A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

Gaack

Wsch. D. FN Gack. BN voor een tateraar (BRECH.).

 

FD
Gaal, (van)

van Ga(e)l: PlN Gaal (NB). 1609 Arnout van Gael, Heze-Aw. (AP).

 

FD
Gaalen.van

zie van Galen.

 

FD
Gaaloul

zie Galoux.

 

FD
Gaand

zie de Gent, Degand.

 

FD
Gaans, van

zie van Ganse(n).

 

FD
Gaar(t), van de

zie van de Gaer.

 

FD
Gaasbeek

zie van Gaesbeek.

 

FD
Gaasch

V. GAD.

 

EV
Gaasch(t)

Gascht: PlN Gaasch bij Diedenhofen (Lotharingen) (HERE.).

 

FD
Gaascht

Nom d’origine: Gaasch, près de Diedenhofen (G.-D. Lux.).

 

JG
Gaast, van der

zie van der Geest.

 

FD
Gab-

Thème anthrop. issu soit d’anc. fr. gaber ‘railler’ FEW 16, 3-4, soit de Gabriel, cf. «Ga­bon».

 

JG
Gabai

-ay. Comp. «Gabaucharnp», topon. à La Reid. – Gabet. 1238 «Lambertus dictus Gabes» Gentinnes, 1289 «Lambiers Gabet li clers» DettesYpres (cf. aussi 1628 «pré gabe», w. pré Gabè, à Recogne). – Gabin. Aussi nom de deux saints figurant au martyrologe [MH]. -Gabinet. – Gabon. 1304 «Gabon de Cler-mont» Liège, 1595 «Jean Gabon» Bouffioulx.

 

JG
Gabai(s)

zie Gabel.

 

FD
Gaban

-ant. Surnom: dial. fr. gahan ‘vagabond, chenapan’ FEW 16, 3b.

 

JG
Gaban(t)

BN Fr. dial. gaban: vagebond, zwerver.

 

FD
Ga–bant

-bay, -bet. V. GAD.

 

EV
Gabaret

Gabarré, Cabrée: 1. Patr. Dim. van VN Gabriel. – 2. Var. van Cabaret.

 

FD
Gabaret

Gabarré. Peut-être var. sonorisée de Cabaret ou bien, avec remotivation, de Gabreau (sous sa forme liég. en -ê).

 

JG
Gabbin

zie Gabin(et).

 

FD
Gabel

-ell(e), -ele, Gabay, -ai(s), Gabia: Ofr. gabel,Mfr. gabele: spot. BN. Vgl. Gabill(i)a.

 

FD
Gabel

-ell, -elle. Surnom: soit anc. fr. gabel, moy. fr. gabele ‘plaisanterie’, soit fr. gabelle, vi. liég. gabele ‘impôt sur certaines denrées’ FEW 19, 74a.

 

JG
Gäbel(e)

Ga(e)bel: D. Patr. VN Gabelo, dim. van Gabo. 1322 Gabelo miles de Buchen, Baden (BRECH.).

 

FD
Gaber(t)

Gabard: Patr. Germ. VN gada-berht ‘gade-schitterend’. 136 e. Woitin filius Gedebreds, Gent (GN); 1392 Kateline Gadebeerde, Ktr. (SR f° 7); 1560 Staes Gabbert, FV (VERGR. 1972).

 

FD
Gabet

cf. Gab-.

 

JG
Gabet

-ez: Patr. Dim. van Gabert. 1341 Drouard Gabette, Laon (MORLET); 1444 Pierre Gabet, Dk. (TTT).

 

FD
Gabia

zie Gabel.

 

FD
Gabill(i)a

Afl. van Ofr. gabil: spot. BN. 136 e. P. Gabilleas, Niort (HERB.). Vgl. Gabel, Gabilleau (DNî).

 

FD
Gabilla

-ia. Peut-être dimin. d’anc. fr. gabil ‘moquerie, amusement’ FEW 16, 3b, comp. 13e s. «P. Gabilleas» Niort.

 

JG
Gabillia

V. Cabillaud.

 

EV
Gabin

-inet, Gabon, cf. Gab-.

 

JG
Gabin(et)

Gabbin: Afl. van Ofr. gabe: spot, grap, plagerij.BN.

 

FD
Gab–in(et)

-on. V. GAD.

 

EV
Gablin

zie Gobelin.

 

FD
Gabon

Jabon: Patr. Vleivorm van Gabert of verbogen vorm van bakernaam Gabo. 1304 Gabon de Clermont, Luik (HERB.); 1325 Johanne Jaboon,Tn.(C.BAERT).

 

FD
Gabreau

1267 «Gabrias li Clers» CensHer-chies, 1333 «Gilliet Gaberiel» ComptesMons; forme anc. vocalisée du NP Gabriel.

 

JG
Gabreau(x)

-iau(x), -ieau, -io, Cabaraux: Patr. Bijbelse VN Gabriel (vgl. Opic. castiel, Fr. château). 1333 Gilliet Gaberiel, Bergen (PIERARD); 1401 Ywein Gabreal, Lv. (HB 553); 1559 Thiery Cabareau, Namen(RBN).

 

FD
Gabrée

zie Cabaret.

 

FD
Gabriel

Gabriel, Gabrielle (forme fém.?), génitif néerl.: Gabriels, Gabriëls. 1380 «Arnar Gabriel» Huy, 1449 «Colart Gabriel» AidesNamur; prénom Gabriel, d’après le nom de l’archange.

 

JG
Gabriel

N. de bapt. d’orig. biblique. Synon. : Gabriels.

 

EV
Gabriel(s)

-iëls, -iel(l)e, -iel(l)i, Gabrielson, -se: Patr. Bijbelse VN, de Hebreeuwse naam van een van de aartsengelen ‘sterke man van God’. 1178 Gabriel, Landegem (GN); 1295 Jan Gabrieel, Bg. (CG); 1326 Marie Gabriels, Ip. (BEELE).

 

FD
Gabrin

Patr. Vleivorm van VN Gabriel.

 

FD
Gabrio

Spelling voor Gabriau; zie Gabreaux.

 

FD
Gabryl

Gabry(s): Patr. Var. van VN Gabriel. 1569 Ant. Gabri, Dk.-Aw. (AP).

 

FD
Gaby

Hypocor. de Gabriel.

 

JG
Gaby

Patr. Vleivorm van Gabriel.

 

FD
Gacet

1313 «Gacet» (prénom) TailleParis, 1608 «Dimenche Cachet» BourgNamur; dimin. de

Gace, Waze, anthrop. germ. Wazo (Fôrst. 1549) ; en Wallonie, peut aussi être une var. de Gaucet, Gausset.

 

JG
Gacet

Gachet, Gassée, -ée: Patr. 1. Dim. van Germ. VN Wazo (Fm.). 1313 Gacet (VN), Parijs (MICH.). – 2. Var. van Gocet.

 

FD
Gach(ertz)

BN Mhd. gâch: onstuimig, opvliegend.

 

FD
Gachard

1625 «Nicollas Gachart» Merbes-le-Château; dérivé d’anc. fr. gaschier ‘laver som­mairement; détremper’, fr. gâcher ‘faire mal un ouvrage’ FEW 17, 54la, sans doute surnom de mauvais ouvrier.

 

JG
Gachard

Afl. van Ofr. gaschier: wassen, doorweken;

vuil maken, verknoeien. BN.

 

FD
Gach–et

-ot, -ard. V. GAD.

 

EV
Gacoms

 (NF à Léau). Comme Jacoms, var. de Jacob (Vincent 39).

 

JG
Gacoms

Gacon(s), zie Gascoigne.

 

FD
Gacquer(re)

-iere, Gackiere, zie Gaquierre.

 

FD
GAD

Racine german. ayant servi à former des N. de bapt. Forme dérivée de WAD (V. ce N.). La lettre d qui termine l’élément GAD, est parfois tombée ou s’est muée en c(k) ou t(z) ou st : formes Ga(d), Gac(k), Gaz ou Gast. N° 126. La voyelle a souvent varié. N° 125.

N° I. Cas sujet.

A.  Formes Gad, Ged.

I.  N. simples. Geedts, Gets, Gettemans, ,,Le nommé Gad ».

II.  N. simples avec suff. G.-ez : Gat(t)ez.

G.- -ill(o), -elin : Gat(t)ille. Catelin.

III.  N. composés.

G.-and : Gaétan, Gaytant. G.-hari : Gat(t)- -ier, -iez, -y. G.-ric: Cat- -ry, -risse. G.-wald : Gatteau.

B.  Formes Ga(h), Gaïll, Ge(h), Gay.

I.  N. simples avec suffixes.

G.-atto, -etto, -otto : Gaïa, Gaill- -et, -ez, -ot.

II.  N. composés.

G.-bad (-band) : Gabant.

G.-bald : Ga-, Ça- -baud, -bay, -bey.

G.-bard : Gabe(r)t, Gabrecht. Diminutif et cas régime : Gab- -in(et),

-on.

G.-bili: Gabillion (Cas régime). G.-hagin : Gehain. G.-bard : Gaï-, Gaill(i)- -ard(on). G.-hari : Gaill- -(i)er, -(i)ez, -y. Gajer. G.-helm : Ghern. G.-mad : Gaymay. G,-magin : Gamain. G.-maru : Gamard, Ghémar. G.-mund : Gaimand. Gaehen-wald : Géhéniau.

C.  Formes Gac(h), Gec(h).

I.  N. simples. Gak, Geck.

II.  N. simples avec suffixes. G.-etto, -otto : Gach- -et, -ot.

III.  N. composé : Gachard.

«

D.  Formes Gaz, Gaat, Gez, Gest.

I.  N. simples.

Gaasch, Casse, Gasmanne, Gaisse. Cassi- -man(s). C.-otto : Cassoth.

II.  N. composés. G.-maru : Gasimir. G.-mund : Cassimons.

G.-wald : Gass- -ée, -el, -ia, Gaz-, Cass- -eau, -el.

N° IL Cas régime inversé : GAND, avec les mutations habituelles. Nos 125, 126.

A.  Formes Gand, Gend.

I.  N. simples. Gand, Kant-, Gant- -on. Cent- -ens, -on. Avec suffixe diminutif : G.-illo : Gentil.

II.  N. composés.

G.-hari : Gantier, Gentie.

G.-rad : Gendret.

G.-rie : Candrix, Gendry.

B.  Forme Gan, Gen.

I.  N. simples. Ganne, Kan(n), Genne, Ge(e)ns, Gen- -ion, Genn–o, -on, -oe.

II.  N. simples avec suffixes.

G.-atto, -etto, -Mo, -otto : Gen- -et, -esse (Altéré en Jeunesse), -iets,

-is, -ot(te). Can-, Kn- -ud.

G.-ak, -ik : Gen- -ach(te), -icq, -ique, -ix, -icot.

III.  N. composés.

G-hard : Canard, Kan(n)aer(ts), Gen- -ard, -art, -ert. G.-hari: Ganhy, Génie. G.-wald : Gen- -aux, -eL

C.  Formes Ganc, Gène.

I.  N. simple. Geng.

II.  N. composés.

G.-wulj : Forme du rituel : Gangulphe, Geng-, Jeang- -oui, -oux..

D.  Formes Ganz, Genz.

I. N. simples.

Gance, Ganseman, Kans, Kantz. Gentsch.

II. N. composé. G.-wulf : Gensoul.

 

EV
Gadaen

Gaudaen, Gadan(t): Patr. Gaudan < Gaudon, Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Waldo.

 

FD
Gadaf

1382 «Renier Gadaf» Enines, 1403 «Colin Gadaffe» Jodoigne; nom d’origine: au gadaf, Gadaffe, l.-d. à Aische-en-Refail (BTD 37, 26).

 

JG
Gadaf

zie Gaethof(s).

 

FD
Gadan(t)

Gadaen, zie Gaudaen.

 

FD
Gadbil

zie Godbille.

 

FD
Gadée

Afl. van Ofr. gade: geit? 1260 Raoul Gadée, de Crepy (MORLET).

 

FD
Gadeeris

zie Goderis.

 

FD
Gadeley

Fr. Ga(u)delet, dim. van Germ. wald-naam.

 

FD
Gadelorge

Altération de *Gâtelorge; surnom (de meunier): qui gâte l’orge; comp. Gadpaille.

 

JG
Gadenne

-eine, -eyne. En supposant un -a-long, var. de: 1296 «Ameline la gaudine» TailleParis, fém. de Gaudin (du thème germ.

wald-); ou bien, le NF étant concentré dans la région de Comines-Warneton, w. (Mouscron) gâdène, déformation de ca(s)tène ‘châtaigne’ FEW 21, 89b (et DW 17, 92) ou ‘mûre’ ALW 6, 337aet413b.

 

JG
Gadenne

-eyne, zie Delgaudenne.

 

FD
Gad–enne

-eigne, -eyne.   Proven. Gadisseur. V. Gaude et Gaudissart. Gathaine (Dép. Dhuy) ou Watinne. 

 

EV
Gadet

zie Godet.

 

FD
Gadisseur

-eux, Gardisseur, Gatis(s)eur, Gaudisse(u)r: LU W.gâdisseû: vrolijke gezel, leuke kerel, verliefde. 1555 Jehan de Bovengnistier, alias le Gadiseux (HERB.).

 

FD
Gadisseur

w. (Esneux) Gâdisseûr, Gadisseux, Gaudisseur, -er, Gatisseur, Gardisseur (avec r euphonique). 1555 «Jehan de Boven-gnistier, alias le gadiseux» Bovenistier, 1680 «Martin Gadisseur» BourgNamur, 1685 «Martin le gaudisseur» Saint-Séverin, 1703 «Martin le Gaudisseur» Fronville; surnom: moy. fr. gaudisseur, w. liég. gâdisseû(r) ‘joyeux compagnon, joyeux drille, amoureux’ FEW 4, 78b.

 

JG
Gadot

zie Godon.

 

FD
Gadpaille

Surnom: qui gâte la paille; comp. Gadelorge.

 

JG
Gadpaille

Zinwoord Gâte paille: die stro verspilt.

 

FD
Gadré

zie Godderé.

 

FD
Gadron

cf. Gaudron, -ont.

 

JG
Gadron

zie Caudron.

 

FD
Gadt, de

de Ghadt: Degate, vertaling van Van den Gâte. 1378 Egidii de Ghate, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Gady

zie Gautier.

 

FD
Gaebel

zie Gabel(e).

 

FD
Gaekens

zie Jaeken.

 

FD
Gael, van

zie van Gaal.

 

FD
Gaelen, van

zie van Galen.

 

FD
Gaelens

zie Galens.

 

FD
Gaemers

Wsch. hypercorrect voor Gommers.

 

FD
Gaeng

D. FN Gang < VN Wolfgang. Patr. Gaens, (de), zie (de) Gans.

 

FD
Gaens

cf. Gans.

 

JG
Gaens, van

zie van Ganse(n).

 

FD
Gaer, van de

van de Gaar(t), van de Gar(d): PlN Gaar:

hek aan een wei. Gader in Ht. (L). 1474 Aert van den Gader, Ht. (A. GHIJSEN).

 

FD
Gaerdelen

zie Gardellin.

 

FD
Gaereminck

-myn(ck), -mijn(ck), zie Garemynck.

 

FD
Gaeremynck

Renforcement par -c du suffixe -in, -ijn de *Gaeremijn (cf. 1640 «Jan Ghaeremyn» Courtrai), var. de Germijn (cf. 1430 «Kateline Colins filia Germeyn» Bruges), néerlandisation de Germain < Germanus [FD].

 

JG
Gaeremynck

V. WARD (Wari). ,,Terre inculte ».

 

EV
Gaertner

Gartner. Nom de métier: all. Gartner ‘jardinier’.

 

JG
Gaertner

zie Gartner.

 

FD
Gaertsier

Néerlandisation de l’anc. fr. garder, cf. Garcy?

 

JG
Gaesbeek, van

van Gasbe(e)ck, van Gasbecq, Gaasbeek, Carsbeke, Gorsebeek: PlN Gaasbeek (VB) of in Itter (WB). Gaasbeke in Mkr. (H), Proven, Stavele, Veurne (WV), St.-Win. (FV). Garsbeke is hypercorrect. 1398 Willem Gasebeke, Menen (DEBR. 1970); 1616 Guillatim van Gaesbeeck, Helmond-Aw. (AP).

 

FD
Gaëtan

zie Caytan(t).

 

FD
Gaeters

Br. dial. vorm voor Guiters?

 

FD
Gaethof

au génitif: Gaethofs, Gaetofs. Nom d’origine: topon. néerl. composé de Ao/’ferme’.

 

JG
Gaethof(s)

-hafs, Gaetofs, Gathof, van Gaethoven, Gaetaf, Gadaf, Gaetshofs, Gasthofs: PlN Gaathoven in Herk-de-Stad (L). 1462 Heindric van Gaethoven, Luik (JAM. II); 1478 Robyn van Gaethoven, St.-Tï. (LENGLEZ); 1498 Ghielis Gaethoeff, Zolder (VANB.).

 

FD
Gaethofs

Proven. ,,Domaine de Gaet » (Dép. Meldert-lez-St-Trond) ou ,,du sieur Gado ».

 

EV
Gaever(en), van

zie van Gaver.

 

FD
Gaffe

Car. mor. ,,Crochet » (Dialecte picard). Au figuré : Ladre. Avec suffixe augmentatif : Gaffard.

 

EV
Gafry

Gafri, zie Gaufriez.

 

FD
Gagelmans

Afl. van PlN Gagel: mirtedoorn.

 

FD
gagnage

,,Pâturage ». Ou bien (Ane. droit): ,,Revenus de terres ». 1. Pro-ven. Ga(i)gnage et Gandgagnage. L.D. — 2. Situat. soc. H. ayant des revenus immobliers (importants).

 

EV
Gagnage

Gaignage. Anc. fr. gaaignage, gaignage, anc. w. wainage ‘pâturage pour bes­tiaux’ (Renard, BTD 26, 260), ‘culture de la terre, terre labourable, gain’ FEW 17, 461b-462a, surnom d’agriculteur, de fermier; comp. Grandgagnage et Gagnebin (qui suit).

 

JG
Gagnage

Gaignage: Fr. gagnage: weide, landbouwgrond, akkerland. BN voor landbouwer.

 

FD
Gagnebien

Ga(i)gn- -a, -iaux. Situa­tion soc. H. ayant des revenus ou faisant des profits.

 

EV
Gagnebin

Cf. 1288 «Jonatas Plaison et compa­gnons de la compagnie de Gagnebien» Dettes-Ypres; surnom phrastique: fr. (qui) gagne [son] bien, w. bin, dans lequel figure anc. fr. gaaignier ‘labourer, cultiver (la terre), ense­mencer’ Gdf 4, 194-5, surnom de celui qui cul­tive son bien [MH].

 

JG
Gagnebin

Zinwoord Gagne bien: die zijn goed verdient.

 

FD
Gagnepain

Surnom: fr. (qui) gagne pain, à mettre en relation avec l’expr. gagner son pain ‘gagner sa vie’ (dep. 1270) FEW 17, 463b, ou bien directement avec anc. fr. gaaignepain ‘partie d’une armure, gantelet de tournoi’, ‘sorte d’épée propre aux tournois’ Gdf 4, 193 [MH]; cf. aussi Wannepain et Empain.

 

JG
Gagnepain

Zinwoord: die zijn brood verdient. Vgl. Wannepain.

 

FD
Gagneux

1635 «Jorus le Ganieu» émigré en Suède, 1642 «Pierre le gaigneur» La Gleize; nom de métier: anc. fr. gaaigneor ‘laboureur; celui qui gagne’ FEW 17, 461b (autres sens possibles, id., 465b), cf. Legagneur, Wagneur, -eux (BTD 26, 260) ; cf. aussi Gaignier.

 

JG
Gagneux

zie Wagneur.

 

FD
Gagnon

Surnom: sans doute d’anc. fr. gaignon ‘mâtin; bête cruelle’ FEW 22/2, 6b, également ‘mauvais sujet’ FEW 22/1, 135b (pour l’éty-mologie, cf. désormais Baldinger, Etym. 2392). On notera que Gaignon est le nom du cheval de Marsile dans la Chanson de Roland [MH].

 

JG
Gagnon

zie Wagnon.

 

FD
Gahi

Gahy, cf. Gailly.

 

JG
Gahi

zie Dugaillier.

 

FD
Gahi(l)de

Gahyde, Gahylle, Gahitte, Gahete: Metr. Germ. VN Wadhaida, Wathaid (MORLETI), geromaniseerd tot Wadhida (DNF). 1225 Maroie Gahidre; 1231 feme Gahile Gahis, Atrecht (NCJ); 1390 Colart Ghahide; 1400 Sainte Gahide, Dk. (TdT).

 

FD
Gahide

Gaïa, Gaill- -et, -ot. V. CAD.

 

EV
Gahide

-yde, Gahilde, -ylle, Gahitte. 1225 «Maroie Gahidre», 1231 «Canis, feme Ga-hile» NécrArras; pour Morlet 438, anthrop. germ. fém. wad-haida, dont la forme roma-nisée est Wadhida; mais les formes en -hilde,

-hylle invitent plutôt à voir le thème anthrop. -hild(is) comme dans Mathilde.

 

JG
Gahier

Cahier: Ndd. PlN Gähle: vochtige laagte.

 

FD
Gahy

zie Dugaillier.

 

FD
Gahyde

Gahylle, zie Gahi(l)de.

 

FD
Gai(e)

zie Legai.

 

FD
Gai(t), (le)

zie Legai.

 

FD
Gaie

w. liég. Guêy, Gaye, Ghaye. 1279-81 «Raus Gaies» ComptesMons, 1573 «N. Gaye greffier» Sautour, 1634 «Philippe Gaye» BourgNamur, 1642 «Nicolas Gaie subgreffier de la terre et baronnie de Vierves» Oignies; surnom: w. liég. guêy ‘gai’ou plutôt-du moins en région liégeoise – w. liég. gây ‘bien vêtu’, car à La Gleize « Le Gaye se dit / ‘gây», cf. Legaie et var. [JL, NFw] ; w. gaye ‘noix’ est impossible à Liège (w. liég. djèye) vu la forme orale du NF.

Gaignage, cf. Gagnage.

 

JG
Gaiemet

Patr. Gaillemet < Guillemet. Vgl. Gaillemain.

 

FD
Gaier

D. BN Geier: gier.

 

FD
Gaier

Surnom : all. Geier, bavarois Gaier ‘vautour’ [FD].

 

JG
Gaies

Var. de Gailliet.

 

JG
Gaiffier

cf. de Gaiffier.

 

JG
Gaiger

(de) Gyger, Giger: Afl. van Mnl. gige, D. Geige: luit, viool. Naam voor de vioolspeler, vedelaar. 1584 Jacob Gijgers, Aw. (AB).

 

FD
Gaiger

zie Geiger.

 

FD
Gaigerick

Lijkt een Germ. rîk-naam te zijn. Vgl. Gaganricus (MORLET I)?

 

FD
Gaignage

zie Gagnage.

 

FD
Gaignaux

-eaux. Anc. fr. gaaigneau, adj. ‘(pré) à regain’, d’où ‘froment semé en automne’, surnom d’agriculteur.

 

JG
Gaignaux

-eaux: Var. of afl. van Cagneux. BerN van de landbouwer. 1284 Bicière Gagniart, St-Amand (MORLET).

 

FD
Gaigneur

zie Wagneur.

 

FD
Gaignie(r)

Gasnier, Gan(h)y, Gangné, Ganjé, Ganje: 1. BerN Ofr. gainier: maker van scheden, étuis, leren foedralen. Vgl. De Scheemaker. 1385 Symon le Gainier = le Gaignier (pour étuis de cuir), Dijon (MARCHAL). – 2. Var. van Gagneur: landbouwer, boer. In de volgende tekst betekent de naam wellicht wijnboer: 1366 Johans li Gangnerais,li vigneroins = 1380 Johans li Gangnier, li vigneron, Luik(AVB).

 

FD
Gaignier

1366 «Johans li Gangnerais, li vinge-roins» = 1380 «Johans li Gangnier li vigne­ron» Liège, 1544 «Johan le gaingnier» Mal-medy; synon. de Cagneux, anc. w. gaigneur (cf. BTD 26, 260).

 

JG
Gaill(i)ard

1. Car. mor. H. gai, léger de conduite, hardi. — 2. V. GAD. Cas régime : Gaillardon.

 

EV
Gaillard

-a(e)rt, -at, -ardon, Gaia, Gailliard, -art, -aer(d)t, -aerd(e), Gailjaard, Galjaard, -aart, Galliaerd(e), -iaer(d)t, Gallaert, -a(rd), Galard: 1. Ft. BN Gaill(i)ard voor een lustige, vrolijke, montera kerel (DNF). Etymologisch identiek metgeilaard. – 2. Patr. Maar etymologisch hetzelfde. Germ.VN gail-hard ‘geil, lustig-sterk’: Gailhard (KALBOW, FORSSNER). 136 e. Martins Gaillart, Laon (MORLET); 1395 Fierin Galgaert, Petegem (DEBR. 1970). Een Brugse drukker, Willem Gailliaert, trok in 1553 naar Emden aïs Gheilaert.

 

FD
Gaillard

Gaillart; Galjaard, Gaillaert, -iaert (formes néerl.). 1358-59 «Gaillars Canepins», 1417 «Jehans Gaillart» PolyptAth, 1449 «Ja­quemart le Gaillart bovier» AidesNamur, 1628-29 «Nicolas Gaillard», 1631 «PierGal-liart» émigrés en Suède, 1659 «Hubert Gaillard» DénSalm, 1710 «Motty dit Gail­lard» arbalétrier de Ciney; soit anthrop. d’origine germ., bien attesté à date ancienne, soit surnom: fr. gaillard, au sens anc. de ‘joyeux’ ou ‘audacieux’. Cf. J. Germain, Du NP G(o)aillard au lexème fr. gaillard: pour­quoi pas la piste déonomastique ?, dans Novi te ex nomine [Mélanges D. Kremer], Santiago de Compostela, 2004, 257-274. m Forme fém. : 1265 «Juliane Gaillarde »Cens-Namur.

 

JG
Gaillemaille

BN Gagnemaille: die geld verdient. 1311 Jehan Gaingnemaille (MORLET).

Gaillemain: Var. van Guillemin.

 

FD
Gailler

1. Proven. Gayier, ,,Noyer » (Dialecte). Caractéristique d’une habitation. Gailly (Dép. Chaussée) (L.D.). — 2. V. GAD. Variantes : Gaill-, Gaj- -(i)er, -(i)ez, -y, Gayer.

 

EV
Gailler

-iez, -ié, -le, zie Dugaillier, Gaillet.

 

FD
Gaillet

-ez, Cayet, Gaijet, Gailliet, -(i)ez, -ier, Gallier, -iez, -ié, -i(e), Galjé, Galjee: 1. Vleivorm van Gaillard. 1333 Jakemart Gaillet, Bergen (PIERARD). – 2. Zie ook Galet 2. – 3. Zie Dugaillier.

 

FD
Gaillet

-ez, Gailliet, -iez. 1330 «Druet Gaillet» = 1337 «Druet Gallet», 1334 «Jakemart Gaillet» ComptesMons, 1405 «Lambuche Gailhet de Chênée» Chênée, 1540 «Hugho Gaillet» Boussoit; hypocor. de Gaillard ou du thème de gaille, cf. aussi Gayet.

 

JG
Gaillot

Gaïot. 1336 «Jakemart Gaillot» Comp­tesMons, 14e s. «Hugues, dit Gailhos, de Velroux» Velroux, 1615 «Gille Gaiot» Bourg-Namur; hypocor. de Gaillard.

 

JG
Gaillot

Galiot, Ga(i)lliot, Gaio(t), Jaillot: 1. Patr. Dim. van Germ. gail-naam ‘vurig, levendig’ (> Ndl. geil): Gailo, Geilo (MORLET I). 1398 Galiot van der Steenkist; 1414 Galyot Fierins, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Dim. van Gaillard. 146 e. Hugues dit Gailhos de Velleroux (HERB.); 1340 Jehan Caillot, Senlis (MORLET).

 

FD
Gaillot

zie Galiot.

 

FD
Gaillourder

Spelling voor Gaillourdet, var. van Gaillardet, dim. van Gaillard.

 

FD
Gailly

w. nam. Gayî, Gally, Gahi. Gahy. 1444 «Jehan du Gaillier», «Wilhmar de Gaillier», 1497 «Collin Gailly» BourgNamur, 1597-98 «Jacques du Gaillier» = 1608-9 «Jacques du Gailly» ComptesNivelles ;  w. gayî ‘noyer’ (arbre caractéristique du domaine).

 

JG
Gailly

zie Dugaillier.

 

FD

Gaïmans

zie Galleman.

 

FD
Gaimant

Van Ofr. ww. gaimanter: weeklagen, zuchten; gaimant: lamentatie, gezucht. BN.

 

FD
Gaimont

V. GAD.

 

EV
Gain

Fr. gain ; pour le sens, cf. Gagnage.

 

JG
Gain

Ghin(s), Ghain, Legain, Legein, Lagein: Ofr. gain: weiland, landbouwgrond, akkerland, oogst. BN van de landbouwer. Vgl. Gagnage, Winne. 1568 Jean Ghin, Bg. (med. A. Schipperus, R’dam); 1724 Outre Legain, Izg.; 1724 Jacobus Legein, Moorsele(COUSS.).

 

FD
Gaine

Fr. gaine, surnom de fabricant ou de marchand.

 

JG
Gainvors(te)

W. verhaspeling van Gevaerts, over de W. uitspr. Guévorts, door metathesis Guévorsten door n-epenthesis Gainvorste.

 

FD
Gainvorste

V. Geen.

 

EV
Gaio(t)

zie Gaillot.

 

FD
Gaïot

cf. Caillot.

 

JG
Gaisquière

cf. Ghesquière.

 

JG
Gaisse

V. GAD.

 

EV
Gaisse

zie Gayse.

 

FD
Gaitan

zie Ghettem.

 

FD
Gaj

zie Gay.

 

FD
Gajer

1. V. Gailler. — 2. V. GAD.

 

EV
Gajer

zie Geier.

 

FD
Gajzler

zie Geiszler.

 

FD
Gakens

zie Jaeken.

 

FD
Gakyere

zie Gaquier(r)e.

 

FD
Gal

zie Galle.

 

FD
Gal-

-ais, -ait, -aix. V. Gallaix.

 

EV
Gal(l)–ois

-oy. Proven. 1. V. Gallaix. — 2. Du pays de Galles (Ré­gion d’Angleterre). N° 222.

 

EV
Gal(l)ot

Galo(s), Gallo(o), Gallos: Patr. Afl. van Rom. vorm van Germ. VN Galo/Walo. Vgl. Galin, Gallon. 1296 Galot Harenc, Parijs (MICH.); 1579 El. Gallo, Bergen-Aw. (AP).

 

FD

Gal(l)oux

 

Gallo(o), Galo: 1. Ofr. galois: levendig, bevallig, mooi, galant. BN. – 2. Herkomstnaam: van Wales, Fr. Galles. 146 e. Colins dis li Galois, Namen (HERB.). Gallon, Galon: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Walo. 1295 Gille Galon, Bergen (CCHt).

 

FD
Gal, van

zie van Gaal.

 

FD
Gala

zie Gaillard.

 

FD
Galai(s)

zie Gallaix.

 

FD
Galand

-an(t), -ante, -ent, Galland, -ant, de Galan(t), Degallan, de Galaen, Degelaen, de Gela(e)n, Gelan(de): Patr. Rom. vorm van de Germ, VN Wieland (KALBOW, FORSSNER, LANGLOIS). De VN kon achteraf aïs bnw. galant worden geherinterpreteerd. 1037 Galandus, Cent (GN); 1424 Galant van Outrive, Ktr. (DEBR. 1958); 1280 Willelmus Galant, Ip. (BEELE).

 

FD
Galand

-ant, Galland, -ant, Gallandt (forme néerl.). 1275 «Paschin Galant» DettesYpres, 1302 «Moriel Galant» LoiTournai, 1602-3 «la vefve du Gallant» TerriersNamur,  1628-29 «Nicolaes Galan» émigré en Suède, 1669 «Gé­rard Galland dit Bossy» Montegnée; surnom: fr. galant, au sens anc. de ‘vif, enjoué’.

 

JG
Galant

Synon. : Gal(l)- -and, -ant, -ens. 1. Car. mor. Sens divers, sui­vant les époques et les régions. H. entreprenant, amoureux, tendre, gai, poli, élégant. — 2. V. WAHL.

 

EV
Galard

zie Gaillard.

 

FD
Galas

Calasse, Gallas. Soit surnom: w. liég. gâtasse ‘caillou, galet rond’ DFL, 73 ; on no­tera qu’en 1679, le «galasse» de la Jeunesse namuroise jouait le rôle du pitre.

 

JG
Galas(se)

Gallace, Callas: Adaptatie van Gerlach(e).

 

FD
Galaude

zie Claude.

 

FD
Galay

Var. d’un nom en Gai- (Gallait, Galloix, etc.), cf. aussi Garray.

 

JG
Galay

zie Gallaix.

 

FD
Galba(n)

PlN Galba > Galbe (Pyr.-Or.) (DNF).

 

FD
Galban

 (NF de Wavre). Surnom à rapprocher p.-ê. de w. liég. galba ‘goinfre’ FEW 17, 479a (mais le NF ne semble pas liégeois) ou bien d’un mot de la riche famille de germ. *wala (dontgalipiat, galipette, galvauder, etc.).

 

JG
Galbert

Jalbert: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Walbrecht. 1114 Walbertus de Durle (GN); 1386 Pieter Ghalbaert, Ip. (BEELE). – Lit.: BdS 1989, nr.i, 16.

 

FD
Galder, van

1. PlN Galder (NB). 1603 Henrisken van Galder, Grave (HB 389). – 2. Var. van Van Gelder, metklinkerronding voor /.

 

FD
Galdermans

1. Afl. van Van Galder. – 2. Var. van Geldermans.

 

FD
Galderoux

1. Profess. Caldairoux (Midi), ,,Chaudronnier ». — 2. Proven. Gailleroux (Dép. Jodoigne).

 

EV
Galderoux

Patr. Rom. vorm van een Germ. VN waldr-wulf?

 

FD
Galderoux

w. (Bastogne) Galdèrou. NF arden-nais, attesté la lre fois à Samrée en 1767, puis à Erneuville en 1796 (GeneaNet) ; une var. du NF fr. Caldairou(x), Calderoux, qui serait issu d’un dérivé de fr. chaudière pour Dauzat 79, est peu probable; NF d’origine obscure, p.-ê. d’un anthrop. germ. du type waldr-wulf [FD].

 

JG
Gale

zie Galle.

 

FD
Galein

zie Geleyn.

 

FD
Galen, van

van Gaalen, van Gaelen: 1. PlN Gaal (NB): 1223 Gale (PLB). 1566 Hans van Galen, Breda (AP). – 2. PlN Galen in Welver (NRW). 1206 Ritchgero de Galen, Kleve (OHZ 1,467); 1561 Reiner van Galen, Dortmund-Aw. (AP).

 

FD
Galens

Gaelens, Gallen(s): Patr. Galin, oude vleivorm van de Germ. VN Gale; zie Galle. 1326 Jan Galijn, Ip. (BEELE); 1419 Galin Tsobbelin, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Galent

zie Galand.

 

FD
Galer

-ère, Galler, Galerin: Afl. van Ofr. galer: zich amuseren. Galer is een var. (< cas-sujet op -or) van Mfr. galeur (< cas-régime -orem): vrolijke kerel. 1392 Collin li Galleir, Yvoz-Ramet; 1442 Lambier le Galleir; 1571 Gérard le Galler, Luik (VW1984, 48).

 

FD
Galer

-ère, Galler. 1428 «Wilhemot le Gal-leir», 1594 «la fille de Libert le Galler» Liège, cf. aussi 1371 «Jean le Galereal» Liège; cas sujet du dérivé en lat. -ator d’anc. fr. galer ‘s’amuser’; pour la finale, comp. Fonder, Sarter (cas sujet), à côté de Fondeur, Sarteur (cas régime). – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Fonder, Galler, …, VW 58, 48-9. • Dérivé: Galerin. Cf. aussi Garray.

 

JG
Galesloot

PlN in Oudenrijn (U).

 

FD
Galet

-ez, Gallet, -é(e), -ee, -ez, -es, -ey: 1. Ofr. galet: vrolijke gezel. 1199 Walteri Galet, Dk. (SMTI); 1326 Pieter Galet, Ip. (BEELE). – 2. Ook var. van Gaillet: 1330 Druet Gaillet = 1337 Druet Gallet, Bergen (PIERARD). – 3. Soms < Cailliez = Dugaillier (Midd. 1964,248). – 4. Evtl. Patr. Dim. vgl. Gallon, Gallot.

 

FD
Galet

Galez. 1242 «Watier Galet», 1255-56 «Tumas Galet» ChirTournai, 1417 «Jehan Gal­let» PolyptAth, 1503 «Désir Gallet», 1686 «Charles Galet» BourgNamur; var. de Galle, soit anc. fr. galet ‘joyeux compagnon’, soit fr. galet ‘caillou roulé’, etc. ; pour P. Ruelle (Des NF de Quaregnon), qui écarte ces explications, plutôt dérivés du nom germ. Walha- qui a donné wallon, cf. Wallet, Wallez. Cf. aussi 1294 «Wautiers et Lambers du Gallet» CensNamur.

 

JG
Galeyn

1425 «Galein van den Hove» Courtrai; forme néerlandisée de Gallin.

 

JG
Galeyn

zie Geleyn.

 

FD
Galez

cf. Galet.

 

JG
Galhaut

1420 «Gallehault de Binche» Binche, 1541 «Catherine Galhau», 1679 «Pierre-An­toine Galhaux» BourgNamur; prénom fém. ancien, dont on peut rapprocher w. (Malmedy) galehouse ‘fille de joie’ FEW 17, 474a.

 

JG
Galhaut

Patr. Rom. vorm van Germ. wald-naam. 1420 Gallehault de Binche (HERB.).

 

FD
Galice

-ée. De moy. fr. galee ‘joyeuse com­pagnie’ FEW 17, 473b ou moy. néerl. galei, galeye ‘galère’.

 

JG
Galichet

Dim. van Ofr. galesche < volkslat. gallisca: Gallische. 1225 Willaumes Galisce; 1242 Maroie Galisse, Atrecht (NCJ).

 

FD
Galichet

Surnom (de joueur?), sans doute déri­vé de (argonn., lorr.) galiche ‘jeu du bouchon’ FEW 4, 44a.

 

JG
Galicia

Galizia: Sp. streeknaam Galicië.

 

FD

Galijen van Waevrijn

 (BOEKENOOGEN 74).

 

FD
Galimard

zie Gallemaert(s).

 

FD
Galin

Gallin: Patr. Rom. vleivorm van Germ. VN Walo. Zie Galens.

 

FD
Galiot

Galot. 1289 «Menons Galos», «Gillebers Galos» CensNamur, 1296 «Galot Harenc» TailleParis ; var. de Galet (avec changement de suffixe) ou de Callot.

 

JG
Galiot

zie Gaillot.

 

FD
Galjaard

cf. Gaillard.

 

JG
Galjaard

zie Gaillard.

 

FD
Galjé

Galjee, zie Gaillet, Dugaillier.

 

FD
Galjoen

Fr. Gaillon, afl. van Gaillard.

 

FD
Gall

Surnom: moy. néerl. galle ‘bile, fiel’.

 

JG
Gall

zie Galle.

 

FD
Galla

zie Gaillard.

 

FD
Gallace

zie Galas(se), Gerlach.

 

FD
Gallaert

zie Gaillard.

 

FD
Gallagher

Ierse FN O Gallchobair, afstammeling van Gallchobhar Vreemde hulp’ (REANEY).

 

FD
Gallaix

-ait, Gal(l)ais, Gal(l)ay, Galai: PlN Gallaix (H). 1328 Lotart Ghalait, Dk. (TdT).

 

FD
Gallaix

Gallais, Gallait. 1417 « Mahieu de Gai-lais» PolyptAth; nom d’origine: Gallaix (Ht).

 

JG
Galland

-ant, cf. Galand, -ant.

 

JG
Galland

zie Galand.

 

FD
Gall–and

-ant, -ens. 1. V. Galant. — 2. V. WAHL.

 

EV
Gallard

zie Gaillard.

 

FD
Gallas

cf. Galas(se).

 

JG
Gallas

zie Gerlach, Galas(se).

 

FD
Galle

1501 «Henry dèl Galle» CoutStavelot, 1526 «Bertran Galle» BourgNamur, 1631 «Jacob Gall» émigré en Suède, 1695 «Guil­laume Galle» BourgNamur; surnom: anc. fr. gale ‘réjouissance, plaisir’ FEW 17, 473b?

 

JG
Galle

Dérivé d’anc. fr. galer Vamuser'(Dauzat 275), cf. aussi Galet, Galez; ou bien d’anc. fr. galle ‘couvert de gale; gâté, détérioré’ Gdf 4, 211 [MH].

 

JG
Galle

Gal(e), Gall: Patr. Germ. VN Galo (KALBOW, NIED), Gallus (BAHLOW 1933,65), wellicht een Rom. vorm van Germ. Wal(l)o ‘Waal, Romaan’. 1067 S. Walonis (Dip.); 1313 Gale Harenc (MICH. 1951,235); 1270 Gosuini dicti Galle, Ktr. (DEBR. 1980).

 

FD
Gallebaert, van

Het vz. is wellicht secundair o.i.v. Van Gallemaert. 1597 Galbart, Sint-Omaars; 1639 Galbaert, Grevelingen; 1750 van Gallebart = Gallebaert, Nossegem (PDB). Zie Galbert.

 

FD
Gallée

-ee, -é, zie Galet.

 

FD
Gallego(s)

Sp. FN. Afkomstig uit Galicië.

 

FD
Gallein

zie Geleyn.

 

FD
Galle–maer(t)s

-maers. 1. Proven. Galmaarde (Loc.). ou Gaillmarde (Dép. La Hulpe). — 2. V. WAHL.

 

EV
Gallemaert

Galmart. 1282 « Boidin Galmare », 1289 «Will. Galmart» DettesYpres; forme romane (w- > g-) de l’anthrop. germ. wala-mar ou wald-mar [FD] plutôt que nom d’origine: Galmaerde, fr. Gammerages (BrFl).

 

JG
Gallemaert(s)

Gallemaers, Galimard, Galmart, Gallemin: Patr. Rom. vorm (g < Germ. w) van de Germ. VN Walamar (Fm.) ‘Romaans-beroemd’ of Waldmar ‘macht-beroemd’, Waldmarus (Dip.).

1398 Gillis Walmaer, Wervik (DEBR. 1970); 1306 Laurens Galmare; 1398 Galle Galmaers, Ip. (BEELE). Gallemin is een vleivorm.

 

FD
Gallemaert, van

PlN Galmaarden (VB).

 

FD
Galleman

Galmans: Afl. van Galle.

 

FD
Gallen(s)

zie Galens.

 

FD
Galler

cf. Galer, Galère.

 

JG
Galler

zie Galer.

 

FD
Gallerand

Patr. Fr. vorm van Germ. VN walh-hrabn ‘Waal, Kelt-raaf: Walaramnus, Waleran(d)us, Gallerannus (MORLETI).

 

FD
Gallet

-es, -ez. 1574 «Gottfrin Gallez» NP-Louette, 1626 «Jean Gallet (de Durbuy)» émigré en Suède; var. de Galet, Galez, et de Galle, ou bien de Gaillet.

 

JG
Gallet

-ez, -es, -ey, zie Galet.

 

FD
Galleyn

zie Geleyn.

 

FD
Galli

zie Dugallier, Gallier.

 

FD

Galliaerd(e)

-aer(d)t, zie Gaillard.

 

FD
Gallien

1424-25 «Collin Galien» DénHainaut; prénom : Galien < lat. Galienus.

 

JG
Gallien(ne)

Patr. (Metr.). Lat. HN Galienus. Galien is een literatuurnaam, naam van een Moorse koning, admiraal van Perzië LANGLOIS). 1382

 

FD
Gallin

1242-81 «Hugo Gallin» Straten; sur­nom: moy. fr. galin ‘galant’ FEW 17, 474a.

 

JG
Gallin

zie Galin.

 

FD
Galliot

1328 «Galiot van der Steenkist» Cour-trai, 1514 «Maroie Galiot», 1554 «Jacques Galliot», 1574 «Catherine Galiot», 1657 «Ernest Gallio» BourgNamur; var. de Gaillot, Gaïot.

 

JG
Gallis

zie Gallus.

 

FD
Galllaix

Proven. Loc. Synon. : Gal(l)- -ais, -ait, -aix, -ée, -ez, -ois, -oy.

 

EV
Gallo

Ethnique: gallo ‘Français immigré en Bretagne’, mais comme NF importé, pourrait être l’ital. gallo ‘coq’. – Chez nous, plus vrai­semblablement un ablatif latin (a) gallo ‘du coq'(nom d’enseigne), cf. 6.8.1690 «François a Gallo» (Not. Ogier, Lg) [JL, NFw].

 

JG
Gallo(o)

zie Gallois, Gal(l)ot.

 

FD
Gallois

-oy, Galois, -oy: 1. Ofr. galois: levendig, bevallig, mooi, galant. BN. – 2. Herkomstnaam: van Wales, Fr. Galles. 146 e. Colins dis li Galois, Namen (HERB.).

 

FD
Gallois

-oy, w. nam. Galwè, Galois, -oy, Galloo (forme flam.). 14e s. «Colins dis li Galois» Namur, 1353 «Richart le Galoy et Petite sa femme, qui fut le Pourry» CartOrval, 1356-58 «Jehans li Galois» PolyptAth, 1426 «Colin le Gallois» TailleSoignies, 1479 «Jehan Gal­lois» Ladeuze, 1585 «Linart Galloys» Marci-nelle-Couillet, ±1600 «Phouillin Galloy» Omezée; surnom: âne. fr. galois ‘homme de plaisir, bon vivant’ FEW 17, 473b (cf. Gal-loux) plutôt qu’ethnique : originaire du pays de Galles.

 

JG
Gallon

1286 «Willaumes Galons», 1295 «Ri-chars Gallons», 1312 «Jehan Gallon fïus signeur Jakemon Gallon», 1314 «Maingne Galon», 1321 «Jehan Gallon le bastart», 1346 «Jacquemon Galon» CartMons; cas régime de l’anthrop. germ. Walha, qui a donné l’ethnique Wallon, de Wallonie. – Cf. aussi 1330 «Hanin des Galons» ComptesMons.

 

JG
Gallon

Galon: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Walo. 1295 Gille Galon, Bergen (CCHt).

 

FD
Galloo

cf. Gallois.

 

JG
Gallopin

-yn, -ijn, zie Galop(p)in.

 

FD
Galloux

Galoux. Var. d’anc. fr. galois ‘bon vivant’, cf. Gallois.

 

JG

Galloux

zie Galoux.

 

FD
Galloy

cf. Gallois.

 

JG
Gallus

Forme latinisé de Lecocq, De Haen, Waal ou Le francois. V. ces N.

 

EV

Gallus

Gallis: Lat. gallus: haan. Latinisering van De Haene of Lecocq. 1672 Gabriel Gallis, Hamme-Aw. (AP).

 

FD
Gally

cf. Gailly.

 

JG

Gally

zie Dugaillier.

 

FD

Galma(e)rt

zie Gallemaert(s).

 

FD

Galmac(h)e

zie Gamache.

 

FD
Galmart

cf. Gallemaert.

 

JG

Galmiche

Fr. dial. galmiche: loopjongen, bode (J.G.).

 

FD
Galmiche

Surnom: dial. fr. (Meuse) galmiche ‘galopin’FEW 16, 749a.

 

JG
Galo

zie Gallois, Gallot.

 

FD
Galoche

1426 «Ernault Galloche» Taille­Soignies, cf. aussi 1426 «Jehan le Gallechier» TailleSoignies, 1449 «Jehan le Galocier» AidesNamur, 1527 «Estienne Gallochier» DénLens; surnom de fabricant ou de mar­chand de galoches.

 

JG
Galoche

Ofr. galoche: klompschoen. BerBN. 1292

 

FD
Galochier

Parijs (MICH.).

 

FD
Galois

cf. Gallois.

 

JG
Galois

zie Gallois.

 

FD
Galon

zie Gallon.

 

FD
Galop(p)in

Gallopin, -ijn, -yn, Galpin: Fr. galopin, Mnl. galopijn: bode, kleine jongen als boodschapper, harddraver. De haas in de

dierenfabels heette Galopin < ww. galoper < Ndl. ww. lopen. 1214 B. Galopin, Cent (GN); 1268 Johannes Galopin, Ip. (BEELE). Zie ook Walop.

 

FD
Galop(p)in

Profess. ,,Coursier, mes­sager ».

 

EV
Galope

zie Walop.

 

FD
Galopin

Galoppin. 1352 «Willaume Jehan Ga-loppin» FiefsLiège, 1380 «Jehan Gallopin» Binche, 1460 «Collait Galopin pexheur», 1533 «frère Ponchin Galoppin» GuillLiège; moy. fr. galopin, au sens anc. de ‘messager’ qu’il a généralement dans les textes littéraires médiévaux (le sens péjoratif ‘enfant polisson, espiègle’ ne date que du 19e s.) FEW 17,485a. – Comme nom propre au M.A., on mention­nera dans la Chanson de la geste des Lorrains, la figure pittoresque de Manuel Galopin, «guerrier valeureux, mais qui aime la taverne, les dés et les prostituées» (F. Suard, La chan­son de geste, 1993, 91) et, dans le Roman de Renan, le jongleur breton dont Renart, sous le nom de Galopin, contrefait le langage pour duper Ysengrin (ainsi que surnom du lièvre) [MH]. – La forme féminine «Galopine Agnes» est attestée également dans le Nécrologe d’Arras (I, 63).

 

JG
Galot

cf. Galiot.

 

JG
Galot

-os, zie Gallot. Galoux, Galloux, Galloul: 1. Ofr. galou:

Franssprekend. – 2. Zie Gallois.

 

FD
Galoux

cf. Galloux.

 

JG
Galoy

cf. Gallois.

 

JG
Galoy

zie Gallois.

 

FD
Galpin

zie Galop(p)in.

 

FD
Galtier

1. Profess. Galettier, fabri­cant de galettes (sorte de gâteau).

 

EV
Galtier

zie Gautier(s).

 

FD
Galvan

zie Gauvain.

 

FD
Galvez

Profess. ,,Charpentier » (Bre­ton). — 2. Car. phys. Calvet, ,,Chauve ». — 3- Proven. Calvet, ,,Endroit dénudé ».

 

EV
Galvez

zie Calvet.

 

FD
Galvin

zie Gauvain, Calvin.

 

FD
Galy

Var. de Gailly, Gally.

 

JG
Gamache

Galmac(h)e: PlN Gamaches (Somme).

 

FD
Gamache

Surnom: fr. gamache ‘guêtre en cuir’ FEW 19, 50a ou nom d’origine: Gamaches (Somme, arr. Abbeville). – Cf. aussi 1548 «Estienne Ganasche» BourgNamur.

 

JG
Gam–ain

-ard, -ette. 1. V. Jambe. — 2. V. GAD.

 

EV
Gamart

1388 «Gamars Gonnez» Bioul; var. de Jamars (= Jacquemard) ou bien anthrop. germ. gam-hard (Fôrst. 592).

 

JG
Gamart

Gammar, Gama: Patr. Pic. hypercorrecte grafie voor Jamart=Jaquemart. 1388 Gamars Gonnez, Bioul (HERB.); 1473 Fransois Gammaert, Bg. (SCHOUT. II).

 

FD
Gambart

zie Jambart, Gambert.

 

FD
Gambee

Grafie voor Fr. Gambet, dim. vangambe, jambe: been. 136 e. Drouin Gambette, Laon (MORLET); 1349 Jehane Gambette, Dk. (TdT).

 

FD
Gambert

Jambert, Jambers: 1. Patr. Rom. vormen van Germ. VN Gan(d)bertus (MORLET I). 1438 Drouart Gambert, Laon (MORLET). – 2. Var. van Jambart/Gambart.

 

FD
Gambert

Nom issu de l’anthrop. germ. gam-behrt.

Dérivé en -illon (comp. Lambillon, Hou­blon): 1507 «Piera Gambillon» BourgNamur.

 

JG
Gambier

Gamby. 1732 «Jean Joseph Gamby» Hatrival; var. de Cambier ou, pour Gambier, forme w. diphtonguée de Gambert (ci-dessus). — Moins vraisemblable: pic. (Saint-Pol) gambié, m. ‘cuisse, fesse’ (E. Edmont, Lex. saint-polois, 276) [MH].

 

JG
Gambier

Gamby: BerN. Gambier = Cambier. 1383 Jean le Cambier=J. le Gambier (MARCHAL).

 

FD
Gamblin

Jamblin, Jamelin: Patr. 1. Vleivorm van Gambert. i254Robers Gambelins,Atrecht(NCJ). – 2. Evtl. vleivorm van Germ. VN met gamal ‘oud’: Gamelinus. 1488 Jean Gamelin, Laon (MORLET).

 

FD
Gambron

zie Decambron.

 

FD
Gamby

1. Cambier, ,,Outil de ver­rier ». Profess. N. de verrier. — 2. Car. phys. Gambilland ,,Boiteux ». N° 262.

 

EV
Gameren, van

PlN (G). 1534 Willem van Gammeren, Den Bosch; 1557 Roel. van Gamere, Den Bommel-Aw. (AP).

 

FD
Gamette

Surnom: w. liég. gamète ‘béguin, coiffure de femme’ FEW 16, 299a.

 

JG
Gamin

1. Car. mor. H. qui se con­duit comme un enfant. — 2. V. GAD.

 

EV
Gammar

zie Gamart.

 

FD
Gamme

1348 «Jamar Gamme» FiefsLiège, 1578 «les fangnes gammes», w.fagne djåme, topon. à Spa; forme w. de Jacqueme, Jacques.

 

JG
Gamme

Gaume: 1. Patr. W. vorm van Jacqueme < Jacques. 1348 Jamar Gamme, Luik (HERB.). Voot Gaume, vgl. Jaume. – 2. De Wvl. FN Gamme is een willekeurige FN, ter vervanging van de

oorspr. Gat, die aanleiding gaf tôt hilariteitfmed. Chr. Gamme).

 

FD
Gamon

zie Jacquemon.

 

FD
Gamot

zie Jacquemot.

 

FD
Gampelaer(e), van

PlN Gampelaar in Astene (OV) (DE WAELE II). 1359 Jan van der Leyen die men heet van Gaempelare, Deinze (IG1965,236);

1382 Piètre van Gaemplare, Ruiselede (DEBR. 1970).

 

FD
Gamradt

Gamrat(h): Patr. Var. van D. FN Gamuret, Gamaret, Jam(m)rath. Literatuurnaam Gahmuret uit de graalsage.

 

FD
Gan(h)y

1. PlN Gagny (Seine-et-Oise). 1773 E. J. Deganhy, Namen (HERB.). – 2. Zie Gaignier.

 

FD
Gana(rd)

zie Janaert.

 

FD
Gancberg

Verspreide D. PlN Gansberg. Vgl. Van Gansberghe. 1664 Petrus Gandtsbergen, Schagen NH(MULVI).

 

FD
Ganck, de

zie de Gang.

 

FD
Gand

Nom d’origine: Gand (FlOr) ou bien anthrop. germ. Wando (au cas sujet).

 

JG
Gand(t), (de)

zie de Cent, Degand.

 

FD
Ganda

1265 «Renier Gandar» Landenne; nom issu de l’anthrop. germ. wand-hard.

 

JG
Gandibleu

-eux. Peut-être juron, cf. prov. cap de dieu, cap de bien, comp. aussi morbleu, ventrebleu FEW 3, 59a. – Pour P. Ruelle (Des NF de Quaregnon), qui estime peu vraisem­blable l’explication par le juron, p.-ê. anthrop. germ., par ex. wand-blado? Ou bien var., avec réinterprétation, de Gâteblé, cf. Gardebled [FD].

 

JG
Gandibleu

Proven. Candiblé, „Champ de blé ». (Dial. picard). Comp. : Candaveine, ,,Champ d’avoine ». L.D.

 

EV
Gandibleu(x)

zie Gardebled.

 

FD
Gandier

Gantier, -iez, -y, Gentier: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN gand-hari: Gantharius (MORLET I). – 2. Zie Gantier.

 

FD
Gandin(i)

Patr. Vleivorm van Gandoul, Gandolfo.

 

FD
Gandjean

zie Grandjean.

 

FD
Gandois

zie Gantois.

 

FD
Gandolf

Gandolfo, -i, Gandoul: Patr. Germ. VN gand-wulf: Gandulfus (MORLETI). 1426 Jan Gandolf, Bg.(PARM.).

 

FD
Ganeff

zie Dejeneffe.

 

FD
Gang(e)l

D. ook Gängl(e). Patr. Dim. van VN Gango, gwl. korte vorm van Wolfgang.

 

FD
Gang, de

de Gan(c)k: 1. Mnl. ganc: gang, wijze van lopen, spoed, tocht, wijze van doen. BN. 1482 Weerins Gancx, Lo (CRAEYE). – 2. Degang kan ook de Vl. uitspr. van Fr. Degand weergeven.

 

FD
Gang, van der

van Gangh: PlN Gang: watergang, weg, vaarweg. PlN Gang bij Tessel (NH) (LNT).

 

FD
Gangelt, van

Van Gang(h)el: PlN Gangelt(NRW). 1336 Arnoldus de Gangelt, Mtr. (SKM); 1559 Lieven van Gangelt, Aw. (AP).

 

FD
Gangler

Gengler. Nom de profession: moy. ht all. gangelaere ‘marchand ambulant’ (Hess, 38). Gangue. Probabl. déverbal de fr. gagner, cf. Gaignage, Gain.

 

JG
Gangler

-ir, Gengler: D. FN. Mhd. gangelaere: landloper, zwerver, rondtrekkend koopman.

 

FD
Gangné

zie Gaignier.

 

FD
Gangolf

1544 «Gangolff» DénStavelotMy, 1659 «la vefve Henri Gangulph» DénSalm; nom issu de l’anthrop. germ. gang-wulf (Fôrst. 597), encore utilisé tardivement comme prénom, cf. 1792 «Jean-Gangulphe Tous­saint» Vielsalm; cf. aussi Gengoux, etc.

 

JG
Gangolf

Gangloff, Geangoux, Gengou(l)t, Gengoux, Jangoux, Jeangout, Jangoux, Gingoux, -out: Patr. Germ. VN gang-wulf’gang-wolf: Gangulfus. De vormen op -ou(l)t, -oux zijn Rom. 1689 Nicolaus Jengoul, St-Hubert; 1702 Joannes Gengou, Scy (MULVII).

 

FD
Ganhy

Gany. Probabl. var. namuroise du NF Deganhy d’origine liégeoise, par chute du de prépositionnel (cf. BTD 37, 187).

 

JG
Ganhy

V. GAD (Gan).

 

EV
Ganibin

Ou dérivé en -in de pic. gambe ‘jambe’. -Autre dérivé en -ard: 1322 «Jehans Gambars filz Jakeme Gambart de Thumesnil» BourgeoisLille 67.

 

JG
Ganivet

zie Canivet.

 

FD
Ganjé

zie Gaignier.

 

FD
Ganne

zie Jane.

 

FD
Ganoote

Gano, Ganneau: 1. Patr. Ganot, Rom. dim. van een Germ. VN zoals Wanboldus, Wanbertus, Wanolfus (MORLET I). ± 1300 Jehans Ganos, PdC (BOUGARD); 1384 Pierre Guenot, Laon (MORLET). – 2. Of var. van Jeannot, Jeanneau; vgl. Ganne, Gamme.

 

FD
Ganore

Wellicht korte vorm van de bijbelse VN Nikanor. 1310 Stievenon Ganor, Bergen (PIERARD); 1422 Nikenorre van Vatene, Ktr. (RAK).

 

FD
Gans

Gaens. 1286 «Jehans li Gans», 1288 «Jeh. li Gans, li tainteniers» DettesYpres; néerl., all. gans ‘oie’, surnom de gardien ou de conducteur d’oies; aussi nom d’enseigne [FD].

 

JG
Gans, (de)

(de) Gaens, Ganse(n): De vogelnaam gans. i. BN naar de waggelende stap. – 2. BerBN voor de ganzenhoeder of-koopman. Vgl. Ganseman. 1245 Waltero Gans, Har. (DEBR. 1980). -3. Huisnaam, b. v. in leper. 1374 Willem de Gans, Ip. (BEELE); 1484 Jacop in die Gans, Diest (F.C.).

 

FD
Gans, van de

zie van Ganse(n).

 

FD
Gansbek(e), van

Gansbeke, van Gansbeek, -beck(e): PlN Gansbeke in St.-Denijs-Boekel, Munkzwalm en Etikhove (OV). 12e e. Arnoldus de Gansbeka (GN); 1291 Jhan van Gansbeke, Marcq H (CG). -Lit. : J. LUYSSAERT, Hansbeke -Van Gansbeke. Vruchten van zijn akker, Cent, 1986,307-310.

 

FD
Gansberg(h)(e), van

van Gansbergt, Gansberg(he): PlN Gans(en)berg in Velzeke en Schorisse (OV), heuvel bij Piringen (L) 1492 Gillis van Gansbeerghe, Gent (BOONE). Zie ook Gancberg.

 

FD
Ganse(n), van

van de Gans, van Gaans, van Gaens, van de Ghen(s), van de Cent, van de Ghem: 1. PlN Ganze in Diepenbeek (L). De Gans in Huise, St.-Maria-Horebeke (OV), leper, Torhout (WV), St.-Tr. (L), Brecht, Geel (A), Diest, Grimbergen, Leuven, Mollem (VB), St.-Gillis (Bs.) (NR). Zie ook PAK 52. Wellicht huisnaam, vgl. Gans 3. -2. Volgens GF137 naar de PlN het Ganzenven in Geel (A): 1325 Henric van Gansevenne; 1476 Aerd van Ganzen, Geel; 1587 Nikl. van Gansen, Borgerhout(AP).

 

FD
Ganse(n)winkel, van

zie van Ganzenwinkel.

 

FD
Ganseman

1. Profess. ,,Marchand d’oies ». 2. Proven. Ganzeman (Dép. Neer-Issche). — 3. V. GAD (Gand).

 

EV
Ganseman

au génitif: Gansemans. Nom de profession: néerl. gans + man, gardien ou éleveur d’oies.

 

JG
Ganseman, de

Gansman, Ganseman(s), Ganserman, de Ganzeman, Ganzeman(s): BerN van de ganzenhoeder of-koopman. 1301 Boidin Ganserman, Maldegem (CG); 1347 Wouter Ganserman, Bg. (JAM.); 1354 van Janne Gansemanne, Cent (GSB).

 

FD
Ganser

BerN van de ganzenhoeder of-koopman. 1381 Jacoppe de Ghensere, Lv. (HB 549).

 

FD
Ganses

Wsch. < Gansers. Zie Ganser.

 

FD
Ganseveurder

BerN van de ganzenhoeder? Vgl. 1394 Gheerken den Gansherde, Heers (LAES); 1395 Willem Penninc dit de Gansdrivere, Ing. (DEBR. 1980).

 

FD
Ganshof

1. BN Ganshoofd, ganzenkop. Naar de gelijkenis of voor een dwaas. Vgl. Ndd. Gosekop, Fr. Têtedoie, D. Gensekopf. 1280 Margareta Ganssehovet; 1306 Masin Ganzhooft, Ip. (BEELE). – 2. Evtl. PlN: i6e e. curtis vocatur dye Gansehoff, Wijlre NL (KSG).

 

FD
Ganshof

Proven. ,,Domaine, Ferme du sieur Gand » ou ,,-de l’oie ». N° 245.

 

EV
Gant, de

zie de Gent.

 

FD
Gantelme

Patr. Germ. VN gant-helm ‘gent, gans-helm’: Gantelmus (MORLET I).

 

FD
Ganter

E. BerN Ga(u)nter van de handschoenmaker. Zie Gantier.

 

FD
Gantier

-iez, Ganty. Nom de métier: fr. gantier ‘fabricant (ou marchand) de gants’ FEW 17, 506b. Cf. aussi Wantier.

 

JG
Gantier

-iez, -y, Gentier, Wantier, -iez: BerN Fr. gantier, Pic. wantier: handschoenmaker. Ndl. want: handschoen. 1273 Sohiers li Wantiers, Dk. (FST); 1383 Jeannette la Gantière (pour gants), Parijs (MARCHAL).

 

FD
Gantman

Afl. van Mnl. gant, gent: gander, mannetjesgans. Zie De Gent. BerN van de ganzenhoeder. Vgl. Ganseman.

 

FD
Gantois

fém.:  Gantoise.   1424-25  «Henry Gantois» DénHainaut, 1537 «Jehan Gantois» = «Jean Gantoy» Thuin,   1618  «Jean Le Ganthoy» BourgNamur; ethnique: habitant de Gand (FlOr).

 

JG
Gantois

-oy, -oise, Gandois: Fr. herkomstnaam van de Gentenaar, resp. de Gentse.

 

FD
Ganton

zie Genton.

 

FD
Ganty

cf. Gantier.

 

JG
Ganty

zie Gantier.

 

FD
Gany

cf. Ganhy.

 

JG
Gany

zie Ganhy.

 

FD
Ganz

Gantz: D. var. van Gans.

 

FD
Ganzales

zie Gonzales.

 

FD
Ganze(n)winkel, van

van Ganse(n)winkel: PlN Ganzenwinkel (NB). 1746 Joa. van Gansenwinchel, Aalst (MUL VIII).

 

FD
Ganzeboom

PlN Ganzeboom in Lettele (OIJ).

 

FD
Ganzeman(s)

zie (de) Ganseman.

 

FD
Ganzevoort

1. PlN Ganzevoorde: wad voor ganzen. PlN in Oostnieuwkerke. Goezevoorde in Houtave (WV). 1250 Hannekin £ Hugonis de Ghosevorde; 1278 Pieron Goezevorde, WV (DF IV); 1420-89 Wessel Goesefort, Groningen (BRECH.); 1572 Dierick van Gonsvoert, Kleve-Bg. (PARM.). – 2. Evtl. reïnterpretatie van BN Ganzevoet. Vgl. D. Gansfuss, Ndd. Goesevoth.

 

FD
Ganzwajch

Patr. Germ. VN Ganswig, Ganzwic (GOTTSCHALD).

 

FD
Gappaert

1. BN voor de gapaard, gaper, kijker. 1307 Lambers li Gapere, Ip. (BEELE). Ook huisnaam: 1497 Mathijs in den Gapaert, Diest (HB 359). –2. Evtl. var. van Geppaard, door contaminatie met Gaper.

 

FD
Gaquier(r)e

Gakyere, Gackiere, Gacquère, Gacquiere, Gaquere, Ga(c)quer(re), Gaquert, Guequier(re), G(h)ekier(e), Ghequire, Gequière, Ghequiere, Gheker, Gherquiere, Gi(j)kiere, Gykiere, (de) Guesquière, Guesquier(r)e, Gesquiere, -ère, Ghesquier(e), (de) Ghesquière, Ghesquier(e)s, Gesquire, Gesqueire, Ghesquir(r)e, Ghesqueyre, Gesqueir(e), Gehesquière, G(h)eskiere, Gesché, Geschier(e), Ghiskier, G(h)isquière, -1ère, Gehesquière, Gheguiere: PlN Pic. ga(s)quière, g(i)esquière, Fr. jachère < vulg. Lat. gascaria: braakliggend veld. Le Gieskiere in Dottenijs (H) (DF IV); 1258 ad Ghieskieriam, Dameries; à Ghieskière, Cattegnies (SMT). 1215 Eve Gaschiere, Atrecht (NCJ); 1239 Jehan Gieskiere=Johanne Ghieskière, Camphin; 1260 as Gieskières de Borgiele.-.Gossars Gieskiere, Camphin (SMT); 1268 Johanne dicto Gieskiere, Rijsel (SPL). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1984,387.

 

FD
Gaquière

cf. Ghesquière.

 

JG
Gar, van de

zie van de Gaer.

 

FD
Gara(i)

zie Garaud.

 

FD
Garain

cf. Garin.

 

JG
Garain

zie Garin.

 

FD
Garant

1. Profess. ,,Caution, Don­neur de garanties ». — 2. V. WARD (Wari).

 

EV
Garant

-an(d), Gareng: Fr. garant: garant, borg.

 

FD
Garant

Surnom: fr. garant (au sens juridique) ‘celui qui répond de qqch’ FEW 17, 563a.

 

JG
Garaud

Garau(lt), -a(t), -ay, -ai, Garraux, -eau, -iau, -ay, -ais, Varrault: Patr. Rom. vorm van Germ. VN war-wald ‘hoede-heerser’: Waraldus, Guaraldus (MORLETI). Of dim. van Waro: 1295 Henricus dictus Warel, St.-Q. (MORLET); 1622 Cornelis Garaud, H-Aw.(AP).

 

FD
Garbe

Garber: Ofr. gerbe, garbe: graanschoof. BerBN en BerN van de schovenbinder. Vgl. Schoof. Garber is E. EN. 1243 Jehans Garba, Atrecht (NCJ).

 

FD
Garbe

Surnom:  forme pic.  de gerbe, avec maintien du g devant a [JMP]. Cf. aussi 1450 «Jehan Garbet» Baudour.

 

JG
Garbin

Opic. garbain: naam van het zwaard van Fierabras (FEW).

 

FD
Garbin

Surnom: fr.garbin ‘vent léger’FEW 19, 51b; ou bien anc. pic. garbain, nom de l’épée de Fierabras FEW 23, 134b.

 

JG
Garbrands

zie Gerbrands.

 

FD
Garceau

Proven. Diminutif de Gard, .Jardin ». Synon. : Geerseau, Gars-, Gass-, Gaz- -eau, -ée, -el(le), -iau, -on, -ou. Garceau ou Gazieaux (Dép. St-Sauveur), Ga­zelle (Dép. Mettet).

 

EV
Garcet

-ez, Garzè: Fr. dim. van gars: jongen, knaap, knecht. 1639 Andries Garsette, Stegers (DUV.).

 

FD
Garcet

-ez. Surnom issu, avec changement de suffixe, de fr. gars ‘garçon’, comp. anc. fr. garcette ‘jeune fille’ FEW 17, 618a.

 

JG
Garcia, (de)

1. Sp. BN: vos. 1714 Norbertus Fr. de Garcia, Dend. (MUL VII). – 2. Ook Patr. Sp. VN.

 

FD
Garcie

zie Garcy.

 

FD
Garcin

Dim. van Fr. gars: jongen.

 

FD
Garçon

Garson, Carchon, Carson, Garzon, Legarcon, Garcous, Garcous, Garsou(x), -ous, Carsoel, Ka(e)rsoel, Gersoulle, Guersouille: Fr. garçon, Oft. garson, dial. garsou (FEW): (schild)knaap, knecht. Vgl. Knapen. 1275 StévenartGarchon,

Lessen (VR124 v°); 1307 Chrestien Garson, Ip. (BEELE); 1362 Henricus Karsoel, Mtr. (SKM 367). Zie ook Gerson.

 

FD
Garçon

Garson. 1265 «Margherite li filastre Garçon» CensNamur, 1275-76 «Jehans Gar-chons» RegTournai, 1280 «Ydoule qui fu femme Garchon» PolyptLiège, 1314 «Gerar-dus Garchons» Liège; fr. garçon, p.-ê. au sens originel de ‘valet’ FEW 17, 615a. Cf. aussi Gerson, Gherson.

 

JG
Garçous

Garcous, Garsou, -ous, -oux. Sur­nom: dial. fr. garsou ‘garçon’ FEW 17, 616a.

 

JG
Garcy

Garsy, Garcie: Var. van Garcier, afl. van gars; jongen; vgl. Garcin (HERB.)? Of PlN Garchy (Nièvre)?

 

FD
Garcy

Peut-être surnom: anc. fr. garder ‘qui aime les filles’, d’où probabl. le NF flam. Gaertsier.

 

JG
GARD

 (Gari). V. WARD (Wari).

 

EV
Gard

1. Opic. gart: gaard. Vgl. Dugard. 1283 Willermus au Gart, Atrecht (NCJ). – 2. Ofr. gars: jongen, knecht. 1244 Hues Gars, Atrecht (NCJ).

 

FD
Gard

1637 «Adam de Gard vefve Léonard» Nandrin; anc. pic. gart ‘jardin’ FEW 16, 18b, cf. Dugard.

 

JG
Gard, van de

zie van de Gaer.

 

FD
Gardabou

Wellicht Fr. Garde About. Ofr. abot: uiteinde, grens. Die een grens bewaakt? Vgl. Gardavoir. Of Arabische naam (PDB)?

 

FD
Gardavoir

Surnom phrastique: (qui) garde [son] avoir, dans lequel on peut reconnaître anc. fr. avoir ‘meubles, instruments aratoires’ mais aussi ‘bestiaux, animaux domestiques’ Gdf 1,538 [MH].

 

JG
Gardavoir

Wardavoir: BN voor iemand die zijnbezit (avoir: hâve) bewaakt (Fr. garde = Pic. warde). 1197 Gerars Warde avoir; 1282 Maroie Warde avoir, Atrecht (NCJ); 1459 Pierre Gardavoir, Laon (MORLET).

 

FD
Garde

1574 «Jehan le Garde», 1585 «Henry le Garde, filz de feu Jehan le Garde» CartCiney ; nom de métier: fr. garde ‘qui monte la garde’.

 

JG
Garde

Fr. garde: wacht. 1384 Gaudesson Garde, Laon (MORLET).

 

FD
Gardé

cf. Gardet.

 

JG
Gardebled

Cf. 1820 «Gaddebled [NF]» Pas-de-Calais; sans doute forme remotivée d’anc. fr. gasteblé, m., celui qui ravage les champs de blé Gdf 4, 241, comme surnom de pillard; on ne peut exlcure pour autant un surnom phra­stique, (qui) garde (le) blé [MH]. Cf. aussi Gandibleu(x).

 

JG
Gardebled

Gandibleu(x): Reïnterpretatie en verhaspeling van Gâteblé: die het graan verkwist. Zie Wastable. Vgl. 1820 Gaddebled, PdC

(BERGER).

 

FD
Gardedieu

N. de bapt. d’inspiration protestante, donné à l’époque de la

Réforme (Comp., en Belg., Espè-rendieu; en Angleterre, Befaith-ful).

 

EV
Gardedieu

Nom d’origine : topon. fréquent : « À la garde de Dieu» (e.a. à Angleur et Jumet); ou bien surnom délocutif, d’après une expression familière, un juron.

 

JG
Gardedieu

Wsch. BN naar de zegswijze Garde Dieu: Godbehoede. Ook PlN.

 

FD
Gardeire

PlN Gardères (Htes-Pyr.), La Gardère

(Gers).

 

FD
Gardellin

Gardelein, Gaerdelen: Var. met epenthetische r < Gadelin < Gatelin. Dim. van Ofr. gastel, Fr. gâteau: koek. BerBN. 1398 Jehan Gatelin, Dottenijs (DEBR. 1970).

 

FD
Garden

E. Garden: tuin, boomgaard. Vgl. Dujardin. 1183 William del Cardin, Oxford (REANEY).

 

FD
Garden(i)er

-iers, -eers, Gardinier, Gard(i)ner, Jardini(er): Opic. gardinier, Fr. jardinier: minier, (boom)gaardenier. Vgl. D. Gartner. Gard(i)neris E. 1294 Jan der Gherdenere, Mtr. (CG); 1459 Henry Gardinier, Laon (MORLET).

 

FD
Garderen, van

PlN (G).

 

FD
Gardesal

-alle. Nom de profession: garde de salle (primitivement, la «salle» est tout le bâtiment).

 

JG
Gardesal(le)

Quardesalle: BerN Garde (de) salle: zaalwachter, deurwaarder. Gardet(te): Dim. van garde: wacht.

 

FD
Gardet

Gardé. Dimin. en -et de Garde.

 

JG
Gardeur

1444 «Pierard le gardeur» Aides-Namur; nom de profession: anc. fr. gardeor ‘gardien’ FEW 17, 518a. Tout aussi vraisem­blable: moy. fr. (Tournai 1438) gardeur ‘cardeur’ FEW 2, 370b; cette forme à initiale

sonore a été largement connue en wallon, cf. w. liég. (Forir) gârdeû, f. -eûse, -erèsse, (L. Remacle) gârdeû, gaû- [à noter du reste chez Wisimus la var. gârdî, littér. gardier (donnée ci-dessous comme une des origines possibles du NP Gardier)] [JL.NFw].

 

JG
Gardeur

BerN Ofr. gardeor: bewaker.

 

FD
Gardeur

Profess. Cardeur (de laine, etc.). Ou bien : V. le suiv.

 

EV
Gardeyn, (de)

zie Dujardin.

 

FD
Gardien

Legardien: Fr. gardien: bewaker, gardiaan, kloosteroverste. BerN. 1322 a Gardiano; 1390 den gardiaen van Thienen (C. BAERT); 1386 Jean le Gardien (MARCHAI).

Cardier: Mfr. gardier: die waakt over iemands bezit (FEW).

 

FD
Gardien

Nom de profession: fr. gardien.

 

JG
Gardien

Profess. Gardien de trou­peaux, immeubles, etc.

 

EV
Gardier

1561 «Evrard le gardier» DénFloren-ville, 1663 «Nicolas Bertrand, dit le Gardier» Verviers; nom de profession: anc. fr. gardier ‘curateur’, moy. fr. gardier ‘celui qui est chargé de veiller à la conservation des biens de qqn’ FEW 17, 518b, plutôt que anc. w. (1623) gardier ‘cardier’ (cf. BTD 11, 1937, 203).

 

JG
Gardin

Gardyn. 1226 «Gontiers del Gardin» ChirTournai, 1365 «Jehan dou Gardin des cousturiers» TailleMons; pic. gardin ‘jardin’, cf. Degardin, Dugardin. — Distinct est 1302 «Gardinès li Procureres» Ath, probabl. Gérardinet, cf. Jardinet.

 

JG
Gardin

-yn, -ijn: 1. Zie Dujardin. – 2. Var. van Cardin, -ijn. Vgl. Cardinael.

 

FD
Gardin(i)er

zie Gardenier.

 

FD
Gardina(e)l

zie Cardinael(s).

 

FD
Gardinael

-al. Var. de Cardinal.

 

JG
Gardinge, van

zie van Gerdinge.

 

FD
Gardisalle

cf. Gardesalle.

 

JG
Gardisseur

cf. Gadisseur.

 

JG
Gardisseur

zie Gadisseur.

 

FD
Gardner

zie Gardenier.

 

FD
Gardyn

-ijn, zie Gardin.

 

FD
Garé

Surnom: participe passé d’anc. fr. garer (plusieurs sens) FEW 17, 533b (Dauzat 279).

 

JG
Gare-

-et, -ez, -in. 1. V. WARD (Warz).

 

EV

Gareel

Gereels, Garrels: BerBN van de gareelmaker. ±1240 Clais Gorelmakre, Mariakerke (SCHMID); 1546 Jacob Garel, Lv.-Aw. (AP).

 

FD

Garein

-eyn, zie Garin.

 

FD

Garemyn(ck)

Gaeremijn(ck), -myn(ck), -minck, Carmijn, -myn: Mnl. gaderminne: die minne liefde’ ofminnen ‘liefjes’ verzamelt. BN voor een vrouwenjager. Vgl. 146 e. Makemine, Arien (DUPAS 119); 1284 Salemoens Quisteminne, Ip. (ARY): die zijn liefde kwistig uitdeelt; 1289 Tierkinus Lockeminne, Bg. (ROBI): die tôt liefde verleidt. 1276,1295 Jan Gaderminne, Oud. (CG); 146 e. Jan Gaderminne, Oud. (GPO); 1542 Aryne Garemyns, Oud. (VS1986,506).

 

FD

Gareng

zie Garant.

 

FD
Garet

-ez, -ey, Garret, -ez, -é, -e, Guéret, -ez, Guer(r)et, Cheret, Warez, Varet, Varé, Worré: Patr. Dim. van Germ. Waro-naam; vgl. Garin. 1295 Jakemés Garés, Atrecht (NCJ); 1313 Jehan Garret, Parijs (MICH. 1951,175); 1383 Pierre Garet, Rijsel (MARCHAL); 1597 Gillis Gheret; 1639 Pieter Guerret, Waasten (DUV.).

 

FD
Garet

-ez. 1295 «Jakemés Garés» NécrArras; probabl. hypocor. ou var. dénasalisée de Garin, comp. Garré, -ez. – Un surnom issu d’anc. fr. gar(r)et, pic. garèt ‘jarret’ FEW 4, 66b, Hécart 226, n’est pas à exclure [MH], cf. notamment 1282 «Pieron Court garet» DettesYpres.

 

JG
Garfinkels

Var. (au génitif) de Garfunkel: ail. Funke ‘étincelle’, précédé de gar-, préfixe de renforcement (cf. Dauzat 279).

 

JG

Garfunkel

Garfinkels, -iel, Gurfink(i)el, Gorfinkelis: BerN van de kaarsenmaker. 1266 Walterus Kerfunkere=W. Candelarius, Aw. (JOCH.).

 

FD

Gargour

Wsch. var. van Ofr. gargote, gargole: keel. BN.

 

FD

Garin

-ain, -ein, -eyn, Garrein, -(e)yn, Guer(a)in, Guérin, Guerrin, Werrin, Woirin: Patr. Vleivorm van Germ. VN met Waro ‘hoede’, zoals Warmond, Werard. 988 Warinus (GN). 1383 Pierre Guerin = Pierre Garin, Parijs (MARCHAL).

 

FD
Garin

Garain. 1333 «Garin le Fosseur» ComptesMons, 1491-92 «Garin mary du Damid filhe du Johan Bosiau» TerreJauche, 1514 «Jaspart Le Garain» BourgNamur, 1527 «Gharin le Vasseur» Ladeuze, 1528 «Jehan Garin » DénNeufchâteau, 1723 «Garain de Rienne» NPLouette; nom issu de l’anthrop. germ. warin (Fôrst. 1540).

 

JG

Garit(te)

Guérit(te), Guerit(te), Guerrit: 1. Mnl. en Ofr. garite, Fr. guérite: wachthuisje op een muur, wachttoren, schildwachthuisje. BerBN van de stadswachter, torenwachter. 1382 naest Willem Garijts, Wervik (DEBR. 1970). – 2. Volgens JODOGNE (RIO 1952,153) en CARNOY (KCTD 1953,193) Metr. Korte vorm van VN Margarit,

Marguerite.

 

FD
Garitte

1272 «Garite le Mollarde» Polypt-Villers, 1289 «Garite Boularde de Tymion» Thiméon, 1516 «Gillechon Garitte», 1543 «Maroie Garite», 1552 «Franchois Gharitte» SubsidesNamur; matronyme: w. Garite, aphérèse de Marguerite. – Secondairement, pourrait être anc. pic. garitte ‘guérite’, cf. 1313-14 «le garitte Thupin», 1365 «Wille

Moriaul le portier de le garite, corbisier» TailleMons. Garlement, -ant, Guerlement, -ant (NF de la

région de Binche). 1616 «Jean Garlement» = «Jehan Guerlemant» Binche. On est tenté d’y voir une forme altérée (par échange des consonnes liquides n et /), de manière euphé-mistique, d’anc. fr. garnement ‘vaurien, mau­vais sujet’ (Gdf 9, 687), attesté aussi avec les sens ‘enfant turbulent’, ‘homme armé’, etc., notamment dans la région de Binche et du Centre où le NF est concentré FEW 17, 529a [MH].

 

JG
Garland

-lant, zie Geerlandt.

 

FD
Garle-

-ment, -mont. Proven. Quare-mont (Loc). Synon. : Warlomont.

 

EV
Garlement

-mant, zie Guerlement.

 

FD
Garlet

1286 «Ernols Garles» CartBinche; surnom: var. de pic. garlot ‘broc, cruche’?

 

JG
Garlic(k)

E. garlick: knoflook. BN of BerBN.

 

FD
Garlinck

zie Geerling(s).

 

FD
Garmain

-ein, zie Germanus.

 

FD
Garmain

Garmein. Probabl. var. (flam.?) de Germain.

 

JG
Garmer

Nom issu de l’anthrop. germ. gair-mara (Carnoy 52).

 

JG
Garmijn

-yn, zie Germanus, Garemynck.

 

FD
Garnier

Garner, Garnir, Garny: 1. Patr. Fr. vorm van de Germ. VN Werner. 1205 Johannes Garneri, Laon (SMTI). – 2. Fr. vorm van Pic. warnier, Ofr. warrenier, garenier: boswachter. Zie Warnier. 1473 joncker Garnier, Aarts. (MAR. II).

 

FD
Garnier

Garnir, Garny, Garner. 1238 «Gar-niers chastelains de Moncons» CartOrval, 1511 «Collait Garny» BourgNamur, 1524 «la femme Garny», 1544 «Jaspar Garnier» DénStavelotMy; nom issu de l’anthrop. germ. warin-hari, cf. Warnier, Warny, Werner.

 

JG
Garo(t)

Garroy, Garro(t), Garroi(t), -oy: Patr. Vleivorm van Garin. 1326 paiiet a Garot, Bergen (PIERARD).

 

FD
Garot

1289 «Garos li Narete» Vieuville, 1326 «Garot» ComptesMons, 1346 «Colars Ga-rote» Abolens, 1518 «la terre Jehan Garot» Dailly, 16e s. «Johan Mathy dict Garo» Châ-telet; dérivé en -ot du thème de Garin plutôt qu’âne, fr. garot ‘trait d’arbalète’.

 

JG
Garoux

Patr. Rom. vorm van Germ. VN war-wulf ‘hoede-wolf: Warulfus, Guarulfus (MORLET).

 

FD
Garrais

zie Garaud.

 

FD
Garrard

zie Gerard(s).

 

FD
Garraux

-ay, -eau, zie Garaud.

 

FD
Garraux

Comme Garaud, anthrop. germ. war-wald.

 

JG
Garray

NF bien attesté au pays de Hervé, no­tamment à Soumagne, avec prononciation gar ‘ré en fr. comme en wallon. Dans les men­tions anciennes, il est habituellement accom­pagné d’un article, ce qui pousse à y voir un nom commun, sous des formes variées: a) °garlerea(u): 7.5.1596 «Jean le garlerea», 21.1.1617 «Jean le garlereau»; — b) °gal(e)-rea(u), -ray: 5.3.1610 «les biens Anthoine le galerea de Chaisneux», 15.1.1613 «Anthoine le galreau», 25.6.1624 «Jean Lhomme Deny dit galereau»; – c) « gallay: 1.10.1626 «Lau­rent le gallay de Barchon»; – d) °garrea(u), -ay: 1636 «garrea (cf. °galrea)», 2.5.1656 «Henry le garreau», 22.7.1701 «Guillaume le garray», etc.; -e) « garlay: 6.12.1724 «Jean le garlay [à Wergifosse]», 29.12.1725 «Henry le garlay [à Wergifosse] ». L’équivalence de toutes ces formes paraît sûre ; la forme °gale-reau, galray (b) est la mieux attestée tout au long des 17e et 18e s., et, elle a toutes les apparences d’être la forme primitive. Les deux liquides en contact (-lr-), très proches, surtout quand le r était roulé (trait longtemps conservé à Soumagne et dans la région), se sont assimilées, à la première consonne, — d’où « gallay (c), forme exceptionnelle -, ou, plus naturellement, à la seconde, d’où « garray (d), forme actuelle, attestée dès la première moitié du 17e s., mais qui ne s’impose probablement que dans le courant du 19e. La f. tardive et rare « garlay présente une métathèse des deux consonnes; quant à la forme °garlereau, au groupe complexe -rlr-, difficile à prononcer, elle a tout l’air d’une notation approximative. Quant à l’assimilation lr > rr, elle est fré­quente autrefois. J. Lechanteur propose donc de voir dans le NF Garray, l’altération d’un ancien Gal(e)ray, diminutif (suff. -ellu) de Galer, -ère, Galler, dérivé en -ator du verbe gâter ‘s’amuser’ [JL, NFw2].

 

JG
Garré

Garre, zie Garet.

 

FD
Garré

Garrez, -et. 1313 «Jehan Garret» TailleParis, 1383 «Pierre Garet» Lille; sans doute dérivé en -et du thème de Garin, cf. Garet.

 

JG
Garrebeek

Garrebe(e)ck: PlN: spits toelopende beek. Misschien Geertbeek in Asse (VB). Of Garbeck bij Arnsberg(NRW) < Gaverbeek (TW).

 

FD
Garrein

-eyn, zie Garin.

 

FD
Garrels

zie Gareel.

 

FD
Garret

-ez, zie Garet. Garrevoet: Doorg/v-wisseling uit Gaergoet <

Gadergoet ‘die goederen vergadert’. 1320 Pieter

Ghadergoet, Ip. (CVYII, 159); Eustace Gaergoet

(vader van) 1660 Maria Garrevoet, Pittem (PDB).

 

FD
Garreyn

-ein. Néerlandisation de Garin.

 

JG
Garriau

zie Garaud.

 

FD
Garritsen

zie Gerits.

 

FD
Garro(t)

-oi(t), -oy, zie Garot.

 

FD
Garroit

-oi, oy. Une var. de Carroy (= charroi) paraît peu probable pour ce NF liégeois. Cf. aussi Le Garroy.

 

JG
Garrousse

zie Guerrouche.

 

FD
Garryn

zie Garin.

 

FD
Gars-

-et, -ez, -on. 1. V. WARD (Warz). — 2. V. Garceau.

 

EV
Garsbeke

Nom d’origine: topon. néerl.: gars, gras ‘gazon’+ beek ‘ruisseau’.

 

JG
Garsbeke

zie van Gaesbeek.

 

FD
Garseaux

-ault, Gerseau, -ay, Geers(e)au: Dim. van Ofr. gars: knecht, jongen, knaap. 1425 Pirart Garsiau, Bavai (ARNOULD1956).

 

FD
Garson

cf. Garçon.

 

JG
Garson

-ou(x), -ous, zie Garçon.

 

FD
Garsou

1. V. WARD (Warz). — 2. Proven. Warisoulx (Loc.). Sy-

non. : Guersouille.

 

EV
Garsou

-ous, -oux, cf. Garcous.

 

JG
Garsse, van

van Cas(se), van Cassen: PlN Gars: gras. 1339 Jan vanden Garse, Bg. (DFIV).

 

FD
Garssen

zie Geersens.

 

FD
Garstemans

zie Gerstman(s).

 

FD
Garsy

zie Garcy.

 

FD
Gartner

cf. Gaertner.

 

JG
Gartner

Gartner, Gaertner, Gertner, Gertler: D. BerN Gartner: tuinier, tuinman.

 

FD
Gartzen

zie Gerits.

 

FD
Garwig

Patr. Germ. VN ger-wîg ‘speer-strijd’: Gerwich (MORLET I).

 

FD
Gary

Patr. Var. van Wary; zie Warrier 1.

 

FD
Gary

Peut-être anthrop. germ. varie-; cf. aussi Guéry.

 

JG
Garzè

zie Garcet.

 

FD
Garzon

zie Garçon.

 

FD
Gas, van

zie van Garsse.

 

FD
Gasbarrini

zie Gasparini.

 

FD
Gasbe(e)ck, van

-becq, zie van Gaesbeek.

 

FD
Gasc

Cas sujet de Gascon.

•  Dérivés du thème Gasc-/Gasqu- : Gascard, Gasquard. Sans doute péjoratif (Dauzat 280).

Gasquin.

 

JG
Gascard

Gasquard, Gasquet: Volksnaam van de Gascogner (DNF).

 

FD
Gascht

V. GAST.

 

EV
Gascht

zie Gaasch(t).

 

FD
Gascoigne

Gasco(i)n, Le Goascoing, Gacon(s), Gacoms, Jacoms: Gascogner: afkomstig van Gascogne, oud hertogdom in Frankrijk. 1460 Andries Gaucongnois, Bourgondië; 1466 Piètre Gaskonnois, Meregem-Bg. (PARM.); 1584 Erasmus Gascoens, Aw. (AB).

 

FD
Gase

Gasch: Volksnaam. Onderwerpsvorm van Gascon.

 

FD
Gaseau

Gasia(ux), Gazeau, Gazia, Gaziau(x), Gassiaux: 1. BN Pic. gasiau: keel, strot. 1328 Frankotte Gazial, Hoei; 1380 Johan Gasias, Jauchelette (J.G.). – 2. Var. van Gosseau, -ia(u), Gosiau(x).

 

FD
Gaseau

Gasia, Gasiaux, Gassiaux, Gazeau, Gazia, Gaziaux (NF namurois et du Brabant wallon). 1328 «Frankotte Gazial» Huy, 1380 «Johan Gasias» RentierRamée, 1481-82 «Jo-han Gasiau» TerreJauche; surnom: pic. (Flan­dre, Lille, St-Omer) gasiau, gasio ‘gosier’ FEW 4, 127a; assez curieusement, aucune

forme namuroise corresp. en -ia ne semble attestée par la lexicographie wallonne.

 

JG
Gasia

1. V. Garceau. — 2. V. GAST.

 

EV
Gasman

-man(n)e, zie Gassmann.

 

FD
Gasmanne

V. GAD.

 

EV
Gasnier

V. WARD (Warn).

 

EV
Gasnier

zie Gaignier.

 

FD
Gason

Gazon, Gazon(n)ot, Gazin, Gazo(t): Patr. Gason/Gazon is de Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Waso (V.D.SCHAAR). Gazonnot is een dim. en Gazin/Gazot zijn vleivormen.

 

FD
Gason

Gazon. Dérivé au cas-régime de l’an-throp. germ. *Wadizo > Wazzo, Gazzo.

 

JG
Gaspar

Gaspard, Gaspart, -ars. 1566 «Gas-par Coeft» Cerfontaine, 1589 «Gaspar Ser­vais» Ensival, 1601 «Philippe Gaspart», 1678 «Jean Gaspar» BourgNamur; prénom Gas­pard [le -d ne paraît pas être étymologique], un des trois rois mages de la Nativité, celui en qui la tradition populaire voit un noir d’Afrique ; cf. aussi Jaspar. – Gaspers. Forme néerl. (au génitif) de Gaspar, cf. aussi Jespers. – Génitif lat. : Gaspardy.

« Dérivés : Gaspot. – Gasparay. Dimin. liég. en -ê.

 

JG
Gaspar

N. légendaire d’un des Rois Mages, vraisemblablement em­prunté à l’anthroponymie germani­que d’Europe. V. GAST. Fort ré­pandu autrefois comme N. de bap­tême. Variantes : Gas(t)-, Cas-, Kas- -par(d), -part, -per(s).

 

EV
Gaspar(d)

Gaspars, Gaspart, Gasper(s), Gastpar, Gespert, Jaspar(d), Jaspa(e)rt, Jaspa(e)rs, Jaspers(e), Jasper(t), Jespers(en), J’Espère, Caspar, Caspers, de Casper, Kasper(s), Kaspaers, (de) Gaspari, -aro, -eri: Patr. Caspar, naam van een van de Drie Koningen. 1626 Gaspar vande Velde = 1627 Jasper vande Velde = 1628 Jesper vande Velde, Aarts. (MAR.); 1440 Hannekin Jaspaer, Ktr. (BAELDE).

 

FD
Gasparin(i)

-on, -otto, Gasbarrini, Gasperin(i), -oni: Patr. Fr. en It. vleivorm van VN Gaspar.

 

FD
Gasquard

Gasquet, zie Gascard.

 

FD
Gasquard

Gasquin, cf. Gasc-.

 

JG
Gasse

13e s. «Gasse» (prénom) Évreux; var. de Gace, cf. Gacet.

 

JG
Gasse(n), van

zie van Garsse.

 

FD
Gasséaux

-iaux, cf. Gaseau.

 

JG
Gassée

zie Gasset.

 

FD
Gasseling

zie Gosselin.

 

FD
Gassen

Ghassens: 1. Uit Garsen(s). Zie Geersens. –2. Var. van Gossen(s).

 

FD
Gassen

Pour Carnoy 147, dérivé de moy. néerl. gras, gars ‘herbe’; moy. néerl. gas, gasse a aussi le sens de ‘rue’.

 

JG
Gassesmet

Vervlaamsing van D. FN Gassen-schmied: Schmied aus der Casse, smid uit de steeg.

 

FD
Gassiaux

zie Gaseau.

 

FD
Gassman(n)

Gasman, -man(n)e: 1. Afl. van D. Casse: steeg, straatje. 1371 Gasseman (NAUMANN). –2. Soms wellicht < Gastmann.

 

FD
Gast

1257 «Gast le mollere des forches», 1281 «Jehans li Gast» = 1289 «Jehans de Gast», 1285 «Simons li Gast» DettesYpres; surnom: moy. néerl. gast ‘hôte, visiteur'(comp. Lhoist, Lhoest, etc.) plutôt qu’âne, fr. gast ‘ravage’, aussi topon. : endroit ravagé, inculte FEW 14, 208b.

 

JG
GAST

Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. A été con­sidérée comme une racine propre, signifiant ,,Hôte » (comme en flamand moderne). Paraît plutôt une forme seconde de la racine GAD (Gatz ou Gast), dérivée de WAD. S’est écrite avec les initiales C et K. La voyelle a été souvent influencée par l’umlaut. D’où les formes : Gast, Cast, Kast et Gest, Kest.

I. N. simples.

Gast- -ens, -on, Kestens, Gastmans, Kestemans, Cast- -us, -in, Castaman. IL N. simples avec suffixes.

G.-elin : Cast- -el(a)in, -el(e)yn, -elein, Catelin, Kest- -eleyn, -elin, -ely(e)n.

G.-ill(on) : Cast- -ille, -illon, -ilhon. III. N. composés.

G.-bard : Cast-, Cas-, Kas-, Jas- -par(d), -part, -per(s), Ges-, Jes- -pert, -pers.

G.-hari : Casters, Caste(r)mans.

G.-hlod : Castelot, Kesteloot.

G.-wald : Gast-, Cast- -el, -eels, -out, -eau, -iau(x).

 

EV
Gast, (de)

Legast, Lagast: Mnl. gast: vreemdeling, bezoeker, klant, gast, vijand, persoon. 1268 Boidinus Gast; 1307 Jehan li Gast; 1326 France de Gast, Ip. (BEELE); 1382 Jan de Gast; 1398 Piere le Gast, Kanegem (DEBR.1970,2000). De familie

Lagast heette ça. 1600 in Oostkamp nog De Gast (med. J. Lagast). Associatie met Lagace kan hiertoe hebben bijgedragen.

 

FD
Gastal

Nom de profession: anc. fr. gastalde ‘intendant’FEW 16, 25b?

 

JG
Gastanie

V. Châtaigne.

 

EV
Gaste(r)mans

1. Oorspr. Gansterman(s), afl. van Mnl. *ganster, genster: vonk. Vgl. Mhd. ganster en D. FN Ganster(er). Wellicht BerBN voor een smid; vgl. Vonk, Funk. 1337 van Rasen Gansterman, Cent (RSGI); 1487 Pieter Gansterman, Eeklo (PARM.). – 2. Evtl. var. van Gastmans met epenthetische r.

 

FD
Gastel, van

1. PlN Gastel (NB). ±1240 Soykynde Gastele, Grembergen (SCHMID). – 2. PlN Gestel (A), uitspr. gaastel (DE VRIES). 1458 Jan van Gastele = 1459 Jan van Ghestele, Aarts. (MAR.). -3. PlN Moergestel (NB), vroeger Gastel genoemd. – Lit.: E. VANDEN KOSSCHE,Hetgeslacht van Gastel -van Gestel, Berchem, 1971.

 

FD
Gastelblum

zie Gensterblum.

 

FD
Gastelier

Gatel(l)ier, Gateiller, Gathelier, Watellier, Wattelier, -iez, Woitellier, Watelier: BerN Ofr. gastelier, Opic. wastelier: banketbakker, koekenbakker. Matelier met wisseling bilabialen w/m, zoals in mastel < Pic. wastel. Vgl. Wasteel(s). 1295 Hubinus dictus le Wastelier, St-Q.; 146 e. Jehennon le Watelier, St-Thibaud (MORLET); 1383 Renaud Gastellier, Auxois (MARCHAL).

 

FD
Gasten(s)

Patr. Vleivorm van de VN Vaast, Vedastus, Fr. Gaston? Var. van Cassen, Ghassens?

 

FD
Gasteren, van

PlN (DR).

 

FD
Gasthofs

zie Gaethofs.

 

FD
Gasthuis

-huys, Gesthuizen: PlN Gasthuis: gasthuis, godshuis, armenhuis, ziekenhuis, herberg. Vgl. Spitaels. 1430 Gertruudt int Gasthuys, Bs. (HB 256); 1462 Cloes opt Gasthuys, Bemelen NL (SKM).

 

FD
Gasthuys

Proven. ,,Hospice, Hôtel­lerie ». L.D. Dép. Alsemberg, Fur-nés, etc. N° 201.

 

EV
Gastiaux

cf. Gâteau.

 

JG
Gastiaux

zie Gateau(x).

 

FD
Gastineau

Surnom: anc. fr. guastinau ‘vaga­bond’ FEW 14, 209a.

 

JG
Gastmans

Gastemans: Syn. met gastmeester: die in een klooster met de ontvangst van de vreemdelingen belast is, gastheer. 1331 Henric Gastman, Geel (OATIII); 1366 Henrico Gastman, Tn.(C.BAERT).

 

FD
Gastmans

Génitif de moy. néerl. gast ‘hôte’ + mon ‘homme’.

