Rechercher
EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.
FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).
JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007
Gaack |
Wsch. D. FN Gack. BN voor een tateraar (BRECH.).
|
FD |
Gaal, (van) |
van Ga(e)l: PlN Gaal (NB). 1609 Arnout van Gael, Heze-Aw. (AP).
|
FD |
Gaalen.van |
zie van Galen.
|
FD |
Gaaloul |
zie Galoux.
|
FD |
Gaand |
zie de Gent, Degand.
|
FD |
Gaans, van |
zie van Ganse(n).
|
FD |
Gaar(t), van de |
zie van de Gaer.
|
FD |
Gaasbeek |
zie van Gaesbeek.
|
FD |
Gaasch |
V. GAD.
|
EV |
Gaasch(t) |
Gascht: PlN Gaasch bij Diedenhofen (Lotharingen) (HERE.).
|
FD |
Gaascht |
Nom d’origine: Gaasch, près de Diedenhofen (G.-D. Lux.).
|
JG |
Gaast, van der |
zie van der Geest.
|
FD |
Gab- |
Thème anthrop. issu soit d’anc. fr. gaber ‘railler’ FEW 16, 3-4, soit de Gabriel, cf. «Gabon».
|
JG |
Gabai |
-ay. Comp. «Gabaucharnp», topon. à La Reid. – Gabet. 1238 «Lambertus dictus Gabes» Gentinnes, 1289 «Lambiers Gabet li clers» DettesYpres (cf. aussi 1628 «pré gabe», w. pré Gabè, à Recogne). – Gabin. Aussi nom de deux saints figurant au martyrologe [MH]. -Gabinet. – Gabon. 1304 «Gabon de Cler-mont» Liège, 1595 «Jean Gabon» Bouffioulx.
|
JG |
Gabai(s) |
zie Gabel.
|
FD |
Gaban |
-ant. Surnom: dial. fr. gahan ‘vagabond, chenapan’ FEW 16, 3b.
|
JG |
Gaban(t) |
BN Fr. dial. gaban: vagebond, zwerver.
|
FD |
Ga–bant |
-bay, -bet. V. GAD.
|
EV |
Gabaret |
Gabarré, Cabrée: 1. Patr. Dim. van VN Gabriel. – 2. Var. van Cabaret.
|
FD |
Gabaret |
Gabarré. Peut-être var. sonorisée de Cabaret ou bien, avec remotivation, de Gabreau (sous sa forme liég. en -ê).
|
JG |
Gabbin |
zie Gabin(et).
|
FD |
Gabel |
-ell(e), -ele, Gabay, -ai(s), Gabia: Ofr. gabel,Mfr. gabele: spot. BN. Vgl. Gabill(i)a.
|
FD |
Gabel |
-ell, -elle. Surnom: soit anc. fr. gabel, moy. fr. gabele ‘plaisanterie’, soit fr. gabelle, vi. liég. gabele ‘impôt sur certaines denrées’ FEW 19, 74a.
|
JG |
Gäbel(e) |
Ga(e)bel: D. Patr. VN Gabelo, dim. van Gabo. 1322 Gabelo miles de Buchen, Baden (BRECH.).
|
FD |
Gaber(t) |
Gabard: Patr. Germ. VN gada-berht ‘gade-schitterend’. 136 e. Woitin filius Gedebreds, Gent (GN); 1392 Kateline Gadebeerde, Ktr. (SR f° 7); 1560 Staes Gabbert, FV (VERGR. 1972).
|
FD |
Gabet |
cf. Gab-.
|
JG |
Gabet |
-ez: Patr. Dim. van Gabert. 1341 Drouard Gabette, Laon (MORLET); 1444 Pierre Gabet, Dk. (TTT).
|
FD |
Gabia |
zie Gabel.
|
FD |
Gabill(i)a |
Afl. van Ofr. gabil: spot. BN. 136 e. P. Gabilleas, Niort (HERB.). Vgl. Gabel, Gabilleau (DNî).
|
FD |
Gabilla |
-ia. Peut-être dimin. d’anc. fr. gabil ‘moquerie, amusement’ FEW 16, 3b, comp. 13e s. «P. Gabilleas» Niort.
|
JG |
Gabillia |
V. Cabillaud.
|
EV |
Gabin |
-inet, Gabon, cf. Gab-.
|
JG |
Gabin(et) |
Gabbin: Afl. van Ofr. gabe: spot, grap, plagerij.BN.
|
FD |
Gab–in(et) |
-on. V. GAD.
|
EV |
Gablin |
zie Gobelin.
|
FD |
Gabon |
Jabon: Patr. Vleivorm van Gabert of verbogen vorm van bakernaam Gabo. 1304 Gabon de Clermont, Luik (HERB.); 1325 Johanne Jaboon,Tn.(C.BAERT).
|
FD |
Gabreau |
1267 «Gabrias li Clers» CensHer-chies, 1333 «Gilliet Gaberiel» ComptesMons; forme anc. vocalisée du NP Gabriel.
|
JG |
Gabreau(x) |
-iau(x), -ieau, -io, Cabaraux: Patr. Bijbelse VN Gabriel (vgl. Opic. castiel, Fr. château). 1333 Gilliet Gaberiel, Bergen (PIERARD); 1401 Ywein Gabreal, Lv. (HB 553); 1559 Thiery Cabareau, Namen(RBN).
|
FD |
Gabrée |
zie Cabaret.
|
FD |
Gabriel |
Gabriel, Gabrielle (forme fém.?), génitif néerl.: Gabriels, Gabriëls. 1380 «Arnar Gabriel» Huy, 1449 «Colart Gabriel» AidesNamur; prénom Gabriel, d’après le nom de l’archange.
|
JG |
Gabriel |
N. de bapt. d’orig. biblique. Synon. : Gabriels.
|
EV |
Gabriel(s) |
-iëls, -iel(l)e, -iel(l)i, Gabrielson, -se: Patr. Bijbelse VN, de Hebreeuwse naam van een van de aartsengelen ‘sterke man van God’. 1178 Gabriel, Landegem (GN); 1295 Jan Gabrieel, Bg. (CG); 1326 Marie Gabriels, Ip. (BEELE).
|
FD |
Gabrin |
Patr. Vleivorm van VN Gabriel.
|
FD |
Gabrio |
Spelling voor Gabriau; zie Gabreaux.
|
FD |
Gabryl |
Gabry(s): Patr. Var. van VN Gabriel. 1569 Ant. Gabri, Dk.-Aw. (AP).
|
FD |
Gaby |
Hypocor. de Gabriel.
|
JG |
Gaby |
Patr. Vleivorm van Gabriel.
|
FD |
Gacet |
1313 «Gacet» (prénom) TailleParis, 1608 «Dimenche Cachet» BourgNamur; dimin. de Gace, Waze, anthrop. germ. Wazo (Fôrst. 1549) ; en Wallonie, peut aussi être une var. de Gaucet, Gausset.
|
JG |
Gacet |
Gachet, Gassée, -ée: Patr. 1. Dim. van Germ. VN Wazo (Fm.). 1313 Gacet (VN), Parijs (MICH.). – 2. Var. van Gocet.
|
FD |
Gach(ertz) |
BN Mhd. gâch: onstuimig, opvliegend.
|
FD |
Gachard |
1625 «Nicollas Gachart» Merbes-le-Château; dérivé d’anc. fr. gaschier ‘laver sommairement; détremper’, fr. gâcher ‘faire mal un ouvrage’ FEW 17, 54la, sans doute surnom de mauvais ouvrier.
|
JG |
Gachard |
Afl. van Ofr. gaschier: wassen, doorweken; vuil maken, verknoeien. BN.
|
FD |
Gach–et |
-ot, -ard. V. GAD.
|
EV |
Gacoms |
(NF à Léau). Comme Jacoms, var. de Jacob (Vincent 39).
|
JG |
Gacoms |
Gacon(s), zie Gascoigne.
|
FD |
Gacquer(re) |
-iere, Gackiere, zie Gaquierre.
|
FD |
GAD |
Racine german. ayant servi à former des N. de bapt. Forme dérivée de WAD (V. ce N.). La lettre d qui termine l’élément GAD, est parfois tombée ou s’est muée en c(k) ou t(z) ou st : formes Ga(d), Gac(k), Gaz ou Gast. N° 126. La voyelle a souvent varié. N° 125. N° I. Cas sujet. A. Formes Gad, Ged. I. N. simples. Geedts, Gets, Gettemans, ,,Le nommé Gad ». II. N. simples avec suff. G.-ez : Gat(t)ez. G.- -ill(o), -elin : Gat(t)ille. Catelin. III. N. composés. G.-and : Gaétan, Gaytant. G.-hari : Gat(t)- -ier, -iez, -y. G.-ric: Cat- -ry, -risse. G.-wald : Gatteau. B. Formes Ga(h), Gaïll, Ge(h), Gay. I. N. simples avec suffixes. G.-atto, -etto, -otto : Gaïa, Gaill- -et, -ez, -ot. II. N. composés. G.-bad (-band) : Gabant. G.-bald : Ga-, Ça- -baud, -bay, -bey. G.-bard : Gabe(r)t, Gabrecht. Diminutif et cas régime : Gab- -in(et), -on. G.-bili: Gabillion (Cas régime). G.-hagin : Gehain. G.-bard : Gaï-, Gaill(i)- -ard(on). G.-hari : Gaill- -(i)er, -(i)ez, -y. Gajer. G.-helm : Ghern. G.-mad : Gaymay. G,-magin : Gamain. G.-maru : Gamard, Ghémar. G.-mund : Gaimand. Gaehen-wald : Géhéniau. C. Formes Gac(h), Gec(h). I. N. simples. Gak, Geck. II. N. simples avec suffixes. G.-etto, -otto : Gach- -et, -ot. III. N. composé : Gachard. « D. Formes Gaz, Gaat, Gez, Gest. I. N. simples. Gaasch, Casse, Gasmanne, Gaisse. Cassi- -man(s). C.-otto : Cassoth. II. N. composés. G.-maru : Gasimir. G.-mund : Cassimons. G.-wald : Gass- -ée, -el, -ia, Gaz-, Cass- -eau, -el. N° IL Cas régime inversé : GAND, avec les mutations habituelles. Nos 125, 126. A. Formes Gand, Gend. I. N. simples. Gand, Kant-, Gant- -on. Cent- -ens, -on. Avec suffixe diminutif : G.-illo : Gentil. II. N. composés. G.-hari : Gantier, Gentie. G.-rad : Gendret. G.-rie : Candrix, Gendry. B. Forme Gan, Gen. I. N. simples. Ganne, Kan(n), Genne, Ge(e)ns, Gen- -ion, Genn–o, -on, -oe. II. N. simples avec suffixes. G.-atto, -etto, -Mo, -otto : Gen- -et, -esse (Altéré en Jeunesse), -iets, -is, -ot(te). Can-, Kn- -ud. G.-ak, -ik : Gen- -ach(te), -icq, -ique, -ix, -icot. III. N. composés. G-hard : Canard, Kan(n)aer(ts), Gen- -ard, -art, -ert. G.-hari: Ganhy, Génie. G.-wald : Gen- -aux, -eL C. Formes Ganc, Gène. I. N. simple. Geng. II. N. composés. G.-wulj : Forme du rituel : Gangulphe, Geng-, Jeang- -oui, -oux.. D. Formes Ganz, Genz. I. N. simples. Gance, Ganseman, Kans, Kantz. Gentsch. II. N. composé. G.-wulf : Gensoul.
|
EV |
Gadaen |
Gaudaen, Gadan(t): Patr. Gaudan < Gaudon, Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Waldo.
|
FD |
Gadaf |
1382 «Renier Gadaf» Enines, 1403 «Colin Gadaffe» Jodoigne; nom d’origine: au gadaf, Gadaffe, l.-d. à Aische-en-Refail (BTD 37, 26).
|
JG |
Gadaf |
zie Gaethof(s).
|
FD |
Gadan(t) |
Gadaen, zie Gaudaen.
|
FD |
Gadbil |
zie Godbille.
|
FD |
Gadée |
Afl. van Ofr. gade: geit? 1260 Raoul Gadée, de Crepy (MORLET).
|
FD |
Gadeeris |
zie Goderis.
|
FD |
Gadeley |
Fr. Ga(u)delet, dim. van Germ. wald-naam.
|
FD |
Gadelorge |
Altération de *Gâtelorge; surnom (de meunier): qui gâte l’orge; comp. Gadpaille.
|
JG |
Gadenne |
-eine, -eyne. En supposant un -a-long, var. de: 1296 «Ameline la gaudine» TailleParis, fém. de Gaudin (du thème germ. wald-); ou bien, le NF étant concentré dans la région de Comines-Warneton, w. (Mouscron) gâdène, déformation de ca(s)tène ‘châtaigne’ FEW 21, 89b (et DW 17, 92) ou ‘mûre’ ALW 6, 337aet413b.
|
JG |
Gadenne |
-eyne, zie Delgaudenne.
|
FD |
Gad–enne |
-eigne, -eyne. Proven. Gadisseur. V. Gaude et Gaudissart. Gathaine (Dép. Dhuy) ou Watinne.
|
EV |
Gadet |
zie Godet.
|
FD |
Gadisseur |
-eux, Gardisseur, Gatis(s)eur, Gaudisse(u)r: LU W.gâdisseû: vrolijke gezel, leuke kerel, verliefde. 1555 Jehan de Bovengnistier, alias le Gadiseux (HERB.).
|
FD |
Gadisseur |
w. (Esneux) Gâdisseûr, Gadisseux, Gaudisseur, -er, Gatisseur, Gardisseur (avec r euphonique). 1555 «Jehan de Boven-gnistier, alias le gadiseux» Bovenistier, 1680 «Martin Gadisseur» BourgNamur, 1685 «Martin le gaudisseur» Saint-Séverin, 1703 «Martin le Gaudisseur» Fronville; surnom: moy. fr. gaudisseur, w. liég. gâdisseû(r) ‘joyeux compagnon, joyeux drille, amoureux’ FEW 4, 78b.
|
JG |
Gadot |
zie Godon.
|
FD |
Gadpaille |
Surnom: qui gâte la paille; comp. Gadelorge.
|
JG |
Gadpaille |
Zinwoord Gâte paille: die stro verspilt.
|
FD |
Gadré |
zie Godderé.
|
FD |
Gadron |
cf. Gaudron, -ont.
|
JG |
Gadron |
zie Caudron.
|
FD |
Gadt, de |
de Ghadt: Degate, vertaling van Van den Gâte. 1378 Egidii de Ghate, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Gady |
zie Gautier.
|
FD |
Gaebel |
zie Gabel(e).
|
FD |
Gaekens |
zie Jaeken.
|
FD |
Gael, van |
zie van Gaal.
|
FD |
Gaelen, van |
zie van Galen.
|
FD |
Gaelens |
zie Galens.
|
FD |
Gaemers |
Wsch. hypercorrect voor Gommers.
|
FD |
Gaeng |
D. FN Gang < VN Wolfgang. Patr. Gaens, (de), zie (de) Gans.
|
FD |
Gaens |
cf. Gans.
|
JG |
Gaens, van |
zie van Ganse(n).
|
FD |
Gaer, van de |
van de Gaar(t), van de Gar(d): PlN Gaar: hek aan een wei. Gader in Ht. (L). 1474 Aert van den Gader, Ht. (A. GHIJSEN).
|
FD |
Gaerdelen |
zie Gardellin.
|
FD |
Gaereminck |
-myn(ck), -mijn(ck), zie Garemynck.
|
FD |
Gaeremynck |
Renforcement par -c du suffixe -in, -ijn de *Gaeremijn (cf. 1640 «Jan Ghaeremyn» Courtrai), var. de Germijn (cf. 1430 «Kateline Colins filia Germeyn» Bruges), néerlandisation de Germain < Germanus [FD].
|
JG |
Gaeremynck |
V. WARD (Wari). ,,Terre inculte ».
|
EV |
Gaertner |
Gartner. Nom de métier: all. Gartner ‘jardinier’.
|
JG |
Gaertner |
zie Gartner.
|
FD |
Gaertsier |
Néerlandisation de l’anc. fr. garder, cf. Garcy?
|
JG |
Gaesbeek, van |
van Gasbe(e)ck, van Gasbecq, Gaasbeek, Carsbeke, Gorsebeek: PlN Gaasbeek (VB) of in Itter (WB). Gaasbeke in Mkr. (H), Proven, Stavele, Veurne (WV), St.-Win. (FV). Garsbeke is hypercorrect. 1398 Willem Gasebeke, Menen (DEBR. 1970); 1616 Guillatim van Gaesbeeck, Helmond-Aw. (AP).
|
FD |
Gaëtan |
zie Caytan(t).
|
FD |
Gaeters |
Br. dial. vorm voor Guiters?
|
FD |
Gaethof |
au génitif: Gaethofs, Gaetofs. Nom d’origine: topon. néerl. composé de Ao/’ferme’.
|
JG |
Gaethof(s) |
-hafs, Gaetofs, Gathof, van Gaethoven, Gaetaf, Gadaf, Gaetshofs, Gasthofs: PlN Gaathoven in Herk-de-Stad (L). 1462 Heindric van Gaethoven, Luik (JAM. II); 1478 Robyn van Gaethoven, St.-Tï. (LENGLEZ); 1498 Ghielis Gaethoeff, Zolder (VANB.).
|
FD |
Gaethofs |
Proven. ,,Domaine de Gaet » (Dép. Meldert-lez-St-Trond) ou ,,du sieur Gado ».
|
EV |
Gaever(en), van |
zie van Gaver.
|
FD |
Gaffe |
Car. mor. ,,Crochet » (Dialecte picard). Au figuré : Ladre. Avec suffixe augmentatif : Gaffard.
|
EV |
Gafry |
Gafri, zie Gaufriez.
|
FD |
Gagelmans |
Afl. van PlN Gagel: mirtedoorn.
|
FD |
gagnage |
,,Pâturage ». Ou bien (Ane. droit): ,,Revenus de terres ». 1. Pro-ven. Ga(i)gnage et Gandgagnage. L.D. — 2. Situat. soc. H. ayant des revenus immobliers (importants).
|
EV |
Gagnage |
Gaignage. Anc. fr. gaaignage, gaignage, anc. w. wainage ‘pâturage pour bestiaux’ (Renard, BTD 26, 260), ‘culture de la terre, terre labourable, gain’ FEW 17, 461b-462a, surnom d’agriculteur, de fermier; comp. Grandgagnage et Gagnebin (qui suit).
|
JG |
Gagnage |
Gaignage: Fr. gagnage: weide, landbouwgrond, akkerland. BN voor landbouwer.
|
FD |
Gagnebien |
Ga(i)gn- -a, -iaux. Situation soc. H. ayant des revenus ou faisant des profits.
|
EV |
Gagnebin |
Cf. 1288 «Jonatas Plaison et compagnons de la compagnie de Gagnebien» Dettes-Ypres; surnom phrastique: fr. (qui) gagne [son] bien, w. bin, dans lequel figure anc. fr. gaaignier ‘labourer, cultiver (la terre), ensemencer’ Gdf 4, 194-5, surnom de celui qui cultive son bien [MH].
|
JG |
Gagnebin |
Zinwoord Gagne bien: die zijn goed verdient.
|
FD |
Gagnepain |
Surnom: fr. (qui) gagne pain, à mettre en relation avec l’expr. gagner son pain ‘gagner sa vie’ (dep. 1270) FEW 17, 463b, ou bien directement avec anc. fr. gaaignepain ‘partie d’une armure, gantelet de tournoi’, ‘sorte d’épée propre aux tournois’ Gdf 4, 193 [MH]; cf. aussi Wannepain et Empain.
|
JG |
Gagnepain |
Zinwoord: die zijn brood verdient. Vgl. Wannepain.
|
FD |
Gagneux |
1635 «Jorus le Ganieu» émigré en Suède, 1642 «Pierre le gaigneur» La Gleize; nom de métier: anc. fr. gaaigneor ‘laboureur; celui qui gagne’ FEW 17, 461b (autres sens possibles, id., 465b), cf. Legagneur, Wagneur, -eux (BTD 26, 260) ; cf. aussi Gaignier.
|
JG |
Gagneux |
zie Wagneur.
|
FD |
Gagnon |
Surnom: sans doute d’anc. fr. gaignon ‘mâtin; bête cruelle’ FEW 22/2, 6b, également ‘mauvais sujet’ FEW 22/1, 135b (pour l’éty-mologie, cf. désormais Baldinger, Etym. 2392). On notera que Gaignon est le nom du cheval de Marsile dans la Chanson de Roland [MH].
|
JG |
Gagnon |
zie Wagnon.
|
FD |
Gahi |
Gahy, cf. Gailly.
|
JG |
Gahi |
zie Dugaillier.
|
FD |
Gahi(l)de |
Gahyde, Gahylle, Gahitte, Gahete: Metr. Germ. VN Wadhaida, Wathaid (MORLETI), geromaniseerd tot Wadhida (DNF). 1225 Maroie Gahidre; 1231 feme Gahile Gahis, Atrecht (NCJ); 1390 Colart Ghahide; 1400 Sainte Gahide, Dk. (TdT).
|
FD |
Gahide |
Gaïa, Gaill- -et, -ot. V. CAD.
|
EV |
Gahide |
-yde, Gahilde, -ylle, Gahitte. 1225 «Maroie Gahidre», 1231 «Canis, feme Ga-hile» NécrArras; pour Morlet 438, anthrop. germ. fém. wad-haida, dont la forme roma-nisée est Wadhida; mais les formes en -hilde, -hylle invitent plutôt à voir le thème anthrop. -hild(is) comme dans Mathilde.
|
JG |
Gahier |
Cahier: Ndd. PlN Gähle: vochtige laagte.
|
FD |
Gahy |
zie Dugaillier.
|
FD |
Gahyde |
Gahylle, zie Gahi(l)de.
|
FD |
Gai(e) |
zie Legai.
|
FD |
Gai(t), (le) |
zie Legai.
|
FD |
Gaie |
w. liég. Guêy, Gaye, Ghaye. 1279-81 «Raus Gaies» ComptesMons, 1573 «N. Gaye greffier» Sautour, 1634 «Philippe Gaye» BourgNamur, 1642 «Nicolas Gaie subgreffier de la terre et baronnie de Vierves» Oignies; surnom: w. liég. guêy ‘gai’ou plutôt-du moins en région liégeoise – w. liég. gây ‘bien vêtu’, car à La Gleize « Le Gaye se dit / ‘gây», cf. Legaie et var. [JL, NFw] ; w. gaye ‘noix’ est impossible à Liège (w. liég. djèye) vu la forme orale du NF. Gaignage, cf. Gagnage.
|
JG |
Gaiemet |
Patr. Gaillemet < Guillemet. Vgl. Gaillemain.
|
FD |
Gaier |
D. BN Geier: gier.
|
FD |
Gaier |
Surnom : all. Geier, bavarois Gaier ‘vautour’ [FD].
|
JG |
Gaies |
Var. de Gailliet.
|
JG |
Gaiffier |
cf. de Gaiffier.
|
JG |
Gaiger |
(de) Gyger, Giger: Afl. van Mnl. gige, D. Geige: luit, viool. Naam voor de vioolspeler, vedelaar. 1584 Jacob Gijgers, Aw. (AB).
|
FD |
Gaiger |
zie Geiger.
|
FD |
Gaigerick |
Lijkt een Germ. rîk-naam te zijn. Vgl. Gaganricus (MORLET I)?
|
FD |
Gaignage |
zie Gagnage.
|
FD |
Gaignaux |
-eaux. Anc. fr. gaaigneau, adj. ‘(pré) à regain’, d’où ‘froment semé en automne’, surnom d’agriculteur.
|
JG |
Gaignaux |
-eaux: Var. of afl. van Cagneux. BerN van de landbouwer. 1284 Bicière Gagniart, St-Amand (MORLET).
|
FD |
Gaigneur |
zie Wagneur.
|
FD |
Gaignie(r) |
Gasnier, Gan(h)y, Gangné, Ganjé, Ganje: 1. BerN Ofr. gainier: maker van scheden, étuis, leren foedralen. Vgl. De Scheemaker. 1385 Symon le Gainier = le Gaignier (pour étuis de cuir), Dijon (MARCHAL). – 2. Var. van Gagneur: landbouwer, boer. In de volgende tekst betekent de naam wellicht wijnboer: 1366 Johans li Gangnerais,li vigneroins = 1380 Johans li Gangnier, li vigneron, Luik(AVB).
|
FD |
Gaignier |
1366 «Johans li Gangnerais, li vinge-roins» = 1380 «Johans li Gangnier li vigneron» Liège, 1544 «Johan le gaingnier» Mal-medy; synon. de Cagneux, anc. w. gaigneur (cf. BTD 26, 260).
|
JG |
Gaill(i)ard |
1. Car. mor. H. gai, léger de conduite, hardi. — 2. V. GAD. Cas régime : Gaillardon.
|
EV |
Gaillard |
-a(e)rt, -at, -ardon, Gaia, Gailliard, -art, -aer(d)t, -aerd(e), Gailjaard, Galjaard, -aart, Galliaerd(e), -iaer(d)t, Gallaert, -a(rd), Galard: 1. Ft. BN Gaill(i)ard voor een lustige, vrolijke, montera kerel (DNF). Etymologisch identiek metgeilaard. – 2. Patr. Maar etymologisch hetzelfde. Germ.VN gail-hard ‘geil, lustig-sterk’: Gailhard (KALBOW, FORSSNER). 136 e. Martins Gaillart, Laon (MORLET); 1395 Fierin Galgaert, Petegem (DEBR. 1970). Een Brugse drukker, Willem Gailliaert, trok in 1553 naar Emden aïs Gheilaert.
|
FD |
Gaillard |
Gaillart; Galjaard, Gaillaert, -iaert (formes néerl.). 1358-59 «Gaillars Canepins», 1417 «Jehans Gaillart» PolyptAth, 1449 «Jaquemart le Gaillart bovier» AidesNamur, 1628-29 «Nicolas Gaillard», 1631 «PierGal-liart» émigrés en Suède, 1659 «Hubert Gaillard» DénSalm, 1710 «Motty dit Gaillard» arbalétrier de Ciney; soit anthrop. d’origine germ., bien attesté à date ancienne, soit surnom: fr. gaillard, au sens anc. de ‘joyeux’ ou ‘audacieux’. Cf. J. Germain, Du NP G(o)aillard au lexème fr. gaillard: pourquoi pas la piste déonomastique ?, dans Novi te ex nomine [Mélanges D. Kremer], Santiago de Compostela, 2004, 257-274. m Forme fém. : 1265 «Juliane Gaillarde »Cens-Namur.
|
JG |
Gaillemaille |
BN Gagnemaille: die geld verdient. 1311 Jehan Gaingnemaille (MORLET). Gaillemain: Var. van Guillemin.
|
FD |
Gailler |
1. Proven. Gayier, ,,Noyer » (Dialecte). Caractéristique d’une habitation. Gailly (Dép. Chaussée) (L.D.). — 2. V. GAD. Variantes : Gaill-, Gaj- -(i)er, -(i)ez, -y, Gayer.
|
EV |
Gailler |
-iez, -ié, -le, zie Dugaillier, Gaillet.
|
FD |
Gaillet |
-ez, Cayet, Gaijet, Gailliet, -(i)ez, -ier, Gallier, -iez, -ié, -i(e), Galjé, Galjee: 1. Vleivorm van Gaillard. 1333 Jakemart Gaillet, Bergen (PIERARD). – 2. Zie ook Galet 2. – 3. Zie Dugaillier.
|
FD |
Gaillet |
-ez, Gailliet, -iez. 1330 «Druet Gaillet» = 1337 «Druet Gallet», 1334 «Jakemart Gaillet» ComptesMons, 1405 «Lambuche Gailhet de Chênée» Chênée, 1540 «Hugho Gaillet» Boussoit; hypocor. de Gaillard ou du thème de gaille, cf. aussi Gayet.
|
JG |
Gaillot |
Gaïot. 1336 «Jakemart Gaillot» ComptesMons, 14e s. «Hugues, dit Gailhos, de Velroux» Velroux, 1615 «Gille Gaiot» Bourg-Namur; hypocor. de Gaillard.
|
JG |
Gaillot |
Galiot, Ga(i)lliot, Gaio(t), Jaillot: 1. Patr. Dim. van Germ. gail-naam ‘vurig, levendig’ (> Ndl. geil): Gailo, Geilo (MORLET I). 1398 Galiot van der Steenkist; 1414 Galyot Fierins, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Dim. van Gaillard. 146 e. Hugues dit Gailhos de Velleroux (HERB.); 1340 Jehan Caillot, Senlis (MORLET).
|
FD |
Gaillot |
zie Galiot.
|
FD |
Gaillourder |
Spelling voor Gaillourdet, var. van Gaillardet, dim. van Gaillard.
|
FD |
Gailly |
w. nam. Gayî, Gally, Gahi. Gahy. 1444 «Jehan du Gaillier», «Wilhmar de Gaillier», 1497 «Collin Gailly» BourgNamur, 1597-98 «Jacques du Gaillier» = 1608-9 «Jacques du Gailly» ComptesNivelles ; w. gayî ‘noyer’ (arbre caractéristique du domaine).
|
JG |
Gailly |
zie Dugaillier.
|
FD |
Gaïmans |
zie Galleman.
|
FD |
Gaimant |
Van Ofr. ww. gaimanter: weeklagen, zuchten; gaimant: lamentatie, gezucht. BN.
|
FD |
Gaimont |
V. GAD.
|
EV |
Gain |
Fr. gain ; pour le sens, cf. Gagnage.
|
JG |
Gain |
Ghin(s), Ghain, Legain, Legein, Lagein: Ofr. gain: weiland, landbouwgrond, akkerland, oogst. BN van de landbouwer. Vgl. Gagnage, Winne. 1568 Jean Ghin, Bg. (med. A. Schipperus, R’dam); 1724 Outre Legain, Izg.; 1724 Jacobus Legein, Moorsele(COUSS.).
|
FD |
Gaine |
Fr. gaine, surnom de fabricant ou de marchand.
|
JG |
Gainvors(te) |
W. verhaspeling van Gevaerts, over de W. uitspr. Guévorts, door metathesis Guévorsten door n-epenthesis Gainvorste.
|
FD |
Gainvorste |
V. Geen.
|
EV |
Gaio(t) |
zie Gaillot.
|
FD |
Gaïot |
cf. Caillot.
|
JG |
Gaisquière |
cf. Ghesquière.
|
JG |
Gaisse |
V. GAD.
|
EV |
Gaisse |
zie Gayse.
|
FD |
Gaitan |
zie Ghettem.
|
FD |
Gaj |
zie Gay.
|
FD |
Gajer |
1. V. Gailler. — 2. V. GAD.
|
EV |
Gajer |
zie Geier.
|
FD |
Gajzler |
zie Geiszler.
|
FD |
Gakens |
zie Jaeken.
|
FD |
Gakyere |
zie Gaquier(r)e.
|
FD |
Gal |
zie Galle.
|
FD |
Gal- |
-ais, -ait, -aix. V. Gallaix.
|
EV |
Gal(l)–ois |
-oy. Proven. 1. V. Gallaix. — 2. Du pays de Galles (Région d’Angleterre). N° 222.
|
EV |
Gal(l)ot |
Galo(s), Gallo(o), Gallos: Patr. Afl. van Rom. vorm van Germ. VN Galo/Walo. Vgl. Galin, Gallon. 1296 Galot Harenc, Parijs (MICH.); 1579 El. Gallo, Bergen-Aw. (AP).
|
FD |
Gal(l)oux
|
Gallo(o), Galo: 1. Ofr. galois: levendig, bevallig, mooi, galant. BN. – 2. Herkomstnaam: van Wales, Fr. Galles. 146 e. Colins dis li Galois, Namen (HERB.). Gallon, Galon: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Walo. 1295 Gille Galon, Bergen (CCHt).
|
FD |
Gal, van |
zie van Gaal.
|
FD |
Gala |
zie Gaillard.
|
FD |
Galai(s) |
zie Gallaix.
|
FD |
Galand |
-an(t), -ante, -ent, Galland, -ant, de Galan(t), Degallan, de Galaen, Degelaen, de Gela(e)n, Gelan(de): Patr. Rom. vorm van de Germ, VN Wieland (KALBOW, FORSSNER, LANGLOIS). De VN kon achteraf aïs bnw. galant worden geherinterpreteerd. 1037 Galandus, Cent (GN); 1424 Galant van Outrive, Ktr. (DEBR. 1958); 1280 Willelmus Galant, Ip. (BEELE).
|
FD |
Galand |
-ant, Galland, -ant, Gallandt (forme néerl.). 1275 «Paschin Galant» DettesYpres, 1302 «Moriel Galant» LoiTournai, 1602-3 «la vefve du Gallant» TerriersNamur, 1628-29 «Nicolaes Galan» émigré en Suède, 1669 «Gérard Galland dit Bossy» Montegnée; surnom: fr. galant, au sens anc. de ‘vif, enjoué’.
|
JG |
Galant |
Synon. : Gal(l)- -and, -ant, -ens. 1. Car. mor. Sens divers, suivant les époques et les régions. H. entreprenant, amoureux, tendre, gai, poli, élégant. — 2. V. WAHL.
|
EV |
Galard |
zie Gaillard.
|
FD |
Galas |
Calasse, Gallas. Soit surnom: w. liég. gâtasse ‘caillou, galet rond’ DFL, 73 ; on notera qu’en 1679, le «galasse» de la Jeunesse namuroise jouait le rôle du pitre.
|
JG |
Galas(se) |
Gallace, Callas: Adaptatie van Gerlach(e).
|
FD |
Galaude |
zie Claude.
|
FD |
Galay |
Var. d’un nom en Gai- (Gallait, Galloix, etc.), cf. aussi Garray.
|
JG |
Galay |
zie Gallaix.
|
FD |
Galba(n) |
PlN Galba > Galbe (Pyr.-Or.) (DNF).
|
FD |
Galban |
(NF de Wavre). Surnom à rapprocher p.-ê. de w. liég. galba ‘goinfre’ FEW 17, 479a (mais le NF ne semble pas liégeois) ou bien d’un mot de la riche famille de germ. *wala (dontgalipiat, galipette, galvauder, etc.).
|
JG |
Galbert |
Jalbert: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Walbrecht. 1114 Walbertus de Durle (GN); 1386 Pieter Ghalbaert, Ip. (BEELE). – Lit.: BdS 1989, nr.i, 16.
|
FD |
Galder, van |
1. PlN Galder (NB). 1603 Henrisken van Galder, Grave (HB 389). – 2. Var. van Van Gelder, metklinkerronding voor /.
|
FD |
Galdermans |
1. Afl. van Van Galder. – 2. Var. van Geldermans.
|
FD |
Galderoux |
1. Profess. Caldairoux (Midi), ,,Chaudronnier ». — 2. Proven. Gailleroux (Dép. Jodoigne).
|
EV |
Galderoux |
Patr. Rom. vorm van een Germ. VN waldr-wulf?
|
FD |
Galderoux |
w. (Bastogne) Galdèrou. NF arden-nais, attesté la lre fois à Samrée en 1767, puis à Erneuville en 1796 (GeneaNet) ; une var. du NF fr. Caldairou(x), Calderoux, qui serait issu d’un dérivé de fr. chaudière pour Dauzat 79, est peu probable; NF d’origine obscure, p.-ê. d’un anthrop. germ. du type waldr-wulf [FD].
|
JG |
Gale |
zie Galle.
|
FD |
Galein |
zie Geleyn.
|
FD |
Galen, van |
van Gaalen, van Gaelen: 1. PlN Gaal (NB): 1223 Gale (PLB). 1566 Hans van Galen, Breda (AP). – 2. PlN Galen in Welver (NRW). 1206 Ritchgero de Galen, Kleve (OHZ 1,467); 1561 Reiner van Galen, Dortmund-Aw. (AP).
|
FD |
Galens |
Gaelens, Gallen(s): Patr. Galin, oude vleivorm van de Germ. VN Gale; zie Galle. 1326 Jan Galijn, Ip. (BEELE); 1419 Galin Tsobbelin, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Galent |
zie Galand.
|
FD |
Galer |
-ère, Galler, Galerin: Afl. van Ofr. galer: zich amuseren. Galer is een var. (< cas-sujet op -or) van Mfr. galeur (< cas-régime -orem): vrolijke kerel. 1392 Collin li Galleir, Yvoz-Ramet; 1442 Lambier le Galleir; 1571 Gérard le Galler, Luik (VW1984, 48).
|
FD |
Galer |
-ère, Galler. 1428 «Wilhemot le Gal-leir», 1594 «la fille de Libert le Galler» Liège, cf. aussi 1371 «Jean le Galereal» Liège; cas sujet du dérivé en lat. -ator d’anc. fr. galer ‘s’amuser’; pour la finale, comp. Fonder, Sarter (cas sujet), à côté de Fondeur, Sarteur (cas régime). – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Fonder, Galler, …, VW 58, 48-9. • Dérivé: Galerin. Cf. aussi Garray.
|
JG |
Galesloot |
PlN in Oudenrijn (U).
|
FD |
Galet |
-ez, Gallet, -é(e), -ee, -ez, -es, -ey: 1. Ofr. galet: vrolijke gezel. 1199 Walteri Galet, Dk. (SMTI); 1326 Pieter Galet, Ip. (BEELE). – 2. Ook var. van Gaillet: 1330 Druet Gaillet = 1337 Druet Gallet, Bergen (PIERARD). – 3. Soms < Cailliez = Dugaillier (Midd. 1964,248). – 4. Evtl. Patr. Dim. vgl. Gallon, Gallot.
|
FD |
Galet |
Galez. 1242 «Watier Galet», 1255-56 «Tumas Galet» ChirTournai, 1417 «Jehan Gallet» PolyptAth, 1503 «Désir Gallet», 1686 «Charles Galet» BourgNamur; var. de Galle, soit anc. fr. galet ‘joyeux compagnon’, soit fr. galet ‘caillou roulé’, etc. ; pour P. Ruelle (Des NF de Quaregnon), qui écarte ces explications, plutôt dérivés du nom germ. Walha- qui a donné wallon, cf. Wallet, Wallez. Cf. aussi 1294 «Wautiers et Lambers du Gallet» CensNamur.
|
JG |
Galeyn |
1425 «Galein van den Hove» Courtrai; forme néerlandisée de Gallin.
|
JG |
Galeyn |
zie Geleyn.
|
FD |
Galez |
cf. Galet.
|
JG |
Galhaut |
1420 «Gallehault de Binche» Binche, 1541 «Catherine Galhau», 1679 «Pierre-Antoine Galhaux» BourgNamur; prénom fém. ancien, dont on peut rapprocher w. (Malmedy) galehouse ‘fille de joie’ FEW 17, 474a.
|
JG |
Galhaut |
Patr. Rom. vorm van Germ. wald-naam. 1420 Gallehault de Binche (HERB.).
|
FD |
Galice |
-ée. De moy. fr. galee ‘joyeuse compagnie’ FEW 17, 473b ou moy. néerl. galei, galeye ‘galère’.
|
JG |
Galichet |
Dim. van Ofr. galesche < volkslat. gallisca: Gallische. 1225 Willaumes Galisce; 1242 Maroie Galisse, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Galichet |
Surnom (de joueur?), sans doute dérivé de (argonn., lorr.) galiche ‘jeu du bouchon’ FEW 4, 44a.
|
JG |
Galicia |
Galizia: Sp. streeknaam Galicië.
|
FD |
Galijen van Waevrijn |
(BOEKENOOGEN 74).
|
FD |
Galimard |
zie Gallemaert(s).
|
FD |
Galin |
Gallin: Patr. Rom. vleivorm van Germ. VN Walo. Zie Galens.
|
FD |
Galiot |
Galot. 1289 «Menons Galos», «Gillebers Galos» CensNamur, 1296 «Galot Harenc» TailleParis ; var. de Galet (avec changement de suffixe) ou de Callot.
|
JG |
Galiot |
zie Gaillot.
|
FD |
Galjaard |
cf. Gaillard.
|
JG |
Galjaard |
zie Gaillard.
|
FD |
Galjé |
Galjee, zie Gaillet, Dugaillier.
|
FD |
Galjoen |
Fr. Gaillon, afl. van Gaillard.
|
FD |
Gall |
Surnom: moy. néerl. galle ‘bile, fiel’.
|
JG |
Gall |
zie Galle.
|
FD |
Galla |
zie Gaillard.
|
FD |
Gallace |
zie Galas(se), Gerlach.
|
FD |
Gallaert |
zie Gaillard.
|
FD |
Gallagher |
Ierse FN O Gallchobair, afstammeling van Gallchobhar Vreemde hulp’ (REANEY).
|
FD |
Gallaix |
-ait, Gal(l)ais, Gal(l)ay, Galai: PlN Gallaix (H). 1328 Lotart Ghalait, Dk. (TdT).
|
FD |
Gallaix |
Gallais, Gallait. 1417 « Mahieu de Gai-lais» PolyptAth; nom d’origine: Gallaix (Ht).
|
JG |
Galland |
-ant, cf. Galand, -ant.
|
JG |
Galland |
zie Galand.
|
FD |
Gall–and |
-ant, -ens. 1. V. Galant. — 2. V. WAHL.
|
EV |
Gallard |
zie Gaillard.
|
FD |
Gallas |
cf. Galas(se).
|
JG |
Gallas |
zie Gerlach, Galas(se).
|
FD |
Galle |
1501 «Henry dèl Galle» CoutStavelot, 1526 «Bertran Galle» BourgNamur, 1631 «Jacob Gall» émigré en Suède, 1695 «Guillaume Galle» BourgNamur; surnom: anc. fr. gale ‘réjouissance, plaisir’ FEW 17, 473b?
|
JG |
Galle |
Dérivé d’anc. fr. galer Vamuser'(Dauzat 275), cf. aussi Galet, Galez; ou bien d’anc. fr. galle ‘couvert de gale; gâté, détérioré’ Gdf 4, 211 [MH].
|
JG |
Galle |
Gal(e), Gall: Patr. Germ. VN Galo (KALBOW, NIED), Gallus (BAHLOW 1933,65), wellicht een Rom. vorm van Germ. Wal(l)o ‘Waal, Romaan’. 1067 S. Walonis (Dip.); 1313 Gale Harenc (MICH. 1951,235); 1270 Gosuini dicti Galle, Ktr. (DEBR. 1980).
|
FD |
Gallebaert, van |
Het vz. is wellicht secundair o.i.v. Van Gallemaert. 1597 Galbart, Sint-Omaars; 1639 Galbaert, Grevelingen; 1750 van Gallebart = Gallebaert, Nossegem (PDB). Zie Galbert.
|
FD |
Gallée |
-ee, -é, zie Galet.
|
FD |
Gallego(s) |
Sp. FN. Afkomstig uit Galicië.
|
FD |
Gallein |
zie Geleyn.
|
FD |
Galle–maer(t)s |
-maers. 1. Proven. Galmaarde (Loc.). ou Gaillmarde (Dép. La Hulpe). — 2. V. WAHL.
|
EV |
Gallemaert |
Galmart. 1282 « Boidin Galmare », 1289 «Will. Galmart» DettesYpres; forme romane (w- > g-) de l’anthrop. germ. wala-mar ou wald-mar [FD] plutôt que nom d’origine: Galmaerde, fr. Gammerages (BrFl).
|
JG |
Gallemaert(s) |
Gallemaers, Galimard, Galmart, Gallemin: Patr. Rom. vorm (g < Germ. w) van de Germ. VN Walamar (Fm.) ‘Romaans-beroemd’ of Waldmar ‘macht-beroemd’, Waldmarus (Dip.). 1398 Gillis Walmaer, Wervik (DEBR. 1970); 1306 Laurens Galmare; 1398 Galle Galmaers, Ip. (BEELE). Gallemin is een vleivorm.
|
FD |
Gallemaert, van |
PlN Galmaarden (VB).
|
FD |
Galleman |
Galmans: Afl. van Galle.
|
FD |
Gallen(s) |
zie Galens.
|
FD |
Galler |
cf. Galer, Galère.
|
JG |
Galler |
zie Galer.
|
FD |
Gallerand |
Patr. Fr. vorm van Germ. VN walh-hrabn ‘Waal, Kelt-raaf: Walaramnus, Waleran(d)us, Gallerannus (MORLETI).
|
FD |
Gallet |
-es, -ez. 1574 «Gottfrin Gallez» NP-Louette, 1626 «Jean Gallet (de Durbuy)» émigré en Suède; var. de Galet, Galez, et de Galle, ou bien de Gaillet.
|
JG |
Gallet |
-ez, -es, -ey, zie Galet.
|
FD |
Galleyn |
zie Geleyn.
|
FD |
Galli |
zie Dugallier, Gallier.
|
FD |
Galliaerd(e) |
-aer(d)t, zie Gaillard.
|
FD |
Gallien |
1424-25 «Collin Galien» DénHainaut; prénom : Galien < lat. Galienus.
|
JG |
Gallien(ne) |
Patr. (Metr.). Lat. HN Galienus. Galien is een literatuurnaam, naam van een Moorse koning, admiraal van Perzië LANGLOIS). 1382
|
FD |
Gallin |
1242-81 «Hugo Gallin» Straten; surnom: moy. fr. galin ‘galant’ FEW 17, 474a.
|
JG |
Gallin |
zie Galin.
|
FD |
Galliot |
1328 «Galiot van der Steenkist» Cour-trai, 1514 «Maroie Galiot», 1554 «Jacques Galliot», 1574 «Catherine Galiot», 1657 «Ernest Gallio» BourgNamur; var. de Gaillot, Gaïot.
|
JG |
Gallis |
zie Gallus.
|
FD |
Galllaix |
Proven. Loc. Synon. : Gal(l)- -ais, -ait, -aix, -ée, -ez, -ois, -oy.
|
EV |
Gallo |
Ethnique: gallo ‘Français immigré en Bretagne’, mais comme NF importé, pourrait être l’ital. gallo ‘coq’. – Chez nous, plus vraisemblablement un ablatif latin (a) gallo ‘du coq'(nom d’enseigne), cf. 6.8.1690 «François a Gallo» (Not. Ogier, Lg) [JL, NFw].
|
JG |
Gallo(o) |
zie Gallois, Gal(l)ot.
|
FD |
Gallois |
-oy, Galois, -oy: 1. Ofr. galois: levendig, bevallig, mooi, galant. BN. – 2. Herkomstnaam: van Wales, Fr. Galles. 146 e. Colins dis li Galois, Namen (HERB.).
|
FD |
Gallois |
-oy, w. nam. Galwè, Galois, -oy, Galloo (forme flam.). 14e s. «Colins dis li Galois» Namur, 1353 «Richart le Galoy et Petite sa femme, qui fut le Pourry» CartOrval, 1356-58 «Jehans li Galois» PolyptAth, 1426 «Colin le Gallois» TailleSoignies, 1479 «Jehan Gallois» Ladeuze, 1585 «Linart Galloys» Marci-nelle-Couillet, ±1600 «Phouillin Galloy» Omezée; surnom: âne. fr. galois ‘homme de plaisir, bon vivant’ FEW 17, 473b (cf. Gal-loux) plutôt qu’ethnique : originaire du pays de Galles.
|
JG |
Gallon |
1286 «Willaumes Galons», 1295 «Ri-chars Gallons», 1312 «Jehan Gallon fïus signeur Jakemon Gallon», 1314 «Maingne Galon», 1321 «Jehan Gallon le bastart», 1346 «Jacquemon Galon» CartMons; cas régime de l’anthrop. germ. Walha, qui a donné l’ethnique Wallon, de Wallonie. – Cf. aussi 1330 «Hanin des Galons» ComptesMons.
|
JG |
Gallon |
Galon: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Walo. 1295 Gille Galon, Bergen (CCHt).
|
FD |
Galloo |
cf. Gallois.
|
JG |
Gallopin |
-yn, -ijn, zie Galop(p)in.
|
FD |
Galloux |
Galoux. Var. d’anc. fr. galois ‘bon vivant’, cf. Gallois.
|
JG |
Galloux |
zie Galoux.
|
FD |
Galloy |
cf. Gallois.
|
JG |
Gallus |
Forme latinisé de Lecocq, De Haen, Waal ou Le francois. V. ces N.
|
EV |
Gallus |
Gallis: Lat. gallus: haan. Latinisering van De Haene of Lecocq. 1672 Gabriel Gallis, Hamme-Aw. (AP).
|
FD |
Gally |
cf. Gailly.
|
JG |
Gally |
zie Dugaillier.
|
FD |
Galma(e)rt |
zie Gallemaert(s).
|
FD |
Galmac(h)e |
zie Gamache.
|
FD |
Galmart |
cf. Gallemaert.
|
JG |
Galmiche |
Fr. dial. galmiche: loopjongen, bode (J.G.).
|
FD |
Galmiche |
Surnom: dial. fr. (Meuse) galmiche ‘galopin’FEW 16, 749a.
|
JG |
Galo |
zie Gallois, Gallot.
|
FD |
Galoche |
1426 «Ernault Galloche» TailleSoignies, cf. aussi 1426 «Jehan le Gallechier» TailleSoignies, 1449 «Jehan le Galocier» AidesNamur, 1527 «Estienne Gallochier» DénLens; surnom de fabricant ou de marchand de galoches.
|
JG |
Galoche |
Ofr. galoche: klompschoen. BerBN. 1292
|
FD |
Galochier |
Parijs (MICH.).
|
FD |
Galois |
cf. Gallois.
|
JG |
Galois |
zie Gallois.
|
FD |
Galon |
zie Gallon.
|
FD |
Galop(p)in |
Gallopin, -ijn, -yn, Galpin: Fr. galopin, Mnl. galopijn: bode, kleine jongen als boodschapper, harddraver. De haas in de dierenfabels heette Galopin < ww. galoper < Ndl. ww. lopen. 1214 B. Galopin, Cent (GN); 1268 Johannes Galopin, Ip. (BEELE). Zie ook Walop.
|
FD |
Galop(p)in |
Profess. ,,Coursier, messager ».
|
EV |
Galope |
zie Walop.
|
FD |
Galopin |
Galoppin. 1352 «Willaume Jehan Ga-loppin» FiefsLiège, 1380 «Jehan Gallopin» Binche, 1460 «Collait Galopin pexheur», 1533 «frère Ponchin Galoppin» GuillLiège; moy. fr. galopin, au sens anc. de ‘messager’ qu’il a généralement dans les textes littéraires médiévaux (le sens péjoratif ‘enfant polisson, espiègle’ ne date que du 19e s.) FEW 17,485a. – Comme nom propre au M.A., on mentionnera dans la Chanson de la geste des Lorrains, la figure pittoresque de Manuel Galopin, «guerrier valeureux, mais qui aime la taverne, les dés et les prostituées» (F. Suard, La chanson de geste, 1993, 91) et, dans le Roman de Renan, le jongleur breton dont Renart, sous le nom de Galopin, contrefait le langage pour duper Ysengrin (ainsi que surnom du lièvre) [MH]. – La forme féminine «Galopine Agnes» est attestée également dans le Nécrologe d’Arras (I, 63).
|
JG |
Galot |
cf. Galiot.
|
JG |
Galot |
-os, zie Gallot. Galoux, Galloux, Galloul: 1. Ofr. galou: Franssprekend. – 2. Zie Gallois.
|
FD |
Galoux |
cf. Galloux.
|
JG |
Galoy |
cf. Gallois.
|
JG |
Galoy |
zie Gallois.
|
FD |
Galpin |
zie Galop(p)in.
|
FD |
Galtier |
1. Profess. Galettier, fabricant de galettes (sorte de gâteau).
|
EV |
Galtier |
zie Gautier(s).
|
FD |
Galvan |
zie Gauvain.
|
FD |
Galvez |
Profess. ,,Charpentier » (Breton). — 2. Car. phys. Calvet, ,,Chauve ». — 3- Proven. Calvet, ,,Endroit dénudé ».
|
EV |
Galvez |
zie Calvet.
|
FD |
Galvin |
zie Gauvain, Calvin.
|
FD |
Galy |
Var. de Gailly, Gally.
|
JG |
Gamache |
Galmac(h)e: PlN Gamaches (Somme).
|
FD |
Gamache |
Surnom: fr. gamache ‘guêtre en cuir’ FEW 19, 50a ou nom d’origine: Gamaches (Somme, arr. Abbeville). – Cf. aussi 1548 «Estienne Ganasche» BourgNamur.
|
JG |
Gam–ain |
-ard, -ette. 1. V. Jambe. — 2. V. GAD.
|
EV |
Gamart |
1388 «Gamars Gonnez» Bioul; var. de Jamars (= Jacquemard) ou bien anthrop. germ. gam-hard (Fôrst. 592).
|
JG |
Gamart |
Gammar, Gama: Patr. Pic. hypercorrecte grafie voor Jamart=Jaquemart. 1388 Gamars Gonnez, Bioul (HERB.); 1473 Fransois Gammaert, Bg. (SCHOUT. II).
|
FD |
Gambart |
zie Jambart, Gambert.
|
FD |
Gambee |
Grafie voor Fr. Gambet, dim. vangambe, jambe: been. 136 e. Drouin Gambette, Laon (MORLET); 1349 Jehane Gambette, Dk. (TdT).
|
FD |
Gambert |
Jambert, Jambers: 1. Patr. Rom. vormen van Germ. VN Gan(d)bertus (MORLET I). 1438 Drouart Gambert, Laon (MORLET). – 2. Var. van Jambart/Gambart.
|
FD |
Gambert |
Nom issu de l’anthrop. germ. gam-behrt. Dérivé en -illon (comp. Lambillon, Houblon): 1507 «Piera Gambillon» BourgNamur.
|
JG |
Gambier |
Gamby. 1732 «Jean Joseph Gamby» Hatrival; var. de Cambier ou, pour Gambier, forme w. diphtonguée de Gambert (ci-dessus). — Moins vraisemblable: pic. (Saint-Pol) gambié, m. ‘cuisse, fesse’ (E. Edmont, Lex. saint-polois, 276) [MH].
|
JG |
Gambier |
Gamby: BerN. Gambier = Cambier. 1383 Jean le Cambier=J. le Gambier (MARCHAL).
|
FD |
Gamblin |
Jamblin, Jamelin: Patr. 1. Vleivorm van Gambert. i254Robers Gambelins,Atrecht(NCJ). – 2. Evtl. vleivorm van Germ. VN met gamal ‘oud’: Gamelinus. 1488 Jean Gamelin, Laon (MORLET).
|
FD |
Gambron |
zie Decambron.
|
FD |
Gamby |
1. Cambier, ,,Outil de verrier ». Profess. N. de verrier. — 2. Car. phys. Gambilland ,,Boiteux ». N° 262.
|
EV |
Gameren, van |
PlN (G). 1534 Willem van Gammeren, Den Bosch; 1557 Roel. van Gamere, Den Bommel-Aw. (AP).
|
FD |
Gamette |
Surnom: w. liég. gamète ‘béguin, coiffure de femme’ FEW 16, 299a.
|
JG |
Gamin |
1. Car. mor. H. qui se conduit comme un enfant. — 2. V. GAD.
|
EV |
Gammar |
zie Gamart.
|
FD |
Gamme |
1348 «Jamar Gamme» FiefsLiège, 1578 «les fangnes gammes», w.fagne djåme, topon. à Spa; forme w. de Jacqueme, Jacques.
|
JG |
Gamme |
Gaume: 1. Patr. W. vorm van Jacqueme < Jacques. 1348 Jamar Gamme, Luik (HERB.). Voot Gaume, vgl. Jaume. – 2. De Wvl. FN Gamme is een willekeurige FN, ter vervanging van de oorspr. Gat, die aanleiding gaf tôt hilariteitfmed. Chr. Gamme).
|
FD |
Gamon |
zie Jacquemon.
|
FD |
Gamot |
zie Jacquemot.
|
FD |
Gampelaer(e), van |
PlN Gampelaar in Astene (OV) (DE WAELE II). 1359 Jan van der Leyen die men heet van Gaempelare, Deinze (IG1965,236); 1382 Piètre van Gaemplare, Ruiselede (DEBR. 1970).
|
FD |
Gamradt |
Gamrat(h): Patr. Var. van D. FN Gamuret, Gamaret, Jam(m)rath. Literatuurnaam Gahmuret uit de graalsage.
|
FD |
Gan(h)y |
1. PlN Gagny (Seine-et-Oise). 1773 E. J. Deganhy, Namen (HERB.). – 2. Zie Gaignier.
|
FD |
Gana(rd) |
zie Janaert.
|
FD |
Gancberg |
Verspreide D. PlN Gansberg. Vgl. Van Gansberghe. 1664 Petrus Gandtsbergen, Schagen NH(MULVI).
|
FD |
Ganck, de |
zie de Gang.
|
FD |
Gand |
Nom d’origine: Gand (FlOr) ou bien anthrop. germ. Wando (au cas sujet).
|
JG |
Gand(t), (de) |
zie de Cent, Degand.
|
FD |
Ganda |
1265 «Renier Gandar» Landenne; nom issu de l’anthrop. germ. wand-hard.
|
JG |
Gandibleu |
-eux. Peut-être juron, cf. prov. cap de dieu, cap de bien, comp. aussi morbleu, ventrebleu FEW 3, 59a. – Pour P. Ruelle (Des NF de Quaregnon), qui estime peu vraisemblable l’explication par le juron, p.-ê. anthrop. germ., par ex. wand-blado? Ou bien var., avec réinterprétation, de Gâteblé, cf. Gardebled [FD].
|
JG |
Gandibleu |
Proven. Candiblé, „Champ de blé ». (Dial. picard). Comp. : Candaveine, ,,Champ d’avoine ». L.D.
|
EV |
Gandibleu(x) |
zie Gardebled.
|
FD |
Gandier |
Gantier, -iez, -y, Gentier: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN gand-hari: Gantharius (MORLET I). – 2. Zie Gantier.
|
FD |
Gandin(i) |
Patr. Vleivorm van Gandoul, Gandolfo.
|
FD |
Gandjean |
zie Grandjean.
|
FD |
Gandois |
zie Gantois.
|
FD |
Gandolf |
Gandolfo, -i, Gandoul: Patr. Germ. VN gand-wulf: Gandulfus (MORLETI). 1426 Jan Gandolf, Bg.(PARM.).
|
FD |
Ganeff |
zie Dejeneffe.
|
FD |
Gang(e)l |
D. ook Gängl(e). Patr. Dim. van VN Gango, gwl. korte vorm van Wolfgang.
|
FD |
Gang, de |
de Gan(c)k: 1. Mnl. ganc: gang, wijze van lopen, spoed, tocht, wijze van doen. BN. 1482 Weerins Gancx, Lo (CRAEYE). – 2. Degang kan ook de Vl. uitspr. van Fr. Degand weergeven.
|
FD |
Gang, van der |
van Gangh: PlN Gang: watergang, weg, vaarweg. PlN Gang bij Tessel (NH) (LNT).
|
FD |
Gangelt, van |
Van Gang(h)el: PlN Gangelt(NRW). 1336 Arnoldus de Gangelt, Mtr. (SKM); 1559 Lieven van Gangelt, Aw. (AP).
|
FD |
Gangler |
Gengler. Nom de profession: moy. ht all. gangelaere ‘marchand ambulant’ (Hess, 38). Gangue. Probabl. déverbal de fr. gagner, cf. Gaignage, Gain.
|
JG |
Gangler |
-ir, Gengler: D. FN. Mhd. gangelaere: landloper, zwerver, rondtrekkend koopman.
|
FD |
Gangné |
zie Gaignier.
|
FD |
Gangolf |
1544 «Gangolff» DénStavelotMy, 1659 «la vefve Henri Gangulph» DénSalm; nom issu de l’anthrop. germ. gang-wulf (Fôrst. 597), encore utilisé tardivement comme prénom, cf. 1792 «Jean-Gangulphe Toussaint» Vielsalm; cf. aussi Gengoux, etc.
|
JG |
Gangolf |
Gangloff, Geangoux, Gengou(l)t, Gengoux, Jangoux, Jeangout, Jangoux, Gingoux, -out: Patr. Germ. VN gang-wulf’gang-wolf: Gangulfus. De vormen op -ou(l)t, -oux zijn Rom. 1689 Nicolaus Jengoul, St-Hubert; 1702 Joannes Gengou, Scy (MULVII).
|
FD |
Ganhy |
Gany. Probabl. var. namuroise du NF Deganhy d’origine liégeoise, par chute du de prépositionnel (cf. BTD 37, 187).
|
JG |
Ganhy |
V. GAD (Gan).
|
EV |
Ganibin |
Ou dérivé en -in de pic. gambe ‘jambe’. -Autre dérivé en -ard: 1322 «Jehans Gambars filz Jakeme Gambart de Thumesnil» BourgeoisLille 67.
|
JG |
Ganivet |
zie Canivet.
|
FD |
Ganjé |
zie Gaignier.
|
FD |
Ganne |
zie Jane.
|
FD |
Ganoote |
Gano, Ganneau: 1. Patr. Ganot, Rom. dim. van een Germ. VN zoals Wanboldus, Wanbertus, Wanolfus (MORLET I). ± 1300 Jehans Ganos, PdC (BOUGARD); 1384 Pierre Guenot, Laon (MORLET). – 2. Of var. van Jeannot, Jeanneau; vgl. Ganne, Gamme.
|
FD |
Ganore |
Wellicht korte vorm van de bijbelse VN Nikanor. 1310 Stievenon Ganor, Bergen (PIERARD); 1422 Nikenorre van Vatene, Ktr. (RAK).
|
FD |
Gans |
Gaens. 1286 «Jehans li Gans», 1288 «Jeh. li Gans, li tainteniers» DettesYpres; néerl., all. gans ‘oie’, surnom de gardien ou de conducteur d’oies; aussi nom d’enseigne [FD].
|
JG |
Gans, (de) |
(de) Gaens, Ganse(n): De vogelnaam gans. i. BN naar de waggelende stap. – 2. BerBN voor de ganzenhoeder of-koopman. Vgl. Ganseman. 1245 Waltero Gans, Har. (DEBR. 1980). -3. Huisnaam, b. v. in leper. 1374 Willem de Gans, Ip. (BEELE); 1484 Jacop in die Gans, Diest (F.C.).
|
FD |
Gans, van de |
zie van Ganse(n).
|
FD |
Gansbek(e), van |
Gansbeke, van Gansbeek, -beck(e): PlN Gansbeke in St.-Denijs-Boekel, Munkzwalm en Etikhove (OV). 12e e. Arnoldus de Gansbeka (GN); 1291 Jhan van Gansbeke, Marcq H (CG). -Lit. : J. LUYSSAERT, Hansbeke -Van Gansbeke. Vruchten van zijn akker, Cent, 1986,307-310.
|
FD |
Gansberg(h)(e), van |
van Gansbergt, Gansberg(he): PlN Gans(en)berg in Velzeke en Schorisse (OV), heuvel bij Piringen (L) 1492 Gillis van Gansbeerghe, Gent (BOONE). Zie ook Gancberg.
|
FD |
Ganse(n), van |
van de Gans, van Gaans, van Gaens, van de Ghen(s), van de Cent, van de Ghem: 1. PlN Ganze in Diepenbeek (L). De Gans in Huise, St.-Maria-Horebeke (OV), leper, Torhout (WV), St.-Tr. (L), Brecht, Geel (A), Diest, Grimbergen, Leuven, Mollem (VB), St.-Gillis (Bs.) (NR). Zie ook PAK 52. Wellicht huisnaam, vgl. Gans 3. -2. Volgens GF137 naar de PlN het Ganzenven in Geel (A): 1325 Henric van Gansevenne; 1476 Aerd van Ganzen, Geel; 1587 Nikl. van Gansen, Borgerhout(AP).
|
FD |
Ganse(n)winkel, van |
zie van Ganzenwinkel.
|
FD |
Ganseman |
1. Profess. ,,Marchand d’oies ». 2. Proven. Ganzeman (Dép. Neer-Issche). — 3. V. GAD (Gand).
|
EV |
Ganseman |
au génitif: Gansemans. Nom de profession: néerl. gans + man, gardien ou éleveur d’oies.
|
JG |
Ganseman, de |
Gansman, Ganseman(s), Ganserman, de Ganzeman, Ganzeman(s): BerN van de ganzenhoeder of-koopman. 1301 Boidin Ganserman, Maldegem (CG); 1347 Wouter Ganserman, Bg. (JAM.); 1354 van Janne Gansemanne, Cent (GSB).
|
FD |
Ganser |
BerN van de ganzenhoeder of-koopman. 1381 Jacoppe de Ghensere, Lv. (HB 549).
|
FD |
Ganses |
Wsch. < Gansers. Zie Ganser.
|
FD |
Ganseveurder |
BerN van de ganzenhoeder? Vgl. 1394 Gheerken den Gansherde, Heers (LAES); 1395 Willem Penninc dit de Gansdrivere, Ing. (DEBR. 1980).
|
FD |
Ganshof |
1. BN Ganshoofd, ganzenkop. Naar de gelijkenis of voor een dwaas. Vgl. Ndd. Gosekop, Fr. Têtedoie, D. Gensekopf. 1280 Margareta Ganssehovet; 1306 Masin Ganzhooft, Ip. (BEELE). – 2. Evtl. PlN: i6e e. curtis vocatur dye Gansehoff, Wijlre NL (KSG).
|
FD |
Ganshof |
Proven. ,,Domaine, Ferme du sieur Gand » ou ,,-de l’oie ». N° 245.
|
EV |
Gant, de |
zie de Gent.
|
FD |
Gantelme |
Patr. Germ. VN gant-helm ‘gent, gans-helm’: Gantelmus (MORLET I).
|
FD |
Ganter |
E. BerN Ga(u)nter van de handschoenmaker. Zie Gantier.
|
FD |
Gantier |
-iez, Ganty. Nom de métier: fr. gantier ‘fabricant (ou marchand) de gants’ FEW 17, 506b. Cf. aussi Wantier.
|
JG |
Gantier |
-iez, -y, Gentier, Wantier, -iez: BerN Fr. gantier, Pic. wantier: handschoenmaker. Ndl. want: handschoen. 1273 Sohiers li Wantiers, Dk. (FST); 1383 Jeannette la Gantière (pour gants), Parijs (MARCHAL).
|
FD |
Gantman |
Afl. van Mnl. gant, gent: gander, mannetjesgans. Zie De Gent. BerN van de ganzenhoeder. Vgl. Ganseman.
|
FD |
Gantois |
fém.: Gantoise. 1424-25 «Henry Gantois» DénHainaut, 1537 «Jehan Gantois» = «Jean Gantoy» Thuin, 1618 «Jean Le Ganthoy» BourgNamur; ethnique: habitant de Gand (FlOr).
|
JG |
Gantois |
-oy, -oise, Gandois: Fr. herkomstnaam van de Gentenaar, resp. de Gentse.
|
FD |
Ganton |
zie Genton.
|
FD |
Ganty |
cf. Gantier.
|
JG |
Ganty |
zie Gantier.
|
FD |
Gany |
cf. Ganhy.
|
JG |
Gany |
zie Ganhy.
|
FD |
Ganz |
Gantz: D. var. van Gans.
|
FD |
Ganzales |
zie Gonzales.
|
FD |
Ganze(n)winkel, van |
van Ganse(n)winkel: PlN Ganzenwinkel (NB). 1746 Joa. van Gansenwinchel, Aalst (MUL VIII).
|
FD |
Ganzeboom |
PlN Ganzeboom in Lettele (OIJ).
|
FD |
Ganzeman(s) |
zie (de) Ganseman.
|
FD |
Ganzevoort |
1. PlN Ganzevoorde: wad voor ganzen. PlN in Oostnieuwkerke. Goezevoorde in Houtave (WV). 1250 Hannekin £ Hugonis de Ghosevorde; 1278 Pieron Goezevorde, WV (DF IV); 1420-89 Wessel Goesefort, Groningen (BRECH.); 1572 Dierick van Gonsvoert, Kleve-Bg. (PARM.). – 2. Evtl. reïnterpretatie van BN Ganzevoet. Vgl. D. Gansfuss, Ndd. Goesevoth.
|
FD |
Ganzwajch |
Patr. Germ. VN Ganswig, Ganzwic (GOTTSCHALD).
|
FD |
Gappaert |
1. BN voor de gapaard, gaper, kijker. 1307 Lambers li Gapere, Ip. (BEELE). Ook huisnaam: 1497 Mathijs in den Gapaert, Diest (HB 359). –2. Evtl. var. van Geppaard, door contaminatie met Gaper.
|
FD |
Gaquier(r)e |
Gakyere, Gackiere, Gacquère, Gacquiere, Gaquere, Ga(c)quer(re), Gaquert, Guequier(re), G(h)ekier(e), Ghequire, Gequière, Ghequiere, Gheker, Gherquiere, Gi(j)kiere, Gykiere, (de) Guesquière, Guesquier(r)e, Gesquiere, -ère, Ghesquier(e), (de) Ghesquière, Ghesquier(e)s, Gesquire, Gesqueire, Ghesquir(r)e, Ghesqueyre, Gesqueir(e), Gehesquière, G(h)eskiere, Gesché, Geschier(e), Ghiskier, G(h)isquière, -1ère, Gehesquière, Gheguiere: PlN Pic. ga(s)quière, g(i)esquière, Fr. jachère < vulg. Lat. gascaria: braakliggend veld. Le Gieskiere in Dottenijs (H) (DF IV); 1258 ad Ghieskieriam, Dameries; à Ghieskière, Cattegnies (SMT). 1215 Eve Gaschiere, Atrecht (NCJ); 1239 Jehan Gieskiere=Johanne Ghieskière, Camphin; 1260 as Gieskières de Borgiele.-.Gossars Gieskiere, Camphin (SMT); 1268 Johanne dicto Gieskiere, Rijsel (SPL). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1984,387.
|
FD |
Gaquière |
cf. Ghesquière.
|
JG |
Gar, van de |
zie van de Gaer.
|
FD |
Gara(i) |
zie Garaud.
|
FD |
Garain |
cf. Garin.
|
JG |
Garain |
zie Garin.
|
FD |
Garant |
1. Profess. ,,Caution, Donneur de garanties ». — 2. V. WARD (Wari).
|
EV |
Garant |
-an(d), Gareng: Fr. garant: garant, borg.
|
FD |
Garant |
Surnom: fr. garant (au sens juridique) ‘celui qui répond de qqch’ FEW 17, 563a.
|
JG |
Garaud |
Garau(lt), -a(t), -ay, -ai, Garraux, -eau, -iau, -ay, -ais, Varrault: Patr. Rom. vorm van Germ. VN war-wald ‘hoede-heerser’: Waraldus, Guaraldus (MORLETI). Of dim. van Waro: 1295 Henricus dictus Warel, St.-Q. (MORLET); 1622 Cornelis Garaud, H-Aw.(AP).
|
FD |
Garbe |
Garber: Ofr. gerbe, garbe: graanschoof. BerBN en BerN van de schovenbinder. Vgl. Schoof. Garber is E. EN. 1243 Jehans Garba, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Garbe |
Surnom: forme pic. de gerbe, avec maintien du g devant a [JMP]. Cf. aussi 1450 «Jehan Garbet» Baudour.
|
JG |
Garbin |
Opic. garbain: naam van het zwaard van Fierabras (FEW).
|
FD |
Garbin |
Surnom: fr.garbin ‘vent léger’FEW 19, 51b; ou bien anc. pic. garbain, nom de l’épée de Fierabras FEW 23, 134b.
|
JG |
Garbrands |
zie Gerbrands.
|
FD |
Garceau |
Proven. Diminutif de Gard, .Jardin ». Synon. : Geerseau, Gars-, Gass-, Gaz- -eau, -ée, -el(le), -iau, -on, -ou. Garceau ou Gazieaux (Dép. St-Sauveur), Gazelle (Dép. Mettet).
|
EV |
Garcet |
-ez, Garzè: Fr. dim. van gars: jongen, knaap, knecht. 1639 Andries Garsette, Stegers (DUV.).
|
FD |
Garcet |
-ez. Surnom issu, avec changement de suffixe, de fr. gars ‘garçon’, comp. anc. fr. garcette ‘jeune fille’ FEW 17, 618a.
|
JG |
Garcia, (de) |
1. Sp. BN: vos. 1714 Norbertus Fr. de Garcia, Dend. (MUL VII). – 2. Ook Patr. Sp. VN.
|
FD |
Garcie |
zie Garcy.
|
FD |
Garcin |
Dim. van Fr. gars: jongen.
|
FD |
Garçon |
Garson, Carchon, Carson, Garzon, Legarcon, Garcous, Garcous, Garsou(x), -ous, Carsoel, Ka(e)rsoel, Gersoulle, Guersouille: Fr. garçon, Oft. garson, dial. garsou (FEW): (schild)knaap, knecht. Vgl. Knapen. 1275 StévenartGarchon, Lessen (VR124 v°); 1307 Chrestien Garson, Ip. (BEELE); 1362 Henricus Karsoel, Mtr. (SKM 367). Zie ook Gerson.
|
FD |
Garçon |
Garson. 1265 «Margherite li filastre Garçon» CensNamur, 1275-76 «Jehans Gar-chons» RegTournai, 1280 «Ydoule qui fu femme Garchon» PolyptLiège, 1314 «Gerar-dus Garchons» Liège; fr. garçon, p.-ê. au sens originel de ‘valet’ FEW 17, 615a. Cf. aussi Gerson, Gherson.
|
JG |
Garçous |
Garcous, Garsou, -ous, -oux. Surnom: dial. fr. garsou ‘garçon’ FEW 17, 616a.
|
JG |
Garcy |
Garsy, Garcie: Var. van Garcier, afl. van gars; jongen; vgl. Garcin (HERB.)? Of PlN Garchy (Nièvre)?
|
FD |
Garcy |
Peut-être surnom: anc. fr. garder ‘qui aime les filles’, d’où probabl. le NF flam. Gaertsier.
|
JG |
GARD |
(Gari). V. WARD (Wari).
|
EV |
Gard |
1. Opic. gart: gaard. Vgl. Dugard. 1283 Willermus au Gart, Atrecht (NCJ). – 2. Ofr. gars: jongen, knecht. 1244 Hues Gars, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Gard |
1637 «Adam de Gard vefve Léonard» Nandrin; anc. pic. gart ‘jardin’ FEW 16, 18b, cf. Dugard.
|
JG |
Gard, van de |
zie van de Gaer.
|
FD |
Gardabou |
Wellicht Fr. Garde About. Ofr. abot: uiteinde, grens. Die een grens bewaakt? Vgl. Gardavoir. Of Arabische naam (PDB)?
|
FD |
Gardavoir |
Surnom phrastique: (qui) garde [son] avoir, dans lequel on peut reconnaître anc. fr. avoir ‘meubles, instruments aratoires’ mais aussi ‘bestiaux, animaux domestiques’ Gdf 1,538 [MH].
|
JG |
Gardavoir |
Wardavoir: BN voor iemand die zijnbezit (avoir: hâve) bewaakt (Fr. garde = Pic. warde). 1197 Gerars Warde avoir; 1282 Maroie Warde avoir, Atrecht (NCJ); 1459 Pierre Gardavoir, Laon (MORLET).
|
FD |
Garde |
1574 «Jehan le Garde», 1585 «Henry le Garde, filz de feu Jehan le Garde» CartCiney ; nom de métier: fr. garde ‘qui monte la garde’.
|
JG |
Garde |
Fr. garde: wacht. 1384 Gaudesson Garde, Laon (MORLET).
|
FD |
Gardé |
cf. Gardet.
|
JG |
Gardebled |
Cf. 1820 «Gaddebled [NF]» Pas-de-Calais; sans doute forme remotivée d’anc. fr. gasteblé, m., celui qui ravage les champs de blé Gdf 4, 241, comme surnom de pillard; on ne peut exlcure pour autant un surnom phrastique, (qui) garde (le) blé [MH]. Cf. aussi Gandibleu(x).
|
JG |
Gardebled |
Gandibleu(x): Reïnterpretatie en verhaspeling van Gâteblé: die het graan verkwist. Zie Wastable. Vgl. 1820 Gaddebled, PdC (BERGER).
|
FD |
Gardedieu |
N. de bapt. d’inspiration protestante, donné à l’époque de la Réforme (Comp., en Belg., Espè-rendieu; en Angleterre, Befaith-ful).
|
EV |
Gardedieu |
Nom d’origine : topon. fréquent : « À la garde de Dieu» (e.a. à Angleur et Jumet); ou bien surnom délocutif, d’après une expression familière, un juron.
|
JG |
Gardedieu |
Wsch. BN naar de zegswijze Garde Dieu: Godbehoede. Ook PlN.
|
FD |
Gardeire |
PlN Gardères (Htes-Pyr.), La Gardère (Gers).
|
FD |
Gardellin |
Gardelein, Gaerdelen: Var. met epenthetische r < Gadelin < Gatelin. Dim. van Ofr. gastel, Fr. gâteau: koek. BerBN. 1398 Jehan Gatelin, Dottenijs (DEBR. 1970).
|
FD |
Garden |
E. Garden: tuin, boomgaard. Vgl. Dujardin. 1183 William del Cardin, Oxford (REANEY).
|
FD |
Garden(i)er |
-iers, -eers, Gardinier, Gard(i)ner, Jardini(er): Opic. gardinier, Fr. jardinier: minier, (boom)gaardenier. Vgl. D. Gartner. Gard(i)neris E. 1294 Jan der Gherdenere, Mtr. (CG); 1459 Henry Gardinier, Laon (MORLET).
|
FD |
Garderen, van |
PlN (G).
|
FD |
Gardesal |
-alle. Nom de profession: garde de salle (primitivement, la «salle» est tout le bâtiment).
|
JG |
Gardesal(le) |
Quardesalle: BerN Garde (de) salle: zaalwachter, deurwaarder. Gardet(te): Dim. van garde: wacht.
|
FD |
Gardet |
Gardé. Dimin. en -et de Garde.
|
JG |
Gardeur |
1444 «Pierard le gardeur» Aides-Namur; nom de profession: anc. fr. gardeor ‘gardien’ FEW 17, 518a. Tout aussi vraisemblable: moy. fr. (Tournai 1438) gardeur ‘cardeur’ FEW 2, 370b; cette forme à initiale sonore a été largement connue en wallon, cf. w. liég. (Forir) gârdeû, f. -eûse, -erèsse, (L. Remacle) gârdeû, gaû- [à noter du reste chez Wisimus la var. gârdî, littér. gardier (donnée ci-dessous comme une des origines possibles du NP Gardier)] [JL.NFw].
|
JG |
Gardeur |
BerN Ofr. gardeor: bewaker.
|
FD |
Gardeur |
Profess. Cardeur (de laine, etc.). Ou bien : V. le suiv.
|
EV |
Gardeyn, (de) |
zie Dujardin.
|
FD |
Gardien |
Legardien: Fr. gardien: bewaker, gardiaan, kloosteroverste. BerN. 1322 a Gardiano; 1390 den gardiaen van Thienen (C. BAERT); 1386 Jean le Gardien (MARCHAI). Cardier: Mfr. gardier: die waakt over iemands bezit (FEW).
|
FD |
Gardien |
Nom de profession: fr. gardien.
|
JG |
Gardien |
Profess. Gardien de troupeaux, immeubles, etc.
|
EV |
Gardier |
1561 «Evrard le gardier» DénFloren-ville, 1663 «Nicolas Bertrand, dit le Gardier» Verviers; nom de profession: anc. fr. gardier ‘curateur’, moy. fr. gardier ‘celui qui est chargé de veiller à la conservation des biens de qqn’ FEW 17, 518b, plutôt que anc. w. (1623) gardier ‘cardier’ (cf. BTD 11, 1937, 203).
|
JG |
Gardin |
Gardyn. 1226 «Gontiers del Gardin» ChirTournai, 1365 «Jehan dou Gardin des cousturiers» TailleMons; pic. gardin ‘jardin’, cf. Degardin, Dugardin. — Distinct est 1302 «Gardinès li Procureres» Ath, probabl. Gérardinet, cf. Jardinet.
|
JG |
Gardin |
-yn, -ijn: 1. Zie Dujardin. – 2. Var. van Cardin, -ijn. Vgl. Cardinael.
|
FD |
Gardin(i)er |
zie Gardenier.
|
FD |
Gardina(e)l |
zie Cardinael(s).
|
FD |
Gardinael |
-al. Var. de Cardinal.
|
JG |
Gardinge, van |
zie van Gerdinge.
|
FD |
Gardisalle |
cf. Gardesalle.
|
JG |
Gardisseur |
cf. Gadisseur.
|
JG |
Gardisseur |
zie Gadisseur.
|
FD |
Gardner |
zie Gardenier.
|
FD |
Gardyn |
-ijn, zie Gardin.
|
FD |
Garé |
Surnom: participe passé d’anc. fr. garer (plusieurs sens) FEW 17, 533b (Dauzat 279).
|
JG |
Gare- |
-et, -ez, -in. 1. V. WARD (Warz).
|
EV |
Gareel |
Gereels, Garrels: BerBN van de gareelmaker. ±1240 Clais Gorelmakre, Mariakerke (SCHMID); 1546 Jacob Garel, Lv.-Aw. (AP).
|
FD |
Garein |
-eyn, zie Garin.
|
FD |
Garemyn(ck) |
Gaeremijn(ck), -myn(ck), -minck, Carmijn, -myn: Mnl. gaderminne: die minne liefde’ ofminnen ‘liefjes’ verzamelt. BN voor een vrouwenjager. Vgl. 146 e. Makemine, Arien (DUPAS 119); 1284 Salemoens Quisteminne, Ip. (ARY): die zijn liefde kwistig uitdeelt; 1289 Tierkinus Lockeminne, Bg. (ROBI): die tôt liefde verleidt. 1276,1295 Jan Gaderminne, Oud. (CG); 146 e. Jan Gaderminne, Oud. (GPO); 1542 Aryne Garemyns, Oud. (VS1986,506).
|
FD |
Gareng |
zie Garant.
|
FD |
Garet |
-ez, -ey, Garret, -ez, -é, -e, Guéret, -ez, Guer(r)et, Cheret, Warez, Varet, Varé, Worré: Patr. Dim. van Germ. Waro-naam; vgl. Garin. 1295 Jakemés Garés, Atrecht (NCJ); 1313 Jehan Garret, Parijs (MICH. 1951,175); 1383 Pierre Garet, Rijsel (MARCHAL); 1597 Gillis Gheret; 1639 Pieter Guerret, Waasten (DUV.).
|
FD |
Garet |
-ez. 1295 «Jakemés Garés» NécrArras; probabl. hypocor. ou var. dénasalisée de Garin, comp. Garré, -ez. – Un surnom issu d’anc. fr. gar(r)et, pic. garèt ‘jarret’ FEW 4, 66b, Hécart 226, n’est pas à exclure [MH], cf. notamment 1282 «Pieron Court garet» DettesYpres.
|
JG |
Garfinkels |
Var. (au génitif) de Garfunkel: ail. Funke ‘étincelle’, précédé de gar-, préfixe de renforcement (cf. Dauzat 279).
|
JG |
Garfunkel |
Garfinkels, -iel, Gurfink(i)el, Gorfinkelis: BerN van de kaarsenmaker. 1266 Walterus Kerfunkere=W. Candelarius, Aw. (JOCH.).
|
FD |
Gargour |
Wsch. var. van Ofr. gargote, gargole: keel. BN.
|
FD |
Garin |
-ain, -ein, -eyn, Garrein, -(e)yn, Guer(a)in, Guérin, Guerrin, Werrin, Woirin: Patr. Vleivorm van Germ. VN met Waro ‘hoede’, zoals Warmond, Werard. 988 Warinus (GN). 1383 Pierre Guerin = Pierre Garin, Parijs (MARCHAL).
|
FD |
Garin |
Garain. 1333 «Garin le Fosseur» ComptesMons, 1491-92 «Garin mary du Damid filhe du Johan Bosiau» TerreJauche, 1514 «Jaspart Le Garain» BourgNamur, 1527 «Gharin le Vasseur» Ladeuze, 1528 «Jehan Garin » DénNeufchâteau, 1723 «Garain de Rienne» NPLouette; nom issu de l’anthrop. germ. warin (Fôrst. 1540).
|
JG |
Garit(te) |
Guérit(te), Guerit(te), Guerrit: 1. Mnl. en Ofr. garite, Fr. guérite: wachthuisje op een muur, wachttoren, schildwachthuisje. BerBN van de stadswachter, torenwachter. 1382 naest Willem Garijts, Wervik (DEBR. 1970). – 2. Volgens JODOGNE (RIO 1952,153) en CARNOY (KCTD 1953,193) Metr. Korte vorm van VN Margarit, Marguerite.
|
FD |
Garitte |
1272 «Garite le Mollarde» Polypt-Villers, 1289 «Garite Boularde de Tymion» Thiméon, 1516 «Gillechon Garitte», 1543 «Maroie Garite», 1552 «Franchois Gharitte» SubsidesNamur; matronyme: w. Garite, aphérèse de Marguerite. – Secondairement, pourrait être anc. pic. garitte ‘guérite’, cf. 1313-14 «le garitte Thupin», 1365 «Wille Moriaul le portier de le garite, corbisier» TailleMons. Garlement, -ant, Guerlement, -ant (NF de la région de Binche). 1616 «Jean Garlement» = «Jehan Guerlemant» Binche. On est tenté d’y voir une forme altérée (par échange des consonnes liquides n et /), de manière euphé-mistique, d’anc. fr. garnement ‘vaurien, mauvais sujet’ (Gdf 9, 687), attesté aussi avec les sens ‘enfant turbulent’, ‘homme armé’, etc., notamment dans la région de Binche et du Centre où le NF est concentré FEW 17, 529a [MH].
|
JG |
Garland |
-lant, zie Geerlandt.
|
FD |
Garle- |
-ment, -mont. Proven. Quare-mont (Loc). Synon. : Warlomont.
|
EV |
Garlement |
-mant, zie Guerlement.
|
FD |
Garlet |
1286 «Ernols Garles» CartBinche; surnom: var. de pic. garlot ‘broc, cruche’?
|
JG |
Garlic(k) |
E. garlick: knoflook. BN of BerBN.
|
FD |
Garlinck |
zie Geerling(s).
|
FD |
Garmain |
-ein, zie Germanus.
|
FD |
Garmain |
Garmein. Probabl. var. (flam.?) de Germain.
|
JG |
Garmer |
Nom issu de l’anthrop. germ. gair-mara (Carnoy 52).
|
JG |
Garmijn |
-yn, zie Germanus, Garemynck.
|
FD |
Garnier |
Garner, Garnir, Garny: 1. Patr. Fr. vorm van de Germ. VN Werner. 1205 Johannes Garneri, Laon (SMTI). – 2. Fr. vorm van Pic. warnier, Ofr. warrenier, garenier: boswachter. Zie Warnier. 1473 joncker Garnier, Aarts. (MAR. II).
|
FD |
Garnier |
Garnir, Garny, Garner. 1238 «Gar-niers chastelains de Moncons» CartOrval, 1511 «Collait Garny» BourgNamur, 1524 «la femme Garny», 1544 «Jaspar Garnier» DénStavelotMy; nom issu de l’anthrop. germ. warin-hari, cf. Warnier, Warny, Werner.
|
JG |
Garo(t) |
Garroy, Garro(t), Garroi(t), -oy: Patr. Vleivorm van Garin. 1326 paiiet a Garot, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Garot |
1289 «Garos li Narete» Vieuville, 1326 «Garot» ComptesMons, 1346 «Colars Ga-rote» Abolens, 1518 «la terre Jehan Garot» Dailly, 16e s. «Johan Mathy dict Garo» Châ-telet; dérivé en -ot du thème de Garin plutôt qu’âne, fr. garot ‘trait d’arbalète’.
|
JG |
Garoux |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN war-wulf ‘hoede-wolf: Warulfus, Guarulfus (MORLET).
|
FD |
Garrais |
zie Garaud.
|
FD |
Garrard |
zie Gerard(s).
|
FD |
Garraux |
-ay, -eau, zie Garaud.
|
FD |
Garraux |
Comme Garaud, anthrop. germ. war-wald.
|
JG |
Garray |
NF bien attesté au pays de Hervé, notamment à Soumagne, avec prononciation gar ‘ré en fr. comme en wallon. Dans les mentions anciennes, il est habituellement accompagné d’un article, ce qui pousse à y voir un nom commun, sous des formes variées: a) °garlerea(u): 7.5.1596 «Jean le garlerea», 21.1.1617 «Jean le garlereau»; — b) °gal(e)-rea(u), -ray: 5.3.1610 «les biens Anthoine le galerea de Chaisneux», 15.1.1613 «Anthoine le galreau», 25.6.1624 «Jean Lhomme Deny dit galereau»; – c) « gallay: 1.10.1626 «Laurent le gallay de Barchon»; – d) °garrea(u), -ay: 1636 «garrea (cf. °galrea)», 2.5.1656 «Henry le garreau», 22.7.1701 «Guillaume le garray», etc.; -e) « garlay: 6.12.1724 «Jean le garlay [à Wergifosse]», 29.12.1725 «Henry le garlay [à Wergifosse] ». L’équivalence de toutes ces formes paraît sûre ; la forme °gale-reau, galray (b) est la mieux attestée tout au long des 17e et 18e s., et, elle a toutes les apparences d’être la forme primitive. Les deux liquides en contact (-lr-), très proches, surtout quand le r était roulé (trait longtemps conservé à Soumagne et dans la région), se sont assimilées, à la première consonne, — d’où « gallay (c), forme exceptionnelle -, ou, plus naturellement, à la seconde, – d’où « garray (d), forme actuelle, attestée dès la première moitié du 17e s., mais qui ne s’impose probablement que dans le courant du 19e. La f. tardive et rare « garlay présente une métathèse des deux consonnes; quant à la forme °garlereau, au groupe complexe -rlr-, difficile à prononcer, elle a tout l’air d’une notation approximative. Quant à l’assimilation lr > rr, elle est fréquente autrefois. J. Lechanteur propose donc de voir dans le NF Garray, l’altération d’un ancien Gal(e)ray, diminutif (suff. -ellu) de Galer, -ère, Galler, dérivé en -ator du verbe gâter ‘s’amuser’ [JL, NFw2].
|
JG |
Garré |
Garre, zie Garet.
|
FD |
Garré |
Garrez, -et. 1313 «Jehan Garret» TailleParis, 1383 «Pierre Garet» Lille; sans doute dérivé en -et du thème de Garin, cf. Garet.
|
JG |
Garrebeek |
Garrebe(e)ck: PlN: spits toelopende beek. Misschien Geertbeek in Asse (VB). Of Garbeck bij Arnsberg(NRW) < Gaverbeek (TW).
|
FD |
Garrein |
-eyn, zie Garin.
|
FD |
Garrels |
zie Gareel.
|
FD |
Garret |
-ez, zie Garet. Garrevoet: Doorg/v-wisseling uit Gaergoet < Gadergoet ‘die goederen vergadert’. 1320 Pieter Ghadergoet, Ip. (CVYII, 159); Eustace Gaergoet (vader van) 1660 Maria Garrevoet, Pittem (PDB).
|
FD |
Garreyn |
-ein. Néerlandisation de Garin.
|
JG |
Garriau |
zie Garaud.
|
FD |
Garritsen |
zie Gerits.
|
FD |
Garro(t) |
-oi(t), -oy, zie Garot.
|
FD |
Garroit |
-oi, oy. Une var. de Carroy (= charroi) paraît peu probable pour ce NF liégeois. Cf. aussi Le Garroy.
|
JG |
Garrousse |
zie Guerrouche.
|
FD |
Garryn |
zie Garin.
|
FD |
Gars- |
-et, -ez, -on. 1. V. WARD (Warz). — 2. V. Garceau.
|
EV |
Garsbeke |
Nom d’origine: topon. néerl.: gars, gras ‘gazon’+ beek ‘ruisseau’.
|
JG |
Garsbeke |
zie van Gaesbeek.
|
FD |
Garseaux |
-ault, Gerseau, -ay, Geers(e)au: Dim. van Ofr. gars: knecht, jongen, knaap. 1425 Pirart Garsiau, Bavai (ARNOULD1956).
|
FD |
Garson |
cf. Garçon.
|
JG |
Garson |
-ou(x), -ous, zie Garçon.
|
FD |
Garsou |
1. V. WARD (Warz). — 2. Proven. Warisoulx (Loc.). Sy- non. : Guersouille.
|
EV |
Garsou |
-ous, -oux, cf. Garcous.
|
JG |
Garsse, van |
van Cas(se), van Cassen: PlN Gars: gras. 1339 Jan vanden Garse, Bg. (DFIV).
|
FD |
Garssen |
zie Geersens.
|
FD |
Garstemans |
zie Gerstman(s).
|
FD |
Garsy |
zie Garcy.
|
FD |
Gartner |
cf. Gaertner.
|
JG |
Gartner |
Gartner, Gaertner, Gertner, Gertler: D. BerN Gartner: tuinier, tuinman.
|
FD |
Gartzen |
zie Gerits.
|
FD |
Garwig |
Patr. Germ. VN ger-wîg ‘speer-strijd’: Gerwich (MORLET I).
|
FD |
Gary |
Patr. Var. van Wary; zie Warrier 1.
|
FD |
Gary |
Peut-être anthrop. germ. varie-; cf. aussi Guéry.
|
JG |
Garzè |
zie Garcet.
|
FD |
Garzon |
zie Garçon.
|
FD |
Gas, van |
zie van Garsse.
|
FD |
Gasbarrini |
zie Gasparini.
|
FD |
Gasbe(e)ck, van |
-becq, zie van Gaesbeek.
|
FD |
Gasc |
Cas sujet de Gascon. • Dérivés du thème Gasc-/Gasqu- : Gascard, Gasquard. Sans doute péjoratif (Dauzat 280). – Gasquin.
|
JG |
Gascard |
Gasquard, Gasquet: Volksnaam van de Gascogner (DNF).
|
FD |
Gascht |
V. GAST.
|
EV |
Gascht |
zie Gaasch(t).
|
FD |
Gascoigne |
Gasco(i)n, Le Goascoing, Gacon(s), Gacoms, Jacoms: Gascogner: afkomstig van Gascogne, oud hertogdom in Frankrijk. 1460 Andries Gaucongnois, Bourgondië; 1466 Piètre Gaskonnois, Meregem-Bg. (PARM.); 1584 Erasmus Gascoens, Aw. (AB).
|
FD |
Gase |
Gasch: Volksnaam. Onderwerpsvorm van Gascon.
|
FD |
Gaseau |
Gasia(ux), Gazeau, Gazia, Gaziau(x), Gassiaux: 1. BN Pic. gasiau: keel, strot. 1328 Frankotte Gazial, Hoei; 1380 Johan Gasias, Jauchelette (J.G.). – 2. Var. van Gosseau, -ia(u), Gosiau(x).
|
FD |
Gaseau |
Gasia, Gasiaux, Gassiaux, Gazeau, Gazia, Gaziaux (NF namurois et du Brabant wallon). 1328 «Frankotte Gazial» Huy, 1380 «Johan Gasias» RentierRamée, 1481-82 «Jo-han Gasiau» TerreJauche; surnom: pic. (Flandre, Lille, St-Omer) gasiau, gasio ‘gosier’ FEW 4, 127a; assez curieusement, aucune forme namuroise corresp. en -ia ne semble attestée par la lexicographie wallonne.
|
JG |
Gasia |
1. V. Garceau. — 2. V. GAST.
|
EV |
Gasman |
-man(n)e, zie Gassmann.
|
FD |
Gasmanne |
V. GAD.
|
EV |
Gasnier |
V. WARD (Warn).
|
EV |
Gasnier |
zie Gaignier.
|
FD |
Gason |
Gazon, Gazon(n)ot, Gazin, Gazo(t): Patr. Gason/Gazon is de Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Waso (V.D.SCHAAR). Gazonnot is een dim. en Gazin/Gazot zijn vleivormen.
|
FD |
Gason |
Gazon. Dérivé au cas-régime de l’an-throp. germ. *Wadizo > Wazzo, Gazzo.
|
JG |
Gaspar |
Gaspard, Gaspart, -ars. 1566 «Gas-par Coeft» Cerfontaine, 1589 «Gaspar Servais» Ensival, 1601 «Philippe Gaspart», 1678 «Jean Gaspar» BourgNamur; prénom Gaspard [le -d ne paraît pas être étymologique], un des trois rois mages de la Nativité, celui en qui la tradition populaire voit un noir d’Afrique ; cf. aussi Jaspar. – Gaspers. Forme néerl. (au génitif) de Gaspar, cf. aussi Jespers. – Génitif lat. : Gaspardy. « Dérivés : Gaspot. – Gasparay. Dimin. liég. en -ê.
|
JG |
Gaspar |
N. légendaire d’un des Rois Mages, vraisemblablement emprunté à l’anthroponymie germanique d’Europe. V. GAST. Fort répandu autrefois comme N. de baptême. Variantes : Gas(t)-, Cas-, Kas- -par(d), -part, -per(s).
|
EV |
Gaspar(d) |
Gaspars, Gaspart, Gasper(s), Gastpar, Gespert, Jaspar(d), Jaspa(e)rt, Jaspa(e)rs, Jaspers(e), Jasper(t), Jespers(en), J’Espère, Caspar, Caspers, de Casper, Kasper(s), Kaspaers, (de) Gaspari, -aro, -eri: Patr. Caspar, naam van een van de Drie Koningen. 1626 Gaspar vande Velde = 1627 Jasper vande Velde = 1628 Jesper vande Velde, Aarts. (MAR.); 1440 Hannekin Jaspaer, Ktr. (BAELDE).
|
FD |
Gasparin(i) |
-on, -otto, Gasbarrini, Gasperin(i), -oni: Patr. Fr. en It. vleivorm van VN Gaspar.
|
FD |
Gasquard |
Gasquet, zie Gascard.
|
FD |
Gasquard |
Gasquin, cf. Gasc-.
|
JG |
Gasse |
13e s. «Gasse» (prénom) Évreux; var. de Gace, cf. Gacet.
|
JG |
Gasse(n), van |
zie van Garsse.
|
FD |
Gasséaux |
-iaux, cf. Gaseau.
|
JG |
Gassée |
zie Gasset.
|
FD |
Gasseling |
zie Gosselin.
|
FD |
Gassen |
Ghassens: 1. Uit Garsen(s). Zie Geersens. –2. Var. van Gossen(s).
|
FD |
Gassen |
Pour Carnoy 147, dérivé de moy. néerl. gras, gars ‘herbe’; moy. néerl. gas, gasse a aussi le sens de ‘rue’.
|
JG |
Gassesmet |
Vervlaamsing van D. FN Gassen-schmied: Schmied aus der Casse, smid uit de steeg.
|
FD |
Gassiaux |
zie Gaseau.
|
FD |
Gassman(n) |
Gasman, -man(n)e: 1. Afl. van D. Casse: steeg, straatje. 1371 Gasseman (NAUMANN). –2. Soms wellicht < Gastmann.
|
FD |
Gast |
1257 «Gast le mollere des forches», 1281 «Jehans li Gast» = 1289 «Jehans de Gast», 1285 «Simons li Gast» DettesYpres; surnom: moy. néerl. gast ‘hôte, visiteur'(comp. Lhoist, Lhoest, etc.) plutôt qu’âne, fr. gast ‘ravage’, aussi topon. : endroit ravagé, inculte FEW 14, 208b.
|
JG |
GAST |
Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. A été considérée comme une racine propre, signifiant ,,Hôte » (comme en flamand moderne). Paraît plutôt une forme seconde de la racine GAD (Gatz ou Gast), dérivée de WAD. S’est écrite avec les initiales C et K. La voyelle a été souvent influencée par l’umlaut. D’où les formes : Gast, Cast, Kast et Gest, Kest. I. N. simples. Gast- -ens, -on, Kestens, Gastmans, Kestemans, Cast- -us, -in, Castaman. IL N. simples avec suffixes. G.-elin : Cast- -el(a)in, -el(e)yn, -elein, Catelin, Kest- -eleyn, -elin, -ely(e)n. G.-ill(on) : Cast- -ille, -illon, -ilhon. III. N. composés. G.-bard : Cast-, Cas-, Kas-, Jas- -par(d), -part, -per(s), Ges-, Jes- -pert, -pers. G.-hari : Casters, Caste(r)mans. G.-hlod : Castelot, Kesteloot. G.-wald : Gast-, Cast- -el, -eels, -out, -eau, -iau(x).
|
EV |
Gast, (de) |
Legast, Lagast: Mnl. gast: vreemdeling, bezoeker, klant, gast, vijand, persoon. 1268 Boidinus Gast; 1307 Jehan li Gast; 1326 France de Gast, Ip. (BEELE); 1382 Jan de Gast; 1398 Piere le Gast, Kanegem (DEBR.1970,2000). De familie Lagast heette ça. 1600 in Oostkamp nog De Gast (med. J. Lagast). Associatie met Lagace kan hiertoe hebben bijgedragen.
|
FD |
Gastal |
Nom de profession: anc. fr. gastalde ‘intendant’FEW 16, 25b?
|
JG |
Gastanie |
V. Châtaigne.
|
EV |
Gaste(r)mans |
1. Oorspr. Gansterman(s), afl. van Mnl. *ganster, genster: vonk. Vgl. Mhd. ganster en D. FN Ganster(er). Wellicht BerBN voor een smid; vgl. Vonk, Funk. 1337 van Rasen Gansterman, Cent (RSGI); 1487 Pieter Gansterman, Eeklo (PARM.). – 2. Evtl. var. van Gastmans met epenthetische r.
|
FD |
Gastel, van |
1. PlN Gastel (NB). ±1240 Soykynde Gastele, Grembergen (SCHMID). – 2. PlN Gestel (A), uitspr. gaastel (DE VRIES). 1458 Jan van Gastele = 1459 Jan van Ghestele, Aarts. (MAR.). -3. PlN Moergestel (NB), vroeger Gastel genoemd. – Lit.: E. VANDEN KOSSCHE,Hetgeslacht van Gastel -van Gestel, Berchem, 1971.
|
FD |
Gastelblum |
zie Gensterblum.
|
FD |
Gastelier |
Gatel(l)ier, Gateiller, Gathelier, Watellier, Wattelier, -iez, Woitellier, Watelier: BerN Ofr. gastelier, Opic. wastelier: banketbakker, koekenbakker. Matelier met wisseling bilabialen w/m, zoals in mastel < Pic. wastel. Vgl. Wasteel(s). 1295 Hubinus dictus le Wastelier, St-Q.; 146 e. Jehennon le Watelier, St-Thibaud (MORLET); 1383 Renaud Gastellier, Auxois (MARCHAL).
|
FD |
Gasten(s) |
Patr. Vleivorm van de VN Vaast, Vedastus, Fr. Gaston? Var. van Cassen, Ghassens?
|
FD |
Gasteren, van |
PlN (DR).
|
FD |
Gasthofs |
zie Gaethofs.
|
FD |
Gasthuis |
-huys, Gesthuizen: PlN Gasthuis: gasthuis, godshuis, armenhuis, ziekenhuis, herberg. Vgl. Spitaels. 1430 Gertruudt int Gasthuys, Bs. (HB 256); 1462 Cloes opt Gasthuys, Bemelen NL (SKM).
|
FD |
Gasthuys |
Proven. ,,Hospice, Hôtellerie ». L.D. Dép. Alsemberg, Fur-nés, etc. N° 201.
|
EV |
Gastiaux |
cf. Gâteau.
|
JG |
Gastiaux |
zie Gateau(x).
|
FD |
Gastineau |
Surnom: anc. fr. guastinau ‘vagabond’ FEW 14, 209a.
|
JG |
Gastmans |
Gastemans: Syn. met gastmeester: die in een klooster met de ontvangst van de vreemdelingen belast is, gastheer. 1331 Henric Gastman, Geel (OATIII); 1366 Henrico Gastman, Tn.(C.BAERT).
|
FD |
Gastmans |
Génitif de moy. néerl. gast ‘hôte’ + mon ‘homme’.
|
JG |
Gaston |
-out, Gatoux: Patr. Fr. verbogen vorm van de Germ. VN Gasto ‘gast’. De vorm op -ou is de zuidelijke var. (DNF). 1282 Chunradus Gasto, Worms (SOCIN); i284Abretin Gastones, Marville (CAO).
