; 1398 Watier Eelbot = 1398 Wouter Heelbode, Ruiselede (DEBR. 1970); 1385-1411 Willem Hellebout, Oud. (CASTELAIN 2002); 1569 Joos Eelbo, Ktr. (KW).
|
FD |
Helleboog(e) |
-boogh, zie Hellebaut.
|
FD |
Hellebosch |
cf. Heylenbosch.
|
JG |
Hellebosch |
zie Heylenbosch.
|
FD |
Hellebrandt |
zie Hildenbrandt.
|
FD |
Hellebrekers |
Mnl. die helle breken: de poorten van de hel openbreken. BN. 12e e. Theodericus Hellebrekere, Cent (GN); 1344 Hellebrekerrssoen, Holland (V.D.SCHAAR 1959,36).
|
FD |
Hellebroeck |
1. PlN Hellebroek in Waregem (1639) (DF V) en Melden (OV). 1275 Hélebruec:…Mikiel de Hélebruec, Melden (VR32v°); 1396 Pieter Hellebrouc, Desselgem (DEBR. 1970); 1396 Jan Heldebrouc, Etikhove (DE B.). – 2. BN Wvl. hellebrok(ke): duivelse jongen, schelm (DE BO). Broek is wsch. een reïnterpretatie van Mnl. brac(ke): speurhond, jachthond. Vgl. FN Bracke, Wvl. knechtebrokke=knechtebrakke. 1281 Claikinum Ellebrac, Ip. (BEELE). Vgl. Hellebuck.
|
FD |
Hellebuck |
-buyck, Ellebuyck: Scheldwoord hellebuk: hellebok, duivel. Vgl. Hel(l)bock (BRECH.), Hellebula (TENGVIK 347). 136 e. Walterus…Hellebuec, Cent (GN); 1294 Claus Hellebuec, Sinaai (CG); 1310 Heinric Hellebuuc, Aardenburg (LEYS1949); 1398 Michiel Ellebuc, Meulebeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Hellebuyck |
Réinterprétation de Hellebuck, d’après l’injure, le juron hellebok ‘diable’ [FD].
|
JG |
Hellebuyck |
V. Hellebecq et HAD (Ha).
|
EV |
Hellegards |
zie Hildegarde, Ellegaard.
|
FD |
Hellegeer |
-gers, zie Hillegeer.
|
FD |
Hellein |
zie Hellin.
|
FD |
Hellem |
Zie Helms.
|
FD |
Helleman |
-mann, Helman, Hellman, au génitif: Hellemans, Helmans, etc. 1474 «Helmanus Contraire», «Maria relicta Helman Colequelet» PrincipLiège, 1533 «Helman Michiel» La Gleize, 1533 «Michiel Helman» BourgNamur, 1544 «le grand Helman» DénStavelotMy, 1576 «Michiel Helmand» BourgNamur, 1582 «Helman le Coutturier» CoutStavelot; nom issu de l’anthrop. germ. hild-man > Hildimannus, Heldemannus; secondairement, dérivé en -man de Van der Helle, Verhelle (= de l’enfer) [FD].
|
JG |
Helleman(s) |
-mann(s), Hellmann, Helman(s), -mann, Ellemans: 1. Afl. van Van der Helle. 1281 Boidinus Elleman, Temse (HAES.) = B. de Inferno (VS1976, 52); 1356 Heinric Ellemans, Temse (DE MAN); 1392 Gielijs Helleman, Aw. (ANP). – 2. Patr. Germ. VN hild-man ‘strijd-man’: Hildimannus, Heldemannus (MORLET I).
|
FD |
Hellemans |
1. Proven. d’un endroit appelé Hel (L.D.). — 2. V. RAD (Ha).
|
EV |
Hellemond |
-mont, -mon(d)s, Helmons: 1. Patr. Germ. VN hild-mund ‘strijd-bescherming’: Hildemundus, Hilmunt (MORLET I). – 2. PlN Helmond (NB). Zie Van Helmond.
|
FD |
Hellenbosch |
zie Heylenbosch.
|
FD |
Hellenbrand(t) |
zie Hildenbrandt.
|
FD |
Hellendorff |
PlN Hellendorf (NS, SL).
|
FD |
Hellens |
Zie Hellin.
|
FD |
Helleputte |
Helleput. 1275 «Stevenon de l’Helpute li vieus» Melden-Nukerke ; nom d’origine: Helleput, à St-Denijs-Boekel et à St-Maria-Horebeke (FlOr).
|
JG |
Helleputte |
Proven. Dép. Boucle-St-Denis.
|
EV |
Helleputte, (van) |
Helleput: PlN Helleput in St.-Denijs-Boekel, St.-Maria-Horebeke en Welden (OV). 1275 Stevenon de l’Helpute, Melden-Nukerke (VR 401°); 1396 Willem van Helleputte, Zegelsem; 1396 Pieter van den Helleputte, Nukerke (DE B.).
|
FD |
Heller(s) |
1. D. muntnaam Heller: duit. Vgl. Hallynck. – 2. Patr. Germ. VN hild-hari ‘strijd-leger’: Heldierus (MORLETI).
|
FD |
Helleweegen |
van Helwegen: Mnd. hellewech: grote heerstraat. PlN Hellweg(e) (NRW, NS). 1426 Egidius de Heylweghen; 1431 Guilhelmus de Helwyghen = Wilhelmus de Heylwighen; 1431 Johannes Heylwighen, Cam. dioc. (MULI).
|
FD |
Hellier |
cf. Heilier.
|
JG |
Hellin |
cf. Hel-.
|
JG |
Hellin |
-yn, -ijn, -ens, -ingh, -inge, -ynck, -ings, -inx, -inck(x), -inchx, Hélin, Helin, -inck(x), -incks, -yn(ck), -eyn, -eijn, Hellein, Hélain, Hileyn, Hillen, Hallyn, -ijn: 1. Patr. De VN Hillin/Hellin (Fm.) is vermoedelijk een vleivorm van een hild-naam, zoals Hildeboud = Helleboud (LIND.), Hellinc = Hello = Hildibrant (MAYER15). 1307 pro Hellino de Gavere, Marke (DEBR. 1971); 1304 Hellin Scelewart; 1308 Jan Hellin, Ip. (BEELE); 1321 Bancco Hillens = 1379 Banco Hellens, Oplinter (C. BAERT); 1553 Peter Hellinck, Aw. (AP). – 2. Zie Hallynck. – 3. Zie ook Halin.
|
FD |
Helling |
Hellings, Hellinckx, Hellinx. Peut-être moy. néerl. hellinc ‘demi penning’; cf. aussi Illing.
|
JG |
Hellmann |
zie Helleman(s).
|
FD |
Hellmich |
-mig, Helmich, -ecke, -ecki: D. Patr. Germ. VN helm-wîg ‘helm-strijd’. 1222 Helmwicus de Griesse (BRECH.). Of afl. van welke helm-naam ook. 1645 Jan Helmicksen, Amersfoort-Aw. (AP).
|
FD |
Hellofs |
Patr. Germ. VN hild-wulf’strijd-wolf. ize e. Erard fïlius Hildolfi; 136 e. Heldolfus Colpart; Heldolf Spirinc, Gent(GN).
|
FD |
Helloy |
Var. de Eloy?
|
JG |
Helloy |
Zie Eloy(e).
|
FD |
Hellriegel |
Mhd. hellerigel: duivel. BN. Vgl. Hellebuck.
|
FD |
Hellwig |
-weg, zie Helwig.
|
FD |
Hellyn(ck) |
zie Hellin.
|
FD |
Helm |
Zie Helms.
|
FD |
Helm(s) |
Elms, Hellem: 1. Patr. Korte vorm van een Germ. helm-naam, zoals Helmbald, -bert, -ger, -olf. – 2. BerBN van de helmmaker. 1281 Walterus Elm, Avelgem (HAES.); 1400 Bertelmeeus de Helm, Oud. (WALRAET). Vgl. 1315 Jan Vlaminghe de hellemakre, Mech. (HB 665). – 3. Huisnaam. 1370 Maghtildis de Helme; 1454 Matheus in den Helm,Ht.(A.GHIJSEN).
|
FD |
Helman |
-mans, cf. Helleman(s).
|
JG |
Helman(s) |
-mann, zie Helleman(s).
|
FD |
Helman, van |
Wsch. < Van Helmond.
|
FD |
Helmbacher |
PlN Helmbach (RP).
|
FD |
Helmecke |
-ecki, zie Hellmich.
|
FD |
Helmer(s) |
1. Patr. Germ. VN helm-hari ‘helm-leger’: Helmierus (MORLET I). 1381 Jacop Helmer; 1448 Garbrant Helmer, A’dam (NHC). – 2. Zie Heilmar. – 3. Zie Almaer. – 4. Zie Helmert.
|
FD |
Helmert |
-ers: Patr. Germ. VN helm-hard ‘helm-sterk’. D. FN Helmhart.
|
FD |
Helmhout |
Patr. Germ. VN helm-môd ‘helm-moed’, Helmoed,D. Helmut (V.D.SCHAAR).OfMetr. Hellemodis (GN). Ook de D. FN Helmholz is een oorspr. Patr. < Germ. VN Helmold (DN), die inderdaad de vorm Helmhout (Helmoud) makkelijker verklaart.
|
FD |
Helmich |
zie Hellmich.
|
FD |
Helming |
-ink: Patr. < helm-naam. Vgl. Hellmich.
|
FD |
Helmond, van |
van Hel(le)mont, van Hellemond(t): PlN Helmond (NB). 1302 Lamberti de Helmont, Den Bosch (ONB); 1421 Wolter van Helmont, Grave (HB 380).
|
FD |
Helmons |
zie Hellemond.
|
FD |
Helmoortel |
zie Elsmoortel.
|
FD |
Helmus |
Forme courte (par aphérèse) de Wilhel-mus?
|
JG |
Helmus |
Hermus: Patr. < Wilhelmus, Wilhermus.
|
FD |
Helon |
zie Hellon.
|
FD |
Helouis |
zie Heldewijs.
|
FD |
Helpap |
Ndd. Hellpape < Hall(e)pape, Halfpape.Hd. Halbpfaff: BN voor een kwezel, die zich aïs priester gedraagt; vgl. dial. ‘n halvepaster. 1277 Thid. Halvepape, Stralsund (NN).
|
FD |
Helpen, van der |
Verhelpen: 1. Waternaam de Helpe, naam van twee zijrivieren van de Samber (TW). 1375 Adam de Helpa, Tv. (BERDEN); 1350 Adaem vander Helpen, Edegem (SELS). – 2. Zie Van der Hulpen.
|
FD |
Helpens |
Patr. < Germ. help-naam, zoals Helprad, Helprant, Helpericus, Helpholt (MORLET I).
|
FD |
Helpers |
1. BN voor een helper. 1293 Uolr. der Helfer, Baden (BRECH.). – 2. Patr. Germ. VN help-hari: Elpharius (MORLET I). Vgl. Helpens.
|
FD |
Helsemans |
zie Elseman(s).
|
FD |
Helsen |
Elsen. 1368 «Elsen» = 1340 «Helsen» Campine, où h- est ajouté; prénom fém. El(i)sa, avec génitif faible en -en.
|
JG |
Helsen(s) |
zie Elsen(s).
|
FD |
Helsen, van |
zie van Elsen.
|
FD |
Helseviers |
Elsevier(s), Elzevier: Mnl. helsche vier: ‘t helse vuur, hellevuur. Huisnaam. De Leuvense Helscheviers werden zo genoemd naar hun uithangbord. Via Antwerpen verhuisde Lod. Helscheviers naar Leiden (ESBr. 1953,340). 1300 Everardus Helsche vier, Tv. (BERDEN); 1343 Jan Helscheviers, St.-Gillis (OSTYN); 1389 Peter Helschevier, Lv. (HB 593); 1572 Nie. Elzeviers,Lv. (HENNO).
|
FD |
Helsewege, van |
zie van Elswege.
|
FD |
Helshoecht, van |
zie (van) Elshocht.
|
FD |
Helshoek, van |
Reïnterpretatie van Van Helshoecht.
|
FD |
Helsken, van den |
zie van den Elzen.
|
FD |
Helskens |
zie Elskens.
|
FD |
Helslander |
van Helsland, zie van Elstlande.
|
FD |
Helsloot |
Ndl. FN. 1785 van Helslooten, Bergen-op-Zoom(PDB).
|
FD |
Helsmoortel |
Proven.,,Les terres meubles dépendant de la grande habitation ».