 

JG
Gaston

-out, Gatoux: Patr. Fr. verbogen vorm van de Germ. VN Gasto ‘gast’. De vorm op -ou is de zuidelijke var. (DNF). 1282 Chunradus Gasto, Worms (SOCIN); i284Abretin Gastones, Marville (CAO).

 

FD
Gastout

Surnom phrastique: qui gâte tout (Carnoy 254)?

 

JG
Gastpar

zie Gaspar(d).

 

FD
Gastuche

Nom d’origine: Gastuche, à Grez-Doiceau (BrW).

Gat. Moy. néerl. gat ‘trou’, aussi ‘chemin’ en flamand.

 

JG
Gastuche

PlN in Grez-Doiceau (WB) (J.G.).

 

FD
Gat

En toponymie, ,,Accès à ». Moort-gat, Moergat (Ane. Moirgate). ,,Accès au marais » (Et non : ,,Meurtrière », sens apparent). VAN den Noortgat. ,,De l’accès du Nord ». Geirgat. Keer- ou Keur–gat, ,,Accès au terrain retourné » ou ,,Accès au terrain de la heure ». V. Keur.

 

EV
Gat

Gath, Gats: PlN Gat: doortocht, doorgang, poort, steeg. 1370 Meuwels van den Gâte, Ktr. (DEBR. 1970). Zie ook Gamme 2.

 

FD
Gat(h)elier

Gateiller, zie Gastellier.

 

FD
Gat(h)in

Patr. Vleivorm van Ga(u)tier.

 

FD
Gat(h)ot

zie Gautot.

 

FD
Gat(h)y

Gati, zie Gautier(s).

 

FD
Gâteau

Anc. : Gastel, ,,Gâteau ». Ga(s)tellier, ,,Pâtissier ». Profess.

N° 147. Variantes anc. et dialecta­les : Wa(t)-, Wast-, West- -es, -/a, -el, -il, Vat-, Wat(t)- -eau(x), -iau, -eau, -eu, Gat(t)ville.

 

EV
Gâteau

-eaux, Gastiaux 1769 «Henry Gatia» Jodoigne ; fr. gâteau, nom de profession (pâtis­sier) ou surnom.

 

JG
Gateau(x)

Gataux, Gastiaux, Gosteau, Gostiau(x), Gotteaux, Gotiaux: Ofr. gastel, Fr. gâteau: koek. BerBN. Vgl. Wasteel(s). 1625 Filips Gotteau, Aw. (AP).

 

FD
Gatebois

Gâte bois: die het bout verkwist. Vgl. Quisthou(d)t.

 

FD
Gateiller

Gatelier, -ellier, -ely, -eley, Gathe-lier. Nom de métier: anc. fr. gastelier ‘pâtis­sier’ FEW 17, 547b.

 

JG
Gatet

-é, -ez, -es: Patr. Dim. van Ga(u)thier.

 

FD
Gatet

-es, -ez; Gathaye, cf. Gathier, Gath-.

 

JG
Gathaye

zie Gauthoye.

 

FD
Gathelier

cf. Gatelier.

 

JG
Gathem

PlN in Lissewege (WV)? 1328 Hannekijn Gaethem (DFIV, of lees: Goethem?). Wellicht een var. van Ghettem.

 

FD
Gathier

Gathy, Gaty, w. Gâtî (forme w., cf. w. Wâtî). 1497 «Maroie Gaty» BourgNamur, 1524 «Johan Gathyr» = 1544 «Johan Gathy» DénStavelotMy ; var. de Gauthier. « Dérivés de ce thème Gath- (comp. le thème Gauth-): Gatet, -es. Gathez. 1756 «George Gathet» Lorcé. – Gathin, Gatin. Gathon. 1522 «Gathon de Presseux» CoutStavelot, 1549 «Gile Gathon» Esneux; ou bien du pré­nom fém. Agathon, avec aphérèse [MH]. –Gathot, Gatot. 1576 «Jean Gatho» BourgNa­mur, 1640 « Bartholomeus Gathotz» Antheit; cf. aussi Gaut(h)ot. – Gathoye,

Gaublomme, Goublomme. Surnom: moy. néerl. goulbloeme ‘souci des champs'(fleur).

 

JG
Gathier

zie Gautier(s).

 

FD
Gathof

zie Gaethof(s).

 

FD
Gathon

1. Patr. Vleivorm van Ga(u)tier. 1549 Gile Gathon, Esneux (HERE.). – 2. Var. van Gaston.

 

FD
Gathoye

Gatoie, zie Gauthoye.

 

FD
Gathoye

Proven. Gade (Dép. Car-nières), avec suff. d’orig. N° 211.

 

EV
Gatien

Prénom Gatien, de saint Gatianus, évêque de Tours au 3e s. (Dauzat 281).

 

JG
Gatille

Gattille. Peut-être anc. fr. gastil ‘terrain inculte’?

 

JG
Gatin

cf. Gathier, Gath-.

 

JG
Gatin

Patr. Vleivorm van VN Ga(u)thier.

 

FD
Gatis(s)eur

zie Gadisseur.

 

FD
Gatisseur

cf. Gadisseur.

 

JG
Gatot

Gatoul, cf. Gathier, Gath-.

 

JG
Gatoux

zie Gastout.

 

FD
Gatry

Wsch. var. van Catry.

 

FD
Gats

zie Gat.

 

FD
Gattez

zie Gatet.

 

FD
Gatti

zie Gautier(s), Gatto.

 

FD
Gattille

cf. Gatille.

 

JG
Gatto

Gatti: It. BN gatto: kater, kat.

 

FD
Gaty

cf. Gathy.

 

JG
Gatz

Nom d’origine: flam. gatze ‘ruelle’; cf. aussi Gat.

 

JG
Gatz(en)

W. adaptatie van D. FN Katz (vgl. Gatzweiler).

 

FD
Gatzweiler

PlN Katzweiler (RP).

 

FD
Gau-

-be, -bert. V. WAHL.

 

EV
Gaube

NF all. Gaube < tchèque Kuba, hypocor. de Jakub.

 

JG
Gaube

zie Gobbe.

 

FD
Gaubeen

-eyn, zie Gobin.

 

FD
Gaubergen, van

zie van Gouberge(n).

 

FD
Gaubert

zie Gobert.

 

FD
Gaublomme

Gaubloeme, Coublomme, Goudbloem: Mnl. goudbloeme: kleine zonnebloem, goudsbloem. BN. 1335 Jan Adaems Goutbloems sone was van Houdenake, St.-P.-Leeuw (PEENE 1949); 1389 Gillis Goubloume, Oud. (WALRAET). Ook wel BN voor iemand met goudgebloemde kleren of voor een wever van zulk laken: 1370 dat Willem voers. jeghen hem cachte ii goudblommen lakene, Ktr. (V14 v°). Ook huisnaam: 1584 Servaes in de Gaublom, Aw.(AB).

 

FD
Gaublomme

V. Gaude.

 

EV
Gaubout

zie Gobau.

 

FD
Gaucet

cf. Gausse.

 

JG
Gaucet

Gauchet, -ez, -e(r), -é, Gaus(s)et: 1. Var. van Gacet, of wellicht veeleer van Gosset. –2. Gaucher, -ez, -et, -é kunnen ook spellingvar. zijn van Gauchier.

 

FD
Gaucet

V. GAUD.

 

EV
Gauche

Cas sujet de l’anthrop. germ. Walho; fr. gauche ne date que du 15e s. (Dauzat 282).

 

JG
Gaucher

Gauch- -é, -ez. Synon. : Gouchez. 1. Car. phys. H. qui se sert habituellement de la main gauche. N° 26l. — 2, Profess. Ouvrier qui gauchit (,,foule ») le drap.  Synon. :  Foulon, Walckiers. 3. V. GAUD. (Walker,  ,,foulon »).  N°  157.  —

 

EV
Gauchie

Var. de Gauchi(e)r, Gauchy, plutôt que de Gauchie.

 

JG
Gauchie(r)

-i(r), -y, zie Walker.

 

FD
Gauchier

-ir, Gaucher, -ez. 1261 «Gauchiers de Thorete» ChartesHainaut, 1633 «Michel Gauchier» BourgNamur; nom issu de l’an­throp. germ. walh-hari (Walhan, nom de peuple ‘ceux qui parlent le Roman’) ou du thème de Walckerus > Walcher, pic. Wauquier, w. wôtchî(BTV 14, 1940, 279), comp. le topon. Mont-Gauthier, w. malautchi, 1280 «Monle-walchier» (Nr).

 

JG
GAUD

,,Pays ». (FI. Gouw*). Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Forme dérivée de WALD (V. ce N.). Comme pour toutes les racines se terminant par d, cette lettre est parfois tombée ou s’est muée en c(k) ou t(z). La diphtongue au s’est souvent écrite ou. De là, les formes : Gau(d) ou Gou(d), Gauc ou Gouc, Gauz ou Gouz. N08 125, 126, La racine Gaud s’est souvent confondue avec la racine GOD.

A.  Formes Gaud, Goud.

I.  N. simples. Gaudin, Goudin, Gaudens.

II.  N. composés. G.-and-: Gauthant. G.-frid : Gaud(e)froid.

G.-hari : Gauth- -ier, -y, Gaudaire, Gaudy, latinisé Gaudius. Gout-

(t)ier, Goud- -er(s), -y. G.-wald : Gauthey, Gaudau. Cout(t)enau(x).

B.  Formes Gau ou Jau, Gou ou Jou.

G.-bard : Gau-, Jou- -bert. G.-ric : Gou(r)ary.

C.  Formes Gauc (h), Gouc(h).

I.  N. simples. Gauche, Gauck, Gouge, Goujon.

II.  N. simples avec suffixes.

G.-etto, -otto : Ga(u)ch- -et, -ez, -ot. Gouch-, Coug- -et, -ez, -ot. G.-elin : Gougelin.

III.  N. composés.

G.-wald: Cauch- -(e)au(x).

D.  Formes Gauz, Gouz, Couz.

I.  N. simples. Gaus(s)- -e, -ens, Gooss-, Ghooss- -en(s).

II.  N. simples avec suffixes,

G.-etto, -otto : Gouss-, Gauc- -et, Gous(s)et, Cousot. G.-ino : Gauc-, Gauss- -in. Cousin.

III.  Composés. G.-ric : Goussery.

G.-win : Gauss- -ouin, -win. G.-wald : Gous(s)iau(x), Gouzée. G.-wulf : Gouz(o)u.

Gaude.   ,,Réséda tinctorial »   (Flam. :    Gaud- -(e)froid, -in, -ius, -oux.   V.

Wouw; Allem. : Waude~). Profess.        GAUD.

N. de cultivateur ou d’artisan qui

teint  les  tissus  dans  un  bain  de

gaude.   Synon.   romans :   Goudail-

lier,  Ga(u)diss- -eur, -art.  Gaud-

-ies,   -y.   Synon.   flam. :   Wauw-,

Wouw-     -ermans.     Gaublomme

(Pour Wouwblomme).                         

 

EV
Gaudart

zie Goddaert.

 

FD
Gaude

1672 «Arnould Gaude» BourgNamur; cas sujet de l’anthrop. germ. Waldo (Morlet, NP Gaule l, 214). « Dérivés: Gaudet. – Gauder, -é. – Gaudin;

Gaudinne. 1289 «le courtilh Gaudin» Cens-Namur; probabl. dérivés de Gaude < germ. Waldo, mais ce pourrait être aussi un surnom (E. Renard, BTD 26, 260 suppose *gaw’din, de la famille de w. liég. gaw’der ‘railler, brocarder’, gaw’dieùs ‘joyeux, divertissant’ DL 288); cf. aussi anc. fr. gaudine ‘femme joyeuse, femme gentille, agréable’ Gdf 4,245, ainsi 1296 «Ameline la gaudine» TailleParis [MH].

 

JG
Gaudé

-e, zie Godet.

 

FD
Gaudefroy

-oij, zie Godefridi(s).

 

FD
Gaudemont

Godemont (NF du Tournaisis). Nom d’origine: p.-é. 1595 «en Gaudimont», topon. à Seneffe (Ht); seul Godemont est attesté en France (à Hem dans le départ, du Nord).

 

JG
Gaudemont

Proven. Wodemont ou Wodimont.   (Dép.  Neufchâteau-lez-Visé. Anc. Waïdémont) et Godimont (Dép. Neufvilles). Synon. :Godé-, Godi-, Goede- -mont.

 

EV
Gaudemont

zie Godemont.

 

FD
Gaudenne

zie Delgaudenne.

 

FD
Gaudens

-enz: Patr. Lat. HN Gaudentius.

 

FD
Gaudens

N. de bapt.  (Cf. St-Gau-dens, Loc. fr.). V. GAUD.

 

EV
Gaudepenne

zie Goudbeen.

 

FD

Gauder(s)

zie Goeder.

 

FD
Gauderis

zie Goderis.

 

FD

Gaudesaboos

zie Gaudisaubois.

 

FD
Gaudet

Gauder, -é, cf. Gaude.

 

JG

Gaudet

zie Godet.

 

FD

Gaudeus

zie Gaudius.

 

FD

Gaudfr(a)in

zie Godefrin.

 

FD

Gaudfroy

zie Godefridi(s).

 

FD

Gaudi(e)r

zie Gautier.

 

FD
Gaudibert

Nom issu de l’anthrop. germ. wald-behrt.

 

JG

Gaudicheau

-au(d), zie Godechal.

 

FD
Gaudier

Gaudy. 1356-58 «Colars Gaudiers» PolyptAth; nom issu de l’anthrop. germ. wald-hari.

Dérivé: Gaudron, -ont, Gadron. 1562 «Anthoene Gauldron» GuillLiège; double dérivé en -er-on.

 

JG

Gaudin

1. Patr. Rom. vleivorm van Germ. wald-naam. 1340 Guillot Gaudin, Senlis (MORLET). -2. Spellingvar. van Godin.

 

FD
Gaudin

Gaudinne, cf. Gaude.

 

JG

Gaudinne

zie Delgaudenne.

 

FD

Gaudiobois

zie Gaudisaubois.

 

FD
Gaudis(s)art

zie Godechal.

 

FD

Gaudisaubois

Gaudisiaubois, Gaudis(s)iabois, Gaudis(s)abois, Gauditia(u)bois, Gaudesaboos, Goudesaboos, Gaudiobois, (de) Goditiabois, God(i)siabois, Godichiabois, Godesiabois: PlN Godescaubos: bos van Godschalk/Godescau, nu PlN in Herne: 1423 Goedscalcbosch. De PlN gaat terug op 1217 Godescalcus del Leene, Herne. 1326 Gielijs van Godscalbos, Halle (med. B. Roobaert); 1340 Engelbert de Godescaubos, H (BLOII); 1493 Loys de Ghodisseaubo(i)s; 1511 Toussaint de Godisseaubos (Midd. 1966,107); 1510 Anthonius de Torikoert alias Godissaubos; 1540 Nicolaus Goedissamboes de Dumont (MULIII-IV); 1515 Nicolays de Gaudissabois, Ursel (VS 1976,328).

 

FD
Gaudisaubois

Gaudissabois, Gauditiaubois, Godesiabois, Gaudiobois, cf. Godesiabois, -itiabois, etc.

 

JG
Gaudissart

1. V. Gohissart. — 2. V. Gaude.

 

EV
Gaudissart

cf. Godissart.

 

JG
Gaudisse(u)r

zie Gadisseur.

 

FD
Gaudisser

-eur, cf. Gadisseur.

 

JG
Gauditiabois

V. Godesiabois.

 

EV
Gaudius

Forme latinisée du NF Joie, Lajoie (ou de son équivalent néerl.) plutôt que nom propre latin.

 

JG
Gaudius

Gaudeus: Patr. Lat. HN Gaudius (MORLET II). 1545 Symon Gaudij, Kontich (SELS); 1684 Petronella Goudius, Lo (CRAEYE).

 

FD
Gaudoux

Nom issu de l’anthrop. germ. wald-wulf(Fôrst. 1512).

 

JG
Gaudoux

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wald-wulf ‘heerser-wolf: Waldolf (MORLET I).

 

FD
Gaudriau(x)

Patr. Dim. van Gaudry.

 

FD
Gaudron

-ont, Gadron, cf. Gaudier.

 

JG
Gaudron(t)

zie Godron.

 

FD
Gaudry

1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN wald-rîk ‘heerser-machtig’. 1109 Waldrici…Laudunensis episcopi = 1115 Gualdrici = Gaudrici, Laon (SMT I); 1384 messire Gaudry (MARCHAL). – 2. Var. van Godry.

 

FD
Gaudry

Nom issu de l’anthrop. germ. wald-ric (Fôrst. 1511). – Gaudriaux. Dérivé pic. en -iau.

 

JG
Gaudu

Zie Godu.

 

FD
Gaudy

cf. Gaudier.

 

JG
Gaudy

zie Gautier(s).

 

FD
Gauf(f)inet

zie Goffinet.

 

FD
Gauffinet

Gaufmet. 1689 «Marie Gaufmet» BourgNamur; var. de Goffinet.

 

JG
Gaufreur

Profess. H. qui gaufre les étoffes, les cuirs. Synon. : Gaufr-, Caufr- -ier, -iez, Gauverit. N° 157.

 

EV
Gaufriez

Gafry, Gafri: BerN van de wafelbakker. Vgl. Waffelaert.

 

FD
Gaugain

Afl. van Fr. gaugue < Lat. gallicus: walnoot (DNF).

 

FD

Gauger

Patr. Rom. vorm van Germ. VN wal-ger: Walagerius, Walgaer (MORLETI).

 

FD
Gaugnart

Var. de Gougnard?

 

JG

Gaujard

zie Goujard.

 

FD
Gaukema

Patr. Afl. van de Friese VN Gouke, dim. van een Germ. VN, b.v. Goubrand (V.D.SCHAAR).

 

FD
Gaul

D. FN Mhd. gûl, D. Gaul: beest, paard, knol; (overdrachtelijk) groot, lomp, plomp mens.

 

FD
Gaul

Gaule. Peut-être de fr. gaule ‘perche’, surnom de marchand ou sobriquet d’après la taille (Morlet 449). Ne serait-ce pas plutôt un nom issu d’un anthrop. germ. de la famille de Walha, Wala?

* Dérivé:   Gaullet.  1540 «Martin Gaulet», 1567 «Catherine Gaullet» BourgNamur; comme pour le précédent. Morlet 449 y voit un surnom de qqn d’élancé, de maigre.

 

JG
Gaul(l)et

1. Dim. van Fr. gaule: lange staak. BN voor een opgeschoten kerel (DNF). – 2. M.i. veeleer = Galet.

 

FD
Gaul(l)ier

Afl. van Fr. gaule: staak, roede. BerN (DNF). M.i. veeleer = Gallier.

 

FD
Gaultier

zie Gautier(s).

 

FD
Gaum-

-ier, -y. Proven. Gaume (Val­lée de la Semois), avec suff. d’ori­gine (Plutôt que Goumier, ,,Cava-lier algérien »). Synon. : Gomez.

 

EV
Gaume

W.-Pic. var. van Jaume; zie Jane, Gamme.

 

FD
Gaumier

Gaumy, Gauny, Gony: Blijkens Jane=Jaume = Gaume var. van Jeannier.

 

FD
Gaunard

zie Janaert.

 

FD
Gaune

Gaunois, Gauniaux: 1. Pic. gaune, Fr. jaune: geel. BN. Afl. en dim. – 2. W.-Pic. var. van Ja(u)ne, Jauniau(x)/Jeanneau.

 

FD
Gaune

Proven. Goesnes (Loc).

 

EV
Gaunois

Proven. Gonoy (Dép. St-Gérard).

 

EV
Gaupillat

V. Goupil.

 

EV
Gaupin

1. Car. mor. Dérivé du verbe Goupiner, ,,Voler » (Argot). — 2. V. GAUD.

 

EV
Gaupin

Mfr. gaupe, gaupinet: luiaard, leegloper.

 

FD
Gauquelin

Patr. Dim. van Gauquier = Walker.

 

FD
Gauquie(r)

-quir, zie Walker, Dugauquier.

 

FD
Gauquier

Proven. ,,Espèce de noyer ». Dép. Ellezelles. Ou bien : Propriété caractérisée par un arbre de cette espèce. N° 244.

 

EV
Gaus

Gaus(s)e: Patr. W. grafie voor Goos(se).

 

FD
Gaus(s)-

-e, -ens, -et, -in. Gauth–ant, -ey, -ier, -y. V. GAUD (Gauz, Gaud).

 

EV
Gaus(s)et

zie Gaucet.

 

FD
Gaussen

Gaus(s)in: Patr. W. spelling van Goossen.

 

FD
Gautheron

zie Gautron.

 

FD
Gauthey

Gauthier, -iez, zie Gautier.

 

FD
Gauthot

zie Gautot.

 

FD
Gauthoye

Gathaye (forme altérée). 1686 «Gathoye» Soumagne, 1721 «Henri Gathoye» Fléron. -Gatoul. Cf. aussi Wathoul.

 

JG
Gauthoye

Gathoye, Gatoie, Gathaye: Patr. LU W. all. op -ôye van Gauthier. 1650 Fassin Gat(h)oye, Soumagne = Gauthoye (Midd. 1947,146).

 

FD
Gautier(s)

-ié, -iez, Gauthier, -iez, Galtier, (de) Gaultier, du Gauthier, Gaut(h)y, Gauthey, Gathier, Gat(h)y, Gat(t)i, Gothier, Gotti, Jott(h)ier, Gaudi(e)r, Ga(u)dy: Patr. Rom. vormen van de Germ. VN Wouter. 1404 Colart Gauthier, Offémont (MORLET); 1675 Joannes Gottier, Savoie-Aw. (AP).

 

FD
Gautot

Gauthot, Gat(h)ot: Patr. Dim. van Gautier. 1640  Bartholomeus Gathotz, Antheit (HERB.).

 

FD
Gautron

Gautheron, Gautreau(x), Gotreau, Gautrot: Patr. Vleivormen van Gautier.

 

FD
Gauty

zie Gautier.

 

FD
Gauv(a)in

Ga(l)vin, Galvan: Patr. Fr. vorm van de VN Walewein uit de ridderroman. 1392 Pierre Gauvain; 1295 Walterus Gavain, St-Q. (MORLET).

 

FD
Gauverit

1. V. Gaufreur. — 2. V. GAUD.

 

EV
Gauville

Proven. Gouvy (Dép. Li-merlé. Ane., Gavila).

 

EV
Gauw, (de)

de Gouw, Gauwe: BN Mnl. gauw: snel handelend, haastig, voortvarend, onbedachtzaam.

 

FD
Gauwbeen

zie Gobin.

 

FD
Gauwberg(en, van)

zie van Gouberge(n).

 

FD
Gauweloos(e)

Gauwloos, Gouweloos(e), Gouveloos: Mnl. gauweloos: slordig, achteloos, zorgeloos. BN. 1218 Walteri Gaulos, Vn. (LEYS 1957′); 1277 Boidin Gaweloes, Maldegem (CG); 1298 Pieter Ghawelois, Kales (GYSS. 1963).

 

FD
Gauwenbergh

zie Gouwenberg.

 

FD
Gaux

Verspreide W. PlN (J.G.).

 

FD
Gav(e)renne

Gaverens: PlN Gaverenne in Dréhance (N). Gaveriau(x): Mfr. gaveriau: meeuw. BN. 1265 Jakemes Gaveriaus, Bergen (HERB.); 1438 Colin Gaverel, Laon (MORLET).

 

FD
Gavache

Gavage: Prov. gavach: vreemde arbeider, bergbewoner, bewoner van de streek Gabach/Gavache (Languedoc, Gascogne) (DNF).

 

FD
Gavage

Car. mor. 1. ,,Poltron » (Mot emprunté par l’ancien fr. à l’espa­gnol). — 2. ,,Goinfre » (Du verbe gaver; formation dialectale).

 

EV
Gavart

-ard: Afl. van Ofr. gave: keel, strot. BN voor een schrokker?

 

FD
Gaveele

Gavel(le), zie Javel.

 

FD
Gavenelle

zie Cavenaille.

 

FD
Gaver-

-ay, -oy. Proven. Gavre (Nombr. L.D.), avec suffixe d’ori­gine. N° 211.

 

EV
Gaver, van

van Gavere(n), van Gaever(en): 1. PlN Gavere (OV). 1202 Rasonis de Gavere (DEBR. 1980; GN). – 2. Van den Gavere. Verspreide PlN Gaver: moeras, drassige grond. 1207 Henrici de

Gavera, Har. (DEBR. 1980); 1311 Agnes erve van den Gavre, Ktr. (DEBR. 1971); 1326 Willem van den Gavere, Ip. (BEELE).

 

FD
Gavin

zie Gauvain.

 

FD
Gavray

Gavroy(e): LU W. var. van Gaveriau? 1586

Tossaint le Gavray, Louveigné; 1472 Jacquemin le

Gavroy,Ethe(HERB.).

 

FD
Gavroy

Gavroye. 1472 «Jacquemm le gavroy» Èthe ; var. de Gavray ?

 

JG
Gay

1. Car. mor. H. gai, joyeux. Synon. : Legay(e). N° 286. — 2. Proven. Plus. L.D. — 3- V. CAD.

 

EV
Gay

Gaj: Dial. var. van D. Gäu (vgl. Allgäu), de oorspr. en klankwettige vorm van Gau: gouw.

 

FD
Gay

Gay de Chevronnay. 1636 «Marguerite Gay» BourgNamur; surnom: fr. gai, mais cf. aussi Gaie et Legay.

 

JG
Gay(e), (de)

zie Legai, Degay(e).

 

FD
Gaydoul

Patr. Rom. vorm van Germ. VN Gaidulfus of Gedulfus (MORLET I). 1432 Jean Gadoul, Chauny (MORLET).

 

FD
Gaye

cf. Gaie.

 

JG
Gayemet

Wsch. var. van Guillemet. Vgl. Gaillemain.

 

FD
Gayer

1. Car. mor. ,Joyeux » (Ane. fr., Gayerie, ,,Plaisir »). N° 286. — 2. V. Cailler.

 

EV
Gayer

Soit var. de Gaier, soit ouest-w. gayer ‘noyer’ (cf. Gauquier).

 

JG
Gayer

zie Geier.

 

FD
Gayet

13e s. «G. Gayet» Niort; surnom: anc. fr. gaiet ‘un peu gai’ ou w. gayèt ‘(jeune) taureau’ FEW 16, 8a; cf. aussi Gallet, Gaillet. – Cf. aussi s.d. «Jehenne Gayette uxoris Guilhelmi Ducquet» ObitHuy.

 

JG
Gayet

Gaijet, Gayetot, Gayo(t): 1. Dim. van Fr. gai: vrolijk. 1285 Willaume Gayet, Montreuil (CMM). – 2. Spelling voor Gaillet, resp. Gaillot.

 

FD
Gaymay

1. Proven. Gay-mez, ,,Mai-son rurale du sieur Cad ». N° 245 s. — 2. V. GAD.

 

EV
Gayrard

zie Gérard.

 

FD
Gayraud

zie Géraud.

 

FD
Gayse

Gaijse, Gaisse: Dial. vormen voor Gijs.

 

FD
Gaytant

Pour Dauzat 273, var.  de Gaétan, prénom récent (propr1 originaire de Gaète), de lat. Cajetanus, saint napolitain du 16e s.

 

JG
Gaytant

V. GAD.

 

EV
Gaytant

zie Caytant.

 

FD
Gazeau

zie Gaseau.

 

FD
Gazelle

zie Gezelle.

 

FD
Gazia

Gaziau(x), zie Gaseau.

 

FD
Gaziaux

Gazeau, cf. Gaseau.

 

JG
Gazin

Gazon, -on(n)ot, Gazo(t), zie Gason.

 

FD
Gazon

cf. Gason.

 

JG

Ge-

-mers, -mes, -mi, -mis; Gem-meke. V. GAD (Ga).

 

EV

Ge(u)vry

Spellingvar. (v = u) van G(u)eury.

 

FD

Geair(a)in

Gearain, zie Gerin.

 

FD

Geangoux

cf. Gengoux.

 

JG

Geangoux

zie Gangolf.

 

FD

Geary

zie Géry.

 

FD

Geauquie

cf. Gauquier, -ie?

 

JG

Geb(t)s

zie Gypens.

 

FD

Gebardt

Gebhardt,  Gebhart. Anthrop. german. gib-hard (Fôrst. 633).

 

JG

Gebauer

zie Geboers.

 

FD

Gebbert

Gebardt, zie Gebhard.

 

FD

Gebbink

Patr. Afl. van Germ. VN Gebhard. 1440 Wilhelmus Gebinck, Traj. dioc. (MULI).

 

FD

Gebel

zie Gobel.

 

FD

Geberle

-lé: Patr. Dim. van Geber, Gebhard.

 

FD

Geberlé

Dimin. alsacien en -lé du même.

 

JG

Gebers

Génitif du même.

 

JG

Gebhard

-(d)t, Giphart, Gebardt, Gebbert, Geber(t), Gebers: Patr. Germ. VN D. Gebhard, équivalent van Gevaert. 1180 Gebhart filius Gebehardi

(BRECH.).

 

FD

Gebode

Gebots, zie Gerbo.

 

FD

Geboers

Geboes, Gebauer, Geboors, Gebuers: Mnl. gebuur, geboer: medewoner, nabuur, (ge)buur; plattelandsbewoner, boer. D. Gebauer, Gebuhr. 1273 Albertus dictus Gebur, Reutlingen

(BRECH.); 1399 Jan Gheboer (Ktr., DEBR. 2000′); 1406 Jan Gebuer, Heizingen (PEENE).

 

FD

Geboers

Geboors,     Geboes.    Var.,  avec dissimilation de r, de Gebruers (ci-dessous).

 

JG

Gebreude

Patr. Var. (met metathesis) van Grebeude. Germ.VN Gerbode.

 

FD

Gebruers

Gebreurs: Gebruurs is een Br. vorm van Gebroers: gebroeders. Maar wellicht is de naam teverklaren door reïnterpretatie van Gebuers. 1536 Henrick Gebruers, Geel (GF).

 

FD

Gebruers

Nom de parenté: var. de moy. néerl. gebroeder ‘frère’; cf. Geboers.

 

JG

Gebt

génitif: Gebts. Hypocor. de Gebardt, etc.

 

JG

Gebuers

zie Geboers.

 

FD

Geck

V. GAD.

 

EV

Gédéon

1540 «Gédéon Bermet», 1628 «Guil­laume Gedeon» BourgNamur; Gédéon, nom biblique (Juge d’Israël, vainqueur des Madianites).

 

JG

Gédéon

Gédéon is de Fr. vorm en Gedeon ook de vorm uit de Vulgaat voor de bijbelse VN Gideon. 1617 Jacobus Gedeon, Namen (MUL V).

 

FD

Gedoelst

Proven. Gado-elst, ,,Aunaie du sieur Gadon ». N° 242.

 

EV

Gedoelst

Zie Jadoul.

 

FD

Gedopt

Misschien reïnterpretatie van Godot.

 

FD

Gedopt

Participe de moy. néerl. dopen, doopen ‘baptiser’.

 

JG

Gée

Nom d’origine: Gée, w. è djèye, à Tihange (Lg) ou surnom: w. liég. djèye ‘noix’.

 

JG

Gée

Zie Degée.

 

FD

Gee(d)ts

V. GAD.

 

EV

Gee(r)bergen, van

1. Metr. Germ. VN ger-berg ‘speer-bescherming’: ize e. Gerberga; 1227 Gerberghe, Cent (GN); 146 e. Henricus voren Gheerbergen = Henric Geerbergen, Houtem, Tn. (HM164). – 2. Var. van Van Geenberghe of van Van Geelbergen: 1629 van Gelberge, Attenrode; 1669 van Geelberge, St.-Pieters-Rode; 1688 van Gheelberghen, Attenrode (PDB).

 

FD

Geebelen

Geebels, cf. Gijbels.

 

JG

Geebels

-elen, zie Gijbels.

 

FD

Geebergen, van

zie van Geenberge.

 

FD

Geedt, van

zie van Geet.

 

FD

Geedts

Var. de Geerts, par simplification consonantique.

 

JG

Geedts

zie Geerts.

 

FD

Geefs

Génitif de l’hypocor. de Gever, anthrop. germ. gib-hard?

 

JG

Geefs

zie Gevens.

 

FD

Geel, (van)

van Ge(e)le, van Gheel.van Ghel(l)e: PlN Geel (A). 1250 Walterus de Ghele; 1422 Jan van Gelé (GF); 1377 Jacop van Gheel, Ip. (BEELE).

 

FD

Geel, de

Degeel kan een var. zijn van De Gheele, maar is m.i. veeleer spellingvar. van Dégel.

 

FD

Geelen

-ens, cf. Gielen.

 

JG

Geelen(s)

Ghelen: 1. Noord-Limburgse var. van Gielen (V.LOON 1982,38). – 2. Zie Geylen(s).

 

FD

Geelhand

1. V. WAHL. — 2. Pro­ven. ,,Main jaune ». Enseigne de maison. N° 248. — 3. Car. phys. H. aux mains jaunes.

 

EV

Geelhand

Kan een BN (geel-hand) zijn, vgl. Ndd. Witthand (NN), maar is misschien een reïnterpretatie van Geland = Galand. Zie Gelan.

1711 Chr. Geelhand, A’dam (MUL VII).

 

FD

Geelhand

Surnom:  moy. néerl. geel ‘jaune’ + hand ‘main’.

 

JG

Geelhoed

BN naar de gele hoed. Vgl. D. Gelbhut. 1553 Jodoc Gelehut, Hannover (BRECH.).

 

FD

Geelissen

zie Gillis.

 

FD

Geelkens

Génitif du dimin. en -ken de Geele, Giele.

 

JG

Geelkens

zie Gillekens.

 

FD

Geelmans

Geleman, Gel(l)man: 1. Afl. van PlN Geel (A). 1465 Dingne Gheelmans, Her. (DERCON). – 2. Reïnterpretatie van Gillemans.

 

FD

Geels

Patr. Var. van Gils, Gillis. Vgl. Geelissen, Geelkens.

 

FD

Geem, van

van Gheem: PlN Geem in Hamme (OV). 1570 Adriaen van Gheeme, Bazel (VS1973,505-513).

 

FD

Geemers

zie Germeau(x).

 

FD

geen

Qualificatif indiquant l’ioigne-ment par rapport à l’endroit où l’on est censé se trouver. Des toponymes ont été formés à l’aide de ce mot. Forme féminine : Geer. Variantes : Gain, Gène et Gère ou Geir, Se traduit: ,,Ce… -là ». Proven. Gain-vorste, Gerrebos, Geirgat, Geer-land, Geervliet. ,,Le bois seigneu­rial-, le bois-, l’accès-, la région- -de là-bas (ou : ,,1’autre »).

 

EV

Geen-

-s, -en(s), -inckx. V. GAD (Gand).

 

EV

Geen, van

van Geenen, van Gen: PlN Gène in Vreren (L)? Var. van Van Geem of Van Geijn?

 

FD

Geenard

zie Janaert.

 

FD

Geenberghe, van

van Gheenberghe,van Geebergen, van Geneberg: PlN Genenberg (NL) en in Oostham en Herderen-Riemst (L) (ZLP): gène (gindse)berg.

 

FD

Geenderdeure, van

zie van Ginderdeuren.

 

FD

Geenderhuysen, van

zie van Ginderhuisen.

 

FD

Geendertaelen, van

zie van Gindertael(en).

 

FD

Geene

G(h)eens, Ge(e)nse(n), Gens, Gien(s), G(h)ins, Geyns, Gijns, Gyns, Gints, Genne, Ghen(n)e, Chêne, Gheyne, Ge(e)nen(s), Gheenen(s), Gennen: Patr. Korte vormen en vleivorm van Germ. VN Gérard. 1303 Gerardi dicti Gène Commer, Diest (F.C.); 1418 Gheennin… vander Anselbeke f. Ruggers = 1423 Gheeraerd vander Anselbeke f. Ruggers; 1409 Gheeraerds Walen = 1410 Gheenins Walen erfve, Ktr. (DEBR. 1957,8); 1364 Pieter Gens huus, Ktr.; 1380 Heinric Gheeraed Ghens sone, Hulst (DEBR. 1970). Zie ook Geyns. – 2. Geens en Giens kunnen ook Limburgse vormen zijn van Goens < Godens (VS 1985,454).

 

FD

Geenen

Gennen, génitif: Geenens. Génitif de Geen, hypocor. de Gerrit = Geraard (cf. VISt, 1975, 85).

 

JG

Geenhoven, (van)

PlN (NB).

 

FD

Geenhuizen

PlN. Vgl. Van Geenderhuysen.

 

FD

Geeninck

Dérivé en -ing de Geen.

 

JG

Geeninckx

Afl. van VN Gérard. Zie Geene.

 

FD

Geenis

Genis, Genijs, G(u)inis, Genus, Gyenes, -is: 1. Spelling voor Genesse, Geniesse? – 2. Patr. HN Genesius (vgl. Génie), wellicht o.i.v. Denijs? De gemeente St.-Denijs (WV) heet in het Frans St-Genois.

 

FD

Geenis

Genis, Ginis. Peut-être du nom de bap­tême Genesius [FD]?

 

JG

Geenjaar

Ndl. spelling van Guignard.

 

FD

Geenkens

zie Geentjens.

 

FD

Geenman(s)

Patr. Afl. van Geen = Gérard. 1313 Jan Geenmans sone, Schoten (LIND. 1964).

 

FD

Geenrits

zie Gerits.

 

FD

Geens

Geense(n), zie Geene.

 

FD

Geens

Génitif de Geen.

 

JG

Geentje(n)s

-tiens, -kens, Gentje(n)s, Geintjes, Guenquen: 1. Patr. Dim. van VN Geen = Gérard. Zie Geene. 1403 Gheenkin… van den Hecke = 1414 Gheeraerde vanden Necke; 1402 Gheenkin van Schellebrouc = 1403 Gheeraerd van Schellebrouc, Ktr. (DEBR. 1957,8). – 2. Sommige vormen kunnen var. zijn van Jentges/Gentgen.

 

FD

Geentjens

Dimin. en -tjens de Geen.

 

JG

Geer-

-ens, -inckx, -ling, -oms. V. WARD (Wari).

 

EV

Geer-

-s, -ens, -sens, -inckx, -ling, -aerd, -aert(s), -oms. V. WARD.

 

EV

Geer(e)gat

Gerregat, Geir(r)egat, Geirecat, Gieregat: PlN, wsch. in Surques (PdC): 1260 Matheus de Ghergate. Er zijn een tiental vbb. van Garengat(e) in FV, WV en Z (DF IV; Bk. 1968,208). Wellicht dezelfde naam aïs de Pic. FN Gargate: keel, strot, wellicht overdrachtelijk aïs PlN: afvoerbuis (DNF, RIO 1960,209). 1392 Marie Gaergate, Ktr. (SRf°6).

 

FD

Geer, van

PlN Geer (LU, ZH). 1357 Renerus de Ghere, canonicus Leodiensis, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Geer, van de

van de Geerde, Vergeer: PlN Geer: spits toelopend stuk land. Erg verspreid. 1326 Jan van den Ghere, Ip. (BEELE); 1392 Pierre vanden Ghere, St.-Win. (DFIV).

 

FD

Geera(a)rdijn

-in, zie Gerardijn.

 

FD

Geeraerd

-aert, au génitif: Geeraerts. Forme néerl. de Gérard, de l’anthrop. germ. gair-hard.

 

JG

Geeraerd(t)(s)

-aert(s), -ard(s), -aers, -aets, zie Gerard(s).

 

FD

Geerardyn

Gerardijn. Forme néerl. de Gérardin, cf. Ger-.

 

JG

Geercken

zie Geerkens.

 

FD

Geerde, van de

zie van de Geer.

 

FD

Geerdeghom, van

van Geirdeghom: PlN Geerdegem in Mech. (A). 1247 Alardum de Gerdenghem, Mech. (HB 645).

 

FD

Geerdens

Geerde(n)s, Geerdink, Gerding, Gerten, Gi(e)rten: Patr. Afl. van VN Geert = Gérard. 1655-60 Stoffel Geerden van Bodaff = Stoffel Geertssen, Oudenbosch (MNT 446).

 

FD

Geerdens

Génitif double de l’anthrop. germ. gair-drud, fr. Gertrude.

 

JG

Geerdens

V. WARD (Wari).

 

EV

Geerdts

zie Geerts.

 

FD

Geerebaert

Patr. Germ. VN Ge(e)rbrecht, Gerbert: ger-berht ‘speer-schitterend’. 1268 Johannes Gherbard; 1280 Joh. Gerebart, Ip. (BEELE); 1317 Wlf Gierbaert, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Geeregat

cf. Geiregat.

 

JG

Geerem

zie Gerems.

 

FD

Geerens

Gerens, Guérens, Guerens, Girens: Patr. Zoon van Geeren < Ge(e)rin, vleivorm van een Germ. ger-naam, b.v. Gérard. 12e e. terra Gerini; Otegem (GN); 1197 Gerardus Gerin, Zonnebeke

(LEYS1957).

 

FD

Geeri(e)ts

zie Gerits.

 

FD

Geerick(x)

Geeurickx, Gericke: Patr. Germ. VN Gerik:

ger-rîk ‘speer-rijk’: 1047,126 e. Gericus (Dip., GN).

 

FD

Geerinck

Geering, Geerung, au génitif: Gee-rinckx. Génitif en -ing de Geer(-aert).

 

JG

Geerinck(x)

-incks, -ink(x), -ing(h)s, -ung, Gerinck(x),

-ing, Gehring, Gering(er): 1. Patr. Afl. van Germ. VN Gérard of andere ger-naam. Vgl. Geerens. 1456 Johanne Gherinx, St.-Tr. (GHYSEN); 1482 Jan Geerings, Geel (GF). – 2. Door -inck/-ick- verwarring < Geerick(x).

 

FD

Geerits

cf. Gerits.

 

JG

Geerken(s)

Geercken, Gier(c)kens, Geertjes, Giergen,

Gerckens, Gerrekens, Gerken(s), -kes, Gertgen,

Girckens, Girkes, Gerke(nne), Gerkinet, Gere(c)ke(ns), Gehr(ec)ke, Guercke: Patr. Geerkin, dim. van Germ. ger-naam zoals Gérard. 146 e. Gérard dit Gercken de Liers; 1365 Gerckiens del Marche = Gierkin ou Gérard del Marche, Luik (BODY); 1376 Gheerkin de Witte, Ip. (BEELE); 1445 Geraert van Bogarde = 1452 Gherken Bogarts, Ht. (ROEL. 1951,13); 1644 Gielis Gerkens, Bilzen(SCHOE.).

 

FD

Geerkens

Gerckens, Gerkens. Génitif du di­min. en -ken de Geer(-aert), cf. 1625 «Hans Gerquin» émigré en Suède.

 

JG

Geerland

1. V. Geen. — 2. V. WARD (Wari).

 

EV

Geerlandt

Gerland, Geirland(t), Garland, -lant: Patr. Germ. VN ger-land ‘speer-land’: Gerlandus (SLL). 1312 Jehan Gierlent, Bergen (PIERARD); 1405 Willem Gheerland, Bg. (SIOEN).

 

FD

Geerling(s)

Gerling, Gerelings, Garlinck, Gierling: Patr. Afl. van Germ. ger-naam. 1304 ser Gherelincs sone, Mech. (HB 656); 1437 Geerlingis dicta Geerling (hier Metr. wsch. = Gerlindis), Den Bosch (GOR.); 1535 Jan Gheerlincx, Bilderwijk-Aw.(AP).

 

FD

Geerman

Composé en -mon du même.

 

JG

Geernaert

-aet, Geirnaert. Surnom: moy. néerl. geernaert, -aet ‘crevette’.

 

JG

Geernaert

Geirnaer(d)t, G(i)ernaert, Gernhard: Patr. Germ. VN Gernhard. 853 Gernhardus, St.-Omaars (MORLETI). 1469 Albert Gernhart aus Pforta (BRECH.); 1711 Jan Gheernaert, Bg. (SCHOUT. II).

 

FD

Geero(o)ms

zie Gerems.

 

FD

Geerolf

1376 «Ghien Gherolf» Ypres; nom issu de l’anthrop. germ. gair-wulf > Garulfus, Ge-rolfus [FD].

 

JG

Geerolf

Gheerolfs: Patr. Germ. VN ger-wulf ‘speer-wolf: Gerolfus, Gerulf(us) (Dip.). 1376 Ghein Gherolfilp. (BEELE).

 

FD

Geerom

génitif: Geeroms. Forme néerl. de Jérôme.

 

JG

Geers

zie Geerts.

 

FD

Geers(e)au

zie Garseaux.

 

FD

Geersaem, van

zie van Geetsom.

 

FD

Geersdael(e), van

van Geersdeaele, van Ghersdaele, van Geursdaele, van Geesdalle, van Ghe(e)sdaele, van Guersdaele, Ghisdal, -dal(l)e, Ghijsdael, Ghysdael, Geetsdale: PlN Gersdal/Gheesdale in Kwaremont (OV). 1379 Anneese van Gheetsdale, Ronse (DECONINCK); 1396 Gillis van Gheetsdale, Kwaremont (DE B.); 1461 Joris van Gheetstale, Oud.-Bg. (JAM. II); 1614 Niclaes van Gesdale, Melden (LIEVENS).

 

FD

Geerseau

1. V. Garceau. — 2. V. WARD (Wari).

 

EV

Geersens

Ghersin, Garssen, Cassen, Ghassens, Gissens: 1. Patr. Geersin, vleivorm op -sin van Germ. ger-naam. 1204 Betto Gersinch, Z (LEYS 1957); 1398 Piètre Gheersin, Kuurne (DEBR. 1970). – 2. Zie Geertsen.

 

FD

Geersheuvels

Hypercorrecte reïnterpretatie van PlN Geestheuvels: heuvelachtig hoger gelegen, droog en zandig gebied in polderland. Vooral Ndd.-Westfaals. 1288 de Ge(y)sthovele, Rostock; 1318 Ghesthovel, Lûbeck (NN).

 

FD

Geersom, van

zie van Geetsom.

 

FD

Geerst

zie Geerts.

 

FD

Geerstelynck

G(h)istelinck, Gistelynck, -lijnck: Afl. van Mnl. ge(e)rste: gerst. Vgl. Gerstmans. BerBN van de brouwer van gerstebier of de bakker van gerstebrood. Vgl. D. Girsteling. De vorm Ghistelinck door ass. rs/s en door associatie met gist, Gistel en Giselinck. 1281 Daniel Gherstelinc, Avelgem (HAES.); 1260 Henrici Ghierstelinc (SMTII); ±1350 Jan Gherstelinc, Oud. (CLMII); 1375 Mahieu Vanin dictus Ghistelin, Armentiers (JAM.).

 

FD

Geerstelynck

Ghistelinck, Gistelinck (par assimilation rs > s et attraction de gist, cf. Gistel et Giselinck). Dérivé en -inck de moy. néerl. ge(e)rste ‘orge’, surnom de brasseuràla bière d’orge ou de boulanger qui fait du pain d’orge [FD].

 

JG

Geerstman

zie Gerstman(s).

 

FD

Geert, van

zie van Geet.

 

FD

Geertjes

zie Geerkens.

 

FD

Geertruyde(n), van

van Gertruy(den), -uijden, van Geertruij(den), van Geert(e)ruy, van Gee(r)truye(n), van Geeteruyen, -uijen, van Geetruy: 1. Metr. Germ. VN ger-thrûth ‘speer-macht’: 1064 Gertrudis, 1227 Ghertrud, St.-L.-Houtem (GN). i264Hughemanne Vergertruden sone, Bg. (CG); 1392 Danin vanden Ovene ver Gheertruden oer van der Biest, Bavikhove (DEBR. 1970); 1461 Claes Vergertruden = 1490 Cloes van Geertruyden, Tg. (TYTGAT); 1482 Cloes Verghertruden = Claes van Gertriden, Herderen (MNT 276). – 2. PlN. Rode-naam? 1464 Heynricus van Gheertruoijn (sic), Tn. (MULII); 1508 Machiel van Gheertruyen, Temse (DE MAN); 1600 Machiel van Geetroijde, Lv. (HB 570); 1686 Antonius van Geertruyt, Waas; 1692 Joannes Ullenaers ex Geertruijde (MUL VII).

 

FD

Geerts

Ge(e)rdts, Gee(d)ts, Gets, Gert(h), Geers(e), Ceerst, Gheers(t), Gers, Girs(t), Geirs, Gierts, Ciers{t), Gees, Ghier(t)s, Gyr(e), Gijre: Patr. Korte vormen van Germ. VN Ger(h)ard. Geets en Gees door ass. rt/t en rs/s. 1384 Gheraerdt Ghert, Ip. (BEELE); 1596 Benedictus Geerts, Reet (MAR. II).

 

FD

Geerts

Gierts, Geers, Gers, Gees, Geets (par simplification consonantique). Génitif de 1340 «Geert (Groote), hypocor. de Geer(-aert).

 

JG

Geerts

V. WARD (Wari).

 

EV

Geertse(n)

Geersens, Gertsen, Gjertsen: 1. Patr. Geertszoon, d.i. zoon van Geert/Gerard. Of var. van Geersens. 1402 Jan Gheerdssone; 1408 Gielijs Gheertsone, Aw. (ANP); 1578 Cornelis Geertssen, Schoonhoven-Aw. (AP). – 2. In het Waasland komt Gheertsoons voor als verwarring met de daar fréquente naam Geertsom/Geetsem (CAPPELLE 49-50).

 

FD

Geertsom, van

zie van Geetsom.

 

FD

Geervliet

PlN (ZH). 1447 Laurentius Johannis de Ghervliet, Traj. dioc. (MUL I); 1594 Peter van Geervliet, Den Bosch (HB 515).

 

FD

Geervliet

V. Geen.

 

EV

Geerwaert

Gerwer(t): Patr. Germ. VN ger-ward ‘speer-bewaarder’: ize e. Gerwardus, Gent (GN).

 

FD

Geerwijn

zie Gerwin.

 

FD

Gees

Geets, cf. Geerts.

 

JG

Gees

zie Geers.

 

FD

Gees(s)els

zie Gijsels.

 

FD

Geesberg(h)en, (van)

van Gisbergen, Giesbergen, van Ginsbergen: PlN Geesberg in Lubbeek (VB), Geestbergbos in Londerzeel (VB), Geertsbergveld in Moerbeke (0V), Gijsberg in Oetingen (VB) (NR). 1412 Henrick van Gheertsberge, Tg. (TYTGAT); 1581 H. van Geertsbergen, Lv.-Aw. (AP).

 

FD

Geesdalle, van

zie van Geersdaele.

 

FD

Geest

V. Geen. Proven. L.D. Synon.: DE Gheest, VAN der Gheest. VAN Poelgeest. ,,De la mare-, Monts- -de la colline sablonneuse » (St-Remy) Geest (Loc.). N° 243.

 

EV

Geest, de

de Gheest: BN naar een geestelijke of religieuze eigenschap. Vgl. Esprit, Spiritus. 1340 Jan den Gheest; 1345 Godefrido Spiritus, Zuurbemde (C. BAERT); 1396 Jan de Geest, Zottegem (DE B.).

 

FD

Geest, van (de(r))

van Gest, van Gheest, van der Gaast: PlN Geest: hooggelegen zandgrond. Gaast is de Friese vorm. Geest (NH, VB), St.-Jans-Geest, St.-Remi-Geest (WB). 1321 Bellinus Baie de Gheest, Zoutleeuw; 1325 Johannis de Gheest (C. BAERT); 1402 Jan vander Gheest van Zantvliete, Aw. (ANP).

 

FD

Geestman

1. Afl. van De Geest. – 2. Afl. van Van der Geest.

 

FD

Geet(e)ruyen, van

van Geetruy(e), zie van Geertruyde(n).

 

FD

Geet, van

van Geedt, van Geete, van Geit(e), van Geyt(e), van Geijt, van Geijte(n), van Gheit, van Gheyt, van Gijte, van Gyte, van Guyt, van Geyts, van Geert, van Geirt: PlN Geten (Fr. Jauche, WB). 1334 Elisabeth de lacea = 1343 Elizabeth de Gheete, Hakendover (C. BAERT); 1356 van Jans wijfs weghen van Ghete, Bs. (PEENE1949); « 1617 Joannes van Gheedt (vader van o.a.) « 1645 Joannes van Gheyte; « 1618 Aegidius van Gheedt (vader van) « 1658 Aeg. van Gheyt, « 1659 Elisabeth van Gijt, Temse; « 1691 Adrianus van Gheyt, Temse-Zierikzee (vader van) « 1722 Job van Geijten, Zierikzee (med. J. van Geyt, Rijswijk). PlN tGheet in Wieze: 1396 Willem van Gheete, Wieze (DE B.).

 

FD

Geetemans

Gettemans. Ethnique néerl. (au génitif) : habitant de Geten (= Jauche) ou près de la Gette.

 

JG

Geeten, van der

zie van der Geten.

 

FD

Geeter(e), de

de Geitere, de Geijter, de Geyter(e), de Gyter, de Geitere, de Getter: BerN van de geitenhoeder. Vgl. D. Geisser. 1278 Ottonij Geytere (DEMAN1949); 1282 Johannes der Geyttere, Oudenbiezen (OGO); 1328 Clais de Gheitere,Ip. (BEELE).

 

FD

Geetmans

Getteman(s), Geitmann: 1. Afl. van PlN Geten (WB) of waternaam Gete. – 2. Syn. met De Geeter(e).

 

FD

Geets

1. V. GAD. — 2. Proven. Geet(-Bets).

 

EV

Geets

zie Geerts.

 

FD

Geetsdale

zie van Geersdaele.

 

FD

Geetsom, van

van Geetsum, van Geer(t)som,van Geersaem, van Gussem, van Gerfsom: PlN in Haasdonk (OV): 1390 Gheetsem, 1620 Gee(r)tsom (FLW 269). 1377 meyster Godert van Ghertsom, die metsellaer, A’dam (OA 228); 1386 Jan van Gheersom, Temse (DE MAN); 1391 Willemme van Ghedsem (DEBR. 2002); 1414 Bertelmeeus in Gheetsem, Aw. (ANP).

 

FD

Geeurick

cf. Geurick.

 

JG

Geeurickx

V. WARD (Wari).

 

EV

Geeurickx

zie Geerick(x).

 

FD

Geevaert

zie Gevaert.

 

FD

Geevels

zie Gevels.

 

FD

Geeven

zie Gevens.

 

FD

Geeverding

Ge(u)verink: Patr. Afl. van Germ. VN Gevaard.

 

FD

Géfaert

Geffard, zie Gevaert.

 

FD

Gefens

V. WEFA.

 

EV

Geffen, van

van Geffel, van Geffel(l)en: PlN Geffen (NB).

 

FD

Geffens

Patr./Metr. Vleivorm met verscherping v/f van Germ. gebô-naam. Vgl. Gevens.

 

FD

Geffert

zie Gevaert.

 

FD

Geffrard

Contaminatie van Geffard en Geffroy.

 

FD

Geffrault

Geffriaud: Hypercorrect voor Geffray of dim. van Geoffroy.

 

FD

Geffray

Geffrey, Geffroid, -oy, zie Geoffroy.

 

FD

Gégo

Gegô, cf. Gengoux.

 

 

JG

Gégo(t)

Gego(t), zie Gigot.

 

FD

Geh-

-ain, -eniau, -ot. V. GAD.

 

EV

Geh-

et Gih-. Var. de Jeh-, du thème de lat. Jo-hannes, fr. Jean, w. Dj(i)han ; dans Gih-, -i- note la voyelle caduque w. ; pour G-, cf. Gen(n)-. « Géhéniau, Gehenniaux. 1517 «la veuve Gillechon Gehenea» BourgNamur. – Géhé-not. Gehasse. – Gehot, Géhot. – Gihoux, w. Djihou, Gihoul ; dimin. : Gehoulet. – Gi-housse. – Géhu, cf. Jéhu. – Cf. aussi Gehain, Gehin (ci-dessus).

 

JG

Geh(a)in

Zie Jehin.

 

FD

Gehain

Gehin. s.d. «Cononis de Gehain», «… Johannis de Gehen» ObitHuy; nom d’ori­gine: Jehay(-Bodegnée), 1286 «Gehain» (Lg); secondairement, var. de Jehin, cf. Geh- (ci-dessus).

 

JG

Gehasse

Zie Joos.

 

FD

Gehéniau(x)

zie Jeanneau.

 

FD

Gehenot

zie Jeannot.

 

FD

Gehentges

zie Jentges.

 

FD

Gehesquière

zie Gaquierre.

 

FD

Gehl(en)

Patr. Friese FN Geele, Geelke. Germ. gail Vrolijk’. Vgl. Geylen(s).

 

FD

Gehot

zie Jehot(te).

 

FD

Gehoulet

zie Jehoulet.

 

FD

Gehr(ec)ke

zie Geerkens.

 

FD

Gehre

Patr. Korte Germ. VN Gero. 1350 Aberlin Geren sun, Eltingen (BRECH.).

 

FD

Gehrenbeck

Wellicht de PlN Gehrenberg (NRW, BW, BEI).

 

FD

Gehring

zie Geerinckx.

 

FD

Gehu

Proven. Geheut (Dép. Hom-bourg).

 

EV

Gehu

Zie Jehu.

 

FD

Gehucht

Proven. ,,Hameau ». DE Guchteneere, ,,L’habitant du ha­meau ». N° 228.

 

EV

Gehuchten, van

van Gehugten, van de Ge(h)uchte, van de Gehucte, van de Gehugte, van de Gejuchte, van (den) Gucht, van (de(rj) Gucht(e), van der Guchte(n),van (der) Gught, van der Gugten, van Gugte, van de(r) Guste, van der Gunst, de Gucht, van der Guth, Vergucht(e(n)), Vergught: PlN Gehucht, Ten Gehuchte. Voor Van der Guste, vgl. 1321 Mikieus de le Hustk = 1348 M. de le Hucht, Ktr. (DEBR. 1971 en vgl. Wvl. ‘k moste: ik mocht). Van der Gunst is hypercorrect en volkserymologisch voor Van der Guste. 1245 Henrico de Gehuchte, Har. (DEBR. 1980); 1286 ten Gehohte rétro curtem Johannis de Gehohte, Wemmel (OSTYN); 1321 Johannes de Guchte, Zoutleeuw (HB 882); 1398 Marie van den Gheuchte, Gullegem (DEBR. 1970); ±1400 Jan van den Guchte, Ronse (CASTELAIN 2002); 1418 Jan van den Ghehuchte=Jan vanden Gheyuchte, Ktr. (DEBR. 1980).

 

FD

Geib(en)

zie Gypen(s).

 

FD

Geier

Geiger, Geyer, Gejer, Geyr, Gajer, Gayer: D. FN Geier: gier. BN of huisnaam.

 

FD

Geijn, van

van ‘t Geyn, zie van den Gheyn.

 

FD

Geijtenbeek

PlN. Wellicht PlN bij Scherpenzeel(G): 1419 tienden van Geytenbeeck (PDB).

 

FD

Geijzen

zie Gijsen(s), Geysen(s).

 

FD

Geile

zie Geylen(s).

 

FD

Geilenkirchen

zie Gelekerken.

 

FD

Geilfus

D. FN Geilfuss; d.w.z. geile voet. BN voor een uitgelaten man, die vrolijke, lustige sprongen maakt.

 

FD

Geimer

G(h)emar, Ghémar, Gemart, Guemard: Patr. Germ. VN gagin-mêr: Geinmar. 1278 Kat. Gheimars, Lv. (HB 584); 1296 Mabe Gheinmars, Kales (GYSS. 1963); 1342 Ghemarus dictus

Herenhughen, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Geinger

Misschien Ovl. verhaspeling van Geiger.

 

FD

Geintjes

zie Geentje(n)s.

 

FD

Geipel

zie Gijbels.

 

FD

Geirdeghom, van

zie van Geerdeghom.

 

FD

Geiregat

-cat, zie Geeregat.

 

FD

Geiregat

Geeregat. Nom d’origine: probabl. topon. à Surques (PdC) [FD].

 

JG

Geiregat

V. Gat et Geen.

 

EV

Geirhaert

zie Gerard(s).

 

FD

Geirland(t)

zie Geerlandt.

 

FD

Geirnaer(d)t

zie Geernaert.

 

FD

Geirnaert

cf. Geernaert.

 

JG

Geirnaert

V. WARD (Wari).

 

EV

Geirs

zie Geerts.

 

FD

Geirt, van

zie van Geet.

 

FD

Geis-

-en, -ier, -mar. V. WID (Wiz).

 

EV

Geis(e)

zie Gijs.

 

FD

Geis(z)ler

Geissler, Geizler, Gajzler, Gies(s)ler: D. FN Geis(s)ler: 1. Patr. Germ. VN gisil-hari. – 2. Gijzelaar (BRECH.). Vgl. Gyselaers.

 

FD

Geisen

zie Gijsen(s), Geysen(s).

 

FD

Geismar

Geysmar: Patr. Germ. VN Gaismar: Gaizmarus (MORLETI). 1303 van Stasine Gheisemaer, Keiem (VERKEST).

 

FD

Geisseler

zie Gyselaers.

 

FD

Geissen

zie Gijsen(s), Geysen(s).

 

FD

Geit(e), van

zie van Geet.

 

FD

Geitere, de

zie de Geeter(e).

 

FD

Geitmann

zie Geetmans.

 

FD

Geivaerts

zie Gevaert.

 

FD

Geivers

cf. Gevers.

 

JG

Geivers

zie Gevers.

 

FD

Gejer

zie Geier.

 

FD

Gejuchte, van de

zie van Gehuchten.

 

FD

Gekelman

Proven. Geichel et Geychel (L.D.), avec suffixe -man, d’origine. N° 212.

 

EV

Gekier(e)

zie Gaquier(r)e.

 

FD

Gekiere

cf. Ghesquière.

 

JG

Gekiere

V. Ghesquière.

 

EV

Gel

zie Gillis.

 

FD

Gel-

-aerts, -a(e)s(en), -aude, -bard, -bras, -ée, -ez, -on(s), -eyn. V. WAHL.

 

EV

Gel-

Gell-. Peut être une var. de Gil(l)-: 1° germ. gisil-, comp. 1264 «Gellermunt» = Julémont < Gisleri mons; particulièrement de Gislenus, Ghislain, cf. Ghilain; 2° thème de Gilles. • Gélard. 1272 «Lamberti dicti Gelart» Huy, 1316 «Waltero Ghelar» Hesbaye flam. –Gelin, Gelain. 1265 «bois de Gelinval» Bo-ninne [le masculin de fr. geline ‘poule’ est rare et non wallon FEW 4, 39a]. – Geller. Variante de Gileir < Gislerus. – Gelon. – Gélis, Gelis, Gélise. Variante de Gilis = Gilles? – Celle [cf. ]. B. Celle, 1777-1847, organisateur de l’État luxembourgeois] : var. de Geller? cf. Gellée. Cf. aussi Glenet et Glenisson, p.-ê. du même thème?

 

JG

Gel-

-in, -inné. 1. Profess. ,,Poulet », ,,Poule ». N. de marchand ou d’éle­veur. Nos 131. — 2. V. WAHL.

 

EV

Gel(l)man

zie Geelmans.

 

FD

Gela(e)n, de

zie Galand.

 

FD

Gelabbeek, van

zie van Glabbeek.

 

FD

Gelabert

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN gail-berht ‘geil, vrolijk-schitterend’: Gilabertus (MORLET I); of var. van Gilbert.

 

FD

Gelabert

Variante de Jalabert; du thème germ. geila-behrt; NF non indigène en Wallonie.

 

JG

Gelade

-é, -i, cf. Gelaude.

 

JG

Gelade

-é, -i, zie Claude.

 

FD

Gelaes(en)

zie Gerlach.

 

FD

Gelai

zie Gillaux.

 

FD

Gelain

zie Gelin, Gislain.

 

FD

Gelan

Gelande: 1. Door klinkerverdoffing < Galan(d). Vgl. Gelandus = Galandus (GN). 1276 Lambino Gheland; 1280 Paulus Gelant, Ip.  (BEELE). Zie Galand. – 2. Maar in Gb., waar de FN Gelan voorkomt, lijkt De Gelans te identifi-ceren met De Ghelas (zie Gerlach): 1644 Jaak de Gelans, 1652 Joos de Ghelas, Gb. (CORNELIS).

 

FD

Gelap

zie Glab.

 

FD

Gelard

Gélard: Var. van Gillard. 1272 Lamberti dicti Gelart, Hoei (HERB.).

 

FD

Gelardi

-o: It. Patr. Var. van Gherardi.

 

FD

Gelas, (de)

zie Gerlach.

 

FD

Gelaude

Gelade, Geladé, Geladi. Var. flam. de Claude = Claude [FD].

 

JG

Gelaude

zie Claude.

 

FD

Gelay

Gelhay. Dérivé du thème Gell- ? Ou bien var. de Jalhay.

 

JG

Gelay

zie Gillaux.

 

FD

Gelb(c)ke

zie Gelpke(ns).

 

FD

Gelbart

-bard, -ber(t), zie Gilbert.

 

FD

Gelbart

cf. Gilb-.

 

JG

Gelblum

D.-joodse FN: Gelbe Blume: gele bloem.

 

FD

Geld, de

zie Degueldre.

 

FD

Geldens

Patr. Vleivorm van Germ. VN Geldolf. 1350 Ghelden vander Gracht = 1390 Geldolfus vander Gracht, Kh. (DEKEYSER); 1406 Gelden tser Huijghs lant = 1354 Geldolf Tserhugds, Bs. (PEENE); ±1430 Gertrudis Gheldens, Diest (F.C.); 1450 Hennen Geldens, Zolder (VANB.).

 

FD

Gelder

au génitif: Gelders. 1281 «Henricus Ghelre» Ruiselede (FlOcc); nom de profes­sion: moy. néerl. gelder(e) ‘payeur, acheteur’ (cf. de Gelder, de Ghelder, etc.), soit anthrop. germ. geld-hari [FD]; cf. aussi Guelder, Gueldre.

 

JG

Gelder(en), van

van Geld(e)re,van Ghelder(en): 1. Gelder, Mnl. Gelre, oude naam van Gelderland. 1385 Haernekin van Ghelre, Ip. (BEELE); 1399 Jan van Ghelre (Ktr., DEBR. 2000′). – 2. PlN Geldern (NRW).

 

FD

Gelder, de

de Geldre, de C(h)elder(e), de Cheldre, de Geyldre, (de) Cueldre, Gelder(s), Guelder, Gulders: BerN Mnl. gelder(e): betaler, vergelder, koper. 1281 Henricus Ghelre, Ruiselede (HAES.); 1398 Jan de Gheldre, Boudin de Ghelder, Ruiselede (DEBR. 1970).

 

FD

Gelderblom

Gelderse bloem, het wapen van Gelre (HUIZINGA). 1635 Cornelis Bastiaansz Gelderblom, St.-Anthoniepolder (PDB).

 

FD

Gelderland

PlN. Het oude hertogdom.

 

FD

Gelderman(s)

Ghelderman, Galdermans: Afkomstig van Gelder(land). 1441 Pieter Ghelreman…uut Ghelrelant; 1450 Bernaert Ghelderman…van Holderkerke in Ghelreland, Bg. (PARM.).

 

FD

Gelders

Proven. ,,De la province de Gueldre (Holl.) ». N° 223.

 

EV

Geldhof

Geldof,   Gheldof.   Nom   issu   de l’anthrop. germ. geld-wulf > Geldolfus, Gel-dulfiis. – Bibliogr. : F. Debrabandere, De FN Geld(h)of, in De Leiegouw 29 (1987), 378-9.

 

JG

Geldmeyer

Gel(d)tmeyer: BerN van de geldmeester, betaalmeester.

 

FD

Geldof

Proven. Ferme du sieur Gild.

 

EV

Geldolf

Gheldolf, G(h)eldof, Geldhof, Geldhove, Gelthooft, Guldo(l)f: Patr. Germ. VN geld-wulf ‘betaling-wolf. 1123 Geldolfus de Himpe (GN); 1270 Jehan Ghildolf, Bg. (CG); 1387 Ghildolf van Bedruwane, Meulebeke; 1393 die Ihan Gheldolfs was, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1987,378-9.

 

FD

Geldrop, (van)

van Geldorp: PlN Geldrop (NB). 1399 Philips van Gelduerp; Den Bosch (HB 494); 1433 Johanne de Geldorp, A (OAR); 1460 Philips van Geldrop, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Geldt, de

zie Degueldre.

 

FD

Geldzahler

Geldza(c)hler: D. BerN van de betaalmeester.

 

FD

Gelé(e)

-ee, Gellée, -ee: 1. Zie Gillet. – 2. PlN Gelée in Battice (LU) of Gellée in Petit-Rechain (LU).

 

FD

Gelé, van

zie van Geel.

 

FD

Geleen, van

van Gele(y)n, van Gueleyn: PlN Geleen (NL). ± 1300 Brun van Gelene, L (OGO).  

 

FD

Gelein

zie Geleyn.

 

FD

Gelekerken

Geilenkirchen: Gele(n)kerken is de oude en ook Ndl. naam van de PlN Geilenkirchen (NRW): 1225 Gelenkirken (TW). 1232 Clementiam de Geilincirchin, Mtr. (KSG); 1564 Jan van

Gelyckercken, Geilenkirchen; 1578 Ger. van (…).

 

FD

Geleleens

zie Geleyn.

 

FD

Gelemans

zie Geelmans.

 

FD

Gelen(s)

Ghelen, zie Geylen(s).

 

FD

Gelen, van

zie van Geleen.

 

FD

Gelenne

zie Gelinne.

 

FD

Gelens

Gellens, cf. Geylens. Gelep. Nom d’origine: Gileppe (Lg). Geleyn, au génitif: Geleyns. Adaptation néerl. de fr. G(h)ilain, Gislain, cf.  1398 «Ghelein Losscahert dit Mathijs» = «Ghilain Mathijs» Wervicq [FD].

 

JG

Gelep

PlN Gileppe in Jalhay (LU).

 

FD

Gelerenter

Gelentern, Gelender: D. BerN Gelehrter, Gelernter: schriftgeleerde.

 

FD

Geleuken, van

zie van Gulik.

 

FD

Geleyn

Geleijn, Geleijns(e), Gelein, Gilleyns, G(h)eleyn(s), Gal(l)ein, Gal(l)eyn, Geleleens: Patr. 1. Vl. adaptatie van Fr. Gi(s)lain. 1349 voer sente Ghileine = 1418 te sente Gheleynsoutare, Ktr.; 1398 Ghelein Losschaert dit Mathijs = 1398 Ghilain Mathijs, Wervik; 1424 Ghelein van den Hove (DEBR. 1970); 1546 Jer. Geleynssone, Vlissingen-Aw. (AP). – 2. Soms VN Julianus. 1431 Julianus dictus Geleyn, Den Bosch (GOR.).

 

FD

Geleyn, van

van Gueleyn: 1. Adaptatie van PlN Ghlin (H). 1563 Aart van Geleyn, Ghlin-Aw. (AP). – 2. Zie Van Geleen.

 

FD

Geleyte

Dial. var. van Gelaude. Geleyte = Geleyde = Gelaude, Waarschoot (PDB).

 

FD

Gelf

zie Goelff.

 

FD

Gelhausen

PlN Gelnhausen (HS).

 

FD

Gelhay

Gelhé, zie Gillaux.

 

FD

Gelhorn

D. BN voor iemand die zijn hoorn laat schallen, gillen, D. gellen. Ook Gellshorn.

 

FD

Geli

zie Gilli.

 

FD

Gelibter

D. BN Geliebter: geliefde, minnaar.

 

FD

Gelijns

Gelyns: Var. van Gillyns of Geleins.

 

FD

Gelin

cf. Gel-.

 

JG

Gelin

Gelain: Patr. 1. Var. van Gillin, zie Gillijns. 1309 Gellin = 1312 Gillin, Bergen (PIERARD 52, 69). – 2. Var. van Geslin, d.i. Giselin, vleivorm van de Germ. VN

 

FD

Gelin(n)e

Gelinotte, Gelinet, Gellin(n)e, Glin(n)e, Glinnes, Gelenne: 1. Metr. Vrl. vorm van Gelin. – 2. Ofr. Opic. g(h)eline, gline: kip, hen. Vgl. Kiekens. BN. 1358 Bernard Gline, Dk. (TdT).

 

FD

Gelinne

Gélinne, Geline, Céline, Gelline, Glinne, Gline, Glinnes (NF plutôt namurois et hennuyers). 1273-80 «Biernart Gline» Frie-denToumai, 1279-80 «Jakemes Gline» Reg-Tournai; surnom: anc. fr. geline, anc. flandr. gline, pic. (Mons) glène, (Wiers, Lille) glaine ‘poule’, du lat. gallina FEW 4, 38a, cf. aussi Glineur [CH]. – Un matronyme, féminin de Gelin, serait tout à fait exceptionnel.

 

JG

Gelinotte

Gelinotte. Surnom: moy. fr. gelinotte ‘petite poule engraissée dans une basse-cour; sorte de perdrix’ FEW 4, 398a.

 

JG

Gelis

V. WAHL.

 

EV

Gelis(s)en

Gelis(e), zie Gillis.

 

FD

Gelissen

cf. Gilissen.

 

JG

Gelker

zie Gulikers.

 

FD

Gelkop(f)

D. (Ndd. -kop) BN: gelé kop. Vgl. Wittkop, Rodekopp, Schwarzkopf (NN).

 

FD

Gell-

cf. Gel-.

 

JG

Gellaert(s)

Gellard: 1. Patr. Germ. VN gail-hard ‘vrolijk-sterk’: Gehilhardus (MORLETI). 1317 Symonem Gaylart, St,-Tr. (GHYSEN). – 2. Var. van Gelard.

 

FD

Gelle, de

zie de Gheele.

 

FD

Gellée

[cf. «Claude Gelée» = Claude Lorrain]. Nom d’origine: par ex. Gelée, w. so djalêye, à Chaineux et Petit-Rechain; ou bien surnom: fr. gelée.

 

JG

Gellée

-ee, zie Gelée.

 

FD

Gellens

1. Patr. Door ass. < Geldens. Vgl. 1504 Jan Gellekens = 1538 Jan Geldekens, Kontich (SELS). – 2. Zie Geylen(s).

 

FD

Gellens

cf. Gelens.

 

JG

Geller

Gheller: Gelre, de oude vorm van Gelder: Gelderland of Geldern (NRW). 1451 Joh. von Gellre=Joh. von Geller, Keulen (BRECH.).

 

FD

Gelleroy

Gilleroy. Probabl. NF flam., dérivé en -oie de Geller, cf. Gel(l)-.

JG

Gelleroy

Gilleroy: 1. PlN Gelrode (VB). Vgl. Van Rooy = Van Rode. – 2. Evtl. Rom., zie Gilleron. Of Schots Gilroy?

 

FD

Gelleroy

Proven. Gailleroux (Dép. Jodoigne).

 

EV

Gellert

1. Var. van D. Gehlert (a. Gelhard = Gelhaar: geel, blond haar; b. PlN Gehlert, HS) (BRECH.). -2. Verzwaarde vorm van Geller.

 

FD

Gellin(n)e

zie Gelinne.

 

FD

Gellinck

-ing, zie Geylen(s).

 

FD

Gellon

zie Gillon.

 

FD

Gelly

Gély. Dérivé du thème Gel(l)-?

 

JG

Gelly

zie Gilli.

 

FD

Gellynck

zie Geylen(s).

 

FD

Gelo(e)n

zie Gillon.

 

FD

Gelo(o)ven, van

PlN Loven, een ven ZO Bladel (NB) en in Tilburg (NB). In O-NB heet de familie Van Gelooven, in W-NB Van (‘t) Geloof (GensNostra 1982,194). 1570 Jan van Geloove, Eersel-Aw. (AP).

 

FD

Gelo(t)

zie Gillot.

 

FD

Geloude

zie Claude.

 

FD

Gelper

BN voor een schreeuwer, bruller < Mnl. gelpen: schreeuwen, gillen, drukte maken.

 

FD

Gelpke(ns)

Gelb(c)ke: Patr. Dim. van VN Gelbert, Gelbrecht.

 

FD

Gelthooft

zieGeldolf.

 

FD

Geltmeyer

zie Geldmeyer.

 

FD

Gelton

zie Guilleton.

 

FD

Geluch

1. Car. mor. Geluk, ,,Bonheur ». N. d’H. censément heureux. — 2. Proven. Gellik (Loc.).

 

EV

Geluck

Goedgeluck. De néerl. geluck ‘bonheur, chance’, surnom abstrait, p.ê. comme surnom augural.

 

JG

Geluk

Geluck: BN voor iemand die geluk heeft. 1294 Ghiselbrecht Ghelucke, Mtr. (CG); 1305 Jehan leluc, Ip. (BEELE); 1340 Wouter Gheluc, Saaftinge (DEBR. 1999).

 

FD

Geluwe, van

van Gheluwe(n), van Gheluwé, van Gheluwer, van Ghelluwe, van Ghelu(v)e, van Gheluë, van Gheluven, van Ghéluvé, van Ghelewe, van Gilluwe(n), van Gilwe(n), van Gilwé, van Ghillewe, van Gilve: PlN Geluwe (WV). 1085 Deinilt de Geleve; 1296 Jehans de Gheluwes (DEBR. 1980′, 1980); 1326 Jan van Ghelewen, Ip. (BEELE).

 

FD

Geluwie

zie Guilluy.

 

FD

Geluy(c)kens

Gelijkens: Patr. Vleivorm en dim. van een VN die met gel- of gil- begint, zoals Gilbert of Geldolf. 1340 Ghiselberti dicti Rou = 1370 van Gheloye Rous = Geloy Rous, Tn.; 1375 Geldulfum

de Lovanio = 1383 gherven Gheloeys van Lovene, Tn. (ROEL. 1951,19).

 

FD

Gely

zie Gilli.

 

FD

Gemar(t)

zie Geimer.

 

FD

Gembauve

cf. Jennebauffe, -auve.

 

JG

Gembauve

zie Jennebauve.

 

FD

Gemberling

D. EN, var. van Gamberling, doork/g-verzachting uit Kamberlin, Kemberling. Mhd. kemmerlinc: kamerling, kamerdienaar.

 

FD

Gemeen

Ovl. reïnterpretatie van Gemen(ne).

 

FD

Gemeiner

Gmajner: Gemeenschappelijk eigenaar (van gemene weide b.v.), medebezitter.

 

FD

Gemels

Wsch. var. van Gemers (r//-wisseling).

 

FD

Gemen(ne)

zie Gemin(e).

 

FD

Gemenick

Ndl. vorm van PlN Gemmenich (LU): 1042 Giminiaco (TW).

 

FD

Gemenick

Proven. Gemmenick (Loc.).

 

EV

Gemenne

w. nam. Djémène, Gémenne, Ge-men, Géminé, Gimenne, Giminne, Jemine, -inné. 1437 «Johan de Geminne, manan à Chacour» CartCiney, 1444 «Colart de Géminés» AidesNamur, 1602-3 «Martin de Jemenne» TerriersNamur, 1673 «Robert de Géminé» BourgNamur; nom d’origine: Gé­menne, -inné, w. djémène, à Natoye (Nr).

 

JG

Gemers

zie Germeau(x).

 

FD

Gemert, van

van Gemeren: PlN Gemert (NB). 1099 Snellardus de Gamerthe; 1310 Johanni de Ghemert, Bergeik (OATII); 1379 Jan van

Gheemert, Bs. (BLO VIII); 1440 Heyne van Ghemmert, Ktr. (BAELDE).

 

FD

Gémès

zie Germeau(x).

 

FD

Gemin(e)

-en(ne), Gimin(n)e, -enne, Jemin(n)e: PlN Geminne in Natoye (N). 1104 Harduinus de Gemina, Stavelot (ASM).

 

FD

Gemin(n)e

Proven. Geminne (Dép. Natoye).

 

EV

Gémis

Gémis, zie Germeau(x).

 

FD

Gémis

Gémis. Var. de Germis, Germeys, plutôt que surnom d’enfant trouvé, du néerl. gémis ‘faute’ (Carnoy 290)?

 

JG

Gemmeke

Metr./Patr. Dim. van Lat. HN Gemma of Germ. VN Gemmo. 1130 Reingeri Gemmonis, Oudenburg (GYSS. 1999′).

 

FD

Gemmel

D. PlN Gemel (BB)? Spelling voor Jumel?

 

FD

Gemoets

Car. mor. Het gemoed, ,,Le cœur, l’esprit ». N. d’un H. de commerce agréable. N08 280, 281.

 

EV

Gemoets

Peut-être réinterprétation, en néerl., du NF Jamot, Jaumot, via une graphie Gemot [FD] ?

 

JG

Gemoets

Wellicht reïnterpretatie van Jamot(te), Jaumot(te) via spelling Gemot.

 

FD

Gemst, van

van Gimst: Van Genst < Van der Ginste?

 

FD

Gen-

-ard, -art, -aux. V. GAD (Gan).

 

EV

Gen-

Genn-. Variante de Jen(n)-, thème de Jean ; g-, notant w. dj-, est analogique des mots où g- est étymologique (comme dans Gérard, w. djèrâ). Cette forme a été méconnue par Dauzat, d’où plusieurs méprises. Gen(n) doit rarement être du thème germ. gen-(hard-), mal représenté en Wallonie, et très exception­nellement du thème d'(Eu)gène. La graphie est attestée dès 1257 : «Genin». – En l’absence de forme orale, on ne range pas ici Genne [qui pourrait représenter w. Djène, Jeanne], ni Genquinne, classés à Ghen(n)-. Pour d’autres thèmes de Jean, cf. Geh- (Gin-), Han- et Jeh-. « Dérivés : Genard, w. nam. Djènârd, Genard, Genart, Génart, Gennar, Gennart.

1449 «Jehan Gennart» AidesNamur, 1661 «Marie Genart» BourgNamur, 1780 «François Genard» Charleroi. Genaux, Gennaux, Ge-neau. – Genné (= Genêt, ou dénasalisation de Genin?); Genêt. 1336 «Jannet», 1526 «Jen-net» Tilleur, 1791 «Nicolas Genêt» Sen-zeilles. – Genette, w. nam. (Spontin, Anne-voie) Djènète, Jeannette [Genêt peut aussi être le fr. genêt, et exceptionnellement Genesius, Genest, nom rare ; Genette ne pourrait être que très rarement le topon. Genette, fr. genêt}. 1265 «Jenete li Buillet» CensNamur, 1540 «Gille Jannette» = 1560 «Gille Jenette» For-geMirwart, 1560 «Jennette du Molin» Bourg­Namur, 1611 «Genette d’Assenoy», «Jennette Claude» DénFlorenville, 1666 «Jennette le Queut» NPLouette; cf. aussi Grandgenette. Cf. J. Germain, Noms d’entre Ardenne et Meuse…, dans De la Meuse à l’Ardenne 17, 75-82. – Génick, Genicq, Genique (suffixe assez rare: -ik) [aussi forme du 17e s. de Genck, prov. Limbourg]. – Genicot, Génicot, Gennicot, Jenicot (avec suffixe double, assez fréquent, -ik-ot). 1521 « Margheritte Genico», 1525 «Anthoine Jegnyco», 1552 «Jehan Je-nico» SubsidesNamur, 1667 «Gille Jenicot», 1689 «Christine Genicot» BourgNamur. –Genain, Genin, w. nam. Djènin, Gennin. 1254 «Jenin» = 1257 «Genin» BaillNivelles, 1609 «Jean Genin» BourgNamur, 1709 «Jac­ques Gennin» Archennes. – Genion, Génion, Ginion (fréquent dans l’arr. de Nivelles). –Gennesseau (suffixe double -ec-eau). –Genon, w. nam. Djènon. 1527 «Genon et Gertrud» (femmes) La Gleize; dimin.: Genonceaux? [aussi toponyme: «Genon-ceau» Peissant]. – Geno, Genot, w. nam. Djènot. 1544 «Genot de Ferier» DénStavelot-My, 1604 «Jean Genoz» BourgNamur, 1629 «Husson Genot» et «Nicolaes Jenot» émigrés en Suède, 1678 «Marie-Antoinette Genot» BourgNamur. – Gennotte, Genotte, w. (Pie-train) Djènote; cf. aussi 1621 «Daniel Geno-teau» émigré en Suède. – Genton, cf. Jeanton. « Autres dérivés (notamment en toponymie) : 1534 «Genchonster» (topon.) Ensival. – 1608

«Gensonhez» (topon.) La Gleize. – 1400 «Jeanne Genelette» Liège. – 1362 «Gerardon Genines» St-Georges-sur-Meuse. – 1544 «Gennol» (prénom) Ocquier; «trou Genolet» (topon.) Lens-Saint-Servais.

 

JG

Gen-

-ot(te), -s; Gentens. V. GAD (Gan).

 

EV

Gén-

-in, -ion, -ique, -is, -ix, Genn- -oe, -o(n). V. GAD (Gan).

 

EV

Gen(d)brugge

PlN Gentbrugge (OV). 1210 Eustachius de Gembruge, Mâle Bg. (OHZ 1,484); ±1240 Elleborg de Gentbrugge, Oosterzele (SCHMID); 1347 Janne van Ghenbrughe (RSG III).

 

FD

Gen(n)eret

,,Plantation de genêts ». N° 243.

 

EV

Gen(n)eret

Proven.  Generet  (Dép. Bende-lez-Durbuy).

 

EV

Gen(n)ot(te)

Geno(n), zie Jeannot.

 

FD

Gen, van

zie van Geen.

 

FD

Géna

Gêna: W. var. van Génard.

 

FD

Genabeek, van

PlN. Wellicht Gène (gindse) beek. Vgl. Genebroek, Genegoor, Geeneinde (HELSEN 1978). Genabet, van: PlN 1642 Gérard van Genabent, Roosteren NL (PDB); 1779 Johannes van

Gheenabet, Roermond-Aw. (AP).

 

FD

Genachte

1. V. GAD (Gan). — 2. Proven. Geen achter, ,,Au loin ». V. Geen.

 

EV

Genachte

zie van Genechten.

 

FD

Genain

zie Genin, Janin.

 

FD

Genar(d)

-a(e)rt, -a, zie Janaert.

 

FD

Genaux

zie Jeanneau.

 

FD

Genbauffe

cf. Jennebauffe, -bauve.

 

JG

Genbauffe

zie Jennebauve.

 

FD

Genbrugge

Gendbrugge. Nom d’origine: Gentbrugge (FlOr).

 

JG

Genbrugge

Proven. Gentbrugge.

 

EV

Genck, van

zie van Genk.

 

FD

Gend, de

zie de Gent.

 

FD

Gend, van

zie van Gent.

 

FD

Gendarm(e)

Jeandarme, Darms: BerN van de gewapende ruiter. 1791 Willem Darms =  Gendarme = 1837 Jeandarme, Brustem ( VS1996, 339-340).

 

FD

Gendarme

Jendarme. Surnom: moy. fr. gens d’armes, gendarme, dont le sens ancien est (au plur.) ‘cavaliers pesamment armés’ FEW 4, 107b.

 

JG

Gendarme

Profess. ou fonction. ,,H. d’armes ». N° 143.

 

EV

Gendbrugge

cf. Genbrugge.

 

JG

Gendebien

Car. mor. ou Situat. soc. ,,H. de bien, opulent ». N° 275.

 

EV

Gendebien

Jeandebien (par réinterprétation). 1602 «Jehan Bastin dit gens de Bien, febvre» BourgDinant, 1624 «Antoine Gendebien» BourgNamur; surnom: (au plur.) gens d’hon­neur, recommandables.

 

JG

Gendebien

Jeandebien: Gen(t) de bien. Ofr. gent: individu. BN voor een gegoed, eerbiedwaardig man. 1672 Sebastianus Gendebien, Dinant (MUL VI).

 

FD

Gendera

zie Kendra.

 

FD

Genderen, van

van Ginder(en), van Ginteren, van de Gender: 1. PlN Genderen (NB). 1257 Theodericus de Gendern, St.-Tr. (GHYSEN); 1433 Hoste van der Ghenderren, Ronse (LENOIR). – 2. Van Ginderen: van ginder, van daar. Vgl. Van Ginderdeuren. 1294 Godevert van Ghindren, Mtr. (CG); 1364 Pietren van Ghinder, Gent (GSB); 1449 Aert van Ghinder, Mb. (A. BAERT).

 

FD

Gendr-

Gindr-. Difficilement du thème de lat. gêner ‘gendre’ dont les dérivés sont rares, surtout dans le Nord; plutôt de l’anc. fr. g(a)indre < lat. junior. m Dérivés: Gendret. – Gendry. – Gindrat. -Gindraux. Cf. aussi Gendrin, Gendron.

 

 

JG

Gendre

Legendre, Jander: Fr. gendre: schoonzoon. Verwantschapsnaam. 1383 Robin le Gendre (MARCHAI).

 

FD

Gendre

N. de relation familiale. Gendre d’un personnage connu ou successeur du beau-père dans les af­faires. Synon. : Legendre. Diminu­tifs : Gendr- -et, -on, -y. Gindraux. N° 128.

 

EV

Gendreau

-aud, -ault, -ot, Gindraux, -oz, -at: Dim. van Gendre (DNF).

 

FD

Gendret

1. V. Gendre. — 2. V. GAD (Gand).

 

EV

Gendrin

1. Dim. van Gendre (DNF). -2. Zie Jandrain.

 

FD

Gendrin

Nom d’origine: Jandrain (BrW); ou bien du thème Gendr-.

 

JG

Gendron

1. Proven. Dép. Celles. — 2. V. Gendre.

 

EV

Gendron

Du thème du thème Gendr-, plutôt que nom d’origine: Gendron, à Celles-lez-Dinant (Nr), cf. 1538 «Englebier de Gendron» Schal-tin, 1652 «Thomas Gendron» BourgNamur.

 

JG

Gendry

1.   Proven.   Cendry   (Dép. Grez-Doiceau). — 2. V. Gendre.

 

EV

Gendt, (de)

zie de Gent.

 

FD

Gendt, (van)

zie van Gent.

 

FD

Gené(e)

zie Jeannet.

 

FD

Geneau(x)

zie Jeanneau.

 

FD

Geneberg, van

zie van Geenberghe.

 

FD

Genechten, van

van Genegten, van de Genachte(n), Genachte, van Geneugden, van de Genuchte: Mnl. genachte, genechte: rechtsdag, -zitting. PlN: gerechtsplaats. 1424 Grielle vanden Ghenichte, Ktr. (DEBR. 1958); 1534 Laur. van Genuechten, Edingen-Aw. (AP); 1584 Niclaes van Genachten; Franck van Genechte, Aw. (AB).

 

FD

Genegem, van

van Gene(y)gen, van Geneijgen, van Genesen: PlN Ginnegem in Oelegem (A): 1210 Gennenghem. 1215 Joannis de Ghinnghen; 1430 Jo de Ghenneghen, Oelegem (HELSEN 1978); 1343 Jan van Gheneghem, Duffel (OATIII); 1511 Henricus Gheneyghen, Geel (MUL III).

 

FD

Genel

zie Jeanneau.

 

FD

Genen(s)

zie Geene.

 

FD

Genenbos

PlN Genebos in Kwaadmechelen en Lummen (L).

 

FD

Généraux

-eux: BN Ofr. général: van hoge geboorte, edelmoedig.

 

FD

Generet

Genneret. Nom d’origine : Jenneret, à Bende (Lx).

 

JG

Generet

Jenneret: 1. Zie Jeanneret. – 2. Evtl. PlN Genneret=Jenneret in Bende (LX). 1518 Ernoult de Genereche, Jenneret; 1552 Bryot de Generet…Querin le meunier de Jenneret (ASM II).

 

FD

Genert

et Genesse. 1. V. Genêt. — 2. V. GAD (Gan).

 

EV

Genesen, van

zie van Genegem.

 

FD

Genesse

Genest(e), -estre: 1. Zie Dugenest. – 2. In Tienen is Genesse een var. van Ge(e)nis, in het Tiens als zjaines uitgesproken (med. P. Kempeneers).

 

FD

Genesse

Geniesse. 1286 «Maroie dou Genestre» CartMons; w. djugnèsse, gngnèsse ‘genêt’.

 

JG

Genestet, de

Ginestet: Naam van de Ndl. dichter Petrus Augustus de Genestet (1829-1861). Var. van De Genestay. PlN: plaats waar brem groeit. Zie Dugenest.

 

FD

Genêt

cf. Gen-.

 

JG

Genêt

N. de plante. Proven. Dialecte: Juniesse ou Genesse, altéré en Jeunesse.

 

EV

Genet(te)

ziejeannet.

 

FD

Genette

cf. Gen- (= Jeannette).

 

JG

Geneugden, van

zie van Genechten.

 

FD

Genevier

1330 «Reneras Genevier, -ère, -ir, Jenvier» Hoesselt, 1556 «Jehan Genever» BourgNamur; soit moy. néerl. genever ‘gené­vrier’, soit, plus rarement, w. arch. Djèn’vîre, Geneviève, comp. 1356 «Jacomin de Sainte-Genevière» CartOrval.

 

JG

Genevier

zie Januarius.

 

FD

Genevois

1. Proven. ,,De Genève ». (Loc. suisse).  Synon. : Genevrois.

—  2. Altér. de Gennevaux. (Dép. l’Eglise).

 

EV

Genevois

Genevay, Gennevoise, Genevasen: Afkomstig van Genève (CH). 1425 Collart Jenevois, Ghlin (ARNOULD1956).

 

FD

Genevois

Genevrois (avec intercalation de r). Ethnique: généralement ‘habitant de Genève’, toutefois, au Moyen Âge, Genevois est attesté aussi comme syn. de Génois, habitant de Gênes (cf. A. Coville, Hist. du Moyen Âge, VI/2, 512-3) [MH].

 

JG

Genévrier

-iez: 1. PlN Fr. genévrier: jeneverstruik. 1295 Petrus dictus Genoivre, St-Q. (MORLET). – 2. Reïnterpretatie van Genevier.

 

FD

Genévrier

Var. du NF Genevier ou nom d’origine : fr. genévrier.

 

JG

Genevrois

Ginevro: PlN: plaats waar jeneverstruiken groeien. Maar wsch.

reïnterpretatie van Genevois.

 

FD

Geneygen, van

zie van Genegem.

 

FD

Geneyn

Gheneyn, zie Genin.

 

FD

Genfils

zie Jeanfils.

 

FD

Geng

1. Proven Genck.   —   2. V. GAD (Ganc).

 

EV

Gengler

cf. Gangler.

 

JG

Gengler

zie Gangler.

 

FD

Gengou(l)t

-ou(x), zie Gangolf.

 

FD

Gengou(x)

Genicq.   V.  GAD (Ganc, Gan).

 

EV

Gengoux

Gengou, w. nam. Djangou, Gean-goux, Gingoux, Gégo, Gegô. 1656 «Gengoul Simon» DénMalempré, 1766 «Gengoul Christoph» Arbrefontaine; nom issu de l’an-throp. germ. gang-wulf (Fôrst. 597), dont la forme en w. liég. est Djègô, également connu par saint Gengoul, saint bourguignon du 8e s. ; cf. aussi Gangolf et Gogot.

 

JG

Geniar

zie Janaert.

 

FD

Géniaux

zie Jeanneau.

 

FD

Genico(t)

Genicq, zie Jenicot.

 

FD

Genicot

1. V. GAD  (Gan). — 2. Proven. Dép. Sart-Eustache.

 

EV

Genicot

etc., cf. Gen-.

 

JG

Genicq

-ique, cf. Gen-.

 

JG

Génie

Geni(e), zie Jeannier.

 

FD

Génie

Peut-être du thème Gen(n)-. Une forme réduite de Eugénie est improbable et le fr. génie n’est attesté que depuis 1532.

 

JG

Génie

V. GAND (Gan).

 

EV

Geniesse

zie Dugenest.

 

FD

Geniets

Proven. Genits (Dép. Meeuwen).

 

EV

Geniets

Wsch. < Geniesse of Genest. 1584 Hans Geniets, Aw. (AB). Een Haagse familie Geniets was in de 16e e. afkomstig uit Mechelen als Genits = Ghenyets.

 

FD

Genijs

zie Geenis.

 

FD

Genin

cf. Gen-.

 

JG

Genin

Gennin, Ghenin, Genyn, -ijn, Géning, Genain, G(h)eneyn: 1. Var. van Jeannin; zie Janin. 1254 Jenin = 1257 Genin, Nijvel (HERB.). – 2. Mnl. Genin was een vleivorm van Gérard. Zie Geene. 

 

FD

Geninden, van

Vagen(h)ende, Vaegenhende: Verspreide PlN Geen E(i)nde: ginds uiteinde, gindse uithoek.

 

FD

Genio(n)

zie Jeannot.

 

FD

Genique

zie Jenicot.

 

FD

Genis

cf. Geenis.

 

JG

Genis

zie Geenis.

 

FD

Genitsse

cf. Genesse.

 

JG

Genk, van

van Genck, van Gink: PlN Genk (L). 1294 dat was Heynrics van Gheyneke, NL (KPM); 1337 Johanne de Ghenke; 1347 Nijs van Gheenke, Neerlinter(C. BAERT).

 

FD

Genlain

Var. de Jeanlin.

 

JG

Genlain

zie Jeanlin.

 

FD

Gennar(d)

Genna(rt), zie Janaert.

 

FD

Gennaux

zie Jeanneau.

 

FD

Genne

Genquinne, cf. Ghen(n)-; cf. aussi 1605 «Jean de Genne» BourgNamur.

 

JG

Genne

zie Geene.

 

FD

Genné

cf. Gen-.

 

JG

Genné(e)

Genne, zie Jeannet.

 

FD

Genneken, van

zie van Ginneken.

 

FD

Gennen

cf. Geenen.

 

JG

Gennen

zie Geene.

 

FD

Gennep, van

van Gennip: PlN Gennep (NI); ook in Zelem (L). 1312 Wellen van Ghenpe; 1400 Vrancken van Ghenpe, Diest (CLAES1983).

 

FD

Genneret

zie Jeanneret.

 

FD

Gennevoise

zie Genevois.

 

FD

Gennez

zie Jeannet.

 

FD

Gennicot

zie Jenicot.

 

FD

Gennigens

zie Jentges.

 

FD

Gennin

Zie Jenin.

 

FD

Genon

Genot, cf. Gen-.

 

JG

Genonceaux

Gennesseaux: Patr. Afl. van Genon < Jean.

 

FD

Genonceaux

Proven. Chenonceaux (Loc. fr.).

 

EV

Genoux

-oud, -oe(l), -ouw, Ginoux: Patr. 1. Rom. vorm van de Germ. VN Godenulfus (MORLETI). +1400 Johannes Genoels, Johannes Godoels, L (GRAUWELS1981,104,118); 1385 Reyneri Godenuli; 1448 Godenoyl Peter Godenoyls soen =

1455 Peter Godenoels = 1474 Peter Genoels, Tg. (TYTGAT); 1518 Jan Genoels, Bilzen (SCHOE.). – 2. Evtl. Janoul/Jenoul, vleivorm op -oui van Jean. Zie Jeannot.

 

FD

Genova

Genovese: Afkomstig van Genova, d.i. Genua.

 

FD

Genquinne

Patr. W. adaptatie van Geenkin. Zie Geentjens. Of Jeanquin (Jannekin, Jantje).

 

FD

Genray

1752 «Joannes Genrai» AnthrStHu-bert; var. de Janray, du thème Jan-.

 

JG

Genray

Genreith, zie Jeanneret.

 

FD

Gens

Gense(n), zie Geene.

 

FD

Gens

Geuse, Gheux, Gheuse. 1616«GeuseLe Moisne» PrincipChimay, 1623 «Charles Geuse» DénChimay; forme évoluée de Go(os)-se, cf. Gaucet.

 

JG

Genske

Genzke: Dim. van gans. BN voor een ganzenhoeder of naar fysieke eigenschap. 1269 Henrici dicti Ghenzeken, Lv. (ICKX).

 

FD

Genso

Rom. spellingvar. voor Jeansot, vleivorm van Jean. Vgl. Genson.

 

FD

Genson

Var. de Janson, du thème Jan-.

 

JG

Genson

Zie Jeanson.

 

FD

Genst, de

zie van der Ginste.

 

FD

Gensterblum

Gastelblum, Gynsterblom(me): D. Ginsterblume: bloem van de ginste, brem. D. Ginster.

 

FD

Gent-

-ie, -il.  1. V. GAD (Gand). — 2. Car. mor. H. aimable. N° 281.

 

EV

Gent(e)

Genten(s), -es: Patr. Misschien korte vorm en vleivorm van Germ. VN met gand-, zoals Genthardus, Gendradus, Gendulfus (MORLETI).

 

FD

Gent, (de)

de Gend(t), Gendt, de Ghendt, de Geijndt, de G(h)eyndt, de Gand(t), de Gant, de Ghandt, Ga(a)nd: Mnl. gent: gent, mannetjesgans, gander. 1282 Johannes de Ghent = 1298 Joh. le Ghaent, de Ghaent, Kales (GYSS. 1963); 1326 Hughe de

Ghent, Ip. (BEELE). Zie Dergent.

 

FD

Gent, (van);

van Gend(t), Gendt, van Ghen(d)t: PlN Gent (OV). 1267 Wouterman van Ghent, Bg. (CG); 1366 Jhan van Ghend, Ktr. (DEBR. 1970) Gent, van de; van de Ghen, van de Ghem: Var. van Van de Gans. Of PlN (de) Gent in Lv. (VB), Ip. (WV), Strijtem (VB).

 

FD

Gentgen,

Gentges, zie Jentges.

 

FD

Gentier

Var. flam. de Gantier?

