A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

Ha

zie van Aa.

 

FD
Ha, van (der)

zie van (der) Aa.

 

FD
Haacht

Proven. Loc. Synon.: Ac(h)t, Aecht.

 

EV
Haack

zie (de) Haeck.

 

FD
Haack, van

van Haeke(n), van Ha(e)cke, van Hack(en), van Haken, van Haeeke: PlN Haak: haakvormig perceel, b.v. in Wilrijk (VAN PASSEN 91), Zichem (VB) en WV (DP V). 1600 N. van Haeeke, Beernem. Vgl. Ter Haak. Zie ook Van Aken.

 

FD
Haaf, van/ten

van Haeff: PlN Ndd. haaf: Ndl. hof. Vgl. van Hove.

 

FD
Haafkens

zie Aaf]es.

 

FD
Haaften, van

van Haeften: PlN Haaften (G). 1537 Otto van Haeften, Heusden-Aw. (AP).

 

FD
haag

,,Haie ». Aussi ,,Bois, Bosquet ». Proven. L.D. N° 24l. Synon. : Haag, Hage. Ha(e)ge, Haeghe–mans, ,,H. provenant du lieu dit Haag. Synon.: Haeger, ,,De Haag ».

 

EV
Haag

Hag(h)e, Hague, Haech: 1. Korte vorm voor Van der Hage. 1395 Andries Haghe, Ooigem (DEBR. 1970). – 2. Zie ook Hagen(s).

 

FD
Haag

Nom d’origine: néerl. haag ‘haie, petit bois’.

 

JG
Haagdoren(s)

zie Hagedoorn.

 

FD
Haagen(sen)

zie Hagen(s).

 

FD
Haagen, van

zie van Hagen.

 

FD
Haager

zie Hager(s).

 

FD
Haaghen, van der

zie van der Hage(n).

 

FD
Haagmans

Haagsman, zie Hageman(s).

 

FD
Haagner

zie Hagenaars.

 

FD
Haaiman

zie Heydeman.

 

FD
Haak

Haakman.   1.  Profess.  Haak, ,,Crochet ». N. d’H. qui travaille au crochet  ou qui  en  fabrique.   NOB 130,   133,   189.   —   2.   V.   HAD (Hak).

 

EV
Haak

zie(de)Haeck.

 

FD
Haakman

Hacquemans: Patr. Afl. van Germ. VN Hac(c)o, bakervorm van Hag-naam (MORLETI).

 

FD
Haalen, van

zie van Halen.

 

FD
Haalmeijer

D. Hallmeier < Halbmeier: meier die slechts een halve hoeve in bedrijf heeft (BRECH.).

 

FD
Haambuckers

zie Hambucken.

 

FD
Haamel

zie Hamel.

 

FD
Haan

1. Proven. Haan (Plus. L.D.).—  2. Car. mor. ,,Coq », ,,H. coquet et vaniteux ». Aussi : H. d’une ga­lanterie   entreprenante.   Nos   288, 293. _ 3. V. HAD (Han).

 

EV
Haan

Haen, au génitif : Haans, Haens; Haanen, Haenen; dimin. (au génitif): Haantjes, Haentjens. 1495 «Pettre Haen» JusticeBastogne; surnom d’homme fier, aux beaux atours : néerl. haan ‘coq’, cf. De Haan, De Haen; secondairement, nom d’enseigne.

 

JG
Haan, (de(n))

Haane(n), Hanen, Haans, Haens, Haen(en), de(ri) Haen(e), de Naene, Dehan(n)e, Dehaene, D’Haen(e), D’Hane, Dhane, Lehaen, Lehan(n)e: 1. BN naar de eigenschappen van de haan (trots, mooie kleding). 1089 terra Rodberti Hanas, Oostkerke (LEYS 1951,18); 1274 Walteri dicti Hane, Wg. (DEBR. 1980); 1326 Jacob de Hane, Ip. (BEELE). Zie ook Daans, Danens. – Lit.: E DEBRABANDERE, De haan in familie namen. Het kekvanDeHaan… en de haan, De Haan, 1988,17-19. – H. P. M. HAEN, Haengenaemd: een studie naar het gebruik en de betekenis van de naam Haan of Haen, Monnickendam, 1987. – 2. Naar de huisnaam. i6e e. Jan van Haelen gaat wonen in het huis ‘Int Haenken’ en wordt Jan int Haenken = Jan uyt

Haenken=Jan de Haen, Tn. (HM).

 

FD
Haan, van

van Haen: PlN Haan in Betekom, Grimbergen, Steenhuffel (VB), Eernegem, Wielsbeke, Wijtschate (WV). Vaak huisnaam.

 

FD
Haanappel

PlN Honnepel (NRW): 1122 Honepole. 1376 Reyner van Honnepel, Bredevoort (PDB); 1488 Johan van Hoeneppell, Emmerik (HEKKET); 1723-1782 Jacobus Haanappel,

Montabaur-Doesburg (PDB).

 

FD
Haandel, van

PlN Handel (NB).

 

FD
Haanen

Ha(e)nen: 1. Patr. < Germ. VN Hano ‘haan’. Vgl. Hannebau, Hennebert. – 2. Metr. VN Hane <

Jehane, Johanna (DEBR. 1970,532). – 3. Zie (de(n)) Haan.

 

FD
Haanen

V. HAD (Han).

 

EV
Haanraats

zie Hanraets.

 

FD
Haans

zie Haan.

 

FD
Haantjes

Haentje(n)s, -tges, Aantjes: 1. Dim. van (de) Haan. BN. 1307 Denis Hanekin; 1326 Crestian Haenkin, Ip. (BEELE). – 2. Patr./Metr. < Hannekin (Jan) of Haenkin (Jehane, Johanna). Meisjesnaam Haenkin (DEBR. 1958). 1304 Denis Han(n)ekin,

Ip. (BEELE).

 

FD
Haaps, van

PlN Haps (NB).

 

FD
Haar

BerBN van de haarwerker, maker van haren kleden of kleren. Vgl. De Haermaker.

 

FD
Haar

Haarscheer.  Profess.   ,,Chevelure, Ciseaux pour cheveux ». N. de coiffeur.

 

EV
Haar, van der

PlN Ter Haar (GR) of De Haar (DR, OIJ, G). Zie MOERMAN 79-80.

 

FD
Haarband

BerN van de haarbinder of BN voor wie

een haarband draagt? Vgl. Halsband.

 

FD
Haardt

zie Aernout(s).

 

FD
Haaren

Patr. < Germ. VN Haro of afl. van welke hari-naam ook (vgl. Harinck 2.).

 

FD
Haaren, (van)

zie van Haeren.

 

FD
Haarhuis

zie Harhuis.

 

FD
Haarlem, van

van Haerlem, Herlem: PlN Haarlem (NH). 1162 Isbrand de Harlem, Egmond (GYSS. 1999′); 1285 Wouter van Harlem, Holland (CG); 1397 Clais van Haerlem, Ktr. (DEBR. 1972); 1451 Pieter van Aerleem huut Holland, Bg. (PARM.).

 

FD
Haarler

Afl. van een PlN, wellicht Aarle (NB).

 

FD
Haarmann

BerN van de haarwerker; vgl. Haermaker.

 

FD
Haarsche(e)r

D. FN Harscher: lid van een Harsch, een gewapende groep, krijgsschaar (BRECH., DN).

 

FD
Haarselhorst

Hypercorrect < PlN Hazelhorst: hazelarenbos. D. Haselhorst, E. Hazelhurst.

 

FD
Haarselhorst

Proven.    Hazelhorst, ,,Fourré des  noisetiers ».  L.D.

 

EV
Haartmans

zie Aertman.

 

FD
Haas

1. Car. mor. ,,Lièvre ». N. d’H. peureux. N06 288, 290. — 2. Car.

phys. Nos 288, 290. — 3. Proven. L.D. — 4. V. HAD (Haz).

 

EV
Haas

Haes. 1283 «Jeh. li Hase» DettesYpres, 1417 «Pieres Hase» PolyptAth; surnom: néerl. haas ‘lièvre’ ; cf. aussi Haesen.

 

JG
Haas, (de)

(de) Haes, Haas(s), de(n) Haese, de(n) Haas, van der: PlN. Reïnterpretatie van Van Raes? Haasen, zie Haesen.

 

FD
Haasen, van

PlN Haasen (BW, BEI) of Hasen (BEI).

 

FD
Haasert

zie Hazaer(t).

 

FD
Haasl

D. FN Hasel: hazelaar. PlN.

 

FD
Haasper

zie van Asper(en).

 

FD
Haass

zie Haas.

 

FD
Haast

Ha(e)st: BN Mnl. haest: haastig. 1401 Heinric Haest, Aw. (ANP); 1489 Vrancken die Haest=1460 Vranken Shaesten, Oostelbeers (MNT 520).

 

FD
Haast

Haest. Surnom: moy. néerl. haest ’em­porté, brusque’ [FD].

 

JG
Haaster, van

Oorspr. 1630 Van Haestrecht. PlN

 

FD
Haastrecht

(ZH) (PDB).

 

FD
Haavekost

Halve kost. ,,Demi pen­sion »  (Dialecte). N.  de tenancier ou de bénéficiaire.

 

EV
Haavekost

Ndd. FN Havekost < Havekhorst: horst waar haviken nestelen. 1418 Helmeke Havikhorst, Hannover (NN).

 

FD
Haay, de

de Haaij: BN naar de naam van de roofvis, de haai. Wellicht naar het inhalige karakter.

 

FD
Haaze(n)

zie Haesen.

 

FD
Habaru

Habarue (NF gaumais). Nom d’ori­gine: Habaru, w. habauru, à Assenois (Lx).

 

JG
Habaru(e)

PlN Habaru in Assenois (LX).

 

FD
Habay

Habé: PlN Habay (LX), D. Habich.

 

FD
Habay

p.-ê. Habé. Nom d’origine: Habay-la-Neuve et Habay-la-Vieille (Lx), w. habâ, all. Habich, alil. dial habech, cf. aussi Habicht, Habig. Pour Habeaux, cf. aussi Hab- de Habert (ci-dessous).

 

JG
Habay

Proven. Loc. Synon. : Habig (Forme allemande). — 2. V. HAD

(Ha).

 

EV
Habberney, van

zie van Abbenij(en).

 

FD
Habe(t)s

Abidts: Limburgse genitiefvorm voor Van der Habet, naar een PlN in Wijnandsrade (NL) (CROTT1995). 1638 Habits, Mech. (MERTENS).

 

FD
Habeaux

Patr. Rom. vorm van Germ. VN hath-bald ‘strijd-moedig’: Hathubaldus (MORLETI).

 

FD
Habel

zie Abeel(e).

 

FD
Habel, van

zie van den Abeele.

 

FD
Haber

-best, -bie. V. HAD (Ha).

 

EV
Haber

zie Haber(le).

 

FD
Haber(l)

Haberman, Häber(lin), Haeberli: D. BerN

 

FD
Haberer

dim. Haberle (-li is Zwitsers).

 

FD
Haberfeld

PlN Haverveld.

 

FD
Haberjan

FN Haber + VN Jan. D. Haberhans.

 

FD
Haberkamp

zie Haverkamp.

 

FD
Haberkorn

zie Haverkorn.

 

FD
Haberscheidt

PlN Haberscheid (RP).

 

FD
Habert

génitif néerl.:  Habets,  Habes. Nom issu de l’anthrop. germ. hathu-behrt. • Dérivés du thème anthropon.  Hab-,  de Habert: Habeaux. Ou bien forme francisée (w. -ay > fr. -eau) de Habay. – Habotte.

 

JG
Habert

Patr. Germ. VN hath-berht ‘strijd-schitterend’. 12e e. Hathebertus; 1212-23 terram Hadeberti, Cent (GN, CG).

 

FD
Habex

Abeck, Habig: Ndd. Habeck, D. Habicht: havik. BN voor iemand met haviksneus? Of beambte die haviken voor de jacht africht; vgl. Havecker. 1379 Jhanne den Havec, Ktr. (DEBR.

1970).

 

FD
Habex

cf. Habicht (ci-dessous).

 

JG
Habicht

-ig, Habex. Soit nom d’origine: Ha­bich, forme all. du NL Habay, soit limb., bas-all. Habeck, ail. Habicht, ‘vautour, épervier’, surnom s’appliquant à un fauconnier ou à qqn au nez aquilin [FD] ; cf. aussi Habsch.

 

JG
Habig

1. V. Habay. — 2. V. HAD (Ha.).

 

EV
Habil(s)

Wellicht spelling voor Abeels.

 

FD
Habils

Car. mor. H. habile.

 

EV
Habils

Var. graphique de Abeels [FD] ?

 

JG
Habing

Patr. Afl. van Habert.

 

FD
Habost, van

van Haebost: PlN Haagbos, bos van haagdoorn. 1518 Christophorus van Habos.Ronse (MULIII); 1526 Pieter van Haeghbosch, Kwaremont(V.BUTS. 62).

 

FD
Habotte

cf. Hab-, de Habert.

 

JG
Habotte

Metr. Dim. van van Habeaux of Habert.

 

FD
Habra(e)ken

Habracken, Houbra(e)ken, Houbracken, -cker, Houtbraken, Houraeken: PlN Houbraken in Asten (NB),  Habraken / Hobbraken in Olen (A). 1271 Henricus de Houbraken, 1292 Marcelis van Houbraecken, NB (ONB); 1340 Johannesde Haenbraken, Tnh. (VERB. m); 1392 Jan vander Hoebraken; 1413 Jannes van Houbrake, Aw. (ANP).

 

FD
Habraken

-aeken, -acken, Houbraeken. Nom d’origine : Habraken, Hobbraken, à Olen (Anv) [FD].

 

JG
Habran

Habrand, Habrant, -anc, -ang, Hébrant, -ans. 1266 «Haberans li fis signor Habrans de Briez» CartOrval, fin 13e s. «Ha-brans» Metz (nom rare), 1472 «Habran hom­me» DénVirton, 15e s. «Habran, -on, Hébrant» prénom et NF à Rossignol, cf. aussi, en toponymie, 1272 «Habrant Rues» Brabant wal­lon, 1552 «Loynet de Habranvaux [= Hébron-val]» Bihain; p.-ê., avec h- inorganique (cf. 1820 «Habraham» NFPasCalais), var. de Abram < Abraham. – Même si le vocalisme n’est guère favorable à l’anthrop. germ. hadu-brand, un composé germ. en -brand est toute­fois à envisager; par ex. Hébrant peut venir de hari-brand.

 

JG
Habran

V. HAD (Ha).

 

EV
Habrand

-an(t), -anc, Hébrand, -ant, -ans: Patr. Germ. VN hath-brand ‘strijd-zwaard’: Hadubrant (MORLETI). 1272 Habrant Rues (HERB.); 1279 Jakemins Hadebrans de Lille, Dk. (RL).

 

FD
Habsch

Probabl. forme contractée de Habisch, forme rhénane d’ail. Habich ‘épervier’, cf. Habicht [FD].

 

JG
Habsch

Samengetrokken < Habisch, Rijnlandse uitspr. van Habich: havik; vgl. Habex.

 

FD
Hac

zie (de) Haeck.

 

FD
Hac-

cf. Hak-.

 

JG
Hac(c)ourt

Haccou, Haccuria: PlN Haccourt (LU). 1293 Nicolao de Hacourt, Luik (SLLII).

 

FD
Hac(h)ter, van

zie van Achter.

 

FD
Hacar-

-t, -diaux. V. HAD  (Hak).

 

EV
Hacard

Haca(rt), Haccart, zie Ackaert.

 

FD
Hacardiau(x)

Dim. van Hacard.

 

FD
Hacbart

zie Haghebaert.

 

FD
Hacboister

Halboister. Nom d’origine: Hac-boister, à Bolland (Lg).

 

JG
Hacboister

Halboister: PlN Hacboister in Bolland (LU).

 

FD
Hacc-

cf. Hak-.

 

JG
Haccour

Haccourt, Hacour, Hacourt; latini­sation: Haccuria. 1365 «Rasses de Haccourt sires de Haversen chevaliers esquevins de Liège», 1374 «Radus de Hacour» CartVal-Benoît, 1381 «Rausse de Hacourt» = 1384 «Rasson de Haccourt» GuillLiège, 1602-3 «Pierart (de) Haccourt» TerriersNamur; nom d’origine : Haccourt (Lg).

 

JG
Haccourt

Proven. Loc. Synon. : Haccuria (Latinisation).

 

EV
Hacg(u)eman

zie Hageman(s).

 

FD
Hacha

Hachât, Hachard, w. Liège Hatchâ. 1527 « la vesve Jehan Hachart» DénLens, 1633 «Michel Hachar» émigré en Suède, cf. aussi 1294 «Hacarporte» \c = tch], puis «Hacha(l)-porte», w. hotchâpwète, topon. à Liège; dérivé de l’hypocor. germ. Hacco, mais cf. aussi Hak-. – Secondairement, surnom: w. hatchâ ‘hachoir à viande, couperet’ FEW 16, 146b.

 

JG
Hachard

Hacha(t), zie Ackaert.

 

FD
Hache

1365 «Bauduin Hache cousturier» TailleMons; peut être un surnom, d’après le nom de l’instrument, mais est fréquent aussi comme toponyme : déverbal de hacher ‘défri­cher à la hache’. – Cf. aussi 1289 «Lambillons fis Hachon de Wares» CensNamur, p.-é. cas régime?

 

JG
Hache

Aché, Hatse, Haxhe: BerBN naar de naam van het werktuig, Fr. hache: hak, bijl.

 

FD
hache

Profess. N. d’H. qui fabrique, vend ou utilise la hache. N° 131.

— 2. Proven. ,,Endroit défriché à la   hache ».   N°    238.    Diminut. : Hachette,   Delhaixhe.   —   3.   V. HAD (Hak).

 

EV
Haché

-ez, zie Hacket.

 

FD
Haché

Hachet, Hachez. 1524 «Johan Hacheyt» DénStavelotMy, cf. aussi 1660 «closière Haché», topon. à Mont-St-Guibert; -ez étant une graphie fréquente pour ou -et, peut donc correspondre à Hachet, à expliquer comme Hach(ard), ou comme nom d’origine, d’après le toponyme le Hachet.

 

JG
Hachenberg

PlN in Kurten (NRW).

 

FD
Hachenburg

PlN (RP). 1625 Fr. Hackenborch, Gulik-

Aw. (AP).

 

FD
Hachenne

Proven. Achêne  (Loc.).

 

EV
Hacherelle

Surnom fém. à rattacher au fr. hache »

 

JG
Hachet

-ez, cf. Haché.

 

JG
Hachette

 (Ardennes fr.). Avant tout d’origine toponymique, cf. Haché, -et; ou bien surnom: fr. hachette, comp. 1499 «sour son iestre qui fu (…) paravant le Hachette» TerrierNaast, 1599 «L. Flament, dit Happiette, carpentier» Mons(BTD 16,250).

 

JG
Hacht, van

zie van Haecht. Hachtel: PlN in Mergentheim (BW).

 

FD
Hack-

cf. Hak-.

 

JG
Hack-  

-en, -ert,  -ier,  -in,  -s,  -x, Hacqu- -art, -in. V. HAD (Hak).

 

EV
Hack(e)

Hak(ke), Haq(ue), Hackx, Hacks, Acke, Ac(k)x, Acs: 1. BN naar de hak, de bijl, wellicht BerBN voor de houthakker. 1280 Clais Hacke, Ip. (BEELE); 1359 Jan Hacke, Bg. (JAM.). – 2. Zie Hanck. – 3. Zie Hacken(s).

 

FD
Hack(e), van

zie van Haack.

 

FD
Hackaerts

-ars, zie Ackaert.

 

FD
Hackbart

zie Haghebaert.

 

FD
Hackelbracht

Hakelbracht: Ndd. PlN Hackenbracht: struikgewas, bosje op moerassige bodem. Vgl. Hackbusch, Hackenbroick (NN).

 

FD
Hackemack

zie Hackmack.

 

FD
Hacken(s)

Hakken(s), Hack(e), Hak(ke), Haeck, Haa(c)k, Hake, Haekens, Haquenne, Haex, Hacks, Hackx, Acke(n), A(e)kens, Ac(k)x, Acs, Aeck, Aex: 1. Patir. Germ. VN Hac(c)o, bakervorm van een Hag-naam. Vgl. Haakman. 1294 Aelidi filie Hakonis le Maihieur, Atrecht (WYFFELS). – 2. Zie Hanck.

 

FD
Hacken, van

zie van Aken, van Haack.

 

FD
Hackenberg

PlN (NRW, BEI).

 

FD
Hackendover, van

zie van Hakendover.

 

FD
Hackenjos

Duitse dubbele TN, ook Haggenjos < Jos Hagg, Judocus Haak (DN).

 

FD
Hacker(t)

Hackker, zie Hakker.

 

FD
Hacket

-ett, Hacké, Haquet(te), Acket, Acquêt, Haché, Hachez, Aché: Patr. Dim. van Ha(c)ke, Hanke, dim. van Johannes. 1109 Hachet Brunel de Halewin; 1110 Hachet, Voormezele; 1115 Akettus de Jabbeke ‘DF VI); 1119 Desiderius Haket, Bg.; 1120 Hachet de Babanpol; 1180 Haket de Rideruorda (DF VI, I, XIII); 1288 Aket f. Sigeri (HAES.); 1378 Jan van Serdoene dijt Haket; 1388 Jan Haket, Ip. (BEELE). – Lit.: J. LINDEMANS, Haket en andere oude diminutiejvormen van Johannes. MW1956,105-112.

 

FD
Hackethal

D. PlN: modderig dal (NN).

 

FD
Hackier

Hackir, Hacquier, Hakier, Haki(r), Haquir: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN hag-hari ‘haag-leger’: Hacharius (MORLETI). – 2. Patr. Hypercorrecte vorm van Ackier. Rom. vorm van Germ. VN agi-hari ‘snee-leger’: Agiharius, Acharius (MORLET I).

 

FD
Hackier

Hackir, Hacquier, Hakier, Hakir. 1709 «Laurent Hackir» St-André; paraît correspondre à un w. *hakîre (suffixe -1ère); pourrait être dérivé du thème Hak- (comme 14e s. «Jehan Haniere» Liège, l’est du thème Han-). Ce NF, qui est liégeois et attesté notamment au Pays de Hervé, connaîtrait normalement dans cette zone la réduction habituelle de -ire à -î (comp. Delheusy); J. Lechanteur préfère comparer l’alternance -ir/ -ier constatée dans ce NF à celle qu’on rencontre dans Pasquier/Pasquir: 4.2.1650 «PasquierQualifis», 9.1.1737 «PasquierCali-fix» = 23.6.1716 «Paskir Califice» = 19.5. 1756 «Pasquir Califice»; ou dans Richicr/ Rickir: 23.5.1671 «Thomas Warnier dit Ri-chier» = 14.9.1675 «Driette fille Wamier ditte Riquir». Le suff. -ariu aboutit en fr. à -ier, en liég. d’ordinaire à -; », dans quelques mots à -îr (cavayîr ‘cavalier’, èritîr ‘héritier’, prîzonir ‘prisonnier’, …) [JL, NFw].

 

JG
Hackin(g)

zie Hacquin.

 

FD
Hackmack

Hackemack: Ndd. BN < Hack un Mack, d.i.Hans(je) en Griet(je), de twee populairste voornamen in de ME, d. w.z. Jan en alleman, Jan, Piet en Klaas > het gepeupel > Mischmasch: poespas, knoeiboel.

 

FD
Hackray

Hacray. 27.3.1664 «Jean Olivier le hackeray», 8.12.1667 «Marie Hacrea, fille de bouticle», 1673 «Françoy Hacquereau (…) Françoy le Hacquray» (not. liég., JL), 17e-19e s. «Hacray» Verviers, Petit-Rechain. Étant donné la localisation restreinte du NF, pourrait être un ethnique de Hacq, dépend, de Hervé

(sur ce type de dérivé ethnique, comp. w. wém ‘ré ‘habitant de Waimes’). Ce type de formation est certainement envisageable; on peut se demander, néanmoins, si l’ethnique de Hacq ne serait pas Hakîr (v. ci-dessus), et Hackray, un diminutif de celui-ci, comme Paqueray est le dimin. de Paquier [JL, NFw].

 

JG
Hackray

Inwoner van Hacq in Hervé (LU) (HERB.)?

 

FD
Hacks

Hackx, zie Hacke, Hacken(s).

 

FD
Hackselmans

Haxelmans: Afl. van Axel, VN of PlN.

 

FD
Haco(e)n

zie Hagon.

 

FD
Hacon

Peut-être de w. (Faymonville) hacon ‘grosse cheville’, w. liég. ‘petite saillie qui sert à retenir un objet’ FEW 16, 128a; sinon à rattacher au thème anthroponymique Hak-.

 

JG
Hacour

Hacourt, cf. Haccour(t).

 

JG
Hacour(t)

zie Haccour(t).

 

FD
Hacq-

cf. Hak-.

 

JG
Hacquard

-ua(e)rt, zie Ackaert.

 

FD
Hacquemans

zie Haakman.

 

FD
Hacquier

cf. Hackier, -ir.

 

JG
Hacquier

zie Hackier.

 

FD
Hacquin

Haquin, Ackein, Hackin(g): Patr. Vleivorm van Hake, Hanke, Jan. Vgl. Hacket, Hanck. 1451 Hacquin le Brun, Aat; 1453 Haquinet de Marhem (DF X); ise e. Jehan le Roy dit Haquin (MORLET). – Lit.: J. HERBILLON, Ancien wallon hackino et hack.Did. belgo-wm. VIII, 197-200. – P. GORISSEN, Hackino en wale. Hand. Zndl. Mij. 1952, 39-42-

 

FD
Hacray

cf. Hackray.

 

JG
Hacter, van

zie van Achter.

 

FD
Hactergal

zie Nachtegaal.

 

FD
HAD

Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Avec les variantes de voyelle : HA(E)D, HE(Y)D, HI(E)D, HO(E)D, HU(Y)D, les mutations de la consonne finale = HAD (Haed, Heyd, Hied, Hoed, Huyd); HA (Haï, Haw, Hay), HE (Hel, Hew, Hey), HI (Id.), HU;-HAK, HEK, HIK, HOK, HUK;- HAZ, HIZ, HOZ, HUZ. N08 124, 125, 126.

Ces racines sont employées au cas sujet Had, He(y)d, etc., au cas régime normal (Haden, Hadon) et au cas régime inversé avec des variations et mutations analogues à celles du cas sujet (Hand, Han, Hank, Hanz;- Rend, Hen, Henk, Henz, etc.).

191

N° I. Cas sujet.

A.  Formes Ha(e)d, He(y)d, Hi(e)d, Ho(e)d, Hu(y)d. I. N. simples.

1.  Hayt,   Haid,   Heyde,   Hyde,   Hôte,   Hoet,   Haut(e),   Heuts, Huydts, Hut, Hudes, Hudson.

2.  Heyd-, Heut-, Huytt- -en(s);- Haid-, Héd-, Hot- -on(t). IL N. simples avec suffixes.

H.-ez : Houd- -é, -ez. H.-ling : Houdelinckx. III. N. composés. H.-bald: Heddebaut.

H.-hard : Hot(t)-, Houd-, Hout(t)- -ard, Huttert. H.-hard: Hudi. H.-helm : Hodùm. H.-hrod : Hutterau.

H.-rad : Hauterat, Haut-, Ho(u)d- -ret, -rez H.-ric : Hodry.

H.-wald : Hottiaux. Ele(t) pour ald : Hoot-, Hott- -elet, -elé. H.-wig : Hedwig.

B.  Formes Ha(e), (Haï, Haw, Hay), He(y), Hi(e), Ho(e), Hu(y).

I.  N. simples.

1.  Hais,  Helson,  Helsens,  Hye,  Houwe,  Hue,  Hal(le)-,  Hay-, Helle-, H(e)y-, Hau-, Hou-, He(l)le- -mans.

2.  Haï-, Hay-, Hauw-, Hey-, Hell-, Hoor-, Houw-, Huy- -en(s), Huvenne, Haon(d), Hall-, Hay-, Hi-, Hu- -on.

II.  N. simples avec suffixes.

H.-ino, -ing : Hall-, Hell- -in. Hell- -ings, -incks, -inckx, Hoo-rinckx, Heuvinck

H.- -att, -et, -ot, -az, -ez, -oz : Haiat, Hal(l)- -a, -et, -ot. Haill-, Hav- -et, -ez. Hélas, Haul- -et(te), -ait, Hawotte. Hella(s), Hoyez, Ho(w)a(d), Hu(l)-, Hurl- -et, -ot, -os.

H.-ek(in), -ik : Haikin, Halkin, Hoorickx, Heuvick.

H.-elin : Hal(l)-, Hell-, Hu(e)l- -(e)in.    –

III.  N. composés.

H.-badu (-bank) : Hoeban(c)kx.

H.-bald : Ha-, Helle-, Hu- -bay, -baut, -baux, Houpels. Interver­sions : Hubl- -au, -bloe, -blé, -blet (-blet pour -beld).

H.~bard : Hab- -er(t), -ie(r), Happaert(s), Habets, Ha-, He-, Hi-, Ho(e)-, Hol-, Huy- -(b)b(e)recht(s), -bert, -bers, Holbrechts. Haber-, Hupper- -man. Latinisât. : Habert-, Hubert- -us, -i, -y. Contractions et diminutifs de H.-bald ou H.-bard (N° 121) :

1.  Happe, Habsch, Haps, Hobe (Hobé), Hubbe, Hup, Hobus, Hopson.

2.  H-  -en,   -on :  Help-,  Hoeb-,  Houb-,  Hu(e)b,  Huyb-  -ens, Hib-, Hub- -on. Hubion.

192

3. H.- -ino, -elin, -l’mg : Hob-, Hub-, Hup- -(a)in, -ien, Hubi-

n(o)n, Hibbelen, Hebbelynck. H.-brand : Ha(l)-, Hé-, Helle- -bran(t), -brans. H.-hard: Hall-, Hel-, Hi(ll)-, Hauw-, Hu(r)-, Hull-, Hy- -ard,

-a(e)rt(s), -aers. H.-hari :   Hal(l)-,   Haill-   -ier,   -iez,   -y,  Hellers,   Heyer(mans),

Holler.

H.-hram (hrand) : Helgren. H.-maru : Hollemaert. H.-wald : Hallaux, Hav-, Hey- -aux, -ay, -ea(u), Holl- -ay, -oy.

Hauwel, Huaux. H.-ward :   Havard,   Ha(u)-,   Ho(u)-,   Hu(y)-   -wa(e)rt,   -vaere,

-vaert, -ward, Hil-, Heyli- -gers.

H.-wid, -wig, -win : Helluy, Helwig, Hall- -oint, -uent, -uin. H.-wulf : Houy- -oille, -oux.

C.  Formes Ha(e)k, He(y)k, Hi(e)k, Ho(e)k, Hu(y)k.

I.  N. simples.

1.  Ha(ec)k(e), Hage, Hache, Hacks, Hackx, Haxhe, Heck, Hecq, Hegh, Hecx, Hoc(h), Hocq, Hoche, Hogge, Hocke, Hock(s), Hoeck, Hoe(ck)x, Huc(k), Hugue, Hu(u)g(h)e,  Huhg(h)e, Huygs, Hage-, Haug-, Ho(o)ge- -man(s).

2.  Ha(c)k-, Hag-, Hach-, Hoogh-, Huyg(h)- -en(s), Hacquenne, Hag-, Hug-, Huch- -on, Hugo.

II.  N. simples avec suffixes.

H.-in(et), -ing : Hack-, Haqu-, Hagu- -in(et), Hecking.

H.-att, -ett ou -ez : Hach -at, -ette, Hacqu-, Hecqu-, Hicqu-, Hig-,

Hogu-, Hugu- -et. H.-elin : Huygelen.

III.  N. composés.

H.-bard : Haghe-, Heughe-, Huyghe- -baert.

H.-bard : Hach-, Hack-, Hakk-, Héc-, Hegh-, Hoch-, Hauch- -ard,

-art,   Huckert,    Hacardiaux.    Haeg-,   Hieg-,   Hoog-,   Hoeg-,

Houg- -aerts.

H.-hari : Hackier, Haeg-, Hég- -er, Hoghers. H.-wald : Huygel. Intervers. : Hiclet.

D.  Formes Ha(e)z (Hast, Hats), He(y)z, Ho(e)z, Hu(y)z.

I.  N. simples.

1.  Haeze,    Haas(e),   Ha(e)st,   Heest,   Heyse,   Heyze,   Hosse, Hos(ch), Hoes, Housse, House, Haus(e), Heuse, Heuze, Hus, Hutse, Huys(se), Haese-, Haus(s)-, Ho(o)se-, Huys -man(s).

2.  Host-, Hous- -en, Heuschen(ne), Hass-, H(e)us(s)- -on.

II.  N. simples avec suffixes.

H.-ino ou -ing : Hostyn, Hussin, Hudsyn, Hustin(x).

H.-att,  -ett ou -ez : Houssa, His-, Hiz- -ette, Hoss-, Hosd- -ez,

Hoschet. H.-ekin : Hoskens, Heuskin, Husquin(et), Huyskens.

III. N. composés. H.-bald : Hutsebaut. H.-bard : Gas-, Jas-, Jes- -pa(e)rt, -pers.

H.-hard : Ha(e)s(s)-, Ha(e)z-, Houss- ard, -a(e)rts, -aer. Hastert. H.-hari : Host- -ier, -iez, -ie, Hausier, Heuser. H.-helm : Jassem. H.-leud : Hos(te)-, Hosse- -let. H.-trud : Huysentruyd. H.-wald : Hasselle, Hoessels, Hous-, Houz- -eaux, -i(e)au(x).

N° II. Cas régime inversé.

A.  Formes Ha(e)nd, He(y)nd, Hind, Hu(y)nd.

\

I.  N. simples. Hantson, Hunt.

II.  N. composés. H.-hari : H(e)unders.

H.-ric : Hend(e)-, Hinde- -ri(c)kx, -ricks, -ryckx, -rix, -riche. H.-wald : Hinthel, Jeandel.

B.  Formes Ha(e)n, He(y)n, Hin, Ho(e)n, Hu(y)n.

I.  N. simples.

1.  Hayne(s), He(i)ne, Heyn, Hens, Henné, He(y)nsens, Hine, Hins, Ho(e)ns, Huens, Huin, Henneman, Jensen, Janson.

2.  Haen-, He(e)n-, Heyn-, -en, Henno, Hennion, Janion.

II.  N. simples avec suffixes.

H.-ïno, -ings : Hann-, Hén-, Hon-, H(e)un- -in, Henning, Hon-,

Hoen-, Hunn- -inckx, -ing(s). Jan(n)-, Jenn- -in(ne), -ings. H.-att, -ett ou -ez, -itt ou -h, -ott ou -oz(et) : Han(n)- -et(on),

-ot(te), -ez, -esse, -ys(ch), -yz, -iz(e)t, -os(s)et, -ozet, Hunez.

Jenn- -es, -é, -iet. H.-ek(in), -ïk, -ok : Han(n)- -icq, -ocq(ue), Han(ne)-, Hen(ne)-

-kin,   -quin(e).  Hennico,  Hennig,  Heinix,  Hen-  -kin,  -kens.

Haenichenne, Hinnekens, Hond-, Hunt- -jens. Jen(n)icot. H.-elin : Jeanlin.

III.  N. composés. H.-aba : Hanappe. H.-and : Hinand.

H.-bald : Hanne-, Henné-, Hinne-, Hom-, Hum- -bau(l)t, -bau, -bouw, -bo, -bel et -blé, ou -blet (Intervers.).

H.-bard : Himbrecht, Hom-, Hum- -bert, Jam(b)ers.

H.-hard : Heunard, Huenaerts. Jen(n)- -aer, -art.

H.-hrab(an) : Hane- -graef, -greefs.

H.-hrod : Hen- -rot(te), -roz, Jam(b)roes.

H.-maru : Himmers. J(e)an-, Jam- -mar(t), -ma(e)rts.

H.-rad : Hoenraed.

H.-ric: He(i)n- -ricke, -riche, -rich(s), -ricas. Les N. composés Hen-hrod et Hen-ric paraissent avoir été, comme tels, pris comme racine pour former, avec d’autres, de nouveaux noms : Henr(i)–et, -ot, Henricot, Henriqu- -et, -es, -ez. Henr- -ard, -eaux;

 

Henrott- -o, -in, -(e)aux, -ay. H.-wald : Hann- -au, -ay, -ewald, -ould, Haenel, Hain-, Henn-

-au(l)t, -aux, -eaut, Jeanau. Intervers. : Han-, Hon- -let (Pour :

Honeld).

H.-ward : Hanne-, Hen- -vard.

H.-wid ou -wis : (Han(n)-, Hen(n)- -(e)us(e), -uy, -us(set). H.-wulj : Hann-, Hen- -ou(i)l(le), Honold, Janule.

C.  Formes Ha(e)nk, He(y)nk, Hink, Ho(e)nk, Hu(y)nk.

I.  N. simples. Hanke, Hancq, Hungs.

II.  N. simples avec suffixes.

H.-ino ou -in(ett) ou -infez) : Hankin, Hanquin-, Henkin- -et, -ez.

Jeanguenin.

H.-ett, -ott : Hanqu-, Henqu-, Henk- -et, Hancot. Jeangette. H,-ez: Jentges. H.-elin : Hancklin.

III.  N. composés. Hanken-brand : Henquinbrant.

H.-hard :  Han-,  Hen-,  J(e)an-, Jen-  -c(h)ard,  -ckaert(s),  -cart,

qua(e)rt. H.-wulj: J(e)ang- -out, -oux. (Gangulpbe, N. de saint).

D.  Formes  Ha(e)nz,   He(y)nz,   Hinz,   Ho(e)nz,   Hu(y)nz.

I.  N. simples.

1.  Hanz, Hantz, Hanse, Hans(sen), Hance, Heitz, He(y)ns(sens), Hensman.

2.  Hans, Heins- -en, Hanson.

II.  N. simples avec suffixes.

H.-ett ou -ez, -iz, -ott : Hanc-, Hans- -et(s), Hansotte, Janssis. H.-elin : Hans-, Heinz- -elin. H.-ekin : Hanskens.

III.  N. composés. H.-bari : Hensier. H.-wald : Hanciau, Heinzel. H.-wulj : Hansoul(le).

 

EV
Haddou

1. Arabische VN Ara Haddû (HERZ). – 2. Spelling voor Hadoux.

 

FD
Hademar

Ademar: 1. Patr. Germ. VN hath-mêr ‘strijd-beroemd’: Hadumar (MORLET I). 1277 Lammekin Hademare; 1374 Jan Ademare, Ip. (BEELE). – 2. PlN. 1221 Anshelmus de Hademar,

Eberbach (CVD).

 

FD
Hadenhove(n), van

zie van (den) Oudenhove(n).

 

FD
Haderman(n)

Hademann: D. FN < BN Hader(er): twister, ruziemaker (BRECH., DN).

 

FD
Hadermann

Hademann (NF all.). Surnom de querelleur: dérivé en -mann d’ail, hadem ‘quereller’ [FD],

 

JG
Hadoux

Haddou: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN hath-wulf ‘strijd-wolf : Hadulf (MORLET I).

 

FD
Haeberli

zie Haber(le).

 

FD
Haebost, van

zie van Habost.

 

FD
Haech

zie Haag.

 

FD
Haechmans

zie Hageman(s).

 

FD
Haecht, van

van Haeght, van Hacht, van Hocht: PlN Haacht (VB). 1270 Nycholaus de Hagt, Bs. (PEENE1949); 1370 Janne van Haecht, At. (C. BAERT); 1704-58 van Hacht = van Hocht, Aw.

(Midd. 1975,109).

 

FD
Haeck

Haecke, Haek, Haeke, au génitif: Haecx, Haex. Surnom : principalement moy. néerl. hake, haec ‘crochet’, cf. Dehaeck. D’au­tres origines sont possibles (cf. Debrab. 630), notamment moy. néerl. haag, haeghe ‘haie’. Sur la généalogie de la famille Haeck ou Ha(i)ghe de Polleur, cf. P. Hanquet, Familles verviétoises. lrc série, BAV 6, 1957.

 

JG
Haeck, (de)

Dehacq, Haecke, Hake, Haek(e), Haa(c)k, Hac, Hae(c)x, Aeck, Aex: 1. (Ber)BN naar de metalen of houten haak, ook vishaak. Evtl. BN naar de (hoekige) eigenschap (REANEY). – 2. Zie Hanck. – 3. Zie Hacken(s). 1267 Hannekinus famulus Johannis Haecs; 1280 Johannes Haec; 1379 Wouter (de) Haec, Ip. (BEELE); 1382 Zegher de Haec, Ing. (DEBR. 1970).

 

FD
Haecke, van

zie van Haack.

 

FD
Haeckeleye

zie van Ackeleyen.

 

FD
Haedens

Patr. < Germ. hathu-naam, zoals Hademar. Of hypercorrect voor Aedens.

 

FD
Haeeke, van

zie van Haack.

 

FD
Haeff, van

zie van Haaf.

 

FD
Haeffele

zie Häfele.

 

FD
Haefs

Metr./Patr. Gen. van Ave, Germ. VN Ava/Avo. 1398 Aernoud Ave, Alice Aefs, Wielsbeke (DEBR. 1970).

 

FD
Haefskerke, van

de Haveskercke, de Haverkescke: PlN Haafskerke / Haverskerque (FV). 1158 Symon de Haveskerca (DF V); 1382 Fransoys van Haefskerke, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Haeften, van

zie van Haaften.

 

FD
Haeg(e)man(s)

zie Hageman(s).

 

FD
Haeg(h)e

Haegh- -mans.  1. V.  HAD (Hak). — 2. V. Haag.

 

EV
Haeg(h)e-

zie Hage-, Haghe-.

 

FD
Haegaert

zie Hagaert.

 

FD
Haegdorens

-dons, zie Hagedoorn.

 

FD
Haegdorens

Proven. ,,Aubépine ».  Dép. Hulste et autres. L.D,

 

EV
Haegebaert

zie Haghebaert.

 

FD
Haegelsteen(s)

zie Hagelsteens.

 

FD
Haegelsteens

Proven.   Dép.   Hombourg et Aubel. Synon. : Hauglustaine.

 

EV
Haegeman

Haegman, Hageman, au génitif: Haegemans, etc. Dérivé de Van der Hage, Verhage, avec le suffixe -mon.

 

JG
Haegen, van der

1. Zie van der Hagen. – 2. Var. van Van der Haeven (L), door v/g-wisseling (CROTT 1995)-

 

FD
Haegenbarth

zie Haghebaert.

 

FD
Haegenbeek

Hagenbeek,,,Rivière du bois ». Hagoort, ,,Côté du bois » (L.D.).

—  V. aussi : HAD (Hak).

 

EV
Haegenbeek

V. Haag.

 

EV
Haegenbeek

zie Hagenbeek.

 

FD
Haegenberg(h), (van)

van Ha(e)genborgh: PlN. 1347 Jan van Hagenberge, Bunsbeek (C.BAERT); 1625 Fr. van Hagenberch, Bornem-Aw. (AP).

 

FD
Haegens

cf. Hagens.

 

JG
Haeght, van

zie van Haecht.

 

FD
Haegman(s)

zie Hageman(s).

 

FD
Haek(e)

cf. Haecke(e).

 

JG
Haek(e)

zie (de) Haeck.

 

FD
Haeke, van

zie van Haack.

 

FD
Haekelaeye

zie van Ackeleyen.

 

FD
Haeken(s)

zie Hacken(s).

 

FD
Haeken, van

zie van Aken.

 

FD
Haekendover, van

zie van Hakendover.

 

FD
Hael(e)-

-voet, -waters. V. Aal.

 

EV
Hael, van

zie van Halen.

 

FD
Haelbrecht(s)

zie Albrecht.

 

FD
Haeldermans

Halremans, Haldermans: 1. Zie Aldermans. – 2. Afl. van PlN Hallaar (A) (LIND. 1964,24)?

 

FD
Haele(n), van

zie van Halen.

 

FD
Haelemee(r)sch, (van)

zie (van) Allemeersch.

 

FD
Haelen(s)

zie Halens.

 

FD
Haelendyck

Hypercorrect < PlN Hollendijk. B.v. Holledijken in Koolskamp (WV) (DF VI).

 

FD
Haelevoet

zie Holvoet.

 

FD
Haelew(e)yck, (van)

-wij(c)k, zie (van) Halewijck.

 

FD
Haelewa(e)ters

zie Alewa(e)ters.

 

FD
Haelewijck

cf. Halewijck.

 

JG
Haelewijn, (van)

Haelewyndt, zie (van) Halewijn.

 

FD
Haelewyck                      

V. Halewyck.

 

EV
Haelewyn

cf. Halewijn.

 

JG
Haeleydt

zie Halet.

 

FD
Haelman(s)

zie Aelman.

 

FD
Haelmeersch, van

zie (van) Allemeersch.

 

FD
Haels

zie Hals.

 

FD
Haelst, (van)

zie van Aalst.

 

FD
Haelsters

zie Haelters.

 

FD
Haelter(t), van

van Altert: 1. PlN Haaltert (OV). 1169 Philippus de Haltrez, Cent (GN). – 2. Hypercorrect voor Van Aelter (OV). 136 e. Hildewara de Haltre, Cent (GN); 1388 Jhan van Haltert, Zwevezele (DF I).

 

FD
Haelter, van

zie van Haeltert, Aelter.

 

FD
Haelterman

1. Fonction. Alderman, ,,Conseiller municipal » (Encore de nos jours en Angleterre). N° 14l.  –  2. Proven. Haaltert (Loc.), avec suffixe -man, d’orig. N° 212.

 

EV
Haelterman

Halterman, A(e)lterman, Aelderman: 1. Afl. van Mnl. hal(f)ter: halster, leren halsriem van paarden. BerBN. 1328 Johannis dicti Haltermans, Ktr. (DEBR. 1971); 1396 Bâte Haeltermans, Ressegem (DE B.). – 2. Zie Aelterman.

 

FD
Haelters

composé avec -man: Haelterman, Halterman. 1328 «Johannis dicti Halter-mans» Courtrai; surnom de métier: moy. néerl. halfter, ha(e)lter ‘licou’ [FD].

 

JG
Haelters

Haelsters, Halter(s), Halders, Alster(s): 1. Mnl. halfter, ha(e)lter, halster: leren halsriem voor paarden. BerBN. 1590 David Haelters, Ronse (Midd. 1963,320). 2. Voor de vormen met s ook wel Mnl. (h)a(e)lster: schepel, graanmaat. BerBN van de korenmeter.

 

FD
Haelvoet

zie Holvoet, Algoed.

 

FD
Haelwaeters

zie Alewaeters.

 

FD
Haem(s)

Aems: 1. Mnl. (h)ame: wijnvat, maat voor vloeistoffen. BerBN. Vgl. De Stoop. – 2. Mnl. ham(m)e, ha(e)m: knieschijf, (achter)schenkel. BN. Vgl. Schinckel. 1398 Griele Haems; Jan

Hame, Pittem (DEBR. 1970).

 

FD
Haemaeckers

zie Hamakers.

 

FD
Haemel(s)

zie Hamel(s).

 

FD
Haemelin(ck)(x)

-ly(n)ck, -rlinck, zie Amelryck(x).

 

FD
Haemelinck

V. AMAL.

 

EV
Haemers

1. V. Hamer.  —  2. V. HAM.

 

EV
Haemers

cf. Hamers.

 

JG
Haemers, (de)

zie Hamers.

 

FD
Haemhout(s)

zie van den Haenhout.

 

FD
Haemstede, van

PlN Haamstede op Schouwen(Z). 1296 Jan van Hamstede, Utrecht (CG); 1346 J. van Haemstede; 1436 Florent van Haemstede, Z (CCHt).

 

FD
Haen

Haen- -en, -el, -ichen.  V.HAD (Han).

 

EV
Haen

Haenen, Haens, Haentjens, cf. Haan.

 

JG
Haen(e), de(n)

Haenen, zie (de) Haan.

 

FD
Haen, van

zie van Haan.

 

FD
Haenaut, van den

zie van den Haenhout.

 

FD
Haendel

Haendle, -lé, Hänel, Han(e)l, Hähnel, Hahnel, Handl(é), Handel(s), Hendel: Patr. 1. Zuidd. dira. van VN Johann. 1427 Nikel Hendel, Gorlitz. Georg Friedrich Händel stamde uit Silezië (DN). – 2. Soms dim. van Heinrich. 1597 Simon Haindl

= 1599 S. Handl, Steyr (BRECH.).

 

FD
Haenebalcke

BN naar de hanenbalk, de horizontale balk van het dakgebint. Vgl. D. Hahnbaum, voor de bewoner van een huis met uitstekende hanenbalk (BRECH.). 1563 Cornélius filius

Hanebalck, Tielt (MULIV).

 

FD
Haenecaert

zie Hannecart.

 

FD
Haenecour

zie Honcoor.

 

FD
Haenecourt

Proven. Hannecourt Haelewyck. V. (Loc. fr.).

 

EV
Haeneefstingels

zie Hanfstengel.

 

FD
Haenegreefs

-grifs, zie Hanegraaf[f).

 

FD
Haenen

zie Haanen.

 

FD
Haenhout, van den

van den Haenaut, Haemhout(s): PlN Haanhout in Destelbergen (OV). 1377 Willekin vanden Haenhouwe, Cent (DF V).

 

FD
Haenraets

zie Hanraets.

 

FD
Haens

zie (de) Haan.

 

FD
Haentje(n)s

-tges, zie Haantjes.

 

FD
Haep

zie Hap.

 

FD
Haeperen, van

zie van Haperen.

 

FD
Haepers

cf. Hapers.

 

JG
Haepers

zie Hapers.

 

FD
Haer- 

-ens,  -inck, -ing.  V.  HARD (Hat).

 

EV
Haerbos(ch)

zie Herbos(ch).

 

FD
Haerdeman

cf. Hardeman.

 

JG
Haerdeman

zie Hardeman.

 

FD
Haerden

Var. avec h- graphique de Aerden.

 

JG
Haerden

zie Aerden.

 

FD
Haeren(t)s, van

zie van Arendt, van Haeren.

 

FD
Haeren, van

(van) Ha(a)ren,van Haeren(t)s: 1.Huisnaam Ten (H)aerne = In de Arend, in Brugge (GAILLIARD). 1397 Claise van Haerne = 1400 Clais van den Haerne = 1401 Clais van Haren,Bg. (SIOEN). – 2. PlN Haren (VB, NB) en in

Bommershoven (L): 1236 Wilhelmus de Haren, Tg.(IOT).

 

FD
Haerenborgh, van

Zie van Arenbergh.

 

FD
Haerendt, van der

zie van Arendt.

 

FD
Haerenhoud

Haerenout, zie Aernouts.

 

FD
Haerens

Var. avec h- graphique de Aerens.

 

JG
Haerens

zie Aernouts.

 

FD
Haerhout

Hypercorrect voor Haroud. Zie Harou.

 

FD
Haerick

zie Arickx.

 

FD
Haerigs

zie Härig.

 

FD
Haerinck

-ing, cf. Harinck.

 

JG
Haerinck

-ing, zie Harinck.

 

FD
Haerkens

Var. van Herkens? Of = Haertjens?

 

FD
Haerlem, van

zie van Haarlem.

 

FD
Haerlingen

PlN Harlingen (FL). 1712 Claes Haerlingen = 1673 C. van Harlingen, Bilzen (SCHOE.).

 

FD
Haermaker, de

Haremaker: BerN van de haarwerker, de maker van dekens en stoffen. D. Haarmacher. 1300 domum capillarii; 1407 Bette Haermakers = 1418 van Betten int Haer, Ktr. (DEBR. 1980); 1437 Joerden Joerdens die heermeker, Den Bosch (HB 479).

 

FD
Haernaert

zie Hernaert. Haars, zieAarts.

 

FD
Haerne, de

1. Mnl. (h)aren, aern: arend, adelaar. 1299 Boid le Harn; 1298 Mas Darn, Kales (GYSS. 1963); 1306 Kerstiens Aren; 1326 Jan Haren, Ip. (BEELE). – 2. Zie Dehaerne.

 

FD
Haers

Haerts. Sans doute var. (avec h- gra­phique) de Aerts [FD].

 

JG
Haers(sens)

zie Aerts.

 

FD
Haert

zie Aarts.

 

FD
Haert, van der

Hart, van der: 1. PlN Haart (Boxmeer, NB). –2. Van der Aert. Zie Van der Aerden.

 

FD
Haertel

Hertel: D. Patr. Härtel, dim. van Germ. hard-naam.

 

FD
Haerten

zie Harten.

 

FD
Haertje(n)s

zie Hartjens.

 

FD
Haertman

zie Hartmann.

 

FD
Haerts

zie Aarts.

 

FD
Haerynck

cf. Harinck.

 

JG
Haerynck

zie Harinck.

 

FD
Haes

cf. Haas.

 

JG
Haes-

-aert(s), – Haerten. V. HARD en. V. HAD (Haz).

 

EV
Haes(e), (de)

zie de Haas.

 

FD
Haesaert

Haesaerts, cf. Hazaert.

 

JG
Haesaert(s)

zie Hazaert.

 

FD
Haesbroe(c)k, van

-brouck(e), zie van Haesebroek.

 

FD
Haesdonck, van

Haesdonckx, zie van Hazendonk.

 

FD
Haeseba(e)rt

Haezebaert: 1. BN voor iemand met een hazensnor, met lange, stij ve snorharen. Vgl. D. Hasenbart, E. Hareberd. 1377 Jan Hasebaerd, Ip. (BEELE). – 2. Evtl. Germ. VN Hasbert (Fm.).

 

FD
Haesebeyt

-beijt, Haezebeyt: BN voor iemand met hazenlip. 1326 Ghiselbrecht Aesbij t, Cent (med. GYSS.); 1355 Jan Hasebite, Cent (GSB); 1414 Claes Hasenbeet, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD
Haesebroek

-ouck, cf. Hazebrouck.

 

JG
Haesebroek, van

van Hazebroe(c)k, (van) Haesbroe(c)k, van Hasenbroeck, van Haesebroe(c)k(e), -brouche, van Haes(e)brouck(e), van Haesesbrouck, van Haeselrouck, van Haezebrouck(e), -broeck, -brocke, van Hasbroe(c)k, -brouck, Haze(n)broek, Hazebrou(c)k, -broucq, -bourcq, Hasebrouck, Haesebroek, Haes(e)brouck, Haezebrouck, -broe(c)k, Hasenbroe(c)kx, Hasbrouck, Has(se)broucq, van Asbroe(c)k, van Asbrouck, Asbroucq: 1. PlN Hazebroek / Hazebrouck (FV). 1304 Lambin de Hasebreuc; 1326 Stalin van Hasebrouc, Ip. (BEELE); 1399 Grielen van Haesbrouc, Tielt (DEBR. 1970). -2. Zie ook Van Asbroe(c)k.

 

FD
Haesebrouck

Proven. Loc. fr. Haesendonck. Proven. Haasdonk (Loc.).

 

EV
Haeseldonckx

zie Haseldonckx.

 

FD
Haeseleer, (de)

-aer, (de) Haseleer, -air, Haselaars, -aers, -eers, Haezeleer, de Hazelaer, Hazelaere, -aers, Haezelaere, Hazalaers, D’Haselaer, -eer, -eire, D’Haesele(e)r, -aer, -eir(e), D’Haezeleer, Dhaesele(e)r, -eir, D’hasseler, Daeseleer, -eire, Daseler, Azelart, Azelaire, Has(se)laire: Naar de hazelaar, aïs PlN, huisnaam of uithangbord. Of afl. van PlN Hazel: hazelaar. Vgl. D. Hasler. 1414 Jan de Haselere van Zoursele, Aw. (ANP); 1418 Jan van den Haselare…zagher=Jan ten Haselare, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Haesen

Haazen, Ha(a)sen, Ha(e)zen, Hazes, Heesen: 1. Patr. < Hasin, vleivorm van Germ. VN Haso ‘grijs, bleek’. – 2. Verbogen vorm van de Haese. Zie De Haas.

 

FD
Haesen

Haezen, Haesenne (forme romanisée). Forme néerl. de Hasin, hypocor. de l’anthrop. germ. Haso [FD] ; ou bien var. de Haas, Haese (= lièvre).

 

JG
Haesendonck

Hazendonk, -donck, Haesen-donckx, etc. Nom d’origine : Haasdonck (Anv, FlOcc), Hazedonk (Gueldre), etc.

 

JG
Haesendonck, (van)

Haesendoncks, -don(c)kx, zie van Hazendonck.