|
EV |
Helsmoortel |
zie Elsmoortel.
|
FD |
Helsocht |
zie (van) Elshocht.
|
FD |
Helson |
cf. Hel-.
|
JG |
Helson |
Patr. W. vleivorm op -eçon van Germ. hild-naam (vgl. Hellin) of hail-naam. 1472 la fille
|
FD |
Helspelgem, van |
zie van Hespelgem.
|
FD |
Helssen(s) |
zie Elsen(s).
|
FD |
Helst, van (der) |
zie (van der) Elst.
|
FD |
Helstraete(n), van der |
zie van Elstraete.
|
FD |
Helsuwe(ge), van |
zie van Elswege.
|
FD |
Helt,(de) |
Held, Heledt, (de) Heldt, (de) Heel, d’Hel(d)t, D’Helf(t), Dhelft, d’Helft, Helfft), Delft: BN Mnl. helet, he(e)lt: held, dapper strijder. Aangezien heelt/heilt var. was van helt en helft, werd de FN hypercorrect gereïnterpreteerd aïs D’Helft, Delft. 1299 Petro Held, Bg. (VERKEST); 1340 Gerardus Heelt,Tnh.(VERB.).
|
FD |
Heltberg |
zie Heldenberg.
|
FD |
Helten |
zie Heldens.
|
FD |
Helu |
Hélu, zie Huleu(x).
|
FD |
Helu |
zie Heldewijs.
|
FD |
Hélu |
Helu, Heleu. 1610 «Michel Helluz» BourgNamur; p.-ê. du thème anthropony-mique Hel(l)-, ou bien nom d’origine; cf. le chroniqueur flamand Jan van Heelu, qui serait de Helen (Helenbos), près de Léau.
|
JG |
Héluin |
zieHelwin.
|
FD |
Heluwaert |
cf. Hillewaert.
|
JG |
Heluwaert |
zie Hillewaert.
|
FD |
Helven |
cf. Heleven.
|
JG |
Helven |
zie Hilven.
|
FD |
Helvenstein |
PlN Helfenstein (NRW).
|
FD |
Helvert, van |
zie van Helvoort.
|
FD |
Helvetius |
Latinisering: Zwitser.
|
FD |
Helvétius |
Latinisation de (le) Suisse, ethnique [les médecins et littérateurs français Helvétius étaient originaires de Hollande].
|
JG |
Helvoort, van |
van Helvoirt, van Helvert: PlN Helvoort (NB). 1271 Johannis de Hellevort, Lier (V.LOON 101); 1403 Henneken van Helvoert/Helvoirt, Den Bosch (HB 516).
|
FD |
Helwegen, van |
zie van Helleweegen.
|
FD |
Helwi |
Héluin: Patr. Germ. VN hail-win ‘heel-vriend’: Heilwin (MORLETI). 1220 Helwin de Belmeys,Gent(GN).
|
FD |
Helwig |
-weg, -vig, Helbig, -bin(g), Hil(le)wig, Hilbig, Hellwig, -weg: Metr. Germ. VN hail-wîg ‘heel-strijd’: 1155 Helewigis; 1228 Heylewig (GN). 1426 Hans Helbig = 1427 Hans Helliwig, Freiberg (BRECH.); 1564 Willem Helwich, Mors-Aw. (AP).
|
FD |
Hely |
zie Elias.
|
FD |
Helyn(ck) |
zie Hellin.
|
FD |
Helzen |
Zie Elsen(s).
|
FD |
Helzie, van |
PlN Elsi in Zittert-Lummen (WB).
|
FD |
Hem- |
-es; Hemm- -er, -erechts, -ing, -eryckx. V. HAM.
|
EV |
Hem, (van der/de) |
zie Delhem.
|
FD |
Hemans |
zie Heedeman.
|
FD |
Hémar(d) |
Aimar(t), Eymar(d), Aymard: Patr. Rom. vorm van Germ. VN haim-hard ‘heem-sterk’: Henmardus, Aimardus (MORLET I). 1294 Philippe Hemart, Comp. (MORLET).
|
FD |
Hembach(er) |
PlN Hembach (HS, NRW).
|
FD |
Hembaut |
-bauf: Patr. Rom. vorm van Germ. VN haim-bald ‘heem-moedig’: Haimbald (MORLET I)-Hemberg, -bergch, – berq: 1. PlN (HS, BEI). – 2. Metathesis van Hembrecht. – 3. Var. van Emberg.
|
FD |
Hembersin |
cf. Hambersin.
|
JG |
Hembersin |
Proven. Ambresin (Loc.)
|
EV |
Hembersin |
zie Embersin.
|
FD |
Hembert |
Nom issu de l’anthrop. germ. haim-behrt.
|
JG |
Hembert |
zie Hembrecht(s).
|
FD |
Hembise |
Hembize. 1426 «Ector de Hembise» TailleSoignies; nom d’origine: Hembise, à Cambron-Saint-Vincent (Ht).
|
JG |
Hembise |
-ize, Embise: PlN Hembise in Cambron-St-Vincent (H) of Embise in Mainvault (H). 1318 Jehans de Hambisse, Dk. (TdT); 1477 Olivier van Himbise, Lovendegem-Gent (PBG).
|
FD |
Hemblenne |
cf. Hamblenne.
|
JG |
Hemblenne |
Hamblenne: PlN Hemblinne in Emptinne-lez-Ciney (N).
|
FD |
Hemblenne |
V. Hambraine.
|
EV |
Hembrecht(s) |
Himbrecht(s), Himberecht, Hemmerechts, Hembert, Himbert: 1. Patr. Germ. VN haim-berht ‘heem-schitterend’: Haimbert, Heimbertus (MORLET I). – 2. Hypercorrecte spelling van Imbrecht(s)/Embrecht(s). 1533 Gommaar Embrechts, Lier-Aw. (AP).
|
FD |
Hembrechts |
Hemmerechts. Nom issu de l’anthrop. germ. haim-behrt (au génitif), cf. Hembert; ou bien var. de Imbrechts [FD].
|
JG |
Hembrechts |
V. HAM.
|
EV |
Hemden, van |
zie van Emden.
|
FD |
Hemel, van (den) |
van der Hemele, van Hemele(n), (van) Heumel, van Emelen, van Immelen, van Hummelen: 1. Huisnaam: In de Hemel. 1340 Johannes de Celo, Tnh. (VERB.); 1398 Bernaert van den Hemele, Bissegem (DEBR. 1970). – 2. De vormen op -en gaan wellicht op een andere PlN terug. Tremelo (L): 1125 Emelo? Of Emblem (A)? 1638 Joannes van Hemelen = 1640 J. van Emelen, Schelle(MAR.).
|
FD |
Hemelaar |
-aare, -aère, -aer(s), -e(e)rs, Emeleer, Hemleers, Hi(e)meleers, Him(m)ler: Afl. van Mnl. hemelen, himmelen. BerN van de plafonneerder of maker van hemels, zolderingen. Vgl. D. Himmler. 1303 vidua Riquards Hemelards, Vlissingen (VERKEST); 1497 Lemmen Hemeleer, Zolder(VANB.).
|
FD |
Hemelaar |
-aère, au génitif: Hemelaers, Hemeleers, etc. Nom de profession: plaformeur, peintre de plafonds, de ciels, néerl. hemel; ou bien dérivé de moy. néerl. he(i)melen ‘enfermer, cacher, ranger, etc.’ [FD].
|
JG |
Hemelberghs |
PlN Hemelberg (HS, NS). 1570 Hendrik Hemmelborch, Kleef-Aw. (AP).
|
FD |
Hemeldonck, van |
van Hemeledonck, Verhemeldonck: PlN Hemeldonk in Gierle, Her. en Tnh. (A). 1340 Arnoldus de Emeldonc, Tnh. (VERB.); 1463 Henric vander Hemeldonc, Gierle (GPM).
|
FD |
Hemeleers |
1. Proven. Hemel (L.D.), avec suff. -eer, d’origine. N° 212. — 2. V. AMAL.
|
EV |
Hemelhof |
PlN Hemelhof in Gullegem (WV), Hemelhoef in Bornem (A).
|
FD |
Hemelinckx |
-ings, zie Hemeryckx.
|
FD |
Hemelman |
Afl. van Van (den) Hemel.
|
FD |
Hemelrike |
-rijk, -ry(c)k, van Hemelrij(c)k, -ry(c)k, -reyck, -rayck, -rycx, van Emelryck: 1. PlN, vaak huisnaam. 1340 Willelmus dictus van Himelrike, Diest (F. C.); 1361 Willems van Emelrike, Cent (GSB); 1380 Willem Hemelrike, Diest (CLAES 1983); 1396 Jan van Hemelrike, Wieze (DE B.). -2. Reïnterpretatie van Hemeryck(x) of Van Emmerick.
|
FD |
Hemelryck |
-rijk, -rike. Nom d’origine, plus souvent nom d’enseigne, assez fréquent (= du royaume du Ciel), cf. Van Hemelrijck; ou bien var. du suivant.
|
JG |
Hemels |
Huisnaam. Vgl. Van den Hemel. 1398 Jan de Hemel, Emelgem (DEBR. 1970).
|
FD |
Hemelsdaele, van |
Hemelsdael: PlN De Brugse Hemelsdaleabdij was oorspronkelijk gevestigd in Esen (1237-1270). 1340 Jehan de Hemendale; 1356 Jehan de Hemesdaile; 1552 Lambertus van Hemeldale(DFV).
|
FD |
Hemelsoen |
Adaptatie van 17e-eeuwse E. FN Emelson? 1742 Hemelsoen, Woumen (PDB).
|
FD |
Hemelsoet |
Metr. Reïnterpretatie van de VN Immezoete. Zie Immesoete. 1709 Lieven Hemelsout, Joos Hemelsoet, Oostakker(GYSS. 1971).
|
FD |
Hemelsoet |
Proven. Hemelshoek (Dép. Berlaer).
|
EV |
Hemens, van |
zie van Hemme.
|
FD |
Hemert, van |
PlN Hemert (G, FL, GR). 1441 Peter van Hemert, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Hemery |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN Hemerijk (zie Hemeryckx). 1394 Godefroot Hemery, Ip. (BEELE). Zie ook Emery.
|
FD |
Hemeryck |
-rijk, -ricke, au génitif: Hemeryckx, -ijckx, Hemmeryckx, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. dont le second élément est -rik et le premier soit ermin- soit amal- [FD].
|
JG |
Hemeryck(x) |
-rijck(x), -rijk, -ryk, -rycke, -ri(c)k, Heemeryck, -rijck, Hemelrijk, -ry(c)k, -rike, Hemmeryck(x), -rijck(x), -rijkx, -rykx, -rich, Emmeryckx, -ri(ck)x, -rich(ts), -rig, Em(m)rich, Hemelinckx, -ings, Emelinckx, Hemmerlin(g), Emmerlinck, -ling: Patr. Germ. VN met als tweede lid -rîk ‘machtig’. Het eerste élément is onzeker; misschien ermin- ‘groot’ of amal- ‘strijd’ of haim-‘heem’: Haimirichus, Aimericus (MORLETI), Heimericus, Hemericus (Dip., GN). Zie ook Amelryckx. De uitgang -ick kon aïs -ing-suffix worden gereïnterpreteerd. Hemelinckx kan var. zijn van Hamelinckx. 1267 Thomas Hemeric, 1326 Heilezoete Hemerijcs, Ip. (BEELE, zie ook Hemery); 1496 Johannes Hemmelinc, Tg. (TYTGAT); 1544 Severijn Emmericx, Neer NL-Aw. (AP).
|
FD |
Hêmes |
zie Heimes.
|
FD |
Hemetsberger |
PlN Hemetsberg bij Aurolzmunster (PDB).
|
FD |
Hemgenberg(s) |
Hemgesberg, Hingenberchs: PlN bij Dûren. 1728 Hemgenberg, Rijnland (PDB).
|
FD |
Hemis |
zie Heimes.
|
FD |
Hemleers |
zie Hemelaar.
|
FD |
Hemme, van |
van Hem(m)ens: PlN Hem(me): landtong die in inundatiegebied uitspringt. Vgl. Van Hamme, Van de(r) Hem. Hemmen in Zonhoven (L).
|
FD |
Hemmen |
zie Emmen(s).
|
FD |
Hemmer |
zie Heemers.
|
FD |
Hemmerding(er) |
Patr. < Germ. VN Hemmert: haim-hard.
|
FD |
Hemmerechts |
cf. Hembrechts.
|
JG |
Hemmerechts |
zie Imbrecht(s), Hembrecht(s).