 

JG

Gentier

zie Gandier, Gantier.

 

FD

Gentil

Genty. 1472 «Gentil Busson» DénLa-roche, 1566 «Jan Gentil», 1598 «Jean Le Gentil» Cerfontaine, 1623 «Clément Gentil» BourgNamur, 1780 «François Genti» Charle-roi; surnom: anc. fr. gentil ‘de bonne race; vaillant; qui plaît, agréable’, w. djinti ‘travail­leur’ FEW 4, 110-1 ; on notera que Gentil a été utilisé comme nom personnel, notamment dans la mention rochoise de 1472.

 

JG

Gentil

-ils, -ile, -ili, Jentil, Legentil, Gentis, Genty, Jeantis, J(e)anty, Legenty: BN Ofr. gentil, gentis: van goede familie, edel, (edel)moedig. 1245 li Gentils Haut de cuer, Atrecht (NCJ); 1351 Johanle Gentilh,Luik(AVB).

 

FD

Gentilhomme

1575 «Jehan le Gentilhomme» FrancsLux, 1577 «Catherine fille de feu Jac­ques le Heuzeur dit le gentilhomme» Bourg-Liège; nom de dignité: fr. gentilhomme ‘noble’.

 

JG

Gentilhomme

Welgeboren, edel man. 1402 Coynar de Gentilhomme, Luik (ISP).

 

FD

Gentin(n)e

Chentinne, Chintinne: PlN Gentinnes (WB). 1362 Aernoud van Gentines, Gent (GSB).

 

FD

Gentine

Gentinne.   1257 «Vivion de Gene-tines» BaillNivelles, 1272 «lohannes de Ge-netines» PolyptVillers; nom d’origine: Gen-tinnes (BrW). Genyn, cf. Gen-.

 

JG

Gentinne(s)

Proven. Loc.

 

EV

Gentje(n)s

zie Geentjens.

 

FD

Genton

-thon, Canton, Janton: Spelling voor Jeanneton, Genneton, vleivorm van VN Jean.

 

FD

Genton

V. GAD (Gand).

 

EV

Gentry

E. FN voor wie tot de voorname, betere stand behoort.

 

FD

Gentsch

1. Proven. ,,Gantois ». — 2. V. GAD (Ganz).

 

EV

Genty

Janty, zie Gentil.

 

FD

Genuchte, van de

zie van Genechten.

 

FD

Genus

zie Geenis.

 

FD

Genva(l)

PlN Genval (WB).

 

FD

Genval

Proven. Loc.

 

EV

Genvier

zie Januarius.

 

FD

Geny

Zie Jeannier.

 

FD

Genyn

zie Genin.

 

FD

Genzke

zie Genske.

 

FD

Geöcze

zie Goetzke.

 

FD

Geoffre

Joffre, Joffré, Jaffre(s), Jaffré, Jaf(f)er, Jofé, Joffe, Joffe, Jaffe: Patr. Korte vorm en dim. van Geoffroy. De gereduceerde vormen op -fe zijn W.

 

FD

Geoffré

V. GOD (Go).

 

EV

Geoffrin

Joff(r)in, Jouffin: Patr. Vleivorm van Geoffre, Geoffroy.

 

FD

Geoffroy

Geofroid, Giffroy, Joffroy, Geoffre. 1116 «Jofridus» Liège, 1193 «Gaufridus» Tournai, 1281 «Joffroit Pages, clerc» Dettes-Ypres, 1302 «Jofrois Parens» LoiTournai, 1340» Jouffridus de Bertrangiis miles» Cart-

Orval, 1444 «Jehan Joffroy» AidesNamur, 1623 «Martin Geoffroy» DénChimay; nom issu du thème germ. gaut-frid-.

 

JG

Geoffroy

-ois, -oit, Geof roid, Geoffrey, Giff roi(d), -oy, Jeoff roi, -oy, -ay, Geff roid, -oy, -ay, -ey, Jeauffredt, Jeff roid, Jo(u)ff roy, Jeuf roy, Jeffreys, Jefferies, -is, -y(s): Patr. Fr. (en > E.) vormen van Germ. VN Godfried. Zie ook Govaert(s), Godefridi(s). 1333 Maroie Joffrois, Dk. (TdT); 1375 Gioffrot Goedman, Ip. (BEELE); 1377 Joffroet de Puut=

1379 Guffrot Puuts wijf = 1379 Giffroit Puut=

1380 Juffroit Puuts, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Geonet

zie Jeannet, Jonet.

 

FD

Géonet

cf. Gi-.

 

JG

Geor-

Thème de Georges, nom grec (= labou­reur), w. Djôr, Djwér.

Simple: George, Georges [7e NF le plus fréquent en prov. de Luxembourg]. 1530 «Wau-thier George» BourgNamur, 1614 «Pierre Georges» émigré en Suède, 1620 «maistre Jean George, plebain» BourgDinant. – Geor­ges dit Marchai.

m Dérivés: Georget, Georgette. 1613 «Geor-gette Houseau» Cerfontaine. – Georgin, w. (Sta-velot) Djôrdjin. -Georlette. Cf. 1666 «Georlet» Embourg. – Georgery (dérivé obscur). – 1616 «Valleur Georquin» BourgDinant, 1670 «Jean Georquin» BourgNamur. – Geortay. » Génitif lat. : Georgi, Georgy. « Forme néerl. : Georis, w. (Bastogne) Jôris’, w. (Stavelot, La Gleize, Ligneuville, Grand-Halleux) Djôris’, Joiris. 1540 «Georis» CoutStavelot, 1593 «Georis Johan Hubert de Cour» La Gleize, 1604 «Jean Georis mayeur des Halleux» Arbrefontaine, 1651 «Jean Geo­ris» Embourg, 1676 «Jean Donnea dit Geo­ris» Montegnée; forme flam., mais fréquente comme NF au pays de Liège.

 

JG

George(s)

Georg, Degeorge(s), Desgeorges, Georgen, Goriëns, Goriens, Georgi, -y, de Georgi(o), Giorgi(o), Jorge, Jorgens(en), -son, Jôrg(enne), Jôrgensen, Jurgen(s), -ensen, Joaris, Jeurgen, Jurriens, -jens, Georis, Joris, -esz, Jorise, Jooris, Joeres, Jeoris, Joaris, Joiris(se), Jorus, loor, Joor(s), Jeuris, Jurres, Juris(se), Jorissen(s), -issenne, Jorrissen, Joerissen, Jorssen(s), Jorsen, Georfg)is(sen), Jeurissen, Jeursen, Juersen, Juressen, Jor(r)e, Joire, Joren(s), Joore(n): Patr. De Gr. HN Georgius, die over Yoryus tôt Jorges evolueerde. 1298 a Georgio de Matta = 1303 Jorisse van der Matte, Bg. (VERKEST); 1380 Joris Muergaleid = 1386 Jorges Murgaleit; 1276 Johans Joris, Ip. (BEELE); 1376 Pieter Joris, Ktr. (DEBR. 1970). Joris werd ook wel verward met Goris uit Gregorius: 1440 Georgius dictus Jorys = 1420 Georgius dictus Gorys, Den Bosch (GOR.); 1474 Gooris Weytins filius Jooris van Hauwerscappel, WV(PARM.II).

 

FD

Georges

N. de bapt. d’origine asia­tique. Variantes : George, Georis, (Francisation du N. fl. Jooris, ,,Georges »). Diminutifs.: Georg–et, -in(e). N° 107.

 

EV

Georget

-ette, Georgi(o)n, -eon, -iou, Georgelin, Georlette, Joarlette, Geortay: Patr. (Metr. -ette). Vleivormen van Georges. 1435 Simon Jorlain, Senlis(MORLET).

 

FD

Georgis(sen)

Patr. Zoon van Georges. Naar de vorm contaminatie van Georges en Joris(sen).

 

FD

Georgy

Georis(sen), zie Georges.

 

FD

Georlette

V. WARD (Wari).

 

EV

Georlette

zie Georget.

 

FD

Geortay

V. WARD.

 

EV

Geortay

zie Georget.

 

FD

Gep(t)s

zie Gypen(s).

 

FD

Gepkens

Patr. Dim. van bakernaam Gep < Germ. gebô-naam. Zie Gypen(s), Geppaard.

 

FD

Geppaard

-aart: Patr. Wellicht de Germ. VN Gevaard, met verscherping (vif, vgl. draven/trappen). 1260 Heinric Ghepart, Slijpe (LEYS); 1296 Jhan Gheypard, Bg. (CG). Vgl. Gypen(s).

 

FD

Gequière

zie Gaquier(r)e.

 

FD

Gequière.

V. Ghesquière.

 

EV

Ger-

et Gir-. Du thème anthropon. germ. gair-.

  Gerain, Gérain, Gearain, Gerein, Gerin, Gérin, w. nam. Djërin [aussi nom d’origine : Gérin (Nr), cf.  1605 «Jan de Gerin», 1607 «Nicolas  de  Gerin»  BourgDinant].   1742 «Louis Gerain» Couvin, 1775 «Dominique Gerains» Villers-en-Fagne. – Gerkinet. — Gé-ron, Geron, Giron [aussi nom d’origine: w. djèron, au sens de ‘coin de terre en forme de giron’]. 1387 «Geron de Warsage» CartVal-Dieu, 1517 «Marye de Geron» BourgNamur.

Geronnez, Jeronnez (suffixe -et). – Girlot.

  Giroul, Giroulle, w. Djiroûle.

» Avec 2d élément hard-: Gérard [12e NF le plus fréquent en Wallonie, 2e en prov. de Lux­embourg], Gérard, Girard, Jirard, Géra, Géra, w. Djèrâ, Djirâ, Geraerts, Gerards, Gerarts (formes néerl.). 908 «Gerhardus» Liège, 1095 «Gerardus» Tournai, 1293 «Gy-rard sires de Chauvenchi» CartOrval, 1472 «Géra Perart» DénLaroche, 1485 «Jera Gai-mant» CartCouvin, 1499 «Colar Jérar» Romerée, 1552 «Jehan Gyrard» SubsidesNamur, 1578 «Géra Collignez» NPLouette. m Dérivés: Geradin, Géradin, w. (Ampsin) Dradin [-a-] (d’où Dradin), dissimilation de Gérardin, Girardin. 1320 «Gerardino sca-bin(o) de Couvin» CartCouvin, 1596 «Giard Gérardin» BourgDinant. – Geradon, Géra-don. 1472 «Geradon» Arbrefontaine, 1524 «Johan Geradon» DénStavelotMy. – 1269 «Gérardos de Tonelle» CartOrval. – 1311 «Geraddule, fils de Gerart de Durnalle» = «Gerardoulle, sergent» Durnal. « Génitif lat. : Gerardi, Gerardy, Gérardy, w. (Bastogne) Jèrârdî, Ghirardi, Girardi (on notera que ces formes savantes ne sont pas dissimilées). 1325 «Johanne Gerardi» Huy (sans doute une traduction), 1679 «Jean-Charles Gerardy» BourgNamur. » Avec 2d élément wald-: Geraut: 1309 «Jehan Geraut» ComptesMons, 1558 «Geraux Poncelet» NPLouette. – Girod; Gérodez, Girodet (beaucoup plus rare ici que Gérard). « Avec 2d élément wulf-‘. Giroud, Giroux. Peut aussi être un dérivé en -eolu, masculin de Giroulle (cf. ce nom).

Gerb- et Girb-. Du thème anthrop. germ. gair- + 2d élément avec b- à l’initiale (bald-, berht-, …) [des dérivés de fr. gerbe sont peu probables]. » Dérivés: Gerbaux. 1650 «Lambert Ger-baud, bourguemaître dudit Cerfontaine» = «Lambert Gerboux» Cerfontaine. – Gerber [aussi all. Gärber ‘tanneur’]. – Gerboux, w. Djèrbou, Girboux. 1486 «Allard Gerboux», 1518 «Piere Gerbou», 1546 «Alard Gerbou», 1583 «Jehan le viel/jeune Gerboux» Cerfon­taine (nom attesté uniquement à cet endroit). –Gerrebos.

 

JG

Ger-

-icke, -ils, -in, -itzen. V. WARD (Wari).

 

EV

Ger-

-meys, -mis, -my. 1. Proven. ,,Mez du sieur Gari » ou Warimez Dép. Anderlues). Nos 245 s. — 2. V. HRABAN (Hram). Synon. : Warmis.

 

EV

Ger-

-vais, -win. V. WARD (Wari).

 

EV

Gér-

Ger-  -aads, -adin, -adon, -a(e)rt(s), -ard,  -ardeau,  -baux. V. WARD (Wari).

 

EV

Gera

Geraa(r)ds, zie Gerards.

 

FD

Gera(e)ds

-ae(d)ts, -aerd(t)s, -aert(s), zie Gerards.

 

FD

Geradin

Geradain, Gé-: Patr. Fr. vleivorm van Germ. VN Gérard. Vgl. Gerardijn. 146 e. Gérard dit Geradin de Crochey, Luik (BODY).

 

FD

Geradon, (de)

(de) Géradon, de Gerdon: Patr. Fr. vleivorm van Germ. VN Gérard. 146 e. Gérard dit Geradon de Villeir, Luik (BODY); 1551 Gérard Geradon, Luik (CSP); 1758 Ch. E. Geradon (vader van) J.F. de Geradon, Luik (PDB).

 

FD

Gerain

zie Gerin.

 

FD

Gérain

Proven. Cherain (Loc.). — 2. V. WARD (Wari).

 

EV

Gérald

zie Géraud.

 

FD

Gerami

Zie Jeremie.

 

FD

Gerard(s)

-ardts, Gérard, Géra, Géra, Gerrard(s), -a(r)tz, Ge(e)raerd(t)(s), Ge(e)raert(s), Geera(e)rs, -art, •ard(s), Gerart(s), Gayrard, Ghe(e)raert(s), -aerdts, -ard(ts), Geirhaert, Giera(erts), Garrard, Gera(a)ds, •aets,-aed(t)s, Gierath(s), Geeraets, Gerae(d)ts, Gerhard(t), -hards, -harts, -harz, Gerardi(s), -ie, -y, Jérard, Zeerards, Zérard, Zerar(d), Zeraa, Zerra, Serar, -at, -aerts, Seeraert, Sceraert, Syrardt: Patr. Germ. VN ger-hard ‘speer-sterk’. Zérard is de dial. uitspr. van Fr. Gérard. 1375 Jan Gheraerd, Ip. (BEELE); 1380 Heinric Gheeraes Ghens sone, HulstZ (DEBR. 1970).

 

FD

Gérardeau(x)

Gerday, Jerday, Jortay: Patr. Dim. van Germ. VN Gérard. LU W. Ger(a)day = Geradeau. 1657 François Gerardeaux, Flénu-Aw. (AP).

 

FD

Gerardijn

-yn, -in, Geera(a)rdijn, -yn, -in, Ghe(e)rardijn(s), -yn(s), Gherardin(i): Patr. Vleivorm van Germ. VN Gérard. 1326 Gherard Gherardin, Ip. (BEELE); 146 e. Gérard dit Gerardin de Denville, Luik (BODY).

 

FD

Géraud

-au(l)t, -ald, Gérodel, -ez, Giraud, -afujlt, -audon, -audeau, -odo, -audier, -audy, -od(et), -eaudot, Guiraud(on); Gayraud, Guiro: Patr. Rom. vormen en afl. van de Germ. VN ger-wald ‘speer-heerser’. 1163 S. Geraldi episcopi = 116 Geraudi episcopi, Dk. (SMTI); 1224 Christoforus Gheraus, Atrecht (NCJ); 1404 Rogier Geraudon, Laon (MORLET).

 

FD

Gerbais

1. PlN Gerbaix (Savoye). – 2. Var. van Gerbehaye.

 

FD

Gerbaud

-b(e)aux, -beaut, Cerreboutjarbaux, Gerbaulet, Gerboux, Girboux, Grebaut, -aux: Patr. Germ. VN Geerboud: ger-bald ‘speer-moedig’: Gerbald(us), Gerbold (Dip.). 1306 Willaumes Gherboude, Ip. (BEELE).

 

FD

Gerbe-

Gerby- -haye. Proven. ,,Bois du sieur Gerbier ». N° 241.

 

EV

Gerbe(n)s

Patr. Vleivorm van Germ. VN Gerbert (zie Gerber). Vgl. Ndl. EN Gerbenzon.

 

FD

Gerbedoen

Patr. < Gerbodon, Rom. verbogen vorm van Germ. VN Gerbodo. Zie Gerbo. 1706 Louis Gherbedon, Meregem; 1725 Winnocq Gerbidon, Duinkerke (VERGR. 1968,92-3).

 

FD

Gerbehaye

Gerb(a)yhaie, Gerbenaye: PlN Gerbehaye in Jehay (LU). 1621 Joannes Gerbehaye (MULV).

 

FD

Gerbehaye

Gerbayhaie, Gerbyhaie (de). 1516 «Hustin de Gerbiehaye» GuillLiège; nom d’origine: Gerbehaye, w djèrbèhaye, à Jehay-Bodegnée (Lg).

 

JG

Gerber

Gerbers(on): 1. Patr. Germ. VN ger-berht ‘speer-schitterend’: Gerbertus (MORLET I). 1207 Gerbers Desrees, Atrecht (NCJ); 1670 Michiel Gerbert = Gherrebert, Pop. (V. HILLE1969). -2. D. Gerber: leerlooier. 1258 Thidemannus Gerwere,Hb.(BRECH.).

 

FD

Gerbinet

Patr. Dim. van VN Gerbert.

 

FD

Gerbo

Gerbosch, Gerrebos(ch), Guerboo, Guerbaa, Gebode, Gebots: Patr. Germ. VN ger-bodo ‘speer-bevelhebber, bode’. 1220 Gerbodo de Honsa (GN); 1227 contra Woutre Gerboden, Cent (CG); 1276 Jakemes Gherbode, Ip. (BEELE); 1398 Joes Gherbode, Wervik. Zie ook Grebeude, Gebreude.

 

FD

Gerboux

V. WARD (Wari).

 

EV

Gerboux

zie Gerbaud.

 

FD

Gerbracht

Patr. Germ. VN Gerbert; zie Gerber 1.

 

FD

Gerbrands

-sz, Gerbrandy, Garbrands: Patr. Germ. VN ger-brand ‘speer-zwaard’: Gerbrand (Fm.). 1260 Weitin f. Gherbrans, Houtave (LEYS); 1281 Will. Gherebrant, IJzendijke (HAES.).

 

FD

Gerbyhaie

zie Gerbehaye.

 

FD

Gerck-

-e, -ens. V. WARD (Wark).

 

EV

Gerckens

cf. Geerkens.

 

JG

Gerckens

zie Geerkens.

 

FD

Gerd-

-ay, -om. V. WARD.

 

EV

Gerd-

Probabl. du thème de Gérard; dans les dérivés de Gérard, la voyelle de la syllabe ini­tiale, non l’intertonique, est généralement cadu­que.

» Dérivés: Gerday, w. Djèrdé, Jerday. 1748 «Jacques Gerday» Nandrin. — Gerdon, -om. 1534 «Gerdon» Xhignesse, 1544 «Colla fillastre Johan Gerdon» DénStavelotMy.

 

JG

Gerday

Jerday, zie Gérardeau(x).

 

FD

Gerdes

Patr. D. korte vorm van Gerardus. 1414 Hinr. Gherdes, Pommeren (BRECH.).

 

FD

Gerding

zie Geerdens.

 

FD

Gerdinge, van

van Gardinge: PlN Gerdingen (L).

 

FD

Gerdon

-om: Patr. Vleivorm van VN Gérard of Geraud. 1404 Rogier Geraudon, Laon (MORLET).

 

FD

Gerdts

zie Geerts(e).

 

FD

Gère

Patr. Korte vorm van VN Gérard.

 

FD

Gere(c)ke(ns)

zie Geerkens.

 

FD

Gereels

zie Gareel.

 

FD

Gerein

zieGerin.

 

FD

Gerelings

zie Geerlings.

 

FD

Gerem(s)

Geerem, Geero(o)ms, Gerooms, Gerom, Geron, Gerum: 1. Patr. Germ. VN ger-helm ‘speer-helm’. 1162 Gerelmus monachus calvus, Cent (GN); 1300 Janne Gerems sone, Bs. (OSTYN); 1341 Gerelmo dicto uten Zwane = 1343 Gherom dit uten Zwane = Gheron uten Zwane, Cent (AGr. 71, 72). – 2. Ook var. van Fr. Jérôme, Gr. HN Hieronymus. 1446 Hieronymus = Geronimus dictus Gerom, Den Bosch (GOR.).

 

FD

Géremi

Geremie,   Gérémie. Nom biblique: Jérémie. Gerendal, Gerindal, Gérindal, Gérondal, w. Djèrèn’dâl à Piétrain (où la forme écrite est: Gérondal). Le NF se présente comme un nom d’origine, mais Gerendal, dépend, de Strucht (à l’est de Maastricht), est bien éloigné; p.-è. d’un toponyme hybride avec néerl. dd ‘vallée’.

 

JG

Gérémi(e)

-y, Geremia, zie Jeremie.

 

FD

Gerendal

zie Gérondal.

 

FD

Gerené

zie Geronnez.

 

FD

Gerens

zie Geerens.

 

FD

Géréon

Gérion, w. (Malmedy, Bévercé) Djè-rion. 1524 «Gereon le Cherpentier», 1544 «Gereon Katare» «Johan Gereon» DénStave­lotMy, 1551 «Marguerite Gereon», 1602-3 «Jacques Gérion» TerriersNamur; prénom d’après saint Gérion, w. sint Djèrion, honoré à Malmedy, patron de l’ancienne église parois­siale de My.

 

JG

Géréon

-ion, Gereon, -ion: Patr. Gr. HN Gereon ‘grijsaard’.

 

FD

Gerets

cf. Gerits.

 

JG

Gerets

zie Gerits.

 

FD

Gérez

Giret: Patr. Dim. van VN Gérard.

 

FD

Gerfsom, van

zie van Geetsom.

 

FD

Gergay

cf. Jergeay, Gergeay.

 

JG

Gergay

Gergeay, -eaij, Jergeay: LU W. var. van Fr. Gergaud, dim. vangarg ‘strot, keel’ (DNF).

 

FD

Gerhard(t)

-hards, -harts, -harz, zie Gerards.

 

FD

Gerhold

zie Gerolt.

 

FD

Gericke

zie Geerick(x).

 

FD

Geril(s)

zie Geryl.

 

FD

Gérimaux

Gerimaux: Var. van Germaux of Gérimont?

 

FD

Gérimont

Nom d’origine : Gérimont, à Longlier et Tillet (Lx); pour le déterminant, cf. Geury.

 

JG

Gérimont

PlN in Longlier en Tillet (LX).

 

FD

Gérimont

Proven. ,,Colline du sieur Géry ». N° 232.

 

EV

Gerin

Gérin, Gerrin, Gérain, Gerein, Gearain, Geair(a)in, Gerryn, Gieryn, Gir(a)in: Patr. Vleivorm van een Germ. ger-naam, zoals Gérard. 1237 Johannes dictus Gerin, Oc. (MORLET).

 

FD

Gerinck(x)

-ing, zie Geerinck(x).

 

FD

Gerindal

zie Gérondal.

 

FD

Gering(er)

zie Geerinckx.

 

FD

Gerinroze

zie Gerszensohn.

 

FD

Gérion

cf. Géréon.

 

JG

Gérion

zie Géréon.

 

FD

Geris

cf. Gerits.

 

JG

Gerits

Geerits, Gerrits(z), Gerets, Girits, Gierit, Geeriets, Geenrits, Ger(r)is, Gerres(ch), Ger(r)itsen, Gerretsen, Gerretz(en), Geritzen, -em, Garritsen, Gartzen, Gerrissen, Girretz: Patr. Germ. VN Gérard. 1414 Kerstiaen Gherits soen, Ht. (A. GHIJSEN); 1464 Gerken Gorren = 1477 Geerit Gorren, Ht. (ROEL. 1951,13); 1655 Jan Gerits= 1658 Jan Gerarts, Grote-Brogel (NOUWEN).

 

 

FD

Gerits

Geerits, Gerrits, Geris, Gerets, etc. Var. néerl. du prénom Gérard.

 

JG

Gerken(s)

Gerke(nne), Gerkinet, zie Geerkens.

 

FD

Gerkens

cf. Geerkens.

 

JG

Gerl-

-ache, -o, Ger- -main, -men, -manus, -mânes. V. WARD (Wari).

 

EV

Gerlach

-ag(e), -ack, -asche, -axhe, (de) Gerlache, Guerlache, Déglace, (de) Gelas, Deglas(se), Gelaes(en), (van der) Glas, Glaes, Gallas, -ace, Galas(se): 1. Patr. Germ. VN Gerlach (MORLETI). 1134 Gerlagus de Dedingwerthe; 1178 Gerlacus castellanus (GYSS. 1966,11); 1286 van Gherlach weghen, Dordrecht (CG); 1359 Gerlacus dictus Roevere, St.-Tr. (GHYSEN); 1387 Jerlaxhe de Warsage, LU (CVD); 1589 Françoise Gerlaiche, Namen (RBN). – 2. Vooral voor de vormen meta-aanloop (vz.), PlN in Voroux-Goreux (LU): 1354 de curte dicta Gyerlache sita in Voroux Saint Lambert prope Bierses (ISP). 1549 Jehan de Gerlaxhe, Tihange (Midd. 1989,59); 1559 Eluwaert Ghelas, 1572 Jacob de Ghelas, Hundelgem (LIEVENS); 1638 Robrecht Gelas, Ktr.-Aw. (AP); 1616 Gherlas, 1637 de Glas, 1672 de Gerlais, 1706 de Gerlaes, 1716 van Gelas, 1721 de Gelas, 1722 Gallas, Mech. (MERTENS). – 3. Gla(e)s kan wel BerBN zijn: 1594 Caerle Glas, Den Bosch (HB5i5).

 

FD

Gerlach

Gerlache, Gerlage, Gerlaxhe, Guerlache, w. Djèrlahe, -ake, Hèrlake à Othée. 1273 «Gerlakes» Liège, 1324 «Egidius Skerlace» Fize-le-Marsal, 1387 «Jerlaxhe de Warsage» CartValDieu, 1427 «Huerlache», «Hierlaxhe» Sprimont, 1439 «Jean dit Ger­laxhe» Namur (BTD 32, 212), 1472 «Colart Guerlaxe» DénVirton, 1511 «Johain Gerlach» CoutStavelot, 1584 «Gerlache Dauffe» Spon-tin, 1586 «Gerlache Pichon» Lorcé, 1589 «Françoise Gerlaiche» BourgNamur, 1602-3 «George Gerlasse» TerriersNamur, 1689 «Anne Gerlache» DénLierneux, 1711 «Gerla­che Lamy» Spontin; ancien prénom d’origine germ. popularisé en pays de Liège par saint Gerlache, ermite à Houthem (Limbourg holl.), mort en 1170.

 

JG

Gerland

zie Geerlandt.

 

FD

Gerling

zie Geerling(s).

 

FD

Gerlo

Dimin. en -ot (= Gerlot) d’un anthrop. germ. en ger- [FD].

 

JG

Gerlo

Naam uit Graubiinden (CH): 1745 Joseph Maria Gerlo ex Lostalli in Grison, Borgloon (med. W. Vanhese, Waasmunster). Germ. VN Gerlo (Fm.).

 

FD

Germ

Patr. Germs is een D. var. van bijbelse VN Jeremias.

 

FD

Germ-

-(e)aux, -ay. 1. V. HRABAN (Hram). — 2. Particularité de la naissance, „Jumeaux » (Terme em­prunté à la naissance du bétail). Synonyme : Warmeau.

 

EV

Germai

-ay, zie Germeau(x), De Germay.

 

FD

Germain

1364 «Jehans Germains» PolyptAth. 1512 «Collin Germain», 1527 «Germain Cas-taigne» BourgNamur; NF dont il existe plu­sieurs branches en Belgique (Lonzée-Gem-bloux, Momignies-Chimay, Durbuy, Forrières-Wavreille) issu du prénom Germain, popula­risé par saint Germain l’Auxerrois et saint Germain de Paris (cf. l’abbaye de Saint-Ger-main-des-Prés). – Un surnom de parenté: (frère, cousin) germain, cf. 1275-76 «Jake-mins cousins germains Huguet Mauchiou» RegTournai, ne serait qu’accidentel. Germaine. NF issu de la forme fém. du prénom Germain (ci-dessus).

 

JG

Germaine

Metr. Lat. HN Germana. Vgl. Germain.

 

FD

Germanus

Germanes, -es, German(n), Germano, Germen, Gierman, Germain, Gremain, Germeyn(s), -eijns, -eijs, -eys, Germin, -ijns, -yns, Garmain, -ein, -ijn, -yn: Patr. Lat. HN Germanus, Fr. Germain. 1397 Germain van der Cruce, Ip. (BEELE); 1430 Katheline Colins fïlia Germeyn, Leke (PARM.I); 1439 Jehan Germain, Dk. (TTT).

 

FD

Germe(e)rsch, van

Germer: Vlaamse adaptatie en reïnterpretatie van Vangermez < Wangermez (zie i.v.). De bakermat van Wangermez is Anvaing (H), op nauwelijks 10 km van Ronse, waar Vangermeersch geconcentreerd is. 1592 Hermès van Germersh, Ronse (Midd. 1963,320; VS1988, 387-8); 1670-1723 Benedikt Germees(ch) = van Germees = Germer = Vermeersch = Wangermeys, Bg. (J. P. ESTHER e.a., Het Kartuizerklooster binnen Srugge, 1980,74).

 

FD

Germeau(x)

-au(x), -ai, -ay, -iat, Germeys, -eijs, -eis, -is, -ijs, -ys, Gémis, Gémis, Gémès, Gomis, Ge(e)mers, Jermé, Jermei, Jermeys, Jermis, Jermus: LU W. djèrmê, Fr. jumeau, Lat. gemellus: tweeling. Vgl. Jumel, D. Zwilling. 1321 Gerar le Germeaz = 1337 Gerar li Jormeas, Luik (SLLIII); 1387 Henric Germeel = 1397 van Henricke Jermeel, Groot-Adorp (C. BAERT); 1465 Jean le Germeal, LU (ISP); 1647 Gilles Germea, Bilzen (SCHOE.); 1765 A. M. Gemers = Gémis, Ulbeek; 1746 Jean Germis, Lauw (Midd. 1954,8g).

 

FD

Germee, van

zie Wangermez.

 

FD

Germen

zie Germanus.

 

FD

Germentier

Wellicht Mfr. gernetier, grenetier: ambtenaar belast met het toezicht op de graan-of zoutschuur. 136 e. Huon le Gernetier; 1295 Renerius le Grenetier, St-Q. (MORLET).

 

FD

Germer

zie van Germe(e)rsch.

 

FD

Germeyn(s)

Germin, zie Germanus.

 

FD

Germeys

-iat, -is, zie Germeau(x).

 

FD

Germeys

Var. flam. de Germeau(x), Germay, etc. (ci-dessus).

 

JG

Germinal

Nom récent, sans doute d’enfant trouvé; le nom du mois républicain a aussi été employé comme prénom.

 

JG

Germinal

Vondelingnaam. Gevonden in Germinal, een maand in de republikeinse kalender.

 

FD

Germis

Gémis Germay, -ay (forme liég.), Germeau, Ger-meaux, -aux, Germiat (forme nam.) 1280 «Johannes li Germeaz», «Balduini dicti le Germeal» PolyptLiège, 1317 «Johannis le Germial de Skendremale» Xhendremael, 1360 «Gerar fils de Gerar le Germeal», 1388 «Gerart dit le Germeal d’Alleur» = «Gerar le Germeaul» GuillLiège, 1444 «Girard Ger­meau» AidesNamur, 1522 «Pieron Germea» BourgNamur, 1548 «Johan Piette dit le germeau» Montegnée; nom de parenté: w. ard. dès djèrmês ‘des jumeaux’ < lat. gemellus FEW 4, 90b, comp. pour la motivation 1591 «Jacqueline Ambedeux» RPSpontin. Cf. aussi Jumelle et Jumiaux.

 

JG

Germis

Gémis, cf. Germeys.

 

JG

Germonprez

-pre(e), -pré, Guermonprez, Geurmonprez: PlN Germonprez in Cerfontaine (N)(JCCTD 1947,115) en (volgens CARNOY1953′) in Magnée (LU). Deze FN heeft evenwel hetzelfde concentratiegebied aïs Grim(m)onprez, ni. Menen. Het gaat daarom m.i. om var. van één FN en de PlN is wsch. in H of Nord te zoeken. 1476 Piéronne de

Ghermanpret, Dk. (TTT); 1536 Pieter Gheermanspreet fs. Hughes in Wervik, borghe Hughe Gheermanspreet fs. Wouters svoorseyde Pieters vader in Halewyn, Mahieu Ghuermanspret svoors. Pieters broeder in Meenene; 1539 Mahieu de Gheermaulpret fs. Hughe in Meenen, borghe Huughe de Gheermaalpraet; 1545 Pieter de Ghermaultpret in Wervick, Mahieu de Ghermaupret (RAK, AC PziS, 64,29); 1579 P. Germopré, Bailleul H; 1583 Jacques de Germonpré, Leers Nord-Aw. (AP).

 

FD

Germonprez

-pré, cf. Grimmonprez, etc.

 

JG

Germonprez

V. Grim(m)onprez.

 

EV

Germont

-ond, Guermont: Patr. Germ. VN ger-mund ‘speer-bescherming’: Germunt (MORLET I). 1173 fîlius Guermundi de Dunsart, LX (CAO).

 

FD

Germy

Var. de Géremi, Gérémie, ou bien du NF fr. Germier, issu d’un anthrop. germ. (Morlet 457).

 

JG

Germy

Var. van Germys of Gérémy.

 

FD

Germyns

zie Germanus.

 

FD

Germys

zie Germeau(x).

 

FD

Gern(e)

Patr. Korte vorm van Germ. VN Gernot, Gernand, Gernhard.

 

FD

Gernaert

zie Geernaert.

 

FD

Gern–aert

-a(e)y, Ger- -o(n), -ono, -ome, -oms, -onnez, -ou. V. WARD (§11, Warn).

 

EV

Gernaey

-ay, etc. 1282 «Johannis de Gernai» = 1287 «Johannis de Gournay» Amiens, ±1500 «Lieven Gernaij» Deinze; nom d’origine: Gournay, topon. fréquent en France (PdC, Eure, Oise, etc.) [FD]. Cf. le suivant.

 

JG

Gernaey(e)

Gernay, -aij, zie Gournay.

 

FD

Gernand

Patr. Germ. VN ger-nanth ‘speer-moed’: Gernandus (MORLET I).

 

FD

Gernay

w. Djèrné, Gerné. Nom d’origine: par ex. «desseur Gernai» à Sart, dérivé de w. djèron ‘coin de terre en forme de giron’. Cf. aussi Géron, s. v° Ger-, mais un anthroponyme est moins probable.

 

JG

Gerné(e)

Gerne(e), Gernez, zie Geronnez.

 

FD

Gernhard

zie Geernaert.

 

FD

Gerniers

(de) Gernier, Dugernier, Dugerny: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Werner. Gérodel, -ez: Patr. Dim. van Géraud.

 

FD

Gerolt

Ger(h)old: Patr. Germ. VN Geroud. Zie Géraud.

 

FD

Gerom

zie Gerem(s).

 

FD

Gérom-

Géron-, Gérou- -dal, -prez, -stère, -ville. Proven. ,,Vallée-, Pré-, Etablissement-, Domaine- -du sieur Giron ou -du sieur Giroud ». (Géronstère, Dép. Spa).

 

EV

Géromboux

-beau. Nom d’origine composé avec -bou ‘bois’, attesté à date ancienne à Cerexhe-Heuseux : 1373 «Gerobou», 1400 «Jerobour» (cf. J. Mornard, Top. de Cerexhe-H.’, formes reprises par L. Remacle, DW 12, 9) [JL, NFw].

 

JG

Géromboux

-bous, -beau: PlN Géroboux met n-epenthesis. 1539 Rigaud de Jeroboux; 1538 Gérard de Juroboux, Heuseux (ISP).

 

FD

Gerome

zie Jérôme.

 

FD

Gérôme

w. Djèrôme. Variante de Jérôme, nom grec, Hieronymus (= nom sacré).

 

JG

Geron

Géron, cf. Ger-.

 

JG

Geron

Giron(t): 1. Patr. Rom. verbogen vorm van de Germ. VN Gero; of vleivorm van een ger-naam, b.v. Gérard. 136 e. Gerong Hofstat, Cent (GN); 1317 Gheron Ters, Ktr. (DEBR. 1971); 1448 Geert Geronx, Diest (VdP). – 2. Zie Gerem(s).

 

FD

Gerondal

cf. Gerendal.

 

JG

Gérondal

G(e)rondal, Gerendal, Gérindal, Gerindal: PlN Gérondal in Petrem (WB). 1689 Henricus Gerondael, Geldenaken (MUL VII).

 

FD

Geronnez

Jeronnez, Geronés, Gerené, Gérené, Gerne(e), Gerné(e), Cernez: Patr. Dim. van Geron. 146 e. Maroie Cernée, Hesdin (DUPAS 41).

 

FD

Gérono

Gerono(oz): Patr. Géronnot, dim. van Geron.

 

FD

Géronsart

PlN in Jambes (N), Frasnes (N), Boussu-en-Fagne (N).

 

FD

Geronville

1292 «magistro Mathaeo de Geronvilla», 1327 «Perrin de Geronville» CartOrval; probabl. var. de Gérouville.

 

JG

Gerooms

zie Gerems.

 

FD

Gerousse

zie Guerrouche.

 

FD

Gérouville

Jérouville. Nom d’origine: Gérou­ville (arr. Virton).

 

JG

Gérouville

Jérouville: PlN (LX).

 

FD

Géroux

zie Giroud.

 

FD

Gerrards(s)

-a(r)tz, zie Gerards.

 

FD

Gerrebos

V. Geen.

 

EV

Gerrebos(ch)

zie Gerbo.

 

FD

Gerrebout

zie Gerbaud.

 

FD

Gerregat

zie Geeregat.

 

FD

Gerrekens

zie Geerkens.

 

FD

Gerretsen

-z(en), Gerres(ch), zie Gerits.

 

FD

Gerrewey, van

-weij: PlN. De Mnl. plantnaam ger(re)we: millefolium? Het accent moet dan wel verschoven zij n. Of < Van Gerwen. 1567 Pieter van Gherrewe, Ip.; ige e. Jan Gerrewé, Bg. (DF IV); 1672 van Gherwe = 1674 van Gerrewyn = 1677 van Gerewyn, Bg. (PDB).

 

FD

Gerrienne

NF mentionné à date récente à Lambermont et Wegnez (Verviers); p.-ê. du thème anthroponymique de Gérard ou de Géry.

 

JG

Gerrits

cf. Gerits.

 

JG

Gerrits

V. WARD (Wari).

 

EV

Gerrits(en)

Gerris(sen), zie Gerits.

 

FD

Gerry

zie Géry.

 

FD

Gerryn

zie Gerin.

 

FD

Gers

1. Proven. Loc. — 2. V. WARD (Warz).

 

EV

Gers

cf. Geerts.

 

JG

Gers

zie Geerts.

 

FD

Gers(e)meter

Gessemeter: BerN van een landmeter? Mnl. gerse, garse: landmaat, 1/3 morgen of 200 roeden; (ook) weiland, grasland. M.i. evenwel wsch. reïnterpretatie van Gersemeuter. 1468 Lisebette Garsmeters, Oud. (PARM.).

 

FD

Gersay

zie Garseaux.

 

FD

Gersdorff

PlN Gersdorf (HS, BEI).

 

FD

Gerseau

zie Garseaux.

 

FD

Gersem, de

zie De Gersem.

 

FD

Gersemeter

Profess. ,,Mesureur d’orge ». N° 142.

 

EV

Gersemeuter

PlN te Gersmoortere in Meise (VB). 1410 Henrici dicti vanden Gheersmoirtere, Mech. (OARII); 1434 Daniel van den Gersemoerter; 1436 Willem van Gersemoerter, Bs.; 1434 Willem van Gersmeuter, Grimbergen (Midd. 1957,24; 1998, 289); 1542 Thomas van den Garsmoytere, Zemst; 1580 Jan van Garsmetere, Grimbergen-Aw. (AP).

 

FD

Gersi(s)

Metr. Germ. VN Garsedis (MORLETI).

 

FD

Gerson

Gherson, Gerszon, Gherschon: 1. Fatr. Vleivorm op -eçon van Germ. ger-naam, zoals Gérard. – 2. Var. van Garçon. 1350 Gile Gerson, Luik (SIX IV); 1432 Egidius Gerson, Tg. (TYTGAT); 1345 Johannis Garçon = 1348 Jo. Gherchon, Luik; 1352 Thonnar Gerchon de Lonchins = Thonnart Garchon de Lonchin; 1408 Henry le Gherson, Luik. – Lit.: J. HERBILLON, Les noms de famille ‘Gerson’et ‘Werson’. PSR1968, 57-6i.

 

FD

Gerson

Gherson. 1340 «Gérard Gharchon» Liège, 1345 «Johannis Garçon» Liège = 1348 «Jo. Gerchon», 1733 «Walramus Josephus filius Gregorii Gerson» La Gleize; à Malme-dy, le NF est «Garçon» depuis 1580, puis «Garchon, Garson» jusqu’en 1671 : w. Djèr-son; cf. Guerson, NF du nord-est de la France. — Un dérivé en -eçon de Gér(ard) convient pour la forme w. (cf. aussi w. djèrson ‘gosier’), ainsi 1608-9 «Hubert Gerson» Comptes-Nivelles, mais plus difficilement pour les formes anciennes en Gar- qui suggèrent un corresp. de fr. garçon. Quant à Guerson, il correspond au NF Werson (Malmedy, Ans), 1531 «Warsonius», curé de Bùtgenbach, w. Werson, dérivé en -eçon du thème de Wéri, Wérard. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF «Gerson» et « Werson», PSR 7, 1968, 57-61.

 

JG

Gers–on(s),

-is, Gerth, Gertier. V. WARD (Warz, Ward).

 

EV

Gersoulle

Guersouille: 1. Metr. W. vleivorm op -eç-oule van Germ. ger- of war-naam, b.v. Gérard of Guérard. – 2. Zie Garçon.

 

FD

Gerst(e)

Gersten, Ghiste: Mnl. gerste: gerst; gerstin: van gerst, gersten. BerBN voor een molenaar of gersthandelaar. Vgl. De Taerwine (DEBR. 1970). 1280 Johannes Gerstin; 1378 Hannin Gherstin, Ip. (BEELE).

 

FD

Gerst(n)er

Gerstler: BerN van de boer die gerst teelt. 1272 Oswaldus Gerstarius = 1276 Osw. Gerster, Ravensburg(BRECR).

 

FD

Gerstman(s)

Gersteman(s), Ghersman, Garstemans, Geerstman, Gertsmans: 1. BerN van de boer die gerst teelt of de gersthandelaar. Vgl. Gerste(n), D. Gerstenmann, Gerstenmeier. 1295 Gersteman, VB (LIND. 1947,24); 1346 Ghisebrecht Ghersteman, Nigtevecht U; 1375 van Jacop Gherstemans ouderkijnder, A’dam; 1399 Garstman Smalenzone, Nigtevecht (OA); 1513 Matheeus Gherstman, Puurs-Mech. (GPM); 1537 Ghersmans, Mech. (MERTENS). – 2. M.n. Ghersman kan Grasman zijn. BerN van de grasmaaier of-wieder. Vgl. D. Grasmann.

 

FD

Gerszensohn

Ghersenzon, Gersztenzang, Gerinroze: D. FN Gersensohn (GOTTSCHALD). Bijbelse VN Gerson.

 

FD

Gerszon

zie Gerson.

 

FD

Gert(h)

zie Geerts.

 

FD

Gerten

zie Geerden(s).

 

FD

Gertgen

zie Geerkens.

 

FD

Gertner

Gertler, zie Gartner.

 

FD

Gertru(da)

Metr. Germ. VN Gertrudis. Zie Van Geertruyde(n).

 

FD

Gertruyden, van

zie van Geertruyde(n).

 

FD

Gertsen

zie Geertsen.

 

FD

Gertsmans

zie Gerstmans.

 

FD

Geru-

-set, -zet. V. WARD (Warz).

 

EV

Gerum

zie Gerem(s).

 

FD

Géruzet

Naam van Spaanse joden (Géruzet, Géruzez, Géruzé), die zich in de Franse Pyreneee’n kwamen vestigen. 1640 Antoine

Géruzet, Parijs (Midd. 1986,74-77).

 

FD

Gervais

Gervois. 1280 «Gervais de Seraing» PolyptLiège, 1281 «Gervaises Boutouls» ComptesMons, 1288 «Gervais d’Aire, li wan-tiers» DettesYpres, 1529 «Thomas Gervais» BourgNamur; nom popularisé par saint Ger­vais, lat. Gervasius, martyr sous Dioclétien.

 

JG

Gervais

-vaise, Gervasi(o), Gervoyse, Gervois(e): Patr. Lat. HN Gervasius. 1287 vidua Gervais, Kales (GYSS. 1963); 1296 Jehan Gervaise, Bergen (PIERARD).

 

FD

Gervaiseau

Patr. Dim. van Gervais.

 

FD

Gerval

Gerval(l)e: PlN Geroval in Wibrin (IX) (DNF)?

 

FD

Gerval

NF importé de Loire-Atlantique ou du Finistère où il est attesté depuis le 17e s. (GeneaNet); apparemment sans rapport avec le suivant ni avec le topon. Géroval à Wibrin.

 

JG

Gerval

Proven. ,,Vallée du sieur Gari ». N° 232.

 

EV

Gervalle

-ale (NF de la région hutoise). Peut-être du thème anthrop. de Gervais, encore que -valle fait penser à un toponyme [non iden­tifié],

 

JG

Gerven, van

1. PlN Gerven (G). – 2. Wsch. veeleer var. voor Van Gerwen. 1368-75 Johan de Gherven, Messelbroek (CHA103); 156 e. Jan Vergerven, Vorst (HERMANS); 1597 van Gerven, Mech. (MERTENS); 1706 Gaspar Ant. van Gerve, Venray

(MULVn).

 

FD

Gerville

V. Serville.

 

EV

Gervis

Gervy, Gervys. Une var. de Gervais serait à justifier pour le vocalisme; cf. «Gervi(es)», topon. à Maillen?

 

JG

Gervis

zie Gervy(s).

 

FD

Gervois

cf. Gervais.

 

JG

Gervois(e)

-oyse, zie Gervais.

 

FD

Gervy(s)

Gervis: PlN Gervi(es) in Maillen (N).

 

FD

Gerwen, van

PlN Gerwen (NB). 1446 Mathias van Gerwen, Bs. (Midd. 1957,25); 1508 Joh. van Gerwen, Stiphout NB-Lv. (CALUW.).

 

FD

Gerwer(t)

zie Geerwaert.

 

FD

Gerwin

Geerwijn: Patr. Germ. VN ger-win ‘speer-vriend’: 975 Gerwinus, Gent(GN). 1279 Jacob Gherwin, Bg. (CG).

 

FD

Géry

Gerry, Giry, Jery, Geary: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Gerik; zie Geerick(x). 1327 Everard Geri, Xhovemont (AVB).

 

FD

Géry

Giry, Jery. 1540 «Gery Tiery» Boussoit, 1544 «Gérarde Gery» BourgNamur, 1561 «les hoirs Giry Courtois» Berlaimont (près de Maubeuge), 16e s. «Nono Gery» Châtelet, 1616 «Géry Canart» PrincipChimay; fr. Géry < anthrop. germ. gavja-rîk, Gaugericus, l’un des premiers évêques de Cambrai, w. sint Dj(è)ri, sint Dj’rë, qui a bénéficié d’un culte répandu en Hainaut (M. Arnould, JVP en Hainaut, 50), cf. le nom de commune Saint-Géry (BrW) et Solre-Saint-Géry (Ht).

 

JG

Geryl

Gerijl, Geril(s): De naam komt eind 18e e. in Nieuwpoort voor aïs Gerilo, Gerile (PDB). Wellicht It. FN, dim. van Gèri < Ruggeri.

 

FD

Gesché

Geschier(e), zie Gaquierre.

 

FD

Geschiere

cf. Ghesquière.

 

JG

Geschwindt

Gschwindt: D. BN: gezwind, onstuimig.

 

FD

Gésel

Gesel(s), zie Gijsel.

 

FD

Gesel(l)

Geselle(n), zie Gezelle.

 

FD

Geselle

cf. Gezel(le).

 

JG

Geserick

Gesierich: D. FN Geserich, -ick, afl. van Wendisch jesor: vijver (DN).

 

FD

Geskens

zie Gijskens.

 

FD

Geskiere

zie Gaquierre.

 

FD

Gesl(a)in

zie Gislain.

 

FD

Gesnot

1682 «Etienne Gesnot» BourgNamur; p.-ê. var. de Genot avec -s- inorganique.

 

JG

Gesnot

Spellingvar. van Genot=Jeannot.

 

FD

Gesp

BerBN van de gespenmaker. 1300 Claes Ghespmaker, Tv. (BERDEN).

 

FD

Gespert

V. GAST.

 

EV

Gespert

zie Gaspar(d).

 

FD

Gesqueire

Gesqui(e)re, zie Gaquierre.

 

FD

Gesquière

Gesquiere, cf. Ghesquière.

 

JG

Gesquière

V. Ghesquière.

 

EV

Gessel(en), van

PlN Gassel (NB). PlN Gersel? Var. voor Van Gestel? 1595 Peter van Gherssele; 1601 Machiel van Gessel, Werchter-Aw.(AP).

 

FD

Gessel(le)

zie Gezel(le).

 

FD

Gessemeter

zie Gersemeter.

 

FD

Gessler

Geszler, Gessner: Spellingvar. van D. Gässler, Gassner, afl. van Gasse: steeg. 1504 Benedikt Gessner = Gessler, Basel (BRECH.).

 

FD

Gest, van

zie van Geest.

 

FD

Gestel, van

Gestels, van Ge(y)stelen, van Geijstelen: PlN Gestel (A, NB), St.-Michielsgestel en Moergestel (NB). 1197 Henricus de Gestela; 1344 Willelmus dictus van Ghestele, De Kempen (VERB, 148); 1312 Henrici de Ghestel, Haren NB (OATII); 1456 Heyn van Gestel, Ht. (A.GHIJSEN),

 

FD

Gesthuizen

zie Gasthuis.

 

FD

Geszajt

D. BN Gescheit: verstandig, slim, sluw.

 

FD

Geten, van der

van der Geeten, van der Geyten, Verghetem: Riviernaam de Gete. 1347 Jan vander Gheten, Overhespen; 1405 Willem van der Gheetten, Tn. (C.BAERT); 1426 Henric van der Gheeten, Diest (CLAES1983).

 

FD

Geth

zie Gothe.

 

FD

Getlkhermann

Ontrond < D. Göttlichermann.

 

FD

Gets

V. GAD.

 

EV

Gets

zie Geerts.

 

FD

Getteman(s)

zie Geetmans.

 

FD

Gettemans

1. Proven. ,,De la région de la Cette (Riv.) ». N° 230. — 2. V. GAD.

 

EV

Gettemans

cf. Geetemans.

 

JG

Getter, de

zie de Geeter(e).

 

FD

Geu(sen)s

V. GOD (Goz).

 

EV

Geub(b)els

Geubel(le), zie Gobel.

 

FD

Geubbelmans

Gubbelmans: Patr. Afl. van VN Geubel, Gubbel, zie Gobel.

 

FD

Geubel

Geubelle, génitif néerl.: Geubels. 1582 «Gheubel Lensen» BourgLiège; dimin. germ. en -il de Gobbo, hypocor. de gud-berht-; cf. Geud- ci-dessous.

 

JG

Geubelmans

Gubbelmans, etc. Dérivé en -man de Geubel (ci-dessus).

 

JG

Geubels

Geud(e)ns. V. GOD.

 

EV

Geuchte, van de

zie van Gehuchten.

 

FD

Geud-

Thème anthropon. germ. gud-.

Simple: Gheude: 1265 «dame Geude de Fol», «Geude dou Fosse» CensNamur, 1589 «Poncellet Jehan Geude» Arbrefontaine. « Dérivés: Geudin, Geudens (forme flam. avec -s de génitif). – Geudevert, Geudvert. Adaptation du flam. Godevaart < germ. gud-frid- > fr. Godefroy. – Geuket, Geuquet. -Geudekin, Geudkin (dérivé en -km), Geukens (forme néerl., au génitif). 1524 «Johan Geud­kin» DénStavelotMy, 1561 «Gueudkin Jehan Khonin» = 1575 «Geudekin Jean connin» = 1589 «Geudequin Jehan connin» Arbrefontaine, 1659 «la vefve Geudquin Tout bon» DénSalm. – Cf. aussi Guns, Gunst (hypocor. néerl.).

 

JG

Geudeker

zie Gödecke.

 

FD

Geudens

zie Geudin.

 

FD

Geuder

zie Goeder.

 

FD

Geudevert

-wert, zie Govaert(s).

 

FD

Geudin

Guedin, Geudens, Guedens, Gudin, Guden, Geuens, Geûens, Gheuens, Guens, Geun(e)s, Geunis, Guns(t), de Gunst: Patr. Vleivorm van Germ. god-naam; zie Godin. 1393 Godin Halle; 1377 Gheudin van Roden, Ip. (BEELE); 1358 Meggriete Gheudins, Ktr. (DEBR. 1970); 1448 Peter Guedens, Diest (VdP).

 

FD

Geudkin

zie Geukens.

 

FD

Geudvert

zie Govaert(s).

 

FD

Geuens

Soit var. de Geudens (= Geudin), soit var. de Gevens [FD].

 

JG

Geuens

zie Geudin, Gevens.

 

FD

Geuffen

Geuffenne (forme romanisée). Hypo­cor. néerl. de Godefroid; cf. aussi Guffens.

 

JG

Geuffens

Geuffenne, zie Goffin.

 

FD

Geukens

cf. Geud(e)kin, v° Geud-.

 

JG

Geukens

Guekenne, Geudkin, Guyken, Guijken: Patr. Dim. van Germ. god-naam, zoals Godevert. 1398 Godekin Bochout, Zwevezele (DEBR. 1970). Zie ook Goukens, Gödecke.

 

FD

Geulen

zie Goelen(s).

 

FD

Geulette

Gueulette, w. nam. Gueûlète. 1602-3 «Diennée [= Dieudonnée?] Geullette» Ter-riersNamur, 1673 «Etienne Gheulette» Bourg­Namur; dimin. de fr. gueule, p.-ê. comme toponyme, par ex. «geulette» à Honnay (Nr).

 

JG

Geulette

V. WAHL.

 

EV

Geulette

zie Guillette.

 

FD

Geuliaerts

Geullaerts: 1. Patr. Var. van Guillard; zie Willaerts. – 2. Zie Goulliart.

 

FD

Geull(e)aume

zie Williaume.

 

FD

Geulton(t)

zie Guilleton.

 

FD

Geumez

NF borain, attesté dès 1696 à Saint-Amand-les-Eaux (GeneaNet); NF d’origine

incertaine, qu’on pourrait p.-ê. rapprocher d’une forme anc. du NE Jumet (Charleroi), 866 «Gimiacus» [MH].

 

JG

Geunens

zie Gunning.

 

FD

Geunes

-is, zie Geudin, Gunning.

 

FD

Geunis

V. GOD (Gon).

 

EV

Geuns

Génitif d’une forme néerl. de Geudin, v° Geud- [FD].

 

JG

Geuns

zie Geudin.

 

FD

Geuns, van

PlN Gôdens in Oost-Friesland (NS). Het nageslacht van 1688 Jan Stevens uit Gôdens heette in Groningen Van Geuns (med. mw. M. Kappers, A’dam).

 

FD

Geuquet

Patr. Rom. dim. van Germ. god-naam. Vgl, Geukens.

 

FD

Geuquet

V. GOD (Goc).

 

EV

Geur

Gheur, zie Goeder.

 

FD

Geurde

au génitif: Geurden, Goorden. Hypo­cor. de Goedert ou Godevaart < anthrop. germ. gud-frid.

 

JG

Geurde(n)

zie Goorden.

 

FD

Geurds

zie Goorts.

 

FD

Geurick

Geeurick, Goorick. Nom issu de l’anthrop. germ. Gaugericus, fr. Géry.

 

JG

Geurickx

Geurie, zie Goederickx.

 

FD

Geurinckx

Patr. 1. Var. van Geurickx. – 2. Zie Gorin.

 

FD

Geurmonprez

zie Germonprez.

 

FD

Geurs

Geurts, cf. Goorts.

 

JG

Geurs

zie Goorts.

 

FD

Geursdaele, van

zie van Geersdale.

 

FD

Geurt-

-s, -en. V. WARD.

 

EV

Geurten

zie Goorden.

 

FD

Geurtjens

zie Gortjens.

 

FD

Geurts

Geurtse(n), -tzen, zie Goorts.

 

FD

Geury

Gheury, Gœury. 1753 « Marie Goeury» Aubange; nom issu de l’anthrop. germ. Gau­gericus, néerl. Goorick, Geurick, fr. (saint) Géry, évêque de Cambrai, w. sint Dj(è)ri, sint Dj’rê. Cf. aussi Gheur.

 

JG

Geury

zie Goederickx.

 

FD

Geus(e)

zie Goos.

 

FD

Geus(s)en(s)

zie Goossen(s).

 

FD

Geus, (de)

de Gheus, G(h)eux: 1. BN Fr. Gueux, Legueux: bedelaar. 1409 Pieter de Cheus, Ktr. (DEBR. 1958). Hier wellicht al geus: 1568 Jan de Gueus, gheexecuteert te Veurne (DGW). –2.1715-22 Anna Geuvens = 1771 Anna de Geus, Zuurbemde (med. F. Vreven, Brussel).

 

FD

Geusebrouwers

Wsch. een latere reïnterpretatie ‘brouwer van geuzebier’, van een oorspr. andere FN, wellicht Gerstenbrouwer: brouwer van gerstebier. Vgl. D. Gerstenbräu.

 

FD

Geusens

Geussens, cf. Goossens.

 

JG

Geuskens

zie Gooskens.

 

FD

Geuten

dimin. : Geutjens. Hypocor. néerl. d’un anthrop. germ. en god- (Godebrecht, Gode-veert, etc.) [FD].

 

JG

Geuten

-ens, Geutje(n)s, Gutgens, Guetens: Patr. Metr. Vleivorm en dim. van Germ. god-naam (Godebrecht, Godeveerd, Goedele…).

 

FD

Geuth

zie Gothe.

 

FD

Geutzen

zie Goetz(ke).

 

FD

Geuvels

zie Gevels.

 

FD

Geuvens

Hypocor. de Geudevert, Godevert, cf. Govaert [FD] ; ou bien var. de Gevens.

 

JG

Geuvens

Patr. Vleivorm van Geudevert, Godevert; zie Govaert. Evtl. geronde vorm van Gevens.

 

FD

Geuverink

zie Geeverding.

 

FD

Geuvers

cf. Gevers.

 

JG

Geuvers

zie Gevers.

 

FD

Geux

zie (de) Geus.

 

FD

Geuzaine

1544 «Remacle de Geuzeine», «Léo­nard de Geuzaine» DénStavelotMy; nom d’origine : Geuzaine, w. gueûzéne, dépend, de Waimes (Lg).

 

JG

Geuzaine

PlN in Waimes (LU).

 

FD

Geuzaine

Proven. Loc. (Prusse Rhé­nane, avant 1919).

 

EV

Geuze

zie Goos.

 

FD

Geuzens,

zie Goossen(s).

 

FD

Geuzing(h)e

De Nederlandse familie Roelofs neemt in 1811 de FN Geusinge aan, omdat ze op het gehucht Geuzinge woonde in Ruinen (D) (PDB).

 

FD

Gev-   

-a(e)rt(s), -res, -ray. V. WEFA.

 

EV

Gevaert

-aer(t)s, -art, -aère, Geevaert, Ghevaert, Geivaerts, Gévar(t), -a(s), Gefaert, Geffard, -ert, Givard, -art, Givord, -ort, Gievors, Guevaer, -ar(t), -o(o)rts, -irst, Gué-, Gainvors(te): Patr. Germ. VN geb-hard’gave-sterk’: Gebahardus, Gevardus (MORLETI). ne e. Gevehardus (GN); 1281 Hannekinus Ghevart=Annekin Ghevaert, Lemberge (HAES.); 1328 Jehane Ghévarde, Dk. (TdT); 1342 Jan Ghefard, Cent (RSGII).

 

FD

Gevaert

Gevaerts, Gevart, Gévart, Géva, Givair. 1079 «Giuardus» Hesbaye flam., 1279-80 «Gevart» RegTournai, 1364 «Jean Givars» GuillLiège, 1628 «Lambertus Ghi-var» Antheit; nom issu de l’anthrop. germ. gib-hard-.

 

JG

Gevaudan

Proven. Région de France

(Tarn).

 

EV

Gevel, van de

PlN, wsch. huisnaam: de Gevel. Of BerBN voor de gevelmaker; vgl. Gevels. 1406 Aert van den Gevelle, Kh. (PEENE).

 

FD

Gevele(e)rs

BerN van de gevelmaker of metselaar. Vgl. Gevels. D. Giebler. 1602 Joos de Gevelmaecker, Aarts. (MAR.).

 

FD

Gevelle

NF de Lodelinsart, en provenance de la Marne où il est attesté en 1684 à Romilly (GeneaNet); p.-ê. surnom, d’après une forme régionale de fr. javelle.

 

JG

Gevels

Geevels, Ghevel, Geuvels: 1. Mnl. gevel: gevel, huismuur, nok. BerBN voor een gevelmaker, metselaar. Vgl. Geveleers. – 2. Patr. Dim. van Germ. geb-naam, zoals Gebhard/Gevaert. Vgl. Gevens.

 

FD

Geven(s)

Ghevens, Geeven, Geuens, Geûens, Gheuens, Geefs: Metr. Germ. VN Geva. Of Patr. Germ. VN Gebo/Givo. Germ. gebô ‘gave’, zoals in Gevaert. 1060 Geva; 1234 Geva; 1188 Gebin, Cent (GN); 1281 Bald. Gheve, Cent (HAES.).

 

FD

Gevenois

Jévenois, Jaivenois. Métathèse de Genevois? Cf. aussi Juvenois, -et.

 

JG

Gévenois

Jévenois, Jaivenois, Juvenois, -oit, -oy: Wellicht is Juvenois de grondvorm, afl. van Ofr. jovene: jong. 1742 Joa. Fr. Jévenois, Bergen (MUL VIII).

 

FD

Gevens

Ghevens, Geuens, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. fém. Geva ou bien anthrop. germ. masc. Gebo/Givo, que l’on rencontre dans Gevaert, Gebhardt [FD] ; cf. aussi Geu­vens.

 

JG

Geverink

zie Geeverding.

 

FD

Gevers

Geivers, Geuvers. Soit anthrop. germ. gib-hari > Giverius, soit var. de Gevaerts par assourdissement de la syllabe finale [FD]. Un surnom pour un mécène, un donateur géné­reux, est également possible, cf. 1307 «Johan-nes Ghevere» Lierre [FD].

 

JG

Gevers

Geivers, Geuvers: 1. Patr. Germ. VN geb-hari ‘gave-léger’: Giverius (MORLETI). – 2. Patr. Gever(t)s door verdoffing < Gevaerts. – 3. BN voor een gever, een milde schenker. 1307 Johannes Ghevere, Lier (OATII); 1660 Gevers, 1618 de Gever, 1732 Geevaers, Mech. (MERTENS).

 

FD

Geveyns

zie Jovin.

 

FD

Gevry

zie Geuvry.

 

FD

Gewelt

Car. mor. Geweld, «Vio­lence ». N. d’H. violent. NOB 268, 272, 280.

 

EV

Gewelt

Gewald, Giewald: BN voor een krachtig, gewelddadig, hartstochtelijk iemand. 1403 Johan der Geweldige, Heers (LAES).

 

FD

Gewillig

Kan een BN zijn voor een inschikkelijke. Of door ass. < Geweldig; zie Gewelt.

 

FD

Gey-

-bels, -ns, Geyr, Geys(s)-, Geys- -el(s), -ens, -ermans, -kens,

 -mar. V. WID.

 

EV

Gey(e), de

zie Legai.

 

FD

Gey(en)

Geyens, Geijen: 1. Patr. Bakervorm van Germ. VN, evtl. Gerhard. 1227 Gerardus Gaia, Hulst (V.LOON 62). – 2. BN. Verbogen vorm, zonder lw., van De Geye.

 

FD

Geybels

cf. Gijbels.

 

JG

Geybels

zie Gijbels.

 

FD

Geyer

zie Geier.

 

FD

Geyldre, de

zie de Gelder.

 

FD

Geylen

au génitif: Geylens, Gelens, Gellens. 1280 «Willelmus filius Gheilen», «Lamkinus filius Ghelins» DettesYpres; dérivé d’un anthrop. genn. en gail-, par ex. Gaili, Geilin, etc. [FD].

 

JG

Geylen(s)

Geile, Gheyle, Gelin, Geelen, Gelen(s), Ghelen, Gellens, Ghellynck, Gellynck, -inck, -ing, (de) Ghellinck: Patr. Afl. van Germ. gail-naam ‘geil’: Gaili, Geilin (Fm.), Gelo (Dip.). Geile(n) evtl. Metr. Gaila (MORLET I), de meisjesnaam Geile, soms ook < Geertrude (ROEL.ig66,56). 1280 Willelmus filius Gheilen; 1280 Lamkinus filius Ghelins; 1306 Nisin Ghelin, Ip. (BEELE); 1350 Nicholaus Gheylinc, Ktr.; 1398 Willem Ghelinc, Beveren-Leie; 1398 Geille Scocs, Ing. (DEBR. 1970); 1396 Jan Gheylinc vel Ghellinc, Semmerzake (DE B.).

 

FD

Geyn, de

zie Degain, Degène.

 

FD

Geyndt, de

zie de Cent.

 

FD

Geyne, de

zie Degène.

 

FD

Geyns

Ghey(n)s: Patr. 1. Var. van Ge(e)ns,kortevotm (gen.) van Gérard. Zie Geene. Vgl. dial. vei'(n)ster= venster. 1376 Ghein Gherolf, Ip. (BEELE); 1364 Pieter Gens huus, Ktr.; 1380 Heinric Gheeraed Ghens sone, Hulst Z (DEBR. 1970); 1417 Willem Geins, Ktr. (DEBR. 1958); 1459 Gheenkin Geyns, Ktr. (PB f° 12). – 2. Gheys kan ook een spellingvar. zijn van Ghys. Zie Gijs.

 

FD

Geynst, de/van der

zie van de(r) Ginste.

 

FD

Geypen

Geypens, cf. Gijpen, -ens.

 

JG

Geypen(s)

zie Gypen(s).

 

FD

Geyr

zie Geier.

 

FD

Geys

cf. Gijs.

 

JG

Geys-

zie Gijs-.

 

FD

Geys, van

zie van Gyes.

 

FD

Geyse(n)bergs

-bergh(s), zie Gyselbrecht.

 

FD

Geysels

cf. Gijsels.

 

JG

Geysen

Geys(s)ens, cf. Gijsen, etc.

 

JG

Geysen(s)

Geijzen, Geis(s)en, Gheysen(s), G(h)eys(s)en(s), G(h)eijs(s)en(s): Patr. 1. Blijkens de Mvl. vormen Geisin is de naam niet altijd een spellingvar. van Gijsen(s). Afl. van Germ. VN Gaiso, Geiso, Gaisericus (Fm.). 1398 Jan Gheysin, Deerlijk; 1382 Jan Gheysin, Moorsele (DEBR. 1970). Vgl. Ndl. FN Geesink. – 2. Zie Gijseti(s).

 

FD

Geyser, de

Mnl. geyser: genezer. 1294 Lammin die Gheysere, Vlissegem (CG); 1474 Jannen de Gheysere, Lv. (HB 614).

 

FD

Geysermans

zie Gijsemans.

 

FD

Geyskens

cf. Gijskens.

 

JG

Geysmar

zie Geismar.

 

FD

Geyst

zie Gijs.

 

FD

Geystelen, van

zie van Gestel.

 

FD

Geyt, van

van Geijte(n), zie van Geet.

 

FD

Geyter(e), de

zie de Geeter(e).

 

FD

Geyts, van

PlN Geets = Gits (DFIV). 1313 f. Wouters van Gheets (RYCKEBOER). Maar wsch. veeleer var. van Van Geyt(e).

 

FD

Geyzels

zie Gijsel(s).

 

FD

Gezel

Gezelle, Geselle, au génitif: Gezels. Sur­nom: moy. néerl. gesel ‘compagnon’dans l’orga­nisation des Métiers [FD].

 

JG

Gezel(le)

Gesel(l), Gesellen, Ghezel, Gessel(le), (de) G(h)eselle, de G(h)ezelle, Gazelle, Gsell: Naam van de gezel in het ambachtswezen, handwerksgezel. 1372 ab Arnoldo Gesellen, 1404 Henric Gezellen, Tn-(C.BAERT).

 

FD

Gezelle

Situation   sociale.   ,,Compagnon »   (de  métier  ou   de  gilde). Synon. : DE Gezelle.

 

EV

Gezels

zie Gijsels.

 

FD

Gh-

zie ook G-.

 

FD

Ghain

cf. Gain.

 

JG

Ghambon

V. Chambon.

 

EV

Ghandt, de

zie de Gent, Degand(t).

 

FD

Ghassens

zie Cassen.

 

FD

Ghaye

cf. Gaie.

 

JG

Ghaye

V. Haie.

 

EV

Ghayssens

Br. dial. uitspr. van Gijssens; zie Gijsens. Vgl. Gayse.

 

FD

Ghayssens

V. WID.

 

EV

Gheegher, de

FN in FV. Ongetwijfeld weergavevan de Wvl. (hypercorrecte) uitspr. van De Heegher.

 

FD

Gheele, de

de Gelle, Gheyle, de Geel: Geil, geel: vrolijk, lustig, wellustig, geil. BN. 1382 France de Gheele, Gullegem (DEBR. 1970).

 

FD

Gheer-

-aert, -s. V. WARD (Wari).

 

EV

Gheeraert

Gheerardyn, cf. Geeraert, Geerar-dyn.

 

JG

Gheermans

Patr. Afl. van VN Gérard.

 

FD

Gheesdaele, van

zie van Geersdaele.

 

FD

Ghegny

zie Guigny.

 

FD

Gheguiere

zie Gaquierre.

 

FD

Ghein, de

zie Degain, Degène.

 

FD

Gheit, van

zie van Geet.

 

FD

Gheker

-iere, cf. Ghesquière.

 

JG

Gheker

-iere, -iêre, zie Gaquierre.

 

FD

Ghekiere

V. Ghesquière.

 

EV

Ghekière

-iere, cf. Ghesquière.

 

JG

Ghel(l)e, van

zie van Geel.

 

FD

Ghelardi

zie Ghilardi.

 

FD

Gheldhof

Proven. ,,Ferme du sieur Wald » ou ,,Gaude ».

 

EV

Gheldof

cf. Geldhof.

 

JG

Ghelen

cf. Gielen.

 

JG

Ghelen

Gheels. V. WAHL.

 

EV

Ghelewe, van

zie van Geluwe.

 

FD

Gheller

Zie Geller.

 

FD

Ghelu(w)e, van

van Gheluve(n), zie van Geluwe.

 

FD

Ghem

Ghemar. V. GAD (Ga).

 

EV

Ghem

Variante de Ghene?

 

JG

Ghem

Wsch. var. van G(h)enne. Ghem/n, van de, zie van de Gent.

 

FD

Ghemar

Ghémar. 1404 «Gaymar» Huy [celui-ci peut être Jaymart = Jamart]. Nom issu de l’anthrop. germ. gaid-mar-?

 

JG

Ghen(n)-

Thème de flam. Gene(n) = Gerart, avec gh- notant g- guttural [à distinguer de Gen(n)-, avec g- palatal, w. dj-].

•  Simple: Genne [classement à justifier par la forme orale], Ghene, Chêne, Ghenne, Ghey-ne. 1265 «Ghene» CensNamur, 1521 «la veuve Jehan Ghene»,   1599  «Melchior Ghenne» BourgNamur.

•  Dérivés: Genquinne.   1214 «Genekinus» (flam.),  1389 «Gheenken» Halle; cf.   1284 «Ghienekins» CartLessines, 1289 «Ghenkins dou Puch» Fleurus. – Ghenet. 1279-81 «Je-hans Ghenet» ComptesMons.

 

JG

Ghen(n)e

Chêne, zie Geene.

 

FD

Ghen(s), van de

zie van Gansen.

 

FD

Ghenin

-eyn, zie Genin.

 

FD

Ghenne

V. GAD (Gan).

 

EV

Ghequi(e)re

Gherquiere, zie Gaquierre.

 

FD

Ghéraille

Dérivé en -aille du thème de Gué-r(ard)?

 

JG

Gheret

Zie Garet.

 

FD

Ghers(ch)on

zie Gerson.

 

FD

Ghersdaele, van

zie van Geersdaele.

 

FD

Ghersenzon

zie Gerszensohn.

 

FD

Ghersin

zie Geersens.

 

FD

Ghersman

zie Gerstman(s).

 

FD

Ghesdaele, van

zie van Geersdaele.

 

FD

Gheskiere

Ghesquier(e), -uiers, -uir(r)e, -ueyre, zie Gaquierre.

 

FD

Ghesquière

-iere, Ghekière, -iere, Gesquière, -iere, Gekiere, Gaisquière, Guesquière, -ierre, Gaquière, Gisquière, etc. 1206-7 «Huon Ghieskiere» ChartesHainaut, 1640 «Jean fils du seigneur Charles Ghesquière» Bourg-

Liège; anc. fr. gaskiere, moy. fr. gheskiere, pic. (Tournai) gieskiere, etc. ‘terre labourable qu’on n’a pas ensemencée pour la laisser reposer’ FEW 4, 53b, très fréquent en toponymie dans le Hainaut et en Flandre.

 

JG

Ghesquière

Proven. „Jachère » (Dia­lecte  picard).  Variantes :   Gesqu-, Ge(c)k-, Guequ- -ière, -ier(e).

 

EV

Ghettem

Ghestem: Adaptatie van Fr. FN Guétan = Gaitan = Gai temps: vrolijk, mooi weer. BN voor een vrolijk mens. Vgl. Laitem, E. Merryweather, D. Gutweter.

 

FD

Gheude

Gheur(y). V. GOD.

 

EV

Gheude

Patr. Korte vorm van Germ. god-naam. Zie Geudin.

 

FD

Gheur

1782 «Joseph Gheur (orig. de Marchin)» BourgLiège; hypocor. de G(h)eury.

 

JG

Gheury

cf. Geury.

 

JG

Gheus, de

Gheux, zie (de) Geus.

 

FD

Ghevaert

Ghewy. V. WEFA.

 

EV

Ghewy

Ghewij, zie Gouwy, Guidon.

 

FD

Ghewy

zie Gouwy.

 

FD

Ghey, de

Zie Legai.

 

FD

Gheyle

zie Geylen(s), de Gheele.

 

FD

Gheylen, van der

van der Ghylen, Vergeyle(n), Vergheylen, Vergheijlen: PlN Geile; b.v. in Zedelgem (WV) (DFIV). 1443 Lem vander Geylen, Aw.(VLOEB.).

 

FD

Gheyn, van den

van ‘t Geyn, van Geijn: PlN Gein in Jutfaas (U). Ook waternaam Het Gein (U-NH). 1369 Willem vanden Gheyn; 1455 Willems…vanden Gheyn, Den Bosch (HB).

 

FD

Gheyndt, de

zie de Gent.

 

FD

Gheyne

zie Geene.

 

FD

Gheynst, van der

zie van de(r) Ginste.

 

FD

Gheys

Gheysen, -ens, cf. Gijs.

 

JG

Gheys

zie Geyns, Gijs.

 

FD

Gheys-

-brecht, -elinck, -elings, -els, -ens. V. WID (Wiz).

 

EV

Gheys-

Gheijs-, zie Gijs-, Geys-.

 

FD

Ghi-

cf. Gi- et Gui-.

 

JG

Ghidez

zie Guidet.

 

FD

Ghierche

Gierche. Nom d’origine: probabl. La Guierche (Sarthe).

 

JG

Ghies-

zie Gijs-.

 

FD

Ghiette

cf. Gi-.

 

JG

Ghiette

zie Guidet.

 

FD

Ghiga

zie Gisgand.

 

FD

Ghignet

Ghinet, cf. Guin-, Guign-.

 

JG

Ghignet

zie Guinet.

 

FD

Ghigny

Ghiny, Guigny. Sans doute nom d’ori­gine: Guigny (PdC) ou Guignies (arr. Tour­nai).

 

JG

Ghigo

zie Gigot.

 

FD

Ghijs

cf. Gijs.

 

JG

Ghijsdael

Ghysdaal, zie van Geersdaele.

 

FD

Ghijselinck

cf. Gijselinck.

 

JG

Ghijsels

cf. Gijsels.

 

JG

Ghijsens

cf. Gijs.

 

JG

Ghilain

Ghislain. Ghiselin, Gislain, Gislen, sans doute aussi Guilin, Guillain, Guislain, Guislin. 1269 «Ghiselins le Tailleur» Dettes­Ypres, 1272 «Ghiselin le Foragier» Dettes­Ypres, 1279 «Gillains li Porpoinderes » Comp­tesMons, 1279-80 «Ghiselins li vallés Jehans le Vilain» RegTournai, 1283 «Ghiselin le Sage», 1284 «Jehans Ghizelins» DettesYpres, 1286 «Gillains li Escohiers» CartBinche, 1292 «Gillain le Machon» = 1295 «Gislains li Mâchons» ComptesMons, 1316 «Massin Ghi­lain» TestTournai, 1318 «Ghillain Piefort de Goignies» ComptesMons, 1356-58 «Ghilains Baitegniaus carpentier» PolyptAth, 1465-66 «Rasse Ghillain» TailleHoves, 1479 «Gillain de Maiscelle» Silenrieux, 1494 «Gerardt Gislin» BourgNamur, 1500 «Gislain Votry-on» Tamines, 1526 «Jehan Gillain» Bourg­Namur, 1527 «Ghislain» DénLens, 1597-98 «Jan Gislain» ComptesNivelles, 1612 «Jean Guilin» TerriersNamur, 1630 «Jean Gislin» BourgNamur, 1723 «Estienne Gislent» Saint-Aubin; nom issu d’un anthrop. germ., issu du thème germ. gisil-, Gislin (Fôrst. 649), lat. Gislenus, popularisé par saint Ghislain, w. Guilin, apôtre du Hainaut mort en 681 (cf. le nom de commune Saint-Ghislain, souvent orthographié «Saint-Gillain» aux 13e et 14e s.). – Sur le culte de saint Ghislain et son emploi

comme prénom protégeant des convulsions, cf. G. De Leenheer, Statistiques sur les pré­noms d’Archennes et de Maransart, dans Wa-vriensia2l, 1972, 153-5. » Aussi prénom fém. dès le 14e s. : 1334 «Ghil-laine fille Jehan As Clokettes» ComptesMons, 1645» Guisllaine Futvoye» BourgNamur.

 

JG

Ghilardi

Ghelardi: Latinisering van Gillaert.

 

FD

Ghilbert

Ghil(l)ain,  Ghillebaert. V. GIL.

 

EV

Ghilbert

Ghillebert, cf. Guilbert.

 

JG

Ghildengersel

Verhaspeling van Mnl. gildekerse: door een gild geschonken kaars bij de dood van een van de leden. 1281 Boidinus Gildekerse, Ip. (BEELE).

 

FD

Ghilin

Zie Gislain.

 

FD

Ghilleb(a)ert

zie Gilbert.

 

FD

Ghillewe, van

zie Geluwe.

 

FD

Ghilmot

zie Willemot.

 

FD

Ghilneux

cf. Glineur.

 

JG

Ghilneux

zie Glineur.

 

FD

Ghils

zie Gillis.

 

FD

Ghilsmans

zie Gilsemans.

 

FD

Ghin

Cf. 1586 «la veuve Simon Ghins» Bourg­Namur; var. de Gain, Ghain; ou à rapprocher du thème anthrop. Guin-?

 

JG

Ghin

zie Gain.

 

FD

Ghin- 

-eau, -iau, -et, -ic, -s, Ghi–on, -ot, Ghis. V. WID (Win, Wiz).

 

EV

Ghinet

zie Guinet.

 

FD

Ghins

zie Geene, Gain.

 

FD

Ghiny

Ghigny, zie Guigny.

 

FD

Ghio(t)

Ghiotto, zie Wydoodt.

 

FD

Ghion

Ghiot, cf. Gi-.

 

JG

Ghion

zie Guidon.

 

FD

Ghis-

Gis-. Thème anthropon. germ. gis- (allongé en gisil-): Gisbertus alterne avec Ghiselbertus, Gillebertus, cf. 1596 «Gérard Gisbert» Bourg-Dinant, 1636 «Ghisbert Sonet», 1649 «Guis-bert de Rorive» BourgNamur. m Dérivés: Ghisbain. Dérivé en -(a)in du thème tiré de Gisb(ertus). – Cf. aussi Gisbrand, -ant.

 

JG

Ghis(e)

zie Gijs.

 

FD

Ghisbain

Gusbin: Patr. Vleivorm van Germ. VN Gisbert(us).

 

FD

Ghisbrecht

zie Gyselbrecht.

 

FD

Ghisdal

-dal(l)e, zie Geersdaele.

 

FD

Ghisdal

Probabl. forme romanisée du NL Gersdal, Gusdaal, à Kwaremont (FlOr).

 

JG

Ghise, van

zie van Gyes.

 

FD

Ghiselin

zie Gyselen, Gislain.

 

FD

Ghiskier

-quiere, zie Gaquierre.

 

FD

Ghislain

cf. Ghilain.

 

JG

Ghislandi

Gh(u)isoland: Patr. Germ. VN Gislandus (MORLETI).

 

FD

Ghisle

zie Gijsels.

 

FD

Ghisoland

Ghuisoland. Guisoland. NF issus de l’anthrop. germ. Gislandus (Morlet, NP Gaule I, 109).

 

JG

Ghisse

Ghyse. 1519 «Ghisse de Boveche», 1546 «Jehan Ghisse» BourgNamur; var. de Guisse. m Dimin. : 1607 «Gisket Dary» BourgNamur, 1618 «Nicolas Gisket» BourgDinant.

 

JG

Ghisse

zie Gijs.

 

FD

Ghisselain

zie Gislain.

 

FD

Ghist(e), van

Var. van Van Ghise of Van Geest.

 

FD

Ghiste

1493 «Jehenne Ghist» BourgNamur, 1634 «Ghist» Antheit (où il semble une var. de Ghis, Guisse).

 

JG

Ghiste

zie Gerste.

 

FD

Ghistelinck

cf. Geerstelinck.

 

JG

Ghistelinck

zie Geerstelynck.

 

FD

Gho-

-bert, -sez. V. GOD.

 

EV

Gho(u)y, de

zie Degouy(s).

 

FD

Ghoens

cf. Goen(s).

 

JG

Ghoer, van den

zie van Goor.

 

FD

Ghoos

cf. Goos, Goes.

 

JG

Ghor-

Thème tiré de Goorick, Geurick, cf. Geury.

Dérivés: Ghorain, Gorin. 1512 «Ghorin Vestirs» CoutStavelot. – Ghoret, Goret, Go-rez. 1527 «demiselle Ghoret» DénLens, 1540 «Isabeau Ghoret» Boussoit. Un sobriquet (anc. fr. gorin ‘cochon de lait’ et fr. goret) pa­raît peu probable, d’autant moins que le NF n’est guère attesté à l’Est; la forme orale (révélant la valeur de la voyelle) permettrait de décider entre les deux solutions.

 

JG

Ghorain

Ghoret, cf. Ghor- (ci-dessus).

 

JG

Ghorain

Zie Gorin.

 

FD

Ghori

Ghory, zie Goederickx.

 

FD

Ghosez

1365 «Ghosset de Cambron fruitier»,

«Jehan Ghosset boullenghier des boulleng-hiers» TailleMons; var. de Gaucet.

 

JG

Ghosez

zie Gosset.

 

FD

Ghoyere

zie Goeder, (de) Gooyer.

 

FD

Ghoyère

(NF du Borinage). Peut-être forme romanisée du NF flam. (de) Gooyer ou Goe-der. – Autres possibilités: soit goiere, goyere, gohiere, f. ‘esp. de tarte ou plutôt de ragoût’ Gdf 4, 304a, gohiere ‘sorte de tarte, etc.’ Hé-cart 233, soit Gauhiere, forme figurant chez Philippe Mousket, laquelle «est un nom propre et désigne La Gohelle, région corresp. à l’ancienne doyenné de Lens, et comprise dans les cantons de Béthune, de Cambrin (sans ces villes) et de Lens» (Vincent, Top. de la France, 41a; cf. R. Mantou 90) [MH].

 

JG

Ghuisoland

cf. Ghisoland.

 

JG

Ghuisoland

zie Ghislandi.

 

FD

Ghuusse

Ghuys, Ghuysen(s), zie Guys.

 

FD

Ghyberlinck

Patr. Afl. van VN Gijzelbrecht (vgl. Gijpers).

 

FD

Ghylekercken

Gulik-Aw. (AP).

 

FD

Ghylen, van der

zie van der Gheylen.

 

FD

Ghyllebert

zie Gilbert.

 

FD

Ghyllemyn

zie Willemijns.

 

FD

Ghynnebeire

Mnl. gingebere: gember. BN of BerBN naar de kruidnaam. 1131 domus Folperti Kyncaber, Bg. (LEYS1951); 1398 Roeger Gingebere, Wingene (DEBR. 1970).

 

FD

Ghynst, de

zie van der Ginste.

 

FD

Ghyo(o)t

zie Wydoodt.

 

FD

Ghyoot

Ghys(s), Gib(b)on, Giblet, Giboux, Gicart. V. WID  (Wi).        

 

EV

Ghyoot

Probabl. forme néerl. de Guyot.

 

JG

Ghys

Ghysen, -ens, cf. Gijs.

 

JG

Ghys-

Zie Gys-.

 

FD

Ghysel

Ghysels, Ghyselen, cf. Gijsel(s).

 

JG

Ghyselinck

cf. Gijselinck.

 

JG

Ghyssaert

Gyssaert. Adaptation néerl. de fr. Cuissard, var. de Guichard. – Bibliogr.: F. Debrabandere, De FN G(h)yssaert, VISt 30, 1994, 57.

 

JG

Gi-

1 ° notant w. g- : du thème germ. wid- on wig- (pour les dérivés proprement w., cf. Wi-); 2° notant w. dj-: thème de Gilles, cf. Gil(l); dans l’ignorance des formes w., tous les NF en Gi- et Ghi- suivis d’un suffixe sont classés ici; ceux en Gib- sont classés à part; 3° notant w. g- : du thème germ. wil- (avec mouillement de / et réduction de ly à y; Giot peut représenter Guillot, pour les dérivés proprement w., cf. Wil-).

m Dérivés: Giard, Giaux. 1607 «Nicolas Gy-art» BourgNamur. – Giet, Giët, Gyet, w. (La Gleize) Djiyèl. 1570 «Giet Ponchin d’Andry-mont» La Gleize, 1655 «Jean Giet» Arbre-fontaine, 1656 «Giet Pacquette» DénMalem-pré, 1729 «Joseph Gille Giet» La Gleize. –Ghiette, cf. aussi Guiette. – Ghion, Gyon. 1304 «Gio(n) de Bealfor» = Guy de Beaufort. – Géonet. Ghiot, Giot, Jiot. 1352 «Gérard Gyot» FiefsLiège, 1624 «Renerus Giot» Antheit, 1654 «Henri Giot», 1682 «Jacques Gihot» BourgNamur.

 

JG

Gi-

cf. aussi Ghi-, Gui-.

 

JG

Giacomi

Giacomini(i), -ino, -ello, -elli, -etti: Fatr. Giacomo, It. vorm van HN Jacobus/Jacomus. -Lit.: O. BRATTÔ, II nome Giacomo, Gôteborg, 1990.

 

FD

Giard

Giar(t), Gyard, Giardin: Patr. Guiard, Rom. vorm van de Germ. VN wid-hard ‘bos-sterk’: Wi(h)ardus, Gui(h)ardus (MORLETI). Vootgui= gi, vgl. Ghyoot, Gys. 1261 magistrum Ghiardum, Har. (DEBR. 1980); 1369 van Gillekin Ghiaerde wanof Jhan Gyaert, Ktr. (DEBR. 1970). Zie ook Wiard.

 

FD

Giard

Giaux, cf. Gi- (ci-dessus).

 

JG

Giaux

Zie Guiaux.

 

FD

Gib-

1 ° notant w. g- : des thèmes germ. formés d’un premier élément wi- (wid-, wig-) + 2d élément avec b- à l’initiale (bald-, berht-,…)

(pour les dérivés proprement w., cf. Wib-), cf. aussi Guib- ; 2° notant w. dj- : du thème germ. gib-; 3° notant w. dj- : du thème germ. gis-il- > gil- + 2d élément avec b- à l’initiale ; cf. Dauzat 291 expliquant Gibert comme une forme con­tractée de Gilbert; cette origine doit être ex­ceptionnelle, sauf pour un dérivé comme Giblet qui peut provenir de *Gilbelet par dissi-milation de /; cf. aussi Guib-. i Dérivés: Gibault. – Gibert. 1573 «Gibert Boux» GuillLiège. – Giblet. – 1289 «Gibelins ses frères» CensNamur. – Gibbon, Gibon. 1449 «Lambert Gibon» AidesNamur, 1533 «Jean Gibon» BourgNamur. – Giboreau. -Giboux.

 

JG

Gibault

Patr. Rom. vorm van Germ. VN geb-wald of gîs-balth; vgl. resp. Geboldus, Gisbaldus (MORLET I).

 

FD

Gibbels

zie Gijbels.

 

FD

Gibbon(s)

Gibon: Patr. Fr. afl. van Germ. geb-naam. OfvanGibert.

 

FD

Gibbs

Gibson: Patr. E. EN. Zoon van Gibb, Gilbert.

 

FD

Gibens

zie Gypen(s).

 

FD

Gibert

1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Gijsbrecht. Gi(s)bertus (MORLET I). – 2. Zie Guibert.

 

FD

Gibis

Wellicht spelling voor Gibbes = Gibbs.

 

FD

Giblen

zie Gijbels.

 

FD

Giblet

Gibelin: Patr. Dim. van Gibert of Giboux.

 

FD

Gibon

zie Gibbon(s).

 

FD

Giboux

Patr. Rom. vorm van Germ. VN geb-wulf ‘gave-wolf : Gibulfus, Gebolf (MORLET I).

 

FD

Gibson

zie Gibbs.

 

FD

Gicard

Nom issu de l’anthrop. germ. wig-hard-, avec évolution picarde de c + a ; équivalent de ft. Guichard. Giebcns, cf. Gijpen(s). Gielen, Geelen,  Ghelen, au génitif: Gielens,

Geelens. Prénom néerl. Giele, fr. Gilles. Gielis, au génitif: Gielissen, cf. Gilis, v° Gil-.

 

JG

Gicard

zie Guichard.

 

FD

Gich, van

van Gigch: PlN Giech (BEI)??

 

FD

Gichtenaere

zie de Guchtenaere.

 

FD

Gicquel

-elet, Jicquel: Bretonse EN. Samentrekking van Jézéquel, volkse vorm van Judicaël, naam van een Bretonse koning uit de 6e e. Oudbretons iud ‘heer’ + dim. ic + hael ‘edel(moedig)’ (LE MENN).

 

FD

Giddelo

Gidelot, regressievorm van Gilot?

 

FD

Gide

Gyde: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN Giddo (MORLET I); of spelling voor Guide < Germ. Wido. – 2. Grafie voor Gide, Gidet.

 

FD

Gide

zie Guidet.

 

FD

Gidts

zie (van) Gits, Giedts.

 

FD

Giebel(en)

-els, zie Gijbels.

 

FD

Giebens

zie Gypen(s).

 

FD

Giedergom, van

zie Gierdeg(h)om.

 

FD

Giedts

Giets, Gietz, Gi(d)ts: Patr. < Geerts, Gierts, Geets.

 

FD

Gieffers

Wsch. var. van Gevers.

 

FD

Giegas

Gieghase, zie Gisgand.

 

FD

Giel-

-en(s), -ing, -is(sen). V. GIL.   

 

EV

Giel(e)

1. Zie Gillis. – 2. Korte vorm van VN Michiel. Vgl. Gielen(s). 1430 Ghiell vanden Haechdoren= 1438 Michgiel vanden Haechdoren, Ht. (GHIJSEN).

 

FD

Giel, (van)

PlN Gierle (A). 1248-71 Lyzebethen van Gijrle, Aw. (CG); 1340 Johannes de Ghierle, Tnh. (VERB.); 1399 Piètre van Ghierle (Ktr., DEBR. 2000′).

 

FD

Gieleghem

PlN Ghislenghien, Ndl. Gellingen (H): 1153 Gilengem (TW), 1396 Ghileghem (DE B.).

 

FD

Gielen(s)

Ghielen(s): 1. Zie Gillijns. – 2. Vleivorm van Michiel. 1540 Gielen Cauwenborchs = 1544 Michiel Cauwenberchs, Grote-Brogel (NOUWEN).

 

FD

Gieles

zie Gillis.

 

FD

Gieling

-inger, Gyling: Patr. Afl. op -ing van Gielis, Gillis (Egidius). Vgl. Gillyns.

 

FD

Gielis(sen)

zie Gillis.

 

FD

Gielkens

cf. Gillekens.

 

JG

Gielkens

zie Gillekens.

 

FD

Gielman(s)

zie Gilleman(s).

 

FD

Gielon

Zie Gillon.

 

FD

Giels

zie Gillis.

 

FD

Giels, van

zie van Gilse.

 

FD

Gielson

zie Gilson.

 

FD

Gien(s)

zie Geene.

 

FD

Gienanth, de/von

zie Guinand.

 

FD

Giens

Gien. Peut-être nom d’origine: Gien, ville du Loiret connue par ses faïences et ses clous; ou bien surnom: anc. fr. gien ‘gré, volonté, bon plaisir’ Gdf 4, 275 [MH]. Gierche, cf. Ghierche.

 

JG

Gienste, van de

zie van de(r) Ginste.

 

FD

Gier

1. Patr. Korte vorm van Gieraert: Gérard. – 2. Zie De Gier.

 

FD

Gier, de

Gier(s), Ghiers: De vogelnaam gier. BNvoor een hebzuchtige, die zich als een aasgier op bezit stort. 1281 Walteri Gier, Hillegem (HAES.); 1268 Michael Ghier; 1326 Clais de Ghier, Ip. (BEELE).

 

FD

Giera(erts)

Gierath(s), zie Gerard(s).

 

FD

Gierche

Ghierche: 1. Hypercorrecte adaptatie (H) van G(h)iers: Geers (Wvl. uitspt.giêrs). – 2. PlN La (…).

 

FD

Gierckens

zie Geerkens.

 

FD

Gierdeg(h)om, van

van Giedergom: PlN Geerdegom in Mech. (A). 1725 Judocus van Gierdegum, Bs. (PARM.).

 

FD

Gierech

1. Car. mor. Gierig, ,,Avarideux ». — 2. V. Guirsch.                    

 

EV

Gieregat

zie Geeregat.

 

FD

Giergen

Gierkens, zie Geerkens.

 

FD

Gierit

zie Gerits.

 

FD

Gierling

zie Geerling(s).

 

FD

Gierman

zie Germanus.

 

FD

Giernaert

zie Geernaert.

 

FD

Giers

Ghiers, zie Geerts, de Gier.

 

FD

Giersch

zie Guirs(ch).

 

FD

Giersdorf

PlN(NS,BEI).

 

FD

Gierse

Giersé: Wsch. spelling voor Giers.

 

FD

Gierst

zie Geerts.

 

FD

Gierten

zie Geerdens.

 

FD

Gierts

cf. Geerts. Giet, Gyet, cf. Gi-.

 

JG

Gierts

V. WARD.                              

 

EV

Gierts

zie Geerts.

 

FD

Gieryn

zie Gerin.

 

FD

Gies-

-barg, -en, Giet(s). V. WID (Wiz).

 

EV

Gies-

zie Gys-.

 

FD

Gies(s)er

zie de Gieter.

 

FD

Gies(s)ler

zie Geiszler.

 

FD

Giesbergen

zie (van) Geesberghen.

 

FD

Giesendorf

PlN in Elsdorf (NRW).

 

FD

Giesenfeld

PlN Geisenfeld (BEI).

 

FD

Gieshelmann

-mans, zie Gijsemans.

 

FD

Giesing

Patr. Afl. van Gies = Gijs.

 

FD

Gieske(s)

zie Gijskens.

 

FD

Giessen, van de

PlN Giessen (NB, ZH). 1390 Claes van Ghyessen, Den Bosch (HB 445).

 

FD

Giet

Giët, zie Guidet.

 

FD

Gietaert

zie Wiard.

 

FD

Gieter, de

Gies(s)er: BerN van een tingieter, loodgieter, potgieter. 1406 Godevaert de Gietere, Bs.(PEENE).

 

FD

Giets

Gietz, zie Giedts.

 

FD

Gievors

zie Gevaert.

 

FD

Giewald

zie Gewelt.

 

FD

Gieze(n)

zie Gijs, Gijsen(s).

 

FD

Giffr-

-ay, -oy. V. WEFA.

 

EV

Giffroi

Giffroid, Giffroy. 1279-81 «Gifrois li Teliers» ComptesMons,   1554  «Katherine Giffroy» Ladeuze; var. de Ge(o)ffroy? Gigant; Gigas (avec autre suffixe). 15e s. «Je­han le Gigat» = «Jehan le Gygant» Corbais, cf. également 1275-76 « Jehans Gigains» Reg-Tournai; surnom qui  paraît représenter une forme issue de lat. gigas ‘géant’ mais gigant est plutôt ancien provençal FEW 4, 135a (où figure pourtant anc. pic. gigantin)’, cf. aussi Guisgand, Gisgand. Sinon, dérivé de moy. fr. giguer ‘folâtrer’ (depuis le 14e s.). Gigi (NF gaumais). Forme redoublée hypoco-ristique d’un nom en Gi-, probabl. de la fa­mille de Gille [JMP].

 

JG

Giffroi(d)

-oy, zie Geoffroy.

 

FD

Gig-

-ot, -odot, Gih- -oui, -ousse. V.WID (Wïk, Wi).

 

EV

Gigant(e)

Gigas(e), zie Gisgand.

 

FD

Gigch, van

zie van Gich.

 

FD

Giger

zie Geiger.

 

FD

Gigli(a)

Giglio(ne), -ioli, -iotti, Gilio(li), -iotta: 1. It. giglio: lelie. – 2. Patr. Grafie voor Gil(l)io < Egidius.

 

FD

Gign(i)ez

zie Guinet.

 

FD

Gignez

Gigniez, cf. Guin-, Guign. Gignot. 1265 «Gillos li Gignos» CensMons; surnom: anc. fr. gignos ‘ingénieux; rusé, ha­bile’FEW 4,686a. Comp. 1290-91 «Hellainle Gignete» ComptesMons.

 

JG

Gignez

V. Guignier. — 2. V. WID (Win).

 

EV

Gignot

zie Guinot(te).

 

FD

Gigny

Ghigny, zie Guigny.

 

FD

Gigo(u)non

Dim. van Gigon; zie Gigot.

 

FD

Gigon

Gigounon. Pour Dauzat 292, dérivés de gigue ‘jambe’, cf. aussi Gigas et Gigault.

 

JG

Gigot

Ghigo, w. Djigot. 1360 «Gilles Gigo» Liège, 1617 «Joannes Gicquoz» Antheit, 17e s. «François Gossuin, dit Gigot, boucher» Huy, 1717 «Henry Gigot» BourgLiège. La prononciation wallonne djigot rend invrai­semblable la proposition de Jodogne selon la­quelle il s’agirait d’une francisation «désas­treuse» de Gégo, Gengoux (= Gangulphe); les différences entre Djègô (DL; Djé- Forir) et Djigot sont trop importantes. C’est certaine­ment le type rgigotn, p.-ê. parfois au sens ‘pièce de viande’ (cf. la mention du 17e s., où Gigot est le surnom d’un boucher), mais certai­nement, le plus souvent, au sens de ‘petite monnaie’ FEW 16, 35b; ce sens est attesté non seulement dans le Hainaut, mais anciennement aussi dans le wallon de l’est, cf. 17.2.1662 «dix dallers sept pattars un gigot» C. J. Clermont (cf. aussi Rem., DRo; NotLg); pour la motivation, comp. Lamaille et Patar [JL, NFw2].

 

JG

Gigot

Gigault, Ghigo, Gégo(t), Gego(t), Gigon, Giglot: 1. BN voor een muzikant. Dim. van Ofr. gigue (D. Geige): viool. Vgl. D. Geige(r), Geigle. 1360 Gilles Gigo, Luik (HERB.); 1365 Gilons dis Gygo = Gigot, Luik (SIX IV). – 2. Bij uitzondering evtl. Fr.

gigot (pas sinds 156 e. bekend): bout. BerBN voor een slager. 176 e. François Gossuin dit Gigot, boucher, Hoei (HERB.).

 

FD

Giholet

Gihoul(e), -oux, -ousse, zie Jehoulet.

 

FD

Gihotte

zie Jehotte.