 

FD
Haesenne

W. adaptatie van Haesen.

 

FD
Haeserijn

-yn: Mnl. azurijn: azuurblauw. Vgl. ise e. mach men weven de sticx van azerijn hare, Wervik (VERMEERSCH). ±1570 Jehan Oseryn, Bs. (CDT 317). Vgl. Fr. FN Azorin.

 

FD
Haeseveld(e)

zie Hazeveld.

 

FD
Haesevoet

Haesevoets, Hasevoets, Hazevoets, etc. Moy. néerl. haes ‘lièvre + voet ‘pied’ (comp. 1199 «Everardi Piet de lièvre» Tour­nai), surnom de qqn qui peut courir vite comme un lièvre, ou bien surnom de peureux, de froussard comme un lièvre [FD].

 

JG
Haesevoet(s)

Haesenvoets, Hasevoet(s), Hazevoets, Haesvoets: BN voor iemand die snel kan rennen, zoals een haas. Vgl. Hazeloop, D. Hasenfuss. 1446 Willeken Hazenvoets, Ht. (A.GHIJSEN). Vgl. 1199 Everardi Piet de lièvre, Dk. (SMTI).

 

FD
Haesmans

Patr. Afl. van Germ. VN Haso; vgl. Haesen. Of afl. van De Haes. Vgl. D. Hasemann.

 

FD
Haest

1. Car. mor. ,,Hâte ». N. d’H. pressé.   N°   276.   —   2.   Proven. Haast,   ,,Coudraie   ou   branchaie ».

 

EV
Haest

cf. Haast.

 

JG
Haest

zie Haast.

 

FD
Haestier

zie Hastier.

 

FD
Haestinckx

-incks, -ings, zie Hastinckx.

 

FD
Haesvoets

zie Haesevoet(s).

 

FD
Haetsdaele, van

PlN Arents Dal in St.-Blasius-Boekel (OV). 1366 Kateline van Arets Dale, Ronse (LENOIR); 1396 Arent van Arisdale, Nukerke (DE B.).

 

FD
Haeuw

zie Hauw.

 

FD
Haeve

Korte vorm van Van der Hâve? Of < Van Haeven?

 

FD
Haevelaerts

zie Havelaerts.

 

FD
Haeven(s)

Haven(ne), Havens, Aven(ne), Auvenne, Auvens, Hoven(s), Hovent: Mhd., Ndd. haven, D. Hafen: pot. BerBN voor de pottenbakker. Vgl. Hafner. 1333 B. Hafen, Thurgau (DN).

 

FD
Haeven, van der

Limburgse var. voor Van der Hoeven. Ndd. tom Hâve = ten Hove. Vgl. van Haaf.

 

FD
Haeveneers

cf. Haveneers.

 

JG
Haeveneers

zie Haveneers.

 

FD
Haever-

zie Haver-.

 

FD
Haeverans

zie Haverals.

 

FD
Haeverback

Wsch. Ndd. PlN Haverbeck (NRW, NS). Vgl. Haverbeke.

 

FD
Haevermans

cf. Haverman(s).

 

JG
Haevre, van

zie van Havere.

 

FD
Haex

cf. Haeck.

 

JG
Haex

zie (de) Haeck.

 

FD
Haeyaert

zie Hayaert.

 

FD
Haeye(n)

zie Haye(n).

 

FD
Haeyen

V. HAD (Ha).

 

EV
Haeyen, van der

PlN 1. Veldnaam Haeye: hooiveld op Walcheren en Schouwen (Z). – 2. Hypercorrect voor Van der Raay.

 

FD
Haeyer(e), d’

D’Haeyers, Dhaeijere, Dhaeyer(e), d’Haeyre, d’Hayer(e), D’Haijere, Dayer(s), Ayers, Hayers: Afl. van ww. haeyen: begeren, verlangen; verdragen, verduren. 1562 Lucas de Hayere, Bg. (SCHOUT. II); 1649 Jan de Haijere, Gottem (KW

II).

 

FD
Haeyman(s)

zie Haymans.

 

FD
Haezaert(s)

-art, zie Hazaert.

 

FD
Haeze

Denaes, Denage, de Haze, de Hase, de Haasse, Dehaese, D’Haes(e), D(h)aese, D(h)aeze, D’Hase, D’Haze, Hase, Ha(a)ze, Haase(n), Haese(n), Ha(a)zen, Hasen: BN. 1. BN naar de eigenschappen van de haas: vreesachtigheid, lafheid, snelheid. 1220 Willelmus Hase, Kanegem (DEBR. 1980);

1326 Mathijs de Hase, Ktr. (DEBR. 1971). Het Ndl. geslacht Haazen stamt van: 1459 Brien die Haze, Eindhoven (M. HAAZEN, Het geslacht ‘Die Haze’ uitEindhoven, Kortrijk, 1982). – 2. Naar de huisnaam. 1439 Jacobus in den Haes de domo sua den Hase, Lv. (DE MAN 1950,82); 1779 Simon

Prickart genaempt den Haes wonend in het Haesken, Ht. (GESSLER14).

 

FD
Haeze-

zie ook Haese- of Haze-.

 

FD
Haeze, de

zie de Haas.

 

FD
Haezebaut

-bout: Patr. Germ. BN Hasbold. Vgl. Haesebaert 2. Haspald (Fm.).

 

FD
Haezebrouck

cf. Hazebrouck

 

JG
Haezewindt

Hazewindus: BN: vlug als een hazewind. Vgl. De Wint 1.1639 Jan Hasewynt, Kemmel (DUV.).

 

FD
Häfele

Haeffele, -lé: Zuidd. dim. van Hafen: pot. BerBN van de Hafner.

 

FD
Hafener

Haff(e)ner, zie Hafner.

 

FD
Haferkamp

zie Haverkamp.

 

FD
Haffmans

Haveman(s): D. FN Hafemann, Ndd. Havemann = Hofmann. Vgl. Hofmans. 1568 Joachim Haveman, Cote (Gotha?)-Aw. (AP).

 

FD
Haffreingue

zie Elfferich.

 

FD
Hafgelsteen

zie Hagelsteen(s).

 

FD
Hafkamp

PlN Haffkamp in Grömitz (SH). 1645 Hafkamp, Vaassen (PDB).

 

FD
Hafkenscheid

PlN Havkenscheid (NRW).

 

FD
Hafner

Häfner, Hafener, Haff(e)ner: D. BerN van de pottenbakker. Mhd. havenaere.

 

FD
Hag(h)-

-ens, -emans, (V. haag),  -ebaert. V. HAD (Hak).

 

EV
Hagaert(s)

Haegaert, Haggart, Hagoort, Agard, Agart: Afl. van Van der Hage. 1379 Gillis Haghaert, Ip. (BEELE); 1360 Jans kindre van der Haghe die men hiet Hagart, Oud. (TROCH).

 

FD
Hagberg

Hagelberg: PlN Hageberg (NS).

 

FD
Hage

zie Haag.

 

FD
Hage(n), van der

van der Haaghen, van der Haeg(h)e(n), – Haeghem, Vanderaegen, van Draege, van Draeghen, Derhaeg, Derhaag, Derhacq, Verhaag(en), Verhag(h)e(n), Verhaeg(h), Verhaeg(h)e(n), Veraeghe, Verhacghe, Ver(r)aghen, Verhaegue, Ver(h)ague, Verhaygen, Vor(h)agen, Verhaeghem, Veraghe(m), Vraeghe, Verraghen(n)e, Veraghaen(n)e: Verspreide PlN Haag, Hage: heg, omheining van levend hout, kreupelhout. ‘s-Gravenhage (ZH) is 1242 die Haga. OokTerhagen (A). 1245 Walterum de Hagha (DEBR. 1980); 1326 Jaquemin van der Haghe, Ip. (BEELE); 1355

Mychael dictas van der Haghen, Mech. (OAR); 1767 Andries Vraeghe = 1769 Verhaeghe, Oostende(DEWULF 1977).

 

FD
Hage, van der

zie van der Hagen.

 

FD
Hagebaum

Hagerbaum(er), Häge(r)baum: D. Hagebaum: doornstruik, doornhaag. Vgl. Hagedoorn.

 

FD
Hagebeuk

PlN, b.v. Haghebouck (DF V.244)- Vgl.

Hambucken.

 

FD
Hagedoorn

-dor(e)n, Haghedooren, Hagdorn, Haagdoorn, -doren(s), Haegdoren(s),-dons, Hagendoorn, Ha(e)gendorens, van Haegendoren, van Hage(n)doren: Verspreide PlN Hagedoorn: doornhaag. 1280 Boidinus Haghedoren,Ip. (BEELE); 1321 Willem van den Haghedorne, Bekkevoort (OATIII); 1397 Watier Haechdoren, Zwevezele (DEBR. 1970).

 

FD
Hagedoorn

Haghedooren, etc. Nom d’origine: Hagedoorn (= haie d’épines), topon. très ré­pandu.

 

JG
Hagel(s)

BN naar het weersverschijnsel, hagel. Vgl. De Donder. 1321 Henricus Hagel, Zoutleeuw(HB 882); 1359 Daneel de Haghel, Ip. (BEELE).

 

FD
Hageland

Noorse FN naar PlN Haegeland (PDB).

 

FD
Hagelberg

zie Hagberg.

 

FD
Hagelin

Hagelen: Patr. Afl. van Germ. VNHagen. 1154 Heinricus fïlius Haganonis; 12e e. Haganingus, Cent (GN); 1288 Pétri Hagheninx= 1290 Pétri Hagenins = 1298 Pétri Haghelins.Bg. (WYFFELS); 1281 Moninus Haghelin, Ip. (BEELE); 1309 Jan Haghelinc = Aghelin(c), Aardenburg (HAES. 1954); 1321 Mikieus Haghelin, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD
Hagelsteen(s)

-stein, -steyn, -stijn, Haglestein, Haegelsteen(s), Hagenstein, Hafgelsteen, Haghelstein, Haug(l)ustaine, Vanguestaine,

-enne: 1. BN Hagelsteen. Voor een driftig en opvliegend mens (BRECH.). – 2. PlN Hagelsteen in St.-Katelijne-Waver (A), Hagelstein in Aubel (LU) en Voeren (L). 1224 Haghelsten de Barsele (GN); iz6o Bertrando Hagelstene, Bazel (V.LOON 28)51340 Wouter Haghelstene, Mech. (HB 671).

 

FD
Hagelstein

Haglestein. Nom d’origine: Hagel-stein, fréquent dans l’est de la prov. de Liège.

 

JG
Hageman

cf. Haegeman.

 

JG
Hageman(s)

-mann, Haegheman, Hagheman(s), Hagueman, Haegeman(s), Agemans, Haagmans, Haegman(s), Haeghmans, Haechmans, Hagmans, Haegsman, Hacg(u)eman: Afl. van Van der Hage(n). 1230 Arnoldum Hagheman, Grimbergen (AZT); 1281 Hugo Hagheman, Z (HAES.); 1368 Coppins Haighemans cateile, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD
Hagemeier

-meyer, zie Hagenmeier.

 

FD
Hagen

zie Hagens.

 

FD
Hagen(s)

Haagen, Haagensen, Haeg(h)en(s): 1. Patr. < Germ. VN Haga ‘haag’. Haco, Hagilo (MORLET I). 1298 Lai Haghen, 1294 Stas Haghe, Kales (GYSS. 1963); 1401 Jan Haghen; 1403 Reynere Haghens, Aw. (ANP). – 2. Metr. < bakervorm van VN Hadewijch. 1510 Hadwigis dicta vulgariter Haga, Geertruidenberg (MNT 271).

 

FD
Hagen, van

van Haagen: 1. PlN Hagen (NRW, RP, GH). 1265 Henrici presbiteri dicti de Hagen, Mtr. (CVD). – 2. Uit Van der Hagen.

 

FD
Hagenaar(s)

Hagenaers, Hageniers, Hagener, Haagner: Afkomstig van Den Haag, ‘s-Gravenhage (ZH). Of van andere PlN Haag, Hagen.

 

FD
Hagenauer

Hag(u)enoer: Afl. van de frequente D. PlNHagenau.

 

FD
Hagenbeek

Haghenbeek, Haegenbeek: Beeknaam. Vooral bekende Ndd. FN Hagenbeek. 1370 die Hagebeke, Roes.; 1460 Haghebeke, Woumen (DF V); 1315 Hagebeecke, Hoeselt (ZIP). 1332 Diederich van Hagenbeke (NN); 1404 Arnoldus de Hagenbeek, Keulen (BRECH.).

 

FD
Hagenborgh, van

zie (van) Haegenbergh.

 

FD
Hagendijk

PlN Hagedijk in Oedelem (WV), Hagedijksken in Kadzand (Z) (DF V).

 

FD
Hagendoorn

-dorens, zie Hagedoorn.

 

FD
Hagendorf

PlN (NRW, BEI).

 

FD
Hagener

Hageniers, zie Hagenaar(s).

 

FD
Hagenet

 [si g = gu], cf. Haguinet.

 

JG
Hagenet

zie Haguinet.

 

FD
Hagenmeier

-meyer, -meijer, -mayer, Hagemeyer, -meijer, -meier, Hagmeijer, Hagmajer: D. FN. Meier (boer) aan de haag, heg, omheining.

 

FD
Hagenmeyer

Profess. Métayer ,,des bosquets » ou ,,du sieur Hagon ». N° 162.

 

EV
Hagens

Haegens. Probabl. hypocor. (au génitif) de l’anthrop. germ. Haga ou de l’un de ses dérivés comme Hagabard, etc. [FD].

 

JG
Hagenstein

zie Hagelsteen(s).

 

FD
Hager(s)

Haager: 1. Patr. Germ. VN hag-hari ‘haag-leger’: Hager (MORLET I). – 2. Hagers verdoft < Hagaerts, of zelf-er-afl. van PlN Haag. 1397 Kerstinen Haghaerts, Menen (DEBR. 1970).

 

FD
Hagerbaum(er)

zie Hagebaum.

 

FD
Haggart

zie Hagaert.

 

FD
Haggenmacher

Obd. BerN van de hakkenmaker, die ijzeren hakken, bijlen maakt (DN).

 

FD
Haghe

zie Haag.

 

FD
Haghebaert

Haeg(h)ebaert, Hac(k)bart, Haegenbarth: Patr. Germ. VN hag-bard ‘haag-bijl’: Hagabard (Dip.). Of door associatie met -aard- of-baard-namen < Germ. VN hag-barn ‘haag-kind’. 1107 Hagebarnus, Poperinge; ± 1121 terram Hagebarni, Duinkerke; 1344 Jan Aghebaren, Bg. (DF V); 1419 Bertrand Haguebart, Rijsel (SPL); 1457 Jan Haghebaert, Vn. (DF V).

 

FD
Haghedooren

cf. Hagedoorn.

 

JG
Haghedooren

zie Hagedoorn.

 

FD
Haghenbeek

zie Hagenbeek.

 

FD
Haglestein

cf. Hagelstein.

 

JG
Haglestein

zie Hagelsteen(s).

 

FD
Hagmajer

-meijer, zie Hagenmeier.

 

FD
Hagmans

zie Hageman(s).

 

FD
Hagne

zie Hogne.

 

FD
Hagneré

Dim. van Hagne = Hogne 2. BN voor een kniesoor. Of < Ofr. h(a)ignier: bijten, mopperen. BN. 1220 Balduinus Haingneret de Voulpaix (MORLET).

 

FD
Hagnoul

w. (Piétrain) agnoule. Peut-être, avec mouillement de n, var. de Hanoul (cf. Han-).

 

JG
Hagnoul

zie Hanoulle.

 

FD
Hagon

Cas régime (ou dérivé) en -on, du thème anthropon. germ. Hag-; secondairement, sur­nom: borain hagon ‘fleuret du houilleur pour creuser des fourneaux de mine’ FEW 24, 565b.

 

JG
Hagon

Haco(e)n: Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Haco (MORLET I).

 

FD
Hagoort

Proven. ,,Côté du bosquet ».

 

EV
Hagoort

zie Hagaert.

 

FD
Hague

zie Haag.

 

FD
Hagueman

zie Hageman.

 

FD
Haguenoer

zie Hagenauer.

 

FD
Haguinet

Hagenet. Dérivé en -inet du thème Hag- (cf. Hagon); secondairement, nom juif : 1296«Haginet»TailleParis, diminutif de 1275 «Hagins le Juif». Cf. aussi Hakin.

 

JG
Haguinet

Hagenet: Patr. Dim. van Germ. hag-naam. Vgl. Hagon, Hagelin.

 

FD
Hahaut

Carnoy interprète le NF Hahot par un mot ou un juron familier; plutôt forme fran­cisée de Haiat. – Cf. aussi 1544 «la femme Henry Hahaye», «Johan le fil Johan Thiry Hahaye» DénStavelotMy.

 

JG
Hahaut

zie Hayaux.

 

FD
Hahn

Surnom : all. Hahn ‘coq’ ; comp. Haan, Haen.

 

JG
Hahn(e)

Hâhn(e): 1. D. BN: haan. Vgl. De Haan. –2. Patr. < VN Johann(es).

 

FD
Hahnbück(en)

zie Hambucken.

 

FD
Hähnel

Hahnel, zie Haendel.

 

FD
Hahnraths

zie Hanraets.

 

FD
Hahusseau

NF importé du Loiret ou du Loir-et-Cher, où ce NF est bien attesté (GeneaNet) ; la lre mention du NF à Dhuizon en 1699 fait état de la var. Husseau, qui représente un nom déto-ponymique de cette région, Huisseau (3 noms de communes) ou Husseau (cf. Morlet 524).

 

JG
Haï-

cf. aussi Hall-.

 

JG
Haia(rt)

zie Hayaert.

 

FD
Haiat

1544 «le Conte et Haya» DénStavelotMy, 1596 «François de Haya» BourgNamur, aussi «champ Hayat», topon. à St-Mard; var. de Hayard? Cf. aussi Hahaut.

 

JG
Haibe

Nom d’origine: Haybes (départ Arden-nes), cf. Dehaybe; (la) Hebe, (la) Haipe est aussi un topon. w. fréquent.

 

JG
Haibe

zie Dehaibe.

 

FD
Haibette

cf. Hébette.

 

JG
Haibette

PlN Hébette in Champion (N).

 

FD
Hai–bette

-kin, -man. V. HAD (Ha).

 

EV
Haid

1. PlN Haid in Serinchamps (N). – 2. Patr. Germ. VN. Zie Haidon.

 

FD
Haid

Nom d’origine: Haid, à Serinchamps (Nr).

 

JG
Haid

V. HAD.

 

EV
Haidant

Haidon, Haydan, Haydon. Nom d’origine: Haidon, topon. et moulin à Villers-le-Bouillet (Lg).

 

JG
Haidant

zie Aidant.

 

FD
Haider

Haïder, Hajder: D. afl. van PlN Heid(e).

 

FD
Haidon

Haydon: 1. PlN Haidon in Villers-le-Bouillet (LU). – 2. Patr. Germ. VN Haido (Fm.). Vgl. Heiden.

 

FD
haie

Proven. ,,Bosquet ».  (En topo­nymie). N° 24l. La- -kaye, -ghaye (Effet de l’aspiration liégeoise du h), La-, Del(a)- -haye, -hay, Hay- -es, -ette, -en, -on(s), Hay- -ois, -oit  (Suffixe -ois de proven.. N° 211). Delayée, ,,De la hayée ». V. Haag.

 

EV
Haienaut

cf. Hainau(l)t.

 

JG
Haigniaux

Nom d’origine: Haigneaux, à Marche-les-Dames et Namèche (Nr).

 

JG
Haikes

Patr. Friese VN Haie, Haike, wellicht < hag-naam (V.D. SCHAAR). 1462 Gherijt Haiko zoen, Texel; 1477 Claes Haeycken zoen, Alkmaar (NHC).

 

FD
Hail(l)ot

Haïot, Hayot: 1. PlN Haillot (N). – 2. Patr. Dim. van Germ. hail-naam; vgl. Haillet. 1269 Renechons Hailhos, Luik (AVB).

 

FD
Haillet

-ez, -iez, Hailez, Hayez, -et(te), Hajee, Heyez, -es: Patr. Dim. van Germ. hail-naam, zoals Heilaard. i4O4jehans Haillés, Bergen (CSWIII); 1509 Jean Haillet, Ronse (Midd. 1963,274).

 

FD
Haillez

1. V. Halliez. — 2. V. HAD (Ha).

 

EV
Haillez

Hailliez, cf. Hayez.

 

JG
Haillot

Hailot, Haïot, Hayot, Haot. 1309 «Ni-colai de Hayo» CartValDieu, 1472 «Huson Hayot», «la Hayot» DénVirton, 1602-3 «Jean Haillot» TerriersNamur, 1605 «Nicaise Hail­lot» BourgDinant, 1623 «Piere Haiot» DénChimay; nom d’origine: Haillot (Nr) ou un autre topon. de la même famille.

 

JG
Haim

zie Heim.

 

FD
Haïm

NF juif signifiant ‘vie, vivant’, souvent contracté en Hain, parfois traduit en Vidal [JMP].

 

JG
Haimart

zie Aimart.

 

FD
Haimburger

Mhd. heimburger: dorpshoofd, dorpsschout. 1207 Eberh. Heimburge, Herrenalb (BRECH.).

 

FD
Haimé

zie Aimé.

 

FD
Haïmes

zie Hames(se).

 

FD
Hain-

-aul(t), -aux. 1. Proven. Hainaut (Ane. comté). N° 225. — 2.

V. HAD (Han).

 

EV
Hainaut

-ault, -(e)aux, -eaut, Hainnaut, -aux, Ainaux, Haynau, Henau(x), -au(l)t, -eaut, -eau(x), -auw, Hennau(t), -aux, -ault, -eaut, Heinnaux, Duhainaut, de Hainaut, Dehainau(x), de Meneau, de Hennault, de Henfn)au(w), D(h)ainaut, D’Hainaut, -aux, D(h)enaut, Denhaut, D’Henau, Dhaynaut,

Dhenneau(x), Dhinaut: i. PlN Hainaut, het graafschap Henegouwen. 1211 Johannes de Hainau; 1239 Jehans Hainaus=Jehan Hainnaut, Dk. (SMTI); 1307 Jehanet de Hainau, Ip. (BEELE). – 2. Hainaut = Henau(x).

 

FD
Hainaut

Hainault, Hainaux, Haynault, Hai-neaut, -eaux, Haienaut, Hainnaut, -aux [y ajouter p.-ê. certaines var. citées v° Henau(lt), Hennau(lt), etc., d’après la forme «Henault» chez Philippe de Commynes]. 1246 «Jakemes de Haynau», 1280-81 «Jehan de Hainnau li chevaliers» RegTournai, 1495 «Jean de Hen-nau» Marchienne-au-Pont, 1555 «Quintin de Haynault» Ladeuze, 1602-3 «Denis de Hai-nau» TerriersNamur, 1676 «Julien (de) Hay­nau» RuageAth, 1685 «Marie Hainaut» BourgNamur; nom d’origine: Hainaut, ancien comté.

 

JG
Haincourt

cf. Hincourt.

 

JG
Haincourt

zie Incour.

 

FD
Haindl

Zie Heindl.

 

FD
Haine

1313 «Thumas de le Haynne», 1326 «Jehan de Haynne», 1365 «Nicaise de Hayn­ne manouvrier» TailleMons; nom d’origine: la Haine (affluent de l’Escaut); secondai­rement, var. de Heine, Heyne, w. (Liège) hêne,

hypocor. de Henri, cf. 1444 «Willemart Hay-ne» AidesNamur. Un surnom d’un homme haineux est peu probable.

 

JG
Haine(s)

Hayne(s): Patr. < VN Henry. 1384 Jan Hayne, Rijsel (JAM.).

 

FD
Hainerelle

Hammerel. 1639 «Nicolas Hamerel» BourgNamur,  1820 «Hamerel(le)»  Pas-de-Calais; nom d’origine: p.-ê. dérivé du thème de fr. hameau, cf. w. à ham ‘rê, topon. à Glons (Lg).

 

JG
Hainol

zie Hanoulle.

 

FD
Hainque

zie Heinkens.

 

FD
Hainverlain

zie Haiverlain.

 

FD
Hainzelin

1. Proven. Heinsch (Loc.) avec le suffixe régional -elin  

211. — 2. V. HAD (Hanz).

 

EV
Hainzelin

Henselin, Hanselin: Patr. Dim. van Germ. VN Heimezo, dim. van haim-rîk (Hendrik) (GN). 1531 George Hincelin; 1525 Jehenin Hincelin, Namen (RBN).

 

FD
Hainzelmayer

Patr. Heinzel (dim. van Heinz) + BerN Meyer: meier, boer.

 

FD
Haïot

cf. Haillot.

 

JG
Haïot

zie Haillot.

 

FD
Hair-

-oulle, -son. V. HARD (Har).

 

EV
Hairemans

zie Herman(s).

 

FD
Hairion

cf. Hérion.

 

JG
Hairion

zie Henrion.

 

FD
Hairoulle

zie Henrioulle.

 

FD
Hairson

Hairsont. Le vocalisme n’est favo­rable ni à fr. hérisson (surnom) ni au nom de commune Hirson (Nord); sans doute prénom, cf. 1272 «Hersons Moysette» Court-St-Etienne, dérivé en -on du thème Hers- tiré de Hersendis?

 

JG
Hairson(t)

zie Hertsoen.

 

FD
haise

Proven. 1. ..Barrière en bran-ches ». — 2. ..Taillis », fourré, bruyère ». Del- -hais(s)e, -haize. Haise (Dép. Ghoy et Mortier).

N° 243.

 

EV
Haiverl(a)in

Hainverlain: LU W. Hêvurlin, afkomstig van Hervé (LU), W.Hêve.

 

FD
Haiverlin

-ain. 1630 «Jean Cornet Morrea dit Hayverlin», 1663 «Jacob le Haiverlin», 1734 «André Haiverlain de Kemexhe», etc. (not. liégeois et Hervé, JL), 1793 «Jean-Joseph Haiverlin (orig. de Fize-le-Marsalle)» Bourg-Liège; ethnique dialectal formé avec le suffixe régional -urlin: w. liég. Hêvurlin, Hervien, habitant de Hervé (Lg), comp. Hoferlin. Hauferlin, Nemerlin, etc. – Sur le sens de ce gentilé devenu syn. de ‘roulier trafiquant’ en France (en Lorraine surtout), non seulement de Hervé mais aussi des villes voisines comme Maestricht, Liège, Stavelot, etc., cf. L. Remacle, La voie des Herviens, EMVW 13, 352-367 et 14, 232-3. – Bibliogr.: J. Lechan-teur, Hêvurlin et autres dérivés en -urlin, DW 25-26, 1997-98, 249-258.

 

JG
Hajder

zie Haider.

 

FD
Hajdrych

zie Heidrick.

 

FD
Hajee

zie Haillet.

 

FD
Hajenius

Latinisering van Hajen, zie Hayen. Alle naamdragers stammen van Johannes Hajen, die op 23 oktober 1651 toegelaten werd tôt het Gymnasium Illustre in Bremen. – Lit.: A. M. L. Hajenius, Généalogie Hajenius, Bilthoven, 1994.

 

FD
Hak

zie Hacke, Hackens, Hanck.

 

FD
Hak-

Hac(c)-, Hack-, Hacq-. Thème à ratta­cher à (Je)han, non sans doute par dénasa­lisation, mais comme hypocor., cf. J. Herbil-lon, Ane. w. hackino et haclo, DBR 8, 1950-51, 197-200 (à propos de w. arch. hakin ‘valet’ et du blason nivellois aclot), ainsi que BTD 31, 223, cf. aussi «Johannis dicti Hackin» à Huy. Pour le picard spécialement, le thème anthropon. de Hacco n’est pas exclu. m Simple: Hac, Hak. 1271 «Jehans Hac» DettesYpres, 1330 «Henri Hac» Comptes-Mons.

« Dérivés: Hacart, Haecart, Hacquart. 1250 «Johan Haccars» DettesYpres, 1279-80 «Jehans Hakars li grumelier» RegTournai, 1281 «Hakars» ComptesMons, 1284 «Nicho-les Hackard» DettesYpres, 1353 «Hakar de Bennes» FiefsLiège [mais cf. aussi Hach-(ard)], 1356-58 «Ghilains Hacars», 1363-64 «Colars Hackars» PolyptAth, 1502 «Piero Hacquart» BourgNamur. – Hacardiau, -iaux (dimin. du précédent). 1504 «Jean Hackardieau, Haquardiaus» Trazegnies, 1616 «Mar­tin Hacardeau (orig. de Trélon)», «Franchois Hacquardeau (id.)» PrincipChimay. -Haquet. Fin 12e s. «Petrus Hakes» WaudruMons, fin 12e s. «Hakettus» Bruges, 1334 «Hanin Haket» ComptesMons, 1348 «Haket» Ni­velles, 1528 «Jehenne Haquet» BourgNamur, 1598 «Toussain de Hacquet» DénWavre, 1602-3 «Feuillen Hacquet» TerriersNamur; forme fém.: 1334 «dame Agnies Hakette» ComptesMons. – Hackin, Hacquin, Hakin, Haquin [également anc. w. liég. haquin ‘valet, domestique’ Body 37, cf. É. Legros, BTD 27, 146-7], -ing. s.d. «Johannis dicti Hackin Pasteit de Hannonia» ObitHuy, 1273-80 «lotin Hakin» FriedenTournai, 1365 «Colart Hakin hierdier» TailleMons, 1444 «Hacquin le bastard» AidesNamur, 1451 «Hacquin le Brun» PolyptAth, 1467 «le courtil Grégoire Haken» Monceau-sur-Sam-bre, 1555 «Hacquin Cuvelliers latteur et bouchier» Ladeuze. 1598 «Charles Hacken» GuillLiège, 1656 «Jean Hacquin» Louveigné, 1778 «Hubert Haquin (orig. de Corbion)» BourgLiège [Hakin serait aussi un nom juif, cf. 1311-12 «Hakin le Juis» ComptesMons, cf. Haguinetj. – Forme fém.: 1365 «Jehane le Hakine» TailleMons. – Dimin. en -et: 1444 «Haquinet de Hennés» AidesNamur, 1472 «Haquinet Michault» DénLaroche. – Dimin. en -ot: 1497 «Haquinot Gossiau dit de Paradis» DénKain, 1516 «Haquinot Breue-lart», «Jehan le Masich dit le Haquinot» Ladeuze, 1540 «Hacquenoz le masson» Cart-Ciney, 1644 «Jean Hacquino» BourgNamur. m Avec adaptation w. du suffixe flam. -ken: Hacken, Haquenne.

 

JG
Hake

zie Hacken(s), (de) Haeck.

 

FD
Hakelbracht

zie Hackelbracht.

 

FD
Hakelye

zie van Ackeleyen.

 

FD
Haken, van

zie van Aken.

 

FD
Hakendover, van

van Haekendover, van Hackendover, van Hakendeuven, van Akendoven: PlN Hakendover (VB). 1287 Odilia de Hakendover (Nk. 1990,148); 1370 van Nise van Hakendover, Hakendover (C.BAERT).

 

FD
Haki(e)r

Haki, zie Hackier.

 

FD
Hakier

Hakir, cf. Hackier, -ir.

 

JG
Hakke

Hakken(s), zie Hacken(s), Hack(e).

 

FD
Hakker

-ert, Hacker(t), Hackker: 1. BerN van een hakker, houwer. – 2. Var. van Hackaert?

 

FD
HAL

V. HAD (Ha).

 

EV
Hal(l)on

PlN (Esmery-)Hallon (Somme).

 

FD
Hal, (van)

zie van Halle.

 

FD
Haladyn

VN uit het oosterse sprookje Duizend-en-één-nacht. Fr. FN Aladin. Zie Allentin.

 

FD
Halain

cf. Halin.

 

JG
Halain

zie Halin.

 

FD
Halans

zie Halflants.

 

FD
Halard

-art, zie Hallaert.

 

FD
Halasi

Halazy. 1726 «Marguerite de Halansi» BourgLiège; nom d’origine: Halanzy, w. ha-lazi (arr. Virton).

 

JG
Halasi

Halazy: PlN Halanzy (LX).

 

FD
Halbach

PlN in Remscheid (NRW). 1579 Hendrik Halbach,Tn.-Aw.(AP).

 

FD
Halbardier

1575 «Godfrain Halbardier» Francs-Lux; nom de profession: porteur (ou fabri­cant) de hallebardes.

 

JG
Halbardier

-ien: BerN van de hellebaardier. 1773 J.J. Halbardier, Neufchâteau (MUL vm).

 

FD
Halbart

BerBN van hellebaardier. Vgl. Halbardier. 1617 Lambert Hallebarde, Montegnée (HERB.).

 

FD
Halbart

w. liég. Halbår. 1617 «Lambert Hal­lebarde fils de feu Lambert Hallebarde», 1659 «Lambert Hallebar dit le bœuff» Montegnée; surnom soit de hallebardier, soit ironique,

d’après w. liég. (Trembleur) grand halbâr ‘objet trop grand et encombrant’ DL 304a. • Probabl. dimin. en -eau. 1423 «Henris Hal-badeaz», «Henris Halbadeaus li jovene», 1427 «Henry Halbadeaul ly aisneis» Guill-Liège.

 

JG
Halbeek, van

PlN Halbeek in Donk (L). 1322 Johannes de Halbeke; 1369 Heinric van Halbeke, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD
Halberstadt

PlN (SA).

 

FD
Halberstam

D.-joodse FN: halve stam.

 

FD
Halberthal

D.-joodse FN: half dal.

 

FD
Halbleib

D. BN naar de cijns die erin bestond een half brood af te staan: D. halber Leib. 1250 Odelricus halbes laibes sun (BRECH.).

 

FD
Halboister

cf. Hacboister.

 

JG
Halboister

zie Hacboister.

 

FD
Halbot

Zie Albot.

 

FD
Halbrecq

Forme romanisée, avec h- graphique, de l’all. Albrecht, Albert?

 

JG
Halbreich

Halbrecq: Patr. D. reïnterpretatie en W. adaptatie van Germ. VN Albrecht, Helmbrecht, Hellbrecht of Hilbricht (DN).

 

FD
Halconruy

1689 «François Halconruy» Dén-Lierneux; nom d’origine: Halconreux, w. Halconru, à Bovigny (Lx).

 

JG
Halconruy

PlN Halconreux in Bovigny (LX).

 

FD
Haldermans

zie Haeldermans.

 

FD
Halders

zie Haelters.

 

FD
Halé

1272 «Gerado le Halleit de Wavria», 1274 «Gerars li Haleis» Wavre, 1289 «Bertremeir Halleit» CensNamur; p.-ê. surnom: w. haie ‘boiteux’, mais la forme nam. de l’adj. est chalè (avec ch-). Cf. Hallet.

 

JG
Hale(i)n(g)

zie Halin.

 

FD
Halein

Halen, Haleng, cf. Halin.

 

JG
Halen

l. Proven. Loc. — 2. V. HAD (Ha).

 

EV
Halen(s)

Hales, Haelen(s): Patr. Misschien < Halin, Hadelin, dim. van Germ. had-naam; of met hypercorrecte h = Alens (zie Alain)?

 

FD
Halen, van

van Haalen,(van) Haelen.van Aelen,van Hael(e): 1. PlN Halen (L). 1245 Lambertus van Halen, Diest (CLAES1983). – z. PlN Houthalen (L). 1223 Alidis (van Haie), Houthalen (LO).

 

FD
Halet

1. Proven. V. Hallet. — 2. V. HAD (Ha).

 

EV
Halet

-é, -es, -ey, -ey(d)t, Haeleydt, Hallet, -é, -ett, -ez, Haulet, -ai(t), -ez, Aule(y)t: 1. BN W. haie: mank. 1274 Gerars li Haleis, Waver (HERB.). – 2. Patr. Dim. van Germ. hal-naam; of-let-dim. vanhath-naam; vgl. Halin. 1318 Jehan Hallet; 1336 Maroie Hallee, Bergen (PIERARD); 1352 Bauduin Halet, Dk. (TTD). – 3. PlN Hallet (LU). 1370 Weri de Haley,Luik(SLLIV).

 

FD
Halet

Haleyt, cf. Hallet, -ez.

 

JG
Halévy

Halevy: Joodse FN Ha Levy. Lw. ha+levi: priester (DNF).

 

FD
Halewa(e)ters

zie Alewa(e)ters.

 

FD
Halewater

V. Aal.

 

EV
Halewijck

-wyck, Haelewyck, -wij(c)k: 1. Patr. Germ. VN adal-wîg ‘adel-strijd’: Adalwicus, Aluicus (MORLETI). 1227 Alewich (V. MOL 23). – 2. Zie Van Halewyck.

 

FD
Halewijck

-yck, Haelewijck. Soit anthrop. germ. athal-wîg(a) > Adalwicus, Aluicus, soit nom d’origine: Halewijk, à Werchter (BrFl), cf. van Halewijck, etc. [FD].

 

JG
Halewijck, (van)

(van) Halewyck, van Halew(e)y(c)k, -wijk, (van), Haelewyck, -wij(c)k, -weyck, van Aelewyck, Veraleweck, Verralewyck, -week: PlN Halewijk in Werchter (VB). 1480 Pieter van Halewyc, Hondschote (PARM.).

 

FD
Halewijn

Haelewijn, Hallewijn, Allewijn, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. al-win ou athal-win > Allowinus, Adalwinus ; ou bien var. de Van Halewijn, cf. D’Hallewin, D’Halluin (NL du départ. Nord). – Bibliogr. : F. Debraban-dere, Allewaert en Allewijn, dans De Leiegouw 27, 1985,213.

 

JG
Halewijn

-yn, Hallewijn, -yn, Haelewijn, -(e)yn, -yndt, Halwijn, Allewyn, -ijn, Alewijnse, Allewind, Alluyn, All(o)uin, Hall(o)uin, Hollewijn, Holluyn, Olluyn, Haloin, Halloin(t), Halluent: 1. Patr. Germ. VN al- of adal-win ‘al/adel-vriend’: 819-840 Allowinus; 981 Adalwinus, Cent (GN); 1298 Nicholao Haelewin, Bg. (VERKEST); 1326 Jan Halewine, Ip. (BEELE); 1374 Aluijn vander Brake, Aw. (VLOEB.). – 2. Zie (van) Halewijn, D’Halluin. – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1985,213.

 

FD
Halewijn,(van)

(van) Haelewijn, -yn,van Haellewijn, (van) Hal(l)ewyn, -ijn, van Hal(u)wyn, Halwijn, Allewyn, -ijn, -ind, Alluyn, All(o)uin, Haloin, Halloin(t), Halluent, Halluin, Holluyn, Olluyn: 1. PlN Halewijn/Halluin (Nord). 1109 Brunel de Halewin (DEBR. 1980′); 1418 Lanseloet van Haelwine, Ktr. (DEBR. 1958). Zie ook D’Halluin. -2. Zie Halewijn.

 

FD
Halewyck

Proven. Halewijk   (Dép.  Werchter). Synon. : Haelewyck.

N° 244. — 3. V. HAD (Haz).

 

EV
Haley(d)t

Zie Halet.

 

FD
Halfkan

Ndd. (Hb.) BN Halfkann: halve kan. BN voor wie maar een halve maat, niet de voile maat geeft.

 

FD
Halflants

Halland, -ant, Hal(l)ans: BN voor de boer op een half stuk land. Vgl. D. Halbenmorgen.

 

FD
Halflants

Proven. ..Propriété indivise par moitié ».  (L.D.). N° 239. V. HAD (Ha).

 

EV
Halfmaerten

-tin: BN Half maart; vgl. Vastenavond, April. Achteraf geassocieerd met VN Maarten. 1387 Jeh. Halfmarte, Ip. (ARY); 1467 Jan Halfmaerte, Vlamertinge (DONCHE).

 

FD
Halfmann

Halffman, Hallmann: Ndd. Halfmann, D. Halbmann, syn. met Mnl. halvenaere: pachter die een hoeve bebouwt, maar de helft van de opbrengst moet afstaan. 136 e. Arnout Halfman (HAES.).

 

FD
Halford

PlN (Devonshire, Shropshire).

 

FD
Halida

V. HILD.

 

EV
Halien

zie Halin.

 

FD
Halin

Hal(l)in(g), Halain, Hallein, Halein(g), Hal(l)en(g), Haul(a)in: 1. Patr. Rom. vleivorm van Germ. had-naam: Hadelin. 1436 Halen le Vigneron, Luik (HERB.). – 2. Heel wat vormen kunnen hypercorrect zij n voor Alain. – 3. Ook niet altijd te onderscheiden van Hellin en Hallynck.

 

FD
Halin

Halain, -ein, -en, Hallin, w. Hâlin, -en; Haulin; Haleng, Haling (flamandisation). 1436 «Halen le vigneron» GuillLiège, 1524 «Rasquin Hallin», 1526 «Jacques de Hallen» BourgNamur, 1540 «Hallin le parmentier» CartCiney, 1550 «Johan Halen» Soumagne, 1562 «Guillaume Hallen» BourgNamur, 1603 «Jeanne Halen», 1613 «Haulain Le Suisse» BourgNamur, 1616 «Simon Haulin», 1617 «Biaise Halen» BourgDinant, 1778 «Martin Halin» Soumagne; forme w. de Hadelin, w. liég. Hâlin; diminutif en -lin du thème an-thropon. germ. hathu-, dont le nom a été popularisé par le culte à saint Hadelin, disciple de saint Remacle, qui fonda l’abbaye de Celles (Dinant), cf. 1588 «Jacques fils de Henri de Soumagne Sainct Halen». Cf. aussi la série de noms Haulai(t), Haulet, Haulot, -otte. Halipré. 1646 «Louis Halipré», 1727 «Adrien Halipré» La Loge, 1758 «Antoine Joseph

Halipré ou Alipré» Gouy-St-André (tous Pas-de-Calais, FyS); apparemment nom d’origine, mais NL non localisé; selon W. Beele, serait une réinterprétation à Ypres du surnom à l’épée, cf. 1306 «Watiers al Espée» Ypres.

 

JG
Halipré

-pré: Reïnterpretatie van Fr. FN Alépée, Hallépée. A l’épée: met het zwaard. 1306 Watiers alEspee; 1326 Coppin Metdenswerde, Ip. (BEELE).

 

FD
Halkett

Schotse FN < Hackett < PlN Halkhead, Hawkwood (DS). – Lit.: W. F. LEEMANS, De Schotse officierenfamilie Halkett. Nrf/.L. 1960,323 e.v.

 

FD
Halkin

Halkein: Patr. Dim. Var. van Hellequin; zie Hellin. 1398 Hellequin Palster, Dadizele (DEBR. 1970); 1544 Johan Halkin, La Gleize (HERB.).

 

FD
Halkin

V. HAD (Ha).

 

EV
Halkin

w. (Liège) Halkin. 1544 «Johan Halkin» LaGleize, 1791 «Jean-Joseph Halkin (orig. de Richelle)» BourgLiège; correspond à Helle-quin, Herlekin (de la Chasse Sauvage) et à l’ital. arlecchino (d’où fr. arlequin), cf. É. Le-gros, BTD 27, 139. – Sur l’étymologie, cf. *Herle-king FEW 16, 200-2.

 

JG
Hall

D. en E. FN. Verspreide PlN.

 

FD
Hall-

-ard, -aux, -ein, -ine, -ot. V. HAD (Ha).

 

EV
Hall-

-oint (N° 82), -uent, -uin. 1. Proven. Halluin  (Loc. fr.). — 2.

V. HAD  (Ha).

 

EV
Hall-

-on, -ot. V. HAD (Ha).

 

EV
Hall(i)ez

1, Proven. Hallier, ,,Bois de noisetiers ». N° 244. Plus tard, ..Taillis ». N° 243. — 2. ..Marchand des halles ». Synon. : Hallemans. — 3. V. HAD (Ha).

 

EV
Hall(o)uin

-uent, zie Halewijn.

 

FD
Halla

1. Proven. Dép. Nandrin. —• 2. V. HAD (Ha).

 

EV
Hallaert

-ard, -art, Halard, -art: 1. Afl. van Van (der) Halle. 1398 Matte Hallart, Jan Hallaert, Gullegem (DEBR. 1970). – 2. Hypercorrect voor Allaert. 1217 Halardus, Atrecht (NCJ).

 

FD
Hallam

E. FN (PDB) < PlN Hallam (Sheffîeld), Kirk Hallam, West Hallam (Derby). 1297 John de Hallum (REANEY).

 

FD
Halland

-ant, -ans, zie Halflants.

 

FD
Hallard

Hallaux, Hallaert (néerlandisation). 1272 «Henricus Halart» Incourt, 1449 «Jehan Halart» AidesNamur, 1460 «Collar Halar» Slave, 1516 «Collait Hallart» BourgNamur, 1602-3 «la vefve Halau» TerriersNamur; p.-ê. d’un thème anthropon. germ. Haï- (Dauzat 318); secondairement, Hallard est aussi un toponyme à Hamoir et Filot (Lg).

 

JG
Hallaux

W. var. van Hallard (HERB.).

 

FD
Hallay

Halle, cf. Hallet.

 

JG
Halle

zie Halet.

 

FD
Halle (mans)

Haller. 1. Proven. Haï (le) (Loc.), avec suffixes -mans et -er, d’orig. N° 212. — 2. Pro­fess. ..Marchand des halles ». N° 133. — 3. V. HAD (Ha).

 

EV
Halle(n), van der

Verhalle(n), Vrai, Ver(h)olle, Verholen: Verspreide PlN ter Halle: haï. 1199 Wilhelmo de Halla, Ktr. (DEBR. 1980′); 1398 Willem van der Halle, Ing. (DEBR. 1970).

 

FD
Halle, van

van Hal(l), Haï: PlN Halle (VB, A), Haï (NB), Hall en Halle (G). 1377 Boudin van Halle, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Hallegraeff

Door ass. en reïnterpretatie uit Halfgraef. Vgl. D. Halbmeier > Hallmeier, Halfpape > Hallpape, Halbmann > Hallmann, Halbherr, Halbbauer; Ndd. Halfridder: die aïs een ridder leeft zonder het te zijn. Een halve graaf is misschien iemand die zich de allures van een graaf aanmeet. 1686 Hallegraaf, Zwolle (PDB).

 

FD
Hallein

zie Halin.

 

FD
Halleman

au génitif: Hallemans, llalmans. Soit surnom de marchand des halles, soit déri­vé en -mon du NL Halle (BrFl) ou de Van der Halle, Verhalle [FD].

 

JG
Halleman(s)

Halmans: 1. BerN van een beambte bij de stadshal(le), hallenmeester. – 2. Afl. van Van Halle of Van der Halle. 1444 Jan Halman, Zolder (VANB.). – 3. Equivalent van Halfmann, Hallmann. 1637 Jan Halman, Emmerich-Aw. (AP).

 

FD
Hallemee(r)sch, (van)

zie (van) Allemeersch.

 

FD
Hallemeersch

Proven. 1. ..Marais de Hal(le) ». — 2. V. Aal.

 

EV
Hallen

cf. Halin.

 

JG
Halleng

zie Halin.

 

FD
Haller(s)

D. FN. 1. Afl. van PlN Hall. – 2. Muntnaam Heller: duit. 1565 Willem Haller, Kleve-Aw. (AP).

 

FD
Hallet

1. Proven. (Grand- ou Petit-) Hallet (Loc.). — 2. V. HAD (Ha).

 

EV
Hallet

-ez, zie Halet.

 

FD
Hallet

Hallez, Halle, Hallay [si dans ces formes, // ne représente pas (l)y\, Halet, Haleyt, w. (Liège) halèt. Nom d’origine: Grand- et Petit-Hallet (Lg), cf. 14e s. «messire Waltiers de Halley» CensHuy, 1444 «Estienne de Halet», «Bauduin de Haley» AidesNamur, 1479-80 «Pirlo de Haley» TerreJauche. -L’aire de dispersion du nom suggère surtout une autre origine : sans doute dérivé du même thème que Hallard, cf. 1272 «Philippial filius Hallet» PolyptVillers, 1318 «Jehan Hallet», 1326 «Colin le Hallet» ComptesMons, 1569 «Halet, filz Collin de Rechen» (Grand-) Rechain, 1661 «Jehenne Naexhe dit Hallet» Montegnée; dimin.: 1267 «Halletiaus» Cens-Herchies, 1347 «Johans dit Halleteaus» Jeneffe -en-Hesbaye. Certaines mentions en «-eit» suggèrent plutôt un surnom, cf. Haie.

 

JG
Halleumieux

zie Hallumier.

 

FD
Halleux

PlN Halleux (LX) en in Charneux, Comblain-au-Pont, Nandrin (LU). Afl. op -etum van Germ. hasal: plaats waar hazelaren groeien. 1276 Godinus de Haloir, Charneux (KCTD1990-9l, 187).

 

FD
Halleux

w. (Liège) Haleû. 1637 «Barthelemi Halleux» Nandrin; nom d’origine: nom de communes et toponyme fréquent, collectif en -etum de germ. hasal ‘coudrier’, cf. Dehal(l)eux.

 

JG
Hallevoet

zie Holvoet.

 

FD
Hallewaert

zie Allewaert.

 

FD
Hallewyn, (van)

zie (van) Halewijn.

 

FD
Hallier

-(i)ez, Haly: BerN van de hallenmeester (DNF).

 

FD
Hallier

Halliez. 1410 «Martin lu Hallier» CartValBenoît, 1426 «Ottelart le Hallier» TailleSoignies, 1448 «Arnult Hackelair hal-lier» GuilILiège; nom de profession: anc. fr. halier ‘garde des halles; qui perçoit le droit de halage’, cf. 1280-81 «Henriés des Haies de Broussiele» RegTournai. Cf. aussi Haill(i)ez sous Hayet, -ez.

 

JG
Hallin

cf. Halin.

 

JG
Hallin(g)

zie Halin, Hallynck.

 

FD
Hallmann

D. var. van Halbmann; zie Halfmann.

 

FD
Hallo(u)cherie

zie Allosserie.

 

FD
Halloin

Halloint, Halluent, Halluin. 1280-81 «Jehan Haluins li jovenes» RegTournai, 1302 «Jakemes de Haluin et Jakemes de Haluin son oncle» LoiTournai; nom d’origine: Halluin, près de Tourcoing (Nord); cf. aussi Alloin, Alluin, D’Halluin et Haelewyn.

 

JG
Halloin(t)

zie Halewijn.

 

FD
Hallon

Halon. Dérivé du même thème que Hallard, qui figure comme déterminant dans w. halonru, topon. à Mont-le-Ban (Lx).

 

JG
Hallosserie

zie Allosserie.

 

FD
Hallot

Halot. 1280 «H. de Haloz» PolyptLiège, 1503 «Pierre du Hallo», 1591 «Jacques Halot» BourgNamur, 1787 «Jean-Hubert Halot» Purnode; dérivé du même thème que Hallard ou Halin (= Hadelin), cf. Haulot, plu­tôt que surnom: pic. halot ‘branche, perche’ FEW 16, 175a. Peut-être, en région picarde comme Comines, pic. allô ‘saule’ (Dendoncker, 129).

 

JG
Hallot

-oo, zie Halot.

 

FD
Halloua

Naam van Algerijnse, sefardische joden (PDB). Arabische FN Hal(l)ioua: kleine koek, vandaar: aangenaam, vriendelijk (HERZ).

 

FD
Halloy

Proven. Dép. Braibant.

 

EV
Halloy

w. nam. Alwè. 1331 «Colin de Hallois» CartValDieu, 1472 «Jacquemin le Halloy» DénVirton, 1535 «Collin de Halloye» Cart-Ciney, 1561 «Piron Halloix», 1596 «Petrus Halloix» GuilILiège, 1612 «Martin Haloy le vieu» TerriersNamur, 1615 «Éverard Halloy» BourgNamur, 1676 «Jean de Halloy» médecin à Dinant, 1696 «Louis Haloy» BourgNamur; nom d’origine: Halloy, dépend, de Braibant (Nr), ancienne résidence de chasse des princes-évêques de Liège; également nombreux topon. w. et deux communes françaises (Oise et PdC), de même formation que Halleux (collectif en -etum de germ. hasal ‘coudrier’). Cf. aussi d’Omalius d’Halloy.

 

JG
Halloy

Zie De Halloy.

 

FD
Hallu(t)

Zie Dehalu.

 

FD
Halluent

Halluin, cf. Halloin.

 

JG
Hallumier

-iez, Halleumieux: Ofr. helmier < Onl. helm. BerN van de helmmaker. 1265 Wibers Hiaumiers, Atrecht (NCJ).

 

FD
Hallut

Halut. Nom d’origine: forme hutoise (en au lieu de -eu) du NL Halleux ou bien forme romane de Hasselt (Lb), 1203 «Halud»; cf. aussi Dehalu. Dans la mention de 1302 «monsegneur Gérait de Halut» LoiTournai, il s’agit d’un autre NL, p.-ê. Hallu (Somme, arr. Montdidier) [MH].

 

JG
Hallyn

Zie Hellin.

 

FD
Hallynck

-ing, Allinck(x), Helling(h), -ings, -ynck, -inck{x), -inx, Helinck(s), -inckx: 1. BN naar de muntnaam, Mnl. hallinc, hellinc < halvelinc: kleine (halve) munt, mijt. Vgl. D. Helbling, Helling. 1191 Rengerus Hallinc, Varsenare (LEYS 1958′); 1296 lehan Hallinc, Kales (GYSS. 1963). –2. Pair. Afl. van Germ. VN; zie Hellin, Halin.

 

FD
Halmans

zie Hallemans.

 

FD
Halme, van

van Alme, zie van Holme.

 

FD
Halo(u)cherie

zie Allosserie.

 

FD
Haloin

zie Halewijn.

 

FD
Halon

cf. Hallon.

 

JG
Halon

zie Hallon.

 

FD
Halot

cf. Hallot.

 

JG
Halot

Hallot, -oo, Allot, Allo(o), Haulot(te), Aulotte: 1. Ofr. halot: tak, struik, stronk, struikgewas. PlN of BerBN voor de hakker van hakhout. Vgl. Allosserie. – 2. Zie Delaleu.

 

FD
Haloui

zie De Halloy.

 

FD
Halper(i)n

Halporn: Joodse over Oost-Europa verspreide FN (PDB): Halpern, Heilprun. Zuidd. Heilporn = Heilbronn.

 

FD
Halpéryn

1. V. HAD (Ha). — 2. N. de pers. israélite: He(i)lper(t)n.

 

EV
Halpouter

PlN Appelterre (OV). 1396 Jan van Apouteren, Aspelaar (DE B.).

 

FD
Halraans

cf. Halleman(s).

 

JG
Halremans

zie Haeldermans.

 

FD
Hals

Haels: BN naar de opvallende hals. Vgl. Lanchals. 1227 Balduinus Hals, Vlierzele (GN); 1267 Boid Hals, Ip. (BEELE).

 

FD
Halsband

BN voor de drager van een halsband of BerBN voor de maker ervan. 1260 Heinric Halsband, Oostburg (LEYS); 1281 Annijn Halsbant, Z (HAES.).

 

FD
Halsberg(h)e

Alsberg(h)e, van Ha Isberghe: BerBN voor de maker van halsbergen. De halsberg was dat deel van de wapenrusting dat hais en bovenlijf bedekte, borg, 1298 Griela de Halsberghe, Michaeli Halsberghier, Bg. (VERKEST); 1418 Jan Halsberch, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Halsdorf

PlN(HS,RP).

 

FD
Halsen

Halzen: Var. van Helsen/Helzen, met e/a-ronding o.i.v. de l (vgl. dial. malk: melk).

 

FD
Halst, van

zie van Aelst.

 

FD
Halter

Proven. Aaltert (Loc.).

 

EV
Halter(s)

zie Haelters.

 

FD
Halter, van

zie van Aelter.

 

FD
Halteren

Rostock (BRECH.). – 2. Zie Haelterman.

 

FD
Halteren, van

PlN Haltern (NRW). Of Halsteren (NB):i274Haltre.

 

FD
Halterman

cf. Haelterman.

 

JG
Halterman(n)

Holtermann: 1. Ndd. FN < PlN Haltern (NRW). 1330-84 Gysso Haltermann = Gise de (…).

 

FD
Halut

cf. Hallut.

 

JG
Halut

Proven. Halut, Anc. N. fr. de Hasselt (Loc.),  ..Coudraie ».   N°244.

 

EV
Halut

Zie Dehalu.

 

FD
Haluwyn, van

zie (van) Halewijn.

 

FD
Halven, van

zie van Elven.

 

FD
Halvoet

zie Holvoet.

 

FD
Halvorsen

Noors Patr. Germ. VN Halvor < Oudnoords Hallvar3r. St.-Hallvard is de beschermheilige van Oslo (med. T. Schmidt, Oslo).