|
FD |
Hemmerich |
-ryck(x), -rykx, zie Hemeryck(x).
|
FD |
Hemmerlin |
-erling. 1643 «Beatrix Hamerlin», 1660 «Margarine Haymerlin», 1686 «Mathieu Haimerling», 1721 «Marguerite Hemerlin», etc. [notaires liégeois, JL]; dér. formé sur le radical de Hembach, avec suffixe régional -urlin (comp. Hêvurlin ‘habitant de Hervé’). -Bibliogr.: J. Lechanteur, Hêvurlin et autres dérivés en -urlin, DW 25-26, 1997-98, 249-258. Hempte. NF de la région de Celles (arr. Tournai), p.-ê. d’origine toponymique [à préciser].
|
JG |
Hemmerlin(g) |
zie Hemeryck(x), Hammerlein.
|
FD |
Hemmeseel, van |
zie van Immerseel.
|
FD |
Hémon(et) |
Patr. Fr. verbogen vorm van Germ. VN Haimo.
|
FD |
Hempen |
zie Impens.
|
FD |
Hemptinne |
1444 «Colart de Hemmetines» AidesNamur, 1518 «Ydelette de Hemptines» BourgNamur; nom d’origine: Hemptinne, près d’Éghezée, w. in.m’tène, ou près de Flo-rennes, w. à m’tène (Nr).
|
JG |
Hemptinne |
Proven. Loc.
|
EV |
Hemptinne |
zie De Hemptinne.
|
FD |
Hemricourt |
Henricourt, de Hemricourt. 1232 «Fastradus miles de Hemmericurt», 1258 «Agnes de Hemmericurt», 1307 «saingnour Robier de Hempricourt», 1364 «Goffïns de Hempricourt», 1380 «Thumas de Hemmeri-court» CartValBenoît, 1373 «Jakemins de Hemricourt» GuillLiège, 1602-3 «Arnould Hempricourt» = Arnould Hemprecourt» Ter-riersNamur; nom de famille illustre de Liège, issu du NL Remicourt, w. Rémicoût, 1417 «Hanricourt», 1470 «Hemricourt» (arr. Waremme).
|
JG |
Hemricourt |
zie De Hemricourt.
|
FD |
Hemroulle |
1. PlN in Longchamps (LX). – 2. Zie Henrioulle.
|
FD |
Hemroulle |
Nom d’origine: Hemroulle, à Longchamps-lez-Bastogne (Lx).
|
JG |
Hems |
zie Heimes.
|
FD |
Hems, van |
zie van Heems(t).
|
FD |
Hemschoote |
zie (van) Himschoot.
|
FD |
Hemstedt |
Himstedt: PlN Helmstedt(NS).
|
FD |
Hemstedt |
Proven. Heemstede (Loc. holl.).
|
EV |
Hen- |
Henn-. La Wallonie présente une riche série d’anthroponymes en Hen(n)-. L’explication de Dauzat 324, suivi par Carnoy, par le thème germ. hagin- (ainsi Hénard < hagin-hart; Hénaud < hagin-wald) n’est pas assurée, notamment à cause de -è- bref de w. Hènâr. Dans certains de ces noms, Hen(n)- peut provenir de Han(n)-, thème de Jehenne ou de (Je)han, cf. s. v° Han-, la nombreuse série parallèle à celle qui va suivre, mais ce ne doit pas être la règle. Normalement, les NF en Hen(n)- sont des formations romanes sur un thème hypocor. de haim-rik > Henri. • Sans suffixe : Heine, Henné, Hêne, etc. (cf. ce nom). i Dérivés: 1° avec suffixe simple: Hénard, Henart, Hennard, Hennart, w. liég. Hènâr, Hennaert (forme néerl.). 1289 «li oier Henart Borivint», «Rinechons li fis Hennart», 1294 «Henars Wastons» CensNamur, 1303-7 «Hennart Hoppen» PolyptSalzinnes, 14e s. «Hanekins Henarde» DocLens, 1472 «Johan Hennar» DénVielsalm, 1509 «Henar Le Minneur» BourgNamur. – Henau, Hénault, Hénault, Henaut, Hénaut, Henaux, Hénaux, Heneau, Heneaut, Heneaux, Héneaux, Hèneaux, Hennau, Hennault, Hennaut, Hennaux, w. (Bastogne) Hênôt, Henneau, Henneaut, Henneaux (suffixe -aud, exceptionnellement -eau) [y ajouter sans doute certains NF repris v° Hainaut, -aux]. 1268 «Henneaus de Holai» ChartesFlandre, 1289 «Henaus li Tiessons» CensNamur, 1449 «Je-hanin Henau» AidesNamur, 1682 «Pierre Hennau» Treignes, 1697 «Martin Henaux» BourgNamur, 1739 «Jeanne Hennaux» NP-Louette. – Henet, Hennet. 1280 «Henet le bressour» PolyptLiège, 1302 «Jehane Main-narde famé Hennet de Lille» LoiTournai, 1303-7 «Henet Counart» PolyptSalzinnes, 1331 «Hennet de Hure» St-Hubert, 1350 «Jehan Henes» Nivelles, 1365 «Jehan Henet boskillon» TailleMons, 1444 «Hennin Hennet», 1632 «David Henet» BourgNamur. –Henneuse (suffixe -euse, cf. aussi -usse). 1279-81 «Heneuse de Hiong», 1281 «He-neuse li kawe», 1295 «li fillastres Henneuse» ComptesMons, 14e s. «Heneuze de Hensies» DocLens. Henin, Hénin, Hennin [le plus souvent, de Jehan], Henent, Hennen. 1275-76 «Hennins li Grue li teliers», «Gosses Lecke Broke et Hennins ses frères» RegTournai, 1286 «Hennins Galons» CartMons, 1295 «Henins Flokés» ComptesMons, 1302 «Hennins de Massengarbe», «Henins Clais» LoiTournai, 1313-14 «Henin le Candillon», 1337 «Hennin Aubri carpentier», 1340-41 «Henin fil Jehan Warnet» ComptesMons, 1545 «Henin Lionel» = 1497 «Jehennin Lion-net» BourgNamur, 1561 «Hingue Henin Grandjean» DénFlorenville, 1598 «Maxi-milien Hennin» DénWavre, 1618 «Anthonne Hennin» BourgDinant, 1625 «Pol Henin (de Boutonville, Baileux)», 1627 «Martin Hennin (id.)» émigrés en Suède [Hennin est parfois aussi nom d’origine, cf. 1280-81 «Grars de Hennin li especiiers» RegTournai, 1286 «Bauduin de Hennin» CartMons]; génitif de Hen(n)in: Hennens, Hennés. Henneman (composé en -mon). 1250 «Henemannus car-pentarius» Nethen, 1283 «Snoec Heneman» DettesYpres, 1289 «Hennemans dou Puch», 1294 «mesires Henemans de Bauuigné» CensNamur, 1350 «Hennemans li mesureras» Crehen, 1449 «Heneman Rideau» Aides-Namur. – Henocq, Hennocq (suffixe -oc). 1279-80 «Hennoke Folie» RegTournai, 1590 «Andrien Henocq (orig. d’Anvers)» Bourg-Liège. – Henon, Hénon, Hennon (suffixe -on). 1289 «Hennons li Malvais», «Colins Testars, Menons se frères» CensNamur, 1290-91 «Hennons Courtois» ComptesMons, 1294 «Hennons Wandiche», «Menons li Forestiers» CensNamur, 1329 «Henris dis Hengnons» Oupeye, 1365 «Gillain Henon» TailleMons, 1367 «Hennons fils le massuwirs de Skier-fomont» CoutStavelot, 1449 «Jehan Henon» AidesNamur, 1472 «Hennon Corvisier» DénVirton, 1528 «Jehan Hennon» DénHouf-falize. – Henno, Héno, Henot (suffixe -ot). 1279-80 «Margos li femme Hennot le Duc» RegTournai, 1286 «Hennos de Masnui» CartMons, 1365 «Régnier Hennot pelletier» TailleMons, 1422 «Willaume Henot» ComptesMons, 1561 «Anthoine Henoz» CoutStavelot. – Hennou (suffixe -ou < germ. wulf-). 1275-76 «Henous de Bourghiele et se femme» RegTournai, 1294 «Henous Mestriaus de Foui» CensNamur; -ouïe (< lat. -eola): 1602-3 «Thiery Henoul» TerriersNamur, 1685 «Thiry Henoul» BourgNamur, 1717 «Pholien Henoul» BourgLiège; comp. Hignoul(e), Hinoul. – Hennus, Henusse, [[émisse, w. (Liers) Hènûse (suffixe -usse, cf. -euse). 1539 «Jehan de Henus» CourVedrin, 1546 «Jehan de Henusche», 1557 «Jehan Henus», 1570 «Jean de Henus», 1637 «Jean-Baptiste Henus» BourgNamur. 2° avec suffixe double (sauf Henk-, classé à part): Henneton, Henton (suffixe -eton) [cf. aussi Hanneton, Hanton]. – Henvard, w. liég. hèn ‘var (suffixe -evard). 1452 «Hennewart de Floyne [= Flône]», 1454 «Jacque Hennevart» Boussu-en-Fagne, 1600 «Hennevart = Hanne-vart» Cerfontaine, 1602-3 «la vefve Gérard Henewart» TerriersNamur, 1615 «Jean Hen-vart» Cerfontaine, 1624 «Philipe Hanvar», 1626 «Jacque Hennevart (de Walcourt)» émigrés en Suède. – Henveaux, Henvaux (suffixe -eveau ou bien var. de Henvard). 1629 «Mathieu Henvea» Embourg [sur ces suffixes, cf. les correspondants, v° Han-]. – Hennion (suffixe -Mon ou mouillement de n). – [suffixe -oc-eau]: 1286 «Henokiaus» CartBinche, 1290 « Henokial » ComptesMons. – Henuset, Hén-, Henuzet, Hén-, Enuset, w. Ènuzèt (suffixe -uset). 19e s. «Henuzet = Hunuzet» Cerfontaine, cf. aussi Enuset.
|
JG |
Hen(n)ebert |
Henneberd, Henne(n)bert: Patr. Germ. VN han-berht ‘haan-schitterend’: Henbertus (MORLET I). ±1300 Jehans Hanebers, PdC (BOUGARD); 1441 Bertrand Hennebiert = 1467 Bertran Hennebert, Dk. (TTT).
|
FD |
Hen(n)in, (de) |
zie Dehennin.
|
FD |
Hen, de |
zie Dehenne, Duhain.
|
FD |
Hénaf(f) |
zie Le Henaff.
|
FD |
Hénain |
Zie Hanin.
|
FD |
Henao |
zie Henaux.
|
FD |
Hénard |
zie Hennard.
|
FD |
Henau(x) |
-au(l)t, -eau(x), -eaut, -auw, -ao, Héneau(x), Enaux, Hen(n)o, Hennau(l)t, -au(x), -ay, -eau(x), -eaut, Heinnaux, Hanau(t): 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN hagin-wald ‘haag-heerser’: Hainaldus (MORLET I). 1268 Margherite Hainau; 1304 Maroie Hainau, Atrecht (NCJ); 1310 Heinout Moenard, Leffinge (JEUR.); 1501 Petrus Heynoudt, Ip. (PSM). – z. Zie Hainaut.
|
FD |
Hen–ault |
-aux. V. HAD (Han).
|
EV |
Henbaut |
zie Hannebau.
|
FD |
Henbicq |
zie Hannebicque.
|
FD |
Henc- |
Henck-, Hencqu-, cf. Henk-.
|
JG |
Hencart |
-ard, zie Henckaert.
|
FD |
Henceval |
Henseval, Hensival: 1. ZieXhenseval.-2. Hypercorrecte grafie voor PlN Ensival (LU).
|
FD |
Henceval |
Henseval, Xhenceval. Nom d’origine : Xhenseval, w. hèn sivâ, à Ouffet (Lg).
|
JG |
Henceval |
Proven. Xhenceval (Dép. Ouffet).
|
EV |
Henchir |
-yr, zie Hanchir.
|
FD |
Henchoz |
zie Hansotte.
|
FD |
Henckaert |
-aer(t)s, -ard, -art, Henkart, -ard, -aert, -aer(t)s, Hencart, -ard, Hennec(h)art, -char, Hen(ne)quart: 1. Patr. Afl. van VN Hendrik. 1269 Henricus dictus Heinekart; 1299 Gerelmum dictum Henecart, Bs. (PEENE). – 2. Afl. van VN Johannes. 1382 Jehan dit Hanekart, Milmort(Pm 1972,56-97); 1467 Johannes dictus Hinckaert,Bs. (OSTYN). Vgl. Hannecart.