 

FD

Gijbels

Gy(e)bels, Geybels, Geipel, Geebels, Geebelen, Giblen, Giebel(en), Gibbels, Giebels: Patr. Dim. van Germ. VN Gijsbrecht. 1440 Meews Ghibels; 1483 Mathias Ghibelen = M. Gybels, Ht. (A.GHIJSEN). Vgl. 1310 Ghilbertus qui nominatur Ghibeloy, den Bosch (OATII).

 

FD

Gijbels

Gybels, Geybels, Geebels, Geebelen, etc. Dimin. en -el (au génitif) du prénom Gijs-brecht [FD].

 

JG

Gijbrecht

Ghijbrecht, zie Gyselbrecht.

 

FD

Gijkens

Gykens: Patr. Friese VN Geike. Vgl. Friese FN Gaaikema. 1450 Oye Gaykessone, Oldenburg (NN).

 

FD

Gijns

zie Geene.

 

FD

Gijpen

Gypen, Geypen, au génitif: Gijpens, Geypens, Giebens, etc. Hypocor. du nom de personne d’origine germ. Gijselbrecht ou d’un autre anthrop. germ. en gib- [FD].

 

JG

Gijs

Ghijs, Geys, Gheys, Ghys, etc. Soit forme courte du nom de personne d’origine germ. Gijselbrecht, soit var. graphique de Guys, génitif de Guy [FD]; cf. aussi Gijsen, Geysen, Gh(e)ysen, etc.

 

JG

Gijs

Gys(s), Gyse, Gijse, Ghijs, Ghys(e), Gies(e), Giess, Gieze, Gis(z), Ghis(e), Ghisse, Gheis, G(h)eys, Geijs, Geis(e), Geyst, Geijst, Guis, Guis(s)e, G(h)uys, Ghuisse: Patr. 1. Korte vorm van de Germ. VN Gijzelbrecht. 1326 Ghijs van Riemen; 1306 Jehan Ghijs, Ip. (BEELE); 1393 die dulle Ghijse toebehoerde, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Gys kan een spelling zijn van Guys, gen. van Guy < Wido. ±1300 mijns hère Guys = mijns hère Gys, Bg. (VERKEST); 1639 Carel Guijse, St.-El.-Vijve; vgl. 1511 Jooris Guijselaere (voor Giselare), Wingene (KWII). – 3. Zie ook Gheyns = Gheys.

 

FD

Gijsbrecht

Gysbrecht, G(h)ijselbrecht, Gij-brecht, Ghijbrecht, au génitif: Gijsbrechts, Gysbrechts, etc. 1276 «Ghisbert de Stein-fort» = 1280 «Ghiselinus de Stenvorde» Det-tesYpres, 1423 «Ghyselbrecht Denijs» Cour-trai; dérivé néerl. de l’anthrop. germ. gisil-behrt (Fôrst. 650) > Gisilbert, Gislebert, Gil-lebert [FD] ; cf. Gilbert, Gillebert, v° Gilb-.

 

JG

Gijsebergs

Gysebergt, zie Gyselbrecht.

 

FD

Gijsel

Gysel, Ghysel, au génitif: Gijsels, Gysels, Ghijsels, Ghysels, Gyssels; Ghyse-len. Forme courte du nom de personne d’ori­gine germ. Gijselbrecht; secondairement, surnom: moy. néerl. gisel ‘otage’ [FD].

 

JG

Gijsel(s)

Gijzels, Gyzels, Ghyzel, G(h)ijs(s)els, Ghijsel, G(h)ys(s)el(s), Giesel, Ghisle, Geysel, Geijsels, Gheijs(s)els, G(h)eys(s)els, Geyzels, Gees(s)els, Gésel, Gesel(s), Gezels, Ghesels, Ghezels: 1. Patr. Korte vorm van de Germ. VN Gijzelbrecht. 136 e. Gisel de Abele, Desteldonk (GN); 1398 wedewe Ghisel Bochouts…Ghiselin Bouchouts, Zwevezele; 1398 Ghisel vander Wedaghen (DEBR. 1970). De FN werd ook verward met Gyselinck: « 1749 Philippus Gysels (vader van) « 1788 Francisca Gyselinck, Aarsele (VS 1973,252). – 2. Mogelijk is ook Mnl. gisel: gijzelaar. Vgl. Gyselaers. 1267 Waltherus Ghisel, Ip. (BEELE).

 

FD

Gijsel, van

van Gysel, van Gijzel, van Gyzel, van Giesel, van Geys(s)el: PlN Gijsel (NB). 1674 Ka. van Gijsele, Waas (VAN G. 1,83).

 

FD

Gijselinck

Ghijselinck, Ghyselinck, Gyse-linck, Gysseling, etc. Dérivé néerl. en -ing du thème de Gijsel(brecht) [FD].

 

JG

Gijselinck

-linckx, -lynck, -ling(s), -lyngs, Gyselinck(s), -lin(c)x, -lin(c)kx, -ling(s), Gijzelijngs, -linck, G(h)yselynck, Ghijs(s)elinck(x), -lings, -lincks, Ghijselynck, Gysseling(s), Ghyselings, -link, G(h)yzelings, Ghijzelings, Gyzelyngs, Ghyselinck(s), Ghys(s)elinck(x), Gieselink, G(h)eyselinck, Geyselings, Gheijselinck: Patr. Afl. van Germ. VN Gijzel(brecht).

 

FD

Gijsemans

Gysemans. Dérivé en -man (au gé­nitif) de Gijs.

 

JG

Gijsemans

Gyzemans, Geys(e)mans, Geijs(e)mans, Ghiesmans, Gijselman, Gyselman, Gyzelman, Gyse(r)mans, Gijsermans, Gijzermans, Gyzermans, Geysermans, Gieshelmann, -mans: Patr. Afl. van VN Gijs. 1378 Lamsin Ghiseman, Ip. (BEELE); 1389 Gheertruyt Ghysmans, Diest (VdP).

 

FD

Gijsemberg(t)

-berg(h), -bergs, zie Gyselbrecht.

 

FD

Gijsen

Geysen, Ghysen, Gheysen; double génitif: Gijsens. Gheysens, Ghijsens, Ghy-scns, Geysens, Geyssens.

 

JG

Gijsen(s)

Gysen(s), Gysin, Ghyzens, Ghijzen, Gijzen(s), G(h)ijs(s)en(s), G(h)ys(s)en(s), Gisen, Giesen(s), G(h)iezen, Gies(s)en, Geis(s)en, G(h)eys(s)en(s), G(h)eijs(s)en(s), Geijzen, Geyzen, Guisen, Guissen(ne): 1. Patr. Afl. van de eenstammige Germ. VN Giso of van Gijzelbrecht. 1331 Arnoud Ghisins sone = Arnoud Ghisen sone, Hulst (DEBR. 1999); 1564 Jan Gijsen, Keulen-Aw. (Aw.); 1618 Gijsbrecht Gijssen, Tg. (IOT); 1672 Aerdt Ghijsen…met sijnen broder Dirick Geijsen; 1702 Geijs Geijsen = 1704 Gijsbertus Geijsen, Bilzen (SCHOE.). – 2. Zie ook Geysen(s).

 

FD

Gijsenberg(s)

Gysenberg(h), zie Gyselbrecht.

 

FD

Gijskens

Geyskens. 1376 «Ghisekin Koren-hers» = 1385 «Ghyselkin Corners» Ypres; dimin. en -ken/ -kin du prénom Gijs, Gijsel-brecht.

 

JG

Gijskens

Gieske(s), Giskes, Giskin, G(h)eyskens, Geysckens, Geijskens, Geskens: Patr. Dim. van Gijs, Gijzelbrecht. 1376 Ghisekin Korenhers = 1385 Ghyselkin Corners, Ip. (BEELE); 1389 van Gysbrechte vander Herstraten = 1390 van Ghijskens wegen vander Heerstraten, Tn. (ROEL 1951.13); 1539 Peter Ghyskens, Dessel-Aw. (AP).

 

FD

Gijswijt

PlN Geisweid (Siegen, NRW). 1735 Geijsewit, Zwolle; 1737 Geiswij t, Zutphen. – Lit.: R.A. EBELING, Gijswijt.Driemaandelijkseblad&M (1996), 168-169.

 

FD

Gijte, van

zie van Geet.

 

FD

Gijzelbrecht

Vgl. Gijselinck. 1291 Jakemo, Geslin = 1299 Jakemart Gellin, Bergen (PIERARD 4,14). – 3. Zie Geylen(s).

 

FD

Gikiere

zie Gaquierre.

 

FD

GIL

Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Forme dérivée de Wil (V. ce N.) (écrite Gi(e)l, Ghil, G «il), ou contractée de Gi(si)l. Prototype : Gilbert.

I.  N. simples.

Gille(s), Ghils. Gi(e)l- -s, -en(s). Gilman (,,Le nommé Gille »). Cas régime : Gil(l)on. Guillion.

II.  N. simples avec suffixes.

G.-etto,   -itto :  Gil(l)-   -et,  -ez,  -es,  -es(sens),  -is(sen),  -ot.  Guillet,

Guil(l)ite. Guilissen, Guil(l)otte, G.- -ekin(et), -ik, -esson : Gil- -kens, -kin(et), -quin, -(l)ick, Gilson-

(net).

G.-elin : Gi(l)- lain(t), -leyn(s), -lein, Guilin. G.-inesson : Glénisson. G.-ing : Gieling.

III.  N. composés.

G.-and: Gilliant, Gil(l)ent.

G.-bald : Gil- -beau, -boux, GuilbeaiL

G.-bard: G(h)il- -bart, -bert, Ghil(le)baert. Guilbert.

G.-hard : Gi(l)l(i)- -ard, -a(e)rt, -erst, -ardin.

G.-hari : Guller.

G.-helm : Guil(l)- -(e)aume, -ia(e)me, -ia(e)ms.

G.-magin : Guil(le)- -main, -myn.

G.-maru : Guîlmard.

G.-mod : Guilmotte.

G.-mund : Gilmont, Glimont.

G.-rie : Guillery.

G.-wald : Gi(l)l- -(i)au(x), -ias, Gulley, G(i)ley.

G.-ward : Gilcart.

Gil- -aert, -ain(t), -ard, -ardin, -art, Gilcart. V. GIL et GILD (Gilk). -au, -bart, -beau, -bert. V. GIL.

 

EV

Gil

Zie Gillis.

 

FD

Gil-

cf. Gill-.

 

JG

Gil-

Gill-. Thème de Gilles, lat. jïgidius, nom popularisé par le culte du saint ermite provençal (7e s.), cf. 1140 «Egidius» Liège. Le nom s’est rencontré avec le thème germ. gil- < gisil-: 1134 «Gilio» Tournai, 1155 «Gilo, dominus castri» Trazegnies, pourraient être de ce dernier. Pour la phonétique: / du thème s’est géné­ralement maintenu; parfois il s’est mouillé et –ly- s’est réduit à -y-, cf. ci-dessous Djiyèt, Djiyot (des formes comme Giard, Giet,… peuvent être de trois origines différentes ; nous les rangeons sous Gi- où nous les interprétons). – Gil(l)- peut avoir pour var. Gel(l)-, cf. s. v°. » Simple: Gille, Gilles, w. Djîle, Gil. 1246 «Giles sires de Tressignies» ChartesHainaut, 1628 «Henri Giel» émigré en Suède. » Dérivés: Gilain, Gilent, Gilin, Gillain, Gillen(t), Gillin, w. nam. Djilin avec i bref [un dérivé de Gilles étant probable si la forme orale est *Djilin]. – Gillant. – Gilard, Gilaer, Gillard, Gillart,w. Djilâr, Jîlâr: 1321 «Lam-bechon Gillar» GuillLiège, 1580 «Marion Gilla» Haybes; génitif latin: Ghilardi. -Gilliard, Gilliart, Gilliaert (forme néerl.). –

Gillardin (dimin.). 1472 «Gilardin Joly», «le grant Gilardin» DénChiny. – Gillade. Gillau, Gillaux; Gilliaux, Gillieaux. – Gillet

[4e NF le plus fréquent en prov. de Luxem­bourg],   Gilet,   Gillez,  w. Djîlèt, w. arch. (Fosse) Djiyèt. 1383 «Egidium dicrum Giet» Namur, 1570 «Giet Ponchin» La Gleize, 1604 «Jean Gielet» = «Jehan Laurent dit Gielet» BourgDinant, 1629-32 «Jean Gillet» émigré en Suède, cf. aussi 1660 «prez Gillet» = 1723 «prez Giet», w. pré Djiyèt à NPLouette. m Gilcart, Gilquart. 1350«Gilkars»Houtain-l’Évêque, 1452 «Gilkar de Wihongne» Guill­Liège, 1505 «IsabiaGillecart», 1567«Ysabeau Gilkart» BourgNamur, 1616 «Piere Gilcart» PrincipChimay. – Gilliquet.   1540 «Gilcon Gilquet» CourVedrin, 1615 « Marcy Giliquet» Cerfontaine, cf. aussi 1527 « Maigne Gillicque» DénLens. – Gilkin, Gilqnin. 1290«Gillekinle Nieulare»  Dettes Ypres,   1295  «Gilekins li Candillons» ComptesMons,  14e s. «Gilekin d’Abolen» CensHuy,  1465-66 «Hannekin et Gillekin le Poertre» TailleHoves, 1472 «Jehan Gilkin» DénLaroche, 1486 «Gillo Gillequin» Cerfontaine, 1528 «Gillequin Faveret» Dén-Houffalize, 1538 «Gille Gilquin» CartCouvin. – Forme fém. : 1499 «Catherine le Gilekine» TerrierNaast. Cf. aussi Gillekens. – Gilkinet, w. Djflkinèt (dimin.).   1602-3  «Dieudonné Gil-quinet» TerriersNamur. – Gilias, Gillias. » Gilman, Gilmant, Gilleman. 1292 «Egi­dius dictus Gilleman» Liège, 1351 «Johan Gilleman» FiefsLiège, 1360 «Gilles d’Alloir fils de feu Giles Gilleman (var.: Gilman)» GuillLiège,   1639 «Pierre Gilman» Bourg­Namur, 1676 «la vesve Julien Gilman» Rua-geAth; var. avec évolution an > on: Gilmon. Gilmont. – D’où le thème Gilm- sur lequel paraissent formés: Gilmaire. – Gilmar. 1540 «Bauduin   Gilmar»   Olne  (St-Hadelin). –Gilmet. 14e s. «Gillemet de Loncin» Liège; dimin. : Gillemot.

« Gilnay, w. Djîlnê; Gilniat. 1331 «Hennés fis Gelheneaul» RegLaroche, 1333 «Gileneal fil jadis Gilis de Treit» AnthrLiège, 1342 «Gilons filz Gilleneaul», 1391 «Gilneal li me-nestreit» GuillLiège, 1585 «François Gille-neau» BourgNamur. – Gillon, Gilon, w. Djilon, Jilon (dérivé en -on ou cas régime) 1317 «Johannes Gilhon» Huy. Gillion. – Gillo, Gillot, Gilot, w. Djîlot, w. nara. Djilot: 1355 «Gilot de Hollegnoulle» GuillLiège, 1494 «Gillin Gillo de Bougez» Boninne, 1599 «Jehan (Philippeau dit) Gielot, mercier» BourgDinant. – Gilliot, w. (Fronville) Djiyot (avec mouillement de /). – Gillotay, Gillot-teaux, Giloteau (dimin.). 1289 «Gilotiaus de Reppe» CensNamur, 1304 «Gilhotiaus li bresseres» Huy, 1329 «Gilotias filz Gilet» (BTD26, 235), 1344 «Egidio Gilotial», 1351 «Giloteal fils légitime de Gilet» FiefsLiège, 1449 «Jehenin Gilotiau» AidesNamur, 1561 «Henry Giloteau de Wybren» CoutStavelot, 1625 «Franchois Gelottea (de Momignies)» émigré en Suède. – Gilson, Gielson, w. Djîlson. 1315 «Gillechon» Nivelles, 1316 «Gillechon» Liège. – Gilsoul, w. Djîlsoûl, w. nam. Jîlsoul. 1534 «Gilsoul Lanbault» CartCiney, 1540 «feus Jehan Gilchoulle» CourVedrin, 1602 «Gilsoule Aventure» Huy, 1622 «Dieudonné Gilsoul» BourgNamur. –Gilta; Giltaire. – Giltay, Giltaix, w. Djîltê. ± 1350 «Johannes Gilteaz» Houtain-l’Évê-que, 1514 «Giltea le moysne», 1524 «Jehan Gilteal de Horion», 1605 «Jean Gilteau» Guill­Liège.

•  Autres dérivés: 1402 «Egidius dictus Giel-chineal» Branchon. – 14e s. «Gileton de Foui» Namur. – 1315 «Egidio dicto Gilemea de Ferme» Liège. – 1494 «Collin Gilliane» Bo­ninne. – 1317 «Egidius Gilloses» GuillLiège.

–  1314 «Egidio Gilotin de Barsines»; 1633 «Abraham Gillotin» émigré en Suède. – 1345 «Egidii Giloie» Liège [mais  1261  «Gisel-bertus  dictus   Ghiloi»   (flam.)].   –   1342 «Gilhwaurt de pont» Melen.

 

JG

Gil(l)ardin

Gillardot: Patr. Afl. van Gillard.

 

FD

Gil(l)oteau(x)

-taux, -tay, Gilt(i)a, Giltay, -taix, -tais, -tait, -té, -te: Patr. Dim. op -el/-eau, LU -ay, N -ia, van Gillot. 1329 Gilotias filz Gilet, Luik (RENARD 235); 1336 Egidio Gilotini = 1336 Giloteal Gilotin, Luik (AVB); 1409 Gille dit Gilotea de Fizenne (BODY); 1770 F. J. Giltey, Luxemburg-Bg. (PDB).

 

FD

Gil(le)kens

Gûllekes, Gilkin(et), Ciltjes, Gielkens, Geelkens, Gilkain, -quain, -quin(t): Patr. Dim. van Gillis. 1395 Gillekin Galle, Ip. (BEELE); 146 e. Gille dit Gilkin de Sparmont, Luik (BODY); 1398 Gillequin Everart, Gillien Evraert, Dadizele (DEBR. 1970); 1421 Willem Gielkens; 1459 Art Gilkens, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Gilabe(r)t

zie Gilbert.

 

FD

Gilaer

Gilar(d), zie Gillaert.

 

FD

Gilain

zie Gislain.

 

FD

Gilardin

Zie Gillardin.

 

FD

Gilaude

zie Claude.

 

FD

Gilb-

Thème genn. gisil- > gil- (ou geld-, gild-) + second élément avec b- à l’initiale (bald-, berht-, ..,).

m Gilbert, Gillebert, Gylbert. 994 «Gel-bertus» Tournai, 1215-45 «Gilbert dit Gillebin Ferceon» ÉchHuy, 1345 «Gilbertus dictus Gilebon de Vivegnis» FiefsLiège. – Cf. aussi Glibert.

Avec autres suffixes ou composés : Gilbart, w. Djîlbâr. 1321 « Gillebardo de Ponte » Liège, 1598 «Hubert Gilbart» BourgNamur, 1624 «Gilbar Renaît» Doische; var. Gelbart. 1426 «Martin Gelbart» TailleSoignies. – Gilbeau. 1499 «Thomas Gilbau» BourgNamur. –Gilboux. Cf. aussi Gib- pour Giblet. – Gil-jean, Gilgean. Nom composé: Gille Jean.

 

JG

Gilbart

zie Gilbert.

 

FD

Gilbau

Gilbeau, Gilbout, Gilbou(x), Gilbos: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN gisil-balth ‘gijzelaar-moedig’: Gislebaldus (MORLETI). 146 e. Gilbaud de Mellet, Luik (BODY); 1409 Jehan Gillebau, Bergen (CSWIII); 1438 Guillaume Gillebaut, Laon (MORLET); 1514 Jehan Gilbois van Tyel = 1510-19 Jehan Gilbos = Gilleboz = Giellebois van Weys, Lv. (CALUW. 2000). – 2. Spellingvar. van Guilbaud.

 

FD

Gilbergen, van

Gilberg: PlN Gilbergen in Hoeleden (VB). 1340 Gerardi de Ghelberghe, Hoeleden (C.BAERT).

 

FD

Gilbert

Gilberg, Ghilbert, Gilberti, -to, -tz, Gylbert, Guil(le)bert, Gillebe(e)rt, Gilabe(r)t, Gilibert(i), -to, Ghijllebert, Ghyllebert, Gillebertus, Ghilleb(a)ert, G(u)ilbart, Gelbard, -bart, -ber(t), Gilbert, Glebert: Patr. Rom. vormen van de Germ. VN Gijzelbrecht. Zie Gyselbrecht. Gilebertus = Giselbertus (Dip.). 1326 Jehan Ghillebert, Atrecht (NCJ); 1378 Ghilbeert Rebbe, Ip. (BEELE); 1602 Jacques Glibert, Glabbais (ICC II). Zie ook Guilbart.

 

FD

Gilbert

NF caractéristique du Brabant wallon, dont l’épicentre au 17e s. est la région de Mousty, Plancenoit, Braine-l’Alleud (Genea­Net). On a longtemps hésité entre une var. de Gilbert (fréquent dans la même région), avec metathèse gilb- > glib- antérieure au passage w. g;- > djï-, et une metathèse de Guilbert (qui n’y est pas fréquent du tout), éventuellement avec contamination entre les deux noms [JMP]. Le NF résulte en fait de l’aphérèse de *Englibert, var. w. d’Englebert, cf. 1729 «Englibert de Chaltin» ObAndenne (Englibert est également attesté à Jodoigne-Souveraine en 1776 et subsistait encore à Paris vers 1900).

 

JG

Gilbin

Patr. Vleivorm van VN Gilbert. 1394 Gilbijn van Lymelette, Lv. (HB 550).

 

FD

Gilbos

Gilbout, Gilbou(x), zie Gilbau.

 

FD

Gilcart

zie Gilquart.

 

FD

GILD

Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Paraît être une forme dérivée de GIL (Gilod). Comme dans toutes les racines se ter­minant par d, cette dernière consomme est parfois tombée (V. GIL) ou s’est muée en c(k) ou (t)z. N06 126.

A. Formes Gild, Geld. G.-hard: Gilta, Gylda. G.-hari : Gelders.

179

G.-wald : Gilt-, Gilot- -aux, -aix, -ay.

B.  Forme Gik : Gilcart.

C.  Forme Gilz. G.-etto • Gillisquet. G.-wulf : Gilsoul.

 

EV

Gildemeester

BerN. Hoofd, deken van een gild of broederschap. 1297 Thidericus Gildemêster, Rostock(NN).

 

FD

Gildemyn

zie Willemijns.

 

FD

Gilden

Patr. Var. van Gillen.

 

FD

Gilée

zie Gillet.

 

FD

Gileen

zie Gislain.

 

FD

Gilen(s)

zie Gillyns.

 

FD

Giles(sen)

zie Gillis.

 

FD

Gilgean

zie Giljean.

 

FD

Gilgemijn

-m(e)yn, zie Willemijns.

 

FD

Giliade

zie Gilliad.

 

FD

Giliams

zie Williaume.

 

FD

Gilian(t)

zie Gillan(t).

 

FD

Giliard

zie Gillaert.

 

FD

Gilias

zie Gilliad.

 

FD

Gilibert(i)

-o, zie Gilbert.

 

FD

Gilin

zie Gillyns.

 

FD

Gilio(li)

-iotta, zie Gigli(a).

 

FD

Gilis

Gillis, w. nam. Djilis’, Gilisse, w. (Pie-train) Djélis ‘, w. (Liège) Djilis (Djîlis ‘dans le DL), Gielis. ±1350 «Egidius dictus Gilis» Omal (cette forme flamande était donc en usage en Wallonie), 1380 «Gilis Douwerke d’Heure le Tiexhe» GuillLiège, 1479-80 «Gilis de Saint Tron» TerreJauche, 1557 «Franchois Gillis», 1571 «Maroie Gilis» BourgNamur. -À noter qu’au pays de Hervé (ainsi à Melen), certains de ces NF se prononcent Guilis’, et que les archives du pays de Hervé les attestent sous des graphies qui visent à noter cette prononciation (« Guilis, °Ghilis), preuve de l’origine germ. du nom dans cette région. De

même les graphies °Gui, °Ghi-: 29.1.1681 «Alexandre Guilis», 5.5.1683 «Léonard Gui-lis» [JL, NFw].

Génitif néerl. : Gilissen, Gillessen, Gillis-sen, Gielissen, Gelissen. – Gilisquet (dimin.).

 

JG

Gilis(sen)

Gilis(en), zie Gillis.

 

FD

Gilisquet

Gilliquet: Rom. dim. van Gilles/Egidius.

 

FD

Gilit

zie Guillette.

 

FD

Giljams(e)

zie Williaume.

 

FD

Giljean

Gilgean, Gilyan: Patr. Dubbele VN Gil(les) + Jean. Vgl. Gillisjans.

 

FD

Gilka

zie Gilquart.

 

FD

Gilkens

Gilkin(et), Gilkain, zie Gillekcns.

 

FD

Gill

zie Gillis.

 

FD

Gillabel

Patr. < Gilabert = Gilbert.

 

FD

Gillade

zie Gilliad.

 

FD

Gillaert

-aer(ts), -ard, -art, Gil(l)iard, Gilliart, Gilliaert(s), Gilar(d), Gilaer, Gylaer(s): i. Fatr. Afl. van Gillis/Egidius. 1250 Gillar ou Gillon délie Changes = Gille dit Gilart des Canges; Gille Gilhar, Luik (BODY); 1288 Johan Gilhar, Luik (SLLII); 1373 Gillaert Cosin, Ktr. V f° 25); 1449 Gielijs Gielaert, Mb. (A.BAERT). – 2. Patr. Rom. vorm van Germ. VN gisil-hard: Gis(i)lardus (MORLETI).

 

FD

Gillan(t)

Gillent, Gilian(t): Patr. < Lat. Gislanus (MORLETI), latinisering van een Germ. gisil-naam. Of var. (met ander suffix) van Gillard: 1275 Colart Ghillant = Colars Ghillars, Isières (VR isov »).

 

FD

Gillas

zie Gilliad.

 

FD

Gillau(x)

-eau(x), -i(e)aux, Gelai, -ay, Gelhay, -é: Patr. Dim. van VN Gilles/Egide. 1384 Jehan Gilaut, Laon (MORLET).

 

FD

Gille

Gillé, zie Gille(s), Gillet.

 

FD

Gillebeert

Gillebert(us), zie Gilbert.

 

FD

Gillegot

Wsch. grafie voor Gilliot.

 

FD

Gilleir

Patr. Afl. van VN Gilles. Vgl. W. Giltaire naast Giltay

(HERB-).

 

FD

Gillekens

Gielkens. Forme néerl. de Gillekin, Gilkin, cf. v° Gil-.

 

JG

Gilleman(s)

Gielemans, Gilmans, -man(d), -mant, Gielman(s), Chilman, Gillmann: Patr. Afl. van VN Gillis. 1276 Gilmanni Staf, Ip. (BEELE); 1292 Egidius dictus Gilleman, Luik (SLL II); 1327 Gilles dit Gilemans, Luik (ISP); 1447 Gieleman van Berckelaer = 1453 Gielys/Gilleman van Berkelaer, Aarts. (ROEL. 1951,13).

 

FD

Gillemon

Gilmont, -mond, Willemoens, -moons, Vilmon, Wilmont: 1. Patr. Guillemon/Willemon, vleivorm van Guillaume/Willaume, Fr./Pic. vorm van Germ. VN Willem. 1550 Petrus filius Thome Willemoens, Meerhout (MULIV).

 

FD

Gillemot

zie Willemot.

 

FD

Gillemyn

Ghillemyn, zieWillemijns.

 

FD

Gillen(s)

zie Gillyns.

 

FD

Gillent

zie Gillan(t).

 

FD

Giller

zie Gillier.

 

FD

Gilleron

-an, Gillieron, Gilron, Gillerot, -oy, Gelleroy: Patr. Vleivormen van Gillis of Gillier.

 

FD

Gilleron

Gilron. Doubel dérivé de Gille?

 

JG

Gillerot

Double dérivé de Gille?

 

JG

Gilleroy

cf. Gelleroy.

 

JG

Gilleroy

zie Gelleroy, Gilleron.

 

FD

Gilles(s)(en)

zie Gillis.

 

FD

Gillesjans

zie Gillisjans.

 

FD

Gillet

cf. Gil-, Gill-.

 

JG

Gillet(te)

zie Gillet.

 

FD

Gillewy

-wie, zie Guilluy.

 

FD

Gilleyns

zie Geleyn.

 

FD

Gilli

Gilly, Geli, Gel(l)y, Jul(l)y: 1. Patr. Rom. var. van Gidi, Giry < Egidius. Zie Gillis. – 2. Var. van Gillier (o.m. LU W.). – 3. PlN Gilly (H).

 

FD

Gilli(e)aux

zie Gillaux.

 

FD

Gilli(h)et

zie Gillet.

 

FD

Gilliad

Giliade, Gillade, Gill(i)as, Gilias: Patr. Gillat, vleivorm van VN Gilles. Ook wel W. var. van Gillard.

 

FD

Gilliaert(s)

-iard, -iart, zie Gillaert.

 

FD

Gilliam(s)

zie Williaume.

 

FD

Gilliams

Forme néerl. (au génitif) de Guillia(u)-me.

 

JG

Gilliard

cf. Gil-, Gill-.

 

JG

Gillie(r)

-iers, Giller: Patr. Rom. vorm van Germ. VN gisil-hari ‘gijzel-leger’: Gisleharius, Gislarius (MORLET I). 1294 Giliers de Fédères, Fraire (CRN); 1360 Egidius Gilarius, Luik (SLL IV); 1404 Willaume Gillier, Laon (MORLET).

 

FD

Gillieron

zie Gilleron.

 

FD

Gillies

zie Gillis.

 

FD

Gilliland

Ierse FN (Oost-Ulster) van Schotse oorsprong Mac Gilliland < Mac Giolla Fhaolâin (MacLysaght).

 

FD

Gillin

zie Gislain, Gillijns.

 

FD

Gillio(e)n

zie Gillon.

 

FD

Gilliot

Gillio(dts), zie Gillot.

 

FD

Gilliquet

zie Gilisquet.

 

FD

Gillis

Gielis, Gilis(se), Gillies, Gilys, Guilis, -iz, Gelis(e), Cyles, Gijles, Gille(s), Cillés, Degilles, Giles, Gil(l), G(h)ils, Gel, Giele(s), Ciels, Gil(l)is(s)en, Gilisse, Cielisse(n), Ghilissen, Cilessen, Gilles(s)en, Guil(l)issen, Ceelissen, Gelis(s)en, de Celissen, Jilesen, Gillet, Gilet(te), Gillé, -ez, Gilli(h)et, Gilée, Gelé(e), Gelée, Gellée, Gellee: Patr. Dim. van VN Gilles. 1306 Gilles Darras = 1307 Gillet Darras, Ip. (BEELE).

 

FD

Gillis

Gillissen, cf. Gilis.

 

JG

Gillisjans

Gillesjans: Patr. Dubbele VN Gillis + Jan. Vgl. Gilgean. 1350-95 Gielis Jans (vader van) 1404 Jan Gielis Jans=Joh. Egidii Jans, Essene (Ascanitn1982,33-4°> 120-5). Zie ook VS1997,429-434.

 

FD

Gillon

cf. Gil-, Gill-.

 

JG

Gillon

Gi(e)lon, Jilon, Gillion, Gel(l)on, Geloen: Patr. Vleivorm van VN Gilles = Egidius. 1275 Gillon do Bruec = Gilles do Bruec, Oud. (VR tv°); ± 1300 Egidii de Bouke = 1310 Gillion dele Bouke, Rollegem; 1310 Johanne Gilyon (DEBR. 1971); 1365 Gilion Couvet = 1368 Gillis Couvet, Marke (DEBR. 1970).

 

FD

Gillopé

zie Gilops.

 

FD

Gillot

Gilot, Gillo(ots), -odts, -otin, Gilliot, -io(dts), Gelo(t): Patr. Dim. van VN Gilles/Egidius. 1281 Willikinum filium Gilioti; 1305 Gillo(e)t Darras = 1306 Gilles Darras, Ip. (BEELE); 1312 Egidii dicti Gilotin de Oyre (AVB); 1317 Gille dit Gilot, Luik (BODY); 1382 Gillis Gilloots, Moen (DEBR. 1970); 1387 Magriet Gillots = Margriet Gelots, Bs. (OSTYN).

 

FD

Gilluwe(n), van

zie van Geluwe.

 

FD

Gilly

Nom d’origine: Gilly (Ht).

 

JG

Gilly

Zie Gilli.

 

FD

Gillyns

-ijns, Gil(l)in, Gillen(s), G(h)i(e)len(s), Guillen: Patr. Vleivormen van VN Gillis. 1347 Gielen van der Balct = 1383 Gielijso = 1361 Egidius van der Balcht, Tn. (C.BAERT); 1372 Gerardi Giellen, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Gilmaire

Gilmère: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN gisil-mêr’gijzel-beroemd’: Gislemarus (MORLET I). 2. Spelling voor Guilmaire, Pic. voor Germ. VN Wilmar. 1326 Jan Wilgemeir, Ip. (BEELE).

 

FD

Gilman(d)

Gilmans, Gilmant, zie Gillemans.

 

FD

Gilmard

Gilmar(t), zie Wilmart.

 

FD

Gilmet

-mez, -me, zie Willement.

 

FD

Gilmin

zie Willemijns.

 

FD

Gilmond

Gilmont, zie Gillemon.

 

FD

Gilnay

Gilnaits, Gilniat: Patr. Vleivorm van Gilles. 1342 Gilons filz Gilleneaul, Luik (HERB.).

 

FD

Gilon

-ot, zie Gillon, -ot.

 

FD

Gilops

Gillopé: Verhaspeling van Gilots, Gillotet?

 

FD

Giloteau(x)

-taux, -tay, zie Gilloteaux.

 

FD

Gilquain

-quin(t), zie Gillekens.

 

FD

Gilquart

Gilcart, Gilka: Patr. Afl. van Gillis of Gilbert. 1396 Gillis Gillekaerts, Kwaremont (DE B.); 1429 Gillecaert, Ronse (LENOIR).

 

FD

Gilron

cf. Gilleron.

 

JG

Gilron

zie Gilleron.

 

FD

Gils

Var. de Gillis.

 

JG

Gils

zie Gillis.

 

FD

Gilse, van

van Gils(en), van Gilst, van Giels: PlN Gilze (NB). 1320 Heinen van Ghilse, Mech. (HB 665); 1340 Henricus de Ghilse, Tnh. (VERB.).

 

FD

Gilsemans

Ghilsmans: Afl. van Van Gilse.

 

FD

Gilson

Gielson, Gilson(n)et, Julson(n)et: Patr. Gilleçon, vleivorm op -eçon van VN Gilles. 1369 Lambrechts Gilsons, Mech. (V.ING.); 1374 Giltsoen van Gete = Giles…de Jace (IAB 30).

 

FD

Gilson

Giltay, etc., cf. Gil-, Gill-.

 

JG

Gilsoul

Gilsourt: Patr. W. vleivorm op -eçoul van Gilles. 1641 Conrardus Gilsoul, Perwez (MUL V).

 

FD

Gilst, van

zie van Gilse.

 

FD

Gilt-

-a, -aix, -ay.  1. Proven. Giltay (Dép. Engis). — 2. V. GILD.

 

EV

Giltay

-ais, -ait, -aix, -é, -(i)a, zie Gilloteaux.

 

FD

Giltjes

zie Gillekens.

 

FD

Gilve, van

van Gilwe(n), zie van Geluwe.

 

FD

Gilveste

zie Silvester.

 

FD

Gilyan

Zie Giljean.

 

FD

Gilys

zie Gillis.

 

FD

Gim-

-bel, -pel. V. WID (Win).

 

EV

Gimbrere

De familie Gimbrère kwam uit Bordeaux via Antwerpen naar Nederland (med. K. Mars, Den Bosch). Wsch. de Fr. FN en PlN Gimbrède (Gers).

 

FD

Gimenez

-inez, zie Jimenez.

 

FD

Gimenne

-in(n)e, zie Gemin(e).

 

FD

Giminne

cf. Gemenne, -ine.

 

JG

Gimmenich

PlN Gemmenich (LU).

 

FD

Gimpel

Guempel: 1. Patr. D. VN Gimpold. – 2. BN D. Gimpel: goudvink, bloedvink; (overdr.) onnozele hals, sufferd (BRECH.).

 

FD

Gimst, van

zie van Gemst.

 

FD

Gin-

-ion, -is, -oux, -vert. V. WID (Win).

 

EV

Ginchon

zie Guinchon.

 

FD

Ginckel, van

Ginckels, zie van Ginkel.

 

FD

Ginder, van

zie van Genderen.

 

FD

Ginderachter, van

Naar de woonplaats ginder achter (een weg, een waterloop). 1389 Jan van Ghinderachter, Kobbegem; 1392 Gillys van Ghinderachtere, Bollebeek (LIND. 1947″, 219; ESBr. 1933,297-314; 1933-34.262-3).

 

FD

Ginderboven, van

Naar de woonplaats ginder boven, daar boven, op een hoogte. 1299 Godevert die men heet Ginderboven, Erps (CG); 1355 Jan van Ghinderboven, Dend. (CLMII).

 

FD

Ginderbuyten, van

Naar de woonplaats ginder buiten de dorpskom. PlN o.m. in Mol (A). 1339 Otto van Ghinderbuten, Merchtem (LIND. 1947″, 222).

 

FD

Ginderdeuren, van

van Geenderdeure: PlN Ginderdeure in Erembodegem (OV), Ginderdoor (NB): ginder door. 1369 Pétri van Ghenderdore, Zwijveke (AZT); 1422 Margareta vander Beken dicta van Ghinderdore, Bs. (OSTYN).

 

FD

Ginderen, van

zie Genderen.

 

FD

Ginderhuisen, van

-huysen, van Geenderhuysen, -huijsen, -huyzen: Naar de woonplaats in gene, gindse huizen. Of ontrond uit PlN Gundernhausen (HS), Gundenhausen (BW).

 

FD

Ginderneder, van

Naar de woonplaats ginder beneden, in de laagte; b.v. PlN in Hofstade. 146 e. Heinricus de Ghindernedere, Wichelen (LIND. 1947″) 22z); 1409 Jan van Ghinderneder, Mech. (HB 688).

 

FD

Ginderom, van

Naar de woonplaats om de hoek, achter de bocht. 1344 Hof van Ghinderomme, Erembodegem; 1396 Jan van Ghinderomme, Oudegem (DE B.); 1348 Ada van Ghinderomme, Bekkerzeel (LIND. 1947″, 221).

 

FD

Ginderover, van

Naar de woonplaats ginder aan de overkant. Ook PlN Ginderover (NB). 1351 Jan van Ghinderhover; 1395 Robrecht van Ghinderover, Denderbelle (LIND. 1947″, 222).

 

FD

Gindertael(en), van

van Geendertaelen, van Gindertaele, Gintertaelle: Naar de woonplaats ginder te dale, in het dal, in de diepte. 1389 Heinric van Ghindertale, Vilvoorde (LIND. 1947″, 222).

 

FD

Gindr-

cf. Gendr-.

 

JG

Gindraux

-at, -oz, zie Gendreau.

 

FD

Gindraux

V. Gendre.

 

EV

Ginee

Zie Jeannet.

 

FD

Ginestet

zie Dugenest, de Genestet.

 

FD

Ginevro

zie Genevrois.

 

FD

Gingelen, van

PlN Gingelom (L). 1146 Gozelo de Gingeleym, L (LO); 1364 Wouter van Ghingeleem, Lv. (IVL).

 

FD

Gingoux

cf. Gengoux.

 

JG

Gingoux

-out, zie Gangolf.

 

FD

Ginhoven, van

1. PlN in Baarle-Hertog, Merksplas, Wuustwezel (HELSEN 1978). – 2. Var. van Van Geenhoven.

 

FD

Ginion

Cf. 1781 «fond dit Gignon», topon. à Louveigné; cf. Genion, v° Gen(n)-.

 

JG

Ginion

ziejeannot.

 

FD

Ginis

cf. Geenis.

 

JG

Ginis

zie Geenis.

 

FD

Gink, van

zie van Genk.

 

FD

Ginkel, van

van Ginckel, Gin(c)kels: PlN Ginkel (G). 1476 Jacop van Ghinkele, G-Bg.(PARM.).

 

FD

Ginneberge

1. Metr. Germ. VN Ginbergia (MORLET I). – 2. PlN. Zie Van Geenberghe.

 

FD

Ginneken, van

van Genneken: PlN Ginneken (NB). 1276 Jan van Gincke, Ginneken (V.LOON 101).

 

FD

Ginot

Zie jeannot.

 

FD

Ginoux

zie Genoux.

 

FD

Gins

zie Geene.

 

FD

Gins-

Ginz- -b(o)urg. Proven. ,,Château du sieur Gui(do)n » ou ,,des

genêts ».

 

EV

Ginsbach

PlN Günsbach in de Elzas.

 

FD

Ginsbergen, van

zie (van) Geesberghen.

 

FD

Ginsburg(h)

-bourg, zie Gunzburg.

 

FD

Ginst

,,Lieu parsemé de genêts ». Proven. Synon. : VAN der Ghinst, Giot. V. WID (Wi).

 

EV

Ginste, van de(r)

van de(r) Ghinst(e), van derGinst, Verginst, van de Gienste, van Deginste, van der G(h)eynst, -Gheijnst, Verg(h)eynst, van de Ghens, de G(h)enst, de Geynst, de G(h)yns(t), de Gijns(t): PlN (in Bellegem) Ginst: brem < Ofr. geneste, Fr. genêt, Lat. genesta. 1263 E[ustachius] de Ghenste (had een leen) Ghenste, Bellegem (VS 2003,136). 1382 tgoed ten Gheenste, Bellegem; 1346 Willems van den Gheenste huus, Ktr.; 1398 Wauter van den Gheinste, Rollegem (DEBR. 1971,1970). -Lit.: F. DEBRABANDERE, Defamilienaam Vande(r)g(h)inste. LG1980,429-431.

 

FD

Gintelenberg

Gintelenberg komt in 1900 in ‘s-Hertogenbosch voor, waar ook: 1882 van Guntlisbergen, 1890 Guntlisberger; 1832 Guntelingsbergen, Heeswijk (PDB). D. FN Gunt­lisbergen, -er < PlN Guntlisberg bij Zurich (CH).

 

FD

Ginteren, van

zie van Genderen.

 

FD

Gintertaele, (van)

zie van Gindertael(en).

 

FD

Gints

Gintz, zie Geene.

 

FD

Ginzbourg

zie Gunzburg(er).

 

FD

Gion

zie Guido(n).

 

FD

Giondelaers

Door diss. < Mnl. grondenaer: grondeigenaar. Vgl. D. Grundherr. 1391 Heinr. Grandler, Hausbesitzer zu Rottweil (BRECH.).

 

FD

Giordan(o)

-i(no): Patr. It. vorm van VN Jordanus. Ziejordaens.

 

FD

Giorgi(o)

zie George(s).

 

FD

Giot

cf. Gi-.

 

JG

Giot(s)

Gios, zie Wydoodt.

 

FD

Gioudemans

zie Goemans.

 

FD

Giovan(n)i

-elli, -etti, -ini: Patr. It. vorm en afl. van HNJohannes.

 

FD

Giphart

zie Gebhard.

 

FD

Gips

zie Gypen(s).

 

FD

Gir-

-ard, -ardin, -ardot, -aud(on), -ault,   -bal,   -boux,   -et,  

-od.   V. WARD (Wari).

 

EV

Gir-

cf. Ger-.

 

JG

Girain

zie Gerin.

 

FD

Girait

zie Géraud.

 

FD

Giraldo

-i, Ghiraldo, Ziraldo, Ziroldo: Patr. It. vorm van de Germ. VN Geroud. Zie Géraud. 1623 Ger. Giraldi, Venetië’-Aw. (AP).

 

FD

Girard, (de)

Giraerts, Jirard, Girardi(ni), -o, Girardin, -eau, -on, -ot: Patr. Fr. vorm en afl. van de Germ. VN Gérard. 1317 Gerar fil Girardin, Luik (RENARD).

 

FD

Giraud(on)

-ault, -audeau, -audier, zie Géraud.

 

FD

Girb-

cf. Gerb-.

 

JG

Girboux

zie Gerbaud.

 

FD

Girckens

zie Geerkens.

 

FD

Gircour

PlN Gircourt (Vosges) of Gercourt (Meuse).

 

FD

Gireaudot

zie Géraud.

 

FD

Girens

zie Geerens.

 

FD

Girés

zie Girresch.

 

FD

Giret

zie Gérez.

 

FD

Girin

zie Gerin.

 

FD

Girits

zie Gerits.

 

FD

Girkes

zie Geerkens.

 

FD

Girlot

Patr. Dim. van Germ. ger-naam.

 

FD

Girmes

D. dial. var. van Kirmes: ker(k)mis.

 

FD

Girod(et)

Girodo, zie Géraud.

 

FD

Girodroux

Wsch. < Giraudeau.

 

FD

Giron

-ont, zie Geron.

 

FD

Girondal

-eau, -in, -on: 1. Afl. van Zuidfr. gironde: zwaluw (DNF). – 2. Var. van Giraudeau, -on, met epenthetische n.

 

FD

Girondal

V. Gérondal.

 

EV

Girondin

Proven.    ,,De   Gironde » (Anc. Province fr.).

 

EV

Girot

1. Patr. Dim. van Germ. ger-naam, zoals Gérard. – 2. Grafie voor Giraud.

 

FD

Giroud

-oux, -oul(le), Géroux: Patr. Rom. vorm van Geerolf.

 

FD

Giroul

Giroulle. 1331 « Geroule » RegLaroche ; probabl. forme romane de l’anthrop. germ. gair-wulf > lat. Gerolfus [FD] ; cf. Giroud, -oux, v° Ger-.

 

JG

Girousse

zie Guerrouche.

 

FD

Girresch

Gir(r)ès: D. BN Girsch < Mhd. girisch: gierig, hebzuchtig.

 

FD

Girretz

zie Gerits.

 

FD

Girs(t)

zie Geerts.

 

FD

Girten

zie Geerdens.

 

FD

Giry

cf. Géry.

 

JG

Giry

zie Géry.

 

FD

Gis

Zie Gijs.

 

FD

Gis-   

-bran(d),  -gand.  V. WID (Wiz).

 

EV

Gis-

cf. Ghis-.

 

JG

Gisbergen, van

zie van Geesbergen.

 

FD

Gisbert(s)

-ers, -ertz, zie Gyselbrecht.

 

FD

Gisbierre

Guisbier(s): Patr. Pic. vorm voor Gisbert (vgl. Ghisbain). Zie Gyselbrecht.

 

FD

Gisbran(d)

Gisbrant: Patr. Germ. VN gîs-brand ‘pijl-zwaard’: Giseprandus (MORLETI).

 

FD

Gisbrand

Gisbrant. 1417 «Jakeme Gibrant le père» PolyptAth; du thème G(h)is- avec brand-comme second élément.

 

JG

Giselet

Patr. Rom. dim. van Germ. VN Gijzelbrecht/Giselbertus.

 

FD

Giseme, (de)

zie De Gersem.

 

FD

Gisen

Zie Gijsen(s).

 

FD

Gisgand

cf. Guisgand.

 

JG

Gisgand

Guisgand, Ghisgand, Gigant(e), Ghiga, Cigas(e), Giegas, Gieghase, Gygax: Ofr. gigant, Fr. géant: reus. Vgl. (de) Reuse, de Reese. 156 e. Jehan le Gigat=Jehan le Gygant, Corbais (HERB.).

 

FD

GISIL

,,Flèche ». Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Pourrait être aussi une forme dérivée de GID. Contractée, a pu se confondre avec GIL (Gi[si]l). V. GIL.

I.  N. simples.

Geyssel-, Gh(y)sel- -s, -en, -inck, -ings, -ynck. G(h)isl-, Gusl- -(a)in.

II.  N. composés. G.-hari : Gisselaire.

 

EV

Giskes

Giskin, zie Gijskens.

 

FD

Gislain

Guisl(a)in, Guisel(a)in, Guisoland, Gislen, Ghis(se)lain, Ghiselin, Gissalin, Gesl(a)in, Gislini, Ghisleni, Jeslein, Ghil(l)ain, Gill(a)in, Gillaint, Gilain, Gylain, Guil(l)(a)in, Ghilin, Gelain, Gileen: 1. Patr. Rom. vorm van Lat. VN Gislenus, latinisering van Germ. gisil-naam, zoals Gijzelbrecht. 1340 Petrus Gilain, d’Etréaupont (MORLET); 1387 Pierre Guillain (MARCHAL); 1461 Piérart Guiselin, Dk. (TTT). – 2. Sommige vormen kunnen Rom. grafieën zijn van Gyselen (Mnl. Giselin), andere evtl. vleivormen van Giles. – 3. Guil(l)(a)in en homoniemen kunnen ook vleivormen zijn van Guillaume. Vgl. Willens, Guillin.

Gisquet: Patr. Dim. van Gijs, Gijzelbrecht. 1607 Jean Gisket; 1645 Jean Gisquet, Namen (RBN).

 

FD

Gislain

V. GISIL.

 

EV

Gisquière

cf. Ghesquière.

 

JG

Gisquière

V. Ghesquière.

 

EV

Gisquière

zie Gaquier(r)e.

 

FD

Gissalin

Var. de Gislain, etc.

 

JG

Gissalin

zie Gislain.

 

FD

Gisselaire

-eire, zie Gyselaers.

 

FD

Gisselaire

V. GISIL.

 

EV

Gissens

zie Geersens.

 

FD

Gisset

cf. Guisset.

 

JG

Gisset

zie Guisez.

 

FD

Gistel,van

PlN Gistel (WV). 1129 Christian! de Gistela, Oudenburg; 1285 Roeger van Ghistele (DFW).

 

FD

Gistela(e)re, de

Afkomstig van Gistel (WV). 1280 Johannes Gistellare, Ip. (BELLE).

 

FD

Gistelinck

cf. Geerstelynck.

 

JG

Gistelinck

-ynck, zie Geerstelynck.

 

FD

Gistelman

Afl. van Van Gistel.

 

FD

Gistman

BerN van de gistbereider of-verkoper.

 

FD

Gisz

zie Gijs.

 

FD

Git-

-s, -tens. V. WID.

 

EV

Git(t)ler

D. ontronde vorm van Güttler. Metr. Afl. van VN Gütel: Goedele. 1389 Gregor Guteler, Gorlitz (DN).

 

FD

Gits

w. (Piétrain) Guets. Nom d’origine: Gits (FlOcc), ou l’anthrop. germ. que représente ce topon.: génitif en -s ou hypocor. en -iso? Toutefois le NF apparaît en Wallonie, cf. 1631 «le jardin Gits» Fronville.

 

JG

Gits, (van)

Gidts: 1. PlN Gits (WV). 1306 Clais van Ghits(DFIV).-2. Zie Giedts.

 

FD

Gitsels

Wellicht < Gijssels.

 

FD

Gittenaer

Gietenaar < PlN Gieten (D)?

 

FD

Gittens

Patr. Vleivorm van Germ. VN Giddo, bakervorm van Gidbertus (MORLET I). Vgl. Giedts.

 

FD

Giudici

It. BerN Giudice: wetheer, rechter; vgl. Schepens. Giuliano, -i, -a: Patr/Metr. It. vormen van Lat. HN Julianus/-a.

 

FD

Giulliams

zie Williaume.

 

FD

Giunta

-ti: It. < Bonag(g)iunta, buona aggiunta: goede aanwinst. BN voor een gewenst kind.

 

FD

Giusto

Giust(i): Patr. It. vormen van Lat. HN Justus. 1703 J.B. Giusti, Lucca-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Giv-

-ae, -el, -ron. V. WEFA.

 

EV

Givard

-art, zie Gevaert.

 

FD

Giveron

zie Givron.

 

FD

Givert

Giviar: Patr. Wsch. van een Germ. geb-naam. Vgl. Giverius (MORLETI).

 

FD

Givert

NF attesté dans la région de Harchies et Quaregnon depuis 1660 (GeneaNet); nom issu p.-ê. de Giverius, anthrop. germ. (Morlet NP Gaule I, 108).

 

JG

Givet

Nom d’origine: Givet (Ardennes).

 

JG

Givet

PlN (Ard.).

 

FD

Givord

-ort, zie Gevaert.

 

FD

Givort

Givord. NF importé de l’Ain ou de l’Isère, où il est attesté depuis le 16e s. (Genea-Net); nom d’origine: Givors (Rhône).

 

JG

Givron

Nom d’origine: Givron (Ardennes), d’un thème fréquent en toponymie wallonne; le fr. dial. givron ‘givre’ est peu probable, fr. givre n’étant attesté (comme hapax) qu’au 15e s.; de même w. (Huy) djivron ‘purin’.

 

JG

Givron(t)

Giveron: PlN Givron (Ard.).

 

FD

Givry

PlN (Ard., Marne,…).

 

FD

Gjertsen

zie Geertsen.

 

FD

Gla(u)dy

Patr. Lat. HN Claudius. Zie Claude.

 

FD

Glab

Gelap: Patr. Bakervorm van Germ. VN glad-berht: Glabert (MORLET I)?

 

FD

Glabay

PlN Glabais (WB).

 

FD

Glabbeek, van

van Glabbeeck, (van) Glab(b)eke, van Gelabbeek: PlN Glabbeek (VB), Neer- of Opglabbeek (L). Bij Kiliaan is Glabbeke ook Klabbeek (Clabecq, WB) (CLAES1989). 1294 Heynric sire van Glabbeke, Mtr. (CG); 1368 Stevin van Glabbeke, Ktr. (DEBR. 1972); 1443 Peter van Ghelabbeeck, Zolder (VANB.).

 

FD

Glabots

zie Clabau(d).

 

FD

Glabus

zie Clobus.

 

FD

Glacé

Glasset. Surnom d’homme froid: fr. gla­cé; cf. aussi Glasson, ainsi que 1567 «Henin del Classe» BourgNamur.

 

JG

Glacet

-é, zie Classet.

 

FD

Glachant

Surnom: forme pic. d’anc. fr. glaçant ‘glissant; rusé, trompeur’ FEW 4, 140a.

 

JG

Glachant

W. adaptatie (met hypercorrecte ch) en reïnterpretatie van Claassen; vgl. Claçens.

 

FD

Glachet

zie Classet.

 

FD

Glacz

Glatzel: D. Glatz, BN voor een kaalkop.

 

FD

Glad(e),

zie Claude.

 

FD

Glade

1. Proven. Glad (Précédant un N. de rivière), ,,Clair » ou (Devant un N. de terrain), ,,Uni ». — 2. V. LAD.

 

EV

Glade

cf. Glaude.

 

JG

Gladieux:

Patr. Afl. van VN Gla(u)de = Claude.

 

FD

Gladiné,

Gladine(s), -ez: Patr. Dim. van VN Claude = Claude. Vgl. Glade.

 

FD

Gladon

Patr. Gla(u)don, vleivorm van Claude.

 

FD

Gladsteen

Wellicht reïnterpretatie van Glitzenstein.

 

FD

Glady

cf. Glandy.

 

JG

Glady

zie Glaudy.

 

FD

Gladys(z)

Gladisz: 1. Metr. E. VN Gladys, oorspr. Wels Gwladus, gwl. afgeleid van Claudia (V.D.SCHAAR). – 2. De grafieën op -sz

suggereren veeleer Slavische namen. BRECH. verklaart de FN Gladis, -itz, -i(t)sch < Slav. VN Gladu: 146 e. Joh. dictus Gladiss.

 

FD

Glaenzer

zie Glanzer.

 

FD

Glaes

zie Gerlach.

 

FD

Glaes(e)-

Gless- -ner (Formes allem.). NOB 133.

 

EV

Glaes(e)ner

Glaessner, zie Glesener.

 

FD

Glaeser

zie Glaser.

 

FD

Glaesmakers

zie Glazema(e)kers.

 

FD

Glaessner

cf. Glesener, Glesner.

 

JG

Glaezen

zie Claes.

 

FD

Glaise

Nom d’origine: (La) Gleize (= église).

 

JG

Glaise

zie Delgleize, Claeys.

 

FD

Glaisner

zie Gleissner.

 

FD

Glaisse

zie Claeys.

 

FD

Glandy

NF importé de l’Aveyron, où il bien attesté au 17e s. (GeneaNet).

 

JG

Glandy

Wsch. var. van Glady, met n-epenthesis. Of afl. van gland: eikel?

 

FD

Glane

zie Glanz.

 

FD

Glaneur

1523 «la veuve Bertran Le Glaineur» BourgNamur; nom de métier: fr. glaneur.

 

JG

Glaneur

zie Glin(n)eur.

 

FD

Glansdorff

PlN Glansdorf in Rhauderfehn (NS).

 

FD

Glanz

Glane: D. BN: glanzend, schitterend. 1402 Hans Glantz, Biberach (BRECH.).

 

FD

Glanzer

Glaenzer: D. BN voor iemand die (graag) schittert, glanst. Of BerN voor iemand die voorwerpen poetst, doet glanzen.

 

FD

Glas

,,Verre, Vitre ». Profess. N. de vitrier ou de verrier. Synon. : Glae-zen, Glasema(e)kers.

 

EV

Glas, (van der)

zie Gerlach.

 

FD

Glasema(e)kers

zie Glazema(e)kers.

 

FD

Glaser

Glasser, Glaszer, Glezer: D. BerN van de glazenmaker. 1551 Hans Glaser, Elzas-Aw. (AP). Glasmacher, zie Glazema(e)kers.

 

FD

Glasner

zie Glesener.

 

FD

Glass

Patr. D. vorm voor Nikolaus, zoals Glas, Glaas, Glass, var. van Klas.

 

FD

Glassée

V. LAD (Laz).

 

EV

Glasset

cf. Glacé.

 

JG

Glasset

-ée,-ez, zie Classet.

 

FD

Glasson

1. Patr. Vleivorm van VN Nicolas. Vgl. Glasset. – 2. Dim. van Ofr. glace: ijs, spiegel. BN. 1292 Sainte Glachons = 1316 Sainte Glaçons, Dk. (TdT).

 

FD

Glasson

1226 «Jehans Glaçons» = 1234 «Jehan Glaçon» ChirTournai, 1279-81 «Glaçons» ComptesMons; probabl. anc. fr. glaçon, m. ‘hallecret, écrevisse de fer pour parer un coup’ Gdf 4, 284, surnom de soldat [le sens moderne de ‘personne froide’ FEW 4, 139b serait sur­prenant].

 

JG

Glat(t)

D. BN, wellicht voor een gladde aal.

 

FD

Glatigny

13e s. «Colars de Glatignies» Doc-Lens, 1380 «Johan Renis de Glategni» Rentier-Ramée, 1499 «Hannette de Glatigny» Ter-rierNaast; nom d’origine: 1286 «en Glategni», devenu Glatigny (Bozière, Tournai ancien et moderne, 286) et rue du Glatigny/Glategnies à Tournai [MH]; sinon d’un des noms de communes de France, Glatigny (Oise, Man­che, Seine-et-Oise, etc.) ou de Glategmes à Deux-Acren (Ht).

 

JG

Glatigny

PlN (Oise, Manche, Seine-et-Oise) en in Ransart (H) en Thorembais (WB). 1232 Ernekin de Glateni, Lv.; 1303 Goffart de Glatigny, Malèves (AAV).

 

FD

Glatigny

Proven. 1. Dép. Ransart et Thorembaix – les – Béguines. •— 2. Loc. fr.

 

EV

Glatte

V. Glade.

 

EV

Glatzel

zie Glacz.

 

FD

Glaude

w. (Bastogne) Glôde, Glade. 1528 «Glaude Boechette vesve de Jacquemars Wal-metz » Ladeuze, 1540 « la vesve Glaude Joly » Villers-Pol, 1541 «Glaude Fauvette» Har-chies, 1588 «Glaude d’Ama» CoutStavelot, 1613 «Jaspar Glade» Antheit, 1623 «An-thoine Glaude» émigré en Suède, 1725 «Louis Glaude» Hatrival; var. sonorisée de Claude,

due à la prononciation dialectale du nom (comp. la prononc. de reine-claude}. » Dérivés: 

Glavie. Surnom: anc. fr. glavie ‘glaive’ FEW 4, 144b ou plutôt son corresp. moy. néerl. glavie •pointe de la lance; combattant armé de la lance’. Cf. aussi le suivant.

 

JG

Glaude(n)

zie Claude.

 

FD

Glaudel

zie Claudel.

 

FD

Glaudemans

Gloudemans: Patr. Afl. van Claude = Claude. Vgl. Gelaude.

 

FD

Glaudin

Glauden [mais cf. Glouden]. – Glaudot.

 

JG

Glaudin

Patr. Vleivorm van VN Claude.

 

FD

Glaudo(t)

zie Claudot.

 

FD

Glautier

Pic. clauti, Fr. cloutier: nagelmaker. BerN (HERE.). 1622 le Clautier, Hervé; 1695 Glautier, Ville-Pommeroeul (PDB).

 

FD

Glautier

Var. sonorisée de pic. (Mons) clauti, fr. cloutier ‘fabricant de clous’.

 

JG

Glauw

zie Claude.

 

FD

Glavie

V. Clavier.

 

EV

Glavie(r)

-ieux: Ofr. glavier: zwaardenmaker. BerN.

 

FD

Glavier

Var. à initiale sonorisée du NF Clavier (*glavier au sens de ‘fabricant de glaives’ ne paraît pas attesté).

 

JG

Glazema(e)ker(s)

-mackers, Glasema(e)kers, Glazenmakers, Glaesmakers, Glasmacher: BerN van de glazenmaker. 1354 Janne den

Ghelasemakere van iiij vensteren te makene, Lv. (DE MAN 1949,35); 1422 Willem vanden Gavere dit Glaesmakere, Ktr. (DEBR. 1958); 1536 Jan Gelaesmeickers…een gelaesvinster, Ht. (GESSLER20).

 

FD

Glebert

zie Gilbert.

 

FD

Glecer

Spelling voor D. Glatzer < PlN Glatz in Silezië. 1392 Girgl Glaczer, Bohemen (DN).

 

FD

Gleich(er)

D. Gleich: gelijk, even, passend. Gleis(s)ner, Glaisner: D. BN Mhd. gelîchsenaere: veinzer, huichelaar.

 

FD

Gleize(s)

zie Delgleize.

 

FD

Glémot

Glemot, zie Clémot.

 

FD

Glenet

Cf. 1499 «Jehan Glenette»TerrierNaast; probabl. dimin. de pic. glène ‘poule’, cf. Clin-né et Glineur; sinon var. de *Gelinet, dimin. de Gelin [JH]. – Glenisson. Sans doute du même thème.

 

JG

Glenet

Wellicht < Glinet, Gelinet, dim. van Gelin.

 

FD

Glenisson

Glé-: Patr. Afl. op -eçon van G(e)lin.

 

FD

Glenisson

Gley, Glibert. V. GIL.

 

EV

Glerum

Noorse FN Glaerum, Glerum < PlN Glaerem, Glerem in Surnadal (PDB).

 

FD

Gles(e)ner

Glaessner, Glaes(e)ner, Glasner, Gloesener: D. Bern: glazenier, glazenmaker.

 

FD

Glesener

Glesner, w. (Bastogne) Glêznèr, Glaessner, w. Glesner. Nom de métier: ail. G laser ‘vitrier’.

 

JG

Gleton

1265 «Jehans Gletons» CensNamur; surnom: anc. fr. (Douai) gleton ‘grateron’ (plante) FEW 16, 330b ou bien dérivé du w. glèter ‘baver’ FEW 4, 157a, comp. 1275-76 «Robiers li Gleteus», 1279-80 «Jehans li Gleteus» RegTournai.

 

JG

Gleton

Ofr. gleton: klis, kleefkruid (J.G.).

 

FD

Glezer

zie Glaser.

 

FD

Gli(c)k

zie Gluk.

 

FD

Gli(s)neur

De l’ancien verbe glener, ,,glâner ». N. de glaneur.

 

EV

Glibert

zie Gilbert.

 

FD

Glicens(z)tein

zie Glitzenstein.

 

FD

Glickman

Glicksmann, Gliksman, Glikerman, zie Gluckmann.

 

FD

Gliksberg

Glücksberg, wsch. verward met PlN Glücksburg (SH,NRW).

 

FD

Glime

Nom d’origine: Glimes (BrW); cf. aussi Glume.

 

JG

Glime

Proven. Glimes (Loc.).

 

EV

Glime(s)

de Glimme, zie De Glimes.

 

FD

Glimont

V. GIL.

 

EV

Glin(n)e

cf. Gelinne.

 

JG

Glin(n)eur

Glinoer, Ghilneux, Glaneur: Afl. van Fie. glinne, glène < Lat. gallina: kip, hen. BerN van de kippenkweker, poelier (KCTD 1995,123-5).

 

FD

Gline

Glinne(s): 1. Zie Gelinne. – 2. Var. van Deglin(n)e, zonder vz. Zie De Glimes.

 

FD

Glineur

Ghilneux (par metathèse). NF borainet hennuyer, très probabl. surnom de marchand de volaille: dérivé en -eur < lat. -ator (non attesté en dehors du NP) du type pic. glène, glin.ne ‘geline, poule’ [CH], cf. Glinne [le recours au verbe *g(e)liner, attesté dans les dialectes (surtout d’oc), notamment au sens de

‘faire la cour’n’est pas nécessaire]. — Biblio-gr.: C. Hanton, BTD 67, 123-6, 130-1 [Glirme etGlineur].

 

JG

Glinne

Profess. Gelinne, ,,Poule » (Anc. fr.) N. d’éleveur ou de mar­chand. N° 164.

 

EV

Glise

zie Delgleize.

 

FD

Glissoux

NF attesté par GeneaNet dès le 17e s. à Guignies et Gaurain-Ramecroix (Tournaisis); probabl. surnom (de mineur?) d’après pic. gli-chou ‘surface lisse isolant un bloc de charbon’, glissou ‘fente dans la veine’ ou d’un tenue équivalent FEW 16, 45b.

 

JG

Glissoux

Patr. Rom. vorm van Germ. VN Glissulf, wellicht door metathesis < Gisilwulf: Gislulf, Gislolf (Fm.). 1470 Jan Glissoul, Rijsel (PARM.); 1475 Maigne Glissoul, Dk. (TTT).

 

FD

Glitzenstein

Glicens(z)tein: D. Galitzenstein: zinkvitriool (GOTTSCHALD).

 

FD

Globert

zie Clobert.

 

FD

Glöckner

Glockner, Glock(e)mann: D. BerN van de klokkenluider.

 

FD

Glode(n)

Glod(é), Glodt, Glodyn, zie Claude.

 

FD

Gloesener

zie Glesener.

 

FD

Gloire

Gloer, zie Glorie.

 

FD

Gloire

Gloria, Glorie. 1173 « Gloria nomine de Cure» CartOrval, 1215 «Ibers Gloria», 1297 «Maroie Glore» NécrArras, 1326 «Glorie van der Gracht» Ypres, 1449 «Piètre Gloria» Tournai, 1499 Ernoul Glore» TerrierNaast, 1534 «Guillaume Gloire» BourgNamur; nom de baptême fém. Gloire, d’origine latine; Glo­ria pourrait être aussi un surnom délocutif de chantre, d’après le Gloria in excelsis.

 

JG

Glori-

-an, -e, -eux. Car. mor. ,,Vaniteux, vantard » (Le premier, méri­dional). N° 269.

 

EV

Gloria

-ie, cf. Gloire.

 

JG

Glorian

Patr. Afl. van HN Glorius? Of < Florian?

 

FD

Glorie

Gloria, Gloire, Gloer, Glor(e), Gloor, Verglorie: Metr. Lat. HN Gloria. 1215 Ibers Gloria; 1297 Maroie Glore, Atrecht (NCJ); 136 e. Boidekin filius Glorien, Cent (GN); 1326 Glorie van der Gracht, Ip. (BEELE); 1449 Piètre Gloria, Dk. (TTT).

 

FD

Glorie, de

zie Degloire.

 

FD

Glorieux

Glorieus: BN: op eer en glorie gesteld. 1231 Aie Gloriosa; 1324 Pieret le Glorieus, Atrecht (NCJ); 1364 Petrum Glorieus, Dk. (SMTII).

 

FD

Glorieux

-ieus. 1268 «Huon Glorieus» Dettes-Ypres, 1364 «Colars li Glorieus» PolyptAth, 1540 «Raphaël Glorieux, seigneur de Leuze» Hérinnes, 1600 «Sébastien Le Glorieux» BourgNamur; surnom: moy. fr. glorieux ‘or­gueilleux’, w. glôrieùs ‘fier, vaniteux; ambitieux’FEW 4, 165b.

 

JG

Gloris

1. Patr. Lat. HN Glorius. – 2. Uit Floris. – 3. De D. FN Glorius wordt verklaard uit Hilarius (BRECH.).

 

FD

Glotz

Du moy. ht-all. glotzen, surnom de qqn qui ouvre des yeux étonnés, qui a un regard stupide (Morlet 465).

 

JG

Glotz

zie Klotz.

 

FD

Glotzer

Glötzer: D. BN voor een gaper.

 

FD

Gloudemans

zie Glaudemans.

 

FD

Glouden

NF gaumais de Châtillon (Saint-Léger), de date récente, dont l’origine est incertaine.

 

JG

Glouden

V. HLOD.

 

EV

Glouden

zie Claude.

 

FD

Gluck

Gluck, Gli(c)k: D. BN Gluck: geluk.

 

FD

Gluckman(n)

Glickman, Glicksmann, Gliksman, Glikerman: D. FN Glücksmann. BN voor iemand die geluk brengt of heeft.

 

FD

Glume

cf. Egleme.

 

JG

Glume

zie De Glimes.

 

FD

Glusmann

D. Klussmann, afl. van PlN Klus: kluis.

 

FD

Gmajner

zie Gemeiner.

 

FD

Go-

-vaere, -vaer(t)s, -vaert, -vers. V. GOD (Go).

 

EV

Go(i)gne-

-e, -eaux. V. GOD (Gon).

 

EV

Go(o)rman(s)

Go(o)remans, Gorremans: 1. Afl. van Van Goor. – 2. Uit Go(e)dermans.

 

FD

Go(u)rdon

Guerdon: Afl. van Ofr. gort, Fr. gourd: lomp, log, onhandig. BN. Vgl. Gourdin.

 

FD

Go(u)sse-

-lies, -ries, -ry. N° 79.

 

EV

Go(w)y

Gowie, zie Gouwy.

 

FD

Goar

Goart. Nom issu de l’anthrop. germ. gud-hard-, cf. 868-869 «Goharmunt» topon. à Jumet, 13e-14e s. «Gohart» LivreEu (Seine-Maritime) ; cf. aussi le corresp. Godard qui est soit une formation secondaire, soit un dérivé roman.

 

JG

Goard

-ar(t), zie Goddaer(t).

 

FD

Goarnisson

zie Guernisson.

 

FD

Gob(b)-

Du thème anthropon. germ. gud- + second élément avec b- à l’initiale (bald-, berth-,…), cf. les var. Goube, -ert, -et. Secon­dairement, surnom du thème gobbo- FEW 4, 177-183 ; anc. fr. gobe, -été ‘vaniteux, -se’, go-bert ‘joyeux’, gobet ‘bonne bouchée’, gobart, gobeau ‘gobelet’, etc.

« Hypocor. simple (germ. Gobbo): Gob, Gobbe.

* Dérivés: Gobaux, Gobeau, Gobeaux (ou de l’anthrop. germ. gud-bald-), sans doute aussi

Gobbo. 1284 «Gobaus de Verton» = 1308 «Gobaut jadis de Verton» CartOrval, 1545 «Jehan Gobault», 1572 «Jean Gobau», 1596 «Gabriel Gobart» BourgNamur, 1617 «Jean Gobbaux» BourgDinant, 1785 «Jean Gobeaux» Gonrieux. Ghobert, Gobert, Go-bier, Gobiert, Gobiet, w. Gobiè (anthrop. germ. gud-berth-). 989 «Godebertus» Gand, 1222 «Gobertus» Bioul, 1265 «Gobers li Escrivens», 1289 «Hawit li Gobert» Cens-Namur, 1296 «Gobiers Joye» = 1338 «Gobert Joye» ComptesMons, 1362-63 «Colars Go­biers» PolyptAth, 1365 «Thieris Gobiers lamiers de telliers» TailleMons, 1397 «Pière Gobert» Treignes. – Gobet. 1272 «Maria relicta Gobbet» Corroy-le-Grand. – Gobiet, Gobiet d’Alviella. 1332 «Gobelet dou Haloy» RegLaroche, 1447 «Jonet Gobelet» Gozée, 1492 «Jean Gobiet de Bouvignes, dit le petit Gobiet» Bouvignes, 1502 «Gobelet de Bioul» BourgNamur, 1507 «Gobelet Grongnart» Bouvignes, 1574 «Lambert Gobiet» Purnode, 1580 «Jehenne de Hierges, dict Gobiet» Haybes, 1594 «Jean Gobelet, peintre» Bourg­Dinant, 1611 «Giele Gobleit, molnier» Bourg­Dinant, 1710 «Jean Gobiet, mambour» arbalé­trier de Ciney. – Gobin, Gobyn, Gobeyn. 1284 «Gobin de la Fontaine» CartOrval, 1294 «Gobins de Pons» CensNamur, 1492 «Wil-lamme Gobin» BourgNamur, 1539 «Willame Gobin» CourVedrin. – Gobillon. 1237 «Go-blion ou Gobles» Liège, 1273 «Goblioneni de Hukebak» CartValDieu, 1280 «Goblionis canonici Sancti Materni» PolyptLiège. –Gobron (dérivé en -eronl). « Autres dérivés: 1363 «Gobar» Liège, w. (Esneux) Goba. — 1301 «Gobelinus» Liège. -1383 «Gobinet, fils Gobin» Avin. – 1300 «Goblekins» Liège. – 1573 «Gobson», w. è Gopson (topon.) Flémalle-Haute (dérivé en -eçonl).

 

JG

Gob(e)let

Gobled: Patr.Fr. dim. van Germ. VN Gobrecht of Gobboud. 1426 Johannes Goblet, Dk. (MULI).

 

FD

Gob(e)lin

Gablin, Joblin: Patr. Vleivorm van Germ. VN Gobrecht of Gobboud. Vgl. Gobel. 1272 Gobelino, Stromberg (HARTIG); 1348 Gobelini de Cervo, LU (CVD); 1356 Amelio Gobelini, Maaseik (SLLIV); 1407 Lijsbet Gobbelins, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Gob(ert)

Goff(art), mais cf. w. Gofwè (sous Goff-).

 

JG

Gobau(x)

Gobeau(x), Goubau(lt), Goubauw, Gaubout, Jaboud, Gobbo, Gobéo: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Godeboud. Zie Godbolt. 1163 Godebaldus custos (GN); 1404 Jehan Gobaut (MORLET).

 

FD

Gobbaert(s)

Gobart, Gobaer, Gob(b)a: Patr. Var. van Gobert (ar/er-wisseling). Of afl. van de bakernaam Gobbe. 1159 Gobardus de Corenhuse (LIND. i949,5o); 1346 Colien Ghobbar(t), LU (AVB).

 

FD

Gobbe

Gob(e), Gobes, Gobbens, Goube, Gaube: Patr. Bakervorm van de Germ. VN Go(de)brecht of Go(de)boud, of zelfs Godefried. 1286 Gobbo filius Heilewigis, Bergen-op-Zoom (V.LOON 62); 1292 Robrecht Ghobe, Oudenburg (CG); 1311 Godefridi Gobbe de Domelle, NB (OATII); 1345 Jan Gobben, Genk (VDZ); 1349 Jehans Goube, Dk. (TdT).

 

FD

Gobbels

zie Gobel.

 

FD

Gobbelschroy, van

PlN in Kortrijk-Dutsel (VB). 1537 Bartholomeus van Gobbelsrode, Blanden (CALUW. 2000); 1689 Jonas van Gobbelschroij, Lv.(MULVII).

 

FD

Gobbert

-ers, zie Gobert.

 

FD

Gobbin

zie Gobin.

 

FD

Gobbo

zie Gobaux.

 

FD

Gobé

zie Gobet.

 

FD

Gobeau(x)

zie Gobaux.

 

FD

Gobein

zie Gobin.

 

FD

Gobel

Göbel(s), Goebel(s), Goebbels, Gob(b)els, Gobbels, Gubbels, Gubel, Geubel(s), Geubbels, Geubelle, Guebel(s), -elle, Guébel(s), Gebel, Gueubel(le), Goppel: Patr. Dim. van de Germ. VN Go(de)brecht of Go(de)boud. 1322 Amelricus ser Gobelkens; 1356 Wouter ser Guebelens, Bs. (PEENE1949); 1340 Godefridus dictus Gobbelen, Tn. (C.BAERT); hc e. Gobin dit Goebel et Gobert d’Autel, Luik (BODY); 1341 Gobbels huis Vogels; 1385 Tilman Gobbelensoen, Maaseik (MNT 457); 1500 Aelart Gubbels, Genk (VDZ).

 

FD

Gobeo

zie Gobaux.

 

FD

Goberecht(s)

zie Gobrecht.

 

FD

Gobert

Ghobert, Gobbert, Godbert, Gobiert, -ier(re), Goubert, -eir, Gaubert, Goebeert, Gob(b)ers, Goppert: Patr. Germ. VN Godebrecht; zie Gobrecht. 1419 Piètre Godebeert=1423 Pieter Gobert, Ktr. (DEBR. 1958); 1708 Judocus Gobert, Denderhoutem (voorvader van) Goubert (VS1982, 534).

 

FD

Gobet

-ets, Gobiet, Goubet, Gobé, Gobez: Patr. Dim. van Germ. VN Gobert of Gobau(x). 1340 Jehan Gobet, Senlis; 146 e. Micheron Goubet (MORLET).

 

FD

Gobeyn

-ien, zie Gobin.

 

FD

Gobiert

-ier(re), zie Gobert.

 

FD

Gobiet

-ed, -in, zie Gobelet, Gobelin.

 

FD

Gobiet

zie Gobet.

 

FD

Gobillard

Gobillon: Patr. Fr. vleivormen van Germ. VN Gobrecht of Go(de)boud. 1237 Goblion ou Gobles, Luik (J.G.); 1340 J. Gobillon (MORLET); 1397 Jehane Gobillarde, Dk. (TdT).

 

FD

Gobin

-yn, -ijn, -eyn, Gobbin, Goubin, Gau(w)been, Gaubeyn, Gobien, Gubin, Guypen, Guében(ne), Gueben(ne), Guébin: Patr. Vleivorm van Germ. VN Go(de)brecht of Go(de)boud. 1321 Ysenbela dicta Gobbijns, Lv. (ICKX); 1404 Gobin de Monstreuil, Laon (MORLET).

 

FD

Gobraiville

PlN Cobraiville in Nives (LX).

 

FD

Gobrecht

Godebrecht(s): Patr. Germ. VN Godebrecht: Godebertus (GN). 1326 Martin Godebrecht, Ip. (BEELE); 1418 Jaque Godebresch, Dk. (TTT). Zie ook Gobert.

 

FD

Gobron

Patr. Afl. van Gobert. 1438 Jehan Goberon, Laon (MORLET).

 

FD

Gobsét

Gobsez. NF à Verviers, du 16e au 18e s.; nom d’origine: Gobsée, w. gop’sé, à Trembleur (Lg).

 

JG

Goc-

cf. Gos(s)-.

 

JG

Gocar

Goka. 1519 «Jan Gocquart» Grand-Axhe, 1617 «Jan Gocquart» GuillLiège; thème germ. gud- + suffixe double -ec-ard (cf. Hankard, Pircart)?; la chute de d serait à justifier, car elle serait plus récente que dans

 

JG

Gocar

Goka: Var. van Jacquart. Vgl. Jadot = Godot. 1519 Jan Gocquart, Grand-Axhe (J. G.).

 

FD

Gocet

zie Gosset.

 

FD

Goch-

Thème anthropon. parallèle au thème Goss-, ch étant une graphie « picarde » pour s. m Simple: Goche. Var. de Gos(s)-, avec ch graphie picardisante ; parfois aussi surnom, cf. 1355 «Johannis le Ghoche», «Jean le Goche» Juprelle (difficilement fr. gauche, apparaissant en 1471). – Cochon. Cas régime de Goche. « Dérivés: Gochard, Gochart. 1279-81 «Tie-ris Gochars» ComptesMons, 1285 « Willaumes Gochars» Le Quesnoy (Nord); au fém.: 1295 «Margos Gocharde», 1365 «Jehane Gocharde des cureurs» TailleMons. – Gochet [aussi surnom: pic. gochet ‘trochet (de noisettes); roitelet’]. 1723 «Charles Gochet» Saint-Aubin. « Doubles dérivés: 1344 «Raussinus Goche-lar» GuillLiège. – 1332 «Renier Gocheles» = «Renier Goceles» GuillLiège, cf. Gosselet.

 

JG

Goch(e)

1. Patr. Pic. vorm voor Gosse. Vgl. Cochet. -2. Onduidelijk is 1355 Johannis le Ghoche=Jean le Goche, Juprelle (HERB.).

 

FD

Goch, van

van Gogh: PlN Goch (NRW). 1420 Dieric van Goch, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Gochard

-a(rt): Patr. Pic. vorm voor Gossard; zie Gossaert. 1285 Willaumes Gochars, Le Quesnoy (HERB.); 1384 Jehan Gossart, Laon (MORLET).

 

FD

Gochel

-et, zie Gosseau, Gosset.

 

FD

Gochel

Forme altérée du NF ail. Gockel, attesté dans les archives de Stormede (Paderborn) et Bùren (Rhénanie) à partir de 1684, cf. «Johann Georg Gockel», né en 1794 à Delbriick (Kreis Paderborn), décédé en 1858 à Corthijs (Lb), dont le fils est «Hubert Gochel» à partir de son mariage à Cras-Avemas en 1852 (comm. Jacqueline Gochel).

 

JG

Gochely

zie Degossely.

 

FD

Gochon

Patr. Pic. vorm voor Gosson, Rom. verbogen vorm van Germ. VN Go(d)zo, Gosso. 1210 Fraesent fille Gosso; 1252 Gossa feme Gosson, Atrecht (NCJ).

 

FD

Gochoul

zie Godechoul.

 

FD

Gockel

zie Gokel.

 

FD

Gockier

zie Walker, Dugauquier.

 

FD

GOD

,,Dieu ». Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Prototypes : Godart, Godefroid. Peut avoir été souvent confondue avec la racine GAUD (V. ce N.). Certains N. ont été formés à l’aide du cas sujet, GOD (première série); d’autres au moyen du cas régime GODON, réduit à GO(DO)N ou, après interversion, à GOND. Mutations : Nos 125, 126.

§ I. N. formés à l’aide du cas sujet : God, Goed, Geud.

A.  Formes God, Goed, Geud.

I.  N. simples.

God, Godde, Gudde, Good; God(d)ens, Gode-, Gote- -mans, Goed, Geud(ens), Goethe, Geuts, Goite.

II.  N. simples avec suffixes.

G.-etto, -otto : Godet, Goth-, Gott- -ot. G.-ino : God(d)- -in, -yn. G.-elin : Godelaine.

III.  N. composés.

G.-bili : God(t)- -bil(le), -bul.

G.-carl : God(e)cha(r)l(e).

G.- -frid, -fri(do)n : God(e)- -froid(t), -froy, -fr(a)ind, -frinne, -firnon (cas régime). Et avec diminutifs -eau, -taux (pour -ot) : God- -furneau, -friaux. Goete- -froy, -vriendt. Go(df)r(i)d abrégé : Gord, Gordts (Génitif), Gordon(s) (Cas régime), Gortjens, altéré en Gordien (Diminutif).

G.-func : Goetvinck.

G.-hard : God-, Goth-, Gott- -ard, -a(e)rt. Goed- -art, -ert.

G.-hari : God- -ère, latinisé Godderius, Goet- -er(s), -ier. God–haird, -y. Contractions : Go(ed)er, Gheur, G(h)oor.

G.-bug : Goethuys.

G.-leud: God(d)elet.

G.-levon : Goetleven.

G.-maru : Gommaire, Goemaere.

G.-rad (-rand): Jottrand, Godrens.

G.-rie : God(de)- -ry, -ris, -rus. Ceuterickx.

G.-scalc : God- -escol, -ichal, -iscal, Gottschal(c)k.

G.-wdd : God(e)aux, Goethals.

G.-ward : Ceudfer.

G.-wulf : Godoul, Godeloup. (Forme du rituel : Godulphe).

B.  Formes Go(h), Goe(h), Geu(h).

I.  N. simples.

Gomand, Gomman(s), Goomans, Goeyman(s) (,,Le nommé GOD »).

II.  N. simples avec suffixes.

G.- -etto, -ez, -ekln : Goy- -é, -ez, Gor- -et, -ez, Gortjens.

III.  N. composés.

G.-bald(ino) •_  Goubau(w), Gobelin, Geubels.

G.-bord : Gobert.

G.-hard : Goy- -arts.

G.-frid : Geo-, Jo- -(f)fre, -f(f)ré, -froy, -fray.

G.-hard • Goy- -ers, -ez. Goh- -(i)r, Goor, Gohr, Goire.

G.-leud (-levon) : Goe- -leven, -levan.

G.-maru : Gomm(a)ert(s), Gomery, Goemaere.

G.-rad : Gor-, Goor-, Jour- -et, -ez.

G.-ric : Geor-, Jo(o)r-, Goor- -i(e)ckx, -is(sen), -us.  (Confusion

avec foris, ,,Georges »). Geeurickx, J(e)urgen, Gueury. Gorge-

mans (G.-ric)  (,,Le nommé Joris »). G.-wad : Goffoy, Goffoët. G.-wahl : Goffoël.

G.-wald : Goffeau(x), Georlette  (Intervers.:  Goreld). G.-ward :   Go(o)-   -vaer(t)s,   -vaere,   -vers,   Goffart,   Goyvaerts,

Kefer. G.-win : Goffin. Gueuffin.

(Confusion possible avec l’élément WULF (V. ce N.) écrit Gof(f)

ou Guf(f), lorsque l’élément GOD est suivi d’un élément ayant

l’initiale W).

C. Formes Gok, Geuk, Goz, Geuz.

I.  N. simples.

G(h)oos(s)e, Goss, Goess, Goetz, Goidts, Goi(e)s, Geus(sens), Go(o)son, Goossens, Jo(o)s(se), Gozin, Goessens, Geukens.

II.  N. simples avec suljixes.

G.-etto : Jocqu-, Geuqu-, Goss-, Jos(s)-, Goz- -et. G.- -in, -ekin : Jockin, Gooskens. G.-ing: Goosing, Goesing. G.-elin : Gos(se)l(a)in, Josselin.

III.  N. composés. G.-hard : Gossa(e)rt. G.-hard : Gosty, Gos(s)ée-G.-wald-: Gosselet (G.-eld). G.-wid(i)n : Gossuin. G.-wulj : Gouzou.

§ IL Noms formés à l’aide du cas régime : GO(DO)N, ou, après interver­sion : GOND.

I.  N. simples : Formes Go(do)n, Gond, Gonz :

Godenne, Goyens, Goe(ye)ns, Geuens, Gonne, Co(i)gn- -e, -on.

II.  N. simples avec suffixes : Formes Gon, Gond, Gonz.

G.- -atto, -eito,  -ez, -h : Gonda(t), Goncette, Geun-, Jeun- -esse,

-is, Jones.

G.- -ïno, -ing : Gonin, Goeninne, Gueuning. III. N.  composés. Formes Gon(d),  Gom. G.-and : Goman(d). G.-bald : Gom- -bault, -pel. G.-bard : Gom-, Gum- -bert, -berg, -pert(z). G.-hard : Gougnard. G.-hari : Godenir.

G.-maru : Gomm- -a(e)r(t)s, -aire. G.-rad (-rand) : Gondrand, Gommerée.

G.-rie •• Gondry.

G.-wald : Gonay, Co(i)gneaux, Gonzal(ès).

 

EV

God

Got, Godde, Goede, Gudde, Gods, Go(d)ts, Goots, Goidts, Goedts, Guets, Guedes, Guets: i. Patr. Korte Germ. VN Godo. Of korte vorm van welke god-naam ook. 1438 Jamin Godde, Celles (HERB.); 1446 Jehan Gode, Laon (MORLET). – 2. Patr. Var. van Gort(s), Guert(s) < Godert. Vgl. Br. met: markt, zwet: zwart, kut: kort. 1679 Maria Gordts = God(t)s = Gots, Tildonk (VS1991,562).

 

FD

God(d)-

Thème germ. gud-, cf. les var. Geud- et Goud- ; le composé le plus fréquent paraît être gud-frid- > Godefroid, cf. Goff-. Secondai­rement, surnom du thème god- FEW 4, 184-185, par ex. godar ‘mari trompé’, godeau ‘niais’, godin ‘jeune taureau’, godon ‘goinfre; poltron’, etc., cf. Godu, Gody. « Hypocoristique simple (germ. Goddo): God. 1438 «Jamin Godde» Celles-lez-Wa-remme; aussi surnom: néerl. god ‘dieu’, cf. Crotte.

« Dérivés: Goda, Godar, Godard, Godart, Goddart, w. Goda, Godar, Godaer, Godaert, Goddaert (formes néerl.). 1250 «Libertus filius Godar» Kemcxhe, 1271 «Jeh. Goedart» DettesYpres, 1272 «Godars» PolyptVillers, 1289 «Godars de Berlancomine», «Godefrins Godars» CensNamur, 1302 «Ansiel Godart» LoiToumai, 1348 «Ghodeffroit dit Ghodart», 1493 «Ysabeaul Godar» GuillLiège, 1503 «Hernac Goddart», «Godda» Donstiennes, 1514 «Goda Noël» BourgNamur, 1593 «Da-mien Godard» BourgDinant, 16e s. «Jacqmar

Goda» Cerfontaine. – Godau, Godaux, Go­deau, Godeaux (forme w. de Godard ou suf­fixe -aud’l). 1300 «Harment de Pregney fil Godau» CartOrval, 16e s. «Jacqmar Godaux» = «Jacqmar Goda» Cerfontaine, 1537 «Damp Nicol Godeau» Thuin,  1597-98 «Godau» ComptesNivelles.  —  Godet.   1463 «Jehin Godet» CoutStavelot, 1474 «Godardus dictas Godet   filius   Symar»   PrincipLiège,  1528 «Henry    Godet»    DénNeufchâteau,   1620 «Jehan Godet (de Haraucourt)» émigré en Suède. – Godelet, w. God’lèt. 1289 «Gode-les» CensNamur, 1542 «Johan Godelet dra­pier» Liège, 1637 «Jean Godelet» Nandrin, 1765  «Nicolas  Godelet (orig. de Villers-leTemple)» BourgLiège. – Goddin, Goddyn, Godin, w. Godin.  1224 «Godin» Nivelles, 1256   «Godin»   CartOrval,   1264  «Godin l’Aveule» Dinant,  1280 «V. filius Godini» PolyptLiège,   1289   «Godin   le  Botillon» CensNamur, 14e s. «Godefroid dit Godin» Liège,  1356-58 «Alis veve Druart Godin» PolyptAth, 1621 «Jean Godin» BourgDinant. –  Godineau.   1252   «Godinellus  maritus predicte Alburgis» St-Hubert,  1265 «Godi-neaus»  CensNamur,   1358  «Ernaul Ghodi-neaul» Amay, 1392 «Godin, dit Godinoulle, fils  d’Arnult Godinia»  Huy. Godinas, Godillasse, w. Godinas ‘, Godinache. – God-choul,  Godechoul,  Godsoul,  w. (Piétrain) Goût ‘soûle    (suffixe    -écoule),    ça    1350 «Godesoule» (homme) Pontillas, 1663 «Jean Godichoulle» BourgNamur. – Godon. 1257 «Jehans Goddons», 1280 «Godons de fraine» PolyptLiège, 1285 « Johans Godons » CartVal-Dieu, 1519 «Jehan Godon» Namur [cf. aussi 1624 «Petrus le godon» Antheit, sans doute surnom à rapprocher de w. liég. arch. gros godon ‘gros chéri’ DL 290b]. s Autres dérivés: ±1350 «Godenelle» La-tinne. – 1276 «Godenule de Malle» Cart-ValDieu, 14e s. «Godenul» Wihogne. – 1316 «Godeson» Wihogne (suffixe -eçon). – 1294 «Godinette» Liège. — W. god’lintchamp (to-pon.) Longlier. – 1359 «preit Godral» (topon.) Fronville. – 1469 «Jehan Gotkineal» Awans, cf. Goudekin et 1319 «Godefridus Godekin» Tongres.

 

JG

God(e)-

-ris, -rus, -ry. 1. V. GOD. —  2. Proven. Goudery  (Dép.

Jabbeke).

 

EV

God(e)mont

Gaudemont, Goedemont, -mond, Goudemant, -man(d), Godmond: Patr. Germ. VN gud-mund ‘god-bescherming’: Gotmundus (MORLET I). 1384 Vincent Gaudemont, Franche-Comté (MARCHAL).

 

FD

Godaer(t)

-ar(d), -a(rt), zie Goddaer(t).

 

FD

Godait

cf. God-.

 

JG

Godal(l)ier

Godelie(r), -iez, Gonderlier, Goddeliere, Godelière, Godailliez, Goudaill(i)er, Goudali(er), -iez, Goudaillé, Goudaill(i)ez, Goudelis, Goedeljee: Ofr. go(u)dalier < Mnl. goedale: goed bier. BerN van de brouwer van goed, sterk bier. 1296 Maroie li Goudalière, 1300 Jehans li Goudaliers, Dk. (TdT); 1370 Pieter Goddalier, Ktr. (V i4v°).

 

FD

Godalier

Goudalier, Goudaillier. 1265 «Jehans li Goudaliers» CensMons, 1295 «Mikiuls li

Goudaliers» ComptesMons, 1302 «Rasson le Goudalier» LoiTournai, 1310-11 «Prouvost goudalier» ComptesMons ; nom de métier (ou surnom): anc. fr. godalier ‘brasseur, véri­ficateur des bières; buveur de bière’ FEW 15/1, 12b.

i Formes fém. : 1272 «Beatris li Goudaliere» DettesYpres;  1309-10 «dame  Emmelos  li Goudaleresse» ComptesMons.

 

JG

Godau(x)

zie Goddoud.

 

FD

Godbert

zie Gobert.

 

FD

Godbil

Godbille, w. (Warnant-Dreye) God’bil. 17e s. «Go(u)bille» Villers-le-Bouillet [les descendants sont des Godbille]; le rattache­ment à Godebert fait difficulté pour le thème (cf. Gobert, avec chute de d) et pour le suffixe ; p.-ê., avec épenthèse de d (par bienséance?), une var. de Goubille.

 

JG

Godbille

Godbil(s), Godtbil, Gadbil, Godbolt, Godbuls, Goubille: BN ontleend aan het balspel. Gode bille: goede bal. 1215 Petrus dictus Godebille, St-Q. (MORLET); ±1500 Jeanne Godbille, Landrecies (Midd. 1964,295); 1511 Nicolai Ghoubille, Camerac. dyoc. (MULIII).

 

FD

Godbolt

Godbuls, Goubout: 1. Patr. Germ. VN gud-balth ‘god-moedig’: Godeboldus (MORLET I). Ndl. Godeboud. Zie ook Gobau. 1349 Philippus dictus Godbout, Bs. (PEENE1949). – 2. Zie Godbille.

 

FD

Godchaux

zie Godechal.

 

FD

Godchoul

zie Godechoul.

 

FD

Godd-

cf. God-.

 

JG

Goddaer(t)

-ard, -art, Godaer(t), -ar(d), -a(t), Godehardt, Gotthard(t), Godert, Gaudart, Go(d)ar(t), Goard, Couard, -a(t), Coudard, -a(e)r, Goedart, -ert, Goedhart, Goethaert, Goutard, Goya(e)rts, Goija(e)rts, Jodard, Jouda(rt), Jottard:  1. Patr. Germ. VN gud-hard ‘god-sterk’: Godardus (GN). 1375 Michiel Goddaerd = 1378 M. Goddaer, Ip. (BEELE); 1433 Heinin Goeyert soen = 1435 Heinen Goyaert, Oirschot (MNT123); 1477 Goert van Cauwelil = 1478 Godert van Cauwelille, Ht. (TROCH); 1455 Goert van Sproelant = 1470

Goyert van Sprolant, Tg. (IOT). – 2. Ook afl. van of verwarring met Godevaard; vgl. Goorts. 146 e. Godart dit Godefroid de Hauxeler; Godefroid dit Gothard de Ketteler, Luik (BODY); 1281 Goerd dictus Godevard de Laethem, Meldert (MNT 123); 1443 Godefridus Godevaert = 1449 G. Goyarts.LU (MUL I). Zie ook Goire.

 

FD

Godde

zie God.

 

FD

Goddé

Probabl. hypocor. d’un anthrop. germ. en

gud-, ainsi Godefroid [FD].

 

JG

Goddé

zie Godet.

 

FD

Godde(e)ris

zie Goderis.

 

FD

Goddeau

zie Goddoud.

 

FD

Goddef(r)oy

zie Godefridi(s).

 

FD

Goddefroy

cf. Godefroid.

 

JG

Goddeliere

zie Godallier.

 

FD

Goddema(e)r

zie Goemaere.

 

FD

Godden

Patr. Verbogen vorm van Godde of var. van Godin (in verdoft tôt en).

 

FD

Goddère

Godderé, Goderey, Cadré: 1. Patr. Germ. VN gud-hari ‘god-leger’: Godeharius (MORLET I). 1321 Henrici Godderé, Tn. (C. BAERT). – 2. Aïs we uitgaan van Godderé: Metr. Rom. vorm van Germ. VN gud-rêd ‘god-raad’: Godrada (MORLET I). – 3. Godderé kan evtl. spelling zijn van Mnl. uitroep: God Heren. Vgl. Goderis 2, Godhair(t).

 

FD

Godderi(e)

zie Goederickx.

 

FD

Godderie

Godderis, -eeris, Goderis, Godrie, Godry. 1444 «Colart Godrie» AidesNamur, 1450 «Anthonne Goderie» Baudour, cf. aussi 1454 «Godrister» (topon.) Stembert; probabl. nom issu de l’anthrop. germ. gud-rik-; toute­fois, pour certains de ces NF comme Godrie et Godry, plutôt surnom, d’anc. fr. goderie ‘moquerie, plaisanterie’ Gdf 4, 300 [MH].

 

JG

Goddet

zie Godet.

 

FD

Goddevriendt

-vrint, -vrind, zie Godefrin.

 

FD

Goddeyne

zie Delgaudenne.

 

FD

Goddi

zie Godier.

 

FD

Goddin(g)

-yn, zie Godin.

 

FD

Godding

Goding. 17e s. «J. Godding» Graide-Daverdisse; forme germ. de God(d)in, avec suffixe -ing, indiquant l’appartenance.

 

JG

Goddoud

Godau(x), Goddeau, Godeau(x), Goudeau, Gouault: Patr. Germ. VN gud-wald ‘god-macht’: Gudualdus, Godaldus (MORLET I). 1296 Marges li Godaus, PdC (BOUGARD); 1376 Willekin Goddouts, Staden (SOETE).

 

FD

Goddro

Spelling voor de Fr. FN Godreau, dim. van Godier, de Germ. VN Goeder.

 

FD

Godechal

Godichal, Godichaux, Godiscal, Godechard, w. (La Gleize) Got’châr [forme non indigène], Godecharles (w. -châl interprété comme Charles); Godechoul (avec substitution de suffixe). 1096 «Godescalcus» Marbais, 1265 «Godeschal» CensNamur, 1272 «Godescalcus del Gotal» PolyptVillers, 1289 «Godescars de Parfondeville» Cens­Namur, 1294 «Ysabeaux Godescal» Tournai, 13e s. «Godschale de Winssen» Liège, 1335 «Jakemés Godescaus» Tournai, 1440 «God-discal filz Gerar Jaldus» TerreJauche, 1444 «Godiscal de Kokeroul» TerreJauche, 1449 «Francotte Godischal» AidesNamur, 1524 «Godiscal le Mede» DénStavelotMy, 1602-3 «Jean Godischaul», 1636 «Marguerite Godi-chart» TerriersNamur; ancien nom de bap­tême issu de l’anthrop. germ. gud-scalc-, cf.

Godschalck (< GodSkalk ‘dieu + serviteur’) ; la finale alk est devenue à, à, ô… comme dans *mahreskalk > maréchal, w. marihâ, mar­cha…, pic. maris$(i)air, la prononciation dia­lectale traditionnelle devait être w. *God(i)-châ, ô, pic. *God(i)ssau…\ pour l’alternance ch~s, comp. Marichal, Mariscal, Marissal [JMP]. Cf. aussi Godhair et Godessart, Godis-sart, Goditiabois, etc.

 

JG

Godechal

Godiscal, Godichal, -cel(j), God(i)chaux, Godicheau, Gaudicheau, -au(d), Godechard, Godichard, Godessart, Godesar, Godissart, Gaudis(s)art, Godecharle(s): Patr. Rom. vormen van de Germ. VN Godschalk (zie i.v.). Godecharle(s) is volksetymologisch en hypercorrect (Charles > Challes). i294Ysabeaux Godescal; 1335 Jakemés Godescaus, Dk. (TdT); 146 e. Godschale de Winssen, Luik (BODY); 1374 Godessas de Bousut; Goedscalc de Truye = Godsaert Troet, Bs. (IAB 254,324); 1425 Estiene Godissart, H (CCHt); 1450 Jean Godescalc=1455 Jean Godicha = 1457 Jean Godixha de Stavelot= 1470 Godicha de Stavelot (ASM II).