 

FD
Halwyn, (van)

zie (van) Halewijn.

 

FD
Haly

V. Halliez.

 

EV
Haly

zie Hallier.

 

FD
Halzen

zie Halsen.

 

FD
HAM

Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Devant un élément commençant par m, cette racine se confond avec la racine HAD (Haemers et Hemmer : Had-ma.ru ou Ham-maru) .

I. N. simples.

Hamon, Emsens, Jaum- -e, -enne, Jaumon(et).

 

II.  N. simples avec suffixes.

H.- -et, -ot, -ez : Jaunie-, Jam(m)- -et, -ot(te), -ez, -es, Ham Hom(m)- -ez, -es. H.-ino-: Jamin(et). H.-elin : Hom(m)elin.

III.   AT. composés. H.-arin : Homerin.

H.-bard : Hampart, Hem- -brechts, -merechts. V. HAD (Han)

H.-hard (-hari) : Haem-, Hemm-, Jam- -ers.

H.-rie : Ham-, (H)em(m)e- -rechts, -ryckx, -ry.

H.-wald : Ham-, Hem-, Homm- -al, -el. Intervers. : Ham- -let,

H.-wulf: Ja(u)moul(le).

y Hem-, -ley.

 

EV
Ham-

-broeck, -brouck. Proven. Dép. Poperinge.

 

EV
Ham-

-ers, -eryckx, -esse, -on. V. HAM.

 

EV
Ham(m)erschmidt

-schmitt: BerN Hammerschmied: smid die hamert of hamers smeedt.

 

FD
Ham(me), van

van der Ham, van Hame, Wanham, Vahamme, Ham: Verspreide PlN Ham: landtong uitspringend in inundatiegebied. Ham (L), Hamme (OV, VB). De Br. familie Van Hamme stamt uit Hamme bij Wemmel (VB) (VS1988,351-378; 1991,305-322). 1321 Wolterus de Ham; 1370 Henric zone van Ham, Heilissem (C.BAERT); 1402 Joes van Ham; 1424 Adaem van Hamme = Adaem van den Hamme, metser, Ktr. (DEBR. 1958). Zie ook Verhamme.

 

FD
Ham(p)tia

in Floreffe (N).

 

FD
Ham, (van (der))

zie van Hamme.

 

FD
Hama-

-cher, -ker. Profess. Haammaker, ,,Fabric. de colliers (pour che­vaux, etc.) ».

 

EV
Hamache(r)

-macker(s), -mae{c)kers, zie Hamakers.

 

FD
Hamael

zie Hamal.

 

FD
Hamage

Hamague: PlN Hamage (Nord).

 

FD
Hamaide

-aite, Hamande, Hamende, -ente. 1380 «Jehan Hameide» GuilILiège, 1474 «Mathias Hamayde» PrincipLiège, 1493 «Philippe Hamande» BourgNamur, 1595 «Françoy Hamaide», 1603 «Jean Hamaide» = 1617 «Jean Hamindes» BourgDinant, 1677 «Lambert Hamende» BourgNamur, 1709 «Gilles Amende» Archennes, 1756 «Michel Hamaide» Herstal, 1771 «Gérard Hamaide» Haybes; nom d’origine: topon. fréquent, e.a, Lahamaide (Ht), propr. anc. w., anc. flâné hamede ‘barre; barrière’, w. liég. haminàe ‘levier en fer’ FEW 16, 120b. Cf. aussi Delha-mende et de La Hamaide, etc.

 

JG
Hamaide

Proven. La Hamaide (Loc. et L.D.). ,,Barrière ».

 

EV
Hamaide, (de la)

de la Hamayde, de) Hamaide, Delamaide, Delahamette, Delameth(e), Delameyde, Delhamende, -ente, -inte, Hamende, -ente, -ande, Hamai(n)te: Ofr. hamede, W. haminde: slagboom, afsluiting. PlN Lahamaide (H) en La Hamaide in Beaudour en Hautrage (H). Zie ook Van Ameyde. 1717 Pétri Lameijde = 1723 Pétri Ameijde=1732 Petrus de la Maide; 1762 J. F. Delameyde, Kwaremont (med. D. Ameye, Zedelgem).

 

FD
Hamakers

Hamae(c)kers, Haemaekers, Hamacker(s), Hamache(r), Hammaecher, Hammache, Hamaque, Amaeckers, Amacher, Amacker: BerN Mnl. hamaker, haemmaker: maker van hamen, leren of houten halsjukken voor paarden. 1458 Gortgen Hameker, Ht. (A.GHIJSEN); ±1570 Driesken Haemmaecker, Venlo (CDT 217).

 

FD
Hamal

1. Proven. Dép. Russon (Anc. seigneurerie). — 2. V. HAM.

 

EV
Hamal

Hamael: Rom. vorm van PlN Hamel in Rutten (L). 1334 Eustasse de Hamale = E. de Hamal,Luik(SLLIII).

 

FD
Hamal

Nom d’origine: Hamal, flam. Hamel, dépend, de Russon/Rutten (Lb); cf. surtout la famille noble de Hamal, 1280 «mon saingnor Ustasse le jovene chevalir de Hamale» PolyptLiège, etc.

 

JG
Haman(g)

Adaptatie van Amand.

 

FD
Haman(n)

Hamman(s), Hamans, Hamane: Patr. < Hanemann, afl. van VN Johann(es).

 

FD
Hamande

cf. Hamaide.

 

JG
Hamande

zie (de la) Hamaide.

 

FD
Hamande(s)

Proven. Dép. Gilly.

 

EV
Hamant

zie Amand(t).

 

FD
Hamaque

1771 «Catherine Hamaker» = 1775 «Catherine Hamaque» = 1778 «Catherine Hameque» St-Mard; adapt. romane du NF germ. Hama(c)ker (= fabricant de colliers, de harnais de chevaux) (cf. P. Mathieu, BTD 61, 58-59).

 

JG
Hamaque

W. uitspr. van Hamaker.

 

FD
Hamar(d)

Patr. Rom. vorm van Germ. VN haim-hard ‘heem-sterk’: Henmardus (MORLETI). 1256 Petrus Haimmart, Comp. (MORLET).

 

FD
Hamaux

Hamays, zie Ameele.

 

FD
Hamaux

Hamiaux. 13e-14e s. «Jehans Ha-meaus» CensHerchies, 1449 «Jehan Hameau» AidesNamur, 1451 «Collait de Hamiaulx», «Gossar Hamiaulx» Marchienne-au-Pont, 1685 «Florent Hamaux» BourgNamur; nom d’origine: fr. hameau, nom de nombreuses dépendances, cf. aussi Hamays (ci-dessous), Dehameau, Duhameau, -el.

 

JG
Hamays

1533 «Jehanne de Hamay» Ladeuze, 1595 «Henry de Hamay» BourgDinant; nom d’origine: w. liég. hantai ‘hameau’, e.a. Le Harnais, w. le hamé, à Cornimont (Nr), etc. -Dans la mention: 1258 «sainor Hameal» CartValDieu, apparemment nom de personne.

 

JG
Hamb(i)enne

Proven. Hambrame (Dép. Cortil-Wodon) (Prononc. anc. et dialectale).

 

EV
Hambach

D. PlN (BEIH, NRW, RP).

 

FD
Hambé

Patr. Hambet, dim. van Hambert, Germ. VN han-berht. Zie Hennebert.

 

FD
Hambenne

1559 «Jehan de Hatnbenne», 1622 «Michel Hambenne» BourgNamur; nom d’origine: w. (h)ambène, à Flawinne (Nr).

 

JG
Hambenne

PlN in Flawinne (N).

 

FD
Hamberg, van

PlN (NS, BW, BEI). Meestal wel voor Van Hamburg.

 

FD
Hambersin

cf. Hambresin.

 

JG
Hambersin

Hambresin, zie Embersin.

 

FD
Hambert

Ambert. NP Haimbertus [PHB], issu de l’anthrop. germ. haim + behrt.

 

JG
Hambije

cf. Hambye.

 

JG
Hambique

zie Hannebicque.

 

FD
Hamblenne

Hemblenne. 1382 «Hubius de Hambline» Schaltin; nom d’origine: Hamblinne, (ferme d’) Hamblenne, w. amblène, à Emptinne (Nr).

 

JG
Hamblenne

zie Hemblenne.

 

FD
Hamblok

Hambloch: PlN in Poederooien en Zuilichem (G).

 

FD
Hamborg

zie Hamburg.

 

FD
Hambraine

Proven. Dép. Cortil-Wodon. Synon. : Hamb(i)enne (Prononc. anc. et dialectale).

 

EV
Hambresin

avec métathèse: Hambersin, Am-bersin, Hembersin, Hambursin. d’où Hau-bursin. 1636 «Gillen Hambresin», 1697 «Guillaume Hambursin» BourgNamur; sans doute, avec h- inorganique, nom d’origine: Ambresin (Lg).

 

JG
Hambresin

Proven. Ambresin (Loc.) Synon. : Hambursin.

 

EV
Hambroise

Hombroise. Avec h- inorganique. prénom Ambroise.

 

JG
Hambroise

zie Ambroos.

 

FD
Hambrouck

1. PlN Hambroek in Ekelsbeke (FV) en Hambreucq in Tardinghen (PdC). 1290 Honfredo de Hanbreuq; 1338 Robert de Hambroec (DF V). – 2. PlN in Prinsenhage (NB). 1400 Peter van Hambroec, Aw. (ANP); 1485 Lijsbet van Hambroeck, Duffel (OARII).

 

FD
Hambucken

Hambucken, Hahnbück(en), Ha(a)mbuckers, Hambückers, Hanbuckers, Hanbückers: PlN Hambuch(en) (NRW, RP),

Hambûchen (NRW) < Hagenbuch: haagbeuk. Ndd. Hag(e)(n)bock, -bö(c)ker, -buck. 1506 Gillis van Hanbuchs, Tielt (KWII).

 

FD
Hamburg, (van)

Hamborg, Hamburger, Haneborg: PlN Hamburg, de hanzestad. 1580 Michiel van Hamborch, Hb.-Aw. (AP).

 

FD
Hambursin

cf. Hambresin.

 

JG
Hambursin

V. Hambresin.

 

EV
Hambursin

zie Hambersin.

 

FD
Hambye

Hambije. Sans doute nom d’origine, ainsi 1520 «le Hamby», w. l’ambi, à Jemeppe-sur-Sambre, ol hambîye, à Lesterny, etc. (cf. L. Remacle, La différenciation des géminées…, Paris, 1984, 150-1).

 

JG
Hambye

Hambije: PlN Hambye (Manche).

 

FD
Hambye

V. Amby.

 

EV
Hame, van

zie van Hamme.

 

FD
Hameau

,,Partie de village ». Proven. Synon. : Ham- -iaux, -el(le), Du­hamel. N° 228.

 

EV
Hameau

Hameeuw, zie Ameele.

 

FD
Hameed

Arabische naam.

 

FD
Hameete(man)

PlN Hameete (Z), stuk zandgrond, begroeid met gras, aan de rand van de duinen.

 

FD
Hamegreefs

zie Hanegraaf‘.

 

FD
Hamel

 [aussi forme flam. du NL Hamal], Hamelle, Hammel, au génitif germ.: Hamels; latinisation: Hamélius, Hamilius. 1270 «Hamels li Cordewaniers », 1283 «Jehans Ha­mels, cordoniers» DettesYpres; ne doit qu’ex­ceptionnellement représenter la var. non vocalisée (cf. Duhamel) de fr. hameau, cf. Ha-miaux, sauf p.-ê. dans 1294 «Bernars de Ham-raelles» CensNamur; généralement, ce doit être un hypocor. germ. que Carnoy 63 explique par Hamila.

 

JG
Hamel

1. V. Hameau. — 2. V. AMAL.

 

EV
Hamel

zie Hamels.

 

FD
Hamel-

-ot, -ry(c)k(x). V. AMAL.

 

EV
Hamel(le)

zie Ameele, Hamels.

 

FD
Hamel(s)

Mamelle, Haemel(s), Haamel: 1. BN naar de hamel: gesneden ram. Vgl. De Ram, Schaep, D. Hammel. 1182 Hein de Hamel, Cent; 1240 Balduinus Hamel, Zwijnaarde (SCHMID). –

2. PlN Hamel; zie Van Hamel.

 

FD
Hamel, van

PlN Hamel in Lummen en Rutten (L). 1382 Dyonisius van Hamele, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD
Hamele(e)rs

Hammeler: Afkomstig van Hamel (L). 1444 Lambrecht Hamelers, Tg. (TYTGAT).

 

FD
Hamelin(k)

-inck(x), zie Amelryck(x).

 

FD
Hamelinck

cf. Amelinckx.

 

JG
Hamelius

zie Amulius.

 

FD
Hamelot

1. Patr. Var. van Hannelot, vleivorm van VN Johannes. 1404 Person Hannelot = 1438 Person Hamelot, Laon (MORLET). – 2. Zie Ameloot.

 

FD
Hamelry(c)k(x)

zie Amelryck(x).

 

FD
Hamelryck

Hamelryckx, cf. Ame(l)ryckx.

 

JG
Hamelton

zie Hamilton.

 

FD
Hamelynck

zie Amelryck(x).

 

FD
Hamende

-ente, zie Hamaide.

 

FD
Hamende

Hamente, cf. Hamaide.

 

JG
Hamende(s)

Proven. Dép. Jumet et autres.

 

EV
Hamendt

Spellingvar. van Hamende, Amand of Amendt?

 

FD
Hamer

Hammer (NF plutôt d’origine all.) ; au génitif: Hamers, Haemers (NF flam.). Sur­nom d’ouvrier, de forgeron:  all. Hammer, néerl. hamer ‘marteau’.

 

JG
Hamerelle

Hammerel: PlN. Dim. van hameau: gehucht. 1639 Nicolas Hamerel, Namen (J.G.).

 

FD
Hamerlinck

Hamerlynck, cf. Amelinckx.

 

JG
Hamerlinck

-ijnck, -ynck, zie Amelryck(x).

 

FD
Hamers, (de)

(de) Haemers, Hammer(s), D’Ha(e)mer(s), Dhamer, Dham(m)ers, Daemers, Thamers, (den) Hamer: 1. BerBN van de smid, naar de hamer die hij gebruikt of maakt. 1240 Razo Hamer, Deinze (SCHMID); 1398 Copin de Hamer, Kooigem (DEBR. 1970). – 2. Patr. 1290 Hamer de Gripskerke, Z (MEERTENS 1947,42).

 

FD
Hamerschmidt

zie Hammerschmidt.

 

FD
Hameryck(x)

-rijck(x), zie Amelryckx.

 

FD
Hames

Hammes. NF des régions germano­phones de l’Est de la Belgique, probabl. de même origine que Hamesse (qui suit). Hamesse. NF lorrain importé du départ, de la Moselle (Xanrey et Moyenvic), probabl. d’ori­gine toponymique d’après une mention «de Hamesse» en 1371 (GeneaNet).

 

JG
Hames(se)

Ha(l)mès, Hammes: Var. van Hannes(se). Voor de wisseling n/m, zie Hamelot i. Janne(s) = Jasme(s)=Jamme.

 

FD
Hamet

-es, -ez, -ey: 1. Hypercorrect (met h) voor Amez; zie Aimé. – 2. Hannet, dim. van VN Johannes; vgl. Hames(se).

 

FD
Hameury

zie Amaury.

 

FD
Hamiau(x)

zie Ameele.

 

FD
Hamiaux

cf. Hamaux.

 

JG
Hamiet

1820 «Hamier, -iez» Pas-de-Calais; p.-ê., avec h- inorganique, anc. fr. amiet ‘ami’ ; comp. Hainys.

 

JG
Hamiet

zie Amiet.

 

FD
Hamilius

cf. Hamel, Hamélius.

 

JG
Hamilius

zie Amulius.

 

FD
Hamilton

Hamelton, Hammerton: E. PlN Hamilton in Leicestershire. 1616 Nicolaus Hamelton, Hoei (MUL V); 1666 Andries Hamilton van Glasgow (PARM.).

 

FD
Hamiot

Zie Amiot.

 

FD
Haml-

-et, -ey. 1. V. HAM. — 2. V. AMAL.

 

EV
Hamlincourt

PlN Hamelincourt (PdC).

 

FD
Hamm

PlN Hamm (NRW, NS, RP).

 

FD
Hammaecher

Hammache, zie Hamakers.

 

FD
Hamman(s)

zie Hamann.

 

FD
Hammée, van

W. verhaspeling van Van Hamme.

 

FD
Hammel

cf. Hamel, -elle.

 

JG
Hammel

-els: D. BN: Hamel. Vgl. Hamels 1.

 

FD
Hammelburg

BN (BEI).

 

FD
Hammeler

zie Hameleers.

 

FD
Hammen(s)

-ing(h), -ink: Patr. < bakervorm van een Germ. VN zoals Hademar, Haduman. Hammingus (MORLET I).

 

FD
Hammenecker

zie Emmenecker.

 

FD
Hammer(s)

zie Hamers.

 

FD
Hammerel

zie Hamerelle.

 

FD
Hammerer

D. BerN van iemand die hamert, de smid. Vgl. Hammerschmidt.

 

FD
Hämmerlein

Hammerlé, -lin, Hemmerlin(g): D. Hämmerle(in), dim. van Hammer: hamer.

 

FD
Hammerton

zie Hamilton.

 

FD
Hammes

cf. Hames.

 

JG
Hammes

zie Hames(se).

 

FD
Hammesse

cf. Hamesse.

 

JG
Hamming(h)

-ink, zie Hammen(s).

 

FD
Hammond

zie (van) Hamont, Amon.

 

FD
Hammour

Spelling voor Amour.

 

FD
Hamoir

Nom d’origine: Hamoir (Lg).

 

JG
Hamoir

PlN Hamoir (LU). 1314 Hanet de Hamoir; 1447 Philippart de Hamoir, Hoei (Midd. 1971,257-

273).

 

FD
Hamoir

Proven. Loc.

 

EV
Hamolin(n)e

Var. < Lamoline (J.G.)?

 

FD
Hamoline

-inné. À rapprocher du NF Lamoline (par mécoupage)?

Hanion.

 

JG
Hamon

1. Proven. Hamont (Loc.). — 2. V. HAM.

 

EV
Hamon(et)

Hamont, Hammond: 1. Patr. Verbogen vorm en dim. van Germ. VN Hamo (MORLETI). – 2. Zie Amon.

 

FD
Hamont

Cas régime de l’anthrop. germ. Hamo. – Le NF Hamont peut se référer au NL Hamont (Lb), cf. 1657 «Ruthérus de Hamont» BourgLiège.

 

JG
Hamont, van

van Hamond, Hammond, Hamont(s): 1. PlN Hamont (L). 1450 Arnt van Hamont, Tg. (TYTGAT). – 2. Zie Hamon(et). Hamori, zie Amaury.

 

FD
Hamp(e)l

Hempel: Dim. van Hampe, Hampert.

 

FD
Hampe

zie Ampe.

 

FD
Hamper(t)

Patr. Germ. VN Hambert. D. Hamprecht < Haganprecht (BRECH.). Vgl. Ampe.

 

FD
Hampert

Probabl. var. de *Hambert, anthrop. germ.

 

JG
Hampson

E. Patr. Zoon van Hamo of Hamond. 1354 Robert Hamsone, York (REANEY).

 

FD
Hampt-  

-eau,  -(i)aux,  -ia.   Proven. Hampteau    (Loc.)    ,,Petit   ham ». (Pré). N° 228.

 

EV
Hampt(i)aux

Hamtiaux: PlN Hampteau (LX) en in Opheilissem (WB).

 

FD
Hamptaux

Hamtiaux, w. nam. Am’tiau. Nom d’origine: dérivé du thème de fr. hameau, nom d’une commune et de plusieurs dépendances en Wallonie.

 

JG
Hampton

PlN (Cheshire, Gloucestershire, Herefordshire).

 

FD
Hamri

zie Henri.

 

FD
Hamrol

zie Henrioul(le).

 

FD
Hamwyck

Proven. ,,Quartier du ruis­seau, de la vallée ». N° 228. HÀN. V. HAD (Han).

 

EV
Hamys

1820 «Hamis, Hamy» Pas-de-Calais; pourrait, avec h- inorganique, représenter fr. ami, dial. amis’, comp. Hamiet.

 

JG
Hamys

zie Amy(s).

 

FD
Han

zie Hanne.

 

FD
Han-

Ce thème, de beaucoup le plus productif en Wallonie, est tiré de (Je)han, (Jo)han, p.-ê. par reprise au germ. ; cf. Gen-. » Latinisation: (Jo)hannes > Hanesse, Hannes, Hannesse. 1341 «Jehan de Hanesse» CoutStavelot, 1500 «Collin Hanesse» BourgNamur, 1570 «Heyme Hannesse» Thys. Sans suffixe: Hane, Hanne [peut s’être ren­contré avec le néerl. haan ‘coq’, cf. Lehaen, Lehan(n)e]. 1281 « Hanne Kaye » Dettes Ypres, 1289 «Hanne de Chienrue», «Hanne et Jamons» CensNamur.

Dérivés: 1° avec suffixe simple: -ard: Hanard, Hanart, Hannard, Hannart, Hanarte, Hannaert (graphie ou forme flam.). 1264 «Johannes Hanars villicus de Lantins» CartValBenoît, 1272 «Hannardus pistor», «Domino lohanni Hannart» PolyptVillers, 1280 «Hanardus filius Juette» PolyptLiège, 1289 «Hanar Lardinoix» CartValBenoît, 1289 «Hanart Rosée», «Hannons li fis Hanart» CensNamur, 1336 «Jehan dit Hanar» Anthr-Liège, 1356-58 «Jehans Hanars» PolyptAth, 1444 «Raskin Hannard» TerreJauche. –Hanau [secondairement, nom d’origine: ville de Hesse], Hannaut. 1600 «Léonard Han-nau» BourgNamur, 1602-3 «Simon Hannau» TerriersNamur. – Hannay, w. (Liège) Hanë; –et : Hanet, Hannet. 1279-80 «Hanés Meuris-ses», «Jehans li fius Hanet l’Escuelier» RegTournai, 1293 «Hanet Saligos» Anthr-Liège, 1303-7 «Hannet le Chanbier» Salzin-nes/Namur, 1313 «Johanne dicto Hanet», 1319 «Jehan dit Petit Hanet le bolengier» GuillLiège, 1319 «Hanneit Embier» CartVal-Benoît, 1320 «Hanes fils Johan», 1348 «Hanes Ouris» GuillLiège [que Vincent 39 classe à tort avec -esse], 1364 «Jehans Hanes» PolyptAth, 14e s. «Henris Hanes» DocLens, 1400 «Johan dis petit Hannet d’Avroit» Guill­Liège, 1506 «Hanneit» CoutStavelot, 1602-3 «Boniface Hané» TerriersNamur. – Hanicq, Hanicque, Hanique, Hannick, Hannicq (avec suffixe-;(t). 1265 «Hanike» CensNamur, 1316 «Pieron Hanike» TestTournai, 1597-98 «Nicolas Hanicque» ComptesNivelles. –Hanin. 1272 «Hannins filius Gertrudis» PolyptVillers, 1276 «Nicoles fieus Hannin» DettesYpres, 1327 «Hanin fil Alart Li Tuil-lier», 1334 «Hanin Haket» ComptesMons, 1364 «Hanins Den de Lait», 1417 «Hanin Capette» PolyptAth. – Hanocq (avec suffixe -ok). 1265 «Jehans Hanoke» Forest (Nord), 1280-81 «Hanoke Bierenghiers» = 1302 «Jehan Biérengier c’on dist Hanoke» Loi-Tournai, 1360-62 «Colars Hanokes» Polypt­Ath. – Hannon, Hanon [cf. 1444 «Jehanon Graindamour» Namur]. 1257 «Hanon del Puce» BaillNivelles, 1272 «Hannons filius Cardin» PolyptVillers, 1289 «Hannons li fis Hanart» CensNamur, 1350 «Hannon de Baar» CartValDieu, 1360-62 «Huars Hanons» PolyptAth, 13e-14cs. «Hanons dou Bos» CensHerchies, 1417 «Jehans Hanon» Polypt­Ath, 1481 «Hanon Malpais» Dailly, 1539 «Mathis Hannon» BourgNamur. – Hannot, Hano, Hanot. 1240-41 «Hanot Casiel» CharitéTournai, 1285 «Hanot le Neve», 1288 «Jakeme Hanot» DettesYpres, 1289 «Hannot dou Rieu» CensNamur, 1330 «Hanot vallet le bailliu» ComptesMons, 1348 «Johannis dictus Hanot» GuiliLiège, 1717 «Monseigneur Dom Bonaventure Hannot» Aulne. — Hannotte, Hanotte. 1280 «Johannes dictus Hanotte de Halei» Wansin, 1289 «Jehans Hanote de Harmoies» CensNamur, 1352 «Hanotes fils de feu Johan» FiefsLiège, 1630 «Hanotes fis de feu Jehan Petisneis» AnthrLiège. – Han-nouille, Hanouille (avec suffixe -ouille). 1597-98 «Pierre Hanouille» ComptesNi-

velles. – Hanoul, Hanoulle (avec suffixe w. liég. -ouïe < lat. -eola). 1289 « Jehan Hanoule» CensNamur,  1325  «Johan dit Hannoule» Nethen, 1406 « Hanoule de Félines le vigne­ron» GuillLiège,  1602-3 «Pierre Hanoule» TerriersNamur. – Huileuse, -uise, Hanneuse, -uise, Hanus, -use (avec suffixe -use [sans doute û long]). 1272 «Hannuse», «Mychael frater    dicti    Hannuise»    Thorembais-les-Béguines, 1356-58 «Gérars Haneuse», 1358-59 «Estiévenars Haneuze» PolyptAth, 1480 «Hanus Malhierbe» GuillLiège, 1621 «Col-son Hanus » émigré en Suède ; ces formes ne doivent pas provenir du génitif latin (Jo)han-nis, avec alternance -is/-us. 2° avec suffixe double (sauf Hank- et Hans-, classés à part) : Hanlet. 1296 « Johannes dictus Hanelet»,   1317  «Johannes filius Hanelet» AnthrLiège. – Hanneton [non pas surnom (insecte), ni Hanneton, affluent de la Haine], Hanton [non pas Hanton, dépend, de Sclayn] (suffixe -eton, comp. Henneton, Henton). 1330 «Johans Hanetons» Juprelle, 1343 «Jehanfils Haneton»,  1350 «Johans Hanetons» Fiefs-Liège, 1399 «Moreal Haneton» = «Johans dis Moreal  Hanneton  de  Haccourt» CartVal-Benoît, 1501 «Philippe Haneton» AidesHai-naut, 1676 « les vesve et hoirs Jean Hanneton» RuageAth. – Hannevart (avec suffixe -evard). 1600 «Hannevart = Henevart» Cerfontaine (suffixe inattendu, mais cf.   1444 «Jehans Haneveal» Melen). – Haniset, Hanizet, Han-nuzet (suffixe -iset). – Dér. en -olet: 1625 «Perpète  Hanolet»  Dorinne. – Hannoset, Hannosset,   Hanoset,   Hanosset,   Hanozet (suffixe -oset). 1444 «Colart Hanozet», 1449 «Simon Hanuset» AidesNamur, 1502 «Wathir Hanozet»   CoutStavelot,    1539   «Lambert Anceau dit Hanozet» CourVedrin, 1552 «la veuve   Hannozet»   SubsidesNamur,   1616 «Jacques   Hanuzet»   PrincipChimay,   1617 «Gaspar    Hannosset»    GuillLiège,    1627 « Jacque Hannoset» émigré en Suède. – Mmio-zin (suffixe -osin). 1602-3 «Anthoine Hano-zin» TerriersNamur [le premier élément de ces suffixes doubles -iset, -uzet, -oset, -osin paraît bien être -use, de Hanuse]. — Hanoteau, Han-noteau,  -eaux,  Hanotiau,  Hanotiaux (suf­fixe -oteau). 1449 «Colart Hanotiau» Aides­Namur, 1481-82 «Hanotiau de Foux» Terre-Jauche, 1500 «Hanotia Jounot», 1537 «Pier-chon Hannoteau» BourgNamur. – Hannotier, Hanotier, Hannotière, Hanotière (suffixe -otier, -otière). – Hanotin (suffixe -otiri). 1294 «Hanotins de Rustines», «Jehans Hanotins» CensNamur, 1496 «Hanotin» CoutStavelot. –Cf. aussi Hannepin, etc.

 

JG
Han-  

-egraaf,   -greefs,   -esse,   -et, -euse, -ewald. V, HAD (Han).

 

EV
Han- 

-ichen,  -icq,  -kenne,  -in.   V. HAD (Han).

 

EV
Han-   

-kenne,    -kin,    -let,    Hann- -a(e)rt(s), -ay. V. HAD (Han).

 

EV
Han(n)-

-appe, -art, -au. V.  HAD (Han).  

 

EV
Han(n)et

Hen(n)et, Anne(e)t, An(n)é, Annez, Honet, -ée, -ee, Honnee: Patr. Dim. van VN Johannes. 1325 Hanettus filius quondam Petit Johan, Luik (RENARD 235); 1323 Jean dit Hanet Gontier, Luik (BODY).

 

FD
Han(n)iet

Patr. Dim. van VN Johannes.

 

FD
Han(n)off

Wellicht W. uitspr. van Hannover.

 

FD
Han(n)on

Hen(n)on, Hinon, Hannoun, Annon: Patr. Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Hano ‘haan’. 1127 signum Hannonis, Reims-Luik (SLL). – 2. Vleivorm van VN Johannes. 1260 Johannes Hanon, Oc. (MORLET); 1301 Johannes dictus Grans Hanons, Luik (RENARD 237); 1340 Hannon Mossarts = Hannotte Mossart; 1370 WouterHennon, Tn. (C.BAERT); 1379 Jhan Hanoen = 1387 Jehan Anoen, Ip. (BEELE).

 

FD
Han(n)ut

1. PIN Hannut, Ndl. Hannuit (LU). 1332 Walterus de Hannut; 1347 Art van Hanuyt, Tn. (C.BAERT). – 2. Patr. Vleivorm van VN Johannes. 1406 daer Hannuyt op woende, Bs. (PEENE).

 

FD
Hana

zie Hannaerts.

 

FD
Hanappe

1. Ofr. hanap: drinkbeker, kruik. BN of BerBN. Vgl. Hanappier (DNF). – 2. PlN Hannappes (Aisne, Ard.), Annappes (Nord).

 

FD
Hanappe

Nom d’origine: (H)annappes (Aisne, Ardennes, Nord).

 

JG
Hanard

-art(e), zie Hannaert(s).

 

FD
Hanart

Hanau, etc., cf. Han-.

 

JG
Hanau(er)

PlN Hanau (HS).

 

FD
Hanau(t)

zie Henaux.

 

FD
Hanause

zie Hanne.

 

FD
Hanbick

-bi(c)que, zie Hannebicque.

 

FD
Hanbuckers

zie Hambucken.

 

FD
Hanc

zie Hanck.

 

FD
Hanc-

cf. Hank- et Hans-.

 

JG
Hanc- 

-e, -et,  -iau, -isse. V.  HAD (Hanz).

 

EV
Hancart

1. Proven. Dép. Warneton. 2. V. HAD (Hank).

 

EV
Hancart

zie Hannecart.

 

FD
Hance

zie Hanne.

 

FD
Hancel

Zie Ancel.

 

FD
Hancelin

zie Ancelet.

 

FD
Hancet

zie Haniset.

 

FD
Hanch-

cf. Hans-.

 

JG
Hanchard

-ar(t), zie Hannecart.

 

FD
Hanchart

1, V. Hancart. — 2.  V. HAD (Hank).

 

EV
Hanchaus

Zie Ancel, Hanciau(x).

 

FD
Hanchir

Hanzir, Hansirs, Henchir, -yr: Patr. W. afl. op -essier van VN Johannes.

 

FD
Hanciau(x)

Hanchaus, Hans(s)eeuw, Hansay, Anseau, Anceau(x), Ansseau(x), Anciau(x), Ansi(e)au(x), Ansia, Ancia, Ansay, Anseeuw: 1. Patr. Vleivorm op -eç-el van Johannes. 1319 Johans Hanoseaz, Broekom (SLLIII); 1362 Willeame Hannecheaz, Alleur (HERB.). – 2. Hanciau(x) kan hypercorrect zijn voor Anciau(x). Zie Ancel.

 

FD
Hancisse

Hansis: Patr. W. afl. van VN Johannes.

 

FD
Hanck

Han(c)ke, Handke, Henke, Henek, Haneke, Hanc(q), Anke(n), Hangx, Hack(e), Hacken(s), Haquenne, Haeck, Haa(c)k, Hake, Haeken(s), Haex, Hacks, Hackx, Hak, Acke(n), A(c)kens, Ac(k)x, Acs, Aeck, Aecq, Aex: Patr. Hanke en gedenasaleerde vorm Hakke < Johannes. Zie Hacket. 1278 Haneke de Helefaut = 1268 Johannis, decani de Helefaut (DF V); 1219 Volcranni Hackes, Vn. (DF XVI./oi); 1281 Symonis Acke = Symon Haket, Gent(HAES.); 1303 van Weite Acken, Moerkerke; van Janne Hanken, Oostende (VERKEST); 1310 Weite Haecs land, Michiel Hacs, Oedelem (LEYS).

 

FD
Hanck-

cf. Hank-.

 

JG
Hancock

1. Mnl. hanecoc: alikruik. Vgl. Slecke. 1379 up Jan Haencocke, Ktr. (DEBR. 2002); 1386 Pasin Hanecoc, Ip. (BEELE). – Lit.: F. DE TOLLENAERE, Middelnederlandsch Coc, Hanecoc. TNTL1939,283-8. – A. VIAENE, Bk. 1947,20-21. –2. REANEY verklaart Hancock aïs dim. vanHann =Johannes. Maar 1297 Hannecok le Nunne wordt ook Henricus genoemd.

Hancotte, Hanicot(te), Ancot: Patr. Vleivorm van Johannes. 136 e. Hanekot d’Autreppe; 1317 Johannes dictus Hanecote de Fiez (HERB.); 1259 Jehans Hanikotte, Dk. (TdT).

 

FD
Hancre:

Spelling voor Ancre of hypercorrect voor Hancq, Haneke.

 

FD
Hand, (den)

zie den Hond(t).

 

FD
Handekijn

-kyn, -quin: Var. van Hondekijn.

 

FD
Handel(s)

zie Haendel.

 

FD
Handel, (den)

De Handel is een poldernaam in Oosterhout (NB). PlN Handel in Gemert (NE).

 

FD
Handelberg

Proven.   Aan   Dalberg (Dép. Kersbeek-Miskom).

 

EV
Handelberg(h)

Reïnterpretatie van Aan de Berg?

 

FD
Handelsman

BerN van de handelaar: bemiddelaar, zaakwaarnemer. Vgl. D. Handelmann.

 

FD
Handenhove(n),van

zie Aendenhof.

 

FD
Handenhuyse, van

Van aan den Huize: aan het huis? Of door verkeerde lezing (u=n) van Van Haudenhuyse.

 

FD
Handequin

zie Handekijn.

 

FD
Handgraaf

Reïnterpretatie van Hanegraaf.

 

FD
Handig

BN: handig, bedreven.

 

FD
Handke

zie Hanck.

 

FD
Handl(é)

zie Haendel.

 

FD
Handler

Händler, Hendler: D. BerN Hândler: handelaar. Vgl. Handelsman.

 

FD
Handrieu

Var. de Andrieu(x) avec h- inorgani­que.

 

JG
Handrieu

zie André.

 

FD
Handsa(e)me

zie Ansaeme.

 

FD
Handsaeme, van

van Handzaeme, van Hantsaeme: PlN Handzame (WV). 1155 Marcelius de Hanzam; 1268 Clais de Hansame; 1300 Jacop van Hansame (DF V); 1326 Bouden van Ansame, Ip. (BEELE).

 

FD
Handsc(h)utter, de

de Handsetters, zie de Hantsetters.

 

FD
Handschoewerker

Hand(t)schoewercker, Handschouwer(c)ker, Handtschdewercker (sic NF): BerN van de handschoenmaker. 1410 Jourdaen de Handscoewerkere, St.-Win. (VERGR. 1968,105).

 

FD
Handschoote

zie de Hantsetters.

 

FD
Handschutter

Profess.,  Fonction ou passe-temps. ,,Archer ». Nos 143, 201.

 

EV
Handstanger

Verhaspeling van Hanfstengel.

 

FD
Handtchootte

zie de Hantsetters.

 

FD
Handtpoorter

zie Ampoorter.

 

FD
Handtsaem

zie Ansaeme.

 

FD
Handtschutter, (de)

zie de Hantsetters.

 

FD
Handwerker

BerN van een handwerker. 1516 Midi. Handwerker, Burghausen (BRECH.); 1631 Gabriel Hantwerkers, St.-P.-Leeuw-Aw. (AP).

 

FD
Handzel

zie Hansel.

 

FD
Hane, de

zie de Haan.

 

FD
Hanebeck

Ennebeck: 1. BN ‘hanenbek’. 1298 te Hanebex, Bg. (VMW); 1358 Willem Hanebeck, Aardenburg (DF V). – 2. Zie Hannebicque.

 

FD
Haneborg

1. Spellingvar. van Hamborg: Hamburg. – 2.  Noorse FN naar PlN Hanaborg (PDB).

 

FD
Haneca(rd)

zie Hannecart.

 

FD
Hanecart

Hannecart, -ard, Haneca, Hanne-quart, cf. sous Hank-.

 

JG
Hanedoes

zie Andouche.

 

FD
Haneffe

1367 «Ameile de Haneffe le soiioir de planches» GuillLiège; nom d’origine: Ha­neffe (Lg).

 

JG
Haneffe

Anaf, Heneffe: PlN (LU). 1310 Tieri de Haneffe,Luik (SLLin).

 

FD
Hanefstingels

zie Hanfstengel.

 

FD
Hanegem, van

Vervorming van Van Andelgem, PlN in Desselgem (WV)? 1382 Michiele van Handelghem, Desselgem; 1391-93 Ghiselin van (H)andelghem, Ktr. (DEBR. 1970). Of PlN Hanhnheim(RP)?

 

FD
Hanegraaf(f)

-graef(f), Annegrave, Ha(e)negreefs, -grifs, Hamegreefs, Hennegra(e)ve: BerN van de opzichter van hanen en ander pluimvee. Vgl. pluimgraaf: bediende die vogels verzorgt. 1360

Peter Haengreve, 1367 Petrus Hanegreve, Diest (CLAES1986); 1377 Wouter Anegrave, Ip. (BEELE).

 

FD
Haneke

zie Hanck, Hannick.

 

FD
Haneke

zie Hanquet.

 

FD
Hanekroot

Mnl. hanencraet: hanengekraai, dageraad. D. Hahne(n)kratt: BN voor een vroege opstaander (BRECH.). 1281 Michael Hanecraet, Ip. (BEELE); 1436 Gillis Hanekraet, Ronse

(LENOIR).

 

FD
Hänel

Hanel, zie Haendel.

 

FD
Haneman

zie Hannemans.

 

FD
Hanen,

zie Haanen.

 

FD
Haneron

Patr. Vleivorm van VN Johannes. 1396 Andrieu Haneron, Dk. (TdT). Vgl. Henneron.

 

FD
Hanes

Hannes, Hannesse, cf. Han-.

 

JG
Hanesse

-euse, zie Hanne.

 

FD
Hanet

Hanicq, Hanin, Hanizet, etc., cf. Han-.

 

JG
Hanet

zie Hannet.

 

FD
Haneveer

-veir, zie Hannevart.

 

FD
Hanf(f)

D. BerBN van de hennepteler, -boer. Vgl. D. Hanfbauer.

 

FD
Hanfstengel

Hanefstingels, Haeneefstingels: D. BN: hennepstengel, voor een opgeschoten kerel. 1415 Renz Hanfstengel, Esslingen (DN).

 

FD
Hangx

V. HAD (Hank).

 

EV
Hangx

zie Hanck.

 

FD
Hani

Zie Hannier.

 

FD
Haniche

Patr. Afl. van VN Johannes.

 

FD
Hanicka

zie Hannecart.

 

FD
Hanicot(te)

zie Hancotte.

 

FD
Hanicq

-ique, zie Hannick.

 

FD
Haniet

-ey, Honlet, Hanolet: Patr. Dim. van VN Johannes. 1296 Johannes dictus Haneles, Heure-le-Romain (AVB).

 

FD
Haniet

zie Hanniet.

 

FD
Hanika

zie Hannecart.

 

FD
Haniken(ne)

zie Hanniken.

 

FD
Hanin

Henin, Hén(a)in, Henein, Hennin(g), -inck(x), -ings(en), Hannin(ck): Patr. Vleivorm van HN Johannes. 1326 Hanin de Cupre = Jan de Cupre; 1375 Hannin = 1376 Jan van Bachten, Ip. (BEELE); 1381 van Janne Joncoerut = 1387 Hennijn Yonckort, Tn. (ROEL. 1951,14); 1332 Johanne Hennins = 1334 Johanne Hannijns, Tn. (C. BAERT).

 

FD
Hanisch

Patr. Oostd. vleivorm van VN Johann.

 

FD
Haniset

-izet, -ozet, -uset, Han(n)os(s)et, Hannuzet, Henuset, -uzet, Hunuzet, Enuset, Hanset(s), Hancet, Hanse, Hanse(z), Hanzé, Inzé, Inze, Aniset, -izet, -uset, An(n)uzet: Patr. W. vleivormen van VN Johannes. 1330 Hanozet de Criscengnees, Luik (SLLIII); 1358 Johan Hanosey; 1388 Hanozet de Crisnée; Johan Hanozet de Moxhe, Luik (BODY); 1396 Hanses, li ouvriers de broudure, Bergen (PIERARD); 1565 Johan Hanson dit Hanchet, Villers-l’Evêque (HERE.).

 

FD
Hanjoul

Hanjool, zie Hanoulle.

 

FD
Hank-

Hanck-, Hanq-. Thème formé de Han-+ suffixe d’origine germ. -ik.

•  Sans suffixe : Hancke, Hancq, Hancre (par ypercorrectisme).  1289 «Nicholes Hanke» DettesYpres, 1479-80 «Hanke le Coke» Terre -Jauche.

•  Dérivés:  Hanear,   Hankar,   Hankard, Hankart, Haneca, Hannecart, Hannequart, Flanquait; Hanckaert, Hanquaert (formes flamandes).  1279-81   «Hanekars Grignars» ComptesMons,   1350 «Hankar de Crehen» Crehen, 1356-58 «Colars Hanekars» Polypt-Ath, 1358 «Johan dit Hanekart le bolengier» CartValBenoît,   1430  «Baulduin  Hanear» Leers-et-Fosteau,   1553  «Magdelaine Han­ekart» BourgNamur, 1561 «Jehan le Hancard» DénFlorenville, 1602-3 «Nicolas Hancquart», «Henrart Haneckart» TerriersNamur,  1616 «Jean Hanecart», 1623 «Bartholomé Hanne­cart» DénChimay, 1676 «Jacques Hannecart» RuageAth. – Hanquet.  1664 «Jeanne Han-quet» BourgNamur. – Hannequin, Hanquin. 1254 «Hannekin de  Scotes»  DettesYpres,

1257   «Hanekin de Nivelle» BaillNivelles,

1258  «Hanekin d’Uble» CartValDieu, 1264 «Hankinus»  Lixhe,   1272   «Hannekin  de Sancta Maria» PolyptVillers, 1276 «Nicholon Hanekin», 1281 «Hanekin Plotkin fil Jehan»,

1291 «Willekin, Callekin et Hannekin, orphe-ne enfans maistre Wautier» DettesYpres, 1348 «Hankinus filius Johannis Hanot», 1351 «Hannekin Hanekoie» FiefsLiège, 1358-59 «Hanekins fiuls Jehan Vivekin», 1417 «Hane­kin Fournier» PolyptAth, 1444 «le grand Hannequin», «Hannequin le naiveur» Aides-Namur, 1465-66 «Hannekin et Gillekin le Poertre» TailleHoves, 1474 «Johannes dictus Hannequin Dodenge» PrincipLiège, 1525 «Jehan Hanekin» Gimnée, 1565 «Jehan Han­quin» BourgNamur. – Hanquinaux, Hanqui-niaux (avec suffixe double -in-eau). – Han-quinet (avec suffixe double -in-et). 1352 «Hannekinet fil Hannoton» FiefsLiège, «Han-nekinet Malcortois de Frangnees» CartVal­Benoît, 1358 «Hanekines» Fumai, 14e s. «Hanckinet a Somalie le corbesier» CensHuy. – Hanquinot (avec suffixe double -in-ot). –Hancotte (avec suffixe -otte). 1317 «Johannes dictus Hanekote» Fize-Fontaine, 1345 «Jo­hannes dictus Hanicote filius quondam Hanicar» AnthrLiège, 1611 «Martin Hancotte» BourgNamur.

» Avec adaptation w. du suffixe flam. -ken: Haniken, Hanikenne, Hankenne.

 

JG
Hankar(d)

-art, zie Hannecart.

 

FD
Hankard

V. HAD (Hank).

 

EV
Hanke

zie Hanck.

 

FD
Hankenne

-kin(s), zie Hanniken.

 

FD
Hankin(s)

Annequin, Hanquin(et), Henquin(et), -ez, -iaux, Hanquin(i)aux, Anquinaux, -et: Patr. 1i. Hannekin, dim. van VN Johannes; Rom. dim. op -et, -el/(i)au(x). 136 e. Hankin Voet; 1277 Hannekin Conin; 1386 Hannequin Meschien.Ip.

(BEELE); 1244 Johanne Hanikiel, Dk. (SMT I); 1398 Jan Hannequin, Joes Hannekin, Wingene (DEBR. 1970). Zie ook Hennekens. – 2. Hannekin = Annekin/Arnekin, dim. van Arnoud of Arnolf. 1253 Arnulphi dicti Annekin, Z (OHZ 11,663).

 

FD
Hanklin

Hancotte, Hancq. V. HAD (Hank).

 

EV
Hanl

zie Haendel.

 

FD
Hanlet

cf. Han-.

 

JG
Hanlon

Patr. Hannelon, vleivorm van Johannes.

 

FD
Hann-

cf. Han-.

 

JG
Hann-

-es(se), -et(on), -euse, -ick, -icq, -iet, -iken, -on, -oset, -ot(te),

-otiau,   -oulle,   -ozet.   V.   HAD   (Han).                                           

 

EV
Hannaert(s)

Han(n)ard, Han(n)art(e), Han(n)a, Annaert(s),Anna(a)rt,Anard, Hennaerd, -aert,-ard, -art, Hénard, Honna(e)rt, Honna(rt), Hoonaert: Patr. Afl. van VN Johannes. 1300 Jan Hannaerts, Tv. (BERDEN); 1340 Johannis dicti Hannart, Tn. (ROEL. 1951,13).

 

FD
Hannay

Hon(n)ay, Honai: Patr. LU W. vorm van Hanel, Haneau, dim. van VN Johannes.

 

FD
Hanne

Han(n), Hannes(se), Hanesse, Hannise, Han(n)us, Hanus(s)e, Anus, Han(n)euse, Aneuse, Hanause, Han(n)uise, Hanusz, Hennés, Hennus, Henusse, Hans, Hanse(n), Hance, Hans(s)enne, Hensenne, Ansenne(s), Hans(s)en(s), Hensen(s), Ans(s)ens, Ansen, Hanze(n), Hensje), Hen(n)issen, Hen(n)euse, Hens(s)en, Henze, Henzen(ne), Hins(en), Hinssen(s): Patr. Korte vormen en allerlei var. en afl. van Han(s), Hannes, Johannes. 1268 Hanne Cnape; 1375 Jan Hannenzone, Ip. (BEELE); 1423 Hantz van Nuwenborch = 1425 Jan van Nuwenborch; 1453 Hanssen Moninxs = 1457 Jan Moninx, Ht. (ROEL. 1951,14); 1478 Johannes Hansen; 1455 Hennen Hencens, Ht. (A.GHIJSEN); 1369 Jehan Haneuse, Dk. (TdT); 1415 Jehan Hanouse, 1438 Jehan Hansse, Dk. (TTT).

 

FD
Hannebau

-bou(w), -bauer, Hennebaut, -baux, -bo(is), -bot, -bel(le), -bil, Henbaut, Hinnebaut, -bo, Hun(e)belle, Humbel, Hendboeg: Patr. Germ. VN han-bald ‘haan-moedig’: Hanubaldus (MORLET I). Hennebel(le) is hypercorrect (vgl. Fr. beau/belle). 1244 Johanne Hanebaut, Dk. (SMTI); 1300 Hanebouts werf, Schoondijke (DF V); 1347 Henric Hane(n)bout = 1366 H. Hannebout, Meldert(C.BAERT).

 

FD
Hannebi(c)que

-bic, Hanbick, -bi(c)que, Hambique, Hanebeck, Hennebi(c)q(ue), Hen(n)bicq, Annebicque, Ambi(c)que, Ambicq, Aembeeck, Ennebeck: Patr. Vleivorm van Germ. VN Hanebert of Haneboud. 1360 Will. Annebic, Niepkerke (RPN); 1396 Jan Hannebicke, Velaines (DE B.); 1483 Agniès Hennebique, Dk. (TTT). Zie ook Hanebeck.

 

FD
Hannecart

-card, -kaert, Hanecard, -cart, de Hannecard, Hannicart, Haenecaert, Han(ne)quart, Hankar(d), -art, Hancart, Hanchar(d), -art, Annicaert, Anckaert(s), -aer, -aar, Ankaer(t), Ancard, -art, -aer, Anecaert, Encart, Enkart, Hani(c)ka, Han(n)eca, Aneca, Anyca, Anica, Anca: Patr. 1. Afl. op -ik-ard van VN Johannes. 1165 Gotsuinus Hanchars, Dk. (SMT I); 1340 Johannis dicti Hankart de Noddereyns, Tn. (ROEL. 1951,19); 1345 Hanicardus dictus Hanicotte filius quondam Hanicar pistoris, Luik (VINCENT 1952); 1428 Jaquemart Hanneka, H (CCHt); 156 e. Betrice Ankaerts, Wervik (med.); 1703 J. B. Aneca, Blankenberge (PARM.). – 2. Soms < Hendrik. 1340 Henricus dictus Barie = Hankart Barien, Tn. (C.BAERT).

 

FD
Hannecart

 V. HAD (Hank).

 

EV
Hannecke

zie Hannick.

 

FD
Hannedouche

zie Andouche.

 

FD
Hanneman(s)

Henneman(s), Anneman(s), Han(n)emann: 1. Patr. Afl. van VN Johannes. 1271 Johannis de Speelhove = 1282 Hannemanno dicto de Speelhove, At.; 1248 Johannes clericus = 1281 Hanneman clericus, Temse (V. LOON 75); 146 e. Jan filius Hannemans, Opwijk (LIND. 1964,19); 1300 Alet Annemans, Tv. (BERDEN). – 2. Zie Anneman(s).

 

FD
Hannen

Hennen: Patr. Vleivorm van VN Johannes. Ook gen. van Hanne. Zie Hennen. 1375 Hannin van Bachten = 1376 Jan van Bachten, Ip. (BEELE); 1455 Hennen Hencens, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD
Hannep(a)in

Patr. W. vleivorm van VN Johannes. 1254 Johannes dictus Heinepins, Dalhem (CVD); 1293 Jean Hanepins de Jupille (ISP).

 

FD
Hannepin

-ain. 1280 «Stassinus Hannepinus et Godinus» PolyptLiège, 1289 «Hanepin» CensNamur, 1294 «Jehans Hanepins» Cens­Namur; probabl. double dérivé en -ep-in (suf­fixe assez rare) du thème anthropon. Han-. — Cf. aussi, avec suff. -oie, 1348 «Johan Hane-poie de Verlaine» = 1363 «Johans dit Hane-poie de Verlaine» GuillLiège.

 

JG
Hannequart

zie Hannecart.

 

FD
Hannequin

zie Hanniken.

 

FD
Hannes(se)

zie Hanne.

 

FD
Hanneton

Hanto(o)n, Hen(ne)ton: Patr. Vleivorm van VN Johannes. 1330 Johans Hanetonsjuprelle (HERB.); 1520 Jean Hanneton, Bergen (CSWLïï); 1530 Nicasius Hanton, Oud. (MULIV).

 

FD
Hanneuse

zie Hanne.

 

FD
Hannevart

Haneveer, -veir, Hen(n)ebaert, Henvard: Patr. Germ. VN haim-frid ‘heem-omheining’: 1041 Henfridus; 12e e. Heinfrithus (GN). 1296 Andries Henvert, PdC (BOUGARD); 1452

Henewart de Floyne (HERB.).

 

FD
Hannicart

zie Hannecart.

 

FD
Hannick

-icq, Hanicq, Hanique, Haneke, Hannecke, Annick, Anique, Annycke, Unique: Patr. Afl. van Han, VN Johannes. ± 1300 Jehans Hanike, PdC (BOUGARD); 1244 Engerrans Hanicus; 1317 Sainte Hanike, Atrecht (NCJ).

 

FD
Hannier

Honnier, Hony, Hani, He(i)ni, He(in)ny: Patr. Rom. vorm van Germ. VN han-hari ‘haan-leger’. ±1300 Haniers, PdC (BOUGARD).

 

FD
Hanniken

Haniken(ne), Hankenne, Han(ne)quin, Hannin(ck), zie Hanin.

 

FD
Hannise

zie Hanne.

 

FD
Hanno(t)

Hano(t), Han(n)ot(t)e, Anno(t), Annoot(e), Anote.Annothe, Annothé, Hannotel, Han(n)otiau(x), -teau(x), -tieau, taux, Annotiau, Hanotin: Patr. Vleivormen van VN Johannes. 1298 Hanotiaus Josiaus, Fretin (CSWI); 1280 Hannoet de Beke=Johannes de Beke = 1306 Hannot de Beka; 1307 Hannos li Deckere = 1326 Annoet de Tegheldeckere; 1396 Jan Hannoot = 1397 Jan Annoot, Ip. (BEELE); 1330 Johan Hanoteas, Fize (SLL III); 1348 Johan fils de Hanoteau de Fyez, Luik(BODY).

 

FD
Hannocq

zie Hanoque.

 

FD
Hannois

-oir, zie Hanoy.

 

FD
Hannosette

Metr. Vrl. vorm van Hanoset.

 

FD
Hannotier

zie Hanotier.

 

FD
Hannou(i)lle

zie Hanoulle.

 

FD
Hannover

PlN (NS).

 

FD
Hannoy

Nom d’origine: Hannoy, composé topon. en -etum, ainsi Hannoy à Courcelles et Le Hanois à Fontaine-!’Évêque (Ht); v. aussi Duhannoy.

 

JG
Hannoy

zie Hanoy.

 

FD
Hannoyer

zie Hennuyer.

 

FD
Hannuis

Hannus, zie Hanne.

 

FD
Hannuzet

zie Haniset.

 

FD
Hano(t)

zie Hannot.

 

FD
Hanocq

zie Hanoque.

 

FD
Hanoff

zie Hannoff.

 

FD
Hanolet

zie Hanlet.

 

FD
Hanon

Hanot, Hanoset, cf. Han-.

 

JG
Hanon

zie Hannon.

 

FD
Hanoque

Han(n)ocq, Heno(c)que, Hen(n)ocq, Henoch, Annocque, -ué, Anoque, Anocq: Patr. Vleivorm van VN Johannes. ± 1300 Jehane Hanoke, PdC (BOUGARD); 1322 Anniès Hanoke; 1384 Jehan Hanoque, Dk. (TdT); 1398 Heinric Hannoke, Spiere (DEBR. 1970).

 

FD
Hanos(s)et

zie Haniset.

 

FD
Hanotaux

-(i)eau, -iau(x), -eaux, zie Hannot.

 

FD
Hanotier

-ière, Hannotier: Patr. Afl. van VN Johannes.

 

FD
Hanotin

Hanotte, zie Hannot.

 

FD
Hanoulle

Hanoul(d), Anoul, Han(n)ou(i)lle, Henouille, Hagnoul, Hainol, Hanjoul, Hanjool, Hignoul(e), Xhignoulle, Hinoul, Ignoul: Patr. W. vleivorm op -ouïe van Johannes. 1325 Johan dit Hannoule, Luik (RENARD 237); 1334 Hanoule de Visei (HERB.); 1340 lohannis dicti Hannoel, Tn. (ROEL. 1951,13); 1587 Waelraef Ignoels, Bs. (HB 23l).

 

FD
Hanoy

Hannoy, -ois, -oir, Annoye: Patr. Vleivormen

van VN Johannes.