|
FD |
Gastout |
Surnom phrastique: qui gâte tout (Carnoy 254)?
|
JG |
Gastpar |
zie Gaspar(d).
|
FD |
Gastuche |
Nom d’origine: Gastuche, à Grez-Doiceau (BrW). Gat. Moy. néerl. gat ‘trou’, aussi ‘chemin’ en flamand.
|
JG |
Gastuche |
PlN in Grez-Doiceau (WB) (J.G.).
|
FD |
Gat |
En toponymie, ,,Accès à ». Moort-gat, Moergat (Ane. Moirgate). ,,Accès au marais » (Et non : ,,Meurtrière », sens apparent). VAN den Noortgat. ,,De l’accès du Nord ». Geirgat. Keer- ou Keur–gat, ,,Accès au terrain retourné » ou ,,Accès au terrain de la heure ». V. Keur.
|
EV |
Gat |
Gath, Gats: PlN Gat: doortocht, doorgang, poort, steeg. 1370 Meuwels van den Gâte, Ktr. (DEBR. 1970). Zie ook Gamme 2.
|
FD |
Gat(h)elier |
Gateiller, zie Gastellier.
|
FD |
Gat(h)in |
Patr. Vleivorm van Ga(u)tier.
|
FD |
Gat(h)ot |
zie Gautot.
|
FD |
Gat(h)y |
Gati, zie Gautier(s).
|
FD |
Gâteau |
Anc. : Gastel, ,,Gâteau ». Ga(s)tellier, ,,Pâtissier ». Profess. N° 147. Variantes anc. et dialectales : Wa(t)-, Wast-, West- -es, -/a, -el, -il, Vat-, Wat(t)- -eau(x), -iau, -eau, -eu, Gat(t)ville.
|
EV |
Gâteau |
-eaux, Gastiaux 1769 «Henry Gatia» Jodoigne ; fr. gâteau, nom de profession (pâtissier) ou surnom.
|
JG |
Gateau(x) |
Gataux, Gastiaux, Gosteau, Gostiau(x), Gotteaux, Gotiaux: Ofr. gastel, Fr. gâteau: koek. BerBN. Vgl. Wasteel(s). 1625 Filips Gotteau, Aw. (AP).
|
FD |
Gatebois |
Gâte bois: die het bout verkwist. Vgl. Quisthou(d)t.
|
FD |
Gateiller |
Gatelier, -ellier, -ely, -eley, Gathe-lier. Nom de métier: anc. fr. gastelier ‘pâtissier’ FEW 17, 547b.
|
JG |
Gatet |
-é, -ez, -es: Patr. Dim. van Ga(u)thier.
|
FD |
Gatet |
-es, -ez; Gathaye, cf. Gathier, Gath-.
|
JG |
Gathaye |
zie Gauthoye.
|
FD |
Gathelier |
cf. Gatelier.
|
JG |
Gathem |
PlN in Lissewege (WV)? 1328 Hannekijn Gaethem (DFIV, of lees: Goethem?). Wellicht een var. van Ghettem.
|
FD |
Gathier |
Gathy, Gaty, w. Gâtî (forme w., cf. w. Wâtî). 1497 «Maroie Gaty» BourgNamur, 1524 «Johan Gathyr» = 1544 «Johan Gathy» DénStavelotMy ; var. de Gauthier. « Dérivés de ce thème Gath- (comp. le thème Gauth-): Gatet, -es. Gathez. 1756 «George Gathet» Lorcé. – Gathin, Gatin. – Gathon. 1522 «Gathon de Presseux» CoutStavelot, 1549 «Gile Gathon» Esneux; ou bien du prénom fém. Agathon, avec aphérèse [MH]. –Gathot, Gatot. 1576 «Jean Gatho» BourgNamur, 1640 « Bartholomeus Gathotz» Antheit; cf. aussi Gaut(h)ot. – Gathoye, Gaublomme, Goublomme. Surnom: moy. néerl. goulbloeme ‘souci des champs'(fleur).
|
JG |
Gathier |
zie Gautier(s).
|
FD |
Gathof |
zie Gaethof(s).
|
FD |
Gathon |
1. Patr. Vleivorm van Ga(u)tier. 1549 Gile Gathon, Esneux (HERE.). – 2. Var. van Gaston.
|
FD |
Gathoye |
Gatoie, zie Gauthoye.
|
FD |
Gathoye |
Proven. Gade (Dép. Car-nières), avec suff. d’orig. N° 211.
|
EV |
Gatien |
Prénom Gatien, de saint Gatianus, évêque de Tours au 3e s. (Dauzat 281).
|
JG |
Gatille |
Gattille. Peut-être anc. fr. gastil ‘terrain inculte’?
|
JG |
Gatin |
cf. Gathier, Gath-.
|
JG |
Gatin |
Patr. Vleivorm van VN Ga(u)thier.
|
FD |
Gatis(s)eur |
zie Gadisseur.
|
FD |
Gatisseur |
cf. Gadisseur.
|
JG |
Gatot |
Gatoul, cf. Gathier, Gath-.
|
JG |
Gatoux |
zie Gastout.
|
FD |
Gatry |
Wsch. var. van Catry.
|
FD |
Gats |
zie Gat.
|
FD |
Gattez |
zie Gatet.
|
FD |
Gatti |
zie Gautier(s), Gatto.
|
FD |
Gattille |
cf. Gatille.
|
JG |
Gatto |
Gatti: It. BN gatto: kater, kat.
|
FD |
Gaty |
cf. Gathy.
|
JG |
Gatz |
Nom d’origine: flam. gatze ‘ruelle’; cf. aussi Gat.
|
JG |
Gatz(en) |
W. adaptatie van D. FN Katz (vgl. Gatzweiler).
|
FD |
Gatzweiler |
PlN Katzweiler (RP).
|
FD |
Gau- |
-be, -bert. V. WAHL.
|
EV |
Gaube |
NF all. Gaube < tchèque Kuba, hypocor. de Jakub.
|
JG |
Gaube |
zie Gobbe.
|
FD |
Gaubeen |
-eyn, zie Gobin.
|
FD |
Gaubergen, van |
zie van Gouberge(n).
|
FD |
Gaubert |
zie Gobert.
|
FD |
Gaublomme |
Gaubloeme, Coublomme, Goudbloem: Mnl. goudbloeme: kleine zonnebloem, goudsbloem. BN. 1335 Jan Adaems Goutbloems sone was van Houdenake, St.-P.-Leeuw (PEENE 1949); 1389 Gillis Goubloume, Oud. (WALRAET). Ook wel BN voor iemand met goudgebloemde kleren of voor een wever van zulk laken: 1370 dat Willem voers. jeghen hem cachte ii goudblommen lakene, Ktr. (V14 v°). Ook huisnaam: 1584 Servaes in de Gaublom, Aw.(AB).
|
FD |
Gaublomme |
V. Gaude.
|
EV |
Gaubout |
zie Gobau.
|
FD |
Gaucet |
cf. Gausse.
|
JG |
Gaucet |
Gauchet, -ez, -e(r), -é, Gaus(s)et: 1. Var. van Gacet, of wellicht veeleer van Gosset. –2. Gaucher, -ez, -et, -é kunnen ook spellingvar. zijn van Gauchier.
|
FD |
Gaucet |
V. GAUD.
|
EV |
Gauche |
Cas sujet de l’anthrop. germ. Walho; fr. gauche ne date que du 15e s. (Dauzat 282).
|
JG |
Gaucher |
Gauch- -é, -ez. Synon. : Gouchez. 1. Car. phys. H. qui se sert habituellement de la main gauche. N° 26l. — 2, Profess. Ouvrier qui gauchit (,,foule ») le drap. Synon. : Foulon, Walckiers. 3. V. GAUD. (Walker, ,,foulon »). N° 157. —
|
EV |
Gauchie |
Var. de Gauchi(e)r, Gauchy, plutôt que de Gauchie.
|
JG |
Gauchie(r) |
-i(r), -y, zie Walker.
|
FD |
Gauchier |
-ir, Gaucher, -ez. 1261 «Gauchiers de Thorete» ChartesHainaut, 1633 «Michel Gauchier» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. walh-hari (Walhan, nom de peuple ‘ceux qui parlent le Roman’) ou du thème de Walckerus > Walcher, pic. Wauquier, w. wôtchî(BTV 14, 1940, 279), comp. le topon. Mont-Gauthier, w. malautchi, 1280 «Monle-walchier» (Nr).
|
JG |
GAUD |
,,Pays ». (FI. Gouw*). Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Forme dérivée de WALD (V. ce N.). Comme pour toutes les racines se terminant par d, cette lettre est parfois tombée ou s’est muée en c(k) ou t(z). La diphtongue au s’est souvent écrite ou. De là, les formes : Gau(d) ou Gou(d), Gauc ou Gouc, Gauz ou Gouz. N08 125, 126, La racine Gaud s’est souvent confondue avec la racine GOD. A. Formes Gaud, Goud. I. N. simples. Gaudin, Goudin, Gaudens. II. N. composés. G.-and-: Gauthant. G.-frid : Gaud(e)froid. G.-hari : Gauth- -ier, -y, Gaudaire, Gaudy, latinisé Gaudius. Gout- (t)ier, Goud- -er(s), -y. G.-wald : Gauthey, Gaudau. Cout(t)enau(x). B. Formes Gau ou Jau, Gou ou Jou. G.-bard : Gau-, Jou- -bert. G.-ric : Gou(r)ary. C. Formes Gauc (h), Gouc(h). I. N. simples. Gauche, Gauck, Gouge, Goujon. II. N. simples avec suffixes. G.-etto, -otto : Ga(u)ch- -et, -ez, -ot. Gouch-, Coug- -et, -ez, -ot. G.-elin : Gougelin. III. N. composés. G.-wald: Cauch- -(e)au(x). D. Formes Gauz, Gouz, Couz. I. N. simples. Gaus(s)- -e, -ens, Gooss-, Ghooss- -en(s). II. N. simples avec suffixes, G.-etto, -otto : Gouss-, Gauc- -et, Gous(s)et, Cousot. G.-ino : Gauc-, Gauss- -in. Cousin. III. Composés. G.-ric : Goussery. G.-win : Gauss- -ouin, -win. G.-wald : Gous(s)iau(x), Gouzée. G.-wulf : Gouz(o)u. Gaude. ,,Réséda tinctorial » (Flam. : Gaud- -(e)froid, -in, -ius, -oux. V. Wouw; Allem. : Waude~). Profess. GAUD. N. de cultivateur ou d’artisan qui teint les tissus dans un bain de gaude. Synon. romans : Goudail- lier, Ga(u)diss- -eur, -art. Gaud- -ies, -y. Synon. flam. : Wauw-, Wouw- -ermans. Gaublomme (Pour Wouwblomme).
|
EV |
Gaudart |
zie Goddaert.
|
FD |
Gaude |
1672 «Arnould Gaude» BourgNamur; cas sujet de l’anthrop. germ. Waldo (Morlet, NP Gaule l, 214). « Dérivés: Gaudet. – Gauder, -é. – Gaudin; Gaudinne. 1289 «le courtilh Gaudin» Cens-Namur; probabl. dérivés de Gaude < germ. Waldo, mais ce pourrait être aussi un surnom (E. Renard, BTD 26, 260 suppose *gaw’din, de la famille de w. liég. gaw’der ‘railler, brocarder’, gaw’dieùs ‘joyeux, divertissant’ DL 288); cf. aussi anc. fr. gaudine ‘femme joyeuse, femme gentille, agréable’ Gdf 4,245, ainsi 1296 «Ameline la gaudine» TailleParis [MH].
|
JG |
Gaudé |
-e, zie Godet.
|
FD |
Gaudefroy |
-oij, zie Godefridi(s).
|
FD |
Gaudemont |
Godemont (NF du Tournaisis). Nom d’origine: p.-é. 1595 «en Gaudimont», topon. à Seneffe (Ht); seul Godemont est attesté en France (à Hem dans le départ, du Nord).
|
JG |
Gaudemont |
Proven. Wodemont ou Wodimont. (Dép. Neufchâteau-lez-Visé. Anc. Waïdémont) et Godimont (Dép. Neufvilles). Synon. :Godé-, Godi-, Goede- -mont.
|
EV |
Gaudemont |
zie Godemont.
|
FD |
Gaudenne |
zie Delgaudenne.
|
FD |
Gaudens |
-enz: Patr. Lat. HN Gaudentius.
|
FD |
Gaudens |
N. de bapt. (Cf. St-Gau-dens, Loc. fr.). V. GAUD.
|
EV |
Gaudepenne |
zie Goudbeen.
|
FD |
Gauder(s) |
zie Goeder.
|
FD |
Gauderis |
zie Goderis.
|
FD |
Gaudesaboos |
zie Gaudisaubois.
|
FD |
Gaudet |
Gauder, -é, cf. Gaude.
|
JG |
Gaudet |
zie Godet.
|
FD |
Gaudeus |
zie Gaudius.
|
FD |
Gaudfr(a)in |
zie Godefrin.
|
FD |
Gaudfroy |
zie Godefridi(s).
|
FD |
Gaudi(e)r |
zie Gautier.
|
FD |
Gaudibert |
Nom issu de l’anthrop. germ. wald-behrt.
|
JG |
Gaudicheau |
-au(d), zie Godechal.
|
FD |
Gaudier |
Gaudy. 1356-58 «Colars Gaudiers» PolyptAth; nom issu de l’anthrop. germ. wald-hari. Dérivé: Gaudron, -ont, Gadron. 1562 «Anthoene Gauldron» GuillLiège; double dérivé en -er-on.
|
JG |
Gaudin |
1. Patr. Rom. vleivorm van Germ. wald-naam. 1340 Guillot Gaudin, Senlis (MORLET). -2. Spellingvar. van Godin.
|
FD |
Gaudin |
Gaudinne, cf. Gaude.
|
JG |
Gaudinne |
zie Delgaudenne.
|
FD |
Gaudiobois |
zie Gaudisaubois.
|
FD |
Gaudis(s)art |
zie Godechal.
|
FD |
Gaudisaubois |
Gaudisiaubois, Gaudis(s)iabois, Gaudis(s)abois, Gauditia(u)bois, Gaudesaboos, Goudesaboos, Gaudiobois, (de) Goditiabois, God(i)siabois, Godichiabois, Godesiabois: PlN Godescaubos: bos van Godschalk/Godescau, nu PlN in Herne: 1423 Goedscalcbosch. De PlN gaat terug op 1217 Godescalcus del Leene, Herne. 1326 Gielijs van Godscalbos, Halle (med. B. Roobaert); 1340 Engelbert de Godescaubos, H (BLOII); 1493 Loys de Ghodisseaubo(i)s; 1511 Toussaint de Godisseaubos (Midd. 1966,107); 1510 Anthonius de Torikoert alias Godissaubos; 1540 Nicolaus Goedissamboes de Dumont (MULIII-IV); 1515 Nicolays de Gaudissabois, Ursel (VS 1976,328).
|
FD |
Gaudisaubois |
Gaudissabois, Gauditiaubois, Godesiabois, Gaudiobois, cf. Godesiabois, -itiabois, etc.
|
JG |
Gaudissart |
1. V. Gohissart. — 2. V. Gaude.
|
EV |
Gaudissart |
cf. Godissart.
|
JG |
Gaudisse(u)r |
zie Gadisseur.
|
FD |
Gaudisser |
-eur, cf. Gadisseur.
|
JG |
Gauditiabois |
V. Godesiabois.
|
EV |
Gaudius |
Forme latinisée du NF Joie, Lajoie (ou de son équivalent néerl.) plutôt que nom propre latin.
|
JG |
Gaudius |
Gaudeus: Patr. Lat. HN Gaudius (MORLET II). 1545 Symon Gaudij, Kontich (SELS); 1684 Petronella Goudius, Lo (CRAEYE).
|
FD |
Gaudoux |
Nom issu de l’anthrop. germ. wald-wulf(Fôrst. 1512).
|
JG |
Gaudoux |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wald-wulf ‘heerser-wolf: Waldolf (MORLET I).
|
FD |
Gaudriau(x) |
Patr. Dim. van Gaudry.
|
FD |
Gaudron |
-ont, Gadron, cf. Gaudier.
|
JG |
Gaudron(t) |
zie Godron.
|
FD |
Gaudry |
1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN wald-rîk ‘heerser-machtig’. 1109 Waldrici…Laudunensis episcopi = 1115 Gualdrici = Gaudrici, Laon (SMT I); 1384 messire Gaudry (MARCHAL). – 2. Var. van Godry.
|
FD |
Gaudry |
Nom issu de l’anthrop. germ. wald-ric (Fôrst. 1511). – Gaudriaux. Dérivé pic. en -iau.
|
JG |
Gaudu |
Zie Godu.
|
FD |
Gaudy |
cf. Gaudier.
|
JG |
Gaudy |
zie Gautier(s).
|
FD |
Gauf(f)inet |
zie Goffinet.
|
FD |
Gauffinet |
Gaufmet. 1689 «Marie Gaufmet» BourgNamur; var. de Goffinet.
|
JG |
Gaufreur |
Profess. H. qui gaufre les étoffes, les cuirs. Synon. : Gaufr-, Caufr- -ier, -iez, Gauverit. N° 157.
|
EV |
Gaufriez |
Gafry, Gafri: BerN van de wafelbakker. Vgl. Waffelaert.
|
FD |
Gaugain |
Afl. van Fr. gaugue < Lat. gallicus: walnoot (DNF).
|
FD |
Gauger |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN wal-ger: Walagerius, Walgaer (MORLETI).
|
FD |
Gaugnart |
Var. de Gougnard?
|
JG |
Gaujard |
zie Goujard.
|
FD |
Gaukema |
Patr. Afl. van de Friese VN Gouke, dim. van een Germ. VN, b.v. Goubrand (V.D.SCHAAR).
|
FD |
Gaul |
D. FN Mhd. gûl, D. Gaul: beest, paard, knol; (overdrachtelijk) groot, lomp, plomp mens.
|
FD |
Gaul |
Gaule. Peut-être de fr. gaule ‘perche’, surnom de marchand ou sobriquet d’après la taille (Morlet 449). Ne serait-ce pas plutôt un nom issu d’un anthrop. germ. de la famille de Walha, Wala? * Dérivé: Gaullet. 1540 «Martin Gaulet», 1567 «Catherine Gaullet» BourgNamur; comme pour le précédent. Morlet 449 y voit un surnom de qqn d’élancé, de maigre.
|
JG |
Gaul(l)et |
1. Dim. van Fr. gaule: lange staak. BN voor een opgeschoten kerel (DNF). – 2. M.i. veeleer = Galet.
|
FD |
Gaul(l)ier |
Afl. van Fr. gaule: staak, roede. BerN (DNF). M.i. veeleer = Gallier.
|
FD |
Gaultier |
zie Gautier(s).
|
FD |
Gaum- |
-ier, -y. Proven. Gaume (Vallée de la Semois), avec suff. d’origine (Plutôt que Goumier, ,,Cava-lier algérien »). Synon. : Gomez.
|
EV |
Gaume |
W.-Pic. var. van Jaume; zie Jane, Gamme.
|
FD |
Gaumier |
Gaumy, Gauny, Gony: Blijkens Jane=Jaume = Gaume var. van Jeannier.
|
FD |
Gaunard |
zie Janaert.
|
FD |
Gaune |
Gaunois, Gauniaux: 1. Pic. gaune, Fr. jaune: geel. BN. Afl. en dim. – 2. W.-Pic. var. van Ja(u)ne, Jauniau(x)/Jeanneau.
|
FD |
Gaune |
Proven. Goesnes (Loc).
|
EV |
Gaunois |
Proven. Gonoy (Dép. St-Gérard).
|
EV |
Gaupillat |
V. Goupil.
|
EV |
Gaupin |
1. Car. mor. Dérivé du verbe Goupiner, ,,Voler » (Argot). — 2. V. GAUD.
|
EV |
Gaupin |
Mfr. gaupe, gaupinet: luiaard, leegloper.
|
FD |
Gauquelin |
Patr. Dim. van Gauquier = Walker.
|
FD |
Gauquie(r) |
-quir, zie Walker, Dugauquier.
|
FD |
Gauquier |
Proven. ,,Espèce de noyer ». Dép. Ellezelles. Ou bien : Propriété caractérisée par un arbre de cette espèce. N° 244.
|
EV |
Gaus |
Gaus(s)e: Patr. W. grafie voor Goos(se).
|
FD |
Gaus(s)- |
-e, -ens, -et, -in. Gauth–ant, -ey, -ier, -y. V. GAUD (Gauz, Gaud).
|
EV |
Gaus(s)et |
zie Gaucet.
|
FD |
Gaussen |
Gaus(s)in: Patr. W. spelling van Goossen.
|
FD |
Gautheron |
zie Gautron.
|
FD |
Gauthey |
Gauthier, -iez, zie Gautier.
|
FD |
Gauthot |
zie Gautot.
|
FD |
Gauthoye |
Gathaye (forme altérée). 1686 «Gathoye» Soumagne, 1721 «Henri Gathoye» Fléron. -Gatoul. Cf. aussi Wathoul.
|
JG |
Gauthoye |
Gathoye, Gatoie, Gathaye: Patr. LU W. all. op -ôye van Gauthier. 1650 Fassin Gat(h)oye, Soumagne = Gauthoye (Midd. 1947,146).
|
FD |
Gautier(s) |
-ié, -iez, Gauthier, -iez, Galtier, (de) Gaultier, du Gauthier, Gaut(h)y, Gauthey, Gathier, Gat(h)y, Gat(t)i, Gothier, Gotti, Jott(h)ier, Gaudi(e)r, Ga(u)dy: Patr. Rom. vormen van de Germ. VN Wouter. 1404 Colart Gauthier, Offémont (MORLET); 1675 Joannes Gottier, Savoie-Aw. (AP).
|
FD |
Gautot |
Gauthot, Gat(h)ot: Patr. Dim. van Gautier. 1640 Bartholomeus Gathotz, Antheit (HERB.).
|
FD |
Gautron |
Gautheron, Gautreau(x), Gotreau, Gautrot: Patr. Vleivormen van Gautier.
|
FD |
Gauty |
zie Gautier.
|
FD |
Gauv(a)in |
Ga(l)vin, Galvan: Patr. Fr. vorm van de VN Walewein uit de ridderroman. 1392 Pierre Gauvain; 1295 Walterus Gavain, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Gauverit |
1. V. Gaufreur. — 2. V. GAUD.
|
EV |
Gauville |
Proven. Gouvy (Dép. Li-merlé. Ane., Gavila).
|
EV |
Gauw, (de) |
de Gouw, Gauwe: BN Mnl. gauw: snel handelend, haastig, voortvarend, onbedachtzaam.
|
FD |
Gauwbeen |
zie Gobin.
|
FD |
Gauwberg(en, van) |
zie van Gouberge(n).
|
FD |
Gauweloos(e) |
Gauwloos, Gouweloos(e), Gouveloos: Mnl. gauweloos: slordig, achteloos, zorgeloos. BN. 1218 Walteri Gaulos, Vn. (LEYS 1957′); 1277 Boidin Gaweloes, Maldegem (CG); 1298 Pieter Ghawelois, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Gauwenbergh |
zie Gouwenberg.
|
FD |
Gaux |
Verspreide W. PlN (J.G.).
|
FD |
Gav(e)renne |
Gaverens: PlN Gaverenne in Dréhance (N). Gaveriau(x): Mfr. gaveriau: meeuw. BN. 1265 Jakemes Gaveriaus, Bergen (HERB.); 1438 Colin Gaverel, Laon (MORLET).
|
FD |
Gavache |
Gavage: Prov. gavach: vreemde arbeider, bergbewoner, bewoner van de streek Gabach/Gavache (Languedoc, Gascogne) (DNF).
|
FD |
Gavage |
Car. mor. 1. ,,Poltron » (Mot emprunté par l’ancien fr. à l’espagnol). — 2. ,,Goinfre » (Du verbe gaver; formation dialectale).
|
EV |
Gavart |
-ard: Afl. van Ofr. gave: keel, strot. BN voor een schrokker?
|
FD |
Gaveele |
Gavel(le), zie Javel.
|
FD |
Gavenelle |
zie Cavenaille.
|
FD |
Gaver- |
-ay, -oy. Proven. Gavre (Nombr. L.D.), avec suffixe d’origine. N° 211.
|
EV |
Gaver, van |
van Gavere(n), van Gaever(en): 1. PlN Gavere (OV). 1202 Rasonis de Gavere (DEBR. 1980; GN). – 2. Van den Gavere. Verspreide PlN Gaver: moeras, drassige grond. 1207 Henrici de Gavera, Har. (DEBR. 1980); 1311 Agnes erve van den Gavre, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Willem van den Gavere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Gavin |
zie Gauvain.
|
FD |
Gavray |
Gavroy(e): LU W. var. van Gaveriau? 1586 Tossaint le Gavray, Louveigné; 1472 Jacquemin le Gavroy,Ethe(HERB.).
|
FD |
Gavroy |
Gavroye. 1472 «Jacquemm le gavroy» Èthe ; var. de Gavray ?
|
JG |
Gay |
1. Car. mor. H. gai, joyeux. Synon. : Legay(e). N° 286. — 2. Proven. Plus. L.D. — 3- V. CAD.
|
EV |
Gay |
Gaj: Dial. var. van D. Gäu (vgl. Allgäu), de oorspr. en klankwettige vorm van Gau: gouw.
|
FD |
Gay |
Gay de Chevronnay. 1636 «Marguerite Gay» BourgNamur; surnom: fr. gai, mais cf. aussi Gaie et Legay.
|
JG |
Gay(e), (de) |
zie Legai, Degay(e).
|
FD |
Gaydoul |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN Gaidulfus of Gedulfus (MORLET I). 1432 Jean Gadoul, Chauny (MORLET).
|
FD |
Gaye |
cf. Gaie.
|
JG |
Gayemet |
Wsch. var. van Guillemet. Vgl. Gaillemain.
|
FD |
Gayer |
1. Car. mor. ,Joyeux » (Ane. fr., Gayerie, ,,Plaisir »). N° 286. — 2. V. Cailler.
|
EV |
Gayer |
Soit var. de Gaier, soit ouest-w. gayer ‘noyer’ (cf. Gauquier).
|
JG |
Gayer |
zie Geier.
|
FD |
Gayet |
13e s. «G. Gayet» Niort; surnom: anc. fr. gaiet ‘un peu gai’ ou w. gayèt ‘(jeune) taureau’ FEW 16, 8a; cf. aussi Gallet, Gaillet. – Cf. aussi s.d. «Jehenne Gayette uxoris Guilhelmi Ducquet» ObitHuy.
|
JG |
Gayet |
Gaijet, Gayetot, Gayo(t): 1. Dim. van Fr. gai: vrolijk. 1285 Willaume Gayet, Montreuil (CMM). – 2. Spelling voor Gaillet, resp. Gaillot.
|
FD |
Gaymay |
1. Proven. Gay-mez, ,,Mai-son rurale du sieur Cad ». N° 245 s. — 2. V. GAD.
|
EV |
Gayrard |
zie Gérard.
|
FD |
Gayraud |
zie Géraud.
|
FD |
Gayse |
Gaijse, Gaisse: Dial. vormen voor Gijs.
|
FD |
Gaytant |
Pour Dauzat 273, var. de Gaétan, prénom récent (propr1 originaire de Gaète), de lat. Cajetanus, saint napolitain du 16e s.
|
JG |
Gaytant |
V. GAD.
|
EV |
Gaytant |
zie Caytant.
|
FD |
Gazeau |
zie Gaseau.
|
FD |
Gazelle |
zie Gezelle.
|
FD |
Gazia |
Gaziau(x), zie Gaseau.
|
FD |
Gaziaux |
Gazeau, cf. Gaseau.
|
JG |
Gazin |
Gazon, -on(n)ot, Gazo(t), zie Gason.
|
FD |
Gazon |
cf. Gason.
|
JG |
Ge- |
-mers, -mes, -mi, -mis; Gem-meke. V. GAD (Ga).
|
EV |
Ge(u)vry |
Spellingvar. (v = u) van G(u)eury.
|
FD |
Geair(a)in |
Gearain, zie Gerin.
|
FD |
Geangoux |
cf. Gengoux.
|
JG |
Geangoux |
zie Gangolf.
|
FD |
Geary |
zie Géry.
|
FD |
Geauquie |
cf. Gauquier, -ie?
|
JG |
Geb(t)s |
zie Gypens.
|
FD |
Gebardt |
Gebhardt, Gebhart. Anthrop. german. gib-hard (Fôrst. 633).
|
JG |
Gebauer |
zie Geboers.
|
FD |
Gebbert |
Gebardt, zie Gebhard.
|
FD |
Gebbink |
Patr. Afl. van Germ. VN Gebhard. 1440 Wilhelmus Gebinck, Traj. dioc. (MULI).
|
FD |
Gebel |
zie Gobel.
|
FD |
Geberle |
-lé: Patr. Dim. van Geber, Gebhard.
|
FD |
Geberlé |
Dimin. alsacien en -lé du même.
|
JG |
Gebers |
Génitif du même.
|
JG |
Gebhard |
-(d)t, Giphart, Gebardt, Gebbert, Geber(t), Gebers: Patr. Germ. VN D. Gebhard, équivalent van Gevaert. 1180 Gebhart filius Gebehardi (BRECH.).
|
FD |
Gebode |
Gebots, zie Gerbo.
|
FD |
Geboers |
Geboes, Gebauer, Geboors, Gebuers: Mnl. gebuur, geboer: medewoner, nabuur, (ge)buur; plattelandsbewoner, boer. D. Gebauer, Gebuhr. 1273 Albertus dictus Gebur, Reutlingen (BRECH.); 1399 Jan Gheboer (Ktr., DEBR. 2000′); 1406 Jan Gebuer, Heizingen (PEENE).
|
FD |
Geboers |
Geboors, Geboes. Var., avec dissimilation de r, de Gebruers (ci-dessous).
|
JG |
Gebreude |
Patr. Var. (met metathesis) van Grebeude. Germ.VN Gerbode.
|
FD |
Gebruers |
Gebreurs: Gebruurs is een Br. vorm van Gebroers: gebroeders. Maar wellicht is de naam teverklaren door reïnterpretatie van Gebuers. 1536 Henrick Gebruers, Geel (GF).
|
FD |
Gebruers |
Nom de parenté: var. de moy. néerl. gebroeder ‘frère’; cf. Geboers.
|
JG |
Gebt |
génitif: Gebts. Hypocor. de Gebardt, etc.
|
JG |
Gebuers |
zie Geboers.
|
FD |
Geck |
V. GAD.
|
EV |
Gédéon |
1540 «Gédéon Bermet», 1628 «Guillaume Gedeon» BourgNamur; Gédéon, nom biblique (Juge d’Israël, vainqueur des Madianites).
|
JG |
Gédéon |
Gédéon is de Fr. vorm en Gedeon ook de vorm uit de Vulgaat voor de bijbelse VN Gideon. 1617 Jacobus Gedeon, Namen (MUL V).
|
FD |
Gedoelst |
Proven. Gado-elst, ,,Aunaie du sieur Gadon ». N° 242.
|
EV |
Gedoelst |
Zie Jadoul.
|
FD |
Gedopt |
Misschien reïnterpretatie van Godot.
|
FD |
Gedopt |
Participe de moy. néerl. dopen, doopen ‘baptiser’.
|
JG |
Gée |
Nom d’origine: Gée, w. è djèye, à Tihange (Lg) ou surnom: w. liég. djèye ‘noix’.
|
JG |
Gée |
Zie Degée.
|
FD |
Gee(d)ts |
V. GAD.
|
EV |
Gee(r)bergen, van |
1. Metr. Germ. VN ger-berg ‘speer-bescherming’: ize e. Gerberga; 1227 Gerberghe, Cent (GN); 146 e. Henricus voren Gheerbergen = Henric Geerbergen, Houtem, Tn. (HM164). – 2. Var. van Van Geenberghe of van Van Geelbergen: 1629 van Gelberge, Attenrode; 1669 van Geelberge, St.-Pieters-Rode; 1688 van Gheelberghen, Attenrode (PDB).
|
FD |
Geebelen |
Geebels, cf. Gijbels.
|
JG |
Geebels |
-elen, zie Gijbels.
|
FD |
Geebergen, van |
zie van Geenberge.
|
FD |
Geedt, van |
zie van Geet.
|
FD |
Geedts |
Var. de Geerts, par simplification consonantique.
|
JG |
Geedts |
zie Geerts.
|
FD |
Geefs |
Génitif de l’hypocor. de Gever, anthrop. germ. gib-hard?
|
JG |
Geefs |
zie Gevens.
|
FD |
Geel, (van) |
van Ge(e)le, van Gheel.van Ghel(l)e: PlN Geel (A). 1250 Walterus de Ghele; 1422 Jan van Gelé (GF); 1377 Jacop van Gheel, Ip. (BEELE).
|
FD |
Geel, de |
Degeel kan een var. zijn van De Gheele, maar is m.i. veeleer spellingvar. van Dégel.
|
FD |
Geelen |
-ens, cf. Gielen.
|
JG |
Geelen(s) |
Ghelen: 1. Noord-Limburgse var. van Gielen (V.LOON 1982,38). – 2. Zie Geylen(s).
|
FD |
Geelhand |
1. V. WAHL. — 2. Proven. ,,Main jaune ». Enseigne de maison. N° 248. — 3. Car. phys. H. aux mains jaunes.
|
EV |
Geelhand |
Kan een BN (geel-hand) zijn, vgl. Ndd. Witthand (NN), maar is misschien een reïnterpretatie van Geland = Galand. Zie Gelan. 1711 Chr. Geelhand, A’dam (MUL VII).
|
FD |
Geelhand |
Surnom: moy. néerl. geel ‘jaune’ + hand ‘main’.
|
JG |
Geelhoed |
BN naar de gele hoed. Vgl. D. Gelbhut. 1553 Jodoc Gelehut, Hannover (BRECH.).
|
FD |
Geelissen |
zie Gillis.
|
FD |
Geelkens |
Génitif du dimin. en -ken de Geele, Giele.
|
JG |
Geelkens |
zie Gillekens.
|
FD |
Geelmans |
Geleman, Gel(l)man: 1. Afl. van PlN Geel (A). 1465 Dingne Gheelmans, Her. (DERCON). – 2. Reïnterpretatie van Gillemans.
|
FD |
Geels |
Patr. Var. van Gils, Gillis. Vgl. Geelissen, Geelkens.
|
FD |
Geem, van |
van Gheem: PlN Geem in Hamme (OV). 1570 Adriaen van Gheeme, Bazel (VS1973,505-513).
|
FD |
Geemers |
zie Germeau(x).
|
FD |
geen |
Qualificatif indiquant l’ioigne-ment par rapport à l’endroit où l’on est censé se trouver. Des toponymes ont été formés à l’aide de ce mot. Forme féminine : Geer. Variantes : Gain, Gène et Gère ou Geir, Se traduit: ,,Ce… -là ». Proven. Gain-vorste, Gerrebos, Geirgat, Geer-land, Geervliet. ,,Le bois seigneurial-, le bois-, l’accès-, la région- -de là-bas (ou : ,,1’autre »).
|
EV |
Geen- |
-s, -en(s), -inckx. V. GAD (Gand).
|
EV |
Geen, van |
van Geenen, van Gen: PlN Gène in Vreren (L)? Var. van Van Geem of Van Geijn?
|
FD |
Geenard |
zie Janaert.
|
FD |
Geenberghe, van |
van Gheenberghe,van Geebergen, van Geneberg: PlN Genenberg (NL) en in Oostham en Herderen-Riemst (L) (ZLP): gène (gindse)berg.
|
FD |
Geenderdeure, van |
zie van Ginderdeuren.
|
FD |
Geenderhuysen, van |
zie van Ginderhuisen.
|
FD |
Geendertaelen, van |
zie van Gindertael(en).
|
FD |
Geene |
G(h)eens, Ge(e)nse(n), Gens, Gien(s), G(h)ins, Geyns, Gijns, Gyns, Gints, Genne, Ghen(n)e, Chêne, Gheyne, Ge(e)nen(s), Gheenen(s), Gennen: Patr. Korte vormen en vleivorm van Germ. VN Gérard. 1303 Gerardi dicti Gène Commer, Diest (F.C.); 1418 Gheennin… vander Anselbeke f. Ruggers = 1423 Gheeraerd vander Anselbeke f. Ruggers; 1409 Gheeraerds Walen = 1410 Gheenins Walen erfve, Ktr. (DEBR. 1957,8); 1364 Pieter Gens huus, Ktr.; 1380 Heinric Gheeraed Ghens sone, Hulst (DEBR. 1970). Zie ook Geyns. – 2. Geens en Giens kunnen ook Limburgse vormen zijn van Goens < Godens (VS 1985,454).
|
FD |
Geenen |
Gennen, génitif: Geenens. Génitif de Geen, hypocor. de Gerrit = Geraard (cf. VISt, 1975, 85).
|
JG |
Geenhoven, (van) |
PlN (NB).
|
FD |
Geenhuizen |
PlN. Vgl. Van Geenderhuysen.
|
FD |
Geeninck |
Dérivé en -ing de Geen.
|
JG |
Geeninckx |
Afl. van VN Gérard. Zie Geene.
|
FD |
Geenis |
Genis, Genijs, G(u)inis, Genus, Gyenes, -is: 1. Spelling voor Genesse, Geniesse? – 2. Patr. HN Genesius (vgl. Génie), wellicht o.i.v. Denijs? De gemeente St.-Denijs (WV) heet in het Frans St-Genois.
|
FD |
Geenis |
Genis, Ginis. Peut-être du nom de baptême Genesius [FD]?
|
JG |
Geenjaar |
Ndl. spelling van Guignard.
|
FD |
Geenkens |
zie Geentjens.
|
FD |
Geenman(s) |
Patr. Afl. van Geen = Gérard. 1313 Jan Geenmans sone, Schoten (LIND. 1964).
|
FD |
Geenrits |
zie Gerits.
|
FD |
Geens |
Geense(n), zie Geene.
|
FD |
Geens |
Génitif de Geen.
|
JG |
Geentje(n)s |
-tiens, -kens, Gentje(n)s, Geintjes, Guenquen: 1. Patr. Dim. van VN Geen = Gérard. Zie Geene. 1403 Gheenkin… van den Hecke = 1414 Gheeraerde vanden Necke; 1402 Gheenkin van Schellebrouc = 1403 Gheeraerd van Schellebrouc, Ktr. (DEBR. 1957,8). – 2. Sommige vormen kunnen var. zijn van Jentges/Gentgen.
|
FD |
Geentjens |
Dimin. en -tjens de Geen.
|
JG |
Geer- |
-ens, -inckx, -ling, -oms. V. WARD (Wari).
|
EV |
Geer- |
-s, -ens, -sens, -inckx, -ling, -aerd, -aert(s), -oms. V. WARD.
|
EV |
Geer(e)gat |
Gerregat, Geir(r)egat, Geirecat, Gieregat: PlN, wsch. in Surques (PdC): 1260 Matheus de Ghergate. Er zijn een tiental vbb. van Garengat(e) in FV, WV en Z (DF IV; Bk. 1968,208). Wellicht dezelfde naam aïs de Pic. FN Gargate: keel, strot, wellicht overdrachtelijk aïs PlN: afvoerbuis (DNF, RIO 1960,209). 1392 Marie Gaergate, Ktr. (SRf°6).
|
FD |
Geer, van |
PlN Geer (LU, ZH). 1357 Renerus de Ghere, canonicus Leodiensis, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Geer, van de |
van de Geerde, Vergeer: PlN Geer: spits toelopend stuk land. Erg verspreid. 1326 Jan van den Ghere, Ip. (BEELE); 1392 Pierre vanden Ghere, St.-Win. (DFIV).
|
FD |
Geera(a)rdijn |
-in, zie Gerardijn.
|
FD |
Geeraerd |
-aert, au génitif: Geeraerts. Forme néerl. de Gérard, de l’anthrop. germ. gair-hard.
|
JG |
Geeraerd(t)(s) |
-aert(s), -ard(s), -aers, -aets, zie Gerard(s).
|
FD |
Geerardyn |
Gerardijn. Forme néerl. de Gérardin, cf. Ger-.
|
JG |
Geercken |
zie Geerkens.
|
FD |
Geerde, van de |
zie van de Geer.
|
FD |
Geerdeghom, van |
van Geirdeghom: PlN Geerdegem in Mech. (A). 1247 Alardum de Gerdenghem, Mech. (HB 645).
|
FD |
Geerdens |
Geerde(n)s, Geerdink, Gerding, Gerten, Gi(e)rten: Patr. Afl. van VN Geert = Gérard. 1655-60 Stoffel Geerden van Bodaff = Stoffel Geertssen, Oudenbosch (MNT 446).
|
FD |
Geerdens |
Génitif double de l’anthrop. germ. gair-drud, fr. Gertrude.
|
JG |
Geerdens |
V. WARD (Wari).
|
EV |
Geerdts |
zie Geerts.
|
FD |
Geerebaert |
Patr. Germ. VN Ge(e)rbrecht, Gerbert: ger-berht ‘speer-schitterend’. 1268 Johannes Gherbard; 1280 Joh. Gerebart, Ip. (BEELE); 1317 Wlf Gierbaert, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Geeregat |
cf. Geiregat.
|
JG |
Geerem |
zie Gerems.
|
FD |
Geerens |
Gerens, Guérens, Guerens, Girens: Patr. Zoon van Geeren < Ge(e)rin, vleivorm van een Germ. ger-naam, b.v. Gérard. 12e e. terra Gerini; Otegem (GN); 1197 Gerardus Gerin, Zonnebeke (LEYS1957).
|
FD |
Geeri(e)ts |
zie Gerits.
|
FD |
Geerick(x) |
Geeurickx, Gericke: Patr. Germ. VN Gerik: ger-rîk ‘speer-rijk’: 1047,126 e. Gericus (Dip., GN).
|
FD |
Geerinck |
Geering, Geerung, au génitif: Gee-rinckx. Génitif en -ing de Geer(-aert).
|
JG |
Geerinck(x) |
-incks, -ink(x), -ing(h)s, -ung, Gerinck(x), -ing, Gehring, Gering(er): 1. Patr. Afl. van Germ. VN Gérard of andere ger-naam. Vgl. Geerens. 1456 Johanne Gherinx, St.-Tr. (GHYSEN); 1482 Jan Geerings, Geel (GF). – 2. Door -inck/-ick- verwarring < Geerick(x).
|
FD |
Geerits |
cf. Gerits.
|
JG |
Geerken(s) |
Geercken, Gier(c)kens, Geertjes, Giergen, Gerckens, Gerrekens, Gerken(s), -kes, Gertgen, Girckens, Girkes, Gerke(nne), Gerkinet, Gere(c)ke(ns), Gehr(ec)ke, Guercke: Patr. Geerkin, dim. van Germ. ger-naam zoals Gérard. 146 e. Gérard dit Gercken de Liers; 1365 Gerckiens del Marche = Gierkin ou Gérard del Marche, Luik (BODY); 1376 Gheerkin de Witte, Ip. (BEELE); 1445 Geraert van Bogarde = 1452 Gherken Bogarts, Ht. (ROEL. 1951,13); 1644 Gielis Gerkens, Bilzen(SCHOE.).
|
FD |
Geerkens |
Gerckens, Gerkens. Génitif du dimin. en -ken de Geer(-aert), cf. 1625 «Hans Gerquin» émigré en Suède.
|
JG |
Geerland |
1. V. Geen. — 2. V. WARD (Wari).
|
EV |
Geerlandt |
Gerland, Geirland(t), Garland, -lant: Patr. Germ. VN ger-land ‘speer-land’: Gerlandus (SLL). 1312 Jehan Gierlent, Bergen (PIERARD); 1405 Willem Gheerland, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Geerling(s) |
Gerling, Gerelings, Garlinck, Gierling: Patr. Afl. van Germ. ger-naam. 1304 ser Gherelincs sone, Mech. (HB 656); 1437 Geerlingis dicta Geerling (hier Metr. wsch. = Gerlindis), Den Bosch (GOR.); 1535 Jan Gheerlincx, Bilderwijk-Aw.(AP).
|
FD |
Geerman |
Composé en -mon du même.
|
JG |
Geernaert |
-aet, Geirnaert. Surnom: moy. néerl. geernaert, -aet ‘crevette’.
|
JG |
Geernaert |
Geirnaer(d)t, G(i)ernaert, Gernhard: Patr. Germ. VN Gernhard. 853 Gernhardus, St.-Omaars (MORLETI). 1469 Albert Gernhart aus Pforta (BRECH.); 1711 Jan Gheernaert, Bg. (SCHOUT. II).
|
FD |
Geero(o)ms |
zie Gerems.
|
FD |
Geerolf |
1376 «Ghien Gherolf» Ypres; nom issu de l’anthrop. germ. gair-wulf > Garulfus, Ge-rolfus [FD].
|
JG |
Geerolf |
Gheerolfs: Patr. Germ. VN ger-wulf ‘speer-wolf: Gerolfus, Gerulf(us) (Dip.). 1376 Ghein Gherolfilp. (BEELE).
|
FD |
Geerom |
génitif: Geeroms. Forme néerl. de Jérôme.
|
JG |
Geers |
zie Geerts.
|
FD |
Geers(e)au |
zie Garseaux.
|
FD |
Geersaem, van |
zie van Geetsom.
|
FD |
Geersdael(e), van |
van Geersdeaele, van Ghersdaele, van Geursdaele, van Geesdalle, van Ghe(e)sdaele, van Guersdaele, Ghisdal, -dal(l)e, Ghijsdael, Ghysdael, Geetsdale: PlN Gersdal/Gheesdale in Kwaremont (OV). 1379 Anneese van Gheetsdale, Ronse (DECONINCK); 1396 Gillis van Gheetsdale, Kwaremont (DE B.); 1461 Joris van Gheetstale, Oud.-Bg. (JAM. II); 1614 Niclaes van Gesdale, Melden (LIEVENS).
|
FD |
Geerseau |
1. V. Garceau. — 2. V. WARD (Wari).
|
EV |
Geersens |
Ghersin, Garssen, Cassen, Ghassens, Gissens: 1. Patr. Geersin, vleivorm op -sin van Germ. ger-naam. 1204 Betto Gersinch, Z (LEYS 1957); 1398 Piètre Gheersin, Kuurne (DEBR. 1970). – 2. Zie Geertsen.
|
FD |
Geersheuvels |
Hypercorrecte reïnterpretatie van PlN Geestheuvels: heuvelachtig hoger gelegen, droog en zandig gebied in polderland. Vooral Ndd.-Westfaals. 1288 de Ge(y)sthovele, Rostock; 1318 Ghesthovel, Lûbeck (NN).
|
FD |
Geersom, van |
zie van Geetsom.
|
FD |
Geerst |
zie Geerts.
|
FD |
Geerstelynck |
G(h)istelinck, Gistelynck, -lijnck: Afl. van Mnl. ge(e)rste: gerst. Vgl. Gerstmans. BerBN van de brouwer van gerstebier of de bakker van gerstebrood. Vgl. D. Girsteling. De vorm Ghistelinck door ass. rs/s en door associatie met gist, Gistel en Giselinck. 1281 Daniel Gherstelinc, Avelgem (HAES.); 1260 Henrici Ghierstelinc (SMTII); ±1350 Jan Gherstelinc, Oud. (CLMII); 1375 Mahieu Vanin dictus Ghistelin, Armentiers (JAM.).
|
FD |
Geerstelynck |
Ghistelinck, Gistelinck (par assimilation rs > s et attraction de gist, cf. Gistel et Giselinck). Dérivé en -inck de moy. néerl. ge(e)rste ‘orge’, surnom de brasseuràla bière d’orge ou de boulanger qui fait du pain d’orge [FD].
|
JG |
Geerstman |
zie Gerstman(s).
|
FD |
Geert, van |
zie van Geet.
|
FD |
Geertjes |
zie Geerkens.
|
FD |
Geertruyde(n), van |
van Gertruy(den), -uijden, van Geertruij(den), van Geert(e)ruy, van Gee(r)truye(n), van Geeteruyen, -uijen, van Geetruy: 1. Metr. Germ. VN ger-thrûth ‘speer-macht’: 1064 Gertrudis, 1227 Ghertrud, St.-L.-Houtem (GN). i264Hughemanne Vergertruden sone, Bg. (CG); 1392 Danin vanden Ovene ver Gheertruden oer van der Biest, Bavikhove (DEBR. 1970); 1461 Claes Vergertruden = 1490 Cloes van Geertruyden, Tg. (TYTGAT); 1482 Cloes Verghertruden = Claes van Gertriden, Herderen (MNT 276). – 2. PlN. Rode-naam? 1464 Heynricus van Gheertruoijn (sic), Tn. (MULII); 1508 Machiel van Gheertruyen, Temse (DE MAN); 1600 Machiel van Geetroijde, Lv. (HB 570); 1686 Antonius van Geertruyt, Waas; 1692 Joannes Ullenaers ex Geertruijde (MUL VII).
|
FD |
Geerts |
Ge(e)rdts, Gee(d)ts, Gets, Gert(h), Geers(e), Ceerst, Gheers(t), Gers, Girs(t), Geirs, Gierts, Ciers{t), Gees, Ghier(t)s, Gyr(e), Gijre: Patr. Korte vormen van Germ. VN Ger(h)ard. Geets en Gees door ass. rt/t en rs/s. 1384 Gheraerdt Ghert, Ip. (BEELE); 1596 Benedictus Geerts, Reet (MAR. II).
|
FD |
Geerts |
Gierts, Geers, Gers, Gees, Geets (par simplification consonantique). Génitif de 1340 «Geert (Groote), hypocor. de Geer(-aert).
|
JG |
Geerts |
V. WARD (Wari).
|
EV |
Geertse(n) |
Geersens, Gertsen, Gjertsen: 1. Patr. Geertszoon, d.i. zoon van Geert/Gerard. Of var. van Geersens. 1402 Jan Gheerdssone; 1408 Gielijs Gheertsone, Aw. (ANP); 1578 Cornelis Geertssen, Schoonhoven-Aw. (AP). – 2. In het Waasland komt Gheertsoons voor als verwarring met de daar fréquente naam Geertsom/Geetsem (CAPPELLE 49-50).
|
FD |
Geertsom, van |
zie van Geetsom.
|
FD |
Geervliet |
PlN (ZH). 1447 Laurentius Johannis de Ghervliet, Traj. dioc. (MUL I); 1594 Peter van Geervliet, Den Bosch (HB 515).
|
FD |
Geervliet |
V. Geen.
|
EV |
Geerwaert |
Gerwer(t): Patr. Germ. VN ger-ward ‘speer-bewaarder’: ize e. Gerwardus, Gent (GN).
|
FD |
Geerwijn |
zie Gerwin.
|
FD |
Gees |
Geets, cf. Geerts.
|
JG |
Gees |
zie Geers.
|
FD |
Gees(s)els |
zie Gijsels.
|
FD |
Geesberg(h)en, (van) |
van Gisbergen, Giesbergen, van Ginsbergen: PlN Geesberg in Lubbeek (VB), Geestbergbos in Londerzeel (VB), Geertsbergveld in Moerbeke (0V), Gijsberg in Oetingen (VB) (NR). 1412 Henrick van Gheertsberge, Tg. (TYTGAT); 1581 H. van Geertsbergen, Lv.-Aw. (AP).
|
FD |
Geesdalle, van |
zie van Geersdaele.
|
FD |
Geest |
V. Geen. Proven. L.D. Synon.: DE Gheest, VAN der Gheest. VAN Poelgeest. ,,De la mare-, Monts- -de la colline sablonneuse » (St-Remy) Geest (Loc.). N° 243.
|
EV |
Geest, de |
de Gheest: BN naar een geestelijke of religieuze eigenschap. Vgl. Esprit, Spiritus. 1340 Jan den Gheest; 1345 Godefrido Spiritus, Zuurbemde (C. BAERT); 1396 Jan de Geest, Zottegem (DE B.).
|
FD |
Geest, van (de(r)) |
van Gest, van Gheest, van der Gaast: PlN Geest: hooggelegen zandgrond. Gaast is de Friese vorm. Geest (NH, VB), St.-Jans-Geest, St.-Remi-Geest (WB). 1321 Bellinus Baie de Gheest, Zoutleeuw; 1325 Johannis de Gheest (C. BAERT); 1402 Jan vander Gheest van Zantvliete, Aw. (ANP).
|
FD |
Geestman |
1. Afl. van De Geest. – 2. Afl. van Van der Geest.
|
FD |
Geet(e)ruyen, van |
van Geetruy(e), zie van Geertruyde(n).
|
FD |
Geet, van |
van Geedt, van Geete, van Geit(e), van Geyt(e), van Geijt, van Geijte(n), van Gheit, van Gheyt, van Gijte, van Gyte, van Guyt, van Geyts, van Geert, van Geirt: PlN Geten (Fr. Jauche, WB). 1334 Elisabeth de lacea = 1343 Elizabeth de Gheete, Hakendover (C. BAERT); 1356 van Jans wijfs weghen van Ghete, Bs. (PEENE1949); « 1617 Joannes van Gheedt (vader van o.a.) « 1645 Joannes van Gheyte; « 1618 Aegidius van Gheedt (vader van) « 1658 Aeg. van Gheyt, « 1659 Elisabeth van Gijt, Temse; « 1691 Adrianus van Gheyt, Temse-Zierikzee (vader van) « 1722 Job van Geijten, Zierikzee (med. J. van Geyt, Rijswijk). PlN tGheet in Wieze: 1396 Willem van Gheete, Wieze (DE B.).
|
FD |
Geetemans |
Gettemans. Ethnique néerl. (au génitif) : habitant de Geten (= Jauche) ou près de la Gette.
|
JG |
Geeten, van der |
zie van der Geten.
|
FD |
Geeter(e), de |
de Geitere, de Geijter, de Geyter(e), de Gyter, de Geitere, de Getter: BerN van de geitenhoeder. Vgl. D. Geisser. 1278 Ottonij Geytere (DEMAN1949); 1282 Johannes der Geyttere, Oudenbiezen (OGO); 1328 Clais de Gheitere,Ip. (BEELE).
|
FD |
Geetmans |
Getteman(s), Geitmann: 1. Afl. van PlN Geten (WB) of waternaam Gete. – 2. Syn. met De Geeter(e).
|
FD |
Geets |
1. V. GAD. — 2. Proven. Geet(-Bets).
|
EV |
Geets |
zie Geerts.
|
FD |
Geetsdale |
zie van Geersdaele.
|
FD |
Geetsom, van |
van Geetsum, van Geer(t)som,van Geersaem, van Gussem, van Gerfsom: PlN in Haasdonk (OV): 1390 Gheetsem, 1620 Gee(r)tsom (FLW 269). 1377 meyster Godert van Ghertsom, die metsellaer, A’dam (OA 228); 1386 Jan van Gheersom, Temse (DE MAN); 1391 Willemme van Ghedsem (DEBR. 2002); 1414 Bertelmeeus in Gheetsem, Aw. (ANP).
|
FD |
Geeurick |
cf. Geurick.
|
JG |
Geeurickx |
V. WARD (Wari).
|
EV |
Geeurickx |
zie Geerick(x).
|
FD |
Geevaert |
zie Gevaert.
|
FD |
Geevels |
zie Gevels.
|
FD |
Geeven |
zie Gevens.
|
FD |
Geeverding |
Ge(u)verink: Patr. Afl. van Germ. VN Gevaard.
|
FD |
Géfaert |
Geffard, zie Gevaert.
|
FD |
Gefens |
V. WEFA.
|
EV |
Geffen, van |
van Geffel, van Geffel(l)en: PlN Geffen (NB).
|
FD |
Geffens |
Patr./Metr. Vleivorm met verscherping v/f van Germ. gebô-naam. Vgl. Gevens.
|
FD |
Geffert |
zie Gevaert.
|
FD |
Geffrard |
Contaminatie van Geffard en Geffroy.
|
FD |
Geffrault |
Geffriaud: Hypercorrect voor Geffray of dim. van Geoffroy.
|
FD |
Geffray |
Geffrey, Geffroid, -oy, zie Geoffroy.
|
FD |
Gégo |
Gegô, cf. Gengoux.
|
JG |
Gégo(t) |
Gego(t), zie Gigot.
|
FD |
Geh- |
-ain, -eniau, -ot. V. GAD.
|
EV |
Geh- |
et Gih-. Var. de Jeh-, du thème de lat. Jo-hannes, fr. Jean, w. Dj(i)han ; dans Gih-, -i- note la voyelle caduque w. ; pour G-, cf. Gen(n)-. « Géhéniau, Gehenniaux. 1517 «la veuve Gillechon Gehenea» BourgNamur. – Géhé-not. – Gehasse. – Gehot, Géhot. – Gihoux, w. Djihou, Gihoul ; dimin. : Gehoulet. – Gi-housse. – Géhu, cf. Jéhu. – Cf. aussi Gehain, Gehin (ci-dessus).
|
JG |
Geh(a)in |
Zie Jehin.
|
FD |
Gehain |
Gehin. s.d. «Cononis de Gehain», «… Johannis de Gehen» ObitHuy; nom d’origine: Jehay(-Bodegnée), 1286 «Gehain» (Lg); secondairement, var. de Jehin, cf. Geh- (ci-dessus).
|
JG |
Gehasse |
Zie Joos.
|
FD |
Gehéniau(x) |
zie Jeanneau.
|
FD |
Gehenot |
zie Jeannot.
|
FD |
Gehentges |
zie Jentges.
|
FD |
Gehesquière |
zie Gaquierre.
|
FD |
Gehl(en) |
Patr. Friese FN Geele, Geelke. Germ. gail Vrolijk’. Vgl. Geylen(s).
|
FD |
Gehot |
zie Jehot(te).
|
FD |
Gehoulet |
zie Jehoulet.
|
FD |
Gehr(ec)ke |
zie Geerkens.
|
FD |
Gehre |
Patr. Korte Germ. VN Gero. 1350 Aberlin Geren sun, Eltingen (BRECH.).
|
FD |
Gehrenbeck |
Wellicht de PlN Gehrenberg (NRW, BW, BEI).
|
FD |
Gehring |
zie Geerinckx.
|
FD |
Gehu |
Proven. Geheut (Dép. Hom-bourg).
|
EV |
Gehu |
Zie Jehu.
|
FD |
Gehucht |
Proven. ,,Hameau ». DE Guchteneere, ,,L’habitant du hameau ». N° 228.
|
EV |
Gehuchten, van |
van Gehugten, van de Ge(h)uchte, van de Gehucte, van de Gehugte, van de Gejuchte, van (den) Gucht, van (de(rj) Gucht(e), van der Guchte(n),van (der) Gught, van der Gugten, van Gugte, van de(r) Guste, van der Gunst, de Gucht, van der Guth, Vergucht(e(n)), Vergught: PlN Gehucht, Ten Gehuchte. Voor Van der Guste, vgl. 1321 Mikieus de le Hustk = 1348 M. de le Hucht, Ktr. (DEBR. 1971 en vgl. Wvl. ‘k moste: ik mocht). Van der Gunst is hypercorrect en volkserymologisch voor Van der Guste. 1245 Henrico de Gehuchte, Har. (DEBR. 1980); 1286 ten Gehohte rétro curtem Johannis de Gehohte, Wemmel (OSTYN); 1321 Johannes de Guchte, Zoutleeuw (HB 882); 1398 Marie van den Gheuchte, Gullegem (DEBR. 1970); ±1400 Jan van den Guchte, Ronse (CASTELAIN 2002); 1418 Jan van den Ghehuchte=Jan vanden Gheyuchte, Ktr. (DEBR. 1980).
|
FD |
Geib(en) |
zie Gypen(s).
|
FD |
Geier |
Geiger, Geyer, Gejer, Geyr, Gajer, Gayer: D. FN Geier: gier. BN of huisnaam.
|
FD |
Geijn, van |
van ‘t Geyn, zie van den Gheyn.
|
FD |
Geijtenbeek |
PlN. Wellicht PlN bij Scherpenzeel(G): 1419 tienden van Geytenbeeck (PDB).
|
FD |
Geijzen |
zie Gijsen(s), Geysen(s).
|
FD |
Geile |
zie Geylen(s).
|
FD |
Geilenkirchen |
zie Gelekerken.
|
FD |
Geilfus |
D. FN Geilfuss; d.w.z. geile voet. BN voor een uitgelaten man, die vrolijke, lustige sprongen maakt.
|
FD |
Geimer |
G(h)emar, Ghémar, Gemart, Guemard: Patr. Germ. VN gagin-mêr: Geinmar. 1278 Kat. Gheimars, Lv. (HB 584); 1296 Mabe Gheinmars, Kales (GYSS. 1963); 1342 Ghemarus dictus Herenhughen, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Geinger |
Misschien Ovl. verhaspeling van Geiger.
|
FD |
Geintjes |
zie Geentje(n)s.
|
FD |
Geipel |
zie Gijbels.
|
FD |
Geirdeghom, van |
zie van Geerdeghom.
|
FD |
Geiregat |
-cat, zie Geeregat.
|
FD |
Geiregat |
Geeregat. Nom d’origine: probabl. topon. à Surques (PdC) [FD].
|
JG |
Geiregat |
V. Gat et Geen.
|
EV |
Geirhaert |
zie Gerard(s).
|
FD |
Geirland(t) |
zie Geerlandt.
|
FD |
Geirnaer(d)t |
zie Geernaert.
|
FD |
Geirnaert |
cf. Geernaert.
|
JG |
Geirnaert |
V. WARD (Wari).
|
EV |
Geirs |
zie Geerts.
|
FD |
Geirt, van |
zie van Geet.
|
FD |
Geis- |
-en, -ier, -mar. V. WID (Wiz).
|
EV |
Geis(e) |
zie Gijs.
|
FD |
Geis(z)ler |
Geissler, Geizler, Gajzler, Gies(s)ler: D. FN Geis(s)ler: 1. Patr. Germ. VN gisil-hari. – 2. Gijzelaar (BRECH.). Vgl. Gyselaers.
|
FD |
Geisen |
zie Gijsen(s), Geysen(s).
|
FD |
Geismar |
Geysmar: Patr. Germ. VN Gaismar: Gaizmarus (MORLETI). 1303 van Stasine Gheisemaer, Keiem (VERKEST).
|
FD |
Geisseler |
zie Gyselaers.
|
FD |
Geissen |
zie Gijsen(s), Geysen(s).
|
FD |
Geit(e), van |
zie van Geet.
|
FD |
Geitere, de |
zie de Geeter(e).
|
FD |
Geitmann |
zie Geetmans.
|
FD |
Geivaerts |
zie Gevaert.
|
FD |
Geivers |
cf. Gevers.
|
JG |
Geivers |
zie Gevers.
|
FD |
Gejer |
zie Geier.
|
FD |
Gejuchte, van de |
zie van Gehuchten.
|
FD |
Gekelman |
Proven. Geichel et Geychel (L.D.), avec suffixe -man, d’origine. N° 212.
|
EV |
Gekier(e) |
zie Gaquier(r)e.
|
FD |
Gekiere |
cf. Ghesquière.
|
JG |
Gekiere |
V. Ghesquière.
|
EV |
Gel |
zie Gillis.
|
FD |
Gel- |
-aerts, -a(e)s(en), -aude, -bard, -bras, -ée, -ez, -on(s), -eyn. V. WAHL.
|
EV |
Gel- |
Gell-. Peut être une var. de Gil(l)-: 1° germ. gisil-, comp. 1264 «Gellermunt» = Julémont < Gisleri mons; particulièrement de Gislenus, Ghislain, cf. Ghilain; 2° thème de Gilles. • Gélard. 1272 «Lamberti dicti Gelart» Huy, 1316 «Waltero Ghelar» Hesbaye flam. –Gelin, Gelain. 1265 «bois de Gelinval» Bo-ninne [le masculin de fr. geline ‘poule’ est rare et non wallon FEW 4, 39a]. – Geller. Variante de Gileir < Gislerus. – Gelon. – Gélis, Gelis, Gélise. Variante de Gilis = Gilles? – Celle [cf. ]. B. Celle, 1777-1847, organisateur de l’État luxembourgeois] : var. de Geller? cf. Gellée. Cf. aussi Glenet et Glenisson, p.-ê. du même thème?
|
JG |
Gel- |
-in, -inné. 1. Profess. ,,Poulet », ,,Poule ». N. de marchand ou d’éleveur. Nos 131. — 2. V. WAHL.
|
EV |
Gel(l)man |
zie Geelmans.
|
FD |
Gela(e)n, de |
zie Galand.
|
FD |
Gelabbeek, van |
zie van Glabbeek.
|
FD |
Gelabert |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN gail-berht ‘geil, vrolijk-schitterend’: Gilabertus (MORLET I); of var. van Gilbert.
|
FD |
Gelabert |
Variante de Jalabert; du thème germ. geila-behrt; NF non indigène en Wallonie.
|
JG |
Gelade |
-é, -i, cf. Gelaude.
|
JG |
Gelade |
-é, -i, zie Claude.
|
FD |
Gelaes(en) |
zie Gerlach.
|
FD |
Gelai |
zie Gillaux.
|
FD |
Gelain |
zie Gelin, Gislain.
|
FD |
Gelan |
Gelande: 1. Door klinkerverdoffing < Galan(d). Vgl. Gelandus = Galandus (GN). 1276 Lambino Gheland; 1280 Paulus Gelant, Ip. (BEELE). Zie Galand. – 2. Maar in Gb., waar de FN Gelan voorkomt, lijkt De Gelans te identifi-ceren met De Ghelas (zie Gerlach): 1644 Jaak de Gelans, 1652 Joos de Ghelas, Gb. (CORNELIS).
|
FD |
Gelap |
zie Glab.
|
FD |
Gelard |
Gélard: Var. van Gillard. 1272 Lamberti dicti Gelart, Hoei (HERB.).
|
FD |
Gelardi |
-o: It. Patr. Var. van Gherardi.
|
FD |
Gelas, (de) |
zie Gerlach.
|
FD |
Gelaude |
Gelade, Geladé, Geladi. Var. flam. de Claude = Claude [FD].
|
JG |
Gelaude |
zie Claude.
|
FD |
Gelay |
Gelhay. Dérivé du thème Gell- ? Ou bien var. de Jalhay.
|
JG |
Gelay |
zie Gillaux.
|
FD |
Gelb(c)ke |
zie Gelpke(ns).
|
FD |
Gelbart |
-bard, -ber(t), zie Gilbert.
|
FD |
Gelbart |
cf. Gilb-.
|
JG |
Gelblum |
D.-joodse FN: Gelbe Blume: gele bloem.
|
FD |
Geld, de |
zie Degueldre.
|
FD |
Geldens |
Patr. Vleivorm van Germ. VN Geldolf. 1350 Ghelden vander Gracht = 1390 Geldolfus vander Gracht, Kh. (DEKEYSER); 1406 Gelden tser Huijghs lant = 1354 Geldolf Tserhugds, Bs. (PEENE); ±1430 Gertrudis Gheldens, Diest (F.C.); 1450 Hennen Geldens, Zolder (VANB.).
|
FD |
Gelder |
au génitif: Gelders. 1281 «Henricus Ghelre» Ruiselede (FlOcc); nom de profession: moy. néerl. gelder(e) ‘payeur, acheteur’ (cf. de Gelder, de Ghelder, etc.), soit anthrop. germ. geld-hari [FD]; cf. aussi Guelder, Gueldre.
|
JG |
Gelder(en), van |
van Geld(e)re,van Ghelder(en): 1. Gelder, Mnl. Gelre, oude naam van Gelderland. 1385 Haernekin van Ghelre, Ip. (BEELE); 1399 Jan van Ghelre (Ktr., DEBR. 2000′). – 2. PlN Geldern (NRW).
|
FD |
Gelder, de |
de Geldre, de C(h)elder(e), de Cheldre, de Geyldre, (de) Cueldre, Gelder(s), Guelder, Gulders: BerN Mnl. gelder(e): betaler, vergelder, koper. 1281 Henricus Ghelre, Ruiselede (HAES.); 1398 Jan de Gheldre, Boudin de Ghelder, Ruiselede (DEBR. 1970).
|
FD |
Gelderblom |
Gelderse bloem, het wapen van Gelre (HUIZINGA). 1635 Cornelis Bastiaansz Gelderblom, St.-Anthoniepolder (PDB).
|
FD |
Gelderland |
PlN. Het oude hertogdom.
|
FD |
Gelderman(s) |
Ghelderman, Galdermans: Afkomstig van Gelder(land). 1441 Pieter Ghelreman…uut Ghelrelant; 1450 Bernaert Ghelderman…van Holderkerke in Ghelreland, Bg. (PARM.).
|
FD |
Gelders |
Proven. ,,De la province de Gueldre (Holl.) ». N° 223.
|
EV |
Geldhof |
Geldof, Gheldof. Nom issu de l’anthrop. germ. geld-wulf > Geldolfus, Gel-dulfiis. – Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Geld(h)of, in De Leiegouw 29 (1987), 378-9.
|
JG |
Geldmeyer |
Gel(d)tmeyer: BerN van de geldmeester, betaalmeester.
|
FD |
Geldof |
Proven. Ferme du sieur Gild.
|
EV |
Geldolf |
Gheldolf, G(h)eldof, Geldhof, Geldhove, Gelthooft, Guldo(l)f: Patr. Germ. VN geld-wulf ‘betaling-wolf. 1123 Geldolfus de Himpe (GN); 1270 Jehan Ghildolf, Bg. (CG); 1387 Ghildolf van Bedruwane, Meulebeke; 1393 die Ihan Gheldolfs was, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1987,378-9.
|
FD |
Geldrop, (van) |
van Geldorp: PlN Geldrop (NB). 1399 Philips van Gelduerp; Den Bosch (HB 494); 1433 Johanne de Geldorp, A (OAR); 1460 Philips van Geldrop, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Geldt, de |
zie Degueldre.
|
FD |
Geldzahler |
Geldza(c)hler: D. BerN van de betaalmeester.
|
FD |
Gelé(e) |
-ee, Gellée, -ee: 1. Zie Gillet. – 2. PlN Gelée in Battice (LU) of Gellée in Petit-Rechain (LU).
|
FD |
Gelé, van |
zie van Geel.
|
FD |
Geleen, van |
van Gele(y)n, van Gueleyn: PlN Geleen (NL). ± 1300 Brun van Gelene, L (OGO).
|
FD |
Gelein |
zie Geleyn.
|
FD |
Gelekerken |
Geilenkirchen: Gele(n)kerken is de oude en ook Ndl. naam van de PlN Geilenkirchen (NRW): 1225 Gelenkirken (TW). 1232 Clementiam de Geilincirchin, Mtr. (KSG); 1564 Jan van Gelyckercken, Geilenkirchen; 1578 Ger. van (…).
|
FD |
Geleleens |
zie Geleyn.
|
FD |
Gelemans |
zie Geelmans.
|
FD |
Gelen(s) |
Ghelen, zie Geylen(s).
|
FD |
Gelen, van |
zie van Geleen.
|
FD |
Gelenne |
zie Gelinne.
|
FD |
Gelens |
Gellens, cf. Geylens. Gelep. Nom d’origine: Gileppe (Lg). Geleyn, au génitif: Geleyns. Adaptation néerl. de fr. G(h)ilain, Gislain, cf. 1398 «Ghelein Losscahert dit Mathijs» = «Ghilain Mathijs» Wervicq [FD].
|
JG |
Gelep |
PlN Gileppe in Jalhay (LU).
|
FD |
Gelerenter |
Gelentern, Gelender: D. BerN Gelehrter, Gelernter: schriftgeleerde.
|
FD |
Geleuken, van |
zie van Gulik.
|
FD |
Geleyn |
Geleijn, Geleijns(e), Gelein, Gilleyns, G(h)eleyn(s), Gal(l)ein, Gal(l)eyn, Geleleens: Patr. 1. Vl. adaptatie van Fr. Gi(s)lain. 1349 voer sente Ghileine = 1418 te sente Gheleynsoutare, Ktr.; 1398 Ghelein Losschaert dit Mathijs = 1398 Ghilain Mathijs, Wervik; 1424 Ghelein van den Hove (DEBR. 1970); 1546 Jer. Geleynssone, Vlissingen-Aw. (AP). – 2. Soms VN Julianus. 1431 Julianus dictus Geleyn, Den Bosch (GOR.).
|
FD |
Geleyn, van |
van Gueleyn: 1. Adaptatie van PlN Ghlin (H). 1563 Aart van Geleyn, Ghlin-Aw. (AP). – 2. Zie Van Geleen.
|
FD |
Geleyte |
Dial. var. van Gelaude. Geleyte = Geleyde = Gelaude, Waarschoot (PDB).
|
FD |
Gelf |
zie Goelff.
|
FD |
Gelhausen |
PlN Gelnhausen (HS).
|
FD |
Gelhay |
Gelhé, zie Gillaux.
|
FD |
Gelhorn |
D. BN voor iemand die zijn hoorn laat schallen, gillen, D. gellen. Ook Gellshorn.
|
FD |
Geli |
zie Gilli.
|
FD |
Gelibter |
D. BN Geliebter: geliefde, minnaar.
|
FD |
Gelijns |
Gelyns: Var. van Gillyns of Geleins.
|
FD |
Gelin |
cf. Gel-.
|
JG |
Gelin |
Gelain: Patr. 1. Var. van Gillin, zie Gillijns. 1309 Gellin = 1312 Gillin, Bergen (PIERARD 52, 69). – 2. Var. van Geslin, d.i. Giselin, vleivorm van de Germ. VN
|
FD |
Gelin(n)e |
Gelinotte, Gelinet, Gellin(n)e, Glin(n)e, Glinnes, Gelenne: 1. Metr. Vrl. vorm van Gelin. – 2. Ofr. Opic. g(h)eline, gline: kip, hen. Vgl. Kiekens. BN. 1358 Bernard Gline, Dk. (TdT).
|
FD |
Gelinne |
Gélinne, Geline, Céline, Gelline, Glinne, Gline, Glinnes (NF plutôt namurois et hennuyers). 1273-80 «Biernart Gline» Frie-denToumai, 1279-80 «Jakemes Gline» Reg-Tournai; surnom: anc. fr. geline, anc. flandr. gline, pic. (Mons) glène, (Wiers, Lille) glaine ‘poule’, du lat. gallina FEW 4, 38a, cf. aussi Glineur [CH]. – Un matronyme, féminin de Gelin, serait tout à fait exceptionnel.
|
JG |
Gelinotte |
Gelinotte. Surnom: moy. fr. gelinotte ‘petite poule engraissée dans une basse-cour; sorte de perdrix’ FEW 4, 398a.
|
JG |
Gelis |
V. WAHL.
|
EV |
Gelis(s)en |
Gelis(e), zie Gillis.
|
FD |
Gelissen |
cf. Gilissen.
|
JG |
Gelker |
zie Gulikers.
|
FD |
Gelkop(f) |
D. (Ndd. -kop) BN: gelé kop. Vgl. Wittkop, Rodekopp, Schwarzkopf (NN).
|
FD |
Gell- |
cf. Gel-.
|
JG |
Gellaert(s) |
Gellard: 1. Patr. Germ. VN gail-hard ‘vrolijk-sterk’: Gehilhardus (MORLETI). 1317 Symonem Gaylart, St,-Tr. (GHYSEN). – 2. Var. van Gelard.
|
FD |
Gelle, de |
zie de Gheele.
|
FD |
Gellée |
[cf. «Claude Gelée» = Claude Lorrain]. Nom d’origine: par ex. Gelée, w. so djalêye, à Chaineux et Petit-Rechain; ou bien surnom: fr. gelée.
|
JG |
Gellée |
-ee, zie Gelée.
|
FD |
Gellens |
1. Patr. Door ass. < Geldens. Vgl. 1504 Jan Gellekens = 1538 Jan Geldekens, Kontich (SELS). – 2. Zie Geylen(s).
|
FD |
Gellens |
cf. Gelens.
|
JG |
Geller |
Gheller: Gelre, de oude vorm van Gelder: Gelderland of Geldern (NRW). 1451 Joh. von Gellre=Joh. von Geller, Keulen (BRECH.).
|
FD |
Gelleroy |
Gilleroy. Probabl. NF flam., dérivé en -oie de Geller, cf. Gel(l)-. |
JG |
Gelleroy |
Gilleroy: 1. PlN Gelrode (VB). Vgl. Van Rooy = Van Rode. – 2. Evtl. Rom., zie Gilleron. Of Schots Gilroy?
|
FD |
Gelleroy |
Proven. Gailleroux (Dép. Jodoigne).
|
EV |
Gellert |
1. Var. van D. Gehlert (a. Gelhard = Gelhaar: geel, blond haar; b. PlN Gehlert, HS) (BRECH.). -2. Verzwaarde vorm van Geller.
|
FD |
Gellin(n)e |
zie Gelinne.
|
FD |
Gellinck |
-ing, zie Geylen(s).
|
FD |
Gellon |
zie Gillon.
|
FD |
Gelly |
Gély. Dérivé du thème Gel(l)-?
|
JG |
Gelly |
zie Gilli.
|
FD |
Gellynck |
zie Geylen(s).
|
FD |
Gelo(e)n |
zie Gillon.
|
FD |
Gelo(o)ven, van |
PlN Loven, een ven ZO Bladel (NB) en in Tilburg (NB). In O-NB heet de familie Van Gelooven, in W-NB Van (‘t) Geloof (GensNostra 1982,194). 1570 Jan van Geloove, Eersel-Aw. (AP).
|
FD |
Gelo(t) |
zie Gillot.
|
FD |
Geloude |
zie Claude.
|
FD |
Gelper |
BN voor een schreeuwer, bruller < Mnl. gelpen: schreeuwen, gillen, drukte maken.
|
FD |
Gelpke(ns) |
Gelb(c)ke: Patr. Dim. van VN Gelbert, Gelbrecht.
|
FD |
Gelthooft |
zieGeldolf.
|
FD |
Geltmeyer |
zie Geldmeyer.
|
FD |
Gelton |
zie Guilleton.
|
FD |
Geluch |
1. Car. mor. Geluk, ,,Bonheur ». N. d’H. censément heureux. — 2. Proven. Gellik (Loc.).
|
EV |
Geluck |
Goedgeluck. De néerl. geluck ‘bonheur, chance’, surnom abstrait, p.ê. comme surnom augural.
|
JG |
Geluk |
Geluck: BN voor iemand die geluk heeft. 1294 Ghiselbrecht Ghelucke, Mtr. (CG); 1305 Jehan leluc, Ip. (BEELE); 1340 Wouter Gheluc, Saaftinge (DEBR. 1999).
|
FD |
Geluwe, van |
van Gheluwe(n), van Gheluwé, van Gheluwer, van Ghelluwe, van Ghelu(v)e, van Gheluë, van Gheluven, van Ghéluvé, van Ghelewe, van Gilluwe(n), van Gilwe(n), van Gilwé, van Ghillewe, van Gilve: PlN Geluwe (WV). 1085 Deinilt de Geleve; 1296 Jehans de Gheluwes (DEBR. 1980′, 1980); 1326 Jan van Ghelewen, Ip. (BEELE).
|
FD |
Geluwie |
zie Guilluy.
|
FD |
Geluy(c)kens |
Gelijkens: Patr. Vleivorm en dim. van een VN die met gel- of gil- begint, zoals Gilbert of Geldolf. 1340 Ghiselberti dicti Rou = 1370 van Gheloye Rous = Geloy Rous, Tn.; 1375 Geldulfum de Lovanio = 1383 gherven Gheloeys van Lovene, Tn. (ROEL. 1951,19).
|
FD |
Gely |
zie Gilli.
|
FD |
Gemar(t) |
zie Geimer.
|
FD |
Gembauve |
cf. Jennebauffe, -auve.
|
JG |
Gembauve |
zie Jennebauve.
|
FD |
Gemberling |
D. EN, var. van Gamberling, doork/g-verzachting uit Kamberlin, Kemberling. Mhd. kemmerlinc: kamerling, kamerdienaar.
|
FD |
Gemeen |
Ovl. reïnterpretatie van Gemen(ne).
|
FD |
Gemeiner |
Gmajner: Gemeenschappelijk eigenaar (van gemene weide b.v.), medebezitter.
|
FD |
Gemels |
Wsch. var. van Gemers (r//-wisseling).
|
FD |
Gemen(ne) |
zie Gemin(e).
|
FD |
Gemenick |
Ndl. vorm van PlN Gemmenich (LU): 1042 Giminiaco (TW).
|
FD |
Gemenick |
Proven. Gemmenick (Loc.).
|
EV |
Gemenne |
w. nam. Djémène, Gémenne, Ge-men, Géminé, Gimenne, Giminne, Jemine, -inné. 1437 «Johan de Geminne, manan à Chacour» CartCiney, 1444 «Colart de Géminés» AidesNamur, 1602-3 «Martin de Jemenne» TerriersNamur, 1673 «Robert de Géminé» BourgNamur; nom d’origine: Gémenne, -inné, w. djémène, à Natoye (Nr).
|
JG |
Gemers |
zie Germeau(x).
|
FD |
Gemert, van |
van Gemeren: PlN Gemert (NB). 1099 Snellardus de Gamerthe; 1310 Johanni de Ghemert, Bergeik (OATII); 1379 Jan van Gheemert, Bs. (BLO VIII); 1440 Heyne van Ghemmert, Ktr. (BAELDE).
|
FD |
Gémès |
zie Germeau(x).
|
FD |
Gemin(e) |
-en(ne), Gimin(n)e, -enne, Jemin(n)e: PlN Geminne in Natoye (N). 1104 Harduinus de Gemina, Stavelot (ASM).
|
FD |
Gemin(n)e |
Proven. Geminne (Dép. Natoye).
|
EV |
Gémis |
Gémis, zie Germeau(x).
|
FD |
Gémis |
Gémis. Var. de Germis, Germeys, plutôt que surnom d’enfant trouvé, du néerl. gémis ‘faute’ (Carnoy 290)?
|
JG |
Gemmeke |
Metr./Patr. Dim. van Lat. HN Gemma of Germ. VN Gemmo. 1130 Reingeri Gemmonis, Oudenburg (GYSS. 1999′).
|
FD |
Gemmel |
D. PlN Gemel (BB)? Spelling voor Jumel?
|
FD |
Gemoets |
Car. mor. Het gemoed, ,,Le cœur, l’esprit ». N. d’un H. de commerce agréable. N08 280, 281.
|
EV |
Gemoets |
Peut-être réinterprétation, en néerl., du NF Jamot, Jaumot, via une graphie Gemot [FD] ?
|
JG |
Gemoets |
Wellicht reïnterpretatie van Jamot(te), Jaumot(te) via spelling Gemot.
|
FD |
Gemst, van |
van Gimst: Van Genst < Van der Ginste?
|
FD |
Gen- |
-ard, -art, -aux. V. GAD (Gan).
|
EV |
Gen- |
Genn-. Variante de Jen(n)-, thème de Jean ; g-, notant w. dj-, est analogique des mots où g- est étymologique (comme dans Gérard, w. djèrâ). Cette forme a été méconnue par Dauzat, d’où plusieurs méprises. Gen(n) doit rarement être du thème germ. gen-(hard-), mal représenté en Wallonie, et très exceptionnellement du thème d'(Eu)gène. La graphie est attestée dès 1257 : «Genin». – En l’absence de forme orale, on ne range pas ici Genne [qui pourrait représenter w. Djène, Jeanne], ni Genquinne, classés à Ghen(n)-. Pour d’autres thèmes de Jean, cf. Geh- (Gin-), Han- et Jeh-. « Dérivés : Genard, w. nam. Djènârd, Genard, Genart, Génart, Gennar, Gennart. 1449 «Jehan Gennart» AidesNamur, 1661 «Marie Genart» BourgNamur, 1780 «François Genard» Charleroi. – Genaux, Gennaux, Ge-neau. – Genné (= Genêt, ou dénasalisation de Genin?); Genêt. 1336 «Jannet», 1526 «Jen-net» Tilleur, 1791 «Nicolas Genêt» Sen-zeilles. – Genette, w. nam. (Spontin, Anne-voie) Djènète, Jeannette [Genêt peut aussi être le fr. genêt, et exceptionnellement Genesius, Genest, nom rare ; Genette ne pourrait être que très rarement le topon. Genette, fr. genêt}. 1265 «Jenete li Buillet» CensNamur, 1540 «Gille Jannette» = 1560 «Gille Jenette» For-geMirwart, 1560 «Jennette du Molin» BourgNamur, 1611 «Genette d’Assenoy», «Jennette Claude» DénFlorenville, 1666 «Jennette le Queut» NPLouette; cf. aussi Grandgenette. Cf. J. Germain, Noms d’entre Ardenne et Meuse…, dans De la Meuse à l’Ardenne 17, 75-82. – Génick, Genicq, Genique (suffixe assez rare: -ik) [aussi forme du 17e s. de Genck, prov. Limbourg]. – Genicot, Génicot, Gennicot, Jenicot (avec suffixe double, assez fréquent, -ik-ot). 1521 « Margheritte Genico», 1525 «Anthoine Jegnyco», 1552 «Jehan Je-nico» SubsidesNamur, 1667 «Gille Jenicot», 1689 «Christine Genicot» BourgNamur. –Genain, Genin, w. nam. Djènin, Gennin. 1254 «Jenin» = 1257 «Genin» BaillNivelles, 1609 «Jean Genin» BourgNamur, 1709 «Jacques Gennin» Archennes. – Genion, Génion, Ginion (fréquent dans l’arr. de Nivelles). –Gennesseau (suffixe double -ec-eau). –Genon, w. nam. Djènon. 1527 «Genon et Gertrud» (femmes) La Gleize; dimin.: Genonceaux? [aussi toponyme: «Genon-ceau» Peissant]. – Geno, Genot, w. nam. Djènot. 1544 «Genot de Ferier» DénStavelot-My, 1604 «Jean Genoz» BourgNamur, 1629 «Husson Genot» et «Nicolaes Jenot» émigrés en Suède, 1678 «Marie-Antoinette Genot» BourgNamur. – Gennotte, Genotte, w. (Pie-train) Djènote; cf. aussi 1621 «Daniel Geno-teau» émigré en Suède. – Genton, cf. Jeanton. « Autres dérivés (notamment en toponymie) : 1534 «Genchonster» (topon.) Ensival. – 1608 «Gensonhez» (topon.) La Gleize. – 1400 «Jeanne Genelette» Liège. – 1362 «Gerardon Genines» St-Georges-sur-Meuse. – 1544 «Gennol» (prénom) Ocquier; «trou Genolet» (topon.) Lens-Saint-Servais.
|
JG |
Gen- |
-ot(te), -s; Gentens. V. GAD (Gan).
|
EV |
Gén- |
-in, -ion, -ique, -is, -ix, Genn- -oe, -o(n). V. GAD (Gan).
|
EV |
Gen(d)brugge |
PlN Gentbrugge (OV). 1210 Eustachius de Gembruge, Mâle Bg. (OHZ 1,484); ±1240 Elleborg de Gentbrugge, Oosterzele (SCHMID); 1347 Janne van Ghenbrughe (RSG III).
|
FD |
Gen(n)eret |
,,Plantation de genêts ». N° 243.
|
EV |
Gen(n)eret |
Proven. Generet (Dép. Bende-lez-Durbuy).
|
EV |
Gen(n)ot(te) |
Geno(n), zie Jeannot.
|
FD |
Gen, van |
zie van Geen.
|
FD |
Géna |
Gêna: W. var. van Génard.
|
FD |
Genabeek, van |
PlN. Wellicht Gène (gindse) beek. Vgl. Genebroek, Genegoor, Geeneinde (HELSEN 1978). Genabet, van: PlN 1642 Gérard van Genabent, Roosteren NL (PDB); 1779 Johannes van Gheenabet, Roermond-Aw. (AP).
|
FD |
Genachte |
1. V. GAD (Gan). — 2. Proven. Geen achter, ,,Au loin ». V. Geen.
|
EV |
Genachte |
zie van Genechten.
|
FD |
Genain |
zie Genin, Janin.
|
FD |
Genar(d) |
-a(e)rt, -a, zie Janaert.
|
FD |
Genaux |
zie Jeanneau.
|
FD |
Genbauffe |
cf. Jennebauffe, -bauve.
|
JG |
Genbauffe |
zie Jennebauve.
|
FD |
Genbrugge |
Gendbrugge. Nom d’origine: Gentbrugge (FlOr).
|
JG |
Genbrugge |
Proven. Gentbrugge.
|
EV |
Genck, van |
zie van Genk.
|
FD |
Gend, de |
zie de Gent.
|
FD |
Gend, van |
zie van Gent.
|
FD |
Gendarm(e) |
Jeandarme, Darms: BerN van de gewapende ruiter. 1791 Willem Darms = Gendarme = 1837 Jeandarme, Brustem ( VS1996, 339-340).
|
FD |
Gendarme |
Jendarme. Surnom: moy. fr. gens d’armes, gendarme, dont le sens ancien est (au plur.) ‘cavaliers pesamment armés’ FEW 4, 107b.
|
JG |
Gendarme |
Profess. ou fonction. ,,H. d’armes ». N° 143.
|
EV |
Gendbrugge |
cf. Genbrugge.
|
JG |
Gendebien |
Car. mor. ou Situat. soc. ,,H. de bien, opulent ». N° 275.
|
EV |
Gendebien |
Jeandebien (par réinterprétation). 1602 «Jehan Bastin dit gens de Bien, febvre» BourgDinant, 1624 «Antoine Gendebien» BourgNamur; surnom: (au plur.) gens d’honneur, recommandables.
|
JG |
Gendebien |
Jeandebien: Gen(t) de bien. Ofr. gent: individu. BN voor een gegoed, eerbiedwaardig man. 1672 Sebastianus Gendebien, Dinant (MUL VI).
|
FD |
Gendera |
zie Kendra.
|
FD |
Genderen, van |
van Ginder(en), van Ginteren, van de Gender: 1. PlN Genderen (NB). 1257 Theodericus de Gendern, St.-Tr. (GHYSEN); 1433 Hoste van der Ghenderren, Ronse (LENOIR). – 2. Van Ginderen: van ginder, van daar. Vgl. Van Ginderdeuren. 1294 Godevert van Ghindren, Mtr. (CG); 1364 Pietren van Ghinder, Gent (GSB); 1449 Aert van Ghinder, Mb. (A. BAERT).
|
FD |
Gendr- |
Gindr-. Difficilement du thème de lat. gêner ‘gendre’ dont les dérivés sont rares, surtout dans le Nord; plutôt de l’anc. fr. g(a)indre < lat. junior. m Dérivés: Gendret. – Gendry. – Gindrat. -Gindraux. – Cf. aussi Gendrin, Gendron.
|
JG |
Gendre |
Legendre, Jander: Fr. gendre: schoonzoon. Verwantschapsnaam. 1383 Robin le Gendre (MARCHAI).
|
FD |
Gendre |
N. de relation familiale. Gendre d’un personnage connu ou successeur du beau-père dans les affaires. Synon. : Legendre. Diminutifs : Gendr- -et, -on, -y. Gindraux. N° 128.
|
EV |
Gendreau |
-aud, -ault, -ot, Gindraux, -oz, -at: Dim. van Gendre (DNF).
|
FD |
Gendret |
1. V. Gendre. — 2. V. GAD (Gand).
|
EV |
Gendrin |
1. Dim. van Gendre (DNF). -2. Zie Jandrain.
|
FD |
Gendrin |
Nom d’origine: Jandrain (BrW); ou bien du thème Gendr-.
|
JG |
Gendron |
1. Proven. Dép. Celles. — 2. V. Gendre.
|
EV |
Gendron |
Du thème du thème Gendr-, plutôt que nom d’origine: Gendron, à Celles-lez-Dinant (Nr), cf. 1538 «Englebier de Gendron» Schal-tin, 1652 «Thomas Gendron» BourgNamur.
|
JG |
Gendry |
1. Proven. Cendry (Dép. Grez-Doiceau). — 2. V. Gendre.
|
EV |
Gendt, (de) |
zie de Gent.
|
FD |
Gendt, (van) |
zie van Gent.
|
FD |
Gené(e) |
zie Jeannet.
|
FD |
Geneau(x) |
zie Jeanneau.
|
FD |
Geneberg, van |
zie van Geenberghe.
|
FD |
Genechten, van |
van Genegten, van de Genachte(n), Genachte, van Geneugden, van de Genuchte: Mnl. genachte, genechte: rechtsdag, -zitting. PlN: gerechtsplaats. 1424 Grielle vanden Ghenichte, Ktr. (DEBR. 1958); 1534 Laur. van Genuechten, Edingen-Aw. (AP); 1584 Niclaes van Genachten; Franck van Genechte, Aw. (AB).
|
FD |
Genegem, van |
van Gene(y)gen, van Geneijgen, van Genesen: PlN Ginnegem in Oelegem (A): 1210 Gennenghem. 1215 Joannis de Ghinnghen; 1430 Jo de Ghenneghen, Oelegem (HELSEN 1978); 1343 Jan van Gheneghem, Duffel (OATIII); 1511 Henricus Gheneyghen, Geel (MUL III).
|
FD |
Genel |
zie Jeanneau.
|
FD |
Genen(s) |
zie Geene.
|
FD |
Genenbos |
PlN Genebos in Kwaadmechelen en Lummen (L).
|
FD |
Généraux |
-eux: BN Ofr. général: van hoge geboorte, edelmoedig.
|
FD |
Generet |
Genneret. Nom d’origine : Jenneret, à Bende (Lx).
|
JG |
Generet |
Jenneret: 1. Zie Jeanneret. – 2. Evtl. PlN Genneret=Jenneret in Bende (LX). 1518 Ernoult de Genereche, Jenneret; 1552 Bryot de Generet…Querin le meunier de Jenneret (ASM II).
|
FD |
Genert |
et Genesse. 1. V. Genêt. — 2. V. GAD (Gan).
|
EV |
Genesen, van |
zie van Genegem.
|
FD |
Genesse |
Genest(e), -estre: 1. Zie Dugenest. – 2. In Tienen is Genesse een var. van Ge(e)nis, in het Tiens als zjaines uitgesproken (med. P. Kempeneers).
|
FD |
Genesse |
Geniesse. 1286 «Maroie dou Genestre» CartMons; w. djugnèsse, gngnèsse ‘genêt’.
|
JG |
Genestet, de |
Ginestet: Naam van de Ndl. dichter Petrus Augustus de Genestet (1829-1861). Var. van De Genestay. PlN: plaats waar brem groeit. Zie Dugenest.
|
FD |
Genêt |
cf. Gen-.
|
JG |
Genêt |
N. de plante. Proven. Dialecte: Juniesse ou Genesse, altéré en Jeunesse.
|
EV |
Genet(te) |
ziejeannet.
|
FD |
Genette |
cf. Gen- (= Jeannette).
|
JG |
Geneugden, van |
zie van Genechten.
|
FD |
Genevier |
1330 «Reneras Genevier, -ère, -ir, Jenvier» Hoesselt, 1556 «Jehan Genever» BourgNamur; soit moy. néerl. genever ‘genévrier’, soit, plus rarement, w. arch. Djèn’vîre, Geneviève, comp. 1356 «Jacomin de Sainte-Genevière» CartOrval.
|
JG |
Genevier |
zie Januarius.
|
FD |
Genevois |
1. Proven. ,,De Genève ». (Loc. suisse). Synon. : Genevrois. — 2. Altér. de Gennevaux. (Dép. l’Eglise).
|
EV |
Genevois |
Genevay, Gennevoise, Genevasen: Afkomstig van Genève (CH). 1425 Collart Jenevois, Ghlin (ARNOULD1956).
|
FD |
Genevois |
Genevrois (avec intercalation de r). Ethnique: généralement ‘habitant de Genève’, toutefois, au Moyen Âge, Genevois est attesté aussi comme syn. de Génois, habitant de Gênes (cf. A. Coville, Hist. du Moyen Âge, VI/2, 512-3) [MH].
|
JG |
Genévrier |
-iez: 1. PlN Fr. genévrier: jeneverstruik. 1295 Petrus dictus Genoivre, St-Q. (MORLET). – 2. Reïnterpretatie van Genevier.
|
FD |
Genévrier |
Var. du NF Genevier ou nom d’origine : fr. genévrier.
|
JG |
Genevrois |
Ginevro: PlN: plaats waar jeneverstruiken groeien. Maar wsch. reïnterpretatie van Genevois.
|
FD |
Geneygen, van |
zie van Genegem.
|
FD |
Geneyn |
Gheneyn, zie Genin.
|
FD |
Genfils |
zie Jeanfils.
|
FD |
Geng |
1. Proven Genck. — 2. V. GAD (Ganc).
|
EV |
Gengler |
cf. Gangler.
|
JG |
Gengler |
zie Gangler.
|
FD |
Gengou(l)t |
-ou(x), zie Gangolf.
|
FD |
Gengou(x) |
Genicq. V. GAD (Ganc, Gan).
|
EV |
Gengoux |
Gengou, w. nam. Djangou, Gean-goux, Gingoux, Gégo, Gegô. 1656 «Gengoul Simon» DénMalempré, 1766 «Gengoul Christoph» Arbrefontaine; nom issu de l’an-throp. germ. gang-wulf (Fôrst. 597), dont la forme en w. liég. est Djègô, également connu par saint Gengoul, saint bourguignon du 8e s. ; cf. aussi Gangolf et Gogot.
|
JG |
Geniar |
zie Janaert.
|
FD |
Géniaux |
zie Jeanneau.
|
FD |
Genico(t) |
Genicq, zie Jenicot.
|
FD |
Genicot |
1. V. GAD (Gan). — 2. Proven. Dép. Sart-Eustache.
|
EV |
Genicot |
etc., cf. Gen-.
|
JG |
Genicq |
-ique, cf. Gen-.
|
JG |
Génie |
Geni(e), zie Jeannier.
|
FD |
Génie |
Peut-être du thème Gen(n)-. Une forme réduite de Eugénie est improbable et le fr. génie n’est attesté que depuis 1532.
|
JG |
Génie |
V. GAND (Gan).
|
EV |
Geniesse |
zie Dugenest.
|
FD |
Geniets |
Proven. Genits (Dép. Meeuwen).
|
EV |
Geniets |
Wsch. < Geniesse of Genest. 1584 Hans Geniets, Aw. (AB). Een Haagse familie Geniets was in de 16e e. afkomstig uit Mechelen als Genits = Ghenyets.
|
FD |
Genijs |
zie Geenis.
|
FD |
Genin |
cf. Gen-.
|
JG |
Genin |
Gennin, Ghenin, Genyn, -ijn, Géning, Genain, G(h)eneyn: 1. Var. van Jeannin; zie Janin. 1254 Jenin = 1257 Genin, Nijvel (HERB.). – 2. Mnl. Genin was een vleivorm van Gérard. Zie Geene.
|
FD |
Geninden, van |
Vagen(h)ende, Vaegenhende: Verspreide PlN Geen E(i)nde: ginds uiteinde, gindse uithoek.
|
FD |
Genio(n) |
zie Jeannot.
|
FD |
Genique |
zie Jenicot.
|
FD |
Genis |
cf. Geenis.
|
JG |
Genis |
zie Geenis.
|
FD |
Genitsse |
cf. Genesse.
|
JG |
Genk, van |
van Genck, van Gink: PlN Genk (L). 1294 dat was Heynrics van Gheyneke, NL (KPM); 1337 Johanne de Ghenke; 1347 Nijs van Gheenke, Neerlinter(C. BAERT).
|
FD |
Genlain |
Var. de Jeanlin.
|
JG |
Genlain |
zie Jeanlin.
|
FD |
Gennar(d) |
Genna(rt), zie Janaert.
|
FD |
Gennaux |
zie Jeanneau.
|
FD |
Genne |
Genquinne, cf. Ghen(n)-; cf. aussi 1605 «Jean de Genne» BourgNamur.
|
JG |
Genne |
zie Geene.
|
FD |
Genné |
cf. Gen-.
|
JG |
Genné(e) |
Genne, zie Jeannet.
|
FD |
Genneken, van |
zie van Ginneken.
|
FD |
Gennen |
cf. Geenen.
|
JG |
Gennen |
zie Geene.
|
FD |
Gennep, van |
van Gennip: PlN Gennep (NI); ook in Zelem (L). 1312 Wellen van Ghenpe; 1400 Vrancken van Ghenpe, Diest (CLAES1983).
|
FD |
Genneret |
zie Jeanneret.
|
FD |
Gennevoise |
zie Genevois.
|
FD |
Gennez |
zie Jeannet.
|
FD |
Gennicot |
zie Jenicot.
|
FD |
Gennigens |
zie Jentges.
|
FD |
Gennin |
Zie Jenin.
|
FD |
Genon |
Genot, cf. Gen-.
|
JG |
Genonceaux |
Gennesseaux: Patr. Afl. van Genon < Jean.
|
FD |
Genonceaux |
Proven. Chenonceaux (Loc. fr.).
|
EV |
Genoux |
-oud, -oe(l), -ouw, Ginoux: Patr. 1. Rom. vorm van de Germ. VN Godenulfus (MORLETI). +1400 Johannes Genoels, Johannes Godoels, L (GRAUWELS1981,104,118); 1385 Reyneri Godenuli; 1448 Godenoyl Peter Godenoyls soen = 1455 Peter Godenoels = 1474 Peter Genoels, Tg. (TYTGAT); 1518 Jan Genoels, Bilzen (SCHOE.). – 2. Evtl. Janoul/Jenoul, vleivorm op -oui van Jean. Zie Jeannot.
|
FD |
Genova |
Genovese: Afkomstig van Genova, d.i. Genua.
|
FD |
Genquinne |
Patr. W. adaptatie van Geenkin. Zie Geentjens. Of Jeanquin (Jannekin, Jantje).
|
FD |
Genray |
1752 «Joannes Genrai» AnthrStHu-bert; var. de Janray, du thème Jan-.
|
JG |
Genray |
Genreith, zie Jeanneret.
|
FD |
Gens |
Gense(n), zie Geene.
|
FD |
Gens |
Geuse, Gheux, Gheuse. 1616«GeuseLe Moisne» PrincipChimay, 1623 «Charles Geuse» DénChimay; forme évoluée de Go(os)-se, cf. Gaucet.
|
JG |
Genske |
Genzke: Dim. van gans. BN voor een ganzenhoeder of naar fysieke eigenschap. 1269 Henrici dicti Ghenzeken, Lv. (ICKX).
|
FD |
Genso |
Rom. spellingvar. voor Jeansot, vleivorm van Jean. Vgl. Genson.
|
FD |
Genson |
Var. de Janson, du thème Jan-.
|
JG |
Genson |
Zie Jeanson.
|
FD |
Genst, de |
zie van der Ginste.
|
FD |
Gensterblum |
Gastelblum, Gynsterblom(me): D. Ginsterblume: bloem van de ginste, brem. D. Ginster.
|
FD |
Gent- |
-ie, -il. 1. V. GAD (Gand). — 2. Car. mor. H. aimable. N° 281.
|
EV |
Gent(e) |
Genten(s), -es: Patr. Misschien korte vorm en vleivorm van Germ. VN met gand-, zoals Genthardus, Gendradus, Gendulfus (MORLETI).
|
FD |
Gent, (de) |
de Gend(t), Gendt, de Ghendt, de Geijndt, de G(h)eyndt, de Gand(t), de Gant, de Ghandt, Ga(a)nd: Mnl. gent: gent, mannetjesgans, gander. 1282 Johannes de Ghent = 1298 Joh. le Ghaent, de Ghaent, Kales (GYSS. 1963); 1326 Hughe de Ghent, Ip. (BEELE). Zie Dergent.
|
FD |
Gent, (van); |
van Gend(t), Gendt, van Ghen(d)t: PlN Gent (OV). 1267 Wouterman van Ghent, Bg. (CG); 1366 Jhan van Ghend, Ktr. (DEBR. 1970) Gent, van de; van de Ghen, van de Ghem: Var. van Van de Gans. Of PlN (de) Gent in Lv. (VB), Ip. (WV), Strijtem (VB).
|
FD |
Gentgen, |
Gentges, zie Jentges.