 

FD

Godechoul

Go(d)choul, Godsoul: Patr. W. afl. van Germ. god-VN. 1382 Mathy Godissoule, ThorembaisWB(AAV).

 

FD

Gödecke

Geudeker, Goettgens, Göttgens, Gottgens: Patr. Ndd. Gödeke, dim. van god-naam. 1585 GotkeSchultze,Poel(NN).

 

FD

Godeeris

zie Goderis.

 

FD

Godefr-

Godfr-. Thème tiré de Godefr(oid). * Dérivés: Godefrin, Godfrain, Godfrin, w. God’frin, Godfrind, -eind [les formes par -d peuvent être analogiques du flam. Godde-vrind, pouvant être compris ‘ami de Dieu’, mais sont en fait des adaptations de Godfried]. 1092 «Godefrindus» Namur, 1257 «Godefrin le Pourit» BaillNivelles, 13e s. «Godefrins fius Baudet de Nueville» DocLens, 14e s. «Godefroid dit Godefrin de Hodeige», «Go­defroid dit Godefrin le Vilain» BodyNPLiège, 1373 «Gotfrin de Corbion» CoutStavelot, 1415 «Godefrin» Alleur, 1459 «Godfrin de Bel va» CoutStavelot, 1472 «le grant God­frin» DénLaroche, 1575 «Collignon Godfrin Gérard», «Godefrain Regnoy» FrancsLux, 1580 «Nicolas Godefrin» BourgNamur, 1621 «Nicolaes Godfrin (de Sedan)» émigré en Suède, 1726 «Henry Godefroid du Monceaux, aussi appelé Godfrin» La Gleize (cf. aussi Godefroid). – « Godefrineal » (Body, 126). –Godfrine, -inné.

Godfirnon, Godfurnon (suffixe -mon). 1685 «Henri Godefrinon» BourgNamur. – Godfurneau, Godtfurneau (suffixe -ineau). – God-friaux. 1256 «Godefrial de Triviere» Chartes-Hainaut, 1368 «Godefrian [= -ou?]» BodyNP­Liège, 1553 «Vincent Godeffreau» Bourg­Namur, 1558 «Andrieu Godefreau» Jodoigne.

b Autres dérivés: 1289 «Godefrart» Cens-Namur. – ± 1350 «Godefroule» Thisnes.

 

JG

Godefridi(s)

Godfrydt, God(e)froi, -oid(t), -oit, -ois, -oy, -oij, Guffroy, Gotf roi, Gotf ryd, Deguffroy, de Cuffruy, Goedefroy, -oi, Goddef(r)oy, Godfrey, Codefroo(t), Godefrood(t), Goedef roi(d)t, -oo(t), Gaud(e)froy, Gaudefroij, Goudefroye, Gouttefroy: Patr. Lat. en Fr. vormen van de Germ. VN Godevaard; zie Govaert(s). Go(e)defroo(d) geeft de Vl. uitspr. weer van Godefroi(d). 1285 sire Godefroit capelain, Ktr. (DEBR. 1980); 1379 domini Godefridi = 1399 Godefroy le lovene, Ktr. (DEBR. 1970); 1394 Godefroot Hemery, Ip. (BEELE).

 

FD

Godefrin

Godfrin(d), -int, -ain(d), -in(n)e, Gaudfr(a)in, Goedvriend(t), -vrient, Goetvrindt, Goddevriendt, -vrint, -vrind, Goutfri(e)nd, Goutvrind: Patr. Niet noodzakelijk een vleivorm van Godefroid, Rom. vorm van Germ. VN Godevaard. Zie Godefridi(s). Blijkens de oudste vindplaats is Godefrindus veeleer door n-epenthesis te verklaren uit Godefridus. 1092 Goderfrindus (CDN126); 1356 tusschen Heine Godefrients, Bs. (Bs. (PEENE); 1375 Henricus Godefrins = Heinricus Godefriens, Tv. (BERDEN). Duidelijke vleivormen: hc e. Godefroid dit Godefrin de Hodeige; Godefroid dit Godefrin le Vilain, Luik (BODY); 1270 Goudefrins = 1293 Godefroy de Gommerey, LX (CAO).

 

FD

Godefroi

Godefroid, w. nam. Godefrwèd, Godfroid, Godefroidt, Godefroit, Godefroy, Goddefroy, Gotfroi, Godefridi (génitif latin), Godfried (forme germ.). «Godofridus» sur un triens mérovingien à Maastricht; Godefroid, w. (Verviers) Godfreû, God’frwè, mais w. (Stavelot) God’frin (traduisant l’officiel Godefroid), de l’anthrop. germ. gud-frid-; ce prénom a été popularisé au Moyen Âge dans nos régions par la renommée de Godefroid de Bouillon (11e s.), chef de la première croisade. Cf. aussi Godefr- (qui suit), Gof(f)-, Gouff-.

 

JG

Godefroimont

Reïnterpretatie van Godfrémont < Godfernon.

 

FD

Godehardt

zie Goddaer(t).

 

FD

Godelaer

Gotelaere, Godtler: Patr. Germ. VN Godalharius, Godelarius (MORLETI).

 

FD

Godelaer

Gotelaere. Nom issu de l’anthrop. germ. godal-hari > Godelarius [FD].

 

JG

Godelaine

Matronyme du thème anthropon. germ. gud-, avec suffixe germ. -lin, cf. 1280-81 «Estievenes Godelins» RegTournai, ou suffixe roman -eline > -elaine (cf. Bakelaine, Tomblaine, topon.)? On peut envisager aussi une adaptation romane du nom de la sainte flam. Godelieve > sainte Godelaine [FD] ?

 

JG

Godelaine

Metr. De Vlaamse Heilige Godelieve wordt in het Frans Sainte-Godelaine genoemd, dus eigenlijk een afl. (vgl. Gislaine). Vgl. 1482 Jehane Goudelin, Dk. (TTT).

 

FD

Godelet

Patr. Rom. dim. van Germ. god-naam.

 

FD

Godelie(r)

-ière, zie Godallier.

 

FD

Godeloffe

Goudelouf. Surnom augurai : Godlof = ail. Gottlob ‘que Dieu soit loué’.

 

JG

Godeloffe

zie Gottlob.

 

FD

Godema(e)r

zie Goemaere.

 

FD

Godemont

cf. Gaudemont.

 

JG

Godenir

1. Proven. Goudinière (Dép. Mont-St-Guibert) ,,Domaine

du sieur Godin ». — 2. V. GOD (§11).

 

EV

Godenir

1723 «Pierre Godinier» Auvelais; le rattachement au thème God(d)- n’est pas sûr, le suffixe anthropon. -ier étant peu fréquent, et -enier moins fréquent encore.

 

JG

Godenir

Goeddner: Patr. Germ. VN gud-in-hari; vgl. Godenardus, Godenulfus (MORLET I). D. FN Gottner. 1723 Pierre Godinier, Auvelais (HERB.).

 

FD

Godenne

1. V. Godinne. — 2. V. GOD (§11).

 

EV

Godenne

Godinne, Goudenne. 1512 «Jehan Godene» CoutStavelot, 1548 «Jenon de Go-dinnes», 1571 « Toussaint de Godenne », 1669 «Thomas Godinne», 1674 «François Goden­ne» BourgNamur; nom d’origine: Godinne, w. gôdène (Nr); cf. aussi Degaudin(n)e, Dego-denne. – Secondairement, forme fém. de Godin, cf. 13e s. «Maroie li Godine» DocLens, 1267 «li Godine» CensHerchies.

 

JG

Godenne

zie Delgauden(n)e.

 

FD

Godens

zie Godin.

 

FD

Goderey

zie Goddère.

 

FD

Goderie

zie Goederickx.

 

FD

Goderis

cf. Godderie, -is.

 

JG

Goderis

God(d)e(e)ris, Goderus, Gauderis, Gadeeris: 1. Patr. Goderi, Godry, Rom. vorm van de Germ. VN Goederik. Vgl. Savary = Saverys. 1364 Pieterkin Goddeeris, Wev. (DEBR. 1979,156); 1369 Jhan Godeerriis, Ktr. (V f°49); 1435 Godrijs nu Rijs Godden soen, Den Bosch (HB 479); 1746-58 Joannes Godderie fs. sr. Joannes Godderie = 1758-70 Joannes Godderis fs. sr. Jan, Broekerke (VERGR. 1972,34). – 2- Volgens BEELE (Nfe. 1979, 141-4) < Godhereons, een BN naar iemands lijfspreuk ‘God heerse over ons’. 1382 Heinric Godeerons; 1388 Willame Godhereons, Dadizele (DEBR. 1970,2000); 1398 Guillame Godhereons, Roes. Vermoedelijk gaat het om twee verschillende namen, die achteraf aïs Goderis samengevallen zijn. Ofwel is Godher(e)ons uitgestorven.

 

FD

Godermans

zie Goedermans.

 

FD

Goderniaux

1490 «Pierart Goderneaux» Aublain, 1573 «Pierre Goderneau» Sautour, 1616 «Thomas Goderneau» = «Thomas Goder-niau» PrincipChùnay, 1631 «Gilles Goder­neau» = «Gille Goderniaux», «Henry Goder­neaux» Treignes, 1652 «Catherine Goderneau» BourgNamur, 1687 «Anne Goderniaux» Vi-reux-Molhain (Ardennes); p.-ê. nom d’origine: Goderneau, dial. gondèrnô, à Montrœul-au-Bois (Ht), mais la répartition du nom (essen­tiellement Entre-Sambre-et-Meuse) ne paraît guère favorable à cette explication; plutôt à rattacher au thème anthroponymique God(d)-?

 

JG

Goderniaux

PlN Goderneau in Montroeul (H). 1490 Pierart Goderneaux, Aublain (J.G.).

 

FD

Goderniaux

Proven. Godemeau (Dép. Montroeul-au-Bois).

 

EV

Gôdert

zie Goddaer(t).

 

FD

Godesar

cf. Godessart.

 

JG

Godeschalk

zie Godschalck.

 

FD

Godesiabois

Godsiabois, Godisiabois, Godi­tiabois, Gaudisaubois, Gaudissabois, Gau-ditiaubois, Godesiabois. Gaudiobois, etc. 1340 «Engelbert de Godescaubos», 1493 «Loys de Ghodisseaubo(i)s» Hainaut, 1560 «Jehan de Gaudisseaubois», 1641 «Sulpy Godiciabo», 1647 «Médard Godisiabois» Les-sines; l’examen des variantes et des mentions

anciennes montre que le ti de la troisième syllabe doit se prononcer comme une sifflante. Il s’agit d’un NL à situer très probablement dans le Hainaut et représentant un composé Godechal (du germ. Godschalk) + bois, cf. le suivant. – Cf. L. Jous, Les Goditiabois de la région de Lessines-Flobecq, IdG 31 (1976J-34 (1979).

 

JG

Godesiabois

Proven. ,,Bois de Godissart »   (Dép.   Gerpinnes).  Synon. :

God(i)sia-, Godi(ti)a- -bois.

 

EV

Godesiabois

zie Gaudisaubois.

 

FD

Godessart

Godesar, Godechard, Godissart, Gaudissart. 1250 «Godescaclus del Gotal» Nethen, 1289 «Godissaut de Merlemont» CensNamur, 1342 «Goddisaul» Trognée, ± 1350 «Godisar» Latinne, 1380 «le mesire Godissaus» RentierRamée, 1426 «Estieven Godissault» TailleSoignies, 1442 «Jacquemin Godissart» Fosses-la-ville, 1444 «Godissart l’oste» AidesNamur, 1460 «Godesaux» Ma-rilles, 1461 «Jean Godesseau» bourgeois de Dinant; en l’absence de forme orale indigène, on suppose que -arft) est une graphie pour w. -à < -aie et non un vrai dérivé en -ard (cf. aussi Morlet 1005 v° Godichard), donc anthrop. germ. gud-scalc-, cf. Godechal [pour s au lieu de ch, cf. le NF Marissal à côté de Maréchal (hypercorrectisme)].

 

JG

Godessart

Godesar, zie Godechal.

 

FD

Godessart

V. Gohissart.

 

EV

Godet

Goddet, -é, Goudet, Goedee, Goedheid, Gaudet, -é, -e, Cadet, Joué, Juet, Juez: Patr. Dim. van Germ. gud-naam, zoals Godefroid. 1321 Johannes Goddeet = 1322 Johannis Goddet, Geest (C.BAERT).

 

FD

Godevin

zie Godwin.

 

FD

Godey(e)ne

zie Delgaudenne.

 

FD

Godf-

cf. God(e)fr-.

 

JG

Godfernon

Godfirnon, Godfurnon, Godfurneau, Godfrémont: Patr. < Godfrinon, dim. van Godfrin, vleivorm van Godefroid. 1599 Anthonius Godefreneau, Avernas-le-Bauduin – Lv. (CALUW.); 1653 Aegidius Gottfrenon, Namen (MULVI).

 

FD

Godfrain(d)

zie Godefrin.

 

FD

Godfreaux

-iaux: Patr. Godefrel, dim. van VN Godefroid (JACOBSSON 31). 1558 Andrieu Godefreau, Geldenaken (HERB.).

 

FD

Godfrémont

Proven.   ,,Colline   (du domaine du sieur) Godefroid ».

 

EV

Godfrémont

zie Godfernon.

 

FD

Godfrey

zie Godefridi(s).

 

FD

Godfrin(d)

-int, -in(n)e, zie Godefrin.

 

FD

Godfroi(d)

-oij, -ydt, zie Godefridi(s).

 

FD

Godfurneau

-on, zie Godfernon.

 

FD

Godhair

Godhaird. Probabl. de l’exclamation germ. Godheer ! ‘Seigneur Dieu’, cf. anc. fr. godehere, -erre Gdf 4, 299, comme surnom délocutif, ou bien forme liégeoise de Godes-calc > w. liég. *Got’hâ, 1419 «Jean Godixha» Brogne ?

 

JG

Godhair(d)

Ofr. uitroep: godehere < Ondl. God heere: Heer God. Vgl. Goderis 2.

 

FD

Godi(g)non

Patr. Vleivorm van Godin.

 

FD

Godichal

-cel(j), -chard, -chaux, zie Godechal.

 

FD

Godichiabois

zie Gaudisaubois.

 

FD

Godier

-iet, Goodier, Goudie, Gody, Goddi: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Goeder. Zie ook Gohir, Goor. 1324 Jehan Godier, St-Q. (MORLET).

 

FD

Godimont

Proven. Dép. Neufvilles. Variante : Go(e)demont.

 

EV

Godimus

Keukenlatijn Gaudimus?

 

FD

Godimus

Nom attesté au 17e s. en Thudinie et dans la région de Cousolre, parallèlement au NF Gaudimus (GeneaNet) ; du lat. gaudimus, surnom délocutif de chantre, sans doute d’aptes un nom d’antienne.

 

JG

Godin

cf. God-.

 

JG

Godin

Godyn(s), Godijn(s), Godens, Goddijn, -yn, -in(g), -en, Goudin, Goeden, Goetens, Goodens, Goeyens, Goyen(s), Goijen(s), Ghoijens, Goen, Goens(e), Goons: Patr. Vleivorm van Germ. god-naam. 1123 Godinus de Cembersaca (GN); 1390 Goden Godens, Geel (GF); 1393 Godin Halle, Ip. (BEELE); 1417 tusschen Pieter Goudins; 1418 Inghel Goddin, Ktr. (DEBR. 1958); 1452 Claes Goeyens = 1459 Claeus Goyens = 1464 Claeus Goedens, Aarts. (MAR. II); 1457 Goden = 1455 Goen van Singelbeke, Ht. (TROCH).

 

FD

Godineau

-a(s), -ache, -(h)o: Patr. Dim. van Godin.

 

FD

Goding

cf. Godding.

 

JG

Godinne

cf. Godenne.

 

JG

Godinne

Proven. Loc.

 

EV

Godinne

zie Delgaudenne.

 

FD

Godinus

Godimus: Patr. Latinisering van Godin.

 

FD

Godiscal

zie Godechal.

 

FD

Godisiabois

Goditiabois, zie Gaudisaubois.

 

FD

Godissart

cf. Godessart.

 

JG

Godissart

zie Godechal.

 

FD

Goditiabois

Godisiabois, cf. God(e)siabois.

 

JG

Godman

zie Goemans.

 

FD

Godmay

Godmé, zie Goedemé.

 

FD

Godmont

zie Godemont.

 

FD

Godon

Goedons, Joudon, Guedon, Guédon, Jadon, Godot, Gadot, Jadot, Jados, Jaddoo: Patr. 1. Rom. vleivormen van Germ. god-naam. Vgl. Godet, Jadoul. 1285 Johans Godons, Luik (CVD); 1340 P. Jadons (MORLET). – 2. Evtl. < Gérard. 1346 Gerardus Gedot = 1361 Gerardus Jadot = Gherardo Ghodot, Geest (C.BAERT).

 

FD

Godrian

zie Goudriaan.

 

FD

Godrie,

Godry, cf. Godderie.

 

JG

Godrix

Godrie, Godry, zie Goederickx.

 

FD

Godron

Gaudron(t): 1. Patr. Vleivorm van Godier. 1250 Erluinus Goderon; 1438 Watier Goderon, Laon (MORLET). – 2. Zie Caudron.

 

FD

Godron.

Dérivé de l’anthrop. germ. Godier, comp. aussi Godderie; ou bien forme contractée d’anc. fr. goderon, m. ‘pot’ Gdf 4, 300 [MH].

 

JG

Gods

zie God.

 

FD

Godschal(c)k

-schalx, Godtschalck, -schall, Gottschal(c)k, Godeschalk, -schalckx, Goetschalck(x), -schal(k)x, -chalk: Petr. Germ. VN gud-skalk ‘god-knecht’: Godesscalc (Fm.). 1123 Godescalkus; 1140 Godescalcus de Malte (GN); 1281 Gotscalcum de Strasela, Ip. (BEELE); 1321 Gilles Ghodscalk(DEBR. 1971); 1398 Ghiselin Godscalc, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Godschalck

Goetschalck, -alckx, etc. 1276 «Goddesscalc le Penchere», 1283 «Godescalc de Koekelare», 1284 «Henri Godescalc» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. gud-scalc, cf. Godechal.

 

JG

Godschalk

Zie Godechal.

 

FD

Godsdeel

Goosdeel: Gods Deel slaat op een PlN, een tiend of een stuk land dat aan de kerk (God) toebehoort. Vgl. Pardieu, Dieupart. 1447 frater Johannes Godhebdeel, lector=Johannes Godhebsdeel dictus etiam a parte Dei (MULI); 1564 Gillis Goetsdeel, Es. (AP). De naam werd ook verward met Goetseel: Henricus Goedtseels (vader van) 1764 Joannes Godszeels (vader van) 1801 Pierre Godsdeel, Hoeilaart (PDB).

 

FD

Godseels

Proven. ,,Habitation   du sieur Godo ». Variante : Goiszeels.

 

EV

Godsiabois

zie Gaudisaubois.

 

FD

Godsoul

zie Godechoul.

 

FD

Godt, de

zie de Goede.

 

FD

Godtbil

zie Godbille.

 

FD

Godtler

zie Godelaer.

 

FD

Godts

Soit forme courte (au génitif) d’un anthrop. germ. en god-, cf. Go(d)-, God(e), soit var. de Goorts, Gorts, etc. [FD].

 

JG

Godts

zie God.

 

FD

Godts(e)nhoven, van

zie van Goetsenhoven.

 

FD

Godu

Gaudu: Metr. Var. van Godeus; vgl. Mahu/Maheu. Rom. vorm van Germ. VN gud-hild ‘god-strijd’: ne e. Godildis; 1326 Godildis de Ansbeke; 136 e. Godild, Cent (GN); 1196 Godeus; 1228 pro Godheut; 1197 Godeus Tiesone; 1230 Willaumes Godeus, Atrecht (NCJ).

 

FD

Godu

Proven. Dép. Portes.

 

EV

Godu

Surnom: w. nam. godu ‘verrat’ FEW 4, 185a.

 

JG

Godwin

Goodwin, Godevin: E. Patr. Germ. VN gud-win ‘god-vriend’. 1086 Ailmar filius Goduini; 1219 Ricardus Godwini, York (REANEY); 176 e. Jean Godwin, St-Folquin (PDB).

 

FD

Gody

Pourrait représenter l’anthrop. germ. gud-hari-, cf. Gohy, mais parfois aussi être un surnom: w. nam. godî ‘verrat’ FEW 4, 185a.

 

JG

Gody

zie Godier.

 

FD

Godyn(s)

zie Godin.

 

FD

Goé

Goez: PlN Goé (LU).

 

FD

Goe, de

zie de Goede.

 

FD

Goebeert

zie Gobert.

 

FD

Goebel

au génitif: Goebels. Var. de Geubel, cf. aussi le thème Gob-.

 

JG

Goebel

Goeb(b)els, zie Gobel.

 

FD

Goed-

Goet- g(h)ebuer.   Car. mor. ,,Bon voisin ».   V. Bonvoisin.   N°

280,

 

EV

Goedart

zie Goddaert.

 

FD

Goedbloed

Goetbloet, Goetsbioets, Goedsbioeds: BN voor iemand met goed karakter. 1404 Willem Goetbloet, Tn. (C.BAERT); 1484 Jan Goitsbloets, Ht.(GESSLER27).

 

FD

Goeddner

zie Godenir.

 

FD

Goede

zie God.

 

FD

Goede, (de)

de Goe, de Go(e)dt, de Goodt, de Goeje, de Goeij, de Goey(e), de G(h)oy, de Goij: BN voor een goed(aardig), zachtaardig, lief mens. 1326 Fense de Ghoede; 1374 Jan de Goede, Ip. (BEELE); 1568 Jan de Goe, Hondschote (DGW).

 

FD

Goedee

zie Godet.

 

FD

Goedefroy

-oi, -oi(d)t, -oo(t), zie Godefridi(s).

 

FD

Goedeljee

zie Godallier.

 

FD

Goedemans

zie Goeman(s).

 

FD

Goedemé

Goedemé, Goudemez, -ey, Godmé, Godmay: BerBN voor de brouwer van goede mede, d.i. mee, honingdrank. Vgl. Goedhals.D. Gutbier, Gutwein, E. Goodale, Goodbeer, Fr. Bonvin. 1275 Grardins Goudemede, Dk. (KL); 1600 Noël Goudeme, Roes. (MARICHAL).

 

FD

Goedemé

Goudeme, -ez. 1275-76 «Grardins Goudemede» RegTournai, 1600 «Noël Goudeme» Roulers; surnom de brasseur de goede me(d)e, c.à.d. d’hydromel [FD].

 

JG

Goedemé

V. Goudermé.

 

EV

Goedemond

-mont, zie Godemont.

 

FD

Goedemont

V. Godimont.

 

EV

Goeden

Verbogen vorm van Goede of < Godin

 

FD

Goedendorp

PlN. Misschien Godorf in Rondorf (NRW): 1173 Gudegedorp (TW). Vgl. Gudendorf (BEI). 1740 Goedendorp, Hellevoetsluis; 1751 Goetendorff, Bergen op Zoom (PDB). D. FN Gotendorf. PlN Gothendorf (SH, BEI).

 

FD

Goeder

-ers, Goeyer(s), Goeijers, Goyer(s), Gooijer(s), Gooyer, Ghoyere, Gouder(s), Gauder(s), Goûters, Goeters, Geuder, Gueders, Guéders, Gueuder, Gueudre, -dré, Gudders, Goor(s), Gors, G(h)eur, Gueur: Patr. Germ. VN gud-hari ‘god-leger’: Godeharius (MORLETI). De VN Goder evolueert klankwettig door d-syncope tôt Goor en in Br. dial. tôt Go(e)yer. Goeyers kan ook < Goeyerts worden verklaard, zoals ook Goor een regressievorm kan zijn voor Goors < Goorts; zie Goddaert, Goorts.

 

FD

Goederickx

Goericke, Godrix, Goorik, Goori(ck)x, -ieckx, Gu(e)rickx, Curies, Godry, Godrie, Godderi(e), Coderie, Gaudry, Goudry, Goutry, Goetry, Gorry, Gori, Goorie, Ghori, -y, Goeury, -iot, G(u)eury, C(h)eury, Geurie: 1. Patr. Germ. VN gud-rîk ‘god-rijk’: Godricus (MORLET I). De vormen op -ry/-ri zijn Rom. 1278 Wouter Goerike = Wouter Goederic, Oedelem (CG); 1313 Gillis Goederic, Straten (RYCKEBOER); 1357 Everard Goederic, Cent (CLMII); 1433 Jaquemart Goury, Dk. (TTT). – 2. Zie ook Gaudry.

 

FD

Goedermans

Godermans, Goermans. 1415 «Johan Goerman», 1425 «Hille Goermans» Hasselt; dérivé en -mon de l’anthrop. germ. Goeder < gud-hari [FD] ; cf. aussi Goormans.

 

JG

Goedermans

Godermans, Goorman(s), Go(o)remans, Gorman(s), Gorremans, Guerman(t), Gurman(n): Patr. Afl. van Germ. VN Goeder. 1415 Johan Goerman; 1473 Jannes Gormans, Ht. (A.GHIJSEN); 1485 Peters Guerreman, Mb. (A.

BAERT).

 

FD

Goederson

Patr. Zoon van Goeder. Vgl. Goedson. Of van Go(e)dert: 1570 Willem Goertssone, Kaiserswerth-Aw. (AP).

 

FD

Goedert

Forme luxembourgeoise de Godard < anthrop. germ. god-hard.

 

JG

Goedertier

1373 «Clays de Goedertiere» Ypres; surnom d’individu au bon coeur, charitable, débonnaire, etc. [FD].

 

JG

Goedertier

BN voor een zachtmoedig, barmhartig, goedhartig, welwillend mens. 1300 Margrete Goedertierens, Tv. (BERDEN); 1373 Clays de Goedertiere, Ip. (BEELE).

 

FD

Goedewee(c)k

Wellicht reïnterpretatie van PlN Goodwick (Wales) of Goodwich (Godewyk) in Eaton. 1397 John de Godewyk, Kent; 1618 van Godewijck, Breda; 1661 Godewijck, Breda (PDB).

 

FD

Goedgebuure

-eur, cf. Goetgebuer.

 

JG

Goedgebuure

-uer, -eur, Goegebeur, -uer, Goetg(h)ebeur, -uer: BN voor een goede buur. Vgl. Quaegebeur. 1278 Elyzabeth Goetgheboers, Lv. (HB 584); 1308 Willelmi dicti Goetghebuer, Mech. (OATII); 1395 Rugger Goetghebuer, Aalbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Goedgelu(c)k

Goedtgheluck, Goetgelu(c)k, Go(e)tgheluck, Goutglik, Goukenleuque, Gougheleucq: BN voor iemand die geluk heeft of brengt. Vgl. Bonneure, D. Gutglûck. 1267 Johanne Gotgheluc, Har.; 1371 Gheraerd Goetghelux wijf, Ing. (DEBR. 1980,1970).

 

FD

Goedgeluck

Car. mor. ,,Bonheur ». N. d’homme considéré comme favo­risé du sort. N° 275.

 

EV

Goedgeluck

cf. Geluck.

 

JG

Goedgezelschap

1392 «Pieter van Penen dit Goedghezelle» Ypres; surnom de bon compa­gnon, d’ami sociable, etc. [FD] ; comp. Bonne-compagnie.

 

JG

Goedgezelschap

BN voor een goed gezel, een gezellige kerel. Vgl. Bonnecompagnie. 1392 Pieter van Penen dit Goedghezelle, Ip. (BEELE).

 

FD

Goedhals

Goet(h)als, Go(e)thaels, Gothals: BerBN Goedaels. De ft-spelling is hypercorrect en volksetymologisch. Goedael, goed ale: goed bier. Voor de brouwer van sterk bier, lagerbier. E.

Goodale, D. Gutbier en het tegendeel Frischbier. 1269 Gheile Goedaels, Bg. (CG); 1299 Griele Goetaels = Margarete Goedaels, Bg. (VERKEST); 1348 Henry Goethals, Cent (MANTOU 1972,528); 1433 Kateline Goedale, Ktr. (PB f>y).

 

FD

Goedhals

Goetals, Goethals, etc. Avec h gra­phique dû à l’étymologie populaire (néerl. hais ‘cou’), surnom de brasseur: moy. néerl. goede aie ‘bonne bière’, cf. 1299 «Griele Goetaels» = «Margarete Goedaels» Bruges [FD]; cf. aussi Go(u)dalier.

 

JG

Goedhart

zie Goddaer(t).

 

FD

Goedheid

Zie Godet. Op 4 juli 1825 werd evenwel in Aw. ene Elisabeth Goedtheeidt te vondeling gelegd; de naam stond op een vastgespeld briefje (R-v.).

 

FD

Goedhuys

cf. Goethuys.

 

JG

Goedhuys

-huijs, Goethuys(en), -huijs, -hoys, -hys, Goëthuys: PlN Goedhuis. Vgl. D. Gutheim, Fr. Bonnemaison. 1291 Henricus de Guethusen, Diest; 1385 Johannes van Molenbeke alias de Bona Domo; 1556 Jan van Goedenhuys, Mb. (CLAES); 1410 Floreys van Goethuysen, Lv. (HB 594). – Lit.: F. CLAES, Oost-Erabant 1989,142.

 

FD

Goedkindt

Goe(t)kint, Goe(d)kindt: BN voor een goed kind, een goede (edel)knaap, knecht. Vgl. E. Goodchild, Fr. Bonenfant. 1281 Lambertus Goetkint, Ip. (BEELE); 1337 van Willem Goetkinde, Cent (RSGI).

 

FD

Goedkindt

Goetkint. 1281 «Lambertus Goet-kint» Dettes Ypres; surnom: néerl. goed kind, équivalent du NF Bonenfant.

 

JG

Goedkoop

BN voor handelaar die de waar goedkoop verkoopt. 1281 Hannekinum Goedcop, Ip. (BEELE); 1295 Willem Goetcoops, Mech. (HB

651).

 

FD

Goedleven

Goe(t)leven: 1. BN voor een levenslustige, levensgenieter. Vgl. Blylevens, D. Gutleben, Schônleben, Fr. Bonnevie, It. Buonavita. – 2. Metr. Reïnterpretatie van VN Godelieve (MNT 271) is m.i. niet wsch. 1390 Wouter Godelieven; 1437 Gheert Goelieven, Ghysbrechs Goedelieven, Geel; 1566 Rombout Goetlievens, Mech. (AP).

 

FD

Goedleven

Goetleven, Goeleven. Probabl. surnom d’un bon vivant, qui profite de la vie, comp. Bonnevie.

 

JG

Goedmakers

zie Gutmacher.

 

FD

Goedons

zie Godon.

 

FD

Goedsbloeds

zie Goedbloed.

 

FD

Goedschalk

-schalckx, zie Godschalck.

 

FD

Goedseels

zie Gosseau.

 

FD

Goedsenhoven, van

zie van Goetsenhoven.

 

FD

Goedson

Good(i)son: Patr. < Godisson, vleivorm van een Germ. god-naam. Of E. Goodson, Godeson: zoon van Godo (vgl. Goudeseune).

 

FD

Goedstouwers

cf. Goetstouwers.

 

JG

Goedstouwers

zie Goetstouwers.

 

FD

Goedts

zie God, Goote.

 

FD

Goedvinck

Goetvinck: Verkeerde lezing van Goetunck (< Goetinck), vanwege de vroegere letter u=v. Er bestaat evenwel een E. FN Goldfinch: goudvink,

 

FD

Goedvriend

-iendt,  Goetvrindt, Goutvrind. Surnom:  néerl. goed vriend, équivalent de Bonami. Cf. aussi God(e)fr-.

 

JG

Goedvriend(t)

-vrient, Goetvrindt, Goutf ri(e)nd, -vrind: 1. BN goede vriend. Vgl. Bonami, Gutfreund. 1429 Jan Goetvrient, Cent (med. E. Verroken, Cent). – 2. Zie Godefrin.

 

 

FD

Goeffers

zie Govaert(s).

 

FD

Goeffoet

zie Goffoy.

 

FD

Goegebeur

cf. Goetgebuer. Goeleven, cf. Goedleven.

 

JG

Goegebeur

-uer, zie Goedgebuure.

 

FD

Goeghe

zie Legouge.

 

FD

Goehien

zie Goelen(s).

 

FD

Goeidsenhoven

zie van Goetsenhoven.

 

FD

Goeiff

Gueiff, Guelfman(n), Gelf: Patr. Germ. VN gud-wulf’god-wolf: Godulfus (MORLETI). 1572 Jan Goloffs, Helmond (HB 422).

 

FD

Goeje, de

zie de Goede.

 

FD

Goekels

zie Gokel.

 

FD

Goekint

zie Goedkindt.

 

FD

Goel, van

zie van Gool.

 

FD

Goelen(s)

Goelhen, Goehien, Goole(n), Gol(l)e, Gol, Geulen, Guelle(n), Guelen(ne), Guélen(ne), Guelinckx, Gullinck, Gulin(ck), -inx, Guylinck: Patr./Metr. Goelen kan de verbogen vorm zijn van Goele, d.i. Godila (Goedele) (vrl.) of Godilo (ml.). Of < Goelin, vleivorm van Godilo/Godila, dim. van Germ. god-naam. Vgl. Goelkens. 1270 Jan Gole, Cent (CG); 1281 Gole Rogman, Zaffelare (HAES.); 1321 Godefridus filius Golini, Ast; 1325 Arnoldo Gollino = A. Golens; 1334 Heynrico Guelens; 1340 Willelmus dictus Goelens, Tn. (C.BAERT); Guelen filius Golini, Villers (HM).

 

FD

Goeleven

1. Car. mor. H. ayant la vie facile. — 2. Proven. Goedleven

(Dép. Huisse). — 3. V. GOD. Goelff, Goel(h)en(s). V. WULF.

 

EV

Goeleven

zie Goedleven.

 

FD

Goelhen

zie Goelen(s).

 

FD

Goelkens

Patr./Metr. Dim. van Germ. VN Godila (Goe(de)le) of Godilo. 1391 Gheenin Golkin = 1394 Ghenin Goelkin, Ktr. (DEBR. 1958,1970); 1533 Goelkin Priemsseune, Breda-Bg. (PARM.).

 

FD

Goemaere

-ar(r)e, God(d)ema(e)r, Gommaerts, Goemaes, Goumar(d), -as, Gomer, Gommer(s), Goemers: Patr. Germ. VN Gummarus, Gotmarus (Dip.), Gothomarus (GN), God(e)marus, Guntmarus (MORLET I). Het tweede élément is mer ‘beroemd’; het eerste kan zowel guda ‘god’, gôd ‘goed’ als gunth ‘strijd’ zijn. 1307 Pauwels Ghommare, Ip. (BEELE); 1398 Jan Gommare, Marguerite Gommaers, Oostrozebeke (DEBR. 1970).

 

FD

Goemaere

Gommaerts, Gommers, Goumard, -aère. 1307 «Pauwels Ghommare» Ypres, 1527 «Gillis Goemare» Courtrai; probabl. an­throp. germ. god-mar> Gunimarus, Gotmarus, Gothomarus, Godemarus, etc. [FD]. Cf. aussi Gomel et Gomme(s).

 

JG

Goeman

-anne, au génitif: Goemans. Nom issu de l’anthrop. germ. god-, gud-man, réinter­prété ultérieurement en goed mun [FD]; cf. aussi Gomand, -ant, Gouman.

 

JG

Goeman(s)

1. Car mor. Goede man, ,,Homme bon ». N° 280. — 2. V.

GOD (Go). — 3. Fonction (Droit ancien).

 

EV

Goeman(s)

Goemanne, Goudeman(d), -mant, Goudman(t), Godman, Gioudemans, Goedemans, Gommans, Gouman(s), Goman(ne), -and, -ant, Goument: Patr. Germ. VN op -man; het eerste élément kan zowel god aïs goed zijn. Gudmannus (Dip., GN). De TN werd later opgevat aïs BN: goed man, eerzaam, fatsoenlijk burger. 1220 Walterus Goetman; 1311 Thomas Guetman, Aw. (LIND. 1964,13); 1275 Giles Gomans, Wodecq (VR gov0).

 

FD

Goemé

Goeme, zie Gomé.

 

FD

Goemers

zie Goemaere.

 

FD

Goemin(n)e

Goem(e)yne, Goemmine: BN Goede minne. Mnl. minne: aandenken, genegenheid, liefde, begeerte > Ofr. godemine: goede sier, plezier. 1240 Hues Godomine; 1243 Oede Godemina, Atrecht (NCJ); 1295 Belia filia Ermentrudis Goedemins, Wetteren; 1331 Jan Goedeminne, Oud. (VAN G. 1954,277); 1385 Wouterkin Goemine, Tielt (BR i, 4v°).

 

FD

Goeminne

Goemyne, Gouminnet. 1240 «Hues Godomine», 1243 «Oede Godemina» NécrArras, 1331 «Jan Goedeminne» Aude-narde, etc.; surnom: goede + moy. néerl. minne ‘affection, amour, désir, etc.’, probabl. avec le sens de l’anc. fr. godemine ‘bonne fête, bonne chère’, comp. le NF Bonnechère, Bonsire [FD].

 

JG

Goeminne

Proven. Geminne (Loc.).

 

EV

Goen

Goens(e), zie Godin.

 

FD

Goen

Goens, Ghoens. 1536 «Ghoen(s)», «Goen» Campine, 1550 «Lambrecht Ghoens» Herselt; forme néerl. de Godin, cf. God- [FD].

 

JG

Goer(r)es

Patr. D. FN < VN Gregorius.

 

FD

Goerens

zie Gorin.

 

FD

Goerg

1. V. Jeurg. — 2. V. GOD.

 

EV

Goerg(en)

Patr. D. FN < Georg, HN Georgius.

 

FD

Goericke

zie Goederickx, Goerke.

 

FD

Goeritz

zie Görtz.

 

FD

Goerke

Goericke: Patr. Ndd. dim. van VN Georg.

 

FD

Goerlan(d)t

-land, Gourlan(d)t: De Fr. FN Gourland komt vanaf de 176 e. voor in dep. Oise en Ain (PDB).

 

FD

Goerlich

Patr. Var. van VN Gerlach (DN).

 

FD

Goermans

cf. Goedermans.

 

JG

Goeron

zie Goron.

 

FD

Goerres

NF probabl. d’origine grand-ducale (comm. A. Lanotte).

 

JG

Goertjens

zie Gortjens.

 

FD

Goertz

Goerentz, zie Görtz.

 

FD

Goes

Goës, prononcé gwas dans le Brabant wal­lon. Comme Goisse et Go(o)sse, de l’hypocor. germ. gud-so-> Goz(z)o, p.-ê. avec diphtongai­son de o entravé [JMP] ?

 

JG

Goes

zie Goos.

 

FD

Goes(s)eels

Goessel, zie Gosseau.

 

FD

Goes(s)ens

zie Goossens.

 

FD

Goes, (de);

(de) Goës, de Gos: Mnl. goes: gans; vgl. E. Goose. BN. Zie De Gans. 1292 Eustacii Goes, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Goes, van (der)

PlN Goes (Z). 1597 Alex, van der Goes,Aarts.(MAR.).

 

FD

Goesaert

Goessaert, cf. Gossard, sous Gos(s)-.

 

JG

Goeseije

zie Gouzée.

 

FD

Goessaert

Goesaer(t), zie Gossaert.

 

FD

Goessens

cf. Goossens.

 

JG

Goessey(e)

zie Gosset.

 

FD

Goet-

zie Goed-.

 

FD

Goetals

cf. Goedhals.

 

JG

Goetals

zie Goedhals.

 

FD

Goetbloet

zie Goedbloed.

 

FD

Goetchalk

zie Godschalck.

 

FD

Goeteijn

zie Goetheyn.

 

FD

Goetelen

1. Metr. Goedele, Germ. Godila, metd/t-verscherping. Vgl. Goeters. 1400 Joh. Goetelen, Arendonk (VERB.II). – 2. Evtl. Patr. < Goedelin, dim. van god-naam. 1457Lauwers Goedelin, Bg. (PARM.).

 

FD

Goetemans

zie Gotemans.

 

FD

Goeten, van der

zie van der Goten.

 

FD

Goetens

zie Godin.

 

FD

Goeters

zie Goeder.

 

FD

Goetgebuer

Goetghebuer, -eur, Goedge­buure, -eur, Goegebeur, etc. 1278 «Elyza-beth Goetgheboers» Louvain, 1308 «Willelmi dicti Goetghebuer» Malines [FD]; surnom de bon voisin: néerl. goede buur; comp. Bon-voisin et l’antonyme Quaeg(h)ebeur, etc.

 

JG

Goetha(e)ls

zie Goedhals.

 

FD

Goethaert

zie Goddaer(t).

 

FD

Goethals

cf. Goedhals.

 

JG

Goethem, van

van Gouthem, van Goethemd.van Goothem, van Gottom, van Gotum: 1. PlNGottem (OV). 1219 Dirkinus de Gotthem, Har. (DEBR. 1980); 1358 Johannis de Gothem; 1393 Wouters van Gothem, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. PlN Gotem

(L). 1339 Johannes dictas de Goetham, Lv. (ICKX); 1370 Kateline van Ghotam, At. (C.BAERT). -3. PlN Goetem in St.-Gillis-Waas (OV). 1375 Lauwerse van Goethem, Vrasene (FLW).

 

FD

Goetheyn

Goethijn, -hyn, Goeteijn, -eyn, Goitein: BN + Pair. Goede Hein (Hendrik). Vgl. D. Gutheinz. 1Z25 Henrici Goetheyne, Mech. (OARI); 1369 Lijsbet Goetheins, Mech. (V. ING.).

Goethuys(en), -h(o)ys, zie Goedhuys.

 

FD

Goethuys

Goedhuys. 1291 «Henricus de Guet-husen» Diest, 1385 «Johannes van Molenbeke alias de Bona Domo», 1556 «Jan van Goeden-huys» Molenbeek; nom d’origine: Goedhuys (= bonne maison), fréquent en toponymie, comp. Bonnemaison [FD].

 

JG

Goetinck

-ynck, -unck, etc. Dérivé néerl. d’un anthrop. germ. en god-, cf. Godin [FD]. Cf. aussi Goetvinck.

 

JG

Goetinck

-ynck, -unck, Goëtinck, Gotin(c)k, Go(e)tting: Patr. Afl. van Germ. god-naam. Vgl. Godin.

 

FD

Goetjaer

BN, wellicht naar de nieuwjaarswens voor een goed jaar. Vgl. D. Gutjahr, E. Goodyear. 1571 Mich. Goetjaer, Aken-Aw. (AP).

 

FD

Goetkint

cf. Goedkindt.

 

JG

Goetkint

zie Goedkindt.

 

FD

Goetleven

cf. Goedleven.

 

JG

Goetleven

zie Goedleven.

 

FD

Goetmakers

-maeker(e), -mae(c)kers, zie Gutmacher.

 

FD

Goetry

zie Goederyckx.

 

FD

Goetsbloets

zie Goedbloed.

 

FD

Goetschalck

-alckx, cf. Godschalck.

 

JG

Goetschalck(x)

-schal(k)x, zie Godschal(c)k.

 

FD

Goetseels

zie Gosseau.

 

FD

Goetsenhoven, van

van Goedsenhoven, van Goedtsenhoven, van Goeidsenhoven, van Godtsenhoven, van Go(i)dtsnoven, van Goidsen(h)oven, -hove, van Goidtsen(h)oven, van Goietsen(h)oven, van Goitsenhoven, van Soitsenhoven: PlN Goetsenhoven (VB). 1321 a Johanne de Gotchennoven; 1325 Arnoldo de Goetsennoven; 1346 Godefridus de Ghoetsenhoven; 1404 Lijsbet van Goetsenhoven, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Goetstouwers

Goedstouwers. Pour Debrab. 587, anthrop. germ. fém. Godcs-diu (= servante de Dieu), avec évolution complexe.

 

JG

Goetstouwers

Goetstauwers, Goedstouwers: Metr. Germ. VN Godes-diu ‘dienares Gods’: 993 Godesdiu abbatissa, Althof (SOCIN). 1400 VN Gostouwe, Vecht (MOERMAN1950,21). 1336 Goetsto mater dicti Walteri, Goetsto filie predicte Goetstonis, Oosterwijk (OATIII); 1417 Willem Goedstouwen, Jan Goedstouwers, Poppel; 1335-50 VN Gostouwe, Gostua, Rijssen-Lochem; 1436 Godestuwe Jans; 1497 Goidstouwe dochter Jan Lauwerts, Den Bosch (MNT 271).

 

FD

Goettgens

zie Gödecke.

 

FD

Goetunck

-ynck, Goetting, zie Goetinck.

 

FD

Goetvinck

Goedvinck. Probabl. réinterpré­tation du NF Goetinck, -unck (par confusion de u et de v), encore qu’il existe un NF anglais Goldfïnch, équivalent du néerl. goudvink ‘bouvreuil’ [FD].

 

JG

Goetvrindt

cf. Goedvriend.

 

JG

Goetz(ke)

Götz(l), Goetze, -zé, Götz(e(n)), Gotz(en), Geöcze, Gootzen, Geutzen: Patr. D. Dim. van een god-naam.

 

FD

Gœury

cf. Geury, Gheury.

 

JG

Goeury

-iot, zie Goederickx.

 

FD

Goevaert

-aer(t)s, -ers, zie Govaerts.

 

FD

Goevaerts

cf. Gouvaerts.

 

JG

Goeven

cf. Goven.

 

JG

Goeven

zie Goven.

 

FD

Goeverneur

zie Gouverneur.

 

FD

Goewie

zie Gouwy.

 

FD

Goey(e), de

zie de Goede.

 

FD

Goey, van

van Goeye(n), van Goeije: 1. PlN Ten Goede: (leen)goed, bezit. 1380 Jan van den Goede, Melsele; 1383 Gillis van den Goede, Kruibeke (FLW); 1717 Pieter van Goeye, Waas (VAN G. I). -2. Evtl. PlN Het Gooi (NH, G, U). 1190 Wilhelmus cornes de Goye (LNT).

 

FD

Goeyenbier

BerBN voor de brouwer van goed hier. Vgl. D. Gutbier.

 

FD

Goeyens

zie Godin.

 

FD

Goeyers

zie Goeder.

 

FD

Goeyse, de

de Goeijse: Adaptatie – met vertaling van Iw. (le/dé) – van de Pic. EN Legouge (zie i.v.). 1471 de Goedse, 1593 de Goiedse, 1604 de Goegi, 1607 de Goyse, de Goeysi, 1626 de Goeyse, Hingene (H.MEES, Geschiedenis van Hingenë); 1584 Gillis de Goise, Aw. (AB); 1716 Joannes (de) Gouge, Montcornet Aisne-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD

Goeyvaer(t)s

zie Govaert(s).

 

FD

Goeyvaerts

cf. Gouvaert(s).

 

JG

Goez

Nom d’origine: Goé(-Limbourg) et dé­pend, de Comblain-au-Pont (Lg).

 

JG

Goez

zie Goé.

 

FD

Goezu

zie Gouzou.

 

FD

Gof-

-lette, -lot. V. WULF.

 

EV

Gof(f)ette

Dim. van VN Godefroid. Niet noodzakelijk Metr. 1342 Gilons fils Goffette de Harduemont, Luik (SLLIII); 1357 Goffette Bareit, Luik(BODY).

 

FD

Goff-

-ar(d), -art, -aerts, -eau(x). V. GOD (Go) et WULF.

 

EV

Goff-

-in(t), -ing, -inon. V. GOD et WULF.

 

EV

Goff-

-oël, oët, -oy. V. GOD et WULF.

 

EV

Goff-

Thème très productif tiré de Go(de)f(roid), cf. Gouff-.

Hypocor. simple : Goffe [pourrait être aussi w. gofe ‘gouffre dans un cours d’eau’, fém., d’où Delgoffe]. 1257 «Goffe del Vivir» Baill-Nivelles.

« Dérivés: Goffa, Goffar, Goffard, Goffart, w. Gofâr. 1289 «Besele li femme Goffart» CensNamur, 1326 «Goffardus di Terewagne» Huy (comm. H. Goffart), 1328 «Goffin Gof-fars» Grand-Axhe, 1393 «Goffines Goffart» Ouffet (comm. H. Goffart), 1444 «Maroiette Goffard» AidesNamur, 1444 «Goffar le Carpentir» TerreJauche, 1449 «Tirion Gof­fart», «Goffart Nenotte» AidesNamur, 1456 «Goffar de Blon» Jenneret = 16e s. «Goffa de Blon» Ocquier, 1494 «Henrion Goffa» BourgNamur, 1580 «Ouri Goffa» Haybes, 1626 «Guillame Goffa» émigré en Suède. –Goffaerts. NF flamand hybride, avec -s du génitif germ., cf. Goevarts et Gov-. – Goffaut, Goffaux, Gouffaux (var. w. de Goffart). 1598 «Jacques Goffau», «Jacques de Gouffau» DénWavre, 1616 «Andrien Goffau» Princip-Chimay. – Goffeau, Goffay (suffixe -aud ou –eau, ce dernier dans Goffay). 1472 «Goffay» DénLaroche. – Goffette. 1345 «Goffmus Goffette» FiefsLiège, 1364 «Goffette de Hollongne» CartValBenoît, 1577 «Anne fille de Johan Goffette» BourgLiège, 1580 « Jehenne Goffette» Haybes. – Gofflette (avec double suffixe comme dans Goffelot, Goflot; sinon surnom: w. goflète ‘terrine, écuelle’). –Goffin (très fréquent), -ins, -int, w. Gofin, w. (Hesbaye) Gofègn, Goffinghs, -ings (forme flamandisée). 1289 «Andriers et Coffras enfant Goterial» CensNamur, 14e s. «Goffins de Preit» CensHuy, 1388 «Goffins de Dolhent corbesir» GuillLiège, 1449 «Goffin Brochart» AidesNamur, 1472 «Goffin Mathy» DénLa­roche, 1472 «le petit Goffin» DénVirton, 1522 «Goffin de Ronet» BourgNamur, 1621 «Thomas Goffin» émigré en Suède, 1655 «Guillaume Goffin» DénFlorenville. – Gof-finet, w. Gofinet (dimin. du précédent, cf. aussi Gauffinet). 1371 «Goffinet de Velreu» CoutStavelot, 1472 «Goffinet» DénChiny, «Goffinet Estienne» DénLaroche, 1561 «Col-lard Goffinet» Arbrefontaine, 1620 «Maers-son Goffinet (de Fleigneux)» émigré en Suède. – Goffinon (autre dérivé de Goffrn). 1440 «Goffinon de Votem» GuillLiège, 1499 «Goffinon Graindamour», 1518 «Franchois Goffinon» BourgNamur. – Goflot, Goffelot, Gofflot. – Goffoel, Goffoël (avec tréma superflu), Goffioul. – Goffoy, w. nam. Gofwè: comme w. (topon.) Gofwè (Acoz), réduction de God’fnvè [et non pas suffixe -oie]. m Autres dérivés : 1289 «Gofaille leTesseur», «Gérars li fis Goffaille» CensNamur, 1294 «Gofalhe» Waremme. – 1341 «Goffaingne Hardit» Nivelles (= w. Gofègn?). – 1456 «Go-defroid dit Goffert» Perwez. – 1359 «Goffi-nard» GuillLiège. – 1344 «Godefrois Goffi-neas» Waremme. – 1351 «Marie Goffonde» FiefsLiège, 1353 «Gérard Goffonde» Liège (pour le suffixe, comp. «Gosso(n)de» et 1317 «Massonde» Liège). – 1349 «Goffra» Anne-voie. — 1524 «Goffran» (lire: -au?) CoutSta­velot. – 1339 «Ernar Gofon» Seraing-le-Châ-teau.

 

JG

Goff(e)

Patr. Bakervorm van de Germ. VN Godfried. 1257 Goffe del Vivir, Nij vel (HERB.).

 

FD

Goff(i)oul

-oel, -oël: Patr. W. vleivorm van Germ. VN Godevaard, Godefroid. Vgl. Goffin. 1385 Godefridi dicti Coffoel, Tg. (TYTGAT); 1650 Lambert Godtfïoul, Tn. (HEND.).

 

FD

Goffaert(s)

-ar(d), -a(rt), -ert, zie Govaert(s).

 

FD

Goffaut

-aux, -eau, -ay, zie Gouffaux.

 

FD

Goffe

,,Cloaque ». Proven. N. altéré en Gouffre et Coffre. Synon. : Del-gof(fe), -ouffre, Ducoffre.

 

EV

Goffelot

Gof(f)lot, Gofflo, Gof(f )lette: Patr. (Metr. -ette). Dim. van VN Goffart, Goffaux of Godefroid. Vgl. Goffette.

 

FD

Goffin

-ins, -int, -ijn, -yn, -ing(h)s, -ing(e), Geuffens, Gueuffen(s), Geuyffenne, Guffens, -in, Goffin, -yn, -ijn, Juffin, -ens: Patr. Vleivorm van de Germ. VN Govaard, Godfried, Godefroid. Vgl. Goffoy. 1417 Gyse Goffens = 1424 Ghisen Guffens, Ht. (A.GHIJSEN); 1422 Goffin van Hoverberch, Bellegem (Wez.).

 

FD

Goffinet

Gauf(f)inet, Goffinon: Patr. Vleivorm met de stapelsuffixen

-inet/-inon van Govaard. Zie Goffin. 1344 Godefrois Goffineas, Borgworm (HERB.); 1351 Goffingnon fils Hochet, Luik (BODY); 1352 por Goffinon, Mtr.; 1379 Colar Bacheleir et Goffines ses frères (AVB); 1563 Godefroid Goufinon, Fleurus-Aw. (AP).

 

FD

Goffinet

V. GOD.

 

EV

Goffoy

Go(e)ffoet: Patr. Var. van Goffroy, Godefroy. Vgl. Goddefoy < Goddefroy.

 

FD

Goga

cf. Gogu-.

 

JG

Goga(ert)

zie Gougeard.

 

FD

Goggeljoen

Adaptatie van Goguillon; zie Gogo(s).

 

FD

Goggels

zie Gokel.

 

FD

Gogh, van

zie van Goch.

 

FD

Gogibus

zie Cocquibus.

 

FD

Gogneau(x)

-iaux, -iat, Gonieau, Goignaux: 1. Hypercorrect voor Jonniau(x). – 2. Jongere vormen voor Gonel. 136 e. Goniaulx, Gerpinnes (HERB.). – 3. Var. van Coignau (vgl. Gougnart)?

 

FD

Gogneaux

-iaux, Gogniat, Goignaux, Go-nieau. 13S s. «Goniaulx» Gerpinnes, paraît correspondre à Cogneau(x), Cogniaux (comp. w. liég. cougnf et gougnî ‘cogner’) ; surnom à rapprocher soit d’anc. champ, coigniau ‘sorte de gâteau’ FEW 2, 1530a (plutôt que moy. ft. coigniau ‘espèce de scarabée’), soit de rouchi goniau ‘cheval bai clair tirant sur Fisabelle’ (Hécart 234) [MH],

 

JG

Gogny

Goinnie, Goiny, Go(i)gne: PlN Goegnies (H), Gognies (Nord), Gogny (Seine-Mar.). 1430 Jan Goingnie, Bg. (PARM.).

 

FD

Gogo

 (Verviers, 16c-17e s.). 1455 «Jehan Gogo» Tournai, 1571 «Gogo» Louveigné, 1602-3 «Lambert Gogo» TerriersNamur, 1631 «Jac­ques de Raimont dit Gogo» Liège; aussi «Fran-

cois dit Gogo», surnom d’un chanoine de Tournai de 1291 à 1330, originaire de Laignes (Côte-d’Or) (J. Pycke, Répert. biogr. des chanoines de N.-D. de Tournai, 1988, 379) [MH]. Surnom, probabl. de bon vivant, de ri-pailleur: sans doute du thème gog-, cf. w. fé go(u)goye ‘faire bombance’, fr. gougoye ‘friand’ (non pas fr. gogo, apparaissant seule­ment en 1834) FEW 4, 187a. Gogu-. Sans doute dérivé du thème précédent.

Dérivés : Goga (dérivé en -ard). – Goguelot. -Goguet. 1431 « Pierre Goguet » Compiègne.-Goguillon, -ot. – Goguin. Gohir, Gohy, sans doute aussi Gouhie. 1292 «Go(h)ier» TailleParis, 1524 «Collin le Gowier» DénStavelotMy, 1697 «Jean-Fran­çois Gohy» BourgLiège, cf. aussi w. gohîstré (topon.) Fronville, «Gohyssart», w. goyisau (topon.) Jumet; nom issu de l’anthrop. germ. gud-hari; cf. Gouhie, Gowie (et Goart pour la formation).

Dérivé: 1330 «Gohillon» Liège. Gohimont. 1544 «Johan de Gohymont» Dén­StavelotMy;  nom  d’origine:   w.  gôhîmont (topon.), à Bévercé (Lg).

 

JG

Goguillot

Gogo(s), Goguet, Goguin, Goguillon, Goggeljoen, EN. Dim. van Ofr. gogue: scherts, spot; of van bnw. gogue: vrolijk. 1431 Pierre Goguet, Comp. (MORLET); 1455 Jehan Gogo, Dk. (TTT).

 

FD

Goheer

Pakistaans (?) (PDB). Of var. van Gohir? Gohimont: PlN in Bevercé (LU). 1494 Thomas de Gohimont, Stavelot (ASM II).

 

FD

Gohir

Gohy, Gouhie(r), Gouhy, Gou(w)y, Gouvy, Gowie, Go(w)y, Ghewy: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN gud-hari ‘god-leger’; zie Godier, Goor. 1292 Gohier, Parijs (MICH.).

 

FD

Gohissart

Proven. Dép. Jumet. Sy­non. : Gaudis-, Godes- -sart.

 

EV

Gohman(n)

Bewoner van het open veld, open land. Var. van D. Gaumann, Gô(h)mann (DN).

 

FD

Gohor(r)y

PlN Gohory (Eure-et-Loir).

 

FD

Gohorry

Gohory. Probabl. forme maladroite (avec assimilation consonantique à la finale) d’anc. fr. goherier Gdf 4, 303 [MH], w. gorlî, gohèrli, etc. ‘bourrelier’ FEW 23, 63b-64a, cf. 1540 «Jehan le Goherlier» CartCiney, 1708 «Paul Goerly» Florennes.

 

JG

Gohr

Goh- -ir, -y. 1. Proven. Cor-(hez). V. ce N. — 2. V. GOD (Go).

 

EV

Gohy

zie Wahis, Gohir.

 

FD

Goi

zie Gouwy.

 

FD

Goid(t)sen(h)oven, van

van Goidtshoven, zie van Goetsenhoven.

 

FD

Goidts

zie God.

 

FD

Goidzeels

zie Gosseau.

 

FD

Goies

cf. Gois, Goisse.

 

JG

Goies

zie Goos.

 

FD

Goietsen(h)oven, van

zie van Goetsenhoven.

 

FD

Goietsen, van

Verkorting < Van Goietsenhoven?

 

FD

Goignard

-eaux, zie Cognard, Gogneau(x).

 

FD

Goigne

Goinnie, Goiny, zie Gogny.

 

FD

Goin

Pour Dauzat 297, var. de Gouin, Gohin, du germ. Godin. – Dimin. : 1314 «Colart Goinet dou Rivaige» ComptesMons.

 

JG

Goin

zie Gouin.

 

FD

Goinnie

Nom d’origine:  probabl.  Goegnies (-Chaussée), w. gongni » (arr. Mons) ou Go-gnies(-Chaussée) (Nord, arr. Avesnes).

 

JG

Goire

1364 «feu Renardus de Goire» Guill-Liège, 1580 «Ysabeau Goire» BourgNamur; cf. Geor-, thème de Georges, cf.   1280 «le Quartenesse de Sain Goire» PolyptLiège. Goiris. 1683 «Henry Goirisse» Houdremont;

forme francisée de Go(o)ris.

 

JG

Goire

Goi(e)s(se), Goite. V. GOD.

 

EV

Goire

Patr. Spelling voor Go(u)ard. 1732 Claude Gouart = 1768 Cl. Goire, Hatrival (J.-M. DUVOSQUEL, Histoire…Hatrival, 1991,34).

 

FD

Goiris

zie Goris.

 

FD

Gois

Gois(s)e, zie Legois.

 

FD

Goiset

zie Gosset.

 

FD

Goisse

Gois, Goies. 1280 «Johannes Gois» PolyptLiège, 1472 «Goisse filz Gautier», «Goise le filz Jehan Loset» DénLaroche; comme Goes, Geus(e) et Go(o)sse, p.-ê. de l’hypocor. germ. gud-so-> Goz(z)o. Dérivés: Goiset; également: 1499 «Margo le Goisseitte» TerrierNaast. – 1593 «Lowy Goiseau, charpentier» BourgDinant.

 

JG

Goissen

zie Goossens.

 

FD

Goister

Afkomstig van eue Elisabeth Goister, geboren in Antwerpen ± 1773; ze heeft een kind in 1793 (PDB). Onduidelijk.

 

FD

Goister

Nom d’origine: è Gohîstré, 1359 «en Gohisté», 1622 «sur Gohister», à Noiseux (Nr), cf. Gavray-Baty, Top. de Fronville, 99 et M. Willems, Vocab. du défrichement II, 197.

 

JG

Goiszeels

V. Godseels.

 

EV

Goitein

zie Goetheyn.

 

FD

Goitsenhoven, van

zie van Goetsenhoven.

 

FD

Gojon

zie Goujon.

 

FD

Goka

cf. Gocar.

 

JG

Gokar

zie Gocar.

 

FD

Gokel

Goekels, Gockel, Goggels: Mnl. *gokel, Mhd. gogel: uitgelaten, vrolijk, overmoedig. Vgl. Gokelaere, D. Gockel naast Gockeler.

 

FD

Gokelaere

zie de Keukelaer(e).

 

FD

Gokemeijer

zie Guggelmeyer. Col, zie Goldstein, Goelen(s).

 

FD

Gol-

-ard, -aire, -bert. V. WULF.

 

EV

Gol(d)berg

Goldenberg, -barg, Golbert, Goldberger, -beter, -berszt, Goltzberg: Fréquente PlN Gold(en)berg. Vgl. Van Goubergen.

 

FD

Gol(l)-

-en, -ier, -in, -on, -y, -envers. V. WULF.

 

EV

Gol(l)-

Variante (avec sonorisation de c, comme dans w. golé ‘collier’) de Col(l) -, thème de (Ni)col(as).

« Simple: Golle [non point Gol, nom d’une famille d’immigrés venus de l’Est s’établir en Belgique, cf. Goldstein], cf. Colle (un surnom: anc. fr. go(u)le ‘gueule’ doit être exception­nel). 1285 «Jehans Golle, basaniers» = «Jehans Gollin» DettesYpres.

« Dérivés: Golain. Golard, Gollard [aussi nom d’une ancienne seigneurie à Noduwez]; Gollaer, Goolaerts (forme néerl.). 1237 «Balduinus Golars» CartValDieu, 1280 «J. Golars» PolyptLiège, 1314 «Renerus dictus Golars» Ans, cf. aussi «Golla», char­bonnier au 17e s. à Marselle (Salles) (comm. B. Golard); cf. aussi Goulard. – Golaire, Coller. – Golay. 1317 «Gossuinus Golai» Amay (cf. 1337 «Colay le cler» GuillLiège). — Gollet [aussi w. topon. golèt ‘petit col’]. 1272 «Abraham Golles» Corroy-le-Grand, 1322 «Libers Golete» GuillLiège, 14e s. «Lambiert Golet» DénHesbaye, 1539 «Johan Golet» GuillLiège.

a Autres dérivés: 1314 «Maria Golot» Huy (mais le nom alterne avec «Golet»), 16e s. «Gérard Adam dict Gollot» NPLouette. – 1272 «Oda relicta Goloy» PolyptVillers.

 

JG

Gola(rd)

Gollard, -a(er), Goolaerts: 1. Zie Goulliart.-2. PlN Golart in Noduwez (WB). 1321 Wolterusde Golart = 1345 Waltero de Gollard; 1347 Joffre van Goelart, Noduwez (C. BAERT). – 3. Var. van Colard (HERB.).

 

FD

Golain

zie Golin.

 

FD

Golberg

-bert, zie Goldberg.

 

FD

Gold

D. EN. 1. BerBN voor een goudsmid. – 2. Patr. – 3. Huisnaam. 146 e. Wernherus zum Golde, Basel (BRECH.).

 

FD

Goldberg

Goldenberg, Golberg, etc. Nom d’ori­gine : Gold(en)berg, Goudberg, topon. néerl. très fréquent.

 

JG

Goldblat(t)

D. (joodse) BerN van de goudsmid,die bladgoud maakt. Vgl. D. Goldschläger.

 

FD

Goldbrenner

D. BerN: goudsmid.

 

FD

Goldchstein

zie Goldstein.

 

FD

Goldé

Wsch. < Goddé, met 1-epenthesis.

 

FD

Goldenberg

-barg, zie Goldberg.

 

FD

Goldenrath

PlN Goudenrath (NL).

 

FD

Goldenstein

zie Goldstein.

 

FD

Goldfarb

Goltsfarb: BerBN voor de vergulder.

 

FD

Goldfays

Proven. 1. Gros-Fays (Loc.). — 2. ,,Hêtre du sieur Godon ». (L.D.).

 

EV

Goldfinger

D. BN: gouden ring. Mnl. goutvinger: ringvinger. BN voor iemand met opvallende gouden ring(en) aan de ringvinger.

 

FD

Goldflam

D. (joodse) FN.

 

FD

Goldha(a)r

D. BN: gouden, hoogblond haar.

 

FD

Goldhausen

PlN (HS, RP, S).

 

FD

Goldin

-ine, -yn: Wsch. var. van resp. Godin, Godinne, Goddyn, met 1-epenthesis. Vgl. Goldé.

 

FD

Goldine

Difficilement var. de Godenne, -inné, car cette forme (étymologique) n’est pas attes­tée [le NF Goldin est italien].

 

JG

Goldklang

BN: goudklank.

 

FD

Goldman(n)

Golmann: D. BerN van de goudsmid,in de ME nog niet joods. 1413 Henrich Gultman, Liegnitz (DN).

 

FD

Goldmun(t)z

Goldmünz: D. Goldmûnze: gouden munt. Maar misschien reïnterpretatie van Goldmund. Vgl. Godemond.

 

FD

Goldschläger

-schlager: BerN van de goudsmid die bladgoud slaat. Vgl. Goldblat(t). 1350 Thiedeman Goltslegere, Lübeck (NN).

 

FD

Goldschmid

-schmitz, -schmidt(s), -smit(h), -schmied, -schmeding: D., resp. E. BerN van de smid.

 

FD

Goldschneider

D. BerN: goudsnijder. Vgl. Mnl. goutsnider: ciseleur.

 

FD

Goldstein

[cf. aussi Gol, forme réduite de Gold­stein, NF d’une famille juive venue s’établir en Belgique]. NF d’origine all., soit nom d’ori­gine: Goldstein, près de Francfort, soit sur­nom: moy.-ht-all. goltstein ‘pierre précieuse, topaze’ [FD].

 

JG

Goldstein

-stayn, -(s)chstein, -sztein, -szteyn, -sztejn, -sztajn, Goltstein, Golstein, -steyn, steijn, Goldenstein: i. Patr. Oude VN. – 2. PlN bij Frankfort (Main). – 3. Mhd. goltstein: edelsteen, topaas. BerBN of BN. 1170 Gerardus Goltstein, Keulen (BRECH.); 1536 Reynerus Golsteen, Nijmegen (MULIV). Een Belgisch-joodse famille veranderde deze FN in Gol.

 

FD

Goldwasser

D-joodse FN: goudwater.

 

FD

Goldyn

zie Goldin.

 

FD

Gole

zie Goelen(s).

 

FD

Goleman

Patr. Afl. van Gole < Godilo, dim. van Germ. god-naam.

 

FD

Golen-

Golin- -val, -vaux, -vaud. V. Colonval.

 

EV

Golenv(e)aux

zie Golinvaux.

 

FD

Golenvaux

-veaux, Golinvaux, -veau, -val, Gollinvaux. 1558 «Jehan de Golenvaux», 1564 «Augustin Golenvaux» NPLouette, 1601 «Jehan Gollinvaulx, molnier» Bourg-Dinant, 1666 «Nicolas Golenvaux dit Guisot» NPLouette, 1683 «Mary Golenvaux» Houdre-mont, 1691 «Guillaume Gollinval» NP­Louette, «Golenvau(l)x, Golin-, -val» Haut-Pays; nom d’origine: Golinvaux, w. à golin-vau, 1220 «Colenvaz», 1316 «Golainvalz», à Ciney (Nr). Cf. aussi Colinvaux.

 

JG

Golin

Golain: Var. van Colin. Vgl. Golard 3.

 

FD

Golinvaux

-val, -veau(x), Gollinvaux, Golenv(e)aux: PlN Golinvaux in Ciney (N). 1590 Jean de Gollenvaulx (Midd. 1998,179).

 

FD

Golja

zie Goulliart.

 

FD

Goll-

cf. Gol-.

 

JG

Gollard

-a(er), zie Golard.

 

FD

Gollas

zie Goulliart.

 

FD

Golle

zie Goelen(s).

 

FD

Gollier

au fém. : Gollière. Peut-être surnom, cf. fr. collier, anc. fr. coliere ‘partie antérieure du harnais du cheval’, moy. fr. gouliere ‘poche’; ou bien nom d’origine, cf. 1544 «Henry de Golhier» DénStavelotMy.

 

JG

Gollier

-ièr(r)e, -lère, -ère, -er, Goullier, -ière, Gouli(er), Gouillère: M.i. var. van Gorlier, met rl/ll-ass. (vgl. Carlier/Callier).

 

FD

Gollière

Proven. ,,Propriété du sieur Godel ou du sieur Wulf ».

 

EV

Gollinvaux

zie Golinvaux.

 

FD

Göllner

Gollner: D. BerN Göldner: vergulder.

 

FD

Golmann

zie Goldman(n).

 

FD

Golstein

-steijn, zie Goldstein.

 

FD

Goltfus

D. BN Goldfuss: gouden voet, wellicht naar de gouden gesp aan de schoen. In de i/e e. in Haacht famille van Duitse orgelbouwers (ESBr. 1940,367-382).

 

FD

Goltsfarb

zie Goldfarb.

 

FD

Goltstein

zie Goldstein.

 

FD

Goltzberg

zie Goldberg.

 

FD

Golvers

Var. van Govers (met 1-epenthesis); vgl. dial. kolfer voor koffer.

 

FD

Golvet

Wellicht Wvl. adaptatie van Calvet.

 

FD

Golzar

Proven.» Gossart (Dép. Vir­ginal). — 2. ,,Essart du sieur Wulf ».

 

EV

Gom-

-an(d), -bault, -bert, -berg, -pel, -pertz, Gom- -mans, -m(a)er(t)s. V. GOD (§11).

 

EV

Gom(me)-

-rée, -ry. 1. Proven. Go-mery (Dép. Bleid). — 2. V. GOD.

 

EV

Goman(ne)

Gomand, Gornant, zie Goeman(s).

 

FD

Gomand

Gomant, w. (Piétrain) Goman, Gouman. 1281 «Jehan Gouman» DettesYpres, 1333 «Gilet Gomant» Dinant, 1444 «Stassin Gomant», «demiselle Betrix Gommant» AidesNamur, 1456 «Servais Goman» Dinant, 1570 «Jehenne Gomant», cf. aussi 1350 «Gomanpret» (topon.) Theux, w. divins lès prés de gouman (topon.) Amonines, 1467 «Goumanpont» = w. goumampont (topon.) Ostiches; nom issu de l’anthrop. germ. gud-man-, cf. aussi Goeman.

 

JG

Gomba(r)

zie Gombert.

 

FD

Gombaud

-ault, -eau, Gonbault: Patr. Germ. VN gunth-balth ‘strijd-moedig’: Gundobald (Fm.). ize e. Gumboldus monachus (GN); 1394 Lotard Gombaut, Dottenijs; 1398 Jan Gombaeut, Wev. (DEBR. 1970).

 

FD

Gombert

Gombeer, Gombeir, Gomber(g), Gomba(r), Gommaerts, Gommer(s), Gomper(s), Gomperts, -ertz, Gumpert, Gumprecht, Jumpertz, Jumbert: Patr. Germ. VN gunth-berht ‘strijd-schitterend’: Gundebertus, Gumbert(us) (MORLETI). ne e. Gumbert, Cent (GN); 1463 Jan Gomparts, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Gombert

Gombeer. 1289 «Maroie li Gombert» CensNamur; nom issu de l’anthrop. germ. gund-berth-.

 

JG

Gomé

cf. Gommé.

 

JG

Gomé

-et, -ez, -es, Gommé, -e, -es, -et, Goumet, Goemé, Goeme: Patr. Var. van Gomer, met spelling volgens Fr. uitspr. Zie Goemaere. Vgl. Orner=Orné. Of Gomet, dim. van VN Gomar(us). 1339 Jehans Gonmés, Atrecht (NCJ); 1545 Nicolas Commet, Carvin (AP); 1651 Petrus Gommaers = (wsch.) Patrus Gommé, Westerlo (VS I972,*iz4).

 

FD

Gomel

Hypocor. en -ellu > -eau (forme non vocalisée) de l’anthrop. germ. Go(u)mard, cf. Goemaere.

 

JG

Gomer

zie Goemaere.

 

FD

Gomet

cf. Gommé.

 

JG

Gomez

1. Spellingvar. van Gomé. – 2. Sp.-Port. VN < Germ. Gumesindis: guman-sinth’man, (bruide)gom-weg’. 1582 Jac. Gomez, Lissabon; 1597 J- Gomez, Cordova-Aw. (AP).

 

FD

Gomis

zie Germeaux.

 

FD

Gommaerts

cf. Goemaere.

 

JG

Gommaerts

zie Goemaere, Gombert.

 

FD

Gommans

zie Goeman(s).

 

FD

Gomme

-es. Var. du précédent ou bien issu de Gommo, hypocor. d’un anthrop. germ. en gum- ou de gund-mar [FD].

 

JG

Gommé

Gomé, Gomet, Goumet. Hypocor. de Gombert?

 

JG

Gomme, (de)

Ghomme: 1. Wsch. oorspr. Patr. < Germ. VN Gommo (MORLET I), bakervorm van een gum-naam of van Gundmar/Gommaar. Achteraf gereïnterpreteerd aïs Mnl. gome, goom: opmerkzaamheid, aandacht. 1281 Clais Chôme, Ip. (BEELE); 1382 Willekin Goom, Pittem (DEBR. 1970); 1568 Jan de Gomme, Hondschote (DGW). –2. G(h)omme evtl. grafie voor Gamme/Gaume i.

 

FD

Gommer(s)

zie Goemaere, Gombert.

 

FD

Gommeren

1. Patr. Germ. VN Gommaar; zie Goemaere. Gommer Lenaerts van Osta (vader van) Adrianus Gommersen van Osta (vader van) 1650 Cornelis Adriaensen Gommeren van Osta, Roozendaal (PDB). – 2. Br.-dial. uitspr. van PlN Gameren (G). 1543 Jan van Gommeren, Den Bosch-Aw.(AP).

 

FD

Gommeren

Nom d’origine, probabl. de la prov. de Noord-Brabant [FD].

 

JG

Gommers

cf. Goemaere.

 

JG

Gompel

Hypocor. de l’anthrop. germ. gund-berht- (si la forme est ht-all. comme Gom-pertz). Comp. : s.d. «magistri Leonardi Gom-paut » ObitHuy.

 

JG

Gompel

Patr. Dim. van Germ. VN Gombert. Vgl. D. Gumple.

 

FD

Gompel, (van)

van Gompen: PlN Gompel in Mol (A). 1317 Marsulius de Gompele, Mol (OATII); 1448 Lambrechte van Gomple, Diest (VdP).

 

FD

Gomper(s)

Gomperts, -ertz, zie Gombert.

 

FD

Gomrée

Nom d’origine: Gomerée, à Cour-sur-Heure (Ht), etc. ; cf. de Gomrée.

 

JG

Gomrée

PlN Gomerée in Ham-sur-Heure (H). 1415 Jean de Gomerée, Gozée (J.G.).

 

FD

Gomy

Cf. le composé topon. w. gomîpré, à

Villers-Ste-Gertrude (Lg); nom issu de l’an­throp. germ. gum-hari-.

 

JG

Gomzé

1524 «Collet de Gomeseit» CoutSta-velot; nom d’origine: Gomzé(-Andoumont), w. gom ‘zé, cf. aussi Gonzé.

 

JG

Gomzé

-ze, Gonzé: PlN Gomzé (LU). 1524 Collet de Gomeseit, Stavelot (J.G.).

 

FD

Gomzé(e)

Proven. Loc.

 

EV

Gon(n)-

Thème hypocor. de l’anthrop. germ. gunn- (var. de gund-). Dans l’ignorance de la plupart des formes orales, on a renoncé à éta­blir une rubrique collective; l’alternance w. o et ô indique au moins deux origines diffé­rentes. Sont exclues en Wallonie des forma­tions indigènes sur (Hu)gon, le corresp. anc. w. de Hugues étant Hu(w)e. Cf. Gonay, Gon(n)et, Gonne, Gonin, Gony.

 

JG

Gon(n)ella

BN naar de kleding. Ofr. gonele: overkleed boven de wapenrusting. Vgl. Grisegonnelle (LEYS 1954,160). Godefridus cornes Andegavensis dictus Grisa Gonella, quod tunicam grisam gestaret (DUCANGEIV, 138). 1176 S. Willelmi Gonela (DEBR. 1980).

 

FD

Gon(n)et

Gonné: Patr. Verkorting van Hugonet. 1398 Mons Gonnet, Dottenijs (DEBR. 1970).

 

FD

Gon(n)issen

Patr. Zoon van Gonnis = Geunis (zie Gunning). 1694 Leendert Gonnissen, Rotem (ROT II, 52-72).

 

FD

Gonaerts

-ard: Patr. Wsch. door ass. en metathesis < Gondraets. Of < Gondhard (vgl. Gondar). 1596 Guillaume Gonnar, Hoei (HERB.).

 

FD

Gonay

 

NF fréquent dans l’air, de Verviers), w. verv. Gônê. 1260 «Lambier Goneal» Liège, 1345 «Jakemars Gonnias» Nivelles, 1630 «Jean Gonia» BourgNamur, cf. aussi w. Gô-nèhé (topon.) Robertville; du thème Gon(n)-(ci-dessus) ou bien surnom : anc. fr. gonel, m. ‘robe, sorte de tunique’, (Maçon) gôniau ‘vêtements usés’; cf. le féminin dans: 1164 «Walterus Gonela» ChartesFlandre = 1140 «Walterus Gonel» (graphie négligée?).

 

JG

Gonay

zie Gonel.

 

FD

Gonbault

zie Gombaut.

 

FD

Gonc-

-e, -ette, Gond- -a(t), -rand, -rexon, -ry; Gon(n)- -in, -ay, Gonth-, Gonz- -e, -aies. V. GOD  (§H).

 

EV

Goncalves

zie Gonzales.

 

FD

Gonce

Gonze, Gouns(e), Gons, Goncet(te), Gonset(te): Patr. en dim. (Metr.-ette) van Germ. VN gund-so. Vgl. Gunzelinus (GN). 1381 Mathieu Gonset, Ladeuze (HERB.).

 

FD

Gonce

Gonze. 1568 «Pierre Gonze» Nalinnes, 1643 «Antoine Gonse» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. gund-so-, cf. 10e s. «Gontso» Gand.

Dérivés: Goncet, Gonset. 1386 «Mathieu Gonset», 1464 «Jacquemart Gonset» Ladeuze.

Goncerte, Gonsette.

Autres dérivés : 1504 «Gonchelonraussiere» (topon.) Gosselies. – «Goncelinfa» (topon.) Mormont. – 1425 «Martin Gonsseaul» Amay.

 

JG

Gonda

(attesté en 1746, Hesbaye liég.), Gondat, w. Gonda (avec a bref). 1775 «Toussaint Gonda (orig. de Hozémont)» BourgLiège, cf. aussi w. gondasartê (topon.) à Baillamont; vu le a bref, ne peut représenter l’anthrop. germ. gund-hard-; le NF est attesté dans la région d’Utrecht (P.-B.), mais paraît venir chez nous du Sud: forme lorraine de Gondet?

 

JG

Gondar

Gonda(t), Gunthardt: Patr. Gondhard. Germ. VN gunth-hard ‘strijd-sterk’: Gontardus (MORLET I). 896 Guntardus, Cent (GN); 1448 Grart Gondas, Dk. (TTT).

 

FD

Gonderlier

zie Godallier.

 

FD

Gondon

Patr. Var. van Godon, met n-epenthesis.

 

FD

Gondraet(s)

Patr. Germ. VN gunth-rêd ‘strijd-raad’: Gundradus (MORLET I). 1280 Catharina Gontraets, Ip. (BEELE).

 

FD

Gondrand

Gonrand, Gontran: Patr. Germ. VN gunth-hrabn ‘strijd-raaf: Gundramnus, Gondrannus (MORLET I). 1270 Monin Gonteranus, Cent (CG); 1332 de mansione Gontrans; 1340 Franco Gontram, Tn. (C.BAERT).

 

FD

Gondrexon

PlN in Lotharingen (Meurthe-et-Moselle).

 

FD

Gondry

Gonry, Goundry: Patr. Germ. VN gunth-rîk ‘strijd-machtig’: Gundricus (MORLETI).

 

FD

Gondry

s.d. « commemoratio Gonderici», «Ode uxoris Gondrici Claudi» ObitHuy; nom issu de l’anthrop. germ. gund-rik-?

 

JG

Gonel

Gonay: 1. Ofr. gonel, dim. van gone: lang kleed, tuniek, rok. Zie Gonnella. 1260 Lambier Goneal, Luik; 21345 Jakemars Gonnias, Nijvel (HERB.). – 2. Patr. Korte vorm van Hugonel, dim. van Hugo.

 

FD

Gonet

Gonnet. 1393 «Jehan dit Gonet» Huy, 1568 «Jehenne Gonnet» BourgNamur, 1625 «Johan Henry Gonez» Verviers, 1744 «Gonet» Ensival; probabl. du thème Gon(n)-. – Cf. aussi 1350 «Johan Gonette» FiefsLiège.

 

JG

Gonfroid

Nom issu de l’anthrop. germ. gund-frid.

 

JG

Gonfroid

Patr. Rom. vorm van Germ. VN gunth-frith ‘strijd-vrede’: 962 Gundfridus (Dip.).

 

FD

Gonieau

cf. Gogneaux, avec », donc distinct de Gonay.

 

JG

Gonieau

zie Gogneau(x).

 

FD

Gonin

Patr. Korte vorm van Hugonin.

 

FD

Gonin

Probabl. du thème Gon(n)-, cf. 1579 «Gounen» = w. Gônê (dans un topon.) Spri-mont. Pourrait être aussi le cas régime de Gône (féminin), cf. Gonne.

 

JG

Gonne

1.  Particularité vestimentaire (..Longue robe »).  N°  266.  — 2.

V. GOD (§11).

 

EV

Gonne

Cf. 1472 «Gonne preis» (topon.) Boelhe, 1601 «try Ghonne», w. tri Cône à Jumet, cf. le thème Gon(n)-, que postule le dérivé en -ard: 1444 «Jehan Connaît» AidesNamur, 1596 «Guillaume Gonnar» Huy. – Un matronyme est aussi à envisager: 1296 «dame Gonne» TailleParis, réduction de Cunégonde, Alde-gonde, etc. ; ce dernier a ô long en w. (arch.) Aldigône, Gône. – Également nom d’origine: Goesnes, w. gône (Nr), cf. 1444 «Lambert de Gonnes», 1449 «Jehan de Gonne laboureur» AidesNamur, 1534 «Henry de Gonne» BourgNamur.

 

JG

Gonon

Patr. < Hugonon, vleivorm van Hugo.

 

FD

Gonry

1. PlN Gonrieux (N), W.gonri (J.G.). -2. Zie Gondry.

 

FD

Gonry

Probabl. nom d’origine: Gonrieux, w. gonri (Nr), mais le NF est plutôt gaumais.

 

JG

Gons

zie Gonce.

 

FD

Gonsa(e)les

-alis, -alves, zie Gonzales.

 

FD

Gonset

Gonsette, cf. Gonce, Gonze.

 

JG

Gonset(te)

zie Gonce.

 

FD

Gonssens

Wsch. hypercorrect voor Goossens.

 

FD

Gönter

zie Günther.

 

FD

Gonthier

Gonfier, Gonty. 1105 «Gonterus», 1226 «Gontier de le Cromberie» ChirTournai, 1247 «Gonthier de Clémencey» CartOrval, 1272 «Gontherus» PolyptVillers, 1275-76 «Gontier le Vieswarier», 1279-80 «Jehans li fius Gontier le Ménestrel» RegToumai, 14e s. «Johan Gontier» CensHuy, 1628 «Gonthy Bertrand» Louveigné; nom issu de l’anthrop. germ. gund-hari-.

• Dérivés: 1328 «Gonthier Gonthelet» Bove-nistier, 1355 «Gontelet fil Gontier» Fiefs-Liège. – 1357 «Gontoulle» Warnant-Dreye.

 

JG

Gonthier

-iez, Gontie(r), -ies, -iès, -y: Patr. 1. Rom. vorm van Germ. VN gunth-hari ‘strijd-leger’: Gunt(h)arius, Gunt(h)erus, Guntar, Gonter(i)us (Fm., MORLETI, GN). D. VN Gunther. 1387 Gontier de Rickebusch, Mkr.; 1274 Joharmis Ghontier, Wg.; 1326 Jacob Ghontier, Ip. (DEBR. 1980; BEELE); 146 e. Gontier = Gontir Conrar, Luik (BODY). – 2. Verward met Gautier (door n-epenthesis): 146 e. sire Gonthier = Gauthier sire deBerlo(BODY).

 

FD

Gontran

1265 «Gontrans d’Ohain» Cens-Namur, 1659 «Jean Gontrand» DénSalm; nom issu de l’anthrop. germ. gunt-hramn-.

 

JG

Gontran

zie Gondrand.

 

FD

Gonvienne

Govienne. 1554 «Jehenne Le Gouverne» BourgNamur, 1602-3 «Englebert Govienne» TerriersNamur, 1682 «Alexis Gouverne» BourgNamur; surnom: w. liég. arch. goviène ‘gouverne, conduite’ FEW 4, 300b, mâle goviène ‘mauvaise ménagère’ DL 294a.

 

JG

Gony

Cf. 1612 «Gonipré» (topon.) Ouffet, «Goniprez» (topon.) Tavigny, «Goni trixhe» (topon.) Chapon-Seraing ; nom issu de l’an­throp. germ. gun(d)-hari-?

 

JG

Gony

zie Gaumier.

 

FD

Gonzales

-ez, Gonzalvez, Goncalves, Gonsalves, Gonzal(v)o, Gonzail, Gonsa(e)les, Gonsalis, Ganzales, Gonzalez, Constales, Consael: Patr. Sp.-Port. VN < Germ. gunth ‘strijd’ en Lat. salvus ‘ongedeerd’. 1459 Jeorge Gonsalves, Lissabon-Bg. (PARM.); 1550 Stephan Consaeles, Oud. (V.BUTS. I>319); 1553 Joannes Gonsalius…Hispanus (MUL IV); 1557 Thomas Gonsalius, Castilié’-Aw. (AP).

 

FD

Gonze

cf. Gonce.

 

JG

Gonze

zie Gonce.

 

FD

Gonzé

Sans doute var. de Gomzé.

 

JG

Goockens

zie Jaeken.

 

FD

Good

E. Good. 1. BN good: goed. Vgl. De Goede. – 2. Patr. Germ. god-naam. Vgl. God.

 

FD

Good(i)son

zie Goedson.

 

FD

Goodens

zie Godin.

 

FD

Goodier

zie Godier.

 

FD

Goodman

E. EN. Vgl. Goeman(s).

 

FD

Goodt, de

zie de Goede.

 

FD

Goodwin

zie Godwin.

 

FD

Gooessens

Goofsens, zie Goossens.

 

FD

Googe

zie Legouge.

 

FD

Gool-

-is, -aerts. V. WULF.

 

EV

Gool, van

van Goel, van Goolen, van Goylen: PlN Goorle (NB). 1351 Arnoldum de Ghorle, St.-Tr. (GHYSEN); 1404 Woutere van Goerle, Aw. (ANP).

 

FD

Goolaerts

cf. Gol(l-), Gollard.

 

JG

Goolaerts

zie Golard.

 

FD

Goole(n)

zie Goelen(s).

 

FD

Goolenaer(t)s

Tweeledig Patr. Goolen+Aerts. Vgl.

Goossenaerts. 1710 Goolenaers, Kalmthout(PDB).

 

FD

Goolis

1. Patr. Goly is VN in Lv. in 1390 en GolysTN

(LIND. 1947′). Gilys viver van Halle = Golys viver

van Halle (PEENE). – 2. M.i. hypercorrect voor

Joli(s).

 

FD

Goomans

V. GOD.

 

EV

Goons

zie Godin.

 

FD

Goor

[aussi topon. flam. goor ‘marécage’], déri­vés: Gooris, Goris, Gorris, au génitif: Goris-sen, Gorrissen. 1280 «Johannes dictus Gor­ris» PolyptLiège, 1288 «Jehans Goris» DettesYpres, 1499 «Pierart Goris» TerrierNaast, 1605 «Pierre Goris» BourgNamur; généra­lement var. de Gheur. – Si dans Goris, le -s est graphique (cf. 1320 «Waltero Gori» = 1330 «Wautiers Gourris» Héron), le NF représente directement Gaugericus. – Secondairement: moy. néerl. Gorijs, réduction de Gregori(u)s (cf. Taal en Tongval, 11, 1959, 201), de même en w. ard. «Gor» [= Gôrl] = Grégoire (cf. Th. Déloge, L’Ardenne méridionale, 29), w. (Piétrain) Gôye – Grégoire.

 

JG

Goor

Goor- -den, -et, -ez, -ieckx. V. GOD (Go).

 

EV

Goor

zie Goeder.

 

FD

Goor-

-is(sen), -us. 1. V. Joris. — 2. V. GOD (Go).

 

EV

Goor, van (de/n)

van de Ghoor, van der Goor(e), van

den Ghoer, van Cor: PlN Goor: waterig moeras, verspreid in A, VB, L. Ook PlN Goor (NB, OIJ). 1292 Rabbode van den Gore, Oevel (CG); 1324 Robbrecht van Goere, Lv. (ICKX); 1411 Henric vanden Ghoere, Aw. (ANP).

 

FD

Goorden

cf. Geurde(n).

 

JG

Goorden

Geurde(n), Geurten, Gôrden(s), Gueurden, -ten, Gurten(ne): Patr. Vleivorm van Geurt, Goort. Zie Goorts. 1601 Peter Goorden, Etten (MNT446); 1647 Paulus Geurden, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Gooremans

cf. Goormans.

 

JG

Gooremans

zie Goormans.

 

FD

Goorens

zie Gorin.

 

FD

Goorhuis

Volksetymologisch voor Gooris.

 

FD

Goorik

-i(e)ckx, -ix, -le, zie Goederickx.

 

FD

Gooris

cf. Goor.

 

JG

Gooris(sen)

zie Goris.

 

FD

Goorlae(c)ken, van

PlN Goorlaken: moerassige plas. 1467 Jan van Goerlaken, Lier (FRANS); 1539 Lodewijk van Goorlicken, Mech.; 1555 Joachim van Goirlake, Zoutleeuw-Aw. (AP).

 

FD

Goormachtig

-igh(e), -igd, Goormaghtigh: BN 1. Machtig aan goederen, vermogend. 1280 Georgio Godermachtich, Bg. (WYFFELS 808); 1348 Joeskin Godremacht; 1385 Watier Godermachtich, Marke (DEBR. 1971, 1970). – 2. Gereïnterpreteerd als ‘God almachtig’. 1512 Godalmachtich, Bg. (Bk. 1968,112); 1461

Goossaert Goorarmachtich, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Goormaghtigd

Goormatik. Juxta­position de deux noms de bapt, d’orig. german. Go(d)er et Math, avec suffixe diminutif -ik.

 

EV

Goormans

Gooremans, Goremans, Gormans, etc. Soit dérivé en -man de Van Goor, soit var. de Go(e)dermans, avec syncope du d [FD].

 

JG

Goors

zie Goorts, Goeder.

 

FD

Goort(s)

Gort(s), Gordts, Cors, Geur(t)s, Geurds, Goors, Gourts, Geurtse(n), -tzen: Patr. 1. Uit Govaert. 146 e. Godefroid dit Gheurt de Pousseur; Godefroi dit Goert de Vlodrop, Luik (BODY); 1370 Jan Jordan Godertszoen = 1381 Jan Jordan Godevaertssoen, A’dam (OA189,248); 1431 Govaert van Bercheyck = 1451 Gort van Bercheyken, Ht. (ROEL. 1951,18); 1726 Govert Goors = Goort Goorts = 1740 Govaert Gors, Grote-Brogel (NOUWEN). – 2. Uit Godert, Godhart. Zie Goddaer(t). 1456 Goert van Wellen = 1457 Godert van Wellen, Ht. (ROEL. 1951).

 

FD

Goorts

Gordts, Gorts, Geurs, Geurts, etc. 14e s. «Godefroid dit Gheurt de Pousseur», «Godefroi dit Goert de Vlodrop» Liège Body-NPLiège, 1445 «Godevaert Biestervelt» = 1447 «Gort Bystvelt» Hasselt, 1726 «Govert Goors» = «Goort Goorts» = 1740 «Govaert Gors» Grote-Brogel ; hypocor. néerl. (plutôt limbourgeois) de Godefroy, Godevaard, cf. aussi Gouvaert(s) [FD].

 

JG

Goos

Choos, Coes, Coës, Cos(e), Gosz, Go(o)sse, Gois((s)e), Goies, Ghuusse, Gus(s), Geus(e), Geuze, Gheus(e): 1. Patr. Korte vorm van Germ. VN Goswin of < Godso, afl. van god-naam: 1034-58 Godezo, 1074 Gozo (GN). 1340 Goswini dicti Ghoeskens; 1367 Goewijn Blanduyt = 1370 Goes Banduyt, Tn. (ROEL. 1951,13); 1368+ Griele Goisins = 1371 Griele Goys, Ktr. (V f° 83, lyv0). Zie ookGoossens. – 2. Later verward met Joos: 1521 Goos Scoesitter = 1516 Joes Scoesitter = 1528 Judocus de Scoesitter; 1522 Goos Balle = 1520 Joes Bal,Aarts.(MAR.).

 

FD

Goos-

Goosse, été, cf. Gos(s)-.

 

JG

Goos(s)ens

Goovaert(s). V. GOD (Goz, Go).

 

EV

Goosdeek

Proven. Goes-dijk, ,,Digue de Goes » (Loc. zélandaise).

 

EV

Goosdeel

zie Godsdeel.

 

FD

Goosen(s)

zie Goossen(s).

 

FD

Gooset

zie Gosset.

 

FD

Gooskens

1. Proven. Dép. Vlimmeren. — 2. V. GOD (Goz),

 

EV

Gooskens

Geuskens, Gueusquin: Patr. Dim. van Goos. 136 e. Goskin fîlius Gosens (GN).

 

FD

Goossaert

zie Gossa(e)rt.

 

FD

Goosse

zie Goos.

 

FD

Goossen

Goosen, Gossen, Geussen, au génitif: Goossens [8e NF le plus fréquent en Belgi­que], Goosens, Goessens, Geusens, Geus-sens, etc. 1365 «Goeden de Moncke» = 1387 «Goessen de Monec» Bruxelles, 1377 «Gos-sin van Oudenarde» =1380 «Goessin» Ypres, etc.; forme néerl. de Go(o)ssin, du thème anthrop. Gos(s)-, Goos- (cf. ce nom), mais peut représenter aussi Gossuin, Goswijn ou un hypocor. en -sin d’un anthrop. germ. god-[FD].

 

JG

Goossen(s)

Goosen(s), Ghoosen, Gooessens, Goofsens, Gosens, Goissen, Goysens, Gos(s)in, Gozin, Gosain, Gossijns, Gossen(s), Goes(s)ens, Goussen(s), Gussen(s), Geus(s)en(s), Geuzens: Patr. Vleivorm van Goos. 1365 Goeden de Moncke = 1387 Goessen de Monec, Bs. (OSTYN); 1398 wedewe Gosuins van der Beque = Goesin = 1399 Gosin de le Beque, Ktr.; 1398 Gosin Bloums wedewe = Gossuin, Marke (DEBR. 1970); 1326 Jan Coussin, Ip. (BEELE); 1615 Jan Guessens = Jan Gussens, Bilzen (SCHOE.); 1623 Lysken Geussens =L. Goessens, Grote-Brogel (NOUWEN). Zie ook PEENE, DEKEYSER, LIND., GN, BACH II,z8; Lwv.Bijdr. 1925,133-5; ESBr. 1932,210-9,270-8.

 

FD

Goossenaerts

-aarts, Goosenaerts: Patr. Samengestelde VN Goossen + Aert. ise e. Jan Goesenaerts, Katerine Goessen Aerts, Claes Aertgoesen, Vorst A (HERMANS).

 

FD

Goot

,,Rigole ». Limite de propriété. Proven. Synon. : Gotemans, VAN der Ghote(n).

 

EV

Goot(en), van der

zie van der Goten.

 

FD

Goote

Goots, Goedts: Korte vorm voor van der Cote? 1288 Goesin Cote, Alise Cotes; 1291 Aviné Ghoets Goessin Ghoets suster, Oud. (CG).

 

FD

Goothem, van

zie van Goethem.

 

FD

Gootmans

zie Gotemans.

 

FD

Goots

zie God, Goote.

 

FD

Gootzen

zie Goetz(ke).

 

FD

Goovaer(t)s

-ers, zie Govaert(s).

 

FD

Goovaert(s)

cf. Gouvaert(s).

 

JG

Goovens

cf. Goven.

 

JG

Goovens

zie Goven.

 

FD

Gooyer, (de)

Goyer, (de) Gooijer, Gooijers, Ghoyere: Afkomstig van ‘t Gooi, Gooiland (NH) (UITMAN 63). 1425 Wouter de Goyere, Gorinchem (PARM.).

 

FD

Gooyvaerts

zie Govaerts.

 

FD

Goppel

zie Gobel.

 

FD

Goppert

Forme haut-all. de Gobert.

 

JG

Goppert

zie Gobert.

 

FD

Goque, de

Mnl. gooc: koekoek, domoor, gek, dwaas. EN. 1361 Johanne dicto Goec, Ktr.; 1398 Oste de Goec, Rollegem (DEBR. 1970).

 

FD

Gor-

-et, -ez. 1. Car. mor. ,,Petit de la gore »  (Truie).  —   2. Proven. Gorhez,   ,,Lande  fangeuse »   (Dép. Aubel).  Synon. : Gohr, Goor, — 3. V. GOD.

 

EV

Gor(r)eux

Proven. Goreux (Dép. Voroux).

 

EV

Gor, van

zie van Goor.

 

FD

Gord-

cf. Go(u)rd-.

 

JG

Gord-

-ien, -on(s), -ts. V. GOD.

 

EV

Gordebeke

zie Gortebee(c)k.

 

FD

Gordeijns

zie Gordyn.

 

FD

Gôrden(s)

zie Goorden.

 

FD

Gordenne

Gordinne (NF plutôt liégeois). 1253 «Gillion Gourdinne» = 1256-57 «Gillion Gordine» ChirTournai; surnom: probabl. d’anc. fr. gordine, f. ‘femme galante, femme de mauvaise vie’ Gdf 4, 309 [MH], plutôt que de w. gordène ‘rideau’, moy. fr. gourdins ‘courtine’ FEW 2, 1236-7, ALW 4, not. 39. –

Secondairement, var. de Gourdinne, w. gour-dène (arr. Philippeville).

 

JG

Gordenne

-inné, zie Gourdinne.

 

FD

Gordien

Peut-être anc. nom de baptême, du nom de deux saints figurant au martyrologe [MH] ; sinon var. de Gourdien, cf. Gourd-.

 

JG

Gordien

zie Gourdin.

 

FD

Gordier

Wsch. var. van Cordier.

 

FD

Gordion

Afl. van Ofr. gort: lomp. Vgl. Gourdon.

 

FD

Gordon(s)

E. EN. De Schotse Cordons komen van een Schotse PlN. Maar 1204 Adam de Gurdun kwam vermoedelijk van Gourdon (Saône-et-Loire). En 1220 Geofrrey Gurdun, 1279 Adam Gordon dragen wsch. een oorspr. Fr. naam, ni. Gourdon (REANEY).

 

FD

Gordts

cf. Goorts.

 

JG

Gordts

zie Goorts.

 

FD

Gordyn

1. Proven. Gourdinne (Loc.) —  2. V. WARD.

 

EV

Gordyn

-ijn, -eijns, -uyn: 1. Patr. Vleivorm van Goort. 1713 Anna Gordins, Bilzen (SCHOE.). -2. Adaptatie van Cardin, -ijn. – 3. Uit Gourdin.

 

FD

Gore

zie Goret.

 

FD

Goremans

cf. Goormans.

 

JG

Goremans

zie Goormans.

 

FD

Goren(s)

zie Gorin.

 

FD

Gores

zie Goris.