 

FD
Hanozet

zie Haniset.

 

FD
Hanozin

Patr. W. vleivorm van VN Johannes.

 

FD
Hanq-

cf. Hank-.

 

JG
Hanqu-

-art, -et, -in(i)aux, -in(et).   V. HAD (Hank).                           

 

EV
Hanquart

zie Hannecart.

 

FD
Hanquet

-uez, Henquet, -uez, Henket, Hancké, Anquet, -uez: Patr. Dim. van Hanke < Johannes. 1297 Margherite Hanokede, Dk. (TdT).

 

FD
Hanquier

-iez: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN ans-ger ‘ans (godheid)-speer’: Anscarius, Hanscherius (MORLET I). Vgl.Anquetil < ans-ketil. 1271 Gobert Anskier, St-Q. (MORLET). Of <

Hauquier (eveneens in L) met epenthetische n.

 

FD
Hanquin(et)

-uin(i)aux, zie Hanniken.

 

FD
Hanraets

Haanraats, -aads, Haenraets, Ha(h)nraths, Henraat, Hanratty, Hanre(z), Hanré: 1. Patr. Germ. VN han-rêd ‘haan-raad’: 922 Henradus, Stavelot (MORLET I). – 2. Maar een Heerlens geslacht Haanraads is afkomstig van Haanrade in Kerkrade (NL) (CROTT1979).

 

FD
Hanre(z)

Hanré: 1. PlN Hanret (N). 1444 Stassart de Hanret, Namen (J.G.). – 2. Zie Hanraets.

 

FD
Hanrez

1. V. HAD  (Han). — 2. Proven. Hanret (Loc).

 

EV
Hanrez

1444 «Stassart de Hanret» AidesNa-mur, 1497 «Guillaume de Hanresch» Bourg­Namur; nom d’origine: Hanret (Nr). Secon­dairement, aphérèse de (Je)han-er-et, cf. 1347 «Gossien Hanneriaul» Nivelles.

 

JG
Hanrij(s)

zie Henri.

 

FD
Hanrion

-ot, zie Henrion, -ot.

 

FD
Hans

zie Hanne.

 

FD
Hans-

Cet élément a double origine:

1° le germ. Hans, Jean, dans Hance, Hans, Hanse, Hanze. 1444 «Hanse le mareschal» AidesNamur, 1479-80 «Hanse palfernir», 1481-82 «Jacob filz dudit Hanse» Terre-Jauche, 1540 «Jehan Soupart dit Hans» Estinnes-au-Val, 1552 «Clarisse Hanche» SubsidesNamur. – D’où des dérivés comme: Hansen, Hansenne. 1493 « Andry Hansenne » Vogenée, 1501 «Fiera de Hansenne» Mar-chienne-au-Pont. – Hansens. Hanskens. Hansquine. 1637 «Guilleaume Hanskinnc» Nandrin. – Hanssen, Haussons. 2° une formation romane sur Han-, où -s- (en picard, ou graphie picarde -ch) est la première partie du suffixe double -eç-ard, -eç-on, -eç-otte, etc.: Hansart, Hanchar, Hanchard, -art. 1330 «Hanechars de Logne», 1479-80 «Waty le Hansar», 1491-92 «(Waty le) Han-sar» TerreJauche. – Hanciau, Hanciaux, Han-say. 1362 «Willeame Hannecheaz» Alleur; sans doute aussi Hanse) [ou bien var., avec h-graphique, de Ancel, Anselme], dérivé: Hanselin. 1505 «la veuve Jehan Hansellin» BourgNamur. – Hanse, Hanset, Hansez, Hanzé, Hanche. 1395-96 «Hanse l’ouvrier de broudure» ComptesMons, 1565 «Johan Han-non dit Hanchet» Villers-l’Évêque; au Pays de Hervé, il faut penser aussi, le suffixe étant rare avec des NP, au l.d. hanse d’Olne, cf. 14.7.1766 «la dlle veuve Toussaint Hancé re­présente (…) que feu le sr son marit aurait conjoinctement avec elle vendu au sr Henry Mathieu Hancé une grange et stelée [w. stèlêye, f., gerbier] située aud. Hancé» C. J. Olne [JL, NFw2]. – Hanchir, Hanzir (avec suffixe -ier(e)). – Hancisse, Hansis (avec suf­fixe -isse). Hanson, sans doute aussi Hant-son. 1352 «Hanes dit Hanechons» Ougrée, 1545 «feu Hanchon Danneal pexheur» GuillLiège, 1564 «Toussaint fil Henry Han­chon» CoutStavelot, 1577 «Matthy Hanson» CoutStavelot, 1602-3 «Jacques Hanson» TerriersNamur, 1629 «Gabriel Hanson» émigré en Suède. – Hansotte. 1511 «Han-chotte le Serian» CoutStavelot, 1540 «Han-zotte de Barsy» CartCiney, 1561 «Pierre le Hensotte» DénFIorenville, 1602-3 «Jean Han­sotte» TerriersNamur, 1686 «Jean Hanchotte» BourgNamur, 1688 «Renier Hans(c)otte [= f ?]» Purnode. – Hansoul, w. liég. Hansoûle, Hansnulle. 1459 «Amelius Hanchoul» Ke-mexhe, 1496 «Hansoul de Londos» CoutSta-

velot, 1518 «Hansoulle Le Blan Taillan», 1527 «Jehan Hansoulle» BourgNamur, 1602-3 «ung manovrier nommé Hansoulle» Ter­riersNamur. – Hansroul (avec suffixe double -er-oul).

 

JG
Hans-

-et, -ez, -kcns, -on, -otté, -oui, -sens. 1. V. HAD (Hanz). — 2.       

V. Hans(e).

 

EV
Hans(e)

Hansen(ne),   Hansen(s),  1. V. HAD (Hanz). — 2. N. de

bapt.   d’orig.    biblique.    (Jo)han(ne)s, ,Jean ». N° 106.

 

EV
Hans(e)bout

Patr. Ans(e)boud, Germ. VN ans-bald ‘godheid-moedig’: 1107 Ansboldus, Cent; 12e e. Ansbout, Moorsel (GN).

 

FD
Hansaerts

Hansa(rt), Henissart: Patr. Afl. van HN Johannes.

 

FD
Hansay

zie Hanciau(x).

 

FD
Hänsch

Hansch(mann), Häntsch, Hantsche, Hansc(h)ut(t)er, de, zie de Hantsetters.

 

FD
Hanscoote

Hanscotte, zie de Hantsetters.

 

FD
Hanse

zie Hanne, Hanset.

 

FD
Hanse

zie Hanset.

 

FD
Hanseel

zie Ancel.

 

FD
Hanseeuw

zie Hanciau(x).

 

FD
Hansel

Hensel(s), Handzel: 1. Patr. D. Hansel, dim. van Hans. – 2. Zie ook Ancel; Hanselaere, van; Hanselaer, -aar: PlN Hanselaar in

Lokeren (OV). 1295 Elysabeth de Hamselar, Lokeren; 1398 Jan van Hanselaer, Oostakker (GYSS. 1971).

 

FD
Hanselin

zie Ancelet, Hainzelin.

 

FD
Hanselman(n)

Patr. D. vleivorm van Hans.

 

FD
Hansenne

Hansen(s), zie Hanne.

 

FD
Hanset(s)

-ez, -é, zie Haniset.

 

FD
Hanseval

cf. Xhenceval, Xhenseval.

 

JG
Hanseval

Hanzeval: PlN Xhenseval in Ouffet (LU).

 

FD
Hansewijck, van

zie van Hanswyk.

 

FD
Hansion

zie Ancien.

 

FD
Hansirs

zie Hanchir.

 

FD
Hansis

zie Hancisse.

 

FD
Hanskens

Hansquine: Patr. Dim. van VN Hans, Johannes. i6e e. Johanna Hanskins, Waas (VAN G.IV,563).

 

FD
Hansma

Hansman(n), Ansman: Patr. Afl. van VN Hans. 1560 Ansman, A (LIND. 1964,20).

 

FD
Hansoel

Spellingvar. van Hansoul.

 

FD
Hansoi

zie Hansotte.

 

FD
Hanson

Hansson, Hantson, Anisson, Unissons, An(t)son, Henson: Patr. Hanesson, Rom. vleivorm op -eçon van Johannes. 1352 Hanes dit Hanechons, Ougrée (HERB.).

 

FD
Hansotte

Ansotte, Hanuzot, Henchoz, Hansoul(le), -soel, Hansol, Hensotte, Hensoul: Patr. Rom. vleivormen met stapelsuffîx -eçot, -eçoul, -eçoi van VN Johannes. 1318 Hansoy, Villers-le-Peuplier; 1459 Amelius Hanchoul, Kemexhe (HERB.); 1527 Jehan Hansoulle, Namen (RBN).

 

FD
Hansoul(le)

zie Ansoult, Hansotte.

 

FD
Hansquine

zie Hanskens.

 

FD
Hansroul

zie Anseroul.

 

FD
Hansseeuw

zie Ancel, Hanciau(x).

 

FD
Hanssen(s)

Hanssenne, zie Hanne.

 

FD
Hanstater

Patr. < Noors Hansdatter, Johannesdatter: dochter van Johannes. Vgl. Deens Hansdotter, D. Hanstochter.

 

FD
Hanswy(c)k, (van)

-wij(c)k, van Hansewijck, -wyck: PlN Hanswijk in Mechelen (A). 1296 Johannes dictus de Hansewiic, Mech. (OARI); 1369 Jan van Hansewijc, Mech. (V.ING.).

 

FD
Hant-

-on, -sen, -z. V. HAD (Hand  et Hanz).                                          

 

EV
Hantekees

Vervorming van Hautekees.

 

FD
Hanto(o)n

zie Hanneton, Antonius.

 

FD
Hanton

cf. Han(n)eton, v° Han-.

 

JG
Hantout

zie Andouche.

 

FD
Hantsaeme, van

zie van Handsaeme.

 

FD
Häntsch

Hantsche, Hantschmann, zie Hänsch.

 

FD
Hantschmann

Patr. D. vleivorm van Johann. 1448 Hans Hanschmann, Gorlitz (BRECH.).

 

FD
Hantschoot(t)e

zie de Hantsetters.

 

FD
Hantsetters, de

de Handsetters, Handschutter, de Handsc(h)utter, (de) Han(d)tschutter, de Hansc(h)ut(t)er, Deanscutter, Dan(t)schotter, Danschutter, Dhantschotter, D’Handschotter, D’Hants(c)hotter, Dandschotter, Damschotter, Handschoote, Hantschoot(t)e, Handtchootte, Hanscoote, Hanscotte, Anscutter: BerN van de hant(scoe)zutter:handschoennaaier, handschoenmaker. 1227 Weitin de Rekenghem qui dicitur Hantsottera, Cent (GN); 1321 a Bartholomeo Pellifice = 1322 a Bartholomeo Hansittere, Tn.; 1357 a Francone de Hantsuttere, Oplinter (C.BAERT); 1417 Johanne Handzi tiers, Mech. (HB 689); 1457 Willem de Handschutter, Berlaar-Mech. (GPM).

 

FD
Hantson

cf. Hanson?

 

JG
Hantson

zie Hanson.

 

FD
Hantz(en)

Patr. D. vleivorm van VN Hans.

 

FD
Hanu(i)se

Hanus(se), zie Hanne.

 

FD
Hanuise

Hanus, cf. sous Han-.

 

JG
Hanus

1. V. Hans(e). — 2. V. HAD

 

EV
Hanuset

-uzet, zie Haniset.

 

FD
Hanut

Nom d’origine: Hannut (Lg).

 

JG
Hanut

zie Hannut.

 

FD
Hanuzot

zie Hansotte.

 

FD
Hanvard

V. HAD (Han).

 

EV
Hanvermat, van

zie (van) Havermaet.

 

FD
Hanze

cf. Hanse, v° Hans-.

 

JG
Hanze

V. HAD (Hanz).

 

EV
Hanzé

cf. Hanse, Hanset, v° Hans-.

 

JG
Hanzé

zie Haniset.

 

FD
Hanze(n)

zie Hanne.

 

FD
Hanzeval

zie Hanseval.

 

FD
Hanzir

zie Hanchir.

 

FD
Haon(d)

Haot: Patr. Rom. verbogen vorm en dim. (-ot) van Germ. VN Hado (MORLETI). Vgl. Haous, Hatton.

 

FD
Haond

V. HAD (Ha).

 

EV
Haot

cf. Maillot.

 

JG
Haoud

Var. van Haous? Algerijnse naam (PDB)?

 

FD
Haous

Patr. Rom. vorm van Germ. VN hath-wulf ‘strijd-wolf: Hadulf(us) (MORLET I). 1343 Pierre Haudoul, Chauny (MORLET).

 

FD
Hap

Happe, Haep, Haps, Hepp(e), Hep(t)s: 1. Mnl. happe: (hak)bijl. BerBN van de houthakker. 1270 Johannes Happe; 1294 Baude Haep = 1296 Boid Hap; 1296 Crestiene Haps, Kales (GYSS. 1963); 1307 Clais Happe; 1395 Maye Haps, Ip. (BEELE). Vgl. Happaert, D. Beil, Hackebeil. – z. Patr. Bakervorm van de Germ. VN Herbrecht of Hebbrecht. 1289 Adelisen Weitiin Heps wedewe, Bg. (CG). – Lit.: F. SMULDERS.Hflp-Herfrafe. Br.L. 1955,83.

 

FD
Hap

Happe. 1294 « Baude Haep (Hap, Happe)» OnomCalais, 1462 «Watier Happe» Ypres, 1583 «Mathis Happe» BourgNamur, 1626 «Jan Hape» émigré en Suède, 1693 «Nicolas Happe » Liège ; surnom (de forgeron?) : anc. fr. happe ‘crampon, crochet’ FEW 4, 38 Ib, ou anc. pic. happe, w. liég. hèpe ‘hache’ FEW 16, 144b. – Hap peut aussi être un hypocor. germ., Happo < hadu-berht; Happe, plutôt un NL, cf. Ferme de Happe, à Leignon (Nr).

 

JG
Hap(pe)

Haps. V. HAD (Ha).

 

EV
Hapart

Happart, w. Hapâr. 12e s. «Hubertus Hapart» NécrArras, 1181-89 «Jofridi Hapart» St-Hubert, 1271 «Watiers Happars» Dettes-Ypres, 1279-80 «Jehans Hapars» RegTournai, 1289 «Warnechons li fis Hapart», 1294 «Jehans Hapars d’Antée», «Happars de le Hossire» CensNamur, 14e s. «Hapar de Bois» Liège, 1593 «Mathy Happarte» Thys, 1602-3 «Jacques Happart» TerriersNamur; surnom de gourmand: moy. fr. happard ‘celui qui happe, qui saisit’ FEW 4, 382a, comp. 1295-1302 «Jehans Hape tourte» ImpôtArtois; aussi autres sens possibles, par ex. à partir de w. liég. hapâ, (Malm.) hapâr ‘volet de pigeon­nier’, ou d’anc. fr. happart ‘crochet à pendre’ ibid., d’où ‘lieu des exécutions capitales’ (ainsi à Nivelles). Cf. aussi Happaerts.

 

JG
Haperen, van;

van Haeperen van Aperen, van Apers: PlN Hapert (NB). 1173 Gela de Hapert (LNT); 1340 Johannes de Apert, Tnh. (VERB. 102). De overgang naar Van Haperen is in 1700-50 gebeurd in de streek Breda, Prinsenhage, Etten-Leur. De FN werd Van Apers in Schoten (A) (tned. T. van Aperen, Merksem).

 

FD
Hapers

Haepers. Nom d’origine: Hapert (Noord-Brabant) ou bien graphie hypercor-recte pour Apers [FD].

 

JG
Hapers

Haepers: 1. PlN Hapert (NB). Hapers=Van Hapert (VS1985,429). Zie Van Haperen. -2. Ha(e)pers kan hypercorrect zijn voor Apers. 1344 Joesse Hapere, Cent (RSGII); 1392 Wouter Haper,Aw.(ANP).

 

FD
Hapet

Happé, Happée: Dim. van Ofr. hape: haak. BerBN. EenHollands-joodsefamilieHartogliet medio 2oe e. haar FN wijzigen in Happée (Bs.) (med. P. De Zuttere, Bs.).

 

FD
Hapiot

Dérivé de Hap(pe), cf. pic. hapiète et moy. fr. hachot FEW 16, 145b; comp. aussi 1599 «L. Flament dit Happiette caipentier» Mons (BTD 16, 250) et 1426 «Jehan Hapil-lon» TailleSoignies.

 

JG
Hapleteer, van

PlN Appelterre (OV).

 

FD
Happaert(s)

-aer(s), -ard, Hap(p)art,Appaerts,Appart, Apard, Happers, Appers: Afl. van Mnl., Opic., Ow. happe: hakbijl. BerN van wie de bijl hanteert, wellicht een houthakker. Vgl. Hap(pe). 1243 Egidii Happart, H (SMTI); 1385 Johannes Happart, Tg. (TYTGAT); 1469 Johannis dicti Happaert, Bs. (OSTYN). Happaers = Happers (CLAES1985,529).

 

FD
Happaerts

1603 «Remy Happarts (orig. de Maastricht)» BourgLiège; var. de Hap(p)art

avec -s de génitif germ., cf. 1381 «Happaert» Haï.

 

JG
Happart

cf. Hapart.

 

JG
Happe

cf. Hap. Haqu-, cf. Hak-.

 

JG
Happe

Haps, zie Hap.

 

FD
Happé

Happée, zie Hapet.

 

FD
Happel

zie Appel.

 

FD
Happers

zie Happaerts.

 

FD
Haq(ue)

zie Hack(e).

 

FD
Haqu-

-enne, -in. V. HAD  (Ha et Hak).

 

EV
Haquart

cf. Hanquart, v° Hank-.

 

JG
Haquenne

zie Hacken(s).

 

FD
Haquet(te)

zie Hacket.

 

FD
Haquin

zie Hacquin.

 

FD
Haquir

zie Hackier.

 

FD
Harang

1. Proven. Hareng (Dép..Herstal). — 2. V. HARD (Har).

 

EV
Harang

-ant, Harent, Harran(g), Dehareng, Hereng, Herent, Hérant, Herreng, Herren(t): Grafieën voor Fr. hareng, Ofr. harenc: haring. BerBN voor een haringvisser of-verkoper. Of huisnaam. 1281 Gerardus Harant, Avelgem (HAES.); 1313 Guillaume Harenc, huilier (MICH. 1951); 1305 Jehans Herens = 1321 Jehan Harinc, Ktr. (DEBR. 1971). Zie ook Harinck.

 

FD
Harbant

Patr. Germ. VN Harebannus of Hardobannus (MORLETI), wellicht gereduceerd < Herbrand, Harbrand.

 

FD
Harbert

Harbers, zie Herbrecht.

 

FD
Harbig

zie Herwig.

 

FD
Harbion

zie Herbillon.

 

FD
Harbon(nier)

W. hypercorrect voor Charbon(nier).

 

FD
Harboord

-rt, zie Eerebout.

 

FD
Harbrecht

zie Herbrecht.

 

FD
Harbrink

Harperink: Patr. Afl. van Harbrecht.

 

FD
Harchies

Harchy, Deharchies: PlN Harchies (H). 1623 Marten Harchy, Tn.-Aw. (AP).

 

FD
Harchies

Harchy. 1258 «Jehan de Harc(h)ies» ChartesHainaut; nom d’origine: Harchies (Ht).

 

JG
Harchies

Proven. Loc.  Synon. :Harchy.

 

EV
Harchouts

1.    Proven.   Harkhout,,,Bois défriché ». N° 238. — 2. V.HARD (Hark).

 

EV
Harck

Harcq. 1. Proven. Arc (Ainières)  (Loc.).  —  2.  V. HARD (Hark).

 

EV
Harck(e), van

Harck, Harcq, zie van Herk.

 

FD
Harckman(s)

zie Herckman(s).

 

FD
Harcourt

D’Harcour(t), Darcourt: PlN Harcourt (Eure). 1312 Gillijs van Haercourt van der Voghelbeken,Oud.(CG).

 

FD
Harcq

1667 «J. Harcq notair» Fontaine-Val-mont; p.-ê. surnom: w. hark ‘râteau’ FEW 16, 170a (du moy. néerl. harke)’, ou bien, avec h-graphique, var. de Arcq.

 

JG
HARD

avec les variations de voyelles, les mutations de la consonne finale et les inversions : HARD, HERD, HIRD, HORD, HURD; HAR(i) (con­sidéré comme un élément propre) : HARC, HARZ; HIRD, HIR, etc. Nos 124, 125, 126.

N° I. Formes Ha(e)rd, He(y)rd, Hi(e)rd, Ho(e)rd, Hu(y)rd.

A.  Formes Ha(e)rd, He(y)rd,  Hi(e)rd, Ho(e)rd,  Hn(y)rd.

I.  N. simples. N° 118.

1.  Hart(e), Hardt, Horth,-Morts, Hard(t), Hart-, Hurt- -mans.

2.  Haert, Hert- -ens, Horto(n), Jaerdens, Jardon.

II.  -N. simples avec suffixes. N° 119. H.-ino ou ing : Hertin Jaradin.

H.- -atto, -otto, -ez : Hartot, Horta, Xhardez. H.-ekin : Hartiens, Hurtgen.

III.  N. composés. N° 120. H,-bald : Hertebaut. H.-bard : Hartert.

H.-hari : Herdies, Hard- -ier, -les, -i, -y. H.-ivald : Herteel.

B.  Formes Haer (HAR1), He(y)r, Hi(e)r, Ho(e)r, Hu(y)r.

I.  N. simples. N° 118.

1.  Hair(son),   Herr,   Horre,   Har-,   He(e)r(e)-,   Herre-,   Hor–man(d), Ho(o)re- -mant, -mans, -manus.

2.  Haer-, Hoor- -ens, Hér- -o, -ion, Hor(r)- -ion, -yon.

II.  N. simples avec suffixes. N° 119.

H.-ino ou -ing :   Hét-, Herr-  -in, Heereyns, Haer-, Her-, Hor-

-inck(x), -ing(s), Har-, Hér- -ing, -eng. H.- -ik, -ez, -oz : Ho(o)r- -icks, -icx. Hér- -is, -oes, H(o)rez. H.-elin : Herlin, Herlant, Horlaint.

II.                N. composés. N06 120, 121.

H.-bald •• Her(re)-, Heyr- -haut, -bout, -bots. H,-bard : Herbert, Horpert.

Avec diminutif : Herb- -inaux (-ino), -illon. N° 121. Jarbinet. H.-god : Margot, Herregodts. H.-hard : Horrard. H.-helm : Harms. H.-lad (-land) : Her- -la, -land. H.-leud (leu[de]n) : Horlait, Horlaint. H.-mad f-maz) : Her- -messe, -mes. H.-maru : Herremerre. H.-wad : Horwath, Hérouet.

H.-wald-: Har-, Her-, Hir- -ou(x), Hur- -el, -iau. Her- -aly, -au(x). H.-ward : Horward. H.-win : Harrewyn. H.-wulf : Hairoulle.

C.  Formes Ha(e)rk, Herk, Hurk, Hirk.

I.  N. simples. N° 118.

Harck, Harcq, Herch, Horge, Harkemanne, Horckmans.

II.  N. composés. N » 120. H.-hari : Her(r)- -eigers, -ygers. H.-wald : Harchouts.

D.  Formes Ha(e)rz, Hefyjrz, Ho(e)rz, Hirz, Hurz (Ou : Harts, Harst, etc.).

I.  N. simples. N° 118.

Hars(ch)e, Hersch, Herssens, Ho(u)r(ch)t, Hors(te)- -mans.

II.  N. simples avec suffixes. N° 119. H.-ino : Harsin.

H.-ett : Herzet.

III.  N. composés. N° 120. H.-leu(d)en : Hersleven. H.-wald : He(u)rs(ch)el, Hirsoux. H.-wulf : Hirsoil.

N° II. Cas régime : Harn, Hem, Horn.

I.  N. simples avec suffixes. N° 119. H.-att, -ett : Hern- -a, -ot(te). H.-ik : Hornick.

II.  N. composés. N° 120. H.-hard : Hernardin.

H.-hari : Harnie, Horn-, Hum- -er, -y.

H.-wald : Hern- -(i)aux, -oux, Hiern- -aut, -aux.

H.-wulf : Harnould.

 

EV
Hard

Peut être d’origines multiples: fr. hart; au fig.: w. (Mouscron) hard(e) ‘effronté, hardi’; ou bien néerl. hard ‘dur’. Cf. aussi Harte.

 

JG
Hard(o)uin

zie Hardewijn.

 

FD
Hardaen

zie Ardaen.

 

FD
Hardas

Hardat. Surnom: moy. fr. hardas ‘hart’ FEW 16, 153a, ou bien rouchi hardache ‘co­riace’ id., 155, n. 8.

 

JG
Hardas

Hardat: Misschien Mfr. hardas: strop. BerBN (HERB.)?

 

FD
Harde, de

Hard(t), Hart(e), Art(e), d’Harte, ‘t Hart, Herte.de Herde, D’Herde, Derde(n), Herd(en), Herd(é): 1. BN Mnl. hart, hert: hard, sterk, wreed, gevoelloos, hardnekkig. 1410 Loenis de Harde, Ktr. (DEBR. 1958); 1410 Claes die Harde, Lille (MNT 389). – 2. De vormen met à kunnen teruggaan op Mnl. harde, herde: herder; zie Herder.

 

FD
Hardebil

BN naar de lichaamseigenschap: harde bil. Vgl. Hardebolle, Harteschene.

 

FD
Hardebolle

BN voor iemand met een harde kop, een stijfhoofd. D. Hartkopf. 1281 Hannekinum Hardebolle, Ip. (BEELE); 1309 Sygeri dicti Herdebolle, Mech. (OATII).

 

FD
Hardeel

Ardeel: 1. Fr. hardel: touw; fïg.: hij die de strop verdient, galgenaas, booswicht. 1306 Gherard Hardeel, Ip. (BEELE); 1382 Roegekin Hardiel, Moen (DEBR. 1970); 1402 GheeraerdArdeel, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Evtl. Patr. Dim. van

een Germ. hard-naam; vgl. Harteel.

 

FD
Hardelauf

zie Hartlooper.

 

FD
Hardeman

Haerdeman, Arteman, Hardman(s), Hartman(s), Hertmans, Herteman(t)s, Hertelmans: Patr. Germ. VN hard-man ‘sterk-man’: ize t. Hartmannus monachus; 136 e. Hardman, Cent

(GN). 1325 Sygero Hartmans; 1347 Otte Hartmans = Otto Hardman, Tn. (C. BAERT); 1639 Pieter Hardeman, Waasten (DUV.). Zie ook Hartmann.

 

FD
Hardeman

Haerdeman; formes all.: Hartman, Hartmann. Nom issu de l’anthrop. germ. hard(u)-man, cf. 12e s. «Hartmannus mona-chus» Gand.

 

JG
Hardemee

Naam van een poldertje bij Oosterland, in 1695 voorgoed geïnundeerd. De EN komt sinds eind 16e e. in Nieuwerkerk en in de 17de. ook in Zierikzee voor.

 

FD
Hardenberg

(NRW, NS, OIJ). 1536 Albertus Hardenberch, EL (MULIV); 1665 Joannes van Herdenbergh, Aw. (AP).

 

FD
Hardenberg, (von)

Hartenberg, Hartemberg: PlN

 

FD
Hardenne

1. PlN Hardenne in Houyet (N). – 2. Zie vanAardenne.

 

FD
Hardenne

1533 «Nicolas de Hardenne», 1653 «Jérôme Hardenne» BourgNamur; nom d’ori­gine: Hardenne, à Houyet (Nr), ou bien Arden-ne (nom de la région) avec h- graphique.

 

JG
Hardeweg

Patr. Reïnterpretatie van Hard(e)wig, Germ. VN Hartwig.

 

FD
Hardewijn

-yn, Herdewijn, -yn, Hard(o)uin, Ardewijn, Ardouin, Ardhuin, Herdhuin: Patr. Germ. VN hard-win ‘sterk-vriend’: Hardwinus, Ardoinus (MORLET I, GN). 1115 s. Harduini presbiteri, Laon (SMTI); 1300 Jacop Heerdewiin, Cent (CG);

1341 Hubien Herduwin, Hoei (SLLIII).

 

FD
Hardez

zie Lexhardé.

 

FD
Hardi

cf. Hardy.

 

JG
Hardi

-ie(s), -is, -ij, -y, Lehardy, Ardies, Herdies, Hordies, -iez, Ordies: Ofr. hardi: moedig, durvend. BN. 1393 Bêle Hardis, Ktr. (DEBR. 1970); 1398 Marguerite Hardie, Dk. (TdT).

 

FD
Hardies

Ardies, prononcé Hardis’, Hcrdies. Paraît une adaptation du cas sujet roman har­dis, cf. Hardy; cf. aussi Hordies. Hardiquest, Hardiquet. (NF limbourgeois et à Jodoigne). 1711 «LambertusHardiques» Saint-Trond; dimin. d’un nom germ. du type Hardo [FD],

 

JG
Hardijns

zie Harding.

 

FD
Harding

Hardijns, -yns, Ardyns, -ijn(s): Patr. Afl. van de Germ. VN Hardo ‘sterk’. 965-981 Hardingus, Cent (GN); 1296 Willem Ardiins huus, Her. (DERCON); 1401 Gheeraerd Hardync, Bg.

(SIOEN).

 

FD
Hardique(s)t

Patr. Dim. van Germ. VN Hardo. Vgl. Harding. 1711 Lambertus Hardiques, St.-Tr. (MUL VII).

 

FD
Hardman(s)

zie Hardeman.

 

FD
Hardmeier

zie Hartmeyer.

 

FD
Hardouin

Harduin. 1158-70 «Harduinus vil-licus de Hoyo» ÉchHuy, s.d. «Hubini Hardu-win» ObitHuy, 1254 «Watiers Harduin» ChartesHainaut, 1279-81 «Jernous Har-duins», 1286 «Harduins li Oiseleres» Cart-Mons, 1289 «Alars Harduins» CensNamur; nom issu de l’anthrop. germ. hard-win [d’où est issu anc. fr. hardouin ‘négociateur de mariage, entremetteur’ FEW 4, 383a]. «Forme fém.: 1289 «Damoiselles Anes Harduine» CensNamur.

 

JG
Hardoux

Ordou: Patr. Rom. vorm van Germ. VN hard-wulf ‘sterk-wolf: Hardulfus (MORLET I). ± 1300 Mehaut Hardoule, PdC (BOUGARD).

 

FD
Hardt

zie de Harde.

 

FD
Harduineau

Dim. van Hardouin.

 

FD
Hardy

Hardi. 13e s. «Jakemins Hardis» Ni­velles, 1267 «Jehenés Hardis» CensHerchies, 1295 «Bauduins Hardis» ComptesMons, 1296 «Hardi le vigneron» TailleParis, 1339 «Hardit de Trienal» NPLaroche, 1481 «J. Hardi le

vielz» JusticeBastogne, 1616 «Claude Hardy» PrincipChimay, 1617 «Gilles Hardi» BourgNamur; surnom: fr. hardi ‘qui ne se laisse pas intimider; téméraire’, etc. FEW 16, 155a, qui semble avoir été utilisé réguliè­rement en fonction de premier nom. « Forme fém.: 1279-81 «Li Hardie», 1290-91 « Marien Hardie » ComptesMons.

 

JG
Hardy

zie Hardi.

 

FD
Hardyzer

-ijzer: BerBN van smid. D. Harteisen. 16e e. Segewin Hartyser, Zutphen (PDB).

 

FD
Harel(le)

Ofr. harele: tumult, lawaai, opschudding. BN. 1246 Marie Harele; 1294 Pierre Harel, le gaillart, Comp. (MORLET).

 

FD
Harelbeke, van

PlN (WV). 1154 Eustachius de Harlebeca (DEBR. 1980′); 1393 Bette van Harlebeke, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Harelle

Surnom de querelleur: anc. fr., moy. fr. harele ‘sédition, émeute’ FEW 16, 149a.

 

JG
Haremaker

zie de Haermaker.

 

FD
Haremans

zie Herman(s).

 

FD
Haren, (van)

zie van Haeren.

 

FD
Harent

1263 «Adam de Haren» CartValDieu, 14= s. «Colon de Harens» CensHuy, 1523 «Li-bier de Haren» GuillLiège, 1602-3 «Jean Haren» TerriersNamur; sans doute nom d’ori­gine (germ.): Harent, dépend, de Rijmenam (arr. de Malines, prov. Anvers) ou Hareng (avec -g récent), dépend, de Herstal (Lg). L’absence de -g final n’est pas en faveur de fr. hareng. Cf. Harrain.

 

JG
Harent

zie Harang.

 

FD
Harent, van der

zie van Arendt.

 

FD
Harford

PlN Harford (Devonshire).

 

FD
Harfst

Ndd. voor herfst, het jaargetijde. D. Herbst. 1558 Peter Harvest, Hannover (BRECH.).

 

FD
Hargot

1631 «Adrien Hargot», aumônier du comte Albert de Berghes; cf. Ergo(t), Hergot. Sans doute surnom: dial. hargot. ergau ‘cahot; querelle’ FEW 16, 156b, ou, si h- est gra­phique, fr. ergot (anc. fr. argoz, pi.). La finale -ot n’est pas en faveur d’un anthrop. germ. hari-gauta (Carnoy 53), non plus que d’anc. fr. her(i)gaut, hargaut ‘vêtement de dessus’ FEW 16, 164a.

 

JG
Hargot

V. HARD (Har et Hark).     

 

EV
Hargot

zie Herregode.

 

FD
Harhelier

Harhellier. 1676 «Christian Harhelier» BourgNamur; dérivé en -1er de anc. fr. hurler ‘crier, faire du tapage’, (St-Omer) herlier, moy. fr. hareler ‘exciter les chiens’, w. liég. (Coo) hèrler ‘crier’ FEW 16, 149a, comme surnom soit de tapageur, soit de rabatteur de chiens à la chasse ; de nombreux dérivés wallons y sont attestés FEW 16, 149a, d’autres encore (plutôt lorrains) sous un autre étymon FEW 14, 14a (lat. ululare).

 

JG
Harhuis

Haarhuis, Harrus: Harhûs, Ndd. vorm van PlN Haarhausen (NRW, HS), Harhausen (NRW). D. FN Haarhaus. 1714 Jacob Harhuss, Dortmund (BRECH.).

 

FD
Härig

Haerigs: Patr. Afl. van Germ. hari-naam.

 

FD
Hariga

1622 «Harrigar», curé de Mélen, 1765 «Hariga» Montegnée; adaptation de l’an­throp. germ. Hartgar (nom d’un évêque de Liège au 9e s.) ; ou bien topon. germ., Hargarde et Hargarden, pays de Trêves (TW 450). Cf. aussi «Henri Hartgardt», né à Eybertingen, anc. prévôté de Saint-Vith (cf. Biographie na­tionale).

 

JG
Hariga

Patr./Metr. W. vorm van de Germ. VN hari-gard ‘leger-omheining’: Heregart (MORLET I). 1622 Harrigar, Mélen (HERB.).

 

FD
Harinck

Haerinck, -ing, Haerynck. 1283 «Meus Harinc», 1290 «Bertremieu Harinc» DettesYpres; surnom de pêcheur ou de mar­chand de harengs, néerl. haring’, secondaire-

ment, dérivé en -inc d’un anthrop. gerrn. en hari-, ainsi Hairingus [FD].

 

JG
Harinck

-ing, -ingh(s), Haerinck, -ing, -ynck, -ijnck, de Harijnck, -ynck, (de) He(e)ring, Heerings, -inckx, Herinck(x), -in(c)x, -incs, Aring, Harrings, Herring, -inck, den Haring, de(n) Haerinck, -ijnck, -ynck, -inckx, -ynckx: 1. BerBN voor de haringvisser of -verkoper. Vgl. Harang. 1171 Arnoldo Haring (LEYS 1951); 1245 Johanni Harinc, Har. (DEBR. 1980). – 2. Kan oorspr. Patr. zijn. Afl. van Germ. hari-naam: Hairingus, Arincus (MORLET I). Zie MEERTENS 1947,42

 

FD
Haringhe, van

PlN Haringe (WV). 1215 Michel de Haringhe; 1324 Wautier van Haringhe, Ip. (DF V).

 

FD
Harion

Var. de Herion, dimin. de Her(r)i; cf. Hary.

 

JG
Harion

zie Henrion.

 

FD
Hariot

zie Henriot.

 

FD
Hark

zie van Herk.

 

FD
Harkay

1. PlN Harkai in Flémalle-Grande (LU). – 2. Zie Herquet.

 

FD
Harkemann(e

zie Herckman(s).

 

FD
Harkemanne

1.   Profess.   (Harken,..Défricher, ratisser »), ..Défricheur,

ratisseur ». — 2. V. HARD (Hark).       

 

EV
Harl-

-aux. Proven. L.D. 1. Herlaus,anc. N. de Harlue (Dép. Bolinne).N° 89. — 2. Har-loo, « Bois sur ter-rain sec ». N° 241.

 

EV
Harl-

-et, -ez. Proven. V. De Harlez.

 

EV
Harlange

Nom d’origine: Harlange, Harlingen (G.-D. Lux.).

 

JG
Harlange:

PlN Harlingen, Fr. Harlange (GH).

 

FD
Harlaux

Patr. Spelling voor Arlaud, Rom. vorm van de Germ. VN erl-wald ‘edelman-heerser’: Herlevaldus, Arlaldus (MORLET I).

 

FD
Harlaux

Peut-être forme francisée (w. liég. -ay > fr. -(e)aux) de Harlay (ci-dessous).

 

JG
Harlay

 [la graphie -ay peut noter -è, -é; cf. Haulai(t)], Harlet, Harlez. 1277 «Lambertus Harlet» (et son dimin. 1303 «Harleteaus») Voroux-Goreux, 14e s. «Jehans condist Har-lei» DénHesbaye, 1339 «Amars li harleis» Latinne, 1365 «Jehan Harlet corbisier» Taille-Mons; sans doute surnom: fr. hâlé (w. liég. hâler, (ri)hârler ‘hâler; sécher’) FEW 25, 575b. – En France, Harlay, -ey, -é, est un nom d’origine (Dauzat 320).

 

JG
Harlem

zie van Haarlem.

 

FD
Harlepin

Arlep(a)in: Var. van Hannep(a)in, met n/l-wisseling en r-epenthesis.

 

FD
Harlet

-ez, -ey, -ay, -é, Arlet, -ay, de Harlez: BN. Ofr. harlé, volt. dw. van harler, haler: uitdrogen, branden.+1300 Jakemes Harlés; Jehans li Harlés, PdC (BOUGARD).

 

FD
Harlophe

Arloff: Patr. Verfranste spelling van de D. FN Harloff. Germ. VN hard-wulf’sterk-wolf; vgl. Harou. 1266 Hardolf Oslefs, Hb. (DN).

 

FD
Harm-

-egnies, -ignies. Proven. Loc.

 

EV
Harm-

-el, -s. V. ARMIN, AMAL.

 

EV
Harman(s)

-and, -ant, zie Herman(s).

 

FD
Har–mand

-mant. V. HARD.

 

EV
Harmant

cf. Herman(t).

 

JG
Harmegnie(s)

zie Harmignie(s).

 

FD
Harmegnies

Harmignie, Harmignies. 1286 «Maroie de Harmegni», 1325 «Jakemars de Harmigny» CartMons; nom d’origine: Harmi­gnies (Ht).

 

JG
Harmel

Sans doute d’un anthrop. celtique: lat. Armagilus, nom d’un saint breton ; le prénom Armel se rencontre dans le Borinage (et ail­leurs en Wallonie), mais on ignore s’il y est an­cien.

 

JG
Harmel

zie Armel.

 

FD
Harmelen, van

PlN (U).

 

FD
Harmeling

-ink, zie Hermelin(k).

 

FD
Harment

zie Herman(s).

 

FD
Harmer(t)

Patr. Germ. VN hari-mêr ‘leger-beroemd’: Harmar, Hermerus (F m., Dip.). 1399 Jan Haermare, Ktr. (DEBR. 1970); 1427 Jan Hermaer, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Harmignie(s)

cf. Harmegnies.

 

JG
Harmignie(s)

Harmegnie(s), Hermignies: PlN Harmignies (H). 1290 Robiert de Harmigni, Bergen (PIERARD).

 

FD
Harms(en)

Harmes: Patr. Zoon van Harm, Herman.

 

FD
Harn-

-ie, -ould. V. HARD (Harn).

 

EV
Harn-

Thème anthropon., avec h- graphique, corresp. à Arn- de Arnould, cf. Arnars, Arnot, Arnotte.

m Dérivés: Harnet; dimin.: Harnetiaux. -Harnequaux. 1273-80 «Jehan Harneskiel» FriedenTournai, 1279-80 «Jehans Harnes-keaus» = 1280-81 «Jehan Harneskiaus» Reg-Touniai ; à moins qu’il ne s’agisse d’un dérivé pic. du fr. harnacher, comp. le verbe arniké dans la région d’Arras (ALPic I, 87) [MH].

 

JG
Harnalsteen

cf. Hernalsteen.

 

JG
Harnalsteen(s)

zie Alsteen(s).

 

FD
Harnequaux

-ueau, Arlequeeuw: Patr. Dim. op -iquel van VN  Arnaud. +1570 Anthoine Arnesquel, Jehan Arnesquel, Dk. (CDT 33).

 

FD
Harnet

Harnétiaux: Patr. Dim. van VN Arnaud.

 

FD
Harnevel(d)t, van

Wellicht PlN Harreveld (G).

 

FD
Harnie

Cf. 1602-3 «Martin Hernye» Terriers-Namur; nom d’origine: Hargnies, w. arnîye (Ardennes), cf. 1683 «Nicolas Beudet de Har-niye» Houdremont, 1735 « Margeritte de Harny» NPLouette. Cf. aussi Hernie, Herny et Horgnies.

 

JG
Harnie(r)

PlN Hargnies (Nord, Ard.)

 

FD
Harnisfeger

D. BerN Harnischfeger: harnaspoetser. Vgl. Sweertvaegher.

 

FD
Harnouds

Harnould, zie Aernout(s).

 

FD
Harnould

Var. de Arnould avec h- graphique; cf. Harn-(ci-dessus).

 

JG
Haro(t)

-otte, -otin: Patr. Dim. van Germ. hari-naam, b.v. Harou, Harrau.

 

FD
Harou

Haroux. 1279-80 «Harous de Canfaing» RegTournai, 1419 «Daneel Harout» Courtrai, 1648 «Loys Harou» Douai; f nom issu d’un anthrop. germ. hari-wnlf (Morlet, NP Gaule I, 127b), à moins qu’il ne s’agisse de l’interjection haro(u) qui a pris dans les dialectes des sens péjoratifs, ainsi gaumais harouye ‘querelleur’ FEW 16,150, « Dérivés du thème Har- : Harot, Haro. -Double dérivé: Harotin.

 

JG
Harou

-oux, Hérou(l)t, -oux, Hiroux, -ouf, Hyroux, Herrou, Her(r)oes: Patr. Rom. vormen van de Germ. VN hari-wulf ‘leger-wolf: Herolf (MORLET I). 1416 Piètre Haroult, 1433 Maigne Hiroulle, Dk. (TTT).

 

FD
Harou

V. HARD (Har).

 

EV
Harper

Herper(s), Herpels: BerN Mnl. harper, herper: harpspeler. Vgl. D. Harfner. 1300 Adam de Herpere = Ade Herpers, Tv. (BERDEN); 1406 Henric de Herpere, Bs. (PEENE).

 

FD
Harperink

zie Harbrink.

 

FD
Harperscheidt

PlN Harperscheid (NRW).

 

FD
Harpigny

Arpigny, sans doute aussi Harpignies (Mons, 1792; Valenciennes, 1819). Nom d’origine, que Dauzat 321 relevait dans le Nord, sans pouvoir le localiser; p.-ê. Harpi­gny, à Robelmont (arr. Virton), même si la diffusion du NF (dans la région de Charleroi) ne plaide guère en ce sens.

 

JG
Harpigny

-ignies, -ignit, Harpegnies, Herpigny, Arpigny: PlN Harpigny in Robelmont (LX). 1732 Emm. Harpignij, Loupoigne (MUL VII).

 

FD
Harpigny

Proven. L.D. Rég. Virton.

 

EV
Harpman

BerN van de harpspeler; vgl. Harper.

 

FD
Harquemanne

zie Herckman(s).

 

FD
Harrain

Peut-être var. de Harent.

 

JG
Harran(g)

zie Harang.

 

FD
Harrathi

Arabische naam.

 

FD
Harrau

Aeraut, Harreau: Patr. Germ. VN hari-wald ‘leger-heerser’: Herold (Fm.). 12e e. Haroudus laicus (GN); 1340 Jaques Hariaus (MORLET); 1398 Aernoud de Tue dit Harout, Zwg. (DEBR. 1970).

 

FD
Harray

1. Spellingvar. voor Haret; zie Harré. – 2. LU W. vorm voor Harel of Harrau.

 

FD
Harré

Harre: Patr. Dim. van Germ. hari-naam, zoals Harou.

 

FD
Harrebomee

Néerlandisation de Herbaumez, Herbomez [FD].

 

JG
Harrebomee

zie Dherbometz.

 

FD
Harrew-

-yn. V. HARD (Har).

 

EV
Harrewijn

cf. Herrewijn.

 

JG
Harrewyn

zie Herrewijn.

 

FD
Harri(e)

zie Henri, Hary.

 

FD
Harrings

zie Harinck.

 

FD
Harris

Harris(s)on, Harry: E. Patr. = Hendrik.

 

FD
Harroy

-ois: PlN Harroy in Hour (N).

 

FD
Harroy

Proven. Dép. Hour.

 

EV
Harroy

sans doute aussi Harray. 1472 «Wote-lés de Haroi» DénLaroche, 1552 «Messire Pierre de Harroy doyen de Florinnes» Sub-sidesNamur, 1573 «Jacques de Harroy» Bourg-Namur; nom d’origine: Harroy, w. ârwè, dépend, de Hour-Havenne (Nr).

 

JG
Harrus

zie Harhuis.

 

FD
Hars

zie Aarts.

 

FD
Hars(che)

V. HARD (Harz).

 

EV
Harsch(e)

Harst: Mhd. harsch, harst: legerschaar, krijgsbende. BN voor een lid van een legerbende.

 

FD
Harschene

zie Harteschene.

 

FD
Harsdorf

PlN(BEI).

 

FD
Harsée

V. Harzée.

 

EV
Harsée

zie Harzé(e).

 

FD
Harsimont

Proven. Arsimont (Loc.).

 

EV
Harsin

1632 «Guillaume Harsin» Bourg-Namur; nom d’origine: Harsin (Lx).

 

JG
Harsin

Proven. Loc. Hart.

 

EV
Harsini

PlN (LX).

 

FD
Harskamp, van

PlN (G). 1431 Ernoul de Herscamp, H (CCHt).

 

FD
Harst

1. Mnl. harst: rugstuk van een geslacht dier, stuk gebraden vlees, lendenstuk van een rund. BerBN. ±1240 Henricus Harst, Mariakerke (SCHMID); 1351 van Pieter den Harst, Cent (GSB). -2.ZieHarsch(e).

 

FD
Hart

Harte, zie de Harde.

 

FD
Hart

Harte. D’origines multiples, cf. Hard.

 

JG
Hart-

-e, -eel, -ert, -jens, -man. V. HARD.

 

EV
Hart, van der

zie van der Haert.

 

FD
Hartaud

zie Harteel.

 

FD
Hartbrojt

BN voor de bakker van te hard brood.

 

FD
Harteel

Hartiel. Du thème de Hartaud < germ. hart-wald?

 

JG
Harteel

-iel, Arteel, -iel(le), Artels, Hertay, Hartaud, Arthau, Artaud: 1. Patr. Harteel kan een regressievorm zijn van Hartaud, Rom. vorm van de Germ. VN hard-wald ‘sterk-heerser’: Härtel, Hart(e)l, Härtlein: Patr. D. dim. van een Germ. hard-naam. 1270 Hartlinus Tarant = 1266 Hartmannus dictus Tarant, Bozen (BRECH.).

 

FD
Hartemberg

Proven.   1.   ,,Montagne des cerfs ». — 2. Le mot hard ou

hert peut avoir aussi qualifié des terrains durs.

 

EV
Hartemberg

zie Hardenberg.

 

FD
Hartemeier

zie Hartmeyer.

 

FD
Harten

Haerten, Horten: Patr. Vleivorm van een Germ. hard-naam, zoals Hartwin, Hartman.

 

FD
Harten, van

PlN in Renkum (G).

 

FD
Hartenberg

zie Hardenberg.

 

FD
Hartendorp

D. PlN Hattendorf (NS, HS)? 1747 Harmen Hartendorp, Schonburg (vader van) 1784 Hendrik Harmesz Hartendorp, Spaarndam (PDB).

 

FD
Hartert

D. Patr. Metathesis van Hartrat, hard-rêd ‘sterk-raad'(BRECH.).

 

FD
Harteschene

Arteschene, Harschene, -êne, -êne: BN hard+Mnl. schene: scheenbeen, scheenplaat. Naar de harde scheenplaten van de wapenrusting. Zie ook Scheen. 1311 Gilijs die men hietHartscenen, Dormaal (OATII); 1370 Adam Haertscheyne, NX (KSG); 146 e. Hardschene, Sperleke (DUPAS 122).

 

FD
Harteveld

PlN Hartefeld (NRW). Zie Herteveld(t). 1288 Wisse van Hardinvelt, Lopikerwaard (CG).

 

FD
Hartgerink

Patr. Hartgering, afl. van Germ. VN Hardger. Zie Hartgers. 1188 domus Hertgherinc, OIJ(TW).

 

FD
Hartgers

Germ. VN hard-ger ‘sterk-speer’: Hartgerus (MORLET I).

 

FD
Harth(s)

1. BN Hard; zie De Harde. – 2. Patr. Korte vorm van een Germ. hard-naam. – 3. D. Hardt: hert. 1411 Detlef Hert, Kiel (DN).

 

FD
Harthaldus

Artaldus (MORLETI). Of-el-dim. van Germ. hard-naam. 1539 Jan Arteel, Roes. (AERBEYDT 65). – 2. De FN werd in de i/e-iSe e. in Ronse verward: Sarteel = Charteel = Harteel

(Midd. 1964,278).

 

FD
Hartiel

zie Harteel.

 

FD
Hartig

1. Patr. < Germ. VN Hartwig. 1569 Hardtwich Heldt = Hartich Heldt, Wismar (NN); 1763 Nicolays Hartigh, Bg. (PARM.). – 2. Var. van Hartog.

 

FD
Hartigh, den

zie (de) Hertog.

 

FD
Hartjens

Haertje(n)s, Hartke, Hertkens, Hortien: Patr. Dim. van een Germ. hard-naam. 1300 Harteke = Hartwig de Libra, Stade (DN).

 

FD
Hartkamp

PlN Hertenkamp: hertenveld?

 

FD
Hartkopf

BN voor een stijfhoofd. Ndd. Hardekop. Vgl. Hardebolle.

 

FD
Hartl

Härtlein, zie Härtel.

 

FD
Hartle(i)b

1. Patr. D. VN Hartlieb. 1405 Albert Hartliep, Gernsbach (BRECH.). – 2. D. Leib: brood. Vgl. Hartbrojt.

 

FD
Härtling

Hertling: D. Patr. Afl. van Germ. hard-naam. 1333 Kath. Hertelin, Worms (BRECH.).

 

FD
Hartlooper

Hardelauf: BN voor een hardloper.

 

FD
Hartman

Hartmann, cf. Hardeman.

 

JG
Hartmann

-man(s), -maans, Harthmann, Haertman, Artman(n): Patr. Germ. VN. Zie Hardeman. 1442 Willem Hartman, Helmond (HB 431).

 

FD
Hartmeyer

Hardmeier, Hartemeier: D. BerN. Meier, boer aan een hard: gemene weide.

 

FD
Hartmeyer

Profess.   ,,Métayer   des terrains arables ».  (Aard), par oppos.   à   Hagemeyer,   ,,Métayer  des bois ».   —   2.   ,,Le   métayer   dur » (Hardmeier).

 

EV
Hartoch

(den) Hartog, zie (de) Hertog.

 

FD
Hartog(h)

V. Hertog.

 

EV
Harts

zie Aarts.

 

FD
Hartung

Patr. D. afl. van een hard-naam. 1335 Gotzo Hartungus (BRECH.).

 

FD
Hartwig

Hartvigsen, Hertwig: Patr. Germ. VN hard-wîg ‘sterk-strijd’: Harduuich (MORLET I). 1580 Gielis Herdwich, Workum-Aw. (AP).

 

FD
Harv- 

ant,   -eng(t),   -ent.    Proven. Harveng (Loc.).

 

EV
Harveng

Harven(g)t, Harvan(g)t, de Harven(g), -engt, d’Harveng, -ant, -ent, Herven(g)t, Arveng, Arvent, Arvant, Ervent: PlN Harveng (H). 1296 Margos de Harveng, Bergen (PIERARD).

 

FD
Harveng

Harvengt, Harven, Harvant, Har-vyn, Arvent, -eng. 1257 «Iwain de Harveng» ChartesHainaut, 1286 «Hèle de Haraing» CartMons, 1365 «Colart de Harveng bou-chier» TailleMons; nom d’origine: Harveng, w. ârvin (arr. Mons, Ht).

 

JG
Harvey

Harvie: Patr. Oude Britse VN, die aan Fr. Hervé beantwoordt. 1086 Herveus; Herueu de Berruarius; 1190 William Hervy (REANEY).

 

FD
Harvyn

zie Herrewijn.

 

FD
Hary

 [en Angleterre, Harry représente Henri], Sans doute var. de Her(r)y, cf. Harion; éven­tuellement, le NF étant commun dans la prov. de Liège, nom d’origine (avec décomposition du nom): Lahérie, à Longlier (Lx), cf. 1472 «la vesve de Colignon de la Hary», «Pierede la Harye» DénChiny.

 

JG
Hary

Harri(e): 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN hari-rîk’leger-machtig’: Haririchus (MORLET I). – 2. Gesproken vorm van Henri.

 

FD
Harynck, de

zie Harinck.

 

FD
Harzé

Harzée. 1340 «Wery de Harzee senes-chal» St-Hubert, 1588 «Symon de Harzee» CoutStavelot; nom d’origine: Harzé (Lg) et Harzée, dépend, de Cortil-Wodon (Nr) et de Lens-Saint-Remy (Lg).

 

JG
Harzé(e)

Harze(e), Harsée, Herzet, Herzê, Hersé(e), Arzée: PlN Harzé (LU) of in Francorchamps (LU). Harzée in Cortil-Wodon (N), Lens-St-Remy (LU) of Beausaint (LX). 1330 Wilhelmo de Harsees, Dinant; 1338 Willeame de Harsee, Luik (SLLIII).

 

FD
Harzée

Proven. Loc.

 

EV
Harzimont

Nom d’origine: sans doute Arsimont (dont les formes anciennes sont par h-) ; Hargimont (Lx) est moins probable.

 

JG
Harzimont

PlN Arsimont (N) of Hargimont (LX).

 

FD
Harzimont

V.  Harsimont.

 

EV
Has

zie Hass.

 

FD
Has-

-a(e)rt(s), -en. V. HAD (Haz).

 

EV
Has(e)l-

-aer, -e(e)r. V. Hazel.

 

EV
Has(s)ler

Hes(s)ler, Heseler: D. afl. van PlN Hasel: hazelaar. Vgl. De Haeseleer.

 

FD
Hasaert(s)

-aer(s), -ard, -art, zie Hazaer(t).

 

FD
Hasard

Hazard, Hazart;  Hasaert, Hazaert

(formes flam.), etc. 1216 «Raoul Hasart» NécrArras, 1260 «Reniers Hasars», 1272 «Agnes relicta Hasarde» Villers-Perwin, 1267 «Stivenes Hasars» CartValDieu, 1275-76 «Colins Hasars» RegTournai, 1281 «Hanekin Hazart» DettesYpres, 1350 «Johannes Hazar» Crehen, 1356-58 «Jakemars Hazars» Polypt-Ath, 1417 «Jehans Hasart» PolyptAth, 1633 «Nicol Hasar» émigré en Suède, 1689 «Mar­tin Hazard» DénLierneux; surnom: anc. fr. hasart ‘joueur’ Gdf 4, 429, moy. néerl. ha-saert, p.-è. surnom de joueur; un jeu appelé «hasard» était en vogue au Moyen Âge (cf. le Jeu de Saint-Nicolas de Jehan Bodel). En Flandre, le nom a été réinterprété comme un dérivé de De Haze, ainsi 1374 «Gillis de Haze» = «Gillis Hasaert» Grammont [FD]. -Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Hazaert, dans De Leiegouw 33, 1991, 345-7.