|
FD |
Gentier |
Var. flam. de Gantier?
|
JG |
Gentier |
zie Gandier, Gantier.
|
FD |
Gentil |
Genty. 1472 «Gentil Busson» DénLa-roche, 1566 «Jan Gentil», 1598 «Jean Le Gentil» Cerfontaine, 1623 «Clément Gentil» BourgNamur, 1780 «François Genti» Charle-roi; surnom: anc. fr. gentil ‘de bonne race; vaillant; qui plaît, agréable’, w. djinti ‘travailleur’ FEW 4, 110-1 ; on notera que Gentil a été utilisé comme nom personnel, notamment dans la mention rochoise de 1472.
|
JG |
Gentil |
-ils, -ile, -ili, Jentil, Legentil, Gentis, Genty, Jeantis, J(e)anty, Legenty: BN Ofr. gentil, gentis: van goede familie, edel, (edel)moedig. 1245 li Gentils Haut de cuer, Atrecht (NCJ); 1351 Johanle Gentilh,Luik(AVB).
|
FD |
Gentilhomme |
1575 «Jehan le Gentilhomme» FrancsLux, 1577 «Catherine fille de feu Jacques le Heuzeur dit le gentilhomme» Bourg-Liège; nom de dignité: fr. gentilhomme ‘noble’.
|
JG |
Gentilhomme |
Welgeboren, edel man. 1402 Coynar de Gentilhomme, Luik (ISP).
|
FD |
Gentin(n)e |
Chentinne, Chintinne: PlN Gentinnes (WB). 1362 Aernoud van Gentines, Gent (GSB).
|
FD |
Gentine |
Gentinne. 1257 «Vivion de Gene-tines» BaillNivelles, 1272 «lohannes de Ge-netines» PolyptVillers; nom d’origine: Gen-tinnes (BrW). Genyn, cf. Gen-.
|
JG |
Gentinne(s) |
Proven. Loc.
|
EV |
Gentje(n)s |
zie Geentjens.
|
FD |
Genton |
-thon, Canton, Janton: Spelling voor Jeanneton, Genneton, vleivorm van VN Jean.
|
FD |
Genton |
V. GAD (Gand).
|
EV |
Gentry |
E. FN voor wie tot de voorname, betere stand behoort.
|
FD |
Gentsch |
1. Proven. ,,Gantois ». — 2. V. GAD (Ganz).
|
EV |
Genty |
Janty, zie Gentil.
|
FD |
Genuchte, van de |
zie van Genechten.
|
FD |
Genus |
zie Geenis.
|
FD |
Genva(l) |
PlN Genval (WB).
|
FD |
Genval |
Proven. Loc.
|
EV |
Genvier |
zie Januarius.
|
FD |
Geny |
Zie Jeannier.
|
FD |
Genyn |
zie Genin.
|
FD |
Genzke |
zie Genske.
|
FD |
Geöcze |
zie Goetzke.
|
FD |
Geoffre |
Joffre, Joffré, Jaffre(s), Jaffré, Jaf(f)er, Jofé, Joffe, Joffe, Jaffe: Patr. Korte vorm en dim. van Geoffroy. De gereduceerde vormen op -fe zijn W.
|
FD |
Geoffré |
V. GOD (Go).
|
EV |
Geoffrin |
Joff(r)in, Jouffin: Patr. Vleivorm van Geoffre, Geoffroy.
|
FD |
Geoffroy |
Geofroid, Giffroy, Joffroy, Geoffre. 1116 «Jofridus» Liège, 1193 «Gaufridus» Tournai, 1281 «Joffroit Pages, clerc» Dettes-Ypres, 1302 «Jofrois Parens» LoiTournai, 1340» Jouffridus de Bertrangiis miles» Cart- Orval, 1444 «Jehan Joffroy» AidesNamur, 1623 «Martin Geoffroy» DénChimay; nom issu du thème germ. gaut-frid-.
|
JG |
Geoffroy |
-ois, -oit, Geof roid, Geoffrey, Giff roi(d), -oy, Jeoff roi, -oy, -ay, Geff roid, -oy, -ay, -ey, Jeauffredt, Jeff roid, Jo(u)ff roy, Jeuf roy, Jeffreys, Jefferies, -is, -y(s): Patr. Fr. (en > E.) vormen van Germ. VN Godfried. Zie ook Govaert(s), Godefridi(s). 1333 Maroie Joffrois, Dk. (TdT); 1375 Gioffrot Goedman, Ip. (BEELE); 1377 Joffroet de Puut= 1379 Guffrot Puuts wijf = 1379 Giffroit Puut= 1380 Juffroit Puuts, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Geonet |
zie Jeannet, Jonet.
|
FD |
Géonet |
cf. Gi-.
|
JG |
Geor- |
Thème de Georges, nom grec (= laboureur), w. Djôr, Djwér. Simple: George, Georges [7e NF le plus fréquent en prov. de Luxembourg]. 1530 «Wau-thier George» BourgNamur, 1614 «Pierre Georges» émigré en Suède, 1620 «maistre Jean George, plebain» BourgDinant. – Georges dit Marchai. m Dérivés: Georget, Georgette. 1613 «Geor-gette Houseau» Cerfontaine. – Georgin, w. (Sta-velot) Djôrdjin. -Georlette. Cf. 1666 «Georlet» Embourg. – Georgery (dérivé obscur). – 1616 «Valleur Georquin» BourgDinant, 1670 «Jean Georquin» BourgNamur. – Geortay. » Génitif lat. : Georgi, Georgy. « Forme néerl. : Georis, w. (Bastogne) Jôris’, w. (Stavelot, La Gleize, Ligneuville, Grand-Halleux) Djôris’, Joiris. 1540 «Georis» CoutStavelot, 1593 «Georis Johan Hubert de Cour» La Gleize, 1604 «Jean Georis mayeur des Halleux» Arbrefontaine, 1651 «Jean Georis» Embourg, 1676 «Jean Donnea dit Georis» Montegnée; forme flam., mais fréquente comme NF au pays de Liège.
|
JG |
George(s) |
Georg, Degeorge(s), Desgeorges, Georgen, Goriëns, Goriens, Georgi, -y, de Georgi(o), Giorgi(o), Jorge, Jorgens(en), -son, Jôrg(enne), Jôrgensen, Jurgen(s), -ensen, Joaris, Jeurgen, Jurriens, -jens, Georis, Joris, -esz, Jorise, Jooris, Joeres, Jeoris, Joaris, Joiris(se), Jorus, loor, Joor(s), Jeuris, Jurres, Juris(se), Jorissen(s), -issenne, Jorrissen, Joerissen, Jorssen(s), Jorsen, Georfg)is(sen), Jeurissen, Jeursen, Juersen, Juressen, Jor(r)e, Joire, Joren(s), Joore(n): Patr. De Gr. HN Georgius, die over Yoryus tôt Jorges evolueerde. 1298 a Georgio de Matta = 1303 Jorisse van der Matte, Bg. (VERKEST); 1380 Joris Muergaleid = 1386 Jorges Murgaleit; 1276 Johans Joris, Ip. (BEELE); 1376 Pieter Joris, Ktr. (DEBR. 1970). Joris werd ook wel verward met Goris uit Gregorius: 1440 Georgius dictus Jorys = 1420 Georgius dictus Gorys, Den Bosch (GOR.); 1474 Gooris Weytins filius Jooris van Hauwerscappel, WV(PARM.II).
|
FD |
Georges |
N. de bapt. d’origine asiatique. Variantes : George, Georis, (Francisation du N. fl. Jooris, ,,Georges »). Diminutifs.: Georg–et, -in(e). N° 107.
|
EV |
Georget |
-ette, Georgi(o)n, -eon, -iou, Georgelin, Georlette, Joarlette, Geortay: Patr. (Metr. -ette). Vleivormen van Georges. 1435 Simon Jorlain, Senlis(MORLET).
|
FD |
Georgis(sen) |
Patr. Zoon van Georges. Naar de vorm contaminatie van Georges en Joris(sen).
|
FD |
Georgy |
Georis(sen), zie Georges.
|
FD |
Georlette |
V. WARD (Wari).
|
EV |
Georlette |
zie Georget.
|
FD |
Geortay |
V. WARD.
|
EV |
Geortay |
zie Georget.
|
FD |
Gep(t)s |
zie Gypen(s).
|
FD |
Gepkens |
Patr. Dim. van bakernaam Gep < Germ. gebô-naam. Zie Gypen(s), Geppaard.
|
FD |
Geppaard |
-aart: Patr. Wellicht de Germ. VN Gevaard, met verscherping (vif, vgl. draven/trappen). 1260 Heinric Ghepart, Slijpe (LEYS); 1296 Jhan Gheypard, Bg. (CG). Vgl. Gypen(s).
|
FD |
Gequière |
zie Gaquier(r)e.
|
FD |
Gequière. |
V. Ghesquière.
|
EV |
Ger- |
et Gir-. Du thème anthropon. germ. gair-. – Gerain, Gérain, Gearain, Gerein, Gerin, Gérin, w. nam. Djërin [aussi nom d’origine : Gérin (Nr), cf. 1605 «Jan de Gerin», 1607 «Nicolas de Gerin» BourgDinant]. 1742 «Louis Gerain» Couvin, 1775 «Dominique Gerains» Villers-en-Fagne. – Gerkinet. — Gé-ron, Geron, Giron [aussi nom d’origine: w. djèron, au sens de ‘coin de terre en forme de giron’]. 1387 «Geron de Warsage» CartVal-Dieu, 1517 «Marye de Geron» BourgNamur. – Geronnez, Jeronnez (suffixe -et). – Girlot. – Giroul, Giroulle, w. Djiroûle. » Avec 2d élément hard-: Gérard [12e NF le plus fréquent en Wallonie, 2e en prov. de Luxembourg], Gérard, Girard, Jirard, Géra, Géra, w. Djèrâ, Djirâ, Geraerts, Gerards, Gerarts (formes néerl.). 908 «Gerhardus» Liège, 1095 «Gerardus» Tournai, 1293 «Gy-rard sires de Chauvenchi» CartOrval, 1472 «Géra Perart» DénLaroche, 1485 «Jera Gai-mant» CartCouvin, 1499 «Colar Jérar» Romerée, 1552 «Jehan Gyrard» SubsidesNamur, 1578 «Géra Collignez» NPLouette. m Dérivés: Geradin, Géradin, w. (Ampsin) Dradin [-a-] (d’où Dradin), dissimilation de Gérardin, Girardin. 1320 «Gerardino sca-bin(o) de Couvin» CartCouvin, 1596 «Giard Gérardin» BourgDinant. – Geradon, Géra-don. 1472 «Geradon» Arbrefontaine, 1524 «Johan Geradon» DénStavelotMy. – 1269 «Gérardos de Tonelle» CartOrval. – 1311 «Geraddule, fils de Gerart de Durnalle» = «Gerardoulle, sergent» Durnal. « Génitif lat. : Gerardi, Gerardy, Gérardy, w. (Bastogne) Jèrârdî, Ghirardi, Girardi (on notera que ces formes savantes ne sont pas dissimilées). 1325 «Johanne Gerardi» Huy (sans doute une traduction), 1679 «Jean-Charles Gerardy» BourgNamur. » Avec 2d élément wald-: Geraut: 1309 «Jehan Geraut» ComptesMons, 1558 «Geraux Poncelet» NPLouette. – Girod; Gérodez, Girodet (beaucoup plus rare ici que Gérard). « Avec 2d élément wulf-‘. Giroud, Giroux. Peut aussi être un dérivé en -eolu, masculin de Giroulle (cf. ce nom). Gerb- et Girb-. Du thème anthrop. germ. gair- + 2d élément avec b- à l’initiale (bald-, berht-, …) [des dérivés de fr. gerbe sont peu probables]. » Dérivés: Gerbaux. 1650 «Lambert Ger-baud, bourguemaître dudit Cerfontaine» = «Lambert Gerboux» Cerfontaine. – Gerber [aussi all. Gärber ‘tanneur’]. – Gerboux, w. Djèrbou, Girboux. 1486 «Allard Gerboux», 1518 «Piere Gerbou», 1546 «Alard Gerbou», 1583 «Jehan le viel/jeune Gerboux» Cerfontaine (nom attesté uniquement à cet endroit). –Gerrebos.
|
JG |
Ger- |
-icke, -ils, -in, -itzen. V. WARD (Wari).
|
EV |
Ger- |
-meys, -mis, -my. 1. Proven. ,,Mez du sieur Gari » ou Warimez Dép. Anderlues). Nos 245 s. — 2. V. HRABAN (Hram). Synon. : Warmis.
|
EV |
Ger- |
-vais, -win. V. WARD (Wari).
|
EV |
Gér- |
Ger- -aads, -adin, -adon, -a(e)rt(s), -ard, -ardeau, -baux. V. WARD (Wari).
|
EV |
Gera |
Geraa(r)ds, zie Gerards.
|
FD |
Gera(e)ds |
-ae(d)ts, -aerd(t)s, -aert(s), zie Gerards.
|
FD |
Geradin |
Geradain, Gé-: Patr. Fr. vleivorm van Germ. VN Gérard. Vgl. Gerardijn. 146 e. Gérard dit Geradin de Crochey, Luik (BODY).
|
FD |
Geradon, (de) |
(de) Géradon, de Gerdon: Patr. Fr. vleivorm van Germ. VN Gérard. 146 e. Gérard dit Geradon de Villeir, Luik (BODY); 1551 Gérard Geradon, Luik (CSP); 1758 Ch. E. Geradon (vader van) J.F. de Geradon, Luik (PDB).
|
FD |
Gerain |
zie Gerin.
|
FD |
Gérain |
Proven. Cherain (Loc.). — 2. V. WARD (Wari).
|
EV |
Gérald |
zie Géraud.
|
FD |
Gerami |
Zie Jeremie.
|
FD |
Gerard(s) |
-ardts, Gérard, Géra, Géra, Gerrard(s), -a(r)tz, Ge(e)raerd(t)(s), Ge(e)raert(s), Geera(e)rs, -art, •ard(s), Gerart(s), Gayrard, Ghe(e)raert(s), -aerdts, -ard(ts), Geirhaert, Giera(erts), Garrard, Gera(a)ds, •aets,-aed(t)s, Gierath(s), Geeraets, Gerae(d)ts, Gerhard(t), -hards, -harts, -harz, Gerardi(s), -ie, -y, Jérard, Zeerards, Zérard, Zerar(d), Zeraa, Zerra, Serar, -at, -aerts, Seeraert, Sceraert, Syrardt: Patr. Germ. VN ger-hard ‘speer-sterk’. Zérard is de dial. uitspr. van Fr. Gérard. 1375 Jan Gheraerd, Ip. (BEELE); 1380 Heinric Gheeraes Ghens sone, HulstZ (DEBR. 1970).
|
FD |
Gérardeau(x) |
Gerday, Jerday, Jortay: Patr. Dim. van Germ. VN Gérard. LU W. Ger(a)day = Geradeau. 1657 François Gerardeaux, Flénu-Aw. (AP).
|
FD |
Gerardijn |
-yn, -in, Geera(a)rdijn, -yn, -in, Ghe(e)rardijn(s), -yn(s), Gherardin(i): Patr. Vleivorm van Germ. VN Gérard. 1326 Gherard Gherardin, Ip. (BEELE); 146 e. Gérard dit Gerardin de Denville, Luik (BODY).
|
FD |
Géraud |
-au(l)t, -ald, Gérodel, -ez, Giraud, -afujlt, -audon, -audeau, -odo, -audier, -audy, -od(et), -eaudot, Guiraud(on); Gayraud, Guiro: Patr. Rom. vormen en afl. van de Germ. VN ger-wald ‘speer-heerser’. 1163 S. Geraldi episcopi = 116 Geraudi episcopi, Dk. (SMTI); 1224 Christoforus Gheraus, Atrecht (NCJ); 1404 Rogier Geraudon, Laon (MORLET).
|
FD |
Gerbais |
1. PlN Gerbaix (Savoye). – 2. Var. van Gerbehaye.
|
FD |
Gerbaud |
-b(e)aux, -beaut, Cerreboutjarbaux, Gerbaulet, Gerboux, Girboux, Grebaut, -aux: Patr. Germ. VN Geerboud: ger-bald ‘speer-moedig’: Gerbald(us), Gerbold (Dip.). 1306 Willaumes Gherboude, Ip. (BEELE).
|
FD |
Gerbe- |
Gerby- -haye. Proven. ,,Bois du sieur Gerbier ». N° 241.
|
EV |
Gerbe(n)s |
Patr. Vleivorm van Germ. VN Gerbert (zie Gerber). Vgl. Ndl. EN Gerbenzon.
|
FD |
Gerbedoen |
Patr. < Gerbodon, Rom. verbogen vorm van Germ. VN Gerbodo. Zie Gerbo. 1706 Louis Gherbedon, Meregem; 1725 Winnocq Gerbidon, Duinkerke (VERGR. 1968,92-3).
|
FD |
Gerbehaye |
Gerb(a)yhaie, Gerbenaye: PlN Gerbehaye in Jehay (LU). 1621 Joannes Gerbehaye (MULV).
|
FD |
Gerbehaye |
Gerbayhaie, Gerbyhaie (de). 1516 «Hustin de Gerbiehaye» GuillLiège; nom d’origine: Gerbehaye, w djèrbèhaye, à Jehay-Bodegnée (Lg).
|
JG |
Gerber |
Gerbers(on): 1. Patr. Germ. VN ger-berht ‘speer-schitterend’: Gerbertus (MORLET I). 1207 Gerbers Desrees, Atrecht (NCJ); 1670 Michiel Gerbert = Gherrebert, Pop. (V. HILLE1969). -2. D. Gerber: leerlooier. 1258 Thidemannus Gerwere,Hb.(BRECH.).
|
FD |
Gerbinet |
Patr. Dim. van VN Gerbert.
|
FD |
Gerbo |
Gerbosch, Gerrebos(ch), Guerboo, Guerbaa, Gebode, Gebots: Patr. Germ. VN ger-bodo ‘speer-bevelhebber, bode’. 1220 Gerbodo de Honsa (GN); 1227 contra Woutre Gerboden, Cent (CG); 1276 Jakemes Gherbode, Ip. (BEELE); 1398 Joes Gherbode, Wervik. Zie ook Grebeude, Gebreude.
|
FD |
Gerboux |
V. WARD (Wari).
|
EV |
Gerboux |
zie Gerbaud.
|
FD |
Gerbracht |
Patr. Germ. VN Gerbert; zie Gerber 1.
|
FD |
Gerbrands |
-sz, Gerbrandy, Garbrands: Patr. Germ. VN ger-brand ‘speer-zwaard’: Gerbrand (Fm.). 1260 Weitin f. Gherbrans, Houtave (LEYS); 1281 Will. Gherebrant, IJzendijke (HAES.).
|
FD |
Gerbyhaie |
zie Gerbehaye.
|
FD |
Gerck- |
-e, -ens. V. WARD (Wark).
|
EV |
Gerckens |
cf. Geerkens.
|
JG |
Gerckens |
zie Geerkens.
|
FD |
Gerd- |
-ay, -om. V. WARD.
|
EV |
Gerd- |
Probabl. du thème de Gérard; dans les dérivés de Gérard, la voyelle de la syllabe initiale, non l’intertonique, est généralement caduque. » Dérivés: Gerday, w. Djèrdé, Jerday. 1748 «Jacques Gerday» Nandrin. — Gerdon, -om. 1534 «Gerdon» Xhignesse, 1544 «Colla fillastre Johan Gerdon» DénStavelotMy.
|
JG |
Gerday |
Jerday, zie Gérardeau(x).
|
FD |
Gerdes |
Patr. D. korte vorm van Gerardus. 1414 Hinr. Gherdes, Pommeren (BRECH.).
|
FD |
Gerding |
zie Geerdens.
|
FD |
Gerdinge, van |
van Gardinge: PlN Gerdingen (L).
|
FD |
Gerdon |
-om: Patr. Vleivorm van VN Gérard of Geraud. 1404 Rogier Geraudon, Laon (MORLET).
|
FD |
Gerdts |
zie Geerts(e).
|
FD |
Gère |
Patr. Korte vorm van VN Gérard.
|
FD |
Gere(c)ke(ns) |
zie Geerkens.
|
FD |
Gereels |
zie Gareel.
|
FD |
Gerein |
zieGerin.
|
FD |
Gerelings |
zie Geerlings.
|
FD |
Gerem(s) |
Geerem, Geero(o)ms, Gerooms, Gerom, Geron, Gerum: 1. Patr. Germ. VN ger-helm ‘speer-helm’. 1162 Gerelmus monachus calvus, Cent (GN); 1300 Janne Gerems sone, Bs. (OSTYN); 1341 Gerelmo dicto uten Zwane = 1343 Gherom dit uten Zwane = Gheron uten Zwane, Cent (AGr. 71, 72). – 2. Ook var. van Fr. Jérôme, Gr. HN Hieronymus. 1446 Hieronymus = Geronimus dictus Gerom, Den Bosch (GOR.).
|
FD |
Géremi |
Geremie, Gérémie. Nom biblique: Jérémie. Gerendal, Gerindal, Gérindal, Gérondal, w. Djèrèn’dâl à Piétrain (où la forme écrite est: Gérondal). Le NF se présente comme un nom d’origine, mais Gerendal, dépend, de Strucht (à l’est de Maastricht), est bien éloigné; p.-è. d’un toponyme hybride avec néerl. dd ‘vallée’.
|
JG |
Gérémi(e) |
-y, Geremia, zie Jeremie.
|
FD |
Gerendal |
zie Gérondal.
|
FD |
Gerené |
zie Geronnez.
|
FD |
Gerens |
zie Geerens.
|
FD |
Géréon |
Gérion, w. (Malmedy, Bévercé) Djè-rion. 1524 «Gereon le Cherpentier», 1544 «Gereon Katare» «Johan Gereon» DénStavelotMy, 1551 «Marguerite Gereon», 1602-3 «Jacques Gérion» TerriersNamur; prénom d’après saint Gérion, w. sint Djèrion, honoré à Malmedy, patron de l’ancienne église paroissiale de My.
|
JG |
Géréon |
-ion, Gereon, -ion: Patr. Gr. HN Gereon ‘grijsaard’.
|
FD |
Gerets |
cf. Gerits.
|
JG |
Gerets |
zie Gerits.
|
FD |
Gérez |
Giret: Patr. Dim. van VN Gérard.
|
FD |
Gerfsom, van |
zie van Geetsom.
|
FD |
Gergay |
cf. Jergeay, Gergeay.
|
JG |
Gergay |
Gergeay, -eaij, Jergeay: LU W. var. van Fr. Gergaud, dim. vangarg ‘strot, keel’ (DNF).
|
FD |
Gerhard(t) |
-hards, -harts, -harz, zie Gerards.
|
FD |
Gerhold |
zie Gerolt.
|
FD |
Gericke |
zie Geerick(x).
|
FD |
Geril(s) |
zie Geryl.
|
FD |
Gérimaux |
Gerimaux: Var. van Germaux of Gérimont?
|
FD |
Gérimont |
Nom d’origine : Gérimont, à Longlier et Tillet (Lx); pour le déterminant, cf. Geury.
|
JG |
Gérimont |
PlN in Longlier en Tillet (LX).
|
FD |
Gérimont |
Proven. ,,Colline du sieur Géry ». N° 232.
|
EV |
Gerin |
Gérin, Gerrin, Gérain, Gerein, Gearain, Geair(a)in, Gerryn, Gieryn, Gir(a)in: Patr. Vleivorm van een Germ. ger-naam, zoals Gérard. 1237 Johannes dictus Gerin, Oc. (MORLET).
|
FD |
Gerinck(x) |
-ing, zie Geerinck(x).
|
FD |
Gerindal |
zie Gérondal.
|
FD |
Gering(er) |
zie Geerinckx.
|
FD |
Gerinroze |
zie Gerszensohn.
|
FD |
Gérion |
cf. Géréon.
|
JG |
Gérion |
zie Géréon.
|
FD |
Geris |
cf. Gerits.
|
JG |
Gerits |
Geerits, Gerrits(z), Gerets, Girits, Gierit, Geeriets, Geenrits, Ger(r)is, Gerres(ch), Ger(r)itsen, Gerretsen, Gerretz(en), Geritzen, -em, Garritsen, Gartzen, Gerrissen, Girretz: Patr. Germ. VN Gérard. 1414 Kerstiaen Gherits soen, Ht. (A. GHIJSEN); 1464 Gerken Gorren = 1477 Geerit Gorren, Ht. (ROEL. 1951,13); 1655 Jan Gerits= 1658 Jan Gerarts, Grote-Brogel (NOUWEN).
|
FD |
Gerits |
Geerits, Gerrits, Geris, Gerets, etc. Var. néerl. du prénom Gérard.
|
JG |
Gerken(s) |
Gerke(nne), Gerkinet, zie Geerkens.
|
FD |
Gerkens |
cf. Geerkens.
|
JG |
Gerl- |
-ache, -o, Ger- -main, -men, -manus, -mânes. V. WARD (Wari).
|
EV |
Gerlach |
-ag(e), -ack, -asche, -axhe, (de) Gerlache, Guerlache, Déglace, (de) Gelas, Deglas(se), Gelaes(en), (van der) Glas, Glaes, Gallas, -ace, Galas(se): 1. Patr. Germ. VN Gerlach (MORLETI). 1134 Gerlagus de Dedingwerthe; 1178 Gerlacus castellanus (GYSS. 1966,11); 1286 van Gherlach weghen, Dordrecht (CG); 1359 Gerlacus dictus Roevere, St.-Tr. (GHYSEN); 1387 Jerlaxhe de Warsage, LU (CVD); 1589 Françoise Gerlaiche, Namen (RBN). – 2. Vooral voor de vormen meta-aanloop (vz.), PlN in Voroux-Goreux (LU): 1354 de curte dicta Gyerlache sita in Voroux Saint Lambert prope Bierses (ISP). 1549 Jehan de Gerlaxhe, Tihange (Midd. 1989,59); 1559 Eluwaert Ghelas, 1572 Jacob de Ghelas, Hundelgem (LIEVENS); 1638 Robrecht Gelas, Ktr.-Aw. (AP); 1616 Gherlas, 1637 de Glas, 1672 de Gerlais, 1706 de Gerlaes, 1716 van Gelas, 1721 de Gelas, 1722 Gallas, Mech. (MERTENS). – 3. Gla(e)s kan wel BerBN zijn: 1594 Caerle Glas, Den Bosch (HB5i5).
|
FD |
Gerlach |
Gerlache, Gerlage, Gerlaxhe, Guerlache, w. Djèrlahe, -ake, Hèrlake à Othée. 1273 «Gerlakes» Liège, 1324 «Egidius Skerlace» Fize-le-Marsal, 1387 «Jerlaxhe de Warsage» CartValDieu, 1427 «Huerlache», «Hierlaxhe» Sprimont, 1439 «Jean dit Gerlaxhe» Namur (BTD 32, 212), 1472 «Colart Guerlaxe» DénVirton, 1511 «Johain Gerlach» CoutStavelot, 1584 «Gerlache Dauffe» Spon-tin, 1586 «Gerlache Pichon» Lorcé, 1589 «Françoise Gerlaiche» BourgNamur, 1602-3 «George Gerlasse» TerriersNamur, 1689 «Anne Gerlache» DénLierneux, 1711 «Gerlache Lamy» Spontin; ancien prénom d’origine germ. popularisé en pays de Liège par saint Gerlache, ermite à Houthem (Limbourg holl.), mort en 1170.
|
JG |
Gerland |
zie Geerlandt.
|
FD |
Gerling |
zie Geerling(s).
|
FD |
Gerlo |
Dimin. en -ot (= Gerlot) d’un anthrop. germ. en ger- [FD].
|
JG |
Gerlo |
Naam uit Graubiinden (CH): 1745 Joseph Maria Gerlo ex Lostalli in Grison, Borgloon (med. W. Vanhese, Waasmunster). Germ. VN Gerlo (Fm.).
|
FD |
Germ |
Patr. Germs is een D. var. van bijbelse VN Jeremias.
|
FD |
Germ- |
-(e)aux, -ay. 1. V. HRABAN (Hram). — 2. Particularité de la naissance, „Jumeaux » (Terme emprunté à la naissance du bétail). Synonyme : Warmeau.
|
EV |
Germai |
-ay, zie Germeau(x), De Germay.
|
FD |
Germain |
1364 «Jehans Germains» PolyptAth. 1512 «Collin Germain», 1527 «Germain Cas-taigne» BourgNamur; NF dont il existe plusieurs branches en Belgique (Lonzée-Gem-bloux, Momignies-Chimay, Durbuy, Forrières-Wavreille) issu du prénom Germain, popularisé par saint Germain l’Auxerrois et saint Germain de Paris (cf. l’abbaye de Saint-Ger-main-des-Prés). – Un surnom de parenté: (frère, cousin) germain, cf. 1275-76 «Jake-mins cousins germains Huguet Mauchiou» RegTournai, ne serait qu’accidentel. Germaine. NF issu de la forme fém. du prénom Germain (ci-dessus).
|
JG |
Germaine |
Metr. Lat. HN Germana. Vgl. Germain.
|
FD |
Germanus |
Germanes, -es, German(n), Germano, Germen, Gierman, Germain, Gremain, Germeyn(s), -eijns, -eijs, -eys, Germin, -ijns, -yns, Garmain, -ein, -ijn, -yn: Patr. Lat. HN Germanus, Fr. Germain. 1397 Germain van der Cruce, Ip. (BEELE); 1430 Katheline Colins fïlia Germeyn, Leke (PARM.I); 1439 Jehan Germain, Dk. (TTT).
|
FD |
Germe(e)rsch, van |
Germer: Vlaamse adaptatie en reïnterpretatie van Vangermez < Wangermez (zie i.v.). De bakermat van Wangermez is Anvaing (H), op nauwelijks 10 km van Ronse, waar Vangermeersch geconcentreerd is. 1592 Hermès van Germersh, Ronse (Midd. 1963,320; VS1988, 387-8); 1670-1723 Benedikt Germees(ch) = van Germees = Germer = Vermeersch = Wangermeys, Bg. (J. P. ESTHER e.a., Het Kartuizerklooster binnen Srugge, 1980,74).
|
FD |
Germeau(x) |
-au(x), -ai, -ay, -iat, Germeys, -eijs, -eis, -is, -ijs, -ys, Gémis, Gémis, Gémès, Gomis, Ge(e)mers, Jermé, Jermei, Jermeys, Jermis, Jermus: LU W. djèrmê, Fr. jumeau, Lat. gemellus: tweeling. Vgl. Jumel, D. Zwilling. 1321 Gerar le Germeaz = 1337 Gerar li Jormeas, Luik (SLLIII); 1387 Henric Germeel = 1397 van Henricke Jermeel, Groot-Adorp (C. BAERT); 1465 Jean le Germeal, LU (ISP); 1647 Gilles Germea, Bilzen (SCHOE.); 1765 A. M. Gemers = Gémis, Ulbeek; 1746 Jean Germis, Lauw (Midd. 1954,8g).
|
FD |
Germee, van |
zie Wangermez.
|
FD |
Germen |
zie Germanus.
|
FD |
Germentier |
Wellicht Mfr. gernetier, grenetier: ambtenaar belast met het toezicht op de graan-of zoutschuur. 136 e. Huon le Gernetier; 1295 Renerius le Grenetier, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Germer |
zie van Germe(e)rsch.
|
FD |
Germeyn(s) |
Germin, zie Germanus.
|
FD |
Germeys |
-iat, -is, zie Germeau(x).
|
FD |
Germeys |
Var. flam. de Germeau(x), Germay, etc. (ci-dessus).
|
JG |
Germinal |
Nom récent, sans doute d’enfant trouvé; le nom du mois républicain a aussi été employé comme prénom.
|
JG |
Germinal |
Vondelingnaam. Gevonden in Germinal, een maand in de republikeinse kalender.
|
FD |
Germis |
Gémis Germay, -ay (forme liég.), Germeau, Ger-meaux, -aux, Germiat (forme nam.) 1280 «Johannes li Germeaz», «Balduini dicti le Germeal» PolyptLiège, 1317 «Johannis le Germial de Skendremale» Xhendremael, 1360 «Gerar fils de Gerar le Germeal», 1388 «Gerart dit le Germeal d’Alleur» = «Gerar le Germeaul» GuillLiège, 1444 «Girard Germeau» AidesNamur, 1522 «Pieron Germea» BourgNamur, 1548 «Johan Piette dit le germeau» Montegnée; nom de parenté: w. ard. dès djèrmês ‘des jumeaux’ < lat. gemellus FEW 4, 90b, comp. pour la motivation 1591 «Jacqueline Ambedeux» RPSpontin. Cf. aussi Jumelle et Jumiaux.
|
JG |
Germis |
Gémis, cf. Germeys.
|
JG |
Germonprez |
-pre(e), -pré, Guermonprez, Geurmonprez: PlN Germonprez in Cerfontaine (N)(JCCTD 1947,115) en (volgens CARNOY1953′) in Magnée (LU). Deze FN heeft evenwel hetzelfde concentratiegebied aïs Grim(m)onprez, ni. Menen. Het gaat daarom m.i. om var. van één FN en de PlN is wsch. in H of Nord te zoeken. 1476 Piéronne de Ghermanpret, Dk. (TTT); 1536 Pieter Gheermanspreet fs. Hughes in Wervik, borghe Hughe Gheermanspreet fs. Wouters svoorseyde Pieters vader in Halewyn, Mahieu Ghuermanspret svoors. Pieters broeder in Meenene; 1539 Mahieu de Gheermaulpret fs. Hughe in Meenen, borghe Huughe de Gheermaalpraet; 1545 Pieter de Ghermaultpret in Wervick, Mahieu de Ghermaupret (RAK, AC PziS, 64,29); 1579 P. Germopré, Bailleul H; 1583 Jacques de Germonpré, Leers Nord-Aw. (AP).
|
FD |
Germonprez |
-pré, cf. Grimmonprez, etc.
|
JG |
Germonprez |
V. Grim(m)onprez.
|
EV |
Germont |
-ond, Guermont: Patr. Germ. VN ger-mund ‘speer-bescherming’: Germunt (MORLET I). 1173 fîlius Guermundi de Dunsart, LX (CAO).
|
FD |
Germy |
Var. de Géremi, Gérémie, ou bien du NF fr. Germier, issu d’un anthrop. germ. (Morlet 457).
|
JG |
Germy |
Var. van Germys of Gérémy.
|
FD |
Germyns |
zie Germanus.
|
FD |
Germys |
zie Germeau(x).
|
FD |
Gern(e) |
Patr. Korte vorm van Germ. VN Gernot, Gernand, Gernhard.
|
FD |
Gernaert |
zie Geernaert.
|
FD |
Gern–aert |
-a(e)y, Ger- -o(n), -ono, -ome, -oms, -onnez, -ou. V. WARD (§11, Warn).
|
EV |
Gernaey |
-ay, etc. 1282 «Johannis de Gernai» = 1287 «Johannis de Gournay» Amiens, ±1500 «Lieven Gernaij» Deinze; nom d’origine: Gournay, topon. fréquent en France (PdC, Eure, Oise, etc.) [FD]. Cf. le suivant.
|
JG |
Gernaey(e) |
Gernay, -aij, zie Gournay.
|
FD |
Gernand |
Patr. Germ. VN ger-nanth ‘speer-moed’: Gernandus (MORLET I).
|
FD |
Gernay |
w. Djèrné, Gerné. Nom d’origine: par ex. «desseur Gernai» à Sart, dérivé de w. djèron ‘coin de terre en forme de giron’. Cf. aussi Géron, s. v° Ger-, mais un anthroponyme est moins probable.
|
JG |
Gerné(e) |
Gerne(e), Gernez, zie Geronnez.
|
FD |
Gernhard |
zie Geernaert.
|
FD |
Gerniers |
(de) Gernier, Dugernier, Dugerny: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Werner. Gérodel, -ez: Patr. Dim. van Géraud.
|
FD |
Gerolt |
Ger(h)old: Patr. Germ. VN Geroud. Zie Géraud.
|
FD |
Gerom |
zie Gerem(s).
|
FD |
Gérom- |
Géron-, Gérou- -dal, -prez, -stère, -ville. Proven. ,,Vallée-, Pré-, Etablissement-, Domaine- -du sieur Giron ou -du sieur Giroud ». (Géronstère, Dép. Spa).
|
EV |
Géromboux |
-beau. Nom d’origine composé avec -bou ‘bois’, attesté à date ancienne à Cerexhe-Heuseux : 1373 «Gerobou», 1400 «Jerobour» (cf. J. Mornard, Top. de Cerexhe-H.’, formes reprises par L. Remacle, DW 12, 9) [JL, NFw].
|
JG |
Géromboux |
-bous, -beau: PlN Géroboux met n-epenthesis. 1539 Rigaud de Jeroboux; 1538 Gérard de Juroboux, Heuseux (ISP).
|
FD |
Gerome |
zie Jérôme.
|
FD |
Gérôme |
w. Djèrôme. Variante de Jérôme, nom grec, Hieronymus (= nom sacré).
|
JG |
Geron |
Géron, cf. Ger-.
|
JG |
Geron |
Giron(t): 1. Patr. Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Gero; of vleivorm van een ger-naam, b.v. Gérard. 136 e. Gerong Hofstat, Cent (GN); 1317 Gheron Ters, Ktr. (DEBR. 1971); 1448 Geert Geronx, Diest (VdP). – 2. Zie Gerem(s).
|
FD |
Gerondal |
cf. Gerendal.
|
JG |
Gérondal |
G(e)rondal, Gerendal, Gérindal, Gerindal: PlN Gérondal in Petrem (WB). 1689 Henricus Gerondael, Geldenaken (MUL VII).
|
FD |
Geronnez |
Jeronnez, Geronés, Gerené, Gérené, Gerne(e), Gerné(e), Cernez: Patr. Dim. van Geron. 146 e. Maroie Cernée, Hesdin (DUPAS 41).
|
FD |
Gérono |
Gerono(oz): Patr. Géronnot, dim. van Geron.
|
FD |
Géronsart |
PlN in Jambes (N), Frasnes (N), Boussu-en-Fagne (N).
|
FD |
Geronville |
1292 «magistro Mathaeo de Geronvilla», 1327 «Perrin de Geronville» CartOrval; probabl. var. de Gérouville.
|
JG |
Gerooms |
zie Gerems.
|
FD |
Gerousse |
zie Guerrouche.
|
FD |
Gérouville |
Jérouville. Nom d’origine: Gérouville (arr. Virton).
|
JG |
Gérouville |
Jérouville: PlN (LX).
|
FD |
Géroux |
zie Giroud.
|
FD |
Gerrards(s) |
-a(r)tz, zie Gerards.
|
FD |
Gerrebos |
V. Geen.
|
EV |
Gerrebos(ch) |
zie Gerbo.
|
FD |
Gerrebout |
zie Gerbaud.
|
FD |
Gerregat |
zie Geeregat.
|
FD |
Gerrekens |
zie Geerkens.
|
FD |
Gerretsen |
-z(en), Gerres(ch), zie Gerits.
|
FD |
Gerrewey, van |
-weij: PlN. De Mnl. plantnaam ger(re)we: millefolium? Het accent moet dan wel verschoven zij n. Of < Van Gerwen. 1567 Pieter van Gherrewe, Ip.; ige e. Jan Gerrewé, Bg. (DF IV); 1672 van Gherwe = 1674 van Gerrewyn = 1677 van Gerewyn, Bg. (PDB).
|
FD |
Gerrienne |
NF mentionné à date récente à Lambermont et Wegnez (Verviers); p.-ê. du thème anthroponymique de Gérard ou de Géry.
|
JG |
Gerrits |
cf. Gerits.
|
JG |
Gerrits |
V. WARD (Wari).
|
EV |
Gerrits(en) |
Gerris(sen), zie Gerits.
|
FD |
Gerry |
zie Géry.
|
FD |
Gerryn |
zie Gerin.
|
FD |
Gers |
1. Proven. Loc. — 2. V. WARD (Warz).
|
EV |
Gers |
cf. Geerts.
|
JG |
Gers |
zie Geerts.
|
FD |
Gers(e)meter |
Gessemeter: BerN van een landmeter? Mnl. gerse, garse: landmaat, 1/3 morgen of 200 roeden; (ook) weiland, grasland. M.i. evenwel wsch. reïnterpretatie van Gersemeuter. 1468 Lisebette Garsmeters, Oud. (PARM.).
|
FD |
Gersay |
zie Garseaux.
|
FD |
Gersdorff |
PlN Gersdorf (HS, BEI).
|
FD |
Gerseau |
zie Garseaux.
|
FD |
Gersem, de |
zie De Gersem.
|
FD |
Gersemeter |
Profess. ,,Mesureur d’orge ». N° 142.
|
EV |
Gersemeuter |
PlN te Gersmoortere in Meise (VB). 1410 Henrici dicti vanden Gheersmoirtere, Mech. (OARII); 1434 Daniel van den Gersemoerter; 1436 Willem van Gersemoerter, Bs.; 1434 Willem van Gersmeuter, Grimbergen (Midd. 1957,24; 1998, 289); 1542 Thomas van den Garsmoytere, Zemst; 1580 Jan van Garsmetere, Grimbergen-Aw. (AP).
|
FD |
Gersi(s) |
Metr. Germ. VN Garsedis (MORLETI).
|
FD |
Gerson |
Gherson, Gerszon, Gherschon: 1. Fatr. Vleivorm op -eçon van Germ. ger-naam, zoals Gérard. – 2. Var. van Garçon. 1350 Gile Gerson, Luik (SIX IV); 1432 Egidius Gerson, Tg. (TYTGAT); 1345 Johannis Garçon = 1348 Jo. Gherchon, Luik; 1352 Thonnar Gerchon de Lonchins = Thonnart Garchon de Lonchin; 1408 Henry le Gherson, Luik. – Lit.: J. HERBILLON, Les noms de famille ‘Gerson’et ‘Werson’. PSR1968, 57-6i.
|
FD |
Gerson |
Gherson. 1340 «Gérard Gharchon» Liège, 1345 «Johannis Garçon» Liège = 1348 «Jo. Gerchon», 1733 «Walramus Josephus filius Gregorii Gerson» La Gleize; à Malme-dy, le NF est «Garçon» depuis 1580, puis «Garchon, Garson» jusqu’en 1671 : w. Djèr-son; cf. Guerson, NF du nord-est de la France. — Un dérivé en -eçon de Gér(ard) convient pour la forme w. (cf. aussi w. djèrson ‘gosier’), ainsi 1608-9 «Hubert Gerson» Comptes-Nivelles, mais plus difficilement pour les formes anciennes en Gar- qui suggèrent un corresp. de fr. garçon. Quant à Guerson, il correspond au NF Werson (Malmedy, Ans), 1531 «Warsonius», curé de Bùtgenbach, w. Werson, dérivé en -eçon du thème de Wéri, Wérard. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF «Gerson» et « Werson», PSR 7, 1968, 57-61.
|
JG |
Gers–on(s), |
-is, Gerth, Gertier. V. WARD (Warz, Ward).
|
EV |
Gersoulle |
Guersouille: 1. Metr. W. vleivorm op -eç-oule van Germ. ger- of war-naam, b.v. Gérard of Guérard. – 2. Zie Garçon.
|
FD |
Gerst(e) |
Gersten, Ghiste: Mnl. gerste: gerst; gerstin: van gerst, gersten. BerBN voor een molenaar of gersthandelaar. Vgl. De Taerwine (DEBR. 1970). 1280 Johannes Gerstin; 1378 Hannin Gherstin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Gerst(n)er |
Gerstler: BerN van de boer die gerst teelt. 1272 Oswaldus Gerstarius = 1276 Osw. Gerster, Ravensburg(BRECR).
|
FD |
Gerstman(s) |
Gersteman(s), Ghersman, Garstemans, Geerstman, Gertsmans: 1. BerN van de boer die gerst teelt of de gersthandelaar. Vgl. Gerste(n), D. Gerstenmann, Gerstenmeier. 1295 Gersteman, VB (LIND. 1947,24); 1346 Ghisebrecht Ghersteman, Nigtevecht U; 1375 van Jacop Gherstemans ouderkijnder, A’dam; 1399 Garstman Smalenzone, Nigtevecht (OA); 1513 Matheeus Gherstman, Puurs-Mech. (GPM); 1537 Ghersmans, Mech. (MERTENS). – 2. M.n. Ghersman kan Grasman zijn. BerN van de grasmaaier of-wieder. Vgl. D. Grasmann.
|
FD |
Gerszensohn |
Ghersenzon, Gersztenzang, Gerinroze: D. FN Gersensohn (GOTTSCHALD). Bijbelse VN Gerson.
|
FD |
Gerszon |
zie Gerson.
|
FD |
Gert(h) |
zie Geerts.
|
FD |
Gerten |
zie Geerden(s).
|
FD |
Gertgen |
zie Geerkens.
|
FD |
Gertner |
Gertler, zie Gartner.
|
FD |
Gertru(da) |
Metr. Germ. VN Gertrudis. Zie Van Geertruyde(n).
|
FD |
Gertruyden, van |
zie van Geertruyde(n).
|
FD |
Gertsen |
zie Geertsen.
|
FD |
Gertsmans |
zie Gerstmans.
|
FD |
Geru- |
-set, -zet. V. WARD (Warz).
|
EV |
Gerum |
zie Gerem(s).
|
FD |
Géruzet |
Naam van Spaanse joden (Géruzet, Géruzez, Géruzé), die zich in de Franse Pyreneee’n kwamen vestigen. 1640 Antoine Géruzet, Parijs (Midd. 1986,74-77).
|
FD |
Gervais |
Gervois. 1280 «Gervais de Seraing» PolyptLiège, 1281 «Gervaises Boutouls» ComptesMons, 1288 «Gervais d’Aire, li wan-tiers» DettesYpres, 1529 «Thomas Gervais» BourgNamur; nom popularisé par saint Gervais, lat. Gervasius, martyr sous Dioclétien.
|
JG |
Gervais |
-vaise, Gervasi(o), Gervoyse, Gervois(e): Patr. Lat. HN Gervasius. 1287 vidua Gervais, Kales (GYSS. 1963); 1296 Jehan Gervaise, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Gervaiseau |
Patr. Dim. van Gervais.
|
FD |
Gerval |
Gerval(l)e: PlN Geroval in Wibrin (IX) (DNF)?
|
FD |
Gerval |
NF importé de Loire-Atlantique ou du Finistère où il est attesté depuis le 17e s. (GeneaNet); apparemment sans rapport avec le suivant ni avec le topon. Géroval à Wibrin.
|
JG |
Gerval |
Proven. ,,Vallée du sieur Gari ». N° 232.
|
EV |
Gervalle |
-ale (NF de la région hutoise). Peut-être du thème anthrop. de Gervais, encore que -valle fait penser à un toponyme [non identifié],
|
JG |
Gerven, van |
1. PlN Gerven (G). – 2. Wsch. veeleer var. voor Van Gerwen. 1368-75 Johan de Gherven, Messelbroek (CHA103); 156 e. Jan Vergerven, Vorst (HERMANS); 1597 van Gerven, Mech. (MERTENS); 1706 Gaspar Ant. van Gerve, Venray (MULVn).
|
FD |
Gerville |
V. Serville.
|
EV |
Gervis |
Gervy, Gervys. Une var. de Gervais serait à justifier pour le vocalisme; cf. «Gervi(es)», topon. à Maillen?
|
JG |
Gervis |
zie Gervy(s).
|
FD |
Gervois |
cf. Gervais.
|
JG |
Gervois(e) |
-oyse, zie Gervais.
|
FD |
Gervy(s) |
Gervis: PlN Gervi(es) in Maillen (N).
|
FD |
Gerwen, van |
PlN Gerwen (NB). 1446 Mathias van Gerwen, Bs. (Midd. 1957,25); 1508 Joh. van Gerwen, Stiphout NB-Lv. (CALUW.).
|
FD |
Gerwer(t) |
zie Geerwaert.
|
FD |
Gerwin |
Geerwijn: Patr. Germ. VN ger-win ‘speer-vriend’: 975 Gerwinus, Gent(GN). 1279 Jacob Gherwin, Bg. (CG).
|
FD |
Géry |
Gerry, Giry, Jery, Geary: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Gerik; zie Geerick(x). 1327 Everard Geri, Xhovemont (AVB).
|
FD |
Géry |
Giry, Jery. 1540 «Gery Tiery» Boussoit, 1544 «Gérarde Gery» BourgNamur, 1561 «les hoirs Giry Courtois» Berlaimont (près de Maubeuge), 16e s. «Nono Gery» Châtelet, 1616 «Géry Canart» PrincipChimay; fr. Géry < anthrop. germ. gavja-rîk, Gaugericus, l’un des premiers évêques de Cambrai, w. sint Dj(è)ri, sint Dj’rë, qui a bénéficié d’un culte répandu en Hainaut (M. Arnould, JVP en Hainaut, 50), cf. le nom de commune Saint-Géry (BrW) et Solre-Saint-Géry (Ht).
|
JG |
Geryl |
Gerijl, Geril(s): De naam komt eind 18e e. in Nieuwpoort voor aïs Gerilo, Gerile (PDB). Wellicht It. FN, dim. van Gèri < Ruggeri.
|
FD |
Gesché |
Geschier(e), zie Gaquierre.
|
FD |
Geschiere |
cf. Ghesquière.
|
JG |
Geschwindt |
Gschwindt: D. BN: gezwind, onstuimig.
|
FD |
Gésel |
Gesel(s), zie Gijsel.
|
FD |
Gesel(l) |
Geselle(n), zie Gezelle.
|
FD |
Geselle |
cf. Gezel(le).
|
JG |
Geserick |
Gesierich: D. FN Geserich, -ick, afl. van Wendisch jesor: vijver (DN).
|
FD |
Geskens |
zie Gijskens.
|
FD |
Geskiere |
zie Gaquierre.
|
FD |
Gesl(a)in |
zie Gislain.
|
FD |
Gesnot |
1682 «Etienne Gesnot» BourgNamur; p.-ê. var. de Genot avec -s- inorganique.
|
JG |
Gesnot |
Spellingvar. van Genot=Jeannot.
|
FD |
Gesp |
BerBN van de gespenmaker. 1300 Claes Ghespmaker, Tv. (BERDEN).
|
FD |
Gespert |
V. GAST.
|
EV |
Gespert |
zie Gaspar(d).
|
FD |
Gesqueire |
Gesqui(e)re, zie Gaquierre.
|
FD |
Gesquière |
Gesquiere, cf. Ghesquière.
|
JG |
Gesquière |
V. Ghesquière.
|
EV |
Gessel(en), van |
PlN Gassel (NB). PlN Gersel? Var. voor Van Gestel? 1595 Peter van Gherssele; 1601 Machiel van Gessel, Werchter-Aw.(AP).
|
FD |
Gessel(le) |
zie Gezel(le).
|
FD |
Gessemeter |
zie Gersemeter.
|
FD |
Gessler |
Geszler, Gessner: Spellingvar. van D. Gässler, Gassner, afl. van Gasse: steeg. 1504 Benedikt Gessner = Gessler, Basel (BRECH.).
|
FD |
Gest, van |
zie van Geest.
|
FD |
Gestel, van |
Gestels, van Ge(y)stelen, van Geijstelen: PlN Gestel (A, NB), St.-Michielsgestel en Moergestel (NB). 1197 Henricus de Gestela; 1344 Willelmus dictus van Ghestele, De Kempen (VERB, 148); 1312 Henrici de Ghestel, Haren NB (OATII); 1456 Heyn van Gestel, Ht. (A.GHIJSEN),
|
FD |
Gesthuizen |
zie Gasthuis.
|
FD |
Geszajt |
D. BN Gescheit: verstandig, slim, sluw.
|
FD |
Geten, van der |
van der Geeten, van der Geyten, Verghetem: Riviernaam de Gete. 1347 Jan vander Gheten, Overhespen; 1405 Willem van der Gheetten, Tn. (C.BAERT); 1426 Henric van der Gheeten, Diest (CLAES1983).
|
FD |
Geth |
zie Gothe.
|
FD |
Getlkhermann |
Ontrond < D. Göttlichermann.
|
FD |
Gets |
V. GAD.
|
EV |
Gets |
zie Geerts.
|
FD |
Getteman(s) |
zie Geetmans.
|
FD |
Gettemans |
1. Proven. ,,De la région de la Cette (Riv.) ». N° 230. — 2. V. GAD.
|
EV |
Gettemans |
cf. Geetemans.
|
JG |
Getter, de |
zie de Geeter(e).
|
FD |
Geu(sen)s |
V. GOD (Goz).
|
EV |
Geub(b)els |
Geubel(le), zie Gobel.
|
FD |
Geubbelmans |
Gubbelmans: Patr. Afl. van VN Geubel, Gubbel, zie Gobel.
|
FD |
Geubel |
Geubelle, génitif néerl.: Geubels. 1582 «Gheubel Lensen» BourgLiège; dimin. germ. en -il de Gobbo, hypocor. de gud-berht-; cf. Geud- ci-dessous.
|
JG |
Geubelmans |
Gubbelmans, etc. Dérivé en -man de Geubel (ci-dessus).
|
JG |
Geubels |
Geud(e)ns. V. GOD.
|
EV |
Geuchte, van de |
zie van Gehuchten.
|
FD |
Geud- |
Thème anthropon. germ. gud-. Simple: Gheude: 1265 «dame Geude de Fol», «Geude dou Fosse» CensNamur, 1589 «Poncellet Jehan Geude» Arbrefontaine. « Dérivés: Geudin, Geudens (forme flam. avec -s de génitif). – Geudevert, Geudvert. Adaptation du flam. Godevaart < germ. gud-frid- > fr. Godefroy. – Geuket, Geuquet. -Geudekin, Geudkin (dérivé en -km), Geukens (forme néerl., au génitif). 1524 «Johan Geudkin» DénStavelotMy, 1561 «Gueudkin Jehan Khonin» = 1575 «Geudekin Jean connin» = 1589 «Geudequin Jehan connin» Arbrefontaine, 1659 «la vefve Geudquin Tout bon» DénSalm. – Cf. aussi Guns, Gunst (hypocor. néerl.).
|
JG |
Geudeker |
zie Gödecke.
|
FD |
Geudens |
zie Geudin.
|
FD |
Geuder |
zie Goeder.
|
FD |
Geudevert |
-wert, zie Govaert(s).
|
FD |
Geudin |
Guedin, Geudens, Guedens, Gudin, Guden, Geuens, Geûens, Gheuens, Guens, Geun(e)s, Geunis, Guns(t), de Gunst: Patr. Vleivorm van Germ. god-naam; zie Godin. 1393 Godin Halle; 1377 Gheudin van Roden, Ip. (BEELE); 1358 Meggriete Gheudins, Ktr. (DEBR. 1970); 1448 Peter Guedens, Diest (VdP).
|
FD |
Geudkin |
zie Geukens.
|
FD |
Geudvert |
zie Govaert(s).
|
FD |
Geuens |
Soit var. de Geudens (= Geudin), soit var. de Gevens [FD].
|
JG |
Geuens |
zie Geudin, Gevens.
|
FD |
Geuffen |
Geuffenne (forme romanisée). Hypocor. néerl. de Godefroid; cf. aussi Guffens.
|
JG |
Geuffens |
Geuffenne, zie Goffin.
|
FD |
Geukens |
cf. Geud(e)kin, v° Geud-.
|
JG |
Geukens |
Guekenne, Geudkin, Guyken, Guijken: Patr. Dim. van Germ. god-naam, zoals Godevert. 1398 Godekin Bochout, Zwevezele (DEBR. 1970). Zie ook Goukens, Gödecke.
|
FD |
Geulen |
zie Goelen(s).
|
FD |
Geulette |
Gueulette, w. nam. Gueûlète. 1602-3 «Diennée [= Dieudonnée?] Geullette» Ter-riersNamur, 1673 «Etienne Gheulette» BourgNamur; dimin. de fr. gueule, p.-ê. comme toponyme, par ex. «geulette» à Honnay (Nr).
|
JG |
Geulette |
V. WAHL.
|
EV |
Geulette |
zie Guillette.
|
FD |
Geuliaerts |
Geullaerts: 1. Patr. Var. van Guillard; zie Willaerts. – 2. Zie Goulliart.
|
FD |
Geull(e)aume |
zie Williaume.
|
FD |
Geulton(t) |
zie Guilleton.
|
FD |
Geumez |
NF borain, attesté dès 1696 à Saint-Amand-les-Eaux (GeneaNet); NF d’origine incertaine, qu’on pourrait p.-ê. rapprocher d’une forme anc. du NE Jumet (Charleroi), 866 «Gimiacus» [MH].
|
JG |
Geunens |
zie Gunning.
|
FD |
Geunes |
-is, zie Geudin, Gunning.
|
FD |
Geunis |
V. GOD (Gon).
|
EV |
Geuns |
Génitif d’une forme néerl. de Geudin, v° Geud- [FD].
|
JG |
Geuns |
zie Geudin.
|
FD |
Geuns, van |
PlN Gôdens in Oost-Friesland (NS). Het nageslacht van 1688 Jan Stevens uit Gôdens heette in Groningen Van Geuns (med. mw. M. Kappers, A’dam).
|
FD |
Geuquet |
Patr. Rom. dim. van Germ. god-naam. Vgl, Geukens.
|
FD |
Geuquet |
V. GOD (Goc).
|
EV |
Geur |
Gheur, zie Goeder.
|
FD |
Geurde |
au génitif: Geurden, Goorden. Hypocor. de Goedert ou Godevaart < anthrop. germ. gud-frid.
|
JG |
Geurde(n) |
zie Goorden.
|
FD |
Geurds |
zie Goorts.
|
FD |
Geurick |
Geeurick, Goorick. Nom issu de l’anthrop. germ. Gaugericus, fr. Géry.
|
JG |
Geurickx |
Geurie, zie Goederickx.
|
FD |
Geurinckx |
Patr. 1. Var. van Geurickx. – 2. Zie Gorin.
|
FD |
Geurmonprez |
zie Germonprez.
|
FD |
Geurs |
Geurts, cf. Goorts.
|
JG |
Geurs |
zie Goorts.
|
FD |
Geursdaele, van |
zie van Geersdale.
|
FD |
Geurt- |
-s, -en. V. WARD.
|
EV |
Geurten |
zie Goorden.
|
FD |
Geurtjens |
zie Gortjens.
|
FD |
Geurts |
Geurtse(n), -tzen, zie Goorts.
|
FD |
Geury |
Gheury, Gœury. 1753 « Marie Goeury» Aubange; nom issu de l’anthrop. germ. Gaugericus, néerl. Goorick, Geurick, fr. (saint) Géry, évêque de Cambrai, w. sint Dj(è)ri, sint Dj’rê. Cf. aussi Gheur.
|
JG |
Geury |
zie Goederickx.
|
FD |
Geus(e) |
zie Goos.
|
FD |
Geus(s)en(s) |
zie Goossen(s).
|
FD |
Geus, (de) |
de Gheus, G(h)eux: 1. BN Fr. Gueux, Legueux: bedelaar. 1409 Pieter de Cheus, Ktr. (DEBR. 1958). Hier wellicht al geus: 1568 Jan de Gueus, gheexecuteert te Veurne (DGW). –2.1715-22 Anna Geuvens = 1771 Anna de Geus, Zuurbemde (med. F. Vreven, Brussel).
|
FD |
Geusebrouwers |
Wsch. een latere reïnterpretatie ‘brouwer van geuzebier’, van een oorspr. andere FN, wellicht Gerstenbrouwer: brouwer van gerstebier. Vgl. D. Gerstenbräu.
|
FD |
Geusens |
Geussens, cf. Goossens.
|
JG |
Geuskens |
zie Gooskens.
|
FD |
Geuten |
dimin. : Geutjens. Hypocor. néerl. d’un anthrop. germ. en god- (Godebrecht, Gode-veert, etc.) [FD].
|
JG |
Geuten |
-ens, Geutje(n)s, Gutgens, Guetens: Patr. Metr. Vleivorm en dim. van Germ. god-naam (Godebrecht, Godeveerd, Goedele…).
|
FD |
Geuth |
zie Gothe.
|
FD |
Geutzen |
zie Goetz(ke).
|
FD |
Geuvels |
zie Gevels.
|
FD |
Geuvens |
Hypocor. de Geudevert, Godevert, cf. Govaert [FD] ; ou bien var. de Gevens.
|
JG |
Geuvens |
Patr. Vleivorm van Geudevert, Godevert; zie Govaert. Evtl. geronde vorm van Gevens.
|
FD |
Geuverink |
zie Geeverding.
|
FD |
Geuvers |
cf. Gevers.
|
JG |
Geuvers |
zie Gevers.
|
FD |
Geux |
zie (de) Geus.
|
FD |
Geuzaine |
1544 «Remacle de Geuzeine», «Léonard de Geuzaine» DénStavelotMy; nom d’origine : Geuzaine, w. gueûzéne, dépend, de Waimes (Lg).
|
JG |
Geuzaine |
PlN in Waimes (LU).
|
FD |
Geuzaine |
Proven. Loc. (Prusse Rhénane, avant 1919).
|
EV |
Geuze |
zie Goos.
|
FD |
Geuzens, |
zie Goossen(s).
|
FD |
Geuzing(h)e |
De Nederlandse familie Roelofs neemt in 1811 de FN Geusinge aan, omdat ze op het gehucht Geuzinge woonde in Ruinen (D) (PDB).
|
FD |
Gev- |
-a(e)rt(s), -res, -ray. V. WEFA.
|
EV |
Gevaert |
-aer(t)s, -art, -aère, Geevaert, Ghevaert, Geivaerts, Gévar(t), -a(s), Gefaert, Geffard, -ert, Givard, -art, Givord, -ort, Gievors, Guevaer, -ar(t), -o(o)rts, -irst, Gué-, Gainvors(te): Patr. Germ. VN geb-hard’gave-sterk’: Gebahardus, Gevardus (MORLETI). ne e. Gevehardus (GN); 1281 Hannekinus Ghevart=Annekin Ghevaert, Lemberge (HAES.); 1328 Jehane Ghévarde, Dk. (TdT); 1342 Jan Ghefard, Cent (RSGII).
|
FD |
Gevaert |
Gevaerts, Gevart, Gévart, Géva, Givair. 1079 «Giuardus» Hesbaye flam., 1279-80 «Gevart» RegTournai, 1364 «Jean Givars» GuillLiège, 1628 «Lambertus Ghi-var» Antheit; nom issu de l’anthrop. germ. gib-hard-.
|
JG |
Gevaudan |
Proven. Région de France (Tarn).
|
EV |
Gevel, van de |
PlN, wsch. huisnaam: de Gevel. Of BerBN voor de gevelmaker; vgl. Gevels. 1406 Aert van den Gevelle, Kh. (PEENE).
|
FD |
Gevele(e)rs |
BerN van de gevelmaker of metselaar. Vgl. Gevels. D. Giebler. 1602 Joos de Gevelmaecker, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Gevelle |
NF de Lodelinsart, en provenance de la Marne où il est attesté en 1684 à Romilly (GeneaNet); p.-ê. surnom, d’après une forme régionale de fr. javelle.
|
JG |
Gevels |
Geevels, Ghevel, Geuvels: 1. Mnl. gevel: gevel, huismuur, nok. BerBN voor een gevelmaker, metselaar. Vgl. Geveleers. – 2. Patr. Dim. van Germ. geb-naam, zoals Gebhard/Gevaert. Vgl. Gevens.
|
FD |
Geven(s) |
Ghevens, Geeven, Geuens, Geûens, Gheuens, Geefs: Metr. Germ. VN Geva. Of Patr. Germ. VN Gebo/Givo. Germ. gebô ‘gave’, zoals in Gevaert. 1060 Geva; 1234 Geva; 1188 Gebin, Cent (GN); 1281 Bald. Gheve, Cent (HAES.).
|
FD |
Gevenois |
Jévenois, Jaivenois. Métathèse de Genevois? Cf. aussi Juvenois, -et.
|
JG |
Gévenois |
Jévenois, Jaivenois, Juvenois, -oit, -oy: Wellicht is Juvenois de grondvorm, afl. van Ofr. jovene: jong. 1742 Joa. Fr. Jévenois, Bergen (MUL VIII).
|
FD |
Gevens |
Ghevens, Geuens, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. fém. Geva ou bien anthrop. germ. masc. Gebo/Givo, que l’on rencontre dans Gevaert, Gebhardt [FD] ; cf. aussi Geuvens.
|
JG |
Geverink |
zie Geeverding.
|
FD |
Gevers |
Geivers, Geuvers. Soit anthrop. germ. gib-hari > Giverius, soit var. de Gevaerts par assourdissement de la syllabe finale [FD]. Un surnom pour un mécène, un donateur généreux, est également possible, cf. 1307 «Johan-nes Ghevere» Lierre [FD].
|
JG |
Gevers |
Geivers, Geuvers: 1. Patr. Germ. VN geb-hari ‘gave-léger’: Giverius (MORLETI). – 2. Patr. Gever(t)s door verdoffing < Gevaerts. – 3. BN voor een gever, een milde schenker. 1307 Johannes Ghevere, Lier (OATII); 1660 Gevers, 1618 de Gever, 1732 Geevaers, Mech. (MERTENS).
|
FD |
Geveyns |
zie Jovin.
|
FD |
Gevry |
zie Geuvry.
|
FD |
Gewelt |
Car. mor. Geweld, «Violence ». N. d’H. violent. NOB 268, 272, 280.
|
EV |
Gewelt |
Gewald, Giewald: BN voor een krachtig, gewelddadig, hartstochtelijk iemand. 1403 Johan der Geweldige, Heers (LAES).
|
FD |
Gewillig |
Kan een BN zijn voor een inschikkelijke. Of door ass. < Geweldig; zie Gewelt.
|
FD |
Gey- |
-bels, -ns, Geyr, Geys(s)-, Geys- -el(s), -ens, -ermans, -kens, -mar. V. WID.
|
EV |
Gey(e), de |
zie Legai.
|
FD |
Gey(en) |
Geyens, Geijen: 1. Patr. Bakervorm van Germ. VN, evtl. Gerhard. 1227 Gerardus Gaia, Hulst (V.LOON 62). – 2. BN. Verbogen vorm, zonder lw., van De Geye.
|
FD |
Geybels |
cf. Gijbels.
|
JG |
Geybels |
zie Gijbels.
|
FD |
Geyer |
zie Geier.
|
FD |
Geyldre, de |
zie de Gelder.
|
FD |
Geylen |
au génitif: Geylens, Gelens, Gellens. 1280 «Willelmus filius Gheilen», «Lamkinus filius Ghelins» DettesYpres; dérivé d’un anthrop. genn. en gail-, par ex. Gaili, Geilin, etc. [FD].
|
JG |
Geylen(s) |
Geile, Gheyle, Gelin, Geelen, Gelen(s), Ghelen, Gellens, Ghellynck, Gellynck, -inck, -ing, (de) Ghellinck: Patr. Afl. van Germ. gail-naam ‘geil’: Gaili, Geilin (Fm.), Gelo (Dip.). Geile(n) evtl. Metr. Gaila (MORLET I), de meisjesnaam Geile, soms ook < Geertrude (ROEL.ig66,56). 1280 Willelmus filius Gheilen; 1280 Lamkinus filius Ghelins; 1306 Nisin Ghelin, Ip. (BEELE); 1350 Nicholaus Gheylinc, Ktr.; 1398 Willem Ghelinc, Beveren-Leie; 1398 Geille Scocs, Ing. (DEBR. 1970); 1396 Jan Gheylinc vel Ghellinc, Semmerzake (DE B.).
|
FD |
Geyn, de |
zie Degain, Degène.
|
FD |
Geyndt, de |
zie de Cent.
|
FD |
Geyne, de |
zie Degène.
|
FD |
Geyns |
Ghey(n)s: Patr. 1. Var. van Ge(e)ns,kortevotm (gen.) van Gérard. Zie Geene. Vgl. dial. vei'(n)ster= venster. 1376 Ghein Gherolf, Ip. (BEELE); 1364 Pieter Gens huus, Ktr.; 1380 Heinric Gheeraed Ghens sone, Hulst Z (DEBR. 1970); 1417 Willem Geins, Ktr. (DEBR. 1958); 1459 Gheenkin Geyns, Ktr. (PB f° 12). – 2. Gheys kan ook een spellingvar. zijn van Ghys. Zie Gijs.
|
FD |
Geynst, de/van der |
zie van de(r) Ginste.
|
FD |
Geypen |
Geypens, cf. Gijpen, -ens.
|
JG |
Geypen(s) |
zie Gypen(s).
|
FD |
Geyr |
zie Geier.
|
FD |
Geys |
cf. Gijs.
|
JG |
Geys- |
zie Gijs-.
|
FD |
Geys, van |
zie van Gyes.
|
FD |
Geyse(n)bergs |
-bergh(s), zie Gyselbrecht.
|
FD |
Geysels |
cf. Gijsels.
|
JG |
Geysen |
Geys(s)ens, cf. Gijsen, etc.
|
JG |
Geysen(s) |
Geijzen, Geis(s)en, Gheysen(s), G(h)eys(s)en(s), G(h)eijs(s)en(s): Patr. 1. Blijkens de Mvl. vormen Geisin is de naam niet altijd een spellingvar. van Gijsen(s). Afl. van Germ. VN Gaiso, Geiso, Gaisericus (Fm.). 1398 Jan Gheysin, Deerlijk; 1382 Jan Gheysin, Moorsele (DEBR. 1970). Vgl. Ndl. FN Geesink. – 2. Zie Gijseti(s).
|
FD |
Geyser, de |
Mnl. geyser: genezer. 1294 Lammin die Gheysere, Vlissegem (CG); 1474 Jannen de Gheysere, Lv. (HB 614).
|
FD |
Geysermans |
zie Gijsemans.
|
FD |
Geyskens |
cf. Gijskens.
|
JG |
Geysmar |
zie Geismar.
|
FD |
Geyst |
zie Gijs.
|
FD |
Geystelen, van |
zie van Gestel.
|
FD |
Geyt, van |
van Geijte(n), zie van Geet.
|
FD |
Geyter(e), de |
zie de Geeter(e).
|
FD |
Geyts, van |
PlN Geets = Gits (DFIV). 1313 f. Wouters van Gheets (RYCKEBOER). Maar wsch. veeleer var. van Van Geyt(e).
|
FD |
Geyzels |
zie Gijsel(s).
|
FD |
Gezel |
Gezelle, Geselle, au génitif: Gezels. Surnom: moy. néerl. gesel ‘compagnon’dans l’organisation des Métiers [FD].
|
JG |
Gezel(le) |
Gesel(l), Gesellen, Ghezel, Gessel(le), (de) G(h)eselle, de G(h)ezelle, Gazelle, Gsell: Naam van de gezel in het ambachtswezen, handwerksgezel. 1372 ab Arnoldo Gesellen, 1404 Henric Gezellen, Tn-(C.BAERT).
|
FD |
Gezelle |
Situation sociale. ,,Compagnon » (de métier ou de gilde). Synon. : DE Gezelle.
|
EV |
Gezels |
zie Gijsels.
|
FD |
Gh- |
zie ook G-.
|
FD |
Ghain |
cf. Gain.
|
JG |
Ghambon |
V. Chambon.
|
EV |
Ghandt, de |
zie de Gent, Degand(t).
|
FD |
Ghassens |
zie Cassen.
|
FD |
Ghaye |
cf. Gaie.
|
JG |
Ghaye |
V. Haie.
|
EV |
Ghayssens |
Br. dial. uitspr. van Gijssens; zie Gijsens. Vgl. Gayse.
|
FD |
Ghayssens |
V. WID.
|
EV |
Gheegher, de |
FN in FV. Ongetwijfeld weergavevan de Wvl. (hypercorrecte) uitspr. van De Heegher.
|
FD |
Gheele, de |
de Gelle, Gheyle, de Geel: Geil, geel: vrolijk, lustig, wellustig, geil. BN. 1382 France de Gheele, Gullegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Gheer- |
-aert, -s. V. WARD (Wari).
|
EV |
Gheeraert |
Gheerardyn, cf. Geeraert, Geerar-dyn.
|
JG |
Gheermans |
Patr. Afl. van VN Gérard.
|
FD |
Gheesdaele, van |
zie van Geersdaele.
|
FD |
Ghegny |
zie Guigny.
|
FD |
Gheguiere |
zie Gaquierre.
|
FD |
Ghein, de |
zie Degain, Degène.
|
FD |
Gheit, van |
zie van Geet.
|
FD |
Gheker |
-iere, cf. Ghesquière.
|
JG |
Gheker |
-iere, -iêre, zie Gaquierre.
|
FD |
Ghekiere |
V. Ghesquière.
|
EV |
Ghekière |
-iere, cf. Ghesquière.
|
JG |
Ghel(l)e, van |
zie van Geel.
|
FD |
Ghelardi |
zie Ghilardi.
|
FD |
Gheldhof |
Proven. ,,Ferme du sieur Wald » ou ,,Gaude ».
|
EV |
Gheldof |
cf. Geldhof.
|
JG |
Ghelen |
cf. Gielen.
|
JG |
Ghelen |
Gheels. V. WAHL.
|
EV |
Ghelewe, van |
zie van Geluwe.
|
FD |
Gheller |
Zie Geller.
|
FD |
Ghelu(w)e, van |
van Gheluve(n), zie van Geluwe.
|
FD |
Ghem |
Ghemar. V. GAD (Ga).
|
EV |
Ghem |
Variante de Ghene?
|
JG |
Ghem |
Wsch. var. van G(h)enne. Ghem/n, van de, zie van de Gent.
|
FD |
Ghemar |
Ghémar. 1404 «Gaymar» Huy [celui-ci peut être Jaymart = Jamart]. Nom issu de l’anthrop. germ. gaid-mar-?
|
JG |
Ghen(n)- |
Thème de flam. Gene(n) = Gerart, avec gh- notant g- guttural [à distinguer de Gen(n)-, avec g- palatal, w. dj-]. • Simple: Genne [classement à justifier par la forme orale], Ghene, Chêne, Ghenne, Ghey-ne. 1265 «Ghene» CensNamur, 1521 «la veuve Jehan Ghene», 1599 «Melchior Ghenne» BourgNamur. • Dérivés: Genquinne. 1214 «Genekinus» (flam.), 1389 «Gheenken» Halle; cf. 1284 «Ghienekins» CartLessines, 1289 «Ghenkins dou Puch» Fleurus. – Ghenet. 1279-81 «Je-hans Ghenet» ComptesMons.
|
JG |
Ghen(n)e |
Chêne, zie Geene.
|
FD |
Ghen(s), van de |
zie van Gansen.
|
FD |
Ghenin |
-eyn, zie Genin.
|
FD |
Ghenne |
V. GAD (Gan).
|
EV |
Ghequi(e)re |
Gherquiere, zie Gaquierre.
|
FD |
Ghéraille |
Dérivé en -aille du thème de Gué-r(ard)?
|
JG |
Gheret |
Zie Garet.
|
FD |
Ghers(ch)on |
zie Gerson.
|
FD |
Ghersdaele, van |
zie van Geersdaele.
|
FD |
Ghersenzon |
zie Gerszensohn.
|
FD |
Ghersin |
zie Geersens.
|
FD |
Ghersman |
zie Gerstman(s).
|
FD |
Ghesdaele, van |
zie van Geersdaele.
|
FD |
Gheskiere |
Ghesquier(e), -uiers, -uir(r)e, -ueyre, zie Gaquierre.
|
FD |
Ghesquière |
-iere, Ghekière, -iere, Gesquière, -iere, Gekiere, Gaisquière, Guesquière, -ierre, Gaquière, Gisquière, etc. 1206-7 «Huon Ghieskiere» ChartesHainaut, 1640 «Jean fils du seigneur Charles Ghesquière» Bourg- Liège; anc. fr. gaskiere, moy. fr. gheskiere, pic. (Tournai) gieskiere, etc. ‘terre labourable qu’on n’a pas ensemencée pour la laisser reposer’ FEW 4, 53b, très fréquent en toponymie dans le Hainaut et en Flandre.
|
JG |
Ghesquière |
Proven. „Jachère » (Dialecte picard). Variantes : Gesqu-, Ge(c)k-, Guequ- -ière, -ier(e).
|
EV |
Ghettem |
Ghestem: Adaptatie van Fr. FN Guétan = Gaitan = Gai temps: vrolijk, mooi weer. BN voor een vrolijk mens. Vgl. Laitem, E. Merryweather, D. Gutweter.
|
FD |
Gheude |
Gheur(y). V. GOD.
|
EV |
Gheude |
Patr. Korte vorm van Germ. god-naam. Zie Geudin.
|
FD |
Gheur |
1782 «Joseph Gheur (orig. de Marchin)» BourgLiège; hypocor. de G(h)eury.
|
JG |
Gheury |
cf. Geury.
|
JG |
Gheus, de |
Gheux, zie (de) Geus.
|
FD |
Ghevaert |
Ghewy. V. WEFA.
|
EV |
Ghewy |
Ghewij, zie Gouwy, Guidon.
|
FD |
Ghewy |
zie Gouwy.
|
FD |
Ghey, de |
Zie Legai.
|
FD |
Gheyle |
zie Geylen(s), de Gheele.
|
FD |
Gheylen, van der |
van der Ghylen, Vergeyle(n), Vergheylen, Vergheijlen: PlN Geile; b.v. in Zedelgem (WV) (DFIV). 1443 Lem vander Geylen, Aw.(VLOEB.).
|
FD |
Gheyn, van den |
van ‘t Geyn, van Geijn: PlN Gein in Jutfaas (U). Ook waternaam Het Gein (U-NH). 1369 Willem vanden Gheyn; 1455 Willems…vanden Gheyn, Den Bosch (HB).
|
FD |
Gheyndt, de |
zie de Gent.
|
FD |
Gheyne |
zie Geene.
|
FD |
Gheynst, van der |
zie van de(r) Ginste.
|
FD |
Gheys |
Gheysen, -ens, cf. Gijs.
|
JG |
Gheys |
zie Geyns, Gijs.
|
FD |
Gheys- |
-brecht, -elinck, -elings, -els, -ens. V. WID (Wiz).
|
EV |
Gheys- |
Gheijs-, zie Gijs-, Geys-.
|
FD |
Ghi- |
cf. Gi- et Gui-.
|
JG |
Ghidez |
zie Guidet.
|
FD |
Ghierche |
Gierche. Nom d’origine: probabl. La Guierche (Sarthe).
|
JG |
Ghies- |
zie Gijs-.
|
FD |
Ghiette |
cf. Gi-.
|
JG |
Ghiette |
zie Guidet.
|
FD |
Ghiga |
zie Gisgand.
|
FD |
Ghignet |
Ghinet, cf. Guin-, Guign-.
|
JG |
Ghignet |
zie Guinet.
|
FD |
Ghigny |
Ghiny, Guigny. Sans doute nom d’origine: Guigny (PdC) ou Guignies (arr. Tournai).
|
JG |
Ghigo |
zie Gigot.
|
FD |
Ghijs |
cf. Gijs.
|
JG |
Ghijsdael |
Ghysdaal, zie van Geersdaele.
|
FD |
Ghijselinck |
cf. Gijselinck.
|
JG |
Ghijsels |
cf. Gijsels.
|
JG |
Ghijsens |
cf. Gijs.
|
JG |
Ghilain |
Ghislain. Ghiselin, Gislain, Gislen, sans doute aussi Guilin, Guillain, Guislain, Guislin. 1269 «Ghiselins le Tailleur» DettesYpres, 1272 «Ghiselin le Foragier» DettesYpres, 1279 «Gillains li Porpoinderes » ComptesMons, 1279-80 «Ghiselins li vallés Jehans le Vilain» RegTournai, 1283 «Ghiselin le Sage», 1284 «Jehans Ghizelins» DettesYpres, 1286 «Gillains li Escohiers» CartBinche, 1292 «Gillain le Machon» = 1295 «Gislains li Mâchons» ComptesMons, 1316 «Massin Ghilain» TestTournai, 1318 «Ghillain Piefort de Goignies» ComptesMons, 1356-58 «Ghilains Baitegniaus carpentier» PolyptAth, 1465-66 «Rasse Ghillain» TailleHoves, 1479 «Gillain de Maiscelle» Silenrieux, 1494 «Gerardt Gislin» BourgNamur, 1500 «Gislain Votry-on» Tamines, 1526 «Jehan Gillain» BourgNamur, 1527 «Ghislain» DénLens, 1597-98 «Jan Gislain» ComptesNivelles, 1612 «Jean Guilin» TerriersNamur, 1630 «Jean Gislin» BourgNamur, 1723 «Estienne Gislent» Saint-Aubin; nom issu d’un anthrop. germ., issu du thème germ. gisil-, Gislin (Fôrst. 649), lat. Gislenus, popularisé par saint Ghislain, w. Guilin, apôtre du Hainaut mort en 681 (cf. le nom de commune Saint-Ghislain, souvent orthographié «Saint-Gillain» aux 13e et 14e s.). – Sur le culte de saint Ghislain et son emploi comme prénom protégeant des convulsions, cf. G. De Leenheer, Statistiques sur les prénoms d’Archennes et de Maransart, dans Wa-vriensia2l, 1972, 153-5. » Aussi prénom fém. dès le 14e s. : 1334 «Ghil-laine fille Jehan As Clokettes» ComptesMons, 1645» Guisllaine Futvoye» BourgNamur.
|
JG |
Ghilardi |
Ghelardi: Latinisering van Gillaert.
|
FD |
Ghilbert |
Ghil(l)ain, Ghillebaert. V. GIL.
|
EV |
Ghilbert |
Ghillebert, cf. Guilbert.
|
JG |
Ghildengersel |
Verhaspeling van Mnl. gildekerse: door een gild geschonken kaars bij de dood van een van de leden. 1281 Boidinus Gildekerse, Ip. (BEELE).
|
FD |
Ghilin |
Zie Gislain.
|
FD |
Ghilleb(a)ert |
zie Gilbert.
|
FD |
Ghillewe, van |
zie Geluwe.
|
FD |
Ghilmot |
zie Willemot.
|
FD |
Ghilneux |
cf. Glineur.
|
JG |
Ghilneux |
zie Glineur.
|
FD |
Ghils |
zie Gillis.
|
FD |
Ghilsmans |
zie Gilsemans.
|
FD |
Ghin |
Cf. 1586 «la veuve Simon Ghins» BourgNamur; var. de Gain, Ghain; ou à rapprocher du thème anthrop. Guin-?
|
JG |
Ghin |
zie Gain.
|
FD |
Ghin- |
-eau, -iau, -et, -ic, -s, Ghi–on, -ot, Ghis. V. WID (Win, Wiz).
|
EV |
Ghinet |
zie Guinet.
|
FD |
Ghins |
zie Geene, Gain.
|
FD |
Ghiny |
Ghigny, zie Guigny.
|
FD |
Ghio(t) |
Ghiotto, zie Wydoodt.
|
FD |
Ghion |
Ghiot, cf. Gi-.
|
JG |
Ghion |
zie Guidon.
|
FD |
Ghis- |
Gis-. Thème anthropon. germ. gis- (allongé en gisil-): Gisbertus alterne avec Ghiselbertus, Gillebertus, cf. 1596 «Gérard Gisbert» Bourg-Dinant, 1636 «Ghisbert Sonet», 1649 «Guis-bert de Rorive» BourgNamur. m Dérivés: Ghisbain. Dérivé en -(a)in du thème tiré de Gisb(ertus). – Cf. aussi Gisbrand, -ant.
|
JG |
Ghis(e) |
zie Gijs.
|
FD |
Ghisbain |
Gusbin: Patr. Vleivorm van Germ. VN Gisbert(us).
|
FD |
Ghisbrecht |
zie Gyselbrecht.
|
FD |
Ghisdal |
-dal(l)e, zie Geersdaele.
|
FD |
Ghisdal |
Probabl. forme romanisée du NL Gersdal, Gusdaal, à Kwaremont (FlOr).
|
JG |
Ghise, van |
zie van Gyes.
|
FD |
Ghiselin |
zie Gyselen, Gislain.
|
FD |
Ghiskier |
-quiere, zie Gaquierre.
|
FD |
Ghislain |
cf. Ghilain.
|
JG |
Ghislandi |
Gh(u)isoland: Patr. Germ. VN Gislandus (MORLETI).
|
FD |
Ghisle |
zie Gijsels.
|
FD |
Ghisoland |
Ghuisoland. Guisoland. NF issus de l’anthrop. germ. Gislandus (Morlet, NP Gaule I, 109).
|
JG |
Ghisse |
Ghyse. 1519 «Ghisse de Boveche», 1546 «Jehan Ghisse» BourgNamur; var. de Guisse. m Dimin. : 1607 «Gisket Dary» BourgNamur, 1618 «Nicolas Gisket» BourgDinant.
|
JG |
Ghisse |
zie Gijs.
|
FD |
Ghisselain |
zie Gislain.
|
FD |
Ghist(e), van |
Var. van Van Ghise of Van Geest.
|
FD |
Ghiste |
1493 «Jehenne Ghist» BourgNamur, 1634 «Ghist» Antheit (où il semble une var. de Ghis, Guisse).
|
JG |
Ghiste |
zie Gerste.
|
FD |
Ghistelinck |
cf. Geerstelinck.
|
JG |
Ghistelinck |
zie Geerstelynck.
|
FD |
Gho- |
-bert, -sez. V. GOD.
|
EV |
Gho(u)y, de |
zie Degouy(s).
|
FD |
Ghoens |
cf. Goen(s).
|
JG |
Ghoer, van den |
zie van Goor.
|
FD |
Ghoos |
cf. Goos, Goes.
|
JG |
Ghor- |
Thème tiré de Goorick, Geurick, cf. Geury. Dérivés: Ghorain, Gorin. 1512 «Ghorin Vestirs» CoutStavelot. – Ghoret, Goret, Go-rez. 1527 «demiselle Ghoret» DénLens, 1540 «Isabeau Ghoret» Boussoit. Un sobriquet (anc. fr. gorin ‘cochon de lait’ et fr. goret) paraît peu probable, d’autant moins que le NF n’est guère attesté à l’Est; la forme orale (révélant la valeur de la voyelle) permettrait de décider entre les deux solutions.
|
JG |
Ghorain |
Ghoret, cf. Ghor- (ci-dessus).
|
JG |
Ghorain |
Zie Gorin.
|
FD |
Ghori |
Ghory, zie Goederickx.
|
FD |
Ghosez |
1365 «Ghosset de Cambron fruitier», «Jehan Ghosset boullenghier des boulleng-hiers» TailleMons; var. de Gaucet.
|
JG |
Ghosez |
zie Gosset.
|
FD |
Ghoyere |
zie Goeder, (de) Gooyer.
|
FD |
Ghoyère |
(NF du Borinage). Peut-être forme romanisée du NF flam. (de) Gooyer ou Goe-der. – Autres possibilités: soit goiere, goyere, gohiere, f. ‘esp. de tarte ou plutôt de ragoût’ Gdf 4, 304a, gohiere ‘sorte de tarte, etc.’ Hé-cart 233, soit Gauhiere, forme figurant chez Philippe Mousket, laquelle «est un nom propre et désigne La Gohelle, région corresp. à l’ancienne doyenné de Lens, et comprise dans les cantons de Béthune, de Cambrin (sans ces villes) et de Lens» (Vincent, Top. de la France, 41a; cf. R. Mantou 90) [MH].
|
JG |
Ghuisoland |
cf. Ghisoland.
|
JG |
Ghuisoland |
zie Ghislandi.
|
FD |
Ghuusse |
Ghuys, Ghuysen(s), zie Guys.
|
FD |
Ghyberlinck |
Patr. Afl. van VN Gijzelbrecht (vgl. Gijpers).
|
FD |
Ghylekercken |
Gulik-Aw. (AP).
|
FD |
Ghylen, van der |
zie van der Gheylen.
|
FD |
Ghyllebert |
zie Gilbert.
|
FD |
Ghyllemyn |
zie Willemijns.
|
FD |
Ghynnebeire |
Mnl. gingebere: gember. BN of BerBN naar de kruidnaam. 1131 domus Folperti Kyncaber, Bg. (LEYS1951); 1398 Roeger Gingebere, Wingene (DEBR. 1970).
|
FD |
Ghynst, de |
zie van der Ginste.
|
FD |
Ghyo(o)t |
zie Wydoodt.
|
FD |
Ghyoot |
Ghys(s), Gib(b)on, Giblet, Giboux, Gicart. V. WID (Wi).
|
EV |
Ghyoot |
Probabl. forme néerl. de Guyot.
|
JG |
Ghys |
Ghysen, -ens, cf. Gijs.
|
JG |
Ghys- |
Zie Gys-.
|
FD |
Ghysel |
Ghysels, Ghyselen, cf. Gijsel(s).
|
JG |
Ghyselinck |
cf. Gijselinck.
|
JG |
Ghyssaert |
Gyssaert. Adaptation néerl. de fr. Cuissard, var. de Guichard. – Bibliogr.: F. Debrabandere, De FN G(h)yssaert, VISt 30, 1994, 57.
|
JG |
Gi- |
1 ° notant w. g- : du thème germ. wid- on wig- (pour les dérivés proprement w., cf. Wi-); 2° notant w. dj-: thème de Gilles, cf. Gil(l); dans l’ignorance des formes w., tous les NF en Gi- et Ghi- suivis d’un suffixe sont classés ici; ceux en Gib- sont classés à part; 3° notant w. g- : du thème germ. wil- (avec mouillement de / et réduction de ly à y; Giot peut représenter Guillot, pour les dérivés proprement w., cf. Wil-). m Dérivés: Giard, Giaux. 1607 «Nicolas Gy-art» BourgNamur. – Giet, Giët, Gyet, w. (La Gleize) Djiyèl. 1570 «Giet Ponchin d’Andry-mont» La Gleize, 1655 «Jean Giet» Arbre-fontaine, 1656 «Giet Pacquette» DénMalem-pré, 1729 «Joseph Gille Giet» La Gleize. –Ghiette, cf. aussi Guiette. – Ghion, Gyon. 1304 «Gio(n) de Bealfor» = Guy de Beaufort. – Géonet. – Ghiot, Giot, Jiot. 1352 «Gérard Gyot» FiefsLiège, 1624 «Renerus Giot» Antheit, 1654 «Henri Giot», 1682 «Jacques Gihot» BourgNamur.
|
JG |
Gi- |
cf. aussi Ghi-, Gui-.
|
JG |
Giacomi |
Giacomini(i), -ino, -ello, -elli, -etti: Fatr. Giacomo, It. vorm van HN Jacobus/Jacomus. -Lit.: O. BRATTÔ, II nome Giacomo, Gôteborg, 1990.
|
FD |
Giard |
Giar(t), Gyard, Giardin: Patr. Guiard, Rom. vorm van de Germ. VN wid-hard ‘bos-sterk’: Wi(h)ardus, Gui(h)ardus (MORLETI). Vootgui= gi, vgl. Ghyoot, Gys. 1261 magistrum Ghiardum, Har. (DEBR. 1980); 1369 van Gillekin Ghiaerde wanof Jhan Gyaert, Ktr. (DEBR. 1970). Zie ook Wiard.
|
FD |
Giard |
Giaux, cf. Gi- (ci-dessus).
|
JG |
Giaux |
Zie Guiaux.
|
FD |
Gib- |
1 ° notant w. g- : des thèmes germ. formés d’un premier élément wi- (wid-, wig-) + 2d élément avec b- à l’initiale (bald-, berht-,…) (pour les dérivés proprement w., cf. Wib-), cf. aussi Guib- ; 2° notant w. dj- : du thème germ. gib-; 3° notant w. dj- : du thème germ. gis-il- > gil- + 2d élément avec b- à l’initiale ; cf. Dauzat 291 expliquant Gibert comme une forme contractée de Gilbert; cette origine doit être exceptionnelle, sauf pour un dérivé comme Giblet qui peut provenir de *Gilbelet par dissi-milation de /; cf. aussi Guib-. i Dérivés: Gibault. – Gibert. 1573 «Gibert Boux» GuillLiège. – Giblet. – 1289 «Gibelins ses frères» CensNamur. – Gibbon, Gibon. 1449 «Lambert Gibon» AidesNamur, 1533 «Jean Gibon» BourgNamur. – Giboreau. -Giboux.
|
JG |
Gibault |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN geb-wald of gîs-balth; vgl. resp. Geboldus, Gisbaldus (MORLET I).
|
FD |
Gibbels |
zie Gijbels.
|
FD |
Gibbon(s) |
Gibon: Patr. Fr. afl. van Germ. geb-naam. OfvanGibert.
|
FD |
Gibbs |
Gibson: Patr. E. EN. Zoon van Gibb, Gilbert.
|
FD |
Gibens |
zie Gypen(s).
|
FD |
Gibert |
1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Gijsbrecht. Gi(s)bertus (MORLET I). – 2. Zie Guibert.
|
FD |
Gibis |
Wellicht spelling voor Gibbes = Gibbs.
|
FD |
Giblen |
zie Gijbels.
|
FD |
Giblet |
Gibelin: Patr. Dim. van Gibert of Giboux.
|
FD |
Gibon |
zie Gibbon(s).
|
FD |
Giboux |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN geb-wulf ‘gave-wolf : Gibulfus, Gebolf (MORLET I).
|
FD |
Gibson |
zie Gibbs.
|
FD |
Gicard |
Nom issu de l’anthrop. germ. wig-hard-, avec évolution picarde de c + a ; équivalent de ft. Guichard. Giebcns, cf. Gijpen(s). Gielen, Geelen, Ghelen, au génitif: Gielens, Geelens. Prénom néerl. Giele, fr. Gilles. Gielis, au génitif: Gielissen, cf. Gilis, v° Gil-.
|
JG |
Gicard |
zie Guichard.
|
FD |
Gich, van |
van Gigch: PlN Giech (BEI)??
|
FD |
Gichtenaere |
zie de Guchtenaere.
|
FD |
Gicquel |
-elet, Jicquel: Bretonse EN. Samentrekking van Jézéquel, volkse vorm van Judicaël, naam van een Bretonse koning uit de 6e e. Oudbretons iud ‘heer’ + dim. ic + hael ‘edel(moedig)’ (LE MENN).
|
FD |
Giddelo |
Gidelot, regressievorm van Gilot?
|
FD |
Gide |
Gyde: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN Giddo (MORLET I); of spelling voor Guide < Germ. Wido. – 2. Grafie voor Gide, Gidet.
|
FD |
Gide |
zie Guidet.
|
FD |
Gidts |
zie (van) Gits, Giedts.
|
FD |
Giebel(en) |
-els, zie Gijbels.
|
FD |
Giebens |
zie Gypen(s).
|
FD |
Giedergom, van |
zie Gierdeg(h)om.
|
FD |
Giedts |
Giets, Gietz, Gi(d)ts: Patr. < Geerts, Gierts, Geets.
|
FD |
Gieffers |
Wsch. var. van Gevers.
|
FD |
Giegas |
Gieghase, zie Gisgand.
|
FD |
Giel- |
-en(s), -ing, -is(sen). V. GIL.
|
EV |
Giel(e) |
1. Zie Gillis. – 2. Korte vorm van VN Michiel. Vgl. Gielen(s). 1430 Ghiell vanden Haechdoren= 1438 Michgiel vanden Haechdoren, Ht. (GHIJSEN).
|
FD |
Giel, (van) |
PlN Gierle (A). 1248-71 Lyzebethen van Gijrle, Aw. (CG); 1340 Johannes de Ghierle, Tnh. (VERB.); 1399 Piètre van Ghierle (Ktr., DEBR. 2000′).
|
FD |
Gieleghem |
PlN Ghislenghien, Ndl. Gellingen (H): 1153 Gilengem (TW), 1396 Ghileghem (DE B.).
|
FD |
Gielen(s) |
Ghielen(s): 1. Zie Gillijns. – 2. Vleivorm van Michiel. 1540 Gielen Cauwenborchs = 1544 Michiel Cauwenberchs, Grote-Brogel (NOUWEN).
|
FD |
Gieles |
zie Gillis.
|
FD |
Gieling |
-inger, Gyling: Patr. Afl. op -ing van Gielis, Gillis (Egidius). Vgl. Gillyns.
|
FD |
Gielis(sen) |
zie Gillis.
|
FD |
Gielkens |
cf. Gillekens.
|
JG |
Gielkens |
zie Gillekens.
|
FD |
Gielman(s) |
zie Gilleman(s).
|
FD |
Gielon |
Zie Gillon.
|
FD |
Giels |
zie Gillis.
|
FD |
Giels, van |
zie van Gilse.
|
FD |
Gielson |
zie Gilson.
|
FD |
Gien(s) |
zie Geene.
|
FD |
Gienanth, de/von |
zie Guinand.
|
FD |
Giens |
Gien. Peut-être nom d’origine: Gien, ville du Loiret connue par ses faïences et ses clous; ou bien surnom: anc. fr. gien ‘gré, volonté, bon plaisir’ Gdf 4, 275 [MH]. Gierche, cf. Ghierche.
|
JG |
Gienste, van de |
zie van de(r) Ginste.
|
FD |
Gier |
1. Patr. Korte vorm van Gieraert: Gérard. – 2. Zie De Gier.
|
FD |
Gier, de |
Gier(s), Ghiers: De vogelnaam gier. BNvoor een hebzuchtige, die zich als een aasgier op bezit stort. 1281 Walteri Gier, Hillegem (HAES.); 1268 Michael Ghier; 1326 Clais de Ghier, Ip. (BEELE).
|
FD |
Giera(erts) |
Gierath(s), zie Gerard(s).
|
FD |
Gierche |
Ghierche: 1. Hypercorrecte adaptatie (H) van G(h)iers: Geers (Wvl. uitspt.giêrs). – 2. PlN La (…).
|
FD |
Gierckens |
zie Geerkens.
|
FD |
Gierdeg(h)om, van |
van Giedergom: PlN Geerdegom in Mech. (A). 1725 Judocus van Gierdegum, Bs. (PARM.).
|
FD |
Gierech |
1. Car. mor. Gierig, ,,Avarideux ». — 2. V. Guirsch.
|
EV |
Gieregat |
zie Geeregat.
|
FD |
Giergen |
Gierkens, zie Geerkens.
|
FD |
Gierit |
zie Gerits.
|
FD |
Gierling |
zie Geerling(s).
|
FD |
Gierman |
zie Germanus.
|
FD |
Giernaert |
zie Geernaert.
|
FD |
Giers |
Ghiers, zie Geerts, de Gier.
|
FD |
Giersch |
zie Guirs(ch).
|
FD |
Giersdorf |
PlN(NS,BEI).
|
FD |
Gierse |
Giersé: Wsch. spelling voor Giers.
|
FD |
Gierst |
zie Geerts.
|
FD |
Gierten |
zie Geerdens.
|
FD |
Gierts |
cf. Geerts. Giet, Gyet, cf. Gi-.
|
JG |
Gierts |
V. WARD.
|
EV |
Gierts |
zie Geerts.
|
FD |
Gieryn |
zie Gerin.
|
FD |
Gies- |
-barg, -en, Giet(s). V. WID (Wiz).
|
EV |
Gies- |
zie Gys-.
|
FD |
Gies(s)er |
zie de Gieter.
|
FD |
Gies(s)ler |
zie Geiszler.
|
FD |
Giesbergen |
zie (van) Geesberghen.
|
FD |
Giesendorf |
PlN in Elsdorf (NRW).
|
FD |
Giesenfeld |
PlN Geisenfeld (BEI).
|
FD |
Gieshelmann |
-mans, zie Gijsemans.
|
FD |
Giesing |
Patr. Afl. van Gies = Gijs.
|
FD |
Gieske(s) |
zie Gijskens.
|
FD |
Giessen, van de |
PlN Giessen (NB, ZH). 1390 Claes van Ghyessen, Den Bosch (HB 445).
|
FD |
Giet |
Giët, zie Guidet.
|
FD |
Gietaert |
zie Wiard.
|
FD |
Gieter, de |
Gies(s)er: BerN van een tingieter, loodgieter, potgieter. 1406 Godevaert de Gietere, Bs.(PEENE).
|
FD |
Giets |
Gietz, zie Giedts.
|
FD |
Gievors |
zie Gevaert.
|
FD |
Giewald |
zie Gewelt.
|
FD |
Gieze(n) |
zie Gijs, Gijsen(s).
|
FD |
Giffr- |
-ay, -oy. V. WEFA.
|
EV |
Giffroi |
Giffroid, Giffroy. 1279-81 «Gifrois li Teliers» ComptesMons, 1554 «Katherine Giffroy» Ladeuze; var. de Ge(o)ffroy? Gigant; Gigas (avec autre suffixe). 15e s. «Jehan le Gigat» = «Jehan le Gygant» Corbais, cf. également 1275-76 « Jehans Gigains» Reg-Tournai; surnom qui paraît représenter une forme issue de lat. gigas ‘géant’ mais gigant est plutôt ancien provençal FEW 4, 135a (où figure pourtant anc. pic. gigantin)’, cf. aussi Guisgand, Gisgand. Sinon, dérivé de moy. fr. giguer ‘folâtrer’ (depuis le 14e s.). Gigi (NF gaumais). Forme redoublée hypoco-ristique d’un nom en Gi-, probabl. de la famille de Gille [JMP].
|
JG |
Giffroi(d) |
-oy, zie Geoffroy.
|
FD |
Gig- |
-ot, -odot, Gih- -oui, -ousse. V.WID (Wïk, Wi).
|
EV |
Gigant(e) |
Gigas(e), zie Gisgand.
|
FD |
Gigch, van |
zie van Gich.
|
FD |
Giger |
zie Geiger.
|
FD |
Gigli(a) |
Giglio(ne), -ioli, -iotti, Gilio(li), -iotta: 1. It. giglio: lelie. – 2. Patr. Grafie voor Gil(l)io < Egidius.
|
FD |
Gign(i)ez |
zie Guinet.
|
FD |
Gignez |
Gigniez, cf. Guin-, Guign. Gignot. 1265 «Gillos li Gignos» CensMons; surnom: anc. fr. gignos ‘ingénieux; rusé, habile’FEW 4,686a. Comp. 1290-91 «Hellainle Gignete» ComptesMons.
|
JG |
Gignez |
V. Guignier. — 2. V. WID (Win).
|
EV |
Gignot |
zie Guinot(te).
|
FD |
Gigny |
Ghigny, zie Guigny.
|
FD |
Gigo(u)non |
Dim. van Gigon; zie Gigot.
|
FD |
Gigon |
Gigounon. Pour Dauzat 292, dérivés de gigue ‘jambe’, cf. aussi Gigas et Gigault.
|
JG |
Gigot |
Ghigo, w. Djigot. 1360 «Gilles Gigo» Liège, 1617 «Joannes Gicquoz» Antheit, 17e s. «François Gossuin, dit Gigot, boucher» Huy, 1717 «Henry Gigot» BourgLiège. La prononciation wallonne djigot rend invraisemblable la proposition de Jodogne selon laquelle il s’agirait d’une francisation «désastreuse» de Gégo, Gengoux (= Gangulphe); les différences entre Djègô (DL; Djé- Forir) et Djigot sont trop importantes. C’est certainement le type rgigotn, p.-ê. parfois au sens ‘pièce de viande’ (cf. la mention du 17e s., où Gigot est le surnom d’un boucher), mais certainement, le plus souvent, au sens de ‘petite monnaie’ FEW 16, 35b; ce sens est attesté non seulement dans le Hainaut, mais anciennement aussi dans le wallon de l’est, cf. 17.2.1662 «dix dallers sept pattars un gigot» C. J. Clermont (cf. aussi Rem., DRo; NotLg); pour la motivation, comp. Lamaille et Patar [JL, NFw2].
|
JG |
Gigot |
Gigault, Ghigo, Gégo(t), Gego(t), Gigon, Giglot: 1. BN voor een muzikant. Dim. van Ofr. gigue (D. Geige): viool. Vgl. D. Geige(r), Geigle. 1360 Gilles Gigo, Luik (HERB.); 1365 Gilons dis Gygo = Gigot, Luik (SIX IV). – 2. Bij uitzondering evtl. Fr. gigot (pas sinds 156 e. bekend): bout. BerBN voor een slager. 176 e. François Gossuin dit Gigot, boucher, Hoei (HERB.).