|
FD |
Henckel |
zie Henkel.
|
FD |
Hencken(s), |
Henckel,-es, Hencquin, zie Hennekens.
|
FD |
Henckens |
Henkens. Forme néerl. de Henquin, Hennequin, v° Henk-; cf. aussi Hennekens.
|
JG |
Henckens |
V. HAD (Han).
|
EV |
Hencxthoven, van |
PlN Henksthoven in Duffel (A). 1489 Peter van Henxthoven, Duffel (OARII).
|
FD |
Hend(e)riks |
-rick(s), -ri(c)kx, -ri(c)x, -ryck(x), -rijckx, -rieckx, -rijcks, -ricksz, -rixch, Hendry(c)ks, Hendrik, -rich, Hendrerick, Hendrickze, Hendrikse(n), Henrick, -rix, Henriksen, Heinderyckx, Heindri(c)kx, -ryck(x), -rijck(x), -rycx, He(i)ndrichs, Heijnd(e)rickx, Heynd(e)ric(k)x, -ryc(k)x, -rick(s), Heyndriks, -rikx, -rieckx, Hinderickx, -rij(c)kx, -ry(c)kx, Hindrick(s), -ric(k)x, -ricq, riks, -ri(k)x, -rijckx, -ryck(s), -ry(c)kx, Hindyrickx, Hijnderijckx, Hynderick(x), -ry(c)kx, Hyndri(c)kx, Heendrickxen, Henrickx, Endrick, Hendricé, -ce, Hentrick, Hentrich(x): Patr. Germ. VN haim-rîk ‘heem-machtig’: Haimirich, Heinric (Fm., MORLETI), He(y)nricus (GN). 1381 Jhan Heinrijcs, Ip. (BEELE); 1391 Pieter Henrix sone; 1418 Jan Heinricx zone, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Hendboeg |
Reïnterpretatie van Hennebo.
|
FD |
Hende(n), van (den) |
zie van den Eynde(n).
|
FD |
Hendekerk |
zie Aandekerk.
|
FD |
Hendel |
zie Haendel.
|
FD |
Hendeles |
Proven. Xhendelesse (Loc). Henderdael. Proven. ,,Vallée proche (de l’agglomération) » (Heïnde).
|
EV |
Hendens |
Patr. < VN Hendrik. Vgl. Hente.
|
FD |
Hender |
Hend(e)r- -ri(c)kx, -richs, -riks, -rix. V. HAD (Hand).
|
EV |
Henderdael |
zie (van) Hinderdael.
|
FD |
Henderick |
Hendrick, -icq, au génitif: Henderickx, -ieckx, -ix, -yckx, Hendrickx [25e NF le plus fréquent en Belgique], -icx, -iks, –ikx, -ix, -ycks, -yckx, Heindryckx, Heynderickx, Heyndrickx, Hinderickx, -yckx, Hindrycks. 1449 «Katherine femme Hendric» AidesNamur, 1479-80 «Hendric de Gochoncourt» TerreJauche, 1586 «Hendrick d’Annevoie» BourgNamur, 1602-3 « Jean Hendricq» TerriersNamur, 1671 «Antoine Hendricq» BourgNamur, 1716 «Pierre Hendrix» BourgLiège; forme néerl. ou germ. de Henri, Henry < an-throp. germ. haim-rik. La var. Hendricq, -icque, -ick est restée longtemps vivante en Wallonie.
|
JG |
Henderson |
Heinderson: E. Patr. Zoon van Hendrik. 1770 Alexis Henderson, Menen (COUSS.).
|
FD |
Hendier |
zie Handler.
|
FD |
Hendlisz |
PlN Xhendelesse (LU).
|
FD |
Hendoux |
Hindoux. Probabl. nom issu de l’an-throp. germ. hagin-wulf > Haindulfus (Morlet, NP Gaule I, 120b). Double dérivé du thème anthrop. Hend-/Hind-: Hindlet
|
JG |
Hendoux, |
zie Andouche.
|
FD |
Hendricé |
Forme francisée de Hendricksen, etc.?
|
JG |
Hendricé |
zie Henderiks.
|
FD |
Hendrick |
Hendrickx, -icx, etc., cf. Hende-rick(x).
|
JG |
Hendricks |
-ryck(x), -richs, -rikse(n), zie Henderiks.
|
FD |
Hendry |
Patr. Var. van Henry, met d-epenthesis. Of spellingvar. van Andry.
|
FD |
Hends(ch)el |
zie Henschel.
|
FD |
Hendschel |
Henschel. NF d’origine allemande (familles de bateliers), dimin. du prénom Hans.
|
JG |
Hené |
zie Hein.
|
FD |
Hêne |
cf. Heine.
|
JG |
Hen–e(n) |
-eman, -et, -in(g). V. HAD (Han).
|
EV |
Heneau(x) |
zie Henau(x).
|
FD |
Henebert |
cf. Hennebert.
|
JG |
Henebert |
zie Hennebert.
|
FD |
Heneffe |
Nom d’origine: Haneffe, w. Hènèfe (Lg).
|
JG |
Heneffe |
zie Haneffe.
|
FD |
Henein |
zie Hanin.
|
FD |
Henejaert |
zie Hennard.
|
FD |
Henek |
zie Henke.
|
FD |
Henekens |
zie Hennekens.
|
FD |
Heneman(s) |
-mann, zie Heineman.
|
FD |
Henen(ne) |
Hénen(ne), zie Heinen.
|
FD |
Henés, van |
zie van Henis.
|
FD |
Henet |
zie Hannet.
|
FD |
Heneumont |
zie Henoumont.
|
FD |
Heneuse |
zie Hanne.
|
FD |
Henevaert |
zie Hannevart.
|
FD |
Henfling |
Mhd. henfelinc: Hanffînk, vogelvanger (BRECH.).
|
FD |
Heng(ge) |
Hengen: Patr. Hendrik of Johann.
|
FD |
Hengchen |
Hengtgen: Patr. Dim. van VN Heng < Heinrich of Johann.
|
FD |
Hengel(s) |
Hengelen: 1. Spellingen voor Engels, Engelen; zie Ingel(s). – 2. D. Hengel(s), dim. van Heng < Hendrik of Johann.
|
FD |
Hengel, van |
1. PlN Hengel bij Houthalen (L): 1145 Hengelo (TW). 1394 Johannes de Costere alias van Hengheloe, Aw. (ANP) 1421 Aert van Hengeloe = 1427 Aert van Hengele, Ht. (A. GHIJSEN). – 2. PlN Hengelo (G).
|
FD |
Hengelmolen |
Proven. Engelsmolen (Dép. Aygem), ,,Moulin du sieur Angil ».
|
EV |
Hengesch |
Proven. Heinsch. Loc.
|
EV |
Henghien |
zie Enghien.
|
FD |
Hengstmanger |
BerN van de hengsten- of paarden-koopman. Vgl. Hinckstmans, Paardekooper. 1544 Rombout metten Henxte, Aw. (AP).
|
FD |
Hengtgen |
zie Hengchen.
|
FD |
Heni |
zie Hannier.
|
FD |
Heniaert |
zie Hennard.
|
FD |
Henike(nne) |
Hénique, zie Hennekens.
|
FD |
Henin |
Hénin, zie Hanin.
|
FD |
Henis, van |
(van) Enis, van Enys, van Menés, van Innés, van Innis, Enes, Enhus: PlN Henis (L), 1385 Aleydis de Henis; 1412 Arnoude van Henis, Tg. (TYTGAT); 1533 Karel Innis, Lv. (AP).
|
FD |
Henissart |
zie Hansaerts.
|
FD |
Henissen |
zie Hanne.
|
FD |
Henixdael |
cf. Hennixda(e)!.
|
JG |
Henixdael |
Hennixda(e)l: PlN Henisdaal in Vechmaal ZLP). 1398 Wouter van Hennesdale, Tg. (IOT).
|
FD |
Henk- |
-ard, -art, -ens, -in. V. HAD (Hank).
|
EV |
Henk- |
Thème formé de Hèn- + suffixe d’origine germ. -ik. Dérivés: Hencart, Henkard, -art, Hen-quart, Hennecart, Hennequart (suffixe -ont). 1279-81 «Mehauls file Henekart» ComptesMons, 1285 «Henecart» Le Quesnoy, 1286 «Hennecars Grignars» CartMons, 1289 «Henekars de Baleing» CensNamur, 1311-12 «Robe Hennekart» ComptesMons, 1385 «Hennekars li Faudeurs» Châtelet, 1444 «Henra Henneca», 1449 «Hennecar le hier-dier» AidesNamur, 1460 «Jean Henkar» Corenne, 1530 «Collait Hennecart» Châtelet, 1532 «Maroye Henneka», 1549 «Henrart Hennequart» BourgNamur, 1640 «Jacobus Hencartz» Antheit; avec -s de génitif germ. : Henckaerts. – Henniquiau. – Henket, Hen-quet. 1508 «Hencquet de Saint-Marc» BourgNamur. – Hencquin, Henkin, Hennequin, Henquin. 1286 «Henekins Scoufleaus» CartBinche, 1289 «Henekins li Vénères» CensNamur, 1296 «Heneckins» CartOrval, 1302 «Hennekin de Maubeuge» LoiTournai, 1342 «Henkins» Heure-le-Romain, 1365 «Hennekin de Braibant cauceteur» Taille-Mons, 14e s. «Hennekin le texheur» Chênée, 1444 «Hennequin le naveur» AidesNamur, 1472 «Hanry le gendre Henquin» DénChiny, «Henquin Malhennon » DénLaroche, 1485 «Henkin Billar» JusticeBastogne, 1488 «Hennequin de Bruy», 1492 «Hennekin Toupet del Glisse» JusticeBastogne, 1496 «Hen-necquinMarke» AidesHainaut, 1506 «Henkin le Scadin» CoutStavelot, 1581 «Johan Hennekin de Bovegnistier» Liège. – D’où, avec un troisième suffixe (-in-eau, -in-et, -in-on, -in-ot): Henquignaux, -igniaux, -iniaux; Hen-kinet, Henquinet, -ez, w. (Jalhay) Hèn ‘kinèt. 1472 «Colart Henquinet» DénLaroche, 1524 «Henkinet Pire», «Henckinet de Rawea» DénStavelotMy, 1575 «Philippe Hennekines» Wasmes, 1589 «Remacle Henckinet» CoutStavelot; 1449 «Jehanin Hennequinon» AidesNamur; 1279 «la feme Henekinot» ComptesMons. – Hennico [pour le suffixe, comp. Genicot]. 1314-15 «Hennikot» ComptesMons, 1472 «Hennequot» DénLaroche, 1493 «Lion Hennequo» BourgNamur. • Avec adaptation w. du suffixe flamand -ken : Henikenne, Hennikenne, Hennekinne, Hen-nicken.
|
JG |
Henka(e)rt |
-aer(t)s, -ard, zie Henckaert.
|
FD |
Henke |
Henek: Patr. 1. Ndd.-Westfaalse vorm van Hendrik. 1362 Henke = 1370 Heinke Dresden, Breslau (BRECH.). – 2. Zie Hanck.
|
FD |
Henkel(s) |
Henckel, Henkelman(n), Hinkel(s): Patr. Dim. van VN Heinrich. 1556 Hans Henckels, Solingen-Aw. (AP).
|
FD |
Henken |
Henke(n)s, zie Hennekens.
|
FD |
Henker |
zie Hennecker.
|
FD |
Henket |
zie Hanquet.
|
FD |
Henkin |
-inet, zie Hennekens.
|
FD |
Henkinbrant |
Henqui(n)brant, Hicquebrand, Hiquebrant: Patr. W. adaptatie van Germ. VN Ingebrand. 1672 Robertus Hinckebrant (MUL VI).
|
FD |
Henkinbrant |
w. nam. Kinbrant, Henquinbrant, Hicquebrand, Hiquebrant. 1534 «Andrianne Hanquinbrant» Tamines, 1631 «Isabeau Hennyquibrant, vesve de feu Jean Robert» Presles; formation inattendue avec l’élément germ. -brand et un premier élément déjà surcomposé Henkin-: s’agirait-il de la fusion d’un prénom + NF? Ou bien adaptation w. de l’anthrop. germ. Ingebrand [FD].
|
JG |
Henman |
zie Henneman.