 

JG
Hasbroe(c)k, van

Hasbrouck, -cq, zie van Haesebroek.

 

FD
Hasbroucq

-ouck, cf. Hazebrouck

 

JG
Hascel, van

zie van Hasselt.

 

FD
Hasdenteufel

D. BN: haat de duivel.

 

FD
Hase

Surnom: all. Hase ‘lièvre’, cf. aussi Haas et Basse.

 

JG
Hase

zie Hazée.

 

FD
Hase, (de)

zie de Haas.

 

FD
Hasebrouck

zie van Haesebroek.

 

FD
Hasekamp

PlN Hasenkamp in Minden (NRW), Hazenkamp (G).

 

FD
Haselaars

-aers, -eer(s), zie (de) Haeseleer.

 

FD
Haselbach

PlN (BEI, BW, S, TH).

 

FD
Haselbauwer

Planter en kweker van hazelaren. Vgl. D. Haselmann, Haselmayer. 1760 Christophorus Halselbauwer fs. Elias & Magadalena Haselbauwerin, Bs. (CALUWAERTS).

 

FD
Haseldonckx

Haesel-: 1. PlN Hazeldonk (NB) en in Schaffen (VB), Berlaar (A). 1108 Rainero de Haseldunc, St.-Tr. (CST); 1375 Henric van Haseldonc, Diest (CLAES1983). – 2. Var. van Hazendonk.

 

FD
Haselkamp, van den

Wsch. reïnterpretatie van PlN Hazenkamp. Zie Hasekamp.

 

FD
Haselton

E. PlN Hazleton (Gloucestershire). 1274 Robert de Haselton (REANEY).

 

FD
Hasemeyer

D. Haselmayer. Vgl. Haselbauwer.

 

FD
Hasen

zie Haesen.

 

FD
Hasenberg

Hazenberg, Hassenberg: 1. PlN Hazenberg in Zandvliet (A). 1743 Gaspar Hassenberghs, Zandvliet-Aw. (AP). – 2. PlN Hasenberg (SH, NS, NRW, HS, RP, BW, BEI). 1490 Adriaen Hasenberch, Dordrecht (PARM.).

 

FD
Hasenberg

Proven. Dép. Sandvliet.

 

EV
Hasenbos

zie Hazenbosch.

 

FD
Hasenbroe(c)kx

van Hasenbroeck, zie van Haesebroek.

 

FD
Hasenbusch

1. PlN in Hüllhorst (NRW). – 2. Zie Hazenbosch.

 

FD
Hasenclever:

Afl. van PlN Hasenclev in Remscheid (NRW)(BRECH.).

 

FD
Hasendonck(x),

zie Hazendonk.

 

FD
Hasevoet(s),

zie Haesevoet(s).

 

FD
Hasevoets

cf. Haesevoets.

 

JG
Hasey,

zie Hazée.

 

FD
Haslaire,

zie de Haeseleer.

 

FD
Hasler

zie Hassler.

 

FD
Haslet

Sans doute dimin. en -elet de l’anthrop. germ. Hasso, cf. Hasquin et Hasselin.

 

JG
Haslinger

Afl. van PlN Hasling (BEI) of Hassling(en)(NS).

 

FD
Hasoppe

w. (Liège) Hazope. Sans doute d’un prénom ancien (dér. de germ. Hasso), cf. 11.3.1739 «la maison possédée (…) par Ha­soppe Conrard» Léo [JL, NFw2].

 

JG
Hasoppe

W. adaptatie van Ascoop?

 

FD
Haspe(e)l

zie Hespel.

 

FD
Haspe, de

zie de Haspe.

 

FD
Haspeslag(h)

cf. Aspeslagh, -ach.

 

JG
Haspeslag(h)

-slach, zie Asperslag.

 

FD
Hasquin

1. Mnl. hasekin: haasje. BN. ize e. Ecbertus Haskin, Cent (GN); 1334 Jehan Hasekins, Bergen (PIERARD). – 2. Metr. Ndd. Hasseke is dira, van Hadewig. 1282 Hascike Noverca, Stralsund(NN).

 

FD
Hasquin

1309 «Colins Hasekins» Comptes-Mons, 1310 «Stassin condist Hasekin» Mo-raalle, 1334 «Jehan Hasekin» ComptesMons; dérivé roman en -kin de l’anthrop. germ. Hasso. – Forme fém. : 1272 « Haskine de Cha-mont et Gheile sorori sue» PolyptVillers, 1280 «relicta Egidii filii domine Hasken et Wal-terus» PolyptLiège, 1282 «damoiselle Has­ken» CartValBenoît, 1289 «Dame Haskine» CensNamur, 1309 «Colins Hasekine».

Basse. Cf. 1589 «le vieulx Hasse» DénMalem-pré; nom d’origines diverses, généralement un toponyme: (La) Hasse, w. topon. hasse ‘hêtre’ (cf. aussi Hastray), fréquent au sud de la prov. de Liège et dans le Luxembourg, d’où aussi le NF Delhasse. – En Allemagne, Hasse peut représenter Hartmann, Hartwig, etc., avec chute de r et syllabe secondaire de dérivation (cf. A. Bach, Deutsche Namenkunde, 1/1, 100).

 

JG
Hass

Has, Hasse(n): Patr. Germ. VN Hasso, vleivorm bij een hath-naam zoals Hadebert. 1271 Hasso Blide,Hb.(NN).

 

FD
Hassart

Pic. var. van Hasart. 1288 Gilles Hassars,

Dk. (TdT).

 

FD
Hassche, van

zie van Asch.

 

FD
Hasse

1282 «Johan, me filh, dit Haseit» Cart­ValBenoît; surnom: p.-ê. anc. fr. hazë, hase ‘grillé’ FEW 16, 125b [Hasse ou Haze, dépend. d’Esneux, dans Guyot est une méprise pour (La) Haze].

 

JG
Hasse

Hypercorrect voor Asset? Of var. van Hazé(e) met verscherping z/s?

 

FD
Hasse

zie Delhase, Hass.

 

FD
Hassebrouck

-oucq, cf. Hazebrouck

 

JG
Hassebroucq

zie van Haesebroek.

 

FD
Hassel-

-le, -mans. 1. V. Hazel. — 2. V. HAD (Haz).

 

EV
Hassel(t), (van)

van Assel(t), van Hascel, (van) Hasselle, van Hastel, van Astele: PlN Hasselt (L), Ophasselt (OV), Neerhasselt (Aalst, 0V). 1334 Aleydi dicte de Hasselt, Ht. (A.GHIJSEN); 1396

Hannin van Asselt, Ip. (BEELE).

 

FD
Hassel, (van)

zie van Hasselt.

 

FD
Hasselaire

zie (de) Haeseleer.

 

FD
Hasselbergh

zie Asselberg(h)(s).

 

FD
Hassele(e)r, de

de Hasselair(e), Dassele(e)r, D’Asseler: Naam van de Hasselaar, de inwoner van Hasselt (L). Evtl. var. van De Haeseleer.

 

FD
Hasselin

1252 «Walterus filius domine Has­selin» Villers-le-Peuplier; dimin. en -elin de l’anthrop. germ. Hasso, cf. Haslet.

 

JG
Hasselin

zie Asselijn.

 

FD
Hasselle

Metr. Hypercorrect voor Asselle. Germ.VN Ascela (GN) of Adzila, Azela (MORLETI).

 

FD
Hasselman(s)

Asselman(s): 1. Afl. van Van Hasselt of Van der Hasselt. 1572 Heylken Hasselmans, Helmond (HB); 1615 Petrus Hasselmans, Schelle (MAR.). – 2. Zie Asselman(s).

 

FD
Hasselt

Nom d’origine: Hasselt (Lb). Cf. aussi Hallut (p.-ê. forme romane).

 

JG
Hasselt, van(der)

Verhassel(t),Verassel(t),Verrassel: PlN ter Hasselt: plaats waar hazelaren groeien, hazelarenbosje. 1199 Waltero de Hasselt, Ktr. (DEBR. 1980′); 1392 Willem vander Asselt, Ktr. (SR F> 46v°); 1398 Jan van der Hasselt, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD
Hassen

zie Hass.

 

FD
Hassenberg

1. Zie Hasenberg. – 2. PlN in Stolberg (NRW).

 

FD
Hassert

Wsch. = Hasert = Hasart.

 

FD
Hassevelde

zie Hazevelde.

 

FD
Hassing

-ink: Patr. Afl. van Germ. VN Hasso. Zie Hass. 1209 Bure, cognomine Hassing, Ostrach (BRECH.); 1629 Roelant Hassink, OIJ-Aw. (AP).

 

FD
Hasson

zie Asson.

 

FD
Hast

zie Haast.

 

FD
Hast-

-ière, -ir(e). Proven. Loc.

 

EV
Hastat

Hastedt: PlN Hastedt (NS).

 

FD
Haste, van

zie van den Aste.

 

FD
Hastel, van

zie van Hasselt.

 

FD
Hasten, van

zie van Asten.

 

FD
Hasten, van (der)

zie van (den) Ast(e).

 

FD
Hastert

Proven. Heestert (Loc.).

 

EV
Hasthorpe

PlN Hastrup (NS).

 

FD
Hasti(e)r

Haestier, Hasti(è)re: PlN Hastière(N).

 

FD
Hastier

Var. de Hastière, -ir, plutôt que surnom: anc. fr. hastier, fr. hâtier ‘grand chenet sur lequel on appuie les broches’ ; cf. toutefois 1241-42 «domini Mathei Hastarii» Charité-Tournai.

 

JG
Hastière

Hastire, Hastir, w. nam. Hastîre. Cf. 1265 «li Osteliers de Hastiers» CensNamur; nom d’origine: Hastière, w. astîre (Nr). Cf. aussi Hastier (ci-dessus).

 

JG
Hastinckx

-ings, Haestinckx, -incks, -ings: Patir. Afl. van Germ. VN, zoals Hastbertus, Hastadus, Hastulphus (MOKLETI). 1321 Aleydis Hasten = 1333 A. Haesten, Tn. (C. BAERT).

 

FD
Hastray

-ais: LU W. vorm van Ofr. hasterel: nek, hoofd. EN. 1256 Colart dit Hateriaux, Epinoy (MORLET).

 

FD
Hastray

Probabl. dimin. en -ellu > w. liég. de hasse, hèsse ‘hêtre’ (région de Malmedy), nom d’origine.

 

JG
Hastry

Misschien hypercorrect voor Hatry.

 

FD
Hat(t)em,van

PlN (G). 1637 Joannes van Hattum, Aw. (MUL V); 1667 Jan van Hattem, Wesel-Aw. (AP).

 

FD
Hâté

Comme les NF picards voisins Hâté, Hatté, Hattez (PdC), Hatté (Somme), soit dérivé du thème anthrop. hath-, had-, cf. Hattiez, soit var. de Watté, -ez, avec h- graphique et chute du w-initial, comp. Hautier/Waut(h)ier.

 

JG
Hatem, van

zie van Hattem.

 

FD
Hatenboer

zie van Auterboer.

 

FD
Haterd, van de(r)

PlN Hatert (Nijmegen, G).

 

FD
Hatert

Haterte, Atterte. Nom d’origine : Attert (Lx), avec h- initial purement graphique.

 

JG
Hatert(e)

zie Atterte.

 

FD
Hatet

Hat(t)é, Hateau: Patr. Rom. dim. van Germ. had-naam, zoals Hatier, Hatré.

 

FD
Hatier

Hattiez, Hatje: Patr. Rom. vorm van Germ. VNhad-hari ‘strijd-leger’. 1404 Pierre Hatier, Offémont (MORLET).

 

FD
Hatré

Patr. Rom. vorm van Germ. VN had-rêd ‘strijd-raad’: Hadarat (MORLET I).

 

FD
Hatriva

PlN(LX).

 

FD
Hatry

1.  V. HAD.  —  2.  Proven. Hatrival (Loc.).

 

EV
Hatry

Patr. Rom. vorm van Germ. VN hathu-rîk ‘strijd-machtig’. Zie Arickx.

 

FD
Hatse

zie Hache.

 

FD
Hatté

zie Hatet.

 

FD
Hattiez

Comp. Hat(t)ier, NF fréquent en France (Dauzat 321); probabl. de l’anthrop. germ. hatt-hari, cf. Hâté.

 

JG
Hattiez

zie Hatier.

 

FD
Hatton

Patr. Rom. verbogen vorm van Germ. VN Hado ‘strijd’ (MORLET I). Zie ook Haon(d). 1295 Johannes dictus Haton, St-Q. (MORLET).

 

FD
Hau

zie Hauw.

 

FD
Hau(s)stein

Haustenne, zie Hauenstein.

 

FD
Haub(e)

Hauppe: Patr. Limburgs-D. vorm voor Huib < VN Hu(i)brecht. Vgl. Hauben, Hupp.

 

FD
Hauban

zie Alban.

 

FD
Haube

Du thème Aub- de Aubert, avec h-graphique?

 

JG
Haubec

Proven. Dép. Flobecq et Ghoy.

 

EV
Haubecq

Haubec(k): PlN Haubecq in Ghoy (H) of var. van Aubecq (zie i. v.).

 

FD
Haubecq

Nom d’origine: Aubecq, dépend, de Flobecq et de Ghoy (Ht).

 

JG
Hauben

Var. de Houben, v° Houb-.

 

JG
Hauben

zie Hubin.

 

FD
Hauber(t)

1. Zie Aubert. – 2. Ofr. halberc, hauberc < Ndl. halsberg. Zie Halsberghe. 1209 Margerite Hauberghiere; 1328 Roussel Symon du Hauberch, Atrecht (NCJ). – 3. Zie Hubert.

 

FD
Hauberg, van

zie Hobert.

 

FD
Haubert

1279-80 «Jakemins Haubiers» Reg­Tournai ; var. de Aubert < adal-berht, avec h-graphique. Secondairement, surnom: fr. hau­bert ‘tunique de maille’; cf. 1302 «Foukes li roleres de haubiers» LoiTournai.

 

JG
Haubert(in)

Patr. Vleivorm van Haubert 1. of 3.

 

FD
Haubion

Sans doute dimin. du précédent, formé sur le thème Aub- (tiré de Aubert; comp. Hubillon, Houblon, de Hubert; Lambillon, de Lambert); comp. 1820 «Haubron» (à côté de Aubron) Pas-de-Calais.

 

JG
Haubl(a)in

zie Daublain.

 

FD
Haublain

Haublin. Nom d’origine: Aublain (Nr), avec h- graphique ?

 

JG
Haubois

zie Duhau(t)bois.

 

FD
Haubold

D. Patr. Germ. VN Hugbald.

 

FD
Haubourdin

-ijn, -yn, Obourdin, Auverdin, -tin: PlN Haubourdin (Nord). 1272 Nicoles Habourdins, Atrecht (NCJ); 1437 Catherine Haubourdine, Dk. (TTT).

 

FD
Haubourdin

Nom d’origine: Haubourdin (Nord).

 

JG
Haubourdin

Proven. Loc. fr. Haubursin. Proven. Au Bursin (Dép.

Verlée). N° 209.

 

EV
Haubrechts

-brich, zie Hubrecht(s).

 

FD
Haubrouck, van

zie van Hoebroeck.

 

FD
Haubrug(g)e

Hautbruge: PlN Hobruge in Tubeke (WB).

 

FD
Haubruge

Haubrugge. Nom d’origine : Hobru-ge, ancien nom d’une dépendance de Tubize (BrW).

 

JG
Haubry

cf. Aubry.

 

JG
Haubry

Haubruye, zie Aubry.

 

FD
Haubursin

cf. Hambursin.

 

JG
Haubursin

Obersin: Wellicht var. van Hambursin.

 

FD
Hauch-

-ard, -art. 1. Proven. Hauts-Sarts (Dép. Pepinster et Theux) ou

Au sart, (L.D.). N° 238. — 2. V.

HAD (Hak).

 

EV
Hauchamps

PlN Haut Champ: hoog veld.

 

FD
Hauchamps

Proven. Ochamps (Loc.)

 

EV
Hauchard

-art, zie Hochart.

 

FD
Hauchard

Hauchart. 1820 «Hauchard, -t, Haussart, Hossart» Pas-de-Calais; 1347 «Han-nes des Hossars» Nivelles, 1742 «N. Hossart» Haine-Saint-Pierre; il semble qu’il faille distinguer les noms par -au- qui pourraient représenter moy. fr. haussaire ‘hautain; fort’, et ceux par -o- qui seraient des dérivés de hocher ‘secouer’.

 

JG
Hauchecorne

zie Hochecorne.

 

FD
Hauchedez

zie Hocedez.

 

FD
Hauchir

Si le h- est graphique, probabl. Wau-chier (cf. 1257 «Reniers li Wauchiers» Douai) avec amu’ïssement du w- initial; comp. Hau-quier = Wauquier.

 

JG
Hauck

NF d’origine allemande, cf. A. Hauck, auteur d’une Kirchengeschichte Deutschlands, 1886-96.

 

JG
Hauck

zie Haug.

 

FD
Haucotte

Avec h- graphique et chute de w-devant o, dimin. en -otte de Wauquier < germ. walh-hari ; cf. Hauquier.

 

JG
Haucotte

Metr. Dim. van Hauquier.

 

FD
Haucourt

Hautcour(t): PlN (Aisne, Oise, PdC, Seine-Mar., Nord, Meuse, M.-et-Mos.). 1295 Gillo de Haucourt, St-Q. (MORLET); 1324 Maroie de Haucourt, Atrecht (NCJ).

 

FD
Haudecœur

cf. Hautecœur.

 

JG
Haudecoeur

Haut(e)coeur, Hauttecoeur, Hauteceur, -keur, -keer, -kier, Hout(t)ekier, Hautecourt, Haultcoeur, Autecoeur: 1. BN Haut de coeur voor een hooghartige. 1275 Mikelés Haus de Cuer, Dk. (RL); 1298 Johanni Haut de Ceur, Dowaai-Bg.

(VERKEST); 1657 Joanna Ottekuer = 1659 Houtekeur = 1664 Houtekeure = 1662 Hautekier = 1667 Hauttekeer, Bg. (PDB). – 2. Zie Hautecourt.

 

FD
Haudegand

1. Metr. Germ. VN Aldegonde. 1272 Henriaus filius Haudegont, Villers-la-Ville (J.G.); 1590 David Haudegon, Thiant (PDB). – 2. PlN Haut-de-Gan (Basses-Pyr.)?

 

FD
Haudegand

Cf. 1272 «Henriaus filius Haude-gont» PolyptVillers; probabl. d’un anthrop. germ. [à préciser].

 

JG
Haudena(e)rd(e), (van)

zie Oudenaerde.

 

FD
Haudenhaege, van

zie van Oudenhaege.

 

FD
Haudenhove(n), van

zie van Oudenhove(n).

 

FD
Haudenhuize, van

-huyse, -huyze, -huyne, zie van Ouwenhuysen.

 

FD

Haudenrode(n), van

 

zie van Oudenrode.

 

FD
Haudering

Patr. Aldring < VN Aalder, Alaard.

 

FD
Haudestaine

Haudestène. Avec h- graphique, adaptation romane du topon. germ. Oude Steen (= vieille maison forte, propr. pierre); comp. Hauglustaine.

 

JG
Haudestaine

Proven. 1. Oude Steen, ,,Vieux château ». — 2. Hode Staine (Dialecte), ,,Qiâteau sur la hau­teur ».

 

EV
Haudestaine

-stène, zie Hauenstein.

 

FD
Haudez

 (NF borain). Peut-être var. de Audet, -ez, avec h- graphique; par ailleurs, on trouve au 17e s. le NF breton Le Haudez dans le Finistère (GeneaNet).

 

JG
Haud’Huyze

zie van Ouwenhuysen, Houthuys.

 

FD
Haudin

Peut-être var. de Audin avec h- gra­phique; ce NF est largement attesté, en paral­lèle avec Hodin et Audin, dans le Loiret et en Seine-Maritime (GeneaNet).

 

JG
Haudin

Zie Audin.

 

FD
Haudiquet

NF attesté depuis 1639, en alter­nance avec Hodiquet, dans la région de Long-villiers (PdC); pour Morlet 515, d’un nom de hameau («Hodic» en 1154), dans la commune de Bréxent-Énocq (PdC).

 

JG
Haudiquet

zie Houtekiet.

 

FD
Haudry

1296 «Estienne Haudri» TailleParis, 1472 «Haudry de Houdremont» DénChiny; nom issu de l’anthrop. germ. hald-ric.

 

JG
Haudry

Zie Audry.

 

FD
Haudt, van

zie van (den) Hout.

 

FD
Hauduyse

-uijse, zie van Ouwenhuysen.

 

FD
Haueis

Var. van D. Haueisen. Smid, die ijzer houwt. Vgl. Eisenhower.

 

FD
Hauenstein

Hau(s)stein, Haustenne, Haudestaine, -stène: PlN Hauenstein (BEI, BW, RP, CH).

 

FD
Hauer, van

zie van Hauwaert.

 

FD
Hauet

Var. de Havet, par mélecture du v?

 

JG
Hauet

Wellicht var. van Havet.

 

FD
Haufe

Hauffen, Hauffman(n), Haufman: PlN Haufe(n): steenhoop, aarden wal (BRECH.).

 

FD
Hauferlin

cf. Hoferlin.

 

JG
Hauferlin

zie Hoferlin.

 

FD
Hauffe

Hauffe(r)lin. Proven. (Ave-et-)Auffe, sans et avec le suffixe régional -(e)rlin, d’orig. N° 211.

 

EV
Haufroid

Avec h- graphique, nom issu de l’anthrop. germ. adal-frid.

 

JG
Haufroid

zie Audefroy.

 

FD
Haug

Hauck, Hauk: Patr. D. vorrn van Germ. VN Hugo. 1271 Hugo von Schilteck = 1296 Haug von Schilteck(BRECH.).

 

FD
Haug-

-man, -uet. V. HAD (Hak).

 

EV
Haug(l)ustaine

zie Hagelsteen(s).

 

FD
Hauge(n)

zie Hugo.

 

FD
Haugedé

zie Hocedez.

 

FD
Haugen

Peut-être cas oblique de néerl. koog ‘haut’.

 

JG
Haughem, van

Rom. spelling voor Van Hagen?

 

FD
Haughey

Proven. Hooghey (Dép. Kessel-lez-Lierre).

 

EV
Hauglustaine

Haugustaine. Nom d’origine: Hagelstein, w. hâg(l)ustêne, dépend, de Re-mersdael et d’Aubel (Lg).

 

JG
Hauglustaine

V. Haegelsteen. N° 55.

 

EV
Hauke,

zie Haug.

 

FD
Haul-

-ait, -(te). V. HAD (Ha).

 

EV
Haul-

Thème anthropon. suggéré par la série de NF suivants, qui semble être celui de (H)ade-lin, w. hàlin, cf. Halin, etc. m Dérivés: Haulai, -ait. – Haulel. Haulet. 1289 «Jehans Haules de Beusei» CensNamur. – Haulin. 1613 «Haulain Le Suisse» Bourg-Namur; cf. Halin. – Haulot. 1657 «Jacques Haulot» BourgNamur. Haulotte.

 

JG
Haul(a)in

Zie Halin.

 

FD
Haul(e)t

1. Proven. Dép. Gomze. — 2. V. HAD (Ha).

 

EV
Hauldebaum

W. spelling van D. Holderbaum,

Holunder: vlier(boom). Vgl. Holder.

 

FD
Haulet

-ez, -ai(t), zie Halet.

 

FD
Haulot(te)

zie Halot.

 

FD
Hauloy

zie De Halloy.

 

FD
Hault

cf. Haut.

 

JG
Hault

zie Haut.

 

FD
Hault-

cf. Haut-.

 

JG
Haultcœur

V. Haut(e)cœur.

 

EV
Haultcoeur

zie Haudecoeur.

 

FD
Hauman

1. V. Houwer. — 2. V. HAD (Ha).

 

EV
Hauman(n)

zieHouman.

 

FD
Haumont

Hautmont. Nom d’origine: notam­ment Haut Mont, à Ophain (BrW), Hautmont (Nord), etc.

 

JG
Haumont

Hautmont: PlN Hau(t)mont (Nord), in Dison (LU) of Ophain (WB). Zie Daumont 2.

 

FD
Haumont

Proven. Loc. fr. et L.D.

 

EV
Haupens

zie Hubin.

 

FD
Haupert

Var. de Houpert, forme allemande de hlod-berht?

 

JG
Haupert

zie Huppert(s).

 

FD
Hauppe

zie Haub(e).

 

FD
Haupt(s)

D. BN. Vgl. Hooft. Ook huisnaam. 1365

Henman zem Houbte, Rheinfelden (BRECH.).

 

FD
Hauptman(n)

Hoptman: D. FN: hoofdman (van een vereniging).

 

FD
Hauquier

Avec h- graphique et chute de n’­initiai devant o, paraît représenter Wauquier < germ. walh- hari ; cf. Haucotte et Hauchir.

 

JG
Hauquier

Proven. Ocquier (Loc.). N08 63, 74.

 

EV
Hauquier(t)

-uies, zie Auquier.

 

FD
Hauregard

cf. Hautregard.

 

JG
Hauregard

Hautregard, Horward, -ar(t), Hoorewart: PlN W. Haut-Reward = Fr. Haut-Regard: hoge uitkijkpost, in Battice en Chaineux (LU). 1685 Nicolaus Haut Regard, Hervé (MUL VII).

 

FD
Haurens

W. weergave van dial. uitspr. van Haerens.

 

FD
Hauret

-ez, zie Auret.

 

FD
Hauret

Haurez. Dérivé d’un thème de Hauris, nom germ. hald-ric.

 

JG
Hauris

Zie Horis.

 

FD
Haus

Hause, Hausse. NF germ., mais ail. Hais ‘maison’ ne doit être que secondaire.

 

JG
Haus-

-e, -eux. 1. V. Houx. — 2. V. HAD (Haz).

 

EV
Haus(e)

D. PlN Haus: huis. Vgl. Van Huise 2. Een Gentse famille Haus heeft aïs stamvader « 1796 J. J. Haus,Würzburg(PDB).

 

FD
Haus(s)e

W. spelling van D. Haus. Haussen(s), zie Aussems.

 

FD
Haus(se)pie(d)

1. Profess. Hausse-pied ou hoche-pied. Surnom de fauconnier. N° 200. — 2. Caract. mor. Homme comparé à l’oiseau de proie. N08 288, 292.

 

EV
Häuschen

Heus(s)chen, Heu(s)chenne, Heusg(h)ens, -ghiens, -ghem: Dim. van Haus: huis. Of van Germ. VN Huso. Vgl. Huyskens. 1544 Gort Hoischenn (WINTGENS1993,37); 1594 Guillaume Heuschen, Aw. (AP).

 

FD
Hauschild

D. FN Hau(en)schild. BN voor ridder of krijger die op het schild loshouwt.

 

FD
Hausdorff

-dörfer: PlN Hausdorf (S).

 

FD
Hausemer

Wellicht < D. Hausner < PlN Hausen.

 

FD
Hausen

-er, Häuser, Hauzen, -er: Fréquente D. PlN Hausen. Vgl. De Huisser.

 

FD
Hauseux

cf. Hauzeur.

 

JG
Hauseux

Hauzeur (forme hypercorrecte, au moins depuis le 17e s.). 1651 «Nicolas Hau-seur» BourgNamur, 1714 «Bauduin d’Hau-zeur» BourgLiège, 1782 «André-Nicolas Hauzeur» Verviers; nom d’origine: Hauzeur, w. à hauzeû, dépend, de Chaineux (Lg) et toponyme fréquent.

 

JG
Hauseux

zie Hauzeur.

 

FD
Hausier

1. V. Osier. N° 68. — 2. V. HAD (Haz).

 

EV
Häusler

Hausler: D. FN: keuterboer.

 

FD
Hausman

Hausmann, Hausmanne. Surnom: ail. Haus-mann ’employé de maison’.

 

JG
Hausman

V. HAD (Haz).

 

EV
Hausman(n)

Haus(se)manne, Husemann, Houseman, Housman(s): Resp. D., Ndd. en E. FN en adaptatie ervan. Vgl. Huisman. 1542 Peter Housman, Krefeld-Aw. (AP).

 

FD
Hausoul

Hauzoul (NF verviétois). 1500«Haus-soulle de Vellaines», 1502 «Haussoulle le Couvreur», 1561 «Servais Hausoulle» Bourg­Namur, 1788 «Michel Hauzoul» Charneux (FyS); dérivé en -oui d’un anc. nom germ. (h)as-wulf, Hasulphus (Morlet, NP Gaule I, 43), comp. Hansoul(le).

 

JG
Hausoul

Zie Asou.

 

FD
Hauspie

cf. Hoc(h)epied.

 

JG
Hauspie

-py(e), zie Hocepied.

 

FD
Haussort

Avec h- graphique, nom d’origine: Waulsort, w. à (w)ausoûr (Nr).

 

JG
Haussort

zie Waulsort.

 

FD
Haussy

zie Dhaussy.

 

FD
Haust

 [la famille de Jean Haust provenait de l’Eifel]. Selon Fr. Cramer (Rheinische Ortsnamen, 51, n. 2), qui cite des toponymes comme Hausten (AU., Kreis Adenau), ce nom signi­fierait ‘sommet de montagne’.

 

JG
Haust

Aust: D. FN (Eifel). Rijnlandse PlN Haust: hoogste punt, top van de heuvel (HERB.).

 

FD
Haustermans

Adaptatie van D. Ostermann: migrant uit het oosten. Vgl. Oosterlynck.

 

FD
Haustra(e)te

Hauwstraete, Austra(e)te, Austraet, Hostra(e)te, van Audestrade: PlN Houtstraat: straat door het bos (VS1994,396). 1346 Gherart van der Houstrate, Ronse (GADEYNE); 1367 dais vander Houtstrate, Oud. (WALRAET); 1398 Jan

van der Houstrate, Ooigem (DEBR. 1970). Zie ook

Verhoestraete.

 

FD
Haustrate

Proven. Hauw-straat (Dép. Zegelsem).

 

EV
Haut

Hauth, Hault, Haux, Lehau(l)t, L’haut, Lhaut, Lahau(t), Laho(t): BN Fr. haut: hoog(moedig), trots. Vgl. De Hoog.

 

FD
Haut- 

-rive,  -ryve.  Proven.  Autryve (Loc.).

 

EV
Haut(a)in

Autin: BN Fr. hautain: hoogmoedig. 1484 Cheridon Haultain, Dk. (TTT).

 

FD
Haut(e)coeur

Proven. ,,Domaine sur la hauteur » ou ,,Domaine du sieur Aud », Haute-cour (Dép. St-Mar-tin). N° 245.

 

EV
Haut(te)-

-keet ou -kiet, -mans, -vels ou -felt. V. hout. N° 241.

 

EV
Haut, van (den)

zie van den Hout.

 

FD
Hautain

Proven. Hautain ou Hau­tain. — 2. Car. mor. ,,Homme dé­daigneux ». N° 269.

 

EV
Hautbois

zie Duhau(t)bois.

 

FD
Hautbruge

zie Haubrugge.

 

FD
Hautclair

zie Hauteclair(e).

 

FD
Hautclocq

zie Hautecloque.

 

FD
Hautcoeur

zie Haudecoeur.

 

FD
Hautcour(t)

Zie Haucourt.

 

FD
Haute, van (den)

van (den) Haut(te), zie van (den) Hout.

 

FD
Hauteberque

Metr. Rom. vorm van Germ. VN Aldeberga, Altberga (MORLETI).

 

FD
Hautec(o)eur

zie Haudecoeur.

 

FD
Hautechière

BN Fr. haut: edel + Ofr. chière: aangezicht, gelaat. Vgl. Haudecoeur. 1454 Jan de Hautechière, St.-Win. (VERGR. 1968,107).

 

FD
Hauteclair(e)

-cler, Hautclair: PlN Hauteclaire in Hollogne-aux-Pierres (LU).

 

FD
Hautecler(c)

Car. mor. ,,Grand sa­vant ». N° 278.

 

EV
Hautecloque

Hautclocq: PlN (PdC). 1308 Pieres d’Aute Cloke, Atrecht (NCJ).

 

FD
Hautecloque

Proven. Loc. fr.

 

EV
Hautecourt

1. PlN Hautecourt (Meuse, Moselle, Ain, Aisne). 1354 Pierre de Hautecourt, St-Q. (MORLET). – 2. Zie Haudecoeur.

 

FD
Hautefelt

zie Houtevelt.

 

FD
Hautefenne

zie van Houtven.

 

FD
Hautefeuille

PlN (Seine-et-Marne).

 

FD
Hautefin

zie van Houtven.

 

FD
Hauteg(h)em, van

zie van Houteghem.

 

FD
Hautekeer

-kier, zie Haudecoeur.

 

FD
Hautekees

-keet(e), -kete, -kiet, zie Houtekiet.

 

FD
Hautemul

Proven. Oude molen, ,,Vieux moulin ». L.D.

 

EV
Hautenave

Proven. Audenhove (Loc).

 

EV
Hautmont

cf. Haumont.

 

JG
Hautmont

Proven. L.D. Hautrage.  Proven.  Hautrage  ou Otrange (Loc.). Synon.: Dotrange, De Wotrange.

 

EV
Hautomme

Hautomne. 1260 «Henri li Haut Home Dieu» Liège, 1280 «Theodoricus li haus bons» PolyptLiège, 1302 «uns c’on nom­me le Haut Houme» LoiTournai2, 1356-58 «Mahius li Haus Homs» PolyptAth, 1647 «Philippe Hautome» Seneffe; surnom: hom­me éminent, sans doute surtout au sens de ‘haut vassal’, cf. DicPatRom II/l, 30-31; cf. aussi Authom(e), Automne, etc. Comp. 1289 «Hues fis le Hautefemme», «Margos et Marée filles le Hautefemme» CensNamur.

 

JG
Hautot

1820 «Hautho» Pas-de-Calais; corresp. de Wautot, comp. Haut(h)ier.

 

JG
Hautphenne

cf. Hautefenne.

 

JG
Hautregard

Hauregard. 1754 «Bartholomé Hauregard», 1755 «Jean Hauregard» Wandre; nom d’origine: Hau(t)regard, topon. de hau­teur fréquent en Wallonie (Battice, Chaineux, La Reid, etc.).

 

JG
Hautrin

Avec h- graphique, corresp. de Wautrin, cf. Haut(h)ier.

 

JG
Hautrive

1302 «Bertout de Hauterive bateur à l’arket» LoiTouraai; nom d’origine: Haute-rive, fréquent en France, plutôt qu’Outrijve, Autryve (arr. Courtrai, FlOcc).

 

JG
Hautstont

Proven. Houthond  (Dép. Sulsique).

 

EV
Hauttekeete

cf. Hautekeete.

 

JG
Hautus

Forme romanisée de Houthuys?

 

JG
Hautvas

Hautvast, Houtvast. Surnom: néerl. houd vast ‘(qui) tient ferme’, avec vocalisme dialectal sud-néerl. (Winkler 468).

 

JG
Hauvarlet

Hovarlet. Cf. 1279-80 «Haus Vallès» RegTournai; nom de dignité, varlet ayant d’abord désigné un jeune noble.

 

JG
Hauw-

-el, -en, Hauzen.   V.   AUD .

 

EV
Hauwaert

au génitif: Hauwaerts. Soit surnom de métier, du tailleur de pierres, tailleur de bois ou de boucher, soit var. de H(o)uwaert [FD].

 

JG
Hauwaert(s)

1.  Proven.  Hauwaard, (Loc.). Hald  aard, ,,Terre  en pente ». — 2. V. AUD.

 

EV
Hauwel

1302 «Jehanès Hauwiaus» LoiTournai, 1356-58 «Jehans Hauwiaus» PolyptAth, 1653 « Marie-Agnès Hauwel» BourgNamur; sur­nom: littér. rhoueaun dérivé en -eau du moy. pic. hauwe ‘houe’ (plusieurs outils) FEW 16, 185b, outils) FEW 16, 185b, cf. aussi Hawaux, -ay, -ia. Cf. aussi 1472 «Hauwiette vesve» DénChiny.

 

JG
Hauwenhuyse, van

zie van Ouwenhuysen.

 

FD
Hauwenis, van

zie van Auwenis.

 

FD
Hauwer(e), de

de Houwer(e), den Houwer, D’Hauwer(s), D’Houwer, den Auwer, Auwers, Dauwer(s), Dauer, Daver: BerN van de houwer, houthakker of steenhouwer. 1289 Pol le Houthauwere; 1326 Pieter de Hauwere, Ip. (BEELE).

 

FD
Hauwer(e), van

zie van Hauwaert.

 

FD
Hauwermeir(en), van

PIN Oude mère: oude waterplas. 1355 Gossin van der Ouder Mère, Dend. (CLMII); 1447 der kinder lant van den

Oudermere, Dend. (GBD).

 

FD
Hauwert, van (der)

zie van (der) Hauwaert.

 

FD

Hauwstraete

 

cf. Haustraete.

 

JG
Hauwstraete

zie Haustra(e)te.

 

FD
Haux

Hauzeur. V. Houx.

 

EV
Haux

Peut-être nom d’origine: Haut-le-Wastia, 1449 «Haulx» (Nr), ainsi dans 1523 «Jaco de Haulx» BourgNamur, 1593 «Jean de Haulx» BourgDinant, ou bien Haulx, forme romane de Haï, Halle (e.a. chez Jean Molinet) [MH].

 

JG
Haux

zie Haut.

 

FD
Hauzen

-er, zie Hausen.

 

FD

Hauzen

 

NF d’origine all., cf. Haus(e).

 

JG
Hauzeur

Hauseux, Hazeu: PlN Hauzeur in Chaineux (LU). 1536 Mat. van Hazur, Hervé; 1548 Wijnant Hazuer, Herve-Aw. (AP).

 

FD

Hauzoul

 

cf. Hausoul.

 

JG
Hauzoul

Zie Asou.

 

FD
Hav-

-art, -aux, -ay, -ea, -et. V. HAD (Ha).

 

EV
Hav(e)lange

Proven. Loc.

 

EV
Hav(e)ron

Av(o)iron: PlN Havron in Obigies (H). 1392 Jacquemez van Haveron=Jacques de

Haveron, Ktr. (SR F 7,9)-

 

FD
Havai

1. LU W. vorm voor Havaux. – z. PlN Havay (H). 1299 Jehans Havais, Pieron Havait, Dk. (RUELLE 30).

 

FD

Havar

 

Havard, Havart, Havaert (forme néerl.). 1280 «Gerardus Havars» PolyptLiège, 1294 «Colins Havars» CensNamur, 1350 «Rennechon fiz jadis Colon Havar» Cart-ValDieu, 1633 « Jan Havar» émigré en Suède; surnom : du thème *haf crochet’ (d’où anc. w. havart ‘cunnus’) FEW 16, lllb.

 

JG
Havard

-ar(t), -aert, Ava(e)rt: Afl. van Ofr. haver: vasthaken, vastgrijpen. 1294 Colins Havars, Namen (LVL1964,382).

 

FD
Havas(se)

De stichter van het persagentschap Havas was van Normandische afkomst. LU W. havasse: grote spijker. BerBN.

 

FD
Havasse

 [le fondateur de l’agence Havas était de famille normande]. Surnom de même thème que Havart, e.a. w. liég. havasse ‘espèce de grand clou’, ‘souillon’ DL 312b.

 

JG
Havaut

-aux, -eau(x), zie Hauweel.

 

FD

Havaux

 

Haveaux. Surnom du même thème: moy. fr. haveau, w. liég. hâve ‘long crochet’ DL312b.

 

JG
Hâve, van der

Verha(e)ven, Verhaaf : 1. Var. van Van (den) Hauwe. 1313 Griele van der Hawe, Vlissegem; 1313 Margareta de Hâve = 1336 M. van der Hawen, Gistel (RYCKEBOER). – 2. Rijnlandse PlN (ten) Hâve = (ten) Hove (NN). 1550 Jan van

den Hâve, Heerlen-Aw. (AP).

 

FD
Havecker

Hâvecker: BerN van de africhter van haviken. Vgl. De Valkenare. D. FN Habicher. 1383 Clawes Hevecker, Calbe (NN).

 

FD
Haveg(h)eer

Door verkeerde scheiding van de n (vgl. Achtergael) < Mnl. navegeer: timmermansboor (om naven te boren). BerBN.

1398 Jan Navegheer, Menen (DEBR. 1970).

 

FD
Havel

zie Hauweel.

 

FD
Havelaerts

Haevelaerts: Br. uitspr. van Hauwelaert.

 

FD

Havelange

 

-es, Havlange, w. nam. Avelandje. s.d. «dominus Havelange» ObitHuy, 14e s. «maistre Gilhe de Havelange» CensHuy, 1387 «Wilheaume de Havelange» CartValBenoît, 1552 «Andrien Havelange» SubsidesNamur; nom d’origine: Havelange, w. hav’tondje(Nr).

 

JG
Havelange(s)

Havlange, Avelange: PlN Havelange (N), ook in Harzé (LU). 1317 Thiris de Havelanges, Luik (SLLIII).

 

FD
Haveloos

de Havelooze, zie D’Haeveloose.

 

FD
Haveman(s)

zie Haffmans.

 

FD
Haven

zie Haeven.

 

FD
Havenberg(h)(e), van

PlN Havenberg in Temse (OV). 1508 Gillijs van Havenberch = Gillis Havenberch, Temse (DE MAN123).

 

FD
Haveneers

Haeveneers. Nom de métier: moy. néerl. (oriental) havenare ‘potier, céramiste’, comp. ail. Hafner [FD].

 

JG
Haveneers

Haeveneers: Oostelijk Mnl. havenare, Mhd. havenaere: pottenbakker. Zie Hafner.

 

FD
Havenith

-neth: Ndd. BN voor wie niets heeft.D. Habenicht.

 

FD
Havenith

NF d’origine allemande ou autri­chienne.

 

JG
Havenith

V. ABA.

 

EV
Havenne

1690 «Hubert Havenne» Bourg­Namur; nom d’origine: (Hour-)Havenne(Nr).

 

JG
Havenne

Proven. Havinnes. Loc. N° 207.

 

EV
Havens

Havenne, zie Haeven.

 

FD
Havenstein

PlN Hafenstein (BEI).

 

FD
Haver(e), van

van Haever(e), van Ha(e)vre: PlN Haver: haver. 1281 Michael de Havre, Temse; 1375 Gillekin van Havere, Tielrode (HAES.); 1291 Gielijs van Havere, Mech. (HB 650).

 

FD
Haver, (de)

de Haever(e), Dhaevers: WellichtBr.voor De Hauwer.

 

FD
Haverals

-aels, -hals, Aver(h)als, Ha(e)verans: PlN Haverels: lijsterbessenboom; vgl. D. Eberesche: Vogelbeerbaum. 1282 Johannes de Haverhalst, A (OARI); 1514 Joh. Haverals, Berlaar-Lv. (CALUW. 2000).

 

FD
Haverals

-aels, Haverhals. Nom d’origine: Haverels, -halst (= sorbier), fréquent en topo­nymie.

 

JG
Haverals

Proven. Haveras, ,,Sorbier ». N° 242.

 

EV
Haverbek(e), (van)

van Ha(e)verbee(c)k, van Haeverbeke, van Aeverbeke, van Haverbecke, Haverbe(c)que, van Averbek(e), van Averbecque, (van) Averbeck, Averbeek, Averbeke, Wanaverbecq(ue), Verha(e)verbeke, Veraverbeke, van Averberghe: PlN Haverbeek: beek waarlangs haver groeit, b.v. in St.-Andries (WV) (DF V). 1303 Willem van Haverbeke, Bg.-Ktr. (VERKEST); 1563 Jan van Haverbeke, St.-Michiels (SCHOUT. I).

 

FD
Haveren

1. PlN Haveren in Lubbeek (VB). 1633 E van Havren, Waasmunster-Aw. (AP). – 2. Adaptatie van Havrenne.

 

FD
Haverhals

zie Haverals.

 

FD
Haverhoek

PlN, b.v. in Herzele (DF V).

 

FD
Haverkamp

Haferkamp, Haberkamp: PlN Haverkamp: haverveld.

 

FD
Haverkate

Ndd. PlN Kate: stulp, keuterij met haverland.

 

FD
Haverkorn

Haberkorn: D. FN Haberkorn, Ndd. en Mnl. haverkorn, -coren: haver(graan). BerBN van de haverboer of-handelaar. 1396 Ludolf Haverkorn, Greifswald (BRECH.).

 

FD
Haverkort

Verhaspeling < Haverkate, Haverkotte.

 

FD
Haverland

-ant. 1518 «Jehan Haverlan» Bourg­Namur, 1566 «Gerardo Haverlant ballivo de Verny» Cerfontaine, 1578 «Lowy Haverlan», 1600 «Hercules Haverlant» CartCouvin, 1820 «Haverlan, -and, -ans» Pas-de-Calais; surnom: moy. fr. averland ‘vaurien; maquignon; lour­daud’FEW 15/l,26b.

 

JG
Haverland

-lant, Averlant, -lan(d), Hoverland, -lant: PlN: haverveld. Vgl. Haverkamp. 1428 Jan Haverland, Rijsel (PARM.).

 

FD
Havermaet, (van)

van Haverma(e)te, van Avermaat, (van) Averma(e)te, (van) A(e)vermaet, van Haevermaet(e), van Hanvermat, Haevermaet(e): PlN Havermaat in Zele (OV):  havermaailand. 1383 Jan van Avermate; 1355 Jan van Havermate, Dend. (CLM); 1371 Jan van Avermaten, Dend. (ROB m).

 

FD
Haverman

au génitif: Havermans, Haevermans. Nom de métier: cf. néerl. haverhandelaar ‘commerçant, négociant en avoine’ ou bien dérivé en -man de van Haver [FD].

 

JG
Haverman(s)

Haevermans, Auvermans:1. BerN van de haverboer. – 2. Afl. van Van Haver. 1354 Gillis Aversman, Temse (DE MAN); i6e e. Henricus Havermans, Weelde (VERB. II).

 

FD
Havermans

Profess.  ,,Marchand d’avoine ». N° 165.

 

EV
Haverrot

zie van der Avoort.

 

FD

Haversin

 

 

1602-3  «Laurent  Havecin»  Ter-riersNamur, 1629 «Gérard Havesin» RPSpon-tin; nom d’origine:  Haversin,  w.  hafsin, dépend, de Serinchamps (Ciney, arr. Dinant).

 

JG
Haversin

PlN in Serinchamps (N).

 

FD
Haversin

Proven. Dép. Serinchamps.

 

EV
Haverteler

haverkoopman, bereider van havergortpap.

 

FD
Haveskercke, de

zie van Haefskerke.

 

FD
Havet

1. Proven. Havay. Loc. — 2. V. H AD (Ha).

 

EV
Havet

-ez, Avet, -ez, Ave, Ave: Ofr. havet: haak(je). BerBN. 1038 Hugoni Havet, Atrecht (GYSS. 1999′); 1248 Sigerus dictus Hâves, Ktr. (DEBR. 1980); 1313 Nicolas de Nanteuil, tavernier, au havet (MICH. 1951,223); 1370 Olivier Avet, 1382 Jan Havet, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD
Havet

Havez. 1245 «Guillaume Havet» Impôt-Artois, 1278 «Rogiers Hâves» ChirTournai, 1579 «Antoine Havet» BourgNaraur, cf. aussi 1299 «Jehans Havais frères segneur Pieron Havait», 1316 «Jakemin fil Rogier Havait» TestTournai; surnom: moy. fr. havet ‘crochet’ FEW16, HOb.

 

JG

Havlange

 

cf. Havelange.

 

JG
Havlange

zie Havelange.

 

FD
Havre, van

zie van Haver(e).

 

FD
Havrenne

Haveren: PlN Havrenne in Humain (LX), Havrennes in Vinalmont (LU).

 

FD
Havrenne

Nom d’origine: Havrenne, dépend. de Humain (Nr), comp. Havrin.

 

JG
Havrenne(s)

Proven. Dép. Humain et Vinalmont.

 

EV
Havrez

12e s. «Sibilia de Haverec» Waudru-Mons,  1626 «Adrien de Havret»  Bourg-Namur; nom d’origine: Havre (arr. Mons).

 

JG
Havrez

Havret: PlN Havre (H).

 

FD
Havrez

Proven. Havre. Loc.

 

EV

Havrin

 

 

 

NF de la région de Wattrelos (Nord), implanté à Mouscron (GeneaNet), cf. aussi 1625  «Jean  Havrin»   émigré   en   Suède; probabl. d’un anthrop. germ. dérivé en -in, que l’on retrouve en composition dans le NL Havrincourt (PdC, arr. Arras).

 

JG
Havron

1302 «Jehans dou Haveron frères Huet dou Haveron clerc» LoiTournai; nom d’ori­gine: Havron, dépend. d’Obigies (Ht) ou bien de moy. fr. haveron, pic. avron ‘folle avoine’ FEW 16, 106b.

 

JG
Havron

zie Haveron.

 

FD
Haw-

-aert. V. Hauwaert.

 

EV
Haw-

-otte. V. HAD (Ha).

 

EV
Hawa(e)rt

zie Hauwaert(s).

 

FD
Hawanx

zie Dawans.

 

FD
Hawaux

Haway, Hawia. 1266 «Arnuldi Hawial» CartValDieu, 1286 «Hawiaus Flo-kes» CartMons, 1365 «Olivier des Hawiaus» TailleMons, 1350 «Henri Haweal» Bovenis-tier, 1544 «Mathie Hawea» DénStavelotMy, 1582 «Henriette Haweau» Liège, 1736 «Jean Haway» Oupeye (FyS), 1670-1739 «Thomas Hawia [= Thoma Havay]», fils de «Joannes Haway» des Éneilles (comm. M.J. Haway, avec nombreuses mentions de var. Hawias, -at et Haway s’entrecroisant au 18° s.), etc.; sur­nom: w. liég. hawê, w. nam. (h)awia ‘noyau, houe étroite, etc.’ FEW 16, 185b, cf. aussi Hauwel. Hawis. 1250 «Hawis et Odilia» Nethen, 1262 «Hawidis de Warco» St-Hubert, 1272 «Hawi-dis Flatte Bursa», «Hawidis soror dicti Gode-fridi» PolyptVillers, 1286 «Colins li fms Ha-wit le Faneresse» CartBinche, 1289 «Hawit li Cuveleresse» CensNamur, 13e s. «Hawis li

Fouvete» DocLens, 1350 «Hawy sa femme dame d’Anderney» CartOrval; prénom fém. d’origine germ.: Hadewidis, 14e s. «Hawis» Liège (d’où w. liég. hawi, -î ‘idiote’ DL), et non point topon. (fréquent) de défrichement Hawi, dérivé de w. hawer ‘houer’.

 

JG
Hawaux

Haway, zie Hauweel.

 

FD
Hawemann

zie Houman.

 

FD
Hawia

zie Hauweel.

 

FD
Hawinkel(s)

PlN Hamminkeln (NRW): 1225 Hamwinkel (TW). 1550 Lucas Hanewinckel, Neuerburg-Aw. (AP); 1658 Zeverinus Hawinckel, Roermond(MULVI).

 

FD
Hawkins

Patr. Oe. VN. 1332 Haukyn Skinner; 1275 John Havekyn (REANEY).

 

FD
Hawotte

1280 «Dna Hawotte» Xhendremael; dimin. du prénom fém. Hawis (ci-dessus).

 

JG
Hawotte

Metr. Dim. van Hawis, Rom. vorm van de Germ. VN Hadewidis. 1280 dna. Hawotte, Xhendremael(HERB.).

 

FD
Haxelmans

zie Hackselmans.

 

FD
Haxhe   

1.  Proven. Grand- Axhe. (Loc.)  ou ,,Endroit défriché à la

hache ». N »  238. —  2.  V. HAD (Hak).

 

EV
Haxhe

1474 «Anthonius Haxhe» Polleur; w. liég. hâhe ‘barrière rustique’, très fréquent en toponymie liégeoise; cf. Delhaxhe et Del-haize.

 

JG
Haxhe

zie Hache.

 

FD
Hay

Hayt, prononcé Aï. 1820 «Hay (en nombre), Hayt» Pas-de-Calais [les frères Haiiy (18e s.) sont nés à Saint-Just-en-Chaus-sée (Oise)] ; Dauzat 322 distingue les deux NF et considère Haùy comme obscur, p.-ê. Havys [à écrire: Hauys] (Ardennes), qui correspond à notre Hawis (dérivé de w. hawer ‘houer’). Songer aussi au NL L’Hay-les-Roses (Val-de-Marne) [MH].

 

JG
Hay(e), de la

zie Delahaie.

 

FD
Hay(e),van

van Heie: PlN Rom. haie < Germ. haag? 1429 Jannes van Haye, Diest (VdP).

 

FD
Hayaer(t)

-ard, -a(r)t, Haia(rt), Haija(e)rt, Haeyaert, Xhayard, Heia(rd), Heya(rd), D’Haeyaert, Dhaeyaert, Daeyaert: 1. Var. van Hagaert. 1449 Heinen Hayart =Heynen Hagaerde, Mb. (A. BAERT). – 2. Patr. Zie Heyert, Haye(n). De xh-spelling is hypercorrect. 1544 Johan Xhayar, Chevron (HERB.); 1639 Christiaen Haeyaert, Kemmel (DUV.).

 

FD
Hayard

Xhaard. 1603 «Gertrude Hayart» Huy, cf. aussi w. (topon. à Aywaille) à pus ‘ hayâr (orthographié: Xhaard). Les graphies liégeoi­ses xh- (type Xhaard) suggèrent un étymon en se- (tel celui de w. haye ‘ardoise’), tandis que les formes de l’Ouest (cf. 1820 «Hayart» Pas-de-Calais) seraient d’autre origine. Dauzat 322 propose un péjoratif de *hagja ‘haie’, ce qui ne paraît pas attesté; cf. Haiat. En tout cas, Hayard, -aut, -et, -ot paraissent d’une même série.

 

JG
Hayaut

1613 «Jean Hayau» BourgNamur;

probabl. var. de Hayard (ci-dessus).

 

JG
Hayaux

Hahaut: Var. van Hayard?

 

FD
Haydan

-on, cf. Haidant, -on.

 

JG
Haydon

V. HAD (Ha).

 

EV
Haydon

zie Haidon.

 

FD
Haydrick

zie Heidrick.

 

FD
haye

,,Bois »   (en   toponym.).   La- -Lakaye. De la-, Del- -haye. Hay- -es, -ette(s), -en, -on(s), Hay- -ois, -oit (Suff. de proven.).

 

EV
Haye

1285 «Marges Haye» Le Quesnoy, 1589 «la vefve le viel haye» DénMalempré, 1633 «Jan de Haye» émigré en Suède; nom d’ori­gine : nombreux toponymes (La) Haye (= petit bois), cf. aussi Lahaye, Del(a)haye.

 

JG
Haye(n)

Haeye(n), Haij(en), Hay(ens), Heye, Heije, Heyen(s), Heijens, Heyink, Heijing: 1. Patr. Friese FNHajo, Germ. Haio < Germ. Hag-naam. 1256 Erleboldi Haie, Lv. (DE MAN 1981,30); 1350 Michiel Hayen, Bg. (JAM.); 1455 Jan Hayens = Jan Hagens, Ht. (GESSLER 41); 1648 Focco Hajonis

Roeling Ostfriese, Keulen (BRECH.); 1648 Catharina Haijen, 1654 van Henrick Heijen, Bilzen (SCHOE.). – 2. Metr. Korte vorm van de Germ. VN Hadewig; zie ook Hagen(s) 2.1431 Willem Hay wigen=W. Hayen, Zonhoven (MNT

271).

 

FD
Hayemal

Peut-être d’une forme ancienne du nom de commune

(Ében-)Émael, 1131 «Hei-male», 1147 «Eymala», 1178 «Eimale» (TW 315).

 

JG
Hayemal.    

Proven.     (Eben-)Emaal. (Loc.). Synon. : Eymael.

 

EV
Hayen

Hayens. 1339 «Jehan Hayen» Nivelles, 1365 «Piére de le Hayen corbisier» Taille­Mons; pour la région liégeoise surtout, nom d’origine: Hayen, w. à hayin, dépend, de Do-lembreux (Lg) [sans doute anc. w. (15e s.) hayen ‘clayonnage pour retenir le poisson’]; ailleurs, probabl. prénom germ., cf. frison Hayens (de Hayo).

 

JG
Hayenbeck, van

W. adaptatie van Hagenbeek.

 

FD
Hayers

zie Haeyer(e).