|
FD |
Giholet |
Gihoul(e), -oux, -ousse, zie Jehoulet.
|
FD |
Gihotte |
zie Jehotte.
|
FD |
Gijbels |
Gy(e)bels, Geybels, Geipel, Geebels, Geebelen, Giblen, Giebel(en), Gibbels, Giebels: Patr. Dim. van Germ. VN Gijsbrecht. 1440 Meews Ghibels; 1483 Mathias Ghibelen = M. Gybels, Ht. (A.GHIJSEN). Vgl. 1310 Ghilbertus qui nominatur Ghibeloy, den Bosch (OATII).
|
FD |
Gijbels |
Gybels, Geybels, Geebels, Geebelen, etc. Dimin. en -el (au génitif) du prénom Gijs-brecht [FD].
|
JG |
Gijbrecht |
Ghijbrecht, zie Gyselbrecht.
|
FD |
Gijkens |
Gykens: Patr. Friese VN Geike. Vgl. Friese FN Gaaikema. 1450 Oye Gaykessone, Oldenburg (NN).
|
FD |
Gijns |
zie Geene.
|
FD |
Gijpen |
Gypen, Geypen, au génitif: Gijpens, Geypens, Giebens, etc. Hypocor. du nom de personne d’origine germ. Gijselbrecht ou d’un autre anthrop. germ. en gib- [FD].
|
JG |
Gijs |
Ghijs, Geys, Gheys, Ghys, etc. Soit forme courte du nom de personne d’origine germ. Gijselbrecht, soit var. graphique de Guys, génitif de Guy [FD]; cf. aussi Gijsen, Geysen, Gh(e)ysen, etc.
|
JG |
Gijs |
Gys(s), Gyse, Gijse, Ghijs, Ghys(e), Gies(e), Giess, Gieze, Gis(z), Ghis(e), Ghisse, Gheis, G(h)eys, Geijs, Geis(e), Geyst, Geijst, Guis, Guis(s)e, G(h)uys, Ghuisse: Patr. 1. Korte vorm van de Germ. VN Gijzelbrecht. 1326 Ghijs van Riemen; 1306 Jehan Ghijs, Ip. (BEELE); 1393 die dulle Ghijse toebehoerde, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Gys kan een spelling zijn van Guys, gen. van Guy < Wido. ±1300 mijns hère Guys = mijns hère Gys, Bg. (VERKEST); 1639 Carel Guijse, St.-El.-Vijve; vgl. 1511 Jooris Guijselaere (voor Giselare), Wingene (KWII). – 3. Zie ook Gheyns = Gheys.
|
FD |
Gijsbrecht |
Gysbrecht, G(h)ijselbrecht, Gij-brecht, Ghijbrecht, au génitif: Gijsbrechts, Gysbrechts, etc. 1276 «Ghisbert de Stein-fort» = 1280 «Ghiselinus de Stenvorde» Det-tesYpres, 1423 «Ghyselbrecht Denijs» Cour-trai; dérivé néerl. de l’anthrop. germ. gisil-behrt (Fôrst. 650) > Gisilbert, Gislebert, Gil-lebert [FD] ; cf. Gilbert, Gillebert, v° Gilb-.
|
JG |
Gijsebergs |
Gysebergt, zie Gyselbrecht.
|
FD |
Gijsel |
Gysel, Ghysel, au génitif: Gijsels, Gysels, Ghijsels, Ghysels, Gyssels; Ghyse-len. Forme courte du nom de personne d’origine germ. Gijselbrecht; secondairement, surnom: moy. néerl. gisel ‘otage’ [FD].
|
JG |
Gijsel(s) |
Gijzels, Gyzels, Ghyzel, G(h)ijs(s)els, Ghijsel, G(h)ys(s)el(s), Giesel, Ghisle, Geysel, Geijsels, Gheijs(s)els, G(h)eys(s)els, Geyzels, Gees(s)els, Gésel, Gesel(s), Gezels, Ghesels, Ghezels: 1. Patr. Korte vorm van de Germ. VN Gijzelbrecht. 136 e. Gisel de Abele, Desteldonk (GN); 1398 wedewe Ghisel Bochouts…Ghiselin Bouchouts, Zwevezele; 1398 Ghisel vander Wedaghen (DEBR. 1970). De FN werd ook verward met Gyselinck: « 1749 Philippus Gysels (vader van) « 1788 Francisca Gyselinck, Aarsele (VS 1973,252). – 2. Mogelijk is ook Mnl. gisel: gijzelaar. Vgl. Gyselaers. 1267 Waltherus Ghisel, Ip. (BEELE).
|
FD |
Gijsel, van |
van Gysel, van Gijzel, van Gyzel, van Giesel, van Geys(s)el: PlN Gijsel (NB). 1674 Ka. van Gijsele, Waas (VAN G. 1,83).
|
FD |
Gijselinck |
Ghijselinck, Ghyselinck, Gyse-linck, Gysseling, etc. Dérivé néerl. en -ing du thème de Gijsel(brecht) [FD].
|
JG |
Gijselinck |
-linckx, -lynck, -ling(s), -lyngs, Gyselinck(s), -lin(c)x, -lin(c)kx, -ling(s), Gijzelijngs, -linck, G(h)yselynck, Ghijs(s)elinck(x), -lings, -lincks, Ghijselynck, Gysseling(s), Ghyselings, -link, G(h)yzelings, Ghijzelings, Gyzelyngs, Ghyselinck(s), Ghys(s)elinck(x), Gieselink, G(h)eyselinck, Geyselings, Gheijselinck: Patr. Afl. van Germ. VN Gijzel(brecht).
|
FD |
Gijsemans |
Gysemans. Dérivé en -man (au génitif) de Gijs.
|
JG |
Gijsemans |
Gyzemans, Geys(e)mans, Geijs(e)mans, Ghiesmans, Gijselman, Gyselman, Gyzelman, Gyse(r)mans, Gijsermans, Gijzermans, Gyzermans, Geysermans, Gieshelmann, -mans: Patr. Afl. van VN Gijs. 1378 Lamsin Ghiseman, Ip. (BEELE); 1389 Gheertruyt Ghysmans, Diest (VdP).
|
FD |
Gijsemberg(t) |
-berg(h), -bergs, zie Gyselbrecht.
|
FD |
Gijsen |
Geysen, Ghysen, Gheysen; double génitif: Gijsens. Gheysens, Ghijsens, Ghy-scns, Geysens, Geyssens.
|
JG |
Gijsen(s) |
Gysen(s), Gysin, Ghyzens, Ghijzen, Gijzen(s), G(h)ijs(s)en(s), G(h)ys(s)en(s), Gisen, Giesen(s), G(h)iezen, Gies(s)en, Geis(s)en, G(h)eys(s)en(s), G(h)eijs(s)en(s), Geijzen, Geyzen, Guisen, Guissen(ne): 1. Patr. Afl. van de eenstammige Germ. VN Giso of van Gijzelbrecht. 1331 Arnoud Ghisins sone = Arnoud Ghisen sone, Hulst (DEBR. 1999); 1564 Jan Gijsen, Keulen-Aw. (Aw.); 1618 Gijsbrecht Gijssen, Tg. (IOT); 1672 Aerdt Ghijsen…met sijnen broder Dirick Geijsen; 1702 Geijs Geijsen = 1704 Gijsbertus Geijsen, Bilzen (SCHOE.). – 2. Zie ook Geysen(s).
|
FD |
Gijsenberg(s) |
Gysenberg(h), zie Gyselbrecht.
|
FD |
Gijskens |
Geyskens. 1376 «Ghisekin Koren-hers» = 1385 «Ghyselkin Corners» Ypres; dimin. en -ken/ -kin du prénom Gijs, Gijsel-brecht.
|
JG |
Gijskens |
Gieske(s), Giskes, Giskin, G(h)eyskens, Geysckens, Geijskens, Geskens: Patr. Dim. van Gijs, Gijzelbrecht. 1376 Ghisekin Korenhers = 1385 Ghyselkin Corners, Ip. (BEELE); 1389 van Gysbrechte vander Herstraten = 1390 van Ghijskens wegen vander Heerstraten, Tn. (ROEL 1951.13); 1539 Peter Ghyskens, Dessel-Aw. (AP).
|
FD |
Gijswijt |
PlN Geisweid (Siegen, NRW). 1735 Geijsewit, Zwolle; 1737 Geiswij t, Zutphen. – Lit.: R.A. EBELING, Gijswijt.Driemaandelijkseblad&M (1996), 168-169.
|
FD |
Gijte, van |
zie van Geet.
|
FD |
Gijzelbrecht |
Vgl. Gijselinck. 1291 Jakemo, Geslin = 1299 Jakemart Gellin, Bergen (PIERARD 4,14). – 3. Zie Geylen(s).
|
FD |
Gikiere |
zie Gaquierre.
|
FD |
GIL |
Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Forme dérivée de Wil (V. ce N.) (écrite Gi(e)l, Ghil, G «il), ou contractée de Gi(si)l. Prototype : Gilbert. I. N. simples. Gille(s), Ghils. Gi(e)l- -s, -en(s). Gilman (,,Le nommé Gille »). Cas régime : Gil(l)on. Guillion. II. N. simples avec suffixes. G.-etto, -itto : Gil(l)- -et, -ez, -es, -es(sens), -is(sen), -ot. Guillet, Guil(l)ite. Guilissen, Guil(l)otte, G.- -ekin(et), -ik, -esson : Gil- -kens, -kin(et), -quin, -(l)ick, Gilson- (net). G.-elin : Gi(l)- lain(t), -leyn(s), -lein, Guilin. G.-inesson : Glénisson. G.-ing : Gieling. III. N. composés. G.-and: Gilliant, Gil(l)ent. G.-bald : Gil- -beau, -boux, GuilbeaiL G.-bard: G(h)il- -bart, -bert, Ghil(le)baert. Guilbert. G.-hard : Gi(l)l(i)- -ard, -a(e)rt, -erst, -ardin. G.-hari : Guller. G.-helm : Guil(l)- -(e)aume, -ia(e)me, -ia(e)ms. G.-magin : Guil(le)- -main, -myn. G.-maru : Guîlmard. G.-mod : Guilmotte. G.-mund : Gilmont, Glimont. G.-rie : Guillery. G.-wald : Gi(l)l- -(i)au(x), -ias, Gulley, G(i)ley. G.-ward : Gilcart. Gil- -aert, -ain(t), -ard, -ardin, -art, Gilcart. V. GIL et GILD (Gilk). -au, -bart, -beau, -bert. V. GIL.
|
EV |
Gil |
Zie Gillis.
|
FD |
Gil- |
cf. Gill-.
|
JG |
Gil- |
Gill-. Thème de Gilles, lat. jïgidius, nom popularisé par le culte du saint ermite provençal (7e s.), cf. 1140 «Egidius» Liège. Le nom s’est rencontré avec le thème germ. gil- < gisil-: 1134 «Gilio» Tournai, 1155 «Gilo, dominus castri» Trazegnies, pourraient être de ce dernier. Pour la phonétique: / du thème s’est généralement maintenu; parfois il s’est mouillé et –ly- s’est réduit à -y-, cf. ci-dessous Djiyèt, Djiyot (des formes comme Giard, Giet,… peuvent être de trois origines différentes ; nous les rangeons sous Gi- où nous les interprétons). – Gil(l)- peut avoir pour var. Gel(l)-, cf. s. v°. » Simple: Gille, Gilles, w. Djîle, Gil. 1246 «Giles sires de Tressignies» ChartesHainaut, 1628 «Henri Giel» émigré en Suède. » Dérivés: Gilain, Gilent, Gilin, Gillain, Gillen(t), Gillin, w. nam. Djilin avec i bref [un dérivé de Gilles étant probable si la forme orale est *Djilin]. – Gillant. – Gilard, Gilaer, Gillard, Gillart,w. Djilâr, Jîlâr: 1321 «Lam-bechon Gillar» GuillLiège, 1580 «Marion Gilla» Haybes; génitif latin: Ghilardi. -Gilliard, Gilliart, Gilliaert (forme néerl.). – Gillardin (dimin.). 1472 «Gilardin Joly», «le grant Gilardin» DénChiny. – Gillade. – Gillau, Gillaux; Gilliaux, Gillieaux. – Gillet [4e NF le plus fréquent en prov. de Luxembourg], Gilet, Gillez, w. Djîlèt, w. arch. (Fosse) Djiyèt. 1383 «Egidium dicrum Giet» Namur, 1570 «Giet Ponchin» La Gleize, 1604 «Jean Gielet» = «Jehan Laurent dit Gielet» BourgDinant, 1629-32 «Jean Gillet» émigré en Suède, cf. aussi 1660 «prez Gillet» = 1723 «prez Giet», w. pré Djiyèt à NPLouette. m Gilcart, Gilquart. 1350«Gilkars»Houtain-l’Évêque, 1452 «Gilkar de Wihongne» GuillLiège, 1505 «IsabiaGillecart», 1567«Ysabeau Gilkart» BourgNamur, 1616 «Piere Gilcart» PrincipChimay. – Gilliquet. 1540 «Gilcon Gilquet» CourVedrin, 1615 « Marcy Giliquet» Cerfontaine, cf. aussi 1527 « Maigne Gillicque» DénLens. – Gilkin, Gilqnin. 1290«Gillekinle Nieulare» Dettes Ypres, 1295 «Gilekins li Candillons» ComptesMons, 14e s. «Gilekin d’Abolen» CensHuy, 1465-66 «Hannekin et Gillekin le Poertre» TailleHoves, 1472 «Jehan Gilkin» DénLaroche, 1486 «Gillo Gillequin» Cerfontaine, 1528 «Gillequin Faveret» Dén-Houffalize, 1538 «Gille Gilquin» CartCouvin. – Forme fém. : 1499 «Catherine le Gilekine» TerrierNaast. Cf. aussi Gillekens. – Gilkinet, w. Djflkinèt (dimin.). 1602-3 «Dieudonné Gil-quinet» TerriersNamur. – Gilias, Gillias. » Gilman, Gilmant, Gilleman. 1292 «Egidius dictus Gilleman» Liège, 1351 «Johan Gilleman» FiefsLiège, 1360 «Gilles d’Alloir fils de feu Giles Gilleman (var.: Gilman)» GuillLiège, 1639 «Pierre Gilman» BourgNamur, 1676 «la vesve Julien Gilman» Rua-geAth; var. avec évolution an > on: Gilmon. Gilmont. – D’où le thème Gilm- sur lequel paraissent formés: Gilmaire. – Gilmar. 1540 «Bauduin Gilmar» Olne (St-Hadelin). –Gilmet. 14e s. «Gillemet de Loncin» Liège; dimin. : Gillemot. « Gilnay, w. Djîlnê; Gilniat. 1331 «Hennés fis Gelheneaul» RegLaroche, 1333 «Gileneal fil jadis Gilis de Treit» AnthrLiège, 1342 «Gilons filz Gilleneaul», 1391 «Gilneal li me-nestreit» GuillLiège, 1585 «François Gille-neau» BourgNamur. – Gillon, Gilon, w. Djilon, Jilon (dérivé en -on ou cas régime) 1317 «Johannes Gilhon» Huy. – Gillion. – Gillo, Gillot, Gilot, w. Djîlot, w. nara. Djilot: 1355 «Gilot de Hollegnoulle» GuillLiège, 1494 «Gillin Gillo de Bougez» Boninne, 1599 «Jehan (Philippeau dit) Gielot, mercier» BourgDinant. – Gilliot, w. (Fronville) Djiyot (avec mouillement de /). – Gillotay, Gillot-teaux, Giloteau (dimin.). 1289 «Gilotiaus de Reppe» CensNamur, 1304 «Gilhotiaus li bresseres» Huy, 1329 «Gilotias filz Gilet» (BTD26, 235), 1344 «Egidio Gilotial», 1351 «Giloteal fils légitime de Gilet» FiefsLiège, 1449 «Jehenin Gilotiau» AidesNamur, 1561 «Henry Giloteau de Wybren» CoutStavelot, 1625 «Franchois Gelottea (de Momignies)» émigré en Suède. – Gilson, Gielson, w. Djîlson. 1315 «Gillechon» Nivelles, 1316 «Gillechon» Liège. – Gilsoul, w. Djîlsoûl, w. nam. Jîlsoul. 1534 «Gilsoul Lanbault» CartCiney, 1540 «feus Jehan Gilchoulle» CourVedrin, 1602 «Gilsoule Aventure» Huy, 1622 «Dieudonné Gilsoul» BourgNamur. –Gilta; Giltaire. – Giltay, Giltaix, w. Djîltê. ± 1350 «Johannes Gilteaz» Houtain-l’Évê-que, 1514 «Giltea le moysne», 1524 «Jehan Gilteal de Horion», 1605 «Jean Gilteau» GuillLiège. • Autres dérivés: 1402 «Egidius dictus Giel-chineal» Branchon. – 14e s. «Gileton de Foui» Namur. – 1315 «Egidio dicto Gilemea de Ferme» Liège. – 1494 «Collin Gilliane» Boninne. – 1317 «Egidius Gilloses» GuillLiège. – 1314 «Egidio Gilotin de Barsines»; 1633 «Abraham Gillotin» émigré en Suède. – 1345 «Egidii Giloie» Liège [mais 1261 «Gisel-bertus dictus Ghiloi» (flam.)]. – 1342 «Gilhwaurt de pont» Melen.
|
JG |
Gil(l)ardin |
Gillardot: Patr. Afl. van Gillard.
|
FD |
Gil(l)oteau(x) |
-taux, -tay, Gilt(i)a, Giltay, -taix, -tais, -tait, -té, -te: Patr. Dim. op -el/-eau, LU -ay, N -ia, van Gillot. 1329 Gilotias filz Gilet, Luik (RENARD 235); 1336 Egidio Gilotini = 1336 Giloteal Gilotin, Luik (AVB); 1409 Gille dit Gilotea de Fizenne (BODY); 1770 F. J. Giltey, Luxemburg-Bg. (PDB).
|
FD |
Gil(le)kens |
Gûllekes, Gilkin(et), Ciltjes, Gielkens, Geelkens, Gilkain, -quain, -quin(t): Patr. Dim. van Gillis. 1395 Gillekin Galle, Ip. (BEELE); 146 e. Gille dit Gilkin de Sparmont, Luik (BODY); 1398 Gillequin Everart, Gillien Evraert, Dadizele (DEBR. 1970); 1421 Willem Gielkens; 1459 Art Gilkens, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Gilabe(r)t |
zie Gilbert.
|
FD |
Gilaer |
Gilar(d), zie Gillaert.
|
FD |
Gilain |
zie Gislain.
|
FD |
Gilardin |
Zie Gillardin.
|
FD |
Gilaude |
zie Claude.
|
FD |
Gilb- |
Thème genn. gisil- > gil- (ou geld-, gild-) + second élément avec b- à l’initiale (bald-, berht-, ..,). m Gilbert, Gillebert, Gylbert. 994 «Gel-bertus» Tournai, 1215-45 «Gilbert dit Gillebin Ferceon» ÉchHuy, 1345 «Gilbertus dictus Gilebon de Vivegnis» FiefsLiège. – Cf. aussi Glibert. Avec autres suffixes ou composés : Gilbart, w. Djîlbâr. 1321 « Gillebardo de Ponte » Liège, 1598 «Hubert Gilbart» BourgNamur, 1624 «Gilbar Renaît» Doische; var. Gelbart. 1426 «Martin Gelbart» TailleSoignies. – Gilbeau. 1499 «Thomas Gilbau» BourgNamur. –Gilboux. – Cf. aussi Gib- pour Giblet. – Gil-jean, Gilgean. Nom composé: Gille Jean.
|
JG |
Gilbart |
zie Gilbert.
|
FD |
Gilbau |
Gilbeau, Gilbout, Gilbou(x), Gilbos: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN gisil-balth ‘gijzelaar-moedig’: Gislebaldus (MORLETI). 146 e. Gilbaud de Mellet, Luik (BODY); 1409 Jehan Gillebau, Bergen (CSWIII); 1438 Guillaume Gillebaut, Laon (MORLET); 1514 Jehan Gilbois van Tyel = 1510-19 Jehan Gilbos = Gilleboz = Giellebois van Weys, Lv. (CALUW. 2000). – 2. Spellingvar. van Guilbaud.
|
FD |
Gilbergen, van |
Gilberg: PlN Gilbergen in Hoeleden (VB). 1340 Gerardi de Ghelberghe, Hoeleden (C.BAERT).
|
FD |
Gilbert |
Gilberg, Ghilbert, Gilberti, -to, -tz, Gylbert, Guil(le)bert, Gillebe(e)rt, Gilabe(r)t, Gilibert(i), -to, Ghijllebert, Ghyllebert, Gillebertus, Ghilleb(a)ert, G(u)ilbart, Gelbard, -bart, -ber(t), Gilbert, Glebert: Patr. Rom. vormen van de Germ. VN Gijzelbrecht. Zie Gyselbrecht. Gilebertus = Giselbertus (Dip.). 1326 Jehan Ghillebert, Atrecht (NCJ); 1378 Ghilbeert Rebbe, Ip. (BEELE); 1602 Jacques Glibert, Glabbais (ICC II). Zie ook Guilbart.
|
FD |
Gilbert |
NF caractéristique du Brabant wallon, dont l’épicentre au 17e s. est la région de Mousty, Plancenoit, Braine-l’Alleud (GeneaNet). On a longtemps hésité entre une var. de Gilbert (fréquent dans la même région), avec metathèse gilb- > glib- antérieure au passage w. g;- > djï-, et une metathèse de Guilbert (qui n’y est pas fréquent du tout), éventuellement avec contamination entre les deux noms [JMP]. Le NF résulte en fait de l’aphérèse de *Englibert, var. w. d’Englebert, cf. 1729 «Englibert de Chaltin» ObAndenne (Englibert est également attesté à Jodoigne-Souveraine en 1776 et subsistait encore à Paris vers 1900).
|
JG |
Gilbin |
Patr. Vleivorm van VN Gilbert. 1394 Gilbijn van Lymelette, Lv. (HB 550).
|
FD |
Gilbos |
Gilbout, Gilbou(x), zie Gilbau.
|
FD |
Gilcart |
zie Gilquart.
|
FD |
GILD |
Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Paraît être une forme dérivée de GIL (Gilod). Comme dans toutes les racines se terminant par d, cette dernière consomme est parfois tombée (V. GIL) ou s’est muée en c(k) ou (t)z. N06 126. A. Formes Gild, Geld. G.-hard: Gilta, Gylda. G.-hari : Gelders. 179 G.-wald : Gilt-, Gilot- -aux, -aix, -ay. B. Forme Gik : Gilcart. C. Forme Gilz. G.-etto • Gillisquet. G.-wulf : Gilsoul.
|
EV |
Gildemeester |
BerN. Hoofd, deken van een gild of broederschap. 1297 Thidericus Gildemêster, Rostock(NN).
|
FD |
Gildemyn |
zie Willemijns.
|
FD |
Gilden |
Patr. Var. van Gillen.
|
FD |
Gilée |
zie Gillet.
|
FD |
Gileen |
zie Gislain.
|
FD |
Gilen(s) |
zie Gillyns.
|
FD |
Giles(sen) |
zie Gillis.
|
FD |
Gilgean |
zie Giljean.
|
FD |
Gilgemijn |
-m(e)yn, zie Willemijns.
|
FD |
Giliade |
zie Gilliad.
|
FD |
Giliams |
zie Williaume.
|
FD |
Gilian(t) |
zie Gillan(t).
|
FD |
Giliard |
zie Gillaert.
|
FD |
Gilias |
zie Gilliad.
|
FD |
Gilibert(i) |
-o, zie Gilbert.
|
FD |
Gilin |
zie Gillyns.
|
FD |
Gilio(li) |
-iotta, zie Gigli(a).
|
FD |
Gilis |
Gillis, w. nam. Djilis’, Gilisse, w. (Pie-train) Djélis ‘, w. (Liège) Djilis (Djîlis ‘dans le DL), Gielis. ±1350 «Egidius dictus Gilis» Omal (cette forme flamande était donc en usage en Wallonie), 1380 «Gilis Douwerke d’Heure le Tiexhe» GuillLiège, 1479-80 «Gilis de Saint Tron» TerreJauche, 1557 «Franchois Gillis», 1571 «Maroie Gilis» BourgNamur. -À noter qu’au pays de Hervé (ainsi à Melen), certains de ces NF se prononcent Guilis’, et que les archives du pays de Hervé les attestent sous des graphies qui visent à noter cette prononciation (« Guilis, °Ghilis), preuve de l’origine germ. du nom dans cette région. De même les graphies °Gui, °Ghi-: 29.1.1681 «Alexandre Guilis», 5.5.1683 «Léonard Gui-lis» [JL, NFw]. Génitif néerl. : Gilissen, Gillessen, Gillis-sen, Gielissen, Gelissen. – Gilisquet (dimin.).
|
JG |
Gilis(sen) |
Gilis(en), zie Gillis.
|
FD |
Gilisquet |
Gilliquet: Rom. dim. van Gilles/Egidius.
|
FD |
Gilit |
zie Guillette.
|
FD |
Giljams(e) |
zie Williaume.
|
FD |
Giljean |
Gilgean, Gilyan: Patr. Dubbele VN Gil(les) + Jean. Vgl. Gillisjans.
|
FD |
Gilka |
zie Gilquart.
|
FD |
Gilkens |
Gilkin(et), Gilkain, zie Gillekcns.
|
FD |
Gill |
zie Gillis.
|
FD |
Gillabel |
Patr. < Gilabert = Gilbert.
|
FD |
Gillade |
zie Gilliad.
|
FD |
Gillaert |
-aer(ts), -ard, -art, Gil(l)iard, Gilliart, Gilliaert(s), Gilar(d), Gilaer, Gylaer(s): i. Fatr. Afl. van Gillis/Egidius. 1250 Gillar ou Gillon délie Changes = Gille dit Gilart des Canges; Gille Gilhar, Luik (BODY); 1288 Johan Gilhar, Luik (SLLII); 1373 Gillaert Cosin, Ktr. V f° 25); 1449 Gielijs Gielaert, Mb. (A.BAERT). – 2. Patr. Rom. vorm van Germ. VN gisil-hard: Gis(i)lardus (MORLETI).
|
FD |
Gillan(t) |
Gillent, Gilian(t): Patr. < Lat. Gislanus (MORLETI), latinisering van een Germ. gisil-naam. Of var. (met ander suffix) van Gillard: 1275 Colart Ghillant = Colars Ghillars, Isières (VR isov »).
|
FD |
Gillas |
zie Gilliad.
|
FD |
Gillau(x) |
-eau(x), -i(e)aux, Gelai, -ay, Gelhay, -é: Patr. Dim. van VN Gilles/Egide. 1384 Jehan Gilaut, Laon (MORLET).
|
FD |
Gille |
Gillé, zie Gille(s), Gillet.
|
FD |
Gillebeert |
Gillebert(us), zie Gilbert.
|
FD |
Gillegot |
Wsch. grafie voor Gilliot.
|
FD |
Gilleir |
Patr. Afl. van VN Gilles. Vgl. W. Giltaire naast Giltay (HERB-).
|
FD |
Gillekens |
Gielkens. Forme néerl. de Gillekin, Gilkin, cf. v° Gil-.
|
JG |
Gilleman(s) |
Gielemans, Gilmans, -man(d), -mant, Gielman(s), Chilman, Gillmann: Patr. Afl. van VN Gillis. 1276 Gilmanni Staf, Ip. (BEELE); 1292 Egidius dictus Gilleman, Luik (SLL II); 1327 Gilles dit Gilemans, Luik (ISP); 1447 Gieleman van Berckelaer = 1453 Gielys/Gilleman van Berkelaer, Aarts. (ROEL. 1951,13).
|
FD |
Gillemon |
Gilmont, -mond, Willemoens, -moons, Vilmon, Wilmont: 1. Patr. Guillemon/Willemon, vleivorm van Guillaume/Willaume, Fr./Pic. vorm van Germ. VN Willem. 1550 Petrus filius Thome Willemoens, Meerhout (MULIV).
|
FD |
Gillemot |
zie Willemot.
|
FD |
Gillemyn |
Ghillemyn, zieWillemijns.
|
FD |
Gillen(s) |
zie Gillyns.
|
FD |
Gillent |
zie Gillan(t).
|
FD |
Giller |
zie Gillier.
|
FD |
Gilleron |
-an, Gillieron, Gilron, Gillerot, -oy, Gelleroy: Patr. Vleivormen van Gillis of Gillier.
|
FD |
Gilleron |
Gilron. Doubel dérivé de Gille?
|
JG |
Gillerot |
Double dérivé de Gille?
|
JG |
Gilleroy |
cf. Gelleroy.
|
JG |
Gilleroy |
zie Gelleroy, Gilleron.
|
FD |
Gilles(s)(en) |
zie Gillis.
|
FD |
Gillesjans |
zie Gillisjans.
|
FD |
Gillet |
cf. Gil-, Gill-.
|
JG |
Gillet(te) |
zie Gillet.
|
FD |
Gillewy |
-wie, zie Guilluy.
|
FD |
Gilleyns |
zie Geleyn.
|
FD |
Gilli |
Gilly, Geli, Gel(l)y, Jul(l)y: 1. Patr. Rom. var. van Gidi, Giry < Egidius. Zie Gillis. – 2. Var. van Gillier (o.m. LU W.). – 3. PlN Gilly (H).
|
FD |
Gilli(e)aux |
zie Gillaux.
|
FD |
Gilli(h)et |
zie Gillet.
|
FD |
Gilliad |
Giliade, Gillade, Gill(i)as, Gilias: Patr. Gillat, vleivorm van VN Gilles. Ook wel W. var. van Gillard.
|
FD |
Gilliaert(s) |
-iard, -iart, zie Gillaert.
|
FD |
Gilliam(s) |
zie Williaume.
|
FD |
Gilliams |
Forme néerl. (au génitif) de Guillia(u)-me.
|
JG |
Gilliard |
cf. Gil-, Gill-.
|
JG |
Gillie(r) |
-iers, Giller: Patr. Rom. vorm van Germ. VN gisil-hari ‘gijzel-leger’: Gisleharius, Gislarius (MORLET I). 1294 Giliers de Fédères, Fraire (CRN); 1360 Egidius Gilarius, Luik (SLL IV); 1404 Willaume Gillier, Laon (MORLET).
|
FD |
Gillieron |
zie Gilleron.
|
FD |
Gillies |
zie Gillis.
|
FD |
Gilliland |
Ierse FN (Oost-Ulster) van Schotse oorsprong Mac Gilliland < Mac Giolla Fhaolâin (MacLysaght).
|
FD |
Gillin |
zie Gislain, Gillijns.
|
FD |
Gillio(e)n |
zie Gillon.
|
FD |
Gilliot |
Gillio(dts), zie Gillot.
|
FD |
Gilliquet |
zie Gilisquet.
|
FD |
Gillis |
Gielis, Gilis(se), Gillies, Gilys, Guilis, -iz, Gelis(e), Cyles, Gijles, Gille(s), Cillés, Degilles, Giles, Gil(l), G(h)ils, Gel, Giele(s), Ciels, Gil(l)is(s)en, Gilisse, Cielisse(n), Ghilissen, Cilessen, Gilles(s)en, Guil(l)issen, Ceelissen, Gelis(s)en, de Celissen, Jilesen, Gillet, Gilet(te), Gillé, -ez, Gilli(h)et, Gilée, Gelé(e), Gelée, Gellée, Gellee: Patr. Dim. van VN Gilles. 1306 Gilles Darras = 1307 Gillet Darras, Ip. (BEELE).
|
FD |
Gillis |
Gillissen, cf. Gilis.
|
JG |
Gillisjans |
Gillesjans: Patr. Dubbele VN Gillis + Jan. Vgl. Gilgean. 1350-95 Gielis Jans (vader van) 1404 Jan Gielis Jans=Joh. Egidii Jans, Essene (Ascanitn1982,33-4°> 120-5). Zie ook VS1997,429-434.
|
FD |
Gillon |
cf. Gil-, Gill-.
|
JG |
Gillon |
Gi(e)lon, Jilon, Gillion, Gel(l)on, Geloen: Patr. Vleivorm van VN Gilles = Egidius. 1275 Gillon do Bruec = Gilles do Bruec, Oud. (VR tv°); ± 1300 Egidii de Bouke = 1310 Gillion dele Bouke, Rollegem; 1310 Johanne Gilyon (DEBR. 1971); 1365 Gilion Couvet = 1368 Gillis Couvet, Marke (DEBR. 1970).
|
FD |
Gillopé |
zie Gilops.
|
FD |
Gillot |
Gilot, Gillo(ots), -odts, -otin, Gilliot, -io(dts), Gelo(t): Patr. Dim. van VN Gilles/Egidius. 1281 Willikinum filium Gilioti; 1305 Gillo(e)t Darras = 1306 Gilles Darras, Ip. (BEELE); 1312 Egidii dicti Gilotin de Oyre (AVB); 1317 Gille dit Gilot, Luik (BODY); 1382 Gillis Gilloots, Moen (DEBR. 1970); 1387 Magriet Gillots = Margriet Gelots, Bs. (OSTYN).
|
FD |
Gilluwe(n), van |
zie van Geluwe.
|
FD |
Gilly |
Nom d’origine: Gilly (Ht).
|
JG |
Gilly |
Zie Gilli.
|
FD |
Gillyns |
-ijns, Gil(l)in, Gillen(s), G(h)i(e)len(s), Guillen: Patr. Vleivormen van VN Gillis. 1347 Gielen van der Balct = 1383 Gielijso = 1361 Egidius van der Balcht, Tn. (C.BAERT); 1372 Gerardi Giellen, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Gilmaire |
Gilmère: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN gisil-mêr’gijzel-beroemd’: Gislemarus (MORLET I). 2. Spelling voor Guilmaire, Pic. voor Germ. VN Wilmar. 1326 Jan Wilgemeir, Ip. (BEELE).
|
FD |
Gilman(d) |
Gilmans, Gilmant, zie Gillemans.
|
FD |
Gilmard |
Gilmar(t), zie Wilmart.
|
FD |
Gilmet |
-mez, -me, zie Willement.
|
FD |
Gilmin |
zie Willemijns.
|
FD |
Gilmond |
Gilmont, zie Gillemon.
|
FD |
Gilnay |
Gilnaits, Gilniat: Patr. Vleivorm van Gilles. 1342 Gilons filz Gilleneaul, Luik (HERB.).
|
FD |
Gilon |
-ot, zie Gillon, -ot.
|
FD |
Gilops |
Gillopé: Verhaspeling van Gilots, Gillotet?
|
FD |
Giloteau(x) |
-taux, -tay, zie Gilloteaux.
|
FD |
Gilquain |
-quin(t), zie Gillekens.
|
FD |
Gilquart |
Gilcart, Gilka: Patr. Afl. van Gillis of Gilbert. 1396 Gillis Gillekaerts, Kwaremont (DE B.); 1429 Gillecaert, Ronse (LENOIR).
|
FD |
Gilron |
cf. Gilleron.
|
JG |
Gilron |
zie Gilleron.
|
FD |
Gils |
Var. de Gillis.
|
JG |
Gils |
zie Gillis.
|
FD |
Gilse, van |
van Gils(en), van Gilst, van Giels: PlN Gilze (NB). 1320 Heinen van Ghilse, Mech. (HB 665); 1340 Henricus de Ghilse, Tnh. (VERB.).
|
FD |
Gilsemans |
Ghilsmans: Afl. van Van Gilse.
|
FD |
Gilson |
Gielson, Gilson(n)et, Julson(n)et: Patr. Gilleçon, vleivorm op -eçon van VN Gilles. 1369 Lambrechts Gilsons, Mech. (V.ING.); 1374 Giltsoen van Gete = Giles…de Jace (IAB 30).
|
FD |
Gilson |
Giltay, etc., cf. Gil-, Gill-.
|
JG |
Gilsoul |
Gilsourt: Patr. W. vleivorm op -eçoul van Gilles. 1641 Conrardus Gilsoul, Perwez (MUL V).
|
FD |
Gilst, van |
zie van Gilse.
|
FD |
Gilt- |
-a, -aix, -ay. 1. Proven. Giltay (Dép. Engis). — 2. V. GILD.
|
EV |
Giltay |
-ais, -ait, -aix, -é, -(i)a, zie Gilloteaux.
|
FD |
Giltjes |
zie Gillekens.
|
FD |
Gilve, van |
van Gilwe(n), zie van Geluwe.
|
FD |
Gilveste |
zie Silvester.
|
FD |
Gilyan |
Zie Giljean.
|
FD |
Gilys |
zie Gillis.
|
FD |
Gim- |
-bel, -pel. V. WID (Win).
|
EV |
Gimbrere |
De familie Gimbrère kwam uit Bordeaux via Antwerpen naar Nederland (med. K. Mars, Den Bosch). Wsch. de Fr. FN en PlN Gimbrède (Gers).
|
FD |
Gimenez |
-inez, zie Jimenez.
|
FD |
Gimenne |
-in(n)e, zie Gemin(e).
|
FD |
Giminne |
cf. Gemenne, -ine.
|
JG |
Gimmenich |
PlN Gemmenich (LU).
|
FD |
Gimpel |
Guempel: 1. Patr. D. VN Gimpold. – 2. BN D. Gimpel: goudvink, bloedvink; (overdr.) onnozele hals, sufferd (BRECH.).
|
FD |
Gimst, van |
zie van Gemst.
|
FD |
Gin- |
-ion, -is, -oux, -vert. V. WID (Win).
|
EV |
Ginchon |
zie Guinchon.
|
FD |
Ginckel, van |
Ginckels, zie van Ginkel.
|
FD |
Ginder, van |
zie van Genderen.
|
FD |
Ginderachter, van |
Naar de woonplaats ginder achter (een weg, een waterloop). 1389 Jan van Ghinderachter, Kobbegem; 1392 Gillys van Ghinderachtere, Bollebeek (LIND. 1947″, 219; ESBr. 1933,297-314; 1933-34.262-3).
|
FD |
Ginderboven, van |
Naar de woonplaats ginder boven, daar boven, op een hoogte. 1299 Godevert die men heet Ginderboven, Erps (CG); 1355 Jan van Ghinderboven, Dend. (CLMII).
|
FD |
Ginderbuyten, van |
Naar de woonplaats ginder buiten de dorpskom. PlN o.m. in Mol (A). 1339 Otto van Ghinderbuten, Merchtem (LIND. 1947″, 222).
|
FD |
Ginderdeuren, van |
van Geenderdeure: PlN Ginderdeure in Erembodegem (OV), Ginderdoor (NB): ginder door. 1369 Pétri van Ghenderdore, Zwijveke (AZT); 1422 Margareta vander Beken dicta van Ghinderdore, Bs. (OSTYN).
|
FD |
Ginderen, van |
zie Genderen.
|
FD |
Ginderhuisen, van |
-huysen, van Geenderhuysen, -huijsen, -huyzen: Naar de woonplaats in gene, gindse huizen. Of ontrond uit PlN Gundernhausen (HS), Gundenhausen (BW).
|
FD |
Ginderneder, van |
Naar de woonplaats ginder beneden, in de laagte; b.v. PlN in Hofstade. 146 e. Heinricus de Ghindernedere, Wichelen (LIND. 1947″) 22z); 1409 Jan van Ghinderneder, Mech. (HB 688).
|
FD |
Ginderom, van |
Naar de woonplaats om de hoek, achter de bocht. 1344 Hof van Ghinderomme, Erembodegem; 1396 Jan van Ghinderomme, Oudegem (DE B.); 1348 Ada van Ghinderomme, Bekkerzeel (LIND. 1947″, 221).
|
FD |
Ginderover, van |
Naar de woonplaats ginder aan de overkant. Ook PlN Ginderover (NB). 1351 Jan van Ghinderhover; 1395 Robrecht van Ghinderover, Denderbelle (LIND. 1947″, 222).
|
FD |
Gindertael(en), van |
van Geendertaelen, van Gindertaele, Gintertaelle: Naar de woonplaats ginder te dale, in het dal, in de diepte. 1389 Heinric van Ghindertale, Vilvoorde (LIND. 1947″, 222).
|
FD |
Gindr- |
cf. Gendr-.
|
JG |
Gindraux |
-at, -oz, zie Gendreau.
|
FD |
Gindraux |
V. Gendre.
|
EV |
Ginee |
Zie Jeannet.
|
FD |
Ginestet |
zie Dugenest, de Genestet.
|
FD |
Ginevro |
zie Genevrois.
|
FD |
Gingelen, van |
PlN Gingelom (L). 1146 Gozelo de Gingeleym, L (LO); 1364 Wouter van Ghingeleem, Lv. (IVL).
|
FD |
Gingoux |
cf. Gengoux.
|
JG |
Gingoux |
-out, zie Gangolf.
|
FD |
Ginhoven, van |
1. PlN in Baarle-Hertog, Merksplas, Wuustwezel (HELSEN 1978). – 2. Var. van Van Geenhoven.
|
FD |
Ginion |
Cf. 1781 «fond dit Gignon», topon. à Louveigné; cf. Genion, v° Gen(n)-.
|
JG |
Ginion |
ziejeannot.
|
FD |
Ginis |
cf. Geenis.
|
JG |
Ginis |
zie Geenis.
|
FD |
Gink, van |
zie van Genk.
|
FD |
Ginkel, van |
van Ginckel, Gin(c)kels: PlN Ginkel (G). 1476 Jacop van Ghinkele, G-Bg.(PARM.).
|
FD |
Ginneberge |
1. Metr. Germ. VN Ginbergia (MORLET I). – 2. PlN. Zie Van Geenberghe.
|
FD |
Ginneken, van |
van Genneken: PlN Ginneken (NB). 1276 Jan van Gincke, Ginneken (V.LOON 101).
|
FD |
Ginot |
Zie jeannot.
|
FD |
Ginoux |
zie Genoux.
|
FD |
Gins |
zie Geene.
|
FD |
Gins- |
Ginz- -b(o)urg. Proven. ,,Château du sieur Gui(do)n » ou ,,des genêts ».
|
EV |
Ginsbach |
PlN Günsbach in de Elzas.
|
FD |
Ginsbergen, van |
zie (van) Geesberghen.
|
FD |
Ginsburg(h) |
-bourg, zie Gunzburg.
|
FD |
Ginst |
,,Lieu parsemé de genêts ». Proven. Synon. : VAN der Ghinst, Giot. V. WID (Wi).
|
EV |
Ginste, van de(r) |
van de(r) Ghinst(e), van derGinst, Verginst, van de Gienste, van Deginste, van der G(h)eynst, -Gheijnst, Verg(h)eynst, van de Ghens, de G(h)enst, de Geynst, de G(h)yns(t), de Gijns(t): PlN (in Bellegem) Ginst: brem < Ofr. geneste, Fr. genêt, Lat. genesta. 1263 E[ustachius] de Ghenste (had een leen) Ghenste, Bellegem (VS 2003,136). 1382 tgoed ten Gheenste, Bellegem; 1346 Willems van den Gheenste huus, Ktr.; 1398 Wauter van den Gheinste, Rollegem (DEBR. 1971,1970). -Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Vande(r)g(h)inste. LG1980,429-431.
|
FD |
Gintelenberg |
Gintelenberg komt in 1900 in ‘s-Hertogenbosch voor, waar ook: 1882 van Guntlisbergen, 1890 Guntlisberger; 1832 Guntelingsbergen, Heeswijk (PDB). D. FN Guntlisbergen, -er < PlN Guntlisberg bij Zurich (CH).
|
FD |
Ginteren, van |
zie van Genderen.
|
FD |
Gintertaele, (van) |
zie van Gindertael(en).
|
FD |
Gints |
Gintz, zie Geene.
|
FD |
Ginzbourg |
zie Gunzburg(er).
|
FD |
Gion |
zie Guido(n).
|
FD |
Giondelaers |
Door diss. < Mnl. grondenaer: grondeigenaar. Vgl. D. Grundherr. 1391 Heinr. Grandler, Hausbesitzer zu Rottweil (BRECH.).
|
FD |
Giordan(o) |
-i(no): Patr. It. vorm van VN Jordanus. Ziejordaens.
|
FD |
Giorgi(o) |
zie George(s).
|
FD |
Giot |
cf. Gi-.
|
JG |
Giot(s) |
Gios, zie Wydoodt.
|
FD |
Gioudemans |
zie Goemans.
|
FD |
Giovan(n)i |
-elli, -etti, -ini: Patr. It. vorm en afl. van HNJohannes.
|
FD |
Giphart |
zie Gebhard.
|
FD |
Gips |
zie Gypen(s).
|
FD |
Gir- |
-ard, -ardin, -ardot, -aud(on), -ault, -bal, -boux, -et, -od. V. WARD (Wari).
|
EV |
Gir- |
cf. Ger-.
|
JG |
Girain |
zie Gerin.
|
FD |
Girait |
zie Géraud.
|
FD |
Giraldo |
-i, Ghiraldo, Ziraldo, Ziroldo: Patr. It. vorm van de Germ. VN Geroud. Zie Géraud. 1623 Ger. Giraldi, Venetië’-Aw. (AP).
|
FD |
Girard, (de) |
Giraerts, Jirard, Girardi(ni), -o, Girardin, -eau, -on, -ot: Patr. Fr. vorm en afl. van de Germ. VN Gérard. 1317 Gerar fil Girardin, Luik (RENARD).
|
FD |
Giraud(on) |
-ault, -audeau, -audier, zie Géraud.
|
FD |
Girb- |
cf. Gerb-.
|
JG |
Girboux |
zie Gerbaud.
|
FD |
Girckens |
zie Geerkens.
|
FD |
Gircour |
PlN Gircourt (Vosges) of Gercourt (Meuse).
|
FD |
Gireaudot |
zie Géraud.
|
FD |
Girens |
zie Geerens.
|
FD |
Girés |
zie Girresch.
|
FD |
Giret |
zie Gérez.
|
FD |
Girin |
zie Gerin.
|
FD |
Girits |
zie Gerits.
|
FD |
Girkes |
zie Geerkens.
|
FD |
Girlot |
Patr. Dim. van Germ. ger-naam.
|
FD |
Girmes |
D. dial. var. van Kirmes: ker(k)mis.
|
FD |
Girod(et) |
Girodo, zie Géraud.
|
FD |
Girodroux |
Wsch. < Giraudeau.
|
FD |
Giron |
-ont, zie Geron.
|
FD |
Girondal |
-eau, -in, -on: 1. Afl. van Zuidfr. gironde: zwaluw (DNF). – 2. Var. van Giraudeau, -on, met epenthetische n.
|
FD |
Girondal |
V. Gérondal.
|
EV |
Girondin |
Proven. ,,De Gironde » (Anc. Province fr.).
|
EV |
Girot |
1. Patr. Dim. van Germ. ger-naam, zoals Gérard. – 2. Grafie voor Giraud.
|
FD |
Giroud |
-oux, -oul(le), Géroux: Patr. Rom. vorm van Geerolf.
|
FD |
Giroul |
Giroulle. 1331 « Geroule » RegLaroche ; probabl. forme romane de l’anthrop. germ. gair-wulf > lat. Gerolfus [FD] ; cf. Giroud, -oux, v° Ger-.
|
JG |
Girousse |
zie Guerrouche.
|
FD |
Girresch |
Gir(r)ès: D. BN Girsch < Mhd. girisch: gierig, hebzuchtig.
|
FD |
Girretz |
zie Gerits.
|
FD |
Girs(t) |
zie Geerts.
|
FD |
Girten |
zie Geerdens.
|
FD |
Giry |
cf. Géry.
|
JG |
Giry |
zie Géry.
|
FD |
Gis |
Zie Gijs.
|
FD |
Gis- |
-bran(d), -gand. V. WID (Wiz).
|
EV |
Gis- |
cf. Ghis-.
|
JG |
Gisbergen, van |
zie van Geesbergen.
|
FD |
Gisbert(s) |
-ers, -ertz, zie Gyselbrecht.
|
FD |
Gisbierre |
Guisbier(s): Patr. Pic. vorm voor Gisbert (vgl. Ghisbain). Zie Gyselbrecht.
|
FD |
Gisbran(d) |
Gisbrant: Patr. Germ. VN gîs-brand ‘pijl-zwaard’: Giseprandus (MORLETI).
|
FD |
Gisbrand |
Gisbrant. 1417 «Jakeme Gibrant le père» PolyptAth; du thème G(h)is- avec brand-comme second élément.
|
JG |
Giselet |
Patr. Rom. dim. van Germ. VN Gijzelbrecht/Giselbertus.
|
FD |
Giseme, (de) |
zie De Gersem.
|
FD |
Gisen |
Zie Gijsen(s).
|
FD |
Gisgand |
cf. Guisgand.
|
JG |
Gisgand |
Guisgand, Ghisgand, Gigant(e), Ghiga, Cigas(e), Giegas, Gieghase, Gygax: Ofr. gigant, Fr. géant: reus. Vgl. (de) Reuse, de Reese. 156 e. Jehan le Gigat=Jehan le Gygant, Corbais (HERB.).
|
FD |
GISIL |
,,Flèche ». Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Pourrait être aussi une forme dérivée de GID. Contractée, a pu se confondre avec GIL (Gi[si]l). V. GIL. I. N. simples. Geyssel-, Gh(y)sel- -s, -en, -inck, -ings, -ynck. G(h)isl-, Gusl- -(a)in. II. N. composés. G.-hari : Gisselaire.
|
EV |
Giskes |
Giskin, zie Gijskens.
|
FD |
Gislain |
Guisl(a)in, Guisel(a)in, Guisoland, Gislen, Ghis(se)lain, Ghiselin, Gissalin, Gesl(a)in, Gislini, Ghisleni, Jeslein, Ghil(l)ain, Gill(a)in, Gillaint, Gilain, Gylain, Guil(l)(a)in, Ghilin, Gelain, Gileen: 1. Patr. Rom. vorm van Lat. VN Gislenus, latinisering van Germ. gisil-naam, zoals Gijzelbrecht. 1340 Petrus Gilain, d’Etréaupont (MORLET); 1387 Pierre Guillain (MARCHAL); 1461 Piérart Guiselin, Dk. (TTT). – 2. Sommige vormen kunnen Rom. grafieën zijn van Gyselen (Mnl. Giselin), andere evtl. vleivormen van Giles. – 3. Guil(l)(a)in en homoniemen kunnen ook vleivormen zijn van Guillaume. Vgl. Willens, Guillin. Gisquet: Patr. Dim. van Gijs, Gijzelbrecht. 1607 Jean Gisket; 1645 Jean Gisquet, Namen (RBN).
|
FD |
Gislain |
V. GISIL.
|
EV |
Gisquière |
cf. Ghesquière.
|
JG |
Gisquière |
V. Ghesquière.
|
EV |
Gisquière |
zie Gaquier(r)e.
|
FD |
Gissalin |
Var. de Gislain, etc.
|
JG |
Gissalin |
zie Gislain.
|
FD |
Gisselaire |
-eire, zie Gyselaers.
|
FD |
Gisselaire |
V. GISIL.
|
EV |
Gissens |
zie Geersens.
|
FD |
Gisset |
cf. Guisset.
|
JG |
Gisset |
zie Guisez.
|
FD |
Gistel,van |
PlN Gistel (WV). 1129 Christian! de Gistela, Oudenburg; 1285 Roeger van Ghistele (DFW).
|
FD |
Gistela(e)re, de |
Afkomstig van Gistel (WV). 1280 Johannes Gistellare, Ip. (BELLE).
|
FD |
Gistelinck |
cf. Geerstelynck.
|
JG |
Gistelinck |
-ynck, zie Geerstelynck.
|
FD |
Gistelman |
Afl. van Van Gistel.
|
FD |
Gistman |
BerN van de gistbereider of-verkoper.
|
FD |
Gisz |
zie Gijs.
|
FD |
Git- |
-s, -tens. V. WID.
|
EV |
Git(t)ler |
D. ontronde vorm van Güttler. Metr. Afl. van VN Gütel: Goedele. 1389 Gregor Guteler, Gorlitz (DN).
|
FD |
Gits |
w. (Piétrain) Guets. Nom d’origine: Gits (FlOcc), ou l’anthrop. germ. que représente ce topon.: génitif en -s ou hypocor. en -iso? Toutefois le NF apparaît en Wallonie, cf. 1631 «le jardin Gits» Fronville.
|
JG |
Gits, (van) |
Gidts: 1. PlN Gits (WV). 1306 Clais van Ghits(DFIV).-2. Zie Giedts.
|
FD |
Gitsels |
Wellicht < Gijssels.
|
FD |
Gittenaer |
Gietenaar < PlN Gieten (D)?
|
FD |
Gittens |
Patr. Vleivorm van Germ. VN Giddo, bakervorm van Gidbertus (MORLET I). Vgl. Giedts.
|
FD |
Giudici |
It. BerN Giudice: wetheer, rechter; vgl. Schepens. Giuliano, -i, -a: Patr/Metr. It. vormen van Lat. HN Julianus/-a.
|
FD |
Giulliams |
zie Williaume.
|
FD |
Giunta |
-ti: It. < Bonag(g)iunta, buona aggiunta: goede aanwinst. BN voor een gewenst kind.
|
FD |
Giusto |
Giust(i): Patr. It. vormen van Lat. HN Justus. 1703 J.B. Giusti, Lucca-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Giv- |
-ae, -el, -ron. V. WEFA.
|
EV |
Givard |
-art, zie Gevaert.
|
FD |
Giveron |
zie Givron.
|
FD |
Givert |
Giviar: Patr. Wsch. van een Germ. geb-naam. Vgl. Giverius (MORLETI).
|
FD |
Givert |
NF attesté dans la région de Harchies et Quaregnon depuis 1660 (GeneaNet); nom issu p.-ê. de Giverius, anthrop. germ. (Morlet NP Gaule I, 108).
|
JG |
Givet |
Nom d’origine: Givet (Ardennes).
|
JG |
Givet |
PlN (Ard.).
|
FD |
Givord |
-ort, zie Gevaert.
|
FD |
Givort |
Givord. NF importé de l’Ain ou de l’Isère, où il est attesté depuis le 16e s. (Genea-Net); nom d’origine: Givors (Rhône).
|
JG |
Givron |
Nom d’origine: Givron (Ardennes), d’un thème fréquent en toponymie wallonne; le fr. dial. givron ‘givre’ est peu probable, fr. givre n’étant attesté (comme hapax) qu’au 15e s.; de même w. (Huy) djivron ‘purin’.
|
JG |
Givron(t) |
Giveron: PlN Givron (Ard.).
|
FD |
Givry |
PlN (Ard., Marne,…).
|
FD |
Gjertsen |
zie Geertsen.
|
FD |
Gla(u)dy |
Patr. Lat. HN Claudius. Zie Claude.
|
FD |
Glab |
Gelap: Patr. Bakervorm van Germ. VN glad-berht: Glabert (MORLET I)?
|
FD |
Glabay |
PlN Glabais (WB).
|
FD |
Glabbeek, van |
van Glabbeeck, (van) Glab(b)eke, van Gelabbeek: PlN Glabbeek (VB), Neer- of Opglabbeek (L). Bij Kiliaan is Glabbeke ook Klabbeek (Clabecq, WB) (CLAES1989). 1294 Heynric sire van Glabbeke, Mtr. (CG); 1368 Stevin van Glabbeke, Ktr. (DEBR. 1972); 1443 Peter van Ghelabbeeck, Zolder (VANB.).
|
FD |
Glabots |
zie Clabau(d).
|
FD |
Glabus |
zie Clobus.
|
FD |
Glacé |
Glasset. Surnom d’homme froid: fr. glacé; cf. aussi Glasson, ainsi que 1567 «Henin del Classe» BourgNamur.
|
JG |
Glacet |
-é, zie Classet.
|
FD |
Glachant |
Surnom: forme pic. d’anc. fr. glaçant ‘glissant; rusé, trompeur’ FEW 4, 140a.
|
JG |
Glachant |
W. adaptatie (met hypercorrecte ch) en reïnterpretatie van Claassen; vgl. Claçens.
|
FD |
Glachet |
zie Classet.
|
FD |
Glacz |
Glatzel: D. Glatz, BN voor een kaalkop.
|
FD |
Glad(e), |
zie Claude.
|
FD |
Glade |
1. Proven. Glad (Précédant un N. de rivière), ,,Clair » ou (Devant un N. de terrain), ,,Uni ». — 2. V. LAD.
|
EV |
Glade |
cf. Glaude.
|
JG |
Gladieux: |
Patr. Afl. van VN Gla(u)de = Claude.
|
FD |
Gladiné, |
Gladine(s), -ez: Patr. Dim. van VN Claude = Claude. Vgl. Glade.
|
FD |
Gladon |
Patr. Gla(u)don, vleivorm van Claude.
|
FD |
Gladsteen |
Wellicht reïnterpretatie van Glitzenstein.
|
FD |
Glady |
cf. Glandy.
|
JG |
Glady |
zie Glaudy.
|
FD |
Gladys(z) |
Gladisz: 1. Metr. E. VN Gladys, oorspr. Wels Gwladus, gwl. afgeleid van Claudia (V.D.SCHAAR). – 2. De grafieën op -sz suggereren veeleer Slavische namen. BRECH. verklaart de FN Gladis, -itz, -i(t)sch < Slav. VN Gladu: 146 e. Joh. dictus Gladiss.
|
FD |
Glaenzer |
zie Glanzer.
|
FD |
Glaes |
zie Gerlach.
|
FD |
Glaes(e)- |
Gless- -ner (Formes allem.). NOB 133.
|
EV |
Glaes(e)ner |
Glaessner, zie Glesener.
|
FD |
Glaeser |
zie Glaser.
|
FD |
Glaesmakers |
zie Glazema(e)kers.
|
FD |
Glaessner |
cf. Glesener, Glesner.
|
JG |
Glaezen |
zie Claes.
|
FD |
Glaise |
Nom d’origine: (La) Gleize (= église).
|
JG |
Glaise |
zie Delgleize, Claeys.
|
FD |
Glaisner |
zie Gleissner.
|
FD |
Glaisse |
zie Claeys.
|
FD |
Glandy |
NF importé de l’Aveyron, où il bien attesté au 17e s. (GeneaNet).
|
JG |
Glandy |
Wsch. var. van Glady, met n-epenthesis. Of afl. van gland: eikel?
|
FD |
Glane |
zie Glanz.
|
FD |
Glaneur |
1523 «la veuve Bertran Le Glaineur» BourgNamur; nom de métier: fr. glaneur.
|
JG |
Glaneur |
zie Glin(n)eur.
|
FD |
Glansdorff |
PlN Glansdorf in Rhauderfehn (NS).
|
FD |
Glanz |
Glane: D. BN: glanzend, schitterend. 1402 Hans Glantz, Biberach (BRECH.).
|
FD |
Glanzer |
Glaenzer: D. BN voor iemand die (graag) schittert, glanst. Of BerN voor iemand die voorwerpen poetst, doet glanzen.
|
FD |
Glas |
,,Verre, Vitre ». Profess. N. de vitrier ou de verrier. Synon. : Glae-zen, Glasema(e)kers.
|
EV |
Glas, (van der) |
zie Gerlach.
|
FD |
Glasema(e)kers |
zie Glazema(e)kers.
|
FD |
Glaser |
Glasser, Glaszer, Glezer: D. BerN van de glazenmaker. 1551 Hans Glaser, Elzas-Aw. (AP). Glasmacher, zie Glazema(e)kers.
|
FD |
Glasner |
zie Glesener.
|
FD |
Glass |
Patr. D. vorm voor Nikolaus, zoals Glas, Glaas, Glass, var. van Klas.
|
FD |
Glassée |
V. LAD (Laz).
|
EV |
Glasset |
cf. Glacé.
|
JG |
Glasset |
-ée,-ez, zie Classet.
|
FD |
Glasson |
1. Patr. Vleivorm van VN Nicolas. Vgl. Glasset. – 2. Dim. van Ofr. glace: ijs, spiegel. BN. 1292 Sainte Glachons = 1316 Sainte Glaçons, Dk. (TdT).
|
FD |
Glasson |
1226 «Jehans Glaçons» = 1234 «Jehan Glaçon» ChirTournai, 1279-81 «Glaçons» ComptesMons; probabl. anc. fr. glaçon, m. ‘hallecret, écrevisse de fer pour parer un coup’ Gdf 4, 284, surnom de soldat [le sens moderne de ‘personne froide’ FEW 4, 139b serait surprenant].
|
JG |
Glat(t) |
D. BN, wellicht voor een gladde aal.
|
FD |
Glatigny |
13e s. «Colars de Glatignies» Doc-Lens, 1380 «Johan Renis de Glategni» Rentier-Ramée, 1499 «Hannette de Glatigny» Ter-rierNaast; nom d’origine: 1286 «en Glategni», devenu Glatigny (Bozière, Tournai ancien et moderne, 286) et rue du Glatigny/Glategnies à Tournai [MH]; sinon d’un des noms de communes de France, Glatigny (Oise, Manche, Seine-et-Oise, etc.) ou de Glategmes à Deux-Acren (Ht).
|
JG |
Glatigny |
PlN (Oise, Manche, Seine-et-Oise) en in Ransart (H) en Thorembais (WB). 1232 Ernekin de Glateni, Lv.; 1303 Goffart de Glatigny, Malèves (AAV).
|
FD |
Glatigny |
Proven. 1. Dép. Ransart et Thorembaix – les – Béguines. •— 2. Loc. fr.
|
EV |
Glatte |
V. Glade.
|
EV |
Glatzel |
zie Glacz.
|
FD |
Glaude |
w. (Bastogne) Glôde, Glade. 1528 «Glaude Boechette vesve de Jacquemars Wal-metz » Ladeuze, 1540 « la vesve Glaude Joly » Villers-Pol, 1541 «Glaude Fauvette» Har-chies, 1588 «Glaude d’Ama» CoutStavelot, 1613 «Jaspar Glade» Antheit, 1623 «An-thoine Glaude» émigré en Suède, 1725 «Louis Glaude» Hatrival; var. sonorisée de Claude, due à la prononciation dialectale du nom (comp. la prononc. de reine-claude}. » Dérivés: Glavie. Surnom: anc. fr. glavie ‘glaive’ FEW 4, 144b ou plutôt son corresp. moy. néerl. glavie •pointe de la lance; combattant armé de la lance’. Cf. aussi le suivant.
|
JG |
Glaude(n) |
zie Claude.
|
FD |
Glaudel |
zie Claudel.
|
FD |
Glaudemans |
Gloudemans: Patr. Afl. van Claude = Claude. Vgl. Gelaude.
|
FD |
Glaudin |
Glauden [mais cf. Glouden]. – Glaudot.
|
JG |
Glaudin |
Patr. Vleivorm van VN Claude.
|
FD |
Glaudo(t) |
zie Claudot.
|
FD |
Glautier |
Pic. clauti, Fr. cloutier: nagelmaker. BerN (HERE.). 1622 le Clautier, Hervé; 1695 Glautier, Ville-Pommeroeul (PDB).
|
FD |
Glautier |
Var. sonorisée de pic. (Mons) clauti, fr. cloutier ‘fabricant de clous’.
|
JG |
Glauw |
zie Claude.
|
FD |
Glavie |
V. Clavier.
|
EV |
Glavie(r) |
-ieux: Ofr. glavier: zwaardenmaker. BerN.
|
FD |
Glavier |
Var. à initiale sonorisée du NF Clavier (*glavier au sens de ‘fabricant de glaives’ ne paraît pas attesté).
|
JG |
Glazema(e)ker(s) |
-mackers, Glasema(e)kers, Glazenmakers, Glaesmakers, Glasmacher: BerN van de glazenmaker. 1354 Janne den Ghelasemakere van iiij vensteren te makene, Lv. (DE MAN 1949,35); 1422 Willem vanden Gavere dit Glaesmakere, Ktr. (DEBR. 1958); 1536 Jan Gelaesmeickers…een gelaesvinster, Ht. (GESSLER20).
|
FD |
Glebert |
zie Gilbert.
|
FD |
Glecer |
Spelling voor D. Glatzer < PlN Glatz in Silezië. 1392 Girgl Glaczer, Bohemen (DN).
|
FD |
Gleich(er) |
D. Gleich: gelijk, even, passend. Gleis(s)ner, Glaisner: D. BN Mhd. gelîchsenaere: veinzer, huichelaar.
|
FD |
Gleize(s) |
zie Delgleize.
|
FD |
Glémot |
Glemot, zie Clémot.
|
FD |
Glenet |
Cf. 1499 «Jehan Glenette»TerrierNaast; probabl. dimin. de pic. glène ‘poule’, cf. Clin-né et Glineur; sinon var. de *Gelinet, dimin. de Gelin [JH]. – Glenisson. Sans doute du même thème.
|
JG |
Glenet |
Wellicht < Glinet, Gelinet, dim. van Gelin.
|
FD |
Glenisson |
Glé-: Patr. Afl. op -eçon van G(e)lin.
|
FD |
Glenisson |
Gley, Glibert. V. GIL.
|
EV |
Glerum |
Noorse FN Glaerum, Glerum < PlN Glaerem, Glerem in Surnadal (PDB).
|
FD |
Gles(e)ner |
Glaessner, Glaes(e)ner, Glasner, Gloesener: D. Bern: glazenier, glazenmaker.
|
FD |
Glesener |
Glesner, w. (Bastogne) Glêznèr, Glaessner, w. Glesner. Nom de métier: ail. G laser ‘vitrier’.
|
JG |
Gleton |
1265 «Jehans Gletons» CensNamur; surnom: anc. fr. (Douai) gleton ‘grateron’ (plante) FEW 16, 330b ou bien dérivé du w. glèter ‘baver’ FEW 4, 157a, comp. 1275-76 «Robiers li Gleteus», 1279-80 «Jehans li Gleteus» RegTournai.
|
JG |
Gleton |
Ofr. gleton: klis, kleefkruid (J.G.).
|
FD |
Glezer |
zie Glaser.
|
FD |
Gli(c)k |
zie Gluk.
|
FD |
Gli(s)neur |
De l’ancien verbe glener, ,,glâner ». N. de glaneur.
|
EV |
Glibert |
zie Gilbert.
|
FD |
Glicens(z)tein |
zie Glitzenstein.
|
FD |
Glickman |
Glicksmann, Gliksman, Glikerman, zie Gluckmann.
|
FD |
Gliksberg |
Glücksberg, wsch. verward met PlN Glücksburg (SH,NRW).
|
FD |
Glime |
Nom d’origine: Glimes (BrW); cf. aussi Glume.
|
JG |
Glime |
Proven. Glimes (Loc.).
|
EV |
Glime(s) |
de Glimme, zie De Glimes.
|
FD |
Glimont |
V. GIL.
|
EV |
Glin(n)e |
cf. Gelinne.
|
JG |
Glin(n)eur |
Glinoer, Ghilneux, Glaneur: Afl. van Fie. glinne, glène < Lat. gallina: kip, hen. BerN van de kippenkweker, poelier (KCTD 1995,123-5).
|
FD |
Gline |
Glinne(s): 1. Zie Gelinne. – 2. Var. van Deglin(n)e, zonder vz. Zie De Glimes.
|
FD |
Glineur |
Ghilneux (par metathèse). NF borainet hennuyer, très probabl. surnom de marchand de volaille: dérivé en -eur < lat. -ator (non attesté en dehors du NP) du type pic. glène, glin.ne ‘geline, poule’ [CH], cf. Glinne [le recours au verbe *g(e)liner, attesté dans les dialectes (surtout d’oc), notamment au sens de ‘faire la cour’n’est pas nécessaire]. — Biblio-gr.: C. Hanton, BTD 67, 123-6, 130-1 [Glirme etGlineur].
|
JG |
Glinne |
Profess. Gelinne, ,,Poule » (Anc. fr.) N. d’éleveur ou de marchand. N° 164.
|
EV |
Glise |
zie Delgleize.
|
FD |
Glissoux |
NF attesté par GeneaNet dès le 17e s. à Guignies et Gaurain-Ramecroix (Tournaisis); probabl. surnom (de mineur?) d’après pic. gli-chou ‘surface lisse isolant un bloc de charbon’, glissou ‘fente dans la veine’ ou d’un tenue équivalent FEW 16, 45b.
|
JG |
Glissoux |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN Glissulf, wellicht door metathesis < Gisilwulf: Gislulf, Gislolf (Fm.). 1470 Jan Glissoul, Rijsel (PARM.); 1475 Maigne Glissoul, Dk. (TTT).
|
FD |
Glitzenstein |
Glicens(z)tein: D. Galitzenstein: zinkvitriool (GOTTSCHALD).
|
FD |
Globert |
zie Clobert.
|
FD |
Glöckner |
Glockner, Glock(e)mann: D. BerN van de klokkenluider.
|
FD |
Glode(n) |
Glod(é), Glodt, Glodyn, zie Claude.
|
FD |
Gloesener |
zie Glesener.
|
FD |
Gloire |
Gloer, zie Glorie.
|
FD |
Gloire |
Gloria, Glorie. 1173 « Gloria nomine de Cure» CartOrval, 1215 «Ibers Gloria», 1297 «Maroie Glore» NécrArras, 1326 «Glorie van der Gracht» Ypres, 1449 «Piètre Gloria» Tournai, 1499 Ernoul Glore» TerrierNaast, 1534 «Guillaume Gloire» BourgNamur; nom de baptême fém. Gloire, d’origine latine; Gloria pourrait être aussi un surnom délocutif de chantre, d’après le Gloria in excelsis.
|
JG |
Glori- |
-an, -e, -eux. Car. mor. ,,Vaniteux, vantard » (Le premier, méridional). N° 269.
|
EV |
Gloria |
-ie, cf. Gloire.
|
JG |
Glorian |
Patr. Afl. van HN Glorius? Of < Florian?
|
FD |
Glorie |
Gloria, Gloire, Gloer, Glor(e), Gloor, Verglorie: Metr. Lat. HN Gloria. 1215 Ibers Gloria; 1297 Maroie Glore, Atrecht (NCJ); 136 e. Boidekin filius Glorien, Cent (GN); 1326 Glorie van der Gracht, Ip. (BEELE); 1449 Piètre Gloria, Dk. (TTT).
|
FD |
Glorie, de |
zie Degloire.
|
FD |
Glorieux |
Glorieus: BN: op eer en glorie gesteld. 1231 Aie Gloriosa; 1324 Pieret le Glorieus, Atrecht (NCJ); 1364 Petrum Glorieus, Dk. (SMTII).
|
FD |
Glorieux |
-ieus. 1268 «Huon Glorieus» Dettes-Ypres, 1364 «Colars li Glorieus» PolyptAth, 1540 «Raphaël Glorieux, seigneur de Leuze» Hérinnes, 1600 «Sébastien Le Glorieux» BourgNamur; surnom: moy. fr. glorieux ‘orgueilleux’, w. glôrieùs ‘fier, vaniteux; ambitieux’FEW 4, 165b.
|
JG |
Gloris |
1. Patr. Lat. HN Glorius. – 2. Uit Floris. – 3. De D. FN Glorius wordt verklaard uit Hilarius (BRECH.).
|
FD |
Glotz |
Du moy. ht-all. glotzen, surnom de qqn qui ouvre des yeux étonnés, qui a un regard stupide (Morlet 465).
|
JG |
Glotz |
zie Klotz.
|
FD |
Glotzer |
Glötzer: D. BN voor een gaper.
|
FD |
Gloudemans |
zie Glaudemans.
|
FD |
Glouden |
NF gaumais de Châtillon (Saint-Léger), de date récente, dont l’origine est incertaine.
|
JG |
Glouden |
V. HLOD.
|
EV |
Glouden |
zie Claude.
|
FD |
Gluck |
Gluck, Gli(c)k: D. BN Gluck: geluk.
|
FD |
Gluckman(n) |
Glickman, Glicksmann, Gliksman, Glikerman: D. FN Glücksmann. BN voor iemand die geluk brengt of heeft.
|
FD |
Glume |
cf. Egleme.
|
JG |
Glume |
zie De Glimes.
|
FD |
Glusmann |
D. Klussmann, afl. van PlN Klus: kluis.
|
FD |
Gmajner |
zie Gemeiner.
|
FD |
Go- |
-vaere, -vaer(t)s, -vaert, -vers. V. GOD (Go).
|
EV |
Go(i)gne- |
-e, -eaux. V. GOD (Gon).
|
EV |
Go(o)rman(s) |
Go(o)remans, Gorremans: 1. Afl. van Van Goor. – 2. Uit Go(e)dermans.
|
FD |
Go(u)rdon |
Guerdon: Afl. van Ofr. gort, Fr. gourd: lomp, log, onhandig. BN. Vgl. Gourdin.
|
FD |
Go(u)sse- |
-lies, -ries, -ry. N° 79.
|
EV |
Go(w)y |
Gowie, zie Gouwy.
|
FD |
Goar |
Goart. Nom issu de l’anthrop. germ. gud-hard-, cf. 868-869 «Goharmunt» topon. à Jumet, 13e-14e s. «Gohart» LivreEu (Seine-Maritime) ; cf. aussi le corresp. Godard qui est soit une formation secondaire, soit un dérivé roman.
|
JG |
Goard |
-ar(t), zie Goddaer(t).
|
FD |
Goarnisson |
zie Guernisson.
|
FD |
Gob(b)- |
Du thème anthropon. germ. gud- + second élément avec b- à l’initiale (bald-, berth-,…), cf. les var. Goube, -ert, -et. Secondairement, surnom du thème gobbo- FEW 4, 177-183 ; anc. fr. gobe, -été ‘vaniteux, -se’, go-bert ‘joyeux’, gobet ‘bonne bouchée’, gobart, gobeau ‘gobelet’, etc. « Hypocor. simple (germ. Gobbo): Gob, Gobbe. * Dérivés: Gobaux, Gobeau, Gobeaux (ou de l’anthrop. germ. gud-bald-), sans doute aussi Gobbo. 1284 «Gobaus de Verton» = 1308 «Gobaut jadis de Verton» CartOrval, 1545 «Jehan Gobault», 1572 «Jean Gobau», 1596 «Gabriel Gobart» BourgNamur, 1617 «Jean Gobbaux» BourgDinant, 1785 «Jean Gobeaux» Gonrieux. – Ghobert, Gobert, Go-bier, Gobiert, Gobiet, w. Gobiè (anthrop. germ. gud-berth-). 989 «Godebertus» Gand, 1222 «Gobertus» Bioul, 1265 «Gobers li Escrivens», 1289 «Hawit li Gobert» Cens-Namur, 1296 «Gobiers Joye» = 1338 «Gobert Joye» ComptesMons, 1362-63 «Colars Gobiers» PolyptAth, 1365 «Thieris Gobiers lamiers de telliers» TailleMons, 1397 «Pière Gobert» Treignes. – Gobet. 1272 «Maria relicta Gobbet» Corroy-le-Grand. – Gobiet, Gobiet d’Alviella. 1332 «Gobelet dou Haloy» RegLaroche, 1447 «Jonet Gobelet» Gozée, 1492 «Jean Gobiet de Bouvignes, dit le petit Gobiet» Bouvignes, 1502 «Gobelet de Bioul» BourgNamur, 1507 «Gobelet Grongnart» Bouvignes, 1574 «Lambert Gobiet» Purnode, 1580 «Jehenne de Hierges, dict Gobiet» Haybes, 1594 «Jean Gobelet, peintre» BourgDinant, 1611 «Giele Gobleit, molnier» BourgDinant, 1710 «Jean Gobiet, mambour» arbalétrier de Ciney. – Gobin, Gobyn, Gobeyn. 1284 «Gobin de la Fontaine» CartOrval, 1294 «Gobins de Pons» CensNamur, 1492 «Wil-lamme Gobin» BourgNamur, 1539 «Willame Gobin» CourVedrin. – Gobillon. 1237 «Go-blion ou Gobles» Liège, 1273 «Goblioneni de Hukebak» CartValDieu, 1280 «Goblionis canonici Sancti Materni» PolyptLiège. –Gobron (dérivé en -eronl). « Autres dérivés: 1363 «Gobar» Liège, w. (Esneux) Goba. — 1301 «Gobelinus» Liège. -1383 «Gobinet, fils Gobin» Avin. – 1300 «Goblekins» Liège. – 1573 «Gobson», w. è Gopson (topon.) Flémalle-Haute (dérivé en -eçonl).
|
JG |
Gob(e)let |
Gobled: Patr.Fr. dim. van Germ. VN Gobrecht of Gobboud. 1426 Johannes Goblet, Dk. (MULI).
|
FD |
Gob(e)lin |
Gablin, Joblin: Patr. Vleivorm van Germ. VN Gobrecht of Gobboud. Vgl. Gobel. 1272 Gobelino, Stromberg (HARTIG); 1348 Gobelini de Cervo, LU (CVD); 1356 Amelio Gobelini, Maaseik (SLLIV); 1407 Lijsbet Gobbelins, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Gob(ert) |
Goff(art), mais cf. w. Gofwè (sous Goff-).
|
JG |
Gobau(x) |
Gobeau(x), Goubau(lt), Goubauw, Gaubout, Jaboud, Gobbo, Gobéo: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Godeboud. Zie Godbolt. 1163 Godebaldus custos (GN); 1404 Jehan Gobaut (MORLET).
|
FD |
Gobbaert(s) |
Gobart, Gobaer, Gob(b)a: Patr. Var. van Gobert (ar/er-wisseling). Of afl. van de bakernaam Gobbe. 1159 Gobardus de Corenhuse (LIND. i949,5o); 1346 Colien Ghobbar(t), LU (AVB).
|
FD |
Gobbe |
Gob(e), Gobes, Gobbens, Goube, Gaube: Patr. Bakervorm van de Germ. VN Go(de)brecht of Go(de)boud, of zelfs Godefried. 1286 Gobbo filius Heilewigis, Bergen-op-Zoom (V.LOON 62); 1292 Robrecht Ghobe, Oudenburg (CG); 1311 Godefridi Gobbe de Domelle, NB (OATII); 1345 Jan Gobben, Genk (VDZ); 1349 Jehans Goube, Dk. (TdT).
|
FD |
Gobbels |
zie Gobel.
|
FD |
Gobbelschroy, van |
PlN in Kortrijk-Dutsel (VB). 1537 Bartholomeus van Gobbelsrode, Blanden (CALUW. 2000); 1689 Jonas van Gobbelschroij, Lv.(MULVII).
|
FD |
Gobbert |
-ers, zie Gobert.
|
FD |
Gobbin |
zie Gobin.
|
FD |
Gobbo |
zie Gobaux.
|
FD |
Gobé |
zie Gobet.
|
FD |
Gobeau(x) |
zie Gobaux.
|
FD |
Gobein |
zie Gobin.
|
FD |
Gobel |
Göbel(s), Goebel(s), Goebbels, Gob(b)els, Gobbels, Gubbels, Gubel, Geubel(s), Geubbels, Geubelle, Guebel(s), -elle, Guébel(s), Gebel, Gueubel(le), Goppel: Patr. Dim. van de Germ. VN Go(de)brecht of Go(de)boud. 1322 Amelricus ser Gobelkens; 1356 Wouter ser Guebelens, Bs. (PEENE1949); 1340 Godefridus dictus Gobbelen, Tn. (C.BAERT); hc e. Gobin dit Goebel et Gobert d’Autel, Luik (BODY); 1341 Gobbels huis Vogels; 1385 Tilman Gobbelensoen, Maaseik (MNT 457); 1500 Aelart Gubbels, Genk (VDZ).
|
FD |
Gobeo |
zie Gobaux.
|
FD |
Goberecht(s) |
zie Gobrecht.
|
FD |
Gobert |
Ghobert, Gobbert, Godbert, Gobiert, -ier(re), Goubert, -eir, Gaubert, Goebeert, Gob(b)ers, Goppert: Patr. Germ. VN Godebrecht; zie Gobrecht. 1419 Piètre Godebeert=1423 Pieter Gobert, Ktr. (DEBR. 1958); 1708 Judocus Gobert, Denderhoutem (voorvader van) Goubert (VS1982, 534).
|
FD |
Gobet |
-ets, Gobiet, Goubet, Gobé, Gobez: Patr. Dim. van Germ. VN Gobert of Gobau(x). 1340 Jehan Gobet, Senlis; 146 e. Micheron Goubet (MORLET).
|
FD |
Gobeyn |
-ien, zie Gobin.
|
FD |
Gobiert |
-ier(re), zie Gobert.
|
FD |
Gobiet |
-ed, -in, zie Gobelet, Gobelin.
|
FD |
Gobiet |
zie Gobet.
|
FD |
Gobillard |
Gobillon: Patr. Fr. vleivormen van Germ. VN Gobrecht of Go(de)boud. 1237 Goblion ou Gobles, Luik (J.G.); 1340 J. Gobillon (MORLET); 1397 Jehane Gobillarde, Dk. (TdT).
|
FD |
Gobin |
-yn, -ijn, -eyn, Gobbin, Goubin, Gau(w)been, Gaubeyn, Gobien, Gubin, Guypen, Guében(ne), Gueben(ne), Guébin: Patr. Vleivorm van Germ. VN Go(de)brecht of Go(de)boud. 1321 Ysenbela dicta Gobbijns, Lv. (ICKX); 1404 Gobin de Monstreuil, Laon (MORLET).
|
FD |
Gobraiville |
PlN Cobraiville in Nives (LX).
|
FD |
Gobrecht |
Godebrecht(s): Patr. Germ. VN Godebrecht: Godebertus (GN). 1326 Martin Godebrecht, Ip. (BEELE); 1418 Jaque Godebresch, Dk. (TTT). Zie ook Gobert.
|
FD |
Gobron |
Patr. Afl. van Gobert. 1438 Jehan Goberon, Laon (MORLET).
|
FD |
Gobsét |
Gobsez. NF à Verviers, du 16e au 18e s.; nom d’origine: Gobsée, w. gop’sé, à Trembleur (Lg).
|
JG |
Goc- |
cf. Gos(s)-.
|
JG |
Gocar |
Goka. 1519 «Jan Gocquart» Grand-Axhe, 1617 «Jan Gocquart» GuillLiège; thème germ. gud- + suffixe double -ec-ard (cf. Hankard, Pircart)?; la chute de d serait à justifier, car elle serait plus récente que dans
|
JG |
Gocar |
Goka: Var. van Jacquart. Vgl. Jadot = Godot. 1519 Jan Gocquart, Grand-Axhe (J. G.).
|
FD |
Gocet |
zie Gosset.
|
FD |
Goch- |
Thème anthropon. parallèle au thème Goss-, ch étant une graphie « picarde » pour s. m Simple: Goche. Var. de Gos(s)-, avec ch graphie picardisante ; parfois aussi surnom, cf. 1355 «Johannis le Ghoche», «Jean le Goche» Juprelle (difficilement fr. gauche, apparaissant en 1471). – Cochon. Cas régime de Goche. « Dérivés: Gochard, Gochart. 1279-81 «Tie-ris Gochars» ComptesMons, 1285 « Willaumes Gochars» Le Quesnoy (Nord); au fém.: 1295 «Margos Gocharde», 1365 «Jehane Gocharde des cureurs» TailleMons. – Gochet [aussi surnom: pic. gochet ‘trochet (de noisettes); roitelet’]. 1723 «Charles Gochet» Saint-Aubin. « Doubles dérivés: 1344 «Raussinus Goche-lar» GuillLiège. – 1332 «Renier Gocheles» = «Renier Goceles» GuillLiège, cf. Gosselet.
|
JG |
Goch(e) |
1. Patr. Pic. vorm voor Gosse. Vgl. Cochet. -2. Onduidelijk is 1355 Johannis le Ghoche=Jean le Goche, Juprelle (HERB.).
|
FD |
Goch, van |
van Gogh: PlN Goch (NRW). 1420 Dieric van Goch, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Gochard |
-a(rt): Patr. Pic. vorm voor Gossard; zie Gossaert. 1285 Willaumes Gochars, Le Quesnoy (HERB.); 1384 Jehan Gossart, Laon (MORLET).
|
FD |
Gochel |
-et, zie Gosseau, Gosset.
|
FD |
Gochel |
Forme altérée du NF ail. Gockel, attesté dans les archives de Stormede (Paderborn) et Bùren (Rhénanie) à partir de 1684, cf. «Johann Georg Gockel», né en 1794 à Delbriick (Kreis Paderborn), décédé en 1858 à Corthijs (Lb), dont le fils est «Hubert Gochel» à partir de son mariage à Cras-Avemas en 1852 (comm. Jacqueline Gochel).
|
JG |
Gochely |
zie Degossely.
|
FD |
Gochon |
Patr. Pic. vorm voor Gosson, Rom. verbogen vorm van Germ. VN Go(d)zo, Gosso. 1210 Fraesent fille Gosso; 1252 Gossa feme Gosson, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Gochoul |
zie Godechoul.
|
FD |
Gockel |
zie Gokel.
|
FD |
Gockier |
zie Walker, Dugauquier.
|
FD |
GOD |
,,Dieu ». Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Prototypes : Godart, Godefroid. Peut avoir été souvent confondue avec la racine GAUD (V. ce N.). Certains N. ont été formés à l’aide du cas sujet, GOD (première série); d’autres au moyen du cas régime GODON, réduit à GO(DO)N ou, après interversion, à GOND. Mutations : Nos 125, 126. § I. N. formés à l’aide du cas sujet : God, Goed, Geud. A. Formes God, Goed, Geud. I. N. simples. God, Godde, Gudde, Good; God(d)ens, Gode-, Gote- -mans, Goed, Geud(ens), Goethe, Geuts, Goite. II. N. simples avec suffixes. G.-etto, -otto : Godet, Goth-, Gott- -ot. G.-ino : God(d)- -in, -yn. G.-elin : Godelaine. III. N. composés. G.-bili : God(t)- -bil(le), -bul. G.-carl : God(e)cha(r)l(e). G.- -frid, -fri(do)n : God(e)- -froid(t), -froy, -fr(a)ind, -frinne, -firnon (cas régime). Et avec diminutifs -eau, -taux (pour -ot) : God- -furneau, -friaux. Goete- -froy, -vriendt. Go(df)r(i)d abrégé : Gord, Gordts (Génitif), Gordon(s) (Cas régime), Gortjens, altéré en Gordien (Diminutif). G.-func : Goetvinck. G.-hard : God-, Goth-, Gott- -ard, -a(e)rt. Goed- -art, -ert. G.-hari : God- -ère, latinisé Godderius, Goet- -er(s), -ier. God–haird, -y. Contractions : Go(ed)er, Gheur, G(h)oor. G.-bug : Goethuys. G.-leud: God(d)elet. G.-levon : Goetleven. G.-maru : Gommaire, Goemaere. G.-rad (-rand): Jottrand, Godrens. G.-rie : God(de)- -ry, -ris, -rus. Ceuterickx. G.-scalc : God- -escol, -ichal, -iscal, Gottschal(c)k. G.-wdd : God(e)aux, Goethals. G.-ward : Ceudfer. G.-wulf : Godoul, Godeloup. (Forme du rituel : Godulphe). B. Formes Go(h), Goe(h), Geu(h). I. N. simples. Gomand, Gomman(s), Goomans, Goeyman(s) (,,Le nommé GOD »). II. N. simples avec suffixes. G.- -etto, -ez, -ekln : Goy- -é, -ez, Gor- -et, -ez, Gortjens. III. N. composés. G.-bald(ino) •_ Goubau(w), Gobelin, Geubels. G.-bord : Gobert. G.-hard : Goy- -arts. G.-frid : Geo-, Jo- -(f)fre, -f(f)ré, -froy, -fray. G.-hard • Goy- -ers, -ez. Goh- -(i)r, Goor, Gohr, Goire. G.-leud (-levon) : Goe- -leven, -levan. G.-maru : Gomm(a)ert(s), Gomery, Goemaere. G.-rad : Gor-, Goor-, Jour- -et, -ez. G.-ric : Geor-, Jo(o)r-, Goor- -i(e)ckx, -is(sen), -us. (Confusion avec foris, ,,Georges »). Geeurickx, J(e)urgen, Gueury. Gorge- mans (G.-ric) (,,Le nommé Joris »). G.-wad : Goffoy, Goffoët. G.-wahl : Goffoël. G.-wald : Goffeau(x), Georlette (Intervers.: Goreld). G.-ward : Go(o)- -vaer(t)s, -vaere, -vers, Goffart, Goyvaerts, Kefer. G.-win : Goffin. Gueuffin. (Confusion possible avec l’élément WULF (V. ce N.) écrit Gof(f) ou Guf(f), lorsque l’élément GOD est suivi d’un élément ayant l’initiale W). C. Formes Gok, Geuk, Goz, Geuz. I. N. simples. G(h)oos(s)e, Goss, Goess, Goetz, Goidts, Goi(e)s, Geus(sens), Go(o)son, Goossens, Jo(o)s(se), Gozin, Goessens, Geukens. II. N. simples avec suljixes. G.-etto : Jocqu-, Geuqu-, Goss-, Jos(s)-, Goz- -et. G.- -in, -ekin : Jockin, Gooskens. G.-ing: Goosing, Goesing. G.-elin : Gos(se)l(a)in, Josselin. III. N. composés. G.-hard : Gossa(e)rt. G.-hard : Gosty, Gos(s)ée-G.-wald-: Gosselet (G.-eld). G.-wid(i)n : Gossuin. G.-wulj : Gouzou. § IL Noms formés à l’aide du cas régime : GO(DO)N, ou, après interversion : GOND. I. N. simples : Formes Go(do)n, Gond, Gonz : Godenne, Goyens, Goe(ye)ns, Geuens, Gonne, Co(i)gn- -e, -on. II. N. simples avec suffixes : Formes Gon, Gond, Gonz. G.- -atto, -eito, -ez, -h : Gonda(t), Goncette, Geun-, Jeun- -esse, -is, Jones. G.- -ïno, -ing : Gonin, Goeninne, Gueuning. III. N. composés. Formes Gon(d), Gom. G.-and : Goman(d). G.-bald : Gom- -bault, -pel. G.-bard : Gom-, Gum- -bert, -berg, -pert(z). G.-hard : Gougnard. G.-hari : Godenir. G.-maru : Gomm- -a(e)r(t)s, -aire. G.-rad (-rand) : Gondrand, Gommerée. G.-rie •• Gondry. G.-wald : Gonay, Co(i)gneaux, Gonzal(ès).
|
EV |
God |
Got, Godde, Goede, Gudde, Gods, Go(d)ts, Goots, Goidts, Goedts, Guets, Guedes, Guets: i. Patr. Korte Germ. VN Godo. Of korte vorm van welke god-naam ook. 1438 Jamin Godde, Celles (HERB.); 1446 Jehan Gode, Laon (MORLET). – 2. Patr. Var. van Gort(s), Guert(s) < Godert. Vgl. Br. met: markt, zwet: zwart, kut: kort. 1679 Maria Gordts = God(t)s = Gots, Tildonk (VS1991,562).
|
FD |
God(d)- |
Thème germ. gud-, cf. les var. Geud- et Goud- ; le composé le plus fréquent paraît être gud-frid- > Godefroid, cf. Goff-. Secondairement, surnom du thème god- FEW 4, 184-185, par ex. godar ‘mari trompé’, godeau ‘niais’, godin ‘jeune taureau’, godon ‘goinfre; poltron’, etc., cf. Godu, Gody. « Hypocoristique simple (germ. Goddo): God. 1438 «Jamin Godde» Celles-lez-Wa-remme; aussi surnom: néerl. god ‘dieu’, cf. Crotte. « Dérivés: Goda, Godar, Godard, Godart, Goddart, w. Goda, Godar, Godaer, Godaert, Goddaert (formes néerl.). 1250 «Libertus filius Godar» Kemcxhe, 1271 «Jeh. Goedart» DettesYpres, 1272 «Godars» PolyptVillers, 1289 «Godars de Berlancomine», «Godefrins Godars» CensNamur, 1302 «Ansiel Godart» LoiToumai, 1348 «Ghodeffroit dit Ghodart», 1493 «Ysabeaul Godar» GuillLiège, 1503 «Hernac Goddart», «Godda» Donstiennes, 1514 «Goda Noël» BourgNamur, 1593 «Da-mien Godard» BourgDinant, 16e s. «Jacqmar Goda» Cerfontaine. – Godau, Godaux, Godeau, Godeaux (forme w. de Godard ou suffixe -aud’l). 1300 «Harment de Pregney fil Godau» CartOrval, 16e s. «Jacqmar Godaux» = «Jacqmar Goda» Cerfontaine, 1537 «Damp Nicol Godeau» Thuin, 1597-98 «Godau» ComptesNivelles. — Godet. 1463 «Jehin Godet» CoutStavelot, 1474 «Godardus dictas Godet filius Symar» PrincipLiège, 1528 «Henry Godet» DénNeufchâteau, 1620 «Jehan Godet (de Haraucourt)» émigré en Suède. – Godelet, w. God’lèt. 1289 «Gode-les» CensNamur, 1542 «Johan Godelet drapier» Liège, 1637 «Jean Godelet» Nandrin, 1765 «Nicolas Godelet (orig. de Villers-leTemple)» BourgLiège. – Goddin, Goddyn, Godin, w. Godin. 1224 «Godin» Nivelles, 1256 «Godin» CartOrval, 1264 «Godin l’Aveule» Dinant, 1280 «V. filius Godini» PolyptLiège, 1289 «Godin le Botillon» CensNamur, 14e s. «Godefroid dit Godin» Liège, 1356-58 «Alis veve Druart Godin» PolyptAth, 1621 «Jean Godin» BourgDinant. – Godineau. 1252 «Godinellus maritus predicte Alburgis» St-Hubert, 1265 «Godi-neaus» CensNamur, 1358 «Ernaul Ghodi-neaul» Amay, 1392 «Godin, dit Godinoulle, fils d’Arnult Godinia» Huy. – Godinas, Godillasse, w. Godinas ‘, Godinache. – God-choul, Godechoul, Godsoul, w. (Piétrain) Goût ‘soûle (suffixe -écoule), ça 1350 «Godesoule» (homme) Pontillas, 1663 «Jean Godichoulle» BourgNamur. – Godon. 1257 «Jehans Goddons», 1280 «Godons de fraine» PolyptLiège, 1285 « Johans Godons » CartVal-Dieu, 1519 «Jehan Godon» Namur [cf. aussi 1624 «Petrus le godon» Antheit, sans doute surnom à rapprocher de w. liég. arch. gros godon ‘gros chéri’ DL 290b]. s Autres dérivés: ±1350 «Godenelle» La-tinne. – 1276 «Godenule de Malle» Cart-ValDieu, 14e s. «Godenul» Wihogne. – 1316 «Godeson» Wihogne (suffixe -eçon). – 1294 «Godinette» Liège. — W. god’lintchamp (to-pon.) Longlier. – 1359 «preit Godral» (topon.) Fronville. – 1469 «Jehan Gotkineal» Awans, cf. Goudekin et 1319 «Godefridus Godekin» Tongres.
|
JG |
God(e)- |
-ris, -rus, -ry. 1. V. GOD. — 2. Proven. Goudery (Dép. Jabbeke).
|
EV |
God(e)mont |
Gaudemont, Goedemont, -mond, Goudemant, -man(d), Godmond: Patr. Germ. VN gud-mund ‘god-bescherming’: Gotmundus (MORLET I). 1384 Vincent Gaudemont, Franche-Comté (MARCHAL).
|
FD |
Godaer(t) |
-ar(d), -a(rt), zie Goddaer(t).
|
FD |
Godait |
cf. God-.
|
JG |
Godal(l)ier |
Godelie(r), -iez, Gonderlier, Goddeliere, Godelière, Godailliez, Goudaill(i)er, Goudali(er), -iez, Goudaillé, Goudaill(i)ez, Goudelis, Goedeljee: Ofr. go(u)dalier < Mnl. goedale: goed bier. BerN van de brouwer van goed, sterk bier. 1296 Maroie li Goudalière, 1300 Jehans li Goudaliers, Dk. (TdT); 1370 Pieter Goddalier, Ktr. (V i4v°).
|
FD |
Godalier |
Goudalier, Goudaillier. 1265 «Jehans li Goudaliers» CensMons, 1295 «Mikiuls li Goudaliers» ComptesMons, 1302 «Rasson le Goudalier» LoiTournai, 1310-11 «Prouvost goudalier» ComptesMons ; nom de métier (ou surnom): anc. fr. godalier ‘brasseur, vérificateur des bières; buveur de bière’ FEW 15/1, 12b. i Formes fém. : 1272 «Beatris li Goudaliere» DettesYpres; 1309-10 «dame Emmelos li Goudaleresse» ComptesMons.
|
JG |
Godau(x) |
zie Goddoud.
|
FD |
Godbert |
zie Gobert.
|
FD |
Godbil |
Godbille, w. (Warnant-Dreye) God’bil. 17e s. «Go(u)bille» Villers-le-Bouillet [les descendants sont des Godbille]; le rattachement à Godebert fait difficulté pour le thème (cf. Gobert, avec chute de d) et pour le suffixe ; p.-ê., avec épenthèse de d (par bienséance?), une var. de Goubille.
|
JG |
Godbille |
Godbil(s), Godtbil, Gadbil, Godbolt, Godbuls, Goubille: BN ontleend aan het balspel. Gode bille: goede bal. 1215 Petrus dictus Godebille, St-Q. (MORLET); ±1500 Jeanne Godbille, Landrecies (Midd. 1964,295); 1511 Nicolai Ghoubille, Camerac. dyoc. (MULIII).
|
FD |
Godbolt |
Godbuls, Goubout: 1. Patr. Germ. VN gud-balth ‘god-moedig’: Godeboldus (MORLET I). Ndl. Godeboud. Zie ook Gobau. 1349 Philippus dictus Godbout, Bs. (PEENE1949). – 2. Zie Godbille.
|
FD |
Godchaux |
zie Godechal.
|
FD |
Godchoul |
zie Godechoul.
|
FD |
Godd- |
cf. God-.
|
JG |
Goddaer(t) |
-ard, -art, Godaer(t), -ar(d), -a(t), Godehardt, Gotthard(t), Godert, Gaudart, Go(d)ar(t), Goard, Couard, -a(t), Coudard, -a(e)r, Goedart, -ert, Goedhart, Goethaert, Goutard, Goya(e)rts, Goija(e)rts, Jodard, Jouda(rt), Jottard: 1. Patr. Germ. VN gud-hard ‘god-sterk’: Godardus (GN). 1375 Michiel Goddaerd = 1378 M. Goddaer, Ip. (BEELE); 1433 Heinin Goeyert soen = 1435 Heinen Goyaert, Oirschot (MNT123); 1477 Goert van Cauwelil = 1478 Godert van Cauwelille, Ht. (TROCH); 1455 Goert van Sproelant = 1470 Goyert van Sprolant, Tg. (IOT). – 2. Ook afl. van of verwarring met Godevaard; vgl. Goorts. 146 e. Godart dit Godefroid de Hauxeler; Godefroid dit Gothard de Ketteler, Luik (BODY); 1281 Goerd dictus Godevard de Laethem, Meldert (MNT 123); 1443 Godefridus Godevaert = 1449 G. Goyarts.LU (MUL I). Zie ook Goire.
|
FD |
Godde |
zie God.
|
FD |
Goddé |
Probabl. hypocor. d’un anthrop. germ. en gud-, ainsi Godefroid [FD].
|
JG |
Goddé |
zie Godet.
|
FD |
Godde(e)ris |
zie Goderis.
|
FD |
Goddeau |
zie Goddoud.
|
FD |
Goddef(r)oy |
zie Godefridi(s).
|
FD |
Goddefroy |
cf. Godefroid.
|
JG |
Goddeliere |
zie Godallier.
|
FD |
Goddema(e)r |
zie Goemaere.
|
FD |
Godden |
Patr. Verbogen vorm van Godde of var. van Godin (in verdoft tôt en).
|
FD |
Goddère |
Godderé, Goderey, Cadré: 1. Patr. Germ. VN gud-hari ‘god-leger’: Godeharius (MORLET I). 1321 Henrici Godderé, Tn. (C. BAERT). – 2. Aïs we uitgaan van Godderé: Metr. Rom. vorm van Germ. VN gud-rêd ‘god-raad’: Godrada (MORLET I). – 3. Godderé kan evtl. spelling zijn van Mnl. uitroep: God Heren. Vgl. Goderis 2, Godhair(t).
|
FD |
Godderi(e) |
zie Goederickx.
|
FD |
Godderie |
Godderis, -eeris, Goderis, Godrie, Godry. 1444 «Colart Godrie» AidesNamur, 1450 «Anthonne Goderie» Baudour, cf. aussi 1454 «Godrister» (topon.) Stembert; probabl. nom issu de l’anthrop. germ. gud-rik-; toutefois, pour certains de ces NF comme Godrie et Godry, plutôt surnom, d’anc. fr. goderie ‘moquerie, plaisanterie’ Gdf 4, 300 [MH].
|
JG |
Goddet |
zie Godet.
|
FD |
Goddevriendt |
-vrint, -vrind, zie Godefrin.
|
FD |
Goddeyne |
zie Delgaudenne.
|
FD |
Goddi |
zie Godier.
|
FD |
Goddin(g) |
-yn, zie Godin.
|
FD |
Godding |
Goding. 17e s. «J. Godding» Graide-Daverdisse; forme germ. de God(d)in, avec suffixe -ing, indiquant l’appartenance.
|
JG |
Goddoud |
Godau(x), Goddeau, Godeau(x), Goudeau, Gouault: Patr. Germ. VN gud-wald ‘god-macht’: Gudualdus, Godaldus (MORLET I). 1296 Marges li Godaus, PdC (BOUGARD); 1376 Willekin Goddouts, Staden (SOETE).
|
FD |
Goddro |
Spelling voor de Fr. FN Godreau, dim. van Godier, de Germ. VN Goeder.
|
FD |
Godechal |
Godichal, Godichaux, Godiscal, Godechard, w. (La Gleize) Got’châr [forme non indigène], Godecharles (w. -châl interprété comme Charles); Godechoul (avec substitution de suffixe). 1096 «Godescalcus» Marbais, 1265 «Godeschal» CensNamur, 1272 «Godescalcus del Gotal» PolyptVillers, 1289 «Godescars de Parfondeville» CensNamur, 1294 «Ysabeaux Godescal» Tournai, 13e s. «Godschale de Winssen» Liège, 1335 «Jakemés Godescaus» Tournai, 1440 «God-discal filz Gerar Jaldus» TerreJauche, 1444 «Godiscal de Kokeroul» TerreJauche, 1449 «Francotte Godischal» AidesNamur, 1524 «Godiscal le Mede» DénStavelotMy, 1602-3 «Jean Godischaul», 1636 «Marguerite Godi-chart» TerriersNamur; ancien nom de baptême issu de l’anthrop. germ. gud-scalc-, cf. Godschalck (< GodSkalk ‘dieu + serviteur’) ; la finale alk est devenue à, à, ô… comme dans *mahreskalk > maréchal, w. marihâ, marcha…, pic. maris$(i)air, la prononciation dialectale traditionnelle devait être w. *God(i)-châ, ô, pic. *God(i)ssau…\ pour l’alternance ch~s, comp. Marichal, Mariscal, Marissal [JMP]. Cf. aussi Godhair et Godessart, Godis-sart, Goditiabois, etc.
|
JG |
Godechal |
Godiscal, Godichal, -cel(j), God(i)chaux, Godicheau, Gaudicheau, -au(d), Godechard, Godichard, Godessart, Godesar, Godissart, Gaudis(s)art, Godecharle(s): Patr. Rom. vormen van de Germ. VN Godschalk (zie i.v.). Godecharle(s) is volksetymologisch en hypercorrect (Charles > Challes). i294Ysabeaux Godescal; 1335 Jakemés Godescaus, Dk. (TdT); 146 e. Godschale de Winssen, Luik (BODY); 1374 Godessas de Bousut; Goedscalc de Truye = Godsaert Troet, Bs. (IAB 254,324); 1425 Estiene Godissart, H (CCHt); 1450 Jean Godescalc=1455 Jean Godicha = 1457 Jean Godixha de Stavelot= 1470 Godicha de Stavelot (ASM II).