|
FD |
Henn |
Henn- -art, -aut, -eau(x). V. HAD (Han).
|
EV |
Henn- |
cf. Hen-, Henk-.
|
JG |
Henn(e) |
Hinne: Patr. Var. van Hanne of Hein.
|
FD |
Hennard |
-a(e)rt, -aerd, Hénard, Heniaert, Henejaert, Hinnaert, Ennaert, Ena: 1. Patr. Germ. VN hagin-hard ‘haag-sterk’: Heinhard (MORLET I). – 2. Afl. van VN Hendrik, Henry. 1361 Henrici Marscalcs = 1383 Heynart van Robiin Marscal weghen, Tn.; 1383 Heinnaes van Nodereyn = 1393 Heynarts van Noderheyn, Tn. (ROEL. 1951,13); 1435 Staes Eenaerd, St.-Win. (VERGR. 1968). – 3. Afl. van VN Johannes. Zie Hannaert(s). 1582 Hans Hennaert, Aw.(AP).
|
FD |
Hennau(t) |
-aux, -ay, zie Henau(x).
|
FD |
Hennay |
Dérivé en -ellu, w. liég. -ê, de Henné?
|
JG |
Henné |
1. Proven. Dép. Vaux-sous-Chèvremont. — 2. V. HAD (Han)
|
EV |
Henné- |
-bau, -bel, -bert, -bo. 1. Proven. V. Hennebicq. — 2. V. HAD (Han).
|
EV |
Henné- |
-bicq, -bais, altéré en -bert, -bois, -bo ou -bau et -bel. ,,La Haine, rivière ». N° 230.
|
EV |
Henné- |
-quin, -s, -et, -euse, -ico, -ig, -in(g), -ion, -o, -ocq, -y; Hén- -on, -oui, -uy. V. H AD (Han).
|
EV |
Henneau(x) |
-eaut, zie Henau(x).
|
FD |
Hennebaut |
-bel(le), -bil, zie Hannebau.
|
FD |
Hennebel |
Hennebelle, Huacbelle. 1796 «Adrien Ennebelle» Ascq (Nord), nombreux «Hennebelle, Hunebel(le), Hunnebel» en 1820 dans le Pas-de-Calais ; sans doute formation féminine sur le thème Henneb- tiré de Hennebert ou Hennebault.
|
JG |
Henneberg |
Henneberg, Hinneberg: PlN Henneberg (NRW, BEI, TH), ook in Lederzele (FV). 1419 Jan van Heneberch, Merkegem (DF V).
|
FD |
Hennebert |
Henebert. 1439 «Jehan Henebier» GuillLiège, 1593 «Johan Hennebert» Liège; vu le -è- bref, dérivé en -berht sur le thème Hen-, plutôt que hagin-berht.
|
JG |
Hennebi(c)q(ue) |
zie Hannebi(c)que.
|
FD |
Hennebicq |
Hennebique. Plusieurs «Henne-bic(que), -ique» dans le Pas-de-Calais en 1820; dérivé en -ik sur un thème tiré de Henneb(ert), ou bien nom d’origine: Henne-becq, hameau dans le Pas-de-Calais.
|
JG |
Hennebo |
Hinnebo, Hinnebaut. 1540 «Blaisequet Hennebault», «Jaspart Hennebault» Flobecq; dérivé en -bald sur le thème Hen-, plutôt que hagin-bald; comp. Hennebert. – Cf. aussi 1280-81 «Jehan Henneboie» RegTournai.
|
JG |
Hennebo(t) |
-bois, zie Hannebau.
|
FD |
Hennec(h)art |
zie Henckaert.
|
FD |
Hennecke(n) |
zie Hennekens.
|
FD |
Hennecker |
Henker: Patr. < Henke: Hendrik (BRECH.).
|
FD |
Henneco |
zie Hennico.
|
FD |
Henneghien |
Peut-être var. de Hennequin, par attraction de Enghien?
|
JG |
Henneghien |
Proven. Enghien. Loc.
|
EV |
Hennegra(e)ve |
zie Hanegraaf(f).
|
FD |
Henneguin |
-ghein, -ghien: 1. Var. van Hennequin. -2. Vooral de laatste vorm kan var. zijn van Enghien.
|
FD |
Hennejonck |
Reïnterpretatie van Hennion. 1633 Jan Hennejonck, Bg. (SCHOUT. II).
|
FD |
Hennekam |
Wsch. PlN op -kamp. 1713 Hemmekamp; 1764 Heijnekam, Bergen-op-Zoom (PDB).
|
FD |
Hennekens |
Hinnekens. Forme néerl. de Henquin, Hennequin, v° Henk-, cf. aussi Hen-(c)kens.
|
JG |
Hennekens |
-ke, -kinne, -kein, -quenne, Hennecke(n), Henekens, Henike(nne), Hénique, Hinnekens, -kint, Henken, Hen(c)ke(ns), -kes, Hinkens, Hintje(n)s, Ennekens, -ing, Enneckens, Enkens, Henkin(et), Henquin(et), -ez, -iaux, Hencquin, Hanquine(t), -(i)aux: 1. Patr. Dim. van VN Jan, Johannes. 1303 Jehan dit Hennequin; 1317 Thumas Hennequin = 1322 Thumas Hanekin (MORLET); 1222 Vivianum Henkin (SMTI); 1281 Boidins Hinnekins, Avelgem (HAES.); 1381 Janne den Drayere = 1382 Henneken Drayere, Tn. (ROEL. 1951» 19)- Zie ook Henniken. – 2. Metr. Dim. van VN Johanna. 1351 Henric veren Hennekens, Herent (HM). – 3. Dim. van VN Hendrik. Vgl. Hennen. De familie Hen(c)kens komt uit NL, waar ze Heynckens heette (med. Th. Wieërs, Kinrooi). 1234 Henekinus de Fonte = Hainekinus de Fonte, St.-Martens-Lierde (SMT I); 1398 Hainkin Martin, Wervik (DEBR. 1970). Zie Heinkens, Ennekens.
|
FD |
Henneman |
1. Profess. ,,Marchand de volailles ». Nos 130, 133. — 2. V. HAD (Han).
|
EV |
Henneman(s) |
-mann(e), Henman, Ennemans, -mann, Hinneman, Innemans: Patr. 1. Afl. van VN Johannes. 1340 Johannis quondam Henneman, Tn. (ROEL. 1951,12). – ï. Afl. van VN Hendrik, zoals Heinemann.
|
FD |
Hennemont |
Nom d’origine: Heneumont, à Warnant (Nr) ou Xheneumont, à Battice (Lg)? Cf. aussi Henoumont.
|
JG |
Hennemont |
zie Henoumont.
|
FD |
Hennen |
-ens, cf. Hen-.
|
JG |
Hennen(s) |
Hinnens, Hinninck, Hennés, Ennen: Patr. ï. Afl. van HN Johannes. 1340 Johannis dicti Henné; 1381 van Janne Joncoerut = 1387 Hennijn Yonckort, Tn.; 1381 Hennen Bruynen = 1382 van Jannen Bruyn; 1457 Johan vanden Laer = Hennen vanden Laer, Ht. (ROEL. 1951). Zie ook Hannen. -2. Afl. van VN Hendrik. Vgl. Heinen. 1367 Henin de Grote, Ip. (BEELE); 1340 Henrici dicti Hennen, Tn.; 1416 Henric vander Hezen = 1419 Hennen, Ht. (ROEL. 1951).
|
FD |
Hennenberg |
zie Henneberg.
|
FD |
Hennenbert |
zie Hennebert.
|
FD |
Hennendaels |
PlN. Vgl. Hennethal (HS) en D. FN/PlNHennetal(HS).
|
FD |
Hennepin |
cf. Empain.
|
JG |
Hennequart |
zie Henckaert.
|
FD |
Hennequenne |
-quin, zie Hennekens.
|
FD |
Hennequière |
Afl. van Jean of Henri (J.G.)?
|
FD |
Hennequière |
Dérivé en -ière du thème Henk-?
|
JG |
Hennequin |
cf. Henk-.
|
JG |
Henneresse |
Afl. van Jean of Henri (J.G.)J
|
FD |
Henneresse |
Également dérivé anthropon. en -eresse du thème Hen- ?
|
JG |
Hennericy |
cf. Henricy.
|
JG |
Hennericy |
zie Henrici.
|
FD |
Henneron |
Patr. Vleivorm van VN Johannes (zie Haneron) of Henri. 1404 Guyard Henneron, Laon (MORLET); 1446 Andrieu Henneron, Dk. (TTT).
|
FD |
Hennés |
cf. Hen-.
|
JG |
Hennés |
zie Hennen.
|
FD |
Henness(e)y |
Ierse FN: afstammeling van Aonghus ‘een-keus’ (REANEY). 1700 Jacobus Hennessij, Hijbernus(MULVII).
|
FD |
Hennet(on) |
zie Hannet(on).
|
FD |
Henneton |
cf. Hen- (et comp. Hanneton, Hanton, v° Han-).
|
JG |
Henneuse |
cf. Hen-.
|
JG |
Henneuse |
zie Hanne.
|
FD |
Hennevaert |
zie Hannevart.
|
FD |
Henneveld |
Reïnterpretatie van Henvaux of Henneville.
|
FD |
Henneville |
PlN Henneville = Hainneville (Manche); evtl. Henoville (PdC) of Hénouville (Seine-Mar.).
|
FD |
Hennevin |
Spellingvar. van PlN Anvin (PdC)?
|
FD |
Hennicken |
zie Hennekens.
|
FD |
Hennico |
cf. Henk-.
|
JG |
Hennico |
Henneco, Hennicotte: Patr. Rom.vleivorm van VN Johannes. Metr.: -otte. ± 1300 Jehans Hanicos, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Hennig |
D. Patr. < VN Johannes of Heinrich.
|
FD |
Hennin |
cf. Hen-.
|
JG |
Hennin |
-ing(s), -inck(x), -ingsen, zie Hanin.
|
FD |
Henninger |
1. Afl. van PlN Henning (BEI) of Henningen (NRW, SA). – 2. Afl. van VN Henning.
|
FD |
Henninot |
Patr. Vleivorm van Jean of Henri.
|
FD |
Hennion |
Hin(n)ion, Inion, Injon, Hunion, Union: Patr. Rom. vleivorm van VN Je(h)an of Henri. 1273-80 Jehans Hennion, Dk. (EST).
|
FD |
Henniot |
Henyot, Hinyot: Patr. Vleivorm van Jean of Henri.
|
FD |
Henniquiau |
Patr. Dim. van VN Johannes of Hendrik. 1312 Agnes Hennokelle, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Hennissen |
zie Hanne.
|
FD |
Hennixda(e)l |
zie Henixdael.
|
FD |
Hennixdal |
-dael, Henixdael. 1398 «Wouter van Hennesdale» Tongres; nom d’origine: probabl. Henisdaal, à Vechmaaal (Lb) [FD].
|
JG |
Henno |
cf. Hen-.
|
JG |
Henno(t) |
Hénot, Heno(t), Ennot: Patr. 1. Rom. vleivorm van Jean of Henri. Zie ook Hannot. – 2. Spellingvar. van Henau. 1614 CatharinaHenot, Kontich (SELS); 1641 Jacques Henno, Zwg. (KW II).
|
FD |
Hennocq |
zie Hanoque.
|
FD |
Hennon |
zie Hannon.
|
FD |
Hennrich |
zie Heinrich(s).
|
FD |
Hennus |
cf. Hen-.
|
JG |
Hennus |
zie Hanne.
|
FD |
Hennuy |
Henuy, Hennuit. 1294 «Henuis Despiers» CensNamur, 1421 «Henwys et Thirion fils de Wilhemot Torien» GuillLiège, 1544 «Thoma Hennuis» DénStavelotMy, 1661 «Hennuyr, sergeant» Nalinnes, 1682 «Philippe Hennuy», 1690 «Jean Henuy» Bourg-Namur, 1711 «Gille Hennuy» Spontin, 1737 «J. G. Hennuy» Vielsalm, cf. aussi 17e-18e s. «bois le Hennuy» Auvelais. Deux noms semblent s’être croisés: d’une part un ancien prénom, probabl. du thème anthroponymique Hen- (cf. mentions de 1294 et 1421), d’autre part l’ethnique hennuyer, hainuyer, habitant du Hainaut, w. *hènuyi, avec simplification de la finale, l’article dans la forme d’Auvelais étant favorable à cette explication; cf. Hennuyez (ci-dessous). On notera en outre que, dans la région de Tournai, «les habitants de la rive droite [de l’Escaut] sont appelés par ceux de la rive gauche d’s-ènuis (…), c’est-à-dire des habitants de l’ancien Pays d’Hainaut» (H.F. Couvreur, Étude dialectologique des parlers scaldéens, mém. lie. ULB, 1952-53, 2) [MH].