 

FD
Hayertz

zie Heyert.

 

FD
Hayet

Hayez, p.-ê. aussi Haillez, Hailliez (cf. aussi Hallier, -iez). 1247 «Hayllés del Piéton» ChartesHainaut, 1362 «Jacobo dicto Hayet de Pulley armigero» CartOrval, 1444 «Pierart de Haillet carpentier», 1449 «Jehan Haillet», [sous réserve] AidesNamur, 1682 «Marie Haillier» BourgNamur; p.-ê. dimin. masc. de fr. haie, ou bien à rapprocher de Xhayet (Waimes 1854), qui est d’autre origine (thème ensc-7). Cf. Hayard.

 

JG
Hayette

1568 «Anthoine Hayette» Bourg­Namur, 1602-3 «George Hayette» Terriers-Namur; nom d’origine: Hayette, dimin. de haye (= petit bois, petite haie), fréquent en toponymie.

 

JG
Hayez

-et(te), zie Haillet.

 

FD
Hayman(s)

Haeyman(s): 1. Patr. Afl. van VN Haie. Zie Haye(n). – 2. Var. van Heymans. 1485 Jan Haymans, Mb. (A. BAERT).

 

FD
Haynau

zie Hainaut.

 

FD
Haynault

cf. Hainaut.

 

JG
Hayne

16e s. «Gilles Hayne» Liège; hypocor. de Henri ; cf. aussi Haine.

 

JG
Hayne(s)

V. HAD (Han).

 

EV
Hayne(s)

zie Haine(s).

 

FD
Hayois

Hayoit, Hayoit de Termicourt. 1342 «Johans Hayoir» Melen, 1520 «Jehan des Hayes dit Hayois», 1526 «Henry Hayois», 1533 «Jacquemart Hayois» Ladeuze; nom d’origine: collectif en -etum de *hag/a ‘haie’.

 

JG
Hayois

-oit: Haioit, collectieve PlN, afl. op -etum van Germ. hagja > Fr. haie: haag. Plaats waar haag, bos groeit. 1473 Jehan Hayois; 1475 Jehan Merlin dit Hayois, Brugelette (Par. 1989,1-42).

 

FD
Hayon

1. Ofr. haion: kleine haai. BN. – 2. Germ. VN Haio. Zie Haye(n). ±1300 Wau tiers Haions, PdC (BOUGARD). – 3. Zie Duhayon.

 

FD
Hayon

1484 «Willemyn de Hayon» Justice-Bastogne, 1578 «Jean Hayon» NPLouette, 1656 «Jacques Hayon manouvrier» DénFlo-renville; nom d’origine: toponyme fréquent, dérivé de *hagja ‘haie’, e.a. Les Hayons, près de Bouillon (Lx), mais le terme a pris d’autres sens, tels ‘étal, échoppe; abri de paille’ FEW 16,114.

 

JG
Hayot

Haot, cf. Haillot.

 

JG
Hayot

zie Haillot.

 

FD
Hayt

cf. Hay.

 

JG
Hayt

Haijt, zie Heits.

 

FD
Hayt

V. Heide. — 2. V. HAD. Haza(e)rd. V. HAD (Haz).

 

EV
Haytin(c)k

Haijtink: Patr. 1. Afl. van de Friese VN Haie; zie Haikes. – 2. Zie Heits.

 

FD
Hayward

E. FN. Bewaker (ward) van de heg, afsluiting. 1179 William le Heiward, Londen (REANEY).

 

FD
Hazaer(t)

Hazar(d), Haza(rt), Hasaert(s), -aer(s), -ard, -art, Haesaert(s), Haeza(e)rt, -aerts, Haasert, Azaert(s), Asaert, Asa(rd), Aesaert, Azar(d), Duhazard: 1. Mnl. hasaert < Ofr. hasart: kansspel, geluk. BN voor een kansspeler, dobbelaar. 1216 Raoul Hasart; 1231 Hazarda feme Raoul, Atrecht (NCJ); 1267 Stivenes Hasars, Nijvel (CVD); 1305 Hannin Hazart; 1377 Jan Hasaerd, Ip. (BEELE). -2. De naam werd gereïnterpreteerd aïs een afl. van De Haze. 1374 Gillis de Haze = Gillis Hasaert, Gb. (SCHR.); 1419 Hannekin Hazaert dit de Haze, Ktr. (DEBR. 1957,12). – Lit.: F. DEBRABANDERE, 161991,345-7.

 

FD
Hazaert

Haesaert(s), cf. Hasard.

 

JG
Hazalaers

zie (de) Haeseleer.

 

FD
Hazard

-art, cf. Hasard.

 

JG
Hazé(e)

Hazee, Hase, Hasey: 1. PlN W. hazéye: landelijke slagboom (HERB.). Afl. van Ofr. ha(i)se: afsluiting, heg < Germ. hasi: beuk. – 2. Haset, hazet, dim. van Ofr. ha(i)se: heg. 1282 Johan dit Haseit = 1327 Johanne dicto Hazeit; 1306 Thirions Hazeis, Luik (AVB).

 

FD
Haze(e)l

Dim. van Ofr. ha(i)se: afsluiting, heg. Vgl. Hazée, Hazette.

 

FD
haze(laar)

,,Noisetier, coudrier ».

 

EV
Haze, (de)

zie de Haas.

 

FD
Hazebourcq

-broe(c)k, -brou(c)k, -broucq, zie van Haesebroek.

 

FD
Hazebrouck

Hazebroucq, Haesebroek, Hae-sebrouck, Haezebrouck, Hassebroucq, Has-broucq, -ouck. 1284 «Will. de Hazebruec» DettesYpres, 1314 «Lambin de Hasebreuc» Ypres; nom d’origine: Hazebrouck, néerl. Hazebroek (Nord).

 

JG
Hazée

1559 «Jehan de Hazee» BourgNamur; nom d’origine: w. hazéye ‘barrière rustique’ FEW 16, 121b, fréquent dans la toponymie de l’Ardenne.

 

JG
Hazée

Proven.   Hassé   (Dép.   Sprimont).

 

EV
Hazelaer, de

Hazelaere, -aers, zie (de) Haeseleer.

 

FD
Hazelhoff

Hazelof: PlN Haseloff(BB), Haselhof (BEI, BW), Haselhoff (NRW).

 

FD
Hazeloop

Ndd. FN Ha(a)seloop, Haslop. BN voor iemand die snel holt. Ook naam van een volksdans. 1676 Hendrik Christoffel Haasloop, Bremen-A’dam (PDB).

 

FD
hazelt

,,Coudraie ». N° 242. 1. Proven. Hasselle. Ha(e)s(e)- -laer, le(e)r, Hazel-, Hassel- -heyde, -broeck, -horst, Hasseldael, Assel-berg(h)- -e, -s, A(e)s(se)loos, ,,Bruyère-, Marais-, Bosquet-, Val­lée-, Colline-, Bois- -des coudriers ». — 2. Profess. Asselmans, ,,Cultiva-teur ou marchand de noisettes ». N° 165.

 

EV
Hazen

zie Haesen.

 

FD
Hazenberg

zie Hasenberg.

 

FD
Hazenbosch

Hasenbos, -busch: PlN in Meulebeke en Wingene (WV) (DF V). Vgl. Hasenbusch.

 

FD
Hazenbroek

zie van Haesebroek.

 

FD
Hazendonk

-donck, cf. Haesendonck.

 

JG
Hazendonk, van

van Haes(en)donck, (van) Ha(e)zendonck, Azendonck, Asendonck, Ha(e)sendonck(s), -(c)kx, Haesdonckx, Aesdonck: 1. PlN Haasdonk (A, OV), Hazedonk (G) of Hazendonk in Koningshooikt (A). 1356 Jans van Haesdonc, Bs. (PEENE1949); 1440 Godevaert van Hazendonck, St.-Gillis (OSTYN). – 2. Var. van PlN Hazeldonk; zie Haseldonckx.

 

FD
Hazes

zie Haesen.

 

FD
Hazette

(NF plutôt liégeois). Nom d’origine, du même thème topon. que Hazée; Hazette (de même que Hazotte) est fréquent comme topo­nyme en Ardenne, notamment à Assenois et Grapfontaine (arr. Neufch.), à Longvilly (arr. Bastogne), à Embourg (Lg), etc.

 

JG
Hazette

PlN in de Ardennen. Dim. van Ofr. hase: afsluiting, heg < Germ. hasi: beuk. Vgl. Hazée.

 

FD
Hazeu

zie Hauzeur.

 

FD
Hazeveld(e)

Haeseveld, (van) Haesevelde, van (den) Haezevelde, van (den) Haesevelde, van Asveld(t), van Asfeldt, Hassevelde: PlN Hazeveld in Ronse (OV). 1374 Jan Hazevelt, Gb. (SCHR.); 1453 Jehan van den Hazevelden, Dk. (TTT).

 

FD
Hazevoets

cf. Haesevoet(s).

 

JG
Hazevoets

zie Haesevoet(s).

 

FD
Hazewindus

zie Haezewindt.

 

FD
Hazewinkel

D. PlN Hasenwinkel (BEI, BW, NS). 1548 Filip van Haeswinckel, Aw. (AP).

 

FD

 

He–(b)berecht

-bert, -bette, brans, -brant. V. HAD (Ha).

 

EV

He(e)de, van (den)

(van) Hee, Vanné, Vanne, van Heedeman, Heidemann, Heitmann, Hemans, Heeman(s), -mann, Eeman(s), Eman(t)s: Afl. van Van den Heede, Van den Eede. Naar de woonplaats op een hei(de).

 

FD

He(e)r, van

PlN Heers (L): 1079 Hère (TW). 1385 Johannis de Heere, Tg. (TYTGAT); 1416 Ghysbrecht van Heer, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

He(e)rs

Eers: Gen. van korte vorm van hari-naam, zoals Herbert, Herboud. 1284 Jan Hers, Lv. (ICKX).

 

FD

He(i)nsius

Heinzius: Patr. Latinisering van Heins. Humanistennaam: Daniel Heinsius (1580-1655).

 

FD

Hean, de

zie Dehean.

 

FD

Hearn(s)

E. FN, var. van Hern(e), Hurn(e). PlN: hoek. 1267 Walter Atehurne, Somerset (REANEY).

 

FD

Heathcote

PlN in Derbyshire en Warwickshire. 1166 Godfrey de Hetcota (REANEY).

 

FD

Heb(b)inck

Patr. < Germ. VN Hebbrecht/Herbrecht.

Zie Hebben. 1558 Jan Hebbinc, St.-Win. (VERGR. 1966).

 

FD

Hebb(e)recht(s)

zie Ebert, Herbrecht.

 

FD

Hebb(en)

Hebbe, Ebben: Patr. 1. Korte vorm van Germ. VN Hebbrecht of Herbrecht. Zie Hebbe­linck, Herbrecht. 1272 heredes Hebbini, Oud. (CG); 1313 Jacop Hebbin, Gistel (RYCKEBOER); 1326 Robin Hebbinszone, Ip. (BEELE). –

2. Hebben kan ook hypercorrect zijn voor Ebben.

 

FD

Hebbelinck

1. V. HAD (Ha). — 2. Proven. Hebbe (Dép. Moer-zeke), avec suff. d’orig. N° 212.

 

EV

Hebbelinck

Hebbelynck, -ijnck. Dérivé en -inc de l’anthrop. germ. Herbrecht [FD].

 

JG

Hebbelinck

-ynck, -ijnck, Hebelynck, Hebling: Patr. Afl. van de Germ. VN Herbrecht. 1230 Hebbekinus de Lensele = Herbertus de Lensele (LIND.); 1326 Ph. Ebbelin, Cent (GYSS. 1971).

 

FD

Hebberecht

Hebbrecht, cf. Herbrecht.

 

JG

Hebbinck(h)uys

Hebbinkhuys: PlN Hebbinghaus in Lennep (NRW) (GOTTSCHALD). 1707 Lucas Hebbinckhuys, ex Brendenburgensis Sellick Westfalia, Waasmunster (VS1995,325).

 

FD

Hebborn

PlN Hebburn in Durham (EKWALL).

 

FD

Hebe(n)streit

BN voor een vechtersbaas: die de strijd aanheft.

 

FD

Hebelynck

zie Hebbelinck.

 

FD

Hébert

1175 «Hebertus Beloceas» CartOrval; forme dissimilée de Herbert, de l’anthrop. germ. hari-berht.

 

JG

Hebert(z)

Hebers, Hé-, zie Ebert, Herbrecht.

 

FD

Hebette

Hébette: i. PlN Hébette in Champion (N). -2. Metr. Dim. van Hébert. 1291 Thiebaus et Hébétés si enfant, Orval (CAO).

 

FD

Hébette

-etté, Hebette, Haibette. Nom d’ori­gine: Hébette, w. ébète, à Champion (Nr), plutôt que dérivé du thème de Hébert, cf. 1291 «Thiebaus et Hébétés si enfant» CartOrval.

 

JG

Hebinck

zie Hebbinck.

 

FD

Hebling

zie Hebbelinck.

 

FD

Hébrans

Hebrant, Hébrant. 1231 «Hebrannns dominas de Hans», 1266 «messires Heberam de Brie chevaliers» CartOrval, 1472 «Jehan Hebrant» DénLaroche, 1518 «Jean Hébrant» Andoy-Wierde ; forme dissimilée de Herbrand, prénom germ. hari-brand; cf. Heerbrant et v° Habran(d).

 

JG

Hébrant

-and, -ans: 1. Patr. Germ. VN Herbrand. 1302 Liebers de Fallemignole…Hebrans ses frères (ASH); 1543 Jehan Hébrant, Namen (RBN). -2. Zie Habrand.

 

FD

Hebregods

Patr. Germ. VN ebur-gaut’ever-Goot (volksnaam)’: Ebregaudus (MORLETI).

 

FD

Hecart

Hecquard, Hecka: Afl. van PlN Heck, Hecq.

 

FD

Hechbrecht

zie Ebert.

 

FD

Héchevin

zie Echevin.

 

FD

Hecht

Hegt: Mnl. heect, hecht, Ndd. He(e)ckt. BN naar een eigenschap van de snoek. BerBN voor de verkoper of visser van snoek. Of huisnaam. Vgl. Snoek. 1294 Jhan de Heect, Bavikhove (DEBR. 1980); 1444 Peteren Hecht, Lier (FRANS).

 

FD

Hecht

Proven. Haacht (Loc).

 

EV

Hecht, van der

zie van Echt.

 

FD

Hechtermans

Hechtelmans < PlN Hechtel (L). Zie van Echteld. 1467 Gerit Hechterman, Tg. (TYTGAT); 1542 Hechtelmans = 1607 Hechtermans, Ht. (GESSLER17).

 

FD

Hechtermans

Var. de *Hechtelmans, dérivé en -mon du NL Hechtel (Lb) [FD].

 

JG

Heck

Hecke, Hecq, Hecque, Hegh; dimin.: Hecquet, Hequet. Plusieurs explications sont possibles: 1° nom d’origine: anc. pic. hec,m., hecque, f. ‘barrière (porte) à claire-voie’, cf. 1525 «la veuve Jehan del Hecque» Bourg­Namur, 1597-98 «François del Hecq» Comp-tesNivelles, et son diminutif hecquet ‘id.’FEW 16, 187-188; 2° nom d’origine: Hecq (Nord), 1131 «Haiscas», 1285 «Heskes», ou Ecques (PdC) qui présente des formes anciennes avec h- inorganique; 3° prénom germ., hypocor. Hek-, var. de Hak-? [cf. aussi 1820 «Hécart, Hequin» Pas-de-Calais]: ainsi 1240 «Heces de Hoi [= Huy]» Metz, 1265 «Estevenes Hekes» Le Quesnoy, 1290-91 «Jakemart Heket» ComptesMons, 1302 «Jean Hechet» Liège, 1356-58 «Jehans Hecketi» PolyptAth. – Forme fém. : 1365 «Maroie Hekete veve» TailleMons.

 

JG

Heck

Hecq(ue), Hecke: 1. Korte vorm van Van (den) Hecke. Ook Pic. hec(que) bet.: hek. – 2. PlN Hecq (Nord).

 

FD

Heck

Hecq. V. HAD (Hak).

 

EV

Heck

Proven. ,,Barrière » L.D. VAN der Hecke.

 

EV

Heck(e), van (den)

van den Hekke, van Hecken, van Hec(k), van (den) Eck(e), van Ek, Vanèk, Vanëk.van Ec(q), van Ecken, van Hekken, van Nek(ke), van Neck(e), Wanecq(ue), Vamecq: 1. PlN Ten Hekke: hek. 1326 Jan van den Hecke; 1367 Amant van den Ecke, Ip. (BEELE); 1377 Wouter van den Hecke= 1395 Wouteren van den Ecke, Ktr. (DEBR. 1970).-2. Sommige vormen kunnen var. zijn van Van Eik.

 

FD

Hecka

zie Hecart.

 

FD

Heckel

zie Eeckels.

 

FD

Heckelers

Hieckeleers: 1. BerBN Mnl. hekelaer: hekelaar, vlas- of hennepkammer. 1381 Pieter de Heekelare, Ossenisse (DEBR. 1999); 1400 Andries de Heckeler, Tv. (BERDEN); 1479 Jan de Eeckeleere, Hulst Z (PBG). – 2. Hypercorrect voor Eekeleers. Maar ook allé onder Eekeleers vermelde varianten kunnen grafieè’n zijn voor Hekeleers.

 

FD

Hecker(s)

zieHekker(s).

 

FD

Heckert

Zie Hekkert.

 

FD

Heckhout(te,van)

zie Eekhoudt.

 

FD

Hecking

zie Hekkens.

 

FD

Heckmans

-mann(s), Eck(e)man(n), Heck(e)mann, Ekman: Afl. van Van Hecke. 1396 Gillis Heckeman, Denderwindeke (DE B.).

 

FD

Heckoutte.van

zie Eekhou(d)t.

 

FD

Heckters

Zie Hector(s).

 

FD

Hecquard

zie Hecart.

 

FD

Hecquet

Hequet(s), Hekket, Hequette, Héquet(te): Patr. Var. van Racket? 1240 Heces de Hoi, Metz; 1265 Estevenes Hekes, Le Quesnoy; 1302 Jean Hechet,Luik(HERB.).

 

FD

Hecquet

V. HAD (Hak).

 

EV

Hector

(Héros troyen). N. de bapt.

 

EV

Hector

génitif néerl. : Hectors. 1436 «Hector dit Boutfeu de Flemale» GuillLiège, 1540 «Ector de Waussay» Bernissart, «Hector Mau-voisin» Péruwelz, 1544 «Anthoine Hector» DénStavelotMy; prénom littéraire repris à l’Antiquité, à Liège dès le 14e s.; cf. aussi Ectors et Hicter.

 

JG

Hector(s)

Ector(s), Hec(k)ters, Hectr, Heikters, Hictor, Hicter, Hictaire, Octors: Patr. Gr. VN Hecto(o)r. 1380 van Hectorre Vondelinghe = 1386 Ector Vondeliinc, Ip. (BEELE); 1435 Ector de Verchocq = 1456 Octor de Verchocq, Montreuil (DMM); 1449 Egidius Octors (MULI); 1506 Theeus Hectors,

Temse (DE MAN). – Lit.: J. HERBILLON, Le nom

à famille Hicter. VW1979,230-1.

 

FD

Hecx

Proven. Hex (Loc.).

 

EV

Hed-

-borg, -on(t), -wig. Hedde–baut. V. HAD.

 

EV

Hedde

Hidden: Patr. < Germ. bakervorm Haddo, Heddo. 1269 a liberis Hedden, Ktr. (DEBR. 1980).

 

FD

Heddebau(l)t

-bout, -bauw, -bouw, zie Hedebouw.

 

FD

Heddeg(h)em,van

van Heddegen, van Heydegem: Wellicht PlN Edegem (VB, A) of Hedegem in Avelgem en Dentergem (WV). 1415 Jans van

Hedeghem, Dentergem (DF V). Of Egem, zie Van Eeghen, Van Eeghem?

 

FD

Hede, van (den)

zie van (den) Heede.

 

FD

Hedebouw

Heddebau(l)t, -bout, -bauw, -bouw, Edebau(w), Edebouw: Patr. Germ. VN hath-bald ‘strijd-moedig’: Hadebaldus (MORLETI). 1599 P. Heddebou, Rijsel-Aw. (AP).

 

FD

Hedel, van

zie van Heel.

 

FD

Heden(t)

Vahe(e), van (den) Eede(n), van E(e), van (den) Ede, Ten Eede,Tenheede: PlN TenHeede: heide. 1245 Daniel! de Heda, Har. (DEBR. 1980); 1422 Lauwers van den Heede = 1423 L. van den Eede, Ktr. (DEBR. 1958); 1506 Jacob van Hee, Temse (DE MAN). Zie ook Van Ede, Van der Heide(n).

 

FD

Heden(t), van

zie van (den) Heede.

 

FD

Hederics

zie Heidrick.

 

FD

Hedges

FN naar de woonplaats bij E. hedge: heg.

 

FD

Hédo

Hedo, Edoo: Spelling voor Hédot, dim. van Germ. haid-naam? Vgl. Hédon(t).

 

FD

Hédon(t)

Hedont, Edon, Edom: Patr. Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Haido.

 

FD

Hédont

Cas régime de l’anthrop. germ. Haido, -onis. Comp. 1289 «Adile femme Thomas He-dous» CensNamur.

 

JG

Hedouin

1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN haid-win ‘heide-vriend’. – 2. Hypercorrect voor Edwin; zie Eduin.

 

FD

Hedrik

-ich, zie Heidrick.

 

FD

Hee, (van)

zie van (den) Heede.

 

FD

Heecke, (van)

zie van der Eycken.

 

FD

Heeckhaut(e,van)

Heeckhout(e), zie Eekhoudt.

 

FD

Heeckman

zie Eykman(s).

 

FD

Heedene, d(e)

zie Dheedene.

 

FD

Heederik

zie Heidrick.

 

FD

Heedfeld

zie van Heetvelde.

 

FD

Heeffer

zie Hefer.

 

FD

Heeg

PlN (PL).

 

FD

Heegde, van

PlN in Ukkel en Vorst (TW).

 

FD

Heeger

zie D’Heyghere.

 

FD

Heeghe, van

1. PlN Heeg: haag. 1411 Jacop vanden Heeghe, Aw (ANP). – 2. Zie Van Eeg(h)en.

 

FD

Heegher, de

zie D’Heyg(h)er(e).

 

FD

Heegman

zie Hegman(s).

 

FD

Heek(e), van

zie van der Eyken, van Eecke.

 

FD

Heekhout

-haut, zie Eekhoudt.

 

FD

Heel, (de)

zie de Helt.

 

FD

Heel, van

van Eel, van Hedel: 1. PlN Heel of Panheel (NL). 1434 Aert van Heele, Diest (A.GHIJSEN). –2. PlN Hedel (G). – Lit.: S. A.C. DUDOK VAN HEEL, Van heeluit Hedel. Jb. Centr.Bur. Gen. 1982, 117-161.

 

FD

Heelen

zie Heylen(s).

 

FD

Heelen, van

PlN Helen(-Bos) (VB). 1321 Willelmo de Heine = W. de Heelen = 1347 W. van Heelne, Goetsenhoven (C.BAERT).

 

FD

Heem

Proven. ,,Habitation ».

 

EV

Heem, de

zie Delhem.

 

FD

Heeman(s)

zie Heedeman.

 

FD

Heemers

Hemmer, Emer(e), Emère, Emmer(s): Patr. 1. Germ. VN haim-hari ‘heem-leger’. D. FN Heimer. – 2. Zie Imbrecht(s).

 

FD

Heemeryck

zie Hemeryck(x).

 

FD

Heems

zie Heimes.

 

FD

Heems(t), van

van Himst(e), van Humst, Heimst, Verhimst, Verhumst, van Hems, van der Henst: PlN Mnl. heems(t), hemst: heemst (plant), witte malve. De Heems in Ekeren (A) (NR).

 

FD

Heemsbergen, van

zie van Heinsberg(en).

 

FD

Heemskerk

Proven. Loc. holl.

 

EV

Heemskerk, (van)

van Humskerke(n), -kercken, van Hunskerken: PlN Heemskerk (NH). 1292 Gherret van Hemskerke, Heemskerk (CG); 1333 Ghered van Hemskerke, Egmond (NHC).

 

FD

Heen-

-e(n), -s. V. HAD (Han).

 

EV

Heen(e)

Heenen, zie Hein, Heinen.

 

FD

Heendrickxen

zie Henderiks.

 

FD

Heene

Heens, cf. Heine.

 

JG

Heeneman

zie Heineman(n).

 

FD

Heenen, van

Misschien PlN Eine (OV). 1232 Bernardus de Heine, Cent (GN).

 

FD

Heens

zieHein.

 

FD

Heep

zie Heip.

 

FD

Heeq(ue)

zie Heck.

 

FD

Heer(e)-

-mans, -boot, -brant. V. HARI.

 

EV

Heer(en)

1. Condition sociale. ,,Maître, seigneur ». N° 136. — 2. V. HARI.

 

EV

Heer, (de)

de Heere, Dheere, D’Heer(e), D’Eer(e), Deeren, Sheeren, ‘s Heeren, s’-, S’Heeren, S’heeren: Een heer kon een leenheer zijn, maar die droeg gwl. de naam van zijn heerlijkheid. Een heer was ook een legeraanvoerder, een geestelijke, een vader, een baas, een echtgenoot of een held. 1233 lohannis Hère (DEBR. 1980); 1394 Jan Dheere = 1396 Jan de Heere, priester = 1397 her Janne den Heere, priestere, Ktr. (DEBR. 1970); 1414 Beelkin Sheeren…van Jan de Heere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Heeraerds

zie Eraerts.

 

FD

Heerbrant

zie Herbrand.

 

FD

Heerdmann

zie Aertman.

 

FD

Heere(n), van der

van der Heren, Verheire, Vererre: PlN Hère, Heer: zandige heuvelrug. Heer (L). 1383 Weert van der Reren, St.-J.-Geest; 1384 Lijsbet van der Heeren, At. (C. BAERT); 1593 Hendrik Verheiren, Rumst-Aw. (AP).

 

FD

Heerebaut

-bout, zie Eerebout.

 

FD

Heereboud

cf. Heirbaut.

 

JG

Heereman(s)

zie Herman(s).

 

FD

Heeren

cf. Heren(s).

 

JG

Heeren

zie Herin.

 

FD

Heerent(h)als, van

zie van Herent(h)als.

 

FD

Heeres

zie Herin.

 

FD

Heereveld, van

van Heirveldt, Herreveld: PlN Here-veld in Deerlijk en Wingene (DF V). Herveld (G).

 

FD

Heericx

Herickx, -icks, -ich, -ix: 1. Patr. Germ. VN hari-rîk ‘leger-rijk’. 136 e. Herricus; Herrix vort, Oostakker (GN). Vgl. Harinck 2. – 2. Hyper-correcte spelling van Eriks.

 

FD

Heerik, van den

Wellicht var. van Van den Herck.

 

FD

Heerinckx

-ing(s), zie Herinc(k)x.

 

FD

Heeringen, van

PlN Heringen (HS, TH), Herringen (NRW).

 

FD

Heerins

zie Herin.

 

FD

Heerkens

Her(c)kens, Herquin, Herkes, Heertje, Hierckens, Hiergens, Irgens: 1. Dim. van Heer. Vgl. D. Herrlein. 1393 Rogeer Heerkin, Ktr. (DEBR. 1970); 1565 Ph. Heerken, Lv. (MULIV). – 2. Zie ook Erken(s).

 

FD

Heerle,van

van He(i)rle,van Herlé: PlN Heerle in Meerle of Poederlee (A). Of Heerlen (NL): 1150 Herle (TW). 1294 Heynrike van Herle, Mtr. (CG); 1325 Johanne de Heerle, Tn. (C. BAERT); 1340 Eg. de Heerle, Tnh. (VERB.); 1389 Wouter van Heerle, Diest(VdP).

 

FD

Heerlein

zie Herlin.

 

FD

Heerman

cf. Herman.

 

JG

Heerman

zie Herman(s).

 

FD

Heernaert

zie Hernaert.

 

FD

Heernu

zie Hernu.

 

FD

Heernu †

cf. Hernu.

 

JG

Heers, (van)

PlN Heers (L). Zie van Heer.

 

FD

Heersakkers

zie Heesakkers.

 

FD

Heersbran(d)t

zie Herbrand.

 

FD

Heerswijnghels, van

van Heerswynghels, van Heerswynkels: PlN Herswinkel in Brussegem(VB) (Top. 11,14). Maar de oudste vormen hebben geen vz. en zijn Limburgs. 1440-43 Ghert He(e)rswinghels, Zolder (VANB.); 1422-60 Geryt Heerswingel = Gerart Heerswingels, Zonhoven (MNT4ii); 1524 Jacob Herzwingel; 1527 Jacob Herzwijngel, Mtr. (KPM); 1530 Gerart Hersvingel, Mtr. (GKM)

 

FD

Heertje

zie Heerkens.

 

FD

Heertum, van

zie van Hertum.

 

FD

Heerweg(he, van)

zie van Herwegen.

 

FD

Heerwegh

Heirweg, Heirwegh. Nom d’origine (très fréquent): un heerweg était un chemin large, important, une voie de communication [FD]; cf. aussi Van Herwegen, Van Herweghe.

 

JG

Heerwegh

V. Heir.

 

EV

Hees

Proven. Loc.

 

EV

Hees

zie Heese.

 

FD

Hees(e)

He(e)ze: Var. van haas, haze. Zie De Haas. 1416 Pieter de Heese = de Hase, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Hees, van

van Heesch.van Hese, van Ees,Verhees(en), Verhesen, Verhe(e)zen, Verrees, Verresen, Verrezen: PlN Hees (L, NB, DR, U) of Hees, ter Hese: jong beukenbos, struikgewas, verspreide PlN in de Kempen (A, L). 1340 Walterus de Hese, Tnh. (VERB.); 1365 Petrus de Heze; 1379 Goeswijn vander Hese; 1507 boven Heeze.-.Henricx van Heeze goid, Diest (CLAES1983); 1408 Adam vander Heze, Aw. (ANP); 1566 Ger. van Hees, Hees-Aw. (AP). De bakermat van de Ovl. en Zeeuwse familie van He(e)se is de PlN Hese in Waasmunster (OV): 1267 Aegidius dictus de Hese (med. W. Vanhese, Waasmunster).

 

FD

Heesakkers

Heersakkers, Heeshakkers: 1. PlN Heesakker in Overpelt (L). 1364 Johannes dictus Heesackere, Pelt (CST). – 2. PlN Heesakker in Budel, Haaren en St.-Oedenrode (NB). 1307 Albertus de Hesackre, Budel (ONB).

 

FD

Heesbeen

(van) Hesbeen, Hesbeens, Hesbain, van Esbeen: 1. PlN Heesbeen (NB). 1278 Roberti militis de Hesebenne (CST); 1461 Claus van Heesbeen, Lier (FRANS); 1474 Jannes Hesbeems, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. Zie Van Esbeen.

 

FD

Heesbeke, van

van Eesbee(c)k, -bei(c)k, -beke, -beecke, -be(e)cq, -beck, van Esbeek, -beck: PlN Heesbeek in Nieuwenhove (OV). 1406 Claes goede van Heesbeke, Bs. (PEENE).

 

FD

Heeschvelde, van

zie van Eesvelde.

 

FD

Heesen

zie Haesen.

 

FD

Heesewijk, van

zie van Heeswij(c)k.

 

FD

Heeshakkers

zie Heesakkers.

 

FD

Heesman(s)

Hes(e)mans, Heze(n)mans, Heselmans, Hezelmans, Heezemans, Eessemans, Hismans: Afl. van Van Hees. 1352 Johannes Heesmans, Diest (CLAES1983); 1525 Margrieten Hezelmans, Diest (HB346).

 

FD

Heessche, van

zie van den Esse.

 

FD

Heessels

zie Hessel(s).

 

FD

Heessen, van

zie van Eessen.

 

FD

Heessens

zie Ressens.

 

FD

Heest, van (der)

zie van der Eest.

 

FD

Heest.van

zie van Heyste.

 

FD

Heester

Proven. ,,Arbuste, arbris­seau ». (L.D.). N° 243. Hester-mans. H est ers, Heestert, (Loc.). De Heester(s) (L.D.).

 

EV

Heester, (van)

van Hesteren, van Eester, Heesters, Hester(s), Heijster(s), Heister: PlN Heester: heester, jonge boom, beuk, in Duffel en St.-Pieters-Lille (A). Heister (NRW, RP). 1280 Sibe Heisters wif was, Rudecoven L (OGO); 1340 Gerardus de Heestere,Tnh.(VERB.).

 

FD

Heesterbeek

PlN. Vgl. D. Heisterbach (NRW). 1381 Janne Hansselin die men heet van Eesterbeke (DFV./og).

 

FD

Heestermans

Hestermans, -mann, Eestermans: Afl. van Van Heester. 1340 Johannes Heisterman, Tnh. (VERB.); 1479 Jan Heesterman = 1524 Jan Hestermans kinder, Heers (LAES).

 

FD

Heestert, van

PlN Heestert (WV). 1181 Walterus de Hesterd(DEBR.i98o’).

 

FD

Heesvelde, van

1. PlN Heesveld in Bilzen (L). 1455 Heyn Hesfels, Genk (VDZ); 1561 Lod. van Heesvelt, Bilzen (AP). – 2. Maar de huidige FN van Heesvelde is Ovl.; zie dus Van Eesvelde.

 

FD

Heeswij(c)k, van

van Heeswy(c)k, van Heesewijk, van Heseweyk: PlN Heeswijk (NB, U), Hezewijk in Olen en Noorderwijk (A). 1243 Th. de Hesewich, Utrecht (OHZ 11,229); 1322 Johannes de Hesewiic, Tongerlo (OATIII); 1392 Hennen van Heeswijc, Lier (FRANS); 1443 Margriet van Heeswijck, Noorderwijk (HELSEN 1944,101).

 

FD

Heetezonne

-sonne, zie Eetezonne.

 

FD

Heethem

Deze Wvl. FN komt vanaf 1630 in Moere voor, ook aïs Hetem (PDB). Aangezien ook Ghettem een Wvl. FN is, zou dit een vroeg voorbeeld kunnen zijn van de WVl. h-uitspraak van de g.

 

FD

Heetveld

Proven. Dép. Oetingen et Tollembeek.

 

EV

Heetvelde, van

van Eetveld(e), -vel(d)t, Heedfeld, Ietveld, -velt: PlN Heedveld: heideveld. Heetveld (OIJ). 1227 Thomas de Heetvelde, Munkzwalm (GN); 1303 Jan van den Eetvelde; 1331 Jan Heetfelt, Bazel (FLW); 1357 Diedericke vanden Heetvelde, Bs. (OSTYN); 1733 Johannes Ietvelt, Meise(PDB).

 

FD

Heewaek, van

zie van Ewijk.

 

FD

Heeze

zie Heese.

 

FD

Heezemans

zie Heesman(s).

 

FD

Heezius

Hesius: Latinisering van Van Hees of Heese.

 

FD

Hefer

Heeffer: D. var. van Hafer: haver. BerBN. Vgl. D.Hefermann = Hafermann.

 

FD

Heffel, van

Heffels: PlN Heffel in Kessel-Lo (VB) 1580 Jan van Heffele, Aw. (AP).

 

FD

Heffelterre, van

zie van Effelterre.

 

FD

Heffen, van

van Effe(n): 1. PlN Heffen (A). 1281 Egidius de Heffene, Aw. (HB 29); 1292 Pieter van Effene, Mech. (CG); 1369 Aerd van Heffen, Mech. (V.ING.) – 2. PlN Effen (NB).

 

FD

Heffinck

Patr. < Germ. bakernaam, b.v. van Hegfridus, Helfridus, vgl. Helfinus (MORLETI). 1303 Janne Heffine, Bg. (VERKEST).

 

FD

Heffinck

Probabl. hypocor. en -inc d’un anthrop. germ., par ex. de Hegfridus, Helfridus [FD].

 

JG

Hege(n), van

zie van Eeghen, van Eyghene.

 

FD

Hegelmeers

Wellicht PlN Echelmeers: meers met echels. Deze bloedzuigertjes hebben ni. hun naam aan veel poelen, vennen en plassen gegeven. 1643 Echelmeer in Geel (A) (PAK 53); 1414 Egghelmere in Henis (L) (ZLP); Echelmeer in Tg.(NR).

 

FD

Hegelsom, van

PlN in Horst (NL).

 

FD

Hegeman(n)

zie Hegman(s).

 

FD

Hegener

D. afl. van PlN Hagen: heg, omheind hof.

 

FD

Hegenscheid(t)

PlN Hegenscheid (NRW). 1419 Arnold Heghenscheyt, Hilbeck (BRECH.).

 

FD

Heger

zie D’Heyg(h)er(e).

 

FD

Héger

Forme francisée du NF all. Heger signifiant ‘avare’ (Dauzat 323) ou ‘agent fo­restier, chargé de l’administration des eaux-et-forêts’ (Morlet 503).

 

JG

Héger

Heger: Rom. adaptatie van D. Heger, Hôger: boswachter. 1312 Heintz Heger, Straatsburg (DN); 176 e. Balthasar Hôger (vader van) 1700 J.T. Heger, Bergzabern (RP)-Bs. (Midd. 1979,161-184).

 

FD

Héger

V. HAD (Hac).

 

EV

Hegge(n)

zie Eggen.

 

FD

Heggen, van der

van der Hegghen, Verhegg(h)e(n), Verheghe, Vereggen, Veregeen, Terheggen: PlN (ter) Hegge(n): heg, haag, omheining; in Balen (LU), Overhespen (VB), Poederlee, Weelde (A). 1281 Kerstina de Hegge; Marg. de Eggen, Zwijnaarde (HAES.); 1368 Willem van der Hegghen, Tnh. (VERB.); 1420 Lambrecht Veregghen, Lier (FRANS).

 

FD

Hegger(s)

Zie Egger.

 

FD

Heggerick

cf. Eggerick(x).

 

JG

Heggerick(x)

zie Eggerick.

 

FD

Heggermont

zie Eggermont.

 

FD

Hegh

V. Haag et Heg.

 

EV

Hegh

W. (H) grafie voor Hech.

 

FD

Heghe(n), van

zie van Eeghen, van Eyghene.

 

FD

Heghem, van

zie van Eeghem.

 

FD

Hegman(s)

Heegman, Hegeman(n): Afl. van Van der Hegge, Verhegge. 1437 Lijsken Hegmans, Zolder (VANB.).

 

FD

Hegt

zie Hecht.

 

FD

Heia(rd)

zie Hayaer(t).

 

FD

Heibeek

in FV en WV (DF V). – 2. Wsch. vaak var.

van Van Heymbee(c)k.

 

FD

Heibeken

Patr. Dim. van Heibe, korte vorm van Germ. VN Hagibertus, Heibertus (MORLET I).

 

FD

Heiber

D. dial. vorm van Heuber: Haubenmacher: huifmaker.

 

FD

Heiberg

1. Zie Heuberg(er). – 2. PlN Heiberg: heideberg; vgl. Heibrink. PlN in Veldhoven (NB). 1581 Gijsbrecht Heyberch, Hilvarenbeek-Aw (AP).

 

FD

Heiblom

Heyblom, Heijblom: PlN Heibloem in Herenthout, Olen (A), Roggel (NL). 1585 François Willemsz. Heyblom, Loon-op-Zand; 1635 Willem Franssen Heyblom, Venlo (AP). Zie ook Bloem 3.

 

FD

Heibrin(c)k

zie Heidbrink.

 

FD

Heichele

Adaptatie (met hypercorrecte h) van D. Eichele, dim. van Eiche: eik.

 

FD

Heichman

zie Eichmann.

 

FD

heid

 (Wallon) ou heide (Flam.), ,,Bruyère ». N° 243. Proven. 1. Le nom wallon se confond parfois avec ou Hez, ,,Versant de colline ». Delheid.— 2. N. flam.: Hayt, Hey(d)- -e, -en(s), -t. V(and)er-heyde.

Hey(er)-, Hei- -man(s). ,,De la bruyère ». Heide- -broeck, -daal, Heibrink, (,,Marais-, vallée-, place- -de la bruyère ».

 

EV

Heidbrink

Heibrin(c)k; Heitbrink, Hietbrink: PlN Heidbrink (NS): heuvel, dorpsplein met heide.

 

FD

Heidbuchel

-buchel: D. PlN Heidbu(c)hel: heideheuvel.

 

FD

Heide(n), (van der)

(van der) Heyde(n), van der Heijde(n), van Terheyden, von der Heyden, van der Eyden, van de Reyde, van der Reijden, van der Ayden, van der Hijden, -Hyden, van Heie, ter Heide, Verheide(n), Verheyde(n), Verheijde(n), Verhey(e(n)), Verheij(e(n)), Verhijen, Verrey(de), Vereyd(h)en, Ver(r)eyen, Verryden, Vreye(n): PlN (ter) Heide(n): heide, onbebouwde zandgrond, vlak veld, veld met heide begroeid. Vgl. Van den Heede. 1281 Thirinum de Heida; 1375 Hannin van der Heide, Ip. (BEELE); 1411 Willekin van der Heyde, Jacop van der Eyde zijn vadere, Ktr. (Vz 76 v°); 1426 Reynuwaert vander Heyden = van Reynewaerde van Heede, Ktr. (DEBR. 1958); 1570 Jacop van der Heyden=Jacop Verheyen, Aarts. (MAR.).

 

FD

Heidebroek

PlN: moeras op de hei, heideven.

 

FD

Heidecker

Heidger: PlN Haideck, Heideck (BEI).

 

FD

Heidemann

Heidelmeier, Heid(en)bauer, Heyché, Heyche: Spelling voor Aicher, Germ. VN Aicharius (MORLET I)? Of = Haché? Heyckers, zie Eicker. Heyckmans, zie Eykman(s).

 

FD

Heidemann

zie Heedeman.

 

FD

Heiden

Heijde(n), -ens, Heyden(s), Eydens, Heyen(s), Heijen(s), Heide, Heyd(e), Hey(e), Heije: Patr. Germ. VN Haido (Fm.) > vleivorm Heidin, Heedin. 1398 Fierin Hedin, Hannequin Heedin, Moorsele (DEBR. 1970).

 

FD

Heidenre(i)ch

zie Heidrick.

 

FD

Heidenstecker

Ndd. FN: turfsteker op de heide.

 

FD

Heidenthal

-dal: PlN Heidental (NRW).

 

FD

Heiderhoff

PlN Heiderhof (NRW, RP).

 

FD

Heiderich

-rick, zie Heidrick.

 

FD

Heiderscheid

Heiderscheidt. Nom d’origine: Heiderscheid (G.-D. Lux.).

 

JG

Heiderscheid(t)

-sheid, -cheid(t): PlN Heiderscheid (GH).

 

FD

Heidger

zie Heidecker.

 

FD

Heidingsfeld

PlN (Wurzburg, BEI).

 

FD

Heidkamp

Heitkamp: PlN (SH, NS, NRW). Vgl. Heydencamp. 1682 Joannes Heijcamp, Leiden (MULVI).

 

FD

Heidkamp

Heydenda(e)l, -dahl, Heyenda(e)l,  Hijdendal,

Hydendal: PlN Heiendaal: dal in de hei, in Teuven

 (L) en Homburg (LU). Vgl. Heidenthal. 1320 Anselme de Heydendale, Homburg (ISP); 1344 Wilhelmus de Heydendayl, Mtr. (SKM).

 

FD

Heidrick

-erkk, Hedrick, -ich, Heederik, Hederics, Haydrick, Heijdenrijk, Hey(e)rick, Heijerick, Heid(e)rich, Hajdrych, Heidenre(i)ch, Heydenreich: Patr. Germ. VN haid-rîk Verschijning-machtig’: Haidrich, Heidrich (Fm.). 1272 Walterus Heederic, Oud. (CG); 1378 Johannes Heedric, Ktr.

(DEBR. 1970); 1638 Heremanus Heydenrijck, Driel(MULV).

 

FD

Heidt

Heyd(t): 1. Patr. Germ. VN Heido. ZieHeits.-2. D. korte vorm van Vonder Heidt: van der Heide.

 

FD

Heie, van

zie van Haye, van der Heiden.

 

FD

Heier

zie D’Heyg(h)er(e), (de) Heyer.

 

FD

Heihoef in Meerle

Pulderbos, Wechelderzande (A).

 

FD

Heij-

cf. Hey-.

 

JG

Heijde(n)

Heyden, zie Heiden.

 

FD

Heijde, op de

zie Opdeheijde.

 

FD

Heijdenrijk

Heydenreich, zie Héidrick.

 

FD

Heijkoop

zie Heikoop.

 

FD

Heijl

zie Heylen(s).

 

FD

Heijnsdijk

zie Heinsdijk.

 

FD

Heijster(s)

zie (van) Heester.

 

FD

Heijt

Heyte(ns), Heytenis, Heijten(i)s, zie Heits.

 

FD

Heijt

zie Heuts.

 

FD

Heiken

Heykens: 1. Patr. Dim. van Germ. VNHaio: Haikin (Dip.). 1162 Haikinus (GN). i367Ruebin Heikin, Ip. (BEELE); 1583 Jan Heykens, West-Friesland-Aw. (AP). – 2. Var. van Eykens.

 

FD

Heikhaus

PlN Heckhaus (NS, NRW).

 

FD

Heikoop

Heijkoop: PlN bij Vianen (ZH).

 

FD

Heikters

zie Hector(s).

 

FD

Heil

zie Heylen(s).

 

FD

Heilbron

Heylbron, Heilbrunn, Heilporn: Verspreide D. PlN Heilbronn, -brunn (BW, BEI). Heilporn is Zuidd. (b/p).

 

FD

Heilchon

Laroche (J. G.).

 

FD

Heilemans

Heilman(n), Heylemans: 1. Metr. Afl. van VN Heile. Zie Heilen. – 2. Patr. Germ. VN hail-man ‘heel-man’: Heilman (MORLETI).

 

FD

Heiler

D. BerN Hailer, Heiler, afl. van heilen: snijden. Castrator, dierenarts (BRECH.).

 

FD

Heilier

Hellier, Hillier. Probabl. Hélier, Hellier < lat. Hilarius, bien que celui-ci paraisse mal représenté en Wallonie comp. Doméliers (Oise).

 

JG

Heilier

zie Hellier.

 

FD

Heiliger(s)

zie Heyligers.

 

FD

Heilman(n)

zie Heilemans.

 

FD

Heilmar

Helmer(s): Patr. Germ. VN hail-mêr ‘heel-beroemd’: Heilmar (Fm.). 965 Helmarus (GN). 1394 van Willem Heilmaren, Gullegem (DEBR. 1970).

 

FD

Heilporn

zie Heilbronn.

 

FD

Heim

Haim: D. Patr. Germ. VN Heimo. 1293 Heym und sin bruoder her Otte, Wenen (BRECH.).

 

FD

Heim

V. Heem.

 

EV

Heimann(s)

-mans, zie Heineman(n), Heydeman.

 

FD

Heimberg

PlN (BEI, BW, NS, RP).

 

FD

Heimerdinger

PlN Heimerdingen (BW).

 

FD

Heimes

Heijmen, Heymes, Heims(ch), Hêmes, -is, He(e)ms: Patr. Germ. VN Haimo, Heimo (MORLET I), d.i. haim ‘heem, tehuis’. 1224 Boidinus Heima; 136 e. terra Heims; Teodericus fîlius Heimmes, Cent (GN); 1315 Jan Heijme, Lv. (ICKX); 1340 dat Clais Hemes was, Ip. (BEELE).

 

FD

Heimessen

1. PlN Hemiksem (A). Zie van Hoo(i)missen. 1584 Jan Hemessen, Aw. (AB). De Antwerpse schilder Jan van Hemessen (±1505-1566), eig. Jan Sanders, was geboren in Hemiksem. – 2. Evtl. Zoon van Heimes.

 

FD

Heimrich

zie Heinrich(s).

 

FD

Heims(ch)

zie Heimes.

 

FD

Heimst

Heynst: 1. Zie Van Heemst. – 2. Misschien var. van Heims of Heins.

 

FD

Hein

cf. Heine.

 

JG

Hein

Heine, Heyn(e), Heijn(e), Henn(e), Hinne, Mené, Heen(e), Heines, H(e)ins, Heyns, Heijns, He(e)ns, Eyns, Eens: Patr. < Germ. VN Hendrik, Mnl. Heinric. 1272 Henricus dictus Heine, Opprebais; 1273 Henri qu’ons apelle Heine, Val-St-Lambert (HERB.); 1374 Heine Clenewerc, Ip. (BEELE); 1398 Roeger Heins, Lendelede (DEBR. 1970).

 

FD

Hein-

-e(n), -ix, -rich(s), -rich(a)s, -tz, -zel. V. H AD (Han).

 

EV

Hein(le)

-lein, zie Heindl.

 

FD

Heinck(i)ens

zie Heinkens.

 

FD

Heinderson

zie Henderson.

 

FD

Heinderyckx

zie Henderiks.

 

FD

Heindl

Haindl, Heinel, Heinl(e), Heinlein: Fatr. Zuidd. dim. van Hein(rich). Zie Haendel 2.

 

FD

Heindri(c)kx

-ryck(x), -rijckx, -rycx, zie Hendriks.

 

FD

Heindrichs

cf. Heinrichs.

 

JG

Heindryckx

cf. Henderick(x).

 

JG

Heine

Hein, Heyne, Hen, Hêne, Heene, Henné, w. liég. Hêne. 1272 «Henricus dictus Heine» Opprebais, 1273 «dan Henri qu’ons apelle Hêne » trécensier du Val-Saint-Lambert, 1286 «Henné Matons» CartMons, 1289 «Hennés Scolier de Sclayn» CensNamur, 1296 «Jehan dit Boine Henné Cosset» Comp-tesMons, 1380 «Wilhemar Heine biergiers» RentierRamée, 1382 « Wilheames fils de feu le gran Heyne de Oleye» GuillLiège, «Hennés le ténébreux» CoutStavelot, 1391 «Hêne Ger-mial» TerreJauche, 1426 «maistre Piere Hen­né» TailleSoignies, 1444 «Hêne le poindeur», «Heynne le Fauconnier», «Jehan Henné pennetier», 1449 «Ysabel qui fu feme Hêne» AidesNamur, 1481-82 «Hêne del Hospital» TerreJauche, 1494 «Pieron Heyne», 1542 «Henry Heine» BourgNamur, 1597-98 «Nico­las Henné» ComptesNivelles, 1631 «Henri Heyne» BourgNamur; hypocor. de Henri, cf. aussi Haine, Hayne, Heyne. – Henné pourrait être aussi un nom d’origine: Henné, dépend de  Vaux-sous-Chèvremont  (Lg), mais la localisation du NF n’est pas favorable à l’explication; cf. cependant 1556 «Thiery de Henné» BourgNamur.

« Avec -s de génitif: Heins, Heens, Heyns; forme all.: Heintz; double génitif: Heynssens; génitif en -en : Heenen, Heinen, Henen, Hennen, Heynen.

* Composé en -mon : Heineman, Heyneman.

 

JG

Heine

zie Hein.

 

FD

Heineken

zie Heinkens.

 

FD

Heinel

zie Heindl.

 

FD

Heineman(n)

Heyneman(s), -mann, Heijnemans, Heneman(s), -mann, Heeneman, Heinermann, Eneman, Heyman(s), Heijman(s), Heimann(s), Heimans, Eyman(n), Hyman(s), Hijman(s): Patr. Vleivorm van de Germ. VN Hendrik, Heinric.

(…) Heinemannus; 1264 Heinemans hofstede; 1291 Heinman alias Heinric Goetghebuer (LIND.); 1220 Heneman de Barledonch (JEUR.); i274Heineman van der Biest, Oedelem (DFII); 1293 Han Heineman, Kales (GYSS. 1963); 1377 wilen Jans Enemans, Aw. (CLEMEUR); 1464 Heyman Heymans soen, Den Bosch (HB 505); 1497 Heyman = 1509 Heynderic de Verwere, Aarts.; 1515 Hendrick de Vos diemen heet Heyman, Kontich (ROEL. 1951,12).

 

FD

Heinen

Heinnen, Heynen, -enne, Heijnen, He(e)nen, Hénen(ne), Hennen(s), Hyne(n): Patr. < Germ. VN Hendrik. 1336 Heinin Coepman, Ip. (BEELE). Vgl. Hennin 2, Heinkens.

 

FD

Heiners

-ertz: Patr. Zuidd. voor Heinrich.

 

FD

Heines

Heinesch(e), zie Heinisch.

 

FD

Heini

Heinny, zie Hannier.

 

FD

Heinicke

-ig, -ix, Heynig, -i(ck)x, Heijnix: Patr. Dim. van Germ. VN Heinrich. Maar Heyni(ck)x evtl. < Heininckx (zie Heyninckx).

 

FD

Heining

zie Heyninckx.

 

FD

Heinis(ch)

Heines, Heinesch(e), Heinsch: Patr. Slav. afl. van VN Heinrich.

 

FD

Heinkens

Heineken, Heinck(i)ens, Hainque, Heintjes, Heintje(ns), Heintges, Heyntje(n)s, Heijntjens, Hintje(n)s, Hindsches, Hentiens, Hentjens, Hentgen, Hentgès: Patr. Dim. van VN Hendrik. 1379 Heinkin Derin, Ip. (BEELE); 1481 Jan Hentgen, Genk(VDZ).

 

FD

Heinnaux

zie Henaux, Hainaut.

 

FD

Heinnen

zie Heinen.

 

FD

Heinny

zie Heini.

 

FD

Heinrich(s)

-rych, Heimrich, Henrich(s), -riche, Hennrich, Henrichman, Hinrichs: Patr. D. vormen van VN Hendrik en afl.

 

FD

Heinrichs

Heindrichs. Forme ail. de Henri < anthrop. germ. haim-rik.

 

JG

Heins

cf. Heine.

 

JG

Heins

zie Hein.

 

FD

Heinsberg(en), van

(van) Heynsbergen, (van) Hensbergen, Hensberge, van Hinsberg, -berg(h)e, van Heemsbergen, van Eijnsbergen.van Eynsbergen, van Eensberghe, van Insberghe: 1. PlN Heinsberg (NRW, NS). i227Theodericus dominas de Hynseberke = de Hinseberge (SLL); 1338 Henrico de Heynsberch, Ht. (CST); 1468 Pawels van Hensberg = 1485 Pouwels Hynsbeerchs, Genk (VDZ). – 2. Evtl. Hengsberg in Tielen (A) of Hingsberg in Gooik (VB). 1410 van Godevaert Momboers ceijse van Hinxteberge, Overijse (STR.).

Heinsdijk, Heijnsdijk: PlN Hengstdijk in Vogelwaarde (Z). 1380 Joh. de Hindinx (DEBR. 1999)-

 

FD

Heinsch

zie Heinisch.

 

FD

Heinskyl(l)

-kil(l), Heniskill: PlN in het Rijnland (wsch. RP).

 

FD

Heintges

Heintje, -je(n)s, zie Heinkens.

 

FD

Heintzberger

PlN Heinzenberg (HS, RP).

 

FD

Heinz

Heintz, Hein(t)ze(n), Heynze, Hentz(en), Henz(e), Henzen, Heinz(e)l, Heinz(el)mann, Hainzelmayer: Patr. D. vleivormen van Heinrich. 1270 Hence = Heinse = Henricus Voge, Stralsund (DN).

 

FD

Heinzius

zie Heinsius.

 

FD

Heip

Heep: Patr. Bakervorm van een Germ. VN zoals Heibertus, Heilbertus, Heilbold of Hecbertus, Herbert (MORLETI). Vgl. Hebb.

 

FD

heir-

ou heer. 1. ,,Grand, impor­tant, principal ». (Devant des noms tels que -baan, -straat, -weg, -brug, ,,Voie-, Rue-, Chemin-, Pont-« ). Heer-, Heir-, Her(re)- -wege, Van den Herreweghe(n), ,,Du chemin principal, De la grand’-route ». N° 229- — 2. Propriété du seigneur. Her(re)bosch, ,,Bois sei­gneurial ».

 

EV

Heir(r)eweghe, van

zie van Herwegen.

 

FD

Heirbau(d)t

-bout, zie Eerebout.

 

FD

Heirbaut

Heirebaudt, Heereboud. Nom issu de l’anthrop. germ. hari-bald; cf. Herbaut, Herbo.

 

JG

Heirbeeck, van

PlN Herbeek in Hoboken (A).

 

FD

Heirbosch

zie Herbos(ch).

 

FD

Heirbrand(t)

-brant, -braendt, zie Herbrand.