 

FD

Goret

-é, -e(z), Gorret, -é, -e: Patr. Dim. van Grégoire of van een Germ. VN zoals Gorik. Vgl. Gorin. 1343 Bastin Gorret, Valencijn (CCHt).

 

FD

Goret

Gorez. 1369 «Jehans Gores li jovence», 1427 «Jehans Goret» Ladeuze, 1557 «Olivier Goretz» BourgNamur; soit dérivé de Goor, soit surnom: fr. goret (porc).

 

JG

Goreux

Gorreu(x): PlN Goreux < Rom. grossa robur: grote eik, b.v. (Voroux-)Goreux (LU). 1421 Anieyle deGoreu,Luik(J.G.).

 

FD

Goreux

Gorreux. 1421 «Ameyle de Goreu», 1438 «Wilheame de Goreu dit del porte clerc», 1446 «Gerair de Goreur» GuillLiège, 1572 «Johen Goreux bourgois» CartCouvin; nom d’origine: par ex. (Voroux-)Goreux, w. goreû (Lg).

 

JG

Gorfinkelis

zie Garfunkel.

 

FD

Gorge(ns)

Görg(en), Görge(n)s, Gorges: Patr. D. FN < VN Georg.

 

FD

Gorgemans

V. GOD.

 

EV

Gorgemans

Wsch. var. van Gorremans.

 

FD

Gorgon

1383 «Grégoire Gorgons» Villers-l’Évêque; prénom, encore usité dans la région de Hoegaarden, dont la collégiale est dédiée à saint Gorgon (le culte et le prénom sont aussi répandus dans la région de Metz).

 

JG

Gorgon

Patr. HN Gorgonius, patroonheilige van Hoegaarden. 1383 Grégoire Gorgons, Villers-l’Evêque(HERB.).

 

FD

Gorgon

Proven. 1. Gorgonne (Dép. Néchin).  —   2. Gorgon, ,,Petit

marécage ».

 

EV

Gorgoris

zie Gregorius.

 

FD

Gori

Ghori: 1. It. Patr. < Gregori. – 2. Zie Goederickx.

 

FD

Goriëns

zie George(s).

 

FD

Gorijns

zie Gorin.

 

FD

Gorin

1. Proven. Gorins  (Dép. Tubize). — 2. V. GOD.

 

EV

Gorin

1598 «Lambert de Gorin», 1616 «Lambert Gorin, peintre» BourgDinant, 1635 «Ernest Gorin mayeur de Thinnes» On-thaine/Thynes, 1677 «Jérôme Gorin» Bourg­Namur, 1699 «Jérôme Gorin» Spontin; nom d’origine: Gorin, w. gorin, 1392 «Gorin» à Thynes (Nr), plutôt que Gaurain(-Ramecroix) (Ht), cf. 1356-58 «Willemès de Gorraing, de Braine» PolyptAth. — Tout à fait secondai­rement, surnom: moy. fr. gorin ‘cochon de lait’FEW4, 195b.

 

JG

Gorin

-ijns, -en(s), Ghorain, Goorens, Goerens, Gorren(s), Geurinckx, Gu(e)rinckx, Goring, G(o)urin: Patr. Vleivormen van de HN Gregorius of van een Germ. VN zoals Goder(t) of Go(de)rik. 1372 Wouter Goerijns, Tn. (C.BAERT); 1414 Reynken Gorren, Ht. (A.GHIJSEN); 1655 Georges Goring, Norwich-Aw. (AP).

 

FD

Goris

Gooris, Ghoris, Go(o)rissen, Gorisse, Goiris, Gor(i)us, Gores, Gôr(r)es, Gorris((s)en), Gôrris(sen), Gorsen, Guérisse, Guérisse: Patr. Korte vorm van HN Gregorius, een VN die al in de 8e e. in de Nederlanden voorkwam (LEYS1958). 1315 Johannis Goris; 1441 Gregoris (sic) Goris vander Houfstrate, Ktr. (DEBR. 1971,1970); 1428 Gregorius dictus Gorys, Den Bosch (GOR.); 1570 Gregorius Goetheyns = 1574 Goris Goedeyns, Boechout (SELS). De VN werd ook verward met Joris (zie Georges).

 

FD

Goris

Gorris, Gorissen, Gorrissen, cf. Goor.

 

JG

Gorkum, van

van Gorkom, van Gurchom: PlN 1. Gorinchem (ZH), uitspr. Gorkum. 1584 Hans van Gorcum, Aw. (AB). – 2. Gorgem in Vissenaken (VB). 1354 Ydencie van Gorgheem, Rommersom; 1365 Theoderico de Gorekeem, Bs. (C.BAERT).

 

FD

Gorl-

-e, -ia, -ier. Profess. 1. Gorelier,,.Eleveur de gorels » (Jeunes porcs) (Dialecte picard).  Nos   130, 131, 164. — 2. ,,Bourrelier »  (France).

 

EV

Gorlé(e)

zie Gourlet.

 

FD

Gorlia

1318 «Gillion Gourliel», 1395-96 «Franchois Gourliaus» ComptesMons ; sur­nom : anc. fr. gorlel ‘petite ceinture pour porter son argent’.

 

JG

Gorlia(s)

zie Gourlay.

 

FD

Gorlier

Gorly. 1365 «Jehan le Ghorelier» Taille-Mons, 1422 «Pierart le Gorelier» Comptes­Mons, 1444 «Francart le Gorrelier», 1449 «Henri le Gorelier» AidesNamur, 1476 «He­nry le Gorlier» GuillLiège, 1540 «Jehan le Goherlier» CartCiney, 1573 «Jehan le Goher-lier» CoutStavelot, 1598 «Jehenne fille d’Henry Hadin dit le Gorlier» BourgLiège, 1708 «Paul Goerly» Florennes; nom de métier: w. gorlf, gohèrlî, etc. ‘bourrelier’ FEW 23, 63b-64a, Baldinger, Etym. 3107.

 

JG

Gorlier

-y, Corlier, Gorleer: Ofr. gorrelier: zadelmaker, maker van jukken, garelen, leerbewerker. Vgl. Gourlet. 1365 Jehan le Ghorelier, Bergen (DE COCK); 1422 Pierart le Gorelier, Bergen (PIERARD).

 

FD

Gorloo

zie Gourlay.

 

FD

Gorman(s)

zie Goormans.

 

FD

Gormans

cf. Goormans.

 

JG

Gormez

zie Gourmet.

 

FD

Gorne, van de

W. adaptatie van Van de Goor.

 

FD

Gorny

zie Granier.

 

FD

Goron

Goeron: Patr. Afl. van Grégoire of een Germ. VN zoals Gorik. Vgl. Goret, Gorin.

 

FD

Gorp, van

van Gurp: PlN Gorp in Hilvarenbeek (NB). 1312 Godscalck van Gorop (DeSchakel II,ioo); 1368 Lauwreys geheiten van Goerpe, Riethoven (SIX IV).

 

FD

Gorré

Gorre, zie Goret.

 

FD

Gorrebee(c)k

zie Gortebee(c)k.

 

FD

Gorremans

zie Goormans.

 

FD

Gorren(s)

zie Gorin.

 

FD

Gorret

zie Goret.

 

FD

Gorreu(x)

zie Goreux.

 

FD

Gorrevod

PlN Gorrevod (Ain).

 

FD

Gorris

cf. Goris.

 

JG

Gorris(sen)

zie Goris.

 

FD

Gorrissen

cf. Gorissen.

 

JG

Gorry

zie Goederickx.

 

FD

Gors

zie Goeder, Goorts.

 

FD

Gorsebeek

zie van Gaesbeek.

 

FD

Gorsel, van

PlN Gorssel (G).

 

FD

Gorselé

Gorsele, zie Gosselet.

 

FD

Gorsen

Gorsse(n): Patr. < Gorissen. Zie Goris.

 

FD

Gorst

Var. van Gorts (metathesis ts/st).

 

FD

Gort

Gortjens. 1. V. GOD. — 2. V. CON.

 

EV

Gort

zie Goorts.

 

FD

Gort-

-er, -eman.   Profess.   H.   qui moud le grain ou vend le gruau

(Gort, ,,Gruau »). — 2. Car. mor. Gort,   ,,Ladrerie »,   N08   133,   148, 149. Gortig, ,,Ladre ». N° 270.

 

EV

Gortack

Patr. Vleivorm van Go(o)rt=Goedert.

 

FD

Gorteb(e)e(c)k(e)

Proven. 1. Korte beek,   ,,La  rivière  courte ».   —   2.

Korbeek     (Loc.).    ,,Rivière    fan­geuse »  (Goor, ,,Fange »).

 

EV

Gortebee(c)k

-be(c)ke, Gordebeke, Gurdebeke, Gorrebee(c)k: Wase PlN (Temse, St.-Niklaas, Vrasene) (GYSS. 1956,92). 1374 Claus Gurtebeke, Kemzeke (FLW); ise e. Beatrix Gortebeecs, Waas (VAN G. 1964,103).

 

FD

Gortebeke

-eeck, Gurdebeke, etc. NL fréquent (hydronyme en -beek) dans la toponymie flamande [FD].

 

JG

Gorteman

Grutman, Gottemans: BerN van de koopman in gort, grut of de gortmaler. Vgl. Gorter. 1300 Jan Gorteman, Tv. (BERDEN). Vgl. 1340 Margareta Gortmekers, Wommersom (C. BAERT); 1396 Gillis de Gortemaeldere, Voorde (DE B.).

 

FD

Gorter, (de)

BerN van de gruitmeester, die gruit (gagel) leverde of er bier mee brouwde. Vgl. (de) Gruiter. 1315 Jehans li Gurtres = 1328 Johannis Gruters, Ktr. (DEBR. 1971); 1408 Hannekine vander Beuverie dit de Gurtre, Ktr. (DEBR. 1958); 1406 Jan de Gortere, Aw. (ANP).

 

FD

Gortjens

Gôrtjens, Goertjens, Geurtjens: Patr. Dim. van Goort. Zie Goorts. 1474 Gortgen van Caulil= 1477 Goert van Cauwelil = 1478 Godert van Cauwelille, Ht. (TROCH).

 

FD

Görtler

Gorlier: D. BerN Gördeler, Gürteler: gordelmaker.

 

FD

Gorts

cf. Goorts.

 

JG

Gorts

zie Goorts.

 

FD

Gortz

Gortz, Goerts, Gorz, Gorz, Goeritz, Goerentz: Verspreide Slavische PlN Gör(t)z, Goritz.

 

FD

Gorus

zie Goris.

 

FD

Gos

Gos- -e, -en, -in(s). V. GOD (Goz).

 

EV

Gos(e)

zie Goos.

 

FD

Gos(s)-

Gooss-. Thème de l’hypocor. gérai. gud-so-> Goz(z)o, cf. Gaucet, Gausse, Goch-, Gous(s)-, Goz- et Gossuin. Les NF classés ci-après ont en w. les uns o bref, les autres ô long (cf. Gau-); ces derniers paraissent être fla­mands ou influencés par le flam. (cf. Goevaert et Goffart), mais pas toujours: ainsi le NF Goosse (et var.) est nettement de l’est de la prov. de Luxembourg. « Hypocor. simple: Goos, Ghoos, Goosse, Gos, Gose, Gosse, Goes, w. (Piétrain) Goûse. 1250 «Gosse li Carpentiers» ChartesHainaut, 1275-76 «Gosse de Maubrai» RegToumai, 1472 «Gouse Chaloneay» DénLaroche, 1575 «Gosse Thyrion» DénFlorenville, 1657 «Hu­bert Gosse» BourgNamur; cf. aussi Geus(e), Gheuse.

» Dérivés: Gossard, Gossart (aussi topon.: Gossart, à Virginal), Gossaert, Goesaert, Goessaert (formes flam.). 1289 «Servais Gossars» CensNamur, 1364 «Gossars as Oingnons» = 1363-64 «Gossuin as Ougnons» PolyptAth, 1426 «Gossart Adam» Taille-Soignies, 1450 «Phelipprars Gossars» Bau-dour. – Goslar. 1335 «Johan Gosselars» GuillLiège. – Goosiau, Gosseau, Gossia, Gossiau, Gossiaux, Gossieau, Gossieaux. 1250 «Gossiaus» Nivelles, 1267 «Gilles Gos-siaus» CensHerchies, 1272 « Gosseaus Wani-bes» Nivelles, «Matheus Gossial de Roier-sart» PolyptVillers, 1280-81 «Gosseaus de Galonné», «Jakemes Gosseaus» RegToumai, 1316 «Gossuin dit Gosseal» Liège, 1444 «Gosseal Rollant» TerreJauche, 1449 «Colart Gosseau» AidesNamur, 1497 «Haquinot Gossiau dit de Paradis » Cerfontaine, cf. aussi «Gossaimont» (topon.) Arbrefontaine. –Goset, Gosez, Gosset, Gossez [cf. François Gossec (-et, -ez, -é, -e), musicien, né à Ver-gnies]. 1276-77 «Gosset Mouton» Reg-Tournai, 1297 «Gosset d’Auth» Comptes­Mons, 1417 «Gosset Varin» PolyptAth, 1472 «Gosset» DénLaroche, 1557 «Jehenne Gos­set» BourgNamur, cf. aussi 1279-80 «Gossette

de Saint-Aubin» RegTournai et 1337 «Gos-sette de Vileit» RegLaroche. – Gosselet. 1250 «Gosseles» Nethen, 1275-76 «Gosselés de Duisompiere» RegTournai, 1332 «Renier Goceles» GuillLiège. – Gossin, Gosin (cf. aussi Goossens). 1286 «Inghel Gossins» DettesYpres, 1417 «Leurent Gossin» Polypt-Ath, 1690 «Pierre Gossin» BourgNamur, cf. aussi w. Gossinpré (topon.) Soy. – Goslain, Gosselain, Gosselin. 1234 «Gosselini de Brachina» CartOrval, 14es. «Gocelin» Grand-Leez. – Gosseye, Gosseye. – Gossye. i Autres dérivés: 1380 «Gossines» Namur. -1565 «Gilchon Gossinon» BourgNamur. -1422 «Godefroid, fils de Goskin» Liège. -1329 «Nicolaus Gossule» Huy. – 1321 «Coli-nus Gossode [= -onde] » Liège (pour le suffixe, corap. Goffonde).

 

JG

Gos(s)ée

1. Proven.  Gozée  (Loc.). —  2. V. GOD.

 

EV

Gos, de

zie (de) Goes.

 

FD

Goscinny    

Proven. Gosini,  Anc. orme de Gochenée (Loc.).

 

EV

Gosée

1572 «Charles de Gosé» CartCouvin; nom d’origine: Gozée, w. goûzéye (Ht), mais Gosseye (avec o bref?) est classé sous Gos(s)-.

 

JG

Gosée

zie Gouzée, Gosset.

 

FD

Gosens

zie Goossens.

 

FD

Goset

-ez, zie Gosset.

 

FD

Gosiau

-i(e)aux, zie Gosseau.

 

FD

Gosin

zie Goossens.

 

FD

Goslain

zie Gosselin.

 

FD

Goslar

PlN (NS).

 

FD

Gosmand

-mant: BerN van de ganzenhoeder. E. Gooseman. 1246 Gilbert Gosman, Lancashire (REANEY).

 

FD

Gosme

zie Cosme.

 

FD

Goss-

-e, -el(a)in, -elet, -en, -et, -in. V. GOD (Goz).

 

EV

Gossa(e)rt

1. Proven. Dép. Virginal. —  2. V. GOD (Goz).

 

EV

Gossa(e)rt

-ard, Goossaert, Goes(s)aert, Goesaer, Goussa(e)rt: Patr. Afl. van VN Goos. 1402 Goessaert vanden Leene = 1409 Goessin van den Leenne; 1418 Goessin vanden Ackere = 1422 Goossaert vanden Ackere, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Gosse

zie Goos.

 

FD

Gosse

zie Gosset.

 

FD

Gosseau

-eaux, Gos(s)iau(x), -ieau(x), Gossia, Gozea, Gousseau(x), -aud, -iaux, Gouchau, Gochet, Goes(s)eels, Goessel, Goetseels, Goedseels, Goidzeels: Patr. Gossel, dim. van Germ. VN Goos (JACOBSSON 31). 1202 s. Gosselli de Holai (SMT I); 126g Walterus Gossel, Ktr. (DEBR. 1980); 1329 Elisabeth Goetsias; 1339 Lamberti dicti Gocheas, Groot-Adorp (C.BAERT); 1358 Pirette Gosseal, Luik (SLLIV); 1379 Gosseel van Mères = 1383 Gossart van Mères (C. BAERT); 1390 Ysoyen Godzeels, Mech. (HB 684); 1390 Loy Gosseel = 1392 Loy Gossiel, Ktr. (DEBR. 1970); 1520 Jan Goedseels, Wezembeek (Midd. 1998,121). Zie ook Godsdeel.

 

FD

Gosselet

-lé, -le, Gorselé, -le, Gosseleez: Patr. Dim. op -let van Germ. VN Goos.

 

FD

Gosselies

Proven. Loc.  Syn. Go(u)sse- -lies, -ries, -ry. N° 79.

 

EV

Gosselin

-ellin, Gos(se)lain, Gosseling, -linckx, Gasseling: Patr. Vleivorm van Gosse, de Germ. VN Goos. 1166 Gozelinus de Ordenghem (GN); 1459 Jan Gooselin, Rijsel (PARM.).

Gossem, van; van Gossum: PlN Gorsem (L). 1421 Heinken van Gorssum, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Gossen(s)

zie Goossens.

 

FD

Gosserie(s)

Go(u)ssery: Wsch. PlN Gosselies (H).

 

FD

Gosseries

Goussery. 1240-41 «contra Willel-mum Gosserie» ChirTournai ; nom issu de l’anthrop. germ. gozz-rik-?, cf. God(d)eris.

 

JG

Gosset

-ez, -é, -ey(e), -ye, -ije, Goset, -ez, -ée, Gozet, -é(e), -ee, Ghosez, Gooset, Goc(h)et, Goiset, Goucet, Gous(s)et, Goussée, Goussey, Goessey(e): 1. Patr. Dim. van Germ. VN Goos. 1275 Jehan Gosset, Ktr. (DEBR. 1980); 1365 Ghosset le Carton, Bergen (DE COCK); 1402 Jehan Gosset; 1494 Jehan Gossie, Dk. (TTT). 2. Vooral de varianten op -ée en -ey(e) kunnen teruggaan op de PlN Gozée; zie Gouzée.

 

FD

Gossiau(x)

-ieau(x), -ia, zie Gosseau.

 

FD

Gossijns

zie Goossens.

 

FD

Gossin

zie Goossens.

 

FD

Gossing

Patr. Afl. van Germ. VN Goos.

 

FD

Gossoin

Gossuin, Gosuin. 1126 «Godzuinus», 1265 «Gossuin del Buse» ChirTournai, 1272 «Gossuinus Blanche Laine» PolyptVillers, 1280-81 «Gossuins ki fu fms mestre Gosson de sour l’Escaut le talleur de piere» RegTour­nai, 1283 «Gossuinus de Bercloz» CartVal-Dieu, 1290 «Gossuin le Gluisier» Comptes-Mons, 1363-64 «Gossuin as Ougnons» = 1364«Gossars as Oingnons» PolyptAth, 1418 «Johanes Gossuin dis l’apotikars» Liège, 1504 «Gossuwin Cocques», 1505 «Piero Gossuwin» BourgNamur, 1597-98 «Piere Gossuyn» ComptesNivelles ; nom issu de l’an­throp. germ. gozz-win, du même thème anthroponymique que Gos(s), cf. 1364 «Gos­suin = Gossars» à Ath. Cf. aussi Goossen(s). Dérivé: 1337 «Gossuineal Capelle» Nivelles.

 

JG

Gossoin

Gossum, zie Goswin.

 

FD

Gosson

1. Proven. Dép. Montegnée. —  2. V. GOD (Goz).

 

EV

Gossum, van

zie van Gossem.

 

FD

Gossye

-ije, zie Gosset.

 

FD

Gosteau

-iau(x), zie Gateau(x).

 

FD

Gostmeyer

Profess. ,,Métayer du sieur Godo ». N° 162.

 

EV

Gosty

V. GOD.

 

EV

Goswin

Gos(s)uin, Gossoin: Patr. Germ. VN Goswijn: god-so-win ‘god-vriend’. Go(d)zuinus, Gosewinus (GN). 1267 frère Gossewins, Ktr. (DEBR. 1980); 1281 Gosuinum de Vorda, Ip. (BEELE); 1280 Johannem Goessuin, Ip. (BEELE).

 

FD

Gosz

zie Goos.

 

FD

Got

zie God.

 

FD

Got(t)helf

Patr. D. VN Gotthelf ofHelfgott: God helpe mij. Vgl. Dieuaide. ±1300 Willelmi dicti Gothelpe, Oudenbiezen (OGO).

 

FD

Got(t)rand

Patr. Rom. vorm van Germ. VN gud-hrabn ‘god-raaf’: Godrandus (MORLETI). 1619 Joannes Gottran, Houtanus (MUL V).

 

FD

Gotajner

D.-joodse FN Got(t)einer. Uit Gottinger < PlN Gotting of Göttingen?

 

FD

Gotal

Gotale, Gotalle, Gottal. 1250 «Godes-calcus del Gotal» Nethen, 1541 «Gottale», 1561 «Henri Gottal» Bihain, 1659 «Léonard Gottalle» DénSalm; nom d’origine: w. (fréquent en topon.) gotale, propr. rgouttellen, désignant un filet d’eau, où l’eau sourd goutte à goutte (BTD 27, 137), comp. Gotta.

 

JG

Gotal

Proven. Gotalle, ,,Source, Petit ruisseau »).  Synon. :  Delgotalle.

 

EV

Gotal(e)

-alle, Gottal, Gueut(h)al: Verspreide PlN Gotal(le) (LU, LX). Gotale, dim. van Fr. goutte: druppel. Naam voor smal waterloopje.

 

FD

Gotegnies

zie Gottignies.

 

FD

Gotelaere

cf. Godelaer.

 

JG

Gotelaere

zie Godelaer.

 

FD

Gotemans

1. V. Goot. —  2. V. GOD.

 

EV

Gotemans

Goetemans, Gootmans, Gottemans: 1. Afl. van Van der Cote. 1356 Heine Gotemans = (?) 1334 Henricus de Gota, Bs. (PEENE). – 2. BerN voor de maker van goten.

 

FD

Goten, van der

van der Ghote(n), van der Goot(en), van der Gothen, van der Goeten, Vergo(o)te, Verghote, Vergothe, Vergotte, Verhote: Verspreide PlN (ter) Gote: goot, riool, greppel; b.v. tgraefscip ter Cote buuten Doornickpoorte, Ktr. (DFIV). Var. Verhote in NF. 1378 Calle van der Cote; 1414 Jan van der Goten, Ktr. (DEBR. 1970,1958).

 

FD

Gotesdyner

zie Gottesdiener.

 

FD

Gotesmann

zie Gottesmann.

 

FD

Gotfroi

cf. Godefroid.

 

JG

Gotfroi

Gotfryd, zie Godefridi(s).

 

FD

Gotgheluck

zie Goedgeluck.

 

FD

Goth-

-ier, -ot, Gott- -ot, -schal(c)k. V. GOD.

 

EV

Gotha(e)ls

zie Goedhals.

 

FD

Gotha, van

PlN Gotha (T).

 

FD

Gothe

Göthe, Ge(u)th: Patr. < Ndd. Gode, korte vorm van Germ. god-naam, zoals Gotfried.

 

FD

Göthel

Gothel: Patr. D. dim. op -el van Gothe.

 

FD

Gothelf

zie Gotthelf.

 

FD

Gothier

1558 «Simon Gothier» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. wald-hari-; cf. Gathy, Gauthier.

» Dérivés du thème de Goth(ier): Gothot, Gotto. 1519 «Hanin de Gotho», 1574 «Hel-lart Gotto» BourgNamur, 1629 «Anne Gotho» Antheit. – Gotteaux, Gotiaux.

 

JG

Gothier

zie Gautier(s).

 

FD

Gothot

Gotto(t): Patr. Dim. van Gothier.

 

FD

Gotiaux

zie Gateau(x).

 

FD

Gotin(c)k

zie Goetinck.

 

FD

Gotli(e)b

zie Gottlieb.

 

FD

Gotrand

zie Gottrand.

 

FD

Gotreau

zie Gautron.

 

FD

Gots

zie God.

 

FD

Gotta

Nom d’origine: w. (fréquent en topon.) gotâ, dérivé en -ard de w. gote ‘goutte’; cf. aussi Gotal(le).

 

JG

Gotta

W. PlN gotâ, afl. op -ard van goutte: druppel (HERB). Waternaam.

 

FD

Gottal

zie Gotale.

 

FD

Gottcheiner

Afl. van PlN Gozschin = Gottscheina bij Leipzig (S).

 

FD

Gotte

1764 «Godefroid Gotte (orig. d’Hac-cour)» BourgLiège; NF d’origines diverses: 1° nom d’origine: w. gote ‘goutte’, cf. Del-gotte, Gotal(e), Gotta; 2° forme w. de God, cf. God(d)-; 3° matronyme: sainte Gode (ou Gote), vénérée en Wallonie, hypocor. de Gu-dule; etc.

 

JG

Gotteaux

zie Gâteaux.

 

FD

Gottemans

zie Gorteman, Gotemans.

 

FD

Gottesdiener

Gotesdyner: D. FN: godsdienaar.

 

FD

Gottesfeld

PlN Gottsfeld (BEI).

 

FD

Gottesman(n)

Gottsmann, Gotesman(n): BN voor een geestelijke: man van God.

 

FD

Gottfried

-freid, Gotzfried: Patr. D. vorm van de Germ. VN Godevaard. Zie Godefridi(s).

 

FD

Göttgens

zie Godecke.

 

FD

Gotthard(t)

zie Goddaer(t).

 

FD

Gotthold

Patr. D. vorm van de Germ. VN gud-wald ‘god-heerser’: Gotholdus (MORLETI).

 

FD

Gotti

zie Gautier(s).

 

FD

Gottign-

-ies, -y. Proven. Loc.

 

EV

Gottignies

1333 «Mikelet de Gotignies», 1365 «Jehan de Gotignies cordier» TailleMons; nom d’origine: Gottignies (Ht).

 

JG

Gottignies

-igny, Gotegnies: PlN Gottignies (H). 1333 Mikelet de Gotignies, Bergen (J.G.); 1619 Gottignies, Oud. (PO 2,48).

 

FD

Gotting

zie Goetinck.

 

FD

Gottlieb

Gotli(e)b: Patr. Germ. VN Godelief.

 

FD

Gottlob

Godeloffe, Goudeloup, Goudelouf: BN Gottlob, Godelof: God zij lof, goddank. 1374 Jan Godelofssoen, A’dam (OA 209); 1396 Jan Godelof, Gb. (DE B.); 1455 Oliverus Godelof…Cam. dioc. (MULII); 1491 Claes Goelof = 1501 Claes Golof, Edingen (Het oude Land van Edingen 1999,232). Godelof kan wel een metathetische en gereïnterpreteerde vorm zijn van de Germ. VN Godolf (god-wolf); vgl. Rolof =Rodolf. Zie Goelff.

 

FD

Gottmann

Patr. Germ. VN Godman. Vgl. Goemans. 1290 Heinr. Gotman, Villingen (BRECH.).

 

FD

Gotto(t)

zie Gothot.

 

FD

Gottom, van

zie van Goethem.

 

FD

Gottschal(c)k

-schall, zie Godschal(c)k.

 

FD

Gottschalk

 (NF de l’est de la prov. de Liège). Forme ail. de l’anthrop. germ. Godescalk, de god- et -scalc, latinisé en Godescalcus, cf. Godechal, Godissaux, etc.

 

JG

Gotum, van

zie van Goethem.

 

FD

Gotz(en)

Götz(e(n)), zie Goetzke.

 

FD

Götz(l)

zie Goetz(ke).

 

FD

Gotzfried

zie Gottfried.

 

FD

Gou-

-at, -bé, -bet, -bert, -bau(w). V. GAUD.

 

EV

Gou(il)lard

Goulen. V. WULF.

 

EV

Gouard

-a(t), zie Goddaer(t).

 

FD

Gouault

zie Goddoud.

 

FD

Goub-

Variante de Gob(b)-. Goube. – Goubert, comp. w. Goubièrdûre (topon.), à Haut-Pays. –Goubet.

 

JG

Goubau(lt)

Goubauw, zie Gobaux.

 

FD

Goube

zie Gobbe.

 

FD

Goubeir

zie Gobert.

 

FD

Gouberge(n), van

van Gouwbergen, van Gau(w)bergen, Gauwberg: Verspreide PlN Goudberg: gouden berg. 1433 Jan van Goutberghe, Lier (FRANS); 1436 W(illem) vanden Gouberghe, Herenthout (AAV); 1506 Katlinen vanden Gouberghe, Bs. (HB195). Zie ook Gouwenberg.

 

FD

Goubert

zie Gobert.

 

FD

Goubet

zie Gobet.

 

FD

Goubille

17e s. «Go(u)bille» Villers-le-Bouillet ; surnom: w. gobèye ‘guenille; souillon, fille effrontée’ FEW 4, 180a; cf. aussi Godbil(le).

 

JG

Goubille

zie Godbille.

 

FD

Goubin

zie Gobin.

 

FD

Goubinat

Patr. Afl. van Goubin/Gobin.

 

FD

Goublomme

cf. Gaublomme.

 

JG

Goublomme

zie Gaublomme.

 

FD

Goubout

zie Godbolt.

 

FD

Goucet

zie Gosset.

 

FD

Gouchau

1. Var. van Gousseau. – 2. Uit Goudchaux, Rom. vorm van

 

FD

Gouche

Variante w. de Gouge, avec assourdis­sement de la finale.

 

JG

Gouche(z)

Hypercorrect voor Gosse/Gousset.

 

FD

Gouchez

1. V.  Gaucher.  —  2.  V. GAUD (Gauk).

 

EV

Gouchie

Wellicht var. van Gauchier.

 

FD

Goud

Gou(d)t: 1. BerBN van de goudsmid. – 2. Patr. Var. van God.

 

FD

Goud-

-in, -er(s), -y. V. GAUD.

 

EV

Goud-   

-smet, -smid(t).    Profess. Goudsmid, ,,Orfèvre ». N° 190.

 

EV

Goud-

Variante de God(d)-.

Dérivés: Goudar, Goudaer, -ers.

Autres dérivés: 1507«Goudekin» Sprimont; 1681 «Goudrenfosse» (topon.) Fronville.

 

JG

Goudaill(i)er

-(i)ez, Goudali(er), -iez, zie Godailler.

 

FD

Goudaillier 

Profess. ,,Brasseur ».(Dialecte fr.).

 

EV

Goudalier

Goudaillier, cf. Godalier.

 

JG

Goudar(d)

-aer, zie Goddaert.

 

FD

Goudbeek

PlN: gelé beek. Vgl. D. Goldbach.

 

FD

Goudbeen

Goudepenne, Gaudepenne: Patr. Reïnterpretatie van Goubeen/Gaubeen = Gobin.

 

FD

Goudbloem

zie Gaublomme.

 

FD

Goudeau

zie Goddoud.

 

FD

Goudefroye

zie Godefridi(s).

 

FD

Goudelis

zie Godalier.

 

FD

Goudelouf

cf. Godeloffe.

 

JG

Goudeloup

-louf, zie Gottlob.

 

FD

Goudemant

-man(d), zie Godemont, Goeman(s).

 

FD

Goudemez

-ey, zie Goedemé.

 

FD

Goudenhooft

-hoofdt, -hofft, -hoost, Goudenove: BN naar de huisnaam. 1395 Clais Goudinhoeft,Ip. (BEELE); 1406 Daenken int Gulden Hoet=1450 Daneel int Gulden Hoet, Asse (LIND. 1952,117); 1672 E. I. Goudenhooft, Rumbeke (MUL VI).

 

FD

Goudenne

zie Delgauden(n)e.

 

FD

Goudepenne

zie Goudbeen.

 

FD

Gouder(s)

zie Goeder.

 

FD

Goudermé

Proven.   ,,Maison   rurale isolée du sieur Gaudaire ». Synon. :

Goedemé, De Godermé. N° 245.

 

EV

Goudesaboos

zie Gaudisaubois.

 

FD

Goudeseune

-sone, -sonne, -zeune, -zone (NF de la région de Comines-Warneton). 1597 «Mahieu Goudezone» Warneton; matrony­me: fils de Goude < anthrop. germ. fém. Gol-da, hypocor. de Goldburga [FD].

 

JG

Goudesone

-seune, -zone, -zeune, Verguldezoone: Metr. Zoon van Goude, de Germ. VN Golda, korte vorm van b.v. Goldburga. D. Goldensohn (BRECH.). Vgl. Vergult, Vergouts. i597Mahieu

Goudezone, Waasten (DUV).

 

FD

Goudet

zie Godet.

 

FD

Goudie

zie Godier.

 

FD

Goudin

zie Godin.

 

FD

Goudine.

Proven. Godinne (Loc.).

 

EV

Goudket

Joodse familienaam (PDB). D. Goldkette ‘gouden ketting’.

 

FD

Goudmaeker

-macker: 1. Mnl. goutmaker: alchimist, goudsmid. – 2. M.i. veeleer reïnterpretatie van Goetmaeker; zie Gutmacher.

 

FD

Goudman(t)

Goutman(n): 1. BerN van de goudsmid. Vgl. Goldmann. – 2. Vaak reïnterpretatie van Goeman(s).

 

FD

Goudriaan

Godrian: i. Ndd. FN Gud(e)rian:

Guderjahn, Guter Johann: goede Jan. Vgl. Ndd.

Godejohann, D. Guthans, Groterjan = Grodrian.

-z.PlN(ZH).

 

FD

Goudry

zie Goederickx.

 

FD

Goudsmi(d)t

Goudsme(d)t, Goutsmit, -sme(d)t: BerN van de goudsmid. 1376 Jhanne den Goudsmet omme ysere ende omme groete naghelen, Ktr. (DEBR. 1970); 1349 Conrade den Goutsmet…met enen guldenen ringhe, Lv. (DE MAN 1949,34).

Goudstikker: BerN van de goudgraveerder. Mnl. steken, D. stechen: etsen, graveren; vgl. Goldschneider. 1356 Heynen den Goutsnir (<snider),Bs.(BLOII).

 

FD

Goudt

zie Goud.

 

FD

Goudvis

BN. Een FN waarvan me geen equivalenten bekend zijn. Misschien reïnterpretatie van D. Goldfuss.

 

FD

Goudyzer

Profess. Goudijzer,  ,,Fer (pour : Fil) d’or ». N. d’artisan qui

passait des fils d’or dans les étoffes. Comp. : Silveryzer,  ,,Fil d’argent ».

 

EV

Gouffau(x)

Go(u)ffeau, Goffaux, -aut, -ay, Goffo: Patr. Fr. vorm van Germ. VN wulf-wald ‘wolf-heerser’: Wulfaldus, Gulfaldus (MORLET I). 1579 P. Goffau, Dinant-Aw. (AP).

 

FD

Gouffaux

cf. Goffaux.

 

JG

Goug-

-é, -elin. V. GAUD (Gauk).

 

EV

Gouge

1243 «Renaudus li Gouge» St-Hubert, 1582 «Pierre le Gouge» BourgNamur, 1627 «Philippe Gouge» émigré en Suède, 1628 «Andrice le Gouge» Gembloux; surnom: soit fr. gouge ‘outil de fer pour creuser’ (mais le

genre masc. l’exclut en partie), soit moy. fr. gouge ‘trompeur’ (dans Molinet), soit encore moy. fr. gouge f. ‘femme portée à l’amour, qui suit l’armée’, w. godje ‘femme de mauvaise vie’FEW4, 190a.

 

JG

Gouge

zie Legouge.

 

FD

Gougeard

Goujard, -art, Gaujard, Goga(ert): Afl. van gouge: knecht, knaap, bode (zie Legouge). Vgl. Zuidfr. Goujat, Gougeat: knecht (DNF).

 

FD

Gougeon

zie Goujon.

 

FD

Gouget

-é, -elet, -elin, -eau(d): Dim. van Gouge.

 

FD

Gough

zie Legouge.

 

FD

Gougheleucq

zie Goedgeluck.

 

FD

Gougnard

-art, zie Cognard.

 

FD

Gougnard

Gougnart. 1561 «Henry Gougna» CoutStavelot, 1757 «Jacques-André Gou-gnar» BourgLiège; surnom: dérivé de w. (Est) gougnî ‘heurter rudement’ FEW 2, 1532a, cf. w. (La Louvière) cougnard ‘grossier’.

 

JG

Gougnard

V. GOD (Gon).

 

EV

Gouh-

-ie, -y. 1. Proven. Gouy (Loc.) —  2. V. GAUD.

 

EV

Gouhie

cf. Gohy.

 

JG

Gouhie(r)

Gouhy, zie Gohir.

 

FD

Gouillart

-ard, zie Goulliart.

 

FD

Gouin

Goin: Patr. Rom. vleivorm Gohin, van een Germ. god-naam. Vgl. Gohir. VN Gouhinus; 1424 Jehan Gouyn, Senlis (MORLET).

 

FD

Gouix

Wsch. spelling voor Gouhie.

 

FD

Goujard

-art, zie Gougeard.

 

FD

Goujon

1. Car. phys. Espèce de pois­son. N. d’H. à grosse tête. Synon. : Gouvion (wall.). — 2. V. GAUD.

 

EV

Goujon

1296 «Nicolas Goujon» TailleParis; surnom: fr. goujon ‘cheville de fer’ ou fr. gou­jon (poisson).

 

JG

Goujon

Goujean, Gougeon, Gojon: Fr. goujon: grondel(ing). BN naar de visnaam. Vgl. Grondel, Grondelings. 136 e. Simon Goujon, Laon (MORLET); 1494 Baerbele Goeyons, St.-Martens-Lierde (GAUBL. 1974,114). Er was in i/e-iSe e. een familie Goujon de Grondel (PDB).

 

FD

Goukenleuque

zie Goedgelu(c)k.

 

FD

Goukens

Gouwkens: Patr. Dim. van een Germ. god-naam, zoals Godevaard. 1398 Goudekin de Brauwer, Zwevezele (DEBR. 1970). Vgl. Geukens.

 

FD

Goulancourt

PlN (Oise).

 

FD

Gouland

Goulem: Wellicht W. spelling voor Goelen.

 

FD

Goulard

-art, -as, zie Goulliart.

 

FD

Goulard

Goulart (cf. w. crwa Goulàr, topon. à Hargnies), Goulliard. 1265 «Jakemins Gou-lars», 1289 «Bauduin Goulard» CensNamur, 1336 «Gouliart» ComptesMons, 1724 «Nico­las Goulard» Gentinnes, 1785 «François Gou­lard» Couvin, également nom d’une dynastie de maîtres de forges en provenance de Trélon-Maubeuge (comm. B. Golard); surnom: moy. fr. goulard ‘gourmand’ (attesté seulement depuis 1596) et anc. fr. gouliart ‘glouton, imposteur’ FEW 4, 318a; aussi var. de Golart, Gollard? Cf. aussi 1265 «sor lor cortil les Goulardes» CensNamur.

 

JG

Goulet

-ez, -ey: Dim. van Ofr. gole: keel, bek. BN. 1383 Jean Goulet = Golet (MARCHAI).

 

FD

Goulevant

1. Car. phys. Engoulevant. H. qui reste bouche bée, comme l’oiseau de ce N. — 2. V. WULF.

 

EV

Goulevant

1294 «Jehan Engoulevent d’Arbre» CensNamur; sans doute surnom d’ivrogne: littér’ r(en)goule-ventn avec aphérèse, cf. anc. fr. engoulevent ‘celui qui aspire ou avale le vent’ Gdf 3, 175, mais surtout moy. fr. (dep. 1656) angoulevent ‘homme qui boit beau­coup’ FEW 4, 309a, cf. DicPatRom II.2 (en préparation).

 

JG

Goulevant

Mfr. angoulevent: dronkaard.

 

FD

Gouli(er)

zie Collier.

 

FD

Goulier

Goullier. Probabl. var. de Gollier ou de Coulier, plutôt que surnom: anc. fr. (hapax) goulier ‘sorte de serpent’ FEW 4, 31 la.

 

JG

Goulin

Dim. van Ofr. gole, Fr. gueule: keel, strot. BN.

 

FD

Goulliart

-iard, Gouill(i)art, Gou(i)llard, Golja, Golias, Goulard, -art, -as, Gola(rd), Gollard, -aer, -a, Goolaerts, Geuliaerts, Geullaerts: Ofr. goliart: slokker, schrokker, gemene kerel. Afl. van Ofr. gole: keel. 1245 Bartholomeus Goulart, Comp. (MORLET); 1265 Jakemins Goulars, Libenne (CRN); 1279 Mikius Geulars, Dk. (RL); 1282 Hemicus Goliard, Kales (GYSS. 1963); 1301 Pieronne Goularde, Dk. (TdT).

 

FD

Goullier

-ière, zie Collier.

 

FD

Goumaere

-ard, cf. Goemaere.

 

JG

Gouman

cf. Gomand.

 

JG

Gouman(s)

zie Goeman(s).

 

FD

Goumar(d)

-as, zie Goemaere.

 

FD

Goumard

cf. Goemaere.

 

JG

Goument

zie Goeman(s).

 

FD

Goumet

cf. Gomet, Gom(m)é.

 

JG

Goumet

zie Gomé.

 

FD

Goundry

zie Gondry.

 

FD

Gounod

Patr. < Gonot < Hugonot (DNF).

 

FD

Gounod

V. CON.

 

EV

Gouns(e)

zie Gonce.

 

FD

Goupil

Goup(p)y, Le Goupil: BN. De oude naam van de vos (goupil < Lat. vulpiculus, dim. van vulpes) werd in het Frans verdrongen door renard, door debekendheid van Renard in de Roman du Renard, waarin Renard eigenlijk de (Germ.) naam van de vos is (Reinaert). Vgl. De Vos. 1333 Jehans li Voupis, Durbuy (HERB.); 1635 Rochus Goupil, Bs. (Midd. 1957,27).

 

FD

Goupil

Gouppy. Car. mor. Goupil, ancien N. du renard. Au figuré : H. rusé. Péjoratif : Gaupillat. NOB 288, 290.

 

EV

Goupil

Goupy, Gouppy. 1270-71 «Jehan li Wopil» ChartesFlandre, 1333 «Jehans li Vou-pis» Soy-lez-Durbuy, 1635 «Rochus Goupil» Bruxelles; surnom d’un individu rusé ou bien roux: anc. fr. goupil ‘renard’ FEW 14, 644b, cf. aussi Le Goupil. Pour une approche globale des dérivés de Fétymon vulpîcula/vulpiculus, cf.PatRom 1997,356-361.

Dérivé: 1407 «Goupillet de la Lande», panetier du duc de Brabant.

 

JG

Gour-

-non, -ou. Car. mor. Dérivé du verbe gourer, ,,Tromper, falsifier ». N° 268.

 

EV

Gourary

V. GAUD.

 

EV

Gourbillon

Wellicht (met epenthetische r) < Goubillon, Gobillon; zie i.v. Gobillard. Of var. van Corbillon.

 

FD

Gourd

1. Car. mor. ,,Grossier, en­gourdi, balourd ». Synon. et dérivés: Gourd- -, Gurd- -et, -(a)in. N08 260, 281. — 2. Pèlerin de Com-postelle. N° 146.

 

EV

Gourd-

Gord-. Thème de fr. gourd ‘lourdaud, grossier; maladroit’ FEW 4, 327a-330a. « Simple (au fém.): 1628 «Nicolas Gourde» BourgLiège.

Dérivés: Gourdet. Gourdier [dérivénon attesté dans le lexique]. – Gourdin, -ain, -ien, Gurdain, Gordyn, -ijn (formes néerl.). 1218 «Ansiaus Gourdins» St-Quentin, 1295-1302 «Jehans Gourdins», «Jehenne Gourdine» ImpôtArtois, 1296 «Raoul Gourdin» Taille-Paris, 1466 «Maigne Gourdin» Tournai, 1675 «Antoine Gourdin» BourgNamur; surnom: moy. fr. gordin ‘niais’ FEW 4, 327a [non fr. gourdin ‘bâton’ emprunté à l’italien seulement aux 16e et 17e s.]; cf. aussi Gordenne, -inne.-À noter qu’au 13e s., un saint Gourdain était honoré en Artois par les moines d’Anchin(c/ R. Berger, Littérature et société arrageoi-ses…, 1981, 184-5) [MH]. – Double dérivé; 1445 «Mathi Gordinea», 16e s. «Gordineal, -eau» CoutStavelot.

 

JG

Gourdange

Nom d’origine : p.-ê. Goedange, à Troisvierges (G.-D. Lux.).

 

JG

Gourdange

Wellicht PlN Gonderange/Gondringen (GH).

 

FD

Gourdet

Gourdin, -ien, cf. Gourd-.

 

JG

Gourdin

-ain, -en, Go(u)rdien, Gurdain, Guerdin: Ofr. gourdin: gek, dwaas. BN. 1218 Ansiaus Gourdins, St-Q.; 1290 Mahui Gourdain, Laon (MORLET); 1466 Maigne Gourdin, Dk. (TTT).

 

FD

Gourdinne

1163 «Bastianus de Gurdmes» CartWaulsort, 1518 «Jenon de Gourdenne», 1588 «Philippe Gordines» BourgNamur;nom d’origine: Gourdinne, 1111 «Gordinis», w. gourdène, gôrdène (Nr); cf. aussi Gordenne, -inné.

 

JG

Gourdinne

Gordenne, -inné: 1. Ofr. gourdine: vrouw van slechte zeden. 1259 Gilles Gourdine, Dk. (SMTII); 1296 Jehenne Gourdine, PdC (BOU-GARD). – 2. Vil. van Gourdin. – 3. PlN Gourdinne (N). 1184 Bastiani de Gordinis, N (SLL).

 

FD

Gourdinne

Proven. Loc. Synon. : G(o)urd- -ange, -enne, -in(ne), -on.

 

EV

Goureman

Nom de profession: adaptation du NF flam. Coreman, Ceureman (= homme de la loi).

 

JG

Goureman

Spelling voor Goorman of Gourmand.

 

FD

Gourgue

Nom d’origine: Gourgue, pic. gourke, à Wiers (Ht) ou bien d’un toponyme analogue à rapprocher d’anc. fr. gourgue ‘canal de mou­lin’Gdf 4, 321 [MH].

 

JG

Gourgue

PlN in Wiers (H): afgrond. 1261 Mahaut de le Gorghe…à nos molins de le Gorghe, La Gorgue (DFIV).

 

FD

Gourin

Zie Gorin.

 

FD

Gourlan(d)t

zie Goerlan(d)t.

 

FD

Gourlay

Gorlia(s), Gorloo: LU W, NW. vorm en Vl. adaptatie van Gourleau, dim. van Ofr. gorle/gorel; zie Gourlet. 1318 Gillion Gourliel; 1396 Franchois Gourliaus, Bergen (PIERARD).

 

FD

Gourlet

-é, -es, -ain, -int, Gorlé, -ée: 1. Dim. van Ofr. gorle < Ndl. gordel: gordel, beurs. BerBN van de gordel- of beursmaker. – 2. Dim. van Ofr. goherel, gor(i)el: halsjuk, gareel. BerBN. Vgl. Gareel, Gorlier. 1404 Denis Gourlet, Laon (MORLET).

 

FD

Gourmand

 (NF assez rare aussi en France). Surnom: fr. gourmand (qui apparaît en 1354) FEW 16, 91b.

 

JG

Gourmand

BN voor een gulzige slokker. 1384 Jehan le Gourmant, Laon (MORLET).

 

FD

Gourmet

1. Car. mor. H. qui sait apprécier les mets délicats. N° 273-— 2. Profess. Expert en vins (Pour le seigneur).

 

EV

Gourmet

1365 «Dankart gourmet», «PierMil-lepois gourmet» TailleMons ; nom de profes­sion: moy. fr. groumet ‘valet chargé de con­duire les vins’ (apparaît en 1402), w. groumet ‘valet meunier’ FEW 16, 91b [le fr. gourmet est une métathèse de groumet].

 

JG

Gourmet

G(o)urmez: BerN van de knecht van de wijnhandelaar. Ofr. gormet.

 

FD

Gourmeur

Samentrekking van Gouverneur?

 

FD

Gourmeur

Surnom: w. liég., nam. gourmeû, pic. gourmeur ‘dégustateur; gourmet’ (cf. les précédents) FEW 16, 91b, plutôt que déverbal du v. gourmer ‘réprimander’ [JH].

 

JG

Gourmont

1. Proven. Goumont (Dép. Braine-l’Alleud). — 2. Car. phys. Gourmon, ,,Goitre ». N. de goitreux. N° 26l.

 

EV

Gourmont

1292 «Gourmont» TailleParis; ce nom (popularisé par l’épopée?) paraît rare en Wallonie; p.-ê. nom d’origine.

 

JG

Gourmont

Patr. VN uit het heldendicht ‘Gormont et Isembart’. 1292 Gourmont, Parijs; 1340 Guillaume Gormon, Senlis (MORLET).

 

FD

Gournay

Gerna(e)y, Gernaeij, Gernaeye, Gernaij: PlN Gournay (PdC, Seine-Mar., Eure, Oise, Seine-et-Oise); Gournai (H). 1282 Johannis de Cernai = 1287 Johannis de Gournay, Amiens (WYFFELS 37, 146); ±1500 Lieven Gernaij, Deinze (HUYS 488).

 

FD

Gournon

Wsch. var. van Gourmont.

 

FD

Gourts

zie Goorts.

 

FD

Gous-

-et, -iaux. V. GAUD (Goz).

 

EV

Gous(s)-

Variante de Gos(s)-. i Dérivés: Goussaert. – Gouset, Gousset, Goussey, cf. aussi Goussée? – Goussias (suf­fixe -ellul), Goussiaux.

 

JG

Gousée

-ee, zie Gouzée.

 

FD

Gousenbourger

zie Gusenbourg.

 

FD

Gouset

zie Gosset.

 

FD

Goussa(e)rt

zie Gossaert.

 

FD

Goussaud

-eau(x), zie Gosseau.

 

FD

Goussée

Var. de Gosset ou Gousset?

 

JG

Goussen(s)

zie Goossen(s).

 

FD

Goussery

1. V. Gosselies. — 2. V. GAUD (Goz).

 

EV

Goussery

zie Gosseries.

 

FD

Gousset

-ee, -ey, zie Gosset.

 

FD

Goussiaux

zie Gosseau.

 

FD

Goût

cf. Goux.

 

JG

Goût

Goux: Ofr. gos: hond met afhangende oren, waakhond; ook scheldwoord. EN. 1340 J. Gous; 136 e. Thommas le Gous, Laon (MORLET).

 

FD

Goût

zie Goud.

 

FD

Gout(t)ier

V. GAUD.

 

EV

Goutard

zie Goddaer(t).

 

FD

Goutauche

-ouche. Probabl. francisation de Goethuys, Goedhuys [JL, NFw], comp. Gastu-che < néerl. gasthuys.

 

JG

Gouteau(x)

-elle, Goutt(e)au: Wsch. var. van Couteau/Coutelle. Zie Couteele.

 

FD

Goûters

zie Goeder.

 

FD

Goutfri(e)nd

-vrind, zie Godefrin.

 

FD

Goutglik

zie Goedgeluck.

 

FD

Gouth-

Goutt- -ière, -ierre. Proven. ,,Domaine du sieur Gaude ». N08 211, 245.

 

EV

Gouthem, van

zie van Goethem.

 

FD

Gouthière

Goutière, Gouttière; Goutier, Courtier. 1265 «Goutiers» CensNamur, 1279-81 «Jehans li Goutiers» ComptesMons, 1718 «Michel Courtier» Lobbes; dans cer­tains cas, les formes sans -e pourraient être des graphies négligées, cf. 1697 «Mathias Gottyr» BourgLiège, qui semble bien représenter w. go/ire ‘(eau de) gouttière’; ne paraît pas être un topon. (comme Gotale), mais un surnom.

 

JG

Goutier

-iers, -ière(s), Gouthier(e), Gout(h)ierre, Gouttier, -1ère, -ier(r)e, Gouty: Patr. Rom. vormen van Germ. VN gud-hari ‘god-leger’: Gotharius (MORLET I). De vormen op -ierre zijn te verklaren door associatie met Fr. gouttière: goot. 981 Goterus abbas, Cent (GN); 1447 Pauwels Goutiers, St.-Win. (VERGR. 1968,97).

 

FD

Goutkine

Russische EN (PDB).

 

FD

Goutman(n)

zie Goudman(t).

 

FD

Goutroux

Proven.  Dép.  Landelies.

 

EV

Goutry

zie Goederickx.

 

FD

Goutsmet

-smit, zie Goudsmidt.

 

FD

Goutswilders

Dial. vorm van PlN Woutwilder = Waltwilder (L)? 1301 Lambrecht der Scusittere van Wautwilre, L (OGO). Of uit Goudschilders? 1646 Goutschilders, Pamel; 1681 Goutswilders, Meerbeke (PDB).

 

FD

Goutt(e)au

zie Couteaux.

 

FD

Gouttefroy

zie Godefridi(s).

 

FD

Gouttenègre

Zuidfr. var. van PlN Gouttenoire: zwarte bron (DNF).

 

FD

Gouttenègres

Proven. Gaudin-acre, ,,Culture du sieur Gaudin ».

 

EV

Gouttermans

W. adaptatie van Goedermans of Gotemans.

 

FD

Gouttier

-ier(r)e, zie Goutier.

 

FD

Goutvrind

cf. Goedvriendt.

 

JG

Goutvrind

zie Goedvriendt, Godefrin.

 

FD

Gouty

zie Goutier.

 

FD

Gouv-

cf. Gov-.

 

JG

Gouvaert

Gouvart, Govaere, Govaert, Goo-vaert; avec -s de génitif germ. ; Gouvaerts, Govaers, Govaerts, Govarts, Govers, Goo-vaerts, Goevaerts, Goeyvaerts, Goyvaerts, etc. 1465-66 «Henri Govaert» TailleHoves, 1622 «Peter Gouvaert (orig. de Maestricht)» BourgLiège, 1628 «Andries Govert» émigré en Suède; formes flam. corresp. à Goffard, cf. Goff-.

 

JG

Gouvaert(s)

-art, -ars, zie Govaert(s).

 

FD

Gouveloos

zie Gauweloos(e).

 

FD

Gouverne

Gouvernet, Go(u)vienne: Ofr. governe, W. goviène: bestuur. BerBN van de gouverneur. 1554 Jehenne le Gouverne, Namen (RBN); 1722 Jean P.L. dit Govenne, Pierre Govienne son frère, Hervé (PDB).

 

FD

Gouverneur

1. Fonction. Gouver­neur (d’un district) çu Directeur (d’une institution). —- 2. Car. mor. Sobriquet de dignité. N° 135.

 

EV

Gouverneur

1472 «Colart le Gouverneur et son filz herdier» DénVirton, 1529 «Goffart dit le Gouverneur» Montegnée, 1559 «Mar-garitte le Gouverneur» NPLouette, 1632 «Lynaer le Gouverneur» émigré en Suède, 1690 «Jean Gouverneur» BourgNamur; nom de dignité: surtout « gouverneur » d’un métier, d’un hôpital, etc., ou sobriquet corresp. (par dérision).

 

JG

Gouverneur

Dugouverneur, Goeverneur: BerN van een gouverneur, magistraat, kerkelijk ambtenaar, (ook) stuurman van een boot. 1222 Philippus Gubernator, Comp.; 1384 Jehan le Gouverneur, Laon (MORLET); 1471 Gilet le Gouverneur de Momelette (Midd. 1988,184); 1657 Jacques le Gouverneur (admiraal ter zee), Aw. (AP).

 

FD

Gouvienne

zie Gouverne.

 

FD

Gouvion

V. Goujon.

 

EV

Gouvy

1472 «Jehan de Gouvy» DénChiny, 1575 «Andrieux Gouvy» FrancsLux; nom d’origine: Gouvy, w. goûvi, dépend, de Limerlé (Lx).

 

JG

Gouvy

Gouwy: 1. Zie Gouwy. – 2. PlN Gouvy of Gouwy in Limerlé (LX).

 

FD

Gouvy

Proven. Dép. Limerlé.

 

EV

Gouw, de

zie de Gauw.

 

FD

Gouw, van der

PlN Gouwe (NH): 1438 bij de Gowe (PLB). De Gouwe is ook de naam van de rivierdie Gouda bespoelt en van een waterloop die Schouwen scheidde van Bommenee, Dreischor en Duiveland (TW). Of Van Tergouw, d.i. Gouda (ZH). Zie ook Vergouwen.

 

FD

Gouwbergen, van

zie van Gouberge(n).

 

 

FD

Gouweloos

1. Situat. polit. Gouw-loos, ,,Apatride ». — 2. V. GAUD (Gau).

 

EV

Gouweloos(e)

zie Gauweloos(e).

 

FD

Gouwenberg

Gauwenbergh: PlN Goudenberg,in Gaternisse (Z), Houtave, Wevelgem (WV). Vgl. van Gouberge(n). 1571 Gijsbrecht van Gauwenberghe, Tn.-Aw. (AP).

 

FD

Gouwkens

zie Goukens.

 

FD

Gouwy

cf. Gouy.

 

JG

Gouwy

Gouwi(j), Gouvy, Gouy(e), Gowy, Go(ejwie, Goi, Goy(i), Ghoy, Ghewy, Ghewij, Guwy: 1. Korte vorm van Degouy(s). 1597 Jacob Gouy=Jacques Goy; 1597 Simon Gouwy = S. Gouy, Waasten (DUV.). – 2. Gauvain, Fr. vorm van de Brits-Keltische VN Walewein. 1422 Rugger Gawy=1423 R. Gawein = 1424 R. Gawijn, Ktr. (DEBR. 1958).-3. Zie Gohir. – 4. Metr. Rom. vorm van Germ. VN Godowidis; vgl. Gouwidis (MORLET I). -5. Zie ook Gouvy.

 

FD

Goux

Goût. s.d. «domini Philippi Goux» Obit-Huy, 15e s. «Goux», conseillers des ducs de Bourgogne; origines multiples: notamment anc. fr. gouz anc. liég. gos ‘sorte de chien, chien roquet’ (terme de mépris), w. (Malmedy) go ‘chien mâle’ FEW 2, 1591b.

 

JG

Goux

zie Goût.

 

FD

Gouy

Gouwy, Gowy, Gowie. Variante de Gohy, Gouhie (avec w comblant l’hiatus), mais aussi nom d’origine: Gouy-lez-Piéton, w. gawi (air. Charleroi) ou Ghoy, w. gowi, goï (an. Soignies), cf. 1360-62 «Bauduins de Genaintrau de Gowi» PolyptAth, 1688 «Jean de Gouy» Ladeuze [autres topon. Gouy en domaine picard de France].

 

JG

Gouy

Proven. Loc.

 

EV

Gouy(e)

zie Gouwy.

 

FD

Gouz(o)u

1. V. Gouzée. — 2. V. GAUD (Gauz).

 

EV

Gouzée

-ee, Gousée, -ee, Gozé(e), -ee, Gosée, Goeseije: 1. PlN Gozée/Gouzée (H), uitspr.goâéye. 1565 Gielis de Goesey, Barbençon H-Aw. (AP). –2. Zie ook Gosset.

Gouz(o)u, Goezu: Patr. Go(u)zoul, Rom. vorm van Germ. VN Gausulfus (MORLET I). 1404 Jehan Goussoul, Dk. (TTT).

 

FD

Gouzée

Proven. Gozée (Loc.). Synon. : Gozet, Gouz(o)u (suffixe région. -(o)u, d’orig.). N° 211.

 

EV

Gouzou

Gouzu. La répartition du nom sug­gérant que le NF est bien wallon, sans doute surnom: p.-ê. de moy. fr. cossu ‘riche’ (attesté depuis le 14e s., et comme nom d’homme à Eu, au 14e s.: RIO 12, 1960, 212)? Cf. Cossoux.

 

JG

Govaere

-aers, -aert, -aerts, cf. Gouvaert, -art.

 

JG

Govaert(s)

-aarts, -ard, -art(s), -erts, erde(n), Geud(e)vert, Gueudevert, Geudewert, Goevaert(s), -aers, Goovaer(t)s, -aert, Gouvart, -ars, -aert(s), Go(e)yvaer(t)s, Go(e)ijvaerts, Gooyvaerts, Gova(e)re, -a(e)rs, Go(o)vers, Goverse(n), Goevers, Goeffers, Goffaert(s), -ar{d), -a(rt), -ert, Coffard,-art, Gowaerts, Govo(o)rts, Govoerts, Gowoerts: Patr. Germ. VN Godevaard: gud-frith ‘god-vrede’. God(a)frid, Godefridus, Godeverd (Fm., GN). 1340 Godefridi dicti Goffart, Tn. (C.BAERT); 1397 Godevert Straten, Ktr. (DEBR. 1970); 1406 Jan Goffaerts, Overheembeek (PEENE); 1450 Ghisbrechs Goyvaerts, Zolder (VANB.). Zie ook Goddaer(t) 2.

 

FD

Goval

NF du Borinage et de la région de Bavay (GeneaNet); sans doute d’un topon. [à identi­fier].

 

JG

Goven

Goeven, Goovens. Hypocor. de Go(u)-vaert, cf. Goffin [FD].

 

JG

Goven

Goeven, Goovens: Patr. Vleivorm van Germ. VN Go(de)vaard. Vgl. Goffm.

 

FD

Govers

cf. Gouvaert(s).

 

JG

Govienne

cf. Gouvienne.

 

JG

Govienne

zie Gouverne.

 

FD

Govoerts

Govo(o)rts, Gowaerts, zie Govaerts.

 

FD

Gow-

-ie, -y. 1. Proven. Gouy (Loc.) ou Gouhy (Dép. Boncelles). — 2. V. GOD (Go).

 

EV

Gowie

Gowy, cf. Gouy.

 

JG

Gowie, de

zie Degouy(s).

 

FD

Gowoerts

zie Govaerts.

 

FD

Goy-  

-arts,   -ens,   -ers,   -vaerts.   V. GOD (Go).

 

EV

Goy- 

-é, -ez. Proven.  Goyer (Loc.) Goyet  (Dép.  Jemeppe-sur-Meuse). —  2. V. GOD (Go).

 

EV

Goy, de

zie Degouy(s), de Goede.

 

FD

Goya(e)rts

zie Goddaer(t).

 

FD

Goyen

au génitif: Goyens, w. (Piétrain) Goyins’. Ce NF flam. paraît être le corresp. de Geu-en(s), G(h)euden(s), cf. Geud-,

 

JG

Goyen(s)

zie Godin.

 

FD

Goyer(s)

zie Goeder.

 

FD

Goyette

1275-76 «Pierés Boisteaus et Goyette s’amie» RegTournai; prénom fém. (au moins dans la mention tournaisienne), mais aussi nom d’origine: w. nam. goyète ‘puisard pro­fond à ciel ouvert, alimenté par une une sour­ce’ LN 51, fréquent en topon. wallonne (dérivé de w. (Ouest) goyî ‘gosier’), cf. aussi 1375 «(béguinage) condist des Goyettes» = «Gou-tissel et des Ghoëttes» Nivelles.

 

JG

Goyi

zie Gouwy.

 

FD

Goylen, van

zie van Gool.

 

FD

Goysens

zie Goossens.

 

FD

Goyvaer(t)s

zie Govaert(s).

 

FD

Goyvaerts

cf. Govaert(s).

 

JG

Goz-

Variante du thème Gos(s)-.

Dérivés: Gozet. – Gozin, Gôzin [aussi Gozin, dépend, de Beauraing]. 1664 «Cille Gozin» Jodoigne. – Cf. aussi 1682 «Jacques Gozeau» BourgNamur.

 

JG

Gozea

zie Gosseau.

 

FD

Gozee

-é(e), zie Gouzée, Gosset.

 

FD

Gozet

1. V. Gouzée. — 2. V. GOD (Goz).

 

EV

Gozet

zie Gosset.

 

FD

Gozin

V.  Proven.  Dép.  Beauraing. —  2. V. GOD  (Goz).

 

EV

Gozin

zie Goossens.

 

FD

Gr(a)indorge

Graind’Orge, Graindourze: Fr. grain d’orge: gerstekorrel. BerBN van de gerst- of graanhandelaar. 1383 Jean Graindorge, Dijon (MARCHAI).

 

FD

Gra(e)fschepe, van

van Graesschepe, Graes(ch)epe: PlN Graafschap in Hondegem, Houtkerke, Meteren (FV), leper, Watou (WV). De Graafschap

(G). D. FN Grafschaft. 1415 Nicolas de Grafsceipe;

1578 Michael van Graefschepe, Ip. (DFIV); 1491

Abel de Gravescepe, Vleteren (MULIII).

 

FD

Gra(u)w-

-e, -et, -ez. 1. V. Gravet. — 2. V. HRABAN.

 

EV

Graa, de

zie de Grauw(e).

 

FD

Graaf, (de)

(de) Graaff, (de) Graef, Graf (f )(e), Grafé, Graeff(e), Grâffe, de Graeve, (de) Grave, Lagra(e)ve, de Greef(f ), Greefs, (de) Greeve, Gre(e)ve(n), Crevens, De Greve(s), de Grève, Degre(e)ffe, Dégrèves, Degraive, Degraiffe, Legreve, Legrève, Legraive, Greff (e), Gref (en), de Greif(t), Gra(e)ven, Graefen, Schraven: BerN van de voorzitter van de schepenbank of BN die op een dienstverband met de graaf kan wijzen: 1546 Waelraven Claes dimen heet die Grève…dagelycs versocht werdde van mijnen heere den grève van Bueren…te wezen huere busschieters, Lv. (DE MAN1959, 710). 1280 Johannes Cornes, Ip. (BEELE); 1332 scepenen…Jacop de Grave; 1372 Daneel Sgraven wijf = 1395 Daniel den Grave, Ktr. (DEBR. 1971, 1970); 1298 Mikiel le Grave, Kales (GYSS. 1963). Vgl.Lecomte, ook wel vertaald: 1664 Robertus le Conte (vader van) De Grave, Tielt (VS1979,76).

ûaaf(f), van de(r): PlN Grave (NB). 1398 Willem van den Grave, Bellegem (DEBR. 1970); 1423 Pieter Bauweel filius Pieters vanden Grave int land van Kuuc(PARM.).

 

FD

Graaff

Graef, Graf, Graff, Grave, au génitif: Graeven, Graven. 1276 «Jehans le Grave» DettesYpres, 14e s. «Graf fis Johan de Ri-chelle», 1388 «Jehan Graffe», 1449 «Herman Graffe» GuillLiège; surtout surnom: néerl. graaf, ail. Graf ‘comte’. – Secondairement, nom d’origine: ainsi Graaf, à Remersdael (Lg).

 

JG

Graafmans

BerN van de graver, delver, b.v. grafdelver. Vgl. Gravemaker, D. Grabmann.

 

FD

Graas

cf. Gras.

 

JG

Graas

zie Gras, Legras.

 

FD

Graat

de Graet, Schraets: Mnl. graet: visgraat. BN voor een graatmagere? 1220-40 Guddin Grat, Cent (CG); 1306 Jehans Graet, Ip. (BEELE); 1583 Steven de Graet, Dudzele (SCHOUT. I).

 

FD

Graauw-

zie Grauw-.

 

FD

Graber

Graeber: D. BerN van de graver, delver.

 

FD

Grac-

-e, -ia. Proven. Grâce (Dép. Grace-Berleur).

 

EV

Gracht, van de(r)

van der Gragt, – Graft, Vergracht, Vergrackt, Vondegracht, von der Gracht: Verspreide PlN ter Gracht: gracht, kanaal, sloot, wal. 1128 Idesboudes de Grat = 1142 Idesbaldi de Fossato; 1294 Wouter van der Gracht, Moorsele (DE IV); 1336 Wouters scepenen van der Gracht, Kuurne (DEBR. 1971).

 

FD

Gracia

Gratia. 1530 «Nicolaus de Gratia» GuillLiège; cf. aussi 1478 «Antonio Gratia Dei» à Venise. Sans doute lat. gratta, soit comme sunrom délocutif de chantre, soit comme latinisation de Grâce à la Renaissance [en 1717, à Bruxelles, un enfant trouvé devant l’église N.-D. de Grâce fut appelé Gratia].

 

JG

Gracia

zie Gratia.

 

FD

Gracien

zie Gratiaen.

 

FD

Grad

Grade. Peut-être forme syncopée de G(u)erarde. Dans le Pas-de-Calais (1820), on trouve deux Grade à côté de nombreux Grade 1, Gradelet, Gradelle. Une confusion avec Grat-(t)e (nombreux dans le PdC en 1820) est aussi à envisager.

 

JG

Grad(e)

Patr. Gerad(e), var. van VN Gérard.

 

FD

Gradant

Grodent, zie Grosdent.

 

FD

Graddon

Forme syncopée de Geradon, dérivé de Gérard; cf. Grard.

 

JG

Graddon

Grat(t)on: Patr. Gradon < Geradon, Gerardon, afl. van VN Gérard.

 

FD

Grade

1. V. RAD. — 2. Proven. Graet (Dép. Aubel), Graeth (Dép. Kuttekoven).

 

EV

Grade

Grêde, Gréde, Grede(n), zie De Graide.

 

FD

Gradelet

V. RAD.

 

EV

Grades

BN Gros dos: grote, brede rug. Vgl. D. Breitrùck. 1718 J. J. Grosdos, Nassogne (MUL VII).

 

FD

Gradom

zie Grandhomme.

 

FD

Gradwohl

zie Gratwol.

 

FD

Grady

cf. de Grady.

 

JG

Graeber

zie Graber.

 

FD

Graef

Graeven, cf. Graaf.

 

JG

Graef(en)

Graeff(e), zie (de) Graaf.

 

FD

Graen, de

zie Legrand.

 

FD

Graer, de

Patr. Fr. FN Grard, Grar(r)e: Gérard.

 

FD

Graesen, van der

PlN Grazen (B).

 

FD

Graeser

zie Graser.

 

FD

Graesschepe, van

Graes(ch)epe, zie van Graefschepe.

 

FD

Graet, de

zie Graat.

 

FD

Graeuwe, de

zie de Grauw(e).

 

FD

Graeve, de

Graeven, zie (de) Graaf.

 

FD

Graeveleyn, de

zie Gravelin(es).

 

FD

Graevenitz

PlN Grävenitz (SA).

 

FD

Graeves

1. V. Graaf. — 2. Proven. Graven (,,Grez-Doiceau », Loc.) ou Graaf (Dép. Remersdaal).

 

EV

Graeye, de

Adaptatie van Legraye? 1354 Maes Graye,

Bg. (JAM.); 1676 Joannes de Gray, Lo (CRAEYE).

 

FD

Graeymeersch

Vervorming (NF) van Craeymeersch.

 

FD

Graf

Graff, cf. Graaff.

 

JG

Grafe

1. V. Graeves et Graaf. — 2. V. Graffe.

 

EV

Grafe

Grafé, Graf(f), zie (de) Graaf.

 

FD

Grafé.

Peut-être participe passé de moy. fr. grafer ‘cramponner’, d’où ‘griffer, empoigner’ FEW 16, p 365a; cf. aussi Griffé.

 

JG

Graffar

Graffart. 1296 «Guillaume Grafart» TailleParis, 16e-18e s. «Graffar, Graffard, Graffart» Verviers, cf. 1580 «fosse Grafart» topon. à Beyne-Heusay; surnom: dérivé de moy. fr. grafer ‘cramponner’, comp. fr. dial. grafaire ‘voleur’ FEW 16, 365a. – Sur la famille, cf. P. Coste, Une famille verviétoise méconnue, les Graffar, BAV 22, 1996-97, 199p.

 

JG

Graffar(t)

-ard, -aux: Afl. van Mfr. grafer: vastklampen, klemmen. 1296 Guillaume Grafart, Parijs (MICH.).

 

FD

Graffaux

Peut être une var. de Graffar(t), cf. aussi Grifair, Grippa; une formation péjorative sur moy. fr. graver’greffier'(depuis 1395) est moins probable.

 

JG

Graffe

Profess. ,,Poinçon, stylet ». N. de greffier, écrivain public, scribe. N° 59. Synon. : Grafé. Péjoratif : Graffart. Diminutif : Graftiau (Hainaut).

 

EV

Grâffe

Gräffe: Zie (de) Graaf. 1370 Johans dis Grâffe, LU (AVB); 1448 Jean Grâffe, Fraipont (ISP).

 

FD

Grafmeyer

Meier die aan een graaf of gracht woont, of graver. Vgl. Graafmans, D. Grabmeier.

 

FD

Grafschepe, van

zie van Graefschepe.

 

FD

Graft, van der

zie van der Gracht.

 

FD

Graft:

PlN Graft (NH, Z): Gracht.

 

FD

Grafteaux,

Graftiau(x): Gravetel, dim. van gravet: haak. Zie Gravet. 1296 Johans Graweteaus, Luik (SLLII); 1361 Franchois Graweteaz, Luik (AVB).

 

FD

Graftiau

Graftiaux. 1339 «Lambert dit Grawetea», fondateur de l’aumône Graveteau à Liège (BTD 37, 250). Cf. w. au graftia, topon. à Cerfontaine = 1587-1647 «grawe-teau»: correspond au w. liég. graw’tê ‘petit tisonnier; crochet’ DL 295. Cf. aussi Grauwet.

 

JG

Gragt, van der

zie van der Gracht.

 

FD

Graham(e)

Britse FN. PlN Grantham (Lincolnshire). 1127 William de Graham (REANEY).

 

FD

Grahay

Sans doute var. de Crahay, w. crahê ‘escarbille’ (surnom).

 

JG

Grai(n)son

Graitson, zie Grinson.

 

FD

Graide

Grède. 1530 «Jehan de Graide» Bourg-Namur; nom d’origine: Graide (Nr).

 

JG

Graide

zie De Graide.

 

FD

Grail(l)et

Grayet: BN Ofr. grailet, greslet, dim. van Ofr. gresle, Fr. grêle: spichtig, tenger. 136 e. Tirricus Grailez, Meeffe (HERB.); 1534 Johan Grelhet = Grailhet = Grayet, Soumagne (Par. 1978, 139-153).

 

FD

Graillet

Grailet, Grayet. 13e s. «TirricusGrai-lez» Meeffe; surnom: anc. fr. greslet, grailet ‘svelte, un peu grêle’, dérivé de w. liég. gréye ‘grêle’ FEW 4, 202a. Cf. aussi 1537 «Beatris femme du yadit Johan Greillet de monchea» La Gleize.

 

JG

Graillot

, sans doute aussi Gralot. Dérivé en -et du même thème que Graillet.

 

JG

Graim

V. GRIM.

 

EV

Grain

cf. Gramme. Grambras, cf. sous Grand-.

 

JG

Grainçon

zie Grinson.

 

FD

Grainday

Gréday (forme dénasalisée). L’hypo­thèse d’un surnom, d’après anc. w. (topon.) *grinday ‘(petit) gravier’ [JH] semble devoir être écartée. Probabl. nom d’origine, dont l’explication est sans doute à revoir, le topon. n’étant attesté à Hermalle-sous-Argenteau qu’à partir de 1637 (« les grindeaux), alors que le NF y apparaît dès le 15e s., d’abord sous la forme « grande eawe : 1480 « Jowet filhe Loren grande eawe», 19.8.1524 (cop. 18e s.) «Loren grande yeawe» (Not. liég.). Pour plus de détails, on se reportera à la Top. de Hermalle-sous-Argenteau de J. Lechanteur (à paraître) [JL, NFw].

 

JG

Grainday

W. grindê: kleine grindweg (J.G.), of W. voor grande eau: groot water. 1480 Jowet filhe Loren grande eawe, Hermalle (LECHANTEUR).

 

FD

Graindor

Fr. grain d’or: grein goud (goudgewicht). BerBN van een goudsmid. 1296 Maroie Grain d’Or, PdC (BOUGARD); 1345 Jehans Grainsdor, Jemappes(CSWII).

 

FD

Graindor

Graind’or. Peut-être adaptation w. du NF Graindorge, w. (Liège) Grindôr (ci-des­sous). Mais l’explication n’est pas possible pour 1296-1302 «Maroie Grain d’Or» Impôt-Artois, 1345 «Jehans Grainsdor» Jemappes, dans lesquels Debrab. 599 voit un surnom d’orfèvre, littér. grain d’or.

 

JG

Graindorge

Car. phys. ,,Grain d’orge » ou ,,Orgelet ». N° 261.

 

EV

Graindorge

w. (Liège) Grindôr, Graind’Orge, Graind’orge, Graindourze (var. en Lim-bourg). 1753 «François Graindorge» (orig. d’Hozémont), 1792 «Jean Graindorge» (orig. d’Engis) BourgLiège, cf. aussi 1383 «Jean Graindorge» Dijon; en Wallonie, le type rgrain d’orgen pour désigner l’orgelet est limité à la Gaume (cf. BTD 2, 292); autre explication proposée par E. Nègre (Top. de Rabastens, 293), pour lequel Gradordy [= grain d’orge] s’opposerait à Gras de Palha [= grain de paille], désignant le blé et le seigle, céréales nobles, et comme surnom, une personne riche; cf. Graindor. – Comp. également 1444 «Jehanon Graindamour» AidesNamur, 1499 «Goffinon Graindamour» BourgNamur, ainsi que 1276-77 «Jakemon Grandavaine» CharitéTournai.

 

JG

Grainger

zie Grangier.

 

FD

Grainson

cf. Grenson.

 

JG

Graisse

Graisse, Gress(e): Ofr. craisse, Fr. graisse: vêt. BN voor een vêt, dik man of BerBN voor een vethandelaar. 1395 Jaquemars Craisse, Valencijn (CCHt).

 

FD

Graisse

Gresse. Fr. graisse, sans doute surnom

d’homme gras ou de marchand de graisse, cf. Gressier.

 

JG

Graisse

Proven. Greis, ancien N. de Grez-Doiceau. N° 207.

 

EV

Graitson

Var. de Grainson, Grenson? Gralot, cf. Grailot.

 

JG

Graller

D. BN Grallert, Greller(t), voor iemand die woest schreeuwt (DN).

 

FD

Gram

Gramm- -e, -et. V. HRABAN (Hram).

 

EV

Gram

Gramm(e), Grams, Grammen(s): 1. BN Mnl. gram: vergramd, boos. Ook D. FN Gramm en Fr. Gramme; ook Ofr. grame gaat terug op Germ. gram. 1313 Riquard f. Riquards Grammen, Jabbeke (RYCKEBOER); 1330 Joannem dictum Gram, Simpelveld NL (AVB). – 2. Patr. Korte vorm van de Germ. VN Igram (Iggelramnus) of Ingeram. 1446 Ygram geh. Gram van Gorchem, Oisterwijk(TROCH).

 

FD

Grambeeck, van

PlN Grambek (SH).

 

FD

Grambergen

1. PlN Grambergen (NS). – 2. Zie Van Gremberghen.

 

FD

Grambezen, van

van Grambesen, van Grambe(e)ren: PlN Grambais (Nijvel, WB). 1403 Daneels van Grambeys = van Grembays, Hoeilaart (STR.); 1555 Jan van Graenbesen, Waanrode-Aw. (AP); 1670 Gilis van Graemberen, Waanrode (med. P. Kempeneers).

Grambras: BN Grand(s) bras: grote arm(en). 1717 Dieudonné Grandbras, Mariembourg (vader van elf kinderen, allemaal) Grambras (PDB).

 

FD

Gramme

w. Grame, Gram.   1775  «Etienne Gramme» (orig.  de  Saint-Georges-en-H.) BourgLiège   (cf.   aussi   1318   «Jehan   de Crames» ComptesMons) ; NF fréquent en Hesbaye [Zénobe Gramme, l’inventeur de la dynamo, est né en 1826 à Jehay-Bodegnée, d’une famille originaire de Couthuin]. Peut représenter l’anc. pic. grame ‘souci’ (cf. anc. w. se regramier ‘se fâcher’) FEW 16, 50-51. Cf. aussi Grammen(s) (ci-dessous).

 

JG

Gramme(n(s))

zie Gram.

 

FD

Grammen

-ens. Génitif de Gram (ci-dessus) qui, comme NF flam., peut représenter le moy. néerl. gram ‘irrité, fâché’ [FD].

 

JG

Grammet

Gramet(h), Gramme: BN. Dim. van adj. gram: vergramd, boos, kwaad, droevig; vgl. Gram. 1650 Aert Grammet, Tn. (HEND.).

 

FD

Grammet

Gramme. 1380   «Goesin   van Grameis» Audenarde, 1650 «Aert Grammet» Tirlemont; probablement, comme Gramaye, nom d’origine: Grandmetz (Ht). À noter aussi que Grammet est régulièrement prénom [FD]. Grammont. 1503 «Ansea de Gramont» Bourg-Namur; nom d’origine: non seulement grand mont, mais aussi Gerarmont > Gramont (à Pousset) et *Gerald-mont > Grammont, flam. Geraardsbergen (par substitution du détermi­nant).

 

JG

Grammont

1. PlN Grammont, Rom. vorm van Geraardsbergen (OV) < Geraldmont, Géraumont. 1476 Jehan de Grammont, Dk. (TTT). – 2. PlN Gramont in Pousset (LU) < Gerarmont. – 3. Door ass. < Grandmont. – 4. PlN Grammond (Loire), Grammont (Hte-Saône).

 

FD

Gramtin(n)

PlN Gramtine in Sorée (N).

 

FD

Gramtine

Gramtinne.   1553 «Anthoine de Grametenne» BourgNamur; nom d’origine: Gramptinne, à Sorée (Nr), cf. aussi Cramtine.

 

JG

Gran(d)champ(s)

Verspreide PlN Grandchamp(s): groot veld. 1275 Mathieu de Gran Camp, Nukerke (VR 4or°); 1321 Sohier de Granchamp,

Nijvel (AAV).

 

FD

Gran(d)claude

Gran(d)claudon: BN (grand: groot) + VN Claude (en afl.-on).

 

FD

Gran(d)fils

BN grand: groot+ fils: zoon, jongeman. 1586 Anne le Grandfils, Namen (RBN).

 

FD

Gran(d)gagnage

Grandgaignage, Degrandgagnage: PlN Grand Gagnage: grote hoeve, in Warnant-Dreye (LU). 1692 Egidius Grandgagnage, Heure (MULVII).

 

FD

Gran(d)sire

Grandserre: BN Grand Sire: grootvader, Mnl. groothere. 1347 Piere Grand Sire, Rijsel (AUBRY); 1419 Colard Gransire, Rijsel (CSWIII).

 

FD

Granacher

Afl. van PlN Kronach (BEI).

 

FD

Granat

Grana(s): Ofr. grenat < Lat. granatum: granaat (edelsteen)? BN of BerBN.

 

FD

Granchamps

cf. Grandchamps.

 

JG

Grand

Familie in NB, afstammend van 11825 Joseph Franz Grand, ‘s-Hertogenbosch, zoon van Laurent Grand/Grandi, een Italiaanse handelaar die in het Zwitserse Sitten woonde (PDB).

 

FD

Grand

Grant.   1295-1302 «Jehans Grans» ImpôtArtois ; surnom : anc. fr. grant, fr. grand, cf. Legrand.

•  Latinisation: Grandis. 1221 «Ernols Gran­dis» NécrArras.

*  Dérivés: Grandel. Surnom: moy. fr. gran-del FEW 4, 220a. Grandelet. 1594 «Remy Grandelet», 1615 «Lorent Grandelet» Cerfon-taine; anc. fr. grandelet ‘un peu grand; qui commence à devenir grand’ FEW 4, 220a. Grandin.  1247 «Thierions Grandins de la Tor» CartOrval,  1279-80 «Jehennés Gran­dins» RegTournai, 1289 «li enfant Philippon Grandin» CensNamur. –  1616 «Abraham Grandineau» PrincipChimay. – Grandinot. -Grandon.

Grand-. À l’adj. grand peuvent être ajoutés: 1° un nom de baptême (ce type ne paraît fré­quent qu’avec Jean): Grandclaude, Gran-claude, Grandclaudon. – Grandclément. -Gandgenet, -jenet; Grandgenette, -jenette (= Jeannette et non fr. dial. gen(i)ette ‘genêt’). Grandgérard. – Grandhenri, Grand-henry, Grand’Henry, Grand-Henri, Grand Henry. Grandjean, Grand-Jean. 1544 «Smettre Grand Johan» DénStavelotMy, 1561 «Rolin Henry Grandjean» DénFlorenville, 1598 «Jehan Serou dict le Grand Jehan» Dén-Wavre, 1602-3 «Jean Grandjean», «Jacques le Grandjean» TerriersNamur, 1637 «Marguerit relict Grandjean» Nandrin. 2° un nom marquant la parenté (fils), la fonction (maire, maître, valet), etc.: Grand-fils, Grandis. 1586 «Anne Le Grandfils» BourgNamur. – Grandhomme. 1365 «Colart Grant Homme corduanier et arbalestrier», «Jehan Grant Homme le père» TailleMons, 1579 «George Le Grandhomme» BourgNamur. – Grandmaire. – Grandmaitre, Grand Maî­tre. 1580 «Jean Grandmaitre» BourgNamur. –Grandsire, Gransire. Comp. «Mongrandsire», nom d’un des fils de Colin Bréda, maître de forges à Spa au 16e s. (BAV 21, 22). – Gran-valet. 1289 «Letisse et Jehans Granvarles» CensNamur.

3° un surnom physique: Grambras. 1672 «Didier Grambras, Espagnol» Mariembourg. –Cf. aussi 1289 «Jehans Granspies de Mehain-gnoules» CensNamur. 1646 «Mathy Soghlet dit Grandpaine» Clermont-sur-Berwinne.

 

JG

grand I.

Proven. Qualificatif appli­qué aux N. de lieux. Grand–champ(s), -gagnage (V. Ga-gnage), -maison, -moulin, -prez (,,Pré »), -ry. L.D. Grandlée. Grand lez (Loc.). Gtanville. Grand-ville (Loc.). N° 208.

 

EV

grand II.

Car. phys. Qualificatif ap­pliqué aux personnes. Grand, Legrand, Grand- -fils, -homme ou -jean (Pour : Cent, ,,homme »), -maire, -maître, -valet. Grand-didier, -henry, -jean. N° 253-grand III. Car. mor. Grandain. ,,Hautain ». N° 269.

 

EV

grand IV.

Grand, Grand- -ain, -es, -euil. V. WARD (§11, Wrand).

 

EV

Grand, (de)

zie Legrand.

 

FD

Grandabre

PlN Grandarbre: grote boom.

 

FD

Grandain

zie Grandin.

 

FD

Grandamme

BN: grootmoeder, Mnl. grootvrauwe. 1448 Christophe Grant Dame, Comp. (MOKLET).

 

FD

Grandchamps

Granchamps. Cf. 1280-81 «Jehans de Grantcamp [forme pic.] li tanere» RegTournai ; d’un topon. fréquent, e.a. à Serin-champs, St-Nicolas-lez-Liège, etc.

 

JG

Grande, (de)

zie Legrand.

 

FD

Grandel

Grandelet; cf. Grand.

 

JG

Grandelet

Grandel: BN. Dim. van bnw. grand: groot. 1519 Colaert Grandelet, Ronse (Midd. 1963,274).

 

FD

Grandgagnage

 [le walloniste Ch. Grandgagnage est né à Liège en 1812, d’une famille ori­ginaire de Franquenée]. De l’anc. fr. gaaigna-ge ‘culture’, surnom de fermier ou nom d’ori­gine.

 

JG

Grandgenet(te)

zie Grandjenet(te).

 

FD

Grandgérard

BN Grote Gérard.

 

FD

Grandhenry

Grandhenri, Grand’Henry, Grand’Henri, Legrandhenri, -ry: BN Grote Hendrik. Vgl. 1465 Henri Grand Heyne de Lantremange (ISP).

 

FD

Grandhomme

Grandon, Gradom: BN voor een grote man, van grote gestalte. 1226 Willaumes Grans hom, Atrecht (NCJ); 1377 Gerar Grandonne, Ougrée(AVB).

 

FD

Grandi(s)

-ys: Afl. van grand: groot. 1211 Maria Grandis; 1221 Ernols Grandis, Atrecht (NCJ).

 

FD

Grandidier

BN Grote Didier: Desiderius.

 

FD

Grandin

-ain: BN Grandin, afl. van grand: groot. 1275 Jehans Grandins, Tongre (VR i66r°); 1305 Gilles Grandins, Dk. (TdT).

 

FD

Grandin

Grandinot, cf. Grand.

 

JG

Grandis

cf. Grand.

 

JG

Grandjacques

BN Grote Jacques: Jacob. 1380 Jehan Grand Jaque, Laon (MORLET).

 

FD

Grandjean

Gandjean: BN Grote Jan. Vgl. Grootjans. 1215 Grans Jehans, Atrecht (NCJ); 1301 Johannes dictus Grans Hanons, Awans (SLLIII); 1416 Cathelynen Grantjohans = Willem Groetjans dochter.Tg. (TYTGAT).

 

FD

Grandjenet(te)

-genet(te): BN Groot Jantje, Jannetje. Jenet: dim. van Jean.

 

FD

Grandmaire

BN Grote Meier. Of spelling voor verwantschapsnaam Grand-Mère: grootmoeder. Vgl. FN Grandpère.

 

FD

Grandmaison

de Grandmaison: PlN Grande Maison: groot huis. 1267 Pieron Grant Maison; 1319 Maroie de le Grant Maison, Atrecht (NCJ).

 

FD

Grandmaison

Nom de résidence: fr. grand maison [avec fém. arch. grand] à localiser.

 

JG

Grandmaitre

Grand Maître: BN Groot meester. 1580 Jean Grandmaitre, Namen (RBN).

 

FD

Grandmont

1. PlN Grandmont: grote berg, b.v. in Conneux (N). 1291 Ysabiaux de Granmont; 1333 Maroie de Grantmont, Dk. (TdT). – 2. Spelling voor Grammont.

 

FD

Grandmont

1277 «Nicolon de Granmont» DettesYpres, 1570 «Mathis du Grandmont»,

1596 «Pierre Grandmont», 1612 «Pierre de Grandmont» TerriersNamur; d’un topon. grand mont.

 

JG

Grandmoulin

1675 «Mathias du Grandmou-lin» BourgNamur; du nom Au grand moulin, à Namur.

 

JG

Grandmoulin

PlN Grand-Moulin: grote molen, in Biesme (N), Saive (LU), Samart (N), Villance (LX). 1714 Carolus Grandmolin, Franquigny (MUL VII).

 

FD

Grandon

1. Afl. van Grand. Vgl. Grandin. – 2. Var. van Gradon < Geradon, met n-epenthesis. – 3. Var. van Grandhomme.

 

FD

Grandon

cf. Grand.

 

JG

Grandpierron

BN Grote Pieter.

 

FD

Grandprez

1289 «Johan de Grantpreit» Cens-Namur, 1293 «Jehant conte de Grantpreit» CartOrval, 1294 «frères Claviens de Grant-pré» CensNamur; sans doute du nom de l’abbaye de Grandpré à Faulx-les-Tombes.

 

JG

Grandprez

PlN Grand Pré: grote beemd, wei, in Ans, Chênée, Theux (LU), Faulx (N).

 

FD

Grandrath

zie Grotenrath.

 

FD

Grandrieu(x)

PlN Grandrieu (H).

 

FD

Grandry

(de) Grand’Ry: PlN Grand-Ry in Cornesse, Fraipont, Wegnez en Bierset (LU): grote beek. 1726 N. J. Grandri, Eupen (MUL VII). Ook Sp. FN? 1562 Joan de Granry, Ferrara-Aw. (AP).

 

FD

Grandry

Grand’Ry. D’un topon. fréquent grand ri, e.a. à Cornesse, Fraipont, etc.

 

JG

Grandsart

Gransart. Sans doute d’un topon. grand sart, fréquent en toponymie (notam­ment à Bornai, Dhuy, etc.). – Par contre, dans les mentions 1544 «Grandsor», «Anthoine Grandsor» DénStavelotMy, il est fait réfé­rence à l’anc. fr. gransour Gdf 4, 336, anc. liég. grand sor ‘grand-père’ FEW 11, 456a, fréquent dans les arch. liég. jusqu’à la fin du 16e s. [JL, NFw].

 

JG

Grandsart

-saert, Gran(d)sard, Degran(d)sart, Gransart: PlN Grand-Sart: grote rode, in Bornai (LX), Flône, Lierneux (LU), Limai (WB). 1279 Jehans de Grantsart, Dk. (RL); 1331 Jacomaerd de

Gransaerd, Bg. (JAM.).

 

FD

Grandval(l)et

BN: grote knecht, dienaar. Vgl. Granvarlet (DNF). 1344 Jehan le Grant Vallet, Croix-lez-Rouveroy (CSW II).

 

FD

Grandvaux

D’un topon. grand val.

 

JG

Grandvaux

PlN (Saône-et-Loire).

 

FD

Grandville

Granville (notamment Grandville, Lg). 1509 «Maroie de Grandeville» Bourg­Namur, 1717 «Etienne Grandville» (orig. de Berloz) BourgLiège.

Grange. Nom d’origine ou de résidence: Grange (qui peut signifier aussi ‘ferme’), topon. à Anhée, Esneux, etc.

 

JG

Grandville

zie Granville.

 

FD

Grandys

zie Grandi(s).

 

FD

Grang

zie Legrand.

 

FD

Grang-

-ée, -(i)er. 1. Profess. Gran-ger, ,,Fermier » (Régional) ou ,,Ouvrier qui engrange ». — 2. V. WARD (§ II, Wrank).

 

EV

Grang-

-ik, -os, -quist. V. WARD (§11, Wran).

 

EV

Grangagnage

zie Grandgagnage.

 

FD

Grange

Granger, Grangier. 1280-81 «Evrart le Grangier», 1302 «Gillion le Grangier» LoiTournai; anc. fr. grangier ‘métayer’ Gdf 4, 335 [MH].

 

JG

Grange

Proven. L.D. Synon. : De-l(a)grange.

 

EV

Grange, (la)

zie Delagrange.

 

FD

Grangier

Gra(i)nger, Grangé(e), Gringé: Afl. van Fr. grange: schuur. BerN voor de houder van een (graan)schuur. 1308 Florencius Grangiarus, Oc. (MORLET); 1374 Jehan Grangier, Dk. (TdT).

 

FD

Granier

Granjé, Grenier(s), -ié, -ie(z), Grunier, Gurny, Gorny: Fr. grenier, W.gurnî < Lat. granarium: graan- of zoutzolder. Ber(B)N van de graan- of zouthandelaar. 1300 Gherart Grenier,

Dk. (TdT); 1336 Mikiel des Greniers, Atrecht (NCJ).

 

FD

Granier

Peut-être d’anc. fr. granier adj. ‘qui se nourrit de grains’ Gdf 4, 336, de motivation peu claire [MH], sinon par métathèse du NF très fréquent Garnier [fr. grainier ‘marchand de grains’ n’est attesté qu’en 1636].

 

JG

Granius

(NF de Landen). Ce nom, déjà attesté comme prénom latin à l’époque romaine, a sans doute été réintroduit à la Renaissance [MH].

 

JG

Gransart

cf. Grandsart.

 

JG

Gransart

-sard, zie Grandsart.

 

FD

Gransire

zie Grandsire.

 

FD

Granson

cf. Grenson.

 

JG

Granson

zie Grinson.

 

FD

Grant

cf. Grand.

 

JG

Grant

zie Legrand.

 

FD

Grantenrath

zie Grotenrath.

 

FD

Granville

cf. Grandville.

 

JG

Granville

Degranville, Grandville: PlN Granville (o.m. Manche). 1411 Robert de Gerennevilhe, Luik (ISP).

 

FD

Grapas

Car. mor. Péjoratif de grap­pin. ,,H. aux doigts crochus, avare ». N° 270.

 

EV

Grapin

Grappin, Grapignon: Afl. van Ofr. grape: haak, klauw. BerBN. Of overdrachtelijke BN voor een gierigaard? Vgl. Ofr. grapiner: plunderen. 1399 Johans dit Grapin, Avennes-sur-Mehaigne (AVB).

 

FD

Grapin

Grappin. Surnom: celui qui se sert d’un grappin, ou, au fig., un avare, un impor­tun qui s’accroche.

 

JG

Grapotte

NF importé de Haute-Marne (Cham­pagne) où il est attesté depuis 1655 (Genea-Net); p.-ê. surnom de vendangeur dérivé de anc. fr. grape ‘rafle de raisin’, etc. FEW 16, 359b.

 

JG

Grappe

Ofr. grape: haak, klauw. Vgl. Grapin.

 

FD

Grappin

1. Profess. H. qui fabrique des grappin ou les utilise. N° 131. — 2. V. Grapas.

 

EV

Grar-

-d, -e. V. WARD (Wari).

 

EV

Grard

1270 «Anniés ki fu femme GrarGrusin» ChartesHainaut, 1302 «Grart Sec Grumiel» LoiTournai, 1424-25 «Jehan Grart» DénHai-naut, 1451 «Grard le Gris», 1533 «Grart Plas-quart» Ladeuze; forme syncopée de Gérard; cf. Graddon.

 

JG

Grard(el)

Patr. Grard < Gérard. Grardel is dim. 1296 Grart le Buisne, PdC (BOUGARD); 1364 Thumas Grart; 1400 Jehenne Grardielle, Dk. (TdT).

 

FD

Grare

Graré: Patr. Grafïe voor Grard.

 

FD

Gras

Graas: 1. BN voor iemand die gras maait of aan een wei woont? 1422 Jan Gras, Ht. (A.GHIJSEN). – 2. Zie Legras.

 

FD

Gras

Surnom d’homme gras ou gros, cf. Grat, Cras et Graas. Peut-être aussi NL: 1280 «Re-nardus de Gras» PolyptLiège, 1514 «frère Cloes de Gras» GuillLiège. » Dérivés: Grassair, Grassart. – Grasson. –Cf. aussi Gressier.

 

JG

Gras(s)-

-eels, -er, -in, -on. V. WARD (§11, Wraz).

 

EV

Grasdorf(f), van

PlN Grasdorf (NS).

 

FD

Graseels

zie Grasseels.

 

FD

Graser

Grasser, Graeser, Gräser: D. afl. van Gras: gras. BerN van wieder of hooier.

 

FD

Grasmichel

Probabl. surnom composé: fr.gras + Michel, mais ce pourrait être aussi Grars (= Gérard) Michel, comp. 1295-1302 «Gras Henris» = «Grars Henris» ImpôtArtois.

 

JG

Grasmichel

Wsch. verhaspeling van D. FN Grossnickel: grote Klaas. Vgl. Groteclaes.

 

FD

Grassa(rt)

zie Crassaert(s).

 

FD

Grassair(e)

-airt, zie Grasser.

 

FD

Grasse, de

zie Degrace.

 

FD

Grasseels

Graseels, Grasselts: Grassel, dim. van gras: dik, vêt. BN. Vgl. Fr. Grassaud.

 

FD

Grasser

-ère, -air(e), -airt: D. Grasser = Graser. De vormen op -ère geven de W. uitspr. weer.

 

FD

Grasset

-in(s), -o(n), -iot, Gration: BN. Fr. dim. van gras: dik, vêt. Vgl. Legras.

 

FD

Grat

Var. de Gras, cf. 1528 «Le grat Maithie» DénHouffalize, ou de Grard, cf. 1276-77 «Grat d’Orchies», 1302 «Grat le Jovène» Loi­Tournai.

 

JG

Grat

Var. van Grard.

 

FD

Grat(t)epanche

Gratpanche: BN gratte panche: die zijn buik krabt. Ook PlN (Somme).

 

FD

Grat(t)on

zie Graddon.

 

FD

Gratia

cf. Gracia.

 

JG

Gratia

Gracia, Grazia: 1. Metr. Lat. VN Gratia ‘bevalligheid, grade’. – 2, Vondelingnaam. Een kind dat in 1717 voor de kerk van O.-L.-Vrouw van genade in Brussel gevonden werd, kreeg de

naam Gratia (HERB.).

 

FD

Gratiaen

-ien, Gracien, Graziano, -iani: Patr. Lat. HN Gratianus. 1177 Gratiani… notarii (SMTI); 1278 Gracianus cappellanus, Breda (V.LOON 68); 1299 Gratiano de Zighene, Diest (OATII).

 

FD

Gratie, de

Volksetymologisch < Degrace.

 

FD

Gratien

Gratiaen. 1603 « Gratianus Cornely de Hem» BourgLiège, 1607 «Gratiane Carrory» BourgNamur; prénom Gratien, lat. Gratianus: l’adaptation en -aen peut être wallonne, comme dans A(n)driâne, Cristiâne, etc.

 

JG

Gration

zie Grassin.

 

FD

Gratoir

 (NF de la région de Morlanwelz et La Louvière, inconnu en France). Probabl. d’un topon. régional de la famille de fr. gratter, au sens de ‘raidillon, pente forte, coteau’ (sens attesté dans FEW 16, 375b), comp. dans cette même région, La Gratière, topon. à Chimay, Froidchapelle, Feluy et Lobbes (J. Herbillon, NTN n° 6 Scrèpia).

 

JG

Gratoir

Afl. van Fr. gratter: krabben? BN. Vgl. Grattacul (BRATTÔ1955,127), Grattepanche. 1398 Margot Gratarière, Luingne (DEBR. 1970).

 

FD

Gratry

Grattery: PlN Grattery (Hte-Saône).

 

FD

Grattepanche

Nom d’origine: Grattepanche (Somme), Gratepanche (Oise).