|
JG |
Hennuy |
-uit, Henuy: 1. Metr. Germ. VN haim-wid ‘heem-boom’: Haimoidis (MORLET I). 1421 Henwys et Thirion fils de Wilhemot Torien, Luik; 1544Thoma Hennuis, Stavelot (J.G.). – 2. Zie Hennuy(er).
|
FD |
Hennuy |
V. Hannut.
|
EV |
Hennuy(er) |
Hennuit, Hennuyez, -uiez, Hannoyer, Henuy: Hennuyer: Henegouwer, afkomstig van het oude graafschap Henegouwen. 1317 Henris dis li Heynuiers, Ans (AVB).
|
FD |
Hennuyez |
1359 «Bidaldum filium le Henuier de Visin» CartOrval, 1544 «le henuyer» DénStavelotMy; ethnique: hennuyer, hainuyer, habitant du Hainaut, cf. Hennuy (ci-dessus).
|
JG |
Hennvaux |
zie Henvaux.
|
FD |
Henny |
Heny. Dauzat 324 signale Henny dans l’Est, du thème han- [ou hen-?]; cf. p.-ê. le toponyme w. à hènifontin.ne (dérivé en -ierl), à Louveigné (Lg).
|
JG |
Heno |
zie Hennot.
|
FD |
Hénoch |
Du nom d’un personnage de la Bible, présenté comme le père de Mathusalem.
|
JG |
Henocq(ue) |
Henoch, zie Hanoque.
|
FD |
Henoit |
Patr. Rom. afl. van VN Johannes.
|
FD |
Henon |
Henot, cf. Hen-.
|
JG |
Henon |
zie Hannon.
|
FD |
Hénonin |
Henonin: Patr. Dim. van Henon.
|
FD |
Henoque |
zie Hanoque.
|
FD |
Henot |
zie Hennot.
|
FD |
Henouille |
zie Hanoulle.
|
FD |
Henoumont |
Hénoumont, Heneumont, Hennemont, Hunnumont: PlN Henoumont/Heneumont in Aywaille (LU); evtl. Xheneumont in Battice (LU).
|
FD |
Henoumont |
Hénoumont. Nom d’origine: w. è Hènoûmont, à Aywaille (Lg), sinon Xheneumont, dépend, de Battice, w. h’ieûmont (Lg); cf. aussi Hennemont.
|
JG |
Hénoumont |
Proven. Dép. Aywaille.
|
EV |
Hénoux |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN han-wulf ‘haan-wolf: Henolfus (MORLETI).
|
FD |
Henqu- |
cf. Henk-.
|
JG |
Henqu- |
-et, -in, -inbrant. V. HAD (Hanc).
|
EV |
Henquart |
zie Henckaert.
|
FD |
Henquet |
-ez, zie Hanquet.
|
FD |
Henqui(n)brant |
zie Henkinbrant.
|
FD |
Henquin(et) |
-ez, -iaux, zie Hennekens, Hanniken.
|
FD |
Henr- |
-ard, -eaux. V. HAD.
|
EV |
Henr- |
Ce thème tiré de haim-rik > Henri fournit une belle série de NF wallons. g Prototype: Henri, Henris, Henrist, beaucoup moins nombreux que Henry, Henry de Frahan, Henry de Hassonville. 1457-62 «Col-lart Henry» Châtelet, 1610 «Jehan Henry» BourgDinant. Génitif latin : Henricy, Hennericy (forme développée). Cf. «de Henri dit Henrici» NP Liège (Body 61-62). – Dérivés : 1 ° sur le thème Henr-, avec suffixes: Henrard. 1280 «Henrardus deHermei-ez» PolyptLiège, 1309-10 «HenrarsRihotte», 1422 «Colart Henrart» ComptesMons, 1423-24 «Henrart le Bastonier» PolyptAth, 1449 «Henrard de Bornon» AidesNamur, 1494 «Enrart Henriet», 1636 «Nicolas Henrau» BourgNamur. – Henreaux. 1628 «Martin Henreau» émigré en Suède, cf. aussi avec suffixe w. liég. -ay: 1472 «Jehain Henray», «Lambert Henray» DénLaroche. – Henricot (suffixe -icot). 1719 «Robert Henricot» Silenrieux. – Henriquet, Henriquez [simple var. graphique (A. Lanotte, Esquisse, 93-95), et non point NF espagnol], (suffixe -iquet). 1630 «Cyprien Henriquet» émigré en Suède. – Henroset (suffixe -oset). 1659 «Henroset» DénSalm. – Henrot, Henroz. 1444 «Henrot le faudeur» AidesNamur, «Henri Henrot» TerreJauche, 1457 «Lowy Henrot huilheur» GuillLiège, 1505 «Jacques Henro Jehan, dit de Vellinne» BourgNamur, 1528 « Henro» Cart-Ciney, 1545 «Henrot Henrars» CoutStavelot, 1602-3 «Henry Henro» TerriersNamur, 1620 «Goffin Henrot (de Theux)» émigré en Suède, 1621 «Lambert Henrot, natif de Huy» BourgDinant. D’où, avec double suffixe: Henrotaux, Henrotay, Henrottay, Henro-teau, Henroteaux. 1337 «Henroteas de Chaine», 1338 «Henrotea fil Henri», 1442 «Henroteal le clercq d’Avroy» GuillLiège, 1444 «Henrotea le filz Henra de Bouvesse» AidesNamur, «Henrar fis Henroteal» TerreJauche, 1561 «Jehan Henroteau» BourgNamur, 1605 «Henry Henroteau» GuillLiège, 1679 «Marguerite Henrotteau» BourgNamur. – Henrotin, Henrottin. – Henrotte (suffixe -otte). 1260 «Henrotte Nohe» Liège (nom d’homme), 1268 «Henrotte li fis Drawea» CartValBenoît, 1350 «Henrotte fils de Johan de Weis l’entalhoir» FiefsLiège, 1449 «Hen-rion Henrotte» AidesNamur, 1472 «Henrotte le Clauweteur» DénVielsalm, 1485 «Henné-cotte fils de Henrotte de Fosse» Justice-Bastogne, 1561 «Renauld Henrotte» Bihain, 1625 «Léonard Pinson Henrotte (de Fran-chimont)» émigré en Suède. – Hen roui (suffixe -ouïe). 1293 «Henruele» Anthisnes (nom d’homme), 1373 «Henroul Henrotte» = «Henry Henroule» = «Henrote filh Henroule de tige de Gerobur» CartValBenoît. – Hen- roye (suffixe -oye). 1528 «Henroye» Dén- Neufchâteau. 2° sur la forme pleine Henri, avec suffixes: -ard: 1539 «Pierart Henryart dit Baulduyn [fils de] feus Baulduyn Henryart» CourVedrin. – Henriet. 1275-76 «Ysabeaus amie Henriet A le Take», 1302 «Henriet Violete» LoiTour-nai, 1318 «Henry dit Henriet» Roloux, 1449 «Henrart Henriet» AidesNamur, 1612 «Pirson le gros Henryet», «Gérard Henryet» Terriers-Namur. – Henriette (p.-ê. à l’origine un nom d’homme). 1582 «Henriette Haweau» Guill-Liège, 1667 «Catherine Henriette» Bourg-Namur. – Henrion, Henryon. 1265 «Hen-rions Venans et Aelis », « Marges li Henrions », 1289 «Henrions dou Puch» CensNamur, 1363 «Henrions des Champs jureis d’Ivoix» CartOrval, 1426 «Henrion le Cordier» Taille-Soignies, 1449 «Henrion Henrotte» AidesNamur, 1472 «Henrion David», «Maron Henryon vesve» DénLaroche, 1483 «Henryon Thirion», 1488 «Henryon de Magerotte» JusticeBastogne, 1617 «Guillaumes Henryon, de Brongne» BourgDinant. – Henriette. -Henrioul, Henrioulle. 1450 «Johan Henrioul» CoutStavelot, 1550 «Ysabeau Henrioulle» BourgNamur, 1602-3 «Henry Henrioule» TerriersNamur, 1639 «Henri Henrioul» BourgNamur. • Nom composé: Henrijean. Double prénom Henri + Jean ; comp. 1644 « Henry Jeanhenry » La Gleize.
|
JG |
Henraat |
zie Hanraets.
|
FD |
Henrar(d) |
Patr. Afl. van VN Henri. 1312 Henrar de Villeir; Henri dit Henrar le Pottier; 1416 Henry Henrard, Luik (BODY); 1446 Henry Henraer, St.-Tr. (GHYSEN); 1584 Hendrik Henraert, Aw. (AP).
|
FD |
Henraut |
-eau(x): Patr. Dim. van VN Henri of Je(h)an. 1365 Wilheame Hanoreal, Hambroux (AVB).
|
FD |
Henri |
-ie, -is(t), -iss(e), -y, -ij, Dhenry, Herry, Herrie, Arrie, Harri(e), Hary, Enrij(s), Hanrij(s), Amri, Hamri, Amrij, Amry, Anry(s), Anrijs, Anris, Arijs(e), Ari(i)s, Arys(e), Areys, Rijs, Rys, Ris: Patr. Henri < Germ. VN Hendrik. 1281 Diederic Aenri = Theodericus Anri, Avelgem (HAES.); 1340 Symon Henri (MORLET); 1379 Willem Anry, Waarmaarde; 1462 Jan Anrys, Elzegem (Par. 1981,409-445); 1400 Jan Herry, Tv. (BERDEN).
|
FD |
Hen–ri |
-ris, -ry, -rich(e), -ricos, -rick; Henri- -et(te), -ot, -oulle. V. HAD (Han).
|
EV |
Henrich(s) |
-riche, -richmann, zie Heinrich(s).
|
FD |
Henriche |
1526 «Jehan de Henrische» BourgNamur; forme romanisée du nom all. Heinrich, plutôt que dérivé de Henry avec suffixe -iche.
|
JG |
Henrici |
-cy, Hennericy: Patr. Gen. van Germ. VN Henricus, Hendrik.
|
FD |
Henrick |
zie Henderiks.
|
FD |
Henricourt |
1. PlN Héricourt (PdC). 1277 Yzabel Henricort, Atrecht (NCJ); 1560 Jean Herricourt, Ktr. (OLV). – 2. Zie De Hemricourt.
|
FD |
Henricourt |
cf. Hemricourt.
|
JG |
Henriet |
-iette: Patr./Metr. Dim. van Henri. 1382 Henri dit Henriet de Roloux, Luik (BODY).
|
FD |
Henrijean |
Agglutinat. des deux N. de bapt. Henri et Jean. N° 94.
|
EV |
Henrijean |
Patr. Dubbele VN Henri-Jean.
|
FD |
Henriksen |
Henriksson: Patr. Zoon van Hendrik.
|
FD |
Henrinckx |
Contaminatie van Henderiks en Heerinckx.
|
FD |
Henrion |
-ionet, -yon, Herion, Hérion, Herrion, Ha(i)rion, Hanrion, Ar(r)ion, Arjoun: Patr. Vleivorm van VN Henri. 1333 Henricus dictus Herrion, Bs.; 1356 Heinrec Herrioen (PEENE1949); 146 e. Henry dit Henrion de Hosden (BODY); 1403 Symon Heryon, Aw. (ANP).
|
FD |
Henriot |
Ha(n)riot, Henryot: Patr. Dim. van VN Henri. 1283 Woter Henriot, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Henrioul(le) |
Henroul, Hemroulle, Hamrol, Hinroulle, Hairoulle, Herroelen, Er(r)oel(l)en, Erol: Patr. W. vleivorm op -oui van VN Henri. 1199 Henrioli del Casteler, Dk. (SMTI); 1367 Mergriete Herhoels, Ronse (DECONINCK); 1373 Henris dis Heroul de Tiege = Henry Henroule = Henroul Henrotte, Cerexhe (AVB).
|
FD |
Henriquet |
-ez, Herriquet: 1. Patr. Dim. van VN Henri. 1317 Henris dis Henrekeaus de Parvis, Luik (SLL III); 1396 Jakemaert Herijket, Amengijs (DE B.); 1449 Willems Henrikets, Lv. (HB 597). -2. Henriquez kan Sp. zijn. 1782 Augustin Morino Henriquez, Bg. (PARM.).