 

FD

Heirbrant

cf. Herbrand(t).

 

JG

Heirebau(d)t

zie Eerebout.

 

FD

Heirebrant

zie Herbrand.

 

FD

Heireman

Heirman, Heyrman, Heiremans, cf. Herman.

 

JG

Heireman(s)

zie Herman(s).

 

FD

Heirend(t)

zie (van) Herent.

 

FD

Heirens

zie Herin.

 

FD

Heireweg(h)

zie van Herwegen.

 

FD

Heirhom, van

zie van Nerem.

 

FD

Heirle, van

zie van Heerle.

 

FD

Heirlings

zie Herlin.

 

FD

Heirman(s)

zie Herman(s).

 

FD

Heirsman

zie Hirschman(n).

 

FD

Heirstra(e)te(n), (van)

zie (van) Herstraeten.

 

FD

Heirveldt, van

zie van Heereveld.

 

FD

Heirweg

Heirwegh, cf. Heerwegh.

 

JG

Heirweg(h)

-weght, -wegth, van Heirweghe, zie van Herwegen.

 

FD

Heirze(e)le, van

-se(e)le, zie van Herze(e)le.

 

FD

Heischbourg

zie Heschburg.

 

FD

heise

,,Fourré. Proven. Heyse. Sy-non. : (Van der) Rest. V. Haise. N° 243.

 

EV

Heise

Heys(e), Heijse, Heysens, Heysse, Heyze: Patr. < oude Germ. VN Haiso (Fm.). 1396 van Pieteren Heisins, Ktr. (DEBR. 1970); 1303 Willem f. Boudens Heys, St.-Kruis (VERKEST); 1403 Huyghe Heyse, Aw. (ANP).

 

FD

Heiser

zie Heuser.

 

FD

Heister

zie Heester.

 

FD

Heister(camp)

Proven. Heest (Plaine des) arbrisseaux ».

 

EV

Heistercamp

-kamp: PlN Heisterkamp (NRW): beukenbos.

 

FD

Heitbrink

zie Heidbrink.

 

FD

Heite

zie Heits.

 

FD

Heithausen

-huisen: PlN Heidhausen (NRW, NS), Heidhûsen (NS), Heithùsen (NS).

 

FD

Heiting

zie Heits.

 

FD

Heitkamp

zie Heydencamp.

 

FD

Heitmann

zie Heedeman.

 

FD

Heits

Hijts, Heijt, Hayt, Haijt, Heite, Heyte(ns), Heyting, Heiting, Heytenis, Heijten(i)s, Haytin(c)k, Haijtink, Hoytink, Huyt(t)ens, Huijten, Huiting, Heuten, Heuts, Huijts, Huy(d)ts, Hui(d)ts: Patr. Germ. VN Haito, Heito < Haido (MORLETI). 1277 Jehans Heite, Ip. (BEELE); 1380 Johan Heyte, Tg. (IOT); 1478 Claeis Heytinc, Tielt-Gent (PBG). Heit- kan ook ontrond zijn uit Huit-. De Friese VN Huit(e)/Hoite leidt V. D. Schaar van een Germ. hug-naam af. 1575 Jan Huten, Bilzen (SCHOE.); 1627 Joannes Huijtten, Dilsen (broer van) 1629 Theodoor Heuijten (vader van) 1660 Joannes Heutem, Rotem; 1659 Eren Heijtenis, Opgrimbie (VS1982,396-9; 1982,1-14; 1988,253-8).

 

FD

Heitz(mann)

Patr. Heiz(mann), Alemannische gedenasaleerde vorm van Heinz(mann).

 

FD

Heivens

Vleivorm van Heiver, Heyvaert? Of var. van Heivers?

 

FD

Heivers

zie Heyvaert(s).

 

FD

Hekelsom

Ekelson: PlN Hegelsom (NL). 1602 Peter van Hegelson, Breda-Aw. (AP).

 

FD

Hekerman

zie Eykerman(s).

 

FD

Hekke, van den

van Hekken, zie van den Hecke.

 

FD

Hekkens

Hecking: Patr. Afl. van Germ. hag-naam; vgl. Hekker(s). 1563 Willem Heckincx, St.-Tr. (AP).

 

FD

Hekker(s)

Hecker(s): Patr. Germ. VN hag-hari ‘heg-leger’: Hager, Hacharius (MORLET I).

 

FD

Hekkert

Heckert: Patr. Germ. VN hag-hard ‘heg-sterk’: Hegihardus (MORLET I).

 

FD

Hekket

zie Hecquet.

 

FD

Hekster

Proven. Ekster ,,Pie ». L.D.

 

EV

Hekster

zie Axters.

 

FD

Hel

zie Heylen(s).

 

FD

Hel-

-aer(t)s, -as, -(i)n(e), -in(ck). V. HAD (Ha).

 

EV

Hel-

Ce thème germ., assez productif en Wal­lonie, a été diversement interprété par Dauzat 323, suivi par Carnoy: (H)élie, nom biblique, n’est pas à retenir; germ. hall-, heil- peut convenir, notamment pour les féminins: 1581 «Helwy» Crisnée < de Hail-wich, Heil-wic (Fôrst. 729), avec ses dérivés féminins Hele-çon, Hellon, Hellot, -otte, cf. 14e s. «Helon» Liège, 1359 «Helechon» Ciplet, 1342 «Helotte» Pousset; mais un thème Hil- (Fôrst. 817) concorde avec le Hillinus du 12e s., prototype de Hélin.

Dérivés : Héla, Hella (suffixe -ard). Hélas, Hélas, Hellas [avec -s inorganique, cf. «de­vant mon Hélas», cadastre de Lavoir = Hella]. 1289 «Hawit li femme Clément Helart» = «Hawis femme Clament Helarde» CensNa­mur, 1382 «Jehan Hel(l)arde» Namur, 1444 «Colin Hellarde» AidesNamur, 1494 «Jehan Heillarde» Boninne, 1574 «Hellart Gotto» Namur [encore prénom en 1742 à Villers-le-Bouillet: «Helar Lallemand»]; avec -s de génitif germ.: Helaers, Helaerts. – Helin, Hélin, Hellin, Hellyn (suffixe -in). ± 1040 «Hellinus» moine de Gembloux, 1075, 1086 «Hellinus» ChapFosses, 1104, 1124 «Hilli­nus» CartStavelot, 1267 «Bauduins Hellins» CensHerchies, 1280-81 «Hellin de le Porte» RegTournai, 1290-91 «Hellain Le Gignete» ComptesMons, 14e s. «Hellins de Marneffe li vingnerons» CensHuy, 14e s. «Hellin» Liège

(prénom fréquent), 1363-64 «Hellin Wau-ckier», «Jehans Hellin» PolyptAth, 1365 «Hellins Beuwiauls telliers» TailleMons, 1444 «Jehan Helin» AidesNamur. – Helson (suffixe -eçon). 1472 «Gerart que at la fille Heilchon» DénLaroche, cf. aussi 1786 «cour-til Helson» à Joncret, 15e s. «Heilchon» Har-gimont. – 1577 «Hellon relicte feu Bodechon du Beaulkeux» La Gleize. – 1363-64 «Hellos de Lusignies» PolyptAth, 1365 «Hellot Briffote» TailleMons.

« Doubles dérivés, dimin. de Hel(l)in: 1275-76 «Hellinet Cahée», 1280-81 «Helinés de Paris» RegTournai. – 1444 «Helinea le maris-sal», «Jehan Hellinea» AidesNamur. – 1449 «Helinon fils Helin» AidesNamur.

 

JG

Hel(l)ier

Heilier, Hilyer, Helli: Patr. 1. Rom. vorm van Lat. HN Hilarius. 1228 Jean Helier (MORLET). –2. Rom. vorm van Germ. VN hild-hari. Zie Heller(s) 2.

 

FD

Hel(l)on

Patr. Afl. van een hild-naam. Vgl. Hellin. 1518 Jorys Hellon, Heers (LAES).

 

FD

Hel, van den

zie van der Helle.

 

FD

Helaert(s)

-aers, -ard, Héla(s), Hélas, Hella(s): 1. Patr. Germ. VN hail-hard ‘heel-sterk’: Helhardus (MORLET I). 1391 van Heylaerde van Bederwane, Meulebeke (DEBR. 1970); 1430 Jehan Helart,

Comp. (MORLET). – 2. Helaes was in Lv. in 1787 een vondelingnaam, aïs woord uit een politieke slagzin(REINSMA6i).

 

FD

Hélain

Zie Hellin.

 

FD

Helaudt

zie Elaut.

 

FD

Helbecque

PlN Hellebecq (H). 1302 Godefroidde Hellebeke(IVL).

 

FD

Helberg

Hellberg: PlN Helberg (NRW), Hellberg (NS, NRW, BEI).

 

FD

Helbert

Helber(s): Patr. 1. Germ. VN hail-berht’heel-schitterend’: Heilbertus, Helebertus (MORLET I). 1559 J- Hellebert, St-Pol-Aw. (AP). – 2. Hyper-correct voor Elbert. Zie Elbers.

 

FD

Helbicq

Helbyq: Rom. uitspr. van Helbig.

 

FD

Helbig

Helbin(g), zie Helwig.

 

FD

Hel–big

-bo, -bois. V. Hellebecq.

 

EV

Helbo

Helbois, Hellebois, cf. Hellebaut.

 

JG

Helbo(t)

Helbois, Helboz, zie Hellebaut.

 

FD

Helck, van der

Var. van Van Elk?

 

FD

Held

Zie de Helt.

 

FD

Held-

-ens, -ing. V. HILD.

 

EV

Helden(s)

Helding, Helten: 1. Patr. Afl. van Germ. VN met halid ‘held’: Heldolfus (GN) of Helotbertus, Helitgerus, Helidmunt of van een hild-naam: Hildebrant, Hildegarius = Heldegarius (MORLET I). 1348 Katrine Helten huus, Haarlem (NHC). – 2. De gen. Heldens kan in Limburg op Van Helden teruggaan.

 

FD

Helden, van

PlN (NL). 1562 Hans van Helden, Helden-Aw.(AP).

 

FD

Heldenberg

-bergh(e), Heltberg: 1. Metr. Germ. VN hild-berg ‘strijd-bescherming’: Hildeberga (MORLET I); ook Patr.: 1180 Walteri filii Hildebergi, Ip. (IAYI). 1527 Boudewijn Helleberch, Wev.; 1617 Jan Heldeberch, Izegem (KWII). – 2. Evtl. PlN Huldenberg (VB, zie i.v.). 1145 Gerardus de Hildeberche, VB (CVT); 1300 dat Arnout van Heldeberghe, St.-Gen.-Rode (CG). Of Heldenberg in Bellegem (WV). 1559 Gillis van Heldenberch, Ktr. (KW II).

 

FD

Heldenbergh

Proven. Helleberg (Dép. Oycke).

 

EV

Heldenstein

PlN (RP, BEI).

 

FD

Helder(e)

Helders: Patr. Germ. VN halid-hari’held-leger’ of hild-hari ‘strijd-leger’.

 

FD

Helder, van

1. PlN Den Helder (NH). – 2. In NF wsch. grafie voor Van Gelder (vgl. Verhote = Vergote). – 3. Var. van Van Helderen.

 

FD

Helderen, van

PlN Hellendoorn (OIJ).

 

FD

Helderweert

-weird(t), -weirt, -wer(d)t, Heldewerdt, Elderweir(d)t, –weert: Mnl. helde, hulde: genade, gunst, hulde; weder: tegen, terug. Bet.: wederkerige gunst, wederdienst. Vgl. D. Widerhold, Wederhold. ±1300 Hen Heldeweder; 1306 Lay Heldeweider, PdC (BOUGARD); 1577 Olivier Heldeweder, Merendree-Gent (PBG).

 

FD

Heldewijs

Eldeweys, Eldeves, Helouis, Heluy: Metl. Germ. VN hail-wid ‘heel-boom’: Heiluid (Fm.). 1170 Helewit, Cent; 1236 Heilewidis, 12e e.

 

FD

Helding(e)

PlN Helding, afl. van D. Halde: helling.

 

FD

Heldmaier

Var. van Beierse FN Hellmeier: meier, boer in de hel(ling), ravijn.

 

FD

Heldoorn

Wellicht PlN Hellendoorn (OIJ).

 

FD

Heldt,(de)

Zie de Helt.

 

FD

Hele

Zie Heylen(s).

 

FD

Helebrand

zie Hildenbrandt,

 

FD

Heledt

Zie (de) Helt.

 

FD

Helegeer(t)

zie Hillegeer.

 

FD

Helen

zie Heylen(s).

 

FD

Hélène

Metr. Gr. HN Helena ‘de schitterende’. 1369 Hélène vesve Eloy Broederlam, Ip. (BEELE).

 

FD

Helenus

Hellenus: humanistennaam, latinisering van De Griek of Legrec.

 

FD

Helenus

Probabl. lat. Hellenus, surnom d’huma­niste ou latinisation de (le) Grec, ethnique; comp. Latinus.

 

JG

Heleu

zie Huleu(x).

 

FD

Heleven

Helven, Hilven. Hypocor. d’un an-throp. germ., soit Heilwig (fém.), soit Hilde-veert < Hildebert [FD].

 

JG

Heleven

zie Hilven.

 

FD

Helewaert

cf. Hillewaert.

 

JG

Helewaert

Heluwaert: Patr. Germ. VN hild-ward ‘strijd-bewaarder’: Hildiward (Fm.). 1398 Leene Hildewarts, Wervik (DEBR. 1970). Vgl. Hillewaere. Hillewig. zie Helwig.

 

FD

Helewaert

zie Hillewaert.

 

FD

Helewaut

Elewaut, Helevaut: 1. Patr. Germ. VN hail-wald ‘heel-heerser’. 1154 Helewoldus (GN); ± 1240 ImmaHelewouts, Cent (SCHMID). – 2. Zie Elewaut.

 

FD

Helewidis

(GN). Zie ook Helouis. 1701 Fr. Heldewys,Bg.(MULVII).

 

FD

Heleyn

zie Hellin.

 

FD

Helf(t)

Zie de Helt.

 

FD

Helfen

zie Hilven.

 

FD

Helfensteyn

-steijn: PlN Helfenstein (NRW).

 

FD

Helfgott

BN naar de zegswijze: helfe mir Gott: moge God me helpen. Vgl. Gotthelf, Dieuaide.

 

FD

Helg(u)ers

zie Hillegeer.

 

FD

Helgert

zie Hilgert.

 

FD

Helhoie

Proven. El Haye ou El Houille (Riv.). N° 230.

 

EV

Helhol(t)z

Helhok: D.-joodse FN: hel hout.

 

FD

Helier

zie Hellier.

 

FD

Heligers

zie Heyligers.

 

FD

Helin

Helin, cf. Hel-.

 

JG

Helin

Helinck(s), -ckx, zie Hellin.

 

FD

Hell-

-a(s), Helle- -baut, -brandt. V. HAD (Ha),

 

EV

Hell-

cf. Hel-.

 

JG

Hell-

-ers, -gren, -in, -pens, -sen(s), -son, -wig. V. HAD (Ha).

 

EV

Hell-

-incks, -ings. 1. Proven. Helling, ,,Colline ». — 2. V. HAD (Ha).

 

EV

Hell(e)

D. PlN Holle: hellende plaats, beboste helling. Vgl. Van der Helle.

 

FD

Hella(s)

Zie Helaert(s).

 

FD

Helland

zie Eland.

 

FD

Helle,van (der)

(van) Elle, van Nelle, Vannelle, Vannella, van den Hel.Terhell, Ver(h)elle(n), Verrellen, Varelle: Verspreide PlN Hel, ter Helle: dieper gelegen plaats, helling. Ook huisnaam: 1315 al Infier = 1337 ter Helle, Ktr. (DEBR. 1960). 1308 Jehan de le Helle, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Jan van der Helle, Ip. (BEELE); 1548 Geert ter Hellen, Nijmegen(AP).

 

FD

Hellebaut

Helbo, Helbois, Hellebois [sans doute par analogie de w. ho ‘bois’]. 1633 «Servaes Helboel», 1709 «Michel Hellbo» émigrés en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. hildi-bald.

 

JG

Hellebaut

Hellebout, -boid, Elleboudt, -baut, Elebaut, Elebode, Ellebo(o)de, -boedt, Elbo(de), Eelbo, Helbo(t), -boz, Helleboog(h), -booge, Elleboog, Hel(le)bois: Patr. Germ. VN hild-bald ‘strijd-moedig’: Hildibald, Hillibold, Hellebold(us) (Fm., MORLETI). Boud- en Bode-namen werden in de ME steeds verward. De vormen met E (Elleboudt enz.) kunnen primair zijn en die met H hypercorrect. Dan moeten we van Adalbode/AthilboldusofEilboldus/Eilbodo uitgaan (Fm., MORLET I, GN). 1296 Pieron Eldebolle = 1306 Pierron Heldebolle = 1327 Pétri Eldebols, Bg. (DEBR. 1980); 1268 Elbode; 1367 Canin Helbode, Ip. (BEELE); 1398 Jan Eelboude, Zegher Eelbode; 1398 Watier Eelbot = 1398 Wouter Heelbode, Ruiselede (DEBR. 1970); 1385-1411 Willem Hellebout, Oud. (CASTELAIN 2002); 1569 Joos Eelbo, Ktr. (KW).

 

FD

Helleboog(e)

-boogh, zie Hellebaut.

 

FD

Hellebosch

cf. Heylenbosch.

 

JG

Hellebosch

zie Heylenbosch.

 

FD

Hellebrandt

zie Hildenbrandt.

 

FD

Hellebrekers

Mnl. die helle breken: de poorten van de hel openbreken. BN. 12e e. Theodericus Hellebrekere, Cent (GN); 1344 Hellebrekerrssoen, Holland (V.D.SCHAAR 1959,36).

 

FD

Hellebroeck

1. PlN Hellebroek in Waregem (1639) (DF V) en Melden (OV). 1275 Hélebruec:…Mikiel de Hélebruec, Melden (VR32v°); 1396 Pieter Hellebrouc, Desselgem (DEBR. 1970); 1396 Jan Heldebrouc, Etikhove (DE B.). – 2. BN Wvl. hellebrok(ke): duivelse jongen, schelm (DE BO). Broek is wsch. een reïnterpretatie van Mnl. brac(ke): speurhond, jachthond. Vgl. FN Bracke, Wvl. knechtebrokke=knechtebrakke. 1281 Claikinum Ellebrac, Ip. (BEELE). Vgl. Hellebuck.

 

FD

Hellebuck

-buyck, Ellebuyck: Scheldwoord hellebuk: hellebok, duivel. Vgl. Hel(l)bock (BRECH.), Hellebula (TENGVIK 347). 136 e. Walterus…Hellebuec, Cent (GN); 1294 Claus Hellebuec, Sinaai (CG); 1310 Heinric Hellebuuc, Aardenburg (LEYS1949); 1398 Michiel Ellebuc, Meulebeke (DEBR. 1970).

 

FD

Hellebuyck

Réinterprétation de Hellebuck, d’après l’injure, le juron hellebok ‘diable’ [FD].

 

JG

Hellebuyck

V. Hellebecq et HAD (Ha).

 

EV

Hellegards

zie Hildegarde, Ellegaard.

 

FD

Hellegeer

-gers, zie Hillegeer.

 

FD

Hellein

zie Hellin.

 

FD

Hellem

Zie Helms.

 

FD

Helleman

-mann, Helman, Hellman, au génitif: Hellemans, Helmans, etc. 1474 «Helmanus Contraire», «Maria relicta Hel­man Colequelet» PrincipLiège, 1533 «Helman Michiel» La Gleize, 1533 «Michiel Helman» BourgNamur, 1544 «le grand Helman» DénStavelotMy, 1576 «Michiel Helmand» BourgNamur, 1582 «Helman le Coutturier» CoutStavelot; nom issu de l’anthrop. germ. hild-man > Hildimannus, Heldemannus; secondairement, dérivé en -man de Van der Helle, Verhelle (= de l’enfer) [FD].

 

JG

Helleman(s)

-mann(s), Hellmann, Helman(s), -mann, Ellemans: 1. Afl. van Van der Helle. 1281 Boidinus Elleman, Temse (HAES.) = B. de Inferno (VS1976, 52); 1356 Heinric Ellemans, Temse (DE MAN); 1392 Gielijs Helleman, Aw. (ANP). – 2. Patr. Germ. VN hild-man ‘strijd-man’: Hildimannus, Heldemannus (MORLET I).

 

FD

Hellemans

1. Proven. d’un endroit appelé Hel (L.D.). — 2. V. RAD (Ha).

 

EV

Hellemond

-mont, -mon(d)s, Helmons: 1. Patr. Germ. VN hild-mund ‘strijd-bescherming’: Hildemundus, Hilmunt (MORLET I). – 2. PlN Helmond (NB). Zie Van Helmond.

 

FD

Hellenbosch

zie Heylenbosch.

 

FD

Hellenbrand(t)

zie Hildenbrandt.

 

FD

Hellendorff

PlN Hellendorf (NS, SL).

 

FD

Hellens

Zie Hellin.

 

FD

Helleputte

Helleput. 1275 «Stevenon de l’Helpute li vieus» Melden-Nukerke ; nom d’origine: Helleput, à St-Denijs-Boekel et à St-Maria-Horebeke (FlOr).

 

JG

Helleputte

Proven. Dép. Boucle-St-Denis.

 

EV

Helleputte, (van)

Helleput: PlN Helleput in St.-Denijs-Boekel, St.-Maria-Horebeke en Welden (OV). 1275 Stevenon de l’Helpute, Melden-Nukerke (VR 401°); 1396 Willem van Helleputte, Zegelsem; 1396 Pieter van den Helleputte, Nukerke (DE B.).

 

FD

Heller(s)

1. D. muntnaam Heller: duit. Vgl. Hallynck. – 2. Patr. Germ. VN hild-hari ‘strijd-leger’: Heldierus (MORLETI).

 

FD

Helleweegen

van Helwegen: Mnd. hellewech: grote heerstraat. PlN Hellweg(e) (NRW, NS). 1426 Egidius de Heylweghen; 1431 Guilhelmus de Helwyghen = Wilhelmus de Heylwighen; 1431 Johannes Heylwighen, Cam. dioc. (MULI).

 

FD

Hellier

cf. Heilier.

 

JG

Hellin

cf. Hel-.

 

JG

Hellin

-yn, -ijn, -ens, -ingh, -inge, -ynck, -ings, -inx, -inck(x), -inchx, Hélin, Helin, -inck(x), -incks, -yn(ck), -eyn, -eijn, Hellein, Hélain, Hileyn, Hillen, Hallyn, -ijn: 1. Patr. De VN Hillin/Hellin (Fm.) is vermoedelijk een vleivorm van een hild-naam, zoals Hildeboud = Helleboud (LIND.), Hellinc = Hello = Hildibrant (MAYER15). 1307 pro Hellino de Gavere, Marke (DEBR. 1971); 1304 Hellin Scelewart; 1308 Jan Hellin, Ip. (BEELE); 1321 Bancco Hillens = 1379 Banco Hellens, Oplinter (C. BAERT); 1553 Peter Hellinck, Aw. (AP). – 2. Zie Hallynck. – 3. Zie ook Halin.

 

FD

Helling

Hellings, Hellinckx, Hellinx. Peut-être moy. néerl. hellinc ‘demi penning’; cf. aussi Illing.

 

JG

Hellmann

zie Helleman(s).

 

FD

Hellmich

-mig, Helmich, -ecke, -ecki: D. Patr. Germ. VN helm-wîg ‘helm-strijd’. 1222 Helmwicus de Griesse (BRECH.). Of afl. van welke helm-naam ook. 1645 Jan Helmicksen, Amersfoort-Aw. (AP).

 

FD

Hellofs

Patr. Germ. VN hild-wulf’strijd-wolf. ize e. Erard fïlius Hildolfi; 136 e. Heldolfus Colpart; Heldolf Spirinc, Gent(GN).

 

FD

Helloy

Var. de Eloy?

 

JG

Helloy

Zie Eloy(e).

 

FD

Hellriegel

Mhd. hellerigel: duivel. BN. Vgl. Hellebuck.

 

FD

Hellwig

-weg, zie Helwig.

 

FD

Hellyn(ck)

zie Hellin.

 

FD

Helm

Zie Helms.

 

FD

Helm(s)

Elms, Hellem: 1. Patr. Korte vorm van een Germ. helm-naam, zoals Helmbald, -bert, -ger, -olf. – 2. BerBN van de helmmaker. 1281 Walterus Elm, Avelgem (HAES.); 1400 Bertelmeeus de Helm, Oud. (WALRAET). Vgl. 1315 Jan Vlaminghe de hellemakre, Mech. (HB 665). – 3. Huisnaam. 1370 Maghtildis de Helme; 1454 Matheus in den Helm,Ht.(A.GHIJSEN).

 

FD

Helman

-mans, cf. Helleman(s).

 

JG

Helman(s)

-mann, zie Helleman(s).

 

FD

Helman, van

Wsch. < Van Helmond.

 

FD

Helmbacher

PlN Helmbach (RP).

 

FD

Helmecke

-ecki, zie Hellmich.

 

FD

Helmer(s)

1. Patr. Germ. VN helm-hari ‘helm-leger’: Helmierus (MORLET I). 1381 Jacop Helmer; 1448 Garbrant Helmer, A’dam (NHC). – 2. Zie Heilmar. – 3. Zie Almaer. – 4. Zie Helmert.

 

FD

Helmert

-ers: Patr. Germ. VN helm-hard ‘helm-sterk’. D. FN Helmhart.

 

FD

Helmhout

Patr. Germ. VN helm-môd ‘helm-moed’, Helmoed,D. Helmut (V.D.SCHAAR).OfMetr. Hellemodis (GN). Ook de D. FN Helmholz is een oorspr. Patr. < Germ. VN Helmold (DN), die inderdaad de vorm Helmhout (Helmoud) makkelijker verklaart.

 

FD

Helmich

zie Hellmich.

 

FD

Helming

-ink: Patr. < helm-naam. Vgl. Hellmich.

 

FD

Helmond, van

van Hel(le)mont, van Hellemond(t): PlN Helmond (NB). 1302 Lamberti de Helmont, Den Bosch (ONB); 1421 Wolter van Helmont, Grave (HB 380).

 

FD

Helmons

zie Hellemond.

 

FD

Helmoortel

zie Elsmoortel.

 

FD

Helmus

Forme courte (par aphérèse) de Wilhel-mus?

 

JG

Helmus

Hermus: Patr. < Wilhelmus, Wilhermus.

 

FD

Helon

zie Hellon.

 

FD

Helouis

zie Heldewijs.

 

FD

Helpap

Ndd. Hellpape < Hall(e)pape, Halfpape.Hd. Halbpfaff: BN voor een kwezel, die zich aïs priester gedraagt; vgl. dial. ‘n halvepaster. 1277 Thid. Halvepape, Stralsund (NN).

 

FD

Helpen, van der

Verhelpen: 1. Waternaam de Helpe, naam van twee zijrivieren van de Samber (TW). 1375 Adam de Helpa, Tv. (BERDEN); 1350 Adaem vander Helpen, Edegem (SELS). – 2. Zie Van der Hulpen.

 

FD

Helpens

Patr. < Germ. help-naam, zoals Helprad, Helprant, Helpericus, Helpholt (MORLET I).

 

FD

Helpers

1. BN voor een helper. 1293 Uolr. der Helfer, Baden (BRECH.). – 2. Patr. Germ. VN help-hari: Elpharius (MORLET I). Vgl. Helpens.

 

FD

Helsemans

zie Elseman(s).

 

FD

Helsen

Elsen. 1368 «Elsen» = 1340 «Helsen» Campine, où h- est ajouté; prénom fém. El(i)sa, avec génitif faible en -en.

 

JG

Helsen(s)

zie Elsen(s).

 

FD

Helsen, van

zie van Elsen.

 

FD

Helseviers

Elsevier(s), Elzevier: Mnl. helsche vier: ‘t helse vuur, hellevuur. Huisnaam. De Leuvense Helscheviers werden zo genoemd naar hun uithangbord. Via Antwerpen verhuisde Lod. Helscheviers naar Leiden (ESBr. 1953,340). 1300 Everardus Helsche vier, Tv. (BERDEN); 1343 Jan Helscheviers, St.-Gillis (OSTYN); 1389 Peter Helschevier, Lv. (HB 593); 1572 Nie. Elzeviers,Lv. (HENNO).

 

FD

Helsewege, van

zie van Elswege.

 

FD

Helshoecht, van

zie (van) Elshocht.

 

FD

Helshoek, van

Reïnterpretatie van Van Helshoecht.

 

FD

Helsken, van den

zie van den Elzen.

 

FD

Helskens

zie Elskens.

 

FD

Helslander

van Helsland, zie van Elstlande.

 

FD

Helsloot

Ndl. FN. 1785 van Helslooten, Bergen-op-Zoom(PDB).

 

FD

Helsmoortel 

Proven.,,Les  terres meubles dépendant de la grande

habitation ».

 

EV

Helsmoortel

zie Elsmoortel.

 

FD

Helsocht

zie (van) Elshocht.

 

FD

Helson

cf. Hel-.

 

JG

Helson

Patr. W. vleivorm op -eçon van Germ. hild-naam (vgl. Hellin) of hail-naam. 1472 la fille

 

FD

Helspelgem, van

zie van Hespelgem.

 

FD

Helssen(s)

zie Elsen(s).

 

FD

Helst, van (der)

zie (van der) Elst.

 

FD

Helstraete(n), van der

zie van Elstraete.

 

FD

Helsuwe(ge), van

zie van Elswege.

 

FD

Helt,(de)

Held, Heledt, (de) Heldt, (de) Heel, d’Hel(d)t, D’Helf(t), Dhelft, d’Helft, Helfft), Delft: BN Mnl. helet, he(e)lt: held, dapper strijder. Aangezien heelt/heilt var. was van helt en helft, werd de FN hypercorrect gereïnterpreteerd aïs D’Helft, Delft. 1299 Petro Held, Bg. (VERKEST); 1340 Gerardus Heelt,Tnh.(VERB.).

 

FD

Heltberg

zie Heldenberg.

 

FD

Helten

zie Heldens.

 

FD

Helu

Hélu, zie Huleu(x).

 

FD

Helu

zie Heldewijs.

 

FD

Hélu

Helu, Heleu. 1610 «Michel Helluz» BourgNamur; p.-ê. du thème anthropony-mique Hel(l)-, ou bien nom d’origine; cf. le chroniqueur flamand Jan van Heelu, qui serait de Helen (Helenbos), près de Léau.

 

JG

Héluin

zieHelwin.

 

FD

Heluwaert

cf. Hillewaert.

 

JG

Heluwaert

zie Hillewaert.

 

FD

Helven

cf. Heleven.

 

JG

Helven

zie Hilven.

 

FD

Helvenstein

PlN Helfenstein (NRW).

 

FD

Helvert, van

zie van Helvoort.

 

FD

Helvetius

Latinisering: Zwitser.

 

FD

Helvétius

Latinisation de (le) Suisse, ethnique [les médecins et littérateurs français Helvétius étaient originaires de Hollande].

 

JG

Helvoort, van

van Helvoirt, van Helvert: PlN Helvoort (NB). 1271 Johannis de Hellevort, Lier (V.LOON 101); 1403 Henneken van

Helvoert/Helvoirt, Den Bosch (HB 516).

 

FD

Helwegen, van

zie van Helleweegen.

 

FD

Helwi

Héluin: Patr. Germ. VN hail-win ‘heel-vriend’: Heilwin (MORLETI). 1220 Helwin de Belmeys,Gent(GN).

 

FD

Helwig

-weg, -vig, Helbig, -bin(g), Hil(le)wig, Hilbig, Hellwig, -weg: Metr. Germ. VN hail-wîg ‘heel-strijd’: 1155 Helewigis; 1228 Heylewig (GN). 1426 Hans Helbig = 1427 Hans Helliwig, Freiberg (BRECH.); 1564 Willem Helwich, Mors-Aw. (AP).

 

FD

Hely

zie Elias.

 

FD

Helyn(ck)

zie Hellin.

 

FD

Helzen

Zie Elsen(s).

 

FD

Helzie, van

PlN Elsi in Zittert-Lummen (WB).

 

FD

Hem-

-es; Hemm- -er, -erechts, -ing, -eryckx. V. HAM.

 

EV

Hem, (van der/de)

zie Delhem.

 

FD

Hemans

zie Heedeman.

 

FD

Hémar(d)

Aimar(t), Eymar(d), Aymard: Patr. Rom. vorm van Germ. VN haim-hard ‘heem-sterk’: Henmardus, Aimardus (MORLET I). 1294 Philippe Hemart, Comp. (MORLET).

 

FD

Hembach(er)

PlN Hembach (HS, NRW).

 

FD

Hembaut

-bauf: Patr. Rom. vorm van Germ. VN haim-bald ‘heem-moedig’: Haimbald (MORLET I)-Hemberg, -bergch, – berq: 1. PlN (HS, BEI). – 2. Metathesis van Hembrecht. – 3. Var. van Emberg.

 

FD

Hembersin

cf. Hambersin.

 

JG

Hembersin

Proven. Ambresin (Loc.)

 

EV

Hembersin

zie Embersin.

 

FD

Hembert

Nom issu de l’anthrop. germ. haim-behrt.

 

JG

Hembert

zie Hembrecht(s).

 

FD

Hembise

Hembize. 1426 «Ector de Hembise» TailleSoignies; nom d’origine: Hembise, à Cambron-Saint-Vincent (Ht).

 

JG

Hembise

-ize, Embise: PlN Hembise in Cambron-St-Vincent (H) of Embise in Mainvault (H). 1318 Jehans de Hambisse, Dk. (TdT); 1477 Olivier van Himbise, Lovendegem-Gent (PBG).

 

FD

Hemblenne

cf. Hamblenne.

 

JG

Hemblenne

Hamblenne: PlN Hemblinne in Emptinne-lez-Ciney (N).

 

FD

Hemblenne

V. Hambraine.

 

EV

Hembrecht(s)

Himbrecht(s), Himberecht, Hemmerechts, Hembert, Himbert: 1. Patr. Germ. VN haim-berht ‘heem-schitterend’: Haimbert, Heimbertus (MORLET I). – 2. Hypercorrecte spelling van Imbrecht(s)/Embrecht(s). 1533 Gommaar Embrechts, Lier-Aw. (AP).

 

FD

Hembrechts

Hemmerechts. Nom issu de l’anthrop. germ. haim-behrt (au génitif), cf. Hembert; ou bien var. de Imbrechts [FD].

 

JG

Hembrechts

V. HAM.

 

EV

Hemden, van

zie van Emden.

 

FD

Hemel, van (den)

van der Hemele, van Hemele(n), (van) Heumel, van Emelen, van Immelen, van Hummelen: 1. Huisnaam: In de Hemel. 1340 Johannes de Celo, Tnh. (VERB.); 1398 Bernaert van den Hemele, Bissegem (DEBR. 1970). – 2. De vormen op -en gaan wellicht op een andere PlN terug. Tremelo (L): 1125 Emelo? Of Emblem (A)? 1638 Joannes van Hemelen = 1640 J. van Emelen, Schelle(MAR.).

 

FD

Hemelaar

-aare, -aère, -aer(s), -e(e)rs, Emeleer, Hemleers, Hi(e)meleers, Him(m)ler: Afl. van Mnl. hemelen, himmelen. BerN van de plafonneerder of maker van hemels, zolderingen. Vgl. D. Himmler. 1303 vidua Riquards Hemelards, Vlissingen (VERKEST); 1497 Lemmen Hemeleer, Zolder(VANB.).

 

FD

Hemelaar

-aère, au génitif: Hemelaers, Hemeleers, etc. Nom de profession: plaformeur, peintre de plafonds, de ciels, néerl. hemel; ou bien dérivé de moy. néerl. he(i)melen ‘enfer­mer, cacher, ranger, etc.’ [FD].

 

JG

Hemelberghs

PlN Hemelberg (HS, NS). 1570 Hendrik Hemmelborch, Kleef-Aw. (AP).

 

FD

Hemeldonck, van

van Hemeledonck, Verhemeldonck: PlN Hemeldonk in Gierle, Her. en Tnh. (A). 1340 Arnoldus de Emeldonc, Tnh. (VERB.); 1463 Henric vander Hemeldonc, Gierle (GPM).

 

FD

Hemeleers

1. Proven. Hemel (L.D.), avec suff. -eer, d’origine. N° 212.

— 2. V. AMAL.

 

EV

Hemelhof

PlN Hemelhof in Gullegem (WV), Hemelhoef in Bornem (A).

 

FD

Hemelinckx

-ings, zie Hemeryckx.

 

FD

Hemelman

Afl. van Van (den) Hemel.

 

FD

Hemelrike

-rijk, -ry(c)k, van Hemelrij(c)k, -ry(c)k, -reyck, -rayck, -rycx, van Emelryck: 1. PlN, vaak huisnaam. 1340 Willelmus dictus van Himelrike, Diest (F. C.); 1361 Willems van Emelrike, Cent (GSB); 1380 Willem Hemelrike, Diest (CLAES 1983); 1396 Jan van Hemelrike, Wieze (DE B.). -2. Reïnterpretatie van Hemeryck(x) of Van Emmerick.

 

FD

Hemelryck

-rijk, -rike. Nom d’origine, plus souvent nom d’enseigne, assez fréquent (= du royaume du Ciel), cf. Van Hemelrijck; ou bien var. du suivant.

 

JG

Hemels

Huisnaam. Vgl. Van den Hemel. 1398 Jan de Hemel, Emelgem (DEBR. 1970).

 

FD

Hemelsdaele, van

Hemelsdael: PlN De Brugse Hemelsdaleabdij was oorspronkelijk gevestigd in Esen (1237-1270). 1340 Jehan de Hemendale; 1356 Jehan de Hemesdaile; 1552 Lambertus van Hemeldale(DFV).

 

FD

Hemelsoen

Adaptatie van 17e-eeuwse E. FN Emelson? 1742 Hemelsoen, Woumen (PDB).

 

FD

Hemelsoet

Metr. Reïnterpretatie van de VN Immezoete. Zie Immesoete. 1709 Lieven Hemelsout, Joos Hemelsoet, Oostakker(GYSS. 1971).

 

FD

Hemelsoet  

Proven. Hemelshoek (Dép. Berlaer).

 

EV

Hemens, van

zie van Hemme.

 

FD

Hemert, van

PlN Hemert (G, FL, GR). 1441 Peter van Hemert, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Hemery

Patr. Rom. vorm van Germ. VN Hemerijk (zie Hemeryckx). 1394 Godefroot Hemery, Ip. (BEELE). Zie ook Emery.

 

FD

Hemeryck

-rijk, -ricke, au génitif: Hemeryckx, -ijckx, Hemmeryckx, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. dont le second élément est

-rik et le premier soit ermin- soit amal- [FD].

 

JG

Hemeryck(x)

-rijck(x), -rijk, -ryk, -rycke, -ri(c)k, Heemeryck, -rijck, Hemelrijk, -ry(c)k, -rike, Hemmeryck(x), -rijck(x), -rijkx, -rykx, -rich, Emmeryckx, -ri(ck)x, -rich(ts), -rig, Em(m)rich, Hemelinckx, -ings, Emelinckx, Hemmerlin(g), Emmerlinck,

-ling: Patr. Germ. VN met als tweede lid -rîk ‘machtig’. Het eerste élément is onzeker; misschien ermin- ‘groot’ of amal- ‘strijd’ of haim-‘heem’: Haimirichus, Aimericus (MORLETI), Heimericus, Hemericus (Dip., GN). Zie ook Amelryckx. De uitgang -ick kon aïs -ing-suffix worden gereïnterpreteerd. Hemelinckx kan var. zijn van Hamelinckx. 1267 Thomas Hemeric, 1326 Heilezoete Hemerijcs, Ip. (BEELE, zie ook Hemery); 1496 Johannes Hemmelinc, Tg. (TYTGAT); 1544 Severijn Emmericx, Neer NL-Aw. (AP).

 

FD

Hêmes

zie Heimes.

 

FD

Hemetsberger

PlN Hemetsberg bij Aurolzmunster (PDB).

 

FD

Hemgenberg(s)

Hemgesberg, Hingenberchs: PlN bij Dûren. 1728 Hemgenberg, Rijnland (PDB).

 

FD

Hemis

zie Heimes.

 

FD

Hemleers

zie Hemelaar.

 

FD

Hemme, van

van Hem(m)ens: PlN Hem(me): landtong die in inundatiegebied uitspringt. Vgl. Van Hamme, Van de(r) Hem. Hemmen in Zonhoven (L).

 

FD

Hemmen

zie Emmen(s).

 

FD

Hemmer

zie Heemers.

 

FD

Hemmerding(er)

Patr. < Germ. VN Hemmert: haim-hard.

 

FD

Hemmerechts

cf. Hembrechts.

 

JG

Hemmerechts

zie Imbrecht(s), Hembrecht(s).

 

FD

Hemmerich

-ryck(x), -rykx, zie Hemeryck(x).

 

FD

Hemmerlin

-erling. 1643 «Beatrix Hamerlin», 1660 «Margarine Haymerlin», 1686 «Mathieu Haimerling», 1721 «Marguerite Hemerlin»,

etc. [notaires liégeois, JL]; dér. formé sur le radical de Hembach, avec suffixe régional -urlin (comp. Hêvurlin ‘habitant de Hervé’). -Bibliogr.: J. Lechanteur, Hêvurlin et autres dérivés en -urlin, DW 25-26, 1997-98, 249-258. Hempte. NF de la région de Celles (arr. Tournai),

p.-ê. d’origine toponymique [à préciser].

 

JG

Hemmerlin(g)

zie Hemeryck(x), Hammerlein.

 

FD

Hemmeseel, van

zie van Immerseel.

 

FD

Hémon(et)

Patr. Fr. verbogen vorm van Germ. VN Haimo.

 

FD

Hempen

zie Impens.

 

FD

Hemptinne

1444 «Colart de Hemmetines» AidesNamur, 1518 «Ydelette de Hemptines» BourgNamur; nom d’origine: Hemptinne, près d’Éghezée, w. in.m’tène, ou près de Flo-rennes, w. à m’tène (Nr).

 

JG

Hemptinne

Proven. Loc.

 

EV

Hemptinne

zie De Hemptinne.

 

FD

Hemricourt

Henricourt, de Hemricourt. 1232 «Fastradus miles de Hemmericurt», 1258 «Agnes de Hemmericurt», 1307 «saingnour Robier de Hempricourt», 1364 «Goffïns de Hempricourt», 1380 «Thumas de Hemmeri-court» CartValBenoît, 1373 «Jakemins de Hemricourt» GuillLiège, 1602-3 «Arnould Hempricourt» = Arnould Hemprecourt» Ter-riersNamur; nom de famille illustre de Liège, issu du NL Remicourt, w. Rémicoût, 1417 «Hanricourt», 1470 «Hemricourt» (arr. Waremme).

 

JG

Hemricourt

zie De Hemricourt.

 

FD

Hemroulle

1. PlN in Longchamps (LX). – 2. Zie Henrioulle.

 

FD

Hemroulle

Nom d’origine: Hemroulle, à Longchamps-lez-Bastogne (Lx).

 

JG

Hems

zie Heimes.

 

FD

Hems, van

zie van Heems(t).

 

FD

Hemschoote

zie (van) Himschoot.

 

FD

Hemstedt

Himstedt: PlN Helmstedt(NS).

 

FD

Hemstedt

Proven. Heemstede  (Loc. holl.).

 

EV

Hen-

Henn-. La Wallonie présente une riche série d’anthroponymes en Hen(n)-. L’expli­cation de Dauzat 324, suivi par Carnoy, par le thème germ. hagin- (ainsi Hénard < hagin-hart; Hénaud < hagin-wald) n’est pas assurée, notamment à cause de -è- bref de w. Hènâr. Dans certains de ces noms, Hen(n)- peut provenir de Han(n)-, thème de Jehenne ou de (Je)han, cf. s. v° Han-, la nombreuse série parallèle à celle qui va suivre, mais ce ne doit pas être la règle. Normalement, les NF en Hen(n)- sont des formations romanes sur un thème hypocor. de haim-rik > Henri. • Sans suffixe : Heine, Henné, Hêne, etc. (cf. ce nom).

i Dérivés: 1° avec suffixe simple: Hénard, Henart, Hennard, Hennart, w. liég. Hènâr, Hennaert (forme néerl.). 1289 «li oier Henart Borivint», «Rinechons li fis Hennart», 1294 «Henars Wastons» CensNamur, 1303-7 «Hennart Hoppen» PolyptSalzinnes, 14e s. «Hanekins Henarde» DocLens, 1472 «Johan Hennar» DénVielsalm, 1509 «Henar Le

Minneur» BourgNamur. – Henau, Hénault, Hénault, Henaut, Hénaut, Henaux, Hénaux, Heneau, Heneaut, Heneaux, Héneaux, Hèneaux, Hennau, Hennault, Hennaut, Hennaux, w. (Bastogne) Hênôt, Henneau, Henneaut, Henneaux (suffixe -aud, excep­tionnellement -eau) [y ajouter sans doute certains NF repris v° Hainaut, -aux]. 1268 «Henneaus de Holai» ChartesFlandre, 1289 «Henaus li Tiessons» CensNamur, 1449 «Je-hanin Henau» AidesNamur, 1682 «Pierre Hennau» Treignes, 1697 «Martin Henaux» BourgNamur, 1739 «Jeanne Hennaux» NP-Louette. – Henet, Hennet. 1280 «Henet le bressour» PolyptLiège, 1302 «Jehane Main-narde famé Hennet de Lille» LoiTournai, 1303-7 «Henet Counart» PolyptSalzinnes, 1331 «Hennet de Hure» St-Hubert, 1350 «Jehan Henes» Nivelles, 1365 «Jehan Henet boskillon» TailleMons, 1444 «Hennin Hen­net», 1632 «David Henet» BourgNamur. –Henneuse (suffixe -euse, cf. aussi -usse). 1279-81 «Heneuse de Hiong», 1281 «He-neuse li kawe», 1295 «li fillastres Henneuse» ComptesMons, 14e s. «Heneuze de Hensies» DocLens. Henin, Hénin, Hennin [le plus souvent, de Jehan], Henent, Hennen. 1275-76 «Hennins li Grue li teliers», «Gosses Lecke Broke et Hennins ses frères» RegTournai, 1286 «Hennins Galons» CartMons, 1295 «Henins Flokés» ComptesMons, 1302 «Hen­nins de Massengarbe», «Henins Clais» LoiTournai, 1313-14 «Henin le Candillon», 1337 «Hennin Aubri carpentier», 1340-41 «Henin fil Jehan Warnet» ComptesMons, 1545 «Henin Lionel» = 1497 «Jehennin Lion-net» BourgNamur, 1561 «Hingue Henin Grandjean» DénFlorenville, 1598 «Maxi-milien Hennin» DénWavre, 1618 «Anthonne Hennin» BourgDinant, 1625 «Pol Henin (de Boutonville, Baileux)», 1627 «Martin Hennin (id.)» émigrés en Suède [Hennin est parfois aussi nom d’origine, cf. 1280-81 «Grars de Hennin li especiiers» RegTournai, 1286 «Bauduin de Hennin» CartMons]; génitif de Hen(n)in: Hennens, Hennés. Henneman (composé en -mon). 1250 «Henemannus car-pentarius» Nethen, 1283 «Snoec Heneman» DettesYpres, 1289 «Hennemans dou Puch», 1294 «mesires Henemans de Bauuigné»

CensNamur, 1350 «Hennemans li mesureras» Crehen, 1449 «Heneman Rideau» Aides-Namur. – Henocq, Hennocq (suffixe -oc). 1279-80 «Hennoke Folie» RegTournai, 1590 «Andrien Henocq (orig. d’Anvers)» Bourg-Liège. – Henon, Hénon, Hennon (suffixe -on). 1289 «Hennons li Malvais», «Colins Testars, Menons se frères» CensNamur, 1290-91 «Hennons Courtois» ComptesMons, 1294 «Hennons Wandiche», «Menons li Forestiers» CensNamur, 1329 «Henris dis Hengnons» Oupeye, 1365 «Gillain Henon» TailleMons, 1367 «Hennons fils le massuwirs de Skier-fomont» CoutStavelot, 1449 «Jehan Henon» AidesNamur, 1472 «Hennon Corvisier» DénVirton, 1528 «Jehan Hennon» DénHouf-falize. – Henno, Héno, Henot (suffixe -ot). 1279-80 «Margos li femme Hennot le Duc» RegTournai, 1286 «Hennos de Masnui» CartMons, 1365 «Régnier Hennot pelletier» TailleMons, 1422 «Willaume Henot» Comp­tesMons, 1561 «Anthoine Henoz» CoutStave­lot. – Hennou (suffixe -ou < germ. wulf-). 1275-76 «Henous de Bourghiele et se femme» RegTournai, 1294 «Henous Mestriaus de Foui» CensNamur; -ouïe (< lat. -eola): 1602-3 «Thiery Henoul» TerriersNamur, 1685 «Thiry Henoul» BourgNamur, 1717 «Pholien Henoul» BourgLiège; comp. Hignoul(e), Hinoul. – Hennus, Henusse, [[émisse, w. (Liers) Hènûse (suffixe -usse, cf. -euse). 1539 «Jehan de Henus» CourVedrin, 1546 «Jehan de Henusche», 1557 «Jehan Henus», 1570 «Jean de Henus», 1637 «Jean-Baptiste Henus» BourgNamur.

2° avec suffixe double (sauf Henk-, classé à part): Henneton, Henton (suffixe -eton) [cf. aussi Hanneton, Hanton]. – Henvard, w. liég. hèn ‘var (suffixe -evard). 1452 «Hennewart de Floyne [= Flône]», 1454 «Jacque Hennevart» Boussu-en-Fagne, 1600 «Hennevart = Hanne-vart» Cerfontaine, 1602-3 «la vefve Gérard Henewart» TerriersNamur, 1615 «Jean Hen-vart» Cerfontaine, 1624 «Philipe Hanvar», 1626 «Jacque Hennevart (de Walcourt)» émigrés en Suède. – Henveaux, Henvaux (suffixe -eveau ou bien var. de Henvard). 1629 «Mathieu Henvea» Embourg [sur ces suffixes, cf. les correspondants, v° Han-]. – Hennion (suffixe -Mon ou mouillement de n). – [suffixe

-oc-eau]: 1286 «Henokiaus» CartBinche, 1290 « Henokial » ComptesMons. Henuset, Hén-, Henuzet, Hén-, Enuset, w. Ènuzèt (suffixe -uset). 19e s. «Henuzet = Hunuzet» Cerfontaine, cf. aussi Enuset.

 

JG

Hen(n)ebert

Henneberd, Henne(n)bert: Patr. Germ. VN han-berht ‘haan-schitterend’: Henbertus (MORLET I). ±1300 Jehans Hanebers, PdC (BOUGARD); 1441 Bertrand Hennebiert = 1467 Bertran Hennebert, Dk. (TTT).

 

FD

Hen(n)in, (de)

zie Dehennin.

 

FD

Hen, de

zie Dehenne, Duhain.

 

FD

Hénaf(f)

zie Le Henaff.

 

FD

Hénain

Zie Hanin.

 

FD

Henao

zie Henaux.

 

FD

Hénard

zie Hennard.

 

FD

Henau(x)

-au(l)t, -eau(x), -eaut, -auw, -ao, Héneau(x), Enaux, Hen(n)o, Hennau(l)t, -au(x), -ay, -eau(x), -eaut, Heinnaux, Hanau(t): 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN hagin-wald ‘haag-heerser’: Hainaldus (MORLET I). 1268 Margherite Hainau; 1304 Maroie Hainau, Atrecht (NCJ); 1310 Heinout Moenard, Leffinge (JEUR.); 1501 Petrus Heynoudt, Ip. (PSM). – z. Zie Hainaut.

 

FD

Hen–ault

-aux. V. HAD (Han).

 

EV

Henbaut

zie Hannebau.

 

FD

Henbicq

zie Hannebicque.

 

FD

Henc-

Henck-, Hencqu-, cf. Henk-.

 

JG

Hencart

-ard, zie Henckaert.

 

FD

Henceval

Henseval, Hensival: 1. ZieXhenseval.-2. Hypercorrecte grafie voor PlN Ensival (LU).

 

FD

Henceval

Henseval, Xhenceval. Nom d’ori­gine : Xhenseval, w. hèn sivâ, à Ouffet (Lg).

 

JG

Henceval

Proven. Xhenceval (Dép. Ouffet).

 

EV

Henchir

-yr, zie Hanchir.

 

FD

Henchoz

zie Hansotte.

 

FD

Henckaert

-aer(t)s, -ard, -art, Henkart, -ard, -aert, -aer(t)s, Hencart, -ard, Hennec(h)art, -char, Hen(ne)quart: 1. Patr. Afl. van VN Hendrik. 1269 Henricus dictus Heinekart; 1299 Gerelmum dictum Henecart, Bs. (PEENE). – 2. Afl. van VN Johannes. 1382 Jehan dit Hanekart, Milmort(Pm 1972,56-97); 1467 Johannes dictus Hinckaert,Bs. (OSTYN). Vgl. Hannecart.

 

FD

Henckel

zie Henkel.

 

FD

Hencken(s),

Henckel,-es, Hencquin, zie Hennekens.

 

FD

Henckens

Henkens. Forme néerl. de Henquin, Hennequin, v° Henk-; cf. aussi Hennekens.

 

JG

Henckens

V. HAD (Han).

 

EV

Hencxthoven, van

PlN Henksthoven in Duffel (A). 1489 Peter van Henxthoven, Duffel (OARII).

 

FD

Hend(e)riks

-rick(s), -ri(c)kx, -ri(c)x, -ryck(x), -rijckx, -rieckx, -rijcks, -ricksz, -rixch, Hendry(c)ks, Hendrik, -rich, Hendrerick, Hendrickze, Hendrikse(n), Henrick, -rix, Henriksen, Heinderyckx, Heindri(c)kx, -ryck(x), -rijck(x), -rycx, He(i)ndrichs, Heijnd(e)rickx, Heynd(e)ric(k)x, -ryc(k)x, -rick(s), Heyndriks, -rikx, -rieckx, Hinderickx, -rij(c)kx, -ry(c)kx, Hindrick(s), -ric(k)x, -ricq, riks, -ri(k)x, -rijckx, -ryck(s), -ry(c)kx, Hindyrickx, Hijnderijckx, Hynderick(x), -ry(c)kx, Hyndri(c)kx, Heendrickxen, Henrickx, Endrick, Hendricé, -ce, Hentrick, Hentrich(x): Patr. Germ. VN haim-rîk ‘heem-machtig’: Haimirich, Heinric (Fm., MORLETI), He(y)nricus (GN). 1381 Jhan Heinrijcs, Ip. (BEELE); 1391 Pieter Henrix sone; 1418 Jan Heinricx zone, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Hendboeg

Reïnterpretatie van Hennebo.

 

FD

Hende(n), van (den)

zie van den Eynde(n).

 

FD

Hendekerk

zie Aandekerk.

 

FD

Hendel

zie Haendel.

 

FD

Hendeles

Proven.  Xhendelesse (Loc). Henderdael. Proven. ,,Vallée proche (de l’agglomération) » (Heïnde).

 

EV

Hendens

Patr. < VN Hendrik. Vgl. Hente.

 

FD

Hender

Hend(e)r- -ri(c)kx, -richs, -riks, -rix. V. HAD (Hand).

 

EV

Henderdael

zie (van) Hinderdael.

 

FD

Henderick

Hendrick, -icq, au génitif: Henderickx, -ieckx, -ix, -yckx, Hendrickx [25e NF le plus fréquent en Belgique], -icx, -iks,

ikx, -ix, -ycks, -yckx, Heindryckx, Heynderickx, Heyndrickx, Hinderickx, -yckx, Hindrycks. 1449 «Katherine femme Hendric» Aides­Namur, 1479-80 «Hendric de Gochoncourt» TerreJauche, 1586 «Hendrick d’Annevoie» BourgNamur, 1602-3 « Jean Hendricq» Terriers­Namur, 1671 «Antoine Hendricq» Bourg­Namur, 1716 «Pierre Hendrix» BourgLiège; forme néerl. ou germ. de Henri, Henry < an-throp. germ. haim-rik. La var. Hendricq, -icque, -ick est restée longtemps vivante en Wallonie.

 

JG

Henderson

Heinderson: E. Patr. Zoon van Hendrik. 1770 Alexis Henderson, Menen (COUSS.).

 

FD

Hendier

zie Handler.

 

FD

Hendlisz

PlN Xhendelesse (LU).