|
FD |
Godechoul |
Go(d)choul, Godsoul: Patr. W. afl. van Germ. god-VN. 1382 Mathy Godissoule, ThorembaisWB(AAV).
|
FD |
Gödecke |
Geudeker, Goettgens, Göttgens, Gottgens: Patr. Ndd. Gödeke, dim. van god-naam. 1585 GotkeSchultze,Poel(NN).
|
FD |
Godeeris |
zie Goderis.
|
FD |
Godefr- |
Godfr-. Thème tiré de Godefr(oid). * Dérivés: Godefrin, Godfrain, Godfrin, w. God’frin, Godfrind, -eind [les formes par -d peuvent être analogiques du flam. Godde-vrind, pouvant être compris ‘ami de Dieu’, mais sont en fait des adaptations de Godfried]. 1092 «Godefrindus» Namur, 1257 «Godefrin le Pourit» BaillNivelles, 13e s. «Godefrins fius Baudet de Nueville» DocLens, 14e s. «Godefroid dit Godefrin de Hodeige», «Godefroid dit Godefrin le Vilain» BodyNPLiège, 1373 «Gotfrin de Corbion» CoutStavelot, 1415 «Godefrin» Alleur, 1459 «Godfrin de Bel va» CoutStavelot, 1472 «le grant Godfrin» DénLaroche, 1575 «Collignon Godfrin Gérard», «Godefrain Regnoy» FrancsLux, 1580 «Nicolas Godefrin» BourgNamur, 1621 «Nicolaes Godfrin (de Sedan)» émigré en Suède, 1726 «Henry Godefroid du Monceaux, aussi appelé Godfrin» La Gleize (cf. aussi Godefroid). – « Godefrineal » (Body, 126). –Godfrine, -inné. Godfirnon, Godfurnon (suffixe -mon). 1685 «Henri Godefrinon» BourgNamur. – Godfurneau, Godtfurneau (suffixe -ineau). – God-friaux. 1256 «Godefrial de Triviere» Chartes-Hainaut, 1368 «Godefrian [= -ou?]» BodyNPLiège, 1553 «Vincent Godeffreau» BourgNamur, 1558 «Andrieu Godefreau» Jodoigne. b Autres dérivés: 1289 «Godefrart» Cens-Namur. – ± 1350 «Godefroule» Thisnes.
|
JG |
Godefridi(s) |
Godfrydt, God(e)froi, -oid(t), -oit, -ois, -oy, -oij, Guffroy, Gotf roi, Gotf ryd, Deguffroy, de Cuffruy, Goedefroy, -oi, Goddef(r)oy, Godfrey, Codefroo(t), Godefrood(t), Goedef roi(d)t, -oo(t), Gaud(e)froy, Gaudefroij, Goudefroye, Gouttefroy: Patr. Lat. en Fr. vormen van de Germ. VN Godevaard; zie Govaert(s). Go(e)defroo(d) geeft de Vl. uitspr. weer van Godefroi(d). 1285 sire Godefroit capelain, Ktr. (DEBR. 1980); 1379 domini Godefridi = 1399 Godefroy le lovene, Ktr. (DEBR. 1970); 1394 Godefroot Hemery, Ip. (BEELE).
|
FD |
Godefrin |
Godfrin(d), -int, -ain(d), -in(n)e, Gaudfr(a)in, Goedvriend(t), -vrient, Goetvrindt, Goddevriendt, -vrint, -vrind, Goutfri(e)nd, Goutvrind: Patr. Niet noodzakelijk een vleivorm van Godefroid, Rom. vorm van Germ. VN Godevaard. Zie Godefridi(s). Blijkens de oudste vindplaats is Godefrindus veeleer door n-epenthesis te verklaren uit Godefridus. 1092 Goderfrindus (CDN126); 1356 tusschen Heine Godefrients, Bs. (Bs. (PEENE); 1375 Henricus Godefrins = Heinricus Godefriens, Tv. (BERDEN). Duidelijke vleivormen: hc e. Godefroid dit Godefrin de Hodeige; Godefroid dit Godefrin le Vilain, Luik (BODY); 1270 Goudefrins = 1293 Godefroy de Gommerey, LX (CAO).
|
FD |
Godefroi |
Godefroid, w. nam. Godefrwèd, Godfroid, Godefroidt, Godefroit, Godefroy, Goddefroy, Gotfroi, Godefridi (génitif latin), Godfried (forme germ.). «Godofridus» sur un triens mérovingien à Maastricht; Godefroid, w. (Verviers) Godfreû, God’frwè, mais w. (Stavelot) God’frin (traduisant l’officiel Godefroid), de l’anthrop. germ. gud-frid-; ce prénom a été popularisé au Moyen Âge dans nos régions par la renommée de Godefroid de Bouillon (11e s.), chef de la première croisade. Cf. aussi Godefr- (qui suit), Gof(f)-, Gouff-.
|
JG |
Godefroimont |
Reïnterpretatie van Godfrémont < Godfernon.
|
FD |
Godehardt |
zie Goddaer(t).
|
FD |
Godelaer |
Gotelaere, Godtler: Patr. Germ. VN Godalharius, Godelarius (MORLETI).
|
FD |
Godelaer |
Gotelaere. Nom issu de l’anthrop. germ. godal-hari > Godelarius [FD].
|
JG |
Godelaine |
Matronyme du thème anthropon. germ. gud-, avec suffixe germ. -lin, cf. 1280-81 «Estievenes Godelins» RegTournai, ou suffixe roman -eline > -elaine (cf. Bakelaine, Tomblaine, topon.)? On peut envisager aussi une adaptation romane du nom de la sainte flam. Godelieve > sainte Godelaine [FD] ?
|
JG |
Godelaine |
Metr. De Vlaamse Heilige Godelieve wordt in het Frans Sainte-Godelaine genoemd, dus eigenlijk een afl. (vgl. Gislaine). Vgl. 1482 Jehane Goudelin, Dk. (TTT).
|
FD |
Godelet |
Patr. Rom. dim. van Germ. god-naam.
|
FD |
Godelie(r) |
-ière, zie Godallier.
|
FD |
Godeloffe |
Goudelouf. Surnom augurai : Godlof = ail. Gottlob ‘que Dieu soit loué’.
|
JG |
Godeloffe |
zie Gottlob.
|
FD |
Godema(e)r |
zie Goemaere.
|
FD |
Godemont |
cf. Gaudemont.
|
JG |
Godenir |
1. Proven. Goudinière (Dép. Mont-St-Guibert) ,,Domaine du sieur Godin ». — 2. V. GOD (§11).
|
EV |
Godenir |
1723 «Pierre Godinier» Auvelais; le rattachement au thème God(d)- n’est pas sûr, le suffixe anthropon. -ier étant peu fréquent, et -enier moins fréquent encore.
|
JG |
Godenir |
Goeddner: Patr. Germ. VN gud-in-hari; vgl. Godenardus, Godenulfus (MORLET I). D. FN Gottner. 1723 Pierre Godinier, Auvelais (HERB.).
|
FD |
Godenne |
1. V. Godinne. — 2. V. GOD (§11).
|
EV |
Godenne |
Godinne, Goudenne. 1512 «Jehan Godene» CoutStavelot, 1548 «Jenon de Go-dinnes», 1571 « Toussaint de Godenne », 1669 «Thomas Godinne», 1674 «François Godenne» BourgNamur; nom d’origine: Godinne, w. gôdène (Nr); cf. aussi Degaudin(n)e, Dego-denne. – Secondairement, forme fém. de Godin, cf. 13e s. «Maroie li Godine» DocLens, 1267 «li Godine» CensHerchies.
|
JG |
Godenne |
zie Delgauden(n)e.
|
FD |
Godens |
zie Godin.
|
FD |
Goderey |
zie Goddère.
|
FD |
Goderie |
zie Goederickx.
|
FD |
Goderis |
cf. Godderie, -is.
|
JG |
Goderis |
God(d)e(e)ris, Goderus, Gauderis, Gadeeris: 1. Patr. Goderi, Godry, Rom. vorm van de Germ. VN Goederik. Vgl. Savary = Saverys. 1364 Pieterkin Goddeeris, Wev. (DEBR. 1979,156); 1369 Jhan Godeerriis, Ktr. (V f°49); 1435 Godrijs nu Rijs Godden soen, Den Bosch (HB 479); 1746-58 Joannes Godderie fs. sr. Joannes Godderie = 1758-70 Joannes Godderis fs. sr. Jan, Broekerke (VERGR. 1972,34). – 2- Volgens BEELE (Nfe. 1979, 141-4) < Godhereons, een BN naar iemands lijfspreuk ‘God heerse over ons’. 1382 Heinric Godeerons; 1388 Willame Godhereons, Dadizele (DEBR. 1970,2000); 1398 Guillame Godhereons, Roes. Vermoedelijk gaat het om twee verschillende namen, die achteraf aïs Goderis samengevallen zijn. Ofwel is Godher(e)ons uitgestorven.
|
FD |
Godermans |
zie Goedermans.
|
FD |
Goderniaux |
1490 «Pierart Goderneaux» Aublain, 1573 «Pierre Goderneau» Sautour, 1616 «Thomas Goderneau» = «Thomas Goder-niau» PrincipChùnay, 1631 «Gilles Goderneau» = «Gille Goderniaux», «Henry Goderneaux» Treignes, 1652 «Catherine Goderneau» BourgNamur, 1687 «Anne Goderniaux» Vi-reux-Molhain (Ardennes); p.-ê. nom d’origine: Goderneau, dial. gondèrnô, à Montrœul-au-Bois (Ht), mais la répartition du nom (essentiellement Entre-Sambre-et-Meuse) ne paraît guère favorable à cette explication; plutôt à rattacher au thème anthroponymique God(d)-?
|
JG |
Goderniaux |
PlN Goderneau in Montroeul (H). 1490 Pierart Goderneaux, Aublain (J.G.).
|
FD |
Goderniaux |
Proven. Godemeau (Dép. Montroeul-au-Bois).
|
EV |
Gôdert |
zie Goddaer(t).
|
FD |
Godesar |
cf. Godessart.
|
JG |
Godeschalk |
zie Godschalck.
|
FD |
Godesiabois |
Godsiabois, Godisiabois, Goditiabois, Gaudisaubois, Gaudissabois, Gau-ditiaubois, Godesiabois. Gaudiobois, etc. 1340 «Engelbert de Godescaubos», 1493 «Loys de Ghodisseaubo(i)s» Hainaut, 1560 «Jehan de Gaudisseaubois», 1641 «Sulpy Godiciabo», 1647 «Médard Godisiabois» Les-sines; l’examen des variantes et des mentions anciennes montre que le ti de la troisième syllabe doit se prononcer comme une sifflante. Il s’agit d’un NL à situer très probablement dans le Hainaut et représentant un composé Godechal (du germ. Godschalk) + bois, cf. le suivant. – Cf. L. Jous, Les Goditiabois de la région de Lessines-Flobecq, IdG 31 (1976J-34 (1979).
|
JG |
Godesiabois |
Proven. ,,Bois de Godissart » (Dép. Gerpinnes). Synon. : God(i)sia-, Godi(ti)a- -bois.
|
EV |
Godesiabois |
zie Gaudisaubois.
|
FD |
Godessart |
Godesar, Godechard, Godissart, Gaudissart. 1250 «Godescaclus del Gotal» Nethen, 1289 «Godissaut de Merlemont» CensNamur, 1342 «Goddisaul» Trognée, ± 1350 «Godisar» Latinne, 1380 «le mesire Godissaus» RentierRamée, 1426 «Estieven Godissault» TailleSoignies, 1442 «Jacquemin Godissart» Fosses-la-ville, 1444 «Godissart l’oste» AidesNamur, 1460 «Godesaux» Ma-rilles, 1461 «Jean Godesseau» bourgeois de Dinant; en l’absence de forme orale indigène, on suppose que -arft) est une graphie pour w. -à < -aie et non un vrai dérivé en -ard (cf. aussi Morlet 1005 v° Godichard), donc anthrop. germ. gud-scalc-, cf. Godechal [pour s au lieu de ch, cf. le NF Marissal à côté de Maréchal (hypercorrectisme)].
|
JG |
Godessart |
Godesar, zie Godechal.
|
FD |
Godessart |
V. Gohissart.
|
EV |
Godet |
Goddet, -é, Goudet, Goedee, Goedheid, Gaudet, -é, -e, Cadet, Joué, Juet, Juez: Patr. Dim. van Germ. gud-naam, zoals Godefroid. 1321 Johannes Goddeet = 1322 Johannis Goddet, Geest (C.BAERT).
|
FD |
Godevin |
zie Godwin.
|
FD |
Godey(e)ne |
zie Delgaudenne.
|
FD |
Godf- |
cf. God(e)fr-.
|
JG |
Godfernon |
Godfirnon, Godfurnon, Godfurneau, Godfrémont: Patr. < Godfrinon, dim. van Godfrin, vleivorm van Godefroid. 1599 Anthonius Godefreneau, Avernas-le-Bauduin – Lv. (CALUW.); 1653 Aegidius Gottfrenon, Namen (MULVI).
|
FD |
Godfrain(d) |
zie Godefrin.
|
FD |
Godfreaux |
-iaux: Patr. Godefrel, dim. van VN Godefroid (JACOBSSON 31). 1558 Andrieu Godefreau, Geldenaken (HERB.).
|
FD |
Godfrémont |
Proven. ,,Colline (du domaine du sieur) Godefroid ».
|
EV |
Godfrémont |
zie Godfernon.
|
FD |
Godfrey |
zie Godefridi(s).
|
FD |
Godfrin(d) |
-int, -in(n)e, zie Godefrin.
|
FD |
Godfroi(d) |
-oij, -ydt, zie Godefridi(s).
|
FD |
Godfurneau |
-on, zie Godfernon.
|
FD |
Godhair |
Godhaird. Probabl. de l’exclamation germ. Godheer ! ‘Seigneur Dieu’, cf. anc. fr. godehere, -erre Gdf 4, 299, comme surnom délocutif, ou bien forme liégeoise de Godes-calc > w. liég. *Got’hâ, 1419 «Jean Godixha» Brogne ?
|
JG |
Godhair(d) |
Ofr. uitroep: godehere < Ondl. God heere: Heer God. Vgl. Goderis 2.
|
FD |
Godi(g)non |
Patr. Vleivorm van Godin.
|
FD |
Godichal |
-cel(j), -chard, -chaux, zie Godechal.
|
FD |
Godichiabois |
zie Gaudisaubois.
|
FD |
Godier |
-iet, Goodier, Goudie, Gody, Goddi: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Goeder. Zie ook Gohir, Goor. 1324 Jehan Godier, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Godimont |
Proven. Dép. Neufvilles. Variante : Go(e)demont.
|
EV |
Godimus |
Keukenlatijn Gaudimus?
|
FD |
Godimus |
Nom attesté au 17e s. en Thudinie et dans la région de Cousolre, parallèlement au NF Gaudimus (GeneaNet) ; du lat. gaudimus, surnom délocutif de chantre, sans doute d’aptes un nom d’antienne.
|
JG |
Godin |
cf. God-.
|
JG |
Godin |
Godyn(s), Godijn(s), Godens, Goddijn, -yn, -in(g), -en, Goudin, Goeden, Goetens, Goodens, Goeyens, Goyen(s), Goijen(s), Ghoijens, Goen, Goens(e), Goons: Patr. Vleivorm van Germ. god-naam. 1123 Godinus de Cembersaca (GN); 1390 Goden Godens, Geel (GF); 1393 Godin Halle, Ip. (BEELE); 1417 tusschen Pieter Goudins; 1418 Inghel Goddin, Ktr. (DEBR. 1958); 1452 Claes Goeyens = 1459 Claeus Goyens = 1464 Claeus Goedens, Aarts. (MAR. II); 1457 Goden = 1455 Goen van Singelbeke, Ht. (TROCH).
|
FD |
Godineau |
-a(s), -ache, -(h)o: Patr. Dim. van Godin.
|
FD |
Goding |
cf. Godding.
|
JG |
Godinne |
cf. Godenne.
|
JG |
Godinne |
Proven. Loc.
|
EV |
Godinne |
zie Delgaudenne.
|
FD |
Godinus |
Godimus: Patr. Latinisering van Godin.
|
FD |
Godiscal |
zie Godechal.
|
FD |
Godisiabois |
Goditiabois, zie Gaudisaubois.
|
FD |
Godissart |
cf. Godessart.
|
JG |
Godissart |
zie Godechal.
|
FD |
Goditiabois |
Godisiabois, cf. God(e)siabois.
|
JG |
Godman |
zie Goemans.
|
FD |
Godmay |
Godmé, zie Goedemé.
|
FD |
Godmont |
zie Godemont.
|
FD |
Godon |
Goedons, Joudon, Guedon, Guédon, Jadon, Godot, Gadot, Jadot, Jados, Jaddoo: Patr. 1. Rom. vleivormen van Germ. god-naam. Vgl. Godet, Jadoul. 1285 Johans Godons, Luik (CVD); 1340 P. Jadons (MORLET). – 2. Evtl. < Gérard. 1346 Gerardus Gedot = 1361 Gerardus Jadot = Gherardo Ghodot, Geest (C.BAERT).
|
FD |
Godrian |
zie Goudriaan.
|
FD |
Godrie, |
Godry, cf. Godderie.
|
JG |
Godrix |
Godrie, Godry, zie Goederickx.
|
FD |
Godron |
Gaudron(t): 1. Patr. Vleivorm van Godier. 1250 Erluinus Goderon; 1438 Watier Goderon, Laon (MORLET). – 2. Zie Caudron.
|
FD |
Godron. |
Dérivé de l’anthrop. germ. Godier, comp. aussi Godderie; ou bien forme contractée d’anc. fr. goderon, m. ‘pot’ Gdf 4, 300 [MH].
|
JG |
Gods |
zie God.
|
FD |
Godschal(c)k |
-schalx, Godtschalck, -schall, Gottschal(c)k, Godeschalk, -schalckx, Goetschalck(x), -schal(k)x, -chalk: Petr. Germ. VN gud-skalk ‘god-knecht’: Godesscalc (Fm.). 1123 Godescalkus; 1140 Godescalcus de Malte (GN); 1281 Gotscalcum de Strasela, Ip. (BEELE); 1321 Gilles Ghodscalk(DEBR. 1971); 1398 Ghiselin Godscalc, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Godschalck |
Goetschalck, -alckx, etc. 1276 «Goddesscalc le Penchere», 1283 «Godescalc de Koekelare», 1284 «Henri Godescalc» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. gud-scalc, cf. Godechal.
|
JG |
Godschalk |
Zie Godechal.
|
FD |
Godsdeel |
Goosdeel: Gods Deel slaat op een PlN, een tiend of een stuk land dat aan de kerk (God) toebehoort. Vgl. Pardieu, Dieupart. 1447 frater Johannes Godhebdeel, lector=Johannes Godhebsdeel dictus etiam a parte Dei (MULI); 1564 Gillis Goetsdeel, Es. (AP). De naam werd ook verward met Goetseel: Henricus Goedtseels (vader van) 1764 Joannes Godszeels (vader van) 1801 Pierre Godsdeel, Hoeilaart (PDB).
|
FD |
Godseels |
Proven. ,,Habitation du sieur Godo ». Variante : Goiszeels.
|
EV |
Godsiabois |
zie Gaudisaubois.
|
FD |
Godsoul |
zie Godechoul.
|
FD |
Godt, de |
zie de Goede.
|
FD |
Godtbil |
zie Godbille.
|
FD |
Godtler |
zie Godelaer.
|
FD |
Godts |
Soit forme courte (au génitif) d’un anthrop. germ. en god-, cf. Go(d)-, God(e), soit var. de Goorts, Gorts, etc. [FD].
|
JG |
Godts |
zie God.
|
FD |
Godts(e)nhoven, van |
zie van Goetsenhoven.
|
FD |
Godu |
Gaudu: Metr. Var. van Godeus; vgl. Mahu/Maheu. Rom. vorm van Germ. VN gud-hild ‘god-strijd’: ne e. Godildis; 1326 Godildis de Ansbeke; 136 e. Godild, Cent (GN); 1196 Godeus; 1228 pro Godheut; 1197 Godeus Tiesone; 1230 Willaumes Godeus, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Godu |
Proven. Dép. Portes.
|
EV |
Godu |
Surnom: w. nam. godu ‘verrat’ FEW 4, 185a.
|
JG |
Godwin |
Goodwin, Godevin: E. Patr. Germ. VN gud-win ‘god-vriend’. 1086 Ailmar filius Goduini; 1219 Ricardus Godwini, York (REANEY); 176 e. Jean Godwin, St-Folquin (PDB).
|
FD |
Gody |
Pourrait représenter l’anthrop. germ. gud-hari-, cf. Gohy, mais parfois aussi être un surnom: w. nam. godî ‘verrat’ FEW 4, 185a.
|
JG |
Gody |
zie Godier.
|
FD |
Godyn(s) |
zie Godin.
|
FD |
Goé |
Goez: PlN Goé (LU).
|
FD |
Goe, de |
zie de Goede.
|
FD |
Goebeert |
zie Gobert.
|
FD |
Goebel |
au génitif: Goebels. Var. de Geubel, cf. aussi le thème Gob-.
|
JG |
Goebel |
Goeb(b)els, zie Gobel.
|
FD |
Goed- |
Goet- g(h)ebuer. Car. mor. ,,Bon voisin ». V. Bonvoisin. N° 280,
|
EV |
Goedart |
zie Goddaert.
|
FD |
Goedbloed |
Goetbloet, Goetsbioets, Goedsbioeds: BN voor iemand met goed karakter. 1404 Willem Goetbloet, Tn. (C.BAERT); 1484 Jan Goitsbloets, Ht.(GESSLER27).
|
FD |
Goeddner |
zie Godenir.
|
FD |
Goede |
zie God.
|
FD |
Goede, (de) |
de Goe, de Go(e)dt, de Goodt, de Goeje, de Goeij, de Goey(e), de G(h)oy, de Goij: BN voor een goed(aardig), zachtaardig, lief mens. 1326 Fense de Ghoede; 1374 Jan de Goede, Ip. (BEELE); 1568 Jan de Goe, Hondschote (DGW).
|
FD |
Goedee |
zie Godet.
|
FD |
Goedefroy |
-oi, -oi(d)t, -oo(t), zie Godefridi(s).
|
FD |
Goedeljee |
zie Godallier.
|
FD |
Goedemans |
zie Goeman(s).
|
FD |
Goedemé |
Goedemé, Goudemez, -ey, Godmé, Godmay: BerBN voor de brouwer van goede mede, d.i. mee, honingdrank. Vgl. Goedhals.D. Gutbier, Gutwein, E. Goodale, Goodbeer, Fr. Bonvin. 1275 Grardins Goudemede, Dk. (KL); 1600 Noël Goudeme, Roes. (MARICHAL).
|
FD |
Goedemé |
Goudeme, -ez. 1275-76 «Grardins Goudemede» RegTournai, 1600 «Noël Goudeme» Roulers; surnom de brasseur de goede me(d)e, c.à.d. d’hydromel [FD].
|
JG |
Goedemé |
V. Goudermé.
|
EV |
Goedemond |
-mont, zie Godemont.
|
FD |
Goedemont |
V. Godimont.
|
EV |
Goeden |
Verbogen vorm van Goede of < Godin
|
FD |
Goedendorp |
PlN. Misschien Godorf in Rondorf (NRW): 1173 Gudegedorp (TW). Vgl. Gudendorf (BEI). 1740 Goedendorp, Hellevoetsluis; 1751 Goetendorff, Bergen op Zoom (PDB). D. FN Gotendorf. PlN Gothendorf (SH, BEI).
|
FD |
Goeder |
-ers, Goeyer(s), Goeijers, Goyer(s), Gooijer(s), Gooyer, Ghoyere, Gouder(s), Gauder(s), Goûters, Goeters, Geuder, Gueders, Guéders, Gueuder, Gueudre, -dré, Gudders, Goor(s), Gors, G(h)eur, Gueur: Patr. Germ. VN gud-hari ‘god-leger’: Godeharius (MORLETI). De VN Goder evolueert klankwettig door d-syncope tôt Goor en in Br. dial. tôt Go(e)yer. Goeyers kan ook < Goeyerts worden verklaard, zoals ook Goor een regressievorm kan zijn voor Goors < Goorts; zie Goddaert, Goorts.
|
FD |
Goederickx |
Goericke, Godrix, Goorik, Goori(ck)x, -ieckx, Gu(e)rickx, Curies, Godry, Godrie, Godderi(e), Coderie, Gaudry, Goudry, Goutry, Goetry, Gorry, Gori, Goorie, Ghori, -y, Goeury, -iot, G(u)eury, C(h)eury, Geurie: 1. Patr. Germ. VN gud-rîk ‘god-rijk’: Godricus (MORLET I). De vormen op -ry/-ri zijn Rom. 1278 Wouter Goerike = Wouter Goederic, Oedelem (CG); 1313 Gillis Goederic, Straten (RYCKEBOER); 1357 Everard Goederic, Cent (CLMII); 1433 Jaquemart Goury, Dk. (TTT). – 2. Zie ook Gaudry.
|
FD |
Goedermans |
Godermans, Goermans. 1415 «Johan Goerman», 1425 «Hille Goermans» Hasselt; dérivé en -mon de l’anthrop. germ. Goeder < gud-hari [FD] ; cf. aussi Goormans.
|
JG |
Goedermans |
Godermans, Goorman(s), Go(o)remans, Gorman(s), Gorremans, Guerman(t), Gurman(n): Patr. Afl. van Germ. VN Goeder. 1415 Johan Goerman; 1473 Jannes Gormans, Ht. (A.GHIJSEN); 1485 Peters Guerreman, Mb. (A. BAERT).
|
FD |
Goederson |
Patr. Zoon van Goeder. Vgl. Goedson. Of van Go(e)dert: 1570 Willem Goertssone, Kaiserswerth-Aw. (AP).
|
FD |
Goedert |
Forme luxembourgeoise de Godard < anthrop. germ. god-hard.
|
JG |
Goedertier |
1373 «Clays de Goedertiere» Ypres; surnom d’individu au bon coeur, charitable, débonnaire, etc. [FD].
|
JG |
Goedertier |
BN voor een zachtmoedig, barmhartig, goedhartig, welwillend mens. 1300 Margrete Goedertierens, Tv. (BERDEN); 1373 Clays de Goedertiere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Goedewee(c)k |
Wellicht reïnterpretatie van PlN Goodwick (Wales) of Goodwich (Godewyk) in Eaton. 1397 John de Godewyk, Kent; 1618 van Godewijck, Breda; 1661 Godewijck, Breda (PDB).
|
FD |
Goedgebuure |
-eur, cf. Goetgebuer.
|
JG |
Goedgebuure |
-uer, -eur, Goegebeur, -uer, Goetg(h)ebeur, -uer: BN voor een goede buur. Vgl. Quaegebeur. 1278 Elyzabeth Goetgheboers, Lv. (HB 584); 1308 Willelmi dicti Goetghebuer, Mech. (OATII); 1395 Rugger Goetghebuer, Aalbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Goedgelu(c)k |
Goedtgheluck, Goetgelu(c)k, Go(e)tgheluck, Goutglik, Goukenleuque, Gougheleucq: BN voor iemand die geluk heeft of brengt. Vgl. Bonneure, D. Gutglûck. 1267 Johanne Gotgheluc, Har.; 1371 Gheraerd Goetghelux wijf, Ing. (DEBR. 1980,1970).
|
FD |
Goedgeluck |
Car. mor. ,,Bonheur ». N. d’homme considéré comme favorisé du sort. N° 275.
|
EV |
Goedgeluck |
cf. Geluck.
|
JG |
Goedgezelschap |
1392 «Pieter van Penen dit Goedghezelle» Ypres; surnom de bon compagnon, d’ami sociable, etc. [FD] ; comp. Bonne-compagnie.
|
JG |
Goedgezelschap |
BN voor een goed gezel, een gezellige kerel. Vgl. Bonnecompagnie. 1392 Pieter van Penen dit Goedghezelle, Ip. (BEELE).
|
FD |
Goedhals |
Goet(h)als, Go(e)thaels, Gothals: BerBN Goedaels. De ft-spelling is hypercorrect en volksetymologisch. Goedael, goed ale: goed bier. Voor de brouwer van sterk bier, lagerbier. E. Goodale, D. Gutbier en het tegendeel Frischbier. 1269 Gheile Goedaels, Bg. (CG); 1299 Griele Goetaels = Margarete Goedaels, Bg. (VERKEST); 1348 Henry Goethals, Cent (MANTOU 1972,528); 1433 Kateline Goedale, Ktr. (PB f>y).
|
FD |
Goedhals |
Goetals, Goethals, etc. Avec h graphique dû à l’étymologie populaire (néerl. hais ‘cou’), surnom de brasseur: moy. néerl. goede aie ‘bonne bière’, cf. 1299 «Griele Goetaels» = «Margarete Goedaels» Bruges [FD]; cf. aussi Go(u)dalier.
|
JG |
Goedhart |
zie Goddaer(t).
|
FD |
Goedheid |
Zie Godet. Op 4 juli 1825 werd evenwel in Aw. ene Elisabeth Goedtheeidt te vondeling gelegd; de naam stond op een vastgespeld briefje (R-v.).
|
FD |
Goedhuys |
cf. Goethuys.
|
JG |
Goedhuys |
-huijs, Goethuys(en), -huijs, -hoys, -hys, Goëthuys: PlN Goedhuis. Vgl. D. Gutheim, Fr. Bonnemaison. 1291 Henricus de Guethusen, Diest; 1385 Johannes van Molenbeke alias de Bona Domo; 1556 Jan van Goedenhuys, Mb. (CLAES); 1410 Floreys van Goethuysen, Lv. (HB 594). – Lit.: F. CLAES, Oost-Erabant 1989,142.
|
FD |
Goedkindt |
Goe(t)kint, Goe(d)kindt: BN voor een goed kind, een goede (edel)knaap, knecht. Vgl. E. Goodchild, Fr. Bonenfant. 1281 Lambertus Goetkint, Ip. (BEELE); 1337 van Willem Goetkinde, Cent (RSGI).
|
FD |
Goedkindt |
Goetkint. 1281 «Lambertus Goet-kint» Dettes Ypres; surnom: néerl. goed kind, équivalent du NF Bonenfant.
|
JG |
Goedkoop |
BN voor handelaar die de waar goedkoop verkoopt. 1281 Hannekinum Goedcop, Ip. (BEELE); 1295 Willem Goetcoops, Mech. (HB 651).
|
FD |
Goedleven |
Goe(t)leven: 1. BN voor een levenslustige, levensgenieter. Vgl. Blylevens, D. Gutleben, Schônleben, Fr. Bonnevie, It. Buonavita. – 2. Metr. Reïnterpretatie van VN Godelieve (MNT 271) is m.i. niet wsch. 1390 Wouter Godelieven; 1437 Gheert Goelieven, Ghysbrechs Goedelieven, Geel; 1566 Rombout Goetlievens, Mech. (AP).
|
FD |
Goedleven |
Goetleven, Goeleven. Probabl. surnom d’un bon vivant, qui profite de la vie, comp. Bonnevie.
|
JG |
Goedmakers |
zie Gutmacher.
|
FD |
Goedons |
zie Godon.
|
FD |
Goedsbloeds |
zie Goedbloed.
|
FD |
Goedschalk |
-schalckx, zie Godschalck.
|
FD |
Goedseels |
zie Gosseau.
|
FD |
Goedsenhoven, van |
zie van Goetsenhoven.
|
FD |
Goedson |
Good(i)son: Patr. < Godisson, vleivorm van een Germ. god-naam. Of E. Goodson, Godeson: zoon van Godo (vgl. Goudeseune).
|
FD |
Goedstouwers |
cf. Goetstouwers.
|
JG |
Goedstouwers |
zie Goetstouwers.
|
FD |
Goedts |
zie God, Goote.
|
FD |
Goedvinck |
Goetvinck: Verkeerde lezing van Goetunck (< Goetinck), vanwege de vroegere letter u=v. Er bestaat evenwel een E. FN Goldfinch: goudvink,
|
FD |
Goedvriend |
-iendt, Goetvrindt, Goutvrind. Surnom: néerl. goed vriend, équivalent de Bonami. Cf. aussi God(e)fr-.
|
JG |
Goedvriend(t) |
-vrient, Goetvrindt, Goutf ri(e)nd, -vrind: 1. BN goede vriend. Vgl. Bonami, Gutfreund. 1429 Jan Goetvrient, Cent (med. E. Verroken, Cent). – 2. Zie Godefrin.
|
FD |
Goeffers |
zie Govaert(s).
|
FD |
Goeffoet |
zie Goffoy.
|
FD |
Goegebeur |
cf. Goetgebuer. Goeleven, cf. Goedleven.
|
JG |
Goegebeur |
-uer, zie Goedgebuure.
|
FD |
Goeghe |
zie Legouge.
|
FD |
Goehien |
zie Goelen(s).
|
FD |
Goeidsenhoven |
zie van Goetsenhoven.
|
FD |
Goeiff |
Gueiff, Guelfman(n), Gelf: Patr. Germ. VN gud-wulf’god-wolf: Godulfus (MORLETI). 1572 Jan Goloffs, Helmond (HB 422).
|
FD |
Goeje, de |
zie de Goede.
|
FD |
Goekels |
zie Gokel.
|
FD |
Goekint |
zie Goedkindt.
|
FD |
Goel, van |
zie van Gool.
|
FD |
Goelen(s) |
Goelhen, Goehien, Goole(n), Gol(l)e, Gol, Geulen, Guelle(n), Guelen(ne), Guélen(ne), Guelinckx, Gullinck, Gulin(ck), -inx, Guylinck: Patr./Metr. Goelen kan de verbogen vorm zijn van Goele, d.i. Godila (Goedele) (vrl.) of Godilo (ml.). Of < Goelin, vleivorm van Godilo/Godila, dim. van Germ. god-naam. Vgl. Goelkens. 1270 Jan Gole, Cent (CG); 1281 Gole Rogman, Zaffelare (HAES.); 1321 Godefridus filius Golini, Ast; 1325 Arnoldo Gollino = A. Golens; 1334 Heynrico Guelens; 1340 Willelmus dictus Goelens, Tn. (C.BAERT); Guelen filius Golini, Villers (HM).
|
FD |
Goeleven |
1. Car. mor. H. ayant la vie facile. — 2. Proven. Goedleven (Dép. Huisse). — 3. V. GOD. Goelff, Goel(h)en(s). V. WULF.
|
EV |
Goeleven |
zie Goedleven.
|
FD |
Goelhen |
zie Goelen(s).
|
FD |
Goelkens |
Patr./Metr. Dim. van Germ. VN Godila (Goe(de)le) of Godilo. 1391 Gheenin Golkin = 1394 Ghenin Goelkin, Ktr. (DEBR. 1958,1970); 1533 Goelkin Priemsseune, Breda-Bg. (PARM.).
|
FD |
Goemaere |
-ar(r)e, God(d)ema(e)r, Gommaerts, Goemaes, Goumar(d), -as, Gomer, Gommer(s), Goemers: Patr. Germ. VN Gummarus, Gotmarus (Dip.), Gothomarus (GN), God(e)marus, Guntmarus (MORLET I). Het tweede élément is mer ‘beroemd’; het eerste kan zowel guda ‘god’, gôd ‘goed’ als gunth ‘strijd’ zijn. 1307 Pauwels Ghommare, Ip. (BEELE); 1398 Jan Gommare, Marguerite Gommaers, Oostrozebeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Goemaere |
Gommaerts, Gommers, Goumard, -aère. 1307 «Pauwels Ghommare» Ypres, 1527 «Gillis Goemare» Courtrai; probabl. anthrop. germ. god-mar> Gunimarus, Gotmarus, Gothomarus, Godemarus, etc. [FD]. Cf. aussi Gomel et Gomme(s).
|
JG |
Goeman |
-anne, au génitif: Goemans. Nom issu de l’anthrop. germ. god-, gud-man, réinterprété ultérieurement en goed mun [FD]; cf. aussi Gomand, -ant, Gouman.
|
JG |
Goeman(s) |
1. Car mor. Goede man, ,,Homme bon ». N° 280. — 2. V. GOD (Go). — 3. Fonction (Droit ancien).
|
EV |
Goeman(s) |
Goemanne, Goudeman(d), -mant, Goudman(t), Godman, Gioudemans, Goedemans, Gommans, Gouman(s), Goman(ne), -and, -ant, Goument: Patr. Germ. VN op -man; het eerste élément kan zowel god aïs goed zijn. Gudmannus (Dip., GN). De TN werd later opgevat aïs BN: goed man, eerzaam, fatsoenlijk burger. 1220 Walterus Goetman; 1311 Thomas Guetman, Aw. (LIND. 1964,13); 1275 Giles Gomans, Wodecq (VR gov0).
|
FD |
Goemé |
Goeme, zie Gomé.
|
FD |
Goemers |
zie Goemaere.
|
FD |
Goemin(n)e |
Goem(e)yne, Goemmine: BN Goede minne. Mnl. minne: aandenken, genegenheid, liefde, begeerte > Ofr. godemine: goede sier, plezier. 1240 Hues Godomine; 1243 Oede Godemina, Atrecht (NCJ); 1295 Belia filia Ermentrudis Goedemins, Wetteren; 1331 Jan Goedeminne, Oud. (VAN G. 1954,277); 1385 Wouterkin Goemine, Tielt (BR i, 4v°).
|
FD |
Goeminne |
Goemyne, Gouminnet. 1240 «Hues Godomine», 1243 «Oede Godemina» NécrArras, 1331 «Jan Goedeminne» Aude-narde, etc.; surnom: goede + moy. néerl. minne ‘affection, amour, désir, etc.’, probabl. avec le sens de l’anc. fr. godemine ‘bonne fête, bonne chère’, comp. le NF Bonnechère, Bonsire [FD].
|
JG |
Goeminne |
Proven. Geminne (Loc.).
|
EV |
Goen |
Goens(e), zie Godin.
|
FD |
Goen |
Goens, Ghoens. 1536 «Ghoen(s)», «Goen» Campine, 1550 «Lambrecht Ghoens» Herselt; forme néerl. de Godin, cf. God- [FD].
|
JG |
Goer(r)es |
Patr. D. FN < VN Gregorius.
|
FD |
Goerens |
zie Gorin.
|
FD |
Goerg |
1. V. Jeurg. — 2. V. GOD.
|
EV |
Goerg(en) |
Patr. D. FN < Georg, HN Georgius.
|
FD |
Goericke |
zie Goederickx, Goerke.
|
FD |
Goeritz |
zie Görtz.
|
FD |
Goerke |
Goericke: Patr. Ndd. dim. van VN Georg.
|
FD |
Goerlan(d)t |
-land, Gourlan(d)t: De Fr. FN Gourland komt vanaf de 176 e. voor in dep. Oise en Ain (PDB).
|
FD |
Goerlich |
Patr. Var. van VN Gerlach (DN).
|
FD |
Goermans |
cf. Goedermans.
|
JG |
Goeron |
zie Goron.
|
FD |
Goerres |
NF probabl. d’origine grand-ducale (comm. A. Lanotte).
|
JG |
Goertjens |
zie Gortjens.
|
FD |
Goertz |
Goerentz, zie Görtz.
|
FD |
Goes |
Goës, prononcé gwas dans le Brabant wallon. Comme Goisse et Go(o)sse, de l’hypocor. germ. gud-so-> Goz(z)o, p.-ê. avec diphtongaison de o entravé [JMP] ?
|
JG |
Goes |
zie Goos.
|
FD |
Goes(s)eels |
Goessel, zie Gosseau.
|
FD |
Goes(s)ens |
zie Goossens.
|
FD |
Goes, (de); |
(de) Goës, de Gos: Mnl. goes: gans; vgl. E. Goose. BN. Zie De Gans. 1292 Eustacii Goes, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Goes, van (der) |
PlN Goes (Z). 1597 Alex, van der Goes,Aarts.(MAR.).
|
FD |
Goesaert |
Goessaert, cf. Gossard, sous Gos(s)-.
|
JG |
Goeseije |
zie Gouzée.
|
FD |
Goessaert |
Goesaer(t), zie Gossaert.
|
FD |
Goessens |
cf. Goossens.
|
JG |
Goessey(e) |
zie Gosset.
|
FD |
Goet- |
zie Goed-.
|
FD |
Goetals |
cf. Goedhals.
|
JG |
Goetals |
zie Goedhals.
|
FD |
Goetbloet |
zie Goedbloed.
|
FD |
Goetchalk |
zie Godschalck.
|
FD |
Goeteijn |
zie Goetheyn.
|
FD |
Goetelen |
1. Metr. Goedele, Germ. Godila, metd/t-verscherping. Vgl. Goeters. 1400 Joh. Goetelen, Arendonk (VERB.II). – 2. Evtl. Patr. < Goedelin, dim. van god-naam. 1457Lauwers Goedelin, Bg. (PARM.).
|
FD |
Goetemans |
zie Gotemans.
|
FD |
Goeten, van der |
zie van der Goten.
|
FD |
Goetens |
zie Godin.
|
FD |
Goeters |
zie Goeder.
|
FD |
Goetgebuer |
Goetghebuer, -eur, Goedgebuure, -eur, Goegebeur, etc. 1278 «Elyza-beth Goetgheboers» Louvain, 1308 «Willelmi dicti Goetghebuer» Malines [FD]; surnom de bon voisin: néerl. goede buur; comp. Bon-voisin et l’antonyme Quaeg(h)ebeur, etc.
|
JG |
Goetha(e)ls |
zie Goedhals.
|
FD |
Goethaert |
zie Goddaer(t).
|
FD |
Goethals |
cf. Goedhals.
|
JG |
Goethem, van |
van Gouthem, van Goethemd.van Goothem, van Gottom, van Gotum: 1. PlNGottem (OV). 1219 Dirkinus de Gotthem, Har. (DEBR. 1980); 1358 Johannis de Gothem; 1393 Wouters van Gothem, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. PlN Gotem (L). 1339 Johannes dictas de Goetham, Lv. (ICKX); 1370 Kateline van Ghotam, At. (C.BAERT). -3. PlN Goetem in St.-Gillis-Waas (OV). 1375 Lauwerse van Goethem, Vrasene (FLW).
|
FD |
Goetheyn |
Goethijn, -hyn, Goeteijn, -eyn, Goitein: BN + Pair. Goede Hein (Hendrik). Vgl. D. Gutheinz. 1Z25 Henrici Goetheyne, Mech. (OARI); 1369 Lijsbet Goetheins, Mech. (V. ING.). Goethuys(en), -h(o)ys, zie Goedhuys.
|
FD |
Goethuys |
Goedhuys. 1291 «Henricus de Guet-husen» Diest, 1385 «Johannes van Molenbeke alias de Bona Domo», 1556 «Jan van Goeden-huys» Molenbeek; nom d’origine: Goedhuys (= bonne maison), fréquent en toponymie, comp. Bonnemaison [FD].
|
JG |
Goetinck |
-ynck, -unck, etc. Dérivé néerl. d’un anthrop. germ. en god-, cf. Godin [FD]. Cf. aussi Goetvinck.
|
JG |
Goetinck |
-ynck, -unck, Goëtinck, Gotin(c)k, Go(e)tting: Patr. Afl. van Germ. god-naam. Vgl. Godin.
|
FD |
Goetjaer |
BN, wellicht naar de nieuwjaarswens voor een goed jaar. Vgl. D. Gutjahr, E. Goodyear. 1571 Mich. Goetjaer, Aken-Aw. (AP).
|
FD |
Goetkint |
cf. Goedkindt.
|
JG |
Goetkint |
zie Goedkindt.
|
FD |
Goetleven |
cf. Goedleven.
|
JG |
Goetleven |
zie Goedleven.
|
FD |
Goetmakers |
-maeker(e), -mae(c)kers, zie Gutmacher.
|
FD |
Goetry |
zie Goederyckx.
|
FD |
Goetsbloets |
zie Goedbloed.
|
FD |
Goetschalck |
-alckx, cf. Godschalck.
|
JG |
Goetschalck(x) |
-schal(k)x, zie Godschal(c)k.
|
FD |
Goetseels |
zie Gosseau.
|
FD |
Goetsenhoven, van |
van Goedsenhoven, van Goedtsenhoven, van Goeidsenhoven, van Godtsenhoven, van Go(i)dtsnoven, van Goidsen(h)oven, -hove, van Goidtsen(h)oven, van Goietsen(h)oven, van Goitsenhoven, van Soitsenhoven: PlN Goetsenhoven (VB). 1321 a Johanne de Gotchennoven; 1325 Arnoldo de Goetsennoven; 1346 Godefridus de Ghoetsenhoven; 1404 Lijsbet van Goetsenhoven, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Goetstouwers |
Goedstouwers. Pour Debrab. 587, anthrop. germ. fém. Godcs-diu (= servante de Dieu), avec évolution complexe.
|
JG |
Goetstouwers |
Goetstauwers, Goedstouwers: Metr. Germ. VN Godes-diu ‘dienares Gods’: 993 Godesdiu abbatissa, Althof (SOCIN). 1400 VN Gostouwe, Vecht (MOERMAN1950,21). 1336 Goetsto mater dicti Walteri, Goetsto filie predicte Goetstonis, Oosterwijk (OATIII); 1417 Willem Goedstouwen, Jan Goedstouwers, Poppel; 1335-50 VN Gostouwe, Gostua, Rijssen-Lochem; 1436 Godestuwe Jans; 1497 Goidstouwe dochter Jan Lauwerts, Den Bosch (MNT 271).
|
FD |
Goettgens |
zie Gödecke.
|
FD |
Goetunck |
-ynck, Goetting, zie Goetinck.
|
FD |
Goetvinck |
Goedvinck. Probabl. réinterprétation du NF Goetinck, -unck (par confusion de u et de v), encore qu’il existe un NF anglais Goldfïnch, équivalent du néerl. goudvink ‘bouvreuil’ [FD].
|
JG |
Goetvrindt |
cf. Goedvriend.
|
JG |
Goetz(ke) |
Götz(l), Goetze, -zé, Götz(e(n)), Gotz(en), Geöcze, Gootzen, Geutzen: Patr. D. Dim. van een god-naam.
|
FD |
Gœury |
cf. Geury, Gheury.
|
JG |
Goeury |
-iot, zie Goederickx.
|
FD |
Goevaert |
-aer(t)s, -ers, zie Govaerts.
|
FD |
Goevaerts |
cf. Gouvaerts.
|
JG |
Goeven |
cf. Goven.
|
JG |
Goeven |
zie Goven.
|
FD |
Goeverneur |
zie Gouverneur.
|
FD |
Goewie |
zie Gouwy.
|
FD |
Goey(e), de |
zie de Goede.
|
FD |
Goey, van |
van Goeye(n), van Goeije: 1. PlN Ten Goede: (leen)goed, bezit. 1380 Jan van den Goede, Melsele; 1383 Gillis van den Goede, Kruibeke (FLW); 1717 Pieter van Goeye, Waas (VAN G. I). -2. Evtl. PlN Het Gooi (NH, G, U). 1190 Wilhelmus cornes de Goye (LNT).
|
FD |
Goeyenbier |
BerBN voor de brouwer van goed hier. Vgl. D. Gutbier.
|
FD |
Goeyens |
zie Godin.
|
FD |
Goeyers |
zie Goeder.
|
FD |
Goeyse, de |
de Goeijse: Adaptatie – met vertaling van Iw. (le/dé) – van de Pic. EN Legouge (zie i.v.). 1471 de Goedse, 1593 de Goiedse, 1604 de Goegi, 1607 de Goyse, de Goeysi, 1626 de Goeyse, Hingene (H.MEES, Geschiedenis van Hingenë); 1584 Gillis de Goise, Aw. (AB); 1716 Joannes (de) Gouge, Montcornet Aisne-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Goeyvaer(t)s |
zie Govaert(s).
|
FD |
Goeyvaerts |
cf. Gouvaert(s).
|
JG |
Goez |
Nom d’origine: Goé(-Limbourg) et dépend, de Comblain-au-Pont (Lg).
|
JG |
Goez |
zie Goé.
|
FD |
Goezu |
zie Gouzou.
|
FD |
Gof- |
-lette, -lot. V. WULF.
|
EV |
Gof(f)ette |
Dim. van VN Godefroid. Niet noodzakelijk Metr. 1342 Gilons fils Goffette de Harduemont, Luik (SLLIII); 1357 Goffette Bareit, Luik(BODY).
|
FD |
Goff- |
-ar(d), -art, -aerts, -eau(x). V. GOD (Go) et WULF.
|
EV |
Goff- |
-in(t), -ing, -inon. V. GOD et WULF.
|
EV |
Goff- |
-oël, oët, -oy. V. GOD et WULF.
|
EV |
Goff- |
Thème très productif tiré de Go(de)f(roid), cf. Gouff-. Hypocor. simple : Goffe [pourrait être aussi w. gofe ‘gouffre dans un cours d’eau’, fém., d’où Delgoffe]. 1257 «Goffe del Vivir» Baill-Nivelles. « Dérivés: Goffa, Goffar, Goffard, Goffart, w. Gofâr. 1289 «Besele li femme Goffart» CensNamur, 1326 «Goffardus di Terewagne» Huy (comm. H. Goffart), 1328 «Goffin Gof-fars» Grand-Axhe, 1393 «Goffines Goffart» Ouffet (comm. H. Goffart), 1444 «Maroiette Goffard» AidesNamur, 1444 «Goffar le Carpentir» TerreJauche, 1449 «Tirion Goffart», «Goffart Nenotte» AidesNamur, 1456 «Goffar de Blon» Jenneret = 16e s. «Goffa de Blon» Ocquier, 1494 «Henrion Goffa» BourgNamur, 1580 «Ouri Goffa» Haybes, 1626 «Guillame Goffa» émigré en Suède. –Goffaerts. NF flamand hybride, avec -s du génitif germ., cf. Goevarts et Gov-. – Goffaut, Goffaux, Gouffaux (var. w. de Goffart). 1598 «Jacques Goffau», «Jacques de Gouffau» DénWavre, 1616 «Andrien Goffau» Princip-Chimay. – Goffeau, Goffay (suffixe -aud ou –eau, ce dernier dans Goffay). 1472 «Goffay» DénLaroche. – Goffette. 1345 «Goffmus Goffette» FiefsLiège, 1364 «Goffette de Hollongne» CartValBenoît, 1577 «Anne fille de Johan Goffette» BourgLiège, 1580 « Jehenne Goffette» Haybes. – Gofflette (avec double suffixe comme dans Goffelot, Goflot; sinon surnom: w. goflète ‘terrine, écuelle’). –Goffin (très fréquent), -ins, -int, w. Gofin, w. (Hesbaye) Gofègn, Goffinghs, -ings (forme flamandisée). 1289 «Andriers et Coffras enfant Goterial» CensNamur, 14e s. «Goffins de Preit» CensHuy, 1388 «Goffins de Dolhent corbesir» GuillLiège, 1449 «Goffin Brochart» AidesNamur, 1472 «Goffin Mathy» DénLaroche, 1472 «le petit Goffin» DénVirton, 1522 «Goffin de Ronet» BourgNamur, 1621 «Thomas Goffin» émigré en Suède, 1655 «Guillaume Goffin» DénFlorenville. – Gof-finet, w. Gofinet (dimin. du précédent, cf. aussi Gauffinet). 1371 «Goffinet de Velreu» CoutStavelot, 1472 «Goffinet» DénChiny, «Goffinet Estienne» DénLaroche, 1561 «Col-lard Goffinet» Arbrefontaine, 1620 «Maers-son Goffinet (de Fleigneux)» émigré en Suède. – Goffinon (autre dérivé de Goffrn). 1440 «Goffinon de Votem» GuillLiège, 1499 «Goffinon Graindamour», 1518 «Franchois Goffinon» BourgNamur. – Goflot, Goffelot, Gofflot. – Goffoel, Goffoël (avec tréma superflu), Goffioul. – Goffoy, w. nam. Gofwè: comme w. (topon.) Gofwè (Acoz), réduction de God’fnvè [et non pas suffixe -oie]. m Autres dérivés : 1289 «Gofaille leTesseur», «Gérars li fis Goffaille» CensNamur, 1294 «Gofalhe» Waremme. – 1341 «Goffaingne Hardit» Nivelles (= w. Gofègn?). – 1456 «Go-defroid dit Goffert» Perwez. – 1359 «Goffi-nard» GuillLiège. – 1344 «Godefrois Goffi-neas» Waremme. – 1351 «Marie Goffonde» FiefsLiège, 1353 «Gérard Goffonde» Liège (pour le suffixe, comp. «Gosso(n)de» et 1317 «Massonde» Liège). – 1349 «Goffra» Anne-voie. — 1524 «Goffran» (lire: -au?) CoutStavelot. – 1339 «Ernar Gofon» Seraing-le-Châ-teau.
|
JG |
Goff(e) |
Patr. Bakervorm van de Germ. VN Godfried. 1257 Goffe del Vivir, Nij vel (HERB.).
|
FD |
Goff(i)oul |
-oel, -oël: Patr. W. vleivorm van Germ. VN Godevaard, Godefroid. Vgl. Goffin. 1385 Godefridi dicti Coffoel, Tg. (TYTGAT); 1650 Lambert Godtfïoul, Tn. (HEND.).
|
FD |
Goffaert(s) |
-ar(d), -a(rt), -ert, zie Govaert(s).
|
FD |
Goffaut |
-aux, -eau, -ay, zie Gouffaux.
|
FD |
Goffe |
,,Cloaque ». Proven. N. altéré en Gouffre et Coffre. Synon. : Del-gof(fe), -ouffre, Ducoffre.
|
EV |
Goffelot |
Gof(f)lot, Gofflo, Gof(f )lette: Patr. (Metr. -ette). Dim. van VN Goffart, Goffaux of Godefroid. Vgl. Goffette.
|
FD |
Goffin |
-ins, -int, -ijn, -yn, -ing(h)s, -ing(e), Geuffens, Gueuffen(s), Geuyffenne, Guffens, -in, Goffin, -yn, -ijn, Juffin, -ens: Patr. Vleivorm van de Germ. VN Govaard, Godfried, Godefroid. Vgl. Goffoy. 1417 Gyse Goffens = 1424 Ghisen Guffens, Ht. (A.GHIJSEN); 1422 Goffin van Hoverberch, Bellegem (Wez.).
|
FD |
Goffinet |
Gauf(f)inet, Goffinon: Patr. Vleivorm met de stapelsuffixen -inet/-inon van Govaard. Zie Goffin. 1344 Godefrois Goffineas, Borgworm (HERB.); 1351 Goffingnon fils Hochet, Luik (BODY); 1352 por Goffinon, Mtr.; 1379 Colar Bacheleir et Goffines ses frères (AVB); 1563 Godefroid Goufinon, Fleurus-Aw. (AP).
|
FD |
Goffinet |
V. GOD.
|
EV |
Goffoy |
Go(e)ffoet: Patr. Var. van Goffroy, Godefroy. Vgl. Goddefoy < Goddefroy.
|
FD |
Goga |
cf. Gogu-.
|
JG |
Goga(ert) |
zie Gougeard.
|
FD |
Goggeljoen |
Adaptatie van Goguillon; zie Gogo(s).
|
FD |
Goggels |
zie Gokel.
|
FD |
Gogh, van |
zie van Goch.
|
FD |
Gogibus |
zie Cocquibus.
|
FD |
Gogneau(x) |
-iaux, -iat, Gonieau, Goignaux: 1. Hypercorrect voor Jonniau(x). – 2. Jongere vormen voor Gonel. 136 e. Goniaulx, Gerpinnes (HERB.). – 3. Var. van Coignau (vgl. Gougnart)?
|
FD |
Gogneaux |
-iaux, Gogniat, Goignaux, Go-nieau. 13S s. «Goniaulx» Gerpinnes, paraît correspondre à Cogneau(x), Cogniaux (comp. w. liég. cougnf et gougnî ‘cogner’) ; surnom à rapprocher soit d’anc. champ, coigniau ‘sorte de gâteau’ FEW 2, 1530a (plutôt que moy. ft. coigniau ‘espèce de scarabée’), soit de rouchi goniau ‘cheval bai clair tirant sur Fisabelle’ (Hécart 234) [MH],
|
JG |
Gogny |
Goinnie, Goiny, Go(i)gne: PlN Goegnies (H), Gognies (Nord), Gogny (Seine-Mar.). 1430 Jan Goingnie, Bg. (PARM.).
|
FD |
Gogo |
(Verviers, 16c-17e s.). 1455 «Jehan Gogo» Tournai, 1571 «Gogo» Louveigné, 1602-3 «Lambert Gogo» TerriersNamur, 1631 «Jacques de Raimont dit Gogo» Liège; aussi «Fran- cois dit Gogo», surnom d’un chanoine de Tournai de 1291 à 1330, originaire de Laignes (Côte-d’Or) (J. Pycke, Répert. biogr. des chanoines de N.-D. de Tournai, 1988, 379) [MH]. Surnom, probabl. de bon vivant, de ri-pailleur: sans doute du thème gog-, cf. w. fé go(u)goye ‘faire bombance’, fr. gougoye ‘friand’ (non pas fr. gogo, apparaissant seulement en 1834) FEW 4, 187a. Gogu-. Sans doute dérivé du thème précédent. Dérivés : Goga (dérivé en -ard). – Goguelot. -Goguet. 1431 « Pierre Goguet » Compiègne.-Goguillon, -ot. – Goguin. Gohir, Gohy, sans doute aussi Gouhie. 1292 «Go(h)ier» TailleParis, 1524 «Collin le Gowier» DénStavelotMy, 1697 «Jean-François Gohy» BourgLiège, cf. aussi w. gohîstré (topon.) Fronville, «Gohyssart», w. goyisau (topon.) Jumet; nom issu de l’anthrop. germ. gud-hari; cf. Gouhie, Gowie (et Goart pour la formation). Dérivé: 1330 «Gohillon» Liège. Gohimont. 1544 «Johan de Gohymont» DénStavelotMy; nom d’origine: w. gôhîmont (topon.), à Bévercé (Lg).
|
JG |
Goguillot |
Gogo(s), Goguet, Goguin, Goguillon, Goggeljoen, EN. Dim. van Ofr. gogue: scherts, spot; of van bnw. gogue: vrolijk. 1431 Pierre Goguet, Comp. (MORLET); 1455 Jehan Gogo, Dk. (TTT).
|
FD |
Goheer |
Pakistaans (?) (PDB). Of var. van Gohir? Gohimont: PlN in Bevercé (LU). 1494 Thomas de Gohimont, Stavelot (ASM II).
|
FD |
Gohir |
Gohy, Gouhie(r), Gouhy, Gou(w)y, Gouvy, Gowie, Go(w)y, Ghewy: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN gud-hari ‘god-leger’; zie Godier, Goor. 1292 Gohier, Parijs (MICH.).
|
FD |
Gohissart |
Proven. Dép. Jumet. Synon. : Gaudis-, Godes- -sart.
|
EV |
Gohman(n) |
Bewoner van het open veld, open land. Var. van D. Gaumann, Gô(h)mann (DN).
|
FD |
Gohor(r)y |
PlN Gohory (Eure-et-Loir).
|
FD |
Gohorry |
Gohory. Probabl. forme maladroite (avec assimilation consonantique à la finale) d’anc. fr. goherier Gdf 4, 303 [MH], w. gorlî, gohèrli, etc. ‘bourrelier’ FEW 23, 63b-64a, cf. 1540 «Jehan le Goherlier» CartCiney, 1708 «Paul Goerly» Florennes.
|
JG |
Gohr |
Goh- -ir, -y. 1. Proven. Cor-(hez). V. ce N. — 2. V. GOD (Go).
|
EV |
Gohy |
zie Wahis, Gohir.
|
FD |
Goi |
zie Gouwy.
|
FD |
Goid(t)sen(h)oven, van |
van Goidtshoven, zie van Goetsenhoven.
|
FD |
Goidts |
zie God.
|
FD |
Goidzeels |
zie Gosseau.
|
FD |
Goies |
cf. Gois, Goisse.
|
JG |
Goies |
zie Goos.
|
FD |
Goietsen(h)oven, van |
zie van Goetsenhoven.
|
FD |
Goietsen, van |
Verkorting < Van Goietsenhoven?
|
FD |
Goignard |
-eaux, zie Cognard, Gogneau(x).
|
FD |
Goigne |
Goinnie, Goiny, zie Gogny.
|
FD |
Goin |
Pour Dauzat 297, var. de Gouin, Gohin, du germ. Godin. – Dimin. : 1314 «Colart Goinet dou Rivaige» ComptesMons.
|
JG |
Goin |
zie Gouin.
|
FD |
Goinnie |
Nom d’origine: probabl. Goegnies (-Chaussée), w. gongni » (arr. Mons) ou Go-gnies(-Chaussée) (Nord, arr. Avesnes).
|
JG |
Goire |
1364 «feu Renardus de Goire» Guill-Liège, 1580 «Ysabeau Goire» BourgNamur; cf. Geor-, thème de Georges, cf. 1280 «le Quartenesse de Sain Goire» PolyptLiège. Goiris. 1683 «Henry Goirisse» Houdremont; forme francisée de Go(o)ris.
|
JG |
Goire |
Goi(e)s(se), Goite. V. GOD.
|
EV |
Goire |
Patr. Spelling voor Go(u)ard. 1732 Claude Gouart = 1768 Cl. Goire, Hatrival (J.-M. DUVOSQUEL, Histoire…Hatrival, 1991,34).
|
FD |
Goiris |
zie Goris.
|
FD |
Gois |
Gois(s)e, zie Legois.
|
FD |
Goiset |
zie Gosset.
|
FD |
Goisse |
Gois, Goies. 1280 «Johannes Gois» PolyptLiège, 1472 «Goisse filz Gautier», «Goise le filz Jehan Loset» DénLaroche; comme Goes, Geus(e) et Go(o)sse, p.-ê. de l’hypocor. germ. gud-so-> Goz(z)o. Dérivés: Goiset; également: 1499 «Margo le Goisseitte» TerrierNaast. – 1593 «Lowy Goiseau, charpentier» BourgDinant.
|
JG |
Goissen |
zie Goossens.
|
FD |
Goister |
Afkomstig van eue Elisabeth Goister, geboren in Antwerpen ± 1773; ze heeft een kind in 1793 (PDB). Onduidelijk.
|
FD |
Goister |
Nom d’origine: è Gohîstré, 1359 «en Gohisté», 1622 «sur Gohister», à Noiseux (Nr), cf. Gavray-Baty, Top. de Fronville, 99 et M. Willems, Vocab. du défrichement II, 197.
|
JG |
Goiszeels |
V. Godseels.
|
EV |
Goitein |
zie Goetheyn.
|
FD |
Goitsenhoven, van |
zie van Goetsenhoven.
|
FD |
Gojon |
zie Goujon.
|
FD |
Goka |
cf. Gocar.
|
JG |
Gokar |
zie Gocar.
|
FD |
Gokel |
Goekels, Gockel, Goggels: Mnl. *gokel, Mhd. gogel: uitgelaten, vrolijk, overmoedig. Vgl. Gokelaere, D. Gockel naast Gockeler.
|
FD |
Gokelaere |
zie de Keukelaer(e).
|
FD |
Gokemeijer |
zie Guggelmeyer. Col, zie Goldstein, Goelen(s).
|
FD |
Gol- |
-ard, -aire, -bert. V. WULF.
|
EV |
Gol(d)berg |
Goldenberg, -barg, Golbert, Goldberger, -beter, -berszt, Goltzberg: Fréquente PlN Gold(en)berg. Vgl. Van Goubergen.
|
FD |
Gol(l)- |
-en, -ier, -in, -on, -y, -envers. V. WULF.
|
EV |
Gol(l)- |
Variante (avec sonorisation de c, comme dans w. golé ‘collier’) de Col(l) -, thème de (Ni)col(as). « Simple: Golle [non point Gol, nom d’une famille d’immigrés venus de l’Est s’établir en Belgique, cf. Goldstein], cf. Colle (un surnom: anc. fr. go(u)le ‘gueule’ doit être exceptionnel). 1285 «Jehans Golle, basaniers» = «Jehans Gollin» DettesYpres. « Dérivés: Golain. Golard, Gollard [aussi nom d’une ancienne seigneurie à Noduwez]; Gollaer, Goolaerts (forme néerl.). 1237 «Balduinus Golars» CartValDieu, 1280 «J. Golars» PolyptLiège, 1314 «Renerus dictus Golars» Ans, cf. aussi «Golla», charbonnier au 17e s. à Marselle (Salles) (comm. B. Golard); cf. aussi Goulard. – Golaire, Coller. – Golay. 1317 «Gossuinus Golai» Amay (cf. 1337 «Colay le cler» GuillLiège). — Gollet [aussi w. topon. golèt ‘petit col’]. 1272 «Abraham Golles» Corroy-le-Grand, 1322 «Libers Golete» GuillLiège, 14e s. «Lambiert Golet» DénHesbaye, 1539 «Johan Golet» GuillLiège. a Autres dérivés: 1314 «Maria Golot» Huy (mais le nom alterne avec «Golet»), 16e s. «Gérard Adam dict Gollot» NPLouette. – 1272 «Oda relicta Goloy» PolyptVillers.
|
JG |
Gola(rd) |
Gollard, -a(er), Goolaerts: 1. Zie Goulliart.-2. PlN Golart in Noduwez (WB). 1321 Wolterusde Golart = 1345 Waltero de Gollard; 1347 Joffre van Goelart, Noduwez (C. BAERT). – 3. Var. van Colard (HERB.).
|
FD |
Golain |
zie Golin.
|
FD |
Golberg |
-bert, zie Goldberg.
|
FD |
Gold |
D. EN. 1. BerBN voor een goudsmid. – 2. Patr. – 3. Huisnaam. 146 e. Wernherus zum Golde, Basel (BRECH.).
|
FD |
Goldberg |
Goldenberg, Golberg, etc. Nom d’origine : Gold(en)berg, Goudberg, topon. néerl. très fréquent.
|
JG |
Goldblat(t) |
D. (joodse) BerN van de goudsmid,die bladgoud maakt. Vgl. D. Goldschläger.
|
FD |
Goldbrenner |
D. BerN: goudsmid.
|
FD |
Goldchstein |
zie Goldstein.
|
FD |
Goldé |
Wsch. < Goddé, met 1-epenthesis.
|
FD |
Goldenberg |
-barg, zie Goldberg.
|
FD |
Goldenrath |
PlN Goudenrath (NL).
|
FD |
Goldenstein |
zie Goldstein.
|
FD |
Goldfarb |
Goltsfarb: BerBN voor de vergulder.
|
FD |
Goldfays |
Proven. 1. Gros-Fays (Loc.). — 2. ,,Hêtre du sieur Godon ». (L.D.).
|
EV |
Goldfinger |
D. BN: gouden ring. Mnl. goutvinger: ringvinger. BN voor iemand met opvallende gouden ring(en) aan de ringvinger.
|
FD |
Goldflam |
D. (joodse) FN.
|
FD |
Goldha(a)r |
D. BN: gouden, hoogblond haar.
|
FD |
Goldhausen |
PlN (HS, RP, S).
|
FD |
Goldin |
-ine, -yn: Wsch. var. van resp. Godin, Godinne, Goddyn, met 1-epenthesis. Vgl. Goldé.
|
FD |
Goldine |
Difficilement var. de Godenne, -inné, car cette forme (étymologique) n’est pas attestée [le NF Goldin est italien].
|
JG |
Goldklang |
BN: goudklank.
|
FD |
Goldman(n) |
Golmann: D. BerN van de goudsmid,in de ME nog niet joods. 1413 Henrich Gultman, Liegnitz (DN).
|
FD |
Goldmun(t)z |
Goldmünz: D. Goldmûnze: gouden munt. Maar misschien reïnterpretatie van Goldmund. Vgl. Godemond.
|
FD |
Goldschläger |
-schlager: BerN van de goudsmid die bladgoud slaat. Vgl. Goldblat(t). 1350 Thiedeman Goltslegere, Lübeck (NN).
|
FD |
Goldschmid |
-schmitz, -schmidt(s), -smit(h), -schmied, -schmeding: D., resp. E. BerN van de smid.
|
FD |
Goldschneider |
D. BerN: goudsnijder. Vgl. Mnl. goutsnider: ciseleur.
|
FD |
Goldstein |
[cf. aussi Gol, forme réduite de Goldstein, NF d’une famille juive venue s’établir en Belgique]. NF d’origine all., soit nom d’origine: Goldstein, près de Francfort, soit surnom: moy.-ht-all. goltstein ‘pierre précieuse, topaze’ [FD].
|
JG |
Goldstein |
-stayn, -(s)chstein, -sztein, -szteyn, -sztejn, -sztajn, Goltstein, Golstein, -steyn, steijn, Goldenstein: i. Patr. Oude VN. – 2. PlN bij Frankfort (Main). – 3. Mhd. goltstein: edelsteen, topaas. BerBN of BN. 1170 Gerardus Goltstein, Keulen (BRECH.); 1536 Reynerus Golsteen, Nijmegen (MULIV). Een Belgisch-joodse famille veranderde deze FN in Gol.
|
FD |
Goldwasser |
D-joodse FN: goudwater.
|
FD |
Goldyn |
zie Goldin.
|
FD |
Gole |
zie Goelen(s).
|
FD |
Goleman |
Patr. Afl. van Gole < Godilo, dim. van Germ. god-naam.
|
FD |
Golen- |
Golin- -val, -vaux, -vaud. V. Colonval.
|
EV |
Golenv(e)aux |
zie Golinvaux.
|
FD |
Golenvaux |
-veaux, Golinvaux, -veau, -val, Gollinvaux. 1558 «Jehan de Golenvaux», 1564 «Augustin Golenvaux» NPLouette, 1601 «Jehan Gollinvaulx, molnier» Bourg-Dinant, 1666 «Nicolas Golenvaux dit Guisot» NPLouette, 1683 «Mary Golenvaux» Houdre-mont, 1691 «Guillaume Gollinval» NPLouette, «Golenvau(l)x, Golin-, -val» Haut-Pays; nom d’origine: Golinvaux, w. à golin-vau, 1220 «Colenvaz», 1316 «Golainvalz», à Ciney (Nr). Cf. aussi Colinvaux.
|
JG |
Golin |
Golain: Var. van Colin. Vgl. Golard 3.
|
FD |
Golinvaux |
-val, -veau(x), Gollinvaux, Golenv(e)aux: PlN Golinvaux in Ciney (N). 1590 Jean de Gollenvaulx (Midd. 1998,179).
|
FD |
Golja |
zie Goulliart.
|
FD |
Goll- |
cf. Gol-.
|
JG |
Gollard |
-a(er), zie Golard.
|
FD |
Gollas |
zie Goulliart.
|
FD |
Golle |
zie Goelen(s).
|
FD |
Gollier |
au fém. : Gollière. Peut-être surnom, cf. fr. collier, anc. fr. coliere ‘partie antérieure du harnais du cheval’, moy. fr. gouliere ‘poche’; ou bien nom d’origine, cf. 1544 «Henry de Golhier» DénStavelotMy.
|
JG |
Gollier |
-ièr(r)e, -lère, -ère, -er, Goullier, -ière, Gouli(er), Gouillère: M.i. var. van Gorlier, met rl/ll-ass. (vgl. Carlier/Callier).
|
FD |
Gollière |
Proven. ,,Propriété du sieur Godel ou du sieur Wulf ».
|
EV |
Gollinvaux |
zie Golinvaux.
|
FD |
Göllner |
Gollner: D. BerN Göldner: vergulder.
|
FD |
Golmann |
zie Goldman(n).
|
FD |
Golstein |
-steijn, zie Goldstein.
|
FD |
Goltfus |
D. BN Goldfuss: gouden voet, wellicht naar de gouden gesp aan de schoen. In de i/e e. in Haacht famille van Duitse orgelbouwers (ESBr. 1940,367-382).
|
FD |
Goltsfarb |
zie Goldfarb.
|
FD |
Goltstein |
zie Goldstein.
|
FD |
Goltzberg |
zie Goldberg.
|
FD |
Golvers |
Var. van Govers (met 1-epenthesis); vgl. dial. kolfer voor koffer.
|
FD |
Golvet |
Wellicht Wvl. adaptatie van Calvet.
|
FD |
Golzar |
Proven.» Gossart (Dép. Virginal). — 2. ,,Essart du sieur Wulf ».
|
EV |
Gom- |
-an(d), -bault, -bert, -berg, -pel, -pertz, Gom- -mans, -m(a)er(t)s. V. GOD (§11).
|
EV |
Gom(me)- |
-rée, -ry. 1. Proven. Go-mery (Dép. Bleid). — 2. V. GOD.
|
EV |
Goman(ne) |
Gomand, Gornant, zie Goeman(s).
|
FD |
Gomand |
Gomant, w. (Piétrain) Goman, Gouman. 1281 «Jehan Gouman» DettesYpres, 1333 «Gilet Gomant» Dinant, 1444 «Stassin Gomant», «demiselle Betrix Gommant» AidesNamur, 1456 «Servais Goman» Dinant, 1570 «Jehenne Gomant», cf. aussi 1350 «Gomanpret» (topon.) Theux, w. divins lès prés de gouman (topon.) Amonines, 1467 «Goumanpont» = w. goumampont (topon.) Ostiches; nom issu de l’anthrop. germ. gud-man-, cf. aussi Goeman.
|
JG |
Gomba(r) |
zie Gombert.
|
FD |
Gombaud |
-ault, -eau, Gonbault: Patr. Germ. VN gunth-balth ‘strijd-moedig’: Gundobald (Fm.). ize e. Gumboldus monachus (GN); 1394 Lotard Gombaut, Dottenijs; 1398 Jan Gombaeut, Wev. (DEBR. 1970).
|
FD |
Gombert |
Gombeer, Gombeir, Gomber(g), Gomba(r), Gommaerts, Gommer(s), Gomper(s), Gomperts, -ertz, Gumpert, Gumprecht, Jumpertz, Jumbert: Patr. Germ. VN gunth-berht ‘strijd-schitterend’: Gundebertus, Gumbert(us) (MORLETI). ne e. Gumbert, Cent (GN); 1463 Jan Gomparts, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Gombert |
Gombeer. 1289 «Maroie li Gombert» CensNamur; nom issu de l’anthrop. germ. gund-berth-.
|
JG |
Gomé |
cf. Gommé.
|
JG |
Gomé |
-et, -ez, -es, Gommé, -e, -es, -et, Goumet, Goemé, Goeme: Patr. Var. van Gomer, met spelling volgens Fr. uitspr. Zie Goemaere. Vgl. Orner=Orné. Of Gomet, dim. van VN Gomar(us). 1339 Jehans Gonmés, Atrecht (NCJ); 1545 Nicolas Commet, Carvin (AP); 1651 Petrus Gommaers = (wsch.) Patrus Gommé, Westerlo (VS I972,*iz4).
|
FD |
Gomel |
Hypocor. en -ellu > -eau (forme non vocalisée) de l’anthrop. germ. Go(u)mard, cf. Goemaere.
|
JG |
Gomer |
zie Goemaere.
|
FD |
Gomet |
cf. Gommé.
|
JG |
Gomez |
1. Spellingvar. van Gomé. – 2. Sp.-Port. VN < Germ. Gumesindis: guman-sinth’man, (bruide)gom-weg’. 1582 Jac. Gomez, Lissabon; 1597 J- Gomez, Cordova-Aw. (AP).
|
FD |
Gomis |
zie Germeaux.
|
FD |
Gommaerts |
cf. Goemaere.
|
JG |
Gommaerts |
zie Goemaere, Gombert.
|
FD |
Gommans |
zie Goeman(s).
|
FD |
Gomme |
-es. Var. du précédent ou bien issu de Gommo, hypocor. d’un anthrop. germ. en gum- ou de gund-mar [FD].
|
JG |
Gommé |
Gomé, Gomet, Goumet. Hypocor. de Gombert?
|
JG |
Gomme, (de) |
Ghomme: 1. Wsch. oorspr. Patr. < Germ. VN Gommo (MORLET I), bakervorm van een gum-naam of van Gundmar/Gommaar. Achteraf gereïnterpreteerd aïs Mnl. gome, goom: opmerkzaamheid, aandacht. 1281 Clais Chôme, Ip. (BEELE); 1382 Willekin Goom, Pittem (DEBR. 1970); 1568 Jan de Gomme, Hondschote (DGW). –2. G(h)omme evtl. grafie voor Gamme/Gaume i.
|
FD |
Gommer(s) |
zie Goemaere, Gombert.
|
FD |
Gommeren |
1. Patr. Germ. VN Gommaar; zie Goemaere. Gommer Lenaerts van Osta (vader van) Adrianus Gommersen van Osta (vader van) 1650 Cornelis Adriaensen Gommeren van Osta, Roozendaal (PDB). – 2. Br.-dial. uitspr. van PlN Gameren (G). 1543 Jan van Gommeren, Den Bosch-Aw.(AP).
|
FD |
Gommeren |
Nom d’origine, probabl. de la prov. de Noord-Brabant [FD].
|
JG |
Gommers |
cf. Goemaere.
|
JG |
Gompel |
Hypocor. de l’anthrop. germ. gund-berht- (si la forme est ht-all. comme Gom-pertz). Comp. : s.d. «magistri Leonardi Gom-paut » ObitHuy.
|
JG |
Gompel |
Patr. Dim. van Germ. VN Gombert. Vgl. D. Gumple.
|
FD |
Gompel, (van) |
van Gompen: PlN Gompel in Mol (A). 1317 Marsulius de Gompele, Mol (OATII); 1448 Lambrechte van Gomple, Diest (VdP).
|
FD |
Gomper(s) |
Gomperts, -ertz, zie Gombert.
|
FD |
Gomrée |
Nom d’origine: Gomerée, à Cour-sur-Heure (Ht), etc. ; cf. de Gomrée.
|
JG |
Gomrée |
PlN Gomerée in Ham-sur-Heure (H). 1415 Jean de Gomerée, Gozée (J.G.).
|
FD |
Gomy |
Cf. le composé topon. w. gomîpré, à Villers-Ste-Gertrude (Lg); nom issu de l’anthrop. germ. gum-hari-.
|
JG |
Gomzé |
1524 «Collet de Gomeseit» CoutSta-velot; nom d’origine: Gomzé(-Andoumont), w. gom ‘zé, cf. aussi Gonzé.
|
JG |
Gomzé |
-ze, Gonzé: PlN Gomzé (LU). 1524 Collet de Gomeseit, Stavelot (J.G.).
|
FD |
Gomzé(e) |
Proven. Loc.
|
EV |
Gon(n)- |
Thème hypocor. de l’anthrop. germ. gunn- (var. de gund-). Dans l’ignorance de la plupart des formes orales, on a renoncé à établir une rubrique collective; l’alternance w. o et ô indique au moins deux origines différentes. Sont exclues en Wallonie des formations indigènes sur (Hu)gon, le corresp. anc. w. de Hugues étant Hu(w)e. Cf. Gonay, Gon(n)et, Gonne, Gonin, Gony.
|
JG |
Gon(n)ella |
BN naar de kleding. Ofr. gonele: overkleed boven de wapenrusting. Vgl. Grisegonnelle (LEYS 1954,160). Godefridus cornes Andegavensis dictus Grisa Gonella, quod tunicam grisam gestaret (DUCANGEIV, 138). 1176 S. Willelmi Gonela (DEBR. 1980).
|
FD |
Gon(n)et |
Gonné: Patr. Verkorting van Hugonet. 1398 Mons Gonnet, Dottenijs (DEBR. 1970).
|
FD |
Gon(n)issen |
Patr. Zoon van Gonnis = Geunis (zie Gunning). 1694 Leendert Gonnissen, Rotem (ROT II, 52-72).
|
FD |
Gonaerts |
-ard: Patr. Wsch. door ass. en metathesis < Gondraets. Of < Gondhard (vgl. Gondar). 1596 Guillaume Gonnar, Hoei (HERB.).
|
FD |
Gonay
|
NF fréquent dans l’air, de Verviers), w. verv. Gônê. 1260 «Lambier Goneal» Liège, 1345 «Jakemars Gonnias» Nivelles, 1630 «Jean Gonia» BourgNamur, cf. aussi w. Gô-nèhé (topon.) Robertville; du thème Gon(n)-(ci-dessus) ou bien surnom : anc. fr. gonel, m. ‘robe, sorte de tunique’, (Maçon) gôniau ‘vêtements usés’; cf. le féminin dans: 1164 «Walterus Gonela» ChartesFlandre = 1140 «Walterus Gonel» (graphie négligée?).
|
JG |
Gonay |
zie Gonel.
|
FD |
Gonbault |
zie Gombaut.
|
FD |
Gonc- |
-e, -ette, Gond- -a(t), -rand, -rexon, -ry; Gon(n)- -in, -ay, Gonth-, Gonz- -e, -aies. V. GOD (§H).
|
EV |
Goncalves |
zie Gonzales.
|
FD |
Gonce |
Gonze, Gouns(e), Gons, Goncet(te), Gonset(te): Patr. en dim. (Metr.-ette) van Germ. VN gund-so. Vgl. Gunzelinus (GN). 1381 Mathieu Gonset, Ladeuze (HERB.).
|
FD |
Gonce |
Gonze. 1568 «Pierre Gonze» Nalinnes, 1643 «Antoine Gonse» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. gund-so-, cf. 10e s. «Gontso» Gand. Dérivés: Goncet, Gonset. 1386 «Mathieu Gonset», 1464 «Jacquemart Gonset» Ladeuze. Goncerte, Gonsette. Autres dérivés : 1504 «Gonchelonraussiere» (topon.) Gosselies. – «Goncelinfa» (topon.) Mormont. – 1425 «Martin Gonsseaul» Amay.
|
JG |
Gonda |
(attesté en 1746, Hesbaye liég.), Gondat, w. Gonda (avec a bref). 1775 «Toussaint Gonda (orig. de Hozémont)» BourgLiège, cf. aussi w. gondasartê (topon.) à Baillamont; vu le a bref, ne peut représenter l’anthrop. germ. gund-hard-; le NF est attesté dans la région d’Utrecht (P.-B.), mais paraît venir chez nous du Sud: forme lorraine de Gondet?
|
JG |
Gondar |
Gonda(t), Gunthardt: Patr. Gondhard. Germ. VN gunth-hard ‘strijd-sterk’: Gontardus (MORLET I). 896 Guntardus, Cent (GN); 1448 Grart Gondas, Dk. (TTT).
|
FD |
Gonderlier |
zie Godallier.
|
FD |
Gondon |
Patr. Var. van Godon, met n-epenthesis.
|
FD |
Gondraet(s) |
Patr. Germ. VN gunth-rêd ‘strijd-raad’: Gundradus (MORLET I). 1280 Catharina Gontraets, Ip. (BEELE).
|
FD |
Gondrand |
Gonrand, Gontran: Patr. Germ. VN gunth-hrabn ‘strijd-raaf: Gundramnus, Gondrannus (MORLET I). 1270 Monin Gonteranus, Cent (CG); 1332 de mansione Gontrans; 1340 Franco Gontram, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Gondrexon |
PlN in Lotharingen (Meurthe-et-Moselle).
|
FD |
Gondry |
Gonry, Goundry: Patr. Germ. VN gunth-rîk ‘strijd-machtig’: Gundricus (MORLETI).
|
FD |
Gondry |
s.d. « commemoratio Gonderici», «Ode uxoris Gondrici Claudi» ObitHuy; nom issu de l’anthrop. germ. gund-rik-?
|
JG |
Gonel |
Gonay: 1. Ofr. gonel, dim. van gone: lang kleed, tuniek, rok. Zie Gonnella. 1260 Lambier Goneal, Luik; 21345 Jakemars Gonnias, Nijvel (HERB.). – 2. Patr. Korte vorm van Hugonel, dim. van Hugo.
|
FD |
Gonet |
Gonnet. 1393 «Jehan dit Gonet» Huy, 1568 «Jehenne Gonnet» BourgNamur, 1625 «Johan Henry Gonez» Verviers, 1744 «Gonet» Ensival; probabl. du thème Gon(n)-. – Cf. aussi 1350 «Johan Gonette» FiefsLiège.
|
JG |
Gonfroid |
Nom issu de l’anthrop. germ. gund-frid.
|
JG |
Gonfroid |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN gunth-frith ‘strijd-vrede’: 962 Gundfridus (Dip.).
|
FD |
Gonieau |
cf. Gogneaux, avec », donc distinct de Gonay.
|
JG |
Gonieau |
zie Gogneau(x).
|
FD |
Gonin |
Patr. Korte vorm van Hugonin.
|
FD |
Gonin |
Probabl. du thème Gon(n)-, cf. 1579 «Gounen» = w. Gônê (dans un topon.) Spri-mont. Pourrait être aussi le cas régime de Gône (féminin), cf. Gonne.
|
JG |
Gonne |
1. Particularité vestimentaire (..Longue robe »). N° 266. — 2. V. GOD (§11).
|
EV |
Gonne |
Cf. 1472 «Gonne preis» (topon.) Boelhe, 1601 «try Ghonne», w. tri Cône à Jumet, cf. le thème Gon(n)-, que postule le dérivé en -ard: 1444 «Jehan Connaît» AidesNamur, 1596 «Guillaume Gonnar» Huy. – Un matronyme est aussi à envisager: 1296 «dame Gonne» TailleParis, réduction de Cunégonde, Alde-gonde, etc. ; ce dernier a ô long en w. (arch.) Aldigône, Gône. – Également nom d’origine: Goesnes, w. gône (Nr), cf. 1444 «Lambert de Gonnes», 1449 «Jehan de Gonne laboureur» AidesNamur, 1534 «Henry de Gonne» BourgNamur.
|
JG |
Gonon |
Patr. < Hugonon, vleivorm van Hugo.
|
FD |
Gonry |
1. PlN Gonrieux (N), W.gonri (J.G.). -2. Zie Gondry.
|
FD |
Gonry |
Probabl. nom d’origine: Gonrieux, w. gonri (Nr), mais le NF est plutôt gaumais.
|
JG |
Gons |
zie Gonce.
|
FD |
Gonsa(e)les |
-alis, -alves, zie Gonzales.
|
FD |
Gonset |
Gonsette, cf. Gonce, Gonze.
|
JG |
Gonset(te) |
zie Gonce.
|
FD |
Gonssens |
Wsch. hypercorrect voor Goossens.
|
FD |
Gönter |
zie Günther.
|
FD |
Gonthier |
Gonfier, Gonty. 1105 «Gonterus», 1226 «Gontier de le Cromberie» ChirTournai, 1247 «Gonthier de Clémencey» CartOrval, 1272 «Gontherus» PolyptVillers, 1275-76 «Gontier le Vieswarier», 1279-80 «Jehans li fius Gontier le Ménestrel» RegToumai, 14e s. «Johan Gontier» CensHuy, 1628 «Gonthy Bertrand» Louveigné; nom issu de l’anthrop. germ. gund-hari-. • Dérivés: 1328 «Gonthier Gonthelet» Bove-nistier, 1355 «Gontelet fil Gontier» Fiefs-Liège. – 1357 «Gontoulle» Warnant-Dreye.
|
JG |
Gonthier |
-iez, Gontie(r), -ies, -iès, -y: Patr. 1. Rom. vorm van Germ. VN gunth-hari ‘strijd-leger’: Gunt(h)arius, Gunt(h)erus, Guntar, Gonter(i)us (Fm., MORLETI, GN). D. VN Gunther. 1387 Gontier de Rickebusch, Mkr.; 1274 Joharmis Ghontier, Wg.; 1326 Jacob Ghontier, Ip. (DEBR. 1980; BEELE); 146 e. Gontier = Gontir Conrar, Luik (BODY). – 2. Verward met Gautier (door n-epenthesis): 146 e. sire Gonthier = Gauthier sire deBerlo(BODY).
|
FD |
Gontran |
1265 «Gontrans d’Ohain» Cens-Namur, 1659 «Jean Gontrand» DénSalm; nom issu de l’anthrop. germ. gunt-hramn-.
|
JG |
Gontran |
zie Gondrand.
|
FD |
Gonvienne |
Govienne. 1554 «Jehenne Le Gouverne» BourgNamur, 1602-3 «Englebert Govienne» TerriersNamur, 1682 «Alexis Gouverne» BourgNamur; surnom: w. liég. arch. goviène ‘gouverne, conduite’ FEW 4, 300b, mâle goviène ‘mauvaise ménagère’ DL 294a.
|
JG |
Gony |
Cf. 1612 «Gonipré» (topon.) Ouffet, «Goniprez» (topon.) Tavigny, «Goni trixhe» (topon.) Chapon-Seraing ; nom issu de l’anthrop. germ. gun(d)-hari-?
|
JG |
Gony |
zie Gaumier.
|
FD |
Gonzales |
-ez, Gonzalvez, Goncalves, Gonsalves, Gonzal(v)o, Gonzail, Gonsa(e)les, Gonsalis, Ganzales, Gonzalez, Constales, Consael: Patr. Sp.-Port. VN < Germ. gunth ‘strijd’ en Lat. salvus ‘ongedeerd’. 1459 Jeorge Gonsalves, Lissabon-Bg. (PARM.); 1550 Stephan Consaeles, Oud. (V.BUTS. I>319); 1553 Joannes Gonsalius…Hispanus (MUL IV); 1557 Thomas Gonsalius, Castilié’-Aw. (AP).
|
FD |
Gonze |
cf. Gonce.
|
JG |
Gonze |
zie Gonce.
|
FD |
Gonzé |
Sans doute var. de Gomzé.
|
JG |
Goockens |
zie Jaeken.
|
FD |
Good |
E. Good. 1. BN good: goed. Vgl. De Goede. – 2. Patr. Germ. god-naam. Vgl. God.
|
FD |
Good(i)son |
zie Goedson.
|
FD |
Goodens |
zie Godin.
|
FD |
Goodier |
zie Godier.
|
FD |
Goodman |
E. EN. Vgl. Goeman(s).
|
FD |
Goodt, de |
zie de Goede.
|
FD |
Goodwin |
zie Godwin.
|
FD |
Gooessens |
Goofsens, zie Goossens.
|
FD |
Googe |
zie Legouge.
|
FD |
Gool- |
-is, -aerts. V. WULF.
|
EV |
Gool, van |
van Goel, van Goolen, van Goylen: PlN Goorle (NB). 1351 Arnoldum de Ghorle, St.-Tr. (GHYSEN); 1404 Woutere van Goerle, Aw. (ANP).
|
FD |
Goolaerts |
cf. Gol(l-), Gollard.
|
JG |
Goolaerts |
zie Golard.
|
FD |
Goole(n) |
zie Goelen(s).
|
FD |
Goolenaer(t)s |
Tweeledig Patr. Goolen+Aerts. Vgl. Goossenaerts. 1710 Goolenaers, Kalmthout(PDB).
|
FD |
Goolis |
1. Patr. Goly is VN in Lv. in 1390 en GolysTN (LIND. 1947′). Gilys viver van Halle = Golys viver van Halle (PEENE). – 2. M.i. hypercorrect voor Joli(s).
|
FD |
Goomans |
V. GOD.
|
EV |
Goons |
zie Godin.
|
FD |
Goor |
[aussi topon. flam. goor ‘marécage’], dérivés: Gooris, Goris, Gorris, au génitif: Goris-sen, Gorrissen. 1280 «Johannes dictus Gorris» PolyptLiège, 1288 «Jehans Goris» DettesYpres, 1499 «Pierart Goris» TerrierNaast, 1605 «Pierre Goris» BourgNamur; généralement var. de Gheur. – Si dans Goris, le -s est graphique (cf. 1320 «Waltero Gori» = 1330 «Wautiers Gourris» Héron), le NF représente directement Gaugericus. – Secondairement: moy. néerl. Gorijs, réduction de Gregori(u)s (cf. Taal en Tongval, 11, 1959, 201), de même en w. ard. «Gor» [= Gôrl] = Grégoire (cf. Th. Déloge, L’Ardenne méridionale, 29), w. (Piétrain) Gôye – Grégoire.
|
JG |
Goor |
Goor- -den, -et, -ez, -ieckx. V. GOD (Go).
|
EV |
Goor |
zie Goeder.
|
FD |
Goor- |
-is(sen), -us. 1. V. Joris. — 2. V. GOD (Go).
|
EV |
Goor, van (de/n) |
van de Ghoor, van der Goor(e), van den Ghoer, van Cor: PlN Goor: waterig moeras, verspreid in A, VB, L. Ook PlN Goor (NB, OIJ). 1292 Rabbode van den Gore, Oevel (CG); 1324 Robbrecht van Goere, Lv. (ICKX); 1411 Henric vanden Ghoere, Aw. (ANP).
|
FD |
Goorden |
cf. Geurde(n).
|
JG |
Goorden |
Geurde(n), Geurten, Gôrden(s), Gueurden, -ten, Gurten(ne): Patr. Vleivorm van Geurt, Goort. Zie Goorts. 1601 Peter Goorden, Etten (MNT446); 1647 Paulus Geurden, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Gooremans |
cf. Goormans.
|
JG |
Gooremans |
zie Goormans.
|
FD |
Goorens |
zie Gorin.
|
FD |
Goorhuis |
Volksetymologisch voor Gooris.
|
FD |
Goorik |
-i(e)ckx, -ix, -le, zie Goederickx.
|
FD |
Gooris |
cf. Goor.
|
JG |
Gooris(sen) |
zie Goris.
|
FD |
Goorlae(c)ken, van |
PlN Goorlaken: moerassige plas. 1467 Jan van Goerlaken, Lier (FRANS); 1539 Lodewijk van Goorlicken, Mech.; 1555 Joachim van Goirlake, Zoutleeuw-Aw. (AP).
|
FD |
Goormachtig |
-igh(e), -igd, Goormaghtigh: BN 1. Machtig aan goederen, vermogend. 1280 Georgio Godermachtich, Bg. (WYFFELS 808); 1348 Joeskin Godremacht; 1385 Watier Godermachtich, Marke (DEBR. 1971, 1970). – 2. Gereïnterpreteerd als ‘God almachtig’. 1512 Godalmachtich, Bg. (Bk. 1968,112); 1461 Goossaert Goorarmachtich, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Goormaghtigd |
Goormatik. Juxtaposition de deux noms de bapt, d’orig. german. Go(d)er et Math, avec suffixe diminutif -ik.
|
EV |
Goormans |
Gooremans, Goremans, Gormans, etc. Soit dérivé en -man de Van Goor, soit var. de Go(e)dermans, avec syncope du d [FD].
|
JG |
Goors |
zie Goorts, Goeder.
|
FD |
Goort(s) |
Gort(s), Gordts, Cors, Geur(t)s, Geurds, Goors, Gourts, Geurtse(n), -tzen: Patr. 1. Uit Govaert. 146 e. Godefroid dit Gheurt de Pousseur; Godefroi dit Goert de Vlodrop, Luik (BODY); 1370 Jan Jordan Godertszoen = 1381 Jan Jordan Godevaertssoen, A’dam (OA189,248); 1431 Govaert van Bercheyck = 1451 Gort van Bercheyken, Ht. (ROEL. 1951,18); 1726 Govert Goors = Goort Goorts = 1740 Govaert Gors, Grote-Brogel (NOUWEN). – 2. Uit Godert, Godhart. Zie Goddaer(t). 1456 Goert van Wellen = 1457 Godert van Wellen, Ht. (ROEL. 1951).
|
FD |
Goorts |
Gordts, Gorts, Geurs, Geurts, etc. 14e s. «Godefroid dit Gheurt de Pousseur», «Godefroi dit Goert de Vlodrop» Liège Body-NPLiège, 1445 «Godevaert Biestervelt» = 1447 «Gort Bystvelt» Hasselt, 1726 «Govert Goors» = «Goort Goorts» = 1740 «Govaert Gors» Grote-Brogel ; hypocor. néerl. (plutôt limbourgeois) de Godefroy, Godevaard, cf. aussi Gouvaert(s) [FD].
|
JG |
Goos |
Choos, Coes, Coës, Cos(e), Gosz, Go(o)sse, Gois((s)e), Goies, Ghuusse, Gus(s), Geus(e), Geuze, Gheus(e): 1. Patr. Korte vorm van Germ. VN Goswin of < Godso, afl. van god-naam: 1034-58 Godezo, 1074 Gozo (GN). 1340 Goswini dicti Ghoeskens; 1367 Goewijn Blanduyt = 1370 Goes Banduyt, Tn. (ROEL. 1951,13); 1368+ Griele Goisins = 1371 Griele Goys, Ktr. (V f° 83, lyv0). Zie ookGoossens. – 2. Later verward met Joos: 1521 Goos Scoesitter = 1516 Joes Scoesitter = 1528 Judocus de Scoesitter; 1522 Goos Balle = 1520 Joes Bal,Aarts.(MAR.).
|
FD |
Goos- |
Goosse, été, cf. Gos(s)-.
|
JG |
Goos(s)ens |
Goovaert(s). V. GOD (Goz, Go).
|
EV |
Goosdeek |
Proven. Goes-dijk, ,,Digue de Goes » (Loc. zélandaise).
|
EV |
Goosdeel |
zie Godsdeel.
|
FD |
Goosen(s) |
zie Goossen(s).
|
FD |
Gooset |
zie Gosset.
|
FD |
Gooskens |
1. Proven. Dép. Vlimmeren. — 2. V. GOD (Goz),
|
EV |
Gooskens |
Geuskens, Gueusquin: Patr. Dim. van Goos. 136 e. Goskin fîlius Gosens (GN).
|
FD |
Goossaert |
zie Gossa(e)rt.
|
FD |
Goosse |
zie Goos.
|
FD |
Goossen |
Goosen, Gossen, Geussen, au génitif: Goossens [8e NF le plus fréquent en Belgique], Goosens, Goessens, Geusens, Geus-sens, etc. 1365 «Goeden de Moncke» = 1387 «Goessen de Monec» Bruxelles, 1377 «Gos-sin van Oudenarde» =1380 «Goessin» Ypres, etc.; forme néerl. de Go(o)ssin, du thème anthrop. Gos(s)-, Goos- (cf. ce nom), mais peut représenter aussi Gossuin, Goswijn ou un hypocor. en -sin d’un anthrop. germ. god-[FD].
|
JG |
Goossen(s) |
Goosen(s), Ghoosen, Gooessens, Goofsens, Gosens, Goissen, Goysens, Gos(s)in, Gozin, Gosain, Gossijns, Gossen(s), Goes(s)ens, Goussen(s), Gussen(s), Geus(s)en(s), Geuzens: Patr. Vleivorm van Goos. 1365 Goeden de Moncke = 1387 Goessen de Monec, Bs. (OSTYN); 1398 wedewe Gosuins van der Beque = Goesin = 1399 Gosin de le Beque, Ktr.; 1398 Gosin Bloums wedewe = Gossuin, Marke (DEBR. 1970); 1326 Jan Coussin, Ip. (BEELE); 1615 Jan Guessens = Jan Gussens, Bilzen (SCHOE.); 1623 Lysken Geussens =L. Goessens, Grote-Brogel (NOUWEN). Zie ook PEENE, DEKEYSER, LIND., GN, BACH II,z8; Lwv.Bijdr. 1925,133-5; ESBr. 1932,210-9,270-8.
|
FD |
Goossenaerts |
-aarts, Goosenaerts: Patr. Samengestelde VN Goossen + Aert. ise e. Jan Goesenaerts, Katerine Goessen Aerts, Claes Aertgoesen, Vorst A (HERMANS).
|
FD |
Goot |
,,Rigole ». Limite de propriété. Proven. Synon. : Gotemans, VAN der Ghote(n).
|
EV |
Goot(en), van der |
zie van der Goten.
|
FD |
Goote |
Goots, Goedts: Korte vorm voor van der Cote? 1288 Goesin Cote, Alise Cotes; 1291 Aviné Ghoets Goessin Ghoets suster, Oud. (CG).
|
FD |
Goothem, van |
zie van Goethem.
|
FD |
Gootmans |
zie Gotemans.
|
FD |
Goots |
zie God, Goote.
|
FD |
Gootzen |
zie Goetz(ke).
|
FD |
Goovaer(t)s |
-ers, zie Govaert(s).
|
FD |
Goovaert(s) |
cf. Gouvaert(s).
|
JG |
Goovens |
cf. Goven.
|
JG |
Goovens |
zie Goven.
|
FD |
Gooyer, (de) |
Goyer, (de) Gooijer, Gooijers, Ghoyere: Afkomstig van ‘t Gooi, Gooiland (NH) (UITMAN 63). 1425 Wouter de Goyere, Gorinchem (PARM.).
|
FD |
Gooyvaerts |
zie Govaerts.
|
FD |
Goppel |
zie Gobel.
|
FD |
Goppert |
Forme haut-all. de Gobert.
|
JG |
Goppert |
zie Gobert.
|
FD |
Goque, de |
Mnl. gooc: koekoek, domoor, gek, dwaas. EN. 1361 Johanne dicto Goec, Ktr.; 1398 Oste de Goec, Rollegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Gor- |
-et, -ez. 1. Car. mor. ,,Petit de la gore » (Truie). — 2. Proven. Gorhez, ,,Lande fangeuse » (Dép. Aubel). Synon. : Gohr, Goor, — 3. V. GOD.
|
EV |
Gor(r)eux |
Proven. Goreux (Dép. Voroux).
|
EV |
Gor, van |
zie van Goor.
|
FD |
Gord- |
cf. Go(u)rd-.
|
JG |
Gord- |
-ien, -on(s), -ts. V. GOD.
|
EV |
Gordebeke |
zie Gortebee(c)k.
|
FD |
Gordeijns |
zie Gordyn.
|
FD |
Gôrden(s) |
zie Goorden.
|
FD |
Gordenne |
Gordinne (NF plutôt liégeois). 1253 «Gillion Gourdinne» = 1256-57 «Gillion Gordine» ChirTournai; surnom: probabl. d’anc. fr. gordine, f. ‘femme galante, femme de mauvaise vie’ Gdf 4, 309 [MH], plutôt que de w. gordène ‘rideau’, moy. fr. gourdins ‘courtine’ FEW 2, 1236-7, ALW 4, not. 39. – Secondairement, var. de Gourdinne, w. gour-dène (arr. Philippeville).
|
JG |
Gordenne |
-inné, zie Gourdinne.
|
FD |
Gordien |
Peut-être anc. nom de baptême, du nom de deux saints figurant au martyrologe [MH] ; sinon var. de Gourdien, cf. Gourd-.
|
JG |
Gordien |
zie Gourdin.
|
FD |
Gordier |
Wsch. var. van Cordier.
|
FD |
Gordion |
Afl. van Ofr. gort: lomp. Vgl. Gourdon.
|
FD |
Gordon(s) |
E. EN. De Schotse Cordons komen van een Schotse PlN. Maar 1204 Adam de Gurdun kwam vermoedelijk van Gourdon (Saône-et-Loire). En 1220 Geofrrey Gurdun, 1279 Adam Gordon dragen wsch. een oorspr. Fr. naam, ni. Gourdon (REANEY).
|
FD |
Gordts |
cf. Goorts.
|
JG |
Gordts |
zie Goorts.
|
FD |
Gordyn |
1. Proven. Gourdinne (Loc.) — 2. V. WARD.
|
EV |
Gordyn |
-ijn, -eijns, -uyn: 1. Patr. Vleivorm van Goort. 1713 Anna Gordins, Bilzen (SCHOE.). -2. Adaptatie van Cardin, -ijn. – 3. Uit Gourdin.
|
FD |
Gore |
zie Goret.
|
FD |
Goremans |
cf. Goormans.
|
JG |
Goremans |
zie Goormans.
|
FD |
Goren(s) |
zie Gorin.
|
FD |
Gores |
zie Goris.
|
FD |
Goret |
-é, -e(z), Gorret, -é, -e: Patr. Dim. van Grégoire of van een Germ. VN zoals Gorik. Vgl. Gorin. 1343 Bastin Gorret, Valencijn (CCHt).
|
FD |
Goret |
Gorez. 1369 «Jehans Gores li jovence», 1427 «Jehans Goret» Ladeuze, 1557 «Olivier Goretz» BourgNamur; soit dérivé de Goor, soit surnom: fr. goret (porc).