|
FD |
Henris(t) |
Henriss(e), zie Henri.
|
FD |
Henrivaux |
1602-3 «Damien Henrivaulx» Ter-riersNamur; nom d’origine: lieu-dit à Jandrain-Jandrenouille (BrW).
|
JG |
Henrivaux |
PlN in Jandrain (WB).
|
FD |
Henrix |
zie Henderiks.
|
FD |
Henrkot |
Patr. Rom. vleivorm van VN Henri. 1673 JeanHenrico, N (Midd, 1972,1-13).
|
FD |
Henrot |
-oz, -othy, -oset, Henrot(t)ay, -othay, Henrot(t)in, Henrotte, Henrotel, -ot(e)au(x): Patr. Vleivorm van VN Henri. 136 e. Henri dit Henroteas de Houières; Henri dit Henrotte de Bernalmont, Luik (BODY); 1338 Henrotea fil Henri, Luik (RENARD 235); 1373 Henry Henroule, Henrotte ses fils, Cerexhe (AVB).
|
FD |
Henrot(t)- |
-(e)au(x), -ay, -in, -o, Henroz. V. HAD (Han).
|
EV |
Henroul |
zie Henrioul.
|
FD |
Henroy(e) |
Patr. Afl. van VN Henri.
|
FD |
Henry |
zie Henri.
|
FD |
Henryon |
-ot, zie Henrion, -ot.
|
FD |
Hens |
Hens- -(e)ens. Hens- -ier, -mans, Hentz. V. HAD (Hanz).
|
EV |
Hens |
Probabl. var. de Hans = Johannes [FD].
|
JG |
Hens |
zie Hein.
|
FD |
Hens(e) |
zie Hanne.
|
FD |
Hens, de |
Spellingvar. van De Hans? PlN Hans (Marne). 1584 Jan van Hens, Aw. (AB).
|
FD |
Hensay |
Hensen, Hensenne. Hens- est ici pour Hans-, cf. les correspondants v° Hans-.
|
JG |
Hensay |
Hypercorrect voor Ansay.
|
FD |
Hensbergen, (van) |
Hensberge, zie van Heinsbergen.
|
FD |
Hensbourg |
zie Heschbourg.
|
FD |
Hensbroek |
-brouck: PlN Hensbroek (NH), Hengs-broek in Brecht (A), Hensbroek in Westmalle (A). 1733 Peeter Hensbroeck, Gent-Aw. (AP).
|
FD |
Hensbrouck |
Proven. Loc. holl. et Dép. Westmalle.
|
EV |
Hensch(el) |
Henschen, Hends(ch)el, Hentsch(el): Patr. D. dim. van Hans.
|
FD |
Henschel |
cf. Hendschel.
|
JG |
Hensel(s) |
zie Hansel.
|
FD |
Henseler |
Hens(s)ler: Patr. D. afl. van VN Hans. 1336 Hanemann = Hensseler von Bonndorf (BRECH.).
|
FD |
Henseler |
Proven. Hense(wyck), (Dép. Norderwyck), avec suff. -leer, d’orig. N° 212.
|
EV |
Henselin |
zie Hainzelin.
|
FD |
Hensen(s) |
-enne, zie Hanne.
|
FD |
Henseval |
cf. Henceval.
|
JG |
Henseval |
Hensival, zie Henceval.
|
FD |
Henseval |
V. Henceval.
|
EV |
Hensies |
Proven. Loc.
|
EV |
Hensius |
zie Heinsius.
|
FD |
Henske(n)s |
Hensgen(s), Hinskens: Patr. 1. Dim. van de Germ. VN Hendrik. Hens < Heins < Heimezo, een -so-vleivorm (GN). 1245 Heile Hensekine (DEBR. 1980). – z. Dim. van Hens, Hans < Johannes. 1385 Johannes dictus Henskens, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Henskens |
1385 «Johannes dictus Henskens» Tongres; dimin. néerl. en -ken de Hens [FD].
|
JG |
Henslegers |
zie Inslegers.
|
FD |
Hensler |
zie Henseler.
|
FD |
Hensman(n)s |
zie Heynsman(s).
|
FD |
Henson |
-otte, –ont, zie Hanson, -otte.
|
FD |
Hensotte |
cf. Hansotte.
|
JG |
Henssen(s) |
zie Hanne, Heyns(s)ens.
|
FD |
Henst, van der |
Var. van Van Heemst?
|
FD |
Hente(n) |
Patr. < VN Hendrik. 1422-60 Jan Henten, Zonhoven (MNT 411).
|
FD |
Henten, van |
Verkort < Van Hentenryck. 1702 Jan van Heijnten = 1703 J. van Heyntrijck, Bekkevoort (F. C.).
|
FD |
Hentenry(c)k, van |
van Hentenrij(c)k, van Hent(e)rijck, van Hentryck, van Henteuryck, zie van Aertenryck.
|
FD |
Hentgen |
-ges, Hentiens, Hentjens, zie Heinkens.
|
FD |
Henton |
cf. Hen-.
|
JG |
Henton |
zie Hanneton.
|
FD |
Hentreep |
PlN Hentrup (NRW)?
|
FD |
Hentrick |
-ich(x), zie Henderiks.
|
FD |
Hentsch(el) |
zie Henschel.
|
FD |
Hentz(en) |
zie Heinz.
|
FD |
Henus |
cf. Hen-.
|
JG |
Henuset |
-zet, zie Haniset.
|
FD |
Henusse |
zie Hanne.
|
FD |
Henutte |
Sans doute du thème Hen- avec un suffixe -utte (à expliquer), relevé par Vincent 37.
|
JG |
Henuy |
cf. Hennuy.
|
JG |
Henuy |
zie Hennuy.
|
FD |
Henuzet |
cf. Hen-.
|
JG |
Henvard |
-art, zie Hannevart.
|
FD |
Henvard |
cf. Hen-.
|
JG |
Henvaux |
-eaux, Henn(e)vaux, Henneveld: Patr. Dim. van Germ. VN Henvert; zie Hannevart. 1241 Johannem dictum Hanevia de Fontaines = 1254 Johanne Hennevial, Luik (CVD); 1242 Jehan Haneveaz; 1314 Jehan Haneveaus, Luik; 1498 Henri Henvaul = Henvaux = Hennevaulx, Luik (Par. 1986,157-187).
|
FD |
Henveryck |
Vervorming (NF) van Henderyck.
|
FD |
Heny |
cf. Henny.
|
JG |
Heny |
zie Hannier.
|
FD |
Henyot |
zie Henniot.
|
FD |
Henz |
Henze(n), zie Heinz.
|
FD |
Henze |
Henzen(ne), zie Hanne.
|
FD |
Hep(p)ner |
BerN D. dial. ontronde vorm van Hoppner: hopteler of hopbrouwer.
|
FD |
Hepigny |
1272 «domino Sebastiano de Heppi-gnies» PolyptVillers, 1279-80 «Theris de Heppignies ki fu fius Jehen de Là-Desous» RegTournai; nom d’origine: probabl. Heppignies (Ht)
|
JG |
Hepp |
au génitif: Heps. Dauzat 325 relève Hepp en Lorraine germanique et l’explique comme un hypocor. de had-bald; plutôt de 840 «Heppo», hypocor. de hari-berht > Herbert.
|
JG |
Hepp(e) |
Hep(t)s, zie Hap.
|
FD |
Heppert |
Hepers: Patr. Germ. VN Herbrecht of Hadebert.
|
FD |
Heptia |
w. Hèpsia, Hèp ‘chia, tendant vers Hèp’cha (MF surtout localisé dans la Hesbaye hutoise). 1609 «Conrard Hepcya», fils de Jehan de Hepcée, mayeur de Warfusée, encore dit « Conrad de Hepcée » en 1631 ; depuis 1682 «Heptia», 1713 «Dheptia», curé de Haneffe [plusieurs Heptia ont obtenu, par jugements des tribunaux de Liège (12 oct. 1936) et de Bruxelles, la « rectification » de leur nom en de Hepcée]; cf. aussi 1510 «Johan de Hepche», 1516 «Johan de Hepcée» GuillLiège; nom d’origine: Hepsée, dépend, de Verlaine (arr. Huy); «Hepcya» paraît être une latinisation, comme on les aimait à la Renaissance. Une wallonisation, sur le type des nombreux noms w. en -ia < lat. -elhi de la région, est moins probable, car on n’en connaît pas de parallèle.
|
JG |
Heptia |
zie de Hepcée.
|
FD |
Heptiau |
NF d’Estinnes-au-Mont (déjà en 1751), d’autre origine: dérivé de (Mons) (h)ape ‘hache’ ou du thème gertn. Happ-.
|
JG |
Hequet |
cf. Hecquet.
|
JG |
Hequet(te) |
Héquet(te), Hequets, zie Hecquet.
|
FD |
Her |
1. Spelling van D. Herr. – 2. PlN Heer (N) of Heers (L,W. Hêr) (HERB.).
|
FD |
Her |
Soit surnom: all. Herr, néerl. heer ‘maître’, cf. 1284 «Nicoles li Hère», 1289 «Crestiens Hère» DettesYpres, soit nom d’origine: Heer (-Agimont) (Nr) ou Heers, w. hêr (Lb), etc. ; cf. aussi Hers.
|
JG |
Her(r) |
D. FN. Vgl. De Heere.
|
FD |
Her(r)y |
Herrie, Hérie, Herie: Patr. 1. Rom. vorm van Germ. VN hari-rîk ‘leger-machtig’: Herricus (MORLET I). 136 e. Herrie (GN). 1385 Pétri Herri, Tg.(TYTGAT); 1503 Heiy van Nudorp = 1514 Heric van Nudorp, Vreren (IOT). -2. Zie Henri. -j.ZieHerrier, waarvan Her(r)y de LU W. vorm Ikanzijn.
|
FD |
Her(re)wijn |
-yn, Harrewijn, -yn, Harvyn: Patr. Germ. VN hari-win ‘leger-vriend’: Haruinus, Herwinus (MORLET I). 1312 Harruwins de Waremme, Luik (BODY); 1519 Lambrecht Herewyne; 1686 Carolus Herrewijn, Lo (CRAEYE).
|
FD |
Her(t)soen, |
Hers(s)on, Hairson(t), Hertsen(s), Hers(s)ens, Hersschens: Patr. Hersson, Rom. afl. op -eçon van Germ. hari-naam of verbogen vorm van Germ. VN Herzo. Herizo (Fm.), 1154 Herzo (GN). 1272 Hersons Moysette, Court-St-Et. (HERB.); 1332 Egidii Hartsoenen; 1383 Willem Herzoens, Hoegaarden (C. BAERT); 1577 Willem Hertsen, Schelle (MAR.). Hertum, van; van Hertom, van Hertem, van Heertum, van Hirtum: i. Friese of Ndd. PlN op -um (heem). PlN Hartum (NRW)? 1670 Dionijs van Hertum, Den Bosch-Aw. (AP). – 2. Evtl. var. van Van Herten. PlN Herten (NRW): 808 in Hertum (med. R. Schutzeichel).
|
FD |
Her, van |
zie van Heer.
|
FD |
Heraes |
zie Eraerts.
|
FD |
Herail |
Wellicht var. van Heraly.
|
FD |
Hérain |
zie Herin.
|
FD |
Heraly |
Eraly, Erali: Wellicht Patr. < Heraldi, Lat.gen. van Germ. VN Herald. Zie Héraut i. Vgl. FN Herady(DNF).
|
FD |
Heraly |
Hérau(x). 1. Dignité. Héraut d’armes. — 2. N. de bapt. V. HARD (Har).
|
EV |
Héraly |
He-, Eraly, Yraly. Peut-être, avec Caraoy 53, d’une forme latinisée (au génitif) de Héral, issu d’un anthrop. germ. hari-wald, comp. Hérau(t) ci-après.
|
JG |
Hérant |
zie Harang.
|
FD |
Hérard |
1. Germ. VN hari-hard ‘leger-sterk1: Herardus (MORLETI). – 2. Zie Eraerts.
|
FD |
Hérard |
1183 «marito suo Herardo de Prisney» CartOrval, 1513 «Jehan Herart» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. hari-hard.
|
JG |
Herau |
Héraut, Héraux, Héro. 1653-61 «Hin-drich Hero, Johan Hero, Jacob Hero » émigrés en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. hari-hard ou hari-wald; un nom de profession: héraut (d’armes) n’est pas exclu, non plus que, pour Héro, un nom d’origine, cf. 1422 «à Hero», topon. à Jodoigne (BrW).