 

JG

Gratwol

Gradwohl, Gratvol, Grattvoll, Grathwohl: D. BN naar de wens ‘es gerate wohl’: het moge goed lukken, op goed geluk. D. FN Grat(h)wo(h)l, Gerathewohl.

 

FD

Grau

Graus, Graux. 1286 «Jehans Graus» CartMons, 16e s. «Graux Piroz» NPLouette; en fonction de prénom, forme contractée de G(u)éraud, comp. Grard = Gérard, cf. aussi Grou(l)t [FD]. – Également nom d’origine: Graux (Nr) et plusieurs topon. w. (masc. d’anc. fr. groe ‘gravier’ FEW 4, 258a), cf. Degraux.

 

JG

Grau

zie (de) Grauwe(e), Graux.

 

FD

Grau(w)-

Graw-, Grouw- -els. 1. V. Grauw. — 2. Car. phys. Graveel, ,,Gravelle ». N. d’H. graveleux. Synon. : (De) Groux. N° 26l.

 

EV

Grau(we)

1. Car. phys. Grauw, ,,Gris ». Couleur de chevelure. N° 264. — 2. Car. mor. Grauw, ,,Brus-querie ». Synon. : Grauwman, DE Gra(e)uwe.

 

EV

Graubart

BN voor iemand met grijze baard. 1389 Margrete Graeubaerts, Diest (VdP).

 

FD

Grauer

D. BN. Vgl. (de) Grauw(e).

 

FD

Grauff

D. gediftongeerde vorm van Graf.

 

FD

Graulich

Greulich. Surnom : all. greulich ‘hor­rible, effrayant’.

 

JG

Graulich

zie Greulich.

 

FD

Grauls

Graulus, cf. Grauwels (ci-dessous). Grauwels, Grouwels, Grauls, Grouls, Grau­lus, etc. 1620-21 «Barthélémy Growels» émigré en Suède; surnom d’homme effrayant, d’aspect horrible: moy. néerl. gmwel ‘frayeur, horreur, épouvante’, cf. 1257 «Johannes Gruwel» = «J. dictus Griwel» Louvain; ou bien, d’après Lindemans, forme brabançonne de l’anthrop. germ. Geroud, Gerold, cf. Groult [FD].

 

JG

Grauls

Graulus, zie Grauwels.

 

FD

Grauman(s)

zie Grauwmans.

 

FD

Graus

zie Grauwels, Graux.

 

FD

Graus(z)

Zwabische gediftongeerde vorm van Gross: groot.

 

FD

Grauw-

-et, -ey, -ez. V. Gravet.

 

EV

Grauw(e), de

de Graauw, Degraa, de Graeuwe, de Graw, Grau(e), Grauwen, Schrauwen(s), Schraauwen, Schraùwen, Schraûwen, Schrauwers: BN naar de grauwe, grijze kleur (van huid, haar of kleren). Mnl. ook: grijsaard. Vgl. De Gryse. 1369 Trise Sgraeuwen, Ktr. (DEBR. 1970); 1389 Claikin le Grawe, Ip. (BEELE).

 

FD

Grauwels

Grouwels, Grawels, Grauls, Grouls, Gruyis, Graulus, Gro(u)lus, Graus(z): BN Mnl. gruwel: schrik, afgrijzen. BN voor iemand met gruwelijk uitzicht, afgrijselijk mens. Vgl. Greuel, Greulich. 1257 Johannes Gruwel=J. dictus Griwel, Lv. (DE MAN 1981,29); 1406 Jan Gruwel, Erps (PEENE); 1488 Heyn Grouwels = Hennen Grauwels = 1453 Heynen Gruwels, Ht. (A.GHIJSEN). Zie ook VS 1984,19-20.

 

FD

Grauwet

Grawet, -ez; Gravé, -et, -ey, -ez. 1504 «Jacquez Grawe [= -et] del Glize», 1508 «Renart Grawet délie Gliese», 1524 «Renard Grauwet» La Gleize, «Ealy femme Grauwet» CoutStavelot, 1543 «Renard Grawé délie Gleize» La Gleize, 1616 «Grigoire Gravet» PrincipChimay, 1630 «Melchior Graver» émi­gré en Suède; surnom d’artisan: anc. pic. grauwet, gravet ‘petit croc’ FEW 16, 379a, ou bien, exceptionnellement, w. gravé ‘grêlé; marqué de la petite vérole’, type qui n’est attesté que depuis 1640 FEW 16, 49b. -Autre possibilité pour Grawet: l.d. de Clermont-sur-Berwinne [JL, NFw2]. – Forme fém. : 14e s. «damme Yde dameselle à messire Henry Grawee» CensHuy. – Dimin. en -eau et en -eteau (w. liég. graw ‘te ‘petit tisonnier, crochet de chiffonnier’), cf. aussi Graftiau(x). 1303 «Lambers Grawetaus» Liège, 1363 «Fran-chois Graweteal» AnthrLiège, 1381 «Johan Graweal» Liège.

 

JG

Grauwet

zie Gravet.

 

FD

Grauwinkel

PlN Grauwinkl (BEI).

 

FD

Grauwmans

Graauwmans, Grauman(s), -mann, Gruman(s), Grouman: Afl. van De Grauwe. BN. ±1240 Wedericus Grauman, Cent (SCHMID); 1348 Jan Graumanne, Cent (RSGIII).

 

FD

Grauwwerker, de

BerN van de bontwerker, pelsmaker. 1221 Lamberto Grawerkara, St.-Win. (LEYS1957′); 1270 Niclaus de Grauwerkere, Cent (CG).

 

FD

Graux

cf. Grau.

 

JG

Graux

Grau(s): 1. Patr. < Geraux, Germ. VN Geroud; vgl. Grart. 1289 Graus Cauce; 1249 feme Graut Corbella; 1197 Gheraudus, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Degraux.

 

FD

Grav-

-et, -ez, -y, -ey, -ez, -is, -y. 1. Profess. Exploitant d’une gra-vière. N° 175. — 2. Proven. En­droit plein de gravier. Diminutif : Graverolle. — 3. V. HRABAN.

 

EV

Gravar

NF importé de Charente ou d’Ille-et-Vilaine (GeneaNet).

 

JG

Grave

1. V. Graaf. — 2. Car. mor. H. à l’aspect sévère. N° 280.

 

EV

Grave

-en, cf. Graaff.

 

JG

Gravé

-ez, etc., cf. Grauwet.

 

JG

Gravé

zie Gravet.

 

FD

Grave, (de)

zie (de) Graaf.

 

FD

Graveel(e, van de)

zie Gravel(le).

 

FD

Gravel

Gravelle. Nom d’origine: anc. fr. gravele ‘sable, gravier; lieu sablonneux’ Gdf 4, 340-1 très fréquent comme NL en France; comp 1313 «Estienne le Rous, dit Gravelier» Paris.

 

JG

Gravel(le)

Graveleau, Graveel, Grève), van de Graveele: Ofr. gravele, Mnl. graveel: zand, grind, kiezel. PlN. 1326 Johans Graweaus d’Ugreis (AVB); 1659 Judocus Greveel = 1682 J. vande

Graveele, Tielt (VS 1979,76).

 

FD

Graveland

PlN ‘s-Graveland (NH, ZH).

 

FD

Gravelin

Soit dérivé du précédent, soit directe­ment d’anc. fr. gravelin ‘grève’ Gdf 4, 341, comme nom de résidence [MH].

 

JG

Graveline

Nom d’origine: Gravelines (Nord, arr. Dunkerque) ou bien Gravelinne, à Beau-mont (arr. Thuin), etc.

 

JG

Graveline(s)

Gravel(a)ine, (de) Gravelein, Degra(e)veleyn: Ongetwijfeld moet onderscheid gemaakt worden tussen PlN op -Une en -lin, want -in wordt Vl. ein (niet ine). 1. PlN Gravelines, Ndl. Grevelingen (FV). 1282 Eustacius de Gravelenghes, Kales (GYSS. 1963). – 2. PlN Gravelinne in Beaumont (H). – 3. PlN Gravelin in Illies (Nord). 1461 Jan de Gravelain sr Daigremont, Dk. (Par. 1972,279).

 

FD

Gravels

1. Car. phys. Graveel, ,,Gra-velle ». N. d’H. graveleux. N° 26l. Synon. : Gra(u)wels. — 2. Proven. Gravel, ,,Terrain sablonneux ». — 3. V. WARD (Wari).

 

EV

Gravemaker

BerN van de grafmaker, grafdelver, of graver van de stadsgracht. Vgl. D. Grabenmacher. 1379 Willem de Graftmeker, Den Bosch (HB 474); 1415 Lysbeth Graevemekers, Mtr. (SKM).

 

FD

Graven

zie (de) Graaf.

 

FD

Gravendeel

PlN (ZH).

 

FD

Gravener

Ndd. var. van D. Grabner, naar de woonplaats bij een Graben: sloot, gracht; of PlN Graben, Graven.

 

FD

Gravensteen

-stein, -steyn, Gravestein: PlN Gravenstein (SH). Vgl. Grefenstein. Gravestock:E.FN(PDB).

 

FD

Gravensteyn

Proven. 1. ,,Château du comte ». — 2. Ravemte in (Dép. Anderlecht, Tervueren, etc…). N° 246.

 

EV

Graver

Profess. N. fl. ,,Terrassier, fossoyeur ». N° 170.

 

EV

Gravet

-é, -er, -ez, -ey, Grevet, Grawet, -ez, Grauwet, Grouwet: Pic. gravet, grauwet: haak. Vgl. Haeck. BN. 1291 Liberti dicti Grawet, Bassenge (SLLII); 1296 Ansiax Gravés, PdC (BOUGARD).

 

FD

Gravet

-ey, w. nam. Grave, cf. Grauwet.

 

JG

Gravier

Gravy, Grévy: PlN Fr. gravier: grind(weg), zandgroeve. Vgl. Savelkoel. Afl. van Ofr. grave, grève: zand, grind. Wellicht BerN van de zandhandelaar of zandstrooier. 1283 Colais

Grevirs,Luik(SLLII).

 

FD

Gravier

Gravy, w. nam. Gravi, Grévy. 1444 «Jehanin de Gravier pontonnier», 1548 «Mèche Gravier» BourgNamur, 1577 «Collin Gravier» BourgLiège, 1614 «Piere Gravier» Boussu-en-Fagne; nom d’origine: fr. gravier, w. liég. gravi, w. (Givet) grévi, par ex. so l’gravi à Hermalle-sous-Argenteau (Lg), ou bien surnom de pêcheur: w. grèvî, gravi, etc. ‘vairon’ (poisson) ALW 8, 246-7, FEW 4, 256b.

 

JG

Gravigny

PlN (Eure, Seine-et-Oise).

 

FD

Gravis

Gravisse, cf. Grevisse.

 

JG

Gravis(se)

zie Ecrevisse.

 

FD

Gravy

zie Gravier.

 

FD

Graw, de

zie de Grauw(e).

 

FD

Grawels

zie Grauwels.

 

FD

Grawet

-ez, cf. Grauwet.

 

JG

Grawet

-ez, zie Gravet.

 

FD

Gray

Nom d’origine: Gray (Haute-Saône) et plusieurs hameaux ; sinon var. de Grey.

 

JG

Gray(e)

Graij, Grey, Greij: 1. E. BN. Vgl. De Grijze. – 2. Zie ook De Graeye.

 

FD

Grayet

cf. Grailet.

 

JG

Grayet

zie Graillet.

 

FD

Grazia

zie Gratia.

 

FD

Graziano

-i, zie Gratiaen.

 

FD

Gré-

-er, -ez. V. Grez.

 

EV

Gréant

Gréant: Teg. dw. van Ofr. gréer: behagen; dial. gréant: aangenaam. BN.

 

FD

Gréant

Surnom: participe présent de anc. fr. gréer ‘plaire’, fr. dial. gréant ‘agréable’ FEW 4, 250b.

 

JG

Gréant

V.  WARD   (§11,   Wran).

 

EV

Gréb-

-an(d), -ende, -eude. V. HRABAN.

 

EV

Gréban

Greban, Greben(de): Patr. Rom. metathetische vorm van de Germ. VN Gerbrand. Gerb(r)annus (MORLETI). Grebende berust wsch. op verkeerde lezing van Grebeude.

 

FD

Grebaut

-aux, zie Gerbaud.

 

FD

Grebe(r)t

Patr. Germ. VN. Metathesis van Gerbert (zie Geerebaert); vgl. Grebeude. 1236 Grebertde Beaumery, Montreuil (CMM); 1356 Jehan Grebiert,H(CCHt).

 

FD

Grebet

Dérivé du thème Greb-, tiré de Grébert, Grebiers (en 1286, à Valenciennes), anthrop. germ. en -berht, cf. 1302 «Gillion Grebiert» LoiTournai.

 

JG

Grebeude

Gebreude: Patr. Pic. vorm van de Germ. VN Gerbode (zie Gerbo), met metathesis. 1204 Mehaus Grebuedone; 1218 Grebodo, Atrecht (NCJ); 1275 Gosset Gerbuede, Ogy (VR 93V°); 1296 Willaumes Grebuede, PdC (BOUGARD).

 

FD

Grec

Gregg. 1. Proven. H. originaire de Grèce. — 2. Car. mor. H. rusé. Ou aussi : H. connaissant le grec. N° 215.

 

EV

Grec(k)

Grech, Grek, Greco, Greca: Fr. Grec, It. Greco: Griek. Vgl. De Grieck. 1127 Robert! Greci, Dk. (SMTI).

 

FD

Grecht, op de

zie Opdegracht.

 

FD

Greck

1616 «François Grecq», 1636 «Charles Grecque» BourgNamur, 1788 « Pierre-Alex­andre Greck (orig. de Givet)» BourgLiège; probabl. ethnique : fr. grec (avec sens dérivés), emprunté au lat. Graecus à la Renaissance.

 

JG

Grecourt

Grécourt. Nom d’origine: Grécourt (Somme).

 

JG

Grécourt

Grecourt: 1. PlN Grécourt (Somme). – 2. Var. van Gricourt.

 

FD

Gréday

cf. Grainday.

 

JG

Gréday

Greday: LU W. metathetische vorm van Gerday < Géra(r)day = Géra(r)deau.

 

FD

Grède

cf. Graide.

 

JG

Greef(s)

zie (de) Graaf.

 

FD

Greefhorst

PlN Greef: graaf + nom: struikgewas, begroeide hoogte. Grevenhorst (SH).

 

FD

Greefkens

Dim. van Greef: graaf. BN. 1378 Johannes Gravekin, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Green(e)

E. PlN Green: landelijk groen. 1730 Gualterus Green, Anglus (MUL VII).

 

FD

Greenberg

zie Grünberg(er).

 

FD

Greenspoon

zie Grünspan.

 

FD

Greenstein

zie Grunstein.

 

FD

Greenwood

E. PlN Greenwood: groen bos. 1275 John del Grenewode, York (REANEY).

 

FD

Gréer

Gréer, Gréez, Griez: Patr. Var. van Fr. FN Grehier < Germ. VN Griherius (MORLETI), wellicht door metathesis < Gerhari(us). 1245 Bertremix Grier, Comp. (MORLET).

 

FD

Gréer

Gréer, Gréez. Cf. 1284 «Gréet», à Maubeuge; p.-ê. var. de Grayet, cf. Grailet.

 

JG

Greeve, de

Greeve(n), Gref(en), Greff(e), zie (de) Graaf.

 

FD

Grefenstein

PlN Grevenstein (NRW) of Griffensteyn (U). 1309 Craft de Griffenstein, Luik (SLLVI).

 

FD

Greffe

1780 «Pierre Greffe» Charleroi; p,-ê. var. d’anc. pic. graffe ‘agrafe’.

 

JG

Greffier

Hypercorrect voor Groffy/Groffi.

 

FD

Greffier(s)

Griffi(er), Greffier(s): Mfr. greffier, Lat. graphiarius: griffier, klerk. BerN. 1468 Simon Greffier, Comp. (MORLET).

 

FD

Greffin

1. Proven. Diminutif de grève, ,,endroit sablonneux ». N° 240. — 2. V. HRABAN.

 

EV

Greffin

zie Griffin. Greggi(o): It. BN greggio: ruw.

 

FD

Grégan

NF breton, bien attesté (parfois avec l’article) dans le Morbihan, sans doute d’ori­gine toponymique (Deshayes 324).

 

JG

Grégnard

cf. Grignard.

 

JG

Grégnard

zie Grignard.

 

FD

Grégoir(e)

Gré-, Gregoor, Gré-, Gringoir(e), Gregor, (de) Gregori(o), Gregory, Gregoli, Gregely: Patr. Rom. vormen van Gr. HN Gregorius. 136 e. Raoul Gringoire, Laon (MORLET); 1427 Jan Grigore, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Grégoire

N. de bapt. d’origine orien­tale. Variantes : Grégoir. Formes latines : Gregor- -ius, -y. N° 107.

 

EV

Grégoire

w. (Bastogne) Grégware, Grégoir, w. (Jalhay) Grigwére, Grego, Grigore, Grin-goire, Gregorius (latinisation), Gregoor (néerlandisation). 1265 «Grigores li Mâchons» CensNamur, 1275-76 «Sare li femme Grigore de Maude» RegTournai, 1279-81 «Gringoi-res», 1324-26 «Jehans Grigores», 1365 «Alart Grigore pelletier» TailleMons, 1430 «Grégoir Robert» Leers-et-Fosteau, 1444 «Grégore le corbegier» AidesNamur, 1472 «Gregor» DénVielsalm, 1508 «Henri Grigor de Sait» CoutStavelot, 1541 «Gregor de Roenne», 1560 «Grigoer fils de feu Grigor de

Roanne» La Gleize; nom de baptême Gré­goire, w. arch. Grigô, popularisé sans doute par le renom du pape Grégoire Ier, entretenu p.-ê. par Li Dialoge Grégoire lo Pape, traduction faite en Wallonie au 12e s. d’un texte hagiographique latin (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 50). – Cf. aussi Goor(is).

 

JG

Gregoric(s)

-its, -cic, -(c)zyk, -zuk, -owicz : Patr. Slav. afl. van Gregorius. Gregori(u)s, Gorgoris: Patr. Gr. HN Gregorius ‘de waakzame’. 1211 Gregorius de Malda (SMTI); !394Gregoris Vive ende drie, Ip. (BEELE).

 

FD

Greif

Probabl. surnom: all. Greif ‘griffon’; comp. Gryp et Griffon.

 

JG

Greif(f)

1. D. FN, beantwoordt aan Gryp. – 2. Evtl. var.van Graaf/Greef.

 

FD

Greif(t), de

zie (de) Graaf.

 

FD

Greimann

-mans, Greymans: Patr. Germ. VN grim-man’woedend-man’: Grimannus (MORLET I). Vgl.D.FN Greim.

 

FD

Greimans

1. Car. mor. H. d’élite. Ou aussi : H. fat. — 2. V. GRIM.

 

EV

Greime(r)s

Grimmer: Patr. Germ. VN grim-hari woedend-leger’: Grimharius, Grimerus (MORLET I). 1368 Diederijc, Grymmers, Mech. (HB6/9).

 

FD

Grein

Greyn, Greijn, zie Legrain, De Grain.

 

FD

Greindl

Beiers dim. van Grein = Greiner.

 

FD

Greindl

Car. mor. Grendel, ,,Verrou ». H. qui met les siens sous les verrous ou qui y a été lui-même. — 2. Proven. Grendel (Dép. Attert).

 

EV

Greiner

Car. mor. Grijner, pleur­nichard ». N° 286.

 

EV

Greiner

Grin(n)er: D. BN < Mhd. grînen: grienen, huilen, janken, (ook) twisten, ruziën.

 

FD

Greins

zie Legrain.

 

FD

Greisch(er)

PlN Greisch (GH).

 

FD

Greivelding(er)

Greiweldinger: PlN Greiveldingen (GH).

 

FD

Grek

zie Greck.

 

FD

Grel(l)et

Grêlait: Dim. van Ofr. graile. Zie Grelot.

 

FD

Grelin

Grelen: Afl. van Ofr. graile, grêle: mager, tenger. Vgl. Grelot.

 

FD

Grell

D. BN Mhd. grël: ruw, kwaad, boos.

 

FD

Grelo

Grelot, Grélot: Dim. van Ofr. graile, grêle < Lat. gracilis: mager, spichtig. BN. 1232 Sim. Maraduis Gracilis, Atrecht (NCJ).

 

FD

Grem, de

zie de Grim.

 

FD

Gremain

zie Germanus.

 

FD

Grémaux

V. GRIM.

 

EV

Gremberg(h)e(n), van

van Grimberg(h)e(n), van Grenberghe, Grambergen: PlN Grimbergen (VB) of Grembergen (OV). 1197 Gerardus de

Grimbergis (DEBR. i98o’,47); 1382 Jan van Gremberghe, Moorsele (DEBR. 1970); 1392 Michiel van Gremberghe, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Grembert

zie Grimbert.

 

FD

Gremeaux

cf. Grumeau, -iau(x).

 

JG

Gremeaux

zie Grumeau, Grimau.

 

FD

Gremel

zie Grymel.

 

FD

Gremelpont

Grimmelpont, cf. Grimonpont.

 

JG

Gremelpont

zie Grimmonpont.

 

FD

Gremez

-es, -é, zie Grimée.

 

FD

Gremling

1. Patr. Afl. van VN. Zie Gremmens. – 2. D. FN Gremlinger, BerN van de gerechtsdienaar (BRECH.).

 

FD

Gremme(n)

Gremmens: 1. Patr. Vleivorm van Germ. grim-naam; zie Grimminckx. – 2. Var. van Gramme(n), -ens.

 

FD

Gremmegen, van

zie van Gremmighen.

 

FD

Gremmelprez

zie Grim(m)onprez.

 

FD

Gremmels

zie Grymel.

 

FD

Gremmighen, van

van Gremmegen: PlN Grimminge (OV).

 

FD

Gremmonprez

Gremon-, cf. Grimmonprez, etc.

 

JG

Gremo

zie Grumeau, Grimau.

 

FD

Gremonprez

zie Grimmonprez.

 

FD

Grémonprez

V. Grimonprez.

 

EV

Gren-

-et, -ez, -ier, -iez. 1. Profess. Marchand de grains. N08 149, 163. 2. V. WARD (§11, Wran).

 

EV

Grenade

1583 «Jan Grenade» BourgLiège, 1602-3 «feu Nicolas Grenade» Terriers-Namur, 17e-18e s. «Grenade» à Petit-Rechain, 1687 «Jacques Grenade» Bierset; surnom, d’après le fruit (non d’après le projectile, attesté seulement en 1520) FEW 4, 237b, cf. aussi 1630 «François le Garnadeur» [= gre-nadeur] émigré en Suède. Exceptionnellement, nom d’origine (ville d’Espagne). – Cf. aussi le NF Gurnade.

 

JG

Grenade

Proven. Grenade (Région d’Espagne). — 2. V. WARD (§ II, Wran).

 

EV

Grenade, (de)

Gurnade: Sp. PlN Granada. 1575 Jean de Grenade, Luik (Midd. 1947,110-2).

 

FD

Grenberghe, van

zie van Gremberghen.

 

FD

Grençon

zie Grinson.

 

FD

Grendel, (de)

de Grendele: BerBN voor de grendelmaker, of voor de grendelaar, de portier. Vgl. D. Grendeler. ±1300 Petrus zuo dem Grendel, Bergheim (SOCIN); ±1150 Herco Grendel, Kortenberg (GYSS. 1999′) = 1154 Herzo Grendel, Aw. (OSM); 1418 Rugger Grendele, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Grené

Grenet, -ez. 1290-91 «Jehan Grenet» ComptesMons, 1302 «Piéron Grenet» Loi-Tournai; p.-ê. surnom: anc. fr. grenel ‘petit grain’ (avec graphies analogiques) FEW 4, 229b ;cf. aussi Gurné, -et.

 

JG

Grenelle

Grunelle: Dim. van grain: graan, korrel. Vgl. Grenet.

 

FD

Grenet, (de)

Grenez, Gren(n)é, Groen(n)é, Groenez, Gurnet, Gurné, Lagrenet, -é, -ez: 1. BN Fr. grenet: graan tje, korrel, puist, wrat (DNF). 1208 Guerri Grenet, Atrecht (NCJ); 1226 Johannis Grennet, Ktr. (DEBR. 1980); 1582 Robert Gurnet, Namen (RBN). – 2. Soms var. van Greniez (VS1979,479).

 

FD

Grenier(s)

-ié, -ie(z), zie Granier.

 

FD

Grenier.

1356-58 «Jehans Greniers» PolyptAth, 1493 «Johan Grenier» GuillLiège, 1576 «Verselle Greniers» = 1585 «Verselle Gre­nier» BourgNamur; fr. grenier, plutôt comme nom de métier (marchand de grains) que comme partie d’un bâtiment destiné à conser­ver les grains, cf. aussi Granier et Gurny. « Fém. anthropon.: 1302 «Marien Grenière» LoiTournai.

 

JG

Grenoble

Nom d’origine: Grenoble (Isère).

 

JG

Grenon

Ofr. grenon: snor, bakkebaard. BN. 1718 Augustyn Grenon, Socx (VERGR. 1972,205).

 

FD

Grenouille

Fr. grenouille, surnom métaphorique pour qqn de bavard, assimilé au coassement de la grenouille (Morlet 479). « Dimin. : Grenouilleau.

 

JG

Grenouille(au)

Fr. grenouille: kikker. BN naar de kwakende stem of voor een springer. Vgl. D. Frosch. 1563 P.R. Grenoile, Cornwall-Bg. (PARM.).

 

FD

Grenoville

Car. phys. Grenouille (Confusion du u et v: N° 67). Symbole du commérage et du bavar­dage. Synon. fl. : De Puydt. Nos 88, 290.

 

EV

Grenson

w. liég., nam. Grèn’son, Grinson, Grainson, Granson. 1353 «Gilloteal Gren-chon» FiefsLiège, 1771 «François-Ferdinand Grenson» (orig. d’Huccorgne) BourgLiège, 1779 «Henry Grenson» Natoye; dérivé en -eçon de w. grin ‘grain’ (pour un homme de petite taille?), cf. anc. flandr. (ça 1510) grain-chon ‘petit grain’ FEW 4, 230a; ou bien dérivé

en -eçon d’un nom de baptême, cf. 1486-87 «Grene», «Grene serviteur» [plusieurs per­sonnes] TerreJauche.

 

JG

Grenson

zie Grinson.

 

FD

Grenu

Ofr. grenu: met manen (zoals van een paard). BN voor iemand met welige haarbos. 1334 Jehans li Grenus, Havay (CSWII); 1359 Jehan Grenut, Dk.(TdT).

 

FD

Grep(s)

zie Gryp.

 

FD

Grepdon

Grypdon(ck), Grijpdonck, Gryfdonck: Patr. Adaptatie van Grébodon < Gerbodon, Rom. verbogen vorm van Germ. VN Gerbodo. Zie Gerbo, Gerbedoen, Grebeude. ±1300 Jehans li Greboeudons, PdC (BOUGARD); 1558 Matheus Grebeudon, Dowaai (MULIV); 1636 Hubert Gribdon, Edelare (med. J. Beyen).

 

FD

Greppin

V. Grappin et Crespin.

 

EV

Grès

Gress- -e, -ier, -y. Profess. 1. Crassier, ,,Marchand de matières grasses (beurre, huile, graisse, chan­delles). Plus particulièrement dans certains endroits, le charcutier. N°

186 — 2. Cressier, ,,Marchand ou fabricant de crès, toile de lin ».

 

EV

Grès, (de)

(de) Grès, zie Degrez.

 

FD

Greselin

zie Griselain.

 

FD

Gresens

cf. Gressens.

 

JG

Gresens

zie Gresse(ns).

 

FD

Greset

-é, zie Crasset.

 

FD

Gresill(i)on

1. Dim. van Ofr. grésil: hagel. Ofr. gresillon, Fr. grêlon: hagelsteen. Vgl. Hagelsteens. – 2. Pfr. gresillon: krekel. BN. Vgl. Criquillon. 1237 Jean Gresillon, Laon (MORLET).

 

FD

Gresnich

PlN Gressenich (NRW).

 

FD

Gresolle

zie Grisolet.

 

FD

Gress(e)

zie Graisse.

 

FD

Gresse

cf. Graisse.

 

JG

Gresse(ns)

Gresens, Gresens, Gressiens: Patr. < Lat. HN Gratianus. 1350 Gressen Suetman; 1379 Gressen Commers = Gressiaen Commers, Diest (F.C.); 1448 Magrete Gressens, Diest (VdP).

 

FD

Gressens

Gresens, Cresens. Hypocor. néerl. issu de lat. Gratianus, cf. 1379 «Gressen Corn-mers » = «Gressiaen Commers » Diest [FD],

 

JG

Gressier

et Gressot. Dérivés du précédent, cf. Gras et dérivés.

 

JG

Gressier

zie Crassier.

 

FD

Gret(h)en

zie Grieten(s).

 

FD

Grétry

1. Proven. Dép. Boland. — 2. V. WARD (§11, Wrad).

 

EV

Grétry

Nom d’origine : Grétry, hameau de Bol-land (arr. Verviers).

 

JG

Grétry

PlN in Bolland (LU). 1567 Mathieu de Grétry, Cerexhe(ISP).

 

FD

Gretzer

-ser, zie Kretzer(s).

 

FD

Greu-

-se, -ze. Car. mor. Ane. fr. : Greiise, ,,Contestation, dispute ». N. d’un chicanneur. Synon. : Gru-, Gri-, Gry- -son.

 

EV

Greuel(l)

Greubel: D. BN Greuel: gruwel. Vgl. Grauwels.

 

FD

Greulich

cf. Graulich.

 

JG

Greulich

Graulich, Grolig: D. Greulich: gruwelijk, schrikwekkend. BN. 1289 Konr. dictus Griulich, Kirchheim (BRECH.).

 

FD

Greunen, van

Vertaling van De Grune?

 

FD

Greunlinx

zie Grondelings.

 

FD

Greus(e)

Greusen, Greuze, Degreus(e): Ofr. greuse: twist, betwisting. BN.

 

FD

Greus, (de)

Var. van De Creus? Of van Creuse?

 

FD

Greuse

Greuze. 1492 «Gertrud Greuse» Bourg­Namur; surnom: pic. greuse ‘petit fragment d’un corps dur’ (d’où le dérivé w. nam. graî-ye(e)FEW 16,57.

 

JG

Grev-

-esse, -isse. 1. Profess. ,,Ecrevisse » (Dialecte). N. d’un mar­chand de crustacés. N° 156. — 2. Proven. Maison portant l’enseigne : ,,A l’écrevisse ». Synon. : Delgre-vesse. N° 248. — 3- V. HRABAN.

 

EV

Grève, (de)

de Grèves, zie (de) Graaf.

 

FD

Grevel

zie Gravel(le).

 

FD

Grevelaer

de Greveleer, zie Greveraars.

 

FD

Greveling(h)(e), van

-ynghe, van Greveninge: PlN Grevelingen (FV). Vgl. Gravelin(es). 1106 Balduini de Greveninghe; 1494 Michiel van Grevelinghe (DFIV).

 

FD

Greven

zie (de) Graaf.

 

FD

Gréven

Greven. 1569 «Guillaume Greven» BourgLiège; forme déclinée de De Grève, De Grave (= le Comte).

 

JG

Grevenda(e)l

Grévenda(e)l: PlN Grevendel in St.-Joris-Winge (VB) of Gräfenthal (NRW).

 

FD

Grevendal

Proven. ,,Val sablon­neux ». L.D.

 

EV

Grevendon(c)k

PlN Gravendonk in Zoersel (A)?

 

FD

Grevens

zie (de) Graaf.

 

FD

Grevenstuk

PlN: stuk (grond) van de graaf. Gravenstuk in Ardooie (DF IV).

 

FD

Grever

BerN. Br. vorm voor graver, delver. 1390 Giel. de Grevere; 1382 Willem Nagel, grevere, van den fondamente te gravene, Lv. (DE MAN 1949,58).

 

FD

Greveraars

-aerts, Grevelaer, de Greveleer: Afl. van PlN Grevel (NRW). 1562 Rutgeert Greveleer, Dorsten NRW-Aw. (AP).

 

FD

Grevesse

Grévis(se), zie Ecrevisse.

 

FD

Grevesse

Grevisse, Grévisse, w. (Liège) Gre­vasse, Gravis (avec -5 prononcé), Gravisse. 1346 «Johannes Grevecce» 1528 «Wamier Gravasse» BourgNamur, 1623 «Jean Poncin dite le Grevesse de Cheverouheid», 1643 «Jean délie Grevesse», 1648 «Johan Poncin del Grevesse», 1731 «Remacle la Grefvessc de Cheverouheid» La Gleize; surnom: du nom du crustacé (fr. écrevisse, w. liég. gre­vasse, -isse, w. nam. gravasse) ALW 8, 350-353, p.-ê. dans un sens dérivé (cuirasse formée d’écaillés chevauchées; jambière; croc), particulièrement surnom de qqn de rouge comme une écrevisse, mais aussi sous la forme d’un délocutif de type dialectal (le NF est attesté à proximité directe de l’iso-glosse séparant les var. liégeoise et namu-roise). Ce pourrait être aussi un NL (ainsi à Chevrouheid, La Gleize), ou un nom d’en­seigne (ainsi 1465 «Maison délie Grevece»à Liège, cf. BTD 26, 277); comp. le NF all. Krebs.

 

JG

Grevet

zie Gravet.

 

FD

Grévillé

Griviller(s), Grivillier: PlN Grévillers (PdC). 1240 Jehans de Grieviler, Atrecht (NCJ).

 

FD

Grévy

cf. Gravier.

 

JG

Grévy

zie Gravier.

 

FD

Grewal

D. FN Grewald, Grewold < Krebold (GOTTSCHALD).

 

FD

Grey

Peut-être surnom: w. grêye ‘grêle’; cf. Grailet.

 

JG

Grey

zie Gray.

 

FD

Greymans

zie Greimans.

 

FD

Greyn

Greijn, zie Grein.

 

FD

Greyson

zie Grison.

 

FD

Greyt(e), de

Adaptatie van Degrez. 1545 Marie de Greit=de Grady (De Grez), Luik (JVO).

 

FD

Grez

Proven. Grez(-Doiceau) (Loc.). Synon. : Gré- -er, -ez, Grès, Degré, Graisse.

 

EV

Gri

zie Legris.

 

FD

Gribau-

Gribo- -mont. Proven. Dép. St-Médard.

 

EV

Gribaumont

Gribomont. Nom d’origine: le NF étant présent à 68% en prov. de Luxem­bourg, le NL éponyme est Gribomont, w. gribômont, à St-Médard (Lx) et non Gribeau-mont, à Angre (Ht). – Bibliogr. : C. Hanton, Le NF Gribaumont/Gribomont, dans Singuliers, 1996, n° 3, 13-18.

 

JG

Gribaumont

Gribomont: PlN in St-Médard (LX).

 

FD

Gribbe(ns)

Patr. < Germ. VN Griboldus (MORLETI). 1447 Griboud, Gb. (LIND.).

 

FD

Gribling

zie Griebel(ing).

 

FD

Gricken, van

zie van Grieken.

 

FD

Gricourt

PlN (Aisne) of in Berchem (OV): 1262 Gricourt. 1350 Johannes dictus Griecourt, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Grid(e)let

Var. van Griselet, dim. van gris: grijs. Zie Grisolet. Voor de z/rf-wisseling, vgl. Bazelaire < Ba(u)delaire.

 

FD

Gridlet

Gridelet. Peut-être du thème de gris, bien que fr. gridelin soit attesté tardivement FEW 16, 81b; cf. Grislain. Comp. aussi 1286 «Huars Gridiaus» CartMons.

 

JG

Gridlet

V. HROD.

 

EV

Grie, de

Degry: Wsch. vertaald uit Legris.

 

FD

Griebel(ing)

Gribling: Griebel < Mhd. grübel: dodengraver.

 

FD

Grieck, de

de Gryck: Volksnaam van de Griek. 1378 Jan de Griée, Ip.(BEELE).

 

FD

Grieden

Var. van Grieten, met verzachting t/d?

 

FD

Grieff

Var. van Greiff 1.

 

FD

Griegers

Patr. Grieger, Silezisch voor Gregor (DN).

 

FD

Grieken, van

van Gri(e)cken: 1. PlN Grieken (VB). 1321 Arnold! de Grieken, Zoutleeuw (HB 882); 1347 Jans van Gryeken, Tn. (C.BAERT). – 2. PlN Grieken (ZH).

 

FD

Grielen

-ens.  Prénom  fém.  Griele, var.  de Griete, cf. Grieten (ci-dessous) [FD]. Grieten,  Gritten,   Grietens.  1268 «Johannes Griete» DettesYpres; prénom fém.  Griete, hypocor. de Margriete < Margareta [FD]. Grif(f)-. Du thème de fr. griffer. m Dérivés: Grifair. 1280 «Egidius Grifars» PolyptLiège; surnom: griffeur, cf. Graffar(t), Graffaux. – Griffé, cf. Grafé. – 1458 «Jehan Griffelet» Liège.

 

JG

Grielen(s)

Metr. Griele = Griete < HN Margareta. 1398 Griele van den Heede, Wakken; 1426 Grietkin Eecke = Grielkin Eecken, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1556 Hendrik Grielens, Gierle (AP).

 

FD

Griensven, van

(van) Grinsven: PlN Griendtsveen (NI). Maar de généalogie van de Nederlandse familie Grinsven verwijst naar ‘t Griensvenne bij Den Dungen (NB) (PDB). 1497 van Griensvenne; 1555 Hillegondt van Griensvenne, Den Bosch (HB 453,460); 1550 Petrus de Grinsvinne, Giessen NB (MULIV).

 

FD

Griep

zie Gryp.

 

FD

Griepentrog

Ndd. FN: grijp in de trog. BN voor een bakker.

 

FD

Gries(s)

D. PlN Mhd. Griess: zandige oever.

 

FD

Griese

1. Car. mor. Griezel, ,,Frisson, répugnance ». N. d’H. qui fait fris­sonner ou qui est répugnant. — 2.

Griezelig, ,,H. horripillant (à don­ner le frisson) ».

 

EV

Grieteman

Friese FN Grietman: hoogste rechterlijke en burgerlijk-administratieve magistraat in een grietenij, rechtsgebied.

 

FD

Grieten(s)

1. Proven. Grieten, ,,Commune ou district rural ». Sy­non. : Van Griethuysen. ,,Des mai­sons du district rural ». — 2. Fonc­tion. Griet, ,Juge ou bourgmestre rural’ ‘.

 

EV

Grieten(s)

Gritte(n), Gret(h)en, Vergriete(n), Vergriette: Metr. Griete < Margriete, Margareta, zowat de populairste meisjesnaam in de ME. 1281 Grieta Alexis; 1268 Johannes Griete, Ip. (BEELE); 1330 Johannes dictus Gritensone, At. (OATIII); 1382 Wilhelmus Vergrieten, L (GRAUWELS 1978,69); 1466 Margriete Meeussoons = 1501 Griete Meus, Aarts. (MAR.).

 

FD

Griethuysen, van

-huijsen: PlN Griethausen (NRW).

 

FD

Grieve, (de)

Grieven: Wsch. < De Grève. 1621 Jacques Grievenne, Luik-Aw. (AP).

 

FD

Griez

zie Gréer.

 

FD

Grieze, de

zie de Gryze.

 

FD

Grif(g)née

Grifnaie, zie Grivegnée.

 

FD

Griff-

-e, -et, -on. Car. mor, H. mé­chant (qui se sert de ses griffes).

 

EV

Griffard

-art: Afl. van Ofr. grif, Fr. griffe: klauw.

 

FD

Griffel

Mnl. griffel: schrijfstift, griffel, ent. BerBN? OfxGrevel?

 

FD

Griffel

V. Grivel.

 

EV

Griffet

-é, -es: Dim. van Fr. griffe: klauw. BN.

 

FD

Griffi(er)

zie Greffier.

 

FD

Griffin

Greffin: Patr. Afl. van Germ. VN Griffo? Of < Griffith? 1130 Griffin filius Gurgan, Pembroke (REANEY); 1391 Ghosin Greffm, Bg. (JAM.); 1780 Guill. Griffin, Roermond-Aw. (AP).

 

FD

Griffioen

Griffon, Gryffon: Patr. De Griff(i)oen of grijpvogel is een mythologisch dier met het bovenlijf van een adelaar en het onderlijf van een leeuw. De naam van deze heraldische fïguur was in de ridderliteratuur gebruikelijk aïs VN. 1398 Griffoen van Massemede = Griffon de Masemine,

Wervik; 1432 Griffoen de Tue, Ktr. (DEBR. 1970); 1400 Rolant Griffons, Dk. (TdT).

 

FD

Griffith(s)

FN uit Wales. Oudwels Griph-iud. Het tweede élément is iud: leider. 1428 Griffïnus seu Griffith Kynaston, Shropshire (REANEY).

 

FD

Griffon

Gryffon. 1424-25 «Griffon de Mas-nuy» DénHainaut, 1501 «Jehan Griffon» Marchienne-au-Pont, 1542 «Quintin Griffon» Gozée, 1780 «Henry Griffon» Charleroi; soit d’un dérivé de griffer (moy. fr. grifon ‘avare’, en 1571), soit du nom de l’animal fabuleux à tête d’aigle et au corps de lion FEW 4, 297 (comme nom d’enseigne ou de maison), d’où anc. fr. griffon ‘homme vaillant’ Gdf 4, 357 [MH]; ce dernier paraît bien à l’origine de: 1284 «Jehan Grifons» Maubeuge, 1296 «Lorenz Grifon» TailleParis, 1364 «Godefridi de Vertrike dicti Griffoen», 1436 «Griffon de la Capelle» Gand, cf. O. Brattô, Studi di antroponimia fiorentina, 135-6. Comp. aussi Gryp et Greif. – Pour une approche globale des résultats de Pétymon grypus/gryphus, cf. DicPatRom 1997, 112-122.

 

JG

Grifgnée

-ee, Grifnée, Grivegnée. Nom d’ori­gine: Grivegnée, w. grim’gnèye (Lg), avec assourdissement à l’intérieur du mot en domaine liégeois.

 

JG

Grift, van der

PlN Mnl. grifte: gegraven vaart.

 

FD

Grigaut

Pour Dauzat 307, hypocor. de Grégoire, mais en Wallonie, ce peut être simplement une graphie, influencée par la finale -aud fréquente dans les NP, pour Grigô (< *Grigôre), forme ancienne en liégeois de Grégoire, auj. Grig-wére, Gré-, Gré- (cf. DL). Comp. Grigore [JL, NFw2].

 

JG

Grign-

Du thème de grigner ‘faire la moue; grogner’ FEW 16, 67a-sv. • Dérivés: Grignac   (avec suffixe péjoratif comme dans w. liég. briyak ‘margouillis’, bri-zak ‘brisetout’), – Grignard. 1265 «Grignars» Fleurus, 1272 «lohannes Griniart de Wari-suel» PolyptVillers, 1279-81 «Hanekars Gri­gnars» = 1297 «Hennekart Grignart» Comp-tesMons, 1309 «Lambertus Grinyart milites» CartValDieu, 1365 «Will. Grignart arbales-trier» TailleMons. – Grignet. 1444 «Jehan Grignet» AidesNamur, 1474 «Johannes Gri­gnet» PrincipLiège.

 

JG

Grignac

PlN (Cantal, Char.-Mar.) (DNF).

 

FD

Grignard

1. Proven. Dép. Ragnies. — 2. Car. mor. H. grincheux. Synon. : Grinet. N° 287.

 

EV

Grignard

Grin(n)aert, Grinaert, Grign(i)et, Grégnard, Degrignard, -art: Afl. van Ofr. grign(i)er: knarsetanden, grijnzen. BN voor een kniesoor. 1281 Lambiers Grignars, Bergen (ARNOULD 29); 1326 Maroie Grinarde, Dk. (TdT).

 

FD

Grignon

Grign(i)et: Afl. en dim. van Ofr. grigne: tandengeknars, gegrijns, slecht humeur. BN voor een grijnzer, kniesoor. Vgl. Grignard. 1296 Willemet Grignon, PdC (BOUGARD); 1663 Jean Grignet, Luik (ISP).

 

FD

Grigor-

Patr. Afl. van HN Gregorius.

 

FD

Grigore

cf. Grégoire. Cf. aussi, par dissi-milation, 1540 «Vuillamme Grigolle», «Jehan Grigolle» Blaton, 1541 «Grigolle Moriau» Quevaucamps, et le dimin. en -et: 1540 «la vesve Grigolet Preudhomme» Flobecq (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 50).

 

JG

Grij-

cf. Gry-.

 

JG

Grijp

Gryp(s), Griep, Gripe, Grep(s): 1. Patr. Oude Germ. VN Grip(p)o (Fm.), wellicht bakervorm van Grimbert (LIND.). – 2. BN naar de vogelnaam grijp: griffïoen. 1304 Willem Grijp, Oud. (CG); 1342 Bauduins Grippe, Dk. (TdT); 1382 Gillis Grijp; 1398 Mergriete Grijps = Grips, Dentergem (DEBR. 1970).

 

FD

Grijsman

Afl. van De Grijze.

 

FD

Grikman

Proven. Griek, ,,Grec ». Synon. : VAN Grieken (Grieken-land, ,,Grèce »).

 

EV

Grikman

Volksnaam voor een Griek, naar analogie van Engelsman, Fransman.

 

FD

Grill-

-aerd, -aert. Car. mor. Gril, ,,Caprice, lubie, farce ». N. d’H. ca­pricieux, farceur.

 

EV

Grillard

-aerd, -aert, Grillaerts, Grielaard, Krillaerts, Krielaert: Afl. van Fr. grillon: krekel. Wsch. syn. met Mnl. crekelaer. Vgl. Crikeler.

 

FD

Grillard

-aerd, -aert. 1272 «Dyonisi Grilart» PolyptVillers ; dérivé en -ard (non attesté dans le FEW) du thème de fr. gril ‘grillon ‘, comp. moy. néerl. crekelaer [FD]. Cf. aussi DicPat­Rom 1997, 104.

 

JG

Grillet

(famille d’origine bourguignonne). Surnom: de fr. grillet FEW 4, 268b, comp. 1411 «Honoré Grileu», 1468 «Raoulequin Grilleu » Picardie. Pour une approche globale des résultats de l’étymon griHus/grillius, cf. DicPatRom 1997, 100-111 (avec cartes du NF Grillet).

 

JG

Grillet

Car. mor. ,,Grillon » (Ane. fr.). Symbole de la bonne humeur ou de l’attachement au foyer. Synon. fl. : Kriegels, Kregels. N° 295.

 

EV

Grillet

-o(t): Dim. van grillon: krekel. BN. De familie Grillet stamt uit Bourgondië. 1627 J.A. Grillet, Nozeroy (VS1979,247-258).

 

FD

Grillon

Grion: BN Fr. grillon: krekel.

 

FD

GRIM

,,Casque ». Racine germanique ayant servi à fromer des N. de baptême. Prototypes : Grimard, Grimaud. La voyelle s’est prononcée et écrite /’, u, e. N° 125. L’ordre de la consonne r et de la voyelle qui la suit normalement a été parfois interverti : Germ- pour Grem. L’initiale s’est parfois muée en C ou K.

I.  N. simples.

Grim(m)e, Crème, Graime, Greimans.

II.  N. simples avec suffixes*

G.- -etto, -ez, -iz : Grim(m)ée, Germ- -eys, -is.

III.  N: composés.

G.-bard : Grum- -bar, -bers.

G.-hard : Grimard.

G.-hart : Grimm-, Grism-, Crem- -er(s).

G.-mund : Grimont.

G.-wald : Grim-, Grum-, Grem- -(e)au(x), -i(e)au(x), -ail, Crémieux

(N. de loc. fr.). Germ- -ay, -eau. G.-ward : Gringoire.

 

EV

Grim-   

-berg, -berg(h)s.    Proven. Grnnbergen (Loc.).

 

EV

Grim(m)-

-ar(d), -art, -au(d), -ail, -e, -(e)au(x), -ée. V. GRIM.

 

EV

Grim(m)iaux

zie Grimau.

 

FD

Grim(m)onpon(t)

Grymonpon(t), Grymondon, Grimmelpon(t), Gremelpont: PlN Grimaupont in Wattrelos (Nord) (GYSS. 1964,156). 1273 Jehan de Grimaupont, Dk. (FST); 1349 Jehane de Grimaupont, Dk. (TdT).

 

FD

Grim(m)onprez

Grimonpre(z), Grimmonpré, -drez, Grymonpre(z), -pré, Grij-, Grymmonprez, Grimonprez, Gremonprez, Grimmelprez, Gremmelprez, Grimpret: PlN Grimmonprez, Grymonprez in Magnée, Fléron, Beyne-Heusay, Huccorgne (LU) (HERB.). Maar de Wvl. FN gaat wsch. op een PlN Grimaupré (meers van Grimoud) terug. 1578 Jan Grimaupreit, Wervik (VS 1970,546); 1584 Pieter Grimaupret; 1621 Joos Grimonpret, Menen (KWII). Zie ook Germonprez.

 

FD

Grim, de

de Grem, (de) Grom: 1. BN Mnl. grim, grem: grimmig, boos, toornig. 1250 Arnoldo dicto Grimme, Keulen (HAGSTR. 1949,105); 1410 Raesse de Grem = R. de Grom, Gb. (GAUBL.). –2. Oorspr. Patr., de Germ. VN Grimmo (Fm.). 1357 Jhan Gremme, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Grimaldi

Grimoldi: It. Patr. < Germ. VN Grimwald. Zie Grimau. 1624 Hermès Grimalde, Cent (SCHOUT. I); 1631 Claude Grimaldy, Ktr. (KW).

 

FD

Grimar

Grimart, Grimard. 11e s. «Grima» Brogne/St-Gérard, 1286 «l’estre des Grimars» CartBinche, 1301 «Jean Grimart» Liège, 1602-3 «Grégoire Grimart» TerriersNamur, 1639 «Urbain Grimmaire» Filot; nom issu de l’anthrop. germ. grim-hard. Cf. aussi 1602 «Rennholt Gremeur» émigré en Suède.

 

JG

Grimar(d)

-art: Patr. Germ. VN grim-hard ‘woedend-sterk’. Grim(h)ardus (MORLETI). 1575 Niclaes Grimmaer, Schelle (MAR. II).

 

FD

Grimau

Grimaux, Grimmiaux. 1152 «Gri-moaldus medicus» St-Hubert, 1280-81 «Gilles Grimaus» RegTournai, 1478 «Wilhiame de Grimo» Mettet; nom issu de l’an­throp. germ. grim-wald [le moy. fr. grimaud ‘homme inculte’ n’est attesté que depuis 1480, mais n’est pas exclu]. Cf. aussi Grumeau, -iau(x).

 

JG

Grimau(d)

-iau(x), -ait, Grim(m)aux, -eau, Grimmiaux, Grémaud, Gremeaux, Gremo: 1. Patr. Germ. VN grim-wald ‘woedend-heerser’: Grimaldus (MORLETI). 1268 Gilles Grimaus; 1287 Gillion Grimaut, Dk. (TdT). – 2. Soms verward met Grumeau.

 

FD

Grimberg(er)

PlN Grimberg (NRW). 1378 Peter Grimberg, Koblenz (BRECH.).

 

FD

Grimberg(h)(s)

zie Grimbert.

 

FD

Grimberg(h)e(n), van

zie van Gremberghen.

 

FD

Grimbérieux

1508-31 «Antoine de Grimbérieux» Tilleur; nom d’origine: en Grimbé­rieux, topon. à St-Nicolas-lez-Liège (Lg), également nom d’un ruisseau à Herstal (comm. J. Grimbérieux).

 

JG

Grimbérieux

PlN in Saint-Nicolas bij Luik.

 

FD

Grimbert

Grembert, Grimbers, Grimberg(s), -berghs: Patr. Germ. VN grim-berht ‘woedend-schitterend’: Grimbert(us) (MORLET I). 1347 Jaquemart Grimbert, Atrecht (NCJ); 1460 Jan geheten Grimberchs=Jan Grimbert, Bs. (OSTYN).

 

FD

Grimde, van

PlN Grimde in Tn. (TW). 1273 Johannes de Grimde, Lv. (ICKX); 1384 Wouter van Grymde, Tn. (C. BAERT).

 

FD

Grimée

-ee, Gremez, -es, -é: Patr. Dim. Grimet van Germ. grim-naam, zoals Grimbert.

 

FD

Grimée

Un matronyme (fr. grimé ‘plissé’ ou w. (Nivelles) ‘criblé de, dru’) est peu probable; cf. Gramaye?

 

JG

Griment

1494 «Thomas Grimont» GuillLiège, 1615 «Louis Grimont» Purnode, 1677 «Fran­cis de Grimon» BourgNamur; soit l’anthrop. germ. figurant comme déterminant dans les NF précédents, soit un toponyme (ainsi à Ciney, Évelette), soit enfin surnom: w. grimon ‘sorte d’esprit malfaisant’ FEW 7, 80a et 16, 750b.

 

JG

Grimm

Grimme(n), Grims: Patr. Germ. VN Grimo. 1402 Joris Gremme, Bg. (SIOEN).

 

FD

Grimmau

zie Grimau, Grumeau.

 

FD

Grimmel-

Grimmon-, Grymon–prez, -pont, -ster. Proven. ,,Pré-, Pont-, Etablissement- -du sieur Grimaud ou Grimon ». Grimonster. (Dép. Ferrières). Synon. : De Gri-monprez, Germonprez.

 

EV

Grimmelpon(t)

zie Grim(m)onpont.

 

FD

Grimmelprez

zie Grimmonprez.

 

FD

Grimmer

zie Greimers.

 

FD

Grimminckx

Patr. All. van Germ. grîm-naam: Grimo (Dip.). 1336 Gremmijns, Bg. 1385 Jan Greminc, Ip. (BEELE); 1382 Jan Griminc, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Grimmon

zie Grimon(t).

 

FD

Grimmondrez

Verhaspeling van Grimmonprez.

 

FD

Grimmonprez

Grimon-, Grymonprez, Grem-monprez, Gremon-, Germontprez, -pré, Guermonprez, Grimmelprez. Nom d’origine: topon. à Magnée, Fléron, Beyne-Heusay et à Huccorgne (Lg), mais toutefois le NF semble spécifique de la région de Comines et Lille (Flandres), cf. le suivant.

 

JG

Grimoin

Var. van Grimon?

 

FD

Grimoldi

zie Grimaldi.

 

FD

Grimon(t)

Grimmon: 1. Patr. Germ. VN grim-mund ‘woedend-bescherming’: Grimund(us) (MORLET I). Of Fr. verbogen vorm van Grimo. – 2. PlN Grimont in Ciney en Evelette (N). 1247 Robertus Grimont, Oc. (MORLET); 1469 Henri Grimont, Verviers(ASMII).

 

FD

Grimonpont

Gremelpont, Grimmelpont. 1273 «Jehan de Grimaupont», etc. Chir-Tournai, 1651 «Pieter Grimonpon» Mous-cron; nom d’origine: Grimaupont, à Wattrelos (Nord) [FD].

 

JG

Grimonster

1524 «Henry de Grymonster», «Remacle de Grymonster» DénStavelotMy, 1556 «Noël de Grinmonster» CoutStavelot; nom d’origine: Grimonster, à Ferrières (Lg).

 

JG

Grimonster

PlN in Ferrières (LU).

 

FD

Grimont

1. Proven. Griemont (Dép. Sivry). — 2. V. GRIM.

 

EV

Grimoult

-oux: Patr. Rom. vorm van Germ. VN grim-wulf’ woedend-wolf : Grimulfus (MORLET I)-

 

FD

Grimpret

zie Grimmonprez.

 

FD

Grims

zie Grimm.

 

FD

Grin

zie Legrain, De Grain.

 

FD

Grinaert

zie Grignard.

 

FD

Grinbaum

zie Grünbaum.

 

FD

Grinberg

Grinbarg, zie Grünberg(er).

 

FD

Grinblat

zie Grunblat.

 

FD

Grinderbeek, van

zie van Groenderbeek.

 

FD

Grindorge

zie Graindorge.

 

FD

Griner

zie Greiner, Griiner.

 

FD

Grinevald

zie Grunewald.

 

FD

Grinfeld

zie Griinfeld.

 

FD

Gringé

zie Grangier.

 

FD

Gringoir(e)

zie Grégoir(e).

 

FD

Gringoire

cf. Grégoir(e).

 

JG

Gringoire

V. GRIM.

 

EV

Grinnaert

zie Grignard.

 

FD

Grinner

zie Greiner, Grüner.

 

FD

Grinson

cf. Grenson.

 

JG

Grinson

-sson, Grenson, Grençon, Grai(n)son, Grainçon, Graitson, Granson: Afl. op -eçon van gr(a)in: graankorrel, greintje. 1353 Gilloteal Grenchon, Luik (J.G.).

 

FD

Grinspan

Grinszpun, zie Grùnspan.

 

FD

Grinsven, (van)

zie van Griensven.

 

FD

Grinsztajn

zie Grunstein.

 

FD

Grintals

Proven. Grinddal, ,,Vallée des graviers ».

 

EV

Grinten, van der

PlN. Mnl. grient, gréent: zandgrond, strook grond metbomen,

buitendijkse gronden met rijshoutbezet. De Greent(e) was een stadsweide bij Kampen en in Genemuiden (OIJ). 

Griend was een eiland in de Zuiderzee (MOERMAN).

 

FD

Grinvald

-wald, zie Grunewald.

 

FD

Grion

zie Grillon.

 

FD

Gripe

zie Gryp.

 

FD

Gripekoven

PlN (NRW).

 

FD

Gripekoven

Proven. N. de domaine. ,,Ferme- -de Kruibeke » (Loc.) ou ,,-de Grimbert ».

 

EV

Grippa

1337 «Hanet Grippar», 1342 «Gripars de Vignis» Liège; surnom: anc. fr. grippart ‘voleur’ Gdf 4, 360 [MH] ou d’un dérivé péjoratif de moy. fr. gripper ‘saisir avec les griffes’ FEW 16, 73b, comp. 1279-81, 1286 «Mikiels Gripiaus» CartMons. Cf. aussi Graffar, Grifair. – Secondairement, dans quel­ques cas, p.-ê. aphérèse de Agrippa.

 

JG

Grippa

Grippard, afl. van gripper < grijpen. 1337 Hanet Grippar, Luik (HERB.).

 

FD

Grippa

V. GRIM.

 

EV

Gris

Car. phys. H. aux cheveux gris. Synon. : Le- -gris, -grix. Diminu­tifs : Gris- -ay, -é, -el, -et, -on. Crus- -elle, -(e)lin. Augmentatif (,,Le grand gris ») : Grisar(d). N° 264.

 

EV

Gris

zie Legris.

 

FD

Gris-

Du thème de fr. gris (désignant l’homme aux cheveux gris).

Simple: Gris. 1250 «Johans li Gris» Mons, 1496 «Jacques des Gris» AidesHainaut, 1602-3 «Martin Gris» TerriersNamur; cf. aussi Legris.

Latinisation: Grisius. m Dérivés: Grisar, Grisard, Grisart, w. (Liège) Grîzâr. – Grisay (suffixe -ellu). 1280-81 «Momies Griseaus dou Casteler» Reg-Tournai, 1310-22 «Jehans Grisiaus», 1365 «Grisial le porkier» TailleMons, 14e s. «Gé­rard Griseaz» Bierset, 1498 «Lambert Gri-seau» = 1504 «Lambert Grisea» BourgNamur. – Griser, Griset, Grisez (avec graphies variées du suffixe -ittu). – Grison, Gryson,

Gryzon. 1311 «Henricus Grison», 1342 «Jo­hans con dist Grizons» Liège, 1417 «Grison de Maroiles» PolyptAth; cf. aussi Gruson, -uzon, sous Grus-. – Grisolle, Grysolle [ou bien nom lat. Grisolius, cf. 1457 «Grisolle Ghiselin» Comines [FD]], Grysouille. 1302 «Grart Grisoul» LoiTournai, 1357» Marien Grisoule», 1418 «Jehan Grisoul» Tournai. « Avec suffixe double: Grislain, Grisselin, Grislein; Grisolet. Cf. aussi Grid(e)let et Gruselin.

 

JG

Grisard

-ar(t): Afl. van gris: grijs. BN voor een grijsharige, grijsaard. 1385 Eliot Grisart (MARCHAL).

 

FD

Grise, de

zie de Grijze.

 

FD

Grisel

Gryseel(s), Grijseels, Grizeau, Grisay, Gruselle, Gr(o)uzelle, Grouselle: Dim. van Fr. gris: grijs. Vgl. Grisard. 1245 Jacobo Grisiel, Dk. (SMTI); 1367 up Jhan Grizeele, Ktr. (DEBR. 2002); 146 e. Gérard Griseaz, Bierset (HERB.).

 

FD

Griselain

Grislain, -lein, Grisselin, Gryseleyn, Greselin,

Grus(e)lin(g): 1. Griselin, dira, van gris: grijs. BM-

2. Greselin, dim. van gras. 1291 Johannes dictus Gresli = Joh. dictus Greselin, Breisgau (SOCIN).- 3. Gruselin kan een geronde vorm zijn van Griselain, maar Grus(e)lin(g) kan ook teruggaan op Gruselin. 1242 miles dictus Gruzelin (SOCIN).

 

FD

Griset

-é, -ez, -er, Grouset, -ez: Dim. van Fr. gris.BN.

1398 Johannis Griseez, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Grisius

Grissius: Latinisering van De Grijze of Legris.

 

FD

Grisolet

Gruslet, Grisol(l)e, Grysol(l)e, Grijsolle, Grysouille, Gresolle, Grousolles: 1. BN. Afl. vanFr. gris: grijs. 1295 Katerine Grisous; 1357 Marien Grisoule, Dk. (TdT); 1581 Claude Grisolet, FV (VERGR. 1972,100). – 2. Patr. HN Grisolius. 1457 Grisolle Ghiselin, Komen (RKH 416); 1510 sent Grisolis outaer; Grisolis vanden Gavre, Komen (DUVOSQUEL); 1597 Grisolis Hazebroucq, Waasten(DUV.).

 

FD

Grison

1. V. Gris. — 2. V. Greuse.

 

EV

Grison

Gryson, Gryzon, Greyson, Gr(e)ijson: 1. BN. Afl. van Fr. gris: grijs. Vgl. Grison(net) (DNF) en Legris. 1342 Johans con dist Grizons, Luik (SIX III). – 2. In WV, OV en H is Grison evenwel een reïnterpretatie van Gruson (WV, H). 1641 Pieter Grijson, Geluwe; 1663 Jooris Grysont, Wervik (KWII).

 

FD

Grispen

Crispen = Crespin < Crispiaan?

 

FD

Grisse, (de)

zie de Gryze.

 

FD

Grisselin

zie Griselain.

 

FD

Gritte

1271 «Grite et Ide sororibus beghinis consanguineis domini Johannis sacerdotis» CartValDieu, 1597 «Gilles Griette» = «G. Gryte» Huy, 1613 «Henri Gritte» Bourg­Namur: hypocor. de Marguerite, w. liég. Magrite, cf. Garitte. – Cas-régime en -on (fré­quent avec les noms de femme): Gritton.

 

JG

Gritte(n)

zie Grieten(s).

 

FD

Grivegnée

cf. Grifgnée.

 

JG

Grivegnée

Grivegne, Grifgnée, Grifnée, -née, -naie: PlN Grivegnée (LU). 1359 Collines de Grira(?)engnees, Luik (ISP).

 

FD

Grivel

Car. phys. Couleur de che­veux identique à celle de la grive. Synon. : Griviller (Grivelé). N° 264.

 

EV

Griviller(s)

-ler, zie Grévillé.

 

FD

Grivillers

-iller, -illier. Nom d’origine: Gri-villers (Somme, arr. Montdidier) [MH].

 

JG

Grizeau

zie Grisel.

 

FD

Gro-

-bet, -bla. V. HROD.

 

EV

Gro(o)sman

Grosemans, Gruysmans: Afl. van Van (der) Groesen.

 

FD

Gro(s)dent

Grodant: BN voor iemand met grote

tanden. 1330 Guillaume Grodins, Luik (HERB.).

 

FD

Gro(s)jean

Gros-Gean, Crosjean: BN: Grote Jan. Vgl. Grootjans, Grandjean. 1517 la veuve Grojehan; 1533 Colin Grojehan, Namen (RBN).

 

FD

Grob

Grobben, Grobe, Groebbens: 1. Patr. Bakervorm van Germ. berht-naam;  vgl. Grobert. 1380 Grobbe van den Waerde, Hontenisse Z (DEBR. 1969). – 2. Grob(e) kan ook D. BN zijn; vgl. Grober.

 

FD

Grob

Grobe, au génitif: Grobben, Groebbens. Probabl. hypocor. néerl. de l’anthrop. d’origine germ. Grobert [FD].

 

JG

Grobecker

BerN. Bakker van roggebrood, grof brood. 1363 Andréas Grofbeckere, Bremen (NN).

 

FD

Grober(t)

1. D. BN: de grove. Vgl. De Grove. -2. Patr. Germ. VN Grobert (MORLETI). 1644 Fred. Groubert, Aw. (AP).

 

FD

Grobet

Cf. «pré Grobet» à Polleur (cadastre); sans doute du thème du w. liég. groubiote ‘petite aspérité…’, w. (La Gleize) groubète ‘dizeau’ FEW 16, 89a; ou bien forme romane de l’anthrop. Grobert (cf ci-dessus), mais l’on attendrait plutôt Grobiet avec diphtongaison.

 

JG

Grobet

Patr. Dim. van VN Grobert.

 

FD

Grodent

Grodos, cf. v° Gros.

 

JG

Grodos

Car. phys. Gros dos. H. ayant le dos large et arrondi. N° 254.

 

EV

Grodrian

cf. Gros.

 

JG

Grodrian

zie Grotrian.

 

FD

Groe, de

zie Legros.

 

FD

Groebbens

cf. Grob(e).

 

JG

Groebbens

zie Grob.

 

FD

Groede, de

zie de Groode.

 

FD

Groef, de

zie de Grove.

 

FD

Groeidaerdt

zie Grootaerd.

 

FD

Groelard, de

zie Groulard.

 

FD

Groelenbril

Proven. 1. Groenenbriel (Dép. Zelzate), ,,Breuil vert ». — 2. Roelenbriel, ,,Breuil Roland ».

 

EV

Groen, (de)

(de) Groene, Groenen: BN naar de kleur vandekleren. 1336 Glaise den Grounen, Gent (RSGI); 1407 Jan de Groene, Bg. (SIOEN).

 

FD

Groen, van (der)

Van der Groeden. PlN Groede (Z): 1277 prochie van der Groede. 1230 Gislenus de Groeda=1249 Ghiselinus de Groden (DFIV); 1341 Beroud van der Groede, Bg. (JAM.).

 

FD

Groenderbeek, van

-beck,van Grunderbeek(e), -beeck,-beck(e), van Grinderbeek, van Grundelbeke, van Grundenbeek, -berck, van Gunderbeek: PlN Groene Beek, b.v. 1518 Groenebeke = 1598 ter Groenderbeke, Beernem (DF IV). 1269 Henricum de Groenbeka; 1356 Willem van Gruenbeke, Asse (PEENE1949); 1504 Magrieten van Groenelbeke, Kontich (SELS); 1605 Hans van Gruendelbeke, Mech.-Aw. (AP).

 

FD

Groene

Groenne: 1. Var. van De Groene. – 2. Spelling voor Groene (zie Grenet).

 

FD

Groene

zie Grenet.

 

FD

Groene(n)

1. Car. phys. H. au teint vert. Synon. : Gruen. N° 256. •—

2.   Situation professionnelle.   ,,No-vice (dans le métier) ». N° 139. —

3.   Proven.   Groene   (Dép.  Marke-Kerkem).

 

EV

Groeneboer

Reïnterpretatie van Cronenbourg of Groenenborg. Vgl. 1629 Filips van Groenenborch, Bergen H-Aw. (AP). 1650 Groeneboer, Sommelsdijk ZH (PDB).

 

FD

Groenegem, van

FN in H en N. Reïnterpretatie van Van Groeninge.

 

FD

Groenemans

zie Groenteman.

 

FD

Groenemeyers

Vgl. D. Grunmeier. Meier in het groen of groenteboer.

 

FD

Groenen

1. Patr. < Germ. grôn-VN. – 2. Zie (de) Groen.

 

FD

Groenen

Comme le suivant, hypocor. d’un anthrop. germ. en grôn- [FD] ; également sur­nom d’homme encore vert: néerl. groen, cf. De Groen.

 

JG

Groenenberg

Grunenberg, Groneberg: PlN in Vlezenbeek (VB), St.-Win. (FV) en Nukerke (OV). Vgl. Grünberg. 1275 Ave de Groneberghe…à Gronebeque, d’encosté le tere Lambert de Gronebeque; Gérars de Groneberghe,…Stévenon de Groneberghe; encosté Groneberghe, Nukerke (VR 24r°); 1426 Gossuinus de Gronebergh, Mech. (GPM).

 

FD

Groenendael, van

Groenendaal(s), Groenendael(s): PlN Groenendaal (G). Maar ook verspreide PlN. 1427 Johannes de Groenendale (MUL I); 1565 Gijsbrecht Groenendaels, Kortessem-Aw. (AP).

 

FD

Groenendaels

Proven. „Vallée verte » L.D. N° 232.

 

EV

Groenendijk

-dy(c)k: PlN Groenendijk (Z, NB, ZH), verder verspreid (WV, FV, OV, Z). 1261 Arnoldus de Groenendike; 1289 Jacop vanden Groenendike, Bg.; 1300 Arnouds land vanden Groenendike, Dudzele (DF IV).

 

FD

Groenenrode, van

PlN Groene Rode.

 

FD

Groener

zie Grüner.

 

FD

Groenescheld

Groneschild, -scheld: BN naar het uithangbord: Groen Schild. Vgl. D. Grùnschild. 1549 Reinier in den Groenenschilt, L-Aw. (AP).

 

FD

Groeneveld

Groenveldt: PlN Groenveld in Grimbergen en Steenokkerzeel (VB). Groenveld (NH). 1560 Arnoldus Groennenvelt; 1565 Guilhelmus Groenevelt, U (MUL IV); 1586 Hans Groenevelt, Aw. (AP); 1666 Jacob Groenvelt, Delfshaven ZH-Bg. (PARM.).

 

FD

Groenewael

Groenewald, zie Grünewald.

 

FD

Groeneweg

-wege(n), zie (van) Groenweghe.

 

FD

Groenewoud, (van het)

van ‘t Groenewolt, Groenewout, Groenwoet, Groenwont: PlN Groenewoud (ZH, NB, G), ook in Aardenburg (Z). Vgl. D. Grûnewald. 1380 Willem van Gruenenwoude/Groenenwoude, Bs. (BLO VIII); 1452 Willem Gruenwoudt, Lv, (HB 610)

 

FD

Groenez

zie Grenet.

 

FD

Groenhart

Grunhard, Gro(h)nert, Grunert: Patr. Germ. VN grôn-hard ‘groen-sterk’: Gronhart (Fm.).

 

FD

Groenier

zie Grognet.

 

FD

Groeninck

-inckx. 1321 «Liese Grouninck» Courtrai; dérivé d’un anthrop. germ. en grôn-(= all. grün ‘vert’), ainsi Gronhart, Gruno, Grunbertus, etc. [FD].

 

JG

Groeninck(x)

Patr. Afl. van Germ. grôn-naam; vgl. Groenhart. 1321 Lise Grouninck; 1344 Marie Groeninx; 1348 Fierin Groeninc, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD

Groeninge(n), van

van Groningen: 1. PlN Groeninge in Kortrijk (WV) of Groeningen in Nazaret (OV). 1419 Clays Steen dit van Groeninghen; 1466 Hubeert van den Steene die men seit van Groeninghe, Ktr. (Vz f°n6; RAK H. Geest 23 v°). -2. PlN Groeningen (NB). 1655 H. M. van Groeningen, Amersfoort-Aw. (AP). – 3. PlN Groningen (GR).

 

FD

Groenne

zie Groene.

 

FD

Groenné

zie Grenet.

 

FD

Groens, van

PlN Grons in Winseradeel (FL).

 

FD

Groensteen

Proven.  ,,Château vert » ou ,,Château du sieur Hrodon ».

 

EV

Groensteen

zie Grunstein.

 

FD

Groenteman

Groenemans: BerN van de groenteteler of-handelaar.

 

FD

Groenveldt

zie Groeneveld.

 

FD

Groenvynck

BN naar de vogelnaam, de groenvink, grasvink. Vgl. D. Grünfïnk (DN).

 

FD

Groenwals

-walt, zie Grünewald.

 

FD

Groenweghe, (van)

Groeneweg, -wege(n), Croenweghe: 1. Verspreide PlN Groen(en)weg. 1316 Groenenwougch, Ronse (DECONINCK 176); 1337 Aumont van den Groenen Weighe van Buenen; 1632 Pieter van Groenewech, Rollegem-Kap. (DE IV). – 2. PlN Groeneweg (ZH, NH). 1579 Hugo Groenweghen, Delft-Aw. (AP).

 

FD

Groenwont

zie Groenewoud.

 

FD

Groep, de; Groenwoet

de Group: PlN De Groep in Amerongen en Renswoude (U).

 

FD

Groes

zie Gross.

 

FD

Groes-

-e, -ens, -emans.   1.   Proven. Groese   (Dép.   Nederzwalm).   Le dernier N., avec suffixe d’origine.

N° 212. — 2. V. HROD.

 

EV

Groeseman

au génitif: Groesmans, Grose-mans. Dérivé en -man de Van der Groes, d’après moy. néerl. groese ‘gazon, herbage’ [FD].

 

JG

Groesen, van

Vergroesen: PlN Groesen in Duiven (G) (TW). 1394 cum dimidio prati sive pascue teutonice dicte Grose, Wommelgem (ROEL. 1942). Groese: weiland. 1466 Heynrisen van Groesen, Aarts. (MAR.).

 

FD

Groesenicke

Groeseneeke, Groesenek(en), Groezenek: Adaptaties van D. FN Grofinickel: grote Klaas. °i8i5 André J. Groesenicke, Diest (zoon van) « ±1789 Charlotte L. Groesenicke (uit ‘Bernvelde en Prusse’). A. J. Groeseneken vestigde zich in Hoegaarden (med. J. Caluwaerts, Herent). 1469 Mattis Grossnickel, Görlitz (BRECH.).

 

FD

Groessens

Grossen. 1740 «Adr. Groessens» Asse/Anvers ; p.-ê. hypocor. néerl. d’un an­throp. germ. comme Grosbertus, Grosmarus, etc. [FD].

 

JG

Groessens

zie Grossen.

 

FD

Groesser

zie Gross.

 

FD

Groesz

zie Gross.

 

FD

Groetaers

cf. Grootaerd.

 

JG

Groetaers

V. Groot.

 

EV

Groetaers

zie Grootaerd.

 

FD

Groeteclaes

-glaes, zie Groteclaes.

 

FD

Groetelaars

Afl. van PlN Grotel (NB).

 

FD

Groetembril

Groetenbri(e)l, zie van Grootenbruel.

 

FD

Groeve, de

zie de Grove.

 

FD

Groezenek

zie Groesenicke.

 

FD

Grof(f)ils

Groffy, Groffij, zie Grosfïls.

 

FD

Grofayt

V. gros I. Grogna.  1.  Proven.  Grogn(i)afux). (Dép. Tamines et Auvelais). — 2. V. Grognard. — 3. Proven. Dérivé de Grogne, ,,Proéminence » (Ane. fr.).

 

EV

Groff(en)

Groven(s), Groeven: 1. Patr. < Grof, Grolf, Gerolf. – 2. Verbogen vorm van De Grove.

 

FD

Groffi

zie Grosfïls.

 

FD

Groffils

Groffy, cf. Gros.

 

JG

Gro-Gean

szie Grosjean.

 

FD

Gröger

zie Kruger.

 

FD

Grogn-

-(i)et, -ier. 1. Proven. Gro-gniet (Dép. Wanne), Grognie (Dép. Oudekapelle). — 2. Car. mor. ,,Grognon ».

 

EV

Grogn-

Thème dérivé de fr. grogner. On notera que Grogniaus et Grognet peuvent être aussi des topon., dérivés de grogner et de grogne ‘groin’.

Dérivés: Grogna, Grognard, Grognart. 1294 «Colins Groniaus» CensNamur, 1505 «Thiry Grognart», 1546 «François Groignart» BourgNamur. – Grognet, Grogniet, Groi-gnet. 1281 «Grongnes» CotnptesMons, 1446 «Pirot Grognet» Malmedy (sur cette famille malmédienne, cf. Malmedyer Heimat 2, 1943, n°4,19-24), 1633 «Perot Grognet (de Sedan)» émigré en Suède, 1673 « Bertrand Grognet dit Thiriar», «Lambert Thiriar dit Grognet» Montegnée. – Grognier. 1633 «Pierette Grognier (de Rochefort)» émigré en Suède. i Autres dérivés: 1380 «Jehan Grogneteal de Wandre» GuillLiège, 1474 «Johan Grogne­teal» Bouffioulx. – 1294 «Henriars le Gron-gnus» CensNamur.

 

JG

Grogna(rd)

Afl. van Fr. ww. grogner: knorren. Ofr. grognard: knorrepot. 1178 Gilkin Gruniard, Gent (GN); 1269 Groingnart, Kales (GYSS. 1963).

 

FD

Grognard

Car. mor. ,,H. grognon ». N° 287.

 

EV

Grognet

-iet, -ier, Groignet, Gronier, -iez, Groenier: Dim. van Ofr. groin: varkenssnuit; gemor, gegrom. BN voor een brombeer. Vgl. Grognard. 1283 Jehans Grongnés, Bergen (ARNOULD 29); 1385 Guillaume Groignet (MARCHAI).

 

FD

Groine

Groyn(n)e: 1. BN < Ofr. gro(g)nir, groignier: grommen, knorren. Voor een knorrepot. Vgl. Grognet. 1217 Groina; 1222 Grogne; 1251 Baude Groign, Atrecht (NCJ); 1246 Jean Groigne, Laon (MORLET). – 2. PlN Groynne in Andenne (N).

 

FD

Groïne

Groinet, cf. Groynne.

 

JG

Groinet

w. nam. Groyinèt.

 

JG

Grois

1358-59 «Henriès dis Grois fiuls Chucart» PolyptAth; p.-ê. anc. fr. grez, d’où moy. fr. graisse, f, ‘gravier’ FEW 16, 56-57, cf. aussi Greuse.

 

JG

Grois(e)

zie Gross.

 

FD

Groisman

zie Grossmann.

 

FD

Groix

Grois: Misschien Ofr. grez: grind (J.G.).

 

FD

Grojean

cf. Gros.

 

JG

Grojean

zie Grosjean.

 

FD

Grojskop

zie Grosskopf.

 

FD

Grol

1. Car. mor. Grol, ,,Caprice, rancune ». Grollen, ,, Bougonner ». Grollig, ,,Plaisant, drôle ». — 2. V. HROD.

 

EV

Grol(l)-

-aux, -et. V. HROD (Ro).

 

EV

Grol, de

Adaptatie van Degroult, zoon van Groult, Gerolf (DNF). Grol, van: PlN Groenlo (G), Groll (NRW). 1556 Jan van Grol, Zutphen-Aw. (AP).

 

FD

Grolaux

Groleau, Grolleau. Probabl. dimin. de Groult < anthrop. germ. ger-wulf : comp. aussi Grolet et Groulard.

 

JG

Groleau

Grol(e)aux, Groilleau, Grollo, Grol(l)et, Groulez: 1. Patr. Dim. van Groult, Rom. vorm van Gerolf. 1325 Jehans Groulet, Dk. (TdT). – 2. Evtl. metathesis van Gourleau/Gourlet, Gorlé.

 

FD

Grolig

zie Greulich.

 

FD

Grollenberg

PlN Am Grollenberg in Grotzingen (BW)(PDB).

 

FD

Grollenberg

Proven. 1. Grollenberg, ,,Colline de la rancune ». — 2. Gerolberg, ,,Colline du sieur Ga-rou ». N° 232.

 

EV

Grollet

Grolet. 1368 «Gilar Gro(i)les» Jemeppe-sur-Meuse, 1595 «Nicolas Grolet» Huy; p.-ê. du thème de w. liég. groûler ‘gron­der’ FEW 16, 60-61 (avec des var. en -ô-, -o-); cf. alors Groulard.

 

JG

Grollo

zie Groleau.

 

FD

Grolman

Grollmann: Afl. van Van Grol.

 

FD

Grolop

Car. mor. ,,Bougon ». V. Grol.

 

EV

Grolus

zie Grauwels.

 

FD

Grom

Groom: Patr. Korte vorm van de Germ. VN Grombert. Vgl. Grommen.

 

FD

Grom, (de)

zie de Grim.

 

FD

Gromar(d)

Grommar, Grom(m)ar, Gromas: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN grôn-mêr ‘groen-beroemd’ of van Grosmarus (MORLET I)?

 

FD

Grombeer

Car. mor. ,,Ours mal léché, H. grognon ». N° 287.

 

EV

Grombeer

Reïnterpretatie van de Germ. VN Grombert (MORLET I). Vgl. Gromme(n).

 

FD

Gromberg

zie Grunberg(er).

 

FD

Grommar

zie Gromar(d).

 

FD

Gromme

au génitif: Grommen. 1425 «Wouter Gramme» Hasselt, 1544 «Johan Gromme» DénStavelotMy; hypocor. d’un anthrop. germ. comme Grombertus [FD].

 

JG

Gromme(n)

Gromenn, Grom(m)ent: Patr. < Germ. VN Grombertus (MORLETI). 1425 Wouter Gromme; 1447 Jan Grommen, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Grommes

-esch, -er(s)ch, Grome(r)sch: Patr. D. Grammes = Grolms < HN Hieronymus. 1619 Elias Grolmus=Elias Hieronymus, Naumburg (DN).

 

FD

Grommet

1. Wsch. verfranste uitspr. van Grammes. -z.Ofr.gromet: molenaarsknecht. 1614 Gilet Rongy dit Groumet, Montegnée (J.G.).

 

FD

Grommet

1614 «Gilet Rongy dit groumet» Montegnée; surnom: anc. fr. gromet, w. liég. groumet ‘garçon meunier’ FEW 16, 91a; cf. aussi Gromme(n) (ci-dessus) et Gourmet.

 

JG

Grön

Zie Grün.

 

FD

Grönbek

zie Grünebach.

 

FD

Gronckel, de

Afl. van ww. grongen: brommen, knorren. BN voor een brompot. 1089 Folpertus Grunchel, Cent (GN); 1328 Jan de Gronkel, Ip. (BEELE).

 

FD

Grond-

-al, -el, -ier, -hout, Groos-man. V. HROD (Rond et Hrozj.

 

EV

Grondal

sans doute aussi Grondel. 1640-1643 «Henri Groondal, le bohémien» Bombaye (cf. A. Lanotte, Esquisse d’ascendances: Lanotte-Defays…, Namur, 1990, 37-39); cf. p.-ê. Gerendal, Gerondal.

 

JG

Grondal

zie Gérondal.

 

FD

Grondel

BN naar het zoetwatervisje grondel(ing), stekeling. Voor een visser, of voor wie niet helemaal volwassen is (BRECH.), of een klein, onooglijk mens (GRUNERT 357). Vgl. D. Grundel. Zie Grondeling(h)s.

 

FD

Grondelaers

Peut-être, par dissimilation, moy. néerl. grondenaer ‘propriétaire foncier’ [FD].

 

JG

Grondeling(h)s

Greunlinx: BN naar de visnaam grondeling (PAQ.139). Zie Grondel. 1300 piscariam in se tenet Gilbertus Grondelinc, Ktr. (DEBR. 1980); 1361 Danin Grondelinc, Oud. (WALRAET).

 

FD

Grondhout

Groenhout. Vgl. Grünholz.

 

FD

Grondin

BN voor een kniesoor < Fr. gronder (DNF).

 

FD

Grondman

zie Grundmann.

 

FD

Grondsveld, van

zie van Gronsveld.

 

FD

Groneberg

zie Groenenberg.

 

FD

Gronemberger

zie Grünberg(er).

 

FD

Gronert

zie Groenhart.

 

FD

Groneschild

-scheld, zie Groenescheld.

 

FD

Gronier

-iez, Crognier: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN grôn-hari ‘groen-leger’: Grunerius (MORLET I). – î. Spellingvar. van Grognet. – 3. E vtl. zelfs var. van Grainier, Grenier.

 

FD

Groningen, van

zie van Groeningen.

 

FD

Gronner

zie Grimer.

 

FD

Gronsveld, van

-velt, van Gronsveld, Gronsfeld: PlN (NI), in St.-Martens (L) en bij Bilstain (LU). 1241 Willelmus dominus de Gronsele; 1374 Catherine vanGronsoilt, vrauwe…zu Welkenhusen (CVD);i437 Simon van Grouselt, Genk (VDZ); 1560 Antonis van Gronsvelt, Gronsveld-Aw. (AP).

 

FD

Gronwald

zie Grünewald.

 

FD

Grood(t), de

zie Groot(en).

 

FD

Groode

zie Legros.

 

FD

Groode, de

de Groede, Degroide: W. adaptaties van De Groote. Vgl. Le Grode.

 

FD

Groof(f), de

zie de Grove.

 

FD

Groom

zie Grom.

 

FD

Groos

Groosse, zie Gross.

 

FD

Groos

La graphie suggère l’all, gross ‘grand’.

 

JG

Groosman

zie Groeseman, Grossman(n).

 

FD

Groossard

zie Grossar(d).

 

FD

Groot

au génitif: Grooten, Grootens, Groten, etc. Surnom d’après la stature: néerl. groot ‘grand’, comp. Degroot.

 

JG

Groot

zie Groot(en).

 

FD

groot I.

Qualificatif : ,,Grand ». 1. Proven. Joint aux N. de lieux : VAN Grootenbruel, ,,Du grand breuil ». VAN Grootven, ,,De la grande ,,fagne ». Est souvent une altération du qualificatif geroeide, „essarté, déraciné ». Groet-, Groot–aers, ,,Terrain essarté ». Grotten-doek, Geroeide hoek, ,,Coin es­sarté ». —- 2. Joint aux N. de per­sonnes : Car. phys. ou morale. Groot, ,,Grand de taille » ou bien : ,,Bon ». Groot(en), De Groot(e), ,,Le grand ». Groot-, Groet- -aers, -(h)aert(s), ,,De grand, de bon cœur ». Grootvriendt, ,,Grand, bon ami ». N03 253, 290.

 

EV

groot II.

V. HROD.

 

EV

Groot(en)

-ens, Grote(n), Groth, Grothe(n), de Grood(t), (de) Groot(e), de Grootte, Degrot(te), Schrooten, Schroeten: BN naar de grote gestalte. Vgl. Legrand. 1202 Willelmi Magni, Har. (DEBR. 1980); 1260 Woutren den Groten, Grauw (CG); 1281 Johannes Grote; 1326 Jan de Grote, Ip. (BEELE). Schrooten = ‘s Groten. 1398 Beatrise Scroten, Egem (DEBR. 1970).

 

FD

Grootaerd

-aert, Grotard, au génitif: Groot-aers, Grotaers, Groetaers, etc. Nom com­posé : groot ‘grand’ + Aard = Arnoud, cf. \ 346 « Arnoldum Grotart» = 1347 «Groet Arts kind-er» Tirlemont [FD]. Secondairement, Groot-aers, etc., pourrait être le surnom de qqn ayant un gros postérieur, d’après moy. néerl. aers, eers, ers ‘anus, postérieur’ ou un grand pénis, d’après moy. néerl. teers ‘pénis’ [FD].

 

JG

Grootaerd

Grootaer(d)t, Grotard, Groot(a)ers, Grota(e)rs, Groetaers, Grouta(e)rs, Groothaerd, -haert, Groeidaerdt: BN Grote Aart: Grote Arnoud. 1346 Arnoldum Grotart = 1347 Groet Arts kinder, Tn. (C.BAERT). Vgl. Grootjans.

 

FD

Grooteclaes

zie Groteclaes.

 

FD

Grootejans

Grootjans, -aens. Nom composé: néerl. groot + Jans, Jean; comp. Grandjean.

 

JG

Grootejans

zie Grootjans.

 

FD

Grootel, van

zie van Grotel.

 

FD

Grootenbruel, van

-bruel(l)e, -brul(le), -bruille, -briel, -bril(l), -druel, Groetenbri(e)!, Groetembril, van Grutenbrule: PlN Grote Bruul, Grote Briel: grote broel. Zie Broel, Bruul. Vgl. PlN Grote-Brogel (L). Groten Briel in Adegem (OV), Herzele (OV). Groten Bruul in Hombeek (Top. XI,2). 1426 David van Grootenbruel, Onkerzele (GAUBL.); 1508 Florine van Grootenbriele, Temse (DE MAN m).

 

FD

Grootendorst

BN voor iemand met grote dorst, drinkebroer. 1548 Jan Meer alias Slimme inder wendelinghe ghenaempt Groeten Dorst, Ht. (GESSLERso); ±1570 Jan Grootendorst, Ysselstein (CDT 214).

 

FD

Grootendruel, van

zie Grootenbruel.

 

FD

Grooters

zie Grootaerd.

 

FD

Groothaerd

-haert, zie Grootaerd.

 

FD

Groothuis

-huys, -huys(s)en, Gro(o)thausen: PlN Groot Huis. 1280 Clais Groethous, Ip. (BEELE); 1367 Joh. van dem Grotehuys, Dortmund (NN).

 

FD

Grootjans

-jaens, Grootejans: BN voor een grote Jan, in tegenstelling tôt een andere, kleine Jan. Vgl. Grosjean, Grandjean. Ook wel om vader van zoon te onderscheiden. 1342 Grote Jans lande, Ip. (BEELE); 1385 Nicholai Groetjans, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Grootloon, van

PlN Groot-Loon (L). ±1300 bruder Arnouts van Groetloe, Oudenbiezen (OGO); 1480 Broen van Groetloen, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Grootveld

Verspreide PlN Groot Veld. 1606 Jan van Grootfelt, Kuik (ICC IV).

 

FD

Grootven, van

PlN Groot Ven, b.v. in Brecht (A) (KCTD 1988,180). 1472 Jan van Groetvenne, Geel

(VAN G. 1950,54).

 

FD

Grootvriendt

BN Grote vriend. Vgl. Cortvriendt.

 

FD

Gropper

V. HROD (Hro).

 

EV

Gros

Seul: 1553 «Henry le joisne grox» La Gleize; cf. surtout Legros. « Forme fém. : Grosse. 1280-81 «Jakemes li frères Henri Grosse» RegTournai [très secon­dairement, nom d’origine: Grosse, à Andenne (Nr), cf. 1602-3 «Philippe de Grosse» TerriersNamur].

« Dérivés: Grossard, -art, -ar, Grossaux [dérivé péjoratif en -art, w. au, non pas « gros sait»]. 1289 «Servais Grossars» CensNamur, 1522 «Jehan Grossart», 1537 «Jehan Gros-sau» BourgNamur, 1602-3 «Jacques Grous-sart» TerriersNamur, 1650 «Materne Gros-sau» BourgNamur. – Grosot [= grossot, non pas «gros os»].

 

JG

Gros

zie Legros.

 

FD

Gros-

À l’adj. gros peuvent être ajoutés :

1 ° un nom de baptême : Grodrian (Adrien, w. arch. Driâne). – Grosdidier. – Grosjean, Grojean. 1449 «Grojehan» AidesNamur, 1472 «le groz Jehan» DénChiny, 1533 «la veuve Colin Grojehan» BourgNamur, 1544 «Gros Johan mon soroige» DénStavelotMy, 1551 «Johan fils Groix Johan» La Gleize, 1561 «Jacques Groz Jean», 1564 «Feuillen Groz Jehan», 1668 «Marie Grosjean» Bourg­Namur, 1699 «Henry Groz Jean du Mon­ceau», 1705 «Henry Pacquay Grosjean de Hatzoumont» La Gleize. – Groslambert, GrosLambert.

Aussi: 1636 «Jean Groberto» BourgNamur. -1580 «Groz Colla d’Andrymont» La Gleize. 1472 «le groz Ernoult» DénLaroche. – 1472 «le groz Françoy» Montquintin. – 1524 «le groz Gille» DénStavelotMy, 1627 «Gielet filz le groz Gielet d’Andrimont» La Gleize. –

1627 «Jean le groz Henry» La Gleize, 1659 «Jean groz Henri» DénSalm. — 1339 «Pierars Grospols» Ladeuze. – 1472 «le groz Ponce-let» DénChiny. – 1365 «Groz Wery de Rocourt» CartValDieu, 1524 «le groz Wera» DénStavelotMy.

2° un nom commun: Groscol. Surnom attesté au 14e s. en Picardie, avec anc. fr. col ‘cou’. –Grodent, Grosdent. 1330 «Willeames Grodins» Liège (w. dint ‘dent’ est masc.), cf. J. Herbillon, Les NF Ledent, Clerdent, Grosdent, VW 53, 1979, 122-3. – Grodos. 1580-1627 «François Gérard dit le gros Dos», 1627 «Guillaume Gérard dit Grodos» Assenois; cf. A. Lanotte, Esquisse d’ascendances, 32-3. — Groffils, Groffy, Grofils, Grosfils, w. (Verviers, Jalhay, Namur) Grofi (topon. à Jalhay: w. al ses Grofi [= à la Ferme Gr.], fondée par des Verviétois). 1524 «le Groz fïlz» DénStavelotMy, 1591 «Johan fils de feu Johan Gros Filz de Hermalle-sous-Argenteau» Liège, 1690 «Jean Grosfils» BourgNamur. –Grosgogeat (fr. goujat, d’abord au sens de ‘garçon’). – 1417 «Jehans Grosse Gambe [= grosse jambe] » PolyptAth. – Grossetête. 1280 «Colais Grosse Tieste» PauvresLiège, 1280-81 «Jehan Grossetieste de Bruges» RegTour-nai. – Grosvarlet.

 

JG

gros I.

1. Proven. Joint aux N. de lieux, qualifie souvent un bâtiment ou un arbre : Grosmez, ,,Grosse maison rurale ». Grofayt, Gros-Pays (Loc.), ,,Gros hêtre ». — 2. Joint aux N. de personnes, indique généralement la corpulence : (Le) Gros, Grossiaux, Gro(s)fils ou Grof(f)y. Grosjean (pour : Gro-gent), ,,Gros homme ». Gro(s)go-geat, ,,Gros gougeat ». Gros- -jean, -lambert, ,Jean-, Lambert- -le gros ». N° 259.

 

EV

gros II

Représente une forme déri­vée de HROD. Grosemans, Gros-ges, Gross, Gross- -a, -bart, -e, -iaux. V. HROD (Roz).

 

EV

Gros(s)berg

Grossberger: PlN Grossberg (RP, BEI).

 

FD

Gros(s)bodt

D. BN Grossbrot.

 

FD

Gros(s)feld

PlN in Stallwang (BEI).

 

FD

Gros(s)wasser

D. PlN Groliwasser: groot water.

 

FD

Grosbois

PlN Gros Bois: groot bos.

 

FD

Grosch

D. muntnaam Groschen < It. grosso: stuiver.

 

FD

Groschet

Lees Crochet; zie Croquet. 1461 Jean Grouchet, Chauny (MORLET).

 

FD

Groscol

BN Gros Col: Grote Nikolaas. Vgl. Groteclaes, Legroscollard.

 

FD

Grosdidier

Legrosdidier: BN Grote Didier, Desiderius. Vgl. Grandidier.

 

FD

Grosemans

cf. Groeseman.

 

JG

Grosemans

zie Groeseman.

 

FD

Grosfeld

zie Grossfeld.

 

FD

Grosfils

Grof(f)ils, Groffi, -y, -ij: BN Gros fils: grote zoon, grote jongen. Vgl. Grandfils. 1626 Michiel Groffi, St.-Tr. (MEURICE).

 

FD

Grosgogeat

BN Gros + Fr. goujat: jongen.

 

FD

Groshard

zie Grossard.

 

FD

Groshen(r)y

BN Grote Hendrik.

 

FD

Groslambert

BN Grote Lambrecht.

 

FD

Groslot

Spelling van Groleau?

 

FD

Grosman

zie Grossman, Groeseman.

 

FD

Gross

Grosz(e), Grosse, Groos(se), Groes(z), Grousse,

Gro(e)sser, Grois(e): D BN Grofi: groot. Stamvader

van Groesser is 1791-1831 Joannes Henricus Grosser, Neukirchen bij Fulda-Aw. (PDB).

 

FD

Gross

Grosz, etc. Surnom: all. gross ‘grand’.

 

JG

Grossard

-ar(t), -aerts, Groshart, Groossard: BN Afl.

van Fr. gros. Vgl. Legros. 1708 Joannes Grossart,

Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Grossard

-art, -aux, cf. sous Gros.

 

JG

Grossau

Namen (MUL VI).

 

FD

Grossaux

-eels, -iels: BN Dim. van Fr. gros: groot. Vgl. Grossard, Grosset. 1671 Joannes Dom. Grossau, Namen (MUL VI).

 

FD

Grosse

1. Spelling van Grosse. – 2. Zie Gross.

 

FD

Grosse

cf. sous Gros.

 

JG

Grosse

zie Grosset.

 

FD

Grosseels

zie Grossaux.

 

FD

Grossemy

BN Gros + W. semi. BerN messenslijper (DNF).

 

FD

Grossen

cf. Groessens.

 

JG

Grossen

Groessens, Gruisen: Patr. Misschien < Germ. VN Grosbertus of Grosmarus (MORLET I). 1740 Adr. Groessens, Asse-Aw. (AP).

 

FD

Grosser

zie Gross.

 

FD

Grosseret

Dim. van Fr. Gros. Vgl. Grosset.

 

FD

Grosset

-é, -ey: BN Dim. van Fr. gros: groot. 1287 Petrus Grosses; 1334 Juliane Grossete, Atrecht (NCJ).

 

FD

Grossetête

BN voor iemand met een groot hoofd. Vgl. Grosskopf. 1280 Pieres Larghetiestede Bruges; Jehan Grossetieste de Bruges (wsch. vertaling van Breethooft), Dk. (RL); 1296 Thomas

Grosse Teste, Noyon (MORLET).

 

FD

Grossetête

cf. sous Gros-.

 

JG

Grossi

Grosso: It. BN Grosso: groot, dik. Vgl.Legros.

 

FD

Grossiels

zie Grossaux.

 

FD

Grossier

16e s. «Johan Mahieu dict le Grossier» Châtelet, 1594 «Bertrand Grossier» = «Ber­trand de Wespin dit Grossier», 1608 «Jehan Groissier», 1616 «Bertrand Grochié le jeune» BourgDinant; nom de profession: anc. fr. grossier ‘marchand de mercerie en gros, grossiste en drap et autres étoffes’ FEW 4, 277b (cf. aussi Vermesse, Dict. du patois de la Flandre fr., 276; Hécart 240) [MH]; aussi surnom avec le sens de ‘rustre, inculte’ (depuis ± 1550).

 

JG

Grossier

BerN Ofr. grossier: groothandelaar.

 

FD

Grosskopf

-koph, Grojskop: D. BN voor iemand met groot hoofd.

 

FD

Grossman(n)

Groszman(n), Gro(o)sman, Groisman, Groysman, Grozmani, Gruzman, Grusmann: D. FN Grossmann: groot man. BN.

 

FD

Grosvarlet

cf. sous Gros-.

 

JG

Grosvarlet

Fr. Gros varier: grote knecht, dienaar. Vgl. Grandvallet.

 

FD

Grosz(e)

zie Gross.

 

FD

Grota(e)rs

-ard, zie Grootaerd.

 

FD

Grotard

Grot-  -he, -z. V.  HROD.

 

EV

Grotard

Grotaers, cf. Grootaerd.

 

JG

Grote

zie Groot(en).

 

FD

Groteclaes

-kla(e)s, Grooteclaes, Groeteclaes, -glaes, Grotencla(e)s, -klaes: BN Grote Klaas, Nikolaas. Vgl. D. Grossklaus, Fr. Grandcolas, Groscol(as). 1524 Willem Groetclaes, Mtr. (KPM).

 

FD

Grotel, van

van Grootel: PlN Grotel (NB).

 

FD

Groten

cf. Grooten.

 

JG

Groten

zie Groot(en).

 

FD

Grotenbreg

BN Grote Brecht. Vgl. D. Groteberlt < Grote Berchtold (BRECH.).

 

FD

Groterjan

Grotrian, Grodrian: Ndd. BN Groter Jan: grote Jan. Vgl. Grootjans.

 

FD

Groth

Grothe(n), zie Groot(en).

 

FD

Grothausen

zie Groothuis.

 

FD

Grotius

Gelatiniseerde humanistennaam van Hugo de Groot (Delft 1583- Rostock 1645).

 

FD

Grotrian

zie Groterjan.

 

FD

Grottendieck

V. HROD.

 

EV

Grottendoeck

V. groot I.

 

EV

Grotz

Mhd. grosse: spruit, scheut, jongboompje. BN voor iemand die klein of tenger is.

 

FD

Grou(l)t

Grouls, Groux, Groust: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Gerolf. 1275 Groul dou Mouliniel; 1280 Grouls li Fourniers; 1359 Jehan Grouls, Dk. (RL, TdT); 1615 Etienne Guéroult (vader van) 1611 Jean Groust, Rouen (vader van) 1681 Pierre Groulx, Montréal (PDB). – 2. Zie ook Legros.

 

FD

Grou, de

zie Legros.

 

FD

Grouard

zie Gruard.