|
JG |
Goreux |
Gorreu(x): PlN Goreux < Rom. grossa robur: grote eik, b.v. (Voroux-)Goreux (LU). 1421 Anieyle deGoreu,Luik(J.G.).
|
FD |
Goreux |
Gorreux. 1421 «Ameyle de Goreu», 1438 «Wilheame de Goreu dit del porte clerc», 1446 «Gerair de Goreur» GuillLiège, 1572 «Johen Goreux bourgois» CartCouvin; nom d’origine: par ex. (Voroux-)Goreux, w. goreû (Lg).
|
JG |
Gorfinkelis |
zie Garfunkel.
|
FD |
Gorge(ns) |
Görg(en), Görge(n)s, Gorges: Patr. D. FN < VN Georg.
|
FD |
Gorgemans |
V. GOD.
|
EV |
Gorgemans |
Wsch. var. van Gorremans.
|
FD |
Gorgon |
1383 «Grégoire Gorgons» Villers-l’Évêque; prénom, encore usité dans la région de Hoegaarden, dont la collégiale est dédiée à saint Gorgon (le culte et le prénom sont aussi répandus dans la région de Metz).
|
JG |
Gorgon |
Patr. HN Gorgonius, patroonheilige van Hoegaarden. 1383 Grégoire Gorgons, Villers-l’Evêque(HERB.).
|
FD |
Gorgon |
Proven. 1. Gorgonne (Dép. Néchin). — 2. Gorgon, ,,Petit marécage ».
|
EV |
Gorgoris |
zie Gregorius.
|
FD |
Gori |
Ghori: 1. It. Patr. < Gregori. – 2. Zie Goederickx.
|
FD |
Goriëns |
zie George(s).
|
FD |
Gorijns |
zie Gorin.
|
FD |
Gorin |
1. Proven. Gorins (Dép. Tubize). — 2. V. GOD.
|
EV |
Gorin |
1598 «Lambert de Gorin», 1616 «Lambert Gorin, peintre» BourgDinant, 1635 «Ernest Gorin mayeur de Thinnes» On-thaine/Thynes, 1677 «Jérôme Gorin» BourgNamur, 1699 «Jérôme Gorin» Spontin; nom d’origine: Gorin, w. gorin, 1392 «Gorin» à Thynes (Nr), plutôt que Gaurain(-Ramecroix) (Ht), cf. 1356-58 «Willemès de Gorraing, de Braine» PolyptAth. — Tout à fait secondairement, surnom: moy. fr. gorin ‘cochon de lait’FEW4, 195b.
|
JG |
Gorin |
-ijns, -en(s), Ghorain, Goorens, Goerens, Gorren(s), Geurinckx, Gu(e)rinckx, Goring, G(o)urin: Patr. Vleivormen van de HN Gregorius of van een Germ. VN zoals Goder(t) of Go(de)rik. 1372 Wouter Goerijns, Tn. (C.BAERT); 1414 Reynken Gorren, Ht. (A.GHIJSEN); 1655 Georges Goring, Norwich-Aw. (AP).
|
FD |
Goris |
Gooris, Ghoris, Go(o)rissen, Gorisse, Goiris, Gor(i)us, Gores, Gôr(r)es, Gorris((s)en), Gôrris(sen), Gorsen, Guérisse, Guérisse: Patr. Korte vorm van HN Gregorius, een VN die al in de 8e e. in de Nederlanden voorkwam (LEYS1958). 1315 Johannis Goris; 1441 Gregoris (sic) Goris vander Houfstrate, Ktr. (DEBR. 1971,1970); 1428 Gregorius dictus Gorys, Den Bosch (GOR.); 1570 Gregorius Goetheyns = 1574 Goris Goedeyns, Boechout (SELS). De VN werd ook verward met Joris (zie Georges).
|
FD |
Goris |
Gorris, Gorissen, Gorrissen, cf. Goor.
|
JG |
Gorkum, van |
van Gorkom, van Gurchom: PlN 1. Gorinchem (ZH), uitspr. Gorkum. 1584 Hans van Gorcum, Aw. (AB). – 2. Gorgem in Vissenaken (VB). 1354 Ydencie van Gorgheem, Rommersom; 1365 Theoderico de Gorekeem, Bs. (C.BAERT).
|
FD |
Gorl- |
-e, -ia, -ier. Profess. 1. Gorelier,,.Eleveur de gorels » (Jeunes porcs) (Dialecte picard). Nos 130, 131, 164. — 2. ,,Bourrelier » (France).
|
EV |
Gorlé(e) |
zie Gourlet.
|
FD |
Gorlia |
1318 «Gillion Gourliel», 1395-96 «Franchois Gourliaus» ComptesMons ; surnom : anc. fr. gorlel ‘petite ceinture pour porter son argent’.
|
JG |
Gorlia(s) |
zie Gourlay.
|
FD |
Gorlier |
Gorly. 1365 «Jehan le Ghorelier» Taille-Mons, 1422 «Pierart le Gorelier» ComptesMons, 1444 «Francart le Gorrelier», 1449 «Henri le Gorelier» AidesNamur, 1476 «Henry le Gorlier» GuillLiège, 1540 «Jehan le Goherlier» CartCiney, 1573 «Jehan le Goher-lier» CoutStavelot, 1598 «Jehenne fille d’Henry Hadin dit le Gorlier» BourgLiège, 1708 «Paul Goerly» Florennes; nom de métier: w. gorlf, gohèrlî, etc. ‘bourrelier’ FEW 23, 63b-64a, Baldinger, Etym. 3107.
|
JG |
Gorlier |
-y, Corlier, Gorleer: Ofr. gorrelier: zadelmaker, maker van jukken, garelen, leerbewerker. Vgl. Gourlet. 1365 Jehan le Ghorelier, Bergen (DE COCK); 1422 Pierart le Gorelier, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Gorloo |
zie Gourlay.
|
FD |
Gorman(s) |
zie Goormans.
|
FD |
Gormans |
cf. Goormans.
|
JG |
Gormez |
zie Gourmet.
|
FD |
Gorne, van de |
W. adaptatie van Van de Goor.
|
FD |
Gorny |
zie Granier.
|
FD |
Goron |
Goeron: Patr. Afl. van Grégoire of een Germ. VN zoals Gorik. Vgl. Goret, Gorin.
|
FD |
Gorp, van |
van Gurp: PlN Gorp in Hilvarenbeek (NB). 1312 Godscalck van Gorop (DeSchakel II,ioo); 1368 Lauwreys geheiten van Goerpe, Riethoven (SIX IV).
|
FD |
Gorré |
Gorre, zie Goret.
|
FD |
Gorrebee(c)k |
zie Gortebee(c)k.
|
FD |
Gorremans |
zie Goormans.
|
FD |
Gorren(s) |
zie Gorin.
|
FD |
Gorret |
zie Goret.
|
FD |
Gorreu(x) |
zie Goreux.
|
FD |
Gorrevod |
PlN Gorrevod (Ain).
|
FD |
Gorris |
cf. Goris.
|
JG |
Gorris(sen) |
zie Goris.
|
FD |
Gorrissen |
cf. Gorissen.
|
JG |
Gorry |
zie Goederickx.
|
FD |
Gors |
zie Goeder, Goorts.
|
FD |
Gorsebeek |
zie van Gaesbeek.
|
FD |
Gorsel, van |
PlN Gorssel (G).
|
FD |
Gorselé |
Gorsele, zie Gosselet.
|
FD |
Gorsen |
Gorsse(n): Patr. < Gorissen. Zie Goris.
|
FD |
Gorst |
Var. van Gorts (metathesis ts/st).
|
FD |
Gort |
Gortjens. 1. V. GOD. — 2. V. CON.
|
EV |
Gort |
zie Goorts.
|
FD |
Gort- |
-er, -eman. Profess. H. qui moud le grain ou vend le gruau (Gort, ,,Gruau »). — 2. Car. mor. Gort, ,,Ladrerie », N08 133, 148, 149. Gortig, ,,Ladre ». N° 270.
|
EV |
Gortack |
Patr. Vleivorm van Go(o)rt=Goedert.
|
FD |
Gorteb(e)e(c)k(e) |
Proven. 1. Korte beek, ,,La rivière courte ». — 2. Korbeek (Loc.). ,,Rivière fangeuse » (Goor, ,,Fange »).
|
EV |
Gortebee(c)k |
-be(c)ke, Gordebeke, Gurdebeke, Gorrebee(c)k: Wase PlN (Temse, St.-Niklaas, Vrasene) (GYSS. 1956,92). 1374 Claus Gurtebeke, Kemzeke (FLW); ise e. Beatrix Gortebeecs, Waas (VAN G. 1964,103).
|
FD |
Gortebeke |
-eeck, Gurdebeke, etc. NL fréquent (hydronyme en -beek) dans la toponymie flamande [FD].
|
JG |
Gorteman |
Grutman, Gottemans: BerN van de koopman in gort, grut of de gortmaler. Vgl. Gorter. 1300 Jan Gorteman, Tv. (BERDEN). Vgl. 1340 Margareta Gortmekers, Wommersom (C. BAERT); 1396 Gillis de Gortemaeldere, Voorde (DE B.).
|
FD |
Gorter, (de) |
BerN van de gruitmeester, die gruit (gagel) leverde of er bier mee brouwde. Vgl. (de) Gruiter. 1315 Jehans li Gurtres = 1328 Johannis Gruters, Ktr. (DEBR. 1971); 1408 Hannekine vander Beuverie dit de Gurtre, Ktr. (DEBR. 1958); 1406 Jan de Gortere, Aw. (ANP).
|
FD |
Gortjens |
Gôrtjens, Goertjens, Geurtjens: Patr. Dim. van Goort. Zie Goorts. 1474 Gortgen van Caulil= 1477 Goert van Cauwelil = 1478 Godert van Cauwelille, Ht. (TROCH).
|
FD |
Görtler |
Gorlier: D. BerN Gördeler, Gürteler: gordelmaker.
|
FD |
Gorts |
cf. Goorts.
|
JG |
Gorts |
zie Goorts.
|
FD |
Gortz |
Gortz, Goerts, Gorz, Gorz, Goeritz, Goerentz: Verspreide Slavische PlN Gör(t)z, Goritz.
|
FD |
Gorus |
zie Goris.
|
FD |
Gos |
Gos- -e, -en, -in(s). V. GOD (Goz).
|
EV |
Gos(e) |
zie Goos.
|
FD |
Gos(s)- |
Gooss-. Thème de l’hypocor. gérai. gud-so-> Goz(z)o, cf. Gaucet, Gausse, Goch-, Gous(s)-, Goz- et Gossuin. Les NF classés ci-après ont en w. les uns o bref, les autres ô long (cf. Gau-); ces derniers paraissent être flamands ou influencés par le flam. (cf. Goevaert et Goffart), mais pas toujours: ainsi le NF Goosse (et var.) est nettement de l’est de la prov. de Luxembourg. « Hypocor. simple: Goos, Ghoos, Goosse, Gos, Gose, Gosse, Goes, w. (Piétrain) Goûse. 1250 «Gosse li Carpentiers» ChartesHainaut, 1275-76 «Gosse de Maubrai» RegToumai, 1472 «Gouse Chaloneay» DénLaroche, 1575 «Gosse Thyrion» DénFlorenville, 1657 «Hubert Gosse» BourgNamur; cf. aussi Geus(e), Gheuse. » Dérivés: Gossard, Gossart (aussi topon.: Gossart, à Virginal), Gossaert, Goesaert, Goessaert (formes flam.). 1289 «Servais Gossars» CensNamur, 1364 «Gossars as Oingnons» = 1363-64 «Gossuin as Ougnons» PolyptAth, 1426 «Gossart Adam» Taille-Soignies, 1450 «Phelipprars Gossars» Bau-dour. – Goslar. 1335 «Johan Gosselars» GuillLiège. – Goosiau, Gosseau, Gossia, Gossiau, Gossiaux, Gossieau, Gossieaux. 1250 «Gossiaus» Nivelles, 1267 «Gilles Gos-siaus» CensHerchies, 1272 « Gosseaus Wani-bes» Nivelles, «Matheus Gossial de Roier-sart» PolyptVillers, 1280-81 «Gosseaus de Galonné», «Jakemes Gosseaus» RegToumai, 1316 «Gossuin dit Gosseal» Liège, 1444 «Gosseal Rollant» TerreJauche, 1449 «Colart Gosseau» AidesNamur, 1497 «Haquinot Gossiau dit de Paradis » Cerfontaine, cf. aussi «Gossaimont» (topon.) Arbrefontaine. –Goset, Gosez, Gosset, Gossez [cf. François Gossec (-et, -ez, -é, -e), musicien, né à Ver-gnies]. 1276-77 «Gosset Mouton» Reg-Tournai, 1297 «Gosset d’Auth» ComptesMons, 1417 «Gosset Varin» PolyptAth, 1472 «Gosset» DénLaroche, 1557 «Jehenne Gosset» BourgNamur, cf. aussi 1279-80 «Gossette de Saint-Aubin» RegTournai et 1337 «Gos-sette de Vileit» RegLaroche. – Gosselet. 1250 «Gosseles» Nethen, 1275-76 «Gosselés de Duisompiere» RegTournai, 1332 «Renier Goceles» GuillLiège. – Gossin, Gosin (cf. aussi Goossens). 1286 «Inghel Gossins» DettesYpres, 1417 «Leurent Gossin» Polypt-Ath, 1690 «Pierre Gossin» BourgNamur, cf. aussi w. Gossinpré (topon.) Soy. – Goslain, Gosselain, Gosselin. 1234 «Gosselini de Brachina» CartOrval, 14es. «Gocelin» Grand-Leez. – Gosseye, Gosseye. – Gossye. i Autres dérivés: 1380 «Gossines» Namur. -1565 «Gilchon Gossinon» BourgNamur. -1422 «Godefroid, fils de Goskin» Liège. -1329 «Nicolaus Gossule» Huy. – 1321 «Coli-nus Gossode [= -onde] » Liège (pour le suffixe, corap. Goffonde).
|
JG |
Gos(s)ée |
1. Proven. Gozée (Loc.). — 2. V. GOD.
|
EV |
Gos, de |
zie (de) Goes.
|
FD |
Goscinny |
Proven. Gosini, Anc. orme de Gochenée (Loc.).
|
EV |
Gosée |
1572 «Charles de Gosé» CartCouvin; nom d’origine: Gozée, w. goûzéye (Ht), mais Gosseye (avec o bref?) est classé sous Gos(s)-.
|
JG |
Gosée |
zie Gouzée, Gosset.
|
FD |
Gosens |
zie Goossens.
|
FD |
Goset |
-ez, zie Gosset.
|
FD |
Gosiau |
-i(e)aux, zie Gosseau.
|
FD |
Gosin |
zie Goossens.
|
FD |
Goslain |
zie Gosselin.
|
FD |
Goslar |
PlN (NS).
|
FD |
Gosmand |
-mant: BerN van de ganzenhoeder. E. Gooseman. 1246 Gilbert Gosman, Lancashire (REANEY).
|
FD |
Gosme |
zie Cosme.
|
FD |
Goss- |
-e, -el(a)in, -elet, -en, -et, -in. V. GOD (Goz).
|
EV |
Gossa(e)rt |
1. Proven. Dép. Virginal. — 2. V. GOD (Goz).
|
EV |
Gossa(e)rt |
-ard, Goossaert, Goes(s)aert, Goesaer, Goussa(e)rt: Patr. Afl. van VN Goos. 1402 Goessaert vanden Leene = 1409 Goessin van den Leenne; 1418 Goessin vanden Ackere = 1422 Goossaert vanden Ackere, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Gosse |
zie Goos.
|
FD |
Gosse |
zie Gosset.
|
FD |
Gosseau |
-eaux, Gos(s)iau(x), -ieau(x), Gossia, Gozea, Gousseau(x), -aud, -iaux, Gouchau, Gochet, Goes(s)eels, Goessel, Goetseels, Goedseels, Goidzeels: Patr. Gossel, dim. van Germ. VN Goos (JACOBSSON 31). 1202 s. Gosselli de Holai (SMT I); 126g Walterus Gossel, Ktr. (DEBR. 1980); 1329 Elisabeth Goetsias; 1339 Lamberti dicti Gocheas, Groot-Adorp (C.BAERT); 1358 Pirette Gosseal, Luik (SLLIV); 1379 Gosseel van Mères = 1383 Gossart van Mères (C. BAERT); 1390 Ysoyen Godzeels, Mech. (HB 684); 1390 Loy Gosseel = 1392 Loy Gossiel, Ktr. (DEBR. 1970); 1520 Jan Goedseels, Wezembeek (Midd. 1998,121). Zie ook Godsdeel.
|
FD |
Gosselet |
-lé, -le, Gorselé, -le, Gosseleez: Patr. Dim. op -let van Germ. VN Goos.
|
FD |
Gosselies |
Proven. Loc. Syn. Go(u)sse- -lies, -ries, -ry. N° 79.
|
EV |
Gosselin |
-ellin, Gos(se)lain, Gosseling, -linckx, Gasseling: Patr. Vleivorm van Gosse, de Germ. VN Goos. 1166 Gozelinus de Ordenghem (GN); 1459 Jan Gooselin, Rijsel (PARM.). Gossem, van; van Gossum: PlN Gorsem (L). 1421 Heinken van Gorssum, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Gossen(s) |
zie Goossens.
|
FD |
Gosserie(s) |
Go(u)ssery: Wsch. PlN Gosselies (H).
|
FD |
Gosseries |
Goussery. 1240-41 «contra Willel-mum Gosserie» ChirTournai ; nom issu de l’anthrop. germ. gozz-rik-?, cf. God(d)eris.
|
JG |
Gosset |
-ez, -é, -ey(e), -ye, -ije, Goset, -ez, -ée, Gozet, -é(e), -ee, Ghosez, Gooset, Goc(h)et, Goiset, Goucet, Gous(s)et, Goussée, Goussey, Goessey(e): 1. Patr. Dim. van Germ. VN Goos. 1275 Jehan Gosset, Ktr. (DEBR. 1980); 1365 Ghosset le Carton, Bergen (DE COCK); 1402 Jehan Gosset; 1494 Jehan Gossie, Dk. (TTT). 2. Vooral de varianten op -ée en -ey(e) kunnen teruggaan op de PlN Gozée; zie Gouzée.
|
FD |
Gossiau(x) |
-ieau(x), -ia, zie Gosseau.
|
FD |
Gossijns |
zie Goossens.
|
FD |
Gossin |
zie Goossens.
|
FD |
Gossing |
Patr. Afl. van Germ. VN Goos.
|
FD |
Gossoin |
Gossuin, Gosuin. 1126 «Godzuinus», 1265 «Gossuin del Buse» ChirTournai, 1272 «Gossuinus Blanche Laine» PolyptVillers, 1280-81 «Gossuins ki fu fms mestre Gosson de sour l’Escaut le talleur de piere» RegTournai, 1283 «Gossuinus de Bercloz» CartVal-Dieu, 1290 «Gossuin le Gluisier» Comptes-Mons, 1363-64 «Gossuin as Ougnons» = 1364«Gossars as Oingnons» PolyptAth, 1418 «Johanes Gossuin dis l’apotikars» Liège, 1504 «Gossuwin Cocques», 1505 «Piero Gossuwin» BourgNamur, 1597-98 «Piere Gossuyn» ComptesNivelles ; nom issu de l’anthrop. germ. gozz-win, du même thème anthroponymique que Gos(s), cf. 1364 «Gossuin = Gossars» à Ath. Cf. aussi Goossen(s). Dérivé: 1337 «Gossuineal Capelle» Nivelles.
|
JG |
Gossoin |
Gossum, zie Goswin.
|
FD |
Gosson |
1. Proven. Dép. Montegnée. — 2. V. GOD (Goz).
|
EV |
Gossum, van |
zie van Gossem.
|
FD |
Gossye |
-ije, zie Gosset.
|
FD |
Gosteau |
-iau(x), zie Gateau(x).
|
FD |
Gostmeyer |
Profess. ,,Métayer du sieur Godo ». N° 162.
|
EV |
Gosty |
V. GOD.
|
EV |
Goswin |
Gos(s)uin, Gossoin: Patr. Germ. VN Goswijn: god-so-win ‘god-vriend’. Go(d)zuinus, Gosewinus (GN). 1267 frère Gossewins, Ktr. (DEBR. 1980); 1281 Gosuinum de Vorda, Ip. (BEELE); 1280 Johannem Goessuin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Gosz |
zie Goos.
|
FD |
Got |
zie God.
|
FD |
Got(t)helf |
Patr. D. VN Gotthelf ofHelfgott: God helpe mij. Vgl. Dieuaide. ±1300 Willelmi dicti Gothelpe, Oudenbiezen (OGO).
|
FD |
Got(t)rand |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN gud-hrabn ‘god-raaf’: Godrandus (MORLETI). 1619 Joannes Gottran, Houtanus (MUL V).
|
FD |
Gotajner |
D.-joodse FN Got(t)einer. Uit Gottinger < PlN Gotting of Göttingen?
|
FD |
Gotal |
Gotale, Gotalle, Gottal. 1250 «Godes-calcus del Gotal» Nethen, 1541 «Gottale», 1561 «Henri Gottal» Bihain, 1659 «Léonard Gottalle» DénSalm; nom d’origine: w. (fréquent en topon.) gotale, propr. rgouttellen, désignant un filet d’eau, où l’eau sourd goutte à goutte (BTD 27, 137), comp. Gotta.
|
JG |
Gotal |
Proven. Gotalle, ,,Source, Petit ruisseau »). Synon. : Delgotalle.
|
EV |
Gotal(e) |
-alle, Gottal, Gueut(h)al: Verspreide PlN Gotal(le) (LU, LX). Gotale, dim. van Fr. goutte: druppel. Naam voor smal waterloopje.
|
FD |
Gotegnies |
zie Gottignies.
|
FD |
Gotelaere |
cf. Godelaer.
|
JG |
Gotelaere |
zie Godelaer.
|
FD |
Gotemans |
1. V. Goot. — 2. V. GOD.
|
EV |
Gotemans |
Goetemans, Gootmans, Gottemans: 1. Afl. van Van der Cote. 1356 Heine Gotemans = (?) 1334 Henricus de Gota, Bs. (PEENE). – 2. BerN voor de maker van goten.
|
FD |
Goten, van der |
van der Ghote(n), van der Goot(en), van der Gothen, van der Goeten, Vergo(o)te, Verghote, Vergothe, Vergotte, Verhote: Verspreide PlN (ter) Gote: goot, riool, greppel; b.v. tgraefscip ter Cote buuten Doornickpoorte, Ktr. (DFIV). Var. Verhote in NF. 1378 Calle van der Cote; 1414 Jan van der Goten, Ktr. (DEBR. 1970,1958).
|
FD |
Gotesdyner |
zie Gottesdiener.
|
FD |
Gotesmann |
zie Gottesmann.
|
FD |
Gotfroi |
cf. Godefroid.
|
JG |
Gotfroi |
Gotfryd, zie Godefridi(s).
|
FD |
Gotgheluck |
zie Goedgeluck.
|
FD |
Goth- |
-ier, -ot, Gott- -ot, -schal(c)k. V. GOD.
|
EV |
Gotha(e)ls |
zie Goedhals.
|
FD |
Gotha, van |
PlN Gotha (T).
|
FD |
Gothe |
Göthe, Ge(u)th: Patr. < Ndd. Gode, korte vorm van Germ. god-naam, zoals Gotfried.
|
FD |
Göthel |
Gothel: Patr. D. dim. op -el van Gothe.
|
FD |
Gothelf |
zie Gotthelf.
|
FD |
Gothier |
1558 «Simon Gothier» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. wald-hari-; cf. Gathy, Gauthier. » Dérivés du thème de Goth(ier): Gothot, Gotto. 1519 «Hanin de Gotho», 1574 «Hel-lart Gotto» BourgNamur, 1629 «Anne Gotho» Antheit. – Gotteaux, Gotiaux.
|
JG |
Gothier |
zie Gautier(s).
|
FD |
Gothot |
Gotto(t): Patr. Dim. van Gothier.
|
FD |
Gotiaux |
zie Gateau(x).
|
FD |
Gotin(c)k |
zie Goetinck.
|
FD |
Gotli(e)b |
zie Gottlieb.
|
FD |
Gotrand |
zie Gottrand.
|
FD |
Gotreau |
zie Gautron.
|
FD |
Gots |
zie God.
|
FD |
Gotta |
Nom d’origine: w. (fréquent en topon.) gotâ, dérivé en -ard de w. gote ‘goutte’; cf. aussi Gotal(le).
|
JG |
Gotta |
W. PlN gotâ, afl. op -ard van goutte: druppel (HERB). Waternaam.
|
FD |
Gottal |
zie Gotale.
|
FD |
Gottcheiner |
Afl. van PlN Gozschin = Gottscheina bij Leipzig (S).
|
FD |
Gotte |
1764 «Godefroid Gotte (orig. d’Hac-cour)» BourgLiège; NF d’origines diverses: 1° nom d’origine: w. gote ‘goutte’, cf. Del-gotte, Gotal(e), Gotta; 2° forme w. de God, cf. God(d)-; 3° matronyme: sainte Gode (ou Gote), vénérée en Wallonie, hypocor. de Gu-dule; etc.
|
JG |
Gotteaux |
zie Gâteaux.
|
FD |
Gottemans |
zie Gorteman, Gotemans.
|
FD |
Gottesdiener |
Gotesdyner: D. FN: godsdienaar.
|
FD |
Gottesfeld |
PlN Gottsfeld (BEI).
|
FD |
Gottesman(n) |
Gottsmann, Gotesman(n): BN voor een geestelijke: man van God.
|
FD |
Gottfried |
-freid, Gotzfried: Patr. D. vorm van de Germ. VN Godevaard. Zie Godefridi(s).
|
FD |
Göttgens |
zie Godecke.
|
FD |
Gotthard(t) |
zie Goddaer(t).
|
FD |
Gotthold |
Patr. D. vorm van de Germ. VN gud-wald ‘god-heerser’: Gotholdus (MORLETI).
|
FD |
Gotti |
zie Gautier(s).
|
FD |
Gottign- |
-ies, -y. Proven. Loc.
|
EV |
Gottignies |
1333 «Mikelet de Gotignies», 1365 «Jehan de Gotignies cordier» TailleMons; nom d’origine: Gottignies (Ht).
|
JG |
Gottignies |
-igny, Gotegnies: PlN Gottignies (H). 1333 Mikelet de Gotignies, Bergen (J.G.); 1619 Gottignies, Oud. (PO 2,48).
|
FD |
Gotting |
zie Goetinck.
|
FD |
Gottlieb |
Gotli(e)b: Patr. Germ. VN Godelief.
|
FD |
Gottlob |
Godeloffe, Goudeloup, Goudelouf: BN Gottlob, Godelof: God zij lof, goddank. 1374 Jan Godelofssoen, A’dam (OA 209); 1396 Jan Godelof, Gb. (DE B.); 1455 Oliverus Godelof…Cam. dioc. (MULII); 1491 Claes Goelof = 1501 Claes Golof, Edingen (Het oude Land van Edingen 1999,232). Godelof kan wel een metathetische en gereïnterpreteerde vorm zijn van de Germ. VN Godolf (god-wolf); vgl. Rolof =Rodolf. Zie Goelff.
|
FD |
Gottmann |
Patr. Germ. VN Godman. Vgl. Goemans. 1290 Heinr. Gotman, Villingen (BRECH.).
|
FD |
Gotto(t) |
zie Gothot.
|
FD |
Gottom, van |
zie van Goethem.
|
FD |
Gottschal(c)k |
-schall, zie Godschal(c)k.
|
FD |
Gottschalk |
(NF de l’est de la prov. de Liège). Forme ail. de l’anthrop. germ. Godescalk, de god- et -scalc, latinisé en Godescalcus, cf. Godechal, Godissaux, etc.
|
JG |
Gotum, van |
zie van Goethem.
|
FD |
Gotz(en) |
Götz(e(n)), zie Goetzke.
|
FD |
Götz(l) |
zie Goetz(ke).
|
FD |
Gotzfried |
zie Gottfried.
|
FD |
Gou- |
-at, -bé, -bet, -bert, -bau(w). V. GAUD.
|
EV |
Gou(il)lard |
Goulen. V. WULF.
|
EV |
Gouard |
-a(t), zie Goddaer(t).
|
FD |
Gouault |
zie Goddoud.
|
FD |
Goub- |
Variante de Gob(b)-. Goube. – Goubert, comp. w. Goubièrdûre (topon.), à Haut-Pays. –Goubet.
|
JG |
Goubau(lt) |
Goubauw, zie Gobaux.
|
FD |
Goube |
zie Gobbe.
|
FD |
Goubeir |
zie Gobert.
|
FD |
Gouberge(n), van |
van Gouwbergen, van Gau(w)bergen, Gauwberg: Verspreide PlN Goudberg: gouden berg. 1433 Jan van Goutberghe, Lier (FRANS); 1436 W(illem) vanden Gouberghe, Herenthout (AAV); 1506 Katlinen vanden Gouberghe, Bs. (HB195). Zie ook Gouwenberg.
|
FD |
Goubert |
zie Gobert.
|
FD |
Goubet |
zie Gobet.
|
FD |
Goubille |
17e s. «Go(u)bille» Villers-le-Bouillet ; surnom: w. gobèye ‘guenille; souillon, fille effrontée’ FEW 4, 180a; cf. aussi Godbil(le).
|
JG |
Goubille |
zie Godbille.
|
FD |
Goubin |
zie Gobin.
|
FD |
Goubinat |
Patr. Afl. van Goubin/Gobin.
|
FD |
Goublomme |
cf. Gaublomme.
|
JG |
Goublomme |
zie Gaublomme.
|
FD |
Goubout |
zie Godbolt.
|
FD |
Goucet |
zie Gosset.
|
FD |
Gouchau |
1. Var. van Gousseau. – 2. Uit Goudchaux, Rom. vorm van
|
FD |
Gouche |
Variante w. de Gouge, avec assourdissement de la finale.
|
JG |
Gouche(z) |
Hypercorrect voor Gosse/Gousset.
|
FD |
Gouchez |
1. V. Gaucher. — 2. V. GAUD (Gauk).
|
EV |
Gouchie |
Wellicht var. van Gauchier.
|
FD |
Goud |
Gou(d)t: 1. BerBN van de goudsmid. – 2. Patr. Var. van God.
|
FD |
Goud- |
-in, -er(s), -y. V. GAUD.
|
EV |
Goud- |
-smet, -smid(t). Profess. Goudsmid, ,,Orfèvre ». N° 190.
|
EV |
Goud- |
Variante de God(d)-. Dérivés: Goudar, Goudaer, -ers. Autres dérivés: 1507«Goudekin» Sprimont; 1681 «Goudrenfosse» (topon.) Fronville.
|
JG |
Goudaill(i)er |
-(i)ez, Goudali(er), -iez, zie Godailler.
|
FD |
Goudaillier |
Profess. ,,Brasseur ».(Dialecte fr.).
|
EV |
Goudalier |
Goudaillier, cf. Godalier.
|
JG |
Goudar(d) |
-aer, zie Goddaert.
|
FD |
Goudbeek |
PlN: gelé beek. Vgl. D. Goldbach.
|
FD |
Goudbeen |
Goudepenne, Gaudepenne: Patr. Reïnterpretatie van Goubeen/Gaubeen = Gobin.
|
FD |
Goudbloem |
zie Gaublomme.
|
FD |
Goudeau |
zie Goddoud.
|
FD |
Goudefroye |
zie Godefridi(s).
|
FD |
Goudelis |
zie Godalier.
|
FD |
Goudelouf |
cf. Godeloffe.
|
JG |
Goudeloup |
-louf, zie Gottlob.
|
FD |
Goudemant |
-man(d), zie Godemont, Goeman(s).
|
FD |
Goudemez |
-ey, zie Goedemé.
|
FD |
Goudenhooft |
-hoofdt, -hofft, -hoost, Goudenove: BN naar de huisnaam. 1395 Clais Goudinhoeft,Ip. (BEELE); 1406 Daenken int Gulden Hoet=1450 Daneel int Gulden Hoet, Asse (LIND. 1952,117); 1672 E. I. Goudenhooft, Rumbeke (MUL VI).
|
FD |
Goudenne |
zie Delgauden(n)e.
|
FD |
Goudepenne |
zie Goudbeen.
|
FD |
Gouder(s) |
zie Goeder.
|
FD |
Goudermé |
Proven. ,,Maison rurale isolée du sieur Gaudaire ». Synon. : Goedemé, De Godermé. N° 245.
|
EV |
Goudesaboos |
zie Gaudisaubois.
|
FD |
Goudeseune |
-sone, -sonne, -zeune, -zone (NF de la région de Comines-Warneton). 1597 «Mahieu Goudezone» Warneton; matronyme: fils de Goude < anthrop. germ. fém. Gol-da, hypocor. de Goldburga [FD].
|
JG |
Goudesone |
-seune, -zone, -zeune, Verguldezoone: Metr. Zoon van Goude, de Germ. VN Golda, korte vorm van b.v. Goldburga. D. Goldensohn (BRECH.). Vgl. Vergult, Vergouts. i597Mahieu Goudezone, Waasten (DUV).
|
FD |
Goudet |
zie Godet.
|
FD |
Goudie |
zie Godier.
|
FD |
Goudin |
zie Godin.
|
FD |
Goudine. |
Proven. Godinne (Loc.).
|
EV |
Goudket |
Joodse familienaam (PDB). D. Goldkette ‘gouden ketting’.
|
FD |
Goudmaeker |
-macker: 1. Mnl. goutmaker: alchimist, goudsmid. – 2. M.i. veeleer reïnterpretatie van Goetmaeker; zie Gutmacher.
|
FD |
Goudman(t) |
Goutman(n): 1. BerN van de goudsmid. Vgl. Goldmann. – 2. Vaak reïnterpretatie van Goeman(s).
|
FD |
Goudriaan |
Godrian: i. Ndd. FN Gud(e)rian: Guderjahn, Guter Johann: goede Jan. Vgl. Ndd. Godejohann, D. Guthans, Groterjan = Grodrian. -z.PlN(ZH).
|
FD |
Goudry |
zie Goederickx.
|
FD |
Goudsmi(d)t |
Goudsme(d)t, Goutsmit, -sme(d)t: BerN van de goudsmid. 1376 Jhanne den Goudsmet omme ysere ende omme groete naghelen, Ktr. (DEBR. 1970); 1349 Conrade den Goutsmet…met enen guldenen ringhe, Lv. (DE MAN 1949,34). Goudstikker: BerN van de goudgraveerder. Mnl. steken, D. stechen: etsen, graveren; vgl. Goldschneider. 1356 Heynen den Goutsnir (<snider),Bs.(BLOII).
|
FD |
Goudt |
zie Goud.
|
FD |
Goudvis |
BN. Een FN waarvan me geen equivalenten bekend zijn. Misschien reïnterpretatie van D. Goldfuss.
|
FD |
Goudyzer |
Profess. Goudijzer, ,,Fer (pour : Fil) d’or ». N. d’artisan qui passait des fils d’or dans les étoffes. Comp. : Silveryzer, ,,Fil d’argent ».
|
EV |
Gouffau(x) |
Go(u)ffeau, Goffaux, -aut, -ay, Goffo: Patr. Fr. vorm van Germ. VN wulf-wald ‘wolf-heerser’: Wulfaldus, Gulfaldus (MORLET I). 1579 P. Goffau, Dinant-Aw. (AP).
|
FD |
Gouffaux |
cf. Goffaux.
|
JG |
Goug- |
-é, -elin. V. GAUD (Gauk).
|
EV |
Gouge |
1243 «Renaudus li Gouge» St-Hubert, 1582 «Pierre le Gouge» BourgNamur, 1627 «Philippe Gouge» émigré en Suède, 1628 «Andrice le Gouge» Gembloux; surnom: soit fr. gouge ‘outil de fer pour creuser’ (mais le genre masc. l’exclut en partie), soit moy. fr. gouge ‘trompeur’ (dans Molinet), soit encore moy. fr. gouge f. ‘femme portée à l’amour, qui suit l’armée’, w. godje ‘femme de mauvaise vie’FEW4, 190a.
|
JG |
Gouge |
zie Legouge.
|
FD |
Gougeard |
Goujard, -art, Gaujard, Goga(ert): Afl. van gouge: knecht, knaap, bode (zie Legouge). Vgl. Zuidfr. Goujat, Gougeat: knecht (DNF).
|
FD |
Gougeon |
zie Goujon.
|
FD |
Gouget |
-é, -elet, -elin, -eau(d): Dim. van Gouge.
|
FD |
Gough |
zie Legouge.
|
FD |
Gougheleucq |
zie Goedgeluck.
|
FD |
Gougnard |
-art, zie Cognard.
|
FD |
Gougnard |
Gougnart. 1561 «Henry Gougna» CoutStavelot, 1757 «Jacques-André Gou-gnar» BourgLiège; surnom: dérivé de w. (Est) gougnî ‘heurter rudement’ FEW 2, 1532a, cf. w. (La Louvière) cougnard ‘grossier’.
|
JG |
Gougnard |
V. GOD (Gon).
|
EV |
Gouh- |
-ie, -y. 1. Proven. Gouy (Loc.) — 2. V. GAUD.
|
EV |
Gouhie |
cf. Gohy.
|
JG |
Gouhie(r) |
Gouhy, zie Gohir.
|
FD |
Gouillart |
-ard, zie Goulliart.
|
FD |
Gouin |
Goin: Patr. Rom. vleivorm Gohin, van een Germ. god-naam. Vgl. Gohir. VN Gouhinus; 1424 Jehan Gouyn, Senlis (MORLET).
|
FD |
Gouix |
Wsch. spelling voor Gouhie.
|
FD |
Goujard |
-art, zie Gougeard.
|
FD |
Goujon |
1. Car. phys. Espèce de poisson. N. d’H. à grosse tête. Synon. : Gouvion (wall.). — 2. V. GAUD.
|
EV |
Goujon |
1296 «Nicolas Goujon» TailleParis; surnom: fr. goujon ‘cheville de fer’ ou fr. goujon (poisson).
|
JG |
Goujon |
Goujean, Gougeon, Gojon: Fr. goujon: grondel(ing). BN naar de visnaam. Vgl. Grondel, Grondelings. 136 e. Simon Goujon, Laon (MORLET); 1494 Baerbele Goeyons, St.-Martens-Lierde (GAUBL. 1974,114). Er was in i/e-iSe e. een familie Goujon de Grondel (PDB).
|
FD |
Goukenleuque |
zie Goedgelu(c)k.
|
FD |
Goukens |
Gouwkens: Patr. Dim. van een Germ. god-naam, zoals Godevaard. 1398 Goudekin de Brauwer, Zwevezele (DEBR. 1970). Vgl. Geukens.
|
FD |
Goulancourt |
PlN (Oise).
|
FD |
Gouland |
Goulem: Wellicht W. spelling voor Goelen.
|
FD |
Goulard |
-art, -as, zie Goulliart.
|
FD |
Goulard |
Goulart (cf. w. crwa Goulàr, topon. à Hargnies), Goulliard. 1265 «Jakemins Gou-lars», 1289 «Bauduin Goulard» CensNamur, 1336 «Gouliart» ComptesMons, 1724 «Nicolas Goulard» Gentinnes, 1785 «François Goulard» Couvin, également nom d’une dynastie de maîtres de forges en provenance de Trélon-Maubeuge (comm. B. Golard); surnom: moy. fr. goulard ‘gourmand’ (attesté seulement depuis 1596) et anc. fr. gouliart ‘glouton, imposteur’ FEW 4, 318a; aussi var. de Golart, Gollard? Cf. aussi 1265 «sor lor cortil les Goulardes» CensNamur.
|
JG |
Goulet |
-ez, -ey: Dim. van Ofr. gole: keel, bek. BN. 1383 Jean Goulet = Golet (MARCHAI).
|
FD |
Goulevant |
1. Car. phys. Engoulevant. H. qui reste bouche bée, comme l’oiseau de ce N. — 2. V. WULF.
|
EV |
Goulevant |
1294 «Jehan Engoulevent d’Arbre» CensNamur; sans doute surnom d’ivrogne: littér’ r(en)goule-ventn avec aphérèse, cf. anc. fr. engoulevent ‘celui qui aspire ou avale le vent’ Gdf 3, 175, mais surtout moy. fr. (dep. 1656) angoulevent ‘homme qui boit beaucoup’ FEW 4, 309a, cf. DicPatRom II.2 (en préparation).
|
JG |
Goulevant |
Mfr. angoulevent: dronkaard.
|
FD |
Gouli(er) |
zie Collier.
|
FD |
Goulier |
Goullier. Probabl. var. de Gollier ou de Coulier, plutôt que surnom: anc. fr. (hapax) goulier ‘sorte de serpent’ FEW 4, 31 la.
|
JG |
Goulin |
Dim. van Ofr. gole, Fr. gueule: keel, strot. BN.
|
FD |
Goulliart |
-iard, Gouill(i)art, Gou(i)llard, Golja, Golias, Goulard, -art, -as, Gola(rd), Gollard, -aer, -a, Goolaerts, Geuliaerts, Geullaerts: Ofr. goliart: slokker, schrokker, gemene kerel. Afl. van Ofr. gole: keel. 1245 Bartholomeus Goulart, Comp. (MORLET); 1265 Jakemins Goulars, Libenne (CRN); 1279 Mikius Geulars, Dk. (RL); 1282 Hemicus Goliard, Kales (GYSS. 1963); 1301 Pieronne Goularde, Dk. (TdT).
|
FD |
Goullier |
-ière, zie Collier.
|
FD |
Goumaere |
-ard, cf. Goemaere.
|
JG |
Gouman |
cf. Gomand.
|
JG |
Gouman(s) |
zie Goeman(s).
|
FD |
Goumar(d) |
-as, zie Goemaere.
|
FD |
Goumard |
cf. Goemaere.
|
JG |
Goument |
zie Goeman(s).
|
FD |
Goumet |
cf. Gomet, Gom(m)é.
|
JG |
Goumet |
zie Gomé.
|
FD |
Goundry |
zie Gondry.
|
FD |
Gounod |
Patr. < Gonot < Hugonot (DNF).
|
FD |
Gounod |
V. CON.
|
EV |
Gouns(e) |
zie Gonce.
|
FD |
Goupil |
Goup(p)y, Le Goupil: BN. De oude naam van de vos (goupil < Lat. vulpiculus, dim. van vulpes) werd in het Frans verdrongen door renard, door debekendheid van Renard in de Roman du Renard, waarin Renard eigenlijk de (Germ.) naam van de vos is (Reinaert). Vgl. De Vos. 1333 Jehans li Voupis, Durbuy (HERB.); 1635 Rochus Goupil, Bs. (Midd. 1957,27).
|
FD |
Goupil |
Gouppy. Car. mor. Goupil, ancien N. du renard. Au figuré : H. rusé. Péjoratif : Gaupillat. NOB 288, 290.
|
EV |
Goupil |
Goupy, Gouppy. 1270-71 «Jehan li Wopil» ChartesFlandre, 1333 «Jehans li Vou-pis» Soy-lez-Durbuy, 1635 «Rochus Goupil» Bruxelles; surnom d’un individu rusé ou bien roux: anc. fr. goupil ‘renard’ FEW 14, 644b, cf. aussi Le Goupil. Pour une approche globale des dérivés de Fétymon vulpîcula/vulpiculus, cf.PatRom 1997,356-361. Dérivé: 1407 «Goupillet de la Lande», panetier du duc de Brabant.
|
JG |
Gour- |
-non, -ou. Car. mor. Dérivé du verbe gourer, ,,Tromper, falsifier ». N° 268.
|
EV |
Gourary |
V. GAUD.
|
EV |
Gourbillon |
Wellicht (met epenthetische r) < Goubillon, Gobillon; zie i.v. Gobillard. Of var. van Corbillon.
|
FD |
Gourd |
1. Car. mor. ,,Grossier, engourdi, balourd ». Synon. et dérivés: Gourd- -, Gurd- -et, -(a)in. N08 260, 281. — 2. Pèlerin de Com-postelle. N° 146.
|
EV |
Gourd- |
Gord-. Thème de fr. gourd ‘lourdaud, grossier; maladroit’ FEW 4, 327a-330a. « Simple (au fém.): 1628 «Nicolas Gourde» BourgLiège. Dérivés: Gourdet. – Gourdier [dérivénon attesté dans le lexique]. – Gourdin, -ain, -ien, Gurdain, Gordyn, -ijn (formes néerl.). 1218 «Ansiaus Gourdins» St-Quentin, 1295-1302 «Jehans Gourdins», «Jehenne Gourdine» ImpôtArtois, 1296 «Raoul Gourdin» Taille-Paris, 1466 «Maigne Gourdin» Tournai, 1675 «Antoine Gourdin» BourgNamur; surnom: moy. fr. gordin ‘niais’ FEW 4, 327a [non fr. gourdin ‘bâton’ emprunté à l’italien seulement aux 16e et 17e s.]; cf. aussi Gordenne, -inne.-À noter qu’au 13e s., un saint Gourdain était honoré en Artois par les moines d’Anchin(c/ R. Berger, Littérature et société arrageoi-ses…, 1981, 184-5) [MH]. – Double dérivé; 1445 «Mathi Gordinea», 16e s. «Gordineal, -eau» CoutStavelot.
|
JG |
Gourdange |
Nom d’origine : p.-ê. Goedange, à Troisvierges (G.-D. Lux.).
|
JG |
Gourdange |
Wellicht PlN Gonderange/Gondringen (GH).
|
FD |
Gourdet |
Gourdin, -ien, cf. Gourd-.
|
JG |
Gourdin |
-ain, -en, Go(u)rdien, Gurdain, Guerdin: Ofr. gourdin: gek, dwaas. BN. 1218 Ansiaus Gourdins, St-Q.; 1290 Mahui Gourdain, Laon (MORLET); 1466 Maigne Gourdin, Dk. (TTT).
|
FD |
Gourdinne |
1163 «Bastianus de Gurdmes» CartWaulsort, 1518 «Jenon de Gourdenne», 1588 «Philippe Gordines» BourgNamur;nom d’origine: Gourdinne, 1111 «Gordinis», w. gourdène, gôrdène (Nr); cf. aussi Gordenne, -inné.
|
JG |
Gourdinne |
Gordenne, -inné: 1. Ofr. gourdine: vrouw van slechte zeden. 1259 Gilles Gourdine, Dk. (SMTII); 1296 Jehenne Gourdine, PdC (BOU-GARD). – 2. Vil. van Gourdin. – 3. PlN Gourdinne (N). 1184 Bastiani de Gordinis, N (SLL).
|
FD |
Gourdinne |
Proven. Loc. Synon. : G(o)urd- -ange, -enne, -in(ne), -on.
|
EV |
Goureman |
Nom de profession: adaptation du NF flam. Coreman, Ceureman (= homme de la loi).
|
JG |
Goureman |
Spelling voor Goorman of Gourmand.
|
FD |
Gourgue |
Nom d’origine: Gourgue, pic. gourke, à Wiers (Ht) ou bien d’un toponyme analogue à rapprocher d’anc. fr. gourgue ‘canal de moulin’Gdf 4, 321 [MH].
|
JG |
Gourgue |
PlN in Wiers (H): afgrond. 1261 Mahaut de le Gorghe…à nos molins de le Gorghe, La Gorgue (DFIV).
|
FD |
Gourin |
Zie Gorin.
|
FD |
Gourlan(d)t |
zie Goerlan(d)t.
|
FD |
Gourlay |
Gorlia(s), Gorloo: LU W, NW. vorm en Vl. adaptatie van Gourleau, dim. van Ofr. gorle/gorel; zie Gourlet. 1318 Gillion Gourliel; 1396 Franchois Gourliaus, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Gourlet |
-é, -es, -ain, -int, Gorlé, -ée: 1. Dim. van Ofr. gorle < Ndl. gordel: gordel, beurs. BerBN van de gordel- of beursmaker. – 2. Dim. van Ofr. goherel, gor(i)el: halsjuk, gareel. BerBN. Vgl. Gareel, Gorlier. 1404 Denis Gourlet, Laon (MORLET).
|
FD |
Gourmand |
(NF assez rare aussi en France). Surnom: fr. gourmand (qui apparaît en 1354) FEW 16, 91b.
|
JG |
Gourmand |
BN voor een gulzige slokker. 1384 Jehan le Gourmant, Laon (MORLET).
|
FD |
Gourmet |
1. Car. mor. H. qui sait apprécier les mets délicats. N° 273-— 2. Profess. Expert en vins (Pour le seigneur).
|
EV |
Gourmet |
1365 «Dankart gourmet», «PierMil-lepois gourmet» TailleMons ; nom de profession: moy. fr. groumet ‘valet chargé de conduire les vins’ (apparaît en 1402), w. groumet ‘valet meunier’ FEW 16, 91b [le fr. gourmet est une métathèse de groumet].
|
JG |
Gourmet |
G(o)urmez: BerN van de knecht van de wijnhandelaar. Ofr. gormet.
|
FD |
Gourmeur |
Samentrekking van Gouverneur?
|
FD |
Gourmeur |
Surnom: w. liég., nam. gourmeû, pic. gourmeur ‘dégustateur; gourmet’ (cf. les précédents) FEW 16, 91b, plutôt que déverbal du v. gourmer ‘réprimander’ [JH].
|
JG |
Gourmont |
1. Proven. Goumont (Dép. Braine-l’Alleud). — 2. Car. phys. Gourmon, ,,Goitre ». N. de goitreux. N° 26l.
|
EV |
Gourmont |
1292 «Gourmont» TailleParis; ce nom (popularisé par l’épopée?) paraît rare en Wallonie; p.-ê. nom d’origine.
|
JG |
Gourmont |
Patr. VN uit het heldendicht ‘Gormont et Isembart’. 1292 Gourmont, Parijs; 1340 Guillaume Gormon, Senlis (MORLET).
|
FD |
Gournay |
Gerna(e)y, Gernaeij, Gernaeye, Gernaij: PlN Gournay (PdC, Seine-Mar., Eure, Oise, Seine-et-Oise); Gournai (H). 1282 Johannis de Cernai = 1287 Johannis de Gournay, Amiens (WYFFELS 37, 146); ±1500 Lieven Gernaij, Deinze (HUYS 488).
|
FD |
Gournon |
Wsch. var. van Gourmont.
|
FD |
Gourts |
zie Goorts.
|
FD |
Gous- |
-et, -iaux. V. GAUD (Goz).
|
EV |
Gous(s)- |
Variante de Gos(s)-. i Dérivés: Goussaert. – Gouset, Gousset, Goussey, cf. aussi Goussée? – Goussias (suffixe -ellul), Goussiaux.
|
JG |
Gousée |
-ee, zie Gouzée.
|
FD |
Gousenbourger |
zie Gusenbourg.
|
FD |
Gouset |
zie Gosset.
|
FD |
Goussa(e)rt |
zie Gossaert.
|
FD |
Goussaud |
-eau(x), zie Gosseau.
|
FD |
Goussée |
Var. de Gosset ou Gousset?
|
JG |
Goussen(s) |
zie Goossen(s).
|
FD |
Goussery |
1. V. Gosselies. — 2. V. GAUD (Goz).
|
EV |
Goussery |
zie Gosseries.
|
FD |
Gousset |
-ee, -ey, zie Gosset.
|
FD |
Goussiaux |
zie Gosseau.
|
FD |
Goût |
cf. Goux.
|
JG |
Goût |
Goux: Ofr. gos: hond met afhangende oren, waakhond; ook scheldwoord. EN. 1340 J. Gous; 136 e. Thommas le Gous, Laon (MORLET).
|
FD |
Goût |
zie Goud.
|
FD |
Gout(t)ier |
V. GAUD.
|
EV |
Goutard |
zie Goddaer(t).
|
FD |
Goutauche |
-ouche. Probabl. francisation de Goethuys, Goedhuys [JL, NFw], comp. Gastu-che < néerl. gasthuys.
|
JG |
Gouteau(x) |
-elle, Goutt(e)au: Wsch. var. van Couteau/Coutelle. Zie Couteele.
|
FD |
Goûters |
zie Goeder.
|
FD |
Goutfri(e)nd |
-vrind, zie Godefrin.
|
FD |
Goutglik |
zie Goedgeluck.
|
FD |
Gouth- |
Goutt- -ière, -ierre. Proven. ,,Domaine du sieur Gaude ». N08 211, 245.
|
EV |
Gouthem, van |
zie van Goethem.
|
FD |
Gouthière |
Goutière, Gouttière; Goutier, Courtier. 1265 «Goutiers» CensNamur, 1279-81 «Jehans li Goutiers» ComptesMons, 1718 «Michel Courtier» Lobbes; dans certains cas, les formes sans -e pourraient être des graphies négligées, cf. 1697 «Mathias Gottyr» BourgLiège, qui semble bien représenter w. go/ire ‘(eau de) gouttière’; ne paraît pas être un topon. (comme Gotale), mais un surnom.
|
JG |
Goutier |
-iers, -ière(s), Gouthier(e), Gout(h)ierre, Gouttier, -1ère, -ier(r)e, Gouty: Patr. Rom. vormen van Germ. VN gud-hari ‘god-leger’: Gotharius (MORLET I). De vormen op -ierre zijn te verklaren door associatie met Fr. gouttière: goot. 981 Goterus abbas, Cent (GN); 1447 Pauwels Goutiers, St.-Win. (VERGR. 1968,97).
|
FD |
Goutkine |
Russische EN (PDB).
|
FD |
Goutman(n) |
zie Goudman(t).
|
FD |
Goutroux |
Proven. Dép. Landelies.
|
EV |
Goutry |
zie Goederickx.
|
FD |
Goutsmet |
-smit, zie Goudsmidt.
|
FD |
Goutswilders |
Dial. vorm van PlN Woutwilder = Waltwilder (L)? 1301 Lambrecht der Scusittere van Wautwilre, L (OGO). Of uit Goudschilders? 1646 Goutschilders, Pamel; 1681 Goutswilders, Meerbeke (PDB).
|
FD |
Goutt(e)au |
zie Couteaux.
|
FD |
Gouttefroy |
zie Godefridi(s).
|
FD |
Gouttenègre |
Zuidfr. var. van PlN Gouttenoire: zwarte bron (DNF).
|
FD |
Gouttenègres |
Proven. Gaudin-acre, ,,Culture du sieur Gaudin ».
|
EV |
Gouttermans |
W. adaptatie van Goedermans of Gotemans.
|
FD |
Gouttier |
-ier(r)e, zie Goutier.
|
FD |
Goutvrind |
cf. Goedvriendt.
|
JG |
Goutvrind |
zie Goedvriendt, Godefrin.
|
FD |
Gouty |
zie Goutier.
|
FD |
Gouv- |
cf. Gov-.
|
JG |
Gouvaert |
Gouvart, Govaere, Govaert, Goo-vaert; avec -s de génitif germ. ; Gouvaerts, Govaers, Govaerts, Govarts, Govers, Goo-vaerts, Goevaerts, Goeyvaerts, Goyvaerts, etc. 1465-66 «Henri Govaert» TailleHoves, 1622 «Peter Gouvaert (orig. de Maestricht)» BourgLiège, 1628 «Andries Govert» émigré en Suède; formes flam. corresp. à Goffard, cf. Goff-.
|
JG |
Gouvaert(s) |
-art, -ars, zie Govaert(s).
|
FD |
Gouveloos |
zie Gauweloos(e).
|
FD |
Gouverne |
Gouvernet, Go(u)vienne: Ofr. governe, W. goviène: bestuur. BerBN van de gouverneur. 1554 Jehenne le Gouverne, Namen (RBN); 1722 Jean P.L. dit Govenne, Pierre Govienne son frère, Hervé (PDB).
|
FD |
Gouverneur |
1. Fonction. Gouverneur (d’un district) çu Directeur (d’une institution). —- 2. Car. mor. Sobriquet de dignité. N° 135.
|
EV |
Gouverneur |
1472 «Colart le Gouverneur et son filz herdier» DénVirton, 1529 «Goffart dit le Gouverneur» Montegnée, 1559 «Mar-garitte le Gouverneur» NPLouette, 1632 «Lynaer le Gouverneur» émigré en Suède, 1690 «Jean Gouverneur» BourgNamur; nom de dignité: surtout « gouverneur » d’un métier, d’un hôpital, etc., ou sobriquet corresp. (par dérision).
|
JG |
Gouverneur |
Dugouverneur, Goeverneur: BerN van een gouverneur, magistraat, kerkelijk ambtenaar, (ook) stuurman van een boot. 1222 Philippus Gubernator, Comp.; 1384 Jehan le Gouverneur, Laon (MORLET); 1471 Gilet le Gouverneur de Momelette (Midd. 1988,184); 1657 Jacques le Gouverneur (admiraal ter zee), Aw. (AP).
|
FD |
Gouvienne |
zie Gouverne.
|
FD |
Gouvion |
V. Goujon.
|
EV |
Gouvy |
1472 «Jehan de Gouvy» DénChiny, 1575 «Andrieux Gouvy» FrancsLux; nom d’origine: Gouvy, w. goûvi, dépend, de Limerlé (Lx).
|
JG |
Gouvy |
Gouwy: 1. Zie Gouwy. – 2. PlN Gouvy of Gouwy in Limerlé (LX).
|
FD |
Gouvy |
Proven. Dép. Limerlé.
|
EV |
Gouw, de |
zie de Gauw.
|
FD |
Gouw, van der |
PlN Gouwe (NH): 1438 bij de Gowe (PLB). De Gouwe is ook de naam van de rivierdie Gouda bespoelt en van een waterloop die Schouwen scheidde van Bommenee, Dreischor en Duiveland (TW). Of Van Tergouw, d.i. Gouda (ZH). Zie ook Vergouwen.
|
FD |
Gouwbergen, van |
zie van Gouberge(n).
|
FD |
Gouweloos |
1. Situat. polit. Gouw-loos, ,,Apatride ». — 2. V. GAUD (Gau).
|
EV |
Gouweloos(e) |
zie Gauweloos(e).
|
FD |
Gouwenberg |
Gauwenbergh: PlN Goudenberg,in Gaternisse (Z), Houtave, Wevelgem (WV). Vgl. van Gouberge(n). 1571 Gijsbrecht van Gauwenberghe, Tn.-Aw. (AP).
|
FD |
Gouwkens |
zie Goukens.
|
FD |
Gouwy |
cf. Gouy.
|
JG |
Gouwy |
Gouwi(j), Gouvy, Gouy(e), Gowy, Go(ejwie, Goi, Goy(i), Ghoy, Ghewy, Ghewij, Guwy: 1. Korte vorm van Degouy(s). 1597 Jacob Gouy=Jacques Goy; 1597 Simon Gouwy = S. Gouy, Waasten (DUV.). – 2. Gauvain, Fr. vorm van de Brits-Keltische VN Walewein. 1422 Rugger Gawy=1423 R. Gawein = 1424 R. Gawijn, Ktr. (DEBR. 1958).-3. Zie Gohir. – 4. Metr. Rom. vorm van Germ. VN Godowidis; vgl. Gouwidis (MORLET I). -5. Zie ook Gouvy.
|
FD |
Goux |
Goût. s.d. «domini Philippi Goux» Obit-Huy, 15e s. «Goux», conseillers des ducs de Bourgogne; origines multiples: notamment anc. fr. gouz anc. liég. gos ‘sorte de chien, chien roquet’ (terme de mépris), w. (Malmedy) go ‘chien mâle’ FEW 2, 1591b.
|
JG |
Goux |
zie Goût.
|
FD |
Gouy |
Gouwy, Gowy, Gowie. Variante de Gohy, Gouhie (avec w comblant l’hiatus), mais aussi nom d’origine: Gouy-lez-Piéton, w. gawi (air. Charleroi) ou Ghoy, w. gowi, goï (an. Soignies), cf. 1360-62 «Bauduins de Genaintrau de Gowi» PolyptAth, 1688 «Jean de Gouy» Ladeuze [autres topon. Gouy en domaine picard de France].
|
JG |
Gouy |
Proven. Loc.
|
EV |
Gouy(e) |
zie Gouwy.
|
FD |
Gouz(o)u |
1. V. Gouzée. — 2. V. GAUD (Gauz).
|
EV |
Gouzée |
-ee, Gousée, -ee, Gozé(e), -ee, Gosée, Goeseije: 1. PlN Gozée/Gouzée (H), uitspr.goâéye. 1565 Gielis de Goesey, Barbençon H-Aw. (AP). –2. Zie ook Gosset. Gouz(o)u, Goezu: Patr. Go(u)zoul, Rom. vorm van Germ. VN Gausulfus (MORLET I). 1404 Jehan Goussoul, Dk. (TTT).
|
FD |
Gouzée |
Proven. Gozée (Loc.). Synon. : Gozet, Gouz(o)u (suffixe région. -(o)u, d’orig.). N° 211.
|
EV |
Gouzou |
Gouzu. La répartition du nom suggérant que le NF est bien wallon, sans doute surnom: p.-ê. de moy. fr. cossu ‘riche’ (attesté depuis le 14e s., et comme nom d’homme à Eu, au 14e s.: RIO 12, 1960, 212)? Cf. Cossoux.
|
JG |
Govaere |
-aers, -aert, -aerts, cf. Gouvaert, -art.
|
JG |
Govaert(s) |
-aarts, -ard, -art(s), -erts, erde(n), Geud(e)vert, Gueudevert, Geudewert, Goevaert(s), -aers, Goovaer(t)s, -aert, Gouvart, -ars, -aert(s), Go(e)yvaer(t)s, Go(e)ijvaerts, Gooyvaerts, Gova(e)re, -a(e)rs, Go(o)vers, Goverse(n), Goevers, Goeffers, Goffaert(s), -ar{d), -a(rt), -ert, Coffard,-art, Gowaerts, Govo(o)rts, Govoerts, Gowoerts: Patr. Germ. VN Godevaard: gud-frith ‘god-vrede’. God(a)frid, Godefridus, Godeverd (Fm., GN). 1340 Godefridi dicti Goffart, Tn. (C.BAERT); 1397 Godevert Straten, Ktr. (DEBR. 1970); 1406 Jan Goffaerts, Overheembeek (PEENE); 1450 Ghisbrechs Goyvaerts, Zolder (VANB.). Zie ook Goddaer(t) 2.
|
FD |
Goval |
NF du Borinage et de la région de Bavay (GeneaNet); sans doute d’un topon. [à identifier].
|
JG |
Goven |
Goeven, Goovens. Hypocor. de Go(u)-vaert, cf. Goffin [FD].
|
JG |
Goven |
Goeven, Goovens: Patr. Vleivorm van Germ. VN Go(de)vaard. Vgl. Goffm.
|
FD |
Govers |
cf. Gouvaert(s).
|
JG |
Govienne |
cf. Gouvienne.
|
JG |
Govienne |
zie Gouverne.
|
FD |
Govoerts |
Govo(o)rts, Gowaerts, zie Govaerts.
|
FD |
Gow- |
-ie, -y. 1. Proven. Gouy (Loc.) ou Gouhy (Dép. Boncelles). — 2. V. GOD (Go).
|
EV |
Gowie |
Gowy, cf. Gouy.
|
JG |
Gowie, de |
zie Degouy(s).
|
FD |
Gowoerts |
zie Govaerts.
|
FD |
Goy- |
-arts, -ens, -ers, -vaerts. V. GOD (Go).
|
EV |
Goy- |
-é, -ez. Proven. Goyer (Loc.) Goyet (Dép. Jemeppe-sur-Meuse). — 2. V. GOD (Go).
|
EV |
Goy, de |
zie Degouy(s), de Goede.
|
FD |
Goya(e)rts |
zie Goddaer(t).
|
FD |
Goyen |
au génitif: Goyens, w. (Piétrain) Goyins’. Ce NF flam. paraît être le corresp. de Geu-en(s), G(h)euden(s), cf. Geud-,
|
JG |
Goyen(s) |
zie Godin.
|
FD |
Goyer(s) |
zie Goeder.
|
FD |
Goyette |
1275-76 «Pierés Boisteaus et Goyette s’amie» RegTournai; prénom fém. (au moins dans la mention tournaisienne), mais aussi nom d’origine: w. nam. goyète ‘puisard profond à ciel ouvert, alimenté par une une source’ LN 51, fréquent en topon. wallonne (dérivé de w. (Ouest) goyî ‘gosier’), cf. aussi 1375 «(béguinage) condist des Goyettes» = «Gou-tissel et des Ghoëttes» Nivelles.
|
JG |
Goyi |
zie Gouwy.
|
FD |
Goylen, van |
zie van Gool.
|
FD |
Goysens |
zie Goossens.
|
FD |
Goyvaer(t)s |
zie Govaert(s).
|
FD |
Goyvaerts |
cf. Govaert(s).
|
JG |
Goz- |
Variante du thème Gos(s)-. Dérivés: Gozet. – Gozin, Gôzin [aussi Gozin, dépend, de Beauraing]. 1664 «Cille Gozin» Jodoigne. – Cf. aussi 1682 «Jacques Gozeau» BourgNamur.
|
JG |
Gozea |
zie Gosseau.
|
FD |
Gozee |
-é(e), zie Gouzée, Gosset.
|
FD |
Gozet |
1. V. Gouzée. — 2. V. GOD (Goz).
|
EV |
Gozet |
zie Gosset.
|
FD |
Gozin |
V. Proven. Dép. Beauraing. — 2. V. GOD (Goz).
|
EV |
Gozin |
zie Goossens.
|
FD |
Gr(a)indorge |
Graind’Orge, Graindourze: Fr. grain d’orge: gerstekorrel. BerBN van de gerst- of graanhandelaar. 1383 Jean Graindorge, Dijon (MARCHAI).
|
FD |
Gra(e)fschepe, van |
van Graesschepe, Graes(ch)epe: PlN Graafschap in Hondegem, Houtkerke, Meteren (FV), leper, Watou (WV). De Graafschap (G). D. FN Grafschaft. 1415 Nicolas de Grafsceipe; 1578 Michael van Graefschepe, Ip. (DFIV); 1491 Abel de Gravescepe, Vleteren (MULIII).
|
FD |
Gra(u)w- |
-e, -et, -ez. 1. V. Gravet. — 2. V. HRABAN.
|
EV |
Graa, de |
zie de Grauw(e).
|
FD |
Graaf, (de) |
(de) Graaff, (de) Graef, Graf (f )(e), Grafé, Graeff(e), Grâffe, de Graeve, (de) Grave, Lagra(e)ve, de Greef(f ), Greefs, (de) Greeve, Gre(e)ve(n), Crevens, De Greve(s), de Grève, Degre(e)ffe, Dégrèves, Degraive, Degraiffe, Legreve, Legrève, Legraive, Greff (e), Gref (en), de Greif(t), Gra(e)ven, Graefen, Schraven: BerN van de voorzitter van de schepenbank of BN die op een dienstverband met de graaf kan wijzen: 1546 Waelraven Claes dimen heet die Grève…dagelycs versocht werdde van mijnen heere den grève van Bueren…te wezen huere busschieters, Lv. (DE MAN1959, 710). 1280 Johannes Cornes, Ip. (BEELE); 1332 scepenen…Jacop de Grave; 1372 Daneel Sgraven wijf = 1395 Daniel den Grave, Ktr. (DEBR. 1971, 1970); 1298 Mikiel le Grave, Kales (GYSS. 1963). Vgl.Lecomte, ook wel vertaald: 1664 Robertus le Conte (vader van) De Grave, Tielt (VS1979,76). ûaaf(f), van de(r): PlN Grave (NB). 1398 Willem van den Grave, Bellegem (DEBR. 1970); 1423 Pieter Bauweel filius Pieters vanden Grave int land van Kuuc(PARM.).
|
FD |
Graaff |
Graef, Graf, Graff, Grave, au génitif: Graeven, Graven. 1276 «Jehans le Grave» DettesYpres, 14e s. «Graf fis Johan de Ri-chelle», 1388 «Jehan Graffe», 1449 «Herman Graffe» GuillLiège; surtout surnom: néerl. graaf, ail. Graf ‘comte’. – Secondairement, nom d’origine: ainsi Graaf, à Remersdael (Lg).
|
JG |
Graafmans |
BerN van de graver, delver, b.v. grafdelver. Vgl. Gravemaker, D. Grabmann.
|
FD |
Graas |
cf. Gras.
|
JG |
Graas |
zie Gras, Legras.
|
FD |
Graat |
de Graet, Schraets: Mnl. graet: visgraat. BN voor een graatmagere? 1220-40 Guddin Grat, Cent (CG); 1306 Jehans Graet, Ip. (BEELE); 1583 Steven de Graet, Dudzele (SCHOUT. I).
|
FD |
Graauw- |
zie Grauw-.
|
FD |
Graber |
Graeber: D. BerN van de graver, delver.
|
FD |
Grac- |
-e, -ia. Proven. Grâce (Dép. Grace-Berleur).
|
EV |
Gracht, van de(r) |
van der Gragt, – Graft, Vergracht, Vergrackt, Vondegracht, von der Gracht: Verspreide PlN ter Gracht: gracht, kanaal, sloot, wal. 1128 Idesboudes de Grat = 1142 Idesbaldi de Fossato; 1294 Wouter van der Gracht, Moorsele (DE IV); 1336 Wouters scepenen van der Gracht, Kuurne (DEBR. 1971).
|
FD |
Gracia |
Gratia. 1530 «Nicolaus de Gratia» GuillLiège; cf. aussi 1478 «Antonio Gratia Dei» à Venise. Sans doute lat. gratta, soit comme sunrom délocutif de chantre, soit comme latinisation de Grâce à la Renaissance [en 1717, à Bruxelles, un enfant trouvé devant l’église N.-D. de Grâce fut appelé Gratia].
|
JG |
Gracia |
zie Gratia.
|
FD |
Gracien |
zie Gratiaen.
|
FD |
Grad |
Grade. Peut-être forme syncopée de G(u)erarde. Dans le Pas-de-Calais (1820), on trouve deux Grade à côté de nombreux Grade 1, Gradelet, Gradelle. Une confusion avec Grat-(t)e (nombreux dans le PdC en 1820) est aussi à envisager.
|
JG |
Grad(e) |
Patr. Gerad(e), var. van VN Gérard.
|
FD |
Gradant |
Grodent, zie Grosdent.
|
FD |
Graddon |
Forme syncopée de Geradon, dérivé de Gérard; cf. Grard.
|
JG |
Graddon |
Grat(t)on: Patr. Gradon < Geradon, Gerardon, afl. van VN Gérard.
|
FD |
Grade |
1. V. RAD. — 2. Proven. Graet (Dép. Aubel), Graeth (Dép. Kuttekoven).
|
EV |
Grade |
Grêde, Gréde, Grede(n), zie De Graide.
|
FD |
Gradelet |
V. RAD.
|
EV |
Grades |
BN Gros dos: grote, brede rug. Vgl. D. Breitrùck. 1718 J. J. Grosdos, Nassogne (MUL VII).
|
FD |
Gradom |
zie Grandhomme.
|
FD |
Gradwohl |
zie Gratwol.
|
FD |
Grady |
cf. de Grady.
|
JG |
Graeber |
zie Graber.
|
FD |
Graef |
Graeven, cf. Graaf.
|
JG |
Graef(en) |
Graeff(e), zie (de) Graaf.
|
FD |
Graen, de |
zie Legrand.
|
FD |
Graer, de |
Patr. Fr. FN Grard, Grar(r)e: Gérard.
|
FD |
Graesen, van der |
PlN Grazen (B).
|
FD |
Graeser |
zie Graser.
|
FD |
Graesschepe, van |
Graes(ch)epe, zie van Graefschepe.
|
FD |
Graet, de |
zie Graat.
|
FD |
Graeuwe, de |
zie de Grauw(e).
|
FD |
Graeve, de |
Graeven, zie (de) Graaf.
|
FD |
Graeveleyn, de |
zie Gravelin(es).
|
FD |
Graevenitz |
PlN Grävenitz (SA).
|
FD |
Graeves |
1. V. Graaf. — 2. Proven. Graven (,,Grez-Doiceau », Loc.) ou Graaf (Dép. Remersdaal).
|
EV |
Graeye, de |
Adaptatie van Legraye? 1354 Maes Graye, Bg. (JAM.); 1676 Joannes de Gray, Lo (CRAEYE).
|
FD |
Graeymeersch |
Vervorming (NF) van Craeymeersch.
|
FD |
Graf |
Graff, cf. Graaff.
|
JG |
Grafe |
1. V. Graeves et Graaf. — 2. V. Graffe.
|
EV |
Grafe |
Grafé, Graf(f), zie (de) Graaf.
|
FD |
Grafé. |
Peut-être participe passé de moy. fr. grafer ‘cramponner’, d’où ‘griffer, empoigner’ FEW 16, p 365a; cf. aussi Griffé.
|
JG |
Graffar |
Graffart. 1296 «Guillaume Grafart» TailleParis, 16e-18e s. «Graffar, Graffard, Graffart» Verviers, cf. 1580 «fosse Grafart» topon. à Beyne-Heusay; surnom: dérivé de moy. fr. grafer ‘cramponner’, comp. fr. dial. grafaire ‘voleur’ FEW 16, 365a. – Sur la famille, cf. P. Coste, Une famille verviétoise méconnue, les Graffar, BAV 22, 1996-97, 199p.
|
JG |
Graffar(t) |
-ard, -aux: Afl. van Mfr. grafer: vastklampen, klemmen. 1296 Guillaume Grafart, Parijs (MICH.).
|
FD |
Graffaux |
Peut être une var. de Graffar(t), cf. aussi Grifair, Grippa; une formation péjorative sur moy. fr. graver’greffier'(depuis 1395) est moins probable.
|
JG |
Graffe |
Profess. ,,Poinçon, stylet ». N. de greffier, écrivain public, scribe. N° 59. Synon. : Grafé. Péjoratif : Graffart. Diminutif : Graftiau (Hainaut).
|
EV |
Grâffe |
Gräffe: Zie (de) Graaf. 1370 Johans dis Grâffe, LU (AVB); 1448 Jean Grâffe, Fraipont (ISP).
|
FD |
Grafmeyer |
Meier die aan een graaf of gracht woont, of graver. Vgl. Graafmans, D. Grabmeier.
|
FD |
Grafschepe, van |
zie van Graefschepe.
|
FD |
Graft, van der |
zie van der Gracht.
|
FD |
Graft: |
PlN Graft (NH, Z): Gracht.
|
FD |
Grafteaux, |
Graftiau(x): Gravetel, dim. van gravet: haak. Zie Gravet. 1296 Johans Graweteaus, Luik (SLLII); 1361 Franchois Graweteaz, Luik (AVB).
|
FD |
Graftiau |
Graftiaux. 1339 «Lambert dit Grawetea», fondateur de l’aumône Graveteau à Liège (BTD 37, 250). Cf. w. au graftia, topon. à Cerfontaine = 1587-1647 «grawe-teau»: correspond au w. liég. graw’tê ‘petit tisonnier; crochet’ DL 295. Cf. aussi Grauwet.
|
JG |
Gragt, van der |
zie van der Gracht.
|
FD |
Graham(e) |
Britse FN. PlN Grantham (Lincolnshire). 1127 William de Graham (REANEY).
|
FD |
Grahay |
Sans doute var. de Crahay, w. crahê ‘escarbille’ (surnom).
|
JG |
Grai(n)son |
Graitson, zie Grinson.
|
FD |
Graide |
Grède. 1530 «Jehan de Graide» Bourg-Namur; nom d’origine: Graide (Nr).
|
JG |
Graide |
zie De Graide.
|
FD |
Grail(l)et |
Grayet: BN Ofr. grailet, greslet, dim. van Ofr. gresle, Fr. grêle: spichtig, tenger. 136 e. Tirricus Grailez, Meeffe (HERB.); 1534 Johan Grelhet = Grailhet = Grayet, Soumagne (Par. 1978, 139-153).
|
FD |
Graillet |
Grailet, Grayet. 13e s. «TirricusGrai-lez» Meeffe; surnom: anc. fr. greslet, grailet ‘svelte, un peu grêle’, dérivé de w. liég. gréye ‘grêle’ FEW 4, 202a. Cf. aussi 1537 «Beatris femme du yadit Johan Greillet de monchea» La Gleize.
|
JG |
Graillot |
, sans doute aussi Gralot. Dérivé en -et du même thème que Graillet.
|
JG |
Graim |
V. GRIM.
|
EV |
Grain |
cf. Gramme. Grambras, cf. sous Grand-.
|
JG |
Grainçon |
zie Grinson.
|
FD |
Grainday |
Gréday (forme dénasalisée). L’hypothèse d’un surnom, d’après anc. w. (topon.) *grinday ‘(petit) gravier’ [JH] semble devoir être écartée. Probabl. nom d’origine, dont l’explication est sans doute à revoir, le topon. n’étant attesté à Hermalle-sous-Argenteau qu’à partir de 1637 (« les grindeaux), alors que le NF y apparaît dès le 15e s., d’abord sous la forme « grande eawe : 1480 « Jowet filhe Loren grande eawe», 19.8.1524 (cop. 18e s.) «Loren grande yeawe» (Not. liég.). Pour plus de détails, on se reportera à la Top. de Hermalle-sous-Argenteau de J. Lechanteur (à paraître) [JL, NFw].
|
JG |
Grainday |
W. grindê: kleine grindweg (J.G.), of W. voor grande eau: groot water. 1480 Jowet filhe Loren grande eawe, Hermalle (LECHANTEUR).
|
FD |
Graindor |
Fr. grain d’or: grein goud (goudgewicht). BerBN van een goudsmid. 1296 Maroie Grain d’Or, PdC (BOUGARD); 1345 Jehans Grainsdor, Jemappes(CSWII).
|
FD |
Graindor |
Graind’or. Peut-être adaptation w. du NF Graindorge, w. (Liège) Grindôr (ci-dessous). Mais l’explication n’est pas possible pour 1296-1302 «Maroie Grain d’Or» Impôt-Artois, 1345 «Jehans Grainsdor» Jemappes, dans lesquels Debrab. 599 voit un surnom d’orfèvre, littér. grain d’or.
|
JG |
Graindorge |
Car. phys. ,,Grain d’orge » ou ,,Orgelet ». N° 261.
|
EV |
Graindorge |
w. (Liège) Grindôr, Graind’Orge, Graind’orge, Graindourze (var. en Lim-bourg). 1753 «François Graindorge» (orig. d’Hozémont), 1792 «Jean Graindorge» (orig. d’Engis) BourgLiège, cf. aussi 1383 «Jean Graindorge» Dijon; en Wallonie, le type rgrain d’orgen pour désigner l’orgelet est limité à la Gaume (cf. BTD 2, 292); autre explication proposée par E. Nègre (Top. de Rabastens, 293), pour lequel Gradordy [= grain d’orge] s’opposerait à Gras de Palha [= grain de paille], désignant le blé et le seigle, céréales nobles, et comme surnom, une personne riche; cf. Graindor. – Comp. également 1444 «Jehanon Graindamour» AidesNamur, 1499 «Goffinon Graindamour» BourgNamur, ainsi que 1276-77 «Jakemon Grandavaine» CharitéTournai.
|
JG |
Grainger |
zie Grangier.
|
FD |
Grainson |
cf. Grenson.
|
JG |
Graisse |
Graisse, Gress(e): Ofr. craisse, Fr. graisse: vêt. BN voor een vêt, dik man of BerBN voor een vethandelaar. 1395 Jaquemars Craisse, Valencijn (CCHt).
|
FD |
Graisse |
Gresse. Fr. graisse, sans doute surnom d’homme gras ou de marchand de graisse, cf. Gressier.
|
JG |
Graisse |
Proven. Greis, ancien N. de Grez-Doiceau. N° 207.
|
EV |
Graitson |
Var. de Grainson, Grenson? Gralot, cf. Grailot.
|
JG |
Graller |
D. BN Grallert, Greller(t), voor iemand die woest schreeuwt (DN).
|
FD |
Gram |
Gramm- -e, -et. V. HRABAN (Hram).
|
EV |
Gram |
Gramm(e), Grams, Grammen(s): 1. BN Mnl. gram: vergramd, boos. Ook D. FN Gramm en Fr. Gramme; ook Ofr. grame gaat terug op Germ. gram. 1313 Riquard f. Riquards Grammen, Jabbeke (RYCKEBOER); 1330 Joannem dictum Gram, Simpelveld NL (AVB). – 2. Patr. Korte vorm van de Germ. VN Igram (Iggelramnus) of Ingeram. 1446 Ygram geh. Gram van Gorchem, Oisterwijk(TROCH).
|
FD |
Grambeeck, van |
PlN Grambek (SH).
|
FD |
Grambergen |
1. PlN Grambergen (NS). – 2. Zie Van Gremberghen.
|
FD |
Grambezen, van |
van Grambesen, van Grambe(e)ren: PlN Grambais (Nijvel, WB). 1403 Daneels van Grambeys = van Grembays, Hoeilaart (STR.); 1555 Jan van Graenbesen, Waanrode-Aw. (AP); 1670 Gilis van Graemberen, Waanrode (med. P. Kempeneers). Grambras: BN Grand(s) bras: grote arm(en). 1717 Dieudonné Grandbras, Mariembourg (vader van elf kinderen, allemaal) Grambras (PDB).
|
FD |
Gramme |
w. Grame, Gram. 1775 «Etienne Gramme» (orig. de Saint-Georges-en-H.) BourgLiège (cf. aussi 1318 «Jehan de Crames» ComptesMons) ; NF fréquent en Hesbaye [Zénobe Gramme, l’inventeur de la dynamo, est né en 1826 à Jehay-Bodegnée, d’une famille originaire de Couthuin]. Peut représenter l’anc. pic. grame ‘souci’ (cf. anc. w. se regramier ‘se fâcher’) FEW 16, 50-51. Cf. aussi Grammen(s) (ci-dessous).
|
JG |
Gramme(n(s)) |
zie Gram.
|
FD |
Grammen |
-ens. Génitif de Gram (ci-dessus) qui, comme NF flam., peut représenter le moy. néerl. gram ‘irrité, fâché’ [FD].
|
JG |
Grammet |
Gramet(h), Gramme: BN. Dim. van adj. gram: vergramd, boos, kwaad, droevig; vgl. Gram. 1650 Aert Grammet, Tn. (HEND.).
|
FD |
Grammet |
Gramme. 1380 «Goesin van Grameis» Audenarde, 1650 «Aert Grammet» Tirlemont; probablement, comme Gramaye, nom d’origine: Grandmetz (Ht). À noter aussi que Grammet est régulièrement prénom [FD]. Grammont. 1503 «Ansea de Gramont» Bourg-Namur; nom d’origine: non seulement grand mont, mais aussi Gerarmont > Gramont (à Pousset) et *Gerald-mont > Grammont, flam. Geraardsbergen (par substitution du déterminant).
|
JG |
Grammont |
1. PlN Grammont, Rom. vorm van Geraardsbergen (OV) < Geraldmont, Géraumont. 1476 Jehan de Grammont, Dk. (TTT). – 2. PlN Gramont in Pousset (LU) < Gerarmont. – 3. Door ass. < Grandmont. – 4. PlN Grammond (Loire), Grammont (Hte-Saône).
|
FD |
Gramtin(n) |
PlN Gramtine in Sorée (N).
|
FD |
Gramtine |
Gramtinne. 1553 «Anthoine de Grametenne» BourgNamur; nom d’origine: Gramptinne, à Sorée (Nr), cf. aussi Cramtine.
|
JG |
Gran(d)champ(s) |
Verspreide PlN Grandchamp(s): groot veld. 1275 Mathieu de Gran Camp, Nukerke (VR 4or°); 1321 Sohier de Granchamp, Nijvel (AAV).
|
FD |
Gran(d)claude |
Gran(d)claudon: BN (grand: groot) + VN Claude (en afl.-on).
|
FD |
Gran(d)fils |
BN grand: groot+ fils: zoon, jongeman. 1586 Anne le Grandfils, Namen (RBN).
|
FD |
Gran(d)gagnage |
Grandgaignage, Degrandgagnage: PlN Grand Gagnage: grote hoeve, in Warnant-Dreye (LU). 1692 Egidius Grandgagnage, Heure (MULVII).
|
FD |
Gran(d)sire |
Grandserre: BN Grand Sire: grootvader, Mnl. groothere. 1347 Piere Grand Sire, Rijsel (AUBRY); 1419 Colard Gransire, Rijsel (CSWIII).
|
FD |
Granacher |
Afl. van PlN Kronach (BEI).
|
FD |
Granat |
Grana(s): Ofr. grenat < Lat. granatum: granaat (edelsteen)? BN of BerBN.
|
FD |
Granchamps |
cf. Grandchamps.
|
JG |
Grand |
Familie in NB, afstammend van 11825 Joseph Franz Grand, ‘s-Hertogenbosch, zoon van Laurent Grand/Grandi, een Italiaanse handelaar die in het Zwitserse Sitten woonde (PDB).
|
FD |
Grand |
Grant. 1295-1302 «Jehans Grans» ImpôtArtois ; surnom : anc. fr. grant, fr. grand, cf. Legrand. • Latinisation: Grandis. 1221 «Ernols Grandis» NécrArras. * Dérivés: Grandel. Surnom: moy. fr. gran-del FEW 4, 220a. – Grandelet. 1594 «Remy Grandelet», 1615 «Lorent Grandelet» Cerfon-taine; anc. fr. grandelet ‘un peu grand; qui commence à devenir grand’ FEW 4, 220a. Grandin. 1247 «Thierions Grandins de la Tor» CartOrval, 1279-80 «Jehennés Grandins» RegTournai, 1289 «li enfant Philippon Grandin» CensNamur. – 1616 «Abraham Grandineau» PrincipChimay. – Grandinot. -Grandon. Grand-. À l’adj. grand peuvent être ajoutés: 1° un nom de baptême (ce type ne paraît fréquent qu’avec Jean): Grandclaude, Gran-claude, Grandclaudon. – Grandclément. -Gandgenet, -jenet; Grandgenette, -jenette (= Jeannette et non fr. dial. gen(i)ette ‘genêt’). Grandgérard. – Grandhenri, Grand-henry, Grand’Henry, Grand-Henri, Grand Henry. – Grandjean, Grand-Jean. 1544 «Smettre Grand Johan» DénStavelotMy, 1561 «Rolin Henry Grandjean» DénFlorenville, 1598 «Jehan Serou dict le Grand Jehan» Dén-Wavre, 1602-3 «Jean Grandjean», «Jacques le Grandjean» TerriersNamur, 1637 «Marguerit relict Grandjean» Nandrin. 2° un nom marquant la parenté (fils), la fonction (maire, maître, valet), etc.: Grand-fils, Grandis. 1586 «Anne Le Grandfils» BourgNamur. – Grandhomme. 1365 «Colart Grant Homme corduanier et arbalestrier», «Jehan Grant Homme le père» TailleMons, 1579 «George Le Grandhomme» BourgNamur. – Grandmaire. – Grandmaitre, Grand Maître. 1580 «Jean Grandmaitre» BourgNamur. –Grandsire, Gransire. Comp. «Mongrandsire», nom d’un des fils de Colin Bréda, maître de forges à Spa au 16e s. (BAV 21, 22). – Gran-valet. 1289 «Letisse et Jehans Granvarles» CensNamur. 3° un surnom physique: Grambras. 1672 «Didier Grambras, Espagnol» Mariembourg. –Cf. aussi 1289 «Jehans Granspies de Mehain-gnoules» CensNamur. – 1646 «Mathy Soghlet dit Grandpaine» Clermont-sur-Berwinne.
|
JG |
grand I. |
Proven. Qualificatif appliqué aux N. de lieux. Grand–champ(s), -gagnage (V. Ga-gnage), -maison, -moulin, -prez (,,Pré »), -ry. L.D. Grandlée. Grand lez (Loc.). Gtanville. Grand-ville (Loc.). N° 208.
|
EV |
grand II. |
Car. phys. Qualificatif appliqué aux personnes. Grand, Legrand, Grand- -fils, -homme ou -jean (Pour : Cent, ,,homme »), -maire, -maître, -valet. Grand-didier, -henry, -jean. N° 253-grand III. Car. mor. Grandain. ,,Hautain ». N° 269.
|
EV |
grand IV. |
Grand, Grand- -ain, -es, -euil. V. WARD (§11, Wrand).
|
EV |
Grand, (de) |
zie Legrand.
|
FD |
Grandabre |
PlN Grandarbre: grote boom.
|
FD |
Grandain |
zie Grandin.
|
FD |
Grandamme |
BN: grootmoeder, Mnl. grootvrauwe. 1448 Christophe Grant Dame, Comp. (MOKLET).
|
FD |
Grandchamps |
Granchamps. Cf. 1280-81 «Jehans de Grantcamp [forme pic.] li tanere» RegTournai ; d’un topon. fréquent, e.a. à Serin-champs, St-Nicolas-lez-Liège, etc.
|
JG |
Grande, (de) |
zie Legrand.
|
FD |
Grandel |
Grandelet; cf. Grand.
|
JG |
Grandelet |
Grandel: BN. Dim. van bnw. grand: groot. 1519 Colaert Grandelet, Ronse (Midd. 1963,274).
|
FD |
Grandgagnage |
[le walloniste Ch. Grandgagnage est né à Liège en 1812, d’une famille originaire de Franquenée]. De l’anc. fr. gaaigna-ge ‘culture’, surnom de fermier ou nom d’origine.
|
JG |
Grandgenet(te) |
zie Grandjenet(te).
|
FD |
Grandgérard |
BN Grote Gérard.
|
FD |
Grandhenry |
Grandhenri, Grand’Henry, Grand’Henri, Legrandhenri, -ry: BN Grote Hendrik. Vgl. 1465 Henri Grand Heyne de Lantremange (ISP).
|
FD |
Grandhomme |
Grandon, Gradom: BN voor een grote man, van grote gestalte. 1226 Willaumes Grans hom, Atrecht (NCJ); 1377 Gerar Grandonne, Ougrée(AVB).
|
FD |
Grandi(s) |
-ys: Afl. van grand: groot. 1211 Maria Grandis; 1221 Ernols Grandis, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Grandidier |
BN Grote Didier: Desiderius.
|
FD |
Grandin |
-ain: BN Grandin, afl. van grand: groot. 1275 Jehans Grandins, Tongre (VR i66r°); 1305 Gilles Grandins, Dk. (TdT).
|
FD |
Grandin |
Grandinot, cf. Grand.
|
JG |
Grandis |
cf. Grand.
|
JG |
Grandjacques |
BN Grote Jacques: Jacob. 1380 Jehan Grand Jaque, Laon (MORLET).
|
FD |
Grandjean |
Gandjean: BN Grote Jan. Vgl. Grootjans. 1215 Grans Jehans, Atrecht (NCJ); 1301 Johannes dictus Grans Hanons, Awans (SLLIII); 1416 Cathelynen Grantjohans = Willem Groetjans dochter.Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Grandjenet(te) |
-genet(te): BN Groot Jantje, Jannetje. Jenet: dim. van Jean.
|
FD |
Grandmaire |
BN Grote Meier. Of spelling voor verwantschapsnaam Grand-Mère: grootmoeder. Vgl. FN Grandpère.
|
FD |
Grandmaison |
de Grandmaison: PlN Grande Maison: groot huis. 1267 Pieron Grant Maison; 1319 Maroie de le Grant Maison, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Grandmaison |
Nom de résidence: fr. grand maison [avec fém. arch. grand] à localiser.
|
JG |
Grandmaitre |
Grand Maître: BN Groot meester. 1580 Jean Grandmaitre, Namen (RBN).
|
FD |
Grandmont |
1. PlN Grandmont: grote berg, b.v. in Conneux (N). 1291 Ysabiaux de Granmont; 1333 Maroie de Grantmont, Dk. (TdT). – 2. Spelling voor Grammont.
|
FD |
Grandmont |
1277 «Nicolon de Granmont» DettesYpres, 1570 «Mathis du Grandmont», 1596 «Pierre Grandmont», 1612 «Pierre de Grandmont» TerriersNamur; d’un topon. grand mont.
|
JG |
Grandmoulin |
1675 «Mathias du Grandmou-lin» BourgNamur; du nom Au grand moulin, à Namur.
|
JG |
Grandmoulin |
PlN Grand-Moulin: grote molen, in Biesme (N), Saive (LU), Samart (N), Villance (LX). 1714 Carolus Grandmolin, Franquigny (MUL VII).
|
FD |
Grandon |
1. Afl. van Grand. Vgl. Grandin. – 2. Var. van Gradon < Geradon, met n-epenthesis. – 3. Var. van Grandhomme.
|
FD |
Grandon |
cf. Grand.
|
JG |
Grandpierron |
BN Grote Pieter.
|
FD |
Grandprez |
1289 «Johan de Grantpreit» Cens-Namur, 1293 «Jehant conte de Grantpreit» CartOrval, 1294 «frères Claviens de Grant-pré» CensNamur; sans doute du nom de l’abbaye de Grandpré à Faulx-les-Tombes.
|
JG |
Grandprez |
PlN Grand Pré: grote beemd, wei, in Ans, Chênée, Theux (LU), Faulx (N).
|
FD |
Grandrath |
zie Grotenrath.
|
FD |
Grandrieu(x) |
PlN Grandrieu (H).
|
FD |
Grandry |
(de) Grand’Ry: PlN Grand-Ry in Cornesse, Fraipont, Wegnez en Bierset (LU): grote beek. 1726 N. J. Grandri, Eupen (MUL VII). Ook Sp. FN? 1562 Joan de Granry, Ferrara-Aw. (AP).
|
FD |
Grandry |
Grand’Ry. D’un topon. fréquent grand ri, e.a. à Cornesse, Fraipont, etc.
|
JG |
Grandsart |
Gransart. Sans doute d’un topon. grand sart, fréquent en toponymie (notamment à Bornai, Dhuy, etc.). – Par contre, dans les mentions 1544 «Grandsor», «Anthoine Grandsor» DénStavelotMy, il est fait référence à l’anc. fr. gransour Gdf 4, 336, anc. liég. grand sor ‘grand-père’ FEW 11, 456a, fréquent dans les arch. liég. jusqu’à la fin du 16e s. [JL, NFw].
|
JG |
Grandsart |
-saert, Gran(d)sard, Degran(d)sart, Gransart: PlN Grand-Sart: grote rode, in Bornai (LX), Flône, Lierneux (LU), Limai (WB). 1279 Jehans de Grantsart, Dk. (RL); 1331 Jacomaerd de Gransaerd, Bg. (JAM.).
|
FD |
Grandval(l)et |
BN: grote knecht, dienaar. Vgl. Granvarlet (DNF). 1344 Jehan le Grant Vallet, Croix-lez-Rouveroy (CSW II).
|
FD |
Grandvaux |
D’un topon. grand val.
|
JG |
Grandvaux |
PlN (Saône-et-Loire).
|
FD |
Grandville |
Granville (notamment Grandville, Lg). 1509 «Maroie de Grandeville» BourgNamur, 1717 «Etienne Grandville» (orig. de Berloz) BourgLiège. Grange. Nom d’origine ou de résidence: Grange (qui peut signifier aussi ‘ferme’), topon. à Anhée, Esneux, etc.
|
JG |
Grandville |
zie Granville.
|
FD |
Grandys |
zie Grandi(s).
|
FD |
Grang |
zie Legrand.
|
FD |
Grang- |
-ée, -(i)er. 1. Profess. Gran-ger, ,,Fermier » (Régional) ou ,,Ouvrier qui engrange ». — 2. V. WARD (§ II, Wrank).
|
EV |
Grang- |
-ik, -os, -quist. V. WARD (§11, Wran).
|
EV |
Grangagnage |
zie Grandgagnage.
|
FD |
Grange |
Granger, Grangier. 1280-81 «Evrart le Grangier», 1302 «Gillion le Grangier» LoiTournai; anc. fr. grangier ‘métayer’ Gdf 4, 335 [MH].
|
JG |
Grange |
Proven. L.D. Synon. : De-l(a)grange.
|
EV |
Grange, (la) |
zie Delagrange.
|
FD |
Grangier |
Gra(i)nger, Grangé(e), Gringé: Afl. van Fr. grange: schuur. BerN voor de houder van een (graan)schuur. 1308 Florencius Grangiarus, Oc. (MORLET); 1374 Jehan Grangier, Dk. (TdT).
|
FD |
Granier |
Granjé, Grenier(s), -ié, -ie(z), Grunier, Gurny, Gorny: Fr. grenier, W.gurnî < Lat. granarium: graan- of zoutzolder. Ber(B)N van de graan- of zouthandelaar. 1300 Gherart Grenier, Dk. (TdT); 1336 Mikiel des Greniers, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Granier |
Peut-être d’anc. fr. granier adj. ‘qui se nourrit de grains’ Gdf 4, 336, de motivation peu claire [MH], sinon par métathèse du NF très fréquent Garnier [fr. grainier ‘marchand de grains’ n’est attesté qu’en 1636].
|
JG |
Granius |
(NF de Landen). Ce nom, déjà attesté comme prénom latin à l’époque romaine, a sans doute été réintroduit à la Renaissance [MH].
|
JG |
Gransart |
cf. Grandsart.
|
JG |
Gransart |
-sard, zie Grandsart.
|
FD |
Gransire |
zie Grandsire.
|
FD |
Granson |
cf. Grenson.
|
JG |
Granson |
zie Grinson.
|
FD |
Grant |
cf. Grand.
|
JG |
Grant |
zie Legrand.
|
FD |
Grantenrath |
zie Grotenrath.
|
FD |
Granville |
cf. Grandville.
|
JG |
Granville |
Degranville, Grandville: PlN Granville (o.m. Manche). 1411 Robert de Gerennevilhe, Luik (ISP).
|
FD |
Grapas |
Car. mor. Péjoratif de grappin. ,,H. aux doigts crochus, avare ». N° 270.
|
EV |
Grapin |
Grappin, Grapignon: Afl. van Ofr. grape: haak, klauw. BerBN. Of overdrachtelijke BN voor een gierigaard? Vgl. Ofr. grapiner: plunderen. 1399 Johans dit Grapin, Avennes-sur-Mehaigne (AVB).
|
FD |
Grapin |
Grappin. Surnom: celui qui se sert d’un grappin, ou, au fig., un avare, un importun qui s’accroche.
|
JG |
Grapotte |
NF importé de Haute-Marne (Champagne) où il est attesté depuis 1655 (Genea-Net); p.-ê. surnom de vendangeur dérivé de anc. fr. grape ‘rafle de raisin’, etc. FEW 16, 359b.
|
JG |
Grappe |
Ofr. grape: haak, klauw. Vgl. Grapin.
|
FD |
Grappin |
1. Profess. H. qui fabrique des grappin ou les utilise. N° 131. — 2. V. Grapas.
|
EV |
Grar- |
-d, -e. V. WARD (Wari).
|
EV |
Grard |
1270 «Anniés ki fu femme GrarGrusin» ChartesHainaut, 1302 «Grart Sec Grumiel» LoiTournai, 1424-25 «Jehan Grart» DénHai-naut, 1451 «Grard le Gris», 1533 «Grart Plas-quart» Ladeuze; forme syncopée de Gérard; cf. Graddon.
|
JG |
Grard(el) |
Patr. Grard < Gérard. Grardel is dim. 1296 Grart le Buisne, PdC (BOUGARD); 1364 Thumas Grart; 1400 Jehenne Grardielle, Dk. (TdT).
|
FD |
Grare |
Graré: Patr. Grafïe voor Grard.
|
FD |
Gras |
Graas: 1. BN voor iemand die gras maait of aan een wei woont? 1422 Jan Gras, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. Zie Legras.
|
FD |
Gras |
Surnom d’homme gras ou gros, cf. Grat, Cras et Graas. Peut-être aussi NL: 1280 «Re-nardus de Gras» PolyptLiège, 1514 «frère Cloes de Gras» GuillLiège. » Dérivés: Grassair, Grassart. – Grasson. –Cf. aussi Gressier.
|
JG |
Gras(s)- |
-eels, -er, -in, -on. V. WARD (§11, Wraz).
|
EV |
Grasdorf(f), van |
PlN Grasdorf (NS).
|
FD |
Graseels |
zie Grasseels.
|
FD |
Graser |
Grasser, Graeser, Gräser: D. afl. van Gras: gras. BerN van wieder of hooier.
|
FD |
Grasmichel |
Probabl. surnom composé: fr.gras + Michel, mais ce pourrait être aussi Grars (= Gérard) Michel, comp. 1295-1302 «Gras Henris» = «Grars Henris» ImpôtArtois.
|
JG |
Grasmichel |
Wsch. verhaspeling van D. FN Grossnickel: grote Klaas. Vgl. Groteclaes.
|
FD |
Grassa(rt) |
zie Crassaert(s).
|
FD |
Grassair(e) |
-airt, zie Grasser.
|
FD |
Grasse, de |
zie Degrace.
|
FD |
Grasseels |
Graseels, Grasselts: Grassel, dim. van gras: dik, vêt. BN. Vgl. Fr. Grassaud.
|
FD |
Grasser |
-ère, -air(e), -airt: D. Grasser = Graser. De vormen op -ère geven de W. uitspr. weer.
|
FD |
Grasset |
-in(s), -o(n), -iot, Gration: BN. Fr. dim. van gras: dik, vêt. Vgl. Legras.
|
FD |
Grat |
Var. de Gras, cf. 1528 «Le grat Maithie» DénHouffalize, ou de Grard, cf. 1276-77 «Grat d’Orchies», 1302 «Grat le Jovène» LoiTournai.
|
JG |
Grat |
Var. van Grard.
|
FD |
Grat(t)epanche |
Gratpanche: BN gratte panche: die zijn buik krabt. Ook PlN (Somme).
|
FD |
Grat(t)on |
zie Graddon.
|
FD |
Gratia |
cf. Gracia.
|
JG |
Gratia |
Gracia, Grazia: 1. Metr. Lat. VN Gratia ‘bevalligheid, grade’. – 2, Vondelingnaam. Een kind dat in 1717 voor de kerk van O.-L.-Vrouw van genade in Brussel gevonden werd, kreeg de naam Gratia (HERB.).
|
FD |
Gratiaen |
-ien, Gracien, Graziano, -iani: Patr. Lat. HN Gratianus. 1177 Gratiani… notarii (SMTI); 1278 Gracianus cappellanus, Breda (V.LOON 68); 1299 Gratiano de Zighene, Diest (OATII).
|
FD |
Gratie, de |
Volksetymologisch < Degrace.
|
FD |
Gratien |
Gratiaen. 1603 « Gratianus Cornely de Hem» BourgLiège, 1607 «Gratiane Carrory» BourgNamur; prénom Gratien, lat. Gratianus: l’adaptation en -aen peut être wallonne, comme dans A(n)driâne, Cristiâne, etc.
|
JG |
Gration |
zie Grassin.
|
FD |
Gratoir |
(NF de la région de Morlanwelz et La Louvière, inconnu en France). Probabl. d’un topon. régional de la famille de fr. gratter, au sens de ‘raidillon, pente forte, coteau’ (sens attesté dans FEW 16, 375b), comp. dans cette même région, La Gratière, topon. à Chimay, Froidchapelle, Feluy et Lobbes (J. Herbillon, NTN n° 6 Scrèpia).
|
JG |
Gratoir |
Afl. van Fr. gratter: krabben? BN. Vgl. Grattacul (BRATTÔ1955,127), Grattepanche. 1398 Margot Gratarière, Luingne (DEBR. 1970).
|
FD |
Gratry |
Grattery: PlN Grattery (Hte-Saône).
|
FD |
Grattepanche |
Nom d’origine: Grattepanche (Somme), Gratepanche (Oise).
|
JG |
Gratwol |
Gradwohl, Gratvol, Grattvoll, Grathwohl: D. BN naar de wens ‘es gerate wohl’: het moge goed lukken, op goed geluk. D. FN Grat(h)wo(h)l, Gerathewohl.
|
FD |
Grau |
Graus, Graux. 1286 «Jehans Graus» CartMons, 16e s. «Graux Piroz» NPLouette; en fonction de prénom, forme contractée de G(u)éraud, comp. Grard = Gérard, cf. aussi Grou(l)t [FD]. – Également nom d’origine: Graux (Nr) et plusieurs topon. w. (masc. d’anc. fr. groe ‘gravier’ FEW 4, 258a), cf. Degraux.