|
JG |
Héraut |
-aud, -ault, -au(x), -auw, Hé-, Herold, Erauw, Eyraud, Ayraud, -aut: 1. Patr. Germ. VN hari-wald ‘leger-heerser’. 1419 Daneel Harout, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. BerN van de héraut, de gezant die openbare afkondigingen doet. 1393 Jorenborch den Heraud van dat hi een jostement beriep, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Herauville |
PlN Hérouville (Seine-et-Oise, Calvados).
|
FD |
Hérauville |
Proven. ,,Domaine du sieur Haraud ».
|
EV |
Herb- |
Ce thème anthroponymique fréquent peut être tiré : 1° soit de hari-bald: Herbaut, Hcrbaux, Her-beaux, Herbo. 1280 «Herbodus» (latinisation) PolyptLiège, 1465 «Pierson Herbo» Treignes, 1602-3 «Collart Herbault» Terriers-Namur; avec -s de génitif germ. : Herbauts, Herbodts, Herbots, d’où, par métathèse, Herbost. – Herbot, Herboth peuvent représenter hari-bald (si o est long) ou être un dérivé en -ot, avec maintien de l’intertonique: Herrebaut, Herrebos (si -s est graphique), Herrebout, Herrebouts. Cf. aussi Heirbaut et Herbos(ch). 2° soit de hari-berht: Herber, Herbert. [1131-45] «Herbertus de Sorberio», 1153 « Herbertus Siccus » CartOrval, 1224 « Herbert de Bethune» ChartesFlandre, 1282 «Herbert fil Nicolon Herbert», «Nicholes Herbers ki maint en le rue des Foulons» DettesYpres, 1286 «li femme Herbert de Viler» CartLes-sines, 1289 «Colin Herbert», 1294 «Herbers forestier de Loers» CensNamur; avec diphtongaison w. : Herbiet. 1270 «Watiers li Potiers, fillastres Herbiert» DettesYpres, 1330-34 «Herbiert le Carpentier», 1365 «Jak Herbiert des merchiers» TailleMons, 1508 «Jehan Herbiet» BourgNamur. – Avec maintien de l’intertonique: Heribert, Herubert. 1081 «Heribertus» St-Hubert, s.d. « commemoratio Heriberti» ObitHuy, 1244 «Heribertus de Hohingen» CartValDieu, 1681 «Bartholomé Heribert» BourgNamur. m Dérivés du thème anthrop. Herb- (en Wallonie, hari-berht est le mieux représenté) : Herbet, Herbe [aussi nom d’origine: Herbet, w. hèrbèt, à Bomal-lez-Durbuy]. – Herbillion, Herbillon, w. Hèrbilyon. 1245 «Herbillon», «Herbillons li fils Jehans de Mers», 1267 «Herbilhons borjois de Meirs», 1272 «Her-bilhons de Longuion» CartOrval, ±1450 «Herbillant» curé de Graide, 1470 «Herbillon» St-Hubert, 1639 «Harbillon [ancêtre de Jules Herbillon]» Horion-Hozémont, 1771 1 « Lambert-Joseph Herbillon (orig. de Warfu-sée)» BourgLiège; probabl. aussi Herbinan, cf. 1670 «Herbignont» (= Herbillon, pat confusion de y et de n) Horion-Hozémont. –Herbin, Herbint, Herbain, Herbein, Her-ben. 1280-81 «Colins li fius Herbin le Bou-lenghier de Valenchienes» RegTournai, 1286 «Herbins li Fèvres» CartBinche, 1302 «Herbiii dit Nivelle» CartValBenoît, 1326 «Herbin» ComptesMons. – Herbignat, Herbignaux, Herbigneau, Herbigneaux, Herbigniat, Her-bigniaux, Herbinaux, Herbineau, Herbinia, Herbiniat, Herbiniaux (suffixe -in-eau). 1547 «Lienart Herbineau», 1638 «Jean Herbineau» BourgNamur. – Herbut (suffixe -utl).
|
JG |
Herbage |
Nom d’origine: fr. herbage.
|
JG |
Herbage |
PlN: weiland, weide (DNF).
|
FD |
Herbain |
zie Herbin.
|
FD |
Her–bais |
-bay(s), -becq, -bet, -bois. Proven. N. de ruisseaux. N° 2JO.
|
EV |
Herbais, |
zie D’Herbais.
|
FD |
Herbaut |
-aux, -auts, cf. Herb-.
|
JG |
Herbaut(s) |
-au(lt), -aux, zie Eerebout.
|
FD |
Her–baut(s) |
-baux, -bots, -bi(ll)on, -binaux. V. H ARD (Har).
|
EV |
Herbay |
Herbaye, Herbays. 1444 «Piètre de Herbais» TerreJauche, 1582 «Dieudoméde Herbays», 1614 «Michel Herbaye», «Henri Herbaie» BourgNamur; nom d’origine: Herbais, w. èrbày, à Piétrain (BrW), etc. Comp. le corresp. germ. Herbecq.
|
JG |
Herbays |
-ay(e), zie D’Herbais.
|
FD |
Herbe |
1272 «Domina Alierne de le Herbe» PolyptVillers; nom d’origine: Herbe, dépend. de Lathuy (BrW), etc.
|
JG |
Herbe |
1820 «Herbe, Herbez» Pas-de-Calais; paraît être une var. de Herbet, cf. Herb-.
|
JG |
Herbe |
zie Herbet.
|
FD |
Herb-e |
-ette, -iet. Proven. ,,Gazon, pré ».
|
EV |
Herbeau(x) |
zie Eerebout.
|
FD |
Herbecq |
Herbeck, Herbeecq. 1780 «Antoine Herbecq» Charleroi [le NF Herbecq semble originaire de la région de Maubeuge et Cousolre (Hainaut français)]; nom d’origine: Herbeek, forme flam. de Herbais (cf. supra), dépend. d’Hoboken, etc.
|
JG |
Herbeek |
-beck, -bec(q), -beecq, Hierbeck, Hirbee: PlN Herbeek in Hoboken (A) en St.-Renelde (WB). Herbecq in Le Parcq, Herbecque in Nortkerque (PdC), Herbecques in Fruges (PdC). Herbeek in Dusseldorp (NRW). 1439 Jeanne de Herbeque, Nortkerque (DF V).
|
FD |
Herbein |
-en, zie Herbin.
|
FD |
Herbel(in) |
Patr. Dim. van VN Herbert.
|
FD |
Herber |
zie Herbrecht.
|
FD |
Herberg |
Nom d’origine: néerl. herberg ‘auberge’.
|
JG |
Herberg(h)en, van |
1. PlN Herberg. B.v. Herberg(e) (NRW, HS), Herbergen (S, NS). 1471 Aert van Erberghe, St.-Tr. (GHYSEN); 1622 Ger. van Herbergen, Hoegaarden-Aw. (AP). – 2. Reïnter-pretatie van Metr. Verherberge: vrouw Herberga. 1297 Johannes voren Herberghen, Houtem (HM).
|
FD |
Herberg(hs) |
1. PlN. Zie Van Herberghen 1. Of BerBN van de herbergier. 1481 Martin Herberg, Reutlingen (BRECH.); 1583 Gielis in de Herberge, Ht.-Aw. (AP). – 2. Reïnterpretatie van Herberigs of Herbert.
|
FD |
Herbergier |
Herberrier: BerN van de herbergier, de waard. Vgl. D. Herberger.
|
FD |
Herberich |
-igs, zie Herbrecht.
|
FD |
Herbert |
cf. Herb-.
|
JG |
Herbert(s) |
-er(t)z, zie Herbrecht.
|
FD |
Herbet |
-é, -ez, -es, Herbie(s)t, Herbits: Patr. Dim. van VN Herb(i)ert. ± 1300 Herbers Pikeris = Herbet Pekeri, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Herbeto |
-ot. 1693 « Joannes Herbeto » curé de Fexhe-Slins ; latinisation de Herbet, à Bomal-lez-Durbuy (Lx), cf. 1578 «Michiel de Herbet drapier» GuillLiège; cf. aussi Herb-.
|
JG |
Herbeto(t) |
Patr. Dim. van Herbe(r)t.
|
FD |
Herbeuval |
1237 «Remundus, Hugo, Gilo et Simon de Herbueval fratres » CartOrval ; nom d’origine: Herbeuval (Ardennes).
|
JG |
Herbeuval |
PlN (Ard.) of Herbovalles in Bainghen en Nabringhen (PdC) (DFV).
|
FD |
Herbiet |
Herbillon, Herbin, cf. Herb-.
|
JG |
Herbig |
zie Herwig.
|
FD |
Herbillon |
Harbion, Herbi(g)n(i)aux, -eau(x), Herbign(i)at, Herbinia(t): Patr. Vleivorm van VN Herbert. 1245 Herbillons, li fils Jehans de Mers (CAO); 1295 Herbertus dictus l’Erbillon, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Herbin |
-int, -ain, -ein, -en, Erbain, Arbyn, -ijn, Aarbijn: Patr. Vleivorm van VN Herbert. 1211 Herbinus Cunensis, LX (CAO); 1326 a Herbin, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Herbits |
Zie Herbet.
|
FD |
Herblot |
Herbulot: Patr. Herbelot, dim. van VN Herbert.
|
FD |
Herbo |
Herbo(d)ts, zie Eerebout.
|
FD |
Herbois |
Nom d’origine: Herbois, w. à Hèrbwès, à Graide (Nr), etc.; ou bien dérivé (en -oî’e?)du thème Herb-, cf. 1272 «filiis Herboit de Calvo Monte» PolyptVillers.
|
JG |
Herbold |
Patr. Germ. VN hari-bald; zie Eerebout 2.
|
FD |
Herbomez |
cf. D’Herbomez.
|
JG |
Herbommez |
Herbomel, zie Dherbome(t)z.
|
FD |
Herbos(ch) |
Herrebos(ch), Herebos, Haerbos(ch), Heirbosch: 1. PlN Herbosch in Tubeke (WB). –2. Reïnterpretatie van Herbo(t)s < Herbo(de). 1557 Martinus Herbosch, Asse (MULIV); 1581 Peter Herbosch, Gulik-Aw. (AP); 1584 Hans Herbos, Aw. (AB); 1666 Philippus Herrebosch, Merchtensis (MUL VI); 1677 Engelbert Herbos, Grimbergen; 1781 Jac. Herbots, Halle-Aw. (AP).
|
FD |
Herbosch |
-os, Herrebosch, -bos. Nom d’origine, par ex. Herbosch, à Tubize (Brabant), etc.
|
JG |
Herbosch |
Proven. 1. Dép. Tubize. — 2. V. Heer.
|
EV |
Herbost |
Metathesis van Herbots of verzwaarde vorm van Herbos(ch) (vgl. Van Habost).
|
FD |
Herbot(s) |
Herbout: zie Eerebout.
|
FD |
Herbots |
cf. Herb-.
|
JG |
Herbrand |
Herbrandt, Herbrant, Heirbrant. 1062 «Heribrandus», 1166 «Herbrandus de Oria» CartWaulsort, 1170 «Heribrandus» St-Hubert, ±1210 «Herbrandus miles et Ludowicus eius filius» Malmedy, 1272 «Domina Marsuta relicta Willelmi Herbrans» Polypt-Villers, 1286 «Colars Herbrans» CartBinche, 1534 «Henra Herbrant» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. hari-brand, cf. aussi Hébrans.
|
JG |
Herbrand, |
-an(d)t, Heerbrant, Heirbrand(t), -braendt, Heir(e)brant, Herrebran(d)t, Herrenbrandt, Heersbran(d)t: Patr. Germ. VN hari-brand ‘leger-zwaard’: Heribrand(us) (Fm., MORLET I). 1269 Willelmo filio Herbrandi, Ktr. (DEBR. 1980); 1299 Riquardi Herebrant, Lissewege (VERKEST).
|
FD |
Herbrecht |
Herrebrecht, Harbrecht, Herberigs, -ich, Herbrik, Hebb(e)recht(s), Herbert(s), -er(t)z, Heribert, Hé-, Hebert(z), Hebers, Harbert, Harbers: Patr. Germ. VN hari-berht ‘leger-schitterend’: Herebertus, Heribertus (Dip., GN). 1261 Herbrecht van Hubertingen, L (LIND.); 1321 Hierbiert, Ktr. (DEBR. 1971); 1276 Clais Herbrech; 1276 Pieres Herbert; 1373 Jane Herbrechts, Ip. (BEELE).
|
FD |
Herbrecht |
Herrebrecht, Hebberecht, Heb-b |