 

FD

Groué

Zie Gruet.

 

FD

Groulard

1. Car. mor. ,,Bouvreuil » (Dialecte picard). Symbole de la gaîté. N08 288, 292. •— 2. V. HROD (Ro).

 

EV

Groulard

1436 «Jehennien Groulart» = 1454 «Jehan Groular de Jalheaul» Liège (Yans, Pasicrisie, III, 342), 1551 «Johan Groular» Voroux-Goreux, 1735 «Lambert Groulars» Silenrieux; surnom: w. liég.groûlâ ‘grondeur’ (dérivé de w. groûler). [D’après J.S. Renier, Hist. du ban de Jalhay, II, 300, un Jean (?) Groular(t), gentilhomme breton des environs de Dinan, se serait expatrié après la défaite d’Auray et se serait fixé à Surister (Jalhay) vers 1360, ou après 1364 ; cette tradition serait à contrôler. Dauzat relève Groulard en Nor­mandie; au 15e s., un Groulard de Surister se serait fixé en France]. – Sur la famille, cf. dé­sormais P. Coste, Les Groular, forestiers héréditaires de Jalhay du XIe au xvnf siècle et parentèle, BAV 20, 1992-93, 216p.

 

JG

Groulard

de Groulard, -art, -aer, de Groelard, Degrolard, Dégrolard: BN LU Vf.gwula: brombeer, knorrepot. Afl. van W..grûler: brommen. 1454 Jehan Groular, Jalhay (HERB.); 1528 Gilles

Groulart, Sprimont (ASM II). Vgl. Grulois.

 

FD

Groulez

zie Groleau.

 

FD

Grouls

zie Grauwels, Groult.

 

FD

Grouls

zie Grauwels, Groult.

 

FD

Groult

Grout, Groux. 1275-76 «Groul dou Moulimel», 1279-80 «Grouls Brouette», 1280-81 «Grouls H Fourniers» RegTournai, 1509 «Goffin Groux», 1511 «Anthoine Groul» BourgNamur; peut représenter Panthrop. germ. ger-wulf > Geroul(t) (comme Grard représente Gérard), cf. Grauwels; secondairement, nom d’origine: masc. d’anc. fr. groe ‘gravier’ FEW 4, 258a, cf. aussi Grau(x).

 

JG

Groulus

V. HROD (Ro).

 

EV

Groulus

zie Grauwels.

 

FD

Grouman

zie Grauwmans.

 

FD

Group

Adaptatie van D. FN Graupe: gort, gepelde

gerst. BerBN van de Graupner: Gorter.

 

FD

Group, de

zie de Groep.

 

FD

Grouselle

cf. Gruselle’.

 

JG

Grouselle

zie Grisel.

 

FD

Grouset

-ez, zie Griset.

 

FD

Grousse

w. (Liège) Grous ‘. NF plutôt liégeois, p-ê. de la famille de Gros, Grousset, cf. L Remacle, Étym. 220; ou bien NF importé de Sarthe ou du Calvados, où il est attesté dès 1551 (GeneaNet).

 

JG

Grousse

zie Gross.

 

FD

Groussolles

zie Grisolet.

 

FD

Groust

zie Groult.

 

FD

Grout

Groux, cf. Groult.

 

JG

Grout

zie Groult.

 

FD

Grouta(e)rs

zie Grootaerd.

 

FD

Grouve, (de)

zie de Grove.

 

FD

Grouwels

cf. Grauwels.

 

JG

Grouwels

V. Grauwels.

 

EV

Grouwels

zie Grauwels.

 

FD

Grouwet

zie Gravet.

 

FD

Groux

V. Graux.

 

EV

Groux

zie Legros, Groult.

 

FD

Grouy

NF importé, soit de Bretagne, soit de Lorraine (d’après les mentions dans Genea­Net).

 

JG

Grouz

Wellicht var. van Groux.

 

FD

Grouzelle

zie Grisel.

 

FD

Grovanius

Grovonius: Latinisering van Groven?

 

FD

Grove(n)

1. Car. mor. Grof, ,,Im-poli, grossier ». N° 281. — 2. Profess. Groef, ,,Tombe, carrière ». N. de terrassier, de fossoyeur. N° 170.

—  3. Proven. Grootven. V. groot I et yen.

 

EV

Grove, de

de Groeve, de Groof(f), de Groef, (de) Grouve, Schro(e)ven(s), Grove, Groven(s): 1. Mnl. grof: dik, groot, grof, sterk. BN naar de lichaamsbouw. Vgl. D. Grob. 1298 Johannes le Grove, Kales (GYSS. 1963); 1356 Heinrec de Groeve, Laken (PEENE1949); – 2. Groven(s) kan een Pair. zijn. Vgl. Groffen. – 3. Als Limburgse FN ook=De Grave/Grève. 1327 Arnoldus dictus

Groeve = 1355 Arnoldo Grève, St.-Tr. (CSTI).

 

FD

Groven

± 1700 «Gertrude Groven» Thys; cf. 1576 «Cristiane Groeff» Thys; soit nom d’origine: néerl. groef, groeve ‘fossé’, soit surnom: néerl. gro/’grossier’.

 

JG

Groverman

Afl. van grof. Vgl. De Grove. Graves: E. PlN Grove: bosje. 1317 Robert ate Groue, Kent(REANEY).

 

FD

Grovonius

Latinisation du NF flam. Gro(e)ven?

 

JG

Groyn(n)e

zie Groine.

 

FD

Groyne

Proven. Dép. Andenne.

 

EV

Groynne

Groyne, Groïne. 1449 «Jamart de Groyne» AidesNamur, 1524 «la veuve Pierre Groyne», 1550 «Jehan de Growenne» Bourg­Namur; nom d’origine: Groynne, w. groyine, à Andenne (Nr); cf. aussi 1318 «Yzabiaus li Groynne» ComptesMons. « Dimin. anthropon. : Groinet, w. nam. Groyinèt.

 

JG

Groysman

Grozmani, zie Grossmann.

 

FD

Gruais

zie Gruel.

 

FD

Gruard

-art, Grujart, Gruyaert, Gruyaert, Grouard: 1. Afl. van Fr. grue: kraanvogel. Vgl. Gruet. – 2. Afl. van Ofr. gru, Fr. gruau: gort. Vgl. Gruau. BerN. 1400 Ysabiel Gruarde, Dk. (TdT).

 

FD

Gruard

-art, Grujart, Gruyaert. 1400 «Ysabiel Gruarde» Tournai, 1638 «Martijr Gruart» Châtillon/Roulers; p.-ê. dérivé an-thioponymique péjoratif en -ard [non attesté dans le FEW] de fr. grue (oiseau) [FD].

 

JG

Gruau

zie Gruel.

 

FD

Grub(b)-

-e(n), -er. 1. Profess. ,,Fosse, tombe » et ,,Fossoyeur, ter­rassier ». (N. allem.). N° 170. — 2. V. HROD (Ro).

 

EV

Grub(e)

1. D. FN en PlN Grube: groeve. – 2. Zie Grubben. Gruber, Grüber: Naar de woonplaats in of bij een Grube: groeve, gracht. 1333 Eber in der Grube, Kempten (BRECH-).

 

FD

Grubben

Grub(b), Grube: Patr. Bakernaam. Var. van Grobben, Grob (vgl. schop/schup, Coppens/Cuppens). 1290 Jacob Grubbe,

Aardenburg(CG).

 

FD

Gruchot

Var. van Cruchot; zie Cruchon.

 

FD

Grudenberg, van

PlN Grudenberg in Halberstadt (SA) (PDB).

 

FD

Gruel

Gruielle, Gruyelle, Gruau, Gruais: Ofr. gruel, Fr. gruau: gort, moût. BerBN van de gorter. Vgl. Gorter, de Gruyter. 1221 Lande Gruaus, Atrecht (NCJ); 1296 Jehans Gruiaus, PdC (BOUGARD); 1308 Pierrot Gruel, Noyon (MORLET).

 

FD

Gruen

1. V. Grune. — 2. V. Groen. —  3. V. HROD (Ron). Grugeon.   Car.  mor.   Grugeur,   (Au figuré)   ,,H.   qui   dévore   le   bien

d’autrui ».

 

EV

Gruen

zie Grün.

 

FD

Gruenberg

zie Grunberg(er).

 

FD

Gruet

-é, -ez, Gruwet, -é, -e(z), Groué: Dim. van Fr. grue: kraanvogel. BN. Vgl. De Crâne. Met hiaatdelgende w zoals in duwen. 1719 Anthoine Gruwet, St.-Win. (VERGR. 1968,99).

 

FD

Grugeon

 (NF du Hainaut occ. et du Pas-de-Calais). 1567 «Anthoine Grujon» = 1580 «Antonii le Grujon» Armentières (Nord), 1639 «Jacques Grugeon» Warneton, 1678 «Isaac Grugeon» Balinghem (PdC), 1787 «Cécile Grugeon ou Grujon» Billy-Berclau (PdC), etc. (FyS); surnom: fr. et norm. grugeon ‘petit morceau de houille; débris de pierres, etc.’, dimin. de anc. pic. gruis ‘son de farine’ ou de moy. fr. grugier ‘réduire en granules, broyer’ FEW 16, 94, cf. aussi w. liég. grujon ‘cartilage, croquant; son moyen’ DL 299b. -Aussi nom d’origine: Gruson, 1192 «Gruison» (Nord, arr. Lille), cf. 1325 «Jehans de Gruisons» Tournai (cf. Morlet 484 v° Gruson) [MH].

 

JG

Grugeon

-eom: Hypercorrect voor Gruson. 1639 Jacques Grugeon, Waasten (DUV.).

 

FD

Gruget

Var. van Cruchet, dim. van cruche: kruik. BerBN van de pottenbakker. Vgl. Cruchon.

 

FD

Gruielle

 [Le NF Grue] n’est pas rare dans le Pas-de-Calais (1820) où figure aussi 1 Gruielle, à côté de 28 Gruyelle]. Cf. 1210 Robert «Gruellus», en Picardie; p.-ê. surnom: anc. fr. gruel ‘gruau’, pic. gniïeu FEW 16, 96b (ici avec graphie féminisée?), cf. aussi, à titre secondaire, anc. fr. gruiel ‘petit grain’, ‘petits nœuds qui se trouvent dans la trame du drap’ Gdf4,371 [MH].

 

JG

Gruielle

zie Gruel.

 

FD

Gruisen

zie Grossen.

 

FD

Gruiter, (de)

de Gruijter, de Gruyt(t)er, de Gruytere, de Gruytters, Gruyters, Gruijters, Grut(t)er, Grut(t)er, Grûters: BerN van de man die gruit leverde en verkocht of in het brouwsel mengde. Gruit, d.i. gagel, kruidde het hier. 1203 Theodericus Grutere, Lv. (GYSS. 1999′); 1300 terra Simonis Grûters, Ktr. (DEBR. 1980); 1337-93 Berend in den Gruithuis = B. de Gruiter, Deventer (DRAAIJER 194)-

 

FD

Grujard

cf. Gruard.

 

JG

Grujart

zie Gruard.

 

FD

Grul-

-aux, -et, -ois, -oy. V. HROD (Ro).

 

EV

Grulois

Gruloy, Gruloos (forme néerl.). 1463 «Haquinet Grullois» Tournai; un rattache­ment à G(e)rolt (Vincent 65) paraît douteux ; d’autre part, la finale n’est pas favorable non plus à un dérivé de w. grûler ‘grogner’ FEW 16, 61b. Cf. Groulard.

 

JG

Grulois

-oy, -oos, Grulois: Gruloir, afl. W. gruler: brommen, knorren (HERB.). BN. Vgl. Groulard. 1463 Haquinet Grullois, Dk. (TTT); 1576 Arent Gruuloir, Oliviers Grouloirs kinderen, Oud.

(PO 2).

 

FD

Grum-

-bar, -bers. 1. V. GRIM. — 2. V. Grombeer.

 

EV

Grum-  

-eau,   -i(e)aux.   1.   Proven. ,,Tertre »    (Ane.   fr.).   —   2.   V. GRIMM.

 

EV

Gruman(s)

zie Grauwmans.

 

FD

Grumberg

zie Grünberg(er).

 

FD

Grumbers

Ofwel < Grumbergs (zie Griïnberg) ofwel < Grumberts (zie Grombeer, Grommen).

 

FD

Grumeau

Grumiau, Grumiaux, -ieaux, Grumel, aussi Gremeaux, -el. 1302 «Grart Sec Grumiel» LoiTournai, 1355 «Jakemars Grumiaus» Ladeuze, 1359-60 «Colars Gru-miaus» PolyptAth, 1365 «Jehans Grumiauls» TailleMons, 1398 «Vinchiens Grumel», 1414 «Jehans Grumiauls fieul de Ysabiaus; Isabiel vesve de Vinchien Grumiel» Ladeuze, 1426 «Jehan Grumiel » TailleSoignies, 1477 «Marte Grumiau» Ladeuze, 1537-40 «la vesve Jaket Grumeau» DénFrasnes; surnom: anc. fr. gru-mel, fr. grumeau FEW 4, 286a, avec diffé­rentes motivations possibles dont un sens figuré ‘mangeur de grumeau (bouillie)’, cf. 1285 «Mahaus au Grumel» Le Quesnoy. Cf. aussi Grimau(x), Grimmiaux. – On peut se demander aussi si certaines formes ne sont pas issues des noms individuels germ. Grimard < Grimmahard et Grimaud < Grimmawald [JMP].

Comme nom de métier: 1195 «Raols li Grumeliers» NécrArras, 1284 «Jehan le Gru-melier» DettesYpres, 1365 «Mikiul le Grume-lier boullenghier» TailleMons; d’après anc. fr. de Flandre grumelier ‘faiseur de grumel’ (1134-1360, d’après Barbier) FEW 4, 286b, issu d’anc. fr. (1302) de Flandre gremiel ‘fleur d’avoine servant à fouler les étoffes’, puis (Amiens) grumel (1325-Trévoux 1771) ibid. [JMP].

 

JG

Grumeau

-iau(x), -ieaux, Gruniaux, Grumel, Gremeaux, Grémaud, Gremo: Ofr. grumel, Fr. grumeau: klonter, deegknoedel. BerBN. 1224 Aalis au Grumel; 1237 Robert au Grumel; 1195 Raols li Grumeliers, Atrecht (NCJ); 1231 Jehans des Fontaines dis Grumiel, Dk. (TTD); 1650 Hermès Grumaux = Gremeau = Grimiau, Ronse (Midd. 1964,272).

 

FD

Grumselle

1638 «Hubert Grumselle» Bourg-Namur; nom d’origine: topon. à Liège (Outre­Meuse), w. pwète Grum ‘zèle [cette famille (aussi avec la particule de) n’apparaît dans les actes liégeois qu’à partir du 16e s. (var. : Grumsel, Gromsel, Grosel, etc.); elle avait de nombreux biens en Hesbaye liégeoise (cf. BVLg 1933, 211)].

 

JG

Grün

Gruen, Grünn, Grüne, Grun, Grön, Gryn: BN D. Grùn: groen. Vgl. (de) Groen.

 

FD

Grün

Surnom: all. grün ‘vert’.

 

JG

Grun(ne)

Proven.   Grune   (Loc.). Synon. : Degrune. Gruen.

 

EV

Grünbaum

Grun(e)baum, Grynbaum, Grinbaum: D.-joodse FN: groene boom.

 

FD

Grunberg(er)

Gruenberg, Gruneberg, Grunberg(er), Grumberg, Gromberg, Greenberg, Grinberg, -barg, Grynberg, Grijnberg, Gronemberger: Verspreide D. PlN Grunberg. Vgl. Groenenberg.

 

FD

Grunblat(t)

Grynblat(t), Grinblat: D. FN Grunblatt, wellicht een huisnaam.

 

FD

Grunchard

Fr. FN Grinchard. BN voor een kniesoor.

 

FD

Grund(eken)

Gründ(eken): Ndd. FN. Dim. van Grund: dal. 1337 Joh. Grundeke filius… Joh. Grunt, Stade (NN).

 

FD

Grunderbeek(e), van

-beeck, -beck(e), van Crundelbeke, van Crundenbeck, -berck, zie van Groenderbeek.

 

FD

Grundhoven

Grundhöfer: PlN Grundhof (SH, HS, BW).

 

FD

Grundmann

Grundeman, Grondman, Grundmeier: Man, meier die in het dal woont.

 

FD

Grünebach

Gronbek: D./Ndd. PlN: Groene Beek.

 

FD

Gruneberg

zie Grünberger.

 

FD

Grunenberg

zie Groenenberg.

 

FD

Grüner

Gruner, Grin(n)er, Groener, Gronner: 1. Afl. van Mhd. gruonen: vooruitkomen, geluk hebben (BRECH.). – 2. Verbogen vorm van Grun.

 

FD

Grünert

zie Groenhart.

 

FD

Grünewald

Grunenwald(t), Grunewald(t), Grunwald, -vald, Grunwald, Grunenwald(t), Gronwald, Groenewald, -wael, Groenwalt, -wals, Grinwald, Grin(e)vald, Grynwald: Zeer verspreide D. PlN Grünewald: Groenewoud (zie i.v.).

 

FD

Grünfeld

Grunfeld, Grinfeld, Grünnfeld: Verspreide D. PlN Grunfeld. Vgl. Groeneveld.

 

FD

Grunhage(n)

Grunhagen: PlN Grünhagen (NS).

 

FD

Grunhard

zie Groenhart.

 

FD

Grunholz

Grunholz, Grynholt: PlN (SH).

 

FD

Grünhut

Grunhut: BN voor iemand met een groene hoed. vgl. Ndd. Grönho(o)dt.

 

FD

Gruniaux

zie Grumeau.

 

FD

Grunier

zie Granier.

 

FD

Gruninger

Groninger, uit Groningen (GR).

 

FD

Grünn

zie Grün.

 

FD

Grunspan

Grunspan, Grins(z)pan, Grynszpan, Grinszpun, Greenshpoon: D. Grunspan: groenspaan, kopergroen.

 

FD

Grunstein

Groensteen, Grinsztajn, Greenstein: IX-joodse FN Grunstein.

 

FD

Grünvald

Grunwald, zie Grünewald.

 

FD

Grunzweig

Grunzweig: D. Grünzweig: groene twijg.

 

FD

Grupping

Patr. Afl. van Germ. VN zoals Grobert (zie Grob), met verscherping b/p.

 

FD

Grus-

-(e)lin, -elle. 1. V. Gris. — 2.  V. HROD (Roz).

 

EV

Grus-

Thème anthroponymique à rattacher probablement (comme le fait Vincent 98) à fr. gris (malgré l’absence de formes à vocalisme -u- dans le FEW).

Dérivés: 1289 «Beatris li Grusarde» Cens-Namur. – Gruselin. Gruslin. 1747 «Claude Grusselin» Vierset, 1752 «filia Joannis Grus­lin» St-Hubert. – Gruslet. – 14e s. «Buchar Gruselot (ou Greselot) » Liège. – 1626 « Lam­bert Grusenne» BourgNamur. – Gruson. Cf. Grison, Gryson.

 

JG

Gruselin(g)

zie Griselain.

 

FD

Gruselle

Grouselle. 1277 «Bauduins Grusel» DettesYpres, 1302 «Maroie Grusiele» Loi­Tournai, 1501 «la veuve Pierart Grosille» BourgNamur; surnom: fr. groseille, w. gruzale (cf. le topon. hé Grusale, à Rotheux-Rimière). Comp. aussi 1339 «Francottes Greseaul» RegLaroche.

 

JG

Gruselle

Zie Grisel.

 

FD

Grusenmeyer

Grussen- : BerN van een gruisboer; vgl. Cafmeyer, D.

Gersten-, Habermaier.

 

FD

Gruslet

Gruslin, Gruson, cf. Grus-.

 

JG

Gruslet

Zie Grisolet.

 

FD

Gruslin(g)

zie Griselain.

 

FD

Grusmann

zie Grossmann.

 

FD

Gruson

zie Degruson.

 

FD

Grutenbrule, van

zie van Grootenbruel.

 

FD

Gruter

Grûter, zie (de) Gruiter.

.

FD

Grutering

Afl. van Gruter.

 

FD

Grutman,

zie Gorteman.

 

FD

Grutter,

Grutter, zie (de) Gruiter.

 

FD

Gruwé

Gruwez, Gruwier. Pourrait représenter fr. gruyer ‘garde, officier forestier’ FEW 16, 89.

 

JG

Gruwet,

-é, -ez, zie Gruet.

 

FD

Gruwier

BerN Fr. gruyer: boswachter, vorster.

 

FD

Gruyaert

cf. Gruard.

 

JG

Gruyaert

zie Gruard.

 

FD

Gruyelle

zie Gruel.

 

FD

Gruyls

zie Grauwels.

 

FD

Gruysmans

zie Groeseman.

 

FD

Gruyspeirt

zie van Grysperre.

 

FD

Gruysweegs

zie Cruyswe(e)gs.

 

FD

Gruyt(t)er, de

zie (de) Gruiter.

 

FD

Gruyter(s)

zie (de) Gruiter.

 

FD

Gruyters

1. Profess. Gruit, ,,Levure ». Fabricant ou marchand de levure.

—  2. Proven. Gruïtfode (Loc.). — 3.  V. HROD.

 

EV

Gruythuysen

Gruijthuijsen, van den Gruijthuijzen: PlN Gruithuis, Gruuthuse, o.m. in Tielt en Aarsele (DF V). De heren van Gruuthuse in Brugge hadden het gruitrecht. 1377 mer Ghildolf van den Gruuthuse, Ing. (DEBR. 1970); 1470 Jan van Gruythuse, Den Bosch (FIB 523); 1482 Gherit int Gruythuys, Herderen (SKM).

 

FD

Gruythuysen

Profess.   ou   Proven. ,,Maisons qui fournissent la levure ».

 

EV

Gruzelle

zie Grisel.

 

FD

Gruzman

zie Grossmann.

 

FD

Gry-

cf. Gri-,

 

JG

Gryck, de

zie de Grieck.

 

FD

Gryfdonck

zie Grepdon.

 

FD

Gryffon

zie Griffioen.

 

FD

Gryffroy

Patr. Rom. vorm van Germ. VN grîm-frith ‘masker-vrede’: 707 Grimfridus, Cent (GN).

 

FD

Grymel

Gremel, Gremmels: Patr. 1. Dim. van Germ. VN Grimo. 1230 Grimel de Phyrreto = 1234 Grimmel (SOCIN). – 2. Zoals D. Greimel < Germ. VN Grimwald. 1396 Albrecht Greimel = 1397 Albr. Greymolt, Regensburg (BRECH.).

 

FD

Grymonpon(t)

-don, zie Grim(m)onpont.

 

FD

Grymonpre(z)

zie Grimmonprez.

 

FD

Gryn

zie Grun.

 

FD

Gryn(en)

Mnl. grijn: grijns(lach), mom, masker. BN. 1618 Petrus Gryns, Schelle (MAR.).

 

FD

Grynbaum

zie Grunbaum.

 

FD

Grynberg

Grijnberg, zie Grùnberg(er).

 

FD

Grynblat(t)

zie Grunblatt.

 

FD

Grynholt

zie Grunholz.

 

FD

Grynrock

Grijnrock: D. Grûnrock: groene rok.

 

FD

Grynszpan

zie Grunspan.

 

FD

Grynwald

zie Grünewald.

 

FD

Gryp

Grijp, etc. Nom issu de l’anthrop. germ. Grip(p)o, p.-ê. hypocor. de Grimbert; ou bien surnom: néerl. grijp ‘griffon’ [FD].

 

JG

Grypdon(ck)

zie Grepdon.

 

FD

Grypdonck

Var.   de   *Grepdon,   Grébodon,

dérivé roman de l’anthrop. germ. Gerbodo (F.

Debrab., BTD 67, 1995, 98).

 

JG

Grys-

-peerdt, -peirr. Proven. 1. Grijs paard,    „ Cheval    gris ».    Enseigne d’un   établissement,   d’après  lequel a été dénommé un L.D. N° 248. —-   2.   Grijsperre,   ,.Enclos   gris ».

(Dép. Gits). Gualbert. V. WALH.

 

EV

Gryse, de

zie de Gryze.

 

FD

Gryseel(s)

zie Grisel.

 

FD

Gryseleyn

zie Griselain.

 

FD

Gryselier

Var. van Degrugillier.

 

FD

Grysol(l)e

zie Grisolet.

 

FD

Grysolle

cf. Gris, Grisolle, Grysouille.

 

JG

Gryson

V. Greuse.

 

EV

Gryson

zie Grison.

 

FD

Grysouille

zie Grisolet.

 

FD

Gryspeerdt

Gryspeert, Grijspeerdt, etc. Nom

d’origine: Grijsperre (= gris enclos), topon.

fréquent,  parfois  réinterprété  comme grijs

paard [FD].

 

JG

Grysperre, van

van Grijsperre, Gryspeerd(t), Grijs-, Gryspeert, Grijs-, Gr(u)yspeirt: PlN Grijsperre: grijze omheining, o.m. in Heule, Hulste, Gits, Lendelede (DF V). 1329 Ihan Grijspeers erve =

Ihan Grijspere; 1344 Walteri Grijspere = 1345 Woutren van Grijsperre, Ktr. (DEBR. 1971); 1631 Guillame van Gryspeert: 1699 Guillamen Grijspeert,Ktr.(KW).

 

FD

Gryze, de

de Gryse, de Grijze, de Grijs(e), de Grise, de Grieze, (de) Grisse: BN naar het grijze haar. Evtl. grijsaard. Vgl. de Grauwe. 1267 Willelmus Grise; 1375 Lotin de Grise, Ip. (BEELE); 1366 Johannis dicti Grize, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Gryzon

cf. Gris, Grison.

 

JG

Gryzon

zie Grison.

 

FD

Grzegorek

-orczyk, -orzewski, Grzelak, Grzelka, Grzesi(a)k, Grzesinski, Grzeskowiak: Patr. Poolse afl. van HN Gregorius.

 

FD

Grzyb

-owski, -owska: Poolse BN: paddestoel.

 

FD

Gschwindt

zie Geschwindt.

 

FD

Gsell

zie Gezelle.

 

FD

Gu-

La graphie gu- (comme aussi gh-) sert souvent à noter un g dur devant e ou i, mais, en cette position, la graphie simple g- n’est pas inusitée; [gil?e] peut donc être orthographié Gilain, Ghilain, Guillain et plusieurs noms en Gué-, Gui- ont été traités sous Ge-, Gi-, ou Ghe-, Ghi-; nous y renvoyons chaque fois.

 

JG

Guaisnet

zie Guinet.

 

FD

Gualbert

941 « Walbertus », 11e s. «Gualber-tus» Gand, s.d. « commemoratio presbyteri Gualtberti» ObitHuy; nom issu de l’anthrop. germ. walh-berht-; gu- est ici une graphie romane notant l’adaptation du w germ. en gn>, passé ensuite à g en fr. ; Gualbert correspond donc au fr. Galbert et au w. Walbert (Wolbert est attesté comme NF en Belgique).

 

JG

Gualbert

zie Galbert.

 

FD

Gualterio

-ieri, -iero: Patr. It. vorm van de Germ. VN Wouter.

 

FD

Gualtherie

Verfranste grafie van It. Gualteri.

 

FD

Guarini

-ino: Patr. It. vorm van de Germ. VN Warinus. Zie Garin.

 

FD

Guarn(i)eri

Patr. It. vorm van de Germ. VN Werner.

 

FD

Guastavino

It. BN: die de wijn verspilt, verknoeit.

 

FD

Gub

Variante de Gob, cf. Gubel.

 

JG

Gubbelmans

cf. Geubelmans.

 

JG

Gubbelmans

zie Geubelmans.

 

FD

Gubbels

Gubel, zie Gobel.

 

FD

Gubbels

Guchez, Gudde, Gué- -bels, -ben. V. GOD (Go, Gok).

 

EV

Gubel

Guebel, Guebelle, Geubel(le), Gueubel, w. (Bastogne) Gueûbèl, Goebel, au génitif: Gobbels, Gobels, Gubbels, Guebels, w. (Bastogne) Guébèls ‘, Gybels. Dimin. germ. en -ila de l’hypocor. Gobbo; l’évolution de la voyelle du thème provient de l’umlaut dû à i de -ila.

 

JG

Gubin

1228 «Gamerus filius Johannis Gubin de Montigny» CartOrval; dérivé en -in de Gub, var. de Gob; forme équivalant à Gobin.

 

JG

Gubin

Zie Gobin.

 

FD

Guccio(ne)

-iardi, -iardo, Guzzi, Guzzardi: It. Patr. Korte vormen van vleivormen als Arriguccio (< Arrigo), Berlinguzzo (< Berlinghiero) of Uguccio (<Ugo).

 

FD

Guchez

-et, Gussé, Gussee: Var. van Gauchez.

 

FD

Guchez

Guchet (NF de la région de Saint-Ghislain et Hornu). Peut-être dérivé du NF Guiche, cf. aussi Gussé ; Guchet est largement attesté aussi en Loire-Attlantique (GeneaNet).

 

JG

Gucht, de

zie van Gehuchten.

 

FD

Gucht, van (de(n)/der)

van der Guchte(n), zie van Gehuchten.

 

FD

Guchtenaere, de

-eire, -eere, -eëre, -erre, Gichtenaere: Bewoner van een gehucht. Vgl. Van der Gucht. 1527 Pieter de Ghuchteneere, Cent (BSE); 1572 J. Ghuchtenaren = 1596 Joanna ver Ghuchten, Haasdonk (VS 1975,648).

 

FD

Gudanski

Gdanski < Pools Gdansk: Danzig (West-Pruisen, nu Polen).

 

FD

Gudde

zie God.

 

FD

Gudders

zie Goeder.

 

FD

Gudegoven

Guydegoven: PlN Guigoven (L). 1293-1305 Antonis Fransos son van Gudegoven, Rijkhoven(VMW).

 

FD

Guden

Zie Geudin.

 

FD

Gudenkauf

Gutenkauf: Hypercorrecte reïnterpretatie van Ndd. Godekopp: goede kop, goed hoofd. Vgl. E. Goodhead. 146 e. Herman

Godekop (NN).

 

FD

Gudin

Zie Geudin.

 

FD

Guebel(s)

-elle, zie Gobel.

 

FD

Gueben

Guében, Guébenne, w. (Bastogne) Guébèn ‘. Cas oblique germ. du thème anthro-pon. gib-, d’où Geb-(hard-), etc.

 

JG

Gueben(ne)

zie Gobin.

 

FD

Guebs

Zie Gypens.

 

FD

Guedens

-in, zie Geudin.

 

FD

Gueders

Guéders, zie Goeder.

 

FD

Guedes

zie God.

 

FD

Guedon

zie Godon.

 

FD

Guého

zie jehot(te).

 

FD

Gueib

Gueibe(n), zie Gypen(s).

 

FD

Guel(l)uy

zie Guilly.

 

FD

Guelder

(de) Gueldre, zie Degueldre.

 

FD

Guelder

Sans doute var. de Gueldre (qui suit); ce pourrait être aussi une var. de Gelder.

 

JG

Gueldre

1544 «François Gueldre» DénStave-lotMy ; nom d’origine: province des Pays-Bas, d’où plusieurs topon. en Wallonie, ainsi à Cerexhe-Heuseux, cf. aussi 16e s. «Johan Mathieu dict le duc de Geldre» Châtelet, sans doute avec allusion ironique. Cf. aussi Deguel-dre, Quelle et le précédent.

 

JG

Gueldre  

Proven. Province    holl. Synon. : De Gueldre, VAN Gel-

der. N° 223.

 

EV

Guélen

Guelenne, Geelen, Gielen, w. (Liège) Guélène. Cas oblique germ. de l’hypocor. de Gilles.

 

JG

Guelen(ne)

zie Goelen(s).

 

FD

Guelette

Gueulette: 1. PlN Gue(u)lette in Vedrin (N). – 2. Zie Guillette.

 

FD

Guelette

Ne peut normalement être le nom de femme (et NF) Gelet(te), var. : Jelette, attesté à Liège du 135 au 18e s. Pourrait en être une adaptation flamande, ou une adaptation de Gillette (dérivé de Gilles), cf. 1596 «Gielken of Gelette Martins van Luik» Bilsen. Cf. aussi Gueulette.

 

JG

Gueleyn, van

zie van Geleyn.

 

FD

Guelff

Guelf man(n), zie Goelff.

 

FD

Guelinckx

zie Goelen(s).

 

FD

Guelle

Peut être une forme w. de Gueldre, w. topon. guèl (à Beyne-Heusay, etc.).

 

JG

Guelle(n)

zie Goelen(s).

 

FD

Guellet

zieWillet.

 

FD

Guelluy

Gueluy, Guilluy [fréquent dans le Pas-de-Calais en 1820; Gluy en 1821], 1194 «Giluis li Cointe», 1199 «Ghieluis Ventrepés» NécrArras, etc., 1275 «Ghéluis Princete» Ghoy, 1300 «Pierron Gheluy» = «Ghelewi» Lens (Dupas 38); NP issu de l’anthrop. genn, féminin gild-widu, attesté sous la forme «Gildoidis» en 1194 (Morlet NP I, 109) [FD].

 

JG

Guelt-

-e, -on. V. WALD.

 

EV

Guelton

 (NF tournaisien, attesté aussi dans le Pas-de-Calais en 1820). Peut-être surnom: pic. guèlton ‘résidu de la fonte de la panne de porc’ Debrie 95, ALPi II, carte 435 (var. de crèton, kèrton) ; cf. aussi Guerdon.

 

JG

Guelton(t)

zie Guilleton.

 

FD

Guemard

zie Guimard, Geimer.

 

FD

Guempel

Guén- -ard, -in. V. WAD (Won).

 

EV

Guempel

zie Gimpel.

 

FD

Guénard

1509 «Jehan Guena» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. wan-hard (et dérivés), avec évolution fr. de l’initiale; à distin­guer de Génard, Génin, et du thème Ghen(n)-. « Dérivés du thème Guén- de Guénard: Guenet. Guenin, Guénin. Guennelon (corresp. à Ganelon).

 

JG

Guénard

Guenar(d), zie Guinard.

 

FD

Guenault

zie Guinaud(eau).

 

FD

Guenet

-é(e), -e, -in, -ot, -oun, zie Guinet.

 

FD

Guenoden

FN in FV < Guinaud(eau)?

 

FD

Guenquen

zie Geentjens.

 

FD

Guens

Variante de Goens, génitif germ. en -s du thème gund-. Cf. aussi 1272 «Maria dicta Guenoye» PolyptVillers.

 

JG

Guens

zie Geudin.

 

FD

Guenter

zie Günt(h)er.

 

FD

Guépin

1296 «Gaipin; Gue(s)pin» TailleParis; sans doute dérivé de fr. guêpe, cf. moy. fr. guespin ‘qui a un aiguillon comme la guêpe, qui a la méchanceté comme la guêpe’ FEW 14, 344a; à noter aussi anc. fr. guepin ‘sorte d’étoffe’ Gdf 4, 376 [MH] ; enfin, guepin est l’ancien blason populaire des habitants d’Orléans (Dauzat 311). Cf. aussi Wespin.

 

JG

Guequier

Guéquier, Guequier, cf. Gaisquière.

 

JG

Guequier

V. Ghesquière.

 

EV

Guequier(re)

zie Gaquier(r)e.

 

FD

Guér-  

-ard,   -aut,   -et,   -in,   -inckx, -isse, -lain. V. WARD (Wari).

 

EV

Guér-

Thème anthropon. qui est celui de Gué-rard et de Guérin (v. ces noms).

Dérivés : Guéret. Peut aussi représenter le fr. guéret, comme nom de résidence. – Guériat, Guerriat. Dérivé en -ia, fr. -eau. – Guerenne, Guerenne. Peut-être forme fém. de Guérin. • Doubles dérivés: Guerlet. – Guerlot. Comp. Guerl(a)in [qui peut aussi être un sobriquet : pic. guerlin ‘vif, éveillé’] et Guerlet, fréquents dans le Pas-de-Calais en 1820 ; moins probablement, pic. guèrlot ‘grelot; morceau de pain dans la soupe, grumeau'(Hécart 241).

Guerard, Guérard. 1444 «Jehan Guerard», «le gros Guerard» AidesNamur, 1501 «Guerartle Voilier» AidesHainaut, 1575 «Guerard le Redde» FrancsLux; nom issu de l’anthrop. germ. war-hard, avec évolution fr. de l’initiale, corresp. à Wérard (forme plus wallonne). -Dimin.: 1444 «Guerardin de Moreaumez» AidesNamur.

 

JG

Guer(r)-

-em, -et, -y.   V.   WARD (Wari).

 

EV

Guéracier

1.   Profess.   ou  fonction. H. qui faisait ou portait la cuirasse.

—  2. Car. mor. ,,Tracassier » (Com­position fantaisiste, à l’aide de ce mot et du mot guerre).

 

EV

Guérard

Guerard, Guerra(r), Wéra(rd), Wera(rd), Weeraat, Wirard, Wira(t): Patr. Rom. vorm van de Germ. VN war-hard ‘hoede-sterk’: Werardus (MORLETI). 1380 Jehan Guerart, St-Q. (MORLET); 1371 Werart Anseal Berart; 146 e. Werar de Brialmont fils Wery, Luik (BODY).

 

FD

Guéraud

Wéreau, Wereau: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN war-wald ‘hoede-heerser’: Weraldus, Guaraldus (MORLET I).

 

FD

Guerbaa

Guerboo, zie Gerbo.

 

FD

Guercke

zie Geerkens.

 

FD

Guerdin

Surnom: w. (Givet), pic. guèrdin ‘gredin, avare, etc.’ FEW 16, 54a.

 

JG

Guerdin

zie Gourdin.

 

FD

Guerdon

Surnom: soit d’anc. fr. guerredon, fr. arch. guerdon ‘prix d’un service; récompense’ FEW 17, 577ab, soit de pic. (Mons, Borinage) guerdon ‘résidu de la fonte de panne de porc’, cf. Guelton.

 

JG

Guerdon

V. WARD.

 

EV

Guerdon

zie Gourdon.

 

FD

Guerenne

-enne, cf. Guér-.

 

JG

Guérenne

zie De la Garenne.

 

FD

Guerens

Guérens, zie Geerens.

 

FD

Guérès

Gueres, Gueres: Patr. = Geers? Guérisse? Guérez?

 

FD

Gueret

-ette, -ez, zie Garet.

 

FD

Guéret

Guériat, Guerriat, cf. Guér-.

 

JG

Guerfal

Misschien Ofr. gerfalc, Fr. gerfaut < Ndl. giervalk. Vgl. FN Gerfaud (DNF).

 

FD

Guéri

zie Guéry, Guerrier.

 

FD

Guéri- -ache

-inze, -us. V. WARD (Wari),

 

EV

Guériat

Guer(r)iat: Patr. Vleivorm van Guéry.

 

FD

Guerickx

zie Goederickx.

 

FD

Guerin

-ain, Guerrin: 1. Zie Garin. – 2. Gapalataliseerde var. van Gorin.

 

FD

Guérin

Guérin. 1636 «Thomas Guérin» BourgNamur, 1754 «Louis Guérin» Couvin; forme fr. du nom gémi. Warino, corresp. à la forme w. Wérin, Warin, également nom de deux saints figurant au martyrologe [MH].

 

JG

Guerinckx

zie Gorin.

 

FD

Guérissart

Proven. Dép. Amougies et Russeignies.

 

EV

Guérisse

Guérisse. 1258 «Guéris Migros de Saalhi» CartOrval; var. de Go(o)ris.

 

JG

Guérisse

zie Goris.

 

FD

Guérit

Guérit, Guerrit. 1522 «Johan Guérit, maire de Olloy» Surice; var. de Guéritte, Garit(te).

 

JG

Guérit(te)

zie Garit(te).

 

FD

Guéritte

Guéritte. Forme avec aphérèse de (Mar)guerite, w. liég. Gante.

 

JG

Guerlache

cf. Gerlach.

 

JG

Guerlache

zie Gerlach.

 

FD

Guerlain

Guerlet, Guerlot: Patr. Dim. van VN Guérard of Guéraud.

 

FD

Guerlement

Guerlemant, cf. Garlement, -ant.

 

JG

Guerlement

-mant, Garlement, -mant: Afl. van Ofr. gorle, guérie < Ndl. gordel: gordel, beurs. BerBN. Vgl. Gourlet, Gorlé. 1616 Jean Garlement=Jehan Guerlemant, Binche (HERB.).

 

FD

Guerlemont

V. Warlemont.

 

EV

Guerlet

Guerlot, cf. Guér-.

 

JG

Guerlinze

Pour Carnoy, surnom de qqn de louche [ce qui est douteux]. Plutôt à rap­procher de dial. (Blois) guerlincer ‘grincer (d’une porte)’ FEW 16, 394b?

 

JG

Guerlus

BN Fr. grelu, dial.guerlu: ellendeling, bedelaar.

 

FD

Guerlus

Surnom : fr. grelu, avec métathèse, cf. dial. guerlu ‘misérable, gueux’ FEW 4, 202a.

 

JG

Guerman(t)

zie Goedermans.

 

FD

Guermant

(NF liégeois et gaumais). Paraît représenter l’anthrop. germ. gair-mund > Ger-

mond (ici avec g dur [par reprise au germ. ?] et confusion dialectale à/à), cf. 1173 «Dodo filius Guermundi de Dunsart» CartOrval.

 

JG

Guermonprez

zie Germonprez.

 

FD

Guermonprez,

cf. Grimmonprez.

 

JG

Guermont

zie Germont.

 

FD

Guernard

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Werinhard. Zie Wernaerts.

 

FD

Guerni(er)

Guerny: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Werner.

 

FD

Guernisson

Goarnisson: FN in Bretagne. Patr. Fr. afl. op -eçon van Germ. VN Warin.

 

FD

Guérot

Patr. Dim. van Germ. war-naam, zoals Guéraud, Guéry.

 

FD

Guerra(r)

zie Guérard.

 

FD

Guerre

1. Patr. Korte vorm van Guérard, Guéraud enz. – 2. BN voor Guerrier 2.

 

FD

Guerrero

-era, -eiro: Sp.-Port équivalent van Fr. Guerrier.

 

FD

Guerret

zie Garet.

 

FD

Guerri

zie Guéry, Guerrier.

 

FD

Guerriat

zie Guériat.

 

FD

Guerrier

Guer(r)i, Guer(r)y: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN war-hari ‘hoede-leger’: Warherus (MORLET I). ne e. Aiete fille Guerrier (MORLET). – 2. Zie Leguerrier.

 

FD

Guerriero

-ieri: It. équivalent van Fr. Guerrier.

 

FD

Guerrin

zie Guerin.

 

FD

Guerrit

zie Garitte.

 

FD

Guerrouche

-ou(d)j, Gerousse, Girousse, Garrousse: Wellicht var. van Giroux, Géroux, Garoux, Guérou. Voor -ouche, vgl. Andouche, Pigouche.

 

FD

Guerrouche

Probabl. hypocor. en -ouche du thème de Guér(ard)?

 

JG

Guerry

Guéry, w. nam. Guéri, Gueury, cf. Geury, Gheury.

 

JG

Guerry

zie Guerrier, Guéry.

 

FD

Guers, van

zie Vanguers.

 

FD

Guersdaele, van

zie van Geersdaele.

 

FD

Guersouille

1.  V.  WARD.  —  2. Proven. Warisoulx (Loc.).

 

EV

Guersouille

zie Gersoul.

 

FD

Guéry

Guerry, Guer(r)i:  1. Zie Wery. 1346 Jehan Guerri, St-Q. (MORLET). – 2. Spellingvar. van Gueury. – 3. Evtl. LU W. vorm voor Guerrier.

 

FD

Guesnon

V. WARI.  (Comp. : Besnard et Gasnier : l’j substitué à IV).

 

EV

Guesnon

zie Guinet.

 

FD

Guesquier(r)e

zie Gaquier(r)e.

 

FD

Guesquière

-ierre, cf. Gaisquière.

 

JG

Guesse

Var. van Goosse of Cuisse?

 

FD

Guestaine, van

-enne, zie Vanguestaine.

 

FD

Guestin

zie Gustin.

 

FD

Guetens

zie Geuten.

 

FD

Guets

zie God.

 

FD

Gueubel

cf. Gubel, Geubel.

 

JG

Gueubel(le)

zie Gobel.

 

FD

Gueuder

zie Goeder.

 

FD

Gueudevert

zie Govaert(s).

 

FD

Gueudre

Pour Morlet 487, anthrop. germ. gild-rad.

 

JG

Gueudré

-dre: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Gildrad (DNF) of Godrad.

 

FD

Gueuff- -en

-in. V. WULF.

 

EV

Gueuffen

cf. Geuffen.

 

JG

Gueuffen(s)

zie Goffin.

 

FD

Gueulette

Nom d’origine: Gueulette, à Vedrin (Nr) plutôt que var. de Guelette. Un dérivé de fr. gueule est peu probable, comp. cepen­dant 1444 «Jehan Gueulle» AidesNamur, 18e s. «Double Gueule» Frameries (BTD 16, 251).

 

JG

Gueulette

zie Guelette.

 

FD

Gueuning

Gueur, Gueury. V. GOD (Gon, Go).

 

EV

Gueuning

zie Gunning.

 

FD

Gueur

cf. Gheur.

 

JG

Gueur

zie Goeder.

 

FD

Gueurden

-ten, zie Goorden.

 

FD

Gueury

zie Goederickx.

 

FD

Gueusquin

zie Gooskens.

 

FD

Gueut(h)al

zie Gotal(e).

 

FD

Gueutal

Gueuthal. Adaptation fr. du NF flam. Goethal(s) plutôt que var. de Gotal(le).

 

JG

Gueuzaine

w. (Bastogne) Gueûzène. Nom d’origine: Gueuzaine, à Waimes (Lg).

 

JG

Guevaer

-ar(t), -o(o)rts, -orst, Gué-, zie Gevaert.

 

FD

Guevar

V. WEFA.

 

EV

Guévar

Guévart, cf. Gévart, ici avec g dur (picard?).

 

JG

Gueye

Spelling voor (de) Geye < Legai.

 

FD

Guffens

Cf. 1472 «Serva Guffm» DénVielsalm, 1561 «Ysabeau Guffm» BourgNamur; cas oblique germ. (plus -s de génitif) de l’hypocor. Goffo, corresp. du w. Goffin; cf. Geuffen.

 

JG

Guffens

-ins, zie Goffin.

 

FD

Guffens,

Guffroy. V. WULF.

 

EV

Guffroy

 [NF fréquent dans le PdC en 1820]. Paraît être une var. de Goffroy < Godefroid, non de Geoffroy (avec g doux), du reste mal représenté en Wallonie.

 

JG

Guffroy

zie Godefridi(s).

 

FD

Guggelmeyer

Gokemeijer: D. Gugelmeier, zoals Gugelmann < Mhd. gugel: kap, hoofddeksel (BRECH.)? Of Gôggelmann = Gaukler, Gôckler: goochelaar (DN)?

 

FD

Gught, van (der)

van der Gugten, zie van Gehuchten.

 

FD

Guglielmi

-mo, -metti, -mino: It. Patr. en dim.van Germ. VN Willem.

 

FD

Gugte, van

zie van Gehuchten.

 

FD

Gui

zie Guido(n).

 

FD

Guianotte

Wellicht < Guillemotte.

 

FD

Guiart

Guyard. 1182 «Guiardi» CartOrval, 1321 «Guido Guiardi» CartCiney, 1444 «Pierart Guiart», «Jehennette Guyart» Aides­Namur, 1451 «Colar Guyar» Nismes, 1518 «Collard Guya» Dailly; nom issu de l’an­throp. germ. wid-hard ou bien dérivé en -ard de Guy (corresp. w. Wiart).

 

JG

Guiart

Zie Wiard.

 

FD

Guiau

Guyaux. 1696 «Michel Guyau» Bourg­Namur, 1788 «Jean-Joseph Guyaux» Mettet; nom issu de l’anthrop. germ. wid-wald; le corresp. w. est Wiaux.

 

JG

Guiau(x)

Guyaux, -aut, Giaux, Viau(d),Wiaux,Wyaux: Rom. vorm van Germ. VN wid-wald ‘boom-heerser’: Widaldus, Vuialdus (MORLET I).

 

FD

Guibaud

Patr. Rom. vorm van Wiboud.

 

FD

Guibert

1098 «Guiberti» St-Hubert, 1664 «Guibert Quine» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. wig-behrt. Cf. aussi Wibert.

 

JG

Guibert

-bard, Guybert, Gibert: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wîg-berht ‘strijd-schitterend’ of wid-berht ‘boom-schitterend’: Wi(c)bertus, Gui(d)bertus, Widbertus (MORLET I). 826 Wigbertus, 1047 Wibertus (GN); 1301 mestre Guyberte, Bg. (VERKEST).

 

FD

Guibourt

Patr. Rom. vorm van Germ. VN wîg-burg ‘strijd-burg’ of wid-burg ‘boom-burg’: Wiburcli, Gui(d)burgis, Widburga (MORLET I). 1227 Boidin filius Wiburgis, St.-L.-Houtem (GN); 1387 Jean Guibourt, Chalon (MARCHAI).

 

FD

Guichard

-art, -aux, Gicard: Pair. Rom. vorm van de Germ. VN wîg-hard ‘strijd-sterk’: Wichardus, Guichardus (MORLET I). Zie Wyckaert. 1384 Guiot Guichart (MARCHAI).

 

FD

Guichard

Guichart. 1164 «Guichardi comitis de Rosci» St-Hubert; nom issu de l’anthrop. germ. wig-hard.

 

JG

Guiche

Peut représenter l’hypocor. germ. du thème wig (wic-), d’où Guichard (qui pré­cède); ou bien surnom: soit anc. fr. guiche ‘ruse, finesse’, soit pic. guiche ‘(jeu de) bâtonnet’ FEW 16, 260. Cf. aussi Guisse.

 

JG

Guid-

-ée, -ez, -on, Guiette. V. WID (Wid,  Wi).

 

EV

Guidard

-art, zie Wiard.

 

FD

Guidard

Nom issu de l’anthrop. germ. wid-hard- qui aboutit en w. à Wiard; le -cl- inter-vocalique suggère toutefois une formation en -ard sur le thème Guid-, tiré de Guidon (ci-dessous).

 

JG

Guide

1304 «Renars Colins Wilheames et damoiselle Guide enfans Colin Malhar» Cart-ValBenoît; cas régime de Guidon (ci-dessous) ou prénom fém., de l’anthrop. germ. Wido. –

……

JG

Guide

zie Guido(n).

 

FD

Guidet

-é(e), -ee, -ez, Ghidez, Gide, Gydé, Gijdé, Guiet(te), Guyette, Ghiette, Gyet, Giet, Giët, Viette, Videz, Videx: Patr. (Metr.). Dim. van Germ. VN Wido,Fr. Guidon.

 

FD

Guido(n)

Guyon, Guion, G(h)ion, Gijon, Gyon, Gui(de), Guy, Guwy, Ghewy, Ghewij: Patr. Rom., resp. verbogen (-on) en onverbogen vormen van de Germ. VN Wido (GN). Vgl. G(e)wijde van Dampierre = Guy de Dampierre. 1262 Guion conte de Flandre = iz68 Guido cornes Flandrie = 1275 Guis cuens de Flandre (DEBR. 1980); 136 e. Guy dit Guyon d’Estouteville, Luik (BODY); 1394 Ghy Inghel, Ip. (BEELE). Zie ook Gijs z.

 

FD

Guidon

1570 «Mathis Le Guidon» Bourg-Namur; hypocor. germ. Wido, au cas oblique; saint Guidon est particulièrement honoré à Anderlecht (Bruxelles) et Guido est encore un prénom flamand.

Dérivés du thème Guid-: Guidet, Guidez, Gydé

 

JG

Guidosse

NF attesté à Lorcé dès 1780 (Genea-Net); p.-ê. forme francisée des NF flam. Quidouce, Quidousse [FD].

 

JG

Guidosse

zie Quidouce.

 

FD

Guidoux

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wid-wulf’boom-wolf: Widulfus (MORLET I). Zie ook Quidouce.

 

FD

Guienne

Nom d’origine : Guyenne (ancien nom de l’Aquitaine)?

 

JG

Guienne

Wsch. Guillem, Guillen < Guillaume.

 

FD

Guierch

 (Sarthe) of La Guerche (Indre-et-Loire, Ille-et-Vilaine, Cher)?

 

FD

Guiet(te),

zie Guidet.

 

FD

Guiette

Guyette. Dérivé en -ette (qui peut avoir désigné un homme) de Guy. Peut aussi repré­senter Guillette (avec -ly- réduit à -y-). -Forme masc.: 1444 «Willem Guiet» Aides-Namur.

 

JG

Guign-

cf. Guin-.

 

JG

Guignard(e),

zie Guinard.

 

FD

Guigne

V. WID (Win).

 

EV

Guignet

zie Guinet.

 

FD

Guignier

Proven. N. d’arbre (Espèce de  cerisier).  Point  de repère. Synon. : Gignez. N° 244.

 

EV

Guignies

1302 «Ansiel de Guignies» Loi-Tournai; nom d’origine: Guignies (Ht).

 

JG

Guigny

cf. Ghigny.

 

JG

Guigny

Guignies, G(h)igny, Ghiny, Ghegny: PlN Guigny (PdC), Guignies (H).

 

FD

Guigue

Guigon. Pourraient être respectivement le cas sujet et le cas oblique de l’hypocor. germ. Wigo (avec une évolution phonétique différente de celle de Guiche).

 

JG

Guigue(n)

Guigon: Patr. Rom. vorm van de Germ. VNWigo (MORLET I).

 

FD

Guijo(t)

zie Wydoodt.

 

FD

Guil-

-beau, -bert, -in, -mard, -motte, Guil(l)- -(e)aume,  -(e)main,

-emyn, -ery, -et, -ia(e)m(s), -ick, -ion,   -issen,   -ite,   -on, 

-otte.   V. WIL.

 

EV

Guil- -er

-ey. V. WULF.

 

EV

Guil(l)ard

Zie Willaert(s).

 

FD

Guil(l)y

Gully: 1. Zie Guillier. – 2. Rom. vorm van Willick. – 3. Evtl. var. van Guilluy.

 

FD

Guil(la)in

zie Gislain.

 

FD

Guilain

cf. Ghilain.

 

JG

Guilain

zie Gislain.

 

FD

Guilbart

Guil(le)bert: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wil-berht ‘wil-schitterend’: Wilbertus, Guilibertus (MORLET I). – 2. Spellingvar. van Gilbert.

 

FD

Guilbau

Guilbaud, Guilbeau. Nom issu de l’anthrop. germ. wil-bald-. Cf. aussi Wilbaut.

 

JG

Guilbaud

-bau(t), -beau, Guillebault: 1. Zie Wilbaux. – 2. Evtl. spellingvar. van Gilbau.

 

FD

Guilbert

Guillebert, Ghilbert, Ghillebert 1635 «Guillebert Farvacque le jeune» Lille, 1676 «la vesve Guilbert le Febvre» Ruage-Ath, 1709 «Guilbert Gilson» Auvelais; nom issu de l’anthrop. germ. wil-berth-; cf. aussi Glibert et Wilbert.

 

JG

Guilbot

Wellicht jongere spelling van Guilbaut.

 

FD

Guilemyn

zie Willemijn(s).

 

FD

Guilherme

zie Willaume.

 

FD

Guilhot

zie Guillot.

 

FD

Guiliam(s)

zie Williaume.

 

FD

Guilick

zie Willick.

 

FD

Guilielmus

Patr. Latinisering van Willem.

 

FD

Guilin

cf. Ghilain.

 

JG

Guilini

De familie stamt af van Joannes Gilino, in Cent getrouwd in 1782 en geboren in Torno (Lombardije) (VS1992,277). It. vleivorm van Egidius.

 

FD

Guilis(sen)

-iz, zie Gillis.

 

FD

Guilissen

zie Gillis.

 

FD

Guilit(t)e

-ittre, zie Guillette.

 

FD

Guilitte

Guillitte, Guillittre. Probabl. var. de Guéritte, avec échange des consonnes liquides r > l, hypocor. de Marguerite.

 

JG

Guiljam

zie Williaume.

 

FD

Guill-

Thème anthrop. issu de Guill(aume), mais aussi éventuellement de Guy. m Dérivés: Guillard. 1426 «Guillart le Douch» TailleSoignies, 1444 «Colart Guil­lart» AidesNamur; comp. Willard, Woillard. –Guillet. 1657 «Michel Guillet» Haybes. –Guillette; comp. Guiette. Guillot. 1277 «Guillos li Carreman» DettesYpres, 1280-81 «Guillos de Houssoit li atachiere» RegTour-nai, 1444 «Johans Guylhot» TerreJauche, 1444 «Guillot filz de Guyot Blisquin», 1599 «Philippe Guillot» BourgNamur; comp. Guiot, Guyot. – Guillotte.

Guillaume [6e NF le plus fréquent en prov. de Luxembourg], Guilleaume, Guilliaum, Guil-liaume. 1469 «Guilheaume Grisbin» Cout-Stavelot, 1540 «Guillame Amand» Boussoit, 1544 «Johan Guilheaume» DénStavelotMy, 1576 «Guilheamme de Soy» CartCiney, 1577 «Guilheamme Goddefrin» GuillLiège, 1598 «Guillame Massart» DénWavre, 1621 «Loys Guillaime» émigré en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. wil-helm; le nom est assez fréquent, mais les formes proprement wal­lonnes en W- ne sont fréquentes que dans les dérivés, cf. Willame, Wyame, etc.

 

JG

Guillain

-in, cf. Ghilain.

 

JG

Guillamet

zie Willemet.

 

FD

Guillamon

zie Guilmont.

 

FD

Guillaud

Patr. Fr. vorm van de Germ. VN wil-wald ‘wil-heerser’: Willaldus (MORLET I).

 

FD

Guillaume

-me, -ms, zie Williaume.

 

FD

Guillaume

-met, zie Willemet.

 

FD

Guillaumot

zie Willemot.

 

FD

Guille

zie Will(e).

 

FD

Guillé

zie Guillet.

 

FD

Guilleaume

zie Williaume.

 

FD

Guillebault

zie Guilbaud.

 

FD

Guillebert

zie Guilbart.

 

FD

Guillem

zie Williaume.

 

FD

Guillem(a)in

zie Willemijns.

 

FD

Guillemain

Guillemin, cf. Guilm-, Guillem-.

 

JG

Guillemard

-art, -a(e)re, zie Wilmart.

 

FD

Guillemeau

zie Wilmeaux.

 

FD

Guillemet(te)

-ez, zie Willemet.

 

FD

Guillemont

zie Guilmont.

 

FD

Guillemot

zie Willemot.

 

FD

Guillemoteau

Patr. Dim. van Guillemot.

 

FD

Guillemyn

-ijn, zie Willemijns.

 

FD

Guillen

zie Williaume, Gillijns.

 

FD

Guilleray

-et: Patr. Dim. van Guillaume of Guillier, of (vanwege de fréquente £H/£-verwarring) dim. van Gilles of Gillier; vgl. Gilleron, -ot.

 

FD

Guillère

zie Gollier.

 

FD

Guillerm(e)

zie Williaume.

 

FD

Guillermaz

Patr. Afl. van Guillerme.

 

FD

Guillermet

zie Willemet.

 

FD

Guillermin(et)

zie Willemijns.

 

FD

Guillernan(t)

zie Willeman(s).

 

FD

Guillery

1623 «Bastien Guilleri» DénChimay; nom issu de l’anthrop. germ. wil-rîk.

 

JG

Guillery

Guillory: Patr. Fr. var. van Pic. Willery; zie Wilryck.

 

FD

Guillet

-é,-ez, zie Willet.

 

FD

Guillet

Guillette, cf. Guill-.

 

JG

Guilleton

G(u)elton, Gueltont, Geulton(t): Patr. Vleivorm van VN Guillaume. Vgl. Guillette/Guelette.

 

FD

Guillette

-it(t)e, -it(t)re, Guilit(t)e, -ittre, Gilit, G(u)eulette, Guelette: Metr. Dim. van Germ. VN Guillaume, Willem. Vgl. Geull(e)aume, Guelton, Guillet. 1596 Gielken of Gelette Martins van Luik, Bilzen (HERB.). Dim. van Gilles is dus niet

uit te sluiten.

 

FD

Guilliaems

-iam(s), -iaum(s), -iaume, -ians, zie Williaume.

 

FD

Guilliam

-iams, -iaems, -iaums. Var. de Guil­laume.

 

JG

Guillick

Zie Willick.

 

FD

Guillier

Guil(l)y: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wil-hari Vil-léger’: Williharius (MORLET I).

 

FD

Guillin

cf. Ghilain, etc.

 

JG

Guillin

Guil(a)in, Guillain: 1. Patr. Rom. vleivorm van Guillaume. Vgl. Willens. – 2. Spelling voor Gislain.

 

FD

Guillit(t)e

-it(t)re, zie Guillette.

 

FD

Guillitte

cf. Guilite.

 

JG

Guillo(t)

Guilhot, Guillotin, -oton: Patr. Vleivormen van Guillaume. Zie ook Williot. 1383 Huillot = Guillemot, queux du duc (MARCHAL); ±1300 Guillaume Florie = Guillot Florie (MICH. 1927, 56-7).

 

FD

Guillon

-ion, Guilon, Guillonnet: 1. Patr. Var. van Gillon. 1384 Barthélémy Gillon = Bertholemin Guillon (MARCHAL). – 2. Zie Willion.

 

FD

Guillory

zie Guillery.

 

FD

Guillot

Guillotte, cf. Guill-.

 

JG

Guillotte

Metr. Fem. van Guillot. 1384 Guillote = Guillemote, veuve de Richard Guillot (MARCHAL).

 

FD

Guillou(x)

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wil-wulf’wil-wolf : Willolf, Wilulfus (MORLETI).

 

FD

Guillouard

-art, -et: Patr. Germ. VN gisil-ward ‘gijzel-bewaarder’: Gisloardus (MORLETI).

 

FD

Guillouart

Forme romane de l’anthrop. germ. wil-ward- ou gisil-ward- [FD].

 

JG

Guilluy

cf. Guelluy.

 

JG

Guilluy

Guil(l)y, Guel(l)uy, Gillewy, -wij, -wie, Geluwie: Metr. Rom. vorm van de Germ. VN gild-wid ‘geld-boom’: Gildoidis (MORLET I). 1194 Giluis li Cointe; 1230 Ghiluidis Nicholes, Atrecht (NCJ); 1275 Ghéluis Princete, Ghoy (VR 68v°); 1282 Jehans Alens li jouenes et Gylewis se famé = 1292 Gylwydis uxor Johannis A., Montreuil (CMM); ±1300 Pierron Gheluy = Ghelewi, Lens (DUPAS 38); Johannes Guyluy uit Harnes (PdC) trouwt in Tielt in 1629 aïs J. Guillewy. Zijn kinderen heten in 1664 en 1669 resp. Geluwy en Geluwie (VS 1979,74).

 

FD

Guilm-

Guillem-. Thème anthropon. tiré de la forme Guilleme, etc., var. de Guillaume, cf. Wiyeme et les dérivés du thème anthrop. Wilm- beaucoup plus fréquents en Wallonie. « Dérivés: Guillemain, Guillemin, Guil-lemyn, Guilmain, Guilmin, Guimin. 1524 «Guilmyn» DénStavelotMy, 1551 «Nicolas Guillemin», 1629 «Bastien Guilmin» BourgNamur. – Double dérivé: Guilleminot. – Guilmet. Propr’ Guillemet. – Forme fém. : 1544 «Guillemette de Flone» BourgNamur, 1561 «Guillemette Pierre» DénFlorenville. –Guilmot,     Guillemot,     Ghilmot.     1565 «Jacquemyn Guilmot» CoutStavelot, 1602-3 «Thomas Guillemot» TerriersNamur. – Dérivé en -otte: 1303-7 «Mentions Guillemote de Hanrech» PolyptSalzinnes,   1540 «Guille-motte Graisse Cauwe» Papignies.

 

JG

Guilmain

zie Willemijns.

 

FD

Guilmant

zie Willeman(s).

 

FD

Guilmard

zie Wilmart.

 

FD

Guilmatre

W. hypercorrectie voor Guilmotte.

 

FD

Guilmet

zie Willemet.

 

FD

Guilmin

zie Willemijns.

 

FD

Guilmont

Guillemont, Guillamon: Patr. Rom. vorm

van Germ. VN wil-mund ‘wil-bescherming’/

Willemundus, Guillemundus (MORLETI).

 

FD

Guilmot

zie Willemot.

 

FD

Guilon

zie Guillon.

 

FD

Guilvert

zie Wilwerth.

 

FD

Guily

Guimy. Paraissent obscurs comme noms de personne ; -y ne peut guère représenter w. -f (ft. -ier) si, à l’initiale, un thème wil- ou wim- ne donne pas en w. Wil- ou Wim-; comme nom d’origine, Guilly est le nom de deux communes (Indre et Loiret).

 

JG

Guily

zie Guilly.

 

FD

Guimard

Guymard, Guemard: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN wîg-mêr ‘strijd-beroemd’: Wimarus (GN).Vgl.Wimmers.

 

FD

Guimaud

Guimin, Guimond: Spelling voor Guillemeau, Guillemin, Guillemond.

 

FD

Guimbert

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN win-berht ‘vriend-schitterend’: Wimbertus, Guimbertus (MORLET I).

 

FD

Guimin

cf. Guilmin, Guillemin.

 

JG

Guimin

Var. van Guillemin.

 

FD

Guin-

Guign- (avec mouillement). Du thème anthropon. germanique win-.

•  Dérivés: Guignard,  Guinard,  au fém. Guignarde. 1636 «Christine Guinart» Bourg­Namur; soit win-hard-, soit dérivé en -ard\ éventuellement  dérivé   de   fr.  guigner.   –Guinéa (dérivé en w. liég. -ê. lat. -ellut). –Guignet, -ez, Ghignet, Ghinet, Guinet, sans doute aussi Gignez, Gigniez. 1620 «Nicolas Guinet» BourgDinant. – Guinotte. Dérivé en -otte (qui peut avoir désigné un homme).

Autres dérivés: 1646 «Pierre Guinon» BourgNamur. – 1677 «François Guinot» Bourg­Namur; cf. aussi 1279 «Gilos li Guignos» ComptesMons, à rattacher au fr. guigner (cf. Guignard(e), ci-dessus).

 

JG

Guinand

de Gienanth, von Gienanth, Diegenant, Dignant: Patr. Guinand is de Rom. vorm van de Germ. VN Wijnand (zie Wynants). Het geslacht Guinand emigreerde uit Bourgondië naarde Faits, waar de naam sinds het begin van de i8e e. Gienanth gespeld wordt (BRECH.). InBelgië kreeg de FN het Fr. adelspartikel de. Zo werd Degienanth tot Diegenant.

 

FD

Guinard

Guignard(e), Guinyard, Guénard, Guenar(d): Patr. Rom. vorm van de Germ. VN win-hard ‘vriend-sterk’: Win(eh)ardus, Guinardus (MORLET I). Guignard (met gemouilleerde n) gaat makkelijker terug op: 1034 Wignardus (GN). Guignard kan zelfs var. zijn van Gagnard, blijkens Guignepain = Gagnepain.

 

FD

Guinaud(eau)

Guenault: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN win-wald Vriend-heerser’: Winewaldus (MORLET I).

 

FD

Guincho

Ginchon: Patr. Afl. op -eçon van Germ. win-naam.

 

FD

Guinchon

Var. de Guichon, hypocor. de Guichard? Cf. aussi Guiche.

 

JG

Guinée

zie Guinet.

 

FD

Guinemer

zie Wenemaers.

 

FD

Guinet

-ée, -ee, -ez, Guignet, Gign(i)ez, Ghi(g)net, Guenet, -é(e), -e, Guaisnet, Guenin, -ot, -oun, Guesnon: Patr. Dim. van Germ. VN Wini ‘vriend’ of van Guinard. Of verkorting van Hug(ue)net, Hug(ue)nin. 1386 Huguenin Gueney, Avallon (MARCHAL); 1496 Jean dit Guinet, LU (ASM II).

 

FD

Guinier

Patr. Germ. VN win-hari ‘vriend-leger’: Winiheri, Winerius (MORLET I).

 

FD

Guinis

zie Geenis.

 

FD

Guinot(te)

Gignot: Patr. (Metr.). Dim. van Germ. win-naam; vgl. Guinet. 1338 Jehan Ghignot, Zinnik; 1339 Colart Ghignos, Bergen (CCHt).

 

FD

Guinsbour

Proven. Gunzburg (Ville allem.).    Synon. :    Guns-,    Gunz-

-bourg.

 

EV

Guinsbourg

Nom d’origine: Gûnzburg (Ba­vière).

 

JG

Guinsbourg

zie Gunzburg(er).

 

FD

Guintens

zie Quinten(s).

 

FD

Guinyard

zie Guinard.

 

FD

Guio(t)

zie Wydoodt.

 

FD

Guiomar(d)

Guyomard: Patr. 1. Wsch. var. van Guimard. Vgl. 136 e. Guidomarus (LE MENN). 1424 Jan Guyomaert, Dk.-Bg. (PARM.). – 2. Er is ook een Bretonse FN Gwionvarch ‘waardigeen goed paard te bezitten’, die in 1633 Guyomaren in 1672 Guyomard werd (LE MENN).

 

FD

Guion

Guyon, Gyon. 1224 «Guion de Saint Fol» ChartesFlandre, 1265 «mon sangnor Guion de Behegny» CartOrval, 1276-77 «maistre Guion» CharitéTournai, 1324 «monsr Guyon doyen de la chrestientet d’Ivoix» CartOrval, 1744 «Pierre Guion» Romerée; cas régime de Guy.

 

JG

Guion

zie Guidon.

 

FD

Guiot

Guyot, w. nam. Guiyot. 1289 «Guiot d’Upigny» CensNamur, 1294 «Guios do Castel» CensNamur, 1351 «Guyot Maltalhiet» FiefsLiège, 1444 «Guyot bouvier Collait Hellin», 1580 «Jean Guio» BourgNamur, 1601 «Gile Guyot, charpentier» BourgDinant, 1630 «Martin Guyo», 1664 «Jean Guiot»

BourgNamur; dérivé de Guy, évent. de Guillaume, cf. Guillot (cf. aussi la note sur le thème Gi-).

 

JG

Guiraud(on)

Guiro, zie Géraud.

 

FD

Guirche

Nom d’origine: Guirsch (Lx).

 

JG

Guiroche

Proven.  ,,Roche  du  sieur Guy ».  (L.D.).

 

EV

Guirs(ch)

Guirche, Giersch: PlN Guirsch (LX).

 

FD

Guirynen

zie Quirin.

 

FD

Guis

1256 «Guis» ChartesFlandre, 1324 «Guys doyens» CartOrval, 1449 «Guys le taneur» AidesNamur, 1501 «Guis de Baudrenghien» AidesHainaut, 1623 «Jean Guis» DénChi-may; nom issu de l’anthrop. germ. Wido au cas-sujet, cf. Guy.

 

JG

Guis

Guise, zie Guys, Gijs.

 

FD

Guis- -et

-gand, -(g)lain, -on.   V. WID (Wiz).

 

EV

Guis(se)mé

de -me, de Guissmé, -me, zie de Gersem.

 

FD

Guisard

zie Guissart.

 

FD

Guisbier(s)

zie Gisbierre.

 

FD

Guisch(er)

Wellicht < Guirsch.

 

FD

Guisel(a)in

zie Gislain.

 

FD

Guisen

zie Gijsens.

 

FD

Guisez

Guizet, Ouizet, Guis(s)et, Gisset: Patr. Dim. van de Germ. VN Wiso: Guiso (MORLET I). 1404 Person Guyset, Laon (MORLET); 1443 Aelis Guisette,Dk.(TTT).

 

FD

Guisgand

Gisgand. NF de la région d’Anzin et de Raisinés (départ. Nord); probabl., comme les NF Gigant et Gigas, d’une forme apparen­tée à anc. prov. gigant ‘géant’ (comp. anc. pic. glgantin) FEW 34, 135a, avec s graphique?

 

JG

Guisgand

zie Gisgand.

 

FD

Guisl(a)in

Guisoland, zie Gislain.

 

FD

Guislain

cf. Ghilain.

 

JG

Guiso(t)

Guison: Patr. < Germ. VN Wiso. 1438 Thomas Guisot, Laon (MORLET).

 

FD

Guisoland

cf. Ghisoland, Ghuisoland.

 

JG

Guiss-

Guis-. De l’anthrop. germ. wig- (wic-), hypocor. Wigo, avec traitement secondaire ch/st m Simple: Guisse, Guise (corresp. à Guiche). 1472 «Guyse d’Estenoy escuier» DénChiny, 1748 «Henri Guisse» Nandrin [à envisager aussi une graphie négligée pour le NF flam. fréquent Ghys et Gys, cf. 1256 «Guis», 1268 «Guys» ChartesFlandre, cf. aussi Guis (ci-dessus)].

Dérivés: Guissard, Guissart (dérivé en -ard ou wig-hard-); corresp. au fr. Guichard; cf. aussi G(h)yssaert. – Guisset, Guiset, Gisset. 1511 «Ghillain Guiset = Ghuyset» Ladeuze. –Guisson, Guison. 1576 «le fils de Guison Lardinoy» BourgLiège. – Guisot, Guiso.

 

JG

Guissart

-ard, Guisard, Guizard: 1. Germ. VN wîs-hard’wijs-sterk’: Guisardus (MORLET). – 2. Var. van Guichard.

 

FD

Guisse

Chuisse: 1. W. weergave van Gijs. – 2. Zie Guys.

 

FD

Guisset

zie Cuisez.

 

FD

Guisson

Patr. Var. van Fr. Guichon, afl. van Guichard. Of Pic. var. van Guison < Germ. VN Wiso; vgl. Cuisez, Guisot.

 

FD

Guisssen(ne)

zie Gijsens.

 

FD

Guit(t)on

Witon, Voiton: Var. van Guidon. 1449 Samson Ghiton, Dk. (TTT).

 

FD

Guitard

-art, Guittart, zie Wiard.

 

FD

Guiter, (de)

Guitter, zie de Guytter.

 

FD

Guitte

Deguit(t)e, Deguide: Patr. Rom. onderwerpsvorm Guide/Guite van de Germ. VN Wido.Ndl.Wijt.

 

FD

Guizard

zie Cuissard.

 

FD

Guizet

zie Cuisez.

 

FD

Gul

l: Patr. D. FN Güll, gerond < Gill: Egidius.

 

FD

Gul-  

-ekers, -ikers. Proven. Gulke (,,Goé », Loc.),  avec suffixe  

-er, d’ orig.

 

EV

Gulck, van

zie van Gulik.

 

FD

Guldemond

-mont: BN Gouden Mond voor een welbespraakte. Vgl. Bédoret, D. Güldenmund, Gr. Chrysostomos. 1368 Guldemonts, Tnh. (VERB. II); 1374 Gillis Guldemont, Gb. (SCHR.).

 

FD

Guldemont

Guldémont. Inconnu comme topo-nyme; Carnoy 251 explique Guldemond com­me un sobriquet néerl. : bouche d’or (comp. le grec chrysostomos).

 

JG

Gulden

BN Gulden: gouden, verguld. Misschien voor een goudsmid. Vgl. Doret. 1374 Jhan de Guldine, Ktr. (DEBR. 2002); 1448 Arnoldus Guldene, Diest (VdP).

 

FD

Guldenbergh, van

PlN Guldenberg in Marke, Westrozebeke, Wevelgem (WV), Asse (VB). Vgl. Van Gouwbergen.

 

FD

Guldenpfennig

BN Gouden Penning.

 

FD

Guldentop

au génitif: Guldentops, Gullen-tops. 1424 «Peter Guldentop» Lierre; néerl. gouden + moy. néerl. top ‘chevelure’, surnom de qqn aux cheveux d’or, aux cheveux roux [FD].

 

JG

Guldentop(s)

Gullentops, Gulde(r)tops: BN voor iemand met gouden (rood, ros) haar. Mnl. top: hoofdhaar, lokken. Vgl. van top tot teen, D. Zopf. 1424 Peter Guldentop, Lier (FRANS).

 

FD

Guldentops

Proven. ,,Pointe dorée ». Caractéristique d’une habitation. N°212.

 

EV

Gulders

zie de Gelder.

 

FD

Guldo(l)f

zie Geldolf.

 

FD

Gulekers

Gulicher, zie Gulikers.

 

FD

Gulekers

Gulikers. Avec -s germ. de génitif, ethnique (dérivé en -er) de Julien, néerl. Gulik, fr. Juliers (Rhénanie).

 

JG

Guli(ck)x

Gul(l)ick: 1. PlN Gulik. Zie Van Gulik. – 2. Uit Gulinck(x), zie Goelen(s).

 

FD

Gulielmi

Patr. It. vorm van Germ. VN Wilhelm.

 

FD

Gulik, van

(van) Gulick, van Geleuken, van Gulinck, van Cul(c)k, Gullick: PlN Julien, Ndl. Gulik (NRW). 1286 Heinrike van Gulike, Dordrecht; 1299 sone heren Willemps van Ghulic, Mtr. (CG).

 

FD

Gulikers

Gul(e)kers, Gelker, Gulicher, Julikers, Jùlich(er), Julicher: Afkomstig van Gulik (NRW). 1543 Jacob Gulickers, Aw.; 1580 Jan Gulcker, Ottweiler bij Gulik-Aw. – Lit.: B. GULIKERS,

Gulikers…, Maastricht, 1983.

 

FD

Gulin(ck)

-inx, zie Goelen(s).

 

FD

Gulinck, van

zie van Gulik.

 

FD

Gulix

zie Gulickx.

 

FD

Gulk, van

1. PlN Gülke, Ndl. Gulke (bij Eupen). – 2. Zie van Gulik.

 

FD

Gulkers

zie Gulikers.

 

FD

Güllekes

zie Gillekens.

 

FD

Gullentops

zie Guldentops.

 

FD

Gulli(ck)x

Wsch. = Guli(ck)x (met d-epenthesis).

 

FD

Gullick, (van)

zie van Gulik, Gulickx.

 

FD

Gullinck

zie Goelen(s).

 

FD

Gully

NF d’origine alsacienne (GeneaNet).

 

JG

Gully

Zie Guilly.

 

FD

Gulpen, (van)

(van) Gülpen, Gulpenne: PlN Gulpen (NL) en in Homburg (LU). 1259 Th. de Golopia, Aken (CVD); 1379 Lambrecht van Ghulpen, Diest (HB369).

 

FD

Gultekin

Gultekin: Patr. Dim. van VN Geldolf/Gildolf, met geronde klinker (vgl. Guldolf ). 1387 Ghildolf van Bedruwane = 1382

Ghildekin van Bedruaen; 1397 Ghildekine den Coninc = 1398 Ghidolf le Coninc, Meulebeke

(DEBR. 1970).

 

FD

Gultens

Var. van Geldens. Vgl. Gultekin.

 

FD

Gummersbach

PlN (NRW).

 

FD

Gumpert

Gumprecht, zie Gombert.

 

FD

Gumpert

V. GOD (Gon).

 

EV

Gunderbeek, van

zie van Groenderbeek.

 

FD

Gunegand

Nom issu de l’anthrop. germ. cuni-gang-? Le féminin cuni-gundi > Cunégonde ne paraît pas exclu.

 

JG

Gunning

Gueuning, Geune(n)s, Geunis: Patr. Wellicht afl. van Germ. gunth-naam. Vgl. Gonne = Aldegonde (LIND.). 1321 Henricus Gunning; 1322 a Johanne Gonning = 1332 Johanne Gunninc, Hoegaarden (C.BAERT). Vgl. Geudin.

 

FD

Guns

Gunst. Hypocor. néerl. de G(h)eude, Geu-din, -ens [FD].

 

JG

Guns

zie Geudin.

 

FD

Guns(t)

1. Car. mor. Gunst,  ,.Fa­veur ». N. d’H. charitable. — 2. V.

GOD (Gonz).

 

EV

Gunsberg(er)

Ginsberg: De als bergnaam gereïnterpreteerde FN Gunzburg(er). Gunsbourg, zie Gunzburg(er).

 

FD

Gunsch, de

Var. van De Gunst.

 

FD

Gunsel, van

PlN. Vl. uitspr. van Van Hunsel?

 

FD

Gunsing

Patr. D. FN Gùnzing < VN Gunzo, dim. van gunth-naam.

 

FD

Gunst

zie Geudin.

 

FD

Gunst, de

Reïnterpretatie van Guns(t) < Geuns / Geudin? Of var. van De Gynst < Van der Ginste?

 

FD

Gunst, van der

M.i. < Van der Gucht/Van der Gust (zie van Gehuchten); maar een var. van Van der Ginste is niet uit te sluiten.

 

FD

Gunt(h)er

Gunt(h)er, Guenter, Conter: Patr. Germ.

VN gunth-hari ‘strijd-leger’: 1064 Gunterus (GN).

1379 Lijsbeth Ghunters, Diest (HB 369).

 

FD

Gunthardt

zie Gondar.

 

FD

Gunzburg(er)

Gunsbourg, Ginsburg(h), G(u)insbourg, Ginzbourg: PlN Gùnzburg (BEI). Vgl. ook Gusenbourg. 1344 der Güntzburger, Esslingen (BRECH.).

 

FD

Guray

Le suffixe -ay (w. -ê, lat. -ellu) paraît bien liégeois; cf. Guériat (avec suffixe nam. -ia?) ou le thème Gheur?

 

JG

Gurchom, van

zie van Gorkum.

 

FD

Gurdain

cf. Gord(a)in.

 

JG

Gurdain

V. Gourd.

 

EV

Gurdain

zie Gourdin.

 

FD

Gurdal

Var. de Grondai, avec métathèse?

 

JG

Gurdebeke

cf. Gortebeke, -eeck.

 

JG

Gurdebeke

zie Gortebeeck.

 

FD

Gurfink(i)el

zie Garfunkel.

 

FD

Gurickx

-ics, zie Goederickx.

 

FD

Gurin(ckx),

zieGorin.

 

FD

Gurman(n)

zie Goedermans.

 

FD

Gurn-  -et

-ey.  (Pour Guern-).  V. WARD (Warn).

 

EV

Gurnade

Sans doute par métathèse du NF Grenade (plutôt que w. liég. guèrnâte ‘cre­vette’), cf. 5.5.1784 «Cristoffe Gurnaude (…) led. S. Grenaude [de Petit-Rechain] » (not. Chauwistrée, Hervé) [JH, NFw].

 

JG

Gurnade

zie Grenade.

 

FD

Gurné

Gurnet. 12.11.1579 «Jacques de Gurné», 28.11.1580 «Libert de Gurné dit de Hazeur», 1582 «Robert Gurnet» Bourg-Namur, 18.11.1625 «Thiry de gurné dit Piro-net» Hervé (arch. Franchise et Ban); nom d’origine : Gurnée, à gurné, autrefois -é, à Bat-tice (arr. Verviers), cf. BTD 54, 86-7 [JL, N Fw] ; sinon, var. de Grenet, avec métathèse.

 

JG

Gurnet

Gurné, zie Grenet.

 

FD

Gurny

1675 «Henry le Gurny de Stembert» Louveigné (BTD 26, 260); var. avec métathè­se du NF Grenier, sans doute surnom: mar­chand de graines à semer.

 

JG

Gurny

zie Granier.

 

FD

Gurp, van

zie van Gorp.

 

FD

Gurten(ne)

zie Goorden.

 

FD

Gus

zie Goos.

 

FD

Gus- -bin

-lin, Gusset, Guz- -ik, -y. V. WID (Wiz).

 

EV

Gusbin

Variante de Ghisbain.

 

JG

Gusbin

zie Ghisbain.

 

FD

Gusem, de

zie De Gersem.

 

FD

Gusenbourg

Gousenbourger: W. verhaspeling van Günzburg(er). Gusenbourg door metathesis ns/sn.

 

FD

Gusenbourger

Francisation de Günburger, gentilé de Günburg in Beieren (All.) [FD].

 

JG

Guske(n)

Güsken: Patr. 1. Dim. van Gus = Goos. Zie Gooskens. – 2. D. FN Guschke=Juschke, Litauws voor Georg.

 

FD

Gusman

zie Gutzmann.

 

FD

Guss

zie Goos.

 

FD

Gussé

-ee, zie Guchez.

 

FD

Gussé

NF (attesté aussi en Lorraine par GeneaNet) d’origine incertaine, probabl. dis­tinct de Guchet, -ez.

 

JG

Gussem, van

zie van Geetsom.

 

FD

Gusseme, (de)

zie De Gersem.

 

FD

Gussen(s)

zie Goossen(s).

 

FD

Gussenhoven

Gustenhoven, Gutsenhoven: PlN Gussenhoven in Orsmaal (VB).

 

FD

Gust

Wsch. = Gus, met paragogische t.

 

FD

Gust-

Thème anthropon. par aphérèse de (Au)guste.

Dérivés: Gustin. 1507 «Gustin Dauvin», 1519 «Hanin Gustin», 1611 «Cathin Gustin» BourgNamur, 1625 «Martin Gustin» émigré en Suède, 1683 «Guillaume Gustain» Houdremont;  aphérèse d'(Au)gustin. – Gustine. Forme fém. du précédent ou bien dérivé avec aphérèse d’Augustine (matronyme). – Gustot. 1692 «Jean Gustot» Fosses-la-ville. Gutkin.  1302 «Jehans Guitekins monnoiiers»

LoiTournai ; dérivé en -kin sur un thème Güt- plutôt que surnom: all. Gutkind ‘bon enfant’.

 

JG

Gust- -in

-ot. V.  GOD   (Goz)  et Augustin.

 

EV

Gustave

Gustafsson: Patr. Zweedse VN Gustaf.

 

FD

Guste, van de(r)

zie van Gehuchten.

 

FD

Gustenhoven

zie Gussenhoven.

 

FD

Gustin

-ing(s), -inné, Guestin, Gusting: Patr. Korte vorm van HN Augustin(us). 1414 Willem Gustijn, Oudenbiezen (MNT 527); 1519 Hanin Gustin, Namen(RBN).

 

FD

Gustinne

Proven.  Custinne  (Loc.).

 

EV

Gustot

Patr. Dim. van Lat. HN Augustus.

 

FD

Gut(t)wein

Gutwien: D. BN: goede wijn.

 

FD

Gute(r)man(n)

Gutterman(n), Gutelman, Gutman(n), Gutmanss, Guttman(n): D. FN, equivalent van Goeman(s).

 

FD

Gutenkauf

zie Gudenkauf.

 

FD

Gutfreund

D.BN. Vgl. Goedvriend, Bonami.

 

FD

Gutgens

zie Geuten.

 

FD

Guth

Guth, Gutt(er): D. BN: goed(gezind).

 

FD

Guth, van der

zie van Gehuchten.

 

FD

Gutierrez

-es, Guttierez: Sp. Patr. VN Gutierre < West-Gotische VN op -hari.

 

FD

Gutkint

-kin(d): D. équivalent van Goedkindt.

 

FD

Gutknecht

Guthknecht: D. BN voor een goede

ridderknaap.

 

FD

Gutmacher

Goetmakers, -mae(c)kers, -maeker, -mae(c)kere, Goedmakers: Russisch-joods Gutmacher: Hutmacher (GOTTSCHALD): hoedenmaker. 1763 Fr. Goetmakers, Eindhoven-Aw.(AP).

 

FD

Gutman

Guttmann,   Guttmann, au génitif: Gutmans. NF all. corresp. au fr. Bonhomme.

 

JG

Gutman(n)

-mans, zie Gute(r)man(n).

 

FD

Gutmer

Patr. Germ. VN gud-mêr; vgl. Gommer, Goemaere.

 

FD

Gutschoven, (van)

(van) Gutshoven, (van) Gutscoven: PlN Gutskoven (L). 1487 Mertten van Gutschoven, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Gutsenhoven

zie Gussenhoven.

 

FD

Gutsman(n)

Guzman, Gusman, Gütz: D. FN Gutsmann, Gu(t)zmann. Patr. Afl. van VN Gutz < Germ. god-naam, b.v. Gottfried.

 

FD

Gutt

zie Guth.

 

FD

Gutte, van

PlN Gutte in Ronse (OV).

 

FD

Guttekoven

Guytecoven: PlN Kuttekoven (L), Guttecoven (NL). 1325 Gosewinus de Guttenkoven, Mtr. (SKM m); 1419 Jean de

Cuttecoven, Luik; 1462 Johannes de Guttichoven, Bs. (Midd. 1973,128-131).

 

FD

Gutter

zie Guth.

 

FD

Gutterman(n)

zie Gute(r)man(n).

 

FD

Guttierez

zie Gutierrez.

 

FD

Guttman(n)

zie Gute(r)man(n).

 

FD

Gutweter

D. BN Gut(es) Wetter: goed weer. Vgl. E. Fairweather; Mvl. Scoonweder (DEBR. 1970).

 

FD

Gutwirth

D. BN: goede waard.

 

FD

Gutzeit

BN Goede tijd, goed weer. Vgl. Bontemps.

 

FD

Guwy

zie Guido(n), Gouwy.

 

FD

Guy

Nom issu de l’anthrop. germ. Wido (au cas sujet), cf. aussi Guis. * Pour le cas oblique, les composés ou déri­vés : Guyard, -aux, -ette, -on, -ot, cf. Guiart, etc.

 

JG

Guy

zie Guidon.

 

FD

Guy- -ard

-aux, -ette, -laine, -omard, -ot,   Gybels,   Gygax,   Gygli.   V.

WID (Wi et Wik).

 

EV

Guyart

zieWiard.

 

FD

Guyaut

-aux, zie Guiau(x).

 

FD

Guybert

zie Guibert.

 

FD

Guydegoven

zie Gudegoven.

 

FD

Guyette

zie Guidet.

 

FD

Guyken

zie Geukens.

 

FD

Guylinck

zie Goelen(s).

 

FD

Guymard

zie Guimard.

 

FD

Guyomard

zie Guiomard.

 

FD

Guyon

zie Guido(n).

 

FD

Guyonnaud

-et, -ot: Patr. Dim. van Guyon.

 

FD

Guyot

zie Wydoodt.

 

FD

Guypen

Patr. Var. van Gobin/Gubin; of var. van Gypen, met ronding van i tot u (Brabants ui) o.i.v. bilabialep (vgl. Wvl. pupe: pijp, FN Puype).

 

FD

Guypers

Patr. Var. van Gypers (vgl. Guypen). Of < Gubers, Gobert (vgl. Gobin/Gubin).

 

FD

Guys

Guis, Ghuys, G(h)uisse, Guise, Ghuusse, Ghuysen(s), Guys(s)ens: 1. Var. van Goos(sens). 1298 Johannes Guse; Mabe Ghus = Mabe Gusins, Kales (GYSS. 1963); 1386 Jan Guuse, Eine (CASTELAIN 2002). – 2. Zie ook Gijs.

 

FD

Guyse, van

van Guijse, van Guysse, van Guyze, van Guijze: 1. Heerlijkheid Guysen (Oostende) en een leengoed Guysen in Gistel (WV) (DF V). 1398 Jan van Ghusen, Oostrozebeke (DEBR. 1970). – 2. PlN Gehuse > Guse: gehucht. i$e e. up de ghuse in den brantackere, Stekene; 1320 Marg. dicta de Guse, Waas (VS 1976,52); 1361 Petro de Guse, Dend.(CBD).

 

FD

Guyt(t)er, de

(de) Guiter, Guitter: BN voor een spotter. Afl. van Mnl. guten: guiten, spotten, de geksteken. 1180 Willem f. Guthers, Bg. (LEYS 1957′); 1281 Fortlif relicta Guters, Uitkerke (HAES. 1957); 1286 Hannin Gutra, Bg. (CG).

 

FD

Guyt, van

zie van Geet.

 

FD

Guytecoven

zie Guttekoven.

 

FD

Guytenaer(e), de

de Guijtenaer: Wsch. < De Guchtenaere.

 

FD

Guz(e)

Patr. Var. van Goos of D. Gutz (zie Gutsmann).

 

FD

Guzman

zie Gutsman(n).

 

FD

Guzy

NF importé des Pyrénées-Orientales ou de

Charente-Maritime (GeneaNet).

 

JG

Guzzi

Guzzardi, zie Guccio(ne).

 

FD

Gvirtman

Rom. adaptatie van. D. Wirtmann: waard. Vgl. Gwalter = Walter (BRECH.).

 

FD

Gy-  

-o, -pens, -pers,  Gyre,  Gys- -brecht, -e. V. WID (Wi et Wiz).

 

EV

Gyard

zie Giard.

 

FD

Gybels

cf. Gubel. Gydé, cf. Guide, -et.

 

JG

Gyde

zie Gide.

 

FD

Gydé

Gijdé, zie Guidet.

 

FD

Gyebels

zie Gijbels.

 

FD

Gyemant

Spelling voor Guillemant; zie Willemans.

 

FD

Gyenes

-is, zie Geenis.

 

FD

Gyes, van

van Geys, van Geijs, van Ghise: Var. van Van Guyse? PlN Guyse in Vervins (Aisne) (TW)? 1679 Lucretia van Gijs, Lo (CRAEYE).

 

FD

Gyesbreghs

-berghs, Gijesbrechts, zie Gyselbrecht.

 

FD

Gyet

cf. Giet, Giët (cf. sous Gi-).

 

JG

Gyet

zie Guidet.

 

FD

Gygax

zie Gisgand.

 

FD

Gyger, (de)

zie Geiger.

 

FD

Gykiere

cf. Gaisquière.

 

JG

Gykiere

zie Gaquier(r)e.

 

FD

Gylaer(s)

zie Gillaert.

 

FD

Gylain

zie Gislain.

 

FD

Gylbert

zie Gilbert.

 

FD

Gylda

V. GILD.

 

EV

Gyles

zie Gillis.

 

FD

Gyling

zie Gieling.

 

FD

Gylsen

Patr. Gillis is de vernederlandste var. van Gilles, via een gelatiniseerde vorm Gilius < Egidius. Gr. HN Aegidius (Gr. aigiàion: geitje). Volgens K. MICHAELSSON (Egide > Gilks.Etude d’onomastique. Mélanges offerts à Johan Vising, 1925, 336-358) is Egidius een laat-Latijnse vorming op basis van de Lat. VN Eggius. 1207 Egidius de Odeghem; 1210 Gillis de Monte (GN); 1305 Griele Giels = 1307 Griele Gils, Ip. (BEELE); 1410 Gheert Gielijs zone, Aw. (ANP); 1607 Gielis Scheurwegge = 1622 Aegidius Scheurwegen, Reet (ROEL. 1951, 13); 1603 Gilis Gilis, Haren (IOT). De naam Gillis werd vaak verward met Gil(le)bert en Giselin (DEBR. 1970,506). 1310-60 Ghiselin Hubare= Gillis Hubare, Groede-Oostburg (LEYS 1953,140).

 

FD

Gylsen

zie Gillis.

 

FD

Gyns(t), de

zie van de(r) Ginste.

 

FD

Gynsterblom(me)

zie Gensterblum.

 

FD

Gyo

zie Wydoodt.

 

FD

Gyon

cf. Guion.

 

JG

Gyon,

Gijon, zie Guidon.

 

FD

Gypen

Var. de Gueben?

 

JG

Gypen(s)

Gijpen(s), Geypen(s), Geijpen(s), Gieben(s), Gibens, Geib(en), Gueibe(n), Gijps, Gips, Gep(t)s, Geb(t)s, Guebs, Gueib: Patr. < Germ. VN Gijzelbrecht (LIND.) of een geb-naam (Gevaard). 1188 Gebin (GN); Gibo, Gippo (MORLETI). 1280 Gicebrecht Gibe, Oudenbiezen (OGO); 1286 Willames Gibbins, St.-Win. (MANTOU 1972,447); 1310 Ghizelbertus Bac = 1314 Ghibo dictus Bac, Tongerlo (VERB. 78); 1443 Henric Ghijbs sone, Lichtaard; 1450 Ghiselbrecht Lammins fs. Ghibins, Bredene (LIND.).

 

FD

Gypers

Gijpers: Patr. < Gijberts, Gijbrechts; zie Gyselbrecht. Vgl. Gypen(s).

 

FD

Gyr

Gyre, au génitif: Ghiers. Var. de Geer(s), hypocor. de Gér(ard).

Dérivé:   1366 «Gerar dit Ghierekin del Marée» Jupille.

 

JG

Gyr(e)

zie Geerts.

 

FD

Gys

au cas oblique germ.: Gysen, au génitif:

 

JG

Gysbergh(s)

-ber(g)s, -berts(en), -brecht(s), -breg(h)ts, -bregs, zie Gyselbrecht.

 

FD

Gysbrecht(s)

cf. Gijsbrecht.

 

JG

Gyseg(h)em, van

 (van) Gijseg(h)em, van Gyzeg(h)em, van Gijzeg(h)em, van Geyseghem, van Ghyseg(h)em, van Ghijseghem, Gysegom, Gijsegom, Geysegom(s): PlN Gijzegem (OV). 1288 Hildegardis de Gysenghem, Cent (GN); 1304 Rassonis de Ghisenghem (AZT 91).

 

FD

Gysel

Gysels, Gyssels, cf. Gijsel(s).

 

JG

Gyselaers

Gijselaar, -aers, Gyzelaers, Giesela(e)re, -1er, de Geysel(a)er, Geijselaers, Geyselaers, de G(e)yseleer, de Geijselaer, -eer, Geisseler, Gisselaire, -eire: 1. BN voor de gijzelaar, de gegijzelde. 1398 Heinric Ghiselare; wedewe Willem Ghiselaers, Tielt; 1398 Ghiselin de Ghiselare, Wingene (DEBR. 1970). – 2. Reïnterpretatie van Germ. VN gîsl-hari ‘gijzel-leger’: Gisleharius, Gislarius (MORLET I). 1441 Giselerus dictus Ghiseler, Den Bosch (GOR.). Vgl. Geiszler.

 

FD

Gyselbrecht

-berghs, Ghyselbrecht, Ghijsel-, Gijsbrecht(s), -breghts, -breg(t)s, Gysbrecht(s), -breg(h)ts, Gyesbrechts, Gijes-, Gyesbregts, -breghs, Ghys(e)brecht(s), Ghijs(e)brecht(s), Ghisbrecht, Geysbregh(t)s, -bregts, Geijsbregts, Gijbrechts, Ghijbrecht, Ghiesbreght, Giesbrecht, Giesber(t)s, Gysberts(en), Gijsberts(en), Gisbert(s), -ers, -ertz, Gysbergh(s), Gysber(g)s, Gijsber(gh)s, Ghysbergh, Gyesberghs, Gyzebergs, Gyseberg(h)s, Gysebergt, Gijsebergs, Geysebergs, Gijsenberg(s), -bergh, Gysenberg(s), -bergh, Ghysenbergh(s), Ghijsenbergh, -bergs, Geysenberg(s), -bergh(s), Geijsenbergh(s), Gysemberg(s), -bergh(e), -bergt, Gijsemberg(t), Geysembergh(s), Gheysenberghs: Patr. Germ. VN gîsl-berht ‘gijzel-schitterend’: Gisilbert, Gillebert(us), Gis(l)ebertus (Fm., GN, Dip.). 1276 Ghisbert de Steinfort = 1280 Ghiselinus de Stenvorde; 1326 Ghiselbrecht Plateel, Ip. (BEELE); 1331 Heine Ghiselbrechts sone, Hulst (DEBR. 1999). – Lit.: A. GHYSELBRECHT, VS1980,616-8.

 

FD

Gyselen

G(h)ijselen, Ghyselen, Gislen, Ghiselin, Ghijselijns, -yns, -yms, Ghyselijns, -yns: 1. Patr. < Gizelin, vleivorm van Gijzelbrecht. 1203 magistri Giselini (DEBR. 1980); 1382 Ghiselin van den Bruele = Ghiselbrecht van den Bruele, Deerlijk; 1378 Ghilbert Lepelare = 1379 Ghiselin de Lepelere, Ktr. (DEBR. 1970); 1326 Pieter Ghiselin, Ip. (BEELE).- 2. Metr. De vormen op -en kunnen gen. zijn van vrl. VN Gisele/Gisela. 1034-58 Ghisela, 954-81 Gisla (GN); 1300 filii Ghiselen, Ktr. (DEBR. 1980).

 

FD

Gys–elen

-elinck, -els, -elynck. V. GISIL.

 

EV

Gyselinck

cf. Gijselinck.

 

JG

Gysemans

cf. Gijsemans.

 

JG

Gysen

-ens, Gyssens, cf. Gys.

 

JG

Gysens

Gyssens. Hypocor. germ. Giso, du thème gis-, cf. aussi Guiss-.

 

JG

Gysens

V. WID (Wiz).

 

EV

Gyssaert

cf. Ghyssaert.

 

JG

Gyssaert

Ghyssaert: Adaptatie van Cuissard. 1609 Cornélius Gijsaert; 1612 Adriana Gissaert, 1623 Margareta Gijssaert, 1625 Antonius Guissaert, Proven (VS 1994,57).

 

FD

Gysse-

zie Gijse-.

 

FD

Gyter, de

Wsch. spelling voor De Geyter, maarkan ook als De Gieter worden gelezen.

 

FD

Gythiel

Adaptatie van Tsjechische (Moravische) naam Chytil ‘die (dieren) vangt’ (med. R. Sràmek; Brno). 1831PJ. Gythiel, Poperinge (« 1772 in Moravie) is de zoon van Petrus Chitil, Lipnan (Moravie) (med. P. Gythiel, Kruibeke).

 

FD

Gyze-

Gijze-, zie Gyse-.

 

FD

Translate »
Share This