|
JG |
Grau |
zie (de) Grauwe(e), Graux.
|
FD |
Grau(w)- |
Graw-, Grouw- -els. 1. V. Grauw. — 2. Car. phys. Graveel, ,,Gravelle ». N. d’H. graveleux. Synon. : (De) Groux. N° 26l.
|
EV |
Grau(we) |
1. Car. phys. Grauw, ,,Gris ». Couleur de chevelure. N° 264. — 2. Car. mor. Grauw, ,,Brus-querie ». Synon. : Grauwman, DE Gra(e)uwe.
|
EV |
Graubart |
BN voor iemand met grijze baard. 1389 Margrete Graeubaerts, Diest (VdP).
|
FD |
Grauer |
D. BN. Vgl. (de) Grauw(e).
|
FD |
Grauff |
D. gediftongeerde vorm van Graf.
|
FD |
Graulich |
Greulich. Surnom : all. greulich ‘horrible, effrayant’.
|
JG |
Graulich |
zie Greulich.
|
FD |
Grauls |
Graulus, cf. Grauwels (ci-dessous). Grauwels, Grouwels, Grauls, Grouls, Graulus, etc. 1620-21 «Barthélémy Growels» émigré en Suède; surnom d’homme effrayant, d’aspect horrible: moy. néerl. gmwel ‘frayeur, horreur, épouvante’, cf. 1257 «Johannes Gruwel» = «J. dictus Griwel» Louvain; ou bien, d’après Lindemans, forme brabançonne de l’anthrop. germ. Geroud, Gerold, cf. Groult [FD].
|
JG |
Grauls |
Graulus, zie Grauwels.
|
FD |
Grauman(s) |
zie Grauwmans.
|
FD |
Graus |
zie Grauwels, Graux.
|
FD |
Graus(z) |
Zwabische gediftongeerde vorm van Gross: groot.
|
FD |
Grauw- |
-et, -ey, -ez. V. Gravet.
|
EV |
Grauw(e), de |
de Graauw, Degraa, de Graeuwe, de Graw, Grau(e), Grauwen, Schrauwen(s), Schraauwen, Schraùwen, Schraûwen, Schrauwers: BN naar de grauwe, grijze kleur (van huid, haar of kleren). Mnl. ook: grijsaard. Vgl. De Gryse. 1369 Trise Sgraeuwen, Ktr. (DEBR. 1970); 1389 Claikin le Grawe, Ip. (BEELE).
|
FD |
Grauwels |
Grouwels, Grawels, Grauls, Grouls, Gruyis, Graulus, Gro(u)lus, Graus(z): BN Mnl. gruwel: schrik, afgrijzen. BN voor iemand met gruwelijk uitzicht, afgrijselijk mens. Vgl. Greuel, Greulich. 1257 Johannes Gruwel=J. dictus Griwel, Lv. (DE MAN 1981,29); 1406 Jan Gruwel, Erps (PEENE); 1488 Heyn Grouwels = Hennen Grauwels = 1453 Heynen Gruwels, Ht. (A.GHIJSEN). Zie ook VS 1984,19-20.
|
FD |
Grauwet |
Grawet, -ez; Gravé, -et, -ey, -ez. 1504 «Jacquez Grawe [= -et] del Glize», 1508 «Renart Grawet délie Gliese», 1524 «Renard Grauwet» La Gleize, «Ealy femme Grauwet» CoutStavelot, 1543 «Renard Grawé délie Gleize» La Gleize, 1616 «Grigoire Gravet» PrincipChimay, 1630 «Melchior Graver» émigré en Suède; surnom d’artisan: anc. pic. grauwet, gravet ‘petit croc’ FEW 16, 379a, ou bien, exceptionnellement, w. gravé ‘grêlé; marqué de la petite vérole’, type qui n’est attesté que depuis 1640 FEW 16, 49b. -Autre possibilité pour Grawet: l.d. de Clermont-sur-Berwinne [JL, NFw2]. – Forme fém. : 14e s. «damme Yde dameselle à messire Henry Grawee» CensHuy. – Dimin. en -eau et en -eteau (w. liég. graw ‘te ‘petit tisonnier, crochet de chiffonnier’), cf. aussi Graftiau(x). 1303 «Lambers Grawetaus» Liège, 1363 «Fran-chois Graweteal» AnthrLiège, 1381 «Johan Graweal» Liège.
|
JG |
Grauwet |
zie Gravet.
|
FD |
Grauwinkel |
PlN Grauwinkl (BEI).
|
FD |
Grauwmans |
Graauwmans, Grauman(s), -mann, Gruman(s), Grouman: Afl. van De Grauwe. BN. ±1240 Wedericus Grauman, Cent (SCHMID); 1348 Jan Graumanne, Cent (RSGIII).
|
FD |
Grauwwerker, de |
BerN van de bontwerker, pelsmaker. 1221 Lamberto Grawerkara, St.-Win. (LEYS1957′); 1270 Niclaus de Grauwerkere, Cent (CG).
|
FD |
Graux |
cf. Grau.
|
JG |
Graux |
Grau(s): 1. Patr. < Geraux, Germ. VN Geroud; vgl. Grart. 1289 Graus Cauce; 1249 feme Graut Corbella; 1197 Gheraudus, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Degraux.
|
FD |
Grav- |
-et, -ez, -y, -ey, -ez, -is, -y. 1. Profess. Exploitant d’une gra-vière. N° 175. — 2. Proven. Endroit plein de gravier. Diminutif : Graverolle. — 3. V. HRABAN.
|
EV |
Gravar |
NF importé de Charente ou d’Ille-et-Vilaine (GeneaNet).
|
JG |
Grave |
1. V. Graaf. — 2. Car. mor. H. à l’aspect sévère. N° 280.
|
EV |
Grave |
-en, cf. Graaff.
|
JG |
Gravé |
-ez, etc., cf. Grauwet.
|
JG |
Gravé |
zie Gravet.
|
FD |
Grave, (de) |
zie (de) Graaf.
|
FD |
Graveel(e, van de) |
zie Gravel(le).
|
FD |
Gravel |
Gravelle. Nom d’origine: anc. fr. gravele ‘sable, gravier; lieu sablonneux’ Gdf 4, 340-1 très fréquent comme NL en France; comp 1313 «Estienne le Rous, dit Gravelier» Paris.
|
JG |
Gravel(le) |
Graveleau, Graveel, Grève), van de Graveele: Ofr. gravele, Mnl. graveel: zand, grind, kiezel. PlN. 1326 Johans Graweaus d’Ugreis (AVB); 1659 Judocus Greveel = 1682 J. vande Graveele, Tielt (VS 1979,76).
|
FD |
Graveland |
PlN ‘s-Graveland (NH, ZH).
|
FD |
Gravelin |
Soit dérivé du précédent, soit directement d’anc. fr. gravelin ‘grève’ Gdf 4, 341, comme nom de résidence [MH].
|
JG |
Graveline |
Nom d’origine: Gravelines (Nord, arr. Dunkerque) ou bien Gravelinne, à Beau-mont (arr. Thuin), etc.
|
JG |
Graveline(s) |
Gravel(a)ine, (de) Gravelein, Degra(e)veleyn: Ongetwijfeld moet onderscheid gemaakt worden tussen PlN op -Une en -lin, want -in wordt Vl. ein (niet ine). 1. PlN Gravelines, Ndl. Grevelingen (FV). 1282 Eustacius de Gravelenghes, Kales (GYSS. 1963). – 2. PlN Gravelinne in Beaumont (H). – 3. PlN Gravelin in Illies (Nord). 1461 Jan de Gravelain sr Daigremont, Dk. (Par. 1972,279).
|
FD |
Gravels |
1. Car. phys. Graveel, ,,Gra-velle ». N. d’H. graveleux. N° 26l. Synon. : Gra(u)wels. — 2. Proven. Gravel, ,,Terrain sablonneux ». — 3. V. WARD (Wari).
|
EV |
Gravemaker |
BerN van de grafmaker, grafdelver, of graver van de stadsgracht. Vgl. D. Grabenmacher. 1379 Willem de Graftmeker, Den Bosch (HB 474); 1415 Lysbeth Graevemekers, Mtr. (SKM).
|
FD |
Graven |
zie (de) Graaf.
|
FD |
Gravendeel |
PlN (ZH).
|
FD |
Gravener |
Ndd. var. van D. Grabner, naar de woonplaats bij een Graben: sloot, gracht; of PlN Graben, Graven.
|
FD |
Gravensteen |
-stein, -steyn, Gravestein: PlN Gravenstein (SH). Vgl. Grefenstein. Gravestock:E.FN(PDB).
|
FD |
Gravensteyn |
Proven. 1. ,,Château du comte ». — 2. Ravemte in (Dép. Anderlecht, Tervueren, etc…). N° 246.
|
EV |
Graver |
Profess. N. fl. ,,Terrassier, fossoyeur ». N° 170.
|
EV |
Gravet |
-é, -er, -ez, -ey, Grevet, Grawet, -ez, Grauwet, Grouwet: Pic. gravet, grauwet: haak. Vgl. Haeck. BN. 1291 Liberti dicti Grawet, Bassenge (SLLII); 1296 Ansiax Gravés, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Gravet |
-ey, w. nam. Grave, cf. Grauwet.
|
JG |
Gravier |
Gravy, Grévy: PlN Fr. gravier: grind(weg), zandgroeve. Vgl. Savelkoel. Afl. van Ofr. grave, grève: zand, grind. Wellicht BerN van de zandhandelaar of zandstrooier. 1283 Colais Grevirs,Luik(SLLII).
|
FD |
Gravier |
Gravy, w. nam. Gravi, Grévy. 1444 «Jehanin de Gravier pontonnier», 1548 «Mèche Gravier» BourgNamur, 1577 «Collin Gravier» BourgLiège, 1614 «Piere Gravier» Boussu-en-Fagne; nom d’origine: fr. gravier, w. liég. gravi, w. (Givet) grévi, par ex. so l’gravi à Hermalle-sous-Argenteau (Lg), ou bien surnom de pêcheur: w. grèvî, gravi, etc. ‘vairon’ (poisson) ALW 8, 246-7, FEW 4, 256b.
|
JG |
Gravigny |
PlN (Eure, Seine-et-Oise).
|
FD |
Gravis |
Gravisse, cf. Grevisse.
|
JG |
Gravis(se) |
zie Ecrevisse.
|
FD |
Gravy |
zie Gravier.
|
FD |
Graw, de |
zie de Grauw(e).
|
FD |
Grawels |
zie Grauwels.
|
FD |
Grawet |
-ez, cf. Grauwet.
|
JG |
Grawet |
-ez, zie Gravet.
|
FD |
Gray |
Nom d’origine: Gray (Haute-Saône) et plusieurs hameaux ; sinon var. de Grey.
|
JG |
Gray(e) |
Graij, Grey, Greij: 1. E. BN. Vgl. De Grijze. – 2. Zie ook De Graeye.
|
FD |
Grayet |
cf. Grailet.
|
JG |
Grayet |
zie Graillet.
|
FD |
Grazia |
zie Gratia.
|
FD |
Graziano |
-i, zie Gratiaen.
|
FD |
Gré- |
-er, -ez. V. Grez.
|
EV |
Gréant |
Gréant: Teg. dw. van Ofr. gréer: behagen; dial. gréant: aangenaam. BN.
|
FD |
Gréant |
Surnom: participe présent de anc. fr. gréer ‘plaire’, fr. dial. gréant ‘agréable’ FEW 4, 250b.
|
JG |
Gréant |
V. WARD (§11, Wran).
|
EV |
Gréb- |
-an(d), -ende, -eude. V. HRABAN.
|
EV |
Gréban |
Greban, Greben(de): Patr. Rom. metathetische vorm van de Germ. VN Gerbrand. Gerb(r)annus (MORLETI). Grebende berust wsch. op verkeerde lezing van Grebeude.
|
FD |
Grebaut |
-aux, zie Gerbaud.
|
FD |
Grebe(r)t |
Patr. Germ. VN. Metathesis van Gerbert (zie Geerebaert); vgl. Grebeude. 1236 Grebertde Beaumery, Montreuil (CMM); 1356 Jehan Grebiert,H(CCHt).
|
FD |
Grebet |
Dérivé du thème Greb-, tiré de Grébert, Grebiers (en 1286, à Valenciennes), anthrop. germ. en -berht, cf. 1302 «Gillion Grebiert» LoiTournai.
|
JG |
Grebeude |
Gebreude: Patr. Pic. vorm van de Germ. VN Gerbode (zie Gerbo), met metathesis. 1204 Mehaus Grebuedone; 1218 Grebodo, Atrecht (NCJ); 1275 Gosset Gerbuede, Ogy (VR 93V°); 1296 Willaumes Grebuede, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Grec |
Gregg. 1. Proven. H. originaire de Grèce. — 2. Car. mor. H. rusé. Ou aussi : H. connaissant le grec. N° 215.
|
EV |
Grec(k) |
Grech, Grek, Greco, Greca: Fr. Grec, It. Greco: Griek. Vgl. De Grieck. 1127 Robert! Greci, Dk. (SMTI).
|
FD |
Grecht, op de |
zie Opdegracht.
|
FD |
Greck |
1616 «François Grecq», 1636 «Charles Grecque» BourgNamur, 1788 « Pierre-Alexandre Greck (orig. de Givet)» BourgLiège; probabl. ethnique : fr. grec (avec sens dérivés), emprunté au lat. Graecus à la Renaissance.
|
JG |
Grecourt |
Grécourt. Nom d’origine: Grécourt (Somme).
|
JG |
Grécourt |
Grecourt: 1. PlN Grécourt (Somme). – 2. Var. van Gricourt.
|
FD |
Gréday |
cf. Grainday.
|
JG |
Gréday |
Greday: LU W. metathetische vorm van Gerday < Géra(r)day = Géra(r)deau.
|
FD |
Grède |
cf. Graide.
|
JG |
Greef(s) |
zie (de) Graaf.
|
FD |
Greefhorst |
PlN Greef: graaf + nom: struikgewas, begroeide hoogte. Grevenhorst (SH).
|
FD |
Greefkens |
Dim. van Greef: graaf. BN. 1378 Johannes Gravekin, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Green(e) |
E. PlN Green: landelijk groen. 1730 Gualterus Green, Anglus (MUL VII).
|
FD |
Greenberg |
zie Grünberg(er).
|
FD |
Greenspoon |
zie Grünspan.
|
FD |
Greenstein |
zie Grunstein.
|
FD |
Greenwood |
E. PlN Greenwood: groen bos. 1275 John del Grenewode, York (REANEY).
|
FD |
Gréer |
Gréer, Gréez, Griez: Patr. Var. van Fr. FN Grehier < Germ. VN Griherius (MORLETI), wellicht door metathesis < Gerhari(us). 1245 Bertremix Grier, Comp. (MORLET).
|
FD |
Gréer |
Gréer, Gréez. Cf. 1284 «Gréet», à Maubeuge; p.-ê. var. de Grayet, cf. Grailet.
|
JG |
Greeve, de |
Greeve(n), Gref(en), Greff(e), zie (de) Graaf.
|
FD |
Grefenstein |
PlN Grevenstein (NRW) of Griffensteyn (U). 1309 Craft de Griffenstein, Luik (SLLVI).
|
FD |
Greffe |
1780 «Pierre Greffe» Charleroi; p,-ê. var. d’anc. pic. graffe ‘agrafe’.
|
JG |
Greffier |
Hypercorrect voor Groffy/Groffi.
|
FD |
Greffier(s) |
Griffi(er), Greffier(s): Mfr. greffier, Lat. graphiarius: griffier, klerk. BerN. 1468 Simon Greffier, Comp. (MORLET).
|
FD |
Greffin |
1. Proven. Diminutif de grève, ,,endroit sablonneux ». N° 240. — 2. V. HRABAN.
|
EV |
Greffin |
zie Griffin. Greggi(o): It. BN greggio: ruw.
|
FD |
Grégan |
NF breton, bien attesté (parfois avec l’article) dans le Morbihan, sans doute d’origine toponymique (Deshayes 324).
|
JG |
Grégnard |
cf. Grignard.
|
JG |
Grégnard |
zie Grignard.
|
FD |
Grégoir(e) |
Gré-, Gregoor, Gré-, Gringoir(e), Gregor, (de) Gregori(o), Gregory, Gregoli, Gregely: Patr. Rom. vormen van Gr. HN Gregorius. 136 e. Raoul Gringoire, Laon (MORLET); 1427 Jan Grigore, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Grégoire |
N. de bapt. d’origine orientale. Variantes : Grégoir. Formes latines : Gregor- -ius, -y. N° 107.
|
EV |
Grégoire |
w. (Bastogne) Grégware, Grégoir, w. (Jalhay) Grigwére, Grego, Grigore, Grin-goire, Gregorius (latinisation), Gregoor (néerlandisation). 1265 «Grigores li Mâchons» CensNamur, 1275-76 «Sare li femme Grigore de Maude» RegTournai, 1279-81 «Gringoi-res», 1324-26 «Jehans Grigores», 1365 «Alart Grigore pelletier» TailleMons, 1430 «Grégoir Robert» Leers-et-Fosteau, 1444 «Grégore le corbegier» AidesNamur, 1472 «Gregor» DénVielsalm, 1508 «Henri Grigor de Sait» CoutStavelot, 1541 «Gregor de Roenne», 1560 «Grigoer fils de feu Grigor de Roanne» La Gleize; nom de baptême Grégoire, w. arch. Grigô, popularisé sans doute par le renom du pape Grégoire Ier, entretenu p.-ê. par Li Dialoge Grégoire lo Pape, traduction faite en Wallonie au 12e s. d’un texte hagiographique latin (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 50). – Cf. aussi Goor(is).
|
JG |
Gregoric(s) |
-its, -cic, -(c)zyk, -zuk, -owicz : Patr. Slav. afl. van Gregorius. Gregori(u)s, Gorgoris: Patr. Gr. HN Gregorius ‘de waakzame’. 1211 Gregorius de Malda (SMTI); !394Gregoris Vive ende drie, Ip. (BEELE).
|
FD |
Greif |
Probabl. surnom: all. Greif ‘griffon’; comp. Gryp et Griffon.
|
JG |
Greif(f) |
1. D. FN, beantwoordt aan Gryp. – 2. Evtl. var.van Graaf/Greef.
|
FD |
Greif(t), de |
zie (de) Graaf.
|
FD |
Greimann |
-mans, Greymans: Patr. Germ. VN grim-man’woedend-man’: Grimannus (MORLET I). Vgl.D.FN Greim.
|
FD |
Greimans |
1. Car. mor. H. d’élite. Ou aussi : H. fat. — 2. V. GRIM.
|
EV |
Greime(r)s |
Grimmer: Patr. Germ. VN grim-hari woedend-leger’: Grimharius, Grimerus (MORLET I). 1368 Diederijc, Grymmers, Mech. (HB6/9).
|
FD |
Grein |
Greyn, Greijn, zie Legrain, De Grain.
|
FD |
Greindl |
Beiers dim. van Grein = Greiner.
|
FD |
Greindl |
Car. mor. Grendel, ,,Verrou ». H. qui met les siens sous les verrous ou qui y a été lui-même. — 2. Proven. Grendel (Dép. Attert).
|
EV |
Greiner |
Car. mor. Grijner, pleurnichard ». N° 286.
|
EV |
Greiner |
Grin(n)er: D. BN < Mhd. grînen: grienen, huilen, janken, (ook) twisten, ruziën.
|
FD |
Greins |
zie Legrain.
|
FD |
Greisch(er) |
PlN Greisch (GH).
|
FD |
Greivelding(er) |
Greiweldinger: PlN Greiveldingen (GH).
|
FD |
Grek |
zie Greck.
|
FD |
Grel(l)et |
Grêlait: Dim. van Ofr. graile. Zie Grelot.
|
FD |
Grelin |
Grelen: Afl. van Ofr. graile, grêle: mager, tenger. Vgl. Grelot.
|
FD |
Grell |
D. BN Mhd. grël: ruw, kwaad, boos.
|
FD |
Grelo |
Grelot, Grélot: Dim. van Ofr. graile, grêle < Lat. gracilis: mager, spichtig. BN. 1232 Sim. Maraduis Gracilis, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Grem, de |
zie de Grim.
|
FD |
Gremain |
zie Germanus.
|
FD |
Grémaux |
V. GRIM.
|
EV |
Gremberg(h)e(n), van |
van Grimberg(h)e(n), van Grenberghe, Grambergen: PlN Grimbergen (VB) of Grembergen (OV). 1197 Gerardus de Grimbergis (DEBR. i98o’,47); 1382 Jan van Gremberghe, Moorsele (DEBR. 1970); 1392 Michiel van Gremberghe, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Grembert |
zie Grimbert.
|
FD |
Gremeaux |
cf. Grumeau, -iau(x).
|
JG |
Gremeaux |
zie Grumeau, Grimau.
|
FD |
Gremel |
zie Grymel.
|
FD |
Gremelpont |
Grimmelpont, cf. Grimonpont.
|
JG |
Gremelpont |
zie Grimmonpont.
|
FD |
Gremez |
-es, -é, zie Grimée.
|
FD |
Gremling |
1. Patr. Afl. van VN. Zie Gremmens. – 2. D. FN Gremlinger, BerN van de gerechtsdienaar (BRECH.).
|
FD |
Gremme(n) |
Gremmens: 1. Patr. Vleivorm van Germ. grim-naam; zie Grimminckx. – 2. Var. van Gramme(n), -ens.
|
FD |
Gremmegen, van |
zie van Gremmighen.
|
FD |
Gremmelprez |
zie Grim(m)onprez.
|
FD |
Gremmels |
zie Grymel.
|
FD |
Gremmighen, van |
van Gremmegen: PlN Grimminge (OV).
|
FD |
Gremmonprez |
Gremon-, cf. Grimmonprez, etc.
|
JG |
Gremo |
zie Grumeau, Grimau.
|
FD |
Gremonprez |
zie Grimmonprez.
|
FD |
Grémonprez |
V. Grimonprez.
|
EV |
Gren- |
-et, -ez, -ier, -iez. 1. Profess. Marchand de grains. N08 149, 163. 2. V. WARD (§11, Wran).
|
EV |
Grenade |
1583 «Jan Grenade» BourgLiège, 1602-3 «feu Nicolas Grenade» Terriers-Namur, 17e-18e s. «Grenade» à Petit-Rechain, 1687 «Jacques Grenade» Bierset; surnom, d’après le fruit (non d’après le projectile, attesté seulement en 1520) FEW 4, 237b, cf. aussi 1630 «François le Garnadeur» [= gre-nadeur] émigré en Suède. Exceptionnellement, nom d’origine (ville d’Espagne). – Cf. aussi le NF Gurnade.
|
JG |
Grenade |
Proven. Grenade (Région d’Espagne). — 2. V. WARD (§ II, Wran).
|
EV |
Grenade, (de) |
Gurnade: Sp. PlN Granada. 1575 Jean de Grenade, Luik (Midd. 1947,110-2).
|
FD |
Grenberghe, van |
zie van Gremberghen.
|
FD |
Grençon |
zie Grinson.
|
FD |
Grendel, (de) |
de Grendele: BerBN voor de grendelmaker, of voor de grendelaar, de portier. Vgl. D. Grendeler. ±1300 Petrus zuo dem Grendel, Bergheim (SOCIN); ±1150 Herco Grendel, Kortenberg (GYSS. 1999′) = 1154 Herzo Grendel, Aw. (OSM); 1418 Rugger Grendele, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Grené |
Grenet, -ez. 1290-91 «Jehan Grenet» ComptesMons, 1302 «Piéron Grenet» Loi-Tournai; p.-ê. surnom: anc. fr. grenel ‘petit grain’ (avec graphies analogiques) FEW 4, 229b ;cf. aussi Gurné, -et.
|
JG |
Grenelle |
Grunelle: Dim. van grain: graan, korrel. Vgl. Grenet.
|
FD |
Grenet, (de) |
Grenez, Gren(n)é, Groen(n)é, Groenez, Gurnet, Gurné, Lagrenet, -é, -ez: 1. BN Fr. grenet: graan tje, korrel, puist, wrat (DNF). 1208 Guerri Grenet, Atrecht (NCJ); 1226 Johannis Grennet, Ktr. (DEBR. 1980); 1582 Robert Gurnet, Namen (RBN). – 2. Soms var. van Greniez (VS1979,479).
|
FD |
Grenier(s) |
-ié, -ie(z), zie Granier.
|
FD |
Grenier. |
1356-58 «Jehans Greniers» PolyptAth, 1493 «Johan Grenier» GuillLiège, 1576 «Verselle Greniers» = 1585 «Verselle Grenier» BourgNamur; fr. grenier, plutôt comme nom de métier (marchand de grains) que comme partie d’un bâtiment destiné à conserver les grains, cf. aussi Granier et Gurny. « Fém. anthropon.: 1302 «Marien Grenière» LoiTournai.
|
JG |
Grenoble |
Nom d’origine: Grenoble (Isère).
|
JG |
Grenon |
Ofr. grenon: snor, bakkebaard. BN. 1718 Augustyn Grenon, Socx (VERGR. 1972,205).
|
FD |
Grenouille |
Fr. grenouille, surnom métaphorique pour qqn de bavard, assimilé au coassement de la grenouille (Morlet 479). « Dimin. : Grenouilleau.
|
JG |
Grenouille(au) |
Fr. grenouille: kikker. BN naar de kwakende stem of voor een springer. Vgl. D. Frosch. 1563 P.R. Grenoile, Cornwall-Bg. (PARM.).
|
FD |
Grenoville |
Car. phys. Grenouille (Confusion du u et v: N° 67). Symbole du commérage et du bavardage. Synon. fl. : De Puydt. Nos 88, 290.
|
EV |
Grenson |
w. liég., nam. Grèn’son, Grinson, Grainson, Granson. 1353 «Gilloteal Gren-chon» FiefsLiège, 1771 «François-Ferdinand Grenson» (orig. d’Huccorgne) BourgLiège, 1779 «Henry Grenson» Natoye; dérivé en -eçon de w. grin ‘grain’ (pour un homme de petite taille?), cf. anc. flandr. (ça 1510) grain-chon ‘petit grain’ FEW 4, 230a; ou bien dérivé en -eçon d’un nom de baptême, cf. 1486-87 «Grene», «Grene serviteur» [plusieurs personnes] TerreJauche.
|
JG |
Grenson |
zie Grinson.
|
FD |
Grenu |
Ofr. grenu: met manen (zoals van een paard). BN voor iemand met welige haarbos. 1334 Jehans li Grenus, Havay (CSWII); 1359 Jehan Grenut, Dk.(TdT).
|
FD |
Grep(s) |
zie Gryp.
|
FD |
Grepdon |
Grypdon(ck), Grijpdonck, Gryfdonck: Patr. Adaptatie van Grébodon < Gerbodon, Rom. verbogen vorm van Germ. VN Gerbodo. Zie Gerbo, Gerbedoen, Grebeude. ±1300 Jehans li Greboeudons, PdC (BOUGARD); 1558 Matheus Grebeudon, Dowaai (MULIV); 1636 Hubert Gribdon, Edelare (med. J. Beyen).
|
FD |
Greppin |
V. Grappin et Crespin.
|
EV |
Grès |
Gress- -e, -ier, -y. Profess. 1. Crassier, ,,Marchand de matières grasses (beurre, huile, graisse, chandelles). Plus particulièrement dans certains endroits, le charcutier. N° 186 — 2. Cressier, ,,Marchand ou fabricant de crès, toile de lin ».
|
EV |
Grès, (de) |
(de) Grès, zie Degrez.
|
FD |
Greselin |
zie Griselain.
|
FD |
Gresens |
cf. Gressens.
|
JG |
Gresens |
zie Gresse(ns).
|
FD |
Greset |
-é, zie Crasset.
|
FD |
Gresill(i)on |
1. Dim. van Ofr. grésil: hagel. Ofr. gresillon, Fr. grêlon: hagelsteen. Vgl. Hagelsteens. – 2. Pfr. gresillon: krekel. BN. Vgl. Criquillon. 1237 Jean Gresillon, Laon (MORLET).
|
FD |
Gresnich |
PlN Gressenich (NRW).
|
FD |
Gresolle |
zie Grisolet.
|
FD |
Gress(e) |
zie Graisse.
|
FD |
Gresse |
cf. Graisse.
|
JG |
Gresse(ns) |
Gresens, Gresens, Gressiens: Patr. < Lat. HN Gratianus. 1350 Gressen Suetman; 1379 Gressen Commers = Gressiaen Commers, Diest (F.C.); 1448 Magrete Gressens, Diest (VdP).
|
FD |
Gressens |
Gresens, Cresens. Hypocor. néerl. issu de lat. Gratianus, cf. 1379 «Gressen Corn-mers » = «Gressiaen Commers » Diest [FD],
|
JG |
Gressier |
et Gressot. Dérivés du précédent, cf. Gras et dérivés.
|
JG |
Gressier |
zie Crassier.
|
FD |
Gret(h)en |
zie Grieten(s).
|
FD |
Grétry |
1. Proven. Dép. Boland. — 2. V. WARD (§11, Wrad).
|
EV |
Grétry |
Nom d’origine : Grétry, hameau de Bol-land (arr. Verviers).
|
JG |
Grétry |
PlN in Bolland (LU). 1567 Mathieu de Grétry, Cerexhe(ISP).
|
FD |
Gretzer |
-ser, zie Kretzer(s).
|
FD |
Greu- |
-se, -ze. Car. mor. Ane. fr. : Greiise, ,,Contestation, dispute ». N. d’un chicanneur. Synon. : Gru-, Gri-, Gry- -son.
|
EV |
Greuel(l) |
Greubel: D. BN Greuel: gruwel. Vgl. Grauwels.
|
FD |
Greulich |
cf. Graulich.
|
JG |
Greulich |
Graulich, Grolig: D. Greulich: gruwelijk, schrikwekkend. BN. 1289 Konr. dictus Griulich, Kirchheim (BRECH.).
|
FD |
Greunen, van |
Vertaling van De Grune?
|
FD |
Greunlinx |
zie Grondelings.
|
FD |
Greus(e) |
Greusen, Greuze, Degreus(e): Ofr. greuse: twist, betwisting. BN.
|
FD |
Greus, (de) |
Var. van De Creus? Of van Creuse?
|
FD |
Greuse |
Greuze. 1492 «Gertrud Greuse» BourgNamur; surnom: pic. greuse ‘petit fragment d’un corps dur’ (d’où le dérivé w. nam. graî-ye(e)FEW 16,57.
|
JG |
Grev- |
-esse, -isse. 1. Profess. ,,Ecrevisse » (Dialecte). N. d’un marchand de crustacés. N° 156. — 2. Proven. Maison portant l’enseigne : ,,A l’écrevisse ». Synon. : Delgre-vesse. N° 248. — 3- V. HRABAN.
|
EV |
Grève, (de) |
de Grèves, zie (de) Graaf.
|
FD |
Grevel |
zie Gravel(le).
|
FD |
Grevelaer |
de Greveleer, zie Greveraars.
|
FD |
Greveling(h)(e), van |
-ynghe, van Greveninge: PlN Grevelingen (FV). Vgl. Gravelin(es). 1106 Balduini de Greveninghe; 1494 Michiel van Grevelinghe (DFIV).
|
FD |
Greven |
zie (de) Graaf.
|
FD |
Gréven |
Greven. 1569 «Guillaume Greven» BourgLiège; forme déclinée de De Grève, De Grave (= le Comte).
|
JG |
Grevenda(e)l |
Grévenda(e)l: PlN Grevendel in St.-Joris-Winge (VB) of Gräfenthal (NRW).
|
FD |
Grevendal |
Proven. ,,Val sablonneux ». L.D.
|
EV |
Grevendon(c)k |
PlN Gravendonk in Zoersel (A)?
|
FD |
Grevens |
zie (de) Graaf.
|
FD |
Grevenstuk |
PlN: stuk (grond) van de graaf. Gravenstuk in Ardooie (DF IV).
|
FD |
Grever |
BerN. Br. vorm voor graver, delver. 1390 Giel. de Grevere; 1382 Willem Nagel, grevere, van den fondamente te gravene, Lv. (DE MAN 1949,58).
|
FD |
Greveraars |
-aerts, Grevelaer, de Greveleer: Afl. van PlN Grevel (NRW). 1562 Rutgeert Greveleer, Dorsten NRW-Aw. (AP).
|
FD |
Grevesse |
Grévis(se), zie Ecrevisse.
|
FD |
Grevesse |
Grevisse, Grévisse, w. (Liège) Grevasse, Gravis (avec -5 prononcé), Gravisse. 1346 «Johannes Grevecce» 1528 «Wamier Gravasse» BourgNamur, 1623 «Jean Poncin dite le Grevesse de Cheverouheid», 1643 «Jean délie Grevesse», 1648 «Johan Poncin del Grevesse», 1731 «Remacle la Grefvessc de Cheverouheid» La Gleize; surnom: du nom du crustacé (fr. écrevisse, w. liég. grevasse, -isse, w. nam. gravasse) ALW 8, 350-353, p.-ê. dans un sens dérivé (cuirasse formée d’écaillés chevauchées; jambière; croc), particulièrement surnom de qqn de rouge comme une écrevisse, mais aussi sous la forme d’un délocutif de type dialectal (le NF est attesté à proximité directe de l’iso-glosse séparant les var. liégeoise et namu-roise). Ce pourrait être aussi un NL (ainsi à Chevrouheid, La Gleize), ou un nom d’enseigne (ainsi 1465 «Maison délie Grevece»à Liège, cf. BTD 26, 277); comp. le NF all. Krebs.
|
JG |
Grevet |
zie Gravet.
|
FD |
Grévillé |
Griviller(s), Grivillier: PlN Grévillers (PdC). 1240 Jehans de Grieviler, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Grévy |
cf. Gravier.
|
JG |
Grévy |
zie Gravier.
|
FD |
Grewal |
D. FN Grewald, Grewold < Krebold (GOTTSCHALD).
|
FD |
Grey |
Peut-être surnom: w. grêye ‘grêle’; cf. Grailet.
|
JG |
Grey |
zie Gray.
|
FD |
Greymans |
zie Greimans.
|
FD |
Greyn |
Greijn, zie Grein.
|
FD |
Greyson |
zie Grison.
|
FD |
Greyt(e), de |
Adaptatie van Degrez. 1545 Marie de Greit=de Grady (De Grez), Luik (JVO).
|
FD |
Grez |
Proven. Grez(-Doiceau) (Loc.). Synon. : Gré- -er, -ez, Grès, Degré, Graisse.
|
EV |
Gri |
zie Legris.
|
FD |
Gribau- |
Gribo- -mont. Proven. Dép. St-Médard.
|
EV |
Gribaumont |
Gribomont. Nom d’origine: le NF étant présent à 68% en prov. de Luxembourg, le NL éponyme est Gribomont, w. gribômont, à St-Médard (Lx) et non Gribeau-mont, à Angre (Ht). – Bibliogr. : C. Hanton, Le NF Gribaumont/Gribomont, dans Singuliers, 1996, n° 3, 13-18.
|
JG |
Gribaumont |
Gribomont: PlN in St-Médard (LX).
|
FD |
Gribbe(ns) |
Patr. < Germ. VN Griboldus (MORLETI). 1447 Griboud, Gb. (LIND.).
|
FD |
Gribling |
zie Griebel(ing).
|
FD |
Gricken, van |
zie van Grieken.
|
FD |
Gricourt |
PlN (Aisne) of in Berchem (OV): 1262 Gricourt. 1350 Johannes dictus Griecourt, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Grid(e)let |
Var. van Griselet, dim. van gris: grijs. Zie Grisolet. Voor de z/rf-wisseling, vgl. Bazelaire < Ba(u)delaire.
|
FD |
Gridlet |
Gridelet. Peut-être du thème de gris, bien que fr. gridelin soit attesté tardivement FEW 16, 81b; cf. Grislain. Comp. aussi 1286 «Huars Gridiaus» CartMons.
|
JG |
Gridlet |
V. HROD.
|
EV |
Grie, de |
Degry: Wsch. vertaald uit Legris.
|
FD |
Griebel(ing) |
Gribling: Griebel < Mhd. grübel: dodengraver.
|
FD |
Grieck, de |
de Gryck: Volksnaam van de Griek. 1378 Jan de Griée, Ip.(BEELE).
|
FD |
Grieden |
Var. van Grieten, met verzachting t/d?
|
FD |
Grieff |
Var. van Greiff 1.
|
FD |
Griegers |
Patr. Grieger, Silezisch voor Gregor (DN).
|
FD |
Grieken, van |
van Gri(e)cken: 1. PlN Grieken (VB). 1321 Arnold! de Grieken, Zoutleeuw (HB 882); 1347 Jans van Gryeken, Tn. (C.BAERT). – 2. PlN Grieken (ZH).
|
FD |
Grielen |
-ens. Prénom fém. Griele, var. de Griete, cf. Grieten (ci-dessous) [FD]. Grieten, Gritten, Grietens. 1268 «Johannes Griete» DettesYpres; prénom fém. Griete, hypocor. de Margriete < Margareta [FD]. Grif(f)-. Du thème de fr. griffer. m Dérivés: Grifair. 1280 «Egidius Grifars» PolyptLiège; surnom: griffeur, cf. Graffar(t), Graffaux. – Griffé, cf. Grafé. – 1458 «Jehan Griffelet» Liège.
|
JG |
Grielen(s) |
Metr. Griele = Griete < HN Margareta. 1398 Griele van den Heede, Wakken; 1426 Grietkin Eecke = Grielkin Eecken, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1556 Hendrik Grielens, Gierle (AP).
|
FD |
Griensven, van |
(van) Grinsven: PlN Griendtsveen (NI). Maar de généalogie van de Nederlandse familie Grinsven verwijst naar ‘t Griensvenne bij Den Dungen (NB) (PDB). 1497 van Griensvenne; 1555 Hillegondt van Griensvenne, Den Bosch (HB 453,460); 1550 Petrus de Grinsvinne, Giessen NB (MULIV).
|
FD |
Griep |
zie Gryp.
|
FD |
Griepentrog |
Ndd. FN: grijp in de trog. BN voor een bakker.
|
FD |
Gries(s) |
D. PlN Mhd. Griess: zandige oever.
|
FD |
Griese |
1. Car. mor. Griezel, ,,Frisson, répugnance ». N. d’H. qui fait frissonner ou qui est répugnant. — 2. Griezelig, ,,H. horripillant (à donner le frisson) ».
|
EV |
Grieteman |
Friese FN Grietman: hoogste rechterlijke en burgerlijk-administratieve magistraat in een grietenij, rechtsgebied.
|
FD |
Grieten(s) |
1. Proven. Grieten, ,,Commune ou district rural ». Synon. : Van Griethuysen. ,,Des maisons du district rural ». — 2. Fonction. Griet, ,Juge ou bourgmestre rural’ ‘.
|
EV |
Grieten(s) |
Gritte(n), Gret(h)en, Vergriete(n), Vergriette: Metr. Griete < Margriete, Margareta, zowat de populairste meisjesnaam in de ME. 1281 Grieta Alexis; 1268 Johannes Griete, Ip. (BEELE); 1330 Johannes dictus Gritensone, At. (OATIII); 1382 Wilhelmus Vergrieten, L (GRAUWELS 1978,69); 1466 Margriete Meeussoons = 1501 Griete Meus, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Griethuysen, van |
-huijsen: PlN Griethausen (NRW).
|
FD |
Grieve, (de) |
Grieven: Wsch. < De Grève. 1621 Jacques Grievenne, Luik-Aw. (AP).
|
FD |
Griez |
zie Gréer.
|
FD |
Grieze, de |
zie de Gryze.
|
FD |
Grif(g)née |
Grifnaie, zie Grivegnée.
|
FD |
Griff- |
-e, -et, -on. Car. mor, H. méchant (qui se sert de ses griffes).
|
EV |
Griffard |
-art: Afl. van Ofr. grif, Fr. griffe: klauw.
|
FD |
Griffel |
Mnl. griffel: schrijfstift, griffel, ent. BerBN? OfxGrevel?
|
FD |
Griffel |
V. Grivel.
|
EV |
Griffet |
-é, -es: Dim. van Fr. griffe: klauw. BN.
|
FD |
Griffi(er) |
zie Greffier.
|
FD |
Griffin |
Greffin: Patr. Afl. van Germ. VN Griffo? Of < Griffith? 1130 Griffin filius Gurgan, Pembroke (REANEY); 1391 Ghosin Greffm, Bg. (JAM.); 1780 Guill. Griffin, Roermond-Aw. (AP).
|
FD |
Griffioen |
Griffon, Gryffon: Patr. De Griff(i)oen of grijpvogel is een mythologisch dier met het bovenlijf van een adelaar en het onderlijf van een leeuw. De naam van deze heraldische fïguur was in de ridderliteratuur gebruikelijk aïs VN. 1398 Griffoen van Massemede = Griffon de Masemine, Wervik; 1432 Griffoen de Tue, Ktr. (DEBR. 1970); 1400 Rolant Griffons, Dk. (TdT).
|
FD |
Griffith(s) |
FN uit Wales. Oudwels Griph-iud. Het tweede élément is iud: leider. 1428 Griffïnus seu Griffith Kynaston, Shropshire (REANEY).
|
FD |
Griffon |
Gryffon. 1424-25 «Griffon de Mas-nuy» DénHainaut, 1501 «Jehan Griffon» Marchienne-au-Pont, 1542 «Quintin Griffon» Gozée, 1780 «Henry Griffon» Charleroi; soit d’un dérivé de griffer (moy. fr. grifon ‘avare’, en 1571), soit du nom de l’animal fabuleux à tête d’aigle et au corps de lion FEW 4, 297 (comme nom d’enseigne ou de maison), d’où anc. fr. griffon ‘homme vaillant’ Gdf 4, 357 [MH]; ce dernier paraît bien à l’origine de: 1284 «Jehan Grifons» Maubeuge, 1296 «Lorenz Grifon» TailleParis, 1364 «Godefridi de Vertrike dicti Griffoen», 1436 «Griffon de la Capelle» Gand, cf. O. Brattô, Studi di antroponimia fiorentina, 135-6. Comp. aussi Gryp et Greif. – Pour une approche globale des résultats de Pétymon grypus/gryphus, cf. DicPatRom 1997, 112-122.
|
JG |
Grifgnée |
-ee, Grifnée, Grivegnée. Nom d’origine: Grivegnée, w. grim’gnèye (Lg), avec assourdissement à l’intérieur du mot en domaine liégeois.
|
JG |
Grift, van der |
PlN Mnl. grifte: gegraven vaart.
|
FD |
Grigaut |
Pour Dauzat 307, hypocor. de Grégoire, mais en Wallonie, ce peut être simplement une graphie, influencée par la finale -aud fréquente dans les NP, pour Grigô (< *Grigôre), forme ancienne en liégeois de Grégoire, auj. Grig-wére, Gré-, Gré- (cf. DL). Comp. Grigore [JL, NFw2].
|
JG |
Grign- |
Du thème de grigner ‘faire la moue; grogner’ FEW 16, 67a-sv. • Dérivés: Grignac (avec suffixe péjoratif comme dans w. liég. briyak ‘margouillis’, bri-zak ‘brisetout’), – Grignard. 1265 «Grignars» Fleurus, 1272 «lohannes Griniart de Wari-suel» PolyptVillers, 1279-81 «Hanekars Grignars» = 1297 «Hennekart Grignart» Comp-tesMons, 1309 «Lambertus Grinyart milites» CartValDieu, 1365 «Will. Grignart arbales-trier» TailleMons. – Grignet. 1444 «Jehan Grignet» AidesNamur, 1474 «Johannes Grignet» PrincipLiège.
|
JG |
Grignac |
PlN (Cantal, Char.-Mar.) (DNF).
|
FD |
Grignard |
1. Proven. Dép. Ragnies. — 2. Car. mor. H. grincheux. Synon. : Grinet. N° 287.
|
EV |
Grignard |
Grin(n)aert, Grinaert, Grign(i)et, Grégnard, Degrignard, -art: Afl. van Ofr. grign(i)er: knarsetanden, grijnzen. BN voor een kniesoor. 1281 Lambiers Grignars, Bergen (ARNOULD 29); 1326 Maroie Grinarde, Dk. (TdT).
|
FD |
Grignon |
Grign(i)et: Afl. en dim. van Ofr. grigne: tandengeknars, gegrijns, slecht humeur. BN voor een grijnzer, kniesoor. Vgl. Grignard. 1296 Willemet Grignon, PdC (BOUGARD); 1663 Jean Grignet, Luik (ISP).
|
FD |
Grigor- |
Patr. Afl. van HN Gregorius.
|
FD |
Grigore |
cf. Grégoire. Cf. aussi, par dissi-milation, 1540 «Vuillamme Grigolle», «Jehan Grigolle» Blaton, 1541 «Grigolle Moriau» Quevaucamps, et le dimin. en -et: 1540 «la vesve Grigolet Preudhomme» Flobecq (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 50).
|
JG |
Grij- |
cf. Gry-.
|
JG |
Grijp |
Gryp(s), Griep, Gripe, Grep(s): 1. Patr. Oude Germ. VN Grip(p)o (Fm.), wellicht bakervorm van Grimbert (LIND.). – 2. BN naar de vogelnaam grijp: griffïoen. 1304 Willem Grijp, Oud. (CG); 1342 Bauduins Grippe, Dk. (TdT); 1382 Gillis Grijp; 1398 Mergriete Grijps = Grips, Dentergem (DEBR. 1970).
|
FD |
Grijsman |
Afl. van De Grijze.
|
FD |
Grikman |
Proven. Griek, ,,Grec ». Synon. : VAN Grieken (Grieken-land, ,,Grèce »).
|
EV |
Grikman |
Volksnaam voor een Griek, naar analogie van Engelsman, Fransman.
|
FD |
Grill- |
-aerd, -aert. Car. mor. Gril, ,,Caprice, lubie, farce ». N. d’H. capricieux, farceur.
|
EV |
Grillard |
-aerd, -aert, Grillaerts, Grielaard, Krillaerts, Krielaert: Afl. van Fr. grillon: krekel. Wsch. syn. met Mnl. crekelaer. Vgl. Crikeler.
|
FD |
Grillard |
-aerd, -aert. 1272 «Dyonisi Grilart» PolyptVillers ; dérivé en -ard (non attesté dans le FEW) du thème de fr. gril ‘grillon ‘, comp. moy. néerl. crekelaer [FD]. Cf. aussi DicPatRom 1997, 104.
|
JG |
Grillet |
(famille d’origine bourguignonne). Surnom: de fr. grillet FEW 4, 268b, comp. 1411 «Honoré Grileu», 1468 «Raoulequin Grilleu » Picardie. Pour une approche globale des résultats de l’étymon griHus/grillius, cf. DicPatRom 1997, 100-111 (avec cartes du NF Grillet).
|
JG |
Grillet |
Car. mor. ,,Grillon » (Ane. fr.). Symbole de la bonne humeur ou de l’attachement au foyer. Synon. fl. : Kriegels, Kregels. N° 295.
|
EV |
Grillet |
-o(t): Dim. van grillon: krekel. BN. De familie Grillet stamt uit Bourgondië. 1627 J.A. Grillet, Nozeroy (VS1979,247-258).
|
FD |
Grillon |
Grion: BN Fr. grillon: krekel.
|
FD |
GRIM |
,,Casque ». Racine germanique ayant servi à fromer des N. de baptême. Prototypes : Grimard, Grimaud. La voyelle s’est prononcée et écrite /’, u, e. N° 125. L’ordre de la consonne r et de la voyelle qui la suit normalement a été parfois interverti : Germ- pour Grem. L’initiale s’est parfois muée en C ou K. I. N. simples. Grim(m)e, Crème, Graime, Greimans. II. N. simples avec suffixes* G.- -etto, -ez, -iz : Grim(m)ée, Germ- -eys, -is. III. N: composés. G.-bard : Grum- -bar, -bers. G.-hard : Grimard. G.-hart : Grimm-, Grism-, Crem- -er(s). G.-mund : Grimont. G.-wald : Grim-, Grum-, Grem- -(e)au(x), -i(e)au(x), -ail, Crémieux (N. de loc. fr.). Germ- -ay, -eau. G.-ward : Gringoire.
|
EV |
Grim- |
-berg, -berg(h)s. Proven. Grnnbergen (Loc.).
|
EV |
Grim(m)- |
-ar(d), -art, -au(d), -ail, -e, -(e)au(x), -ée. V. GRIM.
|
EV |
Grim(m)iaux |
zie Grimau.
|
FD |
Grim(m)onpon(t) |
Grymonpon(t), Grymondon, Grimmelpon(t), Gremelpont: PlN Grimaupont in Wattrelos (Nord) (GYSS. 1964,156). 1273 Jehan de Grimaupont, Dk. (FST); 1349 Jehane de Grimaupont, Dk. (TdT).
|
FD |
Grim(m)onprez |
Grimonpre(z), Grimmonpré, -drez, Grymonpre(z), -pré, Grij-, Grymmonprez, Grimonprez, Gremonprez, Grimmelprez, Gremmelprez, Grimpret: PlN Grimmonprez, Grymonprez in Magnée, Fléron, Beyne-Heusay, Huccorgne (LU) (HERB.). Maar de Wvl. FN gaat wsch. op een PlN Grimaupré (meers van Grimoud) terug. 1578 Jan Grimaupreit, Wervik (VS 1970,546); 1584 Pieter Grimaupret; 1621 Joos Grimonpret, Menen (KWII). Zie ook Germonprez.
|
FD |
Grim, de |
de Grem, (de) Grom: 1. BN Mnl. grim, grem: grimmig, boos, toornig. 1250 Arnoldo dicto Grimme, Keulen (HAGSTR. 1949,105); 1410 Raesse de Grem = R. de Grom, Gb. (GAUBL.). –2. Oorspr. Patr., de Germ. VN Grimmo (Fm.). 1357 Jhan Gremme, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Grimaldi |
Grimoldi: It. Patr. < Germ. VN Grimwald. Zie Grimau. 1624 Hermès Grimalde, Cent (SCHOUT. I); 1631 Claude Grimaldy, Ktr. (KW).
|
FD |
Grimar |
Grimart, Grimard. 11e s. «Grima» Brogne/St-Gérard, 1286 «l’estre des Grimars» CartBinche, 1301 «Jean Grimart» Liège, 1602-3 «Grégoire Grimart» TerriersNamur, 1639 «Urbain Grimmaire» Filot; nom issu de l’anthrop. germ. grim-hard. Cf. aussi 1602 «Rennholt Gremeur» émigré en Suède.
|
JG |
Grimar(d) |
-art: Patr. Germ. VN grim-hard ‘woedend-sterk’. Grim(h)ardus (MORLETI). 1575 Niclaes Grimmaer, Schelle (MAR. II).
|
FD |
Grimau |
Grimaux, Grimmiaux. 1152 «Gri-moaldus medicus» St-Hubert, 1280-81 «Gilles Grimaus» RegTournai, 1478 «Wilhiame de Grimo» Mettet; nom issu de l’anthrop. germ. grim-wald [le moy. fr. grimaud ‘homme inculte’ n’est attesté que depuis 1480, mais n’est pas exclu]. Cf. aussi Grumeau, -iau(x).
|
JG |
Grimau(d) |
-iau(x), -ait, Grim(m)aux, -eau, Grimmiaux, Grémaud, Gremeaux, Gremo: 1. Patr. Germ. VN grim-wald ‘woedend-heerser’: Grimaldus (MORLETI). 1268 Gilles Grimaus; 1287 Gillion Grimaut, Dk. (TdT). – 2. Soms verward met Grumeau.
|
FD |
Grimberg(er) |
PlN Grimberg (NRW). 1378 Peter Grimberg, Koblenz (BRECH.).
|
FD |
Grimberg(h)(s) |
zie Grimbert.
|
FD |
Grimberg(h)e(n), van |
zie van Gremberghen.
|
FD |
Grimbérieux |
1508-31 «Antoine de Grimbérieux» Tilleur; nom d’origine: en Grimbérieux, topon. à St-Nicolas-lez-Liège (Lg), également nom d’un ruisseau à Herstal (comm. J. Grimbérieux).
|
JG |
Grimbérieux |
PlN in Saint-Nicolas bij Luik.
|
FD |
Grimbert |
Grembert, Grimbers, Grimberg(s), -berghs: Patr. Germ. VN grim-berht ‘woedend-schitterend’: Grimbert(us) (MORLET I). 1347 Jaquemart Grimbert, Atrecht (NCJ); 1460 Jan geheten Grimberchs=Jan Grimbert, Bs. (OSTYN).
|
FD |
Grimde, van |
PlN Grimde in Tn. (TW). 1273 Johannes de Grimde, Lv. (ICKX); 1384 Wouter van Grymde, Tn. (C. BAERT).
|
FD |
Grimée |
-ee, Gremez, -es, -é: Patr. Dim. Grimet van Germ. grim-naam, zoals Grimbert.
|
FD |
Grimée |
Un matronyme (fr. grimé ‘plissé’ ou w. (Nivelles) ‘criblé de, dru’) est peu probable; cf. Gramaye?
|
JG |
Griment |
1494 «Thomas Grimont» GuillLiège, 1615 «Louis Grimont» Purnode, 1677 «Francis de Grimon» BourgNamur; soit l’anthrop. germ. figurant comme déterminant dans les NF précédents, soit un toponyme (ainsi à Ciney, Évelette), soit enfin surnom: w. grimon ‘sorte d’esprit malfaisant’ FEW 7, 80a et 16, 750b.
|
JG |
Grimm |
Grimme(n), Grims: Patr. Germ. VN Grimo. 1402 Joris Gremme, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Grimmau |
zie Grimau, Grumeau.
|
FD |
Grimmel- |
Grimmon-, Grymon–prez, -pont, -ster. Proven. ,,Pré-, Pont-, Etablissement- -du sieur Grimaud ou Grimon ». Grimonster. (Dép. Ferrières). Synon. : De Gri-monprez, Germonprez.
|
EV |
Grimmelpon(t) |
zie Grim(m)onpont.
|
FD |
Grimmelprez |
zie Grimmonprez.
|
FD |
Grimmer |
zie Greimers.
|
FD |
Grimminckx |
Patr. All. van Germ. grîm-naam: Grimo (Dip.). 1336 Gremmijns, Bg. 1385 Jan Greminc, Ip. (BEELE); 1382 Jan Griminc, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Grimmon |
zie Grimon(t).
|
FD |
Grimmondrez |
Verhaspeling van Grimmonprez.
|
FD |
Grimmonprez |
Grimon-, Grymonprez, Grem-monprez, Gremon-, Germontprez, -pré, Guermonprez, Grimmelprez. Nom d’origine: topon. à Magnée, Fléron, Beyne-Heusay et à Huccorgne (Lg), mais toutefois le NF semble spécifique de la région de Comines et Lille (Flandres), cf. le suivant.
|
JG |
Grimoin |
Var. van Grimon?
|
FD |
Grimoldi |
zie Grimaldi.
|
FD |
Grimon(t) |
Grimmon: 1. Patr. Germ. VN grim-mund ‘woedend-bescherming’: Grimund(us) (MORLET I). Of Fr. verbogen vorm van Grimo. – 2. PlN Grimont in Ciney en Evelette (N). 1247 Robertus Grimont, Oc. (MORLET); 1469 Henri Grimont, Verviers(ASMII).
|
FD |
Grimonpont |
Gremelpont, Grimmelpont. 1273 «Jehan de Grimaupont», etc. Chir-Tournai, 1651 «Pieter Grimonpon» Mous-cron; nom d’origine: Grimaupont, à Wattrelos (Nord) [FD].
|
JG |
Grimonster |
1524 «Henry de Grymonster», «Remacle de Grymonster» DénStavelotMy, 1556 «Noël de Grinmonster» CoutStavelot; nom d’origine: Grimonster, à Ferrières (Lg).
|
JG |
Grimonster |
PlN in Ferrières (LU).
|
FD |
Grimont |
1. Proven. Griemont (Dép. Sivry). — 2. V. GRIM.
|
EV |
Grimoult |
-oux: Patr. Rom. vorm van Germ. VN grim-wulf’ woedend-wolf : Grimulfus (MORLET I)-
|
FD |
Grimpret |
zie Grimmonprez.
|
FD |
Grims |
zie Grimm.
|
FD |
Grin |
zie Legrain, De Grain.
|
FD |
Grinaert |
zie Grignard.
|
FD |
Grinbaum |
zie Grünbaum.
|
FD |
Grinberg |
Grinbarg, zie Grünberg(er).
|
FD |
Grinblat |
zie Grunblat.
|
FD |
Grinderbeek, van |
zie van Groenderbeek.
|
FD |
Grindorge |
zie Graindorge.
|
FD |
Griner |
zie Greiner, Griiner.
|
FD |
Grinevald |
zie Grunewald.
|
FD |
Grinfeld |
zie Griinfeld.
|
FD |
Gringé |
zie Grangier.
|
FD |
Gringoir(e) |
zie Grégoir(e).
|
FD |
Gringoire |
cf. Grégoir(e).
|
JG |
Gringoire |
V. GRIM.
|
EV |
Grinnaert |
zie Grignard.
|
FD |
Grinner |
zie Greiner, Grüner.
|
FD |
Grinson |
cf. Grenson.
|
JG |
Grinson |
-sson, Grenson, Grençon, Grai(n)son, Grainçon, Graitson, Granson: Afl. op -eçon van gr(a)in: graankorrel, greintje. 1353 Gilloteal Grenchon, Luik (J.G.).
|
FD |
Grinspan |
Grinszpun, zie Grùnspan.
|
FD |
Grinsven, (van) |
zie van Griensven.
|
FD |
Grinsztajn |
zie Grunstein.
|
FD |
Grintals |
Proven. Grinddal, ,,Vallée des graviers ».
|
EV |
Grinten, van der |
PlN. Mnl. grient, gréent: zandgrond, strook grond metbomen, buitendijkse gronden met rijshoutbezet. De Greent(e) was een stadsweide bij Kampen en in Genemuiden (OIJ). Griend was een eiland in de Zuiderzee (MOERMAN).
|
FD |
Grinvald |
-wald, zie Grunewald.
|
FD |
Grion |
zie Grillon.
|
FD |
Gripe |
zie Gryp.
|
FD |
Gripekoven |
PlN (NRW).
|
FD |
Gripekoven |
Proven. N. de domaine. ,,Ferme- -de Kruibeke » (Loc.) ou ,,-de Grimbert ».
|
EV |
Grippa |
1337 «Hanet Grippar», 1342 «Gripars de Vignis» Liège; surnom: anc. fr. grippart ‘voleur’ Gdf 4, 360 [MH] ou d’un dérivé péjoratif de moy. fr. gripper ‘saisir avec les griffes’ FEW 16, 73b, comp. 1279-81, 1286 «Mikiels Gripiaus» CartMons. Cf. aussi Graffar, Grifair. – Secondairement, dans quelques cas, p.-ê. aphérèse de Agrippa.
|
JG |
Grippa |
Grippard, afl. van gripper < grijpen. 1337 Hanet Grippar, Luik (HERB.).
|
FD |
Grippa |
V. GRIM.
|
EV |
Gris |
Car. phys. H. aux cheveux gris. Synon. : Le- -gris, -grix. Diminutifs : Gris- -ay, -é, -el, -et, -on. Crus- -elle, -(e)lin. Augmentatif (,,Le grand gris ») : Grisar(d). N° 264.
|
EV |
Gris |
zie Legris.
|
FD |
Gris- |
Du thème de fr. gris (désignant l’homme aux cheveux gris). Simple: Gris. 1250 «Johans li Gris» Mons, 1496 «Jacques des Gris» AidesHainaut, 1602-3 «Martin Gris» TerriersNamur; cf. aussi Legris. Latinisation: Grisius. m Dérivés: Grisar, Grisard, Grisart, w. (Liège) Grîzâr. – Grisay (suffixe -ellu). 1280-81 «Momies Griseaus dou Casteler» Reg-Tournai, 1310-22 «Jehans Grisiaus», 1365 «Grisial le porkier» TailleMons, 14e s. «Gérard Griseaz» Bierset, 1498 «Lambert Gri-seau» = 1504 «Lambert Grisea» BourgNamur. – Griser, Griset, Grisez (avec graphies variées du suffixe -ittu). – Grison, Gryson, Gryzon. 1311 «Henricus Grison», 1342 «Johans con dist Grizons» Liège, 1417 «Grison de Maroiles» PolyptAth; cf. aussi Gruson, -uzon, sous Grus-. – Grisolle, Grysolle [ou bien nom lat. Grisolius, cf. 1457 «Grisolle Ghiselin» Comines [FD]], Grysouille. 1302 «Grart Grisoul» LoiTournai, 1357» Marien Grisoule», 1418 «Jehan Grisoul» Tournai. « Avec suffixe double: Grislain, Grisselin, Grislein; Grisolet. – Cf. aussi Grid(e)let et Gruselin.
|
JG |
Grisard |
-ar(t): Afl. van gris: grijs. BN voor een grijsharige, grijsaard. 1385 Eliot Grisart (MARCHAL).
|
FD |
Grise, de |
zie de Grijze.
|
FD |
Grisel |
Gryseel(s), Grijseels, Grizeau, Grisay, Gruselle, Gr(o)uzelle, Grouselle: Dim. van Fr. gris: grijs. Vgl. Grisard. 1245 Jacobo Grisiel, Dk. (SMTI); 1367 up Jhan Grizeele, Ktr. (DEBR. 2002); 146 e. Gérard Griseaz, Bierset (HERB.).
|
FD |
Griselain |
Grislain, -lein, Grisselin, Gryseleyn, Greselin, Grus(e)lin(g): 1. Griselin, dira, van gris: grijs. BM- 2. Greselin, dim. van gras. 1291 Johannes dictus Gresli = Joh. dictus Greselin, Breisgau (SOCIN).- 3. Gruselin kan een geronde vorm zijn van Griselain, maar Grus(e)lin(g) kan ook teruggaan op Gruselin. 1242 miles dictus Gruzelin (SOCIN).
|
FD |
Griset |
-é, -ez, -er, Grouset, -ez: Dim. van Fr. gris.BN. 1398 Johannis Griseez, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Grisius |
Grissius: Latinisering van De Grijze of Legris.
|
FD |
Grisolet |
Gruslet, Grisol(l)e, Grysol(l)e, Grijsolle, Grysouille, Gresolle, Grousolles: 1. BN. Afl. vanFr. gris: grijs. 1295 Katerine Grisous; 1357 Marien Grisoule, Dk. (TdT); 1581 Claude Grisolet, FV (VERGR. 1972,100). – 2. Patr. HN Grisolius. 1457 Grisolle Ghiselin, Komen (RKH 416); 1510 sent Grisolis outaer; Grisolis vanden Gavre, Komen (DUVOSQUEL); 1597 Grisolis Hazebroucq, Waasten(DUV.).
|
FD |
Grison |
1. V. Gris. — 2. V. Greuse.
|
EV |
Grison |
Gryson, Gryzon, Greyson, Gr(e)ijson: 1. BN. Afl. van Fr. gris: grijs. Vgl. Grison(net) (DNF) en Legris. 1342 Johans con dist Grizons, Luik (SIX III). – 2. In WV, OV en H is Grison evenwel een reïnterpretatie van Gruson (WV, H). 1641 Pieter Grijson, Geluwe; 1663 Jooris Grysont, Wervik (KWII).
|
FD |
Grispen |
Crispen = Crespin < Crispiaan?
|
FD |
Grisse, (de) |
zie de Gryze.
|
FD |
Grisselin |
zie Griselain.
|
FD |
Gritte |
1271 «Grite et Ide sororibus beghinis consanguineis domini Johannis sacerdotis» CartValDieu, 1597 «Gilles Griette» = «G. Gryte» Huy, 1613 «Henri Gritte» BourgNamur: hypocor. de Marguerite, w. liég. Magrite, cf. Garitte. – Cas-régime en -on (fréquent avec les noms de femme): Gritton.
|
JG |
Gritte(n) |
zie Grieten(s).
|
FD |
Grivegnée |
cf. Grifgnée.
|
JG |
Grivegnée |
Grivegne, Grifgnée, Grifnée, -née, -naie: PlN Grivegnée (LU). 1359 Collines de Grira(?)engnees, Luik (ISP).
|
FD |
Grivel |
Car. phys. Couleur de cheveux identique à celle de la grive. Synon. : Griviller (Grivelé). N° 264.
|
EV |
Griviller(s) |
-ler, zie Grévillé.
|
FD |
Grivillers |
-iller, -illier. Nom d’origine: Gri-villers (Somme, arr. Montdidier) [MH].
|
JG |
Grizeau |
zie Grisel.
|
FD |
Gro- |
-bet, -bla. V. HROD.
|
EV |
Gro(o)sman |
Grosemans, Gruysmans: Afl. van Van (der) Groesen.
|
FD |
Gro(s)dent |
Grodant: BN voor iemand met grote tanden. 1330 Guillaume Grodins, Luik (HERB.).
|
FD |
Gro(s)jean |
Gros-Gean, Crosjean: BN: Grote Jan. Vgl. Grootjans, Grandjean. 1517 la veuve Grojehan; 1533 Colin Grojehan, Namen (RBN).
|
FD |
Grob |
Grobben, Grobe, Groebbens: 1. Patr. Bakervorm van Germ. berht-naam; vgl. Grobert. 1380 Grobbe van den Waerde, Hontenisse Z (DEBR. 1969). – 2. Grob(e) kan ook D. BN zijn; vgl. Grober.
|
FD |
Grob |
Grobe, au génitif: Grobben, Groebbens. Probabl. hypocor. néerl. de l’anthrop. d’origine germ. Grobert [FD].
|
JG |
Grobecker |
BerN. Bakker van roggebrood, grof brood. 1363 Andréas Grofbeckere, Bremen (NN).
|
FD |
Grober(t) |
1. D. BN: de grove. Vgl. De Grove. -2. Patr. Germ. VN Grobert (MORLETI). 1644 Fred. Groubert, Aw. (AP).
|
FD |
Grobet |
Cf. «pré Grobet» à Polleur (cadastre); sans doute du thème du w. liég. groubiote ‘petite aspérité…’, w. (La Gleize) groubète ‘dizeau’ FEW 16, 89a; ou bien forme romane de l’anthrop. Grobert (cf ci-dessus), mais l’on attendrait plutôt Grobiet avec diphtongaison.
|
JG |
Grobet |
Patr. Dim. van VN Grobert.
|
FD |
Grodent |
Grodos, cf. v° Gros.
|
JG |
Grodos |
Car. phys. Gros dos. H. ayant le dos large et arrondi. N° 254.
|
EV |
Grodrian |
cf. Gros.
|
JG |
Grodrian |
zie Grotrian.
|
FD |
Groe, de |
zie Legros.
|
FD |
Groebbens |
cf. Grob(e).
|
JG |
Groebbens |
zie Grob.
|
FD |
Groede, de |
zie de Groode.
|
FD |
Groef, de |
zie de Grove.
|
FD |
Groeidaerdt |
zie Grootaerd.
|
FD |
Groelard, de |
zie Groulard.
|
FD |
Groelenbril |
Proven. 1. Groenenbriel (Dép. Zelzate), ,,Breuil vert ». — 2. Roelenbriel, ,,Breuil Roland ».
|
EV |
Groen, (de) |
(de) Groene, Groenen: BN naar de kleur vandekleren. 1336 Glaise den Grounen, Gent (RSGI); 1407 Jan de Groene, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Groen, van (der) |
Van der Groeden. PlN Groede (Z): 1277 prochie van der Groede. 1230 Gislenus de Groeda=1249 Ghiselinus de Groden (DFIV); 1341 Beroud van der Groede, Bg. (JAM.).
|
FD |
Groenderbeek, van |
-beck,van Grunderbeek(e), -beeck,-beck(e), van Grinderbeek, van Grundelbeke, van Grundenbeek, -berck, van Gunderbeek: PlN Groene Beek, b.v. 1518 Groenebeke = 1598 ter Groenderbeke, Beernem (DF IV). 1269 Henricum de Groenbeka; 1356 Willem van Gruenbeke, Asse (PEENE1949); 1504 Magrieten van Groenelbeke, Kontich (SELS); 1605 Hans van Gruendelbeke, Mech.-Aw. (AP).
|
FD |
Groene |
Groenne: 1. Var. van De Groene. – 2. Spelling voor Groene (zie Grenet).
|
FD |
Groene |
zie Grenet.
|
FD |
Groene(n) |
1. Car. phys. H. au teint vert. Synon. : Gruen. N° 256. •— 2. Situation professionnelle. ,,No-vice (dans le métier) ». N° 139. — 3. Proven. Groene (Dép. Marke-Kerkem).
|
EV |
Groeneboer |
Reïnterpretatie van Cronenbourg of Groenenborg. Vgl. 1629 Filips van Groenenborch, Bergen H-Aw. (AP). 1650 Groeneboer, Sommelsdijk ZH (PDB).
|
FD |
Groenegem, van |
FN in H en N. Reïnterpretatie van Van Groeninge.
|
FD |
Groenemans |
zie Groenteman.
|
FD |
Groenemeyers |
Vgl. D. Grunmeier. Meier in het groen of groenteboer.
|
FD |
Groenen |
1. Patr. < Germ. grôn-VN. – 2. Zie (de) Groen.
|
FD |
Groenen |
Comme le suivant, hypocor. d’un anthrop. germ. en grôn- [FD] ; également surnom d’homme encore vert: néerl. groen, cf. De Groen.
|
JG |
Groenenberg |
Grunenberg, Groneberg: PlN in Vlezenbeek (VB), St.-Win. (FV) en Nukerke (OV). Vgl. Grünberg. 1275 Ave de Groneberghe…à Gronebeque, d’encosté le tere Lambert de Gronebeque; Gérars de Groneberghe,…Stévenon de Groneberghe; encosté Groneberghe, Nukerke (VR 24r°); 1426 Gossuinus de Gronebergh, Mech. (GPM).
|
FD |
Groenendael, van |
Groenendaal(s), Groenendael(s): PlN Groenendaal (G). Maar ook verspreide PlN. 1427 Johannes de Groenendale (MUL I); 1565 Gijsbrecht Groenendaels, Kortessem-Aw. (AP).
|
FD |
Groenendaels |
Proven. „Vallée verte » L.D. N° 232.
|
EV |
Groenendijk |
-dy(c)k: PlN Groenendijk (Z, NB, ZH), verder verspreid (WV, FV, OV, Z). 1261 Arnoldus de Groenendike; 1289 Jacop vanden Groenendike, Bg.; 1300 Arnouds land vanden Groenendike, Dudzele (DF IV).
|
FD |
Groenenrode, van |
PlN Groene Rode.
|
FD |
Groener |
zie Grüner.
|
FD |
Groenescheld |
Groneschild, -scheld: BN naar het uithangbord: Groen Schild. Vgl. D. Grùnschild. 1549 Reinier in den Groenenschilt, L-Aw. (AP).
|
FD |
Groeneveld |
Groenveldt: PlN Groenveld in Grimbergen en Steenokkerzeel (VB). Groenveld (NH). 1560 Arnoldus Groennenvelt; 1565 Guilhelmus Groenevelt, U (MUL IV); 1586 Hans Groenevelt, Aw. (AP); 1666 Jacob Groenvelt, Delfshaven ZH-Bg. (PARM.).
|
FD |
Groenewael |
Groenewald, zie Grünewald.
|
FD |
Groeneweg |
-wege(n), zie (van) Groenweghe.
|
FD |
Groenewoud, (van het) |
van ‘t Groenewolt, Groenewout, Groenwoet, Groenwont: PlN Groenewoud (ZH, NB, G), ook in Aardenburg (Z). Vgl. D. Grûnewald. 1380 Willem van Gruenenwoude/Groenenwoude, Bs. (BLO VIII); 1452 Willem Gruenwoudt, Lv, (HB 610)
|
FD |
Groenez |
zie Grenet.
|
FD |
Groenhart |
Grunhard, Gro(h)nert, Grunert: Patr. Germ. VN grôn-hard ‘groen-sterk’: Gronhart (Fm.).
|
FD |
Groenier |
zie Grognet.
|
FD |
Groeninck |
-inckx. 1321 «Liese Grouninck» Courtrai; dérivé d’un anthrop. germ. en grôn-(= all. grün ‘vert’), ainsi Gronhart, Gruno, Grunbertus, etc. [FD].
|
JG |
Groeninck(x) |
Patr. Afl. van Germ. grôn-naam; vgl. Groenhart. 1321 Lise Grouninck; 1344 Marie Groeninx; 1348 Fierin Groeninc, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Groeninge(n), van |
van Groningen: 1. PlN Groeninge in Kortrijk (WV) of Groeningen in Nazaret (OV). 1419 Clays Steen dit van Groeninghen; 1466 Hubeert van den Steene die men seit van Groeninghe, Ktr. (Vz f°n6; RAK H. Geest 23 v°). -2. PlN Groeningen (NB). 1655 H. M. van Groeningen, Amersfoort-Aw. (AP). – 3. PlN Groningen (GR).
|
FD |
Groenne |
zie Groene.
|
FD |
Groenné |
zie Grenet.
|
FD |
Groens, van |
PlN Grons in Winseradeel (FL).
|
FD |
Groensteen |
Proven. ,,Château vert » ou ,,Château du sieur Hrodon ».
|
EV |
Groensteen |
zie Grunstein.
|
FD |
Groenteman |
Groenemans: BerN van de groenteteler of-handelaar.
|
FD |
Groenveldt |
zie Groeneveld.
|
FD |
Groenvynck |
BN naar de vogelnaam, de groenvink, grasvink. Vgl. D. Grünfïnk (DN).
|
FD |
Groenwals |
-walt, zie Grünewald.
|
FD |
Groenweghe, (van) |
Groeneweg, -wege(n), Croenweghe: 1. Verspreide PlN Groen(en)weg. 1316 Groenenwougch, Ronse (DECONINCK 176); 1337 Aumont van den Groenen Weighe van Buenen; 1632 Pieter van Groenewech, Rollegem-Kap. (DE IV). – 2. PlN Groeneweg (ZH, NH). 1579 Hugo Groenweghen, Delft-Aw. (AP).
|
FD |
Groenwont |
zie Groenewoud.
|
FD |
Groep, de; Groenwoet |
de Group: PlN De Groep in Amerongen en Renswoude (U).
|
FD |
Groes |
zie Gross.
|
FD |
Groes- |
-e, -ens, -emans. 1. Proven. Groese (Dép. Nederzwalm). Le dernier N., avec suffixe d’origine. N° 212. — 2. V. HROD.
|
EV |
Groeseman |
au génitif: Groesmans, Grose-mans. Dérivé en -man de Van der Groes, d’après moy. néerl. groese ‘gazon, herbage’ [FD].
|
JG |
Groesen, van |
Vergroesen: PlN Groesen in Duiven (G) (TW). 1394 cum dimidio prati sive pascue teutonice dicte Grose, Wommelgem (ROEL. 1942). Groese: weiland. 1466 Heynrisen van Groesen, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Groesenicke |
Groeseneeke, Groesenek(en), Groezenek: Adaptaties van D. FN Grofinickel: grote Klaas. °i8i5 André J. Groesenicke, Diest (zoon van) « ±1789 Charlotte L. Groesenicke (uit ‘Bernvelde en Prusse’). A. J. Groeseneken vestigde zich in Hoegaarden (med. J. Caluwaerts, Herent). 1469 Mattis Grossnickel, Görlitz (BRECH.).
|
FD |
Groessens |
Grossen. 1740 «Adr. Groessens» Asse/Anvers ; p.-ê. hypocor. néerl. d’un anthrop. germ. comme Grosbertus, Grosmarus, etc. [FD].
|
JG |
Groessens |
zie Grossen.
|
FD |
Groesser |
zie Gross.
|
FD |
Groesz |
zie Gross.
|
FD |
Groetaers |
cf. Grootaerd.
|
JG |
Groetaers |
V. Groot.
|
EV |
Groetaers |
zie Grootaerd.
|
FD |
Groeteclaes |
-glaes, zie Groteclaes.
|
FD |
Groetelaars |
Afl. van PlN Grotel (NB).
|
FD |
Groetembril |
Groetenbri(e)l, zie van Grootenbruel.
|
FD |
Groeve, de |
zie de Grove.
|
FD |
Groezenek |
zie Groesenicke.
|
FD |
Grof(f)ils |
Groffy, Groffij, zie Grosfïls.
|
FD |
Grofayt |
V. gros I. Grogna. 1. Proven. Grogn(i)afux). (Dép. Tamines et Auvelais). — 2. V. Grognard. — 3. Proven. Dérivé de Grogne, ,,Proéminence » (Ane. fr.).
|
EV |
Groff(en) |
Groven(s), Groeven: 1. Patr. < Grof, Grolf, Gerolf. – 2. Verbogen vorm van De Grove.
|
FD |
Groffi |
zie Grosfïls.
|
FD |
Groffils |
Groffy, cf. Gros.
|
JG |
Gro-Gean |
szie Grosjean.
|
FD |
Gröger |
zie Kruger.
|
FD |
Grogn- |
-(i)et, -ier. 1. Proven. Gro-gniet (Dép. Wanne), Grognie (Dép. Oudekapelle). — 2. Car. mor. ,,Grognon ».
|
EV |
Grogn- |
Thème dérivé de fr. grogner. On notera que Grogniaus et Grognet peuvent être aussi des topon., dérivés de grogner et de grogne ‘groin’. Dérivés: Grogna, Grognard, Grognart. 1294 «Colins Groniaus» CensNamur, 1505 «Thiry Grognart», 1546 «François Groignart» BourgNamur. – Grognet, Grogniet, Groi-gnet. 1281 «Grongnes» CotnptesMons, 1446 «Pirot Grognet» Malmedy (sur cette famille malmédienne, cf. Malmedyer Heimat 2, 1943, n°4,19-24), 1633 «Perot Grognet (de Sedan)» émigré en Suède, 1673 « Bertrand Grognet dit Thiriar», «Lambert Thiriar dit Grognet» Montegnée. – Grognier. 1633 «Pierette Grognier (de Rochefort)» émigré en Suède. i Autres dérivés: 1380 «Jehan Grogneteal de Wandre» GuillLiège, 1474 «Johan Grogneteal» Bouffioulx. – 1294 «Henriars le Gron-gnus» CensNamur.
|
JG |
Grogna(rd) |
Afl. van Fr. ww. grogner: knorren. Ofr. grognard: knorrepot. 1178 Gilkin Gruniard, Gent (GN); 1269 Groingnart, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Grognard |
Car. mor. ,,H. grognon ». N° 287.
|
EV |
Grognet |
-iet, -ier, Groignet, Gronier, -iez, Groenier: Dim. van Ofr. groin: varkenssnuit; gemor, gegrom. BN voor een brombeer. Vgl. Grognard. 1283 Jehans Grongnés, Bergen (ARNOULD 29); 1385 Guillaume Groignet (MARCHAI).
|
FD |
Groine |
Groyn(n)e: 1. BN < Ofr. gro(g)nir, groignier: grommen, knorren. Voor een knorrepot. Vgl. Grognet. 1217 Groina; 1222 Grogne; 1251 Baude Groign, Atrecht (NCJ); 1246 Jean Groigne, Laon (MORLET). – 2. PlN Groynne in Andenne (N).
|
FD |
Groïne |
Groinet, cf. Groynne.
|
JG |
Groinet |
w. nam. Groyinèt.
|
JG |
Grois |
1358-59 «Henriès dis Grois fiuls Chucart» PolyptAth; p.-ê. anc. fr. grez, d’où moy. fr. graisse, f, ‘gravier’ FEW 16, 56-57, cf. aussi Greuse.
|
JG |
Grois(e) |
zie Gross.
|
FD |
Groisman |
zie Grossmann.
|
FD |
Groix |
Grois: Misschien Ofr. grez: grind (J.G.).
|
FD |
Grojean |
cf. Gros.
|
JG |
Grojean |
zie Grosjean.
|
FD |
Grojskop |
zie Grosskopf.
|
FD |
Grol |
1. Car. mor. Grol, ,,Caprice, rancune ». Grollen, ,, Bougonner ». Grollig, ,,Plaisant, drôle ». — 2. V. HROD.
|
EV |
Grol(l)- |
-aux, -et. V. HROD (Ro).
|
EV |
Grol, de |
Adaptatie van Degroult, zoon van Groult, Gerolf (DNF). Grol, van: PlN Groenlo (G), Groll (NRW). 1556 Jan van Grol, Zutphen-Aw. (AP).
|
FD |
Grolaux |
Groleau, Grolleau. Probabl. dimin. de Groult < anthrop. germ. ger-wulf : comp. aussi Grolet et Groulard.
|
JG |
Groleau |
Grol(e)aux, Groilleau, Grollo, Grol(l)et, Groulez: 1. Patr. Dim. van Groult, Rom. vorm van Gerolf. 1325 Jehans Groulet, Dk. (TdT). – 2. Evtl. metathesis van Gourleau/Gourlet, Gorlé.
|
FD |
Grolig |
zie Greulich.
|
FD |
Grollenberg |
PlN Am Grollenberg in Grotzingen (BW)(PDB).
|
FD |
Grollenberg |
Proven. 1. Grollenberg, ,,Colline de la rancune ». — 2. Gerolberg, ,,Colline du sieur Ga-rou ». N° 232.
|
EV |
Grollet |
Grolet. 1368 «Gilar Gro(i)les» Jemeppe-sur-Meuse, 1595 «Nicolas Grolet» Huy; p.-ê. du thème de w. liég. groûler ‘gronder’ FEW 16, 60-61 (avec des var. en -ô-, -o-); cf. alors Groulard.
|
JG |
Grollo |
zie Groleau.
|
FD |
Grolman |
Grollmann: Afl. van Van Grol.
|
FD |
Grolop |
Car. mor. ,,Bougon ». V. Grol.
|
EV |
Grolus |
zie Grauwels.
|
FD |
Grom |
Groom: Patr. Korte vorm van de Germ. VN Grombert. Vgl. Grommen.
|
FD |
Grom, (de) |
zie de Grim.
|
FD |
Gromar(d) |
Grommar, Grom(m)ar, Gromas: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN grôn-mêr ‘groen-beroemd’ of van Grosmarus (MORLET I)?
|
FD |
Grombeer |
Car. mor. ,,Ours mal léché, H. grognon ». N° 287.
|
EV |
Grombeer |
Reïnterpretatie van de Germ. VN Grombert (MORLET I). Vgl. Gromme(n).
|
FD |
Gromberg |
zie Grunberg(er).
|
FD |
Grommar |
zie Gromar(d).
|
FD |
Gromme |
au génitif: Grommen. 1425 «Wouter Gramme» Hasselt, 1544 «Johan Gromme» DénStavelotMy; hypocor. d’un anthrop. germ. comme Grombertus [FD].
|
JG |
Gromme(n) |
Gromenn, Grom(m)ent: Patr. < Germ. VN Grombertus (MORLETI). 1425 Wouter Gromme; 1447 Jan Grommen, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Grommes |
-esch, -er(s)ch, Grome(r)sch: Patr. D. Grammes = Grolms < HN Hieronymus. 1619 Elias Grolmus=Elias Hieronymus, Naumburg (DN).
|
FD |
Grommet |
1. Wsch. verfranste uitspr. van Grammes. -z.Ofr.gromet: molenaarsknecht. 1614 Gilet Rongy dit Groumet, Montegnée (J.G.).
|
FD |
Grommet |
1614 «Gilet Rongy dit groumet» Montegnée; surnom: anc. fr. gromet, w. liég. groumet ‘garçon meunier’ FEW 16, 91a; cf. aussi Gromme(n) (ci-dessus) et Gourmet.
|
JG |
Grön |
Zie Grün.
|
FD |
Grönbek |
zie Grünebach.
|
FD |
Gronckel, de |
Afl. van ww. grongen: brommen, knorren. BN voor een brompot. 1089 Folpertus Grunchel, Cent (GN); 1328 Jan de Gronkel, Ip. (BEELE).
|
FD |
Grond- |
-al, -el, -ier, -hout, Groos-man. V. HROD (Rond et Hrozj.
|
EV |
Grondal |
sans doute aussi Grondel. 1640-1643 «Henri Groondal, le bohémien» Bombaye (cf. A. Lanotte, Esquisse d’ascendances: Lanotte-Defays…, Namur, 1990, 37-39); cf. p.-ê. Gerendal, Gerondal.
|
JG |
Grondal |
zie Gérondal.
|
FD |
Grondel |
BN naar het zoetwatervisje grondel(ing), stekeling. Voor een visser, of voor wie niet helemaal volwassen is (BRECH.), of een klein, onooglijk mens (GRUNERT 357). Vgl. D. Grundel. Zie Grondeling(h)s.
|
FD |
Grondelaers |
Peut-être, par dissimilation, moy. néerl. grondenaer ‘propriétaire foncier’ [FD].
|
JG |
Grondeling(h)s |
Greunlinx: BN naar de visnaam grondeling (PAQ.139). Zie Grondel. 1300 piscariam in se tenet Gilbertus Grondelinc, Ktr. (DEBR. 1980); 1361 Danin Grondelinc, Oud. (WALRAET).
|
FD |
Grondhout |
Groenhout. Vgl. Grünholz.
|
FD |
Grondin |
BN voor een kniesoor < Fr. gronder (DNF).
|
FD |
Grondman |
zie Grundmann.
|
FD |
Grondsveld, van |
zie van Gronsveld.
|
FD |
Groneberg |
zie Groenenberg.
|
FD |
Gronemberger |
zie Grünberg(er).
|
FD |
Gronert |
zie Groenhart.
|
FD |
Groneschild |
-scheld, zie Groenescheld.
|
FD |
Gronier |
-iez, Crognier: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN grôn-hari ‘groen-leger’: Grunerius (MORLET I). – î. Spellingvar. van Grognet. – 3. E vtl. zelfs var. van Grainier, Grenier.
|
FD |
Groningen, van |
zie van Groeningen.
|
FD |
Gronner |
zie Grimer.
|
FD |
Gronsveld, van |
-velt, van Gronsveld, Gronsfeld: PlN (NI), in St.-Martens (L) en bij Bilstain (LU). 1241 Willelmus dominus de Gronsele; 1374 Catherine vanGronsoilt, vrauwe…zu Welkenhusen (CVD);i437 Simon van Grouselt, Genk (VDZ); 1560 Antonis van Gronsvelt, Gronsveld-Aw. (AP).
|
FD |
Gronwald |
zie Grünewald.
|
FD |
Grood(t), de |
zie Groot(en).
|
FD |
Groode |
zie Legros.
|
FD |
Groode, de |
de Groede, Degroide: W. adaptaties van De Groote. Vgl. Le Grode.
|
FD |
Groof(f), de |
zie de Grove.
|
FD |
Groom |
zie Grom.
|
FD |
Groos |
Groosse, zie Gross.
|
FD |
Groos |
La graphie suggère l’all, gross ‘grand’.
|
JG |
Groosman |
zie Groeseman, Grossman(n).
|
FD |
Groossard |
zie Grossar(d).
|
FD |
Groot |
au génitif: Grooten, Grootens, Groten, etc. Surnom d’après la stature: néerl. groot ‘grand’, comp. Degroot.
|
JG |
Groot |
zie Groot(en).
|
FD |
groot I. |
Qualificatif : ,,Grand ». 1. Proven. Joint aux N. de lieux : VAN Grootenbruel, ,,Du grand breuil ». VAN Grootven, ,,De la grande ,,fagne ». Est souvent une altération du qualificatif geroeide, „essarté, déraciné ». Groet-, Groot–aers, ,,Terrain essarté ». Grotten-doek, Geroeide hoek, ,,Coin essarté ». —- 2. Joint aux N. de personnes : Car. phys. ou morale. Groot, ,,Grand de taille » ou bien : ,,Bon ». Groot(en), De Groot(e), ,,Le grand ». Groot-, Groet- -aers, -(h)aert(s), ,,De grand, de bon cœur ». Grootvriendt, ,,Grand, bon ami ». N03 253, 290.
|
EV |
groot II. |
V. HROD.
|
EV |
Groot(en) |
-ens, Grote(n), Groth, Grothe(n), de Grood(t), (de) Groot(e), de Grootte, Degrot(te), Schrooten, Schroeten: BN naar de grote gestalte. Vgl. Legrand. 1202 Willelmi Magni, Har. (DEBR. 1980); 1260 Woutren den Groten, Grauw (CG); 1281 Johannes Grote; 1326 Jan de Grote, Ip. (BEELE). Schrooten = ‘s Groten. 1398 Beatrise Scroten, Egem (DEBR. 1970).
|
FD |
Grootaerd |
-aert, Grotard, au génitif: Groot-aers, Grotaers, Groetaers, etc. Nom composé : groot ‘grand’ + Aard = Arnoud, cf. \ 346 « Arnoldum Grotart» = 1347 «Groet Arts kind-er» Tirlemont [FD]. Secondairement, Groot-aers, etc., pourrait être le surnom de qqn ayant un gros postérieur, d’après moy. néerl. aers, eers, ers ‘anus, postérieur’ ou un grand pénis, d’après moy. néerl. teers ‘pénis’ [FD].
|
JG |
Grootaerd |
Grootaer(d)t, Grotard, Groot(a)ers, Grota(e)rs, Groetaers, Grouta(e)rs, Groothaerd, -haert, Groeidaerdt: BN Grote Aart: Grote Arnoud. 1346 Arnoldum Grotart = 1347 Groet Arts kinder, Tn. (C.BAERT). Vgl. Grootjans.
|
FD |
Grooteclaes |
zie Groteclaes.
|
FD |
Grootejans |
Grootjans, -aens. Nom composé: néerl. groot + Jans, Jean; comp. Grandjean.
|
JG |
Grootejans |
zie Grootjans.
|
FD |
Grootel, van |
zie van Grotel.
|
FD |
Grootenbruel, van |
-bruel(l)e, -brul(le), -bruille, -briel, -bril(l), -druel, Groetenbri(e)!, Groetembril, van Grutenbrule: PlN Grote Bruul, Grote Briel: grote broel. Zie Broel, Bruul. Vgl. PlN Grote-Brogel (L). Groten Briel in Adegem (OV), Herzele (OV). Groten Bruul in Hombeek (Top. XI,2). 1426 David van Grootenbruel, Onkerzele (GAUBL.); 1508 Florine van Grootenbriele, Temse (DE MAN m).
|
FD |
Grootendorst |
BN voor iemand met grote dorst, drinkebroer. 1548 Jan Meer alias Slimme inder wendelinghe ghenaempt Groeten Dorst, Ht. (GESSLERso); ±1570 Jan Grootendorst, Ysselstein (CDT 214).
|
FD |
Grootendruel, van |
zie Grootenbruel.
|
FD |
Grooters |
zie Grootaerd.
|
FD |
Groothaerd |
-haert, zie Grootaerd.
|
FD |
Groothuis |
-huys, -huys(s)en, Gro(o)thausen: PlN Groot Huis. 1280 Clais Groethous, Ip. (BEELE); 1367 Joh. van dem Grotehuys, Dortmund (NN).
|
FD |
Grootjans |
-jaens, Grootejans: BN voor een grote Jan, in tegenstelling tôt een andere, kleine Jan. Vgl. Grosjean, Grandjean. Ook wel om vader van zoon te onderscheiden. 1342 Grote Jans lande, Ip. (BEELE); 1385 Nicholai Groetjans, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Grootloon, van |
PlN Groot-Loon (L). ±1300 bruder Arnouts van Groetloe, Oudenbiezen (OGO); 1480 Broen van Groetloen, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Grootveld |
Verspreide PlN Groot Veld. 1606 Jan van Grootfelt, Kuik (ICC IV).
|
FD |
Grootven, van |
PlN Groot Ven, b.v. in Brecht (A) (KCTD 1988,180). 1472 Jan van Groetvenne, Geel (VAN G. 1950,54).
|
FD |
Grootvriendt |
BN Grote vriend. Vgl. Cortvriendt.
|
FD |
Gropper |
V. HROD (Hro).
|
EV |
Gros |
Seul: 1553 «Henry le joisne grox» La Gleize; cf. surtout Legros. « Forme fém. : Grosse. 1280-81 «Jakemes li frères Henri Grosse» RegTournai [très secondairement, nom d’origine: Grosse, à Andenne (Nr), cf. 1602-3 «Philippe de Grosse» TerriersNamur]. « Dérivés: Grossard, -art, -ar, Grossaux [dérivé péjoratif en -art, w. au, non pas « gros sait»]. 1289 «Servais Grossars» CensNamur, 1522 «Jehan Grossart», 1537 «Jehan Gros-sau» BourgNamur, 1602-3 «Jacques Grous-sart» TerriersNamur, 1650 «Materne Gros-sau» BourgNamur. – Grosot [= grossot, non pas «gros os»].
|
JG |
Gros |
zie Legros.
|
FD |
Gros- |
À l’adj. gros peuvent être ajoutés : 1 ° un nom de baptême : Grodrian (Adrien, w. arch. Driâne). – Grosdidier. – Grosjean, Grojean. 1449 «Grojehan» AidesNamur, 1472 «le groz Jehan» DénChiny, 1533 «la veuve Colin Grojehan» BourgNamur, 1544 «Gros Johan mon soroige» DénStavelotMy, 1551 «Johan fils Groix Johan» La Gleize, 1561 «Jacques Groz Jean», 1564 «Feuillen Groz Jehan», 1668 «Marie Grosjean» BourgNamur, 1699 «Henry Groz Jean du Monceau», 1705 «Henry Pacquay Grosjean de Hatzoumont» La Gleize. – Groslambert, GrosLambert. Aussi: 1636 «Jean Groberto» BourgNamur. -1580 «Groz Colla d’Andrymont» La Gleize. –1472 «le groz Ernoult» DénLaroche. – 1472 «le groz Françoy» Montquintin. – 1524 «le groz Gille» DénStavelotMy, 1627 «Gielet filz le groz Gielet d’Andrimont» La Gleize. – 1627 «Jean le groz Henry» La Gleize, 1659 «Jean groz Henri» DénSalm. — 1339 «Pierars Grospols» Ladeuze. – 1472 «le groz Ponce-let» DénChiny. – 1365 «Groz Wery de Rocourt» CartValDieu, 1524 «le groz Wera» DénStavelotMy. 2° un nom commun: Groscol. Surnom attesté au 14e s. en Picardie, avec anc. fr. col ‘cou’. –Grodent, Grosdent. 1330 «Willeames Grodins» Liège (w. dint ‘dent’ est masc.), cf. J. Herbillon, Les NF Ledent, Clerdent, Grosdent, VW 53, 1979, 122-3. – Grodos. 1580-1627 «François Gérard dit le gros Dos», 1627 «Guillaume Gérard dit Grodos» Assenois; cf. A. Lanotte, Esquisse d’ascendances, 32-3. — Groffils, Groffy, Grofils, Grosfils, w. (Verviers, Jalhay, Namur) Grofi (topon. à Jalhay: w. al ses Grofi [= à la Ferme Gr.], fondée par des Verviétois). 1524 «le Groz fïlz» DénStavelotMy, 1591 «Johan fils de feu Johan Gros Filz de Hermalle-sous-Argenteau» Liège, 1690 «Jean Grosfils» BourgNamur. –Grosgogeat (fr. goujat, d’abord au sens de ‘garçon’). – 1417 «Jehans Grosse Gambe [= grosse jambe] » PolyptAth. – Grossetête. 1280 «Colais Grosse Tieste» PauvresLiège, 1280-81 «Jehan Grossetieste de Bruges» RegTour-nai. – Grosvarlet.
|
JG |
gros I. |
1. Proven. Joint aux N. de lieux, qualifie souvent un bâtiment ou un arbre : Grosmez, ,,Grosse maison rurale ». Grofayt, Gros-Pays (Loc.), ,,Gros hêtre ». — 2. Joint aux N. de personnes, indique généralement la corpulence : (Le) Gros, Grossiaux, Gro(s)fils ou Grof(f)y. Grosjean (pour : Gro-gent), ,,Gros homme ». Gro(s)go-geat, ,,Gros gougeat ». Gros- -jean, -lambert, ,Jean-, Lambert- -le gros ». N° 259.
|
EV |
gros II |
Représente une forme dérivée de HROD. Grosemans, Gros-ges, Gross, Gross- -a, -bart, -e, -iaux. V. HROD (Roz).
|
EV |
Gros(s)berg |
Grossberger: PlN Grossberg (RP, BEI).
|
FD |
Gros(s)bodt |
D. BN Grossbrot.
|
FD |
Gros(s)feld |
PlN in Stallwang (BEI).
|
FD |
Gros(s)wasser |
D. PlN Groliwasser: groot water.
|
FD |
Grosbois |
PlN Gros Bois: groot bos.
|
FD |
Grosch |
D. muntnaam Groschen < It. grosso: stuiver.
|
FD |
Groschet |
Lees Crochet; zie Croquet. 1461 Jean Grouchet, Chauny (MORLET).
|
FD |
Groscol |
BN Gros Col: Grote Nikolaas. Vgl. Groteclaes, Legroscollard.
|
FD |
Grosdidier |
Legrosdidier: BN Grote Didier, Desiderius. Vgl. Grandidier.
|
FD |
Grosemans |
cf. Groeseman.
|
JG |
Grosemans |
zie Groeseman.
|
FD |
Grosfeld |
zie Grossfeld.
|
FD |
Grosfils |
Grof(f)ils, Groffi, -y, -ij: BN Gros fils: grote zoon, grote jongen. Vgl. Grandfils. 1626 Michiel Groffi, St.-Tr. (MEURICE).
|
FD |
Grosgogeat |
BN Gros + Fr. goujat: jongen.
|
FD |
Groshard |
zie Grossard.
|
FD |
Groshen(r)y |
BN Grote Hendrik.
|
FD |
Groslambert |
BN Grote Lambrecht.
|
FD |
Groslot |
Spelling van Groleau?
|
FD |
Grosman |
zie Grossman, Groeseman.
|
FD |
Gross |
Grosz(e), Grosse, Groos(se), Groes(z), Grousse, Gro(e)sser, Grois(e): D BN Grofi: groot. Stamvader van Groesser is 1791-1831 Joannes Henricus Grosser, Neukirchen bij Fulda-Aw. (PDB).
|
FD |
Gross |
Grosz, etc. Surnom: all. gross ‘grand’.
|
JG |
Grossard |
-ar(t), -aerts, Groshart, Groossard: BN Afl. van Fr. gros. Vgl. Legros. 1708 Joannes Grossart, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Grossard |
-art, -aux, cf. sous Gros.
|
JG |
Grossau |
Namen (MUL VI).
|
FD |
Grossaux |
-eels, -iels: BN Dim. van Fr. gros: groot. Vgl. Grossard, Grosset. 1671 Joannes Dom. Grossau, Namen (MUL VI).
|
FD |
Grosse |
1. Spelling van Grosse. – 2. Zie Gross.
|
FD |
Grosse |
cf. sous Gros.
|
JG |
Grosse |
zie Grosset.
|
FD |
Grosseels |
zie Grossaux.
|
FD |
Grossemy |
BN Gros + W. semi. BerN messenslijper (DNF).
|
FD |
Grossen |
cf. Groessens.
|
JG |
Grossen |
Groessens, Gruisen: Patr. Misschien < Germ. VN Grosbertus of Grosmarus (MORLET I). 1740 Adr. Groessens, Asse-Aw. (AP).
|
FD |
Grosser |
zie Gross.
|
FD |
Grosseret |
Dim. van Fr. Gros. Vgl. Grosset.
|
FD |
Grosset |
-é, -ey: BN Dim. van Fr. gros: groot. 1287 Petrus Grosses; 1334 Juliane Grossete, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Grossetête |
BN voor iemand met een groot hoofd. Vgl. Grosskopf. 1280 Pieres Larghetiestede Bruges; Jehan Grossetieste de Bruges (wsch. vertaling van Breethooft), Dk. (RL); 1296 Thomas Grosse Teste, Noyon (MORLET).
|
FD |
Grossetête |
cf. sous Gros-.
|
JG |
Grossi |
Grosso: It. BN Grosso: groot, dik. Vgl.Legros.
|
FD |
Grossiels |
zie Grossaux.
|
FD |
Grossier |
16e s. «Johan Mahieu dict le Grossier» Châtelet, 1594 «Bertrand Grossier» = «Bertrand de Wespin dit Grossier», 1608 «Jehan Groissier», 1616 «Bertrand Grochié le jeune» BourgDinant; nom de profession: anc. fr. grossier ‘marchand de mercerie en gros, grossiste en drap et autres étoffes’ FEW 4, 277b (cf. aussi Vermesse, Dict. du patois de la Flandre fr., 276; Hécart 240) [MH]; aussi surnom avec le sens de ‘rustre, inculte’ (depuis ± 1550).
|
JG |
Grossier |
BerN Ofr. grossier: groothandelaar.
|
FD |
Grosskopf |
-koph, Grojskop: D. BN voor iemand met groot hoofd.
|
FD |
Grossman(n) |
Groszman(n), Gro(o)sman, Groisman, Groysman, Grozmani, Gruzman, Grusmann: D. FN Grossmann: groot man. BN.
|
FD |
Grosvarlet |
cf. sous Gros-.
|
JG |
Grosvarlet |
Fr. Gros varier: grote knecht, dienaar. Vgl. Grandvallet.
|
FD |
Grosz(e) |
zie Gross.
|
FD |
Grota(e)rs |
-ard, zie Grootaerd.
|
FD |
Grotard |
Grot- -he, -z. V. HROD.
|
EV |
Grotard |
Grotaers, cf. Grootaerd.
|
JG |
Grote |
zie Groot(en).
|
FD |
Groteclaes |
-kla(e)s, Grooteclaes, Groeteclaes, -glaes, Grotencla(e)s, -klaes: BN Grote Klaas, Nikolaas. Vgl. D. Grossklaus, Fr. Grandcolas, Groscol(as). 1524 Willem Groetclaes, Mtr. (KPM).
|
FD |
Grotel, van |
van Grootel: PlN Grotel (NB).
|
FD |
Groten |
cf. Grooten.
|
JG |
Groten |
zie Groot(en).
|
FD |
Grotenbreg |
BN Grote Brecht. Vgl. D. Groteberlt < Grote Berchtold (BRECH.).
|
FD |
Groterjan |
Grotrian, Grodrian: Ndd. BN Groter Jan: grote Jan. Vgl. Grootjans.
|
FD |
Groth |
Grothe(n), zie Groot(en).
|
FD |
Grothausen |
zie Groothuis.
|
FD |
Grotius |
Gelatiniseerde humanistennaam van Hugo de Groot (Delft 1583- Rostock 1645).
|
FD |
Grotrian |
zie Groterjan.
|
FD |
Grottendieck |
V. HROD.
|
EV |
Grottendoeck |
V. groot I.
|
EV |
Grotz |
Mhd. grosse: spruit, scheut, jongboompje. BN voor iemand die klein of tenger is.
|
FD |
Grou(l)t |
Grouls, Groux, Groust: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Gerolf. 1275 Groul dou Mouliniel; 1280 Grouls li Fourniers; 1359 Jehan Grouls, Dk. (RL, TdT); 1615 Etienne Guéroult (vader van) 1611 Jean Groust, Rouen (vader van) 1681 Pierre Groulx, Montréal (PDB). – 2. Zie ook Legros.
|
FD |
Grou, de |
zie Legros.
|
FD |
Grouard |
zie Gruard.
|
FD |
Groué |
Zie Gruet.