 

FD

Hendoux

Hindoux. Probabl. nom issu de l’an-throp. germ. hagin-wulf > Haindulfus (Morlet, NP Gaule I, 120b).

Double dérivé du thème anthrop. Hend-/Hind-: Hindlet

 

JG

Hendoux,

zie Andouche.

 

FD

Hendricé

Forme francisée de Hendricksen, etc.?

 

JG

Hendricé

zie Henderiks.

 

FD

Hendrick

Hendrickx, -icx, etc., cf. Hende-rick(x).

 

JG

Hendricks

-ryck(x), -richs, -rikse(n), zie Henderiks.

 

FD

Hendry

Patr. Var. van Henry, met d-epenthesis. Of spellingvar. van Andry.

 

FD

Hends(ch)el

zie Henschel.

 

FD

Hendschel

Henschel. NF d’origine allemande (familles de bateliers), dimin. du prénom Hans.

 

JG

Hené

zie Hein.

 

FD

Hêne

cf. Heine.

 

JG

Hen–e(n)

-eman, -et, -in(g).   V. HAD (Han).

 

EV

Heneau(x)

zie Henau(x).

 

FD

Henebert

cf. Hennebert.

 

JG

Henebert

zie Hennebert.

 

FD

Heneffe

Nom d’origine: Haneffe, w. Hènèfe (Lg).

 

JG

Heneffe

zie Haneffe.

 

FD

Henein

zie Hanin.

 

FD

Henejaert

zie Hennard.

 

FD

Henek

zie Henke.

 

FD

Henekens

zie Hennekens.

 

FD

Heneman(s)

-mann, zie Heineman.

 

FD

Henen(ne)

Hénen(ne), zie Heinen.

 

FD

Henés, van

zie van Henis.

 

FD

Henet

zie Hannet.

 

FD

Heneumont

zie Henoumont.

 

FD

Heneuse

zie Hanne.

 

FD

Henevaert

zie Hannevart.

 

FD

Henfling

Mhd. henfelinc: Hanffînk, vogelvanger (BRECH.).

 

FD

Heng(ge)

Hengen: Patr. Hendrik of Johann.

 

FD

Hengchen

Hengtgen: Patr. Dim. van VN Heng < Heinrich of Johann.

 

FD

Hengel(s)

Hengelen: 1. Spellingen voor Engels, Engelen; zie Ingel(s). – 2. D. Hengel(s), dim. van Heng < Hendrik of Johann.

 

FD

Hengel, van

1. PlN Hengel bij Houthalen (L): 1145 Hengelo (TW). 1394 Johannes de Costere alias van Hengheloe, Aw. (ANP) 1421 Aert van Hengeloe = 1427 Aert van Hengele, Ht. (A. GHIJSEN). – 2. PlN Hengelo (G).

 

FD

Hengelmolen

Proven.   Engelsmolen (Dép. Aygem), ,,Moulin du sieur

Angil ».

 

EV

Hengesch

Proven. Heinsch. Loc.

 

EV

Henghien

zie Enghien.

 

FD

Hengstmanger

BerN van de hengsten- of paarden-koopman. Vgl. Hinckstmans, Paardekooper. 1544 Rombout metten Henxte, Aw. (AP).

 

FD

Hengtgen

zie Hengchen.

 

FD

Heni

zie Hannier.

 

FD

Heniaert

zie Hennard.

 

FD

Henike(nne)

Hénique, zie Hennekens.

 

FD

Henin

Hénin, zie Hanin.

 

FD

Henis, van

(van) Enis, van Enys, van Menés, van Innés, van Innis, Enes, Enhus: PlN Henis (L), 1385 Aleydis de Henis; 1412 Arnoude van Henis, Tg. (TYTGAT); 1533 Karel Innis, Lv. (AP).

 

FD

Henissart

zie Hansaerts.

 

FD

Henissen

zie Hanne.

 

FD

Henixdael

cf. Hennixda(e)!.

 

JG

Henixdael

Hennixda(e)l: PlN Henisdaal in Vechmaal ZLP). 1398 Wouter van Hennesdale, Tg. (IOT).

 

FD

Henk-

-ard, -art, -ens, -in. V. HAD (Hank).

 

EV

Henk-

Thème formé de Hèn- + suffixe d’origine germ. -ik.

Dérivés: Hencart, Henkard, -art, Hen-quart, Hennecart, Hennequart (suffixe -ont). 1279-81 «Mehauls file Henekart» Comp­tesMons, 1285 «Henecart» Le Quesnoy, 1286 «Hennecars Grignars» CartMons, 1289 «Henekars de Baleing» CensNamur, 1311-12 «Robe Hennekart» ComptesMons, 1385 «Hennekars li Faudeurs» Châtelet, 1444 «Henra Henneca», 1449 «Hennecar le hier-dier» AidesNamur, 1460 «Jean Henkar» Corenne, 1530 «Collait Hennecart» Châtelet, 1532 «Maroye Henneka», 1549 «Henrart Hennequart» BourgNamur, 1640 «Jacobus Hencartz» Antheit; avec -s de génitif germ. : Henckaerts. – Henniquiau. – Henket, Hen-quet. 1508 «Hencquet de Saint-Marc» Bourg­Namur. – Hencquin, Henkin, Hennequin, Henquin. 1286 «Henekins Scoufleaus» CartBinche, 1289 «Henekins li Vénères» CensNamur, 1296 «Heneckins» CartOrval, 1302 «Hennekin de Maubeuge» LoiTournai, 1342 «Henkins» Heure-le-Romain, 1365 «Hennekin de Braibant cauceteur» Taille-Mons, 14e s. «Hennekin le texheur» Chênée, 1444 «Hennequin le naveur» AidesNamur, 1472 «Hanry le gendre Henquin» DénChiny, «Henquin Malhennon » DénLaroche, 1485 «Henkin Billar» JusticeBastogne, 1488 «Hennequin de Bruy», 1492 «Hennekin Tou­pet del Glisse» JusticeBastogne, 1496 «Hen-necquinMarke» AidesHainaut, 1506 «Henkin le Scadin» CoutStavelot, 1581 «Johan Hen­nekin de Bovegnistier» Liège. – D’où, avec un troisième suffixe (-in-eau, -in-et, -in-on, -in-ot): Henquignaux, -igniaux, -iniaux; Hen-kinet, Henquinet, -ez, w. (Jalhay) Hèn ‘kinèt. 1472 «Colart Henquinet» DénLaroche, 1524 «Henkinet Pire», «Henckinet de Rawea» DénStavelotMy, 1575 «Philippe Hennekines» Wasmes, 1589 «Remacle Henckinet» CoutStavelot; 1449 «Jehanin Hennequinon» AidesNamur; 1279 «la feme Henekinot» ComptesMons. – Hennico [pour le suffixe, comp. Genicot]. 1314-15 «Hennikot» Comp­tesMons, 1472 «Hennequot» DénLaroche, 1493 «Lion Hennequo» BourgNamur. • Avec adaptation w. du suffixe flamand -ken : Henikenne, Hennikenne, Hennekinne, Hen-nicken.

 

JG

Henka(e)rt

-aer(t)s, -ard, zie Henckaert.

 

FD

Henke

Henek: Patr. 1. Ndd.-Westfaalse vorm van Hendrik. 1362 Henke = 1370 Heinke Dresden, Breslau (BRECH.). – 2. Zie Hanck.

 

FD

Henkel(s)

Henckel, Henkelman(n), Hinkel(s): Patr. Dim. van VN Heinrich. 1556 Hans Henckels, Solingen-Aw. (AP).

 

FD

Henken

Henke(n)s, zie Hennekens.

 

FD

Henker

zie Hennecker.

 

FD

Henket

zie Hanquet.

 

FD

Henkin

-inet, zie Hennekens.

 

FD

Henkinbrant

Henqui(n)brant, Hicquebrand, Hiquebrant: Patr. W. adaptatie van Germ. VN Ingebrand. 1672 Robertus Hinckebrant (MUL VI).

 

FD

Henkinbrant

w. nam. Kinbrant, Henquinbrant, Hicquebrand, Hiquebrant. 1534 «Andrianne Hanquinbrant» Tamines, 1631 «Isabeau Hennyquibrant, vesve de feu Jean Robert» Presles; formation inattendue avec l’élément germ. -brand et un premier élément déjà surcomposé Henkin-: s’agirait-il de la fusion d’un prénom + NF? Ou bien adaptation w. de l’anthrop. germ. Ingebrand [FD].

 

JG

Henman

zie Henneman.

 

FD

Henn

Henn- -art, -aut, -eau(x). V. HAD (Han).

 

EV

Henn-

cf. Hen-, Henk-.

 

JG

Henn(e)

Hinne: Patr. Var. van Hanne of Hein.

 

FD

Hennard

-a(e)rt, -aerd, Hénard, Heniaert, Henejaert, Hinnaert, Ennaert, Ena: 1. Patr. Germ. VN hagin-hard ‘haag-sterk’: Heinhard (MORLET I). – 2. Afl. van VN Hendrik, Henry. 1361 Henrici Marscalcs = 1383 Heynart van Robiin Marscal weghen, Tn.; 1383 Heinnaes van Nodereyn = 1393 Heynarts van Noderheyn, Tn. (ROEL. 1951,13); 1435 Staes Eenaerd, St.-Win. (VERGR. 1968). – 3. Afl. van VN Johannes. Zie Hannaert(s). 1582 Hans Hennaert, Aw.(AP).

 

FD

Hennau(t)

-aux, -ay, zie Henau(x).

 

FD

Hennay

Dérivé en -ellu, w. liég. -ê, de Henné?

 

JG

Henné

1. Proven. Dép. Vaux-sous-Chèvremont. — 2. V. HAD (Han)

 

EV

Henné-

-bau, -bel, -bert, -bo. 1. Pro­ven. V. Hennebicq. — 2. V. HAD

(Han).

 

EV

Henné-

-bicq, -bais, altéré en -bert, -bois,  -bo ou  -bau  et -bel.   ,,La

Haine, rivière ». N° 230.

 

EV

Henné-

-quin, -s, -et, -euse, -ico, -ig, -in(g), -ion, -o, -ocq, -y; Hén-

-on, -oui, -uy. V. H AD (Han).

 

EV

Henneau(x)

-eaut, zie Henau(x).

 

FD

Hennebaut

-bel(le), -bil, zie Hannebau.

 

FD

Hennebel

Hennebelle, Huacbelle. 1796 «Adrien Ennebelle» Ascq (Nord), nombreux «Hennebelle, Hunebel(le), Hunnebel» en 1820 dans le Pas-de-Calais ; sans doute forma­tion féminine sur le thème Henneb- tiré de Hennebert ou Hennebault.

 

JG

Henneberg

Henneberg, Hinneberg: PlN Henneberg (NRW, BEI, TH), ook in Lederzele (FV). 1419 Jan van Heneberch, Merkegem (DF V).

 

FD

Hennebert

Henebert. 1439 «Jehan Henebier» GuillLiège, 1593 «Johan Hennebert» Liège; vu le -è- bref, dérivé en -berht sur le thème Hen-, plutôt que hagin-berht.

 

JG

Hennebi(c)q(ue)

zie Hannebi(c)que.

 

FD

Hennebicq

Hennebique. Plusieurs «Henne-bic(que), -ique» dans le Pas-de-Calais en 1820; dérivé en -ik sur un thème tiré de Henneb(ert), ou bien nom d’origine: Henne-becq, hameau dans le Pas-de-Calais.

 

JG

Hennebo

Hinnebo, Hinnebaut. 1540 «Blaisequet Hennebault», «Jaspart Hennebault» Flobecq; dérivé en -bald sur le thème Hen-, plutôt que hagin-bald; comp. Hennebert. – Cf. aussi 1280-81 «Jehan Henneboie» RegTournai.

 

JG

Hennebo(t)

-bois, zie Hannebau.

 

FD

Hennec(h)art

zie Henckaert.

 

FD

Hennecke(n)

zie Hennekens.

 

FD

Hennecker

Henker: Patr. < Henke: Hendrik (BRECH.).

 

FD

Henneco

zie Hennico.

 

FD

Henneghien

Peut-être var. de Hennequin, par attraction de Enghien?

 

JG

Henneghien

Proven. Enghien. Loc.

 

EV

Hennegra(e)ve

zie Hanegraaf(f).

 

FD

Henneguin

-ghein, -ghien: 1. Var. van Hennequin. -2. Vooral de laatste vorm kan var. zijn van Enghien.

 

FD

Hennejonck

Reïnterpretatie van Hennion. 1633 Jan Hennejonck, Bg. (SCHOUT. II).

 

FD

Hennekam

Wsch. PlN op -kamp. 1713 Hemmekamp; 1764 Heijnekam, Bergen-op-Zoom (PDB).

 

FD

Hennekens

Hinnekens. Forme néerl. de Hen­quin, Hennequin, v° Henk-, cf. aussi Hen-(c)kens.

 

JG

Hennekens

-ke, -kinne, -kein, -quenne, Hennecke(n), Henekens, Henike(nne), Hénique, Hinnekens, -kint, Henken, Hen(c)ke(ns), -kes, Hinkens, Hintje(n)s, Ennekens, -ing, Enneckens, Enkens, Henkin(et), Henquin(et), -ez, -iaux, Hencquin, Hanquine(t), -(i)aux: 1. Patr. Dim. van VN Jan, Johannes. 1303 Jehan dit Hennequin; 1317 Thumas Hennequin = 1322 Thumas Hanekin (MORLET); 1222 Vivianum Henkin (SMTI); 1281 Boidins Hinnekins, Avelgem (HAES.); 1381 Janne den Drayere = 1382 Henneken Drayere, Tn. (ROEL. 1951» 19)- Zie ook Henniken. – 2. Metr. Dim. van VN Johanna. 1351 Henric veren Hennekens, Herent (HM). – 3. Dim. van VN Hendrik. Vgl. Hennen. De familie Hen(c)kens komt uit NL, waar ze Heynckens heette (med. Th. Wieërs, Kinrooi). 1234 Henekinus de Fonte = Hainekinus de Fonte, St.-Martens-Lierde (SMT I); 1398 Hainkin Martin, Wervik (DEBR. 1970). Zie Heinkens, Ennekens.

 

FD

Henneman

1. Profess. ,,Marchand de volailles ». Nos 130, 133. — 2. V.

HAD (Han).

 

EV

Henneman(s)

-mann(e), Henman, Ennemans, -mann, Hinneman, Innemans: Patr. 1. Afl. van VN Johannes. 1340 Johannis quondam Henneman, Tn. (ROEL. 1951,12). – ï. Afl. van VN Hendrik, zoals Heinemann.

 

FD

Hennemont

Nom d’origine: Heneumont, à Warnant (Nr) ou Xheneumont, à Battice (Lg)? Cf. aussi Henoumont.

 

JG

Hennemont

zie Henoumont.

 

FD

Hennen

-ens, cf. Hen-.

 

JG

Hennen(s)

Hinnens, Hinninck, Hennés, Ennen: Patr. ï. Afl. van HN Johannes. 1340 Johannis dicti Henné; 1381 van Janne Joncoerut = 1387 Hennijn Yonckort, Tn.; 1381 Hennen Bruynen = 1382 van Jannen Bruyn; 1457 Johan vanden Laer = Hennen vanden Laer, Ht. (ROEL. 1951). Zie ook Hannen. -2. Afl. van VN Hendrik. Vgl. Heinen. 1367 Henin de Grote, Ip. (BEELE); 1340 Henrici dicti Hennen,

Tn.; 1416 Henric vander Hezen = 1419 Hennen,

Ht. (ROEL. 1951).

 

FD

Hennenberg

zie Henneberg.

 

FD

Hennenbert

zie Hennebert.

 

FD

Hennendaels

PlN. Vgl. Hennethal (HS) en D. FN/PlNHennetal(HS).

 

FD

Hennepin

cf. Empain.

 

JG

Hennequart

zie Henckaert.

 

FD

Hennequenne

-quin, zie Hennekens.

 

FD

Hennequière

Afl. van Jean of Henri (J.G.)?

 

FD

Hennequière

Dérivé en -ière du thème Henk-?

 

JG

Hennequin

cf. Henk-.

 

JG

Henneresse

Afl. van Jean of Henri (J.G.)J

 

FD

Henneresse

Également dérivé anthropon. en -eresse du thème Hen- ?

 

JG

Hennericy

cf. Henricy.

 

JG

Hennericy

zie Henrici.

 

FD

Henneron

Patr. Vleivorm van VN Johannes (zie Haneron) of Henri. 1404 Guyard Henneron, Laon (MORLET); 1446 Andrieu Henneron, Dk. (TTT).

 

FD

Hennés

cf. Hen-.

 

JG

Hennés

zie Hennen.

 

FD

Henness(e)y

Ierse FN: afstammeling van Aonghus ‘een-keus’ (REANEY). 1700 Jacobus Hennessij, Hijbernus(MULVII).

 

FD

Hennet(on)

zie Hannet(on).

 

FD

Henneton

cf. Hen- (et comp. Hanneton, Hanton, v° Han-).

 

JG

Henneuse

cf. Hen-.

 

JG

Henneuse

zie Hanne.

 

FD

Hennevaert

zie Hannevart.

 

FD

Henneveld

Reïnterpretatie van Henvaux of Henneville.

 

FD

Henneville

PlN Henneville = Hainneville (Manche); evtl. Henoville (PdC) of Hénouville (Seine-Mar.).

 

FD

Hennevin

Spellingvar. van PlN Anvin (PdC)?

 

FD

Hennicken

zie Hennekens.

 

FD

Hennico

cf. Henk-.

 

JG

Hennico

Henneco, Hennicotte: Patr. Rom.vleivorm van VN Johannes. Metr.: -otte. ± 1300 Jehans Hanicos, PdC (BOUGARD).

 

FD

Hennig

D. Patr. < VN Johannes of Heinrich.

 

FD

Hennin

cf. Hen-.

 

JG

Hennin

-ing(s), -inck(x), -ingsen, zie Hanin.

 

FD

Henninger

1. Afl. van PlN Henning (BEI) of Henningen (NRW, SA). – 2. Afl. van VN Henning.

 

FD

Henninot

Patr. Vleivorm van Jean of Henri.

 

FD

Hennion

Hin(n)ion, Inion, Injon, Hunion, Union: Patr. Rom. vleivorm van VN Je(h)an of Henri. 1273-80

Jehans Hennion, Dk. (EST).

 

FD

Henniot

Henyot, Hinyot: Patr. Vleivorm van Jean of

Henri.

 

FD

Henniquiau

Patr. Dim. van VN Johannes of Hendrik. 1312 Agnes Hennokelle, Bergen (PIERARD).

 

FD

Hennissen

zie Hanne.

 

FD

Hennixda(e)l

zie Henixdael.

 

FD

Hennixdal

-dael, Henixdael. 1398 «Wouter van Hennesdale» Tongres; nom d’origine: probabl. Henisdaal, à Vechmaaal (Lb) [FD].

 

JG

Henno

cf. Hen-.

 

JG

Henno(t)

Hénot, Heno(t), Ennot: Patr. 1. Rom. vleivorm van Jean of Henri. Zie ook Hannot. – 2. Spellingvar. van Henau. 1614 CatharinaHenot, Kontich (SELS); 1641 Jacques Henno, Zwg. (KW II).

 

FD

Hennocq

zie Hanoque.

 

FD

Hennon

zie Hannon.

 

FD

Hennrich

zie Heinrich(s).

 

FD

Hennus

cf. Hen-.

 

JG

Hennus

zie Hanne.

 

FD

Hennuy

Henuy, Hennuit. 1294 «Henuis Despiers» CensNamur, 1421 «Henwys et Thirion fils de Wilhemot Torien» GuillLiège, 1544 «Thoma Hennuis» DénStavelotMy, 1661 «Hennuyr, sergeant» Nalinnes, 1682 «Phi­lippe Hennuy», 1690 «Jean Henuy» Bourg-Namur, 1711 «Gille Hennuy» Spontin, 1737 «J. G. Hennuy» Vielsalm, cf. aussi 17e-18e s. «bois le Hennuy» Auvelais. Deux noms semblent s’être croisés: d’une part un ancien prénom, probabl. du thème anthroponymique Hen- (cf. mentions de 1294 et 1421), d’autre part l’ethnique hennuyer, hainuyer, habitant du Hainaut, w. *hènuyi, avec simplification de la finale, l’article dans la forme d’Auvelais étant favorable à cette explication; cf. Hennuyez (ci-dessous). On notera en outre que, dans la région de Tournai, «les habitants de la rive droite [de l’Escaut] sont appelés par ceux de la rive gauche d’s-ènuis (…), c’est-à-dire des habitants de l’ancien Pays d’Hainaut» (H.F. Couvreur, Étude dialectologique des parlers scaldéens, mém. lie. ULB, 1952-53, 2) [MH].

 

JG

Hennuy

-uit, Henuy: 1. Metr. Germ. VN haim-wid ‘heem-boom’: Haimoidis (MORLET I). 1421 Henwys et Thirion fils de Wilhemot Torien, Luik; 1544Thoma Hennuis, Stavelot (J.G.). – 2. Zie Hennuy(er).

 

FD

Hennuy

V. Hannut.

 

EV

Hennuy(er)

Hennuit, Hennuyez, -uiez, Hannoyer, Henuy: Hennuyer: Henegouwer, afkomstig van het oude graafschap Henegouwen. 1317 Henris dis li Heynuiers, Ans (AVB).

 

FD

Hennuyez

1359 «Bidaldum filium le Henuier de Visin» CartOrval, 1544 «le henuyer» Dén­StavelotMy; ethnique: hennuyer, hainuyer, habitant du Hainaut, cf. Hennuy (ci-dessus).

 

JG

Hennvaux

zie Henvaux.

 

FD

Henny

Heny. Dauzat 324 signale Henny dans l’Est, du thème han- [ou hen-?]; cf. p.-ê. le toponyme w. à hènifontin.ne (dérivé en -ierl), à Louveigné (Lg).

 

JG

Heno

zie Hennot.

 

FD

Hénoch

Du nom d’un personnage de la Bible, présenté comme le père de Mathusalem.

 

JG

Henocq(ue)

Henoch, zie Hanoque.

 

FD

Henoit

Patr. Rom. afl. van VN Johannes.

 

FD

Henon

Henot, cf. Hen-.

 

JG

Henon

zie Hannon.

 

FD

Hénonin

Henonin: Patr. Dim. van Henon.

 

FD

Henoque

zie Hanoque.

 

FD

Henot

zie Hennot.

 

FD

Henouille

zie Hanoulle.

 

FD

Henoumont

Hénoumont, Heneumont, Hennemont, Hunnumont: PlN Henoumont/Heneumont in Aywaille (LU); evtl. Xheneumont in Battice (LU).

 

FD

Henoumont

Hénoumont. Nom d’origine: w. è Hènoûmont, à Aywaille (Lg), sinon Xheneumont, dépend, de Battice, w. h’ieûmont (Lg); cf. aussi Hennemont.

 

JG

Hénoumont

Proven. Dép. Aywaille.

 

EV

Hénoux

Patr. Rom. vorm van Germ. VN han-wulf ‘haan-wolf: Henolfus (MORLETI).

 

FD

Henqu-

cf. Henk-.

 

JG

Henqu-

-et, -in, -inbrant. V. HAD (Hanc).

 

EV

Henquart

zie Henckaert.

 

FD

Henquet

-ez, zie Hanquet.

 

FD

Henqui(n)brant

zie Henkinbrant.

 

FD

Henquin(et)

-ez, -iaux, zie Hennekens, Hanniken.

 

FD

Henr-

-ard, -eaux. V. HAD.

 

EV

Henr-

Ce thème tiré de haim-rik > Henri fournit une belle série de NF wallons. g Prototype: Henri, Henris, Henrist, beau­coup moins nombreux que Henry, Henry de Frahan, Henry de Hassonville. 1457-62 «Col-lart Henry» Châtelet, 1610 «Jehan Henry» BourgDinant.

Génitif latin : Henricy, Hennericy (forme développée). Cf. «de Henri dit Henrici» NP Liège (Body 61-62).

–  Dérivés : 1 ° sur le thème Henr-, avec suf­fixes: Henrard. 1280 «Henrardus deHermei-ez» PolyptLiège, 1309-10 «HenrarsRihotte», 1422 «Colart Henrart» ComptesMons, 1423-24 «Henrart le Bastonier» PolyptAth, 1449 «Henrard de Bornon» AidesNamur, 1494 «Enrart Henriet»,   1636 «Nicolas Henrau» BourgNamur. – Henreaux.   1628 «Martin Henreau» émigré en Suède, cf. aussi avec suffixe w. liég. -ay: 1472 «Jehain Henray», «Lambert Henray» DénLaroche. – Henricot (suffixe   -icot).   1719   «Robert Henricot» Silenrieux. – Henriquet, Henriquez [simple var. graphique (A. Lanotte, Esquisse, 93-95), et non point NF espagnol], (suffixe -iquet). 1630 «Cyprien Henriquet» émigré en Suède.

Henroset (suffixe -oset). 1659 «Henroset» DénSalm. Henrot, Henroz. 1444 «Henrot le faudeur» AidesNamur,  «Henri Henrot» TerreJauche, 1457 «Lowy Henrot huilheur» GuillLiège, 1505 «Jacques Henro Jehan, dit de Vellinne» BourgNamur, 1528 « Henro» Cart-Ciney, 1545 «Henrot Henrars» CoutStavelot, 1602-3 «Henry Henro» TerriersNamur, 1620 «Goffin Henrot (de Theux)» émigré en Suède, 1621   «Lambert   Henrot,   natif de Huy» BourgDinant.  D’où,  avec  double suffixe: Henrotaux,  Henrotay,  Henrottay, Henro-teau,   Henroteaux.   1337  «Henroteas de Chaine»,  1338 «Henrotea fil Henri», 1442 «Henroteal  le clercq d’Avroy» GuillLiège, 1444 «Henrotea le filz Henra de Bouvesse» AidesNamur, «Henrar fis Henroteal» Terre­Jauche,   1561   «Jehan Henroteau» Bourg­Namur, 1605 «Henry Henroteau» GuillLiège, 1679 «Marguerite Henrotteau» BourgNamur.

  Henrotin, Henrottin. – Henrotte (suffixe -otte).  1260 «Henrotte Nohe» Liège (nom d’homme),  1268 «Henrotte li fis Drawea» CartValBenoît, 1350 «Henrotte fils de Johan de Weis l’entalhoir» FiefsLiège, 1449 «Hen-rion Henrotte» AidesNamur, 1472 «Henrotte le Clauweteur» DénVielsalm, 1485 «Henné-cotte fils de Henrotte de Fosse» Justice-Bastogne, 1561 «Renauld Henrotte» Bihain, 1625 «Léonard Pinson Henrotte (de Fran-chimont)» émigré en Suède. – Hen roui (suf­fixe -ouïe). 1293 «Henruele» Anthisnes (nom d’homme),   1373   «Henroul   Henrotte» = «Henry Henroule» = «Henrote filh Henroule de tige de Gerobur» CartValBenoît. – Hen-

roye (suffixe -oye).  1528 «Henroye» Dén-

Neufchâteau.

2° sur la forme pleine Henri, avec suffixes:

-ard: 1539 «Pierart Henryart dit Baulduyn

[fils de] feus Baulduyn Henryart» CourVedrin.

Henriet. 1275-76 «Ysabeaus amie Henriet A le Take», 1302 «Henriet Violete» LoiTour-nai, 1318 «Henry dit Henriet» Roloux, 1449 «Henrart Henriet» AidesNamur, 1612 «Pirson le gros Henryet», «Gérard Henryet» Terriers-Namur. – Henriette (p.-ê. à l’origine un nom d’homme). 1582 «Henriette Haweau» Guill-Liège,  1667  «Catherine  Henriette»  Bourg-Namur. – Henrion,   Henryon.  1265 «Hen-rions Venans et Aelis », « Marges li Henrions », 1289 «Henrions dou Puch» CensNamur, 1363 «Henrions   des   Champs  jureis   d’Ivoix» CartOrval, 1426 «Henrion le Cordier» Taille-Soignies, 1449 «Henrion Henrotte» Aides­Namur, 1472 «Henrion David», «Maron Hen­ryon vesve» DénLaroche,   1483  «Henryon Thirion»,  1488 «Henryon de Magerotte» JusticeBastogne, 1617 «Guillaumes Henryon, de Brongne» BourgDinant. – Henriette. -Henrioul, Henrioulle. 1450 «Johan Henrioul» CoutStavelot,  1550 «Ysabeau  Henrioulle» BourgNamur, 1602-3 «Henry Henrioule» TerriersNamur, 1639 «Henri Henrioul» Bourg­Namur.

•  Nom composé: Henrijean. Double prénom Henri + Jean ; comp. 1644 « Henry Jeanhenry » La Gleize.

 

JG

Henraat

zie Hanraets.

 

FD

Henrar(d)

Patr. Afl. van VN Henri. 1312 Henrar de Villeir; Henri dit Henrar le Pottier; 1416 Henry Henrard, Luik (BODY); 1446 Henry Henraer, St.-Tr. (GHYSEN); 1584 Hendrik Henraert, Aw. (AP).

 

FD

Henraut

-eau(x): Patr. Dim. van VN Henri of Je(h)an. 1365 Wilheame Hanoreal, Hambroux (AVB).

 

FD

Henri

-ie, -is(t), -iss(e), -y, -ij, Dhenry, Herry, Herrie, Arrie, Harri(e), Hary, Enrij(s), Hanrij(s), Amri, Hamri, Amrij, Amry, Anry(s), Anrijs, Anris, Arijs(e), Ari(i)s, Arys(e), Areys, Rijs, Rys, Ris: Patr. Henri < Germ. VN Hendrik. 1281 Diederic Aenri = Theodericus Anri, Avelgem (HAES.); 1340 Symon Henri (MORLET); 1379 Willem Anry, Waarmaarde; 1462 Jan Anrys, Elzegem (Par. 1981,409-445); 1400 Jan Herry, Tv. (BERDEN).

 

FD

Hen–ri

-ris, -ry, -rich(e), -ricos, -rick; Henri- -et(te), -ot, -oulle.

V. HAD (Han).

 

EV

Henrich(s)

-riche, -richmann, zie Heinrich(s).

 

FD

Henriche

1526 «Jehan de Henrische» Bourg­Namur; forme romanisée du nom all. Heinrich, plutôt que dérivé de Henry avec suffixe

-iche.

 

JG

Henrici

-cy, Hennericy: Patr. Gen. van Germ. VN Henricus, Hendrik.

 

FD

Henrick

zie Henderiks.

 

FD

Henricourt

1. PlN Héricourt (PdC). 1277 Yzabel Henricort, Atrecht (NCJ); 1560 Jean Herricourt, Ktr. (OLV). – 2. Zie De Hemricourt.

 

FD

Henricourt

cf. Hemricourt.

 

JG

Henriet

-iette: Patr./Metr. Dim. van Henri. 1382 Henri dit Henriet de Roloux, Luik (BODY).

 

FD

Henrijean

Agglutinat. des deux N. de bapt. Henri et Jean. N° 94.

 

EV

Henrijean

Patr. Dubbele VN Henri-Jean.

 

FD

Henriksen

Henriksson: Patr. Zoon van Hendrik.

 

FD

Henrinckx

Contaminatie van Henderiks en Heerinckx.

 

FD

Henrion

-ionet, -yon, Herion, Hérion, Herrion, Ha(i)rion, Hanrion, Ar(r)ion, Arjoun: Patr. Vleivorm van VN Henri. 1333 Henricus dictus Herrion, Bs.; 1356 Heinrec Herrioen (PEENE1949); 146 e. Henry dit Henrion de Hosden (BODY); 1403 Symon Heryon, Aw. (ANP).

 

FD

Henriot

Ha(n)riot, Henryot: Patr. Dim. van VN Henri. 1283 Woter Henriot, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Henrioul(le)

Henroul, Hemroulle, Hamrol, Hinroulle, Hairoulle, Herroelen, Er(r)oel(l)en, Erol: Patr. W. vleivorm op -oui van VN Henri. 1199 Henrioli del Casteler, Dk. (SMTI); 1367 Mergriete Herhoels, Ronse (DECONINCK); 1373 Henris dis Heroul de Tiege = Henry Henroule = Henroul Henrotte, Cerexhe (AVB).

 

FD

Henriquet

-ez, Herriquet: 1. Patr. Dim. van VN Henri. 1317 Henris dis Henrekeaus de Parvis, Luik (SLL III); 1396 Jakemaert Herijket, Amengijs (DE B.); 1449 Willems Henrikets, Lv. (HB 597). -2. Henriquez kan Sp. zijn. 1782 Augustin Morino Henriquez, Bg. (PARM.).

 

FD

Henris(t)

Henriss(e), zie Henri.

 

FD

Henrivaux

1602-3 «Damien Henrivaulx» Ter-riersNamur; nom d’origine: lieu-dit à Jandrain-Jandrenouille (BrW).

 

JG

Henrivaux

PlN in Jandrain (WB).

 

FD

Henrix

zie Henderiks.

 

FD

Henrkot

Patr. Rom. vleivorm van VN Henri. 1673 JeanHenrico, N (Midd, 1972,1-13).

 

FD

Henrot

-oz, -othy, -oset, Henrot(t)ay, -othay, Henrot(t)in, Henrotte, Henrotel, -ot(e)au(x): Patr. Vleivorm van VN Henri. 136 e. Henri dit Henroteas de Houières; Henri dit Henrotte de Bernalmont, Luik (BODY); 1338 Henrotea fil Henri, Luik (RENARD 235); 1373 Henry Henroule, Henrotte ses fils, Cerexhe (AVB).

 

FD

Henrot(t)- 

-(e)au(x),  -ay,  -in,  -o, Henroz. V. HAD (Han).

 

EV

Henroul

zie Henrioul.

 

FD

Henroy(e)

Patr. Afl. van VN Henri.

 

FD

Henry

zie Henri.

 

FD

Henryon

-ot, zie Henrion, -ot.

 

FD

Hens  

Hens-   -(e)ens.   Hens-   -ier, -mans, Hentz. V. HAD (Hanz).

 

EV

Hens

Probabl. var. de Hans = Johannes [FD].

 

JG

Hens

zie Hein.

 

FD

Hens(e)

zie Hanne.

 

FD

Hens, de

Spellingvar. van De Hans? PlN Hans (Marne). 1584 Jan van Hens, Aw. (AB).

 

FD

Hensay

Hensen, Hensenne. Hens- est ici pour Hans-, cf. les correspondants v° Hans-.

 

JG

Hensay

Hypercorrect voor Ansay.

 

FD

Hensbergen, (van)

Hensberge, zie van Heinsbergen.

 

FD

Hensbourg

zie Heschbourg.

 

FD

Hensbroek

-brouck: PlN Hensbroek (NH), Hengs-broek in Brecht (A), Hensbroek in Westmalle (A). 1733 Peeter Hensbroeck, Gent-Aw. (AP).

 

FD

Hensbrouck

Proven. Loc. holl. et Dép. Westmalle.

 

EV

Hensch(el)

Henschen, Hends(ch)el, Hentsch(el): Patr. D. dim. van Hans.

 

FD

Henschel

cf. Hendschel.

 

JG

Hensel(s)

zie Hansel.

 

FD

Henseler

Hens(s)ler: Patr. D. afl. van VN Hans. 1336 Hanemann = Hensseler von Bonndorf (BRECH.).

 

FD

Henseler   

Proven.  Hense(wyck), (Dép.   Norderwyck),  avec suff.

-leer, d’orig. N° 212.

 

EV

Henselin

zie Hainzelin.

 

FD

Hensen(s)

-enne, zie Hanne.

 

FD

Henseval

cf. Henceval.

 

JG

Henseval

Hensival, zie Henceval.

 

FD

Henseval

V. Henceval.

 

EV

Hensies

Proven. Loc.

 

EV

Hensius

zie Heinsius.

 

FD

Henske(n)s

Hensgen(s), Hinskens: Patr. 1. Dim. van de Germ. VN Hendrik. Hens < Heins < Heimezo, een -so-vleivorm (GN). 1245 Heile Hensekine (DEBR. 1980). – z. Dim. van Hens, Hans < Johannes. 1385 Johannes dictus Henskens, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Henskens

1385 «Johannes dictus Henskens» Tongres; dimin. néerl. en -ken de Hens [FD].

 

JG

Henslegers

zie Inslegers.

 

FD

Hensler

zie Henseler.

 

FD

Hensman(n)s

zie Heynsman(s).

 

FD

Henson

-otte, –ont, zie Hanson, -otte.

 

FD

Hensotte

cf. Hansotte.

 

JG

Henssen(s)

zie Hanne, Heyns(s)ens.

 

FD

Henst, van der

Var. van Van Heemst?

 

FD

Hente(n)

Patr. < VN Hendrik. 1422-60 Jan Henten, Zonhoven (MNT 411).

 

FD

Henten, van

Verkort < Van Hentenryck. 1702 Jan van Heijnten = 1703 J. van Heyntrijck, Bekkevoort (F. C.).

 

FD

Hentenry(c)k, van

van Hentenrij(c)k, van Hent(e)rijck, van Hentryck, van Henteuryck, zie van Aertenryck.

 

FD

Hentgen

-ges, Hentiens, Hentjens, zie Heinkens.

 

FD

Henton

cf. Hen-.

 

JG

Henton

zie Hanneton.

 

FD

Hentreep

PlN Hentrup (NRW)?

 

FD

Hentrick

-ich(x), zie Henderiks.

 

FD

Hentsch(el)

zie Henschel.

 

FD

Hentz(en)

zie Heinz.

 

FD

Henus

cf. Hen-.

 

JG

Henuset

-zet, zie Haniset.

 

FD

Henusse

zie Hanne.

 

FD

Henutte

Sans doute du thème Hen- avec un suffixe -utte (à expliquer), relevé par Vincent 37.

 

JG

Henuy

cf. Hennuy.

 

JG

Henuy

zie Hennuy.

 

FD

Henuzet

cf. Hen-.

 

JG

Henvard

-art, zie Hannevart.

 

FD

Henvard

cf. Hen-.

 

JG

Henvaux

-eaux, Henn(e)vaux, Henneveld: Patr. Dim. van Germ. VN Henvert; zie Hannevart. 1241 Johannem dictum Hanevia de Fontaines = 1254 Johanne Hennevial, Luik (CVD); 1242 Jehan Haneveaz; 1314 Jehan Haneveaus, Luik; 1498 Henri Henvaul = Henvaux = Hennevaulx, Luik (Par. 1986,157-187).

 

FD

Henveryck

Vervorming (NF) van Henderyck.

 

FD

Heny

cf. Henny.

 

JG

Heny

zie Hannier.

 

FD

Henyot

zie Henniot.

 

FD

Henz

Henze(n), zie Heinz.

 

FD

Henze

Henzen(ne), zie Hanne.

 

FD

Hep(p)ner

BerN D. dial. ontronde vorm van Hoppner: hopteler of hopbrouwer.

 

FD

Hepigny

1272 «domino Sebastiano de Heppi-gnies» PolyptVillers, 1279-80 «Theris de Heppignies ki fu fius Jehen de Là-Desous» RegTournai; nom d’origine: probabl. Heppi­gnies (Ht)

 

JG

Hepp

au génitif: Heps. Dauzat 325 relève Hepp en Lorraine germanique et l’explique comme un hypocor. de had-bald; plutôt de 840 «Heppo», hypocor. de hari-berht > Herbert.

 

JG

Hepp(e)

Hep(t)s, zie Hap.

 

FD

Heppert

Hepers: Patr. Germ. VN Herbrecht of Hadebert.

 

FD

Heptia

w. Hèpsia, Hèp ‘chia, tendant vers Hèp’cha (MF surtout localisé dans la Hesbaye hutoise). 1609 «Conrard Hepcya», fils de Jehan de Hepcée, mayeur de Warfusée, encore dit « Conrad de Hepcée » en 1631 ; depuis 1682 «Heptia», 1713 «Dheptia», curé de Haneffe [plusieurs Heptia ont obtenu, par jugements des tribunaux de Liège (12 oct. 1936) et de Bruxelles, la « rectification » de leur nom en de Hepcée]; cf. aussi 1510 «Johan de Hepche», 1516 «Johan de Hepcée» GuillLiège; nom d’origine: Hepsée, dépend, de Verlaine (arr. Huy); «Hepcya» paraît être une latinisation, comme on les aimait à la Renaissance. Une wallonisation, sur le type des nombreux noms w. en -ia < lat. -elhi de la région, est moins probable, car on n’en connaît pas de parallèle.

 

JG

Heptia

zie de Hepcée.

 

FD

Heptiau

NF d’Estinnes-au-Mont (déjà en 1751), d’autre origine: dérivé de (Mons) (h)ape ‘hache’ ou du thème gertn. Happ-.

 

JG

Hequet

cf. Hecquet.

 

JG

Hequet(te)

Héquet(te), Hequets, zie Hecquet.

 

FD

Her

1. Spelling van D. Herr. – 2. PlN Heer (N) of  Heers (L,W. Hêr) (HERB.).

 

FD

Her

Soit surnom: all. Herr, néerl. heer ‘maître’, cf. 1284 «Nicoles li Hère», 1289 «Crestiens Hère» DettesYpres, soit nom d’origine: Heer (-Agimont) (Nr) ou Heers, w. hêr (Lb), etc. ; cf. aussi Hers.

 

JG

Her(r)

D. FN. Vgl. De Heere.

 

FD

Her(r)y

Herrie, Hérie, Herie: Patr. 1. Rom. vorm van Germ. VN hari-rîk ‘leger-machtig’: Herricus (MORLET I). 136 e. Herrie (GN). 1385 Pétri Herri, Tg.(TYTGAT); 1503 Heiy van Nudorp = 1514 Heric van Nudorp, Vreren (IOT). -2. Zie Henri. -j.ZieHerrier, waarvan Her(r)y de LU W. vorm

Ikanzijn.

 

FD

Her(re)wijn

-yn, Harrewijn, -yn, Harvyn: Patr. Germ. VN hari-win ‘leger-vriend’: Haruinus, Herwinus (MORLET I). 1312 Harruwins de Waremme, Luik (BODY); 1519 Lambrecht Herewyne; 1686 Carolus Herrewijn, Lo (CRAEYE).

 

FD

Her(t)soen,

Hers(s)on, Hairson(t), Hertsen(s), Hers(s)ens, Hersschens: Patr. Hersson, Rom. afl. op -eçon van Germ. hari-naam of verbogen vorm van Germ. VN Herzo. Herizo (Fm.), 1154 Herzo (GN). 1272 Hersons Moysette, Court-St-Et. (HERB.); 1332 Egidii Hartsoenen; 1383 Willem Herzoens, Hoegaarden (C. BAERT); 1577 Willem Hertsen, Schelle (MAR.).

Hertum, van; van Hertom, van Hertem, van Heertum, van Hirtum: i. Friese of Ndd. PlN op -um (heem). PlN Hartum (NRW)? 1670 Dionijs van Hertum, Den Bosch-Aw. (AP). – 2. Evtl. var. van Van Herten. PlN Herten (NRW): 808 in Hertum (med. R. Schutzeichel).

 

FD

Her, van

zie van Heer.

 

FD

Heraes

zie Eraerts.

 

FD

Herail

Wellicht var. van Heraly.

 

FD

Hérain

zie Herin.

 

FD

Heraly

Eraly, Erali: Wellicht Patr. < Heraldi, Lat.gen. van Germ. VN Herald. Zie Héraut i. Vgl. FN Herady(DNF).

 

FD

Heraly

Hérau(x). 1. Dignité. Héraut d’armes.  —   2.   N.   de   bapt.   V. HARD (Har).

 

EV

Héraly

He-, Eraly, Yraly. Peut-être, avec Caraoy 53, d’une forme latinisée (au génitif) de Héral, issu d’un anthrop. germ. hari-wald, comp. Hérau(t) ci-après.

 

JG

Hérant

zie Harang.

 

FD

Hérard

1. Germ. VN hari-hard ‘leger-sterk1: Herardus (MORLETI). – 2. Zie Eraerts.

 

FD

Hérard

1183 «marito suo Herardo de Prisney» CartOrval, 1513 «Jehan Herart» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. hari-hard.

 

JG

Herau

Héraut, Héraux, Héro. 1653-61 «Hin-drich Hero, Johan Hero, Jacob Hero » émigrés en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. hari-hard ou hari-wald; un nom de profession: héraut (d’armes) n’est pas exclu, non plus que, pour Héro, un nom d’origine, cf. 1422 «à Hero», topon. à Jodoigne (BrW).

 

JG

Héraut

-aud, -ault, -au(x), -auw, Hé-, Herold, Erauw, Eyraud, Ayraud,  -aut: 1. Patr. Germ. VN hari-wald ‘leger-heerser’. 1419 Daneel Harout, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. BerN van de héraut, de gezant die openbare afkondigingen doet. 1393 Jorenborch den Heraud van dat hi een jostement beriep, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Herauville

PlN Hérouville (Seine-et-Oise, Calvados).

 

FD

Hérauville

Proven. ,,Domaine   du sieur Haraud ».

 

EV

Herb-

Ce thème anthroponymique fréquent peut être tiré :

1° soit de hari-bald: Herbaut, Hcrbaux, Her-beaux, Herbo. 1280 «Herbodus» (latini­sation) PolyptLiège, 1465 «Pierson Herbo» Treignes, 1602-3 «Collart Herbault» Terriers-Namur; avec -s de génitif germ. : Herbauts, Herbodts, Herbots, d’où, par métathèse, Herbost. – Herbot, Herboth peuvent repré­senter hari-bald (si o est long) ou être un dérivé en -ot, avec maintien de l’intertonique: Herrebaut, Herrebos (si -s est graphique), Herrebout, Herrebouts. Cf. aussi Heirbaut et Herbos(ch).

2° soit de hari-berht: Herber, Herbert. [1131-45] «Herbertus de Sorberio», 1153 « Herbertus Siccus » CartOrval, 1224 « Herbert de Bethune» ChartesFlandre, 1282 «Herbert fil Nicolon Herbert», «Nicholes Herbers ki maint en le rue des Foulons» DettesYpres, 1286 «li femme Herbert de Viler» CartLes-sines, 1289 «Colin Herbert», 1294 «Herbers forestier de Loers» CensNamur; avec diphton­gaison w. : Herbiet. 1270 «Watiers li Potiers, fillastres Herbiert» DettesYpres, 1330-34 «Herbiert le Carpentier», 1365 «Jak Herbiert des merchiers» TailleMons, 1508 «Jehan Herbiet» BourgNamur. – Avec maintien de l’intertonique: Heribert, Herubert. 1081 «Heribertus» St-Hubert, s.d. « commemoratio Heriberti» ObitHuy, 1244 «Heribertus de Hohingen» CartValDieu, 1681 «Bartholomé Heribert» BourgNamur. m Dérivés du thème anthrop. Herb- (en Wallonie, hari-berht est le mieux représenté) : Herbet, Herbe [aussi nom d’origine: Herbet, w. hèrbèt, à Bomal-lez-Durbuy]. – Herbillion, Herbillon, w. Hèrbilyon. 1245 «Herbillon», «Herbillons li fils Jehans de Mers», 1267 «Herbilhons borjois de Meirs», 1272 «Her-bilhons de Longuion» CartOrval, ±1450 «Herbillant» curé de Graide, 1470 «Herbil­lon» St-Hubert, 1639 «Harbillon [ancêtre de

Jules Herbillon]» Horion-Hozémont, 1771 1 « Lambert-Joseph Herbillon (orig. de Warfu-sée)» BourgLiège; probabl. aussi Herbinan, cf. 1670 «Herbignont» (= Herbillon, pat confusion de y et de n) Horion-Hozémont. –Herbin, Herbint, Herbain, Herbein, Her-ben. 1280-81 «Colins li fius Herbin le Bou-lenghier de Valenchienes» RegTournai, 1286 «Herbins li Fèvres» CartBinche, 1302 «Herbiii dit Nivelle» CartValBenoît, 1326 «Herbin» ComptesMons. – Herbignat, Herbignaux, Herbigneau, Herbigneaux, Herbigniat, Her-bigniaux, Herbinaux, Herbineau, Herbinia, Herbiniat, Herbiniaux (suffixe -in-eau). 1547 «Lienart Herbineau», 1638 «Jean Herbineau» BourgNamur. – Herbut (suffixe -utl).

 

JG

Herbage

Nom d’origine: fr. herbage.

 

JG

Herbage

PlN: weiland, weide (DNF).

 

 

FD

Herbain

zie Herbin.

 

FD

Her–bais

-bay(s), -becq, -bet, -bois. Proven. N. de ruisseaux. N° 2JO.

 

EV

Herbais,

zie D’Herbais.

 

FD

Herbaut

-aux, -auts, cf. Herb-.

 

JG

Herbaut(s)

-au(lt), -aux, zie Eerebout.

 

FD

Her–baut(s)

-baux, -bots, -bi(ll)on, -binaux. V. H ARD (Har).

 

EV

Herbay

Herbaye, Herbays. 1444 «Piètre de Herbais» TerreJauche, 1582 «Dieudoméde Herbays», 1614 «Michel Herbaye», «Henri Herbaie» BourgNamur; nom d’origine: Her­bais, w. èrbày, à Piétrain (BrW), etc. Comp. le corresp. germ. Herbecq.

 

JG

Herbays

-ay(e), zie D’Herbais.

 

FD

Herbe

1272 «Domina Alierne de le Herbe» PolyptVillers; nom d’origine: Herbe, dépend. de Lathuy (BrW), etc.

 

JG

Herbe

1820 «Herbe, Herbez» Pas-de-Calais; paraît être une var. de Herbet, cf. Herb-.

 

JG

Herbe

zie Herbet.

 

FD

Herb-e

-ette, -iet. Proven. ,,Gazon, pré ».

 

EV

Herbeau(x)

zie Eerebout.

 

FD

Herbecq

Herbeck, Herbeecq. 1780 «Antoine Herbecq» Charleroi [le NF Herbecq semble originaire de la région de Maubeuge et Cousolre (Hainaut français)]; nom d’origine: Herbeek, forme flam. de Herbais (cf. supra), dépend. d’Hoboken, etc.

 

JG

Herbeek

-beck, -bec(q), -beecq, Hierbeck, Hirbee: PlN Herbeek in Hoboken (A) en St.-Renelde (WB). Herbecq in Le Parcq, Herbecque in Nortkerque (PdC), Herbecques in Fruges (PdC). Herbeek in Dusseldorp (NRW). 1439 Jeanne de Herbeque, Nortkerque (DF V).

 

FD

Herbein

-en, zie Herbin.

 

FD

Herbel(in)

Patr. Dim. van VN Herbert.

 

FD

Herber

zie Herbrecht.

 

FD

Herberg

Nom d’origine: néerl. herberg ‘au­berge’.

 

JG

Herberg(h)en, van

1. PlN Herberg. B.v. Herberg(e) (NRW, HS), Herbergen (S, NS). 1471 Aert van Erberghe, St.-Tr. (GHYSEN); 1622 Ger. van Herbergen, Hoegaarden-Aw. (AP). – 2. Reïnter-pretatie van Metr. Verherberge: vrouw Herberga. 1297 Johannes voren Herberghen, Houtem (HM).

 

FD

Herberg(hs)

1. PlN. Zie Van Herberghen 1. Of BerBN van de herbergier. 1481 Martin Herberg, Reutlingen (BRECH.); 1583 Gielis in de Herberge, Ht.-Aw. (AP). – 2. Reïnterpretatie van Herberigs of Herbert.

 

FD

Herbergier

Herberrier: BerN van de herbergier, de waard. Vgl. D. Herberger.

 

FD

Herberich

-igs, zie Herbrecht.

 

FD

Herbert

cf. Herb-.

 

JG

Herbert(s)

-er(t)z, zie Herbrecht.

 

FD

Herbet

-é, -ez, -es, Herbie(s)t, Herbits: Patr. Dim. van VN Herb(i)ert. ± 1300 Herbers Pikeris = Herbet Pekeri, PdC (BOUGARD).

 

FD

Herbeto

-ot. 1693 « Joannes Herbeto » curé de Fexhe-Slins ; latinisation de Herbet, à Bomal-lez-Durbuy (Lx), cf. 1578 «Michiel de Herbet drapier» GuillLiège; cf. aussi Herb-.

 

JG

Herbeto(t)

Patr. Dim. van Herbe(r)t.

 

FD

Herbeuval

1237 «Remundus, Hugo, Gilo et Simon de Herbueval fratres » CartOrval ; nom d’origine: Herbeuval (Ardennes).

 

JG

Herbeuval

PlN (Ard.) of Herbovalles in Bainghen en Nabringhen (PdC) (DFV).

 

FD

Herbiet

Herbillon, Herbin, cf. Herb-.

 

JG

Herbig

zie Herwig.

 

FD

Herbillon

Harbion, Herbi(g)n(i)aux, -eau(x), Herbign(i)at, Herbinia(t): Patr. Vleivorm van VN Herbert. 1245 Herbillons, li fils Jehans de Mers (CAO); 1295 Herbertus dictus l’Erbillon, St-Q. (MORLET).

 

FD

Herbin

-int, -ain, -ein, -en, Erbain, Arbyn, -ijn, Aarbijn: Patr. Vleivorm van VN Herbert. 1211 Herbinus Cunensis, LX (CAO); 1326 a Herbin, Bergen (PIERARD).

 

FD

Herbits

Zie Herbet.

 

FD

Herblot

Herbulot: Patr. Herbelot, dim. van VN Herbert.

 

FD

Herbo

Herbo(d)ts, zie Eerebout.

 

FD

Herbois

Nom d’origine: Herbois, w. à Hèrbwès, à Graide (Nr), etc.; ou bien dérivé (en -oî’e?)du thème Herb-, cf. 1272 «filiis Herboit de Calvo Monte» PolyptVillers.

 

JG

Herbold

Patr. Germ. VN hari-bald; zie Eerebout 2.

 

FD

Herbomez

cf. D’Herbomez.

 

JG

Herbommez

Herbomel, zie Dherbome(t)z.

 

FD

Herbos(ch)

Herrebos(ch), Herebos, Haerbos(ch), Heirbosch: 1. PlN Herbosch in Tubeke (WB). –2. Reïnterpretatie van Herbo(t)s < Herbo(de). 1557 Martinus Herbosch, Asse (MULIV); 1581 Peter Herbosch, Gulik-Aw. (AP); 1584 Hans Herbos, Aw. (AB); 1666 Philippus Herrebosch, Merchtensis (MUL VI); 1677 Engelbert Herbos, Grimbergen; 1781 Jac. Herbots, Halle-Aw. (AP).

 

FD

Herbosch

-os, Herrebosch, -bos. Nom d’ori­gine, par ex. Herbosch, à Tubize (Brabant), etc.

 

JG

Herbosch

Proven. 1. Dép. Tubize. — 2. V. Heer.

 

EV

Herbost

Metathesis van Herbots of verzwaarde vorm van Herbos(ch) (vgl. Van Habost).

 

FD

Herbot(s)

Herbout: zie Eerebout.

 

FD

Herbots

cf. Herb-.

 

JG

Herbrand

Herbrandt, Herbrant, Heirbrant. 1062 «Heribrandus», 1166 «Herbrandus de Oria» CartWaulsort, 1170 «Heribrandus» St-Hubert, ±1210 «Herbrandus miles et Ludowicus eius filius» Malmedy, 1272 «Domina Marsuta relicta Willelmi Herbrans» Polypt-Villers, 1286 «Colars Herbrans» CartBinche, 1534 «Henra Herbrant» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. hari-brand, cf. aussi Hébrans.

 

JG

Herbrand,

-an(d)t, Heerbrant, Heirbrand(t), -braendt, Heir(e)brant, Herrebran(d)t, Herrenbrandt, Heersbran(d)t: Patr. Germ. VN hari-brand ‘leger-zwaard’: Heribrand(us) (Fm., MORLET I). 1269 Willelmo filio Herbrandi, Ktr. (DEBR. 1980); 1299 Riquardi Herebrant, Lissewege (VERKEST).

 

FD

Herbrecht

Herrebrecht, Harbrecht, Herberigs, -ich, Herbrik, Hebb(e)recht(s), Herbert(s), -er(t)z, Heribert, Hé-, Hebert(z), Hebers, Harbert, Harbers: Patr. Germ. VN hari-berht ‘leger-schitterend’: Herebertus, Heribertus (Dip., GN). 1261 Herbrecht van Hubertingen, L (LIND.); 1321 Hierbiert, Ktr. (DEBR. 1971); 1276 Clais Herbrech; 1276 Pieres Herbert; 1373 Jane Herbrechts, Ip. (BEELE).

 

FD

Herbrecht

Herrebrecht, Hebberecht, Heb-b