|
FD |
Groulard |
1. Car. mor. ,,Bouvreuil » (Dialecte picard). Symbole de la gaîté. N08 288, 292. •— 2. V. HROD (Ro).
|
EV |
Groulard |
1436 «Jehennien Groulart» = 1454 «Jehan Groular de Jalheaul» Liège (Yans, Pasicrisie, III, 342), 1551 «Johan Groular» Voroux-Goreux, 1735 «Lambert Groulars» Silenrieux; surnom: w. liég.groûlâ ‘grondeur’ (dérivé de w. groûler). [D’après J.S. Renier, Hist. du ban de Jalhay, II, 300, un Jean (?) Groular(t), gentilhomme breton des environs de Dinan, se serait expatrié après la défaite d’Auray et se serait fixé à Surister (Jalhay) vers 1360, ou après 1364 ; cette tradition serait à contrôler. Dauzat relève Groulard en Normandie; au 15e s., un Groulard de Surister se serait fixé en France]. – Sur la famille, cf. désormais P. Coste, Les Groular, forestiers héréditaires de Jalhay du XIe au xvnf siècle et parentèle, BAV 20, 1992-93, 216p.
|
JG |
Groulard |
de Groulard, -art, -aer, de Groelard, Degrolard, Dégrolard: BN LU Vf.gwula: brombeer, knorrepot. Afl. van W..grûler: brommen. 1454 Jehan Groular, Jalhay (HERB.); 1528 Gilles Groulart, Sprimont (ASM II). Vgl. Grulois.
|
FD |
Groulez |
zie Groleau.
|
FD |
Grouls |
zie Grauwels, Groult.
|
FD |
Grouls |
zie Grauwels, Groult.
|
FD |
Groult |
Grout, Groux. 1275-76 «Groul dou Moulimel», 1279-80 «Grouls Brouette», 1280-81 «Grouls H Fourniers» RegTournai, 1509 «Goffin Groux», 1511 «Anthoine Groul» BourgNamur; peut représenter Panthrop. germ. ger-wulf > Geroul(t) (comme Grard représente Gérard), cf. Grauwels; secondairement, nom d’origine: masc. d’anc. fr. groe ‘gravier’ FEW 4, 258a, cf. aussi Grau(x).
|
JG |
Groulus |
V. HROD (Ro).
|
EV |
Groulus |
zie Grauwels.
|
FD |
Grouman |
zie Grauwmans.
|
FD |
Group |
Adaptatie van D. FN Graupe: gort, gepelde gerst. BerBN van de Graupner: Gorter.
|
FD |
Group, de |
zie de Groep.
|
FD |
Grouselle |
cf. Gruselle’.
|
JG |
Grouselle |
zie Grisel.
|
FD |
Grouset |
-ez, zie Griset.
|
FD |
Grousse |
w. (Liège) Grous ‘. NF plutôt liégeois, p-ê. de la famille de Gros, Grousset, cf. L Remacle, Étym. 220; ou bien NF importé de Sarthe ou du Calvados, où il est attesté dès 1551 (GeneaNet).
|
JG |
Grousse |
zie Gross.
|
FD |
Groussolles |
zie Grisolet.
|
FD |
Groust |
zie Groult.
|
FD |
Grout |
Groux, cf. Groult.
|
JG |
Grout |
zie Groult.
|
FD |
Grouta(e)rs |
zie Grootaerd.
|
FD |
Grouve, (de) |
zie de Grove.
|
FD |
Grouwels |
cf. Grauwels.
|
JG |
Grouwels |
V. Grauwels.
|
EV |
Grouwels |
zie Grauwels.
|
FD |
Grouwet |
zie Gravet.
|
FD |
Groux |
V. Graux.
|
EV |
Groux |
zie Legros, Groult.
|
FD |
Grouy |
NF importé, soit de Bretagne, soit de Lorraine (d’après les mentions dans GeneaNet).
|
JG |
Grouz |
Wellicht var. van Groux.
|
FD |
Grouzelle |
zie Grisel.
|
FD |
Grovanius |
Grovonius: Latinisering van Groven?
|
FD |
Grove(n) |
1. Car. mor. Grof, ,,Im-poli, grossier ». N° 281. — 2. Profess. Groef, ,,Tombe, carrière ». N. de terrassier, de fossoyeur. N° 170. — 3. Proven. Grootven. V. groot I et yen.
|
EV |
Grove, de |
de Groeve, de Groof(f), de Groef, (de) Grouve, Schro(e)ven(s), Grove, Groven(s): 1. Mnl. grof: dik, groot, grof, sterk. BN naar de lichaamsbouw. Vgl. D. Grob. 1298 Johannes le Grove, Kales (GYSS. 1963); 1356 Heinrec de Groeve, Laken (PEENE1949); – 2. Groven(s) kan een Pair. zijn. Vgl. Groffen. – 3. Als Limburgse FN ook=De Grave/Grève. 1327 Arnoldus dictus Groeve = 1355 Arnoldo Grève, St.-Tr. (CSTI).
|
FD |
Groven |
± 1700 «Gertrude Groven» Thys; cf. 1576 «Cristiane Groeff» Thys; soit nom d’origine: néerl. groef, groeve ‘fossé’, soit surnom: néerl. gro/’grossier’.
|
JG |
Groverman |
Afl. van grof. Vgl. De Grove. Graves: E. PlN Grove: bosje. 1317 Robert ate Groue, Kent(REANEY).
|
FD |
Grovonius |
Latinisation du NF flam. Gro(e)ven?
|
JG |
Groyn(n)e |
zie Groine.
|
FD |
Groyne |
Proven. Dép. Andenne.
|
EV |
Groynne |
Groyne, Groïne. 1449 «Jamart de Groyne» AidesNamur, 1524 «la veuve Pierre Groyne», 1550 «Jehan de Growenne» BourgNamur; nom d’origine: Groynne, w. groyine, à Andenne (Nr); cf. aussi 1318 «Yzabiaus li Groynne» ComptesMons. « Dimin. anthropon. : Groinet, w. nam. Groyinèt.
|
JG |
Groysman |
Grozmani, zie Grossmann.
|
FD |
Gruais |
zie Gruel.
|
FD |
Gruard |
-art, Grujart, Gruyaert, Gruyaert, Grouard: 1. Afl. van Fr. grue: kraanvogel. Vgl. Gruet. – 2. Afl. van Ofr. gru, Fr. gruau: gort. Vgl. Gruau. BerN. 1400 Ysabiel Gruarde, Dk. (TdT).
|
FD |
Gruard |
-art, Grujart, Gruyaert. 1400 «Ysabiel Gruarde» Tournai, 1638 «Martijr Gruart» Châtillon/Roulers; p.-ê. dérivé an-thioponymique péjoratif en -ard [non attesté dans le FEW] de fr. grue (oiseau) [FD].
|
JG |
Gruau |
zie Gruel.
|
FD |
Grub(b)- |
-e(n), -er. 1. Profess. ,,Fosse, tombe » et ,,Fossoyeur, terrassier ». (N. allem.). N° 170. — 2. V. HROD (Ro).
|
EV |
Grub(e) |
1. D. FN en PlN Grube: groeve. – 2. Zie Grubben. Gruber, Grüber: Naar de woonplaats in of bij een Grube: groeve, gracht. 1333 Eber in der Grube, Kempten (BRECH-).
|
FD |
Grubben |
Grub(b), Grube: Patr. Bakernaam. Var. van Grobben, Grob (vgl. schop/schup, Coppens/Cuppens). 1290 Jacob Grubbe, Aardenburg(CG).
|
FD |
Gruchot |
Var. van Cruchot; zie Cruchon.
|
FD |
Grudenberg, van |
PlN Grudenberg in Halberstadt (SA) (PDB).
|
FD |
Gruel |
Gruielle, Gruyelle, Gruau, Gruais: Ofr. gruel, Fr. gruau: gort, moût. BerBN van de gorter. Vgl. Gorter, de Gruyter. 1221 Lande Gruaus, Atrecht (NCJ); 1296 Jehans Gruiaus, PdC (BOUGARD); 1308 Pierrot Gruel, Noyon (MORLET).
|
FD |
Gruen |
1. V. Grune. — 2. V. Groen. — 3. V. HROD (Ron). Grugeon. Car. mor. Grugeur, (Au figuré) ,,H. qui dévore le bien d’autrui ».
|
EV |
Gruen |
zie Grün.
|
FD |
Gruenberg |
zie Grunberg(er).
|
FD |
Gruet |
-é, -ez, Gruwet, -é, -e(z), Groué: Dim. van Fr. grue: kraanvogel. BN. Vgl. De Crâne. Met hiaatdelgende w zoals in duwen. 1719 Anthoine Gruwet, St.-Win. (VERGR. 1968,99).
|
FD |
Grugeon |
(NF du Hainaut occ. et du Pas-de-Calais). 1567 «Anthoine Grujon» = 1580 «Antonii le Grujon» Armentières (Nord), 1639 «Jacques Grugeon» Warneton, 1678 «Isaac Grugeon» Balinghem (PdC), 1787 «Cécile Grugeon ou Grujon» Billy-Berclau (PdC), etc. (FyS); surnom: fr. et norm. grugeon ‘petit morceau de houille; débris de pierres, etc.’, dimin. de anc. pic. gruis ‘son de farine’ ou de moy. fr. grugier ‘réduire en granules, broyer’ FEW 16, 94, cf. aussi w. liég. grujon ‘cartilage, croquant; son moyen’ DL 299b. -Aussi nom d’origine: Gruson, 1192 «Gruison» (Nord, arr. Lille), cf. 1325 «Jehans de Gruisons» Tournai (cf. Morlet 484 v° Gruson) [MH].
|
JG |
Grugeon |
-eom: Hypercorrect voor Gruson. 1639 Jacques Grugeon, Waasten (DUV.).
|
FD |
Gruget |
Var. van Cruchet, dim. van cruche: kruik. BerBN van de pottenbakker. Vgl. Cruchon.
|
FD |
Gruielle |
[Le NF Grue] n’est pas rare dans le Pas-de-Calais (1820) où figure aussi 1 Gruielle, à côté de 28 Gruyelle]. Cf. 1210 Robert «Gruellus», en Picardie; p.-ê. surnom: anc. fr. gruel ‘gruau’, pic. gniïeu FEW 16, 96b (ici avec graphie féminisée?), cf. aussi, à titre secondaire, anc. fr. gruiel ‘petit grain’, ‘petits nœuds qui se trouvent dans la trame du drap’ Gdf4,371 [MH].
|
JG |
Gruielle |
zie Gruel.
|
FD |
Gruisen |
zie Grossen.
|
FD |
Gruiter, (de) |
de Gruijter, de Gruyt(t)er, de Gruytere, de Gruytters, Gruyters, Gruijters, Grut(t)er, Grut(t)er, Grûters: BerN van de man die gruit leverde en verkocht of in het brouwsel mengde. Gruit, d.i. gagel, kruidde het hier. 1203 Theodericus Grutere, Lv. (GYSS. 1999′); 1300 terra Simonis Grûters, Ktr. (DEBR. 1980); 1337-93 Berend in den Gruithuis = B. de Gruiter, Deventer (DRAAIJER 194)-
|
FD |
Grujard |
cf. Gruard.
|
JG |
Grujart |
zie Gruard.
|
FD |
Grul- |
-aux, -et, -ois, -oy. V. HROD (Ro).
|
EV |
Grulois |
Gruloy, Gruloos (forme néerl.). 1463 «Haquinet Grullois» Tournai; un rattachement à G(e)rolt (Vincent 65) paraît douteux ; d’autre part, la finale n’est pas favorable non plus à un dérivé de w. grûler ‘grogner’ FEW 16, 61b. Cf. Groulard.
|
JG |
Grulois |
-oy, -oos, Grulois: Gruloir, afl. W. gruler: brommen, knorren (HERB.). BN. Vgl. Groulard. 1463 Haquinet Grullois, Dk. (TTT); 1576 Arent Gruuloir, Oliviers Grouloirs kinderen, Oud. (PO 2).
|
FD |
Grum- |
-bar, -bers. 1. V. GRIM. — 2. V. Grombeer.
|
EV |
Grum- |
-eau, -i(e)aux. 1. Proven. ,,Tertre » (Ane. fr.). — 2. V. GRIMM.
|
EV |
Gruman(s) |
zie Grauwmans.
|
FD |
Grumberg |
zie Grünberg(er).
|
FD |
Grumbers |
Ofwel < Grumbergs (zie Griïnberg) ofwel < Grumberts (zie Grombeer, Grommen).
|
FD |
Grumeau |
Grumiau, Grumiaux, -ieaux, Grumel, aussi Gremeaux, -el. 1302 «Grart Sec Grumiel» LoiTournai, 1355 «Jakemars Grumiaus» Ladeuze, 1359-60 «Colars Gru-miaus» PolyptAth, 1365 «Jehans Grumiauls» TailleMons, 1398 «Vinchiens Grumel», 1414 «Jehans Grumiauls fieul de Ysabiaus; Isabiel vesve de Vinchien Grumiel» Ladeuze, 1426 «Jehan Grumiel » TailleSoignies, 1477 «Marte Grumiau» Ladeuze, 1537-40 «la vesve Jaket Grumeau» DénFrasnes; surnom: anc. fr. gru-mel, fr. grumeau FEW 4, 286a, avec différentes motivations possibles dont un sens figuré ‘mangeur de grumeau (bouillie)’, cf. 1285 «Mahaus au Grumel» Le Quesnoy. Cf. aussi Grimau(x), Grimmiaux. – On peut se demander aussi si certaines formes ne sont pas issues des noms individuels germ. Grimard < Grimmahard et Grimaud < Grimmawald [JMP]. Comme nom de métier: 1195 «Raols li Grumeliers» NécrArras, 1284 «Jehan le Gru-melier» DettesYpres, 1365 «Mikiul le Grume-lier boullenghier» TailleMons; d’après anc. fr. de Flandre grumelier ‘faiseur de grumel’ (1134-1360, d’après Barbier) FEW 4, 286b, issu d’anc. fr. (1302) de Flandre gremiel ‘fleur d’avoine servant à fouler les étoffes’, puis (Amiens) grumel (1325-Trévoux 1771) ibid. [JMP].
|
JG |
Grumeau |
-iau(x), -ieaux, Gruniaux, Grumel, Gremeaux, Grémaud, Gremo: Ofr. grumel, Fr. grumeau: klonter, deegknoedel. BerBN. 1224 Aalis au Grumel; 1237 Robert au Grumel; 1195 Raols li Grumeliers, Atrecht (NCJ); 1231 Jehans des Fontaines dis Grumiel, Dk. (TTD); 1650 Hermès Grumaux = Gremeau = Grimiau, Ronse (Midd. 1964,272).
|
FD |
Grumselle |
1638 «Hubert Grumselle» Bourg-Namur; nom d’origine: topon. à Liège (OutreMeuse), w. pwète Grum ‘zèle [cette famille (aussi avec la particule de) n’apparaît dans les actes liégeois qu’à partir du 16e s. (var. : Grumsel, Gromsel, Grosel, etc.); elle avait de nombreux biens en Hesbaye liégeoise (cf. BVLg 1933, 211)].
|
JG |
Grün |
Gruen, Grünn, Grüne, Grun, Grön, Gryn: BN D. Grùn: groen. Vgl. (de) Groen.
|
FD |
Grün |
Surnom: all. grün ‘vert’.
|
JG |
Grun(ne) |
Proven. Grune (Loc.). Synon. : Degrune. Gruen.
|
EV |
Grünbaum |
Grun(e)baum, Grynbaum, Grinbaum: D.-joodse FN: groene boom.
|
FD |
Grunberg(er) |
Gruenberg, Gruneberg, Grunberg(er), Grumberg, Gromberg, Greenberg, Grinberg, -barg, Grynberg, Grijnberg, Gronemberger: Verspreide D. PlN Grunberg. Vgl. Groenenberg.
|
FD |
Grunblat(t) |
Grynblat(t), Grinblat: D. FN Grunblatt, wellicht een huisnaam.
|
FD |
Grunchard |
Fr. FN Grinchard. BN voor een kniesoor.
|
FD |
Grund(eken) |
Gründ(eken): Ndd. FN. Dim. van Grund: dal. 1337 Joh. Grundeke filius… Joh. Grunt, Stade (NN).
|
FD |
Grunderbeek(e), van |
-beeck, -beck(e), van Crundelbeke, van Crundenbeck, -berck, zie van Groenderbeek.
|
FD |
Grundhoven |
Grundhöfer: PlN Grundhof (SH, HS, BW).
|
FD |
Grundmann |
Grundeman, Grondman, Grundmeier: Man, meier die in het dal woont.
|
FD |
Grünebach |
Gronbek: D./Ndd. PlN: Groene Beek.
|
FD |
Gruneberg |
zie Grünberger.
|
FD |
Grunenberg |
zie Groenenberg.
|
FD |
Grüner |
Gruner, Grin(n)er, Groener, Gronner: 1. Afl. van Mhd. gruonen: vooruitkomen, geluk hebben (BRECH.). – 2. Verbogen vorm van Grun.
|
FD |
Grünert |
zie Groenhart.
|
FD |
Grünewald |
Grunenwald(t), Grunewald(t), Grunwald, -vald, Grunwald, Grunenwald(t), Gronwald, Groenewald, -wael, Groenwalt, -wals, Grinwald, Grin(e)vald, Grynwald: Zeer verspreide D. PlN Grünewald: Groenewoud (zie i.v.).
|
FD |
Grünfeld |
Grunfeld, Grinfeld, Grünnfeld: Verspreide D. PlN Grunfeld. Vgl. Groeneveld.
|
FD |
Grunhage(n) |
Grunhagen: PlN Grünhagen (NS).
|
FD |
Grunhard |
zie Groenhart.
|
FD |
Grunholz |
Grunholz, Grynholt: PlN (SH).
|
FD |
Grünhut |
Grunhut: BN voor iemand met een groene hoed. vgl. Ndd. Grönho(o)dt.
|
FD |
Gruniaux |
zie Grumeau.
|
FD |
Grunier |
zie Granier.
|
FD |
Gruninger |
Groninger, uit Groningen (GR).
|
FD |
Grünn |
zie Grün.
|
FD |
Grunspan |
Grunspan, Grins(z)pan, Grynszpan, Grinszpun, Greenshpoon: D. Grunspan: groenspaan, kopergroen.
|
FD |
Grunstein |
Groensteen, Grinsztajn, Greenstein: IX-joodse FN Grunstein.
|
FD |
Grünvald |
Grunwald, zie Grünewald.
|
FD |
Grunzweig |
Grunzweig: D. Grünzweig: groene twijg.
|
FD |
Grupping |
Patr. Afl. van Germ. VN zoals Grobert (zie Grob), met verscherping b/p.
|
FD |
Grus- |
-(e)lin, -elle. 1. V. Gris. — 2. V. HROD (Roz).
|
EV |
Grus- |
Thème anthroponymique à rattacher probablement (comme le fait Vincent 98) à fr. gris (malgré l’absence de formes à vocalisme -u- dans le FEW). Dérivés: 1289 «Beatris li Grusarde» Cens-Namur. – Gruselin. Gruslin. 1747 «Claude Grusselin» Vierset, 1752 «filia Joannis Gruslin» St-Hubert. – Gruslet. – 14e s. «Buchar Gruselot (ou Greselot) » Liège. – 1626 « Lambert Grusenne» BourgNamur. – Gruson. Cf. Grison, Gryson.
|
JG |
Gruselin(g) |
zie Griselain.
|
FD |
Gruselle |
Grouselle. 1277 «Bauduins Grusel» DettesYpres, 1302 «Maroie Grusiele» LoiTournai, 1501 «la veuve Pierart Grosille» BourgNamur; surnom: fr. groseille, w. gruzale (cf. le topon. hé Grusale, à Rotheux-Rimière). Comp. aussi 1339 «Francottes Greseaul» RegLaroche.
|
JG |
Gruselle |
Zie Grisel.
|
FD |
Grusenmeyer |
Grussen- : BerN van een gruisboer; vgl. Cafmeyer, D. Gersten-, Habermaier.
|
FD |
Gruslet |
Gruslin, Gruson, cf. Grus-.
|
JG |
Gruslet |
Zie Grisolet.
|
FD |
Gruslin(g) |
zie Griselain.
|
FD |
Grusmann |
zie Grossmann.
|
FD |
Gruson |
zie Degruson.
|
FD |
Grutenbrule, van |
zie van Grootenbruel.
|
FD |
Gruter |
Grûter, zie (de) Gruiter. . |
FD |
Grutering |
Afl. van Gruter.
|
FD |
Grutman, |
zie Gorteman.
|
FD |
Grutter, |
Grutter, zie (de) Gruiter.
|
FD |
Gruwé |
Gruwez, Gruwier. Pourrait représenter fr. gruyer ‘garde, officier forestier’ FEW 16, 89.
|
JG |
Gruwet, |
-é, -ez, zie Gruet.
|
FD |
Gruwier |
BerN Fr. gruyer: boswachter, vorster.
|
FD |
Gruyaert |
cf. Gruard.
|
JG |
Gruyaert |
zie Gruard.
|
FD |
Gruyelle |
zie Gruel.
|
FD |
Gruyls |
zie Grauwels.
|
FD |
Gruysmans |
zie Groeseman.
|
FD |
Gruyspeirt |
zie van Grysperre.
|
FD |
Gruysweegs |
zie Cruyswe(e)gs.
|
FD |
Gruyt(t)er, de |
zie (de) Gruiter.
|
FD |
Gruyter(s) |
zie (de) Gruiter.
|
FD |
Gruyters |
1. Profess. Gruit, ,,Levure ». Fabricant ou marchand de levure. — 2. Proven. Gruïtfode (Loc.). — 3. V. HROD.
|
EV |
Gruythuysen |
Gruijthuijsen, van den Gruijthuijzen: PlN Gruithuis, Gruuthuse, o.m. in Tielt en Aarsele (DF V). De heren van Gruuthuse in Brugge hadden het gruitrecht. 1377 mer Ghildolf van den Gruuthuse, Ing. (DEBR. 1970); 1470 Jan van Gruythuse, Den Bosch (FIB 523); 1482 Gherit int Gruythuys, Herderen (SKM).
|
FD |
Gruythuysen |
Profess. ou Proven. ,,Maisons qui fournissent la levure ».
|
EV |
Gruzelle |
zie Grisel.
|
FD |
Gruzman |
zie Grossmann.
|
FD |
Gry- |
cf. Gri-,
|
JG |
Gryck, de |
zie de Grieck.
|
FD |
Gryfdonck |
zie Grepdon.
|
FD |
Gryffon |
zie Griffioen.
|
FD |
Gryffroy |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN grîm-frith ‘masker-vrede’: 707 Grimfridus, Cent (GN).
|
FD |
Grymel |
Gremel, Gremmels: Patr. 1. Dim. van Germ. VN Grimo. 1230 Grimel de Phyrreto = 1234 Grimmel (SOCIN). – 2. Zoals D. Greimel < Germ. VN Grimwald. 1396 Albrecht Greimel = 1397 Albr. Greymolt, Regensburg (BRECH.).
|
FD |
Grymonpon(t) |
-don, zie Grim(m)onpont.
|
FD |
Grymonpre(z) |
zie Grimmonprez.
|
FD |
Gryn |
zie Grun.
|
FD |
Gryn(en) |
Mnl. grijn: grijns(lach), mom, masker. BN. 1618 Petrus Gryns, Schelle (MAR.).
|
FD |
Grynbaum |
zie Grunbaum.
|
FD |
Grynberg |
Grijnberg, zie Grùnberg(er).
|
FD |
Grynblat(t) |
zie Grunblatt.
|
FD |
Grynholt |
zie Grunholz.
|
FD |
Grynrock |
Grijnrock: D. Grûnrock: groene rok.
|
FD |
Grynszpan |
zie Grunspan.
|
FD |
Grynwald |
zie Grünewald.
|
FD |
Gryp |
Grijp, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. Grip(p)o, p.-ê. hypocor. de Grimbert; ou bien surnom: néerl. grijp ‘griffon’ [FD].
|
JG |
Grypdon(ck) |
zie Grepdon.
|
FD |
Grypdonck |
Var. de *Grepdon, Grébodon, dérivé roman de l’anthrop. germ. Gerbodo (F. Debrab., BTD 67, 1995, 98).
|
JG |
Grys- |
-peerdt, -peirr. Proven. 1. Grijs paard, „ Cheval gris ». Enseigne d’un établissement, d’après lequel a été dénommé un L.D. N° 248. —- 2. Grijsperre, ,.Enclos gris ». (Dép. Gits). Gualbert. V. WALH.
|
EV |
Gryse, de |
zie de Gryze.
|
FD |
Gryseel(s) |
zie Grisel.
|
FD |
Gryseleyn |
zie Griselain.
|
FD |
Gryselier |
Var. van Degrugillier.
|
FD |
Grysol(l)e |
zie Grisolet.
|
FD |
Grysolle |
cf. Gris, Grisolle, Grysouille.
|
JG |
Gryson |
V. Greuse.
|
EV |
Gryson |
zie Grison.
|
FD |
Grysouille |
zie Grisolet.
|
FD |
Gryspeerdt |
Gryspeert, Grijspeerdt, etc. Nom d’origine: Grijsperre (= gris enclos), topon. fréquent, parfois réinterprété comme grijs paard [FD].
|
JG |
Grysperre, van |
van Grijsperre, Gryspeerd(t), Grijs-, Gryspeert, Grijs-, Gr(u)yspeirt: PlN Grijsperre: grijze omheining, o.m. in Heule, Hulste, Gits, Lendelede (DF V). 1329 Ihan Grijspeers erve = Ihan Grijspere; 1344 Walteri Grijspere = 1345 Woutren van Grijsperre, Ktr. (DEBR. 1971); 1631 Guillame van Gryspeert: 1699 Guillamen Grijspeert,Ktr.(KW).
|
FD |
Gryze, de |
de Gryse, de Grijze, de Grijs(e), de Grise, de Grieze, (de) Grisse: BN naar het grijze haar. Evtl. grijsaard. Vgl. de Grauwe. 1267 Willelmus Grise; 1375 Lotin de Grise, Ip. (BEELE); 1366 Johannis dicti Grize, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Gryzon |
cf. Gris, Grison.
|
JG |
Gryzon |
zie Grison.
|
FD |
Grzegorek |
-orczyk, -orzewski, Grzelak, Grzelka, Grzesi(a)k, Grzesinski, Grzeskowiak: Patr. Poolse afl. van HN Gregorius.
|
FD |
Grzyb |
-owski, -owska: Poolse BN: paddestoel.
|
FD |
Gschwindt |
zie Geschwindt.
|
FD |
Gsell |
zie Gezelle.
|
FD |
Gu- |
La graphie gu- (comme aussi gh-) sert souvent à noter un g dur devant e ou i, mais, en cette position, la graphie simple g- n’est pas inusitée; [gil?e] peut donc être orthographié Gilain, Ghilain, Guillain et plusieurs noms en Gué-, Gui- ont été traités sous Ge-, Gi-, ou Ghe-, Ghi-; nous y renvoyons chaque fois.
|
JG |
Guaisnet |
zie Guinet.
|
FD |
Gualbert |
941 « Walbertus », 11e s. «Gualber-tus» Gand, s.d. « commemoratio presbyteri Gualtberti» ObitHuy; nom issu de l’anthrop. germ. walh-berht-; gu- est ici une graphie romane notant l’adaptation du w germ. en gn>, passé ensuite à g en fr. ; Gualbert correspond donc au fr. Galbert et au w. Walbert (Wolbert est attesté comme NF en Belgique).
|
JG |
Gualbert |
zie Galbert.
|
FD |
Gualterio |
-ieri, -iero: Patr. It. vorm van de Germ. VN Wouter.
|
FD |
Gualtherie |
Verfranste grafie van It. Gualteri.
|
FD |
Guarini |
-ino: Patr. It. vorm van de Germ. VN Warinus. Zie Garin.
|
FD |
Guarn(i)eri |
Patr. It. vorm van de Germ. VN Werner.
|
FD |
Guastavino |
It. BN: die de wijn verspilt, verknoeit.
|
FD |
Gub |
Variante de Gob, cf. Gubel.
|
JG |
Gubbelmans |
cf. Geubelmans.
|
JG |
Gubbelmans |
zie Geubelmans.
|
FD |
Gubbels |
Gubel, zie Gobel.
|
FD |
Gubbels |
Guchez, Gudde, Gué- -bels, -ben. V. GOD (Go, Gok).
|
EV |
Gubel |
Guebel, Guebelle, Geubel(le), Gueubel, w. (Bastogne) Gueûbèl, Goebel, au génitif: Gobbels, Gobels, Gubbels, Guebels, w. (Bastogne) Guébèls ‘, Gybels. Dimin. germ. en -ila de l’hypocor. Gobbo; l’évolution de la voyelle du thème provient de l’umlaut dû à i de -ila.
|
JG |
Gubin |
1228 «Gamerus filius Johannis Gubin de Montigny» CartOrval; dérivé en -in de Gub, var. de Gob; forme équivalant à Gobin.
|
JG |
Gubin |
Zie Gobin.
|
FD |
Guccio(ne) |
-iardi, -iardo, Guzzi, Guzzardi: It. Patr. Korte vormen van vleivormen als Arriguccio (< Arrigo), Berlinguzzo (< Berlinghiero) of Uguccio (<Ugo).
|
FD |
Guchez |
-et, Gussé, Gussee: Var. van Gauchez.
|
FD |
Guchez |
Guchet (NF de la région de Saint-Ghislain et Hornu). Peut-être dérivé du NF Guiche, cf. aussi Gussé ; Guchet est largement attesté aussi en Loire-Attlantique (GeneaNet).
|
JG |
Gucht, de |
zie van Gehuchten.
|
FD |
Gucht, van (de(n)/der) |
van der Guchte(n), zie van Gehuchten.
|
FD |
Guchtenaere, de |
-eire, -eere, -eëre, -erre, Gichtenaere: Bewoner van een gehucht. Vgl. Van der Gucht. 1527 Pieter de Ghuchteneere, Cent (BSE); 1572 J. Ghuchtenaren = 1596 Joanna ver Ghuchten, Haasdonk (VS 1975,648).
|
FD |
Gudanski |
Gdanski < Pools Gdansk: Danzig (West-Pruisen, nu Polen).
|
FD |
Gudde |
zie God.
|
FD |
Gudders |
zie Goeder.
|
FD |
Gudegoven |
Guydegoven: PlN Guigoven (L). 1293-1305 Antonis Fransos son van Gudegoven, Rijkhoven(VMW).
|
FD |
Guden |
Zie Geudin.
|
FD |
Gudenkauf |
Gutenkauf: Hypercorrecte reïnterpretatie van Ndd. Godekopp: goede kop, goed hoofd. Vgl. E. Goodhead. 146 e. Herman Godekop (NN).
|
FD |
Gudin |
Zie Geudin.
|
FD |
Guebel(s) |
-elle, zie Gobel.
|
FD |
Gueben |
Guében, Guébenne, w. (Bastogne) Guébèn ‘. Cas oblique germ. du thème anthro-pon. gib-, d’où Geb-(hard-), etc.
|
JG |
Gueben(ne) |
zie Gobin.
|
FD |
Guebs |
Zie Gypens.
|
FD |
Guedens |
-in, zie Geudin.
|
FD |
Gueders |
Guéders, zie Goeder.
|
FD |
Guedes |
zie God.
|
FD |
Guedon |
zie Godon.
|
FD |
Guého |
zie jehot(te).
|
FD |
Gueib |
Gueibe(n), zie Gypen(s).
|
FD |
Guel(l)uy |
zie Guilly.
|
FD |
Guelder |
(de) Gueldre, zie Degueldre.
|
FD |
Guelder |
Sans doute var. de Gueldre (qui suit); ce pourrait être aussi une var. de Gelder.
|
JG |
Gueldre |
1544 «François Gueldre» DénStave-lotMy ; nom d’origine: province des Pays-Bas, d’où plusieurs topon. en Wallonie, ainsi à Cerexhe-Heuseux, cf. aussi 16e s. «Johan Mathieu dict le duc de Geldre» Châtelet, sans doute avec allusion ironique. Cf. aussi Deguel-dre, Quelle et le précédent.
|
JG |
Gueldre |
Proven. Province holl. Synon. : De Gueldre, VAN Gel- der. N° 223.
|
EV |
Guélen |
Guelenne, Geelen, Gielen, w. (Liège) Guélène. Cas oblique germ. de l’hypocor. de Gilles.
|
JG |
Guelen(ne) |
zie Goelen(s).
|
FD |
Guelette |
Gueulette: 1. PlN Gue(u)lette in Vedrin (N). – 2. Zie Guillette.
|
FD |
Guelette |
Ne peut normalement être le nom de femme (et NF) Gelet(te), var. : Jelette, attesté à Liège du 135 au 18e s. Pourrait en être une adaptation flamande, ou une adaptation de Gillette (dérivé de Gilles), cf. 1596 «Gielken of Gelette Martins van Luik» Bilsen. Cf. aussi Gueulette.
|
JG |
Gueleyn, van |
zie van Geleyn.
|
FD |
Guelff |
Guelf man(n), zie Goelff.
|
FD |
Guelinckx |
zie Goelen(s).
|
FD |
Guelle |
Peut être une forme w. de Gueldre, w. topon. guèl (à Beyne-Heusay, etc.).
|
JG |
Guelle(n) |
zie Goelen(s).
|
FD |
Guellet |
zieWillet.
|
FD |
Guelluy |
Gueluy, Guilluy [fréquent dans le Pas-de-Calais en 1820; Gluy en 1821], 1194 «Giluis li Cointe», 1199 «Ghieluis Ventrepés» NécrArras, etc., 1275 «Ghéluis Princete» Ghoy, 1300 «Pierron Gheluy» = «Ghelewi» Lens (Dupas 38); NP issu de l’anthrop. genn, féminin gild-widu, attesté sous la forme «Gildoidis» en 1194 (Morlet NP I, 109) [FD].
|
JG |
Guelt- |
-e, -on. V. WALD.
|
EV |
Guelton |
(NF tournaisien, attesté aussi dans le Pas-de-Calais en 1820). Peut-être surnom: pic. guèlton ‘résidu de la fonte de la panne de porc’ Debrie 95, ALPi II, carte 435 (var. de crèton, kèrton) ; cf. aussi Guerdon.
|
JG |
Guelton(t) |
zie Guilleton.
|
FD |
Guemard |
zie Guimard, Geimer.
|
FD |
Guempel |
Guén- -ard, -in. V. WAD (Won).
|
EV |
Guempel |
zie Gimpel.
|
FD |
Guénard |
1509 «Jehan Guena» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. wan-hard (et dérivés), avec évolution fr. de l’initiale; à distinguer de Génard, Génin, et du thème Ghen(n)-. « Dérivés du thème Guén- de Guénard: Guenet. Guenin, Guénin. Guennelon (corresp. à Ganelon).
|
JG |
Guénard |
Guenar(d), zie Guinard.
|
FD |
Guenault |
zie Guinaud(eau).
|
FD |
Guenet |
-é(e), -e, -in, -ot, -oun, zie Guinet.
|
FD |
Guenoden |
FN in FV < Guinaud(eau)?
|
FD |
Guenquen |
zie Geentjens.
|
FD |
Guens |
Variante de Goens, génitif germ. en -s du thème gund-. Cf. aussi 1272 «Maria dicta Guenoye» PolyptVillers.
|
JG |
Guens |
zie Geudin.
|
FD |
Guenter |
zie Günt(h)er.
|
FD |
Guépin |
1296 «Gaipin; Gue(s)pin» TailleParis; sans doute dérivé de fr. guêpe, cf. moy. fr. guespin ‘qui a un aiguillon comme la guêpe, qui a la méchanceté comme la guêpe’ FEW 14, 344a; à noter aussi anc. fr. guepin ‘sorte d’étoffe’ Gdf 4, 376 [MH] ; enfin, guepin est l’ancien blason populaire des habitants d’Orléans (Dauzat 311). Cf. aussi Wespin.
|
JG |
Guequier |
Guéquier, Guequier, cf. Gaisquière.
|
JG |
Guequier |
V. Ghesquière.
|
EV |
Guequier(re) |
zie Gaquier(r)e.
|
FD |
Guér- |
-ard, -aut, -et, -in, -inckx, -isse, -lain. V. WARD (Wari).
|
EV |
Guér- |
Thème anthropon. qui est celui de Gué-rard et de Guérin (v. ces noms). Dérivés : Guéret. Peut aussi représenter le fr. guéret, comme nom de résidence. – Guériat, Guerriat. Dérivé en -ia, fr. -eau. – Guerenne, Guerenne. Peut-être forme fém. de Guérin. • Doubles dérivés: Guerlet. – Guerlot. Comp. Guerl(a)in [qui peut aussi être un sobriquet : pic. guerlin ‘vif, éveillé’] et Guerlet, fréquents dans le Pas-de-Calais en 1820 ; moins probablement, pic. guèrlot ‘grelot; morceau de pain dans la soupe, grumeau'(Hécart 241). Guerard, Guérard. 1444 «Jehan Guerard», «le gros Guerard» AidesNamur, 1501 «Guerartle Voilier» AidesHainaut, 1575 «Guerard le Redde» FrancsLux; nom issu de l’anthrop. germ. war-hard, avec évolution fr. de l’initiale, corresp. à Wérard (forme plus wallonne). -Dimin.: 1444 «Guerardin de Moreaumez» AidesNamur.
|
JG |
Guer(r)- |
-em, -et, -y. V. WARD (Wari).
|
EV |
Guéracier |
1. Profess. ou fonction. H. qui faisait ou portait la cuirasse. — 2. Car. mor. ,,Tracassier » (Composition fantaisiste, à l’aide de ce mot et du mot guerre).
|
EV |
Guérard |
Guerard, Guerra(r), Wéra(rd), Wera(rd), Weeraat, Wirard, Wira(t): Patr. Rom. vorm van de Germ. VN war-hard ‘hoede-sterk’: Werardus (MORLETI). 1380 Jehan Guerart, St-Q. (MORLET); 1371 Werart Anseal Berart; 146 e. Werar de Brialmont fils Wery, Luik (BODY).
|
FD |
Guéraud |
Wéreau, Wereau: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN war-wald ‘hoede-heerser’: Weraldus, Guaraldus (MORLET I).
|
FD |
Guerbaa |
Guerboo, zie Gerbo.
|
FD |
Guercke |
zie Geerkens.
|
FD |
Guerdin |
Surnom: w. (Givet), pic. guèrdin ‘gredin, avare, etc.’ FEW 16, 54a.
|
JG |
Guerdin |
zie Gourdin.
|
FD |
Guerdon |
Surnom: soit d’anc. fr. guerredon, fr. arch. guerdon ‘prix d’un service; récompense’ FEW 17, 577ab, soit de pic. (Mons, Borinage) guerdon ‘résidu de la fonte de panne de porc’, cf. Guelton.
|
JG |
Guerdon |
V. WARD.
|
EV |
Guerdon |
zie Gourdon.
|
FD |
Guerenne |
-enne, cf. Guér-.
|
JG |
Guérenne |
zie De la Garenne.
|
FD |
Guerens |
Guérens, zie Geerens.
|
FD |
Guérès |
Gueres, Gueres: Patr. = Geers? Guérisse? Guérez?
|
FD |
Gueret |
-ette, -ez, zie Garet.
|
FD |
Guéret |
Guériat, Guerriat, cf. Guér-.
|
JG |
Guerfal |
Misschien Ofr. gerfalc, Fr. gerfaut < Ndl. giervalk. Vgl. FN Gerfaud (DNF).
|
FD |
Guéri |
zie Guéry, Guerrier.
|
FD |
Guéri- -ache |
-inze, -us. V. WARD (Wari),
|
EV |
Guériat |
Guer(r)iat: Patr. Vleivorm van Guéry.
|
FD |
Guerickx |
zie Goederickx.
|
FD |
Guerin |
-ain, Guerrin: 1. Zie Garin. – 2. Gapalataliseerde var. van Gorin.
|
FD |
Guérin |
Guérin. 1636 «Thomas Guérin» BourgNamur, 1754 «Louis Guérin» Couvin; forme fr. du nom gémi. Warino, corresp. à la forme w. Wérin, Warin, également nom de deux saints figurant au martyrologe [MH].
|
JG |
Guerinckx |
zie Gorin.
|
FD |
Guérissart |
Proven. Dép. Amougies et Russeignies.
|
EV |
Guérisse |
Guérisse. 1258 «Guéris Migros de Saalhi» CartOrval; var. de Go(o)ris.
|
JG |
Guérisse |
zie Goris.
|
FD |
Guérit |
Guérit, Guerrit. 1522 «Johan Guérit, maire de Olloy» Surice; var. de Guéritte, Garit(te).
|
JG |
Guérit(te) |
zie Garit(te).
|
FD |
Guéritte |
Guéritte. Forme avec aphérèse de (Mar)guerite, w. liég. Gante.
|
JG |
Guerlache |
cf. Gerlach.
|
JG |
Guerlache |
zie Gerlach.
|
FD |
Guerlain |
Guerlet, Guerlot: Patr. Dim. van VN Guérard of Guéraud.
|
FD |
Guerlement |
Guerlemant, cf. Garlement, -ant.
|
JG |
Guerlement |
-mant, Garlement, -mant: Afl. van Ofr. gorle, guérie < Ndl. gordel: gordel, beurs. BerBN. Vgl. Gourlet, Gorlé. 1616 Jean Garlement=Jehan Guerlemant, Binche (HERB.).
|
FD |
Guerlemont |
V. Warlemont.
|
EV |
Guerlet |
Guerlot, cf. Guér-.
|
JG |
Guerlinze |
Pour Carnoy, surnom de qqn de louche [ce qui est douteux]. Plutôt à rapprocher de dial. (Blois) guerlincer ‘grincer (d’une porte)’ FEW 16, 394b?
|
JG |
Guerlus |
BN Fr. grelu, dial.guerlu: ellendeling, bedelaar.
|
FD |
Guerlus |
Surnom : fr. grelu, avec métathèse, cf. dial. guerlu ‘misérable, gueux’ FEW 4, 202a.
|
JG |
Guerman(t) |
zie Goedermans.
|
FD |
Guermant |
(NF liégeois et gaumais). Paraît représenter l’anthrop. germ. gair-mund > Ger- mond (ici avec g dur [par reprise au germ. ?] et confusion dialectale à/à), cf. 1173 «Dodo filius Guermundi de Dunsart» CartOrval.
|
JG |
Guermonprez |
zie Germonprez.
|
FD |
Guermonprez, |
cf. Grimmonprez.
|
JG |
Guermont |
zie Germont.
|
FD |
Guernard |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Werinhard. Zie Wernaerts.
|
FD |
Guerni(er) |
Guerny: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Werner.
|
FD |
Guernisson |
Goarnisson: FN in Bretagne. Patr. Fr. afl. op -eçon van Germ. VN Warin.
|
FD |
Guérot |
Patr. Dim. van Germ. war-naam, zoals Guéraud, Guéry.
|
FD |
Guerra(r) |
zie Guérard.
|
FD |
Guerre |
1. Patr. Korte vorm van Guérard, Guéraud enz. – 2. BN voor Guerrier 2.
|
FD |
Guerrero |
-era, -eiro: Sp.-Port équivalent van Fr. Guerrier.
|
FD |
Guerret |
zie Garet.
|
FD |
Guerri |
zie Guéry, Guerrier.
|
FD |
Guerriat |
zie Guériat.
|
FD |
Guerrier |
Guer(r)i, Guer(r)y: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN war-hari ‘hoede-leger’: Warherus (MORLET I). ne e. Aiete fille Guerrier (MORLET). – 2. Zie Leguerrier.
|
FD |
Guerriero |
-ieri: It. équivalent van Fr. Guerrier.
|
FD |
Guerrin |
zie Guerin.
|
FD |
Guerrit |
zie Garitte.
|
FD |
Guerrouche |
-ou(d)j, Gerousse, Girousse, Garrousse: Wellicht var. van Giroux, Géroux, Garoux, Guérou. Voor -ouche, vgl. Andouche, Pigouche.
|
FD |
Guerrouche |
Probabl. hypocor. en -ouche du thème de Guér(ard)?
|
JG |
Guerry |
Guéry, w. nam. Guéri, Gueury, cf. Geury, Gheury.
|
JG |
Guerry |
zie Guerrier, Guéry.
|
FD |
Guers, van |
zie Vanguers.
|
FD |
Guersdaele, van |
zie van Geersdaele.
|
FD |
Guersouille |
1. V. WARD. — 2. Proven. Warisoulx (Loc.).
|
EV |
Guersouille |
zie Gersoul.
|
FD |
Guéry |
Guerry, Guer(r)i: 1. Zie Wery. 1346 Jehan Guerri, St-Q. (MORLET). – 2. Spellingvar. van Gueury. – 3. Evtl. LU W. vorm voor Guerrier.
|
FD |
Guesnon |
V. WARI. (Comp. : Besnard et Gasnier : l’j substitué à IV).
|
EV |
Guesnon |
zie Guinet.
|
FD |
Guesquier(r)e |
zie Gaquier(r)e.
|
FD |
Guesquière |
-ierre, cf. Gaisquière.
|
JG |
Guesse |
Var. van Goosse of Cuisse?
|
FD |
Guestaine, van |
-enne, zie Vanguestaine.
|
FD |
Guestin |
zie Gustin.
|
FD |
Guetens |
zie Geuten.
|
FD |
Guets |
zie God.
|
FD |
Gueubel |
cf. Gubel, Geubel.
|
JG |
Gueubel(le) |
zie Gobel.
|
FD |
Gueuder |
zie Goeder.
|
FD |
Gueudevert |
zie Govaert(s).
|
FD |
Gueudre |
Pour Morlet 487, anthrop. germ. gild-rad.
|
JG |
Gueudré |
-dre: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Gildrad (DNF) of Godrad.
|
FD |
Gueuff- -en |
-in. V. WULF.
|
EV |
Gueuffen |
cf. Geuffen.
|
JG |
Gueuffen(s) |
zie Goffin.
|
FD |
Gueulette |
Nom d’origine: Gueulette, à Vedrin (Nr) plutôt que var. de Guelette. Un dérivé de fr. gueule est peu probable, comp. cependant 1444 «Jehan Gueulle» AidesNamur, 18e s. «Double Gueule» Frameries (BTD 16, 251).
|
JG |
Gueulette |
zie Guelette.
|
FD |
Gueuning |
Gueur, Gueury. V. GOD (Gon, Go).
|
EV |
Gueuning |
zie Gunning.
|
FD |
Gueur |
cf. Gheur.
|
JG |
Gueur |
zie Goeder.
|
FD |
Gueurden |
-ten, zie Goorden.
|
FD |
Gueury |
zie Goederickx.
|
FD |
Gueusquin |
zie Gooskens.
|
FD |
Gueut(h)al |
zie Gotal(e).
|
FD |
Gueutal |
Gueuthal. Adaptation fr. du NF flam. Goethal(s) plutôt que var. de Gotal(le).
|
JG |
Gueuzaine |
w. (Bastogne) Gueûzène. Nom d’origine: Gueuzaine, à Waimes (Lg).
|
JG |
Guevaer |
-ar(t), -o(o)rts, -orst, Gué-, zie Gevaert.
|
FD |
Guevar |
V. WEFA.
|
EV |
Guévar |
Guévart, cf. Gévart, ici avec g dur (picard?).
|
JG |
Gueye |
Spelling voor (de) Geye < Legai.
|
FD |
Guffens |
Cf. 1472 «Serva Guffm» DénVielsalm, 1561 «Ysabeau Guffm» BourgNamur; cas oblique germ. (plus -s de génitif) de l’hypocor. Goffo, corresp. du w. Goffin; cf. Geuffen.
|
JG |
Guffens |
-ins, zie Goffin.
|
FD |
Guffens, |
Guffroy. V. WULF.
|
EV |
Guffroy |
[NF fréquent dans le PdC en 1820]. Paraît être une var. de Goffroy < Godefroid, non de Geoffroy (avec g doux), du reste mal représenté en Wallonie.
|
JG |
Guffroy |
zie Godefridi(s).
|
FD |
Guggelmeyer |
Gokemeijer: D. Gugelmeier, zoals Gugelmann < Mhd. gugel: kap, hoofddeksel (BRECH.)? Of Gôggelmann = Gaukler, Gôckler: goochelaar (DN)?
|
FD |
Gught, van (der) |
van der Gugten, zie van Gehuchten.
|
FD |
Guglielmi |
-mo, -metti, -mino: It. Patr. en dim.van Germ. VN Willem.
|
FD |
Gugte, van |
zie van Gehuchten.
|
FD |
Gui |
zie Guido(n).
|
FD |
Guianotte |
Wellicht < Guillemotte.
|
FD |
Guiart |
Guyard. 1182 «Guiardi» CartOrval, 1321 «Guido Guiardi» CartCiney, 1444 «Pierart Guiart», «Jehennette Guyart» AidesNamur, 1451 «Colar Guyar» Nismes, 1518 «Collard Guya» Dailly; nom issu de l’anthrop. germ. wid-hard ou bien dérivé en -ard de Guy (corresp. w. Wiart).
|
JG |
Guiart |
Zie Wiard.
|
FD |
Guiau |
Guyaux. 1696 «Michel Guyau» BourgNamur, 1788 «Jean-Joseph Guyaux» Mettet; nom issu de l’anthrop. germ. wid-wald; le corresp. w. est Wiaux.
|
JG |
Guiau(x) |
Guyaux, -aut, Giaux, Viau(d),Wiaux,Wyaux: Rom. vorm van Germ. VN wid-wald ‘boom-heerser’: Widaldus, Vuialdus (MORLET I).
|
FD |
Guibaud |
Patr. Rom. vorm van Wiboud.
|
FD |
Guibert |
1098 «Guiberti» St-Hubert, 1664 «Guibert Quine» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. wig-behrt. Cf. aussi Wibert.
|
JG |
Guibert |
-bard, Guybert, Gibert: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wîg-berht ‘strijd-schitterend’ of wid-berht ‘boom-schitterend’: Wi(c)bertus, Gui(d)bertus, Widbertus (MORLET I). 826 Wigbertus, 1047 Wibertus (GN); 1301 mestre Guyberte, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Guibourt |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN wîg-burg ‘strijd-burg’ of wid-burg ‘boom-burg’: Wiburcli, Gui(d)burgis, Widburga (MORLET I). 1227 Boidin filius Wiburgis, St.-L.-Houtem (GN); 1387 Jean Guibourt, Chalon (MARCHAI).
|
FD |
Guichard |
-art, -aux, Gicard: Pair. Rom. vorm van de Germ. VN wîg-hard ‘strijd-sterk’: Wichardus, Guichardus (MORLET I). Zie Wyckaert. 1384 Guiot Guichart (MARCHAI).
|
FD |
Guichard |
Guichart. 1164 «Guichardi comitis de Rosci» St-Hubert; nom issu de l’anthrop. germ. wig-hard.
|
JG |
Guiche |
Peut représenter l’hypocor. germ. du thème wig (wic-), d’où Guichard (qui précède); ou bien surnom: soit anc. fr. guiche ‘ruse, finesse’, soit pic. guiche ‘(jeu de) bâtonnet’ FEW 16, 260. Cf. aussi Guisse.
|
JG |
Guid- |
-ée, -ez, -on, Guiette. V. WID (Wid, Wi).
|
EV |
Guidard |
-art, zie Wiard.
|
FD |
Guidard |
Nom issu de l’anthrop. germ. wid-hard- qui aboutit en w. à Wiard; le -cl- inter-vocalique suggère toutefois une formation en -ard sur le thème Guid-, tiré de Guidon (ci-dessous).
|
JG |
Guide |
1304 «Renars Colins Wilheames et damoiselle Guide enfans Colin Malhar» Cart-ValBenoît; cas régime de Guidon (ci-dessous) ou prénom fém., de l’anthrop. germ. Wido. – …… |
JG |
Guide |
zie Guido(n).
|
FD |
Guidet |
-é(e), -ee, -ez, Ghidez, Gide, Gydé, Gijdé, Guiet(te), Guyette, Ghiette, Gyet, Giet, Giët, Viette, Videz, Videx: Patr. (Metr.). Dim. van Germ. VN Wido,Fr. Guidon.
|
FD |
Guido(n) |
Guyon, Guion, G(h)ion, Gijon, Gyon, Gui(de), Guy, Guwy, Ghewy, Ghewij: Patr. Rom., resp. verbogen (-on) en onverbogen vormen van de Germ. VN Wido (GN). Vgl. G(e)wijde van Dampierre = Guy de Dampierre. 1262 Guion conte de Flandre = iz68 Guido cornes Flandrie = 1275 Guis cuens de Flandre (DEBR. 1980); 136 e. Guy dit Guyon d’Estouteville, Luik (BODY); 1394 Ghy Inghel, Ip. (BEELE). Zie ook Gijs z.
|
FD |
Guidon |
1570 «Mathis Le Guidon» Bourg-Namur; hypocor. germ. Wido, au cas oblique; saint Guidon est particulièrement honoré à Anderlecht (Bruxelles) et Guido est encore un prénom flamand. Dérivés du thème Guid-: Guidet, Guidez, Gydé
|
JG |
Guidosse |
NF attesté à Lorcé dès 1780 (Genea-Net); p.-ê. forme francisée des NF flam. Quidouce, Quidousse [FD].
|
JG |
Guidosse |
zie Quidouce.
|
FD |
Guidoux |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wid-wulf’boom-wolf: Widulfus (MORLET I). Zie ook Quidouce.
|
FD |
Guienne |
Nom d’origine : Guyenne (ancien nom de l’Aquitaine)?
|
JG |
Guienne |
Wsch. Guillem, Guillen < Guillaume.
|
FD |
Guierch |
(Sarthe) of La Guerche (Indre-et-Loire, Ille-et-Vilaine, Cher)?
|
FD |
Guiet(te), |
zie Guidet.
|
FD |
Guiette |
Guyette. Dérivé en -ette (qui peut avoir désigné un homme) de Guy. Peut aussi représenter Guillette (avec -ly- réduit à -y-). -Forme masc.: 1444 «Willem Guiet» Aides-Namur.
|
JG |
Guign- |
cf. Guin-.
|
JG |
Guignard(e), |
zie Guinard.
|
FD |
Guigne |
V. WID (Win).
|
EV |
Guignet |
zie Guinet.
|
FD |
Guignier |
Proven. N. d’arbre (Espèce de cerisier). Point de repère. Synon. : Gignez. N° 244.
|
EV |
Guignies |
1302 «Ansiel de Guignies» Loi-Tournai; nom d’origine: Guignies (Ht).
|
JG |
Guigny |
cf. Ghigny.
|
JG |
Guigny |
Guignies, G(h)igny, Ghiny, Ghegny: PlN Guigny (PdC), Guignies (H).
|
FD |
Guigue |
Guigon. Pourraient être respectivement le cas sujet et le cas oblique de l’hypocor. germ. Wigo (avec une évolution phonétique différente de celle de Guiche).
|
JG |
Guigue(n) |
Guigon: Patr. Rom. vorm van de Germ. VNWigo (MORLET I).
|
FD |
Guijo(t) |
zie Wydoodt.
|
FD |
Guil- |
-beau, -bert, -in, -mard, -motte, Guil(l)- -(e)aume, -(e)main, -emyn, -ery, -et, -ia(e)m(s), -ick, -ion, -issen, -ite, -on, -otte. V. WIL.
|
EV |
Guil- -er |
-ey. V. WULF.
|
EV |
Guil(l)ard |
Zie Willaert(s).
|
FD |
Guil(l)y |
Gully: 1. Zie Guillier. – 2. Rom. vorm van Willick. – 3. Evtl. var. van Guilluy.
|
FD |
Guil(la)in |
zie Gislain.
|
FD |
Guilain |
cf. Ghilain.
|
JG |
Guilain |
zie Gislain.
|
FD |
Guilbart |
Guil(le)bert: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wil-berht ‘wil-schitterend’: Wilbertus, Guilibertus (MORLET I). – 2. Spellingvar. van Gilbert.
|
FD |
Guilbau |
Guilbaud, Guilbeau. Nom issu de l’anthrop. germ. wil-bald-. Cf. aussi Wilbaut.
|
JG |
Guilbaud |
-bau(t), -beau, Guillebault: 1. Zie Wilbaux. – 2. Evtl. spellingvar. van Gilbau.
|
FD |
Guilbert |
Guillebert, Ghilbert, Ghillebert 1635 «Guillebert Farvacque le jeune» Lille, 1676 «la vesve Guilbert le Febvre» Ruage-Ath, 1709 «Guilbert Gilson» Auvelais; nom issu de l’anthrop. germ. wil-berth-; cf. aussi Glibert et Wilbert.
|
JG |
Guilbot |
Wellicht jongere spelling van Guilbaut.
|
FD |
Guilemyn |
zie Willemijn(s).
|
FD |
Guilherme |
zie Willaume.
|
FD |
Guilhot |
zie Guillot.
|
FD |
Guiliam(s) |
zie Williaume.
|
FD |
Guilick |
zie Willick.
|
FD |
Guilielmus |
Patr. Latinisering van Willem.
|
FD |
Guilin |
cf. Ghilain.
|
JG |
Guilini |
De familie stamt af van Joannes Gilino, in Cent getrouwd in 1782 en geboren in Torno (Lombardije) (VS1992,277). It. vleivorm van Egidius.
|
FD |
Guilis(sen) |
-iz, zie Gillis.
|
FD |
Guilissen |
zie Gillis.
|
FD |
Guilit(t)e |
-ittre, zie Guillette.
|
FD |
Guilitte |
Guillitte, Guillittre. Probabl. var. de Guéritte, avec échange des consonnes liquides r > l, hypocor. de Marguerite.
|
JG |
Guiljam |
zie Williaume.
|
FD |
Guill- |
Thème anthrop. issu de Guill(aume), mais aussi éventuellement de Guy. m Dérivés: Guillard. 1426 «Guillart le Douch» TailleSoignies, 1444 «Colart Guillart» AidesNamur; comp. Willard, Woillard. –Guillet. 1657 «Michel Guillet» Haybes. –Guillette; comp. Guiette. – Guillot. 1277 «Guillos li Carreman» DettesYpres, 1280-81 «Guillos de Houssoit li atachiere» RegTour-nai, 1444 «Johans Guylhot» TerreJauche, 1444 «Guillot filz de Guyot Blisquin», 1599 «Philippe Guillot» BourgNamur; comp. Guiot, Guyot. – Guillotte. Guillaume [6e NF le plus fréquent en prov. de Luxembourg], Guilleaume, Guilliaum, Guil-liaume. 1469 «Guilheaume Grisbin» Cout-Stavelot, 1540 «Guillame Amand» Boussoit, 1544 «Johan Guilheaume» DénStavelotMy, 1576 «Guilheamme de Soy» CartCiney, 1577 «Guilheamme Goddefrin» GuillLiège, 1598 «Guillame Massart» DénWavre, 1621 «Loys Guillaime» émigré en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. wil-helm; le nom est assez fréquent, mais les formes proprement wallonnes en W- ne sont fréquentes que dans les dérivés, cf. Willame, Wyame, etc.
|
JG |
Guillain |
-in, cf. Ghilain.
|
JG |
Guillamet |
zie Willemet.
|
FD |
Guillamon |
zie Guilmont.
|
FD |
Guillaud |
Patr. Fr. vorm van de Germ. VN wil-wald ‘wil-heerser’: Willaldus (MORLET I).
|
FD |
Guillaume |
-me, -ms, zie Williaume.
|
FD |
Guillaume |
-met, zie Willemet.
|
FD |
Guillaumot |
zie Willemot.
|
FD |
Guille |
zie Will(e).
|
FD |
Guillé |
zie Guillet.
|
FD |
Guilleaume |
zie Williaume.
|
FD |
Guillebault |
zie Guilbaud.
|
FD |
Guillebert |
zie Guilbart.
|
FD |
Guillem |
zie Williaume.
|
FD |
Guillem(a)in |
zie Willemijns.
|
FD |
Guillemain |
Guillemin, cf. Guilm-, Guillem-.
|
JG |
Guillemard |
-art, -a(e)re, zie Wilmart.
|
FD |
Guillemeau |
zie Wilmeaux.
|
FD |
Guillemet(te) |
-ez, zie Willemet.
|
FD |
Guillemont |
zie Guilmont.
|
FD |
Guillemot |
zie Willemot.
|
FD |
Guillemoteau |
Patr. Dim. van Guillemot.
|
FD |
Guillemyn |
-ijn, zie Willemijns.
|
FD |
Guillen |
zie Williaume, Gillijns.
|
FD |
Guilleray |
-et: Patr. Dim. van Guillaume of Guillier, of (vanwege de fréquente £H/£-verwarring) dim. van Gilles of Gillier; vgl. Gilleron, -ot.
|
FD |
Guillère |
zie Gollier.
|
FD |
Guillerm(e) |
zie Williaume.
|
FD |
Guillermaz |
Patr. Afl. van Guillerme.
|
FD |
Guillermet |
zie Willemet.
|
FD |
Guillermin(et) |
zie Willemijns.
|
FD |
Guillernan(t) |
zie Willeman(s).
|
FD |
Guillery |
1623 «Bastien Guilleri» DénChimay; nom issu de l’anthrop. germ. wil-rîk.
|
JG |
Guillery |
Guillory: Patr. Fr. var. van Pic. Willery; zie Wilryck.
|
FD |
Guillet |
-é,-ez, zie Willet.
|
FD |
Guillet |
Guillette, cf. Guill-.
|
JG |
Guilleton |
G(u)elton, Gueltont, Geulton(t): Patr. Vleivorm van VN Guillaume. Vgl. Guillette/Guelette.
|
FD |
Guillette |
-it(t)e, -it(t)re, Guilit(t)e, -ittre, Gilit, G(u)eulette, Guelette: Metr. Dim. van Germ. VN Guillaume, Willem. Vgl. Geull(e)aume, Guelton, Guillet. 1596 Gielken of Gelette Martins van Luik, Bilzen (HERB.). Dim. van Gilles is dus niet uit te sluiten.
|
FD |
Guilliaems |
-iam(s), -iaum(s), -iaume, -ians, zie Williaume.
|
FD |
Guilliam |
-iams, -iaems, -iaums. Var. de Guillaume.
|
JG |
Guillick |
Zie Willick.
|
FD |
Guillier |
Guil(l)y: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wil-hari Vil-léger’: Williharius (MORLET I).
|
FD |
Guillin |
cf. Ghilain, etc.
|
JG |
Guillin |
Guil(a)in, Guillain: 1. Patr. Rom. vleivorm van Guillaume. Vgl. Willens. – 2. Spelling voor Gislain.
|
FD |
Guillit(t)e |
-it(t)re, zie Guillette.
|
FD |
Guillitte |
cf. Guilite.
|
JG |
Guillo(t) |
Guilhot, Guillotin, -oton: Patr. Vleivormen van Guillaume. Zie ook Williot. 1383 Huillot = Guillemot, queux du duc (MARCHAL); ±1300 Guillaume Florie = Guillot Florie (MICH. 1927, 56-7).
|
FD |
Guillon |
-ion, Guilon, Guillonnet: 1. Patr. Var. van Gillon. 1384 Barthélémy Gillon = Bertholemin Guillon (MARCHAL). – 2. Zie Willion.
|
FD |
Guillory |
zie Guillery.
|
FD |
Guillot |
Guillotte, cf. Guill-.
|
JG |
Guillotte |
Metr. Fem. van Guillot. 1384 Guillote = Guillemote, veuve de Richard Guillot (MARCHAL).
|
FD |
Guillou(x) |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wil-wulf’wil-wolf : Willolf, Wilulfus (MORLETI).
|
FD |
Guillouard |
-art, -et: Patr. Germ. VN gisil-ward ‘gijzel-bewaarder’: Gisloardus (MORLETI).
|
FD |
Guillouart |
Forme romane de l’anthrop. germ. wil-ward- ou gisil-ward- [FD].
|
JG |
Guilluy |
cf. Guelluy.
|
JG |
Guilluy |
Guil(l)y, Guel(l)uy, Gillewy, -wij, -wie, Geluwie: Metr. Rom. vorm van de Germ. VN gild-wid ‘geld-boom’: Gildoidis (MORLET I). 1194 Giluis li Cointe; 1230 Ghiluidis Nicholes, Atrecht (NCJ); 1275 Ghéluis Princete, Ghoy (VR 68v°); 1282 Jehans Alens li jouenes et Gylewis se famé = 1292 Gylwydis uxor Johannis A., Montreuil (CMM); ±1300 Pierron Gheluy = Ghelewi, Lens (DUPAS 38); Johannes Guyluy uit Harnes (PdC) trouwt in Tielt in 1629 aïs J. Guillewy. Zijn kinderen heten in 1664 en 1669 resp. Geluwy en Geluwie (VS 1979,74).
|
FD |
Guilm- |
Guillem-. Thème anthropon. tiré de la forme Guilleme, etc., var. de Guillaume, cf. Wiyeme et les dérivés du thème anthrop. Wilm- beaucoup plus fréquents en Wallonie. « Dérivés: Guillemain, Guillemin, Guil-lemyn, Guilmain, Guilmin, Guimin. 1524 «Guilmyn» DénStavelotMy, 1551 «Nicolas Guillemin», 1629 «Bastien Guilmin» BourgNamur. – Double dérivé: Guilleminot. – Guilmet. Propr’ Guillemet. – Forme fém. : 1544 «Guillemette de Flone» BourgNamur, 1561 «Guillemette Pierre» DénFlorenville. –Guilmot, Guillemot, Ghilmot. 1565 «Jacquemyn Guilmot» CoutStavelot, 1602-3 «Thomas Guillemot» TerriersNamur. – Dérivé en -otte: 1303-7 «Mentions Guillemote de Hanrech» PolyptSalzinnes, 1540 «Guille-motte Graisse Cauwe» Papignies.
|
JG |
Guilmain |
zie Willemijns.
|
FD |
Guilmant |
zie Willeman(s).
|
FD |
Guilmard |
zie Wilmart.
|
FD |
Guilmatre |
W. hypercorrectie voor Guilmotte.
|
FD |
Guilmet |
zie Willemet.
|
FD |
Guilmin |
zie Willemijns.
|
FD |
Guilmont |
Guillemont, Guillamon: Patr. Rom. vorm van Germ. VN wil-mund ‘wil-bescherming’/ Willemundus, Guillemundus (MORLETI).
|
FD |
Guilmot |
zie Willemot.
|
FD |
Guilon |
zie Guillon.
|
FD |
Guilvert |
zie Wilwerth.
|
FD |
Guily |
Guimy. Paraissent obscurs comme noms de personne ; -y ne peut guère représenter w. -f (ft. -ier) si, à l’initiale, un thème wil- ou wim- ne donne pas en w. Wil- ou Wim-; comme nom d’origine, Guilly est le nom de deux communes (Indre et Loiret).
|
JG |
Guily |
zie Guilly.
|
FD |
Guimard |
Guymard, Guemard: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wîg-mêr ‘strijd-beroemd’: Wimarus (GN).Vgl.Wimmers.
|
FD |
Guimaud |
Guimin, Guimond: Spelling voor Guillemeau, Guillemin, Guillemond.
|
FD |
Guimbert |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN win-berht ‘vriend-schitterend’: Wimbertus, Guimbertus (MORLET I).
|
FD |
Guimin |
cf. Guilmin, Guillemin.
|
JG |
Guimin |
Var. van Guillemin.
|
FD |
Guin- |
Guign- (avec mouillement). Du thème anthropon. germanique win-. • Dérivés: Guignard, Guinard, au fém. Guignarde. 1636 «Christine Guinart» BourgNamur; soit win-hard-, soit dérivé en -ard\ éventuellement dérivé de fr. guigner. –Guinéa (dérivé en w. liég. -ê. lat. -ellut). –Guignet, -ez, Ghignet, Ghinet, Guinet, sans doute aussi Gignez, Gigniez. 1620 «Nicolas Guinet» BourgDinant. – Guinotte. Dérivé en -otte (qui peut avoir désigné un homme). Autres dérivés: 1646 «Pierre Guinon» BourgNamur. – 1677 «François Guinot» BourgNamur; cf. aussi 1279 «Gilos li Guignos» ComptesMons, à rattacher au fr. guigner (cf. Guignard(e), ci-dessus).
|
JG |
Guinand |
de Gienanth, von Gienanth, Diegenant, Dignant: Patr. Guinand is de Rom. vorm van de Germ. VN Wijnand (zie Wynants). Het geslacht Guinand emigreerde uit Bourgondië naarde Faits, waar de naam sinds het begin van de i8e e. Gienanth gespeld wordt (BRECH.). InBelgië kreeg de FN het Fr. adelspartikel de. Zo werd Degienanth tot Diegenant.
|
FD |
Guinard |
Guignard(e), Guinyard, Guénard, Guenar(d): Patr. Rom. vorm van de Germ. VN win-hard ‘vriend-sterk’: Win(eh)ardus, Guinardus (MORLET I). Guignard (met gemouilleerde n) gaat makkelijker terug op: 1034 Wignardus (GN). Guignard kan zelfs var. zijn van Gagnard, blijkens Guignepain = Gagnepain.
|
FD |
Guinaud(eau) |
Guenault: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN win-wald Vriend-heerser’: Winewaldus (MORLET I).
|
FD |
Guincho |
Ginchon: Patr. Afl. op -eçon van Germ. win-naam.
|
FD |
Guinchon |
Var. de Guichon, hypocor. de Guichard? Cf. aussi Guiche.
|
JG |
Guinée |
zie Guinet.
|
FD |
Guinemer |
zie Wenemaers.
|
FD |
Guinet |
-ée, -ee, -ez, Guignet, Gign(i)ez, Ghi(g)net, Guenet, -é(e), -e, Guaisnet, Guenin, -ot, -oun, Guesnon: Patr. Dim. van Germ. VN Wini ‘vriend’ of van Guinard. Of verkorting van Hug(ue)net, Hug(ue)nin. 1386 Huguenin Gueney, Avallon (MARCHAL); 1496 Jean dit Guinet, LU (ASM II).
|
FD |
Guinier |
Patr. Germ. VN win-hari ‘vriend-leger’: Winiheri, Winerius (MORLET I).
|
FD |
Guinis |
zie Geenis.
|
FD |
Guinot(te) |
Gignot: Patr. (Metr.). Dim. van Germ. win-naam; vgl. Guinet. 1338 Jehan Ghignot, Zinnik; 1339 Colart Ghignos, Bergen (CCHt).
|
FD |
Guinsbour |
Proven. Gunzburg (Ville allem.). Synon. : Guns-, Gunz- -bourg.
|
EV |
Guinsbourg |
Nom d’origine: Gûnzburg (Bavière).
|
JG |
Guinsbourg |
zie Gunzburg(er).
|
FD |
Guintens |
zie Quinten(s).
|
FD |
Guinyard |
zie Guinard.
|
FD |
Guio(t) |
zie Wydoodt.
|
FD |
Guiomar(d) |
Guyomard: Patr. 1. Wsch. var. van Guimard. Vgl. 136 e. Guidomarus (LE MENN). 1424 Jan Guyomaert, Dk.-Bg. (PARM.). – 2. Er is ook een Bretonse FN Gwionvarch ‘waardigeen goed paard te bezitten’, die in 1633 Guyomaren in 1672 Guyomard werd (LE MENN).
|
FD |
Guion |
Guyon, Gyon. 1224 «Guion de Saint Fol» ChartesFlandre, 1265 «mon sangnor Guion de Behegny» CartOrval, 1276-77 «maistre Guion» CharitéTournai, 1324 «monsr Guyon doyen de la chrestientet d’Ivoix» CartOrval, 1744 «Pierre Guion» Romerée; cas régime de Guy.
|
JG |
Guion |
zie Guidon.
|
FD |
Guiot |
Guyot, w. nam. Guiyot. 1289 «Guiot d’Upigny» CensNamur, 1294 «Guios do Castel» CensNamur, 1351 «Guyot Maltalhiet» FiefsLiège, 1444 «Guyot bouvier Collait Hellin», 1580 «Jean Guio» BourgNamur, 1601 «Gile Guyot, charpentier» BourgDinant, 1630 «Martin Guyo», 1664 «Jean Guiot» BourgNamur; dérivé de Guy, évent. de Guillaume, cf. Guillot (cf. aussi la note sur le thème Gi-).
|
JG |
Guiraud(on) |
Guiro, zie Géraud.
|
FD |
Guirche |
Nom d’origine: Guirsch (Lx).
|
JG |
Guiroche |
Proven. ,,Roche du sieur Guy ». (L.D.).
|
EV |
Guirs(ch) |
Guirche, Giersch: PlN Guirsch (LX).
|
FD |
Guirynen |
zie Quirin.
|
FD |
Guis |
1256 «Guis» ChartesFlandre, 1324 «Guys doyens» CartOrval, 1449 «Guys le taneur» AidesNamur, 1501 «Guis de Baudrenghien» AidesHainaut, 1623 «Jean Guis» DénChi-may; nom issu de l’anthrop. germ. Wido au cas-sujet, cf. Guy.
|
JG |
Guis |
Guise, zie Guys, Gijs.
|
FD |
Guis- -et |
-gand, -(g)lain, -on. V. WID (Wiz).
|
EV |
Guis(se)mé |
de -me, de Guissmé, -me, zie de Gersem.
|
FD |
Guisard |
zie Guissart.
|
FD |
Guisbier(s) |
zie Gisbierre.
|
FD |
Guisch(er) |
Wellicht < Guirsch.
|
FD |
Guisel(a)in |
zie Gislain.
|
FD |
Guisen |
zie Gijsens.
|
FD |
Guisez |
Guizet, Ouizet, Guis(s)et, Gisset: Patr. Dim. van de Germ. VN Wiso: Guiso (MORLET I). 1404 Person Guyset, Laon (MORLET); 1443 Aelis Guisette,Dk.(TTT).
|
FD |
Guisgand |
Gisgand. NF de la région d’Anzin et de Raisinés (départ. Nord); probabl., comme les NF Gigant et Gigas, d’une forme apparentée à anc. prov. gigant ‘géant’ (comp. anc. pic. glgantin) FEW 34, 135a, avec s graphique?
|
JG |
Guisgand |
zie Gisgand.
|
FD |
Guisl(a)in |
Guisoland, zie Gislain.
|
FD |
Guislain |
cf. Ghilain.
|
JG |
Guiso(t) |
Guison: Patr. < Germ. VN Wiso. 1438 Thomas Guisot, Laon (MORLET).
|
FD |
Guisoland |
cf. Ghisoland, Ghuisoland.
|
JG |
Guiss- |
Guis-. De l’anthrop. germ. wig- (wic-), hypocor. Wigo, avec traitement secondaire ch/st m Simple: Guisse, Guise (corresp. à Guiche). 1472 «Guyse d’Estenoy escuier» DénChiny, 1748 «Henri Guisse» Nandrin [à envisager aussi une graphie négligée pour le NF flam. fréquent Ghys et Gys, cf. 1256 «Guis», 1268 «Guys» ChartesFlandre, cf. aussi Guis (ci-dessus)]. Dérivés: Guissard, Guissart (dérivé en -ard ou wig-hard-); corresp. au fr. Guichard; cf. aussi G(h)yssaert. – Guisset, Guiset, Gisset. 1511 «Ghillain Guiset = Ghuyset» Ladeuze. –Guisson, Guison. 1576 «le fils de Guison Lardinoy» BourgLiège. – Guisot, Guiso.
|
JG |
Guissart |
-ard, Guisard, Guizard: 1. Germ. VN wîs-hard’wijs-sterk’: Guisardus (MORLET). – 2. Var. van Guichard.
|
FD |
Guisse |
Chuisse: 1. W. weergave van Gijs. – 2. Zie Guys.
|
FD |
Guisset |
zie Cuisez.
|
FD |
Guisson |
Patr. Var. van Fr. Guichon, afl. van Guichard. Of Pic. var. van Guison < Germ. VN Wiso; vgl. Cuisez, Guisot.
|
FD |
Guisssen(ne) |
zie Gijsens.
|
FD |
Guit(t)on |
Witon, Voiton: Var. van Guidon. 1449 Samson Ghiton, Dk. (TTT).
|
FD |
Guitard |
-art, Guittart, zie Wiard.
|
FD |
Guiter, (de) |
Guitter, zie de Guytter.
|
FD |
Guitte |
Deguit(t)e, Deguide: Patr. Rom. onderwerpsvorm Guide/Guite van de Germ. VN Wido.Ndl.Wijt.
|
FD |
Guizard |
zie Cuissard.
|
FD |
Guizet |
zie Cuisez.
|
FD |
Gul |
Gül: Patr. D. FN Güll, gerond < Gill: Egidius.
|
FD |
Gul- |
-ekers, -ikers. Proven. Gulke (,,Goé », Loc.), avec suffixe -er, d’ orig.
|
EV |
Gulck, van |
zie van Gulik.
|
FD |
Guldemond |
-mont: BN Gouden Mond voor een welbespraakte. Vgl. Bédoret, D. Güldenmund, Gr. Chrysostomos. 1368 Guldemonts, Tnh. (VERB. II); 1374 Gillis Guldemont, Gb. (SCHR.).
|
FD |
Guldemont |
Guldémont. Inconnu comme topo-nyme; Carnoy 251 explique Guldemond comme un sobriquet néerl. : bouche d’or (comp. le grec chrysostomos).
|
JG |
Gulden |
BN Gulden: gouden, verguld. Misschien voor een goudsmid. Vgl. Doret. 1374 Jhan de Guldine, Ktr. (DEBR. 2002); 1448 Arnoldus Guldene, Diest (VdP).
|
FD |
Guldenbergh, van |
PlN Guldenberg in Marke, Westrozebeke, Wevelgem (WV), Asse (VB). Vgl. Van Gouwbergen.
|
FD |
Guldenpfennig |
BN Gouden Penning.
|
FD |
Guldentop |
au génitif: Guldentops, Gullen-tops. 1424 «Peter Guldentop» Lierre; néerl. gouden + moy. néerl. top ‘chevelure’, surnom de qqn aux cheveux d’or, aux cheveux roux [FD].
|
JG |
Guldentop(s) |
Gullentops, Gulde(r)tops: BN voor iemand met gouden (rood, ros) haar. Mnl. top: hoofdhaar, lokken. Vgl. van top tot teen, D. Zopf. 1424 Peter Guldentop, Lier (FRANS).
|
FD |
Guldentops |
Proven. ,,Pointe dorée ». Caractéristique d’une habitation. N°212.
|
EV |
Gulders |
zie de Gelder.
|
FD |
Guldo(l)f |
zie Geldolf.
|
FD |
Gulekers |
Gulicher, zie Gulikers.
|
FD |
Gulekers |
Gulikers. Avec -s germ. de génitif, ethnique (dérivé en -er) de Julien, néerl. Gulik, fr. Juliers (Rhénanie).
|
JG |
Guli(ck)x |
Gul(l)ick: 1. PlN Gulik. Zie Van Gulik. – 2. Uit Gulinck(x), zie Goelen(s).
|
FD |
Gulielmi |
Patr. It. vorm van Germ. VN Wilhelm.
|
FD |
Gulik, van |
(van) Gulick, van Geleuken, van Gulinck, van Cul(c)k, Gullick: PlN Julien, Ndl. Gulik (NRW). 1286 Heinrike van Gulike, Dordrecht; 1299 sone heren Willemps van Ghulic, Mtr. (CG).
|
FD |
Gulikers |
Gul(e)kers, Gelker, Gulicher, Julikers, Jùlich(er), Julicher: Afkomstig van Gulik (NRW). 1543 Jacob Gulickers, Aw.; 1580 Jan Gulcker, Ottweiler bij Gulik-Aw. – Lit.: B. GULIKERS, Gulikers…, Maastricht, 1983.
|
FD |
Gulin(ck) |
-inx, zie Goelen(s).
|
FD |
Gulinck, van |
zie van Gulik.
|
FD |
Gulix |
zie Gulickx.
|
FD |
Gulk, van |
1. PlN Gülke, Ndl. Gulke (bij Eupen). – 2. Zie van Gulik.
|
FD |
Gulkers |
zie Gulikers.
|
FD |
Güllekes |
zie Gillekens.
|
FD |
Gullentops |
zie Guldentops.
|
FD |
Gulli(ck)x |
Wsch. = Guli(ck)x (met d-epenthesis).
|
FD |
Gullick, (van) |
zie van Gulik, Gulickx.
|
FD |
Gullinck |
zie Goelen(s).
|
FD |
Gully |
NF d’origine alsacienne (GeneaNet).
|
JG |
Gully |
Zie Guilly.
|
FD |
Gulpen, (van) |
(van) Gülpen, Gulpenne: PlN Gulpen (NL) en in Homburg (LU). 1259 Th. de Golopia, Aken (CVD); 1379 Lambrecht van Ghulpen, Diest (HB369).
|
FD |
Gultekin |
Gultekin: Patr. Dim. van VN Geldolf/Gildolf, met geronde klinker (vgl. Guldolf ). 1387 Ghildolf van Bedruwane = 1382 Ghildekin van Bedruaen; 1397 Ghildekine den Coninc = 1398 Ghidolf le Coninc, Meulebeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Gultens |
Var. van Geldens. Vgl. Gultekin.
|
FD |
Gummersbach |
PlN (NRW).
|
FD |
Gumpert |
Gumprecht, zie Gombert.
|
FD |
Gumpert |
V. GOD (Gon).
|
EV |
Gunderbeek, van |
zie van Groenderbeek.
|
FD |
Gunegand |
Nom issu de l’anthrop. germ. cuni-gang-? Le féminin cuni-gundi > Cunégonde ne paraît pas exclu.
|
JG |
Gunning |
Gueuning, Geune(n)s, Geunis: Patr. Wellicht afl. van Germ. gunth-naam. Vgl. Gonne = Aldegonde (LIND.). 1321 Henricus Gunning; 1322 a Johanne Gonning = 1332 Johanne Gunninc, Hoegaarden (C.BAERT). Vgl. Geudin.
|
FD |
Guns |
Gunst. Hypocor. néerl. de G(h)eude, Geu-din, -ens [FD].
|
JG |
Guns |
zie Geudin.
|
FD |
Guns(t) |
1. Car. mor. Gunst, ,.Faveur ». N. d’H. charitable. — 2. V. GOD (Gonz).
|
EV |
Gunsberg(er) |
Ginsberg: De als bergnaam gereïnterpreteerde FN Gunzburg(er). Gunsbourg, zie Gunzburg(er).
|
FD |
Gunsch, de |
Var. van De Gunst.
|
FD |
Gunsel, van |
PlN. Vl. uitspr. van Van Hunsel?
|
FD |
Gunsing |
Patr. D. FN Gùnzing < VN Gunzo, dim. van gunth-naam.
|
FD |
Gunst |
zie Geudin.
|
FD |
Gunst, de |
Reïnterpretatie van Guns(t) < Geuns / Geudin? Of var. van De Gynst < Van der Ginste?
|
FD |
Gunst, van der |
M.i. < Van der Gucht/Van der Gust (zie van Gehuchten); maar een var. van Van der Ginste is niet uit te sluiten.
|
FD |
Gunt(h)er |
Gunt(h)er, Guenter, Conter: Patr. Germ. VN gunth-hari ‘strijd-leger’: 1064 Gunterus (GN). 1379 Lijsbeth Ghunters, Diest (HB 369).
|
FD |
Gunthardt |
zie Gondar.
|
FD |
Gunzburg(er) |
Gunsbourg, Ginsburg(h), G(u)insbourg, Ginzbourg: PlN Gùnzburg (BEI). Vgl. ook Gusenbourg. 1344 der Güntzburger, Esslingen (BRECH.).
|
FD |
Guray |
Le suffixe -ay (w. -ê, lat. -ellu) paraît bien liégeois; cf. Guériat (avec suffixe nam. -ia?) ou le thème Gheur?
|
JG |
Gurchom, van |
zie van Gorkum.
|
FD |
Gurdain |
cf. Gord(a)in.
|
JG |
Gurdain |
V. Gourd.
|
EV |
Gurdain |
zie Gourdin.
|
FD |
Gurdal |
Var. de Grondai, avec métathèse?
|
JG |
Gurdebeke |
cf. Gortebeke, -eeck.
|
JG |
Gurdebeke |
zie Gortebeeck.
|
FD |
Gurfink(i)el |
zie Garfunkel.
|
FD |
Gurickx |
-ics, zie Goederickx.
|
FD |
Gurin(ckx), |
zieGorin.
|
FD |
Gurman(n) |
zie Goedermans.
|
FD |
Gurn- -et |
-ey. (Pour Guern-). V. WARD (Warn).
|
EV |
Gurnade |
Sans doute par métathèse du NF Grenade (plutôt que w. liég. guèrnâte ‘crevette’), cf. 5.5.1784 «Cristoffe Gurnaude (…) led. S. Grenaude [de Petit-Rechain] » (not. Chauwistrée, Hervé) [JH, NFw].
|
JG |
Gurnade |
zie Grenade.
|
FD |
Gurné |
Gurnet. 12.11.1579 «Jacques de Gurné», 28.11.1580 «Libert de Gurné dit de Hazeur», 1582 «Robert Gurnet» Bourg-Namur, 18.11.1625 «Thiry de gurné dit Piro-net» Hervé (arch. Franchise et Ban); nom d’origine : Gurnée, à gurné, autrefois -é, à Bat-tice (arr. Verviers), cf. BTD 54, 86-7 [JL, N Fw] ; sinon, var. de Grenet, avec métathèse.
|
JG |
Gurnet |
Gurné, zie Grenet.
|
FD |
Gurny |
1675 «Henry le Gurny de Stembert» Louveigné (BTD 26, 260); var. avec métathèse du NF Grenier, sans doute surnom: marchand de graines à semer.
|
JG |
Gurny |
zie Granier.
|
FD |
Gurp, van |
zie van Gorp.
|
FD |
Gurten(ne) |
zie Goorden.
|
FD |
Gus |
zie Goos.
|
FD |
Gus- -bin |
-lin, Gusset, Guz- -ik, -y. V. WID (Wiz).
|
EV |
Gusbin |
Variante de Ghisbain.
|
JG |
Gusbin |
zie Ghisbain.
|
FD |
Gusem, de |
zie De Gersem.
|
FD |
Gusenbourg |
Gousenbourger: W. verhaspeling van Günzburg(er). Gusenbourg door metathesis ns/sn.
|
FD |
Gusenbourger |
Francisation de Günburger, gentilé de Günburg in Beieren (All.) [FD].
|
JG |
Guske(n) |
Güsken: Patr. 1. Dim. van Gus = Goos. Zie Gooskens. – 2. D. FN Guschke=Juschke, Litauws voor Georg.
|
FD |
Gusman |
zie Gutzmann.
|
FD |
Guss |
zie Goos.
|
FD |
Gussé |
-ee, zie Guchez.
|
FD |
Gussé |
NF (attesté aussi en Lorraine par GeneaNet) d’origine incertaine, probabl. distinct de Guchet, -ez.
|
JG |
Gussem, van |
zie van Geetsom.
|
FD |
Gusseme, (de) |
zie De Gersem.
|
FD |
Gussen(s) |
zie Goossen(s).
|
FD |
Gussenhoven |
Gustenhoven, Gutsenhoven: PlN Gussenhoven in Orsmaal (VB).
|
FD |
Gust |
Wsch. = Gus, met paragogische t.
|
FD |
Gust- |
Thème anthropon. par aphérèse de (Au)guste. Dérivés: Gustin. 1507 «Gustin Dauvin», 1519 «Hanin Gustin», 1611 «Cathin Gustin» BourgNamur, 1625 «Martin Gustin» émigré en Suède, 1683 «Guillaume Gustain» Houdremont; aphérèse d'(Au)gustin. – Gustine. Forme fém. du précédent ou bien dérivé avec aphérèse d’Augustine (matronyme). – Gustot. 1692 «Jean Gustot» Fosses-la-ville. Gutkin. 1302 «Jehans Guitekins monnoiiers» LoiTournai ; dérivé en -kin sur un thème Güt- plutôt que surnom: all. Gutkind ‘bon enfant’.
|
JG |
Gust- -in |
-ot. V. GOD (Goz) et Augustin.
|
EV |
Gustave |
Gustafsson: Patr. Zweedse VN Gustaf.
|
FD |
Guste, van de(r) |
zie van Gehuchten.
|
FD |
Gustenhoven |
zie Gussenhoven.
|
FD |
Gustin |
-ing(s), -inné, Guestin, Gusting: Patr. Korte vorm van HN Augustin(us). 1414 Willem Gustijn, Oudenbiezen (MNT 527); 1519 Hanin Gustin, Namen(RBN).
|
FD |
Gustinne |
Proven. Custinne (Loc.).
|
EV |
Gustot |
Patr. Dim. van Lat. HN Augustus.
|
FD |
Gut(t)wein |
Gutwien: D. BN: goede wijn.
|
FD |
Gute(r)man(n) |
Gutterman(n), Gutelman, Gutman(n), Gutmanss, Guttman(n): D. FN, equivalent van Goeman(s).
|
FD |
Gutenkauf |
zie Gudenkauf.
|
FD |
Gutfreund |
D.BN. Vgl. Goedvriend, Bonami.
|
FD |
Gutgens |
zie Geuten.
|
FD |
Guth |
Guth, Gutt(er): D. BN: goed(gezind).
|
FD |
Guth, van der |
zie van Gehuchten.
|
FD |
Gutierrez |
-es, Guttierez: Sp. Patr. VN Gutierre < West-Gotische VN op -hari.
|
FD |
Gutkint |
-kin(d): D. équivalent van Goedkindt.
|
FD |
Gutknecht |
Guthknecht: D. BN voor een goede ridderknaap.
|
FD |
Gutmacher |
Goetmakers, -mae(c)kers, -maeker, -mae(c)kere, Goedmakers: Russisch-joods Gutmacher: Hutmacher (GOTTSCHALD): hoedenmaker. 1763 Fr. Goetmakers, Eindhoven-Aw.(AP).
|
FD |
Gutman |
Guttmann, Guttmann, au génitif: Gutmans. NF all. corresp. au fr. Bonhomme.
|
JG |
Gutman(n) |
-mans, zie Gute(r)man(n).
|
FD |
Gutmer |
Patr. Germ. VN gud-mêr; vgl. Gommer, Goemaere.
|
FD |
Gutschoven, (van) |
(van) Gutshoven, (van) Gutscoven: PlN Gutskoven (L). 1487 Mertten van Gutschoven, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Gutsenhoven |
zie Gussenhoven.
|
FD |
Gutsman(n) |
Guzman, Gusman, Gütz: D. FN Gutsmann, Gu(t)zmann. Patr. Afl. van VN Gutz < Germ. god-naam, b.v. Gottfried.
|
FD |
Gutt |
zie Guth.
|
FD |
Gutte, van |
PlN Gutte in Ronse (OV).
|
FD |
Guttekoven |
Guytecoven: PlN Kuttekoven (L), Guttecoven (NL). 1325 Gosewinus de Guttenkoven, Mtr. (SKM m); 1419 Jean de Cuttecoven, Luik; 1462 Johannes de Guttichoven, Bs. (Midd. 1973,128-131).
|
FD |
Gutter |
zie Guth.
|
FD |
Gutterman(n) |
zie Gute(r)man(n).
|
FD |
Guttierez |
zie Gutierrez.
|
FD |
Guttman(n) |
zie Gute(r)man(n).
|
FD |
Gutweter |
D. BN Gut(es) Wetter: goed weer. Vgl. E. Fairweather; Mvl. Scoonweder (DEBR. 1970).
|
FD |
Gutwirth |
D. BN: goede waard.
|
FD |
Gutzeit |
BN Goede tijd, goed weer. Vgl. Bontemps.
|
FD |
Guwy |
zie Guido(n), Gouwy.
|
FD |
Guy |
Nom issu de l’anthrop. germ. Wido (au cas sujet), cf. aussi Guis. * Pour le cas oblique, les composés ou dérivés : Guyard, -aux, -ette, -on, -ot, cf. Guiart, etc.
|
JG |
Guy |
zie Guidon.
|
FD |
Guy- -ard |
-aux, -ette, -laine, -omard, -ot, Gybels, Gygax, Gygli. V. WID (Wi et Wik).
|
EV |
Guyart |
zieWiard.
|
FD |
Guyaut |
-aux, zie Guiau(x).
|
FD |
Guybert |
zie Guibert.
|
FD |
Guydegoven |
zie Gudegoven.
|
FD |
Guyette |
zie Guidet.
|
FD |
Guyken |
zie Geukens.
|
FD |
Guylinck |
zie Goelen(s).
|
FD |
Guymard |
zie Guimard.
|
FD |
Guyomard |
zie Guiomard.
|
FD |
Guyon |
zie Guido(n).
|
FD |
Guyonnaud |
-et, -ot: Patr. Dim. van Guyon.
|
FD |
Guyot |
zie Wydoodt.
|
FD |
Guypen |
Patr. Var. van Gobin/Gubin; of var. van Gypen, met ronding van i tot u (Brabants ui) o.i.v. bilabialep (vgl. Wvl. pupe: pijp, FN Puype).
|
FD |
Guypers |
Patr. Var. van Gypers (vgl. Guypen). Of < Gubers, Gobert (vgl. Gobin/Gubin).
|
FD |
Guys |
Guis, Ghuys, G(h)uisse, Guise, Ghuusse, Ghuysen(s), Guys(s)ens: 1. Var. van Goos(sens). 1298 Johannes Guse; Mabe Ghus = Mabe Gusins, Kales (GYSS. 1963); 1386 Jan Guuse, Eine (CASTELAIN 2002). – 2. Zie ook Gijs.
|
FD |
Guyse, van |
van Guijse, van Guysse, van Guyze, van Guijze: 1. Heerlijkheid Guysen (Oostende) en een leengoed Guysen in Gistel (WV) (DF V). 1398 Jan van Ghusen, Oostrozebeke (DEBR. 1970). – 2. PlN Gehuse > Guse: gehucht. i$e e. up de ghuse in den brantackere, Stekene; 1320 Marg. dicta de Guse, Waas (VS 1976,52); 1361 Petro de Guse, Dend.(CBD).
|
FD |
Guyt(t)er, de |
(de) Guiter, Guitter: BN voor een spotter. Afl. van Mnl. guten: guiten, spotten, de geksteken. 1180 Willem f. Guthers, Bg. (LEYS 1957′); 1281 Fortlif relicta Guters, Uitkerke (HAES. 1957); 1286 Hannin Gutra, Bg. (CG).
|
FD |
Guyt, van |
zie van Geet.
|
FD |
Guytecoven |
zie Guttekoven.
|
FD |
Guytenaer(e), de |
de Guijtenaer: Wsch. < De Guchtenaere.
|
FD |
Guz(e) |
Patr. Var. van Goos of D. Gutz (zie Gutsmann).
|
FD |
Guzman |
zie Gutsman(n).
|
FD |
Guzy |
NF importé des Pyrénées-Orientales ou de Charente-Maritime (GeneaNet).
|
JG |
Guzzi |
Guzzardi, zie Guccio(ne).
|
FD |
Gvirtman |
Rom. adaptatie van. D. Wirtmann: waard. Vgl. Gwalter = Walter (BRECH.).
|
FD |
Gy- |
-o, -pens, -pers, Gyre, Gys- -brecht, -e. V. WID (Wi et Wiz).
|
EV |
Gyard |
zie Giard.
|
FD |
Gybels |
cf. Gubel. Gydé, cf. Guide, -et.
|
JG |
Gyde |
zie Gide.
|
FD |
Gydé |
Gijdé, zie Guidet.
|
FD |
Gyebels |
zie Gijbels.
|
FD |
Gyemant |
Spelling voor Guillemant; zie Willemans.
|
FD |
Gyenes |
-is, zie Geenis.
|
FD |
Gyes, van |
van Geys, van Geijs, van Ghise: Var. van Van Guyse? PlN Guyse in Vervins (Aisne) (TW)? 1679 Lucretia van Gijs, Lo (CRAEYE).
|
FD |
Gyesbreghs |
-berghs, Gijesbrechts, zie Gyselbrecht.
|
FD |
Gyet |
cf. Giet, Giët (cf. sous Gi-).
|
JG |
Gyet |
zie Guidet.
|
FD |
Gygax |
zie Gisgand.
|
FD |
Gyger, (de) |
zie Geiger.
|
FD |
Gykiere |
cf. Gaisquière.
|
JG |
Gykiere |
zie Gaquier(r)e.
|
FD |
Gylaer(s) |
zie Gillaert.
|
FD |
Gylain |
zie Gislain.
|
FD |
Gylbert |
zie Gilbert.
|
FD |
Gylda |
V. GILD.
|
EV |
Gyles |
zie Gillis.
|
FD |
Gyling |
zie Gieling.
|
FD |
Gylsen |
Patr. Gillis is de vernederlandste var. van Gilles, via een gelatiniseerde vorm Gilius < Egidius. Gr. HN Aegidius (Gr. aigiàion: geitje). Volgens K. MICHAELSSON (Egide > Gilks.Etude d’onomastique. Mélanges offerts à Johan Vising, 1925, 336-358) is Egidius een laat-Latijnse vorming op basis van de Lat. VN Eggius. 1207 Egidius de Odeghem; 1210 Gillis de Monte (GN); 1305 Griele Giels = 1307 Griele Gils, Ip. (BEELE); 1410 Gheert Gielijs zone, Aw. (ANP); 1607 Gielis Scheurwegge = 1622 Aegidius Scheurwegen, Reet (ROEL. 1951, 13); 1603 Gilis Gilis, Haren (IOT). De naam Gillis werd vaak verward met Gil(le)bert en Giselin (DEBR. 1970,506). 1310-60 Ghiselin Hubare= Gillis Hubare, Groede-Oostburg (LEYS 1953,140).
|
FD |
Gylsen |
zie Gillis.
|
FD |
Gyns(t), de |
zie van de(r) Ginste.
|
FD |
Gynsterblom(me) |
zie Gensterblum.
|
FD |
Gyo |
zie Wydoodt.
|
FD |
Gyon |
cf. Guion.
|
JG |
Gyon, |
Gijon, zie Guidon.
|
FD |
Gypen |
Var. de Gueben?
|
JG |
Gypen(s) |
Gijpen(s), Geypen(s), Geijpen(s), Gieben(s), Gibens, Geib(en), Gueibe(n), Gijps, Gips, Gep(t)s, Geb(t)s, Guebs, Gueib: Patr. < Germ. VN Gijzelbrecht (LIND.) of een geb-naam (Gevaard). 1188 Gebin (GN); Gibo, Gippo (MORLETI). 1280 Gicebrecht Gibe, Oudenbiezen (OGO); 1286 Willames Gibbins, St.-Win. (MANTOU 1972,447); 1310 Ghizelbertus Bac = 1314 Ghibo dictus Bac, Tongerlo (VERB. 78); 1443 Henric Ghijbs sone, Lichtaard; 1450 Ghiselbrecht Lammins fs. Ghibins, Bredene (LIND.).
|
FD |
Gypers |
Gijpers: Patr. < Gijberts, Gijbrechts; zie Gyselbrecht. Vgl. Gypen(s).
|
FD |
Gyr |
Gyre, au génitif: Ghiers. Var. de Geer(s), hypocor. de Gér(ard). Dérivé: 1366 «Gerar dit Ghierekin del Marée» Jupille.
|
JG |
Gyr(e) |
zie Geerts.
|
FD |
Gys |
au cas oblique germ.: Gysen, au génitif:
|
JG |
Gysbergh(s) |
-ber(g)s, -berts(en), -brecht(s), -breg(h)ts, -bregs, zie Gyselbrecht.
|
FD |
Gysbrecht(s) |
cf. Gijsbrecht.
|
JG |
Gyseg(h)em, van |
(van) Gijseg(h)em, van Gyzeg(h)em, van Gijzeg(h)em, van Geyseghem, van Ghyseg(h)em, van Ghijseghem, Gysegom, Gijsegom, Geysegom(s): PlN Gijzegem (OV). 1288 Hildegardis de Gysenghem, Cent (GN); 1304 Rassonis de Ghisenghem (AZT 91).
|
FD |
Gysel |
Gysels, Gyssels, cf. Gijsel(s).
|
JG |
Gyselaers |
Gijselaar, -aers, Gyzelaers, Giesela(e)re, -1er, de Geysel(a)er, Geijselaers, Geyselaers, de G(e)yseleer, de Geijselaer, -eer, Geisseler, Gisselaire, -eire: 1. BN voor de gijzelaar, de gegijzelde. 1398 Heinric Ghiselare; wedewe Willem Ghiselaers, Tielt; 1398 Ghiselin de Ghiselare, Wingene (DEBR. 1970). – 2. Reïnterpretatie van Germ. VN gîsl-hari ‘gijzel-leger’: Gisleharius, Gislarius (MORLET I). 1441 Giselerus dictus Ghiseler, Den Bosch (GOR.). Vgl. Geiszler.
|
FD |
Gyselbrecht |
-berghs, Ghyselbrecht, Ghijsel-, Gijsbrecht(s), -breghts, -breg(t)s, Gysbrecht(s), -breg(h)ts, Gyesbrechts, Gijes-, Gyesbregts, -breghs, Ghys(e)brecht(s), Ghijs(e)brecht(s), Ghisbrecht, Geysbregh(t)s, -bregts, Geijsbregts, Gijbrechts, Ghijbrecht, Ghiesbreght, Giesbrecht, Giesber(t)s, Gysberts(en), Gijsberts(en), Gisbert(s), -ers, -ertz, Gysbergh(s), Gysber(g)s, Gijsber(gh)s, Ghysbergh, Gyesberghs, Gyzebergs, Gyseberg(h)s, Gysebergt, Gijsebergs, Geysebergs, Gijsenberg(s), -bergh, Gysenberg(s), -bergh, Ghysenbergh(s), Ghijsenbergh, -bergs, Geysenberg(s), -bergh(s), Geijsenbergh(s), Gysemberg(s), -bergh(e), -bergt, Gijsemberg(t), Geysembergh(s), Gheysenberghs: Patr. Germ. VN gîsl-berht ‘gijzel-schitterend’: Gisilbert, Gillebert(us), Gis(l)ebertus (Fm., GN, Dip.). 1276 Ghisbert de Steinfort = 1280 Ghiselinus de Stenvorde; 1326 Ghiselbrecht Plateel, Ip. (BEELE); 1331 Heine Ghiselbrechts sone, Hulst (DEBR. 1999). – Lit.: A. GHYSELBRECHT, VS1980,616-8.
|
FD |
Gyselen |
G(h)ijselen, Ghyselen, Gislen, Ghiselin, Ghijselijns, -yns, -yms, Ghyselijns, -yns: 1. Patr. < Gizelin, vleivorm van Gijzelbrecht. 1203 magistri Giselini (DEBR. 1980); 1382 Ghiselin van den Bruele = Ghiselbrecht van den Bruele, Deerlijk; 1378 Ghilbert Lepelare = 1379 Ghiselin de Lepelere, Ktr. (DEBR. 1970); 1326 Pieter Ghiselin, Ip. (BEELE).- 2. Metr. De vormen op -en kunnen gen. zijn van vrl. VN Gisele/Gisela. 1034-58 Ghisela, 954-81 Gisla (GN); 1300 filii Ghiselen, Ktr. (DEBR. 1980).
|
FD |
Gys–elen |
-elinck, -els, -elynck. V. GISIL.
|
EV |
Gyselinck |
cf. Gijselinck.
|
JG |
Gysemans |
cf. Gijsemans.
|
JG |
Gysen |
-ens, Gyssens, cf. Gys.
|
JG |
Gysens |
Gyssens. Hypocor. germ. Giso, du thème gis-, cf. aussi Guiss-.
|
JG |
Gysens |
V. WID (Wiz).
|
EV |
Gyssaert |
cf. Ghyssaert.
|
JG |
Gyssaert |
Ghyssaert: Adaptatie van Cuissard. 1609 Cornélius Gijsaert; 1612 Adriana Gissaert, 1623 Margareta Gijssaert, 1625 Antonius Guissaert, Proven (VS 1994,57).
|
FD |
Gysse- |
zie Gijse-.
|
FD |
Gyter, de |
Wsch. spelling voor De Geyter, maarkan ook als De Gieter worden gelezen.
|
FD |
Gythiel |
Adaptatie van Tsjechische (Moravische) naam Chytil ‘die (dieren) vangt’ (med. R. Sràmek; Brno). 1831PJ. Gythiel, Poperinge (« 1772 in Moravie) is de zoon van Petrus Chitil, Lipnan (Moravie) (med. P. Gythiel, Kruibeke).
|
FD |
Gyze- |
Gijze-, zie Gyse-.
|
FD |